хbkбЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџѕ№Gю’рG№@юр@>рB№EюoрEёйѕ>рB>RрG>џъЫСёйџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџУUЮэffЬ sƒ ˆ‰мЬnцннй™ЛЛgcnьЬнм™ŸЛЙ3>CLAS DIUNA €003UЏQ WЎCopyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1ўџѓЭ‘ЭЭ>џъ$РњPъРЭpЭў>ъa>р&>ъР>џъ#РЭЭЊЭ1Э>ЭVЭuЭ”Э!ЭЭƒЭ> њ‚џЇ(њРOЭm Э' Ээ Эь Э/ Ээ Эь ЭЖ Эь Э Э Э€>ъЫС>xрE>@рAЏр>рџ>зр@ћУBхХ!€ 6# xБ јСсЩњGў8ў8ў8ў8ў8>> >>>ъƒџЩЭў ЭЯ Э#vњЫСЗ(љЏъЫСЭLЫ VЫw cЫoТЫgТ Ы_ 9ЫW -ЫO ЫG УMњР<ў >OЭm УBњР<ў >OЭN УBЭў УBЭ> Ь УBњ#Рў(ў(ў(%њ#Рў(&ў(0ў($0ЭУBЭ УB€Э7УB@Э7УBЭЊУB€ЭjУBЭ@УB@ЭjУBњ#Р=ўџ >OЭ УBњ#Р<ў >OЭ УB!>w# ћЩ!6# њ6џ#6# іЩ! e" њЩџџџџ!0„" њЩУџ!@Ѓ " њЩџџџџџ~B~B~B<$<$~BfZB~џџџџџЭЦ!ў>P"">є">wЩЭЦ!ў>""ЩЭƒЭ ЩхеХ!€х>ъLФT]њR‡O >Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ**** мсРхњLФ=ъLФ ПсСбсЩхеХ!П€х>ъLФT]њR‡O}‘o|˜g>Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ:::: мсРхњLФ=ъLФ КсСбсЩњРўШЭР ЭL Ээ ЭцЭњ=OЭь ЩњРў њРGЭ| 8 јЭњ`‘8њxСЩњРўШеХЭњGњРў Э ЭР ЭL Ээ Эь  у{ъРСбЩХњРў њРGЭњ=€GЭ|  њ Эњ‡GЭ|  њЭњGЭР ЭL Ээ Эь  №ЭњъРСЩЭУ!ъР>ъР>ъРЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭe !а%Р*GxЇ(*іvР*GxЇ(*іњРOњРG>Й >И >>!РЭ'wЭдЩЭУЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭЄ ћЭe њ Р=ъРЭњGЭ|  њЭ ЭдЩЭУЭЄ(Эe >ъРњРЁ(эЭ ЭдЩЭe >ъРњРЁЪњЭ ЭдЩЭУЭњGЭ|  њЭіЭe њРўТњРўЪп>ъР>ъРњРЁ(кЭ ЭдЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg#F+NxЁ<(+xБ њРoњРg#}ц #}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЏ<СбсЩхеХњРoњРgЭыњРoњРgў@ B}ў =ЭтT]њРoњРg}Л |К(6+}ц +}ъР|ъРЭы!@#F+NxЁ<(xБ(№ђџ}ъР|ъРЏ<СбсЩЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg~ъР#~ъР############~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР++~ъ Р+F+N+~+ng@а* xБ јСбсЩхеХњ$Рўџ(Э (Э (њ$Рў(%ЭЦ!@˜6ё>ъ$Рњ$Рў(ЭЦ!@˜6ѓ>ъ$РСбсЩхеХњ#Рўџ(!“€Ї(=љЭ yъ#Р!“€yЇ( јЭ СбсЩхеХyъРЭЖ Эь њ#РO>џъ#РЭ СбсЩхеХyъРў(*ў(/ў(4ў(8ў(<ў(@ў(Dў(Hў(Lў Ъь ў Ъє !PЭяУќ !`ЭяУќ !pЭя@!€Эя8!Эя0! Эя(!АЭя !РЭя!аЭя!рЭя!№ЭяСбсЩхХ€№@ц€( №Aц(є№Aц њ~/" шСсЩхеХ!J хеХ!%РхеХ!vРЧР*GxЇ(*іСбсЩ хеХњ РGњР<И8ЭЄ(Эe >>ъР7 ъР>ъРЇСбсЇЩхеХњТҘ њРўҘ њРў(њРў ЭіЭe њ Р>ъР7 =ъР>ъРЇСбсЩхеХњРG!аxЇ(^#єЧР*OyЇ(* іСбсЇЩхеХy!ў(!ў( !€’ўЪМ њRў df!њRў \!W!€њR‡_yЇ(=љЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]сР С ФСбсЩЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ФСбсЩЬСХхе №@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ЧСбсЩ> ъ>ъA!  yЇ( х>""Р" њсњN"њO">ъњРoњРgЭыЩ> ъ>ъA!  yЇ( *GњNИ 0*GњOИ (Р* њ>ъњРoњРgЭыЭe ЭњGЭ|  њЩ> ъ>ъA!    О # їѕњРoњРgЭыёЩхеХњWoњXgЭыњРo&T]))))))))@ЬС@* xБ іСбсЩхеХ!ЬС€6# xБ ј!ЧРV#zЇ(9~ў #~#_яў #ЭFл~ў€8#GN#~#OЭУСбсЩеХV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩхеХЭмV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩxў(7е`i`€њUOњVGў0 yц їє№T])))))@хi`ЭысбЩњUoњVgЭыyж Oi`))))) @ ЩхеХk&))}црoЬС СХЫ!Ы СХ{цЇ(Ы8Ы=іxЖw#wyЖw#wСбсЩ№џЫ‡рџЭЦ№@цр@Щ>‘р@Щ>фрGрHрIЩхеЭЦ!`˜Р>№" ќЭЦР" ќбсЩхе!@˜6ё# њ!р™ 6ђ# њ!˜>Э<Э>(!šЭ<Э Эю<(їбсЩХѕw#Ц  љ ёСЩХѕw#Ц љ ёСЩхХњ‚џЇ(,>џрO!˜`>" xБ ј€>" xБ ј`>" xБ ј>ўрOСсЩЭLХ> р№№№№/цЫ7G>р№№№№№№№№№№/цАGњ€џЈ ъџxъ€џ>0рњџСЩў(Џ>џъ‚џЩХ>џр$ˆ xБ ћ>р$СЩѕ№@ц€( №Aц(њ№Aц њёЩѕ№@ц€(№Dў‘ єёЩ‡‡‡Ц€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџ@iѓњAџц љ*тћ ђЩ‡‡‡Ц€ъjџkѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъjџk@ѓњAџц љ*тћ ђЩџя=я=|џя=џџя=я=џя=џџя=я=џя=џџя=я=рџя=џя=я=џя=я=я=я=<я=яя=я=џя=я=я=я=р<я=яя=я=џ<я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я=џ|џџя=<џхХ!ў(>""## љСсЩЭŠѕЭK!р™ ЭБ6ђ# їёц_!р™ЭБ6іЩхеХѕ!`zЭБ" їёѕцG> ќЭБъhъjёСбсЩџџџџЭТ!РРЭЭЏЭЏЭтЭЏЭЏЭЏЭЏЭЏ\Эљ8јxў и>ŸЩ!РЭ'њРw!РРЭРЭтРЭљЩњSoњTgЩњƒџў(ў(}ъ!цъAЩ|ъ1}ъ!Щњ‚џЇШЭMњ[GњYoњZgХ}ъQФ|ъRФх!OФ6АсЭqњQФoњRФg#С оЭM>ъOџЩѓ!џџ~ѕЏwъџ>0ъџ>ъMџёwћЩњDџў љЩЭыЭƒњ@џѕХ>ъOџˆњ@oњ@gЭd>ъOџˆ€Эd>ъOџ!˜њ@Oњ@GЭoЏъOџ!˜њ@Oњ@GЭo>€ъhџ@Џъiџ њ>ƒъ@џњDџў8љСЭLO ЗТ_№€ў( !OФ~=Ъ_wѓMФ>ъOџ!@*foљ>€!hџw!DџЏО §б.AЫN ќ.isrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrњDџўŽ С!MФ*foљћУрёъ@џЩѕ* xБ јёЩ>ѕ " њ ё= яЩњ@џ‡ањDџў’0љњDџў‘8љњ@џцъ@џЩѕХџЭLЗ ј їСёЩхЫ&#Ы#Ы#ЫсЩхеХхbkб–G#žАG#žАG#žѕАGёx<=СбсЩхе†w#Žw#Žw#ŽwбсЩхехbkб–#ž#ž#žбсЩехw#w#w#wсбЩх6#6#6#6сЩ~Цwа#~Юw#~Юw#~Юw++Щ~жw8РХG#~оwАG#~оwАG#~оwАС++Щх~#Ж#Ж#ЖсЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъСе]QнwwUw :(**2**ЈЈЈЈHt@EutTTTTœ ю*ъЊююЂЎЊю€€€ИЈИ ИЈ ЋЪЊЊЊ .Ђ.*.@2**2**2  э)щЉфЛ*:"К0Ј*(*р NJNˆю  ЎЊЎЈЎр€Žъ.(ю€ ЗЅЇЄ—wuUw@[RSRK      Р  ЪЊЊЮюŠŠъMˆнIЩ Щ@@]U]Q]€@бgUWTWр ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊювgUGDGьŠˆˆш ъЊЊЊър ш ш8(+83*+ИЈЈЈИt@Euu@@мD\Tм((+0+*+ИЈЈЈИ 0((3**3 (ЈАЈЈз@nBNJ.€€еwQwEwwuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";КЊЊКЂ н•••]pPPPpР••••œ З%%%— €€ЛŠКЊЛ€€ЛЊКЂК€ " """":@XTTTT€wuWq@YTUUUР@Р@РHPSкRRS€‚ЛЂКŠЙъЊЊъЊЊЊюЈю‚юйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъ2**2**2р ш ше .*.(.@t@Euu@@мT\Pм((+0+*+ИЈЈЈИ :**:***€€ИЈИ ИwTwAwtTTTu@@@в;ЈЛЂЛ€€€€€ wuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";ИЊЊКЂ@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@NJJJN юЊЊЊю@РUUUU]@@нE]Uн€@е@@wQWUWwuWq@YTUUUР@Р@РнUе]б@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@JJJJN юЊЊЊюwTwAwtTTTu@@@„ˆ‰‰‰щ—QWUWаPWбgQWUWю*ъЎш@’’’‹       иPPPШ/р р р—ШHHHJH bњS"@@?;?€€bњS"@@}%@ €€eїe!??~@|A@@>€€€€€€€ PpPP№?h  A№ћ€`™ƒ‘№тђB‚$є`Р@@FF@FF€ 4 (јќ`? 8ќ№Р0ˆќ ўјј€ў€€ џ  №@р@@@€€Р і€€ј€„ўўD((џ|DD|€№  Р  аА€€pPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTˆ€‹ŠŠŠъ .ЊЎЈЌ@lJHH(ьЊЊЊър р€Р`wQRTwwQRTw@ц,фЄтюЈЎЂю @р€€€р3RSRћˆ%Ѕ-Е%РюJNHHъЊЌЊър р р€ЋЊГЊ*КŠЛ*:€€€€€€(+*+ГЈГЊГ€€€€€€:*;":ЛЁ!ЁЙ€  ˆDDDЊЊЊUЅЂЂR pPTPT EЊЊЊХ€UUUUwD pPPPPd„jŠjL•••H @@@ €€š"šЂ›хЊЊЊх€@ PPT…Ѕ&ЅЅB$ $TTRр   рtDEuEEEлRвЩptPtBDAEEEuœD\T\rD@tt @Їw•g  ЎТЎЊЎjHъJJJJPдXTд€Р Р€јр рџџРџA]џР@@@@@@@@@@€? ?јш((((((((0р8 (D€я))O€}FF@Vf 4 (јќ`$C€@ @Р ёH„`€ˆќ ўјј€ў€€ /Bј€€@ иџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџџяџћџчџyџщџГџ‡џQџDџџџџ§џџпРрџUџPџџ"џ‚џ џQџџџpP PˆpќџUџ)џџˆџџ*Šоџ€ŠTsџRЅzџŠUkџ@ЊUaџ…JIџАџ ЊU џ‚ŠU 0јtўјќџўџ€€U€€@€Р р€џ) AџџEЁJџџ*Uћџ„ЈRџџ UЭџ‚USџЊUrџ€ЊUbџџџџџџџ`_ПЊUџџџџџџџџ0Ршф №ј§§ўџ€€џџџџџџџџџоЙF Hˆ0/Po`џ?џџџ@€ р@р0р№ќ ќќџџћэH”Y AŽ E€Њ}!Б:UяVџ%€Њџ@šџџџ (70@?џџџџџџџџџџџќ§ўџ**€W€@€` `€0Рш€Ђ|џЈяџ‰џџEџџUџџUџџџџџџцш  €џПUџџџџџџџUџџџџџџџџџџј №њј§ўўўџ€€Р@@€џџџ>Шџџџџџџ8'џ€X п‰B'BПEџ%Bџ)џ… џ*Uџ€џЂTџ(Qџ"UџЂUџЂU@?џірРРРР@€€ќјј„|<$8Rџ@?~*џ3-@?џцР€џƒ‡Žrўџ‡ ЯPЧЧуЧ РрРьЧŽ Žўўўўў8<9x?џјєрр` №јјќ|М>џЁџ`џ@џ€Р@€@РРрРјїџџ?0xМјќј‡pџ€ ќќќј<"  <pџќуууууссУ сA€€žŽžŸŸњћ—ћёёусёHqH9qqqррqррр РџџџџрР№рџ|@? ?ќќќ ,ў|ќў№ш ЅJJ•ЂUЊU ЊU@ЊU`  ј@ЂPЬД*€Њ`" рŠ € `ЈUЊT€ ? ? %B…т‘wч€€€€ H0ЊРср№љ8@№ їџ<ƒC УуЃр€€*€€П@?П?œ 8ЊUрј№№ рррpra t€РР"У€c,џўџBСЊ@? ПH‡Њ ајќќžЊЊЊ  @і(ž(Ж‚œ  p``Hp?$<8xёјса<000џџџџˆ‡№јЄ’€Ÿ€ŸŸŠ€pј№ј<љјёљ!Рp``pp``pљџљџџуgчcуgуcљѓјё№€ƒСџ€~dX ЧЦ ЧH‡‡ ? ќžјd`РРЊЊЊŠЂŠЂ(Њ@ЊPЊЊЊ? ЊРрРЊ)@Ј Y?L;B3P!P1@1D;%:Ё?˜М˜љ˜љ˜А 8D8’lЦЦўЦўСФТšd|>nїv–ќ‚1хЂfџ<M6cу`aI>7&=)111))Ёc§U‰TŒTŒTˆSн|јюмРрќb\ЮюдY?p&p P0 8D8>|>1ЮŸ|Иџџџџџў     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,Зbў _›ў _›ў _›ў _›G,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,Зbћ::>Ÿџ Ÿџ           о ;ПМ>џŸК Ÿ  Ÿ  Ÿ ;П  ;П ;П ў п^>џ Ÿ ] ~ ] ~ ] ~ ў п^ ў п^ ў п^9 Ÿџ›џ] ~ ~;џ  ;џ  ;џ  џ›  џ›  џ› >џќ >џл >џл >џл >џл >џќ >џќ 8 џќйПџ ~џй  џй  џй  џй  Пџ  Пџ \ŸпџŸ нџz нџz нџz нџz пџŸ пџŸ Н п> џН п>  žџŸ ^˜7  ^˜7  ^˜7  Н п>  Н п>  пz˜џпz˜џ5 $5$ ~ ~  ~ пz˜ пz˜ >џкџ>џкџ ~ Мп>  Мп>  Мп>  >џк >џк ^ џиџ^ џиџМп>  п™З 5  З 5  З 5  и 5  и МџџМџџ5  З5 ;п  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ нV џџнV џџмџW8~џž$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$žxџџžxџџ4$5 5$ џ5 5$4$й=5$4$й=5$4$žxџ4$žxџ4$= џйџ= џйџй=5$џй=5$4$~пж3$4$пж4$= џй3$4$џй4$^ џЕџ^ џЕџ4$пжџ4$пж3$мпW3$мпW3$^ џЕ3$^ џЕ3$:џџ:џџ< џ—S$ џ~3$ џ~3$ џ~3$:џ3$›T  ž= џџž= џџ џ~Д ~ џљ2$3$џљ2$3$џљ2$3$= џ2$žW“ пџW“ џџW“ џ3$џљ ž]џ2$›S$џ2$›S$џ2$џW“ 2$ џЗџ џЗџ џЗџ›S$џџ›S$џ2$< џ—2$< џ—2$ џЗ2$9јџ1$џ2$џ1$џ2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(лпUQ$ћ4п0$0(4п0(0(4п0(/(”п0(/(”п0(/(”п/(0(”п0(п•в 0(šџ/(0(џ/(0(џ/(кОT/(џT/(Кпt/(Кпt/(™їпP(Кџ/(ћ п•/(8џ< џпt/(џ!O(Кџ/(Кџ/(џђ •O(< tџ$yџї/(™џжo$™жџo$Xіп$ySп.(/(Sп.(џO(.(џO(.(КџO(пё ”.(N(кo(Кп.(кџЕ.(џN(.(џЕё$.(N(Её$.(}џ.(џo(N(W$ž.(кSџM(ћ !џN(џs$N(< ”џN(7ё њ-(6M(оM(7ДпM(ко!M(ЙпДn(ћ еџM(њRџM(кRџM(ћ еџn(™џsM(џ!Rs< џџM(к“џM(ЙџГM(˜R!пM(˜< џM(xОRM(6%џM(wЎ$пL(Г6№$L(д!M(L(д!M(L(д!M(L(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пK,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,њž\ K,5ž\ J,K,в%K,5оњJ,K,оњJ,K,оњK,50!џJ,K,0!џK,5џJ,5K,џJ,K,оњJ,5џJ,5џJ,5џJ,ИоВJ,/!э$ВJ,5P!џJ,5ю$џJ,5Вџk,VГоk,5ВџJ,5‘џJ,ИоВk,5ВоJ,5пѓ’5џI,џ%j,љџp!I,4оqI,ов%J,—о‘I,пБ‹(I,џѓ%j,5оиI,UВџI,З‘|I,4џЭ$I,4‘џI,Зо‘i,4БџI,4џџI,vо%I,UБџi,;БџI,4оэ$I,оN!БI,Зпi,З‘!џI,ЗоpI,4оБI,ЗO!оU[ џœI,4: џI,ОБџI,4Бпi,:p!џi,4вџI,4N!џH,4ь(H,!ь$H,4о!H,4БœH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,H,Ы(џH,H,Ы(џH,4o!џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,Љ4N!џG,Ы8h0џG,Ъ8Ы8џh0зfVџG,u^џЫ8h0u^oIпG,u^oIпG,Ъ8Ы8џG,3Vо{иfh,–^о{nEG,3VАMо{h0u^ољjG,u^о{NEЉ43VАMџG,3VАMџG,3VАMо{G,TZо{ы8‰4ЗbNEџ‰4о{бQ =h0зboIџG,3VџЗbh0Зbо{ђQG,Зbо{ђQG,о{бQ =h03Vо{зfˆ0ЗbNEоˆ0u^о{oEh0Зbо{бMh0TZоIG,–bбMџG,–bбMџG,u^о{oEG,3Vо{иfh,Жbо{-Ah0UZђQо{h,зfАMџG,3Vы8пh0oNEџG,oNEџG,UZђQо{G,u^Љ4џG,Ы8‰0h0G,Њ4Ы8h0G,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,Њ4Ы8h0G,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџ-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџz~р№џ№№!=џ  чяфџ€€Рџџ*еџџњџѕР€Р€џёјјрђ АјџTўўџќџЊџ€€€*еЊ*џџрЈџЊUЊЊџXј  @@€€ @p€€@ˆ P  @ЈPU !€ њЊUџЊќT€(@јЈPџЈ€€Ё­@YUЊЊUUU§UЊ ŠTtDveUЊ  ЏPPUЊ€rAB€ƒЮ  №РСƒРƒƒ€Р€€€€РР@УCУ@Њ‡ііРРРрр рррћєТŽ~Рррў№јчРее…uъъ _№№ _џџеџUUUUЊЊ ЊUUўССUџPP  ЈЈPPЈЈPP€ЊџџUЊЊUџџџЊџTПРќ\ МDќќјјџРРРџџЯќ???ќќ№№№№џџџќ№џ№РР Рџџ§џџџџўџџџџџўџџџ?Р???@?U?hџџџџџџџўпŸ№№јјџџјљ §џU€€@BЋЉ_Z*TўР+д]ЂЏ _G80црќџ№№Xё§§?Р€€€ъЪш?пўж` РсŒ€˜иllАА6і€Р€€џџџЊџ@џџџ џ@јјјЄјќјјјЯРРџџЯЯР??ќќ?№џџ№№џЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№@@gX_`kT@?@?@ќ|ррџџўўџџџџјљџџјјр PWџРР ўџрњ…ЌXР €@@Р?= @*џ џ€Aў;Фџjџ ?Щўщўёј єњ…рњкМœјќўўўzіџfџџџџ џ@Wџџј јј|ќќќќєќРџџЯЯРРџ?ќќ??ќџ№№џџЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№№?d?@?@?@?@?@?E?JџџџџџџџџџџјџџTTџџррР`рр€Р€ефРР?џаїъъ/ај? /.ыŠŒяџ€С>тѓŒџрў§т№ј†ўс§тўс€~ѕњ€рђ€€_ш ќ/§UџџЊџT*џWџќќќ€ќРќ€јќјќјџЯЯРРџџЯќ??ќќ№№џџ№ЬРЬР РРРРРРџџџџџџџџџџџџ№џџџџџ@@?@?@?@?@?@?@џџџўўџџџ№0Р?ФФџџџџррP№РШ№ј<Р€ !$цу?<~€џ€Ш?і џх;ўџ0ќ§ђўс§ъўСљ†§‚јўСц€vюьмшј0ШЈџ@џ ѕјџџџџјјќ|„ќјјјЯРРџџЯЯРџ?џ?џќџќџџџ?џ№џџџџџџџ№џ№џџџЯРЯРЯРЬРЬРЯРЯРЯРџ????џџџџ№№№№џџУУУУџџџ?@?@?@?@?@?@?@?@ўќўџ€№ЏјWЋќƒџ€Рџрр№€РррРррўўўЊў ` ‚0ѓ?Р‚ў?§§р №№€ў€Дјј‡/ап"џў1ўёШ7ў@Д~О~ў@Ољќђ‚€€џ€џџџџUЊЊUџЊџUјјјФјDќќј„ќРџџ??Р?џџџџџќџќџџџџџџџџџџџџџЯРЯРЯРЯРЯРџќќџџџџџ00џџџџџ№№Р?Р?Р??Р?@?@?@?@?@?@@?Рь“ў§џРџpўџ€џрУž~ N`•€}@М ^ќќ€‚џџџџџ…€€€Р@рр? @ш—ј№ЊU№ќќЊ@ѓ џРџџ€џяо-џ@ИЪ?ъы?`Шѕ_рДїGРРРРррррџЊџUЈP  U*€UјЌџPЈ@ЈTЊџ PЊT€@џPЈPPџЈќUЊџџџўўџџџЊUџџџЊTџ @  $џџџџИџќџ€џјџиџ№џиџј№ш@На/ ^Р> _а.@ @€€€№€€ўР?џџўњџ€TЈ  Uwˆ№€*UЋні-џџџџџџџџџџџџиАэ€џўџњџўџжџўIЖPPZ€€џ%ј000€уœ$8ьР№ (зPP№0OpOpџћ!оџџџџ}UЊDDр€JЊѕѕџџццїƒ€џџџџ ъџџџЊЊџџџЊЊџџџџаџ№џиџјџаћќџџа-а. _а/`Ÿ…ƒћФ€€@РррРРш€џ€џЈ@€џџ@№р№џ№џџ€џџјўь AAј8џ#џџџџџџџџџџџўџџџжџўўџўўјўїш€N40А0№€шDФ€РЁpiщ6Я1Шѓт0 Yљ2GxpЛxџp€O‚Р!ріџџџ ђLР?”h?”h€? УТџџ“lџџПџћџџџџџv‰џџџџпЯ0џџїџНџџџ€рџ@џŒє  ^PЎП@€ћў~ŸlРР€џСAьlјИŸ™џџўўНќџ„ј8дŒt мC pp8xppxxАxК<<0Ш0q11щт№ђєЛіј‚|?Р8иxx8x0(TўЕЫЧЧ,>>:~Ћю fџ3;;;;)§`™00@a0 0н9€Р~<Пе?%`˜јxћVї,ѕ у€?‘‘№_џЏR­€џџ€џџЈр€xРьи №0№ќƒAƒƒ€/о/_ЌќўPЧР/AСџpр№РїРпР‚ЧлчлуФ№ш“уa!Pјёљѓѓk‚|џџЧџџџџƒЧxАŸ–ŽŽ†Ž`ўЯџџ{їsБsБs1s1щj%<џџc ”œ€€<8јј№№РZА№щџ??>0Шиэp№эрдРМˆƒ>|<<<8p8ИАMˆра№јxИ8р№`Q ?џ№срРAрСрёq№РрРРРРп?п пџЮмјм€_ЇЋ€РРРˆˆ???П€  \џ ќјќћ< 8јќ№ш„ ˆ €Їя?Ÿ8|{tАќиј€Рра№№x0ј8№аПџA1?AУУЧЧУ??S#Sџћџџ‡€{€_€€ƒ‡Ž;Х їјјў‰†ј€x€ррŸtƒ„ƒррќўџђ`€   1/???мg,тќ№ј†pьp~p?< ?,з9%8€ˆ№рР @ Ррр рy@?.q0qpqрурУЧ‡†…јјќЮЮчЧяЯЧЯЧџРpР РррШРрРаHо  ?????№x8p8˜žŽшШќДp8?|/ ЛФџјјјy№јР ЩЖв­€џхСсягџ=X"ЦЦЧУУѓёѓ№№K 7w„ƒpџџѓ{_‰ш/УчРс€lьџџџџСџ‡ўџ№|ђ2@ƒ3??вн№ј№ј№ЊU•ъo_!8O9Fшˆ €Иџ_єЏйаЏШДа ?РїћФ{шVjФФ `0G8  , џч™Џ‘ВЎ(8ŠKAџњчфсBХТџCд›ћ<џx~Бп€џ ^р@ЈрP№ јўџœNl >Y8v@&>ЈV<<€ž€€wˆ'и3LFv‰lгd}У=Я0Т=Т=ыVХ;ХћА€0€œ€€ˆ€œˆ & MLŠ‹ШСШ aia…`я€`€РРЄРДРДРДРєР@С`B`а@€С"€`и@ŽР`рˆ      €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчщш(†! &І dы!ІШ$CЊЧ .‡ˆЇЧ‡Јˆˆ‡ЇˆЈ‡щЇˆш) щ * *ъ!Ы *ы!ь!‰ЫЊЉˆЈЉˆˆЉЇЈ‡ЇЈЈ‡ШЇ‡ш)щщ * *щ!Ы *ь! &ЊьЪЫЉЊЇ‡ЈЉЈ‡ЇЈЈ‡‡ЇЇ‡ѓЏ› &X nНь! * &ь%ЪьЫЪЉЩЊЪЈЉЈЪЇЧЈЇЈЇЈ  ŽН &z гоь!+. . *ЪьыЫЉЩЪdJЈџЇ2DBЇЇ2DB)6 бН &Y гМь!+2 . *ЪьыЫЩЪш!EB џЈ&.ц)€ЇD:Т)X бМ &нєь!+2 & .ЪьыЫ)Ъщ!џя=щ!ї^џщ!€ЇТщ!)Нв &7 єоь!+6L6 *ЪьыЫ)Ъ*Ъя=џ*Ъї^џЪ€ІтЇ)I*) &,.,&+"ь!-. &L6ЫЬыь)Ъ*'.я=џ*'.ї^яџ€ЇЈт*j+J*,*+"-*э!,.& &Ыэ!ьы)Щ'2Ъя=џ'2Ъї^яџ€ЇЧт*iKJ+"-*L",&&&-*/&Ыю!&ь)ЩE>F6я=џE>F6ї^яџ€ІЇсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&Ыэьы)ЩE>Ъя=џE>Ъї^яџ€Ц сџJ‰KjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")ЪeFщя=џeFщї^яџ€Ц тЧ j‰KkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)Ш'.щя=џ'.щї^яџ€Ц сџkЋŒŠm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)ЧшШя=џшШї^яџ€Ц сџlЋŒN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)Чшчя=џшчї^яџ€Ц сЦ lЌŒЬn"O"o"p*r2ДF“>ъP. r:)чщшя=џщшї^яџ€Ц ц сŒЬ­Ќp&‘&n"q*ДB“6ДJыQ2"“B)шъщя=џъщї^џщ€ц сщ‹ЪŒЋŒo"Ž‘"p&ДJдN’. “>P*ДJ) '" я=џ'" ї^џ €ц с ЋЪŒЌŒn*ДBеNВ: q2."“B)'" я=џ ї^џ€ц сЋъЌЪŽ­"ДBеJ’2 P.-“>)&" я=џ ї^я=џ€ц с ЋъЌЫ­"Ў‘"&’2Г>ДB O*-q6)F*я=џF*ї^я=џ€ сџЌыЫЬ­Ў‘"’2‘*В6 o*-‘6)E*e.я=џE*e.ї^я=џ€сџЫ Ьы­ЬЎ"p**‘.*o"M‘.)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ъыЌЫ­o""&)n"Lo&)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ыo&ЌЫ­Ž­"Џ)m"n"K)F"(џF"(ї^я=џ€сџЫ ы+Ќ­ЫЬm­Ž)m"Kn")'('я=џ('ї^я=џ€сџЫ +ыЋЫЌыmЌŒ)l"Ko")'G(џя=(я=ї^(€„2сы, LЋЌЪЫlЌŒl)l"JI)'G(''( 'aaТЪL ыЋЫ ыlЋŒЌ(k"JI'((''( & '  ' ыL mЋЪЫmkЋ‹Ћ)kJI'(( '(' &  '  'ъm,ЊЪЋŠЊ‹Ћ(jJI'((''((' & '' ''ъm ŽЊЪЋЪŠЊ‹Ћ(jJI(H!/2'H(/2(''& ЪM m#iЊЪ‰IŠiЊf(I‡b $ „EХІч&AЅ ц ЄХхц Х Љ,ыM#i‰iM#IiiM#ƒЇц)ƒI-ХЬ-Ѕ†ч$ІЄЦ 2'Ѕц ХЦ ‰-#ыN#I‰iN#HIIN#Ѕ‡(„()ц Ћ-ХFч$‡ЄЦP6H!ЅХЦ Ѕ ‰-#ЫN#H‰iI(HIHХˆ(%(„Eц (%ХІ.2I-Ѕ ЧЦІ ЅХЅ Ц Љ-#ыN#H‰hi(HI)Хg'%(ƒ!ЦФХG&Ц fЦ ц hЅХЅ Ц Š-#ыN#HhIi(HI)Є(Цƒ Ч Ѕ„b !ЅI%„fХ e ЅХ†‰ .#ЪHhiЪ)hHIЄЉ!(ƒ'%ХŠ)ЄЫ)ч э-ХI%ч j)ЅgЅ‰ьЪ-#FH‰!iH% k"Љ%!Ъ%i%(%Ь-i)/.c‹)Ц2„j%'% *CЅыф Š-#ыM#хчGi&M.Њ)ђ:хЪ-h!N2)%ь)‹)P6c Ы)Х/6„Š)ц.ЄfЅыЩЫ-#jЪ!ˆi .Љ)А2Цы)H%N6ЦЋ))) 2cI-ХЊ%CЦ ч,…dЅ І Ш,‰!n2-ь-Њ%h!ы)& .‰)6ХЊ1H%N6ЅЧ ЦЦb Ц Ѕ)C Ч…d!E … Іh-.2Ы)Ъ%‰!M6H!'&„'I)ЦbІ„ ш AЄb Ц!Ѕˆ d Ѕ… ‰!6 .2;h!'Ы-У 'фh%Ѓ цЦ'!c 'ЦŠ!„Š%!6dэ)P6† e … цш$ :J-А6„)%ЅхЪ)& .ХЋ)'.2ЄЋ)!*b Ы-Х„„Ћ%!..d… Ћ)!Іk- )Ъ%Ч  Э-Нц’:i-YЅэ-(%P6цЕ ю!оЄj-%э5B I%ЅЬ1CЅЅ Ѕk- )Э1„Еj1Оч е.э5Нчэ1I)P6ЦЕŒ!НB t Ц о"  „о!…dЦ„‹-!я9Ц“*­1о!ДНЭ)ЦДюНЦsЮНc ” JоdН * !…cЧ…k-ч$Э5Ч Ќ-НЦsŒ Нч жНЅR kНBs­Н „œ!…Ш(CІ‹-)06ч$“"Э5Нчжю оч ЕяоЄRŒ о‹Н" Ь)ХO2"Ї …ш(†Œ-)%0>Цs%Н%ЕяН„s kНЦrŒоc“j!НCЬ-ЅO2!Ч ш(…dJ-Ч ю5ІГ*‹1ош s о2чЕоŒ“оc1'!НŠ-Ѕd…Ч І Ш(dЭ1%q:c Ч( ЅЮ%J%“Ѕ0j!еc()Ц Š-…Е Я о"…dC…Ш( -Ї$C)%І Œ-BІш$„B (%ЅŠ-ƒЫ-ц O6Ѕш(ЦХ…ж Ѕо…ІCcЇ …ш(C*-І­1c J)Ц­1c()ЦŠ-ЅЫ-()ЦAЦЄ%…ЦІЅdІ†…І …щ(…k-ш$я5B H%Ќ-ц„(%ЦJ-c!Х()Aƒb adЦІ…dІ„……Ш(І -C )І­5cЬ-p:…%J)Іƒц!ЅЄЬ)'2cЦ …Ѕ"…dCC Ш(† -C%k-ЅcЫ)Ц’>Ѕ))ч J)„H%ч э)Ы%/2э1BЅd!t…ZdШ(І 1dkш$1d .ч r:…Е ЧНЅЬ)H)P"ь%НДP2AHb „!”…Н!щ(†L1C Нш$K!d)-Ч$Ћ-Ѕ• я Н„НЬ1Ц (%ь%оcjцяd1 Ўоd&­™7dSŒоЧ Е ЎоЅо­2ЅsЋ)оч( яоC sЦ о†• lо„ Г&о‹dS ЎоЧs оЅ• я оcsЦ оІ[Œо…RЮ …” ЎНЇ“М­ІЖ *%оІtЎоЧ ЕKН…2Ч Н…ї kоBs ОЮ" ЧоШ$S+%оЧ$з­-НЧНŒ!№ш$sЎНІЕ %о…• lНdt­ НЅ• НKщ(”Ю!НШ$tН№Іsожш жЎо…RЯН…Zя о…Ж­ НШ” ЯНЧ$зяоЧ t2НЇ з lœЧ  оd1ІоBЅЦd!dC І„Ћ-%.>cш(Ї …І Ш$dІ!ч k-…ш$%І C Ч …!!ЅCЦ B O>ІгRІ ь-Š-5Sd)%ІЌ5ІШ$Ї †Ч$І )dІ Ш$†cЧ Ѕ)!!ЅcЦ cPJш$„Ѕ0>)Wek5Ї /B"Ї † 1!ІШ(e" Ч ш$…!Цdш$" Ц„()C )Ц Ќ5…qFj1єZЇ$DШ(!Ї f+1!Ш$ -†B ІЧ db Ћ%ч 2!Ч …)"ч$dI)…/J -‘N!ІЋ)-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџРРNNЮ˜Jџ@МU§UUUџO…Ы,Ы,фџˆЋЂЂжџ˜@Hар0`Pџ џ(T)GEЉџ EŽп88.О‹џ€€р№‘“’•gхvˆЮ‘_й $8<|IMMЩЭЩЩ.ф6ф&€€€`` с с‚#c"cРР€@@РџUPŸџPР†BЋuџ{;яЯџ"$™œ<џ…€` `рys–8U  &Ыра8 рфМAР4СqcвPŸ†ЮKШK7gЯУЧ%Ф€€”6ѓ`№`@€џ) џDЊџˆџоV AЮ‡s^#ed x<`3‚ёz7ЎЄbФт‡O@€Рkˆ8 >ai’’ ’ЊірP`I–ZHPHSЉGА   $ЈlР8ра  <’J’JвqcџIRIRKШŽЦџx<џi ‰ЭЅФуЧџ6€6€”6ћ0@`Pр№рџЭlЦ(ь0 0pИpˆSrb€@ФjN"Юо `p(pH` H80 €А†ž8<Мf6iŸ”YТ“сfш•ћ§"—LС8((8 џА0Œ0 00$œˆџ€€€‹Ž‹ЮпРР€@‰FЯDDЭDЭя§0084И”АА…мšgѓ—`’xŠ•тŠпR3b+xВ]!y+?A?DХ|p№PР   p`АРрФO™` |0 А ȐYcBmšŒ@РšШЪJQ==U-@DР€€@ЯЯD‰ОІ єШ€Р‘^Ÿ`Р`])aУfл<4,0`<6Š ˜`рА@ЮЧРР xx  <Мœ†–хџJбЈGџ@lmTџD‰эџџР@@€ЄЖœў>4(џ(Р@€0h …§Н$У„И&Оx№`џџџџџРгм оЮ;V=DE*;U@рPрP€PP№Z.*~*****CeѕGb0ЂŠyџ„†•Ÿ_EIЧџ`mMq qџЦЮ Ь‹I…ч§џ€ˆˆОœџvoˆђ;лФŸ 9hh\hT}Ц"€че  цУ€€€€€qѓв–и’олљ€Р@`@`Р€€€žˆ‰‰п0M1L00§ЦЂцв‚ƒ‚ƒчЯ <666ЖПyћ’‡–‚ёŸе•Рп oА09i5\ЙаюWыфKІ$˜4™Зђ€EcjЛ‘™sуРРРРРРР,})AOA-8UЂmл4<(0(ЯUbUутv˜‘™CљcAР@уѓ€€ŠˆЯЦ`Сa›yЏell}€`Р € рР€€‰ Р€@ЯBЫ~Hъ\рPрp!@i™€›•!R+џ€рР а0џџџџ ƒ8\8@їц Ё`@€џ €RŽ ‰Юпџ*UџЊUЭ‰D€эџ(џ@ЈUџџ˜ˆаџ…*џџу€џ@ЊU€ŠŽˆФ ћЊU7I?T 0JtŠU0"qѓВ ъB‘*6ЂUЊ„џ* џ@H•€џP U џЂUџЅJ‚џЅJџџ UЊџџЉRџџRЅџHџЈUџР›SS@оž;;V;EEE(890‡7нВЭ[ДЇb€€€˜˜ik’žllў“™ˆЯ\l$ hоŸ`Рp 9PAqy}Ь яЫЫ,m‰Эщ"ЭЏ1€"”6bОP №иˆии€а№Р Р   TlX`dl@8   Њ€"Ђ6œм€рpР@€PpрЊEЊDЮuЛ Њ9VoY`}tЊЅf[ММЄМ Њ( Ж6„6ЄЊrтБ@qЊ€˜–™˜‰ Њ0pЊРР а0р Њ&&:ЊUgE(л˜[РЊРР` ЊQaiX)`iЊ€чЇJ­›Д›ДЊ€€€Њ@aѓђdВ„ЊЬиN@QЊH1i h)IЊ ХcтСbЊЊIЧЊ@ŽA8Њ „c€Р€@bтЂdˆО<ѓcŠxxопЁ|9T01 рЁ€у!"@6”у@ ` AЂ@Р †7Dѓ€@Р@‰F€€ЊЊYЊ‚т“AЊЊŒ@8Њ8XПЉ€JЊЮЛŽЧЊ9KCy3x=hЊbц"3"sїŠ<266їIЂhˆјр0рp   /0pI9јIје)ъo€ЋІ$УІ˜€€€М(c€#C"ѓљЊ@FТF‚ЦАЊPЊЫЭ‰Э‰§Њ€€€РЊp“РB‚RwтЊŠFBDBя_Њ8l8pt|@x)@Ј†–Yx)x!I‡9U8D)lBy€€€``РР€@ p uF"*"7Сђёл‘аIлћ€€ƒ‰˜ЮЧ`Р`x,l$Hl|   и˜Шˆˆ€Ђœ C!`!@A`A`ѓћ€€€€€РР Р`y,mnmўЭm… хg"Pт€М.*2.‚Ъ_ 7lI‡3y+5\=TNu@ р   @АŽ‹Lзб’$8<4MI…ЧХЦ)б)€€€€€@‚єжzŠQ@ `@Р08H8x   6Йebf•kи€@` )U)D`№р€p@Р10 0Lp0€Р€ё)кнJ€@€€@г2§IУ?б8)Ю€AС™CPЁ€€€€€€HXThЌЈœsЃ”у€РD(9T€@р№$нN"йР@€џWЬ“\l$H$оž€џ(0T9FE-8uўћй.62џр @€Н$Й$!==* аX PјЙQј€€     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,џG,G,џG,G,џG,G,џоbНIпоbНIпоbНIпоbНIпG,џG,џG,џG,џN§4пNŸw§4N]=ўfN]=ўf^V}AП{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?kп< ~Vs}AНEОbўf< ^V]=П{< ^VŸw9< ~VŸw5ОbŸw=9; ž^П{]=|$>RНEw]V9kоbНIп; ^Vп{A; ž^<9Пw; ?k]=п{;ž^п{ќ4ž^П{\=О^Ÿwџп{}Aœ(Nпœ(ž^п{ќ4\=п{ќ4NП{оbNП{оbNпœ(Nпœ(Nпœ(пœ(П{оbП{оb?o<9œEўf\=Пwпœ(пœ(пœ(пœ(œE[$: Nћ4џ}Z|Aп: ]VœEŸw: =V\=wZ$ž^|AŸw}Z<9s§M\=>k: }ZŸwœEZ$]V|AП{: ]VПw|A: =R\=ŸwОb5ŸwR>kћ4оbПwћ4^5s: }Z|EŸw оb;9П{: >o5п{: >k;=П{9 =V[=Ÿw9 }^[AŸw ПwмIК0 }ZŸwМI9 ]VœEŸs Нbsџ9$Н^П{œE9 }^^oџ }ZŸwМI }ZŸwМI }ZŸwМI RК,^s [=Rš( RRš( ќM;=>o ўf[=Пw  К,^s  К,^s  К,^s  К,^s  [=Пw  [=Пw  [=Пw  [=Пw мI§f9 §f8$~s §f8$~s ћMŸwњ4 RZ=s8$R{A>o {AЙ0R R>oњ4 \V›E^oX$|ZЛI~s8$R:=s8 ^џћM8$\ZћMП{8$^лIп{ |Z>o:= Rkљ4 ;R5k7$|Zп{љ4 |ZŸwšE >oљ4П{7$нb›EП{7$НbšEп{7$œ^ŸwZ=7$нbšEп{ \ZZ=п §fп{лI œ^~s99 ^oџ~s нbšEп{ нbšEп{ нbšEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$  šEп{  šEп{  šEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$ œ^ј4џ œ^ј4џ Мb~sп кM§f9 ™E—,кM [V™Ežw ™Eз4њQ ;VyAžw6 ;V™EП{5$[ZКIП{V$[Z~wyE6${^ЙI~s [Zп{yAU$;Vžw§f œ^]oyA5 {Zžw95$мb9џ5$=kї4п{U$мfX=П{5$М^9^s5${ZžwxAv(›^п{з4v({ZњMџ5$мb8=Оw5$мfЙIпU$›^њMП{T$kп{xAT${ZйMп{4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4${ZйMп{4$Ru(п{4$Ru(п{4$™ERж04$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw3$4$8=Оw4$™ERж04$™ERж03$4$Rж03$94$˜E3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$zZИIџ3$WAљM=S(џWAR3$=oИIџS(ќfИIџt(:VwA~sЕ0ZV˜Ežw3$ZVИIПwS$Л^О{љMS(ќfИIпS$Л^п{ИI3$Лbп{і83$›^k9t,zZиIžw3$Rk›^2$:V6=ќj3$]oV=џs(ЛbRџS(Л^П{јM2$мbvAп{2$z^џR2$žw—E92$мb]sџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{1$2$vAп{1$2$vAп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$5=–Eп{1$ќf—Eп1$џR91$џR91$–EГ09Q$yZјMџ1$vAR–E1$vEїMє41$9V–E]sQ$лfЗIџ’,8VзM~w’,zZЗIwQ(8VžwЗI1$К^žwзMQ(8Vє8]s1(Кb}wUA1$YZuE}w1$R=ћf1$Rє8kГ0КbwзM1$k=В0P(š^ЖIпQ(=oUAпq,š^žwvEQ(КbїQп{0(џ–EVP,š^зMџQ,КbП{ЖI0( Frank Herbert: "DIUNA" by Author"Pocz€tek to czas dla podj€cia najbardziej pedantycznych stara€, by wszystko znajdowa€o si€ na swoim miejscu. O tym wie ka€da siostra Bene Gesserit. Rozpoczynaj€c studia nad €yciem Muad'Diba postaraj si€ wi€c najpierw umie€ci€ go w czasie: urodzi€ si€ w 57 roku Padyszacha Imperatora Szaddama IV. A szczeg€lnie postaraj si€ osadzi€ Muad'Dibaw miejscu: planeta Arrakis. Niechaj nie zwiedzie ci€ to, !€e urodzi€ si€ na Kaladanie i tam prze€y€ pierwsze #pi€tna€cie lat. Arrakis, planeta zwana Diun€, pozostanie jego miejscem po wsze czasy. " z "Ksi€gi o Muad'Dibie" pi€ra ksi€€niczki Irulan €€ € € € € €€€€€€€€€€€€€€€€€€€ €!€"€#€$€%€&€'€(€)€*€+€,€-€.€/€0€1€2€3€4€5€6€7€8€9€:€;€<€=€>€?€@€A€B€C€D€E€F€G€H€I€J€K€L€M€N€O€P€Q€R€S€T€U€V€WW tygodniu poprzedzaj€cym ich wyjazd na Arrakis, gdy ledwie ju€ mogli wytrzyma€ szale€stwo ca€ej tej ko€cowejbieganiny, stara kobieta przyby€a z wizyt€ do matki ch€opca Paula. Ciep€a noc otula€a Zamek Kalada€ski i ta staro€ytna kupa kamienia, od dwudziestu sze€ciu pokole€ s€u€€ca za dom rodowi Atryd€w, ton€€a w aurze wystyg€ej €a€Xni, jak€ otacza€a si€ na zmian€ pogody. Staruch€ wprowadzono bocznym wej€ciem przez sklepiony korytarz obok sypialni Paula, pozwalaj€c jej "zajrze€ na chwil€ do le€€cego $w €€€ku ch€opca. W p€€€wietledryfowej lampy, przyciemnionej i spuszczonej nisko nad pod€og€, rozbudzonych€opiec zobaczy€ w drzwiach masywn€ posta€ kobiety stoj€cej o krok przed jego matk€. Posta€ wied€Xmowatej zjawy - w€osy jak zmierzwiona paj€czyna kry€y jej rysy w ciemno€ci, oczy migota€y jak klejnoty. - Czy nie za ma€y na sw€j wiek, Jessiko? - spyta€a. Jej g€os skrzypia€ i brz€cza€ niczym rozstrojona baliseta. - Jak wiadomo, Atrydzi p€€Xno zaczynaj€ rosn€€, Wasza Wielebno€€ - odpowiedzia€ delikatny kontralt matki Paula. - Tak m€wi€, tak m€wi€ - zaskrzypia€a stara. - Jednak ma ju€ pi€tna€cie lat. - Tak, Wasza Wielebno€€. - Nie €pi i s€ucha - powiedzia€a stara. - Ma€y chytry ga€gan. - Zachichota€a. - Ale tron wymaga chytro€ci. I je€li on rzeczywi€cie jest Kwisatz Haderach... hmmm... %Po€r€d cieni wok€€ €€€ka Paul mru€y€ powieki w najcie€sze szparki. Wydawa€o mu si€, €e dwa ptasio bystre owale - €Xrenice staruchy - zagl€daj€cmu do oczu rozszerzaj€ si€ i €wiec€. - €Ypij dobrze, ma€y chytrusku - powiedzia€a stara. - Musisz zebra€ wszystkie si€y na jutrzejsze spotkanie z gom d€abbar. I wypchn€wszy jego matk€ znikn€€a za drzwiami zamykaj€c je solidnym trza€ni€ciem. "Paul le€a€ zachodz€c w g€ow€,co to takiego gom d€abbar. W ca€ym zamieszaniu przeprowadzki stara by€a najwi€kszym dziwem, jaki ogl€da€. Wasza Wielebno€€. I to, €e do matki m€wi€a "Jessiko", jak do zwyk€ej s€u€ebnej dziewki, a nie do tej, kt€r€ by€a - damy Bene !Gesserit, ksi€€€cej konkubiny, matki ksi€€€cego syna. Mo€e ten gom d€abbar ma jaki€ zwi€zek z Arrakis, o, czym powinienem wiedzie€, zanim tam pojedziemy? - zastanawia€ si€. Przesylabizowa€ dziwne s€owa: gom d€abbar... kwisatz !haderach. Ile€ jeszcze musi si€nauczy€! Arrakis b€dzie tak !zupe€nie inna ni€ Kaladan, €e #a€ kr€ci€o mu si€ w g€owie od nawa€u nowych fakt€w. Arrakis - Diuna - Pustynna Planeta. Thufir Hawat, mistrz assassin€w ojca to wyja€ni€: ich €miertelny wr€g, Harkonnenowie, dostali planet€w pseudolenno i siedzieli na niej przez osiemdziesi€t lat namocy uk€adu z kompani€ KHOAM, wydobywaj€c geriatryczn€ przypraw€ melan€. Teraz Harkonnenowie opuszczali Arrakis, oddan€ w ca€kowite lenno rodowi Atryd€w; by€o to bezsprzecznezwyci€stwo ksi€cia Leto. Jednak€e, m€wi€ Hawat, z tej przyczyny zagra€a im €miertelne niebezpiecze€stwo, poniewa€ ksi€€€ Leto cieszy si€ popularno€ci€ w€r€d wy€szych rod€w Landsraadu. Popularny cz€owiek wzbudza zawi€€ pot€€nych - powiedzia€ Hawat. Arrakis - Diuna - Pustynna Planeta. Zapad€ w sen, kt€ry go przeni€s€ do arraka€skiej jaskini; dooko€a w md€ym $€wietle kul €wi€toja€skich snu€ si€ t€um milcz€cych postaci. By€o tam uroczy€cie jak w !katedrze, a on ws€uchiwa€ si€ w cichy szmer spadaj€cych "kropli wody: kap... kap... kap... "Nawet €ni€c Paul wiedzia€, €e gdy si€ obudzi, b€dzie wszystko pami€ta€. Nigdy nie zapomina€ sn€w-przepowiedni. Sen rozwia€ si€. Na wp€€ rozbudzony, €wiadom ciep€a w€asnego €€€ka Paul rozmy€la€... rozmy€la€. Ten €wiat Zamku Kalada€skiego, !bez zabaw, bez r€wie€nik€w... mo€e i nie warto €egna€ go z €alem. Jego nauczyciel doktor Yueh napomkn€€, €e na Arrakis nie przestrzegano zbytrygorystycznie klasowego faufreluches. Na planecie nale€Xli schronienie ludzie pustyni, nie potrzebuj€cy kaid€w ani baszar€w nad sob€:ludzie - lotne piaski, zwani Fremenami, pomijani we wszystkich rejestrach CenzusuImperialnego. Arrakis - Diuna - Pustynna Planeta. Odczuwaj€c niepok€j wewn€trzny Paul zdecydowa€ si€ na jedno z €wicze€ koncentracyjno - relaksacyjnych, jakich nauczy€a go matka. Trzy po€pieszne oddechy wyzwoli€y reakcj€: porwa€ go swobodny strumie€ €wiadomo€ci...teraz €wiadoma koncentracja...zwi€kszy€ "przepustowo€€ aorty...unikn€€ mechanizmu pod€wiadomej koncentracji...by€ €wiadomym €wiadomie...wzbogacona krew t€oczy si€ do przeci€€onych obszar€w cia€a...sam instynkt nie wystarczy do pokonania prog€w po€ywienia - bezpiecze€stwa - wolno€ci... €wiadomo€€ zwierz€cia nie si€ga poza dan€ chwil€ ani idei, €e jego ofiary mog€ "wygin€€...zwierz€ niszczy, nie tworzy... jego pop€dy trzymaj€ si€ progu dozna€ zmys€owych iunikaj€ percepcji... istota ludzka potrzebuje siatki percepcyjnej, przez kt€r€ patrzy na sw€j wszech€wiat...kierowana wol€ koncentracja €wiadoma, oto co tworzy ow€ siatk€...obieg impuls€w nerwowych i krwinek "daje cia€u integralno€€ zgodn€ z najg€€bsz€ €wiadomo€ci€ potrzeb kom€rki...wszystkie rzeczo-kom€rko-istoty s€ nietrwa€e...trzeba osi€gn€€ $trwa€o€€ obiegu €wiadomo€ci... Jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze wa€kowa€a si€ ta lekcja w swobodnym strumieniu €wiadomo€ci Paula. Wyczuwaj€c przez zamkni€te powieki, €e €€€te promienie €witu dotkn€€y parapetu okiennego, otworzy€ oczy i zapatrzony w znajomy ornament €wiat€ocieni na !suficie sypialni przys€uchiwa€ si€ na nowo podj€tej krz€taninie i ha€asom na zamku. Otworzy€y si€ drzwi odkorytarza i zajrza€a matka - czarna wst€€ka przytrzymywa€a jej miedzianobr€zowe w€osy; niewzruszone zielone oczy w owalnej twarzy patrzy€y z powag€. - Nie €pisz - powiedzia€a. - Wyspa€e€ si€? - Tak. Obserwuj€c jej wysok€ posta€zauwa€y€ oznaki napi€cia w ramionach, kiedy wybiera€a muubranie z szafy. Kto€ inny by to przeoczy€, ale ona wy€wiczy€a go w Metodzie Bene Gesserit - w najdrobniejszych niuansach !postrzegania. Odwr€ci€a si€ do!niego trzymaj€c p€€urz€dow€ marynark€ w r€kach. T€ z czerwonym jastrz€biem Atryd€w nad kieszeni€ na piersi. "- Po€piesz si€ - powiedzia€a. -Matka Wielebna czeka. - €Yni€a mi si€ kiedy€ - powiedzia€ Paul. - Kto to jest?- By€a moj€ nauczycielk€ w szkole Bene Gesserit. Obecnie jest Prawdom€wczyni€ "Imperatora. I.. - zawaha€a si€ -Paul, musisz jej opowiedzie€ swoje sny. - Opowiem. Czy to dzi€ki niej mamy Arrakis? - Nie m a m y Arrakis! Jessika strzepn€€a py€ek ze spodni, powiesi€a je obok marynarki na wieszaku przy jego €€€ku. - Nie ka€ czeka€ na siebie Matce Wielebnej. Paul usiad€ i r€kami obj€€ kolana. - Co to jest gom d€abbar? Po raz wt€ry dzi€ki naukom !matki dostrzeg€ jej w€a€ciwie niedostrzegalne wahanie, niepos€usze€stwo nerw€w, kt€re odczyta€ jako strach. Jessika podesz€a do okna, "odsun€€a story, zapatrzy€a si€na szczyt Sjubi za nadrzecznymi sadami. #- Dowiesz si€... ju€ wkr€tce. - Zdumia€ go l€k w jej g€osie. Nie odwracaj€c si€ Jessika powiedzia€a: - Matka Wielebnaoczekuje ci€ w moim saloniku. Po€piesz si€, prosz€. Matka Wielebna Gaius Helen Mohiam siedzia€a na wy€cie€anym krze€le !obserwuj€c zbli€anie si€ matkiz synem. Okna znajduj€ce si€ z jej prawej, i z jej lewej strony wychodzi€y na po€udniowe zakole rzeki i zielone pola uprawne w€o€ci Atryd€w, lecz Matki Wielebnej nie interesowa€y krajobrazy. Tego ranka odczuwa€a swoje "lata jako co€ wi€cej ni€ tylko drobn€ dokuczliwo€€. Wini€a za to podr€€ i kontakty z t€ "obmierz€€ Gildi€ Planetarn€ z jej sekretami. Ale czekaj€ce j€ tutaj zadanie wymaga€o osobistej interwencji Bene Gesserit Jasnowidz€cej. Nawetprawdom€wczyni Padyszacha Imperatora nie mog€a uchyli€ si€ od odpowiedzialno€ci, kiedy wzywa€y obowi€zki. Piek€o by poch€on€€o t€ "diablic€ Jessik€! - pomy€la€a Matka Wielebna. Gdyby€ to "urodzi€a nam c€rk€, jak mia€a nakazane. Jessika zatrzyma€a si€ trzy kroki przed krzes€em sk€adaj€c lekki dyg - ledwie mu€ni€cie r€bka sukni lew€ d€oni€. Paul wykona€ oszcz€dny uk€on, kt€rego nauczy€ si€ od swego mistrza ta€ca na wypadek, gdy nie jest si€ pewnym pozycji drugiej osoby. Subtelno€ci powitania Paula nie usz€y uwagi Matki Wielebnej. - Jest ostro€ny, Jessiko - powiedzia€a. !Palce Jessiki dotkn€€y ramienia Paula, zacisn€€y si€ na nim. Przez moment czu€ w nich pulsowanie strachu. Opanowa€asi€ w mgnieniu oka. - Tak go nauczono, Matko Wielebna. !Czego ona si€ boi? - nie m€g€ zrozumie€ Paul. Stara. kobieta zmierzy€a go kr€tkim, gestaltycznym b€yskiem oka: owal twarzy Jessiki, ale ko€ci masywne... !w€osy - krucza czer€ ksi€cia, za to brwi po dziadku ze strony matki, kt€rego imienia nie wolno wspomina€, jak r€wnie€ i ten cienki, dumny nos; kszta€t zielonych, hardo spogl€daj€cych oczu: jak u Starego Ksi€cia, nie€yj€cego dziadka od strony ojca. Tak, by€ kiedy€ m€€czyzna doceniaj€cy pot€g€ brawury, nawet w €mierci - pomy€la€a Matka Wielebna. - Nauka to jedno - powiedzia€a - a pierwiastek pierwotny drugie. Zobaczymy. Starcze oczy rzuci€y twarde spojrzenie na Jessik€. - Zostaw nas samych. Zalecam duchowe medytacje. #Jessika zdj€€a d€o€ z ramienia Paula. - Wasza Wielebno€€, ja... - Jessika, wiesz, €e to musi si€ sta€. Paul, zaintrygowany, podni€s€ oczy na matk€. - Tak... oczywi€cie - powiedzia€a. Z kolei obr€ci€ spojrzenie na !Matk€ Wielebn€. Grzeczno€€ i wyra€Xny strach matki przed t€staruch€ nakazywa€y !ostro€no€€. Gniewa€ go jednak l€k, kt€ry wyczuwa€ w matce. !- Paul... - Jessika odetchn€€a !g€€boko - pr€ba, do jakiej za !chwil€ przyst€pisz... jest dla mnie wa€na. - Pr€ba? - popatrzy€ na ni€. - Pami€taj, €e jeste€ synem ksi€cia - powiedzia€a. Odwr€ci€a si€ gwa€townie i wymaszerowa€a z pokoju wielkimi krokami, z suchym szelestem sukni. Zatrzasn€€y si€ za ni€ drzwi. T€umi€c gniew Paul stan€€ twarz€ w twarz ze star€ kobiet€: - Czy€ odprawia si€ ja€nie pani€ Jessik€ jak s€u€ebn€ dziewk€? U€miech zadrga€ w k€cikach pomarszczonych ze staro€ci ust. "- Ja€nie pani Jessika b y € a , ch€opcze, moj€ s€u€ebn€ dziewk€ w szkole przez czterna€cie lat. - Pokiwa€a !g€ow€. - I to w dodatku dobr€.A teraz podejd€X tu! Rozkaz by€ jak ci€cie biczem. !Pos€ucha€, zanim zda€ sobie z tego spraw€. U€ywa na mnie G€osu - pomy€la€. Zatrzyma€ "si€ na skinienie starej, staj€c przy jej kolanach. - Widzisz to? - zapyta€a. Z fa€d togi doby€a zielony metalowy sze€cian o boku oko€o pi€tnastu centymetr€w. "Odwr€ci€a go i Paul zauwa€y€, €e nie ma on jednej €ciany, tylko otw€r - czarny i dziwnie!straszny. Ani odrobina €wiat€a nie przenika€a owej ziej€cej czerni. #- W€€€ praw€ r€k€ do pude€ka- powiedzia€a. !Strach przeszy€ Paula. Zacz€€ "si€ cofa€, ale us€ysza€ g€os starej: - To tak si€ s€ucha matki? Zajrza€ w ptasio bystre €Xrenice. Powolutku, pod wp€ywem wewn€trznego nakazu, kt€remu nie by€ w stanie si€ przeciwstawi€, w€o€y€ d€o€ do pude€ka. Najpierw poczu€ ch€€d, kiedy czer€ zamkn€€a si€ na jego !d€oni, nast€pnie g€adki metal pod palcami i mrowienie, jakbyd€o€ mu zdr€twia€a. Rysy starej kobiety przybra€y drapie€ny wyraz. Podnios€a praw€ r€k€ znad skrzynki, zatrzymuj€c j€ przy szyi Paula. Dostrzeg€ w niej b€ysk !metalu i pocz€€ odwraca€ si€ w tym kierunku. !- Nie ruszaj si€! - warkn€€a. Znowu u€ywa G€osu! Skoncentrowa€ si€ ponownie na jej twarzy. - Trzymam przy twej szyi gomd€abbar - powiedzia€a. - Gom d€abbar, czyli wr€g ostateczny. To ig€a z kropl€ trucizny na czubku. Aaaach! Nie ruszaj si€, bo poczujesz jej dzia€anie. !Paul pr€bowa€ prze€kn€€ bez $€liny. Nie m€g€ odwr€ci€ uwagi od pomarszczonej, starczej twarzy, b€yszcz€cych oczu, bladych dzi€se€ nad srebrzystymi z€bami z metalu, po€yskuj€cymi przy ka€dym s€owie. "- Syn ksi€cia musi si€ zna€ na truciznach - powiedzia€a. - Toznak naszych czas€w, h€? Pi€min do zatruwania nam napoj€w, aumas do zatruwanianam jedzenia. Trucizny natychmiastowe i powolne, i wszystkie po€rednie mi€dzy nimi. Oto nie znana ci trucizna: gom d€abbar. Zabija wy€€cznie zwierz€ta. Duma przemog€a w Paulu strach. "- O€mielasz si€ sugerowa€, €e ksi€€€cy syn jest zwierz€ciem? - zapyta€. - Sugeruj€, powiedzmy, €e mo€esz by€ cz€owiekiem - powiedzia€a. - Spokojnie! Ostrzegam, by€ nie pr€bowa€ si€ wyrywa€. Stara jestem, lecz moja r€ka zd€€y ci "wsadzi€ t€ ig€€ w szyj€, nim uciekniesz. - Kim jeste€? - wyszepta€. - !Jak zwiod€a€ moj€ matk€, €e zostawi€a mnie z tob€ samego? Czy przys€ali ci€ Harkonnenowie? - Harkonnenowie? Co te€ ty wygadujesz! A teraz b€d€X cicho. Suchy palec dotkn€€ jego szyi i Paul opanowa€ odruch, by odskoczy€. - Dobrze - powiedzia€a. - #Przeszed€e€ pierwsz€ pr€b€. A oto jak wygl€da reszta: je€li wyjmiesz r€k€ z pude€ka, umrzesz. To jedyna zasada. Trzymaj r€k€ w €rodku, a b€dziesz €y€. Je€li j€ zabierzesz, umrzesz. Paul zaczerpn€€ tchu, by uspokoi€ dr€enie. - Gdy krzykn€, s€u€ba dopadnie ci€ w par€ sekund i ty umrzesz. - S€u€ba nie przejdzie przez drzwi, bo twoja matka stoi za nimi na stra€y. Mo€esz mi wierzy€. Ona przesz€a t€ !pr€b€. Teraz twoja kolej. Czuj si€ zaszczycony. Nie cz€sto stosujemy j€ do dzieci p€ci m€skiej. Pod wp€ywem ciekawo€ci !strach zmniejszy€ si€ na tyle. €e Paul zdo€a€ nad nim zapanowa€. W g€osie starej kobiety s€ysza€ prawd€, nie mia€ co do tego €adnych !w€tpliwo€ci. Je€li matka stoi tam na stra€y... je€li to naprawd€ pr€ba... Zreszt€ cokolwiek by to by€o, "wiedzia€, €e wpad€ w pu€apk€,kt€r€ stanowi ta d€o€ przy jego szyi: gom d€abbar. Przywo€a€ na pami€€ responsorium litanii przeciwko strachowi z obrz€dku Bene Gesserit, kt€rej nauczy€a go matka. - "Nie wolno si€ ba€. Strach zabija dusz€. Strach to ma€a €mier€, a wielkie unicestwienie. Stawi€ mu czo€o. Niechaj przejdzie po mnie i przeze mnie. A kiedy przejdzie, obr€c€ oko swej !ja€Xni na jego drog€. Kt€r€dy przeszed€ strach, tam nie ma nic. Jestem tylko ja". Czuj€c powracaj€cy spok€j powiedzia€: - Ko€cz z tym, starucho. - Starucho! - warkn€€a. - Odwagi nie mo€na ci odm€wi€. Dobrze, zobaczymy, zadufku. #Nachyli€a si€ nisko, €ciszaj€c g€os prawie do szeptu. - Poczujesz b€l tej d€oni w %pude€ku. B€l. Ale cofnij r€k€, a dotknie twej szyi gom d€abbar - €mier€ przyjdzie szybko jak opadni€cie katowskiego topora. Zabierzesz r€k€, a gomd€abbar zabierze ciebie jak swego. Rozumiesz? - Co jest w pude€ku? - B€l. Poczu€ silniejsze mrowienie w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€ї cF w } cЉ єŸ c  “ ёUo „) c€Ф Ђ3› c'=>D Š d€oni, zacisn€€ mocno wargi. Jak co€ takiego mo€e by€ !pr€b€? - zastanawia€ si€. Do mrowienia do€€czy€o si€ sw€dzenie. - S€ysza€e€ - powiedzia€a stara - o tym, €e zwierz€ta odgryzaj€ sobie ko€czyn€, by umkn€€ z potrzasku? To zwierz€ca sztuczka. Cz€owiek wytrzyma sid€a, zniesie b€l, uda €mier€, by zabi€ my€liwego usuwaj€c zagro€enie dla swego gatunku.Mrowienie przesz€o w ledwo odczuwalne szczypanie. - Po co to robisz? - spyta€. - By ustali€, czy jeste€ cz€owiekiem. Cicho b€d€X. &Paul zwin€€ lew€ d€o€ w pi€€€,gdy w drugiej nasili€o si€ pieczenie. Narasta€o po woli: !fala ciep€a za fal€... fala za fal€. Czu€, jak paznokcie !wbijaj€ mu si€ w d€o€ wolnej r€ki. Pr€bowa€ rozprostowa€ przypiekane palce, lecz nie m€g€ nimi poruszy€. - Pali - wyszepta€. - Cicho! Pulsuj€cy b€l przenika€ do ramienia. Pot wyst€pi€ mu na czo€o, ka€de w€€kno , jego cia€a krzycza€o wniebog€osy, #by zabra€ r€k€ z tej p€on€cej #czelu€ci...jednak... gom d€abbar.Nie odwracaj€c g€owy "usi€owa€ obr€ci€ oczy na ow€ !upiorn€ ig€€ znieruchomia€€ przy jego szyi. Zach€ystywa€ si€ powietrzem, chcia€ uspokoi€ oddech i nie m€g€. "B€l! Ca€y jego €wiat znikn€€ pr€cz konaj€cej w, m€czarniach d€oni i starczej twarzy, wpatrzonej w niego z odleg€o€ci paru centymetr€w. Wargi mu tak wysch€y, €e mia€ trudno€ci z ich rozdzieleniem. Pal€ si€! Pal€ si€! Wydawa€o mu si€, €e czuje, "jak sk€ra zwija si€ i czernieje na konaj€cej d€oni, cia€o przepala si€ i odpada, obna€aj€c go€e zw€glone ko€ci. Stop! B€l usta€ jak za #dotkni€ciem r€€d€ki. Paul by€ zlany potem, prawa r€ka mu dygota€a. - Dosy€ - wymamrota€a stara. - Kull Wahad! €Zadna dziewczynka tyle nie wytrzyma€a. Chyba pragn€€am twej pora€ki. #Odchyli€a si€ w ty€ zabieraj€c gom d€abbar. !- Wyci€gnij r€k€ ze skrzynki isp€jrz na ni€, m€oda ludzka istoto. Pokonuj€c bolesne dr€enie Paul utkwi€ oczy w bez€wietlnej pustce, w kt€rej jego r€ka wydawa€a si€ przebywa€ z w€asnej woli. Wspomnienie b€lu parali€owa€owszelki ruch. Rozum m€wi€ mu,€e z pude€ka wyjmie osmalony kikut. - No, wyjmuj! - warkn€€a. !Wyszarpn€€ d€o€ ze skrzynki i#zagapi€ si€ na ni€ os€upia€y. Nic. Ani €ladu po m€czarni. $Podni€s€ d€o€, obr€ci€ j€ na drug€ stron€, poruszy€ palcami. - Nerwob€l indukcyjny - powiedzia€a. - Nie mog€ okalecza€ wszystkich potencjalnych istot ludzkich doko€a. Ale s€ tacy, co du€o by dali za sekret tej skrzynki. !Ukry€a pude€ko w fa€dach togi.- Ale b€l... - zacz€€. #- B€l! - prychn€€a wzgardliwie. - Cz€owiek potrafi zapanowa€nad ka€dym nerwem swego cia€a. Odczu€ b€l lewej d€oni, !rozprostowa€ zaci€ni€te palce,spojrza€ na cztery krwawe €lady po wbitych w cia€o paznokciach. Opu€ci€ r€k€, popatrzy€ na star€ kobiet€. - Zrobi€a€ to kiedy€ mojej matce? - Przesiewa€e€ kiedy€ piasek przez sito? - odpowiedzia€a pytaniem. Pod wp€ywem szoku wywo€anego tym nie zwi€zanym z tematem !pytaniem umys€ Paula osi€gn€€stan wy€szej €wiadomo€ci. Piasek przez sito. Paul skin€€ g€ow€. - My Bene Gesserit przesiewamy ludzi, by wy€owi€cz€owieka - powiedzia€a. Podni€s€ praw€ r€k€ przywo€uj€c wspomnienie katuszy. - I to wszystko, co w tym jest, b€l? - Obserwowa€am ci€ w b€lu, ch€opcze. B€l jest zaledwie osi€ pr€by. Matka opowiada€a ci o naszych metodach obserwacji. Widz€ w tobie znamiona jej nauki. Nasz test to moment krytyczny plus obserwacja. Jej ton to potwierdza€, wi€c powiedzia€: - To prawda! Wlepi€a w niego spojrzenie. On wyczuwa" prawd€! Czy€bym by€ tym jedynym: Czy€by naprawd€ mia€ nim by€? Opanowa€a podniecenie upominaj€c sam€ siebie: nadzieja przes€ania jasno€€ widzenia. - Wiesz, kiedy ludzie wierz€ w to, co m€wi€? - powiedzia€a. - Wiem. - W jego g€osie pobrzmiewa€y echa nabytej w wielokrotnych pr€bach pewno€ci. S€ysz€c je powiedzia€a: - Mo€e i jeste€ Kwisatz !Haderach. Si€d€X, ma€y bracie, tu, u moich st€p. - Wol€ sta€. - Twoja matka siedzia€a kiedy€ u moich st€p. - Nie jestem swoj€ matk€. - Nienawidzisz nas troszeczk€, co? Spojrzawszy w stron€ drzwi zawo€a€a: - Jessika! W rozwartych drzwiach stan€€a Jessika obrzucaj€c pok€j surowym spojrzeniem. Z€agodnia€a na widok Paula. "Zdoby€a si€ na s€aby u€miech. - Jessiko, czy ty kiedykolwiek!przesta€a€ mnie nienawidzi€? -zapyta€a stara kobieta. - Kocham ci€ i nienawidz€ zarazem - powiedzia€a Jessika.- Nienawidz€ za cierpienia, kt€rych nigdy nie zapomn€. Kocham za... . - Wystarczy go€y fakt - powiedzia€a stara cieplejszym !g€osem. - Mo€esz ju€ wej€€, tylko si€ nie odzywaj. Zamknij drzwi i pilnuj, by nikt nam nie przeszkadza€. Jessika wesz€a do pokoju, "zamkn€€a drzwi i opar€a si€ o nie plecami. M€j syn €yje - pomy€la€a. - M€j syn €yje i jest... cz€owiekiem. #Wiedzia€am, €e jest... ale... on "€yje. Teraz mog€ €y€ dalej. - Pod plecami czu€a dotyk drzwi, twardy i rzeczywisty. Wszystko w tym pokoju by€o dotykalne i wyczuwalne zmys€ami. - M€j syn €yje: "Paul spojrza€ na matk€. M€wi€a prawd€. Pragn€€ umkn€€ i w samotno€ci przemy€le€ to, czego do€wiadczy€, jednak #wiedzia€, €e nie mo€e odej€€, dop€ki go nie odprawi€. Starucha zyska€a nad nim w€adz€. Matka przesz€a tak€ sam€ pr€b€. W tym wszystkim musia€o kry€ si€ jakie€ !straszne przeznaczenie... b€l i strach s€ straszne. Rozumia€ straszne przeznaczenia. Par€y na przek€r wszystkiemu. Stanowi€y swoj€ w€asn€ "konieczno€€. Paul u€wiadamia€ sobie, €e dosta€ si€ w tryby strasznego przeznaczenia. Jeszcze nie wiedzia€ jakiego. - Pewnego dnia, ch€opcze - powiedzia€a stara - mo€e i ty b€dziesz musia€ tak sta€ za drzwiami. Nie jest to takie proste. Paul spu€ci€ oczy na d€o€, kt€ra pozna€a b€l, potem podni€s€ je na Matk€ Wielebn€. W brzmieniu jej g€osu by€o teraz co€, czego nie spotka€ w €adnym ze znanych mu g€os€w, S€owa mia€y jasne kontury. By€y !ostre. Odnosi€ wra€enie, €e o cokolwiek by j€ zapyta€, us€yszy odpowied€X, kt€ra wyniesie go ponad jego cielesn€ pow€ok€ ku czemu€ wy€szemu. - Po co poddajesz ludzi pr€biecz€owiecze€stwa? - By ich uwolni€. - Uwolni€? - Kiedy€ ludzie scedowali my€lenie na maszyny z "nadziej€, €e dzi€ki temu b€d€"wolni. Ale umo€liwili tylko innymludziom i ich maszynom ujarzmienie siebie. - "Nie b€dziesz czyni€ machin na obraz i podobie€stwo umys€u cz€owieka" - zacytowa€ Paul. - Wprost z D€ihad Kamerdy€skiej i Biblii Protestancko-Katolickiej - powiedzia€a. - Lecz to, co #g€osi B.P.K., winno brzmie€: "Nieb€dziesz czyni€ machin udaj€cych umys€ cz€owieka". Czy studiowa€e€ u mentata w twej s€u€bie? - Studiowa€em u Thufira Hawata. - Wielka Rewolta zmusi€a tym umys€y istot ludzkich do rozwoju. Powsta€y szko€y rozwijaj€ce talenty cz€owieka.- Szko€y Bene Gesserit? Przytakn€€a. - Z owych staro€ytnych szk€€ pozosta€y do dzi€ dwie najwa€niejsze: Bene Gesrit i Gildia Planetarna. Gildia, jak s€dzimy, k€adzie nacisk na prawie czyst€ matematyk€. Bene Gesserit zajmuje si€ innymi sprawami. - Polityk€. - Kull Wahad - zawo€a€a stara.Rzuci€a surowe spojrzenie na Jessik€. - Ja mu nie m€wi€am, Wasza Wielebno€€ - powiedzia€a Jessika. Matka Wielebna ponownie skupi€a uwag€ na Paulu. - Wpad€e€ na to nie maj€c prawie €adnych poszlak - zauwa€y€a. - Rzeczywi€cie polityk€. Pierwszymi szko€ami Bene Gesserit kierowali ci, "kt€rzy dojrzeli potrzeb€ sta€ej!ci€g€o€ci w sprawach ludzkich.$Zrozumieli, €e takiej ci€g€o€ci nie b€dzie bez oddzielenia rasy ludzkiej od rasy zwierz€cej - w celach rozrodczych. !Nagle s€owa starej utraci€y dla#Paula sw€ szczeg€ln€ ostro€€. Obrazi€y w nim to co€, co jegomatka nazywa€a instynktem prawo€ci. Nie €eby go Matka Wielebna ok€amywa€a. By€o jasne, €e ona wierzy w swoje s€owa. Chodzi€o o rzecz istotniejsz€, , zwi€zan€ z jego straszliwym przeznaczeniem. Powiedzia€: !- A matka m€wi€a mi, €e wiele absolwentek szk€€ Bene Gesserit nie zna swojego pochodzenia. - Zapisy linii genetycznych zawsze zostaj€ w naszych rejestrach - powiedzia€a. - Twoja matka wie, €e pochodzi albo od Bene Gesserit, albo te€jej r€d sam z siebie by€ do przyj€cia. - Dlaczego wi€c nie mo€e zna€swoich rodzic€w? - Niekt€re znaj€... Wiele nie zna. Mog€y€my, na przyk€ad, planowa€ skrzy€owanie jej z bliskim krewnym, by uzyska€ dominant€ pewnej cechy genetycznej. Powod€w jest wiele. Zn€w Paul. odczu€ obraz€ prawo€ci. - Sporo na siebie bierzecie - rzek€. Matka Wielebna zagapi€a si€ na niego w zamy€leniu: czy€byus€ysza€a krytycyzm w jego g€osie? !- D€Xwigamy ci€€kie brzemi€ - powiedzia€a. Paul czu€, €e coraz bardziej wychodzi z szoku wywo€anego pr€b€. Spojrza€ prosto w jej taksuj€ce oczy i powiedzia€: - Twierdzisz, €e mog€ by€ Kwisatz Haderach. Co to jest, cz€owieczy gom d€abbar? - Paul - powiedzia€a Jessika - nie wolno ci przemawia€ takim tonem do... - Ja to za€atwi€, Jessiko - przerwa€a stara. - Ot€€, ch€opcze, czy s€ysza€e€ o serum prawdom€wczyni? - Za€ywacie je, by rozwin€€ dar wykrywania k€amstwa. Wiem to od matki. - Widzia€e€ kiedy€ trans prawdy? Pokr€ci€ g€ow€. - Nie. - Serum jest niebezpieczne - powiedzia€a - ale daje sz€sty zmys€. Kiedy dar '?€[' serum sp€ynie na prawdom€wczyni€, mo€e ona zobaczy€ wiele miejsc w swej pami€ci, w pami€ci swego cia€a. Widzimy %tyle dr€g przesz€o€ci... lecz s€ to jedynie drogi kobiece. - Nuta smutku zago€ci€a w jej g€osie. - Ale jest miejsce, kt€rego nie no€e zobaczy€ €adna prawdom€wczyni. Odpycha nas ono, przera€a. M€wi si€, €e pewnego dnia pojawi si€ m€€czyzna i odnajdzie w darze serum swoje wewn€trzne widzenie. Zobaczy to, czego my nie mo€emy - zar€wno kobiec€, jak i m€sk€ przesz€o€€. - Wasz Kwisatz Haderach? - Tak, ten, kt€ry jest w wielu miejscach naraz: Kwisatz Haderach. Wielu m€€czyzn za€y€o serum... bardzo wielu, !ale €adnemu si€ to nie uda€o. - Za€yli i zawiedli, wszyscy? - Och, nie! - Potrz€sn€€a g€ow€. - Za€yli i umarli. €\€]€^€_€`€a€b€c€d€e€f€g€h€i€j€k€l€m€n€o€p€q€r€s€t€u€v€w€x€y€z€{€|€}€~€€€€€‚€ƒ€„€…€†€‡€ˆ€‰€Š€‹€Œ€€Ž€€€‘€’€“€”€•€–€—€˜€™€š€›€œ€€ž€Ÿ€ €Ё€Ђ€Ѓ€Є€Ѕ€І€Ї€Ј€Љ€Њ€ЋPr€bowa€ zrozumie€ Muad'Dibabez zrozumienia jego €miertelnych wrog€w Harkonnen€w to pr€bowa€ zobaczy€ Prawd€ nie znaj€c K€amstwa. Jest to pr€ba ujrzenia €Ywiat€a bez poznania Ciemno€ci. To niemo€liwe. z "Ksi€gi o Muad'Dibie" pi€ra ksi€€niczki Irulan . Cz€€ciowo skryty w cieniu globus plastyczny wirowa€ popychany migoc€c€ od pier€cieni pulchn€ d€oni€. Globus tkwi€ na zmiennokszta€tnym stojaku pod jedn€ z €cian pozbawionego okien pokoju, kt€rego pozosta€e €ciany stanowi€y r€€nobarwn€ mozaik€ rulon€w, ta€m oraz szpul. Pok€j rozja€nia€o €wiat€o ze z€otych kul wisz€cych w przeno€nych polach dryfowych. Po€rodku pokoju sta€o elipsoidalne biurko o zielonkawo-r€€owym blacie ze skamienia€ego drzewa elakka. Otacza€y je sta€okszta€tne fotele dryfowe, z kt€rych dwa!by€y zaj€te. W jednym siedzia€ciemnow€osy m€odzieniec lat oko€o szesnastu, o okr€g€ej twarzy i ponurym spojrzeniu. W drugim smuk€y, niewysoki m€€czyzna o zniewie€cia€ych rysach. Zar€wno m€odzieniec, !jak i m€€czyzna gapili si€ na globus i na prawie schowanego"za nim w€a€ciciela d€oni. Spod globusa dobieg€ chichot. Chichoty przesz€y w basowy g€os, kt€ry zahucza€: - Oto i ona, Piter, najwi€ksza "pu€apka w historii ludzko€ci. I ksi€€€ w ni€ wpadnie. Czy€ !nie jest wspania€e to, co robi€ja, baron Vladimir Harkonnen? - Zapewne, baronie - powiedzia€ m€€czyzna s€odkimtenorem o melodyjnym brzmieniu. Pulchna d€o€ spocz€€a na globusie wstrzymuj€c jego obr€t. Teraz wszystkie oczy wpokoju skupi€y si€ na nieruchomej powierzchni i !spostrzeg€y, €e jest to rodzaj globusa robionego dla bogatych kolekcjoner€w lub gubernator€w planet Imperium. Nosi€ znami€ imperialnego #r€kodzie€a. Linie po€udnik€w i r€wnole€nik€w sporz€dzone z cieniutkiego jak w€os platynowego drutu. Czapy polarne wy€o€one najczystszymi mlecznymi diamentami. Pulchna d€o€ przesun€€a si€ wodz€c po detalach powierzchni. - Prosz€ was, obserwujcie - zahucza€ bas. - Obserwujcie uwa€nie, Piter i ty te€, m€j kochany Feydzie-Rautho: od sze€€dziesi€tego stopnia szeroko€ci p€€nocnej po siedemdziesi€ty po€udniowej -jakie rozkoszne zmarszczki. A ich barwa - czy€ nie przywodzi wam na my€l s€odkich karmelk€w? I nigdzie "nie ujrzycie b€€kitu jezior ani rzek, ani m€rz. A te urocze czapy polarne - jak€e #malusie€kie. Czy€ kto€ m€g€by si€ pomyli€ co do tego miejsca? Arrakis! Zaiste unikalna. Unikalne t€o dla unikalnego zwyci€stwa. U€miech zaigra€ na ustach Pitera. - I pomy€le€, baronie: Padyszach Imperator wierzy, €e odda€ ksi€ciu tw€ przyprawow€ planet€. - Bezsensowna uwaga - zahucza€ baron. - M€wisz to po to, by skonfundowa€ ma€oletniego Feyda-Rauth€, a nie widz€ potrzeby konfundowania mojego bratanka. M€odzieniec o markotnej twarzy poprawi€ si€ w fotelu, wyg€adzi€ fa€d€ na swych czarnych trykotach. Wyprostowa€ si€ us€yszawszy dyskretne pukanie do drzwi zaswoimi plecami. Piter odklei€ si€ od fotela, podszed€ do "drzwi i uchyli€ je na tyle tylko,"by przez szpar€ przej€€ tulej€pocztow€. Zamkn€€ drzwi, !rozwin€€ rulon i przebieg€ go wzrokiem. Zachichota€. Raz i drugi. - No i co? - zapyta€ baron. - G€upiec odpowiedzia€ nam, baronie! - A kiedy to Atryda przepu€ci€okazj€ do wielkopa€skiego gestu? Co pisze? - Jest w najwy€szym stopniu ordynarny, baronie. Zwraca si€do ciebie per "Harkonnen", €adnych "Sire et cher cousin", €adnych tytu€€w, nic. - To dobre nazwisko - !odburkn€€ baron, kt€rego g€oszdradza€ niecierpliwo€€. - Wi€c co pisze drogi Leto? - Pisze: Odrzucam propozycj€ spotkania. Wielekro€ dozna€emtwojej zdrady, co dla nikogo nie jest tajemnic€. - I? - ponagli€ baron. - Pisze: S€ jeszcze w Imperiumwyznawcy sztuki kanly. Podpisa€: Leto, ksi€€€ na Arrakis. Piter wybuchn€€ €miechem. - Na Arrakis! O rany! A to ci heca. - Cicho b€d€X, Piter - powiedzia€ baron i €miech umilk€ jak uci€€. !- A wi€c kanly? - spyta€ baron.- Wendeta, h€? I u€ywa tego pi€knego, starego, obros€ego w tak bogat€ tradycj€ s€owa, !by nie by€o w€tpliwo€ci, o co mu chodzi. "- Wyci€gn€€e€ d€o€ do zgody - powiedzia€ Piter. - #Formalno€ci sta€o si€ zado€€. - Za du€o m€wisz jak na mentata, Piter - powiedzia€ !baron. I pomy€la€: Musz€ si€ szybko pozby€ tego cz€owieka. Jak na swoj€ u€yteczno€€, €yje ju€ za !d€ugo. Spojrza€ przez pok€j naswego mentata assassina dostrzegaj€c cech€ przez !wi€kszo€€ ludzi zauwa€an€ odpierwszego wejrzenia: oczy - ocienione szczeliny b€€kitu w b€€kicie, oczy zupe€nie pozbawione bia€ka. U€miech przyklei€ si€ do twarzy Pitera. Przypomina€a mask€ z grymasem pod owymi oczami jak dziury. - Ale€, baronie! €Ywiat nie widzia€ pi€kniejszej zemsty. Nie mo€na przymyka€ oczu na plan najbardziej wyrafinowanej intrygi: zmusi€ Leto do zamiany Kaladanu na Diun€. I to bez €adnego, wyboru, bo tak rozkazuje Imperator. Ale€ z ciebie €artowni€, baronie! G€os barona by€ zimny. - G€ba ci si€ nie zamyka, Piter: - Ale jestem szcz€€liwy, baronie. Podczas gdy ty...ty jeste€ po prostu zazdrosny. - Piter! - Aha, baronie! Czy€ to nie godne ubolewania, €e sam nie by€e€ w stanie wymy€li€ tej wybornej intrygi? sze mrowienie w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€3 c—Г b cњ c]Ђ ‚ cР$+‰ c#­5„I†1=^€Я- Kt€rego€ dnia ka€€ ci€ udusi€, Piter. - Ale€ niew€tpliwie, baronie. Enfin! Ale dobry uczynek nigdynie p€jdzie na marne, h€? - Na€pa€e€ si€ werity czy semuty, Piter? - Prawda bez strachu zaskakuje barona - powiedzia€ Piter. Jego €ci€gni€ta twarz przypomina€a karykaturaln€ mask€ zamy€lenia. - Ach, ach! Ale widzisz, baronie, ja jako mentat wiem, kiedy wy€lesz domnie kata. B€dziesz zwleka€ tak d€ugo. dop€ki jestem przydatny. Wcze€niejszy ruch by€by marnotrawstwem, a ja jestem jeszcze bardzo po€yteczny. Wiem, czego si€ nauczy€e€ na tej cudownej planecie Diunie - nie marnowa€niczego. Nieprawda€, baronie? Baron nie spuszcza€ z Pitera wzroku. Feyd-Rautha wierci€ "si€ w fotelu. Zwa€nieni durnie! - my€la€. - Stryj nie potrafi otworzy€ ust do swego mentata, €eby nie wywo€a€ awantury. Czy im si€ wydaje, €e nie mam nic lepszego do roboty, jak tylko wys€uchiwa€ ich k€€tni? - Feyd - powiedzia€ baron - zapraszaj€c ci€ tu "przykaza€em ci, €eby€ s€ucha€ i uczy€ si€. Czy uczysz si€? !- Tak, stryju. - Jego g€os by€ przezornie s€u€alczy. - Czasami Piter mnie zadziwia - powiedzia€ baron. - Ja sprawiam b€l z konieczno€ci, ale on...przysi€gam, €e znajduje w tym prawdziw€ przyjemno€€. Je€li o mnie chodzi, lituj€ si€ nad nieszcz€snym ksi€ciem Leto. Niebawem doktor Yueh wyst€pi przeciw niemu i to b€dzie koniec wszystkich Atryd€w. Ale Leto na pewno zrozumie, kto wyda€ polecenieuleg€emu doktorowi... i €wiadomo€€ tego b€dzie dla niego nie do zniesienia. !- Wi€c dlaczego nie poleci€e€ doktorowi cicho i sprawnie wsun€€ mu chand€ar mi€dzy €ebra'? - zapyta€ Piter. - M€wisz o lito€ci, a... #- Ksi€€€ m u s i wiedzie€, €e gotuj€ mu zgub€ - powiedzia€ baron. - I musz€ si€ o tym dowiedzie€ pozosta€e rody wysokie. Ta wiadomo€€ sparali€uje je na troch€. Zyskam wi€kszy margines manewru. Konieczno€€ jest oczywista, jednak nie musi mi si€ podoba€. - Margines manewru - za€mia€ si€ szyderczo Piter. - Ju€ spoczywa na tobie wzrok Imperatora, baronie. Zbyt €mia€o sobie poczynasz. Pewnego dnia Imperator przy€le tu na Giedi Prime jedenczy dwa legiony sardaukar€w itaki b€dzie koniec barona Vladimira Harkonnena. "- Chcia€by€ tego do€y€, Piter, nieprawda€? - spyta€ baron. - Z rozkosz€ patrzy€by€, jak korpus sardaukar€w €upi moje miasta i pl€druje ten zamek. Sprawi€oby ci to prawdziw€ rado€€. - Czy€by baron tego nie wiedzia€? - wysycza€ Piter. - Ty powiniene€ by€ baszarem korpusu - powiedzia€ baron. - Za bardzo kochasz krew i b€l. Chyba zbyt pochopnie !przyrzek€em ci €upy z Arrakis. Piter zrobi€ pi€€ osobliwie drobnych kroczk€w na €rodek pokoju, stoj€c tu€ za plecami Feyda-Rauthy. Zapanowa€a sztywna atmosfera napi€cia, am€odzieniec zerkn€€ niespokojnie na Pitera. - Nie igraj z Piterem, baronie - powiedzia€ mentat. - Przyrzek€e€ mi lady Jessik€. Przyrzek€e€ mi. - Na co, Piter'? - zapyta€ baron. - Na b€l? Piter wpatrywa€ si€ w niego przed€u€aj€c cisz€. Feyd-Rautha odsun€€ si€ z dryfowym fotelem na bok. - Stryju, czy musz€ tu "siedzie€? Powiedzia€e€, €e... - M€j kochanie€ki Feyd-Rautha si€ niecierpliwi - powiedzia€ baron. "Przesun€€ si€ w€r€d cieni za globusem. I ponownie skierowa€sw€ uwag€ na mentata. - A dziecko, ksi€€€tko Paul, m€j drogi Piterze? !- Pu€apka go z€apie dla ciebie,baronie - zamrucza€ Piter. - Nie o to pytam - powiedzia€ baron. - Pomnisz, €e przepowiedzia€e€, i€ czarownica Bene Gesserit %urodzi ksi€ciu c€rk€. Pomyli€e€ si€, co, mentacie? !- Niecz€sto si€ myl€, baronie - rzek€ Piter i po raz pierwszyw g€osie jego przyczai€ si€ strach. - Przyznaj: niecz€sto si€ myl€. I sam wiesz, €e te Bene Gesserit rodz€ przewa€nie c€rki. Nawet ma€€onka Imperatora wyda€a na €wiat same dziewczyny. - Stryju - odezwa€ si€ Feyd-Rautha - powiedzia€e€, !€e tutaj b€dzie co€ wa€nego, co ja... - Pos€uchaj mego bratanka - powiedzia€ baron. - Ma aspiracje do panowania nad moj€ baroni€, a nie potrafi panowa€ nad sob€. Baron poruszy€ si€ za globusem- cie€ w€r€d cieni. - No wi€c, Feydzie-Rautho Harkonnen, wezwa€em ci€ tutaj maj€c nadziej€, €e nauczysz si€ nieco m€dro€ci. Czy obserwowa€e€ naszego poczciwego mentata? !Powiniene€ si€ czego€ nauczy€z tej wymiany zda€. - Ale, stryju... - Najsprawniejszy menfat, tennasz Pitet:, nie uwa€asz, Feyd? - Tak, ale... . - Ach! Zaiste ale! Ale zjada za du€o przyprawy, je j€ jak cukierki. Sp€jrz na jego oczy! Jakby przyby€ prosto z arraka€skiego obozu pracy. Sprawny ten Piter, ale jednak uczuciowy i skory do wybuch€w porywczo€ci. Sprawny, ale jednak mo€e si€ myli€. G€os Pitera brzmia€ cicho i pos€pnie: - Czy wezwa€e€ mnie tutaj, baronie, by zdyskredytowa€ moj€ sprawno€€? - Zdyskredytowa€ twoj€ sprawno€€? Znasz mnie chyba lepiej, Piter. Chcia€bym jedynie, aby m€j bratanek zrozumia€ ograniczenia mentata. - Czy ju€ szkolisz mego nast€pc€? "- Zast€pi€ c i e b i e ? Ale€, Piter, gdzie€ znalaz€bym drugiego mentata z twoj€ przebieg€o€ci€ i jadem? - W tym samym miejscu, gdziemnie znalaz€e€, baronie. - Mo€e i powinienem, skoro ju€ o tym m€wimy. - Baron #zamy€li€ si€. - Narawd€ robisz ostatnio wra€enie niezr€wnowa€onego. A ile€ przyprawy zjadasz! - Czy moje przyjemno€ci s€ zbyt kosztowne, baronie? Czy masz co€ przeciw - M€j drogi Piter, twoje przyjemno€ci s€ tym, co ci€ $ze mn€ wi€€e. Jak€e m€g€ si€ im sprzeciwia€? Ja tylko chcia€bym, aby m€j bratanek to w tobie zauwa€y€. - Wi€c jestem na scenie - powiedzia€ Piter. - Mam zata€czy€? Mam zaprezentowa€ swoje rozmaiteumiej€tno€ci dostojnemu Feydowi-Rau... !- W€a€nie - przerwa€ baron. - !Jeste€ na scenie. A teraz b€d€Xcicho. Zerkn€€ na Feyda-Rauth€ odnotowuj€c kszta€t ust bratanka, pe€ne i wydatne wargi, genetyczne znami€ Harkonnen€w, teraz lekko wykrzywione grymasem rozbawienia. - To jest mentat, Feyd. Zosta€wyszkolony i uwarunkowany dope€nienia okre€lonych obowi€zk€w. Nie da si€ jednakprzeoczy€ faktu, €e jest to opakowane ludzkim cia€em. Powa€na wada. Czasami my€l€, €e staro€ytni protopla€ci ze swymi my€l€cymi machinami mieli s€uszn€ ide€. - To by€y zabawki w por€wnaniu ze mn€ - warkn€€ Piter. - Ty sam, baronie, da€by€ rad€ ich machinom. - By€ mo€e - powiedzia€ baron. - No dobrze... - #Odetchn€€ g€€boko, bekn€€. - Teraz, Piter, przedstaw mojemu bratankowi w og€lnym zarysie istotne elementy naszej kampanii przeciwko rodowi Atryd€w. B€d€X tak uprzejmy i poka€, co potrafisz jako mentat. - Baronie, ostrzega€em ci€ przed powierzaniem komu€ takm€odemu tych informacji. Mojeobserwacje... - Ja b€d€ o tym decydowa€ - rzek€ baron. - Daj€ ci polecenie, mentacie. Zaprezentuj jedn€ ze swych r€€norodnych umiej€tno€ci. - No wi€c dobrze - powiedzia€Piter. Wyprostowa€ si€ przyjmuj€c dziwnie godn€ postaw€, niczym mask€, lecz tym razem okrywaj€c€ ca€e cia€o. - Za par€ standardowych dni-ca€y dw€r ksi€cia Leto "zaokr€tuje si€ na galeon Gildii Planetarnej udaj€cy si€ na Arrakis. Gildia wysadzi ich raczej w mie€cie Arrakin ni€ wnaszym mie€cie Kartago. Mentat ksi€cia, Thufir Hawat, dojdzie do s€usznego wniosku, €e Arrakin jest €atwiejsze do obrony. - S€uchaj uwa€nie, Feyd - odezwa€ si€ baron. - Obserwujplany wewn€trz plan€w w planach. Feyd-Rautha skin€€ g€ow€, my€l€c: To ju€ lepiej. Stary potw€r dopuszcza mnie w ko€cu do sekret€w. Rzeczywi€cie chyba zamierza uczyni€ mnie swoim dziedzicem. - Istnieje kilka rozbie€nych "mo€liwo€ci - powiedzia€ Piter. "- Ja twierdz€, €e r€d Atryd€w uda si€ na Arrakis. Nie mo€emyjednak zignorowa€ ewentualno€ci, €e ksi€€€ zawar€ z Gildi€ kontrakt na wywiezienie go w bezpieczne miejsce poza System. Inni w podobnych okoliczno€ciach zostawali rodami renegackimi, zabierali rodzinne arsena€y atomowe i tarcze i uciekali poza Imperium. - Ksi€€€ jest na to zbyt dumnym cz€owiekiem - powiedzia€ baron. - To jest ewentualno€€ - odpar€ Piter. - Jednak ostateczny rezultat by€by dla nas ten sam. - Nie, nie by€by! - warkn€€ baron. - On musi umrze€, a jego linia wygasn€€: - Prawdopodobie€stwo tego jest znikome - powiedzia€ Piter. - Kiedy r€d ma si€ sprzeniewierzy€, czynione s€ pewne przygotowania. Ksi€€€ sprawia wra€enie, jakby niczego takiego, nie robi€. - Tak - westchn€€ baron. - Jed€X dalej, Piter. !- W Arrakin - ci€gn€€ Piter - ksi€€€ z rodzin€ zajm€ rezydencj€, do niedawna dom hrabiego i hrabiny Fenring. - Ambasadora u przemytnik€w - zachichota€ baron. - Ambasadora u kogo? - zawo€a€ Fevd-Raurha - Tw€j stryj €artuje - powiedzia€ Piter. - Nazywa hrabiego Fenringa ambasadorem u przemytnik€w,wskazuj€c na udzia€ Imperatora w przemytniczych operacjach na Arrakis. Feyd-Rautha obr€ci€ na stryja zaintrygowane spojrzenie. - Dlaczego? - Nie b€d€X t€py, Feyd - !warkn€€ baron. - Jak mo€e by€ inaczej, dop€ki Gildia znajdujesi€ praktycznie poza imperialn€ kontrol€? Jak€e inaczej poruszaliby si€ szpiedzy i assassini? Wargi Feyda-Rauthy wyda€y bezd€Xwi€czne "Oooch". - W rezydencji zorganizowali€my dywersj€ - powiedzia€ Piter. - B€dzie zamach na €ycie dziedzica Atryd€w, zamach, kt€ry mo€e si€ powie€€. - Piter - zagrzmia€ baron - chcesz powiedzie€... - Chc€ powiedzie€, €e wypadki si€ zdarzaj€ - rzek€ Piter. - A zamach musi wygl€da€ powa€nie. - Och, ale ch€opiec ma takie s€odkie m€ode cia€o - powiedzia€ baron. - Oczywi€cie, jest potencjalnie bardziej niebezpieczny od ojca... po tym wyszkoleniu przez matk€ czarownic€. Przekl€ta kobieta. W porz€dku, dalej, Piter. - Hawat odgadnie, €e podstawili€my mu naszego agenta - podj€€ Piter. - Rzucaj€cym si€ w oczy podejrzanym jest doktor Yueh, istotnie nasz agent. Ale Hawat przeprowadzi€ €ledztwo i odkry€, €e nasz doktor jest absolwentem Akademii Suk z uwarunkowaniem imperialnym -rzekomo wystarczaj€co bezpiecznym, by piel€gnowa€ samego Imperatora. Wielk€ wag€ przywi€zuje, si€ do uwarunkowania imperialnego. Zak€ada si€, €e najwy€szego uwarunkowania nie da si€ usun€€ bez u€miercenia osobnika. Jednak€e, jak to !kto€ kiedy€ zauwa€y€, maj€c odpowiedni€ d€Xwigni€, mo€na #podnie€€ planet€. Znale€Xli€my d€Xwigni€, kt€ra podnios€a doktora. - Jak? - zapyta€ Feyd-Rautha.Ten temat go zafascynowa€. Wszyscy wiedzieli, €e uwarunkowania imperialnego z€ama€ si€ nie da. - Innym razem - powiedzia€ baron. - Dalej, Piter. - W miejsce Yuego - rzek€ Piter - postawili€my na drodzeHawata wyj€tkowo interesuj€cego podejrzanego. Sama zuchwa€o€€ podejrzenia zwr€ci na ni€ uwag€ Hawata. - Na ni€? - spyta€ Feyd-Rautha. - Lady Jessik€ we w€asnej osobie - powiedzia€ baron. - Czy€ to nie wspania€e? - zapyta€ Piter: - Hawat b€dzie !mia€ m€zg tak przepe€niony t€perspektyw€, €e nadw€tli to funkcjonowanie mentata. Mo€enawet pr€bowa€ j€ zabi€. "Piter zmarszczy€ czo€o i doda€:"- Ale nie s€dz€, aby mu si€ to uda€o. - Nie chcesz, aby mu si€ uda€o, co? - zapyta€ baron. - Nie rozpraszaj mnie - odpar€Piter. - Podczas gdy Hawat zajmie si€ lady Jessik€, jeszcze bardziej odwr€cimy jego uwag€ buntami w kilku garnizonach i tym podobnymi rzeczami. Bunty zostan€ st€umione. Ksi€€€ musi wierzy€, €e si€ nie€Xle zabezpieczy€. Gdy nadejdzie odpowiednia chwila, damy znak Yuemu, wtargniemy #naszymi g€€wnymi si€ami...hm... - Dalej, powiedz mu wszystko - odezwa€ si€ baron. - Wtargniemy wzmocnieni dwoma legionami sardaukar€w przebranych w barwy Harkonnen€w. - Sardaukarzy! - sapn€€ Feyd-Rautha. Jego my€li pobieg€y ku strasznym oddzia€om imperialnym, bezlitosnym zab€jcom, €o€nierzom-fanatykom Padyszacha Imperatora. - Widzisz, jak ci ufam, Feyd -powiedzia€ baron. - Je€li najmniejsza wzmianka o tym kiedykolwiek dotrze do jakiego€ wysokiego rodu, wtedy Landsraad mo€e si€ zjednoczy€ przeciwko rodowi imperialnemu i powstanie chaos. - Sedno sprawy - powiedzia€ Piter - tkwi w tym: skoro u€ywa si€ rodu Harkonnen€w do odwalania brudnej roboty Imperium, zdobywamy faktyczn€ przewag€. Niebezpieczna to przewaga, co prawda, lecz umiej€tnie wykorzystana przysporzy rodowi Harkonnen€w wi€kszych bogactw, ni€Xli posiada jakikolwiek inny r€d w Imperium. - Nie masz poj€cia, o jak wielkie tu chodzi bogactwo - powiedzia€ baron. - Nawet w naj€mielszych wyobra€eniach. Przede wszystkim, b€dziemy mieli nie kwestionowany mandat do zarz€du kompanii KHOAM. Feyd-Rautha kiwn€€ g€ow€. Chodzi€o o bogactwo. KHOAM stanowi€a klucz do bogactwa; z racji mandatu ka€dy !szlachetny r€d ci€gn€€ z kas !kompanii, ile si€ da€o. MandatyKHOAM - by€y one rzeczywistym potwierdzeniem politycznego znaczenia w Imperium, przemijaj€cego wrazz utrat€ liczby g€os€w w Landsraadzie. #- Ksi€€€ Leto - m€wi€ Piter - mo€e szuka€ schronienia u garstki freme€skiej ho€oty na obrze€ach pustyni. B€d€X te€ !mo€e podj€€ pr€b€ wys€ania "rodziny w t€ z€udn€ kryj€wk€.Lecz t€ drog€ blokuje mu jeden z agentbw Jego Wysoko€ci, ekolog planety. Mo€e go pami€tasz, Kynes. - Feyd go pami€ta - powiedzia€ baron. - Ko€cz z tym. !- Jako€ nie piejesz z rado€ci, baronie - powiedzia€ Piter. - Ko€cz z tym, rozkazuj€ ci! -rykn€€ baron. Piter wzruszy€ ramionami. - Je€eli sprawy potocz€ si€ zgodnie z planem - powiedzia€- r€d Harkonnen otrzyma Arrakis w zast€pcze lenno w czasie standardowego roku. Tw€j stryj dostanie na to lenno dyspens€. Jego osobisty !przedstawiciel b€dzie rz€dzi€ Arrakis. - Dalsze zyski - powiedzia€ Feyd-Rautha. !- Istotnie - potwierdzi€ baron. I pomy€la€: tego wymaga sprawiedliwo€€. To my ujarzmili€my Arrakis... pr€cz garstki freme€skich kundli kryj€cych si€ na skraju pustyni... i grupki nieszkodliwych przemytnik€w przypisanych do planety prawie tak mocno jak tubylczasi€a robocza. - I wysokie rody b€d€ wiedzia€y, €e to baron zniszczy€ Atryd€w - !powiedzia€ Piter. - Tak, b€d€ wiedzia€y. !- B€d€ wiedzia€y - wyszepta€ baron. - Najpi€kniejsze z tego !wszystkiego - ci€gn€€ Piter - $jest to, €e ksi€€€ te€ b€dzie wiedzia€. Wie ju€ teraz. Ju€ przeczuwa pu€apk€. !- To prawda, €e ksi€€€ wie - powiedzia€ baron i jego g€os zabrzmia€ nut€ smutku. - Nie m€g€ nie wiedzie€...tym wi€ksza szkoda. Baron wyszed€ spoza globusa Arrakis. Kiedy wynurzy€ si€ z cieni, jego posta€, wypasiona "i t€usta, ukaza€a si€ w ca€ej okaza€o€ci. Nieznaczne wypuk€o€ci pod fa€dami ciemnej szaty zdradza€y, €e ca€y ten t€uszcz d€Xwigaj€, g€€wnie przeno€ne dryfy na€o€one jak uprz€€ na jego "cia€o. W rzeczywisto€ci wa€y€ ze dwie€cie standardowych kilogram€w, ale jego stopy unios€yby z tego nie wi€cej ni€ pi€€dziesi€t. - Jestem g€odny - zahucza€ !baron i potar€ upier€cienion€ d€oni€ swe wydatne wargi, oczami ukrytymi w fa€dach t€uszczu spogl€daj€c z g€ry na Feyda-Rauth€. - Po€lij po jedzenie, m€j kochany. Zjemy przed spoczynkiem. €Ќ€­€Ў€Џ€А€Б€В€Г€Д€Е€Ж€З€И€Й€К€Л€М€Н€О€П€Р€С€Т€У€Ф€Х€Ц€Ч€Ш€Щ€Ъ€Ы€Ь€Э€Ю€Я€а€б€в€г€д€е€ж€з€и€й€к€л€м€н€о€п€р€с€т€у€ф€х€ц€ч€ш€щ€ъ€ы€ь€э€ю€я€№€ё€ђ€ѓ€є€ѕ€і€ї€ј€љ€њ€ћ Tak rzek€a €w. Alia-od-No€a: "Matka Wielebna musi €€czy€ uwodzicielskie sztuczki kurtyzany z niepokalanym majestatem dziewicy bogini, utrzymuj€c te przymioty w harmonii dop€ty, dop€ki #dopisz€ jej si€y m€odo€ci. Jako€e gdy m€odo€€ i uroda przemin€, odkryje ona, i€ miejsce po€rodku, kiedy€ zaj€te przez harmoni€, sta€o si€ krynic€ sprytu i zaradno€ci". z "Muad'Dib, przypisy o w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПF cъж г cMЉœ cАE ™ cо)Щ cvЇ4м йƒ5в c€фU?<G rodzinie" ksi€€niczki Irulan - A wi€c, Jessiko, co masz na swoje usprawiedliwienie! - spyta€a Matka Wielebna. Na Zamku Kalada€skim dzie€ pr€by Paula, chyli€ si€ ku zachodowi. Dwie kobiety pozosta€y same w saloniku, gdy on czeka€ obok w d€Xwi€koszczelnej Komnacie Medytacji. Jessika sta€a na wprost po€udniowych okien. Niewidz€cymi oczami spogl€da€a na g€stniej€ce kolory wieczoru za €€k€ i !rzek€. S€ysza€a nie s€ysz€c pytania Matki Wielebnej. "Kiedy€ odby€a si€ inna pr€ba -jak€e wiele lat temu. Chuda jak patyk dziewczynka o w€osach koloru miedzi, z cia€em rozdartym wichrami dojrzewania, wesz€a do studiaMatki Wielebnej Gaius Helen Mohiam, Cenzorki Prze€o€onej Akademii Bene Gesserit na Wallach IX. Jessika spojrza€a wd€€ na swoj€ praw€ d€o€, rozprostowa€a palce; o€y€a w niej pami€€ b€lu, trwogi, gniewu. - Biedny Paul - wyszepta€a. - Pyta€am o co€, Jessiko! G€os starej kobiety by€ osch€y, w€adczy. - Co? Och... - Jessika !otrz€sn€€a si€ ze wspomnie€ #przesz€o€ci i odwr€ci€a twarz€do Matki Wielebnej, siedz€cej plecami do kamiennej €ciany mi€dzy dwoma zachodnimi oknami. - Co mam ci powiedzie€? - Co masz mi powiedzie€? Co masz mi powiedzie€? - starczyg€os rozbrzmiewa€ tonem szyderczego przedrze€Xniania. - No i urodzi€am syna! - wybuchn€€a Jessika. I zrozumia€a, €e celowo sprowokowano j€ do tego wybuchu. - Przykazano ci rodzi€ Atrydom same c€rki. - To znaczy€o dla niego bardzo wiele - broni€a si€ Jessika. - A ty w swej pysze pomy€la€a€, €e wydasz na €wiat Kwisatz Haderach! - Przeczuwa€am tak€ mo€liwo€€. !- My€la€a€ jedynie o tym, €e ksi€€€ pragnie syna - warkn€€a stara. - A jego "pragnienia si€ tutaj nie licz€. Mo€na by€o wyda€ c€rk€ Atryd€w za dziedzica "Harkonnen€w i za€ata€ dziur€. Beznadziejnie pokomplikowa€a€sprawy. Mo€emy teraz straci€ oba drzewa genealogiczne. - Nie jeste€cie nieomylne - powiedzia€a Jessika. Skrzy€owa€a wzrok z nieruchomym spojrzeniem starych oczu. Po chwili stara kobieta zamrucza€a: - Co si€ sta€o, to si€ nie odstanie. - €Ylubowa€am nigdy nie €a€owa€ swej decyzji - powiedzia€a Jessika. - Jak€e€ szlachetnie - zadrwi€a Matka Wielebna. - Nic nie €a€owa€. Inaczej za€piewasz jako zbieg z Cen€ wyznaczon€ na sw€ g€ow€, kiedy wszystkie d€onie podnios€, si€ przeciwko tobie i b€d€ nastawa€ na €ycie twoje i twojego syna. Jessika poblad€a. - Czy nie ma innego wyj€cia? - Innego wyj€cia? I to pyta Bene Gesserit? - Pytam jedynie, co widzisz wprzysz€o€ci przy pomocy swych nadzwyczajnych talent€w. - Widz€ w przysz€o€ci to; co widzia€am w przesz€o€ci. Wiesz, jak €wiat si€ toczy. Rodzaj ludzki €wiadom jest #swej €miertelno€ci i l€ka si€, by jego dziedziczno€€ nie uleg€a stagnacji. Ma to we krwi - €w p€d do krzy€owania linii genetycznych bez €adnego planu. Imperium, kompania KHOAM, wszystkie rody wysokie jak unoszone na falach patyki. - KHOAM - mrukn€€a Jessika. -Przypuszczam, €e ustalono ju€!nowy rozdzia€ €up€w z Arrakis.- Czym€e jest KHOAM, jak niewiatrowskazem zaledwie naszych czas€w. Imperator ze swoimi przyjaci€€mi dysponuj€obecnie pi€€dziesi€cioma dziewi€cioma, przecinek #sze€€dziesi€t pi€€ procentami g€os€w zarz€dzaj€cych. "Niew€tpliwie licz€ si€ zyski i gdy pozostali zw€sz€ takie same korzy€ci, nale€y si€ spodziewa€, €e liczba jego g€os€w wzro€nie. To jest mechanizm historii, dziewczyno. - To jest niew€tpliwie to, czego mi teraz potrzeba - powiedzia€a Jessika. - Wyk€adu z historii. - Nie podkpiwaj, dziewczyno! Wiesz r€wnie dobrze. jak ja, jakie si€y nas otaczaj€. Mamy "cywilizacj€ na bazie tr€jk€ta: dw€r imperialny we wzajemnej przeciwwadze z rodami wysokimi Landsraadu, a pomi€dzy nimi Gildia ze swoim przekl€tym monopolem na komunikacj€ mi€dzygwiezdn€. W polityce tr€jk€t jest !najmniej stabiln€ konstrukcj€. By€oby i tak nie najlepiej, nawet bez k€opot€w z feudaln€ kultur€ handlow€, kt€ra odwraca si€ od wi€kszo€ci nauk. - Patyki niesione przez fale - powiedzia€a Jessika z gorycz€.- A ten patyk tutaj to jest ksi€€€ Leto, a ten drugi to jego syn, a tamten to... - Och, zamknij si€, dziewczyno. Wda€a€ si€ w to wiedz€c, na jak cienkiej ta€czysz linie. - "Jestem Bene Gesserit; istniej€, aby s€u€y€" - zacytowa€a Jessika. - Prawda - powiedzia€a stara kobieta. - A teraz mo€emy liczy€ jedynie na unikni€cie powszechnej po€ogi i ocalenie tego, co si€ da, z kluczowych linii genealogicznych. Jessika przymkn€€a oczy "czuj€c €zy cisn€ce jej si€ podpowieki. Przezwyci€€y€a wewn€trzne rozdygotanie, dr€enie, nier€wnomierny oddech, oszala€y puls, potnienie d€oni. Po chwili odezwa€a si€: - Zap€ac€ za sw€j b€€d. - I tw€j syn zap€aci z tob€. - B€d€ go chroni€, jak tylko potrafi€. - Chroni€! - warkn€€a stara kobieta. - Dobrze wiesz, czym to grozi! Je€li za bardzo b€dziesz chroni€a swego syna,Jessiko, to nie b€dzie mia€ nawet tyle si€y, by wype€ni€ jakiekolwiek przeznaczenie. Jessika odwr€ci€a si€, spojrza€a za okno na zapadaj€ce ciemno€ci. - Czy jest a€ tak okropna, owa planeta Arrakis? - Wystarczaj€co, cho€ niezupe€nie. Missionaria Protectiva nieco j€ zmi€kczy€a. Matka Wielebna d€Xwign€€a si€ z krzes€a, wyg€adzi€a fa€d€ togi. - Wezwij ch€opca. Nied€ugo musz€ jecha€. - Naprawd€ musisz? "G€os starej kobiety z€agodnia€.- Jessika, dziecko, chcia€abym zaj€€ twoje miejsce i wzi€€ twoje cierpienia na siebie. Ale !ka€da z nas musi i€€ w swoj€ stron€. - Wiem. - Jeste€ mi tak droga jak w€asna c€rka, ale nie mog€ dopu€ci€, by kolidowa€o to z obowi€zkiem. - Rozumiem...konieczno€€. - Jessiko, obie wiemy, co $zrobi€a€ i dlaczego to zrobi€a€. Ale €yczliwo€€ zmusza mnie dowyznania, €e ma€a jest !szansa, aby tw€j ch€opiec by€ Integralno€ci€ Bene Gesserit. Nie mo€esz pozwoli€ sobie na zbyt wielkie nadzieje. !Jessika star€a €zy z k€cik€w oczu. W tym ge€cie by€ gniew. - Sprawi€a€, €e znowu czuj€ si€ jak ma€a dziewczynka recytuj€ca sw€ pierwsz€ lekcj€. Z trudem wydusi€a z siebie s€owa: - "Istoty ludzkie nie mog€ !nigdy podda€ si€ zwierz€tom". Wstrz€sn€€ ni€ t€umiony szloch, doda€a cicho: - Jestemtaka samotna. - To powinna by€ jedna z pr€b - powiedzia€a stara kobieta. - Ludzie s€ prawie zawsze samotni. Wezwij teraz !ch€opca. Mia€ d€ugi, straszny "dzie€. Lecz mia€ te€ i czas na przemy€lenia i zapami€tanie, aja musz€ go jeszcze wypyta€ o te jego sny. Jessika kiwn€€a g€ow€, podesz€a do drzwi Komnaty Medytacji, otworzy€a je. - Paul, wejd€X ju€, prosz€. !Paul wy€oni€ si€ z zawzi€t€ opiesza€o€ci€. Patrzy€ na swoj€ matk€ jak na obc€ osob€. Pos€a€ przyczajone spojrzenie Matce Wielebnej, ale tym razem sk€oni€ g€ow€ jak r€wny r€wnemu. S€ysza€, jak matka zamyka drzwi za jego plecami. - M€odzie€cze - powiedzia€a stara - wr€€my do sprawy twych sn€w. - Czego chcesz? - Co noc masz sny? - Nie takie, kt€re by warto zachowa€ w pami€ci. Potrafi€ zapami€ta€ ka€dy sen, ale jeden jest tego wart, a inny nie. - Jak je rozr€€niasz? - Po prostu wiem. Stara popatrzy€a si€ na Jessik€ i ponownie na Paula. - Co ci si€ €ni€o ostatniej nocy? Czy warto by€o to zapami€ta€? - Tak. - Paul zamkn€€ oczy. - '€Yni€a mi si€ jaskinia... i woda... idziewczyna w jaskini, bardzo chuda z ogromnymi oczami. "Oczy jej s€ ca€e b€€kitne, niema w nich bia€ek. M€wi€ do niej, opowiadam jej o tobie, o spotkaniu z Matk€ Wielebn€ na Kaladanie. Paul otworzy€ oczy. - A to, co opowiadasz tej obcej dziewczynie o spotkaniuze mn€, czy to si€ dzisiaj wydarzy€o? Paul zastanawia€ si€ nad tym przez chwil€. - Tak. M€wi€ dziewczynie, €e #przyby€a€ i wycisn€€a€ na mniepi€tno obco€ci. - Pi€tno obco€ci - wyszepta€a stara i ponownie jej spojrzenie pow€drowa€o od Paula do Jessiki i z powrotem do ch€opca. - Powiedz mi teraz szczerze, !Paul, czy cz€sto €ni€ ci si€ rzeczy, kt€re potem zdarzaj€ !si€ dok€adnie tak, jak ci si€ €ni€y. - Tak. A ta dziewczyna €ni€a mi si€ ju€ przedtem. - Och? Znasz j€? - Poznam. - Opowiedz mi o niej. Paul znowu zamkn€€ oczy. - Siedzimy w jakim€ zak€tku ukrytym w€r€d ska€. Ju€ prawie noc, ale jest gor€co i widz€ €achy piasku za szczelin€ w ska€ach. My...czekamy na co€...na to, bym poszed€ spotka€ si€ z jakimi€ lud€Xmi. Ona jest przestraszona, lecz stara si€ to ukry€ przede mn€, a ja jestem podekscytowany. I ona m€wi: opowiedz mi o wodach swojej planety, Usul. Paul otworzy€ oczy. - Czy to nie dziwne? Moj€ planet€ jest Kaladan. Nigdy nies€ysza€em nawet o planecie Usul. - Czy jest co€ jeszcze w tym €nie, Paul? - ponagli€a go Jessika. - Tak. Ale mo€e to mnie ona nazywa€a Usulepn - rzek€ Paul.- W€a€nie mi to przysz€o do g€owy. Jeszcze raz przymkn€€ oczy. - Prosi mnie, bym jej opowiedzia€ o wodach. A ja $bior€ j€ za r€k€ i m€wi€, €e powiem jej wiersz. I recytuj€ jej wiersz, ale musz€ !t€umaczy€ niekt€re s€owa, jak"pla€a i przyb€j, i morszczyn, i mewy. - Jaki wiersz? - spyta€a MatkaWielebna. Paul otworzy€ oczy. - Zwyczajny, jeden z lirycznych tren€w Gurneya Hallecka na smutn€ godzin€. Za plecami Paula Jessika zacz€€a deklamowa€: Wci€€ widz€ nad pla€€ ogniska s€ony dym I cienie pod sosnami Skamienia€e Mewy €pi€ na grz€dzie ziemi, Biel na zieleni... Wiatr idzie przez rz€dy drzew Cienie ko€ysze. Wzbijaj€ si€ mewy, Mkn€ I krzycz€ w niebiosach. A ja wiatr s€ysz€ Pla€€ wiej€cy z ukosa I przyb€j, I widz€, €e nasz ogie€ Spopieli€ morszczyn. !- To w€a€nie ten - powiedzia€ Paul. Stara kobieta wpatrywa€a si€ w Paula d€u€sz€ chwil€. - M€ody cz€owieku, jako Cenzorka Bene Gesserit poszukuj€ Kwisatz Haderach, m€€czyzny, kt€ry rzeczywi€cie mo€e zosta€ jednym z nas. Twoja matka widzi , tak€ mo€liwo€€ w tobie, ale ona patrzy oczyma !matki. Mo€liwo€€ widz€ i ja, ale nic ponadto. Umilk€a i Paul zrozumia€, €e chce, aby przem€wi€. Przeczeka€ j€. Niebawem powiedzia€a: - Zreszt€ jak sobie chcesz. S€!w tobie g€€bie, za to r€cz€. - Czy mog€ ju€ odej€€? - Nie chcesz wys€ucha€, co Matka Wielebna ma ci do powiedzenia o Kwisatz Haderach? - spyta€a Jessika. - Powiedzia€a, €e ci, co ubiegali si€ o to, pomarli. - Ale mog€ ci udzieli€ paru wskaz€wek, gdzie szuka€ przyczyn ich pora€ki odezwa€asi€ Matka Wielebna. M€wi o wskaz€wkach - pomy€la€ Paul. - Niczego "naprawd€ nie wi€. I powiedzia€:- Wi€c udziel mi wskaz€wek. !- I zgi€, przepadnij dla mnie - !kwa€ny u€miech pojawi€ si€ w siatce zmarszczek na starczejtwarzy. - Niech ci b€dzie: "Kto si€ poddaje, ten panuje". Zdumia€ si€, €e m€wi o tak podstawowych sprawach, jak dialektyka znaczenia. Czy ona my€li, €e matka go niczego nie nauczy€a? - To jest wskaz€wka? - spyta€. - Nie jeste€my tu po to, by igra€ ze s€owami i ich znaczeniem - powiedzia€a stara. - Wierzba poddaje si€ wiatrom i wiedzie jej si€ dobrze, a€ pewnego dnia zmienia si€ w €cian€ wierzb odporn€ na wiatry. To jest przeznaczenie wierzby. Paul wyba€uszy€ na ni€ oczy. Powiedzia€a "przeznaczenie" i poczu€, €e go to s€owo porazi€o, powt€rnie napi€tnowa€o strasznym przeznaczeniem. Nagle ogarn€€go gniew: nad€ta stara wied€Xma z g€b€ pe€n€ frazes€w. - Uwa€asz, €e mog€ by€ tym Kwisatz Haderach - powiedzia€. - M€wisz o mnie, lecz nie rzek€a€ ani s€owa o tym, co zrobi€ dla ratowania mojego ojca. S€ysza€em twoj€ rozmow€ z matk€. M€wisz o nim tak, jakby by€ martwy. Ot€€ nie jest! - Gdyby mo€na by€o cokolwiek!dla niego zrobi€, zrobiliby€my !z pewno€ci€ warkn€€a stara. - Mo€e uda si€ co€ zrobi€ dla ciebie. W€tpliwe, lecz niewykluczone. Ale dla twojego!ojca - nic. Gdyby€ si€ nauczy€przyjmowa€ to jako fakt, opanowa€by€ prawdziw€ lekcj€Bene Gesserit. Paul dostrzeg€, jak s€owa te !wstrz€sn€€y matk€. Utkwi€ w starej pe€ne nienawi€ci spojrzenie. Jak mog€a powiedzie€ co€ takiego o jegoojcu? Sk€d mia€a tak€ pewno€€? Kipia€ ze z€o€ci. Matka Wielebna spojrza€a na Jessik€. - Uczy€a€ go metody, widzia€am oznaki tej nauki. Natwoim miejscu zrobi€abym to samo i niech diabli wezm€ regu€y. Jessika skin€€a g€ow€. - Teraz nalegam - powiedzia€astara - by€ zignorowa€a formalny porz€dek szkolenia. Jego w€asne bezpiecze€stwo wymaga G€osu. Ma ju€ dobre pocz€tki, ale obie wiemy, jak wiele potrzebuje... i to rozpaczliwie. Podesz€a do Paula, popatrzy€a na niego z g€ry. !- €Zegnaj, m€oda ludzka istoto. "Mam nadziej€, €e ci si€ uda. A $je€li nie, c€€, jeszcze nam si€ kiedy€ powiedzie. Podnios€a oczy na Jessik€. Mrugn€€y porozumiewawczo dosiebie. Po czym stara kobieta wyp€yn€€a z pokoju w szele€cie togi rzuciwszy za siebie ostatnie spojrzenie. Pozby€a si€ ju€ z my€li i !pokoju, i jego lokator€w. Lec€ Jessice mign€€a w przelocie twarz Matki Wielebnej. Na pomarszczonych policzkach "l€ni€y €zy. Te €zy odbiera€y odwag€ bardziej ni€ jakiekolwiek s€owo czy znak, jaki wymieni€y tego dnia mi€dzy sob€. €ќ€§€ў€џ      !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKPrzeczytali€cie, €e Maud'Dib nie mia€ na Kaladanie towarzyszy zabaw w€r€d #r€wie€nik€w. Zbyt wiele grozi€omu niebezpiecze€stw. Za to mia€ Muad'Dib wspania€ych towarzyszy w€r€d nauczycieli. By€ tam Gurney Halleck, trubadur-wojownik. B€dziecie mieli okazj€ za€piewa€ sobie kilka piosenek Gurneya w #trakcie lektury tej ksi€€ki. By€tam Thufir Hawat, stary mentat, mistrz assassin€w, budz€cy strach w sercu samego Padyszacha Imperatora. By€ tam Duncan Idaho, mistrz miecza klanu Ginaz; by€ doktor Wellington Yueh, imi€ czarne w historii zdrady, lecz €wietlane w nauce; i lady Jessika wprowadzaj€ca syna w metod€ Bene Gesserit, no i oczywi€cie ksi€€€ Leto, kt€rego ojcowskie zalety d€ugo pozostawa€y nie dostrze€one. z "Historii dzieci€stwa Muad'Diba" pi€ra ksi€€niczki Irulan Thufir Hawat wsun€€ si€ do sali treningowej zamku Kaladan"i bezg€o€nie zamkn€€ za sob€ drzwi. Chwil€ sta€ nieruchomo - czu€ si€ stary, znu€ony i po€amany. Bola€a go blizna na lewej nodze, rozp€atanej kiedy€ w s€u€bie Starego !Ksi€cia. To ju€ trzy pokolenia - pomy€la€. Spojrza€ przez !wielki pok€j zalany jasno€ci€ po€udnia p€yn€c€ ze !€wietlik€w w suficie, zobaczy€ch€opca siedz€cego ty€em do drzwi, zatopionego w roz€o€onych na stole mapach ipapierach. Ile razy mam powtarza€ temu ch€opakowi, €eby nigdy nie rozsiada€ si€ plecami do drzwi? Odchrz€kn€€. Paul trwa€ pochylony studiuj€c dalej swoje papiery. Cie€ chmury "przesun€€ si€ po €wietlikach. Hawat odchrz€kn€€ ponownie. Paul wyprostowa€ si€ i nie odwracaj€c g€owy powiedzia€: - Wiem. Siedz€ plecami do drzwi. Hawat skry€ u€miech, przemaszerowa€ przez sal€. Paul podni€s€ oczy na posiwia€ego, starego m€€czyzn€, kt€ry zatrzyma€ si€ przy rogu sto€u. Oczy Hawata by€y dwiema sadzawkami czujno€ci na ciemnej, pokrytej g€€bokimi bruzdami twarzy. "- S€ysza€em ci€, jak szed€e€ korytarzem - powiedzia€ Pau€. "- I s€ysza€em, jak otwiera€e€ drzwi. - Takie d€Xwi€ki mo€na na€ladowa€. - Zauwa€y€bym r€€nic€. Pewnie tak - pomy€la€ Hawat. - Ta jego matka czarownica kszta€ci go gruntownie, to wida€. Ciekawe, co na to jej nieoceniona szko€a? Mo€e #dlatego w€a€nie przys€ali star€cenzork€ - by dyscyplin€ nauczy€ nasz€ ja€nie pani€ b, przypisy o w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€ЃkpБ cI ! cЌ *ќ c !&!Е cr "л+H cе ##6X X8 Jessik€ moresu. Hawat wysun€€ krzes€o na wprost Paula, siad€ twarz€ w kierunku drzwi. Zrobi€ to ostentacyjnie, po czym %odchyli€ g€ow€ do ty€u i obj€€ spojrzeniem sal€. Po wys€aniu "wi€kszo€ci sprz€t€w na Arrakisuderzy€a go nagle jej "dziwaczno€€ i obco€€. Zosta€ st€€ treningowy i fechtunkowezwierciad€o z zamar€ymi pryzmatami, przy nim €wiczebny manekin, ca€y wywatowany i w €atach, wygl€daj€cy jak staro€ytny piechur, pokiereszowany i okaleczony na wojnach. To ja tam stoj€ - pomy€la€ Hawat. - O czym tak my€lisz, Thufir? - spyta€ Paul. Hawat spojrza€ na ch€opca. !- My€la€em o tym, €e wkr€tce !nikogo z nas tu nie b€dzie i €eprawdopodobnie ju€ nigdy nie zobaczymy, tego pokoju. - I to ci€ smuci? - Smuci? Nonsens! Smutek jest w rozstaniu z przyjaci€€mi. Miejsce to tylko miejsce. - Obrzuci€ wzrokiem mapy na stole. - Za€ Arrakis to po prostu jeszcze jedno miejsce. - Ojciec poleci€ ci wysondowa€ mnie? Hawat spochmurnia€. Ch€opak by€ nies€ychanie !spostrzegawczy. Kiwn€€ g€ow€.!- Uwa€asz, €e by€oby €adniej z jego strony, gdyby "pofatygowa€ si€ osobi€cie, ale wiesz przecie€, jak jest zaj€ty. Wpadnie p€€Xniej. - Przegl€dam materia€y o huraganach na Arrakis. - Huragany. Ach tak. - Wygl€daj€ na nieliche. - "Nieliche" to za ma€o powiedziane. Owe huragany "rozp€dzaj€ si€ po sze€ciu czy siedmiu tysi€cach kilometr€w r€wniny, karmi€c si€ wszystkim, co przydaje impetu- si€€ Coriolisa, innymi huraganami, wszystkim, cokolwiek ma w sobie cho€by !gram energii. Potrafi€ rozhula€si€ do siedmiuset kilometr€w na godzin€, zabieraj€c po drodze wszystko, co si€ sypie - piasek, py€, wszystko. Potrafi€ wytrawi€ cia€o do ko€ci, a ko€ci rozsieka€ na ig€y. - Dlaczego nie maj€ tam regulacji pogody? - Arrakis na specyficzne problemy, koszty s€ tam wy€sze, a wi€c utrzymanie i tak dalej. Gildia €€da potwornej sumy za nadz€r satelitarny, za€ l€d twojego ojca nie jest z tych wielkich i bogatych, ch€opcze. Wiesz przecie€. - Czy widzia€e€ kiedy€ Fremen€w? "Umys€ ch€opaka miota si€ dzi€ na wszystkie strony - pomy€la€ Hawat. - Jak ciebie widz€ - powiedzia€. - Niewiele si€ r€€ni€, od mieszka€c€w niecek i graben€w. Wszyscy nosz€ owe obszerne, powiewaj€ce szaty. I €mierdz€pod niebiosa w ka€dej zamkni€tej przestrzeni. To z powodu tych stroj€w - nazywaj€ je filtrfrakami - kt€re odzyskuj€ wod€ wydalan€ przez cia€o. !Paul prze€kn€€ €lin€, nagle €wiadom wilgoci w ustach i przypomnia€ mu si€ sen o pragnieniu. Ogarn€€o go uczucie pustki na my€l o ludziach, kt€rzy tak €akn€ wody, €e zamykaj€ obieg wilgoci w€asnego cia€a. - Tam woda jest-bezcenna - powiedzia€. Hawat skin€€ g€ow€. Mo€e !w€a€nie to robi€ - my€la€ - mo€e i daj€ mu do zrozumienia, jak gro€Xnym przeciwnikiem mo€e by€ ta planeta. To szale€stwo pcha€ si€ na ni€ nie pami€taj€c o tej przestrodze. "Paul podni€s€ oczy na €wietlik #i u€wiadomi€ sobie, €e zacz€€opada€. Ujrza€, jak szare metaszk€o coraz bardziej zachodzi wilgoci€. - Woda - powiedzia€. - Zobaczysz, co znaczy woda - powiedzia€ Hawat. - Jako syn ksi€cia nigdy nie zaznasz jej braku, ale zobaczysz m€ki pragnienia wsz€dzie wok€€ siebie. Paul zwil€y€ j€zykiem wargi #cofaj€c si€ my€l€ o tydzie€ doowego przedpo€udnia pr€by przed Matk€ Wielebn€. Ona te€ powiedzia€a co€ o usychaniu z pragnienia. "Poznasz €a€obne r€wniny" - !m€wi€a - "pustkowia, kt€re s€!ja€owe, ja€ow€ pustk€, gdzie nie ma nic pr€cz przyprawy i czerwi pustyni. Nama€cisz oczodo€y, by os€abi€ blask "s€o€ca. Schronieniem ci b€dzie ka€da dziura z dala od wiatru iobcych oczu. B€dziesz podr€€owa€ na w€asnych dw€ch nogach bez statku, bezpojazdu, bez wierzchowca". "Paula bardziej usidli€ jej ton - monotonnie rozko€ysany - ni€ s€owa. "Kiedy zamieszkasz na Arrakis" - m€wi€a - ziemia #b€dzie pusta. Ksi€€yce b€d€ ci#przyjaci€€mi, s€o€ce wrogiem". I poczu€, jak opu€ciwszy posterunek przy drzwiach matka staje u jego boku. Patrzy na Matk€ Wielebn€ i pyta: ,;Nie widzisz €adnej nadziei, Wasza Wielebno€€?" "Dla ojca nie". - I stara gestem ucisza Jessik€ spogl€daj€c z g€ry na Paula. "Wyryj to sobie w pami€ci, ch€opcze: €wiat wspiera si€. na czterech !filarach..." - Podnios€a cztery palce z wielkimi knykciami. - "Na naukach m€drych, na sprawiedliwo€ci wielkich, na modlitwach prawych i waleczno€ci dzielnych. Ale to wszystko jest niczym..." - "zwin€€a palce w pi€€€ - "bez w€adcy znaj€cego sztuk€ w€adania. Przyjmij to jako nauk€ tradycji, w jakiej zosta€e€ wychowany". Tydzie€ min€€ od tamtego przedpo€udnia z Matk€ Wielebn€. Jej s€owa dopiero zaczyna€y w pe€ni dociera€ doPaula. Siedz€c teraz w sali treningowej z Thufirem Hawatem poczu€ bolesne !uk€ucie strachu. Spojrza€ przezst€€ na zmarszczone brwi mentata. - Gdzie€ to tym razem buja€e€w ob€okach? - zapyta€ Hawat. - Widzia€e€ Matk€ Wielebn€? - T€ j€dz€ prawdom€wczyni€ z Imperium? - Oczy Hawata o€ywi€y si€ ciekawo€ci€. - Widzia€em. - Ona... - Paul zawaha€ si€, stwierdzaj€c, €e nie potrafi opowiedzie€ Hawatowi o swojej pr€bie. Zahamowania tkwi€y w nim g€€boko. - Tak? Co ona? Paul odetchn€€ dwukrotnie pe€n€ piersi€. - Ona powiedzia€a pewn€ rzecz. Zamkn€€ oczy przywo€uj€c "s€owa, a kiedy zacz€€ m€wi€, nie€wiadomie przybra€ ton g€osu starej kobiety: - "Ty, Paul Atryda, potomek kr€l€w, syn ksi€cia, musisz nauczy€ si€ w€ada€. Jest to co€, czego nie nauczy€ si€ €aden z twoich przodk€w". - Paul otworzy€ oczy. To mnie #rozz€o€ci€o i powiedzia€em, €e#m€j ojciec w€ada ca€€ planet€.A ona na to: "On j€ traci". I wtedy ja powiedzia€em, €e ojciec dostaje bogatsz€ $planet€. A ona: "J€ te€ straci". I chcia€em biec, i ostrzec !ojca, a€e ona powiedzia€a, €e !ju€ zosta€ ostrze€ony - przez ciebie, matk€, przez wielu ludzi. - To prawda - mrukn€€ Hawat.- Wi€c dlaczego wyje€d€amy? - zapyta€ Paul. - Bo tak ka€e Imperator. I poniewa€ jest nadzieja. wbrew temu, co ta j€dza-donosicielka powiedzia€a. Co jeszcze wytrysn€€o z owej antycznej krynicy m€dro€ci? Paul spu€ci€ oczy na sw€ $praw€ d€o€ zwini€t€ w pi€€€ !pod sto€em. Si€€ woli zmusi€ mi€€nie do powolnego rozlu€Xnienia. Ona jako€ ma !mnie w gar€ci - pomy€la€. Ale jak? - Zapyta€a mnie, co to znaczy w€ada€ - rzek€ Paul. - Wi€c jej powiedzia€em, €e to znaczy rozkazywa€. A ona "odpar€a, €e musz€ si€ czego€ oduczy€. Tutaj trafi€a bez pud€a - #pomy€la€ Hawat. Skin€€ g€ow€ Paulowi, by m€wi€ dalej. - Powiedzia€a, €e w€adca musi nauczy€ si€ przekonywa€, a "nie zmusza€. €Ze musi wy€o€y€ "na st€€ sw€j najbielszy obrus, by przyci€gn€€ najlepszych ludzi. - A jak ona sobie wyobra€a, €e tw€j ojciec przyci€gn€€ takich ludzi jak Duncan i Gurney? - zapyta€ Hawat. Paul wzruszy€ ramionami. !- Nast€pnie doda€a, €e w€adcamusi si€ nauczy€ j€zyka swojego €wiata, odmiennego dla ka€dej planety. S€dzi€em wi€c, €e chodzi jej o to, €e na Arrakis nie m€wi€ galach, lecz ona powiedzia€a, €e chodzi o co€ zupe€nie innego. Powiedzia€a, €e chodzi jej o j€zyk kamieni i tego, co ro€nie, j€zyk, jakiego nie s€yszy si€ uszami. A ja jej wyja€ni€em, €e to w€a€nie doktor Yueh nazywa tajemnic€ €ycia. Hawat roze€mia€ si€ bezg€o€nie. - Jak ona to prze€kn€€a? - Wygl€da€a na w€ciek€€. Powiedzia€a, €e tajemnica €ycia nie jest problemem do rozwi€zania, lecz !rzeczywisto€ci€ do prze€ycia. Strzeli€em jej wi€c pierwszym prawem mentata: "Nie mo€na zrozumie€ procesu przez zatrzymanie go. Zrozumienie musi pod€€a€ z biegiem "procesu, musi przy€€czy€ si€ i p€yn€€ razem z nim". Wydaje. si€, €e tym j€ usatysfakcjonowa€em. Chyba ju€ mu przechodzi - pomy€la€ Hawat - ale ta stara j€dza nastraszy€a go nie na €arty. Po co to zrobi€a? - Thufir - zapyta€ Paul - czy Arrakis b€dzie taka z€a, jak ona m€wi? "- Nic nie mo€e by€ a€ tak z€e - powiedzia€ Hawat i u€miechn€€ si€ na si€€. - We€Xmy na przyk€ad tych Fremen€w, parias€w pustyni. Na podstawie wst€pnej, szacunkowej analizy mog€ ci !powiedzie€, €e jest ich du€o, du€o wi€cej, ni€ podejrzewa Imperium. Ludzie €yj€ tam, ch€opcze, ca€e mn€stwo ludzi "i... - Hawat przytkn€€ €ylasty palec do oka - oni w€ciekle nienawidz€ Harkonnen€w. Tylko o tym ani mru mru, ch€opcze. M€wi€ ci to tylko jako pomocnik ojca. - Ojciec m€wi€ mi o Salusa Secundus. Wiesz, Thufir, to wygl€da€o na Arrakis... mo€e nie a€ tak €Xle, ale bardzo podobnie. - Niewiele w istocie wiemy o dzisiejszej Salusa Secundus - powiedzia€ Hawat. Jedynie jaka by€a dawno temu... z grubsza. Lecz z tego, co wiadomo, masz racj€. - Czy Fremeni nam pomog€? - Niewykluczone. - Hawat "wsta€. - Lec€ dzi€ na Arrakis. Tymczasem uwa€aj na siebie przez wzgl€d na starego cz€owieka, kt€ry ma do ciebie "s€abo€€, dobrze? Przejd€X tu nadrug€ stron€ jak grzeczny ch€opiec i si€d€X twarz€ do "drzwi. Nie my€l€, €eby ci co€ grozi€o na zamku, tylko chcia€bym, aby€ nabra€ tego nawyku. !Paul wsta€ z krzes€a, obszed€ st€€ doko€a. - Dzisiaj wyje€d€asz? - Dzi€ to dzi€, a jutro ty p€jdziesz w moje €lady. Nast€pnym razem spotkamy si€ ju€ na ziemi twego nowego €wiata. Z€apa€ praw€ r€k€ Paula za biceps. - R€k€ do no€a mamy zawsze woln€, no nie? I tarcz€ na maksimum. $Pu€ci€ r€k€ Paula, klepn€€ go $w rami€, zakr€ci€ si€ na pi€ciei szybkim krokiem pomaszerowa€ w stron€ drzwi. - Thufir! - krzykn€€ Paul. Hawat odwr€ci€ si€ w otwartych drzwiach. - Nie siadaj ty€em do €adnychdrzwi - powiedzia€ Paul. U€miech rozla€ si€ na pomarszczonej, starej twarzy. - Tego nie zrobi€, ch€opcze. Mo€esz mi wierzy€. I wyszed€ delikatnie zamykaj€c za sob€ drzwi. Paulsiad€ tam, gdzie przedtem siedzia€ Hawat i uporz€dkowa€swoje papiery. Jeszcze tylko jeden dzie€ - pomy€la€. Rozejrza€ si€ po sali. - Wyprowadzamy si€. Znienacka my€l o wyje€Xdzie nabra€a kszta€t€w realnych jak nigdy dot€d. Przypomnia€ sobie co€ jeszcze, co stara m€wi€a o €wiecie jako sumie wielu rzeczy: ludzi, ziemi, tego, co ro€nie, ksi€€yc€w, przyp€yw€w, s€o€c - tej nieznanej sumie zwanej natur€, b€d€cej podsumowaniem bez €adnego poczucia tera€Xniejszo€ci. I $zamy€li€ si€: Co to jest " t e r a €X n i e j s z o € €"? Drzwi naprzeciwko Paula otworzy€y si€ z hukiem i wtoczy€ si€ przez nie brzydki wielkolud, poprzedzany nar€czem or€€a. - Co widz€, Gurney Halleck - zawo€a€ Paul - awansowa€e€ na zbrojmistrza? Halleck zamkn€€ drzwi obcasem. - Wola€by€, bym przyszed€ pobawi€ si€ z tob€, wiem. Zlustrowa€ pok€j dostrzegaj€c, €e byli ju€ w nim ludzie Hawata, przeczesaliwszystko i upewnili si€, €e jest bezpieczny dla syna ksi€cia. Wsz€dzie woko€o dostrzega€ ledwo uchwytne zakodowane znaki. Paul obserwowa€, jak zataczaj€cy si€ brzydal z €adunkiem broni wprawia si€ ponownie w ruch bior€c kierunek na st€€ treningowy, dostrzeg€ przewieszon€ przez rami€ Gurneya dziewi€ciostrunow€ !baliset€ z pi€rkiem wetkni€tym mi€dzy struny na ko€cu gryfa. Halleck rzuci€ bro€ na st€€ treningowy i u€o€y€ j€ w szeregach: rapiery, sztylety, chand€ary, g€uszaki na zwolnione kule, pasy tarczowe.Biegn€ca przez ca€€ brod€ blizna po knwawinie skr€ci€a si€, kiedy ju€ odwr€cony !wyszczerzy€ z€by z ko€ca sali.- Wi€c dla mnie nie masz nawet "dzie€ dobry", m€ode diabl€? A na jaki znowu odcisknadepn€€e€ staremu Hawatowi? Min€€ mnie w korytarzu jak cz€owiek biegn€cy na pogrzeb swego wroga. !Paul u€miechn€€ si€ szeroko. Ze wszystkich ludzi swego ojca najbardziej lubi€ Gurneya "Hallecka. Zna€ nastroje, €arty ihumory tego olbrzyma, kt€regouwa€a€ bardziej za swego przyjaciela; ni€ za wynaj€ty rapier. Halleck przerzuci€ do przodu !baliset€, zacz€€ j€ stroi€. - Nie chcesz gada€, nie gadaj - powiedzia€. !Paul wsta€, wyszed€ na €rodek pokoju, wykrzykn€€: - C€€ to. Gurney, przychodzimy w czas walki i zabieramy si€ do muzykowania? - Dzisiaj mamy, widz€, dzie€ zwracania si€ bez szacunku do starszych - powiedzia€ Halleck. Spr€bowa€ strun€ instrumentu,kiwn€€ g€ow€. - Gdzie Duncan Idaho? - "spyta€ Paul. - Mia€ mnie uczy€ w€adania broni€. - Duncan odjecha€ wiod€c drugi rzut na Arrakis - powiedzia€ Halleck. Z wszystkiego osta€ ci si€ jedynie nieszcz€sny Gurney wracaj€cy prosto z pola walki,kt€ry rwie si€ do muzyki. Tr€ci€ nast€pn€ strun€, #nastawi€ ucha, u€miechn€€ si€.- Zreszt€ rada postanowi€a, €e tak n€dznego wojaka jak ty najlepiej b€dzie nauczy€ muzykowania, aby nie zmarnowa€ sobie €ycia do reszty. - No to za€piewaj mi pie€€ - powiedzia€ Paul. - Chc€ zobaczy€, jak si€ tego n i e powinno robi€. - Cha, cha, cha - Gurney wybuchn€€ €miechem i machn€€ "Pi€kne Galatki", tylko pi€rko miga€o jak rozmazana plama na strunach, kiedy €piewa€: Aaach, pi€kne Galatki Dadz€ za szmatki, Za wod€ za€ Arrakanki! Lecz nasze €licznoty Daj€ z ochoty, Bo lubi€ to Kaladanki! - Nie€Xle jak na tak kiepsk€ do!instrumentu r€k€ - powiedzia€ Paul - ale je€li moja matka us€yszy, jakie wy€piewujesz na zamku €wi€stwa, udekorujetwoimi uszami zewn€trzny mur.!Gurney poci€gn€€ si€ za lewe ucho. - Dekoracja z nich te€ kiepska, okropnie si€ zszarga€y od pods€uchiwania przy dziurkach od klucza, jak pewien znajomy mi ch€opak €wiczy jakie€ dziwne przy€piewki na swojej balisecie. "- Zapomnia€e€ ju€, widz€, jak to mi€o, gdy kto€ ci nasypie piasku do €€€ka powiedzia€ !Paul. €Yci€gn€€ ze sto€u pas tarczowy zapinaj€c go jednymruchem na biodrach. - A wi€c stawaj do walki! Oczy Hallecka rozszerzy€y si€ w udanym zdziwieniu. - A wi€c to tak! To twoja wredna d€o€ dokona€a owego czynu! Bro€ si€ dzi€, m€ody panie, bro€ si€. - Porwa€ rapier, wywin€€ nim w powietrzu. - Jestem demonem zemsty! #Paul podni€s€ bli€Xniaczy rapier,zgi€€ w d€oniach kling€, !stan€€ w aguile z jedn€ nog€ !wysuni€t€ do przodu. Przybra€ pe€n€ namaszczenia poz€ komicznie parodiuj€c doktora Yuego. - Ale gamonia przysy€a mi ojciec do bia€ej broni - zadeklamowa€ Paul. - Gamoniowaty Gurney Halleck zapomnia€ podstawowych zasad walki z uzbrojonym i chronionym tarcz€ przeciwnikiem. Paul trzasn€€ wy€€cznikiem si€y w pasie, poczu€ €wierzbienie g€siej sk€ry na !czole i wzd€u€ plec€w od pola ochronnego, us€ysza€ charakterystyczne zmatowienie przefiltrowanych przez tarcz€ zewn€trznych odg€os€w. - Walcz€c z tarcz€ poruszamysi€ szybko w obronie, powoli wnatarciu - powiedzia€. - Natarcie ma na celu wy€€czniesprowokowanie przeciwnika dozrobienia fa€szywego kroku, wystawienie go na €miertelny cios. Tarcza odwraca szybkie pchni€cie, przyjmuje powolny chand€ar! "Paul prztykn€€ kling€, wykona€ b€yskawiczn€ fint€ i uciek€ !rapierem do ty€u sposobi€c si€do zwolnionego pchni€cia tak mierzonego w czasie, by zwiod€o €lepy system obronny tarczy. Halleck obserwowa€ akcj€, w ostatniej chwili zrobi€ €wier€ obrotu, przepuszczaj€c st€piony !koniec rapiera ko€o swej piersi.- Szybko€€ znakomita - powiedzia€. - Lecz by€e€ szeroko otwarty na sparowanie pchlim sztychem do do€u. Paul odst€pi€ do ty€u, zmarkotnia€y. - Powinienem spra€ ci ty€ek za takie roztrzepanie - powiedzia€ Halleck. Wzi€€ ze #sto€u go€y chand€ar i podni€s€ go do g€ry. - Co€ takiego w d€oni przeciwnika mo€e ci utoczy€ krwi. Jeste€ poj€tnym uczniemjak €aden, lecz ostrzega€em ci€, aby€ nawet w zabawie niey o w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB$€* c %Њ њ cѓ &Є IV 'БО c€Ÿ (o(L c )Л2№ ce *Ћ=йШ dopu€ci€ cz€owieka ze "€mierci€ w d€oni za zas€on€. - Chyba nie jestem dzi€ w odpowiednim nastroju - powiedzia€ Paul. - W nastroju? - G€os Hallecka zdradza€ w€ciek€o€€ nawet przez filtr tarczy. Co ma do tego n a s t r € j ? Walczysz, kiedy zachodzi konieczno€€, bez wzgl€du na nastroje. Nastr€j mo€na mie€ do przeja€d€ki na koniu, do dziewczyny czy gry na balisecie. Ale nie do walki. - Bardzo mi przykro, Gurney. - Za ma€o ci przykro! !Halleck o€ywi€ swoj€ tarcz€, pochyli€ si€ z chand€arem w wysuni€tej do przodu lewej r€ce i z rapierem wysoko uniesionym w prawej. - Teraz, powiadam ci, bro€ si€ naprawd€! Daj€c ogromnego susa w bok i drugiego przed siebie, zaatakowa€ z furi€. Paul #cofn€€ si€, paruj€c. S€ysza€ trzaski pola, kiedy kraw€dzie "tarcz star€y si€ i odepchn€€y nawzajem, czu€ mrowienie naelektryzowanej od tego !zetkni€cia sk€ry. Co op€ta€o Gurneya - zadawa€ sobie pytanie. - On tego nie udaje! "Paul zrobi€ ruch lew€ r€k€, z pochwy u nadgarstka spu€ci€ sztylet do swej d€oni. - Zorientowa€e€ si€, €e potrzebna ci ekstra klinga, co?- mrukn€€ Gurney. Czy€by zdrada? - zdumia€ si€ Paul. - To niepodobne do Gurneya! Walczyli doko€a sali -pchni€cie i parada, zw€d i kontrriposta. Wewn€trz ochronnych b€bli powietrze !st€ch€o od oddech€w, nie by€ago w stanie wymieni€ powolna cyrkulacja wzd€u€ brzeg€w tarcz. Po ka€dym zetkni€ciu si€ tarcz coraz silniej czu€ by€o ozon. Paul nadal si€ "cofa€, ale teraz kierowa€ sw€j odwr€t na st€€ treningowy. !Je€li zdo€am obr€ci€ go przy stole, poka€€ mu sztuczk€ - pomy€la€. - Jeszcze krok, Gurney. Gurney zrobi€ krok. Paul sparowa€ zas€on€ usuwaj€c€ w d€€, dojrza€, jak rapier Hallecka zawadza o kraw€d€X sto€u. Zszed€ z linii €wier€obrotem, zada€ g€rne pchni€cie rapierem i podjecha€sztyletem do szyi Hallecka. Zatrzyma€ ostrze na centymetr od €y€y szyjnej. - Tego szukasz? - wyszepta€. - Popatrz w d€€, ch€opcze - wysapa€ Gurney. Paul us€ucha€, zobaczy€ wsuni€ty pod brzeg sto€u chand€ar Hallecka, niemal przytkni€ty czubkiem do swego krocza. - Razem by€my poszli do nieba- powiedzia€ Halleck. - Ale przyznam, €e nieco lepiej walczy€e€, gdy zosta€e€ #przyci€ni€ty. Zdaje si€, €e tymrazem n a s t r € j ci nieco !dopisa€. - I wyszczerzy€ z€by w wilczym u€miechu. - Ale na mnie napad€e€ - powiedzia€ Paul. - Czy "rzeczywi€cie ci€€by€ do krwi? Halleck cofn€€ chand€ar, wyprostowa€ si€. - Gdyby€ walczy€ cho€ odrobin€ poni€ej swych $mo€liwo€ci. Zrobi€bym ci niez€€$krech€, d€ugo by€ j€ pami€ta€.Nie pozwol€, by m€j ulubiony adept pad€ z r€ki pierwszego harkonne€skiego €az€gi, jaki stanie mu na drodze. !Paul wy€€czy€ tarcz€, opar€ si€ o st€€ dla z€apania oddechu. "- Nale€a€a mi si€, Gurney. Leczojciec by si€ pogniewa€, gdyby€ mnie zrani€. Ja nie pozwol€ z kolei, by ciebie karano za moje potkni€cia. - Je€li o to chodzi - !powiedzia€ Halleck - by€o ono imoim potkni€ciem. I nie martw si€ niepotrzebnie o jedn€ czy dwie blizny zarobione podczas treningu. Ciesz si€, €e masz ich tak ma€o. A co do twego ojca, to ksi€€€ ukarze mnie, !je€li mi si€ nie uda zrobi€ z ciebie r€bacza pierwszej klasy.I to by ju€ by€o moje potkni€cie, gdybym nie wyja€ni€ sprawy owego nastroju, w jaki nagle popad€e€. Paul wyprostowa€ si€, z powrotem w€o€y€ sztylet do pochwy nad nadgarstkiem. - To, co tutaj robimy. to niezupe€nie s€ €arty - powiedzia€ Halleck. "Paul skin€€ g€ow€. Zadziwi€a go nietypowa dla Gurneya grobowa mina, g€€bia jego !€miertelnej powagi. Spojrza€ nakrwawinow€ blizn€ koloru buraka przecinaj€c€ brod€ m€€czyzny i przypomnia€ !sobie, jak to Gurney zarobi€ j€od Bestii Rabbana w niewolniczych sztolniach Harkonnen€w na Giedi Prime. I poczu€ nag€y wstyd, €e cho€ przez chwil€ zw€tpi€ w Gurneya. Po czym przysz€o mu na my€l, €e powstaniu blizny !Hallecka towarzyszy€ b€l - by€mo€e b€l r€wnie wielki, jak ten, kt€ry zadawa€a mu MatkaWielebna. Odsun€€ od siebie ow€ my€l, przejmowa€a ch€odem ich €wiat. - Chyba jednak mia€em nadziej€, €e sobie po€artujemy - powiedzia€. - Wszystko doko€a jest ostatniotakie powa€ne. #Halleck odwr€ci€ si€, aby ukry€wzruszenie. Piek€y go od czego€ oczy. B€l wzbiera€ w nim jak wrz€d, i to by€o wszystko, co mu pozosta€o pojakim€ utraconym wczoraj, z kt€rego odar€ go czas. Jak€e wcze€nie ten dzieciak musi sta€ si€ m€€czyzn€ - pomy€la€ Halleck. - Jak€e wcze€nie musi odcyfrowa€ "ow€ formu€€ w g€€bi w€asnego umys€u, €w cyrograf brutalnej przestrogi, po to, by zg€osi€ ten nieunikniony fakt w nieuniknionych s€owach: "Melduj€ si€ jako najbli€szy krewny". Halleck powiedzia€ nie odwracaj€c si€: - Wyczuwa€em w tobie ch€€ do zabawy, ch€opcze, i niczego gor€cej nie #pragn€€em, jak przy€€czy€ si€do niej. Ale zabawa si€ sko€czy€a. Jutro wyruszamy na!Arrakis, Arrakis jest naprawd€. Harkonnenowie s€ naprawd€. Paul dotkn€€ czo€a kling€ trzymanego pionowo rapiera. #Halleck odwr€ci€ si€, dostrzeg€ salut, przyj€€ go kiwni€ciem g€owy. R€k€ wskaza€ €wiczebny manekin. - Popracujemy teraz nad twoim refleksem. Chc€ widzie€, jak dajesz tej kukle !do wiwatu. B€d€ ni€ sterowa€ z tego miejsca, sk€d ca€€ %akcj€ b€d€ mia€ jak na d€oni. I ostrzegam, €e dzisiaj wypr€buj€ nowe riposty. Takiego ostrze€enia nie spodziewaj si€ od prawdziwego przeciwnika. Paul wspi€€ si€ na palce, !przeci€gn€€ dla rozlu€Xnienia mi€€ni. Nag€e u€wiadomienie sobie, €e wkroczy€ w €ycie pe€ne gwa€townych zmian, wprawi€o go w nastr€j uroczystej powagi. Podszed€ do manekina, klepn€€ sztychem rapiera wy€€cznik !na piersi kuk€y, poczu€ parcie jej ochronnego pola na rapier. !- En garde! - zawo€a€ Halleck imanekin ruszy€ do ataku. Paul uruchomi€ swoj€ tarcz€, sparowa€ i zaripostowa€. Halleck przygl€da€ si€ manipuluj€c urz€dzeniem steruj€cym. Jego duch jakby #rozdzieli€ si€ na dwie cz€€ci: jedn€ wyczulon€ na potrzeby walki szkoleniowej i drug€ ko€uj€c€ jak uprzykrzona mucha. Jestem jak dobrze wyprowadzone drzewo owocowe - my€la€. - Uginam si€ od dobrze prowadzonych uczu€ i zdolno€ci, zaszczepionych na mnie co dojednego i wszystkie one czekaj€, €eby kto€ inny je zebra€. - Z jakiego€ powodu przypomnia€a mu si€ m€odsza "siostra, jej twarz elfa stan€€a mu przed oczami. Ale teraz ona$ju€ nie €y€a...zmar€a w burdelu dla €o€dactwa Harkonnen€w. "Lubi€a bratki...a mo€e to by€y stokrotki? Nie pami€ta€. Martwi€o go to, €e nie pami€ta. Paul zablokowa€ powolne pchni€cie manekina, wzni€s€ !lew€ r€k€ w entretisser. Co zasprytny ma€y diabe€! - pomy€la€ Halleck, teraz ca€kowicie poch€oni€ty przeplatank€ ruch€w r€ki #Paula. - Lwiczy€ i uczy€ si€ naw€asn€ r€k€. To nie jest w stylu Duncana, i ja go te€ na pewno tego nie nauczy€em. Ta my€l jedynie pog€€bi€a !smutek Hallecka. Zarazi€em si€ nastrojem - stwierdzi€. I zacz€€ si€ zastanawia€ nad Paulem, czy ch€opak kiedykolwiek po€r€d nocy nie nas€uchiwa€ z przera€eniem czyjego€ €kania w poduszk€. Gdyby €yczenia by€y jak ryby,wszyscy stawialiby sieci - wyszepta€. By€o to powiedzenie jego matki i si€ga€ po nie zawsze wtedy, gdy ogarnia€ go mrok jutra. Po czym przysz€o mu na my€l, €e c€€ to jest za dziwaczne powiedzenie do zabrania na planet€, kt€ra nigdy nie widzia€a m€rz ani ryb. MNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œYUEH (yu e), Wellington (wel-ing-tun), Stdrd 10082-10191; doktor medycyny z Akademii Suk (rok uko€czenia: Stdrd 10112); €ona: Wanna Marcus B. G. (Stdrd 10092-10186?): znany przede wszystkim jako zdrajca!ksi€cia Leto Atrydy (por€wnaj: Bibliografia Aneks VII p.t. "Warunkowanie imperialne" oraz "Zdrada, Wielka"). z ,.Ma€ej Encyklopedii Muad'Diba" opracowanej przez ksi€€niczk€ Irulan Chocia€ Paul s€ysza€, jak doktor Yueh wchodzi do sali, w jego krokach wyczuwaj€c ch€odne wyrachowanie, dalej le€a€ twarz€ w d€€, rozci€gni€ty na stole po !odej€ciu masa€ysty. Czu€ si€ cudownie wypocz€ty po treningu z Gurnyem Halleckiem.- To wida€, €e ci dobrze - odezwa€ si€ Yueh powolnym, piskliwym g€osem. $Paul uni€s€ g€ow€, spojrza€ na sztywn€ posta€ stoj€c€ w odleg€o€ci kilku krok€w, jednym rzutem oka obj€€ wymi€t€ szat€, kanciast€ bry€€ g€owy z purpurowymi wargami i obwis€ym w€sem, wytatuowany na czole romb uwarunkowania imperialnego, d€ugie czarne w€osy uj€te nadlewym ramieniem w srebrny pier€cie€ Akademii Suk. - Ucieszy ci€ pewnie wiadomo€€, €e nie mamy dzi€ czasu na normalne zaj€cia - powiedzia€ Yueh. - Tw€j ojciec b€dzie tu niebawem. Paul siad€. - Za to za€atwi€em dla ciebie przegl€dark€ ksi€gofilm€w i par€ lekcji w czasie drogi na Arrakis. - Och. "Paul zacz€€ wci€ga€ na siebie ubranie. Perspektywa wizyty ojca wprawi€a go w stan podniecenia. Sp€dzili razem takniewiele czasu, od kiedy Imperator nakaza€ przej€€ w lenno Arrakis. Yueh zbli€y€ si€ do za€amanego w kszta€cie litery L stolika, my€l€c: Jak€e ten ch€opiec rozr€s€ si€ w przeci€gu tych ostatnich parumiesi€cy. C€€ za marnotrawstwo! Och, c€€ za bolesne marnotrawstwo. 1 sam siebie upomnia€: Nie wolno mi si€ za€ama€. To, co robi€, robi€ po to, aby mie€ pewno€€, €e moja Wanna nie b€dzie d€u€ej cierpia€a w €apach harkonne€skich bestii. Paul do€€czy€ do niego przy stoliku, dopinaj€c bluz€. - Co b€d€ studiowa€ w drodze? - Ooooch, l€dowe formy €ycia na Arrakis. Wygl€da na to, €e planeta sta€a si€ €askawsza dla pewnych stworze€ l€dowych. Nie wiadomo jakim cudem. Po przybyciu musz€ poszuka€ ekologa planetarnego, niejakiego doktora Kynesa, i zaofiarowa€mu swoj€ pomoc w badaniach. I Yueh pomy€la€: Co ja wygaduj€? Bawi€ si€ w hipokryt€ nawet przed sob€ samym. - B€dzie co€ o Fremenach? - zapyta€ Paul. - Fremenach? - Yueh zab€bni€ palcami po stole, zauwa€y€, €e Paul przypatruje si€ jego nerwowemu tikowi, schowa€ r€k€. - Mo€e masz co€ o ca€ej populacji Arrakis - powiedzia€ Paul. - Tak, owszem - odpar€ Yueh. - Ludno€€ dzieli si€ na dwie g€€wne warstwy: Fremen€w, oni stanowi€ jedn€ grup€, i pozosta€ych, czyli mieszka€c€w grabenu, niecki ipanwi. M€wiono mi, €e mieszane ma€€e€stwa zdarzaj€ si€ mi€dzy nimi. Kobiety z osad grabepu i panwi wol€ m€€€w Fremen€w; ich m€€czy€Xni wol€ za €ony Fremenki. Maj€ tam porzekad€o: "Blichtr p€ynie z miast, m€dro€€ z pustyni". - Czy masz ich na zdj€ciach? - Postaram si€ co€ dla ciebie !znale€X€. Najciekawsz€ cech€, oczywi€cie, s€ ich oczy, ca€kowicie b€€kitne, bez bia€ek. - Mutacja? - Nie, to si€ wi€€e z nasyceniem krwi melan€em. - Fremeni musz€ by€ dzielni, skoro €yj€ na skraju pustyni. - Wszystko na to wskazuje - powiedzia€ Yueh. - Oni uk€adaj€ ody do swych no€y. Ich kobiety s€ r€wnie szalone jak m€€czy€Xni. Nawet dzieci Fremen€w s€ gwa€towne i niebezpieczne. Przypuszczam, €e nie b€dzie ci wolno zadawa€ si€ z nimi. Paul nie spuszcza€ oczu z Yuego, odkrywaj€c w tych paru migawkach o Fremenach "wyzieraj€c€ ze s€€w pot€g€, kt€ra przyku€a ca€€ jego uwag€. C€€ za sojusznicy do pozyskania! - A czerwie? - zapyta€. - Co? - Chcia€bym dowiedzie€ si€ czego€ wi€cej o czerwiach pustyni. - Aaaach, niew€tpliwie. Mam ksi€gofilm z ma€ym osobnikiem, zaledwie sto dziesi€€ metr€w d€ugo€ci i dwadzie€cia dwa metry €rednicy. Sfilmowano go w p€€nocnych szeroko€ciach geograficznych. Wiarygodni €wiadkowie donosz€ o czerwiach d€ugo€ci ponad czterystu metr€w, a s€ powody, by wierzy€ w istnienie jeszcze wi€kszych. "Paul zerkn€€ na roz€o€on€ na stole map€ p€€nocnych szeroko€ci Arrakis w rzucie sto€kowym. - Pas pustyni i po€udniowe regiony podbiegunowe zaznaczono jako bezludne. Czerwie? - I samumy. - Lecz ka€de miejsce mo€na przystosowa€ dla ludzi. - Je€li to ekonomicznie wykonalne - powiedzia€ Yueh. - Arrakis ma mn€stwo kosztownych zagro€e€. Przyg€adzi€ obwis€e w€sy. !- Zaraz tu b€dzie tw€j ojciec. Nim odejd€, chc€ ci da€ upominek, co€, na co natkn€€em si€ przy pakowaniu.Po€o€y€ na stole czarny prostok€t nie wi€kszy od koniuszka kciuka Paula. Paul spojrza€ na przedmiot. Widz€c, €e ch€opiec po niego #nie si€ga, Yueh pomy€la€: jaki€on ostro€ny. - To bardzo stara Biblia Protestancko-Katolicka, sporz€dzona dla podr€€uj€cych w kosmosie. €Zaden ksi€gofilm; prawdziwy druk, na papierze w€€kiennym. Ma w€asny powi€kszalnik i instalacj€ €adunku elektrostatycznego. - Wzi€€ "Bibli€ do r€ki: zademonstrowa€. - adunek utrzymuje ksi€€k€ w pozycji zamkni€tej, przeciwdzia€aj€c spr€€ynie rozwieracza ok€adek. Naciskasz kraw€d€X - o, tak - iwybrane przez ciebie stronice odpychaj€c si€ wzajemnie otwieraj€ ksi€€k€. - Jakie to male€kie. - Ale ma tysi€c osiemset stron.Przy czytaniu naciskasz !kraw€d€X - tak i tak i €adunek przechodzi do przodu, strona po stronie. Nigdy nie dotykaj palcami samych stronic. Splot w€€kien jest zbyt delikatny. #Zamkn€€ ksi€€eczk€, wr€czy€ j€ Paulowi. - Spr€buj. Przygl€daj€c si€, jak Paul manipuluje regulacj€ stronic, Yueh pomy€la€: robi€ to dla spokoju w€asnego sumienia. Darowuj€ mu religijne moratorium, zanim go zdradz€.!€Zebym m€g€ sobie powiedzie€, €e on odszed€ tam, dok€d ja p€j€€ nie mog€. - Musiano j€ zrobi€ jeszcze przed ksi€gofilmami - powiedzia€ Paul. - Ma swoje lata. Niech to pozostanie nasz€ tajemnic€, co? Twoi rodzice mogliby uwa€a€, €e jest zbyt drogocenna dla kogo€ tak m€odego. I Yueh pomy€la€: jego matka !niew€tpliwie zastanowi€aby si€nad moimi motywami. - C€€... - Paul zamkn€€ $ksi€€k€, trzymaj€c j€ w d€oni.- Je€eli jest tak cenna... - Potraktuj to jako kaprys starego cz€owieka - powiedzia€ Yueh. - Dano mi j€,kiedy by€em bardzo m€ody. - Musz€ z€owi€ go zar€wno na !ducha, jak i na zach€anno€€ - pomy€la€. - Otw€rz j€ na czterysta sze€€dziesi€tej si€dmej stronie Kalimy, na s€owach: "Z wody powstaje wszelkie €ycie". Miejsce jest zaznaczone lekk€ rys€ na kraw€dzi ok€adki. Paul pomaca€ ok€adk€ wykrywaj€c dwie rysy, w tym #jedn€ p€ytsz€. Nacisn€€ j€ i ksi€€eczka otworzy€a mu si€ w d€oni, powi€kszalnik najecha€ na swoje miejsce. - Przeczytaj na g€os - !powiedzia€ Yueh. Paul zwil€y€ wargi i zacz€€ czyta€: - "Zastan€wcie si€ nad !faktem, €e g€uchy nie s€yszy. A zatem jaka€ to g€uchota jest udzia€em nas wszystkich?Jakich brakuje nam zmys€€w, €e nie widzimy i nie s€yszymy innego €wiata, kt€ry nas otacza. C€€ jest takiego wok€€ nas, €e nie..." - Zamilcz! - wycharcza€ Yueh. !Paul przerwa€ wpatruj€c si€ w niego ze zdumieniem. Yueh !zamkn€€ powieki staraj€c si€ odzyska€ panowanie nad sob€.- Jaki€ z€y duch rozchyli€ ksi€€k€ na ulubionym werseciemojej Wanny? - Otworzy€ oczy i napotka€ wlepione w siebie spojrzenie Paula. - Przepraszam - powiedzia€. - To by€ ulubiony werset... mojej... zmar€ej €ony. Chcia€em, €eby€ przeczyta€ zupe€nie inny. Ten budzi... bolesne wspomnienia. - S€ dwie rysy - powiedzia€ Paul. Naturalnie - pomy€la€ Yueh. - Wanna zaznaczy€a sw€j ulubiony passus. Jego palce s€ wra€liwsze od moich i odnalaz€y jej znaki. €Ylepy przypadek, nic wi€cej. - Mo€liwe, €e ksi€€ka ci€ zainteresuje - powiedzia€. - Jest w niej sporo historycznej wie niey o w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП+q)й ,V c€-WМ ce.^ cШ/q$ƒ c+0є.‘ cŽ1…96ё2?Š€'prawdy, jak r€wnie€ zdrowej etyki filozoficznej. Paul popatrzy€ z g€ry na !ksi€€eczk€ - co za male€stwo.A jednak mie€ci€a w sobie !tajemnic€.... co€ si€ sta€o, !kiedy z niej.. czyta€. Poczu€, jak co€ targn€€o jego strasznym przeznaczeniem. - Lada chwila przyjdzie tu tw€j ojciec - powiedzia€ Yueh.%- Od€€€ Bibli€, si€gaj po ni€ wwolnej chwili. !Paul dotkn€€ kraw€dzi ok€adektak, jak pokazywa€ mu Yueh. $Ksi€€ka zamkn€€a si€. Wsun€€ j€ pod bluz€. Po tym, jak Yueh!na niego rykn€€, obawia€ si€ przez moment, €e doktor za€€da oddania ksi€€ki. - Dzi€kuj€ ci za tw€j dar, doktorze Yueh - powiedzia€ oficjalnym tonem. - B€dzie on nasz€ tajemnic€. Je€eli jest co€, czego pragniesz ode mnie, jaki€ podarunek czy przys€uga, prosz€, nie wahaj si€ tego wymieni€. !- Ja... nie potrzebuj€ niczego -odpar€ Yueh. Po co tu stoj€ zn€caj€c si€ nad samym sob€?- my€la€. I torturuj€c tego nieszcz€snego ch€opca... chocia€ on jeszcze o niczym nie wie. Oooch! Przekl€te harkonne€skie bestie! Dlaczegow€a€nie mnie wybra€y na swego z€ego ducha? žŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэJak podej€€ do studi€w nad ojcem Muad'Diba? Cz€owiekiemnadzwyczajnej serdeczno€ci, a zarazem zaskakuj€co ozi€b€ym by€ ksi€€€ Leto Atryda. Jednak€e wiele fakt€w!otwiera drog€ do tego ksi€cia: bezgraniczna mi€o€€ do jego pani Bene Gesserit; marzenia, jakie roi€ w imieniu swego !syna; oddanie, z jakim s€u€yli mu ludzie. Oto on - m€€czyznausidlony przez los, samotna "posta€, kt€rej blask przygas€, przes€oni€ty chwa€€ syna. Atoli trzeba postawi€ pytanie: Czym€e jest syn, jak nie przed€u€eniem ojca? Z -Muad'Dib, uwugi o rodzinie" pi€ra ksi€€niczki Irulan Paul €ledzi€ wkroczenie ojca do sali treningowej, patrzy€, jak stra€ przyboczna rozstawia si€ za drzwiami. Jeden z ludzi zamkn€€ drzwi. Paul jak zawsze wyczuwa€ w ojcu kwintesencj€ obecno€ci, kogo€ ca€kowicie obecnego tu,#gdzie jest. Ksi€€€ by€ wysoki, !cer€ mia€ oliwkow€. Ostro€€ rys€w jego poci€g€ej twarzy €agodzi€y jedynie ciemnoszare oczy. Nosi€ czarny polowy mundur z czerwonym jastrz€biem herbowym na $piersi. Jego w€sk€ tali€ opina€ posrebrzany pas tarczy, pokryty patyn€ od cz€stego u€ywania. - Bardzo jeste€ zaj€ty, synu? Doszed€szy do sto€u w kszta€cie L rzuci€ okiem na "roz€o€one tam papiery, omi€t€ pok€j spojrzeniem i zatrzyma€ je na Paulu. By€ zm€czony, wyczerpany ci€g€ym ukrywaniem tego zm€czenia. Musz€ wykorzysta€ ka€d€ okazj€, by odpocz€€ w czasie#podr€€y na Arrakis - pomy€la€. - Tam nie b€dzie ju€ takiej okazji. - Nie bardzo - powiedzia€ Paul.- Wszystko jest takie... - wzruszy€ ramionami. - Tak. Wi€c jutro odlatujemy. #Dobrze b€dzie urz€dzi€ si€ ju€w nowym domu i zostawi€ za sob€ ca€y ten kram. !Paul kiwn€€ g€ow€, znienacka przyt€oczony wspomnieniem s€€w Matki Wielebnej: "...dla ojca - nic". - Ojcze - powiedzia€ - czy Arrakis jest tak gro€Xna, jak wszyscy m€wi€? Ksi€€€ zmusi€ si€ do niedba€ego gestu, przysiad€ na#skraju sto€u, u€miechn€€ si€. W jego umy€le powsta€ gotowyschemat rozmowy - co€, co mog€oby pos€u€y€ zagrzaniu ludzi przed bitw€. Schemat zamar€, nim zosta€ ubrany w s€owa, pod wp€ywem my€li: to jest m€j syn. - Jest gro€Xna - przyzna€. - Hawat m€wi, €e mamy plany wobec Fremen€w - powiedzia€ Paul. Dlaczego nie powt€rz€ mu, .co m€wi€a stara? - nie !m€g€ poj€€. - W jaki spos€b zamkn€€a mi usta? Ksi€€€ zauwa€y€ przygn€bienie syna i powiedzia€: - Hawat jak zwykle widzi "tylko g€€wn€ szans€. A to nie wszystko. Ja widz€ r€wnie€ Konsorcjum Honnete Ober Advancer Mercantiles - kompani€ KHOAM. Daj€c mi Arrakis Jego Wysoko€€ jest zmuszony da€ nam mandat do zarz€du KHOAM... korzy€€ nie bez znaczenia. - KHOAM kontroluje przypraw€- powiedzia€ Paul. - Za€ Arrakis z jej przypraw€ jest nasz€ bram€ do KHOAM - !m€wi€ dalej ksi€€€. - KHOAM to co€ wi€cej ni€ melan€. - Czy ostrzega€a ci€ Matka Wielebna? - nie wytrzyma€ "Paul. Zacisn€€ €liskie od potu !d€onie w pi€€ci. Od wysi€ku, jakiego potrzebowa€, by. zada€ to pytanie. - Hawat opowiada€, €e nastraszy€a ci€ ostrzegaj€c #przed Arrakis - rzek€ ksi€€€. -Nie pozw€l, by kobiece l€ki zam€ci€y ci w g€owie. Nie ma kobiety, kt€ra by chcia€a narazi€ na niebezpiecze€stwo swoich bliskich. A w tych przestrogach widz€ d€o€ twej matki. Potraktuj je jako przejaw jej mi€o€ci do nas. - Czy ona wie o Fremenach? - Tak, i o wielu innych sprawach. - O czym jeszcze? Prawda mog€aby okaza€ si€ gorsza, ni€ on sobie wyobra€a !- pomy€la€ ksi€€€ ale nawet gro€Xne fakty s€ cenne dla kogo€, kogo nauczono sobie z "nimi radzi€. 1 to jest w€a€nie ta dziedzina, w kt€rej niczegonie oszcz€dzono memu synowi:jak radzi€ sobie z niebezpiecznymi faktami. Trzeba to jednak z€agodzi€, jest m€ody. - Niewiele produkt€w omija KHOAM - powiedzia€. - D€u€yca, os€y, konie, krowy, tarcica, obornik, rekiny, sk€rywielorybie - najpospolitsze i najbardziej egzotyczne...nawetnasz skromny ry€ pundi z Kaladanu. Gildia przewiezie jakleci dzie€a sztuki z Ekaz, maszyny z Richesse i z Ix. Wszystko za€ blednie przy melan€u. Za gar€€ przyprawy kupisz dom na Tupile. Jej si€ nie da wyprodukowa€, j€ si€ musi wydobywa€ na Arrakis. Jest unikalna i ma autentyczne w€a€ciwo€ci leku geriatrycznego. - I teraz my ni€ dysponujemy?- Do pewnego stopnia. Lecz wa€ne jest, by bra€ pod uwag€ wszystkie rody zale€ne od dochod€w KHOAM. Nie zapominaj o astronomicznej skali tych zysk€w p€yn€cych zobrotu tylko jednym towarem - przypraw€. Wyobra€X sobie, co by si€ sta€o, gdyby z jakiego€ powodu spad€o wydobycie przyprawy. - Ktokolwiek zgromadzi€ zapasy melan€u, by€by wygrany. Wszyscy inni pozostaj€ na lodzie. Ksi€€€ pozwoli€ sobie na moment ponurej satysfakcji spogl€daj€c na syna - docenia€ przenikliwo€€ i naukow€, rzetelno€€ jego spostrze€enia. Potwierdzi€ skinieniem g€owy. - Harkonnenowie gromadz€ zapasy od ponad dwudziestu lat. - Chodzi im o zmniejszenie wydobycia przyprawy i zrzucenie winy na ciebie. - Chc€, aby imi€ Atryd€w sta€o si€ niepopularne - #powiedzia€ ksi€€€. - Pomy€l o rodach Landsraadu, kt€re mniew pewnej mierze uwa€aj€ za swego przyw€dc€, nieoficjalnego rzecznika. Pomy€l, jak by one zareagowa€y, gdyby si€ okaza€o, €e jestem odpowiedzialny za powa€ny spadek ich dochod€w. Ostatecznie bli€sza koszula cia€u i do diab€a z Wielk€ Konwencj€! Nie pozwolimy, by kto€ nas rujnowa€! Nieprzyjemny u€miech wykrzywi€ wargi ksi€cia. - Odwr€ciliby si€ ty€em bez wzgl€du na to, jak by mnie wyka€czano. - Nawet gdyby zaatakowano nas broni€ j€drow€? - Po co a€ taki skandal. Po c€€ otwarcie gwa€ci€ Konwencj€. Lecz poza tym prawie wszystkie chwyty dozwolone... mo€e nawet py€ radioaktywny i lekkie zatrucie gleby. - Wi€c dlaczego si€ w to pakujemy? "- Paul! - ksi€€€ z dezaprobat€spojrza€ na syna. - Pierwszy krok do omini€cia pu€apki to u€wiadomi€ sobie, gdzie ona jest. To przypomina pojedynek, synu, tylko na !wi€ksz€ skal€: finta wewn€trzfinty w fincie...pozornie bez ko€ca. Trzeba to rozwik€a€. Wiedz€c, €e Harkonnenowie gromadz€ zapasy melan€u, stawiamy kolejne pytanie: kto jeszcze to robi? Odpowied€X daje list€ naszych wrog€w. - Kto? - O niekt€rych rodach wiemy, €e s€ nam nieprzyjazne, niekt€re uwa€amy za przyjazne. Nie musimy bra€ ichpod uwag€ w tej chwili, poniewa€ jest kto€ inny niepor€wnanie wa€niejszy: nasz ukochany Padyszach Imperator. $Paul pr€bowa€ prze€kn€€ nag€€sucho€€ w ustach. - Nie m€g€by€ zwo€a€ Landsraadu, ujawni€... - Ujawni€ swojemu przeciwnikowi, €e wiemy, w $kt€rej r€ce ma n€€? Ale€, Paul,!teraz my ten n€€ w i d z i m y.Kto wie, gdzie mo€e nast€pniezosta€ przerzucony? Przedk€adaj€c to Landsraadowi wywo€amy jednowielkie zamieszanie. Imperator zaprzeczy. Kt€€ by mu zada€ k€am? Zyskaliby€my jedynie troch€ czasu ryzykuj€c chaos.A sk€d by wyszed€ nast€pny atak? - Wszystkie rody mog€yby zacz€€ gromadzi€ zapasy przyprawy. - Przeciwnicy wcze€niej wystartowali, maj€ za du€€ "przewag€, by ich prze€cign€€. - Imperator - powiedzia€ Paul. - To znaczy sardaukarzy. - Przebrani w mundury Harkonnen€w, rzecz jasna - #doda€ ksi€€€. - Ale fanatyczni €o€nierze tym niemniej. - Co mog€ nam pom€c Fremeniprzeciwko sardaukarom? - Hawat m€wi€ ci o Salusa Secundus? - Wi€ziennej planecie Imperatora? Nie. - A je€eli jest ona czym€ wi€cej ni€ wi€zieniem Imperatora, Paul? Istnieje takienigdy nie postawione g€o€no pytanie dotycz€ce Korpusu Imperialnego Sardaukar€w: sk€doni si€ bior€? - Z wi€ziennej planety? - Sk€d€ pochodz€. - A owe posi€kowe zaci€gi wymagane przez Imperatora od... - W to w€a€nie mamy wierzy€,€e sardaukarzy s€ po prostu rekrutami Imperatora, od m€odych lat szkolonymi do perfekcji. S€yszy si€ sporadyczne plotki o szkoleniowych kadrach Imperatora, lecz r€wnowaga naszej cywilizacji si€ nie !zmienia: po jednej stronie si€y militarne wy€szych rod€w Landsraadu, sardaukarzy i ich "posi€kowe zaci€gi po drugiej. I ich posi€kowe zaci€gi, Paul. Sardaukarzy s€ sardaukarami. - Ale wszystkie doniesienia o Salusa Secundus m€wi€, €e planeta jest piek€em! - Niew€tpliwie jest. Lecz gdyby€ zamierza€ wychowa€ ludzi twardych, mocnych, zaciek€ych, to jakie warunki €rodowiska naturalnego by€ im stworzy€? !- Jak mo€na zyska€ lojalno€€ takich ludzi? - S€ na to wypr€bowane sposoby: wygrywanie ich !oczywistej €wiadomo€ci, €e s€lepsi, mistycyzm tajnego przymierza, duch wsp€lnie dzielonej niedoli. To si€ da "zrobi€. To si€ da€o zrobi€ na wielu planetach w wielu okresach. Paul przytakn€€ ruchem g€owy,ani na moment nie odrywaj€c wzroku od twarzy ojca. Czu€. €e zanosi si€ na jak€€ rewelacj€. - We€Xmy Arrakis - m€wi€ ksi€€€ - je€li wyj€€ poza miasta i osady garnizonowe, jest ona nie mniej strasznym miejscem od Salusa Secundus. Paulowi rozszerzy€y si€ €Xrenice. - Fremeni! - Mamy tam potencjalny !korpus r€wnie silny i straszliwyjak sardaukarzy. Trzeba b€dzie cierpliwo€ci, by ich potajemniewykorzysta€ oraz maj€tku na odpowiednie ich wyposa€enie. Ale Fremeni tam s€ i jest tam przyprawowe bogactwo. Rozumiesz teraz, dlaczego pakujemy si€ w Arrakis !wiedz€c, €e jest ona pu€apk€?- Czy Harkonnenowie nie wiedz€ o Fremenach? - Harkonnenowie naigrawali si€z Fremen€w, polowali na nich dla sportu, nigdy nie zadaj€c sobie trudu, by ich chocia€by policzy€. Znamy polityk€ Harkonnen€w wobec ludno€ci !planet: jak najmniej €o€y€ na jej utrzymanie. Metaliczne nitki w godle !jastrz€bia na piersi ojca Paula %zal€ni€y, kiedy ksi€€€ zmienia€ pozycj€. - Teraz rozumiesz? - Obecnie prowadzimy negocjacje z Fremenami - powiedzia€ Paul. - Wys€a€em misj€ pod dow€dztwem Duncana Idaho - potwierdzi€ ksi€€€. Dumny i bezwzgl€dny cz€owiek ten Duncan, ale rozmi€owany w prawdzie. My€l€, €e Fremeni b€d€ go podziwia€. Przy !odrobinie szcz€€cia mo€e i nasos€dz€ wed€ug niego: Duncan bez skazy. - Duncan bez skazy - powt€rzy€ Paul - i Gurney waleczny. - Trafnie ich nazywasz - !powiedzia€ ksi€€€. Za€ Paul pomy€la€: Gurney jest jednym z tych, kt€rych mia€a na my€li Matka Wielebna, m€wi€c o "waleczno€ci dzielnych", on jest obro€c€ €wiat€w. - Gurney m€wi€, €e by€e€ dzisiaj dobry w fechtunku - rzek€ ksi€€€. - Mnie powiedzia€ co innego. $Ksi€€€ roze€mia€ si€ na ca€e gard€o. !- Domy€lam si€, €e Gurney jest sk€py w pochwa€ach. M€wi, €eposiadasz finezyjne wyczucie r€€nicy - to jego w€asne s€owa - pomi€dzy ostrzem a sztychem. - Gurney uwa€a, €enie ma artyzmu w zabiciu !Sztychem, €e nale€y to zrobi€ ostrzem klingi. - Gurney jest romantykiem - mrukn€€ ksi€€€. To gadanie syna o zabijaniu nagle go zdenerwowa€o. - Wola€bym, €eby€ nigdy nie musia€ zabija€...ale gdy zaistnieje !potrzeba, zr€b to, jak si€ da -sztychem czy ostrzem, wszystko jedno. "Popatrzy€ w g€r€ na €wietlik, o kt€ry dzwoni€ deszcz. Id€c za spojrzeniem ojca Paul pomy€la€ o mokrych niebiosachnad g€ow€, rzeczy wed€ug wszelkich danych nigdy nie spotykanej na Arrakis i ta refleksja o niebiosach wywiod€a go duchem w przestrze€ poza nimi. - Czy statki Gildii rzeczywi€cie s€ ogromne? "Ksi€€€ przyjrza€ si€ synowi. - Pierwszy raz opu€cisz planet€ - powiedzia€. - Tak, s€ du€e. Polecimy galeonem, bo droga daleka. Galeon jest rzeczywi€cie ogromny. Wszystkie nasze fregaty i pojazdy dadz€ si€ wcisn€€ w male€ki zakamarek €adowni; b€dziemy zaledwie drobnym podpunktem w manife€cie statku. " "- I nie b€dziemy mogli opu€ci€ naszych fregat? - To wchodzi w cen€ p€acon€ za gwarancje Gildii. Obok nas mog€yby le€e€ statki Harkonnen€w i nic nam by nie grozi€o z ich strony. Harkonnenowie nie s€ tacy g€upi, by nara€a€ swoje przywileje przewozowe. - B€d€ obserwowa€ nasze ekrany i spr€buj€ wypatrzy€ Gildianina. - Nie wypatrzysz. Gildianina !nie widzieli nawet jego w€a€ni agenci. Gildia strze€e swego odosobnienia r€wnie zazdro€nie jak monopolu. Nie r€b niczego, co by zaszkodzi€o naszym przywilejom przewozowym, Paul. #- My€lisz, €e oni chowaj€ si€, poniewa€ ulegli mutacji i ju€ nie wygl€daj€ jak ludzie? !- Kto wie? - ksi€€€ wzruszy€ ramionami. - Tej zagadki chyba nie rozwi€€emy. Mamy bardziej pal€ce problemy, w€r€d nich ciebie. - Mnie? - Matka chcia€a, abym to ja cio tym powiedzia€, synu. Widzisz...ty prawdopodobnie posiadasz zdolno€ci mentata. Paul wytrzeszczy€ oczy na ojca, nie mog€c przez momentwydoby€ g€osu. - Mentata? Ja? Ale ja... - Hawat to potwierdza, synu. To prawda. "- Ale ja s€dzi€em, €e szkoleniementata musi si€ zaczyna€ w okresie niemowl€cym i nie wolno mu o tym powiedzie€, gdy€ mog€oby to powstrzyma€pocz€tkowe... Urwa€, bo wszystko co do tej pory prze€y€, ze€rodkowa€o si€ w jednej b€yskawicznej kalkulacji. - Tak - powiedzia€. - Przychodzi dzie€ - rzek€ ksi€€€ - kiedy potencjalny mentat musi si€ dowiedzie€, #co si€ dzieje. To ju€ si€ dalej nie mo€e dzia€ bez niego. Mentat musi wsp€€uczestniczy€ w podj€ciu"decyzji, czy i€€ dalej, czy da€sobie spok€j ze szkoleniem. Jedni s€ w stanie i€€ dalej, inni nie. Jedynie potencjalny mentat mo€e znale€X€ w sobie w€a€ciw€ odpowied€X. Paul potar€ brod€. Wszystkie dodatkowe nauki Hawata i matki - mnemonika, koncentracja €wiadomo€ci, opanowanie mi€€ni, !wyostrzenie zmys€€w, j€zyki i niuanse g€os€w - to wszystko zaskoczy€o w nowego rodzaju €wiadomo€€ wewn€trz jego umys€u. - Pewnego dnia zostaniesz ksi€ciem, synu - powiedzia€ !jego ojciec. - Ksi€€€ mentat -to by€oby wspania€e. Czy mo€esz si€ zdecydowa€ teraz...czy potrzeba ci troch€ czasu? W odpowiedzi Paula nie by€o wahania. - B€d€ si€ dalej szkoli€. - Zaiste wspaniale - wyszepta€ ksi€€€ i Paul zobaczy€ u€miech dumy na obliczu ojca. Wstrz€sn€€ nim ten u€miech. Ze szczup€ej twarzy ksi€cia wyjrza€a szczerz€ca z€by czaszka. Paulzamkn€€ oczy czuj€c, jak budzi si€ w nim ponownie jegostraszne przeznaczenie. Mo€e bycie mentatem jest straszliwym przeznaczeniem - !pomy€la€. Lecz nawet kiedy si€uczepi€ tej my€li, jego nowa €wiadomo€€ zaprzeczy€a temu.юя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚ ‚ ‚ ‚ ‚ ‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚ ‚!‚"‚#‚$‚%‚&‚'‚(‚) o w ok.gb.tmpє0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk3pD c-4Д 3 c5чc cѓ6J f cV7А* cЙ815\ ^‚*‚+‚,‚-‚.‚/‚0‚1‚2‚3‚4‚5‚6‚7‚8‚9‚:‚;‚<‚= Z pojawieniem si€ lady Jessiki na Arrakis w pe€ni zaowocowa€system Bene Gesserit rozsiewania za po€rednictwem Missionaria Protectiva mitotw€rczych ziaren. Od dawna doceniano m€dro€€ w omotaniu znanego wszech€wiata siatk€ proroctw maj€c€ chroni€ personel Bene Gesserit, ale nigdy nie widzieli€my condicio-ut-extremis z idealniejszym po€€czeniem osoby i przygotowanego gruntu. Prorocze legendy "przyj€€y si€ na Arrakis do tegostopnia, €e przyswojono je z etykietami (€€cznie z Matk€ Wielebn€, suplikacjami i responsem oraz wi€kszo€ci€ Szari-a z panoplia propheticus). Uwa€a si€ te€ teraz powszechnie, €e utajone!zdolno€ci lady Jessiki zosta€y skandalicznie nie docenione. Z "Analizy: Kryzys Arraka€ski" $pi€ra ksi€€niczki Irulan ( obieg prywatny: numer katalogu B.G.: AR 81088587). !Wsz€dzie wok€€ lady Jessiki - zwalony w rogach ogromnego arraki€skiego westybulu, spi€trzony na dziedzi€cu - zalega€ spakowany dorobek ich €ycia: pud€a, kufry, kartony, skrzynie, niekt€re cz€€ciowo rozpakowane. S€ysza€a, jak tragarze z miejscowej spedycji Gildii sk€adaj€ u wej€cia kolejny €adunek. Jessika sta€a po€rodku westybulu. Powolutku zacz€€a si€ obraca€ w miejscu, wodz€c wzrokiem po ocienionych rze€Xbieniach u g€ry, po p€kni€ciach i g€€bokich wn€kach okiennych doko€a. Swym anachronicznym ogromem pomieszczenie przypomina€o jej refektarz !€e€ski w szkole Bene Gesserit. Tylko €e w szkole sprawia€o toprzytulne wra€enie. Tutaj nic jeno zimny kamie€. Jaki€ architekt si€gn€€ do bardzo "odleg€ej historii po te €cienne przypory i mroczne draperie, pomy€la€a. Dwa pi€tra ponad ni€ wznosi€y si€ sklepienia sufitu z olbrzymimi belami rozporowymi, kt€re - by€a pewna - zosta€y przywiezione na Arrakis z przestrzeni kosmicznej za monstrualn€ cen€. €Zadna planeta tego systemu nie zrodzi€a drzew nawyrobienie takich belek, chyba €e by€y one imitacj€ drewna. Nie wydawa€o jej si€ to prawdopodobne. Znajdowa€a si€ w rz€dowej rezydencji z okresu Starego Imperium. Wtedy koszty nie mia€y wi€kszego znaczenia. Wszystko to zosta€o wzniesione przed Harkonnenami i ich now€ metropoli€ Kartagin - tandetnym i jarmarcznym miastem za Ziemi€ Skalist€, !jakie€ dwie€cie kilometr€w na p€€nocny wsch€d. M€drze post€pi€ Leto wybieraj€c to miejsce na siedzib€ swego rz€du. Nazwa Arrakin mia€a dobre, wype€nione tradycj€ brzmienie. I miasto by€o mniejsze, €atwiejsze do zaprowadzenia porz€dku i obrony. Ponownie rozleg€ si€ €oskot wy€adowywanych w bramie !skrzy€. Jessika westchn€€a. Naprawo od niej sta€ oparty o pud€o portret ojca ksi€cia. Poszarpany sznurek pakowy zwisa€ z niego niczym ozdoba. Kawa€ek tego sznurka ci€gle jeszcze tkwi€ w zaci€ni€tej d€oni Jessiki. Obok malowid€a le€a€a czarna g€owa byka zamocowana na wypolerowanejdesce. G€owa tworzy€a ciemn€wysp€ w morzu, papierowych opakowa€. Le€a€a desk€ do !pod€ogi i l€ni€ce nozdrza bykastercza€y ku sufitowi, jakby zwierz€ mia€o za chwil€ !rykn€€ i rzuci€ wyzwanie w t€ rozlegaj€c€ si€ echem sal€. Jessika zastanawia€a si€, pod wp€ywem jakiego nakazu odpakowa€a najpierw te dwie rzeczy - g€ow€ i malowid€o. !Wiedzia€a, €e w jej dzia€aniu by€o co€ symbolicznego. Od dnia, w kt€rym nabywcy !ksi€cia zabrali j€ ze szko€y, nigdy jeszcze nie czu€a si€ tak wystraszona i niepewna siebie. G€owa i malowid€o. Oba przedmioty pot€gowa€y wniej uczucie zagubienia. Zadr€a€a podnosz€c oczy na wysoko umieszczone okna szczelinowe. Nadal by€o wczesne popo€udnie i w tych szeroko€ciach geograficznych niebo wydawa€o si€ czarne i zimne, o ile€ ciemniejsze od ciep€ego b€€kitu nad Kaladanem. Przeszy€ j€ dreszcz nostalgii. Jak€e daleko od Kaladanu. - Jeste€! "G€os nale€a€ do ksi€cia Leto. "Odwr€ci€a si€ b€yskawicznie i ujrza€a, jak przekracza €ukowe przej€cie z sali jadalnej. Jego czarny mundur polowy z czerwonym !jastrz€biem na piersi sprawia€ wra€enie zakurzonego i wymi€tego. - A ju€ my€la€em, €e si€ zgubi€a€ w tej szkaradnej siedzibie - powiedzia€. - Zimno tu - odpar€a. Patrzy€ana jego wysok€ posta€, na ciemn€ cer€, przywodz€c€ jejna my€l gaje oliwne i z€ote promienie s€o€ca na lazurowej toni. Szaro€€ jego oczu przypomina€a dym ogniska, ale twarz by€a drapie€na: w€ska, pe€na ostrych k€t€w i #powierzchni. Pier€ jej €cisn€€ nag€y strach przed nim. Sta€ !si€ brutalny i bezwzgl€dny, od !kiedy zdecydowa€ si€ us€ucha€rozkazu Imperatora. - Ca€e miasto jest odpychaj€co zimne - doda€a. - To brudna, zapiaszczona ma€a garnizonowa mie€cina - #zgodzi€ si€. - Ale zmienimy j€. #- Rozejrza€ si€ po sali. - To s€pomieszczenia publiczne dla oficjalnych uroczysto€ci. Dopiero co ogl€da€em apartamenty mieszkalne w po€udniowym skrzydle. S€ o wiele milsze. "Podszed€ bli€ej i dotkn€€ jej ramienia, napawaj€c si€ jej majestatycznym wygl€dem. I po raz kt€ry€ z kolei zastanowi€ si€ nad tajemnic€ jej pochodzenia - mo€e jaki€ r€d renegacki? Jaka€ czarna owca w rodzinie kr€lewskiej? Wygl€d mia€a bardziej kr€lewski ni€ w€asne potomstwo Imperatora. Pod naciskiem jego spojrzenia na "wp€€ odwr€ci€a si€ od niego, ukazuj€c profil. Zda€ sobie spraw€, €e jej uroda nie skupi€a si€ w €adnym okre€lonym szczeg€le. Owalna twarz pod kopu€€ w€os€w koloru wypolerowanego br€zu. Szeroko rozstawione oczy, zielone i przejrzyste jak poranne niebo nad Kaladanem. Nos ma€y, usta szerokie i pe€ne. Zgrabna cho€ szczup€a $- jej okr€g€o€ci - nikn€€y przywysokiej, smuk€ej figurze. Przypomnia€ sobie, €e zatrudnione w szkole siostry przezywa€y j€ chudzielcem, jak mu powiedzieli jego agenci!handlowi. Ale ten jej obraz by€ przesadnym uproszczeniem. Jessika ponownie wnios€a kr€lewskie pi€kno do rodu "Atryd€w. Cieszy€ si€, €e Paul j€ uwielbia. - Gdzie Paul? - zapyta€. - Ma lekcj€ z Yuem gdzie€ w budynku. - Pewnie w po€udniowym skrzydle - powiedzia€. - Wydawa€o mi si€, €e s€ysz€ g€os Yuego, ale nie mia€em czasu tam zajrze€. Zerkn€€ na ni€ spod oka, z wahaniem. - W€a€ciwie wpad€em tutaj tylko po to, by zawiesi€ klucz od Zamku Kalada€skiego w sali jadalnej. Zapar€o jej dech, o ma€o nie wyci€gn€€a r€k do niego. Zawieszenie klucza w czynno€ci tej by€a ostateczno€€. Lecz ani pora, ani miejsce nie sprzyja€y dodawaniu sobie wzajemnie otuchy. - Widzia€am nasz€ flag€ na dachu, jak wchodzili€my - powiedzia€a. Rzuci€ okiem na portret swegoojca. - Gdzie zamierza€a€ to powiesi€? - Gdzie€ tutaj. - Nie. S€owo zabrzmia€o sucho i "nieodwo€alnie i zrozumia€a, €e tylko uciekaj€c si€ do wybiegumog€a mu to wyperswadowa€, bo otwarty sp€r niczego tu nie da. Mimo to musia€a pr€bowa€, cho€by akt ten mia€ jej tylko przypomnie€, €e ksi€cia nie oszuka. - Panie m€j - odezwa€a si€ - gdyby€ tylko... - Odpowied€X niezmiennie brzmi: nie. A€ wstyd, jak ci prawie we wszystkim !ust€puj€, ale w tej sprawie nieust€pi€. Wracam w€a€nie z jadalni, gdzie s€... - Panie m€j! B€agam. - Wyb€r jest pomi€dzy twoj€ niestrawno€ci€ a moj€ dum€ rodow€, moja droga - !powiedzia€. - B€d€ wisia€y w jadalni. Westchn€€a. - Tak, m€j panie. - Mo€esz wr€ci€ do zwyczaju jadania w swoich pokojach, kiedy to b€dzie mo€liwe. Oczekuj€ ci€ na przynale€nymci miejscu jedynie przy oficjalnych okazjach. - Dzi€kuj€, m€j panie. - I daj spok€j z ca€€ t€ #ozi€b€o€ci€ i oficjalnym tonem!#B€d€X wdzi€czna, €e si€ z tob€nigdy nie o€eni€em. Wtedy siedzenie ze mn€ za sto€em przy ka€dym posi€ku by€oby twoim o b o w i € z k i e m. Twarz jej pozosta€a nieruchoma, sk€oni€a g€ow€. - Hawat umie€ci€ ju€ nasz w€asny wykrywacz trucizny nad sto€em w jadalni powiedzia€. - W twoim pokoju znajduje si€ przeno€ny. !- Przewidywa€e€ ten...konflikt - powiedzia€a. - Moja droga, my€l€ te€ o twojej wygodzie. Naj€€em s€u€b€. Miejscowi, ale Hawat dobra€ ich starannie - wszyscys€ Fremenami. Wystarcz€ do czasu, kiedy b€dziemy mogli zwolni€ naszych ludzi z innychobowi€zk€w. - Czy komukolwiek st€d mo€na ufa€? - Ka€demu, kto nienawidzi Harkonnen€w. Mo€e nawet zechcesz zatrzyma€ na sta€e ochmistrzyni€, nazywa si€ Szadout Mapes. - Szadout - powt€rzy€a Jessika. - Freme€ski tytu€? - Powiedziano mi, €e to znaczy "czerpi€ca ze studni" ;ma to raczej wa€ne tutaj podteksty. Mo€e nie zrobi€ na tobie wra€enia typowej s€u€€cej, ale Hawat wyra€a si€ o niej z uznaniem na podstawie raport€w Duncana. Obaj s€ przekonani, €e ona pragnie u nas s€u€y€, dok€adniej: pragnie s€u€y€ tobie. - Mnie? - Fremeni dowiedzieli si€, €e jeste€ Bene Gesserit - powiedzia€. - Tutaj kr€€€ legendy o Bene Gesserit. Missionaria Protectiva - !pomy€la€a Jessika. - Nie omin€€adnego miejsca. - Czy to znaczy, €e Duncanowi si€ powiod€o? - spyta€a. - Czy Fremeni zostan€ naszymi sojusznikami?- To jeszcze nic pewnego - powiedzia€. - Duncan uwa€a, €e chc€ si€ nam troch€ przypatrze€. Obiecali jednak€ewstrzyma€ si€ od nalot€w na nasze pograniczne osady na czas obecnego rozejmu. Ma to wi€ksze znaczenie. ni€ mog€oby si€ wydawa€. Hawat "m€wi, €e Fremeni byli jak cier€wbity g€€boko w bok Harkonnen€w, €e rozmiary ich najazd€w stanowi€y pilnie !strze€on€ tajemnic€. Imperatornie pia€by z zachwytu na wie€€ o wojskowej niewydolno€ci Harkonnen€w. - Ochmistrzyni Fremenka - zaduma€a si€ Jessika, wracaj€c do tematu Szadout Mapes. - Ca€e oczy b€dzie mia€a b€€kitne. !- Nie daj si€ zwie€€ wygl€dem#tych ludzi - powiedzia€ ksi€€€. - Tkwi w nich g€€boko si€a i "zdrowa €ywotno€€. My€l€, €e maj€ wszystko, czego nam trzeba. - To niebezpieczna gra - powiedzia€a. - Nie roztrz€sajmy tego na nowo - uci€€. "U€miechn€€a si€ z wysi€kiem. - To pewne, €e ko€ci zosta€y rzucone. Zaaplikowa€a sobie skr€cony obrz€d uspokojenia - dwa g€€bokie oddechy, rytualny namys€. Po chwili spyta€a: - Czy jaki€ pok€j mam zatrzyma€ specjalnie dla ciebie? - Kt€rego€ dnia musisz mnie nauczy€, jak to si€ robi - powiedzia€. - W jaki spos€b odsuwasz na bok troski i zabierasz si€ do zaj€€ praktycznych. To musi by€ co€z Bene Gesserit. - To co€ kobiecego - powiedzia€a. U€miechn€€ si€. - A wi€c przydzielamy pokoje: nie zapomnij o obszernym gabinecie dla mnie tu€ przy sypialni. Tutaj b€dzie wi€cej papierkowej roboty ni€ na Kaladanie. Pok€j na wartowni€,oczywi€cie. To by by€o wszystko. Nie martw si€ o bezpiecze€stwo rezydencji. Ludzie Hawata przeczesali j€ skrupulatnie. - Nie w€tpi€. Rzuci€ okiem na zegarek. - I mog€aby€ dopilnowa€, aby wszystkie nasze chronometry przestawiono na miejscowy czas arraka€ski. Wyznaczy€emtechnika do tego zaj€cia. Zjawi si€ lada chwila. Odgarn€€ jej pasmo w€os€w z czo€a. - Musz€ ju€ wraca€ na l€dowisko. Za moment spodziewamy si€ drugiego promu z odwodami personelu. - Nie m€g€by ich przyj€€ Hawat, panie m€j? Wydaje si€,€e jeste€ bardzo zm€czony. - Zacny Thufir jest jeszcze bardziej zapracowany ni€ ja. Wiem, €e ta planeta jest dotkni€ta plag€ intryg harkonne€skich. Poza tym musz€ wyperswadowa€ niekt€rym wyszkolonym poszukiwaczom ch€€ odjazdu. Maj€ opcj€, rozumiesz, przy zmianie lenna, za€ ten planetolog ustanowiony przez Imperatora i Landsraad na S€dziego Zmiany nie da si€ kupi€. Zezwala im optowa€. Oko€o o€miuset wyszkolonych najemnik€w czeka na odlot promem kosmicznym, a na orbicie czeka towarowiec Gildii. - Panie m€j... - urwa€a z wahaniem. - Tak? "Nie da si€ odci€gn€€ od pr€b zapewnienia nam bezpiecze€stwa na tej !planecie pomy€la€a. - A ja nie jestem w stanie u€y€ wobec niego swoich sztuczek. - O kt€rej godzinie €yczysz sobie, €eby podano obiad? - spyta€a. Nie to chcia€a powiedzie€ - !pomy€la€. - Ach, moja Jessiko, €eby€my tak znale€Xli si€ gdzie€ indziej, gdziekolwiek, byle z dala od tego straszliwego miejsca - sami, tylko we dwoje, bez €adnych zmartwie€. - Zjem w oficerskiej mesie na l€dowisku - odpar€. - Nie spodziewaj si€ mnie dzi€ wcze€niej ni€ dopiero bardzo p€€Xnym wieczorem. I...och, wkr€tce przy€l€ samoch€d stra€niczy po Paula. Chc€, by wzi€€ udzia€ w naszej radzie strategicznej. "Odchrz€kn€€, jakby chcia€ co€jeszcze powiedzie€, po czym #obr€ci€ si€ znienacka na pi€ciei pomaszerowa€ do wyj€cia, sk€d dochodzi€y odg€osy zwalania kolejnych skrzy€. Razjeszcze dolecia€y stamt€d jego s€owa, wypowiedziane tonem w€adczym i lekcewa€€cym, jakim zawsze !zwraca€ si€ do s€u€by, kiedy si€ spieszy€: - Lady Jessika jest w Wielkiej Sali. Id€X do niej natychmiast. Us€ysza€a trza€ni€cie drzwi wyj€ciowych. "Jessika odwr€ci€a si€, staj€c naprzeciwko portretu ojca Leto. Namalowa€ go s€awny "artysta Albe, gdy Stary Ksi€€€ by€ w €rednim wieku. Sportretowany zosta€ w kostiumie matadora z purpurow€ peleryn€ przerzucon€ przez lewe rami€. Twarz mia€ m€od€, niewiele starsz€ od obecnej twarzy Leto, z tymi samymi drapie€nymi rysami, z tym samym spojrzeniem szarych #oczu. Zacisn€€a pi€€ci u bok€w!spogl€daj€c z furi€ na obraz. - Zgi€, przepadnij! Zgi€, !przepadnij! Zgi€, przepadnij! - wyszepta€a. - Jakie s€ twoje rozkazy, szlachetnie urodzona? G€os by€ kobiecy, cienki i metaliczny. Jessika odwr€ci€a si€ i zmierzy€a wzrokiem "€ylast€, siwow€os€ kobiet€ w bezkszta€tnej, workowatej sukni koloru podda€czego !br€zu. Zauwa€y€a, €e kobieta jest pomarszczona i wyschni€ta, jak wszyscy w t€umie witaj€cych ich tego ranka w drodze z l€dowiska. Jessika pomy€la€a, €e wszyscytubylcy, jakich tu zobaczy€a, sprawiaj€ wra€enie zag€odzonych i wysuszonych jak €liwki. A mimo to Leto $uwa€a€, €e s€ silni i €ywotni. No i te oczy, jak€eby nie - €wnalot najg€€bszego, najciemniejszego b€€kitu bez €ladu bia€ka - sekretne i !tajemnicze. Jessika zmusi€a si€do odwr€cenia wzroku. Kobietasztywno sk€oni€a g€ow€. - Nazywaj€ mnie Szadout Mapes, szlachetnie urodzona. Czekam na twoje rozkazy. - Mo€esz si€ do mnie zwraca€ "moja pani" - powiedzia€a Jessika.. - Nie jestem szlachetnie urodzona. Jestem konkubin€ przypisan€ ksi€ciu Leto. Zn€w ten dziwny sk€on g€owy,po kt€rym kobieta przeszy€a Jessik€ chytrym, badawczym spojrzeniem. - A wi€c ma €on€? - Nie ma i nigdy nie mia€. Ja jestem jedyn€...towarzyszk€ ksi€cia, matk€ jego prawowitego dziedzica. "M€wi€c to Jessika €mia€a si€ w duchu z dumy kryj€cej si€ za jej s€owami. Co to powiedzia€ €wi€ty Augustyn? -spyta€a sam€ siebie. "Umys€ rozkazuje cia€u i ono jest pos€uszne. Umys€ rozkazuje sobie samemu i natrafia na !op€r". Tak, ostatnio op€r jest coraz silniejszy. Chcia€abym zaszy€ si€ w mysiej dziurze. Przedziwny krzyk rozleg€ si€ na drodze pod murami budynku. - Suu-suu-suuk! Suu-suu-suuk! - Po czym: - Ikut-ej! Ikut-ej! -I znowu: Suu-suu-suuk! - Co to jest? - zapyta€a Jessika. - S€ysza€am to kilka razy dzi€ rano, kiedy przeje€d€ali€my ulicami. - To po prostu sprzedawca wody, moja pani. Ale ty nie masz potrzeby interesowa€ si€takimi jak oni. Masz tu cystern€ mieszcz€c€ !pi€€dziesi€t tysi€cy litr€w wody i pilnujemy, by by€a ona zawsze pe€na. "Spu€ci€a oczy na swoj€ sukni€.- No prosz€, sp€jrz tylko, moja pani, nawet nie musz€ !tutaj nosi€ swego filtrfraka. - Zachichota€a. - A przecie€ €yj€! Jessika waha€a si€ - chcia€a wypyta€ t€ Fremenk€, potrzebuj€c informacji, kt€re by stanowi€y jakie€ wskaz€wki. Lecz zaprowadzenie porz€dku na zamku by€o pilniejsze. Zmiesza€a si€ na my€l o tym, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB9€— cz:  cн;-S c@<€ : ]Ѓ=К)о c€>˜3Y cc?ё=ЊЦ€e woda stanowi g€€wny miernik bogactwa. - M€€ m€wi€ mi o twym przydomku, Szadout. Rozpozna€am to s€owo. Jest bardzo stare. - Wi€c znasz stare j€zyki? - spyta€a Mapes i czeka€a w dziwnym napi€ciu. - J€zyki to pierwsza lekcja Bene Gesserit - powiedzia€a Jessika. - Znam Bhotani D€ib i Chakobsa; i wszystkie j€zyki €owc€w. Mapes kiwn€€a g€ow€. - Tak jak g€osi legenda. Po co ja gram t€ komedi€? - zadawa€a sobie pytanie Jessika. Lecz zawi€e i zniewalaj€ce by€y €cie€ki Bene Gesserit. - Znam Mroczne Sprawy i drogiWielkiej Macierzy - powiedzia€a Jessika. Dostrzega€a coraz czytelniejsze sygna€y w reakcjach i postawie Mapes, zdradzaj€ce j€ drobne znaki. - Miseces pred€ia - odezwa€a si€ w j€zyku Chakobsa. - Andral t're pera! Trada cik buscakri miseces perakri... Mapes zrobi€a krok w ty€, !jakby gotuj€c si€ do ucieczki. - Wiem o wielu sprawach - powiedzia€a Jessika. - Wiem, €e zrodzi€a€ dzieci i €e straci€a€ ukochane osoby, €e ukry€a€ si€ w trwodze, €e #przela€a€ krew i €e j€ jeszcze przelejesz. Wiem wiele rzeczy. Mapes powiedzia€a cichym g€osem: - Nie chcia€am ci€ obrazi€, moja pani. - M€wisz o legendach i poszukujesz odpowiedzi - "powiedzia€a Jessika. Strze€ si€odpowiedzi, jakie mo€esz #znale€X€. Wiem, €e przysz€a€ z broni€ w zanadrzu, gotowa przela€ krew. - Moja pani, ja... - By€ mo€e nawet moj€ - ci€gn€€a Jessika - lecz czyni€c to sprowadzi€aby€ wi€cej nieszcz€€cia, ni€, potrafisz sobie wyobrazi€ w swych najczarniejszych obawach. S€ rzeczy gorsze od €mierci, nawet od €mierci ca€ego ludu. - Moja pani! - b€aga€a Mapes. Wydawa€o si€, €e za chwil€ padnie na kolana. Bro€ !przes€ano jako dar dla c i e b ie, gdyby€ si€ okaza€a T€ Jedyn€. !- I jako narz€dzie mej €mierci,gdyby si€ okaza€o inaczej - doda€a Jessika. Czeka€a pozornie rozlu€Xniona, co czyni€o wyszkolone Bene Gesserit tak straszliwymi w walce. Teraz zobaczymy, jaka b€dzie decyzja - pomy€la€a. Z wolna Mapes si€gn€€a za dekolt sukni i wyci€gn€€a ciemn€ pochw€. Wystawa€a z niej czarna r€koje€€ z #g€€bokimi €€obieniami na palce.!Uj€wszy pochw€ jedn€ d€oni€,%a r€koje€€ drug€, doby€a n€€ i unios€a w g€r€ mlecznobia€e ostrze. Wydawa€o si€, €e €wieci ono i migoce w€asnym €wiat€em. Dwusieczna jak chand€ar klinga mia€a pewnie dwadzie€cia centymetr€w d€ugo€ci. - A to znasz, moja pani? - zapyta€a Mapes. To mog€o by€ - jak wiedzia€a Jessika - tylko jedno, legendarny krysn€€ Arrakis, ostrze, kt€re nigdy nie opu€ci€o planety, znane jedynie z pog€osek i fantastycznych plotek. - To jest krysn€€. - Nie wymawiaj tego tak niefrasobliwie - powiedzia€a Mapes. - Czy znasz sens tego s€owa? W tym pytaniu jest haczyk - pomy€la€a Jessika. - To jest pow€d, dla kt€rego ta Fremenka przyj€€a u mnie s€u€b€ - aby zada€ to jedno pytanie. Moja odpowied€X mo€epopchn€€ na drog€ przelewu "krwi...albo...albo co? Ona €€da ode mnie odpowiedzi: co znaczy ten n€€. Ona nazywa si€ Szadout w j€zyku Chakobsa. N€€ to w Chakobsa "€mierci stworzyciel". Zaczyna si€ denerwowa€. Musz€ ju€ odpowiedzie€. Zw€oka jest r€wnie niebezpieczna jak niew€a€ciwa odpowied€X. - To jest stworzyciel... !- Ejjiiii! - zaskowyta€a Mapes. W jej g€osie by€ €al i jednocze€nie uniesienie. !Dygota€a tak silnie, €e ostrze !no€a rzuca€o ogniste b€yski na!ca€y pok€j. Jessika czeka€a w bezruchu. Zamierza€a powiedzie€, €e n€€ jest stworzycielem €mierci, a nast€pnie dorzuci€ staro€ytnes€owo, lecz wszystkie zmys€y !ostrzega€y j€ teraz, jej ca€a dog€€bnie wytrenowana czujno€€, wydobywaj€ca znaczenia z najbardziej zdawkowego drgnienia mi€€ni. !S€owem-kluczem by€... s t w o rz y c i e l. Stworzyciel? Stworzyciel. Ci€gle jeszcze Mapes trzyma€a n€€, jakby go mia€a za chwil€ u€y€. - S€dzi€a€ - powiedzia€a Jessika - €e ja, znaj€ca tajemnice Wielkiej Macierzy, nie pozna€abym stworzyciela? Mapes opu€ci€a n€€. - Moja pani, kiedy obcuje si€ z proroctwem tak d€ugi czas, chwila objawienia jest szokiem. Jessika pomy€la€a o proroctwie- o Szari-a i ca€ej panoplia propheticus, o jakiej€ Bene Gesserit z Missionaria Protectiva zrzuconej tu ca€e stulecia temu, zapewne dawnoju€ zmar€ej, kt€ra jednak osi€gn€€a sw€j cel: zaszczepi€a tym ludziom mit dla ochrony si€str Bene Gesserit, gdyby pewnego dnia $kt€ra€ znalaz€a si€ w opa€ach. C€€, ten dzie€ nadszed€. Mapes wsun€€a n€€ z powrotem do pochwy. - To jest nietrwa€e ostrze, moja pani. No€ je przy sobie. Wystarczy, €e b€dzie d€u€ej "ni€ tydzie€ z dala od cia€a, a zacznie si€ rozpada€. On jest tw€j, ten z€b shai-huluda, na ca€e twoje €ycie. Jessika wyci€gn€€a r€k€, zaryzykowa€a zagranie: - Mapes, schowa€a€ bezkrwawe ostrze. Mapes zapar€o dech, upu€ci€a "n€€ w pochwie na d€o€ Jessiki i rozerwa€a br€zowy stanik zawodz€c: - Bierz wod€ mojego €ycia! !Jessika wyj€€a n€€ z pochwy. "Ale€ l€ni€! Skierowa€a czubek klingi w stron€ Mapes i zauwa€y€a, jak kobiet€ ogarnia strach wi€kszy ni€ !strach przed €mierci€. Czy€by trucizna w sztychu? - !pomy€la€a: Odchyli€a sztych do!g€ry, ostrzem klingi delikatnie drasn€€a Mapes nad lew€ #piersi€. Wyp€yn€€a g€sta krew,kt€ra prawie natychmiast zakrzep€a. Ultraszybka koagulacja - pomy€la€a Jessika. - Mutacja zatrzymuj€ca wilgotno€€? Wsun€€a ostrze do pochwy. - Zapnij sukienk€, Mapes - powiedzia€a. Mapes us€ucha€a dr€€c na ca€ym ciele. Pozbawione bia€ka oczy wlepione by€y w Jessik€. - Nasza jeste€ - wymamrota€a.- Jeste€ T€ Jedyn€. Rozleg€ si€ €oskot towarzysz€cy kolejnemu wy€adunkowi przy bramie. Mapes szybko porwa€a tkwi€cy w pochwie n€€ i wsun€€a go Jessice za stanik. !- Ka€dego, kto ujrzy ten n€€, trzeba oczy€ci€ lub zabi€! - warkn€€a. - W i e s z o tym, moja pani! Teraz wiem - pomy€la€a Jessika. Tragarze odjechali nie wchodz€c do Wielkiej Sali. Mapes uspokoi€a si€. - Nie oczyszczeni, kt€rzy widzieli krysn€€, nie mog€ !€ywi opu€ci€ Arrakis. Nigdy o tym nie zapomnij, moja pani. Powierzono ci krysn€€. - Odetchn€€a g€€boko. - Teraz sprawa musi si€ toczy€ w€asnym torem. Nie mo€na tego przy€pieszy€. Spojrza€a na spi€trzone stosy skrzy€ i zwalone na kup€ wok€€ nich rzeczy. - A mamy tu sporo roboty dla zabicia czasu. Jessika bi€a si€ z my€lami. Sprawa musi si€ toczy€ w€asnym torem. By€a to formu€a typowa dla zakl€€ magicznych Missionaria Protectiva - "Nadej€cie Matki Wielebnej wolno€€ wam nios€cej". Ale ja nie jestem Matk€ Wielebn€ - pomy€la€a Jessika. I zaraz potem: Wielka Macierzy! I t€ tu wsadzili! To dopiero musi by€ upiorne miejsce! Mapes zapyta€a zdawkowym tonem: - Od czego ka€esz mi zacz€€, moja pani? Instynkt ostrzeg€ Jessik€, by podtrzyma€a €w oboj€tny ton. Powiedzia€a: - Tam stoi portret Starego Ksi€cia, trzeba go zawiesi€ na!bocznej €cianie w jadalni. eb !byka musi p€j€€ na €cian€ z drugiej strony naprzeciwko malowid€a. Mapes podesz€a do g€owy byka. "- Ale€ to zwierz€ musia€o by€ "wielkie, €eby nosi€ taki €eb - !powiedzia€a. Nachyli€a si€. - B€d€ musia€a to najpierw oczy€ci€, nieprawda€, moja pani? - Nie. "- Przecie€ rogi lepi€ mu si€ odbrudu. - To nie brud; Mapes. To krew ojca naszego ksi€cia. Te rogi zosta€y spryskane przezroczystym utrwalaczem w par€ godzin po tym, jak owo"zwierz€ zabi€o Starego Ksi€cia.Mapes podnios€a si€. - Ach tak! - powiedzia€a. - To tylko krew - rzek€a Jessika. - I do tego stara. We€Xsobie teraz kogo€ do pomocy przy zawieszaniu. Te paskudztwa s€ ci€€kie. - My€la€a€, €e krew robi na mnie wra€enie? - spyta€a Mapes. - Pochodz€ z pustyni i widzia€am wiele krwi. !- To... to wida€ - powiedzia€a Jessika. - W tym troch€ swojej w€asnej - doda€a Mapes. - "Wi€cej, ni€ upu€ci€a€ mi swymlekkim dra€ni€ciem. - Wola€aby€, €ebym ci€€a g€€biej? - Ach, nie! I tak wody cia€a ledwo starcza, €eby ni€ jeszcze szafowa€ na powietrzu. Zrobi€a€ to, co nale€a€o. !I Jessika uwa€aj€c na s€owa i spos€b wyra€ania si€ podchwyci€a znaczenia ukrytew okre€leniu "woda cia€a". Zn€w odczu€a przygn€bienie na my€l o tym, czym jest woda na Arrakis. - Gdzie mam porozwiesza€ na €cianach sali jadalnej te cacka, moja pani? - zapyta€a Mapes. Wci€€ praktyczna, ta Mapes -pomy€la€a Jessika. - Zr€b, jak uwa€asz, Mapes - odpowiedzia€a. - To prawie bez r€€nicy. - Jak sobie €yczysz, moja pani. !Mapes schyli€a si€ i zacz€€a odwija€ g€ow€ z papier€w i sznurk€w. !- Zabi€o si€ Starego Ksi€cia, co? - zamrucza€a. - Czy mam wezwa€ ci tragarza do pomocy? - zapyta€a Jessika. - Dam sobie rad€, moja pani. !Tak, da sobie rad€ - pomy€la€aJessika. - To tkwi w tym freme€skim stworzeniu: instynkt radzenia sobie. Poczu€a ch€€d pochwy krysno€a pod stanikiem, "wyobrazi€a sobie d€ugi €a€cuchknowa€ Bene Gesserit, do kt€rego zosta€o tutaj do€€czone kolejne ogniwo. Dzi€ki owym knowaniom przetrwa€a w krytycznej chwili. "Nie mo€na tego przy€pieszy€" - powiedzia€a Mapes. A jednak wyczuwa€o si€ tu jakie€ tempo na z€amanie karku, kt€re nape€nia€o Jessik€ z€ym przeczuciem. I ani wszystkie przygotowania Missionaria Protectiva, ani dokonana przez nie dowierzaj€cego niczemu Hawata inspekcja tej zwie€czonej blankami kamiennej budowli nie mog€y rozwia€ tego przeczucia. - Kiedy to pozawieszasz, zacznij rozpakowywa€ skrzynie - powiedzia€a Jessika.- Kt€ry€ z tragarzy przy bramie ma wszystkie klucze i wie, gdzie maj€ i€€ rzeczy. We€X od niego klucze i list€. Gdyby powsta€y jakie€ w€tpliwo€ci, b€d€ w po€udniowym skrzydle. - Jak sobie €yczysz, moja pani. Odchodz€c Jessika pomy€la€a: Hawat mo€e uwa€a€, €e ta rezydencja jest bezpieczna, ale w tym domu jest co€ z€ego. Czuj€ to. Ogarn€€a j€ nag€a potrzeba zobaczenia si€ z synem. Ruszy€a w kierunku sklepionego wyj€cia na korytarz prowadz€cy do sali jadalnej i skrzyde€ mieszkalnych. Sz€a coraz szybciej, prawie ju€ bieg€a. Mapes przerwa€a zdzieranie opakowania z g€owy byka i spojrza€a na plecy odchodz€cej postaci. - To ONA z ca€€ pewno€ci€ - wymrucza€a. - Biedactwo. ‚>‚?‚@‚A‚B‚C‚D‚E‚F‚G‚H‚I‚J‚K‚L‚M‚N‚O‚P‚Q‚R‚S‚T‚U‚V‚W‚X‚Y‚Z‚[‚\‚]‚^‚_‚`‚a‚b‚c‚d‚e‚f‚g‚h‚i‚j‚k‚l‚m‚n‚o‚p‚q‚r‚s‚t‚u‚v‚w‚x‚y‚z‚{‚|‚}‚~‚‚€‚‚‚‚ƒ‚„‚…‚†‚‡‚ˆ‚‰‚Š‚‹‚Œ‚"Yueh! Yueh! Yueh!" - brzmi refren. - "Milion €mierci za ma€o by€o dla Yuego!" z "Historii dzieci€stwa Muad'Diba" pi€ra ksi€€niczki Irulan Drzwi sta€y otworem i Jessika przest€pi€a je, wkraczaj€c do!pokoju o €€€tych €cianach. Z lewej strony ci€gn€€a si€ niska, obita czarn€ sk€r€ €awa, przy niej dwa puste rega€y; p€kate boki wisz€cej !flaszki na wod€ obrasta€ kurz. Pod praw€ €cian€, przy drugich drzwiach, sta€o wi€cejrega€€w, oraz biurko z Kaladanu i trzy krzes€a. Pod oknami dok€adnie na Wprost !Jessiki sta€ odwr€cony do niej plecami doktor Yueh, zapatrzony na €wiat za szyb€.Po cichutku Jessika zrobi€a nast€pny krok w g€€b pokoju. Zauwa€y€a, €e Yueh ma wymi€t€ marynark€ z bia€€ smug€ na lewym €okciu, jakby doktor opar€ si€ o kred€. Od !ty€u wygl€da€ jak bezcielesny pajac w za du€ej czarnej odzie€y, zawieszona w powietrzu karykatura czekaj€ca na poruszenie sznurkami przez animatora. €Zycie by€o jedynie w kanciastej g€owie o d€ugich, hebanowych w€osach uj€tych na ramieniu w srebrny pier€cie€ Akademii Suk - obracaj€cej si€ nieznacznie w€lad za jakimi€ poruszeniami na dworze. Ponownie rozejrza€a si€ po pokoju nie znajduj€c €ladu syna. Wiedzia€a jednak, €e zamkni€te drzwi z prawej strony prowadz€ do niewielkiej#sypialni, na kt€r€ Paul wyrazi€ ochot€. - Dzie€ dobry, doktorze Yueh - powiedzia€a. - Gdzie jest Paul? Yueh skin€€ g€ow€ jakby pod adresem kogo€ za oknem i nie odwracaj€c si€, powiedzia€ nieobecnym tonem: - Tw€j syn by€ zm€czony, Jessiko. Odes€a€em go do s€siedniego pokoju, by odpocz€€. Nagle zesztywnia€, odwr€ci€ si€ raptownie, w€sy opad€y muna purpurowe wargi. - Wybacz, moj€ pani! My€lami by€em bardzo daleko...ja...nie chcia€em, €eby to zabrzmia€o tak poufale. "U€miechn€€a si€, wyci€gaj€c praw€ d€o€. Przez chwil€ obawia€a si€, €e on mo€e ukl€kn€€. - Daj spok€j, Wellington. - €Zeby tak si€ odezwa€ do ciebie...ja.... - Znamy si€ ju€ sze€€ lat - powiedzia€a. - Najwy€szy czas, by w cztery oczy da€ sobie spok€j z etykiet€ minionego okresu. Yueh zdoby€ si€ na w€t€y u€miech. Wygl€da na to, €e misi€ uda€o. Teraz ona b€dzie uwa€a€a, €e wszystko, cokolwiek jest w moim zachowaniu niezwyk€ego, wynika z zak€opotania. Nie b€dzie doszukiwa€ si€ g€€bszych motyw€w, skoro ju€zna odpowied€X. - Zdaje si€, €e buja€em w ob€okach - powiedzia€. - Obawiam si€, €e kiedy tylko...robi mi si€ ciebie #szczeg€lnie €al, my€l€ o tobie jako o...no, Jessice. - €Zal ci mnie? Dlaczego u licha? Yueh wzruszy€ ramionami. Dawno temu zda€ sobie !spraw€, €e w przeciwie€stwie :do jego Wanny Jessika nie by€a obdarzona ca€kowitym prawdom€wstwem. Mimo to zawsze w obecno€ci Jessiki #trzyma€ si€ prawdy, je€li tylko si€ da€o. Tak by€o bezpieczniej. - Widzia€a€ t€ planet€, #moja...Jessiko. - Zaj€kn€€ si€ #przy imieniu, ale brn€€ dalej. - !Jak€e ja€owa po Kaladanie. I ciludzie! Te mieszczki, kt€re mijali€my po drodze, zawodz€ce pod swymi zas€onami. Jak one na nas patrzy€y! Z€o€y€a r€ce na piersiach wyczuwaj€c tam krysn€€, ostrze wytoczone, je€li wierzy€ pog€oskom, z z€ba czerwia pustyni. - Po prostu dlatego, €e jeste€my dla nich obcy - inni ludzie, inne obyczaje. Znali jedynie Harkonnen€w. - Omin€€a go spojrzeniem wygl€daj€c przez okno. - Co tam wypatrzy€e€ na dworze? - Ludzi. Jessika przesz€a przez pok€j staj€c u jego boku, spojrza€a na lewo w stron€ fasady budynku, tam gdzie gapi€ si€ Yueh. Zobaczy€a dwadzie€cia drzew palmowych rosn€cych wrz€dzie, a pod nimi wymiecion€ do czysta go€€ ziemi€. Tarczowy parkan odgradza€ je od drogi, kt€r€ przechodzili ludzie w burnusach. Pomi€dzy sob€ a !lud€Xmi Jessika wy€owi€a ledwo uchwytne migotanie w powietrzu - od tarczy domowej i zacz€€a studiowa€ t€um przechodni€w zastanawiaj€c si€, dlaczego tak zainteresowali Yuego. !Pojawi€a si€ prawid€owo€€ i #Jessika a€ przycisn€€a d€o€ dopoliczka: spojrzenia, jakimi przechodnie mierzyli drzewa palmowe! Zobaczy€a w nich "zawi€€, troch€ nienawi€ci...a nawet uczucie nadziei. Wszyscy wlepiali w owe drzewa oczy z tym samym wyrazem. - Wiesz, co oni my€l€? - zapyta€ Yueh. - Uprawiasz czytanie w my€lach? - W ich my€lach - powiedzia€. - Oni spogl€daj€ na te drzewa"i my€l€: "Tam jest nas stu". To w€a€nie my€l€. Obr€ci€a ku niemu zaintrygowan€ twarz. - Dlaczego? - To s€ daktylowce - powiedzia€. - Jedna palma daktylowa potrzebuje czterdzie€ci litr€w wody dziennie. A cz€owiek zaledwie osiem. Przeto palma r€wna si€ pi€ciu ludziom. Tam jest dwadzie€cia palm - stu ludzi. - Lecz niekt€rzy z tych ludzi spogl€daj€ na drzewa z nadziej€. - Oni maj€ jedynie nadziej€, !€e spadnie troch€ daktyli, tyle€e to nie sezon. - Spogl€damy na t€ planet€ zbyt krytycznym okiem - powiedzia€a. - Ona jest naszym niebezpiecze€stwem, lecz i nadziej€ zarazem. Na przyprawie mo€emy si€ wzbogaci€. Z pe€n€ kies€ mo€emy urz€dzi€ ten €wiat, jak nam si€ spodoba. !I za€mia€a si€ w duchu sama z siebie: Kogo ja usi€uj€ przekona€? €Ymiech przedar€ si€ przez kr€g jej my€li, kruchy, nieweso€y. - Ale bezpiecze€stwa si€ nie , є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП@€ cеA… 6 c8BЛ| c›C7 М cўDѓ*Џ caEЂ5PFФFђ<’ € kupi - powiedzia€a. Yueh odwr€ci€ si€ od niej, by nie widzia€a jego twarzy. Gdyby tylko mo€na by€o nienawidzi€ tych ludzi, zamiast ich kocha€! Swoim zachowaniem Jessika pod wieloma wzgl€dami przypomina€a mu Wann€. Jednak owa my€l narzuca€a swoje w€asne rygory umacniaj€c go w d€€eniu do wyznaczonego celu. Kr€te s€ drogi okrucie€stwa Harkonnen€w. Mo€e Wanna €yje. On musi si€ przekona€. - Nie martw si€ o nas, Wellington - powiedzia€a Jessika. - To nasza sprawa, nie twoja. #Ona my€li, €e ja si€ martwi€ o ni€! Mruganiem powstrzyma€ $€zy. I martwi€ si€, oczywi€cie. Ale ja musz€ stan€€ przed szata€skim baronem po wykonaniu zadania i wykorzysta€ swoj€ jedyn€ szans€ uderzenia wtedy, gdy jest najs€abszy - w momencie jego triumfu! - Westchn€€. - Nie obudz€ Paula, je€li do niego zajrz€? - spyta€a. - Bynajmniej. Da€em mu €rodekuspokajaj€cy. - Dobrze znosi zmian€? !- Jest tylko nieco os€abiony. I podekscytowany, ale kt€ry€ pi€tnastolatek by nie by€ w tej sytuacji. - Podszed€ do drzwi, otworzy€ je. - Tutaj jest. Pod€€ywszy za nim Jessika "zajrza€a w p€€mrok sypialni. Naw€skim €€€ku polowym Paul "le€a€ z jedn€ r€k€ schowan€ pod cienkim przykryciem, drug€ odrzuci€ za g€ow€. Listewki €aluzji w oknie przy €€€ku tka€y kanw€ cieni na jego twarzy i kocu. Jessika zapatrzy€a si€ na syna, na owal twarzy jak€e podobny do jej w€asnego. Ale w€osy mia€ po ksi€ciu - koloru w€gla i niesforne. D€ugie rz€sy zakrywa€y €€€tawozielone "oczy. Jessika u€miechn€€a si€ czuj€c, jak opuszczaj€ j€ obawy. Znienacka uderzy€o j€ dziedziczne pi€kno w rysach twarzy syna - matczyny kszta€t oczu i rysunek twarzy,!ale ostre linie ojca wyziera€y ztego rysunku jak wy€aniaj€ca #si€ z dzieci€stwa dojrza€o€€. Pomy€la€a o rysach ch€opca jako przecudownym efekcie wyklarowania przypadkowych kombinacji - niesko€czonych €a€cuch€w zbieg€w !okoliczno€ci spotykaj€cych si€w tym ogniwie. Pod wp€ywem owej my€li zapragn€€a $ukl€kn€€ przy €€€ku i wzi€€ syna w ramiona, powstrzyma€aj€ tylko obecno€€ Yuego. !Cofn€€a si€, zamkn€€a cicho drzwi. Yueh dawno ju€ wr€ci€ pod okno nie mog€c znie€€ widokuspojrzenia, jakim Jessika mierzy€a syna. Dlaczego Wanna nie da€a mi dzieci? - zadawa€ sobie pytanie. Jako lekarz wiem, €e nie istnia€a €adna fizyczna przyczyna. Czy€by dla jakich€ racji Bene Gesserit? Mo€e wyznaczono jej inne zadanie? Jakie€ to znowu zadanie? Kocha€a mnie, to pewne. Po raz pierwszy przysz€o mu do g€owy, €e mo€e jest on fragmentem o wiele zawilszegoi bardziej skomplikowanego uk€adu, ni€ potrafi ogarn€€ swoim umys€em. Jessika stan€€a przy nim. - Ile€ cudownej beztroski we €nie dziecka - odezwa€a si€. Odpowiedzia€ machinalnie: - Gdyby jeszcze doro€li potrafili si€ tak zapomnie€. - Gdyby... - Gdzie my to zaprzepaszczamy? - wyszemra€. Spojrza€a na niego pochwyciwszy zastanawiaj€cebrzmienie jego g€osu, ale duchem by€a wci€€ przy Paulu,rozmy€laj€c nad nowymi rygorami jego nauczania tutaj,nad zmianami w jego obecnym €yciu - jak€e r€€nym od €ycia, jakie kiedy€ dla niego zamy€lali. - My rzeczywi€cie co€ zaprzepaszczamy - powiedzia€a. Wyjrza€a w prawo na skarp€ zgarbami sfatygowanych przez wiatr szarozielonych krzak€w - zakurzone li€cie i wyschni€te, szponiaste ga€€zie. Zanadto ciemne niebo zawis€o nad skarp€ jak kleks, !a mleczny blask s€o€ca Arrakis nadawa€ krajobrazowi srebrzystej po€wiaty - jak €wiat€o ukrytego pod jej stanikiem krysno€a. - Niebo jest takie ciemne - powiedzia€a. - Cz€€ciowo z braku wilgoci. - Woda! - fukn€€a. - Wszystko, co tutaj zaczniesz,sko€czy si€ na braku wody! - Jest to najwi€ksza tajemnica Arrakis - powiedzia€.- Dlaczego tutaj jest tak ma€owody? S€ przecie€ ska€y wulkaniczne. Jest kilkana€cie €Xr€de€ energii, kt€re mog€ wymieni€. Jest l€d polarny. #M€wi si€, €e nie mo€na wierci€na pustyni - huragany i piachop€ywy niszcz€ "instalacje szybciej, ni€ si€ je montuje, o ile wcze€niej jeszcze nie dopadn€ ci€ czerwie. Nigdy nie natrafiono tam na €lad wody, tak czy owak. Lecz tajemnica, Wellington, prawdziwa tajemnica, to studnie wywiercone w tutejszych basenach i nieckach. Czyta€e€ o nich? - Na pocz€tku strumyczek i na tym koniec. - Lecz, Wellington, to jest dopiero tajemnica. By€a woda. Woda wysycha. I nigdy ju€ nie ma tam wody. Jednak€e drugiewiercenie tu€ obok daje ten sam efekt: strumyczek, kt€ry si€ urywa. Czy nigdy to nikogonie zaciekawi€o? - To jest ciekawe - powiedzia€. - Podejrzewasz jakie€ procesy €yciowe? Czy nie wysz€oby to w pr€bkach rdzenia? - Co by wysz€o? Obca substancja ro€linna...albo zwierz€ca? Kto by j€ rozpozna€? Odwr€ci€a si€ ponownie do skarpy. - Woda zostaje zatrzymana. Co€ zatyka jej uj€cie. To podejrzewam. - Mo€e przyczyna jest znana - powiedzia€. - Harkonnenowiepozamykali dost€p do wielu €Xr€de€ informacji na temat !Arrakis. Mo€e mieli pow€d, aby to ukry€. - Jaki pow€d? - zapyta€a. - A poza tym jest wilgo€ w atmosferze. Bardzo niewiele, na pewno, ale troch€ jest. To "g€€wne €Xr€d€o tutejszej wody,zbieranej przez oddzielacze wiatru i osadniki. Sk€d si€ bierze ta wilgo€? - Z czap polarnych? - Zimne powietrze absorbuje niewiele wilgoci, Wellington. Jest tu za kurtyn€ Harkonnen€w wiele spraw, #kt€re a€ si€ prosz€ bli€szego zbadania i nie wszystkie wi€€€ si€ bezpo€rednio z przypraw€. - Rzeczywi€cie jeste€my za kurtyn€ Harkonnen€w - powiedzia€. - Mo€e by... Urwa€, spostrzeg€szy raptown€ intensywno€€, z jak€ patrzy€a na niego. - Czy co€ si€ sta€o? - Spos€b w jaki m€wisz "Harkonnenowie" - powiedzia€a. - Nawet w g€osie mojego ksi€cia nie ma tyle jadu, kiedy wymawia on to znienawidzone imi€. Nie wiedzia€am, €e masz osobiste powody, by ich nienawidzi€, Wellington. Wielka Macierzy! Obudzi€em w "niej podejrzenia! - pomy€la€. - Teraz musz€ u€y€ wszelkich wybieg€w, jakich nauczy€a mnie Wanna. Mam tylko jedno wyj€cie: powiedzie€ jak najwi€cej prawdy. - Nie wiedzia€a€, €e moja €ona, moja Wanna - wzruszy€ ramionami, niezdolny m€wi€ z powodu nag€ego skurczu w gardle. - Oni... S€owa uwi€z€y mu w krtani. Wpad€ w pop€och, zacisn€€ mocno powieki, nic prawie nie czuj€c pr€cz agonii w piersi, $dop€ki jaka€ d€o€ nie dotkn€€adelikatnie jego ramienia. - Wybacz mi - powiedzia€a Jessika. - Nie mia€am zamiaru otwiera€ starych ran. "I pomy€la€a: A to bydlaki! Jego €on€ by€a Bene Gesserit - !wida€ to w nim jak na d€oni. I oczywi€cie Harkonnenowie j€ zamordowali. Oto kolejna nieszcz€sna ofiara z€€czona cheremem nienawi€ci z Atrydami. - Przepraszam - powiedzia€. - Nie mog€ o tym m€wi€. Otworzy€ oczy zdaj€c si€ na wewn€trzn€ €wiadomo€€ rozpaczy. To przynajmniej by€a prawda. Jessika wodzi€a po nim spojrzeniem zatrzymuj€c je na wystaj€cych ko€ciach policzkowych, na ciemnych cekinach sko€nych oczu jak migda€y, na kremowej cerze, na sznureczkach w€s€w zwisaj€cych nad purpurowymi wargami niczym portal, na w€skim podbr€dku. Zauwa€y€a,€e bruzdy na czole i !policzkach €wiadczy€y tyle€ o wieku co o troskach. Ogarn€€ j€ g€€boki afekt do niego. - €Za€uj€, €e ci€ sprowadzili€my, Wellington, w to niebezpieczne miejsce - powiedzia€a. - Przyjecha€em z w€asnej woli - odpar€. I to tak€e by€a prawda. - Ale ca€a ta planeta jest pu€apk€ Harkonnen€w. Musisz o tym wiedzie€. - Trzeba czego€ wi€cej ni€ pu€apki, by schwyta€ ksi€cia Leto - powiedzia€. I to tak€e by€a prawda. - Mo€e powinnam bardziej w !niego wierzy€ - rzek€a. - Jest genialnym taktykiem. - Zostali€my wyrwani z korzeniami. Dlatego czujemy si€ niepewnie. - A jak€e €atwo jest zabi€ wykorzenion€ ro€lin€ - powiedzia€a. - Szczeg€lnie kiedy si€ wsadzi j€ we wrog€ gleb€. - Czy na pewno ta gleba jest wroga? - By€y rozruchy na tle wody, gdy si€ roznios€o, jak wiele ludzi ksi€€€ tu sprowadza - powiedzia€a. - Usta€y dopiero wtedy, kiedy miejscowi "dowiedzieli si€, €e instalujemy nowe oddzielacze wiatru i skraplacze, by przej€€y to brzemi€. - Wody jest tu tylko tyle, €eby utrzyma€ ludzi przy €yciu - powiedzia€. - Oni wiedz€, €e je€li ich !przyb€dzie, a nie zwi€kszy si€ ilo€€ wody do picia, jej cena "p€jdzie w g€r€ i najbiedniejsi poumieraj€. Ale ksi€€€ rozwi€za€ ten problem. Rozruchy wcale nie musz€ !€wiadczy€ o trwa€ej wrogo€ci do niego. - I stra€e - powiedzia€a. - Wsz€dzie stra€e. I tarcze. Gdzie spojrze€, wsz€dzie wida€ t€ mgie€k€. Inaczej €yli€my na Kaladanie. - Dajmy tej planecie szans€ - powiedzia€. Lecz Jessika ponownie skierowa€a kamienne spojrzenie za okno. - Czuj€ €mier€ w tym zamku -rzek€a. - Hawat wyprawi€ tutaj przodem swych agent€w w sile batalionu. Tamci gwardzi€ci na zewn€trz to jego ludzie. Tragarze to jego ludzie. Ze skarbca bez €adnych!wyja€nie€ pobiera si€ wielkie sumy. A to oznacza tylko jedno: €ap€wki w wysokich #sferach. - Potrz€sn€€a g€ow€. - Dok€d kroczy Thufir Hawat, tam idzie €mier€ i zdrada. - Oczerniasz go. - Oczerniam? Ja go wychwalam. €Ymier€ i zdrada, toteraz nasza jedyna nadzieja. Ja po prostu nie mam z€udze€ co do metod Thufira. !- Powinna€...mie€ pe€ne r€ce roboty. Nie zostawi€ sobie ani chwili na takie niezdrowe... - Roboty! A co innego zabiera mi prawie wszystkie chwile, Wellington? Jestem sekretark€ksi€cia, mam tyle roboty, €e codziennie dowiaduj€ si€, co nowego b€dzie mi sp€dza€ senz powiek, a jemu nawet nie przyjdzie do g€owy, €e wiem otym. - Zacisn€€a wargi i powiedzia€a bezbarwnym g€osem: - Czasami zastanawiam si€, na ile moje handlowe wykszta€cenie "zawa€y€o, €e jego wyb€r pad€ na mnie. - Jak mam to rozumie€? Uderzy€ go jej cyniczny ton, gorycz, jakiej nigdy przed nimnie ujawni€a. - Nie s€dzisz, Wellington, €e !zwi€zana mi€o€ci€ sekretarka jest o niebo pewniejsza. - To jest poroniony pomys€, Jessiko. Reprymenda sama przysz€a mu na usta. Uczucia ksi€cia do jego konkubiny nie budzi€y !w€tpliwo€ci. Wystarczy€o tylkospojrze€, jak wodzi za ni€ oczami. Westchn€€a. - Masz racj€. Poroniony. Ponownie obj€€a si€ ramionami przyciskaj€c do cia€a pochw€ z krysno€em i my€l€c o zwi€zanej z nim nie zako€czonej sprawie. - Wkr€tce poleje si€ obficie krew - powiedzia€a. - Harkonnenowie nie spoczn€, !dop€ki nie legn€ w grobie, albo#oni, albo m€j ksi€€€. Baron nie mo€e zapomnie€, €e Leto jest spokrewniony z kr€lewskim rodem - niewa€ne jak daleko -podczas gdy, godno€ci Harkonnen€w pochodz€ z kiesy KHOAM. Ale zadra, kt€ra !tkwi w nim g€€boko do dzi€, to!€wiadomo€€, €e po bitwie pod Corrin jeden z Atryd€w skaza€ Harkonnena na banicj€ za tch€rzostwo. - Dawna wendeta - mrukn€€ Yueh. I poczu€ chwilowy !przyp€yw zapiek€ej nienawi€ci.Wpad€ w sid€a tamtej dawnej wendety, kt€ra zabi€a jego Wann€, czy - co gorsza - wyda€a j€ na tortury Harkonnen€w do czasu, a€ jej "m€€ spe€ni ich €€dania. Dawnawendeta omota€a go, a ci ludzie byli cz€€ci€ tej morderczej gry. Na ironi€ zakrawa€o, €e taka €mier€ mog€aby rozkwita€ tutaj na Arrakis, jedynym we wszech€wiecie €Xr€dle €yciodajnego melan€u, dawcy zdrowia. - O czym my€lisz? - spyta€a. "- My€l€, €e za przypraw€ daj€ ju€ na wolnym rynku sze€€set !dwadzie€cia tysi€cy solaris za dekagram. Za takie bogactwo mo€na mie€ wiele rzeczy. - Czy i ty nie jeste€ wolny od chciwo€ci, Wellington? - To nie chciwo€€. - A co? Wzruszy€ ramionami. !- Bana€. - Spojrza€ na ni€. - Pami€tasz smak swej pierwszej przyprawy? - Smakowa€a jak cynamon. - Lecz nigdy dwa razy tak samo - powiedzia€. - Ona jest jak €ycie, za ka€dym razem, kiedy jej kosztujesz, ukazuje inn€ twarz. Niekt€rzy utrzymuj€, €e przyprawa wywo€uje smakowy odruch warunkowy. Przekonuj€c si€, €e to mu dobrze robi, cia€o przyjmuje smak jako przyjemny - z lekka euforyczny. I tak, jak €ycia, nigdy nie uda si€ przyprawy wiernie zsyntetyzowa€. - My€l€, €e m€drzej by€my zrobili uchodz€c jako renegacipoza granice Imperium - powiedzia€a. Zorientowa€ si€, €e go nie #s€ucha, zastanowi€ si€ g€€bokonad jej s€owami. Tak, dlaczegonie zmusi€a ksi€cia, aby tak zrobi€? Mo€e go zmusi€ dos€ownie do wszystkiego. Zacz€€ m€wi€ szybko, poniewa€ by€a w tym prawda iokazja do zmiany tematu: - Czy uznasz to za zuchwa€o€€ z mojej strony... Jessiko, je€li zadam ci osobiste pytanie? !Przytuli€a si€ do wystaj€cego parapetu przeszyta niewyt€umaczalnym niepokojem. - Oczywi€cie, €e nie. Jeste€...moim przyjacielem. - Dlaczego nie zmusi€a€ ksi€cia, by ci€ po€lubi€? !Odwr€ci€a si€, z podniesion€ g€ow€, z ogniem w oczach. - Zmusi€ go do po€lubienia mnie? Ale... - Nie powinienem by€ pyta€ - powiedzia€. - Nie. - Wzruszy€a ramionami. - Istniej€ po temu wa€ne racje polityczne: dop€ki m€j ksi€€€ jest wolny, co poniekt€re z wysokich rod€w "mog€ nadal liczy€ na koligacj€.Poza tym... - westchn€€a. - Motywowanie ludzi, naginanie ich do swojej woli wytwarza wnas cyniczny stosunek do cz€owiecze€stwa. Poni€a ono wszystko, czego dotknie. Gdybym go zmusi€a do tego... to jakby nie on to zrobi€. - Co€ takiego mog€aby powiedzie€ moja Wanna - wyszepta€. I to tak€e by€€ prawda. Zakry€ d€oni€ usta, prze€ykaj€c nerwowo. Nigdy nie by€ bli€ej wyznania, wyspowiadania si€ przed ni€ ze swojej potajemnej roli. Jessika odezwa€a si€, niwecz€c €w moment. !- Poza tym, Wellington, ksi€€€to w istocie dw€ch ludzi. Jednego z nich bardzo kocham.Jest uroczy, dowcipny, delikatny...czu€y - ma to wszystko, czego mo€e kobietazapragn€€. Lecz tamten drugi m€€czyzna jest zimny, grubosk€rny, w€adczy, egoistyczny - ostry i okrutny jak zimowy wiatr. To cz€owiek ukszta€towany przez ojca. Twarz jej si€ wykrzywi€a. - Szkoda, €e ten staruch nie zmar€, gdy narodzi€ si€ m€j ksi€€€! W ciszy, jaka zapad€a mi€dzy nimi, da€ si€ s€ysze€ szmer story muskanej powiewem wentylatora. Po chwili odetchn€€a pe€n€ piersi€ i powiedzia€a: - Leto ma racj€, te pokoje s€ milsze od tamtych w pozosta€ej cz€€ci domu. Odwr€ciwszy si€ omiot€a spojrzeniem pomieszczenie. - Gdyby€ nie mia€ nic przeciwko temu, Wellington, chc€ jeszcze raz obej€€ to skrzyd€o, zanim wyznacz€ kwatery. Kiwn€€ g€ow€. - Ale€ oczywi€cie. $I pomy€la€: Gdyby€ tylko istnia€ jaki€ spos€b, by nie wykona€ tego, co musz€ uczyni€. Jessika opu€ci€a ramiona, wysz€a na korytarz i przystan€€a na moment bij€c "si€ z my€lami. Przez ca€y czas naszej rozmowy on co€ "ukrywa€, co€ w sobie dusi€. By nie zrani€ moich uczu€, zapewne. To dobry cz€owiek. Ponownie opad€y j€ w€tpliwo€ci i ma€o nie zawr€ci€a, by w konfrontacji zYuem wydrze€ z niego to, co zatai€. Ale bym go jedynie zawstydzi€a, przestraszy€by si€ widz€c, jak €atwo go rozszyfrowa€. Powinnam pok€ada€ wi€cej ufno€ci w swoich przyjacio€ach. ‚Ž‚‚‚‘‚’‚“‚”‚•‚–‚—‚˜‚™‚š‚›‚œ‚‚ž‚Ÿ‚ ‚Ё‚Ђ‚Ѓ‚Є‚Ѕ‚І‚Ї‚Ј‚Љ‚Њ‚Ћ‚Ќ‚­‚Ў‚Џ‚А‚Б‚‚ÂĂЕ‚Ж‚З‚И‚Й‚К‚Л‚М‚Н‚О‚П‚Ђт҂ӂԂՂւׂ؂Щ‚Ъ‚Ы‚Ь‚Э‚Ю‚Я‚а‚б‚в‚г‚д‚е‚ж‚з‚и‚й‚к‚л‚м‚нWielu podkre€la szybko€€, z jak€ Muad'Dib przyswoi€ sobie wymogi Arrakis. Bene Gesserit !znaj€ oczywi€cie €Xr€d€a tej szybko€ci. Innym mo€emy powiedzie€, €e Muad'Dib uczy€!si€ pr€dko, poniewa€ najpierw przeszed€ szkolenie, jak si€ uczy€. A najpierwsz€ ze wszystkich otrzyma€ lekcj€ podstawowej wiary, €e mo€e si€ nauczy€. Szokuje odkrycie, jak wielu ludzi nie wierzy, €e mog€ si€ nauczy€, a o ile wi€cej uwa€a, €e nauka jest zpiecze€stwa si€ nie , є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПGpи c $HH Z c ‡IЂр ^ ъJ‚ Š c €HK +ё c ЋL§5y U  trudna. Muad'Dib wiedzia€, €e ka€de zdarzenie niesie jak€€ lekcj€. z Cz€owiecze€stwa Muad'Dibd"pi€ra ksi€€niczki Irulan $Paul le€a€ na €€€ku i udawa€, $€e €pi. Z €atwo€ci€ schowa€ w d€oni tabletk€ nasenn€ Yuego udaj€c, €e j€ popija. Pohamowa€ €miech. Nawet matka uwierzy€a, €e €pi. #Pragn€€ zerwa€ si€ i wyprosi€ u niej pozwolenie na w€dr€wk€po pa€acu, ale zdawa€ sobie "spraw€, €e ona si€ nic zgodzi. Wszystko by€o jeszcze w zbytniej rozsypce. Nie. Tak jest najlepiej. Wymykaj€c si€ bez pytania nie z€ami€ zakaz€w, no i zostan€ w budynku, gdzie jest bezpiecznie. S€ysza€ rozmow€ matki i Yuego w drugim pokoju. Ich !s€owa dociera€y niewyra€Xnie - co€ o przyprawie... o Harkonnenach. G€osy wznosi€y si€ i opada€y. Uwag€ Paula zaprz€tn€€o rze€Xbione wezg€owie €€€ka - przytwierdzona do €ciany imitacja wezg€owia kry€a uk€ad sterowania urz€dzeniamiw pokoju. W drewnie przedstawiono ryb€ wyskakuj€c€ ponad wypuk€e, br€zowe fale. Wiedzia€, €e kiedy naci€nie jedyne widoczne oko ryby, zapal€ si€ dryfowe lampy w pokoju. Przekr€cenie jednej z Fal !regulowa€o wentylacj€. Innej - temperatur€. Paul po cichutku siad€ na €€€ku. Z lewej strony pod €cian€ sta€ wysoki rega€. Mo€na go by€o odsun€€ na boki wtedy ukazywa€a si€ szafa zszufladami z jednej strony. Klamka drzwi na korytarz !imitowa€a dr€€ek ornitoptora. Pok€j urz€dzono jakby z zamiarem oczarowania Paula. !Pok€j i ta planeta. Przypomnia€sobie ksi€gofilm, kt€ry pokaza€ mu Yueh - "Arrakis: O€rodek Do€wiadczalny Botaniki Pustyni Jego Imperatorskiej Mo€ci". Ksi€gofilm by€ stary, sprzed odkrycia przyprawy. W pami€ciPaula przemkn€€y nazwy, ka€da ze swym obrazem odci€ni€tym mnemotechnicznym rytmem ksi€gi: saguaro, o€li rzep, palma daktylowa, werbena piaskowa, nocna €wieca, kaktus bary€kowaty, Jucca brevifolia. Cotinus coggyria. Covillea mexicana...lis, vulpes macrotis, jastrz€b pustynny, skoczek pustynny... Nazwy i obrazy, nazwy i obrazy z ziemskiej przesz€o€cicz€owieka - a wiele nigdzie indziej ju€ nie spotykanych we wszech€wiecie, tylko tutaj, na Arrakis. Trzeba si€ uczy€ o tylu nowych rzeczach- o przyprawie. I o czerwiach pustyni. W s€siednim pokoju trzasn€€y drzwi. Paul us€ysza€ kroki matki oddalaj€ce si€ w g€€b korytarza. Wiedzia€, €e doktorYueh znajdzie sobie co€ do czytania i zostanie w przyleg€ym pokoju. Nadszed€ ju€ moment, by wyruszy€ na eskapad€. Paul wykrad€ si€ z €€€ka i skierowa€ kroki do rega€u otwieraj€cego si€ na szaf€. Przystan€€ s€ysz€c "szmer za plecami, odwr€ci€ si€.Rze€Xbione wezg€owie €€€ka opad€o na miejsce, z kt€rego si€ podni€s€. Paul zamar€ i bezruch ocali€ mu €ycie. Spoza"wezg€owia wysun€€ si€ male€kigrot-go€czak, najwy€ej !pi€ciocentymetrowej d€ugo€ci. Paul rozpozna€ to w mgnieniu !oka - pospolit€, skrytob€jcz€ bro€, o kt€rej uczono od male€ko€ci ka€de dziecko krwikr€lewskiej. Drapie€na, metalowa drzazga, sterowana "z bliska czyj€€ r€k€ i okiem. Potrafi€a zary€ si€ w ruchomym ciele i po nitkach nerw€w utorowa€ sobie drog€ do najbli€szego z €ywotnych !narz€d€w. Go€czak uni€s€szy si€ przejecha€ bokiem przez pok€j tam i z powrotem. Paul uzmys€owi€ sobie, co wie na jego temat: ograniczenia grota-go€czaka: kompresja pola dryfowego zak€€ca widzenie oka przeka€Xnika. Sk€ro nic pr€cz nik€ego o€wietlenia pokoju nie odzwierciedla mu celu, operator b€dzie kierowa€ si€ ruchem - jakimkolwiek. #Tarcza le€a€a na €€€ku. Lance laserowe str€ca€y go€czaki, ale by€y kosztowne i notorycznie si€ psu€y, a poza tym zawsze istnia€a gro€Xba wybuchu fajerwerku, gdyby wi€zka laserowa przeci€€a aktywn€ tarcz€. Atrydzi wierzyli w osobiste tarcze i !przytomno€€ umys€u. Zastyg€y w katatonicznym prawie bezruchu Paul wiedzia€, €e teraz jedynie przytomno€€ umys€u pozosta€a mu, €eby stawi€ czo€o niebezpiecze€stwu. l Grot-go€czak wzni€s€ si€ o #dalsze p€€ metra. Ko€ysa€ si€ tam i z powrotem w smugach €wiat€a, przeszukuj€c pok€j na wszystkie strony. Musz€ pr€bowa€ go z€apa€ - #pomy€la€ Paul. - B€dzie €liski na spodzie od pola dryfowego. Musz€ go mocno chwyci€. Go€czak opad€ p€€ metra, zjecha€ na lewo i zawr€ciwszy#okr€€y€ €€€ko. Dobiega€o od niego ciche buczenie. Kto tym dra€stwem steruje? - g€owi€ "si€ Paul. - Musi by€ niedaleko. M€g€bym krzykn€€ na Yuego, ale to go dopadnie, jak tylko otworzy drzwi. Za jego plecami zaskrzypia€y drzwi od korytarza. Kto€ w niezapuka€. Otworzy€y si€. !Grot-go€czak €mign€€ mu ko€og€owy w kierunku ruchu. Prawar€ka Paula wystrzeli€a do przodu i w d€€, chwytaj€c €mierciono€ne narz€dzie. "Go€czak bucza€ i skr€ca€ si€ w rozpaczliwie zaci€ni€tej na #nim d€oni. Paul zamachn€€ si€ iz gwa€townego p€€obrotu trzasn€€ nosem drzazgi w metalow€ p€yt€ drzwi. Us€ysza€ chrupni€cie zmia€d€onego na czubku oka i go€czak zamar€ w jego d€oni. Mimo to dla pewno€ci nie popu€ci€ chwytu. Podni€s€ !wzrok i napotka€ czysty b€€kitotwartego spojrzenia Szadout Mapes. - Tw€j ojciec przysy€a po ciebie - powiedzia€a. - W sieniczekaj€ ludzie z eskorty. !Paul kiwn€€ g€ow€ skupiaj€c wzrok i uwag€ na obcej kobiecie w s€u€ebnym br€zie workowatej sukni. Spogl€da€a teraz na przedmiot zaci€ni€ty w jego d€oni. - S€ysza€am o czym€ takim - powiedzia€a. - Zabi€by mnie, prawda? #Musia€ prze€kn€€, nim zdo€a€ przem€wi€. - To ja... by€em celem: - Ale sz€o na mnie. - Bo si€ rusza€a€. Zastanawia€ si€: Kim jest to stworzenie? - Zatem uratowa€e€ mi €ycie -powiedzia€a. - Uratowa€em €ycie nam obojgu. - Wygl€da na to, €e mog€e€ mnie zostawi€ na pastw€ tegoczego€, a sam uciec. - Kim jeste€? - zapyta€. - Szadout Mapes, ochmistrzyni. !- Sk€d wiedzia€a€, gdzie mnie znale€X€? - Twoja matka mi powiedzia€a.Spotka€am j€ przy schodach do magicznego w ko€cu korytarza. - Wskaza€a na prawo. - Ludzie twojego ojca nadal czekaj€. To b€d€ ludzie Hawata - pomy€la€. - Musimy znale€X€ operatora tego urz€dzenia. - Id€X do ludzi mojego ojca. Powiedz im. €e z€apa€em grota-go€czaka w budynku i €eby si€ rozeszli na poszukiwanie operatora. Ka€ im natychmiast otoczy€ pa€ac $i teren. B€d€ wiedzieli, jak si€ do tego zabra€. To musi by€ kto€ obcy. - Zaduma€ si€: A mo€e to ona Ale by€ przekonany, €e nie. Go€czakiem kto€ kierowa€, gdy wchodzi€a. - Zanim zrobi€, co ka€esz, m€odzie€cze - powiedzia€a Mapes - musimy wyr€wna€ nasze rachunki. Z€o€y€e€ na mnie brzemi€ wody, a nie za bardzo mam ochot€ je d€Xwiga€. Lecz my, Fremeni, "sp€acamy d€ugi i wdzi€czno€ci,i nikczemno€ci. I wiadomo nam,!€e w€r€d was jest zdrajca. Nie wiemy kto, ale €e istnieje, za to dajemy g€ow€. Jego to zapewne r€ka prowadzi€a ten krajak cia€a. Paul przyj€€ to w milczeniu: "zdrajca". Nim zd€€y€ si€ odezwa€, nieznajoma kobieta odwr€ci€a si€ i pobieg€a z powrotem do wyj€cia. Przysz€o!mu na my€l, by j€ przywo€a€, !ale by€o w niej co€ takiego, co mu m€wi€o, €e j€ tym urazi. Powiedzia€a, co by€o jej wiadome, i teraz zamierza€a !zrobi€, co "kaza€". Lada chwiladom zaroi si€ lud€Xmi Hawata. Wr€ci€ pami€ci€ do innych fragment€w owej dziwnej rozmowy: "magiczny pok€j". Spojrza€ w lewo we wskazanymprzez ni€ kierunku. "My, Fremeni". A wi€c to by€a Fremenka. Zatrzyma€ si€ na mrugni€cie mnemotechnicznej migawki, rejestruj€cej w jego pami€ci obraz jej twarzy: pomarszczone jak €liwka, ciemnobr€zowe rysy, b€€kitne w b€€kicie oczy bez odrobiny $bia€ka. Do€€czy€ imi€: Szadout Mapes. Nadal €ciskaj€c strzaskany go€czak zawr€ci€ w g€€b "pokoju, lew€ r€k€ zgarn€€ pas!tarczowy z €€€ka, owin€€ go !wok€€ bioder i dopi€€ ju€ w biegu, w drodze z pokoju i dalej korytarzem w lewo. Powiedzia€a, €e gdzie€ tutaj jest jego matka...schody..."magiczny pok€j". ‚о‚п‚р‚с‚т‚у‚ф‚х‚ц‚ч‚ш‚щ‚ъ‚ы‚ь‚э‚ю‚я‚№‚ё‚ђ‚ѓ‚є‚ѕ‚і‚ї‚ј‚љ‚њ‚ћ‚ќ‚§‚ў‚џƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒ ƒ ƒ ƒ ƒ ƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒ ƒ!ƒ"ƒ#ƒ$ƒ%ƒ&ƒ'ƒ(ƒ)ƒ*ƒ+ƒ,ƒ-C€€ takiego podtrzymywa€o "lady Jessik€ w godzinie pr€by'' Zastan€wcie si€ g€€boko nad aforyzmem Bene Gesserit, a mo€e zrozumiecie: "Ka€da przebyta do ko€ca droga prowadzi dok€adnie donik€d. !Wdrap si€ na g€r€ tylko tyle, by sprawdzi€, €e jest g€r€. Nie zobaczysz g€ry z jej szczytu". z "Muad'Dib, uwagi o rodzinie" pi€ra ksi€€niczki Irulan W ko€cu po€udniowego "skrzyd€a Jessika natkn€€a si€ na metalowe schody wznosz€ce si€ spiral€ do owalnych drzwi. Zerkn€€a za siebie na korytarz i ponownie na drzwi. Owalne? - zdumia€a si€. Co za dziwny kszta€t drzwi domowych. Za oknami pod spiral€ schod€w widzia€a ogromne bia€e s€o€ce Arrakis chyl€ce si€ ku wieczorowi. D€ugie cienie przeszywa€y korytarz. Zwr€ci€a uwag€ na schody. Ostre boczne €wiat€o wydoby€o grudki wyschni€tej ziemi na a€urowym metalu #stopni. Jessika po€o€y€a d€o€ !na por€czy, zacz€€a wchodzi€.Por€cz by€a ch€odna pod dotykiem przesuwaj€cej si€ d€oni. Stan€€a pod drzwiami, ujrza€a, €e nie maj€ klamki, za€ tam, gdzie powinna si€ znajdowa€, widnia€o lekkie wkl€€ni€cie. Przecie€ nie zamek papilarny -powiedzia€a sama do siebie. Zamek papilarny musi by€ nastrojony do kszta€tu i linii d€oni jednego osobnika. Jednakwygl€da€o to na zamek "papilarny. Istnia€y za€ sposoby otworzenia ka€dego zamka papilarnego nauczono j€ tego !w szkole. Jessika obejrza€a si€ dla pewno€ci, €e nikt jej nie obserwuje, przycisn€€a d€o€ do wg€€bienia w drzwiach, "odwr€ci€a si€ i ujrza€a Mapes u st€p schod€w. !- Ludzie w Wielkiej Sali m€wi€,€e ksi€€€ przysy€a ich po m€odego panicza Paula - powiedzia€a Mapes. - Maj€ ksi€€€cy sygnet i gwardzista ich zidentyfikowa€. Spojrza€a na drzwi i z powrotem na Jessik€. Ostro€na ta Mapes - pomy€la€a Jessika. - Dobry to znak. - Jest w pi€tym pokoju licz€c od tego ko€ca korytarza, taka ma€a sypialnia powiedzia€a. - Gdyby€ mia€a k€opot z obudzeniem go, wezwij z s€siedniego pokoju doktora Yuego. Paul mo€e potrzebowa€czego€ na przebudzenie. Ponownie Mapes rzuci€a przenikliwe spojrzenie na owalne drzwi i Jessice wyda€o si€, €e wyczyta€a w jej oczach odraz€. Nim zd€€y€a zapyta€ o drzwi i co kry€y, Mapes zawr€ci€a i w po€piechuodesz€a korytarzem. Hawat por€czy€ za ten dom - !pomy€la€a Jessika. - Nie mo€e tu by€ nic szczeg€lnie okropnego. Pchn€€a drzwi. Otworzy€y si€ do wewn€trz nama€e pomieszczenie z drugimi owalnymi drzwiami naprzeciwko. Drugie drzwi "mia€y jako klamk€ obr€cz ko€a.€Yluza powietrzna! - poj€€a Jessika. Spojrza€a w d€€ i zobaczy€a podp€rk€ do drzwi, kt€ra upad€a na pod€og€ male€kiego pokoiku. Podp€rka nosi€a w€asnor€czny znak Hawata. Drzwi podparto i zostawiono otwarte. Kto€ pewnie przypadkowo zwali€ podp€rk€ nie zdaj€c sobie sprawy, €e drzwi zewn€trzne zamkn€ si€ na zatrzask "papilarny. Przest€pi€a kraw€d€Xwchodz€c do ma€ego korytarzyka. Po co w domu €luza powietrzna? - nie mog€a "zrozumie€. I nagle przysz€y jej na my€l egzotyczne stworzenia pozamykane w sztucznych klimatach. Sztuczny klimat! To mia€oby sens na Arrakis, gdzie najbardziej -sucholubne porosty spoza planety wymaga€y nawadniania. Drzwi za jej plecami zacz€€y si€ zamyka€. Z€apa€a je i zablokowa€a otwarte dr€€kiemzostawionym przez Hawata. Ponownie stan€€a przed wewn€trznymi drzwiami i obr€cz€ rygluj€c€ - teraz !zauwa€y€a zatart€ inskrypcj€ wyryt€ w metalu ponad ko€em.Rozpoznaj€c s€owa w j€zyku galach, odczyta€a: "Cz€owieku! Oto cudowna cz€stka bo€ego €wiata; zatemsta€ przed ni€ i naucz si€ mi€owa€ doskona€o€€ Najwy€szego Przyjaciela Twego". Jessika napar€a na ko€o. Obr€ci€o si€ w lewo i !wewn€trzne drzwi uchyli€y si€.agodny powiew musn€€ jej policzek, poruszy€ w€osami. Poczu€a zmian€ w powietrzu, jego bogatszy aromat. Otworzy€a drzwi na o€cie€ zapuszczaj€c przez nie spojrzenie w g€szcz zielono€ci%zalanej €€€tym, blaskiem. €Z€€te!s€o€ce? - zdziwi€a si€. I po chwili: Szk€o filtracyjne! Przest€pi€a pr€g i drzwi zatrzasn€€y si€ za ni€. - Oran€eria mokrej planety - wyszepta€a. Zewsz€d otacza€y j€ doniczkowe ro€liny i nisko przyci€te drzewa. Pozna€a mimoz€, kwitn€c€ pigw€, sondagi, zielono ukwiecon€ pleniscent€, akarso w zielone ibia€e pasy...r€€e... Nawet r€€e! Nachyli€a si€ nad gigantycznym r€€owym kwiatem wdychaj€c jego wo€,po chwili wyprostowa€a si€ i przyjrza€a pomieszczeniu. Pochwyci€a miarowy szmer. Rozdzieli€a g€szcz !zachodz€cych na siebie li€ci i skierowa€a spojrzenie na €rodek pokoju. Ujrza€a niziutk€ fontann€. Regularny szmer pochodzi€ od snuj€cego si€ i rozszczepiaj€cego €uku wody, kt€ra spada€a do metalowej misy z g€uchym odg€osem galopady. Jessika podda€a si€ kr€tkiemu €wiczeniu na wyostrzenie zmys€€w i rozpocz€€a metodyczny obch€d po obwodzie pokoju. Na oko mia€ on oko€o dziesi€ciu metr€w kwadratowych. Z jego po€o€enia ponad szczytem korytarza oraz po subtelnych r€€nicach w konstrukcji zorientowa€a si€, €e zosta€ pobudowany na dachu tego skrzyd€a d€ugo po tym, jak wzniesiono oryginaln€ budowl€.Przystan€€a na po€udniowych obrze€ach pokoju przed szerok€ tafl€ szk€a "filtracyjnego, rozgl€daj€c si€ woko€o. Ca€a powierzchnia u€ytkowa w tym pokoju by€a zapchana egzotycznymi !ro€linami z wilgotnego klimatu. Co€ zaszele€ci€o w zieleni. Jessika zastyg€a w napi€ciu, lecz zaraz spostrzeg€a prosty zegarowy serwok o ramionach z rur i w€€a. Jedno rami€ unios€o si€, wyrzuci€o drobniutko rozpylony strumie€ wody, kt€ra okry€a mg€€ jej $policzki. Rami€ z€o€y€o si€, a ona spojrza€a, co zosta€o zroszone: to by€a papro€ drzewiasta. Wsz€dzie woda w tym pomieszczeniu - na planecie, gdzie woda jest najcenniejsz€ esencj€ €ycia. Marnotrawstwo wody tak !ra€€ce, €e w Jessice zamar€o !serce. Wyjrza€a na po€€€cone !filtrem s€o€ce. Uczepi€o si€ nisko nad szczerbatym horyzontem ponad €cianami urwisk tworz€cymi fragment olbrzymiego skalnego wypi€trzenia znanego jako Mur Zaporowy. "Szk€o filtracyjne - pomy€la€a. "- Aby przemieni€ bia€e s€o€ce w co€ €agodniejszego i bli€szego. Kt€€ m€g€ wybudowa€ takie pomieszczenie? Leto? To do niego podobne, taka niespodzianka jako podarunek !dla mnie - tylko €e nie by€o nato czasu. I mia€ na g€owie powa€niejsze sprawy. Przypomnia€y jej si€ doniesienia, €e wiele arraka€skich dom€w izolowano€luzami powietrznymi w drzwiach i oknach dla zachowania i odzyskiwania wilgoci wn€trzy. Leto powiedzia€, €e zignorowanie !takich €rodk€w ostro€no€ci w ich domu jest €wiadom€ deklaracj€ pot€gi i bogactwa, bowiem ich drzwi i okna zabezpieczono jedynie przed wszechobecnym py€em. Lecz ten pok€j deklarowa€ co€ o wiele bardziej znacz€cego ni€ brak wodnych uszczelnie€ drzwi wej€ciowych. Ocenia€a, €e to pomieszczenie rekreacyjne zu€ywa€o ilo€€ wody wystarczaj€cych do utrzymania tysi€ca os€b na Arrakis - by€ mo€e wi€cej. Jessika przesz€a wzd€u€ okna,nie odrywaj€c oczu od wn€trza oran€erii. Dzi€ki zmianie pozycji dostrzeg€a przy fontannie metaliczny blatna wysoko€ci sto€u, a na nim mign€€ jej bia€y notatnik i stylograf, cz€€ciowo przes€oni€te zwisaj€cym wachlarzowatym li€ciem. Podesz€a do stolika, zauwa€aj€c na nim inskrypcje Hawata, zapozna€a si€ z tre€ci€ zapisanej kartki. Do lady Jessiki Oby to miejsce da€o ci tyle szcz€€cia, ile mnie dawa€o. iecze€stwa si€ nie , є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBM€/ c cNЏ , c ЦOл‡ c )Pb ѓ c ŒQU+ќ яRQ.. c € S8@ p!Prosz€, pozw€l, aby ten pok€j przekaza€ lekcj€, jakiej nauczyli€my si€ od tych samych nauczycieli: blisko€€ po€€danej rzeczy kusi cz€owieka, by uleg€ s€abo€ciom. Na drodze tej czyha zguba. Z najlepszymi €yczeniami Margot lady Fenring Jessika pokiwa€a g€ow€ przypominaj€c sobie, €e Leto wymienia€ hrabiego Fenringa jako poprzedniego namiestnikaImperatora na Arrakis. Lecz natychmiastowej uwagi wymaga€a zaszyfrowana w li€cie informacja, kt€rej $spos€b u€o€enia m€wi€, €e jej autorka te€ jest Bene Gesserit. Przelotna my€l nape€ni€a Jessik€ gorycz€: !hrabia po€lubi€ swoj€ pani€. !Owa my€l ko€ata€a si€ jeszcze w jej g€owie, gdy ju€ Jessika !pochyla€a si€ szukaj€c ukrytejwiadomo€ci. Musia€a tu by€. Pozostawiony na widoku list zawiera€ kodowy zwrot, jaki ka€da Bene Gesserit nie zwi€zana zakazem szko€y mia€a obowi€zek przekaza€ drugiej Bene Gesserit, kiedy wymaga€y tego okoliczno€ci. "Na drodze tej czyha zguba". Jessika zmaca€a sp€d listu, przejecha€a d€oni€ po powierzchni kartki w poszukiwaniu kropek kodu. Nic.Przebieg€a badawczymi palcami brzeg notatnika. Nic. Od€o€y€a list tak, jak go znalaz€a, odczuwaj€c nagl€c€!presj€. Co€ w pozycji listu? - zastanowi€a si€. Ale Hawat prze ukuwa€ ten pok€j i niew€tpliwie poruszy€ list. #Spojrza€a na li€€ ponad kartk€.Li€€? Pukn€€a palcem po spodzie li€cia, wzd€u€ kraw€dzi, po szypu€ce. Jest tutaj! Palce odnalaz€y delikatne punkciki szyfru, przebieg€y tekst jednym poci€gni€ciem: ""Tw€j syn i ksi€€€ s€ o krok od zguby. Jak€€ sypialni€ urz€dzono tak, by skusi€a twego syna. H naszpikowa€ j€ €mierciono€nymi pu€apkami przeznaczonymi do wykrycia, zostawiaj€c jedn€, kt€ra mo€e uj€€ uwagi". Jessika powstrzyma€a odruch, by natychmiast biec do Paula; nale€a€o zapozna€ si€ z !tre€ci€ przes€ania do ko€ca. Jej palce €miga€y po kropkach:""Nie orientuj€ si€ dok€adnie w charakterze zagro€enia, ale %wi€€e si€ to jako€ z €€€kiem. Gro€Xba dla twego ksi€cia ma zwi€zek ze zdrad€ kt€rego€ zzaufanych towarzyszy lub adiutant€w. H zamierza zrobi€ z ciebie podarunek dla jakiego€ s€ugusa. O ile wiem, ta oran€eria jest bezpieczna. Wybacz, €e nie jestem w stanie powiedzie€ wi€cej. Moje"€Xr€d€a .informacji s€ sk€pe, jako €e m€j hrabia nie zaprzeda€ si€ H. Musz€ ko€czy€. MF". Jessika odepchn€€a li€€ od $siebie, obr€ci€a si€, by gna€ z powrotem do Paula. W tym momencie otworzy€y si€ z trzaskiem drzwi €luzy powietrznej. Wpad€ przez pr€gPaul €ciskaj€c co€ w prawej d€oni, zatrzasn€€ drzwi za sob€. Ujrzawszy matk€ !przedar€ si€ do niej pomi€dzy li€€mi, rzuci€ okiem na fontann€, w€o€y€ d€o€ z zaci€ni€tym w niej przedmiotem pod strug€ wody. !- Paul! - Z€apa€a go za rami€ nie spuszczaj€c oczu z jego r€ki. - Co to? M€wi€ oboj€tnie, ale w jego tonie wyczula wysi€ek: - Grot-go€czak. Z€apa€em go w swoim pokoju i zgniot€em mu nos, ale ostro€no€€ nie zawadzi. Woda powinna go za€atwi€. - Zanurz go! - rozkaza€a. Us€ucha€. Po chwili powiedzia€a: - Zabierz r€k€. Zostaw to w wodzie. $Wyci€gn€€ d€o€ i otrz€saj€c zniej wod€ spogl€da€ na nieruchomy kawa€ek metalu w fontannie. Jessika od€ama€a "€odyg€ ro€liny i szturchn€€a ni€ morderczy o€cie€. By€ martwy. Upu€ci€a €odyg€ do wody"popatrzy€a na Paula. Mierzy€ wzrokiem pok€j z przenikliw€ natarczywo€ci€, w!kt€rej rozpozna€a Metod€ B. G.- W tym pomieszczeniu mo€nawszystko ukry€ - powiedzia€. - Mam powody uwa€a€, €e jest bezpieczne - odpar€a. - M€j pok€j te€ mia€ by€ bezpieczny. Hawat powiedzia€... - To by€ grot-go€czak - przypomnia€a mu. - To za€ oznacza, €e wewn€trz budynku musia€ by€ kto€, kto nim sterowa€. Wi€zka prowadz€ca grot ma ograniczony zasi€g. Mogli t€ zabawk€ przeszmuglowa€ tutaj po inspekcji Hawata. Ale my€la€a o wiadomo€ci z !li€cia: "...zdrada kt€rego€ z zaufanych towarzyszy lub adiutant€w". Nie Hawat przecie€. Och, z pewno€ci€ nie Hawat. - Ludzie Hawata w€a€nie przeszukuj€ dom - powiedzia€. - Ten go€czak omal nie trafi€ !starej kobiety, kt€ra przysz€a mnie obudzi€. - Szadout Mapes - powiedzia€a Jessika przypominaj€c sobie spotkaniena schodach. - Ojciec wzywa ci€ na... - Z tym mo€emy zaczeka€ - przerwa€ jej Paul. - Dlaczego uwa€asz, €e ten pok€j jest bezpieczny? Wskaza€a na list i opowiedzia€a mu o nim. Odpr€€y€ si€ z lekka. Lecz Jessiki nie opu€ci€o wewn€trzne napi€cie. Grot-go€czak! Matko Mi€osierna! Tylko swemu wyszkoleniu zawdzi€cza€a to, "€e nie dosta€a napadu histerii. Paul powiedzia€ jakby chodzi€oo zwyk€€ rzecz: - To oczywi€cie Harkonnenowie. Musimy sko€czy€ z nimi. Rozleg€o si€ pukanie do drzwi €luzy powietrznej - kto€ wystuka€ has€o korpusu Hawata. - Wej€€ - zawo€a€ Paul. Drzwi stan€€y otworem i do €rodka zajrza€ wysoki m€€czyzna w mundurze Atryd€w z insygniami Hawata na czapce. - O, jeste€, sir - rzek€. - Ochmistrzyni powiedzia€a, €e tu b€dziesz. Rozejrza€ si€ po pokoju. - W piwnicy by€a kamienna pryzma, a w niej nakryli€my cz€owieka. Mia€ konsol€ go€czaka. - Chc€ by€ przy przes€uchaniu- powiedzia€a Jessika. - Przykro mi, o pani. Uszkodzili€my go w trakcie wyci€gania. Umar€. - Nie ma po czym go zidentyfikowa€? !- Jeszcze nic nie znale€Xli€my, o pani. - Czy to by€ kto€ miejscowy? "- zapyta€ Paul. Jessika skin€€ag€ow€ doceniaj€c bystro€€ pytania. - Wygl€da€ na miejscowego - powiedzia€ cz€owiek Hawata. - Wydaje si€, €e wsadzili go do tej pryzmy z g€r€ miesi€c temu i zostawili, by czeka€ w niej na nasze przybycie. Kamie€ i zaprawa w miejscu, gdzie przedosta€ si€ do piwnicy, by€y nie naruszone, kiedy badali€my wczoraj dom. R€cz€ za to sw€ reputacj€. - Nikt nie kwestionuje twej sumienno€ci. - Ja j€ kwestionuj€, o pani. Powinni€my u€y€ sond akustycznych tam na dole. - Rozumiem, €e w€a€nie teraz to robicie - powiedzia€ Paul. - Tak, sir. - Przeka€ mojemu ojcu, €e si€ sp€€Xnimy. - Tak jest, sir. - Zerkn€€ na Jessik€. - Jest rozkaz Hawata,by w takich okoliczno€ciach jak te otoczy€ m€odego pana stra€€ w bezpiecznym miejscu.- Ponownie rozejrza€ si€ po pokoju. - Co to za pomieszczenie - Mam powody uwa€a€, €e jest bezpieczne - powiedzia€a.- Sprawdzili€my je oboje, Hawat i ja. - Postawi€ tu zatem wart€ pod drzwiami, pani, p€ki nic przeczeszemy pa€acu jeszcze raz. Sk€oni€ si€, zasalutowa€ Paulowi i wycofa€ si€ ty€em zatrzaskuj€c za sob€ drzwi. Paul przerwa€ nag€€ cisz€: #- Nie lepiej, €eby€my p€€Xni€j sami przeszukali dom? Twoje oczy potrafi€ zobaczy€ rzeczy, kt€re umkn€ innym. - To skrzyd€o by€o jedynym miejscem, kt€rego nie zbada€am - powiedzia€a. Od€o€y€am to na p€€Xniej, poniewa€... - Poniewa€ Hawat zaj€€ si€ nim osobi€cie - doko€czy€. Spojrza€a mu w twarz. - Nie ufasz Hawatowi? - spyta€a. "Ufam, ale on si€ starzeje...jest przepracowany. Mogliby€my ul€y€ mu troch€. - To by go tylko upokorzy€o i zmniejszy€o jego sprawno€€ - powiedzia€a. Mucha si€ nie dostanie do tego skrzyd€a, jakon o tym us€yszy. B€dzie mu wstyd, €e... - Musimy poczyni€!w€asne kroki - powiedzia€ Paul.- Hawat s€u€y z honorem ju€ trzeciemu pokoleniu Atryd€w -odpar€a. - Zas€uguje na wszelki szacunek i zaufanie, na jakie nas sta€...po wielekro€. - Kiedy ojcu nie podoba si€ co€, co robisz, m€wi "Bene Gesserit!", jakby to by€o przekle€stwo. - A co takiego nie podoba si€ we mnie twemu ojcu? - Kiedy si€ z nim spierasz. - Nic jeste€ swoim ojcem, Paul. "I Paul pomy€la€: Zmartwi€ j€, ale musz€ jej powiedzie€, co ta baba Mapes naplot€a o zdrajcy w€r€d nas. - Co ty ukrywasz? - spyta€a Jessika. - To do ciebie niepodobne, Paul. Wzruszy€ ramionami i zrelacjonowa€ rozmow€ z Mapes. A Jessika pomy€la€a o li€ciu z informacj€. Nagle podj€€a #decyzj€; pokaza€a li€€ Paulowi i zakomunikowa€a mu tre€€ ostrze€enia. - Ojciec musi si€ natychmiast o tym dowiedzie€ - powiedzia€. - Zakoduj€ wiadomo€€ i wy€l€ mu radiogram. - Nic. Zaczekasz, a€ b€dziesz z nim w cztery oczy. O tym musi wiedzie€ jak najmniej os€b. - Chcesz powiedzie€, €e nic powinni€my ufa€ nikomu? !- Jest jeszcze inna mo€liwo€€.Tu mo€e chodzi€ tylko o to, by ta wiadomo€€ do nas !dotar€a. Ludzie, kt€rzy nam j€przekazali, mo€e i wierz€ w jej prawdziwo€€, ale kto wie, czy dotarcie do nas nie by€o jedynym zadaniem tej informacji. Wyraz ponurej zawzi€to€ci nieschodzi€ z twarzy Paula. - By zasia€ nieufno€€ i podejrzliwo€€ w naszych szeregach i os€abi€ nas w ten spos€b - powiedzia€. - Musisz zawiadomi€ ojca na osobno€ci i na€wietli€ mu spraw€ pod tym k€tem. - Rozumiem. !Odwr€ci€a si€ do tafli szk€a !filtracyjnego, zapatrzy€a si€ wstron€ po€udniowo-zachodni€,!gdzie zapada€o s€o€ce Arrakis "- €€€ta kula tu€ nad skalnymi urwiskami. Paul odwr€ci€ si€ wraz z ni€. - Ja te€ nie my€l€; €e to Hawat. Czy€by Yueh? - Nie jest ani adiutantem, ani towarzyszem - powiedzia€a. - Imog€ ci€ zapewni€, €e nienawidzi Harkonnen€w r€wnie zawzi€cie jak my. Paul skierowa€ sw€ uwag€ ku urwiskom. I na pewno nie Gurney... ani Duncan. Mo€e kt€ry€ z podadiutant€w? Wykluczone. Wszyscy oni pochodz€ z rodzin od pokole€ nam wiernych - i nic bez powod€w. Jessika potar€a czo€o, by€a zm€czona. Ile€ tutaj niebezpiecze€stw! Zatopi€a spojrzenie w przefiltrowany na€€€to pejza€; zacz€€a go studiowa€. Poza ksi€€€cymi w€o€ciami rozci€ga€ si€ ogrodzony wysokim parkanem teren sk€adowiska, na nim rz€dy przyprawowych silos€w, a wok€€ nich szczud€ono€ne wie€e stra€nicze rozstawi€y si€ jak chmara naje€onych paj€k€w. Ogarnia€a wzrokiem przynajmniej dwadzie€cia sk€adowisk z silosami ci€gn€cymi si€ po urwiska Muru Zaporowego - silos za silosem jakby ku€tyka€y przez basen. Przefiltrowane s€o€ce zwolna zapad€o si€ pod horyzont. Wyprys€y gwiazdy. Zauwa€y€a jedn€ jasn€ gwiazd€ tak nisko nad horyzontem, €e migota€a w wyra€Xnym, regularnym rytmie -mrugaj€ce €wiate€ko: mig - mig - mig mig - mig... Paul poruszy€ si€ przy niej w mrocznym pokoju. Lecz Jessikaskoncentrowa€a si€ na tej pojedynczej gwie€Xdzie u€wiadamiaj€c sobie, €e jest !ona zbyt nisko, €e to €wiat€o musi dochodzi€ ze €cian Muru Zaporowego. Kto€ sygnalizuje. Spr€bowa€a odczyta€ wiadomo€€, ale by€ to kod, jakiego si€ nigdy nie uczy€a. Inne €wiate€ka rozb€ys€y w dole na r€wninie pod "urwiskami: male€kie €€€to€ci rozsiane na tle granatowej nocy. I w lewo od nich jedno %€wiat€o rozjarzy€o si€ ja€niej ina ubocza, zacz€€o mruga€ urwiskom bardzo szybko: migni€cie, migotanie, mig! I zgas€o. Fa€szywa gwiazda w urwisku odmruga€a natychmiast. $Sygna€y...Nape€ni€y j€ one z€ymprzeczuciem. Dlaczego u€yto €wiate€ do sygnalizacji przez basen? - postawi€a sobie pytanie. Dlaczego nie !korzystali z sieci €€czno€ci? Odpowied€X nasuwa€a si€ sama:sie€ telekomunikacyjna by€a !ju€ z pewno€ci€ na pods€uchu !agent€w ksi€cia Leto. Sygna€y €wietlne mog€y oznacza€ tylkojedno: €e wiadomo€ci przesy€ali sobie jego wrogowie- agenci Harkonnen€w. Za plecami us€yszeli pukanie do drwi i g€os cz€owieka Hawata: - Wszystko w porz€dku, sir...pani. Czas wyprawi€ m€odego pana do ojca. ƒ.ƒ/ƒ0ƒ1ƒ2ƒ3ƒ4ƒ5ƒ6ƒ7ƒ8ƒ9ƒ:ƒ;ƒ<ƒ=ƒ>ƒ?ƒ@ƒAƒBƒCƒDƒEƒFƒGƒHƒIƒJƒKƒLƒMƒNƒOƒPƒQƒRƒSƒTƒUƒVƒWƒXƒYƒZƒ[ƒ\ƒ]ƒ^ƒ_ƒ`ƒaƒbƒcƒdƒeƒfƒgƒhƒiƒjƒkƒlƒmƒnƒoƒpƒqƒrƒsƒtƒuƒvƒwƒxƒyƒzƒ{ƒ|ƒ}M€wi si€, €e ksi€€€ Leto zamkn€€ oczy na gro€Xby "Arrakis, €e zrobi€ nierozwa€ny krok w przepa€€. Czy€ nie bli€sze prawdy b€dzie, je€li powiemy, €e €yj€c tak d€ugo w obliczu najwy€szego zagro€enia, nic doceni€ zmianyw jego nat€€eniu? A mo€e €wiadomie po€wi€ci€ siebie, aby jego synowi przypad€o lepsze €ycie? Wszystkie faktywskazuj€, €e ksi€€€ by€ cz€owiekiem, kt€rego nie€atwowywie€€ w pole. z ..Muad'Dib, komentarze o rodzinie" pi€ra ksi€€niczki Irulan #Ksi€€€ Leto Atryda wspar€ si€ o parapet wie€y kontrolnej l€dowiska pod Arrakin. Pierwszy ksi€€yc nocy - p€aska, srebrna moneta - wisia€ ju€ ca€kiem wysoko ponad po€udniowym horyzontem. Pod nim z€bate €ciany Muru Zaporowego !po€yskiwa€y za mgie€k€ py€u jak sp€kany lukier. Z lewej strony jarzy€y si€ we mgle €wiat€a Arrakin - '€€€€...biel...granat. Pomy€la€ o obwieszczeniach opatrzonych jego podpisem i rozlepionych teraz po wszystkich zaludnionych miejscach planety: "Nasz Najja€niejszy Padyszach Imperator nakaza€ mi wzi€€ we$w€adanie t€ planet€ i po€o€y€ kres wszelkim wa€niom". Ich ceremonialna formu€a przepe€ni€a go uczuciem osamotnienia. Kto si€ nabra€ na ten d€ty legalizm? Na pewno nie Fremeni. Ani rody niskie maj€ce w swych r€kachhandel wewn€trzny Arrakis...i b€d€ce prawi€ co do jednego lud€Xmi Harkonnen€w. Targn€li si€ na €ycie mojego syna! Trudno mu by€o opanowa€ $w€ciek€o€€. Zobaczy€ €wiat€a jad€cego pojazdu zbli€aj€ce si€ do l€dowiska od strony #Arrakin. Mia€ nadziej€, €e by€ to transporter gwardii i wojskaprzywo€€cy Paula. Zw€oka by€a irytuj€ca, chocia€ wiedzia€, €e wynik€a z ostro€no€ci porucznika w s€u€bie Hawata. Targn€li si€ na €ycie mojego syna! $Potrz€sn€€ g€ow€, by op€dzi€ %si€ od z€ych my€li, obejrza€ si€na l€dowisko, gdzie pi€€ z jego w€asnych fregat tkwi€o na obwodzie niczym stra€nicy z monolitu. Lepsza ostro€na zw€oka ni€... To by€ dobry porucznik, przypomnia€ sobie. Cz€owiek wyznaczony do awansu, ca€kowicie oddany. "Nasz Najja€niejszy PadyszachImperator..." Gdyby tylko mieszka€cy tego podupad€ego garnizonowego miasta, zobaczyli prywatny listImperatora do swego "Szlachetnie Urodzonego Ksi€cia" - pogardliwe aluzje dozakwefionych m€€czyzn i kobiet...ale czeg€€ wi€cej mo€na oczekiwa€ od dzikus€w, kt€rych najgor€tszym marzeniem jest €y€ poza bezpiecznym €adem !faufreluches?" Ksi€€€ czu€ w tym momencie, €e jego w€asnym najgor€tszym marzeniem jest po€o€enie kresu wszystkim r€€nicom klasowym i €eby zapomnie€ nazawsze o morderczym €adzie. Spojrza€ w g€r€ ponad py€em na nieruchome gwiazdy i pomy€la€: Wok€€ jednego z owych male€kich €wiate€ek kr€€y Kaladan...lecz ja nigdy wi€cej nie zobacz€ swojego domu. Z t€sknoty za Kaladanem poczu€ nag€y b€l w piersi. #Czu€, €e b€l nie wzi€€ si€ z !niego samego, €e dosi€gn€€ goz Kaladanu. Nie m€g€ zmusi€ si€ do nazwania tej wyschni€tej, ja€owej ziemi swoim domem i w€tpi€, by kiedykolwiek by€ w stanie. Musz€ maskowa€ swoje !uczucia - pomy€la€. - Dla dobrach€opaka. Je€li kiedykolwiek ma mie€ dom, musi to by€ !tutaj. Ja mog€ uwa€a€ Arrakis za piek€o, do kt€rego !dosta€em si€ przed €mierci€, lecz on musi odszuka€ tutaj co€, w czym znajdzie natchnienie. Co€ musi by€ tutaj! Ogarn€€a go fala lito€ci nad samym sob€, wzgardzonej i odrzuconej natychmiast i przy€apa€ si€ na tym, €e z jakiego€ powodu czepia si€ jego pami€ci dwuwiersz z kasydy przytaczanej cz€sto przez Gurneya Hallecka: W pier€ €api€ oddech Czasu, za kt€rym opad€ piach... No tak, Gurney znajdzie tutaj sporo opadaj€cego piachu, pomy€la€ ksi€€€. Centralne pustkowie za tymi oszkliwionymi ksi€€ycem urwiskami by€o pustyni€: naga ska€a, wydmy i tumany py€u - nie zbadane pustkowie z grupkami Fremen€w tu i €wdzie, na skraju, a mo€e i !rozsianymi po tej pustyni. Je€licokolwiek mia€o zapewni€ przysz€o€€ Atrydom, mogli to zrobi€ w€a€nie Fremeni. Pod warunkiem, €e Harkonnenowie nie zarazili ich swoimi ie , є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПT€љ c АUy ” c V з c vWф П йXЃ! c €фYЎ+­ c GZ[6D U Њkrwawymi intrygami. Targn€li si€ na €ycie mojego syna! Zgrzytliwy, metaliczny €oskot wprawi€ wie€€ w wibracj€, zatrz€s€ balustrad€ pod r€kami ksi€cia. Przeciwpodmuchowe os€ony zapad€y przed nim odcinaj€c widok. Prom przybywa - #pomy€la€. Pora zej€€ i zabra€ si€ do roboty. Zawr€ci€ ku schodom za swoimi plecami, "ruszy€ na d€€ do wielkiej sali przylot€w, staraj€c si€ odzyska€ spok€j podczas schodzenia i przygotowa€ twarz na nadchodz€ce spotkanie. Targn€li si€ na €ycie mojego syna! Ludzie t€oczyli si€ ju€ z l€dowiska do €rodka, kiedy dotar€ do nakrytej €€€t€ !kopu€€ hali. Nios€c zarzucone na ramiona marynarskie worki pokrzykiwali i dokazywali jak uczniowie wracaj€cy z kolonii.- Hej! Wyczuwasz to pod swoimi platfusami? To ci dopiero ci€€enie, brachu! - Ile tu maj€ sta€ej grawitacyjnej? Czuje si€ wag€.!- Dziewi€€ dziesi€tych G, jak stoi w ksi€gach. !Bez€adny gwar s€€w wype€ni€ ogromn€ sal€. - Przyjrza€e€ si€ dobrze tej dziurze podczas l€dowania? !Gdzie le€y ca€y ten szmal, jakimia€ na nas czeka€? - Harkonneny zwin€€y go ze sob€! - Ja pod gor€cy prysznic i buch do €€€ka! - Nie "s€ysza€e€, idioto? Tutaj nie maprysznic€w. Szorujesz dup€ piaskiem! "- Hej! Mordy w kube€! Ksi€€€! Ksi€€€ wyszed€ z klatki schodowej na ucich€€ nagle sal€. Gurney Halleck kroczy€ przy skraju t€umu; na jednym "ramieniu ni€s€ torb€, w drugiejr€ce €ciska€ gryf swej dziewi€ciostrunowej balisety. Mia€ d€ugopalce d€onie z wielkimi kciukami, zdolne do drobnych ruch€w, kt€rymi dobywa€ tak. delikatn€ muzyk€"z balisety. Ksi€€€ obserwowa€ Hallecka podziwiaj€c zwalistego brzydala, zauwa€y€ lustrzane refleksy €Xrenic, a w nich b€ysk barbarzy€skiego zrozumienia. Oto cz€owiek, kt€ry €y€ poza faufreluches, przestrzegaj€c ich jednocze€nie w ka€dym przykazaniu. Jak to go Paul nazwa€? ,.Gurney Waleczny". Kosmyki jasnych cienkich $w€os€w snu€y si€ po wy€ysia€ejmiejscami g€owie. Szerokie usta wykrzywi€ w weso€ym u€miechu, a blizna po chla€ni€ciu krwawinowym "biczem rusza€a si€, jakby €y€a w€asnym €yciem. Z ca€ej jego postaci bi€a niedba€a, "nied€Xwiedzia si€a. Podszed€ do $ksi€cia, schyli€ si€ w uk€onie. "- Gurney - powiedzia€ ksi€€€. - M€j panie - Gurney !wyci€gn€€ baliset€ w kierunku!ludzi na sali. - To ju€ reszta. Wola€bym przyby€ z pierwszymrzutem, ale... - Zosta€o dla ciebie jeszcze troch€ Harkonnen€w - #powiedzia€ ksi€€€. - Chod€X ze mn€ na stron€, to pogadamy. - Rozkazuj, m€j panie. !Przenie€li si€ do alkowy ko€o sprzedaj€cego wod€ automatuze szczelin€ na monety, !podczas gdy ludzie kr€cili si€ nerwowo po ogromnej poczekalni. Halleck cisn€€ torb€ w k€t, nie wypuszczaj€c z r€ki balisety. - Ilu ludzi mo€esz da€ Hawatowi? - zapyta€ ksi€€€. - Czy Thufir jest w tarapatach, Sire? - Straci€ zaledwie dw€ch agent€w, ale jego stra€ przednia wspaniale rozpracowa€a ca€€ tutejsz€ siatk€ Harkonnen€w. Je€li b€dziemy dzia€a€ szybko, zapewnimy sobie niejakie bezpiecze€stwo, tak potrzebn€ nam chwil€ wytchnienia. On chce tylu "ludzi, ilu tylko mo€esz zwolni€ - ludzi, kt€rzy nie zawahaj€ si€ popracowa€ i no€em. - Mog€ mu da€ trzy setki moich najlepszych - powiedzia€ Halleck. - Gdzie mam ich odes€a€? - Do g€€wnej bramy. Czeka tam agent Hawata, kt€ry ich przejmie. - Mam si€ tym zaj€€ natychmiast, Sire? - Za chwil€. Mamy jeszcze jeden k€opot. Komendant l€dowiska pod jakim€ pretekstem zatrzyma tu prom "do €witu. Galeon Gildii, kt€rym przybyli€cie. Ieci dalej w swoich interesach, za€ prom ma spotka€ si€ z towarowcem zabieraj€cym st€d €adunek przyprawy. - Naszej przyprawy, panie? - Naszej przyprawy. Ale prom zabierze r€wnie€ niekt€rych poszukiwaczy przyprawy starego re€imu. Optowali za wyjazdem przy zmianie lenna, a S€dzia Zmiany im nie zabrania. To cenni pracownicy Gurney, jest ich oko€o o€miuset. Do odlotu promu "musisz nam€wi€ cz€€€ z nich, by zaci€gn€€i si€ do nas. - Jak mocno namawia€, Sire? - Zale€y mi na ich dobrowolnej wsp€€pracy, Gurney. Ci ludzie posiadaj€ niezb€dne nam !do€wiadczenie i umiej€tno€ci. "Fakt, €e odlatuj€, sugeruje, i€nie s€ cz€€ci€ machiny Harkonnen€w. Hawat jest przekonany, €e w grupie b€dzie paru podstawionych €otr€w, ale on widzi assassin€w w ka€dym cieniu. - W swoim €yciu Thufir wypatrzy€ kilka wielce obiecuj€cych cieni, panie. - S€ i takie, kt€rych nie wypatrzy€. Ale moim zdaniem podrzucenie takich kuku€czych jaj w ten t€um odje€d€aj€cych to za du€o jak na wyobra€Xni€ Harkonnen€w. - Mo€liwe, Sire. Gdzie s€ ci ludzie? !- Pi€tro ni€ej, w poczekalni na dole. Proponuj€, aby€ zszed€ na d€€ i zagra€ ze dwie chwytaj€ce za serce melodie, po czym ich przyci€niesz. Mo€esz ofiarowa€ kierowniczestanowiska dla posiadaj€cych kwalifikacje. Zaproponuj p€acewy€sze o dwadzie€cia procentni€ dostawali u Harkonnen€w. - Tylko dwadzie€cia, Sire? Znam siatk€ p€ac Harkonnenow. A w oczach ludziz ko€cow€ odpraw€ w kieszeniach, i gor€czk€ !podr€€y w sercach... no c€€, !Sire... dwadzie€cia, procent to raczej s€aba pokusa do pozostania. Leto powiedzia€ ze zniecierpliwieniem: - Wi€c sam decyduj o ka€dym przypadku z osobna. Pami€taj tylko, €e skarbiec nie jest bezdna. Tam, gdzie zdo€asz, trzymaj si€ dwudziestu procent. Zale€y nam szczeg€lnie na melan€erach, przepatrywaczach pogody, diunidach - na wszystkich obytych z otwartymi piaskami.- Rozumiem, Sire. "Przyb€d€ spragnieni gwa€tu: chmar€ nadlec€ jako wschodni wiatr i #b€d€ zbiera€, co piach wi€zi". - Bardzo wzruszaj€cy cytat - "powiedzia€ ksi€€€. - Przeka€ sw€j oddzia€ adiutantowi. Niech przeprowadzi kr€tkie przeszkolenie z re€imu wody, po czym zakwateruje ludzi na noc w barakach przy l€dowisku. I nie zapomnij o ludziach dla Hawata. - Trzy setki najlepszych. Sire. - Gurney podni€s€ sw€j marynarski worek. Gdzie mam si€ meldowa€ po wykonaniu zada€? - Zaj€€em pok€j konferencyjny na g€rze. Odb€dziemy tam narad€ sztabow€. Chc€ ustali€ nowy system rozmieszczenia si€ na planecie, poczynaj€c od rozlokowania brygad pancernych. Halleck zatrzyma€ si€ w p€€ obrotu, spojrza€ Leto w oczy. - Spodziewasz si€ t e g o rodzaju k€opotu, Sire? "My€la€em, €e jest tutaj S€dziaZmiany. - I otwartej walki i podchod€w- powiedzia€ ksi€€€. - Pop€ynie tu rzeka krwi, zanim b€dziemy to mieli za sob€. - "A woda, kt€r€ czerpiesz z rzeki, w krew si€ przemieni naja€owej ziemi"- wyrecytowa€ Halleck. Ksi€€€ westchn€€. - Wracaj jak najpr€dzej, Gurney. - Doskonale, panie. - Pr€ga po biczu zafalowa€a od szerokiego u€miechu. "Sy€cie oczy, bom jak dziki osio€ pustyni krocz€cy do swej pracy". !Odwr€ci€ si€. wymaszerowa€ na€rodek sali, przystan€€, by wyda€ rozkazy, po€piesznie przecisn€€ si€ przez t€um ludzi. Leto pokr€ci€ za nim !g€ow€. Halleck nie przestawa€ go zdumiewa€ - g€owa nabita pie€niami, sentencjami i kwiecistymi aforyzmami...a serce assassina, gdy przychodzi mie€ do czynienia z Harkonnenami. Wkr€tce Letoruszy€ wolnym krokiem na ukosprzez sal€ w stron€ windy, przyjmuj€c honory niedba€ym machni€ciem r€ki. Zauwa€y€ cz€owieka z korpusu propagandy, zatrzyma€ si€, przekazuj€c mu wiadomo€€ dopodania ludziom przez radiow€ze€: ci, kt€rzy przywie€Xli ze sob€ kobiety, oczekiwali zapewnienia, €e s€ one bezpieczne i gdzie je mo€na znale€X€. Pozostali chcieliby wiedzie€, €e tutejsza ludno€€ okazuje si€ szczyci€ wi€ksz€ liczb€ "kobiet ni€ m€€czyzn. Ksi€€€ klepn€€ cz€owieka z propagandy po ramieniu, znak,€e wiadomo€€ ma bezwzgl€dnepierwsze€stwo i ma by€ nadana natychmiast, po czym "ruszy€ dalej przez sal€. Kiwa€ ludziom g€ow€ w uk€onie, u€miecha€ si€, wymieni€ uprzejmo€ci z m€odszym oficerem. W€adza musi zawszesprawia€ wra€enie pewnej $siebie my€la€. D€Xwiga€ ca€e to brzemi€ zaufania na barkach, kiedy jest si€ w krytycznym po€o€eniu, i nigdy tego po sobie nie pokaza€. Wyda€ westchnienie ulgi, kiedy wch€on€€a go winda i m€g€ $odwr€ci€ si€, i stan€€ twarz€ do bezosobowych drzwi. Targn€li si€ na €ycie mojego syna! ƒ~ƒƒ€ƒƒ‚ƒƒƒ„ƒ…ƒ†ƒ‡ƒˆƒ‰ƒŠƒ‹ƒŒƒƒŽƒƒƒ‘ƒ’ƒ“ƒ”ƒ•ƒ–ƒ—ƒ˜ƒ™ƒšƒ›ƒœƒƒžƒŸƒ ƒЁƒЂƒЃƒЄƒЅƒІƒЇƒЈƒЉƒЊƒЋƒЌƒ­ƒЎƒЏƒАƒБƒВƒГƒДƒЕƒЖƒЗƒИƒЙƒКƒЛƒМƒНƒОƒПƒРƒСƒТƒУƒФƒХƒЦƒЧƒШƒЩƒЪƒЫƒЬƒЭPonad wyj€ciem na p€yt€ l€dowiska Arrakin widnieje toporny, jakby prymitywnym narz€dziem ciosany napis, kt€rego s€owa Muad'Dib mia€ !p€€Xniej powtarza€ wiele razy. Zobaczy€ je owej pierwszej nocy na Arrakis, kiedy przywieziono go na ksi€€€ce stanowisko dowodzenia, aby wzi€€ udzia€ w pierwszej naradzie pe€nego sztabu swego ojca. S€owa zawiera€y pro€b€ do tych. co opuszczaj€Arrakis, lecz zapad€y mrocznym ci€€arem w serce ch€opca, kt€ry dopiero co "umkn€€ spod skrzyde€ €mierci. Brzmia€y: "O wy, kt€rzy wiecie, jak tutaj cierpimy, niezapomnijcie o nas w waszych modlitwach". !z "Kr€tkiej historii Muad'Diba" pi€ra ksi€€niczki Irulan Ca€a teoria sztuki wojennej sprowadza si€ do obliczenia !ryzyka - powiedzia€ ksi€€€ - lecz kiedy przychodzi do ryzykowania w€asn€ rodzin€, element kalkulacji rozmywa si€w...innych sprawach. Wiedzia€, €e nie panuje nad swym gniewem tak dobrze, jakpowinien, odwr€ci€ si€ i wielkimi krokami przemierzy€ !d€ugo€€ ogromnego sto€u tam iz powrotem. Ksi€€€ i Paul znajdowali si€ sami w sali konferencyjnej l€dowiska. By€ to pok€j z g€uchym pog€osem, wyposa€ony jedynie w d€ugi st€€, tr€jno€ne antyczne !krzes€a stoj€ce wok€€ niego, tablic€ na mapy oraz projektorw drugim ko€cu pokoju. Paul "siedzia€ przy stole pod tablic€.Opowiedzia€ ojcu przygod€ z grotem-go€czakiem i przekaza€ informacje o gro€€cej mu zdradzie. Ksi€€€ zatrzyma€ si€ naprzeciwko Paula, waln€€ w st€€: - Hawat m€wi€ mi, €e dom jest bezpieczny! Paul odezwa€ si€ niepewnie: - Ja te€ by€em z€y...z pocz€tku. I obwinia€em Hawata. Lecz ten atak wyszed€ spoza pa€acu. By€ !prosty, sprytny i bezpo€redni. Ipowi€d€by si€, gdyby nie wyszkolenie, jakie przeszed€em pod kierunkiem twoim i wielu innych, €€cznie z Hawatem. - Bronisz go? - zapyta€ ksi€€€. - Tak. - On si€ starzeje. Ot co. Powinien... - Jest m€dry ogromnym do€wiadczeniem - powiedzia€ Paul. - Ile pomy€ek Hawata mo€esz wymieni€? - To ja powinienem go broni€ #- powiedzia€ ksi€€€. - Nie ty. Paul u€miechn€€ si€. Leto przysiad€ u szczytu sto€u, obj€€ syna ramieniem. - "Ostatnio...wydoro€la€e€, synu. Zabra€ r€k€. Odpowiedzia€ u€miechem na u€miech syna. - Cieszy mnie to. Hawat sam si€ ukarze. Wi€kszy b€dzie jego gniew na siebie samego ztego powodu ni€ gniew nas obu razem wzi€ty. Paul spojrza€ na pociemnia€e okna za tablic€ map, zatopi€ wzrok w czerni nocy. €Ywiat€o "sali odbija€o si€ od balustrady balkonu za oknami. Dostrzeg€ ruch i rozpozna€ sylwetk€ stra€nika w mundurze Atryd€w."Przeni€s€ spojrzenie na bia€€ €cian€ za plecami ojca, nast€pnie w d€€ ku b€yszcz€cej powierzchni sto€u, zauwa€aj€c na niej swoje w€asne d€onie zaci€ni€te w pi€€ci. Drzwi naprzeciwko ksi€cia rozwar€y si€ gwa€townie. Wkroczy€ przez nie Thufir Hawat starzej wygl€daj€cy i bardziej jakby €ylasty ni€ zwykle. Przeszed€ ca€€ #d€ugo€€ sto€u, zatrzyma€ si€ na baczno€€ twarz€ w twarz zLeto. - Panie m€j - odezwa€ si€ m€wi€c do jakiego€ punktu ponad g€ow€ Leto - "dowiedzia€em si€ w€a€nie, jak ci€ zawiod€em. Zachodzi konieczno€€ z€o€enia przeze mnie rezyg... - Och, siadaj i przesta€ si€ wyg€upia€ - przerwa€ mu ksi€€€. Wskaza€ krzes€o !naprzeciwko Paula. - Je€eli si€pomyli€e€, to przeceniaj€c Harkonnen€w. Ich prostackie umys€y wyjecha€y z prostack€zagrywk€. Nie brali€my pod uwag€ prostackich zagrywek. Syn m€j zada€ sobie wiele trudu, by mi dowie€€, €e !wyszed€ z tego g€€wnie dzi€kitwoim naukom. Tutaj mnie nie zawiod€e€. Poklepa€ oparcie wolnego krzes€a. - Siadaj, m€wi€! !Hawat osun€€ si€ na krzes€o. - Ale... - Nie chc€ wi€cej o tym $s€ysze€ - powiedzia€ ksi€€€. -"Incydent nale€y do przesz€o€ci.Mamy pilniejsze sprawy. Gdzie reszta? - Prosi€em ich, by zaczekali zadrzwiami, kiedy ja... - Zawo€aj ich. Hawat popatrzy€ Leto prosto w oczy. - Sire, ja... - Ja wiem, kto jest moim prawdziwym przyjacielem, "Thufir - powiedzia€ ksi€€€. - Zawo€aj ludzi. Hawat prze€kn€€ €lin€. - Tak jest, m€j panie. Obr€ciwszy si€ w krze€le zawo€a€ w stron€ otwartych drzwi: - Gurney, wprowad€X ich.Halleck wprowadzi€ do pokoju korow€d ludzi, na przedzie oficerowie sztabowi z ponur€ powag€ na twarzach, za nimi m€odsi asystenci i eksperci tryskaj€cy zapa€em. Kr€tkotrwa€e odg€osy szuraniarozesz€y si€ echem po sali, kiedy ludzie zajmowali miejsca.Delikatny aromat stymulacyjnej rachag unosi€ si€ nad sto€em. - Jest kawa, je€li kto€ ma !ochot€ - powiedzia€ ksi€€€. Popatruj€c po swoich ludziach pomy€la€: Dobra z nich ekipa. Ten rodzaj wojny m€g€ bardziej cz€owieka wyko€czy€.Czeka€, a€ przyniesiono z s€siedniego pokoju i podano kaw€, dostrzegaj€c na niekt€rych twarzach oznaki zm€czenia. Wkr€tce przywdzia€ sw€ mask€ spokojui kompetencji, powsta€ i zastuka€ w blat knykciami dla przywo€ania uwagi. - A wi€c, panowie - powiedzia€ - nasza cywilizacjapopad€a zdaje si€ tak dalece !w na€€g inwazji, €e nawet nie mo€emy wykona€ prostego rozkazu Imperium, €eby si€ nienapatoczy€ na stare zwyczaje. Rozleg€y si€ zduszone €miechy"doko€a sto€u i Paul zda€ sobie spraw€, €e jego ojciec "powiedzia€ dok€adnie w€a€ciw€rzecz dok€adnie w€a€ciwym tonem, aby poprawi€ nastr€j !na sali. Nawet €lad znu€enia w jego g€osie by€ na miejscu. - My€l€, €e najpierw powinni€my si€ dowiedzie€, czy Thufir mo€e cokolwiek dorzuci€ do swego raportu o Fremenach. Thufir? Hawat podni€s€ oczy. - Mam pewne ekonomiczne sprawy do przestudiowania po moim og€lnym raporcie, Sire, ale mog€ ju€ powiedzie€, €e Fremeni zaczynaj€ coraz bardziej wygl€da€ na takich sojusznik€w, jakich potrzebujemy. Chc€ nabra€ pewno€ci, €e mog€ nam zaufa€, lecz wydaj€ si€ !post€powa€ szczerze. Przys€alinam podarunek - filtrfraki ich w€asnego wyrobu... mapy pewnych rejon€w pustyni, na kt€rych pozosta€y punkty oporu Harkonnen€w... - Spojrza€ wzd€u€ sto€u. - Doniesienia ich wywiadu okaza€y si€ absolutnie wiarygodne i pomog€y nam znacznie w naszych stosunkach z S€dzi€ Zmiany. Przys€ali r€wnie€ nieco "drobiazg€w - bi€uteri€ dla ladyJessiki, przypraw€, alkohole, s€odycze, leki. Moi ludzie to teraz przetrz€saj€. Wydaje si€, €e nie ma €adnego podst€pu. !- Podobaj€ ci si€ oni, Thufir? "- zapyta€ kto€ z ko€ca sto€u. Hawat obr€ci€ si€ twarz€ do pytaj€cego. - Duncan Idaho twierdzi, €e nale€y tych ludzi podziwia€. Paul zerkn€€ na ojca, potem znowu na Hawata i zaryzykowa€ pytanie: - Masz jak€€ informacj€, ilu jest Fremen€w'' Hawat spojrza€ na Paula. - Na podstawie przetw€rstwa €ywno€ci i innych dowod€w Idaho oblicza kompleks jaski€, w kt€rym przebywa€, na $og€€em jakie€ dziesi€€ tysi€cyludzi. Ich przyw€dca powiedzia€, €e ma pod sob€ !sicz sk€adaj€c€ si€ z dw€ch tysi€cy ognisk domowych. Mamy powody przypuszcza€, €e takich siczowych spo€eczno€ci jest sporo. Wygl€da na to, €e wszystkie !sk€adaj€ ho€d komu€, kto zwie si€ Liet. - To co€ nowego - powiedzia€ Leto. !- Mo€e tu si€ myl€, Sire. S€ pewne poszlaki, €e €w Liet m€g€by si€ okaza€ miejscowym b€stwem. Kto€ inny, z dalszego miejsca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП[p| c џ\ь z c b]fk c Х^б o c (_@+­ c ‹`э5… V юodchrz€kn€€ i zapyta€: - Czy to pewne, €e prowadz€ interesy z przemytnikami? - W czasie pobytu Idaho w siczy wyruszy€a stamt€d karawana przemytnik€w ob€adowana przypraw€. U€ywali jucznych zwierz€t i wskazywali, €e maj€ przed sob€ osiemnastodniow€ w€dr€wk€. - Przemytnicy jakby podwoili swoje operacje w tym niespokojnym okresie powiedzia€ ksi€€€. - Trzeba si€ nad tym dobrze zastanowi€. Nic powinni€my zbytnio przejmowa€ si€ startami nie posiadaj€cych koncesji fregat z naszej planety, zawsze tak by€o. Ale ca€kowicie straci€ je z oczu by€oby niedobrze. - Masz jaki€ plan, Sire? - zapyta€ Hawat. Ksi€€€ popatrzy€ na Hallecka. !- Gurney, chc€, aby€ powi€d€ delegacj€-poselstwo, je€li wolisz, w celu nawi€zania kontakt€w z tymi romantycznymi biznesmenami. Powiesz im, €e przymkn€ oczyna ich dzia€alno€€, dop€ki !sk€ada€ mi b€d€ ksi€€€c€ dziesi€cin€. Nasz Hawat szacuje, €e przekupstwo i dodatkowe oddzia€y wojownik€w kosztowa€y ich cztery razy tyle. "- Co b€dzie, je€li Imperator to wyniucha? - zapyta€ Halleck. -Jest bardzo zazdrosny o swojezyski z KHOAM, m€j panie. Leto u€miechn€€ si€. !- Ca€€ dziesi€cin€ z€o€ymy otwarcie w banku na konto Szaddama IV, a odejmiemy j€ legalnie z sumy p€aconej przeznas na utrzymanie pomocniczych zaci€g€w wojskowych. Niech Harkonnenowie spr€buj€ to ugry€X€? I przy okazji oskubiemy paru miejscowych, kt€rzy wzbogacili si€ w systemie Harkonnen€w. Koniec z €ap€wkami! Halleck wykrzywi€ usta w u€miechu. - Ach, m€j panie, jaki pi€kny cios poni€ej pasa. Chcia€bym zobaczy€ oblicze barona, kiedy si€ o tym dowie. $Ksi€€€ zwr€ci€ si€ do Hawata: - Thufir, masz te ksi€gi rachunkowe, o kt€rych #m€wi€e€. €e mo€esz je kupi€? - Tak, m€j panie. S€ szczeg€€owo badane nawet w tej chwili. Wszelako przerzuci€em je i mog€ poda€ pierwsz€ przybli€on€ ocen€. - Wi€c podaj. - Harkonnenowie wyci€gali $st€d dziesi€€ miliard€w solaris co trzysta trzydzie€ci dni standardowych. Zduszone westchnienie obieg€ost€€. Nawet zdradzaj€cy pewne znudzenie m€odsi asystenci wyprostowali si€ i wymienili spojrzenia szeroko otwartych oczu. Halleck zamrucza€: - "Albowiem b€d€ czerpa€ z obfito€ci m€rz i bogactwa, jakie piasek kryje". - Widzicie, panowie - powiedzia€ Leto. - Czy jest tu kto€ na tyle naiwny, by wierzy€, €e Harkonnenowie grzecznie spakowali swoje manatki i odeszli tylko dlatego, €e tak przykaza€ Imperator? Nast€pi€o og€lne kr€cenie g€owami, szmer potakiwa€. - Wszystko musimy bra€ z mieczem w d€oni - powiedzia€ Leto. - Dobry moment na sprawozdanie o sprz€cie - zwr€ci€ si€ do Hawata. - Ile nam zostawili piachog€sienik€w, €niwiarek, przetw€rni przyprawy i czego tam jeszcze? - Pe€ny inwentarz, jak stoi wypisane w imperialnym remanencie zbilansowanym przez S€dziego Zmiany, m€j panie. Hawat skin€€ na asystenta, ten poda€ mu prospekt, kt€ry Hawat otworzy€ przed sob€ nastole. - Zapomnieli doda€, €e mniej !ni€ po€owa g€sienik€w jest nachodzie, €e zaledwie oko€o jedna trzecia ma zgarniarki nadolot do przyprawowych piask€w - €e wszystko, co nam Harkonnenowie zostawili, !lada chwila runie i rozleci si€ na kawa€ki. B€dziemy mieli szcz€€cie, je€li uruchomimy po€ow€ sprz€tu, a jeszcze "wi€ksze, je€li czwarta cz€€€ urz€dze€ popracuje chocia€ p€€ roku. - Prawie tak, jak przypuszczali€my - powiedzia€Leto. - Jak si€ przedstawia dok€adne zestawienie podstawowego sprz€tu? Hawat spojrza€ w sw€j prospekt. - Oko€o dziewi€ciuset trzydziestu €niwnych kombajn€w gotowych ruszy€ za par€ dni. Oko€o sze€ciu "tysi€cy dwustu pi€€dziesi€ciu ornitopter€w do poszukiwa€, zwiadu i obserwacji pogody...zgarniarek nieco poni€ej tysi€ca. - Czy nie by€oby taniej - powiedzia€ Halleck - wznowi€ negocjacje z Gildi€ co do zezwolenia na wprowadzenie na orbit€ fregaty w charakterze satelity meteorologicznego? Ksi€€€ spojrza€ na Hawata. - Nic nowego w tej sprawie, co, Thufir? - Na razie musimy szuka€ innych rozwi€za€ - powiedzia€Hawat. - Agent Gildii niczego znami tak naprawd€ nie negocjowa€. Dawa€ jedynie do zrozumienia jak mentat mentatowi - €e cena jest poza naszym zasi€giem i pozostanie taka bez wzgl€du na to, jak wysoko zajdziemy. Naszym zadaniem jest dowiedzie€ si€ dlaczego, zanim ponownie go zaczepimy.Jeden z asystent€w Hallecka w g€€bi sali wykr€ci€ si€ na krze€le i warkn€€: !- I to ma by€ sprawiedliwo€€! - Sprawiedliwo€€? - ksi€€€ zmierzy€ go wzrokiem. - Kto szuka sprawiedliwo€ci? Zaprowadzimy nasz€ w€asn€ sprawiedliwo€€. Zaprowadzimy j€ tutaj na Arrakis - zwyci€€aj€c albo gin€c. Czy $€a€ujesz, sir, €e zwi€za€e€ z nami sw€j los? M€€czyzna wpatrywa€ si€ przez chwil€ w ksi€cia. - Nie, Sire. Nie mog€e€ nie przyj€€ najbogatszego w naszym wszech€wiecie planetarnego €Xr€d€a dochodu...a mnie nie pozostawa€o nic innego, jak !p€j€€ za tob€. Przepraszam zawybuch, ale... - Wzruszy€ ramionami. - Wszyscy chyba czasami odczuwamy rozgoryczenie. - Rozgoryczenie to ja "rozumiem - powiedzia€ ksi€€€. "- Ale przesta€my u€ala€ si€ nasprawiedliwo€€, dop€ki mamy r€ce i mo€emy nimi w€ada€. Czy kto€ jeszcze €ywi rozgoryczenie? Je€li tak, niechm€wi. To jest przyjacielska narada, gdzie ka€dy mo€e powiedzie€, co mu le€y na sercu. Halleck poruszy€ si€. !- S€dz€, €e to, co nas gryzie,Sire, to brak jakichkolwiek ochotnik€w z innych wielkich rod€w. Nazywaj€ ci€ Leto !Sprawiedliwym i przysi€gaj€ ci wieczn€ przyja€X€, byle tylko ich to nic nie kosztowa€o. - Jeszcze nie wiedz€, kto wygra t€ zmian€ - powiedzia€ !ksi€€€. - Wi€kszo€€ rod€w dosz€a do maj€tku dzi€ki unikaniu ryzyka. Nie mo€na ichza to tak naprawd€ wini€, mo€na nimi co najwy€ej pogardza€. - Spojrza€ na Hawata. - M€wili€my o sprz€cie. Czy zechcia€by€ !wy€wietli€ kilka maszyn, €eby ludzie zapoznali si€ z tymi urz€dzeniami. !Hawat kiwn€€ g€ow€, da€ znakasystentowi przy projektorze. Tr€jwymiarowe solido pojawi€o si€ na powierzchni sto€u w odleg€o€ci oko€o jednej trzeciej blatu od ksi€cia. Niekt€rzy z dalszych miejsc powstawali, by lepiej widzie€. Paul wychyli€ si€ do przodu obserwuj€c maszyn€. Mierzonaskal€ male€kich figurek ludzkich doko€a, mia€a ze sto !dwadzie€cia metr€w d€ugo€ci i oko€o czterdziestu szeroko€ci.W og€lnych zarysach by€ to d€ugi, insektowaty korpus poruszaj€cy si€ na uk€adach niezale€nych szerokich k€€. - To jest kombajn €niwny - wyja€ni€ Hawat. - Wybrali€my do projekcji taki w dobrym stanie. Jest tu jeden zestaw linow€€kowy przywieziony przez pierwsz€ ekip€ ekolog€wimperialnych, ale wci€€ jeszcze na chodzie...chocia€ !nie mam poj€cia jak...ani po co.- Je€eli to ten zwany "Star€ Mari€", to nale€y on do muzeum - powiedzia€ kt€ry€ z asystent€w. - My€l€, €e Harkonnenowie utrzymywali gojako rodzaj kary, miecza zawieszonego nad g€owami robotnik€w. B€d€X grzeczny, boprzydzielimy ci€ na "Star€ Mari€". !Doko€a rozleg€y si€ chichoty. Paul nie bra€ udzia€u w tej weso€o€ci, jego uwag€ zaprz€ta€a projekcja i pytanie wype€niaj€ce my€li. Wskaza€ obraz na stole i powiedzia€: - Thufir, czy istniej€ piaskowe czerwie tak wielkie, by mog€y to po€kn€€ w ca€o€ci? Nad sto€em raptownie zapad€acisza. Ksi€€€ zakl€€ pod !nosem, ale po chwili pomy€la€: Nie, oni musz€ stawi€ czo€o tutejszej rzeczywisto€ci. - W g€€bi pustyni €yj€. czerwie, kt€re mog€ wzi€€ ca€y ten kombajn na jeden z€b - powiedzia€ Hawat. - Tutaj bli€ej Muru Zaporowego, !gdzie prowadzi si€ wi€kszo€€ prac wydobywczych, jest te€ mn€stwo czerwi zdolnych uszkodzi€ taki kombajn i spokojnie go po€re€ ot, tak sobie. - Dlaczego nie stosuje si€ os€on? - zapyta€ Paul. - Wed€ug doniesie€ Idaho - powiedzia€ Hawat - w pustyni tarcze s€ niebezpieczne. Tarcza na cia€o ludzkie zwabiawszystkie czerwie w promieniu"setek kilometr€w. Zdaje si€, €edostaj€ od niej amoku. Tak twierdz€, Fremeni i nie ma powodu im nie wierzy€. Idaho nie widzia€ €adnych €lad€w wyposa€enia siczy w tarcze. - W og€le €adnych? - zapyta€ Paul. - By€oby ci€€ko ukry€ tak€ rzecz w wyposa€eniu kilku tysi€cy ludzi - powiedzia€ Hawat. - Idaho mia€ wolny wst€p do ka€dego zakamarka siczy. Nie zobaczy€ €adnej !tarczy ani €lad€w ich u€ycia. - To dziwne - rzek€ ksi€€€. - To pewne, €e Harkonnenowiemieli tu mn€stwo tarcz - powiedzia€ Hawat. Mieli sk€adyremontowe we wszystkich garnizonach wojskowych, a ich, ksi€gi rachunkowe wykazuj€ du€e wydatki na naprawy tarcz i cz€€ci zamienne. - Czy to mo€liwe, €eby Fremeni mieli spos€b neutralizowania tarcz? - spyta€ Paul. - Nie wydaje si€ to prawdopodobne - odpar€ Hawat. - Teoretycznie jest to mo€liwe, oczywi€cie - przeciwny €adunek elektrostatyczny o wymiarach hrabstwa ma rzekomo dokaza€ tej sztuki, ale nikt tego nigdy jeszcze nie by€ w stanie wypr€bowa€. "- S€yszeli€my ju€ wcze€niej o tym - powiedzia€ Halleck. - Przemytnicy s€ w za€y€ej komitywie z Fremenami i zdobyliby takie urz€dzenie, gdyby by€o osi€galne. I bez €adnych spor€w znale€Xliby na !nie zbyt r€wnie€ poza planet€.- Nie podoba mi si€ brak odpowiedzi w tak istotnej sprawie - rzek€ Leto. Thufir, chc€, aby€ nada€ bezwzgl€dnypriorytet rozwi€zaniu tej zagadki. - Ju€ si€ tym zajmujemy, m€j panie. - Odchrz€kn€€. - Aha, Idaho powiedzia€ jedn€ rzecz: !powiedzia€, €e nie mo€na si€ pomyli€, je€li chodzi o stosunek Fremen€w do tarcz. Powiedzia€, €e najcz€€ciej €miej€ si€ z nich. "Ksi€€€ zmarszczy€ brwi. Nagle stwierdzi€: - Tematem dyskusji jest sprz€t do wydobywania przyprawy. Hawat da€ znak r€k€ asystentowi za projektorem: solido kombajnu €niwnego ust€pi€o miejsca projekcji skrzydlatej machiny, przy kt€rej figurki ludzkie wygl€da€y jak mr€wki. - Zgarniarka - poinformowa€ Hawat. - W€a€ciwie jest to wielki" ornitopter maj€cy jedno zadanie . donie€€ kombajn na bogate w przypraw€ piaski, a nast€pnie ratowa€ go, kiedy zjawi si€ czerw pustyni. One zjawiaj€ si€ zawsze. Zbi€r przyprawy odbywa si€ na zasadzie: #dopa€€, nachapa€ si€ i wia€, zczym si€ da. !- Pasuje jak ula€ do moralno€ciHarkonnen€w - powiedzia€ #ksi€€€. €Ymiech by€ raptowny i zbyt g€o€ny. W soczewce !projektora ornitopter zast€pi€ zgarniark€. - Te ornitoptery s€ do€€ konwencjonalne - m€wi€ Hawat. - Zasadnicze modyfikacje dotyczy€y zwi€kszenia zasi€gu. Dodatkowych stara€ wymaga€ozabezpieczenie najwa€niejszych element€w przed piaskiem i py€em. Zaledwie co trzydziesty ma os€on€ - by€ mo€e zmniejszono ci€€ar o wag€ generatora tarczy, €eby uzyska€ wi€kszy zasi€g. - Nic podoba mi si€ to pomniejszanie roli tarcz - $zamrucza€ ksi€€€. A pomy€la€: Czy to jest sekret Harkonnen€w? Czy to znaczy, €e nie b€dziemy mogli nawet uciec w os€oni€tych fregatach, gdyby wszystko obr€ci€o si€ na nasz€ niekorzy€€? Potrz€saj€c energicznie g€ow€, by odegna€ te my€li, powiedzia€ g€o€no: - Przejd€Xmy do koszt€w wydobycia. Ile wyniesie nasz zysk? Hawat przerzuci€ dwie kartki w swoim zeszycie. - Po wycenie remont€w i sprz€tu na chodzie dokonali€my wst€pnej kalkulacji koszt€w eksploatacyjnych. Za podstaw€!przyj€li€my naturalnie fundusz pomniejszony o koszty amortyzacji dla zapewnienia wyra€Xnego marginesu bezpiecze€stwa. Przymkn€€ oczy w mentackim p€€transie i zacz€€: - Koszty konserwacji i p€ace za Harkonnen€w nie przekracza€y czternastu procent. B€dziemy mogli m€wi€o szcz€€ciu, gdy uzyskamy trzydzie€ci procent - na pocz€tek. Uwzgl€dniaj€c noweinwestycje i czynniki wzrostu €€cznie z odsetkami KHOAM i kosztami wojskowymi, nasz zysk skurczy si€ do bardzo w€skiej mar€y sze€ciu-siedmiuprocent, dop€ki nie zdo€amy wymieni€ zu€ytego sprz€tu. Potem b€dziemy w stanie podnie€€ mar€€ zysku do dwunastu-pi€tnastu procent jej w€a€ciwego poziomu. Otworzy€ oczy. - Chyba, €e m€j pan €yczy sobie przej€€ metody Harkonnen€w. !- Walczymy o solidn€ i trwa€€ baz€ planetarn€ - powiedzia€ ksi€€€. - Musimy zadowoli€ wysoki procent ludno€ci, zw€aszcza Fremen€w. - Fremen€w przede wszystkim - zgodzi€ si€ Hawat. - Nasze panowanie nad Kaladanem - m€wi€ ksi€€€ - opiera€o si€ na pot€dze morskiej i powietrznej. Tu musimy zbudowa€ co€, co pozwol€ sobie nazwa€ pot€g€ pustynn€. Mo€e ona obejmowa€ si€y powietrzne, ale niewykluczone, €e nie musi.Zwracam uwag€ na brak tarcz w ornitopterach. - Pokr€ci€ g€ow€. - Harkonnenowie werbowali cz€€€ swego kluczowego personelu pora planet€. My si€ nie odwa€ymy p€j€€ na to. Ka€da przybywaj€ca grupa mia€aby sw€j kontyngent prowokator€w. !- A wi€c b€dziemy si€ musieli zadowoli€ o wiele mniejszym zyskiem i skromniejszymi zbiorami - powiedzia€ Hawat. -Nasza produkcja w pierwszychdw€ch sezonach b€dzie ni€szao jedn€ trzeci€ od €redniej Harkonnen€w. - No i mamy dok€adnie to - "rzek€ ksi€€€ - czego mogli€mysi€ spodziewa€. Musimy szybkoruszy€ Fremen€w. Chcia€bym dysponowa€ pi€cioma pe€nymi batalionami wojsk freme€skichprzed najbli€szym bilansem KHOAM. - To niewiele czasu, Sire - powiedzia€ Hawat. - Dobrze wiesz, €e mamy niewiele czasu. Oni si€ tu pojawi€ przy najbli€szej okazji, wraz z sardaukarami wharkonne€skich mundurach. Ilu ich, twoim zdaniem, zostanie wyekspediowanych, Thufir? - Wszystkiego cztery do pi€ciu batalion€w, Sire. Nie wi€cej, przy takich op€atach, jakie Gildia liczy za przew€z wojska. - Zatem pi€€ batalion€w Fremen€w plus w€asne nasze si€y powinny wystarczy€. Urz€d€Xmy przed Zgromadzeniem Landsraadu defilad€ kilku pojmanych sardaukar€w, a sprawy b€d€ si€ mia€y zupe€nie inaczej - bez wzgl€du na zyski. - Do€o€ymy wszelkich stara€, Sire. Paul obrzuci€ ojca spojrzeniemi zatrzyma€ oczy na Hawacie, zdaj€c sobie nagle spraw€ z s€dziwego wieku mentata, uprzytomniaj€c sobie, €e stary cz€owiek s€u€y Atrydom od trzech pokole€. Stary. Wida€ to by€o w €zawym blasku piwnych oczu, w policzkach pomarszczonych i ogorza€ych od egzotycznych klimat€w, w opadaj€cym €uku ramion, w cienkiej kresce ust zabarwionych sokiem sapho nakolor €urawiny. Tak wiele zale€y od jednego starego cz€owieka - pomy€la€ Paul. - Znajdujemy si€ obecnie w stanie wojny assassin€w - powiedzia€ ksi€€€ - ale nie dosz€a ona jeszcze do zenitu. Thufir, jak wygl€da tutejsza organizacja Harkonnen€w. - Wyeliminowali€my dwustu "pi€€dziesi€ciu dziewi€ciu ich prowodyr€w, m€j parcie. !Pozosta€y nie wi€cej ni€ trzy kom€rki Harkonnen€w - w sumie mo€e ze stu ludzi. - Te wyeliminowane przez ciebie s€ugusy Harkonnen€w - zapyta€ ksi€€€ czy to klasa posiadaczy? - Wi€kszo€€ by€a dobrze sytuowana, m€j panie, z warstwy przedsi€biorc€w. - Chc€, by€ sfa€szowa€ €wiadectwa ho€du opatrzone podpisem ka€dego z nich powiedzia€ ksi€€€. - Kopi€ z€€€ u S€dziego Zmiany. Zajmiemy legalistyczne stanowisko, €e przebywali oni na fa€szywym ho€dzie. Skonfiskuj ich w€asno€€, zabierz wszystko, eksmituj rPdziny. 1 dopilnuj, €eby !Korona dosta€a swoje dziesi€€ procent. To musi by€ absolutnie zgodne z prawem. Thufir u€miechn€€ si€ ods€aniaj€c zabarwione na czerwono z€by za karminowy-mi wargami. - Krok godny twego przodka, m€j panie. Wstyd mi, €e pierwszy na to nie wpad€em. Halleck spojrza€ z dezaprobat€!ponad sto€em i przy€apa€ Paulaz g€€bokim marsem na czole. "Fa€szywy krok - my€la€ Paul. - To tylko zmusi pozosta€ych dostawiania tym zacieklejszego € inny, z dalszego miejsca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBap' c D b— х c Ї c|6 c !dВ @ c m!eђ*G c а!f95< \ 3"oporu. Na poddaniu si€ niczegonie zyskuj€. Zna€ aktualnie obowi€zuj€c€ w kanly !konwencj€, .kt€ra nie chroni€aw€asno€ci, lecz tego rodzaju posuni€cie zamiast doprowadzi€ do zwyci€stwa, mog€o ich r€wnie dobrze zgubi€. - "Obcy by€em w obcej krainie" - zacytowa€ Halleck. Paul wlepi€ w niego oczy rozpoznaj€c werset z Biblii P. "K., dumaj€c: Czy€by r€wnie€ i Gurney chcia€ po€o€y€ kres podst€pnym intrygom? #Ksi€€€ spojrza€ w ciemno€€ zaoknami i z powrotem na Hallecka. - Gurney, ilu z tamtych piachmistrz€w nam€wi€e€ do pozostania z nami? - Dwustu osiemdziesi€ciu sze€ciu, Sire. My€l€, €e "powinni€my ich €apa€ i uwa€a€ si€ za szcz€€ciarzy. Wszyscy reprezentuj€ przydatne specjalno€ci. "- Tylko tylu? - ksi€€€ wyd€€ "wargi. - No c€€, przeka€ dalej wiadomo€€ do... Przerwa€ mu ha€as w drzwiach.Duncan Idaho przecisn€€ si€ przez wart€, szybkim krokiem doszed€ do ko€ca sto€u i !nachyli€ si€ do ucha ksi€cia. Leto odsun€€ go gestem. - M€w g€o€no, Duncan. Widzisz, €e obraduje tu sztab.Paul przypatrywa€ si€ pilnie Idaho dostrzegaj€c kocie ruchy, szybko€€ refleksu, cechy, kt€re czyni€y ze€ tak niedo€cig€ego nauczyciela fechtunku. Ciemna, kr€g€a twarz Idaho odwr€ci€a si€ do Paula, oczy mieszka€ca jaskininie da€y znaku, €e go zauwa€aj€, za to Paul zauwa€y€ podniecenie pod mask€ spokoju. Idaho spojrza€ wzd€u€ sto€u. - Wzi€li€my oddzia€ harkonne€skich najemnik€w przebranych za Fremen€w. Sami Fremeni przys€ali nam kuriera z ostrze€eniem przed oszuka€cz€ band€. Podczas ataku okaza€o si€ jednak, €e Harkonnenowie urz€dzili zasadzk€ na kuriera Fremen€w#rani€c go ci€€ko. Zmar€, kiedy !wie€Xli€my go tutaj, by zaj€li si€ nim nasi lekarze. Widzia€em, w jakim stanie by€ ten cz€owiek, wi€c zatrzyma€em si€, by zobaczy€, co mog€ dla niego zrobi€. Zaskoczy€em go, kiedy !usi€owa€ odrzuci€ co€ daleko !od siebie. Idaho spu€ci€ wzrok na Leto. - N€€, m€j panie, kt€rego podobnego nigdy nie widzia€e€.- Krysn€€? - spyta€ kto€. - Nie ma co do tego €adnych !w€tpliwo€ci - odpar€ Idaho. - "Mlecznobia€y i jarz€cy si€ jak gdyby w€asnym €wiat€em: Si€gn€€ pod bluz€, wydoby€ pochw€ z wystaj€c€ z niej "czarn€, karbowan€ r€koje€ci€.- Zostaw to ostrze w pochwie!G€os dolecia€ z otwartych !drzwi w ko€cu sali, wibruj€cy iprzenikliwy g€os, kt€ry unieruchomi€ ich wszystkich z wytrzeszczonymi oczami. W progu sta€a wysoka, owini€ta burnusem posta€, odgrodzona skrzy€owanymi mieczami stra€y. Cienka, br€zowa szataspowija€a j€ ca€kowicie, z wyj€tkiem szpary mi€dzy kapturem a czarn€ przes€on€, !ukazuj€cej zupe€nie b€€kitne oczy - bez €ladu bia€ka. - Pozw€l mu wej€€ - wyszepta€ Idaho. - Przepu€ci€ tego cz€owieka -!powiedzia€ ksi€€€. Po chwili wahania gwardzi€ci opu€cili miecze. Posta€ wp€yn€€a do sali, staj€c naprzeciwko ksi€cia. - To jest Stilgar, w€dz siczy, w kt€rej przebywa€em, przyw€dca tych, kt€rzy ostrzegli nas przed zamaskowan€ band€ - powiedzia€ Idaho. - Witaj, sir - rzek€ Leto. - Dlaczeg€€ to nie powinni€my dobywa€ z pochwy tego ostrza? Stilgar spojrza€ na Idaho. !- Ty przestrzega€e€ w€r€d nas obyczaj€w czysto€ci i honoru. Tobie pozwoli€bym patrze€ na ostrze nale€€ce do cz€owieka,kt€remu po€pieszy€e€ z pomoc€. Omi€t€ wzrokiem !reszt€ ludzi w pokoju. - Ale nieznam tych pozosta€ych. Czy !dopu€ci€by€, by zbrukali prawyor€€? - Jestem ksi€€€ Leto - "powiedzia€ ksi€€€. - Czy mnie pozwoli€by€ zobaczy€ to ostrze? - Pozwol€ ci zas€u€y€ na prawo dobycia go z pochwy - powiedzia€ Stilgar, a kiedy woko€o rozleg€ si€ szmer protest€w, uni€s€ szczup€€ d€o€ poznaczon€ ciemnymi €y€ami. - Przypominam, €e to jest ostrze tego, kt€ry wam okaza€sw€ przyja€X€. W wyczekuj€cej ciszy Paul wpatrywa€ si€ w tego cz€owieka, czu€ bij€c€ #od-niego si€€. Mia€ przed sob€ przyw€dc€ - przyw€dc€ Fremen€w. Kto€ po przeciwnej "stronie w pobli€u €rodka sto€u zamrucza€: - Co to za jeden, by nam dyktowa€, jakie mamy prawa na Arrakis? - M€wi€, €e ksi€€€ Leto Atryda panuje w zgodzie z poddanymi - rzek€ Fremen. - Przeto powiem wam, jaki jest u nas obyczaj: na tych, kt€rzy widzieli krysn€€, spada pewna odpowiedzialno€€. - Rzuci€ mroczne spojrzenie w stron€ Idaho. - S€ nasi. Nigdy nie wolno im opu€ci€ Arrakis bez naszej zgody. Halleck, a za nim wielu innych zacz€€o si€ podnosi€ z gniewem na twarzach. Halleck powiedzia€: "- Ksi€€€ Leto decyduje, czy... - Chwileczk€ - przerwa€ Leto i sama €agodno€€ jego tonu ich powstrzyma€a. Ta sytuacja niemo€e si€ wymkn€€ spod %kontroli - pomy€la€. Zwr€ci€ si€ do Fremena. - Sir, powa€am i szanuj€ osobist€ godno€€ ka€dego cz€owieka, kt€ry szanuje moj€ godno€€. Jestem rzeczywi€cie twoim d€u€nikiem, a ja z a w s"z e sp€acam swoje d€ugi. Je€li wasz zwyczaj wymaga, by ten"n€€ nie opu€ci€ tutaj pochwy, zatem tak ma by€ z m o j e g o rozkazu. I je€li jest jakikolwiek inny zwyczaj, pozwalaj€cy nam uhonorowa€ tego cz€owieka poleg€ego w !naszej s€u€bie, wystarczy, by€go tylko wymieni€. Fremen wlepi€ w ksi€cia spojrzenie, nast€pnie z wolna odsun€€ na bok swoj€ zas€on€, odkrywaj€c w€ski nos i pe€ne usta okolone po€yskliw€ czarn€ brod€. !Nie€piesznie nachyli€ si€ nad brzegiem sto€u i splun€€ na "politur€. Ludzie zacz€li zrywa€ si€ od sto€u, gdy g€os Idaho jak grzmot przetoczy€ si€ po sali: - Sta€! W pe€nej napi€cia ciszy Idaho rzek€: - Dzi€kujemy ci, Stilgarze, za dar wilgoci twego cia€a. Przyjmujemy go w duchu, w jakim zosta€ z€o€ony. %I Idaho splun€€ na st€€ ksi€ciu pod nosem, za€ na stronie powiedzia€: - Nie zapominaj, jak cenna jest tutaj woda, Sire. To by€ dow€d szacunku. Leto osun€€ si€ z powrotem naswoje krzes€o, dojrza€ wpatrzone w- siepie oczy Paula i ponury u€miech na twarzy syna, wyczuwa€ powolne opadanie napi€cia w miar€, jak zrozumienie dociera€o do jego ludzi za sto€em. Fremen utkwi€ oczy w Idaho. - Dobrze wypad€e€ w mej siczy, Duncanie Idaho. Czy €lubowa€e€ ho€d ksi€ciu? - Pyta mnie, czybym si€ nie zaci€gn€€ do niego, Sire - powiedzia€ Idaho. - Zaakceptowa€by podw€jny ho€d? - spyta€ Leto. - Chcesz, abym z nim poszed€,Sire? !- Chc€, aby€ sam podj€€ w tejsprawie decyzj€ - powiedzia€ !Leto i nie uda€o mu si€ ukry€ nacisku w g€osie. Idaho przyjrza€ si€ bacznie Fremenowi. - Wzi€€by€ mnie pod takim warunkiem, Stilgarze? Czasami musia€bym wraca€ na s€u€b€ do mego ksi€cia. - Dobrze walczysz i zrobi€e€ wszystko, co mog€e€, dla naszego przyjaciela powiedzia€Stilgar. Popatrzy€ na Leto. - Niechaj tak b€dzie: ten cz€owiek, Idaho, zatrzymuje "krysn€€, kt€ry ma w d€oni, na znak swej przynale€no€ci do nas. Musi podda€ si€, oczywi€cie, oczyszczeniu i #dope€ni€ rytua€u, ale to da si€!zrobi€. B€dzie on i Fremenem, i €o€nierzem Atryd€w. Istnieje na to precedens: Liet s€u€y dw€m panom. - Duncan? - spyta€ Leto. - Rozumiem, Sire - powiedzia€ Idaho. - A zatem postanowiono - powiedzia€ ksi€€€. - Twoja woda jest nasza, Duncanie Idaho - powiedzia€ Stilgar. - Cia€o naszego przyjaciela zostaje przy twoimksi€ciu. Jego woda jest wod€ Atryd€w. To jest €lub mi€dzy nami. Leto westchn€€, zerkn€€ na Hawata, wymieniaj€c spojrzenia ze starym mentatem. Hawat kiwn€€ g€ow€ z wyrazem zadowolenia na twarzy. - B€d€ czeka€ na dole - powiedzia€ Stilgar - a€ Idaho po€egna si€ ze swoimi przyjaci€€mi. Turok - takie by€o imi€ naszego zmar€ego przyjaciela. Pami€tajcie je kiedy przyjdzie czas uwolni€ jego dusz€. Jeste€cie przyjaci€€mi Turoka. Stilgar zawr€ci€ do wyj€cia. - Nie zostaniesz ani chwili? - zapyta€ Leto. Fremen obejrza€ si€, niedba€ym ruchem wtykaj€c czarczaf, co€ pod nim majstruj€c. Paulowi mign€€a jakby cienka rurka, nim czarczaf opad€ na swoje miejsce. - Czy jest pow€d, bym zosta€?- zapyta€ Fremen. - Przyjmiemy ci€ z honorem - powiedzia€ ksi€€€. - Honor wymaga, bym si€ znalaz€ wkr€tce gdzie indziej - powiedzia€ Fremen. Rzuci€ jeszcze jedno spojrzenie na Idaho, zakr€ci€ si€ i przemaszerowa€ mi€dzy stra€ami w drzwiach. - Je€eli inni Fremeni s€ do niego podobni, dobrze nam b€dzie ze sob€ - powiedzia€ Leto. Idaho odezwa€ si€ bezbarwnymg€osem: - On jest niez€€ pr€bk€, Sire. - Wiesz, co masz robi€, Duncan? - Jestem twoim ambasadorem w€r€d Fremen€w, Sire. - Wiele od ciebie zale€y, Duncan. B€dziemy potrzebowali pi€ciu batalion€w tych ludzi, nim spadn€ na nas sardaukarzy. - To nie b€dzie takie proste, Sire. Fremeni to raczej niezale€ne towarzystwo. Idaho "chwil€ bi€ si€ z my€lami. - I jeszcze jedno, Sire. Kt€ry€ z og€uszonych przez nas najemnik€w pr€bowa€ odebra€ to ostrze naszemu zmar€emu freme€skiemu przyjacielowi. Najemnik twierdzi, €e Harkonnenowie wyznaczyli milion solaris w nagrod€ dla ka€dego, kto dostarczy pojedynczy krysn€€. !Leto uni€s€ brod€ w wyra€Xnym zaskoczeniu. - Dlaczego tak im strasznie zale€y na jednym z tych no€y?- Ostrze jest wytoczone z z€ba czerwia pustyni, jest znamieniem Fremena, Sire. Maj€c je przy sobie !b€€kitnooki cz€owiek m€g€by przenikn€€ do ka€dej siczy natej ziemi. Mnie by zakwestionowano, chyba, €ebym by€ znany. Nie wygl€dam na Fremena. Ale... - Piter de Vries - powiedzia€ ksi€€€. - Cz€owiek diabelskiej chytro€ci, m€j panie - rzek€ Hawat. Idaho wsun€€ tkwi€cy w pochwie n€€ pod bluz€. Strze€ tego no€a - powiedzia€ ksi€€€. - Rozumiem, m€j panie. - Poklepa€ umieszczony w pasie !nadbiornik. - Zamelduj€ si€ jaknajszybciej. Thufir ma m€j kodwywo€awczy. U€ywajcie j€zyka walki. Zasalutowa€, wykr€ci€ si€ na pi€cie i po€pieszy€ w €lad za Fremenem. Us€yszeli dudnienie jego oddalaj€cych si€ korytarzem krok€w. Leto i Hawat popatrzyli na siebie porozumiewawczo. U€miechali si€. - Mamy du€o roboty, Sire - powiedzia€ Halleck. - I ja ci€ od niej odrywam. - Mam sprawozdanie o bazach wypadowych - powiedzia€ Hawat. - Czy przedstawi€ je innym razem, Sire? - D€ugo to potrwa? - Nie. jak na wprowadzenie. W€r€d Fremen€w kr€€€ pog€oski, €e tutaj na Arrakis zbudowano ponad dwie€cie takich baz w czasach Stacji o€wiadczalnych Botaniki Pustyni. Wszystkie podobno porzucono, ale m€wi si€, €e przed opuszczeniem zosta€y zaplombowane. - Ze sprz€tem? - Tak mi donosi€ Duncan. - Gdzie s€ po€o€one? - Na to pytanie - rzek€ Hawat- odpowiadaj€ niezmiennie: Liet wie. - B€g wie - mrukn€€ Leto. - Mo€e nie b€g, Sire - "powiedzia€ Hawat. - S€ysza€e€ to imi€ z ust Stilgara. Czy m€g€ on mie€ na my€li konkretn€ osob€? - S€u€y dw€m panom - powiedzia€ Halleck. - To brzmi jak cytat religijny. - A ty si€ na tym znasz - powiedzia€ ksi€€€. Halleck u€miechn€€ si€. - Ten S€dzia Zmiany- rzek€ Leto - €w Ekolog Imperialny, Kynes...nie wiedzia€by, gdzie s€ te bazy? - Sire - przestrzeg€ Hawat - ten Kynes jest urz€dnikiem imperialnym. - I znajduje si€ bardzo daleko od Imperatora - powiedzia€ Leto. - Potrzebuj€ tych baz. !Mog€ by€ pe€ne materia€€w i rozporz€dzaj€c nimi mogliby€my wyremontowa€ nasze urz€dzenia wydobywcze. - Sire! - powiedzia€ Hawat. - Te bazy prawnie nadal stanowi€ w€asno€€ Jego Kr€lewskiej Mo€ci. - Tutejszy klimat jest wystarczaj€co surowy, by wszystko uleg€o zniszczeniu powiedzia€ ksi€€€. - Zawsze mo€emy zwali€ na pogod€. Zabierz si€ do tego Kynesa i przynajmniej dowiedz si€, czy bazy istniej€. - Zarekwirowa€ je by€oby niebezpiecznie - powiedzia€ Hawat. - Duncan jedn€ spraw€stawia€ jasno: bazy, czy te€ ich idea, maj€ dla Fremen€w jakie€ ukryte znaczenie. Zajmuj€c bazy mo€emy ich zrazi€. Paul rozejrza€ si€ po twarzachotaczaj€cych ich ludzi i zauwa€y€ napi€cie, z jakim ch€on€li ka€de s€owo. Wygl€dali na mocno zaniepokojonych stanowiskiem jego ojca. - Us€uchaj go, ojcze - odezwa€ si€ Paul cichym g€osem. - To prawda, co on m€wi. - Sire - rzek€ Haw€t - owe bazy mog€yby nam dostarczy€ materia€€w do wyremontowania ka€dej sztukipozostawionego nam sprz€tu, tyle €e ze wzgl€d€w strategicznych mog€ pozostawa€ poza naszym zasi€giem. Nie r€bmy pochopnego kroku, dop€ki si€ czego€ wi€cej nie dowiemy. Kynes posiada arbitra€owe pe€nomocnictwa Imperium. Nie wolno nam o tym zapomina€. I cieszy si€ szacunkiem Fremen€w. - Wi€c zr€b to delikatnie - powiedzia€ ksi€€€. - Chcia€bym jedynie wiedzie€, czy te bazy istniej€. - Jak sobie €yczysz, Sire - Hawat opad€ na oparcie krzes€a, spu€ci€ wzrok. - No wi€c dobrze - powiedzia€ksi€€€. - Wiemy, co nas czeka, robota. Zostali€my do niej przeszkoleni. Mamy niejakie do€wiadczenie. Znamywysoko€€ zap€aty, za€ alternatywa jest do€€ jasna. Zadania dla wszystkich zosta€y wyznaczone. Spojrza€ na Hallecka. - Gurney, najpierw zajmij si€ t€ afer€ przemytnicz€. - "Udam si€ do niepos€usznych, co niego€cinn€ zamieszkuj€ ziemi€" - zadeklamowa€ Halleck. "- Kt€rego€ dnia przy€api€ tegocz€owieka na braku !porzekad€a i b€dzie wygl€da€ jak bez gaci - o€wiadczy€ ksi€€€. Chichoty rozesz€y si€ echem $wok€€ sto€u; ale Paul s€ysza€ w"nich przymus. Ksi€€€ zwr€ci€ si€ do Hawata: - Za€€€ na tym pi€trze jeszcze jedno stanowisko dowodzenia dla wywiadu i "€€czno€ci, Thufir. Kiedy z tym "sko€czysz, b€d€ chcia€ si€ z tob€ zobaczy€. !Hawat wsta€, rozgl€daj€c si€ po sali, jakby szuka€ wsparcia.Odwr€ci€ si€ i wyprowadzi€ procesj€ z pokoju. pozostali !po€pieszyli hurm€, szuraj€c w !ba€aganie krzes€ami i tworz€c niewielkie zatory. !Sko€czy€o si€ to ba€aganem - "pomy€la€ Paul wpatruj€c si€ w plecy wychodz€cych na ko€cu.Jak dot€d Sztab zawsze rozchodzi€ si€ w pe€nym werwy animuszu. To spotkanie jakby przeciek€o mi€dzy palcami, wyczerpuj€c si€ we w€asnych niedomaganiach, a uwie€czy€a je rozbie€no€€ zda€. Po raz pierwszy Paul dopu€ci€ do €wiadomo€ci %realn€ mo€liwo€€ kl€ski, licz€csi€ z ni€ nie ze strachu ani pod wp€ywem ostrze€e€ w rodzaju krakania starej Matki Wielebnej, lecz zmuszony do tego w€asn€ ocen€ sytuacji. Ojciec jest zdesperowany - przyzna€ w duchu. Sprawy nie #tocz€ si€ po naszej my€li. Za€ Hawat - Paul przypomnia€ sobie zachowanie starego mentata w trakcie konferencji- drobne wahania. oznaki zaniepokojenia. Hawata co€ gn€bi€o skrycie. - Najlepiej pozosta€ tu na reszt€ nocy, synu - powiedzia€ ksi€€€. - I tak niebawem wstanie €wit. Zawiadomi€ matk€. %Podni€s€ si€ z wolna, oci€€ale. - Zestaw sobie par€ krzese€ i wyci€gnij si€ na nich, by troch€ rozprostowa€ ko€ci. - Nie jestem bardzo zm€czony, sir. - Jak sobie €yczysz. %Ksi€€€ za€o€y€ r€ce do ty€u, zacz€€ spacerowa€ tam i z powrotem wzd€u€ sto€u, Jak zwierz w klatce - pomy€la€ Paul: - Przedyskutujesz ewentualno€€ zdrady z Hawatem? - spyta€ Paul. Ksi€€€ zatrzyma€ si€ naprzeciwko syna po drugiej "stronie sto€u, jego s€owa by€y skierowane do ciemnych okien.- Omawiali€my t€ ewentualno€€ wiele razy. - Tamta stara kobieta wygl€da€a na bardzo pewn€ swego - powiedzia€ Paul. I wiadomo€€, jak€ matka... %- Podj€li€my €rodki ostro€no€€i$- o€wiadczy€ ksi€€€. Rozejrza€si€ po sali i Paul dostrzeg€ panik€ zaszczutego stworzenia w jego oczach. - Zosta€ tutaj. Chcia€bym om€wi€ z Thufirem par€ spraw zwi€zanych ze stanowiskami dowodzenia. Zakr€ci€ si€ i wyszed€ z pokoju lekko skin€wszy wartownikom w drzwiach. Paul wpatrywa€ si€ w miejsce, w !kt€rym przed chwil€ sta€ jego inny, z dalszego miejsca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBg’ "h" c €—"i# М c њ"jпs c ]#kR с c Р#l3+ѓ/ #$m&0ж c€R$nќ9™5Е$ojciec. Przestrze€ by€a ju€ !pusta, zanim ksi€€€ wyszed€ z pokoju. I przypomnia€o mu si€ "ostrze€enie starej: "...dla ojca - nic". ƒЮƒЯƒаƒбƒвƒгƒдƒеƒжƒзƒиƒйƒкƒлƒмƒнƒоƒпƒрƒсƒтƒуƒфƒхƒцƒчƒшƒщƒъƒыƒьƒэƒюƒяƒ№ƒёƒђƒѓƒєƒѕƒіƒїƒјƒљƒњƒћƒќƒ§ƒўƒџ„„„„„„„„„„ „ „ „ „ „„„„„„„„„„„„„„„„Owego pierwszego dnia kiedy MuadDib ze sw€ rodzin€ jecha€ ulicami Arrakin, niekt€rzy ludzie na trasie przejazdu przypomnieli sobie legendy i przepowiedni€ i !podnie€li krzyk: ,.Mahdi!" Lecz ich okrzyk by€ bardziej pytaniem, ni€ obwieszczeniem,gdy€ jak dot€d mogli jedynie €ywi€ nadziej€, €e jest on tym zapowiedzianym Lisanem al-Gaibem. G€osem Spoza €Ywiata. Uwag€ ich !przyci€gn€€a r€wnie€ matka, albowiem s€yszeli o niej; €e jest Bene Gesserit, a wi€c - co dla nich by€o oczywiste - drugim Lisanem al-Gaibem. z " Kr€tkiej historii MuadDiba"pi€ra ksi€€niczki Irulan !Thufira Hawata zasta€ ksi€€€ w k€cie pokoju, do kt€rego drog€ wskaza€ mu stra€nik. Z przyleg€ego pomieszczenia dociera€y odg€osy krz€taniny ludzi zak€adaj€cych €€cza telekomunikacyjne: Ksi€€€ rozgl€da€ si€ doko€a, gdy Hawat podnosi€ si€ od zawalonego papierami sto€u. By€a to ma€a izolatka o zielonych €cianach, w kt€rej pr€cz sto€u znajdowa€y si€ jeszcze trzy dryfowe krzes€a z po€piesznie zdartymi z nich ,.H" Harkonnen€w, co pozostawi€o nie dobarwione €aty. - Krzes€a s€ zdobyczne, ale zupe€nie bezpieczne - powiedzia€ Hawat. - Gdzie jest Paul, Sire? - Zostawi€em go w sali konferencyjnej. Mam nadziej, €e tam troch€ odpocznie z dala od mojej absorbuj€cej osoby. Hawat kiwn€€ g€ow€, pow€drowa€ pod drzwi przyleg€ego pokoju i zamkn€€ je, odcinaj€c elektrostatyczneszumy i elektroniczne trzaski. - Thufir - powiedzia€ Leto - zapasy przyprawy Imperium i Harkonnen€w nie daj€ mi spokoju. - M€j Panie? Ksi€€€ wyd€€ wargi. - Sk€ady s€ nara€one na "zniszczenie. - Podni€s€ r€k€, gdy Hawat chcia€ co€ powiedzie€. - Nie bierz pod uwag€ skarbu Imperatora. On by si€ po cichu ucieszy€ z tarapat€w Harkonnen€w. A czy!baron mo€e protestowa€, je€li ulegnie zniszczeniu co€, do posiadania czego nie mo€e si€ otwarcie przyzna€? Hawat pokr€ci€ g€ow€. - Mamy ma€o ludzi na zbyciu, Sire. - We€X cz€€€ ludzi Idaho. A mo€e jacy€ Fremeni mieliby ochot€ na wycieczk€ pozy planet€. Rajd na Giedi Prime - z takiej dywersji p€yn€ taktyczne korzy€ci, Thufir. - Twoja wola, m€j panie. - $Hawat odwr€ci€ si€, a ksi€€€, widz€c oznaki. zdenerwowania!u starego cz€owieka, pomy€la€:Mo€e podejrzewa, €e mu nie ufam. Musi wiedzie€ o moich prywatnych informacjach o zdrajcach. Tak, najlepiej od razu rozproszy€ jego obawy. - Thufir - rzek€ - musimy om€wi€ jeszcze jedn€ spraw€,jako €e nale€ysz do niewielu ludzi, kt€rych darz€ ca€kowitym zaufaniem. Obaj wiemy, jak trzeba si€ mie€ nieustannie na baczno€ci, by nie dopu€ci€ do infiltracji naszych si€ przez zdrajc€w... ale mam dwa nowe doniesienia. Hawat obr€ci€ si€, wlepi€ w niego spojrzenie. Leto za€ powt€rzy€ przyniesione przez Paula historie. Wiadomo€ci te, zamiast wprawi€ go w stan wyt€€onej koncentracji mentackiej, wzmog€y jedynie podniecenie Hawata. Leto przygl€da€ si€ uwa€nie staremu cz€owiekowi. - Ukrywasz co€, stary druhu -odezwa€ si€ po chwili. - "Powinienem si€ by€ domy€li€ w trakcie narady, kiedy siedzia€e€ jak na szpilkach. C€€ to jest takie trefne, €e nie mog€e€ wygarn€€ tego przed ca€ym sztabem? Zabarwione sapho wargi Hawata €ci€gni€te by€y w sztywn€ prost€ lini€, z biegn€cymi ku niej drobniutkimi zmarszczkami. Niestraci€y swej pomarszczonej sztywno€ci, gdy powiedzia€: - Panie m€j, zupe€nie nie wiem, jak to poruszy€. - Wiele blizn nosimy jeden za drugiego, Thufir - powiedzia€ ksi€€€. - Wiesz, €e ze mn€ mo€esz poruszy€ ka€dy temat Hawat nie spuszcza€ z niego "oczu. Takiego go w€a€nie lubi€ najbardziej - my€la€. - Oto jest cz€owiek honoru, godzien mej wierno€ci i s€u€by do ostatniej kropli krwi. Dlaczego musz€ go zrani€? - No wi€c? - ponagli€ Leto. Hawat wzruszy€ ramionami. - Chodzi o strz€pek listu. Znaleziony przy kurierze Harkonnen€w. List by€ przeznaczony dla agenta imieniem Pardee. Mamy wszelkie powody mniema€, €e Pardee sta€ na czele tutejszego podziemia Harkonnen€w. Ten list - on mo€e mie€ albo ogromne konsekwencje, albo €adnych zgo€a. Zale€y; jak go t€umaczy€. - Co jest takiego dra€liwego w li€cie? !- W strz€pku listu, m€j panie. Niekompletnym. By€ na minimikrofilmie z do€€czon€ !jak zwykle kapsu€€ niszcz€c€.Wstrzymali€my dzia€anie kwasu na moment przed ca€kowitym wymazaniem tekstu, ocalaj€c fragment zaledwie. Fragment €w jednak€e jest wyj€tkowo sugestywny. - Tak? Hawat potar€ wargi: - M€wi on: "...eto nigdy nie b€dzie podejrzewa€, a kiedy spadnie na niego cios z ukochanej r€ki, ju€ samo to winno go zgubi€". List opatrzony by€ w€asn€ piecz€ci€ barona, a jej autentyczno€€ sprawdzi€em. - Twoje podejrzenia s€ !oczywiste - powiedzia€ ksi€€€ i nagle g€os jego zrobi€ si€ zimny. - Pr€dzej uci€€bym sobie #w€asne r€ce, ni€ ciebie zrani€ - powiedzia€ Hawat. Panie m€j, a co je€li... - Lady Jessika - rzek€ Leto czuj€c, jak ogarnia go w€ciek€o€€. - Nie mog€e€ wydusi€ fakt€w z tego Pardee? - Na nieszcz€€cie Pardeeego nie by€o ju€ w€r€d €ywych, kiedy przej€li€my kuriera. Kurier nie wiedzia€, jestem pewny, co przewozi€. - Rozumiem. $Leto potrz€sn€€ g€ow€. C€€ za€liska sprawa - my€la€. - Niemo€liwe, by co€ w tym by€o. Znam swoj€ kobiet€. - M€j panie, je€li... "- Nie! - warkn€€ ksi€€€. - W tym jest jaka€ pomy€ka, kt€ra... - Nie wolno nam tego zlekcewa€y€, m€j panie. - Ona jest ze mn€ szesna€cie lat! Okazji ku temu by€o bez !liku, sam zreszt€ sprawdzi€e€ szko€€ i t€ kobiet€! Hawat powiedzia€ z gorycz€: - Wiadomo o sprawach, kt€re mi umkn€€y. - To niemo€liwe, m€wi€ ci! Harkonnenowie chc€ "zniszczy€ r€d Atryd€w €€czniez Paulem. Raz ju€ pr€bowali. Czy kobieta by€aby zdolna spiskowa€ przeciwko w€asnemu swemu synowi? - Mo€e ona nie spiskuje przeciwko w€asnemu synowi. A wczorajszy zamach m€g€ by€ sprytn€ mistyfikacj€. !- Nic m€g€ by€ mistyfikacj€. - Sire, ona ma nie zna€ swego pochodzenia, ale gdyby tak je zna€a? I gdyby tak by€a sierot€, za€€€my, przez Atryd€? - Zrobi€aby to ju€ dawno temu. Trucizna w !szklance...sztylet w€r€d nocy. Kt€€ mia€ lepsz€ okazj€? - Harkonnenowie zamierzaj€ ci€ z n i s z c z v € , m€j panie. A nie po prostu zabi€. Wkanty istnieje gama subtelnych rozr€€nie€. Ta mo€e by€ dzie€em sztuki w€r€d wendet. Ksi€ciu opad€y ramiona. !Przymkn€€ oczy, wygl€da€ jak stary, zm€czony cz€owiek. To niemo€liwe - my€la€. - Ta kobieta otworzy€a dla mnie swoje serce. - Gdzie€ lepszy spos€b zniszczenia mnie nad rzucenie podejrze€ na kobiet€, kt€r€ kocham? - zapyta€. !- Bra€em tak€ mo€liwo€€ pod rozwag€ - powiedzia€ Hawat. -Mimo to... Ksi€€€ otworzy€ oczy i utkwi€ je w Hawacie my€l€c: niech on b€dzie podejrzliwy. Podejrzliwo€€ to jego fach, nie m€j: Mo€e gdy sprawi€ wra€enie, €e w to wierz, kto€ inny pope€ni nieostro€no€€. - Co radzisz? - wyszepta€ ksi€€€. !- Na razie sta€€ inwigilacj€, m€j panie. Powinna by€ pod nadzorem o ka€dej porze dnia i nocy. Postaram si€, by robiono to dyskretnie. Idaho by€by idealnym kandydatem dotej roboty. Mo€e za jaki€ tydzie€ €ci€gniemy go z powrotem. W oddziale Idaho szkolimy m€odego cz€owieka, kt€ry go doskonale mo€e zast€pi€ u Fremen€w. To urodzony dyplomata. - Nie nara€aj na szwank naszego przycz€€ka u Fremen€w. - Rzecz jasna, Sire. - A co z Paulem? - Chyba mogliby€my zaalarmowa€ doktora Yuego. Leto odwr€ci€ si€ plecami do Hawata. - R€b, jak uwa€asz. - Zachowam ostro€no€€, m€j panie. Na to przynajmniej mog€ liczy€ - pomy€la€ Leto. - Przejd€ si€. Gdyby€ mnie !potrzebowa€, b€d€ na terenie. Stra€ ci... - M€j panie, zanim odejdziesz,mam tu wycinek filmowy, z kt€rym powiniene€ si€ zapozna€. Pierwsza pr€ba analizy freme€skiej religii. Przypominasz sobie, €e prosi€e€ mnie o sprawozdanie na ten temat? Ksi€€€ przystan€€ i nie odwracaj€c si€ powiedzia€: - Nie mo€esz z tym zaczeka€?- Oczywi€cie, m€j panie. Pyta€e€ jednak, co oni wykrzykiwali. To by€o "Mahdi!" Kierowali to okre€lenie do m€odego pana. Kiedy... - Do Paula? - Tak, m€j panie. Maj€ tutaj legend€, przepowiedni€, €e objawi si€ im jaki€ w€dz, dziecko pewnej Bene Gesserit,aby poprowadzi€ ich ku prawdziwej wolno€ci. Jeszcze jedna wersja znanego schematu mesjasza. - Oni my€l€, €e Paul jest tym...tym... - Maj€ jedynie nadziej€, m€j panie. Hawat wyci€gn€€ kapsu€€ z wycinkiem filmu. Ksi€€€ j€ !przyj€€, wsadzi€ do kieszeni. - P€€Xniej sobie to obejrz€. - Oczywi€cie, m€j panie. - Teraz potrzebny mi jest czas do...namys€u. - Tak, m€j panie. !Ksi€€€ g€€boko odetchn€€, westchn€€ i wyszed€ z pokoju wielkimi krokami. Na korytarzu #skr€ci€ w prawo i zacz€€ i€€ powoli z r€kami za€o€onymi doty€u, nie zwracaj€c uwagi, gdzie si€ znajduje. Mija€ korytarze i schody, balkony i sale; ludzie salutowali i odsuwali si€ na bok, robi€c muprzej€cie. Po pewnym czasie powr€ci€ do sali konferencyjnej, kt€r€ zasta€ !w ciemno€ciach, Paul za€ spa€ na stole narzucony p€aszczem stra€nika, z marynarskim workiem zamiast poduszki. Ksi€€€ po cichu przeszed€ !przez ca€€ d€ugo€€ sali, na balkon wychodz€cy na l€dowisko. W rogu balkonu wartownik wypr€€y€ si€ na !baczno€€, poznaj€c ksi€cia w nik€ym odblasku €wiate€ l€dowiska. "- Spocznij - zamrucza€ ksi€€€.Opar€ si€ o zimny metal balustrady. Spok€j przed€witu ogarn€€ pustynny basen. %Ksi€€€ spojrza€ w g€r€. Prosto nad g€ow€ gwiazdy tworzy€y cekinow€ wst€g€, rozpostart€na tle niebieskawej czerni. Nisko nad po€udniowym horyzontem drugi ksi€€yc nocy wyziera€ z leciutkiej mgie€ki py€u - niedowiarek ksi€€yc, spogl€daj€cy na€ cynicznym $blaskiem. Ksi€€€ zapatrzy€ si€,jak ksi€€yc nurkuje pod Mur Zaporowy srebrz€c jego urwiska i w nag€ym zag€szczeniu mroku poczu€ zi€b. Zadr€a€. Przeszy€ go gniew. Po raz ostatni Harkonnenowie mi bru€d€€ i judz€, i poluj€ na mnie - pomy€la€. - Gnoje o mentalno€ci hycla. Tutaj "stawi€ im czo€o! I pomy€la€ z nut€ smutku: Musz€ panowa€ okiem i szponem - jak jastrz€b w€r€d po€ledniejszego ptactwa. Jego d€o€ nie€wiadomie musn€€a emblemat jastrz€bia na bluzie. Noc na wschodzie zrodzi€a !smug€ €wietlnej szaro€ci, a po#niej per€ow€ opalizacj€, kt€ra "przy€mi€a gwiazdy. Nadci€gn€€€wit szerokim zamachem rozko€ysanego dzwonu uderzaj€c w horyzont. By€a toscena takiej pi€kno€ci, €e ksi€€€ zapomnia€ o bo€ym €wiecie. S€ rzeczy niepowtarzalne - pomy€la€. !Nigdy nie wyobra€a€ sobie, €e mo€e by€ tutaj cokolwiek tak pi€knego. jak ten zgruchotany, czerwony horyzont z purpur€ i ochr€ urwisk. Poza l€dowiskiem, gdzie sk€pa nocna rosa tchn€€a €ycie w €pieszne nasiona Arrakis, ujrza€ ogromne €any czerwonego kwiecia i przecinaj€cy je #wyra€Xny trakt fioletu...jak €lad gigantycznych st€p. - Pi€kny poranek, Sire - powiedzia€ stra€nik. "- Tak, pi€kny - kiwn€€ g€ow€ $ksi€€€ zastanawiaj€c si€: by€ mo€e ta planeta potrafi zauroczy€. By€ mo€e potrafi sta€ si€ prawdziwym domem dla mego syna. Nagle zobaczy€ postacie ludzkie wkraczaj€ce na pola kwiat€w, omiataj€ce je dziwacznymi, przypominaj€cymi kosy narz€dziami - €e€cy rosy. Woda jest tak cenna tutaj, €enawet ros€ trzeba zbiera€. I potrafi te€ by€ ta planeta miejscem upiornym - pomy€la€ ksi€€€. „„„ „!„"„#„$„%„&„'„(„)„*„+„,„-„.„/„0„1„2„3„4„5„6„7„8„9„:„;„<„=„>„?„@„A„B„C„D„E„F„G„H„I„J„K„L„M„N„O„P„Q„R„S„T„U„V„W„X„Y„Z„[„\„]„^„_„`„a„b„c„d„e„f„g„h„i„j„k„l„mChyba nie ma straszliwszego ol€nienia nad to, w kt€rym odkrywasz, i€ tw€j ojciec jestcz€owiekiem w ludzkim ciele. z My€li zebranych MuadDiba" opracowanych przez ksi€€niczk€ Irulan - Paul, nienawidz€ tego, co robi€, ale nie mam wyj€cia - !powiedzia€ ksi€€€. Sta€ pod przeno€nym wykrywaczem trucizny wniesionym do sali konferencyjnej na czas €niadania. Sensorowe macki urz€dzenia zwisa€y bezw€adnie nad sto€em, przywodz€c Paulowi na my€l jakiego€ nieznanego owada, kt€ry w€a€nie zdech€ przed chwil€. Uwag€ ksi€cia poch€ania€o l€dowisko za "oknami i k€€bi€cy si€ nad nim tuman py€u na tle porannego nieba. Paul mia€ przed sob€ przegl€dark€ z kr€tkim wycinkiem filmu na temat religijnych praktyk Fremen€w. Materia€ zebrany przez jednego z ekspert€w Hawata bulwersowa€ Paula aluzjami do jego osoby. "Mahdi!" "Lisan al-Gaib!" Zamykaj€c oczy s€ysza€ jeszcze okrzyki t€um€w. A wi€c to na to czekaj€- pomy€la€. I przysz€y mu na pami€€ s€owa Matki Wielebnej:"Kwisatz Haderach". Na ich wspomnienie o€y€y w nim emocje straszliwego przeznaczenia, mrocz€c ten obcy €wiat poczuciem swojsko€ci, kt€rej nie pojmowa€. - Nienawidz€ - powiedzia€ ksi€€€. - Co masz na my€li, sir? #Leto odwr€ci€ si€ spogl€daj€c z g€ry na syna. - Bowiem Harkonnenowie zamierzaj€ mnie zwie€€ rzucaj€c podejrzenie na twoj€!matk€. Nie wiedz€, €e pr€dzejbym podejrzewa€ samego siebie. - Nie rozumiem, sir. Leto ponownie spojrza€ za &okna. Bia€e s€o€ce p€on€€o ju€ ca€kiem wysoko w kwadrancie !przedpo€udnia. Mleczne €wiat€owydobywa€o kipiel ob€ok€w py€u wsypuj€cego si€ do €lepych kanion€w, kt€rymi ponacinany by€ Mur Zaporowy. Nie€piesznie, cichym od hamowanego gniewu g€osem, !ksi€€€ opowiedzia€ Paulowi o tajemniczym li€cie. - R€wnie dobrze mnie m€g€by€ podejrzewa€ - powiedzia€ Paul.!- Oni musz€ uzna€, €e im si€ $uda€o - rzek€ ksi€€€. - Musz€ $s€dzi€, €e jestem taki g€upi. I musi na to wygl€da€. Nawet twoja matka nie powinna wiedzie€ o mistyfikacji. - Ale€ sir! Dlaczego? - Reakcja twojej matki nie mo€e by€ udawana. Och, ona potrafi doskonale udawa€...leczzbyt wiele od tego zale€y. Mam nadziej€ wykurzy€ !zdrajc€ z nory. Powinno im si€ wydawa€, €e zosta€em kompletnie wyprowadzony w pole. Zadanie jej w ten spos€b b€lu jest konieczne, by #omin€€o j€ wi€ksze cierpienie. - Dlaczego mnie o tym m€wisz,ojcze Mog€ si€ zdradzi€. - Na ciebie nie b€d€ patrze€ pod tym k€tem. Dotrzymasz tajemnicy. Musisz dotrzyma€. %Przybli€y€ si€ do okien i m€wi€ odwr€cony ty€em. - W ten spos€b, gdyby mnie si€ co€ sta€o, ty b€dziesz m€g€ jej powiedzie€ prawd€: !€e nigdy w ni€ nie zw€tpi€em,nawet na mgnienie oka. Chcia€bym, €eby ona o tym wiedzia€a. W s€owach ojca Paul wyczyta€my€li o €mierci, powiedzia€ po€piesznie: - Nic ci si€ nie stanie, sir. Oni... - Cicho b€d€X, synu. Paul nie spuszcza€ oczu z plec€w ojca, dostrzegaj€c zm€czenie w nachyleniu szyi, w linii ramion, w zwolnionych ruchach. - Jeste€ po prostu zm€czony, ojcze. - J e s t e m zm€czony - "zgodzi€ si€ ksi€€€. - Jestem moralnie zm€czony. Pewnie dopad€a mnie wreszcie melancholia degeneracji wielkich rod€w. A byli€my kiedy€ tak mocnymi lud€Xmi. Paul odezwa€ si€ z nag€ym rozdra€nieniem: - Nasz r€d si€ nie zdegenerowa€. #- Nie? - ksi€€€ odwr€ci€ si€ twarz€ do syna, ukazuj€c ciemny kr€gi pod ch€odnymi oczami; na ustach mia€ cyniczny grymas. !- Powinienem by€ po€lubi€ tw€matk€, uczyni€ jat moj€ "ksi€€n€. Ale...m€j wolny stan daje jeszcze pewnym rodom nadziej€ na mo€liwo€€ inny, z dalszego miejsca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓko€а cъ$pP m+M%qНб c€x%rŽІ cл%s4%O c>&tƒ/Ї cЁ&u*:a2'koligacji ze mn€ przez ich c€rki na wydaniu. - Wzruszy€ ramionami. - Wi€c ja... - Matka mi to wyt€umaczy€a. - W€dz niczym tak nie zdobywa serc, jak imponowaniem brawur€ - powiedzia€ ksi€€€. - Przeto obnosz€ si€ z t€ swoj€ brawur€. - Jeste€ dobrym przyw€dc€ - zaprotestowa€ Paul. - Dobrym w€adc€. Ludzie id€ za tob€ ch€tnie i z mi€o€ci€. - Mam jeden z najlepszych korpus€w propagandy - powiedzia€ ksi€€€. Znowu zaton€€ spojrzeniem w basenie. - Tu na Arrakis mamy !wi€ksz€ szans€, ni€ mog€oby podejrzewa€ Imperium. A jednak czasami przychodzi mi do g€owy, €e lepiej by€oby uciec, zosta€ renegatem. Czasami chcia€bym, by€my !pogr€€yli si€ w anonimowo€ci rzesz ludzkich, mniej wystawieni na... - Ojcze! - Tak, j e s t e m zm€czony - powiedzia€ ksi€€€. - Czy wiedzia€e€, €e owad przyprawy wykorzystujemy jako surowiec, i €e mamy ju€ w€asn€ fabryk€ do produkcji pod€o€a film€w? - Sir? - Nie mo€e nam zabrakn€€ !folii pod€o€owej - powiedzia€ ksi€€€. - Jak€e tu bez niej zalewa€ wsie i miasta nasz€ informacj€? Ludzie musz€ si€ dowiedzie€, jak dobrze nimi rz€dz€. Sk€d by wiedzieli, gdyby€my im nie donosili? - Powiniene€ troch€ odpocz€€- powiedzia€ Paul. Ponownie ksi€€€ stan€€ twarz€ w twarz z synem. - O ma€o nie zapomnia€em wymieni€ jeszcze jednej zalety Arrakis. Tutaj we wszystkim jest przyprawa. Oddychasz ni€ i jesz j€ prawie we wszystkim. I dochodz€ do wniosku, €e daje ona pewn€ naturaln€ odporno€€ na niekt€re z najbardziej popularnych trucizn z Poradnika Assassina. Za€ konieczno€€ liczenia ka€dej kropli wody sprawia, €eca€y przemys€ spo€ywczy - hodowla dro€d€y, hydroponika,chemia spo€ywcza, wszystko - znajduje si€ pod naj€ci€lejszym nadzorem. Nie mo€emy wymordowa€ znacznejcz€€ci naszej populacji za pomoc€ trucizny - ani te€ nie mo€na nas w ten spos€b zaatakowa€. Arrakis czyni nas moralnymi i etycznymi. "Paul chcia€ co€ powiedzie€, aleksi€€€ nie dopu€ci€ go do g€osu. - Musz€ si€ przed kim€ wygada€, synu - rzek€ z westchnieniem. Zerkn€€ przez rami€ na wypalony krajobraz, !z kt€rego znikn€€y ju€ teraz nawet i kwiaty stratowane przez €e€c€w rosy, zwarzone przedpo€udniowym s€o€cem. - Na Kaladanie w€adali€my przypomocy pot€gi morskiej i powietrznej - powiedzia€ ksi€€€. - Tutaj musimy dochrapa€ si€ pot€gi pustynnej. Oto twoje dziedzictwo; Paul. Co z tob€ b€dzie, je€li mnie zabraknie Nie, nie zostaniesz g€ow€ rodurenegat€w, lecz partyzantem - uciekaj€cym, €ciganym. "Paul rozpaczliwie szuka€ s€€w, nie wiedz€c, co powiedzie€. Nigdy nie widzia€ swojego ojcaa€ tak przybitego. - Kto chce utrzyma€ Arrakis - m€wi€ ksi€€€ - staje przed podj€ciem decyzji, kt€rych !cen€ mo€e si€ okaza€ w€asna godno€€. Wskaza€ za okno na zielono-czarny sztandar Atryd€w zwisaj€cy martwo z masztu na skraju l€dowiska. - Ten chlubny sztandar mo€e sta€ si€ symbolem wielu strasznych rzeczy. Paul prze€kn€€ sucho€€ w ustach. W s€owach ojca by€a beznadziejno€€, przeczucie nieuchronnego losu, kt€re zostawi€o ci€€ar pustki w %piersi ch€opca. Ksi€€€ wyj€€ z kieszeni tabletk€ przeciw zm€czeniu i po€kn€€ j€ nie popijaj€c. "- Si€a i strach - powiedzia€. - Narz€dzia dyplomacji. Musz€ przykaza€, by po€o€ono silniejszy nacisk na twoje szkolenie partyzanckie. W tymwycinku filmu - nazywaj€ ci€ tam "Mahdi" - "Lisan al-Gaib" -to mo€e sta€ si€ dla ciebie ostatni€ desk€ ratunku. Paul wpatrywa€ si€ w ojca dostrzegaj€c, jak pod !wp€ywem tabletki prostuj€ si€ mu ramiona, ale w pami€ci mia€jego s€owa pe€ne l€ku i niepewno€ci. - Co zatrzyma€o ekologa? - "wymamrota€ ksi€€€. - M€wi€emHawatowi, €eby przys€a€ go wcze€nie. „n„o„p„q„r„s„t„u„v„w„x„y„z„{„|„}„~„„€„„‚„ƒ„„„…„†„‡„ˆ„‰„Š„‹„Œ„„Ž„„„‘„’„“„”„•„–„—„˜„™„š„›„œ„„ž„Ÿ„ „Ё„Ђ„Ѓ„Є„Ѕ„І„Ї„Ј„Љ„Њ„Ћ„Ќ„­„Ў„Џ„А„Б„„ÄĄńƄDŽȄɄʄ˄̄НPewnego dnia ojciec m€j, Padyszach Imperator, wzi€€ mnie za r€k€ i wyczu€am dzi€ki metodom, jakich nauczy€a mnie matka, €e co€ go gn€bi. Powi€d€ mnie przez Sal€ Portretow€ do portretu ksi€cia Leto Atrydy. Zauwa€y€am silne podobie€stwo mi€dzy nimi - moim ojcem a tym m€€czyzn€ na portrecie - obaj mieli poci€g€e, arystokratyczne twarze o ostrych rysach. kt€rym ton nadawa€o spojrzenie zimnych oczu. "C€rko-ksi€€niczko" - powiedzia€ m€j ojciec - %"€a€uj€, €e nie by€a€ starsza, kiedy nadesz€a pora wyboru kobiety dla tego m€€czyzny". M€j ojciec liczy€ wtedy siedemdziesi€t jeden lat i nie wygl€da€ starzej od cz€owieka!na portrecie, ja za€ mia€am latzaledwie czterna€cie, ale pami€tam, jak zrozumia€em w tamtym momencie, €e ojciec potajemnie pragn€€ mie€ "ksi€cia za syna i czu€ awersj€ do politycznych uk€ad€w, kt€re uczyni€y ich wrogami. z "W domu mojego ojca" pi€ra ksi€€niczki Irulan Pierwsze spotkanie z lud€Xmi, kt€rych przykazano mu zdradzi€, wstrz€sn€€o doktorem Kynesem. Chlubi€ si€ tym, €e jako uczony uwa€a€ legendy jedynie za interesuj€ce przes€anki do zrozumienia kulturowych korzeni. Ale ch€opak pasowa€ jak ula€ do staro€ytnej przepowiedni. Mia€ "oczy, kt€re widzia€y" i wyczuwa€o si€ w nim "ukryt€ prawo€€". Wyrocznia pozostawi€a oczywi€cie pewn€ swobod€ - co do kwestii, czy Bogini Matka przywiedzie Mesjasza ze sob€, czy zrodzi go na miejscu. Jednakowo€ istnia€a zadziwiaj€ca zgodno€€ przepowiedni z osobami. Spotkali si€ p€€Xnym rankiem pod budynkiem zarz€du l€dowiska Arrakin. Nie oznakowany ornitopter przycupn€€ opodal w pogotowiu startowym, brz€cz€c cicho jak ospa€y owad. Z obna€onym mieczem sta€ przy nim gwardzista Atryd€w w lekkiej dystorsji powietrza od okalaj€cej go !tarczy. Kynes u€miechn€€ si€ szyderczo na widok kontur€w "tarczy i pomy€la€: tutaj Arrakisszykuje im niespodziank€. #Planetolog podni€s€ r€k€ daj€cznak Fremenom ze swojej stra€y przybocznej, by pozostali w tyle. Sam pomaszerowa€ prosto do wej€cia budynku - ciemniejszego otworu w powleczonej plastikiem skale. Jak€e ods€oni€ty jest ten monolityczny budynek - pomy€la€. O ile€ lepsza jest jaskinia. Ruch w wej€ciu !zwr€ci€ jego uwag€. Zatrzyma€si€ wykorzystuj€c ten moment, by poprawi€ sobie burnus i fa€d€ na lewym ramieniu filtrfraka. Drzwi wej€ciowe rozwar€y si€ "na o€cie€. Gwardzi€ci Atryd€w !wysypali si€ po€piesznie, co dojednego uzbrojeni po z€by - wg€uszaki na moderacyjne kule, miecze, tarcze. Za nimi nadchodzi€ wysoki m€€czyzna o jastrz€bich rysach, ciemnosk€ry i ciemnow€osy. Mia€ na sobie d€ubb€ z herbem"Atryd€w na piersi i nosi€ j€ w spos€b zdradzaj€cy brak obycia z tego rodzaju ubiorem. Po€a d€ubby czepia€a mu si€ nogawek filtrfraka. Tkaninie brakowa€o rozbujanego w rytmie krok€w falowania. U boku m€€czyzny szed€ m€odzieniec z r€wnie ciemnymiw€osami, lecz pe€niejszy na twarzy. Ma€y by€ na te swoje pi€tna€cie lat, o kt€rych Kynes wiedzia€. Ale w m€odym cz€owieku wyczuwa€o si€ majestat i niewzruszon€ pewno€€ siebie, jakby doko€a widzia€ i rozpoznawa€ rzeczy dla innych niedostrzegalne. A p€aszcz identycznego co u ojca kroju le€a€ na nim z niedba€€ swobod€, sprawiaj€c wra€enie, €e ch€opiec nosi€ takie okrycie od urodzenia. "Mahdi €wiadom b€dzie spraw niewidzialnych dla innych" - g€osi€a wyrocznia. Kynes "potrz€sn€€ g€ow€ przekonuj€c sam siebie: ludzie, jak ludzie. Z tymi dwoma i jak oni w !ubiorze pustynnym zbli€a€ si€ cz€owiek Kynesowi znajomy - Gurney Halleck. Kynes wci€gn€€ g€€boko powietrze !t€umi€c niech€€ do HalIccka, !kt€ry udzieli€ mu poucze€, jaksi€ nale€y zachowywa€ w #obecno€ci ksi€cia i ksi€€€cegodziedzica. Wolno ci zwraca€ #si€ do ksi€cia .,m€j panie" albo"Sine". "Szlachetnie urodzony" te€ ujdzie, ale to zwrot na bardziej oficjalne okazje. Do syna mo€na m€wi€ "m€ody $panie" albo .,m€j panie". Ksi€€€jest cz€owiekiem wielce wyrozumia€ym, ale nie znosi zbytniej poufa€o€ci. Obserwuj€c zbli€aj€c€ si€ grup€ Kynes pomy€la€: bardzo !pr€dko dowiedz€ si€, kto jest panem Arrakis. Kaza€ jakiemu€ mentatowi maglowa€ mnie przez p€€ nocy? Spodziewa€ "si€ po mnie, €e ich nabior€ na inspekcj€ przyprawowych piask€w? Cel pyta€ Hawata nieuszed€ uwagi Kynesa. Oni chc€!imperialnych baz. I nie ulega€o w€tpliwo€ci, €e o bazach "dowiedzieli si€ od Idaho. Ka€€ Stilgarowi odes€a€ temu "ksi€ciu g€ow€ Idaho - obiera€ sobie Kynes. Ksi€€€cy orszak znajdowa€ si€ teraz zaledwie o#par€ krok€w, piasek chrz€€ci€ pod podeszwami but€w pustynnych. Kynes schyli€ g€ow€ w uk€onie. - M€j panie, ksi€€€. Zbli€aj€c si€ do samotnej postaci m€€czyzny stoj€cego w s€siedztwie ornitoptera Leto przygl€da€ mu si€ z uwag€: wysoki, szczup€y, odziany na pustynn€ mod€€ w "lu€Xny p€aszcz. filtrfrak i buty z kr€tkimi cholewami. Zarzucony na plecy kaptur ze zwisaj€cym u boku czarczafem wystawia€ na widok rudoblond w€osy i rzadk€ brod€. Oczy spod krzaczastymi brwiami by€y owym niezg€€bionym b€€kitem w b€€kicie. W jego oczodo€achzna€ by€o resztki ciemnego barwnika. - Ty jeste€ ekologiem - powiedzia€ ksi€€€. - My tutaj wolimy stary tytu€,m€j panie - odpar€ Kynes. - Planetologiem. - Jak sobie €yczysz - "powiedzia€ ksi€€€. - Synu, to jest S€dzia Zmiany, arbiter w sporze, cz€owiek, kt€ry z urz€du ma czuwa€ tutaj nad przestrzeganiem norm obj€cia przez nas we w€adanie tego !lenna. - Zerkn€€ na Kynesa. - Ato jest m€j syn. - M€j panie - powiedzia€ Kynes. - Jeste€ Fremenem? - spyta€ Paul. Kynes u€miechn€€ si€. - Przyjmuje mnie i sicz i wioska, m€ody panie. Ale jestem Imperialnym Planetologiem w s€u€bie Jego Kr€lewskiej Mo€ci. !Paul skin€€ g€ow€ - by€ pod wra€eniem bij€cej od m€€czyzny si€y. Halleck wskaza€ Paulowi Kynesa z g€rnego okna budynku zarz€du: To ten m€€czyzna stoj€cy w eskorcie fremen€w, co idzie teraz w stron€ ornitoptera: Paulowi mign€€y przelotnie w lornetce dumne, proste usta i wysokie czo€o Kynesa. Halleck zamrucza€ Paulowi do ucha: - Dziwaczny facet. Wys€awia si€ kr€tko, w€z€owato, bez owijania w bawe€n€. A ksi€€€ za ich plecami powiedzia€: - Typowy naukowiec. Teraz, stoj€c zaledwie o par€ st€p od tego cz€owieka, Paul wyczuwa€ w nim moc, emanacj€ osobowo€ci obdarzonej wrodzon€ charyzm€ przyw€dcy, jakby w€y€ach Kynesa p€yn€€a kr€lewska krew. - Rozumiem, €e tobie winni€mypodzi€kowanie za nasze filtrfraki i te p€aszcze powiedzia€ ksi€€€. - Mam nadziej€, €e le€€ dobrze, m€j panie - rzek€ Kynes. - To robota freme€ska, a wielko€€ ich jest jak !najbli€sza wymiar€w, kt€re mi poda€ tw€j cz€owiek, obecny tu Halleck. - Zaniepokoi€o mnie twoje stwierdzenie, €e nie zabierzesz nas w pustyni€, je€li nie za€o€ymy tych #stroj€w - powiedzia€ ksi€€€. - Mo€emy wzi€€ du€o wody. Nie wybieramy si€ na d€ugi lot i b€dziemy mieli powietrzn€ "os€on€; eskort€, jak€ widzisz w tej chwili nad g€ow€. Nie wydaje si€ prawdopodobne, by€my przymusowo l€dowali. Kynes przeszy€ go spojrzeniem, mierz€c nap€cznia€e wod€ cia€o. Powiedzia€ ozi€ble: !- Na Arrakis nigdy nie m€wi si€o prawdopodobie€stwach. M€wisi€ o €lepym przypadku. Halleck naje€y€ si€. - Do ksi€cia nale€y si€ zwraca€ "m€j panie" albo "Sire"! Leto zrobi€ sekretny znak d€oni€, by da€ on spok€j; powiedzia€: - Nasze zwyczaje s€ tu nowe,Gurney. Musimy bra€ to pod uwag€. - Twoja wola, Sire. - Jeste€my twymi d€u€nikami, doktorze Kynes - powiedzia€ Leto. - Te ubiory i troska o nasze dobro nie p€jd€. w niepami€€. Paul przypomnia€ sobie werset z Biblii P. K. i pod wp€ywem chwili wyrecytowa€: - "Dar jest b€ogos€awie€stwem ofiarodawcy" W martwym powietrzu s€owa zahucza€y z nienaturaln€ dono€no€ci€. Freme€ska !eskorta, kt€r€ Kynes zostawi€ w cieniu pod budynkiem zarz€du, zerwa€a si€ z kucek na r€wne nogi szemrz€c w wyra€Xnym podnieceniu. Jeden z nich krzykn€€: - Lisan al-Gaib! "Kynes obr€ci€ si€ jak uk€szony w ich stron€, zrobi€ kr€tki, b€yskawiczny ruch d€oni€ i machni€ciem r€ki odprawi€ swoj€ eskort€. Sarkaj€c mi€dzy sob€ cofn€li si€ i powlekli za r€g budynku. - Nader ciekawe - powiedzia€ Leto. Kynes zmierzy€ twardym, piorunuj€cym spojrzeniem ksi€cia i Paula. - Wi€kszo€€ tubylc€w to zabobonna gromada. Nie zwracajcie na nich uwagi. Nie maj€ z€ych intencji. !Ale my€la€ o s€owach wyroczni:!"Powitaj€ was €Ywi€tymi S€owy i b€ogos€awie€stwem b€d€ wasze dary". Opinia Leto o Kynesie, w cz€€ci oparta na kr€tkim ustnym raporcie Hawata (ostro€nym i pe€nym "podejrze€) skrystalizowa€a si€ nagle: ten cz€owiek j e s t Fremenem. Kynes przyby€ z eskort€ Fremen€w, co mog€o oznacza€ po prostu, €e Fremeni sprawdzaj€ swoje nowe prawo do swobodnego przebywania na terenie miast, lecz wygl€da€o to na kompani€honorow€. A s€dz€c z zachowania, Kynes by€ cz€owiekiem dumnym, przywyk€ym do wolno€ci, kt€rego j€zyk i maniery trzyma€y na wodzy jedynie jego w€asne uprzedzenia. Pytanie Paula by€o na miejscu i na temat. Kynes zasymilowa€ si€. - Czy nie powinni€my rusza€, Sire? - zapyta€ Halleck. "Ksi€€€ przytakn€€ skinieniem g€owy. - Sam poprowadz€ sw€j ornitopter. Kynes niech si€dzieze mn€ z przodu, by pokazywa€ mi drog€. Ty i Paul zajmijcie tylne siedzenia. - Jeszcze chwilk€ - powiedzia€ Kynes. - Za pozwoleniem, Sire, musz€ sprawdzi€ stan zabezpieczeniawaszych ubior€w. Ksi€€€ zamierza€ co€ odpowiedzie€, ale Kynes ponagli€: - Chodzi o moje w€asne cia€o tak samo jak o twoje... m€j panie. Doskonale zdaj€ sobie spraw€, czyje poder€n€ #gard€o, je€li wam dw€m co€ si€przytrafi pod moj€ opiek€. "Ksi€€€ zmarszczy€ brwi. Co za dra€liwy moment! Je€eli #odm€wi€, got€w si€ obrazi€. A to mo€e by€ cz€owiek o bezcennej dla mnie warto€ci. Mimo to... wpu€ci€ go za m€ tarcz€, zezwoli€ na dotykanie mej osoby, gdy tak niewiele o nim wiem? My€li te przemkn€€y mu przez g€ow€ b€yskawicznie, decyzja przysz€a tu€ po nich. - Oddajemy si€ w twoje r€ce - $powiedzia€ ksi€€€. Zrobi€ krok do przodu otwieraj€c p€aszcz,!dostrzeg€, €e Halleck przenosi "ci€€ar cia€a na palce, zebrany w sobie i czujny, ale nie rusza!si€ z miejsca. - I gdyby€ by€ !taki uprzejmy - doda€ ksi€€€ z wdzi€czno€ci€ przyjm€ obja€nienia dotycz€ce tego stroju od kogo€, kto €yje z nim na co dzie€. - Oczywi€cie - powiedzia€ Kynes. Zmaca€ pod p€aszczem u g€ry uszczelki ramienne, m€wi€c w trakcie sprawdzaniastroju. - Podstaw€ jest mikroprzek€adka wysokiej wydajno€ci system filtracyjny i wymiany ciep€a. Dopasowa€ uszczelki ramion. - Warstwa stykaj€ca si€ ze sk€r€ jest porowata. Po och€odzeniu cia€a przenika przez ni€ pot...prawie naturalny proces parowania. Nast€pne dwie warstwy... - #Kynes mocniej €ci€gn€€ pier€ -zawieraj€ w€€kna wymiany #ciep€a i osadniki soli. S€l jest odzyskiwana. "Na dany znak ksi€€€ podni€s€ ramiona. - Nader ciekawe - powiedzia€. - Oddycha€ g€€boko - rzek€ Kynes. Ksi€€€ wykona€ "polecenie. Kynes przygl€da€ si€uszczelkom pod pachami, jedn€ poprawi€. - Ruchy cia€a, szczeg€lnie przy oddychaniu - powiedzia€ - i w cz€€ci dzia€anie osmotyczne dostarczaj€ si€y pompuj€cej. Poluzowa€ z lekka €ci€gacz piersi. - Odzyskana woda przep€ywa do kieszeni €ownych, z kt€rych czerpie si€ j€ przez t€ rurk€ w chom€tku na szyi. !Ksi€€€ przycisn€€ brod€ do piersi, by zobaczy€ wylot rurki. - Skuteczne i wygodne - powiedzia€. - €Ywietne z dalszego miejsca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПv€ь c6'wl ’ c™'xўm cќ'yk ƒ c_(zю*h cТ({V4Б c%)|?‘ˆ)rozwi€zanie techniczne. Kynes przykl€kn€€, zbada€ uszczelki n€g. - Mocz i fekalia przetwarzane s€ w podk€adkach udowych - !powiedzia€ i wsta€, sprawdzi€ "szczelno€€ ko€nierza, uni€s€ na nim osobn€ klap€. - W otwartej pustyni nosi: si€ ten filtr na twarzy, a t€ rurk€ zako€czon€ uszczelniaj€cymi wtykami w nozdrzach. Wdech przez filtr naustny, wydech przez rurk€ nosow€. W dobrze dzia€aj€cym freme€skim strojutracimy nie wi€cej ni€ naparstek wilgoci dziennie, nawet je€li si€ ugrz€€Xnie w sercu Wielkiego Ergu. - Naparstek dziennie - powt€rzy€ ksi€€€. Kynes docisn€€ palec do podk€adki !nacz€€ka stroju i powiedzia€: - Tu czasami troch€ uwiera. "Je€li b€dzie obciera€, prosz€ mi powiedzie€. M€g€bym to nieco cia€niej dopasowa€. - Dzi€kuj€ - powiedzia€ ksi€€€. Poruszy€ ramionami, gdy Kynes si€ cofn€€, i poczu€, €e wszystko le€y na nim lepiej: bardziej przylega i mniej dra€ni. Kynes zwr€ci€ si€ do Paula. - Teraz kolej na ciebie, zuchu.Dobry cz€owiek, ale musi si€ nauczy€ odpowiednio do nas !zwraca€ - pomy€la€ ksi€€€. Paul sta€ biernie, kiedy Kynes sprawdza€ mu ubi€r. Mia€ dziwne uczucie w trakcie nak€adania tego stroju o pomarszczonej €liskiej powierzchni. W jego przed€wiadomo€ci by€a absolutna pewno€€, €e nigdy przedtem nie nosi€ filtrfraka. Mimo to ka€de doci€gni€cie przylepnych patek pod niedo€wiadczonym okiem Gurneya wydawa€o mu si€ naturalne, instynktowne. Gdy €ci€gn€€ si€ w piersi, by uzyska€ maksymalne dzia€anie pompuj€ce przy oddechu, wiedzia€, co robi i dlaczego. Gdy €ci€le dopasowa€ patki szyjne i nacz€€ka, wiedzia€, "€e zrobi€ to, by nie dopu€ci€ do powstania obtarcia i p€cherzy. Kynes wyprostowa€ si€ i !cofn€€ z zaintrygowan€ min€. $- Nosi€e€ ju€ kiedy€ filtrfrak? - zapyta€. - Mam go na sobie po raz pierwszy. - A wi€c kto€ ci go dopasowa€? - Nie. - Twoje pustynne buty s€ przewi€zane na ukos w kostkach. Kto ci tak kaza€ zrobi€? - Wydawa€o mi si€...€e tak trzeba. - Bo rzeczywi€cie tak trzeba. I Kynes pocieraj€c policzek wspomnia€ s€owa legendy: "On b€dzie zna€ wasze zwyczaje, jakby si€ do nich urodzi€". - Tracimy czas - powiedzia€ ksi€€€. Wskaza€ w stron€ czekaj€cego ornitoptera i ruszy€ przodem, oddaj€c wartownikowi salut kiwni€ciem"g€owy. Wdrapa€ si€ do €rodka, zapi€€ pasy bezpiecze€stwa, sprawdzi€ stery i przyrz€dy. Statek skrzypia€, kiedy pozostali gramolili si€ na pok€ad. Kynes zapi€€ swoje pasy i zwr€ci€ uwag€ na komfort wn€trza statku: puchowy luksus szarozielonej "tapicerki, €wiat€a przyrz€d€w i smak przefiltrowanego i nawil€onego powietrza w !p€ucach, gdy po zatrza€ni€ciu drzwi o€y€y z furkotem wentylatory. Jak w €€€ku - pomy€la€. - Wszystko gotowe, Sire - !powiedzia€ Halleck. Leto poda€ nap€d na skrzyd€a, poczu€, jak wznosz€ si€ i opadaj€ - raz i drugi. Po dziesi€ciu metrach byli w powietrzu ze skrzyd€ami usztywnionymi w #po€o€eniu na p€ask, a silniki w ogonie z szumem wypycha€y ich w stromym wznoszeniu do g€ry. - Po€udniowy wsch€d za Murem Zaporowym - powiedzia€ Kynes. - Tam w€a€nie zaleci€em waszemu piachmistrzowi skierowa€ sprz€t. - Dobrze. !Ksi€€€ wszed€ wira€em w szykswej powietrznej os€ony, kt€rej statki zajmowa€y pozycje ubezpieczaj€ce, gdy kierowa€ si€ na po€udniowy wsch€d. - Projekt i wykonanie tych filtrfrak€w €wiadcz€ o wysokim poziomie my€li technicznej - powiedzia€. - Kt€rego€ dnia mog€ wam pokaza€ wytw€rni€ w siczy - powiedzia€ Kynes. - B€dzie to dla mnie $interesuj€ce - rzek€ ksi€€€. - !Wiem, €e fraki wyrabia si€ te€w niekt€rych miastach garnizonowych. - Nieudolne imitacje - odpar€ Kynes. - Ka€dy dbaj€cy o "w€asn€ sk€r€ diunida nosi frak Fremen€w. - I dzi€ki temu nie traci wi€cej ni€ naparstek wody dziennie? - W sprawnym filtrfraku, przy doci€ni€tej pokrywie nacz€€ka, z wszystkimi uszczelkami w porz€dku, tracimy wod€ g€€wnie przez d€onie - powiedzia€ Kynes. Mo€na za€o€y€ frakowe !r€kawice, je€li to, co robimy, nie wymaga precyzji, lecz wi€kszo€€ Fremen€w na otwartej pustyni naciera sobie!d€onie sokiem z li€ci Covillea mexicana. On powstrzymuje pocenie. Ksi€€€ spojrza€ w lewo na pop€kany w dole krajobraz Muru Zaporowego - na rozpadliny udr€czonej ska€y, na plamy €€€tawego br€zu porozrywane czarnymi liniami uskok€w. Jakby kto€ upu€ci€ ten l€d z niebios i zostawi€ tam, gdzie si€ roztrzaska€. Przeci€li p€ytki basen z wyra€Xnymi konturami szarej !€achy piasku rozlewaj€cej si€ po nim z po€udniowego wylotu kanionu. J€zory piachu wpada€y do basenu such€ delt€ zarysowan€ na tle ciemniejszej ska€y. Kynes opad€ na oparcie my€l€c o bogatych w wod€ cia€ach, jakie wymaca€ pod filtrfrakami.Na p€aszczach nosili pasy tarczowe, u bioder g€uszaki nazwolnione pociski, z szyi zwisa€y im na sznurkach alarmowe nadajniki wielko€ci monety. Obaj, ksi€€€ i syn, mieli no€e w pochwach na nadgarstkach, a te pochwy by€y nie€Xle podniszczone. Ci dudzie zafrapowali Kynesa !dziwn€ kombinacj€ mi€kko€ci izbrojnej si€y. W ich postawie by€o co€ zupe€nie niepodobnego do Harkonnen€w.- Kiedy przyjdzie ci zameldowa€ Imperatorowi o zmianie tutejszego rz€du, czypowiesz, €e przestrzegali€my prawa? - spyta€ Leto. - Harkonnenowie odeszli, wy przyszli€cie - powiedzia€ Kynes. - I wszystko jest w porz€dku? Na chwil€ mi€€nie szcz€ki Kynesa st€€a€y, zdradzaj€c jego podenerwowanie: - Jako planetolog i S€dzia Zmiany jestem bezpo€rednio poddanym Imperium... m€j panie.%Ksi€€€ u€miechn€€ si€ ponuro. - Przecie€ obaj jeste€my realistami. - Pragn€ przypomnie€, €e JegoWysoko€€ popiera to, co tu robi€. - Rzeczywi€cie? A w€a€ciwie co tutaj robisz? W chwili kr€tkiej ciszy Paul pomy€la€: Za mocno naciska tego Kynesa.. Zerkn€€ na Hallecka, ale minstrel-wojownik ogl€da€ pustynny pejza€. Kynes powiedzia€ sztywno: - Oczywi€cie mowa o moich obowi€zkach planetologa. - Oczywi€cie. - Przewa€nie zajmuj€ si€ biologi€ suchego €rodowiska i botanik€...troch€ bada€ geologicznych: wiercenia skorupy i analiza. Nigdy nie wyczerpie si€ do ko€ca mo€liwo€ci ca€ej planety. - Czy r€wnie€ zajmujesz si€ badaniami przyprawy? #Kynes zwr€ci€ si€ do ksi€cia i Paul zauwa€y€ tward€ lini€ policzka tego m€€czyzny. - Dziwne pytanie, Sire. - Miej na uwadze, Kynes., €e teraz to moje lenno. Moje metody r€€ni€ si€ od metod Harkonnen€w. Nie obchodz€ mnie twoje badania nad przypraw€, dop€ki mam udzia€w twoich odkryciach. - Spojrza€ na planetologa. - Harkonnenowie byli przeciwni badaniom przyprawy, nieprawda€? Kynes nie odpowiedzia€, odwzajemniaj€c spojrzenie. - Mo€esz m€wi€ bez ogr€dek -odezwa€ si€ ksi€€€ - bez obawy o swoj€ sk€r€. - Dw€r imperialny jest rzeczywi€cie bardzo daleko - zamrucza€ Kynes. A pomy€la€: Czego ten nasi€kni€ty wod€ mi€czak si€ spodziewaj Czy wydaje mu si€, €e jestem a€ tak g€upi, by s€u€y€ intruzowi? !Ksi€€€ parskn€€ €miechem i !skupi€ si€ na trzymaniu kursu. - Wyczuwam nut€ goryczy w "twoim g€osie, sir. Wtargn€li€mytutaj z nasz€ ha€astr€ ob€askawionych morderc€w, tak? I spodziewamy si€, €e natychmiast dostrze€esz, i€ jeste€my r€€ni od Harkonnen€w. - Czyta€em propagand€wki, jakimi zalewacie sicz i wioski - rzek€ Kynes. "Kochajcie dobrego ksi€cia!" Wasz korpus prop... - Ej€e! - warkn€€ Halleck. Oderwa€ wzrok od okna, pochyli€ si€ do przodu. Paul po€o€y€ mu d€o€ na ramieniu. #- Gurney! - powiedzia€ ksi€€€. Obejrza€ si€. - Ten cz€owiek by€ d€ugo pod Harkonnenami. Halleck opad€ na oparcie fotela. - Aha. - Tw€j cz€owiek, Hawat, jest subtelny - powiedzia€ Kynes - ale jego cel by€ do€€ jasny. - Udost€pnisz nam wi€c owe bazy - zapyta€ ksi€€€. Kynes uci€€ oschle: - S€ w€asno€ci€ Jego Kr€lewskiej Mo€ci. - Nie s€ wykorzystywane. - Ale mog€ by€. !- Jego Kr€lewska Mo€€ te€ takmy€li? Kynes rzuci€ ksi€ciu z€e spojrzenie. - Arrakis by€aby, rajem, gdybyjej w€adcy dostrzegali co€ wi€cej pr€cz rycia za przypraw€! Nie odpowiedzia€ na moje pytanie - pomy€la€ ksi€€€. - Jak planeta ma si€ sta€ rajem bez pieni€dzy? - zapyta€. - C€€ po pieni€dzach, skoro nie da si€ kupi€ tego, co potrzeba? #Ach tak! - pomy€la€ ksi€€€. I powiedzia€: - Porozmawiamy o tym innym !razem. Chyba zbli€amy si€ ju€ do kraw€dzi Muru Zaporowego.Mam trzyma€ kurs? - Trzyma€ kurs - wymamrota€ Kynes. Paul wyjrza€ przez okno. Pod nimi sp€kany grunt zaczyna€ opada€ wzburzonymi falami ku go€ej skalnej p€aszczy€Xnie i ostremu jak n€€ szelfowi. Za szelfem p€€ksi€€ycowe paznokcie wydm sz€y a€ po horyzont, z tu i €wdzie rozmazan€ w dali plamk€, ciemniejszym kleksem m€wi€cym o czym€; co nie by€o piaskiem. By€ mo€e wychodniami warstwy skalnej. W tym st€€a€ym od upa€u powietrzu Paul nie by€ niczegopewny. - Czy tam na dole s€ jakie€ ro€liny? - zapyta€. - Troch€ - powiedzia€ Kynes. -W strefie €ycia na tej szeroko€ci wyst€puje przewa€nie to, co nazywamy drugorz€dnymi z€odziejami wody, przystosowanymi do wzajemnego ograbiania si€ z wilgoci, poch€aniaj€cymi €ladow€ ros€. Pewne rejony pustyni obfituj€ w €ycie. Ale wszystko, co €yje,, posiad€o sztuk€ przetrwania w tych trudnych warunkach. Znalaz€szy si€ tam na dole musisz na€ladowa€ owo €ycie albo zgin€€. - To znaczy okrada€ innych z wody? - zapyta€ Paul. Sama idea nape€ni€a go oburzeniem, co zdradza€ jego g€os. - Robi si€ to - powiedzia€ Kynes - ale niezupe€nie o to mi chodzi€o. Widzisz, m€j klimat wymaga specyficznego podej€cia do wody. Nie zapomina si€ o niej ani na chwil€. Nie marnuje si€ niczego, co zawiera w sobie wilgo€. %A ksi€€€ pomy€la€: m€j klimat! - Skr€€ na wiatr dwa stopnie bardziej na po€udnie, m€j panie - powiedzia€ Kynes. - Z zachodu idzie wichura Ksi€€€ skin€€ g€ow€. Sam zauwa€y€ k€€by br€zowego py€u. Po€o€y€ w zakr€t ornitopter i zobaczy€, jak skrzyd€a eskorty przechylaj€ si€ w wira€u, by go nie zgubi€, i odbijaj€ mleczn€ pomara€czowo€€ za€amanego w pyle €wiat€a. - Dzi€ki temu powinni€my obej€€ bezpiecznie czo€o huraganu - rzek€ Kynes. - Takipiasek musi by€ niebezpieczny, kiedy si€ w niego wleci - zauwa€y€ Paul. Czy rzeczywi€cie przecina on najtwardsze metale? - Na tej wysoko€ci to nie jest piasek, tylko py€ - wyja€ni€ Kynes. - Niebezpiecze€stwo, jakie on stwarza, to brak widoczno€ci, turbulencja, zatkanie wlot€w. - Czy zobaczymy dzi€ samo wydobywanie przyprawy? - spyta€ Paul. - Bardzo mo€liwe - odpar€ Kynes. . #Paul zag€€bi€ si€ w fotelu. Za pomoc€ pyta€ i nad€wiadomo€ci dokona€ czego€, co jego matka nazywa€a "rejestracj€" osobnika. Zna€ teraz Kynesa na!pami€€ - barw€ g€osu, ka€dy szczeg€€ twarzy i gestu. Nienaturalna fa€da lewego r€kawa m€wi€a o no€u w pochwie na ramieniu. Talia by€a dziwnie wybrzuszona. S€ysza€, €e ludzie pustyni nosz€ w pasie szarf€, za kt€r€ wtykaj€ niezb€dne drobiazgi. Mo€e wybrzuszenie pochodzi€ood takiej szarfy, bo na pewno nie od ukrytego pasa tarczy. Miedziana zapinka z wygrawerowanym wizerunkiem zaj€ca spina€a ko€nierz jego p€aszcza. Drug€, mniejsz€, z podobnym wizerunkiem mia€ przy zarzuconym na plecy kapturze. !Halleck odwr€ci€ si€ w fotelu obok Paula, si€gn€€ do przedzia€u w ogonie i wyci€gn€€ swoj€ baliset€. Kynes obejrza€ si€, kiedy Halleck stroi€ instrument, po czym wr€ci€ do obserwowania kursu. !- Czego chcia€by€ pos€ucha€, m€ody panie? - zapyta€ Halleck. - Sam co€ wybierz, Gurney - powiedzia€ Paul. Halleck przysun€€ ucho do pud€a rezonansowego, wzi€€ akord i za€piewa€ cichutko: Nasi ojce jedli mann€ pustyni, w €arze miejsc, gdzie lataj€ cyklony. Panie, zbaw nas od strasznej ziemi! Zbaw nas...aaach, zbaw nas od martwej, suchej ziemi. Kynes zerkn€€ na ksi€cia i powiedzia€: - Podr€€ujesz z ma€ym zaiste oddzia€em stra€y, m€j panie. Czy wszyscy twoi ludzie posiadaj€ tak wiele talent€w? "- Gurney? - ksi€€€ roze€mia€ si€. - Gurney jest jedyny w swoim rodzaju. Lubi€ go mie€ przy sobie dla jego oczu. Niewiele przegapi€. Planetolog zmarszczy€ czo€o. Nie gubi€c rytmu swej melodii Halleck do€piewa€: Bo jam jest jak sowa pustyni, o! O tak! Jam jest jak sowa pus-ty-ni! (Ksi€€€ si€gn€€ w d€€. wyj€€ z tablicy przyrz€d€w mikrofon, w€€czy€ go kciukiem, powiedzia€: - Dow€dca do Eskorty Gemma. Obiekt lataj€cy w godzinie dziewi€tej, sektor B. Jak z rozpoznaniem? - To tylko du€y ptak - powiedzia€ Kynes i doda€: - Masz bystre oczy. - Eskorta Gemma. Obiekt zbadany w pe€nym powi€kszeniu. To jest du€y ptak. Paul spojrza€ we wskazanym kierunku, dostrzeg€ odleg€y punkt, kropk€ w przerywanym ruchu, i u€wiadomi€ sobie, jak przewra€liwiony musi ego ojciec. Wszystkie zmys€y w pe€nym pogotowiu. - Nie zdawa€em sobie sprawy, €e spotyka si€ takie wielkie ptaki tak daleko w g€€bi !pustyni - powiedzia€ ksi€€€. - To zapewne orze€ - powiedzia€ Kynes. - Wiele stworze€ zaadaptowa€o si€ dotego miejsca. Ornitopter przemkn€€ nad nag€ skaln€ r€wnin€. Paul spojrza€ w d€€ z wysoko€ci dw€ch tysi€cy metr€w, zobaczy€ pomarszczony cie€ ich statku i eskorty. Grunt podnimi wygl€da€ p€asko, lecz zmarszczki cienia €wiadczy€y o czym€ przeciwnym. - Czy kto€ wyszed€ kiedy€ z pustyni? - zapyta€ ksi€€€. #Halleck przesta€ gra€. Nachyli€ si€, by uchwyci€ odpowied€X. - Nie z g€€bokiej pustyni - powiedzia€ Kynes. - Ludzie wychodzili z drugiej strefy wiele razy. Prze€yli dzi€ki temu, €e szli przez skaliste obszary, gdzie rzadko zapuszczaj€ si€ czerwie. Ton g€osu Kynesa przyku€ uwag€ Paula. Czu€, €e wszystkie jego zmys€y zosta€yzaalarmowane tak, jak je wyszkolono. - Aach, czerwie - powiedzia€ ksi€€€. - Musz€ kiedy€ zobaczy€ czerwia. - Mo€e dzisiaj zobaczysz - powiedzia€ Kynes. - Gdziekolwiek jest przyprawa, tam s€ czerwie. - Zawsze? - spyta€ Halleck. - Zawsze. - Czy istnieje zwi€zek mi€dzyczerwiem a przypraw€? - spyta€ ksi€€€. Kynes obr€ci€ si€ i Paul zobaczy€ zasznurowane usta, gdy przem€wi€: - One broni€ piask€w przyprawnych. Ka€dy czerw ma okre€lone...terytorium. Je€li chodzi o przypraw€...kto wie? Zbadane przez nas okazy czerwi ka€€ podejrzewa€ z€o€one chemiczni przemiany wewn€trzni. Znajdujemy €lady kwasu chlorowodorowego w przewodach anatomicznych, bardziej z€o€one zwi€zki kwasowe w innych miejscach. Polecam swoj€ monografi€ na ten temat. - I tarcza nie jest €adn€ obron€? - spyta€ ksi€€€. - Tarcze! - zadrwi€ Kynes. - W€€cz tarcz€ w strefie czerwia, a przypiecz€tujesz sw€j los. Czerwie ignoruj€ "granice terytori€w, €ci€gaj€ z oddali, by zaatakowa€ tarcz€. €Zaden cz€owiek nosz€cy tarcz€ nie prze€y€ nigdy takiego ataku. - Wi€c w jaki spos€b chwyta si€ czerwie? - Pora€enie ka€dego pier€cienia z osobna pr€dem wysokiego napi€cia jest jedynym znanym sposobem na zabicie b€d€X pojmanie czerwia!w ca€o€ci - powiedzia€ Kynes. - Mo€na je oszo€omi€ i porozrywa€ materia€ami wybuchowymi, lecz ka€dy pier€cie€ €yje niezale€nym €yciem. Opr€cz energii atomowej nie znam €adnego materia€u wybuchowego o sile dostatecznej, by zabi€ du€egoczerwia. One s€ niewiarygodnie odporne. - Dlaczego nie pr€bowano ich wyt€pi€? - zapyta€ Paul. - To zbyt kosztowne - powiedzia€ Kynes. Zbyt wielki obszar na tak€ operacj€. Paul odchyli€ si€ do ty€u w swoim k€cie. Jego zmys€ prawdy, wra€liwo€€ na odcienie tonu m€wi€y mu, €e ejsca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП}pЇ c)~ ў c№)г cS*€шШ cЖ*А*П c+‚o5 Z|+Kynes k€amie i wypowiada "p€€prawdy. I pomy€la€: Je€li zachodzi relacja mi€dzy przypraw€ a czerwiami, wyt€pienia czerwi zniszczy€oby przypraw€. - Niebawem nikt ni€ b€dzie musia€ wychodzi€ z pustyni - powiedzia€ ksi€€€. - Wystarczy pstrykn€€ tymi ma€ymi nadajniczkami na naszych szyjach i ratunek jestw drodze. Nied€ugo b€d€ je nosili wszyscy nasi robotnicy. !Organizujemy specjaln€ s€u€b€ ratownicz€. - Wielce chwalebne - powiedzia€ Kynes. "- Tw€j ton €wiadczy, €e si€ z tym nie zgadzasz - powiedzia€ ksi€€€. - Nie zgadzam? Oczywi€cie, €e si€ zgadzam, ale z tego niewiele b€dzie po€ytku. Elektryczno€€ statyczna z burz piaskowych zag€usza wiele sygna€€w. Nadajniki milkn€ od zwarcia. Ju€ ich tu pr€bowano, nie wiecie? Arrakis#jest okrutna dla sprz€tu. I je€liczerw na kogo€ poluje, czasu jest niewiele. Cz€sto ma si€ !nie wi€cej ni€ pi€tna€cie do dwudziestu minut. - Co by€ radzi€? - zapyta€ ksi€€€. - Pytasz mnie o rad€? - Jako planetologa, tak. - Pos€uchasz mojej rady? - Je€li sensowna... - Doskonale, m€j panie. Nigdy nic podr€€uj samotnie. Ksi€€€ odwr€ci€ si€ od przyrz€d€w. - To wszystko? - To wszystko. Nigdy nie podr€€uj samotnie. "- A je€eli cz€owiek zgubi si€ wburzy i b€dzie zmuszony !l€dowa€? - zapyta€ Halleck. - Czy mo€e co€ zrobi€? - "Co€" to bardzo og€lne sformu€owanie. "- Co t y by€ zrobi€? - zapyta€ Paul. Kynes spojrza€ na niego zimnym wzrokiem i odwr€ci€ si€ z powrotem do ksi€cia. - Pami€ta€bym o ochronie mego filtrfraka przed uszkodzeniem. Poza stref€ czerwia lub w ska€ach zosta€bym przy statku. Gdybym wyl€dowa€ na otwartych piaskach, zwiewa€bym od statku co si€ wnogach. Wystarczy odleg€o€€ oko€o tysi€ca metr€w. Potem ukry€bym si€ pod p€aszczem. Czerw dopad€by statku, a mnie mo€e by przegapi€. - Co potem? - zapyta€ Halleck.Kynes wzruszy€ ramionami. - Czeka€, a€ czerw odejdzie. - To wszystko? - zapyta€ Paul.- Jak ju€ nie ma czerwia, mo€na spr€bowa€ wyj€€ - !powiedzia€ Kynes. - Trzeba i€€ostro€nie, omijaj€c graj€ce piaski i baseny z py€op€ywami,w stron€ najbli€szej strefy ska€. Takich stref jest wiele. Jest szansa na powodzenie. - Graj€ce piaski? - zapyta€ Halleck. - Piasek w stanie zag€szczenia - wyja€ni€ "Kynes. - Najl€ejsze st€pni€cie wprawia je w dudnienie. To zawsze €ci€ga czerwie. - A basen py€op€ywu? - zapyta€ ksi€€€. - R€€ne zapadliska w pustyni przez stulecia wype€ni€y si€ py€em. Niekt€re s€ tak rozleg€e, €e maj€ pr€dy i p€ywy. Wszystkie poch€on€ tego, kto nieopatrznie tam wejdzie. Halleck opar€ si€ wygodnie, wzi€€ akord na balisecie. Po chwili za€piewa€: Tam goni€ dzikie bestie pustyni, dybi€ na niewini€tek szeregi, Oooch, nie ku€ bog€w pustyni,bo znajdziesz si€ w elegii. Pu€apki tej... Urwa€, wychylaj€c si€ do przodu. - Kurzawa przed nami, Sire. - Widz€, Gurney. - Tego w€a€nie szukamy - powiedzia€ Kynes. Paul wyci€gn€€ szyj€, by zerkn€€ w prz€d, dojrza€ $k€€bi€c€ si€ €€€t€ chmur€ nisko nad powierzchni€ pustyni, jakie€ trzydzie€ci kilometr€w przed sob€. - To jeden z waszych g€sienik€w - powiedzia€ Kynes. - Jest na powierzchni, co znaczy, €e trafi€ na przypraw€. Chmura to piasek wydmuchiwany po odwirowaniuprzyprawy. Nie ma drugiej takiej chmury na €wiecie. - Statek nad ni€ - powiedzia€ ksi€€€. - Widz€ dwa...trzy...cztery szperacze - rzek€ Kynes. - Wypatruj€ znaku czerwia. - Znaku czerwia? - zapyta€ ksi€€€. - Fali piaskowej sun€cej na #g€sienik. B€d€ te€ mieli sondy sejsmiczne na ziemi. Czasami czerwie w€druj€ zbyt "g€€boko, by fala si€ pokaza€a - Kynes obieg€ spojrzeniem niebo doko€a. - W pobli€u powinna by€ zgarniarka, ale jej nie widz€. - Czerw przychodzi zawsze, co? - zapyta€ Halleck. - Zawsze. "Paul wychyli€ si€ przed siebie, dotkn€€ ramienia Kynesa. - Jak du€e terytorium obstawia czerw? Kynes zmierzy€ go kosym spojrzeniem. Ten dzieciak nie przestaje zadawa€ doros€ych pyta€. - To zale€y od rozmiar€w czerwia. - Jaki jest rz€d wielko€ci? - zapyta€ ksi€€€. - Du€e mog€ zajmowa€ trzysta i czterysta kilometr€wkwadratowych. Ma€e... Przerwa€, gdy€ ksi€€€ nadepn€€ na hamulce strumieniowe. Statkiem szarpn€€o, silniki w ogonie zaszepta€y i ucich€y. Szcz€tkowe skrzyd€a wyd€u€y€y si€, zagarn€€y !powietrze. Statek zamieni€ si€ w pe€ny ornitopter, kiedy #ksi€€€ przechyla€ go w zakr€t,utrzymuj€c skrzyd€a w €agodnym €opocie i wskazuj€c lew€ r€k€ w dal na wsch€d poza g€sienikowy kombajn. - Czy to jest znak czerwia? Kynes przechyli€ si€ przez ksi€cia, by spojrze€. Paul i Halleck skupili si€ razem wygl€daj€c w tym samym kierunku i Paul zauwa€y€, jak ich eskorta zaskoczona nag€ym manewrem. pomkn€€a naprz€d i teraz zawraca. G€sienikowy kombajn znajdowa€ si€ w prostej linii przed nimi, w odleg€o€ci jeszcze oko€o trzech kilometr€w. Tam gdzie wskaza€ksi€€€, dukty sierpowatych !wydm €cieli€y si€ cieniowanymizmarszczkami po horyzont, a przecinaj€c je prost€, nadbiegaj€c€ z dali lini€, sun€€ pod€u€ny, ruchomy pag€rek - fala piasku. Paulowi przypomina€o to lustro wody, kt€re zak€€ca p€yn€ca tu€ pod jej powierzchni€ wielka ryba. - Czerw - powiedzia€ Kynes. - Du€y. "Cofn€€ si€ w fotelu, chwyci€ z tablicy. rozdzielczej mikrofon, przerzuci€ selektor na inn€ "cz€stotliwo€€. Wpatruj€c si€ w siatk€ wsp€€rz€dnych na wa€kach pod sufitem kabiny, powiedzia€ do mikrofonu: - Wzywam g€sienik dziewi€tk€ Delta Ajax. Ostrzegawczy znak czerwia. G€sienik dziewi€tka Delta Ajax. Ostrzegawczy znak Czerwia. Prosz€ potwierdzi€. !Czeka€. Z g€o€nika dobiega€y trzaski, po czym g€os: - Kto wzywa dziewi€tki Delta Ajax? Odbi€r. - Nie wygl€da, €eby si€ tym "specjalnie przej€li - zauwa€y€ Halleck. Kynes odezwa€ si€ do mikrofonu: - Nie rejestrowany lot oko€o trzech kilometr€w na p€€nocnywsch€d od was. Znak czerwia na przechwytuj€cym kursie, namiar wasza pozycja, przypuszczalny kontakt dwadzie€cia pi€€ minut. "Inny g€os zabucza€ w g€o€niku:- Tu szperacz dozorowiec. Potwierdzam namiar. Zosta€ciena nas€uchu do zliczenia kontaktu. Zapad€a cisza, po czym: - Kontakt za dwadzie€cia sze€€ minut zero zero. Kto jest w tym nie rejestrowanym locie Odbi€r. Zerwawszy z siebie pasy, Halleck rzuci€ si€ do przodu mi€dzy Kynesa i ksi€cia. - Czy to normalna !cz€stotliwo€€ robocza, Kynes. - Tak. A bo co? - Kto jest na nas€uchu? - Tylko za€ogi pracuj€ce w tym rejonie. To zmniejsza interferencj€. G€o€nik zatrzeszcza€ i ponownie us€yszeli: - Tu dziewi€tka Delta Ajax. Kto bierze premi€ za ten znak? Odbi€r. Halleck zerkn€€ na ksi€cia. "- Przyznaje si€ premi€ zale€n€od urobku przyprawy dla tego,kto pierwszy ostrze€e przed czerwiem - powiedzia€ Kynes. - Oni chc€ wiedzie€... - Powiedz im, kto pierwszy dostrzeg€ tego czerwia - rzek€%Halleck. Ksi€€€ kiwn€€ g€ow€. #Kynes chwil€ bi€ si€ z my€lami,po czym podni€s€ mikrofon: - Premia szperacza dla ksi€ciaLeto Atrydy. Ksi€€€ Leto Atryda. Odbi€r. !G€os w g€o€niku by€ bezbarwnyi cz€€ciowo zniekszta€cony zak€€ceniami atmosferycznymi. - Zrozumieli€my i dzi€kujemy. - A teraz powiedz im, by "podzielili premi€ mi€dzy siebie - rozkaza€ Halleck. Powiedz im, €e takie jest €yczenie ksi€cia. Kynes wzi€€ g€€boki oddech. - Ksi€€€ €yczy sobie, €eby $premi€ rozdzieli€ w€r€d za€ogi.S€yszycie mnie? Odbi€r. - S€yszymy i dzi€kujemy - powiedzia€ g€o€nik. - Zapomnia€em nadmieni€ - $wtr€ci€ ksi€€€ - €e Gurney to r€wnie€ wielki talent jako rzecznik prasowy. Kynes €ypn€€ zaintrygowanym okiem na Hallecka. - W ten spos€b ludzie !zobacz€, €e ksi€€€ troszczy !si€ o ich bezpiecze€stwo rzek€#Halleck. - Wie€€ si€ rozniesie. To by€o na roboczej cz€stotliwo€ci obszaru; niepodobna, by odbierali j€ agenci Harkonnen€w. - Zerkn€€ przez okno na powietrzn€ os€on€. - I jeste€my w niema€ej sile. Warto by€o zaryzykowa€. Ksi€€€ wprowadzi€ statek w zakr€t kieruj€c go na tuman piasku buchaj€cego z g€sienikowego kombajnu. - Co teraz b€dzie? - Gdzie€ w pobli€u znajduje si€ zgarniarka - powiedzia€ Kynes - Nadleci i zabierze g€sienik. - A je€li zgarniarka si€ rozbije? - spyta€ Halleck. - B€dzie o jedn€ maszyn€ mniej - odpar€ Kynes. - Zejd€X nisko nad g€sienik, m€j panie,to ci€ zainteresuje. "Ksi€€€ popatrzy€ spode €ba i zaj€€ si€ sterami, poniewa€ weszli w turbulencj€ powietrza!nad g€sienikiem. Paul spojrza€ w d€€ i zobaczy€ rzygaj€ce nadal piaskiem metalowo-plastikowe monstrumpod nimi. Wygl€da€o jak ogromny br€zowo-niebieski €uk z mn€stwem szerokich g€sienic na rozpostartych woko€o ramionach. Na przedziespostrzeg€ odwr€cony lejek gigantycznego ryja wetkni€ty w ciemny piasek. - Bogate z€o€e przyprawy, s€dz€c po barwie - powiedzia€ Kynes. - Nie przerw€ pracy a€ do ostatniej chwili. Ksi€€€ da€ wi€cej mocy na skrzyd€a, usztywni€ je, by stromiej opada€y podczas schodzenia w ko€uj€cym €lizgunad g€sienik. Rzut oka w lewo i w prawo upewni€ go, €e os€ona pozosta€a na tym samym pu€apie kr€€€c nad jego g€ow€. Paul przypatrzy€ si€ dok€adnie €€€temu ob€okowi buchaj€cemu z wylot€w dmuchaw g€sienika i wzrokiem odszuka€ w pustyni nadci€gaj€cy znak czerwia. - Czy nie powinni€my s€ysze€ wezwania zgarniarki? - zapyta€ Halleck. - Zwykle maj€skrzyd€o na innej cz€stotliwo€ci - powiedzia€ Kynes. - Czy na wszelki wypadek nie powinni mie€ dw€ch zgarniarekna ka€dy g€sienik? - nie wytrzyma€ ksi€€€. - Na tej maszynie w dole b€dzie pewniedwudziestu sze€ciu ludzi, nie m€wi€c ju€ o cenie urz€dzenia. Kynes powiedzia€: - Nie macie tyle dod... !Nie doko€czy€, gdy€ g€o€nik wybuchn€€ roze€Xlonym g€osem: - Nikt nie widzi skrzyd€a? Nie zg€asza si€. $G€o€nik wype€ni€y zak€€caj€ce"trzaski, kt€re zag€uszy€ nagle sygna€ przeci€€enia; potem cisza i znowu ten sam g€os: - Meldowa€ numerami! Odbi€r. - Tu szperacz dozorowiec. Ostatni raz widzia€em #skrzyd€o do€€ wysoko, kr€€y€ooddalaj€c si€ na p€€nocny zach€d. Nie widz€ go teraz. Odbi€r. - Szperacz pierwszy: wynik negatywny. Odbi€r. - Szperaczdrugi: wynik negatywny. Odbi€r. - Szperacz trzeci: wynik negatywny. Odbi€r. Cisza. #Ksi€€€ spojrza€ w d€€. Cie€ jego w€asnego statku przesuwa€ si€ w€a€nie nad g€sienikiem. - Tylko cztery szperacze, zgadza si€? - Zgadza - potwierdzi€ Kynes. - Pi€€ w naszej eskadrze - powiedzia€ ksi€€€. - Nasze statki s€ wi€ksze. Mo€emy upcha€ dodatkowo tr€jk€ do ka€dego. Ka€dy z ich szperaczy powinien by€ w stanie oderwa€ si€ od ziemi z dw€jk€. Paul wykona€ rachunek w pami€ci i zauwa€y€: - Zostaje trzech. - Dlaczego nie maj€ po dwie zgarniarki na ka€dy g€sienik? - warkn€€ ksi€€€. - Nie macie tyle dodatkowego sprz€tu - powiedzia€ Kynes. - Tym bardziej powinni€my chroni€ ten, kt€ry posiadamy! Gdzie mog€a si€ zawieruszy€ zgarniarka? - spyta€ Halleck. - Mog€a gdzie€ przymusowo wyl€dowa€ poza zasi€giem wzroku - odpar€ Kynes. Ksi€€€ z€apa€ mikrofon, zawaha€ si€ z kciukiem zwieszonym nad przyciskiem. - Jak oni mogli straci€ z oczu zgarniark€? - Ca€€ uwag€ skupiaj€ na ziemi wypatruj€c znaku czerwia - powiedzia€ Kynes. Ksi€€€ wgni€t€ kciukiem przycisk, powiedzia€ do mikrofonu: M€wi wasz ksi€€€. Schodzimy do l€dowania, by zabra€ !za€og€ dziewi€tki Delta Ajax. Rozkazuj€ to samo szperaczom. Szperacze siadaj€po wschodniej stronie. My zajmiemy zachodni€. Odbi€r. Si€gn€€ do tablicy !rozdzielczej, wcisn€€ w€asn€ cz€stotliwo€€ dowodzenia i powt€rzywszy rozkaz swej os€onie powietrznej odda€ mikrofon Kynesowi. Kynes wr€ci€ na cz€stotliwo€€ $robocz€ i z g€o€nika bluzn€€o: - ...prawie pe€n€ €adowni€ przyprawy! Mamy prawie pe€n€€adowni€! Nie mo€emy tego zostawi€ dla jakiego€ cholernego czerwia! Odbi€r. - Do cholery z przypraw€! - warkn€€ ksi€€€. Wyrwa€ z powrotem mikrofon i powiedzia€: - Przyprawy nam nie zabraknie. Dla trzech spo€r€d was nie starczy miejsc w naszych statkach. Ci€gnijcie losy albo jako€ inaczej ustalcie, kto ma lecie€. Ale lecicie, i to jest rozkaz! Ponownie wbi€ Kynesowi w d€onie mikrofon i wymamrota€ "przepraszam", gdy Kynes zamacha€ st€uczonym palcem. - Ile czasu? - spyta€ Paul. !- Dziewi€€ minut - powiedzia€ Kynes. - Ten statek ma wi€ksz€ moc od reszty - rzek€ ksi€€€. - Je€li wystartujemy na silniku przy trzech czwartych skrzyde€, mo€emy wcisn€€ dodatkowego cz€owieka. - Piasek jest grz€ski - powiedzia€ Kynes. - Z czterema dodatkowymi lud€Xmi na pok€adzie mogliby€my przy starcie silnikiem po€ama€ skrzyd€a, Sire - rzek€ Halleck. - Nie na tym statku - rzuci€ !ksi€€€. Poci€gn€€ stery na siebie siadaj€c €lizgowym lotem obok g€sienika. Skrzyd€aprzechyli€y si€, wyhamowa€y ornitopter, kt€ry zary€ si€ p€ozami nie dalej ni€ dwadzie€cia metr€w od kombajnu. G€sienik by€ teraz cichy, przesta€ rzyga€ piaskiem z odpowietrznik€w. Dobiega€ od niego jedynie s€aby, mechaniczny pomruk, kt€ry sta€ si€ bardziej uchwytny dla ucha, kiedy ksi€€€ otworzy€ drzwi po swojej stronie. Uderzy€ ich natychmiast w nozdrza zapach cynamonu - ci€€ki, gryz€cy. Zg€o€nym €opotem szperacz osiad€ €lizgiem na piasku z drugiej strony g€sienika. Eskorta pikowa€a, by l€dowa€ w jednej linii z ksi€ciem. Wygl€daj€c na kombajn Paul ujrza€, jak zmala€y przy nim wszystkie. ornitoptery komary przy drapie€nym €uku. - Gurney, wyrzu€cie z Paulem tamto tylne siedzenie - poleci€%ksi€€€. W€asnor€cznie skr€ci€ korb€ skrzyd€a do trzech czwartych, ustawi€ ich k€t, sprawdzi€ stery silnik€w gondoli. - Dlaczego, u diab€a, nie wy€a€€ z tej maszyny? - Licz€, €e poka€e si€ zgarniarka - powiedzia€ Kynes.- Maj€ jeszcze par€ minut. Uciek€ spojrzeniem na wsch€d.Wszyscy obejrzeli si€ w tym samym kierunku, ale nie wypatrzyli €adnego znaku czerwia, tylko w powietrzu czu€o si€ ci€€ar pe€nego napi€cia niepokoju. Ksi€€€ wzi€€ mikrofon, w€€czy€ cz€stotliwo€€ dowodzenia i powiedzia€: - Dw€ch z was wyrzuci generatory tarcz. Po kolei. W ten spos€b zabierzecie jeszcze po jednym cz€owieku. Nie zostawimy nikogo temu potworowi. - Przerzuci€ si€ z powrotem na cz€stotliwo€€ !robocz€ i warkn€€: - No dobra,wy w dziewi€tce Delta Ajax! Wy€azi€! Ju€! To rozkaz waszego ksi€cia! W podskokach, bo wezm€ !rusznic€ laserow€ i potn€ ten g€sienik na kawa€ki! Na przodzie kombajnu odskoczy€a pokrywa luku, z ty€u druga, jeszcze jedna na szczycie. Ludzie wysypali si€ "zje€d€aj€c i staczaj€c si€ w #d€€ na piasek. Ostatni wy€oni€ si€ wysoki m€€czyzna w po€atanym p€aszczu roboczym. Zeskoczy€ na g€sienic€, potem na ziemi€. Ksi€€€ odwiesi€ mikrofon na tablic€ i wychyliwszy si€ na p€at skrzyd€a zawo€a€: - Po dw€ch ludzi do ka€dego z waszych szperaczy! M€€czyzna w po€atanym #p€aszczu zacz€€ dzieli€ swoj€ !za€og€ na dw€jki, popychaj€c je w kierunku czekaj€cych po drugiej stronie statk€w. - Czterech tutaj! - krzykn€€ ksi€€€. - Czterech do statku za mn€! - wskaza€ palcem na ornitopter eskorty zaraz za swoim. Gwardzi€ci wyrywali w€a€nie z niego generator tarczowy. - I czterech do, tamtego statku dalej. - Wskaza€ na drugi eskortowiec pozbawiony ju€ generatora. - Po trzech doka€dego z pozosta€ych. Biegiem, szczury piaskowe! Wysoki m€€czyzna doko€czywszy podzia€u swej za€ogi brn€€ przez piasek, prowadz€c trzech towarzyszy.- S€ysz€ czerwia, ale go nie ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBƒ€ cж+„— Ѓ c9,…:Џ cœ,†щ ) џ,‡"7 c€ -ˆI,8 co-‰7Jв-widz€ - powiedzia€ Kynes. Nagle us€yszeli to wszyscy pozostali - €lizgowy pochrz€st, daleki, lecz coraz bli€szy. - Partacka robota - mrukn€€ #ksi€€€. Woko€o statki zacz€€ypodrywa€ si€ z piasku. Przypomina€o to ksi€ciu obrazek z d€ungli na jego rodzimej planecie; nag€e #wyj€cie na por€b€ i €cierwniki zrywaj€ce si€ w niebo od padliny bawo€u. Przyprawiarze !dobrn€li do burty ornitoptera i zacz€li w€azi€ do €rodka za plecami ksi€cia. Halleck pomaga€ wci€gaj€c ich do ty€u. "- W€azimy, ch€opaki! - rzuci€. - Raz, dwa! Wci€ni€ty przez zapoconych m€€czyzn w k€t Paul wdycha€ lepk€ wo€ strachu; zobaczy€, €e dwaj z nich mieli marnie spasowane przy szyjach "filtrfraki. Zatrzyma€ informacj€w pami€ci, by zapobiec temu !na przysz€o€€. Ojciec b€dzie musia€ zarz€dzi€ ostrzejsze rygory w zwi€zku z filtrfrakami. Ludzie nabieraj€ !sk€onno€ci do fuszerki, je€li si€ nie pilnuje takich spraw. Ostatni cz€owiek wpad€ na ty€zdyszany, wo€aj€c: - Czerw! Jest tu€, tu€! Odpalajcie! $Ksi€€€ usadowi€ si€ w fotelu i powiedzia€ nachmurzony: - Mamy jeszcze prawie trzy minuty wed€ug pierwotnego zliczenia kontaktu. Zgadza si€,Kynes? "- Zatrzasn€€ i sprawdzi€ drzwi.- Prawie co do joty, m€j panie"- powiedzia€ Kynes i pomy€la€: Opanowany typ, ten ksi€€€. - Tutaj wszystko w porz€dku,Sire - zameldowa€ Halleck. Ksi€€€ kiwn€€ g€ow€, prze€ledzi€ start swego ostatniego eskortowca. Ustawi€ zap€on, jeszcze raz zerkn€€ na skrzyd€a i "przyrz€dy, wcisn€€ kolejno€€ #zap€onu. Start wgni€t€ ksi€cia i Kynesa g€€boko w fotele, sprasowa€ ludzi w ogonie. Kynes obserwowa€, w jaki "spos€b ksi€€€ operuje sterami - delikatnie, pewnie. Ornitopter oderwa€ si€ ju€ zupe€nie od ziemi, ksi€€€ !studiowa€ przyrz€dy, obejrza€ "si€ w jedn€ i drug€ stron€ na skrzyd€a. - Jest bardzo ci€€ki, Sire - powiedzia€ Halleck. - W granicach tolerancji dla "tego statku - odpar€ ksi€€€. -!Chyba nie my€la€e€ powa€nie, €e narazi€bym na szwank jego €adunek, co, Gurney? - Ani przez chwil€, Sire. Ksi€€€ przechyli€ statek w d€ugim, €agodnym wira€u !wzbijaj€c si€ nad g€sienikiem.Wgnieciony w k€t pod oknem Paul wlepia€ oczy w ucich€€ maszyn€ na piasku. Znak czerwia urwa€ si€ jakie€ czterysta metr€w od g€sienika. Piasek wok€€ kombajnu zafalowa€. - Czerw znajduje si€ teraz pod g€sienikiem - powiedzia€ Kynes. - Za chwil€ b€dziecie €wiadkami czego€, co niewielu ogl€da€o. Drobiny py€u za€mi€y piach przy g€sieniku. Wielka machina!zacz€€a chyli€ si€ na praw€ stron€. Tam z jej prawej strony formowa€ si€ gigantyczny lej wiruj€cego piasku. Wirowa€ coraz szybcieji szybciej. Teraz piach i py€ wype€nia€y powietrze w promieniu setek metr€w. 1 wtedy go zobaczyli! Z piasku wynurzy€ si€ przepastny otw€r. €Ywiat€o s€oneczne zamigota€o na po€yskliwych, bia€ych "ostroko€ach. w jego g€€bi. Pauloceni€, €e €rednica otworu przynajmniej dwukrotnie "przekracza d€ugo€€ g€sienika. Patrzy€, jak maszyna osuwa si€ do rozwarcia w kipieli piasku i py€u. Otw€r wycofa€ si€. - Bogowie, co za potw€r! - wyszepta€ m€€czyzna obok Paula. - Zagarn€€ ca€€ nasz€ !cholern€ przypraw€! - warkn€€inny. - Kto€ za to zap€aci - #powiedzia€ ksi€€€. - Obiecuj€ wam. Po determinacji w g€osie ojca Paul odgad€ jego g€€boki gniew. Odnalaz€ go te€ i w sobie. To by€o karygodne niedbalstwo! W ciszy, jaka zapad€a, dos€yszeli g€os Kynesa: - Niech b€dzie b€ogos€awiony Stworzyciel i Jego woda - wyszepta€ Kynes. B€ogos€awione Jego przybycie i odej€cie. Niechaj Jego droga oczy€ci €wiat. Niech zachowa On €wiat dla Swych ludzi. - Co tam mruczysz? - spyta€ ksi€€€. Ale Kynes zachowa€ "milczenie. Paul rozejrza€ si€ post€oczonych wok€€ siebie ludziach. Patrzyli z l€kiem na ty€ g€owy Kynesa. Jeden wyszepta€: - Liet. Kynes obejrza€ si€ rzucaj€c gro€Xne spojrzenia. M€€czyzna schowa€ si€, skonsternowany. Kto€ z uratowanych ludzi pocz€€ kas€a€ - sucho, rozdzieraj€co. Po chwili wykrztusi€: - Niech piek€o poch€onie t€ diabeln€ dziur€! Wysoki diunida, kt€ry ostatni "opu€ci€ g€sienik, powiedzia€: - Nie gadaj tyle, Coss. To €Xle robi na kaszel. #Poruszy€ si€ w€r€d m€€czyzn, a€ wypatrzy€ pomi€dzy nimi ty€ g€owy ksi€cia Leto. !- R€cz€, €e€ ksi€€€ Leto. Tobie to sk€adamy dzi€ki za €ycie. Byli€my o krok od !€mierci, zanim si€ zjawi€e€. !- Sied€X cicho, cz€owieku, i dajksi€ciu prowadzi€ statek - "mrukn€€ Halleck. Paul zerkn€€ na niego. On sam r€wnie€ widzia€ zmarszczki na szcz€ceojca. Kiedy ksi€€€ by€ #w€ciek€y, nale€a€o chodzi€ na palcach. Leto zacz€€ wyprowadza€ przechylony ornitopter o szerokiego !wira€u, wstrzyma€ si€ widz€c,€e znowu co€ si€ rusza na piasku. Czerw wycofa€ si€ w g€€biny, a teraz w pobli€u dawnego miejsca g€sienika widoczne by€y dwie sylwetki uchodz€ce od leja w piachu nap€€noc. Wydawa€o si€, €e €lizgaj€ si€ one po powierzchni ledwie wzbijaj€c py€ za sob€. - Co ta za jedni tam w dole? -warkn€€ ksi€€€. - Dwaj faceci, kt€rzy zabrali si€ na przeja€d€k€, seer - odpar€ diunida. - Dlaczego nie wspomniano o nich ani s€owem? - Zrobili to na w€asne ryzyko, seer. - M€j panie - powiedzia€ Kynes - ci ludzie wiedz€, jak !niewiele mo€na zrobi€ dla ofiarpustyni w krainie czerwia. - Wy€lemy po nich statek z bazy - uci€€ ksi€€€. - Jak sobie €yczysz, m€j panie - rzek€ Kynes. - Ale kiedy statek tutaj dotrze, prawdopodobnie nic b€dzie kogo ratowa€. - Wy€lemy statek tak czy owak - odpar€ ksi€€€. - Byli prawie dok€adnie tam, gdzie wyszed€ czerw - powiedzia€ Paul. - Jak oni uciekli? "- €Yciany krateru osuwaj€ si€ i !st€d z€udna ocena odleg€o€ci - powiedzia€ Kynes. - Marnujemy tu paliwa, Sire - $o€mieli€ si€ zauwa€y€ Halleck. - Nie da si€ ukry€, Gurney. Ksi€€€ zawr€ci€ statek w kierunku Muru Zaporowego. Jego eskorta zesz€a z kr€€enia pozycyjnego zajmuj€c stanowiska nad nimi "i na skrzyd€ach. Paul rozmy€la€nad tym, co powiedzieli diunida i Kynes. Wyczuwa€ p€€prawdy, zwyczajne k€amstwa. Tamci ludzie na piasku €lizgali si€ po nim z !tak€ pewno€ci€, posuwali si€ w wyra€Xnie przemy€lany spos€b, aby unikn€€ ponownego wywabienia czerwia z jego czelu€ci. Fremeni - pomy€la€ Paul. - Kt€€ inny czu€by si€ tak pewnie na powierzchni piasku?Kog€€ innego mo€na by€a spokojnie pozostawi€ samemu sobie - bo nic mu nie grozi€o? Oni potrafi€ tu €y€! Umiej€ przechytrzy€ czerwia! - Co robili Frcmcni na tym g€sieniku? - zapyta€ Paul. Kynes odwin€€ si€ da ty€u. Wysoki diunida wbi€ w Paula szeroko otwarte oczy b€€kit w€r€d b€€kitu w b€€kicie. - Co to za ch€opak? - zapyta€.!Halleck przesun€€ si€ staj€c mi€dzy nim a Paulem. - To Paul Atryda, ksi€€€cy dziedzic. - Czemu plecie, €e na naszej landarze byli Fremeni? - Tak wygl€dali - powiedzia€ Paul. Kynes prychn€€. - Fremen€w nic poznaje si€ powygl€dzie! Zmierzy€ diunid€ wzrokiem. - Ty, co to byli za ludzie? - Kumple jednego z naszych - powiedzia€ diunida. - Zwyczajni kumple z wioski, chcieli zobaczy€ piaski przyprawne. Kynes odwr€ci€ g€ow€. - Fremeni! - Ale wspomnia€ s€owa wyroczni: "Lisan al-Gaib przejrzy wszelkie wybiegi". - Oni s€ ju€ martwi pewnikiem, m€ody paniczu - powiedzia€ diunida. - Nie powinni€my si€ €Xle o nich wyra€a€. Jednak Paul s€ysza€ fa€sz w ich g€osach, czu€ gro€Xb€, kt€ra sprawi€a, €e Halleck instynktownie przyj€€ obronn€pozycj€. Powiedzia€ oschle: - Wybrali sobie straszliwe miejsce na €mier€. Nie odwracaj€c si€ Kynes rzek€: - Kiedy B€g wyznacza jakiej€ istocie miejsce €mierci, sprawia On, by potrzeby j€ w owe miejsce przywiod€y. Leto obr€ci€ twarde spojrzeniena Kynesa. A Kynes odwzajemniaj€c to spojrzenie poczu€ si€ zak€opotany tym, czego tutaj by€ €wiadkiem. Tego ksi€cia bardziej obchodzili ludzie ni€ przyprawa. Zaryzykowa€ €yciem w€asnym i €yciem w€asnego syna dla ratowania #ludzi. Machn€€ r€k€ na strat€ g€sienika. Zagro€enie €ycia ludzi wprawi€o go we w€ciek€o€€. Takiemu przyw€dcy jest si€ wiernym na€mier€. Trudno go pobi€. Wbrew w€asnej woli i wszystkim poprzednim os€dom!Kynes przyzna€ si€ przed sob€:Podoba mi si€ ten ksi€€€. „΄τЄф҄ӄԄՄքЧ„Ш„Щ„Ъ„Ы„Ь„Э„Ю„Я„а„б„в„г„д„е„ж„з„и„й„к„л„м„н„о„п„р„с„т„у„ф„х„ц„ч„ш„щ„ъ„ы„ь„э„ю„я„№„ё„ђ„ѓ„є„ѕ„і„ї„ј„љ„њ„ћ„ќ„§„ў„џ………………………… … … … … Wielko€€ to chwilowe prze€ycie. Nigdy nie bywa racjonalna. Poniek€d zale€y odmitotw€rczej wyobra€Xni rodzaju ludzkiego. Cz€owiek prze€ywaj€cy wielko€€ musi czu€ mit, w kt€rym istnieje. !Musi odbija€ to, co na€ pada. I#musi umie€ €mia€ si€ z siebie. Tylko tak wyzwoli si€ od wiarywe w€asne aspiracje. €Ymiech jest wszystkim, co pozwala mu!porusza€ si€ wewn€trz siebie. Bez €miechu nawet chwilowa wielko€€ zniszczy cz€owieka. z "My€li zebranych MuadDiba" w opracowaniu ksi€€niczki Irulan W sali jadalnej wielkiego pa€acu Arrakin zapalono dryfowe lampy na wypadek wczesnych ciemno€ci. Rzuca€y "€€€te €uny ku g€rze na czarny€eb byka i jego zakrwawione rogi, i na mrocznie po€yskuj€cy portret olejny Starego Ksi€cia. Pod owymi talizmanami ja€nia€o bia€e p€€tno po€r€d refleks€w wypolerowanych atrydzkich sreber rozstawionych w pedantycznym szyku na ogromnym stole - ma€e archipelagi nakry€ czekaj€cych przy kryszta€owych szklanicach, wszystko rozmieszczone w kwadraty przed ci€€kimi, drewnianymi krzes€ami. Klasyczny centralny kandelabr pozosta€ nie zapalony, a jego splataj€ce si€ w g€rze z cieniami €a€cuchy chowa€y mechanizm wykrywacza trucizny. Zatrzymuj€c si€ w drzwiach, by sprawdzi€ stan #przygotowa€, ksi€€€ my€la€ o wykrywaczu trucizny i znaczeniu tego urz€dzenia w jego sferach. Wszystko podci€gni€te pod szablon. Mo€na nas przykroi€ wed€ug j€zyka - precyzyjnych i subtelnych okre€le€ na perfidne sposoby udawania €mierci. Czy dzi€ wieczorem kto€ spr€buje chaumurky - trucizny w napoju. Czy raczej b€dzie to chaumas - trucizna "w jedzeniu? Potrz€sn€€ g€ow€.Przy ka€dym talerzu na d€ugim stole znajdowa€a si€ karafka zwod€. Wody na stole wystarczy€oby, jak oszacowa€ksi€€€, do utrzymania przy €yciu biednej arraki€skiej rodziny przez ponad rok. Po obu stronach drzwi, w kt€rych!si€ zatrzyma€, sta€y szerokie umywalniane misy z bogato zdobionej, €€€tej i zielonej glazury. Do ka€dej misy by€ osobny wieszak z r€cznikami. Jest tu taki zwyczaj - wyja€ni€a ochmistrzyni €e wchodz€cy go€cie ceremonialnie zanurzaj€ d€oniew misie, wychlapuj€ par€ fili€anek wody na pod€og€, !wycieraj€ d€onie w r€cznik, a r€czniki rzucaj€ w rosn€c€ pod drzwiami ka€u€€. Po !przyj€ciu u bramy zbieraj€ si€€ebracy, kt€rym dawano #wyci€ni€t€ z r€cznik€w wod€. Jak€e typowe dla lenna Harkonnen€w - pomy€la€ "ksi€€€. - Wszelkie mo€liwe do wymy€lenia upodlenia ducha. - Odetchn€€ g€€boko czuj€c, jak zalewa go w€ciek€o€€. - Od dzisiaj koniec z tym zwyczajem! - mrukn€€. Po drugiej stronie dostrzeg€ kobiet€ ze s€u€by - jedn€ z owych poleconych przez ochmistrzyni€ €ykowatych bab- pa€€taj€c€ si€ przy drzwiach od kuchni. Przywo€a€ j€ gestem r€ki. €Ypiesz€c do niego wok€€ sto€u wysun€€a si€ z cieni i zobaczy€ twarz jak sk€rzan€ podeszew, oczy b€€kitne w b€€kicie. !- M€j pan sobie €yczy? G€ow€ pochyli€a, spu€ci€a oczy. Machn€€ r€k€. - Usun€€ te misy i r€czniki. "- Ale€...Szlachetnie Urodzony... - Podnios€a spojrzenie, usta by€y rozdziawione. - Wiem o zwyczaju! - warkn€€.- Zabierz te misy do wej€cia. Kiedy b€dziemy jedli i dop€ki nie sko€czymy, ka€dy €ebrak, kt€ry si€ zg€osi; ma dosta€ pe€en kubek wody. Jasne? Grymas jej wysuszonej twarzy wyra€a€ wzburzenie...konsternacj€, "z€o€€...W przeb€ysku intuicji Leto zda€ sobie spraw€, €e musia€a nosi€ si€ z zamiarem sprzeda€y wy€ymk€w wody z podeptanych r€cznik€w, €eby wycisn€€ par€ groszy z przyby€ych pod drzwi n€dzarzy. Mo€liwe, €e to r€wnie€ by€ zwyczaj. Nachmurzy€ si€ i burkn€€: - Stawiam gwardzist€, by przypilnowa€, €eby moje rozkazy zosta€y wykonane co do joty. Zakr€ci€ si€ na pi€cie i wielkimi krokami zawr€ci€ w korytarz do Wielkiej Sali. Wspomnienia n€ka€y jego pami€€ jak mamrotanie bezz€bnych staruch. Przypomnia€y mu si€ otwarte wody i fale - dni trawy miast piasku - oszo€amiaj€ce wiosny, kt€re przemkn€€y obok niego jak niesione ,huraganem li€cie. Wszystko przemin€€o. Starzej€ si€ - pomy€la€. - Poczu€em zimn€ $d€o€ swojej €miertelno€ci. I to w czym? W chciwo€ci starej kobiety. W Wielkiej Sali lady Jessika stanowi€a. o€rodek mieszanegotowarzystwa zebranego przy kominku. €Zywe p€omienie trzaska€y rzucaj€c migotliwe, pomara€czowe b€yski na klejnoty i koronki, na bogate tkaniny. W grupie rozpozna€ producenta filtr- frak€w a€ z Kartagin, importera sprz€tu elektronicznego i spedytora wody, kt€ry mia€ letni€ rezydencj€ w pobli€u swej wytw€rni na czapie polarnej, przedstawiciela Banku Gildii !(szczup€y typ, trzymaj€cy si€ nieco na uboczu), hurtownika cz€€ci zamiennych dla urz€dze€ do eksploatacji przyprawy, chud€ i zimn€ kobiet€, kt€rej us€ugi przewodniczki dla go€ci spoza planety s€u€y€y rzekomo za przykrywk€ r€€norodnej dzia€alno€ci przemytniczej, szpiegowskiej i szanta€u. Wi€kszo€€ obecnych na sali kobiet sprawia€a wra€enie odlanych wed€ug okre€lonego modelu - strojne, w ka€dym calu szykownie, z dziwn€ domieszk€ nieuchwytnej zmys€owo€ci. Jessika nawet gdyby nie by€a gospodyni€, przy€mi€aby to ca€e towarzystwo - pomy€la€. Nie nosi€a €adnej bi€uterii i zdecydowa€a si€ na ciep€e kolory - d€ug€ sukni€ w odcieniu niemal ognia i ciemnobr€zow€ wst€€k€ w miedzianych w€osach. Zrozumia€, €e by€o to delikatne wyzwanie pod jego adresem, wyrzut z powodu jego ozi€b€ego ostatnio zachowania. Wiedzia€a doskonale, €e w tych kolorach podoba mu si€ najbardziej - €e jawi mu si€ szelestem ciep€ych barw. W pobli€u, bardziej oskrzydlaj€c grup€, ni€ wchodz€c w jej sk€ad, sta€ Duncan Idaho w l€ni€cym paradnym mundurze, bez wyrazu na nieodgadnionej twarzy, ze starannie zaczesanymi czarnymi lokami. Zosta€ odwo€any od Fremen€w i otrzyma€ rozkazy od Hawata:"Pod pretekstem ochrony lady "Jessiki b€dziesz j€ mia€ stale na oku". %Ksi€€€ rozejrza€ si€ po sali. W rogu otacza€ Paula nadskakuj€cy mu t€umek z€otej m€odzie€y Arrakin i trzymaj€cy si€ nieco na uboczu trzej oficerowie gwardii pa€acowej. Uwag€ ksi€cia szczeg€lnie przyci€gn€€y m€ode panny. Jak€ wspania€€ parti€ "stanowi€by ksi€€€cy dziedzic. Lecz Paul traktowa€ je wszystkie r€wno, z arystokratyczn€ rezerw€. Dobrze b€dzie nosi€ tytu€ - $pomy€la€ ksi€€€ i u€wiadomi€ sobie z uczuciem nag€ego ch€odu, €e jest to jego kolejna my€l o €mierci. Paul zobaczy€ ojca w drzwiach, umkn€€ oczami przed jego spojrzeniem. Obejrza€ sobie zbitych w gromadki go€ci, upier€cienionepalce €ciskaj€ce drinki (i dyskretne pr€by dokonywane za pomoc€ miniaturowych zdalnie sonduj€cych wykrywaczy). Patrz€c na twarze tych paplaj€cych ludzi Paul poczu€ do nich gwa€town€ odraz€. Tanie maski na€o€one na gnij€ce my€li - be€kot g€os€w dla zag€uszenia ciszy krzycz€cej w ka€dej piersi. Jestem w zgorzknia€ym nastroju - "pomy€la€ i zastanowi€ si€, co by na to powiedzia€ Gurney. Zna€ przyczyny swego nastroju. Nie chcia€ wyst€powa€ w obecnej roli, lecz ojciec by€ stanowczy. nie ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПŠp\ c.‹Ь с c.Œ­/ cт.м П cE/Ž›+ї cЈ/’6пQ 0- Masz pozycj€, masz stanowisko. Doros€e€ ju€ do tego. Jeste€ prawie "m€€czyzn€. Paul zauwa€y€, €eojciec opuszcza drzwi, rozgl€da si€ po sali, a nast€pnie podchodzi do towarzystwa otaczaj€cego Jessik€. Leto nadszed€, kiedy spedytor wody zapytywa€: - Czy to prawda, €e ksi€€€ ma zamiar wprowadzi€ nadz€r pogody? Ksi€€€ odezwa€ si€ zza jego plec€w: - Nie wybiegali€my my€l€ a€ tak daleko, sir. M€€czyzna odwr€ci€ si€ ods€aniaj€c dobroduszne, kr€g€e oblicze, ciemne od opalenizny. "- Aach, ksi€€€ - powiedzia€. -Brakowa€o nam was. Leto spojrza€ na Jessik€. - Musia€em za€atwi€ pewn€ spraw€. Zwracaj€c si€ ponownie do spedytora wyja€ni€, co zarz€dzi€ z umywalnianymi misami, dodaj€c: - Co do mnie, koniec ze starym zwyczajem. - Czy to ksi€€€cy rozkaz, panie? - spyta€ m€€czyzna. - Pozostawiam to waszemu w€asnemu...hm...sumieniu - #odpar€ ksi€€€. Obejrza€ si€, zobaczy€ id€cego w stron€ towarzystwa Kynesa. Kt€ra€ z kobiet powiedzia€a: - Moim zdaniem, to gest €wiadcz€cy o hojno€ci, rozdawanie wody tym... &Kto€ j€ uciszy€. Ksi€€€ patrzy€na Kynesa - zauwa€y€, €e planetolog za€o€y€ staromodny, ciemnobr€zowy mundur z epoletami imperialnego urz€dnika pa€stwowego i z drobn€ €ezk€ze z€ota na ko€nierzu, dystynkcj€ szar€y. Spedytor wody zapyta€ roze€Xlony: - Czy ksi€€€ posuwa si€ do krytyki naszych zwyczaj€w? - Ten zwyczaj zosta€ zmieniony - powiedzia€ Leto. Skin€€ g€ow€ Kynesowi, dostrzeg€ chmur€ na czole !Jessiki i pomy€la€: Nie pasuje do niej chmurna mina, ale - podsyci plotki o nieporozumieniach mi€dzy nami. - Za pozwoleniem ksi€cia - powiedzia€ spedytor wody - chcia€bym zasi€gn€€ dodatkowych informacji o zwyczajach. Leto pos€ysza€ z nag€a przymilny ton w g€osie m€€czyzny, zauwa€y€ wyczekuj€c€ cisz€ w towarzystwie, g€owy, kt€re zacz€€y odwraca€ si€ w ich stron€. - Czy to ju€ nie czas na obiad? - spyta€a Jessika. - Lecz nasz go€€ ma jakie€ pytania,- powiedzia€ Leto. I utkwi€ wzrok w spedytorze wody przygl€daj€c si€ okr€g€emu obliczu m€€czyzny,jego wielkim oczom i grubym wargom. Przypomnia€o mu si€ memorandum Hawata: "...i cz€owiekiem, na kt€rego trzeba uwa€a€, jest ten ich spedytor wody - Lingar Bewt, zapami€taj to imi€. Harkonnenowie wykorzystywali go, ale nigdy nie mieli nad nim ca€kowitej w€adzy". - Wodne zwyczaje s€ tak interesuj€ce... - powiedzia€ Bewt i na jego ustach pojawi€ si€ u€miech. - Mnie ciekawi, co zamierzacie zrobi€ z dobudowan€ do tego pa€acu !oran€eri€. Czy nadal b€dziecie!k€u€ ni€ ludzi w oczy, panie? Leto wstrzymywa€ gniew wpatruj€c si€ w m€€czyzn€. Bi€ si€ z my€lami. Rzucenie ksi€ciu r€kawicy w jego w€asnej siedzibie wymaga€o odwagi, szczeg€lnie teraz, gdymieli podpis Bewta na wasalnejumowie. Wymaga€o r€wnie€ €wiadomo€ci w€asnej si€y. !Woda by€a tu istotnie €Xr€d€emsi€y. Gdyby na przyk€ad instalacje wodne by€y zaminowane; gotowe do wysadzenia na dany znak... Tencz€owiek wydawa€ si€ zdolny do takiej rzeczy. Zniszczenie instalacji wodnych !zniszczy€oby r€wnie€ Arrakis. To m€g€ by€ €w miecz Damoklesa, kt€ry Bewt trzyma€i nad g€owami Harkonnen€w. !- Pan m€j, ksi€€€, i ja mamy inne zamierzenia co do tej oran€erii - powiedzia€a Jessika. U€miechn€€a si€ do Leto. - Zamierzamy j€ zachowa€, oczywi€cie, ale wy€€cznie w powiernictwie i dla ludno€ci Arrakis. Marzy nam"si€, €e nadejdzie dzie€, kiedy uda si€ zmieni€ na tyle tutejszy klimat, €e takie "ro€liny b€d€ ros€y w gruncie wdowolnym miejscu. Moja€ ty b€ogos€awiona - pomy€la€ Leto. - Ciekawe, jak to strawi nasz spedytor wody. - Twoje zainteresowanie wod€i nadzorem pogody jest zrozumia€e - powiedzia€ ksi€€€. - Ale radzi€bym ci zr€€nicowa€ posiadane akcje. Pewnego dnia woda przestanieby€ tak cennym towarem na Arrakis. !I pomy€la€: Hawat musi zdwoi€ wysi€ki, by przenikn€€ do organizacji tego Bewta. I natychmiast trzeba si€ zaj€€ awaryjnymi urz€dzeniami wodnymi. €Zaden miecz Damoklesa nie b€dzie wisia€ nade mn€. Bewt kiwn€€ g€ow€, nadal z u€miechem na ustach. - Chwalebne marzenie, m€j panie. Odst€pi€ na krok. Uwag€ Leto przyku€ wyraz twarzy Kynesa. Cz€owiek ten nie odrywa€ oczuod Jessiki. Wydawa€ si€ zauroczony - jak zakochany m€€czyzna, albo cz€owiek !pogr€€ony w religijnym transie.Rozum Kynesa ugi€€ si€ wreszcie pod s€owami #przepowiedni: "I b€d€ dzieli€ z wami najgor€tsze wasze !marzenie". Zwr€ci€ si€ wprost do Jessiki: - Czy przynosisz skr€cenie drogi? - Ach, doktor Kynes - powiedzia€ spedytor wody. - Przerwa€ pan w€€cz€g€ ze swymi bandami Fremen€w. Jak€e €askawie z pa€skiej strony. Kynes obj€€ Bewta nieodgadnionym spojrzeniem, powiedzia€: - Mawiaj€ na pustyni, €e !posiadanie wielkiej ilo€ci wody mo€e porazi€ cz€owieka fataln€ lekkomy€lno€ci€. - Na pustyni maj€ wiele dziwacznych porzekade€, !stwierdzi€ Bewt, ale lego g€os zdradza€ niepok€j. Jessika podesz€a do Leto, wsun€€a mu !r€k€ pod rami€, by zyska€ na czasie i och€on€€. Kynes $powiedzia€: "...skr€cenie drogi". W dawnej mowie wyra€enie t€umaczy€o si€ na "Kwisatz Haderach". Dziwne pytanie planetologa przesz€o jakby niezauwa€one przez pozosta€ych i teraz Kynes nachyla€ si€ ku jednej z dam do towarzystwa,s€uchaj€c kokieteryjnego szeptania. Kwisatz Haderach - pomy€la€a Jessika.: - Czy€by nasza Missionaria Protectiva zaszczepi€a tutaj i t€ legend€? Ta my€l podsyci€a ukryte nadzieje, jakie wi€za€az Paulem. On mo€e by€ Kwisatz Haderach. On mo€e by€. Przedstawiciel Banku Gildii wda€ si€ w konwersacj€ ze spedytorem wody i g€os Bewtawzni€s€ si€ ponad szmer podj€tych na nowo rozm€w: - Wielu pr€bowa€o zmieni€ Arrakis. #Ksi€€€ zobaczy€, €e s€owa te jakby przeszy€y Kynesa - wyprostowuj€c go gwa€towniei odrzucaj€c od flirtuj€cej kobiety. W niespodziewanej ciszy pa€acowy gwardzista w !liberii lokaja odchrz€kn€€ za plecami Leto i powiedzia€: - Podano do sto€u; m€j panie. Ksi€€€ skierowa€ pytaj€ce spojrzenie na Jessik€. - Tutejszy zwyczaj nakazuje gospodarzowi i gospodyni #pod€€a€ do sto€u za go€€mi - powiedzia€a z u€miechem. - Zmienimy r€wnie€ i ten zwyczaj, m€j panie? - To wygl€da na przystojny obyczaj. Zachowamy go na razie - rzek€ ch€odno. Trzeba podtrzymywa€ z€udzenie, €e podejrzewam j€ o zdrad€ - pomy€la€. Zerkn€€ na defiluj€cych przed nim go€ci. Ciekawe, kt€ry z was wierzy w to k€amstwo? Jessika wyczuwaj€c jego rezerw€ zastanowi€a si€ nad ni€ jak ju€ nieraz w minionym tygodniu. Zachowuje si€ jak cz€owiek, kt€ry walczy sam z sob€ - my€la€a. Czy to dlatego, €e post€pi€am pochopnie wydaj€c przyj€cie? Ale przecie€ on wie, jak wa€nejest, €eby€my stworzyli wsp€ln€ p€aszczyzn€ towarzysk€ dla naszych i miejscowych notabli i innych ludzi. Jeste€my dla nich wszystkich namiastk€ ojca i matki. A nic nie umacnia tej "€wiadomo€ci silniej ni€ takiegorodzaju wi€€X towarzyska. Obserwuj€c przechodz€cy dwuszereg go€ci Leto wspomnia€, co Thufir Hawat powiedzia€ na wiadomo€€ o tejimprezie: "Sire! Zabraniam!". Ponury u€miech przemkn€€ przez usta ksi€cia. C€€ to "by€a za scena. I kiedy ksi€€€ pozosta€ nieugi€tyw sprawie swojego udzia€u w obiedzie, Hawat potrz€sn€€ g€ow€. "Mam co do tego z€e przeczucia, m€j panie" - powiedzia€. "Na Arrakis sprawy tocz€ si€ zbyt szybko. To niepodobne do Harkonnen€w. Zupe€nie do nich niepodobne". Paul min€€ ojca prowadz€c "wy€sz€ od siebie o p€€ g€owy pann€. Rzuci€ mu kwa€ne spojrzenie, przytakn€€ kiwni€ciem g€owy czemu€, co powiedzia€a panna. - Jej ojciec wyrabia filtrfraki - odezwa€a si€ Jessika. - M€wi€, €e tylko dure€ wybra€by si€ w g€€b pustyni maj€c na grzbiecie kt€ry€ z wyrob€w tego cz€owieka. - Kim jest ten m€€czyzna przed Paulem z blizn€ na !twarzy? - spyta€ ksi€€€. Nie przypominam go sobie. - Naj€wie€szy dodatek do listy- wyszepta€a. - Gurney zorganizowa€ zaproszenie. Przemytnik. - Gurney zorganizowa€? - Na moje €€danie. Hawat zatwierdzi€, chocia€ wydaje "mi si€. €e patrzy€ na to nieco krzywym okiem. Przemytnik nazywa si€ Tuek, Esmar Tuek. To gruba ryba w tym fachu. Znaj€ go tu wszyscy. Bywa na przyj€ciach w wielu domach. - Co on tu robi? - Ka€dy z obecnych zada sobie to pytanie - powiedzia€a. - Tuek zasieje w€tpliwo€ci i podejrzenia sam€ swoj€ obecno€ci€. Pos€u€y r€wnie€ za !ostrze€enie, €e jeste€ got€w w walce z korupcj€ oprze€ si€nawet na przemytnikach. Ten argument trafi€ zdaje si€ do Hawata. - Zdaje si€, €e nie trafia do mnie. Skin€€ g€ow€ przechodz€cej parze, zobaczy€, €e przed nimi"zosta€o zaledwie kilkoro go€ci. - Dlaczego nie zaprosi€a€ jakich€ Fremen€w? - Jest Kynes - powiedzia€a. - Tak, jest Kynes. Przygotowa€a€ dla mnie jeszcze jakie€ drobne niespodzianki? !Powi€d€ J€ na koniec procesji go€ci. - Ca€a reszta to ju€ nic nadzwyczajnego - powiedzia€a. M€j drogi - !my€la€a czy€ nie widzisz, €e ten przemytnik ma pod sob€ szybkie statki, €e mo€na go przekupi€? Musimy mie€ wyj€cie, drog€ ucieczki z Arrakis, gdy wszystko inne nastutaj zawiedzie. Kiedy zjawili si€ w sali jadalnej, uwolni€a r€k€ i !pozwoli€a Leto zaprowadzi€ si€!na miejsce. Ksi€€€ poszed€ w sw€j koniec sto€u. Lokaj podsun€€ mu krzes€o. Wszyscypozasiadali w€r€d szelestu tkanin i szurania krzese€, tylko ksi€€€ pozosta€ na nogach. Da€ znak r€k€ i pa€acowi gwardzi€ci w "liberiach s€u€by cofn€wszy si€stan€li na baczno€€. W sali zapad€a niezr€czna cisza. Jessika patrz€c przez ca€€ d€ugo€€ sto€u spostrzeg€a lekkie dr€enie k€cik€w ust Leto i ciemny rumieniec gniewu na jego policzkach. Co !go tak rozz€o€ci€o? - zada€a sobie pytanie. - Przecie€ chyba nie zaproszenie przeze mnie tego przemytnika. - Niekt€rzy kwestionuj€ zmian€ zwyczaju umywalnianych mis - powiedzia€ Leto. - Chcia€em w ten spos€b pokaza€, €e wiele rzeczy si€ zmieni. Przy stole zaleg€o k€opotliwe milczenie. Im si€ wydaje, €e jest pijany - przemkn€€o "Jessice przez my€l. Leto uni€s€puchar wody, d€Xwign€€ go wysoko nad g€ow€, gdzie dryfowe lampy krzesa€y z niego refleksy €wiat€a. - Jako Kawaler Imperium - powiedzia€ - wznosz€ zatem toast na wasz€ cze€€. Wszyscy z€apali za swoje puchary, wszystkie oczy #skupi€y si€ na ksi€ciu. W€r€d nag€ego bezruchu zb€€kany powiew przywia€ ze s€u€bowego przej€cia do kuchni lamp€ dryfow€. Cienie zata€czy€y na krogulczych rysach, ksi€cia. - Jestem tu i tu zostan€! - #rzuci€ kr€tko ksi€€€. Puchary !zastyg€y, w p€€ drogi do ust, wstrzymane, jako €e ksi€€€ nie opu€ci€ r€ki. - Toast m€j jest wyrazem jednej z owych jak€e bliskich naszym sercom maksym: "Pieni€dz d€Xwigni€ post€pu! Fortuna wsz€dzie si€ toczy!" Umoczy€ usta w wodzie. Reszta posz€a w jego €lady. Wymieniano pytaj€ce spojrzenia. !- Gurney! - zawo€a€ ksi€€€. Z alkowy w ko€cu sali za Leto dobieg€ g€os Hallecka: - Jestem, m€j panie. - Zagraj akompaniament, Gurney. Z alkowy poszybowa€y ku sali minorowe d€Xwi€ki balisety. Na przyzwalaj€ce skinienie ksi€cia s€u€ba zacz€€a stawia€ na stole p€€miski z potrawami: zaj€cem pustynnym pieczonym w sosie cepeda, aplomage sirian, czukka w polewie, kawa z melan€em (intensywna, cynamonowa wo€ przyprawy rozesz€a si€ w powietrzu nad sto€em), prawdziwe pot-a-oie do musuj€cego wina z Kaladanu. Leto w dalszym "ci€gu nie siada€: Kiedy go€cie czekali z uwag€ podzielon€ mi€dzy potrawy a stoj€cego ksi€cia, Leto powiedzia€: - W zamierzch€ej epoce do obowi€zk€w gospodarza nale€a€o zabawianie go€ci w€asnymi popisami. - Knykcie mu zbiela€y, tak zapami€tale !€ciska€ puchar z wod€. Ja nie umiem €piewa€, za to dedykuj€ wam s€owa pie€ni Gurneya. Potraktujcie to jako jeszcze jeden toast, toast za tych wszystkich, kt€rzy sw€ €mierci€ op€acili nasze przybycie na Arrakis. Ze wszystkich stron sto€u rozleg€y si€ odg€osy nerwowego poruszenia. Jessikaspu€ci€a wzrok, zerkaj€c na najbli€szych s€siad€w. Przy niej siedzia€ kr€g€olicy spedytor wody ze swoj€ kobiet€, blady i surowy przedstawiciel Banku Gildii !(wygl€da€ jak strach na wr€bleze wzrokiem wbitym w Leto), Tuek o kanciastej, poznaczonej bliznami twarzy, ze spuszczonymi b€€kitnymi w b€€kicie oczami. - "Sta€my, bracia, w€r€d poleg€ej braci - zaintonowa€ %ksi€€€. - Jedno €ycie i €mier€ jedn€ mamy. Duchy zawsze p€jd€ razem z nami. Sta€my, !bracia, w€r€d poleg€ej braci, czas ob€udy odrzu€my za siebie. Ich nie strasz€ ju€ pokusy losu. Sta€my, bracia, w€r€d poleg€ej braci. A gdy czas nasz si€ w €miechu pogrzebie, nie wystrasz€ nas pokusy losu". "G€os ksi€cia przebrzmia€ z t€ ostatni€ linijk€; Leto poci€gn€€ g€€boki €yk ze szklanicy i odstawi€ j€ z trzaskiem na st€€. Woda prysn€€a przez kraw€d€X na "obrus. Inni wypili w kr€puj€cej ciszy. Ponownie ksi€€€ podni€s€ szklanic€, lecz tym "razem opr€€ni€ j€ do reszty napod€og€, wiedz€c, €e pozostali musz€ zrobi€ to samo. Pierwsza posz€a w jego €lady Jessika. Na moment wszyscy skamienieli, nim zacz€to opr€€nia€ puchary. Jessika zauwa€y€a, €e siedz€cy przy ojcu Paul obserwuje reakcje wsp€€biesiadnik€w. J€ sam€ r€wnie€ zafascynowa€o to, co ujawni€y ich reakcje szczeg€lnie kobiet. By€a to czysta, pitna woda, €adne pomyje z namoczonego !r€cznika. Niech€€, by j€ tak po prostu wyla€, przejawia€a si€ w dr€eniu r€k, grze na zw€ok€, nerwowych chichotach...tak€e w gwa€townym spe€nieniu powinno€ci. Jaka€ kobieta "upu€ci€a sw€j puchar i patrz€c!w drug€ stron€ czeka€a, a€ gopodniesie jej partner. Szczeg€ln€ uwag€ Jessiki zwr€ci€ jednak Kynes. Planetolog zawaha€ si€, a nast€pnie przela€ wod€ do pojemnika pod marynark€. U€miechn€€ si€ do Jessiki widz€c, €e go obserwuje, i wzni€s€ pusty puchar przepijaj€c do niej w niemym "toa€cie. Wydawa€ si€ zupe€nie nic skr€powany tym, co zrobi€.Muzyka Hallecka nadal szybowa€a przez sal€, lecz zesz€a z minorowej tonacji, rytmiczna uraz i €ywa, jakby graj€cy stara€ si€ poprawi€ nastr€j. - Rozpocznijmy bankiet - &powiedzia€ ksi€€€ i osun€€ si€ na swoje krzes€o. Jest rozdra€niony i brak mu !pewno€ci - pomy€la€a Jessika. - Strata owego g€sienikowegokombajnu zrani€a go dotkliwiej, ni€ powinna. W tymmusi by€ co€ wi€cej ni€ ta strata. Zachowuje si€ jak desperat. Wzi€€a widelec licz€c, €e w tym ruchu roz€aduje si€ jej w€asna gorycz. Czemu€. by nie? Jest zdesperowany. Na pocz€tku powoli, p€€Xniej ze wzrastaj€cym o€ywieniem, bankiet rozkr€ca€ si€. Producent filtrfrak€w pogratulowa€ Jessice kuchmistrza i wina. !- Jedno i drugie przywie€Xli€my z Kaladanu - powiedzia€a. - Wyborne! - powiedzia€ kosztuj€c czukki. - Po prostu wyborne. I zupe€nie nie czuje si€ melan€u. Ta przyprawa we wszystkim staje ju€ cz€owiekowi w gardle. Przedstawiciel Banku Gildii "spojrza€ przez st€€ na Kynesa. - Rozumiem, doktorze Kynes, €e kolejny kombajn g€sienikowy pad€ €upem czerwia. - Wie€ci rozchodz€ si€ szybko- powiedzia€ ksi€€€. - A wi€c to prawda? - zapyta€bankier przenosz€c spojrzenie na Leto. - Oczywi€cie, €e prawda! - warkn€€ ksi€€€. - Ta, "przekl€ta zgarniarka gdzie€ si€zapodzia€a. Nie rozumiem, jak "to mo€liwe, €eby zgin€€o co€ tak wielkiego! - Kiedy nadci€gn€€ czerw, nieby€o czym sprz€tn€€ g€sienika - powiedzia€ Kynes. - Nie rozumiem, jak to #mo€liwe! - powt€rzy€ ksi€€€. jciec by€ stanowczy. nie ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBpЯ c\0‘? ж cП0’Р c"1“е O c…1”$+› cш1•П5М WK2 - Nikt nie zauwa€y€ odej€cia zgarniarki? - spyta€ bankier. - Szperacze zwykle nie odrywaj€ oczu od piasku - !powiedzia€ Kynes. - Interesuj€ ich przede wszystkim znaki czerwia. Za€oga zgarniarki liczy z regu€y czterech ludzi -dw€ch pilot€w i dw€ch odkomenderowanych czeladnik€w. Je€li jeden, a mo€e i dw€ch cz€onk€w tej za€ogi zosta€o op€aconych przez wrog€w ksi€cia... - Aaach, rozumiem - rzek€ bankier. - A wy, jako S€dzia Zmiany, czy wnosicie protest? - B€d€ musia€ starannie przemy€le€ swoje stanowisko -odpar€ Kynes - ale na pewno nie b€d€ omawia€ tej sprawy przy stole. "I pomy€la€: A to blady szkielet cz€owieczy! Wie, €e zosta€em poinstruowany, by ignorowa€ tego rodzaju pogwa€cenie prawa. Bankier u€miechn€€ si€, powr€ci€ do jedzenia. Jessika !siedzia€a rozpami€tuj€c jeden z wyk€ad€w ze swoich szkolnych dni w Bene Gesserit.Tematem by€ wywiad i kontrwywiad. Prowadzi€a wyk€ad pulchna Matka Wielebna o figlarnej twarzy, jej wesolutki g€os dziwnie kontrastowa€ z tematem. "Jedno warto pami€ta€ o ka€dej szkole wywiadu czy te€ kontrwywiadu - €e istnieje podobny wzorzec podstawowych zachowa€ u wszystkich jej absolwent€w. Ka€da zamkni€ta dyscyplina wyciska swoje pi€tno, sw€j model na studentach. Ten model poddaje si€ analizie i prognozowaniu. Tak wi€c schematy motywacyjne b€d€ zbli€one u wszystkich agent€wwywiadu. To znaczy: b€d€ wyst€powa€y pewne typy motywacji, kt€re s€ podobne pomimo odmiennych szk€€ czy przeciwstawnych cel€w. Na wst€pie zapoznacie si€ z metod€ wyodr€bniania tego elementu do cel€w analizy - najpierw poprzez schematy indagacji, kt€re zdradzaj€ wewn€trzne nastawienie pytaj€cego, nast€pnie poprzez dok€adn€ obserwacj€ jego nastawienia my€lowo-j€zykowego. Zobaczycie, jak proste oka€e !si€ dla was okre€lenie korzeni j€zykowych badanych osobnik€w, oczywi€cie na podstawie zar€wno modulacji g€osu, jak i sposobu wys€awiania si€". Siedz€c teraz przy stole ze swoim synem, ksi€ciem i z go€€mi i s€uchaj€c przedstawiciela Banku Gildii, Jessika poczu€a dreszcz zrozumienia: ten cz€owiek by€ szpiegiem Harkonnen€w. Mia€ spos€b wys€awiania si€ zrodzony na Giedi Prime - chytrze maskowany, ale dla jejwy€wiczonej €wiadomo€ci przejrzysty, jakby sam si€ ujawni€. Czy to znaczy, €e nawet Gildia stoi po przeciwnej Atrydom stronie? - #zastanawia€a si€. Ta my€l by€a szokuj€ca, wi€c Jessika ukry€a swoje uczucie polecaj€c poda€ nast€pn€ potraw€. Przez ca€y czas nas€uchiwa€a, czy ten cz€owiek wie zdradzi si€ ze swoim celem. Zmieni temat rozmowy na co€ pozornie niewinnego, ale o z€owieszczych podtekstach - pomy€la€a. - To jego schemat dzia€ania. #Bankier prze€kn€€, poci€gn€€ €yk wina, roze€mia€ si€ z czego€, co powiedzia€a kobieta po jego prawej stronie. Wydawa€o si€, €e przez moment s€ucha m€€czyzny po drugiej stronie $sto€u, kt€ry wyja€nia€ ksi€ciu,!i€ rodzime ro€liny Arrakis nie maj€ kolc€w. !- Lubi€ ogl€da€ ptaki w locie nad Arrakis - powiedzia€ bankier kieruj€c swoje s€owa do Jessiki. - Wszystkie nasze ptaki s€ oczywi€cie padlino€erne, a wiele z nich zostawszy krwiopijcami egzystuje bez wody. C€rka producenta filtrfrak€w siedz€ca pomi€dzy Paulem a swoim ojcem w drugim ko€cu sto€u wykrzywi€a sw€ €adniutk€ buzi€ w grymasie dezaprobaty. - Och, Suu-suu, m€wisz o takich okropnych rzeczach... Bankier u€miechn€€ si€. - Nazywaj€ mnie Suu-suu, poniewa€ jestem doradc€ finansowym Zwi€zku KramarzyWodnych. - A kiedy Jessika dalej wpatrywa€a si€ w niego bez komentarza, doda€: - Od zawo€ania sprzedawc€w wody: Suu-suu-suuk! Na€ladowa€ okrzyk z tak€ wierno€ci€, €e spowodowa€ wybuchy weso€o€ci w wielu !miejscach wok€€ sto€u. Jessikapochwyci€a che€pliwy ton w jego g€osie, lecz przede wszystkim odnotowa€a, i€ towarzysz€ca mu m€oda kobieta na dany sygna€ wypowiedzia€a ustalon€ kwesti€. Dostarczy€a ona bankierowi pretekstu do wyg€oszenia tego, co powiedzia€. Spojrza€a na Lingara Bewta.. Magnat wodny mia€ ponur€ min€; skoncentrowa€ si€ na jedzeniu. Jessika u€wiadomi€a sobie senss€€w bankiera: "Ja r€wnie€ mam w gar€ci owo kluczowe €Xr€d€o pot€gi na Arrakis - wod€". !Paul zauwa€y€ fa€sz w g€osie swego s€siada, zobaczy€, €e matka €ledzi rozmow€ z napi€ciem Bene Gesserit. Pod wp€ywem impulsu zdecydowa€ si€ dola€ oliwy do ognia, o€ywi€ wymian€ zda€. Sam zwr€ci€ si€ do bankiera. - Chcecie powiedzie€, sir, €e te ptaki s€ kanibalami? - Dziwne pytanie, m€ody paniczu - odpar€ bankier. - Ja powiedzia€em jedynie, €e one pij€ krew. To nie musi by€ krew ich w€asnego gatunku, nieprawda€? Pytanie n i e by€o dziwne - "rzek€ Paul i Jessika pos€ysza€aw jego g€osie wyra€Xn€ nut€ zimnej riposty ze swoich nauk.- Wi€kszo€€ wykszta€conych ludzi wie, €e najwi€ksze zagro€enie bytu ka€dego m€odego organizmu wychodzi od jego w€asnego gatunku. Nie€piesznie nadzia€ na widelec k€s z talerza swego rozm€wcy i w€o€y€ do ust. - Jedz€ z jednej miski. Maj€ te same podstawowe potrzeby.Bankier zesztywnia€, popatrzy€ spode €ba na ksi€cia. - Nie daj si€ nabra€ na dziecinny widok mojego syna -powiedzia€ ksi€€€. I u€miechn€€ si€. Jessika rozejrza€a si€ po zebranych i stwierdzi€a, €e Bewt rozpromieni€ si€, €e obaj, Kynes i przemytnik Tuek, szczerz€ z€by. - Jest to prawo ekologii - powiedzia€ Kynes - kt€re m€ody panicz wydaje si€ !ca€kiem nie€Xle rozumie€. Walkapomi€dzy €ywymi organizmami toczy si€ o woln€ energi€ systemu. Krew jest wydajnym €Xr€d€em energii. Bankier od€o€y€ widelec i powiedzia€ wyra€Xnie z€y: - Podobno freme€ska ho€ota pije krew swoich umrzyk€w. Kynes pokr€ci€ g€ow€ odpowiadaj€c tonem wyk€adowcy: - Nie krew, sir. Ale ca€a woda w cz€owieku ostatecznie nale€y do jego ludzi, do jego plemienia. To konieczne, kiedy si€ €yje na pograniczu Wielkiej R€wni. Wszelka woda jest tam drogocenna, za€ cia€o ludzkie sk€ada si€ z wody w oko€o siedemdziesi€ciuprocentach swej wagi. Zmar€y "z ca€€ pewno€ci€ ju€ jej nie potrzebuje. "Bankier po€o€y€ obie r€ce oboktalerza na stole i Jessika odnios€a wra€enie, €e odepchnie si€ nimi zaraz i podniesie z w€ciek€o€ci€. Kynes spojrza€ na Jessik€. - Wybacz, o pani, €e roztrz€sa€em tak nieprzyjemny temat przy stole, ale powiedziano ci nieprawd€ i wymaga€a ona sprostowania. - Przestajesz tak d€ugo z Fremenami, €e a€ zatraci€e€ wszelki takt - warkn€€ bankier. Kynes ze spokojem przypatrywa€ si€ poblad€ej twarzy. - Wyzywasz mnie, sir? "Bankier skamienia€. Prze€kn€€ $€lin€ i z wysi€kiem powiedzia€: - Sk€d€e znowu. Nie !dopu€ci€bym si€ takiej obrazy naszego gospodarza i gospodyni. Jessika pochwyci€a strach w g€osie m€€czyzny, widzia€a strach na jego twarzy, w przyspieszonym oddechu, w pulsowaniu €y€y na czole. Ten cz€owiek ba€ si€ panicznie Kynesa. - Nasi gospodarze sami s€ w stanie zdecydowa€, kiedy zostali obra€eni, a kiedy nie. To dzielni ludzie, kt€rzy rozumiej€, co znaczy broni€ honoru. My wszyscy mo€emy za€wiadczy€ o ich odwadze, cho€by na podstawie faktu, $€e s€ tutaj...teraz...na Arrakis. Jessika widzia€a, €e Leto bawisi€ tym doskonale. Czego nie mo€na by€o powiedzie€ o wi€kszo€ci biesiadnik€w. Ludzie siedzieli gotowi zerwa€ "si€ w ka€dej chwili od sto€u, zr€kami schowanymi pod obrusem. Dwa rzucaj€ce si€ w oczy wyj€tki stanowili Bewt, kt€ry otwarcie cieszy€ si€ zmieszaniem bankiera, oraz przemytnik Tuek, kt€ry jak gdyby wyczekiwa€ od Kynesa znaku. Jessika zobaczy€a, €e Paul spogl€da na Kynesa z podziwem. - No wi€c? - powiedzia€ Kynes. - Nie chcia€em nikogo obrazi€ - wymamrota€ bankier. - Je€li obrazi€em, prosz€ przyj€€ moje przeprosiny. !- Z ochot€ z€o€one, z ochot€ przyjmuj€ - powiedzia€ Kynes. "U€miechn€€ si€ do Jessiki i z powrotem zabra€ si€ do jedzenia, jakby nic nie zasz€o.Jessika zauwa€y€a, €e i przemytnik si€ odpr€€y€. Odnotowa€a w pami€ci: cz€owiek ten robi€ wra€enie gotowego p€j€€ w sukurs Kynesowi. Istnieje jakie€ porozumienie mi€dzy Kynesem a Tuekiem. Leto bawi€c si€ widelcem patrzy€ z namys€em na Kynesa.Zachowanie ekologa dowodzi€ozmiany jego stosunku do rodu Atryd€w. W trakcie ich wycieczki przez pustyni€ wydawa€ si€ ozi€blejszy. Jessika gestem zarz€dzi€a podanie nast€pnych da€ i !napoj€w. Pokazali si€ lokaje z langues de lapins de garenne -z czerwonym winem i sosem grzybowo-dro€d€owym. Rozmowy o€ywa€y z wolna, lecz Jessika s€ysza€a w nich !niepok€j i ch€€d; zobaczy€a, €e bankier je w pos€pnym milczeniu. Kynes zabi€by go bez mrugni€cia okiem pomy€la€a. I zda€a sobie spraw€, €e postawa Kynesa wyra€a€a jego bezceremonialne podej€cie do zabijania. By€ on urodzonym zab€jc€ i odgadywa€a, €e to jest freme€ska cecha. Jessika zwr€ci€a si€ do producenta filtrfrak€w po swej lewej r€ce. - Nie mog€ si€ nadziwi€ wa€no€ci wody na Arrakis. - Jest bardzo wa€na - zgodzi€si€. - Co to za potrawa? Wy€mienita. - J€zyki dzikich kr€lik€w w specjalnym sosie - powiedzia€a. - Bardzo stary przepis. - Musz€ mie€ ten przepis - rzek€ m€€czyzna. Skin€€a g€ow€. - Dopilnuj€, €eby€cie go dostali. Kynes popatrzy€ na Jessik€. - Przybywaj€cy na Arrakis cz€sto nie doceniaj€ znaczenia, jakie ma tutaj woda powiedzia€. - Tu stykamysi€ z zasad€ minimum. Pochwyciwszy badawcz€ nut€ w jego g€osie, powiedzia€a: - W€skim gard€em wzrostu jest ten artyku€ pierwszej potrzeby, kt€ry wyst€puje w najmniejszej ilo€ci. I, naturalnie, €w najmniej korzystny czynnik dyktuje tempo wzrostu. - Niecz€sto widuje si€ cz€onk€w wielkiego rodu €wiadomych zagadnie€ planetologicznych - powiedzia€Kynes. - Czynnikiem najmniej sprzyjaj€cym €yciu na Arrakis !jest woda. I prosz€ pami€ta€, €e sam "wzrost" jako taki mo€e stanowi€ okoliczno€€ "niesprzyjaj€c€, je€li nie jest traktowany z najwi€ksz€ ostro€no€ci€. Jessika czu€a, €e s€owa Kynesa maj€ ukryte znaczenie, ale wiedzia€a, €e ono si€ jej wymyka. - Wzrost - powt€rzy€a. - Chcepan powiedzie€, €e Arrakis mog€aby mie€ normalny obieg w€dy niezb€dny ludziom do €ycia w korzystniejszych warunkach? - Niemo€liwe! - rzuci€ magnat !wodny. Jessika zwr€ci€a si€ doBewta. - Niemo€liwe? - Na Arrakis niemo€liwe - powt€rzy€. - Nie s€uchajcie tego marzyciela. Wszystkie wyniki do€wiadcze€ laboratoryjnych s€ przeciwko niemu. Kynes zmierzy€ Bewta spojrzeniem;- Jessika zauwa€y€a, €e inne rozmowy wok€€ nich urwa€y si€, za€ ludzie skupili uwag€ na tej nowej wymianie zda€. - Wyniki do€wiadcze€ laboratoryjnych przys€aniaj€ nam bardzo prosty fakt powiedzia€ Kynes.- A mianowicie, €e mamy tutaj do czynienia ze zjawiskami zrodzonymi i istniej€cymi pod go€ym niebem, gdzie ro€liny i zwierz€ta wiod€ normaln€ egzystencj€. !- Normaln€! - parskn€€ Bewt. -Na Arrakis nic nie jest normalne! - Wr€cz przeciwnie - powiedzia€ Kynes. - Mo€na by tu o€ywi€ okre€lone !wsp€€zale€no€ci, a reszta to ju€ proces automatyczny. Trzeba jedynie rozumie€ ograniczenia planety i dzia€aj€ce na ni€ si€y. !- To si€ nigdy nie uda - rzek€ Bewt. Ksi€€€ w nag€ym ol€nieniu ustali€ moment, kiedy zmieni€osi€ nastawienie Kynesa: by€o to wtedy, gdy Jessika powiedzia€a o zachowaniu w depozycie dla Arrakis ro€lin z oran€erii. - Czego potrzeba, aby uruchomi€ ten proces automatyczny, doktorze Kynes? - zapyta€ Leto. - Je€li doprowadzimy do tego, by trzy procent powierzchni !Arrakis zaj€€ €ywio€ ro€lin zielonych, wytwarzaj€cych zwi€zki w€gla jako sk€adniki pokarmowe, uruchomimy system obiegu - odpar€ Kynes. - Woda to jedyny problem? - zapyta€ ksi€€€. Wyczuwa€ podniecenie Kynesa, sam by€ podekscytowany. - Woda przyt€acza inne problemy - powiedzia€ Kynes. -Ta planeta ma du€o tlenu bez element€w towarzysz€cych mu w naturze - rozleg€ych po€aci szaty ro€linnej i obfitych €Xr€de€ nie zwi€zanego dwutlenku w€gla, czyli takich na przyk€ad zjawisk, jak wulkany. Tutaj nad rozleg€ymi po€aciami pustyni zachodz€ nienaturalne reakcje chemiczne. - Czy macie wst€pny projekt? - Mieli€my du€o czasu na odtworzenie efektu Tansleya -do€wiadczenia w ma€ych zespo€ach na skal€ amatorsk€,z kt€rych moja nauka mo€e teraz czerpa€ robocze dane - wyja€ni€ Kynes. - Tu nie ma tyle wody - o€wiadczy€ Bewt. - Tu po prostu nie ma tyle wody. - Mistrz Bewt jest ekspertem odwody - powiedzia€ Kynes. #U€miechn€€ si€ i powr€ci€ do przerwanego obiadu. Ksi€€€ waln€€ z zamachem praw€ r€k€ w st€€. - Nie! €Z€dam odpowiedzi! Czy jest dosy€ wody, doktorze Kynes? Kynes wbi€ oczy w talerz. "Jessika €ledzi€a gr€ emocji na jego twarzy. Doskonale si€ maskuje - pomy€la€a, ale maj€c go ju€ zarejestrowanego widzia€a, €eKynes €a€uje swoich s€€w. - Czy jest dosy€ wody? - zapyta€ ksi€€€. - Mo€e...jest - odpar€ Kynes. !Udaje niepewno€€ - pomy€la€a Jessika. Swym przenikliwym zmys€em prawdy Paul chwyci€ zasadniczy motyw i ledwo si€ opanowa€ wezwawszy na pomoc ca€e swoje wyszkolenie.Wody jest dosy€! Tylko Kynes nie chce, by si€ o tym dowiedziano. - Nasz planetolog ma wiele interesuj€cych sn€w - powiedzia€ Bewt. - €Yni wraz z Fremenami o przepowiedniach i mesjaszach. W paru miejscach za sto€em !rozleg€y si€ chichoty. Jessika !zliczy€a je: przemytnik, c€rka producenta filtrfrak€w, Duncan Idaho, tajemnicza dama do towarzystwa i m€tnych interes€w.. Osobliwie "tu si€ rozk€ada napi€cie dzi€ wieczorem - wmy€la€a. Za du€odzieje si€ rzeczy, o kt€rych "nie mam poj€cia. B€d€ musia€a znale€X€ sobie nowe €Xr€d€a informacji. #Ksi€€€ przesun€€ spojrzenie z Kynesa na Bewta, z niego za€ na Jessik€. Czu€ si€ dziwnie zawiedziony, jakby go omin€€oco€ istotnego. - Mo€e jest - zamrucza€. Kynes powiedzia€ szybko: - Mo€e powinni€my om€wi€ to kiedy indziej, m€j panie. Jest !tak wiele... Planetolog umilk€, gdy€ drzwiami s€u€bowymi wpad€ umundurowany €o€nierz !Atryd€w i po przej€ciu stra€y #pospieszy€ do ksi€cia. Nachyli€ si€ szepcz€c mu co€ do ucha. Jessika rozpoznawszy na czapce insygnia korpusu Hawata skry€a niepok€j. Odwr€ci€a si€ do towarzyszki producenta filtrfrak€w, drobnej, ciemnow€osej kobietyo lalkowatej buzi, z kurzymi €apkami w k€cikach oczu. - Prawie nie tkn€€a€ jedzenia, moja kochana - powiedzia€a. -Czy mog€ co€ dla ciebie zam€wi€? "- Nie bardzo chce mi si€ je€€. - Kobieta zerkn€€a na producenta filtrfrak€w, nim odpowiedzia€a. Ksi€€€ podni€s€ si€ gwa€townie i staj€c obok swego €o€nierza przem€wi€ ostrym tonem komendy: - Zosta€cie na miejscach; wszyscy. Musicie mi wybaczy€,ale pewna sprawa wymaga !mojej obecno€ci. - Odst€pi€ nabok. - Paul, b€d€X €askaw i przejmij ode mnie obowi€zki gospodarza. Paul wsta€; pragn€€ zapyta€ ojca, dlaczego odchodzi, ale wiedzia€, €e musi okaza€ wielkopa€skie maniery. Obszed€ st€€ a€ do krzes€a %ojca i usiad€. Ksi€€€ odwr€ci€ si€ do alkowy, w kt€rej przebywa€ Halleck. - Gurney, zajmij, prosz€, miejsce Paula przy stole. Nie mo€e by€ nieparzystej liczby "go€ci. Po bankiecie mo€e b€d€ !chcia€, by€ odprowadzi€ Paula do SD na l€dowisku. Czekaj na moje wezwanie. Halleck wychyli€ si€ z alkowy odziany w galowy mundur; ze sw€ nied€Xwiedziowat€ brzydot€ wydawa€ si€ nie na miejscu w€r€d b€yszcz€cych kobiecych stroj€w: Odstawi€ baliset€ pod €cian€, pow€drowa€ do krzes€a zajmowanego dot€d przez Paula i zaj€€ miejsce. - Nie ma powodu do niepokoju stanowczy. nie ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB–€П cЂ2—? — c3˜жИ ch3™Ž У cЫ3šQ+ХS.4›4/ c€4œE>= ф4- powiedzia€ ksi€€€ - ale zmuszony jestem prosi€, aby nikt nie wychodzi€, zanim nasza stra€ nie uzna tego za bezpieczne. W€os wam nie spadnie z g€owy, dop€ki tu jeste€cie, my za€ wyja€nimy t€ drobnostk€ bardzo szybko. Paul wy€owi€ w wypowiedzi ojca s€owa kodu: "niepok€j -stra€ - bezpieczne - szybko".Problem dotyczy€ bezpiecze€stwa, nie walki zbrojnej. Zauwa€y€, €e matka !odebra€a t€ sam€ informacj€. Oboje odetchn€li. Ksi€€€ sk€oni€ nieznacznie g€ow€, zrobi€ w ty€ zwrot i wymaszerowa€ przez s€u€bowedrzwi, z depcz€cym mu po pi€tach €o€nierzem. Paul zabra€ g€os: - Prosz€ nie przerywa€ sobie obiadu. Wydaje mi si€, €e doktor Kynes m€wi€ co€ o wodzie. - Czy mo€emy pom€wi€ o tym innym razem? - spyta€ Kynes: - Ale€ prosz€ bardzo - powiedzia€ Paul. I Jessika z dum€ zauwa€y€a dostoje€stwo swego syna, dojrza€e poczucie pewno€ci siebie. Bankier wzni€s€ sw€j puchar wody i skin€€ nim w stron€ Bewta. - Nikt z nas, obecnych tutaj, nie dor€wna mistrzowi Lingarowi Bewtowi w g€adkich !s€owach. Kto€ m€g€by uzna€, €e ma on aspiracje przynale€enia do wielkiego rodu. No, mistrzu Bewt, wznie€cie toast. Pewnie macie w zanadrzu mn€stwo m€dro€cidla ch€opca, kt€rego nale€y traktowa€ jak m€€czyzn€. Jessika zwin€€a pod sto€em praw€ d€o€ w pi€€€. Dostrzeg€a sygna€ migowy przechodz€cy od Hallecka do Idaho; zobaczy€a, jak gwardzi€ci zajmuj€ najdogodniejsze dla ochrony pozycje. Bewt utkwi€ w bankierze jadowite spojrzenie.Paul zerkn€€ na Hallecka, obj€€ wzrokiem swoje stra€e w gotowo€ci obronnej, zatrzyma€ oczy na bankierze, a€ ten opu€ci€ puchar wody. - Kiedy€ na Kaladanie - powiedzia€ - widzia€em zw€okiutopionego rybaka. My... - Utopionego ? - To by€ g€os c€rki producenta filtrfrak€w. Paul zawaha€ si€. - Tak. Zanurzonego w wodzie, a€ umar€. Utopionego. - C€€ za interesuj€cy rodzaj €mierci - wyszepta€a. "U€miech Paula zrobi€ si€ zimny.Ponownie zwr€ci€ si€ do bankiera. - Interesuj€c€ rzecz€ w tym cz€owieku by€y rany na ramionach, spowodowane kolcami but€w innego rybaka. Topielec by€ jednym z wielu na€odzi - statku do podr€€owania po wodzie, %kt€ry zaton€€...zatopi€ si€ pod wod€. Jaki€ rybak, kt€ry pomaga€ wy€owi€ cia€o, powiedzia€, €e wiele razy widywa€ €lady podobne do ran owego cz€owieka. €Ywiadczy€y one o tym, €e jeden ton€cych rybak€w pr€bowa€ stan€€ na ramionach tego biedaka usi€uj€c dosi€gn€€ powierzchni...dosi€gn€€ powietrza. - Dlaczego to jest interesuj€ce? - zapyta€ bankier. - Z powodu uwagi zrobionej wtedy przez mego ojca. Powiedzia€ on, €e mo€na zrozumie€ ton€cego cz€owieka, kt€ry wdrapuje ci si€ na ramiona, by ratowa€ "w€asne €ycie...chyba €e dzieje si€ to w salonie. !Paul zawiesi€ g€os na tyle, by $bankier dojrza€, co si€ €wi€ci. - I chyba €e, powinienem doda€, dzieje si€ to przy biesiadnym stole. Nag€a cisza zmrozi€a sal€. To by€o zbyt pochopne - !pomy€la€a Jessika. Ten bankier mo€e mie€ wystarczaj€c€ pozycj€, by wyzwa€ mego syna na pojedynek. Spostrzeg€a, €e Idaho jest got€w do natychmiastowego dzia€ania. Gwardia pa€acowa czeka€a w pogotowiu. Gurney Halleck nie spuszcza€ z oka m€€czyzn po przeciwnej stronie sto€u. - Ho-ho-ho-o-o-o! To przemytnik Tuek, z odrzucon€ do ty€u g€ow€, zanosi€ si€ €miechem. Na twarzach biesiadnik€w pojawi€y si€ ukradkowe u€mieszki. Bewt szczerzy€ z€by od ucha do ucha. Bankier odepchn€€ si€ z krzes€em do ty€u wbijaj€c w Paula w€ciek€e spojrzenie. Kynes powiedzia€: - Ka€dy k€sa Atryd€ na w€asny rachunek. - Czy obra€anie go€ci jest zwyczajem Atryd€w? - zapyta€ bankier. Zanim Paul zd€€y€ odpowiedzie€, Jessika wychyli€a si€ do przodu. - Sir! Musimy przejrze€ gr€ tej kreatury. Czy jest tutaj, by dopa€€ Paula? Czy ma wsp€lnik€w. - my€la€a. - M€j syn paraduje w pospolitej szacie, a wy utrzymujecie, jakoby zosta€a skrojona na wasz€ miar€ - !spyta€a. - C€€ za fascynuj€ca rewelacja. #Zsun€€a d€o€ w d€€ po nodze, do krysno€a w przypi€tej nad kostk€ pochwie. Bankier przeni€s€ na ni€ swoje w€ciek€e spojrzenie. Oczy go€ci umkn€€y od Paula i Jessika zobaczy€a, jak syn odsuwa si€ od sto€u, by mie€ swobod€ ruch€w. Skoncentrowa€ si€ na s€owie-kluczu "szata"; przygotuj si€ do walki. Kynes skierowa€ abstrakcyjne spojrzenie na Jessik€, przesy€aj€c Tuekowi dyskretny sygna€ d€oni€. Przemytnik d€Xwign€€ si€ na nogi, wzni€s€ puchar. - Ja wznios€ toast - powiedzia€. - Za m€odego PaulaAtryd€, z pozoru jeszcze ch€opca, ale m€€czyzn€ z czyn€w. Po co si€ wtr€caj€? - zastanawia€a si€ Jessika. Bankier wlepi€ teraz oczy w Kynesa i Jessika zobaczy€a powracaj€ce na twarz agenta przera€enie. Jak st€€ d€ugi ludzie zaczynali odpowiada€ na toast. Gdzie Kynes wska€e,!tam ludzie id€ - pomy€la€a. - Powiedzia€ nam, €e jest po !stronie Paula. Sk€d bierze si€ jego w€adza? Niemo€liwe, €eby"z tego, i€ jest S€dzi€ Zmiany. To jest przej€ciowe. I na pewno nie z tego, €e jest urz€dnikiem pa€stwowym. Zdj€€a d€o€ z r€koje€ci krysno€a, podnios€a swoj€ szklanic€ do Kynesa, kt€ry odpowiedzia€ tym samym gestem. Tylko Paul i bankier - (Suu-suu! C€€ za idiotyczny przydomek! - pomy€la€a) - pozostawali z pustymi r€koma. Bankier nic odrywa€ oczu od Kynesa. Paul wpatrywa€ si€ we !w€asny talerz. Za€atwi€em to, jak nale€a€o - my€la€. - Dlaczego oni si€ mieszaj€ Rzuci€ ukradkowe spojrzenie na g€owy go€ci po drugiej stronie sto€u. - W naszych sferach ludzie nie powinni si€ tak €atwo obra€a€. Cz€sto jest to r€wnoznaczne z samob€jstwem. - Spojrza€ na sw€ s€siadk€, c€rk€ producenta filtrfrak€w. - Nie s€dzi pani - Och, tak. Tak. Oczywi€cie. Za du€o jest gwa€tu. !Niedobrze mi si€ od tego robi. Iwiele razy nikt nikogo nie zamierza obrazi€, a ludzie mimo wszystko umieraj€. To nie ma sensu. - Rzeczywi€cie nie ma - powiedzia€ Halleck. Ujrzawszy blisk€ perfekcji gr€dziewczyny, Jessika u€wiadomi€a sobie: Ta ma€a kobietka z kurzym m€€d€kiem wcale nie jest ma€€ kobietk€ z kurzym m€€d€kiem. Dostrzeg€a lini€ ataku i "zrozumia€a, €e Halleck r€wnie€!j€ wykry€. Zamierzali z€apa€ Paula na seks. Jessika !odpr€€y€a si€. Prawdopodobniejej syn pierwszy to zauwa€y€ jego szkolenie nie pomin€€o tak oczywistego gambitu. "Kynes zwr€ci€ si€ do bankiera: - Czy nie kolej teraz na nast€pne przeprosiny? "Bankier przes€a€ md€y u€miech Jessice. - O pani, obawiam si€, €e nadu€y€em waszych win. Serwujecie mocne trunki, do czego ja nie jestem przyzwyczajony. Jessika wyczu€a jad w jego tonie i odpowiedzia€a s€odko: - Spotkania obcych wymagaj€ wielkiej tolerancji dla odmiennych obyczaj€w i wychowania. - Dzi€kuj€, o pani. Ciemnow€osa towarzyszka producenta filtrfrak€w nachyli€a si€ ku Jessice. #- Ksi€€€ m€wi€, €e tutaj nam nic nie grozi. Spodziewam si€, !€e nie wr€€y to dalszych walk.Polecono jej skierowa€ rozmow€ na te tory - pomy€la€a Jessika. !- Pewnie oka€e si€, €e to nie wa€nego - powiedzia€a. - Ale tyle jest obecnie drobiazg€w wymagaj€cych obecno€ci ksi€cia. Dop€ki Atrydzi i Harkonnenowie pozostaj€ na stopie wojennej, ostro€no€ci nigdy nie za wiele. Ksi€€€ poprzysi€g€ kanly. Nie pozostawi oczywi€cie przy €yciu €adnego agenta Harkonnen€w na Arrakis. Spojrza€a na agenta banku !Gildii. - Naturalnie, ma za sob€Konwencj€. - Przenios€a spojrzenie na Kynesa. - Czy€ tak nie jest, doktorze Kynes! - Naturalnie - powiedzia€ Kynes. Producent filtrfrak€w odci€gn€€ swoj€ partnerk€ delikatnie do ty€u. Obejrza€a si€ na niego. - Chyba teraz co€ zjem - powiedzia€a. - Mam ochot€ na odrobin€ tej potrawy z ptaka podanej poprzednio. !Jessika skin€€a s€u€€cemu i zwr€ci€a si€ do bankiera: !- A pan, sir, m€wi€ poprzednio o ptakach i ich zwyczajach. Odkrywam tyle interesuj€cychrzeczy zwi€zanych z Arrakis. Powiedzcie mi, gdzie znajduje si€ przypraw€ Czy poszukiwacze chodz€ w g€€b pustyni - Och, nie, moja pani. Niewielewiemy o g€€bokiej pustyni. A prawic nic o regionach po€udniowych. !- Powiadaj€, €e ogromna €y€a macierzysta przyprawy ma si€ znajdowa€ w po€udniowych regionach - rzek€ Kynes - ale podejrzewam w tym wytw€r !fantazji istniej€cy wy€€cznie w pie€ni. Niekt€rzy €miali poszukiwacze przyprawy rzeczywi€cie zapuszczaj€ si€ od czasu do czasu na obrze€a pasa centralnego, ale to jest wyj€tkowo niebezpieczne - niepewna nawigacja, cz€ste samumy, straty w ludziach rosn€ zastraszaj€co im dalej od baz Muru Zaporowego prowadzi si€ operacje. Ustalono, €e zap€dzanie si€ zbyt daleko na po€udnie nie jest op€acalne. Mo€e gdyby€mymieli satelit€ meteorologicznego... Bewt podni€s€ wzrok. - Powiadaj€ - odezwa€ si€ z ustami pe€nymi jedzenia - €e zapuszczaj€ si€ tam Fremeni, "€e oni w€druj€, gdzie chc€, i €e wykryli wysi€ki i haust-studnie nawet na po€udniowych szeroko€ciach. - Wysi€ki i haust-studnie - zapyta€a Jessika. - Wyssane i palca plotki, mojapani - powiedzia€ szybko Kynes. - Takie rzeczy spotyka si€ na innych planetach, nie na Arrakis. Wysi€k to miejsce, w kt€rym woda przes€cza si€ na powierzchni€ albo wystarczaj€co blisko powierzchni, by mo€na by€o doniej dotrze€ kopi€c wed€ug pewnych znak€w. Haust-studnia jest form€ "wysi€ku, z kt€rego ci€gnie si€wod€ przez s€omk€...tak powiadaj€. Jest jakie€ oszustwo w jego s€owach - pomy€la€a Jessika. Dlaczego k€amie? - zastanawia€ si€ Paul. - Jakie€ to interesuj€ce - powiedzia€a Jessika. I !pomy€la€a: Powiadaj€... Co za dziwna maniera j€zykowa. Gdyby tylko wiedzieli, jak ona zdradza ich zale€no€€ od przes€d€w. - S€ysza€em o waszym powiedzeniu - zabra€ g€os Paul- €e blichtr p€ynie z miast, m€dro€€ z pustyni. - Arrakis zna wiele powiedze€ - odpar€ Kynes. Zanim Jessika zd€€y€a sformu€owa€ nowe pytanie, %nachyli€ si€ nad ni€ s€u€€cy z listem. Otworzy€a go, zobaczy€a charakter pisma i znaki szyfru ksi€cia. Przebieg€a po nich wzrokiem. - Wszystkich was ucieszy $wiadomo€€, €e nasz ksi€€€ €les€owa otuchy. Sprawa, kt€ra go wezwa€a, jest za€atwiona. Znaleziono zaginion€ zgarniark€ - powiedzia€a. W€r€d za€ogi by€ agent Harkonnen€w, kt€ry sterroryzowa€ pozosta€ych i odlecia€ maszyn€ do bazy przemytnik€w z nadziej€, €e j€ tam sprzeda. Zar€wno ten cz€owiek, jak i maszyna zosta€y przekazane naszym si€om. "Sk€oni€a g€ow€ przed Tuekiem. Przemytnik odk€oni€ si€. Jessika z€o€y€a pismo, wsun€€a je do r€kawa. #- Ciesz€ si€, €e nie dosz€o do otwartej bitwy - powiedzia€ bankier. - Ludzie maj€ tak wielk€ nadziej€, €e Atrydzi przynios€ pok€j i dobrobyt. - Szczeg€lnie to drugie - dorzuci€ Bewt. - Czy zjemy ju€ deser? - zapyta€a Jessika. - Poleci€am naszemu kuchmistrzowi przygotowa€ kalada€sk€ legumin€: ry€ pen-czi w sosie dolsa. - To brzmi wspaniale - powiedzia€ producent filtrfrak€w. - Czy m€g€bym dosta€ przepis? - Ka€dy, jaki tylko pan zechce!- odpar€a Jessika, rejestruj€c sobie tego cz€owieka w !pami€ci, by p€€Xniej wspomnie€o nim Hawatowi. Producenta filtrfrak€w, boja€Xliwego, ma€ego karierowicza, mo€na by€o €atwo kupi€. Wok€€ Jessiki podj€to rozmowy towarzyskie. - Jaki €liczny materia€... - Zam€wi€ opraw€ odpowiedni€do kamienia... - Mogliby€my si€ pokusi€ o wzrost produkcji w nast€pnym kwartale... Jessika utkwi€a spojrzenie w talerzu rozmy€laj€c nad zakodowanym fragmentem listu: "Harkonnenowie pr€bowaliprzemyci€ transport rusznic laserowych. Przechwycili€my je. Mo€e to znaczy€, €e powiod€oim si€ z innymi transportami. Na pewno znaczy,. €e nie przywi€zuj€ wi€kszego znaczenia do tarcz. Podejmijcie odpowiednie €rodkiostro€no€ci". Rusznice laserowe zaprz€tn€€ymy€li Jessiki. Rozpalone do bia€o€ci wi€zki promieni niszczycielskiego €wiat€a mog€y przeci€€ ka€d€ ze znanych substancji pod warunkiem, €e nie os€ania€a !jej tarcza. Tym, €e sprz€€eniezwrotne z tarcz€ wysadzi€obyi rusznic€, i tarcz€, Harkonnenowie nie przejmowali si€. Dlaczego? Eksplozja tarczyz rusznic€ laserow€ by€a zmienn€ niebezpieczn€; mog€a!by€ pot€€niejsza od j€drowej lub mog€a zabi€ wy€€cznie strzelca i jego os€oniony cel. Niewiadome w tym wszystkim przepe€ni€y j€ niepokojem. Us€ysza€a Paula: - Ani przez chwil€ nie w€tpi€em, €e odnajdziemy zgarniark€. Jak m€j ojciec zabiera si€ ju€ do czego€, doprowadza rzecz do ko€ca. Ta prawda zaczyna powoli dociera€ do Harkonnen€w. Przechwala si€ - pomy€la€a Jessika. A nie powinien. Nie maprawa do przechwa€ek nikt, kto b€dzie spa€ tej nocy g€€boko pod powierzchni€ ziemi, z obawy przed rusznicami laserowymi. ………………………………………………… …!…"…#…$…%…&…'…(…)…*…+…,…-….…/…0…1…2…3…4…5…6…7…8…9…:…;…<…=…>…?…@…A…B…C…D…E…F…G…H…I…J…K…L…M…N…O…P…Q…R…S…T…U…V…W…X…Y…Z…[…\…]Nie ma ucieczki - p€acimy za gwa€ty naszych przodk€w. z "My€li zebranych MuadDiba" w opracowaniu ksi€€niczki Irulan Us€yszawszy krzyki w WielkiejSali, Jessika zapali€a nocn€ lampk€. Jej zegara nie przestawiono na czas !miejscowy, wi€c musia€a odj€€dwadzie€cia jeden minut, by "ustali€, €e jest oko€o drugiej w nocy. Krzyki by€y g€o€ne i chaotyczne. Czy€by atak Harkonnen€w? - zastanawia€a %si€. Wy€lizn€wszy si€ z €€€ka sprawdzi€a na ekranach monitor€w miejsca pobytu swej rodziny. Ekran ukaza€ pogr€€onego we €nie Paula w !g€€bokiej piwnicy po€piesznie przerobionej dla niego na sypialni€. Do jego kwatery z "pewno€ci€ nie przenika€ ha€as. Sypialnia ksi€cia by€a pusta, po€ciel nie tkni€ta. Czy€by przebywa€ ci€gle na SD l€dowiska? Jeszcze nie za€o€ono monitor€w na front budynku. Jessika znieruchomia€a po€rodku sypialni, nas€uchuj€c. Jeden "g€os wydziera€ si€ bez €adu i sk€adu. Inny wo€a€ doktora Yuego. Znalaz€a szlafrok, narzuci€a go na ramiona, wsun€€a stopy w pantofle, do #€ydki przypi€€a krysn€€. Znowujaki€ g€os wzywa€ Yuego. !Owi€za€a si€ paskiem i wysz€a!na korytarz. Nagle porazi€a j€ my€l: A je€li to Leto jest ranny... "Korytarz wydawa€ si€ ci€gn€€ bez ko€ca pod jej biegn€cymi stopami. Skr€ciwszy pod zamykaj€cym go €ukiem "przefrun€€a przez sal€ jadaln€ i krucht€, wpad€a do Wielkiej Sali, kt€r€ zasta€a zalan€ €wiat€em wszystkich lamp dryfowych, rozjarzonych do maksimum. Na prawo przy drzwiach frontowych ujrza€a dw€ch ludzi ze stra€y pa€acowej trzymaj€cych mi€dzy sob€ Duncana Idaho. G€owa opad€a mu na pier€, raptowna cisza zaleg€a nad t€ scen€. Jeden ze stra€nik€w powiedzia€ z wyrzutem do Idaho: - Widzisz, co narobi€e€? Obudzi€e€ lady Jessik€. Za plecami m€€czyzn falowa€y ogromne kotary wskazuj€c, €ezostawili otwarte drzwi. Stoj€ca z boku Mapes mierzy€a Idaho zimnym spojrzeniem. Mia€a na sobie d€ug€ br€zow€ szat€ z wij€cym si€ ornamentem na kraju. Jej stopy tkwi€y w nie zasznurowanych butach pustynnych. - No i obudzi€em lady Jessik€ - wymamrota€ Idaho. Wzni€s€szy oczy do sufitu, "zarycza€: - ...pierwszy raz m€j miecz si€ okrwawi€ na Grumman! Wielka Macierzy! On jest pijany! - pomy€la€a Jessika. Ponury grymas wykrzywia€ "smag€€, okr€g€€ twarz Idaho. Ziemia przylgn€€a mu do k€dzierzawych jak futro czarnego koz€a w€os€w. Wydarta w bluzie dziura ods€ania€a gors wieczorowej "koszuli, kt€r€ wcze€niej mia€ na bankiecie. "Jessika zbli€y€a si€ do niego. Gwardzista sk€oni€ si€, nie wypuszczaj€c Idaho z uchwytu. - Nie wiedzieli€my, co z nim niepokoju stanowczy. nie ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПp‚ c№4žђ ‡ cS5Ÿy‰ cЖ5    c6ЁЂ*S c|6Ђѕ4† cп6pocz€€, moja pani. Awanturowa€ si€ pod bram€ i nie chcia€ wej€€ do €rodka. #Bali€my si€, €e mog€ nadej€€ tutejsi i go zobaczy€. To by€oby niewskazane. Zepsu€oby nam opini€. - Gdzie on si€ podziewa€? - spyta€a Jessika. - Odprowadza€ do domu jak€€ panienk€ z przyj€cia, moja pani. Z rozkazu Hawata. - Kt€r€ panienk€? - Kt€r€€ z dziewczynek do towarzystwa. Wiesz, o co chodzi, moja pani? - Zerkn€€ !na Mapes i €ciszy€ g€os. - Do szczeg€lnej inwigilacji dam zawsze bierze si€ Idaho. Owszem, bierze si€ - pomy€la€a Jessika. - Ale dlaczego on jest pijany? Ze zmarszczonymi brwiami zwr€ci€a si€ do Mapes: - Mapes, przynie€ co€ na pobudzenie. Najlepiej kofein€. Mo€e zosta€o troch€ kawy z przypraw€? Mapes wzruszy€a ramionami i pod€€y€a do kuchni. Jej nie zasznurowane buty pustynne cz€apa€y - cz€ap-cz€ap - po kamiennej posadzce. Idaho !odwr€ci€ chwiejn€ g€ow€, by spojrze€ z ukosa na Jessik€. - Zabi€em wi€cej nisz szysta #luzi dla ksi€cia - wybe€kota€. -!Ja chc€ tylko wie€Xe€, dlaszego tu jes-stem. Nie mog€ tu €y€ potziemio. Nie mog€ tu €y€ natziemio. So to za miejsce, ee? "Uwag€ Jessiki zwr€ci€ d€Xwi€k dochodz€cy z bocznego korytarza. Odwr€ciwszy si€ zobaczy€a Yuego, szed€ ku nim wymachuj€c trzyman€ w #lewej r€ce torb€ lekarsk€. By€ kompletnie ubrany, wydawa€ si€ bledszy i jakby przem€czony. Na jego czole ostro odcina€ si€ romb tatua€u. - Poszsiwy konowa€! - wrzasn€€ Idaho. - Chto€ ty, !wale? ubek i czopek? Zwr€ci€ si€ be€kotliwie do Jessiki: - Robie ssiebie uh cholerneho uhidiote, uh? Jessika spojrza€a krzywo zastanawiaj€c si€ w milczeniu: dlaczego Idaho mia€by si€ upi€? Dosypano mu czego€? - Za du€o przyprawnego piwa #- rzek€ Idaho usi€uj€c stan€€ prosto. Mapes wr€ci€a z paruj€c€ fili€ank€ w d€oniach, przystan€€a niezdecydowana za Yuem. Popatrzy€a na Jessik€, kt€ra pokr€ci€a !g€ow€. Yueh postawi€ torb€ napod€odze, pochyli€ g€ow€ w uk€onie przed Jessik€. - Przyprawne piwo, co? - powiedzia€. - Nalepsze dara€swo, jakie pi€em w €y€u - stwierdzi€ Idaho. Spr€bowa€ stan€€ na baczno€€. - erfszy ras m€j miesz sie skrwawi€ na Grumman! Zabi€em Harkon...Harkon... zabi€em tla mego ksi€cia. #Yueh obejrza€ si€ na fili€ank€ w d€oni Mapes. - Co to jest? - Kofeina - powiedzia€a Jessika. Yueh wzi€€ fili€ank€, podsun€€ j€ Idaho. - Wypij to, ch€opcze. - Nie chse nis wiesej pi€. - Wypij, m€wi€. Idaho wyci€gn€€ g€ow€ do Yuego i polecia€ krok w prz€d poci€gaj€c za sob€ stra€nik€w. - Mam po ziurki w nosie podlizywania si€ Imperium €Ywiata, doktorze. Jeden ras za€atwimy rzesz po mojemu. - Jak to wypijesz - powiedzia€Yueh. - To tylko kofeina. - Rospieprzone jak wszystko tutaj! Cholerne s€o€se jessa jasne. Nis tu nie ma nolmarnego korolu. Nis tu nie gra albo... - No c€€, mamy teraz noc - powiedzia€ Yueh; pr€bowa€ muperswadowa€. Wypij to jak grzeczny ch€opak. Poczujesz si€ lepiej. - Nie chse poszu€ sie lepiej! - Nie mo€emy namawia€ go !przez ca€€ noc - odezwa€a si€Jessika. Tu trzeba kuracji wstrz€sowej - przysz€o jej namy€l. - Nie ma potrzeby, €eby€ tu czeka€a, moja pani - powiedzia€ Yueh. - Dam sobie z tym rad€. Jessika pokr€ci€a g€ow€. Post€pi€a o krok, wymierzy€a Idaho siarczysty policzek. Zatoczy€ si€ w ty€ razem ze swoimi stra€nikami, przeszywaj€c j€ nienawistnym spojrzeniem. - Kto si€ zachowuje w ten spos€b w domu swego ksi€cia - powiedzia€a. Wyrwa€a Yuemufili€ank€ z r€k rozlewaj€c cz€€€ jej zawarto€ci i podetkn€€a j€ Idaho. Wypij natychmiast! To rozkaz! Idaho wyprostowa€ si€ raptownie, spojrza€ na ni€ wilkiem. Powiedzia€ powoli, ze starann€ i wyra€Xn€ dykcj€: - Ja nie s€ucham rozkaz€w parszywego szpiega Harkonnen€w. Yueh odwr€ci€ si€ do Jessiki jak uderzony. Poblad€a na twarzy, ale kiwa€a ze zrozumieniem g€ow€. Wszystkosta€o si€ jasne: oderwane strz€pki znacze€, jakie przez te par€ minionych dni chwyta€a w s€owach i zachowaniu ludzi wok€€ siebie,teraz da€y si€ z€o€y€ w #ca€o€€. Poczu€a, jak ro€nie w niej gniew, tak ogromny, €e chyba od niego p€knie. Si€gn€€a do najg€€bszych zasob€w swojego wyszkolenia Bene Gesserit, by uspokoi€ puls i wyr€wna€ oddech. Naweti wtedy wsz€dzie widzia€a strzelaj€ce p€omienie. "Do inwigilacji dam zawsze bierze si€ Idaho!" Przeszy€a Yuego spojrzeniem. - Wiedzia€e€? - spyta€a. "- Ja...s€ysza€em pog€oski, mojapani. Ale nie chcia€em przysparza€ ci zmartwie€. - Hawat! - warkn€€a. - Dawa€ mi w tej chwili Thufira Hawata!- Ale, moja pani... - Natychmiast! !To, musi by€ Hawat - my€la€a. - Takie podejrzenie nie mog€o wyj€€ od nikogo innego, bo odrzucono by je w jednej chwili. Idaho potrz€sn€€ g€ow€, wymamrota€: - Wszystko, cholera, wyszczeka€em. Jessika spu€ci€a wzrok na "fili€ank€ w swej d€oni i nagle "chlusn€€a jej zawarto€€ Idaho w twarz. - Zamknijcie go w jakim€ go€cinnym pokoju we wschodnim skrzydle - poleci€a. - Niech to ode€pi. Dwaj stra€nicy wpatrywali si€ !w ni€ nieszcz€€liwymi oczami. Jeden z nich powiedzia€: - Mo€e lepiej zabierzmy go gdzie€ indziej, o pani. Mogliby€my... - On musi by€ tutaj! - warkn€€a Jessika. - Musi tu pe€ni€ s€u€b€. - G€os jej wezbra€ gorycz€. - Jest taki dobry w pilnowaniu dam. Stra€nik prze€kn€€ €lin€. - Czy wiecie, gdzie jest "ksi€€€? - zapyta€a. - Jest na stanowisku dowodzenia, moja pani. - Z Hawatem? - Hawat jest w mie€cie, moja pani. - Sprowad€Xcie mi natychmiast Hawata - poleci€a Jessika. - B€d€ czeka€a na niego w salonie. - Ale, moja pani... - Je€li zajdzie potrzeba, wezw€ ksi€cia - powiedzia€a. - Mam nadziej€, €e to nie b€dzie konieczne. Nie chcia€abym go tym niepokoi€. - Tak jest, moja pani. Jessika wcisn€€a pust€ fili€ank€ w d€onie Mapes, natykaj€c si€ na pytaj€ce wejrzenie b€€kitnych w b€€kicie oczu. - Mo€esz wraca€ do €€€ka, Mapes. - Na pewno nie b€d€ potrzebna? Jessika u€miechn€€a si€ ponuro. - Na pewno. - Mo€e by zaczeka€ z tym do jutra - odezwa€ si€ Yueh. - Da€bym ci €rodek nasenny i... - Wracaj do siebie i daj mi !za€atwi€ to samej. - Poklepa€ago po ramieniu, by z€agodzi€ ostro€€ tonu. - To jedyny spos€b. Odwr€ci€a si€ raptownie i z g€ow€ uniesion€ wysoko oddali€a si€ dumnym krokiem wg€€b pa€acu do swoich pokoj€w. Zimne mury...korytarze...znajome drzwi... Otworzy€a je szarpni€ciem, wkroczy€a do €rodka i trzasn€€a za sob€ drzwiami. Przystan€€a wlepiaj€c spojrzenie w pustk€ tarcz na oknach swego salonu.Hawat! Czy€by go Harkonnenowie kupili? Zobaczymy. Podesz€a do g€€bokiego, staromodnego fotela obitego haftowan€ sk€r€ ze szlaga i przeci€gn€€a fotel na takie miejsce, by mie€ drzwi na oku.$Z nag€€ si€€ u€wiadomi€a sobieobecno€€ pochwy z krysno€em.Odpi€€a pochw€ i z nogi przenios€a j€ na przedrami€; sprawdzi€a, jak wysuwa si€ n€€. Raz jeszcze obrzuci€a spojrzeniem pok€j, na wszelki wypadek utrwalaj€c wszystko dok€adnie w pami€ci: szezlong blisko k€ta, pod €cian€ zwyk€e krzes€a, dwa niskie stoliki, cytra na stojaku pod drzwiami do sypialni. Lampy !dryfowe p€on€€y blador€€owym€wiat€em. Przygasi€a je, !zasiad€a w fotelu, pog€adzi€a "obicie ciesz€c si€, €e na tak€okazj€ ma krzes€o o kr€lewskiej dostojno€ci. Niechaj teraz wchodzi - pomy€la€a. - Co b€dzie, to b€dzie. I na spos€b Bene Gesserit przygotowa€a si€ na oczekiwanie, mobilizuj€c $cierpliwo€€, oszcz€dzaj€c si€y."Szybciej, ni€ si€ spodziewa€a, zabrzmia€o pukanie do drzwi i na wezwanie z jej strony wkroczy€ Hawat. Nie wstaj€c z fotela patrzy€a na niego, widz€c krucho€€ otoczki narkotycznego o€ywienia w jego ruchach, a pod ni€ zm€czenie. Starcze za€zawione oczy Hawata po€yskiwa€y. Jego sk€ra jak rzemie€ wydawa€a si€ lekko !€€€tawa w tym o€wietleniu, a na r€kawie w€adaj€cej no€em r€ki widnia€a poka€Xnych rozmiar€w mokra plama. Jessik€ dolecia€ zapach krwi. Wskaza€a d€oni€ jedno z krzese€ o prostych oparciach. #- Przynie€ to krzes€o i usi€d€X naprzeciw mnie. Hawat uk€oni€ si€ i wykona€ polecenie. Co za pijany dure€ z tego Idaho! - pomy€la€. €Yledzi€ bacznie twarz Jessiki zastanawiaj€c si€, jak tu wybrn€€ z tej sytuacji. - !Dawno ju€ nale€a€o oczy€ci€ mi€dzy nami atmosfer€ - powiedzia€a Jessika. - Co trapi$moj€ pani€? - Usiad€ i po€o€y€d€onie na kolanach. - Nie udawaj niewini€tka! - !rzuci€a zimno. - Je€eli Yueh cinie powiedzia€, dlaczego ci€ wezwali€my, to zrobi€ to jedenz twoich szpieg€w spo€r€d mojej s€u€by. Czy nie powinni€my by€ szczerzy ze sob€ przynajmniej na tyle? - Jak sobie €yczysz, moja pani. - Najpierw odpowiedz mi na jedno pytanie. Czy teraz jeste€ agentem Harkonnen€w? !Hawat uni€s€ si€ do po€owy z krzes€a, twarz mu pociemnia€az w€ciek€o€ci. - O€mielasz si€ a€ tak mnie obra€a€? - Siadaj - powiedzia€a. - Ty€ mnie tak obrazi€. Hawat z wolna opad€ na krzes€o. A Jessika, czytaj€c w jego twarzy tak dobrze jej znane oznaki, pozwoli€a sobie na g€€bokie westchnienie. To nie Hawat. - Teraz wiem, €e pozosta€e€ wierny memu ksi€ciu - powiedzia€a. - Jestem przeto gotowa wybaczy€ ci, tw€j afront wobec mojej osoby. - Czy co€ tu jest do wybaczania? Jessika zmarszczy€a brwi. Czy mam wyci€gn€€ sw€j atut? - zastanawia€a si€. - Czy mam mu powiedzie€ o "c€rce ksi€cia, kt€r€ w. sobie nosz€ od kilku tygodni? Nie... Sam Leto o tym nie wie. To by mu jedynie skomplikowa€o !€ycie, odwr€ci€o jego uwag€ wchwili, kiedy musi si€ skoncentrowa€ na naszym przetrwaniu. Jeszcze czas na wykorzystanie tego atutu. - Prawdom€wczyni by rozwi€za€a ten problem - rzek€a - ale nie mamy prawdom€wczyni z dyplomem Wysokiej Rady. - No w€a€nie. Nie mamy prawdom€wczyni. - Czy jest w€r€d nas zdrajca? - zapyta€a. - Analizowa€am naszych ludzi z wielk€ uwag€. Kto mo€e by€ zdrajc€? Nie Gurney. Na pewno nie Duncan. Ich adiutanci nie zajmuj€ odpowiednich pozycji strategicznych, by bra€ ich !pod uwag€. I nie ty, Thufir. Nic!mo€e to by€ Paul. Ja w i e m , €e to nie ja. A zatem doktor Yueh? Czy mamy go wezwa€ i podda€ pr€bie? - Wiesz, €e to czczy gest - powiedzia€ Hawat. - On jest uwarunkowany przez Akademi€. To z kolei ja wiem na pewno. - Nie m€wi€c o tym, €e jego €on€ by€a Bene Gesserit, zamordowana przez Harkonnen€w - powiedzia€a Jessika. - Wi€c to tak z ni€ by€o... !- Nie s€ysza€e€ nienawi€ci w jego g€osie, gdy wymawia imi€Harkonnen€w? spyta€a Jessika.- Wiesz, €e nie mam ucha. - Co €ci€gn€€o na mnie to pod€e podejrzenie - spyta€a. - Stawiasz pani swego s€ug€ wsytuacji bez wyj€cia. Jestem lojalny przede wszystkim wobec ksi€cia. - Gotowa jestem wiele wybaczy€ z powodu tej !lojalno€ci - rzek€a. - I znowu musz€ zapyta€: czy jest co€ do wybaczania? - Pat? - zapyta€a. Wzruszy€ ramionami. - Pom€wmy wi€c przez chwil€ o czym innym - powiedzia€a. -Duncan Idaho, wspania€y wojownik, kt€rego talenty do ochrony i inwigilacji s€ w takiej renie. Dzi€ w nory przeholowa€ z czym€, co nazywaj€ piwem przyprawnym.Otrzymuj€ raporty, €e inni !nasi ludzie r€wnie€ doprawiaj€si€ t€ mikstur€. Czy to prawda? - Masz swoje raporty, moja pani. - Ano mam. Czy nie uwa€asz tego picia za symptomatyczne, Thufir? - Moja pani m€wi zagadkami. - To wykorzystaj swoje zdolno€ci mentackie - rzuci€a sucho. - Co jest z Duncanem i reszt€? Mog€ ci powiedzie€ w czterech s€owach: oni nie maj€ domu. Wycelowa€ palec w pod€og€. - Arrakis, oto ich dom. - Arrakis to niewiadoma! Ich domem by€ Kaladan, ale€my ichwyrwali z korzeniami. Oni nie maj€ domu. I boj€ si€, €e ksi€€€ ich zawodzi. Zesztywnia€. - Takie s€owa w ustach kt€rego€ z moich ludzi stanowi€yby wystarczaj€cy pow€d do... . - Och, przesta€. Thufir. Czy todefetyzm albo zdrada ze strony lekarza, je€li stawia w€a€ciw€ diagnoz€? Moj€ jedyn€ intencj€ jest wyleczenie choroby. !- Mnie ksi€€€ poruczy€ takie sprawy. - Ale rozumiesz chyba, €e i ja €ywi€ pewne do€€ oczywiste zainteresowanie post€pami tejchoroby - powiedzia€a. - A mo€e nawet przyznali mi pewne zdolno€ci w tej materii. Czy b€d€ zmuszona wstrz€sn€€ nim ostro? - zastanawia€a si€. - Potrzebny mu solidny wstrz€s, co€, co gowysadzi i siod€a. - R€€nie mo€na sobie t€umaczy€ powody twego zainteresowania - Hawat wzruszy€ ramionami. - Wi€c ju€ mnie skaza€e€? - Sk€d€e znowu, moja pani. Ale nie mog€ sobie pozwoli€ na€adne ryzyko w naszej obecnej sytuacji. - Wrogowie mego syna przenikn€li pod twoim nosem do samego domu - powiedzia€a. - Kto wtedy ryzykowa€? Krew nap€yn€€a mu do twarzy. #- Z€o€y€em ksi€ciu rezygnacj€.- A mnie czy z€o€y€e€ rezygnacj€... albo Paulowi Teraz by€ otwarcie rozdra€niony, co zdradza€ przyspieszony oddech, rozd€tenozdrza, nieust€pliwe spojrzenie. Widzia€a bicie pulsu na jego skroni. - Jestem cz€owiekiem ksi€cia - wycedzi€. - Nie ma zdrajcy - powiedzia€a. - Grozi nam co€ innego. Mo€e ma to jaki€ zwi€zek. z rusznicami laserowymi. Mo€e oni zaryzykuj€ i par€ rusznic z mechanizmami zegarowymi wymierz€ z ukrycia w tarcze pa€acowe. Mo€e... - A kto by po odpaleniu odr€€ni€, czy nie by€a to eksplozja j€drowa - zapyta€. -Nie, moja pani. Oni nie zaryzykuj€ nic a€ tak nielegalnego. Promieniowanie !zostaje. Trudno zatrze€ €lady. Nie. Oni nie narusz€ podstawowych konwencji. To musi by€ zdrajca. !- Jeste€ cz€owiekiem ksi€cia -powiedzia€a z szyderczym u€miechem. - Chcia€by€ go "zniszczy€ pr€buj€c go ocali€? Odetchn€€ g€€boko i dopiero potem odpowiedzia€: - Je€li jeste€ niewinna, przyjmij moje najpokorniejsze przeprosiny. - Spojrzyjmy teraz na ciebie, Thufir - powiedzia€a. - Cz€owiek cieszy si€ €yciem, kiedy ma swoje miejsce, kiedywie, gdzie jest jego miejsce wporz€dku wszechrzeczy. Zniszczy€ miejsce, to !zniszczy€ cz€owieka. Spo€r€d wszystkich tych, co kochaj€ ksi€cia, Thufir, nam dwojgu naj€atwiej jest zniszczy€ sobie to miejsce nawzajem. Czyi nie mog€abym podejrze€ pod twoim adresem wyszepta€ksi€ciu w nocy do ucha W chwili, kiedy by€by najpodatniejszy na takie szepty, Thutir Czy musz€ ci toja€niej zobrazowa€? - Grozisz mi - warkn€€. - Sk€d€e znowu. Ja po prostu zwracam twoj€ uwag€, €e kto€ atakuje porz€dek naszego €ycia. Sprytnie i diabolicznie. Proponuj€ odeprze€ ten atak wprowadzaj€c taki €ad do naszego €ycia. by tego rodzaju ciernie nic znalaz€y w nim najmniejszej szczeliny. - Oskar€asz mnie o rozsiewanie szeptem bezpodstawnych podejrze€ - Bezpodstawnych, tak. - I odpowiesz kontrszeptami? "- To t w o j e €ycie sk€ada si€z szept€w, nie moje, Thufir. - Wi€c podajesz w w€tpliwo€€moje kwalifikacje? Westchn€€a. - Thufir, chc€, aby€ przeanalizowa€ swoje emocjonalne zaanga€owanie wt€ spraw€. Cz€owiek jest z natury zwierz€ciem bez logiki. Twoja projekcja logiki na wszystkie sprawy jest nienaturalna, ale niestety nieodzowna z racji swej u€yteczno€ci. Jeste€ uciele€nieniem logiki, mentatem. Jednakie twoje rozwi€zania problem€w to koncepcje w bardzo dos€ownym sensie wyrzucane przez ciebie na -zewn€trz, gdzie trzeba je gruntownie bada€, roztrz€sa€ i prze€wietla€ ze wszystkich stron. - Chcesz mnie teraz uczy€ mego fachu? - spyta€ nawet nie staraj€c si€ ukry€ lekcewa€enia w g€osie. - Cokolwiek jest poza tob€, mo€esz to zobaczy€ i zastosowa€ do tego swoj€ logik€ - powiedzia€a. - Lecz taki ju€ mamy charakter, €e przy zetkni€ciu z problemami osobistymi okazuje si€, i€ te stanowczy. nie ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBЃ€и cB7ЄX ё cЅ7ЅIџ c8ІH!`)k8ЇЈ% c€”8ЈТ/’ cї8ЉT;F%Z9najintymniejsze sprawy jest nam najtrudniej wydoby€ na €wiat€o naszej logiki. Zaczynamy si€ pl€ta€ i winimywszystko pr€cz rzeczywistegomola, kt€ry tkwi gdzie€ g€€boko i nas gryzie. - Usi€ujesz z premedytacj€ podkopa€ we mnie wiar€ w moje mo€liwo€ci mentata - wychrypia€. - Gdybym przekona€ si€, €e kt€ry€ z naszych ludzi pr€buje t€ metod€ sabotowa€ oboj€tne jak€ bro€ z naszego arsena€u,zdemaskowa€bym go i zabi€ bez wahania. - Najlepsi mentaci przejawiaj€zdrowy respekt dla wsp€€czynnika b€€du w swych obliczeniach - rzek€a. - Nigdy nie twierdzi€em inaczej! - Wi€c nie lekcewa€ symptom€w, jakie oboje widzimy: pija€stwo w€r€d ludzi, k€€tnie - plotkuj€ i rozsiewaj€ niesamowite pog€oski o Arrakis; ignoruj€ najprostsze... . - Bezczynno€€, nic wi€cej - rzek€ Hawat. - Nie staraj si€ odwr€ci€ mojej uwagi pr€buj€c z prostej rzeczy robi€ tajemnic€. !Przygl€da€a mu si€ my€l€c o €o€nierzach ksi€cia w koszarach, o ludzkich niedolach ocieraj€cych si€ o siebie, tak €e powstawa€o niemal wyczuwalne napi€cie i zapach jak z przepalonej izolacji. Upodabniaj€ si€ do €o€nierzy z przedgildyjskiej legendy my€la€a. - Jak €o€nierze zagubionego €owcy gwiazd Ampolirosa, przykuci doswych dzia€, wiecznie w po€cigu, wiecznie w pogotowiui wiecznie nie przygotowani. Dlaczego nigdy nie wykorzysta€e€ w pe€ni moich umiej€tno€ci w swej s€u€bie dla ksi€cia? - zapyta€a. - Obawiasz si€ rywala? Wlepi€ w ni€ rozpalone spojrzenie starczych oczu. - Wiem co nieco o szkoleniu, jakie przechodzicie wy, Bene Gesserit... Urwa€ nachmurzony. - €Ymia€o, doko€cz - powiedzia€a - wied€Xmy Bene Gesserit. - Wiem co nieco o prawdziwym szkoleniu, jakie !przechodzicie - podj€€. Widz€, jak to wy€azi z Paula. Nie dam si€ nabra€ na to, co wasze !szko€y g€osz€ publicznie: €e !istniejecie, by tylko s€u€y€. Wstrz€s musi by€ gwa€towny i on ju€ prawie do tego dojrza€ - pomy€la€a. - S€uchasz mnie uwa€nie w Radzie - powiedzia€a - a jednak rzadko liczysz si€ z moimi opiniami. Dlaczego? - Nie ufam motywom waszej Bene Gesserit. Mo€esz sobie "my€le€, €e potrafisz przejrze€cz€owieka na wylot, mo€esz sobie m y € 1 e € , €e potrafisz zmusi€ cz€owieka, by zrobi€ dok€adnie to, czego ty... - Jeste€ nieszcz€snym !g€upcem, Thufir! - wybuchn€€a.- Prawda dalece przekracza wszelkie pog€oski o naszych szko€ach, jakie dotar€y do twych uszu. Je€li zechc€ #zniszczy€ ksi€cia... lub ciebie, lub inn€ dowoln€ osob€ w zasi€gu mej r€ki, nie powstrzymasz mnie przed tym.Dlaczego pozwalam, by pycha dyktowa€a mi takie s€owa? - pomy€la€a. - Nie tak mnie szkolono. Nie tak mia€am nim wstrz€sn€€. "Hawat wsun€€ d€o€ pod bluz€ idotkn€€ miniaturowego wyrzutnika zatrutych bolc€w. Nie nosi tarczy - pomy€la€. - Czy to brawura z jej strony? "M€g€bym j€ teraz zabi€...ale, aaach, jakie€ konsekwencje, gdybym si€ myli€. !Jessika widzia€a ruch jego r€ki!w stron€ kieszeni. Powiedzia€a:- M€dlmy si€, by nigdy nie by€o mi€dzy nami gwa€tu. - S€uszna modlitwa - zgodzi€ si€. - Tymczasem szerzy si€ w€r€d nas choroba - rzek€a. - Musz€ zapyta€ ci€ ponownie: czy nie sensowniej pos€dza€ Harkonnen€w, €e to oni zasialiowo podejrzenie, by nas sk€€ci€? - Wygl€da na to, €e zn€w wr€cili€my do pata - odpar€ Hawat. Westchn€wszy pomy€la€a: prawie do tego dojrza€. - Ksi€€€ i ja jeste€my namiastk€ ojca i matki dla naszych ludzi - powiedzia€a. Taka pozycja... - Nie po€lubia ci€ - rzek€ Hawat. Zmusi€a si€ do zachowania spokoju, przyznaj€c w duchu: dobra riposta. "- Ale nie po€lubi €adnej innej - odpar€a. - Tak d€ugo, dop€ki ja €yj€. I jeste€my t€ namiastk€, jak powiedzia€am. By zburzy€ €w naturalny porz€dek naszego €ycia, by !go zak€€ci€, zniszczy€ nas i og€upi€ - kto, stanowi najpot€€niejszy cel dla Harkonnen€w? Wyczu€, do czego zmierza, €ci€gn€€ brwi w ponurym grymasie. - Ksi€€€? - zapyta€a. - Atrakcyjny cel, owszem, ale nikt, z wyj€tkiem by€ mo€e Paula, nie jest lepiej strze€ony. Ja Kusz€ ich niew€tpliwie, ale musz€ !wiedzie€, €e Bene Gesserit s€ trudnymi celami. I €e jest cel lepszy, kto€, czyje obowi€zki,si€€ rzeczy tworz€ monstrualn€, €lep€ plamk€. Kto€, dla kogo podejrzliwo€€ jest czym€ r€wnie naturalnym jak oddychanie. Kto€, kto ca€eswoje €ycie opiera na insynuacji i tajemnicy. - Wystrzeli€a ku niemu praw€ d€o€. - Ty! !Hawat poderwa€ si€ z krzes€a. !- Nie odprawi€am ci€, Thufir! -wybuchn€€a. Stary mentat niemal€e zwali€ si€ z powrotem na. krzes€o, tak raptownie mi€€nie odm€wi€y mu pos€usze€stwa. U€miechn€€a si€ nieweso€o. - Teraz wiesz co nieco o prawdziwym szkoleniu, jakie przechodzimy - powiedzia€a. Hawat stara€ si€ prze€kn€€ %€lin€, kt€rej nie mia€ w gardle. Jej rozkaz by€ kr€lewski, nieodwo€alny; nada€a mu ton i modulacj€, kt€rej absolutnie nic spos€b si€ by€o oprze€. !Us€ucha€, zanim reakcja cia€a dosz€a do jego m€zgu. Nic nie mog€o powstrzyma€ tej reakcji"- ani logika, ani ogie€ gniewu...nic. To, co ona zrobi€a, €wiadczy€o o zmys€owej, intymnej znajomo€ci osoby, dokt€rej skierowano rozkaz, o !dominacji tak g€€bokiej, jakiejistnienie wydawa€o mu si€ niemo€liwe. - Powiedzia€am ci uprzednio, €e powinni€my zrozumie€ si€ nawzajem - rzek€a. - Mia€am na my€li, €e to ty winiene€ zrozumie€ mnie. Ja ciebie ju€ rozumiem. I powiem ci teraz, €e twoja lojalno€€ wobec ksi€cia to jedyne, co zapewnia ci bezpiecze€stwo zmojej strony. Zwil€y€ j€zykiem wargi nie spuszczaj€c z niej oczu. - Gdybym chcia€a mie€ marionetk€, ksi€€€ by mnie !po€lubi€ - powiedzia€a. Nawet mog€oby mu si€ wydawa€, €e zrobi€ to z w€asnej nieprzymuszonej woli. "Hawat spu€ci€ g€ow€; patrzy€ ku g€rze przez rzadkie rz€sy. Jedynie €elazna si€a woli powstrzymywa€a go od !wezwania stra€y. €Zelazna si€a "woli... i teraz ju€ podejrzenie, €e ta kobieta mo€e do tego #nie dopu€ci€. Sk€ra mu cierp€a,gdy wspomina€, jak ona nim zaw€adn€€a. W chwili takiego wahania mog€a doby€ broni i zabi€! Czy ka€dy cz€owiek ma tak€ €lep€ plamk€? - zastanawia€ si€. - Czy ka€dego z nas mo€na zmusi€ do dzia€ania, zanim potrafimy stawi€ op€r Ta my€l przyprawi€a go o zawr€t g€owy. Kto powstrzyma€by osob€ obdarzon€ tak€ si€€ - Mign€€a ci pi€€€ w r€kawiczce Bene Gesserit - powiedzia€a. - Niewielu z tych,!co j€ widzieli, €yje. A to, co zrobi€am, jest dla nas rzecz€ do€€ trywialn€. Nie znasz ca€ego mojego arsena€u. Zastan€w si€ nad tym. - Dlaczego wi€c nie p€jdziesz zniszczy€ wrog€w ksi€cia? - zapyta€. - Co chcesz, €ebym !zniszczy€a? Chcia€by€, €ebym zrobi€a z naszego ksi€cia !kalek€, €eby wiecznie opiera€ si€ na mnie, jak na kuli - Ale z tak€ w€adz€... - W€adza to obosieczny, miecz, Thufir - powiedzia€a. - My€lisz: jak€e jej €atwo "pos€u€y€ si€ cz€owiekiem jakonarz€dziem do zadania ciosu wsamo serce wroga. Tak, Thufir,nawet w twoje serce. C€€ bymjednak osi€gn€€a Gdyby Bene Gesserit tego nadu€ywa€y, czy€ wszystkie nie by€yby podejrzane. Nie chcemy tego, Thufir. Nic chcemy same si€ zgubi€. - Pokiwa€a g€ow€. - My naprawd€ istniejemy tylko po to, by s€u€y€. - Nie potrafi€ ci odpowiedzie€- rzek€. - Wiesz, €e nie potrafi€. - Nie powiesz nikomu ani s€owa o tym, co tu zasz€o. To wiem, Thufir. !- Moja pani... - Stary cz€owiek znowu pr€bowa€ prze€kn€€ €lin€. Pomy€la€: Ma ogromne moce, zgoda. Ale czy te moce nic zrobi€yby z niej Jeszcze gro€Xniejszego narz€dzia Harkonnen€w? - Przyjaciele mog€ zniszczy€ ksi€cia r€wnie szybko, jak jego wrogowie - powiedzia€a. - Ufam, €e teraz dotrzesz do sedna tego podejrzenia i usuniesz je. - Je€li oka€e si€ bezpodstawne. - Je€li - zadrwi€a. - Je€li - powt€rzy€. - Jeste€ uparty. - Ostro€ny - powiedzia€ - i "€wiadom wsp€€czynnika b€€du. - Wi€c zadam ci now€ zagadk€. Co oznacza wed€ug ciebie, €e stoisz przed drugim cz€owiekiem, zwi€zany i bezbronny, i ten drugi cz€owiek trzyma n€€ na twoimgardle - a jednak wstrzymuje si€ od zabicia ciebie, uwalnia !ci€ z wi€z€w i daje ci n€€, by€ go u€y€ wedle w€asnego €yczenia? - Podnios€a si€ z fotela i odwr€ci€a do niego "plecami. - Mo€esz ju€ odej€€, Thufir. Stary mentat wsta€, niepewnieprzesuwaj€c d€o€ ku "€mierciono€nej broni pod bluz€.Przypomnia€a mu si€ arena i ojciec ksi€cia (kt€ry by€ odwa€ny, cokolwiek by o nim powiedzie€), i pewna korrida dawno temu: dzika, czarna bestia z pochylon€ g€ow€, nieruchoma i og€upia€a. Stary $Ksi€€€ odwr€ci€ si€ plecami dorog€w, z mulet€ elegancko przerzucon€ przez rami€, !podczas gdy z l€€ sypa€y si€ owacje. Byk to ja, a ona jest matadorem - pomy€la€ Hawat. Cofn€€ r€k€, spojrza€ na $l€ni€c€ od potu pust€ d€o€. I wiedzia€, €e bez wzgl€du na ostateczn€ wymow€ fakt€w nigdy nie zapomni tej chwili ani nie straci uczucia najwy€szego podziwu dla lady Jessiki. Odwr€ci€ si€ i bezszelestnie opu€ci€ pok€j. Jessika przesun€€a wzrok z odbicia w szybie okna, odwr€ci€a si€ i wpatrzy€a w zamkni€te drzwi. - Teraz si€ zacznie.- wyszepta€a. …^…_…`…a…b…c…d…e…f…g…h…i…j…k…l…m…n…o…p…q…r…s…t…u…v…w…x…y…z…{…|…}…~……€……‚…ƒ…„………†…‡…ˆ…‰…Š…‹…Œ……Ž………‘…’…“…”…•…–…—…˜…™…š…›…œ……ž…Ÿ… …Ё…Ђ…Ѓ…Є…Ѕ…І…Ї…Ј…Љ…Њ…Ћ…Ќ…­Czy walczysz z marami? Czy wojujesz z cieniami Czy poruszasz si€ jak we €nie?Czas si€ oddali€. €Zycie ci skradli. Wszystko€ zmarnotrawi€. Tw€j ob€€d ci€ zabi€. Lament z pogrzebu D€amisa naR€wninie €Za€obnej wed€ug "Pie€ni MuadDiba" zebranych przez ksi€€niczk€ Irulan Leto przystan€€ w foyer swego dworu studiuj€c bilecik w €wietle osamotnionej lampy dryfowej. Do €witu brakowa€o Jeszcze paru godzin, a zm€czenie dawa€o o sobie zna€. Freme€ski goniec dostarczy€ bilecik na odwach $w€a€nie w chwili, kiedy ksi€€€ przyby€ ze stanowiska dowodzenia. Bilecik m€wi€: "S€up dymu dniem, kolumna !ognia noc€". Podpisu nic by€o. Co to znaczy? - zastanawia€ si€. Goniec znikn€€ nie czekaj€c na odpowied€X, zanimmo€na go by€o wypyta€. Wsi€k€ w noc niby urny dym. Leto wepchn€€ kartk€ do kieszeni bluzy zamierzaj€c !pokaza€ j€ p€€Xniej Hawatowi. Odgarn€€ kosmyk w€os€w z czo€a, z westchnieniem wci€gn€€ powietrze. Pigu€ki przeciw zm€czeniu przestawa€y dzia€a€. Od bankietu min€€y dwa d€ugie dni, a jeszcze wi€cej od ostatniego snu. Do wszystkich k€opot€w wojskowych dosz€a niepokoj€ca sesja z Hawatem,Jego sprawozdanie ze spotkania z Jessik€. "Mam obudzi€ Jessik€? - bi€ si€z. my€lami. - Nie ma sensu bawi€ si€ i ni€ dalej w ciuciubabk€. A mo€e jednak? Niech go diabli, tego choler€ "Duncana Idaho! Pokr€ci€ g€ow€.Nie, nie Duncana. Zrobi€em g€upstwo nie zwierzaj€c si€ od razu Jessice z tajemnicy. Musz€ to zrobi€ teraz, zanim stanie si€ co€ gorszego. Decyzja poprawi€a mu samopoczucie i z foyer #po€pieszy€ przez Wielk€ Sal€ i korytarz do skrzyd€a mieszkalnego rodziny. Zatrzyma€ sio na zakr€cie, tam gdzie korytarz rozwidla€ !si€ ku pomieszczeniom s€u€by. Gdzie€ z korytarza !s€u€bowego dolecia€o osobliwy kwilenie. Leto po€o€y€ lew€ d€o€ na wy€€czniku tarczy w pasie, wsun€€ chand€ar do prawej. N€€ przywr€ci€ mu poczucie pewno€ci siebie. Niesamowity d€Xwi€k przeszywa€ dreszczem. Kln€c niedostateczne o€wietlenie %ksi€€€ po cichu zag€€bia€ si€ w s€u€bowy korytarz. Co !jakie€ osiem metr€w wisia€y w nim najmniejsze z dryf€wek przygaszone do minimum. Ciemne kamienie mur€w poch€ania€y €wiat€o. !Z mroku przed nim wy€oni€ si€ niewyra€Xny, rozmazany po pod€odze kleks. Leto przystan€€, o ma€o nie w€€czaj€c tarczy, powstrzyma€ si€ jednak, by nie kr€powa€ sobie ruch€w i #nie przyt€pia€ s€uchu... a poza tym przechwycenie transporturusznic laserowych nape€ni€o go nie rozwianymi ci€gle w€tpliwo€ciami. Bezg€o€nie zbli€y€ si€ do szarego kleksa, zobaczy€, €e to ludzka posta€, m€€czyzna, obr€cony twarz€ do posadzki. Leto odwr€ci€ go stop€, z no€em w pogotowiu, i nachyli€ si€ blisko, by dojrze€ rysy w nik€ym €wietle. To by€ ten przemytnik, Tuek, z wilgotn€ plam€ na piersi. Z martwych €Xrenic wyziera€a ciemna pustka. Leto dotkn€€ plamy - by€a ciep€a. Jak m€g€ tutaj zgin€€ ten cz€owiek - zadawa€ sobie pytanie. Kto go zabi€? $Kwil€cy d€Xwi€k rozlega€ si€ tu "g€o€niej. Dochodzi€ z przodu, z!g€€bi odga€€zienia korytarza prowadz€cego do si€owni, gdzie mie€ci€ si€ generator g€€wnej tarczy pa€acu. Z !d€oni€ na wy€€czniku w pasie,z wysuni€tym chand€arem, &ksi€€€ wymin€€ cia€o, zapu€ci€si€ w korytarz i zza rogu wyjrza€ w stron€ si€owni generatora tarczy. Par€ krok€w od niego widnia€ rozlany na pod€odze drugi kleks. Ksi€€€ od razu zorientowa€ si€, €e ma przed "sob€ €Xr€d€o ha€asu. Kszta€t pe€zn€€ ku niemu z bolesnym "mozo€em, dysz€c ci€€ko i co€ !mamrocz€c. Leto st€umi€ nag€yskurcz strachu, przemkn€€ do bocznego korytarza i kucn€€ !przy czo€gaj€cej si€ postaci. By€a to Mapes, freme€ska ochmistrzyni, z ubraniem w nie€adzie, z w€osami rozsypanymi po twarzy. Zmatowia€y po€ysk ciemnej !plamy rozszerza€ si€ z plec€w na bok. Ksi€€€ dotkn€€ jej !ramienia i Mapes unios€a si€ na €okciach, z odchylon€ g€ow€ przygl€daj€c mu, si€ ocienionymi czerni€ €Xrenicami bez wyrazu. - To ty... - wydysza€a. - "Zabi€...stra€nika...pos€ano... !wezwa€...Tueka...uciekaj...moja pani...ty...ty...tutaj...nie... Zwali€a si€ na twarz, a€ jej g€owa zadudni€a o kamienie. Leto poszuka€ palcami pulsu na"skroni. Nie znalaz€. Spojrza€ na!plam€: Mapes d€Xgni€to w plecy."Kto? Prze€ywa€ gonitw€ my€li. Czy chcia€a mu powiedzie€, €ekto€ zabi€ stra€nika? A Tuek...czy Jessika pos€a€a po Tueka? Po co #Zacz€€ si€ podnosi€. Ostrzeg€ %go sz€sty zmys€. €Ymign€€ r€k€ do wy€€cznika tarczy - za !p€€Xno. Parali€uj€cy wstrz€s odrzuci€ mu r€k€ na bok. Poczu€ w niej b€l, zobaczy€ stercz€cy z r€kawa bolec, wyczuwa€ pora€enie rozchodz€ce si€ stamt€d w g€r€ ramienia. Z bolesnym wysi€kiem uni€s€ g€ow€ !spogl€daj€c w g€€b korytarza.W otwartych drzwiach si€owni sta€ Yueh. Twarz €wieci€a mu €€€tym odblaskiem pojedynczej, ja€niejszej dryf€wki nad drzwiami. Cicho by€o w pokoju za jego plecami- €adnego szmeru generator€w. Yueti! - pomy€la€ Leto. - Dokona€ sabota€u pa€acowych generator€w! Jeste€my bezbronni. Yueh pocz€€ si€ zbli€a€ do niego wsuwaj€c do kieszeni bolc€wk€. Leto stwierdzi€, €e mo€e jeszcze m€wi€, wydysza€: - Yueh! Jakim cudem? "Po czym parali€ dosi€gn€€ jegon€g i Leto osun€€ si€ na pod€og€, podpieraj€c plecami kamienn€ €cian€. Twarz Yuegonosi€a wyraz smutku, kiedy !pochyla€ si€ i dotyka€ czo€a #Leto. Ksi€€€ zorientowa€ si€, €e odczuwa dotkni€cie, ale jak€e dalekie...przyt€pione. - Narkotyk w bolcu dzia€a selektywnie - powiedzia€ Yueh. - Mo€esz m€wi€, jakkolwiek ci to odradzam. Zajrza€ w g€€b korytarza i znowu nachyli€ si€ nad Leto, !wyci€gn€€ bolec, odrzuci€ go na bok. Brz€k bolca na "kamieniach by€ nik€y i odleg€y dla uszu ksi€cia. To nie mo€e $by€ Yueh - pomy€la€ ksi€€€. - On jest uwarunkowany. - Jak? - szepn€€ Leto. - Przykro mi, m€j drogi #ksi€€€, ale istniej€ sytuacje, kt€rych nakazy s€ silniejsze od tego. - Dotkn€€ wytatuowanego rombu na czole. - Mnie samego zadziwia to prze€amanie mojej piro€wiadomo€ci, lecz pragn€ zabi€ cz€owieka. Tak, rzeczywi€cie tego pragn€. Nie cofn€ si€ przed niczym, aby ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЊ€k c9Ћы ?3т9Ќ*o c€:­™э cx:Ў†&Р cл:ЏF1Е c>;Аћ;‹Ё;dopi€€ swego. - Spojrza€ z g€ry na ksi€cia. - Och, nie ciebie, m€j drogi ksi€€€. Barona Harkonnena. Ja pragn€ "zabi€-barona. - Bar...ona Har... - Cicho b€d€X, prosz€, m€j biedny ksi€€€. Nie mam wiele czasu. Tamten kie€, kt€ry wstawi€em ci po upadku w !Narcel - ot€€ ten kie€ musimy $wymieni€. Za chwil€ u€pi€ ci€ i wymieni€ ten z€b. - Otworzy€ d€o€ i wpatrzy€ si€ w co€ le€€cego na niej. To idealny duplikat; nader kunsztownie nadano jego rdzeniowi kszta€tnerwu. Ujdzie zwyk€ym wykrywaczom, a nawet powierzchownemu badaniu. !Lecz je€li go mocno przygry€X€,trza€nie korona. Potem wystarczy silnie dmuchn€€ i powietrze wok€€ nas wype€nia si€ truj€cym gazem, €miertelnie truj€cym. Spogl€daj€c w g€r€ na Yuego widzia€ Leto szale€stwo w oczach m€€czyzny, krople potu na jego czole i brodzie. !- I tak €mier€ ci pisana, m€j "biedny ksi€€€ - m€wi€ Yueh. -!Ale zanim umrzesz, zbli€ysz si€ do barona. On b€dzie my€la€, €e jeste€ oszo€omiony narkotykami, i wykluczy ostatni€ pr€b€ ataku z twojej!strony. I b€dziesz oszo€omiony - i zwi€zany. Ale atak mo€e przybiera€ przedziwne formy. A ty b€dziesz pami€ta€ o tym !z€bie. O z€bie, ksi€€€ Leto Atrydo. B€dziesz pami€ta€ o z€bie. Stary doktor pochyla€ si€ coraz ni€ej i ni€ej, a€ wreszcie jego twarz i obwis€e !w€sy przes€oni€y w€skie pole widzenia Leto. - Z€b - szepn€€ Yueh. - Dlaczego? - wyszepta€ Leto. Yueh opad€ przy ksi€ciu na kolano. - Dobi€em szejta€skiego targu z baronem. I musz€ mie€ pewno€€, €e on dotrzyma€ !swojej cz€€ci umowy. Kiedy si€"z nim zobacz€, b€d€ wiedzia€. Kiedy spojrz€ na barona, b € d#€ w i e d z i a € . Ale ja nigdy nie stan€ przed jego obliczem bez okupu. Ty jeste€ tym !okupem, m€j biedny ksi€€€. I b€d€ wiedzia€, kiedy go zobacz€. Moja biedna Wanna nauczy€a mnie wielu rzeczy, a jedn€ z nich jest dostrzeganienagiej prawdy w chwilach wielkiego napi€cia. Nie umiem tego robi€ za ka€dym razem, lecz gdy zobacz€ barona - b €d € w i e d z i a € . $Leto stara€ si€ spojrze€ w d€€ na z€b w d€oni Yuego. Mia€ wra€enie, €e to si€ dzieje w koszmarze sennym - to nie mog€a by€ jawa. Purpurowe wargi Yuego wykrzywi€y si€ kug€rze. - Ja si€ nie znajd€ dostatecznie blisko barona, inaczej sam bym to zrobi€. O, nie. Zatrzymaj€ mnie w bezpiecznej odleg€o€ci. Lecz ty...ach, ot€€ to! Ty, moja cudowna bro€! B€dzie chcia€ !mie€ ci€ blisko. Potriumfowa€ !nad tob€, popyszni€ si€ nieco.Leto czu€ si€ niemal zahipnotyzowany widokiem !mi€€nia z lewej strony szcz€ki Yuego. Mi€sie€ skr€ca€ si€ przy ka€dym s€owie !m€€czyzny. Yueh nachyli€ si€ ni€ej. !- A ty, m€j poczciwy ksi€€€, m€j drogocenny ksi€€€, ty !musisz pami€ta€. o tym z€bie. - Pokaza€ go trzymaj€c mi€dzy kciukiem a palcem wskazuj€cym. - On jest wszystkim, co ci pozosta€o. Usta Lyto poruszy€y si€ !bezg€o€nie, znowu spr€bowa€y: - Odmawiam. - Aach, nie! Nie mo€esz odm€wi€! Poniewa€ w rewan€u za t€ drobn€ przys€ug€ ja zrobi€ co€ dla ciebie. Ocal€ twojego syna i twoj€ kobiet€. Nikt inny tego nie dokona. Mo€na ich wys€a€ w takie miejscy, gdzie €aden Harkonnen ich nie dosi€gnie. #- Jak...ich...ocali€? - wyszemra€Leto. !- Zrobi€ tak, by wydawa€o si€,#€e nie €yj€, ukry€ ich w€r€d ludzi, kt€rzy dobywaj€ no€a na d€Xwi€k imienia Harkonnen, kt€rzy nienawidz€ Harkonnen€w tak bardzo, €e spal€ krzes€o, na kt€rym siedzia€ Harkonnen, zasol€ ziemi€, po kt€rej Harkonnen !przeszed€. - Dotkn€€ szcz€ki Leto. - Czujesz tam cokolwiek? $Ksi€€€ stwierdzi€, €e nie mo€eodpowiedzie€. Odczu€ dalekie szarpni€cie, zobaczy€ d€o€ Yuego unosz€c€ do g€ry ksi€€€cy sygnet. - To dla Paula - powiedzia€ Yuch. - Niebawem stracisz przytomno€€. €Zegnaj, m€j biedny ksi€€€. Kiedy si€ spotkamy nast€pnym razem, nic b€dziemy mieli czasu na rozmow€. !Ch€odna dr€twota rozesz€a si€od szcz€ki po policzkach Leto. Mroczny korytarz skurczy€ si€ do rozmiar€w szubka szpilki z ze€rodkowan€ w nim purpur€ warg Yuego. !- Pami€taj o z€bie! - sykn€€ Yuch. - Z€b! …Ў…Џ…А…Б…В…Г…Д…Е…Ж…З…И…Й…К…Л…М…Н…О…П…Р…С…Т…У…Ф…Х…Ц…Ч…Ш…Щ…Ъ…Ы…Ь…Э…Ю…Я…а…б…в…г…д…е…ж…з…и…й…к…л…м…н…о…п…р…с…т…у…ф…х…ц…ч…ш…щ…ъ…ы…ь…э…ю…я…№…ё…ђ…ѓ…є…ѕ…і…ї…ј…љ…њ…ћ…ќ…§Powinna istnie€ szko€a goryczy. Ludziom potrzeba #ci€€kiego €ycia i ucisku, €eby nabrali t€€yzny psychicznej. z "My€li zebranych MuadDiba" w opracowaniu ksi€€niczki Irulan #Jessika przebudzi€a si€ po€r€d ciemno€ci, wyczuwaj€c ostrze€enie w otaczaj€cej j€ martwocie. Nic mog€a zrozumie€, dlaczego jej duch i!cia€o s€ takie niemrawy. Ciarkistrachu przybiega€y jej po nerwach. Chcia€a usi€€€ i #zapali€ €wiat€o, ale co€ jakby odwleka€o decyzj€. W€asny usta wydawa€y si€ jej...obce. "up-€up-€up-€up! - St€umiony d€Xwi€k bez kierunku w tyj ciemno€ci. Nic wiadomo gdzie. Moment wyczekiwania by€ nabrzmia€y czasem, szelestem drgnie€ k€€liwych jak ig€y. Zacz€€a odczuwa€ swoje cia€o, zda€a sobie spraw€ z wi€z€w na kostkach i nadgarstkach, z knebla w ustach. Le€a€a na boku, z r€kami zwi€zanymi na plecach.!Zbada€a wi€zy, zrozumia€a, €eto w€€kno krimskellowe; €e tylko zakleszcz€ si€ mocniej od jej szarpania. I wreszcie przypomnia€a sobie. Co€ si€ poruszy€o w ciemno€ci jej sypialni, co€ mokrego i gryz€cego chlusn€€o jej w twarz. wype€ni€o usta; Pochwyci€y j€ jakie€ r€ce. Nabieraj€c tchu - jeden wdech - wyczu€a w wilgoci narkotyk. €Ywiadomo€€ uchodzi€a, pogr€€aj€c j€ w czarnym pudle przera€enia. $Sta€o si€ - pomy€la€a. - Jak€e €atwo by€o pokona€ Bene Gesserit. Wystarczy ta tylko zdrada. Hawat mia€ racj€. $Pilnowa€a si€, by nie napr€€a€ wi€z€w. - To nie jest moja #sypialnia - my€la€a. Przenie€li mnie gdzie€ indziej. - Z wolna $wzi€€a si€ w gar€€. Dotar€ do niej zapach jej w€asnego kwa€nego potu, z chemicznn€ przymieszk€ trwogi. Gdzie jest Paul? - zapyta€a sam€ siebie. - M€j syn - co z nim zrobili? Spok€j. Narzuci€a go sobie: za pomoc€staro€ytnych praktyk. Lecz przera€enie pozosta€o, jak€e blisko. Leto ? Gdzie jeste€, Leto? Wyczu€a ubywanie ciemno€ci. Rozpocz€€o si€ od cieni. Wymiary rozdzieli€y si€. zamieniaj€c w nowe ciernie €wiadomo€ci. Biel. Szpara pod drzwiami. "Le€€ na pod€odze. Kto€ chodzi.Wyczu€a to przez pod€og€. Jessika zdusi€a w sobie wspomnienie strachu. - Musz€ zachowa€ spok€j, czujno€€, gotowo€€. By€ mo€e b€d€ mia€a tylko jedn€ szans€. - Zn€w narzuci€a sobie wewn€trzny spok€j. Bez€adne bicie serca wyr€wna€o si€, !kszta€tuj€c czas. Odliczy€a w ty€. By€am nieprzytomna z godzin€. Zamkn€€a oczy skupiaj€c uwag€ na zbli€aj€cych si€ krokach. Czterech ludzi. Odmierza€a r€€nice w ich krokach. Musz€ udawa€, €e nadal jestem nieprzytomna. Rozlu€Xni€a si€ na zimnej pod€odze badaj€c gotowo€€ swego cia€a; us€ysza€a otwieranie drzwi i przez powieki wyczu€a dop€yw%€wiat€a. Kroki przybli€y€y si€: kto€ nad ni€ sta€. - Obudzi€a€ si€ - zahucza€ basowy g€os. - Nie udawaj. Otworzy€a oczy. Sta€ nad ni€ baron Vladimir Harkonnen. Rozpozna€a piwniczne pomieszczenie, w kt€rym sypia€ Paul, pod €cian€ "zobaczy€a jego €€€ko - puste. Stra€nicy wnie€li lampy dryfowe, rozmie€cili je w pobli€u otwartych drzwi. Za nimi jarzy€o si€ €wiat€o w korytarzu k€uj€c j€ w oczy: Podnios€a spojrzenie na !barona. Mia€ na sobie €€€t€ pelerynk€ wzdymaj€c€ si€ na przeno€nych dryfkach. T€uste policzki cherubina wydyma€y si€ ,jak dwa jab€ka pod czarnymi oczami paj€ka. - Czas dzia€ania narkotyku by€ wyliczony - zadudni€. - Wiedzieli€my, kiedy zaczniesz z tego wychodzi€, co do minuty. "Jak to mo€liwe? - zdziwi€a si€.- Musieliby zna€ dok€adnie moj€ wag€, m€j metabolizm. moje...Yueh! - Jaka szkoda, €e musisz pozosta€ zakneblowana - powiedzia€ baron. - Mogliby€myodby€ jak€e interesuj€c€ rozmow€. To m€g€ by€ tylko Yueh - pomy€la€a. - Jakim cudem? Baron zerkn€€ przez rami€ na drzwi. - Wejd€X, Piter. Nigdy przedtem nie spotka€a "m€€czyzny, kt€ry stan€€ przy baronie, ale twarz by€a jej znajoma - i cz€owiek te€: Piter de Vries, mentat - assassin. Przygl€da€a mu si€ uwa€nie - jastrz€bie rysy, atramentowob€€kitne oczy, wskazuj€ce na pochodzenie z Arrakis, czemu przeczy€y jednak subtelno€ci w sposobie poruszania si€ i postawie. I cia€o zbytnio nasycone wod€. By€ wysoki, lecz szczup€y, a co€ nieuchwytnego w nim nasuwa€o my€l o zniewie€cia€o€ci. - Jaka szkoda, €e nie mo€emyodby€ rozmowy, moja droga lady Jessiko - powiedzia€ baron. - Jednak€e jestem €wiadom twoich talent€w. - Spojrza€ na mentata. - Nieprawda€, Piter? - Jako rzeczesz, baronie - odpar€ m€€czyzna "G€os by€ tenorowy. Porazi€ jej stos pacierzowy lal€ zimna. Nigdy nie s€ysza€a tak zimnego g€osu. Do ka€dej BeneGesserit g€os ten wo€a€: "morderca!" - Przygotowa€em dla Pitera niespodziank€ - rzek€ baron. -!On my€l-i, €e przyszed€ tu po odbi€r swojej nagrody - ciebie, lady Jessiko. Ale ja pragn€ co€ zademonstrowa€: €e .tak naprawd€ to on ciebie nie chce. - Igrasz ze mn€, baronie? - $spyta€ Piter i u€miechn€€ si€. Na widok tego u€miechu !Jessik€ zdumia€o, €e baron niewyci€ga no€a w obronie przedowym Piterem. Po chwili "poprawi€a si€. Baron nie m€g€ odczyta€ tego u€miechu. Nie mia€ za sob€ szkolenia. - Pod wieloma wzgl€dami Piter jest naiwny jak dziecko - powiedzia€ baron. Nie przyjmiedo wiadomo€ci, co z ciebie za €miertelnie niebezpieczne stworzenie, lady Jessiko. Pokaza€bym mu, ale by€aby to lekkomy€lno€€ - baron u€miechn€€ si€ do Pitera, kt€rego twarz przybra€a wyczekuj€c€ mask€. - Ja wiem, czego Piter chce naprawd€. Piter chce w€adzy. - Obieca€e€, €e mog€ sobie "wzi€€ t€ kobiet€ - powiedzia€Piter. Tenorowy g€os straci€ nieco zeswej ch€odnej rezerwy. Jessikauchwyciwszy tonacj€ g€osu m€€czyzny podda€a si€ wewn€trznemu dr€eniu. Jak baron m€g€ zrobi€ takie zwierz€ ze swego mentata? "- Daj€ ci wyb€r, Piter - rzek€ baron. - Jaki wyb€r? Baron pstrykn€€ t€ustymi paluchami. - Ta kobieta i wygnanie poza Imperium albo w€adasz w moim imieniu Atrydzkim Ksi€stwem Arrakis wed€ug swych upodoba€. Jessika obserwowa€a paj€cze oczy barona €widruj€ce Pitera."- M€g€by€, zosta€ tu ksi€ciemwe wszystkim, pr€cz tytu€u - powiedzia€ baron. Czy zatem "m€j Leto nie €yje? - pomy€la€a!Jessika. Czu€a, jak bezg€o€ny lament wzbiera gdzie€ w jej m€zgu. Baron nie spuszcza€ oczu z mentata. - Zrozum siebie, Piter. Chcesz jej, poniewa€ by€a kobiet€ ksi€cia, symbolem jego w€adzy:pi€kna, u€yteczna, wysoce wyszkolona do swej roli. Ale "ca€e ksi€stwo, Piter! To wi€cej!ni€ symbol, to rzeczywisto€€. Maj€c ksi€stwo mo€esz mie€ wiele kobiet... i co€ wi€cej. - Nie dworujesz sobie z Pitera? !Baron odwr€ci€ si€ do niego z !baletow€ gracj€, jak€ dawa€y mu dryfy. - Dworuj€? Ja? Pami€taj: ja rezygnuj€ z ch€opca. S€ysza€e€, co zdrajca powiedzia€ o jego edukacji. Oni s€ tacy sami - i matka, i syn - €miertelnie niebezpieczni. Baron "u€miechn€€ si€. - Musz€ ju€ &i€€. Przy€l€ stra€nika, kt€rego !zatrzyma€em na t€ chwil€. Jest!g€uchy jak pie€. B€dzie mia€ rozkaz konwojowania was przez pierwszy etap podr€€y na wygnanie. Zrobi porz€dek zt€ kobiet€, gdy zobaczy, €e jej ulegasz. Nie pozwoli ci wyj€€ jej knebla, dop€ki nie opu€cicie Arrakis. Je€eli zdecydujesz si€ na pozostanie, ma inne rozkazy. - Nie musisz odchodzi€ - powiedzia€ Piter. - Ja ju€ wybra€em. - Cha! Cha! Cha! - zarechota€ baron. - Tak pr€dka decyzja mo€e oznacza€ tylko jedno. - Wezm€ ksi€stwo - powiedzia€ Piter. Czy Piter nie wie, €e baron go"ok€amuje? - my€la€a Jessika. - No tak, ale sk€d mo€e wiedzie€? Jest zdegenerowanym mentatem. Barom spu€ci€ wzrok na Jessik€. - Czy€ to nie cudowne, €e znam tak dobrze Pitera? Za€o€y€em si€ z moim zbrojmistrzem, €e Piter !wybierze ksi€stwo. Ha! No, id€ ju€. Tak jest lepiej. Ba, znacznie lepiej. Ty to rozumiesz, lady Jessiko? Nie €ywi€ do ciebie urazy. To konieczno€€. Znacznie lepiej, €e tak si€ sta€o. Tak. W gruncie rzeczy nie kaza€em ci€ zlikwidowa€. Kiedy mnie "zapytaj€, co si€ z tob€ sta€o,wybrn€ z tego za pomoc€ prawdy. - Wi€c mnie to zostawiasz? - spyta€ Piter. - Stra€nik, kt€rego ci przysy€am, jest na twoje rozkazy - rzek€ baron. Cokolwiek ma si€ sta€, pozostawiam to tobie. - Utkwi€ wzrok w Piterze. - Tak.Ja o niczym nie wiem. Zaczekasz, a€ odejd€, zanim zrobisz to, co musisz zrobi€. Tak. C€€... ach, tak. Tak. Dobrze. Boi si€ przes€uchania przez prawdom€wczyni€ - pomy€la€a !Jessika. - Kt€r€? Aaach, Matk€Wielebn€ Gaius Helen, rzecz jasna! Skoro wie, €e musi stawi€ czo€o jej pytaniom, to jak nic Imperator mara w tym palo. Aaach, m€j nieszcz€sny Leto! Po raz ostatni baron rzuci€ #okiem na Jessik€, odwr€ci€ si€ i wymaszerowa€ z piwnicy. Odprowadzaj€c go wzrokiem pomy€la€a: Jest tak, jak przestrzega€a Matka Wielebna - zbyt pot€€ny przeciwnik. Weszli dwaj harkonne€scy €o€nierze. Za nimi trzeci z twarz€ jak jedna wielka szrama. Zatrzyma€ si€ w drzwiach z laserow€ rusznic€ w d€oni. To ten g€uchy - pomy€la€a Jessika studiuj€c pokryt€ szramami twarz. - Baron wie, €e mog€abym u€y€ G€osu na ka€dego innego cz€owieka. Szrama spojrza€ na Pitera. - Na noszach przed drzwiami mamy ch€opaka. Co z nim zrobi€? Piter odezwa€ si€ do Jessiki: - Zamierza€em trzyma€ ci€ w szachu tym, €e mamy w r€kach syna, ale zaczynam widzie€, €e nic by z tego nie wysz€o. Pozwoli€em, by emocje"wzi€€y g€r€ nad rozumem. Z€a to polityka jak na mentata. Spojrza€ na dw€ch pierwszych !€o€nierzy obracaj€c si€ tak, !by g€uchy m€g€ czyta€ z jego warg. - Zabierzcie ich na pustyni€, jak zdrajca radzi€ zrobi€ z ch€opcem. Jego pomys€ jest dobry. Czerwie zniszcz€ "wszelkie €lady. Ich cia€a musz€znikn€€ na zawsze. - Nie chcesz ich sam za€atwi€? - zapyta€ Szrama. Czyta z warg - pomy€la€a Jessika. - Bior€ przyk€ad z mojego barona - rzek€ Piter. - Zabierzcie ich tam, gdzie m€wi€ zdrajca. Jessika z€owi€a chrapliw€, mentack€ modulacj€ w g€osie Pitera. On te€ si€ boi prawdom€wczyni - pomy€la€a. Piter wzruszy€ ramionami, odwr€ci€ si€ i poszed€ do wyj€cia. Tam przystan€€ niezdecydowanie i Jessika s€dzi€a, €e zawr€ci, by spojrze€ na ni€ po raz ostatni, lecz on wyszed€ nie obejrzawszy si€ za siebie. - Co do mnie, to nie podoba mi si€ perspektywa spotkania z ow€ prawdom€wczyni€ po robocie tej nocy - dowiedzia€ Szrama. - Masz s€abe szanse nadzia€ si€ kiedykolwiek na t€ star€ "j€dz€ - odpar€ jeden z dw€jki €o€nierzy. Zaszed€ Jessik€ od g€owy, pochyli€ si€ nad ni€. - Nie odwalimy roboty stoj€c tutaj i trzaskaj€c dziobami. ap j€ za nogi i... - Czemu by nie zar€n€€ ich tutaj? - zapyta€ Szrama. - Za du€o babrania si€. Chyba,€e chcesz ich udusi€. Ja to !lubi€ czyst€, prost€ robot€. Wyrzuci€ ich na pustyni, jak m€wi€ zdrajca, tu i €wdzie skaleczy€, zostawi€ dowody czerwiom. €Zadnego potem sprz€tania. - Taak...dobra, chyba masz racj€ - stwierdzi€ Szrama. "Jessika przys€uchiwa€a si€ im, patrz€c, rejestruj€c. Lecz knebel blokowa€ jej G€os i na dodatek trzeba by€o uwzgl€dni€ jednego g€uchego. Szrama wsun€€ rusznic€ do "olstra, wzi€€ Jessik€ za nogi. Podnie€li j€ jak worek m€ki, przemanewrowali przez drzwi icisn€li na podtrzymywane dryfow€ boj€ nosze z drug€ sp€tan€ postaci€. Kiedy j€  przed niczym, aby ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПБ€ cР;Вˆ ќ c#<Г„Х c†<ДI!‘ cщ<Ек+ЁQL=Ж{4‹ c€=З>“>przekr€cili uk€adaj€c na noszach, zobaczy€a twarz swego towarzysza: Paul! By€ zwi€zany, ale bez knebla. Twarz jego znajdowa€a si€ nie"dalej ni€ dziesi€€ centymetr€wod jej twarzy, oczy mia€ zamkni€te, oddech r€wny. Jestpod dzia€aniem narkotyku "pomy€la€a. €Zo€nierze chwycili nosze i powieki Paula unios€y si€ na moment - ciemne szczeliny popatrzy€y na ni€. !Oby tylko nie pr€bowa€ G€osu! - modli€a si€. - G€uchy stra€nik! Paul zamkn€€ oczy. Lwicz€c €wiadome oddychanie#uspokaja€ sw€j umys€, s€ucha€ zwyci€zc€w. Ten g€uchy stanowi€ problem, ale Paul panowa€ nad swoj€ rozpacz€. Uspokajaj€cy my€li rytua€ Bene Gesserit wpojony mu przez matk€ przywr€ci€ r€wnowag€ i gotowo€€ wykorzystania najmniejszej okazji. Szparkami oczu Paul poraz drugi bada€ twarz matki. Wygl€da€o na to, €e jest bez obra€e€, aczkolwiek zakneblowana. Zastanawia€ #si€, kto m€g€ j€ pojma€. Jego !w€asne dostanie si€ do niewoli !by€o ca€kiem proste - zasn€€ w €€€ku z przepisan€ przez !Yuego tabletk€, a obudzi€ si€ przywi€zany do tych noszy. Mo€liwe, €e co€ podobnego spotka€o i j€. Logika wskazywa€a, €e zdrajc€ jest Yueh, ale wstrzymywa€ si€ z ostateczn€ decyzj€. Trudno toby€o zrozumie€ - doktor Akademii Suk zdrajc€. !Nosze przechyli€y si€ z lekka, gdy €o€nierze Harkonnen€w lawirowali nimi w drzwiach wychodz€c w rozgwie€d€on€ noc. Uryfowa boja zachrobota€a o podjazd, po czym znale€Xli si€ na piasku, "kt€ry chrz€€ci€ pod stopami. Wg€rze zamajaczy€o skrzyd€o ornitoptera przys€aniaj€c gwiazdy. Nosze osiad€y na ziemi. …ўrenice Paula dostosowa€y si€ do nik€ego €wiat€a. W cz€owieku, kt€ry otworzy€ drzwi ornitoptera i zagl€da€ do €rodka w zielony od iluminowanej tablicy przyrz€d€w mrok, rozpozna€ g€uchego wojaka. - To dla nas ten ornitopter? - spyta€ i odwr€ci€ si€, by zobaczy€ wargi swego towarzysza. - To ten, co zdrajca powiedzia€, €e jest przystosowany do latania w "pustyni odpowiedzia€ €o€nierz. Szrama pokiwa€ g€ow€. - Ale to jeden z tych €€cznikowych liliput€w. Nic wi€cej w nim miejsca ni€ dla nich i dw€ch z nas. - Dw€ch wystarczy - powiedzia€ noszowy podchodz€c blisko i ukazuj€c wyra€Xnie wargi. - Dalej ju€ damy sobie rad€, Kinet. - Baron kaza€ mi si€ upewni€ co do losu tych dwojga. - O co was boli g€owa? - "odezwa€ si€ drugi €o€nierz zza noszowego. - To czarownica Bene Gesserit- powiedzia€ g€uchy. - One posiadaj€ wielkie moce. - Aaach... - Noszowy zrobi€ znak pi€€ci przy uchu. - To ona taka, h€? Wiem o co ci biega. €Zo€nierz za jego plecami odchrz€kn€€. - Niezad€ugo b€dzie straw€ czerwia. My€l€, €e nawet czarownicy Bene Gesserit zabraknie mocy na takiego du€ego robala. Co, Czigo? - Szturchn€€ noszowego. - Ano - przytakn€€ noszowy. Zawr€ci€ do noszy, chwyci€ Jessik€ za rami€. - Chod€X, Kinet. Mo€esz si€ zabra€, skoro chcesz si€ przekona€, jak to b€dzie. - Mi€o, €e€ mnie zaprosi€, Czigo - powiedzia€ Szrama. Jessika poczu€a, jak j€ podnosz€, zawirowa€ cie€ skrzyd€a, wysz€y gwiazdy. Wepchni€to j€ na ty€ ornitoptera, sprawdzono p€ta z w€€kna krimskellowego i przymocowano pasami. Obok niej wci€ni€to Paula, przywi€zuj€c go dok€adniej; !zauwa€y€a, €e jego wi€zy s€ ze zwyczajnego sznura. Szrama, €w g€uchy, zwany Kinetem, zaj€€ miejsce z przodu. Noszowy, ten kt€rego !wo€ali Czigo, przeszed€ doko€ai zaj€€ drugie przednie siedzenie. Kinet zamkn€€ drzwi"po swojej stronie i nachyli€ si€ku przyrz€dom. Ornitopter wystartowa€ z szarpni€ciem !sk€adanych skrzyde€, kieruj€c si€ na po€udnie poza Mur Zaporowy. Czigo klepn€€ swegokompana po ramieniu. !- Mo€e obr€€ si€ i miej tych dwoje na oku? - Na pewno wiesz, dok€d !lecie€? - Kinet €ledzi€ wargi Czigo. - S€ysza€em, co m€wi€ zdrajca, tak jak i ty. !Kinet odkr€ci€ si€ z fotelem. Jessika dostrzeg€a migotliwy odblask gwiazd na rusznicy laserowej w jego d€oni. €Ywietlisto€€ €cian wn€trza ornitoptera w miar€ akomodacji jej oczu jakby zyskiwa€a na iluminacji, lecz szramy na twarzy stra€nika pozosta€y zamazane. Jessika sprawdzi€a pas ,swojego fotelaodkrywaj€c, €e jest obluzowany. Lew€ r€k€ wymaca€a chropowato€€ na pasie, zrozumia€a, €e zosta€ on prawie przeci€ty, €e trza€nie przy nag€ym "szarpni€ciu. Czy€by kto€ by€ wtym ornitopterze i przygotowa€ go dla nas? - zdziwi€a si€. - Kto? Powoli wypl€ta€a swoje sp€tane stopy spod n€g Paula. - A€ wstyd zmarnowa€ tak€ €adn€ kobit€ - odezwa€ si€ Szrama. - Mia€e€ ju€ jakie€ szlachetnie urodzone? Odwr€ci€ si€, by widzie€ pilota. - Nie wszystkie Bene Gesserit s€ szlachetnie urodzone - powiedzia€ pilot. - Ale wszystkie wygl€daj€ jak damy. Widzi mnie dosy€ wyra€Xnie - #pomy€la€a Jessika. Podci€gn€€azwi€zane nogi na fotel i #zwin€€a si€ w kusz€cy k€€bek nie spuszczaj€c Szramy z oka.- Ta tutaj jest naprawd€ €adna - powiedzia€ Kinet. - Obliza€ wargi. - Jasne, €e to wstyd. - Spojrza€ na Czigo. - Czy ty my€lisz o tym, co ja my€l€, €e ty my€lisz? - zapyta€ pilot. - Kto si€ dowie? - rzek€ !stra€nik. - Potem... - Wzruszy€ramionami. - Ja po prostu nie !pod€apa€em nigdy ja€nie pani. #Mo€e nie b€d€ ju€ mia€ drugiejtakiej okazji. - Spr€buj tylko tkn€€ moj€ matk€... - zazgrzyta€ z€bami Paul i utkwi€ w Szramie nienawistne spojrzenie. #- Hej! - pilot roze€mia€ si€. - "Szczeni€ da€o g€os. Ale jeszczenie ma k€€w. Jessika za€ pomy€la€a: Paul przesadza z wysoko€ci€ g€osu."Ale mo€e si€ uda. Lecieli dalej !w milczeniu. Nieszcz€€ni durnie- my€la€a przypatruj€c si€ swym stra€nikom i wspominaj€c s€owa barona. Zostan€ wymordowani, jak tylko zamelduj€ o wykonaniu swego zadania. Baron nie €yczy sobie €adnych €wiadk€w. Ornitopter przechyli€ si€ w wira€u nad po€udniow€ kraw€dzi€ Muru Zaporowego i Jessika ujrza€a pod nimi przestrze€ piasku i ksi€€ycowych cieni. - Starczy tego latania - powiedzia€ pilot. - Zdrajca m€wi€, by wyrzuci€ ich na piasek byle gdzie pod Murem Zaporowym. Zni€y€ statek ku wydmom w d€ugim, stromym nurkowaniu, wyr€wna€ ci€€ko nad powierzchni€ pustyni. Jessika zauwa€y€a, €e Paul rozpoczyna rytmiczne oddychanie - €wiczenie uspokajaj€ce. Zamkn€€ oczy, nast€pnie otworzy€. Jessika wpatrywa€a si€ we€ nie mog€c przyj€€ mu z pomoc€. Jeszcze !nie posiad€ G€osu - my€la€a. Je€eli zawiedzie... Ornitopter dotkn€€ piasku w lekkim przechyle i Jessika, spogl€daj€c za siebie na p€€noc ponad Mur Zaporowy, dostrzeg€a tam wysoko cie€ skrzyde€ trzymaj€cych si€ poza zasi€giem wzroku. Kto€ leci za nami - pomy€la€a. - Kto? I zaraz przysz€o jej do !g€owy: Ci, kt€rym baron kaza€ obserwowa€ tych dw€ch. A obserwatorzy te€ b€d€ mieli obserwator€w. Czigo wy€€czy€ rotory skrzyde€. Opad€a ich cisza. "Jessika odwr€ci€a g€ow€. Przezokno za Szram€ widzia€a mglist€ po€wiat€ wschodz€cego ksi€€yca i wy€aniaj€cy si€ z pustyni oszroniony wieniec ska€. Wyostrzone piaskiem granie rysowa€y jego €ciany. Paul odchrz€kn€€. - No jak, Kinet? - powiedzia€ pilot. - Bo ja wiem, Czigo. Czigo odwr€ci€ si€. - Aaach, popatrz. - Si€gn€€ r€k€ do sp€dnicy Jessiki. - Usu€ jej knebel - zakomenderowa€ Paul. Jessika czu€a, jak te s€owa tocz€ si€ w powietrzu. Barwa iton bez zarzutu - rozkazuj€cy, twardy. G€os #m€g€by by€ nieco ni€szy, ale i tak mie€ci€ si€ w spektrum "tego cz€owieka. Czigo si€gn€€ do ta€my na ustach Jessiki i rozsup€a€ w€ze€ knebla. - Przesta€! - rozkaza€ Kinet. - Och, zamknij dzi€b - powiedzia€ Czigo. - R€ce ma !zwi€zane. Rozpl€ta€ w€ze€ i ta€ma odpad€a. Oczy mu si€ !za€wieci€y, kiedy wlepi€ je w %Jessik€. Kinet po€o€y€ d€o€ na ramieniu pilota. - S€uchaj no, Czigo, nie ma potrzeby... Jessika wykr€ci€a szyj€, "wyplu€a knebel. Nastroi€a g€os na niskie, intymne tony. - Panowie! Nie ma potrzeby bi€ si€ o mnie. Jednocze€nie poruszy€a swoimi"kr€g€o€ciami na u€ytek Kineta.Widz€c, jak obaj sztywniej€, pozna€a, €e w tym momencie ju€ s€ przekonani o konieczno€ci walki. To "wystarczy€o, by ich sk€€ci€. W$my€lach ju€ si€ o ni€ b i 1 i . Twarz trzyma€a wysoko, w €unie od instrument€w dla pewno€ci, €e Kinet odczyta z jej warg to, co m€wi. - Nie k€€€cie si€. Odsun€li si€ jeden od drugiego, popatruj€c po sobie ukradkiem. - Czy w og€le warto walczy€ okobiet€? - spyta€a. Przez wypowiedzenie tych s€€w, przez sam€ swoj€ obecno€€ zrobi€a si€ po stokro€ warta ich walki. Paul zacisn€€ usta zmuszaj€c si€ do zachowania milczenia. Wykorzysta€ swoj€ jedyn€ szans€ skutecznego u€ycia G€osu. Teraz wszystko !zale€a€o od jego matki, kt€rejdo€wiadczenie dalece przerasta€o jego w€asne. - Taak - rzek€ Szrama. - Nie ma potrzeby walczy€ o... D€o€ jego €mign€€a do szyi pilota. Napotka€a odprysk metalu, kt€ry uderzy€ go w rami€ i przed€u€aj€c swoj€ #drog€ trzasn€€ Kineta w pier€. Szrama j€kn€€, osun€€ si€ plecami na drzwi. %- My€la€, €e trafi€ na jakiego€ frajera, kt€ry nie zna tej sztuczki - powiedzia€ Czigo. #Cofn€€ r€k€ ujawniaj€c n€€. Ostrze po€yskiwa€o w odblasku ksi€€yca. - Teraz co do szczeniaka. - powiedzia€ i nachyli€ si€ do Paula. - Nie ma potrzeby - wyszepta€a Jessika. Czigo znieruchomia€, niezdecydowany. - Nie zale€y; ci na mojej wsp€€pracy? - zapyta€a !Jessika. - Daj ch€opcu szans€. Jej wargi wywin€€y si€ w szyderczym u€miechu. !- B€dzie mia€ mizern€ szans€ tam w tym piachu. Daj mu j€, a... - U€miechn€€a si€. - !Przekonasz si€, €e ci€ dobrze wynagrodz€. Czigo rozejrza€ si€ na boki, ponownie zatrzyma€ spojrzenie na Jessice. !- S€ysza€em, co mo€e spotka€ faceta w tej pustyni - powiedzia€. - N€€ to mo€e €aska dla ch€opca. - Czy rzeczywi€cie prosz€ o tak wiele - upiera€a si€ Jessika. - Pr€bujesz mnie wykiwa€ - wymamrota€ Czigo. !- Nie chc€ patrze€ na €mier€ swego syna - powiedzia€a Jessika. - Czy to nazywasz kiwaniem? Czigo cofn€€ si€, €okciem zwolni€ zatrzask drzwi. !Pochwyci€ Paula, przeci€gn€€ go przez fotel i do po€owy wywiesi€ za drzwi, trzymaj€c n€€ w pogotowiu. - Co zrobisz, jak ci przetn€ sznurki, szczeniaku? - Odejdzie st€d natychmiast w stron€ tamtych ska€ - rzek€a Jessika. - Tak b€dzie, co, szczeniaku? - spyta€ Czigo. G€os Paula by€ odpowiednio burkliwy. - Tak. N€€ opad€, przecinaj€c mu wi€zy na nogach. Paul wyczu€ !na plecach r€k€, kt€ra mia€a !go zepchn€€ w d€€ na piasek, uda€, €e zatoczy€ si€ na futryn€ drzwi, szukaj€c oparcia obr€ci€ si€, jakby €apa€ r€wnowag€, i wzi€€ zamach praw€ nog€. Du€y palec stopy zosta€ wymierzonyz precyzj€ przysparzaj€c€ chluby wieloletniemu szkoleniu Paula, jak gdyby ca€y efekt tego szkolenia przypad€ na tenmoment. Jakby wszystkie "mi€€nie cia€a bra€y udzia€ w tym wysi€ku. Palec uderzy€ w !mi€kk€ cz€€€ brzucha Czigo, tu€ pod mostkiem, z &przera€Xliw€ si€€ przebi€ si€ ku g€rze ponad w€trob€ i przez przepon€, mia€d€€c praw€ komor€ serca m€€czyzny. "Stra€nik wrzasn€€ bulgotliwie i zwali€ si€ plecami na fotele. Nie mog€c u€y€ r€k Paul nie powstrzyma€ swego upadku napiasek - wyl€dowa€ przewrotk€, kt€ra zamortyzowa€a si€€ uderzenia i postawi€a go na nogi. Zanurkowa€ z powrotem do kabiny, odnalaz€ n€€ i przytrzyma€ go w z€bach. dop€ki matka nie przepi€owa€a swoich wi€z€w. Wtedy wzi€€a od niego ostrze i uwolni€a mu r€ce. - Ja bym go za€atwi€a - powiedzia€a. - Musia€by przeci€€ moje p€ta. To by€o lekkomy€lne ryzyko. - Dostrzeg€em sposobno€€ i skorzysta€em z niej - rzek€. Pos€ysza€a twardy ton w jego opanowanym g€osie. - Na suficie kabiny nagryzmolony jest znak rodu Yuego - powiedzia€a. %Spojrza€ w g€r€ i przyjrza€ si€ zawijasom. - Wysi€d€Xmy i zbadajmy ten statek - powiedzia€a. - Pod siedzeniem pilota jest jaki€ tob€€. Wyczu€am go, jak wsiadali€my. - Bomba? - W€tpi€. Tutaj jest co€ dziwnego. Paul zeskoczy€ na piasek, Jessika za nim. Kiedy si€ $odwr€ci€a i si€gn€€a pod fotel po tajemniczy pakunek, widzia€a stopy Czego przy swojej twarzy poczu€a wilgo€ !na tobo€ku i zrozumia€a, €e tokrew pilota. Co za marnotrawstwo - pomy€la€a i u€wiadomi€a sobie, €e to arraka€ski spos€b my€lenia. Paul rozejrza€ si€ woko€o, "dostrzeg€ skaln€ skarp€, kt€rawyrasta€a z pustyni, jak wyrasta pla€a z morza, a ponad ni€ powyrzynani "wiatrem palisady. Odwr€ci€ si€,gdy matka d€Xwign€€a pakunek z ornitoptera, i ujrza€, €e spogl€da ponad wydmami w stron€ Muru Zaporowego. Kieruj€c tam wzrok, by !zobaczy€, co przyci€gn€€o jej uwag€, spostrzeg€ pikuj€cy nanich inny ornitopter i zda€ sobie spraw€, €e nie b€d€ mieli czasu na uprz€tni€cie zw€ok i ucieczk€. - Uciekaj, Paul! - krzykn€€a Jessika. - Harkonnenowie! …џ†††††††††† † † † † ††††††††††††††††††† †!†"†#†$†%†&†'†(†)†*†+†,†-†.†/†0†1†2†3†4†5†6†7†8†9†:†;†<†=†>†?†@†A†B†C†D†E†F†G†H†I†J†K†L†M†N Arrakis naucza filozofii no€a -odr€bujemy to, co niekompletne i m€wimy: "Teraz jest kompletne, poniewa€ tutaj si€ ko€czy". z "My€li zebranych Muad'Diba" w opracowaniu ksi€€niczki Irulan M€€czyzna w harkonne€skim mundurze zatrzyma€ si€ raptownie u wylotu korytarza, zmierzy€ spojrzeniem Yuego, obejmuj€c tym samym rautem !oka cia€o Mapes, rozci€gni€t€!posta€ ksi€cia i stoj€cego nadnimi doktora. M€€czyzna trzyma€ rusznic€ laserow€ w prawej d€oni. Bi€o od tego cz€owieka pierwotne okrucie€stwo, brutalno€€ i drapie€no€€, kt€re przejmowa€y Yuego dreszczem. Sardaukar - pomy€la€. Baszar, s€dz€c po wygl€dzie. Pewnie jeden z imperatorskich wys€annik€w, przyby€y, €eby mie€ na oku nabieg wypadk€w. €Zaden mundur ich nie ukryje. - Jeste€ Yueh - powiedzia€ m€€czyzna. Popatrzy€ z namys€em na obr€cz Akademii Suk we w€osach doktora, potem na romb tatua€u, wreszcie spojrza€ mu prosto w oczy. - Jestem Yueh - powiedzia€ doktor. !- Mo€esz si€ odpr€€y€, Yueh - rzek€ m€€czyzna. - Przybyli€my, jak tylko spu€ci€e€ os€ony domu. Panujemy nad sytuacj€. Czy to jest ksi€€€? - To jest ksi€€€. - Martwy. - Tylko nieprzytomny. Radz€ cigo zwi€za€. - Ty za€atwi€e€ tych !pozosta€ych. - Obejrza€ si€ w !g€€b korytarza, gdzie le€a€o cia€o Mapcs. - Tym wi€ksza szkoda - zamrucza€ Yueh. - Skoda! - powiedzia€ drwi€co %sardaukar. Zbli€y€ si€ i spojrza€z g€ry na Leto. - Wi€c to jest €w wielki Czerwony Ksi€€€. Gdybym przedtem mia€ w€tpliwo€ci kim jest ten !cz€owiek, ju€ bym ich nic mia€- pomy€la€ Yueh. - Tylko Imperator nazywa Atryd€w czerwonymi ksi€€€tami. Sardaukar si€gn€€ w d€€, odci€€ god€o czerwonego jastrz€bia od munduru Leto. - Ma€a pami€tka - powiedzia€. - Gdzie jest ksi€€€cy sygnet - Nic ma go na palcu - odpar€ Yueh. - To widz€! - warkn€€ sardaukar. Yueh zdr€twia€, prze€kn€€ "€lin€. Je€eli mnie przydusz€, je€eli €ci€gn€ prawdom€wczyni€, to "dowiedz€ si€ o pier€cieniu i o przygotowanym ornitopterze i wszystko przepadnie. - Czasami ksi€€€ wysy€a€ go€ca z pier€cieniem na znak, €e rozkaz pochodzi bezpo€rednio od niego - powiedzia€ Yueh. !- Diablo zaufani musieli by€ ci go€cy - mrukn€€ sardaukar. !- Nie zwi€€esz go: - odwa€y€ si€ zapyta€ Yueh. - Jak d€ugo b€dzie nieprzytomny - Ze dwie godziny. Nie odmierzy€em tak dok€adnie jego dawki, jak dla kobiety i ch€opca. Sardaukar tr€ci€ ksi€cia ko€cem stopy. - Czego tu si€ ba€, nawet gdyby toto by€o przytomne. Kiedy obudz€ si€ kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПИ€Ш c>ЙH ?s>К‡ c€’>ЛЕ cѕ>МЬ#š cX?Нf.“ cЛ?Ољ8Œ:@ ch€opiec - Za jakie€ dziesi€€ minut. - Tak szybko - Powiedziano mi, €e zaraz przyb€dzie baron ze swoimi lud€Xmi. - I przyb€dzie. Czekaj na zewn€trz, Yueh. - Rzuci€ mu twarde spojrzenie. - Ju€! !Yueh zerkn€€ na Leto. - Co z...- Zostanie dostarczony baronowi w ca€o€ci i sp€tany jak jagni€ na ro€nie. Ponowniesardaukar popatrzy€ na romb wytatuowany na czole Yuego. - Wiedz€ o tobie; nic ci si€ nie powinno sta€ w korytarzach. Nie mamy wi€cej czasu na pogaduszki, zdrajco. S€ysz€, €e pozostali nadchodz€. Zdrajco - pomy€la€Yueh. Spu€ci€ oczy i przecisn€€ si€ obok sardaukara, maj€c przedsmak tego, jak zapami€ta go historia: "Yueh zdrajca". W drodze do g€€wnego wyj€ciamija€ coraz wi€cej cia€ i zerka€ na nie z przera€eniem, €e kt€re€ z nich oka€e si€ Paulem lub Jessik€. Wszyscy byli z gwardii pa€acowej lub nosili mundury Harkonncn€w. Nadbieg€y zaalarmowane stra€e Harkonnen€w, kiedy z frontowych drzwi wyszed€ w rozja€nion€ p€omieniami noc. Aby o€wietli€ budynek, podpalono przydro€ne palmy. Czarny dym z u€ytych do podpa€ki materia€€w zapalnychbi€ do g€ry przez pomara€czowe j€zyki ognia. - To zdrajca - powiedzia€ kto€. - Baron b€dzie chcia€ ci€ niebawem widzie€ - powiedzia€ inny. Musz€ dosta€ si€ do ornitoptera - my€la€ Yueh. - #Musz€ w€o€y€ ksi€€€cy sygnettam, gdzie Paul go odnajdzie. "- I przeszy€ go strach. - Je€li Idaho mnie podejrzewa albo !straci cierpliwo€€ - o ile nie czeka i nie uda si€ dok€adnie tam, gdzie mu kaza€em - "Jessika i Paul nie uratuj€ si€ zpogromu. Zostan€ pozbawiony najmniejszego cho€by pocieszenia za sw€j czyn. Harkonne€ski wartownik pu€ci€ jego rami€. - Zaczekaj tam na uboczu - powiedzia€. Nagle Yueh zobaczy€, €e go odtr€cono w tym miejscu zniszczenia, €e mu niczego nie oszcz€dzono, nie okazano "odrobiny lito€ci. Idaho nie mo€e zawie€€! - Hej, ty, nie pl€cz si€ pod nogami! - wpadaj€c na niego warkn€€ inny stra€nik. Wykorzysta€ to mnie umieli, a nie umiej€ si€ zdoby€ na to, "€eby mnie €cierpie€ pomy€la€ Yueh. Wyprostowa€ si€, gdy odepchni€to go na bok, odzyska€ nieco swej godno€ci. - Czekaj na barona! - warkn€€oficer gwardii. !Yueh kiwn€€ g€ow€, przeszed€ze €wiadom€ nonszalancj€ wzd€u€ frontu budynku, "skr€ci€ za r€g w cie€, z dala od widoku p€on€cych palm. Szybko, ka€dym krokiem zdradzaj€c podniecenie, dotar€ na tylny dziedziniec pod oran€eri€, gdzie czeka€ ornitopter podstawiony, by zabra€ Paula i jego matk€. Wartownik sta€ w otwartych drzwiach z ty€u domu, patrz€c"na o€wietlony hall i t€ocz€cychsi€ tam ludzi, kt€rzy przeszukiwali pok€j za pokojem. Jak€e byli pewni siebie! Trzymaj€c si€ cienia Yueh obszed€ doko€a ornitopter i uchyli€ drzwi w zas€oni€tej przed wartownikiem burcie. Pod przednim siedzeniem wymaca€ ukryty tam przez "siebie fremsak, podni€s€ klap€ i wsun€€ do €rodka d€o€ z !ksi€€€cym sygnetem. Natkn€€ si€ na szeleszcz€cy papier przyprawowy swojego listu, !wcisn€€ pier€cie€ w kartk€. #Wyj€€ r€k€ i zapi€€ fremsak. Zamkn€€ delikatnie drzwi ornitoptera; t€ sam€ drog€ przedosta€ si€ do naro€nika pa€acu i skr€ci€ za r€g pod p€on€ce drzewa. Po raz drugi wy€oni€ si€ w €wietle buchaj€cych p€omieniami palm."Otuli€ si€ p€aszczem, zatopi€ spojrzenie w p€omieniach. Niebawem b€d€ wiedzia€. Niebawem stan€ przed baronem i b€d€ wiedzia€. A baron...baron napotka niewielki z€b. †O†P†Q†R†S†T†U†V†W†X†Y†Z†[†\†]†^†_†`†a†b†c†d†e†f†g†h†i†j†k†l†m†n†o†p†q†r†s†t†u†v†w†x†y†z†{†|†}†~††€††‚†ƒ†„†…†††‡†ˆ†‰†Š†‹†Œ††Ž†††‘†’†“†”†•†–†—†˜†™†š†›†œ††ž#Legenda g€osi, €e kiedy ksi€€€Leto Atryda umiera€, meteor przeci€€ niebosk€on ponad jego rodowym pa€acem na Kaladanie. !Ksi€€niczka Irulan: "Wst€p do historii dzieci€stwa Muad'Diba"Baron Vladimir Harkonnen sta€ przed bulajem zacumowanej lichtugi, w kt€rej za€o€y€ stanowisko dowodzenia. Przez bulaj widzia€ roz€wietlon€ p€omieniami noc nad Arrakin. Uwag€ skupi€ na odleg€ym Murze Zaporowym, gdzie jego tajna bro€ dokonywa€a swego dzie€a. Artyleria tufowa. Armaty nadgryza€y groty, do kt€rych wycofali si€ wojownicy ksi€cia, by w nich !broni€ si€ do ostatka. Powolny rytm uk€sze€ pomara€czowej €uny, kaskady kamienia i py€u w kr€tkich iluminacjach grzeba€y ludzi ksi€cia osaczonych jak zwierz€ta w norach, skazuj€c ich na €mier€ g€odow€. Baron wyczuwa€ odleg€e t€pni€cia - dudnienie dochodz€ce do€ za po€rednictwem metalu statku: +€up...€up. I zn€w: €€€up...€€€up! Komu przysz€oby do g€owy wskrzesza€ artyleri€ w epoce tarcz? Ta my€l by€a chichotemjego duszy. - Mo€na by€o "przewidzie€, €e ludzie ksi€cia zwiej€ do tych grot. Za€ Imperator doceni spryt, z jakim ocali€em przed stratami nasz€ wsp€ln€ armi€. Poprawi€ jeden z male€kich dryf€w chroni€cych jego oty€ecia€o przed wp€ywem si€y !ci€€enia. U€miech zmarszczy€ mu usta, napi€€ fa€dy podbr€dka. - €Zal marnowa€ takich wojownik€w jak #€o€nierze ksi€cia - pomy€la€. U€miechn€€ si€ szerzej pod swoim adresem. - €Zal powinien "by€ okrutny! - Pokiwa€ g€ow€. Niepowodzenie jest kosztowne z definicji. Przed cz€owiekiem,kt€ry potrafi podejmowa€ w€a€ciwe decyzje, ca€y wszech€wiat stoi otworem. Niepewne kr€liki nale€a€o wykurzy€ do nor, zmusi€ do ucieczki. Jak€e by inaczej nimirz€dzi€ i je hodowa€? Wyobrazi€ sobie swoich €o€nierzy jako pszczo€y %zaganiaj€ce kr€liki. I pomy€la€: Dzie€ s€odko nuci, kiedy masz #do€€ pszcz€€, kt€re na ciebie pracuj€. Za jego plecami otworzy€y si€ drzwi. Baron przyjrza€ si€ bacznie odbiciu w czarnym od nocy bulaju, nie odwracaj€c #g€owy. Do pokoju w€lizn€€ si€ Piter de Vries, kt€remu po pi€tach depta€ Umman Kudu, kapitan stra€y przybocznej barona. Tu€ za drzwiami zrobi€si€ ruch - t€pawe oblicza cz€onk€w jego gwardii !wyra€a€y przezorn€ boja€X€ w obecno€ci barona. Baron odwr€ci€ si€. Piter przy€o€y€ palec do pukla !w€os€w w €artobliwym salucie. - Dobre wie€ci, m€j panie. Sardaukarzy dostarczyli ksi€cia. - To oczywiste, €e dostarczyli- zahucza€ baron. Przyjrza€ si€ mrocznej masce nikczemno€ci na "zniewie€cia€ej twarzy Pitera. I jego oczom: tym cienistym szparkom najb€€kitniejszego $b€€kitu w b€€kicie. Musz€ si€ !go wkr€tce pozby€ - pomy€la€ baron. Osi€gn€€ ju€ niemal punkt krytyczny swego €ycia: w€a€ciwie przesta€ by€ !u€yteczny, a sta€ si€ gro€Xny dla mojej osoby. Najpierw musi jednak€e zas€u€y€ sobie na, nienawi€€ ludno€ci Arrakis. Wtedy powitaj€ tu mego kochanego Feyda-Rauth€ jak zbawiciela. Baron przeni€s€ spojrzenie na kapitana stra€y, Ummana Kudu- na €uchwy jak imad€o i podbr€dek jak szpic buta - kapitanowi mo€na by€o ufa€, poniewa€ znane by€y jego na€ogi. - Najpierw gdzie jest zdrajca,kt€ry wyda€ mi ksi€cia? - zapyta€ baron. - Musz€ da€ zdrajcy nagrod€. #Piter okr€ci€ si€ jak baletnica,skin€€ komu€ za drzwiami. Mign€€o tam przez moment co€czarnego i wkroczy€ Yueh. Zbli€a€ si€ sztywno, jak marionetka. W€sy mu obwis€y po obu stronach rubinowych warg. Jedynie postarza€e oczy wydawa€y si€ €ywe. Zrobiwszy trzy kroki Yueh zatrzyma€ si€ pos€usznie na !skinienie Pitera i nie ruszaj€c !si€ z miejsca spogl€da€ przez pust€ przestrze€ na barona. - Aaach, doktor Yueh. - M€j pan Harkonnen. - S€ysz€, €e wyda€e€ nam ksi€cia. - Moja cz€€€ umowy, m€j panie. Baron popatrzy€ na Pitera. Piter kiwn€€ g€owi: Baron z powrotem zwr€ci€ oczy na Yuego. - Litera umowy, co? A ja... - !Wyplu€ z siebie s€owa: - ...Co ja mia€em zrobi€ w zamian? - Pami€tacie bardzo dobrze, m€j panie Harkonnen. I Yueh znalaz€ czas do namys€u, s€ysz€c ju€ og€uszaj€c€ cisz€ zatrzymanych w swoim umy€le zegar€w. Dostrzega€ ledwo uchwytne znaki w zachowaniubarona. Wanna w rzeczywisto€ci nie €y€a - odesz€a tam, gdzie jej nie dosi€gn€. Inaczej bowiem nadaltrzymaliby w gar€ci s€abego doktora. Zachowanie barona "zdradza€o, €e tak nie jest, €e to si€ sko€czy€o. - Pami€tam? - zapyta€ baron. - Obieca€e€ wybawi€ moj€ Wann€ od katuszy. Baron pokiwa€ g€ow€. - Ach, tak. Teraz sobie przypominam. Obieca€em. Taka by€a moja obietnica. W ten spos€b prze€amali€my warunkowanie imperialne. Nie mog€e€ znie€€ widoku swojej czarownicy Bene Gesserit wij€cej si€ we wzmacniaczachb€lu Pitera. C€€, baron Vladimir Harkonnen zawsze dotrzymuje obietnic. "Powiedzia€em ci, €e uwolni€ j€od m€czarni i pozwol€ ci do !niej i€€. Wi€c niech tak si€ stanie. R€k€ skin€€ Piterowi. !B€€kitne oczy Pitera przybra€yszklisty wyraz. Jego b€yskawiczny ruch mia€ w sobie koci€ p€ynno€€. N€€ "b€ysn€€ w d€oni niczym pazur, zatapiaj€c si€ w plecach Yuego. Stary cz€owiek zesztywnia€, ani przez moment nie spuszczaj€c wzroku z barona. "- Wi€c id€X do niej! - wyplu€ z siebie baron. Yueh sta€ s€aniaj€c si€ na nogach. Jego wargi porusza€y si€ ze starann€ precyzj€, a g€os rozbrzmiewa€ w osobliwie odmierzanej kadencji. - My€lisz... €e... mnie... &zni...szczy€e€. My€lisz... €e ... nie...wie...dzia€em...co... !kupi€em...za...moj€... Wann€. "Upad€. Nie zgi€€ si€, ani nie zwiotcza€. Jakby run€€o drzewo. "- Wi€c id€X do niej - powt€rzy€baron. Lecz jego s€owa sprawia€y wra€enie s€abego echa. Yueh nape€ni€ go z€ym przeczuciem. Podni€s€ wzrok na Pitera, przygl€daj€c si€, jak wyciera ostrze w kawa€ek szmaty, obserwuj€c wyraz rozmarzenia i satysfakcji w b€€kitnych oczach. - A wi€c to tak on zabija w€asnymi r€kami - pomy€la€ baron. - Warto wiedzie€. - Wyda€ nam ksi€cia? - zapyta€. !- Ale€ oczywi€cie, m€j panie -powiedzia€ Piter. - Wi€c dawajcie go tutaj! Piter spojrza€ na kapitana stra€y, kt€ry pos€usznie !obr€ci€ si€ na pi€cie. Baron popatrzy€ z g€ry na Yuego. Zesposobu, w jaki ten cz€owiek pad€, mo€na by podejrzewa€, €e mia€ twarde drzewo d€bowezamiast ko€ci. - Nigdy nie potrafi€em "prze€ama€ si€ i zaufa€ zdrajcy- rzek€ baron. - Nawet zdrajcy, kt€rego sam stworzy€em. Rzuci€ okiem na przes€oni€ty ca€unem nocy bulaj. Wiedzia€ ju€, €e ta ca€a czarna cisza na zewn€trz nale€y do niego. Usta ostrza€ artyleryjski grot Muru Zaporowego, podziemne #pu€apki by€y odci€te. Zupe€nie niespodziewanie baron nie m€g€ sobie wyobrazi€ nic pi€kniejszego od owej ca€kowitej pustki czerni. Chyba €e by€aby to biel na czerni. Biel srebra na czerni. Biel porcelany. Ale uczucie niepewno€ci nadal go nie opuszcza€o. Co mia€ na my€li ten stary dure€ doktor? Oczywi€cie wiedzia€ zapewne,co go w ko€cu czeka. Ale to jego gadanie o tym rzekomym !zniszczeniu: "My€lisz, €e mnie zniszczy€e€". O co mu chodzi€o? - Ksi€€€ Leto Atryda !przest€pi€ pr€g pokoju. R€ce mia€ sp€tane kajdanami, orl€ twarz pobrudzon€ ziemi€. Jegomundur by€ rozdarty w miejscu, sk€d kto€ oderwa€ insygnia. W talii wisia€y strz€py wi€za€ pasa tarczy, kt€ry usuni€to bez odpinania go od munduru. Oczy ksi€cia mia€y szklisty, ob€€kany wyraz. - No, no, no - powiedzia€ baron. Zawaha€ si€ bior€c g€€boki oddech. Wiedzia€, €e przem€wi€ zbyt g€o€no. Ten moment, z dawna wymarzony, straci€ nieco ze swego smaczku. Niech piek€o poch€onie przekl€tego doktora na ca€€ wieczno€€! - Przypuszczam, €e poczciwego ksi€cia uraczono narkotykiem - powiedzia€ Piter. - W ten spos€b Yueh go$dla nas z€apa€. - Piter zwr€ci€ si€ do ksi€cia. - Czy€ nie jeste€ uraczony narkotykiem, m€j drogi ksi€€€? "G€os dochodzi€ z wielkiej dali. Leto czu€ €a€cuchy, b€l mi€€ni, sp€kane wargi, piek€ce policzki, suchy posmak pragnienia jak szelest piasku w ustach. Ale d€Xwi€ki by€y st€umione otulaj€c€ je "wat€. A przez t€ wat€ widzia€ jedynie mgliste zarysy. - Co z kobiet€ i ch€opcem, Piter? - spyta€ baron. - Jeszcze nie ma wiadomo€ci? Piter przesun€€ j€zykiem po wargach. - Ty co€ wiesz? - burkn€€ baron. - Co !Piter obejrza€ si€ na kapitana stra€y i zn€w spojrza€ na barona. - Ludzi wys€anych do -wykonania tej roboty, m€j #panie...hm...ich...hm...odnalezion o. - No wi€c, melduj€, €e wszystko w porz€dku? - S€ martwi, m€j panie. !- Oczywi€cie, €e s€! Ja chc€ tylko wiedzie€, co... - Byli martwi, kiedy ich znaleziono, m€j panie. Twarz barona posinia€a. - A kobieta i ch€opiec? #- Ani €ladu, m€j panie, ale by€ tam czerw. Zjawi€ si€ w trakcie badania tego miejsca. By€ mo€e jest tak, jak sobie "€yczyli€my...wypadek. Mo€liwe, €e... - Nas nie interesuj€ mo€liwo€ci, Piter. Co z tym brakuj€cym ornitopterem? M€wi to co€ mojemu mentatowi? - Kt€ry€ z ludzi ksi€cia bez w€tpienia nim uciek€, m€j panie, zabi€ naszego pilota i uciek€. - Kt€ry z ludzi ksi€cia? - To by€a czysta, cicha robota, m€j panie. By€ mo€e Hawat albo ten typ Halleck. A mo€e Idaho. Lub kt€rykolwiek znajwy€szych adiutant€w. #- Same mo€liwo€ci... - mrukn€€ baron. !Spojrza€ na s€aniaj€c€ si€, zamroczon€ posta€ ksi€cia. - Panujemy nad sytuacj€, m€jpanie. - Nie, nie panujemy! Gdzie jest ten kretyn planetolog? Gdzie jest ten typ Kynes? - Mamy wiadomo€ci, gdzie go "znale€X€; pos€ano po niego, m€jpanie. - Nie podoba mi si€ spos€b, w jaki pomaga nam s€uga Imperatora - burkn€€ baron. Kokon waty oddziela€ s€owa, "lecz niekt€re z nich zap€on€€yw umy€le Leto. Kobieta i ch€opiec - ani €ladu. Paul z Jessik€ uciekli. I nie znane by€y ci€gle losy Hawata, Hallecka i Idaho. Jeszcze by€a nadzieja. !- Gdzie jest ksi€€€cy sygnet. - spyta€ baron. - Nie ma go napalcu. - Sardaukarzy m€wi€, €e go nie mia€ przy sobie w chwili pojmania - powiedzia€ kapitan stra€y. - Za wcze€nie zabi€e€ doktora"- rzek€ baron. - To by€ b€€d. Powiniene€ mnie ostrzec, Piter.Post€pi€e€ zbyt pochopnie z punktu widzenia dobra naszego przedsi€wzi€cia. - "Nachmurzy€ si€. - Mo€liwo€ci! W umy€le Leto pl€ta€a si€ !sinusoidaln€ fal€ jedna my€l: "Paul i Jessika uciekli! I co€ tamjeszcze by€o w jego pami€ci: Umowa! Prawie j€ sobie przypomina€. Z€b! Pami€ta€ teraz jej cz€€€: kapsu€ka z gazem truj€cym w formie sztucznego z€ba. Z€b ma w ustach. Wystarczy tylko przygry€X€ go mocno. Jeszcze nie! Ten kto€ poleci€ mu zaczeka€, a€ znajdzie si€ blisko barona. Kto mu poleci€? Nie m€g€ sobie przypomnie€. - Jak d€ugo on b€dzie w takimstanie? - zapyta€ baron. - Mo€e jeszcze godzin€, m€j panie. - Mo€e... - mrukn€€ baron. Ponownie odwr€ci€ si€ do czarnego okna. - Jestem g€odny. To jest baron, tamten rozmazany, szary kszta€t - #pomy€la€ Leto. Kszta€t ta€czy€na wszystkie strony, chwiej€c!si€ w takt ko€ysania pokoju. A $pok€j rozszerza€ si€ i kurczy€. Rozja€nia€ si€ i ciemnia€. Otula€ to czerni€, to biel€. Czas sta€ si€ dla ksi€cia sekwencj€ warstw, przez kt€re wyp€ywa€ na powierzchni€. Musz€ czeka€. Tam jest st€€. Leto widzia€ st€€ ca€kiem wyra€Xnie. I opas€ego, t€ustego cz€owieka po drugiej stronie sto€u; przednim resztki posi€ku. Leto poczu€, €e siedzi na krze€le naprzeciwko t€ustego cz€owieka, czu€ €a€cuchy, pasy, kt€re utrzymywa€y jego #mrowi€ce cia€o na krze€le. By€ €wiadom up€ywu czasu, ale jego wymiar mu umkn€€. - Przypuszczam, ze on dochodzi do siebie, baronie. Jedwabisty ten g€os. To by€ Piter. - Widz€ to, Piter. - Dudni€cy bas: baron. Zmys€y Leto odbiera€y otoczenie z coraz wi€ksz€ "ostro€no€ci€. Krzes€o pod nim zrobi€o si€ twarde, wi€zy "mocniej wrzyna€y si€ w cia€o. I widzia€ ju€ wyra€Xnie barona. "€Yledzi€ w€dr€wk€ d€oni tego dz€ si€ kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїППp) cX@Р™ ќ cЛ@С• cAТ !' cAУЧ, cфAФд7œFGBcz€owieka, ich wymuszone ruchy: dotkni€cie brzegu talerza, €y€ki, wodzenie palcem po fa€dzie brody. Leto obserwowa€ poruszaj€c€ si€ d€o€ zafascynowany. "- S€yszysz mnie, ksi€€€ Leto? - rzek€ baron. - Wiem, €e mnie s€yszysz. Chcemy si€ od ciebiedowiedzie€, gdzie znale€X€ twoj€ konkubin€ i dziecko, kt€re z ni€ sp€odzi€e€. Uwagi Leto nie umkn€€ €aden !znak; za€ s€owa nape€ni€y go spokojem. Wi€c to prawda: nie maj€ Paula i Jessiki. - To nie dziecinna zabawa - mrukn€€ baron. - Musisz o tym wiedzie€. Pochyli€ si€ ku Leto, zagl€daj€c mu badawczo w twarz. Bola€o barona, €e nie mo€e tego za€atwi€ prywatnie, tylko mi€dzy nimi dwoma. Dopuszczenie innych do ogl€dania cz€onka rodziny kr€lewskiej w takich opa€ach ustanawia€o niekorzystny precedens. "Leto czu€, €e wracaj€ mu si€y.I pami€€ o sztucznym z€bie stercza€a teraz w jego umy€le !jak strzelista wie€a w p€askim pejza€u. Kapsu€a w kszta€cie nerwu wewn€trz owego z€ba -gaz truj€cy - pami€ta€, kto #w€o€y€ €mierciono€n€ bro€ w jego usta. Yueh. Zamglone narkotykiem wspomnienie bezw€adnego cia€a, wleczonego przy nim w tym pomieszczeniu unosi€o si€ jak opary w pami€ci Leto. Wiedzia€, €e to by€ Yueh. - Czy s€yszysz ten ha€as, "ksi€€€ Leto? - zapyta€ baron. Do Leto dotar€ skrzekliwy d€Xwi€k, gard€owe kwilenie czyjej€ m€ki. - Z€apali€my jednego z twoich ludzi przebranego za Fremena - powiedzia€ baron. - Przejrzeli€my t€ maskarad€ z "dziecinn€ €atwo€ci€: oczy, jak"wiesz. On si€ upiera, €e zosta€wys€any mi€dzy Fremen€w na przeszpiegi. Mieszka€em jaki€ czas na tej planecie, cher cousin. Nie szpieguje si€ tej €achmaniarskiej, pustynnej ha€astry. Powiedz mi, czy kupi€e€ ich pomoc? Czy wys€a€e€ do nich swoj€ kobiet€ i syna? Leto poczu€ ucisk strachu na #piersi. Je€li Yueh wys€a€ ich dopustynnego ludu... to nie zaprzestan€ ich tropi€, a€ znajd€. - No, dalej - powiedzia€ baron.- Nie mamy wiele czasu, a b€l jest pr€dki. Prosz€, nie doprowadzaj do tego, m€j drogi ksi€€€. Baron podni€s€ oczy na Pitera stoj€cego przy ramieniu Leto. - Piter nie ma tutaj swoich wszystkich narz€dzi, ale nie w€tpi€, €e sta€ go na improwizacj€. - Czasami improwizacja jest najlepsza, baronie. Jaki jedwabisty, ujmuj€cy g€os! - Leto s€ysza€ go przy samym uchu. - Mia€e€ plan na wypadek zagro€enia - rzek€ baron. - Dok€d zosta€a wys€ana twoja !kobieta i ch€opiec? - Spojrza€ !na d€o€ Leto. - Zgin€€ tw€j "pier€cie€. Czy ma go ch€opie€?- Baron podni€s€ wzrok spogl€daj€c Leto w oczy. - Nie odpowiadasz - powiedzia€. - Czy chcesz mnie zmusi€ do zrobienia rzeczy, kt€rej nie chc€ zrobi€? Piter zastosuje proste, bezpo€rednie metody. Zgadzam si€, €e one s€ czasami najlepsze, ale nie jest!to najlepsze, €eby€ ty zosta€ im poddany. !- Mo€e gor€cy €€j na grzbiet albo na powieki - powiedzia€ Piter. - Mo€e na inne cz€€ci cia€a. Jest to szczeg€lnie skuteczne, kiedy osobnik nie wie, gdzie €€j kapnie nast€pnym razem. To dobry spos€b i jest co€ pi€knego w deseniu ropno-bia€ych !p€cherzy na go€ej sk€rze, co, baronie - Wy€mienite - powiedzia€ baron, a jego g€os zabrzmia€ szorstko. Jakie wra€liwe palce! - Leto "€ledzi€ t€uste r€ce, klejnoty po€yskuj€ce na niemowl€co pulchnych d€oniach - ich !nieustann€ w€dr€wk€. Odg€osym€czarni dochodz€ce przez drzwi za jego plecami szarpa€ynerwy ksi€cia. Kogo oni !z€apali? - zastanawia€ si€. - Mia€€eby to by€ Idaho? - Wierz mi, cher cousin - rzek€ baron. - Nie chc€, aby do tego dosz€o. - Pomy€l o nerwokurierach €piesz€cych po pomoc, kt€ra nie mo€e nadej€€ powiedzia€ Piter. - W tym jest co€ ze sztuki, pojmujesz. - Jeste€ nadzwyczajnym artyst€ - warkn€€ baron. - A teraz miej troch€ przyzwoito€ci i zamknij si€. Leto nagle przypomnia€ sobie co€, co Gurney Halleck powiedzia€ kiedy€ na widok fotografii barona: "I stan€wszyna piasku pla€y ujrza€em z !morza powstaj€c€ besti€...a najej €bach wypisane blu€Xnierstwo". - Tracimy czas, baronie - powiedzia€ Piter. - By€ mo€e. Baron pokiwa€ g€ow€. - Wiesz, m€j drogi Leto, €e w ko€cu nam powiesz, gdzie oni #s€. Istnieje poziom b€lu, kt€ry jest twoj€ cen€. On ma najprawdopodobniej racj€ - my€la€ Leto. - Gdyby nie z€b...i fakt, €e ja naprawd€ nie wiem, gdzie oni s€... Baron wzi€€ plaster mi€sa, !wcisn€€ k€sek do ust, pogryz€powoli i prze€kn€€. Musimy spr€bowa€ z innej beczki - pomy€la€. - Przyjrzyj si€ tej bezcennej osobie, kt€ra zaprzecza, €e "mo€na j€ kupi€ - powiedzia€. -Przyjrzyj mu si€, Piter. I baron zamy€li€ si€: Tak! Obejrzyj go sobie. tego !m€€czyzn€, kt€ry wierzy, €e nic jest na sprzeda€. Zobacz go, tego wi€€Xnia milion€w cz€stek w€asnego jestestwa, sprzedawanych po trochu z ka€d€ sekund€ jego €ycia! !Postaw go na nogi i potrz€€nij.a w €rodku zagrzechocze. Bo jest pusty! Wyprzedany! Co zar€€nica, jak on umrze Chrapliwe krzyki w dalszym !planie usta€y. Baron zobaczy€, jak Umman Kudu. kapitan stra€y, pojawia si€ w drzwiachpo drugiej stronie pokoju i $kr€ci g€ow€. Jeniec nie udzieli€€€danej informacji. Kolejne niepowodzenie. Czas sko€czy€zabaw€ z tym durnym ksi€ciem, z tym g€upim, mi€kkim idiot€, nie zdaj€cym sobie sprawy, jakie piek€o goreje tu€ przy nim - zaledwiena grubo€€ nerwu od niego. My€l ta uspokoi€a barona, prze€amuj€c jego opory przed wydaniem osoby kr€lewskiego rodu na tortury. Zobaczy€ nagle siebie w roli chirurga dokonuj€cego za pomoc€ no€yczek nieprzeliczonych wiwisekcji - odkrawania g€upcom masek, by wyjrza€o spod nich piek€o. Kr€liki, wszyscy to kr€liki. A jak truchlej€ ze strachu na widok drapie€cy! Leto spogl€da€ przez st€€ dziwi€c si€, dlaczego zwleka. Z€b szybko po€o€y€by kres temu wszystkiemu. Dobre jednak by€o to jego €ycie, !og€lnie wzi€wszy. Zorientowa€ si€, €e wspomina latawiec antenowy, szybuj€cy na sznurku wysoko w per€owo-b€€kitnych niebiosachKaladanu, i Paula €miej€cego si€ rado€nie na ten widok. I przypomnia€ sobie zach€d s€o€ca tutaj na Arrakis - pokolorowane warstwy Muru Zaporowego, zaksamitnia€e w pylistym omgleniu. - Wielka szkoda - zamrucza€ baron. %Odsun€€ si€ od sto€u, uni€s€ z lekka w swych dryfach i znieruchomia€ niezdecydowany, widz€c "zmian€ w ksi€ciu. Zobaczy€, €e wci€ga on g€€boko powietrze, zarys jego szcz€k twardnieje imarszcz€ si€ mi€€nie, gdy ksi€€€ zaciska z€by jak imad€o. Ale si€ mnie boi! - pomy€la€. Pora€ony strachem, €e baron mo€e mu umkn€€. Leto zgryz€ raptownie kapsu€k€ z€ba; poczu€, jak j€ kruszy. Otworzy€ usta, wydmuchn€€ gryz€cy opar, kt€rego powstawanie czu€ na j€zyku. Baron zmala€ mu. widzia€ jego posta€ jakby w oddalaj€cym si€ wylocie tunelu. Us€ysza€ sapni€cie przy swoim uchu - tego o jedwabistym g€osie: - Pitera. Jemu te€ si€ dosta€o! - Piter! Co jest. Dudni€cy g€os hucza€ hen w oddali. Leto poczu€, jak wspomnienia przetaczaj€ si€ przez jego pami€€ starczym mamrotaniem bezz€bnych wied€Xm. Pok€j, st€€, baron, para przera€anych oczu - !b€€kit w b€€kicie - wszystko "zacie€ni€o si€ wok€€ niego w zrujnowanej symetrii. "By€ jaki€ cz€owiek z brod€ jakszpic buta, padaj€cy cz€owiek-zabawka. Cz€owiek-zabawka mia€ z€amany nos, przekrzywiany wlewo zepsuty metronom na zawsze zastyg€y na starcie. "Leto us€ysza€ odg€os t€uczonej porcelany - jak€e daleki - niby!grzmot. Jego €wiadomo€€ by€a jak wiadro; w kt€re wpad€o wszystko: ka€dy krzyk, ka€dy szept, ka€da...cisza. Pozosta€a mu jedna my€l. Widzia€ j€ w bezkszta€tnym €wietle na promieniach czerni: #Dzie€, kt€ry kszta€tuje cia€o, #cia€o, kt€re kszta€tuje dzie€. "My€l porazi€a go sw€ pe€ni€, "kt€rej jak wiedzia€, nigdy ju€ nie zrozumie. Cisza. Baron opiera€ si€ plecami u swoje sekretne drzwi, o swoj€mysi€ dziur€ za sto€em. #Zatrzasn€€ je, by si€ oddzieli€od pokoju pe€nego trup€w. !Jego zmys€y odbiera€y kr€c€ce si€ doko€a stra€e. Czy ja to wci€gn€€em do p€uc. - zadawa€ sobie pytanie. Oboj€tne, co to by€o - czy i !mnie si€ dosta€o. Powraca€ mu #s€uch... i zdolno€€ rozumowania.S€ysza€ wykrzykiwane przez kogo€ rozkazy: maski gazowe...nie otwiera€ drzwi...w€€czy€ dmuchawy. "Inni padli szybko - pomy€la€. - Ja nadal stoj€. Nadal oddycham. Co za piek€o! !Niewiele brakowa€o! M€g€ ju€ teraz analizowa€ sytuacj€. Jego tarcza by€a w€€czona na nisk€ aktywno€€, lecz mimo towystarczaj€c€, by zwolni€ wymian€ cz€steczek przez os€on€. I odsuwa€ si€ od sto€u...tu, oraz sapni€cie pora€onego Pitera, kt€re sprawi€o, €e kapitan stra€y "rzuci€ si€ ku niemu na w€asn€ zgub€. Przypadek i ostrze€eniew postaci westchnienia umieraj€cego cz€owieka - oto co go ocali€o. Baron nie mi €adnej wdzi€czno€ci dla $Pitera. Dure€ sam si€ da€ zabi€.I ten idiota kapitan stra€y! Powiedzia€, €e prze€wietli€ ka€dego przed doprowadzeniem do barona! $Jak to mo€liwe, €eby ksi€€€... Bez €adnego ostrze€enia. Nawet wykrywacz trucizny "nad sto€em... a potem by€o ju€ za p€€Xno. Jak, to si€ sta€o C€€, teraz to ju€ bez znaczenia pomy€la€ baron, coraz pewniejszy siebie. - Nast€pny kapitan stra€y zacznie od znalezienia odpowiedzi na te pytania. Zda€sobie spraw€ z zamieszania w ko€cu korytarza - za zakr€tem, pod drugimi drzwiami do owej celi €mierci. Odepchn€€ si€ od swoich prywatnych drzwi, popatrzy€ po s€ugusach wok€€ siebie. !Stali gapi€c si€ w przestrze€ przed siebie, w milczeniu, w oczekiwaniu na reakcj€ barona. Czy baron b€dzie si€ "gniewa€? U€wiadomi€ sobie, €e od jego ucieczki z tego strasznego pokoju up€yn€€o zaledwie par€ sekund. Niekt€rzy stra€nicy trzymali bro€ wycelowan€ w drzwi. Inni kierowali swoj€ wrogo€€ w stron€ pustego korytarza prowadz€cego do ha€as€w za zakr€tem w prawo. Zza rogu wyszed€ m€€czyzna z mask€ gazow€, dyndaj€c€ mu u szyi na paskach, z oczami bacznie wpatrzonymi w wykrywacze trucizny rozstawione rz€dem #w korytarzu. Mia€ €€€te w€osy,twarz p€ask€, oczy zielone. Wok€€ jego ust o grubych wargach rozchodzi€y si€ promieni€cie g€€bokie zmarszczki. Wygl€da€ jak stworzenie wodne, zupe€nie nie na miejscu w€r€d tych, co chodz€ po ziemi. Baron wpatrywa€ si€ w nadchodz€cego m€€czyzn€, przypominaj€c sobie jego imi€:Nefud. Iakin Nefud. Kapral stra€y. Nefud mia€ na€ogow€ s€abo€€ do semuty, kombinacjinarkotyczno-muzycznej dzia€aj€cej na najg€€bsz€ pod€wiadomo€€. By€a to po€yteczna informacja. M€€czyzna stan€€ przed baronem, zasalutowa€. - Korytarz czysty, m€j panie. Obserwowa€em sytuacj€ z zewn€trz i zorientowa€em si€,€e to musi by€ gaz truj€cy. Wentylatory twego pokoju ci€gn€ powietrze z tych korytarzy. Zerkn€€ do g€ry na wykrywacznad g€ow€ barona. - Ani odrobina tego paskudztwa si€ nie wymkn€€a. Oczy€cili€my ju€ pok€j. Czekam na rozkazy. Baron rozpozna€ g€os m€€czyzny - to on wykrzykiwa€ polecenia. Sprawny jest ten kapral - pomy€la€. - Tamci wszyscy s€ martwi? - zapyta€. - Tak, -m€j panie. C€€, musimy dokona€ poprawek - pomy€la€ baron. - Najpierw - powiedzia€ - pozw€l, €e ci pogratuluj€, Nefud. Jeste€ nowym kapitanem mojej stra€y. I mam nadziej€, €e we€Xmiesz sobie do serca lekcj€, jak€ stanowi los twojego poprzednika. "Baron przygl€da€ si€, jak jego s€owa zapadaj€ w €wiadomo€ci€wie€o promowanego gwardzisty. Nefud wiedzia€, €eju€ nigdy nie zabraknie mu semuty. Sk€oni€ g€ow€. - Pan m€j wie, €e ca€kowicie po€wi€c€ si€ sprawie jego bezpiecze€stwa. - Tak. Ale do rzeczy. !Podejrzewam; €e ksi€€€ mia€ co€ w ustach. Znajdziesz to, sprawdzisz, jak zosta€o u€yte,!kto mu to pom€g€ tam w€o€y€.Podejmiesz wszelkie €rodki... Urwa€ - a tok jego my€li poszed€ w rozsypk€ z powodu awantury, jaka wybuch€a w korytarzu za jego plecami: stra€nicy przy drzwiach windyz ni€szych pok€ad€w fregaty pr€bowali nie przepu€ci€ wysokiego pu€kownika baszara, kt€ry przed chwil€ !si€ z niej wy€oni€. Baron nie wiedzia€, sk€d zna twarz pu€kownika baszara: w€sk€, z ustami jak przeci€cie w sk€rze, z bli€Xniaczymi atramentowymi plamkami w miejscu oczu. - apy przy sobie, bando €cierwojad€w! - rykn€€ m€€czyzna odrzucaj€c od siebie stra€nik€w na boki. Aaach, jaki€ sardaukar - pomy€la€ baron. Pu€kownik baszar pod€€a€ wielkimi krokami w stron€ barona, !kt€rego oczy zw€zi€y si€ pod wp€ywem z€ego przeczucia. Oficerowie sardaukar€w napawali go niepokojem. Wszyscy oni z wygl€du sprawiali wra€enie krewnych &ki€cia...€wi€tej pami€ci ksi€cia.A ich maniery wobec barona! Pu€kownik baszar zatrzyma€ !si€ p€€ kroku przed baronem, zr€kami na biodrach. Za nim w nerwowej niepewno€ci czaili !si€ stra€nicy. Uwagi barona nie uszed€ fakt, €e sardaukar nie odda€ mu honor€w i ze zachowywa€ si€ lekcewa€€co, i jego niepok€j wzr€s€. Na miejscu by€ zaledwie jeden legion sardaukar€w - czyli dziesi€€ brygad jako wsparcie dla harkonne€skich legion€w, !ale baron nie €ywi€ z€udze€. †Ÿw legion m€g€ z powodzeniem napa€€ i pobi€ Harkonnen€w. - Powiedz swoim ludziom, €e maj€ mi nie przeszkadza€ w spotkaniu z tob€ warkn€€ sardaukar. - Moi ludzie dostarczyli ci ksi€cia, nim "zd€€y€em om€wi€ z tob€ jego los. Zrobimy to teraz. - A wi€c? - By€o to ozi€ble wywa€one s€owo i baron poczu€ si€ z niego dumny. - M€j Imperator poleci€ mi "upewni€ si€, €e jego kr€lewskikrewniak umrze przyzwoicie, bez m€czarni - rzek€ pu€kownik baszar. - Takie w€a€nie otrzyma€em rozkazy od w€adz imperialnych"- sk€ama€ baron. - S€dzisz, €ebym si€ do nich nie zastosowa€? - Mam zameldowa€ mojemu Imperatorowi, co widzia€y mojeoczy - rzek€ sardaukar. %- Ksi€€€ ju€ nie €yje - uci€€ baron i odprawi€ natr€ta gestem. Ale pu€kownik baszar nadal tkwi€ przed baronem. Najmniejszym drgnieniem powieki czy mi€€nia nie potwierdzi€, €e przyj€€ odpraw€ do wiadomo€ci. - Jak? - warkn€€. Doprawdy.- pomy€la€ baron - tego ju€ za wiele. - Z w€asnej r€ki, je€li ju€ musisz wiedzie€ - odpar€. - Za€y€ trucizn€. - Obejrz€ cia€o - rzek€ pu€kownik baszar. Baron wzni€s€ oczy do sufitu z!udan€ irytacj€; mia€ gonitw€ my€li. Przekle€stwo! Ten sokolooki sardaukar zobaczy pomieszczenie, zanim cokolwiek zmienimy! - Teraz - warkn€€ sardaukar. -Musz€ to wszystko zobaczy€ na w€asne oczy. Nie da si€ temu zapobiec - zda€ sobie spraw€ baron. Sardaukar zobaczy wszystko. B€dzie wiedzia€, €e ksi€€€ zabi€ Harkonnenowi ludzi...€e sam baron najprawdopodobniej o w€os unikn€€ €mierci. €Ywiadczy€y o tym resztki obiadu na stole i trup ksi€cia naprzeciwko, w€r€d otaczaj€cych go €lad€w zniszczenia. To nieuniknione, nie da si€ temu zapobiec. !- Nie dam si€ zby€ - burkn€€ pu€kownik baszar. !- Nikt ci€ nie pr€buje zby€ - powiedzia€ baron i spojrza€ w obsydianowe oczy sardaukara. - Nie mam nic do ukrycia przed swym Imperatorem. - Skin€€ g€ow€ Nefudowi. - Prosz€ natychmiast pokaza€wszystko pu€kownikowi baszarowi. Wprowad€X go przezdrzwi, za kt€rymi sta€e€, Nefud. "- Prosz€ t€dy, sir - powiedzia€Nefud. Nie€piesznie, wynio€le, sardaukar obszed€ barona, !przepchn€€ si€ przez stra€e. To jest nie do zniesienia - pomy€la€ baron. - Teraz Imperator dowie si€; jak€ !strzeli€em gaf€. Poczyta to za oznak€ s€abo€ci. Dr€cz€ca "by€a €wiadomo€€, €e Imperatori jego sardaukar maj€ podobn€pogard€ dla s€abo€ci. Baron zagryza€ doln€ warg€ !pocieszaj€c si€, €e Imperator tego dz€ si€ kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBХ€Ж9BЦ6> c€ЦBЧt' c)CШ›Ѓ cŒCЩ>&Ь cяCЪ 1‘ cRDЫ›;ц#ЕDnie dowiedzia€ si€ przynajmniej o atrydzkim rajdzie na Giedi Prime i zniszczeniu harkonne€skich zasob€w przyprawy. Do choleryz tym szczwanym ksi€ciem! !Baron €ledzi€ oddalaj€ce si€ plecy aroganckiego sardaukarai kr€pego,. kompetentnego Nefuda. - Musimy dokona€ poprawek - my€la€. Trzeba raz jeszcze ustanowi€ Rabbana !nad t€ przekl€t€ planet€ Bez €adnych hamulc€w. Musz€ przela€ swoj€ w€asn€ harkonne€sk€ krew, by przygotowa€ Arrakis na odpowiednie przyj€cie Fryda-Rauthy. Przekl€ty Piter! "Zachcia€o mu si€ gin€€, zanim z nim sko€czy€em - baron westchn€€. - I musz€ zaraz pos€a€ na Tleielex po nowego mentata. Niew€tpliwie maj€ ju€ dla mnie gotowego. Jaki€ gwardzista zakas€a€ w "pobli€u. Baron zwr€ci€ si€ do tego cz€owieka. - Jestem g€odny. - Tak jest, m€j panie. !- I pragn€ si€ rozerwa€, zanimposprz€tacie ten pok€j i przygotujecie dla mnie wyja€nienie jego sekret€w - zagrzmia€. Gwardzista spu€ci€ oczy. - Jakiej rozrywki m€j pan sobie €yczy? - B€d€ w swoich sypialniach - powiedzia€ baron. - Przyprowad€Xcic mi owego m€odzie€ca, kupionego na Gamoni, tego z pi€knymi oczami. Nic €a€ujcie mu narkotyku. Nic mam ochoty si€z nim szarpa€. - Tak jest, m€j panie. Baron odszed€ do swoich komnat tanecznym krokiem !niesiony dryfami. Tak pomy€la€.- tego z pi€knymi oczami, tego, kt€ry tak bardzo przypomina m€odego Paula Atryd€. † †Ё†Ђ†Ѓ†Є†Ѕ†І†Ї†Ј†Љ†Њ†Ћ†Ќ†­†Ў†Џ†А†Б†В†Г†Д†Е†Ж†З†И†Й†К†Л†М†Н†О†П†Р†С†Т†У†Ф†Х†Ц†Ч†Ш†Щ†Ъ†Ы†Ь†Э†Ю†Я†а†б†в†г†д†е†ж†з†и†й†к†л†м†н†о†п†р†с†т†у†ф†х†ц†ч†ш†щ†ъ†ы†ь†э†ю†яO morza Kaladanu, O ludzie ksi€cia Leto - Wie€a Leto upad€a. leg€a na wieki... z "Pie€ni u Muad'Dibie" zebranych przez ksi€€niczk€ Irulan Paul mia€ wra€enie, €e ca€a jego przesz€o€€, ka€de prze€ycie sprzed tej nocy jestosypuj€cym si€ w klepsydrze piaskiem. Obj€wszy kolana siedzia€ przy matce w ma€ej budce z tkaniny i plastiku - filtrnamiocie, pochodz€cym. podobnie jak i ubiory, kt€re mieli na sobie, z pozostawionej w ornitopterze sakwy. "Paul nie mia€ w€tpliwo€ci, kto j€ tam pod€o€y€, kto wyznaczy€ kurs ornitoptera wioz€cego ich w charakterze je€c€w: Yueh. Zdrajca doktor wys€a€ ich prosto w ramiona Duncana Idaho. Paul wygl€da€ przez przezroczyst€ cz€€€ filtrnamiotu na ksi€€ycowe zjawy ska€ urozmaicaj€ce miejsce, w kt€rym ukry€ ich Idaho. €Zeby chowa€ si€ jak dziecko teraz, kiedy jestem !ksi€ciem - pomy€la€. Odczuwa€"gorycz tej my€li, lecz nic m€g€ odm€wi€ s€uszno€ci temu, co zrobili. !Tej nocy co€ si€ sta€o z jego €wiadomo€ci€ - wszelkie wydarzenia i zjawiska wok€€ siebie widzia€ ze szczeg€ln€ !ostro€ci€. Czu€, z nie jest w stanic powstrzyma€ nap€ywu danych ani ch€odnej precyzji, z jak€ ka€da nowa pozycja wzbogaca€a jego wiedz€, podczas gdy €wiadomo€€ stawa€o si€ o€rodkiem kalkulacji. Do mo€liwo€ci mentata dosz€o co€ jeszcze. Paul cofn€€ si€ my€l€ do momentu bezsilnej #w€ciek€o€ci, gdy z g€€bi nocy spad€ na nich obcy ornitopter pikuj€c nad pustyni€ w€r€d wycia wiatru w skrzyd€ach jakgigantyczny jastrz€b. Wtedy to w €wiadomo€ci Paula zasz€oowo co€. €Ylizgaj€c si€ po piaskowej redlinie ornitopter kierowa€ si€ na uciekaj€ce postacie - matki i jego. Pami€ta€ wo€ spalonej siarki od tarcia p€€z ornitoptera o !piasek. Matka odwr€ci€a si€ - w oczekiwaniu na - wiedzia€ to dobrze - wymierzon€ w nich luf€ rusznicy laserowej w r€kach harkonne€skich €o€dak€w i rozpozna€a Duncana Idaho wychylonego z otwartych drzwi ornitoptera. - Szybko! Znak czerwia z po€udnia! - wo€a€, Ale Paul odwr€ciwszy si€ wiedzia€ od razu, kto pilotuje ornitopter. Nagromadzenie drobnych szczeg€€€w w !sposobie pilota€u i zetkni€cia z ziemi€ - poszlak tak drobnych, €e nawet jego matka ich nic wykry€a - powiedzia€o Paulowi dok€adnie,kto siedzi za sterami. W drugim k€cie filtrnamiotu poruszy€a si€ Jessika. - Mo€e by€ tylko jedno wyt€umaczenie - powiedzia€a. - Harkonnenowie wi€zili €on€ Yuego. On nienawidzi€ Harkonnen€w! Co do tego nie #mog€ si€ myli€. Czyta€e€ jego !list. Ale dlaczego ocali€ nas z pogromu Dopiero teraz widzi te rzeczy, i to kiepsko - pomy€la€ Paul. Wstrz€sn€€o nim to odkrycie. Sam przyj€€ ten fakt mimochodem, kiedy czyta€ list do€€czony do ksi€€€cego sygnetu w sakwie. "Nie pr€bujcie mi wybacza€" - pisa€ Yueh. - "Nie chc€ waszego przebaczenia. Moje brzemi€ jest ju€ dostatecznie ci€€kie. To, co uczyni€em, uczyni€em bez z€ej woli ani nadziei na zrozumienie u innych. To jest m€j w€asny tahaddi al-buhran, moja ostateczna pr€ba. Daj€ wam ksi€€€cy sygnet Atryd€w na znak, €e pisz€ prawd€. Kiedy b€dziecie to czytali, ksi€€e Leto ju€ nie b€dzie €y€. Znajd€Xcie pociech€ w mym zapewnieniu, €e ten kt€rego nienawidzimy nade wszystko, umar€ wraz z nim". Brakowa€o adresu i podpisu, #ale nie mo€na si€ by€o pomyli€ co do tego, czyje s€ te znajome gryzmo€y. Przypominaj€c sobie list, Paul prze€y€ raz jeszcze rozpacz tamtej chwili - uczucie ostre ibolesne, kt€rego doznawa€ jakgdyby poza swoj€ now€ wyostrzon€ €wiadomo€ci€. Przeczyta€, €e jego ojciec nie!€yj€, wiedzia€, €e te s€owa m€wi€ prawd€, lecz odczuwa€ je jedynie jako kolejn€ informacj€, kt€r€ nale€a€o wprowadzi€ do swej pami€ci i w odpowiednim momencie wykorzysta€. !Kocha€em ojca - my€la€ Paul i wiedzia€, €e tak by€o naprawd€. - Powinienem go op€akiwa€. Powinienem co€ czu€. - Ale czu€ tylko jedno: oto wa€ny fakt. Podobny do wszystkich innych fakt€w. Przez ca€y czas jego umys€ gromadzi€ wra€enia zmys€€w, ekstrapoluj€c, kalkuluj€c. Wr€ci€y do Paula s€owa Hallecka: "Nastr€j to co€ potrzebnego do przeja€d€ki nakoniu albo do amor€w. Walczysz, kiedy zachodzi konieczno€€, bez wzgl€du na nastr€j". !Mo€e o to chodzi - pomy€la€. -!Op€acz€ ojca p€€Xniej...kiedy przyjdzie pora. Jednak ch€odnaprecyzja go nic opuszcza€a. Domy€la€ si€, €e ta nowa €wiadomo€€ to dopiero pocz€tek, €e ona wrasta. Wype€ni€o go przeczucie strasznego przeznaczenia. kt€rego dozna€ po raz pierwszy podczas pr€by z Matk€ Wielebn€ Gaius Helen Muhiam. Jego prawa d€o€ - d€o€, zapami€tanego b€lu - mrowi€a i pulsowa€a. Czy na tym w€a€nie polega bycie Kvisatz Haderach? - zachodzi€w g€ow€ Paul. - Przez chwil€ my€la€am, €e Hawat znowu nas zawi€d€ - powiedzia€a Jessika. - My€la€am, €e mo€e Yueh nie by€ doktorem Suk. - By€ wszystkim, czym #my€leli€my, €e jest... i czym€ %wi€cej - rzek€ Paul. I pomy€la€: Dlaczego tak opornie docieraj€!do niej te sprawy. - Je€li Idahonie dotrze do Kynesa, b€dziemy... - On nie jest nasz€ ostatni€ nadziej€ - powiedzia€a. - Nic takiego nie sugerowa€em - odpar€. Us€ysza€a twardo€€ stali w jego g€osie, w€adczy ton i spojrza€a na€ przez szar€ ciemno€€ filtrnamiotu. Sylwetka Paula rysowa€a si€ natle posrebrzonych ksi€€ycem ska€ widocznych za przezroczyst€ €cian€ filtrnamiotu. - Inni ludzie twego ojca ju€ pouciekali - powiedzia€a. - Musimy ich pozbiera€, odszuka€... - B€dziemy polega€ na sobie -!rzek€. - Najpilniejsz€ dla nas spraw€ jest bro€ j€drowa naszego rodu. Musimy j€ zabra€, nim zostanie znaleziona przez Harkonnen€w.- Nie wydaje mi si€, by j€ odnale€Xli w takim ukryciu: - Nie wolno tego zda€ na przypadek. Szanta€ za pomoc€ broni j€drowej rodu, zagro€enie planecie i jej przyprawie. oto co mu chodzi po g€owie - !pomy€la€a. - Ale jedyne, na co mo€e potem liczy€, to ucieczka w anonimowo€€ banicji. S€owa matki wywo€a€y u Paula drugi ci€g my€li - trosk€ ksi€cia o tych wszystkich "ludzi, kt€rych utracili tej nocy.Ludzie to faktyczna si€a !wielkiego rodu - pomy€la€ Paul.I wspomnia€ s€owa Hawata: "Smutne jest rozstanie z lud€Xmi; miejsce to tylko miejsce". - U€ywaj€ sardaukar€v - powiedzia€a Jessika. Musimy zaczeka€, a€ sardaukarzy zostan€ wycofani. - Chc€ nas uwi€zi€ mi€dzy pustyni€ a sardaukarami - powiedzia€ Paul. Zamierzaj€ nie pozostawi€ €adnych atrydzkich niedobitk€w: totalna eksterminacja. Nie licz na to, €e ktokolwiek z naszych ludzi zdo€a uciec. - Nie mog€ ci€gn€€ tego bez ko€ca ryzykuj€c wyj€cie na jaw udzia€u Imperatora. - Nie mog€? - Jacy€ nasi ludzie musz€ uciec. - Musz€? Jessika odwr€ci€a g€ow€, "przera€ona si€€ zawzi€to€ci wg€osie swego syna, kiedy m€wi€ precyzyjnie wa€€c szanse. Wyczuwa€a, €e Paul umys€owo wysforowa€ si€ przed ni€, €e widzi teraz wi€cej pod niekt€rymi wzgl€dami od niej. Sanu !pomog€a szkoli€ inteligencj€, kt€ra. tego dokona€a, a teraz poczu€a strach przed ni€. !Pod€€y€a my€l€ ku utraconemuazylowi u boku ksi€cia i €zy zapiek€y j€ w oczach. Tak to ju€ musi by€, Leto - !pomy€la€a. - Czas mi€o€ci, i czas €ez. - Wspar€a d€o€ na brzuchu skupiaj€c ca€€ "€wiadomo€€ na p€odzie, kt€ry "nosi€a. - Mam atrydzk€ c€rk€, kt€r€ przykazano mi zrodzi€, ale Matka. Wielebna nie mia€a racji: c€rka nie ocali€aby mojego Leto. To dziecko to jedynie pomost €ycia przerzucony ze €rodka €mierci w przysz€o€€. Pocz€€am z instynktu, a nie z pos€usze€stwa. - Spr€buj jeszcze raz nastawi€ odbiornik og€lnej emisji - powiedzia€ Paul. Umys€ pracuje dalej nie zwa€aj€c na to, €e pr€bujemygo powstrzyma€ - pomy€la€a Jessika. Znalaz€a male€ki odbiornik zostawiony im przez Idaho, pstrykn€€a wy€€cznikiem. Na skali aparaturozjarzy€o si€ zielone €wiate€ko. Z g€o€nika dobiega€o blaszane skrzeczenie. €Yciszy€a, przelecia€a przez pasma. Do namiotu wdar€ si€ g€os m€wi€cy w j€zyku bojowym Atrydow: #- ...do ty€u i przegrupowa€ si€ na grani. Fedor melduje, €e w Karthago nikt nie ocala€, a Bank Gildii z€upiono. Karthago - pomy€la€a Jessika. - To by€o gniazdo Harkonnen€w. - To s€ sardaukarzy - powiedzia€ g€os.- Uwaga na sardaukar€w w mundurach Atryd€w. Oni s€... "G€o€nik wype€ni€y wrzaski, po nich zaleg€a cisza. - Spr€buj innego pasma - powiedzia€ Paul. - Zdajesz sobie spraw€, co to znaczy? - spyta€a Jessika. - Spodziewa€em si€ tego. Chc€, by Gildia wini€a nas za zniszczenie jej banku. Maj€c Gildi€ przeciwko sobie jeste€my na Arrakis w potrzasku. Daj inne pasmo. Zwa€y€a jego s€owa: "Spodziewa€em si€ tego". Co si€ z nim sta€o? Jessika z wolna wr€ci€a do aparatu. W miar€ jak przesuwa€a selektor pasm, €apali odg€osy walki, kt€re rozpoznawa€a w zawo€aniach w bojowym j€zyku .Atryd€w: "...wycofa€ si€... spr€bujcie si€ przegrupowa€ w...odci€ci w grocie przy..." Nie mo€na si€ by€o pomyli€ co do zwyci€skiego upojenia pobrzmiewaj€cego w harkonne€skim szwargocie wylewaj€cym si€ z pozosta€ych pasm. Ostre komendy, meldunki z walk. Za ma€o by€o tego Jessice, by mog€a zarejestrowa€ i zrozumie€ ten j€zyk, ale ton by€ oczywisty. Zwyci€stwo Harkonnen€w. Paul potrz€sn€€ sakw€ u swego boku; us€ysza€ bulgot !dw€ch literjon€w wody. Wzi€€ !g€€boki wdech, podni€s€ oczy na skalne bastiony zarysowaneza przezroczyst€ €cian€ namiotu na tle gwiazd. Lew€ d€oni€ namaca€ zwieracz plomby wej€ciowej namiotu. - Wkr€tce b€dzie €wita€ - powiedzia€. - Mo€emy czeka€ !na Idaho przez ca€y dzie€, ale ju€ nie przez nast€pn€ noc. Wpustyni trzeba podr€€owa€ noc€ i odpoczywa€ w cieniu za dnia. Zapami€tana nauka sama !znalaz€a drog€ do €wiadomo€ciJessiki: "Cz€owiek przebywaj€cy w cieniu na pustyni bez filtrfraka potrzebuje pi€€ litr€w wody dziennie do zachowania wagi cia€a". Odczuwaj€c mi€kk€ g€ad€X filtrfraka na ciele my€la€a, jak dalece od tych ubior€w zale€y ich €ycie. - Je€eli st€d odejdziemy, Idaho nas nie znajdzie - powiedzia€a. - S€ sposoby na zmuszenie ka€dego cz€owieka do !m€wienia - rzek€ Paul. Je€eli Idaho nie powr€ci do €witu, !musimy liczy€ si€ z tym, €e go schwytano. Jak d€ugo, my€lisz,m€g€by wytrzyma€? Pytanie nie wymaga€o odpowiedzi, wi€c siedzia€a w "milczeniu. Paul rozpi€€ sakw€, wyci€gn€€ filigranowy mikroleksykon z fiszk€ jarzeniow€ i szk€em powi€kszaj€cym. Na stronicach leksykonu rozjarzy€y si€ zielono-pomara€czowe s€owa: ""literjony, filtrnamiot, kapsu€kienergetyczne, od€€wki, piachochrapy, lorneta, repsak do filtrfraka, barwolwer, nieckograf, filtrwtyki, parakompas, haki stworzyciela, dudniki, fremsak, kolumna ognia..." Ile€ ich trzeba, tych przedmiot€w, €eby prze€y€ w pustyni. Po chwili od€o€y€ Icksykon na pod€og€. - Dok€d tu p€j€€, u licha - zapyta€a Jessika. - Ojciec m€wi€ o pot€dze p u s t y n i - powiedzia€ Paul. - Harkonnenowie nic mog€ bez #niej w€ada€ t€ planet€. Ale oni"t€ planet€ nigdy nic w€adali i w€ada€ nie b€d€. Nawet z dziesi€cioma tysi€cami legion€w sardaukar€w. - Paul, chyba nie masz na my€li... - Mamy w r€ku wszystkie dowody - powiedzia€. - W€a€nie tu w tym namiocie: sam namiot, ta sakwa i jej zawarto€€. Filtrfraki. Wiemy, €e Gildia €€da prohibicyjnej ceny za satelity !meteorologiczne. Wiemy, €e... . - Co maj€ do tego satelity meteorologiczne - spyta€a. - Przecie€ one nic mog€... - Urwa€a. Paul wyczuwa€ nadgorliwo€€ swego umys€u. Kiedy rejestrowa€ jej reakcje obserwuj€c najdrobniejsze szczeg€€y. - W€a€nie to widzisz - powiedzia€. - Satelity obserwuj€ teren pod sob€. W g€€bokiej pustyni s€ rzeczy, kt€ry nie znios€ cz€stych ogl€dzin. - Chcesz powiedzie€, €e !w€ada t€ planet€ sama Gildia! Jak€e by€a ma€o bystra. - Nie!- powiedzia€. - Fremeni! Oni p€ac€ Gildii za ukrycie przed €wiatem, w walucie dost€pnej bez ograniczenia dlaka€dego, kto w€ada pot€g€ pustyni - w przyprawie. To ju€nawet nie jest kolejne przybli€enie rozwi€zania. To zwyk€a arytmetyka. Mo€esz mi wierzy€. - Paul - powiedzia€a Jessika. -jeszcze nie jeste€ mentatem, nie mo€esz wiedzie€ na pewno... - Nigdy nie b€d€ mentatem - !odpar€. - Jestem czym€ innym...wynaturzeniem. - Paul! Jak mo€esz wygadywa€ takie... - Daj mi spok€j! Odwr€ci€ si€ od niej, zatapiaj€c spojrzenie w nocy. Dlaczego nie mog€ p€aka€! - my€la€. - Czu€, €e ka€d€ cz€steczk€ swej istoty €aknie tej ulgi, kt€ra mia€a mu by€ odm€wiona na zawsze. Jessika nigdy nie s€ysza€a takiej rozpaczy w g€osie syna. !Pragn€€a wyci€gn€€ do niego ramiona, obj€€ go, ukoi€, pom€c mu - ale czu€a, €e nic nie mo€e zrobi€. Sam musia€ rozwi€za€ sw€j problem. Wpad€a jej w oko le€€ca mi€dzy nimi na pod€odze namiotu fiszka jarzeniowa leksykonu z fremsaka. Podni€s€szy j€ zerkn€€a na wklejk€ i przeczyta€a: "Przewodnik po przyjaznej pustyni, miejscu €yciem kipi€cym. Tu s€ ajat i burhan €ycia. Miej wiar€, a al-Lat nigdy ci€ nie spali". To brzmi jak Ksi€ga Azhara - pomy€la€a, przypominaj€c sobie swoje studia nad Wielkimi Tajemnicami. - Czy€by na Arrakis bawi€ Manipulator Religii Paul wyj€€ z sakwy parakompas, po czym od€o€y€ go z powrotem. - Zastan€w si€ nad tymi wszystkimi freme€skimi instrumentami o specjalnym przeznaczeniu - powiedzia€. - S€ niedo€cig€e w swej !m€dro€ci. Przyznaj to? Kultura,kt€ra stworzy€a te przedmioty, zdradza g€€bie, jakich nikt nie podejrzewa€. Oci€gaj€c si€, nadal zaniepokojony szorstko€ci€ !jego g€osu, Jessika powr€ci€a do ksi€€ki, studiuj€c ilustracj€ gwiazdozbioru z arraka€skiego nieba: "Muad'Dib: mysz". I zwr€ci€a uwag€, €e ogon tej myszy wskazuje na !p€€noc. Paul wpatrywa€ si€ w mrok namiotu na majacz€ce niewyra€Xnie poruszenia matki, kt€re zdradza€a jarzeniowa fiszka leksykonu. Teraz jest !pora, by spe€ni€ €yczenie ojca!- pomy€la€. - Musz€ przekaza€ego dz€ si€ kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЬpю cиDЭ^ ъ c;EЮH cžEЯ^ Р cFа+/ cdFбM6* SЧF!jej t€ wiadomo€€ teraz, kiedy ma czas na €zy. P€€Xniej €zy b€d€ nam przeszkadza€. - Precyzja tej logiki wstrz€sn€€a nim samym.. - Matko - powiedzia€. - Ta k? Us€ysza€a zmian€ w jego g€osie, poczu€a ch€€d wewn€trzny od samego tonu. Nigdy nie spotka€a si€ z tak zimnym opanowaniem. - M€j ojciec nie €yje. Odszuka€a w sobie i skojarzy€a fakt i faktem i z jeszcze jednym faktem - metoda Bele Gesserit szacowania danych - i wtedy do niej dotar€o: uczucie potwornej straty. Kiwn€€a "g€ow€, niezdolna odezwa€ si€. "- M€j ojciec kiedy€ mi poleci€ - powiedzia€ Paul - przekaza€ ci wiadomo€€ na wypadek, gdyby mu si€ co€ sta€o. Obawia€ si€, €e mog€a€ uwierzy€, €e ci nie ufa€. Tamto bezsensowne podejrzenie - pomy€la€a. - Chcia€, by€ wiedzia€a, €e nigdy ci€ nie podejrzewa€ - rzek€ Paul i wyja€ni€ tamt€ gr€, dodaj€c: - Chcia€, by€ wiedzia€a, €e zawsze ufa€ ci bezgranicznie. €e zawsze kocha€ ci€ i mi€owa€. Powiedzia€, €e pr€dzej by zw€tpi€ w siebie samego, i !€a€owa€ tylko jednej rzeczy - "€e nigdy nie uczyni€ ci€ swoj€ ksi€€n€. !Otar€a €zy sp€ywaj€ce jej po policzkach i pomy€la€a: Co za idiotyczne marnotrawstwo wody! Ale odgad€a, czym jest ta my€l: pr€b€ ucieczki od rozpaczy w gniew. - Leto, m€jLeto - my€la€a. - C€€ za straszne krzywdy wyrz€dzamytym, kt€rych kochamy! Gwa€townym ruchem zgasi€a fiszk€ jarzeniow€ male€kiego leksykonu. Wstrz€sn€€ ni€ szloch. !Paul ws€uchiwa€ si€ w rozpacz matki i czu€ w sobie pustk€. Nie ma we mnie rozpaczy - pomy€la€. - Dlaczego? Dlaczego? Odczuwa€ niemo€no€€ oddania si€ rozpaczy jako straszn€ u€omno€€. "Czas brania i czas tracenia" -powtarza€a sobie W duchu "Jessika cytuj€c za Bibli€ P. K. "Czas posiadania i czas odrzucania; czas na mi€o€€ i czas na nienawi€€; czas wojnyi czas pokoju". My€l Paula poszybowa€a naprz€d ze sw€ lodowat€ precyzj€. Paul dojrza€ przed nimi aleje wiod€ce przez t€ wrog€ planet€. Nawet bez zaworu bezpiecze€stwa w formie snu zogniskowa€ swoj€ prorocz€ €wiadomo€€, traktuj€c to jako rachunek najprawdopodobniejszych wariant€w przysz€o€ci, ale z dodatkow€ otoczk€ tajemnicyjakby zanurza€ si€ my€l€ w jak€€ bezczasow€ stref€ i do€wiadcza€ pr€d€w przysz€o€ci. Znienacka, jakby znajduj€c niezb€dny klucz, jego umys€ zdoby€ nast€pn€ prze€€cz w €wiadomo€ci. Poczu€, jak chwyta si€ z ca€ych si€ tego nowego poziomu, jak czepia si€ kurczowo ryzykownego oparcia i rozgl€da doko€a. Znalaz€ si€ jakby we wn€trzu kuli, z kt€rej €rodka promieni€cie rozchodzi€y si€ drugi... jednak€e ten obraz tylko w przybli€eniu oddawa€ owo dognanie. Przypomnia€ sobie chust€ z gazy, kt€r€ porwa€ kiedy€ wiatr, i teraz "odczuwa€ przysz€o€€ jako co€ wij€cego si€ po powierzchni r€wnie faluj€cej i niesta€ej jak niesiona wiatrem chusta. Zobaczy€ ludzi. Czu€ €ar i ch€€d nieprzebranych mo€liwo€ci. Pozna€ imiona i miejsca, prze€ywa€ niezliczone emocje,przepatrywa€ dna niezliczonych, niezbadanych przepa€ci. Mia€ czas, by sondowa€ i bada€, i smakowa€, ale nie mia€ czasu, by kszta€towa€. Ca€e to co€ by€o widmem szans od !najodleglejszej przesz€o€ci po "najodleglejsz€ przysz€o€€, od najmniej prawdopodobnego po najprawdopodobniejsze. Ujrza€sw€ w€asn€ €mier€ w nieprzeliczonych postaciach. Ujrza€ nowe planety, nowe cywilizacje. Ludzi. Ludzi. Zobaczy€ ich w takich #rojowiskach, €e nie mie€cili si€w €adnym spisie, a jednak !jego umys€ ich skatalogowa€. I #nawet Gildian. I pomy€la€: Gildia- tam znalaz€oby si€ dla nas miejsce, moj€ odmienno€€ przyj€to by jako rzecz swojsk€ i cenn€, zawsze znalaz€aby si€ dla nas niezb€dna ju€ teraz przyprawa. Lecz odrzuca€a go perspektywa sp€dzenia €ycia na b€€dzeniu-my€l€-po-omacku-- "w€r€d-mo€Xliwych-przysz€o€ci, w charakterze latarni dla przemierzaj€cych kosmos statk€w. Jednak€e b y € a to jaka€ droga. I po spotkaniu Gildian w prawdopodobnej przysz€o€ci rozpozna€ swoj€ w€asn€ odmienno€€. Mam inny rodzaj widzenia. Widz€ innego rodzaju !terytorium: dost€pne €cie€ki, Zrozumienie przynios€o spok€j,ale i obaw€ zarazem - tak wiele miejsc w owym innego rodzaju terytorium osuwa€o si€lub wychodzi€o z jego pola widzenia. Doznanie to opu€ci€o go r€wnie szybko, jak nadesz€o, iPaul zda€ sobie spraw€, €e #ca€e prze€ycie zmie€ci€o si€ wodst€pie uderze€ serca. Lecz jego w€asna €wiadomo€€ zosta€a wywr€cona do g€ry nogami, rozja€ni€a si€ w straszliwy spos€b. Rozejrza€ si€ woko€o. Noc nadal okrywa€a filtrnamiot schowany w skalnej kryj€wce. Nadal s€ycha€ by€o szloch matki. Nadal odczuwa€ brak w sobie rozpaczy...to puste miejsce odgrodzone gdzie€ od jego umys€u, kt€ry pracowa€ bez przerwy r€wnym rytmem -przetwarzaj€c dane, licz€c, dostarczaj€c odpowiedzi na spos€b podobny do dzia€ania !mentata. Paul zorientowa€ si€, €e posiada teraz bogactwo danych, jakie niewiele podobnych mu umys€€w kiedykolwiek ogarn€€o. Jednak nie uczyni€o to owego pustego miejsca l€ejszym do !zniesienia. Czu€, €e co€ musi si€ rozpa€€. Jakby uruchomiono w jego wn€trzu tykaj€cy mechanizm bomby zegarowej. Tykanie nie ustawa€o pod€€aj€c ku w€asnemu przeznaczeniu, niezale€nie od jego woli. Odmierza€o najmniejsze nawetzmiany wok€€ niego - u€amkowy spadek temperatury, lekk€ zmian€ wilgotno€ci, drog€ owada €a€€cego po dachu ich filtrnamiotu, uroczyste nadci€ganie €witu na rozgwie€d€onym skrawku nieba, widocznym za przezroczyst€ €cian€ namiotu.Pustka by€a nie do wytrzymania. To, €e wiedzia€, jak zosta€ wprawiony w ruch mechanizm zegarowy, nie mia€o €adnego znaczenia. Potrafi€ zajrze€ we w€asn€ przesz€o€€ i zobaczy€ sam pocz€tek: szkolenie, wyostrzenie zdolno€ci, subtelna presja wyrafinowanych dyscyplin, #nawet otarcie si€ o Bibli€ P. K. w krytycznym momencie... i, nasamym ko€cu, obfity zastrzyk przyprawy. Potrafi€ te€ spojrze€ w prz€d - w najstraszliwszy kierunek - i ujrze€, dok€d to wszystko wiedzie. Jestem potworem! - pomy€la€. - Wyrodkiem! $- Nie - powiedzia€. I g€o€niej: -Nie. Nie! N i e! #Spostrzeg€, €e wali pi€€ciami wpod€og€ namiotu. (Oboj€tna "cz€€€ ja€Xni Paula odnotowa€a to jako interesuj€cy emocjonalny element danych i wprowadzi€a do oblicze€). - Paul! By€a przy nim matka, ujmowa€a go za r€ce: szara plama jej twarzy wychyla€a si€ ku niemu. - Paul, co ci jest? - Ty! - Jestem przy tobie - powiedzia€a. - Wszystko. b€dzie dobrze. - Co€ ty mi zrobi€a? Z nag€€ jasno€ci€ umys€u wyczu€a niekt€re podteksty jego pytania. - Wyda€am ci€ na €wiat - rzek€a. Tyle€ instynktownie, co na podstawie subtelnej wiedzy odpowiedzia€a dok€adnie tak, !jak nale€a€o, by go uspokoi€. Poczu€ obj€cia jej ramion, !skupi€ si€ na mglistym zarysie jej twarzy. (Jego rozp€dzony umys€ dostrzeg€ w nowym €wietle pewne genetyczne cechy w strukturze tej twarzy- poszlaki zosta€y dodane do reszty informacji i wyskoczy€ wynik ko€cowego sumowania). - Pu€€ mnie - powiedzia€. S€ysz€c stalowy ton w jego g€osie us€ucha€a. - Zechcesz powiedzie€ mi, co ci jest, Paul? - Czy wiedzia€a€, co robisz, kiedy mnie szkoli€a€? - zapyta€. Nie ma ju€ €ladu po dzieci€stwie w tym g€osie - pomy€la€a. - Przy€wieca€a mi nadzieja wszystkich rodzic€w: €e b€dziesz...lepszy, inny. - Inny? !Uderzy€a j€ gorycz, z jak€ to powiedzia€. - Paul, ja... - zacz€€a. - Ty nie chcia€a€ syna! - powiedzia€. - Ty chcia€a€ Kwisatz Haderach! Chcia€a€ m€skiej Bene Gesserit! Wzdrygn€€a si€ od nagromadzonej w nim €€€ci. - Ale€, Paul... - Czy kiedykolwiek uzgadnia€a€ to z moim ojcem? M€wi€a €agodnie pod wp€ywem nie wygas€ej rozpaczy: - Czymkolwiek jeste€, Paul, tojest to tak samo dziedzictwo twego ojca, jak i moje. - Ale nie szkolenie - powiedzia€. - Nie rzeczy, kt€re...rozbudzi€y...licho. - Licho? $- Jest tutaj. - Po€o€y€ d€o€ na!g€owie, a nast€pnie na piersi. - We mnie. Gna coraz dalej i dalej, i dalej, i... - Paul! S€ysza€a wzbieraj€c€ w jego g€osie histeri€. - Wys€uchaj mnie - powiedzia€. - Chcia€a€, by Matka Wielebna dowiedzia€a si€ o moich snach? Pos€uchaj teraz zamiast niej. €Yni€em w€a€nie na jawie. Wiesz dlaczego? - Musisz si€ uspokoi€ - powiedzia€a. - Je€li co€... - Przyprawa - rzek€. - Jest tutaj we wszystkim, w powietrzu, w glebie, w po€ywieniu. Przyprawa g e r i a t r y c z n a . Jest to narkotyk prawdom€wczyni. To trucizna! Zesztywnia€a. G€os jego przycich€ i Paul powt€rzy€: - Trucizna...jak€e subtelna...jak€e !zdradliwa...jak€e nieodwracalna.Ona ci€ nawet nie zabije, chyba €e przestaniesz j€ !za€ywa€. Nie mo€emy opu€ci€ Arr-akis, chyba €e zabierzemycz€€€ Arrakis ze sob€. Potworny despotyzm jego g€osu wyklucza€ wszelk€ dyskusj€. !- Ty i przyprawa - m€wi€ Paul. - Przyprawa zmienia ka€dego, kto za€ywa j€ w takich !ilo€ciach, ale to dzi€ki tobie !mog€em dopu€ci€ t€ zmian€ do€wiadomo€ci. Nie mog€ zostawi€ jej w pod€wiadomo€ci, gdzie taki !niepok€j daje si€ wyg€uszy€. Ja J€ widz€. - Paul, ty... $- Ja j€ w i d z € ! - powt€rzy€.S€ysza€a szale€stwo w .jego #g€osie, nie wiedzia€a, co robi€.Ale kiedy odezwa€ si€ znowu, spostrzeg€a, €e wraca mu zimne opanowanie. - Jeste€my w potrzasku. Jeste€my w potrzasku - "przyzna€a w my€li. I przyj€€a zawart€ w jego s€owach prawd€. €Zaden nacisk Bene Gesserit, €aden wybieg ani podst€p nie mog€y ich oderwa€!i uwolni€ ca€kowicie od Arrakis- przyprawa wywo€ywa€a #uzale€nienie. Jej cia€o poj€€o ten fakt na d€ugo przed obudzeniem si€ umys€u. A wi€ctutaj sp€dzimy €ycie - pomy€la€a. - W tym piekle. To miejsce jest gotowe na nasze "przyj€cie, je€li tylko zdo€amy si€ ustrzec Harkonnen€w. I moja rola nie podlega €adnej w€tpliwo€ci. Jestem klacz€ zarodow€, kt€ra ma zachowa€"lini€ tak wa€n€ dla planu Bene Gesserit. - Musz€ ci opowiedzie€ o moim €nie na jawie - powiedzia€ Paul (teraz w jego %g€osie by€a w€ciek€o€€). - Dla pewno€ci, €e przyjmiesz moje s€owa, powiem ci najpierw, €e wiem, i€ urodzisz tutaj na !Arrakis c€rk€, moj€ siostr€. #Jessika odepchn€€a si€ d€o€mi od pod€ogi namiotu, wje€d€aj€c plecami w #p€€kolist€ €cian€ namiotu, abyopanowa€ nag€y skurcz strachu. Wiedzia€a, €e jej brzemienno€ci Jeszcze nie wida€. Jedynie trening Bene !Gesserit, pozwala€ jej odbiera€!pierwsze nik€e sygna€u cia€a, odkry€ istnienie parotygodniowego zaledwie embriona. - Tylko by s€u€y€ - wyszepta€a czepiaj€c si€ dewizy Bene Orsscrit. - Istniejemy tylko, by s€u€y€. - Znajdziemy dom u Fremen€w- powiedzia€ Paul - w€r€d kt€rych wasza Missionaria Protectiva przygotowa€a nam schronienie. Przygotowali nam drog€ w pustyni€ - powiedzia€a sobie Jessika. - Ale sk€d on mo€e wiedzie€ o Missionaria Protectiva Coraz trudniej przychodzi€o jej zapanowa€ nad strachem przed przemo€ny!dziwno€ci€ Paula. Przygl€da€ si€ jej mrocznej sylwetce, dzi€ki swej nowej €wiadomo€ciwidz€c jej ka€d€ reakcj€, r€wnie€ ten strach, jakby jej posta€ naszkicowano liniami $o€lepiaj€cego €wiat€a. Zrobi€o mu si€ jej €al. - Trudno mi opowiedzie€ ci o rzeczach, kt€ry mog€ si€ tutaj wydarzy€ - powiedzia€. -Trudno mi opowiedzie€ o nich nawet sobie, chocia€ je widzia€em. Ten z m y s € $przysz€o€ci... wydaje si€, €e ja"nad nim nie panuj€. Tu co€ si€ po prostu dzieje. Najbli€sz€ przysz€o€€...rok powiedzmy...mog€ co€ z tego dojrze€: droga tak szeroka jakAleja Centralna na naszym Kaladanie. Niekt€rych miejsc nie widz€... miejsc zacienionych.. jakby droga bieg€a z drugiej strony "pag€rka...( i znowu pomy€la€ o chu€cie na wietrze)... ma te€ odnogi... Zamilk€ na wspomnienie tego widzenia. €Zaden proroczy sen, €adne do€wiadczenie jego €ycia nie przygotowa€o go na ten zmys€!€wiadomo€ci rozchodz€cej si€ na zewn€trz jak p€czniej€ca !ba€ka... przed kt€ra ust€puje czas... Jessika odnalaz€a wy€€cznik Liszki jarzeniowej namiotu: w€€czy€a j€. Nik€e zielony #€wiat€o oddali€o cienie. koj€c jej strach. Utkwi€a wzrok w twarzy Paula, w jego oczach... zapatrzonych do wewn€trz. I poj€€a, gdzie uprzednio spotka€a si€ z takim wyrazem twarzy: w filmach o kl€skach €ywio€owych - na twarzach dzieci, kt€re zazna€y g€odu albo strasznej krzywdy. Oczy mia€ jak studnie, usta jak prosta kreska, policzki zapadni€te. To jest wyraz straszliwej €wiadomo€ci - my€la€a u kogo€, kto musia€ zrozumie€ w€asn€ #€miertelno€€. Tak, dzieci€stwo ma ju€ za sob€. Podstawowe znaczenie s€€w Paula zacz€€o dominowa€ w jej my€lach. spychaj€c na bok wszystko inne. On potrafi patrze€ naprz€d, w ten spos€b!mog€ si€ uratowa€. - Istnieje spos€b unikni€cia Harkonnen€w - powiedzia€a. - Harkonnrn€w! - powt€rzy€ z szyderstwem w g€osie. - Wyrzu€ te zwyrodnia€e istoty ludzkie z my€li. Wpatrzy€ si€ w matk€, studiuj€c rysy jej twarzy w €wietle fiszki jarzeniowej. Te rysy j€ zdradza€y. Powiedzia€a: !- Nie powiniene€ wyra€a€ si€ o ludziach jako o istotach ludzkich bez... - Nie b€d€X taka pewna, €e wiesz, gdzie przebiega granica- przerwa€. - Nosimy w sobie nasz€ przesz€o€€. I, matko maja, jest co€, o czym nie wiesz, a powinna€, my jeste€my Harkonnenami. Z jej umys€em sta€o si€ co€ strasznego: zgas€, jakby si€ zamkn€€ przed wszelkimi doznaniami. Lecz g€os Paula bieg€ dalej w tym nieub€aganym rytmie, wlok€c go za sob€. - Kiedy przy najbli€szej okazji!znajdziesz lustro, przyjrzyj si€swojej twarzy, przyjrzyj si€ mojej teraz. Znajdziesz w niej !€lady, je€eli nie zamkniesz na nie oczu. Sp€jrz na moje %d€onie, uk€ad ko€ci. A je€li nic z tego ci€ nie przekona, to uwierz mi na s€owo. Schodzi€em przysz€o€€, widzia€em €wiadectwa, patrzy€em na miejsce, mam wszystkie dane. Jeste€my Harkonnenami. %- Jak€€... zaprza€cz€ ga€€zi€ rodu - powiedzia€a. - O to chodzi, nieprawda€ Jaki€ kuzyn Harkonnen, kt€ry... !- Jeste€ rodzon€ c€rk€ barona- rzek€ i obserwowa€, jak przycinka d€onie do ust. - Baron zakosztowa€ wiele uciech w m€odo€ci i kiedy€ %pozwoli€ si€ uwie€€. Ale zosta€ uwiedziony dla genetycznych cel€w Bene Gesserit, przez jedn€ z was. Spos€b, w jaki wym€wi€ "was",odczu€a jak policzek. Lecz o€ywi€o to jej umys€ i nie mog€a zaprzeczy€ jego s€owom. Tak wiele €lepych zau€k€w w labiryncie jej przysz€o€ci otworzy€o si€ !teraz i powi€za€o w ca€o€€. €Z€dana przez Bene Gesserit "c€rka - nie po to, by po€o€y€ kres starej wa€ni Atryd€w z Harkonnenami, lecz dla umocnienia jakiego€ genetycznego czynnika w ich rodach. Jakiego? Po omacku szuka€a odpowiedzi. Jakby zagl€daj€c do wn€trza jej umys€u Paul powiedzia€: "- One my€la€y, €e si€gaj€ po mnie. Jednak ja nie jestem tym, czego oczekiwa€y, w dodatku zjawi€em si€ przed swoim czasem. I o n e o tym nie wiedz€. Jessika zatka€a d€o€mi usta. Wielka Macierzy! On jest Kwisatz Haderach! Poczu€a si€ grz€d nim obna€ona, u€wiadamiaj€c sobie w tym momencie, €e spogl€daj€ na ni€ oczy, przed kt€rymi niewiele mog€o si€ ukry€. I "wiedzia€a, €e to jest w€a€nie przyczyna jej l€ku. - Ty my€lisz, €e jestem Kwisatz Haderach - powiedzia€. - Wybij to sobie z g€owy. Jestem czym€ nieoczekiwanym. Musz€ da€ zna€ kt€rej€ ze !szk€€ - pomy€la€a. - Cedu€a doboru mo€e wykaza€, co si€ sta€o. !- Dowiedz€ si€ o mnie, jak ju€"b€dzie za p€€Xno - powiedzia€. Pr€bowa€a odwr€ci€ jego uwag€, opu€ci€a r€ce i zapyta€a: - Czy znajdzie si€ dla nas € si€ kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBвЖ cGгF п }Gд% Г c€‡Gеи cъGжы х cMHза+ѓ cАHиУ6ЌIйo9*A€.Imiejsce w€r€d Fremen€w? - Fremeni maj€ powiedzenie pochodz€ce od shai-lauluda, Praojca Wieczno€ci rzek€. - !M€wi€: "B€d€X got€w cieszy€ si€ tym, co napotkasz". I pomy€la€: Owszem, matko moja, w€r€d Fremen€w. !Nabawisz si€ b€€kitnych oczu iodcisk€w pod swym €licznym noskiem od rurki filtrfraka...i #zrodzisz moj€ siostr€ €Yw. Ali€ od No€a. - Je€eli nie jeste€ Kwisatz Haderach - powiedzia€a Jessika - to co... !- W €aden, spos€b nie mog€a€ wiedzie€ - rzek€. - Nie uwierzysz w to, dop€ki nie zobaczysz. I pomy€la€: Jestem nasieniem. Nagle poj€€, jak €yzny jest grunt, na kt€ry go rzucono, i wraz z t€ €wiadomo€ci€ ogarn€€o go straszliwe przeznaczenie, wpe€zaj€c przez puste miejsce w jego jestestwie, gro€€c mu zad€awieniem z rozpaczy. Na drodze przed sob€ widzia€ dwie g€€wne odnogi - na jednej stawa€ przed nikczemnym starym baronem i $m€wi€: "Cze€€, dziadku". My€l o tej €cie€ce i o tym, co go na niej czeka, zemdli€a go. "Druga €cie€ka sk€ada€a si€ z d€ugich odcink€w szarej ciemno€ci, z wyj€tkiem wybuch€w przemocy. Widzia€ tam religi€ wojownik€w, p€omie€ ogarniaj€cy wszech€wiat, i zielono-czarn€ flag€ Atryd€w powiewaj€c€ naczele fanatycznych legion€w, upojonych przyprawowym trunkiem. By€ tam Gurney Halleck i garstka innych ludzi ojca - €a€osna garstka - wszyscy naznaczeni symbolem !jastrz€bia ze €wi€tyni czaszki jego ojca. - Nie mog€ i€€ t€ drog€ - wyszepta€ Paul. - Tego w gruncie rzeczy chc€ w€a€nie stare wied€Xmy z waszych szk€€. - Nie rozumiem ci€, Paul - powiedzia€a matka. "Nie odzywa€ si€ - my€la€ jako !nasienie, kt€rym by€, my€la€ ze €wiadomo€ci€ -gatunku, kt€rej po raz pierwszy do€wiadczy€ jako straszliwego przeznaczenia. Odkry€, €e "d€u€ej nie potrafi nienawidzi€ Bene Gesserit czy Imperatora, ani nawet Harkonnen€w. Porwa€o ich wszystkich d€€enie gatunku do odnowy rozproszonego dziedzictwa, dokrzy€owania, mieszania i €€czenia linii genetycznych w nowe wielkie zlewisko gen€w. Za€ gatunek zna€ na to tylko jeden skuteczny spos€b - odwieczny, wypr€bowany i niezawodny spos€b, kt€ry obala€ wszystko na swej drodze: d€ihad. Z ca€€ pewno€ci€ nie mog€ "wybra€ tej drogi - my€la€. Leczzn€w widzia€ oczami duszy €wi€tyni€ czaszki ojca i przemoc, z zielono-czarn€ flag€ powiewaj€c€ nad tym wszystkim. Jessika odchrz€kn€€a, zaniepokojona jego milczeniem. - Wi€c Fremeni zapewniaj€ nam azyl? Podni€s€ oczy; poprzez zielonoo€wietlony namiot wpatruj€c si€ w dziedziczne patrycjuszowskie rysy jej twarzy. - Tak - powiedzia€. - To jedna$z dr€g. - Kiwn€€ g€ow€. - Tak. Oni nazw€ mnie...Muad'Dib, Ten Kto Wskazuje Drog€. Tak... tak w€a€nie b€d€ mnie nazywa€. Zamkn€€ oczy i pomy€la€: Teraz, m€j ojcze, mog€ ci€ op€akiwa€. I poczu€ sp€ywaj€ce mu po policzkach €zy. †№†ё†ђ†ѓ†є†ѕ†і†ї†ј†љ†њ†ћ†ќ†§†ў†џ‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡ ‡ ‡ ‡ ‡ ‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡‡ ‡!‡"‡#‡$‡%‡&‡'‡(‡)‡*‡+‡,‡-‡.‡/‡0‡1‡2‡3‡4‡5‡6‡7‡8‡9‡:‡;‡<‡=‡>‡?Kiedy m€j ojciec, Padyszach Imperator. dowiedzia€ si€ o €mierci ksi€cia Leto i jej okoliczno€ciach, wpad€ we #w€ciek€o€€, jakiej nigdy do tejpory nie widzieli€my u niego. !Oskar€a€ moj€ matk€ i umow€ zmuszaj€c€ go do osadzenia Bene Gesserit na ironie. !Oskar€a€ Gildi€ i nikczemnego starego barona. Oskar€a€ !ka€dego, kto mu si€ nawin€€, mnie nawet nie wy€€czaj€c, bo, jak m€wi€, by€am czarownic€ jak wszystkie inne. A kiedy usi€owa€am go pocieszy€, m€wi€c, €e przeprowadzono to pod€ug starodawnego prawa samozachowania, szanowanego nawet przez najdawniejszych w€adc€w, wy€mia€ mnie szyderczo i zapyta€, czy uwa€am go za mi€czaka. Wtedy zrozumia€am,!€e do furii doprowadzi€ go nie €al po zmar€ym ksi€ciu, lecz to; co owa €mier€ oznacza€a dla kr€lewskiej krwi. Kiedy wracam do tego #pami€ci€, my€l€, €e r€wnie€ m€j ojciec m€g€ posiada€ pewien dar czytania przysz€o€ci, poniewa€ bez w€tpienia linia jego i Muad Diba mia€y wsp€lnych przodk€w. "W domu mojego ojca" pi€ra ksi€€niczki Irulann - Teraz Harkonnen zabije Harkonnena - wyszepta€ Paul. Obudzi€ si€ na kr€tko przed zapadni€ciem nocy, w pozycji siedz€cej w uszczelnionym i zaciemnionym filtrnamiocie. Gdy to m€wi€, s€ysza€ niewyra€Xne ruchy matki dochodz€ce stamt€d, gdzie spala oparta o przeciwleg€€ €cian€ namiotu. Rzuci€ okiem na czujnik zbli€eniowy na pod€odze, sprawdzaj€c tarczeo€wietlone w mroku luminoforami. - Wkr€tce nadejdzie noc - powiedzia€a jego matka. - Mo€e by€ podni€s€ burty namiotu? Od d€u€szego czasu Pani zdawa€ sobie spraw€, ze jej oddech si€ zmieni€, ze zachowuje w ciemno€ci milczenie, a€ upewni si€, €e on nie €pi. - Podniesienie burt nic nie da - powiedzia€. - By€a burza. Piasek przykry€ namiot. Odkopi€ nas niebawem. - Wci€€ ani €ladu Duncana? - Ani €ladu. Pani bezwiednie potar€ ksi€€€cy sygnet na kciuku i zadygota€ w przyp€ywie nag€ejw€ciek€o€ci na sam€ substancj€ planety, kt€ra przyczyni€a si€ do zamordowania jego ojca. - S€ysza€am nadci€ganie burzy- powiedzia€a Jessika. Te nic nie znacz€ce s€owa matki pomog€y mu nieco w odzyskaniu spokoju. Skupi€ pami€€ na burzy, kiedy to "ogl€da€, jak si€ zaczyna€a za przezroczyst€ €ciank€ ich filtrnamiotu - delikatne nitki pasku przebiegaj€ce basen, poczym strugi i warkocze "pruj€ce niebiosa. Zapatrzy€ si€"na skaln€ iglic€, kt€ra na jegooczach zmienia€a kszta€t pod tym uderzeniem, przechodz€c w niski klin barwy cheddara. Piach nawiewany do basenu przy€mi€ niebo m€tnym curry, a nast€pnie odci€€ wszelkie €wiat€o przykrywaj€c namiot. Kab€€ki namiotu raz jeden skrzypn€€y przejmuj€c nacisk i zapad€a cisza przerywana jedynie st€umionym sapaniem chrap, kt€rych miechy t€oczy€y z zewn€trz powietrze. - Sprawd€X jeszcze raz odbiornik - powiedzia€a Jessika. - Nie ma sensu, i Wymaca€ wodow€d filtrfraka w chom€tku na szyi, nabra€ ciep€awy haust w usta i pomy€la€, €e oto zaczyna prawdziw€ arraka€sk€ !egzystencj€ - €yj€c wilgoci€ odzyskan€ ze swego w€asnego wydechu i cia€a. Ja€owa i bez smaku by€a ta woda, lecz przynajmniej przep€uka€ gard€o. "Jessika s€ysza€a, jak Paul pije,poczu€a przyleganie g€adzi w€asnego filtrfraka do cia€a, ale swego pragnienia nie przyj€€a do wiadomo€ci. !Godz€c si€ na nie nale€a€oby szeroko otworzy€ oczy na straszliwe rygory Arrakis, na kt€rej musz€ strzec nawet €ladowych ilo€ci wilgoci, !troszczy€ si€ o par€ kropel z od€€wek namiotu, odmawia€ sobie oddechu pod go€ym "niebem. O ile€ €atwiej zapa€€ z powrotem w sen. Lecz tego dnia co€ jej si€ przy€ni€o, kiedy zasn€€a, i wspomnienie zwidu przyprawi€o j€ o dr€enie. Zanurza€a swe u€pione d€onie w rzece piasku, gdzie wypisano imi€: "Ksi€€€ Leto Atryda". Piach zasypywa€ imi€,a ona krz€ta€a si€, by je odtworzy€, lecz zanim dosz€a do ostatniej litery, zaciera€a "si€ pierwsza. Piasek nie chcia€ si€ zatrzyma€. Jej sen przeszed€ w zawodzenie: coraz dono€niejsze i dono€niejsze. Wd€Xwi€ku tego bezsensownego !zawodzenia cz€€€ jej pami€ci rozpozna€a jej w€asny g€os, kiedy by€a male€kim dzieckiem, niemowl€ciem niemal. Jaka€ kobieta, niezbyt wyra€Xna w pami€ci, oddala€a si€. Moja nieznana matka - pomy€la€a Jessika. - Bene "Gesserit. kt€ra mnie zrodzi€a i odda€a siostrom, poniewa€ takjej przykazano zrobi€. Czy by€a zadowolona, €e pozbywa si€ harkonne€skiego dziecka? - Ich czu€y punkt, w kt€ry trzeba uderza€, to przyprawa - powiedzia€ Paul. Jak on mo€e my€le€ w takiej chwili o ataku? - zada€a sobie pytanie. - Ca€a planeta ugina si€ od przyprawy - odpar€a. - Jak mo€na ich tu uderzy€? S€ysza€a, jak si€ porusza, dosz€o j€ szuranie sakwy wleczonej po pod€odze namiotu. - Na Kaladanie by€a to pot€ga morska i powietrzna - rzek€. - Tutaj jest pot€ga pustynna. Kluczem s€ Fremeni. Jego g€os dolecia€ spod zwieracza namiotu. Dzi€ki szkoleniu Bene Gesserit rozpozna€a w jego tonie nie przetrawion€ uraz€ do siebie. Przez ca€e €ycie uczono go nienawi€ci do Harkonnen€w - "pomy€la€a. - Teraz odkry€, €e sam jest Harkonnenem... przezemnie. Jak€e ma€o mnie zna! "By€am jedyn€ kobiet€ ksi€cia. Przyj€€am jego €ycie i jego warto€ci, a€ po zlekcewa€enierozkaz€w Bene Gesserit. Pod dotkni€ciem Paula rozja€ni€a si€ fiszka jarzeniowa, wype€niaj€c kopulast€ przestrze€ zielonym promieniowaniem. Paul kucn€€ przy zwieraczu, kaptur filtrfraka mia€ przystosowany do otwartej pustyni - czo€o zas€oni€te, filtr naustny za€o€ony, dopasowane wtyki nosowe. Tylko jego ciemne oczy by€y widoczne: w€ski pasek twarzy, kt€ra raz jedenskierowa€a si€ ku niej i odwr€ci€a. - Przygotuj si€ na otwart€ przestrze€ - powiedzia€ !st€umionym przez filtr g€osem. "Jessika nasun€€a filtr na usta. zaj€€a si€ sposobieniem kaptura, €ledz€c jak Paul zrywa plomb€ namiotu. Piasek zachrz€€ci€ przy otwieraniu zwieracza, z chropowatym szumem sypa€ si€ do namiotu, zanim Paul unieruchomi€ ziarenka za pomoc€ kondensatora statycznego. Po przywr€ceniu aparatem statykiziaren w €cianie piasku pozosta€a wyrwa. Paul wy€lizn€€ si€ i Jessika towarzyszy€a mu s€uchem w jego drodze na powierzchni€. Co tam zastaniemy? - zastanawia€a si€. - Harkonne€skie oddzia€y i sardaukarzy - to s€ niebezpiecze€stwa, jakich !nale€y si€ spodziewa€. Lecz coz niebezpiecze€stwami nieznanymi? Pomy€la€a o kondensatorze statycznymi innych dziwnych instrumentach w sakwie. Wszystkie te przyrz€dy sta€y si€ nagle w jej umy€le symbolami zagadkowych niebezpiecze€stw. Poczu€a niebawem gor€ce tchnienie pustyni, na policzkach ponad filtrem, gdzie pozosta€y ods€oni€te. - Podaj sakw€. G€os Paula cichy by€ i ostro€ny. Zerwa€a si€ !pos€usznie i przywlok€a sakw€ po pod€odze, s€uchaj€c bulgotania literjon€w wody. Podni€s€szy oczy ujrza€a "sylwetk€ Paula rysuj€c€ si€ na tle gwiazd. - Daj - rzek€. I chwyciwszy wyci€gni€t€ r€k€ sakw€ wywindowa€ j€ na g€r€. Teraz widzia€a jedynie kr€g gwiazd. Wygl€da€y jak €wietlne ostrza broni wymierzonej w ni€ z nieba. Deszcz meteor€w przeci€€ tenjej skrawek nocy. Meteory #jawi€y jej si€ jak ostrze€enie, jak pr€gi tygrysie albo jak €wietliste kamienie nagrobne, !€cinaj€ce krew w jej €y€ach. Zimny dreszcz j€ przeszed€ nawspomnienie ceny wyznaczonej za ich g€owy. - Po€piesz si€ - powiedzia€ Paul. - Chc€ zwin€€ namiot. Struga piachu z powierzchni musn€€a jej lew€ r€k€. Ile !ziarenek piasku zmie€ci si€ na d€oni? - zastanawia€a si€. - Pom€c ci? - zapyta€ Paul. - Nie. Prze€kn€wszy w zaschni€tym !gardle wsun€€a si€ do otworu, piach o skondensowanej "g€sto€ci zachrz€€ci€ pod jej $d€o€mi. Paul wyci€gn€€ i poda€"jej rami€. Stan€€a przy nim na g€adkiej €asze pustyni, "rozgl€daj€c si€ woko€o. Piasekprawie po brzegi wype€nia€ basen, z kt€rego pozosta€y tylko niewyra€Xne kraw€dzie "skalnego wie€ca. Zapu€ci€ si€ dalej w ciemno€€ swymi wyszkolonymi zmys€ami. Szelesty drobnych zwierz€t. Ptaki. Zawa€ wypartego piasku, a w nim s€abe odg€osy jakiego€ stworzenia. Sk€adanie namiotu przez Paula i jego powr€t na powierzchni€. Noc ust€pi€a przed blaskiem gwiazd na tyle jedynie, by gro€Xba wychyli€a si€ z ka€dego cienia. Jessika wpatrywa€a si€ w plamy czerni.Czer€ jest o€lep€ym wspomnieniem - pomy€la€a. - Nas€uchujemy g€os€w sfory, okrzyk€w tych, kt€rzy polowali na naszych przodk€w w tak zamierzch€ej "przesz€o€ci, €e pami€taj€ ja tylko najprymitywniejsze kom€rki naszego cia€a. Uszy widz€. Nozdrza widz€. ! - Za chwil€ Pani stan€€ przy niej m€wi€c: - Duncan mi powiedzia€, €e #je€li go z€api€, wytrzyma... do tego czasu. Musimy ju€ st€d uchodzi€. Zarzuci€ sakw€ na rami€, podszed€ do p€ytkiego obrze€a!basenu. Wspi€€ si€ na skaln€ !p€€k€ wychodz€c€ na otwart€pustyni€ w dole. Jessika machinalnie posz€a w jego "€lady, u€wiadamiaj€c sobie, €eteraz €yje w orbicie swego syna. Poniewa€ moja rozpacz jest teraz ci€€sza od piasku ocean€w - pomy€la€a. - Ta planeta wyja€owi€a mnie ze wszystkiego pr€cz celu, kt€ry jest najdawniejszy: jutrzejsze $€ycie. Teraz €yj€, aby €y€ m€j"m€ody ksi€€€ i maj€ca dopieroprzyj€€ na €wiat c€rka. Odnosz€c wra€enie, €e piasek"czepia si€ jej st€p, dobrn€€a do Paula. Spogl€da€ ku p€€nocy, ponad pasmem ska€. zapatrzony na odleg€y szaniec. Skalny profil przypomina€ z daleka antycznypancernik morski na tle gwiazd. Jego d€uga strza€a #unosi€a si€ na niewidzialnej lalilasem bumerangowych anten, odchylonymi w ty€ kominami, wypi€trzeniem w kszta€cie litery pi na rufie. Ponad t€ sylwet€ wystrzeli€ pomara€czowy blask, rozszczepiony o€lepiaj€c€ "lini€ purpury, kt€ra bita we€ znieba. Druga linia purpury! I drugi wybuch pomara€czowej jasno€ci! Wygl€da€o to jak staro€ytna bitwa morska i dawny ogie€ artylerii: nie mogli oderwa€ oczu od tego widoku. - Kolumny ognia - wyszepta€ Paul. !Kr€g czerwonych €lepi€w wzbi€"si€ nad odleg€€ ska€€. Nitki purpury haftowa€y niebo. - P€omienie z dysz silnik€w i rusznice laserowe - powiedzia€a Jessika. Poczerwienia€y od py€u pierwszy ksi€€yc Arrakis wzni€s€ si€ z lewej strony powy€ej horyzontu i dostrzeglisun€c€ tamt€dy burz€ - ruchom€ wst€g€ ponad pustyni€. - To musz€ by€ harkonne€skieornitoptery tropi€ce naszych - powiedzia€ Paul. - Szatkuj€ !pustyni€ w taki spos€b... jakbydla pewno€ci, €e rozdeptano wszystko, co tam by€o... jak rozdeptuje si€ gniazdo skorpion€w. - Albo gniazdo Atryd€w - powiedzia€a Jessika. - Musimy szuka€ os€ony - "rzek€ Paul. - Skierujemy si€ na po€udnie i b€dziemy trzyma€ "si€ ska€. Je€li nas z€api€ w !otwartym terenie... - Odwr€ci€ si€ poprawiaj€c sakw€ na ramieniu. - Morduj€ wszystko, co si€ rusza. Zrobi€ jeden krok wzd€u€ kraw€dzi i w tym momencie us€ysza€ cichy €wist szybuj€cego statku, ujrza€ ciemne sylwetki ornitopter€w ponad g€ow€. ‡@‡A‡B‡C‡D‡E‡F‡G‡H‡I‡J‡K‡L‡M‡N‡O‡P‡Q‡R‡S‡T‡U‡V‡W‡X‡Y‡Z‡[‡\‡]‡^‡_‡`‡a‡b‡c‡d‡e‡f‡g‡h‡i‡j‡k‡l‡m‡n‡o‡p‡q‡r‡s‡t‡u‡v‡w‡x‡y‡z‡{‡|‡}‡~‡‡€‡‡‚‡ƒ‡„‡…‡†‡‡‡ˆ‡‰‡Š‡‹‡Œ‡‡Ž‡Ojciec powiedzia€ mi kiedy€, €e poszanowanie prawdy mo€na by w€a€ciwie uzna€ za podstaw€ wszelkiej moralno€ci. Co€ nie mo€e wy€oni€ si€ z niczego - powiedzia€. - Jest to g€€boka my€l, kiedy zrozumiemy, jak niesta€a mo€eby€ "prawda". z "Rozmowy z Muad Dibem" pi€ra ksi€€niczki Irulan - Zawsze szczyci€em si€, €e widz€ rzeczy takimi, jakie s€ naprawd€ - rzeki Thufir Hawat. - To jest przekle€stwo bycia mentatem. Nie mo€esz powstrzyma€ si€ od analizowania danych. - Starcza, pomarszczona twarz wydawa€a si€ spokojna, kiedy m€wi€. Poplamione sapho wargi %wyci€gn€€y si€ w prost€ lini€, od kt€rej promienie zmarszczek rozchodzi€y si€ kug€rze. Przed Hawalem przykucn€€ cz€owiek w burnusie, najwyra€Xniej nie wzruszony jego s€owami. Obaj przycupn€lipod skalnym nawisem wychodz€cym na rozleg€€, "p€ytk€ nieck€. Brzask rozlewa€si€ ponad zwichrowan€ lini€ klif€w po drugiej stronie niecki. Zimno by€o pod nawisem - suchy, przenikliwy !zi€b, kt€ry pozosta€ po nocy. Tu€ przed €witem powia€ ciep€y wiatr, ale teraz by€o zimno. Hawat s€ysza€ za sob€ dzwonienie z€bami w€r€d !garstki €o€nierzy pozosta€ych mu w oddziale . Cz€owiek siedz€cy na pi€tach naprzeciwko Hawata by€ to Fremen, kt€ry przeprawi€ si€ przez nieck€ w szar€wce "przed€witu, prze€lizguj€c si€ si€ kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓkкpѓ coIлc ц cвIмI‘ c5Jнк n c˜JоH+™ cћJпс5 \^Kpo piasku i wtapiaj€c w wydmy tak, €e ledwo by€o wida€, jak si€ porusza. Fremendotkn€€ palcem piasku, #nakre€li€ na nim jaki€ rysunek. Wygl€da€o to jak miska z wylatuj€c€ z niej strza€€. - Tam jest mn€stwo harkonne€skich patroli - powiedzia€. Podni€s€ palec wskazuj€c w g€r€ ponad urwisko, kt€rym Hawat zszed€ ze swoimi !lud€Xmi. Hawat kiwn€€ g€ow€. Mn€stwo patroli, owszem. Jednak ci€gle nie wiedzia€, czego chce ten Fremen, i to go m€czy€o. Mentackie wyszkolenie powinno obdarzy€cz€owieka zdolno€ci€ dostrzegania motyw€w. To by€a najgorsza noc w €yciuHawata. Przebywa€ w Tsimpo, osadzie garnizonowej. buforowej stanicy na przedpolach by€ej metropolii Kartago, kiedy zacz€€y nap€ywa€ meldunki o ataku. Z pocz€tku pomy€la€: to rajd. Harkonnenowie przeprowadzaj€ rekonesans. Lecz meldunek goni€ za meldunkiem - coraz szybciej i szybciej. W Kartago !wyl€dowa€y dwa legiony. Pi€€ legion€w - pi€€dziesi€t !brygad! - atakuje g€€wn€ baz€ksi€cia w Arrakin. Legion w Arsunt. Dwa pu€ki w Szczerbatej Skale. Po czym "doniesienia zrobi€y si€ bardziejszczeg€€owe - w€r€d napastnik€w s€ imperialni sardaukarzy - przypuszczalnie"dwa legiony, i sta€o si€ jasne, €e naje€Xd€Xcy wiedzieli dok€adnie, gdzie jak€ si€€ zbrojn€ wys€a€. Dok€adnie! Wspania€y wywiad. W€ciek€a furia narasta€a w duszy Hawata zagra€aj€c wr€cz sprawnemu funkcjonowaniu jego mentackich zdolno€ci. Skala ataku porazi€a jego umys€ jak fizyczny cios. Kryj€c si€ teraz pod za€omem skalnym w pustyni, pokiwa€ do siebie g€ow€, owin€€ si€ w "porozdzieran€ i poci€t€ bluz€,jakby chcia€ odeprze€ zimne cienie. S k a l a a t a k u. Zawsze liczy€ si€ z tym, €e przeciwnik wynajmie od Gildii przygodn€ lichtug€ na rozpoznawczy rajd. To by€o do€€ pospolite posuni€cie w tego rodzaju wojnie mi€dzy dwoma rodami. Lichtugi l€dowa€y i startowa€y z Arrakis regularnie przewo€€c przypraw€ dla rodu Atryd€w. Hawat zabezpieczy€ si€ odpowiednio przed sporadycznymi nalotami fa€szywych lichtug przyprawowych. W decyduj€cym ataku nie spodziewano si€ wi€cej ni€ dziesi€ciu brygad. Tymczasem na Arrakis wyl€dowa€o ponad dwa tysi€ce statk€w wed€ug ostatniego szacunku - nie tylko lichtugi. lecz fregaty, patrolowce, monitory, €amacze. transportowce, "szalandy... Z g€r€ sto brygad - #dziesi€€ legion€w! Ca€y doch€dz pi€€dziesi€cioletniego wydobycia przyprawy na Arrakis mo€e by pokry€ koszt !takiego przedsi€wzi€cia. Mo€e.Nie doceni€em lego, ile baron by€ sk€onny wyda€ na wojn€ znami - pomy€la€ Hawat. - Zawiod€em mego ksi€cia. Z kolei sprawa zdrajcy. Zosta€omi jeszcze tyle €ycia, by dopilnowa€, €eby j€ uduszono! - pomy€la€. - Powinienem by€ zabi€ t€ wied€Xm€ Bene Gesserit, kiedy mia€em okazj€.W jego umy€le nie by€o "w€tpliwo€ci, kto ich zdradzi€ -lady Jessika. - Wasz cz€owiek Gurney Halleck z cz€€ci€ swego oddzia€u jest bezpieczny u naszych przyjaci€€ przemytnik€w - powiedzia€ Fremen. - To dobrze. Wi€c Gurney, wyrwie si€ z tej piekielnej planety. Nie wszyscy€my przepadli. Hawat obejrza€ si€ na bez€adn€ !grup€ swoich ludzi. Rozpocz€€ t€ w€a€nie ostatnia noc z trzema setkami doborowych €o€nierzy. Pozosta€o z nich r€wno dwudziestu, z tego po€owa rannych. Niekt€rzy spali teraz na stoj€co, wsparci!o ska€€ lub rozci€gni€ci pod ni€ na piasku. Ich ostatni ornitopter, kt€regou€ywali jako poduszkowca do przewozu rannych. odm€wi€ pos€usze€stwa tu€ przed €witem. Poci€li go rusznicami laserowymi i ukryli kawa€ki, po!czym przeprawili si€ w d€€ do tej kryj€wki na kraw€dzi basenu. Hawat z grubsza tylko!wiedzia€, gdzie si€ znajduje - !jakie€ dwie€cie kilometr€w na po€udniowy wsch€d od Arrakin.G€€wne trakty mi€dzy Murem Zaporowym a komunami siczy !le€a€y gdzie€ na po€udnie od nich. Fremen naprzeciwko Hawata odrzuci€ na plecy kaptur z ko€pakiem swego filtrfraka, ods€aniaj€c rudawoblond w€osy i brod€: W€osy by€y zaczesaneprosto do ty€u od wysokiego, w€skiego czo€a. Mia€ on nieodgadnione, ca€e b€€kitne oczy od diety przyprawnej. Brod€ i w€sy z jednej strony ust splami€a krew, w€osy w tym miejscu zbi€y si€ pod naciskiem p€tli chwytowodu z wtyk€w nosowych. M€€czyzna wyj€€ wtyki i na nowo je !dopasowa€. Potar€ blizn€ przy nosie. !- Je€li b€dziecie przekraczali nieck€ w nocy - powiedzia€ Fremen - to nie wolno wam u€ywa€ tarcz. W murze jest wyrwa.... - Obr€ciwszy si€ na !pi€tach wskaza€ na po€udnie : - ... tam, i otwarty piasek a€ po erg. Tarcze zwabi€... - zawaha€ si€ - czerwia. One niecz€sto tu przychodz€, ale tarcza za ka€dym razem jakiego€ sprowadzi. Powiedzia€: czerw - my€la€ Hawat. - Zamierza€ powiedzie€co€ innego. Co? - czego on od nas chce? Hawat westchn€€. Nie przypomina€ sobie, by kiedykolwiek przedtem by€ a€ tak zm€czony. By€o to zm€czenie mi€€ni, kt€rego energia w pastylkach nie mog€a u€mierzy€. Przekl€ci sardaukarzy! Z samooskar€ycielsk€ gorycz€ przyjmowa€ my€li o €o€nierzach - fanatykach i zdradzie imperialnej, kt€r€ reprezentowali. Jego w€asna mentacka ocena danych "m€wi€a mu, jak niewielk€ mia€ szans€ przedstawienia kiedykolwiek dowodu tej zdrady przed Wysok€ Rad€ Landsraadu, gdzie mog€a by€ wymierzona sprawiedliwo€€. - Chcesz i€€ do przemytnik€w? - zapyta€ Fremen. - Czy to mo€liwe? - Droga jest d€uga. ""Fremeni nie lubi€ m€wi€ nie" -powiedzia€ mu kiedy€ Idaho. - Jeszcze mi nie powiedzia€e€,czy twoi ludzie mog€ pom€c moim rannym - rzek€ Hawat. - Oni s€ ranni. Ta sama przekl€ta odpowied€X za ka€dym razem! - Wiemy, €e oni s€ ranni! - warkn€€ Hawat. - Nie o to... - Ciszej, przyjacielu - ostrzeg€ Fremen. - Co m€wi€ !twoi ranni? Czy w€r€d nich s€ tacy, kt€rzy potrafi€ dostrzecpotrzeb€ wody twego plemienia? - Nie m€wimy o wodzie - powiedzia€ Hawat. - M€wimy... - Potrafi€ zrozumie€ twoje opory - wtr€ci€ Fremen. - To s€ twoi przyjaciele, twoi wsp€€plemie€cy. Czy macie wod€? - Za ma€o. Fremen wskaza€ na tunik€ Hawata, na "wyzieraj€c€ przez ni€ sk€r€. - Zaskoczyli was w siczy, bez filtrfrak€w. Musisz podj€€ wodn€ decyzj€, przyjacielu. Czy mo€emy wynaj€€ was do pomocy? Fremen wzruszy€ ramionami. - Nie macie wody. - Zerkn€€ na gromadk€ za Hawatem. - Iluswych rannych by€ przeznaczy€? Hawat zamilk€, wpatruj€c si€ w tego cz€owieka. Jako mentat dostrzega€, €e komunikacja mi€dzy nimi jest przesuni€ta w fazie. Brzmienies€€w nie wi€za€o si€ tu w zwyk€y sens. - Jestem Thufir Hawat - powiedzia€. - Mam prawo wyst€powa€ w imieniu mojego !ksi€cia. Daj€ teraz promes€ wyogrodzenia za wasz€ pom€c. Potrzebuj€ pomocy w ograniczonym zakresie, gdy€ chc€ trzyma€ sw€j oddzia€ tylko dop€ty, dop€ki nie zabij€ zdrajcy, kt€remu !wydaje si€, €e uszed€ zemsty. Chcesz naszego udzia€u w wendecie? - Z wendet€ poradz€ sobie sam. Chc€ by€ wolny od odpowiedzialno€ci za swych #rannych, by m€c si€ ni€ zaj€€.Fremen spojrza€ spode €ba. - Jak mo€esz ty odpowiada€ za swoich rannych? Oni sami odpowiadaj€ za siebie. Chodzi o wod€, Thufirze Hawacie. Chcia€by€, bym wzi€€ t€ decyzj€ na siebie? !M€€czyzna po€o€y€ d€o€ na ukryte pod burnusem broni. Hawat spr€€y€ si€. Czy€by zdrada? - przemkn€€o mu przez g€ow€. - Czego si€ boisz? - zapyta€ Fremen. A niech€e ich z t€ €enuj€ca szczero€ci€! Hawat odezwa€ si€ ostro€nie: - Za moj€ g€ow€ wyznaczona jest nagroda. !- Aaach. - Fremen zdj€€ r€k€ z no€a. - My€lisz, €e mamy u siebie bizantyjsk€ korupcj€. Nie znasz Fremen€w. Harkonnenom nie wystarczy wody, by kupi€ najmniejsze dziecko spo€r€d nas. Za to starczy€o im na zap€acenie Gildii za przelot z !g€r€ dw€ch tysi€cy okr€t€w wojennych - pomy€la€ Hawat. Iwielko€€ tej zap€aty nadal przyprawia€a go o zawr€t g€owy. - I wy, i my wojujemy z Harkonenami - rzek€ Hawat. - Czy€ nie powinni€my dzieli€ problem€w i trud€w prowadzenia walki? - Dzielimy je - powiedzia€ Fremen. - Widzia€em ci€ w boju z Harkonnenami. Dobry jeste€. By€y chwile, kiedy !pragn€€em, by€ sta€ przy mnierami€ w rami€. - Wska€, gdzie i kiedy mam stan€€ przy tobie - rzek€ Hawat. - Kto wie? - spyta€ Fremen. - Wojska Harkonnen€w s€ wsz€dzie. Ale ty ci€gle nie podj€€e€ wodnej decyzji ani #nie z€o€y€e€ jej w r€ce swoich rannych. Musz€ by€ ostro€ny - powiedzia€ sobie Hawat. - Jestw tym co€, czego nie rozumiem. - Czy m€g€by€ zapozna€ mnie z waszym zwyczajem, ze zwyczajem arraka€skim? - zapyta€. - My€lenie obcego - w glosie Fremena kry€a si€ drwina. Wskaza€ na p€€nocny zach€d poza szczyt urwiska. - Obserwowali€my ci€, jak przechodzisz piasek tej nocy. !- Opu€ci€ r€k€. - Prowadzisz sw€j odzia€ po zawietrznych zboczach wydm. Niedobrze. Nie macie filtrfrak€w, wody. D€ugonie poci€gniecie. - Nie€atwo jest nabra€ zwyczaj€w Arrakis - powiedzia€ Hawat. - Prawda. Ale zabili€my paru Harkonnen€w. - Co wy robicie ze swoimi rannymi, pyta€ Hawat. - Czy€ cz€owiek nie wie, kiedy jest wart ratowania? Twoi ranni wiedz€, €e nie macie wody. - Przekrzywi€ !g€ow€ spogl€daj€c z ukosa na Hawata. - Bezspornie jest to czas na wodn€ decyzj€. Ranni tak samo jak i zdrowi musz€ troszczy€ si€ o przysz€o€€ plemienia. Przysz€o€€ plemienia - pomy€la€ Hawat. - Plemienia Atryd€w. W tym jest sens. - Odwa€y€ si€ na pytanie, kt€rego unika€: - Wiecie co€ o moim ksi€ciu lub jego synu? Nieodgadnione b€€kitne oczy wpatrywa€y si€ znad piasku w Hawata. - Co€? - Co€ o ich losie! - burkn€€ Hawat. - Los jest laki sam dla wszystkich - powiedzia€ Fremen. - M€wi€, €e tw€j %ksi€€€ spotka€ sw€j los. Co si€tyczy Lisana al - Gaiba, jego syna, to wszystko jest w r€kach Lieta. Liet jeszcze nie powiedzia€. Znalem odpowiedz bez pytania"- pomy€la€ Hawat. Obejrza€ si€na swoich ludzi. Wszyscy ju€ "si€ obudzili. Wszyscy s€yszeli. Wpatrywali si€ w piaszczyst€ dal ze zrozumieniem w twarzach: nie by€o dla nich powrotu na Kaladan, a teraz nie ma dla nich miejsca na !Arrakis. Hawat zwr€ci€ si€ do Fremena. - Wiesz co€ o Duncanie Idaho?- Przebywa€ w wielkim domu, kiedy opad€a tarcza - "powiedzia€ Fremen. s€ysza€em... nie wi€cej. Zrzuci€a tarcz€ i wpu€ci€a Harkonnen€w - my€la€ Hawat. - To ja siedzia€em plecami do drzwi. Jak ona mog€a zrobi€ co€ podobnego, skoro oznacza to r€wnie€ podniesienie r€ki !na w€asnego syna? Lecz... kt€€wie, jakimi drogami chadzaj€ my€li wiedzmy Bene Gesserit... !je€li mo€na je nazwa my€lami. Hawat spr€bowa€ prze€kn€€ €lin€. !- Kiedy b€dziesz, co€ wiedzia€ o ch€opcu? - Niewiele wiemy o tym, co wydarzy€o si€ w Arrakin - powiedzia€ Fremen. Wzruszy€ ramionami. - Kto wie? - Masz - mo€liwo€ci zdobycia informacji ? !- Mo€e. - Fremen potar€ blizn€przy nosie. - Powiedz mi.Thufirze Hawacie, czy !znasz si€ na tej wielkiej broni u€ywanej przez Harkonnen€w?"Artyleria - pomy€la€ z gorycz€ !Hawat. - Kto by przypu€ci€, €e!u€yj€ artylerii w epoce tarcz? "- Chodzi ci o artyleri€, kt€rej u€yli do zamkni€cia naszych ludzi w grotach - powiedzia€. - Znam... teoretycznie tak€ bro€ miotaj€c€. - Ka€dy cz€owiek, kt€ry wyceluje si€ do groty maj€cej jedno tylko wej€cie, zas€ugujena €mier€ - rzek€ Fremen. - Dlaczego pytasz o t€ bro€? - Liet sobie tego €yczy. Czy tego w€a€nie chce od nas?- zastanawia€ si€ Hawat. - Przyszed€e€ tu w poszukiwaniu informacji o wielkich dzia€ach? - zapyta€. - Liet €yczy€ sobie zobaczy€ takie dzia€o na w€asne oczy. #- Wi€c powinni€cie p€j€€ i po prostu jedno sobie wzi€€ - zadrwi€ Hawat. - Tak - rzek€ Fremen. - Jedno wzi€li€my. Trzymamy je w ukryciu, gdzie Stilgar mo€e je zbada€ i gdzie Liet mo€e je sobie obejrze€ na w€asne oczy, je€li zechce. Ale ja w€tpi€, by zechcia€. Kiepska konstrukcja dla Arrakis. - Wy... wzi€li€cie dzia€o? - spyta€ Hawat. - To by€a dobra walka - powiedzia€ Fremen. - Stracili€my jedynie dw€ch ludzi, a przelali€my wody wi€cej ni€ setki. Przy ka€dym dziale byli sardaukarzy - my€la€ Hawat. Ten pustynny szaleniec jakby nigdy nie m€wi o stracie dw€ch ludzi przeciwko sardaukarom! - Nie straciliby€my tych dw€chgdyby nie ci inni walcz€cy obok Harkonnen€w - powiedzia€ Fremen. - Niekt€rzy z nich s€ dobrymi wojownikami. Jeden z ludzi Hawata #przyku€tyka€ i spojrza€ z g€ry na przykucni€tego Fremena. - M€wisz o sardaukarach? - On m€wi o sardaukarach - powiedzia€ Hawat. - Sardaukarzy! - rzek€ Fremen "i jakby rado€€ pojawi€a si€ w jego g€osie. - Aaach, wi€c to oni! Dobra zaiste by€a to noc. Sardaukarzy, kt€ry legion? Wiecie? - My... nie wiemy - powiedzia€ Hawat. - Sardaukarzy - zaduma€ si€ Fremen.. - Jednak nosz€ str€j Harkonnen€w. Czy to nie dziwne? - Imperator nie €yczy sobie, by si€ dowiedziano, €e wojuje z wysokim rodem - powiedzia€ Hawat. - Ale t y wiesz, €e oni s€ sardaukarami. - A kim ja jestem? - zapyta€ cierpko Hawat. - Jeste€ Thulirem Hawatem - rzeczowo odpar€ m€€czyzna. - C€€, dowiedzieliby€my si€ o tym w swoim czasie. Trzech z nich wys€ali€my jako je€c€w na przes€uchanie do ludzi Lieta. Ordynans Hawata przem€wi€ powoli, z niedowierzaniem w ka€dym s€owie: - Wy... pojmali€cie sardaukar€w? - Trzech tylko - powiedzia€ Fremen. - Dobrze si€ bili. Gdyby€my tylko mieli czas zwi€za€ si€ z tymi Fremenami - my€la€ Hawat. Gorzka rozpacz wype€nia€a jego "umys€. Gdyby€my tylko zd€€yli "wyszkoli€ ich i uzbroi€. Wielka !Macierzy, c€€. by€my mieli za si€€ bojow€! - Mo€e ty zwlekasz z powodu troski o Lisana al - Gaiba - !rzek€ Fremen. - Je€eli on jest prawdziwym Lisanem al - Gaibem, nie mo€e go spotka€ !nie z€ego. Nie €am sobie g€owy!nad spraw€, kt€rej si€ nie da rozstrzygn€€. - Ja s€u€€... Lisanowi al - Gaibowi - powiedzia€ Hawat. -Jego dobro jest moj€ spraw€. €Ylubowa€em to sobie. - €Ylubowa€e€ jego wodzie? Hawat zerkn€€ na swego !ordynansa, kt€ry ci€gle gapi€ si€ na Fremena, i znowu przyjrza€ si€ przykucni€tej postaci. - Jego wodzie, tak. - Pragniesz powr€ci€ do Arrakin, do miejsca jego wody?- Do... tak, do miejsca jego wody. - Dlaczego od razu nie powiedzia€e€, €e to sprawa wody? Fremen wsta€, osadzi€ szczelnie swe nosowe wtyki. Hawat ruchem g€owy nakaza€ ordynansowi wraca€ do "oddzia€u. Cz€owiek us€ucha€ zeznu€onym wzruszeniem ramion.Hawat us€ysza€ przyciszone g€osy €o€nierzy. Fremen powiedzia€: - Zawsze jest droga do wody. Za plecami Hawala jaki€ €o€nierz zakl€€. Ordynans zawo€a€: - Thufir! Arkie umar€. Fremen podni€s€ pi€€€ do uch€. - €Ylub wody! To jest znak! - Wbi€ spojrzenie w Hawata. - Mamy w pobli€u miejsce do przyjmowania wody. Czy wezwa€ moich ludzi? Ordynas podszed€ ponownie doHawata. - Thufir, paru ludzi pozostawi€o €ony w Arrakin. Oni... no wiesz, jak to jest - wtakiej chwili. !Fremen ci€gle trzyma€ pi€€€ przy uchu. - Czy to jest €lub wody, Thufirze Hawacie? - zapyta€. My€li wirowa€y w g€owie Hawata. Wyczu€ ju€, ku czemuzmierzaj€ s€owa Fremena. leczobawia€ si€ reakcji umordowanych ludzi spod nawisu skalnego, kiedy to do nich dotrze. - €Ylub wody - powiedzia€. - Niechaj po€€cz€ si€ nasze plemiona - rzek€ Fremen i opu€ci€ pi€€€. Jakby to by€ sygna€, czterech #ludzi zsun€€o si€ po ska€ach z g€ry i zeskoczy€o ko€o nich. Pomkn€li w g€€b pod nawis, owin€li zmar€ego cz€owieka obszernym burnusem, podnie€ligo i z trudem pu€cili si€ biegiem w prawo, wzd€u€ €ciany urwiska. Fontanny py€u wzbija€y si€ wok€€ ich €migaj€cych st€p. Zanim kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBр€’ cКKс ш cLтњЎ c€LуЈ ‡=уLф/' c€ MхK1Ё cƒMць;Ѓ!цMutrudzeni ludzie Hawata $zdo€ali och€on€€, by€o ju€ po wszystkim. Grupka z cia€em zwieszonym jak tob€€ w spowijaj€cej je szacie znikn€€y za za€omem urwiska. Jeden z ludzi Hawata krzykn€€: - Dok€d oni bior€ Arkiego? On by€... - Zabieraj€ go do... do pogrzebania - powiedzia€ Hawat. - Fremeni nie grzebi€ swoich zmar€ych! - warkn€€ €w cz€owiek. - Nie pr€buj z nami €adnych numer€w, Thufir.!Wiemy, co oni robi€. Arkie by€ jednym z... - Raj stoi otworem przed cz€owiekiem, kt€rzy zmar€ !s€u€€c Lisanowi al - Gaibowi -!powiedzia€ Fremen. - Je€li, jak"m€wisz, s€u€ycie Lisanowi al - Gaibowi, to po co wznosi€ !€a€obne okrzyki? Pami€€ tego, kto tak zgin€€, €y€ b€dzie dop€ty, dop€ki €yje pami€€ ludzka. "Lecz ludzie Hawata zbli€ali si€ z twarzami wykrzywionymi gniewem. Jeden mia€ zdobyczn€ rusznic€ laserow€. Si€gn€€ po ni€. - Zosta€ na miejscach! - rzuci€ Hawat. Przem€g€ chorobliwe znu€enie, jakie opanowa€o jego mi€€nie. - Ci ludzie szanuj€ naszych #zmar€ych. Obyczaje si€ r€€ni€,ale sens jest ten sam. - Oni zamierzaj€ przerobi€ Arkiego na wod€ - warkn€€ !cz€owiek z rusznic€ laserow€. - Czy chodzi o to, €e twoi ludzie pragn€ uczestniczy€ ceremonii? - spyta€ Fremen. On nawet nie widzi problemu -pomy€la€ Hawat. Naiwno€€ tego Fremena by€a przera€aj€ca. - Niepokoj€ si€ o towarzysza,kt€rego darzyli szacunkiem - powiedzia€. - Potraktujemy waszego towarzysza z takim samym szacunkiem, z jakim traktujemy swoich w€asnych -rzek€ Fremen. - To jest €lub wody. Znamy obrz€dek. Cia€o cz€owieka stanowi jego w€asno€€; woda nale€y do plemienia. M€€czyzna z rusznic€ !laserow€ zrobi€ nast€pny krok i Hawat odezwa€ si€ pr€dko: - Czy teraz udzielicie pomocy naszym rannym? - Nie kwestionuje si€ €lubu wody - odpar€ Fremen. - Zrobimy dla was to, co plemi€ robi dla swoich. Najpierw musimy was wszystkich odzia€i zatroszczy€ si€ o rzeczy pierwszej potrzeby. M€€czyzna z rusznic€ zawaha€ si€, Ordynans Hawata zapyta€: - Czy my p€acimy za pomoc wod€... Arkiego? - Nie p€acimy - powiedzia€ "Hawat. - Przy€€czyli€my si€ do tych ludzi. - Obyczaje si€ r€€ni€ - "mrukn€€ kto€ z jego oddzia€u. Hawat poczu€ odpr€€enie. - I oni nam pomog€ dotrze€ do Arrakin? - B€dziemy zabija€ Harkonnen€w - powiedzia€ Fremen. Wyszczerzy€ z€by w u€miechu. - I sardaukar€w. "Cofn€€ si€ o krok, przytkn€€ do uszu zwini€te w tr€bki d€onie i odchyli€ g€ow€ do ty€u, nas€uchuj€c. Po chwili opu€ci€ r€ce. - Nadlatuje statek - !powiedzia€. - Ukryjcie si€ pod ska€€ i nie ruszajcie si€. Na skinienie Hawata jego ludzie wykonali polecenie. Fremen uj€€ Hawata za rami€, "poci€gn€€ go w ty€ za innymi. - B€dziemy walczy€, gdy przyjdzie pora - powiedzia€. Si€gn€€ pod swe szaty, wydoby€ miniaturow€ klatk€, "wyj€€ z niej jakie€ stworzenie.Hawat pozna€ male€kiego nietoperza. Nietoperz obr€ci€ g€wk€ i Hawat zobaczy€ jego b€€kitne w b€€kicie oczy. Fremen pog€aska€ nietoperza, uspokajaj€c go, nuc€c mu. Nachyli€ si€ nad g€ow€ !zwierz€cia, pozwoli€, by kropla!€liny z jego j€zyka spad€a do wyci€gni€tego ku g€rze pyszczka nietoperza. Nietoperz rozpostar€ skrzyd€a,lecz pozosta€ na otwartej d€oni Fremena. M€€czyzna wzi€€ mikroskopijn€ rurk€ i trzymaj€c j€ przy g€owie nietoperza €wierka€ do rurki: po czym uni€s€szy stworzenie wysoko wyrzuci€ je w powietrze. Nietoperz, zanurkowa€ oddalaj€c si€ przyurwisku i znikn€€. Fremen &z€o€y€ klatk€ i wcisn€€ j€ pod burnus. Ponownie przechyli€ g€ow€, nas€uchuj€c. ... - Przeczesuj€ pog€rze - powiedzia€. - Ciekawe, kogo tam szukaj€ nad nami. - Wiadomo, €e wycofali€my si€w tym kierunku - powiedzia€ Hawat. "- Nie nale€y zak€ada€, €e jestsi€ wy€€cznym obiektem polowania - rzek€ Fremen. - Obserwuj przeciwleg€y brzeg basenu. Co€ zobaczysz. Czas mija€. Niekt€rzy ludzie Hawata wiercili si€, poszeptuj€c. - Zachowujcie si€ cicho jak mysz pod miot€€ - sykn€€ Fremen. Hawat dostrzeg€ ruch pod przeciwleg€ym urwiskiem - przemykaj€ce plamki br€zu na br€zie. "- M€j ma€y przyjaciel zani€s€ wiadomo€€ - powiedzia€ Fremen. - Dobry z niego pos€aniec, dniem czy noc€. "B€d€ nieszcz€€liwy, je€li go strac€. Ruch po drugiej stronie niecki zamar€. Na ca€ym cztero - czypi€ciokilometrowym obszarze piasku nie pozosta€o nie pr€czwzrastaj€cego €aru - rozedrganych s€up€w wznosz€cego si€ powietrza, - Teraz ani mru - mru - wyszepta€ Fremen. Rz€d mozolnie brn€cych sylwetek wy€oni€ si€ przeciwleg€ego urwiska, !kieruj€c si€ na prze€aj przez nieck€. Hawatowi wygl€da€y one na Fremen€w, ale na jak€€dziwnie bezmy€ln€ band€. Naliczy€ sze€ciu ludzi w €limaczym tempie wlok€cych si€ przez wydmy. "Klap - klap" skrzyde€ ornitoptera rozleg€o si€ z g€ry w prawo od oddzia€u Hawata. Statek przelecia€ nad kraw€dzi€ urwiska - by€ to atrydzki ornitopter pomalowany bojowymi barwami Harkonnen€w. Ornitopter zapikowa€ na przekraczaj€cych nieck€ ludzi.Gromadka zatrzyma€a si€ na grzbiecie wydmy, €ami€c szyk.Ornitopter zatoczy€ nad nimi jedno niewielkie ko€o i zawr€ci€ l€duj€c w tumanach py€u przed Fremenami. Pi€ciu ludzi wysypa€o si€ z ornitoptera i Hawat dojrza€ odsiewaj€ce py€ migotanie ichtarcz, w ruchach za€ doskona€€ bieg€o€€ sardaukar€w. - Aaajaj! U€ywaj€ swoich idiotycznych tarcz - zasycza€Fremen u boku Hawata. Spojrza€ w kierunku otwartej po€udniowej €ciany niecki. - Sardaukarzy - szepn€€ Hawat. - To dobrze. Sardaukarzy podchodzili do czekaj€cej grupy Fremen€w okr€€aj€c ich p€€kolem. Fremeni stali w zbitej gromadce, na poz€r oboj€tnie. Znienacka, z piasku za obiema grupami. wyro€li nowi Fremeni. Znale€Xli si€ pod brzuchem, a ju€ za chwil€ we wn€trzu ornitoptera. Tam gdzie dwa !pierwsze oddzia€y spotka€y si€na grzbiecie wydmy, chmura py€u cz€€ciowo przes€oni€a gwa€towne zamieszanie. Niebawem py€ opad€. Tylko Fremeni, stali na nogach. - Zostawili jedynie trzech ludzi w ornitopterze - powiedzia€ Fremen obok Hawata. - To bardzo dobrze. Nie s€dz€, by€my uszkodzili statek podczas ataku. Jeden z ludzi za plecami Hawata wyszepta€: - To byli sardaukarzy! - Zauwa€y€e€, jak dobrze walcz€? - zapyta€ Fremen. Hawat odetchn€€ g€€boko. Doko€a czu€ wo€ wypalonego py€u. spiekot€, sucho€€. Tonem dor€wnuj€cym tej sucho€ci powiedzia€: - Tak, oni rzeczywi€cie dobrze walcz€. Zdobyty ornitopter poderwa€ si€ uko€nym uderzeniem skrzyde€, wzbi€ si€ i nabieraj€c ze z€o€onymi skrzyd€ami wysoko€ci, strom€ €wiec€ poszed€ na po€udnie. Wi€c ci Fremeni potrafi€ !r€wnie€ pilotowa€ ornitoptery - pomy€la€ Hawat. Na odleg€ej wydmie jaki€ Fremen machn€€ prostok€tem "zielonego materia€u raz... drugi.!- Idzie ich wi€cej! - warkn€€ Fremen ko€o Hawata. - Przygotujcie si€. Mia€em nadziej€, €e zabierzemy si€ st€d bez dalszych zgrzyt€w. Zgrzyt€w! - pomy€la€ Hawat. Ujrza€ od zachodu dwa nowe ornitoptery pikuj€ce z wysokana obszar piasku nagle opustosza€y po znikni€ciu Fremen€w. Jedynie osiem plam "b€€kitu - cia€a sardaukar€w w harkonne€skich mundurach - pozosta€o na placu boju. Jeszcze jeden ornitopter wyszed€ lotem €lizgowym spoza €ciany urwiska nad g€ow€ Hawata. Hawatowi zapar€o dech na widok olbrzymiego transportowca. Szybowa€ z powoln€ !oci€€a€o€ci€ na skrzyd€ach rozpostartych w pe€nym obci€€eniu - jak wielki ptak zlatuj€cy do gniazda. Purpurowa nitka wi€zki !rusznicy laserowej strzeli€a od jednego z nurkuj€cych w !oddali ornitopter€w. Smagn€€a piasek wzbijaj€c cienk€ smug€ py€u. - Tch€rze! - Fremen zazgrzyta€ z€bami nad uchem Hawatowi. Transportowiec wzi€€ kurs na plam€ niebiesko odzianych "cia€. Jego skrzyd€a rozjecha€y #si€ na maksymaln€ rozpi€to€€ izacz€€y podwija€ si€ w po€piesznym hamowaniu. Uwag€ Hawata przyci€gn€€ odpo€udnia b€ysk s€o€ca na metalu - orpitopter wal€cy stamt€d lotem nurkowym na pe€nym gazie silnika, ze skrzyd€ami z€o€onymi p€asko po bokach, w z€otawym rozb€ysku p€omienia z. dysz natle ciemnej, srebrzystej szaro€ci nieba. Jak strza€a pikowa€ na transportowiec, nieos€oni€ty ze wzgl€du na blisko€€ rusznic laserowych. Pikuj€cy ornitopter wyr€n€€ prosto w transportowiec. Grzmot ognia wstrz€sn€€ basenem. Z okalaj€cych go urwisk potoczy€y si€ kamienie.Gejzer pomara€czowej czerwieni wystrzeli€ z piasku pod niebo w miejscu, gdzie znajdowa€ si€ transportowiec itowarzysz€ce mu ornitoptery - wszystko stan€€o w p€omieniach. To by€ €w Fremen, kt€ry odlecia€ zdobycznym ornitopterem - pomy€la€ !Hawat. - €Ywiadomie po€wi€ci€ si€, by zniszczy€ transportowiec. Wielka Macierzy! Kim€e s€ ci Fremeni?- Rozs€dna wymiana - powiedzia€ przy nim Fremen. - W tym transportowcu by€o pewnie ze trzy setki ludzi. Teraz musimy zaj€€ si€ ich wod€ i poczyni€ plany zdobycia innego statku. "Podni€s€ si€, aby wyj€€ spod skalnego dachu ich kryj€wki. Deszcz niebieskich mundur€w opadaj€cych z niskodryfow€ powolno€ci€ lun€€ przed nim ze szczytu urwiska. W jednej chwili Hawat pozna€ sardaukar€w. Dostrzeg€ okrutne twarze zastyg€e w bojowym szale, zobaczy€, €e nie maj€ tarcz i €e ka€dy trzyma n€€, w jednej r€ce, a g€uszak w drugiej. Ci€ni€ty n€€ trafi€ freme€skiego przyjaciela Hawata w gard€o; Fremen wygi€€ si€ w ty€, a potem zwali€ twarz€ do ziemi. Hawat mia€ tylko czas na wyci€gni€cie w€asnego no€a, nim pocisk g€uszaka zwali€ go z n€g w ciemno€€. ‡‡‘‡’‡“‡”‡•‡–‡—‡˜‡™‡š‡›‡œ‡‡ž‡Ÿ‡ ‡Ё‡Ђ‡Ѓ‡Є‡Ѕ‡І‡Ї‡Ј‡Љ‡Њ‡Ћ‡Ќ‡­‡Ў‡Џ‡А‡Б‡В‡Г‡Д‡Е‡Ж‡З‡И‡Й‡К‡Л‡М‡Н‡О‡П‡Р‡С‡Т‡У‡Ф‡Х‡Ц‡Ч‡Ш‡Щ‡Ъ‡Ы‡Ь‡Э‡Ю‡Я‡а‡б‡в‡г‡д‡е‡ж‡з‡и‡й‡к‡л‡м‡н‡о‡п Muad Dib rzeczywi€cie widzia€ !przysz€o€€, ale musimy zdawa€ sobie spraw€ z ogranicze€ tej mocy. Pomy€lmy o wzroku. Mamy oczy, a jednak nie widzimy bez €wiat€a. Gdy znajdujemy si€ na dnie kotliny, nie si€gamy wzrokiem poza swoja kotlin€. Dok€adnie tak samo Muad Dib - nie zawsze m€g€ swobodnie szybowa€ spojrzeniem przez tajemniczy teren. M€wi on nam, €e pojedyncza, drobna prorocza decyzja, by€ mo€e wyb€r jednego okre€lonego s€owa, jest w stanie zmieni€ przysz€o€€. M€wi on nam: "Wizja czasu jest szeroka, lecz kiedy si€ przez ni€ przechodzi, czas staje si€ w€skimi drzwiami". I zawsze zwalcza€ on pokus€ wybrania €atwego, bezpiecznego kierunku, przestrzegaj€c: "Owa €cie€ka prowadzi stale wd€€, do stagnacji". z "Przebudzenia Arrakis" pi€ra ksi€€niczki Irulan Gdy ornitoptery wychyn€€y z !g€€bi nocy ponad ich g€owami. !Paul schwyci€ matk€ za rami€. - St€j! - rzuci€ ostro. Wtedy ujrza€ w blasku ksi€€yca statek prowadz€cy, charakterystyczne podwini€cieskrzyde€ przy hamowaniu do l€dowania, brawurow€ gr€ d€oni na sterach. - To jest Idaho - wyszepta€. Statek wraz z eskort€ siad€ w basenie jak stado kuropatw zlatuj€cych na l€gowisko. Jeszcze nie opad€ kurz, kiedy Idaho bieg€ ju€ do nich po piasku. Za nim pod€€a€y dwie sylwetki we freme€skich burnusach. Paul rozpozna€ jedn€: wysoki, z brod€ rudoblond - Kynes. - T€dy! - zawo€a€ Kynes i skr€ci€ w lewo. W tyle za Kynesem inni Fremeni zarzucili plandeki na swe ornitoptery. Statki zmieni€y si€ w rz€d p€askich wydm. Idaho zary€ si€ nogami w piasku przed Paulem. zasalutowa€. - M€j panie, Fremeni maja w pobli€u tymczasow€ kryj€wk€, gdzie my... - Co si€ tam za wami dzieje? - Paul wskaza€ w kierunku zam€tu ponad odleg€ym klifem:p€omienie z dysz silnik€w, wi€zki rusznic laserowych siek€ce powierzchni€ pustyni. Rzadki u Idaho u€miech zago€ci€ na jego okr€g€ej, €agodnej twarzy. "- M€j panie... Sire. zostawi€em im male€k€ niespo... !O€lepiaj€co bia€e €wiat€o - jasne jak s€o€ce - zala€o !pustyni€, rysuj€c ich cienie naskalnym wyst€pie. Chwyciwszy d€o€ Paula i rami€Jessiki Idaho jednym zamaszystym szarpni€ciem zwali€ si€ z nimi ze skalnej p€€ki na dno basenu. Razem "rozci€gn€li si€ na piasku, gdy ponad ich g€owami zagrzmia€ €oskot eksplozji. Jej fala uderzeniowa zmiot€a od€amki kamienia z opuszczonej przez nich p€€ki. Idaho siad€, otrzepuj€c si€ z piasku. - To nie arsena€ j€drowy rodu!- powiedzia€a Jcssika. - My€la€am... - Zostawi€e€ za sob€ nastawion€ tarcz€ - rzek€ Paul. !- Wielk€ tarcz€ na pe€n€ moc - o€wiadczy€ Idaho. - Wi€zka !rusznicy laserowej musn€€a j€ i... - wzruszy€ ramionami. - Fuzja subatomowa - powiedzia€a Jessika. - To niebezpieczna bro€. - Nie bro€, moja pani, obrona. Tamta ho€ota pomy€li teraz dwa razy, zanim u€yje rusznic laserowych. Fremeni z ornitopter€w stan€linad nimi. Jeden zawo€a€ €ciszonym g€osem: - Czas zej€€ w ukrycie, przyjaciele. Paul - podni€s€ si€ na nogi. podczas gdy Idaho pomaga€ wsta€ Jessice. - Ten wybuch przyci€gnie powszechn€ uwag€, Sire - odezwa€ si€ Idaho. !"Sire" - pomy€la€ Paul. Jak€e dziwnie brzmia€o to s€owo w odniesieniu do mego. To ojcieczawsze by€ "Sire". Poczu€, jak na chwil€ nachodzigo moc jasnowidzenia, ujrza€ siebie pora€onego barbarzy€sk€ €wiadomo€ci€ rasy ludzkiej, kt€ra spycha wszech€wiat cz€owieka w stron€ chaosu. Wizja przyprawi€a Paula o wewn€trzny dygot - da€ si€ prowadzi€ Idaho wzd€u€ kraw€dzi basenu do skalnego wyst€pu. Fremeni za pomoc€ swoich kondensator€w !otwierali tam przej€cie w g€€bpiasku. !- Czy mog€ ponie€€ ci sakw€. Sire? - zapyta€ Idaho. - Nie jest ci€€ka, Duncan - powiedzia€ Paul. - Nie masz tarczy osobistej - zauwa€y€ Idaho. - Chcia€by€ moj€? - Spojrza€ na klif w oddali. - Chyba wi€cej nie zobaczymy tu rusznic laserowych w akcji. - Zatrzymaj sw€ tarcz€, Duncan. Twoje prawe rami€ stanowi dla mnie dostateczn€ ochron€. Jessika zauwa€y€a, jakie wra€enie zrobi€a ta pochwa€a na Idaho, jak przysun€€ si€ bli€ej Paula. Ale€ nieomylnie m€j syn post€puje ze swoimi lud€Xmi - pomy€la€a. Fremeni usun€li czop skalny, otwieraj€c wej€cie do naturalnego pustynnego kompleksu podziemi. "Zaci€gni€to os€on€ maskuj€c€ na otw€r. - T€dy - wskaza€ jeden z Fremen€w i sprowadzi€ ich skalnymi stopniami w ciemno€€.Os€ona zatrzyma€a blask ksi€€yca za nimi. W przedzie !o€ywi€a - si€ nik€a, zielona po€wiata, dobywaj€c z mroku schody, €ciany skalne, zakr€t w lewo. Ze wszystkich stron otaczali ich teraz Fremeni w burnusach, €piesz€cy w d€€. #Skr€cili za r€g. napotkali drugi "tunel wiod€cy uko€nie w g€€b. Ko€czy€ si€ surow€ komor€ groty. Przed nimi sta€ Kynes z odrzuconym do tylu kapturem d€ubby. W zielonym €wietle po€yskiwa€ ko€nierz jego "filtrfraka. D€ugie w€osy i brodaby€y w nie€adzie. B€€kitne oczy bez bia€ek by€y sam€ ciemno€ci€ pod krzaczastymi brwiami. W owej chwili spotkania Kynes dziwi€ si€ sobie: Dlaczego ja pomagam tym ludziom? To najniebezpieczniejsze ze wszystkiego, co kiedykolwiek zrobi€em. To mo€e mnie zgubi€wraz z nimi. W€wczas spojrzawszy Paulowi prosto w twarz, ujrza€ ch€opca, kt€ry zapanowa€ nad rozpacz€ i przybra€ postaw€ m€€czyzny, maskuj€c wszystko pr€cz pozycji, jak€ teraz musia€ #przyj€€ - ksi€cia, I Kynes zda€sobie w tym momencie spraw€,!€e ksi€stwo istnieje ci€gle i wy€€cznie za spraw€ tego m€odzie€ca - i nie by€a to sprawa, kt€r€ da€oby si€ zlekcewa€y€. Jessika jednym rzutem oka !ogarn€€a komor€, rejestruj€c j€ swymi zmys€ami Bene Gesserit - laboratorium, pracownia pe€na zakamark€w w dawnym stylu.. - To jedna z Imperialnych Do€wiadczalnych Stacji Ekologicznych, kt€re m€j ojciec chcia€ mie€ jako bazy kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПчpЖ cNш& Œ cjNщВБ cЭNъc Я c0Oы2+ы c“Oь6X UіOwypadowe - powiedzia€ Paul. "Jego ojciec chcia€! - pomy€la€ Kynes. W dalszym ci€gu nie !m€g€ si€ sobie nadziwi€. Czy ja zg€upia€em, ze pomagam tym zbiegom? Po co to robi€? Tak €atwo mo€na by ich teraz uj€€, kupi€ za nich zaufanie Harkonnen€w. Paul poszed€ w €lady matki, w gestaltyczncj lustracji pomieszczenia obejmuj€c wzrokiem €ciany z litej skaty i st€€ warsztatowy pod jedn€ z nich. Na stole sta€y szeregi instrument€w - rozjarzone tarcze, przewodowe strugi rusztowe ze stercz€cym rowkowanym szk€em. Zapach ozonu przenika€ pomieszczenie. Kilku Fremen€w min€€o ich znikaj€c za za€omem komory, !sk€d dolecia€y nowe d€Xwi€ki -!kaszlni€cia silnika, wizg pas€wnap€dowych i licznych przek€adni. Paul spojrza€ w g€€b komory, dostrzeg€ "spi€trzone pod €cian€ klatki z male€kimi zwierz€tkami. - Rozpozna€e€ prawid€owo to pomieszczenie - powiedzia€ Kynes. Do czego by€ wykorzysta€ takie miejsce. Paulu Atrydo? - Do uczynienia tej planety miejscem odpowiednim dla !istot ludzkich - odpar€ - Paul. Mo€e w€a€nie dlatego im pomagam - pomy€la€ Kynes. Odg€osy maszynerii raptownie !przesz€y w buczenie i ucich€y. W tej d€Xwi€kowej pr€€ni rozleg€ si€ cienki zwierz€cy pisk z klatek. Urwa€ si€ gwa€townie, jakby w za€enowaniu. Paul zwr€ci€ ponownie uwag€ na klatki, zobaczy€, €e te zwierz€ta to br€zowoskrzyd€e nietoperze. Od bocznej €ciany przez klatkici€gn€€ si€ automatyczny karmnik. Z niewidocznego katagroty wyszed€ Fremen i zwr€ci€ si€ do Kynesa: - Liet, urz€dzenia generatora !pola nie dzia€aj€. Nie jestem wstanie zamaskowa€ nas przed czujnikami zbli€eniowymi. - Dasz rad€ to naprawi€? - zapyta€ Kynes. - Nie od razu. Cz€€ci... - wzruszy€ ramionami. - No dobrze - powiedzia€ Kynes. - Obejdziemy si€ zatembez maszynerii. Wyci€gnijcie r€czn€ pomp€ powietrza na powierzchni€. - Tak jest. M€€czyzna oddali€ si€ #po€piesznie. Kynes zwr€ci€ si€ ponownie do Pani€: - Da€e€ dobr€ odpowied€X. Jessika odnotowa€a swobodne dudnienie g€osu tego cz€owieka. To by€ g€os kr€lewski, przywyk€y do wydawania rozkaz€w. I nie przeoczy€a tego, €e zwracano#si€ do niego Liet. "Liet" by€o tofreme€skie alter ego, druga twarz uk€adnego planetologa. - Jeste€my w najwy€szym stopniu wdzi€czni za twoj€ pomoc, doktorze Kynes - powiedzia€a. - Hmmm, zobaczymy - rzek€ Kynes. Skin€€ g€ow€ jednemu ze swych ludzi. - Kawa przyprawowa do mojej kwatery. Szamir. - Tak jest, Liet. Kynes wskaza€ sklepione przej€cie w bocznej €cianie komory. - Czy mo€na prosi€? Jessika pozwoli€a sobie na kr€lewskie" skinienie g€ow€ przed skorzystaniem z zaproszenia. Spostrzeg€a, €e Paul daje d€oni€ znak Idaho, polecaj€c mu zaci€gn€€ tu wart€. D€ugie na dwa kroki przej€cie za ci€€kimi drzwiami prowadzi€o do kwadratowego gabinetu, o€wietlonego z€otawymi kulami €wi€toja€skimi. Wchodz€c !Jessika przejecha€a d€oni€ po drzwiach, ze zdumieniem "rozpoznaj€c plastal. Paul zrobi€trzy kroki w g€€b pokoju i rzuci€ sakw€ na pod€og€. "Us€ysza€, jak drzwi si€ za nimizamykaj€, z uwag€ przyjrza€ si€ pomieszczeniu - oko€o o€miu na osiem metr€w, €cianyz naturalnej ska€y barwy curry, z wyj€tkiem metalowych szafek kartoteka z prawej strony. €Yrodek pokoju!zajmowa€ niski st€€ przykryty blatem z mlecznego szk€a, mieni€cego si€ €€€tymi p€cherzykami. Otacza€y go cztery dryfowe krzes€a. Kynes obszed€ Paula, podsun€€krzes€o Jessice. Usiad€a obserwuj€c, w jaki spos€b jej syn bada ten pok€j. Pani sta€ jeszcze przez, chwil€. Ledwo uchwytna anomalia pr€d€w powietrza odkry€a przed nim obecno€€ sekretnych drzwi za szafkami kartoteki po prawej r€ce. - Czy zechcesz usi€€€, Paulu Atrydo? - zapyta€ Kynes. Jak starannie omija m€j tytu€ "- pomy€la€ Paul. Lecz przyj€€ krzes€o i w milczeniu czeka€, a€ Kynes zajmie swoje miejsce. - Przeczu€e€, €e Arrakis mog€aby by€ rajem - powiedzia€ Kynes. - Jednak, jak widzisz. Imperium przysy€a tu wy€€cznie swych wyszkolonych najemnych zbir€w, swych €owc€w przyprawy! Paul podni€s€ kciuk z ksi€€€cym sygnetem. - Widzisz ten pier€cie€? - Tak. - Wiesz, co on znaczy? Jessika obr€ci€a si€ gwa€townie wytrzeszczaj€c oczy na swego syna. - Tw€j ojciec le€y martwy w ruinach Arrakin - powiedzia€ Kynes. - Formalnie ty jeste€ ksi€ciem. - Jestem €o€nierzem Imperium - powiedzia€ Paul. - "Formalnie" najemnym zbirem. Kynes pociemnia€ na twarzy. - Nawet gdy sardaukarzy Imperatora stoj€ nad cia€em twojego ojca? - Sardaukarzy to jedna !sprawa, a legalne €Xr€d€o mojej w€adzy to druga - rzek€ Paul. - Arrakis ma sw€j w€asny spos€b okre€lania, kto chodzi w aureoli w€adzy - powiedzia€ Kynes. !Za€ Jessika ogl€daj€c si€ na Kynesa pomy€la€a: W tym cz€owieku jest stal, przez nikogo nie rozhartowana, a mypotrzebujemy stali. Paul robi niebezpieczn€ rzecz. - Sardaukarzy na Arrakis s€ miar€ tego, jak bardzo nasz najukocha€szy Imperator ba€ si€ mego ojca. Teraz ja dostarcz€ Imperatorowi powod€w do strachu przed... - Ch€opcze - powiedzia€ Kynes!- s€ sprawy, kt€rych ty nie... - Zwracaj si€ do mnie "Sire" albo "m€j panie" - przerwa€ Paul. Nie tak ostro - pomy€la€a Jessika. Kynes wlepi€ oczy w Pani€ i Jessika dostrzeg€a w nich b€ysk podziwu, a i rozbawieniete€ by€o w spojrzeniu planelologa. - Sire - powiedzia€ Kynes. - Jestem ko€ci€ w gardle dla Imperatora - rzek€ Paul. - Jestem ko€ci€ w gardle dla wszystkich, kt€rzy podzieliliby!si€ Arrakis jak €upem. Dop€ki "€yj€, nie przestan€ by€ tak€ !ko€ci€ w gardle, a€ si€ mn€ zad€awi€ na €mier€! - S€owa - powiedzia€ Kynes. Paul nie spuszcza€ z niego oczu. Po chwili rzek€; - Macie tu mit o Lisanie al - Gaibie - G€osie z Innego €Ywiata - kt€ry ma powie€€ Fremen€w do raju. Twoi ludzie maj€... - Zabobony! - rzek€ Kynes. #- By€ mo€e - zgodzi€ si€ Paul. - A mo€e i nie. Zabobony maj€czasami dziwne korzenie, a jeszcze dziwniejsze ga€€zie. !- Masz. jaki€ plan - powiedzia€Kynes. - To wida€... Sire. - Czy twoi Fremeni mogliby mi dostarczy€ niezbitego dowodu, €e s€ tutaj sardaukarzy w mundurach Harkonnen€w? - Niewykluczone. - Imperator z powrotem postawi tu u w€adzy Harkonnen€w - powiedzia€ Paul. - Mo€e nawet Besti€ Rabbana. Niech mu b€dzie. Jak Ju€ Jego Wysoko€€ zabrnie zadaleko, by wykr€ci€ si€ od winy. niechaj zajrzy mu w oczy widmo Aktu Szczeg€€owego przed Lansraadem. Niech odpowie tam, gdzie... - Paul! - powiedzia€a Jessika. - Zak€adaj€c, €e Wysoka RadaLandsraadu rozpatrzy twoj€ spraw€ - rzek€ Kynes - rezultat mo€e by€ tylko Jeden:powszechna wojna mi€dzy Imperium a wysokimi rodami. - Chaos - powiedzia€a Jessika.- Aleja bym przedstawi€ swoj€spraw€ Imperatorowi - powiedzia€ Paul - daj€c mu alternatyw€ dla chaosu. Jessika odezwa€a si€ bezbarwnym g€osem: - Szanta€? - Jedno z narz€dzi dyplomacji,!jak sama m€wi€a€ - powiedzia€!Paul i Jessika us€ysza€a w jego#g€osie zawzi€to€€. - Imperator nie ma syn€w, tylko same c€rki. - Mierzy€by€ do tronu? - spyta€a Jessika. - Imperator nie zaryzykuje obr€cenia w perzyn€ Imperium przez wojn€ totaln€ - powiedzia€ Paul. - Planety w ruinie, powszechny zam€t... tego on nie zaryzykuje. - Proponujesz desperack€ zagrywk€ - powiedzia€ Kynes. - Czego si€ najbardziej boj€ wysokie rody Landsraadu? - zapyta€ Paul. - Boj€ si€ najbardziej tego, co w€a€nie dzieje si€ tu na Arrakis: €e sardaukarzy wyt€uk€ je po "kolei. Dlatego w€a€nie istnieje Landsraad. To jest spoiwo Wielkiej Konwencji. Tylko razem mog€ si€ przeciwstawi€si€om imperialnym. - Ale one s€... - Oto czego si€ boj€ - "ci€gn€€ Paul. - Arrakis stanie si€ zbiorowym krzykiem. Ka€dyz nich zobaczy w moim ojcu siebie - odci€tego od stada i zabitego. !Kynes zwr€ci€ si€ do Jessiki: - Powi€d€by si€ jego plan? - Nie jestem mentatem - powiedzia€a Jessika. - Ale jeste€ Bene Gesserit. Rzuci€a mu badawcze spojrzenie. - Jego plan ma mocne i s€abe strony... jak ka€dy plan na takim etapie. Powodzenie planu tyle samo zale€y od wykonania, co od koncepcji. - "Prawo jest najwy€sz€ nauk€" - zacytowa€ Paul. - Tak jest napisane nad drzwiami Imperatora. Proponuj€pokaza€ mu prawo. - Ja za€ nie jestem pewien, czy mog€ zaufa€ osobie, kt€rawykoncypowa€a ten plan - powiedzia€ Kynes. - Arrakis ma!sw€j w€asny plan, kt€ry my... - Z tronu - przerwa€ Paul - m€g€bym zamieni€ Arrakis w raj jednym skinieniem r€ki. To jest moneta, jak€ oferuj€ za twoje poparcie. Kynes zesztywnia€. - Moja lojalno€€ nie jest na sprzeda€. Sire. Paul utkwi€ w nim spojrzenie ponad sto€em, zderzaj€c si€ zzimnym p€omieniem owych b€€kitnych w b€€kicie oczu, przygl€daj€c si€ brodatej twarzy, w€adczej minie. Cierpki u€miech przemkn€€ po wargach Paula. - Dobrze powiedziane. Przepraszam. Kynes patrzy€ mu prosto w oczy i po chwili rzek€: - €Zaden Harkonnen nigdy nie !przyzna€ si€ do b€€du. Mo€e wy, Atrydzi, nie jeste€cie tacy jak oni. - Mo€e to by€ b€€d w ich podstawowej edukacji - rzek€ "Paul . - M€wisz, €e nie jeste€ na sprzeda€, lecz ja wierz€, €e mam monet€, kt€r€ !przyjmiesz. Za twoj€ wierno€€ !€lubuj€ ci moj€ wierno€€... ca€kowit€. Syn m€j ma atrydzk€ "szczero€€ - pomy€la€a Jessika.- Ma €w kolosalny, prawie naiwny honor. C€€ to za pot€€na doprawdy si€a. - Widzia€a, €e s€owa Paula wstrz€sn€€y Kynesem. - To jest nonsens - powiedzia€Kynes. - Jeste€ zaledwie ch€opcem i... - Jestem ksi€ciem - rzeki Paul.- Jestem Atryd€. €Zaden Atryda"nigdy nie z€ama€ takiego €lubu.Kynes prze€kn€€ €lin€. - Kiedy m€wi€: ca€kowit€ - powiedzia€ Paul - oznacza to: bez granie. Odda€bym za ciebie €ycie. "- Sire! - rzek€ Kynes; s€owo to samo si€ wyrwa€o, a Jessika "zauwa€y€a, €e nie m€wi ju€ dopi€tnastoletniego ch€opca, lecz do m€€czyzny, do suwerena. Teraz Kynes traktowa€ to s€owo na serio. Wtej chwili odda€by za Paula €ycie - pomy€la€a. - Jak Atrydzi to robi€, tak szybko, z tak€ €atwo€ci€? - Wiem, €e m€wisz to powa€nie - rzek€ Kynes. - Jednak Harkon... Drzwi za plecami Paula rozwar€y si€ z trzaskiem. Obr€ci€ si€ jak oparzony na !k€€bowisko walki w przej€ciu -krzyki, szcz€k stali, wykrzywione twarze jak woskowe maski. Z matk€ u boku Paul skoczy€ do drzwi, !dojrza€ blokuj€cego przej€cie Idaho i jego nabieg€e krwi€ oczy widoczne przez zamglenie tarczy, a nad nimi d€onie jak szpony, ruchliwe p€€kola stali bezskutecznie r€bi€ce w tarcz€. !Pomara€czowy p€omie€ strzeli€!z wylotu g€uszaka i odbi€ si€ od tarczy. Klingi Idaho by€y wsz€dzie, migaj€ce, ociekaj€ce czerwieni€. I zaraz Kynes znalaz€ si€ przy Paulu, wsp€lnym ci€€arem naparli na drzwi. Po raz ostatni mign€€ Paulowi Idaho, stawiaj€cy czo€o mrowili harkonne€skich mundur€w - jego b€yskawiczne, kontrolowane zwody, czerwony wykwit - €mierci w czarnych jak u koz€a w€osach. Po czym drzwi "zamkni€to i rozleg€ si€ trzask,gdy Kynes je ryglowa€. - Wygl€da na to, €e si€ zdecydowa€em - powiedzia€ Kynes. - Kto€ wykry€ twoj€ maszyneri€ przed za€o€eniem os€ony - stwierdzi€ Paul Odci€gn€€ matk€ od drzwi, w jej oczach dostrzeg€ rozpacz. - Powinienem by€ spodziewa€ si€ k€opot€w, kiedy nie nadesz€a kawa - powiedzia€ Kynes. - Masz tutaj ukryte wyj€cie - odezwa€ si€ Paul. - Mo€e skorzystamy z niego? Kynes zaczerpn€€ tchu. - Drzwi powinny wytrzyma€ przynajmniej dwadzie€cia minut wszystko, z wyj€tkiem rusznicy laserowej. - Nie u€yj€ rusznicy z obawy,€e mamy z tej strony tarcz€ -powiedzia€ Paul. - To byli sardaukarzy w harkonne€skich mundurach - wyszepta€a Jessika. S€yszeli teraz walenie, rytmiczne uderzenia w drzwi. Kynes wskaza€ szafki pod €cian€ z prawej strony. - T€dy - powiedzia€. Podszed€ do pierwszej szalki, otworzy€ szuflad€, !pomanipulowa€ znajduj€c€ si€ w €rodku d€Xwigni€. Ca€a €ciana szafek otwar€a si€ na o€cie€, ods€aniaj€c czarny wylot tunelu. !- Te drzwi to r€wnie€ plastal -rzek€ Kynes. - By€e€ dobrze przygotowany - powiedzia€a Jessika. - €Zyjemy pod Harkonnenami odosiemdziesi€ciu lat. Wprowadzi€ ich w ciemno€€, zamkn€€ drzwi. W raptownej czerni Jessika zobaczy€a "przed sob€ €wietln€ strza€k€ na pod€odze. Z ty€u dobieg€ g€os Kynesa. - Tu si€ rozdzielimy. Ta zaporajest mocniejsza. Wytrzyma przynajmniej przez godzin€. Id€Xcie po strza€kach na pod€odze takich jak ta. B€d€ gas€y po waszym przej€ciu. Prowadz€ przez labirynt do zapasowego wyj€cia, gdzie ukry€em ornitopter. Dzisiejszejnocy nad pustyni€ przechodzi samum. Wasz€ jedyn€ szans€ "jest dopa€€ go, wej€€ w pu€apburzy, poszybowa€ z ni€. Moi ludzie dokonuj€ tego kradn€c ornitoptery. Je€li utrzymacie si€ na karku wichury, jeste€cie ocaleni. - Co z tob€? - zapyta€ Paul. - Ja spr€buj€ umkn€€ inn€ 'drog€. Je€li mnie z€api€... c€€, nadal jestem imperialnym planetologiem. Mog€ twierdzi€,€e by€em waszym je€cem. !Zmyka€ jak tch€rze - pomy€la€Paul. - Ale jak inaczej mog€ €y€, by pom€ci€ ojca? "Odwr€ci€ si€ twarz€ do drzwi. Jessika us€ysza€a jego ruch. - Duncan nie €yje, Paul. Widzia€e€ t€ ran€, nic nie mo€esz dla niego zrobi€. - Pewnego dnia zap€ac€ mi zanich wszystkich - powiedzia€ Paul. #- Nie zap€ac€, je€li si€ teraz !nie po€pieszysz - rzek€ Kynes. Paul poczu€ d€o€ m€€czyzny na ramieniu. - Gdzie si€ spotkamy. Kynes? - zapyta€. - Roze€l€ Fremen€w, by was szukali. Droga samumu jest znana. Teraz €pieszcie si€ i oby Wielka Macierz da€a wam chy€o€€ i szcz€€cie. !Us€yszeli szuranie w ciemno€ci.Kynes odchodzi€. Jessika odnalaz€a d€o€ Paula. poci€gn€€a go €agodnie. - Nie mo€emy si€ zgubi€ - powiedzia€a. - Tak. Min€€ za ni€ pierwsz€ #strza€k€, widz€c, jak robi si€ czarna pod dotkni€ciem ich st€p. Dalej wabi€a druga. !Przekroczyli j€. zobaczyli, jak ga€nie, przed sob€ mieli $nast€pn€ strza€k€. Biegli teraz.Plany w €rodku plan€w wewn€trz plan€w w planach - my€la€a Jessika. - Czy obecnie stali€my si€ cz€€ci€ planu kogo€ innego? Strza€ki wiod€y ich przez - zakr€ty, ko€o bocznych, niewyra€Xnie tylko wyczuwalnych w nik€ej luminescencji odn€g. Droga przez pewien czas prowadzi€a uko€nie w d€€, nast€pnie w !g€r€, stale w g€r€. W ko€cu pokonali schody, skr€cili za !r€g i zatrzymali si€ w miejscu przed rozjarzonym murem z ciemn€ d€Xwigni€ widoczn€ na !samym €rodku. Paul przycisn€€ d€Xwigni€. Mur ust€pi€ przed nimi. Zab€ys€o €wiat€o ukazuj€c wyciosan€ w skale grot€ z przycupni€tym po€rodku ornitopterem. Za statkiem majaczy€a g€adka, szara €ciana z rysunkiem drzwi. - Dok€d poszed€ Kynes? - spyta€a Jessika. - Post€pi€ tak. jak ka€dy wytrawny dow€dca partyzancki - powiedzia€ Paul. - Rozdzieli€ nas na dwie grupy i tak to zorganizowa€, €eby sam nie m€g€ wyjawi€, gdzie jeste€my, gdyby go z€apali. !Naprawd€ nie b€dzie wiedzia€. Poci€gn€€ Jessik€ do groty zauwa€aj€c przy tym, €e ich !stopy wzbijaj€ py€ z pod€ogi. - Nikogo tu nie by€o od dawna- powiedzia€. - Wydawa€ si€ ula€, €e Fremeni nas odnajd€ - rzek€a. - Podzielam t€ ufno€€. Paul pu€ci€ jej r€k€, podszed€szy do lewych drzwi ornitoptera; otworzy€ je i z€o€y€ w tyle swoj€ sakw€. - Ten statek ma os€on€ przed czujnikiem zbli€eniowym - rzek€. - Tablica przyrz€d€w kryje zdalne sterowanie bram€, sterowanie €wiat€a. Osiemdziesi€t lat pod Harkonnenami nauczy€o ich sumienno€ci. Jessika opar€a si€ z drugiej !strony o burt€ statku, t€pi€c oddech. - Harkonnenowie pozostawi€ jako bazy kobieta i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBэ€ cKPю™ Ћ cЎPяD?LQ№ƒГ c€]Qё6(Ю cРQђ2$ c#Rѓ(ˆ?ˆ@ˆAˆBˆCˆDˆEˆFˆGˆHˆIˆJˆKˆLˆMˆNˆOˆPˆQˆRˆSˆTˆUˆVˆWˆXˆYˆZˆ[ˆ\ˆ]ˆ^ˆ_ˆ`ˆaˆbˆcˆdˆeˆfˆgˆhˆiˆjˆkˆlˆmˆnˆoˆpˆqˆrˆsˆtˆuˆvˆwˆxˆyˆzˆ{ˆ|ˆ}ˆ~ˆW wieku pi€tnastu lat nauczy€si€ ju€ milczenia. z "Historii dzieci€stwa Muad'Diba" pi€ra ksi€€niczki Irulan Zmagaj€c si€ ze sterami ornitoptera Paul zda€ sobie spraw€, €e przeprowadza selekcj€ €ywio€€w samumu, za€ jego nadmentacka €wiadomo€€ dokonuje kalkulacji na podstawie najdrobniejszych szczeg€€€w. Wyczuwa€ fronty py€u, zafalowania, nak€adanie si€ turbulencji, przelotny wir. Niespokojne pud€o wn€trza "kabiny rozja€nia€a zielona €unaod tarcz przyrz€d€w. Bura rzeka py€u na zewn€trz wydawa€a si€ bezkszta€tna, ale zmys€em wewn€trznym Paulzacz€€ widzie€ przez t€ kurtyn€. Musz€ znale€X€ odpowiedni wir - pomy€la€. Od d€u€szego ju€ czasu wyczuwa€s€abni€cie mocy samumu, chocia€ rzuca€o nimi nadal. Przetrzyma€ kolejn€ turbulencj€. Wir da€ o sobie zna€ gwa€townym ko€ysaniem, kt€rezagrzechota€o ca€ym statkiem.Odsuwaj€c od siebie wszelki "strach Paul po€o€y€ ornitopter !w lewy wira€. Jessika dojrza€a manewr na kuli po€o€enia. - Paul! - krzykn€€a. "Wir zawr€ci€ ich, okr€caj€c i hu€taj€c statkiem. Podni€s€ ornitopter niczym gejzer S€omk€, wyplu€ go do g€ry i odrzuci€ - jak skrzydlat€ drobin€ w rdzeniu ko€uj€cego py€u, w blasku drugiego "ksi€€yca. Spogl€daj€c w d€€ Paul zobaczy€ s€up gor€cego wiatru, kt€ry ich wyrzyga€, ujrza€ zamieraj€cy samum uchodz€cy w g€€b pustyni jakwyschni€ta rzeka - ksi€€ycowe szare poruszenie, malej€ce w dole, kiedy wznosili si€ w pr€dzie wst€puj€cym. - Wyszli€my z tego - wyszepta€a Jessika. Paul zawr€ci€ statek uchodz€cod py€u przerywanym nurkiem,rozgl€daj€c si€ po nocnym niebie. !- Umkn€li€my im - powiedzia€. Jessika us€ysza€a bicie swego serca. Opanowa€a si€ z wysi€kiem i popatrzy€a na zanikaj€cy samum. Jej zmys€ czasu wskazywa€, €e szybowali w tym sprz€€eniu €ywio€€w nieca€e cztery godziny, ale w g€€bi ducha oceni€a to jako ca€e €ycie. Czu€a si€ tak, jakby si€ na nowo narodzi€a. To by€o niczym litania - pomy€la€a. - Stawili€my mu czo€o bez stawiania oporu. Samum przeszed€ przez nas i po nas. Odszed€, a my zostali€my. - Nie podoba mi si€ ten d€Xwi€k w pracy skrzyde€ - !rzek€ Paul. - Gdzie€ musi by€ uszkodzenie. O zgrzytliwym i kalekim locie m€wi€y jego d€oniom stery. Znale€Xli si€ na zewn€trz samumu, lecz ci€gle nie wewn€trz pola jego wieszczego widzenia. Umkn€li jednak€e i Paula opanowa€o dr€enie zwiastuj€c pr€g objawienia. Zadygota€. Doznanie by€o magnetyczne i #przera€aj€ce. Przy€apa€ si€ naposzukiwaniu przyczyn tej rozdygotanej €wiadomo€ci. Czu€, €e w pewnej mierze zawini€a tu przesycona przypraw€ dieta Arrakis. !Uwa€a€ jednak, €e cz€€ciowo mog€a to sprawi€ litania, kt€rej s€owa jak gdyby posiada€y moc same w sobie. "Nie b€d€ si€ ba€..." Przyczyna i skutek: €yt na "przek€r z€owrogim si€om i mia€!wra€enie, €e zawis€ na skraju samo€wiadomo€ci, kt€ra nie mog€aby zaistnie€ bez magii litanii. S€owa z Biblii Protestancko - Katolickiej zabrzmia€y mu w pami€ci: "Jakich brakuje nam zmys€€w, €e nie widzimy i nie s€yszymy innego €wiata, kt€ry nas otacza?" - Pe€no ska€ doko€a - powiedzia€a Jessika. Paul skoncentrowa€ si€ na przechyle ornitoptera, potrz€saj€c g€ow€, by oprzytomnie€. Spojrza€ w kierunku wskazywanym przez matk€, na czarne kszta€ty ska€ wyrastaj€ce z piasku po prawej stronie przed nimi. Wyczuwa€ przeci€g na !kostkach n€g, kr€€enie py€u wkabinie. Gdzie€ by€a dziura, kolejne dzie€o samumu. - Lepiej siadajmy na piasku - powiedzia€a Jessika. - Skrzyd€a mog€ nie wytrzyma€ pe€nego wyhamowania.. Wskaza€ g€ow€ przed siebie ku miejscu, gdzie wysieczone piaskiem kraw€dzie strzela€y wblasku ksi€€yca ponad wydmami. - Si€dziemy w pobli€u tamtychska€. Sprawd€X swoje pasy. "Spe€niaj€c polecenie my€la€a: Mamy wod€ i filtrfraki. Je€li potrafimy zdoby€ po€ywienie, mo€emy przetrwa€ d€ugi czas !w tej pustyni. Fremeni tu €yj€.Co mog€ oni, mo€emy i my. - Biegnij do tych ska€, jak tylko si€ zatrzymamy - powiedzia€ Paul. - Ja wezm€ sakw€. - Biegnij do... - Zamilk€a kiwaj€c g€ow€. - Czerwie. - Nasi przyjaciele czerwie - poprawi€ j€. - Zgarn€ ornitopter, nic nie zdradzi, gdzie wyl€dowali€my. Jak rzeczowe jest to jego rozumowanie - pomy€la€a. $Schodzili €lizgiem ni€ej... coraz ni€ej... Lot ich stwarza€ teraz wra€enie szalonego p€du - zamazane cienie wydm, ska€y wy€aniaj€ce si€ jak wyspy. Ornitopter musn€€ chybotliwie wierzcho€ek wydmy, przeskoczy€ nad piaszczyst€ !dolin€, musn€€ drug€ wydm€. Wytraca pr€dko€€ o piasek - !pomy€la€a Jessika i by€ w tym podziw dla mistrzostwa Paula. "- Trzymaj si€ - przestrzeg€ j€. €Yci€gn€€ hamulce skrzyde€, pocz€tkowo delikatnie, nast€pnie coraz mocniej, czuj€c, jak zagarniaj€ powietrze, jak coraz szybciej maleje wyd€u€enie p€at€w - Wiatr gwizda€ w zachodz€cych na siebie lotkach i elementach no€nych. Nagle, jedynie z ledwo uchwytnym ostrzegawczym przechy€em, lewe skrzyd€o, os€abione przez samum, "wywin€€o si€ uko€nie do g€ry wal€c w burt€ ornitoptera. Statek szoruj€c o grzbiet wydmy po€o€y€ si€ na lewy bok. Zjecha€ po przeciwleg€ym zboczu i po€r€d lawiny piachu zary€ nosem w s€siedniej wydmie. Leg€ bez ruchu na kraw€dzi z€amanego skrzyd€a, z prawym skrzyd€em stercz€cym ku gwiazdom. Paul zerwa€ z siebie pasy, rzuci€ si€ przez matk€ i wywa€y€ drzwi. Piach obsypa€ ca€€ kabin€ przynosz€c wyja€owiony zapach palonego krzemienia. Paul chwyci€ z ogona sakw€; zauwa€y€, €e matka uwolni€a si€ ju€ z pas€w. Wspi€€a si€ na bok prawego fotela, a z niego na metalowe poszycie ornitoptera.#Pod€€y€ za ni€ ci€gn€c sakw€za rzemienie. - Biegiem! - zakomenderowa€. Wskaza€ na szczyt pochy€o€ciwydmy i dalej poza ni€, gdzie wida€ by€o skaln€ wie€€ podci€t€ zamieciami piaskowymi. Jessika zeskoczy€a z ornitoptera i pobieg€a, brn€c z trudem pod g€r€. Za plecami s€ysza€a sapanie Paula. Wydostali si€ napiaszczyst€ gra€, kt€ra #ci€gn€€a si€ €ukiem w stron€ ska€. - Trzymaj si€ grani - nakaza€ Paul. - B€dzie szybciej. Biegli ku ska€om, wyrywaj€c stopy z piachu. - W uszy zacz€€ im si€ wciska€ nowy !d€Xwi€k,: st€umiony szmer, syk,jakie€ skrobanie. - Czerw - powiedzia€ Paul. D€Xwi€k przybiera€ na sile. - Szybciej - wysapa€ Paul. Pierwsza p€yt€, skalna, niczym"pla€a wychylaj€ca si€ uko€nie z morza piasku, le€a€a nie dalej ni€ dziesi€€ metr€w przed nimi; nagle z ty€u dolecia€ ich chrz€st i zgrzyt metalu. Paul przerzuci€ sakw€ !do prawej r€ki, ujmuj€c j€ za rzemienie. Obija€a mu si€ o biodro w trakcie biegu. Drug€ &r€k€ z€apa€ d€o€ matki. Kr€t€,!wy€€obion€ przez wiatr rynn€ gramolili si€ na skaln€ pochylni€ po usianym kamykami zboczu. Rz€zili ze zm€czenia. - Nie zrobi€ dalej ani kroku - wydysza€a Jessika. !Paul zatrzyma€ si€, wepchn€€ j€ w za€om ska€y i odwr€ciwszy si€ spojrza€ w d€€ na pustyni€. R€wnolegle do ich skalnej wyspy sun€€ ruchomy pag€rek - ksi€€yc o€wietla€ w odleg€o€ci oko€o kilometra zmarszczki, fale piasku, spi€trzony kopiec prawie na wysoko€ci oczu Paula. Tor sprasowanych wydm zakr€ca€ w jednym miejscu ciasn€ p€tl€, przecinaj€c €ach€ pustyni, na kt€rej porzucili sw€j rozbity ornitopter. Tam gdzie przeszed€ czerw, nieby€e ju€ €ladu po statku. Ruchomy pag€rek odjecha€ w g€€b pustyni, zawr€ci€ po w€asnym €ladzie, tropi€c. - Jest wi€kszy od kosmicznego statku Gildii - "szepn€€ Paul. - M€wiono mi, €ew g€€bi pustyni czerwie !osi€gaj€ wielkie rozmiary, ale nie zdawa€em sobie sprawy... jak wielkie. - Ani ja - wyszepta€a Jessika. !Stw€r ponownie odbi€ od ska€, przy€pieszaj€c teraz po zakolu w stron€ horyzontu. Nas€uchiwali, dop€ki d€Xwi€k jego przej€cia nie zgin€€ w cichym przesypywaniu si€ piask€w woko€o. Paul odetchn€€ g€€boko: podni€s€szy oczy na oszronion€ ksi€€ycowym blaskiem skarp€ zacytowa€ z Kitab al-Ibar: - "Podr€€uj noc€, a dniem spoczywaj pod czarnym !cieniem". - Spojrza€ na matk€. - Nadal mamy jeszcze par€ !godzin nocy. Mo€esz i€€ dalej?- Za chwil€. Wyszed€ na skaln€ p€yt€, zarzuci€ sakw€ na plecy i #dopi€€ rzemienie. Chwil€ sta€ zparakompascm w d€oniach. - Powiedz, kiedy b€dziesz gotowa. Odepchn€€a si€ od ska€y, !czuj€c, €e si€y jej wracaj€. - Dok€d? - Grani€ - wskaza€ kierunek. - W g€€b pustyni - powiedzia€a. - Freme€skiej pustyni - wyszepta€ Paul. "I znieruchomia€, wstrz€€ni€ty zapami€tanym obrazem wypuk€orze€Xby z proroczej wizji prze€ytej na Kaladanie. Widzia€ ju€ przedtem t€ pustyni€. Lecz konfiguracja widzenia r€€ni€a si€ nieuchwytnie, jakby ten optyczny obraz zatracony w !jego €wiadomo€ci i wch€oni€typrzez pami€€ wykazywa€ terazbraki w precyzji zapisu, kiedy zosta€ wy€wietlony na prawdziwej scenie. Wizja jakby si€ przesun€€a i ustawi€a pod innym k€tem, podczas kiedy on trwa€ w bezruchu. W tamtej wizji by€ znami Idaho - przypomnia€ !sobie. - A teraz Idaho nie €yje.- Czy widzisz drog€ przed sob€? - spyta€a Jessika, €Xle rozumiej€c jego wahanie. !- Nie - powiedzia€. - Ale i tak p€jdziemy. Mocniej osadzi€ sakw€ na !ramionach, ruszy€ rano w g€r€ skalnym korytem. Wychodzi€o ono na sk€pan€ w po€wiacie ksi€€yca pod€og€ skaln€ z tarasami wznosz€cymi si€ coraz dalej na po€udnie. Paul skierowa€ si€ do pierwszego stopnia i wdrapa€ na g€r€. Jessika za nim. Niebawem zauwa€y€a utrudniaj€ce wspinaczk€ szczeg€€y: gniazdapiachu pomi€dzy ska€ami, wyostrzon€ przez wiatr !kraw€d€X, kt€ra wrzyna€a si€ im w d€onie; przeszkody zmuszaj€ce do wyboru: !przej€€ g€r€ czy okr€€y€? Teren narzuca€ swoje w€asne rytmy. Odzywali si€ jedynie, gdy zachodzi€a potrzeba, a i wtedy chrapliwym od wysi€ku g€osem. #- Ostro€nie, p€€ka jest €liska od piasku. - Uwa€aj, nie uderz si€ tu g€ow€ o nawis. - Trzymaj si€ poni€ej grani; ksi€€yc mamy w plecy, ka€dy nasz ruch wida€ z do€u jak na d€oni. Paul zatrzyma€ si€ w skalnej buchcie, opieraj€c sakw€ na w€skim gzymsie. Jessika wyci€gn€€a si€ przy nim, wdzi€czna za chwil€ wytchnienia. Us€ysza€a, €e Paul poci€ga z wodowodu filtrfraka, i napi€a si€ swej w€asnej odzyskanej wody. Czuj€c jej s€onawy smak wspomnia€a wody Kaladanu - wysok€ fontann€ obejmuj€c€ "€ukiem niebo, obfito€€ wilgoci tak€, €e si€ jej nie zauwa€a€o... jedynie jako kszta€t albo odblask, lub szmer, kiedy przystawa€o si€ "obok. Przystan€€ - pomy€la€a. - Odpocz€€... prawdziwie odpocz€€. Przysz€o jej na my€l, €e mi€osierdzie to mo€no€€ zatrzymania si€ cho€by tylko na moment. Nie ma mi€osierdzia tam, gdzie niemo€na si€ zatrzyma€. "Paul opu€ci€ skaln€ p€€k€ i ruszy€ wspinaj€c si€ po pochy€o€ci. Jessika z westchnieniem pod€€y€a za nim. Zsun€li si€ na szerok€ "p€€k€ okalaj€c€ czo€o litej ska€y. Ponownie wpadli w zwichni€ty rytm w€dr€wki po sp€kanym terenie. Jessika !mia€a uczucie, €e noc zosta€a zdominowana przez skal€ rozdrobnienia substancji pod ich stopami i d€o€mi - otoczaki, groszek €wirowy, ska€€ p€atkow€, groszek piaskowy albo sam piasek, grysalbo py€, albo mia€ki puder. Puder zatyka€ filtry nosowe i trzeba go by€o wydmuchiwa€. Groszek piaskowy i groszek €wirowy sun€€y po twardym #pod€o€u i mog€y poci€gn€€ ze sob€ nieostro€nego w€drowca."Ska€a p€atkowa rani€a, za€ we wszechobecnych €achach piasku wi€z€y im stopy. Paul przystan€€ raptownie na skalnej p€€ce i podtrzyma€ matk€, kt€ra si€ z nim zderzy€a. Wskaza€ na lewo. Spogl€daj€c wzd€u€ jego !ramienia ujrza€a, €e stoj€ na szczycie urwiska; jakie€ dwie€cie metr€w pod nimi, niczym znieruchomia€y ocean, $rozci€ga€a si€ pustynia. Le€a€aw dole pe€na ksi€€ycowo-srebrnych fal - cienie za€ama€ przechodzi€y w!zakola i pi€trzy€y si€ w dali zamglon€ szar€ plam€ nast€pnego klifu. - Otwarta pustynia - powiedzia€a. - Szmat drogi do przej€cia - g€os Paula by€ st€umiony syfonem filtru na twarzy. Jessika powiod€a spojrzeniem doko€a - nie, tylko piasek w dole. Paul patrzy€ prosto przedsiebie na wydmy, €ledz€c przesuwanie si€ cieni na drodze ksi€€yca. - Ze trzy lub cztery kilometry odleg€o€ci - rzek€. - Czerwie - powiedzia€a. - Na pewno s€. Pomy€la€a o swoim znu€eniu, ob€lu mi€€ni ot€piaj€cym zmys€y. - Mo€e odpoczniemy i posilimysi€? "Paul zsun€€ rzemienie i siad€, "opieraj€c si€ o sakw€. Jessika,trzymaj€c, si€ r€k€ jego ramienia, opad€a przy nim na $ska€€, kiedy ju€ si€ usadowi€a, us€ysza€a, €e Paul grzebie w sakwie. - Masz - powiedzia€. Poczu€a sucho€€ jego r€k na !swoich, gdy wciska€ w jej d€o€dwie tabletki wzmacniaj€ce. "Po€kn€€a je popijaj€c sk€pym !€ykiem wody z rurki filtrfraka. - Wypij ca€€ wod€ - odezwa€ si€ Paul. - Zgodnie z zasad€: najlepszym miejscem do przechowywania wody jest w€asne cia€o. To pozwala zachowa€ energi€. Dodaje sit. Ufaj swojemu filtrfrakowi. Pos€usznie wys€czy€a p€yn z kieszeni €ownych czuj€c, jak Ust€puje zm€czenie. Zaduma€asi€ nad spokojem, jaki tu wszystko spowija€ w tej chwiliich znu€enia, i przypomnia€y jej si€ s€owa minstrela - wojownika Gurneya Hallecka: "Lepszy spok€j z okruchem suchara ni€Xli pa€ac €ez i wa€ni". Powt€rzy€a te s€owa Paulowi. - To by€ Gurney - rzek€. Zwr€ci€a uwag€ na ton jego "g€osu, spos€b wyra€ania si€ - jakby m€wi€ o zmar€ym. Nieszcz€sny Gurney mo€e rzeczywi€cie nie €yje - "pomy€la€a. Atrydzcy €o€nierze "polegli b€d€X popadli w niewol€ albo b€€kaj€ si€ po tym bezwodnym pustkowiu jak oni sami. - Gurney mia€ zawsze odpowiedni cytat - powiedzia€Paul. - S€ysz€ go teraz: "I osusz€ rzeki, i zaprzedam ziemi€ w r€ce niegodziwych, i spustosz€ ziemi€ i wszystko, "co jest na niej, obc€ d€oni€". Jessika przymkn€€a oczy, gdy€niespodziewany patos w g€osiesyna poruszy€ j€ prawie do €ez. Po chwili Paul zapyta€: - Jak ty si€... czujesz? Pozna€a, €e pytanie dotyczy€o jej ci€€y. - Twoja siostra nie urodzi si€ jeszcze przez wiele miesi€cy - powiedzia€a. - Ja nadal czuj€ si€... fizycznie... dobrze. Jak sztywno i formalnie i€ dostawami dla i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПpУ c;W3 ќ cžW/Ќ cXл ш cdXУ+Э cЧX6ѓU*Yprzemawiam do w€asnego syna!- pomy€la€a. Po czym, jako €e w zwyczaju Bene Gesserit le€a€o doszukiwanie si€ w sobie wyja€nienia takich dziwactw, zaraz dogrzeba€a #si€ €Xr€d€a oficjalnego tonu: - Boj€ si€ mojego syna; l€kam si€ jego dziwnego stanu, l€kam tego, co mo€e zobaczy€w przysz€o€ci, co mo€e mi powiedzie€. !Paul naci€gn€€ sobie kaptur naoczy, zas€uchany w owadzie szmery nocy. P€uca wype€ni€o mu w€asne milczenie. !Zasw€dzia€ go nos. Potar€ go, $odj€€ filtr i zda€ sobie spraw€ z ci€€kiej woni cynamonu. - W pobli€u jest przyprawa melan€owa - powiedzia€. Wiatr lekko jak puch musn€€ !policzki Paula, wzburzy€ fa€dy jego burnusa. Lecz wiatr ten nie przynosi€ €adnej gro€Xby samumu, Paul wyczuwa€ ju€ r€€nic€. - Niebawem €wit - powiedzia€.Jessika kiwn€€a g€ow€. - Istnieje metoda bezpiecznego przej€cia przez ten otwarty piasek - rzek€ Paul. - Fremeni to robi€. - A czerwie? - Gdyby osadzi€ dudnik z naszego fremsaka w€r€d tych ska€ za nami... - powiedzia€ Paul. - Toby zaj€€o czerwia na jaki€ czas. Spojrza€a na p€awi€cy siew ksi€€ycowym blasku obszar pustyni pomi€dzy sza€cami, ich i tym drugim. - Czas na cztery kilometry? - Mo€e. I gdyby przechodz€c tamt€dy powodowa€, tylko naturalne odg€osy, takie, kt€re nie zwabi€ czerwia... Wpatrywa€ si€ intensywnie w otwart€ pustyni€, poszukuj€c w pami€ci jasnowidzenia, dr€€€c tajemnicze wzmianki odudnikach i hakach Stworzyciela w leksykonie z fremsaka - tej sakwy ich ocalenia. Ze zdziwieniem przekona€ si€, €e jedyne, co odczuwa€, to przera€enie ogarniaj€ce go na my€l o czerwiach. Bo wiedzia€, tak !jakby to le€a€o na skraju jego €wiadomo€ci, €e czerwie nale€y darzy€ szacunkiem, $nigdy obaw€... je€li... je€li... Potrz€sn€€ g€ow€. - Te odg€osy musia€yby nie mie€ rytmu - powiedzia€a Jessika. !- Co? Ach. Tak. Je€li b€dziemy urywa€ kroki... piasek sam musisi€ czasami osuwa€. Czerwie nie mog€ docieka€ ka€dego drobnego d€Xwi€ku. Powinni€my jednak by€ w pe€ni wypocz€ci,nim si€ o to pokusimy. Spojrza€ ku klifowi po drugiej stronie, dostrzegaj€c up€yw czasu w tamtejszych pionowych cieniach. - Za godzin€ b€dzie €wita€. - Gdzie sp€dzimy dzie€? - spyta€a. !Paul odwr€ci€ si€, wskaza€ w lewo. - Urwisko zawraca tam €ukiemna p€€noc. Po tym, jak jest !po€€obione wiatrem, wida€, €e to €ciana nawietrzna. B€d€ w niej szczeliny, w dodatku g€€bokie. - Czy nie lepiej ju€ wyruszy€? - spyta€a. Wsta€, pom€g€ jej si€ podnie€€. - Nabra€a€ dosy€ si€ do "zej€cia na d€€? Chc€ dotrze€ jak najbli€ej powierzchni pustyni, zanim rozbijemy ob€z. - Dosy€. Skin€€a mu g€ow€, by prowadzi€. Przez moment bi€ si€ z my€lami, po czym !podni€s€ sakw€, ulokowa€ j€ sobie na ramionach i skierowa€!si€ wzd€u€ urwiska. Gdyby€my tylko mieli dryfy - pomy€la€a !Jessika. - Skok na d€€ sta€by si€ dziecinn€ igraszk€. Lecz dryfy s€ by€ mo€e kolejn€ !rzecz€, jakiej nale€y unika€ wotwartej pustyni. Mo€e wabi€ one czerwie tak. jak to robi€ tarcze. Dotarli do szeregu opadaj€cych p€€ek skalnych; za nimi dostrzegli szczelin€ z obrysowanym ksi€€ycowym !cieniem wyst€pem, kt€ry wi€d€wzd€u€ jej wylotu. Paul poprowadzi€ w d€€, krocz€c ostro€nie, ale w po€piechu, poniewa€ wiadomo by€o, €e !blask ksi€€yca nie potrwa JU€Z d€ugo. Schodzili zakosami w €wiat pog€€biaj€cych si€ coraz bardziej cieni. Zarysy skalnych kszta€t€w ros€y wok€€ nich ku gwiazdom. Szczelina zw€zi€a si€ do jakich€ dziesi€ciu metr€w szeroko€ci na skraju mglistoszarej piaskowej pochylni, kt€ra opada€a w ciemno€€. - Mo€emy zej€€? - wyszepta€a Jessika. - Chyba tak. Pomaca€ stop€ powierzchni€. - Mo€emy zjecha€ - powiedzia€. - Zjad€ pierwszy. !Czekaj, a€ us€yszysz, €e si€ zatrzyma€em. - Uwa€aj - powiedzia€a. Wszed€ na pochy€o€€ i "€lizgaj€c si€ po jej mi€kkiej powierzchni zjecha€ na ubity piach prawie poziomego dna. Miejsce znajdowa€o si€ #g€€boko w€r€d skalnych €cian. Dolecia€ go odg€os !osuwaj€cego si€ piasku. Stara€!si€ przebi€ wzrokiem ciemno€€!na g€rze, ale mato nie zwali€a go z n€g lawina. Po chwili wszystko ucich€o. - Matko? Nie by€o odpowiedzi. - Matko? Cisn€€ sakw€, rzuci€ si€ w "g€r€ zbocza, brn€c, grz€zn€c,rozrzucaj€c piach jak op€tany. - Matko! - wydysza€. - Matko,gdzie jeste€? Nast€pna kaskada piasku sp€yn€€a na niego z g€ry, zasypuj€c go po biodra. Wyszarpn€€ si€. Porwa€o j€ osuwisko piachu - pomy€la€. - Zagrzeba€o. Musz€ zachowa€ spok€j i przemy€le€ to starannie. Nie zadusi si€ od "razu. U€o€y si€ w letargu binduzmniejszaj€c zapotrzebowaniena tlen. Wie, €e b€d€ j€ odkopywa€. Metod€ Bene Gesserit, tak jakgo nauczy€a, Paul u€mierzy€ oszala€e bicie serca, ustawi€ sw€j umys€ niczym czyst€ "tablic€, kt€r€ mog€o zapisa€ par€ ostatnich chwil. Ka€de "obsuni€cie si€ lawiny rozegra€o si€ powt€rnie w jego pami€ci jak film, w u€amku sekundy rzeczywistego czasu potrzebnego na przypomnienie.Wkr€tce Paul ruszy€ zakosami w g€r€ stoku, macaj€c ostro -#€nie, dop€ki nie znalaz€ €cianyszczeliny, wyrzynaj€cej si€ !skalnym €ukiem. Zacz€€ kopa€ ostro€nie, by nie wywo€a€ !kolejnego obsuni€cia. Natrafi€ na r€bek tkaniny. Poszed€ jej €ladem, odgrzeba€ d€o€. Delikatnie namaca€ r€k€. Ods€oni€ twarz. - S€yszysz mnie? - wyszepta€. €Zadnej odpowiedzi. Przyspieszy€ kopanie, uwolni€ ramiona. Jessika by€a bezw€adna w jego obj€ciach, ale wyczuwa€ powolny puls. Letarg bindu - powiedzia€ sobie. Odgarn€€ piach do "bioder, jej r€ce zarzuci€ sobie %na pier€ i poci€gn€€ j€ w d€€ pochy€o€ci, pocz€tkowo powoli, nast€pnie coraz pr€dzej, czuj€c nad sob€ "osuwanie si€ piasku. Wl€k€ j€ coraz szybciej, dysz€c z wysi€ku i walcz€c o utrzymanie si€ na nogach. Wreszcie wydosta€ si€ na twardo ubite dno szczeliny i przewiesiwszy sobie Jessik€ przez rami€ pu€ci€ si€ chwiejnym biegiem. Ca€y stok osun€€ si€ z dono€nym szumem, kt€ry odbi€ si€ echemwzmocnionym przez skalne €ciany. Przystan€€ u progu komina wychodz€cego na szeregi wydm pustyni jakie€ trzydzie€ci metr€w ni€ej. Delikatnie z€o€y€ matk€ na piasku i wypowiedzia€ s€owo wyprowadzaj€ce z katalepsji. Obudzi€a si€ z wolna, oddychaj€c coraz g€€biej. - Wiedzia€am, €e mnie znajdziesz - szepn€€a. #Obejrza€ si€ w g€€b szczeliny. - Mo€e by€oby lepiej, gdybym nie znalaz€. - Paul! - Straci€em sakw€ - powiedzia€. - Wszystko pogrzebane pod setk€ ton piachu... co najmniej. - Wszystko? - Zapas wody, filtrnamiot, wszystko, co si€ liczy. - Dotkn€€ kieszeni. - Mam jeszcze parakompas. - Pomaca€ szarf€ na brzuchu. - !N€€ i lornetk€. Mo€emy sobie dobrze obejrze€ miejsce, gdzie umrzemy. W tym momencie s€o€ce wysz€o nad horyzont gdzie€ z lewej strony za kraw€dzi€ zag€€bienia. Na piasku otwartej pustyni rozb€ys€y #kolory. Z kryj€wek po€r€d ska€ buchn€€ ch€r ptak€w. Lecz Jessika widzia€a jedynie rozpacz w twarzy Paula. Nasyci€a sw€j g€os pogard€: - Czy tak ci€ nauczone? - Nie rozumiesz? - spyta€. - Wszystko, czego potrzebujemy, €eby prze€y€ wtym miejscu, jest pod piachem.- Mnie znalaz€e€ - !powiedzia€a, ale teraz g€os jej by€ €agodny, przekonywaj€cy. !Paul przykucn€€ na pi€tach. Pochwili podni€s€ oczy na nowy stok, wpatruj€c si€ w piasek, oceniaj€c jego sypko€€. - Gdyby uda€o si€ unieruchomi€ ma€€ powierzchni€ tego zbocza i g€rne licowanie wykopanego wpiasku otworu, mo€e zrobiliby€my szyb w d€€ do sakwy. Woda by to za€atwi€a, ale nie mamy dosy€ wody na... - Urwa€. - Piana - rzek€ po chwili. Jessika siedzia€a jak trusia, staraj€c si€ nie zak€€ci€ nadfunkcjonowania jego m€zgu. Paul wyjrza€ ku otwartym wydmom, szukaj€c i!w€chem, i wzrokiem, a€ ustali€kierunek i wtedy skupi€ uwag€na pociemnia€ej €asze piasku na dole. - Przyprawa - powiedzia€. - !Esencja. Silnie alkaliczna. I mamparakompas. Jego zasilacz dzia€a na kwasie. Jessika siedzia€a oparta o "ska€€ plecami. Paul nie zwraca€ na ni€ uwagi; skoczy€ na nogi "i oddali€ si€ po ubitej wiatrem powierzchni osypiska z wylotu rozpadliny do poziomu wydm. Obserwowa€a, w jaki spos€b idzie, zak€€caj€c rytm - cz€ap...przerwa... cz€ap - $cz€ap... szur... przerwa. Nie by€ow tym €adnego rytmu, kt€ry da€by zna€ grasuj€cemu czerwiowi, €e tutaj porusza si€ co€, co nie nale€y do pustyni. Dotar€ do €aty przyprawy, #nagarn€€ jej w po€€ p€aszcza, wr€ci€ do szczeliny. Wysypa€ przypraw€ na piasek przed Jessika, przykucn€€ i za pomoc€ czubka no€a zabra€ si€ do rozbierania parakompasu. Odczepi€ pokryw€ obudowy. Zdj€€ %szarf€, roz€o€y€ na niej cz€€cikompasu, wymontowa€ zasilacz. Potem wydosta€ mechanizm tarczy, zostawiaj€c pusty, miseczkowaty pojemnik w obudowie. - B€dziesz potrzebowa€ wody - powiedzia€a Jessika. Si€gn€€ do wodowodu "ko€nierza, nabra€ €yk, wyplu€ do miseczki. !Je€li to si€ nie powiedzie, ta woda zostanie zmarnowana - !pomy€la€a Jessika. - Ale wtedy to i tak nie b€dzie mia€o znaczenia. Paul rozci€€ no€em zasilacz, wysypa€ z niego kryszta€ki do wody. Zapieni€y si€ lekko i "rozp€yn€€y. K€tem oka Jessika z€owi€a ruch ponad g€ow€. Podnios€a wzrok i zobaczy€a jastrz€bie. Zasiad€y na obrze€ach szczeliny jak na "grz€dzie, wpatruj€c si€ z g€ryw lusterko wody. Wielka Macierzy! - pomy€la€a. One wyczuwaj€ wod€ nawet z takiej odleg€o€ci. Paul z powrotem na€o€y€ wiekona parakompas, zostawiaj€c otw€r po przycisku ponownej nastawy na wylot piany. Wzi€wszy zmajstrowany przyrz€d w jedn€ r€k€, a gar€€ przyprawy w drug€, zawr€ci€ w g€r€ rozpadliny badaj€c uwarstwienie stoku. Pozbawiony szarfy burnus falowa€ na nim €agodnie. #Przebrn€€ cz€€€ pochy€o€ci, wyrzucaj€c spod n€g stru€ki piasku, strumienie py€u. Niebawem zatrzyma€ si€, wcisn€€ szczypt€ przyprawy wparakompas, potrz€sn€€ korpusem przyrz€du. Z otworu po przycisku wykipia€a zielonapiana. Paul skierowa€ j€ na stok, zrosi€ na nim niewielk€ "grobl€ i nog€ zacz€€ odrzuca€piasek poni€ej, r€wnie€ utwardzaj€c go pian€. Jessika stan€€a w dole pod nim. - Pom€c ci? - zawo€a€a. - W€a€X i kop - odpar€. - Mamydo przebycia oko€o trzech metr€w. Wszystko zawi€nie wtedy na w€osku. Piana przesta€a bucha€ z przyrz€du. - Szybko. Nie wiadomo, jak d€ugo ta piana utrzyma piasek.Jessika dobrn€€a do Paula, kt€ry tymczasem wsia€ nast€pn€ szczypt€ przyprawy !w otw€r i potrz€sn€€ obudow€parakompasu. Znowu wykipia€apiana. Paul stawia€ zapor€ z piany, za€ Jessika kopa€a r€kami, odrzucaj€c piach w d€€ zbocza. - Jak g€€boko? - wysapa€a. - Oko€o trzech metr€w. I !jedynie w przybli€eniu potrafi€#okre€li€ po€o€enie, by€ mo€e trzeba b€dzie poszerza€ t€ dziur€. $Odst€pi€ o krok, €lizgaj€c si€ w sypkim piasku. - Kop uko€nie do ty€u. Nie schod€X pionowo w d€€. Jessika us€ucha€a. Z wolna pog€€bi€a wyrobisko, dochodz€c do poziomu dna basenu, ci€gle nie napotykaj€c €ladu sakwy. Czy€bym si€ przeliczy€? - pomy€la€ Paul. To przecie€ ja pocz€tkowo wpad€em w panik€, ja pope€ni€em b€€d. Czy€by to nadwer€€y€o moje zdolno€ci? Jessika wyprostowa€a si€ na dnie jamy i otar€a policzek unurzan€ w pianie d€oni€. Spojrzeli sobie w oczy. - Wy€ej od czo€a - powiedzia€Paul. - Delikatnie teraz. Do€o€y€ kolejn€ szczypt€ przyprawy do pojemnika, wypu€ci€ gejzer piany wok€€ d€oni Jessiki, €€obi€cych pionow€ €cian€ od g€ry upadowej wyrobiska. Za drugimrazem jej d€onie napotka€y co€ twardego. Powoli odgrzeba€a kawa€ek rzemienia z plastikow€ sprz€czk€. - Nie porusz tego ani na w€os - odezwa€ si€ Paul niemal szeptem. - Sko€czy€a si€ nam piana. Jessika podnios€a na niego oczy, jedn€ r€k€ trzymaj€c pasek. Paul rzuci€ bezu€yteczny parakompas na dno basenu. I! - Daj mi drug€ r€k€ - powiedzia€. - Teraz s€uchaj !uwa€nie. Odci€gn€ ci€ na bok !na doln€ €cian€. Nie wypu€€ tego paska. Ze szczytu niewiele ju€ si€ osypie. Stok #si€ ustabilizowa€. Postaram si€ jedynie utrzyma€ twoj€ g€ow€ponad piaskiem. Jak ta jama si€ wype€ni, odkopiemy ci€ i wyci€gniemy sakw€. - Rozumiem - powiedzia€a. - Gotowa? - Gotowa. Zacisn€€a palce ha rzemieniu. Jednym szarpni€ciem Paul wydoby€ j€ z jamy do po€owy iprzytrzyma€ z g€ow€ g€rze, gdy tymczasem zapora piany !pu€ci€a i piach osypa€ si€ w d€€. Kiedy si€ uspokoi€o, Jessika tkwi€a po pas w piasku, z lew€r€k€ przysypan€ do barku, z brod€ na kraju burnusa Paula dla os€ony. Napr€€one rami€ bola€o. - Mam go nadal - powiedzia€a. !Powolutku Paul wcisn€€ d€o€ wpiach ko€o niej, odnalaz€ rzemie€. - Razem - powiedzia€. - R€wnomiernie, €eby nie urwa€.Jeszcze troch€ piasku osypa€osi€ w d€€, kiedy ci€gn€li "sakw€. Gdy rzemie€ znalaz€ si€!na powierzchni, Paul pu€ci€ go i wydoby€ matk€ z piasku. Wtedy ci€gn€c wsp€lnie sakw€ w d€€ zbocza wyrwali j€ z matni. Po chwili stali na dnie szczeliny trzymaj€c sakw€ z obu stron. Paul !spojrza€ na matk€. Mia€a twarzi burnus usmarowane pian€. Powyschni€ciu piany oblepi€ te miejsca pianek. Wygl€da€a niczym po bitwie na pigu€y z mokrego, zielonego piachu. - Strasznie si€ upapra€a€ - powiedzia€. - Ty te€ nie jeste€ zbyt €liczny. Wybuchn€li €miechem, lecz szybko spowa€nieli. - To si€ nie powinno by€o zdarzy€ - powiedzia€ Paul. - By€em nieostro€ny. Wzruszy€a ramionami, czuj€c, jak zlepiony piach odpada z jej p€aszcza. - Rozbij€ namiot - powiedzia€.- Lepiej zrzu€ p€aszcz i wytrzep go. Odszed€ zabieraj€c sakw€. Jessika przytakn€€a g€ow€, nagle zbyt zm€czona, by odpowiedzie€. - W skale s€ otwory kotwiczne - odezwa€ si€ Paul. - Kto€ tu obozowa€ przed nami. Czemu nie? - pomy€la€a otrzepuj€c p€aszcz. - Miejsce jest odpowiednie: w g€€bi skalnych €cian i naprzeciwko drugiego klifu, oddalonego o jakie€ cztery kilometry, wystarczaj€co wzniesione nadpustyni€, aby nie zagra€a€ czerw, i wystarczaj€co blisko,by by€ €atwy dost€p do przyprawy. Odwr€ciwszy si€ zobaczy€a, €e Paul ustawi€ ju€ namiot, kt€rego wysklepiona o€ebrowaniem czasza stopi€a si€ ze €cianami skalnej szczeliny. Paul wysun€€ si€ #przed ni€ i podni€s€ lornet€ dooczu. Szybkim obrotem wyregulowa€ wewn€trzne ci€nienie i zogniskowa€ soczewki olejowe na przeciwleg€ym urwisku, strzelaj€cym z€ocistym br€zem w jasno€ci poranka po drugiej stronie otwartego piasku. Jessika przygl€da€a si€, jak studiuje apokaliptyczny pejza€, zapuszczaj€c wzrok w piaskowe rzeki i kaniony. !- Tam co€ ro€nie - powiedzia€.Jessika znalaz€a zapasow€ lornetk€ w sakwie przy "namiocie i stan€€a ko€o Paula. - Tam - wskaza€ jedn€ r€k€, w drugiej trzymaj€c lornetk€. - Saguaro - stwierdzi€a. - Mizerota. - Mo€e w pobli€u s€ ludzie - rzek€ Paul. - To mog€ by€ pozosta€o€ci po botanicznej stacji do€wiadczalnej - zauwa€y€a. - To jest spory kawa€ek na po€udnie w g€€b pustyni - powiedzia€. $Opu€ci€ lornetk€ i podrapa€ si€pod owiewk€ filtru, uprzytamniaj€c sobie, jak suche s€ jego wargi, odczuwaj€c py€owy posmak €aknienia w ustach. - To miejsce pachnie mi Fremenami - powiedzia€. "- Sk€d pewno€€, €e oni b€d€ przyja€Xnie usposobieni? - zapyta€a. - Kynes obieca€ ich pomoc. Ale w ludziach tej pustyni jestrozpacz - pomy€la€a. - Sama jej dzi€ zakosztowa€am. Zrozpaczeni ludzie mog€ nas zabi€ dla naszej wody. Zamkn€€a oczy i na przek€r temu pustkowiu wyczarowa€a w my€li obraz Kaladanu. Ongi€ dla i ca, є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB€М cY < и c€тY M cEZ aР cЈZ !*C c [ d4ъ cn[N?Sб[na Kaladanie odby€a si€ wycieczka: Jessika zobaczy€a siebie z ksi€ciem Leto, przed urodzeniem Paula. Przelatywali nad po€udniowymi d€unglami, ponad rozkrzyczanym listowiem dzikich chaszczy i !ry€owymi polami delt. I patrzylina mr€wcze szeregi w€r€d zielono€ci - gromady ludzi d€Xwigaj€cych na ramionach €adunki za pomoc€ dr€g€w dryfop€awnych. I na bia€e p€atki tr€jkad€ubowych dau w morskich odnogach. Wszystko to znik€o. Jessika otworzy€a oczy na bezruch pustyni, na wzrastaj€cy upa€ dnia. W dali na otwartym piasku niezmordowane demony€aru zaczyna€y rozhu€tywa€ wibracje powietrza. Mia€a wra€enie, €e przeciwleg€€ €cian€ ska€ ogl€da przez marne szk€o. Kaskada piasku zas€oni€a wylot szczeliny efemeryczn€ kurtyn€. Piasek lecia€ z sykiem, tr€cany przezpodmuchy rannej bryzy i przezJastrz€bie, kt€re zacz€€y wzbija€ si€ ze szczytu urwiska. Deszcz piasku usta€, ale nadal s€ysza€a jego syk. Wzmaga€ si€, rozlega€ d€Xwi€kiem nigdy nie zapomnianym dla kogo€, kto go cho€by raz us€ysza€. - Czerw - szepn€€ Paul. Nadszed€ od prawej strony w swym niedba€ym majestacie, przy kt€rym wszystko blad€o. Wynios€y kopiec piasku przecina€ wydmy w polu widzenia ludzi. Spi€trzone wysoko czo€o kopca rozchodzi€o si€ w pylistych odkosach jak fala dziobowa nawodzie. Znik€ nagle, uchodz€c w lewo. D€Xwi€k przycich€, zamar€. - Widywa€em fregaty kosmiczne, kt€re by€y mniejsze - szepn€€ Paul. Kiwn€€a g€ow€, nie odwracaj€c spojrzenia od pustyni. Po przej€ciu czerwia pozosta€a zwodnicza pustka. Rozlewa€a si€ w trudn€ do zniesienia niesko€czono€€, wabi€ca pod niebosk€on. - Po odpoczynku - powiedzia€a Jessika - wr€cimydo twoich nauk. Pohamowa€ nag€€ z€o€€. - Matko, nie s€dzisz, €e mo€emy si€ obej€€ bez... - Dzi€ wpad€e€ w pop€och - powiedzia€a, by€ mo€e lepiej ode mnie znasz sw€j umys€ i unerwienie bindu, lecz wiele jeszcze musisz si€ nauczy€ o muskulaturze prana twojego cia€a. Cia€o czasami robi rzeczy samo z siebie, Paul, co mog€ ci udowodni€. Musisz nauczy€ si€ panowa€ nad ka€dym jego mi€€niem, ka€dym w€€knem. Potrzebujesz powt€rki z d€oni. Zaczniemy od&mi€€ni palc€w, €ci€gien d€oni i wra€liwo€ci opuszk€w. Chod€X ju€ do namiotu - doda€a odchodz€c. Zgi€€ palce lewej r€ki obserwuj€c, jak matka wczo€guje si€ przez zwieracz,pewien, €e nie potrafi jej odwie€€ od tego postanowienia.., €e musi ust€pi€. Cokolwiek ze mn€ uczyniono, bior€ w tym udzia€ #- pomy€la€. - Powt€rka z d€oni!#Zerkn€€ na swoj€ d€o€. Jak€e mizernie si€ prezentowa€a w por€wnaniu z takimi stworzeniami, jak czerw. ˆ€ˆˆ‚ˆƒˆ„ˆ…ˆ†ˆ‡ˆˆˆ‰ˆŠˆ‹ˆŒˆˆŽˆˆˆ‘ˆ’ˆ“ˆ”ˆ•ˆ–ˆ—ˆ˜ˆ™ˆšˆ›ˆœˆˆžˆŸˆ ˆЁˆЂˆЃˆЄˆЅˆІˆЇˆЈˆЉˆЊˆЋˆЌˆ­ˆЎˆЏˆАˆБˆВˆГˆДˆЕˆЖˆЗˆИˆЙˆКˆЛˆМˆНˆОˆПˆРˆСˆТˆУˆФˆХˆЦˆЧˆШˆЩˆЪˆЫˆЬˆЭˆЮˆЯPochodzimy z Kaladanu - rajskiego €wiata dla naszych form €ycia. Na Kaladanie nie by€o potrzeby tworzenia raju "dla cia€a ani raju dla umys€u - wystarczy€o popatrze€ doko€ana otaczaj€c€ nas "rzeczywisto€€, I zap€acili€my cen€. jaka ludzie zawsze p€ac€ za osi€gni€cie raju w €yciu doczesnym - !zniewie€cieli€my, utracili€my pazur. z "Muad'Dib: "Rozmowy" pi€ra ksi€€niczki Irulan - Wi€c to ty jeste€ ten s€awny Gurney Halleck - rzek€ m€€czyzna. Halleck sta€ i przez okr€g€y podziemny gabinet mierzy€ spojrzeniem siedz€cego za metalowym biurkiem przemytnika. M€€czyzna nosi€ freme€skie szaty i mia€ oczy #na po€y zaci€gni€te b€€kitem, wskazuj€ce na obecno€€ produkt€w spoza tej planety wjego po€ywieniu. Gabinet stanowi€ replik€ g€€wnej sterowni fregaty kosmicznej -trzydziestostopniowy €uk €ciany zajmowa€y telekomunikatory i ekran, z przyleg€ymi do nich bateriami zdalnych zabezpiecze€ i odpalania, za€ pozosta€€ #cz€€€ €uku wype€nia€o biurko wyprowadzone ze €ciany bezpo€rednio. - Jestem Staban Tuek, syn Esmara Tueka - rzek€ przemytnik. - Wi€c to tobie winien jestem podzi€kowanie za okazan€ nam pomoc - powiedzia€ Halleck. - Aaach, wdzi€czno€€ - !stwierdzi€ przemytnik. - Siadaj. Ze €ciany wysun€€ si€ niski fotel lotniczy i Halleck, €wiadom swego zm€czenia, opad€ na€ z westchnieniem. W ciemnej talu ko€o przemytnika !widzia€ teraz w€asne odbicie i "z ponur€ min€ przypatrzy€ si€ bruzdom utrudzenia na swej kanciastej twarzy. Blizna od krwawinu na jego brodzie !skr€ci€a si€ przy tym ponurym grymasie. Halleck odwr€ci€ twarz od swego odbicia i utkwi€ spojrzenie w Tueku. Dostrzega€ teraz rodzinne podobie€stwo w przemytniku -krzaczaste, obwis€e brwi oraz powierzchnie policzk€w i nosa jak wyciosane z kamienia. !- Wasi ludzie m€wi€, €e tw€j ojciec nie €yje, zabity przez Harkonnen€w - powiedzia€ Halleck. - Przez Harkonnen€w albo przez zdrajc€ spo€r€d waszych ludzi - odpar€ Tuek. W gniewie Halleck zapomnia€ ozm€czeniu. Wyprostowa€ si€. - Czy mo€esz wymieni€ imi€ zdrajcy? - zapyta€. - Nie mamy pewno€ci. - Thufir Hawat podejrzewa€ lady Jessik€. - Aaach, wied€Xma Bene Gesserit.., by€ mo€e. Lecz Hawat jest teraz je€cem Harkonnen€w. - S€ysza€em - Halleck "wci€gn€€ g€€boko powietrze. -Wydaje si€, €e przed nami niema€o jeszcze krwi do przelania. - Nie zrobimy niczego, co zwr€ci na nas uwag€ - powiedzia€ Tuek. Halleck zesztywnia€. - Ale... - Tobie i tym twoim ludziom, kt€rych uratowali€my, ofiarujemy azyl w€r€d nas - powiedzia€ Tuek. - M€wisz o wdzi€czno€ci. Doskonale, odpracuj tu sw€j d€ug. Zawszeznajdziemy zaj€cie dla dobrych ludzi. Jednak€e zabijemy was z miejsca, gdyby€cie uczynili najmniejszywrogi ruch przeciwko Harkonnenom. - Ale oni zabili twego ojca, cz€owieku! - By€ mo€e. Je€li nawet tak, oto odpowied€X mego ojca tym,kt€rzy dzia€aj€ bez zastanowienia: "Kamie€ jest #ci€€ki i piasek ma ci€€ar, ale ci€€szy od nich obu jest gniew g€upca". - Zatem nie zamierzasz kiwn€€ palcem w tej sprawie? - zapyta€ szyderczo Halleck. - Tego nie s€ysza€e€ z moich !ust. M€wi€ jedynie, €e b€d€ "chroni€ nasz kontrakt z Gildi€. Gildia wymaga Od nas ostro€nej gry. S€ inne sposobyzniszczenia wroga. - Aaaaach! - Istotnie ach. Je€li masz ochot€ tropi€ czarownic€, droga wolna. Ale ostrzegam, €e$prawdopodobnie si€ sp€€Xni€e€...a my w€tpimy, czy ona jest !t€ osob€, kt€rej szukasz, tak czy owak. - Hawat rzadko si€ myli€. - Da€ si€ wzi€€ do niewoli Harkonnenom. "- My€lisz, €e o n jest zdrajc€?Tuek wzruszy€ ramionami. - To s€ ja€owe rozwa€ania. My€limy, €e czarownica nie €yje. Przynajmniej tak s€dz€ Harkonnenowie. - Wiesz bardzo du€o o Harkonnenach. - Aluzje i niedom€wienia... plotki i domys€y. - Jest nas siedemdziesi€ciu czterech ludzi - powiedzia€ Halleck. - Je€li rzeczywi€cie chcesz, by€my si€ do ciebie zaci€gn€li, musisz wierzy€ w €mier€ naszego ksi€cia. - Widziano jego cia€o. - A ch€opca tak€e... m€odego panieza Paula? - Halleck %pr€bowa€ prze€kn€€ €lin€, ale mia€ grud€ w gardle. - Wed€ug ostatniej wiadomo€ci, jak€ otrzymali€my, zagin€€ wraz zeswoj€ matk€ w pustynnym samumie. Najprawdopodobniej nigdy nie odnajd€ si€... - cho€by ich ko€ci. - Wi€c czarownica nie €yje... wszyscy zgin€li. Tuek kiwn€€ g€ow€. - I Bestia Rabban, jak m€wi€, powr€ci do w€adzy na Diunie. - Hrabia Rabban z Lankiveil? - Tak. Halleck potrzebowa€ czasu na opanowanie zalewaj€cej go fali krwi, kt€ra grozi€a apopleksj€ z w€ciek€o€ci. Dysza€ ci€€ko. - Mam prywatne porachunki z Rabbanem. Jestem mu winien za... €ycie mojej rodziny... - #potar€ blizn€ na brodzie - ... i za to... - Nie za€atwia si€ porachunk€w przedwcze€nie, wszystko stawiaj€c na jedn€ kart€ - rzek€ Tuek. Spochmurnia€ €ledz€c gr€ mi€€ni na szcz€ce Hallecka, nag€€ skryto€€ w przys€oni€tych powiekami oczach tego m€€czyzny. - Wiem... wiem... - Halleck odetchn€€ g€€boko. - Ty i twoi ludzie mo€ecie "s€u€€c u nas zarobi€ sobie na przelot z Arrakis. Jest wiele miejsc do... - Zwalniam swoich ludzi z wszelkiej zale€no€ci ode mnie,niech decyduj€ sami. Skoro Rabban jest tutaj... ja zostaj€. - Nie jestem pewien, czy !€yczymy sobie, €eby€ zosta€, widz€c tw€j stan - ducha. Halleck przeszy€ przemytnika spojrzeniem. - W€tpisz w moje s€owo? - Nie - e - e... - Ocali€e€ mnie od Harkonnen€w. €Ylubowa€em wierno€€ ksi€ciu Leto z nie wi€kszego powodu. Zostan€ tuna Arrakis - z wami... albo z Fremenami. - Czy wypowiedziana, czy nie,my€l realnie istnieje i ma swoj€ moc - powiedzia€ Tuek. "- M€g€by€ si€ przekona€, €e #linia mi€dzy €yciem a €mierci€ jest zbyt cienka i zbyt ulotna w€r€d Fremen€w. Halleck przymkn€€ na chwil€ oczy czuj€c, jak ogarnia go znu€enie. - "Gdzie€ jest Pan, kt€ry powiedzie nas przez ziemi€ pusty€ i otch€ani?" - zamrucza€. !- Zd€€aj powoli, a dzie€ twej zemsty nadejdzie - powiedzia€Tuek. - Po€piech jest wymys€em szejtana. Ucisz sw€rozpacz - po to mamy rozrywki; trzy s€ rzeczy, !kt€re nios€ ulg€ sercu: woda, ziele€ trawy i uroda kobiety. Halleck otworzy€ oczy. - Wola€bym ka€u€€ krwi Rabbana Harkonnena u swych !st€p. - Wpi€ si€ spojrzeniem w"Tueka. - My€lisz, €e taki dzie€ nadejdzie? - Niewiele mam wsp€lnego z tym, jakie powitasz jutro, Gurneyu Haljecku. Mog€ ci tylko dopom€c powita€ dzie€ dzisiejszy. - Przyjmuj€ zatem t€ pomoc i zostaj€ a? do dnia, w kt€rym rozka€esz mi pom€ci€ twego ojca i wszystkich innych, kt€rzy... - Pos€uchaj mnie, m€€u walki "- powiedzia€ Tuek. wychyli€ si€do przodu nad biurkiem: barki mia€ na jednym poziomie z uszami, w oczach zawzi€to€€. Twarz przemytnika upodobni€a"si€ nagle do zwietrza€ej ska€y.- Wod€ mojego ojca... t€ odkupi€ swoim w€asnym ostrzem. Halleck nie odrywa€ od niego oczu. W tym momencie przemytnik przypomina€ mu !ksi€cia Leto: przyw€dca ludzi, odwa€ny, pewny swej pozycji i swego powo€ania, by€ jak ksi€€€... przed Arrakis. - Czy chcesz wsparcia mojegoostrza? - zapyta€ Halleck. Tuek odchyli€ si€ do ty€u, rozlu€Xni€, w milczeniu przypatruj€c si€ Halleckowi. - Czy uwa€asz mnie za m€€a walki? - nalega€ Halleck. - Tylko ty jeden z adiutant€w ksi€cia uszed€e€ z €yciem - powiedzia€ Tuek. - Si€a twego wroga by€a przyt€aczaj€ca, tyjednak ugi€€e€ si€, aby !zwyci€€y€... pokona€e€ go w taki spos€b, jak my pokonujemy Arrakis. - Co prosz€? - €Zyjemy tutaj na €asce tej planety, Gurneyu Hallecku - powiedzia€ Tuek. - Arrakis jest naszym wrogiem. - Starczy jeden wr€g naraz, czy nie tak? - W€a€nie tak. - Czy tak w€a€nie radz€ sobie Fremeni? - By€ mo€e. - Powiedzia€e€, €e €ycie z Fremenami mo€e si€ dla mnie okaza€ zbyt twarde. €Zyj€ w pustyni, pod go€ym niebem, czy to dlatego? - Kt€€ wie, gdzie €yj€ Fremeni? Dla nas P€askowy€ !Centralny jest ziemi€ niczyj€. Ale ja chcia€bym porozmawia€ raczej o... - M€wi€, €e Gildia rzadko wytycza szlaki przyprawowych lichtug ponad pustyni€ - rzek€#Halleck. - Ale kr€€€ pog€oski, !€e tu i €wdzie - wida€ skrawki zieleni, je€li si€ wie, gdzie patrze€. #- Pog€oski! - skrzywi€ si€ Tuek.- Chcia€by€ teraz wybiera€ mi€dzy mn€ a Fremenami? Jeste€my poniek€d bezpieczni,mamy w€asn€, wykut€ w skalesicz, swoje ukryte baseny. €Zyjemy €yciem ludzi cywilizowanych. Fremeni to par€ band obszarpa€c€w, kt€rych my zatrudniamy jako poszukiwaczy przyprawy. - Ale oni umiej€ zabija€ Harkonnen€w. - A chcesz zna€ rezultat? Nawet w tej chwili poluje si€ na nich jak na zwierz€ta - z rusznicami laserowymi, bo nie maj€ tarcz. S€ poddawani eksterminacji. Dlaczego? Bo zabijali Harkonnen€w. - Czy rzeczywi€cie zabijali Harkonnen€w? - spyta€ Halleck. - Co masz na my€li?. - Nie s€ysza€e€, €e z Harkonnenami byli przypuszczalnie sardaukarzy? - Znowu pog€oski. - Jednak pogrom nie jest w stylu Harkonnen€w. Pogrom jest marnotrawstwem. - Wierz€ w to, co widz€ na w€asne oczy - powiedzia€ Tuek. - Zdecyduj si€, m€€u walki. Ja albo Fremeni. Zapewniam ci azyl i szans€ przelania krwi, kt€rej obaj €akniemy. Mo€esz by€ lego pewien. Fremeni ofiarowuj€ ci jedynie €ycie €ciganej zwierzyny. Halleck waha€ si€, wyczuwaj€cm€dro€€ i wsp€€czucie w s€owach Tueka. jednak co€ go gryz€o z zupe€nie niezrozumia€ego powodu. - Zaufaj w€asnemu rozumowi -rzek€ Tuek. - Czyje decyzje !ocali€y tw€j oddzia€ z bitwy? Twoje. Decyduj. - Tak musi by€ - powiedzia€ #Halleck. - Ksi€€€ i jego syn nie€yj€? - Tak uwa€aj€ Harkonnenowie.Je€eli chodzi o tego rodzaju sprawy, sk€onny jestem ufa€ Harkonnenom. - Ponury u€miech zago€ci€ na ustach Tueka. - I tu by si€ mniej !wi€cej ko€czy€o moje ca€e do nich zaufanie. - Zatem musi tak by€ - powt€rzy€ Halleck. Wyci€gn€€ praw€ r€k€ w tradycyjnym ge€cie, d€oni€ dog€ry i z kciukiem p€asko na niej z€o€onym. - Oddaj€ ci m€j miecz. - Przyjmuj€. - Chcesz, .bym nak€oni€ mych ludzi? - A pozwoli€by€ im na samodzieln€ decyzj€? - Szli za mn€ a€ dot€d, lecz wi€kszo€€ urodzi€a si€ na Kaladani€. Arrakis nie jest !taka, jak j€ sobie wyobra€ali. Tu stracili wszystko pr€cz €ycia. Wola€bym, €eby decydowali sami za siebie. - Nie czas teraz na twoje wahanie - powiedzia€ Tuek. - Doszli za tob€ a€ tutaj. - Potrzebujesz ich? - Zawsze znajdziemy miejsce dla do€wiadczonych wojownik€w... w tych dniach bardziej ni€ kiedykolwiek. - Przyj€€e€ m€j miecz. !€Zyczysz sobie, €ebym wp€yn€€ na nich? #- My€l€, €e oni sami p€jd€ za tob€, Gurneyu Hallecku. - Oby tak by€o. - Oby. - Mog€ wi€c sam o tym zadecydowa€? - Mo€esz sam zadecydowa€. $Halleck podni€s€ si€ z krzes€a, czuj€c, jak wiele z jego zapasu si€ posz€o na ten mizerny wysi€ek, by stan€€ nanogi. !- Na razie rozejrz€ si€ po ich kwaterach i zbadam nastroje. - Porozum si€ z moim kwatermistrzem - rzek€ Tuek. - Nazywa si€ Drisq. Powiedz mu, €e €ycz€ sobie, by okaza€ wam jak najdalej $posuni€t€ go€cinno€€. Przyjd€ do ciebie... niebawem. Najpierwmusz€ wyekspediowa€ par€ transport€w przyprawy. - Szcz€€cie u€miecha si€ wsz€dzie - rzek€ Halleck. - Wsz€dzie - powiedzia€ Tuek.- Niespokojne czasy, to wyj€tkowa okazja w naszych sprawach. #Halleck sk€oni€ g€ow€, za sob€!us€ysza€ lekki szmer i wyczu€ pr€d powietrza, gdy rozwar€a si€ na o€cie€ furta €luzy. Odwr€ci€ si€ i zanurkowawszy przez ni€ opu€ci€ gabinet. "Znalaz€ si€ w sali og€lnej, do kt€rej adiutanci Tueka wprowadzili go uprzednio wrazz lud€Xmi, by€o to d€ugie i w€skie pomieszczenie, wyciosane w litej skale, a jegog€adkie powierzchnie zdradza€y dzia€anie lanc laserowych. Sufit strzela€ dostatecznie wysoko, by przed€u€y€ naturalny €uk skalnego sklepienia i przepu€ci€ wewn€trzne pr€dy konwekcyjne powietrza. !Wzd€u€ €cian znajdowa€y si€ stojaki na bro€ i szafki. Nie bez dumy Halleck zauwa€y€, "€e ci z jego ludzi, kt€rzy byli nadal zdolni utrzyma€ si€ na nogach, stoj€, €e znu€enie i kl€ska ich nie za€ama€y. Medycy przemytnik€w kr€cili si€ mi€dzy nimi, opatruj€c rannych. Ci€€ko rannych zebrano w jednym miejscu w !g€€bi po lewej stronie, a przy ka€dym czuwa€ atrydzki towarzysz broni. Atrydzkie wyszkolenie: "Troszczymy si€ oswoich", przetrwa€o w nich jakrdze€ rodzimej ska€y - zauwa€y€ Halleck. Jeden z jegoporucznik€w wyst€pi€ do przodu z dziewi€ciostrunow€ "baliset€ Hallecka. Zasalutowa€. - Sir, tutejsi medycy m€wi€, €e nie ma nadziei dla Mattaiego. Oni tu nie posiadaj€ banku ko€ci ani narz€d€w Jedynie €rodki polowe. Mattai nie prze€yje, m€wi€, ale on ma pro€b€ do ciebie. - Jak€? - Mattai prosi o pie€€, by !€atwiej mu by€o odej€€, sir. є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€.-е[Ўп c€\5 ce\Та cШ\’$U c+]ч/$ cŽ] ;Š)ё]"M€wi, €e b€dziesz wiedzia€, o !kt€r€ chodzi... do€€ cz€sto !prosi€ ci€ o ni€. - Porucznik !prze€kn€€. - To pie€€ zwana "Ma luba", sir. Gdyby€... - Wiem. Halleck wzi€€ baliset€, wy€uska€ wieloczynno€ciowe pi€rko z zacisku na gryfie. Doby€ cichy akord z instrumentu; stwierdzi€, €e !kto€ go ju€ nastroi€. Oczy go pali€y, ale wyrzuci€ to ze swych my€li, kiedy szed€ przedsiebie wygrywaj€c melodi€ i zmuszaj€c si€ do swobodnego u€miechu. Medyk przemytnik€w!i paru jego ludzi pochylali si€ nad noszami, kiedy Halleck podszed€, kt€ry€ z ludzi zacz€€ cichutko €piewa€, z €atwo€ci€ wpadaj€c w rytm. Ma luba stoi w oknie, piersiami dotyka szk€a. S€o€ce purpur€ p€onie, z€oci jej r€ce na €onie. Zabierz mnie, Zabierz w ramiona, luba ma. We€X mnie, We€X w swe ramiona, luba ma. "€Ypiewak sko€czy€, wyci€gn€€ !obanda€owan€ r€k€ i zamkn€€powieki m€€czy€Xnie na noszach. Halleck doby€ ostatni,cichy akord z balisety i pomy€la€: Teraz jest nas siedemdziesi€ciu trzech. ˆаˆбˆвˆгˆдˆеˆжˆзˆиˆйˆкˆлˆмˆнˆоˆпˆрˆсˆтˆуˆфˆхˆцˆчˆшˆщˆъˆыˆьˆэˆюˆяˆ№ˆёˆђˆѓˆєˆѕˆіˆїˆјˆљˆњˆћˆќˆ§ˆўˆџ‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰ ‰ ‰ ‰ ‰ ‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰‰Wielu ludziom trudno zrozumie€ €ycie rodzinne "ochronki" kr€lewskiej, jednak spr€buje naszkicowa€ je wam skr€towo. M€j ojciec mia€, jak s€dz€, jednego tylko prawdziwego przyjaciela, by€ nim hrabia Hasimir Fenring, eunuch genetyczny i jeden z najgro€Xniejszych rycerzy w Imperium. Hrabia, wytworny, acz szpetny cz€owieczek, pewnego dnia sprowadzi€ now€niewolnic€ - konkubin€ memu ojcu, a ja zosta€am przez matk€ wys€ana na przeszpiegi.Wszystkie szpiegowa€y€my ojca tytu€em samoobrony. €Zadna z niewolnic - konkubin, na jakie mu zezwala€ traktat Bene Gesserit z Gildi€, nie mog€a, rzecz jasna, zrodzi€ kr€lewskiego nast€pcy, lecz intrygi by€y bezustanne i nu€€ce w swej monotonii. #Osi€gn€€y€my bieg€o€€, moja !matka, siostry i ja r€wnie€, w unikaniu najprzemy€lniejszych narz€dzi €mierci. To, co powiem, mo€e wydawa€ si€ straszne, ale wcale nie jestem pewna, czy m€j ojciec nie przyk€ada€ r€ki do tych wszystkich zamach€w. Rodzinakr€lewska to jednak zupe€nie inna rodzina. Zatem wyobra€Xmy sobie t€ now€ niewolnic€ - konkubin€, rudow€os€ jak m€j ojciec, "wiotk€ i zgrabn€, o mi€€niach akrobatki, najwyra€Xniej przeszkolon€ w neuro - kuszeniu. M€j ojciec przypatrywa€ si€ jej przez d€ugi czas, gdy pozowa€a przed nim naga. Wreszcie rzek€: "Jest zbyt pi€kna. Oszcz€dzimy j€ na podarunek". Nie macie poj€cia,jak wielk€ konsternacj€ ta pow€ci€gliwo€€ wywo€a€a w "ochronce" kr€lewskiej. W ko€cu finezja i samokontrola stanowi€y €miertelne zagro€enie dla nas wszystkich."W domu mojego ojca" pi€ra ksi€€niczki Irulan !P€€Xnym popo€udniem Paul sta€ przed filtrnamiotem. Szczelin€,"w kt€rej rozbi€ ob€z, zalega€ g€€boki cie€. Spogl€daj€c ponad otwartym piaskiem na odleg€€ €cian€ skaln€ zastanawia€ si€, czy powinien obudzi€ matk€ €pi€c€ w namiocie. Fa€dy wydm rozchodzi€y si€ wok€€ ich kryj€wki jedna za drug€. Rzuca€y g€ste cienie z dala odzachodz€cego s€o€ca, tak czarne, jakby by€y odpryskaminocy. C€€ za monotonia! Jego duch szybowa€ poszukuj€c jakiej€ wysoko€ci w tym pejza€u. Lecz nie znajdowa€ €adnego zdecydowanego pionuw wyja€owionym upa€em powietrzu a€ po horyzont, €adnego kwiecia, €adnego €agodnego ko€ysania znacz€cego przyj€cie bryzy... tylko wydmy i tamto oddalone urwisko pod niebem z wyb€yszczonego srebrob€€kitu.!A je€eli tam po drugiej stronie nie ma €adnej opuszczonej stacji badawczej? - my€la€. - Je€eli nie ma tam w og€le !Fremen€w, a te ro€liny wyros€ysobie przypadkiem? $Jessika obudzi€a si€ i obr€ci€a na plecy; przez przezroczyst€ burt€ zerkn€€a z ukosa na Paula. Sta€ odwr€cony do niej ty€em i co€ w jego postawie przypomina€o Jessice ksi€cia. Poczu€a w sobie otch€a€ wzbieraj€cej rozpaczy i odwr€ci€a spojrzenie. Niebawem przysposobi€a sw€j $filtrfrak, od€wie€y€a si€ wod€ z namiotowych kieszeni €ownych i wype€z€a na dw€r, by rozprostowa€ ko€ci i wyp€oszy€ sen z cia€a. Nie odwracaj€c si€ Paul powiedzia€: - Dziwn€ rado€ci€ nape€nia mnie spok€j tego miejsca. Jak€e dostraja si€ umys€ do €rodowiska - pomy€la€a. I przypomnia€ jej si€ aksjomat Bene Gesserit: "Pod presj€ !umys€ mo€e p€j€€ w jednym z dw€ch kierunk€w: pozytywnymlub negatywnym, w prz€d lub wstecz. Przedstawcie to sobie jak widmo, kt€rego ekstremami s€ nie€wiadomo€€ na negatywnym kra€cu i nad€wiadomo€€ na kra€cu pozytywnym. Ku kt€remu z nich umys€ sk€oni si€ pod naporem, w znacznej mierze zale€y od wyszkolenia". - €Zycie tutaj mog€oby by€ dobre - powiedzia€ Paul. Pr€bowa€a zobaczy€ pustyni€ jego oczami, usi€uj€c uchwyci€ niedogodno€ci b€d€ce powszednim obliczem tej planety i zastanowi€ si€, !jakie te€ warianty przysz€o€cimign€€y przed Paulem. Tutaj mo€na znale€X€ odosobnienie - !my€la€a - bez obawy, €e kto€ stoi za plecami, bez strachu przed my€liwym. Wysun€wszy si€ przed Paula podnios€a do oczu lornet€, nastawi€a soczewki olejowe i zbada€a skalny bastion po drugiej stronie. Tak, saguaro wwysch€ych €o€yskach potok€w oraz inne kolczaste porosty... aw€r€d cieni rogo€a niskich zielono€€€tych traw. - Zwin€ obozowisko - rzek€ Paul. Kiwn€wszy g€ow€ Jessika zbli€y€a si€ do wylotu !szczeliny, sk€d mog€a ogarn€€wzrokiem pustyni€, i skierowa€a lornetk€ w lewo. Solna panew rozjarzy€a si€ tambiel€ z domieszk€ brudnego br€zu na obrze€ach - pole bieli tu, gdzie biel jest !€mierci€. Ale panew m€wi€a o czym€ jeszcze: o wodzie, kiedy€ przez t€ roziskrzon€ biel toczy€y si€ wody. !Opu€ci€a lornetk€ i dopi€€a burnus, chwil€ nas€uchiwa€a odg€os€w krz€taniny Paula. S€o€ce opad€o ni€ej. W poprzek solnej panwi leg€y cienie. Spoza zachodniego horyzontu rozesz€y si€ linie rozkrzyczanej barwy. Barwa skupi€a si€ w ciemny paluch obmacuj€cy piaski. Rozpe€z€y si€ cienie koloru w€gla i rz€sisty opad nocy zatopi€ pustyni€. Gwiazdy! Wpatrywa€a si€ w nie z zadart€ g€ow€, wyczuwaj€c !zbli€anie si€ Paula, kt€ry po chwili stan€€ ko€o niej. Pustynna noc zogniskowa€a si€ ku g€rze sprawiaj€c wra€enie, €e ulatuje do gwiazd. Ci€€ar dnia ust€pi€. Przelotny podmuch uderzy€ ich w twarze.- Niebawem wzejdzie pierwszyksi€€yc - zauwa€y€ Paul. - Sakwa gotowa. Ustawi€em dudnik. Mogliby€my zagin€€ na zawszew tym przedsionku piek€a - !pomy€la€a Jessika. - I nikt by si€ nie dowiedzia€. Wiatr nocy sypa€ stru€kami piasku, kt€re muska€y jej twarz, i przynosi€ wo€ cynamonu: kaskada zapach€w w ciemno€ci. - Pow€chaj tylko - odezwa€ si€ Paul. - Czuj€ t€ wo€ nawet przez filtr - powiedzia€a. - Bogactwo. Ale czy zapewni nam wod€? - Wskaza€a na drug€ stron€ basenu. - Nie ma tam sztucznych €wiate€. - Fremeni b€d€ si€ kryli w siczy za tamtymi ska€ami - odpar€. Srebrny r€g wychyn€€ na prawo od nich ponad horyzont:#pierwszy ksi€€yc. Wzni€s€ si€ ukazuj€c oczom wyra€Xny wizerunek d€oni na swej powierzchni. Jessika zapatrzy€a si€ w objawion€ w "po€wiacie bia€€ srebrzysto€€ piasku. - Dudnik osadzi€em w najdalszym zak€tku szczeliny - oznajmi€ Paul. - Jak zapal€ jego lont, zostanie nam trzydzie€ci minut. - Trzydzie€ci minut? - Nim zacznie przyzywa€... czerwia. - Och! Jestem gotowa do drogi. Odszed€; s€ysza€a, jak posuwasi€ ? powrotem w g€€b szczeliny. Noc jest tunelem - #pomy€la€a - szczelin€ w jutro...!o ile pisane nam jakie€ jutro. -%Potrz€sn€€a g€ow€. - Sk€d si€ u mnie wzi€€y takie czarne my€li? Z moim wyszkoleniem sta€ mnie na wi€cej. !Wr€ci€ Paul, podj€€ sakw€ t ruszy€ przodem w d€€ do pierwszej wydmy, gdzie przystan€€ nas€uchuj€c, a€ "dogoni€a go matka. S€ysza€ jej ciche nadej€cie i oboj€tne ziarnko po ziarnku - kapanie d€Xwi€ku: prywatny kod pustynig€osz€cy jej w€asn€ miar€ bezpiecze€stwa. - Musimy i€€ nierytmicznie - rzek€ Paul i przywo€a€ wspomnienie ludzi przemierzaj€cych piaski... zar€wno z obraz€w !przysz€o€ci, jak i rzeczywiste.- Zobacz, jak ja to robi€ - powiedzia€. - Tak Fremeni chodz€ po piasku. Wyszed€ na stok nawietrzny i pow€€cz€c nogami ruszy€ €ukiem wydmy. Jessika obserwowa€a pierwsze dziesi€€!krok€w Paula, nim pod€€y€a zanim na€laduj€c te ruchy. Dostrzega€a ich sens: to musi brzmie€ Jak naturalne przemieszczanie si€ piasku... !jak wiatr. Lecz mi€€nie bunt€w- i€y si€ przeciwko temu nienaturalnemu, €amanemu #rytmowi: cz€ap... szur... szur... $cz€ap... cz€ap... stop... szur... #cz€ap. Czas rozsnu€ si€ wok€€ nich. Skalna €ciana jakby si€ "nie przybli€a€a. T€ za plecami nadal stercza€a pod niebo. up! up! up! up! To b€bnienie dochodzi€o z urwiska za ich plecami. - Dudnik - sykn€€ Paul. omotanie nie ustawa€o, a€ z trudem zacz€€o im przychodzi€ unikanie tego rytmu we w€asnych krokach. up... €up... €up... €up... Posuwali si€ w zalanej ksi€€ycowym blaskiem misie wstrz€sanej owym g€uchym dudnieniem. W d€€ i w g€r€ przez osypuj€ce si€ wydmy: %cz€ap... szur... stop... cz€ap. Po groszkowym piasku tocz€cym si€ pod ich stopami: szur... %stop... stop... cz€ap. I przez ca€yczas ich uszy nas€uchiwa€y pewnego niepowtarzalnego !szmeru. D€Xwi€k ten rozpocz€€ si€ tak cicho, €e kiedy ich dolecia€, zag€uszali go !szuraniem n€g. Ale narasta€... coraz g€o€niejszy... od )zachodu. up... €up... €up... €up... !- wali€ dudnik. Syk wype€nia€ noc za nimi. Maszeruj€c "odwr€cili g€owy i ujrzeli kopiecpoluj€cego czerwia. "- Id€X dalej - wyszepta€ Paul. - Nie ogl€daj si€. Zgrzytliwy odg€os furii buchn€€ z opuszczonych przez nich skalnych cieni. M€€c€ca lawina ha€asu. !- Id€X dalej - powt€rzy€ Paul. Dostrzeg€, €e osi€gn€li nie oznaczony punkt, w kt€rym dwie skalne €ciany - jedna przed, a druga za nimi - wydawa€y si€ jednakowo #odleg€e. I ci€gle za ich plecami owo ch€ostanie, w€ciek€e darcie ska€ przenika€o noc. Posuwali si€ dalej i dalej, i dalej... Mi€€nie osi€gn€€y stan mechanicznego b€lu, kt€ry zdawa€ si€ nie mie€ ko€ca, !lecz Paul zauwa€y€, €e skarpa marze€ wystrzeli€a wy€ej przed nimi. #Jessika porusza€a si€ w pr€€ni w€asnej koncentracji, ze !€wiadomo€ci€, €e wy€€cznie !si€a woli podtrzymuje jej kroki.Sucho€€ w ustach sprawia€a b€l, ale odg€osy z ty€u rozwiewa€y wszelk€ nadziej€ na post€j i €yk z kieszeni %€ownych filtrfraka. up... €up... Kolejny wybuch sza€u i dudnik zamilk€. Cisza! - Szybciej - wyszepta€ Paul. "Kiwn€€a g€ow€ wiedz€c, €e onnie widzi tego gestu, jednak musia€a potwierdzi€ sama sobie jakim€ dzia€aniem, €e trzeba za€€da€ jeszcze !wi€cej od obci€€onych ju€ do ostatnich granie mi€€ni... Skalna €ciana obiecuj€ca schronienie wyros€a przed nimimi€dzy gwiazdami i Paul #dostrzeg€ p€ask€ €ach€ piasku "ci€gn€c€ si€ u jej podn€€a. "Wszed€ na ni€, potkn€€ si€ zezm€czenia, odruchowo wystawi€ nog€, by z€apa€ r€wnowag€. Rezonuj€ce dudnienie zatrz€s€o piaskiem !woko€o. Paul zatoczy€ si€ dwa kroki w bok. Buum! Bumm! - Graj€cy piasek! - zasycza€a Jessika. Paul odzyska€ r€wnowag€. Rozbieganym spojrzeniem omi€t€ piasek pod nogami i skalne urwisko mo€e dwie€cie metr€w dalej. Za plecami !us€ysza€ syk: jakby wiatru, jakwezbranej fali - tam, gdzie wody nie by€o. !- Biegiem! - krzykn€€a Jessika.- Biegiem, Paul! Pobiegli. B€bnienie grzmia€o pod ich stopami. Wkr€tce wypadli na "€wir. Bieg przyni€s€ chwilow€ ulg€ mi€€niom, zbola€ym od obcej im, nierytmicznej pracy. To by€a akcja, kt€ra nie wymaga€a udzia€u rozumu. Wystarczy€ rytm. Lecz piasek i€wir wi€zi€y stopy, za€ syczenie nadci€gaj€cego czerwia narasta€o wok€€ nich jak burza. Jessika upad€a na kolana. Jedyne, o czym mog€a !my€le€, to by€o wyczerpanie i d€Xwi€k, i przera€enie. !Paul poderwa€ j€ na nogi. Dalej#biegli trzymaj€c si€ za r€ce. Z piasku przed nimi stercza€a cienka €erd€X. Min€li j€, !dostrzegli drug€. Umys€ Jessikizdo€a€ zarejestrowa€ te €erdzie, jak ju€ zosta€y w tyle. Jeszcze jedna €erd€X - nadgryziona przez wiatr antena - wystawa€a ze szparyw skale. I jeszcze jedna. Ska€a! Wyczu€a j€ stopami, gdy znikn€€ op€r pod€o€a, i dozna€a przyp€ywu si€ na pewniejszej nawierzchni. W przedzie g€€boka rozpadlinaci€gn€€a si€ pionowym cieniem" w g€r€ urwiska. #Pop€dzili ku niej, wcisn€li si€ w w€ski otw€r. Odg€os !przej€cia czerwia urwa€ si€ zaich plecami. Jessika i Paul odwr€cili si€ wygl€daj€c na pustyni€. Tam, gdzie zaczyna€y si€ wydmy, mo€e o pi€€dziesi€t metr€w od nich, u podn€€a !skalnej pla€y, z pustyni wzbi€ si€ srebrnoszary €uk €l€c lawin€ piachu i py€u na !wszystkie strony. Wzni€s€ si€ wy€ej, a€ przybra€ posta€ gigantycznej tropi€cej g€by. $Ujrzeli czarn€, okr€g€€ dziur€ z po€yskuj€cymi w €unie ksi€€yca ostrzami. G€ba podpe€z€a ku w€skiej szczelinie, w kt€rej zalegli Paul z Jessika. Zapach cynamonu buchn€€ im w nozdrza. Blask ksi€€ycowy zamigota€ na z€bach z kryszta€u. Wielka paszcza #ko€ysa€a si€ w prz€d i w ty€. Paul wstrzyma€ oddech. Jessikaskuli€a si€, patrz€c w os€upieniu. Ca€y sw€j kunszt Bene Gesserit w€o€y€a w zd€awienie pierwotnych l€k€w,poskromienie zachowanej w "pami€ci rasy gro€€cej ob€€demtrwogi. Paul prze€ywa€ rodzaj uniesienia. W kt€rym€ z ostatnich moment€w min€€ "barier€ czasu i znalaz€ si€ na mniej znanym terytorium. Wyczuwa€ przed sob€ !ciemno€€, nic nie jawi€o si€ przed jego wewn€trznym okiem. Tak, jakby kt€ry€ kolejny krok pogr€€y€ go w studni... albo w dolinie fali, sk€d nie wida€ przysz€o€ci. Krajobraz uleg€ gruntownemu przemieszczeniu. Doznanie czasociemno€ci miast porazi€ go, nada€o superprzyspieszenie jego pozosta€ym zmys€om. !Zorientowa€ si€, €e w ka€dym dost€pnym mu wymiarze postrzega owo co€, co w pogoni za nim wsta€o tu z piasku. Paszcza tego czego€ mia€a oko€o osiemdziesi€ciu metr€w €rednicy... na jej obrze€u l€ni€y kryszta€owe z€by o wygi€tym kszta€cie krysno€y... miech dysza€ cynamonem... ulotnymi aldehydami... kwasami... Czerw przes€oni€ blask ksi€€yca szoruj€c o ska€y ponad nimi. Deszcz drobnych !kamieni i piasku posypa€ si€ do"ciasnej kryj€wki. Paul wcisn€€ matk€ g€€biej. Cynamon! Ta wo€ zalewa€a go. Co czerw ma wsp€lnego z przypraw€, z melan€em? - zada€ sobie pytanie. I przypomnia€o mu si€, jak Lietowi - Kynesowi wymkn€€a si€ mglista aluzja do pewnego zwi€zku czerwia z przypraw€. ubudu! - W prawo od nich niczym €oskot bezdeszczowego gromu dochodz€cy z oddali. I ponownie - €ubudu! Czerw wycofa€ si€ na piasek: le€a€ tam chwil€, jego kryszta€owe z€by prz€d€y ksi€€ycowe blaski. up! up! up! up! !Drugi dudnik! - pomy€la€ Paul; "Zn€w rozb€bni€o si€ gdzie€ z prawa. Czerwia przebieg€o dr€enie. "Cofn€€ si€ g€€biej w piasek. Pozosta€a jedynie pag€rkowata krzywizna jak po€owa lejka, jak wznosz€cy si€ nad wydmami €uk tunelu. !Zachrz€€ci€ piasek. Stworzenie$pogr€€y€o si€ jeszcze g€€biej,odst€puj€c, zawracaj€c, staj€c si€ grzywiastym kopcem, kt€ry uchodzi€ zakolem przez antyklin€ mi€dzy wydmami. Paul wyszed€przed kryj€wk€ €ledz€c piaskow€ fal€ odp€ywaj€c€ pustkowiem na zew nowego !dudnika. Jessika wysun€€a si€ za nim, nas€uchuj€c. (up... €up... €up... €up... €up... !Wkr€tce d€Xwi€k zamilk€. Paul odszuka€ rurk€ w filtrfraku, j€€, sir. є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€ъ c^j § c}^g‹3р^ђБ c€_Ѓ% cv_О0х cй_Ѓ;ы#<`poci€gn€€ €yk odzyskanej wody. Jessika skupi€a uwag€ na jego czynno€ciach, lecz w umy€le jej pozosta€a pustka zm€czenia i trwogi. - Czy na pewno odszed€? - wyszepta€a. - Kto€ go przywo€a€ - powiedzia€ Paul. - Fremeni, Czu€a, €e przychodzi do siebie. - By€ taki wielki! - Nie tak wielki jak tamten, "kt€ry zgarn€€ nasz ornitopter. - Jeste€ pewny, €e to byli Fremeni? - U€yli dudnika. - Po co mieliby nam pomaga€? - Mo€e nie pomagali nam. Mo€epo prostu wzywali czerwia. - Po co? Odpowied€X zawis€a na kraw€dzi jego €wiadomo€ci, nie nadchodz€c. W g€owie mia€"wizj€, kt€ra mu si€ kojarzy€a z teleskopowymi, zaopatrzonymi w haki kijami zich baga€y - z hakami stworzyciela". - Po co wzywaliby czerwia? - spyta€a Jessika. Tchnienie strachu owia€o jego umys€, zmusi€o go do odwr€cenia si€ od matki, do spojrzenia w g€r€ urwiska. - Znajd€Xmy lepiej drog€ na szczyt przed €wiat€em dnia - !wskaza€ r€k€. - Tych €erdzi, "kt€re min€li€my, jest wi€cej. #Patrz€c wzd€u€ linii jego r€ki dostrzeg€a €erdzie - pokaleczone przez wiatr znaki- i wy€owi€a cie€ w€skiej #p€€ki wij€cej si€ w rozpadliniewysoko nad nimi. - One wyznaczaj€ szlak na szczyt urwiska - rzek€ Paul. Osadzi€ sakw€ na ramionach, doszed€ do podstawy skalnej #p€€ki i rozpocz€€ wspinaczk€. Jessika chwil€ marudzi€a zbieraj€c si€y, po czym %ruszy€a za nim. Pi€li si€ w g€r€id€c za tyczkami €erdzi, a€ !wreszcie p€€ka skurczy€a si€ do w€skiego progu przed mrocznym za€omem komina. Paul przekrzywi€ g€ow€ i zajrza€ w pogr€€ony w "ciemno€ci komin. Stara€ si€ nie my€le€ o w€t€ym oparciu dla st€p na cienkim gzymsie. Jedyne, co zobaczy€, to "ciemno€€. Komin bieg€ w g€r€ do szczytu, gdzie otwiera€ si€ku gwiazdom. Paul wyt€€y€ s€uch, ale wy€owi€ tylko odg€osy, jakich m€g€ si€ spodziewa€ - lekki sp€yw piasku, owadzie "grrr", tupot jakiego€ rozp€dzonego male€kiego zwierz€tka. Zgruntowa€ nog€ ciemno€€ w kominie i trafi€ na zapiaszczony wyst€p skalny. Powoli, cal po calu, min€€ za€om, przyzwa€ gestem !matk€, by posz€a w jego €lady.Asekurowa€ j€ na zakr€cie, chwyciwszy za lu€Xny brzeg szaty. Podnie€li oczy na gwiazdy jarz€ce si€ w obramowaniu dw€ch kraw€dzi skalnych. Paul widzia€ matk€ obok siebie jako majacz€c€ chwiejn€ szaro€€. - Gdyby€my tylko mogli zaryzykowa€ €wiat€o - powiedzia€. - Mamy inne zmys€y pr€cz wzroku - odpar€a. Wysun€€ stop€ przed siebie, &przeni€s€ na ni€ ci€€ar cia€a i "pr€bowa€ €ciany drug€ stop€, a€ natrafi€a na przeszkod€. Podci€gn€€ nog€ wy€ej i !odkry€ stopie€, na kt€ry si€ #wywindowa€. Si€gn€€ do ty€u i odszuka€ rami€ matki, szarpni€ciem za p€aszcz nakazuj€c jej pod€€a€ za sob€. Drugi stopie€. !- My€l€, €e one wiod€ na sam szczyt - wyszepta€. P€ytkie, r€wne schody - !pomy€la€a Jessika. - Ani chybi dzie€o r€k ludzkich. - Odnajduj€c po omacku stopniepod€€a€a za niewyra€Xnym, ruchomym cieniem Paula. "€Yciany skalne zesz€y si€ niemal!i ociera€y jej ramiona. Stopnie ko€czy€y si€ w wykutym w€wozie oko€o dwudziestometrowej d€ugo€ci, o r€wnym dnie, kt€ry wychodzi€ na p€ytki, sk€pany w blasku ksi€€yca basen. Paul wyszed€ na brzeg basenu. - Jak tu pi€knie - wyszepta€. Jessika potrafi€a jedynie patrze€ z milcz€c€ aprobat€ tu€ zza plec€w Paula. Mimo wyczerpania, dra€ni€cych od€€wek, wtyk€w nosowych i gorsetu filtrfraka, pomimo trwogi i bolesnego pragnienia spoczynku, pi€kno tego basenu oczarowa€o jej zmys€y,sta€a wi€c i patrzy€a jak urzeczona. - Kraina z bajki - szepn€€ Paul. Skin€€a g€ow€. Przed ni€ #rozpo€ciera€a si€ ro€linno€€ pustynna - krzewy, kaktusy, drobne k€pki li€ci - wszystko rozedrgane w blasku ksi€€yca. Lewa strona pier€cienia urwisk by€a ciemna, praw€ osrebrza€ ksi€€yc. - To musi by€ siedziba Fremen€w - powiedzia€ Paul. - Bez ludzi nie prze€y€oby $tutaj tyle ro€lin - zgodzi€a si€.Odkorkowa€a przew€d kieszeni€ownych swego filtrfraka, poci€gn€€a €yk. Ciep€awa, "lekko cierpka mokro€€ zwil€y€ajej gard€o. Spostrzeg€a, €e dodaje jej to si€. Zatyczki rurki chrz€€ci€y przy zamykaniu. !Uwag€ Paula przyci€gn€€ ruch w dole z prawej strony na dnieowalnego basenu. Spojrza€ z g€ry pomi€dzy krzewy i zielsko, na piaszczysty klin ksi€€ycowegoblasku, o€ywiony przez male€kie hyc - kic i hop. - Myszy! - sykn€€. Hyc - kie - hop! - pomyka€y z cienia do cienia. Co€ bezg€o€nie spad€o przed nimi mi€dzy myszy. Rozleg€ si€ "cienki pisk, €opot skrzyde€" - iwidmowo szary ptak ulecia€ przez basen z male€kim, mrocznym cieniem w szponach.!Nale€a€a si€ nam ta przestroga- pomy€la€a Jessika. Paul ci€gle wpatrywa€ si€ w g€€b basenu. Wraz z oddechemwci€ga€ coraz silniejszy, ostrawy zapach sza€wii - wonny kontralt nocy. Drapie€ny ptak symbolizowa€ "natur€ tej pustyni. €Yci€gn€€ na basen bezruch tak niewyra€alny, €e prawie by€o !s€ycha€, jak b€€kitnomleczne €wiat€o ksi€€ycowe op€ywa trzymaj€ce tu stra€ saguaro i $k€p€ k€os€wki, by€o tu jakie€ niskie buczenie €wiat€a o harmonu bardziej podstawowejod jakiejkolwiek muzyki znanej na jego planecie. - Poszukajmy lepiej miejsca narozbicie namiotu - rzek€. - Jutro mo€emy poszuka€ Fremen€w, kt€rzy... - Tutaj obcy zwykle €a€uj€, €e znale€Xli Fremen€w! - !mocny, m€ski g€os wyr€ba€ na odlew te s€owa, niwecz€c #nastr€j. G€os dochodzi€ z g€ry i z prawa. - Prosz€, nie uciekajcie, obcy - powiedzia€ g€os, kiedy Paul odruchowo !rzuci€ si€ w g€€b w€wozu. - Biegn€c, zmarnujecie tylko wod€ swoich cia€. Oni chc€ nas na wod€! - pomy€la€a Jessika. Zm€czenie wyparowa€o bez €ladu z jej mi€€ni, kt€re niepostrze€enie przesz€y w stan najwy€szej gotowo€ci. Namierzy€a pozycj€ owego %g€osu, my€l€c: Ale si€ podkrad€.Nic nie s€ysza€am. I zda€a sobie spraw€, €e w€a€ciciel g€osu pozwala sobie jedynie nadrobne, naturalne odg€osy pustyni. Inny g€os zawo€a€ z kraw€dzi basenu po ich lewej stronie: - Migiem, Stu. Bierz ich wod€ iruszajmy swoj€ drog€. Niewiele mamy czasu do €witu.Paul gryz€ si€, €e straci€ g€ow€ i pr€bowa€ zmyka€, b€d€c mniej od matki uwarunkowany na reakcj€ w krytycznych momentach, €e chwila paniki st€pi€a jego "zdolno€ci. Zastosowa€ si€ teraz"do nauki matki: rozlu€Xni€ si€, by z kolci przej€€ w rozlu€Xnienie pozorne, a "nast€pnie uwi€zi€ w mi€€niach#si€€ jak strza€ w bacie, kt€ry mo€e ci€€ w dowolnym kierunku. Nie opu€ci€o go uczucie trwogi, ale zna€ jej !€Xr€d€o. Oto by€ €lepy czas, €adna z widzianych przez #niego przysz€o€ci... i znajdowali!si€ w pu€apce w€r€d. dzikich Fremen€w, kt€rych interesowa€a wy€€cznie woda zawarta w dw€ch nie chronionych tarczami cia€ach. ‰ ‰!‰"‰#‰$‰%‰&‰'‰(‰)‰*‰+‰,‰-‰.‰/‰0‰1‰2‰3‰4‰5‰6‰7‰8‰9‰:‰;‰<‰=‰>‰?‰@‰A‰B‰C‰D‰E‰F‰G‰H‰I‰J‰K‰L‰M‰N‰O‰P‰Q‰R‰S‰T‰U‰V‰W‰X‰Y‰Z‰[‰\‰]‰^‰_‰`‰a‰b‰c‰d‰e‰f‰g‰h‰i‰j‰k‰l‰m‰n‰oOwa religijna adaptacja !Fremen€w le€y zatem u €Xr€de€tego, co obecnie znamy jako "Filary Wszech€wiata", kt€rych Quizara Tafwidzi s€ w€r€d nas- wszyscy ze znakami i dowodami, i objawieniami. Nios€ nam oni zjednoczenie arraka€skiej mistyki, a jej tajemnicze pi€kno uciele€nia wzruszaj€ca muzyka na dawnych oparta zasadach, lecz napi€tnowana nowym przebudzeniem. Kt€€ nie "s€ysza€ i nie przej€€ si€ do g€€bi "Hymnem starego cz€owieka"? !Zag€€bi€em stopy w pustyni€, !kt€rej mira€ mami€ jak wr€g. Niesyt chwa€y, chciwy niebezpiecze€stw, depta€em horyzonty al - Kulab,kiedy czas g€ry r€wna€ #chc€c odnale€X€ i po€re€ mnie..I ujrza€em wr€ble w locie chy€ym, €mielszym od wilczych k€€w. Obsiad€y m€odo€ci mej krzew. S€ysza€em stado w ga€€ziach a ich szpony rozdar€y mnie. z "Przebudzenia Arrakis" ksi€€niczki Irulan Cz€owiek pe€za€ po grzbiecie wydmy. …ўd€Xb€o schwytane w o€lepiaj€c€ jasno€€ !po€udniowego s€o€ca. Mia€ na sobie jedynie poszarpane resztki d€ubby, go€a sk€ra wystawiona na €ar €yska€a spomi€dzy €achman€w. Kaptur od p€aszcza by€ urwany, ale cz€owiek zrobi€ sobie turban zoderwanego paska tkaniny. Stercza€y spod niego kosmyki w€os€w, jasnych tak jak i rzadka broda, i krzaczaste brwi. Pozosta€o€ci ciemnego barwnika pod b€€kitnymi w b€€kicie oczami sp€ywa€y na policzki. Wgniecenie na w€sach i brodzie wskazywa€o,kt€r€dy rurka filtrfraka !wykre€la€a sw€ drog€ mi€dzy nosem a kieszeniami €ownymi. Cz€owiek znieruchomia€ w po€owie drogi przez gra€ wydmy, z ramionami !wyci€gni€tymi w d€€ usuwiska.Krew zakrzep€a mu w strupachna plecach, na ramionach i nogach. aty €€€toszarego piachu przylgn€€y do ran. Zwolna wci€gn€€ r€ce pod siebie, odepchn€wszy si€ stan€€ na nogi i sta€ tak chwiej€c si€. I nawet w tym prawie przypadkowym !dzia€aniu pozosta€ €lad dawnejprecyzji ruchu. - Jestem Liet - Kynes - powiedzia€, zwracaj€c si€ do horyzontu, g€osem, kt€ry by€ chrapliw€ parodi€ mocy, jak€ zwyk€ posiada€. - Jestem planetologiem Jego Imperialnej Wysoko€ci - wyszepta€ - planetarnym ekologiem Arrakis. Jestem gospodarzem tej ziemi. !Przewr€ci€ si€ padaj€c bokiem na zaskorupia€€ powierzchni€ nawietrznego Stoku. Jego d€onie wpi€y si€ bezsilnie w piasek. Jestem gospodarzem tego piasku - pomy€la€. Zdawa€ !sobie spraw€, €e znajduje si€ na po€y w delirium, €e powinien zagrzeba€ si€ w !piasek, znale€X€ ch€odniejsz€ $doln€ warstw€ i si€ ni€ okry€. Lecz ci€gle czu€ wo€ zje€cza€ych p€€s€odkich estr€w z€o€a preprzyprawowego gdzie€ pod tym piaskiem. Orientowa€ si€ wniebezpiecze€stwie zwi€zanym z tym faktem pewniej ni€ jakikolwiek inny Fremen. Skoro m€g€ wyw€cha€ mas€ preprzyprawow€, znaczy€o to, €e ci€nienie gaz€w g€€boko pod piaskiem zbli€a€o si€ do granicy eksplozji. Musi ucieka€ z tego miejsca. Jego r€ce czyni€y s€abe, drapi€ce ruchy na powierzchni wydmy. My€l mia€ w g€owie jasn€, wyra€Xn€: Prawdziwe bogactwo planety tkwi w jej krajobrazie, w naszym uczestnictwie w tym podstawowy m €Xr€dle cywilizacji - uprawie roli: I !pomy€la€, jakie to dziwne, €e jego umys€, d€ugo skoncentrowany na jednym, nie mo€e z tego toru wyskoczy€. Harkonne€scy €o€nierze pozostawili go tutaj bez wody "i filtrfraka, z my€l€, ze padnie€upem czerwia, je€eli nie za€atwi tego pustynia. Uwa€aliza zabawne zostawi€ go €ywego, by umiera€ stopniowo w bezosobowych obj€ciach swojej planety. Harkonnenom zabijanie Fremen€w zawsze #sprawia€o trudno€€ - pomy€la€.- My nie umieramy €atwo. Ju€ powinienem by€ martwy... b€d€niebawem martwy... ale nie mog€ przesta€ by€ ekologiem. - Najszczytniejsz€ funkcj€ ekologu jest pojmowanie konsekwencji. G€os wstrz€sn€€ nim, poniewa€ rozpozna€ go i !wiedzia€, €e jego w€a€ciciel "nie €yje. Nale€a€ ten g€os do jego ojca, kt€ry przed nim by€tu planetologiem - do jego dawno nie€yj€cego ojca, zabitego podczas zawa€u w Basenie Plastikowym. - Wpakowa€e€ si€ w niez€y bigos, synu - powiedzia€ ojciec. - Powiniene€ zna€ konsekwencje pr€by udzieleniapomocy dziecku owego ksi€cia.!Majacz€ - pomy€la€ Kynes. Gloswydawa€ si€ dochodzi€ z prawa. Szoruj€c twarz€ po piasku Kynes obejrza€ si€ w !tamt€ stron€ - nie poza ob€€ powierzchni€ wydmy i diab€amiupa€u ta€cz€cymi na niej w pe€nym €arze s€o€ca. - Im wi€cej €ycia wewn€trz systemu, tym wi€cej jest w nim €yciodajnych zak€tk€w - !powiedzia€ jego ojciec. I teraz !g€os dobiega€ z lewa, z ty€u. Dlaczego on bez przerwy !chodzi w k€€ko? - zada€ sobie pytanie Kynes. - Czy nie chce,abym go zobaczy€? - €Zycie zwi€ksza zdolno€€ €rodowiska do podtrzymania €ycia - powiedzia€ ojciec. - €Zycie sprawia, €e niezb€dne !sk€adniki od€ywcze s€ €atwiej osi€galne. Ono wi€€e wi€cej energii w systemie poprzez olbrzymie chemiczne wi€zanie wzajemne organizmu z organizmem. Dlaczego on bez przerwy gl€dzi na ten sam temat? - pomy€la€ Kynes. - Wiedzia€em o tym, zanim sko€czy€em dziesi€€ lat. Jastrz€bie pustynne, €cierwojady jak wi€kszo€€ dzikich stworze€ tej krainy, pocz€€y zatacza€ nad nim kr€gi. Kynes zobaczy€ cie€ przesuwaj€cy si€ obok jego #d€oni, wykr€ci€ g€ow€ jeszcze !bardziej, by spojrze€ w g€r€. Ptaki tworzy€y rozmazan€ plam€ na srebrnob€€kitnym niebie - odleg€e c€tki sadzy szybuj€ce nad jego g€ow€. - Jeste€my uniwersalistami - rzek€ ojciec. - Nie da si€ przeprowadzi€ wyra€Xnych !podzia€€w w€r€d problem€w na!skal€ planety. Planetologia jestnauk€ przycinania i dopasowywania. Co on stara si€ mi powiedzie€?- kombinowa€ Kynes; - Czy jest jaka€ konsekwencja, kt€rej nie umia€em przewidzie€? Jego policzek z powrotem opad€ na gor€cy piasek i Kynes wyczu€ zapach wypalonej ska€y pod gazami preprzyprawowymi. Z jakiego€ zakamarka logiki w jego m€zgu#ukszta€towa€a si€ my€l: To s€ ptaki padlino€erne, te nade !mn€, by€ mo€e kt€ry€ z moichFremen€w zobaczy je i przyjdzie na zwiady. - W pracy planetologa najwa€niejszym instrumentem !s€ istoty ludzkie - powiedzia€ ojciec. - Musisz szerzy€ wiedz€ ekologiczn€ w€r€d ludzi. W€a€nie po to stworzy€em t€ ca€kowicie now€ posta€ symboliki ekologicznej. Powtarza rzeczy, o kt€rych m€wi€ mi, kiedy by€em dzieckiem - my€la€ Kynes. Zacz€€ odczuwa€ ch€€d, ale tamten logiczny zakamarek jego umys€u powiedzia€ mu: S€o€ce masz nad g€ow€. Bez filtrfraka jest ci gor€co; s€o€ce wypala wilgo€ z twego cia€a. !Palce jego bezradnie wbi€y si€ w piasek. Nie mogli zostawi€ mi cho€by filtrfraka! - Obecno€€ wilgoci w powietrzu - zapobiega zbyt gwa€townemu parowaniu €ywych organizm€w - powiedzia€ ojciec. Dlaczego w k€€ko powtarza oczywisto€ci? - zdumia€ si€ Kynes. My€la€ o wilgoci w powietrzu, o trawie pokrywaj€cej t€ wydm€... o otwartej wodzie gdzie€ poni€ej, d€ugi qanat sp€ywaj€cy wod€ przez pustyni€ i drzewa wzd€u€ jegobrzeg€w... Nigdy nie widzia€ wody pod go€ym niebem, z wyj€tkiem ilustracji. Otwarta woda... nawadniaj€ca woda... pi€€ tysi€cy metr€w sze€ciennych wody posz€o na irygacj€ jednego hektara ziemiw jednym okresie wegetacji, przypomnia€ sobie... - Naszym pierwszym celem - powiedzia€ jego ojciec - s€ €€ki na Arrakis. Zaczniemy od zmutowanych, ubogich traw, kiedy ju€ zamkniemy wilgo€ w €€kach, przejdziemy do tworzenia las€w na wy€ynach,nast€pnie paru otwartych zbiornik€w wodnych - na pocz€tek niewielkich i po€o€onych na szlakach g€€wnych wiatr€w, na kt€rychto szlakach rozstawimy osadniki wilgoci przy oddzielaczach wiatru, aby odebra€ to, co kradnie wiatr. Musimy stworzy€ prawdziwy sirocco - wilgotny wiatr - ale itak zawsze pozostaniemy skazani na oddzielacze wiatru.Jak zwykle mnie poucza - "my€la€ Kynes. - Dlaczego on si€nie zamknie? Czy nie widzi, €e ja umieram? - I ty umrzesz do tego wszystkiego - powiedzia€ ojciec - je€li nie zleziesz z tego b€bla, kt€ry w tej w€a€nie chwili tworzy si€ g€€boko pod tob€. On tam jesti ty o tym wiesz. Czujesz gazypreprzyprawowe. Wiesz, €e male€kie stworzyciele zaczynaj€ spuszcza€ cz€€€ swej wody do masy. My€l o owej wodzie pod nim doprowadza€a Kynesa do !szale€stwa. Wyobrazi€ j€ sobieteraz - wod€ odizolowan€ w warstwie porowatej ska€y !przez sk€rzaste p€€ro€linne, p€€zwierz€ce male€kie stworzyciele - i w€ziutk€ szczelin€, przez kt€r€ zimny strumie€ najprze€Xroczystszej, czystej, p€ynnej, koj€cej wody p€yn€€ do... Masa preprzyprawow€! Wci€gn€€ wo€ zje€cza€ej s€odyczy. Zapach wok€€ niego by€ du€o bardziej odurzaj€cy fraku, j€€, sir. є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€р c_`` 3 cТ`“ф c%a w!<ˆa!Г$: c€Їa"э.ю c b#л9М4mbni€ poprzednio. Kynes d€Xwign€€ si€ na kolana, "us€ysza€ ptasi pisk, po€pieszny€opot skrzyde€. To jest przyprawowa pustynia - !pomy€la€. - Fremeni musz€ by€gdzie€ w pobli€u , nawet w !dziennym s€o€cu. Z pewno€ci€ widz€ ptaki i przyjd€, by to sprawdzi€. - Przemierzanie krajobrazu jest €yciow€ konieczno€ci€ zwierz€t - powiedzia€ ojciec. - Ludy koczownicze podlegaj€tej samej konieczno€ci. Kierunki w€dr€wek odpowiadaj€ fizycznym potrzebom - wody, €ywno€ci, minera€€w. Musimy kontrolowa€te w€dr€wki, podporz€dkowa€je naszym celom. - Zamknij si€, staruszku - wymamrota€ Kynes. - Musimy zrobi€ na Arrakis co€, czego nigdy przedtem niepodejmowano dla ca€ej planety- powiedzia€ ojciec. - Musimy u€y€ cz€owieka jak tw€rczej si€y ekologicznej, wprowadzi€ przystosowane naziemne formy €ycia - tu ro€lina, tam zwierz€, €wdzie cz€owiek - dla zmiany obiegu wody, dla ukszta€towania krajobrazu nowego typu. - Zamknij si€! - wychrypia€ Kynes. - To kierunki w€dr€wek da€y nam pierwsz€ poszlak€ co do zwi€zku czerwia z przypraw€ - powiedzia€ ojciec. Czerw - pomy€la€ Kynes z przyp€ywem dzici. - Stworzyciel na pewno przyb€dzie, kiedy ten b€bel wybuchnie. Ale nie ma hak€w. Jak mo€na dosi€€€ ogromnego stworzyciela bez hak€w? Czu€,€e frustracja podkopuje t€ odrobin€ si€y, jaka mu pozosta€a. Woda tak blisko, zaledwie ze sto metr€w pod nim; nieuniknione przybycie czerwia, a nie majak pochwyci€ go na powierzchni i wykorzysta€. Kynes przewr€ci€si€ na twarz w piasek, wracaj€c do p€ytkiego zag€€bienia wy€€obionego, w€asnymi ruchami. Piasek sparzy€ go w policzek, !lecz by€o to odleg€e doznanie. - Arraka€skie €rodowisko naturalnie rozwin€€o si€ w ewolucyjny model rodzimych form €ycia - powiedzia€ ojciec. - Dziwne bardzo, €e tak ma€o ludzi kiedykolwiek oderwa€o oczy od przyprawy chocia€ na tyle, by zdumie€ !si€ prawie idealn€ r€wnowag€ azotu - tlenu - CO2 zachowan€ tutaj mimo braku wielkich obszar€w szaty ro€linnej. Widzi si€ tu f rozumie sfer€ energetyczn€ tej planety, proces nieub€agany, ale mimo wszystko proces. Jest w nim luka? Zatem co€ t€ luk€ wype€nia. Nauka sk€ada si€ z tak wielu rzeczy, kt€re wydaj€ si€ oczywiste, gdy sieje wyja€nia. Ja wiedzia€em o istnieniu tu male€kiego stworzyciela d€ugo przedtem, nim go w og€le ujrza€em. - Prosz€, przesta€ mnie poucza€, ojcze - wyszepta€ Kynes. !Jastrz€b wyl€dowa€ ko€o jego wyci€gni€tej na piasku r€ki. Kynes widzia€, jak sk€ada !skrzyd€a i przekrzywia g€ow€, aby popatrze€ na niego. Zebrawszy si€y zakrak€€ na ptaka. Jastrz€b odskoczy€ na dwa kroki, ale przypatrywa€ mu - si€ nadal. - Do tej pory ludzie i ich dzie€a by€y chorob€ powierzchni planet - powiedzia€ ojciec. - Natura d€€y do usuni€cia choroby, dousuni€cia jej b€d€X odizolowania, do w€€czenia w system na sw€j w€asny spos€b.Jastrz€b spu€ci€ g€ow€, #rozpostar€ i z€o€y€ skrzyd€a. Przeni€s€ uwag€ na wyci€gni€t€ r€k€. Kynes "odkry€, €e nie ma ju€ si€y na niego zakraka€. - Historyczny system wzajemnej grabie€y i wyniszczania ko€czy si€ tu na Arrakis - powiedzia€ ojciec. - Nie mo€na w niesko€czono€€ kra€€ wszystkiego, czego si€ potrzebuje, nie zwracaj€c uwagi na tych, co przyjd€ po nas. Fizyczne w€a€ciwo€ci planety wpisuj€ si€ w jej histori€ gospodarcz€ i polityczn€. Mamy t€ histori€ pod nosem, wi€c nasza droga jest oczywista. Nigdy nie umia€ powstrzyma€ si€ od pouczania - my€la€ Kynes. - Poucza€, poucza€, poucza€ - zawsze poucza€. Jastrz€b skoczy€ bli€ej, na krok od wyci€gni€tej r€ki Kynesa, przekrzywi€ g€ow€ najpierw w jedn€ stron€, potem w drug€, przygl€daj€c si€ uwa€nie odkrytemu cia€u. - Arrakis jest planet€ jednego plonu - powiedzia€ ojciec. - Jeden plon. Tyle co na utrzymanie klasy panuj€cej, kt€ra €yje tak, jak €y€y te klasy we wszystkich epokach, podczas gdy p€€cz€owiecza rzesza p€€niewolnik€w egzystuje na €mietniku. Te rzesze i ten €mietnik s€ w centrum naszej uwagi. S€ wielebardziej warto€ciowe, ni€ kiedykolwiek podejrzewano. - Skre€lam ci€, ojcze - wyszepta€ Kynes. - Odejd€X. #I pomy€la€: z pewno€ci€ musz€ by€ niedaleko jacy€ Fremeni. Nie mog€ nie zobaczy€ ptak€w nade mn€. Przyjd€ na zwiady chocia€by tylko dla sprawdzenia; czy jest tutaj dost€pna wilgo€. - Rzesze Arrakis dowiedz€ si€,€e nasza praca ma spowodowa€, by ziemia sp€yn€€a wod€ - powiedzia€ ojciec. - Wi€kszo€€ oczywi€cie b€dzie mia€a jedynie na po€y mistyczne wyobra€enie, jak zamierzamy lego dokona€. Wielu, nie rozumiej€c zagadnienia nieprzekraczalnego stosunku mas, mo€e nawet s€dzi€, €e sprowadzimy wod€ z jakiej€ innej obfituj€cej w ni€ planety. Pozw€lmy im my€le€, co im si€ €ywnie podoba, dop€ki wierz€ w nas. Zaraz wstan€ i powiem mu, co "ja o nim my€l€ - zbuntowa€ si€Kynes. - Stoi tam i peroruje, zamiast przyj€€ mi z pomoc€. Ptak wykona€ nast€pny podskok ku wyci€gni€tej r€ce Kynesa. Jeszcze dwa "jastrz€bie sp€yn€€y do niego wd€€ na piasek. - Religia i prawo w€r€d naszych rzesz musz€ by€ jednym - powiedzia€ ojciec. - Akt niepos€usze€stwa musi by€grzechem i sprowadza€ kary religijne. To przyniesie !podw€jn€ korzy€€ umacniaj€c zar€wno pos€usze€stwo, jak i dzielno€€. Musimy, rozumiesz, !polega€ nie tyle na dzielno€ci jednostek, co na dzielno€ci ca€ej populacji. Gdzie jest moja populacja teraz, kiedy jej najbardziej !potrzebuj€? - pomy€la€ Kynes. !W€o€y€ wszystkie swoje si€y w przesuni€cie r€ki o centymetr w stron€ najbli€szego jastrz€bia. Ptak odskoczy€ do ty€u pomi€dzy swoich kompan€w i wszystkie znieruchomia€y gotowe do odlotu. - Nasz program otrzyma status zjawiska naturalnego - powiedzia€ ojciec. - €Zycie planety to rozleg€a, ciasno spleciona tkanina. Na pocz€tku b€dziemy manipulowa€ czysto fizycznymi si€ami, kt€re okre€l€ zmiany botaniczne i zoologiczne. Jednak po okrzepni€ciu te nasze przeobra€enia stan€ si€ kontroluj€cymi czynnikami swoich w€asnych oddzia€ywa€ i z nimi te€ b€dziemy musieli sobie radzi€. Nie zapominaj jednak, €e wystarczy nam kontrola nad trzema procentami powierzchni ekwienergetycznej - zaledwie trzema procentami - by !przestawi€ ca€€ struktur€ na nasz samowystarczalny system. Dlaczego ty mi nie pomagasz? - g€owi€ si€ Kynes. - Zawsze to samo: kiedy ci€ najbardziej potrzebuj€, wtedy zawodzisz. Chcia€ obr€ci€ g€ow€, zdeprymowa€ starego spojrzeniem. Mi€€nie nie us€ucha€y woli. Kynes zobaczy€, €e jastrz€b si€ "porusz€. Zbli€a€ si€ do r€ki kroczek po kroczku, podczas gdy jego bracia oczekiwali z udawan€ oboj€tno€ci€. Jastrz€b przystan€€ zaledwie na skok od r€ki. Niezmierna jasno€€ wype€ni€a umys€ Kynesa. Zupe€nie niespodziewanie ujrza€ !potencjalne mo€liwo€ci Arrakis,jakich jego ojciec nigdy nie dostrzega€. Mo€liwo€ci tej innej drogi rozsadza€y go. - Nie ma potworniejszego nieszcz€€cia dla twoich ludzi !ni€ popa€€ w r€ce Bohatera - rzek€ jego ojciec. Czyta w moich my€lach! - zaniepokoi€ si€ Kynes. - W porz€dku... co mi tam. Ju€ posz€y wiadomo€ci do mych siczowych osad. Nie ich nie zatrzyma. Je€li syn ksi€cia €yje, oni go odnajd€ i obroni€, jak rozkaza€em, by€ !mo€e odrzuc€ t€ kobiet€, jegomatk€, ale uratuj€ ch€opca. Jastrz€b zrobi€ jeden skok, kt€ry przywi€d€ go na #odleg€o€€ dziobni€cia do r€ki Kynesa. Przekrzywi€ €eb badaj€c nieruchawe cia€o. Wyprostowa€ si€ nagle, !wyci€gn€€ szyj€ do g€ry i z wrzaskiem wzbi€ si€ w powietrze ponad g€ow€ "cz€owieka i odp€yn€€ wira€em,a za nim jego towarzysze. Przyszli! - pomy€la€ Kynes. - Moi Frement znale€Xli mnie! Po czym us€ysza€ dudnienie piasku. Ka€dy Fremen znal ten d€Xwi€k i potrafi€ go natychmiast !odr€€ni€ od odg€os€w czerwi czy wszelkiego €ycia pustyni. Gdzie€ pod nim masa preprzyprawowa zakumulowa€adosy€ wody i substancji organicznej male€kich stworzycieli, osi€gaj€c krytyczny stan burzliwego wzrostu. Gigantyczny b€bel dwutlenku w€gla formowa€ si€ w g€€bi piasku i d€Xwiga€ do g€ry w olbrzymim wybuchu z lejowatym wirem py€u w samym €rodku. Wymieni to, co "uformowa€o si€ w g€€bi piasku,na to, co by€o na powierzchni. W g€rze ko€owa€y jastrz€bie wywrzaskuj€c swoje rozczarowanie. Wiedzia€y, co si€ dzieje. Ka€de pustynne stworzenie by wiedzia€o. A ja jestem pustynnym stworzeniem - pomy€la€ Kynes.- Widzisz mnie, ojcze? Jestempustynnym stworzeniem. Poczu€, jak b€bel go unosi, p€ka i porywa w lej py€owego !wiru, by €ci€gn€€ na d€€ w !ch€odn€ ciemno€€. Na chwil€ uczucie ch€odu i wilgoci #przynios€o b€ogos€awion€ ulg€.I wtedy, gdy w€asna planeta zabija€a go, Kynesowi przysz€ona my€l, €e ojciec i ca€a reszta uczonych myl€ si€, €e najtrwalszymi zasadami wszech€wiata s€ przypadek i b€€d. Nawet jastrz€bie !potrafi€y zda€ sobie spraw€ z tych fakt€w. ‰p‰q‰r‰s‰t‰u‰v‰w‰x‰y‰z‰{‰|‰}‰~‰‰€‰‰‚‰ƒ‰„‰…‰†‰‡‰ˆ‰‰‰Š‰‹‰Œ‰‰Ž‰‰‰‘‰’‰“‰”‰•‰–‰—‰˜‰™‰š‰›‰œ‰‰ž‰Ÿ‰ ‰Ё‰Ђ‰Ѓ‰Є‰Ѕ‰І‰Ї‰Ј‰Љ‰Њ‰Ћ‰Ќ‰­‰Ў‰Џ‰А‰Б‰В‰Г‰Д‰Е‰Ж‰З‰И‰Й‰К‰Л‰М‰Н‰О‰ПProroctwo a widzenie przysz€o€ci - jak tu je sprawdzi€ nie bior€c pod uwag€ pyta€ bez odpowiedzi? Rozwa€cie: ile jest faktycznej znajomo€ci przysz€ego "kszta€tu fali" (jak Muad Dib !zwyk€ okre€la€ sw€ prorocz€ wizj€), a na ile prorok kszta€tuje przysz€o€€, by pasowa€a do proroctwa? Co z wewn€trzn€ harmoni€ aktu proroctwa? Czy prorok widzi przysz€o€€, czyjej s€aby punkt, usterk€ albo p€kni€te miejsce, w kt€rym s€owem b€d€X decyzj€ mo€e j€ roztrzaska€ tak, jak szlifierz diament€w roz€upuje sw€j klejnot uderzeniem no€a? "Medytacje intymne o Muad'Dibie" ksi€€niczki Irulan "Zabierz ich wod€" - powiedzia€ m€€czyzna "wo€aj€cy z g€€bi nocy. I Paul poskromiwszy sw€j strach zerkn€€ na matk€. Jego wy€wiczone oko dostrzeg€o w niej gotowo€€ do walki - !mi€€nie spokojne, jak napi€ta ci€ciwa €uku. - Szkoda by€oby, gdyby€my musieli zg€adzi€ was, na poczekaniu - powiedzia€ z g€ry g€os. Ten, co przem€wi€ do nas pierwszy - my€la€a Jessika. - Jest ich przynajmniej dw€ch, jeden z naszej prawej strony, drugi z lewej. - Cignoro hrobosa sukares hin mange la pchagavas doi nie kamavas na besis lele pal hrobas! Tak wo€a€ przez basen ten z prawa. Dla Paula s€owa stanowi€y szwargot, lecz dzi€ki wyszkoleniu Bene Gesserit Jessika rozpozna€a mow€. To by€ Chakobsa, jeden z pradawnych j€zyk€w €owieckich, i cz€owiek nad #nimi m€wi€, €e by€ mo€e to s€ ci obcy, kt€rych oni szukaj€. !W nag€ej ciszy, jaka nast€pi€a"po wo€aniu, kr€g€a jak obr€cz twarz drugiego ksi€€yca przetoczy€a si€ po ska€ach z drugiej strony basenu, jasna i badawcza, koloru lekko #pob€€kitnia€ej ko€ci. Odg€osy przedzierania si€ dolecia€y spo€r€d ska€. Nad nimi z obu $stron... ciemno€€ porusza€a si€ w blasku ksi€€yca. Wiele sylwetek przep€yn€€o w€r€d cieni. Ca€y oddzia€! - Paul poczu€ nag€e uk€ucie. Przed Jessika stan€€ wysoki m€€czyzna - w c€tkowanym burnusie. Owiewk€ ust odsun€€na bok, by m€wi€ wyra€Xniej, ukazuj€c jednocze€nie g€st€ brod€ w bocznym €wietle ksi€€yca, lecz jego twarz i #oczy kry€y si€ w g€€bi kaptura.- Co my tu mamy, d€ina czy cz€owieka? - zapyta€. !S€ysz€c szczer€ kpin€ w jego !g€osie Jessika pozwoli€a sobie #na iskierk€ nadziei. To by€ g€os w€adzy, g€os, kt€ry pierwszy przyprawi€ ich o wstrz€s, zaczepiaj€c po€r€d nocy. #- Za€o€€ si€, €e cz€owieka - powiedzia€ m€€czyzna. Jessika wyczu€a raczej, ni€ zobaczy€a, n€€ ukryty w fa€dzie jego szaty. Na chwil€ "obudzi€ si€ w niej gorzki €al, €e ani ona, ani Paul nie maj€ tarcz. - Czy potraficie w dodatku !m€wi€? - zapyta€ m€€czyzna. W swojej postawie i g€osie Jessika zawar€a ca€€ !kr€lewsk€ wynios€o€€, jak€ dysponowa€a. Czas nagli€, ale za ma€o s€ysza€a tego cz€owieka i nie by€a pewna, czy zd€€y€a zarejestrowa€ jego osobowo€€ i s€abo€ci. - Kto nachodzi nas po nocy jak rzezimieszki? - zapyta€a. G€owa w kapturze burnusa zdradzi€a gwa€townym skr€temnapi€cie, kt€re ust€puj€c powoli wiele ujawnia€o. Ten cz€owiek panowa€ nad sob€ doskonale. Paul odsun€€ si€ od matki, €eby rozdzieli€ ich na dwa cele i da€ ka€demu wi€ksze pole dzia€ania. Zakapturzona !g€owa obr€ci€a si€ za ruchem Paula wystawiaj€c tr€jk€t twarzy na €wiat€o ksi€€yca. Jessika dostrzeg€a ostry nos i po€yskliwe oko ciemne, jak€e ciemne oko, bez €ladu bia€ka -krzaczast€ brew i zadarty w€s. - Obiecuj€ce szczeni€ - "powiedzia€ m€€czyzna. - Je€li uciekacie przed Harkonnenami,by€ mo€e jeste€cie mile widziani w€r€d nas. Jak to jest, ch€opcze? Paul b€yskawicznie zwa€y€ w !my€li szans€: Podst€p? Prawda?Trzeba by€o decydowa€ natychmiast. - Dlaczego mieliby€cie mile widzie€ uciekinier€w? - zapyta€. !- Dziecko, kt€re my€li i m€wi jak m€€czyzna - powiedzia€ wysoki Fremen. - Tak... no wi€codpowiadaj€c na twoje pytanie, m€j m€ody wali, ja jestem tym, kt€ry nie p€aci tai, daniny wody Harkonnenom.!Dlatego w€a€nie m€g€bym mile widzie€ uciekiniera. On wie, kim jeste€my - "pomy€la€ Paul. - W jego g€osie jest przemilczenie. - Jestem Stilgar, Fremen - rzek€ wysoki m€€czyzna. - Czy to ci rozwi€zuje j€zyk, ch€opcze? !Ten sam g€os - my€la€ Paul. I przypomnia€ sobie narad€ i tego cz€owieka poszukuj€cegocia€a zamordowanego przez Harkonnen€w przyjaciela. - Znam ci€, Stilgarze - powiedzia€ Pani. - By€em z ojcem na zebraniu Rady, kiedyprzyby€e€ po wod€ swojego !przyjaciela. Zabra€e€ ze sob€ cz€owieka mojego ojca, Duncana Idaho, w ramach wymiany przyjaci€€. - A Idaho, porzuciwszy nas, wr€ci€ do swego ksi€cia - rzek€ Stilgar. !Jessika us€ysza€a cie€ urazy w jego tonie i przygotowa€a si€ !na atak. G€os ze ska€ nad nimi zawo€a€: - Marnujemy tu czas, Stil. - To jest syn ksi€cia - "warkn€€ Stilgar. - Z pewno€ci€jest tym, kogo Liet kaza€ nam szuka€. - Ale... to dziecko, Stil. !- Ksi€€€ by€ m€€czyzn€, a ten ch€opak u€y€ dudnika - powiedzia€ Stilgar. - Dokona€ odwa€nego przej€cia na szlakushai - huluda. I Jessika us€ysza€a, jak wy€€cza j€ ze swoich my€li. Czy wyda€ ju€ wyrok? - Nie mamy czasu na pr€b€ - zaprotestowa€ g€os na g€rze. - Jednak on mo€e by€ Lisanemal - Gaibem - powiedzia€ Stilgar. On czeka na omen! - pomy€la€a Jessika. !- Lecz ta kobieta... - zauwa€y€g€os. "Jessika spr€€y€a si€ na nowo. !W tamtym g€osie by€a €mier€. - Tak, ta kobieta - powt€rzy€ Stilgar. - I jej woda. - Znasz prawo - powiedzia€ "g€os ze ska€. - Ci, co nie mog€€y€ z pustyni€... #- Cicho b€d€X - rzek€ Stilgar. - Czasy si€ zmieniaj€. - Czy Liet tak rozkaza€? - zapyta€ g€os ze ska€. - S€ysza€e€ g€os cielago, !D€amis - powiedzia€ Stilgar. - Dlaczego mnie pop€dzasz? Cielago? - pomy€la€a Jessika. Klucz j€zykowy otwiera€ szerokie pole rozumienia: to "by€ j€zyk Ilm i Fiqh, a cielago znaczy€o "nietoperz", ma€y !ssak lataj€cy. "G€os cielago": otrzymali dystransow€ wiadomo€€, by poszukiwa€ Paula i jej. - Ja tylko przypominam ci o twoich obowi€zkach, przyjacielu Stilgarze - powiedzia€ g€os nad ich g€owami. - Moim obowi€zkiem jest si€a !plemienia - rzek€ Stilgar. - To m€j jedyny obowi€zek. Nikt nie musi mi o nim przypomina€.To dziecko - m€€czyzna mnie $interesuje. Ma pe€ne cia€o. €Zy€ $du€€ ilo€ci€ wody. €Zy€ z dala od ojca S€o€ca. Nie ma spojrzenia ibada. A jednak nie m€wi ani nie zachowuje si€ jak cherlak z panwi. Tak samo jak jego ojciec. Jak to €, sir. є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП$pu cЁb%х ­ cc&’Ÿ cgc'1  cЪc(О*Š c-d)H5G ^d mo€liwe? - Nie mo€emy tu stercze€ "spieraj€c si€ przez ca€€ noc -$powiedzia€ g€os ze ska€. - Je€li patrol... - Drugi raz nie powiem ci, "aby€ by€ cicho, D€amis - rzek€ Stilgar. !Cz€owiek nad nimi umilk€, lecz !Jessika us€ysza€a, jak ruszy€ si€ z miejsca, susem przesadzi€ w€w€z i przedzierasi€ w d€€ na dno basenu w lewo od nich. - G€os cielago da€ nam do zrozumienia, €e uratowanie was obojga b€dzie z korzy€ci€!dla nas - powiedzia€ Stilgar. - Widz€ szans€ dla tego silnego ch€opca - m€€czyzny: jest "m€ody i mo€e si€ nauczy€. Ale co z tob€, kobieto? - Wlepi€ spojrzenie w Jessik€. Mam ju€ zarejestrowany jego g€os i archetyp - my€la€a Jessika. - Mog€abym podporz€dkowa€ go sobie "S€owem, ale to silny cz€owiek...znacznie wi€cej dla nas wart w pe€ni w€adz umys€owych i z pe€n€ swobod€ dzia€ania. Zobaczymy. - Jestem matk€ tego ch€opca - powiedzia€a. - Jego si€a, kt€r€ podziwiasz, jest w cz€€ci wynikiem mego szkolenia. - Si€a kobiety potrafi by€ !niezmierna - rzek€ Stilgar. - Z pewno€ci€ taka jest w Matce Wielebnej. Czy jeste€ Matk€ Wielebn€? Jessika odpowiedzia€a szczerze, odk€adaj€c chwilowo na bok implikacje tego pytania. - Nie. - Czy jeste€ wyszkolona w zwyczajach pustyni? - Nie, ale wielu uznaje moje szkolenie za cenne. - My sami oceniamy warto€€ -powiedzia€ Stilgar. - Ka€dy cz€owiek ma prawo dow€asnych s€d€w. - Dobrze, €e o tym wiesz - rzek€ Stilgar. - My nie mamy tutaj czasu na wypr€bowanie ciebie, kobieto. Rozumiesz? Nie chcemy, aby tw€j cie€ nas"prze€ladowa€. Zabior€ ch€opca - m€€czyzn€. twego syna, !kt€ry otrzyma moj€ r€kojmi€ iazyl w moim plemieniu. Ale co do ciebie, kobieto... rozumiesz,€e nie ma w tym nie osobistego? To jest prawo, !istislah, dla dobra og€€u. Czy to nie wystarcza? Pani post€pi€ p€l kroku w prz€d. - O czym ty m€wisz? Stilgar rzuci€ okiem na Paula, ale nie odwraca€ uwagi od Jessiki. - O ile nie zosta€a€ gruntownie wyszkolona od dziecka, by €y€ tutaj, "mog€aby€ €ci€gn€€ zgub€ na !ca€e plemi€. Takie jest prawo inie mo€emy d€Xwiga€ bezu€ytecznych... Jessika rozpocz€€a akcj€ chyleniem si€ ku ziemi, zwodniczym omdleniem. A€ si€ "prosi€o, by to w€a€nie zrobi€ mi€kki za€wiatowiec, za€ rzeczy oczywiste op€€Xniaj€ reakcj€ przeciwnika. Interpretacja rzeczy znanej zabiera chwil€ czasu, kiedy rzecz ta demaskuje si€ jako nie znana. Zmieni€a kierunek w chwili, gdy opad€o mu prawe ramie, naprowadzaj€c n€€ w fa€dach burnusa na jej now€ pozycj€. Obr€t, €migni€cie ramion Jessiki, zawirowanie spl€tanych szal i - przywar€a plecami do ska€y z unieruchomionym m€€czyzn€ przed sob€. Na pierwsze drgnienie matki Pani cofn€€ si€ dwa kroki. Skoczy€ w cie€, gdy zaatakowa€a. Na drodze wyr€s€ mu brodaty m€€czyzna,pochylony lekko w wypadzie, zjakim€ €mierciono€nym narz€dziem w r€ku. Wyprostowan€ d€oni€ Pani dziobn€€ go kr€tko pod !mostek, zszed€ bokiem z linii i r€bn€€ w podstaw€ czaszki. Pozbawiaj€c m€€czyzn€ or€€a, kiedy pada€. A w nast€pnej chwili by€ ju€ pod !os€on€ cienia i pi€€ si€ na !g€r€ w€r€d skal, zatkn€wszy zdobyczn€ bro€ za szarf€ na brzuchu. Rozpozna€ j€ mimo obcego kszta€tu - bro€ miotaj€ca - i to powiedzia€o mu wiele o tym miejscu, jeszcze raz potwierdzaj€c, €etarcze nie by€y tutaj w u€yciu. Skupi€ si€ na matce i tamtym Facecie, Stilgarze. Ona sobie znim poradzi. Ja musz€ zaj€€ dogodne, bezpieczne stanowisko, z kt€rego zaszachuj€ ich i stworz€ jej okazj€ do ucieczki. Na skalachwoko€o zaj€cza€y pociski. Jeden musn€€ jego szal€. Przecisn€wszy si€ za wyst€p skalny Pani znalaz€ si€ w w€skim, pionowym kominie i centymetr po centymetrze !zacz€€ posuwa€ si€ w g€r€. plecami zaparty o jedn€ €cian€, nogami o drug€, powoli, najciszej, jak umia€. Dolecia€o do niego echo ryku Stilgara: - Wraca€, wszy glistog€owe! Skr€ci mi kark, jak si€ nie cofniecie! !Glos z g€€bi basenu oznajmi€: - Ch€opiec zwia€. Stil. Co mamy... - Jasne, €e zwia€, wy piaskom€zgie... Uuuch! Spokojnie, kobieto! - Ka€ im przerwa€ polowanie na mojego syna - powiedzia€a Jessika. - Przerwali. kobieto. Uciek€, !tak jak chcia€a€. Dlaczego nie powiedzia€a€, €e jeste€ magiczn€ kobiet€ i wojownikiem? - Ka€ swoim ludziom odst€pi€ - powiedzia€a Jessika. - Ka€X im wyj€€ do basenu, gdzie #mog€ ich mie€ na oku... i lepiej,#€eby€ my€la€, ze wiem, ilu ich jest. To delikatny moment - rozwa€a€a - ale je€li ten cz€owiek jest tak bystry, na jakiego mi wygl€da. mamy szans€. !Paul wywindowa€ si€ na g€r€, znalaz€ w€ska p€€k€, na kt€rej m€g€ si€ oprze€ i obserwowa€ basen. Doszed€ gog€os Stilgara: - A je€li odm€wi€? Jak mo€esz... u - u - uch! Daj spok€j! Nie chcemy ci€ skrzywdzi€ teraz. Wielkie bogi!Skoro potrafisz to zrobi€ z najsilniejszym z nas. jeste€ warta dziesi€€ razy wi€cej, ni€ wa€y twoja woda. Kolej na pr€b€ rozumu - pomy€la€a Jessika. - Dopytujecie si€ o Lisana al -Gaiba - powiedzia€a. "- Mo€e jeste€cie t€ rodzin€ z legendy - lecz ja uwierz€ w topo przeprowadzeniu pr€by. Teraz wiem jedynie, ze przyby€a€ tutaj z tym g€upim #ksi€ciem, kt€ry... Ajuu! Kobieto!Nie dbam o to, czy mnie zabijesz! By€ godzien szacunkui dzielny, ale g€upio zrobi€ staj€c naprzeciw harkonne€skiej pi€€ci! Cisza. Po chwili Jessika powiedzia€a: - On nie mia€ wyboru, ale nie b€dziemy si€ o to spiera€. Powiedz no temu swojemu cz€owiekowi, co si€ kryje za krzakiem, €eby we mnie nie celowa€, bo uwolni€ wszech€wiat od twojej osoby, a potem zabior€ si€ do niego. - Ty tam! - rykn€€ Stilgar. - Pos€uchaj jej! - Ale, Stil... - Pos€uchaj jej, robacza g€bo,pe€zaj€ce, piaskom€zgie g€wno jaszczurcze! Pos€uchaj, bo sam jej pomog€ !wypru€ ci flaki! Nie widzisz, cota kobieta jest warta? M€€czyzna pod krzakiem wychyli€ si€ ze swego !cz€€ciowego ukrycia, opu€ci€ bro€. - Us€ucha€ - powiedzia€ Stilgar. - Teraz - rzek€a Jessika - wyt€umacz jasno swoim ludziom, czego spodziewasz si€ po mnie. Nie chc€. aby jaka€ m€oda, gor€ca g€owa zrobi€a nierozwa€ny krok. - Kiedy si€ zakradamy do wsi imiast, musimy maskowa€ swoje pochodzenie, miesza€ si€ z lud€Xmi panwi i graben - powiedzia€ Stilgar. - Nie nosimy €adnej broni, jako €e "krysn€€ jest €wi€ty. Lecz ty, kobieto, ty posiadasz magiczne umiej€tno€ci walki. !My jedynie s€yszeli€my o nich i wielu w nie pow€tpiewa€o, ale nikt nie mo€e w€tpi€ w to, cowidzi na w€asne oczy. Pokona€a€ uzbrojonego Fremena. To jest bro€, jakiej €adna rewizja nie wykryje. Trafiaj€ce do przekonania s€owa Stilgara wywo€a€y poruszenie. "- A je€eli zgodz€ si€ nauczy€ was tego... magicznego sposobu? - Masz moj€ r€kojmi€, tak jak i tw€j syn. - Sk€d mamy mie€ pewno€€, €e dotrzymasz obietnicy? "W g€osie Stilgara os€ab€ nieco ton logicznej argumentacji, pobrzmiewa€a w nim zjadliwo€€. - Tutaj, kobieto, nie mamy papieru na umowy. Nie sk€adamy obietnic wieczorem. by je €ama€ o €wicie. S€owo cz€owieka wystarcza za umow€. Jako przyw€dca mych ludzi zwi€za€em ich €lubem swojego s€owa. Naucz nas tego magicznego sposobu, a zyskasz w€r€d nas azyl na takd€ugo, dop€ki zechcesz. Twojawoda zmiesza si€ z nasz€ wod€. - Mo€esz m€wi€ w imieniu wszystkich Fremen€w? - zapyta€a Jessika. - Z czasem mo€e tak si€ !stanie. Na razie tylko m€j brat.Liet, przemawia w imieniu wszystkich Fremen€w. Tutaj obiecuj€ jedynie dotrzyma€ tajemnicy. Moi ludzie nie powiedz€ o was €adnej innej siczy. Harkonnenowie wr€cili na Diun€ w wielkiej liczbie, a &tw€j ksi€€€ nie €yje. M€wi si€, €e oboje zgin€li€cie w matce samumie. owca nie tropi martwej zwierzyny. W tym jest bezpiecze€stwo - #my€la€a Jessika. - Ale ci ludzie #maj€ dobr€ €€czno€€ i mo€na przekaza€ wiadomo€€. - Domy€lam si€, €e wyznaczono na nas nagrod€ - powiedzia€a. Stilgar milcza€, a ona wyczuwaj€c przemieszczenia "jego mi€€ni pod swoimi d€o€mi mog€a niemal dojrze€ my€li wa€€ce si€ w jego g€owie. Niebawem powiedzia€: - Powt€rz€ to raz jeszcze: €lubowa€em s€owem plemienia. Moi ludzie znaj€ teraz wasz€ warto€€ dla nas. Co mogliby nam da€ Harkonnenowie? Wolno€€? Ha! Nie. Ty€ jest taqwa, warta dla nas wi€cej ni€ ca€a przyprawa harkonne€skiego skarbca. - Zatem wyucz€ was mego sposobu walki - rzek€a Jessikai poczu€a niezamierzon€ rytualn€ moc swoich w€asnychs€€w. - Uwolnisz mnie wi€c? - Niech tak b€dzie - powiedzia€a Jessika. !Zwolni€a chwyt i odst€pi€a na bok na oczach ca€ej gromady zebranej w basenie. To jest pr€ba mashad - !my€la€a. - Jednak Pani musi ichpozna€, nawet za cen€ mojego €ycia. W pe€nej wyczekiwania ciszy Pani wysun€€ si€ dalej, centymetr po centymetrze, bylepiej widzie€, gdzie stoi matka. W drodze us€ysza€ nad sob€ zdyszany oddech, wstrzymany nagle, a w pionowej szczelinie skalnej wyczu€ nik€y cie€, kt€ry rysowa€ si€ na tle gwiazd. Z #basenu wzbi€ si€ g€os Stilgara: - Hej ty, na g€rze! Przesta€ gania€ ch€opca. On zaraz zejdzie. Z ciemno€ci nad Paulem dobiegi m€odzie€czy g€os ch€opca lub dziewczyny: - Ale, Stil, on nie mo€e by€ daleko ode... - Powiedzia€em, daj mu spok€j. Chani! Ty jaszczurczy pomiocie! Z g€ry dolecia€ szept przekle€stwa i mamrotanie: - €Zeby mnie nazwa€ pomiotemjaszczurczym! Lecz cie€ ust€pi€ z pola widzenia. Paul na nowo po€wi€ci€ uwag€ basenowi, wy€owi€ szary cie€ Stilgara, poruszaj€cy si€ obok matki. - Podejd€Xcie wszyscy. - %zawo€a€ Stilgar i zwr€ci€ si€ do Jessiki: - A teraz ja zapytam, sk€d my mo€emy mie€ pewno€€, €e ty dotrzymasz swojej cz€€ci umowy? To ty €y€a€ w€r€d papier€w i pustych um€w, i r€€nych takich... - My z Bene Gesserit nie €amiemy €lub€w cz€€ciej od was - powiedzia€a Jessika. Zapad€a przed€u€aj€ca si€ cisza, po czym zwielokrotniony szept: - Czarownica Bene Gesserit! Dobywszy spod szarfy bro€ !Paul wycelowa€ w Stilgara, ale ion, i jego towarzysz trwali w bezruchu wpatruj€c si€ w Jessik€. - To j e s t legenda - powiedzia€ kt€ry€. - M€wiono, €e Szadout Mapes przekaza€a taki meldunek o tobie - powiedzia€ Stilgar. - Lecz tak wa€n€ spraw€ trzeba!podda€ pr€bie. Je€eli jeste€ ow€ Bene Gesserit z legendy, kt€rej syn powiedzie nas do raju... - Wzruszy€ ramionami. Jessika westchn€€a. Wi€c nasza Missionaria Protectiva rozmie€ci€a nawet religijne zawory bezpiecze€stwa po tym ca€ym zapleczu piek€a - $pomy€la€a. - No c€€.... pomog€,a o to przecie€. chodzi€o. Powiedzia€a: - Prorokini, kt€ra przynios€a !wam t€ legend€, przekaza€a j€pod rygorem karama i id€az, cudu i niepowtarzalno€ci proroctwa, wiem o tym. Czy chcecie znaku? Nozdrza mu si€ rozszerzy€y w blasku ksi€€yca. - Nie mo€emy tu marudzi€ z rytua€ami - wyszepta€. Jessika przypomnia€a sobie !map€, kt€r€ Kynes jej pokaza€w trakcie ustalania dr€g ucieczki na wypadek niebezpiecze€stwa. - jak€e dawno temu to si€ wydawa€o, by€o na niej miejsce nazwane "sicz Tabr", za€ obok r€czny dopisek: "Slilgar". - Mo€e kiedy dotrzemy do siczy Tabr - powiedzia€a. To objawienie wstrz€sn€€o nim, a Jessika pomy€la€a: Gdyby on tylko zna€ stosowane przez nas sztuczki!Dobra musia€a by€ tamta Bene Gesserit z Missionaria Protecliva. Ci Fremeni s€ pi€knie przygotowani, by w nas uwierzy€. Slilgar przest€pi€ z nogi na nog€. - Musimy ju€ rusza€. Skin€€a g€ow€ daj€c mu do zrozumienia, €e wyruszaj€ za jej przyzwoleniem. Spojrza€ w g€r€ urwiska, prawie - dok€adnie na skalna, p€€k€, gdzie przyczai€ si€ Pani. - Hej tam, ch€opcze, mo€esz ju€ zej€€. Zwr€ciwszy si€ ponownie do Jessiki powiedzia€ sumituj€cym tonem: - Tw€j syn narobi€ niewiarygodnie du€o ha€asu podczas wspinaczki. Musi si€ wiele nauczy€, €eby nie €ci€gn€€ niebezpiecze€stwa na nas wszystkich, ale jest m€ody. - Niew€tpliwie musimy si€ wiele nauczy€ od ciebie - rzek€a Jessika. - Tymczasem najlepiej b€dzie, jak si€ zajmiecie swoim towarzyszem opodal. M€j ha€a€liwy syn troch€ niedelikatnie go rozbroi€. Stilgar obr€ci€ si€, a€, za€opota€ jego kaptur. - Gdzie? - Za tamtymi krzakami. Stilgai dotkn€€ dw€ch swoich ludzi. - Zajmijcie si€ tym. Zerkn€€ na kompan€w, identyfikuj€c ich. - Brakuje D€amisa. - Obr€ci€ si€ do Jessiki. - Nawet twoje szczeni€ zna magiczn€ sztuk€.!- I racz zauwa€y€, €e m€j syn!nie ruszy€ si€ nawet z g€ry natwoje €€danie. Dwaj wys€ani przez Stilgara ludzie wr€cili podtrzymuj€c pod r€ce trzeciego, kt€ry %s€ania€ si€ i dysza€. Stilgar na moment zatrzyma€ na nich wzrok i powr€ci€ spojrzeniem do Jessiki. - Syn s€ucha tylko twoich rozkaz€w, h€ . Doskonale. Wie,co to dyscyplina. - Paul, mo€esz ju€ zej€€ - powiedzia€a Jessika. #Paul podni€s€ si€ i wynurzy€ w !blasku ksi€€yca ponad kryj€c€go szczelin€, wsuwaj€c freme€sk€ bro€ z powrotem za szarf€. Gdy si€ odwr€ci€, - spo€r€d ska€ wsta€a mu na spotkanie druga sylwetka. W ksi€€ycowej po€wiacie i odblasku od szarego kamienia Paul dostrzeg€ drobna posta€ we freme€skich szatach, ocieniona twarz, wyzieraj€ca na€ z kaptura i muszk€ znajomej broni miotaj€cej wymierzona w siebie z fa€d jej burnusa. - Jestem Chani, c€rka Lieta. - G€os by€ melodyjny, na p€€ wype€niony €miechem. - Nie pozwoli€abym ci skrzywdzi€ moich towarzyszy - powiedzia€a. #Paul prze€kn€€ €lin€. Posta€ !naprzeciwko niego obr€ci€a si€w smudze ksi€€yca i ujrza€ twarz elfa i czarne otch€anie oczu. Ta twarz, te rysy znane z nieprzeliczonych najwcze€niejszych wizji przysz€o€ci, wprawi€y go w os€upienie. Przypomnia€ sobie !gniewn€ pych€, z jak€ kiedy€ opisa€ t€ twarz - ze - snu, m€wi€c Matce Wielebnej GaiusHelen Mohiam: "Spotkam j€". I oto ma przed sob€ t€ twarz, ale nigdy nie w spotkaniu wy€nionym. - By€e€ ha€a€liwy jak rozjuszony shai - hulud - powiedzia€a. - I wybra€e€ !najtrudniejsz€ drog€ w g€r€. Chod€X za mn€: poka€€ ci €atwiejsz€ drog€ na d€€. Wygramoli€ si€ z rozpadliny id€c za jej powiewaj€c€ szat€ przez powywracany krajobraz. Porusza€a si€ jak gazela, ta€cz€ca ponad ska€ami. Paul czu€ gor€cy rumieniec na twarzy, by€ wdzi€czny za ciemno€ci. Ta dziewczyna! By€a jak mu€ni€cie przeznaczenia. Czu€si€ porwany przez przyp€yw, zestrojony z fal€, kt€ra unosi€a wszystkie si€y jego ducha. Wkr€tce stan€li w€r€d Fremen€w na dnie basenu. Jessika u€miecha€a si€ niewyra€Xnie do Paula, lecz przem€wi€a do Stilgara: - To b€dzie korzystna wymiana nauk. Mam nadziej€, €e ty i twoi ludzie nie gniewacie si€ za nasz€ "gwa€towno€€. Wydawa€a si€... konieczna, by€e€ o krok od... pope€nienia omy€ki. - Uratowa€ kogo€ przed omy€k€ to podarowa€ mu raj -powiedzia€ Stilgar. Dotkn€€ warg lew€ r€k€, drug€ wyj€€ bro€ zza szarfy Paula i rzuci€ j€ kompanowi. - B€dziesz mia€ sw€j w€asny pistolet maula, ch€opcze, jak na niego zas€u€ysz. Paul otworzy€ usta, by co€ powiedzie€, ale zawaha€ si€ przypominaj€c sobie nauk€ matki: "Pocz€tki to chwile bardzo delikatne". - M€j syn nie potrzebuje innejbroni, ni€ posiada - powiedzia€a Jessika. Wpatrywa€a si€ w Stilgara zmuszaj€c go do przemy€lenia,w jaki spos€b Paul zdoby€ pistolet. Stilgar zerkn€€ na m€€czyzn€ pokonanego przez Paula. D€amis sta€ na uboczu !ze spuszczon€ g€ow€, ci€€ko dysz€c. - Trudna z ciebie kobieta - rzek€ Stilgar. Wyci€gn€€ lew€ r€k€ do kt€rego€ z towarzyszy i pstrykn€€ palcami. - Kushti bakka te. Znowu Chakobsa - pomy€la€a Jessika. Zagadni€ty wcisn€€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB*€Ф cюd+D 8Qe,ID c €‰e-4 c ьe.С&’ c Of/S1 c Вf0`<" gStilgarowi w d€o€ dwa prostok€ty gazy. Silgar przeci€gn€€ je mi€dzy palcami, zamocowa€ jeden wok€€ szyi Jessiki pod kapturem, drugim w ten sam spos€b owi€za€ szyj€ Paula. - Teraz nosicie chust€ bakka - powiedzia€. - Gdyby co€ nas rozdzieli€o, wszyscy poznaj€, "€e nale€ycie do siczy Stilgara. O broni pogadamy innym razem. #Nast€pnie oddali€ si€ i zaj€€ przegl€dem ludzi w swoim oddziale, przekazuj€c jednemuz nich fremsak Paula do niesienia. Bakka - my€la€a Jessika, rozpoznawszy religijny termin: p€aczek bakka. Wyczu€a, €e symbolika chust jednoczy t€ gromad€. - Dlaczego op€akiwanie mia€oby ich jednoczy€? Stilgar podszed€ do m€odej dziewczyny, kt€ra narobi€a k€opotu Paulowi. - Chani, we€X dziecko - m€€czyzn€ pod swoje skrzyd€a. Trzymaj go z dala od k€opot€w. !Chani dotkn€€a ramienia Pani€.- Chod€X ze mn€, dziecko - m€€czyzno. Paul st€umi€ gniew w swoim g€osie. - Na imi€ mam Paul, by€oby dobrze, gdyby€... - Damy ci imi€, m€odziku - powiedzia€ Stilgar - w porze mihna, podczas pr€by aql. Pr€by rozumu - prze€o€y€a Jessika. Gwa€towna potrzeba wywy€szenia Paula przewa€y€aw niej wszystkie inne wzgl€dy.!- M€j syn przeszed€ pr€b€ gomd€abbar! - warkn€€a. Po ciszy, jaka zapad€a, zrozumia€a, €e poruszy€a ich do g€€bi. - Wiele o sobie nawzajem nie !wiemy - rzek€ Stilgar. - Ale za d€ugo marudzimy. S€o€ce dnia nie mo€e nas z€apa€ w otwartym terenie. Zbli€y€ si€ do m€€czyzny, kt€rego Paul powali€. - Mo€esz dalej i€€, D€amis? Odpowiedzia€o mu mrukni€cie. - Zaskoczy€ mnie, ot co. To #by€ przypadek. Mog€ i€€ dalej. - Nie przypadek - powiedzia€ Stilgar. - Czyni€ ci€ odpowiedzialnym wraz z Chani za bezpiecze€stwo tego ch€opaka, D€amis. Ci ludzie otrzymali moj€ r€kojmi€. !Jessika przyjrza€a si€ bacznie typowi imieniem D€amis. To #jego g€os spiera€ si€ w ska€achze Stilgarem. W jego g€osie $by€a €mier€. I Stilgar uzna€ za stosowne dodatkowo podkre€li€ sw€j rozkaz przy tym D€amisie. Stilgar rzuci€ badawczym spojrzeniem po oddziale, gestem przywo€a€ dw€ch ludzi.- Larus i Faruk, zacieracie nasze €lady. Dopilnujcie, by znaku po nas nie zosta€o. Wzmo€ona czujno€€: mamy ze sob€ dwoje bez przeszkolenia. Odwr€ci€ si€ z r€k€ wzniesion€ i wymierzon€ w drugi brzeg basenu. - W kolumnie marszowej, z ubezpieczeniem na skrzyd€ach, naprz€d marsz. Jessika wyr€wna€a krok ze Stilgarem, rachuj€c g€owy. Fremen€w by€o czterdziestu - z ni€ i z Paulem czterdzie€ci dwie osoby. Maszeruj€ jak kompania wojska - pomy€la€a - nawet ta dziewczyna. Chani. Paul zaj€€ miejsce w szyku za Chani. Zapomnia€ o zranionej ambicji - €e zaskoczy€a go dziewczyna. W pami€ci pozosta€a mu teraz tylko szorstka uwaga matki: "M€j syn przeszed€ pr€b€ gom d€abbar!" Uczu€ mrowienie d€oni od zapami€tanego b€lu. - Patrz, gdzie idziesz - sykn€€a Chani. - Nie ocieraj si€ o krzak, bo zostawisz nitk€ znacz€c€ nasz przemarsz. $Paul prze€kn€€, pokiwa€ g€ow€.Jessika nastawi€a ucha na odg€osy maszeruj€cego "oddzia€u, s€ysz€c kroki w€asne i Paula, i ogarn€€ j€ podziw dla sposobu poruszania si€ Fremen€w. Przekraczali basen w czterdziestu ludzi w€r€d naturalnych jedynie odg€os€w w tym otoczeniu - jak €agle widmowych feluk ich szaty przemyka€y w g€szczu cieni. Ich portem przeznaczenia by€asicz Tabr - sicz Stilgara. #Wa€y€a to s€owo w my€li: sicz. S€owo Chakobsa, dawnego j€zyka €owieckiego, kt€re przetrwa€o niezliczone !stulecia. Sicz miejsce zbi€rki wprzypadku zagro€enia. !G€€bokie implikacje tego s€owai j€zyka zaczyna€y dociera€ do niej dopiero teraz, gdy ust€pi€o napi€cie. - Idziemy dobrym marszem - !powiedzia€ Stilgar. - Z pomoc€ shai - huluda osi€gniemy Grot€Grani przed €witem. Jessika kiwn€€a g€ow€, oszcz€dzaj€c si€, czuj€c przera€Xliwe zm€czenie pow€ci€gana si€€ woli i... $przyzna€a to... si€€ wynikaj€c€#z upojenia. Jej my€l skupi€a si€ na warto€ci tego oddzia€u, na tym, co ujawnia freme€ska kultura. Oni wszyscy - my€la€a- ca€a kultura oparta na wojskowej dyscyplinie. C€€ za bezcenna rzecz dla ksi€cia banity! ‰Р‰С‰Т‰У‰Ф‰Х‰Ц‰Ч‰Ш‰Щ‰Ъ‰Ы‰Ь‰Э‰Ю‰Я‰а‰б‰в‰г‰д‰е‰ж‰з‰и‰й‰к‰л‰м‰н‰о‰п‰р‰с‰т‰у‰ф‰х‰ц‰ч‰ш‰щ‰ъ‰ы‰ь‰э‰ю‰я‰№‰ё‰ђ‰ѓ‰є‰ѕ‰і‰ї‰ј‰љ‰њ‰ћ‰ќ‰§‰ў‰џŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠ Š Š Š Š ŠŠFremeni w najdoskonalszym stopniu posiedli ow€ cech€, przez staro€ytnych zwan€ "spannungsbogen" - kt€ra jestsamonarzucon€ zw€ok€ mi€dzypo€€daniem jakiej€ rzeczy a aktem wyci€gni€cia po ni€ r€ki. z "M€dro€ci Muad'Diba" ksi€€niczki Irulan Przed €witem podeszli pod Grot€ Grani, posuwaj€c si€ szczelin€ w €cianie basenu tak#w€sk€, €e musieli obraca€ si€ bokiem, by j€ pokona€. Jessikazobaczy€a, jak Stilgar - odprawia w w€t€ym brzasku wartownik€w, przez chwil€ obserwowa€a pocz€tki ich wspinaczki na urwisko. Paul zadar€ g€ow€ do g€ry !ogl€daj€c materi€ tej planety rozci€t€ w poprzek w€sk€ #szczelin€, kt€ra otwiera€a si€ ku szarob€€kitnemu niebu. Chani poci€gn€€a go za !p€aszcz, nagl€c do po€piechu. - Szybko - powiedzia€a. - To ju€ €wit. - A ci ludzie wspinaj€cy si€ nad nami, dok€d oni id€? - szepn€€ Paul. - Pierwsza warta dzienna - odpar€a. - Spiesz si€! Stra€ wystawiona na zewn€trz"- pomy€la€ Paul. - M€drze, ale jeszcze m€drzej by€oby podchodzi€ do tego miejsca w oddzielnych grupach. Mniejsze niebezpiecze€stwo utraty "ca€ego oddzia€u. Zatrzyma€ si€ przy tej my€li u€wiadamiaj€c sobie, €e jest to my€lenie partyzanckie, i wspomnia€ obaw€ swego ojca, €e Atrydzi mog€ zosta€ rodem partyzanckim. - Szybciej - szepn€€a Chani. Paul przy€pieszy€ kroku, "s€ysz€c szelest szat z ty€u. I przypomnia€y mu si€ s€owa !siratu z male€kiej Biblii P. K. Yuego: "Raj z lewa, piek€o z !prawa, z ty€u anio€ €mierci". Powt€rzy€ sobie ten wers w duchu. #Skr€cili za r€g, gdzie przej€cieby€o szersze. Stilgar sta€ z boku, kieruj€c ich do niskiego tunelu, odchodz€cego pod k€tem prostym. - Pr€dzej - sykn€€. - Je€li zaskoczy nas tu patrol, !b€dziemy jak kr€liki w klatce. Paul schyli€ si€ w wej€ciu i doszed€ za Chani do groty o€wietlonej gdzie€ z przodu w€t€ym, szarym €wiat€em. - Mo€esz si€ wyprostowa€ - powiedzia€a. Wyprostowa€ si€, przyjrza€, "gdzie jest: g€€boka i rozleg€a przestrze€ pod kopulastym sklepieniem, kt€re €ukiem wznosi€o si€ odrobin€ tylko wy€ej ni€ na wysoko€€ !wyci€gni€tej r€ki cz€owieka. #Oddzia€ rozchodzi€ si€ w g€€b cienia. Paul dostrzeg€ nadchodz€c€ matk€, zobaczy€, jak przygl€da si€ ich towarzyszom, I zauwa€y€, #jak jej si€ nie uda€o wsi€kn€€we Fremen€w, mimo €e str€j nosi€a identyczny. A spos€b, w$jaki si€ porusza€a... ile€ w tym by€o poczucia si€y i gracji. - Przysi€d€X gdzie€ i nigdzie si€ nie pl€cz, dzieciaku - m€€czyzno - powiedzia€a Chani. - Tu masz jedzenie. Wcisn€€a mu w r€ce dwa kawa€ki czego€ zawini€tego wli€cie. Zion€€y przypraw€. #Za Jessik€ pojawi€ si€ Stilgar, przywo€uj€c do porz€dku grupk€ z lewej strony. - Wstawcie grod€X na miejsce ipilnujcie zabezpieczenia #wilgoci. Lemil - zwr€ci€ si€ do innego Fremena - daj kule €wi€toja€skie. Wzi€€ Jessik€ za rami€. - Chc€ ci co€ pokaza€, magiczna kobieto. "Powi€d€ j€ za skalny zakr€t w &stron€ €Xr€d€a €wiat€a. Jessik€ zobaczy€a, €e stoi na szerokim progu drugiego wylotu jaskini wysoko w €cianie urwiska, wygl€daj€c na drugi basen szeroko€ci oko€o dziesi€ciu do dwunastu kilometr€w. Basen os€ania€y wysokie skalne €ciany. Pod nimi rozsiane by€y rzadko k€pyro€linno€ci, kiedy Jessik€ spogl€da€a na szary w przed€wicie basen, ponad przeciwleg€ym obwa€owaniem podnios€o si€ s€o€ce, o€wietlaj€c be€owy krajobraz !ska€ i piasku. Zauwa€y€a, €e s€o€ce Arrakis jakby wyskakiwa€o nad horyzont. To dlatego, €e chcemy je powstrzyma€ - pomy€la€a. - Noc jest bezpieczniejsza ni€ !dzie€. Ogarn€€a j€ t€sknota za t€cz€ w tym miejscu, kt€renigdy nie ujrzy deszczu. - Musz€ pow€ci€gn€€ takie t€sknoty - my€la€a. - S€ "s€abo€ci€. A ja nie mog€ ju€ sobie pozwoli€ na s€abo€€. Stilgar, €cisn€wszy j€ za rami€, wskaza€ drugi skraj basenu. - Tam! Tam widzisz prawdziwych Druz€w. Patrz€c za jego wyci€gni€t€ "r€k€, dostrzeg€a krz€tanin€: ludzie na dnie basenu umykali przed €wiat€em dnia pod os€on€ cienia przeciwleg€ego muru urwiska. Mimo odleg€o€ci ich ruchy by€y wyra€Xnie widoczne w czystym powietrzu. Wyj€€a spod szaty lornetk€, ogniskuj€c soczewki olejowe na odleg€ych ludziach. Chusty trzepota€y jak wzlatuj€ce wielobarwne motyle. - To jest dom - powiedzia€ Stilgar. - B€dziemy tam lej nocy. Wpatrywa€ si€ w daleki brzeg basenu szarpi€c w€sa. -Moi ludzie zostali przy pracy na dworze. To znaczy, €e w pobli€u nie ma patroli. Dam im !p€€Xniej zna€, by przygotowali si€ na nasz powr€t. - Twoi ludzie s€ bardzo zdyscyplinowani - powiedzia€a Jessik€. "Opu€ci€a lornetk€, zauwa€y€a,!€e Stilgar patrzy na przyrz€d. - Oni s€ pos€uszni nakazowi przetrwania plemienia - rzek€. - Na tej samej zasadzie wybieramy spo€r€d nas przyw€dc€. Przyw€dc€ jest ten, kto jest najsilniejszy, ktoprzynosi wod€ i zapewnia bezpiecze€stwo. Podni€s€ spojrzenie ku jej twarzy. Odwzajemniaj€c mu spojrzenie zauwa€y€a oczy bez bia€ka, zabarwione oczodo€y, oszronione py€em brod€ i w€sy, lini€ wodowodu !wij€cego si€ w d€€ od nozdrzyw g€€b filtrfraka. - Czy pokonuj€c ci€ wystawi€am na szwank tw€j autorytet przyw€dcy, Stilgarze? - zapyta€a. - Nie wyzwa€a€ mnie - powiedzia€. - Wa€ne jest, aby przyw€dca zachowa€ respekt oddzia€u. - Nie ma nikogo w€r€d tych piaskowych wszy, z kim bym !sobie nie poradzi€ - powiedzia€Stilgar. - Kiedy pokona€a€ mnie, pokona€a€ nas !wszystkich. Teraz oni licz€, €enaucz€ si€ od ciebie... magicznego sposobu... a niekt€rzy pragn€ si€ przekona€, czy zamierzasz mnie wyzwa€. Wa€y€a ukryte znaczenia. - Pokona€ ci€ w oficjalnej walce? Kiwn€€ g€ow€. - Odradzam ci to, bo oni nie "p€jd€ za tob€. Ty nie jeste€ zpiask€w. Przekonali si€ podczas naszego nocnego przemarszu. - Praktyczni ludzie - powiedzia€a. - To prawda. - Zerkn€€ na basen. - Wiemy, czego nam trzeba, ale niewielu my€li wnikliwie teraz, tak blisko domu. Przebywali€my zbyt d€ugo w pustyni, organrzuj€c dostaw€ naszego kontyngentuprzyprawy z wolnymi kupcami "dla tej przekl€tej Gildii... oby ich g€by na wieki pozosta€y czarne. Jessik€ zastyg€a w trakcie odwracania si€ od Stilgara i obejrza€a si€ patrz€c mu prosto w twarz. - Gildia? Co ma Gildia do waszej przyprawy? - Tak Liet ka€e - powiedzia€ Stilgar. - Znamy pow€d, ale to nie €agodzi naszego rozgoryczenia. Przekupujemy Gildi€ monstrualn€ op€at€ w przyprawie, by zachowa€ nasze niebiosa czyste od !satelit€w i innych takich, €ebynikt nie wyszpiegowa€, co robimy z powierzchni€ Arrakis. Wa€y€a s€owa przypominaj€c !sobie, co powiedzia€ Paul - €e to musi by€ pow€d, dla kt€rego arraka€skie niebiosa s€ wolne od satelit€w. - A co takiego robicie z powierzchni€ Arrakis, czego nie chcecie pokaza€? !- Zamieniamy j€... powoli, lecz nieodwracalnie... czynimy j€ zdatn€ dla ludzkiego €ycia. Nasze pokolenie mc skorzysta z tego. ani nasze dzieci, ani dzieci naszych dzieci. ani wnuki ich dzieci.., ale tak kiedy€ b€dzie. - Utkwi€ zamglony wzrok gdzie€ ponad basenem. - Otwarte wody i wysokie, zielone ro€liny, i ludzie spaceruj€cy swobodnie bez filtrfrak€w. Wi€c to takie jest marzenie naszego Lieta - Kynesa - my€la€a. Powiedzia€a za€: - ap€wki s€ niebezpieczne: lubi€ rosn€€. - Rosn€ - odpar€ - ale d€uga droga jest bezpieczn€ drog€. Jessik€ odwr€ci€a si€, wyjrza€a na basen, pr€buj€c zobaczy€ go takim, jakim widzia€ go Stilgar w swej wyobra€Xni. Dostrzeg€a jedynie poszarza€€, musztardow€ "plam€ odleg€ych ska€ i nag€y, mglisty ruch nieba ponad urwiskami. - Aaaach - westchn€€ Stilgar. Z pocz€tku wydawa€o jej si€, €e to musi by€ pojazd patrolowy, po czym zda€a !sobie spraw€, €e widzi mira€ -inny krajobraz unosz€cy si€ nad piaskiem pustyni i dalek€ rozko€ysan€ ziele€, a w po€owie odleg€o€ci d€ugiego czerwia sun€cego po powierzchni z czym€, co wygl€da€o na freme€skie szaty€opoc€ce na jego grzbiecie. Mira€ rozp€yn€€ si€. - Przyjemniej by€oby jecha€ -powiedzia€ Stilgar - lecz nie mo€emy wpu€ci€ stworzyciela do tego basenu. Musimy zatemznowu maszerowa€ tej nocy. "Stworzyciel", tak nazywaj€ !czerwia - pomy€la€a. Ocenia€a donios€o€€ jego s€€w, o€wiadczenia, €e nie mog€ wpu€ci€ czerwia do tego basenu. Wiedzia€a, co zobaczy€a w mira€u - Fremen€w jad€cych na grzbiecie gigantycznego czerwia. Z ogromnym wysi€kiemzapanowa€a nad szokiem, jakiego dozna€a u€wiadamiaj€c sobie konsekwencje tego taktu. - Musimy wraca€ do reszty - powiedzia€ Stilgar. - Inaczej moi ludzie zaczn€ podejrzewa€, €e z tob€ flirtuj€. Niekt€rzy ju€ mi zazdroszcz€, €e moje r€ce pozna€y twoje wdzi€ki, kiedy zmagali€my si€ tej nocy w basenie Tuono. "- Do€€ tego - uci€€a Jessika. - Bez obrazy - g€os Stilgara by€ €agodny. - Mamy zwyczaj nie bra€ kobiet wbrew ich !woli... a z tob€... - Wzruszy€ ramionami. - ... ten zwyczaj nawet nie jest potrzebny. - Nie zapominaj, €e by€am !ksi€€n€ pani€ - powiedzia€a ju€ spokojniejszym g€osem. - Jak sobie €yczysz - rzek€ - Czas zagrodzi€ ten wylot, by zarz€dzi€ rozlu€Xnienie dyscypliny filtrfrakowej. Moim ludziom nale€y si€ dzi€ wygodny odpoczynek. Ich rodziny nie dadz€ im jutro odpocz€€. Zamilkli oboje Jessika wpatrywa€a si€ w s€oneczny $blask. S€ysza€a to, co s€ysza€a w g€osie Stilgara - nie wypowiedzian€ propozycje czego€ wi€cej ni€ jego""r€kojmia". Czy potrzebna mu €ona Zrozumia€a, €e mo€e zaj€€ to miejsce przy nim By€by to jeden ze sposob€w zako€czenia konfliktu o plemienne przyw€dztwo - kobieta r€ka w r€k€ z m€€czyzn€ Ale co wtedy z !Paulem? Kt€€ m€g€ wiedzie€, jakie tu jeszcze obowi€zywa€y prawa rodzicielskie I co z nie !urodzona c€rk€, kt€r€ od parutygodni nosi w €onie, Co z c€rk€ zmar€ego ksi€cia! I !dopu€ci€a do swej €wiadomo€cipe€ne znaczenie tego drugiegorosn€cego w niej dziecka, przyjrza€a si€ w€asnym motywom dopuszczenia do pocz€cia. Zna€a je - uleg€a owemu bezmiernemu pop€dowi wsp€lnemu wszystkim stworzeniom w obliczu €mierci,instynktownemu szukaniu nie€miertelno€ci w potomstwie.Zwyci€€y€ instynkt zachowania gatunku. Jessika zerkn€€a na Stilgara, widzia€a, €e wpatruje si€ w ni€ wyczekuj€co. C€rka urodzona tutaj przez kobiet€ po€lubion€ komu€ takiemu jak !ten m€€czyzna. Jaki by€by los takiej c€rki - zada€a sobie pytanie. - Czy on pr€bowa€by ogranicza€ konieczno€ci nieuniknionego przeznaczenia Bene Gesserit"? "Slilgar odchrz€kn€€ i wkr€tce !okaza€, €e rozumie niekt€re z pyta€ sformu€owanych w jej umy€le. - Dla przyw€dcy wa€ne jest to, co go czyni przyw€dc€. Potrzeby jego ludzi. Je€li nauczysz mnie swoich umiej€tno€ci, mo€e przyj€€ dzie€, kiedy jedno z nas b€dzie musia€o wyzwa€ drugie Ja wola€bym jak€€ alternatyw€. - Czy istnieje kilka alternatyw? - zapyta€a. - Sajjadina - powiedzia€ - Nasza Matka Wielebna jest stara. Ich Matka Wielebna! - Zanim zd€€y€a to wybada€, powiedzia€ - Ja bynajmniej nieproponuj€ ci siebie za partnera. Nie ma w tym nie osobistego, jako €e jeste€ pi€kna i poci€gaj€ca. Lecz gdyby€ zosta€a jedn€ z mych kobiet, to ( niekt€rzy m€odzi ludzie mogliby uzna€, €e ssika. Zagadni€ty wcisn€€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП1€Ц c 3g2F ? c –g3…Ц c љg4K о/ \h5)%Э c!€‹h6і.ї c!юh7э9Ѕ2!Qizbytnio zabiegam o !przyjemno€ci cia€a, a za ma€o troszcz€ si€ o potrzeby plemienia. Oni nawet teraz pods€uchuj€ nas i €ledz€. Ten m€€czyzna wa€y swoje decyzje, pami€ta o konsekwencjach - pomy€la€a. - S€ w€r€d moich m€odych ludzi tacy, kt€rzy osi€gn€li wiek szale€stwa ducha - rzek€- Trzeba ich ob€askawi€ w tymokresie. Nie mog€ im dawa€ powa€niejszych powod€w do rzucenia mi wyzwania. Poniewa€ musia€bym ich okalecza€ i zabija€ To me jest w€a€ciwa droga dla przyw€dcy,je€li mo€na tego unikn€€ z honorem. Posiadanie przyw€dcy widzisz. jest to jedna z tych i rzeczy, kt€rymi$r€€ni€ si€ ludzie od mot€ochu. Przyw€dca utrzymuje r€wno€€ jednostek Gdy jednostek jest zbyt ma€o, wtedy ludzie staj€ si€ zn€w mot€ochem. Jego s€owa, g€€bia ich !€wiadomo€ci, fakt, €e m€wi€ tyle do niej, co do tych, kt€rzy ukradkiem pods€uchiwali, zmusi€y j€ do tego, €eby zrewidowa€ swoj€ opini€ o nim. Cz€owiek wielkiego formatu - pomy€la€a. - Gdzie€ on si€ nauczy€ takiej wewn€trznej r€wnowagi? - Prawo okre€laj€ce nasz€ form€ wyboru przyw€dcy jest sprawiedliwym prawem - !powiedzia€ Stilgar. - Ale z tegonie wynika, €e ludzie zawsze potrzebuj€ sprawiedliwo€ci. To, czego naprawd€ teraz potrzebujemy, to czas na rozw€j i rozkwit, na powi€kszenie terenu naszego dzia€ania Jakie jest jego pochodzenie? -!zastanawia€a si€. - Sk€d si€ bierze taka rasa? "- Stilgar, nie docenia€am ci€ - powiedzia€a. - Tak podejrzewa€em - rzek€. - Najwyra€Xniej nie doceniali€my si€ wzajemnie. - Chcia€bym, €eby to si€ sko€czy€o - rzek€. - "Chcia€bym przyja€Xni z tob€...i zaufania Chcia€bym tego wzajemnego szacunku, jaki wyrasta z serca, bez zbli€enia seksualnego. - Rozumiem - powiedzia€a. - Czy ufasz mi? - S€ysz€ w tobie szczero€€. - W€r€d nas - powiedzia€ - Sajjadiny, nie - b€d€c formalnymi przyw€dczyniami, zajmuj€ szczeg€lnie zaszczytn€ pozycj€. One nauczaj€. Podtrzymuj€ ducha bo€ego tutaj. - Dotkn€€ swej piersi. Teraz musz€ wysondowa€ t€ tajemnic€ Matki Wielebnej - pomy€la€a. - M€wi€e€ o waszej Matce "Wielebnej... i s€ysza€am s€owa o legendzie i proroctwie. "- M€wi si€, €e Bene Gesserit i jej potomek dzier€€ klucz do naszej przysz€o€ci - rzek€. - Wierzysz, €e ja ni€ jestem? Obserwuj€c jego twarz, my€la€a: m€oda trzcina tak €atwo umiera. Pocz€tek jest por€ wielkiego niebezpiecze€stwa. - My nie wiemy - powiedzia€. Kiwn€€a g€ow€. Jest cz€owiekiem honoru - pomy€la€a. - Oczekuje ode mnie znaku, ale nie pomo€e losowi zdradzaj€c mi ten znak.Jessika odwiod€a g€ow€, zapatrzy€a si€ na basen w dole, na z€otawe cienie, na purpurowe cienie, na dr€enie powietrza z drobinami py€u u wylotu ich jaskini. Jej umys€ wype€ni€a nagle kocia ostro€no€€. Zna€a €argon Missionana Piotectiva, wiedzia€a, jak dostosowa€ techniki legendy, - l€ki i nadziel€ do swych nag€ych potrzeb, ale wyczuwa€a tutaj dzikie zmiany... jakby kto€ przebywaj€c w€r€d tych Fremen€w skorzysta€ z matrycy Missionana Piotectiva#Stilgar odchrz€kn€€. Widzia€a, "€e si€ niecierpliwi, €e dzie€ "si€ ko€czy i ludzie czeka€a na zag€odzenie tego wylotu. "Przyszed€ czas na €mia€o€€ z jej strony i zda€a sobie spraw€, czego jej trzeba: pewnej dar al - hikman, pewnej szko€y przek€adu. kt€ra by jej da€a... - Adab - wyszepta€a. Poczu€a jakby kozio€kowanie swego umys€u. Zareagowa€a nato przy€pieszonym biciem serca. W ca€ym szkoleniu Bene!Gesserit nie istnia€o nie, co bymia€o taki sygna€ rozpoznawczy. To mog€a by€ tylko adab, w€adcza pami€€, kr€la spada na cz€owieka samaz siebie. Podda€a si€ jej, pozwalaj€c p€yn€€ s€owom. - Ibn qirtaiba - powiedzia€a - a€ po miejsce, gdzie py€ si€ ko€czy. !Wyci€gn€€a r€k€ spod szaty, widz€c, jak Stilgarowi #rozszerzaj€ si€ oczy. S€ysza€a w tyle szelest wielu szat - Widz€ Fremena z ksi€gi przypowie€ci - zaintonowa€a - Czyta s€o€cu al - Lat, kt€re on ujarzmia i kt€remu ur€ga. Czyta Sadusowi S€du, a oto coczyta: !Moje wrogi s€ jak z€arte ig€y traw. kt€re sta€y na drodze wichury "Nie zoczy€e€, co sp€awi€ nasz Pan On wys€a€ plag€ pomi€dzy tych. kt€rzy knuli przeciw nam S€ jako ptaki gnane - przez €owc€. Ich knowania jako strza€y jaduz wszystkich wyplute ust. #Przesz€o j€ dr€enie. Opu€ci€a r€k€. Z wn€trza groty odpowiedzia€o jej responsorium wyszeptane przez wiele g€os€w: - Ich dzie€a leg€y zburzone. - Ogie€ bo€y ogarnia twe serce - dopowiedzia€a. Teraz wszystko si€ toczy w€a€ciwym torem - przysz€o jej na my€l. - Gorej€cy ogie€ bo€y - nadesz€o responsorium - Twoje - wrogi run€ - powiedzia€a - Bi - la kaifa - odpowiedzieli "W nag€ej ciszy Stilgar pok€oni€si€ przed ni€. - Sajjadina - powiedzia€ - Je€li shai - hulud dopu€ci, mo€esz jeszcze przeby€ !g€€bi€ ducha i zosta€ Matk€ Wielebn€. Przeby€ g€€bi€ ducha - pomy€la€a - Dziwny spos€b na wyra€enie tego Ale reszta pasuje do €argonu bardzo dobrze. I zazna€a cynicznej goryczy po tym co zrobi€a. Nasza Missionaria Piotectiva rzadko zawodzi. Przygotowanonam miejsce w tym pustkowiu Modlitwa as - Satat wyciosa€a nam kryj€wk€. Teraz musz€ "gra€ rol€ Aulii, Przyjaci€€ki !Boga Sajjadiny dla w€€cz€g€w kt€rych tak silnie urobi€a wr€€ba naszej Bene Gesserit, €e nawet swoj€ najwy€sz€ kap€ank€ zw€ Matk€ Wielebn€. Paul sta€ przy Chani po€r€d cieni wewn€trznej komory Ci€gle - czu€ smak k€sa kt€rym go nakarmi€a - mi€so ptaka i ziarno zlepione przyprawowym miodem i owini€te w li€€. Jedz€c to u€wiadomi€ sobie, €e jeszcze nigdy nie mia€ w ustach przyprawowej esencji tak silnie - skoncentrowanej i wtedy prze€y€ moment strachuWiedzia€, co ta esencja mog€aw nim wywo€a€ - "przyprawow€ przemian€", !kt€ra popchn€€aby jego umys€ ku wiecznej €wiadomo€ci. - Bi - la kaifa - wyszepta€a Chani !Spojrza€ na ni€, dostrzegaj€c trwog€, z jak€ Fremeni wydawali si€ przyjmowa€ s€owa jego matki jedynie m€€czyzna zwany D€amisem sprawia€ wra€enie, €e nie bierze udzia€u w ceremonii; trzyma€ si€ na uboczu z ramionami skrzy€owanymi na piersi. - Duy jakha hin mange - szepn€€a Chani - Duy punra hin mange. Mam dwoje oczu. Mam dwie stopy. I wpatrzy€a si€ w Paula z wyrazem zadziwienia. Paul zaczerpn€€ g€€boko tchu pr€bujac u€mierzy€ burz€ w swej duszy. S€owa matki nak€ada€y si€ na dzia€anie esencji przyprawowej i Paul #czu€, jak Jej g€os wznosi si€ i opada w nim niczym buchaj€ce p€omienie W trakcie tego wszystkiego odnajdywa€ w niej ostrze cynizmu - zna€ j€ tak dobrze! - lecz nic nie mog€o powstrzyma€ tego czego€, co rozpocz€€o si€ od k€sa po€ywienia. Straszne przeznaczenie Wyczuwa€ je, ow€ €wiadomo€€"rasy, przed kt€r€ nie by€o dla mego ucieczki. Nios€a wyostrzon€ Jasno€€ dop€yw danych, zimn€ przytomno€€ umys€u. Osun€€ si€ na !pod€og€, siad€ oparty plecami o ska€€, poddaj€c si€ jej. !€Ywiadomo€€ rozp€yn€€a si€ bezczasow€ warstw€, gdzie m€g€ przepatrywa€ czas, gdzie wyczuwa€ €cie€ki mo€liwo€ci, przysz€e wiatry minione wiatry jednooka wizjaprzysz€o€ci, jednooka wizja tera€Xniejszo€ci i jednooka wizja przesz€o€ci - wszystko "€€czy€o si€ w tr€jokularow€ wizj€, pozwalaj€c mu widzie€,jak czas staje si€ przestrzeni€ Grozi€o mu niebezpiecze€stwo, mia€ wra€enie prze€cigni€cia samego siebie i musia€ trzyma€si€ swego poczucia "tera€Xniejszo€ci, kiedy ogarnia€umys€em rzeczywisto€€ w krzywym zwierciadle, trwaj€c€ chwil€, wieczn€ konsolidacj€ tego, co jest niesko€czone, z tym, co by€o. Uzmys€awiaj€c sobie tera€Xniejszo€€, po raz pierwszy odczu€ bezmiern€ jednostajno€€ przep€ywu czasu, wsz€dzie m€con€ zmiennymi pr€dami, fa€ami, ba€wanami i przeciwba€wanami, jak przyb€jpod urwistym brzegiem To pozwoli€o mu na nowo zrozumie€ swoje widzenie przysz€o€ci i w tym r€wnie€ "ujrza€ €Xr€d€o €lepego czasu, #€Xr€d€o b€€du, a wtedy dopad€ "go l€k. Zda€ sobie spraw€, €e wizja przysz€o€ci by€a iluminacj€, mieszcz€c€ w sobie granice tego, co ods€ania - €Xr€d€em "dok€adno€ci i istotnego b€€du jednocze€nie Wmiesza€o si€ tutaj co€ w rodzaju zasady nieoznaczono€ci Heisenberga -wydatek energii na zobaczenietego, co si€ widzi, deformuje to, co si€ widzi. A widzia€ splot wsp€€zale€no€ci czasowych w obr€bie tej groty, kipiel mo€liwo€ci tutaj ze€rodkowanych w kt€rej najdrobniejsze dzia€anie - mrugni€cie powieki nieopatrzne s€owo, przesuni€cie ziarenek piasku -obraca gigantyczn€ d€Xwigni€ przez ca€y poznany wszech€wiat Zobaczy€ przelewkrwi z wynikiem zale€nym od tak wielu zmiennych, €e jego najmniejszy ruch powodowa€ rozleg€e przesuni€cia w strukturze modelu. Pod wp€ywem tej wizji zapragn€€ zastygn€€ w bezruchu, tyle ze to r€wnie€ by€o dzia€anie brzemienne w skutki. Niezliczone ci€gi przyczynowo - skutkowe "rozchodzi€y si€ z tej jaskini, ana drodze wi€kszo€ci z nich widzia€ swoje w€asne martwe cia€o brocz€ce krwi€ z otwartej - no€em rany. ŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠŠ Š!Š"Š#Š$Š%Š&Š'Š(Š)Š*Š+Š,Š-Š.Š/Š0Š1Š2Š3Š4Š5Š6Š7Š8Š9Š:Š;Š<Š=Š>Š?Š@ŠAŠBŠCŠDŠEŠFŠGŠHŠIŠJŠKŠLŠMŠNŠOŠPŠQŠRŠSŠTŠUŠVŠWŠXŠYŠZŠ[Š\Š]Š^Š_M€j ojciec Padyszach Imperator mia€ siedemdziesi€t dwa lata. Jednak€e wygl€da€ !najwy€ej na trzydzie€ci pi€€ w roku w kt€rym nakre€li€ "€mier€ ksi€cia Leto i odda€ z powrotem Arrakis HarkonnenomRzadko pokazywa€ si€ publicznie inaczej jak w mundurze sardaukara i w czarnym he€mie bursega z imperialnym z€otym lwem na szczycie. Mundur stanowi€ jawne przypomnienie, w czym !le€y jego si€a Nie zawsze by€ tak bu€czuczny jednakowo€ Kiedy chcia€ potrafi€ promieniowa€ wdzi€kiem i szczero€ci€ lecz zastanawia€am si€ cz€sto w tych p€€Xniejszych dniach czy by€o w nim cokolwiek takiego jakim si€ wydawa€o Teraz mi si€ ze by€ cz€owiekiem nieustannie walcz€cym o wyrwanie si€ za pr€ty niewidzialnej klatki Nie wolno wam zapomina€ ze by€ imperatorem ojcem i g€ow€ dynastii kt€rej pocz€tki gin€€y w pomroce dziej€w Leczmy odm€wi€y€my mu legalnego syna Czy nie jest to najstraszliwsza kl€ska jak€ !kiedykolwiek poni€s€ w€adca ? Matka moja okala€a pos€usze€stwo siostrom prze€o€onym w tym, w czym lady Jessika by€a niepos€uszna, kt€ra z nich by€a silniejsza? Historia odpowiedzia€a ju€ na to pytanie. z "W domu mojego ojca" pi€ra ksi€€niczki Irulan Jessika przebudzi€a si€ w ciemno€ciach jaskini wyczuwaj€c doko€a krz€tanin€ Fremen€w, wdychaj€c kwa€ny zapach filtrfrak€w. Wewn€trzne poczucie czasu m€wi€o jej, €ena dworze wkr€tce zapadnie !noc, ale czer€ zalega€a grot€ os€oni€t€ od pustyni plastikowymi kapturami, !zatrzymuj€cymi wilgo€ ich cia€w tej zamkni€tej przestrzeni. Uprzytomni€a sobie, €e w stanie kra€cowego wyczerpania przespa€a si€ snem sprawiedliwego, wystawiaj€c tym w€asn€, pod€wiadom€ ocen€ osobistego bezpiecze€stwa w oddziale Stilgara. Przekr€ciwszy si€ na hamaku sporz€dzonym z burnusa zwiesi€a stopy do skalnej pod€ogi i wsun€€a je w buty pustynne. Nie mog€ zapomnie€o zasznurowaniu but€w na ukos, by wzm€c pompuj€ce dzia€anie filtrtraka - pomy€la€a. - O tylu rzeczach musz€ pami€ta€. W ustach mia€a jeszcze smak rannego "posi€ku - k€s ptasiego mi€sa i ziarno zlepione przyprawowym !miodem w li€ciu - i zrozumia€a,€e czas wykorzystywano tutajna opak: noc by€a dniem przeznaczonym na dzia€anie, za€ dzie€ noc€ przeznaczon€ na spoczynek. Noc ukrywa; noc jest najbezpieczniejsza. Zdj€€a p€aszcz z hamakowych ko€k€w w skalnej alkowie, pogmerawszy chwil€ znalaz€a, %gdzie jest g€ra, i w€lizn€€a si€w szat€. Jak przekaza€ st€d wiadomo€€ do Bene Gesserit? - zastanawia€a si€. Musz€ si€ dowiedzie€ o dw€ch zb€€kanych owcach w arraka€skiej ostoi. Dalej w "g€€bi jaskini zap€on€€y kule €wi€toja€skie. Zobaczy€a #kr€c€cych si€ tam ludzi, w€r€dnich Paula, ju€ ubranego, z odrzuconym do ty€u kapturem,ods€aniaj€cym orli profil Atryd€w. Zachowywa€ si€ bardzo dziwnie przed udaniem si€ na spoczynek, pomy€la€a. Nieobecny duchem. Jak kto€ wyrwany €mierci, nie€wiadomy w pe€ni swego powrotu do "€ycia, z na p€€ przymkni€tymi oczami, szklistymi od zapatrzenia w g€€b siebie. To jej przypomnia€o jego ostrze€enie przed nasycon€ przypraw€ diet€ - !"uzale€niaj€c€". Czy daje ona efekty uboczne? - zastanawia€a si€. - Powiedzia€, €e to ma co€ wsp€lnego z jego. zdolno€ci€ jasnowidzenia, ale dziwnie milcza€ na temat tego, co widzi. W prawo od niej wyszed€ z #cienia Stilgar i zbli€y€ si€ do grupy pod kulami #€wi€toja€skimi. Zauwa€y€a, jakprzebiera palcami w brodzie, dostrzeg€a czujno€€ w jego postawie skradaj€cego si€ kota. Nag€y strach przeszy€ Jessik€, kiedy pochwyci€a zmys€ami napi€cie widoczne wludziach zebranych wok€€ Paula - ich sztywne ruchy, ceremonialne postawy. - Oni maj€ moj€ r€kojmi€! - zahucza€ Stilgar. Jessika rozpozna€a !m€€czyzn€, przed kt€rym sta€Stilgar - D€amis! Z kolei dostrzeg€a w€ciek€o€€ D€amisa, widoczn€ w sztywnych ramionach. D€amis, m€€czyzna pokonany przez Paula! - przemkn€€o jej przez g€ow€. - Znasz prawo, Stilgar - powiedzia€ D€amis. - Kto zna je lepiej? - zapyta€ Stilgar i us€ysza€a w jego g€osie ton pojednania, pr€b€ za€agodzenia czego€. - Ja wybieram walk€ - warkn€€ D€amis. Jessika po€pieszy€a przez grot€, schwyci€a Stilgara za rami€. - O co chodzi? - spyta€a. - O prawo amtal - powiedzia€ Stilgar. - D€amis domaga si€ prawa sprawdzenia twej roli w legendzie. - Ona musi mie€ or€downika - rzek€ D€amis. - Je€li jej or€downik zwyci€€y, to ona jest prawdziwa, ale powiedziane zosta€o... - #rozejrza€ si€ po ci€bie ludzi - "... €e nie b€dzie potrzebowa€a ona or€downika z Fremen€w, co mo€e jedynie oznacza€, €eprzywiedzie swego w€asnego. On m€wi o pojedynku z Paulem! - pomy€la€a Jessika. Pu€ci€a rami€ Stilgara, "wyst€pi€a p€€ kroku do przodu.- Zawsze jestem or€downiczk€ siebie samej - powiedzia€a. - Znaczenie tego jest zupe€nie jasne dla... - Nie b€dziesz nam narzuca€ swoich zwyczaj€w - warkn€€ !D€amis. - Nie b€dziesz, dop€kinie zobacz€ lepszego dowodu. "Stilgar m€g€ ci powiedzie€, co masz m€wi€ dzi€ rano. M€g€ !wype€ni€ tw€j umys€ po brzegilulank€ i ty j€ nam wyszczebiota€a€, licz€c, €e utorujesz sobie fa€szyw€ drog€ w€r€d nas. Mog€abym go za€atwi€ - !my€la€a Jessika - ale kto wie, czy to nie k€€ci si€ ze sposobem, w jaki oni !interpretuj€ legend€. I po raz drugi zdumia€a si€ rozmiarami wypaczenia dzie€a Missionana Protectiva na tej planecie. !Stilgar popatrzy€ na Jessik€ i odezwa€ si€ cicho, ale takim g€osem, by doszed€ do kra€c€w t€umu. - D€amis ma powody €ywi€ uraz€, Sajjadina. Tw€j syn go pokona€ i... - To by€ przypadek! - rykn€€ D€amis. - W basenie Tuono "dzia€a€a si€a nieczysta i zarazto udowodni€! - ... i ja sam go pokona€em - "ci€gn€€ Stilgar. - On zamierza tym wyzwaniem tahaddi znowu!dobra€ si€ do mnie. Zbyt wiele !brutalno€ci jest w D€amisie, bykiedykolwiek zosta€ dobrym przyw€dc€ - zbyt wiele ghafla, szale€stwa. Usta swojeoddaje prawom, a serce, sarfa, odst€pstwu. Nie, on nigdy nie zostanie dobrym przyw€dc€. Oszcz€dza€em go tak d€ugo, bo przydaje si€ w walce jako takiej, ale kiedy ogarnia go ten krwawy amok, staje si€ niebezpieczny dla w€asnego plemienia. "- Stilgar - r - r - r! - rykn€€ D€amis. I Jessika przejrza€a, co robi Stilgar - €e pr€buje rozw€cieczy€ D€amisa, by ty wcisn€€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП8pd c!ƒi9д ѓ c!цi:Ч\ c!Ij;#!0 c!Ќj<S, c!k=[7H!rkprzej€€ wyzwanie od Paula. !Stilgar stan€€ twarz€ w twarz z D€amisem i ponownie Jessika dos€ysza€a pojednawcz€ nut€ w jego g€osie. - D€amis, on jest zaledwie ch€opcem. On jest... - Ty sam nazwa€e€ go m€€czyzn€ - powiedzia€ D€amis. - Jego matka twierdzi,€e przeszed€ przez gom d€abbar. Ma pe€ne cia€o i !nadmiar wody. Ci, co nie€li ich sakw€, m€wi€, €e s€ w niej literjony wody. Literjony! A my ssiemy nasze kieszenie €owne,jak tylko poka€e si€ cho€by l€nienie rosy. Stilgar spojrza€ na Jessik€. - Czy to prawda? Czy w waszej sakwie jest - woda? - Tak. - Literjony wody? - Dwa literjony. - Jakie jest przeznaczenie tego bogactwa? Bogactwa? - pomy€la€a. Potrz€sn€€a g€ow€, !wyczuwaj€c ozi€b€o€€ w jego g€osie. - Tam, gdzie si€ urodzi€am #woda lecia€a z nieba i p€yn€€a przez ziemi€ szerokimi rzekami- powiedzia€a - By€y tam oceany wody tak rozleg€e ze nie widzia€o si€ drugiego brzegu. Nie jestem przeszkolona w waszym re€imie wody. Nigdy przedtem nie musia€am o niej my€le€ w ten spos€b "Doko€a rozleg€o si€ zd€awione westchnienie "- Woda lecia€a z nieba p€yn€€aprzez ziemi€ !- Czy wiedzia€a€ ze w€r€d nasznajduj€ si€ tacy, kt€rzy w wypadku doznali uszkodzenia kieszeni €ownej i b€d€ w ci€€kich tarapatach, nim osi€gniemy Tabr tej nocy? - Sk€d mia€am wiedzie€? - $Jessika pokr€ci€a g€ow€ - Je€lis€ w potrzebie daj im wod€ z naszej sakwy - Czy takie by€o przeznaczenie tego bogactwa?- Przeznaczy€am je do ratowania €ycia - powiedzia€a- Przyjmujemy zatem twoje b€ogos€awie€stwo. Sajjadma - Nie przekupisz nas wod€ - warkn€€ D€amis - Ani nie rozz€o€cisz mnie na siebie Stilgar Widz€ ze starasz si€ mnie zmusi€, abym ci rzuci€ wyzwanie, zanim udowodni€ moje s€owa. Stilgar popatrzy€ D€amisowi prosto w oczy - Czy jeste€ zdecydowany wymusi€ t€ walk€ z dzieckiem D€amisie? G€os jego by€ cichy, jadowity - Ona musi mie€ or€downika - Nawet mimo tego, €e ma moj€ r€kojmi€? - Przywo€uj€ prawa amtal - powiedzia€ D€amis - To m€j przywilej Stilgar kiwn€€ g€ow€ "- Zatem je€li ch€opiec ci€ nie wypatroszy odpowiesz potem przed moim no€em - Nie mo€ecie tego zrobi€ - powiedzia€a Jessika - Paul jest zaledwie - Nie wolno ci si€ miesza€ Sajjadina - rzek€ Stilgar - Ochja wiem €e dasz mi rad€ a przeto dasz rad€ ka€demu z nas ale nie dasz rady nam wszystkim naraz. To musi nast€pi€ to jest prawo amtal. Jessika zamilk€a patrz€c na niego w zielonym €wietle ku€ !€wi€toja€skich na fanatyczn€ "zawzi€to€€ kt€ra zmieni€a mu rysy twarzy Przenios€a wzrok na D€amisa i dojrzawszy wyrazg€€bokiej zadumy na jego czole - pomy€la€a: Powinnam to by€a wcze€niej zauwa€y€. On chorobliwie medytuje Jest milczkiem z tych co zjadaj€ si€ od €rodka. Powinnam si€ by€a tego spodziewa€ - Je€eli skrzywdzisz mego syna - powiedzia€a - b€dzieszmia€ ze mn€ do czynienia Wyzywam si€ ju€ teraz Potn€ ci€ na takie kawa€ki - Matko Paul wysun€€ si€ do przodu dotkn€€ jej r€kawa. - By€ mo€e kiedy wyt€umacz€ D€amisowi, w jaki spos€b... - Wyt€umacz€ - zadrwi€ D€amis Paul zamilk€ wpatruj€c si€ w niego. Nie czu€ przed nim strachu. Ruchy D€amisa wydawa€y si€ oci€€a€e no i pad€ tak €atwo w ich nocnym starciu na piasku. Lecz Paul nadal wyczuwa€ kipiel #wsp€€zale€no€ci w tej jaskini, nadal pami€ta€ prorocze wizje swego cia€a z no€em w piersi. Tak niewiele by€o dla€ dr€g ucieczki w tej wizji. - Sajjadina - powiedzia€ Stilgar - musisz teraz odej€€ tam - Przesta€ nazywa€ j€ Sajjadina! - przerwa€ mu !D€amis - To si€ dopiero oka€e. No wi€c zna nasz€ modlitw€ I co z tego. U nas zna j€ ka€de dziecko. Do€€ tego gadania - my€la€a Jessika - Mam klucz do niego Mog€abym go porazi€ jednym s€owem - Poczu€a rozterk€ - Nie mog€, jednak zatrzyma€ ich wszystkich - Zatem odpowiesz przede mn€ - powiedzia€a stroj€c swoi g€os w zawi€ej kwil€cej kadencji urwanej gwa€townie D€amis wlepi€ w, ni€ oczy z widocznym przestrachem. - Zapoznam ci€, z cierpieniem - powiedzia€a z t€ sam€ intonacj€ - Pami€taj o tym podczas walki Zapoznasz si€ zcierpieniem przy kt€rym gom d€abbar wydaj€ si€ wspomnieniem szcz€€cia #B€dziesz si€ wi€ ca€ym swoim...!- Pr€buje rzuci€ na mnie urok! "- wykrztusi€ D€amis. Podni€s€ do ucha praw€ zaci€ni€t€ pie€€ - Przywo€uje j€ do milczenia - Niech si€ zatem tak stanie -rzek€ Stilgar Rzuci€ ostrzegawcze spojrzenie na Jessik€ - Je€li znowu przem€wisz Sajjadma, uznamy,€e to twoje czary i zostaniesz stracona Skin€€ jej g€ow€ by si€ cofn€€a Jessika poczu€a dotkni€cie r€k kt€re j€ odci€ga€y pomaga€y jej wycofa€ si€, i odnosi€a wra€enie ze nie s€ one nie€yczliwe Zobaczy€a jak odsuwa€a Paula od ci€by dostrzeg€a elfi€ twarzyczk€ Chani szepcz€cej mu co€ do ucha i kiwni€cie jej g€owy w stron€ D€amisa Wewn€trz !oddzia€u utworzy€ si€, kr€g. Przyniesiono wi€cej ku€ €wi€toja€skich i wszystkie nastawiono na €€€te widmo. D€amis wst€pi€ w kr€g %wy€lizn€€ si€ z burnusa i rzuci€go komu€ z t€umu. Stan€€ w matowoszarej g€adzi filtrfrakaklejonego i poznaczonego €atami i zak€adkami Na moment si€gn€€ ustami do ramienia i napi€ si€ z wodowodu kieszeni €ownej Natychmiast si€ wyprostowa€ $zrolowa€ i od€€czy€ filtrfrak i poda€ go ostro€nie najbli€szemu w gromadzie. Sta€nieruchomo odziany w przepask€ biodrow€ i rodzaj obcis€ych skarpet z jakiej€ tkaniny I czeka€ z krysno€em w prawej d€oni Jessika zobaczy€a jak dziewczyna dziecko Chani pomaga Paulowi jak wciska muw d€o€ r€koje€€ krysno€a patrzy€a jak Paul Ujmuje n€€ pr€buj€c jego ci€€ar i wywa€enia. I uprzytomni€a sobie ze Paul przeszed€ szkolenie piana i bindu woli i w€€kna, €e nauczy€ si€ walczy€ w morderczej szkole ajego nauczycielami byli tacy ludzie jak Duncan Idaho i Gurney Halleck ludzie kt€rzy byli €yw€ legend€. Ch€opiec zna€ wyrafinowane metody Bene Gesserit wydawa€o si€ €ejest zwinny i pewny siebie Ale ma dopiero pi€tna€cie lat - my€la€a - I jest bez tarczy Musz€, ich powstrzyma€. Musi !by€ jaki€ spos€b na to, by... Podnios€a oczy zobaczy€a ze Stilgar j€ obserwuje. - Nie mo€esz ich powstrzyma€!- powiedzia€ - Nie wolno ci si€ odezwa€ Po€o€y€a d€o€ na ustach i pomy€la€a Zaszczepi€am strachw duszy D€amisa To nieco zwolni jego reakcje by€ mo€e !Gdybym tylko umia€a si€ modli€prawdziwie modli€ Paul stal ju€ samotnie na skraju kr€gu w szermierczych spodenkach kt€re nosi€ pod filtrfrakiem. W prawej d€oni trzyma€ krysno€, pod bosymi stopami czu€ piasek na skale Nie raz i nie dwa ostrzega€ go Idaho Kiedy nie jeste€ pewny nawierzchni go€e stopy s€ "najlepsze. I s€owa Chani wci€€ jeszcze €y€y w jego pami€ci: "D€amis po paradzie uchyla si€z no€em w prawo. Wszyscy widzieli€my ten jego nawyk. I b€dzie mierzy€ w oczy by wykorzysta€ mrugniecie na zadanie ciosu. Potrafi te€ walczy€ obydwiema r€kami: uwa€aj na przerzut no€a". Lecz najsilniejsze w Paulu, bo odczuwalne w ca€ym ciele, by€o wyszkolenie i mechanizm instynktownej reakcji, jaki wyrabiano w nim dzie€ po dniu, godzina po godzinie, na parkiecie treningowym. I zakodowane w pami€ci s€owa Hallecka: "Dobrze w€adaj€cy no€em wojownik my€li o sztychu, klindze i jelcu jednocze€nie. Sztych mo€e r€wnie€ ci€€, klinga mo€e "r€wnie€ zada€ pchni€cie, jelecmo€e uwi€zi€ kling€ twego przeciwnika". !Paul zerkn€€ na krysn€€. Nie by€o tu €adnego jelca, tylko w€ska, okr€g€a skuwka r€koje€ci z ko€nierzem dla os€ony d€oni. A nawet gdyby #by€. Paul zda€ sobie spraw€, €enie zna napi€cia niszcz€cego tej klingi, nie wie nawet, czy ona da si€ z€ama€. !D€amis zacz€€ si€ przesuwa€ bokiem w prawo po przeciwleg€ym obrze€u ko€a. Paul skuli€ si€ zdaj€c sobie spraw€ w tym momencie, €e nie ma tarczy, w kt€rej ledwo dostrzegalnym polu nauczono go walczy€, nauczono reagowa€ z najwy€sz€ szybko€ci€ w obronie, podczasgdy jego atak b€dzie wymierzony z kontrolowan€ powolno€ci€, niezb€dn€ do przenikni€cia tarczy przeciwnika. Pomimo sta€ego upominania przez trener€w, bynie polega€ na bezmy€lno€ci tarczy hamuj€cej szybko€€ ataku, wiedzia€, €e tarczo - #€wiadomo€€ jest cz€€ci€ jego istoty. D€amis rzuci€ rytualne wyzwanie: - Niechaj p€knie i pry€nie tw€j n€€! Zatem ten n€€ si€ €amie - pomy€la€ Paul. U€wiadomi€ sobie, €e D€amis jest tak€e bez tarczy, ale ten cz€owiek nie by€ wyszkolony do jej u€ycia, nie mia€ €adnych tarczo - szermierczych !zahamowa€. Paul przyjrza€ si€ uwa€nie D€amisowi po przeciwnej stronie obwodu ko€a. Cia€o m€€czyzny przypomina€o rzemie€ bata oplatany na wysuszonym szkielecie. Jego krysn€€ ja€nia€ mleczn€ €€€ci€ w !€wietle ku€ €wi€toja€skich. Paula przeszed€ strach. Nagle poczu€, €e opuszczony i nagi stoi w m€tnym, €€€tawym !€wietle po€rodku kr€gu ludzi. Jasnowidzenie zasili€o jego wiedz€ w niezliczone zdarzenia, zasygnalizowa€o najwa€niejsze pr€dy przysz€o€ci i steruj€ce nimi nitki decyzji, lecz teraz to by€o "prawdziwe teraz". To by€a €mier€ uzale€niona od niesko€czonej liczby mikroskopijnych niepomy€lnychzbieg€w okoliczno€ci. Tutaj, zda€ sobie spraw€, cokolwiek !mog€o odwr€ci€ przysz€o€€. Wystarczy, €e kto€ zakaszle w grupie widz€w i rozproszy "uwag€, €e zmieni si€ jasno€€ "kuli €wi€toja€skiej i zwiedzie cie€. Boj€ si€ - powiedzia€ sobie Paul. I w skupieniu okr€€a€ D€amisa, powtarzaj€c sobie bezg€o€nie litania Bene Gesserit przeciw trwodze. "Strach zabija dusz€..." Podzia€a€o to na niego jak ch€odny prysznic. Poczu€, jak mi€€nie mu si€ prostuj€ osi€gaj€c r€wnowag€ i gotowo€€. - Schowam n€€ w pochwie !twej krwi - warkn€€ D€amis. I w €rodku ostatniego s€owa skoczy€. Jessika dostrzeg€a jego ruch, zdusi€a okrzyk. Tamgdzie ten cz€owiek uderzy€, !by€o tylko powietrze. Paul za€ sta€ ju€ za D€amisem maj€c okazj€ do zadania czystego trafienia w podstawione pod #n€€ plecy. Teraz. Paul! Teraz! - "krzykn€€a w my€li Jessika. CiosPaula by€ wyprowadzony w zwolnionym tempie, z cudown€#p€ynno€ci€, ale tak op€€Xniony,!€e D€amis mia€ czas wywin€€ si€ w prawo i uskoczy€. Paul odst€pi€, chyl€c si€ nisko. - Najpierw musisz znale€X€ moj€ krew - powiedzia€. Jessika rozpozna€a tarczo - szermierczy refleks u swego syna i odkry€a, jak obosiecznajest to bro€. Odpowiedzi ch€opca by€y reakcjami m€odzie€ca, w dodatku wytrenowanego na poziomie, !jakiego ci ludzie nie znali. Lecznatarcie r€wnie€ by€o wyszkolone i uwarunkowane konieczno€ci€ przej€cia zapory tarczowej. Tarcza odbi€aby zbyt szybki cios, dopuszcza€a jedynie zwodniczo zwolnion€ ripost€. Przej€cie tarczy wymaga€o opanowania i przebieg€o€ci. Czy Paul to widzi? - zapyta€a sam€ siebie. - Musi! Znowu atak D€amisa, ogie€ w atramentowociemnych oczach,"€€€ta od kul €wi€toja€skich smuga cia€a. I znowu Paul umkn€€ po odpowiedzi zbyt wolnym kontratakiem. I znowu. I znowu. Za ka€dym !razem riposta Paula sp€€Xnia€a si€ o moment. Jessika zauwa€y€a wtedy rzecz, %kt€rej €udzi€a si€, €e nie widziD€amis. Parady Paula by€y o€lepiaj€co szybkie, lecz za ka€dym razem sz€y precyzyjnie pod takim k€tem, jaki by przyj€€y, gdyby tarcza pomaga€a cz€€ciowo odchyli€ cios D€amisa. - Czy tw€j syn bawi si€ z tymnieszcz€snym g€upcem? - zapyta€ Stilgar. Uciszy€ j€ ruchem d€oni, nim odpowiedzia€a. - Przepraszam,musisz zachowa€ milczenie. Teraz dwie sylwetki okr€€a€y si€ wzajemnie na skalnej pod€odze: D€amisa - z no€em zlekko uniesionym ostrzem w wysuni€tej daleko do przodu d€oni i Paula - skulona, z no€em nisko opuszczonym. Znowu D€amis skoczy€ i tym razem wykona€ obej€cie w !prawo, gdzie wycofa€ si€ Paul. Zamiast uchyli€ si€ do ty€u. Paul przyj€€ jego d€o€ z no€em na sztych w€asnej klingi. Po czym ch€opiec umkn€€ obej€ciem w lewo, wdzi€czny Chani za ostrze€enie. D€amis wycofa€ si€ na brzeg kr€gu, rozcieraj€c d€o€. Z rany przez chwil€ kapa€a mukrew. Oczy mia€ szeroko rozwarte i wytrzeszczone - w m€tnym €wietle ku€ €wi€toja€skich dwie !b€€kitnoczarne dziury mierzy€yPaula z now€ ostro€no€ci€. - Ach, to uk€ucie zabola€o - wymrucza€ Stilgar. Paul przyczai€ si€ w pogotowiui, zgodnie z tym, czego go nauczono, zawo€a€: - Poddajesz si€? - Ha! - krzykn€€ D€amis. Od strony oddzia€u doszed€ ich gniewny pomruk. "- Spok€j! - zawo€a€ Stilgar. - Ch€opak nie zna naszego prawa. Po czym do Paula: - Niema poddania si€ w wyzwaniu tahaddi. Dowodem jest €mier€. Jessika zobaczy€a, jak Paul z trudem prze€yka €lin€. On nigdy nie zabi€ cz€owieka w !taki spos€b... w ogniu walki na no€e... - pomy€la€a. - Czy potrafi to zrobi€? Paul zatacza€ ko€o posuwaj€c !si€ w prawo i ust€puj€c przed nacieraj€cym D€amisem. Wieszcza znajomo€€ zmiennych czasokipieli w tej grocie powr€ci€a teraz, by go n€ka€. Jego nowe rozumienie powiedzia€o mu, €e w tej walce by€o zbyt wiele b€yskawicznie zacie€niaj€cychsi€ decyzji, by ujawni€ si€ przed nim jakikolwiek wyra€Xny kierunek. Zmienne nak€ada€y si€ na zmienne - dlatego w€a€nie ta grota le€a€a jak niewyra€Xny #w€ze€ wsp€€zale€no€ci na jegodrodze, by€a niczym gigantyczna ska€a w€r€d powodzi. wytwarzaj€ca wiry wop€ywaj€cym j€ nurcie. - Ko€cz, z tym ch€opcze - wymamrota€ Stilgar. - Nie baw si€ z nim. Paul wysun€€ si€ bardziej na €rodek kr€gu, ufaj€c przewadze swej szybko€ci. !D€amis cofa€ si€ teraz, kiedy otworzy€y mu si€ oczy i zrozumia€, €e to nie mi€kki poza€wiatowiec, €atwa ofiara freme€skiego krysno€a, znajduje si€ w kr€gu tahaddi. Jessika dostrzeg€a cie€ rozpaczy w jego twarzy. Terazjest najniebezpieczniejszy - pomy€la€a. - Teraz jest doprowadzony do ostateczno€ci i zdolny do wszystkiego. Widzi, €e to nie jest, tak, jak ze zwyk€ym dzieckiem jego ziomk€w, €e tobojowa machina - zrodzona dotego i wy€wiczona od niemowl€ctwa. Teraz, strach, jaki w nim zaszczepi€am, doszed€ do zenitu, I odkry€a wsobie uczucie lito€ci dla D€amisa, przyt€pione €wiadomo€ci€ bezpo€redniego zagro€enia jej syna. D€amis jest zdolny do wszystkiego... do ka€dej nieprzewidzianej rzeczy... - powiedzia€a sobie. Po czym zacz€€a si€ zastanawia€, czy Paul widzia€ ju€ t€ przysz€o€€, czy przezywa to wydarzenie !powt€rnie, ale ujrza€a spos€b poruszania si€ syna, krople potu na jego twarzy i ramionach, przezorn€ ostro€no€€ widoczn€ w harmonijnych ruchach, I po razpierwszy wyczuta, nie rozumiej€c tego, element niepewno€ci w jasnowidzeniu Paula. Teraz, on naciska€ swojego przeciwnika kr€€€c, lecz nie atakuj€c. Widzia€ jego strach. G€os Duncana Idaho rozbrzmiewa€ w !€wiadomo€ci Paula: "Kiedy tw€jprzeciwnik si€ ciebie boi, wtedy nadchodzi chwila, by "popu€ci€ cugli l€kowi, by da€ mu czas na dzia€anie. Niech przerodzi si€ w przera€enie. Przera€ony cz€owiek walczy sam ze sob€. W ko€cu z rozpaczy atakuje. To jest najgro€Xniejszy moment, lecz. przera€onemu cz€owiekowi mo€na zaufa€ w tym, €e !zwykle pope€nia fatalny b€€d. Ty uczysz si€ tutaj wy€apywa€ i wykorzystywa€ te b€€dy". !T€um w grocie zacz€€ szemra€.Oni s€dz€, €e Paul igra z !D€amisem - pomy€la€a Jessika. - Uwa€aj€, €e Paul jest niepotrzebnie okrutny, ale wyczuwa€a r€wnie€ ukryte podniecenie t€umu, jego uciech€ z. widowiska. I widzia€a narastanie napi€cia wD€amisie. Moment, w kt€rym !sta€o si€ ono dla niego nie do zniesienia, by€ dla niej tak  D€amisa, by ty wcisn€€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB>pM c!Кk?Н  c!l@Р c!€lAХ!( X!уlBэ*о c"€;mCЫ4Е a"žmsamo przejrzysty, jak dla niego samego... czy Paula. D€amis da€ wysokiego susa, wykonuj€c fint€ i uderzaj€c z#g€ry praw€ d€oni€, lecz d€o€ #by€a pusta. Krysn€€ przerzuci€ !do lewej r€ki. Jessice zapar€o dech, ale Chani ostrzeg€a Paula: "D€amis walczy obydwiema r€kami", I g€€bia jego wyszkolenia sprawi€a, €e przyj€€ t€ sztuczk€ en !passant. "Uwa€aj na n€€, a niena d€o€, kt€ra go trzyma" - powtarza€ mu Gurney Halleck niejeden raz. "N€€ jest gro€Xniejszy od d€oni i mo€e by€ w ka€dej z nich". "Paul dostrzeg€ b€€d D€amisa - "z€€ prac€ n€g - kiedy o jedno !uderzenie serca d€u€ej zbiera€si€ po skoku, obliczonym na zdezorientowanie Paula i przerzucenie no€a. Z wyj€tkiem s€abego, €€€tego #€wiat€a ku€ €wi€toja€skich i wpatrzonych w nich atramentowych oczu ludzi z !oddzia€u Stilgara. przypomina€oto rund€ na parkiecie treningowym. Tarcze nie liczy€y si€, gdy mo€na by€o wykorzysta€ przeciw cia€u jego w€asny ruch. Paul nieuchwytnym ruchem $przerzuci€ n€€, odsun€€ si€ nabok, pchn€€ do g€ry tam, "gdzie opada€a pier€ D€amisa, i uskoczy€ €ledz€c stopniowe za€amywanie si€ m€€czyzny. D€amis pad€ jak zmi€ty €achman, twarz€ do ziemi, raz.jeden westchn€€ i odwr€ciwszy sw€ twarz ku Paulowi znieruchomia€ na skalnej posadzce. Jego martweoczy wychodzi€y z orbit jak paciorki z ciemnego szkl€. "W zabiciu sztychem brak artyzmu" - powiedzia€ kiedy€ Paulowi Idaho - "lecz nie pozw€l, aby to powstrzyma€o "twoj€ d€o€, kiedy nadarza si€ okazja". Oddzia€ rzuci€ si€ hurm€, wype€niaj€c kr€g i odpychaj€c Paula na bok. D€amis znikn€€ w€r€d gor€czkowej krz€taniny. Niebawem ca€a grupka ludzi po€pieszy€a w g€€b jaskini taszcz€c owini€te burnusem brzemi€. Cia€o znikn€€o ze skalnej pod€ogi. Jessika przepycha€a si€ w !stron€ syna. P€yn€€a w morzu obleczonych w burnusy i €mierdz€cych grzbiet€w, "przez dziwnie milcz€c€ ci€b€. Teraz jest €w straszny moment - my€la€a. - Zabi€ cz€owieka wyra€Xn€ "wy€szo€ci€ ducha i cia€a. Nie wolno mu si€ radowa€ takim zwyci€stwem. Przedar€a si€ przez ostatki oddzia€u na niewielk€ woln€ przestrze€, gdzie dw€ch brodatych Fremen€w pomaga€o Paulowi naci€gn€€ filtrfrak. Jessika utkwi€a spojrzenie w syna. !Oczy Paula ja€nia€y. Oddycha€ ci€€ko, raczej pozwalaj€c na pos€ugi wok€€ siebie, ni€ z nich korzystaj€c. - On przeciw D€amisowi i ani €ladu na nim - mrukn€€ jeden z m€€czyzn. Z boku sta€a Chani z oczami wlepionymi w Paula. Jessika zobaczy€a podniecenie dziewczyny, uwielbienie w jej delikatnej twarzyczce. Trzeba to zrobi€ teraz, natychmiast -pomy€la€a. Nasyciwszy sw€j g€os i zachowanie najwy€sz€ pogard€, rzek€a: - Nooo, no, i co te€ czuje morderca? Paul zesztywnia€, jakby go uderzono. Napotka€ utkwione w sobie zimne spojrzenie matki i twarz mu pociemnia€a od krwi. Mimowolnie zerkn€€ napod€og€ jaskini, ku miejscu, gdzie przed chwil€ le€a€ #D€amis. Stilgar przepchn€€ si€ do Jessiki, powr€ciwszy z g€€bi groty, dok€d zabrano cia€o. Zwr€ci€ si€ do Paula osch€ym, opanowanym g€osem: - Kiedy nadejdzie czas, by€ "mnie wyzwa€ i si€gn€€ po moj€ burda, nie s€d€X, €e zabawisz si€ ze mn€ tak, jak bawi€e€ si€ D€amisem. Jessika wyczu€a, w jaki spos€b jej w€asne s€owa i s€owa Stilgara docieraj€c do Paula dokonuj€ w ch€opcu swego brutalnego dzie€a. Obrzuci€a wzrokiem twarze doko€a, tak jak to w€a€nie czyni€ Paul, dostrzeg€a to samo co i on. Podziw, owszem;i strach... i u niekt€rych "odraz€. Spojrza€a na Stilgara i zobaczy€a jego fatalizm, zrozumia€a, jak dla niego wygl€da€a la walka. Paul zerkn€€ na matk€. - - Ty wiesz, jak to by€o - powiedzia€. Pochwyci€a w jego g€osie powr€t do normalno€ci, skruch€. Omiot€a wzrokiem oddzia€. - Paul do tej pory nie zabi€ nigdy cz€owieka nagim ostrzem - powiedzia€a. "Stilgar odwr€ci€ si€ do niej z wyrazem niedowierzania na twarzy. - Ja si€ z nim nie bawi€em - rzek€ Paul. Docisn€wszy si€ przed matk€ "obci€gn€€ p€aszcz i spojrza€ ha ciemn€ plam€ krwi D€amisa na pod€odze. - Nie chcia€em go zabi€. Jessika widzia€a, jak powoli Stilgar przyjmuje to do wiadomo€ci, widzia€a ulg€, z jak€ targa brod€ €ylast€ d€oni€. S€ysza€a szmer zrozumienia w€r€d ludzi. - To dlatego prosi€e€ go, aby #si€ podda€ - powiedzia€ Stilgar.- Rozumiem. Nasze zwyczaje s€ odmienne, ale przekonasz si€, €e maj€ sens. A ju€ my€la€em, €e wpu€cili€my skorpiona pomi€dzy siebie. - Zawaha€ si€ i doda€: - A "ch€opakiem ci€ ju€ wi€cej nie nazw€. !Z oddzia€u odezwa€ si€ g€os: - Trzeba mu nada€ imi€, Stil. #Stilgar kiwn€€ g€ow€, szarpi€cbrod€. !- Widz€ w tobie si€€... jak w podstawie filara. - Zamilk€ ponownie, ale tylko na chwil€. - B€dziesz znany w€r€d nas jako Usul, cok€€ kolumny. To jest twoje tajemne imi€, twoje imi€ w oddziale. Mo€emygo u€ywa€ my z siczy Tabr, lecz nikt obcy niech sobie na to nie pozwala... - Dobry wyb€r... silny... przyniesie nam szcz€€cie. I Jessika wyczu€a akceptacj€, wiedz€c, €e jest ni€ obj€ta razem ze swym or€downikiem, by€a prawdziw€ Sajjadin€. - A teraz, jakie ty sam wybierasz imi€ wieku m€skiego, kt€rym b€dziemy ci€ jawnie nazywali? - zapyta€ Stilgar. Paul zerkn€€ na matk€ i z powrotem na Stilgara. Okruchy i fragmenty tej chwili zapisa€ysi€ w jego wieszczej "pami€ci", jednak wyra€Xnie !widzia€ r€€nice odczuwaj€c je!niemal fizycznie, jak ci€nienie przepychaj€ce go przez !w€skie drzwi tera€Xniejszo€ci. - A jak wy nazywacie tak€ ma€€ myszk€, myszk€, kt€ra skacze? - zapyta€ Paul przypominaj€c sobie hyc - kie- hopki w basenie Tuono. Zobrazowa€ to jedn€ d€oni€. Chichot przeszed€ po oddziale.- Nazywamy j€ muad'dib - powiedzia€ Stilgar. Jessice zapar€o dech. To by€o imi€, kt€re wymieni€ Paul, m€wi€c jej, €e Fremeni ich przyjm€ i €e go tak nazw€. !Ogarn€€ j€ nag€y strach przedsynem i o niego. !Paul prze€kn€€ €lin€. Mia€ "wra€enie, €e gra rol€ odegran€!ju€ niezliczon€ ilo€€ razy w !wyobra€Xni... jednak... z pewnymir€€nicami. Widzia€ siebie przycupni€tego na przyprawiaj€cym o zawr€t g€owy szczycie, po wielu prze€yciach i zdobyciu przepastnego zasobu wiedzy, ale wsz€dzie wok€€ niego otwiera€a si€ otch€a€. I ponownie wspomnia€ wizj€ fanatycznych legion€w, pod zielono - czarnym sztandarem Atryd€w ogniem i mieczem pustosz€cych wszech€wiat w imi€ ich proroka Muad Diba. To si€ nie mo€e zdarzy€ - powiedzia€ w my€li. - Czy to jest imi€, kt€rego sobie €yczysz, Muad Dibie? - spyta€ Stilgar. - Jestem Atryd€ - wyszepta€ !Paul, a potem ju€ g€o€niej: - Nie jest s€uszne, bym !ca€kowicie odrzuci€ imi€ dane mi przez ojca. Czy m€g€bym uchodzi€ w€r€d was za Paula Muad Diba? - Jeste€ Paul Muad Dib - rzek€ Stilgar. Za€ Paul pomy€la€: Tego nie by€o w €adnej z moich wizji. "Zrobi€em co€ innego, ale czu€, €e nadal ze wszystkich stron otacza go otch€a€. Ponownie szmer aprobaty przeszed€ przez oddzia€, ludzie zwracali si€ jeden do drugiego: #- Rozum i si€a... czeg€€ trzeba wi€cej... To jest na pewno #legenda... Lisan al - Gaib... Lisan al - Gaib... - Opowiem ci co€ o twoim nowym imieniu - rzek€ Stilgar. - Cieszy nas tw€j wyb€r. MuadDib jest m€dry na spos€b pustyni. Muad Dib wytwarza swoj€ w€asn€ wod€. Muad Dib kryje si€ przed s€o€cem, a !podr€€uje ch€odn€ noc€. Muad"Dib jest p€odny i rozmna€a si€ po ca€ej krainie. Muad Diba nazywamy "instruktorem ch€opc€w". To pot€€na podstawa do zbudowania !€ycia, Paulu Muad Dibie, kt€ry jeste€ Usulem "po€r€d nas. Witamy ci€. "Stilgar dotkn€€ d€oni€ czo€a %Paula, cofn€€ r€k€, obj€€ go i wyszepta€: - USUL !Kiedy Stilgar go pu€ci€, kto€ inny z oddzia€u obj€€ Paula, powtarzaj€c jego nowe grupowe imi€. I przekazywanego sobie z obj€€w obj€cia w oddziale, a on "ws€uchiwa€ si€ w g€osy i barwyton€w: - Usul... Usul... Usul... Niekt€rych potrafi€ ju€ rozpozna€ po imieniu, by€a tam r€wnie€ Chani, kt€ra obejmuj€c go i wypowiadaj€c jego imi€ przytuli€a do niego policzek. Na koniec Paul znowu!stan€€ przed Stilgarem, kt€ry powiedzia€: - Teraz jeste€ naszym bratem w Ichwan Bedwine. - Rysy mu st€€a€y, g€os zabrzmia€ rozkazuj€co. - A teraz, Paulu Muad Dibie, doprowad€X do porz€dku sw€j filtrfrak. - Spojrza€ na Chani. - Chani! Jeszcze nie widzia€em tak kiepsko dopasowanych wtyk€wnosowych jak u Paula Muad Diba! Chyba ci ju€ poleci€em, €eby€ o niego zadba€a. - Nie mam przybor€w, Stil - !powiedzia€a. - S€ po D€amisie,oczywi€cie, ale... - Do€€ tego! - Wi€c oddam jeden ze swoich- rzek€a. Poradz€ sobie z jednym do... !- Nie oddasz - odpar€ Stilgar. -Wiem, €e s€ u nas wtyki zapasowe. Co si€ z nimi dzieje? Czy jeste€my jednym oddzia€em, czy band€ dzikus€w? #Wyci€gn€€y si€ r€ce oferuj€c twarde, w€€kniste, ma€e przedmioty. Stilgar wybra€ cztery i wr€czy€ Chani. - Dopasuj je Usulowi i Sajjadinie. - Co z wod€. Stil? Co z literjonami w ich sakwie? - dolecia€ z ty€u g€os. - Wiem o twojej potrzebie, Farok - powiedzia€ Stilgar, zerkn€€ na Jessik€. Kiwn€€a mu g€ow€. - Napocznij jeden dla tych, !kt€rzy potrzebuj€. Wodmistrz...gdzie jest wodmistrz? Ach, Szimum, zajmij si€ odmierzaniem wody wed€ug potrzeb. Niezb€dne minimum i nic ponad to. Ta woda jest wianem nale€€cym do Sajjadiny i zostanie wyp€aconaw siczy po stawkach polowychminus cena opakowania. - Jakie s€ stawki polowe? - zapyta€a Jessika. - Dziesi€€ do jednego - powiedzia€ Stilgar. - Ale€... - To m€dra zasada, jak si€ przekonasz - rzek€ Stilgar. #Na ty€ach oddzia€u rozleg€ si€ szelest szat, kiedy ludzie zg€aszali si€ po przydzia€ !wody. Stilgar wzni€s€ r€k€ i zrobi€o si€ cicho. - Co do D€amisa - powiedzia€. - Nakazuj€ pe€ny ceremonia€. D€amis by€ naszym towarzyszem i bratem w Ichwan Bedwine. Nie odejdziemy bez oddania czci nale€nej temu, kto wyzwaniemtahaddi odkry€ przed nami nasz los. Przywo€uj€ do ceremonii... o zachodzie s€o€ca, kiedy okryje go ciemno€€. S€uchaj€c tych s€€w Paul u€wiadomi€ sobie, €e jeszcze $raz pogr€€y€ si€ w otch€ani... €lepego czasu. €Zadna przesz€o€€ nie absorbowa€a jego przysz€o€ci w umy€le... tyle €e... tyle €e... nadal wyczuwa€ powiewaj€cy zielono - czarny sztandar #Atryd€w... gdzie€ przed sob€... nadal widzia€ krwawe miecze d€ihad i fanatyczne legiony. Tego nie b€dzie - powiedzia€ do siebie. - Nie dopuszcz€ do tego. Š`ŠaŠbŠcŠdŠeŠfŠgŠhŠiŠjŠkŠlŠmŠnŠoŠpŠqŠrŠsŠtŠuŠvŠwŠxŠyŠzŠ{Š|Š}Š~ŠŠ€ŠŠ‚ŠƒŠ„Š…Š†Š‡ŠˆŠ‰ŠŠŠ‹ŠŒŠŠŽŠŠŠ‘Š’Š“Š”Š•Š–Š—Š˜Š™ŠšŠ›ŠœŠŠžŠŸŠ ŠЁŠЂŠЃŠЄŠЅŠІŠЇŠЈŠЉŠЊŠЋŠЌŠ­ŠЎŠЏB€g stworzy€ Arrakis, by €wiczy€ wiernych. z "M€dro€ci Muad Diba" ksi€€niczki Irulan W ciszy jaskini Jessika s€ysza€a zgrzyt piasku na skale pod ludzkimi stopami, dalekie ptasie nawo€ywania, !kt€re, jak Stilgar powiedzia€, by€y sygna€em jego czatownik€w. Usuni€to z wylot€w jaskini ogromne plastikowe kaptury grodzi. Widzia€a poch€d wieczornych cieni za skalnym progiem przedsob€, a za nim otwarty basen. Czu€a, jak opuszcza ich €wiat€o dnia, czu€a to w suchym upale i w cieniach. Wiedzia€a, €e jej przeszkolona€wiadomo€€ da jej niebawem to, co Fremeni najwyra€Xniej posiadali sami z siebie - zdolno€€ wyczuwania najl€ejszej nawet zmiany wilgotno€ci powietrza. Jak€e uwijali si€ z dopasowywaniem filtrfrak€w, kiedy otwarto !jaskini€. W g€€bi groty kto€ zacz€€ wy€piewywa€: Ima trwa okolo! I korenja oko€o! Jessika przet€umaczy€a to w #my€li: "To s€ popio€y! A to s€ korzenie!" Zaczyna€a si€ ceremonia pogrzebowa D€amisa. Jessika wyjrza€a na !arraka€ski zach€d s€o€ca, na spi€trzone pok€ady kolor€w na"niebie. Noc zacz€€a ju€ rzuca€#cienie wzd€u€ odleg€ych ska€ i wydm. A jednak upa€ nie ust€powa€. Upa€ skierowa€ jej my€li ku wodzie i pewnej obserwacji, kt€ra poczyni€a - €e tych wszystkich ludzi uda€o si€ przyzwyczai€ do odczuwania pragnienia tylko w okre€lonychporach. Pragnienie. !Pami€ta€a o€wietlone blaskiem ksi€€yca fale na Kaladanie, zarzucaj€ce bia€e szaty na ska€y... i wiatr brzemienny wilgoci€. Podmuch, kt€ry muska€ teraz jej szaty, pali€ po€acie sk€ry na policzkach i czole. Nowe wtyki nosowe uwiera€y j€ i Jessika #stwierdzi€a, €e obecno€€ rurki odzyskuj€cej wilgo€ oddechu biegn€cej po twarzy w d€€ do filtrfraka te€ j€ denerwuje. Sam frak by€ jak parnik. "Frak !b€dzie dla ciebie zno€niejszy, kiedy przestawisz si€ na ni€sz€ zawarto€€ wody w ciele" - powiedzia€ Stilgar. !Wiedzia€a, €e mia€ racj€, co jednak nie czyni€o obecnej chwili zno€niejsz€. Pod€wiadoma troska o wod€ obci€€a€a psychicznie. Nie - !poprawi€a si€ - to jest troska o wilgo€. Czyli sprawa subtelniejsza i g€€bsza. %Us€ysza€a zbli€aj€ce si€ kroki. Odwr€ci€a si€ i zobaczy€a Paula wy€aniaj€cego si€ z czelu€ci jaskini, a za nim twarz elfa depcz€cej mu po pi€tach Chani. Jeszcze jedna sprawa - pomy€la€a Jessika. - Trzeba uczuli€ Paula na ich kobiety. €Zadna z tych pustynnych kobiet nie nadaje si€ na €on€ dla ksi€cia. Na konkubin€, i owszem, ale nie na €on€. Z kolei zastanowi€a si€ nad sob€. Czy€bym "zarazi€a si€ od niego my€lami? I dostrzeg€a, jak doskonale zosta€a uwarunkowana. $Potrafi€ my€le€ o ma€€e€skich potrzebach kr€lewskiego rodu nie bior€c pod uwag€ w€asnego konkubinatu, ale ja.., by€am wi€cej ni€ konkubin€. - Matko. "Paul stan€€ przed ni€. Tu€ za nim Chani. - Matko, czy wiesz, co oni robi€ tam w g€€bi? Jessika spojrza€a na ciemne plamy jego oczu wygl€daj€cych z kaptura. - Chyba tak. - Chani mi pokaza€a... poniewa€ ja powinienem to widzie€ i da€... zgod€ na wa€enie wody. Jessika popatrzy€a na Chani. - Oni odzyskuj€ wod€ D€amisa- powiedzia€a Chani, a jej cienki g€os zabrzmia€ nosowo z powodu wtyk€w. - Takie jestprawo. Cia€o nale€y do cz€owieka, za€ jego woda nale€y do plemienia... pojedynek jest wyj€tkiem. - M€wi€, €e to moja woda - powiedzia€ Paul. Jessik€ zastanowi€o, dlaczego ich s€owa obudzi€y w niej znienacka czujno€€ i podejrzliwo€€. - Woda pojedynku nale€y do zwyci€zcy - powiedzia€a Chani. - To dlatego, €e musiciewalczy€ bez lillrfrak€w. Zwyci€zcy trzeba odda€ wod€,kt€r€ traci w czasie walki. - Ja nie chc€ jego wody - wymamrota€ Paul. Czu€ si€ cz€€ci€ wiciu obraz€w poruszaj€cych si€ jednocze€nie we fragmentach,co tworzy€o chaos dla oka "ja€Xni. Nie m€g€ by€ pewny, co zrobi, ale co do jednej rzeczy mia€ absolutn€ pewno€€: nie chcia€ wody wydestylowanej zcia€a D€amisa. - To przecie€... woda - powiedzia€a Chani. Jessik€ zachwyci€ spos€b, w jaki to wym€wi€a. "Woda". Tyleznaczenia w prostym d€Xwi€ku. Przypomnia€ jej si€ aksjomat Bcnc Gesscrit: "Przetrwanie to !umiej€tno€€ p€ywania w obcej "wodzie", I pomy€la€a: Paul i ja musimy wykry€ pr€dy i prawid€owo€ci tych obcych !w€d... je€eli mamy przetrwa€. !- Przyjmiesz t€ wod€ - rzek€a.Rozpozna€a ten ton swego g€osu. Tym samym tonem przem€wi€a kiedy€ do Leto, gdy oznajmi€a swemu utraconemu ksi€ciu, €e ma !przyj€€ du€€ sum€ oferowan€mu za jego poparcie w w€tpliwym przedsi€wzi€ciu - poniewa€ pieni€dz podtrzymywa€ pot€g€ Atryd€w.Na Arrakis pieni€dzem by€a woda. Wiedzia€a to jasno. Paul zachowa€ milczenie: wiedzia€ ju€, €e zrobi, jak przykaza€a, i nie dlatego, €e ona tak ka€e, ale dlatego, €e ton jej g€osu zmusi€ go do przewarto€ciowania s€du. Odrzucenie wody by€oby zerwaniem z przyj€t€ u Fremen€w praktyk€. y ty wcisn€€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBDpж c"џmEF F c"bnFŒ# c"ХnGЏ!П c"(oHn,Ч c"‹oI57UJ"юoPrzypomnia€ sobie po chwili s€owa czterysta "sze€€dziesi€tej si€dmej kalimy"w Biblii P. K. Yuego. Powiedzia€:- Z wody powstaje wszelkie €ycie. Jessika wytrzeszczy€a oczy. Gdzie on si€ nauczy€ tego cytatu? Nie studiowa€ misteri€w. - Tak powiedziano - rzek€a Chani. - Giudichar mentanc: Napisano w Szach-Name, €e wod€ stworzono przed wszystkimi rzeczami. Jessika zadr€a€a nagle bez €adnego wyt€umaczalnego powodu, a ta irracjonalno€€ zaniepokoi€a j€ bardziej od fizycznego doznania. Odwr€ci€a si€, by ukry€ zmieszanie, i zd€€y€a akurat zobaczy€ zach€d s€o€ca, kiedy s€o€ce zaton€€o pod horyzontem, na niebie !rozszala€a si€ burza kolor€w. - Ju€ czas! G€os rozbrzmiewaj€cy w grocie nale€a€ do Stilgara. !- Bro€ D€amisa zosta€a zabita.D€amisa wezwa€ On. Shai - hulud, kt€ry zrz€dzi€ fazy ksi€€yca, co go z dniu na dzie€ ubywa, a€ na koniec wygl€da jak krzywa, zwi€d€a ga€€zka. - G€os Stilgara przycich€. - Tak by€o z D€amisem. Cisza opad€a na jaskini€ jak koc. Jessika widzia€a Stilgara jako szaro - u€udny ruch, niczym widmo w ciemnych rejonach wn€trza groty. Obejrza€y si€ na basen, czuj€c ch€€d. - Niechaj zbli€€ si€ przyjaciele D€amisa - powiedzia€ Stilgar. "Ludzie krz€tali si€ za Jessika, opuszczaj€c zas€on€ u wylotu.!Daleko w g€€bi jaskini zapalonou g€ry samotn€ kul€ %€wi€tojn€sk€. Jej €€€ta €una wy€owi€a z mroku, nadci€gaj€ce ludzkie sylwetki.Jessika s€ysza€a szelest burnus€w. Chani odst€pi€a na krok, jakby przyci€gni€ta $€wiat€em. Jessika pochyli€a si€ nisko do ucha Paula przemawiaj€c rodzinnym kodem: - Id€X za ich przyk€adem, r€b to, co oni. To b€dzie prosta ceremonia dla zjednania ducha D€amis€. To b€dzie co€ wi€cej - pomy€la€ Paul. I w g€€bi €wiadomo€ci zazna€ uczucia rozdarcia, jakby pr€bowa€ schwyci€ jak€€ rzecz w ruchu i sprawi€, by znieruchomia€a. Chani podp€yn€€a z powrotem #do Jessiki. bior€c j€ za r€k€, - Chod€Xmy, Sajjadina. Musimy usi€€€ osobno. Paul patrzy€ za nimi, jak odchodz€ w cienie, pozostawiaj€c go samego. Czu€ si€ opuszczony. Kolo niego wyro€li m€€czy€Xni, kt€rzy zak€adali zas€on€. - Chod€Xmy, Usul. Da€ si€ podprowadzi€ do !przodu i wcisn€€ w kr€g ludzi "formuj€cy si€ wok€€ Stilgara, kt€ry sta€ pod kul€ !€wi€toja€sk€ ko€o miejscami ob€ego, miejscami kanciastegokszta€tu okrytego burnusem i lez€cego na skalnej pod€odze. !Oddzia€ przysiad€ na skinienie Stilgara. - po€r€d szelestu burnus€w. Paul usadowi€ si€ wraz z nimi, obserwuj€c Stilgara. Zauwa€y€, jak kula %€wi€toja€ska pog€€bi€a studni€jego oczu i rozja€ni€a mu ziele€ tkaniny na szyi. Przeni€s€ spojrzenie na okrytyburnusem pag€rek u st€p Stilgara. rozpozna€ stercz€cy spod tkaniny gryf balisety. - Duch opuszcza wod€ cia€a, gdy wstaje pierwszy ksi€€yc -zaintonowa€ Stilgar. - Tak powiedziano, kiedy wstanie pierwszy ksi€€yc tej nocy, kogo on wezwie? !- D€amisa - odpowiedzia€ ch€r.!Stilgar wykona€ pe€ny obr€t na pi€cie, wiod€c spojrzeniem po kr€gu twarzy. - Ja by€em przyjacielem D€amisa - powiedzia€. - Kiedy €upie€czy samolot pikowa€ na nas w Dziurze - w - Ziemi, #w€a€nie D€amis zaci€gn€€ mnie"do kryj€wki. - Po - chyli€ si€ nad wzg€rkiem i podni€s€ burnus. - Bior€ ten p€aszcz jako przyjaciel D€amisa, prawem przyw€dcy. Przerzuci€ burnus przez rami€ #prostuj€c si€. Paul ujrza€ terazwystawion€ na widok zawarto€€ pag€rka: blady po€ysk szaro€ci filtrfraka, poobijany literjon, chust€ z ma€€ ksi€€eczk€ po€rodku, "r€koje€€ krysno€a bez ostrza, pust€ pochw€, zrolowan€ sakw€, parakompas, dystransy, dudnik, kupk€ metalowych hak€w wielko€ci pi€€ci, kolekcj€ czego€, co wygl€da€o na ma€e kamyki zawini€te w szmatk€, wi€zk€ pi€r... i baliset€ przy zrolowanej sakwie. Wi€c D€amis grywa€ na balisecie - pomy€la€ Paul. Instrument przypomnia€ mu Gurneya Hallecka i wszystko, co zosta€o utracone. Paul wiedzia€ dzi€ki swemu pami€taniu przysz€o€ci w przesz€o€ci, €e pewne linie losowe mog€y doprowadzi€ do spotkania z Halleckiem, lecz te!spotkania okrywa€ cie€ i by€o ich niewiele. Intrygowa€y go one. Czynnik niepewno€ci napawa€ go zdumieniem. - Czyto znaczy, €e co€, co ja zrobi€... co m o g € zrobi€, mo€e zgubi€ Hallecka... albo "przywr€ci€ mu €ycie... albo... $Prze€kn€€ €lin€, potrz€sn€€ g€ow€. Stilgar nachyli€ si€ ponownie nad stosem. - Dla kobiety D€amisa i dla wartownik€w - powiedzia€. Ma€e kamyki i ksi€€ka !znikn€€y w fa€dach jego szaty.- Prawo - przyw€dcy - zaintonowa€ oddzia€. - Dozownik D€amisa od serwisu do kawy - powiedzia€ Stilgar i podni€s€ p€aski kr€€ek z zielonego metalu. - €Zeby da€ go Usulowi z zachowaniem odpowiedniego ceremonia€u, kiedy wr€cimy do siczy. - Prawo przyw€dcy - odpowiedzia€ oddzia€. Na ko€cu wzi€€ r€koje€€ krysno€a i wyprostowa€ si€. - Dla pogrzebowej r€wniny - rzek€. - Dla pogrzebowej r€wniny - wyrecytowa€ oddzia€. Ze swego miejsca w kr€gu naprzeciwko Paula Jessika kiwa€a g€ow€, rozpoznaj€c staro€ytne €Xr€d€o tego !rytua€u, zetkni€cie ignorancji z wiedz€, brutalno€ci z kultur€ - bierze pocz€tek w szacunku, z jakim traktujemy swoich zmar€ych - pomy€la€a. Spogl€daj€c na Paula po drugiej stronie zastanawia€a si€: Dostrze€e to? B€dzie wiedzia€, co ma zrobi€? - Jeste€my przyjaci€€mi !D€amisa - powiedzia€ Stilgar. -Nie lamentujemy za naszymi zmar€ymi jak stado garwarg€w. Z lewej strony Paula podni€s€ si€ siwobrody m€€czyzna. - By€em przyjacielem D€amisa - powiedzia€. Podszed€ do sto€u. Podni€s€ dystransy. - Kiedy poziom naszej wody spad€ poni€ej minimum podczas obl€€enia Dw€ch "Ptak€w. D€amis si€ podzieli€. M€€czyzna powr€ci€ na swoje miejsce w kole. Czy i ja mam powiedzie€, €e by€em przyjacielem D€amisa? -dziwi€ si€ Paul. - Czy oni spodziewaj€ si€, €e wezm€ co€ z tej kupy? - Zobaczy€, jak obracaj€ si€ ku niemu twarze, jak si€ odwracaj€. - Oni tego oczekuj€! Inny m€€czyzna z naprzeciwka"wsta€, zbli€y€ si€ do sakwy i zdj€€ parakompas. - By€em przyjacielem D€amisa - rzek€. - Kiedy patrol zaskoczy€ nas w Buchcie Klifu i zosta€em ranny, D€amis !odci€gn€€ ich i ranni zostali uratowani. Wr€ci€ na swoje miejsce do kr€gu. Znowu twarze obr€ci€y si€ do Paula i Paul ujrzawszy w nich oczekiwanie spu€ci€ oczy.Tr€cono go €okciem i jaki€ g€os zasycza€: - Chcesz €ci€gn€€ na nas zgub€? Jak ja mog€ powiedzie€, €e by€em jego przyjacielem? - my€la€ w os€upieniu. Jaka€ posta€ unios€a si€ z kr€gu naprzeciw Paula, a kiedyzakapturzona twarz znalaz€a !si€ w €wietle, pozna€ matk€. Zdj€€a chust€ ze stosu. - By€am przyjacielem D€amisa - powiedzia€a. - Kiedy duch nad duchami w jego duszy dojrza€ potrzeb€ prawdy, ten duch wycofa€ si€ oszcz€dzaj€c mojego syna. - Wr€ci€a na swoje miejsce. I Paul wspomnia€ pogard€ w g€osie matki, gdy zaczepi€a gopo walce. "I co te€ czuje morderca?". Ponownie zobaczy€zwr€cone ku sobie twarze, wyczuwa€ gniew i strach ludzi.Oczyma duszy ujrza€ stronice "Kultu zmar€ych" sksi€gofilmowane kiedy€ przez matk€ dla niego. Wiedzia€, co powinien zrobi€. Z wolna d€Xwign€€ si€ na nogi. Kr€g ludzki obieg€o westchnienie. Paul czu€ zmniejszanie si€ swego ja, w miar€ jak si€ "zbli€a€ do €rodka ko€a. Jakby !utraci€ cz€stk€ samego siebie $i szuka€ jej tutaj. Pochyli€ si€ nad stosem dobytku D€amisa i "wydosta€ bali€cie. Brz€kn€€a cichutko struna zawadziwszy o co€. - By€em przyjacielem D€amisa - wyszepta€ Paul. - Czu€ pieczenie €ez w oczach, w€o€y€ wi€cej si€y w sw€j g€os. "- D€amis mnie nauczy€.., €e.., !kiedy zabijamy... p€acimy za to.€Za€uj€, €e nie pozna€em D€amisa lepiej. !Po omacku, na o€lep, powr€ci€ na swoje miejsce w kole, $osun€€ si€ na skaln€ pod€og€. #- On roni €zy! - szepn€€ jaki€ g€os. Podchwycili to; inni. - Usul ofiarowuje wilgo€ umar€ym! Poczu€ palce na swoich wilgotnych policzkach, s€ysza€!wyl€knione szepty. S€uchaj€c€#ich Jessik€ ogarn€€o g€€bokie wzruszenie, gdy zda€a sobie spraw€, jak pot€€ne hamulce musz€ tu przeciwdzia€a€ ronieniu €ez. Skoncentrowa€a si€ na s€owach: "Usul ofiarowuje wilgo€ umar€ym". To#by€ dar dla €wiata cieni - €zy. "Niew€tpliwie s€ €wi€te. Nic natej planecie nie uprzytomni€o jej z tak€ si€€ najwy€szej warto€ci wody. Ani sprzedawcywody, ani wysuszona sk€ra tubylc€w, ani filtrfraki czy regu€y re€imu wody. Oto substancja cenniejsza od wszystkich innych - samo "€ycie - obro€ni€ta symbolika i rytua€em: woda. - Dotkn€€em jego policzka - "szepn€€ kto€. - Poczu€em dar. Z pocz€tku dotykaj€ce jego twarzy palce wystraszy€y Paula. €Ycisn€€ ch€odny gryf balisety czuj€c, jak struny wrzynaj€ mu si€ w d€o€. Po czym za macaj€cymi r€kami dojrza€ twarze, oczy rozwarte i zdumione. Niebawem r€ce si€ cofn€€y. Podj€to ceremoni€ pogrzebowa. Lecz teraz by€a wok€€ Paula nieuchwytna przestrze€, odst€p, pe€na szacunku izolacja, kt€ra uhonorowa€ go oddzia€. Ceremonia€ zako€czy€ si€ cichym €piewem: Pe€nia ci€ wzywa - Tw€j Shai - hulud przybywa: Nocy krew, czer€ na niebie. !Krwawa €mier€ wzi€€a ciebie. Do ksi€€yca si€ modlimy. Ko€o szcz€€cia uprosimy. Co szukamy, to zi€cimy. Sta€a ziemi€ zobaczymy. !U n€g Stilgara pozosta€ p€katybuk€ak. Stilgar przykucn€€, k€ad€c na nim d€onie. Kto€ zbli€y€ si€ do niego, przykucn€€ przy nim i Paul pozna€ twarz Chani w cieniu kaptura. "- D€amis nosi€ trzydzie€ci trzylitry, siedem drachm i trzy trzydzieste drugie drachmy wody plemienia - powiedzia€a "Chani. - B€ogos€awi€ j€ teraz w obecno€ci Sajjadiny. Ekkeri - akairi, oto jest woda, fillissin - follasy Paula Muad Diba! Kivi akavi, nigdy wi€cej nukalas! Nakalas! odmierzona i policzona, ilkair - an! biciem serca jan - jan - jan naszego przyjaciela... D€amisa. W g€€bokiej ciszy Chani odwr€ciwszy si€ utkwi€a spojrzenie w Paulu. Po chwili powiedzia€a: - Gdzie jestem p€omieniem, tyb€d€X w€glem. Gdzie jestem rosa, ty b€d€X wod€. - Bi - lal kaifa - za€piewa€ oddzia€. - Na Paula Muad Diba przypadata porcja - powiedzia€a Chani. - Oby strzeg€ jej dla plemieniai chroni€ przed pochopn€ strat€. Oby szczodry by€ w chwili potrzeby. Oby przekaza€j€ w swym czasie dla dobra plemienia. - Bi - lal kaifa - zaintonowa€ oddzia€. Musze przyj€€ t€ wod€ - $pomy€la€ Palu. Podni€s€szy si€ powoli podszed€ do Chani. $Slilgar cofn€€ si€, by zrobi€ mumiejsce, delikatnie wyj€€ Paulowi baliset€ z d€oni. !- Ukl€knij - poleci€a mu Chani.Naprowadzi€a jego d€onie na buk€ak przytrzymuj€c je na spr€€ynuj€cej powierzchni. - T€ wod€ powierza ci plemi€ - powiedzia€a. - D€amis !odszed€ od niej. Przyjmij j€ w pokoju. Wsta€a, poci€gaj€c Paula za sob€. Stilgar zwr€ci€ mu !bali€cie, wyci€gn€€ d€o€ z niewielk€ kupk€ metalowych $pier€cieni. Paul przygl€da€ si€ im - zauwa€y€ ich r€€ne $wielko€ci i to, jak €wiat€o kuli €wi€toja€skiej si€ od nich odbija. Chani wzi€€a najwi€kszy pier€cie€ i podnios€a go na jednym palcu. - Trzydzie€ci litr€w - powiedzia€a. Jeden po drugim bra€a pozosta€e, pokazuj€c ka€dy zosobna Paulowi i odliczaj€c. - Dwa litry, jeden litr, siedem talion€w wody po jednej drachmie ka€dy, jeden talion wody za trzy trzydzieste drugie drachmy. Razem - "trzydzie€ci trzy litry, siedem i trzy trzydzieste drugie drachmy. !Podnios€a pier€cienie na palcu pokazuj€c Paulowi. - Czy je przyjmujesz? - zapyta€ Stilgar. %Paul prze€kn€€, kiwn€€ g€ow€. - Tak. - P€€Xniej - odezwa€a si€ Chani - poka€€ ci, jak je przewi€zywa€ chust€ tak, by pobrz€kiwaniem nie zdradzi€y ci€, kiedy b€dziesz potrzebowa€ ciszy. Wyci€gn€€a d€o€. - Czy zechcia€aby€... przechowa€ je dla mnie? - zapyta€ Paul. Chani obr€ci€a sp€oszone oczy#na Stilgara, Stilgar u€miechn€€ si€. - Paul Muad Dib, kt€ry jest Usulem, nie zna jeszcze naszych obyczaj€w, Chani. Zatrzymaj jego taliony wody bez zobowi€zania, a€ b€dzie czas pokaza€ mu, w jaki spos€b je nosi€. - Kiwn€€a g€ow€, pr€dko wyci€gn€€a spod szaty pas materia€u, naniza€a na niego pier€cienie przeplataj€c je zawile od g€ry i do€u i po kr€tkim wahaniu wetkn€€a je za szarf€ pod burnusem. Co€ tutaj przegapi€em - pomy€la€ Paul. Wyczuwa€ atmosfer€ rozbawienia wok€€ #siebie, lekk€ kpin€ i my€l jego pod€€czy€a si€ do wieszczej pami€ci: "taliony wody ofiarowa€ kobiecie - rytua€ zalot€w". - Wodmistrze - rzek€ Stilgar. Oddzia€ powsta€ z szelestem. Wyst€pili dwaj ludzie i #podnie€li buk€ak. €Yci€gn€wszy kul€ €wi€toja€sk€ Stilgar powi€d€ wszystkich ze €wiat€em w g€€b jaskini. Wci€ni€ty za Chani Paul widzia€ ma€lany odblask kuli €wi€toja€skiej na skalnych €cianach, taniec cieni w pe€nej wyczekiwania ciszy, w kt€rej wyczuwa€ narastaj€ce podniecenie oddzia€u. Jessika, zaci€gni€ta na ty€y kolumny przez rozgor€czkowane d€onie, zwalczy€a chwilow€ panik€, kiedy osaczy€y j€ ze wszystkich stron rozpychaj€ce si€ postacie. Rozpozna€a fragmenty rytua€u, rozpozna€a w s€owachokruchy Bhotani - d€ib i Chakobsa, i poj€€a !nieokie€znane €ywio€y, kt€re mog€y wybuchn€€ z tych pozornie niewinnych element€w. Jan - jan - jan - %pomy€la€a. - Id€X - id€X - id€X. - Niczym dziecinna gra, kt€ra zatraci€a w doros€ych r€kach wszelkie hamulce. %Stilgar zatrzyma€ si€ pod €€€t€€cian€ skaln€. Nacisn€€ wyst€p i €ciana bezg€o€nie "ust€pi€a przed nim ods€aniaj€c"nieregularn€ szczelin€. Stilgar wprowadzi€ ich do €rodka, przechodz€c obok podobnej do plastra miodu kratownicy, z kt€rej wion€€ na mijaj€cego j€ Paula strumie€ ch€odnego powietrza. Paul poci€gn€€ Chani za rami€, spogl€daj€c na ni€ pytaj€co. - W tym powietrzu czu€ wilgo€ - powiedzia€. - Ciiii - szepn€€a. Ale id€cy za nimi m€€czyzna przerwa€ cisz€: - Mn€stwo tej nocy wilgoci w oddzielaczu. Tak D€amis m€wi nam, €e jest zadowolony. Jessika min€€a ukryte drzwi, us€ysza€a, jak si€ za ni€ zamkn€€y. Zauwa€y€a, €e Fremeni zwalniaj€ przechodz€c obok przypominaj€cej plaster kratownicy, a znalaz€szy si€ ko€o niej poczu€a wilgo€. Oddzielacz wiatru - pomy€la€a.- Maj€ zamaskowany gdzie€ na powierzchni oddzielacz wiatru, t€ocz€cy powietrze w ch€odniejsze tu na dole regiony dla wytr€cenia ze€ wilgoci. Przeszli przez drugie drzwi z okratowaniem u g€ry, kt€re #r€wnie€ zamkn€€y si€ za nimi. Pr€d powietrza id€cy im po plecach podtrzymywa€ wra€enie wilgoci wyra€Xnie odczuwane zar€wno przez Paula jak i Jessik€. Kula €wi€toja€ska w d€oniach Stilgara. na czele oddzia€u #opad€a poni€ej linii g€€w przedPaulem. Poczu€ wkr€tce pod nogami stopnie schodz€ce lewoskr€tn€ spiral€. Odbite €wiat€o pada€o z do€u na zakapturzone g€owy i w€€ ludzi wij€cych si€ schodami w d€€. Jessika wyczuwa€a narastanie napi€cia w otaczaj€cych j€ postaciach, przygniataj€ca cisza szarpa€a jej nerwy swoj€ natarczywo€ci€. Schody si€ sko€czy€y i oddzia€ min€€ nast€pne drzwi. €Ywiat€o kuli €wi€toja€skiej poch€on€€a wielka, otwarta przestrze€ pod wysoko sklepion€ kopu€€. Paul odkry€ d€o€ Chani na !swoim ramieniu, us€ysza€ nik€yodg€os kapania w ch€odnym powietrzu, poczu€, jak Fremeni zamieraj€ w bezruchuprzed majestatem wody. Widzia€em to miejsce we €nie "- pomy€la€. Ta my€l rozwiewa€aobawy i nadzieje zarazem. Gdzie€ przed nim na owej drodze fanatyczne hordy wyr€bywa€y sobie w jego imieniu krwaw€ drog€ przez €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBJ€ј c"8pKx Ъ c"›pLBl c"ўpMЎ 1'"aqNп#B c#€ˆqO!. c#ыqP79S;#Nrwszech€wiat. Zielono - czarny sztandar Atryd€w stanie si€ symbolem terroru. Szalone legiony rzuc€ si€ w b€j, wznosz€c pod niebo sw€j bojowy okrzyk: "Muad Dib!" Nie#mo€e do tego doj€€ - my€la€. -Nie mog€ do tego dopu€ci€, ale wyczuwa€ zaborcz€ !€wiadomo€€ rasy w swej ja€Xni,swoje w€asne straszliwe przeznaczenie i wiedzia€, €e byle co nie zawr€ci tego molocha. Nabiera€o to ju€ masyi p€du. Gdyby umar€ w tym momencie, rzecz toczy€aby si€dalej za spraw€ jego matki i nie narodzonej jeszcze siostry. Nie tylko €mier€ ca€ego tu i teraz zebranego oddzia€u, nie wy€€czaj€c jego samego i jego matki, mog€aby to powstrzyma€. Paul rozejrza€ si€ wok€€ siebie, zauwa€aj€c, €e kolumna rozwija si€ w szereg. Popchni€to go do przodu pod nisk€ barier€ wyciosan€ w litej skale. Za barier€ Paul zobaczy€ w €wietle kuli Stilgara nieporuszone, ciemne "lustro wody. Rozpo€ciera€a si€ przechodz€c w cie€ - g€€bokai czarna; ledwo widoczna po drugiej stronie €ciana majaczy€a w odleg€o€ci mo€e ze stu metr€w. Jessika czu€a, jak ci€gnienie suchej sk€ry na policzkach i czole ust€puje pod wp€ywem wilgoci. Staw by€ g€€boki; mia€a wra€enie jego g€€bi i walczy€a z pragnieniem zanurzenia d€oni. Z lewej !strony rozleg€o si€ pluskanie. Spojrza€a wzd€u€ widmowej linii Fremen€w i dostrzeg€a Stilgara ze stoj€cym przy nim Paulem oraz wodmistrz€w !opr€€niaj€cych sw€j €adunek przez przep€ywomierz do stawu. Miernikiem by€o okr€g€e, szare oko ponad obrze€em stawu. Widzia€a w€dr€wk€ €wietlnego wska€Xnika w miar€ przep€ywu wody przez urz€dzenie, zobaczy€a, jak wskaz€wka zatrzymuje si€ na trzydziestu trzech litrach, siedmiu drachmach i trzech trzydziestu drugich. Niesamowita dok€adno€€ wodnego pomiaru - pomy€la€a. Ispostrzeg€a, €e na €cianach rynny miernika nie pozosta€ nawet €lad wilgoci po sp€yni€ciu wody. Woda odchodzi€a z owych €cian, !jakby nie by€o si€y adhezyjnej.Znalaz€a ostateczny klucz do freme€skiej techniki w tym prostym takcie: oni byli perfekcjonistami. #Jessika przecisn€€a si€ wzd€u€bariery do Stilgara. Ust€powano jej z drogi z naturaln€ kurtuazj€. Zauwa€y€a nieobecne spojrzenie Paula, lecz tajemnica tego wielkiego zbiornika wody opanowa€a jej my€li bez reszty. Stilgar obejrza€ si€ za ni€. !- Byli w€r€d nas tacy, kt€rzy cierpieli z pragnienia - powiedzia€ - jednak przyszed€szy tu nie tkn€liby tej wody. Wiesz o tym? - Wierz€ w to - powiedzia€a. Spojrza€ na zbiornik. - Mamy tu ponad trzydzie€ci osiem milion€w dekalitr€w wody - rzek€. - Obwarowane przed male€kimi stworzycielami, ukryte i chronione. - Skarb - powiedzia€a. $Stilgar uni€s€ kul€, by zajrze€ jej w oczy. - To co€ wi€cej ni€ skarb. Mamy tysi€ce takich ukrytychskarb€w. Jedynie paru z nas wie o nich wszystkich. Przekrzywi€ g€ow€ na jedn€ stron€. Kula rzuca€a "€€€tomroczne l€nienie na jego twarz i brod€. - S€yszysz to? Nastawili uszu. Odg€os kapaniawody wytr€conej z oddzielaczu wiatru wype€ni€ ca€e pomieszczenie. Jessika spostrzeg€a, €e wszyscy s€uchaj€ w ekstatycznym uniesieniu. Tylko Paul wydawa€ si€ przebywa€ gdzie€ daleko. Dla niego ten d€Xwi€k by€ jak tykanie, kt€re odmierza€o uchodz€ce chwile. Czu€, jak czas przep€ywa przez, niego moment po momencie - nie do odzyskania. Czu€ potrzeb€ podj€cia decyzji, cli€ nie znajdowa€ sil, by wykona€ najmniejszy ruch. - Zosta€o wyliczone, ile potrzebujemy, kiedy b€dziemymieli tyle. Zmienimy oblicze Arrakis. Od strony oddzia€u dolecia€ €ciszony szept odpowiedzi. - Bi - lal kaifa. - Schwytamy wydmy w zasiew $traw - g€os Stilgara pot€€nia€. - Uwi€zimy wod€ w ziemi krzew€w i drzew. - Bi - lal kaifa - Zaintonowa€ oddzia€. !- Co roku cofa si€ l€d polarny - powiedzia€ Stilgar. - Bi - lal kaifa - za€piewali. - Uczynimy z Arrakis nasz dom- za pomoc€ soczewek !topi€cych l€d polarny, jezior wstrefach umiarkowanych i z otwart€ pustyni€ wy€€cznie dla stworzyciela i jego przyprawy. - Bi - lal kaifa. - I €aden cz€owiek nigdy wi€cej nie b€dzie cierpia€ z bruku wody. Wystarczy, €e zaczerpnie ze studni albo ze stawu, albo jeziora, albo kana€u, a woda b€dzie jego. "B€dzie p€yn€€a qanatami poj€cnasze ro€liny. B€dzie do wzi€cia dla ka€dego cz€owieka. Wystarczy, €e wyci€gnie po "ni€ d€o€, a woda b€dzie jego. - Bi - lal kaifa . Jessika wyczula w tych s€€wach obrz€d religijny i zauwa€y€a, €e budz€ w niej instynktowny nabo€ny l€k. Oni"s€ w sojuszu z przysz€o€ci€ - !my€la€a. - Maja sw€j szczyt dozdobycia. To jest sen !naukowca... i ci pro€ci ludzie, !ci ch€opi s€ nim op€tani. Jej "my€li zwr€ci€y si€ do Lieta - Kynesa, planetarnego ekologa Imperatora, cz€owieka, kt€ry si€ zasymilowa€, i zaduma€a si€ nad nim. To by€o marzenie usidlaj€ce ludzkie dusze i widzia€a w tym r€k€ ekologa. To by€o marzenie, za kt€re ludzie ochoczo oddadz€ €ycie.Nast€pny z istotnych element€w tak potrzebnych jej synowi: ludzie z celem. Takich ludzi €atwo mo€na zarazi€ €arliwo€ci€ i fanatyzmem. Mo€na by w€ada€nimi jak mieczem, odbi€ dziedzictwo Paula. - Odchodzimy ju€ - rzek€ Stilgar - i zaczekamy na wsch€d pierwszego ksi€€yca. Kiedy D€amis bezpiecznie wyruszy w swojej drog€, p€jdziemy do domu. W€r€d szept€w, z. oci€ganiem, oddzia€ zebra€ si€ za nim w marszu powrotnym wzd€u€ nadwodnej bariery i schodami "w g€r€. A Pani. pod€€aj€c za Chani, czu€, €e kluczowy moment uciek€, €e zaprzepa€ci€ najwa€niejsz€ decyzj€ i wpad€ w pu€apk€ w€asnego mitu. Wiedzia€, €e ogl€da€ to miejsce przedtem i by€ tutaj we fragmencie proroczego snu na odleg€ym Kaladanie. lecz. teraz miejsce !to wype€nia€o si€ nie znanymi mu szczeg€€ami. Na nowo zdumia€ si€ ograniczeniami swego daru, Jakby p€yn€€ z fal€ czasu to na jej grzbiecie,to zn€w w dolinie, a ze wszystkich stron doko€a inne fale wznosi€y si€ i opada€y, ukazuj€c i zaraz kryj€c to, coze sob€ nios€y. W€r€d tego wszystkiego nieustannie majaczy€a przed nim w€ciek€a d€ihad, gwa€ty i rzezie. Jak cypel stercz€cy z tal przyboju.Oddzia€ wmaszerowa€ g€siego przez ostatnie drzwi do g€€wnej groty. Zaparto drzwi. €Ywiat€a wygaszono, z wylot€wjaskini usuni€to kaptury ods€aniaj€c noc i gwiazdy, kt€re wzesz€y nad pustyni€. Jessika przybli€y€a si€ do suchego progu jaskini, podnosz€c oczy na gwiazdy, by€y wyra€Xne i bliskie. Dociera€a do niej krz€tanina "oddzia€u, s€ysza€a gdzie€ zza plec€w strojenie balisety i mormorando Paula podaj€cego ton. Nie spodoba€a jej si€ melancholia w jego g€osie. Z ciemno€ci, z wn€trza groty, wdar€ si€ g€os Chani. - Opowiedz mi o wodach swojej rodzinnej planety, Paulu Muad Dibie. I odpowied€X Paula: - Innym razem, Chani. Obiecuj€. Jaki€, smutek. - To dobra baliseta - powiedzia€a Chani. - Bardzo dobra. My€lisz., €e D€amis ma co€ przeciwko temu, €ebym gra€ na niej? On m€wi o zmar€ym w czasie tera€Xniejszym - pomy€la€a Jessika. Zaniepokoi€y j€ zwi€zane z tym ukryte znaczenia. M€ski g€os wtr€ci€: - Lubi€ muzyk€ wczesn€ por€ ten nasz D€amis. - Wi€c za€piewaj mi jak€€ #swoj€ pie€€ - poprosi€a Chani. Jaka€ kobieca kokieteria w tonie tego dziecka - pomy€la€a Jessika. - Musz€ przestrzec Paula przed ich kobietami... i to szybko. - To by€a pie€€ mojego, przyjaciela - powiedzia€ Paul. $- S€dz€, €e ju€ nie €yje, m€j Gurney. Nazywa€ to swoj€ modlitw€ wieczorn€. Oddzia€ ucich€, zas€uchany w g€os Paula wzbijaj€cy si€ s€odkim, ch€opi€cym tenorem ponad dzwonienie i brzd€kanie balisety: €Zaru jest czas dogl€dania - #gdy s€o€ce chyli z€ot€ skro€. Budz€ca zmys€y pi€ma wo€ jest warta pami€tania. Jessika czu€a muzyk€ s€€w w swej piersi, poga€sk€ i na€adowana d€Xwi€kami, przywodz€c€ j€ do gwa€townej i bolesnej €wiadomo€ci samej siebie, dozna€ w€asnego cia€a, jego potrzeb. S€ucha€a w pe€nym napi€cia milczeniu. Noc requiem pere€ €le... w twoj€ d€o€! Spojrzenia twe ku mnie mkn€. Ku jakim kwiatom mi€o€ci serca si€ rw€... Ku jakim kwiatom mi€o€ci pragnienia lgn€... I Jessika us€ysza€a pog€os ciszy brz€cz€cej w powietrzu ostatni€ nut€. Dlaczego m€j "syn €piewa mi€osn€ pie€€ dla tej dziewuszki? - Ogarn€€ j€ !nag€y strach. €Zycie p€yn€€o wok€€, niej. a ona nie !trzyma€a w gar€ci jego cugli. - Dlaczego wybra€ t€ pie€€? - nie mog€a zrozumie€. - Instynkty s€ czasami autentyczne. Dlaczego on to zrobi€? Paul siedzia€ bez s€owa w ciemno€ci; jego €wiadomo€€ opanowa€a jedna wszechw€adna my€l: moja matka jest - moim wrogiem. Ona nie wie o tym, ale jest. Ona sprowadza d€ihad. Ona mnie zrodzi€a. Ona mnie wyszkoli€a. Ona jest moim wrogiem. ŠАŠБŠВŠГŠДŠЕŠЖŠЗŠИŠЙŠКŠЛŠМŠНŠОŠПŠРŠСŠТŠУŠФŠХŠЦŠЧŠШŠЩŠЪŠЫŠЬŠЭŠЮŠЯŠаŠбŠвŠгŠдŠеŠжŠзŠиŠйŠкŠлŠмŠнŠоŠпŠрŠсŠтŠуŠфŠхŠцŠчŠшŠщŠъŠыŠьŠэŠюŠяŠ№ŠёŠђŠѓŠєŠѕŠіŠїŠјŠљŠњŠћŠќŠ§ŠўŠџPoj€cie post€pu dzia€a jako mechanizm obronny chroni€cy nas przed upiorami przysz€o€cize "Z€otych my€li Muad'Diba" zebranych przez ksi€€niczk€ Irulan W swoje siedemnaste urodzinyFeyd - Rautha Harkonnen zabi€ swego setnego niewolnika - gladiatora podczas rodowych igrzysk. Go€cie obserwatorzy z imperialnego dworu - hrabia i lady Fenring - bawi€cy z tej okazji na harkonne€skiej macierzystej planecie Giedi Prime, zostali zaproszeni tego popo€udnia do zaj€cia miejsc przy najbli€szej rodzinie, w !z€otej lo€y ponad tr€jk€tn€ aren€. Na cze€€ urodzin na-barona i dla przypomnienia wszystkim Harkonnenom i poddanym, €e Feyd - Rautha jest prawowitym dziedzicem, og€oszono na Giedi Prime "€wi€to. Stary baron zarz€dzi€ przerw€ w pracy od po€udnia do po€udnia i uczyniono wysi€ek, by w rodzinnym mie€cie Harko stworzy€ pozoryzabawy: z budynk€w powiewa€y flagi, ochlapano #€wie€€ farb€ mury wzd€u€ AleiDworskiej. Lecz poza g€€wn€ tras€ hrabia Fenring i jego pani zauwa€yli kupy €mieci, bure, z€uszczone €ciany przegl€daj€ce si€ w ciemnych ka€u€ach ulicznych i ludzi przemykaj€cych ukradkiem. W b€€kitnych murach cytadeli barona rzuca€a si€ w oczy przera€Xliwa perfekcja, ale hrabia i jego pani widzieli, jak€ cen€ za to p€acono - wsz€dzie stra€e i €w szczeg€lny po€ysk broni, zdradzaj€cy wprawnemu oku, €e jest ona w sta€ym u€yciu. Posterunki kontroluj€ce normalny ruch pieszy z jednego rejonu do drugiego znajdowa€y si€ nawet w obr€bie cytadeli. Wyszkolenie wojskowe zna€ by€o w !sposobie poruszania si€ s€u€bydomowej, w sposobie trzymania ramion... w tym, jak jej oczy obserwowa€y, obserwowa€y i obserwowa€y. !- Presja si€ nasila - mrukn€€ hrabia do €ony w ich sekretnym j€zyku. - Baron w€a€nie zaczyna dostrzega€ "prawdziw€ cen€, jak€ zap€aci€ za pozbycie si€ ksi€cia Leto. - Od czasu do czasu jestem zmuszona przypomina€ ci legend€ o Feniksie - odpar€a. Znajdowali si€ w salonie recepcyjnym cytadeli czekaj€c, by zabrano ich na rodowe igrzyska. Salon nie imponowa€ wielko€ci€, wszystkiego czterdzie€ci metr€w d€ugo€ci i mo€e po€owa tego wszerz, lecz fa€szywym kolumnom po bokach nadano kszta€t ostrego sto€ka, sufit za€ wznosi€ si€ €agodnym lukiem, co razem stwarza€o iluzje o wiele wi€kszej przestrzeni. - A - a - a - ch, oto i baron -rzek€ hrabia. Baron p€yn€€ przez sal€ tym osobliwym, rozko€ysanym €lizgiem, zrodzonym z konieczno€ci kierowania uwieszonym d ryt€w ci€€arem. Policzki podrygiwa€y mu w g€r€ i w d€€, dryfy podskakiwa€y i przemieszcza€y si€ pod pomara€czow€ szat€. Pier€cienie migota€y na jego d€oniach i l€ni€y wetkane w szal€ opality. U boku barona kroczy€ Feyd - Rautha. Ciemnew€osy mia€ ufryzowane w kr€tkie loki, kt€rych "filuterno€€ razi€a nad ponurymi!oczami. Nosi€ opi€t€, czarn€ tunik€ i obcis€e spodnie leciutko rozszerzone u do€u. Jego drobne stopy okrywa€y pantofle na mi€kkich podeszwach. Obserwuj€c postaw€ m€odzie€ca i falowanie niezawodnych mi€€ni pod tunik€ hrabina Fenring pomy€la€a: ten nie pozwoli sobie na to, by obrosn€€ sad€em. Baron zatrzyma€ si€ przed nimi i z min€ posiadaczauj€€ rami€ Feyda - Rauthy. - M€j bratanek, na-baron, Feyd - Rautha Harkonnen - powiedzia€ i zwracaj€c niemowl€co pulchn€ twarz do Feyda - Rauthy doda€: - Hrabia i lady Fenring, o kt€rych ci m€wi€em. !Feyd - Raulha pochyli€ g€ow€ z obowi€zuj€c€ kurtuazj€. Oczywlepi€ w hrabin€ Fenring. Z€otow€osa i wiotka, kry€a doskona€o€€ swej figury w pow€€czystej szacie z surowejtkaniny, prostego kroju, bez €adnej ozdoby. Szarozielone oczy spogl€da€y na niego bez zmru€enia. Otacza€ j€ ten pogodny spok€j Bene Gesserit,w kt€rym m€odzieniec wyczuwa€ nieuchwytny pow€d do niepokoju. - Um - m - m - m - ach - hm - m - m - m - powiedzia€ hrabia. Studiowa€ Feyda - Rauth€. - Jaki hm - m - m - m akuratny m€ody cz€owiek, ach, moja... hm - m - m - m... droga? - hrabia zerkn€€ na barona. - M€j drogi baronie, powiadasz, "€e m€wi€e€ o nas temu a k u r a t n e m u m€odzie€cowi. Co takiego m€wi€e€? - M€wi€em mojemu bratankowio wielkim szacunku, jakim darzy ci€ nasz Imperator, hrabio Fenring - rzek€ baron. Zapami€taj go sobie dobrze. Feyd! Morderca o €agodno€ci baranka to najgro€Xniejszy typ - my€la€. - Ale€ oczywi€cie! - odpar€ hrabia i u€miechn€€ si€ do €ony. Feyd - Rautha uzna€ ruchy i s€owa tego cz€owieka niemal€e za obra€Xliwe, by€y o w€os od jakiej€ demonstracji, kt€rej nie da€oby si€ pu€ci€ mimo uszu. M€odzieniec skupi€ uwag€ na hrabim, drobnym, anemicznie wygl€daj€cym !m€€czy€Xnie. Twarz €asicy o zadu€ych ciemnych oczach. Siwizna na Skroniach. I jego !ruchy - robi€ gest d€oni€ lub odwraca€ g€ow€ w jedn€ stron€, a m€wi€ w drug€. Trudno by€o za tym nad€€y€. - Um - m - m - m - ach - h - h - hm - m - m... bardzo rzadko spotyka si€ tak€.., mm - m - m.... akuratno€€ - powiedzia€ hrabia zwracaj€c !si€ do ramienia barona. - Ja... !ach... gratuluj€ ci... hm - m - "m... doskona€o€ci twego... ach -h - h... dziedzica. Niedaleko pada jab€ko od jab€oni, mo€na by rzec. - Jeste€ zbyt uprzejmy - #powiedzia€ baron. Pok€oni€ si€, ale Feyd - Rautha widzia€, €e spojrzenie stryja nie idzie w parze z jego kurtuazj€. - Ironia... mm - m - m... "wskazuje... ach - h - h... na.... #hm - m - m - m... g€€bi€ my€li - powiedzia€ hrabia. Znowu zaczyna - pomy€la€ Feyd - Rautha. - Wygl€da to na zniewag€, a nie ma w tym w€a€ciwie nic. za co mo€na za€€da€ satysfakcji. S€uchaj€c tego cz€owieka Feyd - Rautha mia€ wra€enie, !€e przeciska si€ g€ow€ przez papk€ "...um - m - mach - h - h - hm - m - m - m - €w". Skierowa€ z powrotem ca€€ uwag€ na lady Fenring. - Zabieramy... ach - h - h... zbyt wiele czasu temu, !m€odzie€cowi - powiedzia€a. - Rozumiem, €e ma on dzisiaj wyst€pi€ na arenie. Na hurysy imperialnego haremu, jaka ona €liczna! - pomy€la€ Feyd - Rautha. "- Dzi€ zadam €mier€ dla ciebie,o pani - powiedzia€. - Za twoim pozwoleniem zadedykuj€ to na arenie. Odwzajemni€a mu si€ €agodnym spojrzeniem, lecz jej!g€os by€ jak smagni€cie bata, gdy odpowiedzia€a: - Nie daj€ ci mego pozwolenia.- Feyd! - rzek€ baron. A to diabl€! - pomy€la€. - Czy on chce, €eby ten piekielny hrabia wyzwa€ go na pojedynek? #Ale hrabia u€miechn€€ si€ tylkoi powiedzia€: - Hm - m - m - m - um - m - m. - Ty rzeczywi€cie musisz !sposobi€ si€ na aren€, Feyd - rzek€ baron. - Musisz by€ wypocz€ty, nie mo€esz g€upio ryzykowa€. Feyd - Rautha sk€oni€ si€ z poczerwienia€€ od urazy twarz€. - Jestem pewny, €e wszystko € drog€ przez €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПQpА c#‰rR „ c#ьrSЄ• c#OsT9 К c#ВsUѓ* c#tVє5 U#xt b€dzie tak, jak sobie €yczysz,stryju. - Skin€€ g€ow€ hrabiemu Fenringowi. - Sir. - I hrabinie Fenring. - Pani. - Odwr€ciwszy si€ wymaszerowa€ z sali. ledwo racz€c zauwa€y€ zebranych w grupkach pod dwuskrzyd€owymi drzwiami przedstawicieli rod€w ni€szych. - M€odo€€, m€odo€€... - westchn€€ baron. - Um - m - m - m - ach... zaiste... hmmm... - powiedzia€ hrabia. A lady Fenring pomy€la€a: czy to mo€liwe, €eby to by€ ten !m€ody cz€owiek, kt€rego mia€ana my€li Matka Wielebna? Czy to jest linia genetyczna, kt€ramusimy utrzyma€? - Minie ponad godzina, zanim udamy si€ na aren€ - rzek€ baron. - Mo€e mogliby€my !uci€€ sobie pogaw€dk€ teraz, hrabio Fenring? - Przechyli€ swoj€ olbrzymi€ g€ow€ w prawo. - Jest tyle nowych rzeczy do om€wienia. - I pomy€la€: zobaczymy teraz, jak imperatorski ch€opiec na posy€ki przeka€e to, co ma dozakomunikowania, nie b€d€c na tyle grubosk€rnym, by powiedzie€ to bez ogr€dek. Hrabia zwr€ci€ si€ do €ony: - Um - m - m - m - ach - h - h - hm - ni - m... wybaczysz... mm - m... nam... ach - h - h... moja droga? - Ka€dy dzie€, niekiedy ka€dagodzina przynosi co€ nowego -powiedzia€a. - Mm - m - m - m. !I odchodz€c u€miechn€€a si€ "s€odko do barona. Zaszele€ci€a jej d€uga suknia, kiedy wyprostowana oddala€a si€ majestatycznym krokiem w kierunku dwuskrzyd€ych drzwi !w ko€cu sali. Baron zauwa€y€, jak na jej widok milkn€ wszelkie rozmowy w€r€d zebranych tam przedstawicieli "rod€w ni€szych, jak pod€€aj€ za ni€ spojrzenia. Bene Gesserit! - my€la€. - €Ywiat by€by lepszy, gdyby je wszystkie potopi€! - Niedaleko mi€dzy tymi dwiema kolumnami, z lewej strony, znajduje si€ sto€ek ciszy - powiedzia€. - Mo€emy tam m€wi€ bez obawy, €e kto€ pods€ucha. Ko€ysz€c si€ jak kaczka ruszy€ w stron€ d€Xwi€koch€onnego pola: !s€ysza€, jak stopniowo cichn€ #i oddalaj€ si€ ha€asy cytadeli. !Hrabia przysun€€ si€ do barona"i obaj obr€cili si€ twarzami do €ciany, by nie mo€na by€o czyta€ z ich warg. - Nie jeste€my zadowoleni ze sposobu, w jaki odprawi€e€ sardaukar€w z Arrakis - powiedzia€ hrabia. Nie owija w bawe€n€! - pomy€la€ baron. - Dalszy pobyt sardaukar€w stwarza€ gro€Xb€, €e inni dowiedz€ si€, w jaki spos€b dopom€g€ mi Imperator - odpar€. - Wydaje si€ jednak, €e tw€j kuzyn Rabban nie zajmuje si€ do€€ energicznie rozwi€zaniemkwestii Freme€skiej - rzek€ hrabia. - Czego chce Imperator? - zapyta€ baron. - Na Arrakis niemog€a zosta€ wi€cej ni€ garstka Fremen€w. Po€udniowapustynia nie nadaje si€ do zamieszkania. P€€nocn€ regularnie przeczesuj€ nasze patrole. - Kto powiedzia€, €e po€udniowa pustynia nie nadaje si€ do zamieszkania? - Wasz w€asny planelolog to powiedzia€, m€j drogi hrabio. - Ale doktor Kynes nie €yje. - Tak, owszem... niestety. - Mamy wie€ci z lotu nad po€udniowymi regionami - powiedzia€ hrabia. - S€ tam €lady ro€linnej wegetacji. - Gildia pozwoli€a zatem na obserwacj€ z kosmosu? - Nie udawaj naiwnego, baronie. Imperator nie mo€e ustanowi€ legalnie nadzoru nad Arrakis. - I ja nie mog€ sobie na to pozwoli€ - rzek€ baron. - Kto dokona€ tego przelotu? - Pewien... przemytnik. - Kto€ ci nak€ama€, hrabio - powiedzia€ baron. - Przemytnicy wcale nie s€ lepsiw lotach nad po€udniowymi regionami od ludzi Rabbana. Samumy, zak€€cenia piaskowe i tak dalej, jak wiesz. Znaki nawigacyjne padaj€ szybciej, ni€ si€ nad€€a z ich stawianiem. - Od€€€my dyskusj€ o rodzajach zak€€ce€ na kiedy indziej - powiedzia€ hrabia. Aaaach - pomy€la€ baron. - Znale€Xli€cie zatem jak€€ pomy€k€ w moich ksi€gach? - zapyta€. - Je€li zak€adasz, €e€ si€ #pomyli€, nie mo€esz, si€ broni€- powiedzia€ hrabia. Z premedytacj€ stara si€ mnie"rozz€o€ci€ - pomy€la€ baron. Odetchn€€ g€€boko dwa razy, aby si€ uspokoi€. Poczu€ zapach w€asnego potu i nag€e uwieranie i sw€dzenie od uprz€€y dryf€w pod szat€. - Imperator nie martwi si€ chyba €mierci€ tej konkubiny ich€opca - powiedzia€. - Polecieli w pustyni€, by€ samum. - Tak, by€o bardzo du€o szcz€€liwych przypadk€w - zgodzi€ si€ hrabia. - Nie podoba mi si€ tw€j ton, hrabio - rzek€ baron. - Gniew to jedno, przelew krwidrugie - powiedzia€ hrabia. - Pozw€l, €e ci€ przestrzeg€: gdyby przytrafi€ mi si€ tutaj nieszcz€€liwy wypadek, wszystkie wysokie rody !dowiedz€ si€, co zrobi€e€ na Arrakis. Od dawna podejrzewaj€, jak za€atwiasz interesy. - Tylko jeden interes przypominam sobie ostatnio - powiedzia€ baron. - Przewiezienie paru legion€w sardaukar€w na Arrakis. !- Wydaje ci si€, €e m€g€by€ tym trzyma€ Imperatora w szachu? - Nawet by mi to nie przysz€o do g€owy! Hrabia u€miechn€€ si€. - Znajd€ si€ dow€dcy sardaukar€w, kt€rzy przyznaj€, €e dzia€ali bez rozkaz€w, poniewa€ mieli ochot€ powojowa€ z twoj€ freme€sk€ ho€ot€. - Wielu by w€tpi€o w prawdziwo€€ takiego wyznania - powiedzia€ baron, ale gro€Xbanim wstrz€sn€€a. Czy rzeczywi€cie sardaukarzy s€ a€ tak pos€uszni? - zastanawia€ si€. - Imperator €yczy sobie skontrolowa€ twoje ksi€gi - powiedzia€ hrabia. - W ka€dej chwili. - Ty... ach... nie masz nie przeciwko temu? - Nie. Moja pozycja dyrektora Kompanu KHOAM ostoi si€ najbardziej drobiazgowemu badaniu. - I baron pomy€la€: Niech wniesie przeciwko mnie bezpodstawne oskar€enie i niech ono upadnie. Stan€ tam jak Prometeusz i powiem: "Otom ja, pos€dzony !nies€usznie". I niech spr€buje potem wnie€€ jakiekolwiek inne oskar€enie przeciwko mnie, nawet s€uszne. Wysokie rody nie uwierz€ w drug€ !napa€€ oskar€yciela, kt€remu raz udowodniono, €e nie mia€ racji. - Bez w€tpienia twoje ksi€gi ostoj€ si€ najbardziej drobiazgowemu badaniu - mrukn€€ hrabia. - Dlaczego Imperator jest tak zainteresowany eksterminacj€Fremen€w? - zapyta€ baron. - Pragniesz zmieni€ temat, h€? - hrabia wzruszy€ ramionami. - To sardaukarzy tego chc€, nie Imperator. Brakowa€o im praktyki w !zabijaniu... i nie znosz€ widokunie doko€czonego zadania. Czy on zamierza mnie nastraszy€ przypominaj€c, €e ma za sob€ z€aknionych krwi morderc€w? - zastanawia€ si€ baron. - Interesy zawsze s€ i by€y zwi€zane z pewnym przelewem!krwi - powiedzia€ - ale gdzie€ musi by€ granica. Kto€ musi zosta€ do kopania przyprawy. Hrabia wyda€ z siebie kr€tki, szczekliwy €miech. - S€dzisz, €e zaprz€gniesz Fremen€w do roboty? - Do tego by€o ich zawsze za !ma€o - powiedzia€ baron. - Ale przelew krwi zaniepokoi€ reszt€ mojej ludno€ci. !Osi€gn€€a ona stan, w kt€rym zastanawiam si€ nad nowym rozwi€zaniem problemu Arrakis, m€j drogi Fenring. I musz€ wyzna€, €e Imperatorowi przypada zas€ugatej inspiracji. - Aaach. - Widzisz, hrabio, zainspirowa€a mnie Salusa Secundus, wi€zienna planeta Imperatora. Hrabia spojrza€ na niego z b€yskiem napi€cia w oczach. - Jaki€ Arrakis mo€e mie€ zwi€zek z Salusa Secundus? Baron widzia€ czujno€€ w spojrzeniu Fenringa. - €Zadnego. jak dot€d - powiedzia€. - Jak dot€d? - Musisz przyzna€, €e w ten spos€b mo€na by znacznie zwi€kszy€ si€€ robocz€ na Arrakis, wykorzystuj€c to !miejsce na planet€ wi€zienn€. - Spodziewasz si€ nap€ywu wi€€Xni€w? - Panuje niepok€j - przyzna€ baron. - Musia€em do€€ mocno dokr€ci€ €rub€, Fenring. Ostatecznie wiesz, jak€ cen€ #zap€aci€em tej przekl€tej Gildiiza transport naszych #wsp€lnych si€ na Arrakis. Sk€d€!musz€ si€ bra€ te pieni€dze. - Radz€ ci nie wykorzystywa€ Arrakis na planet€ wi€zienn€ bez zezwolenia Imperatora, baronie. - Oczywi€cie, ze nie - powiedzia€ baron, zdumiewaj€c si€ nag€ym ch€odem w g€osie Fenringa. - Druga sprawa - rzek€ hrabia. - Dowiadujemy si€, €e mentat ksi€cia - Leto. Thufir Hawat, !nie zgin€€, lecz jest w twojej s€u€bie. - Nie mog€em zdoby€ si€ na jego zmarnowanie - powiedzia€ baron. - Ok€ama€e€ naszego komendanta sardaukar€w m€wi€c, €e Hawat nie €yje. - Jedno niewinne k€amstwo, m€j drogi hrabio. Nie mia€em ochoty na d€ugie spory z tym cz€owiekiem. - Czy Hawat by€ tym prawdziwym zdrajc€? - Uchowaj Bo€e! By€ nim fa€szywy doktor. - Baron otar€ pot z szyi. - Musisz zrozumie€.Fenring, €e nie mia€em mentata. Wiesz o tym. Nigdy nie obywa€em si€ bez mentata.Wszystko mi si€ przez to wali€o. To by€o nie do zniesienia. - Jak ci si€ uda€o zmusi€ Hawala do zmiany pana? $- Jego ksi€€€ nie €y€. - Baron !zmusi€ si€ do u€miechu. - Nie ma si€ czego obawia€ ze strony Hawata. m€j drogi hrabio. Cia€o tego mentata zosta€o nasycone utajon€ trucizn€. Podajemy mu antidotum w posi€kach. Bez antidotum trucizna si€ wyzwala. zmar€by w par€ dni. - Odstawcie antidotum - powiedzia€ hrabia. - Ale on jest po€yteczny! - I wie o zbyt wielu sprawach, o kt€rych €aden €ywy cz€owiek nie powinien wiedzie€. - Powiedzia€e€, €e Imperator nie obawia si€ zdemaskowania.- Nie baw si€ ze mnij w kotka i myszk€, baronie! - Wykonam ten rozkaz, kiedy zobacz€ na nim imperialn€ piecz€€ - rzek€ baron. - Ale nie zastosuj€ si€ do twego widzimisi€. - Uwa€asz to za widzimisi€? - A c€€ innego? Imperator ma r€wnie€ i wobec mnie zobowi€zania, Fenring. Uwolni€em go od k€opotliwego ksi€cia. - Przy pomocy kilku sardaukar€w. - A gdzie€by Imperator znalaz€inny r€d got€w dostarczy€ mundur€w do przebrania, by !ukry€ jego rol€ w tej sprawie? - On zadaje sobie to samo pytanie, lecz z nieco inaczej roz€o€onym akcentem. !Baron przyjrza€ si€ Fenringowi,"zauwa€aj€c sztywno€€ mi€€ni jego szcz€k i to, jak starannienad sob€ panuje. - Aaach tak - powiedzia€. - Mam nadziej€, €e Imperatorowinie wydaje si€, €e zdo€a wyst€pi€ przeciwko mnie w ca€kowitej tajemnicy. - On ma nadziej€, €e to nie b€dzie konieczne. - Imperator chyba nie wierzy w to, €e mu zagra€am. - Baronpozwoli€, by w jego s€owach zabrzmia€y gniew i uraza. Niechby mnie o to oskar€y€! - #pomy€la€. - M€g€bym doj€€ do tronu bij€c si€ przez ca€y !czas w piersi, €em nies€usznie obwiniony. !G€os hrabiego brzmia€ oschle i jakby z oddali: - Imperator wierzy w to, co mu dyktuje rozum. "- Czy Imperator o€mieli€by si€ oskar€y€ mnie o zdrad€ przed pe€n€ Rad€ Landsraadu? - I baron wstrzyma€ oddech marz€c, €eby tak si€ sta€o. - Imperator nie potrzebuje si€ nam o € m i e I a € . Baron odwr€ci€ si€ w swoich drylach, by ukry€ wyraz twarzy. To mog€oby nast€pi€ za mojego €ycia! - my€la€. - Imperator! Niech mnie oskar€y! Potem tylko... przekupstwem i si€€ przyci€gn€€ do siebie wysokie rody: zbiegn€ si€ pod moim sztandarem jak szukaj€cy ratunku ch€opi, niczego si€ tak nie obawiaj€, jak tego, €e Imperator napu€ciswoich sardaukar€w na ka€dy r€d z osobna. - Imperator €ywi szczer€ !nadziej€, €e nie b€dzie nigdy zmuszony oskar€y€ ci€ o zdrad€ - rzek€ hrabia. Baron mia€ trudno€ci z powstrzymaniem si€ od ironii i przekazaniem w g€osie jedynieurazy, ale sobie poradzi€. - Zawsze by€em najwierniejszym poddanym. Te "s€owa rani€ mnie bardziej, ni€ potrafi€ to wyrazi€... - Um - m - m - m - ach - hm - m - m - powiedzia€ hrabia. Baron odgrodzony plecami od hrabiego, pokiwa€ g€ow€. Po chwili rzek€: - Pora uda€ si€ na aren€. - Rzeczywi€cie - zgodzi€ si€ hrabia. !Opu€cili sto€ek ciszy i rami€ przy ramieniu pomaszerowali w stron€ grupek rod€w ni€szych w ko€cu sali. Gdzie€, w cytadeli dzwon zacz€€ z wolnawybija€ dwadzie€cia minut do spotkania na arenie. - Rody ni€sze czekaj€, aby€ je poprowadzi€ - powiedzia€ hrabia skin€wszy g€ow€ $ludziom, do kt€rych si€ zbli€ali.Dwuznaczniki... dwuznaczniki -"pomy€la€ baron. Podni€s€ oczy na nowe talizmany po bokach wyj€cia z sali - spreparowany €eb byka i olejny portret starego ksi€cia Atrydy, ojca nie€yj€cego ksi€cia Leto. Nape€ni€y one barona dziwnie natr€tnymi z€ymi przeczuciami"i zastanawia€ si€, jakie my€li te talizmany wzbudza€y w ksi€ciu Leto, kiedy wisia€y w salach Kaladanu, a p€€Xniej na Arrakis - pe€en brawury ojcieci €eb byka, kt€ry go zabi€. - Rodzaj ludzki zna... ach... !jedn€ zaledwie... mm - m - m... sztuk€ - powiedzia€ hrabia, kiedy zebrawszy sw€j paradnyorszak wyszli z sali do poczekalni, w€skiego pomieszczenia z oknami pod sufitem i szachownic€ bia€ychi purpurowych kafli na pod€odze. - I jaka€ to sztuka? - zapyta€baron. - To jest... hm - m - m - ah - #h - h... sztuka.... ach - h - h... rozczarowania - powiedzia€ hrabia. Przedstawiciele rod€w ni€szych z boja€Xni€ w twarzach i gorliwo€ci€ roze€mieli si€ za ich plecami uderzaj€c we w€a€ciwy ton uznania, ale zabrzmia€ on dysonansem w kolizji z niespodziewanym rykiem !silnik€w, kt€ry wdar€ si€ po otwarciu przez pazi€w drzwi zewn€trznych prosto na rz€d naziemnych pojazd€w z €opoc€cy mi w powiewie wst€gami proporc€w. Baron podni€s€ g€os ponad nag€y ha€as. - Mam nadziej€, €e nie b€dziesz rozczarowany dzisiejszym wyst€pem mojego bratanka, hrabio Fenring. !- Ja... ach - h - h... jestem hm - m - m... ca€y w nastroju radosnego wyczekiwania, o tak - powiedzia€ hrabia. - Zawsze nale€y w... ach - h - h... protokole... um - m - m - ach - h - h... zwr€ci€ uwag€ ach - h - h... na nadawc€. Zaskoczony baron zesztywnia€nagle, maskuj€c to potkni€ciem si€ na pierwszym stopniu schodk€w. Protok€€! Przecie€ to donos o zbrodni przeciwko Imperium! !Ale hrabia chichocz€c klepn€€ barona po ramieniu, by wygl€da€o to na €art. Jednak przez ca€€ drog€ do amfiteatru baron rozpieraj€c si€ w salonce swego pancernego pojazdu rzuca€ ukradkiem spojrzenia na siedz€cego obok hrabiego i zastanawia€ si€, po co imperatorski ch€opiec na posy€ki uwa€a€ za konieczne za€artowa€ w ten spos€b na oczach rod€w ni€szych. Oczywiste by€o, €e Fenring rzadko robi€ cokolwiek, czego nie uznawa€ za konieczne, ani nie u€ywa€ dw€ch s€€w, gdy wystarczy€o jedno, ani nie trzyma€ si€ jednego znaczeniaw jednym zwrocie. Zasiedli w z€otej lo€y ponad tr€jk€tem areny, w zgie€ku rog€w, w€r€d powiewaj€cych proporc€w i wrzawy ludzi szczelnie wype€niaj€cych !rz€dy nad nimi i doko€a, kiedy baron otrzyma€ odpowied€X. - M€j drogi baronie - powiedzia€ hrabia, nachylaj€c si€ nisko do jego ucha - wieszprzecie€, €e Imperator oficjalnie nie da€ sankcji na tw€j wyb€r dziedzica? Baron poczu€, €e si€ nagle znalaz€ w swoim w€asnym sto€ku ciszy, powsta€ym z szoku, jakiego dozna€. Zagapi€si€ na Fenringa, ledwo zauwa€aj€c hrabin€ przechodz€c€ przez stra€e powy€ej, by do€€czy€ do towarzystwa w z€otej lo€y. - To jest prawdziwy pow€d, dla kt€rego tu dzisiaj jestem -!rzek€ hrabia. - Imperator €yczysobie, bym mu doni€s€, czy wybra€e€ godnego, nast€pc€. Nic tak nie odziera z maski jak arena, prawda? - Imperator obieca€ mi swobod€ wyboru dziedzica! - warkn€€ baron. - To si€ oka€e - powiedzia€ Fenring i odwr€ci€ si€ na powitanie €ony. Siadaj€c obdarzy€a barona u€miechem, po czym zwr€ci€a uwag€ ku piaszczystej arenie pod nimi, na kt€rej pojawi€ si€ Feyd - Rautha w pantoflach i trykocie, z d€ug€ kling€ w obleczonej w czarn€ r€kawic€ prawej d€oni i kr€tkim no€em !w lewej d€oni, na kt€rej mia€ bia€€ r€kawic€. - Biel dla trucizny, czer€ dla !czysto€ci - odezwa€a si€ lady Fenring. - Ciekawy obyczaj, nieprawda€, m€j kochany? - Um - m - m - m - powiedzia€ hrabia. Na balkonach zaj€tych przez rodzin€ wybuch€a owacja powitalna i Feyd - Rautha przystan€€ na jej przyj€cie, spogl€daj€c w g€r€ i obrzucaj€c wzrokiem twarze swoich pociotk€w i podciotk€w, p€€braci, zystko € drog€ przez €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBWp c#ЭtXŽ џ c#0uYс c#“uZn! c#іu[‡,џ c#Yv\†7ђE#Мvkonkubin i spowinowaconych out-frein. Ile€ r€€owych jak rozwarte dzioby ust trajkota€opo€r€d €opotania barwnych stroj€w i flag. Feydowi - Raucie przysz€o nagle na my€l,€e te rz€dy st€oczonych twarzy patrzy€yby r€wnie chciwie na jego krew jak na krew niewolnika - gladiatora. Nie by€o €adnej w€tpliwo€ci co do wyniku tej walki, rzecz jasna. Tutaj istnia€a jedynie forma niebezpiecze€stwa, beztre€ci... jak dot€d... Feyd - Rautha podni€s€ ostrzado s€o€ca, salutuj€c staro€ytnym obyczajem trzem rogom areny. Kr€tki n€€ w !d€oni w bia€ej r€kawicy (biel na znak trucizny pow€drowa€ do pochwy pierwszy. Nast€pnie!d€uga klinga w d€oni o czarnej r€kawicy - czyste ostrze, kt€re teraz by€o nieczyste, tajna bro€, kt€ra mia€a ten $dzie€ obr€ci€ w €ci€le osobistezwyci€stwo: trucizna na czarnej klindze. Chwil€ tylko zaj€€a mu regulacja tarczy na ciele i przerwa, a€ poczuje napr€€enie sk€ry na czole upewniaj€ce go, €e jest odpowiednio chroniony. Moment ten mia€ sw€j dramatyzm, kt€ry Feyd - Rautha wyeksploatowa€ z wpraw€ zawodowego aktora, k€aniaj€c si€ swoim banderillerom i sekundantom, taksuj€cym okiem sprawdzaj€c ich ekwipunek: €a€cuchy z ostrymi i po€yskliwymi kolcami by€y na miejscu, na zadziorach i hakach powiewa€y b€€kitne serpentyny. Feyd - Rautha da€znak muzykantom. Rozleg€ si€ powolny marsz, pe€en staro€ytnej gali i Feyd - Rautha powi€d€ sw€ ekip€ na #prze€aj przez aren€, by z€o€y€"ho€d stryjowi u st€p jego lo€y.Pochwyci€ rzucony mu symboliczny klucz w locie. Muzyka urwa€a si€. W nag€ej ciszy Feyd - Rautha cofn€€ #si€ o dwa kroki, uni€s€ klucz i zawo€a€: - Sk€adam ten oto ho€d... I zawiesi€ g€os wiedz€c, €e "jego stryj pomy€li: m€ody dure€zadedykuje to w ko€cu hrabinie i wywo€a awantur€. - ... memu stryjowi i patronowi,baronowi Vladimirowi Harkonnenowi! - krzykn€€ Feyd - Rautha. I z zachwytem odnotowa€ westchnienie stryja. Muzyka podj€€a szybki marsz, za€ Feyd - Rautha poprowadzi€ swych ludzi k€usem z powrotem przez aren€ pod awaryjne drzwi, dost€pne !jedynie dla tych, kt€rzy nosili w€a€ciw€ wst€g€ identyfikacyjn€. Feyd - Rautha szczyci€ si€ tym, €e nigdy nie skorzysta€ z awa - drzwi i rzadko potrzebowa€ sekundant€w, ale dobrze by€o $wiedzie€, €e s€ dzi€ pod r€k€ "- szczeg€lne plany wi€za€y si€czasem ze szczeg€lnym niebezpiecze€stwem. Na arenieponownie zapad€a cisza. Feyd - Rautha odwr€ci€ si€ staj€c twarz€ do ogromnych czerwonych drzwi po przeciwnej stronie, z kt€rych wy€oni€ si€ mia€ gladiator. Szczeg€lny gladiator. Plan obmy€lony przez Thufira Hawata jest cudownie prosty i jasny - my€la€ Feyd - Rautha. Niewolnik nie b€dzie oszo€omiony narkotykiem - to by€o w€a€nie niebezpiecze€stwem. Zamiast tego wbito w pod€wiadomo€€ owego cz€owieka s€owo - klucz, kt€re mia€o mu w odpowiednim momencie porazi€"mi€€nie. Feyd - Rautha obr€ci€to fatalne s€owo w my€li, #literuj€c je bezg€o€nie: "Wesz".Publiczno€ci b€dzie si€ wydawa€, €e nie oszo€omiony narkotykiem niewolnik zosta€ przemycony na aren€, by zabi€ na-barona. Za€ wszelkie starannie zaaran€owane poszlaki prowadzi€ b€d€ do mistrza niewolnik€w. Od serwomotor€w czerwonych drzwi, w€€czonych na otwarcie, dolecia€o ciche buczenie Feyd - Rautha ca€€ sw€ €wiadomo€€ skupi€ na tych drzwiach. Pierwszy moment by€ prze€omowy. Wygl€d wynurzaj€cego si€ gladiatora tyle m€wi€ wyszkolonemu oku, €e wi€cej nie trzeba by€o wiedzie€. Wszyscy gladiatorzy z zasady byli pod wp€ywem narkotyku elakka, wkraczali w pozycji bojowej, gotowi przelewa€ krew, nie nale€a€o obserwowa€, jak wa€€ n€€, kt€rym bokiem ustawia€a si€ do obrony, czy rzeczywi€cie s€ €wiadomi publiczno€ci w lo€ach. Spos€b przechylenia "g€owy niewolnika m€g€ udzieli€!stanowi€cej o €yciu i €mierci wskaz€wki co do rodzaju odpowiedzi i finty. Czerwone drzwi rozwar€y si€ na o€cie€. Wypad€ z nich wysoki, muskularny m€€czyznaz ogolon€ g€ow€, z oczami w ciemnych do€ach. Jego sk€ra mia€a kolor marchwi, jaki powinna mie€ po narkotyku elakka. Lecz Feyd - Rautha wiedzia€, €e to farba Niewolnik by€ ubrany w zielonetrykoty i czerwony pas semitarczy, €e strza€k€ pasa skierowan€ w lewo na znak, €e jego lewy bok jest "os€oni€ty N€€ trzyma€ niczym miecz, lekko odchylony na zewn€trz, w pozycji wyszkolonego wojownika !Powoli wysun€€ si€ na aren€, obracaj€c chroniony bok do Feyda - Rauthy i grupy pod awa-drzwianu. - On mi co€ podejrzanie "wygl€da - odezwa€ si€ kt€ry€ z bandenller€w Feyda - Rauthy- Pewien jeste€, €e dosta€ narkotyk, m€j panie? - Ma kolor - rzek€ Feyd - Rautha. - Jednak staje jak wojownik -powiedzia€ inny sekundant. Feyd - Rautha wyszed€ o dwa kroki na piasek i przypatrywa€si€ niewolnikowi. "- Co on zrobi€ ze swoj€ r€k€? - zapyta€ jeden z naganiaczy. Spojrzenie Feyda - Rauthy pow€drowa€o do krwawego dra€ni€cia na lewym przedramieniu m€€czyzny i zsun€€o si€ a€ do d€oni, wskazuj€cej rysunek wymalowany krwi€ na lewej nogawicy zielonych trykot€w - jaki€ mokry kszta€t na udzie: uproszczony kontur jastrz€bia. Jastrz€b Feyd - Rauthti podni€s€ wzrok na ciemne oczodo€y i ujrza€ w nich gorej€ce oczy utkwione w sobie z niezwyk€€ "czujno€ci€ To musi by€ kt€ry€z €o€nierzy ksi€cia Leto pojmanych na Anak€s - !pomy€la€ - To nie jest zwyk€y !gladiator. Przeszy€ go ch€€d, zastanawia€ si€, czy aby Hawat nie mia€ innego planu w zwi€zku z t€ aren€ - w finciefinta w fincie. I mistrz niewolnik€w Jako jedyny winowajca! G€€wny sekundant Feyda - Rauthy nachyli€ si€ do jego ucha: - Nie podoba mi si€ ta g€ba, m€j panie. Pozw€l mi wsadzi€ mu ze dwie bandenlle w rami€ z no€em, na pr€b€. - Sam mu wsadz€ - powiedzia€Feyd - Rautha Wzi€€ od sekundanta par€ d€ugich, zako€czonych "haczykami strza€ i podni€s€ je sprawdzaj€c wywa€enie W owych bandenllach r€wnie€ z zasady by€ narkotyk, lecz nie tym razem, i za to g€€wny sekundant m€g€ zap€aci€ €yciem, ale to wszystko stanowi€o cz€€€ planu. "Wyjdziesz z tego bohaterem" - powiedzia€ Hawat - "zabijaj€c w pojedynku swegogladiatora pomimo zdrady. Mistrz niewolnik€w zostanie stracony i tw€j cz€owiek zajmie jego miejsce". Feyd - Rautha zrobi€ pi€€ kolejnych krok€w w g€€b areny, jak najd€u€ej przeci€gaj€c ten moment, !studiuj€c niewolnika. Wiedzia€,€e znawcy w lo€ach ponad mm"ju€ u€wiadomili sobie, €e co€ jest nie tak. Gladiator mia€ prawid€owe zabarwienie sk€ry cz€owieka w narkotycznym #transie, lecz nie cofa€ si€, ani nie dygota€. Wytrawni kibice zapewne poszeptuj€ ju€ mi€dzy sob€: Popatrzcie na jego postaw€. Powinien by€ podniecony, atakowa€ albo si€cofa€. Patrzcie, Jak oszcz€dza si€, jak wyczekuje. Nie powinien wyczekiwa€. Feyd - Rautha poczu€ ogie€ w€asnego podniecenia. Co mi tam zdrada w sercu Hawata - "my€la€. - Dam sobie lad€ z tym #niewolnikiem. To m€j d€ugi n€€ kryje tym razem trucizn€, nie kr€tki. Nawet Hawat o tym niewie. - Hej. Harkonnen - zawo€a€ niewolnik - Czy Jeste€ got€w na €mier€? Nad aren€ zaleg€a martwa cisza Niewolnicy nie rzucaj€ wyzwania! Feyd - Rautha widzia€ teraz wyra€Xnie oczy gladiatora, dostrzeg€ w nich zimn€ zawzi€to€€ rozpaczy. Odnotowa€ pozycje, w jakiej ten cz€owiek sta€, rozlu€Xniony, a zarazem w pogotowiu; z mi€€niami szykuj€cymi si€ do zwyci€stwa. Niewolnicza poczta pantoflowa przynios€a mu wiadomo€€ od Hawata "Otrzymasz uczciw€ szans€ zabicia na-barona" tyle ze spisku zgadza€o si€ zatem z planem Po ustach Feyda - Rauthy przemkn€€ nieszczery u€miech Wzni€s€ banderille widz€c powodzenie swych zamiar€w w postawie przyj€tej przez gladiatora. - Ole! Ole! - rzuci€ wyzwanie niewolnik i podkrad€ si€ dwa kroki do przodu. Nikt na balkonach nie mo€e mie€ ju€ w€tpliwo€ci - pomy€la€ Feyd - Rautha Ten niewolnik powinien by€ p€€kalek€ od narkotycznego przera€enia. Ka€dym ruchem powinien zdradza€ swoje wewn€trzne przekonanie, €e nie ma dla niego w tej walce nadziei, €e nie ma dla niego zwyci€stwa. Powinien by€ naszpikowany opowie€ciami o truciznach, jakie na-baron dobiera do ostrza trzymanego w d€oni o bia€ej r€kawiczce. Na-baron nigdy nie zadawa€ szybkiej €mierci, na-baron lubowa€ si€ w demonstrowaniu !rzadkich trucizn, potrafi€ sta€na arenie zwracaj€c uwag€ widz€w na interesuj€ce objawy uboczne u wij€cej si€ ofiary. Po tym niewolniku zna€by€o l€k, owszem, ale nie przera€enie Podnosz€c wysokobandenlle Feyd - Rautha kiwn€€ g€ow€ niemal€e powitalnie. !Gladiator skoczy€. Jego finta i odpowiedz by€y tak znakomite, €e lepszych Feyd -Rautha nigdy nie spotka€ Odmierzony w czasie cios z boku cudem nie przeci€€ na-baronowi €ci€gien lewej nogi. Feyd - Rautha odta€czy€ unik, pozostawiaj€c na€o€one kolcami drzewce w prawym przedramieniu niewolnika, z ca€kowicie pogr€€onymi w ciel€ hakami, kt€rych nie spos€b by wyci€gn€€ nie rozrywaj€c €ci€gien, Z balkon€w dobieg€o jedno wsp€lne westchnienie D€Xwi€k ten nape€ni€ Feyda - Rauth€ uniesieniem Wiedzia€, co przezywa teraz jego stryj siedz€c tam wysoko z Fenringami, obserwatorami dworu imperialnego. Nie mo€na by€o interweniowa€ w tej walce. W obecno€ci €wiadk€w nale€a€o zachowa€ formy. A baron interpretuje wydarzenia na arenie tylko w jeden spos€b!jako gro€Xb€ dla w€asnej osoby.Niewolnik cofn€€ si€ trzymaj€c n€€ w z€bach i przywi€za€ kolczaste drzewce serpentyn€ do ramienia. - Nie czuj€ twego €€d€a - krzykn€€. Z no€em w pogotowiu na nowozacz€€ si€ podkrada€ wystawiaj€c lewy bok, ca€y odchylony do ty€u, by do maksimum wykorzysta€ powierzchni€ ochronn€ p€€tarczy. Te poczynania !r€wnie€ nie umkn€€y balkonom.Z l€€ rodziny rozleg€y si€ dono€ne okrzyki Sekundanci Feyda - Rauthy wo€ali dopytuj€c si€, czy ich nie potrzebuje. Gestem odprawi€ ich z powrotem pod awa-drzwi. Urz€dz€ im widowisko, jakiego jeszcze nic"ogl€dali - my€la€ - €Zadne tam g€adkie zab€jstwo, kt€rego styl mogliby podziwia€ rozparciw lo€ach. To b€dzie co€, od czego skr€c€ im si€ trzewia, kiedy zostan€ baronem, przypomn€ sobie ten dzie€ i !nie b€dzie w€r€d nich nikogo, kto nie zadr€y ze strachu przede mn€ na to wspomnienie. Feyd - Rautha z wolna ust€powa€ pola nacieraj€cemu jak krab gladiatorowi. Piasek areny chrz€€ci€ mu pod stopami. S€ysza€ sapanie niewolnika, czu€ zapach w€asnego potu i nieuchwytn€ wo€ krwi w powietrzu. Na-baron cofa€ si€ stale na praw€ nog€, €e swoj€ drug€ banderill€ w pogotowiu. Niewolnik ta€czy€ na boki. Wygl€da€o na to, €e Feyd - "Rautha si€ potkn€€, dolecia€y go wrzaski z galerii. Niewolnik skoczy€ po raz drugi. Bogowie,c€€ za wojownik - pomy€la€ uskakuj€c Feyd - Rautha. Ocali€a go jedynie m€odzie€cza zwinno€€, jednakpozostawi€ drug€ banderill€ zatopion€ w mi€€niu naramiennym prawej r€ki niewolnika. Z balkon€w buchn€€y grzmi€ceowacje. Mnie wiwatuj€ - pomy€la€ Feyd - Rautha. "S€ysza€ w g€osach szale€stwo, dok€adnie tak. jak przepowiedzia€ Hawat. Nigdy przedtem nie wiwatowali wojownikowi z rodziny w ten #spos€b. I z ponur€ zjadliwo€ci€"zamy€li€ si€ nad czym€, co mu powiedzia€ Hawat: "Naj€atwiej przestraszy€ si€ przeciwnika, kt€rego si€ podziwia". Feyd - Rautha pospiesznie zrejterowa€ na €rodek areny, gdzie wszyscy mogli go dobrzewidzie€. Doby€ d€ugiego #ostrza, pochyli€ si€ i czeka€ na zbli€aj€cego si€ niewolnika. M€€czyzna zwolni€ tylko na tyle, by przybanda€owa€ do ramienia drug€ banderill€, po czym rzuci€ si€ w po€cig. Niechaj rodzina przyjrzy si€, !jak to robi€ - pomy€la€ Feyd -Rautha. - Jestem ich przeciwnikiem: niech my€l€ o mnie tak, jak mnie teraz widz€. - Doby€ kr€tkiego ostrza. - Nie boj€ si€ ciebie, harkonne€ska €winio - powiedzia€ gladiator. - Twoje tortury nie zrani€ cz€owieka martwego. Mog€ pa€€ trupem od w€asnego no€a, zanim sekundant po€o€y palec na !moim ciele. I ciebie zabior€ na tamten €wiat ze sob€. Feyd - Rautha wyszczerzy€ w u€miechu z€by, wysuwaj€c tym razem d€ug€, zatrut€ kling€. - Spr€buj tego - powiedzia€ i drug€ r€k€ wykona€ fint€ kr€tkim ostrzem. Niewolnik przerzuci€ n€€ do !drugiej d€oni, obszed€ zar€wno#parad€, jak i fint€, i uchwyci€ d€o€ w bia€ej r€kawiczce blokuj€c na-baronowi kr€tki n€€, kt€ry, jak nakazywa€a tradycja, powinien kry€ trucizn€. - Umrzesz, Harkonnen - sapn€€ gladiator. Wodzili si€ na boki po pasku. Miejsce styku tarczy Feyda - Rauthy z p€€tarcz€ niewolnika"jarzy€o si€ b€€kitnie. Ozon z tarcz rozchodzi€ si€ w powietrzu doko€a. - Gi€ od swojej w€asnej trucizny! - wychrypia€ niewolnik. $Zacz€€ wykr€ca€ d€o€ w bia€ejr€kawiczce do wewn€trz, odwracaj€c ostrze, kt€re uwa€a€ za zatrute. Niechaj to zobacz€! - pomy€la€ Feyd - #Rautha. Opu€ci€ d€ug€ kling€, !us€ysza€ jej daremny brz€k na kolczastej strzale przywi€zanej do ramienia niewolnika. Prze€y€ chwil€ rozpaczy. Nie spodziewa€ si€, €e naje€one kolcami drzewca przynios€ korzy€€ niewolnikowi. A one !da€y mu drug€ tarcz€. I si€a tego gladiatora! Kr€tkie ostrze"wykr€ci€o si€ nieub€aganie do wewn€trz i Feyd - Rautha skupi€ uwag€ na fakcie, €e cz€owiek mo€e tak samo !zgin€€ od nie zatrutego no€a. - Wesz! - wykrztusi€ Feyd - Rautha. Na s€owo - klucz mi€€nie gladiatora pos€usznie zwiotcza€y na moment. To wystarczy€o Feydowi - Raucie.Zwi€kszy€ odst€p pomi€dzy !nimi na tyle, by u€y€ d€ugiej "klingi. Zatruty sztych €mign€€ rysuj€c czerwon€ krech€ przez pier€ niewolnika. Trucizna nios€a natychmiastow€ agoni€. M€€czyzna uwolni€ si€ i zatoczy€ do ty€u. Teraz niech moja droga rodzinka patrzy - my€la€ Feyd - Rautha. - Niech si€ zastanowi nad tym niewolnikiem, kt€ry pr€bowa€ "wykr€ci€ zatruty, jak s€dzi€, n€€ i zwr€ci€ go przeciwko !mnie. Niech si€ dziwi€, w jaki $spos€b m€g€ wyj€€ na t€ aren€gladiator przygotowany do takiej pr€by. I niechaj zawsze "pami€taj€, €e nigdy nie b€d€ pewni, w kt€rej z moich d€oni jest trucizna. - Feyd - Rauthastal w milczeniu €ledz€c powolne ruchy niewolnika. M€€czyzna porusza€ si€ w obr€bie zaw€€onej €wiadomo€ci. Na jego twarzy by€o teraz co€ ortograficznie €atwego do rozpoznania dla ka€dego obserwatora, by€a tam wypisana €mier€. Niewolnik wiedzia€, €e mu j€ zadano, i wiedzia€, jak to si€ sta€o. Trucizna by€a na niew€a€ciwymostrzu. - Ty draniu! - j€kn€€. Feyd - Rautha cofn€€ si€ robi€c miejsce dla €mierci. Parali€uj€cy narkotyk w truci€Xnie jeszcze nie w pe€ni poskutkowa€, lecz powolno€€ tego cz€owieka €wiadczy€a o czynionych przez ni€ post€pach. Niewolnik chwiejnieruszy€ do przodu, jakby poci€gany za sznurek, wlok€c si€ krok po kroku. Ka€dy taki krok by€ jednym jedynym st€pni€ciem w jego wszech€wiecie. Nadal €ciska€ !n€€, ale koniec ostrza chwia€ si€ niepewnie. '- Kto€... z nas... dostanie... ci€..,kiedy€ - wyszepta€. Smutny, kruchy grymas wykrzywi€ mu usta. Usiad€, leg€, zesztywnia€ nagle i !odkr€ci€ si€ od Feyda - Rauthyna brzuch. Feyd - Rautha &zbli€y€ si€ w€r€d ciszy, wsun€€palec nogi pod gladiatora i przeturla€ go na plecy. aby z balkon€w widziano wyra€Xnie twarz, kiedy mi€€nie zaczn€ si€ na niej skr€ca€ i wykrzywia€ pod wp€ywem "trucizny, ale gladiator obr€ci€ si€ razem ze swym no€em stercz€cym mu z piersi. Pomimo zawodu Feyd - Rauthaodczuwa€ w g€€bi ducha pewien podziw dla wysi€ku, na jaki zdoby€ si€ ten niewolnik o € drog€ przez €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB]€ c#w^• g c#dw_ќ" c#Чw` 8#*xaV 3 c$€/xb‰*‰ c$’xc5‡ b$ѕx przezwyci€€aj€c parali€, by sobie to zrobi€. Wraz z podziwem przysz€a €wiadomo€€, €e by€o w tym co€, czego trzeba si€ ba€ naprawd€. To, co czyni cz€owieka nadcz€owiekiem, jest przera€aj€ce. - Kiedy $skupi€ si€ na tej my€li, dotar€ do niego wybuch wrzawy z l€€i galerii wok€€ areny. Wiwatowano bez opami€tania. Feyd - Rautha odwr€ci€ si€ podnosz€c na nich oczy. Wiwatowali wszyscy pr€cz barona, kt€ry z brod€ wspart€"na d€oni siedzia€ w g€€bokiej zadumie, oraz hrabiego i lady Fehring, kt€rzy oboje spogl€dali na niego z g€ry z u€miechami przylepionymi do !twarzy. Hrabia zwr€ci€ si€ do €ony. - Ach - h - h - hm - m - m... zaradny... hm - m - m... !m€odzieniec, co.., hm - m - m... moja droga? - Jego reakcje synaptyczne s€ bardzo szybkie - powiedzia€a. Baron popatrzy€ na ni€, na hrabiego, z powrotem na !aren€, €eby komu€ uda€o si€ tak dobra€ do jednego z moichbliskich - my€la€. Strach $zacz€€ ust€powa€ w€ciek€o€ci.- Wieczorem upiek€ na wolnym ogniu mistrza niewolnik€w... a je€li ten hrabia i jego pani maczali w tym palce... Dla Feyda - Rauthy rozmowa wlo€y barona by€a jedynie pantomim€, gdy€ g€osy uton€€y w skandowaniu i przytupywaniu, dochodz€cym teraz ze wszystkich stron: "- G€owa! G€owa! G€owa! G€owa! Baron nachmurzy€ si€ widz€c, w jaki spos€b Feyd - Rautha !spogl€da ku niemu. Oci€€ale, ztrudem panuj€c nad $w€ciek€o€ci€, skin€€ d€oni€ m€odzie€cowi stoj€cemu na arenie naci rozci€gni€tym cia€em niewolnika. Dajmy !ch€opcu g€ow€. Zas€u€y€ na ni€ demaskuj€c mistrza niewolnik€w. Feyd - Rautha dostrzeg€ znak "przyzwolenia. My€l€, €e to dla mnie zaszczyt. Niech zobacz€,co ja my€l€. Spostrzeg€szy swych sekundant€w nadchodz€cych z z€batym no€em, by mu odda€ honory, odprawi€ ich gestem, powtarzaj€c gest, kiedy si€ zawahali. - My€l€, €e mnie uhonoruj€ sam€ g€owa! $Pochyli€ si€ i skrzy€owa€ r€ce gladiatora wok€€ stercz€cej r€koje€ci no€a, nast€pnie wyj€€ n€€ i umie€ci€ go w bezw€adnych d€oniach. Wykona€ to w mgnieniu oka i prostuj€c si€ kiwn€€ na sekundant€w. - Pochowajcie tego niewolnikanie tkni€tego, z no€em w d€oniach - powiedzia€. - Ten cz€owiek na to zas€u€y€. W z€oconej lo€y hrabia Fenringnachyli€ si€ do barona. - Wielki to gest, prawdziwa brawura - powiedzia€. - Tw€j !bratanek ma i klas€, i odwag€. - Obra€a t€um nie przyjmuj€c g€owy - mrukn€€ baron. - Nie podobnego - odezwa€a si€ hrabina Fenring. Odwr€cona rozgl€da€a si€ po galeriach w g€rze. Baron zauwa€y€ kszta€t jej szyi, zaiste cudowna, jak u m€odego ch€opca, p€ynno€€ mi€€ni. - Podoba mi si€ to, co zrobi€ tw€j bratanek - powiedzia€a. Podczas gdy sens gestu Feyda- Rauthy przenika€ do najodleglejszych miejsc i gdy ludzie spogl€dali na sekundant€w wynosz€cych nietkni€te cia€o gladiatora, obserwuj€cy ich baron zda€ sobie spraw€, €e prawid€owo zrozumia€a reakcj€ ludzi. Szaleli poklepuj€c si€ wzajemnie. wyj€c i tupi€c. Baron przem€wi€ bezbarwnym g€osem: - B€d€ musia€ zarz€dzi€ festyn. Nie mo€na rozpu€ci€ ludzi do dom€w w takim stanie, z nie wy€adowan€ energi€. Musz€ zobaczy€, €e podzielam ich upojenie. Da€ r€k€ znak swemu gwardzi€cie na g€rze i ten zasalutowa€ ponad lo€€ pomara€czowym proporcem Harkonnen€w - raz, dwa razy,trzy razy - sygna€ oznaczaj€cy festyn. Feyd - Rautha przeszed€szy aren€ stan€€ pod z€ot€ lo€€, z broni€ w pochwie, z r€koma opuszczonymi po bokach. Ponad niecichn€c€ wrzaw€ t€umu zawo€a€: - Festyn, stryju? Wrzawa zacz€€a opada€, ludzie uspokoili si€, gdy dostrze€ono ich rozmow€. - Na twoj€ cze€€. Feyd! - zawo€a€ z g€ry baron, I ponownie da€ znak opuszczeniem proporca. Po drugiej stronie areny zrzucanoawa-bariery i m€odzi ludzie zeskakiwali na piasek p€dz€c ku Feydowi - Raucie. !- Kaza€e€ opu€ci€ awa-tarcze,baronie? - spyta€ hrabia. - Nikt ch€opaka nie skrzywdzi - powiedzia€ baron. - Jest bohaterem. Pierwsi z szar€uj€cego t€umu dosi€gli Feyda - Rautli€ i podnie€li go na ramionach. !ruszaj€c w rund€ wok€€ areny.- Dzisiejszej nocy mo€e spacerowa€ bez broni I tarczy po najbiedniejszych dzielnicach Harko - rzek€ baron. - Podziel€ si€ z nim ostatnim k€sem jad€a i napojem, €eby tylko by€ z nimi. Baron uni€s€ si€ z krzes€a przenosz€c sw€j ci€€ar na dryfy. - Prosz€ mi wybaczy€. Wzywaj€ mnie nie cierpi€ce zw€oki sprawy. Stra€ odprowadzi was do cytadeli. #Hrabia podni€s€ si€ sk€adaj€c uk€on. - Oczywi€cie, baronie. Z niecierpliwo€ci€ wygl€damy festynu. Ja... ach - h - hmm - m - m - m... nigdy nie widzia€em harkonne€skiego festynu. !- W€a€nie - powiedzia€ baron. - Festyn. #Odwr€ci€ si€ i opu€ci€ lo€€ prywatnym wyj€ciem, otoczony czekaj€c€ tam stra€€ przyboczn€. Kapitan gwardii sk€oni€ si€ przed hrabi€ Fenryngiem. - Co rozka€esz, panie? !- Zaczekamy...ach - h - h... a€ przejdzie... mm - m - m... "najgorszy... hm - m - m... €cisk - powiedzia€ hrabia. - Tak jest, m€j panie. M€€czyzna cofn€€ si€ trzy kroki w niskim uk€onie. Hrabia Fenring obr€ci€ twarz do ma€€onki, odzywaj€c si€ ponownie w ich osobistym j€zyku. - Zauwa€y€a€ to oczywi€cie? - Ch€opak wiedzia€, €e gladiator nie b€dzie po narkotyku. Prze€y€ chwil€ strachu, tak, ale nie zaskoczenia. - To by€o ukartowane - powiedzia€. - Ca€e to przedstawienie. - Bez w€tpienia. - To €mierdzi Hawatem. - Jak najbardziej - powiedzia€a. !- Za€€da€em wcze€niej, €eby baron zlikwidowa€ Hawata. - To by€ b€€d, m€j drogi. - Widz€ to teraz. - Harkonnenowie mog€ niezad€ugo mie€ nowego barona. !- Je€eli taki jest plan Hawata. - To wymaga sprawdzenia, rzeczywi€cie - powiedzia€a. - M€ody b€dzie korniej szed€ na pasku. - Naszym... po dzisiejszej nocy- powiedzia€a. - Nie przewidujesz trudno€ci zuwiedzeniem go, moja ty zarodowa klaczko? !- Nie, m€j kochany. Widzia€e€,jak na mnie patrzy€. - Tak, a teraz widz€, dlaczegomusimy mie€ t€ lini€ genetyczn€. - W€a€nie, i jasne jest, €e musimy mie€ go w gar€ci. Na samym dnie jego najg€€bszej ja€Xni zaszczepi€ niezb€dne zwroty prana - bindu, kt€re rzuc€ go na kolana. - Wyjedziemy stad jak najszybciej, jak tylko b€dziesz pewna - powiedzia€. Zadygota€a. "- Z ca€€ pewno€ci€. Nie chc€ urodzi€ dziecka w tym strasznym miejscu. - Czego to si€ nie robi, dla ludzko€ci - rzek€. - Twoja rol€ jest €atwa - odpar€a. - Istniej€ pewne starodawne uprzedzenia, kt€re ja zwalczam - powiedzia€. - S€ zgo€a pierwotnej natury, jak wiesz. - Moje drogie biedactwo - poklepa€a go po policzku. - Wiesz, €e to jedyny pewny spos€b zachowania tej linii. Powiedzia€ sucho: - Doskonale rozumiem, co robimy. - Nie przegramy - powiedzia€a.- Wina rodzi si€ z poczucia przegranej - przypomnia€ jej. - Nie b€dzie €adnej winy - rzek€a. - Hipnowi€zanie w psychice tego Feyda - Rauthy i jego dziecko w moim €onie, i - ju€ nas nie ma. - Ten jego stryj - powiedzia€. - Widzia€a€ kiedykolwiek takiezwyrodnienie? - Jest bardzo krwio€erczy - odpar€a - ale bratanek z powodzeniem mo€e wyrosn€€ na co€ gorszego. - Dzi€ki takiemu stryjowi. Wiesz, kiedy si€ pomy€li, czym m€g€by by€ ten ch€opak przy jakim€ innym wychowaniu, wed€ug kodeksu Atryd€w, na przyk€ad. - To smutne - powiedzia€a. - Gdyby tak mo€na by€o ocali€i m€odego Atryd€, i jego. Z tego, co s€ysza€em o tamtym m€odym Paulu, to najwspanialszy ch€opak, idealne po€€czenie wychowania i wyszkolenia. - #Pokr€ci€ g€ow€. - Ale nie czas $€a€owa€ r€€, gdy p€on€ lasy. - Jest pewne porzekad€o BeneGesserit - odezwa€a si€. - Ty masz na wszystko porzekad€a - zaprotestowa€. - To ci si€ akurat spodoba - powiedzia€a. - M€wi ono: "Nie uwa€aj cz€owieka za "zmar€ego, dop€ki nie widzia€e€jego cia€a. I nawet wtedy mo€esz si€ pomyli€". ‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹ ‹ ‹ ‹ ‹ ‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹‹ ‹!‹"‹#‹$‹%‹&‹'‹(‹)‹*‹+‹,‹-‹.‹/‹0‹1‹2‹3‹4‹5‹6‹7‹8‹9‹:‹;‹<‹=‹>‹?‹@‹A‹B‹C‹D‹E‹F‹G‹H‹I‹J‹K‹L‹M‹N‹OMuad'Dib powiada nam w "Porze zadumy", €e pierwsze zderzenia z arraka€skimi wymogami by€y dla niego prawdziwym pocz€tkiem edukacji. Wtedy to nauczy€ si€ przewidywa€ pogod€ z tyczenia piasku, nauczy€ si€ j€zyka €€de€ wiatru k€saj€cych mu sk€r€, dowiedzia€ si€, jak potrafi gra€ w nosie €wierzbi€cym od piasku i jak otula€ si€ drogocenn€ wilgoci€ w€asnego"cia€a, jak jej strzec i broni€, kiedy oczy jego przybra€y b€€kit ibada, nauczy€ si€ postawy Chakobsa. przedmowa Stilgara do "Muad'Dib jako cz€owiek" pi€ra ksi€€niczki Irulan Powracaj€cy do siczy z dwojgiem rozbitk€w pustyni oddzia€ Stilgara wychodzi€ z basenu w zanikaj€cym €wietle pierwszego ksi€€yca. Owini€teburnusami sylwetki €pieszy€y si€ czuj€c blisko€€ domu. Szara kreska €witu za nimi by€a najja€niejsz€ kartk€ w ich horyzontalnym kalendarzu, kt€ry wskazywa€ €rodek jesieni w miesi€cu monadnok. Podn€€e urwiska za€cie€a€y naniesione wiatrem martwe #li€cie, sk€d zbiera€y je dzieci z siczy, jednak€e €adnego echa przej€cia oddzia€u nie !da€o si€ wyr€€ni€ spo€r€d naturalnych odg€os€w nocy, z wyj€tkiem zdarzaj€cych si€ od czasu do czasu potkni€€ Paula i jego matki. Paul otar€ z czo€a zlepiony potem kurz, poczu€ #szarpni€cie za rami€ i us€ysza€ syk Chani. - Zr€b, jak ci m€wi€am: naci€gnij fa€d€ kaptura na czo€o! Tylko oczy zostaw na wierzchu. Marnujesz wilgo€. Wydany za ich plecami szeptem rozkaz nakaza€ milczenie: - Pustynia ci€ s€yszy! Wysoko w€r€d ska€ nad ich g€owami za€wierka€ ptak. Oddzia€ zatrzyma€ si€ i Paul #wyczu€ nag€e napi€cie. Spo€r€d"ska€ dobieg€o nik€e tupotanie, d€Xwi€k nie g€o€niejszy od mysich podskok€w na piasku. Ponownie za€wierka€ ptak. W szeregach nast€pi€o poruszenie, I znowu mysie tuptanie po piasku. Raz jeszcze za€wierka€ ptak. Oddzia€ podj€€ wspinaczk€ w skalnej szczelinie, lecz Fremeni jakby wstrzymali oddech; Paul dostrzeg€ ich ukradkowe spojrzenia w stron€Chani, jej zamkni€cie si€, jakby zapadni€cie w sobie i towszystko nakaza€o mu ostro€no€€. !Pod€o€e ju€ by€o skaliste, w ledwo uchwytnych szaro€ciachi szelestach burnus€w Paul wyczuwa€ zel€enie dyscypliny iwci€€ t€ wewn€trzn€ martwot€ w Chani i pozosta€ych. Pod€€y€ za mglistym cieniem w g€r€ po stopniach, za zakr€t, kolejnymi stopniami do tunelu, przez dwie pary drzwi z grodziami wilgoci, do o€wietlonego kul€ w€skiego korytarza o €cianach i suficie z €€€tej ska€y. Wsz€dzie woko€o Paul widzia€,jak Fremeni odrzucaj€ kaptury, usuwaj€ wtyki nosowe, oddychaj€ g€€boko. "Kto€ westchn€€. Paul rozejrza€!si€ za Chani i stwierdzi€, €e gdzie€ od niego odesz€a. Otacza€a go ci€ba zawini€tych w burnusy cia€. Kto€ szturchn€wszy go powiedzia€: !- Przepraszam, Usul, ale €cisk! Zawsze tak jest. - W€ska, brodata twarz osobnika zwanego Farokiem !obr€ci€a si€ do Paula z lewej strony. Zamalowane oczodo€y ib€€kitna ciemno€€ oczu wygl€da€y jeszcze ciemniej pod, €€€tymi kulami. - Zrzu€ kaptur, Usul - powiedzia€ Farok. - Jeste€ w domu. I pom€g€ Paulowi zwolni€ zatrzask kaptura robi€c €okciami miejsce wok€€ nich. Paul wyj€€ wtyki nosowe, odsun€€ na bok owiewk€ ust. Buchn€€ mu w nozdrza panuj€cy w pomieszczeniu smr€d: nie myte cia€a, destylaty estrowe z regenerowanych wydalin, wsz€dzie kwa€ne wyziewy cz€owiecze, a ponad tym wszystkim zapachowa burza przyprawy i jej pochodnych. - Na co czekamy, Farok? - zapyta€ Paul. - Chyba na Matk€ Wielebn€. !S€ysza€e€ wiadomo€€; biedna Chani. - Biedna Chani? - Paul postawi€ w my€li znak zapytania. Rozejrza€ si€ doko€a ciekawy, gdzie ona "jest i gdzie te€ podzia€a si€ wca€ym tym €cisku jego matka. "Farok zaci€gn€€ si€ g€€boko powietrzem. - Zapachy domu - powiedzia€. Paul stwierdzi€, €e ten cz€owiek rozkoszuje si€ smrodliwym powietrzem, €e W jego g€osie nie ma ironu. Wtem"us€ysza€ chrz€kni€cie matki i przez ci€b€ doszed€ go jej g€os. - Jakie€ bogactwo woni w twej siczy, Stilgarze. Widz€, !€e przerabiacie znaczne ilo€ci przyprawy... produkujecie papier... plastiki... i czy nie chemiczne materia€y wybuchowe? - Poznajesz to po zapachu? - "By€ to ju€ czyj€ inny g€os. A Paul zda€ sobie spraw€, €e matka m€wi€a na jego u€ytek,€e chcia€a, by szybko pogodzi€ si€ z tym atakiem na swoje powonienie. Od czo€a oddzia€u dolecia€ szmer o€ywienia i przeci€g€e westchnienie, jakby podawanesobie dalej przez Fremen€w, a€ Paul us€ysza€ €ciszone g€osy przekazuj€ce wiadomo€€ do ty€u. - Wi€c to prawda, Liet nie €yje. !Liet - pomy€la€ Paul. A potem: Chani, c€rka Lieta. Kawa€ki #€amig€€wki z€o€y€y mu si€ w ca€o€€. "Liet" by€o to freme€skie imi€ planetologa. Paul spojrza€ na Faroka. - Czy to ten Liet, kt€ry jest znany jako Kynes? - zapyta€. - Jest tylko jeden Liet - powiedzia€ Farok. Paul odwr€ci€ si€, utkwi€ spojrzenie w okrytych burnusem plecach Fremena przed sob€. Wi€c Liet - Kynes nie €yje - my€la€. - To harkonne€ska zdrada... - kto€ zasycza€. - Upozorowali "wypadek... zagin€€ w pustyni... w katastrofie ornitoptera... Paul czu€, jak go rozsadza gniew. Cz€owiek, kt€ry obdarzy€ ich przyja€Xni€, !pom€g€ im uratowa€ si€ przed harkonne€skimi siepaczami, "cz€owiek, kt€ry rozes€a€ swojefreme€skie kohorty na poszukiwanie dwojga rozbitk€w w pustyni... kolejna ofiar€ Harkonnen€w. - Czy Usul ju€ €aknie zemsty? - zapyta€ Farok. Zanim Paul zd€€y€ odpowiedzie€, rozleg€ si€ cichy okrzyk a oddzia€ !pop€yn€€ naprz€d zabieraj€c Paula wraz ze wszystkimi do !szerszej komory. Znalaz€ si€ nawolnej przestrzeni przed Stilgarem i nieznajom€ kobiet€w pow€€czystym, jaskrawym pomara€czowo - zielonym sari.R€ce kobiety byty obna€one do ramion i widzia€, €e nie #nosi filtrfraka. Jej sk€ra mia€a barw€ jasnooliwkow€. Ciemne w€osy sp€ywa€y do ty€u z wysokiego czo€a, podkre€laj€cwystaj€ce ko€ci policzkowe i orli nos pomi€dzy ciemnymi jakatrament plamami jej oczu. Obr€ci€a si€ ku niemu i Paul dostrzeg€ zwisaj€ce z jej uszuz€ote k€€ka z nanizanymi talionami wody. - Toto pokona€o mego D€amisa? - spyta€a. - Uspok€j si€. Harah - powiedzia€ Stilgar. - To by€a sprawka D€amisa - on przywo€a€ tahhadi al-burhan: - To€ to jeszcze ch€opiec! - powiedzia€a. !Gwa€townie pokr€ci€a g€ow€ wobie strony dzwoni€c talionamiwody. - Moje dzieci pozbawione ojcaprzez inne dziecko? To by€ z pewno€ci€ jaki€ wypadek! !- Ile masz lat, Usul? - zapyta€ Stilgar. - Pi€tna€cie standardowych - powiedzia€ Paul. Stilgar omi€t€ oddzia€ spojrzeniem. "- Znajdzie si€ jaki€ ch€tny, bymi rzuci€ wyzwanie? Cisza. Stilgar spojrza€ na kobiet€. - Dop€ki nie poznam jego magicznych sposob€w, ja go nie wyzw€. Nie spu€ci€a oczu. - Ale... "- Widzia€a€ t€ obc€ kobiet€, kt€ra posz€a z Chani do Matki !Wielebnej? - zapyta€ Stilgar. - Ona jest Sajjadina out-frejn, jest matk€ dla tego ch€opaka. Matka i syn s€ mistrzami magicznej sztuki walki. - Lisan al - Gaib - szepn€€a kobieta. Z jej oczu wyziera€ l€k, kiedy obr€ci€a je z powrotem na Paula. Znowu ta legenda - pomy€la€ Paul. !- By€ mo€e - rzek€ Stilgar. - Ale to jeszcze nie zosta€o poddane pr€bie. Ponownie zwr€ci€a si€ do Paula. - Usul, zgodnie z naszym zwyczajem na tobie spoczywa teraz odpowiedzialno€€ za t€ oto kobiet€ - D€amisa i za jego dw€ch syn€w. Jego jali, jego kwatera, nale€y do ciebie. Jego serwis do kawy !jest tw€j... i ta jego kobieta. Paul przygl€da€ si€ kobiecie €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПd€  c$Wye  c$Кyf={ c$zgИA c$€zhљ*‹ c$уzi„5w$F{jћ6W%€V{zaintrygowany. Dlaczego ona nie op€akuje swego m€€czyzny? Dlaczego nie okazuje mi ani odrobiny nienawi€ci? Nagle spostrzeg€, €e Fremeni wpatruj€ si€ w niego wyczekuj€co, kt€ry€ szepn€€: - Czeka nas robota. Powiedz, jak j€ bierzesz. Stilgar zapyta€: - Czy bierzesz Harah jako kobiet€, czy jako s€u€€c€? Podni€s€szy r€ce Harah powolutku obr€ci€a si€ na jednej pi€cie. - Jestem ci€gle m€oda, Usul. M€wi€, €e ci€gle wygl€dam tak m€odo jak wtedy, gdy by€am z Geoffem... nim D€amis go pokona€. D€amis zabi€ drugiego, by j€ zdoby€ - pomy€la€ Paul. - Je€eli wezm€ j€ jako !s€u€€c€, czy mog€ p€€Xniej zmieni€ jeszcze zdanie? - zapyta€ Paul. !- B€dziesz mia€ rok na zmian€ !decyzji - powiedzia€ Stilgar. - Potem ona stanie si€ woln€ kobiet€ i mo€e wybiera€, jak !jej si€ spodoba... mo€esz te€ "zwolni€ j€ w ka€dej chwili, by samemu dokona€ wyboru, ale tak czy inaczej odpowiadasz za ni€ przez ca€y rok... a zawsze b€dziesz w jaki€ spos€b wsp€€odpowiedzialny za dzieci D€amisa. - Bior€ j€ jako s€u€€c€ - powiedzia€ Paul. Harah tupn€€a nog€ i ze !z€o€ci€ wzruszy€a ramionami. Stilgar spojrza€ na Paula. - Ostro€no€€ - powiedzia€ - to cenna zaleta u m€€czyzny, kt€ry ma przewodzi€. - Ale ja jestem m€oda! - powt€rzy€a Harah. - Cicho b€d€X - rozkaza€ jej $Stilgar. - Je€li co€ ma warto€€,to nie zginie. Zaprowad€X Usula do jego kwatery i zadbaj, by mia€ €wie€e ubranie i gdzie spocz€€. - Ooooch! - powiedzia€a. Paula spostrze€enia wystarczy€y do wst€pnej rejestracji Harah. Wyczu€ zniecierpliwienie oddzia€u wiedzia€, €e wiele spraw si€ #tutaj op€€Xnia. Zastanawia€ si€,czy sta€ go na odwag€ spytania Stilgara, gdzie przebywaj€ Chani i matka; zorientowa€ si€ po jego zdenerwowaniu, €e by€by to b€€d. Zwr€ci€ si€ do Harah nadaj€c g€osowi taki ton i %wibracj€, €eby pog€€bi€ jej l€ki onie€mielenie. - Prowad€X mnie do mojej kwatery. Harah - powiedzia€. -O twojej m€odo€ci pom€wimy kiedy indziej. Cofn€€a si€ o dwa kroki, posy€aj€c Stilgarowi wystraszone spojrzenie. - On ma magiczny g€os - wychrypia€a. "- Stilgar - rzek€ Paul. - Ojciec !Chani na€o€y€ na mnie wielk€ powinno€€. Je€li jest cokolwiek... - O tym zadecyduje rada - rzek€ Stilgar. - Wtedy mo€esz zabra€ g€os. Da€ znak do rozej€cia si€ i !odszed€ z pod€€aj€c€ za nim reszt€ oddzia€u. Paul uj€€ Harah za rami€. Zauwa€y€, jak ch€odne wydaje#si€ jej cia€o, czu€, jak dr€y. - Nie skrzywdz€ ci€, Harah - powiedzia€. - Prowad€X do naszej kwatery. I z€agodzi€ sw€j g€os czynnikami relaksuj€cymi. - Nie przep€dzisz mnie po roku? - zapyta€a. - Ja wiem, €e tak naprawd€ to nie jestem!taka m€oda, jak by€am kiedy€. - Masz przy mnie miejsce, $dop€ki b€d€ €y€ - powiedzia€. !Pu€ci€ jej rami€. - No, gdzie jest ta nasza kwatera? Zawr€ci€a ruszaj€c przodem wg€€b korytarza, skr€ci€a w prawo w szeroki poprzeczny tunel o€wietlony €€€tymi kulami rozstawionymi w r€wnych odleg€o€ciach nad ichg€owami. Kamienna pod€oga by€a g€adka, wymieciona do czysta z piasku. Paul zr€wna€ "si€ z ni€, id€c studiowa€ jej orli profil. - Nie nienawidzisz mnie, Harah? - Dlaczego mia€abym ci€ nienawidzi€? Kiwn€€a g€ow€ gromadce dzieci, kt€re gapi€y si€ na nich, z podwy€szonego progu otworu w €cianie. Za dzie€mi mign€€y Paulowi sylwetki doros€ych, ukryte cz€€ciowo za cienkimi zas€onami. - Ja... pokona€em D€amisa. - Stilgar powiedzia€, €e ceremonia si€ odby€a i €e !jeste€ przyjacielem D€amisa. - Zerkn€€a na niego z ukosa. - #Stilgar m€wi€, €e podarowa€e€ wilgo€ zmar€emu. To prawda? - Tak. %- To wi€cej, ni€ ja zrobi€... ni€potrafi€ zrobi€. - Nie op€akujesz go? - Gdy przyjdzie pora op€akiwania, b€d€ go op€akiwa€. Mijali sklepiony otw€r. Paul zajrza€ do wielkiej, jasnej komory, popatrzy€ na m€€czyzn i kobiety pracuj€cych przy zamontowanych na statywach maszynach. Uwijali si€ jak w ukropie, jakby ponaglani piln€ potrzeb€. - Co oni tam robi€? - zapyta€.$Obejrza€a si€, kiedy min€li ju€.luk sklepienia. - Spiesz€ si€, by wykona€ norm€ zak€adu tworzyw sztucznych przed nasza ucieczk€. Potrzebujemy mn€stwo kolektor€w rosy dla sadzonek. - Ucieczk€? - Dop€ki mordercy nie przestan€ na nas polowa€ albonie przegnamy ich z naszej ziemi, musimy ucieka€. Paul czu€, €e pob€€dzi€ na manowcach chwili zatrzymanego czasu, we wspomnieniu jakiego€ fragmentu, jakiej€ wizualnej projekcji jasnowidzenia, ale poprzemieszczanej jak ruchoma mozaika. Okruchy jego wieszczej pami€ci niezupe€nie pasowa€y do wspomnienia. - Poluj€ na nas sardaukarzy - powiedzia€. - Niewiele wi€cej znajd€ nad jedn€ czy dwie puste sicze - !odpar€a. - I ko€b€ €mierci w piasku. - A to miejsce znajd€? - zapyta€. - Prawdopodobnie. - Mimo to tracimy czas na... - "skin€€ g€ow€ w stron€ €uku, kt€ry zostawili ju€ daleko za sob€ - robienie... kolektor€w rosy? - Sadzenie trwa dalej. - Co to takiego kolektory rosy? - zapyta€. - Niczego was nie ucz€ w... tam... sk€dkolwiek pochodzisz?- Nie o kolektorach rosy. - Ha! - rzek€a i w tym s€owie zamkn€€a ca€€ konwersacj€. - No wi€c, co to takiego? - Ka€dy krzak, ka€de ziele, kt€re widzisz w ergu... - powiedzia€a - jak sobie wyobra€asz, €e ono €yje, kiedy je zostawiamy? Ka€de zosta€o bardzo pieczo€owicie zasadzone we w€asnym male€kim do€ku. Do€ki s€ wype€nione g€adkimi owalami zchromoplastiku. W €wietle robi€ si€ bia€e. Wida€, jak #po€yskuj€ o €wicie, je€li si€ patrzy z wysokiego miejsca. Biel odbija. Lecz kiedy Praojciec S€o€ce odejdzie, chromoplastik odzyskuje przezroczysto€€ w mroku. Och€adza si€ z niesamowit€ szybko€ci€. Powierzchnia skrapla wilgo€ z powietrza. Ta wilgo€ €cieka w d€€ utrzymuj€c nasze ro€liny przy €yciu. - Kolektory rosy - wyszepta€, oczarowany prostym pi€knem tego pomys€u. - Op€acz€ D€amisa, gdy przyjdzie na to pora - powiedzia€a, jak gdyby jej !my€l nie opu€ci€a innego jego pytania. - Dobry to by€ m€€czyzna, ten D€amis, ale pop€dliwy. Dobrym €ywicielem !by€ m€j D€amis, i cudowny dla dzieci. Nie robi€ r€€nicy mi€dzy ch€opcem Geoffa, moim pierworodnym, a swoim w€asnym synem, byli r€wni w jego oczach. Zwr€ci€a badawcze spojrzenie na Paula. - Czy tak samo b€dzie z tob€,Usul? - My nie mamy takiego problemu. - Ale gdyby... - Harah! Wzdrygn€€a si€ od szorstkiej surowo€ci jego g€osu. Z lewej strony min€li nast€pne jasno o€wietlone pomieszczenie, widoczne pod €ukiem sklepienia. - A tam co robi€? - zapyla€. - Naprawiaj€ maszyny tkackie - powiedzia€a. - Ale musz€ je zdemontowa€ do zapadni€cia nocy. - Wskaza€a odga€€zienietunelu po lewej r€ce. - Dalej w t€ stron€ jest przetw€rnia €ywno€ci i konserwacja filtrfrak€w. - Popatrzy€a na Paula. - Tw€j frak wygl€da na nowy. Lecz gdyby wymaga€ naprawy, znamsi€ na frakach. Pracuj€ sezonowo w ich wytw€rni. Zacz€li teraz napotyka€ gromadki ludzi i wi€ksze zag€szczenia otwor€w w €cianach tunelu. Min€€ ich rz€d m€€czyzn i kobiet d€Xwigaj€cych ci€€kie, bulgotliwe sakwy, od kt€rych bi€a silna wo€ przyprawy. - Nie dostan€ naszej wody - powiedzia€a Harah. - Ani naszej przyprawy. Mo€esz by€ pewny. Paul zerkn€€ na otwory €cianach tunelu - dostrzeg€ grube dywany na podwy€szonych progach, mign€€y mu jaskrawe tkaniny na €cianach, stosy poduszek. Ludzie w otworach milkli na ichwidok €cigaj€c Paula dzikimi spojrzeniami. - Oni uwa€aj€ to za dziwne, €e pokona€e€ D€amisa - powiedzia€a Harah. - Zapewne !b€dziesz musia€ si€ wykaza€, kiedy osi€dziemy w nowej siczy. - Nie lubi€ zabijania. !- Tak twierdzi Stilgar - rzek€a,ale jej g€os zdradza€ niedowierzanie. Przed nimi coraz g€o€niej rozbrzmiewa€o przenikliwe zawodzenie. Zbli€yli si€ do kolejnego bocznego wylotu, szerszego od wszystkich poprzednich. Paul zwolni€ kroku i zajrza€ do sali zape€nionej dzie€mi, kt€re siedzia€y ze skrzy€owanymi nogami na przykrytej kasztanowatym dywanem pod€odze. Przy tablicy pod przeciwleg€€ "€cian€ kobieta w €€€tym sari sta€a z projekcyjnym stylusemw d€oni. Tablic€ pokrywa€y rysunki - k€€ka, tr€jk€ty, krzywe, w€€yki i kwadraty, p€ynne €uki poprzecinane liniami r€wnoleg€ymi. Kobieta wskazywa€a kolejni; rysunki tak szybko, jak tylko mog€a przesun€€ stylus, a dzieci skandowa€y w rytmie porusze€jej d€oni. Paul nas€uchiwa€ g€os€w cichn€cych za nimi w miar€. jak razem z Harah zag€€bia€ si€ w sicz. - Drzewo - wy€piewywa€y dzieci. - Drzewo, trawa, wydma, wiatr, g€ra, wzg€rze, ogie€, b€yskawica, ska€a, kamienie, py€, piasek, upa€. "kryj€wka, upa€, pe€nia, zima , zimny, pusty, erozja, lato, jaskinia, dzie€, napi€cie, ksi€€yc noc monadnok, py€op€yw, stok, sadzonka, €ci€gacz... - Prowadzicie lekcje w takim czasie Jak teraz - zapyta€ Paul !Twarz jej spos€pnia€a w g€osiezabrzmia€ €al. - Nie mo€emy zaniecha€ ani na chwil€ tego czego nauczy€ !nas Liet. Liet, kt€ry nie €yje nie mo€e zosta€ zapomniany. Taka jest postawa Chakobsa !Przesz€a na lew€ stron€ tuneluwspi€€a si€ na pr€g i rozdzieli€a pomara€czowe kotary staj€c z boku. - Twoja jali czeka na ciebie Usul. #Paul zawaha€ si€ nim do€€czy€ !do niej na progu. Poczu€ nag€€niech€€ do pozostania sam na sam z ta kobiet€. Dotar€o do mego ze osacza go filozofia !€ycia kt€r€ mo€na zrozumie€ jedynie przez przyj€cie aksjomatu ekologicznego idealizmu i materializmu. Czu€ €e ten freme€ski €wiat pr€buje go z€owi€ w sie€ swoich soczek. I wiedzia€ co go czeka w tej sieci - szalona dzihad €wi€ta wojna do kt€rejza wszelk€ cen€ nie m€g€ dopu€ci€ - To twoja jali - powiedzia€a Harah - Dlaczego si€, wahasz?Paul kiwn€€ g€ow€ i przy€€czy€ si€ do niej na !progu Podni€s€ drugie skrzyd€ozas€ony czul€c pod palcami metalowe w€€kna w tkaninie. I wszed€ za Harah w kr€tki korytarz wej€ciowy I dalej do wi€kszego kwadratowego pomieszczenia o boku oko€o sze€ciometrowej d€ugo€ci, gdzie pod€oga by€a zas€ana puszystymi b€€kitnymi dywanami, na skalnych €cianach wisia€y b€€kitne i zielone tkaniny nad g€ow€ nastawione na €€€to kule $€wi€toja€skie ko€ysa€y si€ na "tle €€€tych draperii sufitowychSprawia€o to wra€enie staro€ytnego namiotu Harah stan€€a przed nim z lew€ r€k€ na biodrze, oczami studiowa€a twarz Paula Ukry€ swoje zak€opotanie omiataj€c pomieszczenie szybkim spojrzeniem. Za zas€onami po prawej strome dostrzeg€ cz€€ciowo niewidoczny wi€kszy pok€j, ze stosami poduszek pod €cianami Wyczu€lekki podmuch z przewodu wentylacyjnego, zauwa€y€ wylot sprytnie ukryty w ornamencie zas€on na wprost przed sob€ - Czy €yczysz sobie abym pomog€a ci zdj€€ filtrfrak - spyta€a Harah - Nie dzi€kuj€ - Poda€ jedzenie - Tak - Za drugim pokojem jest komora odzysku - wskaza€a gestem - Dla twojej przyjemno€ci i wygody kiedy nie nosisz filtrfraka - M€wi€a€ ze musimy opu€cie t€ sicz - powiedzia€ Paul - Czy nie powinni€my si€ pakowa€ albo co€ w tym rodzaju - Zrobimy to w odpowiednim czasie - powiedzia€a - Siepacze musz€ najpierw przenikn€€ do naszego regionu!Nadal oci€ga€a si€ zapatrzona w niego. - O co chodzi - zapyta€ - Ty nie masz oczu ibada. To jest dziwne, ale ca€kiem poci€gaj€ce. !- Przynie€ to jedzenie - rzek€ - Jestem g€odny U€miechn€€a si€ do niego domy€lnym, kobiecym u€mieszkiem, kt€ry wprawi€ gow zak€opotanie. - Jestem do twoich us€ug - powiedzia€a zawirowa€a jak baletnica i odp€yn€€a daj€c nurka za grub€ kotar€, kt€ra nim opad€a na miejsce, ods€oni€a mu nast€pny korytarz #Z€y sam na siebie Paul w€lizn€€si€ za delikatn€ zas€on€ z prawej strony do wi€kszego pokoju. Tam przystan€€ na moment bij€c si€ z my€lami. !Zastanowi€ si€ gdzie mo€e by€Chani. Chani kt€ra dopiero co straci€a ojca. W tym jeste€my do siebie podobni - pomy€la€ zzewn€trznych korytarzy dobieg€o zawodzenie st€umione przez izoluj€ce !kotary. Powt€rzy€o si€ z niecowi€kszej dali. I raz jeszcze Paul zrozumia€ ze nie widzia€ €adnych zegar€w. Doszed€ go nik€y zapach palonego krzewu Covillea mexicana kt€ry przynosi€a fala wszechobecnego smrodu siczy Zauwa€y€ ze ten atak odoru na zmys€y ju€ mu tak nie przeszkadza. I ponownie #zamy€li€ si€ nad swoj€ matk€. Jak si€ te€ ustawi w ruchomejmozaice przysz€o€ci ona i c€rka kt€r€ ma zrodzi€ Rozpl€sa€y si€ wok€€ niego zmienne czaso €wiadomo€ci !Potrz€sn€€ g€ow€ skupiaj€c uwag€ na oznakach dowodz€cych ogromnej g€€bi irozpi€to€ci tej Freme€skiei $kultury kt€ra ich po€kn€€a. I najej subtelnych osobliwo€ciach W jaskiniach i w tym pokoju zauwa€y€ pewn€ rzecz sugeruj€c€ daleko wi€ksze r€€nice ni€ wszystko z czym !si€ zetkn€€ dotychczas. Tutaj nie by€o €ladu wykrywacza trucizn, niczego co by wskazywa€o na u€ycie wykrywaczy w tym jaskiniowym mrowisku. Wdycha€ za€ won trucizny ze smrodem siczy - silnych trucizn pospolitych. Us€ysza€ szelest zas€on i my€l€c ze to wraca Harah z "jedzeniem obr€ci€ si€. Zamiast niej mi€dzy rozchylonymi zas€onami zobaczy€ dw€ch m€odych ch€opc€w - mo€e w wieku dziewi€ciu i dziesi€ciu lat - wpatruj€cych - si€ w niego €akomym wzrokiem Obaj trzymali d€onie na !r€koje€ciach ma€ych krysno€y w rodzaju chand€ara. I Paul przypomnia€ sobie opowie€ci o Fremenach, o tym, €e ich dzieci walcz€ r€wnie zajadle jak doro€li. ‹P‹Q‹R‹S‹T‹U‹V‹W‹X‹Y‹Z‹[‹\‹]‹^‹_‹`‹a‹b‹c‹d‹e‹f‹g‹h‹i‹j‹k‹l‹m‹n‹o‹p‹q‹r‹s‹t‹u‹v‹w‹x‹y‹z‹{‹|‹}‹~‹‹€‹‹‚‹ƒ‹„‹…‹†‹‡‹ˆ‹‰‹Š‹‹‹Œ‹‹Ž‹‹‹‘‹’‹“‹”‹•‹–‹—‹˜‹™‹š‹›‹œ‹‹ž‹ŸD€o€ drga wargi drgaj€ - Idee bij€ ze s€€w Okiem po€era Gdy€ on jest wysp€ Ja€Xni opis z "Kr€tkiej historii Muad'Diba" pi€ra ksi€€niczki Irulan Luminofory z odleg€ych g€rnych rejon€w jaskini !rzuca€y przyt€umione €wiat€o na wype€nione ci€b€ wnet i zeprzywodz€c na my€l ogromne !rozmiary tej zamkni€tej ska€€ przestrzeni... wi€kszej, widzia€a Jessika nawet ni€ aula jej szko€y Bene Gesserit. Ocenia€a ze pod skalnym wyst€pem, na kt€rym sta€a zeStilgarem zgromadzi€o si€ ponad pi€€ tysi€cy ludzi. I nadchodzili nowi. Szumia€o jak w ulu - Tw€j syn zosta€ wezwany z odpoczynku Sajjadma - powiedzia€ Stilgar - Czy chcesz by uczestniczy€ w twojej decyzji - A czy on m€g€by zmieni€ moj€ decyzj€ - Powietrze, z pomoc€ kt€rego m€wisz, pochodzi oczywi€cie z twoich w€asnych p€uc, ale... - Decyzja zapad€a - powiedzia€a Ale mia€a z€e przeczucia i zastanawia€a si€ czy mc wykorzysta€ Paula jako pretekstu do wycofania si€ z !niebezpiecznej drogi. Nale€a€o r€wnie€ pomy€le€ o nie narodzonej c€rce. To co niebezpieczne dla cia€a matki,jest niebezpieczne dla cia€a !c€rki. Nadeszli m€€czy€Xni ze zwini€tymi dywanami !post€kuj€c pod ich ci€€arem; zrzucili €adunek na wyst€p skalny wzbijaj€c kurz. Stilgar #wzi€€ j€ za rami€, powi€d€ w g€€b muszli akustycznej utworzonej ze €cian na ty€achwyst€pu. Wskaza€ na €awk€ skaln€ w €rodku muszli. - Tutaj zasi€dzie Matka Wielebna, ale mo€esz sobie spocz€€ do jej przybycia. - Wol€ sta€ - powiedzia€a Jessika. $Przygl€da€a si€. jak m€€czy€Xnirozwijaj€ dywany, jak przykrywaj€ podest, obserwowa€a t€um. Na skalnej posadzce znajdowa€o si€ teraz!przynajmniej dziesi€€ tysi€cy "ludzi. I ci€gle ich przybywa€o. Wiedzia€a, €e na zewn€trz ponad pustyni€ zapada€ ju€ purpurowy zmrok, lecz w tej podziemnej hali panowa€ wieczny zmierzch, szary przestw€r zat€oczony lud€Xmi przyby€ymi, by patrze€, jak €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПkp` c%­{lа і c%|mЦЄ c%s|nj!Ѕ c%ж|o,• c%9}pЄ6еR%œ} ona stawia na szal€ swe €ycie.W t€umie z prawej strony otworzy€o si€ przej€cie i zobaczy€a zbli€aj€cego si€ Paula z dwoma ma€ymi ch€opcami po bokach. Dzieci opromienia€o che€pliwe poczucie w€asnej wa€no€ci. Trzymaj€c d€onie na no€ach !spogl€da€y wilkiem na €cian€ ludzi z obu stron. - Synowie D€amisa, kt€rzy s€ teraz synami Usula - !powiedzia€ Stilgar. - Powa€nie traktuj€ swoje obowi€zki jako eskorta. Pozwoli€ sobie na u€miech pod adresem Jessiki. Zrozumia€a, €e pr€buje podnie€€ j€ na duchu, i by€a mu za to wdzi€czna, ale nie mog€a oderwa€ my€li od czekaj€cegoj€ niebezpiecze€stwa. Nie mam wyboru: musz€ to zrobi€ - my€la€a. - Trzeba dzia€a€ szybko, je€eli mamy zapewni€ sobie miejsce w€r€d tych Fremen€w. Paul wspi€€ si€ na skalny wyst€p zostawiaj€c dzieci na dole. Zatrzyma€ si€ przed matk€, zerkn€€ na Stilgara i zn€w na Jessik€. "- Co si€ dzieje. My€la€em, €e wzywaj€ mnie na rad€. "Stilgar podni€s€ r€k€ na znak ciszy, wskazuj€c w lewo, !gdzie w ci€bie otworzy€o si€. drugie przej€cie. Utworzonym przez ludzi szpalerem kroczy€aChani z twarz€ elfa €ci€gni€t€ od smutku. Szczup€e r€ce wystawa€y jej spod wdzi€cznego b€€kitnego "sari, kt€re na€o€y€a w miejsce filtrfraka. Na lewej r€ce przy ramieniu mia€a zawi€zan€ zielon€ chustk€. Ziele€ na !znak €a€oby - pomy€la€ Paul. Ten akurat zwyczaj wyja€nili mu po€rednio dwaj synowie !D€amisa m€wi€c, €e nie nosz€ zieleni, poniewa€ bior€ go za ojca - opiekuna. - Czy jeste€ Lisanem al - Gaibem? - zapytali. A Paul wyczuwaj€c d€ihad w ich s€owach, zby€ ich pytanie pytaniem, dowiaduj€c si€ wtedy, €e starszy z dw€jki, !Kaleff, ma dziesi€€ lat i jest naturalnym synem Geoffa. "M€odszy, o€mioletni Orlop, by€ rodzonym synem D€amisa. Dziwny to by€ dzie€ z t€ dw€jk€ waruj€cych przy nim na jego w€asn€ pro€b€ i nie dopuszczaj€c€ ciekawskich, by da€ mu czas na karmienie w€asnych my€li i wieszczych wspomnie€, na obmy€lenie sposobu powstrzymania d€ihad.Stoj€c teraz obok matki na !progu jaskini i spogl€daj€c na t€um, zastanawia€ si€, czy jest jakikolwiek spos€b, by zapobiec niepowstrzymanej szar€y fanatycznych legion€w."Za zbli€aj€c€ si€ do skalnego wyst€pu Chani pod€€a€y w oddaleniu cztery kobiety nios€ce na noszach pi€t€. Jessika zignorowa€a przybycie "Chani po€wi€caj€c ca€€ uwag€kobiecie na noszach - pomarszczonemu i wysuszonemu s€dziwemu stworzeniu, starowinie w czarnej szacie z odrzuconym na plecy kapturem, kt€ry ods€oni€ mocno €ci€gni€ty #w€ze€ siwych w€os€w i €ylast€szyj€. Noszowe delikatnie z€o€y€y swoje brzemi€ na !skalnej p€€ce i Chani pomog€a !starej kobiecie stan€€ na nogi.Wi€c to jest ich Matka Wielebna - my€la€a Jessika. Staruszka uwiesi€a si€ Chani, podobna wi€zce okrytych czarn€ szat€ patyk€w, i podrepta€a ku Jessice. Stan€wszy twarz€ w twarz z Jessika d€ug€ chwil€ !spoziera€a na ni€ zadzieraj€c g€ow€, nim przem€wi€a ochryp€ym szeptem. - A wi€c to ty. Stara g€owa raz jeden kiwn€€asi€ ryzykownie na cienkiej szyi. - Szadout Mapes mia€a racj€ lituj€c si€ nad tob€. - Nie potrzebuj€ niczyjej !lito€ci - pr€dko i pogardliwie powiedzia€a Jessika. - To si€ dopiero oka€e - zachrypia€a stara kobieta. Z zadziwiaj€c€ €ywo€ci€ #obr€ci€a si€ twarz€ do t€umu. - Powiedz im, Stilgar. - Musz€? - zapyta€. - Jeste€my ludem Misr - wychrypia€a staruszka. - Od kiedy nasi sunniccy przodkowie uciekli z Nilotic al - Ourcuba, wiemy, co to "ucieczka i €mier€. M€odzi id€ dalej, aby nie wymar€ nasz lud.Stilgar odetchn€€ g€€boko, wyst€pi€ dwa kroki do przodu. "Zat€oczon€ jaskini€ ogarn€€a cisza; jakie€ dwadzie€cia tysi€cy ludzi sta€o w milczeniu, prawie nieruchomo. !Jessika poczu€a si€ nagle ma€a i ostro€na. - Dzisiejszej nocy musimy opu€ci€ t€ sicz, kt€ra tak d€ugo dawa€a nam schronienie,i uda€ si€ na po€udnie w !pustyni€ - powiedzia€ Stilgar. G€os jego uderzy€ we wzniesione twarze, rozbrzmiewaj€c z si€€ wzmocnion€ przez akustyczn€"muszl€ na ty€ach p€€ki. T€um wci€€ milcza€. - Matka Wielebna m€wi mi, €e nie prze€yje nast€pnej had€ra- powiedzia€ Stilgar. - Bywali€my ju€ przedtem bez Matki Wielebnej, lecz ludziom w takich tarapatach niedobrzeszuka si€ nowego domu. Spokojne dot€d oblicze t€umu poruszy€a fala szept€w i niepokoju. - Aby do tego nie dopu€ci€ - ci€gn€€ Stilgar - nasza nowa Sajjadina, Jessika od Magii, zgodzi€a si€ przyst€pi€ do rytua€u w€a€nie teraz. #Podejmie pr€b€ przej€cia g€€biducha, aby€my nie utracili mocy naszej Matki Wielebnej. Jessika od Magii - pomy€la€a Jessika. Zobaczy€a wpatrzone w siebie pe€ne znak€w zapytania oczy Paula, lecz usta jego pozosta€y zamkni€tewobec ca€ej tej dziwno€ci "doko€a. Co b€dzie z nim, je€li umr€ przy tej pr€bie? Ponownie z€e przeczucia wype€ni€y jej my€li. Chani zawiod€a star€ Matk€ Wielebn€ do skalnej €awy w g€€bi akustycznej muszli, po czym stan€€a przy Stilgarze. - Aby€my nie stracili wszystkiego, gdyby Jessika odMagu zawiod€a - powiedzia€ Stilgar - Chani, c€rka Lieta, zostanie teraz konsekrowana na Sajjadin€. #Odst€pi€ o krok. Z g€€bi muszli akustycznej wydosta€ si€ g€osstarej kobiety, wzmocniony szept, ostry i przenikliwy. - Chani powr€ci€a ze swojej had€ra, Chani widzia€a wody. Nad t€um wzni€s€ si€ szmer: - Widzia€a wody. - Konsekruj€ c€rk€ Lieta na Sajjadin€ - zachrypia€a staruszka. - Jest przyj€ta - odpowiedzia€t€um. !Paul ledwo s€ysza€ ceremonia€,ca€€ uwag€ skupi€ nadal na tym, co powiedziano o jego matce. "Gdyby zawiod€a". Obejrza€ si€ na t€, kt€r€ nazywano Matk€ Wielebn€, przygl€daj€c si€ starczym wysuszonym rysom, niezg€€bionemu b€€kitowi nieruchomych oczu. Wygl€da€atak, jakby lada podmuch mia€ ja przewr€ci€, a jednak by€o w niej co€, co kaza€o przypuszcza€, €e mog€a osta€si€ nietkni€ta kurzawie Coriolisa. Emanowa€a t€ sam€ si€€, jaka pami€ta€ u Matki Wielebnej Gaius Helen Mohiam,!kt€ra podda€a go pr€bie m€ki gom d€abbar. - Ja, Matka Wielebna Ramallo, kt€ra przemawia wieloma g€osami, o€wiadczam to wam -powiedzia€a stara kobieta. - Chani jest stworzona, aby przyst€pi€ do Sajjadin. - Jest stworzona - odpowiedzia€ t€um. Kiwn€wszy g€ow€ stara kobieta wyszepta€a: - Daj€ jej srebrne niebiosa, "z€ocista pustyni€ z l€ni€cymi ska€ami, zielone pola, kt€re nadejd€. Daj€ to wszystko Sajjadinie Chani. I €eby nie !zapomnia€a, €e ma s€u€y€ namwszystkim, na niej spadaj€ pos€ugi w niniejszej Ceremonii Nasienia. Niechaj si€ stanie wola Shai - huluda. - Podnios€ai opu€ci€a patykowat€, br€zow€ r€k€. Czuj€c, €e ceremonia€ ogarniaj€ I jak pr€d unosi poza wszelk€ mo€liwo€€ zawr€cenia, Jessika rzuci€a kr€tkie spojrzenie na pytaj€ca twarz Paula i przygotowa€a si€na ten s€d bo€y. - Niech wyst€pi€ wodmistrzowie - powiedzia€a Chani z ledwie tylko uchwytnym dr€eniem niepewno€ci w dziewcz€cym g€osie. Jessika poczu€a teraz na sobieoko niebezpiecze€stwa, poznaj€c jego obecno€€ po czujno€ci t€umu, po ciszy. Z oddali nadchodzi€a dw€jkamigrupa m€€czyzn przeciskaj€c si€ utworzonym w t€umie kr€tym szpalerem. Ka€da para !nios€a ma€y sk€rzany buk€ak, dwukrotnie mo€e wi€kszy od ludzkiej g€owy. Buk€aki chlupota€y g€ucho. Prowadz€ca"dw€jka z€o€y€a sw€j €adunek na wyst€pie u n€g Chani i !cofn€€a si€ o krok. Jessika - spojrza€a na buk€ak, na m€€czyzn. Odrzucili kaptury odkrywaj€c d€ugie w€osy zwi€zane na karkach w koki. Czarne studnie ich oczu mierzy€y j€ niewzruszonym spojrzeniem. Ci€€ki aromat cynamonu wzbi€ si€ od !buk€aka i podra€ni€ powonienieJessiki. Przyprawa? - zastanawia€a si€. - Czy jest woda? - zapyta€a Chani. Wodmistrz z lewa, m€€czyzna z purpurow€ krech€ blizny na !grzbiecie nosa, skin€€ kr€tko g€ow€. - Jest woda, Sajjadina - powiedzia€ - ale nie umiemy jej pi€. - Czy jest nasienie? - spyta€aChani. - Jest nasienie - powiedzia€ ten sam m€€czyzna. Przykl€kn€wszy Chani "po€o€y€a d€onie na chlupi€cym buk€aku. - B€ogos€awiona jest woda i jej nasienie. !Rytua€ by€ jej znany i Jessika obejrza€a si€ na Matk€ Wielebn€ Ramallo. Stara kobieta mia€a zamkni€te oczy i siedzia€a, jakby pogr€€ona we €nie. - Sajjadina Jessika - powiedzia€a Chani. Obr€ciwszy si€, Jessika ujrza€a utkwione w sobie spojrzenie dziewczyny. - Czy znasz smak b€ogos€awionej wody? - zapyta€a Chani. I nie daj€c Jessice czasu na odpowied€X, rzek€a: Nie mo€esz, zna€ smaku b€ogos€awionej wody. Jeste€ poza€wiatowcem i nie masz przywileju. Z t€umu wyrwa€o si€ westchnienie pomieszane z szelestem szat, od kt€rego Jessice w€os si€ zje€y€. - Stworzyciel zosta€ zabity i plon by€ du€y - powiedzia€a Chani. "Zacz€€a odpl€tywa€ zwini€t€ rurk€ przymocowan€ na g€rze chlupi€cego buk€aka. Jessika mia€a teraz wra€enie, €e niebezpiecze€stwo wzmaga si€ wok€€ niej. Rzuci€a okiem na Paula i zauwa€y€a, €e poch€oni€ty tajemnic€ rytua€u, widzi tylko Chani. Czywidzia€ ten moment czasu? - "Po€o€y€a d€o€ na swym €onie my€l€c o nie narodzonej c€rce, zadaj€c sobie pytanie: Czy mam prawo ryzykowa€ nasobie? Chani poda€a jej koniec rurki ze s€owami: - Oto jest Woda €Zycia, woda wi€ksza od wody - woda Kan, kt€ra wyzwala dusz€. Je€li masz by€ Matk€ Wielebn€, otworzy przed tob€ wszech€wiat. Niechaj to Shai -hulud os€dzi. Jessika poczu€a si€ rozdarta mi€dzy powinno€ci€ wobec swego nie narodzonego dziecka, a powinno€ci€ wobecPaula. Wiedzia€a, €e ze wzgl€du na Paula powinna wzi€€ koniec rurki do ust i "napi€ si€ zawarto€ci buk€aka, lecz kiedy nachyla€a si€ do !rurki, zmys€y powiedzia€y jej oniebezpiecze€stwie. To co€ w buk€aku mia€o gorzki zapach nieuchwytnie pokrewny wielu znanym truciznom, lecz niepodobny zarazem. - Musisz to wypi€ - powiedzia€a Chani. Nie ma odwrotu - uprzytomni€a sobie Jessika. A zca€ego szkolenia Bene Gesseritnie przychodzi€o jej na my€l nie, na co mog€a liczy€ w tym momencie. Co to jest? - postawi€a sobie pytanie. - Alkohol? Narkotyk? - Pochyli€a si€ nad rurk€ wyczuwaj€c estry cynamonu. Przed oczami !stan€€ jej pijany Duncan Idaho.Alkohol przyprawowy? Wzi€€a ko€c€wk€ rurki do ust, wyssa€a jak najmniejsz€ kropl€. Smakowa€o to przypraw€ z odrobin€ gryz€cej cierpko€ci. Chani nadusi€a sk€rzany buk€ak. Jessika chc€c nie "chc€c €ykn€€a pot€€ny haust !p€ynu, staraj€c si€ odzyska€ spok€j i godno€€. - Przyj€€ troch€ €mierci to gorsze ni€ sam€ €mier€ - powiedzia€a Chani. - Wpatrywa€a si€ w Jessik€ wyczekuj€co. A Jessika, nadal z rurk€ w ustach, wpatrywa€a si€ w Chani. Czu€a smak zawarto€ci buk€aka w nozdrzach, na podniebieniu, w szcz€kach, w oczach - smak cierpkiej, ale ju€ teraz s€odyczy. Ch€odne. Chani ponownie wpompowa€a jej p€yn do ust. Delikatne. Jessika studiowa€a rysy Chani,t€ twarzyczk€ elfa - dostrzegaj€c w niej jeszcze nie utrwalone przez czas rysy Lieta - Kynesa. To, czym mnie poj€, to jest narkotyk - rzek€a sama do siebie, ale nie przypomina€ on €adnego ze znanych jej narkotyk€w, a szkolenie Bene Gesserit obejmowa€o smakowanie wielu.Rysy twarzy Chani by€y tak wyra€Xne, jak gdyby ostro o€wietlone. Narkotyk. Jessik€ otoczy€a wiruj€ca cisza. Jej cia€o ka€dym swoim w€€knem ch€on€€o fakt, €e sta€o si€ z nim co€ nieodgadnionego. Jessika poczu€a, €e jest obdarzonym €wiadomo€ci€ €Xd€Xb€em, mniejszym od najmarniejszej subatomowej cz€stki, jednak€e zdolnym porusza€ si€ i odbiera€ zmys€ami otoczenie.Jak w objawieniu opad€y naglezas€ony i zrozumia€a, €e u€wiadamia sobie psychokinestetyczn€ stron€ swej istoty, by€a i zarazem #nie by€a €Xd€Xb€em. Wok€€ niej trwa€a jaskinia, ludzie. Wyczuwa€a ich: Paul. Chani, Stilgar, Matka Wielebna Ramallo. Matka Wielebna. W szkole chodzi€y s€uchy, €e niekt€re nie przezywaj€ pr€byMatki Wielebnej, €e narkotyk je zabiera. Jessika skoncentrowa€a uwag€ na Matce Wielebnej Ramallo, €wiadoma teraz, €e wszystko to dzieje si€ w zatrzymanym momencie czasu - zawieszonym wy€€cznie dla niej. Dlaczego czas zosta€ zawieszony? - zada€a sobie pytanie. Wpatrywa€a si€ w !zastyg€e twarze wok€€ siebie, zauwa€aj€c nad g€ow€ Chani zatrzymana w miejscu drobin€ py€u. Czeka€a. Odpowied€X na pal€c€ kwesti€ "wdar€a si€ do jej €wiadomo€ci jak eksplozja: jej osobisty czas zosta€ zawieszony, by ocali€ jej €ycie. Skupi€a - si€ na psychokinestetycznej stronie swej istoty, spogl€daj€c w g€€b siebie, i natychmiast #natkn€€a si€ na j€dro kom€rki,otch€a€ czerni, od kt€rej odskoczy€a jak oparzona. To jest owo miejsce, do kt€rego my nie mo€emy zajrze€ - "pomy€la€a. - Istnieje miejsce, okt€rym Matki Wielebne jak€e niech€tnie wspominaj€, miejsce, gdzie tylko Kwisatz Haderach mo€e zagl€da€. Zrozumienie tego problemu przywr€ci€o jej odrobin€ pewno€ci, wi€c zaryzykowa€a iponownie skupi€a si€ na swej psychokinestetycznej stronie, zamieniaj€c si€ w drobino - siebie i przepatruj€c w€asne wn€trze w poszukiwaniu niebezpiecze€stwa. Odkry€a jena terytorium po€kni€tego narkotyku. Nieznana substancja by€a ta€cuj€cymi w niej cz€stkami o tak szybkich poruszeniach, €e nawet zastyg€y czas nie m€g€ ich zatrzyma€. Ta€cz€ce !cz€stki. Zacz€€a rozpoznawa€ znajome struktury, wi€zania atomowe: oto atom w€gla... fale spirali... cz€steczka glukozy. Ca€y €a€cuch cz€steczek stawi€ jej czo€o i pozna€a protein€... metyloproteinow€ konfiguracj€. Aaaach! By€o to bezg€o€ne duchowe westchnienie w jej wn€trzu, kiedy pozna€a charakter trucizny. Swoj€ psychokinestetyczn€ sond€ wkroczy€a tam odsun€wszy drobin€ tlenu i pozwalaj€c do€€czy€ si€ nast€pnej "drobinie w€gla, przy€€czaj€c zpowrotem wi€zanie tlenu... wodoru. Zmiana !rozprzestrzenia€a si€... coraz szybciej i szybciej. w miar€ jak poszerza€o si€ pole kontaktowe katalizy. Zawieszony czas poluzowa€ nieco swoje kleszcze i Jessika wyczu€a ruch. Rurk€ buk€aka przytkni€to do jej warg... delikatnie, zbieraj€c z nich kropl€ wilgoci. Chani bierze katalizator z mego cia€a, by przemieni€ trucizn€ w buk€aku - pomy€la€a Jessika. - Po co? Kto€ pom€g€ jej usi€€€. Zobaczy€a, jak prowadz€ star€ Matk€ Wielebn€ Ramallo i sadzaj€ przy niej na przykrytym dywanem wyst€pieskalnym. Ko€cista r€ka dotkn€€a, jej policzka. I w €wiadomo€ci Jessiki pojawi€a si€ nagle obca drobina psychokinestetyczn€! Jessika "pr€bowa€a j€ odepchn€€, lecz drobina podp€ywa€a coraz bli€ej... jeszcze bli€ej. Zetkn€€y si€ ze sob€! Przypomina€o to ostateczne zbli€enie, bycie dwojgiem ludzi!jednocze€nie: nie telepati€, a wsp€ln€ €wiadomo€€. Ze star€ Matk€ Wielebn€! Lecz Jessika ujrza€a, €e MatkaWielebna nie uwa€a si€ za star€. Przed wsp€lnym duchowym okiem roztoczy€ si€ obraz: m€oda dziewczyna o rozta€czonej duszy i wra€liwym usposobieniu. W !obr€bie wsp€lnej €wiadomo€ci ta m€oda dziewczyna powiedzia€a: - Tak, taka w€a€nie jestem.. Jessika by€a w stanie tylko przyj€€ te s€owa, bez odpowiedzi. - Niebawem b€dziesz mia€a to wszystko, Jessiko - powiedzia€ wewn€trzny obraz. To jest halucynacja - powiedzia€a sobie Jessika. - Dobrze wiesz, €e nie - odpar€a wewn€trzna zjawa. - Teraz szybko, nie opieraj si€. Nie ma wiele czasu. My... - Nast€pi€a d€uga przerwa, po czym: - Powinna€ by€a mi powiedzie€, €e jeste€ brzemienna! Jessika odnalaz€a mow€ w ramach tej wsp€lnej €wiadomo€ci. patrze€, jak €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBqp c%ю}rƒ  c%Q~s‘і c%Д~t‡!П c%uF,( c%zvn7 K%н - Dlaczego? - To zmienia was obie €Ywi€ta Macierzy, co my€my zrobi€y? Jessika odczu€a przemieszczenie wymuszone na wsp€lnej €wiadomo€ci i okiem duchowym spostrzeg€a !inn€ drobino obecno€€. Ta inna drobina €miga€a jak szalona totu, to tam, doko€a. Emanowa€apaniczn€ trwog€. - Musisz by€ silna - powiedzia€a zjawoobecno€€ starej Matki Wielebnej. - Ciesz$si€, €e nosisz w€a€nie c€rk€, kl€ski p€€d by tego nie prze€y€. Teraz... ostro€nie, delikatnie... dotknij swojej c€rkoobecno€ci. B€d€X "obecno€ci€ swej c€rki. Wch€o€!strach... daj ukojenie... b€d€X "dzielna i silna... czule teraz... delikatnie... Tamta inna €migaj€ca drobina podlecia€a bli€ej i Jessika dotkn€€a jej pos€usznie. Strach omal jej nie rozsadzi€. Walczy€a z - nim jedynym znanym sobie sposobem: "Nie wolno si€ ba€. Strach zabija dusz€..." Litania pozornie j€ uspokoi€a. Druga drobina !przylgn€€a do niej nieruchomo. S€owa nie poskutkuj€ - powiedzia€a sobie Jessika. Sprowadzi€a si€ do podstawowych odruch€w emocjonalnych, promieniuj€c "mi€o€ci€, ciep€em, ukojeniem ibezpiecze€stwem. Przera€enie ust€pi€o. Ponownie dosz€a do g€osu obecno€€ starej Matki Wielebnej, lecz obecnie istnia€a trojako€€ wsp€lnej €wiadomo€ci, dw€ch aktywnych i jednej, kt€ra ch€on€€a le€€c spokojnie. - Czas mnie nagli - powiedzia€a Matka Wielebna w obr€bie €wiadomo€ci. - Wiele mam ci do przekazania. I nie wiem, czy twoja c€rka przyjmie to wszystko pozostaj€c jednocze€nie przy zdrowych zmys€ach, ale to si€ musi sta€: potrzeby plemienia s€ najwa€niejsze. - Co... - Nic nie m€w i przyjmuj! Przed Jessika roztoczy€y si€ obrazy prze€y€. Przypomina€o to film szkoleniowy z projektora podprogowej €wiadomo€ci w akademii Bene Gesserit... tylko szybciej i... oszo€amiaj€ce szybko. Ogl€da€a wszystkie prze€ycia tak, jak to naprawd€ by€o: pozna€a tam kochanka - m€skiego, brodatego, z ciemnymi freme€skimi oczami, i za po€rednictwem pami€ci Matki Wielebnej ujrza€a jego $si€€ i czu€o€€, jego ca€ego w jednym przypominaj€cym mgnienie oka momencie - Nie by€o ju€ czasu na zastanawianie si€, czym to "grozi p€odowi c€rki, starcza€o go tylko, by ch€on€€ i rejestrowa€. Wydarzenia zalewa€y Jessik€ -narodziny, €ycie, €mier€ - sprawy wa€kie i b€ahe, zalew indywidualnych obraz€w czasu.Dlaczego jaka€ lawina piasku ze szczytu urwiska mia€aby utkwi€ w pami€ci? - zdziwi€a "si€ Jessika. Zbyt p€€Xno zda€a sobie spraw€, co si€ dzieje: stara kobieta umiera€a i umieraj€c przelewa€a swoje prze€ycia w jej €wiadomo€€, tak jak wlewa si€ wod€ do kubka, kiedy patrzy€a na to wszystko, tamta inna drobina zatopi€a si€ z powrotem w €wiadomo€€ sprzed narodzenia. I tak umieraj€c - w - pocz€ciustara Matka Wielebna pozostawi€a w pami€ci Jessiki swoje €ycie z ostatnim tchnieniem rozp€ywaj€cych si€ s€€w : - Czeka€am na ciebie - powiedzia€a. - Masz tu moje €ycie. !I rzeczywi€cie by€o zamkni€te jak w kapsu€ce, o d pocz€tku do ko€ca. Nawet chwila €mierci. Jestem teraz Matk€ Wielebn€ !- zda€a sobie spraw€ Jessika. Ipoj€€a w ujednoliconej €wiadomo€ci, €e w istocie sta€a si€ dok€adnie tym, co rozumiano przez Matk€ Wielebn€ Bene Gesserit. Narkotyczna trucizna #przeobrazi€a j€. Wiedzia€a, €e niezupe€nie tak robiono to w szkole Bene Gesserit. Nikt nie wprowadzi€ jej nigdy, w owe sekrety, ale wiedzia€a. Rezultat ko€cowy by€ ten sam.!Wyczu€a c€rko-drobin€ ci€gle dotykaj€c€ jej wewn€trznej !€wiadomo€ci: wejrza€a w ni€, lecz nie by€o odpowiedzi, kiedy Jessika uprzytomni€a sobie, co si€ z ni€ sta€o, przenikn€€o j€ na wskro€ przera€Xliwe uczucie osamotnienia. Zobaczy€a swojew€asne €ycie jako uk€ad, kt€ry zwolni€ tempa, podczas gdy wszelkie €ycie doko€a niej przyspiesza€o, a€ rozhu€tana interakcja nabra€a ostro€ci. !Po uwolnieniu si€ jej cia€a od gro€Xby trucizny, uczucie !drobino - €wiadomo€ci zatar€o si€ nieco, jej intensywno€€ os€ab€a, jednak Jessika stale wyczuwa€a tamt€ "inn€" drobin€, dotykaj€c jej z poczuciem winy za to, co na "ni€ €ci€gn€€a. Zrobi€am to, moja biedna, nie ukszta€towana, droga, male€ka c€rko. Przywiod€am ci€ na ten €wiat, wystawiaj€ctw€ €wiadomo€€, zupe€nie bezbronn€, na jego !wielorako€€. Mikroskopijna falab€ogo - mi€o€ci by€a odpowiedzi€ drobiny, niczym odbicie tego, co w ni€ !przela€a. Zanim zd€€y€a si€ odwzajemni€, poczu€a obecno€€ adab, w€adczej $pami€ci. Nale€a€o co€ uczyni€. Szuka€a tego po omacku, zdaj€c sobie spraw€, €e hamuje j€ ot€pienie przemienionego narkotyku, kt€ry przenika€ jej zmys€y. Mog€abym i to przemieni€ - !pomy€la€a. - Mog€abym usun€€dzia€anie narkotyku, a sam narkotyk unieszkodliwi€, ale #przeczu€a, €e to by€by b€€d. -Jestem w rytuale zespolenia. - Nagle ju€ wiedzia€a, co ma zrobi€. Otworzy€a oczy, wskaza€a gestem buk€ak, kt€ry Chani trzyma€a teraz nad ni€. - Zosta€a pob€ogos€awiona - powiedzia€a Jessika. - Zmieszaj wody, niech przemiana obejmie wszystkich,niech ludzie uczestnicz€ i #dziel€ si€ b€ogos€awie€stwem. Niech katalizator zrobi swoje, - my€la€a . - Niech ludzie "napij€ si€ tego i na jaki€ czasniech osi€gn€ podwy€szon€ €wiadomo€€ siebie nawzajem. Narkotyk jest ju€ nieszkodliwy... teraz, gdy przemieni€a go Matka Wielebna. !W€adcza pami€€ narzuca€a si€ci€gle, naciska€a, by€o "jeszcze co€. co musia€a zrobi€.u€wiadomi€a sobie, ale narkotyk utrudnia€ koncentracj€. Aaaach... stara Matka Wielebna. - Spotka€am Matk€ Wielebn€ !Rainallo - powiedzia€a Jessika. - Odesz€a, lecz pozosta€a. Niechaj pami€€ jej zostanie uhonorowana w ceremonii. Zaraz, sk€d ja wzi€€am te s€owa? - zastanawia€a si€. I zda€a sobie spraw€, €e pochodz€ one z innej pami€ci, z "€ycia", kt€re zosta€o jej podarowane i kt€re teraz by€o cz€€ci€ jej samej. Jednak€e czego€ tu brakowa€o w tym podarunku. Niech maj€ swoj€ orgi€ - powiedzia€a w niej ta inna pami€€. - Niewiele maj€ przyjemno€ci z €ycia. Tak, a ty i ja potrzebujemy tej chwiliczasu na zapoznanie si€, nim !ust€pi€ i wyp€yn€ przez twojewspomnienia. Ju€ wyczuwam, jak wi€€€ si€ z twoimi drobinami. Aaach, tw€j umys€ wype€niaj€ interesuj€ce rzeczy. Jak€e wielu spraw nigdy sobie nie wyobra€a€am. I zamkni€ty w Jessice pami€cio- umys€ otworzy€ si€ przed !ni€, pozwalaj€c jej spojrze€ wszeroki korytarz na inne MatkiWielebne w innych Matkach Wielebnych, tyle ich, €e wydawa€o si€. jakby nie by€o "im ko€ca. Jessika cofn€€a si€ ze strachu, €e zagubi si€ w oceanie jedno€ci. Korytarz jednak pozosta€, objawiaj€c !jej, €e kultura Freme€ska jest o wiele starsza, ni€ przypuszcza€a. Zobaczy€a Fremen€w z "Poritrion. ludzi zniewie€cia€ych na przytulnej planecie, €atw€ zdobycz dla rabusi€w imperialnych, kt€rzy zaganiali ich i niczym owce wywozili do ludzkich kolonu zak€adanych na Bela Tegeuse i Salusa !Secundus. Och, c€€ za bole€€ wyczuwa€a Jessika w owych rozstaniach. Daleko w g€€bi tego korytarza iluzjo - g€os krzycza€: - Oni odmawiaj€ nam Had€d€! Jessika ujrza€a niewolnicze obozy na Bela Tegeuse w tym korytarzu €wiadomo€ci, ujrza€a odsiew i selekcj€, kt€re zaludnia€y Rossaka i Harmonthepa. Sceny zwierz€cego okrucie€stwa !roz€o€y€y si€ przed ni€ jak p€atki straszliwego kwiatu. "I zobaczy€a nitk€ przesz€o€ci snut€ przez sajjadin€ po sajjadinie, pocz€tkowo w formie ustnego przekazu, skryt€ w pustynnych €piewankach, a nast€pnie w udoskonalonej postaci ich w€asnej Matki Wielebnej po odkryciu narkotycznej trucizny na Rossaku... i teraz podniesion€ do wysublimowanej pot€gi wraz. zodkryciem Wody €Zycia na Arrakis. Gdzie€ w g€€bi korytarza €wiadomo€ci jaki€ inny g€os krzycza€: - Nigdy nie wybaczymy! Nigdy nie zapomnimy! Lecz uwag€ Jessiki zaprz€tn€€o objawienie Wody €Zycia, jej €Xr€d€a: p€ynnej wydzieliny umieraj€cego czerwia pustyni, stworzyciela. Patrz€c w swej nowej pami€cina jego zabijanie. Jessika st€umi€a westchnienie. Stworzenie zosta€o utopione! - Matko, nie ci nie jest? !G€os Paula zabrzmia€ natr€tniei Jessika z trudem wydoby€a si€ z wewn€trznej !€wiadomo€ci, by obr€ci€ oczy na syna z poczuciem obowi€zku wobec niego, lecz przepe€niona niech€ci€ dla jego obecno€ci. Jestem jako cz€owiek, kt€rego!r€ce porazi€o odr€twienie, bezczucia w nich od pocz€tku €wiadomo€ci, a€, nadszed€ dzie€, kiedy powr€ci€o im czucie. - Ta my€l, otoczka €wiadomo€ci, utkwi€a w jej #g€osie. - I m€wi€: Patrzcie! Ja mam r€ce! Lecz ludzie wsz€dzie wok€€ mnie odpowiadaj€; Co to s€ r€ce? !- Nie ci nie jest? - powt€rzy€ Pani. - Nic. "- Czy nie si€ nie stanie, je€eli si€ napij€? - Wskaza€ ruchem !r€ki buk€ak w d€oniach Chani. - Oni chc€, abym si€ tego napi€. Dotar€o do niej ukryte !znaczenie jego s€€w. Poj€€a, #€e si€ o ni€ martwi, €e wyczu€trucizn€ w pierwotnej, nie przemienionej substancji. Wtedy zacz€€a si€ zastanawia€ nad granicami jasnowidzenia Paula. Jego pytanie wiele jej powiedzia€o. !- Mo€esz pi€ - powiedzia€a. - To zosta€o przemienione. Spojrza€a gdzie€ poza niego i dostrzeg€a Stilgara, kt€ry "patrzy€ na ni€ z g€ry, badaj€cj€ ciemno-ciemnymi oczami. - Teraz wiemy, €e nie mo€esz by€ nieprawdziwa - powiedzia€. W tym r€wnie€ wyczu€a dwuznaczno€€, ale narkotyk #zam€ci€ ju€ jej zmys€y. Jak€e #ciep€o by€o i przytulnie. Jacy€ to dobroczy€cy ci Fremeni, €ej€ dopu€cili do takiego braterstwa. Paul zauwa€y€, €e narkotyk !zaw€adn€€ matk€. Przeszuka€ sw€ pami€€ - ustalon€ przesz€o€€, p€ynne linie mo€liwych przysz€o€ci. Przypomina€o to wypatrywaniezatrzymanych moment€w czasu, kt€re m€ci€y soczewki duchowego oka. Wyrwane z nurtu fragmenty trudne by€y do zrozumienia. Za€ sam narkotyk - o nim Paul potrafi€ zebra€ wiedz€, rozumia€, jak !podzia€a€ on na jego matk€, z tym €e ta wiedza nie mia€a naturalnego rytmu, €e brak€o jej usystematyzowania. Nagle !uprzytomni€ sobie, €e widzie€,jak przesz€o€€ zajmuje miejsce tera€Xniejszo€ci, to jedno, ale €e prawdziwa pr€bajasnowidzenia to dojrzenie przesz€o€ci w przysz€o€ci. Rzeczy ci€gle nie by€y tym, naco wygl€da€y. - Napij si€ - powiedzia€a Chani. Pomacha€a mu rogow€ !ko€c€wk€ rurki buk€aka przed nosem. Paul wyprostowa€ si€ nie spuszczaj€c z niej oczu. Wyczuwa€ w powietrzu atmosfer€ karnawa€owego podniecenia. Wiedzia€, co nast€pi, kiedy wypije t€ przypraw€ wraz z najczystsz€postaci€ substancji, kt€ra wywo€a w nim przemian€. Zza plec€w Chani odezwa€ si€ Stilgar: - Pij, ch€opcze. Op€€Xniasz rytua€. Paul ws€ucha€ si€ wtedy w g€osy t€umu; s€ysza€ w nich szale€stwo. - Lisan al - Gaib - m€wi€y. - Muad Dib! Spu€ci€ oczy na matk€. Wydawa€a si€ spa€ spokojnie w pozycji siedz€cej, oddycha€a r€wno i g€€boko. Przyszed€ mu na my€l zwrot z !przysz€o€ci, kt€ra by€a jego samotn€ przesz€o€ci€: "Ona €pi w Wodach €Zycia". Chani !poci€gn€€a go za r€kaw. Paul wzi€€ rogow€ ko€c€wk€ do !ust, s€uchaj€c krzyk€w ludzi. Poczu€, jak p€yn tryska mu do gard€a, gdy Chani pocisn€€a buk€ak; zakr€ci€o mu si€ w g€owie od opar€w. Chani odebra€a mu rurk€, w€o€y€a buk€ak w wyci€gaj€ce si€ po niego z do€u jaskini d€onie. Zatrzyma€ wzrok na jej ramieniu, na opasce €a€obnej zieleni, kiedy Chani wyprostowa€a si€, dostrzeg€a jego spojrzenie. - Potrafi€ go op€akiwa€ nawet"w€r€d szcz€€liwo€ci w€d. To jest co€, co on nam da€. "W€o€y€a w jego d€o€ swoj€ i poci€gn€€a go wzd€u€ wyst€pu. - W jednym jeste€my do siebiepodobni, Usul: ka€demu z nas Harkonnenowie zabrali ojca. Paul szed€ za ni€. Mia€ wra€enie, €e jego g€owa zosta€a odj€ta od cia€a i przedziwnie doszyta. Nogi by€ygdzie€ daleko i jakby z gumy. Weszli w w€sk€ odnog€ korytarza, w kt€rym rozmieszczone co jaki€ czas kule €wi€toja€skie rzuca€y "s€abe €wiat€o na €ciany. Paul czu€, jak narkotyk zaczyna wywiera€ na niego sw€j niepowtarzalny wp€yw, otwieraj€c czas niby kwiat. Skr€caj€c w nast€pny mroczny!tunel stwierdzi€, €e musi si€ wesprze€ na Chani dla utrzymania r€wnowagi. Twardo€€ postronk€w i mi€kko€ci, jakie wyczu€ pod jej szat€, wzburzy€a w nim krew. Na te doznania na€o€y€osi€ dzia€anie narkotyku, sk€adaj€c przysz€o€€ i #przesz€o€€ w tera€Xniejszo€€, dla niego pozostawiaj€c najbardziej zaw€€ony obszar tr€jokularowego ogniska. - Ja ci€ znam, Chani - wyszepta€. - Siedzieli€my na skalnej p€€ce ponad piaskami, ja za€ koi€em twe l€ki. "Pie€cili€my si€ w mroku siczy. My€my... !Stwierdzi€, €e traci ogniskow€widzenia: - pr€bowa€ potrz€sn€€ g€ow€, ale si€ potkn€€. Chani podtrzyma€a go, wprowadzaj€c za ci€€kie !kotary w €€€t€ przytulno€€ prywatnego mieszkania, z niskimi stolikami, poduszkami, posianiem nakrytym pomara€czow€ narzut€. Paul uprzytomni€ sobie, €e si€ zatrzymali, €e Chani stoi przed nim i €e w oczach ma wyraz cichego l€ku. - Musisz mi powiedzie€ - szepn€€a. - Ty€ jest Sihaja - rzek€ - wiosna pustyni. - Kiedy plemi€ zespala si€ w Wodzie - odpar€a - jeste€my razem... wszyscy. Zespalamy si€. Mog€... czu€ w sobie innych, lecz boj€ si€ zespolenia z tob€. - Dlaczego? - Stara€ si€ skoncentrowa€ na nie j, ale przesz€o€€ i przysz€o€€ $stapia€y si€ w tera€Xniejszo€€, zamazuj€c jej wizerunek. !Widzia€ j€ na r€€ne sposoby wniezliczonych pozycjach i sytuacjach. - W tobie jest co€ przera€aj€cego - powiedzia€a.- Kiedy ci€ zabra€am od !innych... zrobi€am to, poniewa€czu€am, czego reszta pragnie. Ty... wywierasz, na ludzi nacisk. Ty... sprawiasz, €e mamy widzenia! #Zmusi€ si€, by m€wi€ wyra€Xnie:- Co widzisz? Spu€ci€a wzrok na swoje d€onie. - Widz€ dziecko... w swych ramionach. To jest nasze dziecko, twoje i moje. - Po€o€y€a d€o€ na ustach. - Sk€d ja znam ka€dy rys twojej twarzy... Oni maj€ ten dar w pewnym stopniu. - powiedzia€ mu jego !umys€. - Ale t€umi€ go, bo to przera€a. W chwili jasno€ci zobaczy€, jak Chani dygoce. - Co takiego chcesz powiedzie€? - zapyta€. - Usul - wyszepta€a, dygoc€c w dalszym ci€gu. - Nie mo€esz wycofa€ si€ w przysz€o€€ - powiedzia€. Ogarn€€o go niezmierne wsp€€czucie dla niej. Przyci€gn€€ j€ do siebie, pog€aska€ pog€owie. - Chani. Chani, nie b€j si€. - Usul, pom€€, mi - zatka€a. Poczu€, jak wraz z dzia€aniem !jego s€€w narkotyk doko€czy€ swego w nim dzie€a, zdzieraj€c wszelkie kurtyny i pokazuj€c mu odleg€y szary wir jego przysz€o€ci. - Jeste€ taki spokojny - powiedzia€a Chani. Balansuj€c w swej !€wiadomo€ci patrzy€, jak czas rozci€ga si€ we w€asnych osobliwych wymiarach, w stanie delikatnej r€wnowagi, ajednak wiruj€cy, w€ski, a rozpostarty jak sie€ zagarniaj€ca niezliczone #€wiaty i si€y, napi€ta lina, po !kt€rej musi przej€€, a zarazemrozta€czona pod stopami karuzela. Po jednej stropie widzia€ Imperium, jakiego€ Harkonnena imieniem Feyd - Rautha, kt€ry €miga€ ku niemujak €miertelne ostrze, sardaukar€w rw€cych jak huragan ze swej planety, by szerzy€ pogrom na Arrakis, wsp€€dzia€aj€c€ z nimi i spiskuj€c€ Gildi€, Bene Gesserit z ich planem doboru liodowlaiu - go. Wszystko to wzbiera€o jak burza na jego horyzoncie. powstrzymywana jedynie przez Fremen€w i ich Muad Diba, u€pionych tytanicznych Fremen€w, spr€€onych do swej dzikiej krucjaty przez wszech€wiat. Paul czu€, €e jest w samym €rodku, na osi. na kt€rej obraca si€ ca€a ta konstrukcja, €e idzie po jakim€ cienkim drucie spokoju atrze€, jak €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBw€ћ3%(€x{љ c&€[€yt c&О€zѓ™ c&!{Œ$Ш c&„|T/… c&ч}й9Л2&J‚z odrobin€ szcz€€cia, i z Chani obok siebie. Widzia€ ci€gn€cy si€ przed nim drut, widzia€ czas wzgl€dnego spokoju w ukrytej siczy, chwil€ oddechu mi€dzy okresami gwa€tu. - Nie ma innego miejsca na spok€j - powiedzia€. - Usul, ty p€aczesz - !wyszepta€a Chani, - Usul, si€o moja, czy ty dajesz wilgo€ umar€ym? Kt€rym umar€ym? - Tym, co jeszcze nie umarli - powiedzia€. - Wi€c nie zabieraj im czasu €ycia. Przez narkotyczn€ mg€€ wyczu€, jak dalece ma racj€, "gwa€townie przyci€gn€€ j€ do siebie. - Sihaja! #Po€o€y€a mu d€o€ na policzku. $- Ju€ si€ nie boj€, Usul. Sp€jrzna mnie. Widz€ to, co ty widzisz, kiedy mnie obejmujesz. - Co widzisz? - Widz€, jak dajemy sobie wzajemnie mi€o€€ w chwili ciszy pomi€dzy burzami. Takie jest nasze przeznaczenie. Narkotyk zm€g€ go znowu i Paul pomy€la€: tak wiele razy dawa€a€ mi ukojenie i zapomnienie. Na nowo $pogr€€y€ si€ w hiperiluminacji iwypuk€orze€Xbie wizji czasu, czu€, jak jego przysz€o€€ staje si€ wspomnieniem - czu€ych poni€e€ fizycznej mi€o€ci, zespolenia i komunii ja€Xni, €agodno€ci i gwa€tu. - Ty€ jest silna, Chani - wyszepta€. - Nie opuszczaj mnie. - Nigdy - powiedzia€a i poca€owa€a go w policzek. ‹ ‹Ё‹Ђ‹Ѓ‹Є‹Ѕ‹І‹Ї‹Ј‹Љ‹Њ‹Ћ‹Ќ‹­‹Ў‹Џ‹А‹Б‹В‹Г‹Д‹Е‹Ж‹З‹И‹Й‹К‹Л‹М‹Н‹О‹П‹Р‹С‹Т‹У‹Ф‹Х‹Ц‹Ч‹Ш‹Щ‹Ъ‹Ы‹Ь‹Э‹Ю‹Я‹а‹б‹в‹г‹д‹е‹ж‹з‹и‹й‹к‹л‹м‹н‹о‹п‹р‹с‹т‹у‹ф‹х‹ц‹ч‹ш‹щ‹ъ‹ы‹ь‹э‹ю‹я€Zadna kobieta, €aden m€€czyzna, €adne dziecko nigdy nie byli w bliskiej "za€y€o€ci z moim ojcem. Je€elimo€na m€wi€ o niewymuszonym kole€e€stwie Padyszacha Imperatora z kimkolwiek, najbli€szy tego by€ stosunek okazywany mu przez hrabiego Hasimira Fenringa, towarzysza z dzieci€stwa. Miar€ przyja€Xni hrabiego Fenringa mo€na przedstawi€ najpierw na przyk€adzie pozytywnym: rozwia€ on podejrzenia Landsraadu po Aferze Arrakis. Kosztowa€o to ponad miliard solaris €ap€wek w przyprawie, jak twierdzi€a moja matka, a by€y te€ €ap€wki w innej postaci: niewolnice, zaszczyty!kr€lewskie, tytu€y szlacheckie.Drugie g€€wne €wiadectwo przyja€Xni hrabiego Fenringa jest negatywne. Odm€wi€ on zabicia cz€owieka, pomimo !tego, €e le€a€o to w granicach jego mo€liwo€ci, i €e tak mu rozkaza€ m€j ojciec. Opowiem o tym za chwil€. "Hrabia Fenring: sylwetka" pi€ra ksi€€niczki Irulan Baron Vladimir Harkonnen gna€jak burza przez korytarz ze swoich prywatnych komnat, przelatuj€c przez €aty przedwieczornego s€onecznegoblasku padaj€cego z okien pod"sufitem. Kiwa€ si€ i podrygiwa€w swych dryfach gwa€townymiruchami. Przemkn€€ przez prywatn€ kuchni€, przez bibliotek€, przez niewielki !salon przyj€€ i wpad€ do izby s€u€bowej, gdzie zapanowa€ ju€ wieczorny luz. Kapitan gwardii Iakin Nefud siedzia€ napi€tach na tapczanie pod !przeciwleg€€ €cian€ komnaty, z dr€twym ot€pieniem wywo€anym semut€ na p€askiej twarzy, po€r€d niesamowitego kwilenia semuckiej muzyki. €Ywita kapitana przysiad€a opodal gotowa na jego skinienie. - Nefud! - rykn€€ baron. Ludzie pozbierali si€ na nogi. Nefud wsta€, na jego obliczu "malowa€ si€ spok€j, lecz nalot blado€ci €wiadczy€ o przera€eniu. Semucka muzyka urwa€a si€. - M€j panie baronie - powiedzia€. Tylko narkotyk powstrzymywa€ dr€enie w jegog€osie. Baron obrzuci€ spojrzeniem otaczaj€ce go twarze, dostrzegaj€c na nich wyraz ob€€ka€czego spokoju. Powr€ciwszy spojrzeniem do Nefuda odezwa€ si€ jedwabistym tonem: - Od jak dawna jeste€ u mnie kapitanem gwardii, Nefud? Nefud prze€kn€€. - Od czasu Arrakis, m€j panie. Prawie dwa lata. - I czy zawsze uprzedza€e€ niebezpiecze€stwo zagra€aj€ce mej osobie? - Takie by€o moje jedyne €yczenie, m€j panie. - Wi€c gdzie jest Feyd - Ruulha? - rykn€€ baron. Nefud skurczy€ si€. - M€j panie. - Nie uwa€asz Feyda - Rauthyza niebezpiecze€stwo zagra€aj€ce mej osobie? - G€os barona by€ zn€w jedwabisty. Nefud zwil€y€ j€zykiem wargi. Nieco ot€pienia znik€o z jego oczu. - Feyd - Rautha jest w kwaterach niewolnik€w, m€j panie. - Znowu u kobiet, h€? Baron dygota€ od ledwie pow€ci€ganego gniewu. - Sire, mo€e on jest... - Milcze€! Baron post€pi€ jeszcze o krok,zauwa€y€, jak ludzie cofaj€ si€, jak tworz€ nieuchwytn€ przestrze€ wok€€ Nefuda, odcinaj€c si€ od obiektu gniewu. - Czy nie rozkaza€em ci wiedzie€ dok€adnie, gdzie jestna - baron o ka€dej porze? - zapyta€ baron. Zbli€y€ si€ jeszcze o krok. - Czy nie powiedzia€em ci, €e masz "wiedzie€ d o k € a d n i c , co na - baron m€wi€ za ka€dym razem - i do kogo? - Nast€pnykrok. - Czy nie powiedzia€em ci, €e masz mi donosi€ za ka€dym razem, kiedy p€jdzie do kwater niewolnic? #Nefud prze€kn€€. Pot wyst€pi€ mu na czo€o. Baron m€wi€ beznami€tnym g€osem. niemal pozbawionym wszelkiej intonacji. - Czy nie powiedzia€em ci tego wszystkiego? Nefud kiwn€€ g€ow€. !- I czy nie powiedzia€em ci, €emasz sprawdza€ wszystkich przys€anych do mnie ch€opc€w- niewolnik€w i €e masz to robi€ ty sam... osobi€cie? Nefud ponownie kiwn€€ g€ow€.- Czy nie zauwa€y€e€ przypadkiem skazy na udzie u tego, kt€rego przys€ano mi dzi€ wieczorem? - zapyta€ baron. - Czy to mo€liwe, aby€ ty... - Stryju. Baron odwr€ci€ si€, jakby go uk€si€a €mija, wytrzeszczy€ oczy na stoj€cego w drzwiachFeyda - Rauth€. Obecno€€ bratanka, tu i teraz. wyraz po€piechu, kt€rego m€ody cz€owiek nie potrafi€ ca€kowicie ukry€ - to wszystko wiele m€wi€o. Feyd -Rautha mia€ swoj€ w€asn€ !siatk€ szpieg€w wok€€ barona.- Chc€, aby usuni€to cia€o, kt€re znajduje si€ w moich komnatach - powiedzia€ barontrzymaj€c r€k€ na broni miotaj€cej pod szat€ i dzi€kuj€c sobie, €e ma najlepsz€ tarcz€. Feyd - Rautha spojrza€ na dw€ch przylepionych do prawej €ciany gwardzist€w, skin€€ g€ow€. Obaj oderwali si€ od muru i wypadli za drzwi na korytarz, €piesz€c w kierunku komnat barona. Ci !dwaj, h€? - pomy€la€ baron. - Ach, ten m€ody potw€r musi si€ jeszcze wiele nauczy€ o konspiracji! - Wnosz€, €e w kwaterach niewolnik€w panuje spok€j, Feyd - powiedzia€. - Gra€em w cheopsa z mistrzem niewolnik€w - wyja€ni€ Feyd - Rautha, a pomy€la€: Co si€ sta€o? Ch€opiec pos€any przez nas stryjowi zosta€ najwyra€Xniej zabity. Mimo €e do tej roboty by€ idealny. Nawet sam Hawat nie dokona€by lepszego wyboru. Ch€opiec by€ idealny! - Gra€e€ w szachy piramidalne - powiedzia€ baron. - To €adnie: Wygra€e€? "- Ja... ach, tak, stryju. - I Feyd- Rautha usi€owa€ opanowa€ niepok€j. Baron pstrykn€€ palcami. - Nefud, pragniesz powr€ci€ do mych €ask? - Sire, co ja takiego zrobi€em?- wyj€ka€ Nefud. - Teraz to jest bez znaczenia,rzek€ baron. - Feyd pobi€ mistrza niewolnik€w w cheopsa. S€ysza€e€? - Tak... sire. "- Chc€, by€ wzi€€ trzech ludzii uda€ si€ do mistrza niewolnik€w - rzek€ baron. - Zgarotujesz go. Jak sko€czysz, przyniesiecie mi jego cia€o, abym obejrza€, czy!zosta€o to w€a€ciwie zrobione.Nie mo€emy trzyma€ na s€u€bie takich marnych szachist€w. Feyd - Rautha zblad€, wyst€pi€ krok naprz€d. - Ale, stryju, ja... !- P€€Xniej, Feyd - rzek€ baron,op€dzaj€c si€ d€oni€. - P€€Xniej. Dwaj gwardzi€ci wyprawieni dokwater barona po cia€o niewolnika przeszli obok drzwi "uginaj€c si€ pod ci€€arem, ich brzemi€ zwisa€o mi€dzy nimi, "r€ce wlok€y si€ po ziemi. Baronobserwowa€ ich, dop€ki nie znikn€li mu z oczu. Nefud zbli€y€ si€z boku do barona. - €Zyczysz sobie, m€j panie, bym teraz zabi€ mistrza niewolnik€w? - Teraz - poleci€ baron. - A jak si€ z tym uwiniesz, dodaj do Swej listy tamtych dw€ch, kt€rzy przed chwil€ przeszli. Nie podoba mi si€ ich spos€b niesienia tego cia€a. Takie rzeczy nale€y robi€ !schludnie. R€wnie€ ich zw€oki b€d€ chcia€ zobaczy€. - M€j panie - odezwa€ si€ Nefud - czy to chodzi o co€, co ja... !- R€b, jak ci kaza€ tw€j pan -powiedzia€ Feyd - Rautha. Teraz pozosta€a mi tylko nadzieja na ocalenie w€asnej sk€ry - pomy€la€. Dobrze! - przyklasn€€ w duchu baron. - Jednak wie, jak $umywa€ r€ce. I u€miechn€€ si€ !skrycie. Ch€opak wie r€wnie€, czym mnie ug€aska€ i jak najlepiej powstrzyma€ m€j gniew wisz€cy nad jego g€ow€. Wie, €e musz€ go oszcz€dzi€, kt€€ inny przejmie wodze, kt€re pewnego dnia musz€ wypu€ci€ z r€k? Nie mam nikogo r€wnie zdolnego, ale on musi si€ nauczy€! A ja musz€ zachowa€siebie, podczas gdy on si€ uczy. !Nefud skin€€ na ludzi, by szli za nim, i wyprowadzi€ ich za drzwi. - Zechcia€by€ towarzyszy€ mi do moich komnat, Feyd? - zapyta€ baron. - Jestem na twoje rozkazy - sk€oni€ si€ Feyd - Rautha. Wpad€em - my€la€. - Id€X przodem - baron wskaza€drzwi. Feyd - Rautha jedynie ledwo dostrzegalnym wahaniem pokaza€ po sobie strach. Czy przegra€em z kretesem? - zadawa€ sobie pytanie. Czy zatopi mi w plecach zatrute !ostrze... powoli, przez tarcz€? Czy ma innego nast€pc€? Niech zakosztuje tej chwili strachu - my€la€ baron pod€€aj€c za swoim bratankiem. - Zajmie moje miejsce, ale w wybranym przeze mnie momencie. Nie pozwol€ mu zmarnowa€ tego, co zbudowa€em! Feyd - Rautha stara€ si€ nie "i€€ za szybko. Ciarki chodzi€y mu po plecach, jakby jego cia€o samo zastanawia€o si€, kiedy te€ spadnie cios. Jego mi€€nie na przemian to %napr€€a€y si€, to rozlu€Xnia€y. "- S€ysza€e€ ostatnie wie€ci z Arrakis? - zapyta€ baron. - Nie, stryju. Feyd - Rautha zadawa€ sobie gwa€t, by si€ nie obejrze€. Ruszy€ w g€€b korytarza ku wyj€ciu ze skrzyd€a s€u€by. - Maj€ w€r€d Fremen€w nowego proroka czy jakiego€ tam aposto€a - rzek€ baron. - Nazywaj€ go Muad Dib. Bardzo€miesznie, naprawd€. To znaczy mysz. Poleci€em Rahbanowi, by im zostawi€ t€ &ich religi€.. B€d€ mieli zaj€cie. - To bardzo ciekawe, stryju - powiedzia€ Feyd - Rautha. Skr€ci€ w sekretny korytarz dokomnat stryja, g€owi€c si€: dlaczego on m€wi o religii? Czy to jaka€ subtelna sugestia dla mnie? - Nieprawda€? - powiedzia€ baron. Wkroczyli do apartament€w barona i przez salon przyj€€ !weszli do sypialni. Powita€y ich!tutaj dyskretni: €lady zmaga€: przemieszczona lampa dryfowa, poduszka na pod€odze, ta€ma koj€ca rozci€gni€ta przez wezg€owie.- To by€ chytry plan - rzek€ baron. Z tarcz€ ci€gle nastawion€ na maksimum !zatrzyma€ si€. staj€c twarz€ w twarz z bratankiem. - Ale nie do€€ chytry. Powiedz mi, Feyd, dlaczego sam mnie nie #zabi€e€? Mia€e€ dosy€ okazji. Feyd - Rautha znalaz€ sobie krzes€o dryfowe i wzruszaj€c w duchu ramionami siad€ nie proszony. Teraz musz€ by€ zuchwa€y - pomy€la€. - Uczy€e€ mnie, €e moje w€asne d€onie musz€ pozosta€czyste - powiedzia€. - Ach, tak - rzek€ baron. - Kiedy znajdziesz si€ przed obliczem Imperatora, musisz by€ w stanie szczerze wyzna€, €e nie pope€ni€e€ tego czynu. Wied€Xma u boku Imperatora us€yszy twoje "s€owa i odr€€ni w nich prawd€ od fa€szu. Tak. Ostrzega€em ci€ przed tym. - Dlaczego nigdy nie kupi€e€ sobie jakiej€ Bene Gesserit. stryju? - zapyta€ Feyd - Rautha. - Maj€c przy sobie prawdom€wczyni€... - Znasz moje gusta! - uci€€ baron. Feyd - Rautha przypatrzy€ si€ stryjowi. - Mimo to jedna by si€ przyda€a do... - Nie u€am im! - warkn€€ baron. - I nie staraj si€ zmienia€ tematu! - Jak sobie €yczysz, stryju - potulnie odezwa€ si€ Feyd - Rautha. - Przypominam sobie pewn€ aren€ sprzed kilku lat - powiedzia€ baron. - Tego dnia wydawa€o si€, €e napuszczonona ciebie niewolnika, kt€ry #mia€ ci€ zabi€. Czy tak to by€o naprawd€? - To by€o tak dawno temu. stryju. W ko€cu ja... - Bez wykr€t€w, prosz€ - przerwa€ baron: napi€cie w jego g€osie zdradza€o hamowany gniew. Feyd - Rautha spojrza€ na swego stryja. On wie - my€la€ - inaczej by nie pyta€. - To by€a blaga, stryju. Ukartowa€em to, by skompromitowa€ twego mistrza niewolnik€w. - Bardzo chytrze - rzek€ baron. - I odwa€nie. Tamten gladiator o ma€o ci€ nie wyko€czy€, nieprawda€? - Tak. - Gdyby€ posiada€ finezj€ i subtelno€€ r€wne twej odwadze, by€by€ zaiste wspania€y. Baron pokr€ci€ g€ow€. I nie pierwszy ju€ raz od czasu tamtego strasznego dnia na !Arrakis przy€apa€ si€ na tym, €e €a€uje utraty mentata Pitera. To by€ cz€owiek finezyjnej, diabelskiej wprost subtelno€ci. Ponownie baron "pokiwa€ g€ow€. Nie ocali€o go to jednakowo€. Niezbadane s€czasami wyroki losu. Feyd - Rautha rozejrza€ si€ posypialni studiuj€c €lady zmaga€ i kombinuj€c, jak jegostryj pokona€ niewolnika, kt€rego tak starannie przygotowali. - Jak go pokona€em? - zapyta€ baron. - Aaach. c€€. Feyd. pozw€l mi zachowa€ jaki€ or€€ dla w€asnego bezpiecze€stwa na stare lata. Lepiej skorzystajmy z tej okazji i zawrzyjmy uk€ad. Feyd - Rautha wlepi€ w niego oczy. Uk€ad! Wi€c jednak zamierza mnie zatrzyma€ na swego dziedzica. Po co si€ inaczej uk€ada€? Uk€ady s€ dla r€wnych albo prawie r€wnych! - Jaki uk€ad, stryju? Feyd - Rautha odczuwa€ dum€, €e jego g€os zachowa€ spok€j i umiarkowanie nie zdradzaj€c nie z przepe€niaj€cego go uniesienia. Baron r€wnie€, zauwa€y€ to opanowanie. Skin€€ g€ow€. - Jeste€ dobrym materia€em. Feyd. Ja nie marnuj€ dobrego materia€u. Jednak uparcie nie chcesz przyj€€ do wiadomo€ci, ile ja naprawd€ jestem wart dla ciebie. Jeste€ zatwardzia€y. Nie rozumiesz, dlaczego powiniene€ mnie chroni€ jako osob€ o !najwy€szej warto€ci dla ciebie.To... - zrobi€ gest w stron€ €lad€w walki w sypialni - to by€a g€upota. Ja nie nagradzam g€upoty. Przejd€X do rzeczy, ty stary g€upcze! - pomy€la€ Feyd - Rautha. - Uwa€asz mnie za starego g€upca - powiedzia€ baron. - Musz€ ci to wyperswadowa€. - Wspomnia€e€ o uk€adzie. - Ach, ta niecierpliwo€€ m€odo€ci - rzek€ baron. - Dobrze, oto wi€c jego zasadnicze tre€€: Ty zaprzestaniesz tych g€upich zamach€w na moje €ycie. Ja za€ kiedy b€dziesz do tego gotowy, ust€pi€ na twoj€ rzecz. Usun€ si€ na stanowiskodorad€ ciebie zostawiaj€c u w€adzy. - Usuniesz si€, stryju? - Dalej uwa€asz mnie za g€upca - powiedzia€ baron - a ja ci€ tylko w tym utwierdzam, h€? Uwa€asz, €e ci€ b€agam! Uwa€aj pod nogi, Feyd. Ten stary g€upiec #wypatrzy€ ukryt€ ig€€, kt€r€ umie€ci€e€ w udzie tego m€odziutkiego niewolnika. Dok€adnie tam, gdzie "po€o€y€bym na nim d€o€, h€? Najmniejszy nacisk i - ciach! Zatruta ig€a w d€oni starego g€upca! Aaaach, Feyd... Baron pokr€ci€ g€ow€. I !uda€oby si€ to, a jak€e, gdyby!Hawat mnie nie ostrzeg€. C€€, niech ch€opak wierzy, €e przejrza€em spisek bez niczyjej pomocy. Tak te€ !poniek€d by€o. To ja ocali€em Hawata ze zgliszczy Arrakis. A ten ch€opak powinien mie€ wi€cej respektu dla mojej waleczno€ci. Feyd - Rautha w milczeniu bi€ si€ z my€lami. Czy on jest szczery? Czy rzeczywi€cie zamierza abdykowa€? Czemu !nie? Ja go kiedy€ niew€tpliwie %zast€pi€, je€eli b€d€ dzia€a€ ostro€nie. Nie b€dzie €y€ wiecznie. Mo€e i g€upio by€o "stara€ si€ przy€pieszy€ kolej rzeczy. - M€wisz o uk€adzie - powiedzia€ Feyd - Rautha. - Jak€ mamy r€kojmi€, €e zostanie dotrzymany? - Jak mo€emy sobie zaufa€, h€? - zapyta€ baron. - C€€, Feyd, je€li chodzi o ciebie, zasadzam Thufira Hawata, by ci€ pilnowa€. Ufam mentackim zdolno€ciom Hawata w tej materii. Rozumiesz mnie? Je€li za€ chodzi o mnie, b€dziesz musia€ uwierzy€ mi na s€owo, "ale ja nie b€d€ €y€ wiecznie, nieprawda€, Feyd? I chyba ju€ powiniene€ zacz€€ podejrzewa€, €e znam sprawy,!kt€re i ty p o w i n i e n e € pozna€. "- Ja ci daj€ r€kojmi€, a co ty dajesz mnie? - zapyta€ Feyd -jak €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП~€ї c&|‚w Є ]&п‚€ c'€<ƒz c'Ÿƒ‚–(^ c'„ƒє2ж c'e„„Ъ=Ш'Ш„Rautha. - Ja ci pozwol€ €y€ dalej - powiedzia€ baron. Kolejny raz Feyd - Rautha studiowa€ swego stryja. Napuszcza na mnie Hawata! Coby powiedzia€, gdybym mu wyjawi€, €e to Hawat zaplanowa€ numer z gladiatorem, kt€ry kosztowa€ barona jego mistrza niewolnik€w? Pewnie by powiedzia€, €e k€amie chc€c zdyskredytowa€ Hawata. Nie, poczciwy Thufir jest - mentatem i przewidzia€ t€ sytuacj€. - No, co powiesz? - zapyta€ baron. - Co mog€ powiedzie€? Zgadzam si€ oczywi€cie. I Feyd - Rautha pomy€la€: Hawat! Wygrywa jednego przeciw drugiemu... czy o to chodzi? Czy przeszed€ do obozu mego stryja, bo nie skonsultowa€em z nim zamachuprzy pomocy tego m€odego niewolnika? - Nic nie powiedzia€e€ na to, €e stawiam nad tob€ Hawata - rzek€ baron. Rozd€te nozdrza Feyda - Rauthy zdradza€y jego rozdra€nienie. Imi€ Hawata przez tak wiele lat by€o w rodzinie Harkonnen€w sygna€em niebezpiecze€stwa... a teraz nabra€o nowego znaczenia, wci€€ niebezpiecznego. - Hawat to niebezpieczna zabawka - powiedzia€ Feyd - Rautha. - Zabawka! Nie b€d€X idiot€. Wiem, co mam w osobie Hawata i jak nad tym panowa€. Hawat podlega g€€bokim emocjom, Feyd. Cz€owieka bez emocji, oto kogo trzeba si€ ba€. Lecz g€€bokie emocje... ach, widzisz, te mo€na nagi€€ do swoich potrzeb. - Nie rozumiem ci€, stryju. - Tak, to wida€. Feyd prze€kn€€ obraz€ zaledwie mrugn€wszy. - I nie rozumiesz Hawata - doda€ baron. Ani ty! - pomy€la€ Feyd - Rautha. - Kogo Hawat wini za swoje obecne po€o€enie? - zapyta€ baron. - Mnie? Z pewno€ci€, ale by€ on narz€dziem Atryd€wi latami ze mn€ wygrywa€, dop€ki nie wmiesza€o si€ Imperium. Tak on to widzi. Jegonienawi€€ do mnie jest teraz zdawkowa. Wierzy, €e mo€e ze mn€ wygra€ w ka€dej chwili. Wierz€c w to jest przegrany. Poniewa€ ja skierowuj€ jego uwag€ tam, gdzie chc€ - przeciwko Imperium. Napi€cie rodz€cego si€ zrozumienia pobru€Xdzi€o czo€o!Feyda - Rauthy, €ci€gn€€o mu usta. - Przeciwko Imperatorowi? Niech m€j drogi bratanek posmakuje tego - my€la€ baron. - Niech sobie wym€wi: Imperator Feyd - Rautha Harkonnen! Niech zapyta sam siebie, ile to warte. Z pewno€ci€ musi by€ warte €ycia jednego starego stryja, kt€ry mo€e sprawi€, €e ten sen stanie si€ jaw€. Feyd - Rautha powoli zwil€y€ j€zykiem wargi, czy to, co !m€wi stary g€upiec, mo€e by€ prawd€? Jest w tym co€ wi€cej, ni€ si€ na poz€r wydaje. - A co ma do tego Hawat? - zapyta€ Feyd - Rautha. - On my€li, €e nas wykorzystuje do zemsty na Imperatorze. - A kiedy to zostaniu osi€gni€te? - On nie wybiega my€l€ poza swoja zemst€. Hawat jest cz€owiekiem, kt€ry musi s€u€y€ innym, sam nawet tegoo sobie nie wiedz€c. - Wicie si€ od Hawala nauczy€em - przyzna€ Feyd - Rautha, czuj€c prawd€ tych !s€€w w ka€dej zg€osce, - Ale im wi€cej si€ ucz€. tym !bardziej czuj€, €e powinni€my go zlikwidowa€, i to szybko. "- Niemi€a ci jest €wiadomo€€; ze b€dzie mia€ na ciebie oko? - Hawat ma oko na ka€dego. - I mo€e posadzi€ ci€ na tronie. Hawat jest subtelny. Jest niebezpieczny, przebieg€y, ale ja mu jeszcze nie odstawi€ antidotum. Miecz jest tak€e niebezpieczny, Feyd, ale ma pochw€. Jest w Hawacie trucizna, kiedy wycofamy antidotum, okryje go - pochwa €mierci. - To poniek€d przypomina aren€ - powiedzia€ Feyd. - W fintach finty w liniach. "€Yledzisz okiem, w kt€r€ stron€!pochyla si€ gladiator, w kt€ra !stron€ patrzy, jak trzyma n€€. Pokiwa€ g€ow€ sam do siebie, widz€c, €e s€owa te spodoba€y si€ stryjowi, ale my€l€c: tak! Aren€! A brzeszczotem jest my€l! - Widzisz. teraz, jak ci jestempotrzebny - rzek€ baron. - Ja si€ jeszcze przydaj€, Feyd. Jak miecz, kt€rym si€ w€ada, %dop€ki si€ tak nie st€pi, €e si€do niczego nie przyda - pomy€la€ Feyd - Rautha. - Tak, stryju - powiedzia€. - A teraz - rzek€ baron - udamy si€ do kwater niewolnik€w, my dwaj. I ja b€d€ patrzy€, jak ty swoimi w€asnymi r€kami zabijasz wszystkie kobiety w skrzydle rozpusty. - Stryju! - B€d€ jeszcze inne kobiety, Feyd, Ale powiedzia€em, €e ze "mn€ nie pope€nia si€ b€€d€w bezkarnie. Feydowi - Raucie €ciemnia€a twarz. - Stryju, ty... - Przyjmiesz swoj€ kar€ i zapami€tasz t€ nauk€ - rzeki baron. Feyd - Rautha spojrza€ w rozpromienione oczy stryja, I musz€ zapami€ta€ t€ noc - my€la€. - A pami€taj€c j€, musz€ pami€ta€ o innych nocach. - Nie odm€wisz - powiedzia€ baron. Co by€ zrobi€, gdybym !odm€wi€, staruchu? - pomy€la€sobie Feyd - Rautha, ale $wiedzia€, €e mo€e si€ znale€X€ jaka€ inna kara, mo€e brutalniejsza, bardziej wyrafinowana. - Znam ci€, Feyd - powiedzia€baron. - Nie odm€wisz. W porz€dku - my€la€ Feyd - Rautha. - Teraz jeste€ mi potrzebny. Rozumiem to. Dobili€my targu. Lecz nie zawsze b€dziesz mi potrzebny, i... pewnego dnia... ‹№‹ё‹ђ‹ѓ‹є‹ѕ‹і‹ї‹ј‹љ‹њ‹ћ‹ќ‹§‹ў‹џŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒ Œ Œ Œ Œ ŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒŒ Œ!Œ"Œ#Œ$Œ%Œ&Œ'Œ(Œ)Œ*Œ+Œ,Œ-Œ.Œ/Œ0Œ1Œ2Œ3Œ4Œ5Œ6Œ7Œ8Œ9Œ:Œ;Œ<Œ=Œ>Œ?G€€boko w ludzkiej pod€wiadomo€ci tkwi przemo€na potrzeba logicznego, maj€cego sens wszech€wiata, ale rzeczywistywszech€wiat jest zawsze o krok poza logik€. ze "Z€otych my€li Muad'Diba" zebranych przez ksi€€niczk€ Irulan Siadywa€em naprzeciwko wielu panuj€cych g€€w z wysokich rod€w, lecz nigdy nie widzia€em niebezpieczniejszej i bardziej spasionej €wini od tej - powiedzia€ sobie Thufir Hawat. - Mo€esz m€wi€ ze mn€ bez ogr€dek, Hawat - zadudni€ baron. #Odchyli€ si€ do ty€u w krze€le dryfowym, €widruj€c Hawata oczami ukrytymi w fa€dach !t€uszczu. Stary mentat spu€ci€ wzrok na st€€ pomi€dzy sob€ a baronem Vladimirem Harkonnenem, odnotowuj€c bogactwo s€oj€w drewna. Nawet one by€y czynnikiem, kt€ry nale€a€o uwzgl€dni€ szacuj€c barona, jak i czerwone €ciany tej prywatnej salki konferencyjnej oraz nik€y!s€odki zapach zi€€ wisz€cy w powietrzu i maskuj€cy jeszczeintensywniejsze pi€mo. !- Nie kaza€e€ mi wys€a€ tego ostrze€enia do Rabbana dla swego widzimisi€ -powiedzia€ baron. Starcza, stwardnia€a jak rzemie€ twarz Hawata, pozosta€a bez wyrazu, nie zdradzaj€c przepe€niaj€cego go wstr€tu. - Podejrzewam wiele rzeczy, m€j panie - rzek€. !- Tak. No wi€c chc€ wiedzie€, co ma Arrakis do twoich podejrze€ dotycz€cych Salusa Secundus. Nie wystarczy, €e mi powtarzasz, €e Imperator jest poruszony pewnym zwi€zkiem mi€dzy Arrakis a jego tajemnicz€ wi€zienn€ !planet€. No wi€c po€pieszy€emsi€ z wys€aniem Rabbanowi ostrze€enia jedynie dlatego, !€e kurier musia€ odlecie€ tym !galeonem. Powiedzia€e€, €e niewolno zwleka€. Zgoda, ale teraz s€ucham wyja€nie€. !Za du€o paple - my€la€ Hawat. - To nie Leto, kt€ry umia€ mi powiedzie€ wiele uniesieniem brwi lub gestem d€oni. Ani "stary ksi€€€, kt€ry potrafi€ wyrazi€ ca€e zdanie przez zaakcentowanie pojedynczego s€owa. To jest prostak! Zabiciego b€dzie przys€ug€ dla rodzaju ludzkiego. - Nie odejdziesz st€d, dop€ki nie otrzymam pe€nego i szczeg€€owego wyja€nienia - stwierdzi€ baron. - Zbyt lekko m€wisz o Salusa Secundus - powiedzia€ Hawat. - Jest karn€ koloni€ - rzek€ baron. - Na Salusa Secundus zsy€a si€ najgorsze szumowinyz ca€ej galaktyki. Czego nam wi€cej potrzeba do wiadomo€ci? - €Ze warunki na planecie #wi€ziennej s€ uci€€liwsze ni€ gdziekolwiek indziej - odpar€ Hawat. - S€ysza€e€, €e wsp€€czynnik umieralno€ci w€r€d nowo przyby€ych wi€€Xni€w przekracza sze€€dziesi€t procent. S€ysza€e€, €e Imperator stosuje tam wszelkie formy "ucisku. S€ysza€e€ to wszystko inie zadajesz pyta€? - Imperator nie pozwala wysokim rodom na inspekcje swego wi€zienia - warkn€€ !baron. - Ale te€ i nie zagl€da do moich loch€w. - I zainteresowanie Salusa Secundus jest... ach... - Hawat po€o€y€ ko€cisty palec na ustach - niemile widziane. - No wi€c, nie szczyci si€ pewnymi rzeczami, kt€re musi tam robi€!. Najmniejszy z nik€ych u€miech€w przemkn€€ po ciemnych wargach Hawata. Oczy mu rozb€ys€y w €wietle !jarzeni€wki, kiedy je wlepi€ w barona. - I nigdy nie zastanawia€e€ si€, sk€d Imperator bierze swoich sardaukar€w? Baron zasznurowa€ t€uste wargi. Nada€o to jego twarzy wyraz nad€sanego dziecka, a w g€osie brzmia€a nuta rozdra€nienia, gdy si€ odezwa€: !- No, jak to...on rekrutuje...to znaczy, s€ te kontyngenty wojsk i on werbuje z... - Terefere! - parskn€€ Hawat. - Opowie€ci, kt€re s€yszymy owyczynach sardaukar€w, to !nie s€ plotki, nieprawda€? S€ to relacje z pierwszej r€ki skromnej liczby tych, kt€rzy prze€yli starcie z sardaukarami, h€? - Sardaukarzy s€ bez w€tpienia wspania€ymi wojownikami - powiedzia€ baron. - Ale uwa€am, €e moje legiony... - W por€wnaniu z nimi to harcerze! - warkn€€ Hawat. - Uwa€asz, €e nie wiem, "dlaczego Imperator obr€ci€ si€ przeciwko rodowi Atryd€w? - To nie jest temat do !spekulacji dla ciebie - ostrzeg€ go baron. Czy€ to mo€liwe, by nawet on nie wiedzia€, co pchn€€o do tego Imperatora? - zadawa€ sobie pytanie Hawat. - Ka€dy temat jest dobry dla mnie do spekulacji, je€li to s€u€y temu, do czego mnie zatrudniono - powiedzia€ Hawat. - Jestem mentatem. Nie ukrywa si€ ani informacyjnych, ani obliczeniowych danych przed mentatem. Przez d€ug€ chwil€ baron nie spuszcza€ z niego oczu. - Powiedz, co musisz powiedzie€, mentacie - rzek€ na koniec. - Padyszach Imperator obr€ci€ si€ przeciwko rodowi Atryd€w,poniewa€ mistrzowie wojny ksi€cia, Gurney Halleck i Duncan Idaho, wyszkolili bojow€ formacj€ - ma€€ bojow€ formacj€ - o w€os tylko ust€puj€c€ sardaukarom.Niekt€rzy z nich byli nawet !lepsi. A ksi€€€ mia€ szans€ powi€kszy€ swoj€ armi€, uczyni€ j€ pod ka€dym wzgl€dem tak siln€ jak imperatorska. Baron wa€y€ to odkrycie. - Co ma do tego Arrakis? - Stanowi €Xr€d€o rekrut€w zaprawionych w najsurowszej szkole €ycia. Baron pokr€ci€ g€ow€. - Nie my€lisz chyba o Fremenach? - My€l€ o Fremenach. - Ha! Wi€c po co ostrzega€ Rabbana? Po sardaukarskim pogromie i ucisku Rabbana nie mog€o pozosta€ wi€cej jak garstka Fremen€w. Hawat wpatrywa€ si€ w niego bez s€owa. - Nie wi€cej ni€ garstka! - powt€rzy€ baron. - Rabban #zabi€ ich sze€€ tysi€cy jedyniezesz€ego roku. Nadal Hawat wpatrywa€ si€ w barona. - A rok przedtem by€o "dziewi€€ tysi€cy - powiedzia€ baron. - A do swego odwrotu sardaukarzy musieli za€atwi€ przynajmniej dwadzie€cia tysi€cy. - Jakie s€ straty wojsk Rabbana w ci€gu ostatnich dw€ch lat? - zapyta€ Hawat. Baron potar€ policzki. - No c€€, werbowa€ raczej ostro, to prawda. Jego agenci czyni€ do€€ ekstrawaganckie obietnice i... - Powiedzmy trzydzie€ci tysi€cy w zaokr€gleniu? - zapyta€ Hawat. - To chyba troch€, za du€o - rzek€ baron. - Wr€cz przeciwnie - powiedzia€ Hawat. - Umiem czyta€ mi€dzy wierszami raporty Rabbana tak samo jak "ty. A ty z pewno€ci€ musia€e€ zrozumie€ moje meldunki od naszych agent€w. - Arrakis to sroga planeta - powiedzia€ baron. - Ofiary samum€w mog€... - Obaj znamy wska€Xnik zgon€w w wyniku huragan€w -przerwa€ Hawat. - No, a co, je€li straci€ !trzydzie€ci tysi€cy? - zapyta€ baron i krew nap€yn€€a mu do twarzy. - Wed€ug twego w€asnego rachunku - odrzek€ Hawat - Rabban zabi€ pi€tna€cie tysi€cy w ci€gu dw€ch lat, sam trac€c dwa razy tyle. M€wisz, €e sardaukarzy za€atwili dalsze dwadzie€cia tysi€cy, a mo€e i troch€ wi€cej. Ja za€, widzia€em manifesty przewozowe ich !powrotu z Arrakis. Je€li zabili dwadzie€cia tysi€cy, to stracili prawie pi€ciu za Jednego. Dlaczego nie chcesz przyj€€ tych liczb do wiadomo€ci, baronie, i zrozumie€, co one znacz€? Baron przem€wi€ ozi€ble, cedz€c miarowo s€owa: - To tw€j fach, mentacie. Co one znaczy? - Poda€em ci za Duncanem Idaho liczebno€€ wizytowanej przez niego siczy - rzek€ Hawat. - Wszystko si€ zgadza.Je€li maj€ tylko dwie€cie !pi€€dziesi€t takich siczowych wsp€lnot, ich populacja liczy oko€o pi€ciu milion€w. M€j optymalny szacunek to przynajmniej dwa razy tyle wsp€lnot. Na takiej planecie ludno€€ rozprasza si€. - Dziesi€€ milion€w? !Policzki barona zatrz€s€y si€ ze zdumienia. - Co najmniej. Baron zacisn€€ pulchne wargi. Oczami jak paciorki wpatrywa€si€ nieust€pliwie w Hawata. Czy to prawid€owa kalkulacja mentacka? - zastanawia€ si€. - Jak to mo€e by€, €eby nikt nie podejrzewa€? - Nawet nie zachwiali€my mocniej ich wska€Xnikiem przyrostu naturalnego - powiedzia€ Hawat. - Wytrzebili€my jedynie garstk€ mniej udanych osobnik€w, pozostawiaj€c silnych, by "jeszcze bardziej uro€li w sil€ -zupe€nie jak na Salusa Secundus.. - Salusa Secundus! - warkn€€ baron. - Co to ma wsp€lnego zplaneta wi€zienna Imperatora? - Cz€owiek, kt€ry prze€yje Salusa Secundus. jest twardszy#od wi€kszo€ci ludzi - wyja€ni€ Hawal. - Kiedy doda€ do tego najlepsze - z najlepszych szkolenie wojskowe... - Bzdura! Wedle twego wywoduj j a m€g€bym werbowa€ spo€r€d Fremen€w po tym. jak - byli ciemi€€eni przez mego bratanka. - A ty nie ciemi€€ysz, swoich oddzia€€w? - zauwa€y€ €agodnym g€osem Hawat. - No... ja.., ale... - Ciemi€€enie jest rzecz€ wzgl€dn€ - powiedzia€ Hawat. - Czy€, twoim €o€nierzom nie !powodzi si€ znacznie lepiej ni€innym woko€o? Czy€ pni nie widz€ niemi€ej alternatywy wobec bycia €o€nierzem barona? Baron zamilk€, oczy mu si€ "rozbieg€y. Takie mo€liwo€ci... czy€by Rabban bezwiednie da€rodowi Harkonnen€w bro€ ostateczna? Po chwili rzek€: - Jak mo€na zapewni€ sobie wierno€€ takich rekrut€w? - Bra€bym ich ma€ymi grupkami, nie wi€kszymi ni€ w sile plutonu - rzek€ Hawat. - Wydosta€bym ich z ci€€kiej sytuacji i wyizolowa€ ze szkoleniow€ kadr€ ludzi, kt€rzy by zrozumieli ich !przesz€o€€, najlepiej takich, kt€rzy sami byli kiedy€ w r€wnie ci€€kiej sytuacji. Po czym natchn€€bym ich mistyczn€ wiara, €e ich planeta jest w rzeczywisto€ci tajnym poligonem, wydaj€cym na €wiat takie wy€sze istoty jak oni. I przez ca€y czas pokazywa€bym im, na co te wy€sze istoty zas€uguj€: bogate €ycie, pi€kne kobiety, eleganckie domy... czego dusza zapragnie. Baron zacz€€ kiwa€ g€ow€. - Tak jak sardaukarzy €yj€ u siebie. - Z czasem rekruci uwierz€, €e istnienie takiego miejsca jak Salusa Secundus jest usprawiedliwione, poniewa€ wyda€o ich - elit€. Najzwyklejszy €o€nierz w sardaukarach wiedzie €ycie pod wieloma wzgl€dami r€wnie luksusowe jak cz€onkowie wysokiego rodu. - Co€ takiego! - szepn€€ baron. - Udzielaj€ ci si€ moje podejrzenia - rzek€ Hawat. #- Sk€d si€ co€ takiego wzi€€o?- zapyta€ baron. - A w€a€nie, sk€d pochodzi r€d Corrino? Czy na Salusa Secundus byli ludzie, zanim Imperator wys€a€ tam pierwszykontyngent swoich wi€€Xni€w? Nawet ksi€€€ Leto, kuzyn po k€dzieli, niczego pewnego nie wiedzia€. Nie zach€ca si€ do stawiania takich pyta€. Oczy barona zrobi€y si€ szkliste od zamy€lenia. - Tak, pilnie strze€one tajemnice. U€yliby wszelkich €rodk€w... - W dodatku co tu jest do ukrywania? - zapyta€ Hawat. -€Ze Padyszach Imperator ma planet€ wi€zienn€? To wie ka€dy, €e ma on... - Hrabia Fenring! - wyrwa€o si€ baronowi. Hawat zamilk€ przygl€daj€c si€ baronowi z zaintrygowan€ min€. - Co hrabia Fenring? - Na urodzinach mojego bratanka par€ lat temu... - powiedzia€ baron. - Ten imperialny gogu€, hrabia Fenring, przyby€ w charakterze oficjalnego obserwatora oraz dla... hm, sfinalizowania porozumienia handlowego mi€dzy mn€ a Imperatorem. - I co?, - Ja... hm... zdaje si€, €e w -jak €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП…€e c'넆х о c'>…‡УЩ+'Ё…ˆŒK c(€Ь…‰з$ь c(/†ŠУ/ c(’†‹Ъ:Ь0(ѕ†trakcie kolejnej rozmowy powiedzia€em co€ o zrobieniu z Arrakis planety wi€ziennej. Fenring... - Dok€adnie co powiedzia€e€? - zapyta€ Hawat. - Dok€adnie? To by€o tak dawno i... - M€j panie baronie, je€eli pragniesz zrobi€ najlepszy u€ytek z moich us€ug, musisz udzieli€ mi wyczerpuj€cych informacji. Nie nagrano tej rozmowy? Baronowi twarz pociemnia€a z gniewu. !- Jeste€ r€wnie niezno€ny jak #Piter! Nie podobaj€ mi si€ te... - Nie ma ju€ przy tobie Pitera.m€j panie - powiedzia€ Hawat.- A tak na marginesie, c€€ takiego przytrafi€o si€ Piterowi? "- Zbyt si€ spoufali€, zbyt wielewymaga€ ode mnie - rzek€ baron. - Zapewnia€e€ mnie, €e nigdy nie marnujesz po€ytecznych ludzi - odpar€ Hawat. - Czy chcesz mnie zmarnowa€ przez gro€Xby i wykr€ty? Rozmawiali€my o tym, co powiedzia€e€ hrabiemu Fenringowi. Z wolna rysy twarzy barona wyg€adzi€y si€. W odpowiednimczasie - my€la€ - b€d€ !pami€ta€, jak mnie traktowa€. Tak. B€d€ pami€ta€. - Chwileczk€ - powiedzia€ i cofn€€ si€ wspomnieniem do spotkania w swej wielkiej sali. Przed oczami stan€€ mu obraz ich pobytu w sto€ku ciszy, wspomagaj€c pami€€. - Powiedzia€em co€ takiego - rzek€ baron: - "Imperator rozumie, €e interesy s€ zawsze zwi€zane z pewnym przelewem krwi". To by€a aluzja do strat w naszej sile roboczej. Nast€pnie powiedzia€em co€ o ewentualnym innym rozwi€zaniu problemu Arrakis i doda€em, €e planeta wi€ziennaImperatora natchn€€a mnie do p€j€cia w jego €lady. - Wied€Xmia krew! - warkn€€ Hawat. - Co na to Fenring? - Wtedy zacz€€ mnie w€a€nie wypytywa€ o ciebie. Hawat odchyli€ si€ na oparcie przymykaj€c oczy w zadumie. - Wi€c to dlatego zacz€li $przygl€da€ si€ Arrakis - rzek€. %- C€€, co si€ sta€o, to si€ nie odstanie. - Otworzy€ oczy. - #Arrakis musi ju€ si€ roi€ od ichszpieg€w. Dwa lata! - Ale przecie€ moja niewinna wzmianka o... - Nic nie jest niewinne w oczach Imperatora! .Jakich instrukcji udzieli€e€ Rabbanowi? - €Zeby po prostu nauczy€ Arrakis moresu przed nami. Hawat pokr€ci€ g€owa. - Teraz masz. baronie, dwa wyj€cia. Mo€esz wybi€ tubylc€w, wyt€pi€ ich co do ostatniego, albo... - Zmarnowa€ ca€a si€€ robocza? - Wola€by€ sprowadzi€ tutaj Imperatora i te wysokie rody, kt€re mo€e jeszcze "przeci€gn€€ na swoj€ stron€, €eby dokonali skrobanki, €eby wyskrobali Giedi Prime jak pusta tykw€? Baron przewierci€ spojrzeniem swego mentata. - Nie o€mieli€by si€! - Nie? Baronowi zadr€a€y wargi. - Jaka widzisz alternatyw€? - Porzu€ swojego drogiego bratanka Rabbana. - Po... - baron urwa€, wytrzeszczy€ oczy na Hawata.- Nie wysy€aj mu wi€cej ani jednego €o€nierza, €adnej pomocy, oboj€tne w jakiej postaci. Na wszystkie jego listy odpowiadaj niezmiennie, !€e s€ysza€e€, w jaki okropny spos€b poczyna sobie na "Arrakis, i €e jak tylko b€dzieszm€g€. podejmiesz €rodki zaradcze. Ja zorganizuj€ przechwycenie niekt€rych z twoich pism przez szpieg€w imperialnych. - A co z przypraw€, dochodami, wszystkimi... - €Z€daj nale€nych baronii zysk€w, bacz€c jak to robisz. Wymagaj od Rabbana sta€ych sum. Mo€emy... #Baron obr€ci€ r€ce d€o€mi - dog€ry. !- Lecz sk€d pewno€€, €e m€j lisi bratanek nie... - S€ jeszcze nasi szpiedzy na Arrakis. Powiedz Rahbanowi, €ealbo si€ wywi€€e z kontyngent€w przyprawy, $jakie na€ na€o€y€e€, albo si€ go zast€pi. - Znam swojego bratanka - powiedzia€ baron. - To go tylko sprowokuje do zwi€kszenia ucisku ludno€ci. - Oczywi€cie, €e go sprowokuje! - warkn€€ Hawat. - Ty nie chcesz teraz po€o€y€temu kresu! Ty chcesz mie€ jedynie czyste r€ce. Niech to Rabban ci stworzy t€ swoj€ Salusa Secundus. Nawet nie trzeba mu posy€a€ €adnych wi€€Xni€w. Ma wystarczaj€c€ do tego populacj€. Skoro Rabban wyciska pot ze swych ludzi, by wywi€za€ si€ z twoich kontyngent€w przyprawy, to Imperator nit mapowodu podejrzewa€ €adnego innego motywu. To jest wystarczaj€cy pow€d, by %od€o€y€ t€ planet€ na p€€k€. Ty za€, baronie, s€owem ni gestem nie zdradzisz, €e istnieje ku temu jaka€ inna przyczyna. Baron nie potrafi€ ukry€ szelmowskiego tonu podziwu wswoim g€osie. - Ach, Hawat, chytrus z ciebie. No. a jak wprowadzimy si€ na Arrakis i wykorzystamy to, co przygotuje Rabban? - To najprostsze pod s€o€cem,!baronie. Je€eli co roku ustalisznieco wy€szy kontyngent od poprzedniego, sytuacja niebawem dojrzeje. Produkcja spadnie. Mo€esz usun€€ !Rabbana i samemu zaj€€ si€... porz€dkowaniem ba€aganu. - To trzyma si€ kupy - rzek€ baron. - Tylko €e ja sam mog€ si€ poczu€ tym wszystkim zm€czony. Przygotowuj€ kogo€innego do obj€cia Arrakis w moim imieniu. Hawat obserwowa€ t€ust€, kr€g€€ twarz naprzeciwko "siebie. Stary szpieg - €o€nierz niespiesznie pokiwa€ g€ow€. - Feyd - Rautha - powiedzia€. - Wi€c to si€ kryje za obecnym uciskiem. Ty sam jeste€ bardzo chytry, baronie. !Mo€e uda nam si€ po€€czy€ tedwa plany. Tak. Tw€j Feyd - Rautha mo€e uda€ si€ na Arrakis jako zbawca. Mo€e pozyska€ masy. Tak. Baron u€miechn€€ si€. Pod mask€ u€miechu za€ zadawa€ sobie pytanie: No, a jak to wsp€€gra z osobistymi knowaniami Hawata? Hawat za€ widz€c, €e zosta€ odprawiony, wsta€ i opu€ci€ pok€j o czerwonych €cianach. #Id€c nie potrafi€ op€dzi€ si€ od dr€cz€cych niewiadomych, jakie wyskakiwa€y w ka€dej kalkulacji dotycz€cej Arrakis. Ten nowy przyw€dca religijny, o kt€rym napomkn€€ Gurney !Halleck ze swej kryj€wki w€r€dprzemytnik€w, €w Muad'Dib. Mo€e nie powinienem doradza€baronowi, by da€ tej religii krzewi€ si€ gdzie popadnie, !nawet po€r€d ludno€ci panwi i graben - powiedzia€ do siebie. - Ale wiadomo przecie€, €e ucisk powoduje rozkwit religii. I pomy€la€ o meldunkach Hallecka na temat taktyki bojowej Fremen€w. Taktyka tr€ci€a samym Halleckiem... Idaho... i nawet Hawatem. Czy€by Idaho prze€y€? - zapytywa€ si€ w duchu. Lecz to by€o pr€€ne pytanie. Nie zapyta€ jeszcze siebie, czy tomo€liwe, by Paul - ocala€. Wiedzia€, €e baron jest przekonany, i€ wszyscy Atrydzi zgin€li. Jego broni€ by€a wied€Xma Bene Gesserit. jak sam przyzna€. A to mog€o jedynie oznacza€ koniec dla wszystkich, nawet dla rodzonego syna tej kobiety. Jak€€ jadowit€ nienawi€€ musia€a €ywi€ do Atryd€w - "my€la€. - Podobn€ nienawi€€, !jak€ ja €ywi€ do tego barona. Czy m€j cios b€dzie r€wnie ostateczny i ca€kowity? Œ@ŒAŒBŒCŒDŒEŒFŒGŒHŒIŒJŒKŒLŒMŒNŒOŒPŒQŒRŒSŒTŒUŒVŒWŒXŒYŒZŒ[Œ\Œ]Œ^Œ_Œ`ŒaŒbŒcŒdŒeŒfŒgŒhŒiŒjŒkŒlŒmŒnŒoŒpŒqŒrŒsŒtŒuŒvŒwŒxŒyŒzŒ{Œ|Œ}Œ~ŒŒ€ŒŒ‚ŒƒŒ„Œ…Œ†Œ‡ŒˆŒ‰ŒŠŒ‹ŒŒŒŒŽŒWe wszystkich rzeczach przewija si€ motyw b€d€cy cz€€ci€ naszego wszech€wiata. Jest w nim symetria, elegancja i wdzi€k -owe przymioty, kt€re zawsze odnajdujemy w tym, co wychwytuj€ prawdziwi arty€ci.Mo€emy go napotka€ w przemijaniu p€r roku, w tym, "jak piasek €ciele si€ po grani, w p€kach ga€€zek krzewu Comilea mexicana albo w !€ytkach jego li€ci. Pr€bujemy kopiowa€ te motywy w €yciu swoim i spo€ecze€stwa, poszukuj€c rytm€w, ta€c€w i kszta€t€w, kt€re nios€ ukojenie. Mo€na jednak zauwa€y€ niebezpiecze€stwo w wynalezieniu doskona€o€ci ostatecznej. Jest oczywiste, €e plan ostateczny zawiera swoja w€asn€ sta€o€€. W takiej doskona€o€ci wszelkie rzeczy zmierzaj€ ku €mierci. z "My€li zebranych Muad'Diba" w opracowaniu ksi€€niczki Irulan Muad Dib pami€ta€, €e zjad€ posi€ek nasycony esencj€ przyprawow€. Uczepi€ si€ tegowspomnienia, poniewa€ !stanowi€o punkt oparcia i m€g€sobie powiedzie€ z tej korzystniejszej pozycji, €e jego bezpo€rednie doznania musz€ by€ snem. Jestem teatrem proces€w - rzek€ sobie. - Jestem ofiar€ niedoskona€ej wizji, €wiadomo€ci rasy i jej straszliwego przeznaczenia. !Jednak nie potrafi€ wyzby€ si€$- l€ku, €e jako€ prze€cign€€, samego siebie i zab€€dzi€ w czasie tak dalece, €e przesz€o€€, przysz€o€€ i #tera€Xniejszo€€ popl€ta€y si€ nie do poznania, by€o to co€ wrodzaju zm€czenia wzrokowego, wywo€anego, o czym wiedzia€, ustawiczn€ konieczno€ci€ trzymania w pami€ci wizji przysz€o€ci na zasadzie wspomnienia, kt€re jako takie nale€a€o z natury rzeczy do przesz€o€ci Chani przygotowa€a mi ten posi€ek - powiedzia€ sobie. Jednak€e Chani przebywa€a hen na po€udniu - w zimnej krainie gor€cego s€o€ca - ukryta w jednej z nowych siczowych fortec, bezpieczna z ich synem Leto U. A mo€e to ma si€ dopiero zdarzy€? Nie, uspokoi€ ponownie sam siebie, przecie€ Alia - ta - !Dziwna, jego siostra, uda€a si€tam z jego matk€ i z Chani w dwudziestodudnikow€ podr€€ na po€udnie, jad€c w palankinie Matki Wielebnej zamocowanym na grzbiecie dzikiego stworzyciela. Odsun€€od siebie w pop€ochu my€l o uje€d€aniu gigantycznych czerwi, zadaj€c sobie pytanie:A mo€e Alia ma si€ dopiero urodzi€? By€em na razzia - przypomnia€ sobie Paul. - Dokonali€my rajduodbieraj€c wod€ naszych zmar€ych w Arrakin. I znalaz€em szcz€tki swego ojca, w stosie pogrzebowym. Umie€cili€my czaszk€ ojca jako relikwi€ we freme€skim kopcu skalnym g€ruj€cym nad prze€€cz€ Harga. A mo€e to ma si€ dopiero zdarzy€? Moje rany s€ prawdziwe - powiedzia€ do siebie Paul. - Moje blizny s€ prawdziwe. €Ywi€tynia czaszki mego ojca jest prawdziwa. Dalej w tym stanie niby snu Paulowi przypomnia€o si€, €e Harah, !€ona D€amisa, zak€€ci€a raz jego samotno€€ m€wi€c mu, €e w korytarzu siczy odby€a si€ walka, by€a to sicz tymczasowa, przed wys€aniem kobiet i dzieci daleko na po€udnie. Harah stan€€a tam wwej€ciu do wewn€trznej komnaty, €a€cuszek z nanizanymi pier€cieniami "talion€w wody €ci€ga€ z ty€u czarne skrzyd€a jej w€os€w. Rozsun€wszy kotary komnaty powiedzia€a mu, €e Chani w€a€nie kogo€ zabi€a. To si€ zdarzy€o - powiedzia€ do siebie Paul. - To by€o !naprawd€, nie zrodzi€o si€ ze swego czasu i nie mo€e ulec zmianom. Paul pami€ta€, €e "wybieg€ i natkn€€ si€ na Chani stoj€c€ pod €€€tymi kulami korytarza, w jaskrawo-b€€kitnym sari z odrzuconym kapturem, z rumie€cami od wysi€ku na !elfiej twarzy. Chowa€a w€a€niedo pochwy krysn€€. Ciasno zbita gromadka z po€piechem #unosi€a jakie€ brzemi€ w g€€b korytarza. Paul pami€ta€, jak powiedzia€ w duchu: "Zawsze si€ pozna, kiedy nios€ - cia€o". Taliony wody Chani, noszone w siczy jawnie na sznurku wok€€ szyi, zadzwoni€y, kiedy si€ do niego odwr€ci€a. - O co chodzi, Chani? - zapyta€ wtedy. - Wyprawi€am na tamten €wiattego, kto przyszed€ wyzwa€ ci€ na pojedynek, Usul. - Ty go zabi€a€? - Tak, ale chyba powinnam go by€a zostawi€ Harah. I Paul ujrza€ w pami€ci, jak twarze otaczaj€cych ich ludziokazuj€ uznanie tym s€owom. €Ymia€a si€ nawet Harah. - Ale on przyszed€ mnie wyzwa€. - Ty sam nauczy€e€ mnie magicznego sposobu. Usul. - Oczywi€cie! Ale nie powinna€... - Urodzi€am si€ w pustyni. !Usul, umiem trzyma€, krysn€€. Pohamowa€ gniew, staraj€c si€przem€wi€ jej do rozs€dku. - To wszystko mo€e by€ prawda. Chani, ale... - Nie jestem ju€, Usul, dzieckiem, kt€re w €wietle r€cznej kuli wy€apywa€o skorpiony w siczy. Nie dla mnieju€ gry i zabawy. Paul wyba€uszy€ na ni€ oczy, zaskoczony dziwnym okrucie€stwem ukrytym pod jej niedba€€ poz€. - On nie by€ tego wart. Usul - powiedzia€a Chani. - Tacy jak on nie s€ warci, bym przerywa€a twoje medytacje. Przesun€€a si€ bli€ej, spogl€daj€c na€ z ukosa i "€ciszaj€c g€os tak, €eby tylkoon s€ysza€. - I ukochany, kiedy si€ rozniesie, €e rzucaj€cy ci "r€kawic€ mo€e natkn€€ si€ namnie i zgin€€ nies€awn€ €mierci€ z r€ki kobiety Muad Diba. ub€dzie ochotnik€w. !Tak - powt€rzy€ Paul - to si€ na pewno zdarzy€o. To by€a prawdo - przesz€o€€. I rzeczywi€cie liczba ch€tnychwypr€bowania €wie€ego ostrzaMuad Diba drastycznie spad€a. Gdzie€ w €wiecie nie - ze - snu co€ jakby si€ poruszy€o, odezwa€ si€ nocny ptak. Ja #€ni€ - uspokoi€ si€ Paul. - To ten posi€ek z przypraw€. Ci€gle jednak opada€o go uczucie opuszczenia. Zastanawia€ si€, czy to mo€liwe, by jego dusza - ruh prze€lizn€€a si€ jako€ do €wiata, w kt€rym wed€ug wierze€ Fremen€w mia€a ona swoje prawdziwe istnienie - do alam al - mithal, €wiata podobie€stw, owego metafizycznego kr€lestwa pozbawionego wszelkich !fizycznych ogranicze€. I my€l otakim miejscu przepe€ni€a go trwog€, poniewa€ usuniecie wszelkich ogranicze€ oznacza€o usuni€cie wszystkich punkt€w odniesienia. W mitycznym krajobrazie nie m€g€ si€ !zorientowa€ i o€wiadczy€: "Ja jestem ja, poniewa€ jestem tutaj". Matka powiedzia€a mu "kiedy€: "Ludzie s€ podzieleni - #cz€€€ ludzi - w tym, co my€l€ o tobie". Musz€ zbudzi€ si€ ze snu - !rzeki do siebie Paul. Jako €e tosi€ zdarzy€o, te s€owa jego matki, lady Jessiki, b€d€cej obecnie Matk€ Wielebn€ Fremen€w, te s€owa przeby€y rzeczywisto€€. Jessik€ napawa€ l€kiem religijny stosunek Fremen€w do niego, o tym Paul wiedzia€. Nie "podoba€ jej si€ fakt, €e ludziezar€wno z siczy, jak i z graben m€wili o Muad'Dibie #"On". I rozpatrywa€a si€ w€r€d plemion, rozsy€aj€c swych sajjadi€skich szpieg€w, zbieraj€c odpowiedzi, dumaj€c nad nimi. Przytoczy€amu aforyzm Bene Gesserit: "Kiedy religia i polityka jad€ na tym samym wozie, ci co powo€€, wierz€, €e nic nie mo€e im stan€€ na drodze. Zaczynaj€ p€dzi€ na €eb na szyj€, coraz szybciej i szybciej. Odsuwaj€ od siebie wszelk€ my€l o przeszkodach i!nie pami€taj€, €e p€dz€cemu na o€lep cz€owiekowi ukazuje #si€ przepa€€, kiedy ju€ jest zap€€Xno". Paul przypomnia€ sobie, jak siedzia€ w kwaterzematki, w wewn€trznej komnacie odgrodzonej ciemnymi kotarami utkanymi wmotywy z mitologu freme€skiej. Siedzia€ tam i !s€ucha€, i obserwowa€ tak, jakona zawsze obserwuje - nawet kiedy ma spuszczone oczy. Jej owalnej twarzy przyby€o nowych zmarszczek w k€cikach ust, lecz w€osy nadal przypomina€y wypolerowany br€z. Szeroko rozstawione oczy okry€y si€ jednak€e nalotem przepojonego przypraw€ b€€kitu. - Fremeni maj€ prost€, praktyczn€ religi€ - powiedzia€. !- Nic nie jest proste w religii. Ale Paul widz€c zachmurzon€ #przysz€o€€ ci€gle wisz€c€ nadnimi poczu€, jak targa nim gniew. Jedyne, co zdo€a€ powiedzie€, to: - Religia jednoczy nasze si€y. To nasz mistycyzm. - Ty €wiadomie kultywujesz t€atmosfer€, t€ brawur€ - zarzuci€a mu. - Ani na chwil€ nie zaprzestajesz indoktrynacji. - Tego mnie sama nauczy€a€ - odpar€. Ona za€ by€a tego dnia skora do k€€tni i swar€w, by€ to dzie€ ceremonii obrzezania !male€kiego Leto. Paul rozumia€ pewne powody jej rozdra€nienia. Matka nigdy niepogodzi€a si€ z jego zwi€zkiem - tym "dziecinnym ma€€e€stwem" - z Chani. A Chani da€a Atrydom syna i Jessika zorientowa€a si€, €e dziecka nie potrafi odrzuci€ razem z matk€. Wreszcie Jessika drgn€€a pod jego spojrzeniem. - Uwa€asz mnie za wyrodn€ matk€ - powiedzia€a. - Sk€d€e znowu. !- Widz€, w jaki spos€b mi si€ przygl€dasz, kiedy jestem z twoj€ siostr€. Niczego nie rozumiesz, je€li chodzi o twoj€ siostr€. - Wiem, dlaczego Alia jest inna - powiedzia€. - By€a nie narodzon€ cz€€ci€ ciebie, kiedy przemieni€a€ Wod€ €Zycia. Ona... - Ty nie masz o tym €adnego poj€cia! I Paul, raptem nie b€d€c w stanie wyrazi€ swej wiedzy wyrwanej z jej czasu, powiedzia€ tylko: - Nie uwa€am ci€ za wyrodn€ matk€. Zauwa€y€a jego strapienie. - Jest pewna sprawa, synu - odezwa€a si€. - Tak? - Ja bardzo kocham twoj€ Chani. Akceptuj€ j€. To by€o realne - powiedzia€ k €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПŒp c(%‡x Ќ c(ˆ‡Ž$э c(ы‡ Ѕ c(NˆЖ*- c(Бˆ‘у5š \(‰sobie Paul. - To nie by€a niedoskona€a wizja, kt€r€ mia€y zmieni€ konwulsje rodz€cego si€ czasu. To !upewnienie si€ da€o mu €wie€ypunkt zaczepienia w jego €wiecie. Okruchy trwa€ej rzeczywisto€ci zacz€€y przenika€ przez stan u€pienia i zapada€ mu w €wiadomo€€. Nagle zda€ sobie spraw€, €e znajduje si€ w hieregu, oboziepustynnym. Chani ustawi€a ich !filtrnamiot na mia€kim jak py€ piasku dla jego mi€kko€ci. To mog€o oznacza€ tylko, €e Chani jest w pobli€u. Chani, dusza jego, Chani, jego Sihaja, s€odka jak wiosna pustyni. Chani hen z palmari€w#g€€bokiego po€udnia. Pami€ta€ teraz, jak mu €piewa€a pustynn€ €piewank€ na dobranoc. Duszo ma, Niechaj noc ta zast€pi ci raj, Kln€ si€ na Shai - huluda, €Ze p€jdziesz tam, S€u€€c mi€o€ci mej. #I za€piewa€a wsp€ln€ piosenk€ marszow€ pary kochank€w w€r€d piasku w rytmie, kt€ry przypomina€ szuranie st€p brn€cych przez wydmy. Opisz swe oczy, A ja opisz€ serce twe. Opisz swe stopy, A ja opisz€ d€onie twe. Opisz swe wieczory, A ja ci opisz€ ranki twe. Opisz swe pragnienia, A ja ci powiem, czego chcesz. S€ysza€ czyje€ brzd€kanie w struny balisety w s€siednim namiocie. I pomy€la€ wtedy o Gurneyu Hallecku. Przynaglony d€Xwi€kiem znajomego instrumentu Paul my€la€ o Gurneyu, kt€rego twarz widzia€ w€r€d przemytniczej bandy, lecz kt€ry jego nie zobaczy€ - nie m€g€ go zobaczy€, ani dowiedzie€ si€ o nim, €eby mimowolnie nie naprowadzi€ Harkonnen€w na €lad syna zabitego przez nich ksi€cia, ale styl nocnego grajka, spos€b, w jaki palce tr€ca€y struny balisety, przywiod€y Paulowi na pami€€ rzeczywistego muzyka. Gra€ Chatt Skoczek, kapitan fedajkin€w, dow€dca komandos€w €mierci strzeg€cych Muad Diba. Jeste€my w pustyni - uprzytomni€ sobie Paul. - Jeste€my w centralnym ergu poza zasi€giem harkonne€skich patroli. Jestem tutaj, aby przej€€ piasek, abyzwabi€ stworzyciela, aby dosi€€€ go w€asnym sprytem, aby sta€ si€ pe€nym Fremenem.Czu€ teraz na brzuchu pistoletmaula, czu€ krysn€€. Czu€ !otaczaj€c€ go cisz€, by€a to szczeg€lna cisza przed€witu, kiedy nocne ptaki odesz€y, za€ dzienne stworzenia jeszcze nie zasygnalizowa€y swej czujno€ci wobec s€o€ca, ich wroga. "Musisz przejecha€ piasek w €wietle dnia, €eby Shai - hulud zobaczy€ i pozna€, €e nie ma w tobie !strachu" - powiedzia€ Stilgar. -"Przestawimy sobie zatem czas i p€jdziemy spa€ tej nocy". Paul usiad€ po cichutku, !czuj€c na ciele przestronno€€ poluzowanego filtrfraka i zaciemniony filtrnamiot nad sob€. Porusza€ si€ bezszelestnie, a jednak Chani !go us€ysza€a. Odezwa€a si€ z mrok€w namiotu, sama jak jeden z jego cieni. - Jeszcze nie pe€ny €wit, ukochany. !- Sihaja - powiedzia€ na wp€€ ze €miechem. - Nazywasz mnie wiosn€ pustyni - rzek€a - lecz w dniu dzisiejszym jestem jak o€cie€ na ciebie. Jam jest Sajjadina na stra€y rytua€€w. Zaj€€ si€ dopinaniem swego filtrfraka. !- Kiedy€ zacytowa€a€ mi s€owaz Kitab al - Ibar - rzek€. - Powiedzia€a€; "Kobieta jest twoim polem: zatem id€X i uprawiaj je". - Jestem matk€ twojego pierworodnego - zgodzi€a si€. Widzia€ j€ w szar€wce, jak ka€dym ruchem powtarza jegoruchy, zabezpieczaj€c !filtrfrak na otwart€ pustyni€. - Powiniene€ wykorzysta€ wszystkie chwile na odpoczynek. !Pozna€, €e to jej mi€o€€ do niego przemawia i z€aja€ j€ €agodnie. - Sajjadina stra€niczka nie udziela przestr€g ani ostrze€e€ kandydatowi. "Przysun€€a si€ do niego blisko,"d€oni€ musn€€a jego policzek. "- Dzi€ jestem i stra€niczk€, i kobiet€. - Zostaw t€ powinno€€ komu€ innemu. - Czekanie jest nie najlepsze w ka€dym przypadku - powiedzia€a. - Wola€abym znajdowa€ si€ u twego boku. Uca€owa€ jej d€o€, nim zamocowa€ mask€ filtrfraka na!twarzy, po czym odwr€ci€ si€ izerwa€ grod€X namiotu. Wlatuj€ce do nich powietrze "nios€o ch€odn€ nie - ca€kiem -sucho€€, kt€ra o €wicie osi€dzie ros€ €ladow€. Dolecia€a z nim wo€ masy preprzyprawowej, wykrytej przez nich nie opodal na p€€nocny wsch€d, co powiedzia€o im, €e w pobli€u b€dzie stworzyciel. Paul !przeczo€ga€ si€ przez otwarty zwieracz i stan€wszy na piasku przeci€gn€€ si€, budz€c mi€€nie do €ycia. Nik€a, zielonkawoperlowa luminescencja wytrawi€a horyzont na wschodzie. Ma€e sztuczne wydmy otaczaj€ce go w mroku to by€y namioty jego oddzia€u. Z lewej strony dostrzeg€ ruch warty, #wiedzia€, €e go le€ dostrzegli. Oni znali niebezpiecze€stwo, kt€remu stawia€ dzi€ czo€o. Ka€dy Fremen przez to przechodzi€. Dawali mu teraz te ostatnie par€ chwil samotno€ci, €eby m€g€ si€ przygotowa€. To musi sta€ si€ dzisiaj - powiedzia€ sobie. My€la€ o pot€dze, jak€ przeciwstawi€ pogromowi - o starcach posy€aj€cych do niego swych syn€w na nauki w magicznej szkole walki, starcach z rady s€uchaj€cych teraz jego zdania i post€puj€cych wed€ug jego wskaza€, o ludziach, kt€rzy powracaj€c sk€adali mu wyrazy najwy€szego freme€skiego uznania: "Tw€j plan nie zawi€d€, Muad'Dibie". Jednak najskromniejszy i najmarniejszy z freme€skich "wojownik€w potrafi€ robi€ co€,czego on nigdy nie dokona€. I Paul wiedzia€, €e jego przyw€dztwo cierpi z powodu lej znanej powszechnie !r€€nicy pomi€dzy nimi. On nie dosiad€ stworzyciela. Owszem, je€Xdzi€ z innymi na treningowe!przeja€d€ki i rajdy, ale - nie "odby€ swojej w€asnej podr€€y. Dop€ki tego nie zrobi, jego €wiat pozostanie ograniczony mo€liwo€ciami innych, na co nie mo€e sobie pozwoli€ €adenprawdziwy Fremen. Dop€ki tego nie zrobi samodzielnie, odm€wione mu b€d€ nawet rozleg€e krainy po€udnia, ziemie w zasi€gu dwudziestu dudnik€w od ergu, chyba €e za€yczy sobie palankinu i pojedzie niczym Matka Wielebna czy kt€ry€ z chorych lub rannych. Powr€ci€o do niego wspomnienie zmaga€ ze €wiadomo€ci€ swego wewn€trznego "ja" tej nocy. "Dostrzeg€ tu osobliw€ analogi€:je€li ujarzmi stworzyciela, umocni swoj€ w€adz€; je€li ujarzmi oko swej ja€Xni, tym samym ni€ zaw€adnie. Lecz poza jednym i drugim - le€a€ zaci€gni€ty chmurami obszar Wielkiego Niepokoju, gdzie ca€y wszech€wiat wydawa€ si€gmatwa€. Dr€czy€a Paula niezgodno€€ w sposobie pojmowania przez niego wszech€wiata, dok€adno€€ i niedok€adno€€, jego dwie strony medalu. Widzia€ tu "insitu". Jednak po narodzeniu,po dostaniu si€ pod presj€ "rzeczywisto€ci, tera€Xniejszo€€ €y€a swoim w€asnym €yciem i ros€a ze swoimi w€asnymi subtelnymi odmienno€ciami. Pozostawa€o straszne przeznaczenie. Pozostawa€a €wiadomo€€ gatunku. A ponad wszystkim majaczy€a d€ihad, krwawa i szalej€ca. Chani przysz€a do niego przed !namiot: obj€wszy si€ za €okciespogl€da€a na€ do g€ry z ukosa, jak to robi€a, kiedy bada€a jego nastr€j. - Opowiedz mi jeszcze raz o wodach twojej rodzinnej planety, Usul - poprosi€a., Zrozumia€, €e stara si€ go rozerwa€, uwolni€ od napi€€ jego umys€, przed €mierteln€ $pr€b€. Poja€nia€o i spostrzeg€,€e niekt€rzy z jego fedajkin€w zwijaj€ ju€ namioty." - Wola€bym, €eby€ ty mi opowiedzia€a o siczy i naszym synu - rzek€. - Czy Leto wodziju€ za nos moj€ matk€? "- Ali€ te€ wodzi - powiedzia€a. - I ro€nie jak na dro€d€ach. B€dzie z niego wielki m€€czyzna. - Jak tam jest na po€udniu? - zapyta€. - Sam zobaczysz, jak uje€Xdzisz stworzyciela. - Ale najpierw chcia€bym to zobaczy€ twoimi oczami. - Okropnie pusto. Poprawi€ jej na czole wystaj€c€ spod filtrfrakowegoko€paka chust€ nezhoni. - Dlaczego nie opowiesz o siczy? - Przecie€ opowiadam. Sicz bez naszych m€€czyzn jest pustym miejscem. Jest miejscem pracy. Pracujemy w warsztatach i donicarniach. Trzeba produkowa€ bro€, sadzi€ tyczki dla prognoz pogody, zbiera€ przypraw€ na €ap€wki. Trzeba obsadzi€ wydmy, aby obros€y i zakotwiczy€y si€. Trzeba wytwarza€ tkaniny i dywany, €adowa€ ogniwa paliwowe. Trzeba szkoli€ dzieci, €eby si€a plemienia nigdy nie zgin€€a. - Zatem w siczy nie ma nie mi€ego? - spyta€. - Dzieci s€ mi€e. Przestrzegamy rytua€€w. Mamydosy€ €ywno€ci. Czasami kt€ra€ z nas ma okazj€ uda€ #si€ na p€€noc, by si€ przespa€ze swoim m€€czyzn€. €Zycie musi i€€ naprz€d. - A moja siostra Alia... czy ludzie ju€ j€ zaakceptowali? !Chani obr€ci€a si€ ku niemu w narastaj€cym brzasku. €Ywidrowa€a go oczami. - Porozmawiajmy o tej sprawieinnym razem, ukochany. - Porozmawiajmy teraz. !- Powiniene€ oszcz€dza€ ca€€sw€ energi€ na pr€b€ - powiedzia€a. !S€ysz€c w jej g€osie rezerw€ !zorientowa€ si€, €e poruszy€ dra€liwy temat. - Nieznane przynosi troski - powiedzia€. Po chwili kiwn€€a g€ow€ i powiedzia€a: - Ci€gle zachodzi... nieporozumienie z powodu dziwno€ci Alu. Kobiety si€ boj€, poniewa€ dziecko niewiele wi€ksze od noworodkaprawi... o rzeczach, kt€re powinien zna€ tylko doros€y. One nie rozumiej€ tej... przemiany w €onie,, kt€ra "sprawi€a, €e Alia jest... inna. - K€opoty? - zapyta€. Miewa€em wizje k€opot€w z Alia - pomy€la€. Chani spojrza€a w kierunku coraz wyra€Xniejszej linii wschodz€cego s€o€ca. !- Cz€€€ kobiet wyst€pi€a ze wsp€lnym apelem do Matki Wielebnej. Za€€da€y od niej, €eby egzorcyzmami wyp€dzi€a demona ze swej c€rki. #Powo€a€y si€ na Pismo €Ywi€te: "Nie pozw€lmy czarownicy €y€w€r€d nas". - I co im powiedzia€a moja matka? - Wyrecytowa€a prawo i kobiety odesz€y jak niepyszne.Powiedzia€a: "Skoro Alia sprawia k€opoty, to jest to wina w€adzy, kt€ra nie przewidzia€a i nie ustrzeg€a "si€ tych k€opot€w". I stara€a si€ wyja€ni€, co przemiana #zrobi€a w jej €onie z Ali€, ale kobiety by€y rozz€oszczone, €e je speszy€a. Odesz€y sarkaj€c. B€d€ k€opoty z powodu Alii - pomy€la€. Podmuch krystalicznego piasku musn€€ odkryte cz€€ci jego twarzy, przynosz€c wo€ masy preprzyprawowej. - El Saja€, deszcz piasku zwiastuj€cy poranek - rzek€. Zapatrzy€ si€ w dal, w szare €wiat€o pustynnego krajobrazu, na bezlitosny !pejza€, piasek b€d€cy form€, !kt€ra wch€on€€a sama siebie. Sucha b€yskawica rozja€ni€a zygzakiem ciemny zak€tek na po€udniu - znak, €e samum nagromadzi€ tam sw€j €adunekelektrostatyczny. Grzmot !przewali€ si€ z hukiem o wiele p€€Xniej. - G€os, kt€ry stroi ziemi€ - powiedzia€a Chani. Coraz wi€cej jego ludzi wy€ania€o si€ z namiot€w. Z obrze€y obozu schodzi€y warty. Wszystko wok€€ niego toczy€o si€ p€ynnym, odwiecznym trybem, nie wymagaj€cym €adnych rozkaz€w. "Jak najmniej rozkaz€w" - powiedzia€ jego !ojciec.., kiedy€... dawno temu, skoro raz co€ rozka€esz, zawsze musisz wydawa€ rozkaz, by to zrobiono". Fremeni znali t€ zasad€ instynktownie. Wodmistrz oddzia€u zaintonowa€ poranny za€piew, dodaj€c w nim tym razem wezwanie do rytua€u inicjacji je€Xd€Xca piasku. !- €Ywiat Jest €cierwem - nios€osi€ jego zawodzenie ponad wydmami. - Kt€€ zawr€ci !anio€a €mierci Sta€ si€ musi wola Shai - huluda. !Paul s€ucha€ i rozpoznawa€ te same s€owa, kt€re zaczyna€y psalm €mierci jego fedajkin€w,s€owa, kt€re odmawiali !komandosi €mierci rzucaj€c si€w wir walki. Czy od dzisiaj przyb€dzie tutaj skalne sanktuarium, znacz€ce odej€cie kolejnej duszy? - zapytywa€ siebie Paul. - Czy Fremeni b€d€ tu przystawa€ w$przysz€o€ci, by ka€dy do€o€y€ !od siebie kamie€ i pomy€la€ o poleg€ym tutaj Muad'Dibie? "Wiedzia€, €e istnieje dzi€ takaalternatywa, taki takt na nitkach przysz€o€ci rozchodz€cych si€ promieni€cie z tego miejsca w czasoprzestrzeni. Prze€ladowa€a go ta niedoskona€o€€ wizji. Im bardziej opiera€ si€ swemu strasznemu przeznaczeniu i przeciwstawia€ nadej€ciu d€ihad. tym wi€kszy zam€t wkrada€ si€ w jego jasnowidzenie. Ca€a jego przysz€o€€ zaczyna€a przypomina€ wal€c€ si€ w otch€a€ rzek€ - ogniwo gwa€towno€ci - poza kt€r€ by€y jedynie mg€a i chmury. - Nadchodzi Stilgar - powiedzia€a Chani. - Musz€ ju€ stan€€ na uboczu, ukochany Teraz musz€ by€ Sajjadm€ i baczy€ na rytua€, €eby odnotowano to wiernie wkronikach. - Podnios€a na mego oczy i na chwil€ opad€a z niej pow€ci€gliwo€€, ale szybko si€ opanowa€a. - Kiedy b€dzie po wszystkim, w€asnymi r€kami przygotuj€ ci€niadanie - powiedzia€a. $Odesz€a. Stilgar zbli€a€ si€ ku memu przez piasek, poruszaj€c male€kie ka€u€e py€u. Ciemne nisze jego oczu spoczywa€y na Paulu nieruchomym, dumnym wejrzeniem Czarna broda wyzieraj€ca sponad maski filtrfraka i zryte bruzdami policzki mog€y o€ywieniem konkurowa€ z rze€Xb€ w skale !Ni€s€ sztandar Paula - zielono - czarny sztandar z tulej€ na wod€ w drzewcu - kt€ry sta€ #si€ ju€ legend€ tej krainy. Paul pomy€la€ z odcieniem dumy: niemog€ zrobi€ najprostszej rzeczy, €eby nie przesz€a ona do legendy Oni sobie !zanotuj€, jak si€ rozsta€em z Chani, jak powitam Stilgara - ka€dy m€j dzisiejszy krok. €Zywy czy martwy - zostan€ legend€ Nie mog€ zgin€€, Wtedy b€dzie tylko legenda i nie pr€cz niej, by powstrzyma€ d€ihad. Stilgar zatkn€€ drzewce w "piasek przy Paulu, opu€ci€ r€ceSpojrzenie b€€kitnych w !b€€kicie oczu pozosta€o harde i natarczywe A Paul pomy€la€ oswoich w€asnych oczach, "kt€re ju€ zachodzi€y t€ sam€ przyprawow€ barw€ - Odmawiaj€ nam Had€d€ - powiedzia€ Stilgar z rytualnym namaszczeniem. Paul odpowiedzia€, jak nauczy€a go Chani - Kt€€ mo€e odm€wi€ Fremenowi prawa, by szed€ lubjecha€, dok€d zechce? !- Jam jest Naib - rzek€ Stilgar - ten, kt€rego nigdy nie wezm€ €ywcem. Jam jest "rami€ tr€jnoga €mierci, kt€ry zabije naszych wrog€w. W powietrzu zawis€a cisza Paul zerkn€€ na reszt€ Fremen€w rozproszonych za Stilgarem po piasku, na to, jakzastygli bez ruchu w tym momencie prywatnej modlitwy. I zaduma€ si€ nad tymi Fremenami, nad lud€Xmi, kt€rych €ycie sk€ada si€ z zabijania - nad ca€ym ludem, kt€ry €yje gniewem i rozpacz€od pocz€tku swoich dni i nigdy si€ nie zastanawia, co mog€oby zast€pi€ jedno i drugie - z wyj€tkiem marzenia, jakim natchn€€ ich Liet - Kynes przed swoj€ €mierci€. - Gdzie€ jest Pan, kt€ry przeprowadzi nas przez !kr€lestwo pustyni i otch€a€ - zapyta€ Stilgar - On zawsze jest z nami - zaintonowali Fremeni. Stilgar wyprostowa€ si€ i podszed€ bli€ej do Paula €ciszaj€c g€os. - Nie zapominaj, co ci m€wi€em Zr€b to prosto i zwyczajnie, bez fantazjowania. Nasi ludzie uje€d€a€a stworzyciela w wieku dwunastu lat. O sze€€ lat przekraczasz ten wiek i nie#urodzi€e€ si€ do tego €ycia. Nanikim nie musisz zrobi€ wra€enia swoj€ odwag€. My wiemy, €e jeste€ odwa€ny. Jedyne, co masz zrobi€, to wezwa€ i uje€Xdzi€ stworzyciela. - Nie zapomn€ - powiedzia€ Paul. - Oby tak by€o. Nie chcia€bym,by€ przyni€s€ wstyd moim naukom. !Stilgar wyci€gn€€ spod burnusaplastikow€ lask€ oko€o metrowej d€ugo€ci, by€a z jednego ko€ca zaostrzona, na drugim mia€a spr€€ynow€ ko€atk€. - Sam sporz€dzi€em ten dudnik. To dobry egzemplarz. We€X go. Paul poczu€ ciep€€ g€ad€X plastiku, kiedy wzi€€ dudnik do r€k, - Sziszakli ma twoje haki - !powiedzia€ Stilgar. - Wr€czy cije, jak dojdziesz do tamtej wydmy, o tam - wskaza€ na prawo. - Wezwij du€ego stworzyciela, Usul. Wska€ nam drog€. Paul zwi€d€ uwag€ na ton g€osu Stilgara, na po€y ceremonialny, na po€y przesycony przyjacielsk€ trosk€. W tym momencie "odnie€li wra€enie, €e s€o€ce wypryskuje nad horyzont Niebo zasnu€o si€ posrebrzonym szarob€€kitem, kt€ry ostrzega€, €e dzie€ b€dzie wyj€tkowo upalny i suchy, nawet jak dla Arrakis. - Nadszed€ czas p€on€cego #dnia - rzek€ Stilgar i g€os jego iedzia€ k €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB’p, c(p‰“œ ЏO(㉔K$ c)€"Š•om c)…Š–м)ч c)шŠ—У4­ b)K‹ by€ ju€ ca€kiem uroczysty. - Id€X. Usul, i dosi€d€X stworzyciela, jed€X piaskiem jak przyw€dca ludzi. Paul zasalutowa€ swej fladze -zauwa€y€, jak zielono - czarna chor€giew zwisa bezw€adnie, kiedy zamar€ wiatr przed€witu. Ruszy€ w stron€ wskazanej przez Stilgara wydmy, burobr€zowego stoku o grzbiecie w kszta€cie "S". Prawie ca€y oddzia€ uchodzi€ luz w przeciwnym kierunku, wspinaj€c si€ na drug€ z wydm os€aniaj€cych ob€z. Na drodze Paula zosta€a samotna,owini€ta w burnus posta€: Sziszakli, dow€dca brygady fedajkin€w, kt€remu tylko sko€ne oczy wida€ by€o mi€dzy ko€pakiem filtfraka a #mask€, kiedy Paul si€ zbli€y€, Sziszakli poda€ mu dwa cienkie, pejczopodobne pr€ty. Mia€y oko€o p€€tora metra d€ugo€ci i by€y zako€czone plastykowymi hakami: drugi koniec by€ szorstki - dla pewniejszego chwytu. Paul uj€€ oba w lew€ d€o€, jak wymaga€ rytua€. - To s€ moje w€asne haki - powiedzia€ Sziszakli ochryp€ym g€osem. - Nigdy nie zawiod€y. !Paul skin€€ g€ow€ zachowuj€cwymagane milczenie i wymin€€go posuwaj€c si€ stokiem wydmy w g€r€ Na szczycie obejrza€ si€ i zobaczy€, jak oddzia€ rozsypuje si€ niczym pierzchaj€ce owady, jak €opoc€ burnusy. Sta€ teraz samotny na piaszczystej grani, maj€c przed sob€ tylko horyzont, p€aski i nieruchomy. Dobra by€a ta wybrana przez Stilgara wydma; wy€sza od s€siednich, stanowi€a dogodniejszy punkt obserwacyjny. Schyliwszy si€ !Paul osadzi€ dudnik g€€boko w dowietrznym stoku wydmy, gdzie zbity piasek zapewnia€ maksymaln€ transmisj€ werbla. Po czym zawaha€ si€, roztrz€saj€c po raz ostatni nauki, wa€€c determinanty €ycia i €mierci, w obliczu kt€rych si€ znalaz€, kiedy wyci€gnie zawleczk€, dudnik rozpocznie swoje wezwania. Po€r€d piask€w us€yszy je gigantyczny czerw - stworzyciel i przyb€dzie na zew. Paul wiedzia€, €e za pomoc€ pejczopodobnych hakolasek mo€e dosi€€€ wynios€ego, kr€g€ego grzbietustworzyciela. Dop€ki hak uchyla przedni€ kraw€d€X pier€cieniowatego segmentu czerwia, otwieraj€c szorstkiemu piaskowi dost€p do wra€liwego wn€trza, dop€ty stworzenie nie pogr€€ysi€ w piasek. Przeciwnie - przetoczy swoje gigantyczne cielsko unikaj€c kontaktu z powierzchni€ pustyni. Jestem je€Xd€Xcem piasku - !powiedzia€ sobie Paul. Spojrza€w d€€ na haki w swej lewej "d€oni i pomy€la€, €e wystarczy mu tylko przesun€€ je w d€€ wzd€u€ krzywrzny ogromnego boku stworzyciela, by zmusi€ go do obrotu i skr€tu, i skierowa€ go tam, gdzie zechce. Widzia€, jak to robiono. Pomagano mu wspina€ si€ po boku czerwia na kr€tk€przeja€d€k€ podczas szkolenia. Na schwytanym czerwiu mo€na by€o jecha€, dop€ki wyczerpany nie znieruchomia€ na powierzchni pustyni i nie trzeba by€o wzywa€ nowego stworzyciela. "Paul wiedzia€, €e po przej€ciu !tej pr€by b€dzie si€ nadawa€ do podj€cia dwudziestodudnikowej wyprawy na po€udniowe #rubie€e, aby odpocz€€ i doj€€ do siebie - na po€udnie, tam gdzie w nowych palmariach i siczach podziemnych ukryto przed pogromem kobiety i dzieci. Podnosz€c g€ow€ i spogl€daj€c na po€udnie upomnia€ samego siebie, €e stworzyciel wezwany na chybi€- trafi€ z ergu stanowi€ niewiadom€, a ten, kto go wezwie, jest r€wnie€ niewiadom€ w tej pr€bie. "Musisz oceni€ nadchodz€cegostworzyciela" - wyja€nia€ Stilgar. "Musisz sta€ dostatecznie blisko, by si€ na !niego wspi€€, gdy ci€ b€dzie mija€, i dostatecznie daleko, by ci€ nie zagarn€€". Pod wp€ywem nag€ej decyzji Paul zwolni€ zawleczk€ !dudnika. Ko€atka zacz€€a si€ obraca€; przez piasek %pop€yn€€o miarowe €up... €up... €up... Wyprostowa€ si€, badaj€c horyzont, pami€taj€cs€owa Stilgara: "Starannie okre€l tor zbli€ania si€. Pami€taj, €e czerw rzadko dokonuje niewidocznego podej€cia do dudnika. Mimo to nas€uchuj. Cz€sto mo€na go us€ysze€, zanim si€ uka€e". !Przysz€y mu te€ na my€l s€owaprzestrogi Chani wyszeptane w nocy, kiedy zm€g€ j€ stracho niego: "Gdy zajmiesz pozycj€na kursie stworzyciela, musisz pozostawa€ w absolutnym bezruchu. Musisz my€le€ jak €acha piasku. Skryj si€ pod p€aszczem i sta€ si€ w samej swej istocie ma€€ wydm€". Powoli przeszukiwa€ horyzont nas€uchuj€c, wypatruj€c znak€w, jakich go nauczono. Nadesz€o z po€udniowego wschodu, odleg€y syk piaskoszeptu. Niebawem Paul -zobaczy€ hen daleko zarysy tropu stworzenia na tle jasno€ci €witu i uprzytomni€ sobie, €e nigdy przedtem nie widzia€ tak du€ego stworzyciela, nigdy nawet nie s€ysza€ o istnieniu tak wielkiego. Wydawa€ si€ d€u€szy ni€ na p€€ mili, a przyp€yw fali piaskowej u jego!wznosz€cego si€ €ba wygl€da€jak zbli€anie si€ g€ry. Nie takiego nie widzia€em ani w swych wizjach, ani w €yciu - przestrzeg€ sam siebie Paul. Szybko przeci€€ drog€ tego stworzyciela, by zaj€€ pozycj€, ca€kowicie poch€oni€ty nagl€cymi wymogami tej chwili. ŒŒ‘Œ’Œ“Œ”Œ•Œ–Œ—Œ˜Œ™ŒšŒ›ŒœŒŒžŒŸŒ ŒЁŒЂŒЃŒЄŒЅŒІŒЇŒЈŒЉŒЊŒЋŒЌŒ­ŒЎŒЏŒАŒБŒВŒГŒДŒЕŒЖŒЗŒИŒЙŒКŒЛŒМŒНŒОŒПŒРŒСŒТŒУŒФŒХŒЦŒЧŒШŒЩŒЪŒЫŒЬŒЭŒЮŒЯŒаŒбŒвŒгŒдŒеŒжŒзŒиŒйŒкŒлŒмŒнŒоŒп"Trzymajcie w r€ku mennice i pa€ace - niech t€uszcza bierzereszt€ ". Tak radzi Padyszach Imperator. I m€wi: Je€eli chcecie zysk€w, musicie !rz€dzi€". Prawdziwe to s€owa, aleja pytam: Kto jest t€ t€uszcz€ i kto to s€ ci rz€dzeni. Tajne pos€anie Muad'Diba do Laudsraadu z "Przebudzenia Arrakis" ksi€€niczki Irulan My€l sama przysz€a Jessice do g€owy: Paul b€dzie ju€ lada chwila przechodzi€ pr€b€ #je€Xd€Xca piasku. Oni staruj€ si€ukry€ ten fakt przede mn€, "ale to jasne jak s€o€ce. I Chani!odjecha€a z jak€€ tajemnicz€ misj€. Jessika siedzia€a w komnacie !sypialnej. korzystaj€c z chwili przerwy mi€dzy nocnymi lekcjami. Komnata by€a przytulna, cho€ nie tak obszerna jak tamta, kt€rej u€ywa€a w siczy Tabr, zanim uciekli przed pogromem. Tak samo znajdowa€y si€ w niej puszyste dywany na pod€odze, mi€kkie poduszki, niski stolik kawowy na podor€dziu, €agodnie €€€te kule €wi€toja€skie pod sufitem, by€a przesi€kni€ta charakterystyczn€, (cierpk€, intensywn€ woni€ freme€skiej!siczy, kt€r€ Jessika zacz€€a uto€samia€ z poczuciem bezpiecze€stwa. Zdawa€a sobie jednak spraw€, €e nigdy nie przezwyci€€y wra€enia obco€ci miejsca, w kt€rym przebywa€a. To w€a€nie ten zgrzyt mia€y zatuszowa€ dywany i draperie. Do sypialni przenikn€€o prawie nieuchwytne dzwoneczkowo - b€benkowo - rozklaskane granie, Jessika wiedzia€a, €e to uroczysto€€ porodu, pewnie!Subiai. Jej czas si€ zbli€a€. !Wiedzia€a te€, €e niezad€ugo zobaczy niemowl€, b€€kitnookiego cherubinka, kt€rego przynios€ do Matki Wielebnej po b€ogos€awie€stwo. Wiedzia€a r€wnie€, €e jej c€rka Alia b€dzie bra€a udzia€ w obchodach i €e z€o€y jej sprawozdanie. To jeszcze nie pora conocnej modlitwy rozstania. Nie rozpoczn€ obchodu urodzin blisko pory obrz€d€w op€akiwania pojmanych w niewol€ podczas najazd€w na Poritrin. Bela Tegeuse, Rossaka i Harmonthepa. Jessika "westchn€€a. Wiedzia€a te€, €estara si€ nie dopuszcza€ do siebie my€li o synu i niebezpiecze€stwach. jakim stawia€ czo€o - o wilczych do€ach z zatrutymi hakami, o harkonne€skich rajdach (chocia€ tych by€o coraz mniej, od kiedy Fremeni pobierali haracz w pojazdach lataj€cych i napastnikach za pomoc€ nowych broni, w kt€rezaopatrzy€ ich Paul) i o naturalnych pu€apkach pustyni- stworzycielach i pragnieniu, i czelu€ciach py€u. Pomy€la€a, €e warto by #poprosi€ o kaw€, i z t€ my€l€ zjawi€a si€ owa zawsze obecna €wiadomo€€ paradoksu w stylu €ycia Fremen€w: jak dobrze im si€ €y€o w tych jaskiniach siczy w por€wnaniu - i pyonami z graben; atoli podczas had€r w otwartej !pustyni o ile€ sro€sze znosili katusze od wszystkiego, co cierpieli poddani harkonne€scy.Mi€dzy kotarami obok niej wsun€€a si€ ciemna d€o€ i wycofa€a si€ pozostawiaj€c %na stoliku fili€ank€. Z fili€anki unosi€ si€ aromat kawy przyprawowej. Pocz€stunek z uroczysto€ci narodzin - pomy€la€a Jessika. Wzi€€a !fili€ank€ i popijaj€c ma€ymi €ykami u€miecha€a si€ do siebie. W jakiej innej spo€eczno€ci naszego wszech€wiata mog€aby osoba z moj€ pozycj€ przyj€€ z nieznanej r€ki kubek napoju i wychyli€ go bez obawy? Potrafi€ teraz przemieni€ ka€da trucizn€, zanim by mi zaszkodzi€a, oczywi€cie, ale ofiarodawca o tym nie wie. Dopi€a kaw€ do ko€ca czuj€c przyp€yw energii i o€ywienie od zawarto€ci fili€anki - gor€cej i smakowitej. Zastanawia€a si€, jaka inna spo€eczno€€ mia€aby taki naturalny szacunek dla jej intymno€ci i wygody, €e ofiarodawca wtargn€€by "zaledwie na tyle, €eby z€o€y€ dar, bez narzucania jej swego towarzystwa. Szacunek i !mi€o€€ przys€a€y ten dar, z !lekk€ zaledwie domieszk€ l€ku.I jeszcze inny aspekt tego wydarzenia znalaz€ drog€ do Jej €wiadomo€ci: zaledwie pomy€la€a o kawie i kawa si€ zjawi€a. Wiedzia€a, €e w tym nie by€o nie z telepatii. To by€a tau - jedno€€ siczowej wsp€lnoty, zado€€uczynienie za wyrafinowan€ trucizn€ w diecie przyprawowej, kt€r€ "dzielili. Wielkie rzesze ludzi nie mog€ liczy€, €e kiedykolwiek sp€ynie na nie objawienie, jakie ona zawdzi€cza nasieniuprzyprawy, nie s€ do tego wyszkolone ani przygotowane. Ich umys€y odrzucaj€ to, czego nie mog€ zrozumie€ lub ogarn€€. Mimo to czuj€ i reaguj€ czasami jak jeden organizm. I nigdy nie przysz€a im do g€owy my€l o zbiegu okoliczno€ci. Czy Paul zda€ sw€j egzamin napiasku? - zada€a sobie pytanieJessika. - Jest zdolny, lecz noga mo€e si€ powin€€ i najzdolniejszemu. I to czekanie. Ta zmora - !pomy€la€a. - Mo€na czeka€ do pewnego czasu. Poczym ogarnia cz€owieka zmora wyczekiwania. Ich €ycie by€o wype€nione wszelkiego rodzajuwyczekiwaniem. Jeste€my tu z g€r€ dwa lata - my€la€a - i przynajmniej drugie tyle up€ynie, nim za€wita nam iskierka nadziei, by pokusi€ o wyrwanie Arrakis z €ap harkonne€skiego namiestnika Mudira Nahii, Bestii Rabbana. - Matko Wielebna? G€os zza kotary wej€ciowej nale€a€ do Harah, drugiej kobiety w rodzinie Muad'Diba. - Wejd€X, Harah. Kotary rozchyli€y si€ i Harah !jak gdyby wp€yn€€a do €rodka.Mia€a na sobie siczowe "sanda€y; czerwono - €€€te sariodkrywa€o jej r€ce prawie do ramion. Czarne w€osy rozdzielone po€rodku i sczesane do ty€u by€y jak skrzyd€a owada, przylizane i "l€ni€ce. Ostre, drapie€ne rysy twarzy chmurzy€ g€€boki mars na czole. Za Harah wynurzy€a si€ dwuletnia dziewczynka Alia.Kiedy Jessika patrzy€a na #swoj€ c€rk€, uderzy€o j€, nie po raz pierwszy zreszt€, podobie€stwo Alii do Paula w tym wieku - ta sama powaga w pytaj€cym spojrzeniu rozwartych oczu, ciemne w€osy, stanowcze usta. Lecz by€y r€wnie€ i subtelne r€€nice - i to one w€a€nie "budzi€y niepok€j u wi€kszo€ci doros€ych. To dziecko - ledwieod ziemi odros€o - zachowywa€o si€ nad wiek !spokojnie i €wiadomie. Doro€li !prze€ywali szok €api€c j€ na za€miewaniu si€ z dwuznacznych €arcik€w mi€dzy przedstawicielami odmiennych p€ci. To zn€w samisiebie €apali na tym, €e ws€uchuj€ si€ w jej na po€y sepleni€cy g€osik, niezbyt jeszcze wyra€Xny z powodu niewykszta€conego podniebienia mi€kkiego, i znienacka odkrywaj€ w jej s€owach szelmowskie uwagi, kt€re mog€y wywodzi€ si€ jedynie z prze€y€, jakich €aden dwulatek nie do€wiadcza. Harah opad€a na poduszk€ wzdychaj€c poirytowana i kosym okiem spogl€daj€c na dziecko. - Alia - przywo€a€a Jessika c€rk€. Ma€a podesz€a do matki, siad€a przy niej i chwyci€a Jessik€ za r€k€. Cielesny kontakt przywr€ci€ im tamt€ wsp€ln€ €wiadomo€€, jak€ dzieli€y jeszcze przed narodzeniem Alii. Nie chodzi€o !tu o dzielenie my€li, jakkolwiekzdarza€y si€ i takie chwile, $je€li si€ dotkn€€y, gdy Jessika przemienia€a trucizn€ przyprawow€ do ceremonii. To by€o co€ wi€cej - bezpo€rednia €wiadomo€€ drugiej iskry €ycia, co€ ostrego i dojmuj€cego, !nerwo-wsp€€czulno€€ czyni€caje uczuciow€ jedno€ci€. Przestrzegaj€c etykiety nale€nej cz€onkowi rodziny jejsyna, Jessika powiedzia€a: - Sabakh ul kuhar, Harah. Jak si€ miewasz tej nocy? Z t€ sam€ tradycyjn€ etykiet€ Harah odpar€a: - Subakh un nar. Dobrze si€ miewam. S€owa by€y prawie bez wyrazu.Znowu westchn€€a. Jessika wyczu€a w Alii rozbawienie. - Ghanima mego brata jest na mnie z€a - powiedzia€a Alia swoim na wp€€ sepleni€cym g€osem. Jessika zwr€ci€a uwag€ na !okre€lenie u€yte przez Ali€ w odniesieniu do Harah - ghanima. W subtelno€ciach j€zyka freme€skiego s€owo to oznacza€o "co€ zdobytego w boju", z dodatkowym podtekstem - ze to co€ nie jest ju€ u€ywane zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem. Jaka€ ozdoba, ostrze w€€czni u€yte jako ci€€arek do zas€ony. Harah spojrza€a na ma€€ spode€ba. - Nie pr€buj mnie obra€a€, dziecino. Znam swoje miejsce. - Co przeskroba€a€ tym razem,Alia? - zapyta€a Jessika. Odpowiedzia€a jej Harah. !- Dzisiaj nie tylko nie chcia€a "si€ bawi€ z innymi dzie€mi, alezakrad€a si€ do... - Schowa€am si€ za kotar€ i ogl€da€am narodziny dziecka !Subiai - powiedzia€a Alia. - Ma %ch€opaka. Dar€ si€ i dar€. C€€ "za p€uca! Kiedy si€ ju€ dosy€ nawydziera€... - Wysz€a i dotkn€€a go - powiedzia€a Harah - i on #przesta€ si€ drze€. Ka€dy wie, €e freme€skie niemowl€ musi "si€ wyp€aka€ do ko€ca, je€li si€ rodzi w siczy, poniewa€ ju€ nigdy potem nie mo€e zap€aka€, bo zdradzi€oby nas podczas had€r. - Wyp€aka€ si€ dosy€ - powiedzia€a Alia. - Ja tylko chcia€am wyczu€ jego iskierk€, jego €ycie. To wszystko. A kiedy mnie "wyczu€, nie chcia€o mu si€ ju€wi€cej p€aka€. - Co wywo€a€o jeszcze gorsze gadanie w€r€d ludzi - rzek€a Harah. - Czy ch€opiec Subiai jest zdrowy? - zapyta€a Jessika. "Widzia€a, €e Harah co€ le€y na sercu, i zastanawia€a si€, co to takiego. - Zdrowy, €e tylko €yczy€ ka€dej matce - powiedzia€a Harah. - One wiedz€, €e Alia nie zrobi€a mu krzywdy. One nie maj€ nie specjalnego przeciwko temu, €e ona go dotkn€€a. Natychmiast si€ uspokoi€ i by€ zadowolony. Chodzi€o o... - Chodzi o dziwno€€ mej c€rki, czy tak? - spyta€a Jessika. - O jej zwyczaj m€wienia o sprawach ponad wiek i o rzeczach, kt€rych €adne dziecko w jej wieku niemo€e zna€, o rzeczach z przesz€o€ci. - Sk€d ona mo€e wiedzie€, jakwygl€da€o dziecko na Bela Tegeuse? - wyrzuci€a z siebie Harah. - W€a€nie jak on - powiedzia€a Alia. - Ch€opak Subiai wygl€da kubek w kubek jak syn Mithy urodzony przed rozstaniem. !- Alia! - powiedzia€a Jessika. -Ostrzega€am ci€. - Ale, matko, ja to widzia€am, i to by€a prawda, i... Jessika potrz€sn€€a g€ow€ widz€c na twarzy Harah oznaki podenerwowania. Co ja urodzi€am? - zapyta€a sama #siebie. - C€rk€, kt€ra w chwili narodzin wiedzia€a wszystko, co ja wiem... i wi€cej: wszystko, co przed ni€ zosta€o odkryte z g€€bi korytarzy przesz€o€ci przez istniej€ce w mej ja€Xni Matki Wielebne. - Nie chodzi tylko o to, co ona m€wi - powiedzia€a Harah.- Chodzi tez o to. co robi: o to, jak ona siada i wpatruje si€ w skali; poruszaj€c tylko jednym mi€€niem ko€o nosa albo mi€€niem grzbietu palca, albo... - To s€ €wiczenia Bene Gesserit - rzek€a Jessika. - Wiesz o tym. Harah. Chcesz odm€wi€ mojej c€rce jej dziedzictwa? - Matko Wielebna, wiesz, €e te rzeczy nie maja dla mnie znaczenia - odpar€a Harah. - Chodzi o ludzi i o to, €e szemrz€. Przeczuwam w tym #gro€Xb€. M€wi€, €e twoja c€rkajest demonem, €e inne dzieci "nie chc€ si€ z ni€ bawi€, €e ona jest... i g€os jego iedzia€ k €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB˜€о c)­‹™^ Щ c)Œš'ш c)sŒ›! c)жŒœ-,Џ c)9м6п)œžЛ8зF*€Џ- Ona ma tak niewiele wsp€lnego z innymi dzie€mi - powiedzia€a Jessika. - Nie jestdemonem. To tylko... - Oczywi€cie, €e nie jest! Jessika poczu€a si€ zaskoczona gwa€towno€ci€ wybuchu Harah, spu€ci€a oczy na Ali€. Dziecko sprawia€o wra€enie zatopionego w my€lach, promieniowa€o atmosfer€... wyczekiwania. Jessika powr€ci€a spojrzeniem do Harah. - Szanuj€ fakt, €e jeste€ cz€onkiem rodziny mego syna - powiedzia€a. (Alia drgn€€a pod jej d€oni€). - Mo€esz ze mn€ m€wi€ otwarcie o wszystkim, co ci€ gn€bi. "- Nied€ugo ju€ b€d€ cz€onkiemrodziny twojego syna - powiedzia€a Harah. - Czeka€amtak d€ugo dla dobra moich syn€w. dla specjalnego szkolenia, jakie oni otrzymuj€ jako dzieci Usula. Tyle tylko mog€am im da€, poniewa€ "wiadomo, €e nie dziel€ €o€a z twoim synem. Ponownie Alia poruszy€a si€ przy niej, na po€y u€piona, ciep€a. - By€aby z ciebie wszelako dobra towarzyszka dla mego syna - powiedzia€a Jessika. I !doda€a ju€ na w€asny u€ytek, jako ze takie refleksje nigdy jej nie opuszcza€y: towarzyszka... nie €ona. Po czym jej my€l poszybowa€a prosto do celu, do bolesnego k€ucia wywo€anego powszechnym gadaniem w !siczy, €e przyja€X€ jej syna z !Chani przerodzi€a si€ w trwa€yzwi€zek, w ma€€e€stwo. Kochana Chani - przemkn€€o przez, my€l Jessice, ale sama #sobie przypomnia€a, €e mi€o€€ mo€e ust€pi€ przed racja !stanu. Kr€lewskie ma€€e€stwa miewaj€ inne podstawy ni€ mi€o€€. - My€lisz, €e ja nie wiem, co planujesz dla swego syna? - spyta€a Harah. - Co masz na my€li? - Planujesz zjednoczenie plemion pod jego przewodem -powiedzia€a Harah. - Czy to €Xle? - Widz€ w tym gro€Xb€ dla %niego... i Alia jest jej cz€€ci€. !Alia przytuli€a si€ mocniej do matki, oczy mia€a teraz otwarte i wlepione w Harah. - Obserwuj€ was obie, jak jeste€cie razem - powiedzia€a Harah - w jaki spos€b si€ dotykacie. Za€ Alia to jak mojaw€asna krew, poniewa€ jest siostr€ tego, kogo mam za !brata. Obserwuj€ j€ i strzeg€ od czasu, kiedy by€a tycim niemowl€ciem, od czasu !razzia, kiedy uciek€y€my tutaj.Zauwa€y€am w niej wiele rzeczy. Jessika kiwn€€a g€ow€, wyczuwane niepok€j narastaj€cy w Alii u jej boku. - Wiesz, co mam na my€li - rzek€a Harah. - To €e rozumia€a od razu, co do niej m€wimy. Czy kiedykolwiek by€odziecko, kt€re zna€o re€im wody w tak m€odym wieku? Kt€rego pierwsze s€owa do piastunki brzmia€yby: "Kocham ci€, Harah"? - Harah spojrza€ana Ali€. - A my€lisz, €e dlaczego znosz€ jej zniewagi? Wiem, €e nie ma w nich z€o€liwo€ci. Alia podnios€a oczy na matk€. - Tak, posiadam zdolno€€ logicznego rozumowania. Matko Wielebna - powiedzia€a Harah. - Mog€abym by€ "Sajjadin€. Widz€ to, co widz€. - Harah... - Jessika wzruszy€a ramionami. - Nie wiem, co powiedzie€. I sama si€ sobie zdziwi€a, poniewa€ by€a to prawda co "do joty. Alia wypr€€y€a si€ i rozprostowa€a ramiona. Jessikapoczu€a, €e atmosfera wyczekiwania si€ sko€czy€a, ta mieszanina determinacji i smutku. - Pope€nili€my b€€d - powiedzia€a Alia. - Teraz nie obejdziemy si€ bez - Harah. - To przez rytua€ nasienia - rzek€a Harah - w kt€rym ty, Matko Wielebna, przemieni€a€ Wod€ €Zycia, kiedy Alia by€a jeszcze nie narodzona w tobie.- Nie obejdziemy si€ bez Harah? - Jessika postawi€a sobie w duchu znak zapytania. - Kt€€ inny mo€e przem€wi€ !do ludzi i sprawi€, €e zaczn€ mnie rozumie€? - rzek€a Alia. - Co chcesz, by zrobi€a? - spyta€a Jessika. - Ona ju€ wie, co robi€. - Powiem im prawd€ - odezwa€a si€ Harah. Wyda€a si€ nagle stara i pos€pna z grymasem na oliwkowej twarzyo ostrych rysach czarownicy. - Powiem im, €e Alia tylko udaje ma€€ dziewczynk€, €e ona nigdy nie by€a ma€€ dziewczynk€. "Alia potrz€sn€€a g€ow€. zy "p€yn€€y jej po policzkach. Falarozpaczy c€rki ogarn€€a Jessik€, jakby to by€y jej w€asne uczucia. - Ja wiem, €e jestem dziwol€giem - wyszepta€a Alia.Ta doros€a konkluzja, kt€ra wysz€a z ust dziecka, sprawia€a wra€enie gorzkiego potwierdzenia. - Nie jeste€ dziwol€giem! - prychn€€a Harah. - Kto si€ o€mieli nazwa€ ci€ dziwol€giem? Jessik€ ponownie zdumia€a zapalczywo€€ w opieku€czym tonie Harah. Zrozumia€a "wtedy, za Alia nie myli€a si€ w !ocenie, €e istotnie nie obejd€ si€ bez Harah. Plemi€ zrozumie Harah, zar€wno jej s€owa, jak i uczucia, bo nie ulega€o "w€tpliwo€ci, €e kocha ona Ali€niczym rodzone dziecko. - Kto to powiedzia€? - powt€rzy€a Harah. - Nikt. !Alia otar€a z €ez twarz rogiem aby Jessiki. Wyg€adzi€a pomi€t€ i zmoczon€ w tym miejscu szat€. - Wi€c i ty nie wa€ si€ tego m€wi€ - nakaza€a Harah. - Dobrze, Harah. - Teraz - rzek€a Harah - mo€esz mi opowiedzie€, jak toby€o, €ebym ja mog€a opowiedzie€ innym. Powiedz mi, na czym polega to, co ci si€ przytrafi€o. #Alia prze€kn€€a, spogl€daj€c w#g€r€ na matk€. Jessaka skin€€a g€ow€. - Pewnego razu ockn€€am si€ - powiedzia€a Aha. - Jakbym si€ przebudzi€a ze snu, tylko €e nie mog€am sobie przypomnie€, €ebym zasypia€a, by€am w ciep€ym, ciemnym miejscu. I przestraszy€am si€. S€uchaj€c dziecinnego seplenienia c€rki Jessika wr€ci€a pami€ci€ do tamtego dnia w wielkiej grocie. - Kiedy si€ przestraszy€am - m€wi€a Alia - pr€bowa€am uciec, ale nie by€o dok€d. Wtem zobaczy€am iskierk€... !chocia€, w€a€ciwie to jej nie widnia€am. Po prostu iskierka by€a tam przy mnie i odbiera€am uczucia iskierki.., !kt€ra koi€a mnie, dodawa€a mi otuchy, m€wi€c mi w ten spos€b, €e wszystko b€dzie dobrze. To by€a moja matka. Harah potar€a oczy i u€miechn€€a si€ do Alii pokrzepiaj€co. Jednak€e oczy Fremenki mia€y b€€dny wyraz, by€o w nich napi€cie, jakby i "one usi€owa€y ch€on€€ s€owa Alii. Pewnie dlatego Jessika pomy€la€a: co my naprawd€ wiemy o tym jak kto€ taki rozumuje... przy jej wyj€tkowych do€wiadczeniach, wyszkoleniu i rodowodzie. !- W€a€nie kiedy poczu€am si€ bezpieczna i uspokojona - podj€€a Alia - znalaz€a si€ przy nas inna iskierka... i wszystko potoczy€o si€ w mgnieniu oka. Ta inna iskierka to by€a stara Matka Wielebna. "Ona... wymienia€a si€ €yciem z "moj€ matk€... wszystkim... a ja tam by€am z. nimi i widzia€am to do ko€ca... wszystko. I !nasta€ koniec, i ja by€am nimi i wszystkimi innymi, i sob€... tylko odnalezienie siebie samej!zaj€€o mi du€o czasu. Tyle tam ich by€o. - To okrutne - powiedzia€a Jessika. - W €adnej €ywej istocie nie powinno si€ w taki !spos€b rozbudza€ €wiadomo€ci.Cud w tym, €e zdo€a€a€ wytrzyma€ wszystko, co si€ z tob€ dzia€o. - Nie wi€cej nie mog€am zrobi€! - powiedzia€a Alia. - Nie umia€am odrzuci€ ani !ukry€ swej €wiadomo€ci... ani !jej wy€€czy€... to wszystko po#prostu si€ dzia€o... wszystko... - Nie wiedzieli€my - wyszepta€a Harah. - Kiedy dawali€my twej matce Wod€ do przemiany, nie wiedzieli€my, €e w niej istniejesz. - Nie smu€ si€ tym, Harah - odpar€a Alia. - Nie powinnam "si€ litowa€ nad sob€. W ko€cu jest to jaki€ pow€d do szcz€€cia: jestem Matka !Wielebn€. Plemi€ ma dwie Mat...Urwa€a, przechyli€a g€ow€ #nas€uchuj€c. Harah odgi€€a si€ na pi€tach w ty€, bardziej na poduszk€, wpatrzy€a si€ w Ali€, a nast€pnie przenios€a spojrzenie w g€r€ na twarz Jessiki. - Niczego nie podejrzewali€cie? - zapyta€a Jessika. - Ciiii - powiedzia€a Alia. St€umione, rytmiczne zawodzenie przemkn€€o nagle przez zas€ony odgradzaj€ce je od korytarzy siczy. Narasta€o, przynosz€c ju€, wyra€Xne s€owa: - Ya! Ya! Yawm! Ya! Ya! Yawm!Nu zein, wallah! Ya! Ya! Yawm! Mu zein, Wallah! Piewcy przechodzili obok wej€cia i w wewn€trznych komnatach zahucza€o od ich g€os€w. D€Xwi€ki poma€u "oddala€y si€, kiedy przycich€y dostatecznie. Jessika !rozpocz€€a rytua€, intonuj€c ze smutkiem: - By€ Ramadan i kwiecie€ na Bela Tegeuse. - Moja rodzina siedzia€a na dziedzi€cu nad basenem - powiedzia€a Harah - w powietrzu przesyconym wilgoci€ py€u wodnego, kt€ry wzlatywa€ od bij€cej !fontanny. W zasi€gu r€ki ros€odrzewo pe€ne portugli, kr€g€ych i soczystych w "kolorze. Sta€ kosz pe€en misz i baklawy i garnce libanu - przysmaki wszelkiego rodzaju. W naszych ogrodach i naszychstadach panowa€ spok€j... spok€j by€ w ca€ej krainie. #- €Zycie pe€ne by€o szcz€€cia, !dop€ki nie przybyli naje€Xd€Xcy - doda€a Alia. - Krew styg€a w €y€ach od krzyk€w przyjaci€€ - rzek€a Jessika. I poczu€a nap€r wspomnie€ z tych wszystkich "innych przesz€o€ci, jakie sta€ysi€ jej udzia€em. "- La, la, la, p€aka€y kobiety - przy€€czy€a si€ Harah. - Naje€Xd€Xcy wtargn€li przez !musztamal i rzucili si€ na nas, ich no€e ocieka€y czerwieni€ krwi naszych m€€czyzn - powiedzia€a Jessika. Cisza zaw€adn€€a nimi trzema i by€a we wszystkich komnatach siczy, cisza, w kt€rej wspominanie o€ywia€o b€l. Po chwili Harah wypowiedzia€a rytualne zako€czenie ceremonii, nadaj€c s€owom szorstko€€, jakiej Jessika dotychczas w nich nie s€ysza€a. - Nigdy nie wybaczymy i nigdynie zapomnimy. W pe€nym zadumy milczeniu, jakie po tym zapad€o, us€ysza€y pomruki ludzi i szelest wielu szat. Jessika wyczu€a, €e kto€ stoi za zas€onami jej komnaty. - Matko Wielebna? By€ to kobiecy g€os, kt€ry Jessika rozpozna€a: g€os !Tharthar, jednej z €on Stilgara.- O co chodzi, Tharthar? - Mamy k€opot. Matko Wielebna. Jessika poczu€a skurcz serca znag€ego strachu o Paula. - Paul... - wyrwa€o jej si€. Tharthar rozsun€€a kotary i wkroczy€a do komnaty. Nim !kotary opad€y, Jessice mign€€aci€ba ludzi w przedsionku. Podnios€a wzrok na Tharthar, drobn€, ciemn€ kobiet€ w czarnej szacie z czerwonym ornamentem, na kompletny b€€kit Jej oczu utkwionych w niej nieruchomo, na rozd€te nozdrza jej drobnego nosa, ukazuj€ce blizny od wtyk€w. - O co chodzi? - zapyta€a Jessika. - S€ wie€ci z piasku - powiedzia€a Tharthar. - Usul spotyka si€ ze stworzycielem #w swej pr€bie... dzisiaj. M€odzi !m€€czy€Xni m€wi€, €e on nie mo€e zawie€€, €e z zapadni€ciem nocy b€dzie !je€Xd€Xcem piasku. M€odzi ludzie"zbieraj€ si€ na razzia. Zrobi€ wypad na p€€noc i spotkaj€ si€ z. Usulem. M€wi€, €e podnios€ wtedy krzyk. M€wi€, €e zmusz€ go do wyzwania Stilgara i obj€cia przyw€dztwanad plemionami. Zbiera€ wod€, obsiewa€ wydmy, przemienia€ planet€ powoli, lecz stale - to ju€ za ma€o - my€la€a Jessika. - Niewielkie wypady, bezpiecznewypady - to ju€ d€u€ej nie wystarcza teraz, gdy Paul i ja ich wyszkolili€my. Oni czuj€ #sw€ si€€. Chc€ ruszy€ w b€j. Tharthar przest€pi€a z nogi nanog€; odchrz€kn€€a. Wiemy, €e to rozwaga nakazuje nam wyczekiwa€ - my€la€a Jessika - lecz z tego rodzi si€ nasze rozgoryczenie. Wiemy r€wnie€, jak€ szkod€ mo€e nam wyrz€dzi€ przeci€gane w niesko€czono€€!wyczekiwanie. Je€li zw€oka si€przed€u€y, utracimy poczucie celu. !- M€odzi ludzie powiadaj€, €e je€li Usul nie rzuci wyzwania !Stilgarowi, to pewnie si€ boi - "powiedzia€a Tharthar. Spu€ci€a oczy. - Wi€c to takie buty - "szepn€€a Jessika i pomy€la€a: No c€€, wiedzia€am, €e do tego dojdzie. Stilgar te€. Tharthar odchrz€kn€€a ponownie. - Nawet m€j brat Szoab tak m€wi - powiedzia€a. - Oni nie zostawi€ Usulowi wyboru. "W ko€cu sta€o si€ - pomy€la€aJessika. - I Paul sam b€dzie musia€ sobie z tym poradzi€. !Matka Wielebna nie o€mieli si€ miesza€ do spraw sukcesji. Alia uwolni€a r€k€ z d€oni matki. - P€jd€ z Tharthar - powiedzia€a - i wys€ucham m€odych ludzi. Mo€e znajdzie si€ jaki€ spos€b. Jessika patrzy€a Tharthar w oczy, ale m€wi€a do Alii: - Id€X wi€c. I zawiadom mnie, jak tylko b€dziesz mog€a. - Nie chcemy, aby do tego dosz€o. Matko Wielebna - rzek€a Tharthar. - Nie chcemy - przytakn€€a Jessika. - Plemieniu potrzebna $jest ca€a jego si€a. - Zerkn€€a na Harah. - Nie posz€aby€ z nimi? Harah odpowiedzia€a na nie !wypowiedzian€ cz€€€ pytania: - Tharthar nie pozwoli, aby "cokolwiek z€ego spotka€o Ali€. Wie, €e wkr€tce obie b€dziemy €onami, ona i ja, tego samego m€€czyzny. !Rozmawia€y€my, ja i Tharthar.. - Harah podnios€a na ni€ wzrok. - Jeste€my um€wione. !Tharthar wyci€gn€€a r€k€ do Alii. - Musimy si€ po€pieszy€. !M€odzi ludzie zbieraj€ si€ do wyj€cia.. !Przecisn€€y si€ przez kotary; drobna kobieta trzyma€a d€o€ dziecka w swej d€oni, ale zdawa€o si€, €e dziecko j€ prowadzi. - Je€eli Paul Muad'Dib zabije Stilgara, nie przyniesie to !plemieniu pomy€lno€ci - rzek€aHarah. - Do tej pory zawsze taka by€a droga do sukcesji, ale czasy si€ zmieni€y. - Czasy si€ zmieni€y - powt€rzy€a Jessika. - Nie s€dzisz chyba, €e pow€tpiewam w wynik tej walki - rzek€a Harah. - Usul nie mo€e nie zwyci€€y€. - To mia€am na my€li - powiedzia€a Jessika. - I wyobra€asz sobie, €e osobiste uczucia zabarwiaj€ moje s€dy - zauwa€y€a Harah,"Potrz€sn€€a g€ow€, a taliony wody rozdzwoni€y si€ na jej szyi. $- Jak€e si€ mylisz. Mo€e ci si€ #te€ wydaje, €e ja €a€uj€, €e to nie mnie Usul wybra€, €e jestem zazdrosna o Chani? - Ka€dy wybiera, jak umie - rzek€a Jessika. - Ja wsp€€czuj€ Chani - powiedzia€a Harah. Jessika zesztywnia€a. - Co to znaczy? - Wiem, co my€lisz o Chani - rzek€a Harah. - Uwa€asz, €e !nie nadaje si€ ona na €on€ dlatwojego syna. "Jessika usadowi€a si€ g€€biej !w poduszkach, rozlu€Xni€a si€. - By€ mo€e. - Niewykluczone, €e masz !racj€ - zgodzi€a si€ Harah. - !je€li tak, to mo€esz znale€X€ niespodziewanego sojusznika w samej Chani. Ona pragnie tylko t€go, co dla niego jest najlepsze. Jessika z trudem prze€kn€€a, "nagle €cisn€€o j€ za gard€o. - Chani jest mi bardzo droga -powiedzia€a. - Ona nie... - Dywany masz tutaj straszniebrudne - przerwa€a jej Harah. Omiot€a spojrzeniem pod€og€ unikaj€c oczu Jessiki. - Tyle ludzi tu €azi bez przerwy. Powinna€ naprawd€ dawa€ je cz€€ciej do czyszczenia. ŒрŒсŒтŒуŒфŒхŒцŒчŒшŒщŒъŒыŒьŒэŒюŒяŒ№ŒёŒђŒѓŒєŒѕŒіŒїŒјŒљŒњŒћŒќŒ§ŒўŒџ      !"#$%&'()*+,-./#Nie da si€ unikn€€ sprz€€enia zwrotnego polityki z ortodoksyjn€ religi€. Walka o w€adz€ przesyc€ szkolenie, wychowanie i kszta€cenie ortodoksyjnej spo€eczno€ci. Wwyniku owej presji przyw€dcy takiej spo€eczno€ci nieuchronnie musz€ stan€€ przed tym ostatecznym, wewn€trznym dylematem: czy podda€ si€ ca€kowicie oportunizmowi za cen€ utrzymania si€ przy w€adzy, czy ryzykowa€ po€wi€ceniem siebie w imi€ ortodoksyjnej etyki. !z "Muad'Dib: Zagadnienia religii"pi€ra ksi€€niczki Irulan Paul czeka€ na piasku poza torem podej€cia gigantycznego stworzyciela. Nie mog€ czai€ si€ jak przemytnik - w niecierpliwo€cii podenerwowaniu - upomnia€ sam siebie. - Musz€ by€ skrawkiem pustyni. - Stw€r by€ju€ zaledwie o minuty drogi, wype€niaj€c ranek ciernym wizgiem swej w€dr€wki. Olbrzymie k€y w okr€g€ej jaskini jego paszczy otwiera€y!si€ niczym wielki kwiat. Bij€caz niej wo€ przyprawy zawis€a w powietrzu. Filtrfrak na ciele Paula le€a€ jak ula€ i tylko mgli€cie zdawa€ on sobie spraw€ - z wtyk€w nosowych,z maski oddechowej. Nauki Stilgara, €mudne godziny sp€dzone na piasku, przes€oni€y wszystko inne. - W jakim promieniu od stworzyciela musisz stan€€ napiasku ziarnistym? - zapyta€ Stilgar. A on odpowiedzia€ prawid€owo:- P€€ metra na ka€dy metr €rednicy stworzyciela. - Dlaczego? - By unikn€€ wiru wywo€anegojego przej€ciem, a przy tym zd€€y€ na czas podbiec i dosi€€€ go. - Je€Xdzi€e€ na male€stwach hodowanych na nasienie i a€ k €€ . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПŸp@ c*ѕ А б c*XŽЁЗ c*ЛŽЂ8!у c*Ѓ,в c*Єэ6žN*фWod€ €Zycia - powiedzia€ Stilgar. - Lecz ten, kt€rego wezwiesz w trakcie swej pr€by, to b€dzie dziki stworzyciel, praszczur pustyni. Musisz mie€ dla niego nale€yty respekt. "G€uchy werbel dudnika zla€ si€ ju€ z sykiem nadci€gaj€cego czerwia. Paul odetchn€€ g€€boko, nawet przez filtry czuj€c zapach mineralnej goryczy piasku. Dziki stworzyciel, praszczur pustyni, prawie nad nim zawis€. Wzniesione segmenty przednie gna€y fal€ piasku, kt€ra mia€a si€gn€€ jego kolan. Chod€X tu bli€ej, o cudowny potworze - my€la€. - Bli€ej. S€yszysz, jak ci€ przyzywam. Chod€X bli€ej. Bli€ej. Fala unios€a mu stopy. Owia€ go py€ powierzchniowy. Paul z€apa€ r€wnowag€, €wiat !zas€oni€a mu przesuwaj€ca si€w chmurze piasku ob€a skarpa,segmentowa €ciana urwiska z ostro rysuj€cymi si€ liniami "pier€cieni. Paul wzni€s€ haki, z€o€y€ si€ jak do strza€u, "wychyli€ si€ do przodu. Poczu€,jak chwyci€y i szarpn€€y. Skoczy€ w g€r€ opieraj€c stopy na owej €cianie, wychylony na zewn€trz, trzymaj€c si€ wczepionych hak€w. To by€ moment prawdziwej pr€by: je€eli prawid€owo za€o€y€ haki na "przedni€ kraw€d€X pier€cienia, otwieraj€c ten segment, czerw nie przetoczy si€ po piasku i go nie zmia€d€y. $Czerw zwolni€. Prze€lizn€€ si€ po dudniku, uciszaj€c go. Powoli zacz€€ si€ obraca€ w g€r€, w g€r€ - wznosz€c te "dra€ni€ce haki, jak tylko m€g€najwy€ej, najdalej od piasku zagra€aj€cego delikatnej wyk€adzinie pier€cienia. Paul stwierdzi€, €e wyprostowany jedzie wierzchem na czerwiu. Czu€ radosne upojenie, niczymcesarz lustruj€cy swoj€ planet€. St€umi€ gwa€towny impuls, by sobie pohasa€, "zawr€ci€ czerwia, popisa€ si€ swoj€ w€adz€ nad tym stworzeniem. Nagle poj€€, dlaczego Stilgar przestrzega€ go kiedy€ opowiadaj€c o m€odych €mia€kach, kt€rzy igrali sobie z tymi potworami, wykonuj€c im na grzbietach st€jki, wyjmuj€c oba haki i zak€adaj€c je z powrotem, zanim czerw zd€€y€ ich zrzuci€. Pozostawiaj€c jeden hak na miejscu Paul wyj€€ drugi i umie€ci€ go ni€ej w boku. Sprawdziwszy, €e ten drugi hak siedzi pewnie, opu€ci€ z kolei pierwszy, przesuwaj€c si€ w ten spos€b w d€€ po boku czerwia. Stworzyciel !obraca€ si€, a obracaj€c si€ zakr€ca€, obchodz€c pole mia€kiego piasku, gdzie czekaliinni. Paul zobaczy€, jak si€ wdrapuj€, korzystaj€c z w€asnych hak€w podczas wspinaczki, lecz unikaj€ wra€liwych kraw€dzi !pier€cieni, dop€ki nie znajd€ "si€ na grzbiecie. Usadowili si€ w trzech rz€dach za nim, trzymaj€c si€ swoich hak€w. #Stilgar przesun€€ si€ pomi€dzy !szeregami, sprawdzi€ u€o€enie hak€w Paula i podni€s€ oczy na jego rozradowan€ twarz. - Uda€o ci si€, co? - rzek€ podnosz€c g€os ponad zgrzytanie piasku. - Tak uwa€asz? Uda€o ci si€? - Wyprostowa€ si€. - A ja ci m€wi€, €e to by€a fuszerka. Nasze dwunastolatki radz€ sobie lepiej. Tam, gdzie !czeka€e€, by€ w lewo od ciebie graj€cy piasek. Nie m€g€by€ si€ tam wycofa€, gdyby czerwskr€ci€ w tamt€ stron€. U€miech ulotni€ si€ z twarzy Paula. - Widzia€em ten graj€cy piasek. - Wi€c dlaczego nie da€e€ znaku jednemu z nas, by zaj€€stanowisko asekuracyjne? Co€ takiego mog€e€ zrobi€ nawet podczas pr€by. Paul prze€kn€€, wystawi€ twarz na p€d powietrza. - Uwa€asz, €e to nie€adnie z mojej strony m€wi€ to teraz -powiedzia€ Stilgar. - m€j obowi€zek. Ja oceniam twoj€ przydatno€€ dla oddzia€u. Gdyby€ wdepn€€ w ten graj€cy piasek, stworzyciel skr€ci€by na ciebie. Pomimo zalewaj€cej go fali gniewu Paul wiedzia€, €e Stilgar m€wi prawd€. Musia€a !up€yn€€ d€u€sza chwila, nim Paul mobilizuj€c wszystkie nauki matki, odzyska€ jaki taki spok€j. - Przepraszam - powiedzia€. - To si€ wi€cej nie powt€rzy. - W niewygodnej pozycji zawsze bierz sobie zast€pc€, kogo€, kto we€Xmie stworzyciela, je€eli ty nie #b€dziesz m€g€ - rzek€ Stilgar. - Nie zapominaj, €e dzia€amy wsp€lnie. W ten spos€b jeste€my niezawodni. Dzia€amywsp€lnie, co? Klepn€€ Paula rami€. - Dzia€amy wsp€lnie - przytakn€€ Paul. - To teraz - powiedzia€ Stilgar#i g€os jego sta€ si€ szorstki - poka€ mi, €e umiesz sobie radzi€ ze stworzycielem. Na kt€rym boku jeste€my? Paul spojrza€ w d€€ na €uskowat€ powierzchni€ pier€cienia pod nogami, odnotowuj€c rodzaj i wielko€€ €usek, i to. jak powi€kszaj€ si€, im dalej w prawo, a zmniejszaj€ na lewo. Wiedzia€, €e ka€dy czerw porusza si€ w charakterystyczny spos€b - "najcz€€ciej t€ sam€ stron€ do g€ry. W miar€ jego dorastania #ta w€a€ciwa g€ra utrwala€a si€niemal na dobre. uski dolne powi€ksza€y si€, grubia€y, !robi€y si€ g€adsze. U du€ego czerwia €uski grzbietowe "mo€na by€o odr€€ni€ po samej wielko€ci. Przemieszczaj€c haki Paul "przesun€€ si€ w lewo. Skin€€ na skrzyd€owych w tyle, by otworzyli segmenty wzd€u€ boku i trzymali czerwia na sta€ym kursie, kiedy si€ obraca€, a nast€pnie wyznaczy€ z szeregu dw€ch sternik€w na pozycje w przedzie. - Ach, hauui... jon! - wyda€ tradycyjny okrzyk. Sternik z "lewej strony rozwar€ pier€cie€.Stworzyciel skr€ci€ majestatycznym €ukiem chroni€c otwarty segment. Wykona€ pe€ny nawr€t i kiedy ponownie skierowa€ si€ na po€udnie, Paul zawo€a€: - Geyrat! Sternik zwolni€ sw€j hak. Stworzyciel wyr€wna€ na prosty kurs. Stilgar odezwa€ si€: - Bardzo dobrze, Paulu Muad'Dibie. Przy du€ej praktyce jeszcze b€dzie z ciebie je€Xdziec piasku. Paul zmarszczy€ brwi. Czy€ nieby€em pierwszy na g€rze? - pomy€la€. Za jego plecami "rozleg€y si€ €miechy. Oddzia€ zacz€€ skandowa€ jego imi€, wiwatuj€c pod niebiosa. - Muad'Dib! Muad'Dib! Muad'Dib! Muad'Dib! Daleko w tyle na grzbiecie czerwia Paul us€ysza€ walenie poganiaczy uderzaj€cych w segmenty ogona. Czerw zacz€€nabiera€ pr€dko€ci. Burnusy za€opota€y od p€du. Skwierczenie piasku pod czerwiem spot€€nia€o. Paul obejrza€ si€ za siebie, na oddzia€, wyszuka€ w€r€d innych twarzy Chani. Na ni€ patrzy€, kiedy m€wi€ do Stilgara. - A zatem jestem je€Xd€Xcem piasku, Stil? - Hal yawm! Dzi€ jeste€ je€Xd€Xcem piasku. - Przeto mog€ wybra€ cel naszej podr€€y? - Taki jest zwyczaj. - I jestem Fremenem, kt€ry dnia dzisiejszego przyszed€ na€wiat tutaj w ergu Habbanja. Do dzi€ nie mia€em €ycia. Do dzi€ by€em dzieckiem. - Niezupe€nie dzieckiem - powiedzia€ Stilgar. Zamocowa€ brzeg kaptura, kt€ry €opota€ na wietrze. - Ale m€j €wiat by€ zatkany korkiem i ten korek zosta€ usuni€ty. - Nie ma korka. - Chcia€bym uda€ si€ na po€udnie, dwadzie€cia dudnik€w na po€udnie. Chcia€bym zobaczy€ ten tworzony przez nas kraj, ten !kraj, kt€ry ogl€da€em jedynie oczami innych. I chcia€bym zobaczy€ swojego syna i rodzin€ - my€la€. - Potrzebuj€ teraz czasu na "rozwa€enie przysz€o€ci, kt€ra jest przesz€o€ci€ w moim "umy€le. Nadci€ga chaos i je€elinie b€dzie mnie tam, gdzie "m€g€bym to co€ rozwik€a€, to ono wymknie mi si€ spod kontroli. Stilgar zmierzy€ go taksuj€cym, przeci€g€ym spojrzeniem. Paul nie spuszcza€ oczu z Chani. Widzia€, jak zainteresowanie o€ywia jej rysy, zauwa€y€ "te€, €e jego s€owa rozbudzi€y podniecenie w oddziale. !- Ludzie pal€ si€ do rajdu pod tob€ na harkonne€skie niecki - powiedzia€ Stilgar. - Niecki znajduj€ si€ w odleg€o€ci zaledwie jednego dudnika. - Wodzi€em fedajkin€w na rajdy - rzek€ Paul. - Powiod€ ich na rajd jeszcze nieraz, dop€ki cho€ jeden Harkonnen oddycha arraka€skim powietrzem. Kiedy tak jechali, Stilgar przypatrywa€ mu si€ z uwag€ i!Paul zda€ sobie spraw€, €e on spogl€da na ten moment poprzez wspomnienie tego, jakdoszed€ do w€adania sicz€ Tabr i do obecnego przewodzenia Radzie Przyw€dc€w po €mierci Lieta -Kynesa. Doniesiono mu o wzburzeniu w€r€d m€odych Fremen€w - pomy€la€. - Czy €yczysz sobie zebrania !przyw€dc€w? - zapyta€ Stilgar.M€odym ludziom z oddzia€u "zap€on€€y oczy. Ko€ysali si€ jad€c i obserwowali. Paul dostrzeg€ b€ysk niepokoju w oczach Chani, w jej spojrzeniu!w€druj€cym od Stilgara, kt€ry by€ jej wujem, do Paula Muad'Diba, kt€ry by€ jej m€€em. - Nie zgadniesz, czego sobie €ycz€ - powiedzia€ Paul. Nie mog€ ust€pi€ - my€la€. - Musz€ utrzyma€ w€adz€ nad tymi lud€Xmi. - Dzisiaj jeste€ mudirem jazdypiaskiem - rzek€ Stilgar. - W jego tonie zad€Xwi€cza€ oficjalny ch€€d. - Do czego wykorzystasz t€ w€adz€? Potrzeba nam czasu na wytchnienie, czasu na "trze€Xw€ refleksj€ - pomy€la€ Paul. - Pojedziemy na po€udnie - rzek€. - Nawet gdy powiem, €e zawr€cimy na p€€noc, kiedy ten dzie€ si€ sko€czy? - Pojedziemy na po€udnie - powt€rzy€ Paul. Wyraz niewzruszonej powagi okry€ Stilgara, kiedy mocniej zaci€ga€ na sobie burnus. - B€dzie zebranie - powiedzia€. - Roze€l€ wiadomo€€. !Uwa€a, €e go wyzw€ - my€la€ "Paul. - I wie, €e nie da mi rady.- Obr€ci€ twarz na po€udnie czuj€c wiatr na ods€oni€tych policzkach i rozmy€laj€c nad !determinantami, kt€re z€o€y€y!si€ na jego decyzj€. - Oni nie "wiedz€, jak to jest - pomy€la€.Lecz sam wiedzia€, €e nie #mo€e da€ si€ zawr€ci€ z drogi bez wzgl€du na okoliczno€ci. Musi wytrwa€ na g€€wnym szlaku burzy czasu, kt€r€ widzia€ w przysz€o€ci. Nadejdzie moment, w kt€rym mo€na j€ b€dzie rozp€dzi€, ale tylko je€li on, Paul, znajdzie si€ wtedy tam, sk€d mo€na b€dzie przeci€€ jej centralny splot. - Nie wyzw€ go, je€eli tylko da si€ temu zapobiec - my€la€. - Je€eli istnieje inny spos€b powstrzymania d€ihad... - Staniemy obozem na wieczorny posi€ek i modlitw€ wGrocie Ptak€w pod Grani€ Habbanja - powiedzia€ Stilgar. Przytrzymuj€c si€ dla r€wnowagi jednym hakiem na hu€taj€cym stworzycielu, wskaza€ przed siebie na nisk€ kamienn€ barier€ wynurzaj€c€si€ z pustyni. Paul przypatrywa€ si€ €cianie opoki, ogromnym €y€om skalnym przecinaj€cym j€ jak fale. Nic nie €agodzi€o tego surowego horyzontu, €adna ziele€, €aden kwiat. Poza nim "ci€gn€€a si€ droga ku pustyni po€udniowej, trasa na przynajmniej dziesi€€ dni i nocy przy najszybszym poganianiu stworzycieli. Dwadzie€cia dudnik€w. Droga wiod€a hen poza harkonne€skie patrole. Wiedzia€, jak to b€dzie. Widzia€ to w snach. Pewnego dnia podr€€y nast€pi ledwo uchwytna zmiana barwy na odleg€ym horyzoncie, zmiana !tak nik€a, €e mog€oby mu si€ "wydawa€, €e j€ sobie uroi€ ze swych nadziei - i tam b€dzie nowa sicz. - Czy moja decyzja odpowiada Muad'Dibowi? - spyta€ Stilgar. W jego g€osie zabrzmia€a prawie nieuchwytna nuta sarkazmu, lecz freme€skie uszy wok€€ nich, wyczulone naka€dy ton w g€osie ptaka czy w pisku cielago, z€owi€y sarkazm i czeka€y w napi€ciu na reakcj€ Paula. - Stilgar s€ysza€, jak mu przysi€ga€em na wierno€€ podczas wy€wi€cania fedajkin€w - powiedzia€ Paul. - Moi komandosi €mierci !wiedz€, €e r€czy€em honorem. Czy Stilgar w to w€tpi? Prawdziwy b€l przebija€ z #g€osu Paula. S€ysz€c go Stilgar spu€ci€ oczy. - Usulowi, towarzyszowi z mejsiczy, temu uwierz€ zawsze - rzek€. - Ale ty€ jest Paul Muad'Dib, ksi€€€ atrydzki i Lisan al - Gaib, G€os z Tamtego €Ywiata. Tych dw€ch ja nawet nie znam. Paul odwr€ci€ si€ ku Grani Habbanja, patrz€c, jak wyrasta z pustyni. Stworzyciel pod nimi nie straci€ si€ ani !€wawo€ci. M€g€ ich ponie€€ dwa razy dalej ni€ jakikolwiek inny spotkany przez Fremen€w. Paul by€ tego pewny. Poza opowiadanymi dzieciom bajkami nie istnia€o nie, co mog€oby dor€wna€ temu praszczurowi pustyni, by€a to nowa legenda, uprzytomni€ sobie Paul. !Na jego ramieniu zacisn€€a si€ d€o€. Paul spojrza€ na ni€, przesun€€ spojrzenie po r€ce a€ do twarzy - do ciemnych oczu Stilgara widocznych mi€dzy mask€ filtru a kapturem filtrfraka. - Ten, kto prowadzi€ sicz Tabrprzede mn€ - powiedzia€ Stilgar - on by€ moim przyjacielem. Dzielili€my niebezpiecze€stwa. Zawdzi€cza€ mi €ycie wiele razy... a ja zawdzi€cza€em jemu... - Jestem twoim przyjacielem, Stilgar - powiedzia€ Paul. - Nikt w to nie w€tpi - rzek€ Stilgar., - Cofn€€ d€o€, wzruszy€ ramionami. - Taki jest zwyczaj. Paul zrozumia€, €e Stilgar za bardzo przesi€k€ freme€skimi zwyczajami, by rozwa€y€ mo€liwo€€ czego€ innego. Tutaj przyw€dca wyjmowa€ wodze z martwych d€oni swego poprzednika albo "zabija€ po€r€d najsilniejszych swego plemienia, je€li poprzednik zgin€€ w pustyni. Stilgar awansowa€ do pozycji naiba zgodnie z tym zwyczajem. - Powinni€my zostawi€ tego stworzyciela na g€€bokim piasku - powiedzia€ Paul. !- Tak - zgodzi€ si€ Stilgar. - !St€d mo€emy p€j€€ do groty. - Zajechali€my nim wystarczaj€co daleko, by #zagrzeba€ si€ i nie mia€ na nie ochoty z dzie€ lub dwa. - Ty jeste€ mudirem jazdy !piaskiem - - powiedzia€ Stilgar.- Rzeknij kiedy mamy... Urwa€, wpatruj€c si€ w niebo "na wschodzie. Paul obr€ci€ si€ gwa€townie. Od przyprawowego b€€kitnego nalotu na oczach niebo wydawa€o si€ ciemne, przesycone g€€bokim lazurem, na kt€rego tle odleg€e, !rytmiczne b€yski rysowa€y si€ ostrym kontrastem. Ornitopter!- Jeden ma€y ornitopter - powiedzia€ Stilgar. - Mo€e wywiadowczy - rzek€ Paul. - My€lisz, €e nas zobaczyli? "- Z takiej odleg€o€ci jeste€my po prostu czerwiem na powierzchni. - Skin€€ lew€ #r€k€. - Zsiada€. Rozsypa€ si€ po piasku. "Ludzie zacz€li zje€d€a€ wolno po boku czerwia, odpada€, stapia€ si€ pod okryciem burnus€w z piaskiem. Paul zapami€ta€, gdzie zeskoczy€a Chani. Niebawem pozosta€ samze Stilgarem. - Pierwszy na g€rze, ostatni na dole - rzek€ Paul. #Stilgar kiwn€€ g€ow€, osun€€ si€ na hakach i zeskoczy€ na piasek. Paul odczeka€, a€ stworzyciel znalaz€ si€ w bezpiecznej odleg€o€ci, po czym uwolni€ haki. Z czerwiem,nie wyczerpanym do ostatka, by€ to ryzykowny moment. Uwolniony od o€cieni i hak€w -wielki czerw - przyst€pi€ do zagrzebywania si€ w piasku. Paul pobieg€ na palcach do ty€u po jego szerokim grzbiecie, dok€adnie wyliczy€ moment i zeskoczy€. Wyl€dowa€ nie przerywaj€c biegu - wbi€ si€ w odwietrzny stok wydmy, tak jak go uczono - i ukry€ si€ pod kaskad€ piasku i swoim burnusem. Teraz wyczekiwanie... Obr€ciwszy si€ ostro€nie uchyli€ r€bka burnusa na szczelin€ nieba. Wyobrazi€ sobie, jak pozostali wzd€u€ "szlaku robi€ to samo. Us€ysza€ €opot skrzyde€ ornitoptera, zanim go zobaczy€. Z szumem g€owie odrzutowych przelecia€nad jego sp€achetkiem pustyni, zakr€caj€c szerokim €ukiem do grani. Nie oznakowany ornitopter, zauwa€y€ Paul. Ornitopter znikn€€ mu z oczu poza Grani€ Habbanja. !Nad pustyni€ rozleg€ si€ krzykptaka. Potem drugi. Paul strz€sn€€ z siebie piasek i wspi€€ si€ na wierzcho€ek wydmy. Sylwetki innych !tworzy€y rz€d oddalaj€cy si€ z od urwiska. Rozpozna€ w€r€dnich Chani i Stilgara. Stilgar wskaza€ w stron€ grani, zebrawszy si€ ruszyli piaskomarszem, €lizgaj€c si€ po powierzchni w €amanym rytmie, kt€ry nie zaniepokoi€by €adnego stworzyciela. Stilgar zr€wna€ krok z Paulem na ubitym przezwiatr grzbiecie wydmy. - To by€ statek przemytnik€w - powiedzia€. - Na to wygl€da - odpar€ Paul.!- Ale za daleko w g€€bi pustynijak na przemytnik€w. - Oni te€ maj€ swoje k€opoty !z patrolami - zauwa€y€ Stilgar.- Skoro dotarli tak daleko, "mog€ i€€ dalej - rzuci€ Paul. - Prawda. - Nie by€oby dobrze, gdyby zobaczyli to, co mog€ "zobaczy€, je€li si€ zapuszcz€ zbyt g€€boko na po€udnie. Przemytnicy sprzedaj€ r€wnie€ informacje. - Poszukiwali przyprawy, nie s€dzisz? - zapyta€ Stilgar. - Gdzie€ tutaj b€dzie na nich !czeka€o skrzyd€o i g€sienik - € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBЅ€Й*2І9$ c+€EЇ]  c+ЈЈsL c+ ‘ЉП"ƒ c+n‘ЊB- c+б‘ЋI8:D+4’powiedzia€ Paul. - Mamy przypraw€. Zan€€my €ach€ piasku i zapolujemy sobie troch€ na przemytnik€w. Powinni wiedzie€, €e to jest nasza kraina, a naszym ludziom si€ przyda po€wiczy€ z nowymi rodzajami broni. - Teraz przemawia Usul - "rzek€ Stilgar. - Usul my€li, po freme€sku. !Lecz Usul musi si€ ugi€€ przeddecyzjami,, kt€re odpowiadaj€strasznemu przeznaczeniu - pomy€la€ Paul. A burza si€ zbiera€a. 0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~ Kiedy religia po€€czy w jedno prawo i obowi€zek, nigdy nie otworz€ ci si€ oczy, nie u€wiadomisz sobie w pe€ni w€asnej osobowo€ci. Zawsze b€dziesz istot€ odrobin€ ni€sz€ od cz€owieka. !z "Muad'Dib: Dziewi€€dziesi€t dziewi€€ cud€w wszech€wiata"pi€ra ksi€€niczki Irulan Przemytnicza przetw€rnia przyprawy ze swoim macierzystym statkiem transportowym w otoczeniu brz€cz€cych ornitopter€w nadlecia€a nad kopce wydm jak chmara owad€w z kr€low€.W przedzie przed t€ chmur€ rozci€ga€ si€ jeden ze skalnych grzbiet€w, kt€re stercz€ z dna pustyni jak miniaturowe imitacje Muru Zaporowego. Suche pla€e tego klifu wymi€t€ do czysta ostatni huragan. W kopule dowodzenia przetw€rni Gurney Halleck nastawi€ soczewki olejowe lornety i wychylony do przodu bada€ krajobraz. Za grani€ "zobaczy€ ciemn€ €ach€, kt€ra mog€a by€ wykwitem przyprawy, da€ sygna€ ornitopterowi, z lotu wisz€cego wysy€aj€c go na zwiad. Ornitopter kiwni€ciem skrzyde€ potwierdzi€ odbi€r !sygna€u. Oderwa€ si€ od stada i schodz€c €lizgiem nad #pociemnia€y piasek okr€€y€ t€ plam€, z wykrywaczami zwieszonymi tu€ nad powierzchni€. Prawie "natychmiast z€o€y€ skrzyd€a i wykona€ korkoci€g sygnalizuj€c w ten spos€b oczekuj€cej przetw€rni, €e znale€Xli przypraw€. Gurney schowa€ lornet€ do futera€u, pewny, €e reszta widzia€a sygna€. Podoba€ mu !si€ ten zak€tek. Gra€ dawa€a "jak€€ os€on€ i zabezpieczenie.Ma€o prawdopodobne miejsce na zasadzk€, tak daleko w !pustyni... tym niemniej... Gurneyda€ znak jednej z za€€g, by zawis€a nad grani€ i przeczesa€a j€ - rozes€a€ odwody na stanowiska w kolistej formacji nad ca€ym tym terenem, niezbyt wysoko,€eby ich nie dostrzeg€y z daleka harkonne€skie wykrywacze. Aczkolwiek w€tpi€ w obecno€€ harkonne€skich patroli tak g€€boko na po€udniu, by€ to ci€gle kraj Fremen€w. Gurney sprawdzi€ bro€, kln€c !los, kt€ry sprawi€, €e tarcze by€y tu bezu€yteczne. Wszystkiego, co mog€o zwabi€czerwia, nale€a€o unika€ za wszelk€ cen€. Pocieraj€c blizn€ od krwawinu na brodzie,studiowa€ teren, dochodz€c do wniosku, €e najbezpieczniej b€dzie przeprowadzi€ naziemny oddzia€ grani€. Pieszy zwiad by€ zawsze najpewniejszy. Ostro€no€€ nigdy nie zawadzi,kiedy Fremeni s€ z Harkonnenami na no€e. Bo Fremenami si€ niepokoi€. Nie mieli nie przeciwko temu, by przehandlowa€ tyle przyprawy,!na ile ci€ tylko sta€, lecz na €cie€ce wojennej zamieniali si€ w diab€y, je€li kto€ postawi€ stop€ tam, gdzie zabronili wst€pu. I byli tak szata€sko przebiegli ostatnio. Irytowa€o to Gurneya, ta przebieg€o€€ i sprawno€€, bojowa tubylc€w. Wykazywali kunszt wojenny przewy€szaj€cy wszystko, z czym si€ kiedykolwiek !zetkn€€, a szkolony by€ przez najlepszych wojownik€w we wszech€wiecie, za€ ostrogi zdobywa€ w bojach, z kt€rychtylko garstka najlepszych wysz€a ca€o. Ponownie Gurney zbada€ teren zastanawiaj€c si€, dlaczego czuje si€ nieswojo. Mo€e to z powodu tego czerwia, kt€rego #widzieli.., ale on by€ po drugiej stronie grani. Do kopu€y dowodzenia #zajrza€a g€owa, kt€ra nale€a€ado kapitana przetw€rni - jednookiego, do€wiadczonego $pirata z g€st€ brod€, b€€kitn€€Xrenic€ i mlecznobia€ymi od spo€ywania przyprawy z€bami.- Wygl€da na bogaty zagon, sir - powiedzia€ kapitan przetw€rni. - Zwija€ €agle? - Zejd€X do podn€€a urwiska - poleci€ Gurney. - Daj mi "wy€adowa€ si€ z moimi lud€Xmi. Mo€esz stamt€d dojecha€ do przyprawy na g€sienikach. My obejrzymy sobie t€ ska€€. - Tak jest. - W razie czego - powiedzia€ Gurney - ratuj przetw€rni€. Myzabierzemy si€ w ornitopterach. Kapitan przetw€rni zasalutowa€. - Tak jest, sir. Znikn€€ w luku. Gurney jeszczeraz obieg€ spojrzeniem horyzont. Musi si€ liczy€ z ewentualno€ci€, €e s€ tu Fremeni, on za€ wkracza na ich terytorium. Fremeni nie dawali mu spokoju przez sw€ "brutalno€€ i nieobliczalno€€. Wiele spraw w tym interesie nie dawa€o mu spokoju, chocia€ zyski przynosi€ ogromne. Fakt, €e nie m€g€ wys€a€ szperaczy wysoko na niebo, r€wnie€, nie dawa€ mu spokoju. Konieczno€€ zachowania ciszy radiowej jeszcze ten niepok€j zwi€ksza€a. "G€sienik przetw€rni zawr€ci€, zacz€€ opada€. agodnym #€lizgiem zszed€ na such€ pla€€#u st€p grani. Bie€niki dotkn€€y piasku. Gurney odkry€ kopu€€ kabiny, odpi€€ pasy bezpiecze€stwa. W momencie znieruchomienia przetw€rni by€ na zewn€trz; zatrzasn€€ za sob€ kopu€€ i wyszed€ na os€ony bie€nik€w, z kt€rych rozhu€tawszy si€ opad€ na piasek za siatk€ zabezpieczaj€c€. Jego pi€cioosobowa stra€ przyboczna Znalaz€a si€ na ziemi razem z nim, wy€oniwszysi€ z luku dziobowego. Inni zwolnili skrzyd€o transportowe !przetw€rni. Od€€czy€o si€ i odlecia€o wchodz€c na ko€o parkingowe nisko nad nimi. Ogromny g€sienik przetw€rni natychmiast odtoczy€ si€ wykr€caj€c od grani w kierunku ciemnego zagonu przyprawy widocznego opodal na piasku. W pobli€u opad€ ornitopter, wyhamowuj€c po€lizgiem. Za nim nast€pny i jeszcze jeden. Wyrzuci€y z siebie pluton Gurneya i wzbiwszy si€ zawis€y w powietrzu. Gurney przeci€gn€€ si€ pr€buj€c mi€€ni pod filtrfrakiem. Odrzuci€ z twarzy!mask€ filtru, trac€c wilgo€ w imi€ wy€szej konieczno€ci - zwi€kszenia zasi€gu g€osu na wypadek, gdyby przysz€o mu wydawa€ komendy. Ruszy€ w !g€r€ pomi€dzy ska€y badaj€c teren - kamyki i €wir pod nogami, wo€ przyprawy w powietrzu. Dobra lokalizacja nabaz€ awaryjn€ - pomy€la€, by€oby dobrze schowa€ tu troch€ materia€€w. Obejrza€ !si€ i patrzy€, jak jego ludzie pod€€aj€ za nim rozsypuj€c "si€ w tyralier€. Dobrzy ludzie, nawet ci nowi, kt€rych nie mia€ kiedy wypr€bowa€. Dobrzy. Nie trzeba powtarza€ im za ka€dym razem, co maj€ robi€. €Zaden nawet nie zamigota€ tarcz€. Ani jednego tch€rza w tym gronie obnosz€cego si€ z tarcz€ po pustyni, gdzie czerw wyczuwaj€c jej pole przyby€by i obrabowa€ ich ze znalezionej przyprawy. Ze swej!niewielkiej wysoko€ci spo€r€d ska€ Gurney widzia€ zagon przyprawy w odleg€o€ci oko€o p€€ kilometra i g€sienik docieraj€cy w€a€nie do jego !bli€szej kraw€dzi. Zerkn€€ w g€r€ na eskadr€ os€ony obserwuj€c pu€ap, czy nie za wysoki. Kiwn€wszy g€ow€ odwr€ci€ si€, by podj€€ wspinaczk€ na gra€. W tym momencie gra€ wybuch€a. Dwana€cie hucz€cych trajektorii ognia rzygn€€o w niebo ku zawieszonym w powietrzu ornitopterom i skrzyd€u transportowemu. Od g€sienika dobieg€ wizg metalu i ska€y doko€a Gurneya zape€ni€y si€ wojownikami w kapturach. Gurney mia€ jedynie!czas pomy€le€: Na rogi Wielkiej#Macierzy! Rakiety! O€mielili si€ u€y€ rakiet! Po czym znalaz€ si€ twarz€ w twarz z zakapturzon€, nisko pochylon€ postaci€ trzymaj€c€ krysn€€ w gotowo€ci. Dw€ch innych ludzi sta€o wyczekuj€co na ska€achponad ni€, z lewej i z prawej strony. Gurney widzia€ jedynie oczy wojownika przed sob€, mi€dzy kapturem a zas€on€ burnusa barwy piasku, lecz pochylenie i gotowo€€ ostrzeg€y go, €e ma do czynienia z wyszkolonym do walki cz€owiekiem, by€y to b€€kitne w b€€kicie oczy Fremena z g€€bi pustyni. Gurney wykona€ r€k€ ruch do w€asnego no€a, nie spuszczaj€c oczu z klingi #przeciwnika. Skoro o€mielili si€ $u€y€ rakiet, b€d€ mieli i inn€ !bro€ miotaj€c€. W tej sytuacjiniezb€dna jest najwy€sza ostro€no€€. Z samych odg€os€w poznawa€, €e !str€cono, przynajmniej cz€€€ jego os€ony powietrznej. !Dobiega€y te€ z ty€u pomruki izgie€k walki wr€cz. Oczy wojownika stoj€cego przed Gurneyem pow€drowa€y za ruchem r€ki w stron€ no€a, poczym cofn€€y si€ i utkwi€y spojrzenie w jego oczach. - Zostaw ten n€€ w pochwie, Gurneyu Hallecku - powiedzia€ m€€czyzna. Gurney zawaha€ si€. Ten g€os pomimo maski filtrfraka brzmia€ dziwnie znajomo. - Znasz moje imi€? - zagadn€€. - Na mnie niepotrzebny ci n€€, Gurney - rzek€ m€€czyzna. Wyprostowa€ si€ wsuwaj€c sw€j krysn€€ z powrotem do pochwy pod burnusem. - Ka€ swoim ludziom przerwa€ beznadziejny op€r. M€€czyzna zrzuci€ kaptur, odsun€€ mask€. To, co Gurney zobaczy€, wprawi€o go w os€upienie. W pierwszej chwili !wydawa€o mu si€, €e spogl€da na widmo ksi€cia Leto Atrydy. Prawda dociera€a do niego powoli. &- Paul - szepn€€. I ju€ g€o€niej:- Czy€by to Paul? - Nie wierzysz w€asnym oczom? - zapyta€ Paul. - M€wili, €e nie €yjesz - "wychrypia€ Gurney. Zrobi€ p€€ kroku do przodu. - Ka€ podda€ si€ swoim ludziom - zakomenderowa€ Paul. Skin€€ w stron€ ni€szych !rejon€w grani. Gurney obr€ci€ si€, z trudem odrywaj€c wzrokod Paula. Zobaczy€ par€ zaledwie grup walcz€cych. Wydawa€o si€, €e zakapturzeni ludzie pustyni s€wsz€dzie doko€a. G€sienik tkwi€ nieruchomo, na jego dachu stali Fremeni. W g€rze nie by€o €adnego statku. - Przerwa€ walk€ - rykn€€ Gurney. Zaczerpn€€ g€€boko powietrza, zwin€€ d€onie w !tr€bk€. - M€wi Gurney Halleck!Przerwa€ walk€! Z wolna, nieufnie, walcz€ce postacie rozdzieli€y si€. Zwr€ci€y si€ ku niemu pytaj€ce spojrzenia. !- To s€ przyjaciele - zawo€a€ Gurney. - adni mi przyjaciele! - odkrzykn€€ kto€. - Wymordowali po€ow€ naszych. - To nieporozumienie - powiedzia€ Gurney. - Nie pogarszajcie sytuacji. Obr€ci€ si€ z powrotem do Paula, wlepiaj€c wzrok w "b€€kitno b€€kitne freme€skie oczy m€odzie€ca. U€miech przemkn€€ po wargach Paula, lecz w wyrazie jego twarzy by€a zaci€to€€ przypominaj€ca Gurneyowi starego ksi€cia, dziadka Paula.Wtem Gurney dostrzeg€ w Paulu twardo€€ stali nie spotykan€ nigdy dot€d u Atrydy - sk€ra przypominaj€carzemie€, patrz€ce z ukosa oczy i wyrachowanie w spojrzeniu, kt€re jak gdyby wa€y€o wszystko w polu widzenia. - M€wili, €e nie €yjesz - powt€rzy€. - Wydawa€o si€ to najlepsz€ "obron€; pozwoli€ im tak my€le€- powiedzia€ Paul. Gurney zda€ sobie spraw€, €e oto ca€e zado€€uczynienie, jakiego mo€e oczekiwa€ za pozostawienie go w€asnemu losowi, pozostawienie go w przekonaniu, €e jego ma€y $ksi€€€... jego przyjaciel... nie €yje. Zastanowi€ si€ wtedy, czy w og€le przetrwa€o w nim "co€ z ch€opca, kt€rego zna€ i szkoli€ w umiej€tno€ciach wojownik€w. Paul zrobi€ krok wstron€ Gurneya, poczu€, €e piek€ go oczy. - Gurney... To sta€o si€ jakby samo - obejmowali si€ i klepali nawzajem po plecach, odnajduj€c w tym kontakcie bezpo€rednim siebie nawzajem.- Ty ma€y szczeniaku! Ty ma€yszczeniaku! - w k€€ko powtarza€ Gurney. A Paul: . - Gurney, ch€opie! Gurney, ch€opie! Po chwili roz€€czyli si€, popatruj€c po sobie. Gurney odetchn€€ g€€boko. - Wi€c to za twoj€ spraw€ Fremeni tak si€ wycwanili w taktyce walki. Powinienem by€ #si€ domy€li€. Bez przerwy robi€rzeczy, jakbym to ja sam je zaplanowa€. Gdybym tylko #wiedzia€. - Pokr€ci€ g€ow€. - Gdyby€ tylko da€ mi znak, ch€opaku. Nie by mnie nie powstrzyma€o. Przylecia€bym jak na skrzyd€ach... - Wyraz oczu Paula powstrzyma€ go... twarde, wymowne spojrzenie. Gurney westchn€€. - Jasne, i "znale€Xliby si€ tacy, co by si€ zastanowili, dlaczego Gurney Halleck polecia€ jak na skrzyd€ach, a niekt€rzy !zadaliby sobie wi€cej trudu ni€tylko postawienie pytania. Zabraliby si€ do szukania odpowiedzi. !Paul kiwn€€ g€ow€, zerkaj€c na czekaj€cych woko€o Fremen€w, na zaciekawione i taksuj€ce twarze fedajkin€w. Wr€ci€ spojrzeniem od komandos€w €mierci do Gurneya. Fakt, €e odnalaz€ swojego dawnego mistrza miecza, wprawi€ go w eufori€. Widzia€ w tym dobry omen, znak, €e znajduje si€ na kursie przysz€o€ci, gdzie wszystko uk€ada si€ dobrze. Z Gurneyem u boku... Si€gn€€ spojrzeniem poza fedajkin€w na grani i przyjrza€ si€ przemytniczej za€odze przyby€ej z Halleckiem. !- Po kt€rej stronie stoj€ twoi ludzie, Gurney? - zapyta€. - Wszyscy s€ przemytnikami - powiedzia€ Gurney. - Oni stoj€po stronie zysku. - Niewielki zysk w naszym interesie - rzek€ Paul dostrzegaj€c nieznaczny sygna€ nadany mu przez Gurneya palcami prawej d€oni; by€ to ich stary kod migowy z dawnych czas€w. W za€odze przemytnik€w byli ludzie, #kt€rych nale€a€o si€ obawia€ i"kt€rym nie nale€a€o dowierza€.Paul skubn€€ warg€ pokazuj€c, €e zrozumia€, podni€s€ oczy na ludzi czuwaj€cych na ska€ach ponad nimi. Dojrza€ tam Stilgara. Wspomnienie nie rozwi€zanego problemu ze Stilgarem och€odzi€o nieco upojenie Paula. !- Stilgar - powiedzia€ - to jestGurney Halleck.okt€rymci nieraz opowiada€em. Wielki wojski mego ojca, jeden z mistrz€w miecza, kt€rzy mnie "szkolili, stary przyjaciel. Mo€namu ufa€ w ka€dej sprawie. - Widz€ - rzek€ Stilgar. - Jeste€ jego ksi€ciem. Paul spogl€da€ w ciemne !oblicze nad sob€ g€owi€c si€ nad powodami, kt€re sk€oni€y Stilgara, by powiedzie€ "w€a€nie to: "jego ksi€ciem". W g€osie Stilgara by€a dziwna nieuchwytna intonacja, jakby !pragn€€ raczej powiedzie€ co€ innego. To za€ nie pasowa€o do!Stilgara, b€d€cego przyw€dc€ Fremen€w, cz€owiekiem m€wi€cym to, co my€li. Moim ksi€ciem! - pomy€la€ Gurney. Spojrza€ nowym okiem na Paula. - Tak, wraz ze €mierci€ Leto tytu€ przechodzi€ na Paula. Schemat wojny freme€skiej naArrakis zacz€€ nabiera€ nowego kszta€tu w g€owie #Hallecka. M€j ksi€€€! Miejsce, kt€re by€o w nim martwe, zacz€€o powraca€ do €ycia. Jedynie cz€€€ jego €wiadomo€ci skupi€a si€ na wydanym przez Paula zarz€dzeniu, by rozbroi€ za€ogi przemytnik€w do czasu "ich przes€uchania. €Ywiadomo€€ Gurneya powr€ci€a do w€adzy, "kiedy us€ysza€ protesty w€r€d swoich ludzi. Potrz€sn€€ #g€ow€, obr€ci€ si€ jak fryga. - Czy wy, ludzie, #pog€uchli€cie? - warkn€€. - To jest prawowity ksi€€€ na Arrakis. R€bcie, co ka€e. Przemytnicy poddali si€ #sarkaj€c. Paul przysun€€ si€ doGurneya, €ciszy€ g€os. - €Ze ty wpadniesz w t€ pu€apk€, tego bym si€ nie spodziewa€, Gurney. - Otrzyma€em zas€u€on€ nauczk€ - odpar€ Gurney. - !Za€o€€ si€, i€ ten€e zagon przyprawowy to nie innego, jak warstwa grubo€ci ziarnka piasku, przyn€ta, €eby nas zwabi€. - Wygra€by€ taki zak€ad - #powiedzia€ Paul. Spojrza€ w d€€na rozbrajanych ludzi. - Jest jeszcze kt€ry€ z ludzi mojego ojca w€r€d twej za€ogi? - Nikt. Porozchodzili€my si€. Kilku jest mi€dzy wolnymi kupcami. Wi€kszo€€ wyda€a swe przychody na wyjazd st€d. - Lecz ty zosta€e€. - Ja zosta€em. - Poniewa€ jest tu Rabban - rzek€ Paul. !- S€dzi€em, €e nie pozosta€o mi nie pr€cz zemsty - powiedzia€ Gurney. Ze szczytu grani dobieg€ dziwacznie urwany krzyk. Podni€s€szy oczy Gurney ujrza€ powiewaj€cego chust€ Fremena. - Stworzyciel przybywa - rzek€ Paul. Wiod€c za sob€ Gurneya wyszed€ na skalny przyl€dek i spojrza€ w dal na po€udniowy zach€d. Kopiec czerwia widnia€niezbyt daleko, zwie€czony py€em trop, kt€ry przecina€ wydmy kieruj€c si€ prosto na gra€. - Spory - zauwa€y€ Paul. Od g€sienika przetw€rni pod skrzyd€o i g€sienik - € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЌp" c+x’­’  c+л’Ўf c+>“Џ… т c+Ё“Аg+ c+”Бv6 R+g”nimi wzbi€o si€ klekotanie. G€sienik wykr€ci€ na swych bie€nikach jak ogromny owad ipoturla€ si€ ku ska€om. !- Szkoda, €e nie uda€o nam si€!ocali€ zgarniarki - powiedzia€ Paul. Gurney zerkn€€ na niego, "obejrza€ si€ na po€acie dymu i rumowiska w g€€bi pustyni, gdzie zgarniarki i ornitoptery spad€y str€cone freme€skimi !rakietami. Poczu€ nag€y b€l i !€al za poleg€ymi tam lud€Xmi - jego lud€Xmi - i powiedzia€: - Tw€j ojciec bardziej by si€ przej€€ lud€Xmi, kt€rych nie uda€o si€ ocali€. Paul przeszy€ go twardym spojrzeniem, spu€ci€ oczy. Po chwili odezwa€ si€: - To byli twoi przyjaciele, Gurney. Ja rozumiem. Dla nas jednak byli intruzami. kt€rzy mogli zobaczy€ to, czego nie powinni. Musisz to zrozumie€. - Rozumiem to wystarczaj€co dobrze - powiedzia€ Gurney. - I ch€tnie teraz zobacz€ to, czego nie powinienem. Paul podni€s€ wzrok i ujrza€ dawny, dobrze znany wilczy u€miech na twarzy Hallecka, marszcz€cy mu krwawinow€ blizn€ na brodzie. Gurney wskaza€ ruchem g€owy pustyni€ pod nimi. Fremeni uwijali si€ po ca€ym terenie. Uderzy€o go, €e €aden z nich nie wygl€da€ na Zaniepokojonego nadci€ganiemczerwia. Z otwartych wydm poza oszukan€ plam€ przyprawy dobieg€o dudnienie - g€uchy werbel odbierany jakby za po€rednictwem st€p. Gurney zobaczy€ Fremen€w rozsypuj€cych si€ po piasku na szlaku czerwia. Czerw nadchodzi€ pruj€c powierzchni€ niby jaka€ olbrzymia ryba - jego %pier€cienie wi€y si€ i falowa€y. Wkr€tce ze swego dogodnego punktu obserwacyjnego na wzniesieniu Gurney ujrza€, jakdosiadaj€ czerwia - €mia€y skok pierwszego hakarza, potem obr€t stworzenia i wreszcie ca€a grupa ludzi wdrapa€a si€ na g€r€ po €uskowatej, po€yskliwej krzywi€Xnie boku czerwia. - Oto jedna z rzeczy, jakich "nie powiniene€ ogl€da€ - rzek€Paul. #- Kr€€y€y opowie€ci i plotki - powiedzia€ Gurney. - Ale to jest co€, w co nie da si€ uwierzy€ bez zobaczenia. - Potrz€sn€€ g€ow€. - Stworzenie, kt€rego boj€ si€ wszyscy ludzie na Arrakis, wy traktujecie jak wierzchowca. - S€ysza€e€, jak m€j ojciec m€wi€ o pot€dze pustyni - rzek€ Paul. - Oto i ona. Powierzchnia tej planety jest nasza. €Zaden samum ni stworzenie, ani nawet najgorsze warunki nas nie powstrzymaj€. Nas - pomy€la€ Gurney. - To znaczy Fremen€w. On m€wi o sobie jako o jednym z nich. Ponownie popatrzy€ na przyprawowy b€€kit w oczach Paula. Jego w€asne oczy, o czym wiedzia€, przybra€y lekkiodcie€ tego koloru, jednak przemytnicy mieli dost€p do artyku€€w spo€ywczych spozaplanety i odcie€ oczu by€ u nich zwi€zany z subtelnym podzia€em kastowym. M€wili o "ma€Xni€ciu przyprawowym "p€dzlem" - maj€c na my€li, €e cz€owiek si€ zbytnio zasymilowa€. I zawsze towarzyszy€a temu nuta nieufno€ci. - By€ czas, kiedy nie dosiadali€my stworzyciela w €wietle dnia na tych szeroko€ciach - powiedzia€ Paul. - Lecz Rabbanowi pozosta€a zbyt ma€a os€ona powietrzna, €eby m€g€ j€ marnowa€ na poszukiwanie paru kropek na piasku. - Popatrzy€ na Gurneya. - Tw€j statek powietrzny w tym miejscu by€ dla nas szokiem. Dla nas... dla nas... - Gurney "potrz€sn€€ g€ow€, by odegna€ te my€li. - Byli€my mniejszym szokiem dla was, ni€ wy dla nas - powiedzia€. - Co m€wi si€ po nieckach i osadach o Rabbanie? - zapyta€Paul. !- M€wi si€, €e ufortyfikowali osady w graben do takiego !stopnia, €e nie im nie zrobicie.M€wi si€, €e wystarczy im tylko siedzie€ za sza€cami i czeka€, a€ wyniszczycie si€ wdaremnym ataku. - Jednym s€owem - rzek€ Paul - s€ unieruchomieni. - Podczas gdy ty mo€esz porusza€ si€, gdzie zechcesz - doko€czy€ Gurney. - Tej taktyki nauczy€em si€ od ciebie - rzek€ Paul. - Oni stracili inicjatyw€, co znaczy,€e przegrali wojn€. Gurney u€miechn€€ si€ przeci€gle, porozumiewawczo. - Nasz wr€g jest dok€adnie tam, gdzie chc€, aby by€ - rzek€ Paul, zerkn€€ na Gurneya. - No to jak, Gurney, zaci€gasz si€ do mnie na finisz kampanii? - Zaci€gasz? - Gurney wlepi€ w niego oczy. - M€j panie, ja !nigdy nie porzuci€em s€u€by u #ciebie. To ty mnie porzuci€e€... przekonanego, €e nie €yjesz. Aja, pozostawiony w€asnemu losowi, przeprowadzi€em rachunek sumienia, jak umia€em, i czeka€em na chwil€, kiedy m€g€bym sprzeda€ swoje €ycie za tyle, !ile jest ono warte - za €mier€ Rabbana. Paul umilk€ w zak€opotaniu. #Jaka€ kobieta pi€€a si€ do nichpo ska€ach, jej oczy, widoczne pomi€dzy kapturem filtrfraka a mask€ twarzy, przerzuca€y si€ z Paula na jego towarzysza i z powrotem.Zatrzyma€a si€ przed Paulem. Gurney zauwa€y€ poczucie w€asno€ci w jej postawie, w tym, jak sta€a blisko Paula. - Chani - powiedzia€ Paul - to"jest Gurney Halleck. S€ysza€a€ o nim ode mnie. Spojrza€a na Hallecka i ponownie na Paula. - S€ysza€am. - Dok€d pojechali ludzie na stworzycielu? - zapyta€ Paul. - Tylko zawr€cili go, by da€ nam czas na uratowanie sprz€tu. "- No to... - Paul urwa€, w€sz€c w powietrzu. - Wiatr idzie - powiedzia€a Chani. Ze szczytu grani rozleg€ si€ g€os: - Hej tam! Wiatr! Teraz Gurney zauwa€y€ o€ywiony ruch w€r€d Fremen€w, po€piech w ich bieganinie. Co€, czego nie sprawi€ czerw, dokona€a obawa przed wiatrem. G€sienik#wgramoli€ si€ na such€ pla€€ u!ich st€p i w ska€ach otworzy€o si€ dla niego przej€cie... po czym ska€y zamkn€€y si€ za nim tak precyzyjnie, €e tunel znikn€€ mu z oczu. - Du€o macie takich kryj€wek?- zapyta€ Gurney. - Du€o razy du€o - odpar€ Paul. Spojrza€ na Chani. - Znajd€X Korb€. Powiedz mu o !ostrze€eniu Gurneya, €e w€r€dtej przemytniczej za€ogi s€ "ludzie, kt€rym nie nale€y ufa€.Chani rzuci€a okiem na Gurneya, na Paula.. skin€€a g€ow€ i pomkn€€a na d€€ skacz€c po kamieniach ze zr€czno€ci€ gazeli. - To twoja kobieta - powiedzia€ Gurney. - Matka mojego pierworodnego- rzek€ Paul. - Atrydzi maj€ nast€pnego Leto. Gurney skwitowa€ to jedynie rozszerzeniem oczu. Paul !obserwowa€ krz€tanin€ wok€€ nich krytycznym okiem. Barwa curry zdominowa€a ju€ po€udniowy niebosk€on i nadchodzi€y kapry€ne porywy ipodmuchy wiatru, siek€c ich py€em po g€owach. !- Zapnij filtrfrak - powiedzia€ Paul. I zamocowa€ swoj€ mask€oraz kaptur wok€€ twarzy. Gurney wykona€ polecenie, b€ogos€awi€c filtry. Paul zapyta€ st€umionym przez filtr g€osem: - Kt€rym ze swej za€ogi nie dowierzasz, Gurney? - Jest troch€ nowych !rekrut€w. Poza€wiatowc€w... - #Umilk€ dziwi€c si€ sobie nagle. Poza€wiatowc€w. Z jak€ €atwo€ci€ przysz€o mu to s€owo. - Tak? - powiedzia€ Paul. - Nie przypominaj€ zwyk€ej zbieraniny niebieskich ptak€w,jaka nam si€ dostaje - rzek€ Gurney. - S€ twardsi. - Harkonne€scy szpiedzy? - spyta€ Paul. #- My€l€, m€j panie, €e oni nie melduj€ si€ nikomu z Harkonnen€w. Podejrzewam, €e s€ to ludzie w s€u€bie imperialnej. Jest na nich nieuchwytne pi€tno Salusa Secundus. Paul przeszy€ go ostrym spojrzeniem. - Sardaukarzy? Gurney wzruszy€ ramionami. - By€ mo€e, ale to jest doskonale zakamuflowane. Paul pokiwa€ g€ow€ my€l€c, jak €atwo Gurney z powrotem wpad€ w koleiny cz€onka €wityatrydzkiej... chocia€ z subtelnymi zahamowaniami... !r€€nicami. Jego te€ zmieni€a Arrakis. Dwaj zakapturzeni Fremeni wy€onili si€ ze skalnej szczeliny pod nimi i zacz€li !wspina€ si€ na g€r€. Jeden z nich d€Xwiga€ du€y tob€€ na ramieniu.. - Gdzie s€ teraz moi ludzie? - zapyta€ Gurney. - Pod ska€ami, w bezpiecznymmiejscu - powiedzia€ Paul. - Mamy tu jaskini€, Grot€ Ptak€w. Po burzy zadecydujemy, co z nimi zrobi€. Z g€ry zawo€a€ jaki€ g€os: - Muad'Dib! "Paul odwr€ci€ si€ na wo€anie, zobaczy€ freme€skiego wartownika wzywaj€cego ich !gestem na d€€ do jaskini. Da€ znak, €e s€yszy. Gurney przygl€da€ mu si€ z nowym wyrazem twarzy. - Ty jeste€ Muad'Dibem? - zapyta€. - Ty jeste€ tym b€€dnym ognikiem pustyni? - To moje freme€skie imi€ - powiedzia€ Paul. !Gurney odwr€ci€ si€ od niego, przybity ogarniaj€cym go z€ymprzeczuciem. Po€owa jego !w€asnej za€ogi le€a€a martwa na piasku, reszta by€a w niewoli. Nie obchodzili go nowi rekruci, ci podejrzani, lecz !w€r€d pozosta€ych byli dobrzy ludzie, przyjaciele, ludzie, za kt€rych czu€ si€ odpowiedzialny. "Po burzy zadecydujemy, co z nimi zrobi€". Tak powiedzia€ Paul, tak Muad'Dib powiedzia€. I Gurney wspomnia€ historie opowiadaneo Muad'Dibie, o Lisanie al - Gaibie: €e zdar€ sk€r€ z harkonne€skiego oficera na obicie b€bna, €e by€ otoczonykomandosami €mierci, "fedajkinami, kt€rzy rzucili si€ w b€j ze swym psalmem #€mierci na ustach. I to by€ Paul.Dwaj Fremeni, kt€rzy wdrapywali si€ na ska€y, wskoczyli lekko na skaln€ !p€€k€ przed Paulem. Pierwszy, o ciemnej twarzy, powiedzia€: - Wszystko zabezpieczone, Muad'Dibie. Lepiej chod€Xmy ju€ na d€€. - Tak jest. Gurney odnotowa€ ton g€osu tego m€€czyzny - ni to komendy, ni to pro€by. To by€ cz€owiek zwany Stilgarem, inna posta€ z nowych freme€skich legend. Paul spojrza€ na tob€€ taszczony przez drugiego m€€czyzn€. - Korba, co jest w tobole? Odpowiedzia€ Stilgar: - To z g€sienika, by€y na tym inicja€y tego tutaj twojego przyjaciela, a w €rodku !baliseta. Wiele razy s€ysza€em,jak m€wi€e€ o nadzwyczajnej bieg€o€ci Gurneya Hallecka w grze na balisecie. Gurney bacznie przypatrywa€ si€ m€wi€cemu - zauwa€y€ brzeg czarnej brody nad mask€ filtrfraka, jastrz€bie spojrzenie, ostro rze€Xbiony nos. - Masz kompana, kt€ry my€li, m€j panie - powiedzia€ Gurney.- Dzi€kuj€ ci, Stilgarze. Stilgar skin€€ na swego towarzysza, by przekaza€ tobo€ek Gurneyowi. - Podzi€kuj swojemu panu !ksi€ciu. Jego r€kojmia daje ci wst€p tutaj. Gurney wzi€€ tob€€, zaintrygowany - twardymi nutami w tej rozmowie. W postawie tego cz€owieka by€o cos wyzywaj€cego i Gurney zachodzi€ w g€ow€, czy to przypadkiem nie uczucie #zazdro€ci. Oto pojawi€ si€ kto€zwany Gurneyem Halleckiem, kto zna Paula jeszcze sprzed czas€w Arrakis, cz€owiek, kt€rego udzia€em jest !za€y€o€€ zamkni€ta na zawszeprzed Stilgarem. - Chcia€bym, €eby€cie wy dwaj zostali przyjaci€€mi - powiedzia€ Paul. "- Stilgar Fremen to g€o€ne imi€- rzek€ Gurney. - Zreszt€ ka€dego zab€jc€ Harkonnen€wczu€bym si€ zaszczycony "zaliczy€ do swoich przyjaci€€. !- Czy u€ci€niesz d€o€ mojego przyjaciela Gurneya Hallecka, Stilgarze? - zapyta€ Paul. Stilgar z wolna wyci€gn€€ r€ce, zamkn€€ w u€cisku stwardnia€€ od miecza prawic€ Gurneya. - Ma€o jest takich, co nie s€yszeli imienia Gurneya !Hallecka - powiedzia€ i zwolni€"u€cisk. Obr€ci€ si€ do Paula: - Wali na nas samum. - Rozkaz - rzek€ Paul. !Stilgar zawr€ci€ prowadz€c ichw d€€ przez ska€y kr€t€, pe€n€ p€tli €cie€k€ do cienistej szczeliny, kt€ra ko€czy€a si€ niskim wylotem jaskini. Ludzie po€piesznie zamocowali za nimi grod€X. Kule$€wi€toja€skie ukaza€y rozleg€€nakryt€ kopu€€ przestrze€, wyci€ty w bocznej €cianie wyst€p, a za nim otw€r korytarza. Paul wskoczy€ na wyst€p i powi€d€ depcz€cego mu po pi€tach Gurneya w g€€b korytarza. Pozostali skierowali si€ do drugiego tunelu naprzeciwko wej€cia. Paul min€€ przedsionek i wkroczy€ do komnaty z draperiami koloru ciemnoczerwonego winana €cianach. - Mamy tutaj chwil€ dla siebie - powiedzia€. - Inni uszanuj€ moje... W przedsionku zabrz€cza€ alarmowy czynel; po nim rozleg€y si€ krzyki i szcz€k broni. Paul zakr€ci€ si€ na pi€cie i wypad€ przez przedsionek z powrotem na pr€g atrium g€ruj€cy nad zewn€trzn€ sal€. Gurney znalaz€ si€ tu€ za nim z dobyt€ broni€. W dole na pod€odze groty wirowa€ k€€b walcz€cych postaci. Paul sta€ przez moment taksuj€c scen€ i oddzielaj€c freme€skie burnusy i burki od stroj€w przeciwnik€w. Zmys€y, wyszkolone przez matk€ w wykrywaniu najniklejszych wskaz€wek, uchwyci€y znamienny fakt; Fremeni walczyli z lud€Xmi nosz€cymi szaty przemytnik€w, lecz ci przemytnicy przywarowali po trzech, zbijaj€c si€ pod naporem w tr€jk€ty. Ten zwyczaj walki wr€cz by€ legitymacj€ sardaukar€w imperialnych. Jaki€ fedajkin z t€umu dostrzeg€ Paula i jego bojowy okrzyk przetoczy€ si€ echem po sali: - Muad'Dib! Muad'Dib! Muad'Dib! Inne oko r€wnie€ wy€owi€o !Paula. €Ymign€€ ku niemu czarny&n€€. Paul uchyli€ si€. us€ysza€ !za sob€ brz€k stali o kamie€, zobaczy€, jak Gurney podnosi n€€. Tr€jk€tne grupki wypierano teraz w g€€b. Gurney podsun€€ n€€ Paulowi pod oczy, wskazuj€c w€os spirali €€€tej imperialnej barwy, z€ot€ lwi€ grzyw€, wielop€aszczyznowe oczy na ga€ce r€koje€ci. Sardaukarzy bez €adnych w€tpliwo€ci. Paul wysun€€ si€ na skraj p€€ki. Pozosta€o jedynie trzech sardaukar€w. Zakrwawione szmaciane wzg€rki sardaukar€w i Fremen€w zalega€y sal€ zawi€ym deseniem. - Sta€! - krzykn€€ Paul. - Ksi€€€ Paul Atryd€ nakazuje wam przerwa€ walk€! Walcz€cy zachwiali si€, zawahali. - Sardaukarzy! - zawo€a€ Paul "do ocala€ej tr€jki. - Z czyjego rozkazu podnosicie r€k€ na !panuj€cego ksi€cia? - I doda€ !pr€dko, gdy jego ludzie zacz€lizaciska€ pier€cie€ wok€€ sardaukar€w: - Sta€, m€wi€! Jeden z osaczonej tr€jki wyprostowa€ si€. - Kto m€wi, €e jeste€my sardaukarami? - zapyta€. Paul wzi€€ od Gurneya n€€ i podni€s€ go wysoko. - To m€wi. - A kto m€wi, €e ty jeste€ panuj€cym ksi€ciem? - zapyta€ ten sam m€€czyzna. "Paul wskaza€ r€k€ fedajkin€w. - Ci ludzie m€wi€, €e jestem panuj€cym ksi€ciem. Wasz w€asny Imperator nada€ Arrakis rodowi Atryd€w. A r€d Atryd€wto ja. "Sardaukar milcza€, wierc€c si€ nerwowo. Paul przypatrywa€ si€ m€€czy€Xnie - wysoki, o p€askiej twarzy, z blad€ szram€ przez p€€ policzka. !Jego postawa zdradza€a z€o€€ i zak€opotanie, lecz by€a w nim nadal owa duma, bez kt€rej sardaukar wydaje si€ "nagi, i z kt€r€ nagi wydaje si€ kompletnie ubrany. Paul rzuci€ okiem na jednego z porucznik€w swoich fedajkin€w. - Korba, jak do tego dosz€o, €e maj€ bro€? - Zachowali no€e poukrywane w przemy€lnych kieszeniach filtrfrak€w - powiedzia€ porucznik. Paul zlustrowa€ zabitych i rannych po drugiej stronie sali i zn€w spojrza€ na porucznika.Niepotrzebne by€y s€owa. Porucznik spu€ci€ oczy. - Gdzie jest Chani? - zapyta€ i czekaj€c na odpowied€X wstrzyma€ oddech. !- Ulotni€ si€ z ni€ Stilgar - !Korba skin€€ g€ow€ w stron€ drugiego korytarza. spojrza€ na zabitych i rannych. - Ponosz€ odpowiedzialno€€ za ten b€€d. Muad'Dibie. - Ilu by€o tych sardaukar€w, Gurney? - spyta€ Paul. - Dziesi€ciu. Paul zeskoczy€ zwinnie na pod€og€, pomaszerowa€ na prze€aj przez sal€ zatrzymuj€c si€ w zasi€gu r€ki rzecznika sardaukar€w. Fedajkin€w ogarn€€a atmosfera napi€cia. Nie podoba€o im si€ to jego wystawianie si€ na niebezpiecze€stwo. Do tego $w€a€nie €lubowali nie dopu€ci€,poniewa€ Fremeni pragn€li zachowa€ m€dro€€ Muad'Diba. Nie odwracaj€c si€ Paul zapyta€ swego porucznika. Jakie mamy straty w ludziach?- Czterech rannych, dw€ch zabitych, Muad'Dibie. Paul spostrzeg€ ruch za sardaukarem. W wylocie drugiego korytarza stan€€a Chani ze Stilgarem. Z powrotemskupi€ uwag€ na sardaukarze, przygl€daj€c si€ poza€wiatowym bia€kom oczu rzecznika. - Twoje imi€? - zapyta€ Paul. %M€€czyzna spr€€y€ si€, rzuci€ okiem na lewo i na prawo. - Nie pr€buj tego - powiedzia€!Paul. - Dla mnie jest jasne, €e kazano wam odszuka€ i zabi€ "Muad'Diba. R€cz€, €e to wy€ciezasugerowali poszukiwania przyprawy w g€€bokiej pustyni.Sapni€cie Gurneya za jego plecami wywo€a€o nik€y u€miech na wargach Paula. €sienik - € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBВ€ы c+Й”Гk N c+•ДЙ” c+•ЕM e5+т•ЖВ%- c,€–Зп/Џ c,z–ИŽ:ђ.,н–Krew nap€yn€€a sardaukarowi do twarzy. - To, co widzisz przed sob€, to co€ wi€cej ni€ Muad'Dib - powiedzia€ Paul. - Siedmiu was nie €yje za dw€ch naszych. Trzech za jednego. Niezgorzej,jak na walk€ z sardaukarami, co? "M€€czyzna wspi€€ si€ na palce"i opad€, gdy fedajkini zacisn€likr€g. !- Pyta€em o twoje imi€ - rzek€Paul i przywo€a€ na pomoc subtelno€ci G€osu: - M€w, jak si€ nazywasz! - Kapitan Aramszam, z sardaukar€w imperialnych! - wyrzuci€ z siebie m€€czyzna. Szcz€ka mu opad€a. Skonfundowany wytrzeszczy€ oczy na Paula. Prys€a jego poza, polegaj€ca na ignorowaniu tej jaskini jako nory barbarzy€c€w. - C€€, kapitanie Aramszam, Harkonnenowie drogo by #zap€acili, €eby si€ dowiedzie€ tego, co ty wiesz. A Imperator - czeg€€ by nie da€ za wiadomo€€, €e Atrydzi nadal €yj€ pomimo jego zdrady. !Kapitan rozejrza€ si€ na boki, na dw€ch ludzi, kt€rzy mu pozostali. Paul niemal€e widzia€, jak ten cz€owiek wa€y my€li. Sardaukar nie poddaje si€, lecz Imperator musi si€ dowiedzie€ o tej !gro€Xbie. Wci€€ wykorzystuj€c G€os, Paul powiedzia€: - Poddaj si€, kapitanie. Bez €adnego ostrze€enia m€€czyzna z lewej strony kapitana skoczy€ na Paula, nadziewaj€c si€ piersi€ na b€ysk no€a swego w€asnego "dow€dcy. Atakuj€cy zwali€ si€ !na pod€og€ jak k€oda, z no€em#w piersi. Kapitan zwr€ci€ si€ doswego jedynego ju€ towarzysza. !- Ja decyduj€, co si€ najlepiej!op€aca Jego Kr€lewskiej Mo€ci - powiedzia€. - Zrozumiano? Drugiemu sardaukarowi opad€y ramiona. - Rzu€ bro€ - powiedzia€ kapitan. Sardaukar us€ucha€. Kapitan zwr€ci€ si€ zn€w do Paula. - Zabi€em dla ciebie przyjaciela - rzek€. - Nie zapomnijmy o tym. - Jeste€ moim je€cem - #powiedzia€ Paul. - Podda€e€ si€mnie. Czy €yjesz, czy nie,. jest to bez znaczenia. Skin€€ na swoj€ gwardi€, by zabrano - obu sardaukar€w, i przywo€a€ gestem porucznika. Wkroczy€a stra€ - i pogna€a "sardaukar€w. Paul nachyli€ si€ do swego porucznika. - Muad'Dibie - powiedzia€ przywo€any - zawiod€em ci€ w... - To ja zawiod€em. Korba - przerwa€ Paul. - Powinienem ci€ ostrzec, czego szuka€. W przysz€o€ci obszukuj€c sardaukar€w pami€taj o tym. Pami€taj r€wnie€, €e ka€dy ma kilka sztucznych paznokci u nogi, kt€re w po€€czeniu z innymi przedmiotami ukrytymi na ciele tworz€ sprawny nadajnik. I niejeden sztuczny z€b. We w€osach nosz€ zwoje szigastruny - tak cienkiej, €e ledwo j€ mo€na wykry€, a jednak wystarczaj€co mocnej do zgarotowania cz€owieka i obci€cia mu g€owy przy okazjitej czynno€ci. Maj€c do czynienia z sardaukarami, musisz ich wzi€€ pod lup€ i prze€wietli€ zar€wno, promieniami nieprzenikliwymi, jak i twardymi - i wystrzyc im#ka€d€ k€pk€ w€os€w na ciele. A kiedy sko€czysz, b€d€X pewien, €e nie odkry€e€ wszystkiego. Podni€s€ oczy na Gurneya, kt€ry podszed€ blisko przys€uchuj€c si€. - Zatem najlepiej zrobimy zabijaj€c ich - powiedzia€ porucznik. Paul pokr€ci€ g€ow€, nadal spogl€daj€c na Gurneya. - Nie. Chc€, €eby uciekli. Gurney wyba€uszy€ na niego oczy. - Sire... - szepnie. - Tak? !- Tw€j cz€owiek ma racj€. Ka€zabi€ owych je€c€w natychmiast. Zniszcz po nich wszelkie €lady. Zha€bi€e€ sardaukar€w imperialnych! Kiedy to dotrze do Imperatora, to nie spocznie on, dop€ki nie upiecze ci€ €ywcem na wolnymogniu. - Imperator nie ma szans na zdobycie takiej w€adzy nade !mn€ - powiedzia€ Paul. M€wi€ ch€odno, cedz€c: s€owa. Co€ !si€ w nim dokona€o, kiedy sta€twarz€ w twarz z sardaukarem. W jego €wiadomo€ci zsumowa€ si€ wynik og€lny decyzji. - Gurney - spyta€ - du€o Gildian kr€ci si€ przy Rabbanie? Gurney wyprostowa€ si€, zw€zi€y mu si€ oczy. - Twoje pytanie nie ma €adnego... - Du€o? - uci€€ Paul. - Arrakis roi si€ od agent€w !Gildii. Kupuj€ przypraw€, jakbyto by€a najcenniejsza rzecz we wszech€wiecie. A dlaczego innego zapu€cili€my si€ tak daleko w g€€b... - To jest najcenniejsza rzecz we wszech€wiecie - powiedzia€ Paul. - Dla nich. - Spojrza€ w stron€ Stilgara i Chani, zbli€aj€cych si€ w€a€nie przez sal€. - I my mamy to w r€ku, Gurney. - Harkonnenowie maj€ to w r€ku - zaprotestowa€ Gurney. - Ci, co mog€ co€ zniszczy€, maj€ to w r€ku - powiedzia€ Paul. Machni€ciem d€oni uciszy€ dalsze uwagi Gurneya i skin€€ #g€ow€ Stilgarowi, kt€ry stan€€przed Paulem razem z Chani. Paul wzi€€ w lew€ r€k€ sardaukarski. n€€ i poda€ go Stilgarowi. - €Zyjesz dla dobra plemienia - powiedzia€. - Czy przela€by€ tym no€em moj€ krew? - Dla dobra plemienia - warkn€€ Stilgar., - Zatem u€yj tego no€a - rzek€ Paul. - Rzucasz mi wyzwanie? - zapyta€ Stilgar. #- Je€li to zrobi€ - odpar€ Paul !- stan€ bez broni i dam ci si€ zabi€. Stilgar ze €wistem wci€gn€€ powietrze. - Usul! - odezwa€a si€ Chani, po czym zerkn€€a na Gurneya izn€w na Paula. Podczas gdy Stilgar ci€gle rozwa€a€ jego s€owa, Paul powiedzia€: - Ty€ jest Stilgar, wojownik, kiedy sardaukarzy wszcz€li tutaj b€j, nie by€o ci€ na !pierwszej linii. Twoj€ pierwsz€my€l€ by€o ratowa€ Chani. - Jest moj€ bratanic€ - powiedzia€ Stilgar. - Gdyby $istnia€ cho€ cie€ w€tpliwo€ci, !czy twoi fedajkini za€atwi€ t€ ho€ot€... - Dlaczego najpierw "pomy€la€e€ o Chani? - zapyta€ Paul. - Nie pomy€la€em!, - Czy€by? - My€la€em o tobie - wyzna€ Stilgar. - Czy uwa€asz, €e m€g€by€ podnie€€ na mnie r€k€? - rapyta€ Paul. - Taki jest zwyczaj - zamrucza€ Stilgar. - Zwyczaj ka€e zabija€ poza€wiatowych przyb€€d€w napotkanych w pustyni i bra€ ich wod€ jako dar od Shai - huluda - powiedzia€ Paul. - A jednak pewnej nocy ty zachowa€e€ przy €yciu takich dwoje, moj€ matk€ i mnie. Stilgar milcza€, dr€€c i po€eraj€c go oczami, za€ Pauldoda€: "- Zwyczaje si€ zmieniaj€, Stil. Ty sam je zmieni€e€. $Stilgar spu€ci€ wzrok na €€€te god€o no€a, kt€ry trzyma€ w r€ku. - Kiedy b€d€ ksi€ciem w Arrakin, z Chani u boku, my€lisz, €e b€d€ mia€ czas zajmowa€ si€ ka€dym drobiazgiem zarz€dzania sicz€ Tabr? - zapyta€ Paul. - Czy ty sam zajmujesz si€ wewn€trznymi sprawami ka€dej rodziny? Stilgar nie odrywaj oczu od no€a. !- My€lisz, €e pragn€ odci€€ sobie prawe rami€? - zapyta€ "Paul. - Powoli Stilgar podni€s€ na niego oczy. - Ciebie! - rzek€ Paul. - My€lisz, €e m€g€bym pozbawi€ siebie czy !plemi€ twej m€dro€ci i si€y? Stilgar powiedzia€ cicho: - M€odego cz€owieka z mego !plemienia, kt€rego imi€ jest miznane, tego m€odego cz€owieka m€g€bym zabi€ na ubitej ziemi, z woli Shai - huluda. Lisana al - Gaiba nie jestem w stanie skrzywdzi€. Wiedzia€e€ o tym wr€czaj€c mi ten n€€. - Wiedzia€em - przyzna€ Paul. Stilgar otworzy€ d€o€. N€€ brz€kn€€ o kamie€ pod€ogi. - Zwyczaje si€ zmieniaj€ - powiedzia€. !- Chani - rzek€ Paul - udaj si€do mojej matki i przy€lij j€ $tutaj, €eby pos€u€y€a rad€ w...!- Ale m€wi€e€, €e pojedziemy na po€udnie! - zaprotestowa€a.!- Nie mia€em racji - odrzek€. -Harkonnenowie s€ gdzie indziej. Wojna jest gdzie indziej. Westchn€€a g€€boko, godz€c si€ z tym jak kobieta pustynna poddaje si€ wszystkiemu, co nieuniknione pomi€dzy kowad€em €ycia a m€otem €mierci. - Przeka€esz mojej matce wiadomo€€ przeznaczon€ tylkodla jej uszu - rzek€ Paul. - Powiesz jej, €e Stilgar uznaje mnie za swojego ksi€cia ma Arrakis, ale musimy znale€X€ spos€b zmuszenia m€odych !ludzi, by zgodzili si€ na to bez pojedynku. Chani spojrza€a na Stilgara. !- R€b, jak on m€wi - warkn€€ Stilgar. - Oboje wiemy, €e #da€by mi rad€... a ja nie da€bym"rady podnie€€ na niego r€ki... dla dobra plemienia. - Przywioz€ twoj€ matk€ - powiedzia€a Chani. !- Przy€lij j€ - rzek€ Paul. - Instynkt nie omyli€ Stilgara. Jestem silniejszy, kiedy ty jeste€ bezpieczna. Zostaniesz w siczy. Otworzy€a usta, by zaoponowa€, ale zrezygnowa€a. - Sihaja - rzek€ Paul, u€ywaj€c imienia, jakim nazywa€ j€, kiedy byli we !dwoje. Obr€ci€ si€ w prawo na pi€cie, napotykaj€c p€on€ce oczy Gurneya. - Twoja matka - powiedzia€ Gurney. - Idaho wyratowa€ nas w noc napa€ci - rzek€ Paul, zaabsorbowany roz€€k€ z Chani. - W tej chwili musimy... - Co z Duncanem Idaho, m€j panie? - zapyta€ Gurney. - Zgin€€, zyskuj€c dla nas chwil€ czasu na ucieczk€. Czarownica €yje! - my€la€ Gurney. - Ta, kt€rej "poprzysi€g€em zemst€, €yje! I $wida€ jak na d€oni, €e ksi€€€ Paul nie wie, co za stw€r go zrodzi€. Siostra diab€a! Wyda€a Harkonnenom jego rodzonego ojca! Paul wymin€€ go i wskoczy€ nawyst€p. Obejrza€ si€ spostrzegaj€c, €e usuni€to !rannych i zabitych, i pomy€la€ z gorycz€, €e oto jest nast€pny rozdzia€ legendy o Paulu Muad'Dibie. Nawet nie "doby€em no€a, a m€wi€ b€d€ otym dniu, €e dwudziestu sardaukar€w pad€o tu z mojej r€ki. Gurney pod€€a€ za Stilgarem nie wyczuwaj€c nawet gruntu,po kt€rym st€pa€. Jaskini€ "wraz z jej €€€tym blaskiem ku€!€wi€toja€skich wypar€a z jego€wiadomo€ci w€ciek€o€€. Czarowniea €yje, podczas gdyz tych, kt€rych zdradzi€a, pozosta€y ko€ci w opuszczonych grobach. Musz€ znale€X€ spos€b, €eby Paul pozna€ prawd€, zanim j€ zabij€. €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯJak€e cz€sto jest tak, €e wybuch rozgniewanego cz€owieka stanowi zaprzeczenie tego, co m€wi mu jego wewn€trzne ja. ze "Z€otych my€li Muad'Diba" zebranych przez ksi€€niczk€ Irulan Z t€umu w podziemnej sali zgromadze€ emanowa€o podniecenie sfory, podobne temu, jakie Jessika wyczuwa€aw dniu, kiedy Paul zabi€ D€amisa. S€ycha€ by€o nerwowy szmer g€os€w. Male€kie koterie wzbiera€y jakguzy w €cisku burnus€w. Wetkn€wszy tulej€ pocztow€ pod szat€ Jessika wysz€a z prywatnej kwatery Paula na skalny wyst€p. Czu€a si€ !wypocz€ta po d€ugiej podr€€y z dalekiego po€udnia, lecz wci€€ rozgoryczona, €e Paul jeszcze im nie pozwala korzysta€ ze zdobycznych ornitopter€w. - Nie panujemy ca€kowicie w powietrzu - powiedzia€. - I niewolno nam uzale€ni€ si€ od paliwa poza€wiatowego. Musimy gromadzi€ i przechowywa€ zar€wno paliwo, jak i statki na dzie€ maksymalnego wysi€ku. Paul sta€ w gronie m€odszych m€€czyzn w pobli€u wyst€pu. Blade €wiat€o kul €wi€toja€skich nadawa€o scenerii posmak nierealno€ci. Przypomina€a €ywy obraz, wzbogacony o dodatkowy wymiar - zapach€w ludzkiego mrowiska, szept€w, odg€os€w szurania n€g. Spogl€da€a na syna, zastanawiaj€c si€, dlaczego nie zademonstrowa€ jeszcze swej niespodzianki - Gurneya Hallecka. My€l o Gurneyu zak€€ci€a jej spok€j wspomnieniami niefrasobliwej przesz€o€ci, dni mi€o€ci i szcz€€cia przy ojcu Paula. - Stilgar czeka€ ze swoj€ w€asn€ niewielk€ grup€ w drugim ko€cu wyst€pu. Od jego nieruchomej postawy bi€oniewzruszone dostoje€stwo. Nie mo€emy utraci€ tego !cz€owieka - pomy€la€a Jessika."- Plan Paula musi si€ powie€€. Wszystko inne b€dzie najstraszliwsz€ tragedi€. - Przesz€a wzd€u€ wyst€pu !mijaj€c Stilgara i nie patrz€c !w jego stron€ zesz€a na d€€ w t€um. Ust€powano jej z drogi, kiedy przedziera€a si€ do Paula. A za ni€ post€powa€a cisza. Zna€a sens tego milczenia - nie wypowiedziane pytania ludzi, l€k przed Matk€ Wielebn€. M€odzi m€€czy€Xni odst€pili od Paula, gdy podesz€a do niego i Jessika poczu€a chwilow€ trwog€ przed nowym respektem, jakimgo darzyli. "Wszyscy ludzie ni€ej od ciebie postawieni s€ !chciwi twojej pozycji" - g€osi€aksjomat Bene Gesserit, ale nie znajdowa€a €adnej chciwo€ci w tych twarzach. I przypomnia€o jej si€ inne powiedzenie Bene Gesserit: "Prorocy maj€ zwyczaj umierania gwa€town€ €mierci€". Paul spojrza€ na ni€. - Ju€ czas - powiedzia€a i !wr€czy€a mu tulej€ pocztow€. Jeden z towarzyszy Paula, €mielszy od reszty, spogl€daj€c ponad g€owami innych na Stilgara, rzek€: - Teraz go wyzwiesz, Muad'Dibie? Ju€ czas najwy€szy. Pomy€l€, €e tch€rzysz, je€eli nie... - Kto si€ o€miela nazywa€ mnie tch€rzem? - zapyta€ Paul.Jego d€o€ €mign€€a do r€koje€ci krysno€a. W€r€d ludzi zaleg€a martwa cisza, rozchodz€c si€ w t€um. - Mamy co€ do zrobienia - powiedzia€ Paul, podczas gdy !€w m€€czyzna cofa€ si€ przednim. Paul odszed€, !przepychaj€c si€ przez ci€b€ w kierunku wyst€pu, wskoczy€#lekko na p€€k€ i zwr€ci€ si€ twarz€ do ludzi. - Zr€b to! - wrzasn€€ kto€. W €lad za tym okrzykiem !rozleg€y si€ pomruki i szepty. Paul zwleka€, a€ zapadnie cisza. Zapada€a z wolna, "po€r€d szura€ i pokas€ywa€ z !r€€nych stron, kiedy w jaskini #zrobi€o si€ cicho, Paul uni€s€ g€ow€ i przem€wi€ g€osem docieraj€cym do najdalszych zakamark€w. - Macie ju€ powy€ej uszu czekania - powiedzia€a Ponownie wstrzyma€ si€, gdy wygasa€a wrzawa odpowiedzi. Rzeczywi€cie maj€ ju€ czekania powy€ej uszu - pomy€la€. Zwa€y€ w d€oni tulej€ pocztow€, w umy€le wa€€c jej zawarto€€. Matka !mu j€ pokaza€a, wyja€niaj€c, jak zosta€a odebrana harkonne€skiemu kurierowi. Tre€€ by€a jasna: Rabbana porzucono na Arrakis zdanego na w€asne si€y. Posi€ki ani ratunek nie przyb€d€ na jego wezwania! Paul podni€s€ na nowo g€os: - Uwa€acie, €e ju€ czas, abym wyzwa€ Stilgara i zmieni€zwierzchnietwo oddzia€om! - Nim zd€€yli odpowiedzie€, cisn€€ w nich gniewnymi !s€owami: - Uwa€acie, €e Lisan al - Gaib jest takim g€upcem? Panowa€o g€uche milczenie. !Stroi si€ w religijne pi€rka - pomy€la€a Jessika. - Nie ma innego wyj€cia! - Taki jest zwyczaj! - zawo€a€kto€. - Zwyczaje si€ zmieniaj€ - rzek€ oschle Paul, sonduj€c ukryte nastroje. Z ko€ca sali dolecia€ gniewny g€os: - My decydujemy, co si€ - zmienia! Z wielu stron podnios€y si€ w t€umie okrzyki poparcia. - Jak sobie €yczycie - rzek€ Paul. I Jessika pochwyci€a subteln€ intonacj€, kiedy skorzysta€ z !mo€liwo€ci G€osu, kt€rych go nauczy€a. - Wy decydujecie - zgodzi€ si€. - Ale najpierw wys€uchacie, co mam do powiedzenia. "Stilgar przesun€€ si€ na skraj wyst€pu, a jego brodata twarz nie objawia€a €adnych emocji. - To r€wnie€ jest zwyczaj - powiedzia€.. - G€os ka€dego Fremena mo€e zabrzmie€ na Zgromadzeniu. Paul Muad'Dib jest Fremenem. - Dobro plemienia, ono jest najwy€szym dobrem, tak? - zapyta€ Paul. Z tym samym beznami€tnym dostoje€stwem w g€osie Stilgarrzek€: !- Tym kieruj€ si€ nasze kroki. - Dobrze - powiedzia€ Paul. - Kto zatem rz€dzi tym oddzia€em naszego plemienia? Ikto rz€dzi wszystkimi plemionami i oddzia€ami za po€rednictwem instruktor€w walki, kt€rych nauczyli€my magicznego sposobu? Czeka€ spogl€daj€c ponad "g€owami ci€by. Nie by€o €adnejodpowiedzi. Po chwili rzek€: . - Czy Stilgar rz€dzi tym wszystkim? On sam m€wi, €e nie. Czy ja rz€dz€? Nawet Stilgar od czasu do czasu wykonuje moje rozkazy i m€drcy, najm€drzejsi z m€drych, wys€uchuj€ mnie i powa€aj€ w Radzie. W t€umie panowa€o wymijaj€ce milczenie. - A zatem - powiedzia€ Paul - czy rz€dzi moja matka? - Wskaza€ na stoj€c€ w dole pomi€dzy nimi Jessik€ w czarnych obrz€dowych szatach. - Stilgar i wszyscy inni przyw€dcy oddzia€€w zasi€gaj€ jej rady prawie w ka€dej wa€niejszej decyzji. Wiecie o tym, ale czy Matka Wielebna chodzi piaskiem albo wiedzie razzia przeciwko Harkonnenom? Paul widzia€ zmarszczone w namy€le czo€a tych, kt€rych mia€ w zasi€gu wzroku, lecz ci€gle s€ycha€ by€o gniewne szemrania. Niebezpiecznie to robi€ w ten spos€b - wargach Paula. €sienik - € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЙp c, —К к c,n—Лg c,б—Мy! c,4˜Нƒ,ъ c,—˜Оm7I,њ˜ pomy€la€a Jessika, jednak nie zapomnia€a o tulei pocztowej ijej znaczeniu. I przejrza€a intencj€ Paula: si€gnij do samego dna ich niepewno€ci, usu€ j€, a reszta przyjdzie sama. - €Zaden cz€owiek nie uznaje przyw€dztwa bez wyzwania! pojedynku, tak? - Taki jest zwyczaj! - krzykn€€ kto€. - Jaki mamy cel? - zapyta€ Paul. - Obali€ Rabbana, harkonne€sk€ besti€, i przerobi€ nasz€ planet€ na €wiat, w kt€rym b€dziemy mogli zak€ada€ rodziny w !szcz€€ciu i w€r€d obfito€ci wody, czy taki jest nasz cel? - Trudne zadania wymagaj€ "trudnych dr€g - kto€ zawo€a€. !- Czy €amiesz sw€j n€€ przed walk€? - zapyta€ Paul. - StwierD€am jako fakt, a nie przechwa€k€ ani wyzwanie, €enie ma tutaj cz€owieka, €e Stilgarem w€€cznie, kt€ry da€by mi rad€ w pojedynku. Przyznaje to sam Stilgar. On wie o tym, tak jak wszyscy. Znowu odpowiedzia€y mu gniewne pomruki z t€umu. - Wielu z was by€o ze mn€ na macie treningowej - podj€€ Paul. - Ci wiedz€, €e to nie jest czcza przechwa€ka. M€wi€ o tym, bo to jest fakt znany wszystkim, i by€bym g€upi nie dostrzegaj€c tego samemu. Wcze€niej od was rozpocz€€em szkolenie w tych arkanach u nauczycieli twardszych ni€ ktokolwiek, z !kim mieli€cie do czynienia. Jak my€licie, niby dlaczego pokona€em D€amisa w wieku, w kt€rym wasi ch€opcy staczaj€ jeszcze walki pozorowane? W€ada G€osem bez zarzutu - my€la€a Jessika - ale to za ma€o na tych ludzi. Oni !posiadaj€ doskona€€ izolacj€ od sterowania wokalnego. Musiich wzi€€ r€wnie€ logik€. - A zatem - rzek€ Paul - dochodzimy do tego. - Uni€s€ - tulej€ pocztow€, wyj€€ z niej skrawek ta€my. - Odebrano j€ kurierowi Harkonnen€w. Jej autentyczno€€ nie podlega dyskusji. Adresatem jej Rabban. Zawiadamiaj€ go o tym, €e jego pro€ba o nowe oddzia€y zosta€a odrzucona, €e jego zbiory przyprawy s€ du€o poni€ej kontyngentu, €e !musi wycisn€€ z Arrakis wi€cejprzyprawy przy pomocy ludzi, kt€rych posiada. #Stilgar przysun€€ si€ do Paula. - Ilu z was wie, co to znaczy? - zapyta€ Paul. - Stilgar chwyci€ to w lot. !- Oni s€ odci€ci! - krzykn€€ kto€. Paul wepchn€€ tulej€ z "wiadomo€ci€ za szarf€. Zdj€€ z szyi sznur pleciony z sziga - struny i €ci€gn€wszy z niego "pier€cie€ podni€s€ go wysoko. - To jest ksi€€€cy sygnet mojego ojca - powiedzia€. - €Ylubowa€em nie za€o€y€ go wi€cej dop€ty, dop€ki nie b€d€ got€w poprowadzi€ swoich oddzia€€w przez ca€€ !Arrakis i wzi€€ j€ jako swoje prawowite lenno. W€o€y€ pier€cie€ na palec, #zacisn€€ pi€€€. Grobowa cisza ogarn€€a jaskini€. - Kto tu rz€dzi? - zapyta€ "Paul. Wzni€s€ pi€€€. - Ja tu !rz€dz€! Ja rz€dz€ na ka€dym centymetrze kwadratowym Arrakis! To moje ksi€€€ce lenno, bez wzgl€du na to, co m€wi Imperator! Nada€ je mojemu ojcu i przechodzi ono z mojego ojca na mnie! Paul wspi€€ si€ na palce i z powrotem opad€ na pi€ty. Studiowa€ t€um, wczuwaj€c si€, w jego nastr€j. Prawie - pomy€la€. - S€ tutaj ludzie, kt€rzy zajm€ wa€ne stanowiska na Arrakis, kiedy za€€dam nale€nych mi praw "imperialnych - ci€gn€€ Paul. - Jednym z tych ludzi jest Stilgar. Nie dlatego, €e chcia€bym go przekupi€! Ani z "wdzi€czno€ci, chocia€ nale€€ do tych licznych, kt€rzy zawdzi€czaj€ mu €ycie. Nie! !Ale dlatego, €e on jest m€dry i"silny. Dlatego, €e kieruj€c tym oddzia€em kieruje si€ w€asnymrozumem, a nie wy€€cznie zasadami. Uwa€acie mnie za g€upca? My€licie, €e odetn€ sobie prawe rami€ zostawiaj€cje zakrwawione na pod€odze tej Jaskini po to tylko, €eby wam dostarczy€ widowiska? - Paul powi€d€ twardym spojrzeniem po ci€bie. - Kto z obecnych tu twierdzi, €e ja nie jestem prawowitym panem Arrakis? Czy musz€ dowodzi€ tego pozostawiaj€c wszystkiefreme€skie plemiona w ca€ym ergu bez przyw€dcy? "Stilgar poruszy€ si€ obok Paula,spogl€daj€c na niego pytaj€co. - Czy mam uszczupla€ nasz€ si€€, gdy jej najbardziej potrzebujemy? - zapyta€ Paul. - Jestem waszym w€adc€ i powiadam wam, €e ju€ czas nam sko€czy€ z zabijaniem w€asnych najlepszych ludzi i zabra€ si€ za zabijanie naszych prawdziwych wrog€w,Harkonnen€w! Jednym p€ynnym ruchem Stilgar#wyrwa€ sw€j krysn€€ i wzni€s€go ponad g€owy t€umu. - Niech €yje ksi€€€ Paul Muad'Dib! - zawo€a€. Og€uszaj€cy ryk wype€ni€ jaskini€, odbijaj€c si€ wielokrotnym echem. Wiwatowali skanduj€c: - Ja hja chouhada! Muad'Dib! Muad'Dib! Muad'Dib! Ja hfa chouhada! Jessika przet€umaczy€a sobie: "Niech €yj€ wojownicy Muad'Diba!" Scena, kt€r€ ona !do sp€€ki z Paulem i Stilgarem wykoncypowali, rozegra€a si€ zgodnie z planem. Tumult powoli ucich€. Gdy powr€ci€a cisza, Paul obr€ci€ si€ do Stilgara. - Ukl€knij, Stilgarze - powiedzia€. "Stilgar przykl€kn€€ na skalnej p€€ce. - Podaj mi sw€j krysn€€ - rzek€ Paul. !Stilgar us€ucha€. Tak tego nie !planowali - pomy€la€a Jessika. - Powtarzaj za mn€, Stilgarze - rozkaza€ Paul i przywo€a€ s€owa inwestytury tak, jak s€ysza€ je stosowane przez w€asnego ojca. - Ja, Stilgar, przyjmuj€ ten n€€ z r€k mojego ksi€cia. - Ja, Stilgar, przyjmuj€ ten n€€ z r€k mojego ksi€cia - powiedzia€ Stilgar i wzi€€ mleczne ostrze od Paula. !- Gdzie m€j ksi€€€ rozka€e, tam zatopi€ to ostrze - powiedzia€ Paul. !Stilgar powtarza€ s€owa powoli i z namaszczeniem. Wspominaj€c, od kogo wzi€€ si€ ten rytua€, Jessika zamruga€a, by powstrzyma€ #€zy, potrz€sn€€a g€ow€. Wiem,co wywo€uje te €zy - pomy€la€a. - Nie powinnam da€si€ wzruszy€. - Po€wi€cam to ostrze €yciu mego ksi€cia, a €mierci jego wrog€w, dop€ki w naszych €y€ach p€ynie krew - rzek€ Paul. Stilgar powt€rzy€ za nim. "- Uca€uj ostrze - poleci€ Paul. Stilgar wykona€ rozkaz, po czym freme€skim zwyczajem uca€owa€ Paula w r€k€ pos€uguj€c€ si€ no€em. Na !skinienie Paula wsta€ i schowa€ostrze do pochwy. Szept nabo€nej czci niby westchnienie obieg€ t€um i Jessika us€ysza€a s€owa: - Wyrocznia Bene Gesserit wska€e drog€, a Matka Wielebna j€ zobaczy. - I z !dalszej odleg€o€ci:. - Ona j€ wskazuje poprzez swego syna!- Stilgar przewodzi plemieniu -"rzek€ Paul. - €Zeby mi si€ nikt !nie pomyli€. Ja rozkazuj€ jego g€osem. Co on zarz€dzi, to tak, jakbym ja zarz€dzi€. !M€drze - pomy€la€a Jessika. - Plemienny przyw€dca za nic !nie mo€e straci€ twarzy w€r€d"tych, kt€rzy maj€ go s€ucha€. Paul €ciszy€ g€os: !- Stilgar, chc€, by dzisiejszej nocy wyszli piechurzy piasku i by rozes€ano cielago z wezwaniem na zgromadzenie Rady. Po ich wyprawieniu we€X Chatta, Korb€, Othcyma oraz jeszcze dw€ch porucznik€w wed€ug swego uznania. Sprowad€X ich do mojej kwatery na narad€ wojenn€. Musimy .mie€ zwyci€stwo na pokaz przed Rad€ !Przyw€dc€w, kiedy si€ zjad€. Skin€€ na matk€, aby mu towarzyszy€a, pierwszy zszed€"z wyst€pu i ruszy€ przez ci€b€ w stron€ g€€wnego korytarza ikwater, kt€re dla niego przygotowano. R€ce !wyci€gn€€y si€ do niego, gdy przeciska€ si€ przez t€um. Dolatywa€y go okrzyki. !- M€j n€€ p€jdzie tam, gdzie ".ka€e Stilgar, Paulu Muad'Dibie! Ruszajmy w b€j jak najpr€dzej, Paulu Muad'Dibie. Zro€my nasz€ planet€ krwi€ harkonne€sk€! Wra€liwa na emocje t€umu Jessika wyczuwa€a, €e ci ludzie pal€ si€ do walki. Nie mogli by€ bardziej gotowi. Bierzemy ich u szczytu zapa€u- pomy€la€a. W wewn€trznej komnacie Paul da€ znak matce, by usiad€a. - Zaczekaj tu - rzuci€ i da€ nurka mi€dzy kotary w boczny korytarz. Cisza zapad€a w komnacie po wyj€ciu Paula, tak niezm€conacisza, €e nawet szmer pomp wiatrakowych obiegu powietrza w siczy nie dociera€do miejsca, gdzie siedzia€a Jessika. Zaraz tu sprowadzi Gurneya - pomy€la€a., I zastanowi€a si€ nad dziwnym zlepkiem przepe€niaj€cych j€ emocji. Gurney i jego muzyka towarzyszyli nieod€€cznie jak€e wielu mi€ym chwilom na Kaladanie, zanim nast€pi€a przeprowadzka na Arrakis. Mia€a uczucie, €e Kaladan !przytrafi€ si€ jakby zupe€nie innej osobie. Od tego czasu min€€o prawie trzy lata i ona sta€a si€ inn€ osob€. Nieuniknione spotkanie z Halleckiem zmusza€o j€ do przewarto€ciowania tych zmian. Na niskim stoliku z prawej strony spoczywa€ odziedziczony przez Paula po D€amisie kawowy serwis ze €€obkowanego stopu srebra i jasmium. Zapatrzy€a si€ na€ "dumaj€c, ile te€ r€k dotyka€o tego metalu. Chani u€ywa€a godopiero od miesi€ca, us€uguj€c Paulowi. Co mo€e zrobi€ dla ksi€cia ta jego koczowniczka pr€cz podania mu kawy? - zada€a sobie pytanie Jessika. - Nie przysparza mu €adnej pot€gi, €adnej rodziny. Paul ma tylko jedn€ istotn€ szans€ - spowinowaci€ si€ z silnym wysokim rodem, mo€e nawet zrodzin€ imperialn€. S€ tam ostatecznie ksi€€niczki na wydaniu - ka€da z nich po szkole Bene Gesserit. Jessika wyobrazi€a sobie ucieczk€ od niewyg€d Arrakis do €ycia u w€adzy i w bezpiecze€stwie, jakiego zazna€aby w roli matki kr€lewskiego ma€€onka. Rzuci€a okiem na grube draperie kryj€ce ska€€ tej podziemnej celi i wspomnia€a, jak tutaj dotar€a - jad€c w gromadzie czerwi, palankin€w iplatform baga€owych, wy€adowanych pod niebo "niezb€dnymi do zbli€aj€cej si€kampanii rzeczami. Dop€ki Chani €yje, Paul nie b€dzie zwa€a€ na sw€j obowi€zek - pomy€la€a. - Ona da€a mu synai to wystarczy. Opanowa€o j€ gwa€towne pragnienie zobaczenia wnuka, dziecka, wkt€rego podobi€Xnie by€o tak wiele rys€w dziadka, tak przypominaj€cych Leto. !Jessika przy€o€y€a d€onie do policzk€w, rozpoczynaj€c oddychanie rytualne, kt€re uspokaja emocje i rozja€nia #umys€, nast€pnie zgi€€a si€ w pasie wykonuj€c sk€on do przodu w religijnym €wiczeniu sposobi€cym cia€o do wymog€w ducha. Wiedzia€a, €ewybranie przez Paula Groty Ptak€w na o€rodek dowodzenia nie podlega€o !dyskusji. Miejsce by€o idealne. Za€ w kierunku na p€€noc od niej le€a€y Wrota Wiatru wychodz€ce na warown€ osad€ w obwa€owanej urwiskami niecce. To siedlisko in€ynier€w i rzemie€lnik€w by€o kluczow€ osad€ w ca€ym sektorze obronnym Harkonnen€w, jego g€€wnym zapleczem produkcyjnym. Po drugiej stronie zas€on komnaty rozleg€o si€ kaszlni€cie. Jessika wyprostowa€a si€, zrobi€a g€€boki wdech, zwolniony wydech. - Prosz€ - powiedzia€a. Zas€ony frun€€y na boki i do komnaty wpad€ Gurney Halleck.Ledwie zd€€y€a dojrze€ w przelocie jego twarz z dziwnym grymasem, a ju€ znalaz€ si€ za jej plecami - "muskularne rami€ zacisn€€o si€ jej pod brod€ i podnios€o j€ na nogi. - Gurney, szale€cze, co ty wyprawiasz - zapyta€a. Wtem poczu€a dotkni€cie ko€ca no€a na plecach. Od sztychu tej klingi sz€a zimna !€wiadomo€€. Poj€€a w jednej chwili, €e Gurney zamierza j€ zabi€. Dlaczego? €Zaden pow€d nie przychodzi€ jej do g€owy; Gurney nie by€ z tych, co zdradzaj€. Lecz nie mia€a w€tpliwo€ci co do jego intencji. Zrozumiawszy to jej umys€ popad€ w chaos. Gurney !nie nale€a€ r€wnie€ do tych, kt€rych daje si€ €atwo pokona€. To by€ zab€jca przygotowany na G€os, na ka€dy fortel w walce, na ka€d€ pu€apk€ €mierci i gwa€tu. Narz€dzie, kt€re samapomog€a udoskonali€ finezyjnymi wskaz€wkami i sugestiami. "- My€la€a€, €e uda€o ci si€ umkn€€, co, wied€Xmo? - warkn€€. Zanim zdo€a€a rozgry€X€ to pytanie czy znale€X€jak€€ odpowied€X, "rozsun€€y si€ kotary i wszed€ Paul. - Masz go, mat... - Urwa€ ch€on€c dramatyzm sceny. - Pozosta€ tam, gdzie jeste€, m€j panie - powiedzia€ Gurney.- Co... #Paul potrz€sn€€ g€ow€. Jessikaotworzy€a usta, poczu€a, €e "rami€ zaciska si€ na jej gardle.- Ty b€dziesz m€wi€ jedynie wtedy, gdy ci pozwol€, wied€Xmo - rzek€ Glirney. - Chc€, aby tw€j syn us€ysza€ od ciebie tylko jedno, a na pierwszy sygna€ kontrataku wsadz€ ci odruchowo w serce "ten n€€. Tw€j g€os pozostanie monotonny. Nie napniesz ani nie poruszysz pewnych mi€€ni. Zachowasz najwy€sz€ ostro€no€€, by zyska€ dla siebie par€ sekund €ycia !wi€cej. A zapewniam ci€, €e tojest wszystko, co ci zosta€o. Paul zrobi€ krok w prz€d. - Gurney, ch€opie, co ty... - St€j dok€adnie tam, gdzie stoisz! - rzuci€ Gurney. - Jeszcze krok, a ona zginie. D€o€ Paula obsun€€a si€ na r€koje€€ no€a. M€wi€ ze €miertelnym spokojem: - Lepiej si€ z tego wyt€umacz,Gurney. - €Ylubowa€em, €e zabij€ zdrajc€ twojego ojca - powiedzia€ Gurney. - My€lisz, €e potrafi€ zapomnie€ cz€owieka, kt€ry wyratowa€ mnie z niewolniczych harkonne€skich loch€w, obdarzy€ mnie wolno€ci€, €yciem i honorem... obdarzy€ sw€ przyja€Xni€, czym€, co ceni€em nade wszystko. Mam jego zdrajc€ na ko€cu no€a. Nikt mnie nie powstrzyma przed... !- Straszliwie si€ mylisz, Gurney- powiedzia€ Paul. "A Jessika pomy€la€a: wi€c o to chodzi! C€€ za farsa! - Ja si€ myl€? - zapyta€ Gurney. - Pos€uchajmy, co ta kobieta sama nam powie. I niech ona pami€ta, €e ja nie darmo przekupywa€em, szpiclowa€em i kantowa€em, bypotwierdzi€ ten zarzut. Zabawi€em si€ nawet w dostawc€ semuty dla kapitana harkonne€skiej gwardii, €eby zdoby€ brakuj€ce ogniwa. Jessika poczu€a, €e rami€ na jej gardle zwalnia nieco #u€cisk, lecz Paul j€ uprzedzi€, m€wi€c: !- Zdrajc€ by€ Yeuh. M€wi€ ci to ten jeden jedyny raz, Gurney. Dowody s€ absolutne, nie mo€na ich zakwestionowa€. To by€ Yuch. Nie obchodzi mnie, jak doszed€e€ do swego domniemania - bo inaczej tego nie mo€na nazwa€ - ale je€li skrzywdzisz moj€ matk€... - !Paul wyj€€ krysn€€ z pochwy itrzyma€ go przed sob€ - zap€acisz mi swoj€ krwi€. - Yuch by€ uwarunkowanym medykiem, zdatnym dla kr€lewskiego rodu - warkn€€ Gurney. - On nie m€g€ zdradzi€. - Znam spos€b usuni€cia tego uwarunkowania - rzek€ Paul. - Dow€d - nalega€ Gurney. - Dowodu tutaj nie ma. Jest w siczy Tabr, daleko na po€udniu, ale skoro... "- To jest podst€p... - warkn€€ !Gurney i jego rami€ zacisn€€o si€ na gardle Jessiki. - Nie podst€p, Gurney - powiedzia€ Paul z nut€ takiegosmutku w g€osie, €e Jessice serce ma€o nie p€k€o. - Widzia€em wiadomo€€ przechwycon€ od harkonne€skiego agenta - powiedzia€ Gurney. - Pismo wskazywa€o wprost na... - Ja r€wnie€ j€ widzia€em - rzek€ Paul. - Ojciec mi j€ pokaza€ tej nocy, kiedy !wyja€ni€, dlaczego to musi by€harkonne€ski podst€p zmierzaj€cy do wzbudzenia w nim podejrze€ wobec ukochanej kobiety. - Ach tak! - powiedzia€ Gurney. - Ty nie... "- Cicho b€d€X - uci€€ Paul, a wmartwej monotonu jego s€€w wi€cej by€o rozkazu, ni€ kiedykolwiek Jessika s€ysza€a w ludzkim g€osie. On ma !Wielk€ Moc - pomy€la€a. Rami€Gurneya na jej szyi dr€a€o. Sztych no€a przy plecach chwia€ si€ niepewnie. "- Jest co€, czego nie zrobi€e€;nie pods€ucha€e€, jak moja matka €ka w nocy za swym utraconym ksi€ciem. Nie podpatrzy€e€, jak jej oczy miotaj€ ogie€, kiedy m€wi o zabijaniu Harkonnen€w. Wi€c jednak nas€uchiwa€ - $pomy€la€a. zy przes€oni€y jej oczy. "- I jeszcze czego€ nie zrobi€e€- nie zapami€ta€e€ lekcji otrzymanej w niewolniczym lochu Harkonnen€w. M€wisz o dumie z przyja€Xni z moim ojcem! Czy nie pozna€e€ r€€nicy mi€dzy Harkonnenami a Atrydami na tyle, €eby zw€szy€ harkonne€ski podst€ppo smrodzie, jaki po sobie zostawi€? Czy nie nauczy€e€ si€, €e Atrydzi za wierno€€ !p€ac€ mi€o€ci€, podczas gdy harkonne€sk€ monet€ jest nienawi€€? Nie potrafi€e€ rozpozna€ prawdziwego oblicza tej zdrady? - Ale Yuch? - mrukn€€ Gurney.- Posiadany przez nas dow€d to w€asnor€czny list Yuego, wkt€rym przyznaje si€ nam do zdrady - powiedzia€ Paul. - Przysi€gam ci to na mi€o€€, jak€ do ciebie €ywi€, na € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBП€ c,C™Р Ѓ c,І™С@б c, šТ l>,lšУ}&[ c-€ЊšФи0Ж c- ›ХŽ; &-p›&mi€o€€, jak€ b€d€ €ywi€ nadal,nawet kiedy zostawi€ ci€ martwego na tej pod€odze. S€uchaj€c swego syna Jessika zdumia€a si€ jego €wiadomo€ci€, przenikliw€ istniej€ jego umys€u. - Ojciec m€j mia€ instynkt do przyjaci€€ - rzek€ Paul. - !Obdarza€ mi€o€ci€ z umiarem, !lecz nigdy si€ nie myli€. Jego !s€abo€€ polega€a na tym, €e nie rozumia€ nienawi€ci. My€la€, €e nikt z tych, co nienawidz€ Harkonnen€w, nie mo€e go zdradzi€. - Spojrza€ na matk€. - Ona o tym wie. Przekaza€em jej s€owa mego ojca, €e nigdy jej nie podejrzewa€. Jessika poczu€a, €e traci panowanie nad sob€, zagryz€a"doln€ warg€. Widz€c oficjaln€ sztywno€€ w Paulu zda€a sobiespraw€, ile go te s€owa kosztuj€. Chcia€a do niego !podbiec, przytuli€ jego g€ow€ "do piersi, jak nigdy nie robi€a. Lecz dr€enie ramienia na jej gardle usta€o, sztych no€a wciska€ si€ pewnie i zdecydowanie w jej plecy. - Jeden z najstraszliwszych moment€w w €yciu ch€opca - powiedzia€ Paul - to ten, w kt€rym odkrywa on, €e ojciec i matka s€ istotami ludzkimi, "z€€czonymi mi€o€ci€, kt€rej on nigdy w pe€ni nie zasmakuje. Jest to poczucie straty, otwarcia oczu na fakt,"€e €wiat dzieli si€ na "tam" i "tutaj", i €e jeste€my w nim samotni. Moment ten zawiera swoj€ w€asn€ prawd€, przed kt€r€ nie mo€na umkn€€. Ja "s€ysza€em, jak ojciec m€wi€ o matce. Ona nie jest zdrajc€, Gurney. Jessika odzyska€a g€os. - Pu€€ mnie, Gurney - powiedzia€a. Nie by€o w tych - s€owach €adnej szczeg€lnej komendy, €adnej sztuczki obliczonej na wygranie jego s€abo€ci, a mimo to Gurneyowi opad€y r€ce. Jessika podesz€a do Paula i stan€€a przed nim nie dotykaj€c go. !- Paul - powiedzia€a - istniej€w tym wszech€wiecie i inne otwarcia oczu. Nagle zobaczy€am, jak ci€ wykorzystywa€am, jak tob€ kr€ci€am i manipulowa€am ustawiaj€c ci€ na wybranej przeze mnie drodze... na drodze, kt€r€ musia€am wybra€ - o ile to mo€e by€ jakie€ usprawiedliwienie - z powodu mojego w€asnego szkolenia. - Prze€kn€€a d€awi€c€ grud€ w gardle, spogl€daj€c synowi w oczy. - #Paul... chc€, aby€ co€ dla mnie zrobi€: wybierz drog€ #szcz€€cia. Z t€ twoj€ kobiet€ 'pustynn€... o€e€ si€ z ni€, je€litego pragniesz. Zr€b to wbrew... wszystkim i wszystkiemu, ale wybierz w€asn€ drog€. Ja... Urwa€a - powstrzymana cichym mamrotaniem za plecami. Gurney! Zobaczy€a oczy Paula utkwione gdzie€ ponad ni€ i !odwr€ci€a si€. Gurney sta€ w miejscu, ale n€€ schowa€ do pochwy, i €ci€gn€wszy z "piersi burnus ods€oni€ €lisk€ szaro€€ przydzia€owego filtrfraka, z rodzaju tych, jakie przemytnicy nabywali po siczowych kryj€wkach. !- Pchnij no€em t€ moj€ pier€ - wymamrota€ Gurney. - Zabij mnie, m€wi€, i niech to si€ !sko€czy. Zbruka€em swoje imi€.Zdradzi€em swojego ksi€cia! Najlepszego... - Uspok€j si€! - powiedzia€ Paul. Gurney przeszy€ go wzrokiem. - Zapnij ten p€aszcz"i przesta€ robi€ z siebie durnia- doda€. - Wystarczy nam !b€aze€stw jak na jeden dzie€. - Zabij mnie, m€wi€! - wybuchn€€ Gurney., - Chyba nie s€dzisz, €e jestem taki g€upi? - powiedzia€ Paul. - Za jakiego idiot€ mnie bierzesz? Czy mus2 .€ przez to przechodzi€ z ka€dym potrzebnym mi cz€owiekiem? Gurney popatrzy€ na Jpssik€ i przem€wi€ niepocieszonym, b€agalnym, tak niepodobnym do niego tonem: - Ty zatem, moja pani, prosz€... ty mnie zabij. Jessika podesz€a do niego, po€o€y€a mu r€ce na ramionach. - Gurney, dlaczego upierasz "si€, €e Atrydzi musz€ zabija€ tych, kt€rych kochaj€? - Delikatnie wyj€€a mu burnus !z palc€w i zapi€€a na piersi. Zacinaj€c si€ Gurney powiedzia€: - Ale... ja... #- My€la€e€, €e robisz co€ dla Leto - rzek€a - i za to chyl€ przed tob€ czo€o. - Paul - rzek€ Gurney. Spu€ci€ brod€ na piersi, naciskaj€c mocno powieki, by zatrzyma€ €zy. - Uwa€ajmy to za nieporozumienie mi€dzy starymi przyjaci€€mi - powiedzia€a Jessika i Paul uchwyci€ pojednawcz€, koj€c€ nut€ w jej g€osie. - By€o, min€€o i mo€emy si€ cieszy€, €e nie b€dzie ju€ wi€cej tego rodzaju nieporozumie€ mi€dzy nami. Gurney otworzy€ l€ni€ce od wilgoci oczy, spogl€daj€c na ni€ z g€ry. - Ten Gurney Halleck, jakiego !zna€am, by€ to m€€czyzna i dono€a, i do balisety - powiedzia€a Jessika. - Najbardziej zachwyca€ mnie ten od balisety. Czy €w Gurney Halleck nie pami€ta, jak nierazz upodobaniem s€ucha€am godzinami, kiedy dla mnie !gra€? Czy nadal masz baliset€, Gurney? - Mam now€ - powiedzia€ Gurney. - Sprowadzon€ z Chusuk, cudowny instrument. Brzmi jak prawdziwy Yarota, chocia€ nie jest sygnowana. Ja$sam my€l€, €e zrobi€ j€ jaki€ ucze€ Yaroty, kt€ry... - Zamilk€. - C€€ ja ci mog€ powiedzie€, moja pani? Paplamy tutaj, a... - Nie paplamy, Gurney - !powiedzia€ Paul. Zbli€y€ si€ staj€c obok matki, oko w oko z Gurneyem. - To nie paplanina, to co€, co przynosi szcz€€cie przyjacio€om. !Uzna€bym to za €ask€, gdyby€ zagra€ co€ dla niej teraz. Narada wojenna mo€e troch€ poczeka€. I tak nie wyruszymydo boju przed jutrem. "- Ja... ja p€jd€ po bali€cie - powiedzia€ Gurney. - Jest w korytarzu. Przemaszerowa€ obok nich i #znik€ za kotarami. Paul po€o€y€d€o€ na ramieniu matki i stwierdzi€, €e ca€a dr€y. - Ju€ po wszystkim, matko - powiedzia€. Nie odwracaj€c g€owy spojrza€a na niego k€tem oka. - Po wszystkim? - Oczywi€cie, Gurney jest... - Gurney? Och... oczywi€cie. Spu€ci€a oczy. Zas€ony #zaszele€ci€y i powr€ci€ Gurney z baliset€. Unikaj€c ich spojrze€ zabra€ si€ do strojenia. Draperie na €cianacht€umi€y echa, nadaj€c instrumentowi ciche, intymne !brzmienie. Paul powi€d€ matk€ ku poduszkom i posadzi€ j€ opart€ plecami o gruby kobierzec na €cianie. Niespodziewanie uderzy€o go, €e tak staro wygl€da, dostrzeg€ zacz€tki zmarszczek na wysuszonej przez pustyni€ cerze, zwiotczenie sk€ry w k€cikach zasnutych b€€kitem oczu. Jestzm€czona - pomy€la€. - !Musimy znale€X€ jaki€ spos€b, #by uj€€ jej ci€€ar€w. - Gurneywydoby€ akord. Paul spojrza€ na niego. - Musz€... za€atwi€ pilne sprawy. Zaczekaj tu na mnie. Gurney kiwn€€ g€ow€. Jego my€l wydawa€a si€ buja€ hen daleko, jakby w tym momencieprzebywa€ pod otwartymi niebiosami Kaladanu, z barankami na horyzoncie zwiastuj€cymi deszcz. Paul z !trudem zdoby€ si€ na odej€cie,wymykaj€c si€ mi€dzy ci€€kimi kotarami w boczny korytarz. Us€ysza€ za sob€, jak Gurney zaczyna gra€, i przystan€€ na chwil€ na zewn€trz komnaty, s€uchaj€c przyt€umionej pie€ni. Winnice, gaje, rajskie dziewoje, i szklanica przede mn€ si€ kiwa. Dlaczego o bojach baj€ i g€rach startych na py€? Dlaczego czuj€ €zy? Nastaje niebo i wszystko daje, wystarczy wyci€gn€€ d€onie. Czemu zasadzki si€ boj€ i jadu w trawionym szkle? Czemu czuj€ swe dni! Mi€o€€ wabi w nagie ramiona na chwile upojnej rozkoszy. Dlaczego wspominam blizny i smak przelanej krwi? I czemu strasz€ mnie sny? Zawini€ty w burnus kurier "fedajki€ski wy€oni€ si€ spoza zakr€tu w g€€bi korytarza. M€€czyzna mia€ odrzucony na plecy kaptur, zapi€cia filtrfraka wisia€y mu lu€Xno wok€€ szyi dowodz€c, €e przybywa prosto z otwartej pustyni. Paul powstrzyma€ go "ruchem r€ki, opu€ci€ zas€ony uwyj€cia z komnaty i ruszy€ w jego stron€. M€€czyzna "pok€oni€ si€ sk€adaj€c r€ce przed sob€ w taki spos€b, jakby wita€ Matk€ Wielebn€ lub Sajjadin€, stra€niczk€ rytua€u. - Muad'Dibie, przyw€dcy schodz€ si€ na rad€ - powiedzia€. - Tak szybko? !- To s€ ci, po kt€rych Stilgar wys€a€ wcze€niej, kiedy s€dzono, €e... - wzruszy€ ramionami. - Rozumiem. Paul obejrza€ si€ w stron€, sk€d dobiega€ cichy d€Xwi€k balisety, my€l€c o ulubionej przez matk€ starej pie€ni dziwnie rozdartej przez weso€o€€ melodii i smutek s€€w. - Wkr€tce przyb€dzie z innymi Stilgar. Zaprowad€X ich do mojejmatki. - Zaczekam tutaj, Muad'Dibie - rzek€ kurier. - Tak... tak, zaczekaj tu. Paul przecisn€€ si€ obok kuriera pod€€aj€c w g€€b jaskini, ku miejscu istniej€cemu w sercu ka€dej takiej groty, w pobli€u jej zbiornika wodnego. W tym miejscu b€dzie ma€y Shai - hulud, stworzenie nie d€u€sze ni€ dziewi€€ metr€w, utrzymywane w stanie #kar€owato€ci i wi€zione w€r€d row€w pe€nych wody. Stworzyciel po wy€onieniu si€ ze swej przej€ciowej formy male€kiego stworzyciela unika trucizny, jak€ jest woda. A topienie stworzyciela by€o najwi€kszym freme€skim sekretem, gdy€ tak otrzymywano substancj€ ich komunii - Wod€ €Zycia, trucizn€, kt€r€ tylko Matka !Wielebna potrafi€a przemieni€. T€ decyzj€ podj€€ Paul pod wp€ywem napi€cia wywo€anegoniebezpiecze€stwem, w jakim znalaz€a si€ matka. €Zadna z kiedykolwiek widzianych !przeze€ linii przysz€o€ci nie zawiera€a tego momentu zagro€enia ze strony Gurneya "Hallecka. Przysz€o€€ - szaro - chmuro - przysz€o€€, wraz z owym wra€eniem, €e ca€y wszech€wiat zmierza do punktu wrzenia - unosi€a si€ wok€€ niego jak widmowy €wiat. Musz€ to zobaczy€ - my€la€. Jego organizm z wolna przystosowa€ si€ do przyprawy, dzi€ki czemu prorocze wizje by€y coraz to !rzadsze... coraz to m€tniejsze. Rozwi€zanie wydawa€o mu si€ oczywiste. Utopi€ stworzyciela. Teraz przekonamy si€, czy jestem Kwisatz Haderach, ten, kt€ry !potrafi prze€y€ pr€b€, jak€ prze€ywaj€ Matki Wielebne. абвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽ Ž Ž Ž Ž ŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽŽI sta€o si€ w roku trzecim Wojny Pustynnej, €e Paul Muad'Dib le€a€ pod draperiami kiswa €rodkowej komory w Grocie Ptak€w. I le€a€, jako le€y nie€ywy, zaton€wszy w objawieniu Wody €Zycia, swoimjestestwem wyniesiony przez €yciodajn€ trucizn€ poza !granice czasu. I tak sta€o si€ cia€em s€owo, €e Lisan al - Gaib mo€e by€ martwy i €ywy zarazem. z "Legend zebranych Arrakis" w opracowaniu ksi€€niczki Irulan "Chani wydosta€a si€ na g€r€ z basenu Habbanja w mroku przed€witu, nas€uchuj€c furkotliwego "frrr" ornitoptera,#kt€ry przywi€z€ j€ z po€udnia i odlatywa€ w przestworza ku !jakiej€ kryj€wce. Wok€€ niej rozsypa€a si€ po ska€ach wypatruj€c - a niebezpiecze€stw eskorta, trzymaj€c si€ na dystans, abyzapewni€ kobiecie Muad'Diba to, o co poprosi€a - chwil€ samotnej przechadzki. Dlaczego mnie wezwa€? - !g€owi€a si€. - Powiedzia€ mi przedtem, €e musz€ zosta€ napo€udniu z male€kim Leto i !Ali€. Podkasa€a burnus i przez zagradzaj€cy jej drog€ kamie€skoczy€a lekko na strom€ €cie€k€, kt€r€ jedynie pustynne szkolenie pozwala€o !dojrze€ w ciemno€ci. Pl€sa€a na wy€lizguj€cych si€ spod st€p kamykach, nie€wiadoma swojej zwinno€ci. Od !wspinaczki robi€o si€ ra€Xniej na duszy, u€mierza€a ona obawy l€gn€ce si€ w dziewczynie pod wp€ywem milcz€cego usuni€cia si€ eskorty i faktu, €e wys€ano poni€ cenny ornitopter. Serce !skaka€o jej w piersi na my€l o bliskim po€€czeniu si€ z Paulem Muad'Dibem, jej Usulem.Jego imi€ mog€o sobie rozbrzmiewa€ jako bojowy okrzyk w ca€ym kraju: "Muad'Dib! Muad'Dib! Muad'Dib!",lecz ona zna€a innego m€€czyzn€, o innym imieniu - ojca Jej syna, czu€ego kochanka. Spo€r€d ska€ ponad ni€ wychyn€€a olbrzymia posta€, nagl€c do po€piechu. Przy - €pieszy€a kroku. Poranne ptaki"nawo€ywa€y si€ wzlatuj€c ju€ w niebo. Mglista po€wiata naros€a na wschodnim horyzoncie. Posta€ na g€rze nie nale€a€a do jej eskorty. Otheym? - zastanowi€a si€, dostrzegaj€c co€ znajomego wruchach i postawie. Wdrapawszy si€ do niego rozpozna€a w brzasku szerok€, p€ask€ twarz porucznika fedajkin€w, z otwartym kapturem i lu€Xno zamocowanym filtrem ust, jak to czasami robiono wybieraj€c"si€ w pustyni€ tylko na chwil€."- Szybciej - sykn€€ i powi€d€ !j€ w d€€ sekretn€ szczelin€ do ukrytej groty. - Wkr€tce zrobi si€ widno - szepn€€ przytrzymuj€c jej uchylon€ grod€X. - Harkonnenowie "desperacko patroluj€ t€ cz€€€regionu. Nie mo€emy teraz ryzykowa€, €e nas odkryj€. Wynurzyli si€ w w€skim tunelubocznego wej€cia do Groty Ptak€w. Zap€on€€y kule €wi€toja€skie. Otheym przecisn€€ si€ przed ni€. - Chod€X za mn€ - powiedzia€. - No, po€piesz si€. Przemkn€li przez korytarz, nast€pn€ grod€X, zn€w korytarz i kotary do dawnej alkowy Sajjadiny z czas€w, kiedy by€a tu jaskinia dziennego wypoczynku. Obecnie na pod€odze le€a€y dywany i poduszki. Haftowane makaty z wizerunkiem czerwonego jastrz€bia kry€y skalne €ciany. Niski, polowy "st€€ po jednej stronie zas€any "by€ papierami, od kt€rych bi€a wo€ ich przyprawowego surowca. Matka Wielebna siedzia€a samotna na wprost wej€cia. Podnios€a oczy z zapatrzonym w g€€b siebie spojrzeniem, pod kt€rym dygotali nowicjusze. Otheym z€o€y€ d€onie. - Przyprowadzi€em Chani - powiedzia€ i uk€oniwszy si€ wyszed€. Jessika za€ pomy€la€a: Jak powiedzie€ Chani? - Jak si€ miewa m€j wnuk? - zapyta€a. A wi€c najpierw zwyczajowe powitanie - pomy€la€a Chani i jej obawy powr€ci€y. - Gdzie jest Muad'Dib? Dlaczego nie mago tutaj na moje powitanie? - Zdr€w i wes€€, matko - powiedzia€a. - Zostawi€am jego i Ali€ pod opiek€ Harah. Matko - pomy€la€a Jessika. - Tak, ona ma prawo tak mnie nazywa€ przy oficjalnym powitaniu. Da€a mi wnuka. - S€ysza€am, €e sicz Coanua przys€a€a w darze tkanin€ - rzek€a. - Tkanina jest €liczna - powiedzia€a Chani. - Czy Alia przesy€a jak€€ wiadomo€€? - €Zadnej, ale sicz €yje teraz spokojniej, kiedy ludzie zacz€li akceptowa€ cud jej odmienno€ci. Po co ona tak to rozwleka - #g€owi€a si€ Chani. - By€o co€ tak nagl€cego, €e wys€ali po mnie ornitopter. A teraz wleczemy si€ przez konwenanse. - Trzeba b€dzie z cz€€ci tej nowej tkaniny zrobi€ ubranko dla ma€ego Leto - powiedzia€a Jessika. - Cokolwiek sobie €yczysz, matko - odpar€a Chani. Spu€ci€a oczy. - S€ jakie€ wie€ci z pola walki? Jej twarz pozosta€a bez !wyrazu, €eby nie zdradzi€ si€ przed Jessika, €e pyta o Paula Muad'Diba. - Kolejne zwyci€stwu - powiedzia€a Jessika. - Rabban podj€€ ostro€ne pr€by nawi€zania rokowa€ w sprawiezawieszenia broni. Jego emisariuszy odes€ano bez ich wody. Rabban nawet z€agodzi€ "ci€€ary ludno€ci w niekt€rych osadach basenu, ale sp€€Xni€ "si€. Ludzie wiedz€, €e robi to ze strachu przed nami. - Zatem wszystko idzie tak, jak powiedzia€ Muad'Dib - rzek€a Chani. Spojrza€a na !Jessik€ staraj€c si€ zachowa€swoje obawy dla siebie. Wym€wi€am jego imi€, a ona nie zareagowa€a. Na tym wyg€adzonym kamieniu, kt€ry zwie swoj€ twarz€, nie zobaczysz €adnych emocji, ale... ta twarz jest zbyt zastyg€a. Dlaczego jest a€ takskamienia€a? Co si€ sta€o mojemu Usulowi? -Szkoda, €e nie jeste€my na po€udniu - powiedzia€a Jessika. - Oazy wygl€da€y tak "pi€knie, kiedy wyje€d€ali€my. Nie t€sknisz do dnia, kiedy by€ mo€e ca€a ziemia tak rozkwitnie? - Ziemia jest pi€kna, to prawda - przytakn€€a Chani. -Ale wiele na niej b€lu. - B€l to cena zwyci€stwa - rzek€a Jessika. Czy ona przygotowuje mnie nab€l? - zada€a sobie w duchu pytanie Chani. - Tak wiele kobiet jest bez m€€czyzn - powiedzia€a. - Zazdroszczono mi, gdy si€ roznios€o, €e zosta€am wezwana na p€€noc. - Ja ci€ wezwa€am - powiedzia€a Jessika. Chani czu€a, jak €omocze jej serce. Chcia€a zatka€ sobie uszy d€o€mi, obawiaj€c si€ tego, co mog€ us€ysze€. Mimo to jej g€os by€ opanowany. - Wiadomo€€ podpisa€ Muad'Dib. - Ja j€ tak podpisa€am w obecno€ci jego porucznik€w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЦp“ c-–›Ч  c-љ›Ш˜ c-\œЩВ … c-ПœЪ7+к c-"Ы6d S-…powiedzia€a Jessika. - Ten wybieg by€ konieczny. - Dzielna ona jest, ta kobieta mojego Paula - pomy€la€a. - Przestrzega konwenans€w nawet wtedy, gdy strach omal jej nie pora€a. Tak. Ona mo€e by€ osob€, jakiej nam teraz trzeba. Jedynie ledwo uchwytna nuta rezygnacji przenikn€€a do tonu Chani, gdy rzek€a: - Teraz mo€esz powiedzie€ to co€, co musi by€ powiedziane. - Jeste€ tu potrzebna, by pom€c mi ocuci€ Paula - powiedzia€a Jessika. !No! - my€la€a. - Powiedzia€am "to dok€adnie tak, jak nale€a€o.Ocuci€. Chani wie, €e Paul €yje, i wie, €e istnieje zagro€enie, wszystko w jednym s€owie. Wystarczy€ moment, by Chani si€ uspokoi€a. - Co takiego mog€ zrobi€? - zapyta€a. Mia€a ochot€ skoczy€ na Jessik€, potrz€sn€€ ni€ i zawo€a€; "Prowad€X mnie do niego! Ale czeka€a w milczeniu na odpowied€X. - Podejrzewam - powiedzia€a Jessika - €e Harkonnenom uda€o si€ podes€a€ nam !agenta, kt€ry zatru€ Paula. To jedyne wyja€nienie, jakie przychodzi mi do g€owy. Najprzedziwniejsza trucizna. Zbada€am jego krew najbardziej wyszukanymi metodami i nic nie wykry€am. Chani rzuci€a si€ na kolana. - Trucizna! Czy on cierpi? Mog€abym... - Jest nieprzytomny - powiedzia€a Jessika. - Procesy€yciowe s€ w nim tak s€abe, €e mo€na je stwierdzi€ jedynie za pomoc€ najbardziej drobiazgowych analiz. Dr€€ na !my€l, co by si€ sta€o, gdybym to nie ja go znalaz€a. Dla niedo€wiadczonego oka wygl€da na zmar€ego. - Masz inne powody poza kurtuazj€, by mnie wezwa€ - opowiedzia€a Chani. - Znam ci€, Matko Wielebna. Co takiego wed€ug ciebie mog€ zrobi€, czego ty nie mo€esz? !Jest dzielna, €liczna i ...ach, jak€e bystra - pomy€la€a Jessika. - By€aby z niej wspania€a Bene Gesserit. - Chani - rzek€a Jessika - mo€e trudno ci b€dzie "uwierzy€, ale ja w€a€ciwie nie wiem, dlaczego po ciebie pos€a€am. To byt instynkt... pierwotna intuicja. My€l !przysz€a nieproszona: Po€lij poChani. Po raz pierwszy Chani dostrzeg€a smutek w twarzy Jessiki, nagi b€l, kt€ry "€agodzi€ jej skierowane w g€€bsiebie spojrzenie. - Zrobi€am wszystko, co w mojej mocy - powiedzia€a Jessika. - Owo "wszystko"... przekracza tak dalece to, co si€ zwykle uwa€a za wszystko, €e trudno by ci by€o to sobie wyobrazi€. A mimo to... przegra€am. - Ten dawny towarzysz. Halleck - spyta€a Chani - czy mo€liwe, by okaza€ si€ zdrajc€? - Nie Gurney - powiedzia€a Jessika. Te dwa s€owa starczy€y za ca€€ dyskusj€ i Chani !wyobrazi€a sobie dociekliwo€€,sprawdziany... wspomnienia dawnych pomy€ek, kt€re !z€o€y€y si€ na to lakoniczne zaprzeczenie. Chani "zakoleba€a si€ do ty€u wstaj€cz kolan, poderwa€a si€ na nogi, obci€gn€€a burnus barwy pustyni. - Zaprowad€X mnie do niego - powiedzia€a. Jessika podnios€a si€ i znikn€€a za kotarami na lewej €cianie. Pod€€aj€ca za ni€ Chani znalaz€a si€ w by€ym sk€adzie, kt€rego skalne €ciany ukryto teraz pod grubymi drapenami. Paul le€a€ na pos€aniu polowym pod !przeciwleg€€ €cian€. Samotna "kula €wi€toja€ska o€wietla€a mu twarz z g€ry. Czarna szataokrywa€a go po pier€, wyci€gni€te po bokach r€ce !by€y go€e. Ca€y wydawa€ si€ !go€y pod ow€ szat€. Widzia€a jego woskow€, sztywn€ sk€r€.I ani €ladu jakiegokolwiek ruchu. Chani opanowa€a ch€€, !by rzuci€ si€ ku niemu, nakry€go swoim cia€em. Przy€apa€a !si€ natomiast na tym, €e my€lijej biegn€ do syna - Leto. I zrozumia€a w owej chwili, €e Jessice przysz€o kiedy€ prze€y€ moment podobny - €mier€ zajrza€a w oczy ukochanemu, ka€€c jej my€le€o sposobach ocalenia nieletniego syna. Zrozumienie tego faktu ustanowi€o niespodziewan€ wi€€X ze starsz€ kobiet€, a€ Chani #wyci€gn€€a r€k€ i €cisn€€a !d€o€ Jessiki. U€cisk, kt€rym !Jessika jej odpowiedzia€a, by€ a€ bolesny. - On €yje - powiedzia€a Jessika. - Zapewniam ci€, €e on €yje. Lecz ni€ jego €ycia jest tak cienka, €e nie€atwo j€ odnale€X€. Ju€ teraz niekt€rzy przyw€dcy szemrz€,€e przemawia przeze mnie matka, a nie Matka Wielebna, €e m€j syn jest martwy, a ja nie chc€ odda€ jego wody plemieniu. - Jak d€ugo on przebywa w tym stanie? - spyta€a Chani. !Uwolni€a swoj€ d€o€ z d€oni "Jessiki i posun€€a si€ dalej w g€€b komory. - Trzy tygodnie - powiedzia€a Jessika. - Prawie tydzie€ straci€am pr€buj€c go wskrzesi€, by€y spotkania, spory... dochodzenia. Po czym wysy€am po ciebie. Fedajkini s€uchaj€ moich rozkaz€w, inaczej nie by€abym w stanie %op€€Xni€... - Zwil€y€a j€zykiem wargi patrz€c, jak Chani #zbli€a si€ do Paula. Sta€a teraznad nim, spogl€daj€c z g€ry na delikatny, m€odzie€czy zarost okalaj€cy mu twarz, wiod€c oczami wzd€u€ wysokiego czo€a, wydatnego nosa, zaci€ni€tych powiek - rys€w jak€e spokojnych w tymsztywnym u€pieniu. - Jak on przyjmuje po€ywienie? - spyta€a. - Potrzeby jego cia€a s€ tak znikome, €e jeszcze nie potrzebuje jedzenia - powiedzia€a Jessika. #. - Ilu wie o tym, co si€ sta€o? - Tylko jego najbli€si adiutanci, paru przyw€dc€w. Fedajkini, no i oczywi€cie kto€, kto poda€ mu trucizn€. - Nie ma poszlak co do osoby truciciela? - Ale nie z powodu zaniedba€ w dochodzeniu - powiedzia€a Jessika. - Co m€wi€ fedajkini? - zapyta€a Chani. - Oni wierz€, €e Paul znajdujesi€ w €wi€tym transie, €e zbiera swoje €wi€te moce do ostatecznego boju. Podtrzymywa€am ich w tej wierze. !. Chani osun€€a si€ na kolana !przy pos€aniu, pochyli€a nisko nad twarz€ Paula. Wyczu€a raptown€ zmian€ w powietrzu wok€€ jego twarzy.., ale to by€a po prostu przyprawa, wo€wszechobecnej przyprawy przenikaj€cej wszystko w €yciu Fremena. A jednak... - Wy nie jeste€cie urodzeni doprzyprawy jak my - powiedzia€a. - Rozpatrzy€a€ ewentualno€€, €e jego organizm zbuntowa€ si€ przeciwko zbyt wielkiej ilo€ci przyprawy w po€ywieniu? - Wszystkie odczyny alergiczne s€ negatywne - powiedzia€a Jessika. Przymkn€€a oczy .tyle€ samo dla unikni€cia widoku tej sceny, ile dlatego, €e nagle u€wiadomi€a sobie swoje zm€czenie. Jak d€ugo nie spa€am? - zapyta€a sam€ siebie. - Zbyt d€ugo. - Kiedy przemieniasz Wod€ €Zycia - powiedzia€a Chani - dokonujesz tego w sobie przy pomocy wewn€trznej €wiadomo€ci. Czy "wykorzysta€a€ t€ €wiadomo€€ do zbadania jego krwi? - Normalna krew freme€ska - powiedzia€a Jessika. - Ca€kowicie przystosowana do tutejszego €ycia i diety. Chani przysiad€a na pi€tach i studiuj€c twarz Paula topi€a obawy w namy€le, by€a to sztuczka, jakiej nauczy€a si€ obserwuj€c Matki Wielebne. Czas mo€na wprz€c w s€u€b€ umys€u. Wtedy koncentrujesz si€ ca€kowicie. Po chwili zapyta€a: - Czy tu jest stworzyciel? !Jest ich kilka - rzek€a Jessika z odcieniem znu€enia. - Ostatnio nam ich nie brakuje. Ka€de zwyci€stwo wymaga b€ogos€awie€stwa. Ka€da ceremonia przed wypadem... !- Ale Paul Muad'Dib trzyma€ si€z dala od tych ceremonii - stwierdzi€a Chani. Jessika pokiwa€a g€ow€ pami€taj€c ambiwalentny stosunek syna do narkotyku przyprawowego i €wiadomo€ci rzeczy przysz€ych, jak€ on rozbudza€. - Sk€d o tym wiesz? - zapyta€a. - O tym si€ m€wi. - Za du€o si€ m€wi - powiedzia€a z gorycz€ Jessika.- Przynie€ mi surow€ wod€ stworzyciela - rzek€a Chani. Jessika zesztywnia€a s€ysz€c jej rozkazuj€cy ton, ale na widok intensywnej koncentracji m€odszej kobiety rzek€a: - W tej chwili. Zgin€€a za kotarami, by wyprawi€ wodmistrza. Chani siedzia€a nie spuszczaj€c oczu z Paula. Je€li on spr€bowa€ to zrobi€... - "my€la€a. - A to jest co€, czegom€g€by spr€bowa€... Jessika przykl€k€a obok Chani trzymaj€c zwyk€y obozowy dzbanek. Agresywny zapach trucizny podra€ni€ nozdrza Chani. Zanurzy€a palec w cieczy, podsun€€a j€ Paulowi pod sam nos. Sk€ra na grzbiecie nosa zmarszczy€a mu#si€ lekko. Nozdrza rozd€€y si€ powoli. Jessice wyrwa€o si€ westchnienie. Chani przytkn€€a mu wilgotny palec do g€rnej wargi. Paul odetchn€€ g€€boko, jakby ze szlochem. - Co to jest? - zapyta€a Jessika. - B€d€X cicho - powiedzia€a Chani. - Musisz przemieni€ !odrobin€ €wi€tej wody. Szybko!O nic nie pytaj€c, poniewa€ rozpozna€a €wiadomy ton w !g€osie Chani, Jessika podnios€adzbanek do ust i poci€gn€€a niewielki €yk. Oczy Paula rozwar€y si€ szeroko. Spojrza€ w g€r€ na Chani. - Ona nie musi przemienia€ wody - powiedzia€. !G€os mia€ s€aby, ale pewny. Z €ykiem p€ynu na j€zyku !Jessika poczu€a, jak jej cia€o !mobilizuje si€, przeistaczaj€c trucizn€ niemal automatycznie.Podobnie jak przy ceremonii udzieli€o jej si€ duchowe uniesienie i wyczu€a bij€cy odPaula €ar €ycia, promieniowanie odbierane przez jej zmys€y. W tym momencie zrozumia€a. - Pi€e€ €wi€t€ wod€! - wyrwa€o jej si€. !- Jedn€ ma€€ kropl€ - rzek€ "Paul. - Tak€ male€k€... jedn€ jedyn€ kropelk€. - Jak mog€e€ zrobi€ takie g€upstwo? - zapyta€a. - Jest twoim synem - powiedzia€a Chani. Jessika utkwi€a w niej piorunuj€ce spojrzenie. Rzadki"u Paula u€miech, ciep€y i pe€enzrozumienia, przemkn€€ mu poustach. - Pos€uchaj mojej ukochanej -powiedzia€. - Pos€uchaj jej, matko. Ona rozumie. !- Co€, co inni mog€ robi€, on zrobi€ musi - rzek€a Chani. - Kiedy mia€em t€ kropelk€ w ustach, kiedy poczu€em jej smak i wo€, kiedy poj€€em, coona ze mn€ robi, wtedy zrozumia€em, €e mog€ zrobi€ to. co ty - powiedzia€. - Wasze cenzorki Bene Gesserit gadaj€ o Kwisatz Haderach, lecz w naj€mielszych domys€ach nie potrafi€ odgadn€€ tych wielu miejsc, w"kt€rych by€em. W par€ minut... Urwa€ i spojrza€ z zaintrygowan€ min€ na Chani. - Chani? A ty sk€d si€ tu %wzi€€a€? Mia€a€ by€... Dlaczego tu jeste€? Pr€bowa€ unie€€ si€ na €okciach. Chani powstrzyma€a go delikatnie. - Prosz€ ci€, Usul - powiedzia€a. !- Czuj€ si€ bardzo os€abiony -"rzek€. Omi€t€ spojrzeniem ca€epomieszczenie. - Jak d€ugo tu jestem? - Przebywa€e€ tutaj trzy tygodnie w tak g€€bokiej $€pi€czce, €e wydawa€o si€, i€ ulecia€a iskierka €ycia - odpar€a Jessika. #- Ale€ to by€o... ja j€ dopiero #co prze€kn€€em... przed chwil€ i... - Dla ciebie chwila, dla mnie trzy tygodnie trwogi - powiedzia€a Jessika: - To by€a wprawdzie jedna kropla, ale ja j€ przcistoczy€em - powiedzia€ Paul. - Przemieni€em Wod€ €Zycia. I zanim Chani i Jessika zd€€y€y go powstrzyma€, zanurzy€ d€o€ w postawionym przez nie obok na pod€odze dzbanku i przy€o€y€ ociekaj€c€ do ust, €ykaj€c p€yn. - Paul! - wrzasn€€a Jessika. #Z€apa€ j€ za r€k€, zwracaj€c ku niej twarz z u€miechem trupiej czaszki i €l€c przez ni€ fal€ swej €wiadomo€ci. Kontakt nie by€ tak €agodny jak w przypadku Alii i starej Matki Wielebnej, nie tak wzajemny, nie tak wszechogarniaj€cy jak wtedy w jaskini, ale by€ to kontakt: wsp€€czucie obu ja€Xni. "Wstrz€€ni€ta i os€abiona, €e !strachu przed nim cofn€€a si€ w g€€b swej €wiadomo€ci. - M€wicie o miejscu, kt€re jest przed wami zamkni€te. Tomiejsce, kt€remu Matka Wielebna nie potrafi stawi€ czo€a, poka€ mi to miejsce - powiedzia€ Paul. Pokr€ci€a g€ow€ przera€ona sam€ my€l€ o tym. - Poka€ mi je! - nakaza€. - Nie! Jednak€e nie mog€a mu umkn€€. Og€uszona jego straszliw€ moc€ zamkn€€a oczy a zogniskowa€a si€ do wn€trza siebie, w kierunku - kt€ry - jest - ciemno€ci€. !€Ywiadomo€€ Paula pop€yn€€a wok€€ niej i przez ni€, i w ciemno€€. Zamajaczy€o jej mgli€cie owo miejsce, zanim jej umys€ zamkn€€ si€ przed t€ groz€. Ca€e jej jestestwo nie wiedz€c dlaczego zadygota€o na widok, jaki ukaza€ si€ jej oczom - region, gdzie wiatr wieje i jarz€ si€ #iskry, gdzie pier€cienie €wiat€arozszerzaj€ si€ i kurcz€, gdzie szeregi nap€cznia€ych bia€ych kszta€t€w p€yn€ "ponad i pod, i wok€€ €wiate€, niesione ciemno€ci€ i wichrem znik€d. Po chwili otworzy€a oczy, zobaczy€a, €e Paul jej si€ !przygl€da. Nadal trzyma€ j€ za r€k€, lecz straszliwy kontakt zanik€. Opanowa€a dr€enie. Paul uwolni€ jej r€k€. Zatoczy€a si€ do ty€u, jakby zabrano jej kule, upad€aby, gdyby Chani nie skoczy€a jej podtrzyma€. - Matko Wielebna! - powiedzia€a Chani. - Co ci jest? - Jestem zm€czona - !wyszepta€a Jessika. - Jak€e... zm€czona. - Tutaj - powiedzia€a Chani. -Usi€d€X tutaj. Usadzi€a Jessik€ na poduszce pod €cian€. W silnych, m€odych ramionach dobrze by€o Jessice. Przylgn€€a do Chani. - On naprawd€ widzia€ Wod€ €Zycia? - spyta€a Chani. "Uwolni€a si€ z obj€€ Jessiki. !- Widzia€ - szepn€€a Jessika. W g€owie jej ci€gle jeszcze wirowa€o i kr€ci€o si€ pod wp€ywem tego kontaktu. Czu€asi€, jakby po tygodniach sp€dzonych na wzburzonym morzu zesz€a na sta€y l€d. Wyczuwa€a w sobie star€ Matk€ Wielebn€... i wszystkie pozosta€e, rozbudzone i zapytuj€ce: "Co to by€o? Co si€ sta€o? Gdzie jest to miejsce?" Przez to wszystko #przewija€a si€ my€l, €e jej synjest Kwisatz Haderach. ten, kt€ry mo€e by€ w wielu miejscach naraz. €Ze jest uciele€nieniem snu Bene "Gcsserit. I to uciele€nienie nie dawa€o jej spokoju. - Co si€ sta€o? - zapyta€a Chani. "Jessika pokr€ci€a g€ow€. Paul rzek€: - W ka€dym z nas jest pradawna moc, kt€ra daje, i pradawna moc, kt€ra bierze. M€€czy€Xnie nie przysparza wi€kszej trudno€ci spotkanie zmiejscem w jego ja€Xni, gdzie przebywa moc bior€ca, lecz jest dla€ prawie niemo€liwe !zajrze€ w g€€b mocy daj€cej i pozosta€ dalej m€€czyzn€. U kobiety sytuacja jest odwrotna. Jessika podnios€a oczy i zauwa€y€a, €e Chani patrzy na ni€ s€uchaj€c Paula. - Rozumiesz mnie, matko? - zapyta€ Paul. #Zdo€a€a jedynie kiwn€€ g€ow€.- Te si€y w nas s€ tak odwieczne - rzek€ Paul - €e tkwi€ w ka€dej kom€rce naszego cia€a. Jeste€my Ukszta€towani przez te moce. Mo€na sobie powiedzie€: "Tak, - rozumiem, jak taka si€a mo€e wygl€da€", ale kiedy zajrzysz w g€€b siebie i staniesz przed surow€, obna€on€ moc€ swego w€asnego €ycia, widzisz w€asne niebezpiecze€stwo. Widzisz, €e ona mo€e nas pokona€. Najwi€kszym niebezpiecze€stwem dla dawcyjest moc, kt€ra bierze. Najwi€ksze niebezpiecze€stwo dla biorcy to moc, kt€ra daje. R€wnie €atwo mo€na ulec dawaniu, jak braniu. - A ty, m€j synu - zapyta€a Jessika - jeste€ tym, kt€ry daje, czy tym, kt€ry bierze? - Ja jestem w punkcie zawieszenia - powiedzia€. - !Nie mog€ da€ nie bior€c i nie mog€ wzi€€ nie... "Zamilk€ wpatruj€c siew €cian€ po prawej stronie. Chani poczu€a powiew na policzku i odwr€ciwszy si€ zobaczy€a zsuwaj€ce si€ kotary. - To by€ Othcym - powiedzia€ Paul. - Przys€uchiwa€ si€. Ch€on€cej jego s€owa Chani udzieli€o si€ nieco z jasnowidzenia, jakie nawiedza€o Paula, i ujrza€a co€ - co - ma - dopiero - by€,jakby to si€ ju€ wydarzy€o. Othcym opowie o tym, co %widzia€ i s€ysza€. Inni roznios€ #opowie€€, a€. ca€y kraj stanie od niej w ogniu. Paul Muad'Dib nie jest jak inni m€€czy€Xni, $b€d€ m€wi€. Nie mo€e ju€ by€ €adnych w€tpliwo€ci. On jest m€€czyzn€, a jednak dosi€ga spojrzeniem Wody €Zycia, tak jak Matka Wielebna. On jest rzeczywi€cie Lisanem al - Gaibem.. #- Widzia€e€ przysz€o€€, Paul -odezwa€a si€ Jessika. - Opowiesz, co widzia€e€? #- Nie przysz€o€€ - powiedzia€. - Widzia€em "teraz". Usiad€ z trudem, machni€ciem r€ki odsuwaj€c Chani, kiedy "przybli€y€a si€, aby mu pom€c. - Przestrze€ nad Arrakis pe€najest statk€w Gildii. Jessika zadr€a€a od tej pewno€ci w jego g€osie. - Padyszach Imperator jest tam we w€asnej osobie - rzek€ Paul. Spojrza€ na skalny sufit celi. - Ze sw€ ulubion€ prawdom€wczyni€ i pi€cioma ego porucznik€w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBЬ€— c-иЭ †-;žЮ L c.€TžЯщь c.Зžае"P c.Ÿб%-s c.}Ÿв˜7шH.рŸlegionami sardaukar€w. Jest tam stary baron Vladimir Harkonnen z Thufirem Hawatem u boku i siedmioma statkami, kt€re wy€adowa€ wojskiem po ostatniego !rekruta, jakiego m€g€ powo€a€ pod bro€. Rajdery wszystkich wysokich #rod€w s€ nad nimi... i czekaj€. !Chani potrz€sn€€a g€ow€ nie mog€c oderwa€ oczu od Paula.Jego obco€€, bez - barwny ton g€osu, spojrzenie, kt€re przeszywa€o j€ na wylot, !nape€nia€y j€ groz€. Jessika spr€bowa€a prze€kn€€, ale mia€a sucho w gardle. - Na co oni czekaj€? - zapyta€a. Paul spojrza€ na ni€. - Na zezwolenie Gildii na l€dowanie. Gildia pozostawi na piasku ka€de wojsko, jakie wyl€duje bez zezwolenia. - Gildia nas ostania? - spyta€a Jessika. - Os€ania nas! Gildia sama doprowadzi€a do tego rozpowiadaj€c historie o tym, co my tutaj robimy, i obni€aj€c op€aty za przew€z wojsk do takiego poziomu, €e najbiedniejsze nawet rody s€ teraz tam w g€rze i czekaj€ tylko, by nas ograbi€. Ze zdziwieniem Jessika zauwa€y€a, €e nie ma rozgoryczenia w jego tonie. Nie mog€a w€tpi€ w jego s€owa - mia€y t€ sam€ !intensywno€€, jak€ dostrzeg€aw nim owej nocy, gdy ods€oni€!€cie€k€ przysz€o€ci, kt€ra zawiod€a ich mi€dzy Fremen€w. Paul odetchn€€ g€€boko. - Matko, musisz przemieni€ nam pewn€ ilo€€ wody. Potrzebujemy katalizatora. Chani, wy€lij oddzia€ zwiadowczy... niech znajd€ mas€ preprzyprawow€. Je€eli umie€cimy pewn€ ilo€€ Wody €Zycia na masie preprzyprawowej - czy wiecie,co si€ stanie? Jessika wa€€c te s€owa, nagleprzejrza€a jego zamiary. - Paul! - krzykn€€a. - Woda €Ymierci - powiedzia€. - By€aby to reakcja €a€cuchowa.- Wskaza€ napod€og€. - Szerz€ca €mier€ w€r€d male€kich stworzycieli, zabijaj€ca nosiciela cyklu €ycia, kt€ry obejmuje przypraw€ i stworzycieli. Arrakis bez przyprawy i stworzycieli dopiero b€dzie pustyni€. Chani zatka€a usta d€oni€: p€yn€ce z ust Paula "blu€Xnierstwa wstrz€sn€€y ni€ do tego stopnia, €e zaniem€wi€a. - Ten, kto mo€e co€ zniszczy€, ma nad tym czym€ faktyczn€ w€adz€ - powiedzia€ Paul. - My mo€emy zniszczy€ przypraw€. !- Co wstrzymuje d€o€ Gildii? - wyszepta€a Jessika. - Oni mnie szukaj€ - rzek€ Pani. - Pomy€l tylko! Najlepsi nawigatorzy Gildii. ludzie, kt€rzy widz€ przed sob€ czas i znajduj€ najbezpieczniejszy kurs dla najszybszych galeon€w, oni wszyscy jak "jeden m€€ szukaj€ mnie... i nie"s€ w stanie znale€X€. Jak€e onidr€€! Wiedz€, €e mam ich sekret o tutaj! - Paul pokaza€ zag€€bienie d€oni. - Bez przyprawy oni s€ €lepi! Chani odzyska€a g€os. #- M€wi€e€, €e widzisz "teraz"! Paul opad€ na postanie; bada€ "rozpostart€ tera€Xniejszo€€, po!jej wysuni€te w przysz€o€€ i przesz€o€€ granice zmagaj€c si€ z zatrzymaniem wizji, gdy€objawienie wywo€ane przypraw€ zaczyna€o zanika€. - Id€Xcie wykona€, co przykaza€em - rzek€. - "Przysz€o€€ staje si€ dla mnie r€wnie pogmatwana, jak dla $Gildii. Linie wizji zbiegaj€ si€. Wszystko schodzi si€ tutaj, gdzie jest przyprawa... gdzie, #nie o€mielili si€ interweniowa€ wcze€niej... bo interwencja oznacza€a utrat€ tego, bez czego nie mog€ si€ obej€€. Lecz, teraz maj€ n€€ na gardle. Wszystkie drogi prowadz€ w ciemno€€. Ž Ž!Ž"Ž#Ž$Ž%Ž&Ž'Ž(Ž)Ž*Ž+Ž,Ž-Ž.Ž/Ž0Ž1Ž2Ž3Ž4Ž5Ž6Ž7Ž8Ž9Ž:Ž;Ž<Ž=Ž>Ž?Ž@ŽAŽBŽCŽDŽEŽFŽGŽHŽIŽJŽKŽLŽMŽNŽOŽPŽQŽRŽSŽTŽUŽVŽWŽXŽYŽZŽ[Ž\Ž]Ž^Ž_Ž`ŽaŽbŽcŽdŽeŽfŽgŽhŽiŽjŽkŽlŽmŽnŽoI za€wita€ taki dzie€, w !kt€rym Arrakis stan€€a piasta wszech€wiata, a ko€o szykowa€o si€ do obrotu. z "Przebudzenia Arrakis." pi€ra ksi€€niczki Irulan - Popatrzcie tylko na to! - $szepn€€ Stilgar. Paul le€a€ przynim w skalnej szczelinie wysoko na kraw€dzi Muru Zaporowego, z okiem przyklejonym do kolektora freme€skiego teleskopu. Soczewki olejowe by€y zogniskowane na gwiezdnej #lichtudze, kt€r€ €wit obna€y€ w basenie pod nimi. Strzelista wschodnia burta statku l€ni€a w poziomych promieniach s€o€ca, lecz w zacienionej burcie widnia€y iluminatory !€€€te jeszcze od pozosta€ych z nocy ku€ €wi€toja€skich. Poza statkiem miasto Arrakin le€a€o zalane zimnym blaskiem zorzy p€€nocnej. Paul wiedzia€, €e to nie lichtuga wprawi€a Stilgara w os€upienie, lecz konstrukcja, kt€rej by€a centralnym elementem. Wysoki pojedynczy"barak z metalu roz€o€y€ si€ u st€p lichtugi ko€em o promieniu tysi€ca metr€w - namiot z€o€ony, €e szczelnie zachodz€cych na siebie arkuszy blachy, przej€ciowe koszary - dla pi€ciu legion€w sardaukar€w i Jego Imperialnej Mo€ci Padyszacha Imperatora Szaddama IV. Gurney Halleck odezwa€ si€ z miejsca, w kt€rym przycupn€€ z lewej strony Paula: - Naliczy€em w tym dziewi€€ poziom€w. Musi tam by€ niema€o sardaukar€w. #- Pi€€ legion€w - odpar€ Paul. - Robi si€ jasno - sykn€€ Stilgar. - Nie podoba nam si€, €e si€ tak wystawiasz na widok. Muad'Dibie. Wracajmy ju€ w ska€y. - Nie mi tutaj nie grozi - rzek€ Paul. - Ten statek ni€ na pok€adzie !bro€ paln€ - zauwa€y€ Gurney.- Oni s€ przekonani, €e chroni€ nas tarcze - powiedzia€ Paul. - Nie b€d€ marnowa€ strza€u do nie zidentyfikowanej tr€jki, nawet je€li nas zobacz€. Paul obr€ci€ teleskop na przeciwleg€€ €cian€ basenu, przypatruj€c ospowate urwiska, obwa€y znacz€ce groby jak€e wielu €o€nierzy jego ojca. Uzna€, €e to s€uszne, by cienie owych ludzi!przypatrywa€y im si€ z g€ry w tym momencie, gdy harkonne€skie forty i miasteczka wzd€u€ i wszerz os€oni€tej krainy znajdowa€y si€ w r€kach Fremen€w lub zosta€y odci€te od zaplecza i pozostawione na uschni€cie !jak odr€bane od pnia ga€€zie. Wrogowi pozosta€ tylko ten basen i tylko to miasto. - Mog€ spr€bowa€ wycieczki !ornitopterem - rzek€ Stilgar. - Je€eli nas zobacz€. "- Niech pr€buj€ - odpar€ Paul. - Dzisiaj mamy ornitoptery do "spalenia... i wiemy, €e nadci€gaburza. Zwr€ci€ teraz teleskop ku przeciwleg€emu skrajowi l€dowiska Arrakin, na rz€d harkonne€skich fregat i flag€ kompanii KHOAM leniwie €opoc€c€ o drzewce na p€ycie pod nimi. I pomy€la€ o tym, w jak desperackim po€o€eniu musia€a si€ znale€X€ Gildia, skoro wyrazi€a zgod€ na l€dowanie tych dw€ch armii, podczas gdy ca€€ reszt€ zatrzymano w odwodzie. Gildia przypomina€a cz€owieka, kt€rysprawdza, palcem nogi temperatur€ piasku, zanim rozbije namiot. - Czy st€d zobaczymy co€ nowego? - zapyta€ Gurney. - Powinni€my schodzi€ w ukrycie. Nie ma w€tpliwo€ci, €e nadci€ga samum. Paul wr€ci€ teleskopem do gigantycznego baraku. - Sprowadzili nawet swoje kobiety - powiedzia€. - I dworak€w, i s€u€b€. Aaach, !m€j drogi Imperatorze, jak€e€ pewny siebie. - Jacy€ ludzie wspinaj€ si€ tajnym przej€ciem - zauwa€y€Stilgar. - To mog€ wraca€ Otheym i Korba. - W porz€dku, Stil - powiedzia€ Paul. - Wracamy. Po raz ostatni objecha€ jeszcze teleskopem woko€o przygl€daj€c si€ wysokim, metalowym statkom na !r€wninie, l€ni€cym koszarom z metalu, wymar€emu miastu, fregatom harkonne€skich najemnik€w. Po czym wycofa€ si€ za skaln€ skarp€. Jego miejsce przy teleskopie zaj€€ fedajki€ski czatownik. Paul wy€oni€ si€ w p€ytkim kraterze na szczycie Muru Zaporowego. Oko€o trzydziestumetr€w €rednicy i trzech "g€€boko€ci mia€o to naturalne zag€€bienie w skale, kt€re Fremeni zakryli p€€prze€Xroczyst€ powlok€ maskuj€c€. Otw€r w €cianie po prawej stronie obstawiony by€ sprz€tem telekomunikacyjnym. Rozwin€wszy szyk gwardia fedajkin€w czeka€a w tym zag€€bieniu na rozkaz Muad'Diba do ataku. Z otworu przy urz€dzeniach €€czno€ci wynurzy€o si€ dw€ch ludzi, melduj€c co€ wartownikom. $Paul zerkn€€ na Stilgara. skin€€g€ow€ w stron€ tej dw€jki. - Przyjmij ich meldunki, Stil. !Stilgar odszed€ na rozkaz. Paul przykucn€€ opieraj€c si€ "plecami o ska€€, przeci€gn€€ si€ i wsta€. Zobaczy€, jak Stilgar odprawia tamtych dw€ch ludzi z powrotem w g€€b ciemnego otworu w skale "i pomy€la€ o d€ugiej drodze na dno basenu owym w€skim. wykonanym ludzkimi r€kami tunelem. Podszed€ do niego Stilgar. - C€€ to za wiadomo€€ tak !wa€na, €e nie mogli wys€a€ z ni€ cielago? - zapyta€ Paul. - Oszcz€dzaj€ swoje ptaki na#bitw€ - odpar€ Stilgar, zerkn€€na aparatur€ telekomunikacyjn€ i z powrotem na Paula. - Nawet przy w€skiej wi€zce niedobrzejest korzysta€ z tych "urz€dze€. Muad'Dibie. Mog€ ci€znale€X€ bior€c namiar na emisj€. - Wkr€tce b€d€ zbyt zaj€ci, aby mnie szuka€ - rzek€ Paul. - Co ci ludzie donie€li ? - Nasze sardaukarskie pie€cide€ka zosta€y wypuszczone na dole u wylotu !Starej Szczerby i znajduj€ si€ w drodze do swego pana. Wyrzutnie rakiet i pozosta€a bro€ palna s€ na stanowiskach.Meldowali tylko dla porz€dku. !Paul rozejrza€ si€ po p€ytkim "zag€€bieniu i w s€cz€cym si€ przez maskuj€c€ pow€ok€ !€wietle studiowa€ swoich ludzi.Odbiera€ up€yw czasu niczym pe€zanie owada po nagiej skale. - Nasi sardaukarzy musz€ troch€ pomaszerowa€, zanim transporter dostrze€e ich sygna€y - powiedzia€ Paul. - Czy macie ich na oku? - Mamy ich na oku - odpar€ Stilgar. Gurney Halleck stoj€cy u bokuPaula odchrz€kn€€. - Czy nie b€dzie lepiej, jak schowamy si€ w bezpieczne miejsce? - Nie ma takiego miejsca - rzek€ Paul. - Czy prognoza pogody jest nadal sprzyjaj€ca? - Nadci€ga pramatka burzy - powiedzia€ Stilgar. - Nie czujesz jej, Muad'Dibie? - Rzeczywi€cie w powietrzu #czuje si€ zmian€ - zgodzi€ si€ $Paul. - Ale ja lubi€ si€ opiera€ na tyczeniu piasku. - Samum b€dzie tu za godzin€ #- rzek€ Stilgar. Kiwn€€ g€ow€ ku szczelinie wychodz€cej na barak Imperatora i harkonne€skie fregaty. - Tam r€wnie€ o nim wiedz€. Ani jednego ornitoptera na niebie. Wszystkie powci€gane i uwi€zane. Dostali prognoz€ pogody od swych przyjaci€€ w kosmosie. - €Zadnych nowych wypad€w rozpoznawczych? - zapyta€ Paul. - Ani jednego od wyl€dowania "ubieg€ej nocy - odpar€ Stilgar. !- Oni wiedz€, €e tu jeste€my. My€l€, €e teraz czekaj€, by wybra€ dogodny dla siebie moment. - My wybieramy moment - powiedzia€ Paul. - Gurney spojrza€ w g€r€ i warkn€€: - Je€li tamci nam pozwol€. - Ta flota pozostanie w kosmosie - rzek€ Paul. Gurney pokr€ci€ g€ow€. - Nie maj€ wyboru - powiedzia€ Paul. - My mo€emy zniszczy€ przypraw€. $Gildia nie odwa€y si€ p€j€€ na takie ryzyko. - Zrozpaczeni ludzie s€ najniebezpieczniejsi - odpar€ Gurney. - A czy my nie jeste€my zrozpaczeni? - zapyta€ Stilgar.Gurney spojrza€ na niego spode €ba. - Nie €y€e€ marzeniem Fremen€w - przestrzeg€ Paul. -#Stil my€li o ca€ej wodzie, jak€ wydali€my na €ap€wki, o #latach, o kt€re przed€u€yli€my czekanie, a€ Arrakis rozkwitnie. On nie... - Grrr - warkn€€ Gurney. - Dlaczego on jest taki smutny? - zapyta€ Stilgar. - On zawsze jest smutny przed bitw€ - odpar€ Paul. - To jedyny objaw dobrego humoru, na jaki sobie Gurney pozwala. Wilczy u€miech powoli rozla€ si€ na twarzy Gurneya, biel z€b€w rozb€ys€a ponad nabr€dkiem jego filtrfraka. - Zasmuca mnie bardzo my€l o tych wszystkich nieszcz€snych harkonne€skichduszach, kt€re wyprawimy na tamten €wiat bez €wi€ce€ - powiedzia€. Stilgar parskn€€ €miechem. - On gada niczym fedajkin. - Gurney urodzi€ si€ komandosem €mierci - rzek€ Paul. "Tak, pomy€la€, niech si€ zajm€gadaniem o g€upstwach, nim spr€bujemy swoich si€ z t€ armi€ w dolinie. Spojrza€ na szczelin€ w €cianie skalnej i zerkn€€ ponownie na Gurneya widz€c, €e wojownik - trubadur znowu popad€ w ponur€ zadum€. - Troska podkopuje si€y - !mrukn€€ Paul. - Powiedzia€e€ mi to kiedy€, Gurncy. "- M€j ksi€€€ - odpar€ Gurney - moj€ g€€wn€ trosk€ jest #bro€ j€drowa. Je€li jej u€yjeszdo wywalenia dziury w Murze Zaporowym... - Tamci na g€rze nie u€yj€ broni j€drowej przeciwko nam - powiedzia€ Paul. - Nie $odwa€€ si€... i to wci€€ z tegosamego powodu: nie mog€ ryzykowa€, €e zniszczymy przypraw€. - Lecz zakaz... - Zakaz! - warkn€€ Paul. - To strach, a nie zakaz powstrzymuje rody przed wzajemnym obrzucaniem si€ atom€wkami. J€zyk Wielkiej Konwencji jest dostatecznie jasny: u€ycie broni j€drowej przeciwko ludziom spowoduje wymazanie planety z mapy wszech€wiata. My rozwalimy Mur Zaporowy, nie ludzi. - To zbyt grubymi ni€mi szyty argument - rzek€ Gurney. - Ci od dzielenia w€osa na czworo tam w g€rze uciesz€ si€ z ka€dego argumentu - !odpar€ Paul. - Nie m€wmy ju€ otym. Odwr€ci€ si€, €ycz€c sobie rzeczywi€cie takiej pewno€ci. Po chwili rzek€: !- Co z lud€Xmi z miasta? S€ ju€na pozycjach? - Tak - mrukn€€ Stilgar. Paul rzuci€ na niego okiem. - A ciebie co gryzie? - Zawsze pow€tpiewa€em, czycz€owiekowi miasta mo€na do ko€ca zaufa€ - powiedzia€ Stilgar. - Ja sam by€em kiedy€ cz€owiekiem miasta - zauwa€y€ Paul. !Stilgar naje€y€ si€. Twarz mu nabieg€a krwi€. - Muad'Dib wie, €e nie mia€em na my€li... - Wiem, co mia€e€ na my€li. !Stil, ale pr€b€ cz€owieka nie !jest to, co my€lisz, €e on z - robi, tylko to, co on robi w rzeczywisto€ci. Ci miastowi ludzie maj€ w €y€ach !freme€sk€ krew. Tyle tylko, €ejeszcze si€ nie nauczyli zrzucania p€t. My ich nauczymy. Stilgar kiwn€€ g€ow€. - €Zyciowe nawyki, Muad'Dibie - stwierdzi€ ponuro, - Na !R€wninie €Za€obnej nauczyli€my"si€ pogardy dla ludzi osiad€ych.!Paul obejrza€ si€ na Gurneya i spostrzeg€, €e ten bacznie przypatruje si€ Stilgarowi. - Powiedz nam, Gurney, dlaczego sardaukarzy wyp€dzili z dom€w mieszka€c€w tego miasta tam w dole? - Stary numer, m€j ksi€€€. Zamierzali zwali€ nam na kark uchod€Xc€w. - Tyle czasu up€yn€€o od upadku partyzantki, €e !pot€€ni zapomnieli, jak z ni€ wojowa€ - rzek€ Paul . - Sardaukarzy u€atwili nam zadanie. Na€apali troch€ mieszczek, zabawili si€ z nimi,a g€owami protestuj€cych m€€czyzn udekorowali swoje sztandary bojowe, I rozniecili gor€czk€ nienawi€ci w€r€d ludzi, kt€rzy w innej sytuacji patrzyliby na nadchodz€c€ !bitw€ wy€€cznie jak na wielk€!niedogodno€€... i mo€liwo€€ zamiany jednego garnituru pan€w na drugi. Sardaukarzy dla nas werbuj€, Stilgar. - Ci miejscy ludzie faktycznie wydaj€ si€ pe€ni zapa€u - przyzna€ Stilgar. "- Ich nienawi€€ jest €wie€a i czysta - powiedzia€ Pani: - W€a€nie wykorzystujemy ich jako oddzia€y szturmowe. - Straszne b€d€ w€r€d nich jatki - rzek€ Gurney. Stilgar kiwn€€ g€ow€. - Powiedziano im, jak #nier€wne s€ si€y - odpar€ Paul.- Wiedz€, €e ka€dy zabity przez nich sardaukar to o jednego mniej dla nas. Widzicie, moi panowie. Oni maj€ co€, za co warto umrze€.#Odkryli, €e s€ lud€Xmi. Oni si€ budz€. Dobieg€ ich st€umiony okrzyk obserwatora przy teleskopie. Paul zbli€y€ si€ do skalnej szczeliny. - Co si€ tam dzieje? - Ogromne zamieszanie, Muad'Dibie - sykn€€ czatownik.- W tym monstrualnym namiocie z metalu. Od Wie€comuru Zachodniego przyby€ pojazd naziemny i !zrobi€o si€ zamieszanie, jakby jastrz€b wpad€ w stado skalnych kuropatw. - Przybyli wi€zieni przez nas sardaukarzy - powiedzia€ Paul.- Maj€ teraz os€on€ wok€€ ca€ego l€dowiska - meldowa€ czatownik. - Widz€ ta€cz€ce powietrze nawet na skraju sk€adowisk, gdzie magazynowali przypraw€. - Ju€ wiedz€, kim jest ten, przeciw komu walcz€ - rzek€ Paul. - Niech zadr€€ harkonnc€skie bestie, niech si€ gryz€; €e Atryda nadal €yje! - Zwr€ci€ si€ do fedajkina przy teleskopie: - Obserwuj drzewce flagowe na dziobie statku Imperatora. Je€eli wci€gn€ tam moj€ flag€... - Nie zrobi€ tego - odezwa€ si€ Gurney. Paul spostrzeg€ zaintrygowan€min€ na twarzy Stilgara. ioma ego porucznik€w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПг€Й c.( д9 › c.‹ едŒ c.ю ж` ћ/.QЁз[% c/€€Ёиa/К c/уЁй:t2/FЂ- Je€li Imperator uzna moje, roszczenia - wyja€ni€ - da znak przywracaj€c Arrakis flag€ atrydzk€. Wtedy zastosujemy drugi wariant planu, ruszaj€c tylko przeciwko Harkonnenom. Sardaukarzy nie b€d€ si€ wtr€ca€ i pozwol€ nam "za€atwi€ spraw€ mi€dzy sob€. - Ja nie mam do€wiadczenia, w tych poza€wiatowych historiach - rzek€ Stilgar. - S€ysza€em o nich, ale nie wydaje si€ prawdopodobne, €eby... - Nie potrzeba mie€ do€wiadczenia, €eby wiedzie€,co oni zrobi€ - powiedzia€ Gurney. - Na wysoki statek wci€gaj€ now€ flag€ - powiadomi€ #czatownik. - Flaga jest €€€ta...z czarnym i czerwonym ko€em po€rodku. "- €Yliska sprawa - rzek€ Paul. - To flaga kompanii KHOAM. - Takie same s€ flagi na pozosta€ych statkach - powiedzia€ fedajkin. !- Nie rozumiem - rzek€ Stilgar. - To rzeczywi€cie €liska sprawa - odezwa€ si€ Gurney. - Gdyby wci€gn€€ na maszt sztandar Atryd€w. musia€by dotrzyma€ tego. co zasygnalizowa€. Za du€o oczu doko€a. M€g€by da€ znak harkonne€sk€ llagej na swoim drzewcu, by€aby to jednoznaczna deklaracja, ale nie, on wci€ga szmat€ KHOAM.Pokazuje tamtym ludziom na g€rze... - Gurney wskaza€ na niebo - gdzie jest zysk. M€wi, €e go nie obchodzi, czy b€dzie tu Atryda. czy kto€ inny. - Za ile samum uderzy w Mur Zaporowy? - zapyta€ Paul. #Stilgar odszed€ naradzi€ si€ z. jednym z fedajkin€w w kraterze. Niebawem by€ z powrotem. - Lada chwila, Muad'Dibie. Wcze€niej, ni€ si€ spodziewamy. To jest pra - pra- pramatka burza... mo€e #nawet wi€ksza, ni€ pragn€€e€. - To moja burza - odpar€ Paul i ujrza€ nieme os€upienie na twarzach s€uchaj€cych go fedajkin€w. - Cho€by wstrz€sn€€a ca€ym €wiatem, nie b€dzie wi€ksza, ni€ pragn€€em. Czy uderzy dok€adnie w Mur Zaporowy? - Wystarczaj€co blisko, €eby "nie sprawi€o to €adnej r€€nicy- rzek€ Stilgar. Z tunelu wiod€cego na dno basenu wyszed€ €€cznik. - Patrole sardaukar€w i Harkonnen€w wycofuj€ si€. Muad'Dibie - zameldowa€. - Spodziewaj€ si€, €e samum nawieje za du€o piasku, by by€a dobra widoczno€€ - "powiedzia€ Stilgar. - Uwa€aj€, €e my b€dziemy tak samo za€atwieni. - Ka€ naszym kanonierom nastawi€ celowniki du€o wcze€niej, przed spadkiem widoczno€ci - rzek€ Paul. - Musz€ odstrzeli€ dziobnic€ wszystkim tym statkom, jak tylko samum zniszczy tarcze. - Podszed€ do €ciany krateru i odci€gn€wszy fa€d€ pow€oki maskuj€cej spojrza€ w g€r€. Na tle mrocznego nieba wida€ by€o niesione wiatrem bu€czuki wiruj€cego piasku. Palu z powrotem naci€gn€€ !pow€ok€. - Zacznij wysy€a€ nad€€ naszych ludzi, Stil - poleci€. - Nie poszed€by€ z nami? - zapyta€ Stilgar. - Zostan€ chwilk€ przy fedajkinach - odpar€ Paul. Stilgar znacz€co wzruszy€ ramionami do Gurneya, odszed€do otworu w skalnej €cianie i znikn€€ w ciemno€ci. - W twoich r€kach, Gurney, zostawiam przycisk do rozwalenia Muru Zaporowego - powiedzia€ Paul. - Zrobisz to? - Zrobi€. Paul przywo€a€ skinieniem porucznika ledajkin€w: - Otheym, zacznij wycofywa€czujki z rejonu wybuchu. Musz€ wyj€€ stamt€d, zanim uderzy samum. #Fedajkin sk€oni€ si€ i poszed€ w €lady Stilgara. Gurney wyjrza€ przez skaln€ - szczelin€. - Nie spuszczaj oka z po€udniowej €ciany - powiedzia€ do cz€owieka przy teleskopie. - B€dzie pozbawiona wszelkiej ochrony,dop€ki jej nie wysadzimy. - Wy€lij cielago z sygna€em czasu - rozkaza€ Paul. - Jakie€ naziemne pojazdy !sun€ na po€udniow€ €cian€ - zameldowa€ cz€owiek przy teleskopie. - Niekt€re prowadz€ rozpoznanie ogniem broni palnej. Nasi ludzie korzystaj€ z tarcz osobistych,jak rozkaza€e€. Pojazdy zatrzyma€y si€. W nag€ej ciszy Paul us€ysza€ pl€saj€ce nad g€ow€ demony wiatru - czo€o burzy. Piach zacz€€ si€ osypywa€ do ich misy przez szczeliny w os€onie.Podmuch wiatru schwyci€ pow€ok€ i zerwa€. Paul skinieniem odes€a€ swego fedajkina w ukrycie i podszed€do obs€ugi aparatury telekomunikacyjnej przy wylocie tunelu. Gurney trzyma€#si€ jego boku. Paul pochyli€ si€nad sygnalistami. Jeden z nich powiedzia€: - Pra - pra - pra - pramatka samum, Muad'Dibie. Paul podni€s€ spojrzenie na ciemniej€ce niebo. - Gurney, wycofaj obserwator€w po€udniowej €ciany. !Musia€ powt€rzy€ sw€j rozkaz,by przekrzycze€ narastaj€cy zgie€k samumu. Gurney oddali€ si€, by wykona€ rozkaz. Paul $dopi€€ filtr twarzy, zaci€gn€€ kaptur filtrfraka. Powr€ci€ Gurney. Paul dotkn€€ jego ramienia, wskaza€ na zapalark€ ustawion€ u wylotu tunelu za sygnalistami. Gurney wszed€ do tunelu, zatrzyma€ !si€ u wylotu z jedn€ r€k€ na przycisku, nie spuszczaj€c oczu z Paula. - Nie odbieramy €adnych wiadomo€ci - powiedzia€ sygnalista przy Paulu. - Du€e zak€€cenia atmosferyczne. Paul kiwn€€ g€ow€, nie odrywaj€c spojrzenia od tarczy czasomierza - naprzeciwko sygnalisty. Niebawem Paul spojrza€ na Gurneya, podni€s€ r€k€ i wr€ci€ spojrzeniem do tarczy. Wska€Xnik czasu pe€z€ po swoim kole. - Ju€! - krzykn€€ Paul i opu€ci€ r€k€. Gurney wdusi€ przycisk zapalarki. Wydawa€o si€, €e ca€a sekunda min€€a, zanim poczuli, jak grunt faluje i dygoce pod nimi. Do ryku !samumu do€€czy€ si€ dudni€cy"d€Xwi€k. Przy Paulu zjawi€ si€ fedajki€ski czatownik z teleskopem pod pach€. - Mur Zaporowy przerwany, Muad'Dibie! - krzykn€€. - Samum run€€ na nich, a nasi kanonierzy ju€ strzelaj€. !Paul pomy€la€ o burzy sun€cej przez basen, o €adunku elektrostatycznym w €cianie piasku, kt€ry zniszczy€ co do jednej zapory tarczowe w obozie wroga. - Samum! - krzykn€€ kto€. - Musimy zej€€ w ukrycie, Muad'Dibiel !Paul ockn€€ si€, czuj€c, jak igie€ki piasku €€dl€ jego ods€oni€te policzki. Klamka "zapad€a - pomy€la€. Po€o€y€ r€k€ na ramionach sygnalisty. - Zostaw sprz€t! Wystarczy ten w tunelu. !Poczu€, €e go odci€gaj€, €e "fedajkini st€oczyli si€ wok€€ "niego dla os€ony. Wcisn€li si€ w wylot tunelu, gdzie ogarn€€aich wzgl€dna cisza, i "min€wszy zakr€t znale€Xli si€ wma€ej komorze z kulami €wi€toja€skimi pod sufitem i drugim wylotem prowadz€cegodalej tunelu. Inny sygnalista pochyla€ si€ tu nad swoj€ aparatur€. - Du€e zak€€cenia atmosferyczne - powiedzia€. Kurzawa otoczy€a ich szybuj€cym w powietrzu piaskiem. !- Zagrodzi€ tunel! - krzykn€€ Paul. Nag€e znieruchomienie powietrza wok€€ nich €wiadczy€o o wykopaniu polecenia. - Czy zej€cie na dno basenu nadal jest dost€pne? - zapyta€Paul. Jaki€ fedajkin poszed€ #sprawdzi€, wr€ci€ i powiedzia€:- Eksplozja spowodowa€a obsuni€cie niewielkiej ska€y, !lecz in€ynierowie twierdz€, €e- przej€cie jest nadal wolne. Uprz€taj€ je wi€zkami laserowymi. - Ka€ im to robi€ r€kami! - !burkn€€ Paul. - Tam jest pe€noaktywnych tarcz! - Oni uwa€aj€, Muad'Dibie - #odpar€ fedajkin, ale oddali€ si€ pos€usznie. Sygnali€ci z zewn€trz przecisn€li si€ mi€dzy nimi d€Xwigaj€c sw€j sprz€t. - Kaza€e€ tym ludziom zostawi€ ich aparatur€, Muad'Dibie - obruszy€ si€ jeden z fedajkin€w. - Ludzie s€ teraz wa€niejsi odsprz€tu - rzek€ Paul. - !B€dziemy mieli wi€cej sprz€tu "ni€ r€k albo €aden sprz€t nie b€dzie nam potrzebny. Podszed€ do niego Gurney Halleck. - S€ysza€em, jak m€wili, €e !droga na d€€ jest wolna. Tutaj jeste€my za blisko powierzchni, m€j panie, gdybyHarkonnenowie spr€bowali odwetu. - Oni nie s€ zdolni do odwetu "- odpar€ Paul. - W€a€nie w tej !chwili odkrywaj€, €e nie maj€ os€on i €e nie s€ w stanie oderwa€ si€ od Arrakis. - Niemniej jednak nowe stanowisko dowodzenia jest wca€o€ci gotowe, m€j panie - powiedzia€ Gurney. - Jeszcze mnie nie potrzebuj€na stanowisku dowodzenia - !rzek€ Paul. - Plan b€dzie si€ realizowa€ beze mnie. Musimy czeka€ na... - Odbieram wiadomo€€, Muad'Dibie - odezwa€ si€ sygnalista znad aparatury. $Potrz€sn€€ g€ow€, przycisn€€ do ucha s€uchawk€. - Du€e zak€€cenia atmosferyczne! Zacz€€ gryzmoli€ na bloku przed sob€, potrz€saj€c !g€ow€, wyczekuj€c, pisz€c... wyczekuj€c. Paul podszed€ z boku do sygnalisty. Fedajkin cofn€€ si€ ust€puj€c mu miejsca. Paul spojrza€ z g€ry na to, co ten cz€owiek !napisa€, i przeczyta€: "Najazd na sicz Tabr., w niewoli... Aha (nieczytelne) rodziny (nieczytelne) nie €yj€... oni !(nieczytelne) syna Muad'Diba..." Sygnalista zn€w potrz€sn€€ g€ow€. Paul podni€s€ oczy napotykaj€c utkwione w sobiespojrzenie Gurneya. - Depesza jest przekr€cona - rzek€ Gurney. - Zak€€cenia atmosferyczne. Nie wiadomo, czy... - M€j syn nie €yje - powiedzia€ Paul i m€wi€c to wiedzia€, €e tak jest #naprawd€. - M€j syn nie €yje... !za€ Ali€ wzi€to do niewoli... jako zak€adniczk€. Czu€ si€ jak pusta, pozbawiona uczu€ skorupa. Wszystko, czego dotkn€€, 'nios€o €mier€ i b€l. I wygl€da€o !to na zaraz€, kt€ra mo€e si€ roznie€€ po ca€ym wszech€wiecie. !Czu€ w sobie m€dro€€ starca, nagromadzenie do€wiadcze€ z niezliczonych €ywot€w, kt€re mog€y zaistnie€. Wydawa€o musi€, €e co€ chichoce w jego wn€trzu i zaciera r€ce. I pomy€la€: Jak niewiele €wiat wie o naturze prawdziwego okrucie€stwa! ŽpŽqŽrŽsŽtŽuŽvŽwŽxŽyŽzŽ{Ž|Ž}Ž~ŽŽ€ŽŽ‚ŽƒŽ„Ž…Ž†Ž‡ŽˆŽ‰ŽŠŽ‹ŽŒŽŽŽŽŽŽ‘Ž’Ž“Ž”Ž•Ž–Ž—Ž˜Ž™ŽšŽ›ŽœŽŽžŽŸŽ ŽЁŽЂŽЃŽЄŽЅŽІŽЇŽЈŽЉŽЊŽЋŽЌŽ­ŽЎŽЏŽАŽБŽВŽГŽДŽЕŽЖŽЗŽИŽЙŽКŽЛŽМŽНŽОŽПI stan€€ przed nimi Muad'Dib m€wi€c: Mimo i€ uwa€amy zak€adnik€w za umar€ych, onajednak €yje. Poniewa€, jej nasienie jest moim nasieniem, !a jej g€os jest moim g€osem. I wzrok jej si€ga najdalszych ster prawdopodobie€stwa. Tak jest, nil pad€€ niepoznawalnego ona spogl€dadzi€ki mnie. z "Przebudzenia Arrakis" pi€ra ksi€€niczki Irulan Baron Vladimir Harkonnen sta€ ze spuszczonymi oczami w imperialnej sali audiencyjnej, owalnej selamlik wewn€trz kwater Padyszacha Imperatora.Baron rzuca€ ukradkowe spojrzenia na metalowe €cianysali i na zebranych - noukker€w, pazi€w, gwardzist€w, oddzia€ sardaukar€w pa€acowych stoj€cych pod €cianami w szeregu, w postawie na spocznij, pod zakrwawionymi ipostrz€pionymi zdobycznymi sztandarami, kt€re stanowi€y jedyn€ ozdob€ tej sali. Z prawej strony rozleg€y si€ g€osy, dochodz€ce echem z wysokiego korytarza: - Przej€cie! Przej€cie dla Osoby Kr€lewskiej! Padyszach Imperator Szaddam IV wyszed€ z korytarza na sal€audiencyjn€ razem ze swoim orszakiem. Przystan€€ w oczekiwaniu na wniesienie jego tronu, nie zwracaj€c uwagi na barona, najwyra€Xniejnie zwracaj€c uwagi na nikogo. Baron przekona€ si€, €e nie sta€ go na zignorowanie osoby !kr€lewskiej i przygl€da€ si€ bacznie Imperatorowi wypatruj€c znaku, najmniejszej wskaz€wki, jaki jest cel tej audiencji. Imperator oczekiwa€ z. !podniesion€ g€ow€ - szczup€a,elegancka sylwetka w szarym mundurze sardaukar€w ze srebrnym i z€otym szamerunkiem. W€ska twarz i zimne spojrzenie przypomina€ybaronowi dawno zmar€ego ksi€cia Leto. Mia€ taki sam wygl€d drapie€nego ptaka. Tylko w€osy Imperatora nie by€y czarne, lecz rude i prawiew ca€o€ci zakryte hebanowym he€mem bursega z imperialnym z€otym pi€ropuszem na szczycie. !Paziowie wnie€li tron, by€o to masywne krzes€o wyciosane z jednej bry€y kwarcu hagalskiego, niczym z "zielonob€€kitnej przejrzysto€ciprzeszytej €y€ami z€otego ognia. Kiedy ustawili je na podium. Imperator zasiad€, sadowi€c si€ wygodnie. Stara kobieta w czarnej abie z kapturem opuszczonym na !czo€o od€€czy€a si€ od jego €wity i zaj€€a miejsce za #tronem, k€ad€c ko€cist€ d€o€ na kwarcowym oparciu. Jej twarz wyziera€a z kaptura jakmaszkaron o zapadni€tych oczach i policzkach, z nosem zbyt d€ugim, sk€r€ w plamach i z wychodz€cymi na wierzch €y€ami. Baron powstrzyma€ na jej widok dr€enie. Obecno€€ Matki Wielebnej Gaius Helen Mohiam, prawdom€wczyni Imperatora, zdradza€a donios€o€€ tej audiencji. Odwr€ciwszy od niej wzrok baron przepatrywa€ uwa€nie €wit€ w poszukiwaniu dalszychwskaz€wek, byli tam dwaj agenci Gildii, jeden wysoki i gruby, drugi niski i gruby, obajo szarych, dobrotliwych oczach. W€r€d dworak€w sta€ate€ ksi€€niczka Irulan, !kobieta, kt€ra zg€€bi€a, jak m€wiono, najg€€bsze sekrety Bene Gesserit, gdy€ mia€a zosta€ Matk€ Wielebn€. Wysoka blondynka o twarzy pi€knej jak obraz, z zielonymi oczami spogl€daj€cymi i przez, i poza niego. - M€j drogi baronie - raczy€ go €askawie zauwa€y€ Imperator. Barytonowy g€os odznacza€ si€wyrafinowan€ modulacj€. Potrafi€ odprawi€ barona !powitaniem. Baron sk€oni€ si€ !nisko i zbli€y€ na przepisow€ #odleg€o€€ dziesi€ciu krok€w odpodwy€szeniu. - Przybywam na twe wezwanie. Wasza Wysoko€€. - Wezwanie! - parskn€€a chichotem stara wied€Xma. - Spok€j, Matko Wielebna - skarci€ j€ Imperator, ale u€miechn€€ si€ na widok zmieszania barona. - Najpierw mi powiesz, dok€d to wyprawi€e€ swojego pupila Thufira Hawata. Baron strzeli€ okiem na prawo ilewo. kln€c w duchu, €e przyszed€ tu bez swojej stra€y przybocznej, mimo €e niewiele by wsk€ra€a przeciwko sardaukarom. Zawsze jednak... - No wi€c? - rzek€ Imperator. !- Nie ma go ju€ od pi€ciu dni. Najja€niejszy Panie. - Baron rzuci€ spojrzenie na agent€w "Gildii i szybko przeni€s€ je na Imperatora. - Mia€ wyl€dowa€ w bazie przemytnik€w i #podj€€ pr€b€ infiltracji obozu tego freme€skiego fanatyka Muad'Diba. - Nie do wiary! - rzek€ Imperator. Szponiasta d€o€ wied€Xmy lekko dotkn€€a jego ramienia. Stara !nachyli€a si€ i poszepta€a mu do ucha. Imperator kiwn€€ g€ow€. - Pi€€ dni, baronie. Powiedz mi, dlaczego nie martwisz si€ jego nieobecno€ci€? - Ale€ ja si€ martwi€, Najja€niejszy Panie. Imperator nie spuszcza€ z niego oczu, wyczekuj€c. Matka Wielebna wyda€a z siebie gdakliwy chichot. - Chodzi mi o to. Najja€niejszy Panie - powiedzia€ baron - €e Hawat tak czy owak umrze w ci€gu paru najbli€szych godzin. I wy€o€y€ spraw€ utajonej trucizny i potrzeby antidotum.- Spryciarz z ciebie, baronie -"rzek€ Imperator. - A gdzie€ s€ twoi bratankowie. Rabban i m€ody Feyd - Rautha? - Nadchodzi samum. !Najja€niejszy Panie. Wys€a€em ich w obch€d naszego przedpola, €eby Fremeni nie zaskoczyli nas pod os€on€ piasku. - Przedpola - powt€rzy€ Imperator. To s€owo jakby wypad€o mu przy wyd€ciu ust. - Samum niewiele zdzia€a w basenie, a freme€ska czer€ nie zaatakuje, kiedy ja tu jestem z pi€cioma legionami surdaukar€w. - Oczywi€cie €e nie. Najja€niejszy Panie - rzek€ baron - lecz nie mo€na nikogo !wini€ za nadmiar ostro€no€ci. - Aaaach, wina - powiedzia€ Imperator. - Zatem mam !przemilcza€, ile czasu zabra€a mi ta arraka€ska bzdura? I €e zyski kompanu KHOAM wyciekaj€ t€ szczurz€ "dziur€? I €e musia€em zawiesi€funkcjonowanie dworu i sprawy pa€stwowe - odwo€a€ nawet - z powodu tej idiotycznej afery? Baron spu€ci€ oczy, wystraszony imperatorskim gniewem. Delikatno€€ pozycji, w jakiej si€ znajdowa€, sam jeden, zdany na €ask€ Konwencji i dictum familia !wielkich rod€w dzia€a€a mu na nerwy. Czy on ma zamiar mnie zabi€? - zadawa€ sobie pytanie. Nie m€g€by! Nie na oczach reszty wysokich rod€w, kt€re czekaj€ tam w g€rze ostrz€c sobie z€by na pierwszy lepszy pretekst do wykorzystania tego zam€tu na Arrakis. "- Czy wzi€€e€ zak€adnik€w? - zapyta€ Imperator. - To na nie. Najja€niejszy Panie - odpar€ baron. - Ci w€ciekli Fremeni urz€dzaj€ ka€demu je€cowi ceremoni€ pogrzebow€ i zachowuj€ si€ tak, jakby taki zak€adnik ju€ nie €y€. - Czy€by? - rzek€ Imperator. Baron milcza€, zezuj€c w prawo i w lewo na metalowe €ciany selamlik, my€l€c o otaczaj€cym go monstrualnym nik€w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПкpШ c/xЂл8 ˜ c/лЂма™ c/>Ѓнi  c/ЁЃош*ђ c/Єпк5Ј V/gЄnamiocie z metalu. Przedstawia€ on tak nieprzebrane bogactwo, €e nawet baron poczu€ si€ #wstrz€€ni€ty. Ci€gnie za sob€ pazi€w i bezu€ytecznych dworak€w, swoje kobiety i ich €wit€ - fryzjer€w, modystki, wszystkich... ca€€ otoczk€ paso€yt€w dworu. Wszystko to#tutaj... p€aszczy si€. intryguje za plecami, "cierpi niewygody" przy Imperatorze, by patrze€, jak on k€adzie kres tej aferze,by uk€ada€ panegiryki o walkach, a rannych kreowa€ na bohater€w. - Mo€e nie szuka€e€ odpowiednich zak€adnik€w - rzek€ Imperator. On co€ ukrywa - pomy€la€ baron. Strach gni€t€ go w do€ku kamieniem, a€ mu si€ niedobrze zrobi€o na my€l o jedzeniu. A jednak to uczucie "przypomina€o g€€d i kilka razy prostowa€ si€ w swoich dryfach, o w€os od wydania polecenia, by przyniesiono mu posi€ek, ale tutaj nie by€o nikogo, kto by odpowiedzia€ na jego wezwania. - Czy masz jakie€ poj€cie, co to za jeden ten Muad'Dib? - spyta€ Imperator. - Na pewno jaki€ umma - "odpar€ baron. - Jaki€ freme€skifanatyk, awanturnik religijny. Tacy regularnie wyskakuj€ na obrze€ach cywilizacji. Wasza Imperatorska Mo€€ o tym wie. Imperator obejrza€ si€ na swoj€ prawdom€wczyni€, ponownie zwr€ci€ si€ do barona i spojrza€ na niego spode €ba. - I nie wi€cej nie wiesz o tym Muad'Dibie? - To szaleniec - stwierdzi€ baron. - Ale wszyscy Fremeni s€ troch€ stukni€ci. - Stukni€ci? - Jego ludzie rzucaj€ si€ w b€j wyj€c jego imi€. Ich kobiety ciskaj€ w nas w€asnymi dzie€mi, po czym nadziewaj€ si€ na nasze no€e,by swoim m€€om utorowa€ drog€ do - ataku. Oni nie maj€... nie maj€... €adnej godno€ci. - A€ tak €Xle - zamrucza€ Imperator, a jego drwi€cy ton nie umkn€€ uwagi barona. - Powiedz mi, m€j drogi baronie,czy przeprowadzi€e€ rekonesans polarnych obszar€w na po€udniu Arrakis? Baron zagapi€ si€ na niego, zbity z tropu zmian€ tematu. - Ale... no wi€c... wiesz !przecie€. Najja€niejszy Panie, €e ca€y ten region nie nadaje si€ do zamieszkania, jest otwarty dla wiatru i czerwia. W tamtych szeroko€ciach nie ma nawet przyprawy. - Nie mia€e€ doniesie€ od przyprawowych galar€w o pojawiaj€cych si€ tam po€aciach zieleni? - Zawsze by€y takie !doniesienia. Niekt€re zbadano...dawno temu. Znaleziono par€ ro€lin. Stracono wiele ornitopter€w. Zbyt kosztowna zabawa. Najja€niejszy Panie. To jest miejsce, w kt€rym ludzie nie prze€yj€ d€ugo. - No tak - powiedzia€ Imperator. Pstrykn€€ palcami i za jego tronem po lewej stronie otworzy€y si€ drzwi. Dw€ch sardaukar€w wprowadzi€o przez nie dziewczynk€ w wieku oko€o czterech lat, s€dz€c z wygl€du. Ubrana by€a w czarn€ ab€ z odrzuconym na plecy kapturem, ods€aniaj€cym lu€Xnowisz€ce u szyi €€cza filtrfraka. Z kr€g€ej buzi spogl€da€y oczy barwy freme€skiego b€€kitu. Nie wygl€da€a ani troch€ na wystraszon€, a jej spojrzenie mia€o w sobie co€, od czego baron poczu€ si€ nieswojo z zupe€nie niezrozumia€ej przyczyny. Nawet prawdom€wczyni Bene Gesseritwzdrygn€€a si€, kiedy j€ !dziecko mija€o i uczyni€a w jejkierunku znak na odp€dzenie urok€w. Stara czarowniea by€anajwyra€Xniej wstrz€€ni€ta obecno€ci€ dziecka. Imperator odchrz€kn€€ przed zabraniem g€osu, lecz dziecko przem€wi€o pierwsze cienkim, lekko sepleni€cym g€osikiem, wyra€Xnym mimo nie wyrobionego podniebienia. - A oto i on - powiedzia€a. Podesz€a do skraju podwy€szenia. - Nie sprawiaimponuj€cego wra€enia, nieprawda€? Jaki€ wystraszony, stary grubas, zbyt s€aby, by ud€Xwign€€ swoje w€asne cia€o bez pomocy dryfow. By€o to tak kompletnie nieoczekiwane stwierdzenie z ust dziecka, €e baron wyba€uszy€ na ni€ oczy w os€upieniu, zapominaj€c j€zyka w g€bie pomimo w€ciek€o€ci. Czy to karlica? - zapytywa€ sam siebie. - M€j drogi baronie - rzek€ Imperator - przedstawiam ci siostr€ Muad'Diba. - Sios... - Baron podni€s€ spojrzenie na Imperatora. - Nie rozumiem. - Ja czasami r€wnie€ przesadzam z nadmiarem ostro€no€ci - powiedzia€ Imperator. - Doniesiono mi, €e twoje nie zamieszkane obszary na po€udniu wykazuj€ €lady dzia€alno€ci ludzkiej. - Ale€ to niemo€liwe! - zaprotestowa€ baron. - Czerwie... tam jest czysty piasek a€ po... - Wygl€da na to, €e ci ludzie s€ w stanie unika€ czerwi - odpar€ Imperator. Dziecko przysiad€o obok tronu na skraju podwy€szenia, !spu€ci€o nogi i zacz€€o nimi !majta€. Jaka€ pewno€€ siebie bi€a z jej miny i sposobu lustrowania otoczenia. Baron utkwi€ wzrok w rozbujanych stopach, €ledz€c falowanie czarnej szaty, migni€cia sanda€€w ukazuj€cych si€ spod tkaniny. - Na nieszcz€€cie - powiedzia€ Imperator - wys€a€em tylko pi€€ lekkich transporter€w z grup€ zaczepn€ do wzi€cia je€c€w na przes€uchanie. Uszli€my cudem z jednym transporteremi trzema je€cami. Zwa€, baronie, moi sardaukarzy zostali prawie wybici przez oddzia€ z€o€ony g€€wnie z kobiet, dzieci i starc€w. To dziecko prowadzi€o jedn€ z grup szturmowych. - Sam widzisz. Najja€niejszy Panie! - zawo€a€ baron. - Sam widzisz, co to za jedni! - Ja sama odda€am si€ do niewoli - odezwa€a si€ dziewczynka. - Nie chcia€am stan€€ przed bratem z wie€ci€, €e zabito mu syna. - Uciek€a ledwie garstka naszych ludzi - rzek€ Imperator. - Uciek€a! Czy s€yszysz? - Ich te€ by€my dostali - powiedzia€a dziewczynka - gdyby nie p€omienie. - Moi sardaukarzy u€yli dysz korekcyjnych jako miotaczy ognia - wyja€ni€ Imperator. - Rozpaczliwe posuni€cie i tylko dzi€ki niemu umkn€li z trojgiem swoich je€c€w. Zauwa€, m€j drogi baronie: sardaukarzy musieli ucieka€ w pop€ochu przed kobietami, starcami i dzie€mi! - Musimy zaatakowa€ ca€€ pot€g€ - zachrypia€ baron. - Musimy wybi€ wszystkich do ostatniego, najmniejszego... - Milcz! - rykn€€ Imperator. Wychyli€ si€ do przodu na swoim trenie. - Nie obra€aj mojej inteligencji ani chwili d€u€ej. Sterczysz tu z durn€ min€ niewini€tka i... - Najja€niejszy Panie - odezwa€a si€ stara prawdom€wczyni. Uciszy€ j€ machni€ciem r€ki. - Twierdzisz, €e nic nie wiesz o wykrytej przez nas "dzia€alno€ci ani o zdolno€ciachbojowych tych nadludzi! - "Imperator uni€s€ si€ do po€owyze swego tronu. - Za kogo mnie masz, baronie? !Baron cofn€€ si€ o dwa kroki. To Rabban - pomy€la€. - On mi to zrobi€. Rabban mi... - I ta udawana wa€€ z ksi€ciem Leto - mrukn€€ Imperator zapadaj€c z powrotem w sw€j tron. - €Ylicznie€ to ustawi€. - Najja€niejszy Panie - sumitowa€ si€ baron. - O czymty... - Milcz! Stara Bene Gesserit po€o€y€a d€o€ na ramieniu Imperatora i pochyli€a si€ nisko szepcz€c mu co€ do ucha. Dziewczynka siedz€ca na podium przesta€a macha€ nogami. - Postrasz go jeszcze troch€, Szaddam. Nie powinnam si€ z tego cieszy€, ale nie umiem odm€wi€ sobie tej przyjemno€ci. - Cicho b€d€X, dzieciaku - "rzek€ Imperator. Wychyli€ si€ w!prz€d, po€o€y€ r€k€ na jej g€owie i utkwi€ wzrok w baronie. - Czy€ to mo€liwe, baronie? Czy€by€ by€ a€ tak naiwny, jak sugeruje to moja prawdom€wczyni? Czy nie poznajesz tego dziecka, c€rki swego pobratymca, ksi€cia Leto? - M€j ojciec nigdy nie by€ jego pobratymcem - powiedzia€a dziewczynka. - M€j ojciec nie €yje, a ten stary harkonne€ski potw€r nie widzia€ mnie nigdy przedtem. Z barona pozosta€o tylko og€upia€e spojrzenie, kiedy !odzyska€ mow€, zdo€a€ jedynie wychrypie€: - Kto to? - Jestem Alia, c€rka ksi€cia Leto i lady Jessiki, siostra ksi€cia Paula Muad'Diba - odpar€a dziewczynka. Odepchn€€a si€ od podium i skoczy€a na pod€og€ sali audiencyjnej. - M€j brat €lubowa€, €e zatknie twoj€ g€ow€ na szczycie swego bojowego sztandaru i my€l€, €e to zrobi. - Cicho b€d€X, dziecko - Imperator opad€ na oparcie "tronu, brod€ wspar€ na d€oni i spogl€da€ badawczo na barona.- Ja nie przyjmuj€ rozkaz€w od Imperatora - rzek€a Alia. Odwr€ci€a si€ podnosz€c oczyna wiekow€ Matk€ Wielebn€. - Ona wie. Imperator zerkn€€ na sw€ prawdom€wczyni€. - Co to znaczy? - To dziecko jest z€ym duchem! - powiedzia€a starucha. - Jej matka !zas€uguje na kar€ wi€ksz€ od tych, jakie zna historia. #€Ymier€! Zawsze b€dzie nie do€€ rych€a dla tego "dziecka" jak itej, kt€ra je zrodzi€a! - Starucha wyci€gn€€a palec ku Alii. - Wyno€ si€ z mego umys€u! - T - P? - wyszepta€ Imperator. Obr€ci€ si€ gwa€townie do Alii. - Na Wielk€ Macierz! - Nie rozumiesz. Najja€niejszy Panie - rzek€a stara. - To nie telepatia. Ona jest w mojej ja€Xni. Ona jest jak moje poprzedniczki, kt€re odda€y miswoje wspomnienia. Ona tkwi w mej pami€ci! To niemo€liwe, €eby tam by€a, a jednak jest! - Jakie poprzedniczki? - zapyta€ Imperator. - Co to za nonsens? Stara kobieta wyprostowa€a !si€ i opu€ci€a wyci€gni€t€ r€k€. - Powiedzia€am zbyt wiele, co nie zmienia faktu, €e to "dziecko" nie b€d€ce dzieckiem musi zosta€ zabite. Od dawna przestrzegano nas przed czym€ takim w€a€nie i m€wiono, jak zapobiega€ takiemu narodzeniu, a zdradzi€a nas nasza w€asna siostra. - Pleciesz, stara babo - powiedzia€a Alia. - Nie wiesz, jak by€o, a mielesz j€zorem jak chory na umy€le. Alia zamkn€€a oczy, zaczerpn€€a g€€boko powietrza i wstrzyma€a oddech. Stara Matka Wielebna zatoczy€a si€ z j€kiem. Alia otworzy€a oczy. "- Tak to si€ sta€o - rzek€a. - Kosmiczny €lepy traf... a wy !mia€y€cie w nim sw€j udzia€. Matka Wielebna wyci€gn€€a obie r€ce odpychaj€c od !siebie powietrze w stron€ Alii. - Co si€ tutaj dzieje? - zapyta€ Imperator. - Dziecko, ty naprawd€ potrafisz ulokowa€ swoje my€li w cudzej g€owie? - To zupe€nie nie tak - odpar€a Alia. - Nie potrafi€ my€le€ jak ty, chyba €ebym si€ jak ty zrodzi€a. - Zabijcie j€! - wymamrota€a starucha czepiaj€c si€ oparcia!tronu, by nie upa€€. - Zabijcie j€! - Zapadni€te, starcze oczyzia€y nienawi€ci€ do Alii. - Cisza - nakaza€ Imperator i !przyjrza€ si€ Alii z uwag€. - Czy mo€esz, dziecino, porozumie€ si€ ze swoim bratem? - Brat m€j wie, €e tu jestem -odpar€a Alia. - Potrafisz mu powiedzie€, €e ma si€ podda€ za cen€ twojego €ycia? #Alia u€miechn€€a si€ do niego zrozbrajaj€c€ szczero€ci€. - Nie zrobi€ tego - powiedzia€a. !Baron przywl€k€ si€ do Alii i stan€€ u jej boku. - Najja€niejszy Panie - rzek€ b€agalnie - ja nic nie wiedzia€em o... - Jeszcze raz mi przerwiesz, baronie - powiedzia€ Imperator- a stracisz zdolno€€ przerywania... na wieki. - Nie odwraca€ wyt€€onej uwagi od Alii, przypatruj€c jej si€ bacznie spod zmru€onych powiek. - Nie zrobisz, h€? A czy umiesz wyczyta€ w moich "my€lach, co zrobi€, je€eli mnienie pos€uchasz? - Ju€ powiedzia€am, €e nie potrafi€ czyta€ w my€lach - odpar€a - lecz nie potrzeba telepatii, by przejrze€ twe zamiary. Imperator nachmurzy€ si€. - Twoja sprawa, dziecino, jestbeznadziejna. Wystarczy tylko, bym skrzykn€€ swoje wojsku, a z tej planety nie zostanie ani... - To nie jest takie proste - "rzek€a Alia. Spojrza€a na dw€chGildian. - Zapytaj ich. - Nie jest m€drze sprzeciwia€ si€ moim €yczeniom - powiedzia€ Imperator. - Nie powinna€ mi odmawia€ najdrobniejszej rzeczy. - M€j brat ju€ przybywa - rzek€a Alia. - Nawet Imperator dr€y przed Muad'Dibem, poniewa€ przy nim jest moc !prawo€ci i niebo do niego si€ - u€miecha. Imperator zerwa€ si€ na nogi. - Ta zabawa zasz€a za daleko,zetr€ twego brata razem z t€ planet€ na... #Sala zadudni€a i zatrz€s€a si€ wok€€ nich. Za tronem posypa€a si€ kaskada piasku - ze spojenia namiotu ze statkiem Imperatora. Raptownepulsowanie sk€ry powiedzia€o im, €e w€€czono tarcz€ szerokopolow€. !- M€wi€am ci - rzek€a Alia. - M€j brat przybywa. Imperator sta€ przed tronem z przyci€ni€t€ do prawego ucha d€oni€, pod kt€r€ serwos€uchawka €wiergota€a meldunek o sytuacji. Baron cofn€€ si€ o dwa kroki za plecy Alii. Sardaukarzy przeskakiwali na stanowiska pod drzwiami. - Wycofamy si€ w kosmos i przegrupujemy - powiedzia€ Imperator. - Baronie, winienem ci przeprosiny. Owi szale€cy rzeczywi€cie atakuj€ w samumie. Poka€emy im zatem imperatorski gniew. - Wskaza€ Ali€. - J€ dajcie samumowi. Na jego s€owa Alia pierzch€a do ty€u w udanym przera€eniu.- Niech samum bierze, co ma "wzi€€! - zawo€a€a. I pad€a w ramiona baronowi. !- Z€apa€em j€. Najja€niejszy Panie - krzykn€€ baron. - Czy mam j€ zabi€ od razuuuuuuuuuuuuuu! - Cisn€€ "Ali€ na pod€og€, €api€c si€ kurczowo za lew€ r€k€. - Przepraszam, dziadku - !powiedzia€a Alia. - Nadzia€e€ si€ na atrydzki gom d€abbar. Podnios€a si€ na nogi i wypu€ci€a z palc€w ciemn€ %ig€€. Baron zwali€ si€ na plecy. Oczy wysz€y mu z orbit, kiedyje wytrzeszcza€ na czerwone zadrapanie w zag€€bieniu lewej d€oni. - Ty... ty... Przetoczy€ si€ na bok w swoich dryfach - bry€a rozlewaj€cego si€ cia€a zawieszona kilka centymetr€wnad posadzk€, z obwis€€ g€ow€ i rozdziawionymi ustami.- Ci ludzie s€ ob€€kani - warkn€€ Imperator. - Szybko! Na statek. Oczy€cimy t€ planet€ z wszelkiego... Co€ zaiskrzy€o si€ po jego lewej stronie. Pocisk kulistego #pioruna odbi€ si€ od €ciany i z trzaskiem osiad€ na posadzce. !Wo€ spalonej izolacji rozesz€a si€ po selamlik. - Tarcza! - krzykn€€ jaki€ oficer sardaukar€w. - Opad€a zewn€trzna tarcza! Oni... Jego s€owa zaton€€y w metalicznym €oskocie, !zatrz€s€a si€ i rozko€ysa€a €ciana statku za plecami Imperatora. - Odstrzelili nam dziobnic€ statku! - rozleg€ si€ krzyk. &Py€ k€€bi€ si€ po sali. Pod jego os€on€ Alia dala susa do bramy!wyj€ciowej. Imperator odwr€ci€si€ gwa€townie pokazuj€c swoim ludziom na drzwi "awaryjne, kt€re uchyli€y si€ zatronem w burcie statku. Machni€ciem r€ki zatrzyma€ oficera sardaukar€w p€dz€cego skokami przez ob€ok py€u. - Tutaj stawimy czo€o! - oznajmi€. Drugie uderzenie wstrz€sn€€o hangarem. Podw€jne wrota rozwar€y si€ z hukiem w przeciwleg€ym ko€cu sali, wpuszczaj€c kurzaw€ piasku i zgie€k krzyk€w. Przez chwil€ wida€ by€o na tle €wiat€a male€k€, czarno odzian€ sylwetk€ Alii, jak wybiega na zewn€trz, znajduje n€€ i zgodnie ze swym freme€skim wyszkoleniem dobija rannego sardaukara i Harkonnena. W zielonkawo€€€tym tumanie pa€acowi sardaukarzy run€li dowy€omu z broni€ w pogotowiu,formuj€c tam p€€kole dla os€ony odwrotu Imperatora. !- Ratuj si€, sire! - krzykn€€ oficer sardaukar€w. - Do statku! Lecz Imperator sta€ samotnie na swym podwy€szeniu, z r€k€ wyci€gni€t€ w stron€ drzwi. Czterdziestometrowy segment zosta€ wyrwany z baraku i drzwi selamlik wychodzi€y teraz na szybuj€cy piasek. Nad €wiatem wisia€a nisko przy ziemi chmura py€u niesionego z pastelowych dali. Elektrostatyczne b€yskawice ztrzaskiem lecia€y z chmury i wida€ by€o w tumanie snopy iskier buchaj€cych z tarcz, !kt€re przepala€y si€ w zwarciuz €adunkiem samumu. R€wnina roi€a si€ od sylwetek walcz€cych sardaukar€w i ludzi w burnusach - skacz€cych, wiruj€cych, jakby spadali z b€yskawicami samumu. Wszystko to stanowi€o zaledwie opraw€ dla celu, kt€ry wskazywa€a !wyci€gni€ta r€ka Imperatora. Zotch€ani piaskowych opar€w wysun€€a si€ w ordynku chmara po€yskliwych kszta€t€w - ogromne, !wynios€e €uki z kryszta€owymi szprychami zamienia€y si€ w rozdziawione paszcze czerwi #pustyni, kt€re sz€y zbit€ €aw€nios€c oddzia€y Fremen€w do ataku. W tr€jk€tnej formacji przecina€y z sykiem pole bitwy; tylko burnusy €opota€y Fremenom na wietrze. Mkn€li na prze€aj prosto na koszary Imperatora, podczas gdy sardaukarska gwardia stan€€a w os€upieniu po raz pierwszy €w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBрpž X/НЄс + c0€Ѕт9Ћ c0xЅуфА c0лЅф”)& c0>ІхК4Є c0ЁІw swej historii ogl€daj€c #szturm, kt€ry nie mie€ci€ si€ wg€owie. Lecz zeskakuj€ce z grzbiet€w czerwi sylwetki by€y lud€Xmi, a ostrza po€yskuj€ce w owym z€owrogim €€€tym €wietle by€y czym€, czemu sardaukarzy nauczeni byli "stawia€ czo€o. Poszli w b€j. I walczono pier€ w pier€ na r€wninie pod Arrakin, za€ doborowa sardaukarska stra€ przyboczna wcisn€€a Imperatora do statku rygluj€c za nim drzwi i gotuj€c si€ na €mier€ pod tymi drzwiami jako cz€€€ jego tarczy. Oszo€omiony wzgl€dn€ cisz€ wewn€trz statku Imperator spojrza€ w szeroko rozwarte oczy swojej €wity, na !zar€€owione z wysi€ku policzkinajstarszej c€rki, na star€ prawdom€wczyni€ stoj€c€ jakczarny cie€ z twarz€ w obramowaniu kaptura, odnajduj€c wreszcie twarze, kt€rych szuka€ - dw€ch !Gildian. Odziani byli w szar€ - barw€ Gildii, bez jakichkolwiek!ozd€b, i ta szaro€€ wydawa€a si€ licowa€ ze spokojem, jaki zachowali wbrew wzburzonym emocjom doko€a. Wy€szy z tej!pary przyciska€ wszelako d€o€ do lewego oka, kiedy Imperatormu si€ przygl€da€, kto€ %potr€ci€ rami€ Gildianina i d€o€!przesun€€a si€ ukazuj€c oko. M€€czyzna zgubi€ jedno z maskuj€cych szkie€ kontaktowych i oko jego wyjrza€o zupe€nym b€€kitem, tak ciemnym, €e a€ prawie czarnym. Ni€szy z pary !przepchn€€ si€ o krok bli€ej Imperatora. - My"nie umiemy przewidzie€, jak to si€ potoczy. A jego wy€szy towarzysz, z d€oni€ zn€w przy oku, doda€ ozi€ble: - Ale ten Muad'Dib te€ nie umie przewidzie€. S€owa wyrwa€y Imperatora z oszo€omienia. Z widocznym wysi€kiem powstrzyma€ si€ od g€o€nej drwiny, poniewa€ nie trzeba by€o a€ nawigatora Gildii i jego jednotorowej !koncentracji my€li na g€€wnej szansie, by przewidzie€ najbli€sz€ przysz€o€€ na otaczaj€cej burty statku r€wninie. Czy€by ci dwaj byli tak uzale€nieni od swego !talentu, €e utracili w€adz€ w swych €Xrenicach i w rozumie? - zdumia€ si€. - Matko Wielebna - powiedzia€!- musimy obmy€li€ jaki€ plan. €Yci€gn€€a z twarzy kaptur i spojrza€a mu bez zmru€enia w oczy. Spojrzenie, kt€re wymienili mi€dzy sob€, by€o pe€ne zrozumienia. Jedna im pozosta€a bro€ i oboje j€ znali: zdrada. Wezwij hrabiego Fenringa z jego kwatery - rzek€a Matka Wielebna. Padyszach Imperator kiwn€€ g€ow€ i da€ znak jednemu ze swoich adiutant€w, by wykona€ to polecenie. ŽРŽСŽТŽУŽФŽХŽЦŽЧŽШŽЩŽЪŽЫŽЬŽЭŽЮŽЯŽаŽбŽвŽгŽдŽеŽжŽзŽиŽйŽкŽлŽмŽнŽоŽпŽрŽсŽтŽуŽфŽхŽцŽчŽшŽщŽъŽыŽьŽэŽюŽяŽ№ŽёŽђŽѓŽєŽѕŽіŽїŽјŽљŽњŽћŽќŽ§ŽўŽџ     By€ wojownikiem i aposto€em, d€inem i €wi€tym, lisem i niewini€tkiem, rycerski, okrutny, by€ mniej ni€ bogiem,wi€cej ni€ cz€owiekiem. Motyw€w Muad'Diba nie da si€ zmierzy€ zwyk€€ miar€. W momencie swego triumfu !ujrza€ zgotowan€ mu €mier€, ajednak zaakceptowa€ t€ zdrad€. Czy mo€na powiedzie€, €e zrobi€ to z poczucia sprawiedliwo€ci? Czyjej zatem sprawiedliwo€ci .Nie zapominajcie, €e teraz m€wimy o Muad'Dibie, kt€ry nakaza€ sprawi€ bojowe werbleze sk€ry swoich wrog€w, o Muad'Dibie, kt€ry konwencje swej ksi€€€cej przesz€o€ci odrzuci€ jednym machni€ciem r€ki, stwierdzaj€c jedynie: "Jestem Kwisatz Haderach. To wystarczaj€cy pow€d". z "Przebudzenia Arrakis" pi€ra ksi€€niczki Irulan Siedzib€, do kt€rej zwyci€skiego wieczoru eskortowano Muad'Diba, by€ arraka€ski pa€ac gubernatora, staro€ytna rezydencja zaj€ta przez Atryd€w po przybyciu naDiun€. Budynek uchowa€ si€ tak, jak go Rabban odrestaurowa€, w€a€ciwie nie tkni€ty w walkach, chocia€ spl€drowany przez ludzi z miasta. Niekt€re !meble w g€€wnym hallu le€a€y wywr€cone b€d€X po€amane. Paul wszed€ g€€wnym wej€ciem, Gurney Halleck i Stilgar o krok za nim. Ich eskorta rozsypa€a si€ wachlarzem po Wielkiej Sali, przywracaj€c porz€dek i "sprz€taj€c sal€ dla Muad'Diba. Jedna z dru€yn zaj€€a si€ sprawdzeniem, czy nie zostawiono tu €adnych pu€apek. - Pami€tam pierwszy dzie€, kiedy przybyli€my tu z twoim ojcem - powiedzia€ Gurney. Rozejrza€ si€ doko€a po belkach i wysokich okiennych szczelinach. - Wtedy nie podoba€o mi si€ to miejsce, a teraz jeszcze mniej mi si€ podoba, kt€ra€ z naszych jaski€ by€a pewniejsza. - Powiedziane, jak na prawdziwego Fremena przysta€o - rzek€ Stilgar, zauwa€aj€c ch€odny u€miech, jaki s€owa jego wywo€a€y na wargach Muad'Diba. - Nie zmienisz zdania, Muad'Dibie? - Ta rezydencja jest symbolem- odpar€ Paul. - Mieszka€ w niej Rabban. Zajmuj€c t€ !siedzib€ przypiecz€tuj€ swoje zwyci€stwo w spos€b zrozumia€y dla wszystkich. Roze€lij ludzi po budynku. niczego nie dotyka€. Upewni€ si€ tylko, €e Harkonnenowie nie pozostawili tu €adnych ludzi ani swoich zabawek. - Jak ka€esz - powiedzia€ Stilgar przesyconym niech€ci€ tonem, ale oddali€ si€ pos€usznie. Do sali wpadli ludzie z €€czno€ci i zacz€li si€ !rozk€ada€ ze swoj€ aparatur€ przy masywnym kominku. Gwardia freme€ska rozstawi€a si€ doko€a sali wzmacniaj€c !ocala€ych fedajkin€w. Szemrali !mi€dzy sob€, krzy€owa€y si€ nieufne spojrzenia. Zbyt d€ugoto miejsce by€o siedzib€ wroga, aby przeszli do porz€dku nad swoj€ tu obecno€ci€. - Gurney, niech eskorta przyprowadzi moj€ matk€ i Chani - powiedzia€ Paul. - CzyChani ju€ wie o naszym synu? - Wys€ano wiadomo€€, m€j panie. - Czy wyprowadzaj€ ju€ stworzycieli z basenu? - Tak, m€j panie. Samum prawie ucich€. - Jakie s€ rozmiary szk€d wyrz€dzonych przez samum? -zapyta€ Paul. - Tak jak szed€, przez l€dowisko i sk€ady przyprawy "na r€wninie, poczyni€ rozleg€e szkody - odpar€ Gurney. - Samum i walki po r€wno. - Mniemam, €e pieni€dze przywr€c€ wszystko - rzek€ Paul. - Z wyj€tkiem poleg€ych, m€j panie - odpar€ Gurney z wym€wk€ w g€osie, jakby !chcia€ powiedzie€: "Od kiedy€ to Atryda martwi si€ o rzeczy,gdy w gr€ wchodz€ ludzie? Lecz Paul potrafi€ skupi€ uwag€ jedynie na ogl€danych jasnowidz€cym okiem szczelinach w €cianie czasu, kt€ra nadal zagradza€a mu drog€. Z ka€dej szczeliny bucha€a d€ihad. szalej€ca po korytarzach przysz€o€ci. Z westchnieniem ruszy€ na drug€stron€ sali. gdzie dojrza€ "krzes€o pod €ciana. To krzes€o !sta€o kiedy€ w jadalni i mo€e siedzia€ na nim nawet jego w€asny ojciec. Jednak€e w tej chwili by€o wy€€cznie przedmiotem pozwalaj€cym ul€y€ zm€czeniu i ukry€ je #przed lud€Xmi. Siad€ obci€gaj€c burnus na nogach, poluzowa€ ko€nierz filtrfraka. - Imperator zaszy€ si€ na dobre pod szcz€tkami swego statku - odezwa€ si€ Gurney. - Trzymajcie go tam na razie - powiedzia€ Paul. - Znale€Xli ju€ Harkonnen€w? !- Ci€gle sprawdzaj€ poleg€ych.- Jaka odpowied€X ze statk€w w g€rze? - wskaza€ brod€ ku sufitowi. - Jeszcze milcz€, m€j panie. Paul westchn€€ i opad€ na oparcie krzes€a. Po chwili powiedzia€: - Sprowad€X mi pojmanego sardaukara. Musimy przes€a€ wiadomo€€ naszemu Imperatorowi. Czas om€wi€ warunki. - Tak jest, m€j panie. Gurney oddalaj€c si€ przekaza€ d€oni€ sygna€ jednemu z fedajkin€w, kt€ry zaj€€ miejsce osobistej ochrony Paula. - Gurney - wyszepta€ Paul. - Jako €e zn€w jeste€my razem,musz€ jeszcze us€ysze€ od ciebie odpowiedni€ cytat€ z okazji dzisiejszych wydarze€. Obejrza€ si€ i zobaczy€, €e Gurney prze€yka €lin€, €e nagle zaciska pos€pnie szcz€ki. - Jak sobie €yczysz, m€j panie - powiedzia€ Gurney. Odchrz€kn€€ i przem€wi€ chrapliwie: - "I zwyci€stwo dnia tego sta€o si€ €a€ob€ wszystkim ludziom: jako €e dnia tego dosz€a ich wie€€ o tym, jak !kr€l p€aka€ po stracie syna". Paul zamkn€€ oczy wyrzucaj€crozpacz ze swoich my€li, #odk€adaj€c j€ na p€€Xniej tak, #jak kiedy€ od€o€y€ op€akiwanie ojca. Odda€ teraz swoje my€li nagromadzonym tego dnia odkryciom - spl€tanym drogomprzysz€o€ci i potajemnej wizycie Alii w jego ja€Xni, €e wszystkich zastosowa€ czasowidzenia to by€o najdziwniejsze. "Rzuci€am wyzwanie przysz€o€ci, by !z€o€y€ moje s€owa tam, gdzie tylko ty je us€yszysz" - powiedzia€a wtedy Alia. - "Nawet ty tego nie potrafisz, m€j bracie. To dla mnie interesuj€ca zabawa, I... och, racja... zabi€am naszego dziadka, starego, ob€€kanego !barona. Bardzo ma€o cierpia€". Cisza. W swoim wyczuciu czasu widzia€, jak si€ wycofa€a. - Muad'Dibie. Paul otworzy€ oczy i ujrza€ nad sob€ czarnobrode oblicze Stilgara z nie wygas€ym ogniembitwy w ciemnych oczach. - Znale€Xli€cie cia€o starego barona - rzek€ Paul. Oniemienie ogarn€€o ca€€ cielesn€ istot€ Stilgara. - Sk€d mo€esz wiedzie€? - wyszepta€. - Dopiero co natkn€li€my si€ na zw€oki w tym ogromnym stosie metalu wzniesionym przez Imperatora. Paul zignorowa€ pytanie dostrzegaj€c Gurneya wracaj€cego w asy€cie dw€ch Fremen€w, kt€rzy przytrzymywali wzi€tego do niewoli sardaukara. - Oto jeden z nich, m€j panie - powiedzia€ Gurney. Gestem nakaza€ stra€nikom zatrzyma€je€ca pi€€ krok€w przed Paulem. Szkliste oczy sardaukara !wyra€a€y szok. Paul dostrzeg€ sin€ pr€g€ biegn€c€ od grzbietu jego nosa do k€cika ust. Nale€a€ do kasty sardaukar€w o jasnych w€osach i ostrych rysach, kt€re to cechy wydawa€y si€ !i€€ u nich w parze z szar€€, chocia€. na jego poszarpanym mundurze nie by€o €adnych insygni€w pr€cz z€otych guzik€w z imperialnym herbem i wystrz€pionych lampas€w na spodniach. - My€l€, €e ten typ jest oficerem, m€j panie - powiedzia€ Gurney. Paul kiwn€€ g€ow€. - Jestem ksi€€€ Paul Atryda. Czy to dla ciebie jasne, cz€owieku? Sardaukar wpatrywa€ si€ w niego bez drgnienia. - Gadaj - powiedzia€ Paul - bozginie tw€j Imperator. M€€czyzna zamruga€, prze€kn€€ €lin€. - Kto ja jestem? - zapyta€ Paul. "- Ty jeste€ ksi€€€ Paul Atryda- powiedzia€ zduszonym g€osem m€€czyzna. Zanadto uleg€y wyda€ si€ Paulowi, lecz z drugiej strony sardaukarzy nie zostali przygotowani na takie jak dzisiejsze wydarzenia. Znali tylko smak zwyci€stwa, co mog€o stanowi€ - u€wiadomi€ sobie Paul - s€abo€€ sam€ w sobie. Od€o€y€ t€ my€l na "p€€Xniej, by j€ uwzgl€dni€ we w€asnym programie szkoleniowym. - Chc€, aby€ przekaza€ ode mnie wiadomo€€ Imperatorowi - rzek€ Paul.. I ubra€ swoj€ wypowied€X w s€owa staro€ytnej formu€y: - Ja, ksi€€€ wysokiego rodu, krewniak imperialny, daj€ zgodnie z konwencj€ moje s€owo jako r€kojmi€. Je€li !Imperator i jego ludzie z€o€€ bro€ i przyb€d€ tu do mnie, r€cz€ za ich €ycie swoim #w€asnym. - Uni€s€ lew€ d€o€, aby sardaukar widzia€ !ksi€€€cy sygnet. - Przysi€gamna to. M€€czyzna zwil€y€ j€zykiem wargi, zerkaj€c na Gurneya. "- Tak - rzek€ Paul. - Kt€€ jak "nie Atryda m€g€by cieszy€ si€ ho€dem Gurneya Hallecka? - Zanios€ wiadomo€€ - powiedzia€ €ardaukar. - Zaprowad€X go na nasze wysuni€te stanowisko dowodzenia i wypraw - nakaza€ Paul. - Tak jest, m€j panie - Gurney$skin€€ na eskort€ i powi€d€ ich za sob€. "Paul odwr€ci€ si€ do Stilgara. - Przyby€a Chani i twoja matka - powiedzia€ Stilgar. - "Chani prosi€a, by j€ na troch€ zostawi€ sam€ z jej rozpacz€.Matka Wielebna sp€dz€ chwilew magicznym pokoju, nie wiempo co. - Moja matka cierpi z t€sknoty za planet€, kt€rej mo€e nigdy nie zobaczy - powiedzia€ Paul. - Na kt€rej woda pada z niebios, a ro€liny wschodz€ tak bujnie, €e nie mo€na mi€dzy nimi przej€€. - Woda z niebios - szepn€€ Stilgar. W tym momencie Paul ujrza€, !jakiej Stilgar uleg€ przemianie - z freme€skiego naiba w istot€ oddan€ Lisanowi al - Gaibowi, w zwierciad€o czci i pokory. To by€o pomniejszenie cz€owieka i Paul wyczuwa€ w tym widmowy wicher d€ihad. Zobaczy€em. jak przyjaciel staje si€ wyznawc€ - pomy€la€. W przyst€pie osamotnienia rozejrza€ si€ po sali, dostrzegaj€c, jak !akuratna i paradna zrobi€a si€ gwardia w jego obecno€ci. !Wychwyci€ subteln€, che€pliw€rywalizacj€ mi€dzy nimi, nadziej€ ka€dego, €e Muad'Dibgo zauwa€y. Muad'Dib, od kt€rego wszelka €aska sp€ywa - pomy€la€ i by€a to najbardziej gorzka my€l w jego€yciu. Oni przeczuwaj€, €e musz€ si€gn€€ po tron - przysz€o mu do g€owy, ale nie wiedz€, €e robi€ to, aby zapobiec d€ihad, Stilgar odchrz€kn€€. - Rabban te€ zgin€€ - powiedzia€. !Paul kiwn€€ g€ow€. Stra€e z prawa z€ama€y szyki, by zrobi€ przej€cie Jessice, i !stan€€y na baczno€€. Odziana w czarn€ ab€ sz€a krokiem, kt€ry przywodzi€ na my€l kroczenie po piasku, lecz Paul zauwa€y€, €e ten pa€ac przywr€ci€ jej co€ z tego, czym kiedy€ w nim by€a - z konkubiny panuj€cego ksi€cia.W jej postawie by€y €lady dawnej pewno€ci siebie. Jessika stan€€a przed Paulem i- spojrzala na€ z g€ry. Dostrzeg€a jego zm€czenie i "to, €e stara si€ je ukry€, ale nie znajdowa€a dla niego wsp€€czucia: Czu€a si€ tak, jakby wyprano j€ z wszelkich uczu€ do w€asnego syna. Wkraczaj€c do Wielkiej Sali zastanawia€a si€, dlaczego ta !sala nie chce wej€€ g€adko na swoje miejsce w jej wspomnieniach. Pozosta€a obca, jak gdyby Jessika nigdy t€dy nie chadza€a, jakby nigdy nie przechodzi€a t€dy zeswym ukochanym Leto, nigdy tu nie sta€a przed pijanym Duncanem Idaho - nigdy, "nigdy, nigdy... Powinien istnie€ termin stanowi€cy przeciwie€stwo adab, "w€adczej pami€ci - pomy€la€a. Powinno istnie€ s€owo oznaczaj€ce wspomnienia, kt€re wypieraj€ si€ samych siebie. - Gdzie Alia? - zapyta€a. - Na dworze, robi to, co ka€de dobre freme€skie dziecko powinno robi€ w takich chwilach - odpar€ Paul. - Dobija rannych wrog€w i oznacza ich cia€a dla dru€yn wodmistrz€w. - Paul! . - Musisz zrozumie€, €e ona to!robi z mi€osierdzia - rzek€. - Czy to nie dziwne, jak my opacznie rozumiemy ukryt€ jedno€€ mi€osierdzia i okrucie€stwa? Jessika wpatrywa€a si€ w syna, wstrz€€ni€ta jego #g€€bok€ przemian€. Czy €mier€dziecka tak na niego #podzia€a€a? - zastanowi€a si€. - Ludzie opowiadaj€ o tobie !dziwne historie, Paul - rzek€a. - .M€wi€, €e posiadasz wszystkie legendarne moce, €e!nie si€ przed tob€ nie ukryje, €e widzisz to, czego inni nie widz€. - Bene Gesscrit pyta o legendy? - Czymkolwiek jeste€, ja przy€o€y€am do tego r€ki - przyzna€a - ale nie oczekuj ode mnie, €e... - A czy chcia€aby€ €y€ miliardem miliard€w €ywot€w? - spyta€ Paul. - Masz tu kanw€swoich legend! Pomy€l o tych wszystkich prze€yciach, o m€dro€ci, jaka jest w nich zawarta. Lecz m€dro€€ pow€ci€ga mi€o€€, nieprawda€? I nadaje nowy !kszta€t nienawi€ci. Jak mo€na pozna€, co jest bezlitosne, $je€eli si€ nie zgruntuje g€€bin zar€wno okrucie€stwa, jak i mi€osierdzia? Powinna€ si€ mnie l€ka€, matko. Jestem Kwisatz Haderach. !Jessika nie mog€a prze€kn€€. Po chwili odezwa€a si€: - Kiedy€ zaprzeczy€e€, jakoby€ by€ Kwisatz Haderach.Paul pokr€ci€ g€ow€. - Niczemu ju€ nie mog€ "zaprzecza€. - Spojrza€ w g€r€ w jej oczy. - W€a€nie nadchodzi Imperator ze swymi lud€Xmi. Zapowiedz€ ich lada chwila. Sta€ u mego boku. !Chc€ im si€ dobrze przyjrze€. Moja przysz€a narzeczona b€dzie w€r€d nich. "- Paul! - skarci€a go Jessika. - "Nie r€b b€€du, jaki pope€ni€ tw€j ojciec! - Ona jest ksi€€niczk€ - odpar€ Paul. - Jest moim kluczem do tronu i nigdy nie b€dzie niczym wi€cej. B€€d? S€dzisz, €e skoro jestem taki,jakim mnie uczyni€a€, to nie potrafi€ €ywi€ uczucia zemsty? - Nawet na niewinnych? - M€wi€c to my€la€a: jemu nie wolno b€€dzi€, tak jak ja b€€dzi€am. - Nie ma ju€ niewinnych - rzek€ Paul. - Powiedz to Chani - Jessika wskaza€a przej€cie na ty€y rezydencji. Chani wesz€a nim €a w os€upieniu po raz pierwszy €w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBцpѓ c0Їчc ѓ c0gЇшV  c0ЪЇщі п c0-Јъе+” c0Јыi6 V0ѓЈdo Wielkiej Sali, krocz€c mi€dzy freme€skimi gwardzistami, jakby ich nie #widzia€a. Kaptur i ko€pak I iltrt raka odrzuci€a na plecy, mask€mia€a €ci€gni€t€ na bok. St€paj€c z kruch€ niepewno€ci€ przesz€a przez sal€ i zatrzyma€a si€ obok Jessiki. "Paul dostrzeg€ €lady €ez na jejpoliczkach. Ona daje wod€ umar€ym. Poczu€ przeszywaj€ce uk€ucia rozpaczy, ale by€o to tak, jakby jej doznawa€ tylko poprzez obecno€€ Chani. - On nie €yje, ukochany - powiedzia€a Chani. - Nasz syn nie €yje. Paul d€Xwign€€ si€ na nogi, panuj€c nad sob€ si€€ woli. Wyci€gn€€ r€k€ i dotkn€€ policzka Chani, czuj€c wilgo€ jej €ez. - Nie go nie zast€pi - powiedzia€ - ale b€d€ inni synowie. To ci przyrzeka Usul. !- agodnie odsun€€ j€ na bok i skin€€ na Stilgara. - Muad'Dibie - odezwa€ si€ Stilgar. - Nadchodz€ ze statku. Imperator ze swymi lud€Xmi - powiedzia€ Paul. - Ja tu zostan€. Je€c€w zbierz na otwartej przestrzeni po€rodku sali. B€dziemy ich trzyma€ w !odleg€o€ci dziesi€ciu metr€w ode mnie, chyba €e wydam inne polecenie. - Jak ka€esz, Muad'Dibie. Kiedy Stilgar oddala€ si€, by wykona€ rozkaz, Paul pochwyci€ pe€ne nabo€nej trwogi szepty gwardzist€w: - Widzicie? On wiedzia€! Nikt mu nie m€wi€, a on wiedzia€! "S€ycha€ ju€ by€o nadci€ganie orszaku Imperatora, jego sardaukarzy nucili jedn€ ze swych marszowych pie€ni dla dodania sobie animuszu. !Rozleg€ si€ szmer g€os€w pod drzwiami, Gurncy Halleck min€€#stra€, poszed€ naradzi€ si€ ze "Stilgarem, po czym zbli€y€ si€ do Paula patrz€c na€ z dziwnym wyrazem w oczach. Czy Gurneya te€ strac€? - !my€la€ Paul. - W taki spos€b, jak straci€em Stilgara - pozbywaj€c si€ przyjaciela w zamian za niewolnika? - Nie maj€ broni miotaj€cej - powiedzia€ Gurney. - Sam tego!dopilnowa€em. Rozejrza€ si€ posali ogl€daj€c przygotowania Paula. - Jest z nimi Feyd - Rautha Harkonnen. Mam go wy€uska€? - Zostaw go. - S€ r€wnie€ jacy€ ludzie Gildii, kt€rzy domagaj€ si€ szczeg€lnych przywilej€w, gro€€c Arrakis embargiem. Przyrzek€em im, €e ci przeka€€ t€ wiadomo€€. - Niech sobie gro€€. - Paul! - sykn€€a za jego plecami Jessika. - On m€wi o Gildii! - Wkr€tce im przytr€ rog€w - odpar€ Paul. "I w€wczas pomy€la€ o Gildii, o sile, kt€ra tak d€ugo si€ specjalizowa€a, a€ zamieni€a si€ w paso€yta, niezdolnego do egzystencji niezale€nej od istnienia swego €ywiciela. !Nigdy nie odwa€yli si€ chwyci€"za bro€... i teraz nie by€o ich na to sta€. Mogli zdoby€ Arrakis, kiedy zdali sobie spraw€ z pomy€ki, jak€ by€o ograniczenie si€ do melan€owego narkotyku widma €wiadomo€ci dla nawigator€w. "Mogli to zrobi€, mogli prze€y€ !sw€j dzie€ chwa€y a zgin€€. Zamiast tego wegetowali z dnia na dzie€, €ywi€c si€ nadziej€, €e przemierzane przez nich oceany zrodz€ nowego gospodarza, gdy dotychczasowy umrze. Nawigatorzy Gildii, obdarzeni darem w€skiego !jasnowidzenia, podj€li fataln€ decyzj€: zawsze obieraj€ pewny, bezpieczny kurs, wiod€cy coraz dalej w g€€b stagnacji. Niechaj dobrze si€ przypatrz€ swemu nowemu gospodarzowi - pomy€la€ Paul. - Jest te€ jaka€ Matka Wielebna Bene Gesserit, kt€ra powo€uje si€ na przyja€X€ z twoj€ matk€ - powiedzia€ Gurney. - Moja matka nie ma €adnych przyjaci€€ek Bene Gesserit. Gurney znowu rozejrza€ si€ poWielkiej Sali, nast€pnie pochyli€ si€ nisko Paulowi do ucha. - Thufir Hawat tam jest, m€j panie. Nie mia€em okazji widzie€ si€ z nim w cztery oczy, ale on za pomoc€ naszych starych znak€w migowych powiadomi€ mnie, €ewsp€€pracuje z Harkonnenami,my€la€, €e ty nie €yjesz. !- Zostawi€e€ Thufira z tymi... "- On sam chcia€... i s€dzi€em, %€e tak b€dzie najlepiej. Je€li... co€ tu nie gra, tam gdzie jest,mamy go na oku. Je€li wszystko w porz€dku, to mamy ucho w obozie przeciwnika. Paulowi przemkn€€y w tym momencie przez g€ow€ wieszcze wizje prawdopodobie€stw tej chwili, w€r€d nich jedna czasolinia z Thufirem trzymaj€cym zatrut€ig€€, kt€rej na rozkaz Imperatora mia€ u€y€ przeciwko "temu parweniuszowskiemu ksi€ciu". Stra€e rozst€pi€y si€ w drzwiach formuj€c kr€tki szpaler lanc. Rozleg€ si€ szeleszcz€cy poszum odzie€y izgrzyt piasku nawianego do rezydencji. Padyszach Imperator Szaddam IV wkroczy€do sali na czele swojego orszaku. Straci€ gdzie€ he€m bursega i rude w€osy stercza€ymu w nie€adzie. Lewy r€kaw jego munduru rozpru€ si€ wzd€u€ wewn€trznego szwu, by€ bez pasa i broni, lecz auraw€asnej osobowo€ci towarzyszy€a mu niczym b€belpola tarczy, okalaj€c jego sylwetk€ pust€ przestrzeni€. Freme€ska lanca zagrodzi€a mudrog€ i zatrzyma€a go tam, gdzie rozkaza€ Paul. Pozostali zbili si€ za nim w mozaik€ barw, szurania st€p i zagapionych twarzy. Omiataj€c spojrzeniem t€ gromad€ Paul dostrzega€ pozacierane €lady €ez u kobiet, widzia€ dworak€w, kt€rzy przybyli zasi€€€ na g€€wnej trybunie widowiska pod nazw€ zwyci€stwo, a teraz stali w milczeniu z !gard€ami zd€awionymi kl€sk€. Zauwa€y€ ptasie bystre €Xrenice Matki Wielebnej Gaius Helen Mohiam p€on€ce pod czarnym kapturem, u jej boku za€ przyczajon€ wrogo€€ Feyda - Rauthy Harkonnena. T€ twarz czas mi objawi€ - pomy€la€ Pani. Na skutek poruszenia spojrza€ nast€pnie dalej za Feyda - Rauth€ i ujrza€ tam w€sk€, €asicz€ twarz, z kt€r€ nigdy nie !zetkn€€ si€ do tej pory - ani w czasie, ani poza nim, by€a to twarz, kt€r€ czu€, €e powinien zna€, i uczucie to zawiera€o w sobie sygna€ trwogi. Dlaczego mia€bym si€ ba€ tego cz€owieka? - zdumia€si€. Nachyli€ si€ do matki. - Tamten m€€czyzna na lewo od Matki Wielebnej - szepn€€ - ten, kt€remu €Xle patrzy z oczu, kto to jest? Spojrzawszy we wskazan€ stron€ Jessika rozpozna€a twarz z kartoteki swego ksi€cia. - Hrabia Fenring. Ten, co by€ tutaj bezpo€rednio przed nami.Genetyczny eunuch... i zab€jca. Imperatorski ch€opiec na "posy€ki - pomy€la€ Paul. I owa my€l wstrz€sn€€a posadami jego €wiadomo€ci, poniewa€ ogl€da€ Imperatora w nieprzebranych kombinacjach rozrzuconych po prawdopodobnych przysz€o€ciach, lecz ani razu !hrabia Fenring nie pojawi€ si€ w tych proroczych wizjach. Paulowi przysz€o nagle na "my€l, €e widzia€ swoje w€asne zw€oki na niezliczonych niciach paj€czyny czasu, jednak nigdy nie zobaczy€ momentu swej €mierci. Czy migawkowy widok tego cz€owieka nie by€ mi dany, poniewa€ to on w€a€nie mnie zabije? - pomy€la€ Paul. To podejrzenie przeszy€o go z€ymprzeczuciem. Oderwa€ spojrzenie od Fenringa przygl€daj€c si€ z kolei niedobitkom sardaukarskich !€o€nierzy i oficer€w, twarzom pe€nym goryczy i desperacji. Niekt€re z nich przyku€y na chwil€ uwag€ Paula: oficerowiesardaukar€w lustrowali stan przygotowa€ w tej sali, jeszcze teraz spiskuj€c i g€owi€c si€ nad sposobem !obr€cenia kl€ski w zwyci€stwo.Na koniec uwaga Paula spocz€€a na wysokiej blondynce o zielonych oczach,kt€rej twarz arystokratycznejpi€kno€ci, klasycznie wynios€a, nie ska€ona €zami, pozosta€a do ko€ca niepokonana. Pozna€ j€ nie pytaj€c nikogo - ksi€€niczka tronu, wykszta€cona Bene Gesserit, kt€rej twarz pokazywa€a mu wizja czasu w wielu sytuacjach: Irulan. Oto m€j klucz - pomy€la€. Wtem dostrzeg€ zamieszanie w$ci€bie ludzi, z kt€rej wy€oni€a si€ twarz i posta€ - Thufir Hawat, jego pomarszczone, starcze rysy, ciemno zabarwione wargi, przygarbione ramiona uginaj€ce si€ pod brzemieniemlat. - Tam stoi Thufir Hawat - powiedzia€ Paul. - On jest wolny. - Panie - rzek€ Gurney. - On jest wolny - powt€rzy€ Paul. Gurney skin€€ g€ow€. Hawat wyst€pi€ utykaj€c pod uniesion€ freme€sk€ lanc€. kt€ra opad€a za jego plecami. Za€zawione oczy spoziera€y badawczo na Paula, taksuj€c, czego€ szukaj€c. Paul zrobi€ krok do przodu, dotarto do niego pe€ne napi€cia, wyczekuj€ce poruszenie Imperatora i jego ludzi. Spojrzenie Hawata utkwi€o za Paulem. - Lady Jessiko, dopiero dzisiajdowiedzia€em si€, jak !nies€usznie ci€ pos€dzi€em w my€lach. Nie musisz mi wybacza€ - powiedzia€ stary cz€owiek. Paul czeka€, lecz jego matka zachowa€a milczenie. - Thufir, stary druhu - rzek€ Paul - jak widzisz nie stoj€ plecami do €adnych drzwi. - Wszech€wiat jest pe€en drzwi - odpar€ Hawat. - Czy jestem godnym synem swego ojca ? - zapyta€ Paul. - Bardziej przypominasz dziadka - zachrypia€ Hawat. - Masz jego postaw€ i jego spojrzenie. - A jednak jestem godnym synem swego ojca - powiedzia€ Paul. - Bo oto powiadam ci, Thufir, €e w !nagrod€ za lata s€u€by dla mejrodziny mo€esz, mnie teraz prosi€, o co tylko zechcesz. Absolutnie o wszystko. Czy chcesz teraz mojego €ycia, Thufir? Jest twoje. Z r€kami opuszczonymi Paul zrobi€ drugi krok do przodu, widz€c, jak w oczach Hawata pojawia si€ wyraz zrozumienia. On ma €wiadomo€€, €e wiem o zdradzie - pomy€la€ Paul. !Zni€aj€c g€os do p€€szeptu, aby dochodzi€ jedynie do uszuHawata. powiedzia€: #- M€wi€ powa€nie, Thufir. Je€limasz uderzy€, zr€b to teraz. - Ja jedynie pragn€€em jeszcze jeden raz stan€€ przed tob€, m€j ksi€€€ - rzek€. Hawat. Po raz pierwszy Paul zda€ sobie spraw€, ile wysi€ku wk€ada stary cz€owiek w utrzymanie si€ na nogach. Paulwyci€gn€€ r€ce i obj€€ Hawata za ramiona, czuj€c dr€enie mi€€ni pod swym? d€o€mi. - Czy to boli, stary druhu? - zapyta€. $- To boli, m€j ksi€€€ - zgodzi€si€ Hawat - ale moja rado€€ jest wi€ksza. - Na wp€€ !odwr€ci€ si€ i wyci€gn€€ w stron€ Imperatora lew€ r€k€ d€oni€ do g€ry, pokazuj€c !male€k€ ig€€ w zag€€bieniu mi€dzy palcami. - Widzisz, "Kr€lewska Mo€€? - zawo€a€. - Widzisz ig€€ swojego zdrajcy? Czy my€la€e€, €e ja, kt€ry #po€wi€ci€em swe €ycie s€u€bieAtrydom, teraz im mniej oddam? !Paul zachwia€ si€, kiedy stary cz€owiek zwiotcza€ mu w !ramionach, wyczu€ €mier€, jej ostateczny bezw€ad. Delikatniez€o€y€ Hawata na posadzce, wyprostowa€ si€ i da€ znak !stra€y, by zabrano cia€o. Sala zamar€a w ciszy, gdy spe€niano jego polecenie. Twarz Imperatora zastyg€a w wyczekiwaniu jak po€miertna maska. Oczy kt€re nigdy nie przyzna€y si€ do trwogi, zdradzi€y j€ wreszcie. "- Wasza Mi€o€€ - rzek€ Paul i zauwa€y€ zaskoczenie wysokiej ksi€€niczki tronu, kt€ra drgn€€a nastawiaj€c ucha. S€owa zosta€y wypowiedziane z. atonaln€ modulacj€ Bene Gesserit, wyra€aj€c brzmieniem wszystkie odcienie pogardy i szyderstwa, jakie Paul zdo€a€ w nich zawrze€. Rzeczywi€cie wyszkolona Bon€ Gesserit - pomy€la€. Imperator odchrz€kn€€. - By€ mo€e mojemu szacownemu krewniakowi wydaje si€, €e ma ju€ wszystko w gar€ci. Nie ma nie bardziej mylnego. Pogwa€ci€ Konwencj€, u€y€ broni j€drowej przeciwko... - U€y€em broni j€drowej przeciwko naturalnej barierze pustyni - rzek€ Paul. - Sta€a na mojej drodze, a chcia€em jak najszybciej dotrze€ do ciebie. Wasza Mi€o€€. i poprosi€ ci€ o wyja€nienie niekt€rych twoich dziwnych posuni€€. - Zmasowana armada wysokichrod€w okupuje w tej chwili przestworza nad Arrakis - powiedzia€ Imperator. - Wystarczy jedno moje s€owo i... - Ach, racja - odpar€ Paul. - Prawie o - nich zapomnia€em. !- Przejrza€ €wit€ Imperatora, a€ dostrzeg€ twarze dw€ch Gildian i spyta€ Gurneya na stronie: - Czy to s€ agenci Gildii, Gurney, tam, takie dwa grubasy odziane na szaro? - Tak, m€j panie. - Wy dwaj - Paul wskaza€ palcem. - Wy€a€Xcie stamt€d natychmiast i zawiadomcie t€ flot€, €e ma wraca€ do domu. !Jak to zrobicie, zwr€cicie si€ do mnie o pozwolenie. zanim... - Gildia nie s€ucha twoich rozkaz€w! - warkn€€ wy€szy zdw€ch. On i jego towarzysz #przecisn€li si€ do bariery lanc, "kt€ra unios€a si€ na skinienie Paula. "M€€czy€Xni wyst€pili i wy€szy mierz€c r€k€ w Paula powiedzia€: - Ani si€ obejrzysz, jak na€o€one zostanie embargo za twoje... #- Je€li us€ysz€ jeszcze jakie€ bzdury od kt€regokolwiek z was - oznajmi€ Paul - wydam rozkaz zniszczenia ca€ej produkcji przyprawy Arrakis... na zawsze. - Czy€ ty oszala€? - Wysoki Gildianin cofn€€ si€ o p€€ kroku. - Zatem przyznajesz, €e jestem w stanie to zrobi€? - zapyta€ Paul. Wydawa€o si€, €e Gildianin przez chwil€ wpatruje si€ w przestrze€, nim odpar€: !- Tak. m€g€by€, ale nie wolno ci tego zrobi€. - Aaach - powiedzia€ Paul i ze zrozumieniem pokiwa€ g€ow€. -Nawigatorzy Gildii, obaj, co? - Tak! !Ni€szy z dw€jki odezwa€ si€: #- O€lepi€by€ r€wnie€ siebie i skaza€ nas wszystkich na powoln€ €mier€. Czy ty masz wog€le poj€cie, co oznacza pozbawienie przyprawowego likworu cz€owieka ju€ uzale€nionego? - Oko, kt€re spogl€da w przysz€o€€ czuwaj€c nad bezpiecznym kursem, zamknie si€ na zawsze - powiedzia€ Paul. - Gildia b€dzie sparali€owana. Ludzko€€ zamieni si€ w ma€e, odizolowane mrowiska na swych odizolowanych planetach. Wiecie co, ja m€g€bym to zrobi€ z czystej z€o€liwo€ci albo z nud€w. - Pom€wmy o tym na osobno€ci - zaproponowa€ wy€szy Gildianin. - Jestem przekonany, €e dojdziemy do jakiego€ kompromisu, to znaczy... - Przeka€cie wiadomo€€ swoimludziom nad Arrakis - powiedzia€ Paul. - Mam ju€ dosy€ tej dyskusji. Je€eli flota, kt€ra jest nad nami, wkr€tce nie odleci, nie b€dziemy mieli o czym gada€. !- Wskaza€ g€ow€ swoj€ grup€ €€czno€ci pod €cian€. - Mo€ecie skorzysta€ z naszej aparatury. - Najpierw musimy to om€wi€ "- upiera€ si€ wysoki Gildianin. - My nie mo€emy ot tak sobie... - R€b, co m€wi€! - warkn€€ !Paul. - Mo€liwo€€ zniszczenia czego€ oznacza absolutn€ nad"tym w€adz€. Przyznali€cie, €e mam t€ mo€liwo€€. Nie jeste€my tu ani €eby dyskutowa€, ani dla negocjacjiczy uk€ad€w. Wykonacie moje rozkazy albo poniesiecie natychmiastowe konsekwencje! - On m€wi powa€nie - powiedzia€ ni€szy Gildianin. Paul zobaczy€, jak ogarnia ich przera€enie. Obaj z wolna pow€drowali do freme€skich urz€dze€ telekomunikacyjnych. - Pos€uchaj€ si€ ciebie? - zapyta€ Gurney. - Oni maj€ dar zaw€€onego widzenia czasu - odpar€ Paul. - Potrafi€ si€gn€€ spojrzeniem w przysz€o€€ do €lepej €ciany oznaczaj€cej konsekwencje niepos€usze€stwa. Ka€dy nawigator Gildii na ka€dym statku nad nami wybiega okiem w przysz€o€€ ku tej samej €cianie. Pos€uchaj€. $Paul odwr€ci€ si€ i spojrza€ na Imperatora. "- Kiedy pozwalali ci zasi€€€ natronie twego ojca, zrobili to tylko pod warunkiem, €e utrzymasz dop€yw przyprawy. Zawiod€e€ ich. Wasza Kr€lewska Mo€€. Czy wiesz, jakie s€ tego konsekwencje? "- Nikt mi nie p o z w a I a €... - Przesta€ udawa€ g€upiego - warkn€€ Paul. - Gildia przypomina nadrzeczn€ osad€.Potrzebuje wody, lecz potrafi jedynie czerpa€ na swoje potrzeby. Nie mo€e tam€ przegrodzi€ rzeki i panowa€ nad ni€, poniewa€ zwr€ci uwag€ na to, ile czerpie, co prowadzi do ostatecznej ruiny.Dop€yw przyprawy jest ow€ rzek€, ja za€ postawi€em tam€, ale tak€ tam€, kt€rej nie da si€ zniszczy€ bez zniszczenia rzeki. Imperator przejecha€ r€k€ po rudej czuprynie, zerkn€€ na plecy dw€ch Gildian. - Nawet twoja prawdom€wczyni Bene Gesserit!dr€y teraz - powiedzia€ Paul. - Istniej€ inne trucizny, kt€re Matki Wielebne mog€ stosowa€ do swych sztuczek, ale jak raz u€y€y przyprawowego serum, wszystkie inne przesta€y dzia€a€. Stara kobieta obci€gn€€a na sobie czarne, niezgrabne szaty i przepchn€€a si€ na prz€d staj€c przy barierze lanc. - Matko Wielebna Gaius Helen Mohiam - rzek€ Paul - du€o czasu min€€o od Kaladanu, nieprawda€? Jej spojrzenie min€€o go i spocz€€o na matce. zy €w - a € . є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBьp c0IЉэ§ ’ c0ЌЉю† c0Њя Ы c0rЊ№р*= c0еЊё6u T08Ћ!- No c€€, Jessiko, widz€, €e tw€j syn jest rzeczywi€cie tym jedynym. Za to mo€na ci wybaczy€ nawet z€ego ducha twej c€rki. Paul pow€ci€gn€€ przeszywaj€c€ go zimn€ w€ciek€o€€. - Nigdy nie mia€a€ prawa ani powodu wybacza€ czegokolwiek mojej matce! - powiedzia€. Stara sczepi€a si€ z nim spojrzeniem. - Spr€buj na mnie swoich sztuczek, stara wied€Xmo - #rzek€ Paul. - Gdzie si€ podzia€ tw€j gom d€abbar? Spr€buj si€gn€€ wzrokiem w to miejsce, gdzie nie odwa€ysz si€ spojrze€! Tam mnie znajdziesz i tam ci zajrz€ w €lepia! Stara kobieta spu€ci€a oczy. - Nie masz nie do powiedzenia? - zapyta€ Paul. !- Przyj€€am ci€ w poczet istotludzkich - zamrucza€a. - Nie pokalaj tego. Paul podni€s€ g€os: - Popatrzcie na ni€, towarzysze! To jest Matka Wielebna Bene Gesserit, cierpliwa w wymagaj€cej "cierpliwo€ci sprawie. Potrafi€a ze swymi siostrami czeka€ przez dziewi€€dziesi€t pokole€, a€ w€a€ciwe !po€€czenie gen€w i €rodowiskawyda tego jednego jedynego osobnika niezb€dnego do ich knowa€. Popatrzcie na ni€! Ona ju€ wie, €e dziewi€€dziesi€t pokole€ zrodzi€o tego osobnika. Oto... )ja... stoj€... tu.., ale... nigdy... nieb€d€... pos€uszny... jej... rozkazom! - Jessika! - krzykn€€a stara kobieta. - Ucisz go! - Sama go ucisz - odpar€a Jessika. Paul utkwi€ w starej kobiecie pe€ne nienawi€ci spojrzenie. - Za tw€j udzia€ w tym wszystkim najch€tniej kaza€bym ci€ udusi€ - powiedzia€. - Nie mog€aby€ temu zapobiec! - doda€ widz€c, €e rzuci€o ni€ z #w€ciek€o€ci. - Ale uwa€am, €e wi€ksz€ poniesiesz kar€ do€ywaj€c swoich lat i nie b€d€c w stanie po€o€y€ na mnie r€ki ani nagi€€ mnie cho€by w najdrobniejszej sprawie do swoich intryg. "- Jessika, c€€e€ ty uczyni€a? - spyta€a starucha. - Jedno ci tylko przyznam - ci€gn€€ Paul. - Wy€cie dostrzeg€y cz€€€ tego, co niezb€dne naszej rasie, ale jak€e kiepsko to dostrzeg€y€cie. Chcecie kierowa€ hodowl€ ludzi i krzy€owa€ paru wybra€c€w wed€ug swojego nadrz€dnego planu! Jak€e niewiele rozumiecie z tego, co... - Nie wolno ci m€wi€ o tych sprawach! - sykn€€a stara. - Milcz! - rykn€€ Paul. Wydawa€o si€, €e to s€owo wiruj€c w powietrzu pomi€dzynimi t€€eje z woli Paula w "kamie€. Stara zatoczy€a si€ .doty€u w ramiona tych, co za !ni€ stali, z twarz€ zbiela€€ pod wp€ywem szoku !wywo€anego si€€, z jak€ Paul zaw€adn€€ jej dusz€. - Jessika - wyszepta€a. - Jessika. - Ja pami€tam tw€j gom d€abbar - rzek€ Paul. - Ty zapami€taj m€j. Mog€ ci€ zabi€ jednym s€owem! Rozstawieni wok€€ sali Fremenipopatrzyli po sobie porozumiewawczo. Czy€ !legenda nie g€osi€a: "A s€owa jego b€d€ nie€€ wieczn€ $€mier€ tym, kt€rzy obr€c€ si€ przeciwko sprawiedliwo€ci"? Paul przeni€s€ spojrzenie na wysok€ ksi€€niczk€ tronu stoj€c€ u boku Imperatora ojca. Nie odrywaj€c od niej skupionej uwagi, powiedzia€: - Wasza Kr€lewska Mo€€, obajznamy spos€b wyj€cia z trudno€ci. Imperator zerkn€€ najpierw na c€rk€, potem na Paula. #- O€mielasz si€? Ty! W€€cz€ga bez rodziny, takie nie z... !- Ju€ stwierdzi€e€, kim jestem - wtr€ci€ Paul. - Kr€lewskim krewniakiem, jak sam powiedzia€e€. Sko€czmy z tym nonsensem. - Jestem twoim w€adc€ - powiedzia€ Imperator. Paul rzuci€ okiem na Gildian stoj€cych teraz przy aparaturze telekomunikacyjneji zwr€conych twarzami w jegostron€. Jeden z nich skin€€ g€ow€. - M€g€bym przeprowadzi€ to si€€ - rzek€ Paul. "- Nie o€mielisz si€! - sykn€€ Imperator. !Paul tylko mu si€ przypatrywa€. Ksi€€niczka tronu po€o€y€a d€o€ na ramieniu ojca. !- Ojcze - Jej g€os by€ mi€kki jak jedwab, koj€cy. - Nie pr€buj na mnie swoich sztuczek - powiedzia€ Imperator. Spojrza€ na ni€. - Nie musisz tego robi€, c€rko. Mamy inne mo€liwo€ci, aby... - Ale tu oto jest m€€czyzna, kt€ry nadaje si€ na twego syna - odpar€a. Stara Matka Wielebna odzyskawszy ju€ panowanie nad sob€ przecisn€€a si€ do Imperatora, nachyli€a do jego ucha i zacz€€a co€ szepta€. - Wstawia si€ za tob€ - powiedzia€a Jessika. Paul nie spuszcza€ oczu ze z€otow€osej ksi€€niczki. - To jest Irulan, najstarsza, prawda? - spyta€ matk€ p€€g€osem. - Tak. !Chani zbli€y€a si€ do Paula z drugiej strony. - Czy €yczysz sobie, abym odesz€a, Muad'Dibie? Popatrzy€ na ni€. - Odesz€a? Ty ju€ nigdy ode mnie nie odejdziesz. - Nas nic nie wi€€e - powiedzia€a Chani. - €Ze mn€ m€w tylko prawd€, Sihaja. - Kiedy otwiera€a usta do odpowiedzi, zamkn€€ je k€ad€c jej palec na wargach. - To, co nas wi€€e, nie da si€ rozwi€za€ - rzek€. - Przypatruj si€ teraz temu wszystkiemu dok€adnie, poniewa€ chcia€bym p€€Xniej !zobaczy€ t€ sal€ poprzez tw€ m€dro€€. Imperator i jego prawdom€wczyni toczyli o€ywiony sp€r €ciszonymi !g€osami. Paul zwr€ci€ si€ do matki: - Ona mu przypomina, €e osadzenie Bene Gesserit na tronie stanowi cz€€€ ich umowy i €e Irulan jest t€, kt€r€ do tego przysposobili. - Czy€by taki by€ ich plan? - spyta€a Jessika. - Czy to nie oczywiste? - odpowiedzia€ pytaniem. - Trudno tego nie zauwa€y€! -odburkn€€a Jessika. - Moje pytanie mia€o ci przypomnie€ tylko, €e nie powiniene€ poucza€ mnie w tych sprawach, w kt€rych sama ci€ szkoli€am. Paul rzuci€ na ni€ okiem i pochwyci€ ch€odny u€mieszek na jej ustach. Gurney Halleck nachyli€ si€ pomi€dzy nim a matk€. - Przypominam ci, m€j panie, €e w tej bandzie jest Harkonnen - ruchem g€owy wskaza€ w lewo, gdzie przyparty do bariery lanc sta€ ciemnow€osy Feyd - Rautha. - Tamten zezowaty z lewej strony. Takiej z€ej g€by jeszcze nie widzia€em. Obieca€e€ mi kiedy€, €e... - Dzi€ki ci, Gurney - powiedzia€ Paul. - To jest na - baron... teraz !ju€ baron, kiedy stary nie €yje- m€wi€ Gurney. - Wystarczy na to, co nosz€ w... - Dasz mu rad€, Gurney? - M€j pan €artuje! - Nie s€dzisz, matko, €e ta k€€tnia mi€dzy Imperatorem a "jego wied€Xm€ ci€gnie si€ ju€ !zbyt d€ugo? - powiedzia€ Paul. Kiwn€€a g€ow€. - Zaiste. Podnosz€c g€os Paul zawo€a€ do Imperatora: - Wasza Kr€lewska Mo€€, czy jest w€r€d was jaki€ Harkonnen? Po sposobie, w jaki Imperator odwr€ci€ si€ i popatrzy€ na Paula, objawi€ kr€lewsk€ wzgard€. - Wydawa€o mi si€, €e m€j dw€r jest pod ochron€ twojego ksi€€€cego s€owa - rzek€. - Pytam tylko dla informacji - rzek€ Paul. - Chcia€bym si€ dowiedzie€, czy Harkonnen oficjalnie nale€y do twojej €wity, czy te€ Harkonnen ze zwyk€ego tch€rzostwa kryje si€ za prawnymi kruczkami. Imperator pokry€ u€miechem ch€odn€ kalkulacj€. - Ka€dy przyj€ty do imperialnego otoczenia jest cz€onkiem mojej €wity. !- Masz s€owo ksi€cia - odpar€ Paul - ale Muad'Dib to co innego. On mo€e nie zgodzi€ !si€ z twoj€ definicj€ €wity. M€j przyjaciel Gurney Halleck €yczy sobie zabi€ Harkonnena.Je€eli on... - Kanly! - zawo€a€ Feyd - Rautha. Napar€ na !zagradzaj€c€ mu drog€ lanc€. - Tw€j ojciec wypowiedzia€ t€wendet€, Atrydo. Nazywasz mnie tch€rzem, a sam chowasz si€ mi€dzy swoimi kobietami i proponujesz wystawienie przeciwko mnie swego s€ugusa!Stara prawdom€wczyni szepn€€a co€ Imperatorowi do ucha, lecz on odtr€ci€ j€ na bok. - Wi€c tu chodzi o kanly? W kanly obowi€zuj€ €cis€e przepisy - rzek€. - Paul, po€€€ temu kres - odezwa€a si€ Jessika. - M€j panie - powiedzia€ !Gurney - przyrzek€e€ mi dzie€ rozprawy z Harkonnenami. !- Mia€e€ sw€j dzie€ rozprawy z nimi - odpar€ Paul i u€wiadomi€ sobie, €e jego emocje ulegaj€ b€aze€skiej brawurze. Zsun€€ kaptur i p€aszcz z ramion, wr€czy€ matce wraz z pasem i krysno€em i zacz€€ odpina€ filtrfrak. Wyczuwa€, jak wszech€wiat koncentruje si€ na tej chwili. - To nie jest konieczne - powiedzia€a Jessika. - S€ €atwiejsze sposoby, Paul. "Wyst€pi€ z filtrfraka i wyj€€ krysn€€ z trzymanej przez ni€pochwy. - Wiem - odpar€. - Trucizna, skrytob€jca, wszystkie te dobre stare sposoby. - Przyrzek€e€ mi Harkonnena! - zasycza€ Gurney i Paul ujrza€ w€ciek€o€€ w jego twarzy, na kt€rej blizna od krwawinu zarysowa€a si€ wyra€Xniej, ciemna i sfa€dowana. - Jeste€ mi to winien, m€j panie! - Czy€by€ wycierpia€ od nich "wi€cej ni€ ja? - zapyta€ Paul. - Moja siostra - zgrzytn€€ Gurney. - Moje lata w niewolniczych sztolniach... !- M€j ojciec - powiedzia€ Paul.- Moi najlepsi przyjaciele i towarzysze, Thufir Hawat i Duncan Idaho, moje lata w roli uciekiniera bez pozycji spo€ecznej ni wsparcia... i jeszcze jedno: teraz ju€ chodzi, o kanly, a r€wnie dobrze jak ja znasz regu€y, kt€rym musimy si€ podporz€dkowa€. Halleckowi opad€y ramiona. #- Panie m€j, je€li ta €winia... to€ to zwyczajne bydl€, kt€renale€y odrzuci€ kopniakiem, po czym wywali€ but, bo zosta€ splugawiony. Je€li nie mo€na inaczej, wyznacz mnie na kata lub daj mi to "za€atwi€, ale nie ofiarowuj si€sam... - Muad'Dib nie musi tego robi€ - powiedzia€a Chani. Spojrza€ na ni€ i zobaczy€ w jej oczach l€k o siebie. $- Ale ksi€€€ Paul musi - rzek€. !- To jest harkonne€skie bydl€! - zazgrzyta€ Gurney. !Paul zawaha€ si€: by€ o w€os od ujawnienia swojej w€asnej harkonne€skiej krwi, lecz powstrzyma€o go ostre spojrzenie matki i powiedzia€ jedynie: - Jednak ta istota ma ludzk€ posta€, Gurney, i nale€y jej si€ dobrodziejstwo w€tpliwo€ci. - Je€li on tylko spr€buje.. - Prosz€, zejd€X mi z drogi - powiedzia€ Paul. Zwa€y€ w d€oni krysn€€, €agodnie odpychaj€c Gurneya na bok. - Gurney! - rzek€a Jessika. Dotkn€€a jego ramienia. - On jest w tym nastroju taki jak jego dziadek. Nie rozpraszaj go. To jedyna rzecz, jak€ mo€emy w tej chwili dla niego !zrobi€. - I pomy€la€a: Wielka Macierzy! C€€ za ironia. Imperator przygl€da€ si€ badawczo Feydowi - Raucie, mierz€c wzrokiem szerokie bary i pot€€ne mi€€nie. !Przeni€s€ spojrzenie na Paula -m€okos jak pejcz, nie tak wysuszony jak arraka€scy tubylcy, ale mo€na mu by€o policzy€ €ebra, a na zapadni€tych bokach !prze€ledzi€ fa€dy i wi€zania mi€€ni pod sk€r€. "Jessika nachyli€a si€ do Paula, !moduluj€c sw€j g€os tylko dla jego ucha. - Jeszcze jedno, synu. Czasami Bene Gesserit urabia niebezpiecznego osobnika starymi metodami rozkoszy i b€lu wszczepiaj€c w !najg€€bsz€ tajni€ jego duszy jakie€ s€owo. Najcz€€ciej stosowane s€owo brzmi "Urosznor". Je€eli ten typ zosta€ urobiony, co wydaje si€pewne, wystarczy mu wyszepta€ to s€owo do ucha, a Jego mi€€nie zwiotczej€ - Nie chc€ €adnej nadzwyczajnej przewagi akurat nad nim - powiedzia€ Paul. - Usu€ mi si€ z drogi. - Dlaczego on to robi? - zapyta€ Gurney. - Czy "zamierz€ da€ si€ zabi€, €eby zosta€ €wi€tym m€czennikiem?Te r€€ne freme€skie bajdy religijne, czy to one odbieraj€mu zdrowy rozs€dek? Jessika ukry€a twarz w d€oniach zdaj€c sobie spraw€,€e w€a€ciwie nie pojmuje, dlaczego Paul idzie t€ drog€. !Wyczuwa€a na tej sali €mier€, i wiedzia€a, €e odmieniony Paul jest zdolny do czego€ takiego, co Gurney sugerowa€. Wszystkie jej moce ze€rodkowa€y si€ na konieczno€ci ochrony syna, lecz nie mog€a nie zrobi€. - Czy to owe religijne bajdy? - upiera€ si€ Gurney. - Cicho b€d€X - wyszepta€a Jessika. - I m€dl si€. Na twarzy Imperatora zago€ci€niespodziewany u€miech. - Skoro Feyd - Rautha Harkonnen... z mojej €wity... tak sobie €yczy - powiedzia€ - zwalniam go z wszelkiej powinno€ci i daj€ mu w tej sprawie woln€ r€k€. - Imperator machn€€ d€oni€ w stron€ fedajki€skiej gwardii "Paula. - Kt€ry€ z twej ha€astryma m€j pas i kr€tkie ostrze. Je€li Feyd - Rautha nie ma nie przeciwko temu, mo€e stan€€ !do walki z tob€ z moj€ kling€ w d€oni. - Nie mam nie przeciwko temu- powiedzia€ Feyd - Rautha i na jego twarzy Paul dostrzeg€ wyraz upojenia. Jest zbyt pewny siebie - "pomy€la€ Paul. - T€ naturaln€ przewag€ mog€ zaakceptowa€.- Dajcie n€€ Imperatora - #rozkaza€ Paul i przygl€da€ si€ wykonaniu swego polecenia. - Po€€€cie tam na pod€odze - wskaza€ stop€ miejsce. - !Odsu€cie imperialn€ ha€astr€ pod €cian€ i niech Harkonnen stanie na wolnej przestrzeni. Furkot burnus€w, szuranie st€p ciche komendy i protestytowarzyszy€y spe€nieniu rozkazu Paula. Gildianie pozostali w pobli€u stanowiska€€czno€ci. Wyra€Xnie niezdecydowani, obrzucali Paula chmurnymi spojrzeniami. "Przywykli widzie€ przysz€o€€ - pomy€la€ Paul. W tym miejscu i$w tej chwili s€ €lepi... tak jak ija zreszt€, I sprawdzi€ czaso-wichry wyczuwaj€c kipiel, zawieruch€ przyczyn i skutk€w zogniskowanych teraz w tym czaso-miejscu. Podomyka€y si€ ju€ nawet !nik€e szczeliny. Wiedzia€, €e tu oto by€a nie narodzona d€ihad. Tu oto by€a #€wiadomo€€ rasy, kt€r€ kiedy€pozna€ jako swoje straszliwe przeznaczenie. Tu oto by€o uzasadnienie dla Kwisatz Haderach czy Lisana al - Gaiba, czy nawet dla chromych knowa€ Bene Gesserit. Rasa ludzka przeczuwa€a swoje w€asne odr€twienie, czu€a, €e si€ dusi. i €e potrzeba jej ju€ tylko zam€tu, w kt€rym zmieszaj€ si€ geny i kt€ry prze€yj€ silne, nowe %krzy€€wki. Ca€a ludzko€€ €y€a w tym momencie jako jeden nie€wiadomy organizm, ogarni€ty czym€ w rodzaju seksualnej gor€czki, zdolnej prze€ama€ wszelkie bariery. I Paul zrozumia€, jak daremne by€y jego wszystkie wysi€ki dokonania w tym jakiejkolwieknajmniejszej zmiany. My€la€, €e zatrzyma d€ihad na drogach swej ja€Xni, lecz d€ihad nadejdzie. Jego legiony rusz€ z Arrakis, nawet gdyby go zabrak€o. Im potrzebna by€a!jedynie legenda, kt€r€ on ju€ "zosta€. Pokaza€ im drog€, da€ im w€adz€ nawet nad Gildi€, kt€ra nie mo€e egzystowa€ bez przyprawy. Ogarn€€o go poczucie kl€ski i poprzez nie zobaczy€, €e Feyd - Rautha !wy€lizn€€ si€ z poszarpanego munduru i rozebra€ do zapa€niczego pasa wzmocnionego kolczug€. To jest kulminacja - my€la€ Paul. - St€d roztoczy si€ !przysz€o€€, chmury rozdziel€ si€ ponad czym€ na kszta€t chwa€y. I je€li tu zgin€, "powiedz€, €e z€o€y€em siebie w ofierze, aby m€j duch ich %poprowadzi€. A je€li b€d€ €y€, !powiedz€, €e nic nie oprze si€ Muad'Dibowi. - Czy Atryda got€w? - zawo€a€ Feyd - Rautha s€owami staro€ytnego rytua€u kanly. Paul zdecydowa€ si€ odpowiedzie€ zwyczajem freme€skim: - Niech tw€j n€€ p€knie i pry€nie! Wskaza€ Feydowi - Raucie le€€ce na pod€odze ostrze #Imperatora, by zbli€y€ si€ i je podj€€. Feyd - Rautha z oczami utkwionymi w Paulu %podni€s€ n€€ i chwil€ wa€y€ go!wyczuwaj€c, jak le€y w d€oni. P€on€€ wewn€trznym podnieceniem. To by€a walka, o"jakiej €ni€ - m€ski pojedynek, "zr€czno€€ przeciw zr€czno€ci,nie os€oni€ta €adnymi !tarczami. Widzia€ otwieraj€c€ si€ przed nim drog€ do w€adzy, bo przecie€ Imperator jak nie wynagrodzi zab€jc€ tego niezno€nego ksi€cia. Nagrod€ mo€e by€ nawet ta jego harda c€runia i miejsce na tronie. Za€ €w ksi€€€ prostak, ten awanturnik z kra€c€w €wiata, w €aden spos€b nie mo€e stanowi€ godnego przeciwnika dla Harkonnena, kt€ry na tysi€cach aren pozna€ wszystkie mo€liwe sztuczki i !podst€py. I w €aden spos€b niem€g€ si€ ten prostak !dowiedzie€, €e nie tylko n€€ jest or€€em, kt€remu ma tu !stawi€ czo€o. Przekonajmy si€,czy jeste€ odporny na trucizn€! - pomy€la€ Feyd - Rautha. Zasalutowa€ Paulowi imperatorsk€ kling€ i powiedzia€: "- Spotkaj sw€ €mier€, g€upcze.- Mamy walczy€, bracie? - zapyta€ Paul. I ruszy€ do przodu kocim krokiem, nie spuszczaj€c oczu z czekaj€cego na€ ostrza, niskopochylony i z mlecznobia€ym krysno€em stercz€cym jak #przed€u€enie ramienia. Kr€€yli є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBђpЩ c0ŒЋѓ9 Е c0яЋєю_ c0RЌѕM!> c0ЕЌі‹,“ c0­ї7jP0{­wok€€ siebie, czasem tylko bose stopy zaszura€y na posadzce, podczas gdy oczy czujnie wypatrywa€y najmniejszej sposobno€ci. - Jak pi€knie ta€cujesz - powiedzia€ Feyd - Rautha. Jest gadu€€ - my€la€ Paul. #Nast€pna s€abo€€. Cisza €Xle naniego dzia€a. - Czy by€e€ u spowiedzi? - zapyta€ Feyd - Rautha. Paul nadal obchodzi€ go w milczeniu. A stara Matka Wielebna poczu€a dr€enie patrz€c na ten pojedynek z ci€by imperatorskiej €wity. M€ody Atryda nazwa€ Harkonnena bratem. To mog€o znaczy€ tylko jedno, €e wiedzia€ o ich wsp€lnych przodkach - rzecz sama przezsi€ zrozumia€a, skoro by€ Kwisatz Haderach. Lecz jego s€owa zmusi€y j€ do skoncentrowania si€ na jedynej sprawie, kt€ra mia€a dla niej w tym wszystkim jakie€ znaczenie. Tutaj m€g€ si€ zawali€ hodowlany plan Bene Gesserit. Co€ z tego, co widzia€ Paul, dostrzega€a i ona: to, €e Feyd - Rautha mo€e zabi€, ale nie mo€e odnie€€ zwyci€stwa. Inna jednakowo€ my€l prawie j€ "za€ama€a. W walce na €mier€ i !€ycie stan€€y naprzeciw siebiedwa ko€cowe produkty tego d€ugiego i kosztownego programu i obu mog€a #zagarn€€ €mier€. Je€li padn€ tu obaj, pozostanie tylko c€rka - b€kart Feyda - Rauthy, jeszcze dziecko, czynnik nie znany i nieuchwytny, oraz Alia, z€y duch. - Mo€e wy tutaj macie same poga€skie obrz€dki - odezwa€ si€ Feyd - Rautha. - Czy chcia€by€, aby prawdom€wczyni Imperatora przygotowa€a twoj€ dusz€ do drogi? $Paul u€miechn€€ si€ okr€€aj€cgo w prawo, czujny, wyzbyty "czarnych my€li, kt€re ust€pi€yprzed wymogami tej chwili. Feyd - Rautha skoczy€, jego prawa r€ka wykona€a fint€, lecz b€yskawicznie !przerzucony n€€ znajdowa€ si€$w lewej d€oni. Paul uchyli€ si€ z!€atwo€ci€, w pchni€ciu Feyda - Rauthy zauwa€aj€c charakterystyczne dla tarczowego nawyku zwolnienie. Jednak€e widywa€ silniejsze tarczo - nawyki i wyczuwa€, €e Feyd - Rautha potyka€ si€ ju€ z przeciwnikami bez tarczy. - Czy Atryda ucieka, czy staje do walki? - zapyta€ Feyd - Rautha. Paul podj€€ swoje milcz€ce okr€€enie. Przypomnia€y mu !si€ s€owa Idaho, s€owa nauki zbardzo odleg€ej szermierczej planszy na Kaladanie: "Wykorzystaj pierwsze momenty na obserwacj€. Mo€esz przez to straci€ wiele okazji do szybkiego zwyci€stwa, lecz chwile obserwacji s€ gwarancj€ #sukcesu. Nie €piesz si€ i b€d€X pewny swego". - By€ mo€e s€dzisz, €e te "pl€sy przed€u€aj€ ci €ycie o par€ chwil - powiedzia€ Feyd -Rautha. - Niech ci b€dzie. Przerwa€ kr€€enie, !wyprostowa€ si€. Paul widzia€ dosy€ jak na wst€pn€ ocen€. Feyd - Rautha obraca€ si€ w lewo wystawiaj€c prawe biodro, jakby kolczugowy pas zapa€niczy potrafi€ os€oni€ ca€y jego bok. Tak post€powa€cz€owiek szkolony z tarcz€ i "no€em w ka€dej r€ce. Albo... TuPaul zawaha€ si€... pas by€ czym€ wi€cej, ni€ si€ wydawa€o. Harkonnen sprawia€wra€enie zbytnio pewnego siebie w walce z cz€owiekiem, kt€ry tego dnia powi€d€ swojeoddzia€y do zwyci€stwa przeciwko legionom sardaukar€w. Feyd - Rautha dostrzeg€ to wahanie. - Po co przed€u€a€ nieuniknione? Tylko op€€Xniasz wyegzekwowanie moich praw do tej kuli piasku. %Je€li to €€d€o - my€la€ Paul - to jakie€ wyj€tkowo przemy€lne. Na pasie nie wida€€adnych €lad€w manipulacji. - Dlaczego milczysz? - spyta€ Feyd - Rautha. Paul na nowo ruszy€ w sw€j rekonesans, ch€odnym u€miechem kwituj€c ton zaniepokojenia w g€osie Feyda- Rauthy - znak, €e wzmaga si€ presja ciszy. !- €Ymiejesz si€, co? - zapyta€ Feyd - Rautha. I skoczy€ w po€owie zdania. Spodziewaj€c si€ lekkiego zwolnienia Paul ledwo zd€€y€ unikn€€ spadaj€cego ostrza, poczu€, jak sztych przeje€d€amu po lewym ramieniu. !U€mierzy€ ostry b€l w miejscu "dra€ni€cia i nagle rozja€ni€o mu si€ w g€owie, €e wcze€niejsze wahanie by€o podst€pem - hiperfint€. Mia€ trudniejszego przeciwnika, ni€si€ spodziewa€. Czeka€y go pu€apki wewn€trz pu€apek w pu€apkach. - Tw€j w€asny Thufir Hawat nauczy€ mnie pewnych rzeczy - powiedzia€ Feyd - - Rautha. - On pierwszy naznaczy€ mnie krwi€. Wielka szkoda, €e stary dure€ nie do€y€ tego widoku. I Paul wspomnia€, co powiedzia€ kiedy€ Idaho: "Spodziewaj si€ tylko tego. - co si€ dzieje w walce. W ten spos€b nigdy ci€ nic nie zaskoczy". "Na nowo zacz€li kr€€y€ wok€€ siebie, pochyleni, czujni. Paul dostrzega€ u swego przeciwnika nawr€t tryumfalnego uniesienia i zastanawia€ si€ nad tym. !Czy€by to dra€ni€cie znaczy€oa€ tak wiele dla tego cz€owieka? Chyba, €e w ostrzu by€a trucizna! Ale jakimcudem? Ta bro€ przesz€a przezr€ce jego w€asnych ludzi, kt€rzy sprawdzili j€ przed walk€. Zbyt dobrze byli wyszkoleni, aby rzecz tak oczywista jak to usz€a ich uwagi. - Tamta kobieta, ta, z kt€r€ !gada€e€ - rzek€ Feyd - Rautha.- Owo male€stwo. Czy to twoja faworyta? Mo€e maskotka? Czy mam j€ darzy€swoimi szczeg€lnymi wzgl€dami? !Paul nie odzywa€ si€ sonduj€c przy pomocy swych Wewn€trznych zmys€€w krew z rany, analizuj€c j€, odkrywaj€c €lady €rodka nasennego z imperatorskiej klingi. Przestawi€ sw€j metabolizm tak, by zlikwidowa€ zagro€enie i zmieni€ cz€steczki €rodka nasennego, ale przenika€ go dreszcz niepewno€ci. Mieli w klindze gotowy €rodek nasenny. €Yrodek nasenny. Nie, na co by zareagowa€ wykrywacz trucizny, lecz na tyle mocny, by zwolni€ !dzia€anie mi€€ni, do kt€rych dojdzie. Jego wrogowie mieli swoje w€asne plany w planach,w€asn€ palet€ podst€p€w. Feyd - Rautha ponownie !skoczy€ i uderzy€. Z zastyg€ymna twarzy u€miechem Paul odpowiedzia€ ospale, jakby spowolniony narkotykiem, i w ostatniej chwili wykonuj€c !unik wzi€€ jego rami€ w locie na sztych krysno€a. Feyd - Rautha uchyli€ si€ w bok, umkn€€ i zwi€kszy€ dystans, przerzucaj€c sw€j n€€ do drugiej r€ki z takim opanowaniem, €e jedynie lekkozbiela€a broda zdradza€a pieczenie kwasu w zadanej przez Paula ranie. Niechaj i on ma sw€j moment niepewno€ci - my€la€ Paul. - Niech podejrzewa trucizn€. - Zdrada! - wrzasn€€ Feyd - Rautha. - On mnie zatru€! Czuj€ trucizn€ w ramieniu! !Paul odrzuci€ mask€ milczenia. - Zaledwie odrobina kwasu w rewan€u za €rodek nasenny naklindze Imperatora. Feyd - Rautha odpowiedzia€ Paulowi r€wnie ch€odnym u€miechem i "wzni€s€ lew€ d€o€ z no€em w szyderczym pozdrowieniu. Za ostrzem p€on€€y furi€ jego "oczy. Paul prze€o€y€ krysn€€ do lewej d€oni tak jak jego przeciwnik. Znowu kr€€yli badaj€c si€ nawzajem. Feyd - Rautha zacz€€ zmniejsza€ odleg€o€€ mi€dzy nimi, podkradaj€c si€ z no€em uniesionym wysoko; w jego przymru€onych oczach i !zaci€ni€tych szcz€kach wida€ by€o w€ciek€o€€. Wykona€ fint€ z wymini€ciem w prawo i#obej€cie do€em, i zwarli si€ ze "sob€, trzymaj€c si€ za r€ce z no€ami, mocuj€c si€. Paul. baczny na prawe biodro Feyda- Rauthy, gdzie podejrzewa€ "zatrute €€d€o, wymusi€ obr€t w prawo. O ma€o nie przeoczy€ ko€ca ig€y wyskakuj€cej spod kraw€dzi pasa. Przemieszczenie si€ i ust€pienie Feyda - Rauthy ostrzeg€o go. Male€ka ig€a "chybi€a cia€o Paula o w€os. Na lewym biodrze! Pu€apka wewn€trz pu€apki w pu€apce -przypomnia€ sobie Paul. Wykorzystuj€€ szkolenie Bene!Gesserit mi€€ni zwiotcza€, by wykorzysta€ odruch Feyda - Rauthy, ale konieczno€€ unikni€cia drobnej ig€y stercz€cej z biodra przeciwnika zachwia€a nim na !tyle, €e €Xle postawi€ nog€ i znalaz€ si€ na pod€odze pod Feydem - Rauth€. - Widzisz to na moim biodrze?- wyszepta€ Feyd - Rautha. - !To twoja €mier€, g€upcze. - I zacz€€ si€ przekr€ca€ !dopychaj€c zatrut€ ig€€ coraz#bli€ej Paula. - To ci sparali€uje mi€€nie, a m€j n€€ z tob€ sko€czy. Nie b€dzie €adnego €ladu, by to wykry€! Zmagaj€c si€ Paul s€ysza€ w swym umy€le bezg€o€ne krzyki swoich przodk€w obecnych w kom€rkach jego cia€a, kt€rzy domagali si€, by u€y€ owego tajemnego s€owa, by obezw€adni€ Feyda - Rauth€, by ocali€ siebie. - Nie powiem tego! - wydysza€Paul. Feyd - Rautha wytrzeszczy€ na niego oczy, zawahawszy si€ nie d€u€ej ni€ przez moment zaskoczenia. Wystarczy€o to, by Paul znalaz€ brak stabilno€ci w r€wnowadze mi€€ni jednej z n€g przeciwnika i pozycja ich uleg€a odwr€ceniu. Feyd - !Rautha le€a€ teraz cz€€ciowo pod nim. z prawym biodrem stercz€cym do g€ry, niezdolnydo obr€cenia si€ z powodu owej male€kiej ig€y, kt€rej czubek utkn€€ w posadzee. Paul oswobodzi€ lew€ r€k€, #tym €atwiej, €e by€a €liska od "krwi z ramienia, i pchn€€ silnieno€em Feyda - Rauth€ pod brod€, jeden raz. Sztych wszed€ do ko€ca w m€zg. Feyd!- Rautha szarpn€€ si€ i leg€ bezw€adny, nadal z lekka na !boku, tak jak zahaczy€ ig€€ o pod€og€. $Paul odepchn€€ si€ i d€Xwign€€ na nogi, oddychaj€c g€€boko, by odzyska€ spok€j. Stan€€ nad zw€okami z no€em w d€oni!i z rozmy€ln€ opiesza€o€ci€ spojrza€ przez sal€ na Imperatora. - Wasza Kr€lewska Mo€€ - powiedzia€ - twoje si€y stopnia€y o jeszcze jednego. Czy przyst€pujemy teraz do ciuciubabki wybieg€w i wykr€t€w? Czy do om€wienia !tego, co i tak nast€pi? M€wi€ "o moim €lubie z twoj€ c€rk€ i otwartej przed Atryd€ drodze do tronu. "Imperator odwr€ci€ si€ patrz€cna hrabiego Fenringa. Hrabia nie spu€ci€ wzroku - szare oczy star€y si€ z zielonymi. !Przes€anie by€o czytelne; znali$si€ tak d€ugo, €e potrafili si€ porozumie€ spojrzeniem. Zabij mi tego pariasa - m€wi€ Imperator. - Ten Atryd€ jest m€ody i sprawny, to prawda, ale jest tak€e zm€czony d€ugim !wysi€kiem, a dla ciebie to i tak€aden przeciwnik. Wyzwij go "teraz... wiesz, jak si€ to robi. Zabij go. Z wolna Fenring poruszy€ g€ow€, obracaj€c ni€ pomalutku, centymetr po centymetrze, a€ znalaz€ si€ twarz€ w twarz z Paulem. - Za€atw go! - sykn€€ Imperator. Hrabia skupi€ si€ na Paulu, spogl€daj€c oczami, kt€re jego lady Margot wyszkoli€a w metodzie Bene Gesserit, €wiadom tajemnicy i majestatuukrytego w tym atrydzkim "go€ow€sie. M€g€bym go zabi€ -"my€la€ Fenring i wiedzia€, €e m€g€by naprawd€. Co€ w tajnikach jego w€asnej pod€wiadomo€ci wstrzyma€o wtedy hrabiego i na kr€tko, niedostatecznie, mign€€ mu obraz przewagi, jak€ posiada€ nad Paulem: rodzaj czapki - niewidki kryj€cej go przed m€odzie€cem, zagadkowo€€ osoby i motyw€w, kt€rych nie mog€o przenikn€€ €adne oko. !Troch€ si€ tego domy€laj€c popewnego rodzaju zam€cie w ogniwie przyczyn i skutk€w, Paul wreszcie zrozumia€, dlaczego nigdy nie widzia€ Fenringa w sieciach przysz€o€ci: Fenring by€ jednym z niewypa€€w - omal -€e - Kwisatz Haderach, dotkni€ty jak€€ skaz€ w €a€cuchu genetycznym - eunuchem, kt€rego talenty skoncentrowa€y si€ w ukradkowo€ci i wewn€trznej izolacji. Paula ogarn€€a fala #g€€bokiej lito€ci dla hrabiego, €wiadomo€€ braterstwa, kt€rego zaznawa€ po raz pierwszy. Odbieraj€c te jego uczucia Fenring rzek€: - Wasza Kr€lewska Mo€€, musz€ odm€wi€. Szaddama IV ponios€a w€ciek€o€€. Zrobi€ dwa b€yskawiczne kroki mi€dzy swoj€ €wit€ i wymierzy€ hrabiemu siarczysty policzek. !Ciemny rumieniec rozla€ si€ po twarzy Fenringa. Spojrza€ Imperatorowi prosto w oczy i rozmy€lnie beznami€tnym tonem powiedzia€: !- Byli€my przyjaci€€mi. Wasza Kr€lewska Mo€€. To, co teraz robi€, zawdzi€czasz tej przyja€Xni. Zapomn€, €e mnie uderzy€e€. Paul odchrz€kn€€. - M€wili€my o tronie. Wasza #Kr€lewska Mo€€ - odezwa€ si€. Imperator odwr€ci€ si€ gwa€townie, mierz€c go nienawistnym spojrzeniem. - Ja zasiadam na tronie! - warkn€€. - Postawimy ci jaki€ tron na Salusa Secundus - powiedzia€ Paul. !- Z€o€y€em bro€ i przyby€em tu na podstawie danego przez ciebie s€owa! - zawo€a€ Imperator. - O€mielasz si€ grozi€ mi... - Twoja osoba jest bezpiecznaw mojej obecno€ci - odpar€ Paul. - Atryd€ da€ s€owo. Jednak€e Muad'Dib skazuje ci€ na twoj€ wi€zienn€ planet€. Lecz nie l€kaj si€. Wasza Kr€lewska Mo€€. Z€agodz€ surowo€€ tego miejsca wykorzystuj€c wszelkie "dost€pne mi €rodki. Stanie si€ ono planet€ - ogrodem, pe€nym mi€ych rzeczy. Kiedy ukryty sens s€€w Paula dotar€ do jego €wiadomo€ci. !Imperator rzuci€ mu przez sal€ spojrzenie bazyliszka. - Teraz widzimy twoje prawdziwe motywy - powiedzia€ szyderczo. - Istotnie - odpar€ Paul. - A co z Arrakis? - spyta€ Imperator. - Druga planeta - ogr€d pe€en mi€ych rzeczy? - Frerneni maj€ s€owo Muad'Diba - rzek€ Paul. - B€dzie tu woda p€yn€ca pod go€ym niebem i b€d€ zielone oazy pe€ne wszelkiego dobra. Lecz musimy tak€e my€le€ o przyprawie. Przeto zawsze !b€dzie na Arrakis pustynia... i "srogie wichry, i ci€€kie niedolehartuj€ce ludzi. My, Fremeni, mawiamy: "B€g stworzy€ !Arrakis, by €wiczy€ wiernych". !Nie mo€na sprzeciwia€ si€ woliBoga. Tym razem stara prawdom€wczyni. Matka Wielebna Gaius Helen Mohiam, mia€a sw€j w€asny obraz ukrytego znaczenia s€€w Paula. Dostrzeg€a d€ihad i powiedzia€a: - Nie mo€esz poszczu€ tych ludzi na wszech€wiat! - Przypomnij sobie €agodne metody sardaukar€w! - uci€€ Paul. - Nie mo€esz - wyszepta€a. - Ty€ jest prawdom€wczyni€ -rzek€ Paul. - Zrewiduj swoje s€owa. - Rzuci€ okiem na ksi€€niczk€ tronu i z powrotem na Imperatora. - Im pr€dzej, tym lepiej, Wasza Kr€lewska Mo€€. Imperator obr€ci€ ponure "spojrzenie na c€rk€. Dotkn€€a jego ramienia. - Do tego mnie wyszkolono, ojcze - powiedzia€a koj€co. Zaczerpn€€ g€€boko tchu. - Nie mo€esz odwleka€ tej sprawy - szepn€€a stara prawdom€wczyni. Imperator wyprostowa€ si€; sta€ sztywny, jakby musia€ pami€ta€ o godno€ci w postawie. - Kto b€dzie pertraktowa€ w twoim imieniu, krewniaku? - zapyta€. Paul odwr€ci€ si€, zobaczy€ matk€ z opuszczonymi powiekami, stoj€c€ wraz z Chani w dru€ynie fedajki€skiejstra€y przybocznej. Podszed€ do nich, zatrzyma€ si€ i popatrzy€ z g€ry na Chani. - Rozumiem przyczyn€ - wyszepta€a Chani. - Skoro tak by€ musi... Usul. S€ysz€c ukryte €zy w jej g€osie Paul pog€aska€ j€ po policzku. - Moja Sihaja nie, musi si€ !obawia€, przenigdy - szepn€€. %Opu€ci€ r€k€ i zwr€ci€ si€ do matki. - Ty b€dziesz pertraktowa€ w moim imieniu, matko, z Chani u boku. Ona !posiada m€dro€€ i bystre oczy."I jak kto€ s€usznie powiedzia€,!nikt nie targuje si€ zajadlej odFremena. Ona b€dzie patrze€ oczami swojej mi€o€ci do mnie i z my€l€ o swoich synach, !kt€rzy przyjd€ na €wiat, o ichprzysz€ych potrzebach. S€uchaj jej. Jessika wyczu€a w synu surowe wyrachowanie i opanowa€a dr€enie. - Jakie dajesz instrukcje? - spyta€a. - Ca€y imperatorski portfel akcji kompanii KHOAM jako wiano - rzek€. - Ca€y? - prawie zaniem€wi€a z wra€enia. - On ma zosta€ go€y. B€d€ chcia€ godno€ci hrabiego i kierownictwa KHOAM dla Gurneya Hallecka oraz nadaniamu w lenno Kaladanu. B€d€ tytu€y i towarzysz€ca im w€adza dla ka€dego z pozosta€ych przy €yciu ludzi Atryd€w, nie wy€€czaj€c najprostszego €o€nierza. - Co z Fremenami? - zapyta€a Jessika. !- Fremeni s€ moi - odpar€ Paul.- To, co otrzymaj€, powinno pochodzi€ od Muad'Diba. Zacznie si€ wszystko od Stilgara jako gubernatora Arrakis, ale na to jest czas. - A dla mnie? - Czy jest co€, czego pragniesz? - Mo€e Kaladan - odpar€a patrz€c na Gurneya. - Sama nie wiem. Sta€am si€ za bardzo!Fremenk€... i Matk€ Wielebn€. Potrzeba mi czasu i spokoju do namys€u. - Tego ci nie zabraknie - rzek€ Paul - i niczego innego, co Gurney lub ja mo€emy ci da€. #Jessika skin€€a g€ow€, czuj€c nagle, €e jest stara i zm€czona. Spojrza€a na Chani. - A dla kr€lewskiej konkubiny? Kr€€yli є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBј0)F0Ы­џџ- €Zadnego tytu€u dla mnie - wyszepta€a Chani. - Nie, b€agam ci€. Paul spojrza€ z g€ry w jej oczy. znienacka przypominaj€c j€ sobie, jak sta€a kiedy€ z male€kim Leto w ramionach, ich dzieckiem, kt€re zgin€€o w tej zawierusze. - Przysi€gam ci w tej chwili - wyszepta€ - €e nie b€dziesz potrzebowa€a €adnego tytu€u. Ta kobieta, kt€r€ tam widzisz,b€dzie moj€ €on€, ty za€ tylko konkubin€, poniewa€ to jest sprawa polityki i musimy ten moment przeku€ w pok€j, przyci€gn€€ wysokie rody Landsraadu. Musimy przestrzega€ form. Ta ksi€€niczka jednak nie dostanie ode mnie nie pr€cz nazwiska. Ani dziecka ode mnie, ani pieszczoty, ani czu€o€ci spojrzenia, ani momentu po€€dania. - Teraz tak m€wisz - odpar€a Chani. Popatrzy€a ponad lud€Xmina wysok€ ksi€€niczk€. - Czy tak s€abo znasz mego syna? - szepn€€a Jessika. - Przyjrzyj si€ tej stoj€cej opodal ksi€€niczce, jak€e wynios€ej i pewnej siebie. M€wi€ o niej, €e ma ambicje !literackie. Miejmy nadziej€, €eznajdzie w nich pocieszenie, bo niewiele jej poza nimi !zostanie. - Jessice wyrwa€ si€ gorzki €miech. - Pomy€l nad tym, Chani: ta ksi€€niczka b€dzie mia€a nazwisko, a jednak b€dzie p€dzi€ €ywot marniejszy od konkubiny - nigdy nie zaznawszy chwili !czu€o€ci ze strony m€€czyzny,kt€remu €lubowa€a. Podczas gdy nas, Chani, nas, kt€re nosimy miano konkubin -nas historia nazwie €onami.  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏhy zauwa€aj€c charakterystyczne dla tarczowego nawyku zwolnienie. Jednak€e widywa€ silniejsze tarczo - nawyki i wyczuwa€, €e Feyd - Rautha potyka€ si€ ju€ z przeciwnikami bez tarczy. - Czy Atryda ucieka, czy staje do walki? - zapyta€ Feyd - Rautha. Paul podj€€ swoje milcz€ce okr€€enie. Przypomnia€y mu !si€ s€owa Idaho, s€owa nauki zbardzo odleg€ej szermierczej planszy na Kaladanie: "Wykorzystaj pierwsze momenty na obserwacj€. Mo€esz przez to straci€ wiele okazji do szybkiego zwyci€stwa, lecz chwile obserwacji s€ gwarancj€ #sukcesu. Nie €piesz si€ i b€d€X pewny swego". - By€ mo€e s€dzisz, €e te "pl€sy przed€u€aj€ ci €ycie o par€ chwil - powiedzia€ Feyd -Rautha. - Niech ci b€dzie. Przerwa€ kr€€enie, !wyprostowa€ si€. Paul widzia€ dosy€ jak na wst€pn€ ocen€. Feyd - Rautha obraca€ si€ w lewo wystawiaj€c prawe biodro, jakby kolczugowy pas zapa€niczy potrafi€ os€oni€ ca€y jego bok. Tak post€powa€cz€owiek szkolony z tarcz€ i "no€em w ka€dej r€ce. Albo... TuPaul zawaha€ si€... pas by€ czym€ wi€cej, ni€ si€ wydawa€o. Harkonnen sprawia€wra€enie zbytnio pewnego siebie w walce z cz€owiekiem, kt€ry tego dnia powi€d€ swojeoddzia€y do zwyci€stwa przeciwko legionom sardaukar€w. Feyd - Rautha dostrzeg€ to wahanie. - Po co przed€u€a€ nieuniknione? Tylko op€€Xniasz wyegzekwowanie moich praw do tej kuli piasku. %Je€li to €€d€o - my€la€ Paul - to jakie€ wyj€tkowo przemy€lne. Na pasie nie wida€€adnych €lad€w manipulacji. - Dlaczego milczysz? - spyta€ Feyd - Rautha. Paul na nowo ruszy€ w sw€j rekonesans, ch€odnym u€miechem kwituj€c ton zaniepokojenia w g€osie Feyda- Rauthy - znak, €e wzmaga si€ presja ciszy. !- €Ymiejesz si€, co? - zapyta€ Feyd - Rautha. I skoczy€ w po€owie zdania. Spodziewaj€c si€ lekkiego zwolnienia Paul ledwo zd€€y€ unikn€€ spadaj€cego ostrza, poczu€, jak sztych przeje€d€amu po lewym ramieniu. !U€mierzy€ ostry b€l w miejscu "dra€ni€cia i nagle rozja€ni€o mu si€ w g€owie, €e wcze€niejsze wahanie by€o podst€pem - hiperfint€. Mia€ trudniejszego przeciwnika, ni€si€ spodziewa€. Czeka€y go pu€apki wewn€trz pu€apek w pu€apkach. - Tw€j w€asny Thufir Hawat nauczy€ mnie pewnych rzeczy - powiedzia€ Feyd - - Rautha. - On pierwszy naznaczy€ mnie krwi€. Wielka szkoda, €e stary dure€ nie do€y€ tego widoku. I Paul wspomnia€, co powiedzia€ kiedy€ Idaho: "Spodziewaj si€ tylko tego. - co si€ dzieje w walce. W ten spos€b nigdy ci€ nic nie zaskoczy". "Na nowo zacz€li kr€€y€ wok€€ siebie, pochyleni, czujni. Paul dostrzega€ u swego przeciwnika nawr€t tryumfalnego uniesienia i zastanawia€ si€ nad tym. !Czy€by to dra€ni€cie znaczy€oa€ tak wiele dla tego cz€owieka? Chyba, €e w ostrzu by€a trucizna! Ale jakimcudem? Ta bro€ przesz€a przezr€ce jego w€asnych ludzi, kt€rzy sprawdzili j€ przed walk€. Zbyt dobrze byli wyszkoleni, aby rzecz tak oczywista jak to usz€a ich uwagi. - Tamta kobieta, ta, z kt€r€ !gada€e€ - rzek€ Feyd - Rautha.- Owo male€stwo. Czy to twoja faworyta? Mo€e maskotka? Czy mam j€ darzy€swoimi szczeg€lnymi wzgl€dami? !Paul nie odzywa€ si€ sonduj€c przy pomocy swych Wewn€trznych zmys€€w krew z rany, analizuj€c j€, odkrywaj€c €lady €rodka nasennego z imperatorskiej klingi. Przestawi€ sw€j metabolizm tak, by zlikwidowa€ zagro€enie i zmieni€ cz€steczki €rodka nasennego, ale przenika€ go dreszcz niepewno€ci. Mieli w klindze gotowy €rodek nasenny. €Yrodek nasenny. Nie, na co by zareagowa€ wykrywacz trucizny, lecz na tyle mocny, by zwolni€ !dzia€anie mi€€ni, do kt€rych dojdzie. Jego wrogowie mieli swoje w€asne plany w planach,w€asn€ palet€ podst€p€w. Feyd - Rautha ponownie !skoczy€ i uderzy€. Z zastyg€ymna twarzy u€miechem Paul odpowiedzia€ ospale, jakby spowolniony narkotykiem, i w ostatniej chwili wykonuj€c !unik wzi€€ jego rami€ w locie na sztych krysno€a. Feyd - Rautha uchyli€ si€ w bok, umkn€€ i zwi€kszy€ dystans, przerzucaj€c sw€j n€€ do drugiej r€ki z takim opanowaniem, €e jedynie lekkozbiela€a broda zdradza€a pieczenie kwasu w zadanej przez Paula ranie. Niechaj i on ma sw€j moment niepewno€ci - my€la€ Paul. - Niech podejrzewa trucizn€. - Zdrada! - wrzasn€€ Feyd - Rautha. - On mnie zatru€! Czuj€ trucizn€ w ramieniu! !Paul odrzuci€ mask€ milczenia. - Zaledwie odrobina kwasu w rewan€u za €rodek nasenny naklindze Imperatora. Feyd - Rautha odpowiedzia€ Paulowi r€wnie ch€odnym u€miechem i "wzni€s€ lew€ d€o€ z no€em w szyderczym pozdrowieniu. Za ostrzem p€on€€y furi€ jego "oczy. Paul prze€o€y€ krysn€€ do lewej d€oni tak jak jego przeciwnik. Znowu kr€€yli badaj€c si€ nawzajem. Feyd - Rautha zacz€€ zmniejsza€ odleg€o€€ mi€dzy nimi, podkradaj€c si€ z no€em uniesionym wysoko; w jego przymru€onych oczach i !zaci€ni€tych szcz€kach wida€ by€o w€ciek€o€€. Wykona€ fint€ z wymini€ciem w prawo i#obej€cie do€em, i zwarli si€ ze "sob€, trzymaj€c si€ za r€ce z no€ami, mocuj€c si€. Paul. baczny na prawe biodro Feyda- Rauthy, gdzie podejrzewa€ "zatrute €€d€o, wymusi€ obr€t w prawo. O ma€o nie przeoczy€ ko€ca ig€y wyskakuj€cej spod kraw€dzi pasa. Przemieszczenie si€ i ust€pienie Feyda - Rauthy ostrzeg€o go. Male€ka ig€a "chybi€a cia€o Paula o w€os. Na lewym biodrze! Pu€apka wewn€trz pu€apki w pu€apce -przypomnia€ sobie Paul. Wykorzystuj€€ szkolenie Bene!Gesserit mi€€ni zwiotcza€, by wykorzysta€ odruch Feyda - Rauthy, ale konieczno€€ unikni€cia drobnej ig€y stercz€cej z biodra przeciwnika zachwia€a nim na !tyle, €e €Xle postawi€ nog€ i znalaz€ si€ na pod€odze pod Feydem - Rauth€. - Widzisz to na moim biodrze?- wyszepta€ Feyd - Rautha. - !To twoja €mier€, g€upcze. - I zacz€€ si€ przekr€ca€ !dopychaj€c zatrut€ ig€€ coraz#bli€ej Paula. - To ci sparali€uje mi€€nie, a m€j n€€ z tob€ sko€czy. Nie b€dzie €adnego €ladu, by to wykry€! Zmagaj€c si€ Paul s€ysza€ w swym umy€le bezg€o€ne krzyki swoich przodk€w obecnych w kom€rkach jego cia€a, kt€rzy domagali si€, by u€y€ owego tajemnego s€owa, by obezw€adni€ Feyda - Rauth€, by ocali€ siebie. - Nie powiem tego! - wydysza€Paul. Feyd - Rautha wytrzeszczy€ na niego oczy, zawahawszy si€ nie d€u€ej ni€ przez moment zaskoczenia. Wystarczy€o to, by Paul znalaz€ brak stabilno€ci w r€wnowadze mi€€ni jednej z n€g przeciwnika i pozycja ich uleg€a odwr€ceniu. Feyd - !Rautha le€a€ teraz cz€€ciowo pod nim. z prawym biodrem stercz€cym do g€ry, niezdolnydo obr€cenia si€ z powodu owej male€kiej ig€y, kt€rej czubek utkn€€ w posadzee. Paul oswobodzi€ lew€ r€k€, #tym €atwiej, €e by€a €liska od "krwi z ramienia, i pchn€€ silnieno€em Feyda - Rauth€ pod brod€, jeden raz. Sztych wszed€ do ko€ca w m€zg. Feyd!- Rautha szarpn€€ si€ i leg€ bezw€adny, nadal z lekka na !boku, tak jak zahaczy€ ig€€ o pod€og€. $Paul odepchn€€ si€ i d€Xwign€€ na nogi, oddychaj€c g€€boko, by odzyska€ spok€j. Stan€€ nad zw€okami z no€em w d€oni!i z rozmy€ln€ opiesza€o€ci€ spojrza€ przez sal€ na Imperatora. - Wasza Kr€lewska Mo€€ - powiedzia€ - twoje si€y stopnia€y o jeszcze jednego. Czy przyst€pujemy teraz do ciuciubabki wybieg€w i wykr€t€w? Czy do om€wienia !tego, co i tak nast€pi? M€wi€ "o moim €lubie z twoj€ c€rk€ i otwartej przed Atryd€ drodze do tronu. "Imperator odwr€ci€ si€ patrz€cna hrabiego Fenringa. Hrabia nie spu€ci€ wzroku - szare oczy star€y si€ z zielonymi. !Przes€anie by€o czytelne; znali$si€ tak d€ugo, €e potrafili si€ porozumie€ spojrzeniem. Zabij mi tego pariasa - m€wi€ Imperator. - Ten Atryd€ jest m€ody i sprawny, to prawda, ale jest tak€e zm€czony d€ugim !wysi€kiem, a dla ciebie to i tak€aden przeciwnik. Wyzwij go "teraz... wiesz, jak si€ to robi. Zabij go. Z wolna Fenring poruszy€ g€ow€, obracaj€c ni€ pomalutku, centymetr po centymetrze, a€ znalaz€ si€ twarz€ w twarz z Paulem. - Za€atw go! - sykn€€ Imperator. Hrabia skupi€ si€ na Paulu, spogl€daj€c oczami, kt€re jego lady Margot wyszkoli€a w metodzie Bene Gesserit, €wiadom tajemnicy i majestatuukrytego w tym atrydzkim "go€ow€sie. M€g€bym go zabi€ -"my€la€ Fenring i wiedzia€, €e m€g€by naprawd€. Co€ w tajnikach jego w€asnej pod€wiadomo€ci wstrzyma€o wtedy hrabiego i na kr€tko, niedostatecznie, mign€€ mu obraz przewagi, jak€ posiada€ nad Paulem: rodzaj czapki - niewidki kryj€cej go przed m€odzie€cem, zagadkowo€€ osoby i motyw€w, kt€rych nie mog€o przenikn€€ €adne oko. !Troch€ si€ tego domy€laj€c popewnego rodzaju zam€cie w ogniwie przyczyn i skutk€w, Paul wreszcie zrozumia€, dlaczego nigdy nie widzia€ Fenringa w sieciach przysz€o€ci: Fenring by€ jednym z niewypa€€w - omal -€e - Kwisatz Haderach, dotkni€ty jak€€ skaz€ w €a€cuchu genetycznym - eunuchem, kt€rego talenty skoncentrowa€y si€ w ukradkowo€ci i wewn€trznej izolacji. Paula ogarn€€a fala #g€€bokiej lito€ci dla hrabiego, €wiadomo€€ braterstwa, kt€rego zaznawa€ po raz pierwszy. Odbieraj€c te jego uczucia Fenring rzek€: - Wasza Kr€lewska Mo€€, musz€ odm€wi€. Szaddama IV ponios€a w€ciek€o€€. Zrobi€ dwa b€yskawiczne kroki mi€dzy swoj€ €wit€ i wymierzy€ hrabiemu siarczysty policzek. !Ciemny rumieniec rozla€ si€ po twarzy Fenringa. Spojrza€ Imperatorowi prosto w oczy i rozmy€lnie beznami€tnym tonem powiedzia€: !- Byli€my przyjaci€€mi. Wasza Kr€lewska Mo€€. To, co teraz robi€, zawdzi€czasz tej przyja€Xni. Zapomn€, €e mnie uderzy€e€. Paul odchrz€kn€€. - M€wili€my o tronie. Wasza #Kr€lewska Mo€€ - odezwa€ si€. Imperator odwr€ci€ si€ gwa€townie, mierz€c go nienawistnym spojrzeniem. - Ja zasiadam na tronie! - warkn€€. - Postawimy ci jaki€ tron na Salusa Secundus - powiedzia€ Paul. !- Z€o€y€em bro€ i przyby€em tu na podstawie danego przez ciebie s€owa! - zawo€a€ Imperator. - O€mielasz si€ grozi€ mi... - Twoja osoba jest bezpiecznaw mojej obecno€ci - odpar€ Paul. - Atryd€ da€ s€owo. Jednak€e Muad'Dib skazuje ci€ na twoj€ wi€zienn€ planet€. Lecz nie l€kaj si€. Wasza Kr€lewska Mo€€. Z€agodz€ surowo€€ tego miejsca wykorzystuj€c wszelkie "dost€pne mi €rodki. Stanie si€ ono planet€ - ogrodem, pe€nym mi€ych rzeczy. Kiedy ukryty sens s€€w Paula dotar€ do jego €wiadomo€ci. !Imperator rzuci€ mu przez sal€ spojrzenie bazyliszka. - Teraz widzimy twoje prawdziwe motywy - powiedzia€ szyderczo. - Istotnie - odpar€ Paul. - A co z Arrakis? - spyta€ Imperator. - Druga planeta - ogr€d pe€en mi€ych rzeczy? - Frerneni maj€ s€owo Muad'Diba - rzek€ Paul. - B€dzie tu woda p€yn€ca pod go€ym niebem i b€d€ zielone oazy pe€ne wszelkiego dobra. Lecz musimy tak€e my€le€ o przyprawie. Przeto zawsze !b€dzie na Arrakis pustynia... i "srogie wichry, i ci€€kie niedolehartuj€ce ludzi. My, Fremeni, mawiamy: "B€g stworzy€ !Arrakis, by €wiczy€ wiernych". !Nie mo€na sprzeciwia€ si€ woliBoga. Tym razem stara prawdom€wczyni. Matka Wielebna Gaius Helen Mohiam, mia€a sw€j w€asny obraz ukrytego znaczenia s€€w Paula. Dostrzeg€a d€ihad i powiedzia€a: - Nie mo€esz poszczu€ tych ludzi na wszech€wiat! - Przypomnij sobie €agodne metody sardaukar€w! - uci€€ Paul. - Nie mo€esz - wyszepta€a. - Ty€ jest prawdom€wczyni€ -rzek€ Paul. - Zrewiduj swoje s€owa. - Rzuci€ okiem na ksi€€niczk€ tronu i z powrotem na Imperatora. - Im pr€dzej, tym lepiej, Wasza Kr€lewska Mo€€. Imperator obr€ci€ ponure "spojrzenie na c€rk€. Dotkn€€a jego ramienia. - Do tego mnie wyszkolono, ojcze - powiedzia€a koj€co. Zaczerpn€€ g€€boko tchu. - Nie mo€esz odwleka€ tej sprawy - szepn€€a stara prawdom€wczyni. Imperator wyprostowa€ si€; sta€ sztywny, jakby musia€ pami€ta€ o godno€ci w postawie. - Kto b€dzie pertraktowa€ w twoim imieniu, krewniaku? - zapyta€. Paul odwr€ci€ si€, zobaczy€ matk€ z opuszczonymi powiekami, stoj€c€ wraz z Chani w dru€ynie fedajki€skiejstra€y przybocznej. Podszed€ do nich, zatrzyma€ si€ i popatrzy€ z g€ry na Chani. - Rozumiem przyczyn€ - wyszepta€a Chani. - Skoro tak by€ musi... Usul. S€ysz€c ukryte €zy w jej g€osie Paul pog€aska€ j€ po policzku. - Moja Sihaja nie, musi si€ !obawia€, przenigdy - szepn€€. %Opu€ci€ r€k€ i zwr€ci€ si€ do matki. - Ty b€dziesz pertraktowa€ w moim imieniu, matko, z Chani u boku. Ona !posiada m€dro€€ i bystre oczy."I jak kto€ s€usznie powiedzia€,!nikt nie targuje si€ zajadlej odFremena. Ona b€dzie patrze€ oczami swojej mi€o€ci do mnie i z my€l€ o swoich synach, !kt€rzy przyjd€ na €wiat, o ichprzysz€ych potrzebach. S€uchaj jej. Jessika wyczu€a w synu surowe wyrachowanie i opanowa€a dr€enie. - Jakie dajesz instrukcje? - spyta€a. - Ca€y imperatorski portfel akcji kompanii KHOAM jako wiano - rzek€. - Ca€y? - prawie zaniem€wi€a z wra€enia. - On ma zosta€ go€y. B€d€ chcia€ godno€ci hrabiego i kierownictwa KHOAM dla Gurneya Hallecka oraz nadaniamu w lenno Kaladanu. B€d€ tytu€y i towarzysz€ca im w€adza dla ka€dego z pozosta€ych przy €yciu ludzi Atryd€w, nie wy€€czaj€c najprostszego €o€nierza. - Co z Fremenami? - zapyta€a Jessika. !- Fremeni s€ moi - odpar€ Paul.- To, co otrzymaj€, powinno pochodzi€ od Muad'Diba. Zacznie si€ wszystko od Stilgara jako gubernatora Arrakis, ale na to jest czas. - A dla mnie? - Czy jest co€, czego pragniesz? - Mo€e Kaladan - odpar€a patrz€c na Gurneya. - Sama nie wiem. Sta€am si€ za bardzo!Fremenk€... i Matk€ Wielebn€. Potrzeba mi czasu i spokoju do namys€u. - Tego ci nie zabraknie - rzek€ Paul - i niczego innego, co Gurney lub ja mo€emy ci da€. #Jessika skin€€a g€ow€, czuj€c nagle, €e jest stara i zm€czona. Spojrza€a na Chani. - A dla kr€lewskiej konkubiny? Kr€€yli є0г пШrХзЪ№ЂkP€ЄUƒАkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB@РЃk0Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПїAїП”ќПNИїП@`ЃkI_їП@€€€€€€€   ((ќPPј   p€€@ р BЄЈP*J„pˆ|ˆˆˆv€€€@@€€€€€€@@€€@@@@@@€€ ј P ј Р@@€ј€€€@@@ pˆˆˆˆˆˆp `  pˆ @јpˆˆp(Hˆј№€€рр @№ˆˆˆpј @@pˆˆpˆˆˆppˆˆˆx €€€€@@Р@@€`€`№№€``€р @@@@ <BБ‰™ЉЉО@< PPPјˆˆ№ˆˆ№ˆˆˆ№8D€€€€D8рˆˆˆˆрј€€№€€€јј€€№€€€€8D€€Œ„D<„„„ќ„„„„€€€€€€€€`ˆ р ˆ€€€€€€€№DDDlЊЊ’’„ФЄЄ””Œ„8D‚‚‚‚D8№ˆˆˆ№€€€ 8D‚‚‚‚D8 №ˆˆˆ№ˆ„p€€@ рј „„„„„„„x‚DDD((( ˆ€ˆ€UUUU""„HH00HH„‚D(ј @@€јР€€€€€€€€Р€@@@ Р@@@@@@@@Р@ №€@pxˆˆx€€№ˆˆˆˆ№pˆ€€ˆpxˆˆˆˆxpˆј€ˆp0@р@@@@@p`€pˆp€€№ˆˆˆˆˆ@Р@@@@@ ` Р€€ Р ˆ€€€€€€€€ќ’’’’’№ˆˆˆˆˆpˆˆˆˆp№ˆˆˆˆ№€€xˆˆˆˆx Р€€€€p€@ р@@№@@@@0ˆˆˆˆˆxˆˆPPP ’’ЊЊЊDˆP PˆˆˆPPP Рј @ј @@@€@@@@ €€€€€€€€€€ @@@€@@@@ P №№№№№№№№pxˆˆtpˆј€ˆp №ˆˆˆˆˆ@@@`Р@@@ ј @ј p€@ р pˆ€€ˆp pˆˆˆˆp?Р?у c№џќџ ƒу`ќ`ќ`@p0p0№  `f`цЬŒc a A†С‡РСџџ 8p ` Р€ћўуўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ00џќџџџџџџџџџџџќ ј @ј p€€@ р ј @@€јр рЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  ``@РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ11џџРРРРР€€€€РџџџџџџџџџџџџРЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  ffDРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ11џџЬЬЬЬЬˆˆ˜˜ўџџџџџџџџџџџџўЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  РРшшРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ00џџCcffl|880џџџџџџџџџџџџџџ8D€€€D8Ч@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№ 00РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ џџ``РР€€рџџџџџџџџџџџџр@@P`Р@@xЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№ €1€1РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ џџccУУƒ‚џџџџџџџџџџџџџџЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№ ˜1˜1РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ џџc0c0У0У0ƒ0‚  ``џјџџџџџџџџџџџџџјЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№ ˜1˜1РР€РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ џџc1c1У1У1ƒ1‚!!ccџџ€€€€€РџџџџџџџџџџџџџџРЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  РРa€cРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ13џџ6<<lЦ†џџџџџџџџџџџџџџЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  0`РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџР€€€РР`рџџџџџџџџџџџџрЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  €1€aРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџУƒƒ‚ТЦfџџџџџџџџџџџџџџЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  ˜1˜aРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџУ0ƒ000ƒ0‚ Т Ц`f`џјџџџџџџџџџџџџџјЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  ˜1˜aРР€РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџУ1ƒ111ƒ1‚!Т!Цcfcџџ€€€€€РџџџџџџџџџџџџџџРЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  А1Аa00``РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџУƒƒ‚ТЦf џџРР€€рџџџџџџџџџџџџџџрЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  3cРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџС Œ˜˜А№РрРр`РџќџџџџџџџџџџџџџќЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  3c``@РЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџС Œ˜˜А№РрРс`СџџРРРРР€€€€рџџџџџџџџџџџџџџрЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  3cccBРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџС Œ˜˜А№РрРс`СџџЦЦЦЦЦ„„ŒŒџџџџџџџџџџџџџџџџЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  3cccBРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџС Œ˜˜А№РрРс`СџџЦ0Ц0Ц0Ц0Ц0„ „ Œ`Œ`џјџџџџџџџџџџџџџџџјЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  А1˜a0`РРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџУ ƒƒ‚Т1ЦafРџџ€€€Ррџџџџџџџџџџџџџџр ј @@€јЧ@Црџјџƒу`ќ`ќ`@p0p0№  1†aŒРЬСЬџ˜џЦТƒ ƒƒџџ  8 p`Р1€ѓўУўџџ0000000101 c цЯџџ0Р`СрСРУ€Ч‡ŒљŒљ˜џџиf˜|pрљрј@ @ џ џџџ 0`џџРи€№``€№АУЦl џќџџџџџџџџџџџџџќџ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРЮсЮуŒррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg~<888|8ќ8Ю8Ž0ppџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџјџј8D‚‚‚D8џ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРЮсЮуŒррРррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg~<88;|;ќ;Ю;Ž3wwРРР€€€€€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ€€џ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРЮсЮуŒююЬррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg~<88;|;ќ;Ю;Ž3wwммм˜ИИИИ0ppџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџјјџ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРЯсЯуРpРрРрррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg~<888|8ќ8Ю8Ž0ppСРсРу€у€ччю~||xџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџРџРџ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРмсмуœррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg ~<88|ќЮŽ88ppррРР€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќќџ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРмсмуœpp`ррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg ~<88|ќЮŽрр8р8РqРqРсРсРС€У€ƒ€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџРџРџ€>Рџсџўўў??Суџœџœџ˜>>€€88pРмсмуœwwfррсџџўЧУƒуУууЧ‡‡ƒџўРјР<РxР№СрУР‡€œ?ќ?љ?љp№pppp`pрpрqрусчџЯџў88<8x0№qрqРssџgўчўю~wччЧџ>џ.џŸŸ `Рќјј рР€€€9СqУрчРцg ~<88|ќЮŽюю8ю8ЬqмqмсмсмјУИƒИџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќџќјќўр№јууџчјќў?љСљУљƒр8р8рpœУŽЧ РР9Рwwчwцfќјрp0888<<88ppp8p8xy?ѓуƒЧ‡<x№РџЯџŸџŸ<pќџјџрџѓ‡у‡УŽƒ??іpюpюррrpvp|ppqрѓрђр№р8џ9џ9џР€€ Юќxppјјœ8p`pСрсРу€у€чРчРюр~р|p|pxЮюЮюŽюŒЬмммм˜;И;Иџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќџќјќўр№јууџчјќў?љСљУљƒр8р8рpœУŽЧ юч8Чќјрp0888<<88ppp8p8xy?ѓуƒЧ‡<x№РџЯџŸџŸ<pќџјџрџѓ‡у‡УŽƒ??іpюpюррrpvp|ppqрѓрђр№р8џ9џ9џР€€ Юќxppјјœ8p`qУсУССƒУƒУ‡уŽуw8w08№рРРррpp88џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќќјќўр№јууџчјќў?љСљУљƒр8р8рpœУŽЧ рp8q`рРќјрp0888<<88ppp8p8xy?ѓуƒЧ‡<x№РџЯџŸџŸ<pќџјџрџѓ‡у‡УŽƒ??іpюpюррrpvp|ppqрѓрђр№р8џ9џ9џР€€ Юќxppјјœ8p`p3р?Р€€Р>Р~рчсЧsƒs€€€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџРРјќўр№јууџчјќў?љСљУљƒр8р8рpœУŽЧ рp8qgчЦќјрp0888<<88ppp8p8xy?ѓуƒЧ‡<x№РџЯџŸџŸ<pќџјџрџѓ‡у‡УŽƒ??іpюpюррrpvp|ppqрѓрђр№р8џ9џ9џР€€ Юќxppјјœ8p`p3р?Р€€Р>Р~рчсЧsƒsŽ ИИџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќќјќўр№јууџчјќў?љСљУљƒр8р8рpœУŽЧ рp8qgpчpЦ`ќјрp0888<<88ppp8p8xy?ѓуƒЧ‡<x№РџЯџŸџŸ<pќџјџрџѓ‡у‡УŽƒ??іpюpюррrpvp|ppqрѓрђр№р8џ9џ9џР€€ Юќxppјјœ8p`p3р?Р€€Р>Р~рчсЧsƒsŽррр РРРРР€Л€Л€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџРџРјќўр№јууџчјќў?љСљУљƒр8р8рpœУŽЧ рp8qgwчwЦfќјрp0888<<88ppp8p8xy?ѓуƒЧ‡<x№РџЯџŸџŸ<pќџјџрџѓ‡у‡УŽƒ??іpюpюррrpvp|ppqрѓрђр№р8џ9џ9џР€€ Юќxppјјœ8p`p3р?Р€€Р>Р~рчсЧsƒsŽююю Ьмммм˜ЛИЛИџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќџќ№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРррpqgу‡УŽ89qјјИ<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ3?>~чЧƒœј№рр№№88œ˜ уУƒ‡‡9ЧqЦрюРю˜8œ8œppррРР€€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџјџј№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРррpqgу‡УŽ8;s€рРР<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ3?>~чЧƒœј№рр№№88œ˜ сС9РqРррРрƒ€У€ЧЧЮЮмќјј№џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ€џ€№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРррpqgу‡УŽ8;s€юЮЬ<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ3?>~чЧƒœј№рр№№88œ˜ сС9РqРррРрƒœУœЧЧЮ8Ю8м8ќ8ј0јp№pџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџјџј№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ88p рРРмсЮуŽg~ РР9РpСрсwpчpц`ЮрЮр€€€9СqУрчРцџџ<88|ќЮŽ8pрџџРу€у€чРчРюр~р|p|pxџџŽрŒРРРРР€;€;€џРџџџџџџџР№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ88p рРРмсЮуŽg~ РР9РpСрсwwчwцfЮюЮю€€€9СqУрчРцџџ<88|ќЮŽ8pрџџРу€у€чРчРюр~р|p|pxџџŽюŒЬмммм˜;И;Иџќџџџџџџџќ№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ88p рРРмсЮуŽg~ юч8ЧqУсУ8№€€€9СqУрчРцџџ<88|ќЮŽ8pрџџССƒУƒУ‡уŽуw8w0џџрРРррpp88ќџџџџџџќ№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџрРРџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџрр№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8€€<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџьммџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџўў№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8ИИ0<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџppp`ррррьРнРнРџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџрџр№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8ЛЛ3€€<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџwwwfююююьЬнмнмџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџўџў№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8№№p88<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџ088899;ьммppррРР€€џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8Р€€<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџ‡ŽŽœœИјс№С№Срџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8мœ˜<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџ‡ŽŽœœИјс№С№Ср8880pppp`ррџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8нРР™€<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџ‡ŽŽœœИјс№С№Ср;€;€;€3wwwwfююџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ№јќРр?ёџЧџЧџЯ№?ј?ќѓƒѓ‡ѓРpРpРр‡Ž8нмм™˜<ј?№?Р8р8`0pp0p8xxp8p8р8р8рpрq№ѓч?ЧŽ< x№р€џŸџ?џ?<x<рљџёџСџчЧ‡8?ьрмрнРРфрьрјрруРчРхРсРqџsџsџ€œ8ј8№8р0рp№p№p8p8џџ‡ŽŽœœИјс№С№Ср;И;И;И30wpwpwpwpf`юрюрџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ№џ№џџœ œ8ў№€рР<Р !џ8 0рsрvp|xі8ц<УСžСŽУчџ1ccCGGGgрР!Рc€c€cGЧŽœ8pРџ€м€Œ†ƒџ€pРx€=€€Чbv> gFЮЮŒœœ888џУ†3Ž3ю#g g FЮЮ 9џџ33ggFN`NРNРnР€€€€ Р€јЦЬи<№Ц>1c3˜ё“gЮь>р 066рј3р†с†1„Œ №c3c5Ц1Ц9Ц1ЖЇћЦЦцŒŒ pcЦЦ0~0f„Œ0Ь0o26&0fpƒ№ `РР€   0 0nc1c!CaТcЦg ˜ П Б–с–a–c№є>4Ц4†%†aŒсœ1!cCУТЦ0€€мЦЦ†„Œ31€0Р Р`Р`Р`РЈш 0 ј?€€€|ќР№x№С€