.$Qi!= $!R FJJ'1X3οߔK VrMsʚaX'v#aV8@Ro0`ր%cN84>Dxˈ:e|c<%8 r!GOOMBAGOOMBAGMBAHٟHYHdAD dT,0Q 4 4:9Q 4 4:N8Q 4 4: S 4:8  0S`H`hH`/.$Qi!= $!R FJJ'1X3οߔK VrMsʚaX'v#aV8@Ro0`ր%cN84>Dxˈ:e|c<%8 r!GOOMBAGOOMBAGMBA 0Uih7 RUD@ 0X@ q`PUUQ HAptbd5Q1QUUQl)`D` P@ @I Hps'6FTQE%In@p`P+5@;7g;#Oh(qF&PRQ oOwww.a$PcWЏ`^&'_ ?dP@*Q?piIp`5SQUEU`ߖ_p`_c~P?@G@FTtU4b_`dHpw6fP0;UhGsPpIwrF@TPAUE@?c@`@wGfaUP ?Ph`tp@ff1UU$b!o{׀(2?ulB_a{%aQbrf>)< ^ 5~C?B{A H7p6 `^Q5UU@IFtrdUQE@??faUR0U?@)A)(wJfZS00%1[1F!wpfU!U UU4AwwGf~_ @DwfaS#P`@A0PU@k_ ! T?2ifa$UEDQ$!?^%^?#I@hwttFbBEqA  wBd@Q@biq_TR0BC?ww??QbTUBU4$??dQC!?ۙA_swwbE3_Ai~$_~`1P0S$I`QiÆqw 6UT'@i `h`GGGf&A%`iݑhHq#FF]E$E~a Iqi!GOETHH#`P1a C@q@81b@r6F0`ffPFR??01?HB*i8btwa79*Q@ _ TPp#```0w%FS ?`0660SS R8 DqF6 Qy@`p?TPU4q? ~@  7 _0\/zz @0H??*kp3$$$$RSSC4FF%RteC4VG%RddC455%BBBBX=RJZ9gs{X=LJZ1gs{gCClC)C] 𵆰KN$kIHRR!B!GOys@-h$U`!!4, W@  7B  ?' xG 7(9"HBa8dI# h@C8!> - @'% x 7 / ' L '` h #@ Hx( GhCXC C2C J'PhR{3:3z;@* 9+ѐpGhC񵂰 )Hh.8PCpR(0 9 B %($EHh( "B"1# .1o0:0z!@4B Hh ))IBIIIBIIAG1hCHIh h`B@@#@Oi#B i1a)ۉ HaaI ` !@CpGhCCC!"R( KR(HQ1B !HpG0  #GK *KK#A#CETS0 \ ,!!1BCR0(۰pG0*A A"I2 "HpG@I" pG@NhH1iCA@@ 0a xA(h (ya` h 7B  ?'! 1@#BHМC` GC "JI# h@#[B EHpEI hO#'<pK $x#Cp"Cp8< $Qx9K!CQph !#B!`4I`4I3IMH`$] h`!!4,*L C8a!Lhi@Hhh (ڠ!I!IXH` 8@H8@$( 2`!4 ,L C I  IMGC2lCC `8` $M/`U/ HC(a/ / ` Ӯh/ѰI/IX` @/(/ H @O8CGC h`` G G Oh 0*2Rh"B"]GCK"hB"%0NGCB828!RGOFFONwith RONOFFSLOWMO5min10min30minOFFIIIIIIIIIIIIIIINormalTurboCrapProtGBAGBPNDS1P2PLink2PLink3PLink4PBlackGreyBlueNoneYellowGreyMulti1Multi2ZeldaMetroidAdvIslandAdvIsland2BaloonKidBatmanBatmanROTJBionicComCV AdvDr.MarioKirbyDK LandDMGMGBSGBCGBAGBAuto Goomba Pogoomba ' I" ;`AHx('@I XhF? @HAIx XiFhFiF" F;O @ 2 2 > GPowered by XGFLASH2.com 2005uChav2.2 on wC`C`B autofire: A autofire: 2`Controller: Display->Other Settings->Link TransferSleepRestartSave State->Load State->Manage SRAM->Exit Q" 6h:H;Ix X:hFiF 8H8Ox8:XhFiF 6L7Ix X6hFiF x4I X4hFiF 4H4h :XhFiF y0:XhFiF /H/x:XhFiF /H/hhFiF G Other Settings(`VSync: _`FPS-Meter: C`Autosleep: `EWRAM speed: 2Swap A-B: Autoload state: (Goomba detection: PaGame Boy:  " HIh XhFIiF 7HIx XhFfOKBa  @&60`.CH p ;pAH[#  >Np00Xp!000pp@;p#C3H&1H1A1HA(1%H&V f>Й(`]0 Z&v  # 06N<,$$ 4D=- Hh. 47?/ JGgCTCC brac#\T3:рpG H!I LhB 8hB <`x`Gg1W!"Cxx;Cx?;Cx?;CY02*ۀpG e") |"* wZ'?рG Write error! Memory full. Delete some games.1K1Oh#[<f'BC#fB7B+) #[B 5 (92>.'C.`h`=- 9*d'C'``` I02 `!Ip02B @I9 GCg^)2:p01ypG "S!H9 !7< 9< !7< }9 79 G00:00:00 - 00/00kKCIh h&1+AL! + + h)89B)) !`  Y'# ` B )"B" 0 1_Bѡh7  &.ѽB  i"2 D/"3 =( ("B" 0." )7 (" H` `GCgPush SELECT to deleteSave state:Load state:Erase SRAM:CKL(#[30 g``Hh`Hh2`HOx(8I Hh1.1"8NGg0CPCuCgCTC LjF ` (ќG  "! h-!h8BH ` 8@jF (H8@C #L!:#k LjF `  @"! h("! h 8@jF H8@GgCd#C% I NBh3B1` *I `GgCIh" J)0% )>hI`GgCH#h@pGlC( Hh/jF!(HhGPCTC(јG ") O#!";HhjF!v( "!6( g Saving.gPC(4! N(-h()!D("#[M0"#K!I H631!"H`!8Gg0!HKJ?"!GgA(< Hx8Hhw! ! -hB "RIH<// "Ah J00""RIH"GdCPCHx"Hh-jF! (hBE"R I HjF!8(zGdCPC  .MiF(`(G @&h%(B(!{%mH5hB#[B I") `%5<- M"!(h)h8BH(` 8@iF ( H8@CpC ROM not found.I(IjF! ("L#[0" IHhqHhHqHIx xCI x CI xICqHxHhO`/"! #[0"Gg0g8\_C(C_dCPC(!jF! (Jy`Ay J`y Jp!@ Jp!@ J#pI@@ pG8\_C(C_&O(C !I%=p70BjF! Z(L#[0"IHJhqHhHqHxqxyCq/`"! #[0"Gg0g8\_CC8O8J9j `%3L.S][D/7>W S BՉ-63CCBiсщ) щIaZ %KB$H!!с!C P CKBH!KBH!KBPh(Е`h(Аh8`HH8bH#CpG!`Q`сQ`gC @0&@  HKhB Hx( H! I CII#CpGC0vC CB0ӄFR) xp@Iу:Ӱɸ:Ұ 2 p Cp p p xpI@R`FpG CCXPpGR\TpG/Y@P@ KRB#BBRB[AB Z@P@Y@pGGGGG G(G0G8G CфF0 LC+@# @pB0`FpG xpI[*pG2x+ x1p2+pG/KRB#BBRB[ABpGFCˀ  xx[IR gFpGFRp@: C C  :ӁTR`FpGxG0`B @ @   !QR B0`BaB/F C ӰL;C+@рҰ xpI@+ R`FpG p@R`FpGxG--N< \/ Divide by zero///4 ,P$PP //38//1e "" \  /\ \$/< }Ϡ0\ }Ϡ@\  @0}ϠP\ // XTS4xVͫ0 FhnzZ~h2 0;.Yk  RT;h;h;h;;;T; T; = = =<<<<<===<<<<<<" =l=H=T; O-<04 +**)HAIB*@/@GPO|xt,`- .{H x@@44P,T(X$\ㄔGO 2 ZB^?O/pD-逡$ b(`4@ 0 PPQ0S$pD/XCP ` w9`9@9,C BB4Cx0@P`x404x40x4L-`ጠ匰Z @O PPQP$T0IE?@  L/xxxx h>P`@: ;;,'t,C2\+phà`àbàcàdàeàhàiàlàmàpàrà`sàtàu` àxàyà|à}ààà`bcdehilmprs`tu` xy|}wxFFFG8GhGGG H(??(@@(AA(B?(M3"o{3"o{3"o{3"o{UUUUUUUUUUUUUUUUUUZJZcUUUތk)ZcZJggU F%)YZJZcޢBk{URZJ!1sJ!!scR)祥{))Bu)ksJ!!scR)祥{))BތZsJ!!kkcB{))BȐPDBRRRRZZk{!BRZ{9RZ{9RZ{9Zk{!Bε!)99JZ9ﭥkZZB猥BRkRRRBZޜkf!BRUURBΌZR>sB3 wx#5 ZM`) UUUѩQH%GGM[jcBs{!%   @h*>` ; 8L 50@  ,$ /P-"P-p???????-???/@-L =@P 1 @@@0S@/0S@/                  @-BJRZbjrz "&.B1.07, T\ 0P@0/P00/$0/  R 0/޼ DP`l  0܀P:O-@PB A  ᠀堐cp@DA`PPP` \ EX P: O 0@-S"I 0  \0 Π0 S( 000 Q@@Ao 0!CexV4-$2X$QP$? @P,,0 R :Q0A 2 --N< \  Divide by zero!"!!"!"!!""!!"!""""!"!!""!!"!""""!!!!!!""""!"!!"!!!!!!!"!!""!!"!!!!!!!"""""!!"!!!!!!!!!!!!!0CFGNINTENDOxG[?xGbxGDxG\?xGZxGxG\xG xGxGxGexGxGqxGxGXTW@XTW@XTWXXTW$ %Ƞ B.瀀XTWX XTW2T12@XTW21TE112@XTWX\ကXTW0@2#D#@XTWČ~ B. B.XTW'1p2#!2XTW%Ƞ +LကXTWXE XTWe\2T12eT@XTWe\21TE112eT@XTWTXကXTW0L2#@#L@XTW$ PI@XTWhXTW$ &Ƞ B.瀀XTWh XTW2d12@XTW21dF112@XTWhlကXTW0E@2#@XTWXTW'1p2#!2XTW&Ƞ +LကXTWhF XTWfl2d12fd@XTWfl21dF112fd@XTWdhကXTW(0d@2E@XTW@HXTWxXTW$ 'Ƞ B.x XTWx XTW2t12@XTW21tG112@XTWx|ကXTWD QDR T"@ 22#1@XTW@T 2231@XTW@HXTW'1p2#!2XTW'Ƞ +xLကXTWxG XTWg|2t12gt@XTWg|21tG112gt@XTWtxကXTWD$ 2@XTW@HXTW|XTW$ 'Ƞ B.xG XTW||倀XTW'Ƞ + 212  B.XTW'Ƞ + 21@112  B.XTW'Ƞ B.XTW12@XTW@HXTW|'1p2#!2XTW'Ƞ +xGLကXTW|@|倀XTW2D12@XTW21DD112@XTWLကXTW22#@XTWXT@XTWXP@XTWXT@XTWXP@XTWXT@XTW'Ƞ +X\ကXTWXP@XTWT%T@XTWT&T\@XTWTP@XTWT'T\@XTWTP@XTW'Ƞ +TXကXTWT$T@XTWh`@XTWhd@XTWhd@XTWh`@XTWhd@XTW'Ƞ +hlကXTWh`@XTWd%dl@XTWd`@XTWd&d@XTWd'dl@XTWd`@XTW'Ƞ +dhကXTWd$d@XTWxp@XTWxt@XTWxp@XTWxt@XTWxt@XTW'Ƞ +x|ကXTWxp@XTWt%t|@XTWtp@XTWt&t|@XTWtp@XTWt't@XTW'Ƞ +txကXTWt$t@XTW% 'Ƞ B.瀀XTW%'Ƞ B.瀀XTW& 'Ƞ B.瀀XTW&'Ƞ B.瀀XTW' 'Ƞ B.瀀XTW'Ƞ  B.瀀XTW PI@XTW@H$ 'Ƞ B.瀀XTWD@XTWD@XTWD@XTWD@XTWD@XTWD@XTW'Ƞ +LကXTW$@02!2D@XTW$D02!2@XTW$@02!2D@XTW$D02!2@XTW$@02!2D@XTW$D02!2@XTW'Ƞ +$L02!2XTW$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW(!$@02!2@XTW'Ƞ + (!$@02!2XTW(!$@02!2@XTW$@T02 2#!2@XTW$DT02 2#!2@XTW$@T02 2#!2@XTW$DT02 2#!2@XTW$@T02 2#!2@XTW$DT02 2#!2@XTW'Ƞ +$LT02 2#!2XTW$@T02 2#!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW'Ƞ + 2##?$@2# 2#D1!2XTW2##?$@2# 2#D1!2@XTW2@1@XTW2D1@XTW2@1@XTW2D1@XTW2@1@XTW2D1@XTW'Ƞ +2L1XTW2@1@XTW0@41@XTW0D41@XTW0@41@XTW0D41@XTW0@41@XTW0D41@XTW'Ƞ +0L41XTW@1@XTW0@1@XTW0D1@XTW0@1@XTW0D1@XTW0@1@XTW0D1@XTW'Ƞ +0L1XTW0@1@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW$T02 2#!2@XTW'Ƞ +$ T02 2#!2XTW$T02 2#!2@XTWg XTW|Ě -,XȌ,Ȍ|ĊTXXTW XTW -XTWa XTW%|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q XTW$L02!2XTWI|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q  -XTWXTW@H|Ě -,Ȍ,Ȍ|Ċ -XTWXTWXTW I|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Qf  -XTW (!$@02!2XTWI XTW|Ě -,hȌ,Ȍ|ĊdhXTWJ XTW XTW&|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q XTW$LT02 2#!2XTWIOhXTWXTW}XTW 2##?$@2# 2#D1!2XTWI& $ XTW|Ě -,xȌ,Ȍ|ĊtxXTW%( $ v뀀XTW'|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q XTW2L1XTWI |(!|02 "2XTW' -@XTWČ$  B.XTW0L41XTWI( LXTW|Ě -,Ȍ,HȌ|ĊL0P ;XTW%( oLကXTW@XTW  $|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q8 XTW0L1@XTWI0s|(!x02 "2XTW|t倀XTWČ +LXTW|Ě -,Ȍ,Ȍ|Ċ -H@H$ T02 2#!2XTWI80O- ģij,F.  !#RO/#>5:5`   h/<<3   4# R $# ,/  /"P" R" B4 4@ FxGQEĊQEĊ x ĊG @ĊQEOĊ$ P P@ $ @: $  vR $ $@ H  P  X ` @ I|ĚL|Ċ --,Ȍ ,Q  -XTWPFPFh>P01// \J" 3--:--. .:::::::.TA`AlAxAA:AAAAAAAAA:B B,B8BDBPB\B:::::::::BBBBBBBBBBBBBBBB@56d6677:477778::::::::::-::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: \(UWQL \UWQLRead from OAM. Wrote to OAM. \J2--:----:::::::-<@H@T@`@l@:x@@@@@@@@@:A AA$A0A  ˌ  ˌLT!L t >  ˌ  +xxxxSNtuuh>Ix^Z!`@@&9_9_9_9_`?DDDD@ D H L P T X T X  PO4OdO::::(;|;;;-<;:: v  (;=L<$<!Q@-U@ nO4rOP$ P$ P$ P$ P$ (;<<: 9: =0=:+ P CSv(;\=;;?(;=<:(;=::C9@-0<<<<8$@DA$HLI -$@DHL$T?99 0Px h8Tx0`|  P 8Lt@`4PhH 4 ` |       8 P l        4 P |        @ X t       $ @ X t       <X p0\(<Pdx @l4p$`(\$THH0Lh ,Hh(Dd0d<l (ldlBDTl$ X h P$     !(!d!!!!!0"X"""""#<#T#### $ $$$$:::::::(::::8 ;;D+bkbeaGG@@>BElE>B>ZG>Pff s nٙgcnܙ3>ZIARNO PRAWDY 003,|1}>a>&> ͫ ͻ ͷ @ s͌͟|"͍>>zE>@A>>@ Mv([  w )o fg s_ O G  (((# ("(*( *͌"/ͻ[]̀ = >O| < >O|!>w# ͟ͷ" ͸DO> OͷO< 8>   Gt8  t8 ̀@͸ D (=> O> >OͷO 0< O  ͸D y  {   Gt t O ͸D y  > > >>!>A!@}|5! (* !(4(* OG> > >>>!>A!@}|͑ 5= t "͑(5>("5>" t ʐ5|ʀ> >("og #F+Nx<(,x > 7 > ( 5> 7 => _!( (\* !6# x y!(!@(!(!@y(=]T!͜ P* ͜ P* ͜ P* ͜ P* > >A>! * NO>A> >AGN ;GO 1! * >!A5 t !\V#^#!x(=> z _))! =p{ _))! =~7O~w#~w#~O~w#~w## 6# ˇ͜ @@>@>GHI͜ !`>" ͜ " !` y(=> W>͜ ( ( (y !`Q͜ ( ( (w#<  6# !>"< ! "< !@6# !`6# !>("< [ > /7G>/Gx>0@(D >h!#i@* >O!3\ >O>W >w }W !ͫ O!Q ͍>>zE>@A>>@ɯO!Q @D8AA>!~w>0>MwD !p @, >O@o@gQ OQ >O!@O@G\ O!@O@G\ >h@i >@D8[ OM >O!@*fo>!hw!D .AN .isrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrsrD !*fo @* x > "  = @D0D8@@[  made by aRPi"" UU}}P'G $P%RU0"""B""@RP' $ "$@%UU &"" %$p% DUqtF`%FU q$@%RU %S $$!pp!$% \0%WUPeVU`%DE eUU`tFDptFD@%DU0UWUPr""p UVUPDDDpWUUPUwuP%UU eVD@%UU1eVUP%B r"" UUU UUR UUWPURUPUR" q"$p2""0D"!b""`%p!!50DeU`4D05U0%t0r" %SDeUP "" ""$DUeP"""wUPeUP%U eVD%S2" 4!`"r"UU0UR UWPU%PUSq$p$"" " B!"@- uUUpuUUp$'"$UP'"""'""r%DPRtqp$!B uUUpuUUp'$puUUp""UUwpZr WURtqp!$4!`uUUpuUUpq$p """tG %FDpDVDpR'' %WUR4FSPtpqupRVWepq'$pup' p%p"6"UWDuq!51upSRDrDsptr q$pBWPWP%WPRWPPuuP uuPTE tDG$BtdpttptFDrPttpB"p"p%"pPr"pe_U`WuPBUpUU %UpRUpPuUpRPuWpBUpUp%UpPUUp" Dut@VUdBqupqup%qupRqupPqup qup4D0tG$Butputp%t1PutpB" " %" " RQupeUPBUp%U %UpRUpPuUp p uupBUpUp%UpUpWGWDW02"("Pxc( Axch)xc8* Andrzej Sapkowski Ziarno Prawdy I Czarne punkciki na jasnym, poznaczonym pasmami mgy tle nieba, poruszajc si, przycigny uwag wiedmina. Byo ich wiele. Ptaki kryy, zataczajc wolne, spokojne krgi, potem raptownie zniay lot i zaraz znw wzlatyway w gr, bijc skrzydami. Wiedmin obserwowa ptaki przez duszy czas, ocenia odlego i przypuszczalnyczas, potrzebny na jej pokonanie, z poprawk na rzeb terenu, gstw lasu, na gboko i przebieg jaru, ktry podejrzewa na trasie. Wreszcie odrzucipaszcz, o dwie dziurki skrci pas, na ukos przecinajcy pier. Oowica i rkoje miecza, przerzuconego przez plecy, wyjrzay znad prawego barku. - Nadoymy troch drogi, Potka - powiedzia. - Zjedziemy z traktu. Ptaszyska, jak mi si zdaje, nie kr tam bez przyczyny. Klacz, rzecz jasna, nie odpowiedziaa, ale ruszya z miejsca, posuszna gosowi, do ktrego przywyka. - Kto wie, moe to jest pady o - mwi Geralt. - Ale moe to nie o. Ktowie? Jar by rzeczywicie tam, gdzie si go spodziewa - w pewnym momencie wiedmin z gry spojrza na korony drzew, ciasno wypeniajce rozpadlin. Zbocza wwozu byy jednak agodne, a dno suche, bez tarniny, bez gnijcych pni. Pokona jar atwo. Po drugiej stronie by brzozowy zagajnik, za nim dua polana, wrzosowisko i wiatroom, wycigajcy w gr macki popltanych gazi i korzeni.Ptaki, sposzone pojawieniem si jedca, wzbiy si wyej, zakrakay dziko, ostro, chrapliwie. Geralt od razu zobaczy pierwsze zwoki - biel baraniego kouszka i matowy bkit sukni wyranie odcinay si od pokych kp turzycy. Drugiego trupa nie widzia, ale wiedzia, gdzie ley - pooenie zwok zdradzaa pozycja trzechwilkw, ktre patrzyy na jedca spokojnie, przysiadszy na zadach. Klaczwiedmina parskna. Wilki, jak na komend, bezszelestnie, nie spieszc sipotruchtay w las, co jaki czas odwracajc w stron przybysza trjktne gowy. Geralt zeskoczy z konia. Kobieta w kouszku i bkitnej sukni niemiaa twarzy, garda i wikszej czci lewego uda. Wiedmin min j, nie schylajc si. Mczyzna lea twarz ku ziemi. Geralt nie odwraca ciaa, widzc, e i tu wilki i ptaki nie prnoway. Nie byo zreszt potrzeby dokadniejszego ogldania zwok - ramiona i plecy wenianego kubraka pokrywa czarny, rozgaziony dese zaschnitej krwi. Byo oczywiste, e mczyzna zgin od ciosu w kark, za wilki zmasakroway ciao dopiero pniej. Na szerokim pasie, obok krtkiego korda w drewnianej pochwie, mczyzna nosi skrzan sakw. Wiedmin zerwa j, wyrzuci kolejno w traw krzesiwo, kawaek kredy, wosk do piecztowania, gar srebrnych monet, skadany, w kocianej oprawce noyk do golenia, krlicze ucho, trzy klucze na kku, amulet z fallicznym symbolem. Dwa listy,pisane na ptnie, zawilgy od deszczu irosy, runy rozlay si, zamazay. Trzeci, na pergaminie, by rwnie zniszczony wilgoci, ale czytelny. By to list kredytowy, wystawiony przez krasnoludzki bank w Murivel na kupca o nazwisku Rulle Asper lub Aspan. Suma akredytywy bya niewielka. Schylajc si, Geralt unis praw rk mczyzny. Tak jak si spodziewa, miedziany piercie, wrzynajcy si w opuchy i zsiniay palec, nosi znak cechu patnerzy - stylizowany hem z przybic, dwa skrzyowane miecze i runA, wyryt pod nimi. Wiedmin wrci do trupa kobiety. Kiedy odwraca ciao, co ukuo go w palec. Bya to ra, przypita do sukni. Kwiat zwid, ale nie straci koloru - patki byy ciemnoniebieskie, prawie granatowe.Geralt po raz pierwszy w yciu widzia tak r. Odwrci ciao zupenie i drgn. Na odsonitym, zdeformowanym karku kobiety wyranie wida byo lady zbw.Nie wilczych. Wiedmin cofn si ostronie do konia. Nie spuszczajc wzroku ze skraju lasu, wspi si na siodo. Dwukrotnie okrypolan, pochylony, bacznie lustrowa ziemi, rozgldajc si. - Tak, Potka - powiedzia cicho, wstrzymujc konia. - Sprawa jasna, cho nie do koca. Patnerz i kobieta przyjechali konno, od strony tamtego lasu. Byli ponad wszelk wtpliwo w drodze z Murivel do domu, bo nikt nie wozi ze sob dugo nie zrealizowanych akredytyw. Dlaczego jechali tdy, a nie traktem, nie wiadomo. Ale jechali przez wrzosowisko, bok w bok. I wwczas, nie wiem dlaczego, oboje zsiedli lub spadli z koni. Patnerz zgin natychmiast. Kobieta biega, potem upada i rwnie zgina, a to co, co nie zostawio ladw, cigno j po ziemi, trzymajc zbami za kark. To si wydarzyo dwa lubtrzy dni temu. Konie rozbiegy si, nie bdziemy ich szuka. Klacz, rzecz jasna, nie odpowiedziaa, prychaa niespokojnie, reagujc na znanysobie ton gosu. - To co, co zabio oboje - cign Geralt, patrzc na skraj lasu - nie byoani wilkoakiem, ani leszym. Ani jeden, ani drugi nie zostawiliby tyle dla padlinoercw. Gdyby tu byy bagna, powiedziabym, e to kikimora albo wipper. Ale tu nie ma bagien. Schyliwszy si, wiedmin odwin nieco derk, przykrywajc bok konia, odsaniajc przytroczony do jukw drugi miecz, z byszczcym, ozdobnym jelcami czarn, karbowan rkojeci. - Tak, Potka. Nadoymy drogi. Trzeba sprawdzi, czemu patnerz i kobieta jechali przez br, a nie traktem. Jeelibdziemy obojtnie omija takie wydarzenia, nie zarobimy nawet na owies dla ciebie, prawda, Potka? Klacz posusznie ruszya do przodu, poprzez wiatroom, ostronie przestpujc wykroty. - Chocia to nie wilkoak, nie bdziemy ryzykowa - cign wiedmin, wyjmujc ztorby u sioda zasuszony bukiecik tojadui wieszajc go przy munsztuku. Klacz parskna. Geralt rozsznurowa nieco kaftan pod szyj, wydoby na zewntrz medalion z wyszczerbion wilcz paszcz.Medalion, zawieszony na srebrnym acuszku, podrygiwa w rytm chodu konia, jak rt rozbyskujc w promieniach soca. II Czerwone dachwki stokowatego dachu wiey dostrzeg po raz pierwszy ze szczytu wzniesienia, na ktre wspi si, cinajc uk zakrtu niewyranej cieki. Zbocze, poronite leszczyn, zatarasowane zeschymi gaziami, usanegrubym dywanem tych lici, nie byo zbyt bezpieczne dla zjazdu. Wiedmin wycofa si, ostronie zjecha po pochyoci, wrci na ciek. Jecha powoli, co jaki czas wstrzymywa konia,zwisajc z kulbaki wypatrywa ladw. Klacz targna bem, zaraa dziko, zatupaa, zataczya na ciece, wzbijajc kurzaw zeschych lici. Geralt, oplatajc szyj konia lewym ramieniem, doni prawej rki, zoywszypalce w Znak Aksji, wodzi nad bem wierzchowca, szepczc zaklcie. - A tak le? - mrucza, rozgldajc sidookoa, nie zdejmujc Znaku. - A tak? Spokojnie, Potka, spokojnie. Czar szybko podziaa, ale szturchnita pit klacz ruszya z ociganiem, tpo, nienaturalnie, tracc elastyczny rytm chodu. Wiedmin zwinnie zeskoczy na ziemi, poszed dalej pieszo, cignc konia za uzd. Zobaczy mur. Pomidzy murem a lasem nie byo odstpu,wyranej przerwy. Mode drzewka i krzakijaowcw mieszay licie z bluszczem i dzikim winem, uczepionym kamiennej ciany. Geralt zadar gow. W tym samymmomencie poczu, jak do karku, dranic,podnoszc wosy, przysysa si i porusza,peznc, niewidzialne, mikkie stworzonko. Wiedzia, co to jest. Kto patrzy. Odwrci si, wolno, pynnie. Potka parskna, minie na jej szyi zadrgay,poruszyy si pod skr. Na zboczu wzniesienia, z ktrego przed chwil zjecha, staa nieruchomo dziewczyna, wsparta jedn rk o pie olchy. Jej biaa, powczysta suknia kontrastowaa z poyskliw czerni dugich, rozczochranych wosw, spadajcych na ramiona. Geraltowi wydaosi, e si umiecha, ale nie by tego pewien - bya za daleko. - Witaj - rzek, unoszc do w przyjaznym gecie. Zrobi krok w stron dziewczyny. Ta, lekko obracajc gow, ledzia jego poruszenia. Twarz miaa blad, oczy czarne i ogromne. Umiech - o ile to by umiech - znik z jej twarzy, jak starty cierk. Geralt zrobi jeszcze jeden krok. Licie zaszeleciy. Dziewczyna zbiega po zboczu jak sarna, przemkna pomidzy krzakami leszczyny, bya ju tylko biasmug, gdy znika w gbi lasu. Duga suknia zdawaa si zupenie nie ogranicza swobody jej ruchw. Klacz wiedmina zaraa jkliwie, podrywajc w gr eb. Geralt, wci patrzc w kierunku lasu, odruchowo uspokoi j Znakiem. Cignc konia za uzd, poszed dalej, powoli, wzdu muru, tonc po pas wrd opianw. Brama, solidna, okuta elazem, osadzona na przerdzewiaych zawiasach, opatrzona bya wielk, mosin koatk. Po chwiliwahania Geralt wycign rk i dotkn zaniedziaego kka. Odskoczy natychmiast, bo w tej samej chwili bramarozwara si, skrzypic, chrzszczc, rozgarniajc na boki kpki trawy, kamykii gazki. Za bram nie byo nikogo - wiedmin widzia tylko pusty dziedziniec, zaniedbany, zaronity pokrzyw. Wszed, cignc konia za sob. Oszoomiona Znakiem klacz nie opieraa si, ale nogi stawiaa sztywno i niepewnie. Dziedziniec z trzech stron okolony by murem i resztkami drewnianych rusztowa,czwart stanowia fasada paacyku, pstrokata osp poodpadanego tynku, brudnymi zaciekami, girlandami bluszczu.Okiennice, z ktrych oblaza farba, byyzamknite. Drzwi rwnie. Geralt przerzuci wodze Potki przez supek przy bramie i poszed wolno w stron paacyku, wirow alejk, wiodcobok niskiej cembrowiny nieduej fontanny penej lici i miecia. W rodku fontanny, na fantazyjnym cokole, pry si i wygina w gr obtuczony ogon delfina, wykuty z biaego kamienia.Obok fontanny, na czym, co bardzo dawnotemu byo klombem, rs krzak ry. Niczym, oprcz koloru kwiatw, krzak tennie rni si od innych krzakw ry, jakie przychodzio oglda Geraltowi. Kwiaty stanowiy wyjtek - miay kolor indyga, z lekkim odcieniem purpury na kocach niektrych patkw. Wiedmin dotkn jednego, zbliy twarz, powcha. Kwiaty miay typowy dla r zapach, ale nieco bardziej intensywny. Drzwi paacyku - i rwnoczenie wszystkie okiennice - otwary si z trzaskiem. Geralt raptownie unis gow. Alejk, zgrzytajc wirem, pdziprosto na niego potwr. Prawa rka wiedmina byskawicznie pomkna do gry, ponad prawe rami, w tym samym momencie lewa targna mocno za pas na piersi, przez co rkoje miecza sama wskoczya do doni. Brzeszczot, z sykiem wyskakujc z pochwy, opisa krtkie, wietliste pkole i zamar, wymierzony ostrzem w kierunku szarujcej bestii. Potwr na widok miecza wyhamowa, zatrzyma si. wir prysn na wszystkie strony. Wiedmin ani drgn. Stwr by czekoksztatny, ubrany w podniszczone, ale dobrego gatunku odzienie, nie pozbawione gustownych, cho cakowicie niefunkcjonalnych ozdb.Czekoksztatno sigaa jednak nie wyej ni przybrudzona kryza kaftana - nad ni wznosi si bowiem olbrzymi, kosmaty jak u niedwiedzia eb z ogromnymi uszami, par dzikich lepi i przeraajc paszcz, pen krzywych kw, w ktrej, niby pomie, migota czerwony ozr. - Precz std, czeku miertelny! - rykn potwr, machajc apami, ale nie ruszajc si z miejsca. - Bo por ci! Na sztuki rozedr! Wiedmin nie poruszy si, nie opuci miecza. - Guchy jeste? Precz std! - wrzasnostworzenie, po czym wydao z siebie odgos, bdcy czym porednim pomidzy kwikiem wieprza a rykiem jelenia-samca. Okiennice we wszystkich oknach zakapayi zaomotay, strzsajc gruz i tynki parapetw. Ani wiedmin, ani potwr nie poruszyli si. - Umykaj, pki cay! - zarycza stwr, ale jak gdyby mniej pewnie. - Bo jak nie, to... - To co? - przerwa Geralt. Potwr zasapa gniewnie, przekrzywi potworn gow. - Patrzcie go, jaki miay - rzek spokojnie, szczerzc ky, ypic na Geralta przekrwionym lepiem. - Opu toelazo, jeli aska. Moe nie dotaro dociebie, e znajdujesz si na podwrzu mojego wasnego domu? A moe tam, skd pochodzisz, jest zwyczaj wygraa gospodarzowi mieczem na jego wasnym podwrzu? - Jest - powiedzia Geralt. - Ale tylko wzgldem gospodarzy, ktrzy witaj gocibawolim rykiem i zapowiedzi rozrywania na sztuki. - A, zaraza - podnieci si potwr. - Jeszcze mnie bdzie obraa, przybda. Go si znalaz! Pcha si na podwrze, niszczy cudze kwiaty, panoszy si i myli, e zaraz wynios chleb i sl. Tfu! Stwr splun, sapn i zamkn paszcz.Dolne ky pozostay na wierzchu, nadajcmu wygld odyca. - I co? - rzek wiedmin po chwili, opuszczajc miecz. - Bdziemy tak sta? - A co proponujesz? Pooy si? - prychn potwr. - Schowaj to elazo, mwi. Wiedmin zrcznie wsun bro do pochwy na pacach, nie opuszczajc rki pogadzi gowic, sterczc powyej ramienia. - Woabym - powiedzia - eby nie wykonywa zbyt gwatownych ruchw. Ten miecz zawsze da si wyj, i to prdzej ni mylisz. - Widziaem - charkn potwr. - Gdyby nie to, ju dawno byby za bram, ze ladem mojego obcasa na rzyci. Czego tu chcesz? Skd si tu wzie? - Zabdziem - skama wiedmin. - Zabdzie - powtrzy potwr, wykrzywiajc paszcz w gronym grymasie.- No to si wybd. Za bram, znaczy si. Nastaw lewe ucho ku socu i tak trzymaj, a wnet wrcisz na trakt. No, naco czekasz? - Woda tu jest? - spyta spokojnie Geralt. - Ko jest spragniony. I ja rwnie, jeli ci to specjalnie nie wadzi. Potwr przestpi z nogi na nog, podrapa si w ucho. - Suchaj no, ty - rzek. - Czy ty si mnie naprawd nie boisz? - A powinienem? Potwr rozejrza si, chrzkn, zamaszycie podcign bufiaste spodnie.- A, zaraza, co mi tam. Go w dom. Niecodziennie trafia si kto kto na mjwidok nie ucieka lub nie mdleje. No, dobra. Jeste strudzony, ale uczciwy wdrowiec, zapraszam ci do rodka. Jeli jednak zbj albo zodziej, ostrzegam - ten dom wykonuje moje rozkazy. Wewntrz tych murw rzdz ja !Unis kosmat ap. Wszystkie okienniceponownie zaklekotay o mur, a w kamiennej gardzieli delfina co gucho zaburczao. - Zapraszam - powtrzy. Geralt nie poruszy si, patrzc na niego badawczo. - Mieszkasz sam? - A co ci obchodzi, z kim mieszkam? - rzek gniewnie stwr, rozwierajc paszcz, po czym zarechota gono. - Aha, rozumiem. Pewnie idzie ci o to, czyPxcxc@xc .xc 0>@mam czterdziestu pachokw, dorwnujcych mi urod. Nie mam. No to jak, zaraza, korzystasz z zaproszenia danego z szczerego serca? Jeli nie, to brama jest tam, dokadnie za twoim tykiem! Geralt skoni si sztywno. - Zaproszenie przyjmuj - rzek formalnie. - Prawu gociny na uchybi. - Domu mj twoim domem - odrzek stwr, rwnie formalnie, cho niedbale. - Tdy, gociu. A konia daj tu, ku studni.Paacyk rwnie od wewntrz prosi si ogruntowny remont, byo tu jednakowo w miar czysto i porzdnie. Meble wyszy zapewne spod rki dobrych rzemielnikw,nawet, jeeli stao si to bardzo dawno temu. W powietrzu wisia ostry zapach kurzu. Byo ciemno. - wiato! - warkn potwr, a uczywo, zatknite w elazny uchwyt, natychmiast buchno pomieniem i kopciem. - Niele - rzek wiedmin. Potwr zarechota. - Tylko tyle? Zaiste, widz, e byle czym ci nie zadziwi. Mwiem ci, ten dom wykonuje moje rozkazy. Tdy, prosz.Uwaaj, schody s strome. wiato! Na schodach potwr odwrci si. - A c to dynda ci na szyi, gociu! Co to takiego? - Zobacz. Stwr uj medalion w ap, podnis do oczu, napinajc lekko acuszek na szyi Geralta. - Nieadny wyraz twarzy ma to zwierz. Co to takiego? - Znak cechowy. - Aha. Zapewne trudnisz si wyrobem kagacw. Tdy, prosz. wiato! rodek duej komnaty, cakowicie pozbawionej okien, zajmowa ogromny, dbowy st, cakowicie pusty, jeeli nie liczy wielkiego lichtarza z pozieleniaego mosidzu, pokrytego festonami zastygego wosku. Na kolejn komend potwora wiece zapaliy si, zamigotay, rozjaniajc nieco wntrze. Jedna ze cian komnaty obwieszona bya broni - wisiay tu kompozycje z okrgych tarcz, skrzyowanych partyzan,rohatyn i gizarm, cikich koncerzy i toporw. Poow przylegej ciany zajmowao palenisko olbrzymiego komina, nad ktrym widniay rzdy uszczcych si i oblazych portretw. ciana na wprost wejcia zapeniona bya trofeami owieckimi - opaty osi i rosochate rogi jeleni rzucay dugie cienie na wyszczerzone by dzikw, niedwiedzi i rysi, na zmierzwione i postrzpione skrzyda wypchanych orw i jastrzbi. Centralne, honorowe miejsce zajmowa pobrzowiay, zniszczony, ronicy pakuyeb skalnego smoka. Geralt podszed bliej. - Upolowa go mj dziadunio - powiedziapotwr, ciskajc w czelu paleniska ogromn kod. - To by chyba ostatni w okolicy, ktry da si upolowa. Siadaj,gociu. Godny jeste, jak mniemam? - Nie zaprzecz, gospodarzu. Potwr usiad przy stole, opuci gow,splt na brzuchu kosmate apy, przez chwil co mamrota, krcc mynka olbrzymimi kciukami, po czym rykn z cicha, walc ap o st. Pmiski i talerze brzkny cynowo i srebrnie, puchary zadzwoniy krysztaowo. Zapachniao pieczystym, czosnkiem, majerankiem, gak muszkatoow. Geralt nie okaza zdziwienia. - Tak - zatar apy potwr. - To lepsze od suby, nie? Czstuj si, gociu. Tu jest pularda, tu szynka z dzika, tu pasztet z... Nie wiem z czego. Z czego.Tutaj mamy jarzbki. Nie, zaraza, to kuropatwy. Pomyliem zaklcia. Jedz, jedz. To porzdne, prawdziwe jedzenie, nie obawiaj si. - Nie obawiam si. - Geralt rozerwa pulard na dwie czci. - Zapomniaem - parskn potwr - e nie z tych strachliwych. Zwa ci, na ten przykad, jak? - Geralt. A ciebie, gospodarzu? - Nivellen. Ale w okolicy mwi na mnie Wyrod albo Kykacz. I strasz mn dzieci- potwr wla sobie do garda zawarto ogromnego pucharu, po czym zatopi paluchy w pasztecie, wyrywajc z misy okoo poowy za jednym zamachem. - Strasz dzieci - powtrzy Geralt z penymi ustami. - Pewnie bezpodstawnie? - Najzupeniej. Twoje zdrowie, Geralt! - I twoje, Nivellen. - Jak to wino? Zauwaye, e to z winogron, a nie z jabek? Ale jeli ci nie smakuje, wyczaruj inne. - Dzikuj, to jest nieze. Zdolnoci magiczne masz wrodzone? - Nie. Mam je od czasu, kiedy mi to wyroso. Morda, znaczy. Sam nie wiem, skd to si wzio, ale dom spenia, czego sobie zaycz. Nic wielkiego, umiem wyczarowa arcie, picie, odzienie, czyst pociel, gorc wod, mydo. Byle baba to potrafi i bez czarw. Otwieram i zamykam okna i drzwi.Zapalam ogie. Nic wielkiego. - Zawsze co. A t... jak mwisz, mord,masz od dawna? - Od dwunastu lat. - Jak to si stao? - A co ci ty obchodzi? Nalej sobie jeszcze. - Z chci. Nic mnie to nie obchodzi, pytam przez ciekawo. - Powd zrozumiay i do przyjcia - zamia si gromko potwr. - Ale ja go nie przyjm. Nic ci do tego, i ju. ebyjednak cho czciowo zaspokoi twoj ciekawo, poka ci, jak wygldaem przedtem. Popatrz no tam, na portrety. Pierwszy, liczc od kominka, to mj tatunio. Drugi, jedna zaraza wie, kto. Atrzeci, to ja. Widzisz? Spod kurzu i pajczyn, z portretu spoglda wodnistym spojrzeniem nijaki grubasek o nalanej, smutnej i pryszczatej twarzy. Geralt, ktremu nieobce byy skonnoci do schlebiania klientom, rozpowszechnione wrd portrecistw, ze smutkiem pokiwa gow.- Widzisz? - powtrzy Nivellen, szczerzc ky. - Widz. - Kto ty jeste? - Nie rozumiem. - Nie rozumiesz? - potwr unis gow, lepia zalniy mu jak u kota. - Mj portret, gociu, wisi poza zasigiem wiata wiec. Ja go widz, ale ja nie jestem czowiekiem. Przynajmniej nie w tej chwili. Czowiek, eby obejrze portret, wstaby, podszedby bliej, zapewne musiaby take wzi wiecznik. Ty tego nie zrobie. Wniosek jest prosty. Ale ja pytam bez ogrdek - jeste czowiekiem? Geralt nie spuci wzroku. - Jeli tak stawiasz spraw - odpowiedzia po chwili milczenia - to niezupenie. - Aha. Nie bdzie chyba nietaktem, jeeli spytam, kim w takim razie jeste?- Wiedminem. - Aha - powtrzy Nivellen po chwili. - Jeeli dobrze pamitam, wiedmini w ciekawy sposb zarabiaj na ycie. Zabijaj, za opat, rne potwory. - Dobrze pamitasz. Znowu zapada cisza. Pomyki wiec ttniy, biy w gr cienkimi wsami ognia, lniy w rnitym krysztale pucharw, w kaskadach wosku, ciekajcego po lichtarzu. Nivellen siedzia nieruchomo, poruszajc lekko olbrzymimi uszami. - Zamy - powiedzia wreszcie - e zdysz wycign miecz, nim do ciebie doskocz. Zamy, e zdysz mnie nawetci. Przy moim ciele mnie to nie zatrzyma - zwal ci z ng samym impetem. A potem, to ju zdecyduj zby.Jak mylisz, wiedminie, kto z nas dwu ma wiksze szanse, jeeli dojdzie do przegryzania gardzieli? Geralt, przytrzymujc kciukiem cynowy kopaczek karafy, nala sobie wina, wypi yk, odchyli si na oparcie krzesa. Patrzy na potwora, umiechajcsi, a by to umiech wyjtkowo paskudny. - Taaak - rzek przecigle Nivellen, dubic pazurem w kciku paszczy. - Trzeba przyzna, e umiesz odpowiedzie na pytanie, nie uywajc wielu sw. Ciekawe, jak sobie poradzisz z nastpnym, ktre ci zadam. Kto ci za mnie zapaci? - Nikt. Jestem tu przypadkiem. - Nie esz aby? - Nie mam we zwyczaju ga. - A co masz we zwyczaju? Opowiadano mi owiedminach. Zapamitaem, e wiedmini porywaj malekie dzieci, ktre potem karmi magicznymi zioami. Te, ktre to przeyj, same zostaj wiedminami, czarownikami o nieludzkich zdolnociach.Szkoli si je w zabijaniu, wykorzenia wszelkie ludzkie uczucia i odruchy. Czyni si z nich potwory, ktre maj zabija inne potwory. Syszaem, jak mwiono, e najwyszy czas, by kto zacz polowa na wiedminw. Bo potworw jest coraz mniej, a wiedminw coraz wicej. Zjedz kuropatw, zanim zupenie ostygnie. Nivellen wzi z pmiska kuropatw, ca woy do paszczy i schrupa, jak sucharek, trzeszczc miadonymi w zbach kostkami. - Dlaczego nic nie mwisz? - spyta niewyranie, przeykajc. - Co z tego, co o was mwi, jest prawd? - Prawie nic. - A co jest kamstwem? - To, e potworw jest coraz mniej. - Fakt. Jest ich niemao - wyszczerzy ky Nivellen. - Jeden wanie siedzi przed tob i zastanawia si, czy dobrze zrobi, zapraszajc ci. Od razu nie spodoba mi si twj znak cechowy, gociu. - Ty nie jeste adnym potworem, Nivellen - rzek sucho wiedmin. - A, zaraza, to co nowego. Wic, wedugciebie, czym ja jestem? Kisielem z urawiny? Kluczem dzikich gsi, odlatujcych na poudnie w smutny, listopadowy poranek? Nie? Wic moe cnot, utracon u rda przez cycat crk mynarza? No, Geralt, powiedz mi, czym jestem. Nie widzisz, e a si trzs z ciekawoci? - Nie jeste potworem. W przeciwnym razie nie mgby dotyka tej srebrnej tacy. A ju w adnym wypadku nie wziby do rki mojego medalionu. - Ha! - rykn Nivellen tak, e pomyki wiec przybray na moment pozycj horyzontaln. - Dzi jest najwyraniej dzie wyjawiania wielkich, strasznych tajemnic! Zaraz si dowiem, e te uszy wyrosy mi, bo jako dziecko nie lubiem owsianki na mleku! - Nie, Nivellen - powiedzia spokojnie Geralt. - To si stao na skutek rzuconego uroku. Jestem pewien, e wiesz, kto rzuci ten urok. - A jeeli wiem, to co? - Urok mona odczyni. W wielu wypadkach. - Ty, jako wiedmin, oczywicie umiesz odczynia uroki. W wielu wypadkach? - Umiem. Chcesz, ebym sprbowa? - Nie. Nie chc. Potwr otworzy paszcz i wywiesi czerwony ozr, dugi na dwie pidzi. - Zatkao ci, co? - Zatkao - przyzna Geralt. Potwr zachichota, rozpar si w fotelu. - Wiedziaem, e ci zatka - powiedzia.- Nalej sobie jeszcze, usid wygodnie. Opowiem ci ca histori. Wiedmin, czy nie wiedmin, dobrze ci patrzy z oczu, aja mam ochot pogada. Nalej sobie. - Nie ma ju czego. - A, zaraza - potwr chrzkn, po czym ponownie upn ap w st. Obok dwch pustych karafek pojawi si, nie wiedzie skd, spory, gliniany gsiorek w wiklinowym koszyku. Nivellen zdar zbami woskow piecz. - Jak zapewne zauwaye - zacz, nalewajc - okolica jest do odludna. Do najbliszych osiedli ludzkich jest kawa drogi. Bo widzisz, mj tatunio, a i mj dziadunio, swojego czasu, nie dawali zbytnich powodw do mioci ani ssiadom, ani kupcom, ktrzy wdrowali traktem. Kady, kto si tu zawieruszy, traci w najlepszym wypadku swj majtek, jeli tatunio wypatrzy go z wiey. A par bliszych osad spalio si, bo tatunio uzna, e danina paconajest opieszale. Mao kto lubi mojego tatunia. Oprcz mnie, naturalnie. Strasznie pakaem, gdy pewnego razu przywieziono na wozie to, co zostao z mojego tatunia po ciosie dwurcznym mieczem. Dziadunio podwczas nie zajmowa si aktywnym rozbojem, bo od dnia, w ktrym dosta po czerepie elaznym morgensternem, jka si okropnie, lini i rzadko kiedy zda wpor do wygdki. Pado na to, e jako spadkobierca, ja musz przewodzi druynie. - Mody wwczas byem - cign Nivellen- istny mlekosys, wic chopcy z druynymigiem owinli mnie sobie dookoa palca.Dowodziem nimi, jak si domylasz, w takim stopniu, w jakim tusty prosiak moe przewodzi wilczej hordzie. Wnet zaczlimy robi rzeczy, na ktre tatunio, gdyby y, nigdy by nie zezwoli. Oszczdz ci szczegw, przejd od razu do rzeczy. Pewnego dnia wypucilimy si a do Gelibolu, pod Mirt, i obrabowalimy wityni. Na domiar zego, bya tam rwnie moda kapanka. - Co to za witynia, Nivellen? - Jedna zaraza wie, Geralt. Ale musiaa to by niedobra witynia. Na otarzu, pamitam, leay czaszki i gnaty, pali si zielony ogie. mierdziao, jak nieszczcie. Ale do rzeczy. Chopcy obezwadnili kapank i odarli z przyodziewy, po czym powiedzieli, e musz zmnie. No i zmniaem, durny smark. W trakcie mnienia kapanka naplua mi w gb i co wywrzeszczaa. - Co? - e jestem potwr w ludzkiej skrze, ebd potworem w potwornej, co o mioci, o krwi, nie pamitam. Sztylecik, taki may, miaa chyba ukrytywe wosach. Zabia si, a wtedy... Wialimy stamtd, Geralt, mwi ci, maonie zajedzilimy koni. To bya niedobrawitynia. - Mw dalej. - Dalej byo tak, jak powiedziaa kapanka. Za par dni, budz si rano, asuba, co mnie ktry zobaczy, we wrzaski w nogi. Ja do lustra... Widzisz, Geralt, spanikowaem, dostaem jakiego ataku, pamitam to jak przez mg. Mwic krtko, pady trupy. Kilka. Uywaem, co mi wpado w rce, a nagle zrobiem si bardzo silny. A dom pomaga, jak mg - trzaskay drzwi, latay w powietrzu sprzty, bucha ogie. Kto zdy, uciek w popochu, ciotunia, kuzynka, chopcy z druyny, coja mwi, ucieky nawet psy, wyjc i kulc ogony. Ucieka moja kotka aroczka. Ze strachu szlag trafi nawetpapug ciotuni. Wnet zostaem sam, ryczc, wyjc, szalejc, tukc co popado, gwnie zwierciada. Nivellen przerwa, westchn, pocign nosem. - Kiedy atak min - podj po chwili - byo ju za pno na cokolwiek. Byem sam. Nikomu ju nie mogem wyjani, e zmieni mi si tylko i wycznie wygld,e cho w strasznej postaci, jestem tylko gupim wyrostkiem, szlochajcym w pustym zamku nad ciaami sucych. Potem przyszed potworny strach - wrc i zatuk, zanim zd wytumaczy. Ale nikt nie wrci. Potwr zamilk na chwil, otar nos rkawem. - Nie chc wraca do tamtych pierwszych miesicy, Geralt, jeszcze dzi mnie trzsie, gdy wspominam. Przejd do rzeczy. Dugo, bardzo dugo siedziaem wzamku jak mysz pod miot, nie wystawiajc nosa na zewntrz. Jeli si kto pojawi - rzadko to si zdarzao - nie wychodziem, ot, kazaem domowi trzasn ze dwa razy okiennic albo ryknem sobie przez gargulec od rynny, i to zwykle wystarczao, by go wzbi za sob potn chmur kurzu. Tak byo a do dnia, w ktrym, bladym witem, wygldam przez okno i co widz? Jaki grubas cina re z krzewu ciotuni. A trzeba ci wiedzie, e to nie byle co, ale niebieskie re z Nazairu, sadzonki przywiz jeszcze dziadunio. Zo mnie porwaa, wyskoczyem na dwr. Gruby, gdyodzyska gos, jaki utraci by na mj widok, wykwicza, e chcia jeno kilka kwiatw dla creczki, ebym go oszczdzi, yciem darowa i zdrowiem. Juem si sposobi, by wykopa go za gwn bram, kiedy co mnie owiecio, Pxc xc @xc. F9H<przypomniaem sobie bajki, ktre opowiadaa mi niegdy Lenka, moja niania, stara prukwa. Zaraza, pomylaem, podobno adne dziewuszki zamieniaj aby w krlewiczw, czy te odwrotnie, wic moe... Moe jest w tym gadaniu ziarno prawdy, jaka szansa... Podskoczyem na dwa snie, zaryczaem tak, e dzikie wino oberwao si z muru i wrzasnem: "Crka albo ycie!", nic lepszego nie przyszo mi do gowy. Kupiec - bo to by kupiec - uderzy w pacz, poczym wyzna mi, e creczka ma osiem lat. Co, miejesz si? - Nie. - Bo ja nie wiedziaem, mia si, czy paka nad swoim zasranym losem. al mi si zrobio kupczyny, patrze nie mogem, jak si trzsie, zaprosiem do rodka, ugociem, na odjezdnym nasypaem zota i kamykw do worka. Trzeba ci wiedzie, e w podziemiu zostao sporo dobra, jeszcze z tatuniowych czasw, nie bardzo wiedziaem, co z tym pocz, mogem sobie pozwoli na gest. Kupiec promienia, dzikowa, a si cay oplu. Musia si gdzie pochwali swojprzygod, bo nie miny dwa miesice, a przyby tu drugi kupiec. Mia ze sob przygotowany, spory worek. I crk. Te spor. Nivellen wycign nogi pod stoem, przecign si, a fotel zatrzeszcza. - Dogadaem si z kupcem raz dwa - cign. - Ustalilimy, e zostawi mi jna rok. Musiaem mu pomc zaadowa wr na mua, sam by nie udwign. - A dziewczyna? - Przez jaki czas dostawaa konwulsji na mj widok, bya przekonana, e j jednak zjem. Ale po miesicu jadalimy ju przy jednym stole, gawdzilimy i chodzilimy na dugie spacery. Ale, chocia bya mia i nad podziw rozgarnita, jzyk mi si plta, kiedy z ni rozmawiaem. Widzisz, Geralt, zawsze byem niemiay wobec dziewczt, zawsze wystawiaem si na pomiewisko, nawet wobec dziewuch z obory, tych z gnojem na ydkach, ktre chopcy z druyny obracali, jak chcieli, na wszystkie strony. Nawet te si ze mnie nabijay. Co dopiero, mylaem, z tak mord. Nie przemogem si nawet, by jej cokolwiek napomkn o przyczynie, dla ktrej tak drogo zapaciem za rok jej ycia. Rok cign si jak smrd za pospolitym ruszeniem, a wreszcie kupieczjawi si i zabra j. Ja za, zrezygnowany, zamknem si w domu i przez kilka miesicy nie reagowaem na adnych goci z crkami, jacy si tu pojawiali. Ale po roku spdzonym w towarzystwie zrozumiaem, jak ciko jest, kiedy nie ma do kogo otworzy gby. Potwr wyda z siebie odgos, ktry miaby westchnieniem, a zabrzmia jak czkawka. - Nastpna - powiedzia po chwili - nazywaa si Fenne. Bya maa, bystra i wierkotliwa, istny mysikrlik. Wcale si mnie nie baa. Ktrego dnia, bya akuratnie rocznica moich postrzyyn, opilimy si oboje miodu i... he, he. Zaraz po tym wyskoczyem z oa i do lustra. Przyznam, byem zawiedziony i zgnbiony. Morda zostaa, jak bya, moez odrobin gupszym wyrazem. A mwi, ew bajkach jest mdro ludu! Gwno wartataka mdro, Geralt. No, ale Fenne rycho postaraa si, ebym zapomnia o zmartwieniach. To bya wesoa dziewczyna, mwi ci. Wiesz, co wymylia? Straszylimy we dwjk niepodanych goci. Wyobra sobie - wchodzi taki na podwrko, rozglda si, a tu z rykiem wypadam na niego ja, na czworakach, a Fenne, cakiem goa, siedzi mi na grzbiecie i trbi na myliwskim rogu dziadunia! Nivellen zatrzs si od miechu, byskajc biel kw. - Fenne - kontynuowa - bya u mnie peny rok, potem powrcia do rodziny, zwielkim posagiem. Sposobia si wyj zam za pewnego waciciela szynku, wdowca. - Opowiadaj dalej, Nivellen. To zajmujce. - Powiadasz? - rzek potwr, drapic siz chrzstem pomidzy uszami. - No, dobrze. Nastpna, Primula, bya crk zuboaego rycerza. Rycerz, gdy tu przyby, mia wychudego konia, kirys i nieprawdopodobne dugi. Paskudny by, mwi ci, Geralt, jak kupa obornika, i rozsiewa dookoa podobn wo. Primula, rk bym sobie da uci, musiaa by poczta, gdy on by na wojnie, bo bya cakiem adniutka. I w niej nie wzbudzaem strachu, nie dziwota zreszt,bo w porwnaniu z jej rodzicem mogem si wydawa wcale nadobny. Miaa, jak si okazao, nielichy temperament, a i ja, nabrawszy wiary w siebie, nie zasypiaem gruszek w popiele. Ju po dwch tygodniach byem z Primul w bardzo bliskich stosunkach, podczas ktrych lubia targa mnie za uszy i wykrzykiwa: "Zagry mnie, zwierzu!", "Rozszarp mnie, bestio!" i temu podobne idiotyzmy. Ja w przerwach biegaem do lustra, ale wystaw sobie, Geralt, spogldaem w nie z rosncym niepokojem.Coraz bardziej tskniem do powrotu do tamtej, mniej wydolnej postaci. Widzisz,Geralt, przedtem byem rozlazy, zrobiem si chop na schwa. Przedtem cigiem chorowaem, kasaem i leciao mi z nosa, teraz nic si mnie nie imao.A zby? Nie uwierzyby, jakie ja miaempopsute zby! A teraz? Mog przegry nog od krzesa. Chcesz, ebym przegryznog od krzesa? - Nie. Nie chc. - Moe to i dobrze - rozdziawi paszcz potwr. - Panienki bawio, jak si popisywaem i w domu zostao strasznie mao caych krzese. Nivellen ziewn, przy czym jzor zwinmu si w trbk. - Zmczyo mnie to gadanie, Geralt. Krtko - potem byy jeszcze dwie - Ilka i Venimira. Wszystko odbywao si tak samo, a do znudzenia. Najpierw mieszanina strachu i rezerwy, potem ni sympatii, wzmacniana drobnymi, acz kosztownymi upominkami, potem "Gry mnie, zjedz mnie ca", potem powrt taty, czule poegnanie i coraz bardziej zauwaalny ubytek w skarbu. Postanowiemrobi dusze przerwy na samotno. Oczywicie, w to, e dziewiczy caus odmieni moj posta, ju dawno przestaem wierzy. I pogodziem si z tym. Co wicej, doszedem do wniosku, edobrze jest, jak jest, i adnych zmian nie trzeba. - adnych, Nivellen? - Aeby wiedzia. Mwiem ci - koskie zdrowie, zwizane z t postaci, to raz.Dwa - moja inno dziaa na dziewczta jak afrodyzjak. Nie miej si! Jestem wicej ni pewien, e jako czowiek musiabym si zdrowo nabiega, by mc dobra si do takiej, dla przykadu, Venimiry, ktra bya wielce urodziw pann. Widzi mi si, e na takiego, jak na tym portrecie, nawet by nie spojrzaa. I po trzecie: bezpieczestwo.Tatunio mia wrogw, paru przeyo. Ci, ktrych posaa do ziemi druyna pod moim aosnym dowdztwem, mieli krewnych. W piwnicach jest zoto. Gdyby nie postrach, jaki wzbudzam, kto by po nie przyszed. Choby wieniacy z widami. - Wygldasz na zupenie pewnego - rzek Geralt, bawic si pustym pucharem - e w obecnej postaci nikomu si nie narazie. adnemu ojcu, adnej crce. adnemu krewnemu lub narzeczonemu crki.Co, Nivellen? - Daj spokj, Geralt - obruszy si potwr. - O czym ty mwisz? Ojcowie nie posiadali si z radoci, mwiem ci, byem hojny ponad wyobraenie. A crki? Nie widziae ich, jak tu przybyway, w zgrzebnych sukienczynach, z apkami wyugowanymi od prania, przygarbione od dwigania cebrw. Primula jeszcze po dwch tygodniach u mnie miaa na plecachi udach lady rzemienia, jakim oi j jej rycerski tatu. A u mnie chodziy jak ksiniczki, do rki bray wyczniewachlarz, nawet nie wiedziay, gdzie tu jest kuchnia. Stroiem je i obwieszaem wiecidekami. Wyczarowywaem na zawoanie gorc wod do blaszanej wanny, ktr tatunio zrabowa jeszcze dla mamy w Assengardzie. Wyobraasz sobie - blaszana wanna! Rzadko ktry komes, co ja mwi, rzadko ktry wadykama u siebie blaszan wann. Dla nich to by dom z bajki, Geralt. A co si tyczy oa, to... Zaraza, cnota jest w dzisiejszych czasach rzadsza ni skalny smok. adnej nie przymuszaem, Geralt. - Ale podejrzewae, e kto mi za ciebie zapaci. Kto mg zapaci? - ajdak, ktry zapragn reszty mojej piwnicy, a nie mia wicej crek - rzekdobitnie Nivellen. - Chciwo ludzka niezna granic. - I nikt inny? - I nikt inny. Milczeli obaj, wpatrujc si w mrugajcenerwowo pomyki wiec. - Nivellen - rzek nagle wiedmin. - Jeste teraz sam? - Wiedminie - odpowiedzia potwr po chwili zwoki - myl sobie, e zasadniczo powinienem zwymyla ci teraz nieprzyzwoitymi sowy, wzi za kark i zrzuci ze schodw. Wiesz, za co?Za traktowanie mnie jak pgwka. Od samego pocztku widz, jak nadstawiasz ucha, jak zerkasz na drzwi. Dobrze wiesz, e nie mieszkam sam. Mam racj? - Masz. Przepraszam. - Zaraza z twoimi przeprosinami. Widziae j? - Tak. W lesie, koo bramy. Czy to jest powd, dla ktrego kupcy z crkami od pewnego czasu odjedaj std z niczym? - A wic i o tym wiedziae? Tak, to jest ten powd. - Pozwolisz, e zapytam... - Nie. Nie pozwol. Znowu milczenie. - C, twoja wola - rzek wreszcie wiedmin, wstajc. - Dziki za gocin, gospodarzu. Czas mi w drog. - Susznie - Nivellen wsta rwnie. - Zpewnych wzgldw nie mog zaoferowa ci noclegu w zamku, a do nocowania w tych lasach nie zachcam. Od czasu, gdy okolica wyludnia si, w nocy jest tutajniedobrze. Powiniene wrci na trakt przed zmierzchem. - Bd mia to na uwadze, Nivellen. Jeste pewien, e nie potrzebujesz mojejpomocy? - Potwr spojrza na niego z ukosa. - A jeste pewien, e mgby mi pomc? Daby rad zdj to ze mnie? - Nie tylko o tak pomoc mi chodzio. - Nie odpowiedziae na moje pytanie. Chocia... Chyba odpowiedziae. Nie daby. Geralt spojrza mu prosto w oczy. - Mielicie wtedy pecha - powiedzia. - Ze wszystkich wity w Gelibolu i Dolinie Nimnar wybralicie akurat chram Coram Agh Tera, Lwiogowego Pajka. ebyzdj przeklestwo, rzucone przez kapank Coram Agh Tera, trzeba wiedzy izdolnoci, ktrych ja nie posiadam. - A kto je posiada? - Jednak ci to interesuje? Mwie, e dobrze jest, jak jest. - Jak jest, tak. Ale nie jak moe by. Obawiam si... - Czego si obawiasz? Potwr zatrzyma si w drzwiach komnaty,odwrci. - Dosy mam twoich pyta, wiedminie, ktre cigle zadajesz, zamiast odpowiada na moje. Widocznie trzeba ciodpowiednio pyta. Suchaj - od pewnego czasu mam paskudne sny. Moe sowo "potworne" byoby trafniejsze. Czy susznie si obawiam? Krtko, prosz. - Czy po takim nie, po obudzeniu, nigdynie miae zaboconych ng? Igliwia w pocieli? - Nie. - A czy... - Nie. Krtko, prosz. - Susznie si obawiasz. - Czy mona temu zaradzi? Krtko, prosz. - Nie. - Nareszcie. Chodmy, odprowadz ci. Na podwrzu, gdy Geralt poprawia juki, Nivellen pogadzi klacz po nozdrzach, poklepa po szyi. Potka, rada pieszczocie, pochylia eb. - Lubi mnie zwierzaki - pochwali si potwr. - I ja te je lubi. Moja kotka,aroczka, chocia ucieka z pocztku, wrcia potem do mnie. Przez dugi czas bya to jedyna ywa istota, jaka towarzyszya mi w niedoli. Vereena te... Urwa, wykrzywi paszcz. Geralt umiechn si. - Te lubi koty? - Ptaki - wyszczerzy zby Nivellen. - Wydaem si, zaraza. A, co mi tam. To nie jest kolejna kupiecka crka, Geralt,ani kolejna prba szukania ziarna prawdyw starych bajdach. To co powanego. Kochamy si. Jeli si zamiejesz, strzel ci w pysk. Geralt nie zamia si. - Twoja Vereena - powiedzia - to prawdopodobnie rusaka. Wiesz o tym? - Podejrzewam. Szczupa. Czarna. Mwi rzadko, w jzyku, ktrego nie znam. Nie je ludzkiego jada. Na cae dni znika w lesie, potem wraca. To typowe? - Mniej wicej - wiedmin docign poprg. - Pewnie mylisz, e nie wrciaby, gdyby sta si czowiekiem? - Jestem tego pewien. Wiesz, jak rusakiboj si ludzi. Mao kto widzia rusakz bliska. A ja i Vereena... Ech, zaraza.Bywaj, Geralt. - Bywaj, Nivellen. Wiedmin szturchn pit bok klaczy, ruszy ku bramie. Potwr czapa u jego boku. - Geralt? - Sucham ci. - Nie jestem taki gupi, jak mylisz. Przyjechae tu ladem ktrego z kupcw, ktrzy tu ostatnio byli. Co siktremu stao? - Tak. - Ostatni by tu trzy dni temu. Z crk,nie najadniejsz zreszt. Kazaem domowi zamkn wszystkie drzwi i okiennice, nie daem znaku ycia. Pokrcili si po dziedzicu i odjechali.Dziewczyna zerwaa jedn r z krzewu ciotuni i przypia sobie do sukni. Szukaj ich gdzie indziej. Ale uwaaj, topaskudna okolica. Mwiem ci, noc w lesie nie jest najbezpieczniej. Syszy si i widzi nieadne rzeczy. - Dziki, Nivellen. Bd pamita o tobie. Kto wie, moe znajd kogo, kto... - Moe. A moe nie. To mj problem, Geralt, moje ycie i moja kara. Nauczyem si to znosi, przyzwyczaiem si. Jak si pogorszy, te si przyzwyczaj. A jak si bardzo pogorszy,nie szukaj nikogo, przyjed tu sam i skocz spraw. Po wiedmisku. Bywaj, Geralt. Nivellen odwrci si i rano pomaszerowa w stron paacyku. Nie obejrza si ju ani razu. III Okolica bya odludna, dzika, zowrogo nieprzyjazna. Geralt nie wrci na traktprzed zmierzchem, nie chcia nadkada drogi, pojecha na skrty, przez br. Noc spdzi na ysym szczycie wysokiego wzgrza, z mieczem na kolanach, przy malekim ognisku, w ktre co jaki czas wrzuca pczki tojadu. W rodku nocy dostrzeg daleko w dolinie blask ognia, usysza obkacze wycia i piewy, a take co, co mogo by tylko krzykiem torturowanej kobiety. Ruszy tam, ledwiezawitao, ale odnalaz tylko wydeptan polan i zwglone koci w ciepym jeszcze popiele. Co, co siedziao w koronie olbrzymiego dbu, wrzeszczao i syczao. Mg to by leszy, ale mg teto by i zwyky bik. Wiedmin nie zatrzyma si, by sprawdzi. IV Okoo poudnia, gdy poi Potk u rdeka, klacz zaraa przenikliwie, cofna si, szczerzc te zby i gryzc munsztuk. Geralt odruchowo uspokoi j Znakiem i wwczas dostrzeg regularny krg, uformowany przez wystajce z mchu czapeczki czerwonawych grzybkw. - Prawdziwa histeryczka robi si z ciebie, Potka - powiedzia. - To przecie zwyczajne czarcie koo. Po co te sceny? Klacz prychna, odwracajc ku niemu eb. Wiedmin potar czoo, zmarszczy PhxcxcX xc/`\0>si, zamyli. Potem jednym skokiem znalaz si w siodle, zawrci konia, ruszajc szybko z powrotem, po wasnych ladach. - "Lubi mnie zwierzaki" - mrukn. - Przepraszam ci, koniku. Wychodzi na to,e masz wicej rozumu ni ja. V Klacz tulia uszy, parskaa, rwaa podkowami ziemi, nie chciaa i. Geralt nie uspokaja jej Znakiem - zeskoczy z kulbaki, przerzuci wodze przez eb konia. Na plecach nie mia juswego starego miecza w pochwie z jaszczurczej skry - jego miejsce zajmowaa teraz byszczca, pikna bro z krzyowym jelcem i smuk dobrze wywaon rkojeci, zakoczon kulist gowi z biaego metalu. Tym razem brama nie otwara si przednim. Bya otwarta, tak jak j zostawi, wyjedajc. Usysza piew. Nie rozumia sw, nie mg nawet zidentyfikowa jzyka, z ktrego pochodziy. Nie byo to potrzebne - wiedmin zna, czu i rozumia sam natur, istot tego piewu, cichego, przenikliwego, rozlewajcego si po yach fal mdlcej, obezwadniajcej grozy. piew urwa si gwatownie i wtedy j zobaczy. Przylgna do grzbietu delfina w wyschnitej fontannie, obejmujc omszaykamie drobnymi rkami, tak biaymi, e wydaway si przezroczyste. Spod burzy spltanych, czarnych wosw byszczay, wlepione w niego, ogromne, szeroko rozwarte oczy koloru antracytw. Geralt zbliy si powoli, mikkim, elastycznym krokiem, idc pkolem od strony muru, obok krzewu niebieskich r. Stworzenie, przyklejone do grzbietudelfina, obracao za nim malek twarzyczk o wyrazie nieopisanej tsknoty, pen uroku, ktry sprawi, ewci syszao si pie - cho malekie, blade usteczka byy zacinitei nie dobywa si zza nich najmniejszy nawet dwik. Wiedmin zatrzyma si w odlegoci dziesiciu krokw. Miecz, powolutku dobywany z czarnej, emaliowanej pochwy, rozjarzy si i zalni nad jego gow. - To srebro - powiedzia. - Ta klinga jest srebrna. Blada twarzyczka nie drgna, antracytowe oczy nie zmieniy wyrazu. - Tak bardzo przypominasz rusak - cign spokojnie wiedmin - e moga zwie kadego. Tym bardziej, e rzadki z ciebie ptaszek, czarnowosa. Ale konienigdy si nie myl. Rozpoznaj takie jakty instynktownie i bezbdnie. Kim jeste? Myl, e mul albo alpem. Zwyczajny wampir nie wyszedby na soce. Kciki bladych usteczek drgny i lekko uniosy si. - Przycign ci Nivellen w swojej postaci, prawda? Sny, o ktrych wspomina, wywoywaa ty. Domylam si,co to byy za sny, I wspczuj mu. Stworzenie nie poruszyo si, - Lubisz ptaki - cign wiedmin. - Alenie przeszkadza ci, to przegryza karkwludziom obojga pci, co? Zaiste, ty i Nivellen! Pikna by bya z was para, potwr i wampirzyca, wadcy lenego zamku. Zapanowalibycie w mig nad ca okolic. Ty, wiecznie spragniona krwi, ion, twj obroca, morderca na zawoanie,lepe narzdzie. Ale wpierw musia sta si prawdziwym potworem, nie czowiekiemw potwornej masce. Wielkie, czarne oczy zwziy si. - Co z nim, czarnowosa? piewaa, a wic pia krew. Signa po ostatecznyrodek, czyli e nie udao ci si zniewoli jego umysu. Mam suszno? Czarna gwka kiwna leciutko, prawie niedostrzegalnie, a kciki ust uniosy si jeszcze wyej. Maleka twarzyczka nabraa upiornego wyrazu. - Teraz zapewne uwaasz si za pani tego zamku? Kiwnicie, tym razem wyraniejsze. - Jeste mula? Powolny, przeczcy ruch gowy. Syk, ktry si rozleg, mg pochodzi tylko z bladych, koszmarnie umiechnitych ust, cho wiedmin nie dostrzeg, by siporuszyy. - Alp? Zaprzeczenie. Wiedmin cofn si, mocniej cisn rkoje miecza. - To znaczy, e jeste... Kciki ust zaczy unosi si wyej, coraz wyej, wargi rozwary si... - Bruxa! - krzykn wiedmin, rzucajc si ku fontannie. Zza bladych warg bysny biae, koczyste ky. Wampirzyca poderwaa si,wygia grzbiet jak lampart i wrzasna.Fala dwiku uderzya w wiedmina jak taran, pozbawiajc oddechu, miadc ebra, przeszywajc uszy i mzg cierniami blu. Lecc do tyu, zdy jeszcze skrzyowa przeguby obu rk w Znaku Helitropu. Czar w znacznej mierze zamortyzowa impet, z jakim wyrn plecami o mur, ale i tak pociemniao mu w oczach, a resztka powietrza wyrwaa si z puc wraz z jkiem. Na grzbiecie delfina, w kamiennym krgu wyschnitej fontanny, w miejscu, gdzie jeszcze przed chwil siedziaa filigranowa dziewczyna w biaej sukni, rozpaszcza poyskliwe cielsko ogromny,czarny nietoperz, rozwierajc dug, wsk paszczk, przepenion zbami igoksztatnej bieli. Botniste skrzydarozwiny si, zaopotay bezgonie i stwr run na wiedmina jak bet wystrzelony z kuszy. Geralt, czujc w ustach elazisty posmak krwi, krzykn zaklcie, wyrzucajc przed siebie do zpalcami rozwartymi w Znak Quen. Nietoperz, syczc, skrci gwatownie, chichoczc wzbi si w powietrze i natychmiast spikowa pionowo w d, wprost na kark wiedmina. Geralt odskoczy w bok, ci, nie trafiajc. Nietoperz pynnie, z gracj, kurczc jedno skrzydo zawrci, okry go i znw zaatakowa, rozwierajc bezoki, zbaty pysk. Geralt czeka, wycigajc wstron potwora trzymany oburcz miecz. Wostatniej chwili skoczy - nie w bok, lecz do przodu, tnc na odlew, a zawyopowietrze. Nie trafi. Byo to tak nieoczekiwane, e wypad z rytmu, o uamek sekundy spni si z unikiem. Poczu, jak szpony bestii rozrywaj mu policzek, a aksamitnie wilgotne skrzydochlaszcze po karku. Zwin si w miejscu, przenis ciar ciaa na prawnog i ci ostrym zamachem w ty, ponownie chybiajc fantastycznie zwrotnego stwora. Nietoperz zamacha skrzydami, wzbi si, poszybowa w stron fontanny. W momencie, gdy zakrzywione pazury zazgrzytay o kamie cembrowiny, potworny, oliniony pysk ju rozmazywa si, metamorfowa, znika, cho zjawiajce si w jego miejscu blade usteczka nadal nie kryy morderczych kw. Bruxa zawya przeszywajco, modulujc gos w makabryczny zapiew, wytrzeszczaa na wiedmina przepenione nienawici oczy i wrzasna znowu. Uderzenie fali byo tak potne, e przeamao Znak. W oczach Geralta zawiroway czarne i czerwone krgi, w skroniach i ciemieniu zaomotao. Poprzez bl, widrujcy uszy, zacz sysze gosy, zawodzenia, i jki, dwiki fletu i oboju, szum wichru. Skra na jego twarzy martwiaa i ziba.Upad na jedno kolano, potrzsn gow.Czarny nietoperz bezszelestnie pyn kuniemu, w locie rozwierajc zbate szczki. Geralt, cho oszoomiony fal wrzasku - zareagowa instynktownie. Poderwa si z ziemi, byskawicznie dopasowujc tempo ruchw do prdkoci lotu potwora wykona trzy kroki w przd,unik i pobrt, a po nich szybki jak myl, oburczny cios. Ostrze nie napotkao oporu. Prawie nie napotkao. Usysza wrzask, ale tym razem by to wrzask blu, wywoanego dotkniciem srebra. Bruxa, wyjc, metamorfowaa na grzbieciedelfina. Na biaej sukni, nieco powyej lewej piersi, wida byo czerwon plam pod draniciem, nie duszym ni may palec. Wiedmin zgrzytn zbami - cicie, ktre winno byo rozpoowi besti, okazao si zadrapaniem. - Krzycz, wampirzyco - warkn, ocierajc krew z policzka. - Wywrzeszcz si. Stra siy. A wtedy zetn ci liczn gwk! - Ty. Osabniesz pierwszy. Czarownik. Zabij.. Usta bruxy nie poruszyy si, ale wiedmin sysza sowa wyranie, rozbrzmieway w jego mzgu, eksplodujc,dzwonic gucho, z pogosem, jak gdyby spod wody. - Zobaczymy - wycedzi, pochylony, idc w kierunku fontanny. - Zabij. Zabij. Zabij. - Zobaczymy. - Vereena! Nivellen, ze zwieszon gow, oburcz uczepiony ocienicy, wytoczy si z drzwi paacyku. Chwiejnym krokiem poszed w stron fontanny, niepewnie machajc apami. Kryz kaftana plamia krew. - Vereena! - rykn ponownie. Bruxa szarpna gow w jego kierunku. Geralt, wznoszc miecz do cicia, skoczy ku niej, ale reakcje wampirzycy byy znacznie szybsze. Ostry wrzask, i kolejna fala zbia wiedmina z ng. Run na wznak, poszorowa po wirze alejki. Bruxa wygia si, sprya do skoku, ky w jej ustach zabysy jak zbjeckie puginay. Nivellen, rozczapierzajc apy jak niedwied, sprbowa j chwyci, ale wrzasna mu prosto w paszcz, odrzucajc kilka snido tyu, na drewniane rusztowanie pod murem, ktre zaamao si z przenikliwymtrzaskiem, grzebic go pod stert drewna. Geralt ju by na nogach, bieg pkolem, okrajc dziedziniec, starajc si odcign uwag bruxy od Nivellena. Wampirzyca, furkoczc bia sukni, mkna wprost na niego, lekko, jak motyl, ledwo dotykajc ziemi. Nie wrzeszczaa ju, nie prbowaa metamorfowa. Wiedmin wiedzia, e jestzmczona. Ale wiedzia i to, e nawet zmczona jest nadal miertelnie niebezpieczna. Za plecami Geralta, Nivellen hurkota wrd desek, rycza. Geralt odskoczy w lewo, otoczy si krtkim, dezorientujcym mycem miecza.Bruxa suna ku niemu - biao-czarna, rozwiana, straszna. Nie doceni jej - wrzasna w biegu. Nie zdy zoy Znaku, polecia w ty, rbn plecami o mur, bl w krgosupie zapromieniowa ado czubkw palcw, sparaliowa ramiona,podci kolana. Upad na klczki. Bruxa,wyjc piewnie, skoczya ku niemu. - Vereena! - rykn Nivellen. Odwrcia si. I wtedy Nivellen z rozmachem wbi jej pomidzy piersi zamany, ostry koniec trzymetrowej erdzi. Nie krzykna. Westchna tylko.Wiedmin, syszc to westchnienie, zadygota. Stali - Nivellen, na szeroko rozstawionych nogach, dziery erd oburcz, blokujc jej koniec pod pach. Bruxa, jak biay motyl na szpilce, zawisa na drugim kocu drga, rwnie zaciskajc na nim obie donie. Wampirzyca westchna rozdzierajco i nagle napara silnie na k. Geralt zobaczy, jak na jej plecach, na biaej sukni, wykwita czerwona plama, z ktrej w gejzerze krwi wyazi, ohydnie i nieprzyzwoicie, uamany szpic. Nivellen wrzasn, zrobi krok do tyu, potem drugi, potem szybko zacz si cofa, ale nie puszcza drga, wlokc za sob przebit brux. Jeszcze krok i wspar si plecami o cian paacyku. Koniec erdzi, ktry trzyma pod pach, zazgrzyta o mur. Bruxa powoli, jak gdyby pieszczotliwie, przesuna drobne donie wzdu drga, wycigna ramiona na ca dugo, uchwycia si mocno erdzi i napara na ni ponownie. Ju przeszo metr skrwawionego drewna wystawa jej z plecw. Oczy miaa szeroko otwarte, gow odrzucon do tyu. Jej westchnienia stay si czstsze, rytmiczne, przechodzce w rzenie. Geralt wsta, ale zafascynowany obrazem nadal nie mg zdoby si na adn akcj. Usysza sowa, gucho rozbrzmiewajce wewntrz czaszki, jak pod sklepieniem zimnego i mokrego lochu.- Mj. Albo niczyj. Kocham ci. Kocham. Kolejne, straszne, rozedrgane, dawice si krwi westchnienie. Bruxa szarpna si, przesuna dalej wzdu erdzi, wycigna rce. Nivellen zarycza rozpaczliwie, nie puszczajc drga usiowa odsun wampirzyc jak najdalejod siebie. Nadaremnie. Przesuna si jeszcze bardziej do przodu, chwycia go za gow. Zawy jeszcze przeraliwiej, zaszamota kosmatym bem. Bruxa znw przesuna si na erdzi, przechylia gow ku gardu Nivellena. Ky bysny olepiajc biel. Geralt skoczy. Skoczy jak bezwolna, zwolniona spryna. Kady ruch, kady krok, jaki naleao teraz wykona, by jego natur, by wyuczony, nieunikniony,automatyczny i miertelnie pewny. Trzy szybkie kroki. Trzeci, jak setki takich krokw przedtem, koczy si na lew nog, mocnym, zdecydowanym stpniciem. Skrt tuowia, ostre, zamaszyste cicie.Zobaczy jej oczy. Nic ju nie mogo sizmieni. Usysza gos. Nic. Krzykn, by zaguszy sowo, ktre powtarzaa. Nic nie mogo. Ci. Uderzy pewnie, jak setki razy przedtem,rodkiem brzeszczotu, i natychmiast, kontynuujc rytm ruchu, zrobi czwarty krok i pobrt. Klinga, pod koniec pobrotu ju wolna, suna za nim, byszczc, wlokc za sob wachlarzyk czerwonych kropelek. Kruczoczarne wosy zafaloway, rozwiewajc si, pyny w powietrzu, pyny, pyny, pyny... Gowa upada na wir. Potworw jest coraz mniej? A ja? Czym ja jestem? Kto krzyczy? Ptaki? Kobieta w kouszku i bkitnej sukni? Ra z Nazairu? Jak cicho! Jak pusto. Jaka pustka. We mnie. Nivellen, zwinity w kbek, wstrzsany kurczami i dreszczem, lea pod murem paacyku, w pokrzywach, obejmujc gow ramionami. - Wsta - powiedzia wiedmin. Mody, przystojny, potnie zbudowany mczyzna o bladej cerze, lecy pod murem, unis gow, rozejrza si dookoa. Wzrok mia bdny. Przetar oczy knykciami. Spojrza na swoje donie. Obmaca twarz. Jkn cicho, woy palec do ust, dugo wodzi nim podzisach. Znowu zapa si za twarz, i znw jkn, dotykajc czterech krwawych, napuchych prg na policzku. Zaszlocha, potem zamia si. - Geralt! Jak to? Jak to si... Geralt! - Wsta Nivellen. Wsta i chod. W jukach mam lekarstwa, s potrzebne nam obu. - Ja ju nie mam... Nie mam? Geralt? Jakto? Wiedmin pomg mu wsta, starajc si nie patrze na drobne, tak biae, e a przezroczyste rce, zacinite na erdzi, utkwionej pomidzy maymi piersiami, oblepionymi mokr, czerwon tkanin. Nivellen jkn znowu. - Vereena... - Nie patrz. Chodmy. Poszli poprzez dziedziniec, obok krzaku niebieskich r, podtrzymujc jeden drugiego. Nivellen bezustannie obmacywasobie twarz woln rk. - Nie do wiary, Geralt. Po tyu latach? Jak to moliwe? - W kadej bani jest ziarno prawdy - rzek cicho wiedmin. - Mio i krew. Obie maj potn moc. Magowie i uczeni ami sobie nad tym gowy od lat, ale nie doszli do niczego, poza tym, e... - e co, Geralt? - Mio musi by prawdziwa. * * * Tekst opowiadania na podstawie miesicznika Fantastyka 3/1989. * * * 2001 aRPi @VWXY0@??????p|<0?pO  ~O8 >?^??|PQ>@e8w<0J@@]?!6"B_@ ;~Q=!|g'#!;<>@/x pP1qv?p@A,?ߧ unLt?8j?,%qq0Ǡd(lP~ƾE:q#]p1(C}t̀Aa@͓`@@    (/'ɿ{=n{_# !P ?? 88l?yÀ_`x 鿪1 {ƵrUH@ #w{&;&?; ɞ 9E680`p0p0@ )A@@@@@@??#A݃-1110)K>w]?@04h,ll p}g':?!? p}c}zo4~nABL4?#?|}\<- -8>}ئ7/>&~@co_a8@ؘ켛..P @">#@P 2-E~ s>1;~?O`p@@ ??@xt}Ȑi&HL0{8<:8V%~ } 0   |@~  @ C  P$Qp ȵ d{O/s!`ot? GH?8888x0x?A4p1`pwsxqj^L0~~|pަ1 а@@qc#& L<@׏[}߫9ь,, (   ??????6I6 6@O`\~ ?0!@@@p.H| <./^>->8I ԫìÅå=n+8p80 2$@0 #@@@@l@f@c@@;aEE @H49>8L0x  p0|, "<:w>~qlsjgݺ <x@@@@@h ,&=;ġa^ B'ww8üFOcpmoCا 3a @Ϧ?;Ǻ9ý@Ȁ``  1@ .t?  '/__,R=fϟЀ@@_W>V;^=Bah0~A@ p0p @r a3p6,>|`p` ;F`x8>L.-x $?I{D?@n<>A[T$~P >;$0/;988? Ȁ@@ ` @@@??rpaZ88lP$+:nIBN<@I__A_\_\t˾Lx }c2#uα)ߠd( <~B~@~pn ;4;=>)&ȥФ+@a>?8?=?  s`_>8d@@@a A Ѐ /Ｃ@2!A AA@ <`@?@?.->?P==myi{##!AN`("4[{~n5=m~i7`OOxxЃ>> vpo HG<<:qA;@@@@@0! 8!{ !sr{+b@lB=ၞDÀ&$ n?48Q !h CB7????$`[ #qa` "(рah@p P ?>A)\`,x @1c8  pr?~@##<< ?l ` kTfJczã  `?Fl0`ă  /˵7 ?~````0^_|8<@@A@ xP`8pB ?@??'732 xXx`@pi@@B!"D L?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefg!B'%cBvFP!9gA3:&"%q> Ic q> P6)ANFXkA8k)g CJx!{oA)J'Aj02k6AbiAA'k"ZXkg9C_zkc)(Jb(P:b 2iRBa. AA,RG%gBOJ zo_Zks8g /2i[)062NIP>bx A F&%g Xkzo)w>_Zk;c %R:'B2('.2p> A!O:A >G%6kfyoI%wFcZgRb)2:& b.6)/: %Q>&+ANN7k&! RYkc1R9cwF)N: !P:p) !.Q'A 2&^7gZkJ)V>V9_NB)4:jQ:* BNFH& !%.>b N9cwF[-c2*R02Hp%rR7gX! /64RP:A >Z'T!N_6fV>_0!C-F B)N9bWkqN%O:i) pJYk!)N9g)WB:_-d2Ni!H 1pNb1 -IF-qBPFgi)SNZk5%N_6:06iV-H^%V% ! 2-wqFcj!5RZkUB.6:J1A1(N -pBb1bH-F Ab>Zh%)NYks!6)vB!v6% !Vi!uA-N(UB8g/2q!wB % P:I)(-1b-g! 1JH!RYk5-OV>1N h6VV%c)bA 1hqB/^Yk1p%0%C-JI(OJ8g)%2.NG ! 1F(/_Zo5 qP:V!OBcb%P: .BH ABA-QFZZk%!  RB6g%%O>cbh 29'. A5R8gZk-0% QB_%IqJ^ . 2'^b5,J/N^ :HZ^Yk1"Q! 1>c)/FcN5pBH 6'Q:ZPb 6H9c ^Yk5Dq!b5VAOBgg)1'J)NFLN!O>!Yk -Yk%" q!B:J!!pNgH! 6%Z =h!NpJ!8kc2YkLc A1>J)VNZH! )O> >VIbA PFi%c!NYk A>^!N-6 2B%tNb2'fb 0B^-CSFYk1(% p)!1B.! .NhN) -'RQv'pJ9b^Ykm-A5R!-ZP2^( 1UBb)F'/ /Fi%^V8g)!9o)^ !H-=Ng-C2  .2JG  BH)ZuJ)8g 5^'% L%k-0B!"Q:S'p:!N(b=!ZB=)!g!+%1APJk1c!I)!.R-6!N(+/Bj)cA5H%cAM%1!k):a !.J-!q>I1jbOB()^!_*%!')o%!5TJA" 2J'2!BF%-A5'%NABk)c! p!A5rR Nh02B! !1%FA9(!Z!=!R!%.B1 sJ!J-A!P2 !-&G b 9N%!H-!% qJ!1 NB!5!%BH ')F b /JI1c!&%5+! !13> CBZ!2F &)sb F()^ g5 PN-!5>C%M)c=)!ZGO6!R !9(%V 9Z,o! !): ! -C>Z.hq> !5 1J BL1o!Cm)1B)%ACA!Z/2F! !5(%rN!m%:dA k--  92BCj)/Jp6[i%h&!5.JC1L!NBl))B K% BN)%s6[!F!=()Z!-*R c L%%B +! B[- O:7_gR 9%PRB)LV!bB)V/" *!q>V9cp6![R5F 1)VC1J^e%>! J% 6[)%F .Yg% !m)%pN^D1RJd %0ZC J%d 6HF 2>!%!5OBe1q8gf)U>"q- ,!fh g-.!> A5'VD)Vp%) U>Cr!- -  g !P6&B B9R(!f:%Z1PM%"r- e+!q%G!&q2!!B0>R !1Rq! -5:q!CN!! / /)A/*HK 0Fc1 .FN1!-T>-!#r!) ,!q!/- &F/ b 1Fgj-B1Z =1r!-D+!p!*>/q).>h!1Fb1AA'%^!12FQ) +!P=RJp)/*Fi!./Bc-c =J%b!L))1Q-QAd 9rR!)q:%BwB1 !V!FsR !91Q!r!1cn)/Jdh-1i%B/*B%PJCBZJ-B:Q!ZDr!1"j)r!s!5d)%:(!!i!rRCB ^ -QSJ#Q!1" 01-1 &:%P2B)(qBc5 !rRd 1Zq%#%W>!J% --/)(p2R!!0J 5L)R!1Vq%#) V>" 120'!! Bj-6!9*!V!=V5D1vB E -V> BI!%Qc 9!QB"H)=!1vFt%!K)9 5.JB=qNI-!5qN-V>dc =1!wBK![ J%n 1-uFG A))VPJV1vBc91c5O!V /B2%d 5J B !!=()ZJ)DA!)vF1!%2B) Bd1Rd >R*!AB!!A))Zo b s!6:-vF"r!1!s: [oB9c36!2BN!!N!AI-^!h1.s!6>)J!0)Jci1CN_csNZ*!SJ!A%rR!-Fs!6>-Fs! V_j-C2:n%Yg2B_93F!=!Z"5J !s!66)F! ^8c !J_eBNl)9!0JZI)!6N*s!6>-Br_8cAP>O[l-/>9F -9!AV!6J s!W>-Js!)_ !)%5!bA C "!BAV!5J-R6%VB! [9c!c !!(EA 1$A=!V!6:N )R5:R.B8cc 2P%RB 1I5e=$!9!Z"5wF-r6:  P>Yct>W%9 !b-