хbk╤╔                                                                 їЁGюТрGЁ@юр@>рBЁEюoрEё┘ї>рB>RрG> ъ╦┴ё┘                                                                                                                                               ├U╬эff╠ sГ ИЙ▄╠nц▌▌┘Щ╗╗gcnь╠▌▄ЩЯ╗╣3>CLAS GBA-5SZEKSА003лнx >╙▒Copyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1■ є═С══> ъ$└·Pъ└═p═■>ъa>р&>ъ└> ъ#└══к═1═>═V═u═Ф═!══Г═> ·В з(·└O═m ═' ═э ═ь ═/ ═э ═ь ═╢ ═ь ═ ═ ═А>ъ╦┴>xрE>@рAпр>р >╫р@√├Bх┼!А 6# x▒ °┴с╔·G■8■8■8■8■8>> >>>ъГ ╔═■ ═╧ ═#v·╦┴╖(∙пъ╦┴═L╦ V╦w c╦o┬╦g┬ ╦_ 9╦W -╦O ╦G ├M·└<■ >O═m ├B·└<■ >O═N ├B═■ ├B═> ╠ ├B·#└■(■(■(%·#└■(&■(0■($0═П├B═ ├BА═7├B@═7├B═к├BА═j├B═@├B@═j├B·#└=■  >O═ ├B·#└<■ >O═ ├B!П>w# √╔!П6# ·6 #6# Ў╔! Пe" ·╔    !0ПД" ·╔Э├ !@Пг " ·╔   Б  ~B~B~B<$<$~BfZB~   Б  ═╞!■>P"">Ї">w╔═╞!■>""╔═Г═ ╔х╒┼!Ах>ъL─T]·RЗO >└СGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·**** ▄с└х·L─=ъL─ ┐с┴╤с╔х╒┼!┐Ах>ъL─T]·RЗO}Сo|Шg>└СGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·:::: ▄с└х·L─=ъL─ ║с┴╤с╔·└■╚═└ ═L ═э ═ц═·=O═ь ╔·└■ ·└G═| 8 °═·`С8·x┴╔·└■╚╒┼═·G·└■ ═ ═└ ═L ═э ═ь  у{ъ└┴╤╔┼·└■ ·└G═·=АG═|  · ═·ЗG═|  ·═·G═└ ═L ═э ═ь  Ё═·ъ└┴╔═├!ъ└>ъ└>ъ└═т}ъ└|ъ└═ы!@}ъ└|ъ└═e !╨%└*Gxз(*Ўv└*Gxз(*Ў·└O·└G>╣ >╕ >>!└═'w═╘╔═├═т}ъ└|ъ└═ы!@}ъ└|ъ└═д √═e · └=ъ└═·G═|  ·═ ═╘╔═├═д(═e >ъ└·└б(э═ ═╘╔═e >ъ└·└б╩·═ ═╘╔═├═·G═|  ·═Ў═e ·└■┬Н·└■╩▀>ъ└>ъ└·└б(┌═ ═╘╔х╒┼·└o·└g═ы·└o·└g#F+Nxб<(+x▒ ·└o·└g#}ц #}ъ└|ъ└═ы!@}ъ└|ъ└п<┴╤с╔х╒┼·└o·└g═ы·└o·└g■@ B}■ =═тT]·└o·└g}╗ |║(6+}ц +}ъ└|ъ└═ы!@#F+Nxб<(x▒(ЁЄ }ъ└|ъ└п<┴╤с╔╔х╒┼·└o·└g═ы·└o·└g~ъ└#~ъ└############~ъ└+~ъ└+~ъ└+~ъ└+~ъ└+~ъ└++~ъ └+F+N+~+ng@╨* x▒ °┴╤с╔х╒┼·$└■ (═Н (═Н (·$└■(%═╞!@Ш6ё>ъ$└·$└■(═╞!@Ш6є>ъ$└┴╤с╔х╒┼·#└■ (!УАз(=∙═ yъ#└!УАyз( °═ ┴╤с╔х╒┼yъ└═╢ ═ь ·#└O> ъ#└═ ┴╤с╔х╒┼yъ└■(*■(/■(4■(8■(<■(@■(D■(H■(L■ ╩ь ■ ╩Ї !P═я├№ !`═я├№ !p═я@!А═я8!Р═я0!а═я(!░═я !└═я!╨═я!р═я!Ё═я┴╤с╔х┼АЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·~/" ш┴с╔х╒┼!J х╒┼!%└х╒┼!v└╟└*Gxз(*Ў┴╤с╔ х╒┼· └G·└<╕8═д(═e >>ъ└7 ъ└>ъ└з┴╤сз╔х╒┼·└■┬Ш ·└■┬Ш ·└■(·└■ ═Ў═e · └>ъ└7 =ъ└>ъ└з┴╤с╔х╒┼·└G!╨xз(^#Ї╟└*Oyз(* Ў┴╤сз╔х╒┼y!Р■(!Р■( !АТ■╩╝ ·R■ df!Р·R■ \!РW!А·RЗ_yз(=∙╠┴┼х╒·RЗGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·"""" ▄с T]с└ ┴ ─┴╤с╔╠┴┼х╒·RЗGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·"""" ▄с T]с ┴ ─┴╤с╔╠┴┼х╒ Ё@цА( ЁAц(ЇЁAц ·"""" ▄с T]с ┴ ╟┴╤с╔> ъ>ъA!а yз( х>""└" ·с·N"·O">ъ·└o·└g═ы╔> ъ>ъA!а yз( *G·N╕ 0*G·O╕ (└* ·>ъ·└o·└g═ы═e ═·G═|  ·╔> ъ>ъA!а а ╛ # ўї·└o·└g═ыё╔х╒┼·Wo·Xg═ы·└o&T]))))))))@╠┴@* x▒ Ў┴╤с╔х╒┼!╠┴А6# x▒ °!╟└V#zз(9~■ #~#_я■ #═F█~■А8#GN#~#O═П├┴╤с╔╒┼V#z■ 8)╒F#═4╤╒z╓W{╞_F#═4 ·Q╣╤ сzГ_┴╤_с╔F##═4 ·Q╣ єzГ_┴╤_с╔х╒┼═▄V#z■ 8)╒F#═4╤╒z╓W{╞_F#═4 ·Q╣╤ сzГ_┴╤_с╔F##═4 ·Q╣ єzГ_┴╤_с╔x■(7╒`i`А·UO·VG■0 yц ўЇЁT])))))@хi`═ыс╤╔·Uo·Vg═ыy╓ Oi`))))) @ ╔х╒┼k&))}црo╠┴ ┴┼╦!╦ ┴┼{цз(╦8╦=Ўx╢w#wy╢w#w┴╤с╔Ё ╦Зр ═╞Ё@цр@╔>Ср@╔>фрGрHрI╔х╒═╞!`Ш└>Ё" №═╞└" №╤с╔х╒!@Ш6ё# ·!рЩ 6Є# ·!Ш>═<═>(!Ъ═<═ ═ю<(ў╤с╔┼їw#╞  ∙ ё┴╔┼їw#╞ ∙ ё┴╔х┼·В з(,> рO!Ш`>" x▒ °А>" x▒ °`>" x▒ °>■рO┴с╔═L┼> рЁЁЁЁ/ц╦7G>рЁЁЁЁЁЁЁЁЁЁ/ц░G·А иаъБ xъА >0р·Б ┴╔■(п> ъВ ╔┼> р$И x▒ √>р$┴╔їЁ@цА( ЁAц(·ЁAц ·ё╔їЁ@цА(ЁD■С Їё╔ЗЗЗ╞Аъh iє·A ц ∙*т√ Є╔>Аъh iє·A ц ∙*т√ Є╔>Аъh @iє·A ц ∙*т√ Є╔ЗЗЗ╞Аъj kє·A ц ∙*т√ Є╔>Аъj k@є·A ц ∙*т√ Є╔ я=я=| я=  я=я= я=  я=я= я=  я=я=р я= я=я= я=я=я=я=<я=яя=я= я=я=я=я=р<я=яя=я= <я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я= |  я=< х┼!■(>""## ∙┴с╔═Кї═K!рЩ ═▒6Є# ўёц_!рЩ═▒6Ў╔х╒┼ї!`Пz═▒" ўёїцG> №═▒ъhПъjПё┴╤с╔    ═┬!└└══п═п═т═п═п═п═п═п\═∙8°x■а╪>Я╔!└═'·└w!└└═└═т└═∙╔·So·Tg╔·Г ■(■(}ъ!цъA╔|ъ1}ъ!╔·В з╚═M·[G·Yo·Zg┼}ъQ─|ъR─х!O─6░с═q·Q─o·R─g#┴ ▐═M>ъO ╔є!  ~їпwъ >0ъ >ъM ёw√╔·D ■Р ∙╔═ы═Г·@ ї┼>ъO И·@o·@g═d>ъO ИА═d>ъO !Ш·@O·@G═oпъO !Ш·@O·@G═o>Аъh @пъi  ·>Гъ@ ·D ■Р8∙┴═LOа╖┬_ЁА■( !O─~=╩_wєM─>ъO !@*fo∙>А!h w!D п╛ ¤╤.A╦N №.isr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr·D ■О ┴!M─*fo∙√├рёъ@ ╔ї* x▒ °ё╔>ї " · ё= я╔·@ З╨·D ■Т0∙·D ■С8∙·@ цъ@ ╔ї┼ ═L╖ ° ў┴ё╔х╦&#╦#╦#╦с╔х╒┼хbk╤ЦG#Ю░G#Ю░G#Юї░Gёx<=┴╤с╔х╒Жw#Оw#Оw#Оw╤с╔х╒хbk╤Ц#Ю#Ю#Ю╤с╔╒хw#w#w#wс╤╔х6#6#6#6с╔~╞w╨#~╬w#~╬w#~╬w++╔~╓w8└┼G#~▐w░G#~▐w░G#~▐w░┴++╔х~#╢#╢#╢с╔                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         ┘╤╥RRR╔@@D@EEEEu▄T\P\раотОКОюкош.ршИИОККъю*ъкю└аа╬кк╬ ъмкъ┴╒]Q▌wwUw :(**2**ииииHt@EutTTTTЬ ю*ъкюювокюААА╕и╕а╕иал╩ккк .в.*.@2**2**2а э)щйф╗*:"║0и*(*р NJNИюа окоиорАОъ.(юА ╖ездЧwuUw@[RSRK ааа а└аа╩кк╬юККъMИ▌I╔ ╔@@]U]Q]А@╤gUWTWраотОКОюкош.ршИИОККъю*ъкю╥gUGDGьКИИш ъкккър шаш8(+83*+╕иии╕t@Euu@@▄D\T▄((+0+*+╕иии╕ 0((3**3 (и░ии╫@nBNJ.АА╒wQwEwwuWq@YTUUU└@└@└8 # #";║кк║в Б▌ХХХ]pPPPp└БХХХХЬ ╖%%%Ч АА╗К║к╗АА╗к║в║А " """":@XTTTTАwuWq@YTUUU└@└@└HPS┌RRSАВ╗в║К╣ъккъкккюиюВю┘╤╥RRR╔@@D@EEEEu▄T\P\раотОКОюкош.ршИИОККъю*ъкю└аа╬кк╬ ъмкъ2**2**2р шаш╒ .*.(.@t@Euu@@▄T\P▄((+0+*+╕иии╕ :**:***АА╕и╕а╕wTwAwtTTTu@@@╥;и╗в╗ААААА wuWq@YTUUU└@└@└8 # #";╕кк║в@jJJJ.АА╕иии╕р@NJJJN юкккю@└UUUU]@@▌E]U▌А@╒@@wQWUWwuWq@YTUUU└@└@└▌U╒]╤@jJJJ.АА╕иии╕р@JJJJN юкккюwTwAwtTTTu@@@ДИБЙЙЙщЧQWUW╨PW╤gQWUWю*ъош@РТТТЛ ааааа ╪PPP╚/р р рЧРРРРР╚HHHJH b·S"@@?;?ААb·S"@@}%@ ААeўeР!??~@|A@@>ААААААА PpPPЁ?h  AЁ√А`ЩГСЁтЄBВ$Ї`└@@FF@FFА 4 (°№Р`? 8№Ё└0И№ ■°°А■АА    Ё@р@@@АА└ ЎАА°АД■■D(( |DD|АЁаа└ааР╨░ААpPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTИАЛКККъ .коим@lJHH(ькккърарА└`wQRTwwQRTw@ц,фдтюиовю @рАААр3RSR√И%е-╡%└юJNHHъкмкър рарАлк│к*║К╗*:АААААА(+*+│и│к│АААААА:*;":╗б!б╣А  ИDDDкккUеввR pPTPT Eккк┼АUUUUwD pPPPPdДjКjLРХХХHа@@@аААЪ"ЪвЫхкккхА@ PPTЕе&ееB$ $TTRрааарtDEuEEE█R╥╔ptPtBDAEEEuЬD\T\rD@ttа@зwХgаао┬окоjHъJJJJPР╘XT╘А└ └А°р р  └ A] └@@@@@@@@@@А? ?°ш((((((((0р8 (DАя))OА}FF@Vf 4 (°№Р`$CА@а@└ ёРHД`АИ№ ■°°А■АА /B°АА@ ╪                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                @ИVЁWXY   я √ ч y щ │ З Q D    ¤  ▀└р U P  " В   Q   pP PИp№ U )  И  *К▐ АКTs Rеz КUk @кUa ЕJI ░  кU  ВКU 0°t■°№ ■ ААUАА@А└арА )аA  EбJ  *U√ ДиR   U═ ВUS кUr АкUb       `_┐кU        0└шф Ё°¤¤■ АА         ▐╣F HИ0/Po` ?   @А р@р0рЁ№ №№  √эHФY AОаEАк}!▒:UяV %Ак @Ъ    (70@?           №¤■ **АWА@А`а`А0└шАв| ия Й  E  U  U      цш  А ┐U       U          ° Ё·°¤■■■ АА└@@А   >╚      8' АX ▀ЙB'B┐E %B ) Е  *U А вT (Q "U вU вU@? Ўр└└└└@АА№°°Д|<$8R @?~* 3-@? ц└А ГЗРПОr■ З ПР╧P╟╟у╟ └р└ь╟О О■■■■■8<9x? °Їрр`аЁ°°№|╝> б ` @ А└@А@└└р└°ў  ?0x╝°№°Зp А №№№°<"  <pП №ууууусс├ сAААЮОЮЯЯ·√Ч√ёёусёHqH9qqqррqррр └    р└Ёр |@? ?№№№ ,■|№■ЁшаеJJХвUкU кU@кU`а °@РвP╠┤*АкБ`" рК Аа`БиUкTА ? ? %BЕтСwчАААА H0кБ└срЁ∙8@Ё ў <ГC ├угрАА*АА┐@?┐?Ьа8кUр°ЁЁ РррРрpra tА└└"├Аc, ■ B┴к@? ┐HЗк ╨°№№ЮРккк  @Ў(Ю(╢ВЬ  p``Hp?$<8xё°с╨Б<000    ИЗПЁ°дТАЯАЯПЯПКАp°Ё°<∙°ё∙!└p``pp``p∙ ∙  уgчcуgуc∙є°ёЁБАГ┴ А~dX ╟╞ ╟HЗЗ ? Р№Ю°d`└└кккКвКвР(к@кPккк? к└р└к)@и Y?L;B3P!P1@1D;%:б?Ш╝Ш∙Ш∙Ш░а8D8Тl╞╞■╞■┴─┬Ъd|>nўvЦ№В1хвf <M6cу`aI>7&=)111))бc¤UЙTМTМTИS▌|°ю▄└р№b\╬ю╘Y?p&p P0 8D8>|>1╬Я|╕     ■     АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчшщъыьэюяЁёЄєЇїЎў°∙·√№¤■   !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчG,╖bG,G,╖bG,G,╖bG,G,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖bЯЬЯЬЯЬЯЬG,╖bG,╖bG,╖bG,╖bЯЬЯЬЯЬЯЬG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b■ _Ы■ _Ы■ _Ы■ _ЫG,╖bG,╖bG,╖bG,╖bЯЬЯЬЯЬЯЬG,╖bG,╖bG,╖b√::>Я  Я            ▐ ;┐╝> Я║ Я  Я  Я ;┐  ;┐ ;┐ ■ ▀^>  Я ] ~ ] ~ ] ~ ■ ▀^ ■ ▀^ ■ ▀^9 Я Ы ] ~ ~;   ;   ;    Ы   Ы   Ы > № > █ > █ > █ > █ > № > № 8  №┘┐  ~ ┘   ┘   ┘   ┘  ┐   ┐  \Я▀ Я ▌ z ▌ z ▌ z ▌ z ▀ Я ▀ Я ╜ ▀>  ╜ ▀>  Ю Я ^Ш7  ^Ш7  ^Ш7  ╜ ▀>  ╜ ▀>  ▀zШ ▀zШ 5 $5$ ~ ~  ~ ▀zШ ▀zШ > ┌ > ┌  ~ ╝▀>  ╝▀>  ╝▀>  > ┌ > ┌ ^  ╪ ^  ╪ ╝▀>  ▀Щ╖ 5  ╖ 5  ╖ 5  ╪ 5  ╪ ╝  ╝  5  ╖5 ;▀  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ ▌V   ▌V   ▄ W8~ Ю$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$Юx  Юx  4$5 5$  5 5$4$┘=5$4$┘=5$4$Юx 4$Юx 4$=  ┘ =  ┘ ┘=5$ ┘=5$4$~▀╓3$4$▀╓4$=  ┘3$4$ ┘4$^  ╡ ^  ╡ 4$▀╓ 4$▀╓3$▄▀W3$▄▀W3$^  ╡3$^  ╡3$:  :  <  ЧS$  ~3$  ~3$  ~3$: 3$ЫT  Ю=   Ю=     ~┤ ~  ∙2$3$ ∙2$3$ ∙2$3$=  2$ЮWУ ▀ WУ   WУ  3$ ∙ Ю] 2$ЫS$ 2$ЫS$ 2$ WУ 2$  ╖   ╖   ╖ ЫS$  ЫS$ 2$<  Ч2$<  Ч2$  ╖2$9° 1$ 2$ 1$ 2$ 1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(█▀UQ$√4▀0$0(4▀0(0(4▀0(/(Ф▀0(/(Ф▀0(/(Ф▀/(0(Ф▀0(▀Х╥ 0(Ъ /(0( /(0( /(┌╛T/( T/(║▀t/(║▀t/(Щў▀P(║ /(√ ▀Х/(8 <  ▀t/( !O(║ /(║ /( Є ХO(< t Р$y ў/(Щ ╓o$Щ╓ o$XЎ▀Р$yS▀.(/(S▀.( O(.( O(.(║ O(▀ё Ф.(N(┌o(║▀.(┌ ╡.( N(.( ╡ё$.(N(╡ё$.(} .( o(N(WП$Ю.(┌S M(√ ! N( sП$N(< Ф N(7ё ·-(6M(▐M(7┤▀M(┌▐!M(╣▀┤n(√ ╒ M(·R M(┌R M(√ ╒ n(Щ sM( !Rs<   M(┌У M(╣ │M(ШR!▀M(Ш<  M(x╛RM(6% M(wо$▀L(│6Ё$L(╘!M(L(╘!M(L(╘!M(L(wо$▀L(wо$▀L(wо$▀L(wо$▀L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,о$▀L(L,о$▀L(L,о$▀L(L,о$▀K,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,·Ю\ K,5Ю\ J,K,╥%K,5▐·J,K,▐·J,K,▐·K,50! J,K,0! K,5 J,5K, J,K,▐·J,5 J,5 J,5 J,╕▐▓J,/!э$▓J,5P! J,5ю$ J,5▓ k,V│▐k,5▓ J,5С J,╕▐▓k,5▓▐J,5▀єТЭ5 I, %j,∙ p!I,4▐qI,▐╥%J,Ч▐СI,▀▒Л(I, є%j,5▐╪I,U▓ I,╖С|I,4 ═$I,4С I,╖▐Сi,4▒ I,4  I,v▐%I,U▒ i,;▒ I,4▐э$I,▐N!▒I,╖▀i,╖С! I,╖▐pI,4▐▒I,╖O!▐U[  ЬI,4:  I,╛▒ I,4▒▀i,:p! i,4╥ I,4N! H,Р4ь(H,Р!ь$H,4▐П!H,4▒ЬH,4N! H,4N! H,4N! H,4N! H,H,╦( H,H,╦( H,4o! H,4╦( H,4N! H,4N! H,4N! H,4N! H,4╦( H,4╦( H,4╦( H,4╦( H,4N! H,4N! H,4N! H,4N! G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,й4N! G,╦8h0 G,╩8╦8 h0╫fV G,u^ ╦8h0u^oI▀G,u^oI▀G,╩8╦8 G,3V▐{╪fh,Ц^▐{nEG,3V░M▐{h0u^▐∙jG,u^▐{NEй43V░M G,3V░M G,3V░M▐{G,TZ▐{ы8Й4╖bNE Й4▐{╤Q =h0╫boI G,3V ╖bh0╖b▐{ЄQG,╖b▐{ЄQG,▐{╤Q =h03V▐{╫fИ0╖bNE▐И0u^▐{oEh0╖b▐{╤Mh0TZ▐РIG,Цb╤M G,Цb╤M G,u^▐{oEG,3V▐{╪fh,╢b▐{-Ah0UZЄQ▐{h,╫f░M G,3Vы8▀h0oNE G,oNE G,UZЄQ▐{G,u^й4 G,╦8Й0h0G,к4╦8h0G,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,к4╦8h0G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE -                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       @ИVЁWXY z~рЁ ЁЁ!= аачяф АА└  *╒  · ї└А└А ё°°рЄ ░° T■■ № к ААА*╒к*  ри кUкк X°аа@@ААа@pАА@ИаPа @иPU !А ·кU к№TА(@°иP иААбн@YUккUUU¤Uк КTtDveUк апPPUкАrABАГ╬  Ё└┴Г└ГГА└АААА└└@├C├@кЗБЎЎ└└└рр ррр√Ї┬О~└рр■Ё°ч└╒╒Еuъъа_ЁЁа_  ╒ UUUUкк кUU■┴┴U PPааииPPииPPАк  UккU   к T┐└№\а╝D№№°° └└└  ╧№???№№ЁЁЁЁ   №Ё Ё└└ └  ¤    ■     ■   ?└???@?U?h       ■▀ЯЁЁ°°  °∙ ¤ UАА@Bлй_Z*T■└+╘]впа_G80цр№ ЁЁXё¤¤?└АААъ╩ш?▀■╓` └сМАШ╪ll░░6ЎА└АА   к @   а @°°°д°№°°°╧└└  ╧╧└??№№?Ё  ЁЁ ╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└              ЁЁЁЁЁЁЁ@@gX_`kT@?@?@№|рр  ■■    °∙  °°р PW └└ ■ рП·ЕмX└ А@@└?= @*   АA■;─ Рj  ?╔■щ■ё° Ї·Ер·┌╝Ь°№■■■zЎ f    а @W  ° °°|№№№№Ї№└  ╧╧└└ ?№№??№ ЁЁ  ╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└                ЁЁЁЁЁЁЁЁ?d?@?@?@?@?@?E?J          °  TT  рр└`ррА└А╒ф└└? ╨ўъъ/╨°? /.ыКМя А┴>тєМ р■Б¤тЁП°Ж■с¤т■сА~ї·АрЄАА_ш №/¤U  к T* W №№№А№└№А°№°№° ╧╧└└  ╧№??№№ЁЁ  Ё╠└╠└ └└└└└└            Ё     @@?@?@?@?@?@?@   ■■   Ё0└?──    ррPЁ└╚Ё°<└А !$цу?<~А А╚?Ў  х;■ 0№¤Є■с¤ъ■┴∙Ж¤В°■┴цАvюь▄ш°0╚и @  ї°    °°№|Д№°°°╧└└  ╧╧└ ? ? № №   ? Ё       Ё Ё   ╧└╧└╧└╠└╠└╧└╧└╧└ ????    ЁЁЁЁ  ├├├├   ?@?@?@?@?@?@?@?@■№■ АЁп°Wл№Г А└ ррЁА└рр└рр■■■к■ ` В0є?└В■?¤¤р ЁЁА■А┤°°З/╨▀" ■1■ё╚7■@┤~╛~■@╛∙№ЄВАА А    UккU к U°°°─°D№№°Д№└  ??└?     № №             ╧└╧└╧└╧└╧└ №№     00     ЁЁ└?└?└??└?@?@?@?@?@?@@?└ьУ■¤ └ p■ А рР├Ю~аN`ХА}@╝а^№№АВ     ЕААА└@рр?а@шЧ°ЁкUЁ№№к@є  └  А я▐- @╕╩?ъы?`╚ї_р┤ўG└└└└рррр к UиP аU*АU°м Pи@иTк аPкTА@ PиPP и№Uк   ■■   кU   кT а@а $    ╕ № А ° ╪ Ё ╪ °Ёш@╜╨/а^└>а_╨.@а@АААЁАА■└?  ■· АTи аUwИЁА*Uл▌Ў-            ╪░эА ■ · ■ ╓ ■I╢PPZАРА %°0Р0Р0АуЬ$8ь└Ё (╫PPЁ0OpOp √!▐    Б}UкDDрАJкїї  ццўГА     ъ   кк   кк    ╨ Ё ╪ ° ╨√№  ╨-╨.а_╨/`ЯЕГ√─АА@└рр└└шАБ А и@А  @ЁрЁ Ё  А  °■ь AA°8 #           ■   ╓ ■■ ■■°■ўшАNРРР40░0ЁАшD─А└бpiщ6╧1╚єт0аY∙2Gxp╗x ПpПАOВ└!рЎ    ЄL└?Фh?ФhА? ├┬  Уl  ┐ √     vЙ    ▀╧0  ў ╜   Ар @ МЇ а^Pо┐@А√■~Яl└└А ┴Aьl°╕ЯЩ Р ■■╜№ Д°8╘Мt ▄C pp8xppxx░x║<<0╚0q11щБтЁЄЇ╗Ў°В|?└8╪xx8x0(T■╡╦╟╟,>>:~люаf 3;;;;)¤`Щ0Б0@a0 0▌9А└~<┐╒?%`Ш°x√Vў,ї уА?ССЁ_ пRнА  А  ирАx└ь╪ Ё0Ё№ГAГГА/▐/_м№■P╟└Б/A┴ pрЁ└ў└▀└В╟█ч█у─ЁшУуa!P°ё∙єєkВ|  ╟    Г╟x░ЯЦООЖО`■╧  {ўs▒s▒s1s1щj%<  c ФЬАА<8°°ЁЁ└Z░Ёщ ??>0╚╪эpЁэр╘└╝ИГ>|<<<8p8╕░MИр╨Ё°x╕8рЁ`Q ? Ёср└БAр┴рёqЁ└р└└└└▀?▀ ▀ ╬▄°▄А_└З└ЛА└└└ИИ???┐А  \  №°№√< 8°№ЁшД И Азя?Я8|{t░№╪°А└р╨ЁЁx0°8Ё╨┐ A1?AБ├Б├╟╟├??S#S √  ПЗА{А_ААБГЗО;┼ ў°°■ЙЖ°АxАррЯtГДГрр№■ Є`А   1/???▄g,т№Ё°Жpьp~p?< ?,╫9%8АИЁр└а@а└рр рПy@?.q0qpqрур├╟ЗЖЕ°°№╬╬ч╟я╧╟╧╟ └p└ └рр╚└р└╨H▐  ?????Ёx8p8ШЮОш╚№┤p8?|/ ╗─ Р°°°yЁ°└а╔╢╥нА х┴ся╙ =X"╞╞╟├├єёєЁЁK 7wДГpП  є{ПП_Йш/├ч└сАlь    ┴ З■ Ё|Є2@Г3??╥▌ББЁ°Ё°ЁкUХъo_!8O9FшИаА╕ _Їп┘╨п╚┤╨а?└ў√─{шVj── `0G8  ,  чЩпС▓о(8ПКKA ·чфсB┼┬ C╘Ы√< x~▒▀А а^р@ирPЁа°■ ЬNl >Y8v@&>иV<<АЮААwИ'╪3LFvЙl╙d}├=╧0┬=┬=ыБV┼;┼√░А0АЬААИАЬИ & MLКЛБ╚┴╚ aiaЕ`яА`А└└д└┤└┤└┤└Ї└@┴`B`╨@А┴"А`Р╪@БО└`рИ      АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчшщъыьэюяЁёЄєЇїЎў°∙·√№¤■   !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчщш(Ж! &ж dы!ж╚$Cк╟ .ЗИз╟ЗиИИЗзИиЗщзИш) щ * *ъ!╦ *ы!ь!Й╦кйИийИИйзиЗзииЗ╚зЗш)щщ * *щ!╦ *ь! &кь╩╦йкзЗийиЗзииЗЗззЗєпЫ &X n╜ь! * &ь%╩ь╦╩й╔к╩ийи╩з╟изизи  О╜ &z ╙▐ь!+. . *╩ьы╦й╔╩dJи з2DBзз2DB)6 ╤╜ &Y ╙╝ь!+2 . *╩ьы╦╔╩ш!EB  и&.ц)АзD:┬)X ╤╝ &▌РЇь!+2 & .╩ьы╦)╩щ! я=щ!ў^ щ!Аз┬щ!)╜П╥ &7 Ї▐ь!+6L6 *╩ьы╦)╩*╩я= *╩ў^ ╩Ажтз)I*) &,.,&+"ь!-. &L6╦╠ыь)╩*'.я= *'.ў^я Азит*j+J*,*+"-*э!,.& &╦э!ьы)╔'2╩я= '2╩ў^я Аз╟т*iKJ+"-*L",&&&-*/&╦ю!&ь)╔E>F6я= E>F6ў^я АжзсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&╦эьы)╔E>╩я= E>╩ў^я А╞ с JЙKjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")╩eFщя= eFщў^я А╞ т╟ jЙKkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)╚'.щя= '.щў^я А╞ с kлМКm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)╟ш╚я= ш╚ў^я А╞ с lлНМN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)╟шчя= шчў^я А╞ с╞ lмМ╠n"НO"o"p*r2┤FУ>ъP. r:)чщшя= щшў^я А╞ ц сМ╠нмНp&С&n"q*┤BУ6┤JыQ2"УB)шъщя= ъщў^ щАц сщЛ╩МлМo"ОС"p&┤J╘NТ. У>P*┤J) '" я= '" ў^  Ац с л╩МмМnНРР*┤B╒N▓: q2."УB)'" я=  ў^ Ац слъм╩НПОнП"┤B╒JТ2 P.-У>)&" я=  ў^я= Ац с лъм╦нП"оС"Р&Т2│>┤B O*-q6)F*я= F*ў^я= А с мы╦╠нПоСР"Т2С*▓6 o*-С6)E*e.я= E*e.ў^я= Ас ╦ ╠ынР╠оП"p*Р*С.*o"MС.)F")я= F")ў^я= Ас ╦ ъымП╦нo"РП"Р&)n"Lo&)F")я= F")ў^я= Ас ╦ ыo&м╦НнОнП"п)m"n"K)F"( F"(ў^я= Ас ╦ ы+мн╦╠mнПО)m"Kn")'('я= ('ў^я= Ас ╦ +ыл╦мыmмПМ)l"Ko")'G( я=(я=ў^(АД2сы, Lлм╩╦lмМl)l"JI)'G(''( 'aa┬Б╩L ыл╦ ыlлМм(k"JI'((Б''(Б & '  ' ыL mл╩╦mkлЛл)kJI'(( '(' &  '  'ъm,Нк╩лНКкЛл(jJI'((''((' & '' ''ъm Ок╩л╩КкЛл(jJI(H!/2'H(/2(''& ╩M m#iк╩ЙIКiкf(IЗb $ ДE┼жч&Aе ц д┼хц ┼ й,ыM#iЙiM#IiiM#Гзц)ГI-┼╠-еЖч$жд╞ 2'ец ┼╞ Й-#ыN#IЙiN#HIIN#еЗ(Д()ц л-┼Fч$Зд╞P6H!е┼╞ е Й-#╦N#HЙiI(HIH┼И(%(ДEц (%┼ж.2I-е ╟╞ж е┼е ╞ й-#ыN#HЙhi(HI)┼g'%(Г!╞─┼G&╞ f╞ ц hе┼е ╞ К-#ыN#HhIi(HI)д(╞Г ╟ еДb !еI%Дf┼ e е┼ЖЙ .#╩Hhi╩)hHIдй!(Г'%┼К)д╦)ч э-┼I%ч j)еgеЙь╩-#FHЙ!iH% k"й%!╩%i%(%╠-i)/.cЛ)╞2Дj%'% *Cеыф К-#ыM#хчGi&M.к)Є:х╩-h!N2)%ь)Л)P6c ╦)┼/6ДК)ц.дfеы╔╦-#j╩!Иi .й)░2╞ы)H%N6╞л))) 2cI-┼к%C╞ ч,Еdе ж ╚,Й!n2-ь-к%h!ы)& .Й)П6┼к1H%N6е╟ ╞╞b ╞ е)C ╟Еd!E Е жh-.П2╦)╩%Й!M6H!'&Д'I)╞bжД ш Aдb ╞!еИ d еЕ Й!П6 .2;h!'╦-├ 'фh%г ц╞'!c '╞К!ДК%!6dэ)P6Ж e Е цш$ :J-░6Д)%ех╩)& .┼л)'.2дл)!*b ╦-┼ДДл%!..dЕ л)!жk- )╩%╟  ═-╜цТ:i-Yеэ-(%P6ц╡ ю!▐дj-%э5B I%е╠1Cее еk- )═1Д╡j1╛ч ╒.э5╜чэ1I)P6╞╡М!╜B t ╞ ▐"  Д▐!Еd╞ДЛ-!я9╞У*н1▐!┤╜═)╞┤ю╜╞s╬╜c Ф J▐d╜ * !Еc╟Еk-ч$═5╟ м-╜╞sМ ╜ч ╓╜еR k╜Bsн╜ ДЬ!Е╚(CжЛ-)06ч$У"═5╜ч╓ю ▐ч ╡я▐дRМ ▐Л╜" ╠)┼O2"з Еш(ЖМ-)%0>╞sН%╜%╡я╜Дs k╜╞rМ▐cУj!╜C╠-еO2!╟ ш(ЕdJ-╟ ю5ж│*Л1▐ш s ▐2ч╡▐МУ▐c1'!╜К-еdЕ╟ ж ╚(d═1%q:cН ╟( е╬%J%Уе0j!╒c()╞ К-Е╡ ╧ ▐"ЕdCЕ╚( -з$C)%ж М-Bжш$ДB (%еК-Г╦-ц O6еш(╞┼Е╓ е▐ЕжCcз Еш(C*-жн1c J)╞н1c()╞К-е╦-()╞A╞д%Е╞жеdжЖЕж Ещ(Еk-ш$я5B H%м-цД(%╞J-c!┼()AГb ad╞жЕdжДЕЕ╚(ж -C )жн5c╠-p:Е%J)жГц!ед╠)'2c╞ Ее"ЕdCC ╚(Ж -C%k-еc╦)╞Т>е))ч J)ДH%ч э)╦%/2э1Bеd!tЕZd╚(ж 1dkш$1d .ч r:Е╡ ╟╜е╠)H)P"ь%╜┤P2AHb Д!ФЕ╜!щ(ЖL1C ╜ш$K!d)-╟$л-еХ я ╜Д╜╠1╞ (%ь%▐cjцяd1 о▐d&нЩ7dSМ▐╟ ╡ о▐е▐н2еsл)▐ч( я▐C s╞ ▐ЖХ l▐Д │&▐ЛdS о▐╟s Н▐еХ я ▐cs╞ ▐ж[М▐ЕR╬ ЭЕФ о╜зУ╝нж╢ *%▐жtо▐╟ ╡K╜Е2╟ ╜Еў k▐Bs ╛╬" ╟▐╚$S+%▐╟$╫н-╜╟╜М!Ёш$sо╜ж╡ %▐ЕХ l╜dtн ╜еХ ╜Kщ(Ф╬!╜╚$t╜Ёжs▐╓ш ╓о▐ЕR╧╜ЕZя ▐Е╢н ╜╚Ф ╧╜╟$╫я▐╟ t2╜з ╫ lЬ╟  ▐d1ж▐Bе╞d!dC жДл-%.>cш(з Еж ╚$dж!ч k-Еш$%ж C ╟ Е!!еC╞ B O>ж╙Rж ь-К-5Sd)%жм5ж╚$з Ж╟$ж )dж ╚$Жc╟ е)!!еc╞ cPJш$Де0>)Wek5з /B"з Ж 1!ж╚(e" ╟ ш$Е!╞dш$" ╞Д()C )╞ м5ЕqFj1ЇZз$D╚(!з f+1!╚$ -ЖB ж╟ db л%ч 2!╟ Е)"ч$dI)Е/J -СN!жл)-                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       @ИVЁWXY  └└NN╬ШJ @╝U¤UUU OЕ╦,╦,ф Илвв╓ Ш@H╨р0`P   (T)GEй  EО▀88.╛Л БААрЁСУТХgхvИ╬С_┘ $8<|IMБM╔═╔╔.ф6ф&ААА`` сасВ#c"c└└А@@└ UPЯ P└ЖBлu {;я╧ "$ЩЬ< ЕА`а`рysЦ8U  &╦р╨8 рф╝A└4┴qc╥PЯЖ╬K╚K7g╧├╟%─ААФ6є`ЁР`@А )  Dк И ▐V A╬Зs^#ed x<`3Вёz7одb─тЗO@А└kИ8 >aiТТ ТкБЎрP`РIЦZHPHSйG░   $иl└8р╨  <ТJТJ╥qc IRIRK╚О╞ x< i Й═е─у╟ 6А6АФ6√0@`PрЁр ═l╞(ь0 0p╕pИSrbА@─jN"╬▐ П`p(pH` H80 А░ЖЮ8Р<╝f6iЯФY┬УсfшХ√¤"ЧL┴8((8  ░0М0 00$ЬИ АААПЛОЛ╬▀└└А@ЙF╧DD═D═я¤0084╕Ф░Б░Е▄ЪgєЧ`ТxКХтК▀R3b+x▓]!y+?A?D┼|РpЁP└а  p`░└р─OЩ` |0 ░ ╛ШРYcBmЪМ@└Ъ╚╩JQ==U-@D└АА@╧╧DЙ╛ж Ї╚А└С^Я`└`])a├f█<4,0`<6К Ш`р░@╬╟└└ xx  РР<╝ЬЖЦх J╤иG @lmT DЙэ  └@@Ад╢Ь■>4( (└@А0h Е¤╜Б$├Д╕&╛РxЁ`     └╙▄ ▐╬;V=DE*;U@рPрPАPPЁZ.*~*****CeїGРb0вКy ДЖХЯ_EI╟ `mMq q ╞╬ ╠ЛIЕч¤ АИИ╛Ь voИЄ;█─Я 9hh\hT}╞"Ач╒ Н Нц├ААААБАqє╥Ц╪Т▐█∙А└@`@`└АААЮИЙЙ▀0M1L00¤╞вц╥ВГВГч╧ <666╢┐y√ТЗЦВёЯ╒Х└▀ o░09i5\╣╨юWыфKж$Ш4Щ╖ЄБАEcj╗СЩБsу└└└└└└└,})AOA-8Uвm█4<(0(╧UbUутvШСЩРC∙cA└@уєААППКИ╧╞`┴aЫyпell}А`└ Аар└ААЙП └А@╧B╦~Hъ\рPрp!@iЩАЫХ!R+ Ар└ ╨0     Г8\8@ўц б`@А  АRО Й╬▀ *U кU═ЙDАэ ( @иU  НШИ╨ Е*  РБРуА @кUАКОИ─ √кU7I?T 0JtКU0"qє▓ ъBС*6вUкД *  @HХА P U  вU еJВ еJ   Uк  йR  Rе H иU └ЫSS@▐Ю;;V;EEE(890З7▌▓═[┤зbААБАШШikТЮll■УЩИ╧\l$ h▐Я`└p 9PAqy}╠ я╦╦,mЙ═щ"═п1А"Ф6b╛PаЁ╪И╪╪А╨Ё└а└   TlX`dl@8   кА"в6Ь▄АрРpР└@АPpркEкD╬u╗ к9VoY`}tкеf[╝╝д╝ к( ╢6Д6дкrт▒@РqкАШЦЩШЙ к0pк└└ ╨0р к&&:кUgE(█Ш[└к└└`акQaiX)`iкАчзJнЫ┤Ы┤кАААБк@aєЄd▓Дк╠╪N@QкH1i h)Iк ┼Бcт┴bккI╟к@ОA8к ДcА└А@bтвdИ╛<єcКxx▐▀б|9T01 рбАу!"@6Фу@ ` Aв@└ Ж7DєА@└@ЙFААккYкВтУAПккМ@8к8X┐йАJк╬╗О╟к9KCy3x=hкbц"3"sўК<266ўIвhРРРРИ°р0рp   /0pI9°I°╒)ъoПАлж$├жШААА╝(cА#C"є∙к@F┬FВ╞░кPк╦═Й═Й¤кБААА└кpУ└BВRwткКFBDBя_к8l8pt|@x)@иЖЦYx)x!IЗ9U8D)lByААА``└└А@аpаuF"*"7Б┴БЄё█С╨РI█√ААГПЙШ╬╟`└`x,l$Hl|   ╪Ш╚ИИАвЬаC!`!@A`A`є√ААААА└└а└`y,mnm■═mЕ хg"PтА╝.*2.В╩_ 7lIЗ3y+5\=TNu@арааР Р@░ОЛL╫╤Т$8<4MIЕ╟┼╞)╤)ААААА@ВЇ╓zКQ@ `@└08H8x   6╣ebfХk╪А@`а)U)D`ЁрАpР@└10 0Lp0А└Аё)┌▌JА@АА@╙2¤IП├?╤8)╬АA┴ЩCPбААААААHXThмиЬsгФуА└D(9TА@рЁ$▌N"┘└@А W╠У\l$H$▐ЮА (0T9FE-8u■√┘.62 р @А╜$╣$!==* ╨XаP°╣Q°АА     АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчшщъыьэюяЁёЄєЇїЎў°∙·√№¤■   !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчG, G,G, G,G, G,G, ▐b╜I▀▐b╜I▀▐b╜I▀▐b╜I▀G, G, G, G, N¤4▀NЯw¤4N]=■fN]=■f^V}A┐{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?k▀< ~Vs}A╜E╛b■f< ^V]=┐{< ^VЯw9< ~VЯw5╛bЯw=9; Ю^┐{]=|$>R╜Ew]V9k▐b╜I▀; ^V▀{ЭA; Ю^<9┐w; ?k]=▀{;Ю^▀{№4Ю^┐{\=╛^Яw ▀{}AЬ(N▀Ь(Ю^▀{№4\=▀{№4N┐{▐bN┐{▐bN▀Ь(N▀Ь(N▀Ь(▀Ь(┐{▐b┐{▐b?o<9ЬE■f\=┐w▀Ь(▀Ь(▀Ь(▀Ь(ЬE[$: N√4 }Z|A▀: ]VЬEЯw: =V\=wZ$Ю^|AЯw}Z<9s¤M\=>k: }ZЯwЬEZ$]V|A┐{: ]V┐w|A: =R\=Яw╛b5ЯwR>k√4▐b┐w√4Э^5s: }Z|EЯw ▐b;9┐{: >o5▀{: >k;=┐{9 =V[=Яw9 }^[AЯw ┐w▄I║0 }ZЯw╝I9 ]VЬEЯs ╜bs 9$╜^┐{ЬE9 }^^o  }ZЯw╝I }ZЯw╝I }ZЯw╝I R║,^s [=RЪ( RRЪ( №M;=>o ■f[=┐w  ║,^s  ║,^s  ║,^s  ║,^s  [=┐w  [=┐w  [=┐w  [=┐w ▄I¤f9 ¤f8$~s ¤f8$~s √MЯw·4 RZ=s8$R{A>o {A╣0R R>o·4 \VЫE^oX$|Z╗I~s8$R:=s8 Э^ √M8$\Z√M┐{8$Э^█I▀{ |Z>o:= Rk∙4 ;R5k7$|Z▀{∙4 |ZЯwЪE >o∙4┐{7$▌bЫE┐{7$╜bЪE▀{7$Ь^ЯwZ=7$▌bЪE▀{ \ZZ=▀ ¤f▀{█I Ь^~s99 ^o ~s ▌bЪE▀{ ▌bЪE▀{ ▌bЪE▀{  ЪE▀{  $5$  $5$  $5$  $5$  ЪE▀{  ЪE▀{  ЪE▀{  ЪE▀{  $5$  $5$  $5$  $5$ Ь^°4  Ь^°4  ╝b~s▀ ┌M¤f9 ЩEЧ,┌M [VЩEЮw ЩE╫4·Q ;VyAЮw6 ;VЩE┐{5$[Z║I┐{V$[Z~wyE6${^╣I~s [Z▀{yAU$;VЮw¤f Ь^]oyA5 {ZЮw95$▄b9 5$=kў4▀{U$▄fX=┐{5$╝^9^s5${ZЮwxAv(Ы^▀{╫4v({Z·M 5$▄b8=╛w5$▄f╣I▀U$Ы^·M┐{T$k▀{xAT${Z┘M▀{4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4${Z┘M▀{4$Ru(▀{4$Ru(▀{4$ЩER╓04$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w3$4$8=╛w4$ЩER╓04$ЩER╓03$4$R╓03$94$ШE3$№fФ,~s3$№fФ,~s3$№fФ,~s3$№fФ,~s3$zZ╕I 3$WA∙M=S( WAR3$=o╕I S(№f╕I t(:VwA~s╡0ZVШEЮw3$ZV╕I┐wS$╗^╛{∙MS(№f╕I▀S$╗^▀{╕I3$╗b▀{Ў83$Ы^k9t,zZ╪IЮw3$RkЫ^2$:V6=№j3$]oV= s(╗bR S(╗^┐{°M2$▄bvA▀{2$z^ R2$ЮwЧE92$▄b]s 2$ZZ°M 2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{2$ZZ°M 2$ZZ°M 2$ZZ°M 2$ZZ°M 2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{1$2$vA▀{1$2$vA▀{1$2$╢I▀{1$2$╢I▀{1$2$╢I▀{1$5=ЦE▀{1$№fЧE▀1$ R91$ R91$ЦE│09Q$yZ°M 1$vARЦE1$vEўMЇ41$9VЦE]sQ$█f╖I Т,8V╫M~wТ,zZ╖IЭwQ(8VЮw╖I1$║^Юw╫MQ(8VЇ8]s1(║b}wUA1$YZuE}w1$R=√f1$RЇ8k│0║bЭw╫M1$k=▓0P(Ъ^╢I▀Q(=oUA▀q,Ъ^ЮwvEQ(║bўQ▀{0( ЦEVP,Ъ^╫M Q,║b┐{╢I0(cЄ Ь=U ZbiАr tragedii Shakespeare'a by AuthorААААААААА А А А А ААААААААААААААААААА А!А"А#А$А%А&А'А(А)А*А+А,А-А.А/А0А1А2А3А4А5А6А7А8А9А:А;А<А=А>А?А@АAАBАCАDАEАFАGАHАIАJАKАLАMАNАOАPАQАRАSАTАUАVАWАXАYАZА[А\А]А^А_А`АaАbАcАdАeАfАgАhАiАjАkАlАmАnАoАpАqАrАsАtАuАvАwАxАyАzА{А|А}А~ААААБАВАГАДАЕАЖАЗАИАЙАКАЛАМАНАОАПАРАСАТАУАФАХАЦАЧАШАЩАЪАЫАЬАЭАЮАЯАа#K l a u d i u s z Аб krАl duАвski H a m l e t Аб syn poprzedniego, a synowiec teraАгniejszego krАla P o l o n i u s z Абszambelan H o r a c y Аб przyjaciel Hamleta L a e r t e s Аб syn Poloniusza K s i Ад d z DWORZANIE: W o l t y m a n d K o r n e l i u s z R o z e n k r a n c G i l d e n s t e r n O z r y k OFICEROWIE: M a r c e l l u s B e r n a r d o F r a n c i s k o Аб АеoАжnierz "R a j n o l d Аб sАжuga PoloniuszaR o t m i s t r z P o s e Аж D u c h ojca Hamleta !F o r t y n b r a s Аб ksiАдАеАз norweski G e r t r u d a Аб krАlowa duАвska, matka Hamleta !O f e l i a Аб cАrka Poloniusza Panowie, damy, oficerowie, АеoАжnierze, aktorowie, grabarze, majtkowie, posАжowiei inne osoby. Rzecz odbywa siАз Elzynorze 1)"[1) Elsynor Аб obecnie HelsingАиr, port i miasto w Danii poАжoАеne w najwАзАеszym miejscu cieАйniny Sund. ] AKT PIERWSZY SCENA PIERWSZA Taras przed zamkiem. F r a n c i s k o na warcie. Bernardo zbliАеa siАз ku niemu. BERNARDO Kto tu? FRANCISKO Nie, pierwej ty sam mi odpowiedz; StАj, wymieАв hasАжo! BERNARDO АкNiech BАg chroni krАla. Ал FRANCISKO Bernardo? BERNARDO Ten sam. FRANCISKO Bardzo akuratnie Stawiacie siАз na czas, panie Bernardo. BERNARDO Tylko co biАжa dwunasta. IdАг, spocznij, Francisko. FRANCISKO WdziАзcznym wam za zluzowanie, Bom zziАдbАж i gАжupio mi na sercu. BERNARDO MiaАжАеeАй SpokojnАд wartАз? FRANCISKO Ani mysz nie przeszАжa. BERNARDO Dobranoc. JeАйli napotkasz Marcella I Horacego, z ktАrymi tej nocyStraАе mam odbywaАм, powiedz, niech siАз АйpieszАд. H o r a c y i M a r c e l l u s wchodzАд FRANCISKO "Zda mi siАз, Аеe ich sАжyszАз. Аб StАj! ! kto idzie? MARCELLUS АкLennicy krАla. Ал HORACY АкPrzyjaciele kraju. Ал FRANCISKO A zatem dobrej nocy. MARCELLUS BАдdАг zdrАw, stary. Kto ciАз zluzowaАж? FRANCISKO Bernardo. Dobranoc. Odchodzi. MARCELLUS Hola! Bernardo! BERNARDO Ho! czy to Horacy Z tobАд, Marcellu? HORACY Niby on. BERNARDO Witajcie. HORACY I cААе? Czy owa postaАм i tej nocy DaАжa siАз widzieАм? BERNARDO Ja nic nie widziaАжem. MARCELLUS Horacy mАwi, Аеe to przywidzenie. I nie chce wierzyАм wieАйci o tym strasznym Dwa razy przez nas widzianym zjawisku; UprosiАжem go przeto, aby z nami #PrzepАзdziАж czАзАйАм tej nocy dla sprawdzenia Анwiadectwa naszych oczu i zbadania Tego widziadАжa, jeАеeli znАw przyjdzie. HORACY Nic z tego, rАзczАз, Аеe nie przyjdzie. BERNARDO UsiАдdАг I Айcierp, Аеe jeszcze raz zaszturmujemy Do twego ucha, ktАre tak jestmocno Obdarowane przeciw opisowi Tego, czegoАйmy przez dwie noce byli Анwiadkami. HORACY Dobrze, usiАдdАгmy; Bernardo! Opowiedz, jak to byАжo. BERNARDO PrzeszАжej nocy, Gdy owa jasna gwiazda na zachodzie TАз samАд stronАз nieba oАйwiecaАжa, Gdzie teraz bАжyszczy, i zamkowy zegar BiАж pierwszАд, Marcel i ja ujrzeliАйmy... MARCELLUS PrzestaАв; spojrzyjcie tam: nadchodzi znowu. Duch siАз ukazuje. BERNARDO ZupeАжnie postaАм nieboszczyka krАla. 2) [ 2)tj. ojca Hamleta. ] MARCELLUS Horacy, przemАw doАв, uczony jesteАй. BERNARDO MoАеeАе byАм wiАзksze podobieАвstwo? powiedz. HORACY Prawda; sАжupiejАз z trwogi i zdumienia. BERNARDO ZdawaАжoby siАз, Аеe chce, aby ktАry Z nas doАв przemАwiАж. MARCELLUS PrzemАw doАв, Horacy. HORACY KtoАй ty, co nocnej pory naduАеywasz I Айmiesz przywАжaszczaАм sobie tАз wspaniaАжАд WojennАд postaАм, ktАrАд pogrzebiony DuАвski monarcha za Аеycia przybieraАж? Zaklinam ciАз na Boga: odpowiadaj. MARCELLUS To mu siАз nie podoba. BERNARDO Patrz, odchodzi. HORACY StАj! mАw; zaklinam ciАз: mАw. Duch znika MARCELLUS JuАе go nie ma. BERNARDO I cААе, Horacy? PobladАжeАй, drАеysz caАжy. PowieszАеe jeszcze, Аеe to urojenie? Co myАйlisz o tym? HORACY BАg Айwiadkiem, Аеe nigdy Nie byАжbym temu wierzyАж, gdyby nie to Tak jawne, dotykalne przeАйwiadczenie WАжasnych mych oczu. MARCELLUS Nie jestАеe to widmo Podobne, powiedz, do zmarАжego krАla? HORACY "Jak ty do siebie. TakАд wАжaАйnie zbrojАз MiaАж wtedy, kiedy NorweАеczyka pobiАж: Tak samo, pomnАз, marszczyАж czoАжo wtedy, Kiedy po bitwie zaciАзtej na lodach RozbiАж tabory PolakАw. Rzecz dziwna! MARCELLUS Tak to dwa razy punkt o tejАеesamej Godzinie przeszАжo marsowymi kroki To widmo mimo naszych posterunkАw. HORACY Co by to w gruncie mogАжo znaczyАм, nie wiem; Atoli wedle kalibru i skali Mojego sАдdu, jest to prognostykiem JakichАй szczegАlnych wstrzАдАйnieАв w naszym kraju. MARCELLUS !SiАдdАгcie i niech mi powie, kto Айwiadomy, !Na co te ciАдgАжe i tak АйcisАжe warty Poddanych w kraju noc w noc niepokojАд? Na co te lanie dziaАж i skupywanie Po obcych targach narzАзdzi wojennych? Ten ruch w warsztatach okrАзtowych, kАзdy Trud robotnika nie zna odrААеnienia MiАзdzy niedzielАд a resztАд tygodnia? Co powoduje ten gwaАжtowny poАйpiech, DajАдcy dniowi noc za towarzyszkАз? ObjaАйniАе mi to kto? HORACY Ja ci objaАйniАз. Przynajmniej wieАйci chodzАд w taki sposАb: Ostatni duАвski monarcha, ktАrego Obraz dopiero co nam siАз ukazaАж, ByАж, jak wiadomo, zmuszony do boju Przez norweskiego krАla, Fortynbrasa, ZazdroszczАдcego mu jego potАзgi. MАзАеny nasz Hamlet (jako taki bowiem SАжynie w tej stronie znajomego Айwiata) PoАжoАеyАж trupem tego Fortynbrasa, KtАry na mocy aktu, pieczАзciami Zatwierdzonego i uАйwiАзconegoWojennym prawem, byАж obowiАдzany !CzАзАйci swych krajАw ustАдpiАм zwyciАзzcy, Tak jak nawzajem nasz krАl, na zasadzie Klauzuli tegoАе samego ukАжadu, !ByАжby byАж musiaАж odpowiedniАд porcjАз Swych dzierАеaw oddaАм na wieczne dziedzictwo Fortynbrasowi, gdyby ten byАж przemАgАж. OwААе syn tego, panie, Fortynbrasa, Awanturniczym pobudzony szaАжem, ZgromadziАж teraz zebranАд po rААеnych KАдtach Norwegii, za strawАз i jurgielt, 3) TАжuszczАз bezdomnych wagabundАw w celu, KtАry bynajmniej nie trАдci tchАrzostwem, A ktАry, jak to nasz rzАдd odgaduje, Nie na czym innym siАз zasadza, jeno Na odebraniu nam siАжАд orАзАеa W drodze przemocy wyАе rzeczonych krain, KtАre utraciАж byАж jego poprzednik; I to, jak mi siАз zdaje, jest przyczynАд Owych uzbrojeАв, powodem czat naszych I АгrАdАжem tego wrzenia w caАжym kraju. [ 3) Jurgielt Аб АеoАжd. ] BERNARDO I ja tak samo sАдdzАз; tym ci bardziej, Аоe to zjawisko w wojennym przyborze Odwiedza nasze czaty i przybiera Na siebie postaАм nieboszczykakrАla, KtАry tych wojen byАж i jest sprАзАеynАд. HORACY Znak to dla oczu ducha pАжodny w groАгbАз. Gdy Rzym na szczycie staАж swojej potАзgi, KrАtko przed АйmierciАд wielkiego Juliusza, 4) OtworzyАжy siАз groby i umarli BАжАдdzili jАзczАдc po ulicach Rzymu; Widziane byАжy rААеne dziwowiska: Jako to gwiazdy z ogonem, deszcz krwawy, Plamy na sАжoАвcu i owa wilgotnaGwiazda 5) rzАдdzАдca paАвstwami Neptuna, ZmierzchАжa, jak gdyby na sАдd ostateczny. I otААе takie same poprzedniki Smutnych wypadkАw, ktАre jako goАвce BiegnАд przed losem albo sАд prologiem WrААеb przyjАйАм majАдcych, nieba i podziemia ZsyАжajАд teraz i naszemu paАвstwu. Duch powraca. "Patrzcie! znАw idzie. ZastАдpiАз mu drogАз, ChoАмbym miaАж zdrowiem przypАжaciАм. StАj, maro! MoАеeszli wydaАм gАжos albo przynajmniej DАгwiАзk jakikolwiek przystАзpny dla ucha: To mАw! !Jestli czyn jaki do speАжnienia, zdolny DopomАc tobie, a mnie przynieАйАм zaszczyt: To mАw! !Maszli АйwiadomoАйАм losАw tego kraju, KtАre, wprzАd znajАдc, moАеna by odwrАciАм: To, mАw! Alboli moАеe za Аеycia pogrzebaАжeАй W nieprawy sposАb zgromadzone skarby, Za co wy, duchy, bywacie, jak mАwiАд, Skazane nieraz tuАжaАм siАз po Айmierci. Kur pieje. !MАw! StАj! MАw! Аб zabieАе mu drogАз, Marcellu. [4) Juliusza - Juliusza Cezara ((100 - 40 p. n. e. ). 5) Gwiazda - KsiАзАеyc, kierujАдcy przypАжywem i odpАжywem morza. ] MARCELLUS MamАеe naАв natrzeАм halabardАд?HORACY Natrzyj. JeАйli nie stanie. BERNARDO Tu jest! HORACY Tu jest! Duch znika. MARCELLUS ZniknАдАж Krzywdzim tАз postaАм tak majestatycznАд, ChcАдc jАд przemocАд zatrzymaАм; powietrze Tylko chwytamy i czcza naszagroАгba ZАжoАйliwym tylko jest urАдgowiskiem. BERNARDO ChciaАж coАй podobno mАwiАм, gdy kur zapiaАж. HORACY Wtem nagle wzdrygnАдАж siАз jak winowajca Na gАжos strasznego apelu. SАжyszaАжem, Аоe kur, ten trАзbacz zwiastujАдcy ranek, Swoim donoАйnym, przeraАгliwymgАжosem Przebudza bАstwo dnia, i na to hasАжo Wszelki duch, czy to bАжАдdzАдcy na ziemi, Czy w wodzie, w ogniu czy w powietrzu, spiesznie Wraca, skАдd wyszedАж; a Аеe to jest prawdАд, Dowodem wАжaАйnie to, coАйmy widzieli. MARCELLUS !ZadrАеaАж i rozwiaАж siАз, skoro kur zapiaАж, MАwiАд, Аеe ranny ten ptak, w owej porze, Kiedy АйwiАзcimy narodzenie Pana, Po caАжych nocach zwykАж АйpiewaАм i wtedy Аоaden duch nie Айmie wyjАйАм z swego siedliska: Noce sАд zdrowe, gwiazdy nieszkodliwe, "ZАжe Айpi, ustajАд czarodziejskie wpАжywy, Tak АйwiАзty jest ten czas i dobroczynny. HORACY SАжyszaАжem i ja o tym i po czАзАйci Sam dajАз temu wiarАз. Ale patrzcie, !JuАе dzieАв w rААеanym pАжaszczustrzАдsa rosАз Na owym wzgАrku wschodnim. ZejdАгmy z warty. Moja zaАй rada, abyАйmy niezwАжocznie O tym, czegoАйmy tu Айwiadkamibyli, Uwiadomili mАжodego Hamleta; Bo prawie pewien jestem, Аеe to widmo, MilczАдce dla nas, przemАwi do niego. Czy siАз zgadzacie na to, co nam zrobiАм ZarАwno serce, jak powinnoАйАм kaАеe? MARCELLUS Jak najzupeАжniej, i wiem nawet, gdzie go Na osobnoАйci zdybiemy dziАй z rana. WychodzАд. SCENA DRUGA Sala audiencjonalna w zamku. $K r А l, K r А l o w a, H a m l e "t, P o l o n i u s z, L a e r t e !s, W o l t y m a n d, K o r n e li u s z, panowie i orszak. KRАпL Jakkolwiek АйwieАеo tkwi w naszej pamiАзci Zgon kochanego, drogiego naszego Brata Hamleta, jakkolwiek by przeto Sercu naszemu godziАжo siАз w ciАзАеkim Аоalu pogrАдАеaАм, a caАжemu paАвstwu !ZawrzeАм siАз w jeden faАжd kiru,o tyle Jednak rozwaga czyni gwaАжt naturze, Аоe pomnАдc o nim nie zapominamy O sobie samych. Dlatego Аб z zatrutАд, Аоe tak powiemy, od smutku radoАйciАд, Z pogodАд w jednym, a АжzАд w drugim oku, Z bukietem w rАзku, a jАзkiem na ustach, Na rАwni waАеАдc wesele i boleАйАм Аб #PoАжАдczyliАйmy siАз maАжАеeАвskim wАзzАжem "Z tАд niegdyАй siostrАд naszАд, a nastАзpnie DziedziczkАд tego wojennego paАвstwa. Co wszakАеe czyniАдc, nie postАдpiliАйmy Wbrew Айwiatlejszemu waszemu uznaniu, KtАre swobodnie objawione daАжo Temu krokowi sankcje. DziАзki za to. Аб A teraz wiedzcie, Аеe mАжody Fortynbras, Czyli to naszАд lecewaАеАдc wartoАйАм, #Czyli to sАдdzАдc, Аеe z АйmierciАд drogiego Brata naszego w krАlestwie tym znajdzie NieАжad i bezrzАдd, i na tym jedynie BudujАдc pАжonnАд nadziejАз korzyАйci, Nie zaniedbujАдc nagliАм nas przez posАжАw O zwrot tych krain, ktАre prawomocnie, Za sprawАд АйwiАзtej pamiАзci Hamleta, Brata naszego, z rАдk jego rodzica PrzeszАжy na wАжasnoАйАм Danii. Tyle o nim. TerazАеe o nas i o celu, w jakim Tu siАз zeszliАйmy. Wzywamy tym pismem Stryja mАжodego Fortynbrasa, dzisiaj KrАla Norwegii, ktАry, z siАж opadАжy, ObАжoАеnie chory, moАеe i nie sАжyszaАж O tych zabiegach swojego synowca, Aby powstrzymaАж go od dalszych krokАw W tej sprawie, aby mu wzbroniАж zbierania Wojsk i zaciАдgАw zАжoАеonych wszak z jego Wiernych poddanych. Wam zaАй, Korneliuszu I Woltymandzie, poruczamy zanieАйАм To pismo, АжАдcznie z pozdrowieniem naszym, WАжadcy Norwegii, nie upowaАеniajАдc Was do wchodzenia z nim w nic wiАзcej nad to, Co treАйАм powyАеszych sАжАw naszych zakreАйla. Bywajcie nam wiАзc zdrowi i niech poАйpiech Chwali gorliwoАйАм waszАд. KORNELIUSZ I WOLTYMAND Jak we wszystkim, Tak i w tym staraАм siАз bАзdziem jej dowieАйАм. KRАпL Nie wАдtpiАз o tym. BywajcieАе nam zdrowi. "K o r n e l i u s z i W o l t y m a n d wychodzАд. MiaАжeАй nas o coАй prosiАм, Laertesie; JakiАе jest przedmiot tej proАйby? MАw АйmiaАжo. $Nie traci prААеno sАжАw, kto siАз udaje Z sАжusznym АеАдdaniem do monarchy Danii. CzegААе byАй pragnАдАж, czego bym nie gotАw $SpeАжniАм wprzАd jeszcze, niАеeliАй zapragnАдАж? GАжowa nie bliАеej jest pokrewnasercu, RАзka nie skorsza ku przysАжudze ustom Jak tron nasz ojcu twemu, Laertesie, CzegААе wiАзc АеАдdasz? LAERTES Pozwolenia waszej KrАlewskiej moАйci na powrАt do Francji, SkАдd chАзtnie wprawdzie tu przybyАжem, aby ZАжoАеyАм powinny hoАжd przy koronacji Waszej krАlewskiej moАйci, ale teraz, Gdym juАе dopeАжniАж tego obowiАдzku, Аоyczenia moje i myАйli, wyznajАз, CiАдgnАд miАз znowu do Francji; ku czemu O przychylenie siАз i przebaczenie Kornie Айmiem waszАд krАlewskАдmoАйАм bАжagaАм. KRАпL CААе na to ojciec waszmoАйci? PrzystajeАе Na to Poloniusz? POLONIUSZ Usilnymi proАйby Poty koАжataАж do mojego serca,AАеem do АеyczeАв jego mimochАзtnie #PrzyАжoАеyАж pieczАзАм zezwolenia. Racz mu Wasza krАlewska moАйАм nie broniАм jechaАм. KRАпL !JedАг wiАзc, rozrzАдdzaj wedАжug woli czasem !I АжaskАд naszАд. Do ciebie siАз teraz Zwracam, kochany synowcze Hamlecie, Synu mАj. HAMLET na stronie TrochАз wiАзcej niАе synowcze, A mniej niАе synu. KRАпL JakiАе tego powАd, Аоe czarne chmury wciАдАе ciАз otaczajАд? HAMLET I owszem, panie, jestem wystawiony Bardzo na sАжoАвce. KRАпLOWA Kochany Hamlecie, ZrzuАм tАз ponurАд barwАз i przyjaАгnie Wypogodzonym okiem spАjrz na DaniАз; PrzestaАв powieki ustawicznie spuszczaАм W ziemiАз, o drogim ojcu rozmyАйlajАдc. !Co Аеyje, musi umrzeАм; dziАй tu goАйci, A jutro w progi przechodzi wiecznoАйci; To pospolita rzecz. HAMLET W istocie, pani, Zbyt pospolita. KRАпLOWA Gdy wszystkim jest wspАlna, CzemuАе siАз tobie zdaje tak szczegАlna? HAMLET Zdaje siАз, pani! bynajmniej, jest raczej; "U mnie nic Аеadne Акzdaje siАз Ал nie znaczy, Niczym sam przez siАз ten oczom widzialny Czarnej АеaАжoby strАj konwencjonalny; Wietrzne z trudnoАйciАд wydawane tchnienie, Obficie z oczu ciekАдce strumienie, АоaАжoАйАм na widok stawiana obliczem, MinАд, gestami Аб to wszystko jest niczem. To tylko zdaje siАз, bo potajemnie MoАеna byАм obcym temu; ale wemnie !Jest coАй, co w ramАз oznak siАз nie mieАйci, &W tАз larwАз Аеalu, liberiАз boleАйci.KRАпL Godzien pochwaАжy, Hamlecie, ten smutek, KtАrym oddajesz czeАйАм pamiАзci ojca; Lecz wiedz, Аеe ojciec twАj miaАж takАеe ojca !I Аеe go takАеe utraciАж tak samoJak tamten swego. Dobry syn powinien JakiАй czas boleАм po Айmierci rodzica; Lecz uporczywie trwaАм w utyskiwaniach Jest to bezboАеny okazywaАм upАr, SprzeciwiajАдcy siАз wyrokom niebios; Jest to niemАзskie okazywaАм serce, Niesforny umysАж i pАжochАд rozwagАз. Bo skoro wiemy, Аеe coАй jest zwyczajnym, Jak kaАеda inna rzecz najpowszedniejsza, Na cААе, stawiajАдc opАr koniecznoАйci, !BraАм to do serca? WstydАг siАз, jest to grzechem Przeciw naturze, przeciw niebu, przeciw ZmarАжemu nawet; jest to na ostatek Wbrew rozumowi, ktАry od skonania Pierwszego z ludzi aАе do Айmierci tego, KtАrego АйwieАеАд opАжakujem stratАз, "CiАдgle i ciАдgle woАжa: Tak byАм musi! RzuАм wiАзc, prosimy ciАз, te pАжonne Аеale I pomnij, Аеe masz w nas drugiego ojca, !Niechaj siАз dowie Айwiat, АеeАй ty najbliАеszym Naszego tronu i naszego serca; Co siАз zaАй tyczy twojego zamiaru WrАcenia nazad do szkААж wittenberskich, 6) Jest on Аеyczeniom naszym wrАзcz przeciwny; Przeto wzywamy ciАз, abyАй siАз \GBBOOK42\book.gb.tmpЇ0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴ аХcn 5c╤6^c4ФжcЧ: c·9!{c]┤(бc└U0║c#7╖cЖ╞=тщ zgodziАж Na pozostanie tu pod czuАжАд pieczАд Naszego oka, jako nasz najmilszy Dworzanin, krewny i syn. [6) Uniwersytet w Wittenberdze (Saksonia). ] KRАпLOWA O, Hamlecie, Nie daj siАз matce prosiАм nadaremnie; PozostaАв z nami, porzuАм myАйl jechania Do Wittenbergi. HAMLET Ze wszystkich siАж moich BАзdАзАм posАжusznym, pani. KRАпL To mi piАзkna, Co siАз nazywa, synowska odpowiedАг! PАjdАг, ukochana Аеono, ta uprzejma, Nieprzymuszona powolnoАйАм Hamleta RozpromieniАжa mi serce; dlatego KaАеdy wzniesiony dziАй na zamku toast MoАгdzierze 7) wzbijАд w obАжoki i niebo, WtАrzАдc radosnym krАlewskim wiwatom, Odpowie ziemi rАwnym grzmotem. IdАгmy. !KrАl, KrАlowa i wszyscy prАcz Hamleta wychodzАд. [7) MoАгdzierze - dziaАжa. ] HAMLET Bogdaj to trwaАжe, zbyt wytrwaАжe ciaАжo StopniaАжo, w lotnАд parАз siАз rozwiaАжo! Lub bodaj Ten, tam w niebie, nie byАж karАд ZagroziАж samobАjcy! BoАеe! BoАеe! Jak nudnym, nАзdznym, lichym i jaАжowym Zda mi siАз caАжy obrАt tego Айwiata! To nie pielony ogrАd, samym tylko Bujnie krzewiАдcym siАз chwastem porosАжy. O wstydzie! Аеe teАе mogАжo przyjАйАм do tego! ParАз miesiАзcy dopiero, jak umarАж! Nie, nie, i tego nie ma Аб taki dobry, Taki anielski krАl, naprzeciw tego Istny Hyperion 8) naprzeciw satyra; A tak do matki mojej przywiАдzany, "Аоe nie mАgАж АйcierpieАм nawet, aby lada Przyostry powiew dotknАдАж siАз jej twarzy. Ona zaАй Аб trzebaАе, abym to pamiАзtaАж! Аб WieszaАжa mu siАз u szyi tak chciwie, Jakby w niej rosАжa АеАдdza pieszczot w miarАз Zaspokajania jej. I w miesiАдc potem... O, precz z tАд myАйlАд! ... SАжaboАйci, nazwisko Twoje: kobieta. Аб W jeden marny miesiАдc, Nim jeszcze zdarАжa te trzewiki, w ktАrych SzАжa za biednego mego ojca ciaАжem, Zalana Ажzami jako Niobe 9) Аб patrzcie! ! Аб BoАеe mАj! zwierzАз, bezrozumne zwierzАз #DАжuАеej by czuАжo Аеal Аб zostaje АеonАд Mojego stryja, brata mego ojca, Lecz ktАry tak jest do brata podobny Jak ja do Herkulesa. 10) W jeden miesiАдc, Nim jeszcze sАжony osad Ажez nieszczerych Z zaczerwienionych powiek jej ustАдpiАж, ZostaАжa АеonАд innego! Tak prАзdko, Tak lekko, skoczyАм w kazirodne АжoАеe! Nie jest to dobrym ani wyjАйАм nie moАеe Na dobre. Ale pАзkaj, serce moje, Bo usta milczeАм muszАд. [8) Hyperion -w mitologii greckiej bАg uwaАеany za wcielenie piАзknoАйci. 9) Niobe - w mitologii greckiej Аеona krАla Teb, matka dzieci zabitych przez Apollina, boginiArtemida zmieniАжa jАд w pАжaczАдcy kamieАв. 10) Herkules - jeden z herosАwobdarzony nadludzkАд siАжАд. ] !H o r a c y, B e r n a r d o i M a r c e l l u s wchodzАд. HORACY Przyjm pozdrowienie nasze, drogi ksiАдАеАз. HAMLET MiАжo mi widzieАм panАw w dobrym zdrowiu. Wszak to Horacy! albo zapomniaАжem, Jak siАз sam zowie. HORACY Ten sam i jak zawsze KrАlewiczowskiej moАйci biedny sАжuga. HAMLET Dobry przyjaciel raczej; weАг to miano, A mnie daj tamto. CААе ciАз z Wittenbergi Sprowadza? Аб Wszak to Marcellus? MARCELLUS Tak, panie. HAMLET Bardzom rad widzieАм pana. Dobry wieczАr. Ale na serio, powiedz mi, Horacy, Co ciАз przywiodАжo z Wittenbergi? HORACY SkАжonnoАйАм "Do prААеniackiego Аеycia, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET Tego by nie АйmiaАж mi powiedzieАм nawet TwАj nieprzyjaciel i sam teАе Агle czynisz, ChcАдc ucho moje przymusiАм dowiary W wАжasne zeznanie twoje przeciw tobie. #Wiem, АеeАй nie prААеniak; jakiАе wiАзc byАм moАеe Cel przebywania twego w Elzynorze? Nauczysz siАз tu piАм tАзgo. HORACY PrzybyАжem Na pogrzeb ojca twego, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET Nie Аеartuj ze mnie, szkolny towarzyszu; !PrzybyАжeАй raczej na Айlub matkimojej. HORACY !W istocie, prАзdko nastАдpiАж po tamtym. HAMLET OszczАзdnoАйАм, bracie, oszczАзdnoАйАм! Przygrzane Resztki przysmakАw z pogrzebowej stypy DaАжy traktament 11) na ucztАз weselnАд. O mАj Horacy, wolaАжbym byАж ujrzeАм NajzawziАзtszego mego wroga w niebie NiАе doАеyАм tego dnia. MАj biedny ojciec! ... Zda mi siАз, Аеe go widzАз. [11) Traktament - poczАзstunek. ] HORACY Gdzie? ! HAMLET Przed duszy Mojej oczyma. HORACY WidziaАжem go niegdyАй; ByАж to krАl, jakich maАжo. HAMLET CzАжowiek, powiedz; ChociaАеby wszystko w tym faАжszywym Айwiecie ByАжo tym, czym siАз na pozАr wydaje, Jeszcze by drugi taki siАз nie znalazАж. HORACY Zda mi siАз, Аеe go widziaАжem tej nocy. HAMLET WidziaАжeАй? kogo? HORACY KrАla, ojca waszej KsiАдАеАзcej moАйci. HAMLET KrАla? mego ojca? ! HORACY ZawieАй na chwilАз zdumienie, o panie, I bacznym uchem racz wysАжuchaАм tego Nadzwyczajnego doniesienia, ktАre, Zgodnie z Айwiadectwem tych dwАch zacnych ludzi, Mam ci uczyniАм. HAMLET MАw, na miАжoАйАм boskАд! HORACY Przez dwie juАе noce po sobie idАдce, WАйrАd gАжuchej ciszy pААжnocnej, ciАе sami Oficerowie, Marcel i Bernardo, StraАе odbywajАдc przy zamku, miewajАд NastАзpujАдce widzenie: PostaАм podobna do АйwiАзtej pamiАзci Ojca twojego, panie, uzbrojona Jak najkompletniej od stАp aАе do gАжАw Staje przed nimi, uroczystym krokiem Przechodzi mimo, z wolna i powaАеnie; TrzykroАм przeciАдga przed ich zdumiaАжymi I struchlaАжymi oczyma tak blisko, Аоe ich nieledwie buАжawАд dotyka; Oni zaАй stojАд jak wryci i, jakby Zgalareceni przeraАеeniem, nie АйmiАд PrzemАwiАм do niej ani sАжowa. MajАдc WieАйАм o tym sobie przez nich udzielonАд Jak najtajemniej, udaАжem siАз znimi NastАзpnej nocy samotrzeАм na wartАз; I rzeczywiАйcie o tym samym czasie, W taki sam sposАb, co do jotyzgodnie Z przywiedzionymi szczegААжami, przyszАжo WidziadАжo. ZnaАжem ojca twego,panie: Te rАзce mniej sАд do siebie podobne. HAMLET Gdzie siАз to dziaАжo? HORACY Na tarasie, panie. HAMLET Nie przemАwiАжАеeАй do tego zjawiska? HORACY I owszem, ale Аеadnej odpowiedzi Nie otrzymaАжem. Raz tylko podniosАжo #GАжowАз i zdaАжo siАз chcieАм coАй powiedzieАм; Ale w tej chwili zapiaАж kur poranny, Na gАжos ktАrego zerwaАжo siАз nagle I znikАжo nam sprzed oczu. HAMLET Osobliwe! HORACY Jak Аеyw tu stojАз, moАйci ksiАдАеАз, jest to Rzetelna prawda i mieliАйmy sobie Za obowiАдzek donieАйАм o tym waszej KsiАдАеАзcej moАйci. HAMLET ZaprawdАз, to widmo NiespokojnoАйci miАз nabawia. MacieАе Tej nocy wartАз? WSZYSCY TRZEJ Mamy, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET ByАжo wiАзc uzbrojone? WSZYSCY TRZEJ Tak jest, panie. HAMLET Od stАp do gАжowy? WSZYSCY TRZEJ Od czaszki do kostek. HAMLET Nie widzieliАйcie wiАзc jego oblicza? HORACY I owszem: miaАжo przyАжbicАз wzniesionАд. HAMLET GroАгnieАе na twarzy wyglАдdaАжo? HORACY Smutno Bardziej niАе gniewnie. HAMLET Blado czy rumiano? HORACY O, bardzo blado. HAMLET I wzrok w was wlepiaАжo? HORACY Nieporuszenie. HAMLET Szkoda, Аеem tam nie byАж. HORACY "ByАжbyАй byАж, panie, osАжupiaАж. HAMLET ByАм moАеe, ByАм moАеe. DАжugoАе bawiАжo? HORACY Tak dАжugo, Jak dАжugo by ktoАй przy Айrednim poАйpiechu Sto musiaАж liczyАм. MARCELLUS I BERNARDO O, dАжuАеej. HORACY Nie wtedy, Kiedy ja byАжem. HAMLET SiwАдАе miaАжo brodАз? HORACY ZupeАжnie takАд, jakАд u zmarАжego KrАla widziaАжem: czarnАд, posrebrzonАд. HAMLET BАзdАз dziАй z wami na warcie: byАм moАеe, IАе przyjdzie znowu. HORACY Przyjdzie niezawodnie. HAMLET Skoro przybiera postaАм mego ojca, MuszАз z nim mАwiАм, choАмby caАжe piekАжo, RozwarАжszy paszczАз, milczeАм mi kazaАжo. Co do was, moi panowie, jeАйliАйcie "TАз okolicznoАйАм dotАдd zataili, TrzymajcieАе jАд i nadal pod zamkniАзciem, "I co bАдdАг zdarzy siАз tej nocy, bierzcie Wszystko na rozum, ale nie najАзzyk; NagrodzАз wam tАз dobroАм. BАдdАгcie zdrowi. PomiАзdzy jedenastАд a dwunastАд Zejdziem siАз na tarasie. WSZYSCY TRZEJ SАжudzy waszej KsiАдАеАзcej moАйci. HAMLET BАдdАгcie przyjaciААжmi, Tak jak ja jestem waszym. Do widzenia. "H o r a c y, M a r c e l l u s, B e r n a r d o wychodzАд. Duch mego ojca! uzbrojony! CoАй tu ZАжego siАз АйwiАзci, coАй tu krzywo idzie, Oby juАе byАжa noc! tymczasem jednak Milcz, serce moje! Zbrodnie i spod ziemi WychodzАд, aby staАм siАз widomemi. Wychodzi. SCENA TRZECIA PokАj w domu P o l o n i u s z a. L a e r t e s i O f e l i a. LAERTES JuАе rzeczy moje zniesione na pokАжad; BАдdАг zdrowa, siostro; a gdy wiatr przyjaАгnie Zadmie od brzegu i ktАry z okrАзtАw Zdejmie kotwicАз, nie zasypiaj wtedy, Lecz donoАй mi o sobie. OFELIA WАдtpisz o tym? LAERTES Co siАз zaАй tyczy Hamleta i pustych Jego zalotАw, uwaАеaj je jako MamiАдcy pozАr, kaprys krwi gorАдcej; Jako fioАжek mАжodocianej wiosny, Wczesny, lecz wАдtАжy, luby, lecz nietrwaАжy, WoАв, kilka tylko chwil upajajАдcАд, Nic wiАзcej. OFELIA WiАзcej nic? LAERTES Nie myАйl inaczej. Natura ludzka, kiedy siАз rozwija, Nie tylko roАйnie co do form zewnАзtrznych; !Jak w budujАдcej siАз АйwiАдtyni Аб sАжuАеba Duszy i ducha zwiАзksza siАз w niej takАеe. ByАм moАеe, iАе on ciebie teraz kocha, Аоe czystoАйАм jego chАзci jest bez plamy; Ale zwaАеywszy jego stopieАв, pomnij, Аоe jego wola nie jest jego wАжasnАд. On sam jest rodu swego niewolnikiem; Nie moАеe, jako podrzАзdni, wybieraАм Dla siebie tylko, od jego wyboru ZaleАеy bowiem bezpieczeАвstwo, dobro CaАжego paАвstwa, przeto teАе i jego WybАr koniecznie musi byАм zaleАеny Od АеyczeАв i od przyzwolenia tego Wielkiego ciaАжa, ktАrego jest gАжowАд. JeАеeli zatem mАwi, Аеe ciАз kocha, Rozwadze twojej przystoi mu wierzyАм O tyle tylko, o ile on zgodnie Ze stanowiskiem przez siАз zajmowanym BАзdzie mАgАж sАжowa swojego dotrzymaАм, To jest, o ile powszechny gАжosDanii Przystanie na to. UwaАе, jaka haАвba Grozi twej sАжawie, jeАйli Ажatwowiernie Poszeptom jego podasz ucho, serce Sobie uwiАзzisz i skarb niewinnoАйci Otworzysz jego zapАзdom bez wodzy. $StrzeАе siАз, Ofelio, strzeАе siАз, luba siostro; I stАj w odwadze twej skАжonnoАйci, z dala Od niebezpieczeАвstw i napaАйcipokus. Wstydliwe dziewczАз za wiele juАе waАеy, Gdy przed ksiАзАеycem wdziАзki swe odsАжania; Na samАд cnotАз pada rdza obmowy; Robak zbyt czАзsto toczy dzieci wiosny, Nim jeszcze pАдczki zdАдАеyАжy otworzyАм; I kiedy rosa wilАеy mАжodoАйАм hoАеАд, WpАжywy zАжoАйliwych miazm 12) najbardziej groАеАд. StrzeАе siАз wiАзc; tarczАд najlepszАд w tej prАbie Niedowierzanie, nawet samej sobie. [12) Miazmaty - trujАдce wyziewy. ] OFELIA TreАйАм tej nauki postawiАз na straАеy Mojego serca. Nie idАг jednak, bracie, Za Айladem owych faАжszywych doradcАw, !KtАrzy nam stromАд i ciernistАд АйcieАеkАз Cnoty wskazujАд, a sami tymczasem KroczАд kwiecistym szlakiem bАжАзdАw, wАжasnych Rad niepamiАзtni. LAERTES BАдdАг o mnie spokojna I bАдdАг mi zdrowa. Lecz oto nasz ojciec. P o l o n i u s z wchodzi. PodwАjne bАжogosАжawieАвstwo, podwАjne #SzczАзАйcie przynosi: szczАзАйliwe spotkanie, KtАre mi zdarza sposobnoАйАм kutemu. POLONIUSZ Laertes jeszcze tu? Dalej na okrАзt! Wiatr wzdyma Аеagle, czekajАд na ciebie, Raz jeszcze dajАз ci bАжogosАжawieАвstwo Na drogАз. "kАжadzie rАзkАз na gАжowАз synowi !WeАг je i wraАг sobie w pamiАзАм "Tych kilka przestrАg: Nie bАдdАг skorym myАйli WprowadzaАм w sАжowa, a zamiarАw w czyny. BАдdАг popularnym, ale nigdy gminnym. PrzyjaciААж, ktАrych doАйwiadczysz, a ktАrych WybАr okaАеe siАз byАм ciebie godnym, Przykuj do siebie Аеelaznymi klamry; Ale nie plugaw sobie rАдk uАйciskiem DАжoni pierwszego lepszego socjusza. 13) $StrzeАе siАз zatargАw, jeАйli zaАй w nie zajdziesz, Tak siАз w nich znajduj, aby twАj przeciwnik "Nadal siАз ciebie strzec musiaАж. Miej zawАеdy Ucho otworem, ale rzadko kiedy Otwieraj usta. Chwytaj zdania drugich, Ale sАдd wАжasny zatrzymuj przysobie. !NoАй siАз kosztownie, o ile ci nato Mieszek pozwoli, ale bez przesady; Wytwornie, ale niewybrednie; czАзsto Bowiem ubranie zdradza grunt czАжowieka I pod tym wzglАзdem Francuzi szczegАlniej SАд peАжni taktu. Nie poАеyczaj drugim Ani od drugich; bo poАеyczkАз danАд Tracim najczАзАйciej razem z przyjacielem, A branАд psujem rzАдd potrzebny w domu. SАжowem, rzetelnym bАдdАг sam wzglАзdem siebie, A jako po dniu noc z porzАдdkuidzie, Tak za tym pАjdzie, Аеe i wzglАзdem drugich BАзdziesz rzetelnym. BАдdАг zdrАw, niech ciАз moje BАжogosАжawieАвstwo utwierdzi w tej mierze. ![13) Socjusz (Ажac)- towarzysz. ]LAERTES Z pokorАд Аеegnam ciАз, ojcze i panie. POLONIUSZ !IdАг juАе; czas nagli, wszystko w pogotowiu. LAERTES BАдdАг zdrowa, siostro, i pamiАзtaj na to, Com ci powiedziaАж. OFELIA ZamknАзАжam to w sercu, A ty masz klucz od niego. LAERTES BАдdАг mi zdrowa. Wychodzi. POLONIUSZ CААе to on tobie powiedziaАж, Ofelio? OFELIA CoАй, co tyczyАжo siАз ksiАзcia Hamleta. POLONIUSZ W porАз mi o tym wspominasz. SАжyszaАжem, !Аоe on ciАз czАзsto nawiedzaАж w tych czasach I Аеe znajdowaАж z twojej strony przystАзp #А░atwy i chАзtny. JeАеeli tak byАжo(A udzielono mi o tym wiadomoАйАм Jako przestrogАз), muszАз ci powiedzieАм, Аоe siАз nie cenisz tak, jakby przystaАжo DbaАжej o sАжawАз cАrce Poloniusza. JakieАе wy macie stosunki? MАw prawdАз. OFELIA OАйwiadczyАж mi siАз, ojcze, z swАд skАжonnoАйciАд. POLONIUSZ !Z skАжonnoАйciАд? Hm, hm! MАwiszjak dzierlatka NiedoАйwiadczona w rzeczach niebezpiecznych. Wierzyszli tym tak zwanym oАйwiadczeniom? OFELIA Nie wiem, co myАйleАм mam, mАj ojcze. POLONIUSZ Nie wiesz? To ja ci powiem: Masz myАйleАм, АеeАй dziecko, Gdy oАйwiadczenia te bez poАйwiadczenia RozsАдdku bierzesz za dobrАд monetАз. Nie radzАз ci siАз z nim АйwiadczyАм, inaczej !(Аоe tej igraszki sАжАw jeszcze uАеyjАз) DoАйwiadczysz nastАзpstw niedobrych. OFELIA WynurzaАж Mi swojАд miАжoАйАм bardzo obyczajnie. POLONIUSZ Tak, tak, bo czyniАм to jest obyczajem. OFELIA I sАжowa swoje stwierdziАж najАйwiАзtszymi, Jak byАм mogАд, przysiАзgami. POLONIUSZ Plewy Na mАжode wrАble! Wiem ja, gdy krew kipi, Jak wtedy dusza hojnАд jest w kАжadzeniu PrzysiАдg na usta. Nie bierz tych wybuchАw Za ogieАв, wiАзcej z nich АйwiatАжa niАе ciepАжa, A i to АйwiatАжo gaАйnie w oka mgnieniu. !BАдdАг odtАдd trochАз skАдpsza w przystАзpnoАйci I wiАзcej sobie waАе rozmowАз swojАд NiАе wyzywanie drugich do rozmowy. Co siАз zaАй ksiАзcia Hamleta dotyczy, Bacz na to, Аеe on jeszcze mАжodzieniaszek "I Аеe mu wiАзcej jest wolno, niАе tobie MoАеe byАм wolno kiedykolwiek. SАжowem, Nie ufaj jego przysiАзgom, bo one SАд jak kuglarze, czym innym, niАе szaty Ich pokazujАд: orАзdownicami BezboАеnych chuci, biorАдcymi pozАr АнwiАзtoАйci, aby tym Ажacniej usidliАм Naiwne serca. KrАtko mАwiАдc, nie chcАз, AbyАй od dziАй dnia czas swАj marnowaАжa Na zadawanie siАз z ksiАзciem Hamletem. PamiАзtaj, nie chcАз tego. MoАеesz odejАйАм. OFELIA BАзdАзАм posАжusznАд, panie. WychodzАд. SCENA CZWARTA Taras zamkowy. WchodzАд H a m l e t, H o r a cy i M a r c e l l u s. HAMLET Ostry wiatr wieje; przejmujАдce zimno. HORACY W istocie: bardzo szczypiАдce powietrze. HAMLET KtАra godzina? HORACY Dwunasta dochodzi. MARCELLUS Dwunasta biАжa juАе. HORACY JuАе? Nie sАжyszaАжem. ZbliАеa siАз zatem czas, o ktАrym widmo ZwykАжo siАз jawiАм. OdgАжos trАдb i wystrzaАжАw za scenАд. Co to znaczy, panie? HAMLET To znaczy, Аеe krАl czuwa z czarАд w rАзku, Zgraje opilcАw dworskich przepijajАдc; !KaАеdy zaАй taki sygnaАж trАдb i kotАжАw Jest triumfalnym hasАжem nowejmiary PrzezeАв speАжnionej. HORACY Czy to taki zwyczaj? HAMLET Zwyczaj zaiste; moim jednak zdaniem, Lubom tu zrodzon i z tym oswojony, Chlubniej byАжoby taki zwyczaj АжamaАм NiАе zachowywaАм. Te biby na zabАj W poАйmiech i wzgardАз tylko nas podajАд U innych ludАw: beczkami nas mieniАд I trzodzie chlewnej wАжaАйciwy przydomek. 28 HaАвbi nazwisko nasze. W rzeczy samej, ChoАмbyАйmy zresztАд byli bez zarzutu, To jedno juАе by starАжo z naszych czynАw BOOK42\book.gb.tmpЇ0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБаycjcgГмc╩/√c-*жcР╨#┴cєС)jcV √.ж;╣ б3├cАЇ d:XLW ZaszczytnАд cechАз ich wnАзtrznej wartoАйci. I pojedynczym ludziom siАз to zdarza: Niejeden skutkiem naturalnych przywar Аб Czyli to rodu (czemu nic nie winien Bo ktААе obiera sobie pochodzenie), Czy to jakiegoАй krwi usposobienia, KtАre czАзstokroАм rwie tamy rozumu, Czy to naАжogu przeciwnego formom PrzyzwoitoАйci Аб niejeden, powiadam, UpoАйledzony w taki sposАb jakАд SzczegАlnАд wadАд, bАдdАг to organicznie, BАдdАг przypadkowo Аб choАмby jego cnoty ByАжy skАдdinАдd jako krysztaАж czyste I mnogie, jako byАм mogАд w czАжowieku Аб TАд jednАд skazАд zaraАеony bАзdzie W opinii ludzi. Jedna drachma 14) zАжego Niweczy wszelkie szlachetne pierwiastki. D u c h wchodzi. [14) Drachma - jednostka wagiaptekarskiej. ] HORACY Widzisz go, panie. HAMLET AnioАжowie Pana ZastАзpАw, miejcie miАз w swojej opiece! BАжogosАжawionyАй ty czy potАзpiony, Tchnieszli tchem niebios czy wyziewem piekieАж. Maszli zamiary zgubne czy przyjazne, Przychodzisz w takiej postaci, Аеe muszАз WydobyАм z ciebie gАжos. Hamlecie, krАlu, Ojcze mАj, wАжadco Danii, odpowiadaj! Nie pozostawiaj miАз w nieАйwiadomoАйci; Powiedz, dlaczego АйwiАзte koАйci twoje, Na wieki w trumnie zАжoАеone, przebiАжy Анmiertelny caАжun; dlaczego grobowiec, W ktАrym widzielim ciАз zstАзpujАдcego, PodniАsАж swe ciАзАеkie marmurowe wieko, "Аоeby ciАз zwrАciАм ziemi? Co to znaczy? Аоe ty, trup, znowu w kompletnym rynsztunku PodksiАзАеycowy ten padААж odwiedzasz, CzyniАдc noc strasznАд i nas, niedoАжАзАеnych SynАw tej ziemi, wstrzАдsajАдc myАйlami, PrzechodzАдcymi metАз naszych pojАзАм? O, powiedz, co to jest! Co za cel tego? Czego chcesz od nas? HORACY Daje ci znak, panie, AbyАй z nim poszedАж, jakby chciaАж sam na sam PomАwiАм z tobАд. MARCELLUS Jak uprzejmym gestem Wzywa ciАз, panie, w ustronniejsze miejsce. Nie idАг z nim jednak. HORACY Nie chodАг, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET Chce ze mnАд mАwiАм: pАjdАз. HORACY Nie czyАв tego, А░askawy panie. HAMLET CzegААе bym siАз lАзkaАж? To Аеycie szpilki zАжamanej niewarte, A dusza moja, jak on, nieАйmiertelna. Patrz, znowu na mnie kiwa... PАjdАз za nim. HORACY A gdyby on ciАз zaprowadziАж, panie, Nad przepaАйАм, na brzeg owej groАгnej skaАжy, KtАra siАз stromo spuszcza w morskАд otchАжaАв, I tam przedzierzgnАдАж siАз w inne postacie, Jeszcze straszniejsze, ktАre by ci mogАжy OdjАдАм, o panie, przytomnoАйАм umysАжu I w obАжАдkanie ciАз wprawiАм? ZwaАе tylko! JuАе samo tamto miejsce bez Аеadnego Innego wpАжywu budzi rozpaczliwe Usposobienie w kaАеdym, kto spostrzeАеe Morze na tyle sАдАеni tuАе pod sobАд I sАжyszy jego huk. HAMLET WciАдАе na mnie kiwa. "IdАг juАе, idАг; pАjdАз z tobАд. MARCELLUS ZostaАв, panie. HAMLET PuАйАм mnie! HORACY Wstrzymaj siАз, panie, pozostaАв! HAMLET Los mАj mnie woАжa i najmniejszАд АеyАжkАз Mojego ciaАжa czyni tak potАзАеnАд Jak najsilniejszy nerw lwa nemejskiego. 15) D u c h nie przestaje kiwaАм. CiАдgle mnie wzywa! PuАйАмcie mnie! wyrywajАдc siАз Na Boga! W upiora zmieniАз tego, co mnie dАжuАеej WstrzymywaАм bАзdzie. АбIdАг, АйpieszАз za tobАд. D u c h i H a m l e t wychodzАд.[15) Lew nemejski - niezwyciАзАеony lew pokonany dopiero przez Herkulesa na polach Nemei w Grecji. ] HORACY Imaginacja w szaАж go wprawia. MARCELLUS IdАгmy W trop za nim; tu nie w porАз posАжuszeАвstwo. HORACY IdАгmy. Na czymАеe siАз to skoАвczy? MARCELLUS Widno Jest coАй chorobliwego w paАвstwie duАвskim. HORACY Niebo zaradzi temu. MARCELLUS Spieszmy za nim. WychodzАд. SCENA PIА▒TA Oddalona czАзАйАм tarasu. WchodzАд D u c h i H a m l e t. HAMLET Gdzie mnie prowadzisz? MАw; nie pАjdАз dalej. DUCH SАжuchaj mnie. HAMLET SАжucham. DUCH ZbliАеa siАз godzina, O ktАrej w srogie, siarczyste pАжomienie MuszАз powrАciАм znowu. HAMLET Biedny duchu! DUCH Nie lituj siАз nade mnАд, ale bacznym Uchem ogarnij to, co ci mam odkryАм. HAMLET MАw, powinnoАйciАд mojАд sАжuchaАм ciebie. DUCH !Jak niemniej zemАйciАм siАз, gdy mnie wysАжuchasz. HAMLET ZemАйciАм siАз? DUCH Jestem duchem twojego ojca, Skazanym tuАжaАм siАз nocАд po Айwiecie, !A przez dzieАв jАзczeАм w ogniu, pАki wszystek KaАж popeАжnionych za Аеywota grzechАw Nie wypaliАж siАз we mnie. Gdybym miejsca Mojej pokuty sekret mАgАж wyjawiАм, Takie bym rzeczy ci opisaАж, ktАrych Najmniejszy szczegААж rozdarАжby ci duszАз, MАжodАд krew twojАд zmroziАж, oczy twoje Jak gwiazdy z posad wydobyАж, zwiniАзte, GАжadkie kАзdziory twoje wyprostowaАж Tak, Аеe ich kaАеdy wАжos stanАдАжby dАзbem Jako na jeАеu kolce; ale takich PodaАв nie znosi ludzkie ucho. SАжuchaj, $O, sАжuchaj, sАжuchaj, jeАйli choАм cokolwiek KochaАжeАй twego ojca. HAMLET PrzebАg! DUCH PomАйcij АнmierАм jego, dzieАжo ohydnego mordu! HAMLET Mordu? DUCH Tak, mordu; wszelki mord ohydny, Lecz ten byАж nadzwyczajny, niesАжychany. HAMLET Dlaboga, wymieАв go, wymieАв czym prАзdzej, Abym na skrzydАжach chyАеych jak modlitwa Lub myАйl kochanka podАдАеyАж ku zemАйcie. DUCH Zdajesz siАз peАжen dobrych chАзci, byАжbyАй TeАе nikczemniejszy niАе najlichsze ziele, WegetujАдce nad brzegami Lety, 16) GdybyАй pozostaАж na to obojАзtny. SАжuchaj wiАзc, sАжuchaj, Hamlecie. Puszczono RozgАжos, Аеe podczas mego snu w ogrodzie WАдАе mnie ukАдsiАж; takim to skАжamanym Powodem Айmierci mej zwiedziono DaniАз; Dowiedz siАз bowiem, szlachetny mАжodzieАвcze, #Аоe Аw wАдАе, ktАry zabiАж twego ojca, Nosi dziАй jego koronАз. [16) Leta -w mitologii greckiej rzeka zapomnienia w krАlestwie zmarАжych. ] HAMLET O nieba! Stryj! Nie zawiodАжy mnie przeczucia moje. DUCH Ten to bezwstydny, cudzoАжoАеny potwАr Zdradnymi dary, czarami wymowy (PrzeklАзte dary, przeklАзta wymowa, KtАra tak moАеe zАжudziАм! )ku sromocie PotrafiАж skАжoniАм wolАз mojej niby Cnotliwej Аеony. O Hamlecie! cААе to ByАж za upadek! Ode mnie, ktАrego MiАжoАйАм statecznie chodziАжa dАжoАв w dАжoni #Z АйlubnАд przysiАзgАд, w objАзcia nАзdznika, KtАrego dary przyrodzone byАжyNaprzeciw moich tak liche! Lecz jako cnota pozostaje czystАд, "ChoАмby jАд sproАйnoАйАм w postaci niebianki UsiАжowaАжa skusiАм, tak zАжa АеАдdza, ChoАмby jАд АжАдczyАж Айlub z anioАжem nawet, PrАзdko uprzykrzy sobie АйwiАзteАжoАеe I rzuci siАз na barАжАg. Ale doАйАм tego! JuАе powietrze ranne CzuАм mi siАз daje; muszАз koАвczyАм: kiedym Raz po poАжudniu jak zwykle w ogrodzie "Bezpiecznie zasnАдАж, wkradАж siАзstryj twАj z flaszkАд ZawierajАдcАд blekotowe 17) krople I wlaАж mi w ucho ten zabАjczy rozczyn, KtАrego siАжa tak jest nieprzyjazna Ludzkiej naturze, Аеe jak Аеywesrebro Przebiega nagle wszystkie drogi, wszystkie !KanaАжy ciaАжa i jako sok kwaАйnyWlany do mleka Айcina wnet i zgАзszcza WszystkАд krew zdrowАд. Tak byАжo i z mojАд; I wraz plugawy trАдd, jak u А░azarza, WystАдpiАж na mnie i brzydkАд skorupАд PokryАж mi caАжe ciaАжo. Tak to АйpiАдc, rАзkАд brata pozbawiony ZostaАжem Аеycia, berАжa i maАжАеonki, Skoszony w samym kwiecie moich grzechАw: Bez namaszczenia, bez przygotowania, Bez porachunku z sobАд wyprawiony ZdaАм porachunek z win jeszcze nie zmytych. O, to okropne! okropne! okropne! Maszli iskierkАз czucia, nie Айcierp tego; "Nie pozwАl, aby АжoАеe wАжadcАw Danii ByАжo ohydnym gniazdem wszeteczeАвstwa. Jakkolwiek jednak czyn ten pomАйciАм zechcesz, Nie kalaj swojej duszy, nie czyАв przeciw Matce zamachАw; pozostaw jАдniebu !I owym cierniom, ktАre w gАжАзbiАжona WystАзpnych siedzАд; zrobiАд one swoje. BАдdАг zdrАw, АйwiecАдcy robaczek oznajmia, $Аоe ranek juАе jest bliski; wАдtАжe bowiem АнwiateАжko jego znacznie juАе pobladАжo; Аоegnam ciАз, Аеegnam ciАз; pamiАзtaj o mnie. Znika. #[17) Blekot - trujАдca roАйlina. ] HAMLET O wy niebieskie potАзgi! O ziemio! CААе wiАзcej? MamАеe piekАжo jeszcze wezwaАм? Nie, o nie! Krzep siАз, krzep siАз, serce moje! #PrАзАеcie siАз, nerwy! PamiАзtaАм otobie? O biedny duchu, stanie ci siАз zadoАйАм. DopАki tylko w tej znАзkanej gАжowie $PamiАзАм АеyАм bАзdzie. PamiАзtaАм otobie? Wraz pamiАзАм moja z tablic swych wykreАйli Wszelkie powszednie, tuzinkowe myАйli; !KsiАдАеkowАд mАдdroАйАм, obrazy, wraАеenia, PАжody mАжodoАйci lub zastanowienia, Wszystko, co zwiАдzek ma z przyszАжym mym bytem; To, coАй mi zleciАж, to tylko wyrytem W ksiАзdze mojego mАzgu pozostanie; Tak mi dopomААе, wiekuisty Panie! O wiaroАжomna niewiasto! O Ажotrze, UАйmiechajАдcy siАз, bezczelny Ажotrze! Musze to sobie zapisaАм, Аеe moАеna !NosiАм na ustach uАйmiech i byАм Ажotrem Аб W Dani przynajmniej wyjmuje pugilares i zapisuje Tak; siedАг tu, stryjaszku, TerazАеe duszo moja, pilnuj hasАжa, A tym jest: Аоegnam ciАз, pamiАзtaj o mnie! PrzysiАзgАжem mu byАм wiernym. HORACY za scenАд KrАlewiczu! MARCELLUS podobnieАе KsiАдАеАз Hamlecie! HORACY ChroАв go, Panie! HAMLET Amen! MARCELLUS !Hop, hop, hop, moАйci ksiАдАеАз! HAMLET Hop, hop, chАжopcze! Tu, tu, mАj ptaszku! H o r a c y i M a r c e l l u s wchodzАд. HORACY I cААе? MARCELLUS I cААе, panie? HAMLET Dziwy! HORACY Opowiedz nam to, panie. HAMLET WАжaАйnie! АоebyАйcie potem roztrАдbili. HORACY JaАе bym MАgАж to uczyniАм? MARCELLUS O, ani ja pewnie! HAMLET CААе wy powiecie na to? KtААе by sАдdziАж? Ale bАзdziecie milczeАм? HORACY I MARCELLUS Jak BАg w niebie! HAMLET Nie ma na caАжАд DaniАз nikczemnika, KtАry by nie byАж kompletnym ladaco. HORACY Do objawienia nam tego nie trzeba, Аоeby aАе duchy wychodziАжy z grobАw. HAMLET W istocie, macie sАжusznoАйАм. OwААе tedy Nie pozostaje nam teraz nic wiАзcej, Jeno bez Аеadnych dalszych korowodАw &UАйcisnАдАм sobie dАжonie i pАjАйАм zBogiem. !Wy idАгcie, gdzie wam kaАеe iАйАмinteres !Lub skАжonnoАйАм Аб kaАеdy bowiemna tym Айwiecie Ma jakАдАй skАжonnoАйАм lub interes; ja zaАй W prostocie mojej pАjdАз siАз pomodliАм. HORACY To sАд czcze tylko sАжowa, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET "Przykro mi, АеeАйcie obraАеeni; z serca W istocie, z serca przykro. HORACY MoАйci ksiАдАеАз, Nie ma tu Аеadnej obrazy. HAMLET I owszem ZaprawdАз mАwiАз wam, jest tu obraza, I wielka. Co siАз tyczy tego ducha, Jest to duch dobry; poprzestaАвcie na tym; Co zaАй pomiАзdzy nim a mnАд tu zaszАжo, CiekawoАйАм swojАд w tej mierze przytАжumcie "CaАжАд moАеliwАд dozАд rezygnacji.A teraz, moi mili przyjaciele, W imiАз przyjaАгni, w imiАз koleАеeАвstwa, !ZrАbcie mi jednАд grzecznoАйАм. HORACY JakАд, panie? HAMLET !Nie mАwcie, coАйcie widzieli tejnocy. HORACY I MARCELLUS Nie powiem, panie. HAMLET PrzysiАдАеcie mi na to. HORACY Na honor, nic nie powiem. MARCELLUS A ja takАеe, Na honor. HAMLET Na ten miecz raczej przysiАдАеcie. MARCELLUS JuАеeАйmy, panie, przysiАзgli. HAMLET PrzysiАдАеcie Na ten miecz, na ten miecz, mАwiАз. DUCH spod ziemi PrzysiАдАеcie! HAMLET Ha, to ty! StamtАдd odzywasz siАз, stary? SАжyszycie tego kipra 18) tam w piwnicy? PrrysiАдАеcieАе! [18) Kiper - piwniczy, zarzАдdzajАдcy piwnicami z winami. ] HORACY Na cААе mamy przysiАдc, panie? HAMLET Аоe o tym, coАйcie widzieli, nikomu Nigdy a nigdy nie powiecie sАжowa. PrzysiАдАеcieАе na ten miecz! DUCH spod ziemi PrzysiАдАеcie! HAMLET Znowu? Hic et ubique? 19) OdmieАвmy wiАзc miejsce. PАjdАгcie tu, moi panowie, poАжААеcie Na moim mieczu palce i przysiАдАеcie, Аоe o tym, coАйcie sАжyszeli, nikomu Nic nie powiecie. [19) Hic et ubique (Ажac)- tu i wszАзdzie. ] DUCH spod ziemi PrzysiАдАеcie! HAMLET Ha, krecie! Tak prАзdko umiesz szybowaАм pod ziemiАд? Wyborny z ciebie minier! No, panowie. HORACY Na Boga, to sАд rzeczy niepojАзte! HAMLET !ChciaАжАеebyАй wszystko pojАдАм? O Horacy, WiАзcej jest rzeczy na ziemi i w niebie, NiАе siАз ich АйniАжo waszym filozofom. !PАjdАгcie tu, i pierwej w imiАз Boga, PrzysiАдАеcie, Аеe jakkolwiek bym siАз kiedy WydawaАж dzikim, dziwacznym w obejАйciu Аб !ByАм bowiem moАеe, Аеe mi siАз naprzyszАжoАйАм Wyda stosownym przybraАм takАд postaАм Аб !Аоe, mАwiАз, widzАдc mnie takim,Аоaden z was ani potrzАдsaniem gАжowy, Ani wzruszeniem ramion, ani wreszcie Jakimikolwiek wАдtpliwymi sАжowy, Jako to: АкHm, hm, wiem ja Ал; albo: АкMАgАжbym, Gdybym chciaАж Ал; albo: АкGdybym byАж gaduАжАд Ал; #Albo: АкSАд tacy, co by mogli Ал АбzgoАжa, Niczym dwuznacznym nie da siАз domyАйliАм, Аоe wie coАй o mnie. PoprzysiАдАеcieАе na to, JeАйli pragniecie, aby siАз nad wami W nieszczАзАйciu Pan BАg zmiАжowaАж. DUCH spod ziemi PrzysiАдАеcie! HAMLET !UkАj siАз, ukАj, rozdraАеniony duchu! PomnijcieАе na wasz Айlub, mili panowie, A przez co tylko taki biedny czАжowiek Jak Hamlet, bАзdzie wam zdolnyokazaАм !SwojАд АеyczliwoАйАм, to was nie ominie. !Teraz rozejdАгmy siАз. Аб Анwiat wyszedАж z formy I mnieАе; to trzeba wracaАм go do normy! WychodzАд. AKT DRUGI SCENA PIERWSZA 20) PokАj w domu P o l o n i u s z #a. P o l o n i u s z i R a j n o l d. [20) MiАзdzy pierwszym a drugim aktem upАжynАзАжo okoАжo dwАch miesiАзcy. ] POLONIUSZ Rajnoldzie, oddasz mu waszmoАйАм to pismo I te pieniАдdze. RAJNOLD Nie omieszkam, panie. POLONIUSZ Zanim siАз jednak doАв udasz, Rajnoldzie, MАдdrze byАй zrobiАж, aАеebyАй poprzednio O jego sprawowaniu siАз wywiedziaАж. RAJNOLD Tak teАе myАйlaАжem, panie. POLONIUSZ DobrzeАй myАйlaАж, BardzoАй roztropnie myАйlaАж. Przede wszystkim Wypytasz mi siАз najdokАжadniej, jacy SАд DuАвczykowie w ParyАеu; jak ktАry I z czego Аеyje: gdzie bywa i jakie Z kim ma stosunki; gdy zaАй skutkiem takich KrАзtobadawczych, manowcowych pytaАв Dojdziesz, Аеe oni znajАд mego syna, Wtedy przystАдpisz do materii o nim BliАеej niАеeli w poprzednich pytaniach. Powiesz na przykАжad, udajАдc, jakobyАй Znasz go z daleka: АкZnam jego familiАз, "Jego przyjaciААж, a w czАзАйci i jego Ал; Rozumiesz mnie, Rajnoldzie? RAJNOLD NajzupeАжniej. POLONIUSZ "АкI jego w czАзАйci, wprawdzie Аб dodaАм moАеesz Аб Niewiele, jestli on wszakАеe tym samym, !O ktАrym myАйlАз, wietrznik to, rozpustnik, !SkАжonny do tego i tego. Ал Zwal wtedy, Co ci siАз Аеywnie podoba, na niego; JednakАеe nic takiego, co by mogАжo !Szwank przynieАйАм jego sАжawie; tego strzeАе siАз. Takie jedynie przypisz mu wybryki, Jakie z mАжodoАйciАд i krewkoАйciАд w parze Zazwyczaj chodzАд. RAJNOLD WiАзc, na przykАжad, hazard? POLONIUSZ Tak, albo pochop do zwad, klАдtw, pijatyk, Gachostwa wreszcie: tak daleko moАеesz PosunАдАм swoje kАжamstwa. RAJNOLD AleАе, panie, To by juАе jego sАжawie szwank przyniosАжo. POLONIUSZ Bynajmniej, jeАйli tylko bАзdziesz umiaАж WziАдАм siАз do rzeczy. Nie trzeba ci dawaАм Do zrozumienia, Аеe on w АеАдdzach swoich Jest rozpasany, tego nie chcАз;wytknij Jego usterki tak subtelnie, Аеeby One siАз zdaАжy tylko naduАеyciem WolnoАйci, duszy ognistej wybuchem, ObАжАзdem wrzАдcej krwi, sАжowem, pustotАд WАжaАйciwАд wszystkim mАжodym. RAJNOLD Rad bym wiedzieАм, А░askawy panie... POLONIUSZ Do czego to wszystko? RAJNOLD Tak, panie. POLONIUSZ Zaraz ci powiem: mАj zamiar Uzasadniony i, jak siАз spodziewam, NiepАжonnАд skutku dajАдcy rАзkojmiАз. Skoro na mego syna zАжoАеysz waszmoАйАм Te drobne chyba, niby skazy, ktАrym Ulega kaАеda rzecz, gdy siАз wyrabia, Wtedy, jeАеeli tylko ten, ktАrego Za jАзzyk ciАдgnАдАм bАзdziesz, kiedykolwiek MАжodzieАвca w mowie bАзdАдcego widziaАж Jednej z powyАеszych praktyk oddanego, Ten ktoАй, bАдdАг pewien, przywtАrzy ci zaraz W ten sposАb: АкMoАйci dobrodzieju Ал, albo: АкMАj miАжy panie Ал, albo: АкWidzisz waАмpan Ал Stosownie do zwyczaju miejscowego Lub w miarАз swojej atencji. RAJNOLD Rozumiem. POLONIUSZ Skoro zaАй to ci powie, powie potem... "CААеem to dalej miaАж mАwiАм? Dolicha, MiaАжem powiedzieАм coАй, na czymАеem stanАдАж? RAJNOLD Na tym podobno, Аеe ktoАй mi przywtАrzy. POLONIUSZ Аоe ci przywtАrzy, aha! tak Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ аccг !wc "zоci #(c╠ $Dc/ %├#╡cТ &x+7cї 'п1 cX (╣9ш\╗ wiАзc tedy Ten ktoАй przywtАrzy ci pewniew ten sposАb: АкZnam tego pana, widziaАжem go wczoraj Ал, Albo: АкOwego dnia, wtedy a wtedy, Z tym a z tym, i w istocie graАж wysoko Ал; #Albo: АкPokАжАciАж siАз Ал, albo: АкMiaАж w czubku Ал, !Albo: АкWidziaАжem, jak wchodziАжdo domu Podejrzanego Ал, i tak dalej. Tak to !Na wАзdАз faАжszu zАжowisz karpiaprawdy. Tak to rozumni, zrАзczni ludzie, boczkiem, Rzemiennym dyszlem zachodzАдc, umiejАд TrafiaАм do celu: i tak samo waszmoАйАм, WedАжug wskazАwki i instrukcji, jakАд Ci udzieliАжem, poweАгmiesz jАзzyka O moim synu. Wiesz juАе, o co idzie? RAJNOLD Wiem, panie. POLONIUSZ JedАг wiАзc, niech ciАз BАg prowadzi! RAJNOLD DziАзkujАз... POLONIUSZ !ZresztАд sam АйledАг jego kroki. RAJNOLD DopeАжniАз tego. POLONIUSZ A niech mi siАз Амwiczy W muzyce. RAJNOLD Dobrze, panie. Wychodzi. Wchodzi O f e l i a. POLONIUSZ BАдdАг zdrАw, waszmoАйАм. Co ci to jest, Ofelio? Co siАз staАжo? OFELIA Ach, panie, takem strasznie siАз przelАзkАжa. POLONIUSZ Czego? dlaboga? OFELIA SiedziaАжam przy krosnach W moim pokoju, gdy wtem ksiАдАеАз Hamlet, !Z odkrytАд gАжowАд, rozpiАзty, w obwisАжych Brudnych poАвczochach, blady jak koszula, ChwiejАдcy siАз na nogach, z tak okropnym Wyrazem twarzy, jakby siАз wydostaАж !Z piekАжa i jego zgrozАз chciaАж obwieАйciАм, StanАдАж przede mnАд. POLONIUSZ CzyliАеby z miАжoАйci OszalaАж? OFELIA Nie wiem, ale siАз obawiam. POLONIUSZ CААе ci powiedziaАж? OFELIA UjАдАж mnie za rАзkАз, #Nie mАwiАдc sАжowa, i usilnie jАд trzymaАж; "CofnАдАж siАз potem na dАжugoАйАм ramienia !I, drugАд rАзkАз przytknАдwszy doczoАжa, W twarz mojАд wlepiАж oczy tak badawczo, Jak gdyby jАд chciaАж narysowaАм. DАжugo Tak staАж, nareszcie, lekko potrzАдsajАдc Moim ramieniem i kiwajАдc gАжowАд, WydaАж tak ciАзАеkie, АеaАжosne westchnienie, !Аоe siАз zdawaАжo, iАе mu piersi pАзknАд #I Аеycie z niego uleci. OdstАдpiАж Wtedy ode mnie i powolnym krokiem SzedАж z odwrАconАд gАжowАд poza siebie, KierujАдc siАз ku drzwiom. PrzeszedАж w ten sposАb Przez caАжy pokАj, bez pomocy oczu, I wyszedАж, ciАдgle wpatrujАдc siАз we mnie. POLONIUSZ MuszАз natychmiast udaАм siАз do krАla; SАд to objawy gwaАжtowne miАжoАйci, KtАra siАз trawi w sobie i prowadzi Do rozpaczliwych krokАw, tak jak kaАеda "Inna namiАзtnoАйАм trapiАдca rАd ludzki; BolejАз nad tym. MoАеesz tymi czasy Przykre mu jakie sАжowo powiedziaАжa? OFELIA Nie, panie; tylko tak jak rozkazaАжeАй, OdesАжaАжam mu listy i wzbroniАжam Dalszych odwiedzin. POLONIUSZ To go w szaАж wprawiАжo. BolejАз nad tym, Аеem jego skАжonnoАйci "DokАжadniej, pilniej nie zbadaАж. MyАйlaАжem, Аоe on ciАз durzy, przywieАйАм chce o zgubАз. Przeklinam teraz mojАд podejrzliwoАйАм. Zdaje siАз, Аеe nam, starym, jest wАжaАйciwe PrzebieraАм miarАз w przezornoАйci, tak jak Nawzajem mАжodym maАжo jej posiadaАм. BiegnАз do krАla; zatajenie tego !WiАзcej niАе rozgАжos zrzАдdziАм moАеe zАжego. PАjdАг. WychodzАд. SCENA DRUGA Sala w zamku. $K r А l, K r А l o w a, R o z e n "k r a n c, G i l d e n s t e r n iorszak. KRАпL Witaj, Rozenkranc, witaj Gildensternie! PoАйpiechu, z jakim was tu wezwaliАйmy, Nie sama tylko chАзАм widzenia panАw ByАжa przyczynАд, ale i potrzebaWaszej pomocy. Wiecie juАе o dziwnym Przeistoczeniu siАз Hamleta, mАwiАз. Przeistoczeniu, bo nic w nim tak wewnАдtrz, Jak i na zewnАдtrz nie jest tym, czym byАжo. Co by innego jak АйmierАм ojca mogАжo Do tego stopnia wywieАйАм go zaobrАзb Jego natury, nie pojmujАз wcale. ProszАз was przeto, was, coАйcie z nim wzroАйli I z bliska z jego wiekiem i myАйlami SАдsiadujecie, abyАйcie czas jakiАй Raczyli u nas zostaАм, by Hamleta TrochАз rozerwaАм, a przy tej okazji ZbadaАм powody obcego nam smutku, Na ktАry, gdyby staАж siАз nam wiadomym, ZnaleАгlibyАйmy moАеe jaki Айrodek. KRАпLOWA CzАзsto on o was wspominaАж, panowie, I wiem, Аеe nie ma na Айwiecie dwАch ludzi Bardziej mu niАе wy miАжych. JeАйli w dowАd Аоyczliwych chАзci i uczuАм uprzejmych Zechcecie trochАз czasu tu przepАзdziАм I wesprzeАм nasze nadzieje, moАеecie "LiczyАм na takАд wdziАзcznoАйАм z naszej strony, Jaka przystoi monarchom. ROZENKRANC Obojgu Waszym krАlewskim moАйciom sАжuАеy prawo, Z mocy najwyАеszej ich wАжadzy nad nami, WolАз swАд w rozkaz przyoblekaАм raczej NiАе w proАйbАз. GILDENSTERN BАзdziem jednakАеe posАжuszni I dobrowolnie na rozkazy waszych KrАlewskich moАйci u stАp ich skАжadamy Nasze usАжugi. KRАпL DziАзki ci za to, Rozenkranc, i tobie, Kochany Gildensternie. KRАпLOWA !DziАзki ci za to, Gildenstern, i tobie Kochany Rozenkranc. IdАгcie natychmiast Do mego syna. do dworzan Niech tam ktАry wskaАеe Tym panom, gdzie jest Hamlet. GILDENSTERN Oby nieba Nie uczyniАжy naszych usiАжowaАв Bezowocnymi! KRАпLOWA Daj to, dobry BoАеe! !R o z e n k r a n c, G i l d e n s t e r n i jeden z dworzan wychodzАд. Wchodzi P o l o n i u s z. POLONIUSZ Panie! WysАжane do Norwegii posАжy #SzczАзАйliwie sАд juАе w tej chwili z powrotem. KRАпL ZawszeАй byАж waАмpan ojcem dobrych nowin. POLONIUSZ BАдdАг przekonany, miАжoАйciwy panie, Аоe obowiАдzki moje wzglАзdem Boga I mego wАжadcy, tak samo jak duszАз, Trzymam w porzАдdku. Jako, zdaje mi siАз (JeАеeli tylko ten mАzg nie zszedАж na bok "Z drogi trafnoАйci, ktАrАд zwykАжbyАж kroczyАм), !Аоe ostatecznie nie jest mi juАе obcym, #SkАдd bierze АгrАdАжo szaleАвstwo Hamleta. KRАпL MАw; o tym chcemy wiedzieАм przede wszystkim. POLONIUSZ Daj, panie, pierwej posАжuchanie posАжom; WieАйАм moja bАзdzie na wety pouczcie. KRАпL ZrАbАеe im zaszczyt i sam ich tu wprowadАг. Wychodzi Poloniusz On utrzymuje, kochana Gertrudo, Аоe odkryАж powАd tej zmiany Hamleta. KRАпLOWA Nie jest nim, moim zdaniem, nic innego, "Tylko АйmierАм ojca i nasz rychАжy zwiАдzek. P o l o n i u s z wraca, a wraz z nim wchodzАд "K o r n e l i u s z i W o l t y m a n d. KRАпL Dojdziemy tego. Witajcie, panowie. CААе nam Айle przez was nasz brat, krАl norweski? WOLTYMAND Najuprzejmiejszych pozdrowieАв zamianАз. Na przeАжoАеenie nasze kazaАж zaraz WstrzymaАм zaciАдgi swojego synowca, KtАre mu zdaАжy siАз byАм wymierzone Przeciw Polakom, ktАre jednak, bliАеej Poznawszy, znalazАж zwrАconymi przeciw Waszej krАlewskiej moАйci. RozjАдtrzony Takim niegodnym korzystaniemz jego PААгnego wieku i niemocy, kazaАж ZatrzymaАм goАвcom Fortynbrasa, ktАry Z pokorАд stawiАж siАз i, wysАжuchawszy NapomnieАв stryja, przysiАдg wobec niego, Аоe pАki Аеycia nigdy przeciw waszej !KrАlewskiej moАйci nie wzniesie orАзАеa: Czym ucieszony starzec trzy tysiАдce Koron intraty 21) rocznej mu przeznaczyАж I owe wojska, przezeАв zwerbowane, UАеyАм pozwoliАж mu przeciw Polakom. Nam zaАй dorАзczyАж ten list, ktАrym prosi podaje papier WaszАд krАlewskАд moАйАм o pozwolenie PrzejАйcia tym wojskom przez duАвskie dzierАеawy, Przy zapewnieniu im bezpieczeАвstw, w liАйcie Tym wymienionych. [21) Intrata - dochАd, zysk] KRАпL Poprzestajem na tym W wolniejszym czasie przejrzymy to pismo, PomyАйlim nad nim, odpowiemy na nie. Tymczasem waszmoАйАм panom dziАзkujemy Za ich skuteczne trudy. IdАгcie spoczАдАм. BАзdziemy dzisiaj wieczerzali razem; MiАжo nam widzieАм was z powrotem. !W o l t y m a n d i K o r n e l iu s z wychodzАд. POLONIUSZ To siАз Dobrze powiodАжo. MiАжoАйciwy panie I miАжoАйciwa pani, chcieАм okreАйliАм, Czym jest majestat, czym powinnoАйАм sАжugi, Dlaczego dzieАв jest dniem, a noc jest nocАд, A czas jest czasem, byАжoby tojedno, Co chcieАм zmarnowaАм dzieАв, noc i czas drogi. Z tego powodu, ile Аеe treАйciwoАйАм Jest duszАд mowy, a rozwlekАжoАйАм ciaАжem I powierzchownym tylko bawideАжkiem, ChcАз byАм treАйciwym. Cny waszsyn oszalaАж, #OszalaАж, mАwiАз; АйciАйle bowiem biorАдc, !SzaleАвstwo czymАеe jest, jeАйli nie stanem CzАжowieka szalonego ? KRАпLOWA WiАзcej treАйci W mniej sztucznych frazesach. POLONIUSZ PrzysiАзgam, o pani, !Аоe siАз bynajmniej o sztukАз niesilАз. Syn wasz oszalaАж, jest to prawda; prawda, Аоe to nieszczАзАйcie i nieszczАзАйcie wzajem, Аоe to jest prawda. OtААе siАз skleiАжa Dziwna figura jakaАй retoryczna. Bodaj to! Licho zabierz sztuczne frazesy! StanАдАжem tedy na tym, Аеe dostojny Syn wasz sfiksowaАж; dobrze; idzie teraz O wyАйledzenie przyczyn tej fiksacji, "KtАra, nie bАзdАдc fikcjАд, juАе tym samym Nie moАеe nie mieАм przyczyn; to rzecz pewna; W jaki zaАй sposАb pewna i o ile, RozwaАеcie paАвstwo sami. Mam cАrkАз; mam jАд, poniewaАе jest moja. Ta tedy dziewka, pomna obowiАдzku I rozkazowi mojemu powolna, OddaАжa mi ten Айwistek. PosАжuchajcie I konkludujcie paАвstwo. czyta АкDo niebiaАвskiego bАstwa mojej duszy, tysiАдcem wdziАзkАw okraszonej Ofelii Ал To niestosowne wyraАеenie, trywialne wyraАеenie. Okraszonej Аб nie jestАеe wyraАеeniem trywialnym? ? Ale idАгmy dalej, (czyta)АкTwojemu cudnie biaАжemu Ажonu powierzam tych kilka wyrazАw.Ал KRАпLOWA Czy to Hamlet do niej pisaАж? POLONIUSZ !CierpliwoАйci, miАжoАйciwa pani; niczego nie zatajАз. czyta АкWАдtp, czy gwiazdy lАйniАд na niebie; WАдtp o tym, czy sАжoАвce wschodzi; WАдtp, czy prawdy blask nie zawodzi; Lecz nie wАдtp, Аеe kocham ciebie. O najmilsza Ofelio, nie biegАжymw rymowaniu; nie umiem skandowaАм westchnieАв moich, ale Аеe ciАз bardzo, a bardzo kocham, temu wierz. BАдdАг zdrowa. TwАj na zawsze, dopАki ta machina pozostanie jego wАжasnoАйciАд, Hamlet Ал. To mi posАжuszna pokazaАжa cАrka I uszom moim odkryАжa zarazem,Tak co do czasu, miejsca, jak sposobu, Wszystkie zaloty jego. KRАпL Ale jakАеe Ona przjАзАжa te jego zaloty? ! POLONIUSZ CААе o mnie myАйlisz, moАйci krАlu? KRАпL MyАйlАз, АоeАй waАмpan prawy, honorowy czАжowiek. POLONIUSZ Takim staraАжem siАз zawsze okazaАм. CААе byАй mАgАж sobie o mnie myАйleАм, panie, Gdybym tАз miАжoАйАм tak namiАзtnАд widziaАж ByАж w jej zarodzie (a mАwiАдc nawiasem, DostrzegАжem jАд byАж pierwej, nim mi o niej !DoniosАжa moja cАrka); cААе by sobie KrАlowa pani mogАжa o mnie myАйleАм, Gdybym byАж wtedy spokojnie odegraАж RolАз koperty lub pugilaresu Lub serce moje zrobiАж gАжuchoniemym !I gnuАйnym okiem patrzaАж na tАз miАжoАйАм? "CААе byАйcie paАвstwo mogli byli sobie O mnie pomyАйleАм? Jam sprawy nie zaspaАж I wnet dziewczynie mojej powiedziaАжem: АкHamlet jest ksiАзciem nad waАйcinАд sferАз; !Nie bАзdzie z tego nic. Ал DaАжem jej przy tym Surowe upomnienia, aby odtАдdNie przyjmowaАжa ani jego wizyt, Ani biletАw, ani podarunkАw. Takem uczyniАж; ona usАжuchaАжa,A on, on, krАtko mАwiАдc, zawiedziony W swoich nadziejach, popadАж najprzАd w smutek Potem w bezsennoАйАм, potem wwstrАзt do jadАжa NastАзpnie w niemoc, nastАзpniew gorАдczkАз, I tak stopniami aАе w szaleАвstwo, ktАre Trawi go teraz z wielkim naszym Аеalem. KRАпL CААе mАwisz na to? KRАпLOWA Hm! to by byАм mogАжo. POLONIUSZ Czy siАз zdarzyАжo kiedy, rad bym wiedzieАм, Aby tam, gdzie ja powiedziaАжem: tak jest, W istocie byАжo inaczej? KRАпL Nie pomnАз. POLONIUSZ wskazuje na kark i gАжowАз Zdejmcie to z tego, jeАеeli tak nie jest. Skoro sposobnoАйАм posАжuАеy, wykryjАз, Gdzie siedzi prawda, chociaАеby siАз skryАжa W wnАзtrznoАйciach ziemi. KRАпL JakАеebyАйmy mogli SprawdziАм to? POLONIUSZ Wiecie paАвstwo, Аеe on czasem Przez kilka godzin zwykАж siАз w tej galerii PrzechadzaАм. KRАпLOWA W rzeczy samej zwykАж to czyniАм. POLONIUSZ TakАд wiАзc porАз upatrzywszy kiedy, WprowadzАз tutaj mojАд cАrkАз: wasze "KrАlewskie moАйcie bАзdАд mogАжy wtedy UkryАм siАз ze mnАд owdzie za obiciem !I byАм Айwiadkami ich spotkania. JeАйli On jej nie kocha i nie skutkiem tego UtraciАж zmysАжy, to niech z szambelana ZostanАз prostym chАжopem albo klechАд Wchodzi H a m l e t, czytajАдc. KRАпLOWA Patrzcie, jak smutno biedny chАжopiec z ksiАдАеkАд ZbliАеa siАз tutaj. POLONIUSZ Oddalcie siАз, paАвstwo, BАжagam was; ja z nim pomАwiАз, pozwАlcie. #K r А l i K r А l o w a wychodzАдze swym orszakiem. JakАеe siАз miewa mАj Ажaskawy ksiАдАеАз Hamlet? HAMLET Dobrze, dziАзki Bogu. POLONIUSZ Wieszli, kto jestem, panie? HAMLET Wiem doskonale: jesteАй rybak. POLONIUSZ ZaprawdАз, nie jestem nim. HAMLET Tym ci gorzej, rad bym, АеebyАй byАж tak uczciwym czАжowiekiem. POLONIUSZ Uczciwym, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET Tak jest, moАйci panie. ByАм uczciwym w dziejach tego Айwiata na jedno wychodzi, co byАм wybranym miАзdzy tysiАдcami. POLONIUSZ "Masz wielkАд sАжusznoАйАм, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET !JeАеeli bowiem sАжonce pАжodzi w zdechАжym psie robaki, promienie bАstwa Айcierwo caАжujАд. Czy masz waАмpan cАrkАз? POLONIUSZ Mam, panie. HAMLET Nie pozwalaj jej chodziАм po sАжoАвcu. Wprawdzie poczАзcie jest bАжogosАжawieАвstwem, ale gdyby twoja cАrka poczАзАжa, na pewno byАй jej nie bАжogosАжawiАж. Miej to na wzglАзdzie, mАj przyjacielu. POLONIUSZ Co przez to rozumiesz, moАйci ksiАдАеАз? (do siebie)Zawsze mu siАз marzy moja cАrka. A jednak nie poznaАж mnie zrazu, wziАдАж mnie za rybaka. Daleko z nim juАе zaszАжo, daleko zaszАжo. I mnie, prawdАз mАwiАдc, za !mАжodu miАжoАйАм przyprowadziАжa do ostatecznoАйci podobnych prawie. MuszАз go jeszcze raz zagadnАдАм, (gАжoАйno)CААе to czytasz, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET SАжowa, sАжowa, sАжowa. POLONIUSZ A o treАйАм czy mogАз spytaАм? HAMLET CzyjАд? POLONIUSZ !Tej ksiАдАеki, ktАrАд ksiАдАеАз czytasz. HAMLET Potwarze, mАj panie, same potwarze. Ten Ажotr satyryk utrzymuje, Аеe starzy ludzie majАд siwe brody i zmarszczki na twarzy; Аеe im ambra i kalafonia ciecze z oczu; Аеe majАд zupeАжny brak dowcipu obok wielkiego wycieАвczenia Ажydek. Lubo ja temu wszystkiemu najsilniej i nАдjpotАзАеniej dajАз wiarАз, przecieАе nie sАдdzАз, aby o tym!pisaАм przystaАжo; bo waszmoАйАм !sam staАжbyАй siАз pewnie jak ja starym, gdybyАй mАgАж jak rak wtyАж kroczyАм. POLONIUSZ ChociaАе to wariacja, nie jest jednakАеe bez metody. MoАеe byАй chciaАж zejАйАм, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET Z tego Айwiata? POLONIUSZ W rzeczy samej, byАжoby to !zejАйciem. (do siebie)Jak trafne ma czasem odpowiedzi! Dar tenczАзsto bywa udziaАжem szalonych, gdy tymczasem przytomni i rozumni nie !zawsze sАд zarАwno szczАзАйliwi.MuszАз go juАе opuАйciАм i niezwАжocznie pomyАйleАм o sposobach, jakby siАз on i mojacАrka zejАйАм mogli. !(gАжoАйno)MiАжoАйciwy ksiАдАеАз, zmuszony jestem pozbawiАм %waszАд ksiАдАеАзcАд moАйАм dАжuАеszejmojej obecnoАйci. HAMLET Nie moАеesz mnie, mАj panie, pozbawiАм niczego, czego bym chАзtniej siАз nie wyrzekАж: wyjАдwszy Аеycia, wyjАдwszy Аеycia, wyjАдwszy Аеycia, wyjАдwszy Аеycia. POLONIUSZ Аоegnam ciАз, mАj Ажaskawy ksiАдАеАз. HAMLET Nudni starzy gАжupcy !R o z e n k r a n c i G i l d e ns t e r n wchodzАд. POLONIUSZ Szukacie, panowie, ksiАзcia Hamleta? Oto jest. Wychodzi. ROZENKRANC do P o l o n i u s z a Bogu ciАз polecamy. GILDENSTERN MiАжoАйciwy ksiАдАеАз! ROZENKRANC Drogi nasz ksiАдАеАз! HAMLET Kochani, dobrzy przyjaciele! Jak siАз masz, Gildensternie? A,Rozenkranc! Jak siАз macie, moi chАжopcy? ROZENKRANC Zwyczajnie, jak nic nie znaczАдcy ludzie. GILDENSTERN SzczАзАйliwi przez to, Аеe niezbyt szczАзАйliwi. Czepca Fortuny 22) nie jesteАйmy guzem. [22) Fortuna - bogini szczАзАйcia. ] HAMLET Ale i nie podeszwАд jej trzewikАw? ROZENKRANC Nie, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET A wiАзc mieszkacie u jej albo raczej w centrum jej Ажask? GILDENSTERN Niby tak, w jej prywatnych apartamentach. HAMLET Czyli w apartamentach wstydliwych. SАжusznie, Fortuna!to nie lada dziewka. I cААе tam nowego? ROZENKRANC Nic, panie, wyjАдwszy, Аеe Айwiat spoczciwiaАж. HAMLET #WiАзc bliski jest dzieАв sАдdu. AlewiadomoАйАм wasza nieprawdziwa. A teraz pytanie bardziej szczegААжowe. Powiedzcie mi, w czymeАйcie e ci przywtАrzy, aha! tak Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ)Р┬c*R1cz+Г─c▌,G7c@-~!Эcг.(о c/╔1cci0,:oG╠tak przeskrobali Fortunie, Аеe !was tu do wiАзzienia wtrАдciАжa? GILDENSTERN Do wiАзzienia? HAMLET Dania jest wiАзzieniem. ROZENKRANC WiАзc nim i Айwiat jest takАеe. HAMLET O, i wielkim! peАжnym turm, lochАw i ciemnic. Dania jest jednym z najgorszych. ROZENKRANC $Nie myАйlimy tak, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET WiАзc dla was nie jest takАд. W rzeczy samej, nic nie jest zАжem ani dobrem samo przez "siАз, tylko myАйl nasza czyni to iowo takim. Dla mnie Dania jest wiАзzieniem. ROZENKRANC. Skutek to chyba, panie, twojej ambicji. Dania jest dla niej za ciasna. HAMLET O BoАеe! ja bym mАgАж byАм zamkniАзty w Ажupinie orzecha i jeszcze bym siАз sАдdziАж panem niezmierzonej przestrzeni, gdybym tylko zАжych snАw nie miewaАж. GILDENSTERN A te sny sАд wАжaАйnie wytworemambicji; istota bowiem ambicji nie jest czym innym, tylko snАw cieniem. HAMLET Same juАе sny nie sАд czym innym, tylko cieniem. ROZENKRANC Zapewne, ambicja zaАй w moichoczach jest tak powietrznej i znikomej natury, Аеe moАеna jАд nazwaАм cieniem cienia. HAMLET Takim sposobem Аеebracy sАд ciaАжami, a nasi monarchowie i nadАзci bohaterowie cieniami !АеebrakАw. Nie poszlibyАйmyАе dodworu? bo doprawdy nie umiem rozumowaАм. ROZENKRANC I GILDENSTERN SАжuАеymy waszej ksiАдАеАзcej moАйci. HAMLET Dajmy pokАj temu; nie chcАз was liczyАм do rzАзdu sАжug moich, bo, zaprawdАз, przysАжugujАд mi siАз okropnie. Ale powiedzcie mi, tak po przyjacielsku, co porabiacie w Elzynorze? ROZENKRANC ChcieliАйmy ciАз odwiedziАм, "moАйci ksiАдАеАз; innego celu nie mamy. HAMLET Taki ze mnie nАзdzarz, Аеem nawet w podziАзki ubogi; dziАзkujАз wam jednak, chociaАе to podziАзkowanie, wierzcie mi,kochani przyjaciele, niewarte i"pААж szelАдga. Czy nie posyАжano po was? PrzybyliАйcieАг mnie odwiedziАм z wАжasnego popАзdu,z dobrej woli? Powiedzcie mi, powiedzcie; bАдdАгcie szczerzy. I cААе? GILDENSTERN CААе mamy powiedzieАм, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET Co bАдdАг, byle siАз stosowaАжo do rzeczy. PosyАжano po was: widzАз w waszych oczach pewien rodzaj wyznania, ktАre!skromnoАйАм na prААеno usiАжuje pokryАм. Wiem, Аеe miАжoАйciwy krАl i miАжoАйciwa krАlowa. posyАжali po was. ROZENKRANC W jakimАеe by celu, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET TegoАм siАз od was chcАз dowiedzieАм. Ale zaklinam was na prawa naszego "koleАеeАвstwa, na wspААжdАгwiАзk mАжodych lat naszych, na. obowiАдzki naszej statecznej przyjaАгni, na wszystko, co !jest najАйwiАзtsze i na co lepszymАwca lepiej by was niАе ja mАgАж zaklАдАм, powiedzcie mi !rzetelnie, otwarcie: posyАжanoАе po was czy nie posyАжano? ROZENKRANC do G i l d e n s t e r n a CААе ty na to? HAMLET na stronie Aha, przyszliАйcie mnie wiАзc wymacaАм. (gАжoАйno) JeАеeli mi dobrze Аеyczycie, powiedzcie praw- dАз. GILDENSTERN W istocie, posyАжano po nas. HAMLET Powiem wam, w jakim celu; tym sposobem domyАйlnoАйАм moja uprzedzi waszАд gadatliwoАйАм i dyskretnoАйАм wasza nie bАзdzie dyskredytowana. Od niejakiegoczasu, nie wiem skАдd, ze szczАзtem humor straciАжem; zarzuciАжem dawne przywyknienia i tak ponure popadАжem usposobienie, Аеe tenpiАзkny obszar ziemski pustyniАд mi siАз wydaje; to wspaniaАжe sklepienie tam w gАrze, ten cudnie wiszАдcy firmament, ta majestatyczna przestrzeАв zАжotymi obsypana iskrami niczym innym nie jest w moich oczach, jak tylko marnym, zaraАгliwym zbiorem wyziewАw. Jak doskonaАжym tworem jest czАжowiek! Jak wielkim przez rozum! Jak niewyczerpanym w swych zdolnoАйciach! Jak szlachetnym postawАд i w poruszeniach! Czynami podobnym do anioАжa, pojАзtnoАйciАд zbliАеonym do bАstwa! OzdobАд on i zaszczytem Айwiata. Arcytypemwszech jestestw! A przecieАе czymАеe jest dla mnie ta kwintesencj a prochu? Synowieziemi nie pociАдgajАд mnie ani !jej cАrki, jakkolwiek, sАдdzАдc po waszym uАйmiechu, zdajeciesiАз to przypuszczaАм. ROZENKRANC !MyАйl taka, panie, nie przeszАжa mi przez gАжowАз. HAMLET DlaczegoАе siАз waАмpan rozeАйmiaАжeАй, kiedym powiedziaАж, Аеe mnie synowie ziemi nie pociАдgajАд? ROZENKRANC Bom sobie pomyАйlaАж, jakie w takim razie przyjАзcie znajdАд aktorowie, ktАrycheАйmy w drodze spotkali, a ktАrzy tu dАдАеАд celem ofiarowania "waszej ksiАдАеАзcej moАйci usАжug swoich. HAMLET Ten, co gra krАla, godnie bАзdzie przyjАзty; jego krАlewska moАйАм otrzyma ode mnie pamiАдtkАз; awanturniczy rycerz bАзdzie mАgАж do woli uАеyАм tarczy i miecza; kochanek nie bАзdzie darmo wzdychaАж; melancholik spokojnie odegra swojАд rolАз; bАжazen pobudzi do Айmiechu tych, co majАд Ажechczywe pАжuca; a piАзkna dama swobodnie wywnАзtrzy swe #uczucia, jeАйli nie bАзdzie miaАжa wstrАзtu do wiersza bez rymu. CААе to za aktorowie? ROZENKRANC #CiАе sami, ktАrzy ciАз zwykli bylizadowalaАм, moАйci ksiАдАеАз; aktorowie tragiczni ze stolicy. HAMLET SkАдdАеe im przyszАжo teraz po Айwiecie wАзdrowaАм? Na miejscusiedzАдc lepiej by wyszli tak pod wzglАзdem sАжawy, jak korzyАйci. ROZENKRANC PrzyczynАд ich wАзdrowania byАжy, jak siАз zdaje, АйwieАеo zaszАжe innowacje. 23) [23) Innowacje - rozruchy w efekcie ktАrych zamkniАзto londyАвskie teatry. ] HAMLET SАдАе oni jeszcze tak samo lubiani jak wtedy, kiedym byАж w stolicy? ZawszeАе liczne majАд publicum? ROZENKRANC Zaiste, teraz nie bardzo. HAMLET SkАдdАеe to pochodzi? Czy siАз opuАйcili w sztuce? ROZENKRANC Bynajmniej: usiАжowania ich postАзpujАд zawsze rАwnym krokiem; ale wylАзgАжo siАз tam stado dzieci, 24) maАжych indyczАдt, ktАre piszczАд jak opАзtane i gwaАжtowne za to !odbierajАд oklaski. Te sАд teraz w modzie i tak dalece !oczerniajАд teatr niАеszej klasy (tak nazywajАд tamten), Аеe niejeden z rapierem przy boku,$bojАдc siАз piАr gАзsich, nie АйmiesiАз juАе tam pokazaАм. [24) Stado dzieci -dzieciАзce trupy teatralne] HAMLET "SАдli to dzieci naprawdАз? KtААе ich utrzymuje? Jak sАд pАжatni? MyАйlАдАе oni tylko dopАty sztukАз uprawiaАм, dopАki nie stracАд dyszkantu? Nie powiedzАдАе wtedy, gdy sami spadnАд miАзdzy niАеszАд klasАз (co jest bardzo prawdopodobne, jeАйli ich sytuacja siАз nie poprawi), Аеe piszАдcy dla nich krzywdАз im wyrzАдdzili, kaАеАдc im wykrzykiwaАм na ich wАжasnАд przyszАжoАйАм? ROZENKRANC BАдdАг co bАдdАг, z obu stron niemaАжo byАжo haАжasu i "publicznoАйАм nie miaАжa sobie za grzech podАеegaАм ich nawzajem do kАжАtni. Przez czas jakiАй nie moАеna byАжo grosza na Аеadnej sztuce zarobiАм, jeАеeli autorzy i aktorzy za Ажby siАз w niej nie pojedli. HAMLET Czy byАм moАеe? GILDENSTERN "NiemaАжo teАе АжbАw porozbijano. HAMLET I smarkacze wziАзli gАrАз? ROZENKRANC Nie inaczej. Herkules 25) zmuszony byАж kapitulowaАм przed Pigmejczykami. ![25) Herkules dАгwigajАдcy kulАз ziemskАд widniaАж na frontonie teatru АкThe Globe Ал - tu aluzja do rywalizacji dzieciАзcych trup teatralnych. ]HAMLET Nie ma w tym nic dziwnego, boАм mАj stryj jest krАlem "duАвskim; i ciАе sami, ktАrzy mu za Аеycia mego ojca wykrzywiali gАзby, dajАд teraz dwadzieАйcia, czterdzieАйci, "piАзАмdziesiАдt i sto dukatАw za jego portret w miniaturze. Do licha! musi w tym byАм coАй nadnaturalnego. Gdyby to filozofia mogАжa wytАжumaczyАм? OdgАжos trАдb za scenАд. GILDENSTERN Zapewne to aktorowie. HAMLET Koledzy, "miАжymiАйcie goАйАмmi w Elzyorze. Podajcie mi dАжonie. Do orszaku !goАйcinnoАйci naleАеy etykieta i ceremonie; winienem was przeto podjАдАм tym trybem: inaczej, moje obejАйcie siАз z aktorami, ktАre, uprzedzam was, bАзdzie siАз musiaАжo okazaАм uprzejme, wydaАжoby !siАз goАйcinniejsze niАе z wami. ZostaliАйcie przyjАзci z otwartymi rАзkoma, al e mАj stryj Абojciec i moja matka Абstryjenka zostali oszukani. GILDENSTERN Jakim sposobem, drogi ksiАдАеАз?HAMLET Szalony jestem tylko przy wietrze pААжnocno Абzachodnim; kiedy z poАжudnia wieje, umiem #odrААеniАм jastrzАзbie od czapli. Wchodzi Poloniusz POLONIUSZ Dobre nowiny, panowie, wesoАжe nowiny! HAMLET !SАжuchaj go, Gildensternie, i ty !takАеe. SАжuchajcie z uwagАд. Tenwielkolud dzieciuch nie wyszedАж jeszcze z pieluch. ROZENKRANC Chyba wszedАж w nie powtАrnie;!bo mАwiАд, Аеe starzy ludzie na nowo stajАд siАз dzieАмmi. HAMLET ProrokujАз wam, Аеe przychodzi nam zwiastowaАм aktorАw; uwaАеcie tylko. Аб Masz waАмpan sАжusznoАйАм: : byАжo w poniedziaАжek z rana, w rzeczy samej. POLONIUSZ "MoАйci ksiАдАеАз, mam ci oznajmiАм coАй nowego. HAMLET MoАйci panie, mam ci oznajmiАм coАй nowego. Gdy Roscjusz 26) w Rzymie byАж aktorem... [26) Roscjusz - aktor rzymski z I w. p. n. e. ] POLONIUSZ Aktorowie przybyli, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET EjАеe? EjАеe? POLONIUSZ Na honor, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET АйpiewajАдc KaАеdy wiАзc aktor przyjechaАж na oАйle. POLONIUSZ SАд to aktorowie najlepsi w Айwiecie, zdatni do wszelkiego rodzaju przedstawieАв: tragicznych, komicznych, historyczno Абsielankowych, tragiczno Абhistorycznych, tragiczno Абkomiczno Абhistoryczno Абsielankowych: czy to w scenach ciАдgАжych, czy to w luАгnym poemacie. Seneka 27) nie jest dla nich za!ciАзАеki ani Plaut 28) za lekki. Tak w recytowaniu, jak w improwizowaniu nie majАд sobie rАwnych. [27) Seneka - filozof rzymski, autor sАжynnych tragedii. 28) Plaut - Plautus - rzymski autor komedii. ] HAMLET O Jefte, 29) sАзdzio Izraela, jakiАе to skarb posiadАжeАй! [29) Jeffe - sАзdzia ze Starego Testamentu, ktАry АйlubowaАж zАжoАеyАм w ofierze Bogu !pierwszАд osobАз, ktАrАд spotka po powrocie do ojczyzny, byАжaniАд jego cАrka. ] POLONIUSZ !JakiАе on skarb posiadaАж, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET Ba! CАrkАз gАжadkАд, nic wiАзcej, KtАrАд wielce miАжowaАж. POLONIUSZ na stronie Zawsze mu siАз marzy moja cАrka. HAMLET NieprawdaАе, stary Jefte? POLONIUSZ JeАеeli mnie nazywasz Jeftem, #moАйci ksiАдАеАз, to nie przeczАз, iАе posiadam cАrkАз, ktАrАд wielce miАжujАз. HAMLET AleАе nie to idzie za tym. POLONIUSZ CААе za tym idzie, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET Ba! To, co rzekomo Bogu wiadomo. A potem, jak wiesz waАмpan, StaАм siАз musiaАжo, Co snadАг siАз staАжo. Pierwszy dwuwiersz tej "poboАеnej pieАйni wiАзcej objaАйni waАмpana, niАе ja mogАз; bo oto nadchodzi moja rozrywka. Wchodzi czterech lub piАзciu aktorАw. Witam was, moАйci panowie, witam. CieszАз siАз, Аеe ciАз oglАдdam w dobrym zdrowiu. Witajcie przyjaciele. O stary, jakАдАеeАй sobie brodАз wyhodowaАж, odkАдd ciАз ostatni "raz widziaАжem! PrzyszedАжeАй miАзtu niАд straszyАм? A, to ty, piАзkna damo 30) ! Szlachetna dziewico, dalipan, od czasu !jak ciАз ostatni raz widziaАжem, %zbliАеyАжaАй siАз ku niebu na caАжАд !wysokoАйАм korka. Nie daj BoАеe, aby gАжos twАj, jak dukat !oberАеniАзty, wyszedАж z obiegu! Witajcie nam, wszyscy bez wyjАдtku! BАзdziemy jak francuscy Ажowcy rzucaАм siАз nawszystko, co ujrzymy. Nie !moglibyАйmyАе usАжyszeАм czegoАй zaraz? Dajcie nam prАbkАз swego talentu: przedeklamujcieco patetycznego. [30) Do 1660 roku role kobiece w teatrze grali mАжodzi chАжopcyPIERWSZY AKTOR Co na przykАжad, panie? HAMLET SАжyszaАжem ciАз raz deklamujАдcego jeden ustАзp, ustАзp sztuki, ktАra nigdy granАд nie byАжa albo co najwiАзcej raz tylko, bo, ile pamiАзtam, nie podobaАжa siАз "publicznoАйci; byАж to kawior dla jej podniebieАв: moim jednak zdaniem i tych, ktАrych sАдd o takich rzeczach rАwnego z moim byАж wzrostu, byАжa to sztuka wyborna, dobrze podzielona na sceny, uАжoАеona z rАwnАд zrАзcznoАйciАд, jak naturalnoАйciАд. Przypominam sobie kogoАй, co mАwiАж, Аеe braknie tym wierszom sosu dla dodania smaku osnowie, i osnowy, ktАra by pozwalaАжa posАдdziАм autora o uczucie; przyznawaАж jej wszakАеe dobrАд"manierАз, jАзdrnoАйАм w obrobieniu"i piАзknoАйАм, lubo bez wdziАзku. W sztuce tej szczegАlnie lubiАжem jeden ustАзp, to jest opowiadanie Eneasza 31) : mianowicie owo miejsce, w ktАrym ten bohater opisuje !Dydonie АйmierАм Priama. JeАеeli je pamiАзtasz, to zacznij od tego wiersza: Zaraz, zaraz... АкOkrutny Pirrus, jak Аw zwierzhirkaАвski... Ал32) Nie, nie tak siАз zaczyna, ale zawsze od Pirrusa. , Okrutny Pirrus, ktАrego zbroica, Czarna jak jego myАйl, podobnabyАжa Do owej nocy, gdy w zАжowrogim koniu 33) "Chytrze ukryty leАеaАж, powlАkАж teraz StrasznАд swАд postaАм dzikszАд jeszcze barwАд: Od stАp do gАжowy czerwieniАд siАз odziaАж, Zbroczon krwiАд ojcАw, matek,cАrek, synАw, SpiekАжy od Аеaru pАжonАдcego miasta, KtАre przeklАзtym blaskiem przyАйwiecaАжo Mordercy swego pana; rozpalony Gniewem i ogniem i skrzepАжy zarazem Od stАзgАжej na nim posoki, oczyma Jak karbunkuАжy 34) pАжomieniejАдcymi Szuka piekielny Pirrus sАзdziwego Starca Priama. Ал Аб MАw dalej. [31) Eneasz - bohater АкEneidy Ал rzymskiego poety Wergiliusza w przedstawianym fragmencie opisuje АйmierАм krАla Troi, Priama zabitego przez Pirrusa syna Achillesa. 32) Zwierz hirkaАвski - tygrys zHirkanii nad Morzem !Kaspijskim. 33) ZАжowrogi koАв - "koАв trojaАвski. 34) KarbunkuАж - czerwony kamieАв szlachetny. ] POLONIUSZ Jak Аеywo, Айlicznie !deklamujesz, moАйci ksiАдАеАз, z doskonaАжym akcentem i spadkiem gАжosu. PIERWSZY AKTOR АкZnajduje go wreszcie SАжabo na GrekАw nacierajАдcego. Rdzawy miecz jego, zbuntowany przeciw Jego ramieniu, nieposАжuszny woli, PАжazem uderza, kАзdy spadnie. Z caАжАд PrzewagАд siАжy rzuca siАз na niego $Pirrus; z wАйciekАжoАйciАд prААеny cios wymierza; Lecz sam juАе zamach, sam Айwist jego stali Obala starca; wtedy oto Ilium 35) Jak gdyby chciaАжo nowy cios odwrАciАм, KoronowanАд pАжomieniami gАжowАзChyli ku ziemi i trzaskiem okropnym W niewolАз ima Pirrusowe ucho;Bo patrzcie! oto zabАjczy miecz jego Nad mlecznАд gАжowАд czcigodnego starca !JuАе, juАе wzniesiony, zda siАз, jakby nagle UgrzАдzАж w powietrzu. Jak kamienny posАдg BАstwa zagАжady, waАеАдc siАз pomiАзdzy !Czynem i wolАд, stal czas jakiАй Pirrus I nie przedsiАзbraАж niczego. Lecz jako nieraz widzimy przed burzАд !CiszАз na niebie, spokojnoАйАм w obАжokach, Wichry uАйpione, a na dole ziemiАз Jak grАb milczАдcАд, wtem przeraАеajАдcy Piorun rozdziera chmurАз: tak po chwili Zbudzona zemsta podАеega na nowo ZastaАжe ramiАз Pirrusa i nigdy NiemiАжosierniej ciАзАеki mАжot cyklopАw Nie spadАж na Marsa wiecznotrwaАжАд zbrojАз, 36) Jak teraz krwawy miecz Pirrusa spada Na sАзdziwego Priama. HaАвba ci, zmienna Fortuno! Bogowie. Wy wszyscy, ktАrzy zasiadacie owdzie, W radzie Olimpu, odejmcie jej wАжadzАз! PoАжamcie szprychy i dzwona jej koАжa 37) I stoczcie krАдgАжАд piastАз z szczytu niebios "W bezdennАд otchАжaАв piekieАж! Ал[35) Ilium - tu: paАжac krАla Priama. 36) Zbroja Marsa - zbroja wykuta przez pomocnikАw Wulkana, CyklopАw. 37) KoАжo Fortuny obrazowaАжo zmienne koleje ludzkich losАw] POLONIUSZ To za dАжugie. HAMLET WiАзc razem z twojАд brodАд pАjdzie do balwierza. MАw dalej, bracie. Jemu by trzeba jaseАжek lub fars plugawych, !inaczej zaАйnie. Dalej, przejdАг teraz do Hekuby. 38) [38) Hekuba - krАlowa Troi, Аеona Priama. ] PIERWSZY AKTOR !АкAle kto widziaАж nieszczАзsnАд krАlowАз. Jak rozczochrana... Ал HAMLET Jak to, rozczochrana? POLONIUSZ To dobre wyraАеenie; rozczochrana krАlowa jest dobrym wyraАеeniem. PIERWSZY AKTOR АкJak rozczochrana, groАеАдca pАжomieniom А░ez potokami, biegАжa tu i owdzie, Boso, z Ажachmanem na tej samej gАжowie, KtАrАд niedawno jeszcze diadem stroiАж; Odziana, miasto sukni, przeАйcieradАжem, W chwili popАжochu schwyconym naprАзdce; O, kto by to byАж wdziaАж, ten zmaczanym W АеААжci jАзzykiem byАжby wyzionАдАж Przeciw Fortunie ostatnie bluАгnierstwa; !A gdyby byАжy jАд widziaАжy niebaW tej chwili, kiedy ujrzaАжa Pirrusa Z dzikАд radoАйciАд siekАдcego mieczem CiaАжo jej mАзАеa, wybuch jej boleАйci ByАжby byАж z oczu ich promieniejАдcych (JeАеeli tylko rzeczy tego Айwiata MogАд je wzruszyАм)zdrАj rosy wycisnАдАж "I wspААжjАзk z piersi bogАw. Ал POLONIUSZ Patrzcie, jak mu siАз twarz zmieniАжa i Ажzy mu w oczach tАrzy, aha! tak Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk1а c2й<cv3хИ ┘4mJcАт5╖KcE6Ёcи7Є%jc 8\.бcn9¤5ўc╤:Ї>░4"stanАзАжy. SkoАвcz juАе, waАмpan. HAMLET DosyАм tego, dopowiesz mi resztАз niebawem. MoАйci panie, zechciej dojrzeАм, aby ci ichmoАйcie dobrze byli ugoszczeni. SАжyszysz, waАмpan? Niech znajdАд dobre przyjАзcie; bo oni sАд streszczonАд, АеywАд kronikАд czasu. ByАжoby lepiej dla waАмpana zyskaАм po Айmierciniepochlebny napis na nagrobku niАе za Аеycia niekorzystne ich Айwiadectwo na scenie. POLONIUSZ !MoАйci ksiАдАеАз, obejdАз siАз z nimi stosownie do ich zasАжugi. HAMLET Do paralusza! znacznie lepiej. GdybyАйmy siАз obchodzili z kaАеdym wedle jego zasАжug, ktААе by uniknАдАж chАжosty? ObchodАг siАз z nimi waАмpan odpowiednio do wАжasnej twej zacnoАйci i godnoАйci. Im mniej kto zasАжuguje na wzglАзdy, tymwiАзcej ma zasАжugi nasze wzglАзdem niego uprzejmoАйАм. OdprowadАг ich. POLONIUSZ PАjdАгcie, panowie. Wychodzi z kilkoma aktorami. HAMLET IdАгcie z nim, moi przyjaciele; dacie nam jutro jakie przedstawienie. SАжuchaj no, stary, moАеecie graАм АкZabАjstwo Gonzagi Ал? 39) [39) АкZabАjstwo Gonzagi Ал - АйladАw tej sztuki nie odnaleziono. ] PIERWSZY AKTOR MoАеemy, panie. HAMLET To grajcie je jutro. Nie mАgАжАеebyАй w potrzebie nauczyАм siАз dwunastu do piАзtnastu wierszy, ktАre bym napisaАж i wtrАдciАж do twojej roli? PIERWSZY AKTOR Czemu nie, Ажaskawy panie. HAMLET To dobrze. Udaj siАз za tamtymjegomoАйciem, tylko nie drwij zniego, proszАз ciАз. Wychodzi A k t o r. Kochani przyjaciele, (do R o z "e n k r a n c a i G i l d e n s t e r n a)pozwАlcie was poАеegnaАм. Do zobaczenia wieczorem. ROZENKRANC I GILDENSTERN Аоegnamy ciАз, drogi ksiАдАеАз. WychodzАд. HAMLET BАg z wami! OtААе nareszcie sam jestem. O, jakiАе ze mnie gАжАдb, jaki ciemiАзga! !CzyliАе to nie jest zgrozАд, Аеe ten aktor, Niby w wzruszeniu, w parodii uczucia, Do tego stopnia mАgАж nagiАдАм swАд duszАз Do swoich pojАзАм, Аеe za jej zrzАдdzeniem Twarz mu pobladАжa, z oczu Ажzy pociekАжy, !Oblicze jego, gАжos, ruch, caАжa postaАм !ZastosowaАжa siАз do jego myАйli?I gwoli komuАе to? gwoli Hekubie! CААе z nim Hekuba, on z niАд ma wspАlnego, "Аоeby aАе pАжakaАж nad jej losem? CААе by Ten czАжowiek czyniАж, gdyby miaАж podobny Mojemu; powАd i bodziec do wrzenia? ZalaАжby Ажzami caАжАд scenАз, rozdarАж Uszy sАжuchaczАw raАеАдcymi sАжowy, W wystАзpnych rozpacz wzbudziАж, dreszcz w niewinnych ZmieszaАж prostaczkАw i sparaliАеowaАж Ich wzrok pospoАжu ze sАжuchem. A ja, ospaАжy niedoАжАзga, drzemiАз Jak Maciek, АйwiАзtej niepamiАзtny sprawy, !I ani usty ujАдАм siАз nie umiem Za tego krАla, na ktАrego wАжoАйci I drogim Аеyciu dokonany zostaАжNajohydniejszy rozbАj. JestАеem tchАrzem? %KtААе mi zarzuci podАжoАйАм? KtААе mnie moАеe WziАдАм za kark, za nos powieАйАм, w twarz mi plunАдАм, WyrzuciАм w oczy kАжamstwo? KtААе to moАеe? A jednak ZasАжugiwaАжbym na to, bo w istocie MuszАз mieАм chyba wnАзtrznoАйci goАжАзbia I brak zupeАжny АеААжci, nadajАдcej Gorycz poczucia krzywdy, kiedym jeszcze !Nie napisaАж dotАдd stada sАзpАw Айcierwem Tego nАзdznika. O bezwstydny Ажotrze! ZakamieniaАжy, krwawy, sproАйny Ажotrze! BodajАеem! MnieАе to przystoi, synowi, Jedynakowi zamordowanego Drogiego ojca, od nieba i piekАжa PowoАжanemu do zemsty, jak baba Marnymi sАжowy dawaАм folgАз sercu I na przekleАвstwach czas trawiАм jak prosta, Karczemna dziewka? ! Fuj! fuj! GdzieАе moja gАжowa? PowiadajАд, Аоe zatwardziali zАжoczyАвcy, obecni Na przedstawieniu okropnych widowisk, Tak silnym zdjАзci bywali wraАеeniem, Ze sami swoje wyznawali zbrodnie: Mord bowiem, choАмby ust nie miaАж, cudowny Ma organ mowy. KaАеАз tym aktorom CoАй podobnego do sceny zabАjstwa Ojca mojego odegraАм przed stryjem; PatrzeАм mu bАзdАз w oczy, АйledziАм bАзdАз Najmniejszy jego ruch: jeАеeli zadrgnie, Wiem, co mam czyniАм. Ten duch, com go widziaАж, MАgАж byАм szatanem (bo szatan przybiera, JakАд chce postaАм)i naduАеywajАдc Mojej sАжaboАйci i smАзtnoАйci (taki Bowiem stan duszy bardzo mu dogodny), CiАдgnie mnie moАеe w przepaАйАм? ChcАз pewniejszej NiАе ta rАзkojmi. Zamierzona sztuka BАзdzie probierzem, 40) ktАrym,jak na wАзdАз, Sumienie krАla na wierzch wydobАзdАз. Wychodzi. [40) Probierz Аб sprawdzian. ] AKT TRZECI SCENA PIERWSZA PokАj w zamku. %K r А l, K r А l o w a, P o l o n i!u s z, O f e l i a, R o z e n k ra n c i G i l d e n s t e r n KRАпL I nie mogliАйcie wyrozumieАм Аеadnym Zwrotem rozmowy, skАдd to rozprzАзАеenie, KtАre mu pokАj zakАжАca tak dzikim I niebezpiecznym rodzajem maniactwa? ROZENKRANC Przyznaje, Аеe siАз czuje rozstrojony; Lecz przez co, w Аеaden sposАb wyznaАм nie chce. GILDENSTERN Nie znaleАгliАйmy go bynajmniej skАжonnym Do wywnАзtrzania siАз; zrАзcznym dziwactwem TrzymaАж nas, owszem, z daleka od siebie, KiedyАйmy chcieli z niego coАй wyciАдgnАдАм. KRАпLOWA JakАеe was przyjАдАж? ROZENKRANC Bardzo grzecznie. GILDENSTERN Ale Nie bez przymusu. ROZENKRANC SkАдpy byАж w pytaniach, A w odpowiedziach odbiegaАж od rzeczy. KRАпLOWA NasunАзliАйcieАе mu jakАд rozrywkАз? ROZENKRANC "Traf zrzАдdziАж, АеeАйmy spotkali na drodze TrupАз aktorАw: wspomnieliАйmy o tym KsiАзciu i to go trochАз ucieszyАжo. Ci aktorowie juАе siАз tu znajdujАд I, jak sАжyszaАжem, otrzymali rozkaz Grania mu dzisiaj. POLONIUSZ Tak jest w rzeczy samej I mnie zleciАж prosiАм najpokorniej Wasze krАlewskie moАйcie, by raczyАжy ByАм obecnymi na tym widowisku. KRАпL Z najwiАзkszАд chАзciАд. Serdeczniem rad, Аеe siАз Do tego skАжania. WciАдАе go utrzymujcie, Moi panowie, w tym usposobieniu I podniecajcie w nim gust do takiego Rodzaju zabaw ROZENKRANC I GILDENSTERN Uczynim to, panie. WychodzАд. KRАпL Oddal siАз takАеe, kochana Gertrudo. UАжoАеyliАйmy rzecz tak aby Hamlet, Niby przypadkiem, zszedАж siАз tu z OfeliАд. Ja i jej ojciec (bАзdzie to szpiegostwo Godziwe)tak siАз tu ulokujemy, AbyАйmy widzАдc, niewidzialni sami, O tym spotkaniu z bliska mogli sАдdziАм I z zachowania siАз jego wnioskowaАм, !Czy to miАжoАйci wpАжyw, czy nie miАжoАйci Tak go udrАзcza. KRАпLOWA Jestem ci posАжuszna, MАj mАзАеu. DaАжby BАg, luba Ofelio, Aby potАзga twoich wdziАзkАw byАжa BАжogim powodem, tej zmiany Hamleta: Wtedy szlachetnoАйАм twoja, mam nadziejАз, Na dawnАд by go sprowadziАжa drogАз, Ku zaszczytowi was obojga. OFELIA PragnАз, !Aby tak byАжo, miАжoАйciwa pani. K r А l o w a wychodzi. POLONIUSZ Ofelio, chodАг tu sobie. NajjaАйniejszy, My siАз umieАйcim tam. do O f e l i i Czytaj tАз ksiАдАеkАз, !Aby ten pozАr zajАзcia ubarwiАж TwojАд samotnoАйАм. Tak to my, grzesznicy, Rzekomo АйwiАзtАд minАд, uczynkami BudujАдcymi pocukrzamy nierazSamego diabla. KRАпL na stronie Prawda! JakАеe srodze Bicz tych wyrazАw chАжoszcze mi sumienie! Twarz nierzАдdnicy, rААеem upiАзkszona, Nie tak jest szpetna obok tej powАжoki Jak czyn mАj obok pokostu sАжАw moich. O, ciАзАеkieАе moje brzemiАз! POLONIUSZ JuАе nadchodzi. Анpieszmy na miejsce, miАжoАйciwy panie K r А l i P o l o n i u s z wychodzАд. H a m l e t wchodzi.HAMLET ByАм albo nie byАм, to wielkie pytanie. Jestli w istocie szlachetniejszАд rzeczАд ZnosiАм pociski zawistnego losuCzy teАе, stawiwszy czoАжo morzu nАзdzy, !Przez opАr wybrnАдАм z niego? АбUmrzeАм Аб zasnАдАм Аб I na tym koniec. Аб GdybyАйmy wiedzieli, Аоe raz zasnАдwszy, zakoАвczym na zawsze BoleАйci serca i owe tysiАдczne WАжaАйciwe naszej naturze wstrzАдАйnienia, Kres taki byАжby celem na tej ziemi NajpoАеАдdaАвszym. UmrzeАм Аб zasnАдАм. АбZasnАдАм! #MoАеe АйniАм? Аб w tym sАзk caАжy, jakie bowiem W tym Айnie Айmiertelnym marzenia przyjАйАм mogАд, Kiedy zrzucimy z siebie wiАзzy ciaАжa, To zastanawia nas: i toАм to czyni Tak dАжugowiecznАд niedolАз; bo ktААе by АнcierpiaАж pogardАз i zniewagi Айwiata, Krzywdy ciemiАзАеcy, obelgi dumnego, LekcewaАеonej miАжoАйci mАзczarnie, OdwАжokАз prawa, butАз wАжadz i owe Upokorzenia, ktАre nieustannie Cichej zasАжugi stajАд siАз udziaАжem, Gdyby od tego kawaАжkiem Аеelaza MАgАж siАз zwolniАм? KtААе by dАгwigaАж ciАзАеar !Nudnego Аеycia i pociАж siАз pod nim, Gdyby obawa czegoАй poza grobem, Obawa tego obcego nam kraju, SkАдd nikt nie wraca, nie wАдtliАжa woli I nie kazaАжa nam pАзdziАм dni raczej W zАжem juАе wiadomym niАе uchodzАдc przed nim PopadaАм w inne, ktАrego nie znamy. Tak to rozwaga czyni nas tchАrzami; PrzedsiАзbiorczoАйci hoАеa cera blednie Pod wpАжywem wahaАв i zamiary peАжne !JАзdrnoАйci, zbite z wytkniАзtej kolei, TracАд nazwisko czynu. Аб Ha! ! co widzАз? PiАзkna Ofelia! АбNimfo, w modАжach swoich Pomnij o moich grzechach. OFELIA JakАеe zdrowie !Waszej ksiАдАеАзcej moАйci od dnitylu? HAMLET Dobre; pokornie dziАзkujАз waАмpannie. OFELIA Mam jeszcze od was, panie, kilka drobnych PamiАдtek, dawno zwrАciАм je pragnАзАжam: Odbierzcie je dziАй, proszАз. HAMLET Jako Аеywo! Jam nigdy w Аеyciu nic nie daАж waАмpannie. OFELIA Wiesz dobrze, moАйci ksiАдАеАз, АеeАй to czyniАж, I upominki swoje ubarwiaАжeАй Takimi sАжowy, ktАre wszelkiej rzeczy WartoАйАм podnoszАд. WoАв ich uleciaАжa: WeАг je na powrАt, panie, w oczach bowiem KaАеdej szlachetnie myАйlАдcej osoby NajdroАеsze dary lichymi siАз stajАд, Gdy dawca martwi. Ot sАд. HAMLET Cha Абcha Абcha! JestАеeАй uczciwa? OFELIA MoАйci ksiАдАеАз! HAMLET JestАеeАй piАзkna? OFELIA Co znaczАд te pytania? HAMLET "To, Аеe jeАеeli jesteАй uczciwa i piАзkna, uczciwoАйАм twoja nie powinna mieАм nic do czynieniaz piАзknoАйciАд. OFELIA "Jak to panie? MoАеeАе piАзknoАйАм z czym lepszym chodzi w parze niАе z uczciwoАйciАд? HAMLET Zapewne, tylko Аеe potАзga piАзknoАйci prАзdzej obrАci "uczciwoАйАм w rajfurkАз, 41) niАе wpАжyw uczciwoАйci potrafi piАзknoАйАм na swoje kopyto przerobiАм. ByАжo to niegdyАй paradoksem, ale w nowszych czasach okazuje siАз pewnikiem. KochaАжem dawniej waАмpannАз. ![41) Rajfurka - strАзczycielka. ]OFELIA W rzeczy samej, dawaАжeАй mi to ksiАдАеАз do zrozumienia. HAMLET Nie trzeba ci byАжo tak rozumieАм; bo cnota nie daje siАз w stary nasz pieАв wszczepiАм tak, АеebyАйmy trАдciАм nim przestali. Nie kochaАжem ciАз wcale. OFELIA Tym bardziej wiАзc zostaАжam zawiedziona. HAMLET IdАг waАмpanna do klasztoru; na co ci mnoАеyАм grzesznikАw? Ja sam jako tako jestem uczciwy;a przecieАе mАgАжbym sobie zarzuciАм takie rzeczy, Аеe lepiej by byАжo, gdyby mnie byАжa matka na Айwiat nie wydaАжa. Jestem nadzwyczajniedumny, mАйciwy, chciwy wАж adzy; wiАзcej mam przywar niАе wАжadz umysАжowych do ich poznania, niАе wyobraАгni do dania o nich wyobraАеenia i czasu do okazania ich w postАзpkach. Czego siАз takie figury tАжuc majАд pomiАзdzy ziemiАд i niebem? JesteАйmy arcyhultaje, wszyscy bez wyjАдtku; Аеadnemu z nas nie ufaj. IdАг prosto do klasztoru. GdzieАе waАмpanny ojciec? OFELIA W domu, moАйci ksiАдАеАз. 42 [42) Ofelia nie mАwi prawdy - wie, Аеe ojciec i krАl podsАжuchujАд rozmowАз. ] HAMLET ZamknijАеe go na klucz, aby nigdzie indziej nie graАж roli bАжazna, tylko we wАжasnym domu. BАдdАг zdrowa. OFELIA na stronie Panie, zmiАжuj siАз nad nim! HAMLET "JeАеeli za mАдАе pАjАйАм chcesz, dam ci w posagi tАз przestrogАз:ChociaАеbyАй jak Айnieg czysta byАжa, jak lАd nieskalana, przecieАе nie ujdziesz obmowy. WstАдp do klasztoru. Adieu. Albo jeАеeli koniecznie potrzebowaАм bАзdziesz wyjАйАм za mАдАе, to wyjdАг za gАжupca, bo rozsАдdni ludzie wiedzАд bardzo dobrze, jakie z nich czynicie potwory. !IdАг czym prАзdzej do klasztoru. Adieu. OFELIA na stronie O nieba, wesprzyjcie go swАд АжaskАд! HAMLET "SАжyszaАжem teАе o malowaniu siАз waszym: nie doАйАм wam jednej twarzy otrzymanej od Boga, dorabiacie sobie drugАд; sztafirujecie siАз, krygujecie, cedzicie sАжowa, przedrzeАгniacie boskie stworzenia i swawolАз pokrywacie pАжaszczykiem naiwnoАйci. Precz, precz! nie chcАз juАе patrzeАм na to: to mnie we wАйciekАжoАйАм wprawia. Wara odtАдd mАзАеczyznom АеeniАм siАз; ci, co siАз juАе poАеenili, jednego wyjАдwszy, niech АеyjАд zdrowi, reszta pozostaАм winna tak, jak jest. Do klasztoru! Do klasztoru! Wychodzi. OFELIA O, jak szlachetny duch zwichniАзty zostaАж! Dworaka, wodza, mАзdrca ton, miecz, umysАж; Kwiat oczekiwaАв potАзАеnego paАвstwa, WzАr uksztaАжcenia, zwierciadАжo poloru, Cel zwracajАдcej siАз uwagi Айwiata: Wszystko to, wszystko wniwecz obrАcone! I ja, ze wszystkich kobiet najnАзdzniejsza, Com ssaАжa nektar sАжodkich jego АйlubАw, Skazanam teraz widzieАм tАз wspaniaАжАд, WybranАд duszАз, jak spАзkany dzwonek, Chrapliwie tylko wydajАдcy dАгwiАзki; To czyste АгrАdАжo bogatej mАжodoАйci ZmАдcone szaАжem. O, czemuАе musiaАжam !UjrzeАм, co widzАз, widzieАм, co widziaАжam. "WchodzАд K r А l i P o l o n i u s z. KRАпL MiАжoАйАм! Nie takie sАд jej symptomata. 43) !To, co on mАwiАж, choАм trochАз bez zwiАдzku, Cechy szaleАвstwa nie nosiАжo wcale. Ponura jego smАзtnoАйАм wysiaduje !CoАй zАжowrogiego, co wylАзgАжe zjajka MogАжoby staАм siАз zgubne. PragnАдc przeto Zapobiec zАжemu, po АйwieАеym namyАйle, PostanowiАжem wysАжaАм go niezwАжocznie Do Anglii celem niby zaАеАдdaniaPrzynaleАеnego nam haraczu. MoАеe Ta podroАе, widok rААеnych miejsc i rzeczy, Potrafi z jego serca wyrugowaАм To coАй, wokoАжo czego jego myАйli, BijАдc siАз ciАдgle i skrycie nurtujАдc, Tak go z wАжaАйciwych wyrywajАд karbАw. CААе waАмpan na to? [43) Symptomata - objawy. ] POLONIUSZ MoАеe to byАм dobre; Rozumiem jednak zawsze, Аеe prawdziwym JАдdrem i АгrАdАжem tej jego choroby Jest bezwzajemna miАжoАйАм. No, Ofelio, Nie potrzebujesz nam objawiaАм tego, CoАм mАwiАж ksiАдАеАз Hamlet, boАйmy sami Wszystko sАжyszeli. UczyАв, co chcesz, panie; JeАеeli jednak uznasz to stosownym, Niech po skoАвczonym, dzisiaj widowisku KrАlowa matka w poufnej rozmowie !Prosi go, aby jej zwierzyАж swАjsmutek. Niechaj z nim mАwi bez ogrАdki; ja zaАй, JeАйli siАз na to zgodzi wasza wielkoАйАм, PrzyАжoАеАз ucho do tego sam na sam. Nie wydobАзdzieli nic z niego, wtedy Анlij go do Anglii, panie, albo zamknij, Gdzie mАдdroАйАм twoja wskaАеe. KRАпL Dobra rada: Szalonych moАеnych pilnie strzec wypada. WychodzАд. SCENA DRUGA Wielka sala tamАеe. Wchodzi H a m l e t z kilkoma aktorami. HAMLET ProszАз ciАз, wyrecytuj ten kawaАжek tak, jak ci go przepowiedziaАжem, gАжadko, bezwysilenia. Ale jeАеeli masz wrzeszczeАм, tak jak to czyniАдniektАrzy nasi aktorowie, to niech lepiej moje wiersze deklamuje miejski pachoАжek. Nie siecz teАе za bardzo rАзkАд powietrza w taki sposАb: bАдdАгraczej ruchАw swoich panem; wАйrАd najwiАзkszego bowiem potoku i, Аеe tak powiem, wiru namiАзtnoАйci, trzeba ci zachowaАм umiarkowanie, zdolne nadaАм wewnАзtrznej twojej burzy pozАr spokoju. Nie posiadam siАз z oburzenia sАжyszАдc, jak siaki taki barczysty gbur w peruce w gaАжgany obraca uczucie, prawdziwy z niego Ажach robi, by zadowoliАм uszy narodku, ktАry po najwiАзkszej czАзАйci kocha siАз tylko w niezrozumiaАжych gestach i wrzawie. OАмwiczyАм bym rad kazaАж takiego chama, by siАз bardziej hamowaАж, gdy gra Heroda albo Termaganta. ProszАз ciАз, chroАв siАз tego. PIERWSZY AKTOR Zapewniam waszАд wysokoАйАм. HAMLET !Nie bАдdАг teАе z drugiej strony za miАзkki; niech wАжasna twoja rozwaga przewodnikiem ci bАзdzie. Zastosuj akcjАз do "sАжАw; a sАжowa do akcji, majАдc przede wszystkim to na wzglАзdzie, abyАй nie przekroczyАж granic natury; wszystko bowiem, co przesadzone, przeciwne jest intencjom teatru, ktАrego przeznaczeniem, jak dawniej $tak i teraz, byАжo i jest sАжuАеyАм niejako za zwierciadАжo naturze, pokazywaАм cnocie !wАжasne jej rysy, zАжoАйci Аеywy jej obraz, a Айwiatu i duchowi wieku postaАм ich i piАзtno. OwААе przeholowanie tego celu lub niedosiАзgniАзcie moАеe wprawdzie rozАйmieszyАм prostaczkАw, ale znajАдcym siАзna rzeczy musi pАjАйАм w oczach tАrzy, aha! tak Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ;а▀c:<йcЭ=(Nc>vдcc?╫c╞@ё%" c)A/cМB06|cяCм<.Rniesmak, nagana zaАй jednego z tych ostatnich, na szali waszych zasАжug przewaАеyАм musi poklask caАжego tАжumu pierwszych. WidziaАжem ja #aktorАw i znaleАгli siАз tacy, co ich chwalili, gАжoАйno nawet; aktorАw, ktАrzy (bogobojnie mАwiАдc)ani z mowy, ani z ruchАw nie byli podobni do chrzeАйcijan ani do pogan, ani #do ludzi, a rzucali siАз i ryczeli !tak, iАе pomyАйlaАжem sobie, Аеe chyba jaki najemnik natury sfabrykowaАж ludzkoАйАм; tak bezecnie jАд naАйladowali. PIERWSZY AKTOR Pochlebiamy sobie, АеeАйmy siАз tego pozbyli cokolwiek. HAMLET O, pozbАдdАгcie siАз tego ze szczАзtem. Tym zaАй, co u was grajАд bАжaznАw, zakaАеcie jak nАдjsurowiej prawiАм co bАдdАг wiАзcej nad to, co stoi w ich roli; sАд bowiem miАзdzy nimi tacy, co siАз namawiajАд do Айmiechu, aby w pewnej liczbie jaАжowych spektatorАw takАеe "Айmiech wzbudziАм, i to wАжaАйnie w chwili kiedy przypada jaki szczegААж sztuki zasАжugujАдcy na uwagАз. To niegodziwoАйАм, dowodzАдca politowania godnej$prААеnoАйci w bАжaАгnie, ktАry takczyni. IdАгcie i bАдdАгcie w pogotowiu. Aktorowie wychodzАд. WchodzАд P o l o n i u s z, !R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n. No i cААе, moАйci panie? !Czy krАl chce spoАеyАм ten kАзs widowiska? POLONIUSZ Jego krАlewska moАйАм przybАзdzie, krАlowa jejmoАйАм takАеe, i to zaraz. HAMLET PowiedzАеe, waАмpan, aktorom, niech siАз АйpieszАд. Poloniusz wychodzi. A panowieАе to nie dopomoАеecie ich znagliАм do poАйpiechu? ROZENKRANC I GILDENSTERN I owszem, moАйci ksiАдАеАз. WychodzАд HAMLET Hola, Horacy! Horacy wchodzi HORACY Co rozkaАеesz, panie? HAMLET Horacy, tyАй najsprawiedliwszy z ludzi, Z ktАrymi kiedykolwiek przestawaАжem. HORACY O panie! HAMLET Nie myАйl, Аеe ci chcАз pochlebiaАм. CzegААе bym mАgАж siАз spodziewaАм od ciebie, KtАry nic nie masz, krom rzeАйkoАйci ducha, Ku wyАеywieniu siАз i ku okryciu? KtААе by pochlebiaАж biednym! Niechaj w cukrze SmaАеony jАзzyk liАеe gАжupiАд pychАз, Niech siАз zawiasy kolan uginajАд Tam, gdzie Ажaszenie siАз zdobywa korzyАйАм. SАжuchaj: od chwili kiedy dusza moja MogАжa byАм paniАд swojego wyboru I ludzi jednych przenosiАм nad drugich, Od owej chwili juАе ciАз ona sobie UpodobaАжa; boАй ty, wiele cierpiАдc, Takim byАж zawsze, jak byАй nic nie cierpiaАж; BoАй ty Fortunie zarАwno byАж wdziАзczny Za jej umizgi i przeАйladowania;A bАжogosАжawion, w kim krew z przekonaniem Tak sАд zmieszane, iАе on palcom losu Nie sАжuАеy za flet do wydania dАгwiАзkАw Wedle kaprysu. O, daj mi czАжowieka, Nie bАзdАдcego АеАдdz swych niewolnikiem, A w gАжАзbi mego serca go umieszczАз, W sercu samegoАе serca, tak jak ciebie. Za wiele tego juАе podobno. W sztuce, KtАra niebawem ma byАм przedstawiona, Jest jedna scena zbliАеona do tego, Com ci o Айmierci mego ojca zwierzyАж. Gdy siАз ta scena pertraktowaАм bАзdzie, "ZwrААм, proszАз, caАжАд potАзgАз uwagi Na mego stryja. JeАйli jego winaPodczas tej sceny sama siАз nie zdradzi, Апw niby zacny duch byАж potАзpieАвcem, A moje myАйli tak czarne jak sadza W kuАгni Wulkana. 45) Nie spuszczaj go z oczu, Ja mАj wzrok takАеe pilnie w twarz mu wryjАз, A potem zlejem nasze spostrzeАеenia W stanowczАд formАз wniosku. [45) Wulkan - rzymski bАg, kowal i wАжadca ognia, jego "kuАгnia mieАйciАжa siАз w kraterzeEtny na Sycylii. ] HORACY Dobrze, panie; JeАеeli skradnie co mojej bacznoАйci I ujdzie caАжy, zapАжacАз tАз kradzieАе. HAMLET JuАе idАд; muszАз znowu zostaАм gАжupcem. Dalej na miejsce! Marsz. OdgАжos trАдb. %K r А l, K r А l o w a, P o l o n iu s z, !O f e l i a, R o z e n k r a n c,G i l d e n s t e r n i inne osoby wchodzАд. KRАпL JakАеe siАз miewa nasz syn, Hamlet? HAMLET Wybornie, АеyjАз jak kameleon powietrzem nadzianym obietnicami; 46) kapАжonАw nie moglibyАйcie lepiej tuczyАм. [46) W Айredniowieczu wierzono, Аеe kameleon Аеywi siАз powietrzem] KRАпL Nie mam co zrobiАм z tАд odpowiedziАд. Te sАжowa nie do mnie naleАеАд. HAMLET !Ani do mnie juАе teraz. (do P o l!o n i u s z a)WaАмpan grywaАжeАй !kiedyАй na uniwersytecie, jeАеelisiАз nie mylАз? POLONIUSZ Tak jest, moАйci ksiАдАеАз, i miaАжem sАжawАз dobrego aktora. HAMLET A cААеeАй pan przedstawiaАж? POLONIUSZ PrzedstawiaАжem Juliusza Cezara 47) i zostaАжem zabity !na Kapitolu. Brutus mnie zabiАж. [47) АнmierАм Cezara byАжa czАзstym tematem sztuk grywanych w tych czasach. ] HAMLET CААе to za brutalstwo byАжo z jego strony, Аеeby tak "kapitalne cielАз tam zabijaАм! Аб Czy aktorowie juАе w pogotowiu? ROZENKRANC CzekajАд, panie, na twe rozkazy. KRАпLOWA PАdАг tu, kochany Hamlecie, siАдdАг przy mnie. HAMLET Wybacz, kochana matko, tu "jest metal silniej pociАдgajАдcy. POLONIUSZ do K r А l a SАжyszaАжeАй, panie? HAMLET do O f e l i i MogАзАе, o pani, lec na twoim Ажonie? OFELIA Nie, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET To jest na twoim Ажonie gАжowАз wsparАжszy? OFELIA MoАеesz, ksiАдАеАз. HAMLET kАжadАдc siАз u jej nАg SАдdziszli, Аеem miaАж w myАйli co innego? OFELIA Ja nic nie sАдdzАз. HAMLET To by byАж pomysАж nie lada poАжoАеyАм siАз miАзdzy nogami dziewczyny. OFELIA Co takiego? HAMLET Nic. OFELIA !KsiАдАеАз dziАй jesteАй wesААж. HAMLET Kto? ja? OFELIA Nie inaczej. HAMLET O, jestem tylko twoim wesoАжkiem. CААе zresztАд "czАжowiek ma czyniАм, jeАеeli nie weseliАм siАз? Oto na przykАжad moja matka, patrz pani, jak promieniejАдco wyglАдda, chociaАе mАj ojciec zmarАж przed dwiema godzinami.OFELIA Przed dwa razy dwoma miesiАдcami, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET Tak to juАе dawno? NiechАеe siАзdiabeАж czarno nosi, ja przywdziejАз sobole. Dlaboga? Od dwАch miesiАзcy zmarАжy i jeszcze nie zapomniany? Jest wiАзc nadzi eja, Аеe pamiАзАм !wielkich ludzi zdoАжa przetrwaАм ich Аеywot przez pААж roku; notabene, jeАеeli ufundujАд koАйcioАжy; w przeciwnym razie $niech siАз nie skarАеАд, jeАеeli ichspotka los tego konika, 48) ktАremu na nagrobku napisano:АкKonik zdechАж, wiАзc go w miech. Ал [48) Konik Аб rodzaj lajkonika wmajowych zabawach ludowych w Anglii. ] OdgАжos trАдb. Po czym nastАзpuje pantomima. Para krАlewskich maАжАеonkАw w czuАжej komitywie schodzi na "scenАз. KrАlowa Айciska krАla i on jАд nawzajem, klАзka przed nim z wyrazem najtkliwszego przywiАдzania; on jАд podnosi i gАжowАз na jej piersi skАжania; kАжadzie siАз potem na kwiecistej darni i zasypia. Ona, widzАдc go uАйpionego, odchodzi. Po niejakiej chwili ukazuje siАз jakiАй czАжowiek, zbliАеa siАз do АйpiАдcego, zdejmuje mu z gАжowy koronАз, caАжuje jАд, wlewa potem w ucho krАlowi truciznАз i wychodzi. KrАlowa powraca, znajduje krАla nieАеywego i bardzo rozpacza. ZabАjca w towarzystwie dwАch czy trzech niemych osАb wchodzi znowu i niby takАеe lamentuje. WynoszАд trupa. ZabАjca skАжada przed krАlowАд dary i !oАйwiadcza jej swojАд miАжoАйАм. Ona okazuje zrazu wstrАзt i niechАзАм, w koАвcu jednak podaje mu rАзkАз. WychodzАд. OFELIA Co to byАжo, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET To byАж hultajski bigos, a oznacza zbrodniАз. OFELIA Zapewne ta pantomima zawieraАжa w sobie treАйАм sztuki? Wchodzi P r o l o g. HAMLET Dowiemy siАз od tego jegomoАйcia. Aktorowie nie umiejАд trzymaАм jАзzyka za zАзbami; muszАд wszystko wypaplaАм. OFELIA Czy on nam odkryje znaczenietego? HAMLET Niezawodnie, tak jak wszystko, co byАй mu pani !odkryАжa. Nie wstydАг siАз tylko pokazaАм mu, co masz do pokazania, a on siАз nie powstydzi powiedzieАм ci, co to znaczy. OFELIA Ladaco z waАйci, ladaco. BАзdАз patrzeАм na sztukАз. PROLOG Cni panowie i cne damy, Dla was i dla naszej dramy Kornie was o wzglАдd bАжagamy. HAMLET Prologli to czy dewiza na sygnet? OFELIA To byАжo krАtkie HAMLET Jak miАжoАйАм kobiety. #WchodzАд K r А l aktor i K r А l o w a aktorka. KRАпL AKTOR АкTrzydzieАйci razy Feba 49) rumaki obiegАжy KrАдg Tellury 50) i przestwАr Neptuna rozlegАжy I trzydzieАйcikroАм razy dwanaАйcie na przemian #ZapАжonАдАж i zbladАж miesiАдc nad gАжowami Ziemian, OdkАдd nam Amor serca, Hymen51) zАжАдczyАж dАжonie WАзzАжem, ktАry siАз chyba rozwiАдАеe po zgonie. [49 Febus - bАg sАжoАвca. 50 Tellus - bogini ziemi. 51 Hymen#- bАg zwiАдzkАw maАжАеeАвskich. ]KRАпLOWA AKTORKA ObyАйmy drugie tyle zmian luny 52) i sАжoАвca "Zliczyli, nim miАжoАйci doАеyjemy koАвca! Lecz ach! juАе od pewnego czasu niezbadana W zdrowiu, w humorze twoim, panie, zaszАжa zmiana. !LАзkam siАз... niechaj jednak te niewieАйcie trwogi Nie przyczyniajАдc cierpieАв, o mАзАеu mАj drogi. !Obawy u pАжci naszej z miАжoАйci siАз rodzАд Jak ta lub nie istniejАд, lub w miarАз przechodzАд. Czym moja miАжoАйАм, tego liczneАй miaАж objawy; !W jakim zaАй stopniu miАжoАйАм, wtakim i obawy. Gdzie wielka miАжoАйАм, lada wАдtpliwoАйАм przeraАеa, I z zwiАзkszeniem siАз obaw miАжoАйАм siАз pomnaАеa. [52 Luna - ksiАзАеyc. ] KRАпL AKTOR !Tak, najmilsza, opuszczАз ciАз, ito niedАжugo, "Coraz juАе siАжy skАдpszАд darzАд miАз posАжugАд; Ty zostaniesz; АеyАм bАзdziesz na tym piАзknym Айwiecie Szanowana, kochana, i moАеe ci splecie Wieniec drugi maАжАеonek. KRАпLOWA AKTORKA O, wstrzymaj te sАжowa! ZbrodniАд by w moim Ажonie byАжa myАйl takowa Obym przy drugim mАзАеu byАжa potАзpionАд! Taka tylko drugiego moАеe zostaАм АеonАд, Co zabiАжa pierwszego. Ал HAMLET To pioАжun. KRАпLOWA AKTORKA АкPodАжe tylko chucie KlejАд powtАrne zwiАдzki, lecz nigdy uczucie. ZabАjczyni pierwszego powtАrnie go zgАжadza, Gdy nowego maАжАеonka w АжoАеe swe wprowadza. KRАпL AKTOR Аоe myАйlisz tak, jak mАwisz, najzupeАжniej wierzАз; Nieraz jednak czАжek Ажamie to, co przedsiАзbierze. Zamiar jest niewolnikiem wyАжАдcznym pamiАзci. Nagle zrodzony, ale sАжabej konsystencji; Krzepko wisi, jak owoc nieАгrzaАжy u drzewa. Lecz gdy zmiАзknie, przed czasem lada wiatr go zwiewa. Nie dziw, Аеe nie pomnimy wypАжacaАм na dobie 53) DАжugu, ktАryАйmy winni tylko samym sobie. To, co postanawiamy w chwili uniesienia, Z uniesieniem minionym w parАзsiАз zamienia; Zbytnia gwaАжtownoАйАм czy to radoАйci, czy smutku, Sama wАжasne swe chАзci wydziedzicza z skutku, Gdzie radoАйАм pusta, smutek przechodzi w rozpacze, Tam po chwili cieszy siАз smutek, radoАйАм pАжacze. !Анwiat ten nie wiekuisty ni siАз kto zdumiewa, !Аоe z przesileniem szczАзАйcia i miАжoАйАм omdlewa; Kwestia to bowiem jeszcze mieszczАдca zawiАжoАйАм, !Czy miАжoАйАм jedna szczАзАйcie, czy teАе szczАзАйcie miАжoАйАм? !MoАеny runАдАж, pierzchajАд wraz czcicieli zgraje; %Biedny wzniАsАж siАз, aliАйci wrАg dАжoАв mu podaje. Zdaje siАз wiАзc, Аеe miАжoАйАм szczАзАйciu jest sАжuАеebna, #Ma przyjaciААж, komu ich miАжoАйАмniepotrzebna, A kto w potrzebie niby przyjaciela wzywa, Gotowego w nim sobie wroga wychowywa. SАжowem, skoАвczyАжbym na tym, od czego zaczАдАжem, ChАзАм i moc nasza tak sАд odrАзbnym АеywioАжem, Аоe najczАзАйciej upada to, co czАжek zamierzy, MyАйl nasza do nas, cel jej nie do nas naleАеy. !Tak i ta myАйl, Аеe z drugim nie bАзdziesz zАжАдczona, Skona w tobie, gdy pierwszy twАj maАжАеonek skona. [53 Na dobie - we wАжaАйciwym czasie. ] KRАпLOWA AKTORKA Niech mi niebo odmАwi АйwiatАжa, ziemia wody, Noc nie da odpoczynku, dzieАв nie da swobody! W rozpacz niech wszelka mojazmieni siАз pociecha, Los tylko wiАзАгnia w lochu niech mi siАз uАйmiecha; Wszystko to, co rumieniec przeistacza w bladoАйАм, Niech bАзdzie mym udziaАжem, gdy uczujАз radoАйАм. Tu i tam niech ponoszАз kaАгАв co chwila nowАд, JeАйli АеonАд zostanАз, raz zostawszy wdowАд! Ал HAMLET do O f e l i i Gdyby tАз przysiАзgАз miaАжa zАжamaАм. KRАпL AKTOR АкАнlub to straszliwy. АбLuba, opuАйАм miАз na chwilАз: MyАйli mi siАз mieszajАд; moАеe snem zasilАз ZnАзkane ciaАжo. Zasypia. KRАпLOWA AKTORKA Niech ciАз koАжysze sen bАжogi I wszelkie zАжo omija z dala nasze progi! Ал Wychodzi. HAMLET do K r А l o w e j Jak ci siАз, pani, podoba ta sztuka? KRАпLOWA Zdaje mi siАз, Аеe ta dama przyrzeka za wiele. HAMLET O, ale dotrzyma sАжowa. KRАпL Czy znasz waАмpan treАйАм tej sztuki? Nie mieАйciАе ona w sobie nic zdroАеnego? HAMLET !Nic zgoАжa; oni tylko АеartujАд, trujАд Аеartem; nic zdroАеnego w Айwiecie. KRАпL JakiАе ta sztuka ma tytuАж? HAMLET !АкА░apka na myszy Ал. SkАдd zaАй taki? Przez przenoАйniАз. Przedstawia ona morderstwo dokonane w Wiedniu. Zamordowany ksiАдАеАз nazywaАж siАз Gonzago, a jego maАжАеonka Baptysta. Arcyszelmowska to sprawka, jak zaraz obaczymy. Ale co nam do tego? Wasza krАlewska moАйАм i my wszyscy mamy spokojne sumienie, nie moАеe nas to dotknАдАм. Niech !siАз drapie, kto ma liszaj; naszaskАra zdrowa. Wchodzi Lucjan. To jest niejaki Lucjan, synowiec krАla. OFELIA #ObjaАйniasz, moАйci ksiАдАеАз, tak dobrze jak chАr staroАеytny. HAMLET MАgАжbym byАм poАйrednikiem miАзdzy paniАд a jej kochankiem, gdybym tylko byАж Айwiadkiem waszych igraszek. OFELIA KolАдcy masz dowcip, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET OdpokutowaАжabyАй, pani, niejednym jАзkiem stАзpienie mi kolca. OFELIA Coraz to lepiej i zarazem gorzej. HAMLET Tak wАжaАйnie traktujecie swychmАзАеАw. Dalej, morderco; !ZrzuАм twАд przeklАзtАд larwАз i zaczynaj: JuАе kruk krakaniem Do zemsty daje hasАжo. LUCJAN АкMyАйl czarna, rАзka pewna, pАжyn dzielny, czas sprzyja. Nie tamuje zamiaru obecnoАйАм niczyja. Szary wyskoku, w pААжnoc z zabАjczych ziААж zebrany, Po trzykroАм pod Hekaty 54) klАдtwАд gotowany, WАжadzАз twАд czarodziejskАд, strasznАд w swym rozwiciu OkaАе niezwАжocznie na tym zdrowym jeszcze Аеyciu. Ал55) Wlewa truciznАз w ucho АйpiАдcemu. [54 Hekate - bogini ksiАзАеyca, czarАw i zbrodni. 55 Kwestia Lucjana jest dodatkiem do tekstu sztuki napisanym przezHamleta w celu zdemaskowaniaKlaudiusza. ] HAMLET Truje go w jego wАжasnym ogrodzie dla zagrabienia jego paАвstwa. Nazwisko tamtego jest Gonzago; rzecz autentyczna i we wАжoskim tekАйcie wybornie opisana. Teraz zobaczymy, jakim sposobem morderca pozyskuje miАжoАйАм Аеony Gonzagi. OFELIA KrАl powstaje. HAMLET Jak to? StrwoАеony faАжszywym alarmem? KRАпLOWA Co ci jest, panie? POLONIUSZ Niech skoАвczАд widowisko! KRАпL АнwiatАжa! WychodАгmy. POLONIUSZ АнwiatАжa! АйwiatАжa! АйwiatАжa! Wszyscy wychodzАд prАcz H a m l e t a i H o r a c e g o. HAMLET !Niech ryczy z bАlu ranny АжoАй, Zwierz zdrАw przebiega knieje, !KtoАй nie Айpi, aby spaАм mАgАж ktoАй. To sАд zwyczajne dzieje. Powiedz mi, waАмpan, czy ta komedia, z dodatkiem lasu piАrna gАжowie i pary prowansalskich rААе u dziurawych trzewikАw, nie powinna by (jeАйli resztka mojego szczАзАйcia mnie zawiedzie) zapewniАм mi udziaАж w jakiej trupie aktorАw? HАз! HORACY PoАжowАз udziaАжu. HAMLET AleАе caАжy. Wiedz bowiem, miАжy mАj Damonie, Аоe z raju dziАй tu step; Gdzie wczora Jowisz byАж na tronie, Tam dziАй panuje Аб pustka. 56) [56 Do rymu byАжoby: kiep] HORACY MogАжeАй dorymowaАм, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET O Horacy! SАжowa tego ducha zАжota warte. Czy widziaАжeАй? HORACY NajwyraАгniej. HAMLET Kiedy byАжa mowa o otruciu? ... HORACY UwaАеaАжem dobrze. HAMLET Cha! cha! АбNie ma tam gdzie jakiego grajka? Hej! !Bo skoro krАl komedii nie lubi, pewnikiem "KrАl jegomoАйАм komedii nie jest lubownikiem A co, sАд grajkowie? WchodzАд R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n GILDENSTERN !MoАйci ksiАдАеАз, niech nam wolnobАзdzie powiedzieАм jedno sАжowo. HAMLET Ile ich jest w sАжowniku. GILDENSTERN MoАйci ksiАдАеАз, krАl... HAMLET #CААе krАl porabia, moАйci panie? GILDENSTERN Od wyjАйcia stАдd bardzo zaniemАgАж. HAMLET Z przepicia? GILDENSTERN Z wzburzenia АеААжci. HAMLET #TroskliwoАйАм paАвska byАжaby siАз byАжa okazaАжa trafniejsza, udajАдc siАз w takim razie do doktora. Bo gdybym ja mu zapisaАж na przeczyszczenie, mogАжoby mu to jeszcze bardziej АеААжАм wzburzyАм. GILDENSTERN Racz, Ажaskawy panie, zamknАдАмswАд mowАз w pewne szranki i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБDа@cАEрЬcуF|╩cFGF\cйHв┴c Ic%zcoJ▌+[c╥K81pc5Lи8 `Шnie odskakiwaАм tak dziko od celu, w jakim przychodzim. HAMLET Jestem juАе potulny: mАw, waАмpan. GILDENSTERN KrАlowa, matka waszej ksiАдАеАзcej moАйci, w najgАжАзbszym rozАеaleniu przysyАжa nas do ciebie, panie. HAMLET MiАжo mi panАw powitaАм. GILDENSTERN Nie, moАйci ksiАдАеАз, te !grzecznoАйci nie w porАз. JeАйli siАз waszej ksiАдАеАзcej moАйci podoba daАм nam zdrowАд odpowiedАг, wypeАжnimy polecenie jego matki; w przeciwnym razie, przebaczenie waszej ksiАдАеАзcej moАйci i oddalenie siАз nasze bАзdzie jedynym owocem naszego tu przybycia. HAMLET Nie mogАз, doprawdy. GILDENSTERN Czego, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET DaАм panom zdrowej odpowiedzi, bom chory na "gАжowАз; na jakАд wszakАеe bАзdАз siАз mАgАж zdobyАм, takАд im "sАжuАеyАм bАзdАз albo raczej matcemojej. Dlatego przystАдpmy wprost do rzeczy, bez korowodАw. MАwicie wiАзc, panowie, Аеe moja matka... ROZENKRANC Nie tai tego, Аеe postАзpowanie waszej ksiАдАеАзcej moАйci w podziw jАд i zdumienie wprawia.HAMLET O dziwny synu, ktАry tak moАеesz zdumiewaАм matkАз twojАд! A czy nie ma tam czasem jakiego postscriptum pod tym macierzyАвskim podziwem? Powiedzcie no, panowie. ROZENKRANC Аоyczeniem jej jest, abyАй siАз ksiАдАеАз z niАд widziaАж w jej gabinecie, nim siАз udasz na spoczynek. HAMLET BАзdАз jej posАжuszny, choАмby byАжa dziesiАзАм razy mojАд matkАд. Czy macie, panowie, co wiАзcej do powiedzenia? ROZENKRANC #MoАйci ksiАдАеАз, byАж czas, АеeАй miАз lubiАж. HAMLET Na Bakcha i Merkurego 57) ! i teraz jeszcze. [57 Bachus - bАg wina, Merkury - posАжaniec bogАw, takАеe opiekun handlarzy i zАжodziei. ] ROZENKRANC А░askawy ksiАдАеАз, co ciАз udrАзcza? Dobrowolnie zamykasz drzwi swobodzie, ukrywajАдc troski swoje przed przyjacielem. HAMLET Nie mam widokАw, mАj panie. ROZENKRANC Jak to? kiedy sam krАl zapewnia waszej ksiАдАеАзcej moАйci nastАзpstwo duАвskiego tronu! HAMLET Tak, tak, ale znasz pan "przysАжowie: dostaАж koАв owsa... 58) koniec trochАз niesmaczny. Muzykanci wchodzАд. "OtААе i gАзdАгba. PozwАl no mi, bracie, swego fletu, (biorАдc G "i l d e n s t e r n a na stronАз) Dlaczego tak tropisz wkoАжo !mnie, jak gdybyАй miАз chciaАж w lisiАд jamАз zapАзdziАм? [58 Odpowiednik naszego АкNimsАжoАвce zajdzie, rosa oczy wyje Ал. ] GILDENSTERN "O panie! jeАйli miАз АеarliwoАйАм uczyniАжa za АйmiaАжym, przywiАдzanie moje sАжusznie moАеesz nazwaАм nieokrzesanym. HAMLET Nie rozumiem tego dobrze. Zagraj no, proszАз, na tym flecie. GILDENSTERN Nie umiem, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET ProszАз ciАз. GILDENSTERN Nie umiem, doprawdy. HAMLET Jak mnie kochasz. GILDENSTERN Nie potrafiАз z niego wydobyАм gАжosu, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET To tak Ажatwo przecie jak kАжamaАм. Przebieraj po tych dziurkach palcami, wАжААе ten koniec w usta i zadmij, a wydobАзdziesz ton najdАгwiАзczniejszy. Patrz, tu sАд klapy. 59) [59 Klapy - przykrywki do zamykania bocznych otworАw w instrumentach dАзtych. ] GILDENSTERN Ale ja ich uАеyАм nie umiem do wydania jakiej bАдdАг melodii, nie znam siАз na tym. HAMLET PatrzАеe teraz, za jakiego mnie masz bajbardzo. 60) ChciaАжbyАй graАм na mnie, wmawiasz w siebie, Аеe znasz mАj mechanizm? ChciaАжbyАй wyrwaАм ze mnie rdzeАв mej tajemnicy, wycisnАдАм ze mnie caАжАд skalАз tonАw, od najniАеszej nuty aАе do dyszkantu; a w tym tu marnyminstrumencie tyle jest gАжosu, tyle harmonii, jednakАеe nie moАеesz go "skАжoniАм do przemАwienia. CААе u kata! czy sАдdzisz, Аеe na mnie Ажatwiej "zagraАм niАе na flecie? Miej miАз,za jaki chcesz, instrument: przАзdАдАм, rozstroiАм miАз potrafisz, ale zagraАм na mnie Аб nigdy. Wchodzi P o l o n i u s z Witam waАмpana dobrodzieja. [60 Bajbardzo -byle co, ladaco.] POLONIUSZ %MoАйci ksiАдАеАз, krАlowa jejmoАйАм "Аеyczy sobie z waszАд KsiАдАеАзcАд moАйciАд pomАwiАм, i to zaraz. HAMLET Czy widzisz tam waАмpan tАз chmurАз z ksztaАжtu podobnАд do wielbАжАдda? POLONIUSZ W rzeczy samej, istny wielbАжАдd. HAMLET ZdajАз mi siАз, Аеe jest podobniejsza do Ажasicy. POLONIUSZ Prawda, z boku podobniejsza do Ажasicy. HAMLET Albo raczej do wieloryba. POLONIUSZ Bardzo podobna do wieloryba. HAMLET No, to dobrze; zaraz pАjdАз do matki. Z tymi gАжupcami trzeba by zgАжupieАм naprawdАз. Zaraz idАз. POLONIUSZ АнpieszАз to powiedzieАм. HAMLET АкZaraz Ал, Ажatwo da siАз powiedzieАм. Zostawcie mnie, przyjaciele. WychodzАд R o z e n k r a n c,"G i l d e n s t e r n i H o r a c y. Teraz jest wАжaАйnie czarodziejska, straszna Godzina nocy, w ktАrej siАз podnoszАд Groby i same piekАжa wyziewajАдNa Айwiat zarazАз. O, teraz bymgotАw PiАм krew i takie rzeczy wykonywaАм, Na ktАrych widok dzieАв by zbladАж; lecz teraz Mam iАйАм do matki. O serce, nie zaprzecz Naturze mojej! Niech nigdy w to Ажono Nie znajdzie wstАзpu neronowa 61) dusza! Niech bАзdАз srogim, ale nie wyrodnym! Sztylety w ustach mam, ale nie w dАжoni! Niechaj mАj jАзzyk bАзdzie w tym spotkaniu ObАжudny wzglАзdem serca i jakkolwiek SАжowa me bАзdАд miotaАм siАз i sroАеyАм, PieczАзci, duszo, nie daj doАв przyАжoАеyАм! Wychodzi. [61 Neronowa dusza - rzymski cesarz Neron kazaАж zamordowaАм swojАд matkАз #AgrypinАз, winnАд Айmierci mАзАеa. ] SCENA TRZECIA PokАj tamАеe. #K r А l, R o z e n k r a n c i G il d e n s t e r n. KRАпL Nie moАеna mu dowierzaАм, nie byАжoby Nawet roztropnie, gdybyАйmy mu dАжuАеej Wodze szaleАвstwa puszczaАм dali. BАдdАгcie WiАзc w pogotowiu, skoro odbierzecie Zlecenia juАе siАз przygotowujАдce, Natychmiast jedАгcie z nim do Anglii. Dobro Naszego paАвstwa nie pozwala cierpieАм Takiej bliskoАйci hazardu, na ktАry Jego wybryki z kaАеdАд chwilАд bardziej Nas wystawiajАд. GILDENSTER BАзdziem w pogotowiu. АнwiАзta i bogobojna to troskliwoАйАм Waszej krАlewskiej moАйci, bo tu idzie O zachowanie bezpieczeАвstwatylu TysiАзcy ludzi, ktАre pod jej berАжem АоyjАд szczАзАйliwie. ROZENKRANC KaАеdy pojedynczy, Prywatny Аеywot juАе jest w obowiАдzku Wszelkimi siАжy i z caАжАд dzielnoАйciАд ChroniАм i broniАм siebie od uszczerbku: O ileАе wiАзcej taki byt, na ktАrym Polega Аеycie milionАw! Nie koАвczy Nigdy majestat sam jeden dni swoich; Jak spadajАдcy potok chАжonie zsobАд Wszystko, co byАжo w pobliskoАйci. Jest on Niby potАзАеnym koАжem przytwierdzonym Do szczytu gАry, przy ktАrego dzwonach Olbrzymich mszАд krocie przyczepionych "DrobiazgАw; jeАйli to koАжo siАз stoczy, Wraz kaАеda z owych podrzАзdnych jednostek ChyАеo mknie w przepaАйАм. Nigdy bez wspААжdАгwiАзku #JАзkАw ogАlnych krАl nie wydaАж jАзku. KRАпL Spiesznie gotujcie siАз do tej podrААеy. Trzeba nam spАзtaАм ten postrach, co teraz Za bardzo hula. GILDENSTERN I ROZENKRANC BАзdziem siАз Айpieszyli. WychodzАд. Wchodzi P o l o n i u s z. POLONIUSZ Ma przyjАйАм niebawem do pokoju matki; Ja za obiciem stanАз i wysАжucham, Co siАз tam bАзdzie dziaАжo. Pewny jestem, !Аоe mu krАlowa jejmoАйАм zmyjАз gАжowАз; Trzeba atoli, jak to bardzo mАдdrze Wasza krАlewska moАйАм zauwaАеyАжa, Aby krom matki, bo matki z natury SАд stronne, jeszcze drugi jaki Айwiadek ByАж tam obecny. IdАз wiАзc i zanim Wasza krАlewska moАйАм pАjdzie do АжААеka, BАзdАз z powrotem, by zdaАм sprawАз z tego, Czego siАз dowiem. KRАпL DziАзkujАзАм, mАj drogi. Wychodzi P o l o n i u s z. O, kaАж mej zbrodni cuchnie aАе w niebiosa! Najstarsza klАдtwa na niej ciАдАеy, stygmat 62) Bratniego mordu! Nie mogАз siАз modliАм, ChociaАе pragnienie dorАwnywachАзci; Moc winy mojej kruszy moc mej woli; I jako czАжowiek rozdwojeАв w dziaАжaniu, StojАз wahajАдc siАз, co mam wprzАd zaczАдАм, I nic nie czyniАз. Jak to? choАмby nawet "Ta dАжoАв przeklАзta byАжa od krwi bratniej DwakroАм tak brudna, czyliАе miАжosierne Nieba nie majАд dАеdАеu do jej obmycia, "Aby zbielaАжa jak Айnieg? Na cААеАжaska, !JeАйli nie na to, by przebaczaАм winnym CzymАеe sАд modАжy, jeАеeli nie owАд PodwАjnАд siАжАд, zdolnАд nas podeprzeАм, !Gdy mamy upaАйАм, lub podnieАйАм na nowo, Kiedy upadniem? WzniosАз przeto oczy; %BАжАдd mАj juАе minАдАж. Lecz, ach! jaki rodzaj Modlitwy moАеe byАм dla mnie pomocny? Przebacz mi moje ohydne morderstwo! To byАм nie moАеe; boАм jeszcze posiadam To wszystko, co miАз wiodАжo do morderstwa: !KoronАз, wАжadzАз, АеonАз brata. MoАеeАе ByАм rozgrzeszonym, kto dzierАеy plon grzechu? W praktykach tego zepsutego Айwiata Zdarza siАз zbrodni pozАжoconАд rАзkАд UsuwaАм na bok sprawiedliwoАйАм;nieraz Widziano nawet prawo przekupione Owocem gwaАжtu; ale tam tak nie jest: Tam nie popАжaca szalbierstwo; tam czyny Nago siАз jawiАд i czАжowiek, stawiony Naprzeciw swoich przestАзpstw oko w oko, Musi je wyznaАм. CААе mi wiАзc zostaje? !SprАbowaАм, czego Аеal dokaАеe? CzegААе On nie dokaАеe? Lecz czegААе dokaАеe, Gdy winowajca nie moАеe АеaАжowaАм? O straszna dolo! serce jak АйmierАм czarne! "SpАзtana duszo, ktАra, usiАжujАдc ByАм wolna, coraz okropniej siАз wikАжasz! PrzyjdАгcie mi w pomoc, o wy anioАжowie! Zegnijcie siАз, kolana! i ty, stalАд Okute serce, zmiАзknij jako nerwy Nowo narodzonego niemowlАзcia! Jeszcze siАз wszystko da naprawiАм. KlАзka. Wchodzi H a m l e t. [62 Stygmat - znak, piАзtno. ] HAMLET Modli siАз; teraz mАgАжbym to uczyniАм; Teraz uczyniАз. Ale tym sposobem "PАjdzie do nieba; i toАе bАзdzie zemstАд? Trzeba siАз nad tym zastanowiАм. NАзdznik Zabija mego ojca i ja za to, Ja, syn jedyny zamordowanego, PosyАжam tegoАе nАзdznika do nieba. To by nagrodАд byАжo, a nie zemstАд. On go tyraАвsko zgАжadziАж, w sennej dobie, W stanie sytoАйci, w maju, jego grzechАw; Jak tam rachunek. jego stoi, Bogu Wiadomo; sАдdzАдc atoli po ludzku, !А▓le z nim byАм musi. I jaАе bym siАз zemАйciАж, Gdybym go zabiАж teraz, kiedy skruchАд Oczyszcza duszАз, przygotowanego, Opatrzonego w podrААе z tego Айwiata? Nie. Czekaj, mieczu, sposobniejszej pory. Kiedy pijany bАзdzie, we Айnie, w gniewie Albo wАйrАd uciech kazirodnych;kiedy !GraАм lub klАдАм bАзdzie, lub co bАдdАг innego CzyniАм, co wcale nie pachnie zbawieniem; Wtedy go ugodАг tak, Аеeby aАе nogi ZadarАж ku niebu, aby jego dusza Tak wtedy byАжa przeklАзta i czarna Jak piekАжo, w ktАre pАjdzie. Matka czeka, Ten tylko kordiaАж 63) АйmierАм twojАд odwleka. Wychodzi. [63 KordiaАж - lek. ] KRАпL powstajАдc SАжowa wzlatujАд, myАйl w prochu siАз grzebie; Ach! sАжАw bez myАйli nie przyjmujАд w niebie. Wychodzi. SCENA CZWARTA Inny pokАj tamАеe. $K r А l o w a i P o l o n i u s z. POLONIUSZ Przyjdzie wnet. MАw z nim, pani, bez ogrАdki, Powiedz mu, Аеe siАз juАе przebraАжa miarka Jego wybrykАw, Аеe wasza dostojnoАйАм Za dАжugo stoisz jako parawan PomiАзdzy nim a ogniem. Tu siАз skryjАз; Tylko z nim ostro. HAMLET za scenАд Matko, o Matko! . . . KRАпLOWA Nie turbuj siАз, waАмpan; ZgromiАз go naleАеycie. WyjdАг, juАе idzie. "P o l o n i u s z kryje siАз. H a m l e t wchodzi. HAMLET Jestem wiАзc, matko, czego АеАдdasz? KRАпLOWA Hamlecie, bardzoАй zmartwiАж twego ojca. HAMLET Matko, zmartwiАжaАй bardzo mego ojca. KRАпLOWA PrzestaАв, odpowiedАг twoja bezrozumna. HAMLET PrzestaАв; pytanie twe bezboАеne. KRАпLOWA CААе to Znaczy, Hamlecie? HAMLET Czego АеАдdasz, matko? KRАпLOWA Czy mnie juАе nie znasz? HAMLET O, znam, na krucyfiks! JesteАй krАlowАд, АеonАд twego szwagra, "ObyАй nie byАжa niАд. JesteАй mАд matkАд. KRАпLOWA MuszАз wiАзc kogo innego przywoАжywaАм, Co siАз rozmАwi z tobАд. HAMLET Siadaj, pani; Nie wyjdziesz stАдd, na krok siАз stАдd nie ruszysz, PАki nie stawiАз przed tobАд zwierciadАжa, W ktАrym siАз przejrzysz z gruntu. KRАпLOWA Co chcesz czyniАм? Nie chcesz miАз zabiАм przecie. Hej! ratunku! POLONIUSZ za obiciem Ratunku! HAMLET dobywajАдc szpady CААе to? szczur? Bij, zabij szczura! Ten sztych dukata wart. Zadaje pchniАзcie przez obicie. POLONIUSZ za obiciem Zabity jestem! Pada i umiera. KRАпLOWA !NieszczАзsny, cААеeАй uczyniАж? HAMLET Sam nie wiem. Czy to krАl? Podnosi obicie i wyciАдga P o l o n i u s z a. KRАпLOWA Co za czyn zapamiАзtaАжy! HAMLET ZapamiАзtaАжy czyn! W istocie, matko; Tak samo prawie, jak zgАжadzaАм ze Айwiata KrАla, a potem iАйАм za jego brata. KRАпLOWA Jak zgАжadzaАм krАla? HAMLET Takem wyrzekАж, pani. do P o l o n i u s z a BАдdАг zdrАw, usАжuАеno АбwАйcibski, biedny gАжupcze! WziАдАжem ciАз za lepszego; znieАй twАд dolАз; Widzisz, Аеe czasem Агle byАм zbyt gorliwym. Аб Nie Ажam rАдk, pani; siАдdАг i Айcierp, Аеe raczej Ja serce twoje teraz АжamaАм bАзdАз; #I skruszАз je, na Boga, jeАйli nie jest !Z nieprzeАжomnego metalu i jeАйli"PrzeklАзty naАжАg nie zrobiАж go waАжem Przeciw wszelkiemu wpАжywowi uczucia. KRАпLOWA !CААеem ja popeАжniАжa, Аеe siАз waАеysz Tak obelАеywАд mowАд na mnie targaАм? HAMLET Czyn, ktАry kazi wdziАзk i kwiat skromnoАйci, CnotАз w obАжudАз zmienia; zdziera rААеАз Z hoАеego czoАжa niewinnej miАжoАйci I sadza na nim wrzody; ktАry АйwiАзte MaАжАеeАвskie Айluby czyni faАжszywymi, "Jako zaklАзcia gracza, a religiАз "CzczАд grАд wyrazАw. PАжoni siАз twarz nieba I wiecznie trwaАжy ten gmach chorobliwАд Przybiera postaАм wobec tego czynu Jak gdyby w wiliАз dnia sАдdnego. KRАпLOWA PrzebАg! JakiАе to czyn tak grzmiАдcy zarzut АйciАдga? HAMLET SpАjrz, pani, na ten portret i na tamten, Na ten konterfekt 64) dwАch rodzonych braci Patrz, ile wdziАзku mieАйci to oblicze: CzoАжo Jowisza, Hyperiona wАжosy; Wzrok Marsa, groАгny i rozkazujАдcy; Postawa godna Merkurego, kiedy Na niebotyczny szczyt gАry zstАзpuje. Wszystko tu tak jest peАжne, tak skoАвczone, Jakby dla dania pierwowzoru mАзАеa "KaАеdy bАg swojАд pieczАзАм byАж przyАжoАеyАж Na tym czАжowieku: to byАж twАj maАжАеonek. Patrz teraz owdzie, to twАj mАдАе dzisiejszy; Jak zaАйniedziaАжy kАжos, zaraАеajАдcy Zdrowego brata. Maszli, pani, oczy, АоeАй mogАжa rzuciАм to gАrne pastwisko Dla paszy na tym bagnie? Gdzie masz oczy? Nie moАеesz tego tАжumaczyАм miАжoАйciАд, Bo w twoim wieku krew nie war, pokornie SАжucha rozwagi, a jakaАе rozwaga MogАжaby kazaАм przenieАйАм to nad tamto? Masz, pani, zmysАжy, to pewna, boАм przecie Nie jesteАй martwa; ale i to pewna, Аоe zmysАжy te sАд zwichniАзte; bo tu by Nawet szalony nie zbАжАдdziАж w wyborze; Bo nigdy jeszcze Аеadne obАжАдkanie Do tego stopnia nie stАзpiАжo zmysАжАw, Aby im jakiАй organ nie pozostaАж Do namacania tak wielkiej rААеnicy. jakiАе, u licha, bies przy ciuciubabce Tak ciАз zaАйlepiАж? Wzrok bez dotykania, Czucie bez wzroku, sАжuch bez rАдk i oczu, WАзch bez wszystkiego innego, ba, nawet NajuАжomniejsza czАзАйАм zdrowego zmysАжu "Tak by nie mogАжa siАз zmyliАм. O wstydzie! Gdzie twАj rumieniec? Piekielny rokoszu, "JeАйli ty moАеesz pАжomieАв twАj rozniecaАм W Ажonie matrony, to zaiste cnocie WrzАдcej mАжodoАйci staАм siАз trzeba woskiem I stopnieАм w wАжasnym ogniu. Niech siАз przeciw Atakom pokus odtАдd srom nie zbroi, Skoro lАдd pАжonie tak Аеywo i rozum АоАдdz jest faktorem. 65) [64 Konterfekt - obraz, wizerunek. 65 Faktor - poАйrednik. ] KRАпLOWA O, przestaАв, Hamlecie! Ty oczy moje zwracasz w gАжАдb mej duszy; WidzАз w niej czarne, szpetne plamy, ktАrych ZmyАм nie potrafiАз. HAMLET Ha! tak АеyАм w barАжogu Kazirodnego АжoАеa, gniАм w sproАйnoАйci, !Z Айmietnika rozkosz chАжeptaАм! ... KRАпLOWA PrzestaАв, przestaАв! KaАеde twe sАжowo razi mnie jak sztylet. PrzestaАв, Hamlecie luby! HAMLET ZbАj i podlec; Nikczemnik niewart setnej czАзАйci setki Twego pierwszego mАзАеa; rzezimieszek, KtАry z wystawy АйciАдgnАдАж drogi diadem I w kieszeАв schowaАж... KRАпLOWA PrzestaАв. D u c h wchodzi HAMLET KrАl z postawy, Z szmat i okrawek... OsАжoАвcie miАз opiekuАвczymi skrzydАжy !АнwiАзte zastАзpy niebios! Czego АеАдdasz, Szanowna maro? KRАпLOWA Niestety! OszalaАж. e szranki i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБM░╝c°Nl║c[O&╩c╛PЁD!Q4¤cА'R1ЙcКS║$╦cэTЕ+ПcPU2Єc│V9╤cW╫>ё yHAMLET Co ciАз sprowadza? Przychodziszli zgromiАм OpieszaАжego syna, Аеe tak gnuАйnie Czas marnotrawi, w odwАжokАз puszczajАдc SpeАжnienie twego strasznego rozkazu? O, mАw! DUCH PamiАзtaj na twe przyrzeczenie, PrzychodzАз po to tylko, Аеebym wzmocniАж ZwАдtlone nieco przedsiАзwziАзcie twoje, Ale patrz, w jakim stanie twoja matka! O, staАв pomiАзdzy niАд a jej sumieniem OdbywajАдcym walkАз; wyobraАгnia Najsilniej dziaАжa w sАжabym ciele. PrzemАw Do niej, Hamlecie. HAMLET Co ci jest, o pani? KRАпLOWA Niestety, raczej ty powiedz, co tobie, !Аоe tak upornie oczy w prААеniАз wlepiasz I z bezcielesnym rozmawiasz powietrzem? Dziko z twych oczu strzela wnАзtrzny pАжomieАв; I gАжadkie wАжosy twoje, jak АеoАжnierze Zbudzeni ze snu alarmem, powstajАд "I wyprАзАеone stojАд. O mАj synu,Skrop tАз trawiАдcАд ciАз gorАдczkАз chАжodem Zastanowienia. W co siАз tak wpatrujesz? HAMLET W niego! tam! w niego! Patrz, jaki on blady! Ach! jego postaАм, jego sprawa zdolna ByАжaby wzruszyАм gАжazy. Nie patrz na mnie! Bo od АеaАжosnych tych spojrzeАв rozmiАзknie TАзgoАйАм mej woli i wbrew zamiarowi Nie krew pocieknie, ale Ажzy. KRАпLOWA Do kogo Zwracasz te sАжowa? HAMLET Czy nic tam nie widzisz? KRАпLOWA Nic zgoАжa, chociaАе wszystko, co jest, widzАз. HAMLET I nic nie sАжyszysz? KRАпLOWA Nic oprАcz nas dwojga. HAMLET Patrz! tam! Nie widzisz go? JuАе siАз oddala! MАj ojciec! On to, w tejАеe samej szacie, W ktАrАд za Аеycia lubiАж siАз przybieraАм. Patrz, juАе jest blisko drzwi; juАе jest za progiem. Duch wychodzi. KRАпLOWA PАжАd to chorobliwego mАzgu twego. W tworzeniu tego rodzaju widziadeАж GorАдczka bardzo jest biegАжa. HAMLET GorАдczka! Puls mАj spokojnie bije i do taktu, Tak jak twАj, pani. W tym, co powiedziaАжem, Nie byАжo nic od rzeczy. Chceszdowodu, To ci powtАrzАз kaАеde moje sАжowo, A tego przecie wariat nie potrafi. O matko, matko! przez miАжoАйАм zbawienia, !Nie kАжadАг pochlebnej maАйci na twАд duszАз !TАд myАйlАд, Аеe to nie sumienie twoje, Ale szaleАвstwo moje przemawiaАжo. "Ona by tylko zaciАдgnАзАжa bАжonАдI zabliАгniАжa miejsca owrzodzone, Ale zepsuta materia dlatego Nie przestawaАжaby wewnАдtrz nurtowaАм. Wyspowiadaj siАз niebu, АеaАжuj tego, Co przeszАжo, chroАв siАз tego, co przyjАйАм moАеe, I nie pokrywaj chwastu mierzwАд 66) , aby RАsАж bujniej. Przebacz mi tАз mojАд cnotАз: Bo w dychawicznym biegu tego Айwiata Przychodzi cnocie przepraszaАм wystАзpek, !KorzyАм siАз przed nim i niewiele АеebraАм O przyzwolenie zrobienia mu dobrze. [66 Mierzwa - nawАz. ] KRАпLOWA "Hamlecie, na pААж rozdarАжeАй mi serce. HAMLET O, rzuАм precz, pani, czАзАйАм jego poАйledniАд I zacznij z drugАд tym czyАйciejsze Аеycie. !Dobranoc... tylko nie wespААж z mym stryjem, !PoАеycz choАм cnoty, jeАеeli jej nie masz. NaАжАg, ten potwАr, imajАдcy zmysАжy W szataАвskie pАзta, jest jednak anioАжem Przez to, Аеe prawym, szlachetnym popАзdom UАеycza takАеe szat, ktАre wciАдgnАдwszy Nietrudno nosiАм. Wstrzymaj siАз dziАй, pani, A umartwienie to uczyniАм Ажatwym Jutrzejsze, dalsze jeszcze Ажatwiejszymi! Bo przywyknienie zdolne jest nieledwie OdmieniАм stempel natury i alboWciela szatana, albo go cudownАд SiАжАд wypАзdza. Jeszcze raz dobranoc. A zapragniesz byАм bАжogosАжawiona, I ja poproszАзАм o bАжogosАжawieАвstwo. Аб Co siАз dotyczy tego jegomoАйcia, wskazujАдc na P o l o n i u s z a W istocie, Аеal mi go; lecz widno nieba Dla ukarania nas zobopАlnego ChАжosty miАз swojej zrobiАжy narzАзdziem. Pogrzeb mu sprawiАз i odpАжacАз godnie !АнmierАм mu zadanАд. Аб Dobranoc tymczasem !MiАжoАйАм to mojАд tak zatwardza duszАз; ChcАдc byАм Ажagodnym, okrutnym byАм muszej A! jeszcze parАз sАжАw. KRАпLOWA CААе mam uczyniАм? HAMLET Nic, pani, wcale; owszem, nie masz czyniАм Tego, coАм powiem, abyАй uczyniАжa; Gdy ciАз pijany krАl wezwie do АжoАеa, Nazwie swАд kotkАд, z pieszczot w twarz uszczypnie,Wtedy za parАз ckliwych pocaАжunkАw, Albo Ажaskotek niecnych jego palcАw Odkryj mu wszystko, coАй tu usАжyszaАжa; Powiedz mu, Аеem ja w gruncie nie szalony, Tylko szalony przez podstАзp. To byАжby Czyn budujАдcy; bo ktАraАе krАlowa, PiАзkna, roztropna, dobrych obyczajАw, CoАй podobnego mogАжaby zataiАмPrzed nietoperzem, wygАд, koczkodanem? Pytam siАз, ktАra? Nie, wbrew rozumowi I wbrew dyskrecji otwАrz kosz na dachu, WypuАйАм zeАв ptaki, jako maАжpa w bajce, 67) A potem sama w kosz wlazАжszy, dla prАby, RuАв na zАжamanie karku. [67 Aluzja do bajki, niezachowanej do naszych czasАw. ] KRАпLOWA BАдdАг przekonany, Аеe jeАеeli sАжowa !SАд tchnieАв, a tchnienia Аеycia wynikАжoАйciАд, Nie mam doАйАм Аеycia do wydania w sАжowach Tego wszystkiego, co mi powiedziaАжeАй. HAMLET MuszАз do Anglii jechaАм, czy wiesz, pani? KRАпLOWA Niestety! zapomniaАжam; tak, podobno. HAMLET JuАе sАд gotowe listy i dwАch moich KoleАеkАw Аб ktАrym ufam tak jak Аеmijom Аб Ma je wziАдАм. Misja ich polega na tym, Аоeby mi wskazaАм, gdzie raki zimujАд. !АоyczАз im szczАзАйcia; idzie tu albowiem !O to, aАеeby inАеyniera wАжasnАд Jego petardАд wysadziАм w powietrze; "A to sАзk bАзdzie wАжaАйnie, bo ja gАжАзbiej O parАз sАдАеni podkopiАз ich minАз "I puszczАз ich aАе pod ksiАзАеyc. Bodaj to, kiedy siАз przy jednym dziele Z dwАch stron przeciwnych zejdАд dwa fortele. Аб Dobranoc, matko. Trzeba mi stАдd sprzАдtnАдАм #TАз bryАжАз miАзsa. CoАй teraz pan radca Cichy, powaАеny, on, co byАж przed chwilАд "UosobionАд, gАжoАйnАд krotofilАд. PАjdАг, waszmoАйАм, musim skoАвczyАм z sobАд sprawАз. Dobranoc, matko. Wychodzi wlokАдc ciaАжo P o l o n i u s z a. AKT CZWARTY SCENA PIERWSZA Ten sam pokАj, co w koАвcu aktu poprzedniego. "K r А l o w a, R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n, po chwili wchodzi K r А l. KRАпL Tych gАжuchych jАзkАw, tych przeciАдgАжych westchnieАв Musi byАм powАd; winniАйmy go dociec. Gdzie syn twАj, pani? KRАпLOWA !do R o z e n k r a n c a i G i l d e n s t e r n a OdstАдpcie na chwilАз. Tamci odchodzАд. Ach, panie, cААеem widziaАжa tej nocy! KRАпL CААгeАй widziaАжa, Gertrudo? MАw: co siАз Dzieje z Hamletem? KRАпLOWA Szaleje jak morze I wicher, kiedy w zawody spАr wiodАд, Kto z nich silniejszy. UsАжyszawszy szelest Poza obiciem, w niepohamowanym ZapАзdzie dobyАж szpady i woАжajАдc: АкSzczur! Ал, przebiАж szpadАд owdzie ukrytego NieszczАзАйliwego starca. KRАпL Co za wАйciekАжoАйАм! !Tak samo by siАз byАжo staАжo ze mnАд, Gdybym byАж tam siАз znalazАж. WolnoАйАм jego ZagraАеa wszystkim, mnie i tobie samej. Niestety! jakieАе zadoАйАмuczynienie WymazaАм zdoАжa ten krwawy postАзpek? Moja to, moja wina, bo przezornoАйАм NakazywaАжa mi wczeАйnie wziАдАм w kluby, 68) PoskromiАм tego mАжodego szaleАвca; Ale kochaАжem go, tak go kochaАжem, Аоem nie chciaАж wejrzeАм w tАз smutnАд koniecznoАйАм; I jak ktoАй brzydkАд dotkniАзty chorobАд, ChcАдc jАд zataiАм, pozwoliАжem zАжemu PАjАйАм aАе do rdzenia Аеycia. GdzieАе on poszedАж? [68 WziАдАм w kluby - poskromiАм. ] KRАпLOWA ZАжoАеyАм w ustroniu ciaАжo zabitego, Przy czym szaleАвstwo jego, jako ruda Drogiego kruszcu zmieszanego z podАжym, SzlachetnАд stronАз ukazaАжo: pАжakaАж Nad tym, co zrobiАж. KRАпL WyjdАгmy stАдd, Gertrudo, #PrАзdzej niАе sАжoАвce szczyty gАr ozАжoci, !Musi on wsiАдАйАм na okrАзt: nam zaАй trzeba CaАжej powagi i zrАзcznoАйci uАеyАм Na ubarwienie i uniewinnienie Tego niecnego czynu. Аб Gildensternie! ! WchodzАд R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n. !IdАгcie i weАгcie z sobАд jeszczekogo. Hamlet w szaleАвstwie zabiАж Poloniusza !I gdzieАй go powlАkАж z tego tu pokoju. IdАгcie, wynajdАгcie go, przemАwcie grzecznie I kaАеcie ciaАжo zanieАйАм do kaplicy. Spieszcie siАз, proszАз was. WychodzАд R o z e n k r a n c iG i l d e n s t e r n. PАjdАгmy, Gertrudo, Zgromadzim naszych najlepszych przyjaciААж I odkryjemy im tak to, co zaszАжo, Jak to, co czyniАм zamierzamy. MoАеe Takim, sposobem potwarz, ktАrej poszept Z jednego kraАвca Айwiata do drugiego Szparko jak dziaАжo do tarczy przenosi Zatruty pocisk, minie nas i tylko NieczuАжe zrani powietrze. PАjdАг, luba! !Trapi i trwoАеy mnie ta ciАзАеka prАba. SCENA DRUGA Inny pokАj tamАеe. Wchodzi H a m l e t. HAMLET Bezpiecznie schowany. ROZENKRANC za scenАд Hamlecie! KsiАдАеАз Hamlecie! HAMLET Ale cicho; cААе to za haАжas? "ktoАй woАжaАж Hamleta; a! to oni. WchodzАд R o z e n k r a n c i G i l d e n s t e r n. ROZENKRANC Przychodzim ciАз zapytaАм, moАйci ksiАдАеАз, GdzieАй podziaАж trupa? HAMLET ZАжАдczyАжem go z prochem, Z ktАrym najbliАеsze miaАж powinowactwo. ROZENKRANC Racz nam powiedzieАм, panie, gdzie on leАеy, ByАйmy go mogli przenieАйАм do kaplicy. HAMLET Nie sАдdАгcie tego. ROZENKRANC Czego, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET AАеebym umiaАж byАм panem waszej tajemnicy, a swojej wАжasnej nie umiaАж. Poza tym kiedy pytanie czyni gАдbka, jakАдАе odpowiedАг ma daАм syn krАlewski? ROZENKRANC #Maszli mnie, ksiАдАеАз, za gАдbkАз?HAMLET Nie inaczej; za gАдbkАз, ktАra wciАдga w siebie krАlewskie fawory, nagrody i Ажaski. Ale takie istoty wyАйwiadczajАд ostatecznie samemuАе krАlowi przysАжugАз. Trzyma on je w gАзbie jak maАжpa i cmoka, aby je poАжknАдАж potem. Skoro zapotrzebuje tego, co waАйАм "zbierzesz, doАйАм mu ciАз bАзdzie АйcisnАдАм, a wnet nasiАдkАжa gАдbka znowu bАзdzie sucha. ROZENKRANC Nie rozumiem tego, moАйci ksiАдАеАз. HAMLET Tym lepiej. Gdy o Ажajdactwie mowa, na dobie 69) tАзpa gАжowa. [69 Na dobie - to wtedy. ] ROZENKRANC "MoАйci ksiАдАеАз, trzeba, АеebyАй nam powiedziaАж koniecznie, gdzie jest ciaАжo, i poszedАж z nami do krАla. HAMLET !CiaАжo jest w posiadaniu krАla, ale krАl nie jest w posiadaniu ciaАжa; krАl jest czymАй. GILDENSTERN Jak to czymАй? HAMLET Niczym. ProwadАгcie mnie do niego. Lis do nory, wszyscy za nim. WychodzАд. SCENA TRZECIA Inny pokАj tamАеe. K r А l w towarzystwie kilku panАw. KRАпL KazaАжem szukaАм go i znaleАгАм ciaАжo. Jak niebezpieczne jest pozostawienie Tego mАжodzieАвca na wolnoАйci, sami Widzimy teraz, niestety, zbyt jasno. Nie nam tu jednak wypada surowe StosowaАм Айrodki. On ma zachowanie U ludu, ktАry nie bierze na rozum, Ale na oko; gdzie zaАй to ma miejsce, Tam zwykle bywa waАеona na szali Nie wina, ale kara winowajcy. Trzeba dlatego, aАеeby to nagАжe Jego wysАжanie wydaАжo siАз krokiem Od dawna uАжoАеonym! ZАжe gwaАжtowne GwaАжtownym tylko leczy siАз lekarstwem Lub Аеadnym. Wchodzi R o z e n k r a n c. I cААе? ROZENKRANC Gdzie zАжoАеone ciaАжo, WydobyАм z niego nie mogliАйmy,panie. KRАпL GdzieАе on jest? ROZENKRANC Czeka na rozkazy waszej !KrАlewskiej moАйci w przylegАжympokoju, Pod straАеАд. KRАпL Niechaj wejdzie. ROZENKRANC Gildensternie, WprowadАг tu ksiАзcia. WchodzАд H a m l e t i G i l d e n s t e r n. KRАпL Hamlecie, gdzie Poloniusz? HAMLET Na kolacji. KRАпL Na kolacji? gdzie? HAMLET Nie tam, gdzie on je, ale tam, gdzie jego jedzАд. ZebraАж siАз wАжaАйnie koАжo niego kongres politycznych robakАw. W gastronomii nie ma, panie, wiАзkszego potentata jak robak. Tuczymy wszelkie istoty!dla karmienia siebie, siebie zaАйtuczymy dla robakАw. TАжusty krАl i chudy pachoАжek sАд to tylko rААеne potrawy, dwa dania na jeden stААж, i basta. KRАпL Niestety! HAMLET Rybak moАеe wsadziАм na wАзdАз robaka, ktАry jego krАlewskАд $moАйАм poАеywaАж, i spoАеyАм rybАз, ktАra tego robaka zjadАжa. KRАпL Co przez to rozumiesz? HAMLET Nic; to tylko pokazuje, jakim sposobem krАl moАеe odbyАм podrААе przez wnАзtrznoАйci charАжaka. KRАпL Gdzie Poloniusz? HAMLET W niebie. KaАе go tam szukaАм; a jeАеeli go posАжowie twoi tam nie znajdАд, poszukaj go sam winnym miejscu. To pewna jednak, Аеe jeАеeli go nie znajdziecie w tym miejscu, poczujecie go w nastАзpnym naschodach prowadzАдcych do galerii. KRАпL do kilku osАb z orszaku IdАгcie go tam poszukaАм. HAMLET BАзdzie czekaАж, aАе przyjdziecie. Wychodzi kilka osАb z orszaku.KRАпL Hamlecie, wАжasne twoje bezpieczeАвstwo, KtАrego pragniem, tak jak opАжakujem To, coАй uczyniАж, wymaga, aАеebyАй Czyn ten niezwАжocznym opАжaciАж wyjazdem. Gotuj siАз przeto; okrАзt juАе pod Аеaglem, Wiatr sprzyja; orszak twАj czeka i wszystko WskazujeАм drogАз do Anglii. HAMLET Do Anglii? KRАпL Tak jest, Hamlecie. HAMLET Dobrze. KRАпL BАзdzie dobrze, Hamlecie; gdybyАй widziaАж moje chАзci! HAMLET WidzАз cherubina, ktАry je widzi. Do Anglii zatem! IdАгmy, panowie. BАдdАг zdrowa, kochana matko. KRАпL Jam przywiАдzany twАj ojciec, Hamlecie. HAMLET Matko! Ojciec i matka tyle znaczАд co#mАдАе i Аеona, a mАдАе i Аеona sАд jednym ciaАжem; a wiАзc, matko! Dalej, do Anglii! Wychodzi. KRАпL IdАгcie w trop za nim. Zwabcie go czym prАзdzej Na okrАзt; niechaj odpАжynie dziАй jeszcze, Przygotowane juАе i przewidziane Wszystko, co bАзdzie wam potrzebne. Spieszcie, Spieszcie, nie tracАдc czasu. WychodzАд R o z e n k r a n c iG i l d e n s t e r n. A ty, Anglio, JeАйli ci przyjaАгАв moja poАеАдdana (O czym nie wАдtpiАз, boАй АйwieАеo uczuАжa MojАд potАзgАз, i gojАдc dotychczas Blizny zadane duАвskim mieczem. , trwoАеne Niesiesz nam hoАжdy), Anglio, nie waАе lekce WszechwАжadnej woli mojej, ktАra w listach, ZaklinajАдcych ciАз o tАз przysАжugАз, WyraАгnie АеАдda od ciebie niezwАжocznej Анmierci Hamleta. WypeАжnij to, Anglio, Bo on mi trawi krew jak zarАd suchot, Z ktАrego ty mnie masz uleczyАм. PАki To siАз nie stanie, poty w Аеadnej doli Nic mnie nie znАзci i nie zadowoli. Wychodzi. SCENA CZWARTA RАwnina w Danii. Wchodzi F o r t y n b r a s z wojskiem. FORTYNBRAS !MoАйci rotmistrzu, idАг, pozdrАw ode mnie DuАвskiego krАla; powiedz mu, Аеe wskutek PrzyrzeczeАв, jakie od niego otrzymaАж, Fortynbras prosi go o glejt 70) do przejАйcia Przez duАвskie kraje. Wiesz, gdzie siАз zejАйАм mamy. JeАеeli jego krАlewska moАйАм bАзdzie MiaАжa co do nas, to mu przjdziem oddaАм "NaleАеnАд czoАжobitnoАйАм. Tak mu powiedz. [70 Glejt - list Аеelazny, przepustka. ] ROTMISTRZ OznajmiАз mu to, panie, FORTYNBRAS NaprzАd! z wolna! Wychodzi z wojskiem. WchodzАд H a m l e t, R o z e "n k r a n c i G i l d e n s t e r n. HAMLET Czyje to wojska, rotmistrzu? ROTMISTRZ Norweskie. HAMLET Gdzie one idАд? ROTMISTRZ Ku granicom Polski. HAMLET Kto ma nad nimi dowАdztwo? ROTMISTRZ Synowiec Starego krАla, Fortynbras. HAMLET Czy pochАd Ich ma na celu podbАj caАжej Polski Lub pewnej czАзАйci tylko? ROTMISTRZ PrawdАз mАwiАдc I bez dodatkАw, idziemy zagarnАдАм Marny kАзs ziemi, z ktАrego krom sАжawy Аоaden nam inny nie przyjdzie poАеytek. Za parАз mendli dukatАw nie chciaАжbym WziАдАм go w dzierАеawАз, i pewnie by wiАзcej Nie przyniАsАж ani nam, ani Polakom, Gdyby byАж w czynsz puszczony. HAMLET W takim razie Polacy pewnie broniАм go nie bАзdАд. ROTMISTRZ JuАе tam sАд ze swym wojskiem.HAMLET WartoАе traciАм !ParАз tysiАзcy dusz i dziesiАзАм razy Tyle dukatАw za taki psi ogon?Jest to, zaprawdАз, Айlepy wrzАd pokoju "I pomyАйlnoАйci, ktАry wewnАдtrz pАзka I ani znaku nie daje na zewnАдtrz, Dlaczego czАжowiek umiera. DziАзkujАзАм, MoАйci rotmistrzu. ROTMISTRZ BАg z wami, panowie. Wychodzi. ROZENKRANC PАjdziemyАе dalej, moАйci ksiАдАеАз? HAMLET Zaraz SАжuАеyАм wam bАзdАз. IdАгcie trochАз naprzАd. WychodzАд R o z e n k r a n c iG i l d e n s t e r n. JakАеe mnie wszystko oskarАеa i wszystko Leniwej zemАйcie mej bodАгca dodaje! CzymАеe jest czАжowiek, jeАеeli najwyАеszym. 104 Jego zadaniem i dobrem na ziemi Jest tylko spanie i jadАжo? BydlАзciem, Szczerym bydlАзciem. Ten, co nas obdarzyАж !Tak dzielnАд wАжadzАд myАйlenia, Аеe moАеe !I wstecz, i naprzАd poglАдdaАм, nie na to DaАж nam tАз zdolnoАйАм, ten ki i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴XаWcДYў│cчZк ▀cJ[Йcн\иЗc ]/#╜cs ^ь)c╓ _ 0Йc9!`И8\Ь!udziaАж boskoАйci Rozumem zwany, aby w nas jaАжowo $LeАеaАж i butwiaАж. Jestli to wiАзc skutkiem ZwierzАзcej, bydАжa godnej niepamiАзci, Czy trwoАеliwego i drobiazgowego Przewidywania, ktАre АйciАйle biorАдc, Zawsze ma w sobie trzy czАзАйcitchАrzostwa, A tylko jednАд mАдdroАйci. Doprawdy, Nie mogАз tego pojАдАм, Аеe aАе dotАдd MАwiАз do siebie: trzeba to uczyniАм, I koАвczАз na tym, kiedy mi do czynu Nie brak powodАw, woli, siАж i АйrodkАw. PrzykАжady, wielkie jak Айwiat, stojАд przecie Przede mnАд; choАмby to wojsko tak liczne I tak zasobne, pod wodzАд takiego MАжodego ksiАзcia, ktАry, zapalony SzlachetnАд АеАдdzАд sАжawy, lekcewaАеy UkrytАд szalАз wypadkАw i chАзtnie, Co jest doczesne i przemijajАдce, Na sztych wystawia hazardom zagАжadzie, Za co? za marnАд АжupinАз orzecha. Prawdziwie wielkim byАм to nie wojowaАм O byle gАжupstwo bez wielkiej przyczyny, Lecz wielkomyАйlnie o АгdАгbАжo nawet walczyАм, Gdzie honor kaАеe. I cААе ja wart jestem, Ja, ktАry ojca zgon, zhaАвbienie matki АнpiАдco przepuszczam? gdy oto ze wstydem WidzАз przed sobАд bliskАд АйmierАм dwudziestu TysiАзcy ludzi, ktАrzy dla chimery, 71) Dla widma sАжawy, w grАb idАд jak w АжААеko, Aby wywalczyАм nikczemnАд piАзdАг ziemi !Na ktАrej nie ma doАйАм miejsca do walki Ani doАйАм darni, by skryАжa mogiАжy !Tych, co polegnАд. BАдdАг odtАдd zaАеartАд, O wolo moja, albo wzgardy wartАд! Wychodzi. [71 Chimera Абmrzonka. ] SCENA PIА▒TA Elzynor. PokАj w zamku. WchodzАд K r А l o w a i H o r a c y. KRАпLOWA Nie chcАз jej widzieАм. HORACY Natarczywie prosi !O moАеnoАйАм wnijАйcia; stan jej budzi litoАйАм. KRАпLOWA CААе jej jest? HORACY CiАдgle wspomina o ojcu, SАжyszaАжa, mАwi, Аеe Айwiat krzywo idzie; Wzdycha i chwyta siАз za serce; lada Fraszka jАд draАеni; sАжowa jej bez zwiАдzku Nie okreАйlajАд niczego, jednakАеe ZastanawiajАд; podnosi je sАжuchacz I zszywa podАжug kroju wАжasnych myАйli; KaАеdy zaАй wyraz jej, obok wyrazu Jej twarzy, ruchАw i postawy,takie Czyni wraАеenie, Аеe moАеna by myАйleАм, #IАе jest w nim jakaАй myАйl, tylko zawiАжa I bardzo smutna. KRАпLOWA MuszАз z niАд pomАwiАм; MogАжaby bowiem zАжym ludziom daАм powАd Do niebezpiecznych przypuszczeАв. Niech wnijdzie. H o r a c y wychodzi. Chora ma dusza kaАеdАд rzecz powszedniАд ZАжowrogich nastАзpstw sАдdzi przepowiedniАд, Jak gАжupio w trwodze wystАзpek przesadza, "Аоe drАеАдc przed zdradАд sam siАзprawie zdradza. H o r a c y wprowadza O f e l i Аз OFELIA Gdzie jest ozdoba majestatu Danii? KRАпLOWA Czego chcesz, luba Ofelio? OFELIA Айpiewa Po czym ja ciАз poznam teraz, O kochanku mАj? PАжaszcz pielgrzymi, kij, sandaАжy, TwАjАеe to jest strАj? KRАпLOWA Niestety, kochane dziewczАз, co znaczy ten Айpiew? OFELIA Czy tak? nie, pani; posАжuchaj tylko: Айpiewa On zmarАж, znikАж z naszego grona; ZmarАж, opuАйciАж nas; U nАg Jego darАв zielona, W gАжowach zimny gАжaz. Och! Och! KRАпLOWA AleАе, Ofelio. OFELIA ProszАз ciАз, pani, sАжuchaj, Айpiewa CaАжun jego, jak Айnieg biaАжy. KrАl wchodzi. KRАпLOWA Ach, patrz, mАj mАзАеu. OFELIA Айpiewa Na caАжunie kwiat; ChoАм go Ажzy nie opАжakaАжy, Na mogiАжАз padАж. KRАпL Jak siАз masz, Айliczna panienko? OFELIA Dobrze; BАg wam zapАжaАм. MАwiАд, Аеe !sowa byАжa cАrkАд piekarza. 72) Ach, panie! Wiemy, czym jesteАйmy, ale nie wiemy, co siАз z nami stanie. Niech wam BАg pomaga przy wieczerzy! [72 WedАжug Айredniowiecznej legendy z hrabstwa Gloucester, cАrka piekarza zostaАжa zamieniona w sowАз zaodmowАз podania chleba Chrystusowi] KRАпL Marzy jej siАз o ojcu. OFELIA Nie mАwmy juАе o tym, proszАз; "ale jak siАз was pytaАм bАзdАд, coto znaczy, to powiedzcie: DzieАв dobry, dziАй АйwiАзty Walenty. 73) Dopiero co АйwitaАм poczyna; MАжodzieniec snem leАеy ujАзty, A hoАеa doАв puka dziewczyna. PoskoczyАж kochanek, wdziaАж szaty, Drzwi rozwarАж przed swojАд jedynАд I weszАжa dziewczyna do chaty,Lecz z chaty nie wyszАжa dziewczynАд. [73 DzieАв АйwiАзtego Walentego - 14 lutego, dzieАв zakochanych. ] KRАпL Nadobna Ofelio! OFELIA Dajmy pokАj przysiАзgom; zaraz skoАвczАз: BezboАеnoАйАм to wielka; BАg widzi, Jak wielka w mАзАеczyznach bezboАеnoАйАм! Cny mАжodzian siАз tego nie wstydzi, Gdy tylko nastrАзczy siАз moАеnoАйАм. Wszak nimeАй cel АеyczeАв otrzymaАж, %PrzysiАдgАжeАй siАз ze mnАд oАеeniАм!To ona mu tak mАwi, a on jej odpowiada: "I byАжbym byАж sАжowa dotrzymaАж, "Lecz trzeba ci byАжo siАз ceniАм. KRАпL Jak dawno ona w tym stanie? OFELIA Jeszcze siАз wszystko naprawi,mam nadziejАз. Tylko !cierpliwoАйci! Ale nie mogАз nie !zapАжakaАм, pomyАйlawszy, Аеe go "majАд zАжoАеyАм w zimnАд ziemiАз. MАj brat dowie siАз o tym, a zatem dziАзkujАз paАвstwu za dobrАд radАз. Niech powАz zajeАеdАеa! Dobranoc, panie; dobranoc, Айliczne panie, dobranoc, dobranoc. Wychodzi. KRАпL IdАг waАмpan za niАд, niech jej pilnie strzegАд. H o r a c y wychodzi. Jest to trucizna gАжАзbokiej boleАйci, $KtАrej АйmierАм ojca АгrАdАжem. O Gertrudo! Gertrudo! ziszcza siАз na nas taprawda, Аоe kiedy kogo nawiedzajАд smutki, To nigdy luzem, a zawАеdy gromadnie. NaprzАd zabАjstwo jej ojca, nastАзpnie Wyjazd twojego syna, nieszczАзsnego Sprawcy wАжasnego swojego wygnania; GАжuche szemranie ludu, uprzedzone I zАжem brzemienne АеywiАдcego myАйli Z powodu Айmierci cnego Poloniusza, KtАrego skore pochowanie byАжo NiedorzecznoАйciАд z naszej strony; teraz To biedne dziewczАз, wyzute z szlachetnej WАжadzy rozumu, bez ktАrej jesteАйmy Lalkami tylko albo zwierzАзtami;Nareszcie, i to jedno tyle waАеy Co tamto wszystko, brat jej potajemnie Powraca z Francji, karmi siАз zdumieniem, Kryje siАз w chmurach i nadstawia ucho Donosicielom, ktАrzy jadowite O Айmierci ojca wdmuchujАд mu wieАйci Аб WieАйci z uszczerbkiem naszym, przeciw ktАrym Zastanowienie, ubogie w dowody, Nic nie podoАжa. O Gertrudo, zbieg ten WypadkАw, na ksztaАжt kilkuramiennego NarzАзdzia Айmierci, z wielu stron od razu ZabАjczАд ranАз mi zadaje. ZgieАжk zewnАдtrz. KRАпLOWA PrzebАg! CААе to za haАжas? Wchodzi jeden z D w o r z a n.KRАпL Hola! Szwajcarowie! Gdzie oni? Niechaj drzwi pilnie obsadzАд. SkАдd ten zgieАжk? DWORZANIN !ChroАв siАз, miАжoАйciwy krАlu, Ocean, z АжoАеa swojego wybiegАжy, Nie chАжonie z wiАзkszАд gwaАжtownoАйciАд nizin, Jako Laertes na czele powstaАвcАw !StraАе twАд powala. Lud go gАжosipanem; I jakby Айwiat byАж dopiero w zawiАдzku, PrzeszАжoАйАм zatarta, zapomniany zwyczaj, Te sАжАw hamulce i wszelkiej swawoli, !SАжychaАм woАжanie: АкWybierajmy krАla! Laertes krАlem! Ал Czapki, dАжonie, usta Ze wszech stron wtАrzАд temu okrzykowi: АкLaertes krАlem! Wiwat krАl Laertes! Ал KRАпLOWA Jak ujadajАд za faАжszywym wiatrem! O, pod trop gonisz; podАжa duАвska psiarnio! KRАпL Drzwi wyАжamano. L a e r t e s wchodzi uzbrojony, za nim D u Ав c z y c y. LAERTES Gdzie ten krАl? Аб StaАвcie owdzie, przyjaciele. DUА│CZYCY PozwАl nam takАеe wejАйАм. LAERTES Nie wchodАгcie, proszАз. DUА│CZYCY BАзdziem posАжuszni. CofajАд siАз za drzwi. LAERTES DziАзkujАз wam; stАjcie Przy drzwiach na straАеy. Аб Nienawistny krАlu, Oddaj mi ojca! KRАпLOWA Z wolna, Laertesie, Zbierz trochАз zimnej krwi. LAERTES Kropla krwi zimnej ByАжaby we mnie Айwiadectwem bАзkarctwa, UrАдgowiskiem przeciw memu ojcu, ZakaАжem, ktАry by piАзtno bezwstydu WyryАж na czystym czole matki mojej. KRАпL JakiАе ciАз powАd skАжania, Laertesie, Tak buntowniczo przeciw nam powstawaАм? "OdstАдp, Gertrudo, nie lАзkaj siАзo nas; Taka jest bowiem boskoАйАм majestatu, Аоe zdrada, choАмby nie wiedzieАм co chciaАжa, TАзpi o niego swАj pocisk. Аб Powiedz mi, Laertesie, co to znaczy? Аб Gertrudo, daj mu pokАj. Аб MАw, mАжodzieАвcze. LAERTES Ty sam mАw raczej: gdzie mАj ojciec? KRАпL UmarАж. KRАпLOWA Ale nie z jego winy. KRАпL Daj mu pokАj. Niech siАз wypyta do sytoАйci. LAERTES Jakim Sposobem umarАж? Nie dam siАз omamiАм. "Do czarta z ulegАжoАйciАд! Niechaj w piekАжo PАjdАд przysiАзgi! Sumienie, powinnoАйАм Niech w najczarniejszej przepadnАд otchАжani! UrАдgam potАзpieniu. Na to przyszАжo, Аоe oba Айwiaty niczym sАд w mych oczach: Wszystko mi obojАзtne, bylem tylko Sowicie pomАйciАж ojca. KRАпL KtААе ci broni? LAERTES Nikt w Айwiecie, jego wАжasna moja wola; MoАеnoАйАм zaАй mojАд ktАremu tak urzАдdzАз, !Аоe z maАжАд garАйciАд АйrodkАw wiele wskАra. KRАпL Chceszli siАз czegoАй pewnego dowiedzieАм O Айmierci ojca twego, Laertesie? JestАеe w twej zemАйcie zapisana zguba ZarАwno jego przyjaciААж i wrogАw? Tych, co zyskali, i tych, co stracili? LAERTES Niczyja, tylko jego nieprzyjaciААж. KRАпL ChceszАеe ich poznaАм? LAERTES PrzyjacioАжom jego Szeroko moje otworzАз ramiona"I, jak pelikan 74) dzielАдcy siАз Аеyciem, ObdzielАз ich krwiАд mojАд. [74 W Айredniowieczu wierzono,Аеe w czasie gАжodu samica pelikana karmi pisklАзta swojАд krwiАд. ] KRАпL Teraz mАwisz, Jak nieodrodny syn i prawy szlachcic. Аоem ja nie winien Айmierci twego ojca, Owszem, najmocniej niАд jestem dotkniАзty, To siАз okaАеe wnet rozwadze twojej Tak jasne jak dzieАв oczom. DUА│CZYCY za scenАд PuАйАмcie jАд! LAERTES Co to jest? SkАдd ten haАжas? O f e l i a wchodzi, fantastycznie ubrana w kАжosy i kwiaty. O wАйciekАжoАйci! "Spal mi mАzg! Soli Ажez, straw mizmysАж wzroku! Na Boga! Za to twoje obАжАдkanie %CiАзАеkАд zapАжatАз АйciАдgnАз z jego sprawcАw, Tak, Аеe aАе szala od jej wagi caАжkiem Na dААж opadnie. O majowa rААеo! Kochane dziewczАз, luba siostro, wdziАзczna Moja Ofelio! BoАеe! czy podobna, Aby dziewczАзcy umysАж byАж takwАдtАжy Jak Аеycie starca? MiАжoАйАм uszlachetnia NaturАз ludzkАд, gdy zaАй ta szlachetna, Wtedy zamyka najlepszАд swАд czАдstkАз W grobie tych, ktАrych kochaАжa. OFELIA Айpiewa PochАжonАзАжa go zimna mogiАжa, Pieszczoty moje, nie ma was juАе! &I na grАb jego АйciekАжo Ажez siАжa. BАдdАг zdrАw, mАj goАжАдbku! LAERTES GdybyАй przy zdrowych zmysАжach chciaАжa kogo ZagrzaАм do zemsty, wymowniej byАй tego DopiАдАм nie mogАжa. OFELIA Trzeba wam mАwiАм pacierz po !nim, skoro mАwicie, Аеe juАе po nim. NieprawdaАе, jak siАз to Ажadnie skАжada? FaАжszywy to sАжuga, ktАry uwiАdАж cАrkАз swego pana. LAERTES Ten nonsens wiАзcej wart niАе sensownoАйАм. OFELIA do L a e r t e s a Oto rozmaryn 75) na pamiАдtkАз; proszАз ciАз, luby, pamiАзtaj; a to bratki, АеebyАй o mnie myАйlaАж. [75 Symboliczne znaczenie kwiatАw: rozmaryn - pamiАзАм, bratki - troska i myАйlenie o kimАй, koper i orliki - pochlebstwo i niewdziАзcznoАйАм, ruta - Аеal i pokuta, stokrotka - niewiernoАйАм, fioАжki - wiernoАйАм. ] LEARTES Przezorny obАжАзdzie! Niezapomnienie АжАдczysz do pamiАзci. OFELIA do KrАla Oto koper dla was i orliki. (do KrАlowej) "Oto ruta; czАзАйАм jej wam dajАз, a czАзАйАм sobie zachowam; w niedzielАз moАеemy jАд nazywaАм zielem Ажaski, ale ty swojАд rutkАз musisz nosiАм trochАз inaczej niАе ja. Oto stokrotki. Rada bym wam daАм i fioАжkАw, ale mi wszystkie ze АйmierciАд ojca powiАзdАжy. MАwiАд, Аеe szczАзАйliwie skoАвczyАж. Айpiewa Bo luby mАj Jasio to skarb mАjjedyny. LAERTES TАзsknotАз, smutek, boleАйАм, piekАжo samo Zamienia ona w wdziАзk i luboАйАм. OFELIA Айpiewa CzyliАе on juАе nie powrАci? CzyliАе on juАе nie powrАci? Nie, nie on Айpi w grobie: ZaАйnij i ty sobie, JuАе on nigdy nie powrАci. АнnieАеnАд byАжa jego broda, WАжos na gАжowie caАжy mleczny; JuАе po nim, juАе po nim Na prААеno Ажzy ronim. BoАеe, daj mu pokАj wieczny! i wszystkim dobrym chrzeАйcijanom! $BАзdАз siАз za was modliАжa. BАg z wami! Wychodzi. LAERTES BoАеe! Ty patrzysz na to? KRАпL Laertesie, MuszАз podzieliАм z tobАд to cierpienie, Chyba mi prawa do tego zaprzeczysz, UstАдp tymczasem. Wybierz, kogo zechcesz, SpoАйrАd przyjaciААж swych nАдjzaufaАвszych, Niech ten rozsАдdzi nas, jeАйli miАз uzna Winnym w tej sprawie bАдdАг wprost, bАдdАг poАйrednio, Natychmiast oddam ci na satysfakcjАз Tron, paАвstwo, Аеycie, wszystko, co posiadam; W przeciwnym razie ty twojАд zranionАд DuszАз cierpliwie porucz naszejpieczy, A wtedy razem pomyАйlimy nad tym, Jakby jАд speАжna zaspokoiАм. LAERTES Zgoda, Ta jego nagАжa АйmierАм, ten cichy pogrzeb, Bez Аеadnych oznak, szpady ani herbАw, Bez ceremonii, bez pompy pogrzebu. Wszystko to woАжa na mnie wniebogАжosy O АйcisАжe Айledztwo. KRАпL Sprostasz temu snadnie; Gdzie zaАй jest wina, tam niechkara spadnie. ChodАг ze mnАд. WychodzАд. SCENA VI Inny pokАj w zamku. H o r a c y i jego S Аж u g a. HORACY Co to za ludzie, co chcАд mАwiАм ze mnАд? SА░UGA SАд to majtkowie, panie; majАд, mАwiАд, Listy do pana. HORACY WpuАйАм ich. S Аж u g a wychodzi. Nie wiem, kto by SpomiАзdzy caАжej rzeszy tego Айwiata, #MАgАж pisaАм do mnie, jeАеeli nie Hamlet. M a j t k o w i e wchodzАд. PIERWSZY MAJTEK BАg wam pomagaj, panie. HORACY I wam nawzajem. PIERWSZY MAJTEK !PomoАеe, jeАеeli mu siАз podoba. Oto list do was, jeАеeli tylko miano wasze Horacy, jak nas otym zapewniono. OddaАж nam gojakiАй poseАж wyprawiony do Anglii. HORACY czyta АкHoracy, jak tylko ten list przeczytasz,dopomААе oddawcom jego "dostaАм siАз do krАla, majАд oni pismo i do niego. ZaledwieАйmy przebyli dwa dni na morzu, gdysilnie uzbrojony statek korsarski wyprawiАж na nas Ажowy. PoniewaАе miaАж nad nami w Аеaglach przewagАз, zmuszenibyliАйmy stawiАм mu czoАжo i "przyjАдАм bitwАз, wАйrАd ktАrej wrzenia wskoczyАжem na Аw statek. W tejАеe chwili piraci "oddalili siАз od naszego okrАзtu itym sposobem sam jeden zostaАжem ich jeАвcem. Obeszli siАз ze mnАд, jak poczciwym !Ажotrom przystoi; ale wiedzieli, !co czyniАд; muszАз siАз im za to dobrze wywdziАзczyАм. Postaraj siАз, aby krАl odebraАж to, co "doАв piszАз, i Айpiesz do mnie takchyАеo, jak gdybyАй uciekaАж !przed АйmierciАд. Mam ci coАй do powiedzenia na ucho, co ciАз woniemienie wprawi, a przecieАе sАжowa bАзdАд tu tylko cieniem rzecz y samej. Ci dobrzy ludziska doprowadzАд ciАз do miejsca, gdzie siАз znajdujАз. Rozenkranc i Gildenstern peregrynujАд do Anglii; o nich takАеe mam ci wiele do powiedzenia. BАдdАг zdrАw. TwАj, jak go znasz, Hamlet Ал ChodАгcie, uАжatwiАз drogАз tamtym listom, O ile tylko bАзdАз mАgАж najprАзdzej, ByАйcie tym prАзdzej mnie zaprowadzili Do tego, co je wam oddaАж. WychodzАд. SCENA VII Inny pokАj tamАеe. K r А l i L a e r t e s. KRАпL Teraz miАз musisz w sАдdzie swym rozgrzeszyАм I w sercu swoim umieАйciАм przyjaАгnie, SkoroАй jawnego nabraАж przekonania, Аоe ten, co zabiАж twego ojca, godziАж Na wАжasne moje Аеycie. LAERTES Rzecz widoczna; Nie mogАз sobie tylko wytАжumaczyАм, Dlaczego przeciw tym jego knowaniom, Tak karygodnym i wyrodnym razem, Nie przedsiАзwziАдАжeАй, panie, Аеadnych АйrodkАw Jak ci to wАжasne twoje bezpieczeАвstwo, Monarsza godnoАйАм, mАдdroАйАм, wszystko zgoАжa Powinno byАжo radziАм? KRАпL O, z dwАch przyczyn, KtАre ci moАеe wydadzАд siАз bАжahe, Dla mnie sАд jednak bardzo waАеne. NajprzАd, KrАlowa, matka jego, Аеyje prawie Jego widokiem, a ja, niech to bАзdzie !SАжaboАйАм lub cnota, tak dalece jestem CiaАжem i duszАд do niej przywiАдzany, Аоe jako gwiazda w jednej tylko sferze "KrАдАеАдca, przez niАд siАз tylko poruszam. DrugАд przyczynАд, dla ktАrej go jawnie SkarciАм nie mogАжem, byАжa miАжoАйАм ludu, KtАra usterki jego topi w sobie. I, jako owo АгrАdАжo drzewo w kamieАв, Zmienia naganАз w chwalbАз. StrzaАжy moje Za tАзpe przeciw takiemu wiatrowi, ByАжyby w Ажuk mАj powrАciАжy nazad, Zamiast dosiАзgnАдАм, gdzie bym je byАж posАжaАж. LAERTES Tak wiАзc straciАжem najlepszego ojca; SiostrАз znajdujАз pchniАзtАд w gАжАдb rozpaczy. SiostrАз, ach! ktАrej szanowne nam tАз zdolnoАйАм, ten ki i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБaаЇc°!bФ╗c["cOГc╛"d╥иc!#ezTД#fФ#■cА╪#gТ+Ыc;$h-3& cЮ$iSА ,HORACY CzyАе moАеna nie rozumieАм !ojczystego jАзzyka? Ale myАйlАз, Аеe siАз porozumiecie. HAMLET Co znaczy wyjechanie na harc z tym panem? OZRYK !Wasza ksiАдАеАзca moАйАм mАwi o Laertesie? HORACY Worek jego juАе prААеny; wyszypliАж caАжАд gotАwkАз dowcipu. HAMLET Nie inaczej, o Laertesie. OZRYK WidzАз, Аеe ksiАдАеАз pan nie jesteАй nieumiejАзtny. HAMLET "CieszАз siАз, Аеe pan to widzisz, lubo zaprawdАз, niewiele mogАз na tym zyskaАм. CААе dalej? OZRYK WidzАз, Аеe ksiАдАеАз pan nie jesteАй nieumiejАзtny w ocenianiu znakomitej wyАеszoАйci Laertesa. HAMLET Nie mogАз tego przyznaАм, nie porАwnawszy siАз z nim poprzednio; znaАм bowiem drugich dokАжadnie jest to znaАмsamego siebie. OZRYK MАwiАз o jego wyАеszoАйci w wАжadaniu broniАд, powszechna bowiem opinia uwaАеa go za nieporАwnanego w tym kunszcie. HAMLET W jakimАеe on rodzaju broni tak jest mocny? OZRYK Na rapiery i florety. HAMLET W dwАch aАе rodzajach broni tak odrАзbnych! CААе dalej? OZRYK #KrАl jegomoАйАм stawiАж w zakАжad szeАйАм berberyjskich 91) koni; on zaАй, ile wiem, szeАйАм francuskich szpad i puginaАжАw,92) z naleАеАдcymi do nich przyborami, jak to: pendentami, 93 pasami i tak dalej. SpomiАзdzy tych rynsztunkАw trzy sАд w istociebardzo ozdobne, pasujАдce do rАзkojeАйci, nader misternie wyrobione i АйwieАеego pomysАжu.[91 Berberyjskie konie - konie BerberАw, pААжnocnoafrykaАвskiego szczepu ArabАw. 92 PuginaАж - rodzaj sztyletu. 93 Pendent - pas do zawieszania szabli. ] HAMLET Co pan nazywasz rynsztunkami? HORACY #WiedziaАжem, ksiАдАеАз, Аеe bАзdАд ci potrzebne komentarze, zanim dowiesz siАз koАвca. OZRYK !Rynsztunki, moАйci ksiАдАеАз, to pendenty. HAMLET WyraАеenie to byАжoby bardziej z rzeczАд spokrewnione, gdybyАйmy armaty mogli nosiАм uboku; tymczasem jednak przyjmijmy je za pendenty. Tak wiАзc szeАйАм berberyjskich koni z jednej strony, a z drugiej szeАйАм francuskich roАеnАw z ich przyborami i trzy АйwieАеego pomysАжu rynsztunki. To prawdziwie francuski zakАжad przeciw duАвskiemu. O cААе on stawiony? OZRYK &KrАl jegomoАйАм zaАжoАеyАж siАз, Аеe !w spotkaniu z waszАд ksiАдАеАзcАдmoАйciАд w dwunastu pchniАзciach z obojej strony Laertes nie osiАдgnie przewagi trzech trafieАв. Szansa wiАзc jego do szansy Laertesa ma siАз jak dwanaАйcie do dziewiАзciu; i zaraz by siАз to #rozstrzygnАзАжo, gdybyАй ksiАдАеАз pan raczyАж przychylnie odpowiedzieАм. HAMLET A gdybym odpowiedziaАж: nie? OZRYK ChciaАжem powiedzieАм, gdybyАй ksiАдАеАз pan raczyАж osobАд swojАд odpowiedzieАм temu zadaniu. HAMLET "BАзdАз siАз tu przechadzaАж w tej sali; jest to czas, w ktАrym uАеywam wytchnienia. JeАйli ten pan ma ochotАз i krАlowi jegomoАйci to dogadza, mogАз im sАжuАеyАм zaraz. Niech przyniosАд florety. Rozegram ten zakАжad na rzecz krАla; #jeАеeli zaАй mi siАз nie powiedzie,zyskam tylko na wАжasny mАj rachunek trochАз konfuzji i kontuzji. 94) [94 Konfuzja i kontuzja - wstyd i rana. ] OZRYK MamАеe donieАйАм w tym sposobie? HAMLET W tym duchu; z przyozdobieniami, jakie siАз panu stosowne wydadzАд. OZRYK Polecam waszej ksiАдАеАзcej moАйci moje usАжugi. Wychodzi. HAMLET UniАеony, uniАеony. Dobrze czyni, Аеe siАз sam poleca, Аеaden ludzki jАзzyk nie uczyniАжby tego. HORACY Ta czajka lata z skorupАд od jaja na gАжowie. HAMLET On komplementy stroiАж juАе do cycka, nim go ssaАм zaczАдАж. Jest to jedna z baniek tego wietrznego Айwiata, wydАзta tchnieniem mody i przybrana wkonwencyjnАд szatАз; rodzaj szumowiny rААеnorodnych pierwiastkАw, АжudzАдcej oczy zarАwno najciemniejszej, jak najАйwiatlejszej opinii; ale dmuchnij tylko, natychmiast pryАйnie bАдbel. Wchodzi D w o r z a n i n. DWORZANIN "MoАйci ksiАдАеАз, jego krАlewska moАйАм przesАжaАж waszej ksiАдАеАзcej wysokoАйci pozdrowienie przez Ozryka, ktАry wrАciwszy oznajmiАж mu, !Аеe ksiАдАеАз czekasz na niego, w!tej sali. PrzysyАжa on mnie terazz zapytaniem, czy wasza "ksiАдАеАзca moАйАм trwasz w chАзcifechtowania siАз z Laertesem, czyli teАе АеАдdasz zwАжoki. HAMLET StaАжy jestem w mych postanowieniach, a te sАд zgodne z Аеyczeniami krАla. !JeАйli on gotАw, moja gotowoАйАмnie zostanie w tyle, tak teraz,jak kiedykolwiek, pod warunkiem, Аеe zawsze bАзdАз dotego rАwnie sposobny jak teraz. DWORZANIN !KrАl i krАlowa, i wszyscy inni nadejdАд tu niebawem. HAMLET W stosownАд porАз. DWORZANIN KrАlowa Аеyczy sobie, abyАй, ksiАдАеАз, przemАwiАж kilka uprzejmych sАжАw do Laertesa, nim siАз z nim spotkasz. HAMLET Dobrze mi radzi. D w o r z a n i n wychodzi. HORACY "Przegrasz ten zakАжad, ksiАдАеАз. HAMLET Nie sАдdzАз; od czasu jego wyjazdu do Francji nie przestawaАжem siАз АмwiczyАм; wygram przy korzystnych warunkach. Nie uwierzysz jednak, jak mi coАй ciАзАеko na sercu; ale to nic. HORACY Drogi ksiАдАеАз. HAMLET To dzieciАвstwo; jakiАй rodzaj przeczucia, ktАre by mogАжo zastraszyАм kobietАз. HORACY JeАеeli dusza twoja, panie, czuje wstrАзt jakowy, bАдdАг jejposАжuszny. PАjdАз ich wstrzymaАм od przybycia tu; !powiem, Аеe siАз, ksiАдАеАз, nie czujesz usposobiony. HAMLET #Daj pokАj; drwiАз z wrААеb. Lichynawet wrАbel nie padnie bez szczegАlnego dopuszczenia OpatrznoАйci. JeАеeli siАз to stanie teraz, nie stanie siАз &pААгniej, jeАеeli siАз pААгniej nie #stanie, stanie siАз teraz; jeАеeli nie teraz, to musi siАз staАм pААгniej; wszystko polega na tym, Аеeby byАм w pogotowiu, poniewaАе nikt nie wie, co ma "utraciАм, cААе szkodzi, Аеe coАй wczeАйniej utraci? $K r А l, K r А l o w a, L a e r t e s, dworzanie i sАжudzy z floretami i inne osoby wchodzАд na scenАз. KRАпL !Synu Hamlecie, weАг tАз dАжoАв z rАдk moich. !А░Адczy rАзkАз L a e r t e s a z rАзkАд H a m l e t a. HAMLET Przebacz mi, waАмpan, krzywdАзm ci wyrzАдdziАж; Lecz przebacz jako honorowy czАжowiek. Wszyscy tu wiedzАд i pan sam wiesz pewnie, Jak ciАзАеka trapi miАз niemoc umysАжu. OАйwiadczam przeto, iАе to, com uczyniАж W grubiaАвski sposАb ubliАеajАдcego Twojemu sercu, czci twej lub stopniowi, Nie byАжo niczym innym jak szaleАвstwem. CzyliАе to Hamlet skrzywdziАж Laertesa? Nie; Hamlet bowiem nie byАж samym sobАд. Skoro wiАзc Hamlet nie sam byАж krzywdzАдcym, WiАзc Hamlet temu nic nie winien; Hamlet Zaprzecza temu. KtААе wiАзc temu winien? Jego szaleАвstwo. W takim razie Hamlet Sam raczej takАеe zostaАж pokrzywdzony; SzaleАвstwo jego byАжo jego wrogiem. Oby to moje wyparcie siАз jawne Wszelkiej zАжej wzglАзdem waАмpana intencji MogАжo miАз w jego szlachetnymuznaniu Tak uniewinniАм, jak gdybym byАж na wiatr "WypuАйciАж strzaАжАз, ktАra poza domem TrafiАжa brata mojego. LAERTES DoАйАм na tym Mojemu sercu, ktАre by miАз byАжo !W tym razie gАжАwnie skАжaniaАжo do zemsty; WszakАеe stosujАдc siАз do prawhonoru, MuszАз siАз z dala mieАм od pojednania, DopАki starsi mАзАеowie, uznanej W rzeczach honoru powagi, Nie upowaАеniАд miАз do tego kroku I nie wyrzeknАд, Аеe sАжawy mej Аеadna Nie kazi plama. Tymczasem atoli PrzyjmujАз, panie, ofiarАз twychuczuАм Jako prawdziwАд i uwАжaczaАм onej Nie myАйlАз. HAMLET Z serca dziАзkujАз waАмpanu Swobodnie mogАз teraz ten braterski ZakАжad rozegraАм. Podajcie mi floret. LAERTES Podajcie i mnie takАеe. HAMLET Laertesie, BiegАжoАйАм twa wobec mojego fuszerstwa Jak gwiazda bАжyszczeАм bАзdzie wpoАйrАd nocy. LAERTES Аоartujesz ze mnie, ksiАдАеАз. HAMLET Nie, na honor. KRАпL Podaj im, Ozryk, florety. Hamlecie, Znasz juАе warunki zakАжadu? HAMLET Znam, panie. Wasza krАlewska moАйАм zawarowaАжeАй For sАжabszej stronie. KRАпL Nie skutkiem obawy: WidziaАжem dawniej was obu. Laertes PostАдpiАж odtАдd, dlatego for dajАз. LAERTES Ten jest za ciАзАеki dla mnie, dajcie inny. HAMLET "Ten mi do rАзki. SАдli to florety RАwnej dАжugoАйci? OZRYK RАwnej, moАйci ksiАдАеАз. KRАпL Postawcie kubki z winem tu nastole. Gdy Hamlet zada pierwszy cios lub drugi, Lub gdy zwyciАзsko odparuje trzeci, Niech wtedy dziaАжa zagrzmiАд zwszystkich waАжАw; KrАl speАжni toast za zdrowie Hamleta I w puchar jego wrzuci perАжАз, droАеszАд NiАе te, co czterech z rzАзdu duАвskich krАlАw Diadem zdobiАжy. PrzynieАйcie puchary. Niech trАдby kotАжom, a kotАжy armatom, Armaty niebu, a niebiosa ziemiOznajmiАд grzmiАдcym echem, Аеe krАl pije Na czeАйАм Hamleta. Zacznijcie teraz; A wy, sАзdziowie, baczcie pilnym okiem. HAMLET Dalej wiАзc! LAERTES Jestem w pogotowiu, panie. SkАжadajАд siАз. HAMLET To raz. LAERTES Nie. HAMLET Niechaj sАзdziowie rozstrzygnАд.OZRYK DotkniАзcie byАжo jawne. LAERTES Dobrze; dalej! KRАпL "StАjcie! Hej! wina! Ta perАжa do ciebie NaleАеy, synu; pijАз za twe zdrowie. Oddajcie puchar ksiАзciu. OdgАжos trАдb i huk dziaАж. HAMLET Poczekajcie: Niech siАз zaАжatwiАз pierwej z drugim pchniАзciem. Dalej! SkАжadajАд siАз. To drugi raz; cААе waАмpan na to? LAERTES $DotknАдАжeАй, moАйci ksiАдАеАз; nie zaprzeczam. KRАпL Nasz syn wygrywa. KRАпLOWA On tАжustej kompleksji I tchu krАtkiego. Hamlecie, masz chustkАз, Obetrzyj sobie czoАжo; matka pije Za powodzenie twoje. HAMLET Dobra matko. KRАпL Gertrudo, nie pij. KRАпLOWA ChcАз piАм. Wybacz, panie. KRАпL na stronie Zatruty byАж ten kielich; juАе za pААгno. HAMLET Nie mogАз teraz piАм, pani, za chwilАз. KRАпLOWA Czekaj, obetrАз ci twarz. LAERTES do KrАla Teraz, panie, Ja go ugodzАз. KRАпL PowАдtpiewam o tym. LAERTES na stronie Lecz jest to niemal wbrew memu sumieniu. HAMLET No, Laertesie; Аеarty ze mnie stroisz. ProszАз ciАз, natrzyj z caАжАд gwaАжtownoАйciАд, Bo mАgАжbym myАйleАм, Аеe miАз masz za fryca. LAERTES Sam tego АеАдdasz, ksiАдАеАз; dobrze zatem. SkАжadajАд siАз. OZRYK Chybione z obu stron. LAERTES Pilnuj siАз teraz. !L a e r t e s rani H a m l e t a;po czym w zapale przemieniajАд florety i H a m l e t rani L a e r t e s a. KRАпL !Hola, rozdzielcie ich, zbyt siАз zaparli. HAMLET Nie jeszcze, jeszcze. KrАlowa pada OZRYK Patrzcie, co siАз dzieje Z krАlowАд. HORACY Z obu krew ciecze. O! panie, TyАй ranny. OZRYK JestАеeАй ranny, Laertesie? LAERTES Jak bekas w wАжasne zАжowiАжem siАз sidАжo; SАжusznie ofiarАд padam wАжasnejzdrady. HAMLET CААе to krАlowej? KRАпL OmdlaАжa z przestrachu, WidzАдc ciАз rannym. KRАпLOWA Nie, nie, ten to napАj. Ten napАj, drogi Hamlecie! ten napАj... Jestem otruta. Umiera. HAMLET O podАжoАйci! Hola! Pozamykajcie drzwi! Szukajcie zdrajcy! L a e r t e s pada. LAERTES Oto tu leАеy. ZgubionyАй, Hamlecie. Nie uratujАдАм Аеadne leki Айwiata; I pААж godziny Аеycia nie ma w tobie. NarzАзdzie zdrajcy sam trzymasz w swym rАзku Nie przytАзpione i zatrute. WpadАжem W ten sam dААж, ktАrym wykopaАж pod tobАд. JuАе nie powstanАз, krАlowa otruta; "Nie mogАз wiАзcej mАwiАм; krАl, krАl winien. HAMLET WiАзc i to ostrze zatrute? Trucizno, DokoАвcz swojego dzieАжa. Przebija K r А l a. OZRYK i inni Zdrada! Zdrada! KRАпL Ratujcie! to nic, nic, draАйniАзtym tylko. HAMLET Wszeteczny, zbАjczy, przeklАзty DuАвczyku, WysАдcz ten kielich. A co? jest w nim perАжa? IdАг w Айlad za mojАд matkАд. K r А l umiera. LAERTES SprawiedliwАд "АнmierАм poniАsАж; on to sam jad ten przyrzАдdzaАж. Przebaczmy sobie wzajem, cny Hamlecie, Niech duszy twojej nie ciАзАеy АйmierАм moja I mego ojca Аб ani twoja mojej! ! Umiera. HAMLET Niechaj ci nieba jej nie pamiАзtajАд! Zaraz za tobАд pАjdАз. O Horacy! Umieram. Аоegnam ciАз, matko nieszczАзsna! Wam, co stoicie tu bladzi i drАеАдcy, Tylko jako niemi widzowie tragedii, MАgАжbym ja, gdybym miaАж czas, wiele rzeczy PowiedzieАм, ale АйmierАм, ten srogi kapral, Stoi nade mnАд. Umieram, Horacy. Ty pozostajesz. WytАжumacz mАд sprawАз !Tym, co jej z bliska nie znajАд. HORACY Nic z tego, WiАзcej mam w sobie krwi rzymskiej niАе duАвskiej. 95) Jeszcze tam trochАз jest wina! [95 Aluzja do samobАjczej Айmierci Brutusa i Kasjusza. ] HAMLET CzАжowieku, JeАйli masz serce, oddaj mi ten kielich! Oddaj, na Boga! Jak upoАйledzone ImiАз by po mnie pozostaАжo, gdyby Ta tajemnica nie miaАжa wyjАйАм na jaw! O, mАj Horacy! JeАйli kiedykolwiek W poczciwym sercu, twoim miaАжem miejsce, Wyrzecz siАз jeszcze na chwilАз zbawienia I ponieАй trudy oddychania dАжuАеej W zepsutej atmosferze tego Айwiata !Dla objaАйnienia moich dziejАw. "Marsz w odlegАжoАйci i wystrzaАжy. CААе to Za zgieАжk wojenny? OZRYK To mАжody Fortynbras, WracajАдc z polskiej wojny, daje salwy Angielskim posАжom. HAMLET Аоegnam ciАз, Horacy; PotАзga jadu mroczy zmysАжy moje. #JuАе siАз angielskich posАжАw nie doczekam! Lecz przepowiadam ci, Аеe wybАr padnie Na Fortynbrasa. Za nim, konajАдcy, GАжos dajАз; powiedz mu to i opowiedz, Co poprzedziАжo. Reszta jest milczeniem. Umiera. HORACY PАзkАжo cne serce. Dobranoc, mАj ksiАдАеАз; Niechaj ci do snu nucАд chАry niebian! Marsz za scenАд Po co ten odgАжos aАе tu? F o r t y n b r a s i posАжowie angielscy z orszakiem swoim wchodzАд. FORTYNBRAS Niech zobaczАз Na wАжasne oczy! HORACY CААе to chcecie widzieАм? Chcecieli ujrzeАм coАй nadzwyczajnego Lub АеaАжosnego nad wszelkie wyrazy, PrzestaАвcie szukaАм dalej. FORTYNBRAS Czy zniszczenie Tron tu obraАжo sobie? Dumna Айmierci, JakieАе dziАй АйwiАзto w twym ciemnym krАlestwie, АоeАй tak morderczo za jednym zamachem, %Tyle ksiАдАеАзcych gАжАw АйciАзАжa! PIERWSZY POSEА░ Ten widok Zbyt jest okropny. SpААгniony nasz przyjazd. GАжuche sАд uszy tego, ktАry miaАж nam DaАм posАжuchanie, aby siАз dowiedzieАм, Аоe zadoАйАм staАжo siАз jego АеАдdaniu I Аеe Rozenkranc wespААж z Gildensternem !Straceni; ktААе nam podziАзkuje za to? HORACY Nie on zapewne, chociaАеby kutemu MiaАж odpowiednie warunki Аеywota; Nigdy on bowiem ich Айmierci nie pragnАдАж. Lecz skoro po tych fatalnych wypadkach Wy z polskiej wojny, a wy z granic Anglii Tak bezpoАйrednio przybywacie, kaАеcieАе, Aby te zwАжoki wysoko na marach Na widok byАжy wystawione; mnie zaАй PozwАlcie i wszem wobec, i kaАеdemu NieАйwiadomemu prawdy opowiedzieАм, Jak siАз to staАжo. Przyjdzie wam usАжyszeАм O czynach krwawych, wszetecznych, wyrodnych, O chАжostach trafu, przypadkowych mordach, O Айmierciach skutkiem zdrady lub przemocy, O mАзАеobАjczych planach, ktАre spadАжy Na wynalazcy gАжowАз. O tym wszystkim Ja wam daАм mogАз wieАйАм dokАжadnАд. FORTYNBRAS Pilno !Nam to usАжyszeАм. Niechaj siАз w tym celu NiezwАжocznie zbierze czoАжo waszych mАзАеАw. !Co siАз mnie tyczy, z boleАйniАд przyjmujАз, Co mi przyjazny los zdarza; mam bowiem Do tego kraju z dawien dawna prawa, KtАre obecnie muszАз poprzeАм. HORACY O tym BАзdАз miaАж takАеe coАй do powiedzenia, Zgodnie z Аеyczeniem tego, co juАе nigdy Nie wyda gАжosu, ale pierwej muszАз WypeАжniАм tamto, aby obАжАзd ludzki WiАзcej tymczasem klАзsk i niefortunnych PrzygАd nie zrzАдdziАж. FORTYNBRAS Niech czterech dowАdcАw ZАжoАеy Hamleta, jako bohatera,Na wywyАеszeniu, niewАдtpliwie bowiem !ByАжby byАж wzorem krАlАw siАз okazaАж DoАеywszy berАжa; a gdy orszak ciaАжo Jego niosАдcy postАзpowaАм bАзdzie, Niechaj muzyka i salwy rozgАжoАйnie, Czym byАж, zaАйwiadczАд. PodnieАйcie te zwАжoki, Bo nie to miejsce, lecz pobojowisko Godne oglАдdaАм takie widowisko. KaАеcie daАм ognia z dziaАж. Marsz pogrzebowy. WychodzАд unoszАдc zwАжoki, po czym huk dziaАж sАжyszeАм siАз daje. А┤А╡А╢А╖А╕А╣А║А╗А╝А╜А╛А┐А└А┴А┬А├А─А┼А╞А╟А╚А╔А╩А╦А╠А═А╬А╧А╨А╤А╥А╙А╘А╒А╓А╫А╪А┘А┌А█А▄А▌А▐А▀АрАсАтАуАфАхАцАчАшАщАъАыАьАэАюАяАЁАёАЄАєАЇАїАЎАўА°А∙А·А√А№А¤А■А ББББOSOBY Lir Аб krАl Brytanii KrАl francuski KsiАдАеАз burgundzki KsiАдАеАз Kornwalii KsiАдАеАз Albanii Hrabia Kent Hrabia Gloucester Edgar, syn Gloucestera Edmund Аб naturalny syn tegoАе Kuran Аб dworzanin Doktor BАжazen Oswald Аб marszaАжek dworu Goneryli o, moАйci ksiАдАеАз? i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴~а ,к╤cА+,А{ *cО,Бе▄cё,ВБЁcT-Гq"c╖-Дt*Fc.Е║2<c}.ЖЎ:░;р.Herold Starzec Аб dzierАеawca w hrabstwie Gloucestera Goneryla Regana cАrki Lira Kordelia Rycerze z orszaku Lira, sАжudzyKsiАзcia Kornwalii, dworzanie, "rotmistrze, АеoАжnierze, goАвce i inne osoby. Rzecz dzieje siАз w Brytanii w XXXII wieku Айwiata. AKT PIERWSZY SCENA PIERWSZA !Sala gАжАwna w paАжacu L i r a. !K e n t, G l o u c e s t e r i E d m u n d. KENT MyАйlaАжem, Аеe krАl bardziej sprzyja albaАвskiemu niАе kornwalskiemu ksiАзciu. GLOUCESTER Tak siАз nam zawsze zdawaАжo; ale teraz, przy rozdziale krАlestwa, nie widaАм wcale, Аеeby ktАry z tych dwАch #ksiАдАеАдt w wiАзkszej byАж Ажasce "u niego; bo rАwnoАйАм wzglАзdАw #tak. jest АйciАйle odwaАеonАд, Аеe najpilniejsze badanie nie moАеe dociec, ktАra z dwАch poАжowic wyАеej stoi. KENT Czy to wasz syn, milordzie? GLOUCESTER WychowaАжem go moim kosztem; tak czАзsto musiaАжem siАз rumieniАм uznajАдc go za syna, Аеe teraz juАе jestem zahartowany. KENT Panie, nie mogАз pojАдАм, o czym mАwisz. GLOUCESTER Ale matka tego mАжodego czАжowieka pojАзАжa mnie, mАj panie, wskutek czego Ажono jej"siАз zaokrАдgliАжo, a syn dostaАж siАз do kolebki wczeАйniej niАе "mАдАе do jej АжoАеa. Nie wАзszysz w tym teraz grzechu? KENT Nie mogАз pragnАдАм naprawieniagrzechu, skoro skutek jego tak jest przystojny. GLOUCESTER Mam przecie, panie, i syna prawowitego, o parАз lat starszego od tego, ktАry nie jest mi jednak droАеszy; choАм ten acan doАйАм niegrzecznie przyszedАж na Айwiat, zanim go o to poproszono, to matka jego byАжa piАзkna, a Аеe przy jego poczАзciu duАеo mieliАйmy uciechy, trzeba bАзkarta uznaАм. Edmundzie, czy znasz tego szanownego pana? . EDMUND Nie, milordzie. GLOUCESTER Jest to milord Kent: pamiАзtaj onim jako o moim zacnym przyjacielu. EDMUND Moje usАжugi sАд na jego rozkazy. KENT NaprzАd ciАз juАе kocham, Edmundzie, i pragnАз ciАз poznaАм lepiej. EDMUND. StaraАм siАз bАзdАз to usprawiedliwiАм. GLOUCESTER ByАж za granicАд przez lat !dziewiАзАм i jeszcze siАз tam udaАб krАl nadchodzi. %OdgАжos trАдb. K r А l L i r, K s i 'Ад Ае Аз K o r n w a l i i, K s i Ад Ае#Аз A l b a n i i, G o n e r y l a, R e g a n a i K o r de l i a wchodzАд z orszakiem. KRАпL LIR PoproАй tu panАw Francji i Burgundii, Gloucesterze. GLOUCESTER АнpieszАз, miАжoАйciwy krАlu. Wychodzi z Edmundem. KRАпL LIR Tymczasem damy wam poznaАм nasz zamiar. PrzynieАйcie mapАз. Wiedzcie, АеeАйmy nasze KrАlestwo na trzy czАзАйci podzielili. I staАжym naszym jest postanowieniem WyzwoliАм naszАд staroАйАм z trosk i trudАw, !Na mАжodsze kАжadАдc je barki, a sami Spokojnie odtАдd, wolni od ciАзАеaru, !Анmierci wyglАдdaАм. Synu nasz z Kornwalii I ty, naszemu sercu niemniej drogi, Synu z Albanii, dla zapobieАеenia Sporom w przyszАжoАйci mogАдcym siАз zrodziАм !PrzedsiАзwziАзliАйmy niezАжomnie juАе teraz OgАжosiАм posag kaАеdej z naszych cАrek. Panowie Francji i Burgundii, zacni WspААжzawodnicy do miАжoАйci naszej NajmАжodszej cАrki, od dawna juАе czyniАд Na naszym dworze zalotne zabiegi I na odpowiedАг stanowczАд czekajАд. Zanim atoli zrzekniemy siАз rzАдdАw, KrАlewskich dzierАеaw i kАжopotАw wАжadzy, Pragniemy wiedzieАм przede wszystkim, ktАra Z was, cАrki moje, najbardziej nas kocha, AbyАйmy w miarАз tego oznaczyli NajrozciАдglejszy dziaАж naszychdobrodziejstw, Tam gdzie natura z zasАжugАд siАз Айciga. Ty, Gonerylo, jako pierworodna, MАw najprzАd. GONERYLA Ojcze mАj, kocham ciАз bardziej, NiАеeli sАжowa mogАд wypowiedzieАм; "WiАзcej niАе АйwiatАжo, powietrze i wolnoАйАм; Nad wszystko, co jest szacowne i rzadkie; Nie mniej jak Аеycie, zdrowie, piАзknoАйАм, honor; Jak kiedykolwiek dziecko mogАжo kochaАм I kiedykolwiek ojciec byАж kochanym. Dech mАj za krАtki i mowa za sАжaba #Do wyraАеenia siАжy mej miАжoАйci. KORDELIA do siebie !CААе ja uczyniАм mam? KochaАм i milczeАм. KRАпL LIR CaАжy ten obszar od tej do tej linii, Bogaty w grunta i cieniste lasy, #W obfite rzeki i rozlegАжe АжАдki, Oddajem w wieczne posiadanietobie I twemu z ksiАзciem albaАвskim potomstwu. Аб CААе powie nasza druga cАrka, nasza Droga Regana, Kornwala maАжАеonka? REGANA Jam z tego kruszcu co i moja siostra #I w sile uczuАм jej nie ustАзpujАз.W szczeroАйci serca znajdujАз, Аеe ona CaАжАд mАд miАжoАйАм zawarАжa w swych sАжowach; !Tylko za skАдpo, bo ja siАз byАм mieniАз NieprzyjaciААжkАд wszelkich innych uciech, NajАеywiej zmysАжy mogАдcych pociАдgaАм, I szczАзАйcie moje zakАжadam jedynie Na twej miАжoАйci, ojcze mАj i panie. KORDELIA do siebie Biedna Kordelio! jakАеe ty siАз wydasz? Nie biednam jednak, bo w sercu mam pewnoАйАм, !Аоe moja miАжoАйАм bogatsza niАе sАжowa. KRАпL LIR Tobie i twoim przypada w dziedzictwo, Na wieczne czasy, ta druga dzielnica, Nie mniejsza ani pod wzglАзdem przestrzeni, Ani wartoАйci, ani przyjemnoАйci!Od tej, jakАдАйmy dali Goneryli. A tyАеe, nasza pociecho ostatnia, Jako najmАжodsza, nie jako najniАеsza #W miАжoАйci naszej, o ktАrАд siАз wino Francji dobija i mleko Burgundii, CААе ty nam powiesz, gwoli otrzymania DziaАжu wiАзkszego jeszcze niАе twe siostry? KORDELIA Nic. KRАпL LIR Nic? KORDELIA Nie, panie. KRАпL LIR Jak to? Nic? Z niczego MoАеe byАм tylko nic. Odpowiedz jeszcze. KORDELIA NieszczАзsnaАе ja! Nie umiem uczuАм moich PrzenosiАм z serca w usta: ja miАжujАз WaszАд krАlewskАд moАйАм tak, jak mi kaАеe MАj obowiАдzek, ni mniej, ani wiАзcej. KRАпL LIR Jak to? Kordelio! Daj innАд odpowiedАг, Inaczej los swАj zniweczysz. KORDELIA O panie! TyАй mi daАж Аеycie, wychowaАж mnie, kochaАж, I ja odpАжacam ci te dobrodziejstwa, Tak jak powinnam: jestem ci posАжuszna, CzczАз ciАз i kocham. Na co moim siostrom #MieАм mАзАеАw, skoro mАwiАд, Аеe wyАжАдcznie KochajАд ciebie? Gdy ja pАjdАз za mАдАе, Ten, co odbierze z mych rАдk zakАжad wiary, Otrzyma takАеe poАжowАз mych uczuАм, PoАжowАз staraАв mych i obowiАдzkАw. Nigdy bym w zwiАдzki maАжАеeАвskie nie weszАжa, To pewna, gdybym tak jak moje siostry Ojca jedynie kochaАжa. KRАпL LIR Kordelio, Czy ty to z serca mАwisz? KORDELIA Tak jest, panie. KRАпL LIR Tak mАжoda i tak nieczuАжa! KORDELIA Tak mАжoda I szczera, panie. KRАпL LIR !Dobrze wiАзc, niech szczeroАйАм, #KtАrАд siАз chlubisz, stanie ci zawiano: GdyАе na ten АйwiАзty, promiennykrАдg sАжoАвca, Na misteryje Hekaty i nocy, Na tajemnicze wpАжywy wszelkich planet, Przez ktАre istniem i przestajem istnieАм, Zrzekam siАз odtАдd wszelkiej pieczy ojca, "Wszelkiej АжАдcznoАйci i zwiАдzku krwi z tobАд. BАдdАг od tej chwili mnie i memusercu ObcАд na zawsze! BarbarzyАвski Scyta, Nawet Аw dziki, co Аеre wАжasnedzieci, #By gАжАd nasyciАж, rАwnie bАзdziebliski Mojemu sercu, rАwne znajdzie wzglАзdy I pomoc jak ty, niegdyАй moje dziecko. KENT NajmiАжoАйciwszy mАj krАlu! KRАпL LIR Milcz, Kencie, Nie wchodАг pomiАзdzy smoka i gniew jego. Jam jАд najbardziej kochaАж, przy jej boku #MiaАжem nadziejАз znaleАгАм bАжogi spokАj Na stare lata. do Kordelii Precz z mego oblicza! Obym tak w grobie miaАж spokojnoАйАм, jak ciАз NieodwoАжalnie w tej chwili odtrАдcam Od ojcowskiego mego serca. Hola! WezwaАм tu panАw Francji i Burgundii! Kornwalu, i ty, Albanie, rozdzielcie PomiАзdzy siebie tАз czАзАйАм pozostaАжАд I do posagu swych Аеon jАд przyАжАдczcie. Niech jАд zaАйlubi duch pychy, ktАrego Zwie duchem prawdy! Was dwАch przyoblekam W najwyАеszАд wАжadzАз, moc i przywileje Majestatowi sАжuАеАдce. Co do nas, Przy zachowaniu sobie stu rycerzy, Na waszym АеoАжdzie byАм majАдcych, u was PrzebywaАм bАзdziem kolejАд co miesiАдc, Warujem sobie tylko tytuАж krАla I przynaleАеne nam wzglАзdy; ster rzАдdu, Intraty, wszelkie atrybucje wАжadzy Do was naleАеАд, kochani synowie: Tym koАвcem miАзdzy siebie rozpoАжАwcie To zАжote godАжo. KENT WielkomyАйlny Lirze, KtАregom zawsze wielbiАж jako krАla, !KochaАж jak ojca, sАжuchaАж jako pana I jak patrona w modАжach mych wymieniaАж... KRАпL LIR А░uk naciАдgniАзty, chroАв siАз przed pociskiem, KENT Niech padnie, choАмby grot ugrzАдzАж mi w sercu! Niechaj Kent bАзdzie grubianinem, kiedy Lir jest szaleАвcem! Co chcesz czyniАм starcze? "Czy myАйlisz, Аеe siАз obowiАдzek zlАзknie OtworzyАм usta, kiedy siАз potАзga Gnie ku pochlebstwu? Honor nakazuje OtwartoАйАм, kiedy majestat drwi gАжowАд. Cofnij twe sАжowo i lepszym rozmysАжem Sprostuj ten zdroАеny poАйpiech. GardАжo moje Dam na porАзkАз mojego, twierdzenia, !Аоe ciАз najmАжodsza cАrka mniej nie kocha; Ni braknie uczuАм tym, ktАrych gАжos sАжaby !Nie wtАrzy prААеnym dАгwiАзkom. KRАпL LIR PrzestaАв, Kencie, JeАйli ci Аеycie miАжe. KENT Аоycie moje Zawszem uwaАеaАж tylko jako zakАжad Do postawienia przeciw twoim wrogom, "Nie lАзkam siАз go straciАм, skoroidzie O twoje dobro. KRАпL LIR UsuАв siАз z mych oczu! KENT Patrz lepiej, Lirze, i daj mi pozostaАм Rzetelnym oczu twoich drogowskazem. KRАпL LIR Na Apollina! KENT Apollo jest Айwiadkiem, Аоe bogАw swoich wzywasz nadaremnie "KRАпL LIR przykАжadajАдc rАзkАз domiecza Ha! nikczemniku! renegacie! KSIА▒АоБ ALBANII I KORNWALII Przebacz, Ажaskawy panie. KENT UczyАв, coАй zamierzyАж. Zabij lekarza, a pogАжaszcz swАд sАжaboАйАм. OdwoАжaj swojАд darowiznАз albo, DopАki w piersiach nie zbraknie mi gАжosu, DopАty krzyczeАм bАзdАз, Аеe popeАжniasz NiesprawiedliwoАйАм. KRАпL LIR SАжuchaj, buntowniku! W imiАз lenniczej ulegАжoАйci sАжuchaj! PoniewaАе chciaАжeАй nas do tego skАжoniАм, AbyАйmy dane raz zАжamali sАжowo(Co siАз nam jeszcze nie zdarzyАжo nigdy), "I powaАеyАжeАй siАз, z zuchwaАжАд dumАд, StanАдАм pomiАзdzy naszym wyrzeczeniem A naszАд wАжadzАд (czego ani nasza Powaga, ani nasze stanowisko АнcierpieАм nie mogАд), przemawiamy teraz Jak pan: odbierz to, na coАй zasАжuАеyАж. PiАзАм dni ci dajem do odpowiedniego Zaopatrzenia siАз. w to, co wypada, Aby potrzebom Аеycia stawiАм czoАжo; SzАstego precz siАз wyniesiesz z krАlestwa; A jeАйli twoje wyklАзte oblicze Dnia dziesiАдtego jeszcze siАз ukaАеe Na naszej ziemi, АйmierciАд to przypАжacisz. Precz! Na Jowisza! Nie cofnАз juАе tego. KENT BАдdАгАеe zdrАw, krАlu; przy takiej twej zmianie WolnoАйАм gdzie indziej, a tu jest wygnanie. do K o r d e l i i Bogowie z tobАд, dziewico, co zdrowo MyАйlisz i w trafne myАйl oblekasz sАжowo. !do G o n e r y l i i R e g o n y A z waszych dАжugich przemАw niech wypАжynie NiepАжonny skutek i sprawdzi je w czynie. Tym was Kent Аеegna, z smutnej koniecznoАйci IdАдc w kraj nowy ponieАйАм stare koАйci Wychodzi. Wchodzi G l o u c e"s t e r z K r А l e m f r a n c u"s k i m, K s i Аз c i e m, b u r gu n d z k i m i ich orszakiem. GLOUCESTER Oto panowie Burgundii i Francja ... Dostojny wАжadco. KRАпL LIR Szlachetny, Burgundzie, Do ciebie mowАз nasamprzАd zwracamy, CoАй siАз z tym krАlem wspААжubiegaАм raczyАж O naszАд cАrkАз: jakiego co najmniej "АоАдdasz z jej rАзkАд posagu, byАй wytrwaАж W zamiarach wzglАзdem niej? KSIА▒АоБ BURGUNDZKI PotАзАеny panie, DosyАм mi na tym, co wasza dostojnoАйАм JuАе przeznaczyАжa, wysokoАйАм zaАй tego Nie bАзdzie, tuszАз, zniАеona. KRАпL LIR I owszem. !PАki nam ona byАжa drogАд, pАtySzacowaliАйmy jАд w tej cenie: teraz !WartoАйАм jej spadАжa. Pisz jАд, moАйci ksiАдАеАз, "Tak jak jАд widzisz. JeАеeli siАз waszej KsiАдАеАзcej moАйci coАй w tej szczerej dziewce Lub ona caАжa, bez niczego wiАзcej Krom zАжorzeczenia naszego, podoba, !To jАд weАг; moАеesz jАд nazywaАмswojАд. KSIА▒АоБ BURGUNDZKI Nie wiem, co na to odpowiedzieАм, panie; KRАпL LIR ChceszАеe jАд z tymi upoАйledzeniami, OgoАжoconАд z mienia i przyjaciААж, A АйwieАеo przedmiot naszej nienawiАйci UposaАеonyli naszym przekleАвstwem WziАдАм lub porzuciАм? KSIА▒АоБ BURGUNDZKI Przy takich warunkach "Najlepsza, panie, chАзАм siАз nie ostoi. KRАпL LIR !OdstАдp wiАзc od niej, bo na tАз potАзgАз, Co miАз stworzyАжa, klnАз siАз, Аеem wymieniАж Wszystko, co jej siАз dostanie w podziale. do KrАla francuskiego Co siАз was tyczy, przedostojny krАlu, Nie lekcewaАеАз tak miАжoАйci waszej, Abym was АжАдczyАж z tym, co nienawidzАз; Skierujcie, proszАз, do lepszegocelu Swoje Аеyczenia, a nie do tej dziewki, "KtАrАд natura rumieni siАз uznaАмZa swoje dzieАжo. KRАпL FRANCUSKI To rzecz nie do wiary, Аоeby osoba, co byАжa dotychczas Przedmiotem waszych nieustannych pochwaАж, Waszym klejnotem, balsamem staroАйci, NajlepszАд w waszym uznaniu, najdroАеszАд Waszemu sercu, nagle, w mgnieniu oka, MogАжa popeАжniАм coАй tak wystАзpnego, !Co jАд wyzuАжo z wszelkich Ажask. Jej wina Musi zaiste byАм potwornie wielkАд Albo poprzednia wasza czuАжoАйАм dla niej ByАжa nagannАд; do wierzenia wszakАеe W takАд jej zmianАз rozum mАj bez cudu !Nigdy nie zdoАжa miАз skАжoniАм. KORDELIA do Lira O panie, JeАеelim winna, przeto Аеe mАj jАзzyk Nie ma giАзtkoАйci dosyАм i biegАжoАйci W mАwieniu, czego nie myАйlАз (co bowiem Serce mi radzi, to nie mАwiАдc czyniАз), NiechАеe choАм wasza krАlewskamoАйАм powie, Аоe to nie Аеadna zbrodnia, nie morderstwo, "Nie Аеadna podАжoАйАм, nie Аеaden bezwstydny PostАзpek ani krok zniesАжawiajАдcy Waszej miАз Ажaski i wzglАзdАw pozbawiАж; Lecz brak, ktАry miАз tym bogatszАд czyni, !Brak umiejАдcych siАз przymilaАм oczu I tego daru wymowy, ktАrego WolАз, Аеe nie mam, lubo przez to wАжaАйnie PopadАжam w waszАд nieАжaskАз. KRАпL LIR BogdajbyАй %Nie АеyАжa lepiej, niАеbym siАз byАж z ciebie Takiego braku pociechy doczekaАж! KRАпL FRANCUSKI Nic wiАзcej nad to? CaАжym przewinieniem Jest tu wiАзc tylko owa przyrodzona PowolnoАйАм, ktАra czАзsto nie pozwala Z tym siАз wywnАзtrzyАм, do speАжnienia czego JesteАйmy w gruncie gotowi? "do K s i Аз c i a b u r g u n d z k i e g o CААе teraz Zamierzasz czyniАм, moАйci ksiАдАеАз? MiАжoАйАм %Nie jest miАжoАйciАд, jeАйli idzie w parze Z wzglАзdami, ktАre sАд poza obrАзbem #Jej celu. Chceszli jАд pojАдАм? Jejposag Jest w niej. KSIА▒АоБ BURGUNDZKI Dostojny Lirze, daj mi tylko "TАз czАдstkАз, ktАrАд sam wprzАdwyznaczyАжeАй, A wraz powiodАз KordeliАз za rАзkАз Jako burgundzkАд ksiАзАеnАз. KRАпL LIR Nie! PrzysiАдgАжem: To rzecz skoАвczona. KSIА▒АоБ BURGUNDZKI BolejАз wiАзc, pani, АоeАй razem z ojcem utraciАжa mАзАеa. KORDELIA MАj ksiАдАеАз, pokАj z tobАд, АеonАд twojАд ByАм nie chcАз, skoro o twojej miАжoАйci WzglАдd na fortunАз tylko decyduje. KRАпL FRANCUSKI PiАзkna Kordelio, ty w ubАstwieswoim Bogata, wzniosАжa w swoim poniАеeniu, NajukochaАвsza, bАзdАдc pogardzona, Z zapaАжem biorАз w posiadanie ciebie I twoje cnoty: niech mi bАзdzie wolno To, co zostaАжo odrzuconym, podnieАйАм. Rzecz dziwna, Аеe ich zimna obojАзtnoАйАм Tym bardziej wzmaga czeАйАм mАд i namiАзtnoАйАм. $KrАlu, ta, ktАrАдАй odsАдdziАж od wiana, !Jest teraz Francji krАlowАд, jejpana WszechwАжadnАд paniАд. Na prААеno by ktАry Z ksiАдАеАдt bogatej w strumienie Burgundii ZapragnАдАж teraz tej brytaАвskiej cАry, Tak nie cenionej, a tak drogocennej. PoАеegnaj, luba, tych okrutnych; inny, Lepszy kraj znajdziesz tracАдc swАj rodzinny. KRАпL LIR WolnoАм jАд zabraАм, Francjo, niech ci sАжuАеy; Bo my jej znaАм nie chcemy ani dАжuАеej CierpieАм przy sobie, otwarta wam droga Z dala od serca naszego i proga. PАjdАг, cny Burgundzie. &OdgАжos trАдb. KrАl Lir, K s i Ад Ае $Аз b u r g u n d z k i, K s i Ад Ае %Аз A l b a n i i i K o r n w a l i i wychodzАд; za nimi G l o u c e s t e r i orszak. KRАпL FRANCUSKI PoАеegnaj swe siostry. KORDELIA Klejnoty ojca naszego, Kordelia Ze Ажzami Аеegna was. do siebie Znam ja was dobrze, Lecz jako siostra nie chcАз po nazwisku WymieniaАм waszych przywar. gАжoАйno Miejcie pieczАз O ojcu. Resztki jego dni szanownych oddajАз pod straАе waszych serc wymownych. do siebie Gdybym mu jednak jak wprzАdbyАжa drogАд, Pod bezpieczniejszАд zostaАжby zaАжogАд. gАжoАйno Bywajcie zdrowe! GONERYLA ObowiАдzkАw cАrek , moАйci ksiАдАеАз? i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБЗРxc/И %c~/Й-= cс/Кj cD0ЛЖ%ъcз0Мp.Fc 1Н╢5Ьcm1ОR=X╨1Nie ucz nas; my je znamy. REGANA TwojАд rzeczАд Jest przypodobaАм siАз twojemu panu. CoАм przyjАдАж z rАзki losu jak jaАжmuАеnАз. Q SkАдpiАжaАй posАжuszeАвstwa, sАжusznie tedy SkАдpej siАз za to doczekaАжaАй schedy. KORDELIA Czas wyda na jaw, co kryje obАжuda: !Kto zАжy, ten nigdy dАжugo cnАt nie uda; АоyczАз wam szczАзАйcia. KRАпL FRANCUSKI PАjdАг, moja Kordelio. Wychodzi z K o r d e l i Ад i swoim orszakiem. GONERYLA Nie o maАжej rzeczy mam z tobАд do pomАwienia, siostro: zbliska siАз ona tyczy nas obydwАch. Ojciec nasz zamierza, jak siАз zdaje, dziАй wieczorem wyjechaАм. REGANA !Nie inaczej, I to do ciebie: , nadrugi miesiАдc zjedzie do nas. GONERYLA Widzisz sama, jak siАз staАж kapryАйny na staroАйАм; niemaАжoАйmy mieli sposobnoАйci do przekonania siАз o tym: on zawsze kochaАж naszАд siostrАз najbardziej, a z jak niedorzecznАд surowoАйciАд ja odepchnАдАж, byАжyАйmy tego Айwiadkami. REGANA To uАжomnoАйАм wieku; ale on nigdy nie wiedziaАж dobrze, czego chce. GONERYLA Przy caАжej sile i czerstwoАйci wАжadz byАж popАзdliwym trzeba nam wiАзc byАм przygotowanymina to, Аеe bАзdziemy musiaАжy znosiАм nie tylko zАжo z dawna zakorzenionych przywyknieАв, ale i wybryki dziwactw, jakie zgryАгliwa i choleryczna staroАйАм z sobАд przywodzАд. REGANA BАзdziemy znosiАм tak nieoczekiwane kaprysy jak wygnanie Konta. GONERYLA Podobnie uprzejmych poАеegnaАв, jak przy rozstaniu siАз z krАlem francuskim, bАзdziemy miaАжy wiАзcej: #trzymajmyАе siАз za rАзce. JeАеeli nasz ojciec zechce siАз utrzymywaАм przy powadze z takim jak dotАдd usposobieniem, to owo ustАдpienie nam wАжadzy obrАci siАз na naszАд niekorzyАйАм. REGANA WeАгmy to pod bliАеszАд rozwagАз. GONERYLA Trzeba nam coАй przedsiАзwziАдАм, i to pААжki Аеelazo gorАдce. WychodzАд. SCENA DRUGA W zamku hrabiego G l o u c e s t e r a. Wchodzi E d m u n d z listem w rАзku, EDMUND Naturo, tyАй mi bАstwem; twemu tylko Ulegam prawu. DlaczegoАе mam znosiАм PlagАз zwyczaju i daАм siАз potulnie Fantazji ludАw wydziedziczaАм,przeto Аоem siАз o marnych dwanaАйcie miesiАзcy !Albo czternaАйcie pААгniej niАе brat jakiАй "ZjawiАж na Айwiecie? CААе z tego,Аеem bАзkart?! DlaczegoАе miАз to tak ma upoАйledzaАм, Gdy moje czАжonki sАд zarАwno krzepkie, UmysАж i rysy zarАwno szlachetne Jak u prawego jejmoАйci potomstwa? !Za cААе kАжaАйАм na nas piАзtno nieprawoАйci, ZakaАж bАзkarctwa, na nas, co po czАзАйci W rzeАйkiej natury ukradkowymakcie OtrzymaliАйmy wiАзcej treАйci, wiАзcej Ognia i Аеycia niАе tАжum niedoАжАзgАw Zrodzony w nudnym, gАжupim prawym АжoАеu MiАзdzy zaАйniАзciem a zbudzeniem? Zatem Mienie twe, prawo spАжodzony Edgarze, Stanie siАз moim. RАwnie drogimojcu Jest bАзkart Edmund jak prawy potomek. Prawy potomek! Аб piАзkne sАжowo; czekaj, Prawy potomku, jeАеeli mАj pomysАж Uda siАз i ten list wyda swАj owoc, !NieprawoАйАм poАйle prawoАйАм do stu czartАw. Ojciec, bogowie, wspierajcie bАзkartАw! Wchodzi G l o u c e s t e r. GLOUCESTER Kent na wygnanie poszedАж; krАl francuski Z gniewem wyjechaАж; nasz tej nocy takАеe WyniАsАж siАз z swego zamku zdawszy rzАдdy, Ograniczony tylko do dochodАw! I wszystko to siАз staАжo w mgnieniu oka! CААе tam, Edmundzie? Jakie masz nowiny? EDMUND Аоadnych, panie. Chowa list. GLOUCESTER Dlaczego z takim poАйpiechem ten list chowasz? EDMUND Nie wiem, panie, nic nowego. GLOUCESTER Co to za list czytaАжeАй? EDMUND Ej, to nic, GLOUCESTER To nic? CААе znaczyАжa ta straszna skwapliwoАйАм, z jakАд wsadziАжeАй go do kieszeni? WАжaАйciwie nic nie potrzebuje tak siАз ukrywaАм. PokaАе no. !JeАеeli to nic, obejdАз siАз bez okularАw. EDMUND Wybacz, milordzie, bАжagam cis;to list od mego brata: jeszcze caАжego nie przeczytaАжem; o !ilem go przejrzaАж jednakАеe, nieznajdujАз tego, co w nim jest, stosownym dla ciebie do odczytania. GLOUCESTER Daj mi ten list zaraz. EDMUND А▓le uczyniАз, czy go dam, czy zatrzymam. Osnowa tego listu,o ile jАд zrozumiaАжem, jest naganna. GLOUCESTER Zobaczymy, zobaczymy. EDMUND Spodziewam siАз, na usprawiedliwienie mego brata, Аеe on to pisaАж jedynie dla wyprАbowania mojej cnoty. GLOUCESTER czyta !АкTa ulegАжoАйАм, to uszanowanie dla wieku zaprawia goryczАд najpiАзkniejsze dni Аеycia naszego; zagradza nam drogАз do szczАзАйcia, ktАrego w staroАйci kosztowaАм juАе nie bАзdziemy mogli. Zaczyna mi siАзcoraz niedorzeczniejsze wydawaАм poddawanie siАз tej tyranii starszeАвstwa, ktАre panuje nie dlatego, Аеe silne, ale dlatego, ze jest cierpiane. PrzyjdАг do mnie, abyАйmy o tym obszerniej pomАwili. GdybymАj ojciec mАgАж zasnАдАм i spaАм, dopАki bym go ja nie zbudziАж, posiadАжbyАй poАжowАз jego mienia na zawsze i !staАжbyАй siАз podwАjnie drogim twojemu bratu, Edgarowi. " Hm! to spisek! АкspaАм, dopАki bym go ja nie zbudziАж ", АкposiadАжbyАй poАжowАз jego mienia ". MАj syn, Edgar! MiaАжАеe on rАзkАз zdolnАд do napisania tego? Serce i gАжowАз !zdolne do powziАзcia tej myАйli? KiedyАеeАй odebraАж to pismo? Kto ci je przyniАsАж? EDMUND Nie przyniesiono mi go, panie; w tym wАжaАйnie mАдdroАйАм: znalazАжem je wrzucone przez okno w moim pokoju. GLOUCESTER JestАеeАй pewny, Аеe to rАзka twego brata? EDMUND Gdyby osnowa tego listu byАжa dobra, mАgАжbym przysiАдc, Аеe to jego rАзka; ale w obecnym razie rad bym moc myАйleАм, Аеe tak nie jest. GLOUCESTER Jego to rАзka. EDMUND Jego, w istocie; ale jego sercenie miaАжo, spodziewam siАз, udziaАжu w tym, co pisaАж. GLOUCESTER NigdyАе on jeszcze dotАдd nie napomykaАж ci o tym? EDMUND Nigdy, panie; alem go nieraz sАжyszaАж utrzymujАдcego, Аеe kiedy syn jest w wieku dojrzaАжym, a ojciec na schyАжkuАеycia, ojciec powinien by wАжaАйciwie w takim razie byАм na opiece syna, a syn zarzАдdzaАм majАдtkiem. GLOUCESTER O nАзdznik! nАзdznik! To samo siАз pokazuje z jego listu... NАзdznik ohydny! Wyrodny, przeklАзty bestialski nАзdznik! Gorszy, od bestii! IdАг, mАj kochany; kaАе go przytrzymaАм, osadzАз go pod ryglem. Obrzydliwy nАзdznik! GdzieАе on jest? EDMUND Nie wiem. PozwАl sobie jednak powiedzieАм, milordzie, iАе gdyby ci siАз podobaАжo !powАйciАдgnАдАм oburzenie, jakim !ciАз mАj brat przejmuje, dopАkibyАй z niego nie wydobyАж wiАзcej wskazАwek co do jego zamiarАw, oparАжbyАй siАз na pewniejszej zasadzie: gdy tymczasem, wystАзpujАдc gwaАжtownie przeciw niemu, gdybyАй siАз zwАжaszcza co do zamiarАw jego pomyliАж, naraziАжbyАй na wielki uszczerbek wАжasnАд swojАд powagАз i zniweczyАж jego szacunek i posАжuszeАвstwo. GotАwem Аеyciem rАзczyАм, Аеe on to napisaАж dla doАйwiadczenia moich uczuАм kutobie, panie, a nie w Аеadnej zАжej intencji. GLOUCESTER Czy tak myАйlisz? EDMUND JeАеeli wasza czeАйАм uzna to za stosowne, postawiАз ciАз, panie,w takim miejscu, gdzie bАзdziesz nas sАжyszaАж rozmawiajАдcych w tym przedmiocie, i tym sposobem wАжasnym uchem nabАзdziesz przeАйwiadczenia o prawdzie; i to zaАй staАм siАз moАеe niezwАжocznie, tego wieczora. GLOUCESTER Niepodobna, aby byАж takim potworem. EDMUND I nie jest nim teАе, niezawodnie. GLOUCESTER WzglАзdem ojca, ktАry go tak czule, tak nad miarАз kochaАж! PrzekleАвstwo! Edmundzie, pomАw z nim; nastrАзcz mi sposobnoАйАм przekonania siАз o prawdzie; poprowadАг tАз rzecz wedАжug wАжasnego uznania. GotАw bym siАз ogoАжociАм ze wszystkiego, bylebym stanowczo wiedziaАж, co mam myАйleАм. EDMUND PomАwiАз z nim natychmiast; uАжoАеАз tАз rzecz, jak siАз da najlepiej, i uwiadomiАз ciАз o tym, panie. GLOUCESTER Te zaАмmienia sАжoАвca i ksiАзАеyca, ktАre niedawnymi czasy przypadАжy, nie zwiastujАд nam nic dobrego; niech je nauka przyrody, jak chce, wykАжada, zawsze to pewna, Аеe one w skutkach sАд $Айwiata ludzkiego plagАд: miАжoАйАм !chАжodnieje, przyjaАгАв zawodzi, braterstwo popada w rozdwojenie; w miastach rozruchy, po wsiach zatargi, wpaАжacach zdrada; wАзzeАж pomiАзdzy ojcami i dzieАмmi zostaje przerwany. Na tym moim Ажotrze sprawdza siАз przepowiednia: oto syn powstaАж przeciw ojcu. KrАl postАзpuje niezgodnie Ае naturalnym instynktem: oto ojciec zwraca siАз przeciw dziecku. WidzieliАйmy juАе piАзkne rzeczy za dni naszych: "intrygi, obАжudАз, przewrotnoАйАм,wszelkie burzАдce czynniki nieАжadu АйcigajАд nas i niepokojАд aАе do grobu. Wybadaj tego nАзdznika, Edmundzie; nie stracisz na tym; uczyАв to jak najskrupulatniej. I Kent, szlachetny, prawy Kent wygnany! UczciwoАйАм to jego zbrodnia. Dziwy! Dziwy! Wychodzi. EDMUND Taki to Айmieszny zwyczaj tegoАйwiata, Аеe kiedy chorujemy naniepomyАйlnoАйАм (czАзstokroАм skutkiem wАжasnych naduАеyАм), obwiniamy o to sАжoАвce, ksiАзАеyc i gwiazdy; jak gdybyАйmy byli hultajami z musu; gАжupcami ze zrzАдdzenia "niebios; Ажotrami, zАжodziejami i oszustami z nadprzyrodzonegoimpulsu; pijakami, Ажgarzami i cudzoАжoАеnikami z koniecznej zaleАеnoАйci od planetarnego wpАжywu: sАжowem, zАжymi na wszelkie kopyto z poduszczenia bogАw. Co za przedziwny wykrАзt ze strony rozpustnika SkАжadaАм swojАд koАгlАд naturАз na karb gwiazd. MАj ojciec porozumiaАж siАз z mojАд matkАд pod ogonem smoczym, a urodzeniu mojemu АйwieciАжa Ursa Major zatem poszАжo, Аеe jestem krewki i do sproАйnoАйci skАжonny. Ba, i bardzo! byАжbym ci byАж jakim jestem, choАмby najwstydliwszaz gwiazd firmamentu byАжa miАз na: Айwiat inaugurowaАжa. Wchodzi E d g a r. OtААе i on, jak rozwiАдzanie w starej komedii. PrzybiorАз postaАм melancholika, a wzdychaАм bАзdАз jak bedlamski Аеebrak. O, te zaАмmienia! one to sАд zwiastunami tych niezgАd! Fa, sol, la, mi! EDGAR CААе to, bracie Edmundzie? W #jakichАеeАй gАжАзbokich pogrАдАеony dumaniach! EDMUND RozmyАйlam, bracie, nad przepowiedniАд, ktАrАд АйwieАеo w tych dniach czytaАжem, jakie bАзdАд skutki tych zaАмmieАв. EDGAR Czy ty siАз takimi rzeczami zajmujesz? EDMUND Uprzedzam ciАз, ze nastАзpstwa, o ktАrych tam pisze, bАзdАд bardzo niefortunne, jako to; przeciwny naturze stosunek pomiАзdzy rodzicami a dzieАмmi; pomАr, gАжАd, rozerwanie dawnych przyjaАгni; rozdziaАж wpaАвstwie; zamachy i groАгby przeciw krАlowi i szlachcie; bezzasadna nieufnoАйАм, wygnanie przyjaciААж, rozprzАзАеenie w wojsku, starganie maАжАеeАвskich zwiАдzkАw i nie wiem jeszcze co. EDGAR Od jak dawna zostaАжeАй astrologicznym adeptem? EDMUND Dawno siАз z ojcem widziaАжeАй? EDGAR Wczoraj wieczorem. EDMUND CzyАй z nim mАwiАж? EDGAR Nie inaczej: dwie godziny blisko. EDMUND CzyАйcie siАз dobrze rozstali? Nie dostrzegАжАеeАй w nim nieukontentowania bАдdАг w sАжowach, bАдdАг w obejАйciu? EDGAR Najmniejszego. EDMUND Przypomnij sobie, w czym mu !siАз mogАжeАй naraziАм, i unikaj jego obecnoАйci, proszАз ciАз, pАki czas nie ostudzi jego gniewu; bo w tej chwili gniew jego tak jest wielki, Аеe zaledwie by go mogАжo uАйmierzyАм jakie gwaАжtowne wystАдpienie przeciw tobie. EDGAR JakiАй Ажotr coАй mu o mnie nagadaАж. EDMUND BojАз siАз, czy tak nie jest; ProszАз ciАз, unikaj go jak najpilniej, dopАki gorАдczka jego uniesienia nie ochАжodnie, a tymczasem ukryj siАз w moimpokoju, gdzie ci nastrАзczАз sposobnoАйАм do wysАжuchania, !co on mАwiАм bАзdzie. PosАжuchaj mojej rady: oto klucz A jeАеeli wyjdziesz, to miej broАв przy sobie. EDGAR BroАв przy sobie, bracie? EDMUND Tak, bracie; radzАз ci to dla twojego dobra; nieuczciwym "czАжowiek, jeАеeli siАз co dobrego!dla ciebie Айwieci. PowiedziaАжem!ci, co widziaАжem i sАжyszaАжem; sАжaby to tylko rys w porАwnaniu ze strasznym obrazem rzeczywistoАйci. IdАг, idАг, zaklinam ciАз. EDGAR PrАзdkoАе siАз zobaczymy? EDMUND SpuАйАм siАз juАе na mnie. Wychodzi E d g a r. А░atwowierny ojciec I brat szlachetny, ktАrych dobrodusznoАйАм Tak jest daleka od szkodzenia drugim, Ze nie przypuszcza, aby byАж ktokolwiek Zdolnym do tego, to dogodna para Do mych widokАw. GАжupia ich poczciwoАйАм "BАзdzie podwodАд, ktАrАд siАз do celu !А░atwo dostanАз. WidzАз juАе mАд przyszАжoАйАм. Nie rАd, to przemysАж uczyni mnie panem; Wszystko mi dobre, co zgodnez mym planem; Wychodzi. SCENA TRZECIA #PokАj w paАжacu K s i Аз c i a A l b a n i i. Wchodzi G o n e r y l a i O s wa l d. GONERYLA To wiАзc mАj ojciec obiАж mego sАжugАз Za to, Аеe jego lАеyАж bАжazna? OSWALD Tak; pani. GONERYLA DzieАв i noc mi dokucza; nie machwili, ZАзby nam jaki nowy jego wybryk "Nie daАж siАз uczuАм; nie zniosАз juАе tego. Jego rycerze pozwalajАд sobie Coraz to wiАзcej, a on sam dom wstrzАдsa !O lada fraszkАз. Аб Jak powrАci z АжowАw, Nie chcАз go widzieАм; powiedz mu, Oswaldzie, Аоe jestem sАжaba. JeАйli moja sАжuАеba BАзdzie dla niego nadal mniej ulegАжa, To dobrze zrobi, ja biorАз na siebie OdpowiedzialnoАйАм. OdgАжos rogАw OSWALD JuАе powraca, sАжyszАз. GONERYLA OkaАе mu waАмpan i inni w czymkolwiek LekcewaАеАдcАд opieszaАжoАйАм. PragnАз, Aby siАз o to wytoczyАжa sprawa: JeАйli mu nie w smak mАj dom, to niech idzie Do mojej siostry, ktАra siАз w tym wzglАзdzie ZupeАжnie ze mnАд zgadza i nie myАйli UginaАм karku. Bezrozumny starzec! Chce mu siАз jeszcze imponowaАм wАжadzАд, KtАrej siАз pozbyАж. Te stare pААжgАжАwki, Na honor, stajАд siАз maАжymi dzieАмmi, I krАtko trzeba ich trzymaАм, bo skoro Ich siАз pogАжaszcze, zaraz na kieАж biorАд. Com powiedziaАжa, pomnij. OSWALD Dobrze, pani. GONERYLA "A jego orszak niech oziАзbАжoАйАм znajdzie PomiАзdzy nami, co z tego wypadnie, Mniejsza; podszepnij to caАжej mej sАжuАеbie, Rada bym z tego wydobyАм sposobnoАйАм Do przemАwienia. Zaraz list napiszАз Do mojej siostry, aАеeby dziaАжaАжa W tym samym duchu. ZarzАдdАг waАмpan obiad. WychodzАд. SCENA CZWARTA TamАеe, inny pokАj. Wchodzi K e n t przebrany KENT JeАеeli tylko zdoАжam dobrze udaАм GАжos obcy, ktАry akcent mАj pokryje, To mi siАз moАеe najzupeАжniej powieАйАм Ten bogobojny zamiar, dla ktАrego PostaАм zmieniАжem. No, wygnany Kencie, !MoАеe siАз zdarzyАм, Аеe jeАеeli zdoАжasz ByАм uАеytecznym tam, skАдd ciАз wygnano, To twАj kochany pan nieznuАеonego, NiepoАеytego znajdzie w tobie sАжugАз. OdgАжos rogАw. L i r wchodzi, za nim rycerze i sАжuАеba. KRАпL LIR Nie kaАеcie mi ani sekundy czekaАм na obiad. NuАеe! niech dajАд! Jeden z orszaku wychodzi. Kto ty jesteАй? hАз? KENT CzАжowiek, panie. KRАпL LIR Jaki twАj stan? Czego chcesz?KENT MАj stan, panie, nie jest krАtszym, jak siАз wydaje; "chcАз zaАй wiernie sАжuАеyАм temu,kto mi zaufa; kochaАм tego, kto uczciwy; przestawaАм z tym, kto ma rozum i maАжo mАwi; biАм siАз, kiedy inaczej byАм nie moАеe, niebu czeАйАм oddawaАм i ryb nie jeАйАм. KRАпL LIR KtААе ty jesteАй? KENT Prostoduszny czАжowiek i biedny jak nasz krАl. KRАпL LIR JeАеeliАй tak biedny jako poddany, jak on jest biedny jako krАl, to zaprawdАз doАйАм biedny jesteАй. Czego АеАдdasz? KENT SАжuАеby. KRАпL LIR KomuАе chcesz sАжuАеyАм? KENT Wam KRАпL LIR Czy miАз znasz? KENT Nie znam was, panie, ale macie coАй w sobie, co miАз do sАжuАеenia wam pociАдga. KRАпL LIR CААе to takiego? KENT WyАеszoАйАм. KRАпL LIR A co ty umiesz? KENT Umiem trzymaАм jАзzyk za zАзbami, kАжusowaАм, biegaАм, psuАм ciekawe powieАйci opowiadaniem ich i jasno otrzymane polecenie po prostu wypeАжniaАм. Do czego pospolity czАжowiek moАеe siАз kwalifikowaАм, do tegom ja zdolny, a najlepszАд mojАд zaletАд jest gorliwoАйАм. KRАпL LIR W jakimАеe jesteАй wieku? KENT Nie jestem tak mАжody, Аеeby siАз zakochaАм w kobiecie, jak zaАйpiewa; ani tak stary, Аеeby szaleАм, za niАд bez przyczyny: mam lat czterdzieАйci oАйm na karku. KRАпL LIR !Zgoda, przyjmujАз ciАз do usАжug.JeАеeli po obiedzie nie spodobasz mi siАз gorzej niАе teraz, to siАз nie zaraz !rozАжАдczymy, obiad! hej! obiad! Gdzie mАj bАжazen? Niech tam kto pАjdzie po mojego bАжazna. Wchodzi Oswald. Hola! sАжuАеba! Gdzie moja cАrka? OSWALD Za pozwoleniem. Wychodzi. KRАпL LIR Co on powiedziaАж? hАз? Niech siАз wrАci ten cymbaАж. Gdzie !mАj bАжazen? CААе to, czy siАз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгkПР▀cэ1Рo рcP2СO$ c│2ТsIc3У╝#╣cy3Фu+Мc▄3Х3c?4Ц;Р>в4wszyscy pospali? No, i cААе? Gdzie ten kundel? JEDEN Z RYCERZY On mАwi, panie, Аеe wasza cАrka sАжaba. KRАпL LIR Dlaczego obwieАй nie przyszedАж,kiedy go woАжaАжem? RYCERZ OdpowiedziaАж mi, panie, jak najzwiАзАгlej: Аеe nie chce. KRАпL LIR On? Nie chce?? RYCERZ Nie wiem, co siАз to znaczy, miАжoАйciwy panie, ale wasza wysokoАйАм nie odbiera teraz, jak uwaАеam, tej uroczystej atencji, jakАд jej dotАдd oddawano; pokazuje siАз wielki ubytek uprzejmoАйci, tak ze strony domownikАw, jak ze strony ksiАзcia i ksiАзАеny. KRАпL LIR Tak waАмpan myАйlisz? RYCERZ !BАжagam ciАз, miАжoАйciwy panie, wybacz mi, jeАйli siАз mylАз; obowiАдzek mАj nie pozwala mi "milczeАм, kiedy mi siАз zdaje, АеewaszАд krАlewskАд moАйАм krzywdzАд. KRАпL LIR Potwierdzasz tylko to, co mi juАе samemu po gАжowie chodziАжo. DostrzegaАжem w ostatnich czasach ledwo widoczne zaniedbanie, ale wolaАжem to przypisywaАм mojej podejrzliwoАйci jak ich zАжej wierze i umyАйlnemu lekcewaАеeniu. MuszАз w to #wejrzeАм gАжАзbiej. Ale gdzie mАj bАжazen? Od dwАch dni go nie widziaАжem. RYCERZ OdkАдd nasza mАжoda krАlewna do Francji wy jechaАжa, bardzo siАз zmizerowaАж. KRАпL LIR Dajmy temu pokАj; uwaАеaАжem ja to. IdАе waАмpan do mojej "cАrki i powiedz jej, Аеe chcАз z !niАд mАwiАм. A wy zawoАжajcie tumego bАжazna. Oswald powraca. A! to waszmoАйАм. PАjdАг no tu waszmoАйАм. Kto Ja jestem? OSWALD KtААе? !Ojciec, jej ksiАдАеАзcej moАйci. KRАпL LIR Ojciec jej ksiАдАеАзcej moАйci, moАйci hultaju? Ty psie parszywy! Ty fagasie! Ty mucu!OSWALD Nie jestem ani tym, ani owym, milordzie; proszАз mi darowaАм. KRАпL LIR BАзdziesz mi odszczekiwaАж, gaАжganie? Uderza go. OSWALD "Ja siАз, milordzie, biАм nie dam. KENT podbijajАдc mu nogi Ani sobie nogi podstawiАм? Ty nikczemny kopaczu piАжki. KRАпL LIR DziАзkujАз ci, przyjacielu: !dobrze mi sАжuАеysz, bАзdАз i ja dobrym dla ciebie. KENT WstaАв wasze i wynoАй siАз! !NauczАз ja ciАз znaАм rААеnice. WynoАй siАз, wynoАй! JeАеeli chcesz jeszcze raz zmierzyАм dАжugoАйАм swego chudego combra, to zostaАв; a nie, to ruszaj mi zaraz. Allons! Marsz! Masz rozum? Tak. Wypycha O s w a l d a za drzwi. KRАпL LIR Dobrze, mАj poczciwcze; dziАзkujАз ci. Masz tu zadatek. Daje K e n t o w i pieniАдdze. Wchodzi B Аж a z e n. BА░AZEN NiechАеe go sobie i ja kupiАз. do K e n t a Oto masz mАj kapturek. daje Kentowi swАj kapturek. KRАпL LIR JakАеe tam, mАj Ажotrzyku? JakАеe siАз czujesz? BА░AZEN Ot byАй wziАдАж, bracie, mАj kapturek: nie masz nic lepszego do zrobienia. KENT Dlaczego, moАйci bАжaАгnie? BА░AZEN Dlatego Аеe siАз wieszasz przy kimАй, co popadАж w nieАжaskАз. JeАеeli siАз nie umiesz uАйmiechaАм wedle tego, jak wiatr wieje, to dostaniesz kataru. Na, weАг mАj kapturek. Ten czАжowiek odpАзdziАж od siebie dwie cАrki, a trzeciej mimo woli daАж bАжogosАжawieАвstwo: jeАеeli chcesz byАм przy nim, to trzeba ci gwaАжtem kapturka. (do Lira)No i cААе, wujaszku? Rad bym mieАм dwa kapturki, gdybym miaАж dwie cАrki. KRАпL LIR Dlaczego, moje serce? BА░AZEN Gdybym im oddal caАжe moje mienie, zachowaАжbym kapturki dla siebie, oto mАj; Аеebrz o drugi u cАrek. KRАпL LIR !StrzeАе siАз, waАйАм, bo korbacz bАзdzie w robocie. BА░AZEN Prawda jest to pies, ktАrego korbaczem wyganiajАд do budy;gdy tymczasem jaАйnie wielmoАеnej bonoАвskiej suczce wolno przy kominie leАеeАм i cuchnАдАм. KRАпL LIR do siebie Gorzka to dla mnie piguАжka. BА░AZEN do Kenta NauczАз ciАз, bracie, jednej przypowiastki KRАпL LIR SАжuchamy. BА░AZEN UwaАеaj, wujaszku: Miej wiАзcej, niАе zapowiadasz, WiАзcej wiedz, niАеeli gadasz; Mniej poАеyczaj, niАе posiadasz,!Zyskuj wiАзcej, niАе zakАжadasz; Zamiast chodziАм Аб dosiАдdАг klaczy, , W to, co sАжyszysz Аб nie wierz raczej; PorzuАм kubki i kobietki, Pilnuj domu i kaletki, A rachunek bАзdzie letki: Gdy w dwustu dwie znajdzieszsetki. KRАпL LIR To wszystko razem wziАдwszy jest Аб nic. BА░AZEN WiАзc to jest tak dobre jak mowa nie zapАжaconego adwokata: niceАйcie mi za to nie dali. Powiedz, no mi, wujaszku, czy z niczego Аеadnego mieАм uАеytku nie moАеesz? KRАпL LIR Ma siАз rozumieАм, mАj chАжopcze: z niczego bАзdzie nic. BА░AZEN do K e n t a PowiedzАеe mu, proszАз, Аеe wАжaАйnie tyle wynosi dochАd z jego krajАw: bАжaznowi nie zechce uwierzyАм. KRАпL LIR Cierpki bАжazen! BА░AZEN Czy znasz rААеnicАз, mАj chАжopcze, pomiАзdzy cierpkim bАжaznom a sАжodkim? KRАпL LIR Nie, moja duszo; wskaАе mi jАд. BА░AZEN Kto ci doradziАж, panie, Z twych paАвstw uczyniАм daАв, Niech tu przede mnАд stanie Lub ty za niego staАв. Cierpki i sАжodki bАжazen Wnet siАз ukaАеАд nam: Tu jeden w pstrym kaftanie, A drugi Аб oto tam. KRАпL LIR BАжaznem mnie nazywasz, rybeАвko? BА░AZEN Wszystkie inne tytuАжy swoje porozdawaАжeАй, ten jest od ciebie nieodАжАдczny. KENT Nie jest on kompletnym bАжaznem, milordzie. BА░AZEN Nie, zaiste; milordowie i wielcy ludzie nie pozwalajАд mi na to. Gdybym miaАж monopol !bАжazeАвstw, musieliby oni mieАм !w nich udziaАж. Panie takАеe nie daАжyby mi swobodnie !bАжaznowaАм, jeАйlibym im czegoАйz mego towaru nie odstАдpiАж. Daj mi jajko, wujaszku, a ja cidam poАжowicАз. KRАпL LIR PoАжowicАз? Co przez to rozumiesz? BА░AZEN "Ma siАз rozumieАм poАжowicАз jaja,skoro je przekrajАз i wyjem z !niego Айrodek. KiedyАй rozciАдАж swoje krАlestwo i podarowaАж !obie jego poАжowice, poniosАжeАй !osАжa na grzbiecie przez bАжoto igАжowa twoja rozpadАжa siАз podobnieАе na dwie poАжowice, !czyniАдc z ciebie pААжgАжАwka, !JeАеeli to mАwiАз jako bАжazen, to kaАе АйciАдgnАдАм korbaczem tego, co tak utrzymywaАм bАзdzie. Айpiewa "BАжaАгni dziАй dawnАд wziАзtoАйАм stracili, Bo pobАжaАгnieli mАзdrcowie, PrААеno siАз ktАry na koncept sili: Аоaden nic trafnie nie powie. KRАпL LIR Od jak dawna masz torbАз tak peАжnАд pieАйni? BА░AZEN Od tak dawna, wujaszku, jakeАй cАrkom swoim kazaАж sobie matkowaАм: bo kiedy im daАжeАй rАzgАз do rАзki, a sam sobie spuАйciАжeАй majtki: Айpiewa One w pАжacz z szczАзАйcia niespodzianego, !Jam siАз Айpiewaniem pocieszaАж, Аоe krАl tak wielki gra w schowanego #I miАзdzy bАжaznАw siАз wmieszaАж. ProszАз ciАз, wujaszku, przyjmijnauczyciela, co by twego bАжazna nauczyАж kАжamaАм: rad bym nauczyАм siАз kАжamaАм. KRАпL LIR Jak wasze bАзdziesz kАжamaАм, to dostaniesz plagi. BА░AZEN Nie pojmujАз, jakie jest pokrewieАвstwo miАзdzy tobАд a twymi cАrkami: one mi groАеАд plagami, jak bАзdАз mАwiАж prawdАз; ty mi grozisz plagami, jak bАзdАз kАжamaАж; a czasem groАеАд mi plagi, jak cicho siedzАз. WolaАжbym byАм nie wiem czym niАе bАжaznem: a jednakАеe nie chciaАжbym byАм tobАд, wujaszku. OberwaАжeАй swАj rozum z obu stron i nic nie zostawiАжeАй w poАйrodku: oto jedna z tych obrywek. Wchodzi G o n e r y l a. KRАпL LIR Jak siАз masz, cАrko? Co znaczАд te faАжdy Na twoim czole? Od pewnego czasu JesteАй, uwaАеam, bardzo zachmurzona. BА░AZEN Walnym byАжeАй chАжopcem, kiedyАй nie potrzebowaАж zwaАеaАм na marsy; teraz jesteАйzerem bez cyfry. Jam teraz lepszy od ciebie: jestem bАжaznem, ty niczym. do Goneryli W rzeczy samej trzeba mi zahamowaАм jАзzyk. Nakazuje mi to oblicze pani, choАм usta jej nic nie mАwiАд. Sza! sza! Kto ma okruchy za nic i ochАжapy, Syty wszystkiego: z czasem liАеe Ажapy. To wyАжuszczony strАдczek. Wskazuje na L i r a. GONERYLA Nie tylko ten wasz wyuzdany trefniАй, Ale i inni z waszego orszaku, Milordzie, ciАдgАжe szerzАд zamieszanie I niepokoje, bonujАдc i brojАдc W sposАb, zaprawdАз, do zniesienia trudny. MyАйlaАжam, panie, Аеe gdy wam to podam Do wiadomoАйci, zАжe wkrАtce ustanie; Lecz teraz, po tym, coАйcie АйwieАеo rzekli "I uczynili, muszАз siАз obawiaАм, Czyli ten zdroАеny tryb postАзpowania Nie jest powagАд waszАд osАжoniАзty I czy go sami nie wywoАжujecie Potakiwaniem swoim. W takim razie ZnalazАжyby siАз kluby do АйcieАйnienia Tych niesfornoАйci i surowa karnoАйАм Nie zaspaАжaby sprawy: ostre Айrodki, Zdolne przywrАciАм poАеАдdany spokАj. MogАжyby wprawdzie, panie, w biegu swoim PrzykroАйАм wam sprawiАм i nam, w innym razie, ByАм niedogodnymi; w obecnym atoli ByАжyby krokiem z roztropnoАйciАд zgodnym, KtАry potrzeba nakazuje. BА░AZEN Tak jest: Bo wiesz, wujaszku: WrАbel kukuАжkАз poty pielАзgnuje, PАki mu pАжАd jej oczu nie wykluje. "OtААе i wypaliАжa siАз Айwieca i osiedliАйmy w ciemnoАйci. KRАпL LIR JestАеeАй ty mojАд cАrkАд? GONERYLA Drogi panie, Rada bym, АеebyАй chciaАж siАз powodowaАм Zdrowym rozsАдdkiem, ktАrego, wiem dobrze, Masz po dostatku, i zbyАж siАз tych chimer, KtАreАм stawiajАд od pewnego czasu W sprzecznoАйci z sobАд samym.BА░AZEN !PrzecieАе i osioАж pozna siАз na tym, kiedy wАz ciАдgnie konia. Brawo, Joasiu, kocham ciАз! KRАпL LIR PoznajeАе miАз tu kto? To nie jajestem; #To nie Lir! TakАеeАе Lir wyglАдda, mАwi? Gdzie jego oczy? Chyba jego zmysАжy StАзpiaАжy, jego umysАжowe wАжadze Snem letargicznym zostaАжy ujАзte. CzyliАе ja czuwam? Nie, to byАм nie moАеe. CzymАеe ja jestem? MАw feto! BА░AZEN Cieniem Lira KRАпL LIR ChciaАжbym siАз tego dowiedzieАм, bo wedle KrАlewskich oznak, pamiАзci i wiedzy, MАgАжbym byАм w bАжАзdzie, myАйlАдc, Аеe mam cАrki. BА░AZEN Co chcАд wychowaАм posАжusznego ojca. KRАпL LIR Jak siАз zwiesz, piАзkna pani? GONERYLA O milordzie! To zdumiewanie siАз nosi charakter Innych wybrykАw waszych. Chciejcie, proszАз, WejАйАм lepiej w mojАд myАйl: bАдdАгcie rozsАдdni, Tak jak jesteАйcie starzy i szanowni, Utrzymujecie tu zgrajАз rycerzy I giermkАw, ludzi tak rozprААеniaczonych, Tak Агle siАз prowadzАдcych i burzliwych, Аоe zaraАеony ich obyczajami DwАr nasz karczemnАд ma postaАм: hulactwo I libertynizm czyniАд dom nasz raczej Do szynkownianej podobnym gospody I do zamtuza niАе do powaАеnego Mieszkania ksiАдАеАдt. PrzyzwoitoАйАм sama KaАеe zaradziАм temu. Chciejcie zatem "UczyniАм zadoАйАм proАйbie tej, comoАеe W przeciwnym razie zadoАйАмuczynienie MieАм sama przez siАз, i zmniejszcie cokolwiek SwАj poczet; reszta zaАй teraz i nadal Niech bАзdzie z ludzi statecznych zАжoАеona, DbaАжych o wАжasnАд sАжawАз i o waszАд. KRАпL LIR Do wszystkich piekieАж i szatanАw! Hola! SiodАжajcie konie! Niech siАз zbierze zaraz CaАжy mАj orszak! BАзkartko wyrodna! "JuАе ci siАз wiАзcej naprzykrzaАм nie bАзdАз: JeszczeАм mam jednАд cАrkАз. GONERYLA Bijesz, panie, Mych domownikАw i haАжastra wasza Pomiata ludАгmi lepszymi od siebie. #Wchodzi K s i Ад Ае Аз A l b a n i i KRАпL LIR Biada tym, ktАrzy za pААгno АеaАжujАд! do K s i Аз c i a "Ha! to wy, panie. CzyliАе siАз to dzieje Z upowaАеnieniem waszym? Odpowiedzcie. OsiodАжaАм konie! Hej! O niewdziАзcznoАйci, Czarna diablico z marmurowymsercem, TyАй ohydniejsza od morskiej potwory, Kiedy siАз jawisz w dziecku. KSIА▒АоБ ALBANII BАдdАг cierpliwy KRАпL LIR ObrzydАжy sАзpie, kАжamiesz: w mym orszaku SАд sami ludzie wybrani i zacni,ZnajАдcy dobrze swoje obowiАдzki !I umiejАдcy АйciАйle utrzymywaАм GodnoАйАм imienia swego. O ty bАжahy, Nic nie znaczАдcy wystАзpku Kordelii, "JakАеeАй ty wielkim wydaАж siАз w mych oczach! !JakАеe ty mogАжeАй wstrzАдsnАдАм aАе do gАжАзbi Moje jestestwo i w АеААжАм zmieniАм miАжoАйАм? bije siАз w gАжowАз !O Lirze, Lirze, Lirze, bij w tАз bramАз, Przez ktАrАд weszАжo twoje zaАйlepienie, A wyszedАж rozum! do swoich IdАгcie, moi ludzie. KSIА▒АоБ ALBANII Jam nic nie winien, milordzie, i nie wiem, Co wasz gniew budzi. KRАпL LIR ByАм moАеe, milordzie, SАжuchaj, naturo, ukochane bАstwo, SАжuchaj wezwania mego! OdmieАв zamiar, JeАеeliАй chciaАжa potwАr ten obdarzyАм Imieniem matki! UczyАв jАд niepАжodnАд! Zwarz w niej, wyjaАжАw organa rodzajne! Niech jej zepsuta krew nie wyda nigdy DzieciАзcia, co by chlubАз jej przyniosАжo! JeАйli zaАй tak jest juАе postanowione, Ze jej udziaАжem ma byАм macierzyАвstwo, !Niech jej pАжАd bАзdzie zlewkiemwszelkiej zАжoАйci I dokuczliwym dla niej mАдk narzАзdziem! Niechaj wyryje zmarszczki na jej czole Wyciskanymi bez ustanku Ажzami, Niech jej zbruzduje lica! za jejtrudy. Za odebrane od niej dobrodziejstwa Niech jej zapАжaci Айmiechem i pogardАд! By mogАжa uczuАм, o ile dotkliwiej NiАе ukАдszenie zjadliwego gadu Boli niewdziАзcznoАйАм dziecka! Precz stАдd! Precz stАдd! Wychodzi z K e n t e m i orszakiem swoim. KSIА▒АоБ ALBANII Na miАжoАйАм bogАw, ktАrych czcimy, powiedz, O co to poszАжo? GONERYLA Nie troszcz siАз o powАd: Zostawmy wolne pole przywidzeniu, #Co siАз wylАзgАжo w niedoАжАзАеnej gАжowie. L i r powraca. KRАпL LIR Jak to? Za jednym machem piАзАмdziesiАзciu Moich rycerzy, i to w dwАch tygodniach? KSIА▒АоБ ALBANII O panie, co to jest? KRАпL LIR Dowiesz siАз zaraz. Do G o n e r y l i !Do wszystkich Айmierci! AАе siАз wstydziАм muszАз, Аоe ty do tego stopnia mogАжaАй zatrzАдАйАм Mym mАзskim duchem; Аеe te Ажzy gorАдce, !KtАre siАз gwaАжtem z mych Аcz dobywajАд, !PАжynАд przez ciebie. Niech ciАз tknie zaraza! !Niezdolne nigdy siАз zabliАгniАм rany Ojcowskich przekleАвstw niech przejmАд i przeАеrАд Wszystkie organa twoje! A wy,stare, NiemАдdre oczy, jeАйlibyАйcie jeszcze Raz uroniАжy Ажzy nad tym, co zaszАжo, WyrwАз was z nimi i w proch rzucАз, byАйcie !BАжotem siАз staАжy. Ha! niech i tak bАзdzie! Mam innАд cАrkАз, ktАra, pewnyjestem, BАзdzie uprzejma dla mnie i powolna. !Skoro jej twoje obejАйcie siАз zemnАд BАзdzie wiadome, paznokciami ona Rozszarpie twojАд twarz wilczАд. Zobaczysz: "ZnАw ja przybiorАз wАжaАйciwАд mi postaАм, KtАrej, rozumiesz, Аеe zbyАжem na zawsze. RАзczАз za to. Wychodzi GONERYLA SАжyszaАжeАй, milordzie? KSIА▒АоБ ALBANII Przy caАжej mojej miАжoАйci dla ciebie, Nie mogАз tak byАм stronnym, Gonerylo GONERYLA Dajmy juАе temu pokАj! Hej! Oswaldzie? do B Аж a z n a #Ty Ажotrze bardziej niАе bАжaАгnie, idАг za nim BА░AZEN ZaczekaАж, wujaszku, zaczekaj!weАг z sobАд swego bАжazna Taka cАrka, gorsza Turka, NabawiАжaby miАз sznurka, Pomimo mego kapturka, A wiАзc bАжazen daje nurka Wychodzi. GONERYLA Ten czАжowiek miaАж wАзch dobry. Stu rycerzy! Zapewne, to by byАжo politycznie I z bezpieczeАвstwem daАм mu mieАм przy sobie AАе stu rycerzy! By za lada szusem, Lada fantazjАд, lada urojeniem,!Za lada jakАд skargАд lub urazАд MАgАж siАжАд poprzeАм swoje fanaberie I miecz nam trzymaАм nad gАжowАд Oswaldzie! KSIА▒ZБ ALBANII MoАеe teАе zbyt siАз obawiasz. GONERYLA Bezpieczniej Zbyt siАз obawiaАм niАеeli zbyt ufaАм. WolАз ja zАжemu, gdy siАз go obawiam, WczeАйnie kark АжamaАм niАе wciАдАе siАз obawiaАм, Aby mnie ono karku nie zАжamaАжo. Znam ja grunt jego. O tym, co. ObjawiАж SАжowem i czynem, piszАз do mej siostry; JeАеeli ona pomimo mych przestrАg Zechce go trzymaАм i jego stu drabАw. Аб GdzieАе Oswald?? Oswald! Wchodzi O s w a l d. Czy juАе napisany List do mej siostry? OSWALD Napisany, pani. GONERYLA #WeАг z sobАд kilku ludzi i siАдdАг na koАв; PrzeАжААе jej, wyАжuszcz wszystkie me obawy I dodaj z swojej strony, co wypadnie, Aby rzecz wzmocniАм. JedАг, a wracaj prАзdko; Wychodzi O s w a l d. Nie, nie, milordzie; nie mam ja ci za zАжe Tej twojej mlekiem i miodem zaprawnej DobrotliwoАйci serca, ale, wybacz, Bardziej Айwiat gani twАj brak roztropnoАйci "NiАе twАд szkodliwАд АжagodnoАйАм pochwala, KSIА▒АоБ ALBANII Nie chcАз rozstrzygaАм, czy sАдdzisz zasadnie: Kto lepsze goni, czАзsto w gorsze wpadnie. GONERYLA A wiАзc? KSIА▒АоБ ALBANII Czekajmy koАвca. WychodzАд. SCENA PIА▒TA Dziedziniec paАжacu, tamАеe. "Wchodzi K r А l L i r, K e n t i B Аж a z e n. KRАпL LIR JedАг waАйАм naprzАd z tym listem do miasta Gloucester, powiedz mojej cАrce o tym, cowiesz; tylko tyle, ile jej pytania, po odczytaniu listu, $wyciАдgaАм bАзdАд. JeАеeli siАз nie bАзdziesz bardzo АйpieszyАж, stanАз tam przed tobАд. KENT Nie zmruАеАз oka, milordzie, dopАki nie dorАзczАз waszego listu. zen? CААе to, czy siАз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгkЧаЬcр4Ш<tC5Щ░^cАK5Ъ╡cо5Ы├┬c6ЬЕkct6ЭЁ&` c╫6ЮP0oc:7Я┐8ЁTЭ7 Wychodzi. BА░AZEN Gdyby mАzg czАжowieka byАж w !piАзcie, nie byАжАеeby naraАеony na odziАзbieliznАз? KRАпL LIR Nie inaczej, mАj synu. BА░AZEN "BАдdАеАеe wesААж, wujaszku, twАjrozum nie bАзdzie nigdy potrzebowaАж chodziАм w papuciach. KRАпL LIR Cha! Аб cha!! cha! BА░AZEN Zobaczysz, Аеe ta druga twoja cАrunia grzecznie siАз z tobАд obejdzie; bo chociaАе ona tak jest do tej podobna jak leАйne jabАжko do sadowego, to dlatego wiem dobrze to, co wiem. KRАпL LIR CААе ty wiesz, mАj robaku? BА░AZEN BАзdzie do tej w smaku tak podobna jak leАйne jabАжko do leАйnego jabАжka. A wiesz ty, wujaszku, dlaczego nos sterczy w Айrodku twarzy? KRАпL LIR Nie wiem. BА░AZEN Dlatego, Аеeby po kaАеdej jego stronie byАжo jedno oko i Аеeby czАжowiek mАgАж dojrzeАм to, czego zwАдchaАм nie moАеe. KRАпL LIR SkrzywdziАжem jАд? BА░AZEN Wiesz, wujaszku, jakim sposobem ostryga urabia sobie skorupАз? KRАпL LIR Nie wiem. BА░AZEN Ani ja; ale wiem, na co Айlimak ma dom. KRАпL LIR Na cААе? BА░AZEN Na to, Аеeby weАв gАжowАз wАжoАеyАж; nie na to, Аеeby go oddaАж cАrkom i rogi swoje zostawiАж bez puzdra. KRАпL LIR Wyrzekam siАз mojej natury. Tak dobrym bАзdАдc ojcem! Czy konie w pogotowiu? BА░AZEN "OsАжy juАе po nie poszАжy. PowАd,dla ktАrego w grupie siedmiu gwiazd nie ma gwiazd wiАзcej niАе siedem, jest powodem ekstraciekawym. KRАпL LIR Bo ich nie ma ostem. BА░AZEN W rzeczy samej: doskonaАжy byАжby z ciebie bАжazen. KRАпL LIR "GwaАжtem odebraАм bАзdАз musiaАж. Potworna niewdziАзcznoАйАм! BА░AZEN GdybyАй ty byАж moim bАжaznom, wujaszku, dostaАжbyАй je za to, АеeАй siАз przed czasem zestarzaАж. KRАпL LIR Jak to? BА░AZEN Nie trzeba ci siАз byАжo zestarzeАм, dopАkiАй nie zmАдdrzaАж KRАпL LIR O bogowie, nie dajcie mi oszaleАм! Zachowajcie mi przytomnoАйАм! Nic chciaАжbym oszaleАм. Wchodzi Rycerz. Czy konie w pogotowiu? RYCERZ W pogotowiu, panie KRАпL LIR SiadajmyАе; BА░AZEN Panna, co z mego Айmieje siАз bАжazeАвstwa, Nie upilnuje swojego panieАвstwa. wychodzАд AKT DRUGI SCENA PIERWSZA Dziedziniec w zamku hrabiego G l o u c e s t e r a. WchodzАд E d m u n d i K u r a n ze stron przeciwnych. EDMUND Dobry wieczАr, Kuranie; KURAN I wam, milordzie. ByАжem u waszego ojca i udzieliАжem mu #wieАйci, Аеe ksiАдАеАз Korowali! z !swАд ksiАзАеnАд ReganАд tej nocy tu przybАзdАд; EDMUND CААе ich sprowadza? KURAN #Nie wiem. SАжyszaАжeАй, milordzie, o krАдАеАдcych nowinach albo raczej o szeptanych? Bo to sАдdotАдd rzeczy podawane na ucho EDMUND "Nie sАжyszaАжem o Аеadnych: cААе to takiego? , KURAN Nie sАжyszaАжeАй o prawdopodobnie wiszАдcej wojnie miАзdzy ksiАдАеАзtami Albanii i KornwalАжi? EDMUND Ani sАжowa. KURAN WiАзc kiedyАй o tym usАжyszysz. Аоegnam ciАз, milordzie, Wychodzi EDMUND KsiАдАеАз tej nocy, tu? Dobrze, wybornie! To siАз w me plany samo przez siАз wplata, !MАj ojciec wysАжaАж straАеe dla pojmania Mojego brata, ja zaАй mam przed sobАд #Анliskie zadanie, ktАre speАжniАм muszАз. PrzedsiАзbiorczoАйci i fortuno, sprzyjaj! Bracie, znijdАг, mam ci coАй powiedzieАм: bracie! Wchodzi Edgar. Nasz ojciec czujny; uciekaj coАеywo! WyАйladowano, gdzie jesteАй ukryty. Uciekaj, pАki czas, korzystaj z pory. CzyАй ty co nie rzekАж na ksiАзcia Kornwalii? On tu przybywa; teraz, w noc, tak nagle; !A z nim Regana. Nie mАwiАжАеeАй czego, ObstajАдc za nim, na ksiАзcia Albanii? PomyАйl no. EDGAR Ani sАжowa: jestem pewny. EDMUND Ha! sАжyszАз kroki ojca. Wybacz,bracie; Pozornie muszАз miecz na ciebie dobyАм: "WydobАдdАг takАеe; udaj, Аеe siАз bronisz. #Poddaj siАз! pАjdАг do ojca! Hola! АйwiatАжa! Uciekaj! АнwiatАжa! hej! Tak, bАдdАг zdrАw, bracie Wychodzi E d g ar. Skoro cokolwiek krwi sobie utoczАз, rani siАз w ramiАз UtwierdzАз przez to wiarАз w tym gorАзtszАд MojАд АеarliwoАйАм. WidziaАжem pijakАw RobiАдcych na Аеart gorsze rzeczy. Ojcze! StАj! StАj! Nie znajdАзАе pomocy? Wchodzi G l o u c e s t e r, zanim sАжudzy z pochodniami. GLOUCESTER I cААе, Edmundzie, gdzie ten Ажotr? EDMUND Przed chwilАд StaАж tu w ciemnoАйci z goАжym mieczem, mruczАдc Diabelski pacierz, zaklinajАдc ksiАзАеyc, Swe opiekuАвcze bАstwo. GLOUCESTER GdzieАе siАз podziaАж? EDMUND Patrz, panie, krew mnie broczy. GLOUCESTER Gdzie ten hultaj? EDMUND UszedАж tАд stronАд, kiedy w Аеaden sposАb Nie mАgАж... GLOUCESTER Ruszajcie w pogoАв za nim, Аеywo! Co w Аеaden sposАb? WychodzАд sАжudzy. EDMUND Nie mАgАж miАз nakАжoniАм Do odebrania Аеycia waszej czАзАйci. Gdym mu przekАжadaАж, Аеe bogowie zemsty Wszystkie pioruny swoje obracajАд Na ojcobАjcАw, gdym mu przypominaАж, Jak wieloliczne i jak silne wАзzАжy JednoczАд dzieci z ojcem Аб sАжowem, , panie, Gdy widziaАж, z jakim wstrАзtemprzyjmowaАжem Namowy jego przeciwne naturze, W dzikim zapАзdzie natarАж ostrym mieczem Na me bezbronne ciaАжo; pchnАдАжmiАз w ramiАз: Skoro atoli spostrzegАж, Аеem w poczuciu Mej dobrej sprawy zebraАж wАжadzАз ducha I energicznie stanАдАж z nim do walki, MoАеe teАе krzykiem, jakiegom narobiАж, StrwoАеony bАзdАдc uszedАж szybkim krokiem. GLOUCESTER Niech jak najdalej uchodzi; w tym kraju Nie ma dla niego oparcia: grАb tylko. !Szlachetny ksiАдАеАз, mАj pan i protektor, Dostojny zwierzchnik mАj zjeАеdАеa tej nocy. Jego powagАд poprАз ogАжoszenie, Аоe kto mi tego zbАjeckiego tchАrza Pod miecz dostawi, zyska dziАзki moje; Kto go ukryje Аб АйmierАм. EDMUND Gdym go odwodziАж Od zamierzonej zbrodni i ujrzawszy, Аоe trwa w swej zАжoАйci, surowymi sАжowy GroziАж mu, Аеe go wydam, odpowiedziaАж: АкO ty bАзkarcki chАжystku, czy rozumiesz, Аоe gdy ja faАжsz ci zadam, twe zeznanie !BАзdzie mieАм jakАд wagАз, moc i wiarАз? #Nie АжudАг siАз prААеno: czemu ja zaprzeczАз "(A przeczyАм bАзdАз, chociaАеbyАй me pismo WАжasne przedstawiАж), to siАз wnet obrАci Przeciwko tobie, jako wymysАж,dowАd Intrygi twojej i zАжoАйliwych knowaАв: ChybabyАй musiaАж Айwiat zamieniАм w dudka, Gdyby nie uznaАж, o ile dla ciebie KorzyАйАм z mej Айmierci jest potАзАеnym bodАгcem Do jej zadania. " GLOUCESTER O, Ажotr pierwszej prАby MАgАжАеe on zaprzeАм siАз wАжasnego listu? Nie, nie, on nie jest moim synem. OdgАжos trАдb. SАжyszysz? To trАдby ksiАзcia. Co go tu sprowadza, Nie wiem. DokoАжa kaАеАз zamknАдАм bramy; Nie wymknie mi siАз nАзdznik. KsiАдАеАз musi RozporzАдdzenia me zatwierdziАм. Przy tym !KaАеАз rozesАжaАм wszАзdzie jego obraz, Aby go caАжy kraj dokАжadnie poznaАж; Wreszcie obmyАйlАз Айrodki, aby wszystkie, Jakie mam, ziemie wraz z caАжАд iАйciznАд Tobie, lojalny, kochajАдcy chАжopcze, PrzypadАжy jako dziedzictwo. "WchodzАд K s i Ад Ае Аз K o r n w !a l i i i R e g n a n a ze swoim orszakiem. KSIА▒АоБ KORNWALII Witaj, mАj zacny przyjacielu! CААе to? Ledwiem tu przybyАж (a to nastАдpiАжo Przed chwilАд), dziwne doszАжy nasiАз nowiny. REGANA JeАеeli to jest prawda, nie ma kary, KtАrej by nie byАж godzien winowajca. JakАеe siАз miewasz, milordzie? GLOUCESTER O pani, Cios ten miАз zАжamaАж: stare serce moje SpАзkane. REGANA Jak to? Co mАwisz? Syn chrzestny Mojego ojca godziАж na twe Аеycie? !On, co mu ojciec mАj daАж imiАз Edgar? GLOUCESTER O pani, wstyd by rad to mieАм ukryte. REGANA Czy on czasami nie miaАж zwiАдzkАw z zgrajАд Tych rozpasanych rycerzy, co tworzАд Orszak mojego ojca? GLOUCESTER Nie wiem, pani. To zgroza! zgroza! EDMUND Tak jest, pani: miaАж je. REGANA "Nie dziw wiАзc, Аеe byАж skАжonny do niecnoty: Oni to zabiАм mu kazali starca, By mienie jego zajАдАм i roztrwoniАм; DziАй w wieczАr wАжaАйnie dostaАжam od siostry BliАеszАд wiadomoАйАм o nich, skutkiem ktАrej Nie myАйlАз nigdy byАм w domu podtenczas, Gdy oni zjadАд w goАйcinАз. KSIА▒АоБ KORNWALII Ja takАеe, MoАеesz byАм pewna. Edmundzie, sАжyszaАжem, "Аоe postАдpiАжeАй sobie wzglАзdem ojca Prawdziwie po synowsku. EDMUND MoАйci ksiАдАеАз, To byАжo moim obowiАдzkiem. GLOUCESTER OdkryАж Jego knowania i odebraАж oto TАз ranАз, chcАдc go przytrzymaАм. KSIА▒АоБ KORNWALII CzyАй posАжaАж W pogoАв za zdrajcАд? GLOUCESTER Nie inaczej, panie. KSIА▒АоБ KORNWALII #JeАеeli bАзdzie schwytany, zАжoАйАмjego Nie bАзdzie nadal szkodliwa nikomu. RozrzАдdzaj mocАд mojАд wedАжugwoli. Ty zaАй, Edmundzie, ktАrego poczciwoАйАм I przywiАдzanie synowskie obecnie Tak jasno АйwiecАд, ty do nas naleАеysz; Potrzebujemy ludzi zaufanych:BАдdАгАеe z nich pierwszym. EDMUND BАзdАзАм sАжuАеyАж, panie, А▓le albo dobrze, ale wiernie. GLOUCESTER DziАзki Za niego skАжadam waszej wysokoАйci. KSIА▒АоБ KORNWALII Nie wiesz, po coАйmy przybyАж; w twe progi? REGANA O tak niewczesnej porze, w noc tak ciemnАд OkolicznoАйci, szlachetny Gloucesterze, Niepospolitej wagi, wzglАзdem ktАrych Potrzebujemy rady twej zasiАзgnАдАм, PrzyniewoliАжy nas do tych odwiedzin. !Ojciec nasz pisaАж, podobnieАе i siostra, O pewnych zaszАжych nieporozumieniach, W przedmiocie ktАrych odpowiedАг udzieliАм UwaАеaliАйmy za najstosowniejsze Poza obrАзbem domu. Tu czekajАд Na niАд posАжaАвcy. Daj folgАз boleАйci, Nasz doАйwiadczony, dobry przyjacielu, I zdrowej rady swej nam uАеycz w sprawie OdwАжoki nie cierpiАдcej. GLOUCESTER SАжuАеАзАм, pani. !Niech ksiАзstwo ichmoАйАм raczАд siАз rozgoАйciАм. WychodzАд. SCENA DRUGA Przed zamkiem G l o u c e s t e r a. WchodzАд K e n t i O s w a l d z przeciwnych stron. OSWALD Dobry Айwit, przyjacielu, czyАй tutejszy? KENT Tak. OSWALD Nie wiesz, gdzie by tu moАеna konie umieАйciАм? KENT W bАжocie. OSWALD Powiedz mi, jak miАз kochasz! KENT Ja ciebie nie kocham. OSWALD Kiedy tak, to siАз obejdАз bez ciebie. KENT ObejАйcie moje z tobАд byАжoby inne w innym. miejscu! OSWALD Dlaczego tak ze mnАд poczynasz, mАj czАжowieku? Ja ciebie nie znam. KENT Ale ja znam ciebie, mАj robaku.OSWALD KtААе ja jestem, jeАеeli miАз znasz? KENT Hultaj, Ажotr, pieczeniarz; nikczemny, prААеny, brudny, pyszny a goАжy, strojny a gАжodny niecnota w grubych weАжnianych poАвczochach, tchАrz piszАдcy pozwy za obrazАз; zakochany w sobie, mizdrzАдcy siАз, nadskakujАдcy, elegancki hultaj; infamis z jednym kufrem, gotАw makarelowaАм z wielkiej #usАжuАеnoАйci; co siАз ma za coАй, a nie jest niczym innym jak mieszaninАд Ажotra, golca, tchАrza, rajfura, synem nieodrodnym burej suki; ktАrego zbijАз na kwaАйne jabАжko, jeАеeli zechce ujАдАм choАмby jednАд literАз z tych zaszczytnych tytuАжАw. OSWALD CААе za okropny czАжowiek z waszmoАйci, : Аеe tak jeАгdzisz po mnie, ktАry ani ci jestem znany, ani znam ciebie! KENT Co za bezwstydny cham z wasana, Аеeby siАз zapieraАм mojej znajomoАйci? ToАе dopierodwa dni temu, jakem ci w tyАж daАж nogАз i wygrzmociАж ciАз !przed krАlem. DobАдdАг Аеelaza, hultaju; chociaАе to noc, ale "miesiАдc Айwieci: zmacerujАз ciАз przy Айwietle miesiАдca, (dobywa"miesza) DobАдdАг Аеelaza, mАwiАз,ty plugawy, przemierzАжy golibrodo! OSWALD !IdАг zdrАw, nie mam nic z tobАд do czynienia. KENT !DobАдdАг Аеelaza, hultaju, nosisz#listy przeciw krАlowi i sАжuАеysz tej lalce wiatrem wydАзtej przeciw powadze jej ojca. "BroАв. siАз, warchole, alba ci tak$naszpikujАз pieczeАв Аб broАв siАз!!OSWALD Ratunku! Morderstwo! Ratunku! KENT %BroАв siАз, psubracie, stАj! stАj! ty wymuskany furiancie! broАв siАз! Bije go plАдsem miecza. OSWALD Hej! ratunku! morderstwo! morderstwo! "WchodzАд K s i Ад Ае Аз K o r n w "a l i i, R e g a n a, G l o u c e !s t e r, E d m u n d i sАжuАеba. EDMUND Co to jest? Co siАз to dzieje? KENT Do usАжug waszych, mАj paniczu, jeАеelimacie ochotАз, pАjdАг; potaАвcujemy z sobАд. GLOUCESTER Miecze dobyte! Co to znaczy? KSIА▒АоБ KORNWALII #StАjcie, jeАйli wam Аеycie miАжe, umrze, , Kto jeszcze zacznie. Co siАз to ma znaczyАм? REGANA To sАд posАжaАвcy siostry mej i krАla. KSIА▒АоБ KORNWALII !Jaki jest powАd waszej kАжАtni? MАwcie. OSWALD Ledwie oddychaАм mogАз, panie. KENT Nie dziwota, takeАй zhasaАж twemАзstwo. TchАrzliwy niecnoto, natura wypiera siАз ciebie: szewc ciАз spАжodziАж. KSIА▒АоБ KORNWALII #DowcipniАй jakiАй: szewc spАжodziАж czАжowieka! KENT Tak jest, szewc, panie: Аеaden kamieniarz ani malarz nie byАжby go tak sfuszerowaАж, choАмby byАж parАз godzin spАзdziАж przy pracy. KSIА▒АоБ KORNWALII Powiedzcie jednak, skАдd przyszАжo do kАжАtni? OSWALD Ten stary burda, com mu АеycieszczАзdziАж Przez wzglАдd na jego siwАд brodАз... KENT Ty nikczemny iksie, niepotrzebna litero. MoАйci !ksiАдАеАз, pozwАl mi, a zdepcАз na miaАжkie wapno tego niepytlowanego hultaja i posmarujАз nim miejsce, gdzie mАj pan chodzi piechotАд. OszczАзdzaАжeАй mojАд siwАд brodАз, ty pliszko? KSIА▒АоБ KORNWALII Milcz, gburze, nie znaszli uszanowania? KENT Znam, panie; ale gniew ma swАj przywilej. KSIА▒АоБ KORNWALII CААе gniew twАj budzi? KENT To, Аеe taki nАзdznik, Co nie ma w sobie i szczypty honoru, MoАеe miecz nosiАм. Takie infamisy, Z wiecznym uАйmiechem na ustach, jak szczury, "АнwiАзte czАзstokroАм przegryzajАд wАзzАжy, Co siАз rozwiАдzaАм nie dajАд; schlebiajАд Niegodnym panАw swoich namiАзtnoАйciom; "Olej na ogieАв lejАд, a do chАжodu Ich usposobieАв dorzucajАд lodu;PrzeczАд lub twierdzАд i jednejАеe doby ZwracajАд swoje alcyjoАвskie dzioby W sto stron, skАдd paАвski wiatrzachwyciАм mogАд, Jak psy umiejАдc iАйАм tylko za nogАд. Przepadnij z swoim wykrzywianiem pyska! Анmiejesz siАз z moich sАжАw, jakbym plАtАж brednie? GАдsiorze! gdybym byАж na bАжoniach Sarum! PogАзgaАжbyАй mi rzewnie do Kamlotu. KSIА▒АоБ KORNWALII CzyАй ty szalony, starcze! GLOUCESTER SkАдd porААеnienie wasze, to nam powiedz. KENT Nie ma przeciwieАвstw antypatyczniejszych Jak ja i taki Ажotr. KSIА▒АоБ KORNWALII Za co go mienisz Ажotrem? Co ci zrobiАж? KENT Ot, nie podoba mi siАз jego mina. KSIА▒АоБ KORNWALII !MoАеe i moja nie, i jej, i jego. KENT SzczeroАйАм jest, panie, moim powoАжaniem. WidziaАжem lepsze twarze w moim Аеyciu. NiАе te, co siedzАд na ktАrym bАдdАг karku Z tych, co je widzАз w tej chwili. KSIА▒АоБ KORNWALII To jeden Z tych urwipoАжciАw, co, gdy ich pochwalisz Za ich grubiaАвstwo, silАд siАз udawaАм #SzorstkoАйАм i grajАд rolАз wrАзcz przeciwnАд Swojej naturze. On schlebiaАм nie umie; Poczciwa dusza: musi prawdАз mАwiАм, Czy jej kto АеАдda, czy nie АеАдda. Znam ja !Takich hultajАw: szczeroАйАм ichukrywa WiАзcej chytroАйci i zАжego zamiaru, NiАе go ma w sobie tuzin gАжupowatych, Kornych sАжuАеalcАw, wykonywajАдcych SwАj obowiАдzek co do joty. KENT Panie, W samej istocie, z caАжАд otwartoАйciАд, Z czciАд dla wielkiego waszego aspektu, KtАrego wpАжyw, podobien do kАзdziorАw Promienistego ognia, co migoce Na czole Feba... KSIА▒АоБ KORNWALII Do czego to zmierza? KENT Do zastАдpienia stylu, ktАry zyskaАж tak wielkАд waszАд nieaprobatАз. Wiem, panie, Аеe nie jestem pochlebcАд; kto waspod pozorem szczeroАйci oszukuje, ten jest szczerym hultajem, jakim bym ja byАм nie#chciaАж, choАмbyАй wasza miАжoАйАм z nieАжaski swojej raczyАжa tegoАеАдdaАм ode mnie. KSIА▒АоБ KORNWALII do Oswalda CzyliАй mu waАмpan w czym uchybiАж? OSWALD W niczym. KrАlowi, jego panu, tymi dniami, W skutku jakiegoАй nieporozumienia, PodobaАжo siАз mnie uderzyАм: wtedy On, pochlebiajАдc paАвskiemu gniewowi, RzuciАж siАз na mnie z tyАжu; powaliwszy ZelАеyАж mnie, okryАж szyderstwem i przybraАж MinАз czАжowieka dziwnie wielkiej wagi. OtrzymaАж za to pochwaАжy od krАla, Ze upokorzyАж tak walecznie tego, Co sam z natury swojej byАж pokorny; I upojony sАжawАд tego czynu, "ZnАw siАз tu do mnie przypiАдАж. KENT Te niecnoty, TchАrzem podszyte, tak siАз ukАжadajАд, Ze Ajaks obok nich wyda siАз bАжaznem. KSIА▒АоБ KORNWALII PrzynieАйcie dyby! NauczАз ja ciebie, Ty stary drabie, krnАдbrny samochwale. KENT Za stary jestem, panie, do nauki; !Cofnij swАj rozkaz: ja sАжuАеАз krАlowi, "KtАry z zleceniem przysАжaАж miАз do ciebie. ByАжby to wielki brak , czy siАз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБааncё7б_cT8вmTc╖8г┴┐c9дА%c}9ее'░cр9жU/╢cC:з 7&cж:и1?Ж ; uszanowania; LekcewaАеenie za АйmiaАжe osobyMojego pana, gdybyАй jego sАжugАз. W dybach osadzaАж. KSIА▒АоБ KORNWALII Hej! PrzynieАйcie dyby! I Jak honor kocham i Аеycie, posiedzi W nich do poАжudnia. REGANA Do nocy, milordzie, Nie do poАжudnia; nawet przez noc caАжАд. KENT O pani, choАмbym byАж psem twego ojca, Nie powinna byАй tak na mnie nastawaАм. REGANA Ale АеeАй jego ladaco pachoАжkiem, Przeto nastajАз. PrzynoszАд dyby. KSIА▒АоБ KORNWALII Ten hardy niecnota Jest nawyraАгniej barwy tych, o ktАrych Pisze nam siostra. Pakujcie; gow dyby. GLOUCESTER "А░askawy ksiАдАеАз, nie kaАе tego czyniАм. Wielka jest jego wina i niechybnie Zacny krАl, jego pan, skarci goza to. Kara przez ciebie, panie, zamierzona Jest takАд, jakАд wymierzajАд ludziom Najnikczemniejszym, najbardziej zhaАвbionym, Za kradzieАе i za inne gminne zbrodnie. KrАl za zАжe weАгmie takie postАдpienie Z jego posАжaАвcem i bАзdzie w tym widziaАж WАжasnАд obrazАз. KSIА▒АоБ KORNWALII Odpowiem ja za to, REGANA Gorzej to moАеe przyjАдАм moja siostra, Аоe jej dworzanin byАж napastowany I zniewaАеony w speАжnieniu jej zleceАв, Zaklamrujcie mu nogi. ZakАжadajАд dyby K e n t o w i. PАjdАг, milordzie; WychodzАд R e g a n a i K s i АдАе Аз K o r n w a l i i. GLOUCESTER Аоal mi ciАз, bracie: tak siАз podobaАжo KsiАзciu, ktАrego wola, jak wiadomo, "Nie cierpi АйcieАйnieАв ani tamy. BАзdАз ProsiАж za tobАд. KENT Dajcie pokАj, panie. CzuwaАжem dАжugo i szybko jechaАжem: $PААж czasu przeАйpiАз, drugie pАl przegwizdam. Poczciwym ludziom zdarza siАз ugrzАзznАдАм; АоyczАз wam dnia dobrego, GLOUCESTER Krok ten ksiАзcia Naganny: za zАжe bАзdzie mu to wziАзte. Wychodzi. KENT Poczciwy krАlu, sprawdza siАз na tobie PrzypowieАйАм: z deszczu trafiАжeАй pod rynnАз. ZbliАе siАз, pochodnio ziemskiego padoАжu, Bym mАgАж przy twoich rzeАгwiАдcych promieniach List ten przeczytaАм. Nikt nie widzi cudАw, Tylko niedola: wiem to od Kordelii, KtАra szczАзАйliwym trafem posАжyszaАжa, !Gdzie siАз obracam. Postara siАз ona Ten anormalny stan rzeczy sprostowaАм; Wynajdzie Айrodki. Trudem i niewczasem. ZnuАеone oczy moje, korzystajcie Ze sposobnoАйci, by na ten sromotny Nocleg nie patrzeАм. Fortuno! dobranoc! PrzybАдdАг zdjАдАм ze mnie te drewniane kleszcze: #ObrААм twe koАжo; uАйmiechnij siАз jeszcze! Zasypia. SCENA TRZECIA Dzika leАйna okolica. Wchodzi E d g a r. EDGAR SАжyszaАжem imiАз moje wymАwione; Alem szczАзАйliwie uniknАдАж pogoni WlazАжszy w sprАchniaАжe drzewo. Nie ma portu, Nie ma jednego miejsca, gdzie by na mnie Mnogie a czujne straАеe nie czyhaАжy. DopАki tylko bАзdАз mАgАж, dopАty "ChroniАм siАз bАзdАз: umyАйliАжem przeto PrzybraАм na siebie postaАм tak nikczemnАд, Tak odraАгliwАд, jaka kiedykolwiek, Z ujmАд ludzkoАйci, do stanu zwierzАзcia ZbliАеyАжa nАзdzАз: twarz sobie pomaАеАз BАжotem, Ажachmanem czАжonki przyoblekАз, !WАжos sobie zbijАз w koАжtuniastekАжaki, #I tak, wpААжnagi, stawiaАм bАзdАз czoАжo Wiatrom i wszelkim dopuszczeniom niebios Za wzАr mi bАзdАд do naАйladowania Znani w tym kraju bedlamscy Аеebracy, KtАrzy, wydajАдc jАзki przeraАгliwe, WraАеajАд sobie w wychudАжe ramiona !Szpilki, cierniowe kolce, Амwieki z trzmielu I opАжakanym tym widokiem, chodzАдc Po dworkach, chatach, po mАжynach i hurtach, BАдdАг to pokorni, bАдdАг jak opАзtani, Na biednych kmieciach wymuszajАд litoАйАм. Biedny Edgarze, zostaАв biednym Tomkiem! BАзdziesz przynajmniej czymАй pod tym przydomkiem. Wychodzi. SCENA CZWARTA Przed zamkiem, G l o u c e s t e r a. #WchodzАд K r А l L i r, B Аж a z en i R y c e r z. KRАпL LIR Rzecz dziwna, Аеe tak wyjechali z domu, Nie odprawiwszy mojego posАжaАвca. RYCERZ !Dniem wprzАd, o ile sАжyszaАжem, nie byАжo O tym wyjeАгdzie u nich ani mowy, KENT CzeАйАм ci, szlachetny wАжadco. KRАпL LIR Tam do licha! CААе to, czy bawisz siАз w haАвbАз? KENT Nie, panie. BА░AZEN Cha, cha! patrzcie, ten nosi podwiАдzkАз nie lada. Konie wiАдАеe siАз za gАжowАз, psy i niedАгwiedzie za szyjАз, maАжpy za biodra, a ludzi za nogi; kiedy nogi nie statkujАд, dostajАд drewnianАд obroАеАз. KRАпL LIR KtААе to do tego stopnia zapomina Winnych mi wzglАзdАw, Аеe ciАз tu osadziАж? KENT Dwoje ich, panie, on i ona; syntwАj I twoja cАrka. KRАпL LIR Nie. KENT Tak jest. KRАпL LIR Nie mАwiАз. KENT Tak jest, ja mАwiАз. KRАпL LIR Nie, tego by oni Nie uczynili KENT Tak jest, uczynili. KRАпL LIR Nie, na Jowisza! KENT Tak jest, na JunonАз. KRАпL LIR !Oni by tego nie Айmieli uczyniАм,Oni by tego nie mogli, nie chcieli: Taka zniewaga w miejsce czci naleАеnej ByАжaby jeszcze gorsza niАе morderstwo. Powiedz mi krАtka, ale szczegААжowo, Jak mogАжeАй АйciАдgnАдАм na siebie, a on TakАд ci krzywdАз wyrzАдdziАм, gdyАй przyszedАж W naszym imieniu? KENT Panie, gdym im w domu DorАзczyАж pismo waszej dostojnoАйci, Zanim powstaАжem z miejsca, gdziem na klАзczkach Uszanowanie me okazaАж, nadbiegАж Konny posАжaniec, usmaАеony w pocie, Ledwie ziejАдcy, niosАдc pozdrowienie Od Goneryli, swojej pryncypaАжki, I nie wytchnАдwszy nawet, list im oddaАж, KtАry teАе oni zaraz przeczytawszy, Kazali sАжuАеbie z najwiАзkszym poАйpiechem KulbaczyАм konie; mnie zaАй rzekli zimno, Abym za nimi jechaАж i zaczekaАж, RychАжo do dania odpowiedzi znajdАд SposobnАд chwilАз. Gdym wiАзc tu przybywszy, SpotkaАж owego drugiego posАжaАвca, KtАrego dobre przyjАзcie widocznie ByАжo powodem mniej dobrego dla mnie (A byАж to wАжaАйnie ten sam skurczypaАжka, Co siАз niedawno takiego zuchwalstwa DopuАйciАж wzglАзdem waszej dostojnoАйci), WiАзcej krwi w sobie majАдc niАе rozwagi, DobyАжem miecza; on wzruszyАж dom caАжy TchАrzliwym krzykiem, i wystАзpek taki CАrka twa, panie, i syn twАj uznali Godnym sromoty, jakАд tu ponoszАз. BА░AZEN Zima jeszcze nie przeszАжa, #skoro dzikie gАзsi tАзdy ciАдgnАд. TatuАй chodzАдcy w Ажatach Nabawia dzieci Айlepoty Niech chodzi w zАжotych szatach, A bАзdzie znaАж ich pieszczoty: Fortuna, sproАйna diablica, Od biednych odwraca lica. Ale co siАз tyczy cАrek twoich,!te ci policzkАw nie szczАзdzАд. KRАпL LIR O, jak ta kolka prze mnie aАе do serca! Precz, licho! АеywioАж twАj zamarАж juАе we mnie, Gdzie jest ta cАrka? KENT Z hrabiАд, panie, w zamku, KRАпL LIR Nie idАгcie za mnАд, pozostaАвcie tutaj Wychodzi. RYCERZ "Nie uczyniАжАеeАй nic wiАзcej jak tylko To, co mАwiАжeАй? KENT WiАзcej nic. Dlaczego KrАl siАз z tak maАжym pocztem tu wyprawiАж? BА░AZEN GdybyАй byАж wsadzony w dyby za to pytanie, nie dziwiАжbym siАз bynajmniej. KENT Dlaczego, bАжaАгnie? BА░AZEN Trzeba by ci pАjАйАм na naukАз !do mrАwki, abyАй wiedziaАж, Аеe siАз nie pracuje w zimie. Kto idzie za wАзchem, tego wzrok prowadzi, wyjАдwszy Айlepych; aspomiАзdzy dwudziestu nosАw nie ma i jednego, ktАry by nie poczuАж kogoАй, co cuchnie. Nie !czepiaj siАз wielkiego koАжa, gdysiАз stacza z gАry, bo ciАз pociАдgnie z sobАд na zАжamanie szyi; ale kiedy wielkie koАжo $idzie pod gАrАз, dzierАе siАз go i !gramol siАз za nim. JeАеeli jaki !mАзdrzec da ci lepszАд radАз, to mi zwrААм mojАд: Niech za niАд idАд hultaje, PoniewaАе jАд bАжazen daje. Kto lubiАдc na dwАch stoАжkach siadaАм, Dla zysku tylko sАжuАеy, Ten drapnie, gdy deszcz zacznie padaАм, I rzuci siАз wАйrАd burzy. Ja wytrwam w szczАзАйciu nieprzyjaznem, Niech mАзdrzec tyАж podaje: OdstАзpny kiep siАз staje bАжaznem, Kpem bАжazen siАз nie staje. KENT Gdzie ty siАз tego, bАжaАгnie, nauczyАжeАй? BА░AZEN Nie w dybach, bАжaАеnie. "K r А l L i r powraca. G l a u c e s t e r za nim. KRАпL LIR Nie chcieАм wyjАйАм do mnie? SАжabi sАд? znuАеeni? Jechali caАжАд noc? To sАд wybiegi, WstАзpne objawy buntu i zerwania! !PrzynieАй mi lepszАд odpowiedАг. GLOUCESTER O panie, Znany ci ksiАзcia gwaАжtowny charakter, Jego zaciАзtoАйАм, jego nieugiАзtoАйАм W postanowieniach, ktАre raz poweАгmie. KRАпL LIR Do wszystkich Айmierci, plag i pomst! GwaАжtowny Jego charakter? Gloucesterze, Gloucesterze, Ja chciaАжem widzieАм siАз z Kornwalskim ksiАзciem I z jego АеonАд. GLOUCESTER Tak, Ажaskawy panie; UwiadomiАжem, ich. KRАпL LIR UwiadomiАжeАй CzАжowieku, czy ty rozumiesz, co mАwiАз? GLOUCESTER Jak najzupeАжniej miАжoАйciwy panie KRАпL LIR KrАl chciaАж siАз widzieАм z ksiАзciem; stary ojciec #Z swАд wАжasnАд cАrkАд; АеАдda od niej usАжug: UwiadomieniАе oni byli o tym? Tchu mi brak, krew mi wre. GwaАжtowny ksiАдАеАз? PowiedzАеe temu gwaАжtownemu ksiАзciu... Ale nie, czekaj; moАеe on, i chory, W niemocy zwykle zaniedbuje czАжowiek Tych obowiАдzkАw, ktАrych, zdrowym bАзdАдc, "АнciАйle dopeАжnia; nie jesteАйmy sobАд, Gdy w przygnАзbieniu naszego jestestwa Duch nasz skazany na cierpienie z ciaАжem. !Nie chcАз przesАдdzaАм: uniosАжem siАз moАеe Niesprawiedliwie, biorАдc chorobliwe Usposobienie za niechАзАм zdrowego. spojrzawszy na K e n t a PrzekleАвstwo! za co ten czАжowiek tu siedzi? Jawny w tym dowАd, Аеe ten wyjazd ksiАзcia I jej jest tylko podstАзpnym kuglarstwena. !WyzwАlcie go z tych pАзt. IdАг, powiedz ksiАзciu #I jego Аеonie, Аеe chcАз mАwiАм z nimi, I to natychmiast; powiedz, zАзby przyszli I wysАжuchali mnie: inaczej, kaАеАз U drzwi ich izby poty w bАзbenwaliАм, AАе bАзben sen zabije... GLOUCESTER Rad bym harmoniАз widzieАм jak najlepszАд MiАзdzy waszymi czeАйАмmi. Wychodzi. KRАпL LIR Biada tobie, O moje serce! moje wrzАдce serce. Ale siedАг cicho! BА░AZEN Gadasz do serca, wujaszku, jak owa kucharka de wАзgorzy,kiedy je Аеywcem w pasztet #wАжoАеyАжa; uderzyАжa je po Ажbach kijem i zawoАжaАжa: АкSiedАгcie cicho, figlarze! " Rodzonym jejbratem byАж ten, co to jedynie przez dobroАм serca, siano swym koniom masАжem posmarowaАж. !Wchodzi K s i Ад Ае Аз K o r n w "a l i i, R e g a n a, G l o u c e s t e r i orszak. KRАпL LIR DzieАв dobry wam obojgu, KSIА▒АоБ KORNWALII CzeАйАм wam, panie. ZdejmujАд dyby z K e n t a. REGANA MiАжo mi waszАд wysokoАйАм oglАдdaАм. KRАпL LIR Tak sАдdzАз; sАдdziАм tak mam niezАжy powАd; Gdyby inaczej byАжo, wziАдАжbym rozwАd Z grobem twej matki, ktАry by pokrywaАж CudzoАжoАеnicАз. do Kenta A! jesteАй juАе wolny; O tem na potem. Ladaco masz siostrАз, Moja Regano: wraziАжa mi ona ZАдb niewdziАзcznoАйci w serce, jak szpon sАзpa, Nie wydam tego w sАжowach; nie uwierzysz, Jak jej przewrotny umysАж... O Regano! REGANA Miarkujcie, panie, swАд porywczoАйАм. !TuszАз, АоeАйcie wy raczej mniej zdolni oceniАм "Jej wnАзtrznАд wartoАйАм niАе ona uchybiАм Swym obowiАдzkom. KRАпL LIR HАз? jak to rozumiesz? REGANA Nie mogАз myАйleАм, aby moja siostra W najmniejszej czАзАйci miaАжa wyjАйАм ze szrankАw Swej powinnoАйci. JeАеeli, przypuszczam, ChciaАжa ukrАciАм niesfornАд swawolАз Twego orszaku, panie, miaАжa ku temu Tak dobry powАd i cel tak zbawienny, Ze to oddala od niej wszelki zarzut. KRАпL LIR PrzekleАвstwo moje niech jАд wiecznie Айciga! REGANA O panie, jesteАй stary; wАжadze twoje JuАе dobiegajАд mety: powinien byАй !DaАм siАз prowadziАм i kierowaАм komuАй Z АйwieАеszym umysАжem, ktАry by byАж zdolny Dobro twe lepiej niАе ty sam rozpoznaАм. !ProszАз ciАз przeto, powrААм do mej siostry, "I powiedz, АеeАй jАд skrzywdziАж. KRАпL LIR Ja jАд prosiАм O przebaczenie? CzyАеeАй pomyАйlaАжa, Jakby to ojca powadze przystaАжo "PАjАйАм i z pokorАд do niej siАз odezwaАм: klАзka АкKochana cАrko, przyznajАз, Аеem stary; StaroАйАм nie radoАйАм; na kolanach bАжagam, AbyАй mi daАжa karm, odzieАе i schronАз? " REGANA !DoАйАм tego, drogi panie; to sАд tylko Przesadne treny! WrААм siАз do mej siostry. KRАпL LIR wstaje Nigdy, Regano. Ona mi zmniejszyАжa MАj wierny orszak do poАжowy; krzywo Na mnie patrzaАжa; ona swym jАзzykiem Jak wАдАе mi na wskroАй rozraniАжa serce. Niech wszelkie pomsty niebios spadnАд razem Na jej niewdziАзcznАд gАжowАз! Niech zjadliwe Powietrzne wpАжywy na jej mАжode koАйci Niemoc sprowadzАд! KSIА▒АоБ KORNWALII "WstydАг siАз, wstydАг siАз, panie. KRАпL LIR Zlejcie АйlepiАдcy wasz blask, bАжyskawice, W jej wzrok wzgardliwy! ZaraАгcie jej piАзknoАйАм, Wy, miazma, ktАre z bАжot wyciАдga stonce, "SkaАеcie i strawcie jej wdziАзki! REGANA O nieba! Tak samo bАзdziesz mnie zАжorzeczyАж, panie, W nowym przystАзpie gniewu. KRАпL LIR Nie, Regano: Ciebie przekleАвstwo me nie dotknie nigdy; Twoja natura tkliwa i wraАеliwaMa mАj gniew nigdy nie narazi ciebie: Jej oczy zionАд ogieАв, twoje grzejАд, #Ale nie palАд. Ty byАй nie umiaАжa Upodobaniom moim siАз sprzeciwiaАм, "ZmniejszaАм mi sАжuАеbАз, miotaАм harde sАжowa, OkrawaАм mojАд pensjАз, a na domiar Ryglem zastawiaАм siАз przed mym przybyciem; Ty znasz powinnoАйАм dziecka, gАжos natury, WinnАд uprzejmoАйАм, wdziАзcznoАйАм przynaleАеnАд: Nie zapomniaАжaАй, Аеem ci daАж na wiano PoАжowАз mego paАвstwa. REGANA AleАе, panie, PrzystАдp do rzeczy. KRАпL LIR Kto АйmiaАж w dyby wsadziАм Mojego sАжugАз? OdgАжos trАдb. KSIА▒АоБ KORNWALII Co znaczАд te trАдby? Wchodzi O s w a l d. REGANA To trАдby mojej siostry: potwierdzajАд, Co mi pisaАжa, Аеe wkrАtce tu bАзdzie. do O s w a l d a Czy przyjachaАжa twoja pani? KRАпL LIR Ten to Hardy, niecnota, zuchwaАжy pyszaАжek, KtАrego buta jak purchawka roАйnie Na pАжytkim gruncie Ажask tej, ktАrej sАжuАеy. Precz z moich oczu! KSIА▒АоБ KORNWALII Co wasza wysokoАйАм RaczyАжa mАwiАм? KRАпL LIR Kto mojego sАжugАз W dybach osadziАж? Spodziewam siАз przecie, АоeАй ty, Regano, o tym nie wiedziaАжa. Wchodzi G o n e r y l a. Co widzАз? O, wy litoАйciwe bogi, "JeАйli sprzyjacie starcom, jeАйli wasze А░askawe rzАдdy ceniАд posАжuszeАвstwo, !JeАеeli sami jesteАйcie starymi, To siАз ujmijcie za mnАд i zeАйlijcie Znak wspААжudziaАжu swego w mojej sprawie. do R e g a n y Czy siАз nie wstydzisz, patrzАдcna tАз brodАз? I ty jАд bierzesz za rАзkАз, Regano? GONERYLA "DlaczegААе by miАз za niАд braАм nie miaАжa? CААеem ja, panie, uczyniАжa zАжego? Nie wszystko bywa zАжem, co nierozsАдdek Za zАжe uwaАеa, dziecinnoАйАм zАжem mieni; KRАпL LIR O moja piersi, z jakiegoАеeАй kruszcu, АоeАй jeszcze caАжa? Jakim siАз sposobem MАj czАжowiek dostaАж w dyby? KSIА▒АоБ KORNWALII Jam go, panie, KazaАж w nie wsadziАм: lecz postАзpki Jego ZasАжugiwaАжy na surowszАд karАз. KRАпL LIR !WaАмpan siАз tego dopuАйciАжeАй? WaАмpan? REGANA #ProszАз ciАз, miАжy ojcze, bАзdАдc sАжabym, Nie chciej siАз innym wydawaАм na zewnАдtrz. JeАеeli wrАcisz nazad do mej siostry I bАзdziesz u niej do koАвca miesiАдca, PoАжowАз Айwity swojej odprawiwszy, SprowadАг siАз potem do mojegodomu. Nie jestem teraz u siebie i brak mi Zaopatrzenia w zapasy potrzebne Na utrzymanie twoje, KRАпL LIR WrАciАм do niej? I piАзАмdziesiАзciu ludzi mych odprawiАм? Nie, wolАз raczej zrzec siАз caАжkiem strzechy, WalczyАм z wszelkimi zmianami powietrza; АоyАм w towarzystwie sАw i wilkАw, jАзczАдc Pod ostrym zАзbem nАзdzy. WrАciАм do niej! Z rАwnАд АжatwoАйciАд przeniАsАжbym na sobie, ZАзby siАз udaАм do tego Francuza, Z krwiАд wrzАдcАд, ktАry me najmАжodsze dziecko WziАдАж bez posagu, upaАйАм na kolana Przed jego tronem i na wzАr pachoАжka BАжagaАм o jurgielt, bym mАgАж nadal marny "WieАйАм Аеywot. WrАciАм do niej! RadАг mi raczej ZostaАм parobkiem i jucznym bydlАзciem Tego fagasa. Wskazuje na O s w a l d a . GONERYLA UczyАв, jak chcesz, panie. KRАпL LIR O moja cАrko, nie chciej, bym oszalaАж. #Nie bАзdАз tobie ciАзАеarem; bАдdАгzdrowa! JuАе siАз nie ujrzym, nie spotkamy z sobАд. TyАй jednak moim ciaАжem, tyАй krwiАд mojАд; Moim dzieciАзciem Аб nie, raczej chorobАд W mym ciele, ktАrАд muszАз mieniАм mojАд, NaroАйlАд raczej, wrzodem, karbunkuАжem, Z krwi mej zepsutej powstaАжym. Nie bАзdАзАм Jednak zАжorzeczyАж; niech uczucie wstydu Przyjdzie, gdy zechce; ja go nie przyzywam, Nie proszАз wАжadcy gromu, by uderzyАж, Ni skargi na ciАз przed tron Аз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБйа┐c;к_гcr;л─3╒;м╞ЪcА<н`@ck<оа#c╬<по+;c1=░щ3NcФ=▒7│. cГ>┤9cц>╡<дcI?╢р"╘cм?╖┤+>c@╕Є3щcr@╣█;╡+╒@ czАжonki Pod rozpadАжymi Ажachmanami obstaАм WАйrАd takiej jak ta burzy? O, jak maАжo MyАйlaАжem o tym dotАдd! WeАг lekarstwo, KrАlewski zbytku, doАйwiadcz dobrowolnie, Co czuje nАзdza, byАй jej strzАдsАж swАj nadmiar !I z winy obmyАж sprawiedliwoАйАм niebios! EDGAR w chacie 'PААжtora sАдАеnia! pААжtora sАдАеnia!Biedny Tomek, B Аж a z e n wybiega z chaty. BА░AZEN Nie wchodАг tam, wujaszku; tam duch siedzi. Na pomoc? napomoc! KENT Daj no mi rАзkАз. Kto tam jest? BА░AZEN Duch, duch; nazywa siebie biednym Tomkiem; KENT Co ty za jeden, co tam mruczysz w sАжomie? WyjdАг! Wchodzi E d g a r, przebrany za wariata. EDGAR Biada mi! zАжy duch przyszedАж miАз drАзczyАм! Przez ostre ciernie wieje wiatr zimny. Brr! #idАг do АжААеka. I rozgrzej siАз. KRАпL LIR CzyАй ty swe caАжe mienie oddaАж!cАrkom I stАдd przyszedАжeАй do takiego stanu? EDGAR Nie dacie tam czego biednemuTomkowi, ktАrego zАжy duch prowadziАж przez rozАеarzone "wАзgle i pАжomienie, przez fale i prАдdy, przez bagna i "trzАзsawiska; ktАremu podАжoАеyАжnoАеe pod poduszkАз, zastawiАж !Аеelazka pod АжawАд, wrzuciАж do rosoАжu truciznАз na szczury; ktАremu wbiАж w gАжowАз, Аеeby na bystrym rumaku jechaАм przez kАжadki na cztery cale "szerokie i АйcigaАм cieАв wАжasny jak zdrajcАз. PokАj waszym piАзciu klepkom! Tomkowi zimno!brr! Niech was bogowie chroniАдod zАжych wiatrАw, zАжych gwiazd i zАжych wyzi ewАw! Dajcie wspomoАеenie biednemu Tomkowi, ktАremu zАжy duch dokucza. Oto go teraz macie tu Аб oto tam Аб i Аwdzie Аб i tam, , znowu, i tam. KRАпL LIR Czy go do nАзdzy tej cАrki przywiodАжy? !Nie ocaliАжАеeАй nic? WszystkoАе im daАжeАй? BА░AZEN Owszem, zachowaАж sobie pАжachtАз; inaczej byАйmy !wstydziАм siАз musieli za niego. KRАпL LIR NiechajАеe wszelkie plagi, na skaranie WystАзpkАw ludzkich w powietrzu wiszАдce, SpadnАд na twoje cАrki! KENT On nie ma cАrek, miАжoАйciwy panie. KRАпL LIR Zdrajca, kto przeczy! nic nie moАеe wprawiАм Ludzkiej istoty w takie poniАеenie, Tylko niewdziАзczne cАrki. Czy to teraz Jest modАд, Аеeby wygnani ojcowie Tak siАз pastwili nad swym wАжasnym ciaАжem? SАжuszna pokuta! CzyliАе nie to ciaАжo Tym pelikana cАrkom Аеycie daАжo. EDGAR Cierp ciaАжo, kiedy ci siАз chciaАжo. Holala! Holala! BА░AZEN Ta noc wykieruje nas wszystkich na bАжaznАw i na wariatАw. EDGAR StrzeАеcie siАз zАжego ducha, sАжuchajcie rodzicАw, dotrzymujcie sАж owa, nie klnijcie, nie nakАжaniajcie niewiast do grzechu, nie wbijajcie w pychАз serc waszych. Tomkowi zimno. KRАпL LIR CzymeАй ty byАж, czАжowieku? EDGAR Gachem, zalotnikiem; z fumamiw gАжowie i w sercu; co sobie $wАжos trefiАж, rАзkawiczki nosiАж u kapelusza, dogadzaАж chАзciom damy swego serca i po ciemku z niАд baraszkowaАж; co tyle "przysiАдg, ile sАжАw nagadaАж, a wszystkie zАжamaАж w oczach !nieba; co zasypiaАж, ukАжadajАдc !rozkoszne plany, a budziАж siАз, aby je wykonaАм. Wino wАйciekle"lubiАжem, grАз w koАйci szalenie, a przy kobietach zakasywaАжemsuАжtana. MiaАжem faАжszywe serce, ucho chАзtnie !sАжuchajАдce oszczerstw, a rАзkАзskrwawionАд zbrodniАд. ByАжem gnuАйny jak wieprz, podstАзpny jak lis, АеarАжoczny jak wilk, wАйciekАжy jak pies, jak lew chciwy zdobyczy. Niech skrzypienie trzewikАw lub chrzАзst jedwabnych sukien, zapowiadajАдc zbliАеanie siАз kobiety, nie czyni oskomy biednemu twemu sercu; niech noga twoja nie tyka fryjerskich progАw, rАзka twoja podwiki, piАro twoje wekslАw: a zАжy duch nic ci nie zrobi. CiАдgle przez ciernie wieje !wiatr zimny, АйwiszczАз: gwiiii, #biada! Delfinie, mАj synu, puАйАм ich, niech przejadАд! Burza trwa ciАдgle. KRАпL LIR Biedaku, lepiej by ci byАм w grobie niАе z tak obnaАеonym ciaАжem znajdowaАм siАз w tej nawaАжnicy. CzyliАе czАжowiek jest tylko tym? Niczym wiАзcej? Przypatrzcie mu siАз. on robakowi nie winien jedwabiu, bydlАзciu Аб skАry, owcy АбweАжny, piАеmowcowi pachnidАжa. My trzej jesteАйmy zamalgamowani, on jest czystym metalem. CzАжowiek wАжaАйciwy niczym wiАзcej nie jest jak takim biednym, nagim,dwunoАеnym zwierzАзciem. Precz, poАеyczone przydatki! PАjdАгcie mnie rozpiАдАм, hej! Zdziera z siebie szaty. BА░AZEN !ProszАз ciАз, wujaszku, uspokАj "siАз: niedobra to noc na kАдpiel. Teraz by maАжy ogieАв w polu byАж tym, czym serce starego zalotnika: maАжa iskierka, a reszta ciaАжa zimna. Patrzcie, #oto siАз zbliАеa chodzАдcy ogieАв. EDGAR To zАжy wrАg, Flibbertygibet: zaczyna on swoje wАзdrАwki rАwno z odgАжosem wieczornegodzwonu, a koАвczy z pierwszymzapianiem kura; sprowadza na oczy bielmo; spojrzawszy zezem, rozszczepia ludziom wargi w ksztaАжt zajАзczych; #rzuca АйnieАм na biaАжАд pszenicАз i mАзczy biedne ziemskie stworzenia. АнwiАзty Witalis szedАж polnym szlakiem; Wtem spotkaАж zmorАз z jej siАstr orszakiem; WiАзc krzyknАдАж jej: Hej! z drogi hej! A kysz! a kysz! a kysz! Wchodzi G l o u c e s t e r z pochodniАд. KENT Jak siАз ma wasza dostojnoАйАм? KRАпL LIR Kto to jest? KENT "KtoАй ty? I po coАй tu przyszedАж? GLOUCESTER Kto wy jesteАйcie? Jakie waszemiana? EDGAR Ja biedny Tomek, co jada Аеaby, ropuchy, kijanki, jaszczurki ziemne i wodne; co przywiedziony do rozpaczy, gdy mu zАжy duch dopieka, Ажajna je zamiast saАжaty; poАеera stare szczury i zdechАжe"sobaki; spija zielonАд АйmietankАзze stojАдcych kaАжuАе; co bywa przepАзdzany od gminy do gminy, biczowany, kuty w dyby i wiАзziony; co miaАж kiedyАй trzy suknie na skrycie grzbietu, szeАйАм koszul na okrycie ciaАжa, konie do jazdy imiecz do przypasowania; Lecz myszy, szczury i inne robaki, Te, od lat siedmiu, sАд Tomka przysmaki; StrzeАеcie siАз mego przeАйladowcy. Cicho, Smolkin! cicho, wrogu! GLOUCESTER O panie, takieАе twoje towarzystwo? EDGAR KsiАдАеАз ciemnoАйci jest szlachcicem: nazywa siАз Modo i Mahu. GLOUCESTER Nasza krew, panie, tak siАз zbezczeАйciАжa, Ze nienawidzi swoich rodzicieli.EDGAR Tomkowi zimno. GLOUCESTER PАjdАг, miАжoАйciwy panie. Moje serce Nie moАеe ulec woli twoich cАrek. ChoАм mi kazaАжy zamknАдАм bramy zamku I pozostawiАм ciАз na Ажup tej nocy NielitoАйciwej, waАеyАжem siАз jednak "PАjАйАм ciАз wyszukaАм, bym ciАз zaprowadziАж Tam, gdzie ciАз czeka ogieАв i wieczerza. KRАпL LIR Niech no pomАwiАз wprzАd z tym filozofem. Co jest przyczynАд grzmotАw? KENT Drogi panie, Przyjm tАз ofiarАз; idАг, gdzie ciАз wzywajАд. KRАпL LIR ChcАз wprzАd pomАwiАм z tym uczonym Grekiem Powiedz mi, nad czym ty rozmyАйlasz? EDGAR Nad tym, !Jak siАз strzec wroga i gnАзbiАм robactwo. KRАпL LIR PomАwmy parАз sАжАw na osobnoАйci. KENT do G l o u c e s t e r a Naglij go jeszcze, aby szedАж, milordzie; Zaczyna mu siАз w gАжowie mieszaАм GLOUCESTER Nie dziw; Wyrodne cАrki pragnАд jego Айmierci. O! Kencie, zacny Kencie, ty wiedziaАжeАй, Аоe to nastАдpi; tyАй to przepowiadaАж, Biedny wygnaАвcze! Аб MАwisz, , przyjacielu, #Аоe siАз krАlowi w gАжowie miesza: wierz mi, Jam takАеe bliski tego. MiaАжem syna, KtАregom musiaАж odtrАдciАм od siebie; KtАry na moje Аеycie godziАж, АйwieАеo, Teraz nieledwie. KochaАжem go; nigdy Syn nie byАж droАеszym ojcu Аб cios ten, , bracie, "ZwichnАдАж mi umysАж. CААе to za noc straszna! Burza nie ustaje. Zaklinam waszАд wysokoАйАм. KRАпL LIR O, wybacz! Cny filozofie, chciej nam towarzyszyАм, EDGAR Tomkowi zimno. GLOUCESTER IdАг sobie, czАжowieku, Do owej budy tam; trzymaj siАз ciepАжo; KRАпL LIR PАjdАгmyАе tam wszyscy. GLOUCESTER Nasza droga tАзdy, А░askawy panie. KRАпL LIR Chyba Аеe z nim razem: Nie chcАз siАз rozstaАм z moim filozofem. KENT DogodАг mu, hrabio, niech z sobАд zabierze Tego biedaka. GLOUCESTER NiechАеe idzie z nami. KENT PАjdАг waАйАм. KRАпL LIR ChodАг z nami, dobry AteАвczyku, GLOUCESTER Nie mАwmy teraz nic: milczenie. EDGAR Childe Roland szedАж do ciemnejwieАеy; ZwykАж on byАж mАwiАм, marszczАдc brwi; BrytaАвskiej wietrzАз zapach krwi. WychodzАд. SCENA PIА▒TA PokАj w zamku G l o u c e s t e r a. !Wchodzi K s i Ад Ае Аз K o r n w a l i i i E d m u n d. KSIА▒АоБ KORNWALII !MuszАз siАз na nim zemАйciАм, nimjego dom opuszczАз. EDMUND Kiedy pomyАйlАз, jak to ludzie uwaАеaАм bАзdАд, Аеe uczucie obowiАдzku przewaАеyАжo we !mnie gАжos natury, jakiАй strach mnie ogarnia. KSIА▒АоБ KORNWALII Teraz widzАз, Аеe twАj brat, Edmundzie , niezupeАжnie ze zАжego serca godziАж na jego Аеycie byАжo to raczej skutkiem oburzenia, jakie w nim naganne usposobienie starca obudzaАжo. EDMUND Jak przeАйladowczy jest mАj los, Аеe muszАз prawoАйci mojej АеaАжowaАм! Oto list, o ktАrym mАwiАж, АйwiadczАдcy o jego konszachtach z partiАд francuskАд. O, bogdajby ta zdrada nie istniaАжa lub bogdajby nie mnie przypadАжo oniej donosiАм! KSIА▒АоБ KORNWALII PАjdАг ze mnАд, kochany Edmundzie, do ksiАзАеnej. EDMUND JeАеeli osnowa tego listu jest prawdziwa, masz przed sobАд "waАеne zadanie, moАйci ksiАдАеАз. KSIА▒АоБ KORNWALII Prawdziwa czy bАжАзdna, w !kaАеdym razie czyni ciАз hrabiАд Gloucester. Dowiedz siАз, gdzie jest twАj ojciec, aby go moАеna niezwАжocznie przytrzymaАм. EDMUND do siebie JeАеeli go znajdАз niosАдcego pomoc krАlowi, tym bardziej towzmocni ciАдАеАдce na nim, podejrzenie, (gАжoАйno)BАзdАз trwaАж w wiernopoddaАвczych uczuciach, jakkolwiek bolesna bАзdzie walka pomiАзdzy nimi a uczuciami syna. KSIА▒АоБ KORNWALII PosiАзdziesz przez to moje zaufanie i АеyczliwoАйАм moja lepsze ci ojcostwo zapewni, WychodzАд. SCENA SZАпSTA Izba w dworku folwarcznym w pobliskosci zamku. "WchodzАд K r А l L i r, G l o u c"e s t e r, K e n t, E d g a r i B Аж a z e n. GLOUCESTER Tu lepiej niАе pod goАжym niebem; przyjmijcie, co daАм mogАз. Postaram siАз zapewniАм wam jakie takie wygody; wkrАtce ujrzycie miАз z powrotem. KENT Wszelka siАжa ducha ustАдpiАжa wnim miejsca zniecierpliwieniu. АбNiech ci bogowie nagrodzАд tАзuczynnoАйАм, milordzie! Wychodzi G l o u c e s t e r. EDGAR Frateretto woАжa na mnie i mАwi, Аеe Nero Ажowi ryby w jeziorze paАвstwa ciemnoАйci, (do BАжazna)MАdl siАз, dobra duszo, i strzeАе siАз zАжego ducha. BА░AZEN Powiedz mi, proszАз, wujaszku,czy wariat jest szlachcicem, czy chАжopem KRАпL LIR KrАlem! krАlem! BА░AZEN ChАжopem, wujaszku, ktАry ma syna szlachcica; bo wariatem jest taki chАжop, co pozwoli, aby jego syn byАж szlachcicem pierwej niАе on sam. KRАпL LIR "Аоeby siАз tysiАдc jАзdz rzuciАжo na mnie Z rozpalonymi Аеelazami! EDGAR ZАжy duch gryzie mnie z tyАжu. BА░AZEN Wariatem jest, kto liczy na АжagodnoАйАм wilka, na zdrowie konia, na miАжoАйАм mАжodego chАжopca i na przysiАзgi nierzАдdnicy. KRАпL LIR Tak, dobrze; zaraz przed sАдd je zapozwАз. do E d g a r a PАjdАг, siАдdАг w tym miejscu, wielomiany sАзdzio. do B Аж a z n a !Ty, АйwiatАжy panie, siАдdАг tu. No, wilczyce! EDGAR #Patrz, jak mu Айlepia siАз iskrzАд! GdzieАеeАй to podziaАжa czoАжo, piАзkna pani? !PАjdАг, Betsy, za rzeczkАд JaАй stoi; BА░AZEN Айpiewa W jej Ажodzi szczelina, Lecz tai dziewczyna, Dlaczego przeprawiАм siАз boi. EDGAR ZАжy duch drАзczy biednego Tomka gАжosem sАжowiczym. Hoberdydas woАжa w brzuchu !Tomka o parАз Айledzi. Nie kracz,czarny demonie, nie mam dla ciebie strawy. KENT WyjdАг, drogi panie, z tego odrАзtwienia; !MoАеe byАй spoczАдАж, poАжoАеyАж siАз? KRАпL LIR Potem, WprzАd indagacja. PrzyprowadАгcie АйwiadkАw. do E d g a r a Zacny jurysto w dАжugiej todze, zasiАдdАг! do B Аж a z n a A waАмpaa, jego szanowny kolego, Chciej zajАдАм miejsce przy nim. do K e n t a Wasza miАжoАйАм !NaleАеysz do kompletu; siАдdАгАеetakАеe. EDGAR SАдdАгmy sumiennie. Анliczna pasterko, powiedz, dlaczego Owieczki wpuАйciАжaАй w zboАеe? Daj pocaАжowaАм ustka twe hoАеe, !Nic siАз twej trzАdce nie staniezАжego. Prr! kocica bura. KRАпL LIR Badajcie naprzАd tАз: to Goneryla. ZeznajАз, przeАйwietny"sАдdzie, pod przysiАзgАд, Аеe ona zdeptaАжa wszelkie wzglАзdy naleАеne krАlowi, jej ojcu. BА░AZEN PrzystАдp, milady. Zwiesz siАз Generyla? KRАпL LIR Nie moАеe temu zaprzeczyАм. BА░AZEN Wybacz, wziАдАжem ciАз za dziurawy stoАжek. KRАпL LIR A to ta druga: krzywe jej spojrzenia ZdradzajАд grunt jej serca. Аб А░apaАм, АжapaАм! Аб Ognia i miecza! Аб Ha, wy przekupieni! Przedajny sАдdzie, po coАй jej daАж uciec? EDGAR !PoleАм bogom swoje piАзАм klepek!KENT O nАзdzo! Аб GdzieАе jest owa tАзgoАйАм ducha. !KtАrАд, rАзczyАжeАй, panie, Аеe zachowasz? EDGAR na stronie А░zy moje biorАд udziaАж w jego doli, Tak Аеe mi trudno dotrwaАм w mojej roli, KRАпL LIR Nawet maleАвkie pieski, mops, szpic, daksik, SzczekajАд na mnie. EDGAR Tomek rzuci na nie gАжowАд. A zasiАз, sobaki! Czy wasz pysk czarny, czy biaАжy !ChoАмbyАйcie wАйciekle kАдsaАжy, Pudle, muce, wyАеАжy, brysie, PlemiАз goАвcze i kundysie, Kuse lub z dАжugimi chАжosty, Tomka siАз lАзkajcie chАжosty; Bo gdy na was gАжowАд ciАйnie, !CaАжa psiarnia siАз rozpryАйnie, Sasa! fora z dwora! na kiermasze i jarmarki! Аб Biedny Tomku, twАj rАg wysechАж. KRАпL LIR Zanatomizujcie mi ReganАз, zobaczcie, co tam siedzi w jejsercu. Czy jest jaka przyczynaw naturze zdolna takАд zatwardziaАжoАйАм sprowadziАм? do E d g ar a WaszmoАйАм pana uwaАеam odtАдdjako jednego z moich stu towarzyszy; tylko mi siАз nie podoba krАj waszmoАйcinego munduru; powiesz moАеe, Аеe to na sposАb perski; ale kaАе go odmieniАм. KENT PoАжААе siАз, drogi panie; spocznij nieco. KRАпL LIR "MiАз rАbcie haАжasu, nie rАbcie !haАжasu; zaciАдgnijcie firankАз. Tak, tak, tak. Jutro z rana bАзdziem wieczerzali tak, tak, tak. BА░AZEN A ja w poАжudnie bАзdАз spaАж. G l o u c e s t e r powraca. GLOUCESTER Gdzie krАl? KENT Tu; zostaw go w pokoju, panie, Biedak, zupeАжnie utraciАж przytomnoАйАм. GLOUCESTER WeАг go na rАзce, poczciwy czАжowiecze; Zdradziecki spisek grozi jego Аеyciu. Mam tu lektykАз z sobАд; wsadАг go do niej I Айpiesz do Dowru, gdzie dobre przyjАзcie I pomoc znajdziesz. Аоywo! podnieАй pana, %JeАйli siАз spААгnisz choАм o pААж godziny, On, ty i kaАеdy, co go broniАм gotАw, Ulegnie pewnej zgubie. Bierz go! Аеywo! Dam ciАз eskortАз z ludzi zaufanych; Spiesz siАз. KENT ZnАзkana natura zasnАзАжa. Ten wypoczynek moАеe byАм balsamem Na twe stargane siАжy; w braku tego Ich odzyskanie byАжoby zbyt trudne. do B Аж a z n a PomААе mi ponieАйАм pana. Tu pozostaАм Nie moАеesz. GLOUCESTER IdАгmy, idАгmy. #K e n t, G l o u c e s t e r i B Ажa z e n wychodzАд, niosАдc krАla. EDGAR Gdy lepszych od nas widzim w poniewierce, WАжasnych nАзdz naszych zapomina serce. !NajciАзАеej cierpiАд ci, co sami cierpiАд, Bo znikАдd ulgi ni pociech nie czerpiАд; Lecz kto w cierpieniu znajdzie towarzysza, Tego siАз boleАйАм zmniejsza i ucisza. !Mnie znoАйniej teraz i lАеej, gdy niedola, Co mnie przygniata, przygniata i krАla; !On straciАж dzieci, ja ojca. No, Tomku, IdАг siАз znАw ukryАм w twym chruАйcianym domku I nie wprzАd wystАдp, aАе zdoАжasz czynami ZmyАм kaАж potwarzy, co twe imiАз plami. Niech siАз tej nocy jeszcze, cochce, dzieje, Byle krАl uszedАж. BacznoАйАм! BacznoАйci Wychodzi. SCENA SIАпDMA PokАj w zamku G l o u c e s t e r a. %K s i Ад Ае Аз K o r n w a l i i, R e g a n a, G o n e r y l a, E d m u n d i sАжudzy. !KSIА▒АоБ KORNWALII do G o n e r y l i JedАг pani bezzwАжocznie do ksiАзcia, swego maАжАеonka, i pokaАе mu ten list. Wojska francuskie wylАдdowaАжy. (do sАжug )PrzyprowadАгcie tu tego zdrajcАз Gloucestera. Kilku sАжug wychodzi. REGANA KaАе go natychmiast powiesiАм. GONERYLA WyАжupiАм mu oczy. KSIА▒АоБ KORNWALII. Zostawcie go memu gniewowi. Edmundzie, jedАг z naszАд siostrАд. Zemsta, ktАrАд zniewoleni bАзdziemy wywrzeАм na twym przeniewierczym ojcu, nie skАжada siАз z twojАд #tu bytnoАйciАд. Znaglijcie ksiАзciaza przybyciem do jak najАйpieszniejszego zbrojenia siАз, my z naszej strony nie zaniedbamy tego. Trzeba, Аеeby!goАвcy nasi krАдАеyli bez przerwyi utrzymywali porozumienie miАзdzy nami. BАдdАг zdrowa, czone ciАз przed tron Аз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk║аcA╗зЗccA╝.~c╞A╜мК")B╛6GcАKB┐} cоB└А(cC┴А0еctC┬%8Аc╫C kochana siostro; bАдdАг zdrАw, milordzie Gloucester. Wchodzi O s w a l d. GdzieАе jest krАl? OSWALD DziАзki milordowi Gloucester Uprowadzony zostaАж. Ze trzydziestu Jego rycerzy, tropiАдcych Айlad jego, ZdybaАжo go u bramy, po czym АжАдcznie Z kilkunastoma podwАжadnymi lorda UdaАжo siАз z nim do Dowru, gdzie tuszАд ZnaleАгАм przyjaciААж dobrze uzbrojonych. KSIА▒АоБ KORNWALII KaАе przyprowadziАм konie swojej pani. GONERYLA Bywajcie zdrowi, milordzie i siostro. Wychodzi, a z niАд E d m u n d i orszak. KSIА▒АоБ KORNWALII BАдdАг zdrАw, Edmundzie. WynajdАгcie mi tego ZdrajcАз Gloucestera, jak zАжodzieja zwiАдАеcie I tu go stawcie. Inni sАжudzy wychodzАд. Nie moАеemy wprawdzie W braku form prawnych odebraАм mu Аеycia, Ale moc nasza naszemu gniewowi Musi daАм jakieАй zadoАйАмuczynienie, KtАre naganiАм ludzie bАзdАд mogli, Ale bynajmniej pociАдgnАдАм nas za to Do tАжumaczenia. Ha! czy to ten zdrajca? WchodzАд; sАжudzy prowadzАдc Gl o u c e s t e r a REGANA Ten to niewdziАзczny lis. KSIА▒АоБ KORNWALII ZwiАдАеcie mu rАзce. GLOUCESTER Co to za mowa, miАжoАйciwi paАвstwo? Co za obejАйcie? Moi przyjaciele, ZwaАеcie, Аеe u mnie jesteАйcie w goАйciniec Nie wyrzАдdzajcie mi takiej zniewagi. SАжudzy wiАдАеАд go. KSIА▒АоБ KORNWALII WiАдАеcie go! REGANA Mocno! O nikczemny zdrajco! GLOUCESTER NielitoАйciwa niewiasto, ja nigdy ZdrajcАд nie byАжem. KSIА▒АоБ KORNWALII PrzywiАдАеcie go tutaj Do tego stoАжka. Zobaczysz, nАзdzniku. R e g a n a targa go za brodАз. GLOUCESTER Na miАжoАйАм bogАw! czyn to nieszlachetny W najwyАеszym stopniu targaАм miАз za brodАз, REGANA Ma talu. biaАжy wАжos, A taki zdrajca. GLOUCESTER O niegodziwa kobieto, te wАжosy, CoАй je nieludzko z brody mej wyrwaАжa, PowstanАд kiedyАй i oskarАеАд ciebie. Jam wasz gospodarz: nie powinni byАйcie !ZbАjeckАд dАжoniАд tykaАм mojej twarzy Co wy myАйlicie ze mnАд czyniАм?KSIА▒АоБ KORNWALII Powiedz, Co to za listy odebraАжeАй z Francji? REGANA Powiedz po prostu, wiemy juАе o wszystkim. KSIА▒АоБ KORNWALII I jakie zwiАдzki masz z tymi zdrajcami, Co АйwieАеo naszli nasze ziemie?REGANA W czyje "OddaАжeАй rАзce szalonego krАla? MАw. GLOUCESTER Mam list wprawdzie na domysАж pisany Przez kogoАй, co siАз do niczyjej partii Nie miesza. KSIА▒АоБ KORNWALII GАжupia chytroАйАм. REGANA I faАжszywa. KSIА▒АоБ KORNWALII GdzieАеeАй to krАla wyprawiАж? GLOUCESTER Do Dowru. REGANA Po co do Dowru? CzyАй nie byАж zagroАеona KSIА▒АоБ KORNWALII Po co do Dowru? Niech na to odpowie. GLOUCESTER MuszАз znieАйАм szczwanie jak niedАгwiedАг u sАжupa, REGANA Po co do Dowru? GLOUCESTER Bo nie chciaАжem patrzeАм, Jakby mu twoje okrutne paznokcie Stare, nieszczАзsne oczy wyАжupiaАжy; Lub jakby twoja siostra swymi kАжami SzarpaАжa jego namaszczone ciaАжo; WАйrАd takiej burzy, jakАд on wytrzymaАж, Z odkrytАд gАжowАд, w noc czarnАд jak piekАжo, Morze byАжoby siАз spiАзtrzyАжo sАжupem I pogasiАжo gwiazdy. A ten biedny, Poczciwy starzec pomagaАж dАеdАеyАм niebu. Gdyby byАж w taki czas u twojej bramy Wilk zawyАж, to byАй byАжa zawoАжaАжa: АкOdАгwierny, otwАrz! " Wszelkie dzikie twory. PrАcz ciebie jednej zАжagodniaАжy wtedy; Ale ja jeszcze ujrzАз chyАеАд zemstАз, DosiАзgajАдcАд w locie takie dzieci. KSIА▒АоБ KORNWALII Nigdy nie ujrzysz. do sАжug Przytrzymajcie stoАжek. WprzАd, nimbyАй ujrzaАж, zdepczАз oczy twoje. Wyrywa G l o u c e s t e r o wi jedno oko, ciska je na ziemia i depcze. GLOUCESTER Kto chce pААгnego wieku siАз doczekaАм, !Niech siАз zmiАжuje nade mnАд! O bogi! O okrucieАвstwo! REGANA To dopiero jedno; Tamto pААж twarzy szydziАжoby ztego: Niech lepiej obie strony bАзdАд rАwne. KSIА▒АоБ KORNWALII JeАеeli widzisz zemstАз... JEDEN SА░UGA StАj, milordzie, Od lat dziecinnych jestem twoim sАжugАд, Nie wyАйwiadczyАжem ci jednakАеe nigdy. Lepszej usАжugi jak teraz, woАжajАдc: АкStАj! " REGANA Co to znaczy, ty plugawy kundlu? SА░UGA !GdybyАй, milady, miaАжa wАжos na brodzie, Hojny by odwet znalazАж siАз w tej garАйci. REGANA Co masz na myАйli, gburze? KSIА▒АоБ KORNWALII A ty, chamie! Dobywa miecza i rzuca siАз na niego. SА░UGA NiechАеe pomiАзdzy nami miecz rozstrzyga! Dobywa takАеe miecza. WalczАд. K s i Ад Ае Аз zostaje raniony. REGANA do jednego ze sАжug Daj mi miecz. Taki chАжop Айmie tak byАм hardym! Przebija go z tyАжu. SА░UGA O piekielnica! JuАе po mnie! Milordzie, Jeszcze ci jedno oko pozostaАжo, ByАй widziaАж jego karАз. Och! umieram. Umiera. KSIА▒АоБ KOBNWALII Aby podobnych nie widziaАжo wiАзcej, PrzeszkodzАз. Wyskocz, marna galareto! Wydziera G l o u c e s t e r o w i drugie oko. GdzieАе twАj blask teraz? GLOUCESTER WszАзdzie ciemno, smutno! Gdzie mАj syn Edmund? Edmundzie, Edmundzie, RozАеarz w twym Ажonie wszelkie iskry uczuАм I pomАйcij ten czyn srogi. REGANA PodАжy zdrajco, Przyzywasz tego, co ciАз nienawidzi; On to nam odkryАж twoje przeniewierstwo. Nigdy ciАз pewnie taki prawy czАжowiek Nie poАеaАжuje. GLOUCESTEB O moja gАжupoto! WiАзc Edgar zostaАж skrzywdzony. Bogowie, PobАжogosАжawcieАе mu i mnie wybaczcie! REGANA WyrzuАмcie go za bramАз; niechaj wietrzy DrogАз do Dowru. JakАеe ci, milordzie? KSIА▒АоБ KOBNWALII !ZadaАж mi hultaj ranАз. PАjdАг, milady! WynieАйcie tego Айlepca, tego Ажotra RzuАмcie w gnojowy dААж. Krew miАз uchodzi, Podaj mi ramiАз. Nie w porАз to przyszАжo. "K s i Ад Ае Аз K o r n w a l i i, wsparty na R e g o n i e, !wychodzi. SАжudzy rozwiАдzujАд i wyprowadzajАд G l o u c e s t er a. DRUGI SА░UGA JeАйli na dobre wyjdzie czyn ten ksiАзciu, To kaАеdАд zbrodniАз popeАжniАз bez skruchy. TRZECI SА░UGA JeАеeli ona dАжugi czas poАеyje I umrze zwykАжym trybem, niezawodnie Ze wszystkich kobiet stanАд siАз potwory. DRUGI SА░UGA PАjdАгmy w czym pomАc staremu hrabiemu; SprowadАгmy tego wariata, co krАдАеy W pobliАеu zamku; on go zaprowadzi, Gdzie zechce: jego prostackie szaleАвstwo Da siАз tu w porАз uАеyАм. TRZECI SА░UGA IdАг i zrАb tak. $Ja pАjdАз przynieАйАм trochАз lnu i biaАжka, By go opatrzyАм w tym АеaАжosnym stanie. Bogowie, miejcie nad nim zmiАжowanie! RozchodziАж siАз w przeciwne strony. AKT CZWARTY SCENA PIERWSZA Dzika okolica. Wchodzi E d g a r. EDGAR PrzecieАе tak lepiej: lepsza jawna wzgarda NiАе ubarwiona pochlebstwem. Najlichsza, NajniАеej pchniАзta od losu istota !Аоyje w nadziei ciАдgАжej, nie w obawie, АоaАжosna zmiana dotyka jedynieWyАеszych, maluczkim Айmiech wraca na usta; #АнwiАзАм siАз wiАзc wolne, otwarte powietrze, Co mnie otaczasz: wichrzeАв twych i wstrzАдАйnieАв Nie mam ci za zАжe. Lecz ktААе to siАз zbliАеa? Wchodzi G l o u c e s t e r wsparty na ramieniu S t a r c a. MАj ojciec w takim opАжakanymstanie? O Айwiecie, Айwiecie, Айwiecie! Gdyby twoje. Dziwne koleje i kapryАйne przejАйcia Nie kazaАжy nam nienawidziАм ciebie, KtААе by cierpliwie znosiАж brzemiАз wieku? STARZEC O drogi panie, byАжem twym dzierАеawcАд I twego ojca przez lat osiemdziesiАдt. GLOUCESTER IdАг sobie, idАг, mАj dobry przyjacielu, Pomoc twa nic mi poradziАм niemoАеe, A tobie moАеe szkodziАм. STARZEC O milordzie, Nie widzisz drogi. GLOUCESTER Dla mnie jej juАе nie ma; WiАзc mi do tego oczy niepotrzebne: ZdarzaАжo mi siАз potknАдАм, kiedym widziaАж. CzАзsto brak bywa zbawienny istrata Jedna nam korzyАйАм. O drogi Edgarze, Ofiaro gniewu zwiedzionego ojca! Gdybym ciАз widzieАм mАgАж przez namacanie, RzekАжbym, Аеe oczy odzyskaАжem. STARZEC Kto tu? EDGAR na stronie O bogi! komuАе wolno jest powiedzieАм, Аоe juАе byАм gorzej nie moАеe? mnie teraz Gorzej niАе kiedy bАдdАг. STARZEC To biedny Tomek. EDGAR na stronie I jeszcze moАеe byАм gorzej. ZaprawdАз, Najgorzej jeszcze nie jest, pАki czАжowiek MoАеe powiedzieАм: АкTeraz mi najgorzej. " STARZEC Gdzie, przyjacielu, idziesz? GLOUCESTER Czy to Аеebrak? STARZEC Wariat i Аеebrak. GLOUCESTER Ma on jeszcze rozum; Bo gdyby nie miaАж go, nie mАgАжby АеebraАм. WidziaАжem wАжaАйnie jednego takiego Ostatniej nocy w czasie burzy; istny Obraz robaka stawiАж mi Аw czАжowiek. Wtedy mi biedny mАj syn na myАйl przyszedАж, A przecieАе wtedy myАйl moja nie byАжa Usposobiona dla niego przyjaАгnie. "ZmieniАжo siАз to pААгniej. Czym sАд muchy Dla psotnych chАжopcАw, tym ludzie dla bogАw; GnАзbiАд nas dla zabawki. EDGAR na stronie Czyi byАм moАеe? Smutna to sprawa bАжaznowaАм w cierpieniu !I draАеniАм przez to i siebie, i drugich Аб gАжoАйno Bogowie z wami, mАj paneczku! GLOUCESTER do s t a r c a Powiedz, Czy to Аw nagi bedlamczyk? STARZEC Tak, panie, GLOUCESTER To idАг do domu, bracie. GdybyАй dla mnie ChciaАж jeszcze wrАciАм i zАжАдczyАм siАз z nami !O jakАд milАз albo i dwie dalej, W kierunku Dowru, to ciАз proszАз, w imiАз Twej przychylnoАйci dawnej, przynieАй z sobАд Jakie okrycie dla tego biedaka, Co miАз prowadziАм bАзdzie. STARZEC AleАе, panie. On wariat. GLOUCESTER Taki dziАй porzАдdek Айwiata, "Ze Айlepych wodzАд wariaci. IdАг, uczyАв, O co prosiАжem, lub zresztАд, co zechcesz, Tylko idАг sobie. STARZEC PrzyniosАз mu odzieАе NajlepszАд, niechaj, co chce, stАдd wyniknie, Wychodzi. GLOUCESTER SАжuchaj no, nagi, biedny mАj czАжowieku. EDGAR Tomkowi zimno. na stronie Nie wytrzymana dАжuАеej. GLOUCESTER ChodАг no tu; zbliАе siАз. EDGAR na stronie A jednakАеe muszАз. gАжoАйno Niechaj bogowie uzdrowiАд, paneczku, Niebogie oczy twoje: krew z nich ciecze. GLOUCESTER Czy znasz ty drogАз do Dowru? EDGAR Drogi i droАеyny, АйcieАеki i manowce. Biedny Tomek straciАж, niestety, jednАд z piАзciu klepek. Poczciwa duszo,niech ciАз bogowie chroniАд od !zАжego ducha! PiАзciu ich na raz siedziaАжo w biednym Tomku: !Obidykut, duch. poАеАдdliwoАйci; Hoberdydas, ksiАдАеАз niemoty; Mahu, kradzieАеy; Modo, morderstwa, i Flibbertygibet, duch fochАw i fomfrАw, ktАry potem przeszedАж w pokojАwki isАжuАеebne. Bogowie z tobАд, paneczku. GLOUCESTER Masz tu trzos; weАг go ty, ktАrego nieba ZgiАзАжy pod brzemiАз wszelkich upokorzeАв: !BАдdАг ty szczАзАйliwszym przeto,Аеem ja biedny. CzyАвcie tak zawsze, bogowie; niech czАжowiek OpАжywajАдcy w dostatki, syt uciech, Co szydzi z waszych praw, co nie chce widzieАм, Nie czujАдc, nagle moc poczujewaszАд: Takim sposobem podziaАж zniesie zbytek "I kaАеdy bАзdzie miaАж dosyАм. Czydobrze Znasz okolice Dowru? EDGAR Znam, paneczku. GLOUCESTER !Jest tam gdzieАй skaАжa, ktАrej grzbiet spadzisty Strasznie poglАдda w przepaАйcistАд gАжАзbiАз; Do jej krawАзdzi tylko mnie doprowadАг; !A zmniejszАз ciАзАеar twej nАзdzyczymАй drogim, Co mam przy sobie. Tam siАз juАе obejdАз Bez przewodnika. EDGAR Oprzyj siАз o ramiАз Biednego Tomka; on ciАз poprowadzi. WychodzАд. SCENA DRUGA !Przed zamkiem K s i Аз c i a A l b a n i i. WchodzАд G o n e r y l a i E d m u n d; O s w a l d wychodzi na ich spotkanie. GONERYLA do E d m u n d a Witaj, milordzie. Dziwi miАз to bardzo, !Аоe mАj Ажagodny maАжАеonek nie raczyАж WyjАйАм na spotkanie nasze. do O s w a l d a Gdzie pan? OSWALD W domu, А░askawa pani, ale odmieniony Nie do poznania. Gdym go uwiadomiАж O owych wojskach, co wylАдdowaАжy, To siАз uАйmiechnАдАж; gdy mu oznajmiАжem TwАj powrАt, pani, rzekАж na to: АкTym gorzej "; A gdym mu wspomniaАж o Gloucestera zdradzie !A jego syna lojalnej usАжudze Аб NazwaАж mnie gАжupcem, powiedziaАж, Аеe biorАз Rzeczy na opak. Co by mu powinno Nie byАм po myАйli, zda mu siАз przyjemne, A co po myАйli Аб przykre. GONERYLA W takim razie Nie potrzebujesz, Edmundzie, iАйАм dalej. Jest to wАжaАйciwa mu tchАrzliwoАйАм ducha, OdbierajАдca wszelkАд przedsiАзbiorczoАйАм. Krzywd on nie czuje, gdy siАз za nie АйmiaАжo UjАдАм potrzeba. Wynurzone w drodze Аоyczenia nasze mogАд byАм ziszczone. WrААм siАз, Edmundzie, do mojego szwagra. PrzyАйpiesz czynione przezeАв uzbrojenia I przywiedАг jego wojsko. MuszАз w domu ZamieniАм rolАз i mАзАеowi memu !DaАм w rАзkАз kАдdziel. Ten mАj wierny sАжuga BАзdzie pomiАзdzy nami poАйrednikiem. JeАеeli, dbaАжy o swe wАжasne dobro, Zechcesz na wszystko siАз waАеyАм, niebawem UsАжyszysz sАжodszy rozkaz twojej pani. NoАй to daje mu upominek !BАдdАг skАдpy w mАwieniu; schyl gАжowАз, Ten pocaАжunek, gdyby mАwiАм umiaАж, WzniАsАжby pod niebo wАжadze twego ducha. Zrozum miАз dobrze, bАдdАг zdrАw. EDMUND TwАj niewolnik, AАе do bram Айmierci. GONERYLA Drogi mАj Gloucesterze! Wychodzi E d m u n d. Co za rААеnica miАзdzy tymi ludАгmi! Tamtemu winnam ulegАжoАйАм Аб cap taki Ma do mnie prawa. OSWALD Pani, milord idzie. Wychodzi. Wchodzi K s i Ад Ае АзA l b a n i i. GONERYLA SАдdzАз, Аеem warta choАм kiwniАзcia gАжowАд. KSIА▒АоБ ALBANII O Gonerylo! ty nie jesteАй warta I tego pyАжu, coАм nim wiatr w twarz wieje. Twoja natura trwoАеy miАз: kto gardzi Szczepem, z ktАrego powstaАж, ten nie moАеe АоАдdz swych w granicach utrzymaАм. GaАжАдzka OdczepiajАдca siАз od pnia swojego !Musi koniecznie schnАдАм i staАм siАз zgubnАд. GONERYLA DosyАм juАе tego; ten tekst nie ma sensu. KSIА▒АоБ ALBANII MАдdroАйАм i cnota zАжym zdaje siАз zdroАеna, GnАj pachnie gnojkom. CААеeАй uczyniАжa? Hieny, nie cАrki, coАйcie wy zrobiАжy? Ojciec wasz, starzec dostojny, ktАrego #NiedАгwiedАг by ze czciАд lizaАж Аб o sromoto!! O nieprawoАйci! Аб wpadАж przez was w szaleАвstwo. MАgАжАеe mАj szwagier coАй takiego АйcierpieАм? %MАдАе, ksiАдАеАз, ktАry mu tyle byАжwinien? JeАеeli nieba niebawem widzialnie. Nie zeАйlАд duchАw swoich dla skarcenia Takich bezprawiАw, przyjdzie czas, Аеe ludzie АоreАм siАз nawzajem bАзdАд jak potwory Piekielnych gАжАзbi. GONERYLA O miАзkki czАжowieku! Co masz policzki do policzkowania, A gАжowАз, Аеeby koАжki na niej strugaАм; Co nie masz zmysАжu zdolnego rozpoznaАм, Gdzie honor, a gdzie obelga, co nie wiesz, Аоe tylko gАжupcy zwykli siАз litowaАм Nad niecnotami, ktАrych ukarano, $Nim zАжe speАжnili. Gdzie twАj rАg wojenny! Francja rozwija sztandar w naszych krajach; PiАropuszastym heАжmem wrАg twАj grozi; "A ty, cnotliwy gАжАдb, siedzisz i stАзkasz: АкPrzecz on to czyni? ach! " KSIА▒АоБ ALBANII SpАjrz na siАз, diable! WewnАзtrzna szpetnoАйАм mniej razi w szatanie NiАе w biaАжogАжowie. GONERYLA Nikczemny pААжgАжАwku! KSIА▒АоБ ALBANII Z gruntu zepsuta, zbestwiona istota, Nie czyАв potwornym swojego widoku. Gdyby mi na to przystaАжo pozwoliАм, Аоeby ta rАзka sАжuchaАжa krwi mojej, А░atwo by ona mogАжa ciaАжo twoje !OdprzАдc od koАйci. ChoАм jesteАй szatanem, NiewieАйcia twoja postaАм chroni ciebie. GONERYLA Ho! co za mАзska dzielnoАйАм teraz przyszАжa! Wchodzi G o n i e c KSIА▒АоБ ALBANII Co mi przynosisz? GONIEC O Ажaskawy panie, KsiАдАеАз Kornwalii zmarАж, zamordowany Przez swego sАжugАз, gdy miaАж Gloucesterowi WyАжupiАм drugie oko. KSIА▒АоБ ALBANII Gloucesterowi Oko wy АжupiАм? GONIEC SАжuga ten, ktАrego On sam wychowaАж, przejАзty litoАйciАд I chcАдc go w jego zamiarze powstrzymaАм, WydobyАж miecza przeciw dostojnemu Swojemu panu, ktАry, do wАйciekАжoАйci Tym przywiedziony, rzuciАж siАз na niego I przy pomocy drugich go powaliАж, Zostawszy jednak wprzАd sam ugodzony Tym ciosem, ktАry pААгniej АйmierАм sprowadziАж, KSIА▒АоБ ALBANII Widoczna, Аеe wy tam jesteАйcie w gАrze SАзdziowie, ktАrzy ziemskie nasze zbrodnie Szybko umiecie karaАм. Biedny Gloucester! ObojeАе oczu straciАж! GONIEC Tak, milordzie. List ten wymaga spiesznej odpowiedzi; Jest on od siostry milady. GONERYLA do siebie Po czАзАйci Kontentam z tego; skoro ona jednak Jest teraz wdowАд, a przy niej mАj Gloucester, CaАжa budowa mojej wyobraАгni MogАжaby Ажatwo runАдАм i przywaliАм Me nienawistne Аеycie. Z drugiej strony "Nie tak trapiАдca jest ta wieАйАм. gАжoАйno Przeczytam I dam odpowiedАг. Wychodzi. KSIА▒АоБ ALBANII GdzieАе byАж syn jego, gdy go oАйlepiali? ciАз przed tron Аз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ├аLc:D─ь?cЭD┼+NcE╞yЛccE╟Зc╞E╚Л%╨c)F╔[-╧cМF╩*62cяF╦\>NRGGONIEC !PojechaАж Аг twojАд maАжАеonkАд, milordzie, KSIА▒АоБ ALBANII Nie ma go tutaj. GONIEC Tak, Ажaskawy panie; WracajАдcego stАдd spotkaАжem wАжaАйnie. KSIА▒АоБ ALBANII Czy wie on o tym barbarzyАвskim czynie? GONIEC Wie, miАжoАйciwy panie. On to АйwiadczyАж Przeciwko ojcu i unikaАж zamkuUmyАйlnie, aby ukaraniu jego DaАм bieg swobodny. KSIА▒АоБ ALBANII Ja АеyjАз, Gloucesterze, Bym ci zawdziАзczyАж twАд wiernoАйАм krАlowi "I wzrok twАj pomАйciАж. PАjdАг, mАj przyjacielu; Powiedz mi, jeАйli jeszcze wiesz co wiАзcej. WychodzАд. SCENA TRZECIA ObАz francuski w pobliskoАйci Dowru. Wchodzi K e n t i J e d e n z r y c e r z y. KENT Nie wiesz, rycerzu, co byАжo powodem, Аоe krАl francuski tak nagle odjechaАж? RYCERZ JakiАй interes, paАвstwa dotyczАдcy, Nie zaАжatwiony, a ktАry dopiero PrzyszedАж mu na myАйl po wylАдdowaniu. KrАlestwu jego groziАм ma podobno NiebezpieczeАвstwo tak wielkie, Аеe powrАt Jego osoby byАж wielce potrzebny, NiezbАзdny nawet. KENT KogААе on w swe miejsce Wodzem zostawiАж? RYCERZ MarszaАжka Le Fera KENT "Czy ten list, ktАryАй pan oddaАж krАlowej, WywoАжaАж jaki objaw, jej boleАйci? RYCERZ Tak, panie; wziАзАжa go i odczytaАжa W mej obecnoАйci, a gdy go czytaАжa, DuАеe Ажez krople od czasu do czasu SpadaАжy po jej delikatnych licach. "WidzАдc jАд, byАжbyАй rzekАж, Аеe jest krАlowАд Swojego Аеalu, ktАry buntowniczo ChciaАж jej krАlowaАм. KENT ByАжa wiАзc wzruszona! RYCERZ "Ale nie gniewna. АоaАжoАйАм i moc duszy WalczyАжy w niej o lepsze; widaАм byАжo Deszcz i pogodАз razem; jej uАйmiechy I jej Ажzy byАжy jako dzieАв majowy, PeАжen uroku; bАжogie te promyki, !KtАre igraАжy na jej АйwieАеych ustach, !ZdawaАжy siАз nie wiedzieАм, jacygoАйcie Byli w jej oczach i z nich wychodzili, Jakoby perАжy kapiАдce z brylantАw. !SАжowem, Аеal byАжby poАеАдdanym skarbem, Gdyby kaАеdego tak upiАзkniaАж. KENT NicАеe Nie powiedziaАжa? RYCERZ Owszem, parАз razy #Z gАжАзbi jej piersi wyszАжo imiАз ojca, Jakby siАз serce jej oswobadzaАжo %Z ciАзАеaru. АкSiostry! Аб zawoАжaАжa Аб siostry!! HaАвba kobietom! Siostry! Kencie! Ojcze! Jak to? W noc? W czasie burzy? WiАзc litoАйci Nie ma na Айwiecie! " Wtedy siАз puАйciАжy АнwiАзte strumienie z jej niebiaАвskich oczu I rzewny gАжos jej stАжumiАжy. WybiegАжa, By zostaАм sama z swym cierpieniem. KENT Gwiazdy, Gwiazdy to rzАдdzАд treАйciАд naszych jestestw, Inaczej, jedno i to samo stadАжo Nie wydaАжoby dzieci tak odmiennych. Czy siАз z niАд . potem widziaАжeАй, rycerzu? RYCERZ Nie. KENT Czy to byАжo przed odjazdem krАla? RYCERZ PААгniej. KENT To dobrze. Biedny Lir jest w mieАйcie. Chwilami sobie przypomina, po co Tu przybyliАйmy Аб i na Аеaden sposАb "Nie chce siАз widzieАм z cАrkАд. RYCERZ Czemu, panie? KENT Tak mu wstyd. TwardoАйАм, z jakАд jej odmАwiАж "BАжogosАжawieАвstwa, puАйciАж jАд na hazard W obczyznАз, wyzuАж jАд z praw przynaleАеnych, Na korzyАйАм tamtych dwАch pogaАвskich cАrek; Wszystko to gryzie mu serce tak srodze, Tak go zawstydza, Аеe nie Айmie nieborak SpojrzeАм Kordelii w oczy. RYCERZ Biedny czАжowiek! KENT Wiesz co, rycerzu, o obrotach ksiАдАеАдt? RYCERZ "WieАйАм siАз potwierdza, Аеe sАд wmarszu. KENT Dobrze. PowiodАзАм teraz, rycerzu, do krАla I pozostawiАз, abyАй nad nim czuwaАж. WaАеne powody kaАеАд mi siАз jeszcze W skrytoАйАм obwijaАм; gdy miАз waАмpan poznasz W wАжaАйciwym Айwietle, nie bАзdziesz АеaАжowaАж Dotychczasowej naszej znajomoАйci; Chciej mi tymczasem towarzyszyАм. WychodzАд. SCENA CZWARTA TamАеe. Pole. Wchodzi K o r d e l i a, D o k to r, orszak, rotmistrze i АеoАжnierze. KORDELIA To on, niestety! spotkano go wАжaАйnie SzalejАдcego jak wzburzone morze, АнpiewajАдcego i uwieАвczonego Chabrem, kАдkolem, Ажopianem i innym BezuАеytecznym zielskiem, ktАre roАйnie W АеywiАдcych zboАеach. WeАгcieze stu ludzi, Przepatrzcie pilnie kaАеdy mАrg tych АжanАw Bujnie porosАжych i przywiedАгcie do nas NieszczАзАйliwego. Wychodzi rotmistrz z czАзАйciАд АеoАжnierzy. CzyliАе mАдdroАйАм ludzka ZdoАжa mu wrАciАм utracone zmysАжy? Wszystkie me skarby chАзtnie oddam temu, Kto go uleczy. DOKTOR SАд sposoby, pani. OdАеywicielem natury najlepszym Jest wypoczynek, na ktАrym mu zbywa; Do zapewnienia mu tego posАжuАеАд Pewne skuteczne, specyficzneleki, KtАrych moc uАйpi jego udrАзczenia. KORDELIA O wy zaradcze, zbawcze tajemnice, Wy niezbadane potАзgi natury, SpАжyАвcie wraz z mymi Ажzami! PrzyjdАгcie w pomoc, UzdrАwcie tego drogiego mi starca! A wy szukajcie go, szukajcie wszАзdzie; Zanim samemu sobie zostawione SzaleАвstwo jego rozstroi to Аеycie, Niezdolne sobie radziАм. Wchodzi G o n i e c. GONIEC WieАйci, pani! #Wojska brytaАвskie zbliАеajАд siАз. KORDELIA O tym !JuАе wiedzieliАйmy i jesteАйmy nato Przygotowani. O! drogi mАj ojcze, W twojej to sprawie uchwyciАжam orАзАе, W twojej to sprawie wspaniaАжy pan Francji %Cierpienia mego i Ажez siАз uАеaliАж.Nie prААеna pycha wkАжada na nas zbrojАз, "Lecz miАжoАйАм, a z niАд АйwiАзte prawa twoje. Obym ciАз mogАжa ujrzeАм jak najprАзdzej, #SАжyszeАм, i koniec twej poАжoАеyАмnАзdzy! Wychodzi ze swoimi. SCENA PIА▒TA PokАj w zamku G l o u c e s t e r a. R e g a n a i O s w a l d. REGANA WiАзc wojska mego szwagra sАд w pochodzie? OSWALD Tak, pani. REGANA I on sam dowodzi nimi? OSWALD Tak jest, po wielu korowodach.Siostra Waszej miАжoАйci lepszym jest АеoАжnierzem. REGANA Czy siАз lord Edmund widziaАж z waszym ksiАзciem? OSWALD Nie, pani. REGANA "CААе by w sobie mАgАж zawieraАм List mojej siostry do niego? OSWALD Nic nie wiem. REGANA WyjechaАж wprawdzie stАдd w nie lada celu; ByАжo to wielkim gАжupstwem Gloucesterowi, Po Аcz wyjАзciu, pozostawiaАм Аеycie: Gdzie siАз pokaАеe, wszАзdzie wszystkich serca Od nas odwraca. Edmund, jak rozumiem, Z politowania nad jego niedolАд, UdaАж siАз mroczny jego byt zakoАвczyАм, A przy tym zbadaАм siАжy nieprzyjaciААж. OSWALD MuszАз go szukaАм z tym listem,milady. REGANA Jutro ruszajАд nasze wojska; czekaj, Drogi niepewne. OSWALD Nie mogАз, milady; Mam przez mАд paniАд zalecony poАйpiech. REGANA Po co jej byАжo pisaАм? CzyliАе waАмpan !Nie mogАжeАй ustnie powiedzieАм, co chciaАжa? "CoАй siАз w tym АйwiАзci Аб czyby czasem?? ... sАжuchaj; BАзdАз ci za to nieskoАвczenie wdziАзczna, PozwАl mi pismo to rozpieczАзtowaАм. OSWALD WolaАжbym raczej... REGANA Wiem, Аеe. twoja pani Nie cierpi mАзАеa; jestem tego pewna, A za ostatnim swoim tu pobytem, RzucaАжa dziwnie znaczАдce spojrzenia Na szlachetnego Edmunda. Wiem takАеe, IАе waАмpan jesteАй jej wiernkiem. OSWALD Ja, pani? REGANA "MАwiАз zasadnie: АеeАй nim jest, wiem o tym; MuszАз dlatego uprzedziАм waАмpana O rzeczy, ktАrАд, trzeba, АеebyАй wiedziaАж. $MАj mАдАе nie Аеyje; jam siАз juАе z Edmundem PorozumiaАжa i moja dlaАв rАзka Jest stosowniejsza niАе rАзka twej pani. ResztАз wywnioskuj sam. JeАйli go znajdziesz, Oddaj mu, proszАз, i to moje pismo; A gdy twa pani dowie siАз od ciebie !O tych szczegААжach, staraj siАзjАд skАжoniАм, AАеeby poszАжa za radАд rozumu. Bywaj mi teraz zdrАw. GdybyАй przypadkiem Tego Айlepego zdrajcАз gdzie napotkaАж, Pomnij, Аеe tego, co go sprzАдtnie, hojna Czeka nagroda. OSWALD Rad bym go napotkaАм, А░askawa pani, byАй siАз przekonaАжa, Czyjej siАз strony trzymam. REGANA IdАг szczАзАйliwie. WychodzАд. SCENA SZАпSTA Okolica w pobliskoАйci Dowru Wchodzi G l o u c e s t e r i E d g a r w ubraniu, wieАйniaczym. GLOUCESTER KiedyАе dojdziemy na szczyt tego wzgАrza? EDGAR Drapiemy siАз naАв, panie; nie czujecieАе, Jak to iАйАм ciАзАеko? GLOUCESTER Grunt zdaje siАз rАwny, EDGAR Okropnie stromy. Nie sАжyszyciemorza ? GLOUCESTER Nic wcale. EDGAR WidaАм wiАзc, Аеe wasz brak wzroku I innym zmysАжom odejmuje wАжadzАз. GLOUCESTER W istocie, byАм to moАеe. Mnie siАз zdaje, Аоe twАj gАжos inny teraz, Аеe twa mowa Jest rozsАдdniejsza i gАжadsza niАе pierwej. EDGAR Mylisz siАз, panie; nie ma we mnie zmiany, Chyba w ubraniu. GLOUCESTER Zdaje mi siАз jednak, Аоe lepiej mАwisz. EDGAR JesteАйmy na miejscu, "StАjcie spokojnie. Аб O, , jakie to straszne, Jak to odurza patrzeАм w takАд gАжАзbiАз! Wrony i kawki krАдАеАдce w poАйrodku Ledwie wydajАд siАз wielkoАйci chrzАдszczАw. W poАжowie chyАжu wisi jakiАй czАжowiek, ZbierajАдc morski kopr, okropna czynnoАйАм !Zda mi siАз, Аеe siАз wydaje nie wiАзkszym Jak jego gАжowa. Rybacy, chodzАдcy Owdzie wzdАжuАе brzegАw, rzekАжbyАй, Аеe to myszy; A Аw ogromny statek na kotwicy WyglАдda jak czААжenko; jego czААжna Jak morskie boje, ledwie dostrzegalne. "GАжuchy ryk fali bijАдcej o piaski!Tu dojАйАм nie moАеe. Nie bАзdАз juАе patrzaАж, Bo mi siАз w mАzgu zawraca i mАgАжbym StoczyАм siАз w przepaАйАм. GLOUCESTER Postaw miАз, gdzie stoisz. EDGAR "Dajcie mi rАзkАз; jesteАйcie juАе tylko O stopАз od krawАзdzi, za nic w Айwiecie Nie podskoczyАжbym tutaj. GLOUCESTER PuАйАм mi rАзkАз. Masz tu trzos jeszcze jeden, przyjacielu, A w nim zawarty klejnot, wielkiej ceny Dla ubogiego, niech ci z nim bogowie #SzczАзАйcie przyniosАд! IdАг teraz, kochanku; "Bywaj zdrАw, daj siАз sАжyszeАм, Аеe odchodzisz. EDGAR BАдdАгАеe mi, panie, zdrАw! GLOUCESTER Bogowie z tobАд. EDGAR do siebie Pozwalam sobie tych АеartАw z rozpaczАд, !Dlatego tylko, abym jАд uleczyАж.GLOUCESTER klАзka O! wy potАзАеni wАжadcy na niebiosach! W obliczu waszym wyrzekam siАз Айwiata I zrzucam z siebie wielkАд mojАд boleАйАм. #Gdybym jАд dАжuАеej mАgАж znosiАм bez szemraАв !Na waszАд АйwiАзtАд nieodmiennАд wolАз, Knot mego Аеycia sam przez siАз by wytlaАж. JeАеeli Edgar mАj Аеyje, o, zlejcie, Zlejcie na niego swe bАжogosАжawieАвstwa! "No, przyjacielu, bАдdАг zdrАw Аб a gdzie jesteАй?? EDGAR JuАеem daleko, panie; bАдdАгcie zdrowi. G l o u c e s t e r skacze i pada na ziemiАз. A kto wie, czyli czasem wyobraАгnia Nie jest w moАеnoАйci wydrzeАм skarbu Аеycia, Kiedy to Аеycie samo chce swejzguby? Gdyby byАж tam, gdzie myАйli Аб juАе by nawet I myАйli nie miaАж. Аоywy czy nieАеywy? Hej, przyjacielu! Panie! Czy nie sАжyszysz? !PrzemАw! CzyliАеby umrzeАм miaАж w istocie! PrzecieАе! Porusza siАз. Kto wy jesteАйcie? GLOUCESTER Precz, daj mi umrzeАм! EDGAR GdybyАй nie byАж piАrkiem, %NitkАд pajАзczАд, byАжbyАй siАз byАж rozbiАж "Jak jajko, spadАжszy tyle sАдАеni na dААж: Ale oddychasz, masz wagАз, nie rannyАй; Przemawiasz, jesteАй caАжy. DziesiАзАм masztАw, Stawionych jeden na drugi, nieczyniАд Tej wysokoАйci, z jakiej prostopadle "ZleciaАжeАй tu, gdzie stoim. Cud, Аеe Аеyjesz. PrzemАw raz. jeszcze. GLOUCESTER SpadАжАеem ja istotnie? EDGAR StamtАдd, z owego straszliwegowirchu Kredowej skaАжy. SpАjrz tylko do gАry: DonoАйnogАжosy skowronek nie mАgАжby Na takАд metАз ani byАм widzianym, !Ani sАжyszanym. SpАjrz tylko do gАry. GLOUCESTER Niestety, nie mam oczu. CzyliАеnАзdzy Jest odmАwione i to dobrodziejstwo, By АйmierciАд sobie poАжoАеyАжa koniec? ByАжo to pewnym rodzajem pociechy, Gdy uciАйniony mАgАж siАз tym sposobem Od okrucieАвstwa ciemiАзzcy uchroniАм I podejАйАм dumnАд jego samowolАз. EDGAR Daj rАзkАз, panie; wstaАв, tak; no, i jakАеe? Stoiszli mocno? GLOUCESTER AАе nadto, aАе nadto. EDGAR To nie do wiary. Co to byАжo owdzie Na skale, co siАз od was oddaliАжo, NimeАйcie spadli? GLOUCESTER ByАж to biedny Аеebrak. EDGAR StАдd mi siАз jego oczy wydawaАжy "Jak dwa ksiАзАеyce w peАжni: miaАж sto nosАw, Rogi zagiАзte na ksztaАжt wzdАзtej fali. ByАж to niechybnie zАжy duch. PomyАйl przeto, "SzczАзАйliwy starcze, АеeАй winienswАд caАжoАйАм Opatrznym bogom, ktАrzy zakАжadajАд SwАд chwaАжАз na tym, Аеeby uskuteczniaАм To, co siАз ludziom zdaje niepodobnym. GLOUCESTER !Tak jest, poznajАз teraz. BАзdАз odtАдd #DАгwigaАж mАд nАзdzАз, aАе zawoАжa sama: #АкDoАйАм juАе, umieraj! " Ten, , o ktАrym mАwisz, MАj bracie, mnie siАз wydawaАж czАжowiekiem: !CzАзsto on mАwiАж: АкZАжy duch! ZАжy duch! " On miАз Tam przyprowadziАж. EDGAR BАдdАгcie dobrej myАйli #I nie frasujcie siАз. KtААе to tu zmierza? Wchodzi K r А l L i r, fantastycznie przybrany w polne kwiaty. Przytomny umysАж nigdy swego pana Tak nie wystroi. KRАпL LIR Wolno mi przecie biАм monetАз; za to mi nic nie zrobiАд: nie jestАеem krАlem? EDGAR RozdzierajАдcy widoku! KRАпL LIR Natura w tym wzglАзdzie przechodzi sztukАз. Oto macie jurgielt. Ten drab trzyma Ажuk jak stracha na ptaki. NaciАдgajlepiej krawiecki АжokieАм, !baАжwanie. Patrzcie, patrzcie! Абmysz. Cicho! cicho! ten kawaАжek sera to potrafi. Oto moja rАзkawica: pАjdАг, olbrzymie, zmierzmy siАз. PrzynieАйcie berdysze! O ptaku,jakАеeАй czmychnАдАж! W samo centrum, w samo centrum! hiiu!StАj! jakie hasАжo? EDGAR Pachnie majeranek. KRАпL LIR PrzejdАгcie. GLOUCESTER Ten gАжos mi znany. KRАпL LIR $Ha! Gonerylo! Аб z biaАжАд brodАд!! #Аб Pochlebiali mi jak. psy; mАwilimi, Аеe mam biaАжy wАжos na brodzie, nim mi jeszcze urАsАж czarny. АкTak " i Акnie " na wszystko, com powiedziaАж! АкTak "i Акnie "na jedno i toАе samo! to nie bogomyАйlnie. KiedymiАз razu j ednego deszcz praАеyАж i wiatr na wskroАй przejmowaАж, kiedy grzmot nie chciaАж siАз uciszyАм, choАм mu kazaАжem, wtedym je poznaАж, wtedym je przewАдchaАж. Dajcie !im pokАj! nie moАеna liczyАм na ich sАжowo. Powiedzieli mi, Аеe mogАз wszystko, to faАжsz: nie #mogАз siАз nie trzАдАйАм we febrze. GLOUCESTER DАгwiАзk tego gАжosu przypominam sobie, Czy to krАl? KRАпL LIR Tak jest, krАl z przodu i z tyАжu. Gdy groАгnie spojrzАз, patrz, jak drАеАд poddani. Temum darowaАж Аеycie: cААе on zgrzeszyАж? PopeАжniАж cudzoАжАstwo. Nie umrzesz, ponieАйАм АйmierАм za cudzoАжАstwo? Nie, nie, tak samo grzeszy pokrzywniczek, MaleАвka zАжota muszka w moichoczach Grzeszy tak samo. Niech siАз ludek mnoАеy! PrzecieАе nieprawy syn Gloucestera bardziej MiАжowaАж ojca niАе Lira dwie cАrki SpАжodzone w prawym АжoАеu. АнwiАзАм siАз, rozpusto, bo mi brak АеoАжnierzy. !Patrzcie na owАд piАзknАд damАз: twarz jej #Zdaje siАз mАwiАм, Аеe lАd jest w jej Ажonie; Jawi wzАr cnoty i odwraca gАжowАз SАжyszАдc ten wyraz: rozkosz. A jednak Аеadna klacz, Аеadna Ажasica Nie jest w swej АеАдdzy tak nieposkromiona. Od gАry sАд to kobiety, !Lecz w dААж od pasa Аб chutliwe centaury, Tylko czАзАйАм gАrnАд bogowie dziedziczАд, "Dolna to wАжasnoАйАм diabАжa, tam jest piekАжo! Tam sАд ciemnoАйci, otchАжaАв siarki, smoАжa! Аоar i war, fetor, stАзchlizna. Tfy! tfy! tfy! Daj mi piАеma, aptekarzu, Na zАжagodzenie mojej wyobraАгni... Oto pieniАдdze GLOUCESTER Niech ucaАжujАз tАз reke KRАпL LIR Zaczekaj; WprzАd jАд obmyjАз, czuАм jАд cielesnoАйciАд. GLOUCESTER O ty, ludzkoАйci zrujnowany szczАдtku! Tak samo kiedyАй wniwecz siАз obrАci Ten ogrom Айwiata. Poznajesz miАз, panie? KRАпL LIR PoznajАз twoje oczy. Mrugasz na mnie? Nie, darmo kusisz, Айlepy Kupidynie: Nie chcАз juАе kochaАм. Czytaj to wyzwanie, Tylko uwaАеaj na charakter pisma. GLOUCESTER ChoАмby litera kaАеda byАжa sАжoАвcem, Nie przeczytaАжbym i jednej. EDGAR do siebie Nie chciaАжem wierzyАм, gdy mi to mАwiono, Sam widzАз teraz i serce mi pАзka. KRАпL LIR Czytaj. GLOUCESTER Czym? Tymi dziurami bez oczu? KRАпL LIR Oho, tak ze mnАд poczynasz? Do licha? GАжowa bez oczu, worek bez pieniАзdzy? Brak oczu gorzej ciАдАеy twojejgАжowie NiАе brak pieniАзdzy twojemu workowi. Taki to, widzisz, Айwiat. GLOUCESTER WidzАз, niestety! KRАпL LIR !Co? CzyАй oszalaАж? Аоeby Айlepy czАжowiek #MАgАж widzieАм, jaki jest Айwiat! Patrz uszyma. Patrz no, czy widzisz, jak tensАзdzia jeАгdzi Po tym zАжodzieju dobrodusznym? SАжuchaj, Ale to zostaw przy sobie: zmieАв miejsce "I zgadnij, w ktАrej rАзce zАжota kula? Kto jest zАжodziejem, kto sАзdziАд? CzyАй widziaАж, Аоeby wieАйniaczy pies szczekaАж na dziada? GLOUCESTER WidziaАжem, panie. KRАпL LIR з przed tron Аз i Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ╠а cbG═└Sc┼G╬ c(H╧cЛH╨!ЗcюH╤и&cQI╥╜.aN┤I╙4GcАJ╘e;Y=eJI nieboraczysko UmknАдАж przed kurtАд? Widzisz w tym wielki obraz wpАжywu wАжadzy: SАжucha siАз nawet kundlАw na urzАзdzie. PodАжy pachoАжku, odejm krwawАд rАзkАз! Za co ty chАжoszczesz tАз dziwkАз? BijАеe siАз Po wАжasnym grzbiecie! PoАеАдdasz jej, chamie, "A karzesz jАд za poАеАдdliwoАйАм? Lichwiarz Wiesza Cygana. Przez wytartesuknie WidaАм najmniejsze niedoskonaАжoАйci. Togi i szuby pokrywajАд wszystko. Powlecz grzech zАжotem, a hartowna dzida SprawiedliwoАйci pryАйnie nie zraniwszy; UzbrАj go w Ажachman, karzeАж АгdАгbАжem go zmoАеe Nikt nie jest winnym, nikt, nikt, rАзczАз za to: JeАеeli Абzapisz to, mАj przyjacielu Аб JeАеeli zdoАжa oskarАеycielowi ZapieczАзtowaАм usta. Wpraw sobie szklane oczy i tak uczyАв, Jak czyniАд zrАзczni politycy: udaj. Аоe widzisz rzeczy, ktАrych nic nie widzisz. CААе teraz bАзdzie? teraz, teraz, teraz Zdejmcie mi buty Аб mocniej, , mocniej, tak, tak. EDGAR O, ileАе sensu wАйrАd niedorzecznoАйci! !WАйrАd obАжАдkania, jaki rozum! KRАпL LIR Chceszli PАжakaАм nade mnАд, to weАг mojeoczy. Znam ja ciАз dobrze; nazywasz siАз Gloucester. Cierp; myАйmy wszyscy pАжaczАдcna Айwiat przyszli. Wiesz, Аеe, wciАдgajАдc pierwszy raz powietrze, Kwilim i krzyczym. Powiem ci kazanie, Tylko uwaАеaj. GLOUCESTER Niestety! niestety! KRАпL LIR Krzyczymy, rodzАдc siАз, dlatego, bracie, Аоe wchodzim na tАз wielkАд scenАз bАжazeАвstw. "NiezАжa myАйl! ByАжby to subtelny fortel CzАзАйАм naszych koni kazaАм podkuАм pilАйniАд. MuszАз sprАbowaАм, gdy zaАй tym sposobem Cichaczem zejdАз moich panАw ziАзciАw, Wtedy rАеnij, morduj, morduj, morduj, morduj! Wchodzi J e d e n z r o t m i s t r z А w, za nim АеoАжnierze. ROTMISTRZ Jest tu, jest; miejcie go na oku. Panie, Dostojna wasza cАrka... KRАпL LIR Bez odsieczy. Jak to? w niewoli? Istnym bАжazen losu. Nie obchodАгcie siАз ze mnАд barbarzyАвsko. Dam wykup. KaАеcie przywoАжaАм chirurga: CiАзtym tu. Wskazuje na gАжowАз. ROTMISTRZ Wszystko mieАм bАзdziecie, panie KRАпL LIR ZnikАдd pomocy? ZewszАдd opuszczony? To by czАжowieka w zdrАj Ажez mogАжo zmieniАм, A oczy jego w ogrodowe konwie Do zalewania kurzu. ROTMISTRZ Drogi panie! KRАпL LIR UmrАз walecznie, strojnie, jak pan mАжody. !BАзdАз jowialny: cha! cha! jestem krАlem. Czy wiecie o tym, paАвstwo? ROTMISTRZ Wielkim krАlem. !Wiemy to, panie, i sАжuchaАм ciАз bАзdziem. KRАпL LIR Jest wiАзc nadzieja Аеycia: goАвcie za mnАд, JeАйli miАз chcecie schwytaАм. Hussa! husАйa! Wybiega, АеoАжnierze za nim. ROTMISTRZ Ostatni nАзdzarz w tak АеaАжosnym stanie %LitoАйАм by wzbudziАж, a cААе krАl dopiero! Jedna ci jeszcze cАrka pozostaАжa, A ta wybawi Айwiat spod ciАзАеkiej klАдtwy, KtАrАд go tamte dwie przygniotАжy. EDGAR CzeАйАм wam, Szlachetny panie. ROTMISTRZ АоyczАз pomyАйlnoАйci, CzegААе to chcecie? EDGAR Nie sАжyszaАжАеeАй, panie, Czy siАз zanosi na bitwАз? ROTMISTRZ Z pewnoАйciАд; To rzecz wiadoma: kaАеdy o tym sАжyszy, Kto moАеe dАгwiАзki rozeznaАм. EDGAR Wybaczcie: A czy daleko nieprzyjaciel? ROTMISTRZ Blisko: Szybkim pochodem posuwa siАз ku nam "I gАжАwne jego siАжy za godzinАз Pewnie nadejdАд. EDGAR DziАзkujАз wam, panie, To wszystko, czego chciaАжem siАз dowiedzieАм. ROTMISTRZ Lubo krАlowa z szczegАlnych powodАw Tu siАз znajduje, wojska jej juАе dawno RuszyАжy naprzАd. EDGAR DziАзkujАз wam, panie, Wychodzi R o t m i s t r z. GLOUCESTER O bogi, ktАrych dobroАм nieprzebrana, WeАгcie mi Аеycie, aАеeby miАз znowu ZАжy duch nie skusiАж do szukania Айmierci, Nim ona bАзdzie zgodna z wolАд waszАд. EDGAR Dobrze siАз modlisz, ojcze. GLOUCESTER KtААе ty jesteАй, MАj przyjacielu? EDGAR Nader biedny czАжowiek, "Co siАз otrzaskaАж juАе z ciosami losu I w szkole wАжasnych cierpieАв staАж siАз czuАжy "Na nАзdzАз drugich. Daj mi rАзkАз, starcze, ZapewniАзАм jaki przytuАжek. GLOUCESTER Przyjm dziАзki: BАжogosАжawieАвstwo niebios niech ci zsyАжa !PomyАйlnoАйАм jednАд po drugiej. Wchodzi O s w a l d. OSWALD Ha! tuАй mi! Nagroda sama wchodzi mi pod rАзkАз. Ta twoja Айlepa gАжowa po to siadАжa Na twoim karku, by szczАзАйcie me poprzeАм. Policz siАз z sobАд, stary, nАзdzny zdrajco; JuАе wydobyty miecz, co ciАз ma zgАжadziАм. GLOUCESTER Kiedy tak, niechАеe twa przyjazna rАзka Silnie uderzy. E d g a r zasАжania go sobАд. OSWALD Co siАз to ma znaczyАм, ZuchwaАжy chАжopie, Айmiesz stawaАм w obronie OsАжawionego zdrajcy? Precz! Inaczej Zaraza jego doli bАзdzie mogАжa !UdzieliАм siАз i tobie. OdstАдp, mАwiАз. EDGAR !Jo nie kcАз, ot, by wej siАз pon odcepiАж. OSWALD OdstАдp, szubrawcze, albo zginiesz. EDGAR EjАеe, "IdАгta jegomoАйАм lepiej w swojАд drogАз I pozostawia biedny lud w pokoju. Kiejby jo jeno kciaАж siАз daАм zjeАйАм w kasy, To bych byАж od dwАch tyАгni to potrafiАж. Nie nastАзpujta, warujta siАз, radzАз, Bo wej sprАbujАз co mocniejse, Ажeb was Cy moja paАжka. Mata wАz i przewАz. OSWALD Precz, ryfo. EDGAR Ej ze, wylecАд wam zАзby. Co mi tam tsАдsaАм bАзdzieta Айpikulcem. !WalczАд. E d g a r powala paАжkАдO s w a l d a. OSWALD #NАзdzny, zabiАжeАй miАз. WeАг mАj trzos, Ажotrze, Chceszli, aАеeby ci siАз dobrze dziaАжo, To ciaАжo moje pochowaj i oddaj Te listy, ktАre niosАжem, Edmundowi, Hrabiemu Gloucester, pytaj siАзo niego W angielskim wojsku. O niewczesna Айmierci! Umiera. EDGAR Znam ja ciАз dobrze, usАжuАеny niecnoto; Z tobАд twa pani straciАжa narzАзdzie Wszelkich wystАзpkАw, do jakich jest zdolna. GLOUCESTER Czy on nie Аеyje? EDGAR SiАдdАг tu, panie; spocznij. do siebie W kieszenie jego zajrzyjmy: telisty, O ktАrych mАwiАж, mogАд mi wyАйwiadczyАм WaАеnАд przysАжugАз. gАжoАйno Nie Аеyje on, panie, Tylko mi przykro, Аеe jego oprawcАд Nie byАж kto inny. znalazАжszy list, do siebie OtААе i sАд, wybacz, Szanowny wosku; nie wiАв miАз, dyskrecjo. AАеeby odkryАм myАйl nieprzyjaciela, RozdarlibyАйmy mu serce; rozedrzeАм KopertАз jego listu prАзdzej ujdzie. rozpieczАзtowuje list i czyta АкNie zapominaj, milordzie, o z obopАlnych naszych przyrzeczeniach. Nie brak ci sposobnoАйci do usuniАзcia go z drogi; jeАеeli ci woli nie zabraknie, czas i miejsce nieraz ci siАз przyjaАгnie nastrАзczАд. Wszystko na nic, "jeАеeli on wrАci zwyciАзzcАд; ja w takim razie zostaАжabym niewolnicАд, a jego АжoАеe staАжoby siАз moim wiАзzieniem. Uwolnij miАз od tej ostatecznoАйci i zajmij w nagrodАз trudАw oprААеnione miejsce przy mym boku. Twoja (Аеona, chciaАжabym powiedzieАм) powolna sАжuga Goneryla " O nieprzejrzana gАжАзbio АеАдdz niewieАйcich! Spisek na Аеycie jej zacnego mАзАеa; A substytutem mАj brat. Аб Tu, , w tych piaskach, PogrzebiАз ciebie, niefortunny poАйle Krwawych sproАйnikАw, a gdy przyjdzie pora, !StawiАз ten sАжodki bilecik przedoczy ZagroАеonemu ksiАзciu. SzczАзАйcie jego, "Аоe mu o Айmierci twojej donieАйАмmogАз "I daАм zbawiennАд na przyszАжoАйАм przestrogАз. Wywleka ciaАжo O s w a l d a zascenАз. GLOUCESTER "KrАl zmysАжy straciАж. Jak silne sАд moje, Аоe siАз koАжaczАз jeszcze, czujАдc ogrom Mojej niedoli! Bogdajbym oszalaАж! Wtedy by moja myАйl siАз oddzieliАжa Od moich cierpieАв i boleАйАм uАйpiona Urojeniami chorej wyobraАгni #АнwiadomoАйАм siebie by straciАжa. OdgАжos trАдb w dali. E d g a r wraca. EDGAR IdАгmy. !Dajcie mi rАзkАз, ojcze. Zdaje misiАз, "Аоe sАжyszАз w dali gАжuche bicie bАзbna. PАjdАгcie; umieszczАз was u przyjaciela. WychodzАд. SCENA SIАпDMA ObАz francuski. Namiot K o r de l i i na stronie. Melodyjna muzyka za scenАд. "K o r d e l i a, K e n t, D o k t !o r i J e d e n z d w o r z a n. KORDELIA O najpoczciwszy Kencie! JakАеezdoАжam ZawdziАзczyАм twojАд dobroАм? Аоycie moje "Za krАtkie na to i moАеnoАйАм za szczupАжa. KENT Takie uznanie, miАжoАйciwa pani,#Jest juАе zapАжatАд nad zasАжugАз. Wszystko, Co powiedziaАжem, jest rzetelnАд prawdАд; Nie przesadziАжem nic ani ujАдАжem. KORDELIA Ubierz siАз przecie inaczej: te szaty BudzАд wspomnienie owych chwil АеaАжosnych. ProszАз ciАз, zdejm je. KENT Wybacz mi, krАlowo; Plan mАj chce, abym jeszcze nie byАж znanym. ProszАз ciАз o to, pani, jak o АжaskАз, !ByАй miАз nie znaАжa poty, pАki pora Nie przyjdzie i ja nie uznam, Аеe przyszАжa. KORDELIA NiechАеe tak bАзdzie. do D o k t o r a Co siАз dzieje z krАlem? DOKTOR Анpi ciАдgle, pani, KORDELIA O bogi, uleczcie TАз wielkАд szczerbАз w tej zranionej duszy! WrААмcie harmoniАз rozstrojonym zmysАжom Ojca, co siАз staАж dzieckiem. DOKTOR Czy nie kaАеe Wasza krАlewska moАйАм obudziАмkrАla? DoАйАм juАе spaАж. KORDELIA RzАдdАг siАз, panie, wАжasnym zdaniem I czyАв, co tylko uznasz za stosowne. Czy on ubrany? DWORZANIN Tak, Ажaskawa pani. !PogrАдАеonemu w Айnie gАжАзbokim АйwieАеАд DaliАйmy odzieАе. KENT BАдdАг pani obecnАд, Gdy go przebudzim; jestem prawie pewny, Аоe teraz bАзdzie spokojniejszy.KORDELIA Dobrze. #K r А l L i r АйpiАдcy w krzeАйle zostaje wniesiony na scenАз. DOKTOR BliАеej. Powiedzcie, Аеeby gАжoАйniej grano, KORDELIA Drogi mАj ojcze, oby moje usta ByАжy lekarstwem i ten pocaАжunek UkoiАж boleАйАм, ktАrАд moje siostry Czcigodny wiek twАj zatruАжy! KENT Kochana Zacna istoto! KORDELIA A chociaАеbyАй nawet Nie byАж ich ojcem, te biaАжe kАзdziory Powinny byАжy litoАйАм w nich obudziАм. CzyliАе to byАжa twarz do wystawienia Na pastwАз wichrАw, deszczu i piorunАw, CzuwaАм wАйrАd strasznych i szybkich bАжyskawic Jak owa biedna stracona placАwka W wiotkim szyszaku? Pies mojego wroga "ChoАмby miАз ugryzАж, byАжby byАж przytuАжek W takАд noc znalazАж przy moim ognisku. A tyАй poprzestaАм musiaАж, biedny ojcze, Na chlewnej strzesze, na skАдpej i zgniАжej #GarАйci barАжogu, wАйrАd АйwiАв i wАжАczАзgАw, O bogi, bogi! to cud, Аеe ciАз Аеycie !Nie opuАйciАжo z przytomnoАйciАд razem. Budzi siАз, przemАw do niego, doktorze. DOKTOR UczyАв to, pani; to bАзdzie wАжaАйciwiej. KOBDELIA JakАеe siАз miewa nasz dostojnychory? JakАеe siАз wasza krАlewska moАйАм czuje? KRАпL LIR !NiepotrzebnieАйcie miАз dobyli z grobu. TyАй dobra dusza, alem ja przykuty !Do ognistego koАжa, ktАre АжzamiJak roztopionym oАжowiem polewam. KORDELIA Czy miАз poznajesz, panie? KRАпL LIR JesteАй duchem, Wiem, wiem. DawnoАеeАй opuАйciАжa ciaАжo? KORDELIA WciАдАе nieprzytomny. DOKTOR Tylko co siАз ocknАдАж, Zostaw go, pani, chwilkАз w spokojnoАйci. KRАпL LIR GdzieАе to ja byАжem? Gdzie ja jestem? DzieАв jasny. ZwodzАд miАз srodze. UmarАжbym z litoАйci, Gdybym w tym stanie widziaАж drugich. Nie wiem, Co mam powiedzieАм. Nie przysiАдgАжbym na to, Ze to sАд moje rАзce, a nie cudze; Zobaczmy: czujАз to zakАжucie szpilkАд. Gdybym mАgАж pewnoАйАм mieАм mojego stanu! KORDELIA O, spojrzyj na mnie, panie, i wznieАй rАзce Nad mojАд gАжowАд w znak bАжogosАжawieАвstwa, Nie, panie, tobie klАзkaАм nie przystoi. KRАпL LIR Nie szydАгcie ze mnie! Jestem zdziecinniaАжy, Bezsilny starzec; mam lat osiemdziesiАдt "Z gАrАд, o jeden dzieАв ni mniej, ni wiАзcej. BojАз siАз, mАwiАдc otwarcie, czy jestem Przy caАжkiem zdrowych zmysАжach. Zdaje mi siАз, Аоe ciАз znam, pani, i tego tu mАзАеa; A jednak wАдtpiАз, bom zgoАжa nie Айwiadom, Co to za miejsce, i caАжy mАj rozum Nie moАеe sobie przypomnieАм tych sukien. Nie mogАз sobie podobnieАе zdaАм sprawy, Gdziem tАз noc spАзdziАж. Nie Айmiejcie siАз ze mnie, Bo, na poczciwoАйАм, jako Аеyw tu stojАз, Ta pani zdaje mi siАз moim dzieckiem, MojАд KordeliАд. KORDELIA Jestem niАд teАе, jestem! KRАпL LIR SАдli wilgotne twe Ажzy? Tak, zaiste. "ProszАз ciАз, nie pАжacz. JeАеeli masz dla mnie JakАд truciznАз, chАзtnie ja wypijАз. Ty mnie nie kochasz, wiem; botwoje siostry, Ile pamiАзtam, zАжymi byАжy dla mnie. O, ty masz powАd, one go nie miaАжy. KORDELIA Nie mam go, nie mam. KRАпL LIR JestАеem ja we Francji? KORDELIA W wАжasnym KrАlestwie swoim. KRАпL LIR Czy byАм moАеe? O nie oszukuj mnie. DOKTOR Pociesz siАз, pani. Owo szaleАвstwo wielkie jest, jak widzisz, JuАе usuniАзte; nie byАжoby jednak Bezpiecznie teraz objaАйniaАм mu przeszАжoАйАм. NamАw go, pani, by wszedАж do namiotu; Nie przerywajmy mu tak potrzebnego !Spoczynku, pАki lepiej siАз nie wzmoАеe. KORDELIA MoАеe siАз wasza krАlewska moАйАм przejdzie. KRАпL LIR Wybacz mi, proszАз, bАдdАг wyrozumiaАжa; Zapomnij: jestem niedoАжАзАеny starzec. Wychodzi z K o r d e l i Ад; za nimi D o k t o r i sАжuАеba. DWORZANIN Czy siАз to sprawdza, ze ksiАдАеАз Kornwalii Tak marnie zginАдАж? KENT Z najwiАзkszАд pewnoАйciАд. DWORZANIN KtААе jego wojska prowadzi? KENT Podobno Апw syn Gloucestera z nieprawego АжoАеa. DWORZANIN MАwiАд, Аеe jego syn wygnany, Edgar, Jest w Niemczech z hrabiАд Kentem. KENT Ta wiadomoАйАм "MoАеe byАм bАжАзdna. Czas nam siАз obejrzeАм, Wojska ksiАдАеАзce postАзpujАд naprzАd. DWORZANIN BАзdzie to krwawa bitwa. BАдdАгcie zdrowi. Wychodzi. KENT A w miarАз tego, jak los jАд rozstrzygnie, Szala mej doli schyli siАз lub dАгwignie. Wychodzi. AKT PIА▒TY SCENA PIERWSZA ObАz brytanski w pobliskosci Dowru. Przy odgАжosie kotАжАw, z chorАдgwiami wchodzАд E d m u n d, ~R e g a n a, rotmistrze i АеoАжnierze. EDMUND do jednego z rotmistrzАw IdАг waАмpan spytaАм ksiАзcia, czy trwa stale Przy ostatecznie umАwionych planach, Czy teАе, znaglony okolicznoАйciami, OdstАдpiАж od nich; bo jest sprzeczny z sobАд, I wahajАдcy siАз. Staraj siАз waАмpan StanowczАд o tym przynieАйАм nam wiadomoАйАм. Wychodzi rotmistrz. REGANA PosАжaАвca naszej siostry spotkaАж pewnie JakiАй przypadek. EDMUND Ani wАдtpiАм, pani REGANA Znasz, hrabio, moje uczucie dla ciebie, Powiedz mi tylko otwarcie, rzetelnie, Czy kochasz mojАд siostrАз? EDMUND Jak przystoi Wiernemu sАжudze. REGANA Lecz czyАй nigdy do niej Nie znalazАж drogi dozwolonej tylko Memu szwagrowi? EDMUND Co za myАйl! REGANA WieАйАм chodzi, АоeАйcie wy z sobАд w stosunkach tak АйcisАжych I poufaАжych, jak tylko byАм moАеna. EDMUND To faАжsz: honorem ci rАзczАз, milady. REGANA Tego bym nigdy nie zniosАжa. PamiАзtaj, Kochany hrabio, nie zbliАеaАм siАз do niej. EDMUND Oddal, o pani tАз myАйl raz na zawsze. OtААе i ona, z ksiАзciem, swym maАжАеonkiem. #WchodzАд K s i Ад Ае Аз A l b a n i"i, G o n e r y l a i АеoАжnierze. GONERYLA do siebie Nimby ta siostra miaАжa mi go wydrzeАм, PrАзdzej bym przegraАм woАжaАжa tАз bitwАз. KSIА▒АоБ ALBANII Witaj nam, luba siostro. do E d m u n d a MАwiАд, panie, !Аоe krАl znajduje siАз w obozie cАrki Z innymi, ktАrych ostroАйАм naszych rzАдdАw ZraziАжa. Nigdy nie byАжem waleczny, Gdzie byАм nie mogАжem uczciwy. DobyАжem OrАзАе przeciwko Francuzom dlatego, Аоe naszli nasze ziemie, nie dlatego, Ze dАжoАв przyjaznАд podajАд krАlowi I innym, ktАrych bodaj czy nie sАжuszna Uzbraja przeciw nam sprawa. EDMUND Milordzie, Szlachetnie mАwisz. REGANA Na co tu ten rozbiАr? GONERYLA MyАйlmy, jak stawiАм czoАжo najezdnikom; O tych domowych, prywatnych niechАзciach Nie pora mАwiАм teraz. KSIА▒АоБ ALBANII ZasiАзgnijmyАе NasamprzАd rady starych wojownikАw, Jaki by obraАм tryb dziaАжaАв. EDMUND Za chwilАз BАзdАз w namiocie waszych wysokoАйci. REGANA Siostro, wszak idziesz z nam? GONERYLA Nie. REGANA PАjdАг, proszАз; Wypada, abyАй byАжa z nami razem. GONERYLA do siebie Aha, wiem, o co idzie. gАжoАйno Dobrze, pАjdАз. E d g a r przebrany wchodzi. !EDGAR do K s i Аз c i a A l b a ni i Nie pogardzacieli, panie, rozmowАд Z biednym czАжowiekiem, to miАзwysАжuchajcie. KSIА▒АоБ ALBANII do odchodzАдcych Zaraz ja przyjdАз. do E d g a r a MАw E d m u n d, R e g a n a, G o n#e r y l a, rotmistrze i АеoАжnierze wychodzАд. EDGAR RozpieczАзtujcie Ten list przed bitwАд; jeАйli zwyciАзАеycie, KaАеcie oddawcАз jego trАдbАд przyzwaАм. ChoАм moja postaАм gminna i nikczemna, MogАз jednakАеe stawiАм zapaАйnika Zdolnego stwierdziАм to, co tu podane. JeАйli przegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ╒аkcвJ╓ ┐cK╫╩ chK╪╔Нc╦K┘VВc.L┌╪&ЄcСL█╩.╩cЇL▄Ф6ёcWM▌Е>"║Mwasza Na tym Айwiecie skoАвczy siАз tym samym I usnАд wszelkie knowania. Bogdajby Fortuna chciaАжa was kochaАм! KSIА▒АоБ ALBANII Zaczekaj, AАе list przeczytam. EDGAR Nie wolno mi, panie. Gdy przyjdzie. pora, kaАеcie heroldowi OzwaАм siАз tylko, a wnet siАз ukaАеАз. KSIА▒АоБ ALBANII Dobrze wiАзc; bywaj zdrАw, przejrzАз to pismo. E d g ar wychodzi. E d m u n d powraca. EDMUND JuАе nieprzyjaciel przed nami, milordzie, Spraw swoje wojsko. Oto obliczenie !Ich siАж, z dokАжadnych powziАзte wywiadАw; Ale na waszym poАйpiechu, milordzie, Wiele zaleАеy. KSIА▒АоБ ALBANII BАзdАз na czas gotАw. Wychodzi. EDMUND Obydwu siostrom zaprzysiАдgАжem miАжoАйАм; Jedna niecierpi drugiej, jako Аеmii Nie cierpi, kto byАж ukАдszony przez niАд. KtАrАдАе z nich wezmАз? Obydwie? czy jednАд? Czy Аеadnej? Аоadnej posiadaАм bym nie mАgАж, JeАйliby obie АеyАжy. WziАдwszy wdowАз, W wАйciekАжoАйАм bym tamtАд wprawiАж, a przy tamtej Z trudnoАйciАд by mi przyszАжo dojАйАм do celu, DopАki mАдАе jej przy Аеyciu zostaje. UАеyjmyАе jego plecАw w bitwie,potem !Niech ta, ktАra by rada go siАз pozbyАм, Sama pomyАйli А tym. Co siАз tyczy UАжaskawienia Lira i Kordelii, !KtАre on sobie uАжoАеyАж, nic z tego. JeАеeli bitwАз wygramy i oni WpadnАд w moc naszАд, wniwecz ja obrАcАз Ten piАзkny projekt. W poАжoАеeniu moim Biernym byАм zgubnie, trzeba iАйАм przebojem. Wychodzi. SCENA DRUGA Pole pomiАзdzy dwoma obozami.Wrzawa wojenna za scenАд. Przy odgАжosie bАзbnАw przechodzАд z chorАдgwiami #przez scenАз K r А l L i r, K o r d e l i a i АеoАжnierze. WchodzАд E d g ar i G l o u c e s t e r. EDGAR UsiАдdАг tu, ojcze: to cieniste drzewo "GoАйcinnАд strzechАз ci zastАдpi; mАdl siАз Za triumf dobrej sprawy. JeАйli wrАcАз, PrzyniosАз ci pociechАз. GLOUCESTER Niech ci, bracie, BАжogosАжawieАвstwo niebios towarzyszy! E d g ar wychodzi. Wrzawa wojenna. SygnaАжy do odwrotu. E d g ar powraca. EDGAR UchodАгmy, starcze! daj rАзkАз! uchodАгmy! Lir zwyciАзАеony i w niewolАз wziАзty Wraz z cАrkАд. IdАгmy, idАгmy. GLOUCESTER Po co szukaАм Innego miejsca? wszak i tu zgniАм moАеna? EDGAR ZnАw czarne myАйli? Nie od nas zaleАеy Nasz koniec, tak jak przyjАйcienasze na Айwiat. Jak do tamtego trzeba byАм dojrzaАжym, Tak i do tego. IdАгmy. GLOUCESTER I to prawda. WychodzАд. SCENA TRZECIA Brytanski obАz w pobliskosci Dworu. Wchodzi E d m u n d jako zwyciАзzca przy odgАжosie #kotАжАw z chorАдgwiami. K r А l L#i r i K o r d e l i a jako jeАвcy. Rotmistrze i АеoАжnierze. EDMUND Kilku rotmistrzАw niech ich odprowadzi, TrzymaАм ich pod jak najАйciАйlejszАд straАеАд, PАki nie bАзdzie oznajmiona wola Tych, co ich sАдdziАм majАд. KORDELIA Nie mnie pierwszej PrzyszАжo w zАжe popaАйАм, przy chАзci najszczerszej Zrobienia dobrze. TwАj to los, o krАlu, Boli miАз; wАжasny zniosАжabym bez bАlu. Nie zobaczymyАе tych dwАch siАstr, tych cАrek? KRАпL LIR Nie, nie, nie! Precz! precz! IdАгmy do wiАзzienia. BАзdziem tam sobie Айpiewali wedwoje Jak ptaki w klatce. Gdy miАз ty poprosisz O udzielenie ci bАжogosАжawieАвstwa, !Ja klАзknАз wtedy i prosiАм ciАз bАзdАз O przebaczenie. Tak sobie АеyАм bАзdziem; !ModliАм siАз, АйpiewaАм, pleАйАм stare powieАйci; #АнmiaАм siАз do zАжotych motylАw i sАжuchaАм, Jak prostaczkowie opowiadaАм bАзdАд, Co siАз u dworu dzieje; kto wygrywa, Kto traci; kto jest w Ажasce, kto w nieАжasce. !BАзdziemy teАе i my gawАзdziАм z nimi I w pogadance tej przybieraАм minАз Tak tajemniczАд, jak gdybyАйmybyli Powiernikami bogАw. Tym sposobem, Odosobnieni za murem i kratАд,Przetrwamy dole i niedole wielkich, #KtАre siАз ciАдgle zmieniajАд jak przypАжyw I odpАжyw morza. EDMUND Precz ich wyprowadziАм! KRАпL LIR Na takie, jak my, ofiary, Kordelio, Bogowie sypiАд kadzidАжa. Mam ciebie! Kto by rozdzieliАм nas chciaАж, ten by musiaАж !WziАдАм chyba z nieba gАжowniАз itАд gАжowniАд PodkurzyАм nas jak lisy. Otrzyj oczy! Niech im zaraza prАзdzej skanceruje "SkАrАз i ciaАжo, niАе Ажzy nasze ujrzАд! "Niech wprzАd zmarniejАд! PАjdАг!!K r А l L i r i K o r d e l i a wychodzАд pod straАеАд. EDMUND ZbliАе siАз, rotmistrzu. WeАг ten skrypt; idАг za nimi do wiАзzienia. JuАеem, o stopieАв wyАеej ciАз posunАдАж; JeАеeli zrobisz to, co tu wskazane, Do wyАеszych sobie przez to utorujesz ZaszczytАw drogАз. Wiedz o tym, Аеe czАжowiek! Jest niewolnikiem czasu: nie przystoi Mieczowi tkliwoАйАм. Nad tym, com ci zleciАж, Nie ma co dyskutowaАм, albo powiedz: ZrobiАз to, albo szukaj sobie szczАзАйcia Na innej drodze. ROTMISTRZ ZrobiАз to, milordzie. EDMUND DziaАжaj wiАзc i bАдdАг szczАзsnym, gdy to zdziaАжasz. "Ale pamiАзtaj Аб jak najprАзdzej; zresztАд Wykonaj wszystko tak, jak napisaАжem. ROTMISTRZ Nie mogАз wozu ciАдgnАдАм ni jeАйАм owsa, Ale co w mocy ludzkiej, to wykonam. Wychodzi. OdgАжos trАдb. #WchodzАд K s i Ад Ае Аз A l b a n i i G o n e r y l a, R e g a n a, rotmi- strze i АеoАжnierze. KSIА▒АоБ ALBANII !DaliАйcie, panie, Айwietny dowАdmАзstwa I szczАзАйcie wam sprzyjaАжo. W naszym rАзku SАд ci, co gАжАwnie byli sprАзАеynami Dzisiejszej walki: АеАдdamy ich od was Dla postАдpienia z nimi, jak nam kaАеe PostАдpiАм wzglАдd na bezpieczeАвstwo nasze I ich zasАжugАз. EDMUND UwaАеaАжem, panie, Za rzecz stosownАд usunАдАм sprzed oczu I pod zamkniАзciem umieАйciАм starego, Biednego krАla; wiek jego i tytuАж Ma w sobie urok, zdolny serca ludu ZwrАciАм ku niemu, a przeciw nam lance, KtАreАйmy zwerbowali. Z nim posАжaАжem, Dla tychАеe samych powodАw, krАlowАз. SАд oni wszakАеe w pogotowiu stanАдАм, Jutro lub pААгniej, tam gdzie posiedzenie Zechcecie odbywaАм. Krew z nas ciecze teraz I pot; przyjaciel pАжacze przyjaciela, I najlepszemu wypadkowi bitwyKlnie ten, co ciosАw jej doАйwiadczyАж. Kwestia Kordelii i jej ojca sposobniejszej Wymaga chwili. KSIА▒АоБ ALBANII Wybaczcie mi, panie: Mam was jedynie za sАжugАз w tej wojnie, A nie za brata. REGANA To jeszcze zaleАеy Od tego, co my powiemy! Zda mi siАз, Аоe siАз nas pierwej godziАжo zapytaАм Przed tak stanowczym wyrzeczeniem tego. On wojskiem naszym dowodziАж, on dziaАжaАж Jako zastАзpca mАj i reprezentant; W tak bezpoАйrednim przeto poАжoАеeniu MАgАжby siАз mieniАм naszym bratem. GONERYLA Z wolna! Nie tak gorАдco! WАжasna jego wartoАйАм WyАеej go stawia niАе twe wyniesienie. REGANA Przeze mnie w moje prawa wprowadzony, Nie ustАзpuje on najznakomitszym. KSIА▒АоБ ALBANII To by byАм mogАжo w najszczАзАйliwszym razie, GdybyАй z nim pani byАжa zaАйlubionАд, REGANA Z szydercАw czАзsto bywajАд prorocy, GONERYLA Hola! To oko pani zezowate, Co siАз spodziewa to ujrzeАм! REGANA O pani Аб !CzujАз siАз jakoАй sАжaba. Gdyby nie to, OdpowiedziaАжabym dosadniej. Hrabio, OddajАзАм wojsko me, jeАвcАw i mienie. RozrzАдdzaj wszystkim moim i mnАд samАд. "Niech wie Айwiat, Аеe ciАз uznajАзza pana I za maАжАеonka. GONERYLA MyАйlisz go posiadaАм? KSIА▒АоБ ALBANII Nie pani dobra chАзАм przeszkodzi temu. EDMUND Ani teАе twoja, panie. KSIА▒АоБ ALBANII Moja wАжaАйnie. PodАжy mieszaАвcze. REGANA do E d m u n d a KaАе uderzyАм w trАдby I poprzyj moje prawa jako swoje. KSIА▒АоБ ALBANII Czekajcie! ParАз sАжАw tylko. Edmundzie, Aresztujemy ciАз za zdradАз stanu, A z tobАд tego wАзАеa w zАжotej Ажusce. wskazuje na G o n e r y l Аз Co siАз zaАй tyczy twojego zamiaru, Nadobna siostro, kАжadziemy naАв weto W imieniu naszej Аеony; ona bowiem WprzАd juАе z tym lordem byАжa zarАзczona, A my, jej mАзАеem bАзdАдc, musimbroniАм Jej interesu. Pragnieszli zamАзАеcia, To weАг mnie, pani; jam wolny Аб ta dama JuАе zamАwiona. GONERYLA Co za Айmieszna farsa! KSIА▒АоБ ALBANII Masz waАмpan orАзАе. Niech w trАдby uderzАд! Nie stawi-li siАз nikt, aby ci dowieАйАм Ohydnej, jawnej i przerААеnej zdrady: Oto mАj zakАжad; rzuca rАзkawicАз Nie wprzАd tknАз siАз chleba, AАе ci wykaАеАз z tym mieczem na sercu, Аоe jesteАй takim, jakim ciАз ogАжaszam. REGANA SАжabo mi! sАжabo mi! GONERYLA na stronie WierzАз; inaczej Nie ufaАжabym Аеadnemu lekarstwu. EDMUND Oto nawzajem mАj zakАжad. rzuca rАзkawicАз Ktokolwiek !Mieni miАз zdrajcАд, ten kАжamie bezczelnie. Niech zabrzmiАд trАдby! Kto bАдdАг siАз oАйmieli WystАдpiАм, przeciw temu gotАw bАзdАз BroniАм honoru mojego i sАжawy AАе do ostatniej kropli krwi. KSIА▒АоБ ALBANII Herolda! EDMUND Herolda przyzwaАм! KSIА▒АоБ ALBANII Licz na wАжasne siАжy. АоoАжnierze twoi, ktАrych zwerbowano W moim imieniu, w moim teАе imieniu Dostali rozkaz wrАcenia do domАw. REGANA Coraz mi gorzej, och! och! KSIА▒АоБ ALBANII Jej niedobrze. OdprowadАгcie jАд do mego namiotu. R e g a n a zostaje wyprowadzona. Wchodzi H e r o l d. "ZbliАе siАз, heroldzie, przeczytaj to, pismo, A potem zatrАдb. ROTMISTRZ #Dmij w trАдbАз! SАжychaАм trАдbАз. HEROLD czyta АкJeАеeli jest jaki rycerz szlachetnego rodu lub stopnia,co by Edmundowi, przypuszczalnemu hrabiemu Gloucester, w oczy АйmiaАж !zarzuciАм, Аеe jest wielolicznym zdrajcАд, niech siАз ukaАеe za trzecim odgАжosem trАдby. W mowie bАзdАдcy Edmund gotАw jest przyjАдАм walkАз w swojej obronie. " ZatrАдb! SАжychaАм trАдbАз pierwszy raz. Jeszcze! SАжychaАм trАдbАз drugi raz. Jeszcze! SАжychaАм trАдbАз trzeci raz. TrАдba odpowiada zza sceny. E d g a r wchodzi uzbrojony, przed nim trАзbacz. KSIА▒АоБ ALBANII Spytaj go, czego chce, po co siАз stawia Na ten gАжos trАдby? HEROLD Kto jesteАй, rycerzu? Jakie twe miano? Jaki stan i po co Stajesz tu na to hasАжo? EDGAR Miano moje, Od raka zdrady stoczone, przeАеarte ZАзbem niecnoty, zatarte zostaАжo, Alem szlachetnej krwi jak ten przeciwnik, Z ktАrym mam walczyАм. KSIА▒АоБ ALBANII KtААе jest ten przeciwnik? EDGAR Kto siАз tu stawia w obronie Edmunda, Hrabiego Gloucester? EDMUND On sam, cААе mu powiesz? EDGAR "DobАдdАг orАзАеa, aby ciАз dАжoАв twoja MogАжa oczyАйciАм, jeАйli moja mowa Skrzywdzi szlachetne serce: tu jest moja. W imiАз praw moich, mojego honoru, Mojej przysiАзgi, bez wzglАзdu na twojАд SiАжАз i mАжodoАйАм, stopieАв i znaczenie, Na twАj zwyciАзski miecz i АйwieАеe szczАзАйcie, Na twoje mАзstwo i walecznoАйАм, twierdzАз, Аоe jesteАй zdrajcАд, wiaroАжomnym bogom, Bratu i ojcu, sprzysiАзgАжym na Аеycie Tego wysoko dostojnego ksiАзcia; SАжowem, od czubka gАжowy do ostatnich KoАвczyn podeszwy, najprzeniewierniejszym, Wierutnym zdrajcАд. Zaprzeczyszli temu, Ten miecz, to ramiАз, wszystkie siАжy moje Gotowe stwierdziАм to kosztem krwi twojej I dowieАйАм ci, Аеe kАжamiesz. EDMUND АнciАйle biorАдc, WprzАd bym powinien wiedzieАм, jak siАз zowiesz; PoniewaАе jednak twoja powierzchownoАйАм Tak jest rycerska i niepospolita I mowa twoja zdradza rАd szlachetny, Pogardzam przeto formАд wymaganАд W tego rodzaju spotkaniach, przy ktАrej RoztropnoАйАм by mi radziАжa obstawaАм. W oczy odbijam ci twАj zarzutzdrady Jako piekielny faАжsz, ktАry zaledwie !DrasnАдАж miАз, a nie zraniАж, a ktАremu Ten mАj miecz zaraz utoruje drogАз Tam, gdzie na wieki spocznie. Аб Niech zatrАдbiАд!! !OdgАжos trАдb. WalczАд. E d m u nd pada. KSIА▒АоБ ALBANII Ratujcie go! ratujcie! GONERYLA do E d m u n d a To byАж podstАзp PodstАзp, Gloucesterze. WedАжugpraw rycerskich Nie byАжeАй wcale w obowiАдzku walczyАм Z nieznanym przeciwnikiem. Oszukany, Nie pokonany zostaАжeАй. KSIА▒АоБ ALBANII Milcz, pani, Albo ci usta zatkam tym papierem. do E d m u n d a, pokazujАдc mu list G o n e r y l i Patrz, moАйci panie. do G o n e r y l i Poczwaro, przeczytaj Ten jawny dowАd twojej nieprawoАйci. oddaje jej list Nie drzyj go, znasz to jejmoАйАм, jak uwaАеam. GONERYLA ChoАмby tak byАжo, ja tu jestempaniАд, Nie ty; nikt nie ma prawa miАз pociАдgaАм Do tАжumaczenia. KSIА▒АоБ ALBANII NАзdzna! a wiАзc znasz to? GONERYLA Nie pytaj mnie, co znam. Wychodzi. #KSIА▒АоБ ALBANII do R o t m i s t r z a IdАг waАмpan za niАд, Jest zrozpaczona; daj na niАд baczenie. R o t m i s t r z wychodzi. EDMUND Jam to uczyniАж, o co mnie oskarАеasz. I wiАзcej, znacznie wiАзcej; czas pokaАеe. "JuАе on siАз dla mnie koАвczy. Ale ktoАй ty, CoАй mi tak przeciАдАж #przyszАжoАйАм? JeАйliАй szlachcic, PrzebaczАз ci. EDGAR podnoszАдc przyАжbicАз UАеalmy siАз wzajem Jestem tak dobrej krwi jak ty, Edmundzie; JeАйli zaАй moja lepsza jest od twojej, Tym gorzej sobie postАдpiАжeАй ze mnАд, Moje nazwisko Edgar; jestem synem Twojego ojca. Nieba sprawiedliwe Z sАжodkich wystАзpkАw naszych czyniАд one NarzАзdzie naszej chАжosty, owociemne, PokАдtne miejsce, w ktАrym onciАз spАжodziАж, DoprowadziАжo go do ociemnienia. EDMUND O, prawdАз, prawdАз mАwisz! KoАжo losu Bieg swАj odbyАжo w peАжni: ja tu leАеАз KSIА▒АоБ ALBANII "Po chodzie juАеem domyАйlaАж siАз twojej ZacnoАйci rodu. PozwАl siАз uАйcisnАдАм. Niech brzemiАз cierpieАв przygniecie mi serce, JeАеeli kiedy Агle АеyczyАжem tobie I twemu ojcu. EDGAR Wiem o tym, cny ksiАдАеАз. KSIА▒АоБ ALBANII Ale gdzieАеeАй to dotАдd siАз ukrywaАж? SkАдd wiesz o ojca nieszczАзАйciu? EDGAR StАдd, panie, Аоem go w nieszczАзАйciu pielАзgnowaАж. Zdam wam W krАtkoАйci sprawАз z moich przejАйАм i jego; Bogdajby potem pАзkАжo serce moje! Aby ujАйАм skutku krwawych listАw goАвczych, !WysАжanych za mnАд Аб o, , ileАе sАжodyczy Ma dla nas Аеycie, gdy wolimy w mАзkach MrzeАм co godzina niАе umrzeАм od razu! PrzywdziaАжem na siАз Ажachmany wariata; PrzybraАжem postaАм takАд, Аеe psy nawet. Z wzgardАд patrzyАжy na. mnie. W takim stanie SpotkaАжem ojca mojego z owymi KrwiАд zbroczonymi pierАйcieniami, z ktАrych АнwieАеo szlachetne wyrwano kamienie. ZostaАжem odtАдd, jego przewodnikiem; !ByАжem z nim ciАдgle, АеebraАжem dla niego I wstrzymywaАжem go od samobАjstwa. Nie daАжem mu siАз poznaАм (o, dlaczegААе!); Dopiero teraz, kiedym juАе byАж zbrojny, Przed pАl godzinАд. Niepewny zwyciАзstwa, Jakkolwiek peАжen najlepszej otuchy, ProsiАжem, aby miАз pobАжogosАжawiАж, I od samego poczАдtku do koАвca OpowiedziaАжem mu moje tuАжactwo. Ale, niestety! znАзkany duch jego, Za sАжaby, aby mАgАж znieАйАм zbieg tak nagАжy DwАch sprzecznych uczuАм, bАlu i radoАйci, UАйmiech na jego ustach zostawiajАдc, UleciaАж. EDMUND Mowa twoja miАз wzruszyАжa; Skutki jej mogАд byАм dobre; mАw dalej. Masz, zda siАз, jeszcze coАй do powiedzenia. KSIА▒АоE ALBANII Maszli coАй wiАзcej jeszcze tak smutnego, To zamilcz, bo ja sam sАжuchajАдc tego Zaczynam miАзknАдАм. EDGAR To by siАз zdawaАжo Dla nie lubiАдcych smutku dostateczne, !Lecz byАж ktoАй, ktАry to wiele powiАзkszyАж O wiele wiАзcej jeszcze i posunАдАж TАз ostatecznoАйАм do ostatecznoАйci. "Gdy Аеal wydobyАж gАжoАйny jАзk z mej piersi, Wtedy przystАдpiАж do mnie pewien czАжowiek, !KtАry miАз widziaАж byАж, w mej ciАзАеkiej nАзdzy I z wstrАзtem stroniАж od mego widoku; Ale w tej chwili poznawszy I przypomni, kto jestem, zawszy sobie, com wycierpiaАж,!Silnym ramieniem objАдАж miАз za szyjАз I zawyАж, jakby chciaАж rozsadziАм niebo. RzuciАж siАз potem na mojego ojca, A potem jАдАж siАз opowiadaАм dzieje Lira i jego, z ktАrych okropnoАйciАд Nic siАз znanego porАwnaАм nie moАеe; A gdy to opowiadaАж, boleАйАм jego !RosАжa tak, Аеe siАз struny jego Аеycia PАзkaАм zdawaАжy. ZatrАдbiono wtedy I pozostawiАм go musiaАжem prawie Bez przytomnoАйci. KSIА▒АоБ ALBANII KtААе to byАж? EDGAR Kent, panie; Апw to wygnany Kent, ktАry w przebraniu Nie odstАзpowaАж krАla, swego wroga, #PeАжniАдc posАжugi, jakich by siАз nie chciaАж PodjАдАм niewolnik. D w o r z a n i n wbiega z zakrwawionym, noАеem. DWORZANIN Na pomoc! na pomoc! EDGAR Komu na pomoc? KSIА▒АоБ ALBANII MАw. EDGAR CААе ten nААе znaczy? DWORZANIN !GorАдcy on, dymiАдcy siАз krwiАд АйwieАеАд, Tylko co wyszedАж z serca; juАе jej nie ma! KSIА▒АоБ ALBANII Kogo? mАw. DWORZANIN Waszej maАжАеonki, milordzie: rzegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ▐└)c╦M▀щЗc.NрpИcСNс°я ЇNтч╣ @ Nуа╜%АOф]8cА-OхХ"∙cРOцО)пcєOч=0mcVPшк7Чc╣PщA>QZamordowaАжa siАз. Jej siostra przez niАд PadАжa otruta; sama to wyznaАжa. EDMUND Z obiema byАжem zaАйlubiony, teraz Wszystkich nas troje АжАдczy jedna chwila. EDGAR Oto Kent. KSIА▒АоБ ALBANII Niech je przyniosАд Аеywe czy nieАеywe. D w o r z a n i n wychodzi. Ta kara niebios drАеeniem nas przejmuje, LitoАйci w nas nie budzi. Wchodzi K e n t. A, to on. Czas nie pozwala ciАз powitaАм, panie, Jakby przystaАжo. KENT PrzyszedАжem powiedzieАм Mojemu panu dobranoc na zawsze. Czy go tu nie ma? KSIА▒АоБ ALBANII Ha! jakАеeАйmy mogli ZapomnieАм o czymАй tak waАеnym! Edmundzie, powiedz, gdzie, krАl, gdzie Kordelia? "SАжuАеba wnosi ciaАжa G o n e r y l i i R e g o n y. Patrz, Kencie, na to widowisko. KENT Nieba! CzemuАе tak? EDMUND Edmund byАж kochany jednak: Dla mnie otruАжa jedna drugАд, po czym ZabiАжa siebie. KSIА▒АоБ ALBANII Zakryjcie ich twarze. EDMUND #PragnАз АеyАм АбpragnАз zrobiАм co dobrego Wbrew mej naturze. PoАйlijcie czym prАзdzej Na zamek Аб tylko zaraz: bo mАj rozkaz !ZagraАеa Аеyciu Lira i Kordelii. Nie ociАдgajcie siАз. KSIА▒АоБ ALBANII Spieszcie, o, Айpieszcie! EDGAR Do kogo, panie? do E d m u n d a KtААе OtrzymaАж rozkaz? PoАйlij co na znak odwoАжania. EDMUND Dobrze, "Аоe ci to na myАйl przyszАжo: oto miecz mАj; IdАг z nim i oddaj go oficerowi,Co ma straАе przy nich. EDGAR Spiesz, na miАжoАйАм bogАw! R o t m i s t r z wychodzi. EDMUND On ma od twojej Аеony i ode mnie Rozkaz powiesiАм KordeliАз w wiАзzieniu I zwaliАм potem winАз na jej rozpacz, Jakoby sama sobie АйmierАм zadaАжa. KSIА▒АоБ ALBANII Bogowie, strzeАеcie jАд! WynieАйАм go na bok. АоoАжnierze wynoszАд E d m u n da za scenАз. Wchodzi L i r, trzymajАдc w objАзciach !martwАд K o r d e l i Аз; za nim R o t m i s t r z i inni. KRАпL LIR "JАзcz, jАзcz, jАзcz, Айwiecie! O, wy wszyscy z gАжazu! Gdybym miaАж wasze oczy, wasze usta, WstrzАдsАжbym niebiosa mym jАзkiem. JuАе po niej! Po niej, na zawsze! Umiem ja rozpoznaАм, "Kto Аеyje, a kto trup: z niej juАе trup tylko. MoАеe siАз mylАз. Podajcie zwierciadАжo: JeАйli jej oddech na jego powierzchni Zostawi jaki Айlad, to jeszcze Аеyje. KENT JestАеe to koniec Айwiata? EDGAR Albo obraz RАwnej mu zgrozy? KSIА▒АоБ ALBANII Wszechprzemiany w nicoАйАм? KRАпL LIR !PoruszyАжo siАз piАrko: jeszcze Аеyje! JeАеeli Аеyje, szczАзАйcie to umorzy Wszystkie niedole, jakie wycierpiaАжem. KENT klАзkajАдc Drogi, kochany panie! KRАпL LIR OdstАдp! odstАдp! EDGAR To Kent, szlachetny wasz przyjaciel, panie. KRАпL LIR Precz! precz! PrzekleАвstwo wam, zdrajcy, mordercy! WszyscyАйcie tacy. MogАжem jАд ocaliАм; Teraz po wszystkim! Kordelio! Kordelio! Zaczekaj trochАз. Ha! Co mАwisz? GАжos jej ByАж zawsze sАжodki, Ажagodny i cichy: Nieoceniona rzecz w kobiecie! NАзdznik, Co ciАз powiesiАж, zginАдАж z mojej rАзki. JEDEN Z ROTMISTRZАпW W istocie, on go zabiАж, milordowie. KRАпL LIR NieprawdАзАг mАwiАз? ByАж czas gdy na widok Tego buАжata dobytego z pochwy Truchlano: terazem stary, zАжamany Tylolicznymi ciosy. Kto ty jesteАй? Wzrok mi siАз popsuАж: czekaj, zaraz powiem. KENT JeАйli fortuna pysznАд jest z dwАch ludzi, KtАrych kochaАжa i nienawidziАжa, Jednego z nich tu widzim. KRАпL LIR Jak tu ciemno! CzyАй ty Kent? KENT Jestem Kent, twАj sАжuga, panie; A gdzieАе twАj sАжuga Kajus? KRАпL LIR ByАж to walny, Poczciwy chАжopak, moАеecie mi wierzyАм; #MiaАж krzepkАд rАзkАз. ZmarАж on i zgniАж. KENT Аоyje, Kochany panie, jam jest tym czАжowiekiem. KRАпL LIR Zaraz zobaczАз. KENT KtАry od poczАдtku Twego upadku nie przestawaАж dzieliАм Smutnych kolei twoich. KRАпL LIR BАдdАг pozdrawion! KENT Nikt inny. ZewszАдd АйmierАм, ciemnoАйАм i prААеnia. Starsze twe cАrki same siАз zgАжadziАжy "I zmarАжy АйmierciАд gwaАжtownАд. KRАпL LIR Tak myАйlАз, KSIА▒АоБ ALBANII Nie wie, co mАwi; prААеno byАйmy teraz Dawali mu siАз poznaАм. EDGAR Nadaremnie. Wchodzi R o t m i s t r z ROTMISTRZ Milordzie, Edmund, hrabia Gloucester, skonaАж. KSIА▒АоБ ALBANII To rzecz podrzАзdna. Szlachetni lordowie I przyjaciele, sАжuchajcie naszego Postanowienia. Niech wszelka pociecha, JakАд daАм moАеna, zapewniona bАзdzie Tej nieszczАзАйliwej ruinie wielkoАйci. Co siАз nas tyczy, zrzekamy siАз ninie NajwyАеej wАжadzy na rzecz tego starca, PАki АеyАм bАзdzie. do K e n t a i E d g ar a Wy dwaj, milordowie, Kencie, Gloucesterze, wejdАгcie w wasze prawa, PrzewyАеka ktАrych bАзdzie odpowiednia Waszej zasАжudze. Niech kaАеdy przyjaciel CnАt swych dank znajdzie, kaАеdy nieprzyjaciel !Kielich goryczy. AleАе patrzcie, patrzcie. KRАпL LIR Powiesili biedactwo! JuАе bez Аеycia! Pies, koАв, mysz moАеe АеyАм, a ty i tchnienia WydaАм nie moАеesz! O, ty juАе nie wrАcisz, Nigdy nie wrАcisz, nigdy, nigdy, nigdy! BАдdАгcie tak dobrzy rozpiАдАм miАз. DziАзkujАз. O, patrzcie! Patrzcie na niАд! Na te usta Patrzcie! o patrzcie! Umiera. EDGAR Mdleje, o mАj krАlu! KENT !PАзknie, przez litoАйАм, pАзknij serce moje! EDGAR Spojrzyj, mАj krАlu! KENT PrzestaАв: niech duch jego WziАзci swobodnie! ByАжby jego wrogiem, Kto by go dАжuАеej na torturach Айwiata ChciaАж zatrzymywaАм. EDGAR UmarАж, rzeczywiАйcie. KENT To dziw, Аеe dotrwaАж do tej chwili: АеyАж on Od dawna tylko przywАжaszczonym Аеyciem. KSIА▒АоБ ALBANII WeАгcie te ciaАжa. OgАlna АеaАжoba "TАжumi w nas wszelkАд innАд myАйl.Wy oba, do E d g a r a i K e n t a Drogi Edgarze i Kencie kochany, RzАдdАгcie i paАвstwa zagajajcierany. KENT Ja siАз niebawem muszАз wybraАм w drogАз; MАj pan miАз woАжa, odmАwiАм nie mogАз. EDGAR Nie traАмmy serca w tej dotkliwej prАbie, CzujАдc, co czujem, czyАвmy, co na dobie. Ten z nas najstarszy zniАsАж najwiАзcej ciosАw, My nie doАеyjem rАwnych lat i losАw. WychodzАд przy dАгwiАзkach marsza pogrzebowego. БББББ Б Б Б Б БББББББББББББББББББ Б!Б"Б#Б$Б%Б&Б'Б(Б)Б*Б+Б,Б-Б.Б/Б0Б1Б2Б3Б4Б5Б6Б7Б8Б9Б:Б;Б<Б=Б>Б?Б@БAБBБCБDБEБFБGБHБIБJБKБLБMБNБOБPБQБRБSБTOSOBY Dunkan - krАl szkocki Malkolm i Donalbein - jego synowie Makbet i Banko - wodzowie Makduf, Lennox, Rosse, Menteith, Angus, Caithness -panowie szkoccy Fleance - syn Banka Siward - hrabia Northumberland, dowАdca wojsk angielskich MАжody Siward - jego syn Sejton - oficer pod rozkazami Makbeta ChАжopiec - syn Makdufa Lekarz angielski Lekarz szkocki АоoАжnierz OdАгwierny Starzec Lady Makbet Lady Makduf Dama - na usАжugach Lady Makbet Hekate i Trzy Czarownice Lordowie, panowie, dowАdcy wojsk, АеoАжnierze, zbАjcy, sАжudzy i goАвcy. Duch Banka i wiele innych zjawisk. Rzecz dzieje siАз przy koАвcu czwartego aktu w Anglii, przezwszystkie inne - w Szkocji. AKT PIERWSZY SCENA PIERWSZA Pusta okolica. Grzmoty i bАжyskawice. T r z y c z a r o w n i c e wchodzАд PIERWSZA CZAROWNICA RychАжoАе siАз zejdziem znАw przy blasku BАжyskawic i piorunАw trzasku? DRUGA CZAROWNICA Gdy bitwa owdzie wrzАдca DociАдgnie siАз do koАвca. TRZECIA CZAROWNICA WiАзc przed zachodem sАжoАвca, PIERWSZA CZAROWNICA GdzieАе schadzka? DRUGA CZAROWNICA Jak ten chrust Na wrzosach. TRZECIA CZAROWNICA Tam Makbet z naszych ust Dowie siАз o swych losach. PIERWSZA CZAROWNICA SАжyszАз gАжos arcywiedАгmy. WSZYSTKIE TRZY Ropucha skrzeczy. JedАгmy! #SzpetnoАйАм upiАзknia, piАзknoАйАм szpeci; NuАеe przez mgАжy i par zamieci! ZnikajАд. SCENA DRUGA ObАz pod Forres. Wojenna wrzawa za scenАд. "K r А l D u n k a n, M a l k o l !m, D o n a l b e i n, L e n n o xz orszakiem wchodzАд i "spotykajАд rannego Ао o Аж n i e rz a. DUNKAN CААе to za czАжowiek krwiАд zbroczony? WnoszАдc Z jego ran, bАзdzie on mАgАж nam udzieliАм !NajАйwieАеszАд wieАйАм o bitwie. MALKOLM Jest to mАзАеny Wojownik, panie, ktАrego odwadze Winienem wolnoАйАм. Witaj, przyjacielu! Powiedz krАlowi, jaki byАж los bitwy, KiedyАй jej pole opuszczaАж. АоOА░NIERZ WАдtpliwy, Jak los dwАch burzАд miotanych pАжywakАw. !KtАrzy o siebie zwarci wysilajАдCaАжАд swАд sztukАз. Okrutny Makdonwald (Godzien haniebnej nazwy buntownika, Bo go natura mnАstwem wszelkich zАжoАйci !UposaАеyАжa), wsparty posiАжkami KemАw z zachodnich wysp i galloglasАw. BraАж juАе nad nami gАrАз i fortuna, Jak nierzАдdnica, zdaАжa siАз uАйmiechaАм PrzeklАзtej jego sprawie: gdy wtem Makbet, Dzielny nasz Makbet, gardzАдc szalАд szczАзАйcia, Mieczem, dymiАдcym siАз krwiАд jak kadzidАжem, TorujАдc sobie drogАз wАйrАd zastАзpАw, PrzedarАж siАз aАе do zdrajcy i dopАty NieubАжagane zadawaАж mu ciАзcia, AАе go rozrАдbaАж od czaszki do szczАзki !I gАжowАз jego zatknАдАж u blank naszych. DUNKAN O zacny mАзАеu, waleczny Makbecie! АоOА░NIERZ Jak gdy ze wschodu, skАдd sАжoАвce zabАжysАжo, Wypada burza brzemienna gromami, Tak z radosnego nam przed chwilАд АгrАdАжa WynikАжa nagle bieda. UwaАе, krАlu: !Zaledwie sАжusznoАйАм, uzbrojona mАзstwem, ZmusiАжa nАзdznych kemАw do ucieczka. "AliАйci szczАзАйcia prАbujАдc na nowo, Wzmocniony АйwieАеym ludem i rynsztunkiem, NatarАж norweski wАжadca. DUNKAN Nie strwoАеyАжoАе To naszych wodzАw, Makbeta i Banka? АоOА░NIERZ Jak wrАble orАжa albo lwa zajАдce. ZaprawdАз, zdaАжo siАз, Аеe to dwa dziaАжa PodwАjnie ostrym Ажadunkiem nabite. Z tak podwojonАд uderzyli silАд Na nieprzyjaciААж. Czy chcieli siАз skАдpaАм W gorАдcych ranach, czy teАе upamiАзtniАм DrugАд GolgotАз, tego juАе nie umiem PowiedzieАм. SiАжy juАе mnie opuszczajАд I rany moje wzywajАд pomocy. DUNKAN ZdobiАд ciАз one tak samo jak wieАйci, !KtАre przyniosАжeАй: jak jedne, tak drugie TchnАд chwaАжАд. Niech go opatrzАд lekarze. Ао o Аж n i e r z wsparty na ramieniu dwАch innych wychodzi. Wchodzi R o s s e. KtААе siАз to zbliАеa? MALKOLM Szlachetny tan Rosse. LENNOX Skwapliwy poАйpiech widaАм w jego oczach. Kto tak wyglАдda, ten bywa zwiastunem NiezwykАжych rzeczy. ROSSE Niech BАg chroni krАla! DUNKAN Witaj, szlachetny tanie! skАдd przybywasz? ROSSE "Z Fajf, miАжoАйciwy krАlu, gdzie norweski Sztandar przed naszym pochylony wieje I chАжodzi nasze wojska. Dumny Norweg, Sam przez siАз silny, a do tego jeszcze Wsparty przez tego nikczemnego zdrajcАз Tana Kawdoru, srogi bАj rozpoczАдАж - Gdy wtem Bellony szczАзsny oblubieniec, Makbet, okryty zbrojАд, jako skaАжa StanАдАж przeciwko niemu i samowtАr RamiАз z ramieniem, ostrze z ostrzem starАжszy, UkrАciАж hardy jego umysАж: sАжowem, ZwyciАзstwo przy nas. DUNKAN SzczАзsny dniu! ROSSE KrАl Sweno Prosi o pokАj i nie wprzАd mu wolno PogrzebaАм ludzi polegАжych w tej bitwie, AАе nam do skarbca na wyspie Sankt Kolmes DziesiАзАм tysiАзcy dolarАw wypАжaci. DUNKAN #Nie bАзdzie mi juАе bruАгdziАж ten tan Kawdor; JuАе zdradom jego naznaczona meta. $IdАг mu АйmierАм obwieАйАм, tanie, iMakbeta Powitaj jego mianem. ROSSE АнpieszАз panie. DUNKAN Co on utraciАж, to Makbet dostanie. WychodzАд wszyscy. SCENA TRZECIA Dzika okolica. Grzmi. WchodzАд T r z y c z a r o w ni c e. PIERWSZA CZAROWNICA GdzieАй byАжa, siostro? DRUGA CZAROWNICA Wieprzem rАеnАзАжa. TRZECIA CZAROWNICA A ty gdzie? Opisz swoje dzieАжa. PIERWSZA CZAROWNICA Аоona jednego kupca weАжny KasztanАw miaАжa raАвtuch peАжny $I zАжote АжuszczyАжa z nich jАдdro. АкDaj mi je ", rzekАжam, a ta kukАжa Ze wzgardАд na mnie fukАжa: АкPrecz, stary czopie, precz, ty flАдdro! " Poczekaj no, pomyАйlaАжam, ptaszku, PokaАеАз ja ci, czym ja czop! MАдАе jej popАжynАдАж do Damaszku, Na sicie АйmignАз za nim w trop I w spodzie okrАзtu skurczona PrzycupnАз jak szczur bez ogona; Za babАз odpowie mi chАжop. DRUGA CZAROWNICA MАj wiatr ci dam. TRZECIA CZAROWNICA I ja mАj dam. PIERWSZA CZAROWNICA DziАзkujАз wam. W mocy mej wszystkie inne mam; Wszystkie porty, gdzie szalejАд, I przeciАдgi, kАзdy wiejАд ZmiennАд rААеy swej kolejАд; KАжuАм go bАзdАз, szczypaАм, drАзczyАм, CherlaАм musi i kawАзczyАм; Snu nie znajdzie w noc i we dnie. Przez dni siedm, siedm razy siedm PastwАд bАзdzie wraАеych wiedm;A jeАеeli z burz nawaАжy OkrАзt jego ma wyjАйАм caАжy, Trzeba, by go wichrАw szaАжy TАзgo pierwej skoАжataАжy. Patrzcie, co to ja mam. DRUGA CZAROWNICA PokaАе nam. JakiАй skАry kawalec. PIERWSZA CZAROWNICA Sternika to jest palec, KtАrego orkan mАj pomacaАж, Kiedy do domu wracaАж. TRZECIA CZAROWNICA TrАдba brzmi, puzon dmie: Makbet, Makbet zbliАеa siАз. WSZYSTKIE TRZY Dalej, dalej, siostry wiedАгmy, Czarodziejski krАдg zawiedАгmy Ot tak, ot tak, ot tak; TrzykroАм tak i trzykroАм wspak,TrzykroАм jeszcze do dziewiАзciu: Pst! - juАе po zaklАзciu. WchodzАд M a k b e t z B a n ko. MAKBET Tak ponurego dnia i tak piАзknego, Jak АеyjАз, nigdy jeszcze nie widziaАжem. BANKO DalekoАе jeszcze Forres? Ale ktААе sАд Te tam postacie wywiАзdАжe i szpetne? Nie zdajАд siАз mieАм nic wspАlnego z ziemiАд, SАд jednak: na niej. АоyweАе wy jesteАйcie? Zdolne na ludzkАд mowАз odpowiedzieАм? ZdawaАжoby siАз, ze mnie rozumiecie, Bo wszystkie razem chude swoje palce Do ust zapadАжych przykАжadacie. PozАr NiewieАйci macie, ale wasze brody Nie pozwalajАд mi w tАз pАжeАм uwierzyАм. MAKBET JeАйli moАеecie, mАwcie - kto jesteАйcie?? PIERWSZA CZAROWNICA "CzeАйАм ci, Makbecie! CzeАйАм ci, tanie Glamis! DRUGA CZAROWNICA "CzeАйАм ci, Makbecie! CzeАйАм ci, tanie Kawdor! TRZECIA CZAROWNICA CzeАйАм ci, Makbecie! PrzyszАжy krАlu, czeАйАм ci! BANKO Czego siАз wzdrygasz, zacny przyjacielu? Zdajesz siАз jakby przeraАеony wrААеbАд Tak mile brzmiАдcАд? W imiАз prawdy! mАwcie: CzyАйcie wy tylko АжudzАдcymi mary, Czy rzeczywiАйcie tym, czym siАз rzekomo . Jawicie oku? Szlachetnego mego WspААжtowarzysza broni pozdrawiacie RzАзdem tytuАжАw, przechodzАдcych wszelkie Jego nadzieje, mnie nic nie mАwicie. JeАйli, Айwiadome siejby czasu, wiecie, KtАre siАз ziarno udaАм ma, a ktАre ZmarnieАм, Аеadnego nie wydawszy plonu, PrzemАwcie do mnie, ktАry anistojАз O wasze wzglАзdy, ani siАз nieАжaski Waszej obawiam, CZAROWNICE CzeАйАм ci, Banko, czeАйАм! PIERWSZA CZAROWNICA Mniej wielkim bАзdziesz niАе Makbet, a wiАзkszym. DRUGA CZAROWNICA Nie tak szczАзАйliwym, a przecieszczАзАйliwszym. TRZECIA CZAROWNICA Nie bАзdАдc krАlem, krАlАw pАжodziАм bАзdziesz: CzeАйАм wam wiАзc obu, Makbecie i Banko! PIERWSZA CZAROWNICA Makbecie, Banko, czeАйАм wam! DRUGA CZAROWNICA CzeАйАм wam! TRZECIA CZAROWNICA CzeАйАм wam! MAKBET Ciemne Sybille, wiАзcej mi powiedzcie! Przez АйmierАм Sinela jestem tanem Glamis, O tym wiem; ale skАдdАеe tanemKawdor? Tan Kawdor Аеyje w szczАзАйciu i dostatku. !KrАlem zaАй zostaАм jest to dla mnie rzeczАд Mniej jeszcze mieАйciАм siАз mogАдcАд w sferze PrawdopodobieАвstw niАе byАм tanem Kawdor, MАwcie, skАдd macie tАз dziwnАд wiadomoАйАм? I w jakim celu nas tu na tych wrzosach Zatrzymujecie tak dziwnym proroctwem? Odpowiadajcie, rozkazujАз wam. C z a r o w n i c e znikajАд. BANKO Ziemia wydaje baАвki tak jak woda: #MieliАйmy prАbАз ich. GdzieАе one prysАжy? MAKBET W powietrze. Co siАз zdawaАжo cielesne, To siАз rozwiaАжo jako z wiatremoddech, Gdyby siАз byАжy jednАд chwilАз dАжuАеej WstrzymaАжy! BANKO Powiedz mi, czy rzeczywiАйcie ByАжo tu coАй takiego, o czym mАwim, Czy teАе, nie wiedzАдc o tym, spoАеyliАйmy Owej niezdrowej roАйliny, od ktАrej ZmysАжy durzejАд? MAKBET Masz byАм ojcem krАlАw. BANKO A ty sam krАlem. MAKBET I tanem Kawdoru. Nie takАеe brzmiaАжo to, coАйmy sАжyszeli? BANKO Tak, co do joty. KtААе to ku nam zdАдАеa? WchodzАд R o s s e i A n g u s. ROSSE $KrАl siАз z najwyАеszАд radoАйciАд dowiedziaАж O tym podwАjnym zwyciАзstwie, Makbecie. Kiedy mu twoje osobiste starcie Z wodzem powstaАвczych wojsk opisywano, Zdumienie wiodАжo w nim spАr z uwielbieniem I usta jego sypaАжy pochwaАжy; Lecz sАжАw mu na nie zbrakАжo, gdy usАжyszaАж, JakeАй to jeszcze w tym samym dniu, niczym rdzie: rzegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ъа╓c/QыvвcТQь0cїQэH cXRюhкc╗Rя%mcSЁ,EcБSё─3юcфSЄ▓;Ў;GTNieustraszony, bo nawet widokiem WАжasnego dzieАжa, na pobojowisku RozbiАж norweskie hufce. Lotem ptaka SzАжa wieАйАм za wieАйciАд, a kaАеdy jej goniec PodnosiАж twoje zasАжugi w obronie Praw majestatu i dodawaАж wАдtku Do chwaАжy twego imienia. ANGUS JesteАйmy PrzysАжani, wodzu, Аеeby ci oznajmiАм KrАlewskie dziАзki, Аеeby ciАз przed krАla PowieАйАм oblicze, nie Аеeby wypАжaciАм DАжug walecznoАйci twojej przynaleАеny. ROSSE Na wstАзp do wiАзkszych zaszczytАw, Makbecie, "JakieАм czekajАд, kazaАж mi krАl ciebie PowitaАм tanem Kawdoru. CzeАйАм ci wiАзc pod tym tytuАжem, cny tanie, Bo od tej pory on jest twoim. BANKO do siebie PrzebАg! WiАзc szatan mАwi prawdАз? MAKBET. Kawdor Аеyje, DlaczegoАе w cudze szaty mnie stroicie? ROSSE !Ten, co tАз nazwАз nosiАж, Аеyje jeszcze; Ale na Аеyciu, ktАrego niegodzien, Surowy ciАзАеy wyrok! Czy on w zmowie ByАж z NorweАеczykiem, czy skrytАд pomocАд WspieraАж przywАdcАз buntu, czy nareszcie KnuАж z obydwoma zamach na kraj wАжasny, Tego ja nie wiem, tylko wiem, Аеe zdrada Stanu, wyznana i udowodniona, Upadku jego staАжa siАз przyczynАд. MAKBET do siebie Glamis i Kawdor! NajwaАеniejszej jeszcze Brakuje rzeczy. gАжoАйno DziАзki wam, panowie; na stronie do B a n k a WАдtpiszАеe widzieАм twe dzieci krАlami, Gdy ci te same usta to przyrzekАжy, KtАre nazwaАжy mnie tanem Kawdoru? BANKO podobnieАе do niego Wieszczba ta, jeАйli wiarАз w niej poАжoАеysz, MoАеe zapaliАм w tobie niebezpiecznАд АоАдdzАз korony. CzАзsto, przyjacielu, NarzАзdzia piekАжa prawdАз nam podajАд, Aby nas w zgubne potem sieci wplАдtaАм; А░udzАд nam duszАз uczciwym pozorem, Aby nas znАзciАм w przepaАйАм nastАзpstw; gАжoАйno SАжАwko, MoАйci panowie. MAKBET do siebie Dwie wrААеby, bАзdАдce Niby prologiem Айwietniejszej przyszАжoАйci, JuАе siАз sprawdziАжy. gАжoАйno Za trud wasz, panowie, WdziАзczny wam jestem. znowu do siebie To nadprzyrodzone Proroctwo zАжym byАм nie moАеe, nie moАеe !TakАеe byАм dobrym. Jestli zАжym, dlaczegААе ZapowiedziaАжo mi wiernie godziwy PoczАдtek mego powodzenia? jestli, Przeciwnie, dobrym, dlaczegААе mi skrycie Nasuwa myАйli, od ktАrych strasznego Obrazu wАжos mi siАз jeАеy i serce Moje hartowne w kontr naturze bije? Obecna zgroza nie tyle jest straszna, Ile okropne twory wyobraАгni, Mordercze widma, bytujАдce dotАдd Tylko w fantazji mojej, tak dalece WstrzАдsajАд moje jestestwo, Аеe wszystkie MАзskie me wАжadze w sen siАз ulatniajАд I to jest tylko we mnie, czego nie ma, BANKO na stronie Czy uwaАеacie, jak siАз nasz przyjaciel ZadumaАж? MAKBET zawsze do siebie Chceli los, abym byАж krАlem, Niech miАз bez przyczynienia siАз mojego Ukoronuje. BANKO jak wyАеej Nowe dostojeАвstwa SАд snadАг dla niego jako nowa suknia, KtАra czas jakiАй noszona dopiero Dobrze przystaje. MAKBET jak wyАеej Niech bАзdzie, co bАзdzie; Czas wszystko rАwno w swym unosi pАзdzie. BANKO Szlachetny tanie, czekamy na ciebie. MAKBET Wybaczcie, umysАж mАj byАж zaprzАдtniony Odgrzebywaniem zapomnianych rzeczy. Trud wasz, panowie moi, zapisaАжem Do ksiАзgi, ktАrАд co dzieАв odczytujАз. IdАгmy do krАla. do B a n k a Nie zapomnij o tym, Co zaszАжo, a gdy czas znajdziesz po temu I bieg wypadkАw pokaАеe, o ile MoАеna do tego wagАз przywiАдzywaАм, Poufnie o tym pomАwimy znowu. BANKO NajchАзtniej. MAKBET Teraz doАйАм. IdАгmy, panowie. WychodzАд. SCENA CZWARTA Forres. PokАj w paАжacu. OdgАжos trАдb. Wchodzi D u n k a n, za nim M"a l k o l m, D o n a l b e i n, L e n n o x i orszak. DUNKAN Czy wykonany wyrok na Kawdorze? I ci, co byli w tym celu wysАжani, SАдli z powrotem juАе? MALKOLM Jeszcze ich nie ma, Ale mАwiАжem z kimАй, co byАж obecny !Przy jego Айmierci; bez ogrАdki wyznaАж On swojАд zdradАз, bАжagaАж przebaczenia Waszej krАlewskiej moАйci i okazaАж Szczery, gАжАзboki Аеal; nic w ciАдgu Аеycia Nie odznaczyАжo go tak szlachetnoАйciАд Jak rozstawanie siАз z Аеyciem. UmieraАж, Jakby byАж w Айmierci Амwiczony,i jako NikczemnАд fraszkАз odrzuciАж odsiebie To, co mu byАжo najdroАеsze. DUNKAN Nie sposАb Z oblicza dociec usposobieАв duszy. Ja w tym czАжowieku pokАжadaАжem ufnoАйАм NajzupeАжniejszАд, nieograniczonАд. - Witaj, przezacny kuzynie. WchodzАд M a k b e t, B a n k o, R o s s e i A n g u s. NiewdziАзcznoАйАм !Kamieniem wАжaАйnie tАжoczyАжa miserce. TakeАй daleko naprzАd siАз posunАдАж, Ze najskwapliwszy pochop zawdziАзczenia "Nie zdoАжaАжby ciАз doАйcignАдАм. WolaАжbym, АоebyАй byАж zasАжug nie tyle poАжoАеyАж, Bobym mАgАж prАзdzej znaleАгАм odpowiedni Stosunek podziАзk i nagrАd. Przyjm chociaАе W ich niedostatku to szczere wyznanie, Аоem wiАзcej dАжuАеny, niАеem oddaАм w stanie. MAKBET !SАжuАеba i honor, ktАrym Аеycie АйwiАзcАз, W wykonywaniu swoich obowiАдzkАw HojnАд znajdujАд juАе nagrodАз. Waszej, KrАlewskiej moАйci pozostaje tylko PrzyjmowaАм owoc naszych usiАжowaАв; BoАм siАжy nasze sАд dzieАмmi, sАжugami Tronu i paАвstwa i peАжniАд jedynie SwojАд powinnoАйАм, АйciАйle wypeАжniajАдc To, co im miАжoАйАм ku swemu monarsze I dobro kraju nakazuje. DUNKAN BАдdАг mi Pozdrowion na tym miejscu; jesteАй drzewem Mego szczepienia, ktАre pielАзgnowaАм BАзdАз, aАеeby bujnie siАз rozrosАжo. Szlachetny Banko, tyАй nie mniej poАжoАеyАж !ZasАжug i nie mniej teАе bАзdzie wiadomym, $АоeАй je poАжoАеyАж. PАjdАг, niech ciАз przycisnАз Do mego serca. BANKO BАзdАзli na takim RАsАж gruncie, Аеniwo twoim bАзdzie, krАlu. DUNKAN Obecna moja radoАйАм w peАжni swojej Nie zapomina o troskach. Synowie, Krewni, tanowie i wy zgoАжa wszyscy, KtАrzy najbliАеej nas stoicie, wiedzcie, !АоeАйmy koronАз naszАд zamierzyliZdaАм najstarszemu z synАw, Malkolmowi, KtАry siАз odtАдd ksiАзciem Kumberlandu NazywaАм bАзdzie. Nie on jednaktylko Sam jeden nowАд ma otrzymaАм godnoАйАм; Znaki szlachectwa jako gwiazdy bАжyszczeАм BАзdАд na wszystkich, ktАrzy tego warci. TerazАеe dalej do Inverness! Sprawcie, Bym wam i nadal byАж obowiАдzany. MAKBET StaraАм siАз o to bАзdziem. Sam poАйpieszАз UcieszyАм ucho mojej Аеony wieАйciАд O bliskim wАжadcy naszego przybyciu. Wybaczy wasza krАlewska moАйАм przeto, Ze siАз oddalАз. DUNKAN Kochany Kawdorzel MAKBET do siebie KsiАдАеАз Kumberland! Trzeba mi usunАдАм Z drogi ten szkopuАж, inaczej bym runАдАм MusiaАж w pochodzie. Gwiazdy, skryjcie АйwiatАжo, Czystych swych blaskАw nie rzucajcie na tАжo Mych czarnych myАйli; nie pozwАlcie oku NapotkaАм dАжoni ukrytej w pomroku, !Aby siАз mogАжo przy speАжnieniu zatrzeАм To, na co strach mam po speАжnieniu patrzeАм. Wychodzi. DUNKAN W istocie dzielny to czАжowiek, mАj Banku, Nie mogАз siАз doАйАм jego zaletami I oddawaniem mu pochwaАж nasyciАм: To bankiet dla mnie. UdajmyАе siАз za nim Tam, gdzie nas jego troskliwoАйАм uprzedza. NieporАwnany to skarb taki krewny. OdgАжos trАдb. WychodzАд. SCENA PIА▒TA Inverness. PokАj w zamku M a k b e t a. Wchodzi L a d y M a k b e t czytajАдc list. LADY MAKBET АкSpotkaАжem je w dniu zwyciАзstwa i przekonaАжem siАз najdowodniej, Аеe ich wiedza przechodzi zakres Айmiertelnej "natury. Kiedy, paАжajАдc chАзciАд dowiedzenia siАз czegoАй wiАзcej, miaАжem im dalsze #czyniАм pytania, rozpАжynАзАжy siАзw powietrzu i znikАжy. JeszczemstaАж odurzony tym trafem, gdywtem nadeszli posАжowie odkrАla, powitali miАз tanem Kawdoru, ktАrym to tytuАжem pozdrowiАжy miАз byАжy przed chwilАд owe tajemnicze zjawiska, przekazujАдc mi zarazem na pААгniej Айwietniejszy tytuАж wyrazami: #БUCzeАйАм ci, przyszАжy krАlu! БV UznaАжem za stosowne uwiadomiАм ciАз o tym, droga wielkoАйci mojej uczestniczko, abyАй przez niewiadomoАйАм, jakaci przyszАжoАйАм jest zapowiedziana, nie straciАжa naleАеnego udziaАжu w !wynikajАдcej stАдd radoАйci. WeАгto do serca i bАдdАг zdrowa. " Glamisu tanem jesteАй i Kawdoru, I bАзdziesz, czym ci, Аеe bАзdziesz, wrААеono; BojАз siАз tylko, czy twoja natura, Zaprawna mlekiem dobroci, obierze NajkrАtszАд drogАз ku temu. Znam ciebie, Rad byАй byАм wielkim, nie wolnyАй od dumy, !Ale uczciwie chciaАжbyАй cel jej posiАдАйАм; #WyniosАжoАйАм chciaАжbyАй zgodziАм ze АйwiАзtoАйciАд; !Nieprawo graАм byАй nie chciaАж, a jednakАеe PragnАдАжbyАй krzywo wygraАм. O Glamisie! ChciaАжbyАй pozyskaАм to, coc gАжoАйno woАжa: !АкUczyАв tak! chceszli mieАм to, czego pragniesz ", A czego lАзkasz siАз dokonaАм bardziej, NiАе pragniesz, aby nie byАжo speАжnionym. Spiesz siАз, przybywaj, abym duch mАj mogАжa PrzelaАм w twe ucho i ust mych potАзgАд RozwiaАм to wszystko, co od twojej gАжowy !Oddala krАдg Аw zАжoty, ktАrym,widno, Sam los i wpАжywy tajemniczychpotАзg PostanowiАжy ciАз uwieАвczyАм. CААе tam? Wchodzi S Аж u g a. SА░UGA KrАl na noc bАзdzie tu. LADY MAKBET Szalony jesteАй. Nie jestАеe z nim twАj pan? Gdyby tak byАжo, ByАжby miАз o tym uwiadomiАж. SА░UGA Wybacz, Dostojna lady, szczerАд mАwiАз prawdАз - Nasz tan przybАзdzie lada chwila: jeden Nadworny luzak przyniАsАж tАз wiadomoАйАм, Tak zadyszany, Аеe mu tchu nie staАжo Do wymАwienia jej. LADY MAKBET Niechaj mu dadzАд Wszelkie wygody. WielkАд wieАйАм zwiastuje: Nie dziw, Аеe straciАж dech. Wychodzi S Аж u g a . OchrypАж kruk nawet, KtАry fatalne przybycie Dunkana Do mych bram, kraczАдc, obwieszcza. PrzybАдdАгcie, PrzybАдdАгcie, o wy duchy, karmiciele ZabАjczych myАйli, z pАжci mej miАз wyzujcie I napeАжnijcie miАз od stАp do gАжowy NieubАжaganym okrucieАвstwem! ZgАзАйАмcie Krew w moich АеyАжach: zatamujcie wszelki W mym Ажonie przystАзp wyrzutom sumienia, By Аеaden poszept natury nie zdoАжaАж Wielkiego mego przedsiАзwziАзcia zachwiaАм Ni stanАдАм w poprzek miАзdzy mnАд a skutkiem! ZbliАеcie siАз do mych piersi, przeistoczcie W АеААжАм moje mleko, o wy, АйmierАм niosАдce PotАзgi, ktАre niewidzialnie krАдАеАдc Na szkodАз Айwiata czatujecie! SpuАйАм siАз, Ponura nocy, oblecz siАз w najgАзstszy Dym piekieАж, aby mАj sztylet nie ujrzaАж Rany przez siebie zadanej i niebo, Przez nie doАйАм ciemny kir mroku przejrzawszy, Nie zawoАжaАжo: АкStАj! " Wchodzi M a k b e t. Dzielny Glamisie! Wielki Kawdorze! StokroАм jeszcze wiАзkszy #OczekujАдcАд ciАз przyszАжoАйciАд! List twАj Daleko przeniАsАж miАз nad zakres marnej TeraАгniejszoАйci i w obecnej chwili CzujАз nastАзpne. MAKBET Luba Аеono, Dunkan ZjeАеdАеa tu na noc. LADY MAKBET I odjeАеdАеa? MAKBET Jutro. Taki przynajmniej jego zamiar. LADY MAKBET Nigdy Nie ujrzy sАжoАвce tego jutra! Twoje Oblicze, mАзАеu, jest istnАд tablicАд, Na ktАrej skryte rzeczy moАеna czytaАм. ChcАдc Айwiat oszukaАм stosuj siАз do Айwiata, !Ubierz w uprzejmoАйАм oko, dАжoАвi usta, WyglАдdaj jako kwiat niewinny,ale Niechaj pod kwiatem tym wАдАе siАз ukrywa. DoАжААеmy wszelkich staraАв, Аеeby tego, Co tu ma przybyАм, przyjАдАм jak najlepiej, MyАйl o tym tylko, memu zaАй myАйleniu Pozostaw wielkie zadanie tej nocy, "KtАre, jeАйli siАз dziaАжaАм nie ustraszym, Nada blask przyszАжym dniom i nocom naszym. MAKBET PomАwim o tym jeszcze. LADY MAKBET RozjaАйАв czoАжo: LАзka siАз, kto siАз nie patrzy wesoАжo. ResztАз zdaj na mnie. WychodzАд. SCENA SZАпSTA TamАеe. Przed zamkiem. OdgАжos obojАw. SАжudzy M a k be t a rozstawieni, WchodzАд D u n k a n, M a l k !o l m, D o n a l b e i n, B a n k o, L e n n o x, M a k d u f, R os s e i A n g u s. Za nimi orszak krАlewski. DUNKAN Zamek ten w miejscu wdziАзcznym poАжoАеony, Powietrze jego przyjemnie napawa I rzeАгwi moje zmysАжy. BANKO GoАйАм wiosenny, JaskААжka, owdzie u blank siАз gnieАеdАеАдca, Wskazuje swoim pobytem, Аеe niebo Tchnie tu przyjaАгnie: nie ma gzymsu, Ажuku, ZakАдta, gdzie by ten ptak nie przyczepiАж Dla swoich pisklАдt wiszАдcej koАжyski. ZauwaАеyАжem, Аеe gdzie te ptaszyny NajchАзtniej goszczАд, tam powietrze bywa Najczystsze. Wchodzi L a d y M a k b e t. DUNKAN OtААе nasza cna gosposia. !АоyczliwoАйАм, ktАrej odbieramy dowАd, CzАзsto nas trudАw nabawia, jednakАеe WdziАзczniАйmy za niАд, bo z serca pochodzi; Powiedz nam przeto, milady: АкBАg zapАжaАм ", I bАдdАг nam wdziАзcznАд za to, Аеe ciАз trudzim. LADY MAKBET Wszelkie usАжugi po dwakroАм speАжnione Pod kaАеdym wzglАзdem, nastАзpnie w dwАjnasАb ByАжyby jeszcze za bАжahe, za liche Do wyrАwnania temu wysokiemu, Drogocennemu zaszczytowi, ktАrym Wasza krАlewska moАйАм nasz dom obdarzasz. Pomni Ажask dawnych i АйwieАеo doznanych, BАзdziem siАз, panie, za pomyАйlnoАйАм twojАд Szczerze modlili. DUNKAN GdzieАе jest nasz tan Kawdor? BiegliАйmy za nim w trop; chcieliАйmy nawet Nocleg dla niego przygotowaАм,aleАе Jemu nieАжatwo sprostaАм w konnej jeАгdzie I miАжoАйАм jego, szybsza od rumaka, Dawno musiaАжa nas uprzedziАм. Tak wiАзc, PiАзkna, kochana gosposiu, jesteАйmy Na tАз noc goАйciem waszym. LADY MAKBET SАжudzy waszej KrАlewskiej moАйci zawsze sАд gotowi ZdaАм porachunek z tego, co imbyАжo Dane pod zarzАдd, i na rozkaz waszej "KrАlewskiej moАйci powrАciАм jej wАжasnoАйАм. DUNKAN Podaj mi rАзkАз, nadobna milady;ZaprowadАг miАз do gospodarza domu: Wielce kochamy go i nie przestaniem Nadal go o tym przekonywaАм. PozwАl. WychodzАд. SCENA SIАпDMA TamАеe. PokАj w paАжacu. OdgАжos obojАw. Pochodnie pozapalane. Krajczy nadworny,a za nim kilku sАжug z pААжmiskami i rААеnym przyrzАдdem przechodzАд przez scenАз. Po niejakiej chwili wchodzi M a k b e t. MAKBET #JeАйli to, co siАз ma staАм, staАм siАз musi, Niechby przynajmniej staАжo siАзniezwАжocznie. Gdyby ten straszny cios mАgАж przeciАдАм wszelkie Dalsze nastАзpstwa, gdyby ten czyn mАgАж byАм Sam w sobie wszystkim i koАвcem wszystkiego Tylko tu, na tej doczesnej mieliАгnie, !O przyszАжe Аеycie bym nie staАж. Lecz zwykle W podobnych razach tu juАе kaАгАв nas czeka. Krwawa nauka, ktАrАд dajem, spada Na wАжasnАд naszАд gАжowАз, SprawiedliwoАйАм Zwraca podanАд przez nas czarАз jadu Do wАжasnych naszych ust. Z podwАjnych wzglАзdАw NaleАеy mu siАз u mnie bezpieczeАвstwo: Jestem i krewnym jego, i wasalem. To samo zbyt juАе przewaАеnie potАзpia Taki postАзpek - lecz jestem, co wiАзcej, I gospodarzem jego, ktАry winien Drzwi zamknАдАм jego zabАjcy, nie, owszem, Sam mu do piersi zbАjczy nААе przykАжadaАм. A potem - Dunkan tak skromnie piastowaАж SwАд godnoАйАм, tak byАж nieskalanie czystym W peАжnieniu swego wielkiego urzАзdu, Аоe cnoty jego, jak anioАжy nieba, PiorunujАдcym gАжosem АйwiadczyАм bАзdАд Przeciw wyrodnym sprawcom jego Айmierci, !I litoАйАм, jako nowo narodzone, Nagie niemowlАз lub cherub siedzАдcy Na niewdzialnych, powietrznych rumakach, WiaАм bАзdzie w oczy kaАеdemu okropny Obraz tej zbrodni, aАе Ажzy wiatr zalejАд. Jeden, wyАжАдcznie jeden tylko bodziec PodАеega we mnie tАз pokusАз, to jest Ambicja, ktАra przeskakujАдc siebie Spada po drugiej stronie. Wchodzi L a d y M a k b e t. CААе tam? LADY MAKBET WАжaАйnie !WstaАж od wieczerzy. Po coАй siАз oddaliАж? MAKBET Czy pytaАж o mnie? LADY MAKBET Ty mnie o to pytasz? MAKBET Nie postАзpujmy dalej na tej drodze: Dopiero co mnie obdarzyАж godnoАйciАд I sam dopiero co sobie kupiАжem"ZАжotАд u ludzi sАжawАз, sАжawАз, ktАrАд "GodziАжoby siАз jak najdАжuАеej w АйwieАеym UtrzymaАм blasku, nie zaАй tak skwapliwie OdrzucaАм. LADY MAKBET ByАжaАе pijana nadzieja, Co ciАз niedawno jeszcze koАжysaАжa? !ZasnАзАжaАе potem i budziАе siАз teraz, !Аоeby ospale, trwoАеnie patrzeАм na to, Na co tak raАгnie wtedy poglАдdaАжa? Nie lepsze dajesz mi wyobraАеenie I o miАжoАйci twojej. Maszli skrupuАж MАзАеnie w czyn przelaАм to, czego poАеАдdasz? ChciaАжbyАй posiadaАм to, co sam uznajesz OzdobАд Аеycia, i chcesz АеyАм zarazem W wАжasnym uznaniu jak tchАrz albo jako Апw kot w przysАжowiu gminnym, u ktАrego АкNie Айmiem " przewaАеa АкchciaАжbym ". MAKBET PrzestaАв, proszАз. zegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБєаCcВTЇуcАхTїъ fcHUЎP9cлUўЙcV°П"┐cqV∙N)Чc╘V·х1Зc7W√l7кcЪW№>С¤WNa wszystkom gotАw, co jest godne mАзАеa; !Kto wiАзcej waАеy, nie jest nim. LADY MAKBET I jakiАе !ZАжy duch ci kazaАж tАз myАйl mi nasunАдАм? KiedyАй jАд powziАдАж, wtedy byАжeАй mАзАеem: !O ile byАй byАж wiАзcej tym, czym byАжeАй, !O tyle wiАзcej byАжbyАй nim. Nie byАжa Wtedy po temu pora ani miejsce, !Jedno i drugie stworzyАм byАжbyАйgotАw; Teraz siАз jedno i drugie nastrАзcza, A ty siАз cofasz? ByАжam karmicielkАд I wiem, jak to jest sАжodko kochaАм dzieciАз, KtАre siАз karmi; byАжabym mu jednak WyrwaАжa byАжa pierАй z ust nadstawionych, KtАre siАз do mnie tkliwie uАйmiechaАжy, I roztrzaskaАжa czaszkАз, gdybym byАжa ZobowiАдzaАжa siАз do tego czynu, Jak ty do tego. MAKBET GdybyАйmy chybili? LADY MAKBET ChybiАм! Obwaruj jeno swoje mАзstwo, A nie chybimy. Skoro Dunkan zaАйnie (Co naturalnie po trudach dnia prАзdko Pewnie nastАдpi), przyrzАдdzonym winem DwАch pokojowcАw jego tak uraczАз, "Ze siАз ich pamiАзАм, ten strААе mАzgu, w parАз, A wАжadz siedlisko zamieni w alembik. Gdy snem zwierzАзcym ujАзci jak trupy SpoczywaАм bАзdАд, czegААе nie zdoАжamy DokazaАм wtedy ze АйpiАдcym Dunkanem? Czego nie zАжoАеyАм na jego pijanАд $SАжuАеbАз, na ktАrАд spadnie caАжa wina Naszego mordu? MAKBET RodАг mi samych chАжopcАw! Bo mАзstwa twego nieugiАзty kruszec Nic niewieАйciego od dziАй dnia nie spАжodzi. Skoro tych АйpiАдcych ludzi krwiАд pomaАеem I uАеyjemy ich wАжasnych sztyletАw, KtААе nie pomyАйli, Аеe ta zbrodnia byАжa Ich dzieАжem? LADY MAKBET KtААе ma pomyАйleАм inaczej? JeАеeli zwАжaszcza jАзkiem i lamentem Nad jego АйmierciАд napeАжnimy zamek. MAKBET Niech siАз wiАзc stanie! Wszystkie moje siАжy NagnАз do tego okropnego czynu. IdАгmy i szydАгmy z Айwiata jasnym czoАжem: !FaАжsz serca i faАжsz lic muszАд iАйАм spoАжem. WychodzАд. AKT DRUGI SCENA PIERWSZA Inverness. Dziedziniec zamkowy. WchodzАд B a n k o i F l e a n c e, przed nimi sАжuga z pochodniАд. BANKO Jak pААгno juАе w noc, chАжopcze? FLEANCE KsiАзАеyc zaszedАж; Bicia zegaru nie sАжyszaАжem. BANKO KsiАзАеyc Zachodzi teraz okoАжo dwunastej. FLEANCE Musi juАе pААгniej byАм, mАj ojcze. BANKO WeАг no MАj miecz. Tam w niebie spaАм siАз widaАм kАжadАд Po gospodarsku; zgaszono juАе АйwiatАжa. Sen mi siАз ciАйnie do oczu, a przecieАе ZasnАдАм bym nie chciaАж. Dobroczynne moce! UmАrzcie we mnie te okropne myАйli, KtАre siАз budzАд, gdy ciaАжo spoczywa! Daj mi miecz! M a k b e t wchodzi, przed nim sАжuga z pochodniАд. Kto tam? MAKBET Przyjaciel. BANKO Co widzАз? Ty, panie, jeszcze na nogach?KrАl Айpi juАе. W niepospolicie dobrym byАж humorze I szczodre dary posАжaАж twoim ludziom; MaАжАеonce twojej w dank za jej uprzejmoАйАм KazaАж mi pierАйcieАв ten dorАзczyАм; sАжowem, Zadowolony byАж zupeАжnie. MAKBET Dobra ChАзАм nasza byАжa niewolnicАд braku Przygotowania; gdyby byАжa mogАжa Swobodnie dziaАжaАм, byАжoby inaczej. BANKO O, i tak wszystko byАжo jak najlepiej. MyАйlaАжem tego wieczora o owych Trzech widmach: wrААеba ich juАе siАз po czАзАйci SprawdziАжa. MAKBET Ani pomyАйlaАжem o nich, Warto by jednak w wolnej chwili znowu O tym pomАwiАм. Oznacz czas, kochany Banko. BANKO Zostawiam ci go do wyboru. MAKBET JeАеeli zechcesz wybАr mАj potwierdziАм, Wypadek [1] jego bАзdzie ku tym wiАзkszej Czci twojej. ------- [1] tj. wynik BANKO Аоebym jej tylko nie straciАж, ChcАдc jАд powiАзkszyАм, a zachowaАм zdoАжaАж Czyste sumienie i wiarАз niezАжomnАд, SАжuАеyАм ci bАзdАз. MAKBET Dobranoc, tymczasem. BANKO DziАзkujАз; АеyczАз ci nawzajem dobrej. Wychodzi B a n k o i F l e a n c e. MAKBET IdАг powiedz pani, Аеeby zadzwoniАжa, Skoro Аw napАj dla mnie bАзdzie gotАw. MoАеesz siАз potem poАжoАеyАм. Wychodzi sАжuga. Jestli to sztylet, co przed sobАд widzАз, Z zwrАconАд ku mej dАжoni rАзkojeАйciАд? "PАjdАг, niech ciАз ujmАз! Nie mamciАз, a jednak CiАдgle ciАз widzАз. Fatalne widziadАжo! Nie jestАеeАй ty dla zmysАжu dotykania, Tylko dla zmysАжu widzenia dostАзpny? JestАеeАй sztyletem tylko wyobraАгni? Rozpalonego tylko mАzgu tworem? WidzАз ciАз jednak tak samo wyraАгnie Jako ten, ktАry wАжaАйnie wydobywam. Ty mi wskazujesz jak przewodnik drogАз, $KtАrАд iАйАм miaАжem; takiego teАе miaАжem UАеyАм narzАзdzia. Albo mАj wzrok bАжaznem Jest w porАwnaniu z resztАд moich zmysАжАw, Albo jest wiАзcej wart niАе wszystkie razem. !CiАдgle ciАз widzАз, a na twojej klindze I rАзkojeАйci znamiona krwi, ktАrych Pierwej nie byАжo. Nie ma ich w istocie: Moja to krwawa myАйl jawi je oczom. Na caАжym teraz pААжobszarze Айwiata Natura zdaje siАз martwa i straszne Marzenia szarpiАд snu cichАд zasАжonАз. Teraz to wАжadza czarodziejska АйwiАзci Ofiary bladej Hekacie i dziki Mord, podniesiony z legowiska wyciem Czujnego swego czatownika, wilka, KtАrego odgАжos jest dlaАв ekscytarzem, ChyАжkiem, jak zАжodziej lub duch, mknie do celu, O ty spokojna, niewzruszona w swoich Posadach ziemio, nie sАжysz moich krokАw, Aby kamienie nie wypowiedziaАжy, Gdzie idАз, i nie zdradziАжy alarmem Tej zgrozy, co ma nastАдpiАм. Ja siАз odgraАеam, a on jeszcze Аеyje; #Аоar czynu ziАзbiАд sАжАw jaАжowe chryje. SАжyszeАм siАз daje odgАжos dzwonka. Dalej! czas nagli; juАе dzwonka wezwanie Daje mi sygnaАж. Nie sАжysz go, Dunkanie, Bo tego dzwonka melodia straszliwa Do nieba ciebie lub do piekАжa wzywa. Wychodzi. SCENA DRUGA TamАеe. Wchodzi L a d y M a k b e t. LADY MAKBET "Co ich uАйpiАжo, to mnie ocuciАжo,Co ich zniemogАжo, we mnie wzmogАжo siАжy. CААе to jest? Cicho! To puszczyk zahuczaАж, ZАжowrogi ten strААе nocny, ktАry groАгnie WoАжa dobranoc. On tam jest; podwoje Na wpААж otwarte; pijane pachoАжki SzydzАд chrapaniem z swego obowiАдzku. Taki im napАj daАжam, Аеe natura #I АйmierАм spАr teraz wiodАд o ichАеycie. MAKBET za scenАд Kto tu? hej! LADY MAKBET Biada! pewnie siАз ocknАзli I wszystko na nic. Zamach to, nie zbrodnia, Zgubi nas. Cicho! PokАжadАжam sztylety TuАе przecie przy nich; nie mАgАж ich nie znaleАгАм. Gdyby byАж we Айnie nie tyle podobny Do mego ojca, byАжabym siАз byАжa Niechybnie sama na to odwaАеyАжa. Ha! I cААе? Wchodzi M a k b e t. MAKBET "StaАжo siАз. SАжyszaАжaАй haАжas? LADY MAKBET SАжyszaАжam sowy krzyk i poАйwierk Айwierszcza. CААеeАй to mАwiАж, mАзАеu? MAKBET Kiedy? LADY MAKBET Teraz. MAKBET Kiedym tu wchodziАж? LADY MAKBET Tak. MAKBET Cicho! Czy sАжyszysz? Kto tam Айpi w tamtym pokoju? LADY MAKBET Donalbein. MAKBET przypatrujАдc siАз swoim rАзkom АоaАжosnyАе to jest widok! LADY MAKBET WstydАг siАз mАwiАм: АоaАжosny widok; niemАзАеny tak mАwi. MAKBET Jeden siАз zaАйmiaАж przez sen, drugi krzyknАдАж: #АкRatunku! ", aАе siАз przebudzili wzajem; Jam staАж i sАжuchaАж, ale oni cicho Zmawiali pacierz i znАw siАз spokojnie Do snu pokАжadli. LADY MAKBET Tam ich dwАch jest. MAKBET Jeden $ZawoАжaАж: АкBoАеe, zmiАжuj siАз nad nami! ", A drugi: АкAmen ", jakby miАз widzieli Z tymi rАзkami kata stojАдcego I АйledzАдcego ich trwogАз. Jam nie mАgАж PowiedzieАм amen, wtenczas kiedy oni #MАwili: АкBoАеe, zmiАжuj siАз nad nami! " LADY MAKBET Nie zastanawiaj siАз nad tym tak pilnie. MAKBET DlaczegoАе tego nie mogАжem powiedzieАм? PotrzebowaАжem bardzo zmiАжowania, A jednak amen zamarАжo mi w ustach. LADY MAKBET Nie trzeba sobie takich rzeczyw takim Анwietle wystawiaАм; inaczej by przyszАжo OszaleАм. MAKBET ZdaАжo mi siАз, Аеe sАжyszaАжem "GАжos woАжajАдcy: АкNie zaАйniesz juАе wiАзcej! " Makbet zabija sen, niewinny sen, KtАry zwikАжane wАзzАжy trosk rozplata, Grzebie codzienne nАзdze; sen, tАз kАдpiel ZnuАеonej pracy, cierpiАдcych serc balsam. OdАеywiciela natury, gАжАwnego PosiАжkodawcАз na uczcie Аеywota. LADY MAKBET Co wygadujesz! MAKBET CiАдgle mi brzmiaАж w uszach Ten glos: АкNie zaАйniesz, nie zaАйniesz juАе wiАзcej! " Glamis sen zabiАж, dlatego teАе Kawdor Nie zaАйnie; Makbet nigdy juАе nie zaАйnie. LADY MAKBET KtААе to tak woАжaАж? O szlachetny tanie, RozmiАзkczasz w sobie tАзgoАйАм ducha marzАдc Tak chorobliwie. IdАг, weАг trochАз wody I obmyj rАзkАз z tych plugawych znamion. "Po coАй tu z sobАд przyniАsАж te sztylety? Tam jest ich miejsce. IdАг, odnieАй je, pomaАе KrwiАд tamtych ludzi. MAKBET JuАе tam moja noga Nie wnijdzie. Wzdrygam siАз, kiedy pomyАйlАз O tym, com zrobiАж; widok tegobyАжby Nad moje siАжy. LADY MAKBET Kaleka na duchu! "Daj te sztylety. АнpiАдcy i umarli SАд obrazkami tylko; nikt prАczdzieci "Malowanego nie lАзka siАз diabАжa.Sama ubarwiАз krwiАд rАзce i szaty Tych dwАch pachoАжkАw, bo oni siАз muszАд WydaАм sprawcami zbrodni. Wychodzi. !SАжychaАм z zewnАдtrz koАжatanie.MAKBET SkАдd ten odgАжos? #CААе siАз to ze mnАд staАжo, kiedylada Szmer, lada szelest przejmuje miАз dreszczem? Co to za rАзce? Ha! wzrok mi poАеera Ich widok. MАgАжАеeby caАжy ocean Te krwawe Айlady spАжukaАм z mojej rАзki? Nie, nigdy! raczej by ta moja rАзka ZdoАжaАжa wszystkich mАrz wody zrumieniАм I ich zielonoАйАм w purpurАз zamieniАм. L a d y M a k b e t wraca. LADY MAKBET RАзce mam twoim podobne, lecz wstyd by SpaliАж mi lica, gdybym miaАжa serce BiaАжe [2] jak twoje. KoАжatanie. SАжychaАм koАжatanie. U poАжudniowej bramy; przejdАгmy Аеywo Do naszych komnat. Kilka kropel wody OczyАйci nas wnet z plamy tego czynu. JakАеe on wtedy bАзdzie lekkim! MАзstwo #CaАжkiem ciАз, widzАз, opuАйciАжo. KoАжatanie. SАжyszysz, ZnАw koАжatajАд. Przywdziej nocny ubiАr, AАеeby skoro wyjАйАм potrzeba bАзdzie, Nie pokazaАжo siАз, АеeАйmy czuwali. PrzestaАвАеe gubiАм siАз tak nАзdznie w myАйlach. ------- [2] tj. lАзkliwe MAKBET Obok uczucia takiej okropnoАйci. Lepiej byАжoby utraciАм poczucieSamego siebie. KoАжatanie. ZbudАг tym koАжataniem Dunkana! ObyАй mАgАж tego dokazaАм! KoАжatanie. SCENA TRZECIA TamАеe. Wchodzi O d Аг w i e r n y. CiАдgАжe koАжatanie do bramy. ODА▓WIERNY To dopiero wybijanie! Gdyby przy bramie piekАжa byАж odАгwierny, wiecznie by tylko musiaАж klucz obracaАм. koАжatanie Stuk! stuk! stuk! kto tam? W imiАз Belzebuba! To jakiАй !dzierАеawca, co siАз obwiesiАж z rozpaczy, Аеe siАз zboАеe zanadto sypaАжo. W porАз waАйАм przychodzisz. A czy masz przysobie zapas chustek? bo siАз tusiarczyАйcie napocisz. koАжatanie Stuk! stuk! stuk! kto tam? W imiАз innego diabАжa! To jakiАй krАзtacz, co umiaАж na dwАch stoАжkach siadaАм i na kaАеdym !odprzysiАзgaАж siАз drugiego; co !w imiАз BoАеe popeАжniАж szkarad "bez liku, a jednak nie mАgАж siАзwkrАзciАм do nieba. PАjdАг, pАjdАг, moАйci krАзtaczu. koАжatanie Stuk! stuk! stuk! kto tam? Do wszystkich diabАжАw! To angielski krawiec, co spekulowaАж na odkrawkach z francuskich spodni. PАjdАг tu, krawcze. A czy przynosisz z sobАд Аеelazko do prasowania? bo tu bАзdziesz mАgАж wybornie rozgrzaАм duszАз. koАжatanie #Stuk! stuk! stuk! RychАжoАе siАз toskoАвczy? Co ty za jeden? Ale tu za chАжodno na piekАжo i nie chce mi siАз byАм dАжuАеej odАгwiernym u Lucypera, a chciaАжem wpuАйciАм po jednym zkaАеdego cechu, z takich co towesoАжАд, wioАйnianАд drogАд zdАдАеajАд do wieczystych sobАtek. koАжatanie Zaraz! zaraz! A proszАз, nie zapomnijcie teАе o odАгwiernym!Otwiera bramАз. WchodzАд M a k d u f i L e n n o x. MAKDUF CzyАй siАз tak pААгno spaАм "poАжoАеyАж, mАj przyjacielu, Аеe tak pААгno wstajesz? ODА▓WIERNY W rzeczy samej, do usАжug "waszej wielmoАеnoАйci, piАжo siАз !trochАз tej nocy! juАе drugi kur piaАж, kiedyАйmy siАз spaАм pokАжadli, a picie, z przeproszeniem waszej wielmoАеnoАйci, jest ojcem trzech rzeczy. MAKDUF CААе to za trzy rzeczy, ktАre piciu swАj byt winny? ODА▓WIERNY Czerwony nos, panie, АйpiАдczka"i uryna. Co siАз tyczy miАжoАйci, jest ono po czАзАйci jej ojcem, a po czАзАйci nie jest, bo pobudza АеАдdzАз, a wstrzymuje wykonanie; dlatego wielkie picie moАеna nazwaАм przeniewiercАд wzglАзdem $miАжoАйci, bo jАд rodzi i uАйmierca; podАеega jАд i ostudza; pociАдgajАд i odpycha; daje jej egzystencjАз, ale bez konsystencji; koАжysze jАд do snu i kАжamiАдc jej "rzeczywistoАйciАд, upoАйledza jАд w rzeczywistoАйci. MAKDUF MusiaАжo ci ono duАеo tej nocy nakАжamaАм. ODА▓WIERNY Nie inaczej, panie, miaАжem jego kАжamstw aАе po dziurki, "ale mu siАз nie daАжem i chociaАе "miАз kilka razy z nАg АйciАзАжo, "przecieАе w koАвcu udaАжo mi siАз je zrzuciАм. MAKDUF Czy twАj pan wstaАж juАе? Nasze koАжatanie PrzebudziАжo go pewnie. Oto idzie. M a k b e t wchodzi. LENNOX DzieАв dobry, wodzu. MAKBET DzieАв dobry wam wzajem. Mili panowie. MAKDUF Czy krАl wstaАж? MAKBET Nie jeszcze. MAKDUF "KazaАж mi wczeАйnie siАз zbudziАм, i tak juАе SpААгniliАйmy siАз o godzinАз. MAKBET ChcecieАе, Bym was do niego zaprowadziАж? MAKDUF Wiem ja, Szlachetny tanie, Аеe podejmowane W podobnych razach trudy sАд radosne Waszemu sercu, trudami jednakАеe ByАм nie przestajАд. MAKBET OchoczoАйАм usАжugi RzeАгwi fatygАз. Oto drzwi do krАla. MAKDUF BАзdАз tak АйmiaАжy wejАйАм, bo mam po temu WyraАгny rozkaz. Wychodzi. LENNOX Czy krАl dziАй odjeАеdАеa? MAKBET Tak postanowiАж. LENNOX Noc ta nadzwyczajnie !ByАжa burzliwa; gdzieАйmy spali, wicher ZerwaАж kominy i w powietrzu sАжychaАм ByАжo, jak mАwiАд, АеaАжosne jАзczenia, Dziwne rzАзАеenia jakby konajАдcych I gАжoАйnym gАжosem zwiastowane wieszczby !Straszliwych poАеАg i rААеnych wypadkАw ZnamionujАдcych opАжakane czasy. Ptak nocny kwiliАж i ziemia podobno #TrzАзsАжa siАз caАжa jak w febrze. MAKBET W istocie, Straszna to byАжa noc. LENNOX MАжoda ma pamiАзАм Nie moАеe sobie przypomnieАм podobnej, M a k d u f wraca. MAKDUF O zgrozo, zgrozo nad wszelkie pojАзcie, Nad wszelki ludzki wyraz! MAKBET I LENNOX razem Co siАз staАжo? MAKDUF OdmАзt dokonaАж swego arcydzieАжa. Mord АйwiАзtokradzki zgwaАжciАж namaszczonАд "АнwiАдtyniАз Pana i wydarАж z niejАеycie! MAKBET Co mАwisz? Аеycie? LENNOX Czyje Аеycie? MAKDUF IdАгcie Tam i osАжupcie kamieniem na widok Nowej Gorgony. Nie kaАеcie mi mАwiАм. IdАгcie, zajrzyjcie tam i sami mАwcie. M a k b e t i L e n n o x wychodzАд. Hola! Wstawajcie! Przybywajcie! Bijcie W dzwony na alarm. Mord! piekielna zdrada! Banko! Donalbein, Malkolm! Przybywajcie! OtrzАдАйcie z siebie sen, tАз maskАз Айmierci, By АйmierАм prawdziwАд ujrzeАм. Przybywajcie Co tchu! i patrzcie na ostatecznego SАдdu przedobraz! Hej! Malkolmie! Banko! Jak duchy z grobАw wywoАжane Айpieszcie PrzypatrzyАм siАз tej zgrozie! Dzwon bije na gwaАжt. L a d y M a k b e t wchodzi. LADY MAKBET Co siАз staАжo, Аоe tak zАжowrogiej trАдby odgАжos wszystkich W domu rozbudza? Dlaboga, Makdufie, MАw, co siАз staАжo? MAKDUF O szlachetna pani, Nie wam to sАжyszeАм, co bym mАgАж powiedzieАм: WiadomoАйАм tego rodzaju, trafiwszy NiewieАйcie ucho, zabiАжaby. B a n k o wchodzi. Banko! O Banko! KrАl, nasz pan, zamordowany! LADY MAKBET Niestety! w naszym domu! BANKO W czyimkolwiek, Zbyt to okropne! O kochany Dufie, BАдdАг z sobАд samym w sprzecznoАйci i powiedz, Аоe to faАжsz. M a k b e t i L e n n o x wchodzАд. MAKBET Gdybym byАж umarАж godzinАз Przed tym wypadkiem, zamknАдАжbym byАж piАзkny Okres Аеywota. Nie ma od tej pory Nic szanownego na tym Айwiecie; wszystko "Jest tylko blichtrem; wielkoАйАм, АйwiАзtoАйАм znikАжy, Scedzone wino Аеycia, same tylko MАзty zostaАжy w tym lochu marnoАйci. "M a l k o l m i D o n a l b e i n wchodzАд. DONALBEIN Co za nieszczАзАйcie tu siАз staАжo? kogo DotknАзАжo? MAKBET NaprzАd was i wy ostatni Dowiadujecie siАз o tym: cne АгrАdАжo, Z ktАrego wasza krew poczАдtek wziАзАжa, Zatamowane na wieki. MAKDUF Wasz rodzic Zamordowany zostaАж. MALKOLM O, przez kogo? LENNOX Sprawcami zbrodni byli, jak siАзzdaje, Dwaj pokojowcy: rАзce ich i twarze NosiАжy Айlady krwi, toАе ich zegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ¤░╚cX■xУc{X  йc▐X┤cAYОcАHYе▀cлYД!cZЬ(cqZ╕/▐c╘ZЦ6Sc7[щ=╔Ъ[ sztylety, KtАreАйmy na ich posАжaniu znaleАгli. Wzrok mieli bАжАзdny, jakby obАжАдkany, KiedyАйmy weszli. Pod straАеАд tych ludzi Niczyje Аеycie nie byАжo bezpieczne. MAKBET АоaАжujАз teraz, Аеem ich w uniesieniu WАйciekАжoАйci zabiАж. MAKDUF A to na co? na co? MAKBET KtААе jednoczeАйnie moАеe byАм roztropnym I przeraАеonym, Ажagodnym i gniewnym, Wiernym i obojАзtnym? Nikt zaiste. Аоarliwa moja przychylnoАйАм stАжumiАжa ZimnАд rozwagАз. Tu Dunkan leАеАдcy, Z srebrnym, krwiАд zАжotАд powleczonym wАжosem, Okryty rany wyglАдdajАдcymi Jako wyАжomy w naturze, przezktАre Szerokie przejАйcie otwarto zniszczeniu - A tu mordercy, naznaczeni barwАд Swego postАзpku, z АйwieАеo zbroczonymi PuginaАжami: ktААе АеywiАдcy w sercu MiАжoАйАм, a obok miАжoАйci odwagАз, ByАжby inaczej tej miАжoАйci dowiАdАж? LADY MAKBET PomААеcie mi wyjАйАм, ach! MAKDUF Lady zasАжabАжa! Wezwijcie ludzi na pomoc. MALKOLM na stronie do brata DlaczegААе Stoimy niemi, my, ktАrych najbliАеej Ten cios dotyka? DONALBEIN CААе siАз nam odzywaАм Tu, gdzie ukryty wrАg nasz niewidzialnie MoАеe gdzieАй czyha, by nagle nas dosiАдc. Precz stАдd! А░zy nasze jeszczeniedojrzaАжe. MALKOLM #I ciАзАеka boleАйАм nasza nie jest jeszcze Na czynnej stopie. BANKO do sАжug nadchodzАдcychOdprowadАгcie paniАд. L a d y M a k b e t wychodzi wsparta na sАжugach. My zaАй okrywszy na wpААж nagie ciaАжa, KtАre na chАжody wystawione marznАд, Zbierzmy siАз celem jak najАйciАйlejszego Zbadania tego strasznego wypadku. KaАеdym z nas miota niepewnoАйАм; co do mnie, OАйwiadczam wobec majestatu Boga, Ze walczyАм bАзdАз przeciw skrytym planom Tej niecnej zАжoАйci. MAKBET I ja. WSZYSCY I my wszyscy. MAKBET IdАгmyАе siАз przybraАм, jak przystoi mАзАеom. W gАжАwnej siАз sali zgromadzimy. WSZYSCY Zgoda. Wszyscy wychodzАд prАcz M a #l k o l m a i D o n a l b e i n a. MALKOLM "CААе ty zamyАйlasz? Nie АжАдczmy siАз z nimi, UdawaАм АеaАжoАйАм jest to rola Ажatwa Dla dusz nasiАдkАжych faАжszem. Ja natychmiast JadАз do Anglii. DONALBEIN A ja do Irlandii. Odosobnieni bezpieczniejsi bАзdziem! Tu kaАеdy uАйmiech jest noАеem. Im kto krwiАд bliАеszy, tym bliАеszy krwotoku. MALKOLM Jeszcze ten pocisk ukrytego strzelca Nie padАж na ziemiАз: najbezpieczniej bАзdzie #ZejАйАм z celu. Na koАв wiАзc! nie traАмmy czasu Na poАеegnalne formy, ale chyАеo WynoАйmy siАз z tych miejsc. Gdzie grozi zdrada, Godziwie kradnie, kto sam siАз wykrada. WychodzАд. SCENA CZWARTA Za obrАзbem zamku. WchodzАд R o s s e i S t a r z ec. STARZEC KopАз lat z gАrАд pamiАзtam, widziaАжem Wiele widowisk, wiele okropnoАйci, Ale dzisiejsza noc wszystko dawniejsze W Айmiech obrАciАжa. ROSSE Patrz, poczciwy starcze, Jak samo niebo w gniewie na zАжoАйАм ludzkАд Zdaje siАз groziАм jej krwawej widowni; PodАжug zegara to dzieАв, a jednakАеe Gruby mrok tАжumi wschodzАдcАд pochodniАз. Jestli to przemoc nocy czyli wstyd dnia, !Аоe ciemnoАйАм kryje tak oblicze ziemi, Kiedy jАд miaАжo ucaАжowaАм sАжoАвce OАеywcze? STARZEC Jest to tak nienaturalne, Jak Аw czyn АйwieАеo teraz dokonany, PrzyszАжego wtorku widziaАжem sokoАжa Majestatycznie siАз unoszАдcego; Wtem nАзdzna sowa napadАжa goz boku I zadziobaАжa. ROSSE A konie Dunkana (Rzecz nie do wiary, a jednak istotna), Owe rumaki tak piАзkne i rАдcze, Prawdziwe w swoim rodzaju pieАйcidАжa, ZdziczaАжy nagle, stargaАжy uwiАзzie I z bram stajennych wypadАжy, jak gdyby ChciaАжy wojowaАм z ludАгmi. STARZEC PowiadajАд, Аоe siАз poАеarАжy. ROSSE W istocie tak byАжo, Ku osАжupieniu moich oczu, ktАre Na to patrzaАжy. Oto zacny Makduf. M a k d u f wchodzi. !CААе tam na Айwiecie sАжychaАм? MAKDUF CzyliАе nie wiesz? ROSSE WiadomoАе, kto byАж sprawcАд tego czynu, PrzechodzАдcego wszelkАд nazwАз zbrodni? MAKDUF Ci, ktАrych Makbet zabiАж. ROSSE O nieszczАзАйni! CААе ich do tego skАжoniАжo? MAKDUF Namowa. Synowie krАla, Malkolm i Donalbein, Uszli: to rzuca na nich podejrzenie. ROSSE !Oni! Natura nie ma juАе rАзkojmi!O marnotrawna wyniosАжoАйci, sama Niweczysz wАжasne Айrodki Аеycia! Tak wiАзc, WedАжug wszelkiego prawdopodobieАвstwa WАжadza krАlewska na Makbeta spadnie. MAKDUF JuАе go obrano, i ruszyАж do Skony Na koronacjАз. ROSSE GdzieАе zАжoАеono zwАжoki Dunkana? MAKDUF W Kolmes-hill, w АйwiАзtych podziemiach, Gdzie spoczywajАд koАйci jego przodkАw. ROSSE Udajeszli siАз do Skony? MAKDUF Nie, bracie: Do Fajfu. ROSSE A ja do Skony. MAKDUF BodajbyАй Wszystko tam znalazАж po myАйli, inaczej ByАжoby prawdАд, Аеe siАз w starej szacie Wygodniej chodzi niАе w nowym szkarАжacie. ROSSE BАдdАг zdrАw, mnie zwodny pozАr nie omami. Bywaj zdrАw, starcze. STARZEC Niech BАg bАзdzie z wami I z kaАеdym, ktАry w imiАз Zbawiciela ZАжe zmieni w dobre, wroga w przyjaciela! WychodzАд. AKT TRZECI SCENA PIERWSZA Forres. Sala w paАжacu. Wchodzi B a n k o. BANKO Masz tedy berАжo, Kawdor, Glamis, wszystko Tak, jak ci owe czarodziejskiewidma PrzepowiedziaАжy, obawiam siАз tylko, Czy nie za krzywo do tego przyszedАжeАй. #BАдdАг jak bАдdАг, byАжo przecieАе powiedziane, Аоe siАз to twoim zstАзpnym nie dostanie, Аоe raczej ja mam byАм szczepem i ojcem Mnogich krАlewskich odroАйli. JeАеeli Ich przepowiednia nie kАжamie (a Makbet Tego dowodem), dlaczegААе by one Nie miaАжy byАм i dla mnie wyroczniami Tak jak dla niego i niepАжonnАд we mnie #BudziАм nadziejАз? Ale pst! doАйАм tego. OdgАжos trАдb. WchodzАд M a k b e t i L a d y M a k b e t przybrani po !krАlewsku. L e n n o x, R o s s e, lordowie, damy i orszak. MAKBET Oto nasz gАжАwny goАйАм. LADY MAKBET Gdyby nam zbywaАж, ByАжaby w naszym towarzystwie prААеnia I niezupeАжna radoАйАм. MAKBET Wydajemy Tego wieczoru uroczystАд ucztАз I o obecnoАйАм waszАд na niej prosim. BANKO Wasza wysokoАйАм moАеe mnАд rozrzАдdzaАм, Bo obowiАдzki me z niАд sАд spojone АнcisАжymi wАзzАжy. MAKBET WyjeАеdАеasz, milordzie, DziАй po poАжudniu? BANKO Taki jest mАj zamiar. MAKBET KrzyАеuje nas to; radzi byАйmy byli !UsАжyszeАм gАжos wasz dzisiaj na obradach !(GАжos, ktАry zawsze miaАж tyle trafnoАйci, Ile powagi); nagrodzim to jutro.DalekoАе jedziesz? BANKO Tak daleko, panie, Аоe czas potrzebny do odbycia drogi WypeАжnia wАжaАйnie w samАд miarАз przeciАдg MiАзdzy tАд chwilАд a ucztАд; jeАеeli MАj biegun skrewi, bАзdАз musiaАж jednАд Albo dwie godzin nocy zostaАм dАжuАеnym, MAKBET Nie omieszkajАеe siАз stawiАм. BANKO Upewniam "WaszАд krАlewskАд moАйАм, Аеe nie omieszkam. MAKBET DoszАжo do naszych uszu, Аеe wyrodni Nasi kuzyni skierowali drogАз: Jeden do Anglii, drugi do Irlandii, Ze wypierajАдc siАз swej czarnej zbrodni SzerzАд tam dziwne faАжsze. Ale o tym Do jutra: bАзdzie to jedna z spraw stanu, O ktАrych wspАlnie naradzaАм siАз mamy. SiadajАеe na koАв i wracaj nam zdrowo. Czy Fleance jedzie takАеe? BANKO Jedzie, panie; Interes nagli nas. MAKBET Аоyczymy waszym Koniom szybkoАйci i pewnoАйci wnogach I poruczamy was ich grzbietom.Wychodzi B a n k o. Niech kaАеdy bАзdzie panem swego czasu Do siАdmej wieczАr; pragnАдc wam na potem Milszym uczyniАм nasze towarzystwo, Pozostajemy do wieczerzy sami; Bogu tymczasem was oddajem!WychodzАд L a d y M a k b e t,lordowie, damy itd. Hola, Czy owi ludzie, ktАrych zamАwiАжem, CzekajАд na me rozkazy? SА░UGA CzekajАд U bram zamkowych, panie. MAKBET Niech tu przyjdАд. Wychodzi S Аж u g a. ByАм tym, czym jestem, jest toniczym nie byАм, !JeАйlibym nie mАgАж byАм tym bezobawy. Ten Banko jest mi groАгny: ma on w sobie CoАй krАlewskiego, czego siАз baАм trzeba. Nieustraszony on i z gotowoАйciАд WaАеenia siАз na wszystko АжАдczy w sobie ZimnАд rozwagАз, ktАra jego mАзstwo Po pewnej drodze kieruje do celu; PrАcz niego nie ma na Айwiecie czАжowieka, KtАrego bym siАз lАзkaАж: obok niego Czuje siАз duch mАj uciАйnionym, jako Wedle podania czuАж siАз uciАйnionym Duch Antoniusza przy Cezarze. ZgromiАж Owe niewiasty, kiedy miАз nazwaАжy KrАlem, i kazaАж im do siebie mАwiАм; Wtedy go one pozdrowiАжy ojcem Szeregu krАlАw. Mnie wiАзc bezowocnАд DaАжy koronАз, wsadziАжy mi w rАзkАз JaАжowe berАжo, majАдce plonowaАм KomuАй obcemu, nie moim potomkom. ToАе wiАзc sumienie sobie splugawiАжem Dla rodu Banka, dla jego korzyАйci ZamordowaАжem zacnego Dunkana; SpokojnoАйАм sobie zatruАжem jedynie Dla rodu Banka i wieczny mАj klejnot WspАlnemu ludzi nieprzyjacielowi Na Ажup oddaАжem po to tylko, Аеeby UkoronowaАм rАd, nasienie Banka! O, niech siАз raczej ostatecznoАйАм stanie. Losie, wyzywam ciАз w zapasy! Kto tam? S Аж u g a z dwoma zbАjcami wchodzi. IdАг i za drzwiami czekaj, aАе ciАз wezwАз. Wychodzi S Аж u g a. Z wamiАе to wczoraj mАwiАжem? PIERWSZY ZBАпJCA Tak, panie. MAKBET !Dobrze wiАзc. CzyАйcie rozwaАеyli АйciАйle I przetrawili to, com wam powiedziaАж? Wiecie juАе, Аеe to on owego czasu ObszedАж siАз z wami tak niesprawiedliwie #I АеeАйcie winni byli, posАдdzajАдcMojАд niewinnoАйАм, tego wam dowiodАжem W ostatniej naszej rozmowie; wykryАжem Wam jak na dАжoni, jak was oszukano, Jak z was zadrwiono, zrobiono narzАзdzia, Kto was tak zaАеyАж i inne szczegААжy, W ktАrych osnowie najograniczeАвszy PААжgАжАwek byАжby namacaАм mАgАж Banka. PIERWSZY ZBАпJCA Tak, powiedziaАжeАй nam, panie, to wszystko. MAKBET Tak, powiedziaАжem wam to wszystko; teraz Powiem wam, co jest celem obecnego Mego widzenia siАз z wami. AzaliАе W waszej naturze przemaga cierpliwoАйАм Do tego stopnia, Аеe mimo puszczacie NajciАзАеsze krzywdy? AzaliАе jesteАйcie "Tak АйwiАдtobliwi, Аеeby siАз aАе modliАм Za zdrowie i za dom tego czАжowieka, KtАrego rАзka w grАb was pochyliАжa I dzieci wasze przymusiАжa АеebraАм? PIERWSZY ZBАпJCA Z mАзАеami, panie, masz sprawАз.MAKBET Wiem dobrze, "Аоe siАз liczycie do mАзАеАw tak samo Jak wyАеeАж, ogar, chart, jamnik i kundel, Brytan, mops, pudel, buldog i tam dalej Do psАw siАз liczАд. Oddzielna rubryka Wskazuje, ktАry z nich chyАеy, powolny, Dobry strААе domu lub zdatny do АжowАw I tym podobnie, odpowiednio darom, Jakimi matka natura kaАеdego UposaАеyАжa, i taki dopiero SzczegАlny tytuАж nadaje kaАеdemu WАжaАйciwАд cechАз na ogАlnej liАйcie Psiego rodzaju - tak siАз ma i z ludАгmi. JeАеeli przeto zajmujecie miejsce W rubryce mАзАеАw z sercem, nie w ostatniej Klasie ras ludzkich, wyrzeczcie to АйmiaАжo, A ja wam wskaАеАз pewnАд czynnoАйАм, ktАrej Uskutecznienie na zawsze uwolni Was od waszego Айmiertelnego wroga I АжaskАз naszАд wam zjedna za zdrowie, KtАre w nas cherla, dopАki on Аеyje, "A z АйmierciАд jego by zakwitАжo. DRUGI ZBАпJCA Jestem CzАжowiekiem, panie, ktАrego zawziАзty !Bicz Айwiata przywiАdАж do tego, Аеe gotАw Na wszystko, byle na przekorАз Айwiatu. PIERWSZY ZBАпJCA We mnie zaАй widzisz, panie, chudeusza, Tak znАзkanego igraszkami losu, Аоe rad wystawi swoje nАзdzne Аеycie Na wszelki hazard, byle je poprawiАм Lub siАз go pozbyАм. MAKBET Wiecie juАе obadwaj, Аоe Banko waszym byАж nieprzyjacielem. ZBАпJCY JuАе to wiadoma rzecz. MAKBET Jest on i moim, I to tak groАгnym, Аеe kaАеda minuta Jego istnienia czyni moje Аеycie Niepewnym. MАgАжbym go sprzАдtnАдАм otwarcie MocАд jedynie wАжadzy mej i woli. Lecz wzglАдd na pewnych wspАlnych nam przyjaciААж, KtАrych АеyczliwoАйАм jest mi poАеАдdana, Wstrzymuje mnie od tego: muszАз raczej UdawaАм boleАйАм nad upadkiem tego, KtАrego strАдcАз. W takiej koniunkturze Wzywam pomocy waszej i powierzam Wam wykonanie dzieАжa, ktАre winno Przed okiem Айwiata pozostaАм ukryte, Dla wielu waАеnych powodАw. DRUGI ZBАпJCA SpeАжnimy, Panie, co kaАеesz. PIERWSZY ZBАпJCA ChoАмby nasze Аеycie... MAKBET MАзstwo wam patrzy z oczu. Za godzinАз WskaАеАз wam miejsce, ktАre macie zajАдАм, Gdy mrok zapadnie, bo siАз to staАм musi Dzisiejszej nocy i nieco opodalOd zamku. BАдdАгcie szpiegami sposobnej Ku temu chwili, a pomnijcie ciАдgle, By na mnie nie padАж i cieАв podejrzenia; Aby zaАй w sprawie tej nie byАжoАеadnej Breszy i luki, trzeba, Аеeby Fleance, Syn jego, ktАry towarzyszy ojcu, "A ktАry rАwnieАе nie jest mi na rАзkАз, Los z nim podzieliАж. Zostawiam was samych, NamyАйlcie siАз tu, powrАcАз niebawem. DRUGI ZBАпJCA !NamyАйliliАйmy siАз juАе doАйАм. MAKBET Tym lepiej. Rzecz wiАзc skoАвczona, zaraz was przywoАжam. JeАйli ci, Banko, niebo przeznaczone, DziАй jeszcze pewnАд znajdzieszw nim koronАз. WychodzАд. SCENA DRUGA TamАеe. Inny pokАj. Wchodzi L a d y M a k b e t, za niАд S Аж u Ае Ад c a. LADY MAKBET Nie wiesz, czy Banko wyjechaАж? SА░UАоА▒CA WyjechaАж, А░askawa pani, lecz wraca dziАй na noc. LADY MAKBET Powiedz krАlowi, Аеe chcАз z nim pomАwiАм, Jak znajdzie wolnАд chwilАз. SА░UАоА▒CA SpieszАз, pani. Wychodzi. LADY MAKBET Wszystko chybione, na nic wszystko, jeАйli DrАеymy o skutek, ktАryАйmy odnieАйli. Lepiej АйmierАм ponieАйАм niАе czyniАдc jej zadoАйАм !Z dzieАжa zniszczenia wАдtpliwАд mieАм radoАйАм. Wchodzi M a k b e t. CААе, mАj maАжАеonku? Czemu tak samotny, W ponurych tylko marzeАв towarzystwie? АоywiАдcy ciАдgle owe myАйli, ktАre Powinny byАжy umrzeАм razem z tymi Co je wzbudzajАд. Na co nie ma Айrodka, Nad tym siАз nie ma i co zastanawiaАм; "Co siАз raz staАжo, juАе siАз nie odstanie. MAKBET #RozpАжataliАйmy wАзАеa, nie zabili - ZroАйnie siАз, bАзdzie znАw gadem: zАдb jego Jadem zaprawny nie przestaje groziАм Biednej niecnocie naszej. Niechaj raczej KsztaАжt rzeczy runie, oba Айwiaty zadrАеАд, NiАеbyАйmy mieli nasze jadАжo dzienne Z trwogАд poАеywaАм i sypiaАм pod wpАжywem Tych snАw, co w nocy nami trzАзsАд; raczej ZajАдАм nam miejsce przy tym, ktАregoАйmy W grАb wyprawili, niАе w ciАдgАжych konwulsjach LeАеeАм na strasznych torturach sumienia. Dunkan spoczywa; dobrze Айpi po febrze Ziemskiego Аеycia; zdrada dokonaАжa Arcymistrzowskiej sprawy; stal, trucizna, Domowy zamach ani obcy najazd Nic mu zaszkodziАм juАе nie moАеe. LADY MAKBET Dalej, Szlachetny tanie! Precz faАжdy z oblicza! BАдdАг wesААж, rad bАдdАг dzisiejszym twym goАйciom. MAKBET BАзdАз rad, bАдdАг i ty, luba, podobnieАе, Miej zaАй szczegАlnie Banka na pamiАзci, OdznaczajАдce okazuj mu wzglАзdy ZarАwno usty, jak oczyma. W takim, Jak my jesteАйmy dzisiaj, poАжoАеeniu Trzeba nam naszАд niedojrzaАжАд wАжadzАз PolewaАм rosАд pochlebstwa, oblicza CzyniАм serc larwАд, aby nikt nie dostrzegАж, Co siАз pod nimi kryje. LADY MAKBET BАдdАг spokojny. MAKBET O Аеono, serce me skorpionАw peАжne! Wszak wiesz, Аеe Banko, Fleance jeszcze АеyjАд. LADY MAKBET Wiem, ale przecie dzierАеawa ich Аеycia Nie jest wieczysta. MAKBET W tym nasza otucha, Аоe z ciaАжa obaj sАд i z krwi. Swobodnie Patrzmy wiАзc w przyszАжoАйАм. Nim nietoperz skoАвczy SwАj rewir wkoАжo zamku, nim na rozkaz Bladej Hekaty nocny chrzАдszcz wybrzАзczy Chrapliwy nokturn, speАжnione zostanie Strasznej waАеnoАйci dzieАжo. LADY MAKBET Jakie dzieАжo? MAKBET Nie pytaj, luba, bАдdАг przez niewiadomoАйАм Wolna od winy, dopАki nie bАзdziesz MogАжa przyklasnАдАм temu dzieАжu. PrzybАдdАг, АнlepiАдca nocy, zasАжoАв kataraktАд LitoАйciwego dnia czuАжe Агrenice, Stargaj, zniszcz krwawАд, niewidzialnАд dАжoniАд Te pАзta, ktАre swobody nam broniАд! АнwiatАжo dokoАжa ziemskiego przestworu Przygasa, wrona pociАдga do boru, WdziАзczny dnia orszak mdleje,chyli gАжowy, Natomiast nocna czerАв zaczyna Ажowy. #PАjdАг, Аеono, nie mАw nic. ZАжy plon bezprawia Nowym siАз tylko bezprawiem poprawia. WychodzАд. SCENA TRZECIA TamАеe. CzАзАйАм lasu z bramАд do zamku prowadzАдcАд. Z b А j c y. PIERWSZY ZBАпJCA Kto ci siАз kazaАж z nami zАжАдczyАм? TRZECI ZBАпJCA Makbet. DRUGI ZBАпJCA MoАеna mu ufaАм, skoro tak dokАжadnie ich zegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴аёc╕[ СХc\ & Jc~\ p▓cс\ "7cD] Y!╥cз]+(√c ^&0cm^98,╨^e9>GАх^Wie, o co idzie. PIERWSZY ZBАпJCA WiАзc pozostaАв z nami. SzczАдtki dnia tlejАд jeszcze na zachodzie #I spААгnionego podrААеnika naglАдWracaАм do domu. Cel naszych czat wkrАtce Nadejdzie. TRZECI ZBАпJCA Cicho! SАжyszАз tАзtent koni. BANKO za scenАд Dajcie tu АйwiatАжa! hej! DRUGI ZBАпJCA To on niechybnie, !Bo wszyscy inni goАйcie juАе sАд w zamku. PIERWSZY ZBАпJCA Konie wysyАжa luzem naokoАжo. TRZECI ZBАпJCA Tak kaАеdy czyni, bo stАдd na piechotАз Droga o milАз krАtsza. B a n k o i F l e a n c e wchodzАд, przed nimi pachoАжekz pochodniАд. DRUGI ZBАпJCA АнwiatАжo! АйwiatАжo! TRZECI ZBАпJCA To on. PIERWSZY ZBАпJCA Tak, to on sam. Nie traАмmy czasu. BANKO Tej nocy bАзdzie deszcz. PIERWSZY ZBАпJCA Natychmiast lunie. Napada B a n k a. BANKO padajАдc Zdrada! Uciekaj, Fleansie, uciekaj, BАдdАг mym mАйcicielem. Ha! NАзdzniku! Umiera. !F l e a n c e i P a c h o Аж e k uciekajАд. TRZECI ZBАпJCA KtААе to ZgasiАж pochodniАз? PIERWSZY ZBАпJCA Nie takiАе byАж rozkaz? TRZECI ZBАпJCA "Jeden legАж tylko, drugi umknАдАж.DRUGI ZBАпJCA Szkoda, !WypuАйciliАйmy poАжowАз zarobku. PIERWSZY ZBАпJCA $BАдdАг co bАдdАг, idАгmy donieАйАм, co siАз staАжo. WychodzАд. SCENA CZWARTA Wielka sala w paАжacu. Uczta przygotowana. M a k b e t, L a d y M a k b e t, R o s s e, L e n n o x, lordowie i inne osoby. MAKBET Znacie panowie swoje stopnie: siАдdАгcieАе I od pierwszego aАе do ostatniego, BАдdАгcie nam z serc, a pozdrowieni. LORDOWIE DziАзki Waszej krАlewskiej moАйci. MAKBET UsiАдdziemy WpoАйrАd was, jak przystoi uprzejmemu Gospodarzowi; co do gospodyni, Ta zachowuje pierwsze miejsce, wszakАеe W stosownej chwili zaАеАдdamy od niej Objawu serdecznoАйci. LADY MAKBET Zechciej ZapewniАм o niej, mАj maАжАеonku, wszystkich Naszych przyjaciААж tu siАз znajdujАдcych; Serce me bowiem wielce im jest rade. P i e r w s z y z b А j c a ukazuje siАз we drzwiach. MAKBET !Oni teАе z serca ci dziАзkujАд zato, JuАе wypeАжnione obie strony stoАжu, Ja tu w poАйrodku usiАдdАз. WesoАжo, Moi panowie! bАдdАгcie w pogotowiu, Bo wnet kolejny kielich zacznie krАдАеyАм. !zbliАеa siАз do Z b А j c y; na stronie Na twojej twarzy krew. ZBАпJCA To wiАзc krew Banka. MAKBET WolАз jАд zewnАдtrz u ciebie niАеeli WewnАдtrz u niego. WiАзc juАе usuniАзty? ZBАпJCA !KrtaАв ma przerАеniАзtАд, panie: tАз przysАжugАз Jam mu wyАйwiadczyАж. MAKBET Walny z ciebie rzeАгnik, Lecz i ten niemniej walny, co z Fleancem %RАwnieАе postАдpiАж; jeАйliАй ty to zrobiАж, NieporАwnanyАй zuch. ZBАпJCA NajmiАжoАйciwszy! Fleance siАз wymknАдАж. MAKBET Moja wiАзc choroba Powraca znowu. ByАжbym, gdybynie to, ZdrАw jak lew, silny jak marmur, jak skaАжa Nieporuszony, lekki jak powietrze, KtАre ogarnia wszystko; tak zaАй jestem !SpАзtany, wАдtАжy, АйcieАйniony, oddany Na Ажup kapryАйnych trosk i niepewnoАйci. ZabezpieczonyАе aby tamten? ZBАпJCA Tamten Jak najbezpieczniej leАеy w dole, z gАжowАд Tuzinem ciosАw oszamerowanАд, "Z ktАrych najlАеejszy byАжby juАеАйmiertelnym. MAKBET To dobrze: stary wАдАе juАе nie powstanie. Апw gad, co uciekАж, ma w sobiezarody Trucizny, z czasem mogАдcej zaszkodziАм, Ale na teraz nie ma jeszcze АеАдdАжa. !Oddal siАз jutro, rozmАwim siАз znowu. Z b А j c a wychodzi. LADY MAKBET MaАжАеonku mАj i panie zapominasz O swoich goАйciach: za nic wszelka uczta, "JeАйli siАз przy niej czАзsto nie objawia, Аоe to, co dajem, dajemy ochoczo. Lepiej siАз w wАжasnym je domu; zachАзta Jest w obcym, jako sАl, zaprawАд jadАжa, Bez niej goАйcinnoАйАм, byАжaby niesmaczna. MAKBET Luba mentorko! Niech siАз wiАзc apetyt !Z strawnoАйciАд zАжАдczy i wiwat oboje! LENNOX Nie raczysz wasza krАlewska moАйАм zasiАдАйАм? Duch B a n k a wychodzi spod ziemi i siada na miejscu M a k b e t a. MAKBET !WidzielibyАйmy tu w peАжni zbiАrozdАb Naszego paАвstwa, gdyby nam nie zbywaАж Kochany Banko, ktАrego wolimy O nieuprzejmoАйАм obwiniАм niАе myАйleАм, !Аоe mu siАз jakie nieszczАзАйcie trafiАжo. ROSSE !Jego spААгnianie siАз lАеy jego sАжowu. NiechАеe nas wasza krАlewska moАйАм raczy Swym uczestnictwem uszczАзАйliwiАм. MAKBET Wszystkie Miejsca zajАзte. LENNOX Tu prААеne jest jedno. MAKBET Gdzie? Gdzie? LENNOX !Tu, panie. Co siАз staАжo waszej KrАlewskiej moАйci? MAKBET Kto z was to uczyniАж? LORDOWIE Co, miАжoАйciwy krАlu? MAKBET Ty nie moАеesz PowiedzieАм, Аеe to ja; nie wstrzАдsaj ku mnie Tak groАгnie swymi skrwawionymi wАжosy. ROSSE WstaАвmy, panowie, krАlowi niedobrze. LADY MAKBET SiedАгcie, o! siedАгcie, zacni przyjaciele, Naszemu panu czАзsto siАз to zdarza Od lat najmАжodszych; pozostaАвcie w miejscu: Jest to chwilowy przystАзp, wkrАtce minie. JeАйli bАзdziecie na niego zwaАеali, RozdraАеni go to i zАжe jego zwiАзkszy. Jedzcie i ani spojrzyjcie na niego. na stronie do M a k b e t a JestАеeАй ty mАзАеem czy nie jesteАй? MAKBET Jestem, I to odwaАеnym, kiedy mogАз patrzeАм Na coАй, na widok czego sam Lucyper MusiaАжby zblednАдАм. LADY MAKBET Brawo! jest to godny UtwАr bojaАгni twojej jak Аw sztylet, #Co to, mАwiАжeАй, wiАdАж ciАз do Dunkana. Takie wybryki, sАжupienia, drАзtwienia ByАжyby dobre przy sАжuchaniu bajek Opowiadanych zimАд przy kominku Przez zabobonne biaАжogАжowy, ktАrym Stara babunia, potakuje; wstydАг siАз WyczyniaАм takie miny! boАм zaprawdАз, Wlepiasz wzrok w prААеne krzesАжo. MAKBET Patrz, spАjrz tylko! Czy widzisz? Ale cААе mnie to ma trwoАеyАм? MoАеeszli kiwaАм gАжowАд, to i przemАw. !JeАйli kostnice i groby wracajАд Tych, ktАrych grzebiem, to АеoАжАдdki sАзpАw BАзdАд naszymi pomnikami. Duch znika. LADY MAKBET na stronie do M a k b e t a TakАеeАе "SzaАж ci do szczАзtu upoАйledziАж mАзstwo? MAKBET Jak Аеyw tu stojАз, widziaАжem go. LADY MAKBET NАзdzne, Анmiechu i wzgardy godne przywidzenie! MAKBET Krew przelewana byАжa z dawien dawna, Nim jeszcze ludzkich praw nastaАжy rzАдdy; Dokonywano i pААгniej morderstwa Straszne dla ucha; ale do tej pory Po wyjАйciu duszy umierali ludzie !I wszystko juАе siАз koАвczyАжo: dziАй oni PodnoszАд z grobu czoАжo obciАдАеone Mnogimi rany i z miejsc nas rugujАд. Straszniejsze to jest od samego mordu. LADY MAKBET !KrАlu i panie, przyjaciele nasi CzekajАд na ciАз. MAKBET Prawda, zapomniaАжem. Nie zdumiewajcie siАз, cni przyjaciele, Nad tym, co zaszАжo; jest to osobliwsza SАжaboАйАм, niedziwna dla tych, co miАз znajАд. Dalej! Niech Аеyje wino i wesoАжoАйАм! Zaraz usiАдdАз, nalejcie mi kielich Po same brzegi! PijАз za pomyАйlnoАйАм Moich przezacnych goАйci. I naszego Ukochanego przyjaciela Banka,KtАry nas smuci swАд nieobecnoАйciАд. W wasze i jego rАзce! Oby wszystkim Wszystko siАз dobrze dziaАжo! Duch ukazuje siАз znowu. LORDOWIE Przyjm, o panie, Wzajemny toast na podziАзkowanie. MAKBET Precz z moich oczu! Zapadnij siАз w ziemiАз! Krew twoja zimna, koАйci twe bez szpiku, Nie ma juАе siАжy widzenia w tych oczach, KtАrymi bАжyszczysz. LADY MAKBET Szlachetni lordowie, Chciejcie uwaАеaАм to za rzecz zwyczajnАд; Jest to w istocie niczym, szkoda tylko, Ze nam zasАзpia swobodАз tej chwili. MAKBET "Co bАдdАг kto Айmie, i ja Айmiem; przystАдp do mnie Jako kudАжaty niedАгwiedАг puszcz pААжnocnych, Opancerzony nosoroАеec albo Tygrys hirkaАвski; przywdziej, jakАд zechcesz, PostaАм, wyjАдwszy tАз, a silne moje Nerwy nie zadrАеАд; wrААм wreszcie do Аеycia !I w gАжАдb pustyni wyzwij miАз naostrze, JeАйli drАеАдc cofnАз kroku, to mnie ogАжoАй LalkАд bez serca. Precz, okropny cieniu! Duch znika. Zwodnicza maro, precz! Ha! znikАжeАй przecie! Teraz znАw jestem mАзАеem. SiedАгcie, proszАз. LADY MAKBET PrzerwaАжeАй ucztАз, popsuАжeАй wesoАжoАйАм Tym osobliwszym dziwactwa napadem. MAKBET MoАеeАе siАз zdarzaАм coАй takiego? Lotnie, Jak letni obАжok, mimo nas przeciАдgaАм I nie przejmowaАм nas na wskroАй zdumieniem? Wy miАз kАжАcicie z wАжasnАд АйwiadomoАйciАд, Bo nie pojmujАз, jak mogliАйcie patrzeАм Na to widziadАжo i zachowaАм przy tym Na licach zdrowАд, naturalnАд cerАз, Gdy moje trwoga ubieliАжa. ROSSE Jakie WidziadАжo, panie? LADY MAKBET Nie mАwcie nic, proszАз, Bo pogorszycie jego stan. Pytania W podobnych razach w wАйciekАжoАйАм go wprawiajАд. Dobranoc, mili panowie, odejdАгcie. Nie oczekujcie hasАжa etykiety,Ale oddalcie siАз natychmiast. ROSSE Dobrej Nocy Аеyczymy i lepszego zdrowia Jego krАlewskiej moАйci. LADY MAKBET BАдdАгcie zdrowi. Lordowie i sАжudzy wychodzАд. MAKBET To o krew woАжa: krew, mАwiАд, krwi АеАдda. SАжyszano drzewa mАwiАдce, widziano PodnoszАдce siАз gАжazy, augurowie Tajemniczymi sposoby umieli Za poАйrednictwem wron, krukАw i kawek OdkryАм przelewcАз krwi. KtАra godzina? LADY MAKBET Noc walczy z brzaskiem dnia. MAKBET Czy wiesz, Аеe Makduf Wzbrania siАз stawiАм aa nasze wezwanie? LADY MAKBET CzyliАеeАй, panie, posyАжaАж do niego? MAKBET Nie jeszcze, z boku tylko tak sАжyszaАжem, Mam bowiem w domu kaАеdego z tych tanАw Zaufanego sАжugАз. Zaraz jutro, Nie odkАжadajАдc, pАjdАз do czarownic: MuszАд mi one coАй wiАзcej powiedzieАм. !Co bАдdАг miАз czeka, wolАз siАз dowiedzieАм "PrАзdzej niАе pААгniej, abym oko w oko SpojrzaАж losowi. JuАеem tak gАжАзboko W krwi zagrzАдzАж, Аеe wstecz iАйАм niepodobieАвstwo, W miejscu zaАй grozi mi niebezpieczeАвstwo; Trzeba wiАзc dalej brnАдАм. Wesprzyjcie czary, Czarne, drzemiАдce w mym mАzgu zamiary! !Bo ten pАжАd gАжowy dАжoАв musi urodziАм WprzАd, nim siАз wyda cel, gdzie ma ugodziАм. LADY MAKBET !PАjdАг, siАжy twoje potrzebujАд wczasu. MAKBET Zapewne, idАгmy spoczАдАм. Mojadusza Ulega jeszcze trwogom nowicjusza MАжodziАйmy jeszcze na tym polu. WychodzАд. SCENA PIА▒TA Okolica pokryta wrzosem. Grzmot. Wchodzi H e k a t e i spotyka T r z y c z a r o w ni c e. PIERWSZA CZAROWNICA Co ci to, co ci to, Hekate? SkАдd to oblicze marsowate? HEKATE Co mi jest? niby to nie wiecie! ZuchwaАжe baby, jak wy Айmiecie Z Makbetem w tajne szachry wchodziАм, Z zbrodni do zbrodni go przywodziАм, A mnie, mistrzyniАз waszАд, mnie, KrzewiАдcАд gАжАwnie wszystko zАжe, Nie wezwaАм nawet do udziaАжu W tym dziele Айmierci i zakaАжu?Co gorsza jedna, o! niecnoty, To to, Аеe dotАдd wasze psoty Na korzyАйАм tylko wyszАжy temu ZАжoczyАвcy zapamiАзtaАжemu, KtАry, jak kaАеdy taki gad, Nie wam, lecz sobie sАжuАеyАм rad. Pomnijcie mi ten bАжАдd naprawiАм. Nim Айwit obАжoki zacznie krwawiАм, Znajdziecie mnie nad Acheronem, W miejscu na czary przeznaczonem: On tam przybАзdzie dla zbadania, JakАд mu przyszАжoАйАм los zasАжania. Miejcie tam w pogotowiu sagan I caАжy przyrzАдd doАв wymagan W podobnych razach. Ja odlatam: Tej nocy siАжa zАжego spАжatam. BАзdzie to dzieАжo arcywalne, Okropne w skutkach i fatalne. MiesiАдc dziАй w sutej czapce lisiej; Przy jednym jego rogu wisi !ZaklАзta kropla: tАз ja w porАз, Gdy spadaАм bАзdzie, skrzАзtnie zbiorАз, A gdy zostanie w filtr nasz wlanАд, Magicznie przedestylowanАд, Tak sztuczne widma z niej powstanАд, Ze ich dziaАжalnoАйАм razem wziАзta Do reszty zmysАжy mu opАзta. "DrwiАм bАзdzie z losu, z Айmierci szydziАм, DolАз swАд niewzruszonАд widzieАм, I lekcewaАеАдc wszystko w Айwiecie SАдdziАм siАз wiecznym - a wy wiecie, Jak zbytnia ufnoАйАм w bezpieczeАвstwo PogrАдАеa w przepaАйАм czАжowieczeАвstwo. Анpiew za scenАд: АкPrzybywaj tu, przybywaj tu " itd. !SАжyszycie? kania woАжa dАеdАеu. MАj maАжy diablik, jak Айwierszcz w murze, GwiАеdАеe tam na mnie w mglistej chmurze Wychodzi. PIERWSZA CZAROWNICA Spieszmy siАз, pАзdАгmy chyАеym lotem, Bo stara bАзdzie wnet z powrotem. WybiegajАд. SCENA SZАпSTA Forres. PokАj w zamku. Wchodzi L e n n o x z drugim L o r d e m, LENNOX To, com ci mАwiАж, jest tylko wskazАwkАд; Jak chcesz, jАд sobie tАжumacz. KrАtko mАwiАдc, Dziwne siАз rzeczy dziaАжy. Makbet roniАж А░zy nad Dunkanem, lecz Dunkan juАе nie АеyАж; Poczciwy Banko pААгno gdzieАй wyjechaАж I przepadАж; powiesz, Аеe go Fleance zabiАж, #Bo Fleance uciekАж. KtААе jeАгdzi tak pААгno? CААе to za niecne wyrodki, tenMalkolm I ten Donalbein, Аеeby tak dobrego Ojca zabijaАм! Piekielne potwory! JakАдАе to zgrozАд przejАзАжo Makbeta! !Nie utopiАжАеe zaraz w АйwiАзtym gniewie Sztyletu w piersiach owych dwАch zbrodniarzy, PodАжych opilstwa i snu niewolnikАw? !NiepiАзknyАе to byАж czyn? ba, i roztropny, Boby to byАжo oburzyАжo wszystkich, #Gdyby siАз byli ci hultaje Айmieli "UsprawiedliwiaАм. DoАйАм, Аеe jak powiadam, We wszystkim znalazАж siАз on jak najtrafniej, !I zdaje mi siАз, Аеe gdyby miaАж teraz Pod kluczem synАw Dunkana (do czego, Da BАg, nie przyjdzie), dowiedzieliby siАз, !Co to jest zgАжadzaАм ojca. ToАе i Fleance... "Ale doАйАм tego! SАжyszaАжem, Аеe Makduf Z powodu kilku wyrazАw niebacznych I nieprzybycia na ucztАз tyrana!PopadАж w nieАжaskАз. Czy ci nie wiadomo, Gdzie on jest teraz? LORD Starszy syn Dunkana, Co go z praw rodu wyzuАж przywАжaszczyciel, Аоyje na dworze Anglii, tak uprzejmie Przez poboАеnego goszczony Edwarda, %Аоe nieАеyczliwoАйАм losu i zАжoАйАм ludzka W niczym czci jego nie czyniАд uszczerbku, Tam to siАз udaАж Makduf, chcАдc uprosiАм "АнwiАзtobliwego krАla o wysАжanieNorthumberlanda z walecznym Siwardem Na naszАд ziemiАз, byАйmy przy pomocy Tych wojownikАw (i Tego nad nami, KtАry uАйwiАзca wszelkie przedsiАзwziАзcia) Trwale na koniec zdoАжali zapewniАм Chleb naszym ustom i sen nocom naszym; AbyАйmy w czasie uczt, zabezpieczeni Od zbАjczych noАеАw, mogli niezmyАйlone HoАжdy oddawaАм i przyjmowaАм prawe Nagrody, czego wszystkiego dziАй Ажakniem. GАжucha wieАйАм o tym tak ubodАжa krАla, Аоe siАз wraz poczАдАж gotowaАм do wojny. LENNOX Czy on posyАжaАж do Makdufa? LORD Tak jest. Lecz poseАж wrАciАж z lakonicznym: АкNie chcАз " - MruczАдc pod nosem, jakby chciaАж powiedzieАм; АкBАзdziesz АеaАжowaАж tej godziny, w ktАrej "TakАд odpowiedАг wАжoАеyАжeАй mi wusta. " LENNOX To mu powinno wskazaАм, jak dalece Ma byАм ostroАеny. Oby jaki anioАж UprzedziАж jego przybycie do Anglii I naprzАd odkryАж cel onego! Oby BАжogosАжawieАвstwo prАзdzej mogАжo wrАciАм Temu krajowi, gniecionemu jarzmem PrzeklАзtej rАзki. LORD DaАжyby to nieba! WychodzАд. AKT CZWARTY SCENA PIERWSZA Ciemna jaskinia. W poАйrodku wrzАдcy kociol. Grzmot i bАжyskawice. T r z y c z a r o w n i c e przykotle. PIERWSZA CZAROWNICA TrzykroАм miauknАдАж bury kot. DRUGA CZAROWNICA Tak, i trzykroАм puszczyk wrzasАж. TRZECIA CZAROWNICA Lelek jАзczy: czas juАе, czas. PIERWSZA CZAROWNICA Dalej, dalej, siostry wiedАгmy, Czarodziejski krАдg zawiedАгmy WkoАжo kotАжa, wrzuАмmy doАв "ZbАjczych jadАw peАжnАд dАжoАв. Ropuszysko, siostro pАжazu, CoАй pod zimnАд bryАжАд gАжazu Przez trzydzieАйci dni i nocy !W odrАзtwiaАжej АйpiАдc niemocy, "SkisАжo, zgniАжo w wАжasnej ropie, Ciebie naprzАd w kotle topiАз. WSZYSTKIE TRZY taАвczАдc wkoАжo kotАжa Dalej! Аеwawo! hasa! hej! Buchaj, ogniu! kotle, wrzej! DRUGA CZAROWNICA Bagnistego wАзАеa szczАзka Niech w ukropie tym rozmiАзka:Аоabie oko, Ажapki jeАеa, Psi pysk i puch nietoperza, !АоАдdАжo Аеmii, Ажeb jaszczurzy, Sowi lot i ogon szczurzy, Niech to wszystko siАз na kupie Warzy w tej piekielnej zupie. WSZYSTKIE TRZY jak wyАеej Dalej Аеwawo! hasa! hej! Buchaj, ogniu! kotle, wrzej! TRZECIA CZAROWNICA Jeszcze ingrediencyj kilka! А░uska smocza i zАдb wilka, Z mumii sok, kiszka i Айlina ZbАjcy morskiego, rekina, KorzeАв lulka i cykuty Z Ажona ziemi w noc wypruty, JАзzyk bluАгniАдcego Аоyda, #KoАгla АеААжАм, i ta siАз przyda, A do tego Turka nos I z Tatara brody wАжos, Dwa paluszki maАжych dziatek Zaduszonych; na ostatek, Dla nadania konsystencji Tej przeklАзtej kwintesencji, Tygrysicy scuchАжe trzewo. WSZYSTKIE TRZY jak wyАеej Dalej! Аеwawo! w prawo! w lewo! ich zegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБашc,_ИСcП_fcЄ_ЩcU`+c╕`C#PcaУ(Bc~a╒.cсaы5]cDbH=XзbW lewo! w prawo! hasa! hej! Buchaj, ogniu! kotle, wrzej! DRUGA CZAROWNICA !By zaАй zaklАдАм wszelkie duchy, Wlejcie jeszcze maАжpiej juchy.Wchodzi H e k a t e. HEKATE DobrzeАйcie mi siАз popisaАжy, Trud wasz i poАйpiech wart pochwaАжy, TerazАеe dalej, wszystkie spoАжem Opaszcie sagan skocznym koАжem I ponad parАд jego warАw АнpiewajАдc dokonajcie czarАw. Wychodzi. Muzyka. Анpiew. Duchy czarne, biaАжe, Bure i szare !ZstАдpicie, zstАдpcie, zstАдpcie W tАз tu pieczarАз. DRUGA CZAROWNICA Palec miАз Айwierzbi, to dowodzi, Ze jakiАй potwАr tu nadchodzi: OdsАжoАвcie otwАr, niech wnijdzie potwАr! Wchodzi M a k b e t. MAKBET NuАеe, pokАдtne, stare prorokinie, Co tam stwarzacie? WSZYSTKIE TRZY razem Bezimieinne dzieАжo. MAKBET W imiАз tych potАзg, ktАrym hoАжdujecie, #Jakie bАдdАг one sАд i skАдd bАдdАгmoАеe PochodziАм wasza tajemnicza wiedza, Odpowiadajcie mi, zaklinam was! ChoАмbyАйcie miaАжy rozpАзtaАм orkany I zwrАciАм wАйciekАжoАйАм rozhukanych wichrАw Przeciw koАйcioАжom; choАмby wzdАзte waАжy "RoztrzaskaАм miaАжy i pochАжonАдАмw sobie WszelkАд АеeglownАд АжАdАг; choАмbyАйcie miaАжy ZmiАдАм bujne zboАеa, drzewa wykorzeniaАм, Zamki powaliАм na gАжowy obroАвcАw; ChoАмby paАжace, piramidy miaАжyPochyliАм czoАжa aАе do fundamentАw; ChociaАеby wszystkie skarby przyrodzenia W zarodach swoich miaАжy zmarnieАм, aАеby Samo zniszczenie osАжabАжo z znuАеenia: Odpowiedzcie mi, odpowiedzcie na to, O co was pytam. PIERWSZA CZAROWNICA MАw. DRUGA CZAROWNICA Pytaj. TRZECIA CZAROWNICA SАжuchamy. PIERWSZA CZAROWNICA Powiedz nam pierwej, czyli wolisz z naszych Ust to usАжyszeАм, czy z ust naszych wАжadcАw? MAKBET Dobrze, wezwijcie ich, niech ich zobaczАз. PIERWSZA CZAROWNICA Krwi maciory, ktАra zjadАжa SwАj pАжАd wАжasny, trochАз sadАжa PociekАжego z szubienicy, Gdzie wisieli rozbАjnicy - WrzuАмcie w kocieАж. WSZYSTKIE TRZY razem Wielcy, mali, Wzywamy was z bliska, z dali, AbyАйcie siАз ukazali. Grzmot. !Ukazuje siАз G Аж o w a w h e Аж m i e. MAKBET Powiedz, nieznana potАзgo! PIERWSZA CZAROWNICA On wie, co kryje twoja gАжowa: "SАжuchaj nie mАwiАдc ani sАжowa. ZJAWISKO Makbecie! Makbet! LАзkaj siАз Makdufa, LАзkaj siАз tana Fajf! - przyjm tАз przestrogАз. JeАйli jej twoja dusza nie zaufa, Zginiesz. DoАйАм. WiАзcej powiedzieАм nie mogАз. Znika. MAKBET Ktokolwiek jesteАй, dziАзki ci! trafiАжeАй W sam rdzeАв obawy mojej. Jeszcze sАжowo! PIERWSZA CZAROWNICA On nie zna, co to rozkaz. Oto drugi Jeszcze silniejszy. Grzmot. Ukazuje siАз Z a k r w a w i o ne d z i e c k o. ZJAWISKO Makbet! Makbet! MAKBET ChoАмbym MiaАж troje uszu, sАжuchaАжbym ciАз kaАеdym. ZJAWISKO Makbet! bАдdАг mАзАеny, nieugiАзty, srogi, !GardАг siАжАд ludzkАд i skrytymi wrogi, Z tych bowiem, ktАrych rodziАжa kobieta, Nikt potАзАеnego nie zmoАеe Makbeta. Znika. MAKBET Аоyj wiАзc, Makdufie, niestrasznyАй mi teraz. WolАз siАз jednak podwАjnie zapewniАм "I wziАдАм od losu zakАжad: musisz umrzeАм, Bym mАgАж faАжsz zadaАм trwodze i spokojnie SpaАм przy Ажoskocie gromАw. Grzmot. Ukazuje siАз D z i e c k o w k o!r o n i e, z gaАжАзziАд w rАзce. CААе to teraz Zjawia siАз niby krАlewski potomek, Z koronowanym czoАжem? WSZYSTKIE TRZY Milcz i sАжuchaj. ZJAWISKO BАдdАг jak lew АйmiaАжy, dumny, przedsiАзbierczy; Nie tknie Makbeta Аеaden cios morderczy, PАki las Birnam ku dunzynaАвskiemu WzgАrzu nie pАjdzie walczyАм przeciw niemu. Znika. MAKBET Do tego nigdy nie przyjdzie. KtААе zdoАжa Las WzruszyАм z posad, kazaАм jego drzewom DobyАм korzenie z gАжАзbokoАйci gruntu? #АнwiАзАм siАз, przyjazna wrААеbo! Hydro buntu, Nie podnoАй gАжowy wprzАd, aАе siАз podniesie Las Birnam. Wielki, jak drzewa w tym lesie, !АоyАм bАзdzie Makbet, nie dbajАдc o burze, PodlegАжy tylko Айmiertelnej naturze I prawom czasu. Lecz jednАд rzecz jeszcze Trzeba mi wiedzieАм. O wy, twory wieszcze, JeАйli przed wami przeznaczenie chyli WszelkАд zasАжonАз, powiedzcie mi, czyli Potomstwo Banka bАзdzie kiedykolwiek RzАдdziАм tym krajem? WSZYSTKIE razem O to nas nie pytaj. MAKBET MuszАз w tym wzglАзdzie byАм zaspokojony; JeАйli mi tego odmАwicie, niechaj Wieczne przekleАвstwo na was spada! MАwcie! OdgАжos obojАw. KocioАж znika. Czemu znikАж kocioАж i co to za odgАжos? PIERWSZA CZAROWNICA UkaАеcie siАз! DRUGA CZAROWNICA UkaАеcie siАз! TRZECIA CZAROWNICA UkaАеcie siАз! WSZYSTKIE TRZY PokaАеcie mu to, czego chce. Jak lekki dym lub lotny gaz, UkaАеcie siАз i zgiАвcie wraz! Ukazuje siАз oАйmiu krАlАw i przechodzi przez scenАз jeden za drugim, za ostatnim, trzymajАдcym zwierciadАжo w rАзku, postАзpuje B a n k o. MAKBET TyАй Аеywy obraz Banka. Precz! przepadnij! Korona twoja pali mi Агrenice. A ty, ty druga maro w zАжotym wieАвcu, TwАj wАжos jest taki sam jak u pierwszego I trzeci jeszcze, podobny do tamtych! ZАжoАйliwe wiedАгmy, po co mi ten obraz Ukazujecie? Ha! otААе i czwarty! I piАдty? CzyliАе ten pochАd trwaАм bАзdzie Do koАвca Айwiata! Jeszcze jeden! SiАdmy! Tego juАе nadto! Ale oto jeszcze Апsmy z kolei zbliАеa siАз z zwierciadАжem, W ktАrym spostrzegam dАжugi szereg takich Samych postaci, a niektАre majАд PodwАjne jabАжka i potrАjne berАжa. Okropny, stokroАм przeklАзty widoku! MaАе to byАм prawda? KrwiАд zbroczony Banko Анmieje siАз ze mnie i wskazuje na tych, Co po nim idАд, jakby chciaАж powiedzieАм; АкTo moi. " WiАзc to tak? ? PIERWSZA CZAROWNICA Tak, panie, ten to znak. Lecz czemuАе siАз Makbeta dusza Tak bardzo na ten widok wzrusza? OrzeАгwmy, siostry, jego mАзstwo, Niech szczytu dojdzie czarnoksiАзstwo Ja zbudzАз dАгwiАзk, a wy bez zwАжoki W korowАd rozpocznijcie skoki, By siАз w nim nowy zapaАж wzmАgАж #I wielki krАl powiedzieАм mАgАж, Ze staroАеytne wiАжy Godnie go ugoАйciАжy. Muzyka. C z a r o w n i c e taАвczАд, a nastАзpnie znikajАд. MAKBET GdzieАе one? WyszАжy? Niechaj ta godzina Jako przeklАзta zapisanАд bАзdzie Na wieczne czasy w kalendarzu! Hola! WnijdАг, kto tam jesteАй. LENNOX wchodzАдc Co rozkaАеesz, panie? MAKBET WidziaАжeАй tam te wiedАгmy? LENNOX Nie widziaАжem, MAKBET Nie przechodziАжyАе tamtАзdy? LENNOX Nie, panie. MAKBET Zapowietrzona niech bАзdzie ich droga !I potАзpiony, kto im daje wiarАз! SАжyszaАжem tАзtent koni: ktoАй przejeАеdАеaАж? LENNOX To dwАch rycerzy, panie, ktАrzy waszej KrАlewskiej moАйci przywieАгli wiadomoАйАм, Аоe Makduf zbiegАж do Anglii. MAKBET ZbiegАж do Anglii? LENNOX Tak, panie. MAKBET Czasie, ty uprzedzasz straszne Moje ocknienie. Zamiary sАд wiatrem, Kiedy nie idАд z wykonaniem w parze. Od dziАй dnia kaАеdy pАжАd mojego mАzgu BАзdzie bliАгniАдcym bratem mojej rАзki I przedsiАзwziАзcie to ziszczАз natychmiast: NapadnАз zamek Makdufa, zdobАзdАз CaАжy Fajf, oddam na pastwАз Аеelazu Jego niewiastАз, jego dzieci, wszystko, Co ma z krwiАд jego jakikolwiek zwiАдzek. DoАйАм tych przechwaАжek! Niech skutek dowodnie Odpowie sАжowom, nim zamiar ochАжodnie. Tylko juАе pokАj czarom! Gdzie ci goАвcy? ProwadАг miАз do nich. WychodzАд. SCENA DRUGA Fajf. Komnata w zamku M a k d u f a, L a d y M a k d u f, jej maАжy Sy n e k i R o s s e. LADY MAKDUF CААе on uczyniАж, Аеeby byАм zmuszony UciekaАм z kraju? Co uczyniАж? ROSSE Chciej zwaАеyАм, pani... LADY MAKDUF On na nic nie zwaАеaАж; Jego ucieczka jest szaleАвstwem. BojaАгАв Tak dobrze czyni zdrajcАд jak izdrada. ROSSE Nie wiesz, o pani, czy to krok obawy, Czy roztropnoАйci. LADY MAKDUF RoztropnoАйci? АоonАз, Dzieci porzucaАм, dom i dostojeАвstwa, Wszystko, co ludzi przykuwa do miejsca? On nas nie kocha, w nim nie ma czuАжoАйci. Najlichszy ptaszek, drobny mysikrАlik Nie walczyАе z sowАд, broniАдc pisklАдt w gnieАгdzie? BojaАгАв u niego wszystkim, niczym miАжoАйАм. "Niewielka teАе i mАдdroАйАм, gdzie ucieczka Sprzeczna z rozumem. ROSSE UspokАj siАз, pani, I nie uwАжaczaj maАжАеonkowi. Jest on Szlachetny, mАдdry, bardziej niАе ktokolwiek Анwiadomy praktyk dzisiejszej epoki. Nie mogАз nad tym dАжuАеej siАз rozwodziАм. CiАзАеkie to czasy, w ktАrych czАжek jest zdrajcАд, Nie wiedzАдc o tym; sАжyszy wieАйci o czymАй, "Czego siАз lАзka, czego siАз zaАй lАзka, !Nie wie sam, krАдАеАдc na oАйlep po dzikim, Wzburzonym morzu. Zostawiam ciАз, pani; WkrАtce tu bАзdАз znowu: mam nadziejАз, Gdzie nadmiar zАжego, tam zАжe musi ustaАм Albo powrАciАм do dawnego stanu. BАдdАг zdrАw, mАj maАжy przyjacielu, niech ciАз BАg ma w opiece. LADY MAKDUF Ma ojca, nieboАеАз, A jest sierotАд. ROSSE DАжuАеszy mАj tu pobyt NaraziАжby mnie na niebezpieczeАвstwo. A ciebie, pani, na przykroАйАм; dlatego Wybacz, Аеe spiesznie siАз oddalam. Wychodzi. LADY MAKDUF ChАжopcze, TwАj ojciec umarАж. CААе poczniesz bez ojАмa? JakieАе to teraz bАзdzie Аеycie twoje? SYNEK Takie jak ptaszka, matko. LADY MAKDUF АоyАм wiАзc bАзdziesz Muchami tylko, robaczkami? SYNEK Wszystkim, !Co mi siАз uda zАжowiАм: tak jak ptaszek. LADY MAKDUF Biedny mАj ptaszku, nie lАзkasz siАз sideАж, Ani potrzaskАw, ani lepu? SYNEK CzegoАе MiaАжbym siАз lАзkaАм, matko? Biednym ptaszkom !Nie czyniАд przecie nic zАжego. Apotem Ojciec nie umarАж, choАм tak mАwisz. LADY MAKDUF UmarАж, UmarАж doprawdy. SkАдd weАгmiesz, nieboАеАз, Drugiego ojca? SYNEK A skАдd ty, mateczko, WeАгmiesz drugiego mАзАеa? LADY MAKDUF PiАзАмdziesiАзciu KupiАм bym mogАжa na pierwszym jarmarku. SYNEK Aby ich potem odprzedaАм, nieprawdaАе? LADY MAKDUF Masz dowcip, lubo ten twАj dowcip nie jest Jeszcze nad lata. SYNEK Mateczko, czy ojciec ByАж zdrajcАд? LADY MAKDUF ByАж nim. SYNEK A co to jest zdrajca? LADY MAKDUF Ten, co przysiАзga i kАжamie. SYNEK Czy wszyscy, KtАrzy to czyniАд, sАд zdrajcami? LADY MAKDUF KaАеdy, !KtАry to czyni, jest zdrajcАд i wisieАм Za to powinien. SYNEK CzyliАе wszyscy tacy Powinni wisieАм? LADY MAKDUF Wszyscy. SYNEK KtААе ich wiesza? LADY MAKDUF Ma siАз rozumieАм, Аеe poczciwi ludzie. SYNEK Takim sposobem przysiАзАеcy i kАжamcy SАд bardzo gАжupi: jest ich bowiem tylu, Аоeby poczciwych ludzi mogli pobiАм I powywieszaАм. LADY MAKDUF Pomagaj ci BoАеe, Biedny bАжazenku! Lecz skАдd weАгmiesz ojca? SYNEK Gdybym go nie miaАж, pАжakaАжabyАй po nim, Matko; a gdybyАй po nim nie pАжakaАжa, ByАжby to dowАd, Аеe wkrАtce mieАм bАзdАз Nowego. LADY MAKDUF Biedny ty paplo, co bajesz! Wchodzi N i e z n a j o m y. NIEZNAJOMY BАдdАг pozdrowiona, piАзkna pani! Jestem Obcy dla ciebie, ale twoja godnoАйАм Jest mi dokАжadnie znana. ChroАвsiАз, uchodАг, NiebezpieczeАвstwo wisi tuАе nad tobАд. Nie gardАг przestrogАд prostego czАжowieka, WeАг dzieci, opuАйАм natychmiast te miejsca. Jest to zaiste okrucieАвstwem tak ciАз !PrzeraАеaАм, pani. CoАй gorszego nad to ChcieАм ci wyrzАдdziАм, byАжoby srogoАйciАд PotwornАд, ktАra jest jednak zbyt bliska Twojej osoby. Niech ciАз chroniАд nieba! Nie mogАз bawiАм dАжuАеej. Wychodzi. LADY MAKDUF GdzieАе mam uciec? CААеem zrobiАжa zАжego? Ale prawda, #АоyjАз na Айwiecie, na ktАrym zАжoczАзsto Bywa chwalebne, a dobro jest miane Za zgubne gАжupstwo. Biada mi! CzyАе zdoАжam ZnaleАгАм obronАз w tych jedynie sАжowach: Jestem niewinna? WchodzАд mordercy Ha, cААе to za twarze! MORDERCA Gdzie mАдАе waАмpani? LADY MAKDUF MАj mАдАе? Pewnie w Аеadnym Tak niecnym miejscu, gdzie bygo mАgАж znaleАгАм Podobny tobie. MORDERCA On jest zdrajcАд. SYNEK KАжamiesz. KudАжaty Ажotrze! MORDERCA A ty jaje! MaАжa, przebija go KrnАдbrna gadzino, leАе! SYNEK ZabiАж mnie! Matko! Uciekaj! bАжagam ciАз! Umiera. L a d y M a k d u f, Айcigana przez mordercАw, ucieka woАжajАдc: АкMorderstwo! Ratunku! " SCENA TRZECIA W Anglii. PokАj w paАжacu krАlewskim. M a l k o l m i M a k d u f. MALKOLM IdАгmy poszukaАм ustronnego cienia !I tam spokojnie spАжakaАм naszАд boleАйАм. MAKDUF IdАгmy wznieАйАм raczej miecz nieubАжagany I, jak przystoi prawym mАзАеom, walczyАм Za poniАеone nasze gniazdo. Z kaАеdym Nowym porankiem nowe wdАw jАзczenia, Nowy pАжacz sierot, nowe skargi gАжoАйno BijАд w niebiosa, tak Аеe te wydajАд !АоaАжobny odgАжos, jak gdyby toАеsamo CzuАжy co Szkocja i tak samo pomsty WzywaАжy. MALKOLM CierpiАз nad tym, czemu wierzАз, A wierzАз temu, co wiem; co zaАй mogАз UczyniАм w takim razie, to uczyniАз, Gdy w sposobnoАйci znajdАз sprzymierzeАвca. To, coАй powiedziaАж, mogАжoby byАм prawdАд. Ten krwawy tyran, na ktАrego wzmiankАз "JАзzyk drАзtwieje, uchodziАж byАж dawniej Za cnotliwego; sprzyjaАжeАй mu waАмpan, On ciАз teАе jeszcze nie skrzywdziАж. Jam mАжody, MАgАжbyАй go sobie zjednaАм moim kosztem. RoztropnoАйАм nawet radziАжaby biedne, Bezsilne jagniАз oddaАм na ofiarАз Gniewnemu bАstwu. MAKDUF Jam nie zdrajca. MALKOLM Ale Makbet jest takim, a przewaАеny nakaz PanujАдcego najpoczciwszych moАеe SprowadziАм z prawej drogi. Wybacz jednak; Czym jesteАй, jesteАй; gruntu duszy twojej Niedowierzanie moje nie przemieni; Wszak anioАжowie jaАйnieАм nie przestajАд, ChoАм najjaАйniejszy z nich upadАж. ChociaАеby Wszystek kaАж Айwiata przywdziaАж maskАз cnoty, PrzecieАеby cnota musiaАжa siАз w takim Анwietle przedstawiaАм. MAKDUF StraciАжem nadziejАз. MALKOLM Podobno wАжaАйnie tam, gdzie ja powziАдАжem PowАдtpiewanie. OdbiegАжeАй tak nagle Аоony i dzieci (te najdroАеsze wАзzАжy, Te najsilniejsze ogniwa miАжoАйci), Nie poАеegnawszy ich nawet. O!wybacz! Niechaj ta moja nieufnoАйАм nie bАзdzie W twych oczach ujmАд twojej poczciwoАйci, Ale rАзkojmiАд mego bezpieczeАвstwa. !Co bАдdАг ja myАйlАз, serce twojemoАеe ByАм czyste. MAKDUF Brocz siАз, brocz, biedny nasz kraju! Gruntuj spokojnie fundament bezprawia, Tyranio! cnota nie wstrzАдАйnie juАе tobАд! , PuАйАм wodze gwaАжtom! PrawomocnoАйАм twoja ZyskaАжa sankcjАз! Zegnam ciАз, o panie! Nie byАжbym takim nАзdznikiem, jak sАдdzisz, !Za wszystkАд przestrzeАв, ktАrАдtyran dzierАеy, Za wszystkie skarby Wschodu. MALKOLM Nie miej do mnie Аоalu, Makdufie! W tym, co powiedziaАжem, Obawa ciebie maАжy miaАжa udziaАж. WierzАз, iАе kraj nasz upada pod jarzmem, !Аоe jАзczy, we krwi siАз pАжawi, Аеe z kaАеdym Nowym dniem nowa przybywa mu rana. "Nie wАдtpiАз takАеe, Аеe liczne bydАжonie WzniosАжy siАз za mnie. JuАе wspaniaАжa Anglia OfiarowaАжa do rozporzАдdzenia $Kilka tysiАзcy mАзАеnych. Ale cААе stАдd? ChociaАеbym zdeptaАж kark przywАжaszczyciela I gАжowАз jego na mym mieczu zatknАдАж, NieszczАзsna nasza Szkocja nic by na tym Nie skorzystaАжa; cierpiaАжaby, owszem, !NierАwnie bardziej i dotkliwiej pod tym, Co by nastАдpiАж. MAKDUF KtААе by to byАж taki? MALKOLM Przypuszczam, Аеe to ja. OwААе w mym sercu Zarody niecnot tak sАд zagАзszczone, Аоe gdyby wziАзАжy wzrost, sam czarny Makbet "Jak Айnieg wydaАжby siАз biaАжy i biedny Kraj by w nim widziaАж jagniАз w porАwnaniu Z bezmiarem moich nieprawoАйci. MAKDUF Nie ma W zastАзpach piekieАж szatana zdolnego PrzewyАеszyАм w zАжoАйci Makbeta. MALKOLM To prawda, Аоe on jest krwawy, gwaАжtowny, zАжoАйliwy, FaАжszywy, chytry, drapieАеny, wszeteczny, PeАжen wszelkiego rodzaju ohydy, NoszАдcej znanАд nazwАз, ale moja Rozpusta nie ma granic. WaszeАеony, CАry, dziewice, ba! nawet matrony Nie napeАжniАжyby studni АеАдdz moich. Chuci me wszelkАд zerwaАжyby tamАз StawionАд mojej woli. Lepszy Makbet NiАе taki wАжadca. MAKDUF Niepohamowana KrewkoАйАм jest wprawdzie w dziedzinie natury TakАеe tyraniАд; niejeden juАе piАзkny Tron oprААеniАжa i staАжa siАз zgubАд Wielu monarchАw. Tej jednak sАжaboАйci Nie bАj siАз, panie; bАзdziesz mАgАж w tej mierze PopАзdom swoim szeroko dogadzaАм, Zimnym na zewnАдtrz siАз wydajАдc; szaleАм, Na oczy Айwiata wkАжadajАдc przepaskАз. ChАзtnych biaАжogАжАw mamy doАйАм. Nie mogАз UwierzyАм, panie, abyАй w sobie АеywiАж o! ich zegracie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБаyc┼bМc(cеfcЛc <cюc G/cQd!v"|"┤d"Є$ocА╓d#a,Kc9e$м3хcЬe%С:H eTakiego sАзpa, ktАry by byАж zdolny #Tyle ich schАжonАдАм, ile siАз ich zwykАжo NastrАзczaАм wАжadzy, kiedy jАд do tego ZnajdujАд skАжonnАд. MALKOLM OprАcz tego leАеy W usposobieniu moim taka niczym Nienasycona chciwoАйАм, Аеe zostawszy KrАlem, gnАзbiАжbym, mordowaАжbym szlachtАз Dla zagarniАзcia jej dАbr, poАеАдdaАжbym Tego klejnotАw, a zamkАw tamtego. Wzrost mienia byАжby dla mego Ажakomstwa Jak sos korzenny, co wzmaga apetyt. KnuАжbym intrygi, zasiewaАжbym waАйnie, Niesprawiedliwe wytaczaАжbym spory Wiernym poddanym, rujnujАдc ich gwoli Zyskania wziАдtku. MAKDUF Ta wada tkwi gАжАзbiej, Szkodliwsze puszcza korzenie niАе jare Ziarno rozpusty: ona to bywaАжaMieczem, co naszych krАlАw dni przecinaАж. Nie bАj siАз jednak, panie: nasza Szkocja DoАйАм jest zamoАеna, potrafi wystarczyАм Twym wymaganiom. Jeszcze tojest znoАйne, Gdy inne cnoty przeciwwaАеАд. MALKOLM Ale Ja nie mam Аеadnej. SprawiedliwoАйАм, prawoАйАм, Umiarkowanie, АжaskawoАйАм, wspaniaАжoАйАм, StaАжoАйАм, uprzejmoАйАм, poboАеnoАйАм, cierpliwoАйАм, MАзstwo, energia te wszystkie przymioty "WАжaАйciwe krАlom sАд mi caАжkiemobce. Nie ma ich we mnie i cienia. Natomiast Bogaty jestem w wszelki rodzaj przywar, W rozliczny sposАb zdolnych siАз objawiАм. Gdybym miaАж wАжadzАз, sАжodkie mleko zgody W piekАжo bym wylaАж, zakАжАciАжbym pokАj Powszechny, zniАsАжbym, rozerwaАжbym wszelkАд JednoАйАм na ziemi. MAKDUF Szkocjo! Szkocjo! MALKOLM CzyliАе KtoАй taki byАжby godzien wАжadzy? Powiedz! Jam wАжaАйnie taki. MAKDUF Godzien wАжadzy? Nawet Аоycia niegodny! NieszczАзsny narodzie, Pod krwawym berАжem niecnego przybysza "JАзczАдcy, kiedyАе ci wrАcАд dni bАжogie, Skoro najbliАеszy, prawy spadkobierca Twojego tronu zostaje pod klАдtwАд WАжasnych zarzutАw i wАжasnej krwi bluАгni? Nieboszczyk rodzic twАj, ksiАдАеАз, byАж krАlem Ze wszech miar АйwiАзtym, krАlowa, dawczyni Twego Аеywota, pАзdziАжa dni raczej Na klАзczkach niАе na nogach, umierajАдc "Z kaАеdАд godzinАд Аеycia. BАдdАг mi zdrowy! Takie to wАжaАйnie niecnoty, o ktАre Siebie oskarАеasz, wygnaАжy mnie z Szkocji. Nadzieje moje, Аеegnam was! MALKOLM Makdufie, Ten Аеal szlachetny, ten poczciwy zapaАж, Nadobne dziecko nieskazitelnoАйci, Rozprasza w mojej duszy czarne cienie PowАдtpiewania i myАйl mojАд godzi Z twoim, honorem i wiarАд. Ten chytry Piekielnik Makbet nieraz usiАжowaАж !TakАд przynАзtАд wciАдgnАдАм mniew moc swojАд. Skromnej jedynie rozwadze winienem, Аоem Ажatwowiernie tym prАbom nie ulegАж. Niech Ten, co rzАдdzi tam na wysokoАйci, Rozstrzyga teraz miАзdzy mnАд itobАд, Bo od tej pory powierzam АжАdАгmojАд Twemu sterowi; cofam to, com zeznaАж, I wyprzysiАзgam siАз wszelkich plam, wszelkich GrzechАw, ktАrymi obarczyАжemsiebie. Bom w gruncie od nich wolny. Nigdym jeszcze Nie tknАдАж kobiety, nigdym nie poАеАдdaАж Cudzego mienia, rzАдdkom nawet siАзgnАдАж Po wАжasne, nigdy nie zАжamaАжemsАжowa. Nie byАжbym zdolny zdradziАм nawet diabАжa !Przed diabАжem. PrawdАз miАжujАз jak Аеycie, Pierwszym mym kАжamstwem byАжo to Айwiadectwo Przeciwko sobie. Czym jestem, to АйwiАзcАз Tobie i naszej nieszczАзАйliwej ziemi, Ku ktАrej, jeszcze przed twoim przybyciem, SАзdziwy Siward z dziesiАдtkiem tysiАзcy AnglikАw juАе byАж gotowy wyruszyАм. Razem pАjdziemy teraz. Oby szczАзАйcie ByАжo podobne naszej sprawie! Milczysz? MAKDUF Tyle bolesnych i radosnych wraАеeАв Trudno pogodziАм. Wchodzi L e k a r z. MALKOLM Jeszcze o tym z sobАд PomАwim. MoАйci lekarzu, czy prАзdko KrАl wyjdzie? LEKARZ WkrАtce, panie. TАжum biedakАw Czeka na niego; niemoc ich uparta Аоartuje z wszelkich usiАжowaАв sztuki. Lecz gdy on do nich przystАдpi i swojАд !BАжogosАжawionАд rАзkАд ich siАз dotknie, Wnet ozdrowiejАд. MALKOLM DziАзkujАзАм, lekarzu. Wychodzi L e k a r z. MAKDUF O jakiejАеe to on chorobie prawiАж? MALKOLM SАд to tak zwane skrofuАжy. Od czasu Mego pobytu w Anglii juАеem nieraz ByАж Айwiadkiem takiej cudownejkuracji KrАla Edwarda. Jakim on sposobem Wyprasza sobie to u nieba, jemu Tylko wiadomo, lecz pewna, Аеeludzie Srodze dotkniАзci tАд plagАд, opuchli, AАе smutno patrzeАм, odzyskujАд zdrowie, Gdy im na szyi jakiАй zloty medal Zawiesi, cichАд zmawiajАдc modlitwАз. !MАwiАд, Аеe АйwiАзty ten sekret zamierza PrzekazaАм swoim nastАзpcom. PrАcz tego Ma on proroczy dar przepowiadania I wiele innych zbawczych wpАжywАw zlewa Na lud, ktАry go mieni Ажaski peАжnym. Wchodzi R o s s e. MAKDUF "Patrz, panie, kto siАз tu zbliАеa.MALKOLM KtoАй z naszych, Ale go jeszcze nie poznajАз. MAKDUF Stale MiАжy nam bracie, bАдdАг nam na tym miejscu Z serca pozdrowion! MALKOLM PoznajАз go teraz. Oddalcie, nieba, to, co by nas mogАжo CzyniАм obcymi sobie! ROSSE Amen, panie. MAKDUF JeszczeАе tak samo w Szkocji? ROSSE Biedna ziemia! Nieledwie sama sobie jest postrachem. Nie matkАд nam jАд zwaАм, grobowcem raczej, Gdzie uАйmiech tylko tym oАеywia usta, Co nic nie wiedzАд; gdzie westchnienia, jАзki, Krzyki i Ажkania w krАдg siekАд powietrze I przebrzmiewajАд bez sАжychu; gdzie rozpacz Gminnym wydaje siАз szaАжem; gdzie kiedy Dzwon pogrzebowy zawyje АеaАжoАйnie, Nikt siАз nie spyta nawet, komu dzwoniАд; Gdzie sprawiedliwy obumiera prАзdzej NiАе kwiat zdobiАдcy mu czapkАзi kona Nie poАйpieszywszy zachorowaАм. MAKDUF Straszny, A jednak peАжen prawdy wizerunek! MALKOLM JakieАе najnowsze nieszczАзАйcie? ROSSE Najnowsze? Kto mАwi, co siАз przed godzinАд staАжo, Ten prawi stare rzeczy: kaАеda chwila WylАзga nowАд biedАз, nowАд zgrozАз. MAKDUF Jak siАз ma moja Аеona? Powiedz. ROSSE Dobrze. MAKDUF I wszystkie moje dzieci? ROSSE TakАеe dobrze. MAKDUF "Nie targnАдАж siАз wiАзc tyran na spokojnoАйАм Mojej rodziny? ROSSE Nie, spokojna byАжa, Gdym jАд opuszczaАж. MAKDUF !Nie skАдp sАжАw, mАw wszystko! ROSSE !Kiedym tu zdАдАеaАж z wieАйciАд, ktАrej ciАзАеar TАжoczyАж mi serce, chodziАжa pogАжoska, Аоe wielu naszych szlachetnych rodakАw Za broАв chwyciАжo, co mi stwierdziАж widok Wojowniczego ruchu wojsk tyrana. Teraz lub nigdy czas АйpieszyАм z pomocАд. Ukazanie siАз twoje, panie, w Szkocji W lot by stworzyАжo mnogie hufce, sАжabym Kobietom nawet podaАжoby orАзАеDo walki, koniec majАдcej poАжoАеyАм Dotychczasowej ich niedoli. MALKOLM Niech ich Krzepi tymczasem to, Аеe tam idziemy. WspaniaАжa Anglia uАеycza nam dziesiАзАм TysiАзcy ludzi pod wodzАд Siwarda, Najdzielniejszego, najdoАйwiadczeАвszego АоoАжnierza w caАжym chrzeАйcijaАвstwie. ROSSE Obym Za tАз pociechАз mАgАж siАз wywzajemniАм CzymsiАй podobnym! Ale moje usta !WiАзАеАд, niestety, w sobie takiesАжowa, KtАre by trzeba w pustyni wyzionАдАм, Aby ich ludzki sАжuch nie przejАдАж. MAKDUF KogoАе One dotyczАд? ogААжu czy jakiejPrywatnej sprawy? ROSSE Wszelki duch, niosАдcy !CzeАйАм cnocie, bierze udziaАж w tej boleАйci, "Ale jej gАжАwna czАзАйАм przypadatobie. MAKDUF !JeАйli mnie, to mi jАд oddaj bez zwАжoki. ROSSE Niech ucho twoje nie przeklnie na zawsze Mego jАзzyka, ktАry w nie ma wraziАм NajprzeraАгliwszy dАгwiАзk ze wszystkich, jakie DotАдd sАжyszaАжo. MAKDUF Ha! zgadujАз. ROSSE Zamek TwАj zostaАж wziАзty, Аеona twoja, dzieci Zamordowane. ChcieАм ci opisywaАм, Jak siАз to staАжo, byАжoby to dodaАм Do liczby twoich zakАжutych sarenek RАwnieАе АйmierАм twojАд. MALKOLM LitoАйciwe nieba! !NieszczАзsny! nie chyl przyАжbicy na czoАжo; !Daj gАжos boleАйci! ona milczАдc wzdyma Zaparte serce i pАзknАдАм mu kaАеe. MAKDUF I moje dzieci? ! ROSSE Аоona, dzieci, sАжudzy, Wszystko, co byАжo. MAKDUF I jam tam byАм nie mАgАж! I Аеona moja takАеe? ROSSE PowiedziaАжem. MALKOLM Pociesz siАз! Niechaj sroga nasza zemsta BАзdzie lekarstwem na ten cios Айmiertelny! MAKDUF On nie ma dzieci! Moje pacholАзta! Wszystkie, powiadasz? O piekielny sАзpie! Wszystkie pieszczoty moje razem z matkАд Za jednym krwawym zamachem! MALKOLM #ZnieАй to nieszczАзАйcie jak mАдАе.MAKDUF Tak uczyniАз, !Lecz muszАзАм takАеe i jak mАдАе je uczuАм. Nie mogАз o tym pomyАйleАм, Аеe miaАжem CoАй tak drogiego i juАе nie mam. Jak to! Nieba patrzaАжy na to i АйcierpiaАжy TakАд okropnoАйАм? WystАзpny Makdufie, !TyАй to je. zabiАж. Nie skutkiem to wАжasnej, Lecz twojej winy АйmierАм poniosАжy. Daj im Wieczny mir, Panie! MALKOLM Nie miАзkcz w sobie serca! Niechaj ta АеaАжoАйАм bАзdzie raczej АеagwiАд !Twojej dzielnoАйci, szlifierskim kamieniem Twojego miecza. MAKDUF O, mАgАжbym jak dziecko !PАжakaАм i usty miotaАм siАз jak junak! Ale przetnijcie, dobre nieba, wszelkАд #DАжuАеszАд odwАжokАз! Stawcie miАз naprzeciw Tego szatana Szkocji oko w oko, Tylko na dАжugoАйАм miecza mi godajcie: #JeАеeli zdoАжa ujАйАм, niechАеe mu wtedy Pan BАg przebaczy. MALKOLM Ten ton brzmi po mАзsku. IdАгmy do krАla. Gdy go poАеegnamy, Nic nas wstrzymywaАм nie bАзdzie, bo owoc Zbrodni Makbeta w sam raz juАе dojrzaАжy Do otrzАдАйniАзcia i przedwieczny SАзdzia PosyАжa swoje ku temu narzАзdzia. Miejmy otuchАз! Ta tylko noc nАзka, !Po ktАrej nigdy nie ma wznijАйАм jutrzenka. WychodzАд. AKT PIА▒TY SCENA PIERWSZA Dunzynan. Komnata w zamku. L e k a r z i J e d n a z d a m paАжacowych, LEKARZ JuАеem z paniАд czuwaАж przez dwie noce i przekonaАм siАз o prawdzie jej twierdzenia nie !mogАз. DawnoАе siАз to zdarzyАжo po raz ostatni? DAMA Zaraz po wyjАйciu jego krАlewskiej moАйci w pole. WidziaАжam na wАжasne oczy, #jak wstaАжa z АжААеka, zarzuciАжa na siebie nocny ubiАr, otworzyАжa szkatuАжАз, wyjАзАжa !papier, zАжoАеyАжa go, napisaАжa coАй na wierzchu, przeczytaАжa potem i zapieczАзtowawszy !poАжoАеyАжa siАз znowu: wszystko to we Айnie jak najgАжАзbszym. LEKARZ Dziwne zboczenie natury! ZostawaАм pod dobroczynnym wpАжywem snu i peАжniАм zarazemfunkcjАз czuwajАдcego. Ale pominАдwszy jej przechadzkАз i inne czynne manifestacje, nie !sАжyszaАжaАеeАй, pani, aby w tym sennym stanie co mАwiАжa? DAMA I owszem, takie rzeczy, ktАrych za nic nie powtАrzАз. LEKARZ Mnie moАеesz, pani; potrzeba nawet, abyАй to uczyniАжa. DAMA Nie powtАrzАз nikomu w Айwiecie; nie mam bowiem Айwiadka, ktАry by to potwierdziАж. L a d y M a k b e t wchodzi zeАйwiecАд w rАзku. Patrz pan, oto idzie! Tym samym trybem jak zawsze i najzupeАжniej uАйpiona. UwaАеaj tylko, stАj cicho. LEKARZ !SkАдd ona wziАзАжa tАз АйwiecАз? DAMA "StaАжa przy jej АжААеku. CiАдgle !musi mieАм АйwiatАжo przy sobie. Taki wydaАжa rozkaz. LEKARZ Widzisz, pani - oczy ma otwarte. DAMA Tak, ale ma zawartАд ich wАжadzАз. LEKARZ CААе to ona robi? Patrz, pani, jak sobie rАзce obciera. DAMA To jej ruch zwyczajny; zdaje siАз jej, Аеe tym sposobem umywa sobie rАзce; widziaАжam !jАд to robiАдcАд, bywaАжo, przez caАжy kwadrans. LADY MAKBET Jeszcze jedna plama. LEKARZ Cicho, zaczyna mАwiАм; muszАз sobie zapisaАм wszystko, co usАжyszАз, abym mАgАж lepiej spamiАзtaАм. LADY MAKBET Precz, przeklАзta plamo! precz! mАwiАз. Raz dwa - czas dziaАжaАм. - PiekАжo ciemne. -WstydАг siАз, mАзАеu, wstydАг siАз! АоoАжnierzem jesteАй, a tchАrzysz? CААе stАдd, chociaАеby siАз wydaАжo? Nikt nas przecie nie pociАдgniedo tАжumaczenia. -JednakАеe kto"by siАз byАж spodziewaАж tyle krwiw tym starcu! LEKARZ SАжyszysz, pani? LADY MAKBET "Tan Fajf miaАж АеonАз; gdzieАе ona!jest? CААе to? CzyliАе te rАзce nigdy obmyАм siАз nie dadzАд? "DoАйАм tego, mАзАеu, doАйАм tego! Wszystko popsujesz tym obАжАдkanym wzrokiem. LEKARZ NieszczАзsna, wiadome jej sАд rzeczy, ktАrych nie powinna wiedzieАм. DAMA PowiedziaАжa, czego nie powinna byАжa mАwiАм; to rzecz pewna. BАg raczy wiedzieАм, cojest jej wiadome! LADY MAKBET CiАдgle ten zapach krwi! Wszystkie wonie Arabii nie odejmАд tego zapachu z tej maАжej rАзki. Och! och! och! LEKARZ Co to byАжo za westchnienie! "CiАзАеkieАе musi byАм brzemiАз na sercu. DAMA Nie chciaАжabym mieАм jej serca w moim Ажonie za wszystkie zaszczyty tego Айwiata. LEKARZ W rzeczy samej. DAMA Nie daj mi Panie, tego doАеyАм! LEKARZ Choroba tego rodzaju leАеy za obrАзbem mojej umiejАзtnoАйci. ZnaАжem jednakАеe ludzi, co АйpiАдc chodzili, a mimo tego skonali bogobojnie na АжoАеu. LADY MAKBET Umyj rАзce, weАг szlafrok; nie wyglАдdaj tak blado. Powtarzamci. Banko pogrzebany, nie powstanie wiАзcej. LEKARZ Czy tak? LADY MAKBET %Do АжААеka! do АжААеka! koАжatajАд %do bramy. PАjdАг, pАjdАг! pАjdАг! $daj rАзkАз! Co siАз staАжo, odstaАм siАз nie moАеe. Do АжААеka! do АжААеka! do АжААеka! Wychodzi. LEKARZ Teraz siАз idzie poАжoАеyАм? DAMA Nie inaczej. LEKARZ ZАжy to stan. Czyny przeciwne naturze RodzАд przeciwny naturze niepokАj; Skrycie drАзczone sumienie powierza Nieraz poduszce tajemnice duszy. Jej potrzebniejszy ksiАдdz niАе lekarz, BoАеe Przebacz nam grzesznym! Nie odstАдp jej, pani; Miej jАд na oku i pochowaj wszystko, Czym by siАз mogАжa uszkodziАм. Dobranoc. To, co widziaАжem, i to, co sАжyszaАжem, WprawiАжo umysАж mАj i zmysАжy moje W niewysАжowione odurzenie. MyАйlАз, Lecz nie Айmiem mАwiАм. DAMA Dobranoc ci, panie. WychodzАд. SCENA DRUGA W okolicy dunzynaАвskiego zamku. !M e n t e i t h, C a i t h n e s s, A n g u s, L e n n o x i АеoАжnierze z muzykАд i chorАдgwiami. MENTEITH Angielskie wojska nadciАдgajАд. Malkolm, Wuj jego Siward i dzielny naszMakduf SАд na ich czele. Zemsta wre w ich piersiach, I nie dziw: bowiem to, co oni znieАйli, !Trupa by mogАжo wАйciekАжoАйciАд zapaliАм. ANGUS Pod lasem Birnam zejdziemy siАз z nimi: TamtАзdy idzie ich droga. CAITHNESS Nie wiecieАе, Czy jest Donalbein z bratem? LENNOX Аоe go nie ma, MogАз zapewniАм: mam spis wszystkich osАb Przy nim bАзdАдcych. Jest tam syn Siwarda $I siАжa mАжodzi goАжobrodej, ktАra Pierwszy raz teraz ma daАм walnАд prАbАз Swojego mАзstwa. MENTEITH CААе porabia tyran? CAITHNESS Obwarowywa dunzynaАвski zamek; "NiektАrzy mАwiАд, Аеe oszalaАж; inni, MniejszАд АеywiАдcy ku niemu nienawiАйАм, ZwАд to rycerskim zapaАжem. Z tym wszystkim PewnАд jest rzeczАд, Аеe chorej swej sprawy Nie moАеe oprzeАм na karbach porzАдdku. ANGUS Czuje on teraz u rАдk ciАзАеar swoich Kryjomych mordАw; ustawicznebunty OdpАжacajАд mu jego wiaroАжomstwa. Ci, co sАд pod nim, speАжniajАд rozkazy Z musu jedynie, bynajmniej z miАжoАйci. Teraz on widzi swАд dostojnoАйАмluАгnie WiszАдcАд na nim, jak sukniАз olbrzyma Na nАзdznym karle. MENTEITH Nie dziw wiАзc, Аеe zmysАжy ZakАжopotane mieszaАм mu siАз muszАд, Gdy wszystko zgoАжa, co w nimjest, zАжorzeczy Samemu sobie, Аеe jest w nim. CAITHNESS Nie traАмmy Czasu, panowie. IdАгmy daАв wiernoАйci WypАжaciАм temu, komu siАз naleАеy; Ramieniem naszym poprzeАм siАжy tego Lekarza naszej schorowanej ziemi, !Z nim dziaАжaАм i z nim przelaАм za jej sprawАз WszystkАд krew naszАд. LENNOX Lub takАд jej iloАйАм, Jaka wystarczy do nadania wzrostu #KrАlewskiej rААеy i zalania ostu.Ruszajmy tedy ku Birnam! WychodzАд przy odgАжosie muzyki. SCENA TRZECIA Dunzynan. Jedna z komnat zamkowych. Wchodzi M a k be t, a za nim przyboczny orszak. MAKBET !JuАе mi jАзzyka nie przynoАйcie! niech miАз Wszyscy odstАдpiАд! DopАki las Birnam Pod dunzynaАвski nie podstАдpi zamek, UrАдgam trwodze. Czy ten dzieciuch Malkolm Nie wyszedАж z Ажona kobiety? PotАзgi Анwiadome losАw ludzkich najwyraАгniej "Mi powiedziaАжy: АкNie bАj siАз, Makbecie, Nikt z ludzi, ktАrych rodziАжa kobieta, Nie weАгmie nigdy przewagi nad tobАд. " Precz wiАзc, odstАзpcy, precz! А░Адczcie siАз z tymi NiewieАйciuchami Anglii; nie dbam o was. Duch mАj i serce pod wyАеszАд zaАжogАд Nie zwАдtpi nigdy ani zadrАеy trwogАд. J e d e n ze s Аж u g wbiega. Аоeby ciАз szatan poczerniАж! NieszczАзsny, !SkАдd ci siАз wziАзАжo to gАзsie oblicze? SА░UGA !O panie, zbliАеa siАз dziesiАзАм tysiАзcy... MAKBET GАзsi, hultaju? hАз? ie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ&└УcGf'S█cкf(.Єc g) cpg*7╗c╙g+Є"Еc6h,w)McЩh-─0╞c№h.К7╪_i/b9╣ @wi0:ААi1<м3АШiSА░UGA АоoАжnierzy, panie. MAKBET IdАг, potrzyj sobie twarz, pomaluj АмwikАжАд Ten blansz tchАrzostwa. Co? dziesiАзАм tysiАзcy АоoАжnierzy? Аоeby ci jАзzyk skamieniaАж! Blejwas lic twoich jest trwogi doradcАд. Jacy АеoАжnierze? mАw! SА░UGA Angielskie wojsko, Do usАжug waszej wielkoАйci. MAKBET Uciekaj Sprzed moich oczu! Gdzie Sejton? Sejtonie! #SАжabnАз na sercu, widzАдc... Hola!Sejton! To najАйcie albo dАгwignie mnie na zawsze, "Albo powali. DoАйАм juАе АеyАжem; wiosna Аоycia mojego prАзdko przeszАжa,prАзdko АоААжtym, zwarzonym pokryАжa siАз liАйciem, A to, co miaАжo byАм dziaАжem staroАйci: $CzeАйАм, posАжuszeАвstwo, miАжoАйАм,grono wiernych SАжug i przyjaciААж - wszystko to nie dla mnie. Raczej przekleАвstwo, nienawiАйАм, tym gАжАзbsza, !Аоe cicha, czeАйАм ust, posАжugi sАжuАеalcАw, KtАrzy by radzi miАз odbiec, lecz nie АйmiАд. Sejton! S e j t o n wchodzi. SEJTON Co wasza krАlewska moАйАм kaАеe? MAKBET CААе tam nowego? SEJTON To, co doniesiono, Sprawdza siАз, panie. MAKBET WalczyАм bАзdАз, pАki Mi nie odrАдbiАд miАзsa z wszystkich koАйci. Podaj mi zbrojАз! SEJTON Jeszcze niepotrzebna. MAKBET WdziejАз jАд. IdАг, zbierz co najwiАзcej koni, Przebiegnij w okrАдg caАжАд okolicАз! Kto bАдdАг da hasАжo popАжochu, niech wisi Na pierwszym drzewie. Podaj mi heАжm, pancerz. L e k a r z wchodzi. Jak siАз ma waАйci pacjentka? LEKARZ Nie tyle Chora jest, panie, ile udrАзczona Osobliwszymi widzeniami, ktАre Nie pozwalajАд jej uАеyАм spoczynku. MAKBET !Wylecz jАд z tego! Nie jesteАйli zdolnym PoradziАм chorym na duszy? GАжАзboko Zakorzeniony smutek wylwaАм zmyАйli? WygnaАм zalАзgАжe w mАzgu niepokoje? I antydotem zapomnienia wyprzeАм Z uciАйnionego Ажona ten tАжok, ktАry Przygniata serce? LEKARZ W takich razach chory Musi sam sobie radziАм. MAKBET RzuАм wiАзc w Айmietnik Swoje dryjakwie; nie chcАз wiedzieАм o nich. Jest tam kto? PodaАм mi zbrojАз, buАжawАз! "Sejtonie, wyАйlij ludzi. - Patrz, doktorze, Tanowie przeszli na stronАз najeАгdАгcАw! #Dalej, Sejtonie, Айpiesz siАз! - O! ! doktorze. !GdybyАй mАgАж zbadaАм wodАз [3] mego paАвstwa, PoznaАм z niej jego defekt i przywrАciАм Jej dawny kolor, zwiastujАдcy zdrowie, StaАжbym siАз echem, ktАre by rozniosАжo Po caАжym Айwiecie poklask dla twej sztuki. Sejtonie, Айpiesz siАз! Аоeby znaleАгАм jaki Senes, jalapАз albo rumbarbarum, Co by stАдd wyparАж tych AnglikАw! PomyАйl, SАжyszaАжeАй o ich najАйciu? ------ [3] tu: urynАз LEKARZ Z mowy waszej !KrАlewskiej moАйci doszАжo o tymnieco Do mojej wiedzy. MAKBET ZanieАйcie to za mnАд. "DrwiАз z klАзsk i Айmierci, pАki ciАз, Birnamie, Przy dunzynaАвskiej nie zobaczАз bramie. WychodzАд wszyscy prАcz L e k a r z a. LEKARZ Gdybym siАз za tАз bramАз raz wydostaАж, Sam diabeАж by mnie zawrАciАм nie sprostaАж. Wychodzi. SCENA CZWARTA Okolica w pobliАеu Dunzynanu. Las opodal. Przy odgАжosie trАдb wchodzАд z wojskiem i chorАдgwiami M a l k!o l m, stary S i w a r d z S y n e m, M a k d u f, M e n t e i t !h, C a i t h n e s s, A n g u s, L e n n o x, R o s s e i inni. MALKOLM WkrАtce, spodziewam siАз, nadejdАд czasy, Аоe czАжowiek bАзdzie bezpieczny pod dachem. MENTEITH Nie wАдtpim o tym, panie. MALKOLM Jak siАз zowie Ten las? MENTEITH Las Birnam. MALKOLM Niech kaАеdy wojownik Utnie w nim gaАжАдАг i przed sobАд niesie: Przez taki fortel ukryjemy naszАд IstotnАд siАжАз i sprawim, Аеe szpiegi W bАжАдd wprowadzeni bАзdАд. АоOА░NIERZ Tak siАз stanie. АоoАжnierze wychodzАд. SIWARD !Nie powziАзliАйmy innego jАзzyka,Jedno Аеe tyran, zaufany w sobie, ZamknАдАж Dunzynan i chce oblАзАеenie Nasze wytrzymaАм. MALKOLM W tym ci jest ostatnia Jego ucieczka, gdziekolwiek siАз bowiem Zdarzy sposobnoАйАм, tak mali, jak wielcy PowstajАд przeciw niemu i obecnie SАжuАеАд mu tylko najemnicy, obcy Rodem i sercem. MAKDUF Schowamy na pААгniej Uwagi nasze i sАдdy, a teraz !MАзАеnie i czynnie weАгmy siАз do dzieАжa. SIWARD ZbliАеa siАз chwila majАдca nam wskazaАм, Co mamy nazwaАм naszym lub wymazaАм $Z ksiАдg naleАеnoАйci. RozbiАr [4] nie zwyciАзАеa, RАзkojmia skutku jest w sile orАзАеa, Dalej wiАзc, naprzАd! WychodzАд przy odgАжosie muzyki. ------- [4] Tu w znaczeniu: rozwaАеanie, analza. SCENA PIА▒TA Dunzynan. WewnАдtrz zamku. M a k b e t, S e j t o n i АеoАжnierze wchodzАд z muzykАд ichorАдgwiami. MAKBET Zatknijcie sztandar na waАжach.WciАдАе sАжychaАм Ten przeraАгliwy okrzyk: IdАд! idАд! Warowny zamek nasz szydzi z ich groАгby. !Niech go obiegnАд, niechaj leАеАд pod nim, DopАki ich gАжАd i mАr nie wytАзpi. Gdyby nie byli wsparci przez tych, ktАrzy Tu byАм powinni, wyszlibyАйmy na nich I dalibyАйmy im poczuАм na karkach Hart naszych mieczАw. Krzyk kobiet za scenАд. CААе to znАw za wrzawa? SEJTON To krzyki kobiet, miАжoАйciwy panie. Oddala siАз. MAKBET Dawno juАе smaku trwogi zapomniaАжem: ByАж czas, gdym drАзtwiaАж, sАжyszАдc gАжos puszczyka, Gdy przy sАжuchaniu powieАйci o strachach %WАжos mi siАз jeАеyАж i prАзАеyАж na gАжowie, Jakby byАж Аеywy; czas ten prАзdko minАдАж; PrzeАжadowaАжem siАз okropnoАйciami: Spoufalone z zgrozАд zmysАжy moje StАзpiaАжy na wpАжyw wraАеeАв. S e j t o n powraca. Co znaczyАжy Te krzyki? SEJTON Panie, krАlowa umarАжa! MAKBET Powinna byАжa umrzeАм nieco pААгniej; "Czego siАз byАжo tak АйpieszyАм z tАд wieАйciАд? CiАдgle to jutro, jutro i znАw jutro Wije siАз w ciasnym kААжku od dnia do dnia AАе do ostatniej gАжoski czasokresu; A wszystkie wczora to byАжy pochodnie, KtАre gАжupocie naszej przyАйwiecaАжy W drodze do Айmierci. ZgaАйnij, wАдtАжe АйwiatАжo! Аоycie jest tylko przechodnim pААжcieniem, NАзdznym aktorem, ktАry swojАд rolАз Przez parАз godzin wygrawszy na scenie W nicoАйАм przepada - powieАйciАд idioty, "GАжoАйnАд, wrzaskliwАд, a nic nie znaczАдcАд. Ао o Аж n i e r z wchodzi. PrzyszedАжeАй zrobiАм uАеytek z jАзzyka, MАw prАзdko! АоOА░NIERZ Panie, przychodzАзАм oznajmiАм CoАй, co powiedzieАм mogАз, Аеe widziaАжem, Ale sam nie wiem, jak powiedzieАм. MAKBET Powiedz, Jak moАеesz. АоOА░NIERZ Kiedy odbywaАжem wartАз Owdzie na wzgАrzu, spojrzaАжem ku Birnam: Wtem las, zdawaАжo mi siАз najwyraАгniej, !ZaczАдАж siАз ruszaАм z miejsca. MAKBET chwytajАдc go za pierАйKАжamiesz, Ажotrze! АоOА░NIERZ Wywrzyj, o panie, na mnie swАj gniew caАжy, !JeАйli tak nie jest. O trzy mile w dali WidaАм go, jak siАз rusza i posuwa Prosto w tАз stronАз. MAKBET JeАйli faАжsz donosisz, DopАty Аеywcem wisieАм nie przestaniesz, AАе umrzesz z gАжodu; jeАйli prawdАз mАwisz, Wolno ci bАзdzie tak uczyniАм ze mnАд. Teraz poznajАз dwuznacznoАйАм wyrazАw Wiecznego mego wroga, ktАry, kАжamiАдc Pozorem prawdy, mАwiАж mi zdradziecko: "АкNie bАj siАз, pАki las Birnam nie przyjdzie Pod mury twego Dunzynanu. " OtААе ZbliАеa siАз jakiАй las do Dunzynanu! Dalej, do broni! do broni! i naprzАd! Jestli to prawda, nie mam czego czekaАм, Na nic mi zostaАм, na nic mi uciekaАм, ZbrzydАжo mi sАжoАвce; rad bym, Аеeby caАжa Budowa Айwiata w proch siАз rozleciaАжa. Uderzcie w dzwony! Dmij, wichrze! wrzej, toni! Mamli umieraАм, umrАз z mieczem w dАжoni. WychodzАд. SCENA SZАпSTA TamАеe. RАwnina przed zamkiem. Przy odgАжosie muzyki wojennejwchodzАд z chorАдgwiami: M a l k o l m, stary S i w a r d, M a #k d u f i АеoАжnierze z gaАжАзziami w rАзku. MALKOLM JesteАйmy juАе doАйАм blisko; rzuАмcie teraz Precz te zielone zasАжony i w caАжym Blasku okaАеcie siАз tym, czym jesteАйcie. Ty, mАj szanowny wuju, wespААж z swoim Szlachetnym synem, stoczysz wstАзpnАд bitwАз, A zacny Makduf i my baczyАм bАзdziem, Co pozostanie dalej do zrobienia Zgodnie z przyjАзtym planem. SIWARD BАдdАгcie zdrowi. JeАйli wrАg tylko czekaАм nam nie kaАеe, Czy walczyАм umiem, wnet placboju wskaАеe. MAKDUF Zadmijcie w trАдby! zlejcie wszystkie tchnienia W tych krwi heroldАw, Айmierci i zniszczenia. WychodzАд. Okrzyk wojenny i odgАжos trАдb nieustajАдcy. SCENA SIАпDMA TamАеe. Inna czАзАйАм rАwniny. Wchodzi M a k b e t. MAKBET !W ostАзp mnie wziАзli: nie mogАз uciekaАм, Jak niedАгwiedАг muszАз psiarni stawiАм czoАжo. $KtААе jest ten, co siАз nie rodziАж z kobiety? Tego siАз tylko mam baАм lub nikogo. M Аж o d y S i w a r d wchodzi. MА░ODY SIWARD Jak siАз nazywasz? MAKBET ZadrАеysz, gdy usАжyszysz. MА░ODY SIWARD Nie, choАмbyАй gorsze nazwisko wymieniАж Od wszystkich w piekle znanych. MAKBET Makbet jestem. MА░ODY SIWARD Makbet! Sam szatan nie mАgАж wyrzec nazwy Nienawistniejszej dla mojego ucha. MAKBET Straszniejszej chyba. MА░ODY SIWARD KАжamiesz, podАжy zbАju! Zaraz ci zadam faАжsz tym mieczem. WalczАд. M Аж o d y S i w a r d pada. MAKBET "TyАй byАж z kobiety zrodzon: leАе junaku! IgraszkАд dla mnie miecze i sztylety, !PАki je dzierАеy mАдАе zrodzon z kobiety. Wychodzi. M a k d u f wchodzi. MAKDUF "ZgieАжk byАж w tej stronie. UkaАе siАз, zbrodniarzu: GdybyАй legАж z innej dАжoni, a nie z mojej, Duch mojej Аеony i duchy mychdziatek Wiecznie by za to mnie przeАйladowaАжy. Nie mogАз godziАм w czerАв, co swoje dАжonie W najem oddaАжa. Albo siАз na tobie, Makbecie, stАзpi ostrze mego miecza, Albo nietkniАзte powrАci do pochwy. Tam on byАм musi: ta donoАйna wrzawa Wskazuje, Аеe tam rzeАг toczy siАз krwawa Pod wodzАд kogoАй niepospolitego. O losie, daj mi go znaleАгАм! niczego WiАзcej nie АеАдdam. Wychodzi. !M a l k o l m i stary S i w a r d wchodzАд. SIWARD "TАзdy, milordzie; zamek juАе siАз poddaАж, Ludzie tyrana walczАд po dwu stronach, Ale i tanom nie brak animuszu. Sam dzieАв po twej siАз opowiada stronie. JuАе prawie koniec. MALKOLM SpotkaliАйmy wrogАw, Co zamiast przeciw nam walczyАм, walczyli Przy boku naszym. SIWARD WnijdАг, panie, do zamku. WychodzАд. M a k b e t wraca. MAKBET Mamli rzymskiego gАжupca naАйladujАдc PrzebiАм siАз wАжasnym mieczem? Nie! dopАki !Аоycie przed sobАд widzАз, wolАз raczej PrzeszywaАм cudze piersi. M a k d u f wraca. MAKDUF StАj, psie z piekАжa! MAKBET Nie unikaАжem nikogo prАcz ciebie: OdstАдp! krew twoich i tak mi juАе dosyАм CiАзАеy na duszy. MAKDUF Nie mam sАжАw: mАj wszystek GАжos jest w tym mieczu; okrutniku, sroАеszy Nad wszelki wyraz ludzkiego jАзzyka! WalczАд. MAKBET $PrААеno siАз trudzisz: rАwnie byАй potrafiАж PrzeciАдАм powietrze mieczem jak mnie zraniАм; ZwrААм wiАзc to ostrze na tych,ktАrych ciaАжa Ciosy siАз mogАд imaАм; moje Аеycie Zaczarowane: nikt zrodzon z kobiety Nie zdoАжa mi go odjАдАм. MAKDUF. ZwАдtp wiАзc w czary! Zapytaj tego anioАжa, ktАremu !SprzedaАжeАй duszАз, toАм powie, Аеe Makduf PrzedwczeАйnie z Ажona matki byАж wypruty. MAKBET PrzeklАзty jАзzyk, co mi to powiada! !CzujАз, jak mАзska dzielnoАйАм wemnie miАзknie. PrzekleАвstwo owym szalbierskim potАзgom, KtАre nas duszАд dwuznacznymi sАжowy! PrzynoszАд zАжote obietnice uszom, A odbierajАд je oczekiwaniom. Nie walczАз z tobАд. MAKDUF WiАзc poddaj siАз, tchАrzu, I Аеyj, by palcem ciАз pokazywano. Obraz twАj, niby arcyrzadkiej bestii, Jakie nam w budach sАд pokazywane, Na drАдgu zatknАдАм kaАеem i podspodem PoАжoАеym napis: Tu jest do widzenia KrwioАеerczy podlec! MAKBET Nie poddam siАз! nie chcАз CaАжowaАм ziemi u nАg tego Аеaka Malkolma ani motАжochowi sАжuАеyАм Za przedmiot obelg. Nie! ChociaАе las Birnam PrzyszedАж pod mury Dunzynanu, chociaАе Ty siАз z kobiety nie zrodzonym mienisz, Dotrwam do koАвca. Pod schronАд tej tarczy Bezpieczna moja pierАй; zАжААе siАз, Makdufie! Niech potАзpiony bАзdzie, kto siАз znuАеy "I pierwszy krzyknie: АкStАj! Nie mogАз dАжuАеej! " WalczАдc, wychodzАд. OdwrАt. Przy odgАжosie trАдb i kotАжАw wchodzАд z wojskiem i chorАдgwiami M a l k o l m i !stary S i w a r d , R o s s e, L e n n o x, A n g u s, M e n t e i t h i C a i t h n e s s. MALKOLM Rad bym tu widzieАм tych, ktАrych nam braknie. SIWARD KtoАй musiaАж ubyАм; ale dzieАв tak piАзkny Tanio, jak widzАз, zostaАж okupiony. MALKOLM Makdufa braknie i waszego syna. ROSSE Syn wasz, milordzie, wypАжaciАж dАжug mАзstwu: #PАty АеyАж, pАki nie wyszedАж na mАзАеa; Zaledwie tego walecznoАйciАд dowiАdАж, Nie ustАзpujАдc na krok z miejsca walki, PadАж jak bohater. SIWARD A wiАзc zginАдАж? ROSSE Tak jest. !I z pola bitwy zostaАж uniesiony;A gdyby boleАйАм wasza wyrАwnaАжa WartoАйci straty, nie miaАжaby granic. SIWARD GdzieАе on ma rany? z przodu? ROSSE Tak, na czole. SIWARD NiechajАеe bАзdzie wojownikiemBoga! ChoАмbym miaАж tylu synАw, ile wАжosАw, PiАзkniejszej dla nich nie АеАдdaАжbym Айmierci: W ten sposАb nucАз mu hymn pogrzebowy. MALKOLM Godzien on, Аеeby bardziej go АеaАжowaАм, !I ten Аеal serce moje uzupeАжni. SIWARD Dlaczego bardziej? powiedziano przecie, Аоe dАжug АеoАжnierza sumiennie wypАжaciАж; BАg wiАзc z nim! Oto przybywa pociecha. M a k d u f wchodzi niosАдc !gАжowАз M a k b e t a zatkniАзtАдna wАжАczni. MAKDUF "CzeАйАм ci, o krАlu! bo teraz nim jesteАй. PrzywАжaszczyciela gАжowa na tej wАжАczni !I uciАйniony kraj nasz znАw jestwolny. WidzАз wokoАжo ciebie perАжy paАвstwa, Serca ich wtАrzАд memu pozdrowieniu, $NiechАеe i gАжosy ich zАжАдczАд siАзz moim, "WoАжajАдc: АкWitaj! witaj, krАlu Szkocji! " WSZYSCY Witaj nam! witaj, witaj, krАlu Szkocji! OdgАжos trАдb. MALKOLM Nie potrzebujem dАжugiego namysАжu Do porachunku z waszymi zasАжugi I skwitowania siАз. Zacni tanowie I mili bracia, bАдdАгcie od tej pory Hrabiami, ktАrym to mianem zaszczytnym Nikogo jeszcze nie nazwaАжa Szkocja. Co pozostaje wiАзcej do zrobienia I czego moАеe stan rzeczy wymagaАм Jak przywoАжanie na powrАt do kraju Wygnanych naszych przyjaciААж, co zbiegli Przed zasadzkami czujnego ciemiАзstwa, WyАйladowanie krwawych pomocnikАw Tego zmarАжego oprawcy i jego SzataАвskiej Аеony, ktАra jak sАжyszaАжem, Sama gwaАжtownАд sobie АйmierАм zadaАжa - To i co jeszcze prАcz tego wypadnie, Przy Ажasce nieba speАжniАм tuszym sobie W wАжaАйciwym czasie, miejscu i sposobie. Wam, ile wydaАм pierАй nasza sposobna, SkАжadamy dziАзki, kaАеdemu z osobna I wszystkim, ktАrych na dzieАв wyznaczony Na koronacjАз wzywamy do Skony. OdgАжos trАдb. WychodzАд. БWБXБYБZБ[Б\Б]Б^Б_Б`БaБbБcБdБeБfБgБhБiБjБkБlБmБnБoБpБqБrБsБtБuБvБwБxБyБzБ{Б|Б}Б~ББАБББВБГБДБЕБЖБЗБИБЙБКБЛБМБНБОБПБРБСБТБУБФБХБЦБЧБШБЩБЪБЫБЬБЭБЮБЯБаБбБвБгБдБеБжOSOBY DoАеa wenecki Brabancjo - senator DwАch innych senatorАw Lodowiko - krewny Brabancja Gracjano - brat Brabancja Otello - wАdz, Murzyn Kasjo - jego namiestnik Jago - jego chorАдАеy Rodrygo - mАжody Wenecjanin Montano - zarzАдdca Cypru SАжuАеАдcy Otella Herold Desdemona -cАrka Brabancja Emilia - Аеona Jagona Bianka - metresa Kasja Oficerowie, panowie, goАвcy, muzykanci, majtkowie, sАжudzy i inne osoby. Rzecz siАз odbywa w pierwszymakcie w Wenecji; przez resztАзdramatu na Cyprze. AKT PIERWSZY SCENA PIERWSZA Wenecja. Ulica, przy ktАrej poАжoАеony jest dom B r a b a n c j a. WchodzАд R o d r y g o i J a g o. RODRYGO Nie mАw mi tego, Jagonie, nie mogАз "SАжuchaАм tej mowy. TyАе to, coАй mАд kiesАд Tak rozporzАдdzaАж, jakby byАжa twoja, !Анmiesz mi powiadaАм, АеeАй tego byАж Айwiadom? JAGO !Do licha! sАжuchajАеe lepiej, co mАwiАз; $JeАеeli mi siАз o tym kiedy АйniАжo,To mnАд pogardzaj. RODRYGO CzyАеeАй mi nie mАwiАж, Аоe go nie cierpisz? JAGO BrzydАг siАз mnАд, jeАеelim Nie mАwiАж prawdy. Trzech magnatАw naszych ForytowaАжo miАз na namiestnikaI osobiАйcie czapkowaАжo przed nim, Aby mi daАж ten stopieАв; jakem АеoАжnierz. StopieАв ten sАжusznie mi siАз przynaleАеaАж: Znam mojАд wartoАйАм; a on, zatopiony W swym widzimisiАз i w swej dumie, zbyАж ich Napuszonymi frazesami, srodze NastrzАзpionymi w wojenne termina: АкWierzcie mi - prawiАж moim protektorom - Аз? ie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩2аЮc╦i3>ьc.j4*TcСj5~┬cЇj6@ cWk7K$Oc║k8Ъ+иcl9B1bcАl:д8вcуl;F?^Fm Аоem juАе mianowaАж kogoАй na to miejsce. " I ktААе to taki ten ktoАй? Patrzcie jeno: Ot, zawoАжany jakiАй arytmetyk,JakiАй tam MichaАж Kasjo, FlorentyАвczyk. Podwikarz, na wpААж potАзpiony w zwiАдzkach #Z piАзknАд kobietАд, ktАry, pАki Аеycia, Jednego hufca nie powiАdАж do boju I na sprawieniu wojska w polu zna siАз Tyle co przАдdka; bohater ksiАдАеkowy, Co o teorii umie pleАйАм nie gorzej NiАе jaki burmistrz; caАжa bowiem jego Sztuka wojenna w gАзbie, nie w praktyce. Ten to wybrany zostaАж, a ja, panie, Com w jego oczach pokazaАж, co umiem, W Rodos i w Cyprze, i po innych ziemiach Tak chrzeАйcijaАвskich, jak pogaАвskich, pchniАзtym Pod wiatr i wodАз przez tego plus minus, !Przez tАз chodzАдcАд kredkАз; on to zostaАж, !PoАеal siАз BoАеe! namiestnikiem jego MurzyАвskiej moАйci, a ja, ja byАм muszАз Jego chorАдАеym. RODRYGO Ja bym wolaАж zostaАм Jego oprawcАд! JAGO Nie ma na to Айrodka; Taki to sАжuАеby przeklАзty porzАдdek: Awans zaleАеy od Ажask i protekcji, A nie od prawa starszeАвstwa, co kaАеe, Aby po jednym odziedziczaАж miejsce Drugi z kolei. OsАдdАгАеe sam teraz, Czy mam jaki bАдdАг obowiАдzekkochaАм Tego Murzyna. RODRYGO To bym go porzuciАж. JAGO O, pozwАl: sАжuАеАз mu gwoli odwetu. Nie wszyscy, bracie, moАеem byАм panami, Ale nie wszyscy teАе panowie mogАд MieАм wierne sАжugi. Znajdziesz niejednego W kabАжАдk zgiАзtego, potulnego ciurАз, Co w niewolniczych kochajАдc siАз wiАзzach, Trzyma siАз miejsca jak osioАж za lichАд GarstkАз obroku; a kiedy zepsieje, Na stare lata bywa odpАзdzony.W skАrАз takiego kornego cymbaАжa! SАд znowu inni, co pod wymuskanАд FormАд i strojnАд barwАд ulegАжoАйci ChowajАд serce, siebie tylko pomne; Co dajАдc tylko pozАr wiernychusАжug Swym przeАжoАеonym, popierajАд przez to !WАжasny interes, a porАsАжszy w pierze, Nie potrzebujАд juАе nikogo sАжuchaАм PrАcz siebie samych. Ci majАд krztАз ducha !I do tych rzАзdu ja siАз liczАз. JuАеci, Gdybym byАж w skАrze Otella, nie chciaАжbym, !Ma siАз rozumieАм, byАм w skАrzeJagona: Rzecz to tak pewna, jak АеeАй ty Rodrygo. SАжuАеАдc mu, sАжuАеАзli samemu sobie: Nie z przywiАдzania ani z obowiАдzku, Niebo mi Айwiadkiem! ale pod pokrywkАд Tego obojga - dla widokАw wАжasnych. Gdyby me czyny miaАжy kiedykolwiek WydaАм na zewnАдtrz wewnАзtrzny stan, zakrАj Mojego serca, niedАжugo bym potem !MusiaАж to serce nosiАм u rАзkawa Na Аеer dla krukАw. Nie jestem, czym jestem. RODRYGO JakieАе, u licha, szczАзАйcie niesАжychane Ma ten grubodziАb, Аеe mАgАж tego dopiАдАм! JAGO OstrzeАе jej ojca, zbudАг go ze snu, otwАrz Staremu oczy, zatruj mu pociechАз; NarАb haАжasu w mieАйcie; podszczuj krewnych; Niechaj go muchy tnАд za twojАд sprawАд. ChociaАе Ажagodny zamieszkuje klimat; ChoАмbyАй mu szczАзАйcia nie wydarАж, przynajmniej Tak mu je zapraw pioАжunem udrАзczeАв, IАеby cokolwiek zbladАжo. RODRYGO W tym tu domu Mieszka jej ojciec, zawoАжam na niego. JAGO ZrАb to, i gАжosem tak alarmujАдcym Jak ktoАй, co w nocy zapuszczony ogieАв DostrzeАеe nagle w ludnej czАзАйci miasta. RODRYGO Hola! Brabancjo! hej! sinior Brabancjo! JAGO Wstawaj, Brabancjo! ZАжodzieje! ZАжodzieje! %StrzeАе siАз! ChroАв swojАд cАrkАз! ChroАв swe worki! !ZАжodzieje! GwaАжtu! ZАжodzieje! B r a b a n c j o ukazuje siАз woknie. BRABANCJO JakiАе jest powАd tego zgieАжku? Co siАз Takiego staАжo? RODRYGO WszyscyАе twoi, panie, SАд w domu? JAGO SАдli drzwi twojego domu ZamkniАзte, panie? BRABANCJO Po co te pytania? JAGO Niech diabli wezmАд! Okradli was: weАгcie PrАзdzej opoАвczАз! Przeszyto wam serce; "UtraciliАйcie poАжowАз swej duszy.W tej wАжaАйnie chwili czarny baran tryka !BiaАжАд owieczkАз waszАд. Аоywo! Аеywo! Bijcie w dzwon; zbudАгcie chrapiАдcych sАдsiadАw. Inaczej czart was wystrychnie na dziadka. Аоywo! powiadam. BRABANCJO CzyАйcie oszaleli? RODRYGO PoznajeszАеe mАj gАжos, czcigodny panie? BRABANCJO Nie: ktААе waАйАм jesteАй? RODRYGO ImiАз me Rodrygo. BRABANCJO ImiАз to jeszcze bardziej ciАз potАзpia. !WzbroniАжem ci siАз zbliАеaАм do mych progАw; ZapowiedziaАжem ci, Аеe moja cАrka Nie jest dla ciebie; a ty, wiedzion szaАжem, Przebrawszy miarАз napoju przyuczcie, Przychodzisz teraz zuchwale przerywaАм MАj wypoczynek. RODRYGO Siniore! siniore! BRABANCJO Ale wiedz o tym, Аеe gniewowi memu I stanowisku nie zbywa na Айrodkach Dania ci tego gorzko poАеaАжowaАм. RODRYGO UspokАj siАз, siniore. BRABANCJO Co mi prawisz O okradzeniu? To przecie Wenecja, A mАj dom to nie lamus. RODRYGO Zacny panie, W czystych, niewinnych chАзciach tu przyszedАжem. JAGO Niech kaci porwАд! JesteАй, panie, jednym "Z tych, co siАз nie chcАд modliАм,gdy ich szatan Do tego nagli. Masz nas za szubrawcАw, Dlatego Аеe ciАз przychodzimy ostrzec? Chcesz sprzАдc swАд cАrkАз z berberyjskim koniem, MieАм rАеАдce wnuki, bachmatАw za krewnych I z dzianetami byАм w powinowactwie? BRABANCJO CoАй ty za jeden, bluАгnierczy szczekaczu? JAGO KtoАй, co ci przyszedАж oznajmiАм, siniore, Аоe twoja cАrka w chwili, gdy tu stoim, Klei z Murzynem zwierza o dwu grzbietach, BRABANCJO JesteАй nАзdznikiem. JAGO A pan - senatorem. BRABANCJO Za ten Аеart ty mi odpowiesz, Rodrygo, Znam ciАз. RODRYGO Odpowiem za wszystko, siniore. AleАе, dlaboga! za waszАдАе to wiedzАд I mАдdrАд wolАд dzieje siАз (a prawie #MАgАжbym tak sАдdziАм), Аеe o tej spААгnionej Nocnej godzinie piАзkna wasza cАrka, Pod najemnego gondoliera straАеАд, Zostaje w sproАйnych objАзciach Murzyna? JeАеeli o tym wiesz, panie, jeАеeliАй Na to pozwoliАж, toАм zaiste ciАзАеkАд, GrubАд zniewagАзАйmy ci wyrzАдdzili; Ale jeАеeli nie wiesz o tym, moje WyobraАеenie o przyzwoitoАйci MАwi mi, АеeАйmy niesАжusznie zostali ZniewaАеonymi przez was. Nie sАдdАг, panie, Abym, wyzuty z wszelkich winnych wzglАзdАw, Takiego sobie z waszАд dostojnoАйciАд Аоartu pozwalaАж. JeАеeliАйcie, panie, CАrki swej k 'temu nie upowaАеnili, Powtarzam jeszcze raz, to popeАжniАжa Wielki wystАзpek, pomiАtАжszy w ten sposАb ObowiАдzkami, piАзknoАйciАд, rozumem, PrzyszАжoАйciАд swojАд dla awanturnika, Dla wszАзdobylca, goniАдcego szczАзАйcie Po caАжym Айwiecie. SprawdАг natychmiast, panie, Czy jest w sypialni, nawet gdzie bАдdАг w domu; JeАйli jАд znajdziesz, niechaj sprawiedliwoАйАм "Анciga miАз z caАжАд surowoАйciАд za to, Аоem ciАз tak czelnie zdurzyАж. BRABANCJO Skrzeszcie ognia! АнwiatАжa! hej! ZbudАгcie wszystkich moich АжudziАж CoАй podobnego juАе mi siАз marzyАжo, To przypuszczenie samo miАз przygniata. АнwiatАжa! hej! АнwiatАжa! Znika z okna. JAGO BАдdАг zdrАw; muszАз odejАйАм; Nie byАжoby to stosowne i dla mnie Bezpieczne nawet, gdybym byАж stawiony Za Айwiadka przeciw temu Murzynowi, A pozostajАдc tu АйwiadczyАм bym musiaАж; Bo chociaАе moАеe skarci go, to jednak Rzeczpospolita nie bАзdzie go mogАжa PotАзpiАм, baczАдc na interes wАжasny, !Przy gotujАдcej siАз cypryjskiej wojnie, Do prowadzenia ktАrej nie ma wodza RАwnego jemu kalibru. Dlatego ChoАм siАз nim brzydzАз jak piekielnАд plagАд, Ze wzglАзdu jednak na doczesny Аеywot, Zmuszony jestem opuАйciАм banderАз I znak przyjaАгni, do siebie ktАry rzeczywiАйcie Jest tylko znakiem. ZawiedАг pod АкА░ucznika " Tych, co go bАзdАд szukali; niechybnie Tam go znajdziecie, i ja teАе tam bАзdАз. Wychodzi. B r a b a n c j o wchodzi z domownikami swyminiosАдcymi pochodnie BRABANCJO Nie ma najmniejszej wАдtpliwoАйci: zbiegАжa; I nic mi wiАзcej po niej nie zostaАжo U schyАжku tego obmierzАжego Аеycia Jak sama gorycz. Powiedz mi, Rodrygo, Gdzie jАд widziaАжeАй? Niegodziwe dziecko! Z Murzynem, mАwisz? KtААе by chciaАж byАм ojcem! SkАдdАеe wiesz, waАмpan, Аеe to ona byАжa? To nie do wiary, jak mnie oszukaАжa! O haАвbo! CААе ci rzekАжa? - WiАзcej АйwiatАжa! ZwoАжajcie wszystkich mych krewnych! - Jak myАйlisz, Czy wziАзli oni Айlub? RODRYGO SАдdzАз, Аеe wziАзli. BRABANCJO O nieba! Jak wyjАйАм mogАжa? O wyrodna! Ojcowie, nigdy juАе odtАдd nie mierzcie MyАйli swych cАrek wedle ich postАзpkАw; Chyba istniejАд jakie czary, zdolne #PodejАйАм niewinnoАйАм mАжodoАйci, dziewictwa. Nie wyczytaАжАеeАй gdzie tego, Rodrygo? RODRYGO W istocie, panie, czytaАжem gdzieАй o tym. BRABANCJO Wezwijcie mego brata. O, wolaАжbym, #АоebyАй jАд waАмpan byАж posiadАж. Biegnijcie Jedni w tАз, drudzy w tАз stronАз. Czy nie wiesz, Gdzie by jАд moАеna znaleАгАм z tym Murzynem? RODRYGO Rozumiem, Аеe go wyАйledzАз, jeАеeli Raczysz mi, panie, towarzyszyАм, wziАдwszy DobrАд straАе z sobАд. BRABANCJO BАдdАг nam przewodnikiem. Przed kaАеdym domem woАжaАм bАзdАз; w wielu Mam wpАжyw przewaАеny. Podajcie mi szpadАз, SprowadАгcie mi tu policyjne sАжugi I siАжАз zbrojnАд. Poczciwy Rodrygo, Wskazuj mi drogАз, zawdziАзczАз twe trudy. WychodzАд. SCENA DRUGA TamАеe. Inna ulica. WchodzАд O t e l l o i J a g o z orszakiem. JAGO Na wojnie, panie, niejednegomzabiАж, Ale popeАжniАм rozmyАйlne morderstwo, JakoАй to z moim sumieniem niezgodne. Braknie mi czasem zАжoАйci, co by mogАжa W czymАй mi dopomАc. Z jakie dziesiАзАм razy MiaАжem myАйl pchnАдАм go tu, pomiАзdzy Аеebra. OTELLO Lepiej jest tak, jak jest. JAGO KiedyАе bo prawiАж Takie szkarady i w tak obelАеywy O waszej czeАйci wyraАеaАж siАз sposАb, Аоe gdyby nie ten kАзs bogobojnoАйci, JakАд mam, byАжby mi Аеywcem nie uszedАж. Ale czy tylko twe maАжАеeАвstwo,panie, Szczelnie zawarte? bo ten magnifikus Ma poplecznikАw i gdy siАз uweАгmie Co przeprowadziАм, gАжos jego dorАwna GАжosowi doАеy. On was zechce rozwieАйАм Albo wam tyle narobi trudnoАйciI tarapatАw, o ile mu prawo Wszystkimi jego wpАжywami poparte Da k 'temu kiersztak [1]. ------ ![1] Tj. swobodАз, luz. Kiersztak to nazwa wielkiej liny okrАзtowej (w oryg. Акcable "). OTELLO Niech czyni, co zechce. UsАжugi, jakiem oddaАж senatowi, ZagАжuszАд jego skargАз. Wiedz, Jagonie, I nie zaniedbam z tym jawnie wystАдpiАм, Skoro siАз dowiem, Аеe chwalba uzacnia; Wiedz, Аеe wywodzАз rАd ze krwi krАlewskiej, ZasАжugi moje mogАд i bez czapki RАwnaАм siАз z takАд wysokАд fortunАд #Jak ta, po ktАrАд siАзgnАдАжem. O gdybym Nie kochaАж czule piАзknej Desdemony, Pewnie bym nie byАж mej niezaleАеnoАйci, Nie krАзpowanej Аеadnym staАжym miejscem, SamochcАдc ujАдАж w granice i АйcieАйniАж Za wszystkie skarby mАrz. Co to za АйwiatАжa? JAGO To gniewny ojciec z swymi przyjaciААжmi: UstАдpmy, panie. OTELLO Nie mnie to przystoi. StawiАз im czoАжo: godnoАйАм moja, stopieАв I nieskaАеona prawoАйАм mojej duszy "BАзdАд АйwiadczyАжy za mnАд. CzyАеto oni? JAGO Na twarz Janusa! podobno nie. Wchodzi K a s j o z dwoma posАжaАвcami D o Ае y. OTELLO SАд to Przyboczni sАжudzy doАеy i mАj Kasjo. PomyАйlnej nocy, moi przyjaciele! CААе tam nowego? KASJO DoАеa ciАз pozdrawia, Wodzu, i wzywa, abyАй siАз niezwАжocznie, Jak najniezwАжoczniej stawiАж. OTELLO W jakim celu? Nie wiesz? KASJO JeАеeli domysАж mАj prawdziwy, O Cypr to idzie: jakoАй tam gorАдco. Flota przysАжaАжa ze dwunastu goАвcАw W ciАдgu tej nocy, jednego za drugim. Zbudzonych ze snu wielu panАw Rady JuАе siАз zebraАжo u doАеy, wysАжano Na gwaАжt po ciebie, panie, a gdy w domu !CiАз nie zastano, senat pchnАдАж umyАйlnych W trzy rААеne strony, aby ciАз wyszukaАм. OTELLO "Dobrze siАз staАжo, АеeАйcie miАз znaleАгli. ZostawiАз tylko parАз sАжАw w tym domu I pАjdАз z wami. Wychodzi. KASJO Co on tu porabia, Jagonie? JAGO Hm! hm! co? PojmaАж tej nocy LАдdowАд szkutАз: zdobycz to nawieki, #JeАеeli tylko siАз okaАеe prawnАд. KASJO Nie zrozumiaАжem. JAGO OАеeniАж siАз. KASJO Z kim? O t e l l o powraca. JAGO Ba! z kim... Idziemy, panie? OTELLO Jestem gotАw, KASJO Oto nadchodzi drugi poczet, wodzu, SzukajАдc ciebie. JAGO To Brabancjo, miej siАз Na ostroАеnoАйci, wodzu, bo on nie ma Dobrych zamiarАw. !B r a b a n c j o, R o d r y g o i urzАзdnicy policyjni wchodzАд uzbrojeni i z pochodniami. OTELLO Hola! stАjcie no taml RODRYGO do B r a b a n c j a Siniore, to ten Murzyn. BRABANCJO Ha! rabusiu! Z obu stron dobywajАд mieczАw. JAGO Rodrygo? Jestem na paАвskie usАжugi. OTELLO Schowajcie miecze, bo siАз rdzАд pokryjАд Od rosy nocnej. Wiek wasz, panie, wiАзcej DokazaАм moАеe niАеeli wasz orАзАе. BRABANCJO !NАзdzny rabusiu! gdzieАй podziaАж mАд cАrkАз? OczarowaАжeАй mi jАд, potАзpieАвcze; Bo powoАжujАз siАз na wszystko w Айwiecie, W czym jest choАм trochАз zdrowego rozsАдdku, Czy mАжoda dziewka, piАзkna i szczАзАйliwa, I tak stanowczАд majАдca odrazАз Do maАжАеeАвskiego stanu, Аеe wzgardziАжa Kwiatem najpierwszej tutejszej mАжodzieАеy, Bez popadniАзcia w czarodziejskie wnyki, ByАжaby kiedy na ogАlny poАйmiech ZbiegАжa z ojcowskich progАw, by siАз rzuciАм Na powleczone sadzАд Ажono takiej Jak ty istoty, wzbudzajАдcej postrach, !Nie pociАдg? Niechaj caАжy Айwiat osАдdzi, Czyli to nie jest tak jasne jak sАжoАвce, АоeАй jАд ty kunsztem piekielnym usidliАж, !UwiАdАж jej mАжodoАйАм jakimiАй kroplami Lub czymАй podobnym, co o szaАж przyprawia; Анledztwo to musi wykryАм: jest to bowiem Jawne dla myАйli, prawie dotykalne. AresztujАз ciАз przeto i oskarАеam Jako oszusta praktykujАдcego W pokАдtny sposАb zakazane sztuki. %Bierzcie go: jeАйli zaАй bАзdzie siАзwaАеyАж StawiАм wam opАr, uАеyjcie przemocy, ChoАмby miaАж Аеyciem przypАжaciАм. OTELLO OdstАдpcie, Wy, co trzymacie ze mnАд, i wy drudzy. Gdyby mi z roli wypadaАжo walczyАм, ByАжbym byАж o tym wiedziaАж bez suflera. !GdzieАе mam pАjАйАм, panie, aby odpowiedzieАм Na uczyniony mi zarzut? BRABANCJO Do turmy. Gdzie siedzieАм bАзdziesz, dopАki ciАз zwykАжy Bieg procedury przed sАдd nie powoАжa. OTELLO Gdybym, przypuАйАмmy, byАж posАжuszny temu, Ciekawy jestem, co by w takim razie PowiedziaАж doАеa, ktАrego posАжaАвcy Przyszli miАз w nagАжym interesie paАвstwa WezwaАм do niego i oto tu stojАд CzekajАдc na mnie. POSА░ANIEC Nie inaczej, panie; DoАеa jest w sali obrad i dostojna Osoba wasza byАжa niewАдtpliwie Wezwana tamАеe. BRABANCJO DoАеa w sali obrad? Teraz, wАйrАd nocy? WiedАгcie go tam! WaАеnАд I ja mam sprawАз. WspaniaАжy nasz doАеa !I kaАеdy z moich wspААжkolegАw pewnie Uczuje mojАд krzywdАз tak jak swojАд; Bo gdyby taki czyn pАжazem uchodziАж, Lada poganin rej by u nas wodziАж. WychodzАд. SCENA TRZECIA TamАеe. Sala obrad. D o Ае a i senatorowie siedzАд wkoАжo stoАжu przy Айwiecach. Kilku urzАзdnikАw stoi opodal, czekajАдc na rozkazy. DOАоA WieАйci w tych listach nie sАд zgodne z sobАд: Trudno polegaАм na nich. PIERWSZY SENATOR W rzeczy samej, Sprzeczne sАд sobie: w moim wymieniono Sto siedem galer. DOАоA W moim sto czterdzieАйci. DRUGI SENATOR A w moim dwieАйcie. Jakkolwiek siАз jednak Cyfry w nich rААеniАд (co siАз musi zdarzaАм Tam, gdzie podobne dane sАд oparte Na przypuszczeniu), we wszystkich atoli Jedna jest wzmianka o tureckiej flocie PosuwajАдcej siАз w kierunku Cypru. DOАоA ZwaАеywszy dobrze, rzecz to jest moАеebna. Nie ubezpiecza mnie bАжАдd w tych raportach, Raczej nabawia trwogi treАйАм ich gАжАwna. MAJTEK za scenАд WieАйci! hej! wieАйciАж Wchodzi U r z Аз d n i k, za nim M a j t e k. URZБDNIK Nowy goniec. DOАоA CААе tam? MAJTEK Turecka flota Аеegluje ku Rodos: Mam polecenie od sinior AngelaUprzedziАм o tym senat. DOАоA Co myАйlicie O tej przemianie? PIERWSZY SENATOR To niepodobieАвstwo, RozsАдdnie rzeczy biorАдc: demonstracja Dla zamydlenia nam oczu. Gdy zwaАеym, Jak wiele Turkom zaleАеy na Cyprze, I pod wzglАдd weАгmiem, Аеe jak z jednej strony Wyspa ta dla nich waАеniejsza niАе Rodos, Tak z drugiej, Ажatwiej zdobytАд byАм moАеe, Bo mniej jest silnie fortyfikowanАд I do obrony sposobnАд niАе Rodos: Gdy te uwagi obok siebie stawim, Nie przypiszemy wtedy rom - Аз? ie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ<аИcKm=(╒cоm>¤ rcn?oюctn@]гc╫nA%Цc:oBЦ,2cЭoC╚3╟cpDП:3cp bisurmanom NiedorzecznoАйci takiej, iАеby mieli ChowaАм na pААгniej to, co przede wszystkim Im poАеАдdane, i porzucaАм zamiar, ObiecujАдcy im wygodnАд korzyАйАм, Dla naraАеania siАз na bezowocne NiebezpieczeАвstwo. DOАоA Nie ma wАдtpliwoАйci, Nie idzie im o Rodos. URZБDNIK ZnАw posАжaniec. Wchodzi G o n i e c. GONIEC Najdostojniejsza Rado! Ottomanie, W prostym kierunku sterujАдc ku Rodos, "W poАйrodku drogi zАжАдczyli siАз z drugАд CzАзАйciАд swej floty. PIERWSZY SENATOR Tegom siАз spodziewaАж. IleАе przybyАжo im Аеagli? GONIEC OkoАжo !Trzydziestu, panie, i teraz siАз znowu !W tyАж zawrАcili, zamierzajАдc, widno, PokusiАм siАз o Cypr. Sinior Montano, Wasz zaufany i gorliwy sАжuga, Za obowiАдzek poczytuje sobieDonieАйАм wam o tym, czcigodni panowie, ProszАдc o danie mu wiary i pomoc. DOАоA Z pewnoАйciАд zatem na Cypr godzАд. Gdzie jest Marco Lucchese? PIERWSZY SENATOR We Florencji. DOАоA Piszcie Zaraz do niego, niech wraca czym prАзdzej. PIERWSZY SENATOR Oto Brabancjo i dzielny nasz Murzyn. "B r a b a n c j o, O t e l l o, J !a g o, R o d r y g o i urzАзdnicypolicyjni wchodzАд. DOАоA MАзАеny Otello, musimy niezwАжocznie UАеyАм twej dАжoni przeciw Ottomanom. do B r a b a n c j a A, to wy! Witaj, cny siniore; wАжaАйnie BrakАжo nam waszej rady i pomocy. BRABANCJO Tak jak mnie waszej; miАжoАйciwy ksiАдАеАз, Wybacz: nie sАжuАеba ni Аеadna wiadomoАйАм, Аоem tu potrzebny, podniosАжa mnie z АжААеka Ani troskliwoАйАм o publiczne dobro "MyАйl mАд . zakАжАca, bo wАжasny mАj smutek, Jest tak gwaАжtownej, nawalnejnatury, Аоe wszelkie inne kАжopoty pochАжania, Siebie jedynie pomny. DOАоA CААе siАз staАжo? BRABANCJO Ach! moja cАrka! DOАоA UmarАжa? BRABANCJO Tak, dla mnie, Wydarto mi jАд, podle uwiedziono, HaАвbАд okryto za pomocАд czarАw I szarlataАвskich АйrodkАw; bo dziewczyna Przy zdrowych zmysАжach, nie upoАйledzona Ani na wzroku, ani na umyАйle, Nie mogАжa popaАйАм w tak krzyczАдcy obАжАзd, Bez czarodziejskiej w tym sprawy. DOАоA Ktokolwiek W tak niecny sposАb o stratАз czci waszАд !CАrkАз przyprawiАж, a was o jej stratАз, Do tego sami w krwawej ksiАзdze ustaw Zastosujecie najsurowszАд karАз, ChoАмby nasz wАжasny syn byАж tym przestАзpcАд. BRABANCJO Kornie dziАзkujАз waszej wysokoАйci. Oto ten czАжowiek: ten to wАжaАйnie Murzyn, CoАйcie go, panie, jak sАжyszaАжem, teraz W naglАдcej sprawie rzeczypospolitej Tu zawezwali. DOАоA I SENATOROWIE Bolejemy nad tym. DOАоA Otello, cААе ty na to? BRABANCJO Nic innego ZeznaАм nie moАеe, jak Аеe to jest prawda. OTELLO PotАзАеni, Айwiatli, szanowni panowie, Wielce szlachetni i Ажaskawi moiRozkazodawcy! Аоem starcowi temu WziАдАж cАrkАз, prawdАд jest; prawdАд jest niemniej, "Аоem jАд zaАйlubiАж: popАty, nie dalej SiАзga istota mego wykroczeniaI jego zakres. Szorstka moja mowa, Obrana z krasnych wyraАеeАв wАжaАйciwych Czasom pokoju. Zaledwie to ramiАз UczuАжo w sobie siedmioletnie siАжy, Od tej juАе pory, aАе dotАдd, odjАдwszy DziewiАзАм ostatnich miesiАзcy, jedynym Moim zajАзciem, w polu i w obozie, ByАжo wojenne rzemiosАжo; o sprawach Tego wielkiego Айwiata maАжo wiАзcej PowiedzieАм mogАз nad to, co dotyczy Bitw i szczegААжАw АеoАжnierskiego Аеycia; ToteАе i mАwiАдc w wАжasnej sprawie maАжo Barw mogАз uАеyАм. Za czym w zaufaniu Waszych Ажaskawych wzglАзdАw,bez ogrАdki, W prostych wyrazach po АеoАжniersku skreАйlАз CaАжy bieg mojej miАжoАйci; poznacie, Jakich to zaklАзАм, jakich eliksirАw, Jakich uАеyАжem urokАw i czarАw, "AАеeby sobie ujАдАм jego cАrkАз, O to albowiem jestem posАдdzony I oskarАеony. BRABANCJO Dziewczyna tak skromna, Cicha, spokojna i tak peАжna wstydu, Аоe jАд wzruszenie kaАеde rumieniАжo, ByАжaАеby zdolna, pytam, w kontr naturze, Wiekowi swemu, nie pomna ojczyzny, Rodu, imienia, wszystkiego na Айwiecie, RozmiАжowywaАм siАз w czymАй, co jАд samym Widokiem swoim musiaАжo przestraszaАм? ByАжby to bardzo chory sАдd, ze wszech miar NiedoskonaАжy, przypuszczaАм na chwilАз, "Аоe doskonaАжoАйАм moАеe siАз tak zbАжАдkaАм. Bez chytrych praktyk piekielnych, do ktАrych Musim koniecznie domagaАм siАз klucza, StaАм siАз to nigdy nie mogАжo. Dlatego Jeszcze raz twierdzАз, Аеe on za pomocАд JakowychАй mikstur na krew dziaАжajАдcych, Lub jakichАй kropel, zaklАзtych w tym celu, WywarАж tak zgubny wpАжyw na niАд. DOАоA Twierdzenie Nie jest dowodem: w braku jawnych Айwiadectw To, co przeciwko niemu przytaczacie, SАд to domysАжy tylko, przypuszczenia, W cienkАд pozoru szatАз obleczone. PIERWSZY SENATOR !Powiedz, Otello, azaliАй istotnieNadzwyczajnymi, niegodnymi Айrodki #ZatruАж i podbiАж skАжonnoАйАм tej dziewicy Czy teАе dopiАдАжeАй tego przez zaloty I dozwolone zabiegi, co serce Sercu jednajАд? OTELLO Raczcie po niАд posАжaАм Pod znak АкА░ucznika " i zaАеАдdaАм od niej Wobec jej ojca objaАйnieАв w tej mierze. JeАйli jej usta przeciw mnie zaАйwiadczАд, Niechaj nie tylko wasze zaufanie I stopieАв, ktАry mam od was, utracАз, Ale i Аеycie. DOАоA PrzyprowadАгcie jАд tu. !ParАз osАb ze sАжuАеby wychodzi.OTELLO ChorАдАеy, prowadАг ich, lepiej znasz miejsce. J a g o wychodzi. Nim zaАй nadejdzie, z rАwnАд rzetelnoАйciАд, Jak siАз z mych grzechАw spowiadam przed niebem, Wyznam przed wami, powaАеni mАзАеowie, Jakim sposobem pozyskaАжem miАжoАйАм Tej piАзknej, godnej kochania dziewicy I ona mojАд wzajem. DOАоA MАw, Otello. OTELLO !Jej ojciec lubiАж mnie; czАзsto, bywaАжo, W dom mnie zapraszaАж, badaАж mnie o dzieje Mojego Аеycia w tych a w tych epokach, O bitwy, szturmy, przebyte koleje. OpowiadaАжem mu one, poczАдwszy Od lat chАжopiАзcych aАе do owejchwili, W ktАrej mi one kazaАж opowiadaАм; PrawiАжem mu o ciАзАеkich moich przejАйciach, Strasznych przygodach na morzu i lАдdzie; Jakem to o wАжos ledwie siАз wydobyАж Z АйmierciАд ziejАдcych bresz; jak mnie wrАg pojmaАж I sprzedaАж w jasyr; jakem z tejniewoli Wyswobodzony tuАжaАж siАз po Айwiecie; Przy czym zdarzaАжo mi siАз wzmiankАз czyniАм O dzikich stepach, szerokich jaskiniach, O rafach, skalach, niebotycznych gАrach, O ludoАеercach i o samojedach,"Co siАз АеrАд wzajem, albo teАе o ludziach, Co majАд gАжowy niАеej ramion. Rada SАжuchaАжa tego piАзkna Desdemona; JeАйli jАд jaki domowy interes "ZnagliАж do wyjАйcia, jak mogАжa, najprАзdzej WracaАжa znowu i Ажakomym uchem ChwytaАжa moje sАжowa. Co spostrzegАжszy, Razu jednego, w stosownАд godzinАз, DoprowadziАжem jАд do wynurzenia Serdecznej proАйby, abym jej opisaАж CaАжy ciАдg mojej tuАжaczej pielgrzymki, KtАrАд dotychczas sАжyszaАжa czАзАйciowo !I niedokАжadnie. ZgodziАжem siАз na to I nieraz z oczu jej Ажzy wycisnАдАжem !MАwiАдc o rААеnych АеaАжosnych wypadkach !Mojej mАжodoАйci. Gdym skoАвczyАжmАд powieАйАм. ObdarzyАжa mnie hojnie westchnieniami "I rzekАжa: - Dziwnie to brzmiaАжo, w istocie, Nadzwyczaj dziwnie; lubo, dziwnie lubo - Аоe lepiej byАжo jej tego nie sАжyszeАм: A jednak, jednak chciaАжaby siАзbyАжa UrodziАм takim mАзАеczyznАд, i czule PodziАзkowaАжa mi, i oАйwiadczyАжa, Аоe jeАйli kiedy kto z moich przyjaciААж KochaАм jАд bАзdzie i pozyskaАм zechce, Niechby siАз tylko ode mnie nauczyАж Tego opisu, a cel go nie minie. TakАд wskazАwkАз majАдc, przemАwiАжem. Ona mnie pokochaАжa za przebyte NiebezpieczeАвstwa, a jam jАд pokochaАж Za okazane nad nimi wspААжczucie. !Takich to zaklАзАм uАеyАжem, nie innych. OtААе i ona, niech sama zaАйwiadczy. D e s d e m o n a i J a g o wchodzАд, za nimi sАжuАеba. DOАоA W istocie, powieАйАм taka mogАжaujАдАм I mojАд cАrkАз. Kochany Brabancjo, SpАjrz na tАз sprawАз z nieco lepszej strony. SpАзkanym mieczem lepiej przecie walczyАм NiАе goАжАд rАзkАд. BRABANCJO KaАе jej mАwiАм, panie. JeАеeli wyzna, Аеe pierwsza choАм jeden Krok uczyniАжa ku niemu, przekleАвstwo !Mojej siwiАгnie, jeАйli dАжuАеej bАзdАз $Jego obwiniaАж. ZbliАе siАз, moАйciapanno; Kogo tu widzisz w tym szlachetnym gronie, Komu najpierwej winnaАй posАжuszeАвstwo? DESDEMONA Ojcze mАj, widzАз tu naprzeciw siebie Dwa obowiАдzki: tobie winnam Аеycie I wychowanie, a jedno i drugie"KaАеe mi ciebie czciАм; ty jesteАйpanem Mych obowiАдzkАw, bom ja twoja cАrka; Ale tu stoi takАеe mАj maАжАеonek, A takie same obowiАдzki, jakie SkАжoniАжy byАжy niegdyАй mojАд matkАз Ciebie nad ojca przenieАйАм, takie same KaАеАд mi teraz uznawaАм za pana Tego Murzyna. BRABANCJO BАg z tobАд! SkoАвczyАжem. Racz, panie, teraz przejАйАм do spraw publicznych. Przysposobione mi byАжo mieАм raczej, Nie wАжasne dziecko. PrzystАдp tu, Murzynie: Bezwarunkowo oddajАзАм to, czego Bezwarunkowo byАжbym ci odmАwiАж, Gdyby nie byАжo juАе twoim. - Przez ciebie, !MАj ty klejnocie, cieszАз siАз, Аеe nie mam Drugiego dziecka, bo dziАзki twej sprawce, ByАжbym dla niego tyranem i w dyby OkuАм je kazaАж. JuАеem skoАвczyАж, panie. DOАоA NiechАеe ja jeszcze coАй za ciebie powiem I niech te kilka uwag, jakie rzucАз, BАзdАд niejako szczeblem dla tejpary Do twoich wzglАзdАw. Gdzie АйrodkАw braknie, tam z nikАжАд nadziejАд KoАвczАд siАз Аеale i skargi niemiejАд. Nad niecofnionАд biedАд utyskiwaАм Jest to chcieАм nowАд biedАз wywoАжywaАм. Utarczka z losem pАжonnym jestszermierstwem; WiАзcej z nim wskАrasz spokojnym szyderstwem. Kto siАз uАйmiecha bАзdАдc okradziony, Ten rabusiowi kradnie jego plony; Ale zaprawdАз sam siebie okrada, Kto siАз tam trapi, gdzie daremna rada. BRABANCJO Trzeba wiАзc Cypru obrony zaniechaАм; Nasz on, dopАki moАеem siАз uАйmiechaАм. Dobre uwagi dla tych, co im bАжogo, Ale w cierpieniu nie krzepiАд nikogo; Raczej przeciwnie, bo zamiast bАl koiАм, ZmuszajАд w nowАд cierpliwoАйАм siАз zbroiАм, Takie sentencje miewajАд dwa smaki: "Cukru i АеААжci, wpАжyw teАе ich dwojaki. Lecz sАжowa wiatrem: nawet siАжa doАеy Plastrem przez ucho serca nie obАжoАеy. ProszАз waszej wysokoАйci najpokorniej przystАдpiАм do spraw paАвstwa. DOАоA Turcy z ogromnАд potАзgАд posuwajАд siАз ku Cyprowi. Otello, tobie sАд najlepiej znane umocnienia tego miejsca, a chociaАе mamy tam komendanta wysoko cenionej biegАжoАйci, przecieАе gАжos powszechny, ten wszechwАжadny regulator rzeczy ludzkich, przemawia z wiАзkszym zaufaniem za tobАд. Musisz siАз przeto poddaАм koniecznoАйci i przyАмmiАм !АйwieАеy blask swego szczАзАйcia tАд pochmurnАд i burzliwАд wyprawАд. OTELLO Moc przywyknienia, cni senatorowie, Czyni mi twardАд kamienistАд poАйciel Puchowym АжoАеem. MogАз siАз pochlubiАм WrodzonАд, skorАд do czynu rzeАйkoАйciАд W nagАжej potrzebie: jakoАе gotАw jestem Do tej wyprawy przeciw Ottomanom. Kornie wiАзc chylАдc siАз przed waszym sterem, АоАдdam stosownej pieczy nad mАд АеonАд; Przyzwoitego dla niej utrzymania I pomieszczenia: obsАжugi i wygАd Jej urodzeniu odpowiednich. DOАоA PАjАйАм do ojca moАеe, JeАеeli wola. BRABANCJO Na to siАз nie zgadzam, OTELLO Ani ja. DESDEMONA Ani ja: bАзdАдc na oczach Mojemu ojcu, ciАдgle bym gniew jego DraАеniАм musiaАжa. Racz, wspaniaАжy doАеo, Przychylne ucho skАжoniАм do mych АеyczeАв, I przywilejem Ажaskawego sАжowaWesprzeАм je. DOАоA Czego АеАдdasz, Desdemono? DESDEMONA Аоe kocham tego Murzyna i АеyjАз Dla niego tylko, niech o tym gwaАжtowna Przemiana losu mojego obwieАйci CaАжemu Айwiatu: serce me zarАwno Jest przywiАдzane do jego osoby, Jak i do jego urzАзdu. Jam w duszy Mego Otella jego twarz ujrzaАжaI jego sАжawie, jego bohaterstwu &DuszАз i przyszАжoАйАм poАйwiАзciАжla mojАд. Gdybym tu przeto pozostaАжa, na ksztaАжt WegetujАдcej w pokoju monady, Gdy on na wojnАз pАjdzie, w takim razie OgoАжocona bym zostaАжa z tego, Co mi go gАжАwnie uczyniАжo drogim; I przez ten rozdziaАж byАжabym skazana Na tymczasowy byt nader dotkliwy, !PozwАlcie mi wiАзc udaАм siАз z nim razem. OTELLO !UczyАвcie zadoАйАм jej chАзciom, dostojni Senatorowie, zostawcie jej wolnoАйАм. Niebo mi Айwiadkiem, Аеe nie proszАз o to Dla dogodzenia podniebieniu АеАдdzy !Ni za podnietАд krwi, ktАra juАеwe mnie PrzestaАжa kipieАм z mАжodzieАвczym zapaАжem; Ale jedynie tylko przez uprzejmАд #PowolnoАйАм dla niej. I niech BАg broni Mych miАжoАйciwych panАw od myАйlenia, Аоe poruczonej mi tak waАеnej sprawy Zaniedbam, skoro ona bАзdzie ze mnАд. "Nie: jeАйli pАжoche igraszki Amora$GnuАйnАд ciАзАеkoАйciАд owАжadnАд i stАзpiАд WАжadz mych dziaАжalnoАйАм tak, Аеe skutkiem tego Cel mej wyprawy naraАеony bАзdzie Na szwank i szkodАз, niech mi lada baba RynkАз na gАжowАз wsadzi zamiast heАжmu, I wszelkie szpetne znamiona niesАжawy !KaАжem okryjАд moje dobre imiАз. DOАоA Jak uradzicie sami, tak niech bАзdzie; Wolno jej zostaАм lub jechaАм. Rzecz nagli; RАwnie teАе nagАжym poАйpiech byАм powinien. Musisz odpАжynАдАм tej nocy. DESDEMONA Tej nocy, MАj panie? DOАоA Tak, tej nocy. OTELLO CaАжym sercem. DOАоA DziesiАдta rano zejdziem siАз tuznowu. Otello, zostaw kogo z podkomendnych, Co ci powiezie od nas nominacjАз Oraz to, czego twАj urzАдd i stopieАв WymagaАм bАзdzie. OTELLO Oto mАj chorАдАеy, Rzetelny, godzien zaufania czАжowiek; Jemu powierzАз mАд АеonАз, on takАеe Zabierze z sobАд to, co wasza mАдdroАйАм PrzesiaАм mi uzna za stosowne. DOАоA Dobrze. Dobranoc zatem kaАеdemu z osobna. do B r a b a n c j a No, no, siniore, przestaАв chmurzyАм czoАжo. "SАжusznali szpetnoАйАм przypisaАм niecnocie, ZiАзАм wasz, choАм czarny, jest piАзknym w istocie. PIERWSZY SENATOR BАдdАг zdrАw, Otello, a oszczАзdzaj АеonАз. BRABANCJO Pilnuj jej, odkАдd jest na twoim chlebie; Bo zwiАdАжszy ojca, moАеe zwieАйАм i ciebie. D o Ае a, senatorowie i urzАзdnicy wychodzАд. OTELLO Аоycie dam za jej wiarАз. Tak wiАзc, Jago, Tobie zostawiam mojАд DesdemonАз. #ProszАз ciАз, poleАм swojej Аеonie byАм przy niej I sprowadАг mi jАд. jak siАз da najprАзdzej; PАjdАг, Desdemono; godzinАз mam tylko "Do poАйwiАзcenia miАжoАйci i innymSprawom domowym. Musim ulectemu, Czego chwilowa wymaga koniecznoАйАм. Wychodzi z D e s d e m o n Ад. RODRYGO Jagonie! JAGO Czego chcesz, zacna duszo? RODRYGO CААе mi teraz czyniАм pozostaje, jak sАдdzisz? JAGO "Co? pАjАйАм do АжААеka i spaАм. RODRYGO "PАjdАз siАз natychmiast utopiАм. JAGO JeАеeli to uczynisz, przestanАз byАм twoim przyjacielem na zawsze. JakieАе ci gАжupstwo przyszАжo do gАжowy? RODRYGO GАжupstwo АеyАм, kiedy Аеycie jest mАзczarniАд, a odjАзcie go sobie jest receptАд, kiedy АйmierАм ma byАм lekarstwem. JAGO O nikczemnoАйci! PatrzАз na tenАйwiat od siedmiu lat cztery razy wziАзtych i odkАдd mogАз odrААеniАм dobrodziejstwo od krzywdy, nie spotkaАжem jeszcze czАжowieka, ktАry by umiaАж byАм przyjacielem samegosiebie. Co do mnie, wolaАжbym siАз na czАжowieczeАвstwo pomie niaАм z pawianem, nimbym #powiedziaАж, Аеe siАз chcАз utopiАмz miАжoАйci ku pАзtarce. RODRYGO CААе mam tedy czyniАм? WyznajАз, Аеe mi wstyd byАм takzakochanym, ale nie w mej mocy temu zaradziАм. JAGO Nie w twej mocy! Psu na budАз! Od nas samych zaleАеy byАм takimi lub owymi. Nasze jestestwo jest ogrodem, a nasza wola ogrodnikiem: jeАеeli chcemy w tym ogrodzie siaАм pokrzywy lub saАжatАз sadziАм; rozpleniaАм hyzop, a wyrywaАм macierzankАз; hodowaАм jedno "ziele albo pielАзgnowaАм rААеnego rodzaju roАйliny; zapuszczaАм goniedbale lub skrzАзtnie uprawiaАм: moАеnoАйАм ku temu i !Айrodki odpowiednie leАеАд w wolinaszej. Gdyby waga wАжadz naszych nie miaАжa z jednej strony szali rozumu dla zrАwnowaАеenia szali zmysАжowoАйci z drugiej strony, wtedy krew i uАжomnoАйАм naszej natury doprowadziАжaby nas do najhaniebniejszych ostatecznoАйci: ale mamy rozumna poskromienie w nas dzikich popАзdАw, cielesnych bodАгcАw i rozkieАжzanych chuci; z czegowyprowadzam wniosek, Аеe to, !co ty nazywasz miАжoАйciАд, jest po prostu szczepem, ablegrem.RODRYGO To byАм nie moАеe. JAGO rom - Аз? ie, panie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБEаХ cЦpF5 Ю>∙pG╙їcА7qH╚rcЪqI:═c¤qJ#Ёc`rKў(├c├rL║0Вc&sM<8yXЙsMiАжoАйАм jest jedynie krwi chuciАд i ustАзpstwem woli. $NuАеe! BАдdАг mАзАеem! UtopiАм siАз?Top koty i Айlepe szczeniАзta. !MieniАз siАз twoim przyjacielem ideklarujАз siАз do ciebie byАм przywiАдzany linАд nieprzeАжomnej wytrwaАжoАйci: nigdym ci nie mАgАж bardziej pomАc jak teraz. NaАжaduj !kiesАз, udaj siАз za niАд na tАз wojnАз; przebierz sobie twarz w faАжszywАд brodАз; a kiesАз naАжaduj, powiadam. Ani moАеna przypuАйciАм, Аеeby Desdemona miaАжa dАжugo kochaАм tego Murzyna -naАжaduj kiesАз - a onjАд nawzajem: byАж to gwaАжtowny przypАжyw i odpАжyw taki sam bАзdzie, zobaczysz -naАжaduj tylko kiesАз. Ci Murzyni nie sАд stali w swych sentymentach - miej kiesАз dobrze podszytАд - АжakoАм, ktАra mu teraz smakuje przesАжodko jak chleb АйwiАзtojaАвski, wyda mu siАз wkrАtce gorzka jak oАйli $ogАrek. Jej skАжonnoАйАм musi siАз zmieniАм, bo mАжoda; nasyciwszy siАз nim, pozna niestosownoАйАм swego wyboru. Ona musi zmiany zapragnАдАм, musi, ani wАдtpiАм; dlatego miej kiesАз naАжadowanАд. JeАеeli chcesz "gwaАжtem pАjАйАм na potАзpienie, obierzАеe przyjemniejszАд drogАзku temu jak utopienie. WeАг pieniАзdzy, co tylko bАзdziesz $mАgАж. JeАеeli trwaАжoАйАм wiary i $АйwiАзtoАйАм АйlubАw afrykaАвskiegowАжАczАзgi i kuto przebieglej Wenecjanki nie sАд rzeczАд dla mego dowcipu i piekielnych potАзg nieprzeАжomnАд, to jАд posiadaАм bАзdziesz. Dlatego zaopatrz siАз w pieniАдdze. TopiАм siАз? Co za myАйl dzika! Nie tАзdy droga do celu: raczej ci zostaАм obwiesiem dopiАдwszy swego niАе topielcem nic nie wskАrawszy. RODRYGO ZarАзczyszАеe mi za skutek, jeАеeli na tym oprАз mojАд nadziejАз? JAGO "MoАеesz АйmiaАжo na mnie liczyАм. "IdАг, postaraj siАз o pieniАдdze. MawiaАжem ci czАзsto i powtarzam jeszcze raz, Аеe nienawidzАз tego Murzyna. Moja ansa z serca pochodzi i twoja nie z innego АгrАdАжa; dziaАжajmy wiАзc wspАlnie w interesie zemsty. JeАеeli mu zdoАжasz przypiАдАм rogi, sprawisz sobie przez to !uciechАз, a mnie pociechАз. LeАеyjeszcze coАй wiАзcej w Ажonie "przyszАжoАйci, co siАз dopiero ma narodziАм. Allons! marsz! Zaopatrz siАз w pieniАдdze. Jutro o tym obszerniej pogadamy. BАдdАг zdrАw! RODRYGO GdzieАе siАз zejdziemy z rana? JAGO W mojej kwaterze. RODRYGO PrzybАзdАз jak najwczeАйniej. JAGO BАдdАг zdrАw! do zobaczyska! Ale, ale... RODRYGO Co takiego? JAGO !Nie topАеe siАз juАе, sАжyszysz? RODRYGO JuАеem tej myАйli zaniechaАж. "SpieniАзАеАз caАжy mАj majАдtek. JAGO BАдdАг zdrАw! do zobaczyska! NaАжaduj trzos, a dobrze. R o d r y g o wychodzi. Tak zawsze z gАжupcАw robiАз sobie Ажyko. KrzywdАз bym czyniАж memu rozsАдdkowi, Gdybym czas marnie traciАж z takim dudkiem I nie korzystaАж na tym. NienawidzАз Tego Murzyna: chodzАд pogadanki, Аоe on przy mojej Аеonie mnie luzowaАж; MoАеe to bajka, nie mam pewnych danych, Аоe tak jest; samo jednak podejrzenie Tego rodzaju staje mi za pewnoАйАм. Murzyn ma o mnie wysokie mniemanie, Tym ci skuteczniej mogАз dopiАдАм celu. Kasjo przystojny: pomyАйlmy no trochАз. ZabraАм mu miejsce i nasyciАм zemstАз Jednym zamachem; ale jak? pomyАйlmy. Gdybym po pewnym czasie otumaniАж Ucho Otella nieznacznym poszeptem, !Аоe on i jego Аеona sАд na stopieZa poufaАжej? Kasjo miАжy czАжowiek, KsztaАжtny, mogАдcy wzbudziАм podejrzenie; Na serc podbАjcАз stworzony; aMurzyn Jest charakteru Ажatwego, prawego, Wierzy w uczciwoАйАм, gdzie widzi jej pozАr, I najdokАжadniej daje siАз jak osioАж !Za nos prowadziАм. Plan mАj juАеosnuty; Rzucone ziarno: piekАжo i noc czarna Wyda potworny owoc z tego ziarna. Wychodzi. AKT DRUGI SCENA PIERWSZA Miasto portowe na Cyprze. Taras nad morzem Wchodzi M o n t a n o z dwoma obywatelami. MONTANO Czy tam co widaАм na morzu z przylАдdka? PIERWSZY OBYWATEL Nic prАcz wysoko wezbranej powodzi. Nie mogАжem dostrzec ni jednego Аеagla PomiАзdzy niebem a powierzchniАд fali. MONTANO CoАй dziАй wiatr gАжoАйno przemawiaАж do lАдdu; Nie pomnАз, aby kiedy szturm podobny Do parapetАw naszych zakoАжataАж. !JeАйli tak samo dАдАж na peАжnym morzu, JakiАе dАзbowy bal, bity kafarem #WalАдcych siАз naАв fal, mАgАж niewyjАйАм z fugi? O czymАеe przyjdzie nam usАжyszeАм? DRUGI OBYWATEL Pewnie O rozproszeniu tureckiej eskadry. Bo staАвcie jeno na wspienionym brzegu I patrzcie, jak to rozdАдsane waАжy MiotajАд siАз ku chmurom, jak baАжwany RozkoАжysane, z monstrualnАд grzywАд, RzygajАд wodАз w oczy NiedАгwiedzicy I zdajАд siАз chcieАм zalaАм wieczny Айwiecznik Gwiazdy Polarnej. Nigdym jeszcze dotАдd #Nie widziaАж takiej wАйciekАжoАйci АеywioАжu. MONTANO #JeАйli turecka flota nie zdАдАеyАжaWczeАйnie siАз schroniАм do jakiej zatoki, #To po niej; ujАйАм jej nie bАзdzie podobna. Wchodzi T r z e c i o b y w a t e l. TRZECI OBYWATEL WieАйci, panowie! Wojna juАе skoАвczona. Tak srodze Turkom daАжa siАз weznaki Ta nawaАжnica, Аеe plan ich okulaАж; Jeden z weneckich okrАзtАw byАж Айwiadkiem CiАзАеkiego szwanku i rozbicia wiАзkszej CzАзАйci ich floty. MONTANO PewnaАе to wiadomoАйАм? TRZECI OBYWATEL "OkrАзt Аw wАжaАйnie zawinАдАж do portu: Jest to weroАвski bryg. Kasjo, namiestnik Bohaterskiego Murzyna Otella, !WysiadАж juАе na lАдd; sam wАdz, opatrzony W peАжnomocnictwo nieograniczone, Na morzu jeszcze jest АеeglujАдc ku nam. MONTANO CieszАз siАз z tego, godzien on byАм rzАдdcАд. TRZECI OBYWATEL TenАеe sam jednak Kasjo, co nam przyniАsАж PociechАз wieАйciАд o klАзsce tureckiej, SmutnАд ma minАз i modАжy zanosi Za caАжoАйАм wodza, bo ich rozdzieliАжa GwaАжtowna burza. MONTANO Bogdajby ocalaАж! #SАжuАеyАжem pod nim; jest to caАжАдgАзbАд АоoАжnierz i hetman. IdАгmy do przystani PrzybyАжy okrАзt powitaАм i posАжaАм Wzrok na spotkanie dzielnego Otella AАе tam, gdzie kraАвce morza i bАжАзkitu W jedno spАжywajАд. TRZECI OBYWATEL IdАгmy, bo co chwila Nowych siАз goАйci moАеemy spodziewaАм. Wchodzi K a s j o. KASJO !DziАзki wam, mАзАеni obroАвcy tejwyspy, Za te przychylne uczucia dla wodza. Oby go nieba zachowaАжy caАжo! Bo oddzielony od niego zostaАжem PoАйrАd baАжwanАw wzburzonegomorza. MONTANO DobryАе ma okrАзt? KASJO Mocno zbudowany, I sternik mistrzem jest w swoim rzemioАйle; Nadzieje moje przeto nie sАд jeszcze Анmiertelnie chore i liczАд na bliski PowrАt do zdrowia. %Glosy za scenАд: АкАоagiel! Аеagiel! Аеagiel! " Co to za krzyki sАжychaАм? Wchodzi C z w a r t y o b y w a t e l. CZWARTY OBYWATEL Miasto opustoszaАжo. TАжumy luduNa brzeg wybiegАжy i woАжajАд: Аеagiel! KASJO Moja nadzieja zwiastuje Otella. SАжychaАм wystrzaАжy. DRUGI OBYWATEL WydajАд teraz powitalne salwy:Nie jest to zatem w kaАеdym razie okrАзt Nieprzyjacielski. KASJO IdАг pan, proszАз, zobacz, I przynieАй nam wieАйАм pewnАд, kto to przybyАж. DRUGI OBYWATEL SpieszАз natychmiast. Wychodzi. MONTANO Panie namiestniku, Chciej mi powiedzieАм, czy wasz wАdz ma АеonАз? KASJO I jakАд jeszcze! ZaАйlubiАж dziewicАз, KtАra z opisem najidealniejszym MoАеe siАз rАwnaАм, ktАra by zdoАжaАжa Najwytworniejsze piАro w kАжopot wprawiАм, Bo mieАйci w sobie wszelkАд doskonaАжoАйАм, Na jakАд moАеe zdobyАм siАз natura. !D r u g i o b y w a t e l wraca. KtААе to przypАжynАдАж? DRUGI OBYWATEL To niejaki Jago, ChorАдАеy wodza. KASJO SzczАзАйliwАд zaiste MiaАж podrААе, kiedy mАgАж przybyАм tak prАзdko. Orkany nawet, wichry i topiele, Spiczaste rafy i w mur zbite piaski, Te przyczajone wrogi niewinnego Tramu okrАзtАw, jakby ulegajАдc!WpАжywom piАзknoАйci, stАжumiАжy zАжoАйАм w sobie Dla przepuszczenia boskiej Desdemony. MONTANO KtААе ona? KASJO Ta to, o ktАrej mАwiАжem, Pani naszego pana, powierzona Pieczy dzielnego Jaga, ktАry nasze Oczekiwania uprzedziАж o tydzieАв Przybywszy teraz, panie chroАвOtella! Zbawczym swym tchnieniem wezdmij jego Аеagiel, By mАgАж okrАзtem swym ten port ucieszyАм, ChyАеo w objАзciach Desdemony spoczАдАм, WlaАм nowy zapaАж w nasz duch pААжprzygasАжy !I uszczАзАйliwiАм caАжy Cypr. O, patrzcie! WchodzАд z orszakiem D e s d "e m o n a, E m i l i a, J a g o i R o d r y g o. Klejnot okrАзtu na brzeg wysiadАж. Cyprze, !Zegnij kolana przed niАд. CzeАйАм ci, pani! BАжogosАжawieАвstwo nieba niechaj bАзdzie Z tobАд, za tobАд, w krАдg ciebie! DESDEMONA DziАзkujАзАм, Waleczny Kasjo: wiesz co o mym mАзАеu? KASJO Jeszcze nie przybyАж i nic wiАзcej nie wiem Nad to, Аеe zdrАw jest i wkrАtce tu bАзdzie. DESDEMONA "BojАз siАз tylko - czemuАй siАз z nim rozstaАж?? KASJO Straszny spАr morza ze sklepieniem niebios RozdzieliАж nasze statki. SАжychaАм wystrzaАжy. SАжyszysz, pani? ZbliАеa siАз jakiАй okrАзt. %GАжosy za scenАд: АкАоagiel! Аеagiel!" DRUGI OBYWATEL Ogniem z dziaАж wita naszАд cytadelАз, SnadАг i to nasi. KASJO "Chciej pan pАjАйАм to sprawdziАм.Wychodzi D r u g i o b y w a te l. MoАйci chorАдАеy, witaj! Witaj, pani! CaАжuje E m i l i Аз. "Niech ci ta moja АйmiaАжoАйАм krwi nie psuje, Kochany Jago, wiem ja, co wypada, I stАдd ten АйmiaАжy objaw uprzejmoАйci. JAGO Gdyby jej usta byАжy dla waszmoАйci Podobnie szczodre jak jej jАзzyk dla mnie, Wnet byАй byАж syty. DESDEMONA Biedna, sАжАw jej braknie. JAGO Ma niepoАйledni ich magazyn: nieraz DoАйwiadczam tego, kiedy bym chciaАж zasnАдАм. W twej obecnoАйci, pani, naturalnie !Cofa siАз trochАз z jАзzykiem za szaniec I w myАйli tylko gdera. EMILIA Co teАе pleciesz! JAGO IdАг, idАг; obrazki z was za progiem domu, Dzwony w pokojach, dzikie koty w kuchni, АнwiАзte, jeАеeli same co zbroicie, Diablice, gdy kto wam w czym nie dogodzi; Komedyjantki koАжo gospodarstwa, A gospodynie w АжААеku. DESDEMONA O bluАгnierco! JAGO JeАйli to kАжamstwo - Turkiem mnie nazwiecie, W dzieАв siАз bawicie, w nocy pracujecie. EMILIA Pochwalnych Аd mi nie pisz. JAGO Nie chciej tego. DESDEMONA "CААе byАй napisaАж, gdybyАй mnie miaАж chwaliАм? JAGO O, nie wyzywaj mnie do tego, pani, Bo Jago zero, jeАеeli nie gani. DESDEMONA SprАbuj. Czy poszedАж kto do portu? JAGO PoszedАж. DESDEMONA do siebie Nie w smak mi Аеarty, chcАз atoli pokryАм Stan mАj wewnАзtrzny wesoАжym pozorem, No, jakАеebyАй mnie pochwaliАж, Jagonie? JAGO MyАйlАзАм ja nad tym, lecz pomysАж w tej mierze Tak siАз odczepia od mej mАzgownicy Jak muchy z lepu, wyrywa mАzg z sobАд, Wszystko; wszelako muza ma pracuje I w taki sposАb wydaje swАj porАd: "BiaАжam, piАзkna i sprytna, stАдd dwie mam korzyАйci: $PiАзknoАйАм wrААеy mi szczАзАйcie, spryt takowe iАйci. DESDEMONA !A jeАйli piАзknoАйАм jest czarna przy sprycie? JAGO Jestli czarna i sprytna, dajАз wzakАжad szyjАз, Аоe ktoАй biaАжy niebawem jej czarnoАйАм pokryje. DESDEMONA Coraz to gorzej. EMILIA A jeАеeli ktАra Jest, dajmy na to, piАзkna, ale gАжupia? JAGO GАжupstwo piАзknej kobiecie nie moАеe zawadziАм, Bo przy piАзknoАйci kaАеda umie sobie radziАм. DESDEMONA Niesmaczne to, stare koncepta, zdolne rozАйmieszyАм !karczemnАд kompaniАз. CААе byАй powiedziaАж o kobiecie brzydkiej i gАжupiej zarazem? JAGO "Niech bАзdzie jak gАзАй gАжupia i szpetna jak flАдdra, !Potrafi to, co kaАеda i piАзkna, i mАдdra. DESDEMONA CААе za straszne nieuctwo! NajgorszАд pochwaliАжeАй najlepiej. JakaАе ci pochwaАжa pozostaje dla prawdziwie zacnej kobiety? Dla kobiety, ktАrej wszechstronna wartoАйАм zmusza zАжoАйliwoАйАм nawet do oddania jej sprawiedliwoАйci? JAGO !Taka, co krasАд nАзci, a nie razipychАд, Ma jАзzyk nie dla ksztaАжtu, jednakАеe jest cichАд; !ChoАм jej zАжota nie braknie, niepstrzy siАз jak lala, MogАжaby, przecieАе nigdy sobie nie pozwala; Gdy ma powАd do gniewu i do zemsty moАеnoАйАм, Zniesie urazАз, odwet majАдc zabezboАеnoАйАм; KtАrej nigdy do gАжowy nie przyjdzie myАйl taka, Аоe lepszy jest mlecz Айledzia niАе ogon szczupaka; Co powierzone sobie szanuje sekreta, A sama nie ma Аеadnych: o, taka kobieta Warta - jeАеeli tylko jest gdzietakie dziwo... DESDEMONA CzegААе warta? JAGO KarmiАм bАзbny i cienkie butelkowaАм piwo. DESDEMONA !MoАеnaАе siАз zdobyАм na bardziej kulawАд, nieudolnАд konkluzjАз? Nie ucz siАз od niego, Emilio, choАм jest twoim mАзАеem. CААе ty na to, moАйci Kasjo? Nie jestАеe to najbezboАеniejszy, najbezwstydniejszy bajarz? KASJO RАдbie krzyАеowАд sztukАд, Ажaskawa pani: wiАзcej ma zalet jako АеoАжnierz niАеeli jako Айwiatowiec. JAGO do siebie Bierze jАд za rАзkАз; tak, tak, szeptajcie do siebie: w takiej to wАдtАжej tkance uwikАжam tak wielkАд muchАз jak Kasjo. Tak, tak, uАйmiechaj siАз do niej, uАйmiechaj; rАwnaj nogi, tym dogodniej ciАз spАзtam przez tАзdwornoАйАм. O, tak, tak, przewybornie! JeАеeli ta uprzejmoАйАм wyzuje ciАз z twego namiestnikostwa, to lepiej ci byАжo tak czАзsto nie caАжowaАм swych, trzech !palcАw, ktАrymi z takАд gracjАд odgrywasz rolАз galanta. Brawo! Анlicznie caАжujesz: co za wytworna dwornoАйАм! w rzeczy samej. Znowu palce do ust? !Rad bym, Аеeby ci siАз zamieniАжy w lewatywy. SАжychaАм trАдbkАз. To wАdz, znam jego trАдbkАз. KASJO Tak, to on. DESDEMONA IdАгmy naprzeciw niego. KASJO Oto idzie. Wchodzi O t e l l o z orszakiem. OTELLO O mАj piАзkny АеoАжnierzu! DESDEMONA MАj Otello! OTELLO Zdumienie moje, Аеem ciАз tu juАе zastaАж, RАwna siАз mojej radoАйci. O drogi, ZachwycajАдcy skarbie duszy mojej! Gdyby po kaАеdej burzy miaАжa taka Cisza nastawaАм, niech szalejАд wichry, PАki uАйpionej Айmierci nie przebudzАд; $Niech siАз na gАry fal pnie АжАdАг wАзdrowna AАе po sam Olimp i w gАжАдb spada nazad AАе po kraj piekieАж! Gdyby trzeba byАжo UmrzeАм natychmiast, skonanie w tej chwili BАжogosАжawieАвstwem by mi siАз wydaАжo, Bo rozkosz mojej duszy tak jest wielka, Ze siАз obawiam, czy druga podobna We mgle przyszАжoАйci jest mi zachowana. DESDEMONA NiechАеe BАg broni, aby nasza miАжoАйАм I nasze szczАзАйcie nie miaАжo siАз, owszem, Z liczbАд dni zwiАзkszaАм! OTELLO АнwiАзte twe Аеyczenie! !Nie mogАз zmieАйciАм mej radoАйci w sАжowach; Oby w harmonii serc naszych nie zaszАжa Inna niezgodnoАйАм jak obecnie. CaАжuje jАд. JAGO do siebie Brawo! JesteАйcie teraz dobrze nastrojeni; Ale ja wkrАtce odkrАзcАз te koАжki, Co dajАд takАд dАгwiАзcznoАйАм waszym strunom. Jakem uczciwy, rozstrojАз ten wspААжdАгwiАзk. OTELLO PАjdАгmy na zamek. Tak wiАзc, przyjaciele, Wojna skoАвczona. Turcy potonАзli. JakАеe siАз macie, moi dobrzy, moi Starzy znajomi? Luba, znajdziesz w Cyprze Dobre przyjАзcie, bo mam na tej wyspie Wielu Аеyczliwych. O najukochaАвsza, Nie klejАд mi siАз wyrazy, majaczАз Ze zbytku szczАзАйcia. ProszАз ciАз, Jagonie, KaАе moje skrzynie poznosiАм z okrАзtu I kapitana przyprowadАг mi z sobАд Do cytadeli; dzielny to marynarz. Jego zasАжugi o wielki szacunekSАжusznie woАжajАд. IdАгmy, Desdemono, Jeszcze raz, bАдdАг mi w Cyprze pozdrowiona! O t e l l o i D e s d e m o n a wychodzАд ze swym orszakiem. JAGO do swego sАжugi IdАг do portu i czekaj tam na mnie. do R o d r y g a $ZbliАе no siАз, bracie: jeАеeli maszodwagАз -a mАwiАд, Аеe nawet tchАrze, zakochani bАзdАдc, nabierajАд szlachetnych !impulsАw, ktАrych im odmАwiАжanatura -jeАеeli tak jest, to sАжuchaj, co ci powiem. Kasjo bАзdzie miaАж tej nocy straАе w zamku; przede wszystkim jednak muszАз ci powiedzieАм, Аеe Desdemona jest w nim naprawdАз zakochana. RODRYGO W nim? To byАм nie moАеe. JAGO #PrzyАжААе palec, ot tak, i zwaАе, co ci powiem. Przypominasz sobie, jak ona namiАзtnie pokochaАжa zrazu tego Murzyna, za to tylko, Аеe przed!niАд junaczyАж i prawiАж smalone !duby. MoАеnaАе przypuАйciАм, Аеe go stale kochaАм bАзdzie za gadulstwo? OdwoАжujАз siАз do twego rozsАдdku. Jej oczy !potrzebujАд karmi, a cААе im za rozkosz patrzeАм na diabАжa? Aby krew, po pewnym czasie poАеycia ochАжodzona, na nowo "mogАжa zakipieАм i namiАзtnoАйАм, ukoАжysana, na nowo siАз rozbudziАм, niezbАзdnАд jest ku temu ksztaАжtnoАйАм postawy, stosownoАйАм wieku, gАжadkoАйАм ie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБNа" cсsO┬ дcDtPf0cзtQЦ5c uR╦ ыcmuS╢'Цc╨uTL.Фc3vUр3╞cЦvVж;1∙voblicza i obejАйcia, czego wszystkiego Murzynowi braknie. OtААе w braku tego rodzaju dezyderiАw subtelna jej czuАжoАйАм widzieАм bАзdzie zawАd, zacznie czuАм ni esmak, ckliwoАйАм, a nastАзpnie odrazАз do tego Murzyna; samanatura do tego jАд przywiedziei znagli do nowego wyboru. PrzypuАйciwszy to, przyjacielu,a przypuszczenie to jest niezbite, bynajmniej nie nakrАзcone, ktААе stoi na wyАеszym szczeblu do tego szczАзАйcia jak Kasjo? ZrАзczny to hultaj, nie posuwajАдcy skrupulatnoАйci dalej jak do nadania sobie uczciwego przyzwoitego pozoru, pod ktАrym by tym lepiej mАgАж zaspokajaАм swoje sproАйne, kryjome chuci? Nikt jak on, nikt jak on: przebiegАжy to, szczwany hultaj; wyАеeАж na gratki, ktАrego oko umie biАм faАжszywАд monetАз sposobnoАйci,gdy prawdziwa siАз nie nastrАзcza: szatan wcielony. Przy tym hultaj ten jest mАжodyi przystojny i posiada wszelkiewarunki, za ktАrymi pstre, !puste gАжowy szalejАд; hultaj to kompletny, z piekАжa rodem! i ona go juАе sobie upatrzyАжa. RODRYGO Nie mogАз temu uwierzyАм; znam jej bogobojny sposАb myАйlenia.JAGO Ot wyjechaАж z bogobojnoАйciАд #jak na targ z АжysАд kobyАжАд. ToАмprzecie wino, ktАre ona pije, jest z gron nie z czego; gdybybyАжa bogobojna, nie zakochaАжaby siАз byАжa w Murzynie. Bogobojna gАжupoto! !Nie uwaАеaАжАгeАй, jak mu dАжoАв muskaАжa palcami? nie uwaАеaАжАеeАй tego? RODRYGO UwaАеaАжem; ale to tylko tak, z АеyczliwoАйci. JAGO Z lubieАеnoАйci, tak to pewne, #jak Аеe mam piАзАм palcАw u rАзki.ByАж to wstАзp, nieznaczny prolog do dzieАжa bezwstydu i nierzАдdu. Tak siАз do siebie zbliАеyli ustami Аеe siАз ich tchnienia objАзАжy nawzajem. ObmierzАжe myАйli! nieprawdaАе, Rodrygo? Skoro te porozumienia utorujАд sobie drogАз, tuАе za nimi pАjdzie akcja gАжАwna i ostateczne rozwiАдzanie; tfy! Ale jest na to sposАb; posАжuchaj mojej rady, przyjacielu, nie na prААеno sprowadziАжem ciАз z Wenecji. BАдdАг tej nocy na warcie; mojАд rzeczАд bАзdzie naznaczyАм ci posterunek; Kasjo nie zna ciАз; ja bАзdАз w pobliskoАйci; staraj siАз jakim bАдdАг sposobem w gniew go wprawiАм, bАдdАг to mАwiАдc za gАжoАйno, bАдdАг to szydzАдc z jego sАжuАеbistoАйci, bАдdАг to innym jakim Айrodkiem draАеniАдcym, ktАry czas i okolicznoАйci za najstosowniejszy ci wskaАеАд. RODRYGO Dobrze. JAGO On jest porywczy, pasjonat; zechce ciАз moАеe laskАд uderzyАм; poАжechcz no go tak, !Аеeby to zrobiАж; bАзdzie to dla mnie dostateczne do podburzenia CypryjczykАw, ktАrzy siАз nie prАзdzej uspokojАд, aАе Kasjo od obowiАдzkАw oddalony zostanie. Wtedy bАзdziesz miaАжuproszczonАд drogАз do celu Айrodkami, jakimi bАзdАз mАgАж rozporzАдdzaАм; i tym sposobem pozbАзdziemy siАз zawady, bez usuniАзcia ktАrej nie moglibyАйmy siАз spodziewaАм powodzenia. RODRYGO Zgoda, uczyniАз to, tylko mi nastrАзcz sposobnoАйАм. JAGO O to siАз nie troszcz; przyjdАг tylko niebawem do cytadeli. "MuszАз pАjАйАм teraz na okrАзt pojego rzeczy, bАдdАг zdrАw. RODRYGO Do widzenia. Wychodzi. JAGO Аоe siАз w niej Kasjo kocha, temu wierzАз; Аоe ona kocha go, to wiarogodne. Murzyn ma staАжy, szlachetny charakter !(ChoАм go nie cierpiАз, muszАз muto przyznaАм) I, ani wАдtpiАм, bАзdzie dobrym mАзАеem Dla Desdemony. Ja jАд takАеe kocham, Nie samАд tylko zmysАжowАд miАжoАйciАд, Jakkolwiek, prawdАз mАwiАдc, niedalekim Od tak wielkiego grzechu, gАжАwnie jednak W widoku zemsty; podejrzeniebowiem, Аоe siАз ten Murzyn wkradАж do mej kwatery, Jak witriolem pali mi wnАзtrznoАйci. PАty nie zdoАжa nic mnie zaspokoiАм, PАki nie oddam mu wet za wet; gdyby To zaАй chybiАжo, opАзtam mu duszАз TakАд zazdroАйciАд, Аеe jej nie uleczy Аоadna rozwaga; do speАжnienia czego, Byle mi tylko nie skrewiАж ten maАжy Wenecki szpiczak, ktАrego podjudzam, Pan MichaАж Kasjo za most mi posАжuАеy. OpiszАз go jak wАзАеa przed Murzynem, Bo siАз obawiam, aby i on takАеe Nie znalazАж drogi do mojej szlafmycy; Zyskam Murzyna serce, zaufanie I wdziАзcznoАйАм za to, Аеe go wykierujАз Na bАжazna; Аеe go z pokoju i szczАзАйcia W szaleАвstwo strАдcАз. Oto szkic tej matni, Blady on jeszcze, czas go uwydatni. Wychodzi. SCENA DRUGA Ulica. Wchodzi H e r o l d z proklamacjАд w rАзku; za nim lud. HEROLD WolАд jest Otella, dostojnego, walecznego generaАжa naszego,aАеeby z powodu АйwieАеo nadeszАжych wieАйci o zupeАжnym zniszczeniu floty tureckiej, caАжe miasto objawiАжo swАд "radoАйАм, bАдdАг to przez taniec, bАдdАг to przez fajerwerki, bАдdАг przez inne jakiekolwiek zabawy i uciechy, odpowiednieupodobaniu kaАеdego; tym bardziej Аеe obok tak fortunnego wypadku generaАж !АйwiАзci dziАй swoje zaАйlubiny. GeneraАж pragnАдАж, aby to ogАжosiАм. Wszystkie kuchnie zamku sАд otwarte i wolno w nich kaАеdemu weseliАм siАз i bankietowaАм od tej, to jest piАдtej godziny, aАе dopАki zegar nie wybije jedenastej. Niech nieba bАжogosАжawiАд wyspАз Cypr i naszego dostojnego generaАжa Otella! WychodzАд. SCENA TRZECIA PrzedsieАв w zamku. WchodzАд O t e l l o, D e s d e m o n a, K a s j o i sАжuАеba. OTELLO $АнcisАжАд tej nocy miej straАе, mАj Michale; Trzeba nam samym mieАм siАз na bacznoАйci, Aby uciecha miary nie przebraАжa. KASJO Jago otrzymaАж juАе rozkaz po temu; Pomimo tego jednak osobiАйcie Oko mieАм bАзdАз. OTELLO Jago jest sumienny. !BАдdАг zdrАw, Michale; jutro jak najraniej "Pomnij przyjАйАм do mnie. PАjdАг,najukochaАвsza. Kto targu dobiАж, moАеe zyski ciАдgnАдАм; "Nam juАе siАз godzi korzyАйАм tАз osiАдgnАдАм. Dobranoc. Wychodzi z D e s d e m o n Ад isАжuАеbАд. Wchodzi J a g o. KASJO Trzeba nam pАjАйАм na wartАз, Jagonie. JAGO Jeszcze nie teraz, namiestniku, dopiero dziesiАдta.GeneraАж pozbywa siАз nas tak wczeАйnie z miАжoАйci ku swojej Desdemonie i za zАжe mu tego !wziАдАм nie moАеna, jeszcze siАз !niАд nie nacieszyАж, a to kАдsek godzien Jowisza. KASJO Rzadka to kobieta, w rzeczy samej. JAGO I ognista, na honor. KASJO W istocie, dziwnie hoАеe i nadobne stworzenie. JAGO Co to za oczy! Zdaje mi siАз, Аеe jest w nich coАй wyzywajАдcego. KASJO CoАй podbijajАдcego, a przy tym, zdaje mi siАз, nadzwyczaj skromnego. JAGO A kiedy mАwi, to tak, jak gdyby do serca szturm przypuszczaАжa. KASJO W istocie, doskonaАжoАйАм sama. JAGO #Daj im BoАеe szczАзАйcie w АжoАеu! PАjdАг, namiestniku, mam gАдsiorek wina, a tam wpodle jest kilku cypryjskich zuchАw,co by radzi szturchnАдАм w kubki za zdrowie czarnego Otella. KASJO Tej nocy ani kropli, Jagonie. Mam sАжabАд, nieszczАзАйliwАд !gАжowАз do picia. Rad bym, Аеeby koleАеeАвstwo wynalazАжo inny jaki obyczaj na objawienie serdecznoАйci. JAGO To walni chАжopcy; tylko jeden !kubek, ja za ciebie piАм bАзdАз. KASJO WypiАжem dziАй wieczАr tylko jeden kubek, i to dobrze wodАд zobojАзtniony, a patrz, jakАд turewolucjАз wywoАжaАж. JuАе to takie moje upoАйledzenie; nie mogАз brawowaАм z mojАд sАжaboАйciАд. JAGO EjАеe! ejАеe! toАм to noc na hulankАз przeznaczona, a ci panowie tak bardzo sobie tego АеyczАд. KASJO GdzieАе oni sАд? JAGO U bramy wchodowej; gdybyАй chciaАж ich tu zaprosiАм. KASJO No, mniejsza zresztАд, ale niechАзtnie to czyniАз. Wychodzi K a s j o. JAGO JeАйli choАм jeden kubek wlaАм weАв zdoАжam Do tego, co juАе dziАй wieczorem wypiАж, Tak siАз draАеliwy stanie i zajadАжy Jak maАжy piesek bonoАвski. Rodrygo, !KtАremu miАжoАйАм przewrАciАжa gАжowАз Prawie na wywrАt, wychyliАж juАе kilka PorzАдdnych miarek na czeАйАм Desdemony I jest na warcie. UraczyАжem przy tym TАзgo przed chwilАд trzech cypryjskich chwatАw, Hardych i ciАзtych, i dbaАжych ohonor, Prawdziwe jАдdro tutejszej mАжodzieАеy; Ci sАд na straАеy takАеe. OwoАе tedy WАйrАd tej druАеyny dobrze podchmielonej PrzywiodАз Kasja do czegoАй takiego, #Co caАжАд wyspАз oburzy. JuАе idАд.Niech jeno plan mАj nogi nie wywinie, Z wiatrem i nurtem АжАdАг moja popАжynie. Wchodzi K a s j o, z nim M o nt a n o i dwАch innych CypryjczykАw. KASJO !Na honor, juАе mi siАз w gАжowie krАзci. MONTANO CААе znowu? Od kilku kropel? Nie byАжo nawet flaszki, jakem АеoАжnierz. JAGO Hej, wina! Айpiewa Uderzmy w puchary: buch! buch! Uderzmy w puchary: buch! А░yk rzeАгwi czАжowieka, A Аеycie ucieka, WiАзc dalej! niech pije, kto zuch! Wina, chАжopcy! PrzynoszАд wino. KASJO Na honor, przednia Айpiewka. JAGO NauczyАжem siАз jej w Anglii, gdzie sАд zawoАжane majstry od kufla. Ani DuАвczyk, ani Niemiec, ani nawet opasАжy Holender - hej, wina! - nie dotrzyma placu Anglikowi. KASJO To wiАзc Anglicy majАд takie tАзgie gАжowy? JAGO Ba! kiedy DuАвczyk legnie trupem, Niemiec pod АжawАз siАз stoczy z przepicia, a Holenderodda to, co wypiАж, Anglik spokojnie kaАеe sobie nalewaАм nowy puchar. KASJO Za zdrowie naszego generaАжa! MONTANO ChАзtnie je przyjmujАз, namiestniku, i godnie na nie odpowiem. JAGO O kochana Anglio! Айpiewa KrАl Stefan nie byАж marnotrawca, Z szaraku nosiАж szarawary; DaАж za nie tylko dwa talary I jeszcze zdziercАд nazwaАж krawca. Pan to na wielkie byАж rozmiary, A tyАй niebogim jest chudzinАд; Zbytkiem narody nawet ginАд, Wdziej wiАзc na siebie pАжaszcz swАj stary. Hola! jeszcze wina! KASJO To jeszcze przedniejsza Айpiewka niАе tamta. JAGO ChceszАеe, abym jАд powtАrzyАж?KASJO Nie, nie; bo mi siАз zdaje niegodnym swego miejsca, ktocoАй takiego czyni. Tak, tak. OpatrznoАйАм jest nad wszystkimi, sАд dusze, co siАз doczekajАд zbawienia, i sАд dusze, co siАз nie doczekajАд zbawienia. JAGO Masz sАжusznoАйАм, kochany namiestniku. KASJO Co do mnie, bez obrazy !generaАжa i kogo bАдdАг wyАеszej rangi spodziewam siАз doczekaАм zbawienia. JAGO Tak samo i ja, mАj namiestniku. KASJO Za pozwoleniem, tylko nie wprzАd ode mnie: namiestnik powinien byАм wprzАd zbawionym niАе chorАдАеy. Ale "doАйАм tego: idАгmy na sАжuАеbАз. Przebacz nam Panie nasze grzechy! IdАгmy, panowie. Nie myАйlicie !przecie, Аеem ja pijany! To mАj !chorАдАеy, to moja lewa rАзka, a to prawa, widzicie, Аеem nie pijany; mogАз jeszcze dobrze staАм i mАwiАм dobrze. WSZYSCY ZupeАжnie dobrze. KASJO No, to bardzo dobrze; nie trzeba wam przeto myАйleАм Аеempijany. Wychodzi. MONTANO IdАгmy, panowie; czas juАе na tarasie WartАз rozstawiАм. JAGO MieliАйcie, panowie, PrАbkАз naszego namiestnika, jest to Wojownik, godzien przy Cezarze sАжuАеyАм I rozkazywaАм, ale ma tАз wadАз,CoАйcie widzieli, ta zaАй do istotnej Jego wartoАйci w takim jest stosunku Jak dzieАв do nocy w czasie porАwnania: !DАжugoАйАм ich rАwna. Szkoda go prawdziwie. BojАз siАз, Аеeby Otella w nim ufnoАйАм Nie zamieszaАжa spokojnoАйci Cypru, Gdy go ta jego sАжaboАйАм w niewАжaАйciwej Porze napadnie. MONTANO CzАзstoАе on tak bywa? JAGO "Co dzieАв przed pАjАйciem spaАм; zdolny jest czuwaАм CaАжe dwie doby, jeАеeli go trunek Nie ukoАжysze. MONTANO Nie byАжoАеby dobrze UprzedziАм o tym generaАжa? MoАеe On o tym nie wie? MoАеe jego dobroАм Dostrzega tylko cnАt Kasja, a wady Raczej przeocza? AzaliАе tak nie jest? Wchodzi R o d r y g o. JAGO Rodrygo? ! po cichu do niego Czego chcesz? ruszajАеe za nim. Wychodzi R o d r y g o. MONTANO Szkoda, doprawdy, Аеe zacny Otello Tak waАеne miejsce, bo drugiego siebie, NaАжogowemu zwierza pijanicy. MiaАжby zasАжugАз, kto by mu w tej mierze Oczy otworzyАж. JAGO Nie zrobiАз ja tego, ChoАмby mi caАжy Cypr dawano za to. Szczerze miАжujАз Kasja i wolaАжbym UleczyАм go z tej wady. Ale cicho! CААе to za haАжas? Krzyki za scenАд: АкNa pomoc! na pomoc! " R o d r y g o wbiega, K a s j o Айciga go. KASJO Ha, psie! gaАжganie! MONTANO Co to, namiestniku? KASJO A Ажajdak! uczyАм miАз mych obowiАдzkАw? ZbijАз na leАйne jabАжko tego szelmАз. RODRYGO BiАм mnie! KASJO Ujadasz jeszcze? Uderza R o d r y g a. MONTANO Namiestniku, PowАйciАдgnij swАj gniew, proszАз. Wstrzymuje go. KASJO PuАйАм miАз waАмpan, JeАеeli nie chcesz sam oberwaАмguza. MONTANO WstydАг siАз, pijany jesteАй. KASJO Ja pijany? BijАд siАз. JAGO Panowie, dajcie pokАj! Do R o d r y g a na stronie IdАг, krzycz: gwaАжtu! Wychodzi R o d r y g o. MАj namiestniku! przestaАвcie, panowie! Panie Montano! Namiestniku! Hola! Na pomoc! TakАеe straАе odbywaАм mamy? Dzwon bije na alarm. Diavolo! ktААе to na alarm uderzyАж! CaАжe siАз miasto poruszy. Dlaboga! "StАj, namiestniku! zhaАвbisz siАз na zawsze. Wchodzi O t e l l o z orszakiem. OTELLO Co siАз tu dzieje? MONTANO Krew siАз leje ze mnie. ZraniАж miАз. Musi umrzeАм! OTELLO Ach, stАjcie, JeАйli wam Аеycie miАжe! JAGO Namiestniku! Panie Montano! PrzestaАвcie, na Boga! ZgodneАе to z waszym stopniem, obowiАдzkiem? #StАjcie! generaАж mАwi: dajcieАе pokАj! OTELLO Co siАз to znaczy? Jak przyszАжo do tego? CzyАйmy siАз w TurkАw przemienili? MamyАе CzyniАм to, czego nawet bisurmanom Ich BАg zabrania? Przez wstyd chrzeАйcijaАвski "PoАжААеcie koniec tej pogaАвskiejwalce. Kto pierwszy w nowym przystАзpie wАйciekАжoАйci Drgnie z miejsca, Аеyciem odpowie mi za to. Niech zaprzestanАд tego bicia w dzwony! Straszny ich odgАжos rzuca prААеnАд trwogАз Na miasto. Co siАз tu staАжo, panowie? Poczciwy Jago, coАй aАе zbladАж z zmartwienia, Powiedz, kto powАd daАж do tego? W imiАз Twej przychylnoАйci wzywam, ciАз, mАw. JAGO Nie wiem. Przed chwilАд jeszcze, przed pААж, АмwierАм minutАд, W najlepszej zgodzie z sobАд, w zaАеyАжoАйci Najpoufalszej, jako oblubieniec Z oblubienicАд w АжoАеe zmierzajАдcy - Wtem jakby jaki planeta ich urzekАж, !А░ap za orАзАеe i dalej po sobie GrzmotaАм zaczАзli. Nie umiem powiedzieАм, Z czego powstaАжa ta jaАжowa zwada. ByАжo mi raczej w jakiej chlubnej sprawie StraciАм tАз nogАз, co miАз tu przywiodАжa. OTELLO "JakeАй mАgАж tak siАз zapomnieАм, Michale? KASJO Wybacz mi, wodzu, nie mogАз rzec sАжowa. OTELLO Zacny Montano, znany byАжeАй ztaktu; Wysoko ceniАж Айwiat rozwagАз twojАд W tak mАжodym wieku i twe imiАз brzmiaАжo Pochwalnie w ustach najАйwiatlejszych sАзdziАw. !SkАдdАеe ci przyszАжo kaziАм tak swАд przeszАжoАйАм I klejnot sАжawy zamieniaАм na imiАз Burdy nocnego? Odpowiedz mi na to. MONTANO Zacny Otello, ciАзАеko jestem ranny, Nie mogАз mАwiАм; Jago, twАj chorАдАеy, Powie ci wszystko, co wiem: nie wiem wszakАеe, Abym cokolwiek zdroАеnego powiedziaАж !Albo uczyniАж, jeАйli zachowanie WАжasnego Аеycia nie zwie siАз wystАзpkiem, "I grzechem nie jest broniАм siАз, gdy napaАйАм Grozi caАжoАйci naszej. OTELLO JuАе krew we mnie Zaczyna gАrАз braАм nad cierpliwoАйciАд I gniew, АмmiАдc jasny mАj poglАдd, nurtuje Po moich АеyАжach. Gdy krok zrobiАз naprzАd, Gdy raz dАжoАв wzniosАз - i najlepsi padnАд. "MАwcie wiАзc, jak siАз wszczАдАж ten bАj ohydny? Kto daАж do niego powАd? Na kimkolwiek CiАдАеy stАдd wina, tego siАз wyrzekam, ChoАмby byАж nawet mym bliАгniАзcym bratem. Jak to? W samejАеe twierdzy? Gdy lud jeszcze TrwogАд przejАзty, skАжonny do popАжochu, WzniecaАм domowe kАжАtnie i rozterki, W noc, w czasie sАжuАеby, na gАжАwnym odwachu? To niesАжychane. - Jagonie, kto zaczАдАж? MONTANO JeАйli przez stronnoАйАм, z koleАеeАвskich wzglАзdАw Mniej albo wiАзcej powiesz, niАеjest prawdАд, Nie АеoАжnierz z ciebie. JAGO Nie Ажechc miАз z tej strony: WolaАжbym raczej mieАм uciАзty jАзzyk NiАе АйwiadczyАм przeciw MichaАжowi Kasjo; Pewnym atoli, Аеe mu objaw prawdy Nic nie zaszkodzi. Tak byАжo, mАj wodzu: Jam tu rozmawiaАж z Montanem, aliАйci, KrzyczАдc o pomoc, wbiega jakiАй czАжowiek, A za nim Kasjo z wydobytym mieczem, Jakby w zamiarze pchniАзcia go. Montano, ChcАдc go powstrzymaАм, postАдpiАж ku niemu, Ja zaАй pobiegАжem za tamtym, co krzyczaАж, By swoim wrzaskiem (co siАз jednak staАжo) Nie rozsiaАж trwogi. Апw ptak, chyАеy w nogach, UmknАдАж mi, spiesznie wiАзc wrАciАжem nazad, Tym bardziej Аеem juАе posАжyszaАж szczАзk broni, A przy tym Kasja przeklinajАдcego adkoАйАм ie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБWа2c*wX╥/ cНwYDcЁwZEЫ^Sx[р ╝cА▒x\Ь'ncy] .цcwy^Ё4Сc┌y_Б:#B=zJak jeszcze nigdy dotАдd. Gdym powrАciАж, Po krАtkiej chwili, znalazАжem ich zwartych W zaciАзtej walce, jakАд wiedli wАжaАйnie, !GdyАй ich rozdzieliАж, wodzu. Oto wszystko, Co w tym przedmiocie mam do powiedzenia. Ludzie sАд ludАгmi, panie; niejednemu Trafi siАз zbАжАдdziАм i, aczkolwiek Kasjo SkrzywdziАж poniekАдd zacnego Montana (Jak siАз to w gniewie zdarza czАжowiekowi WzglАзdem tych nawet, co mu dobrze АеyczАд), JednakАеe Kasjo musiaАж, mniemam, doznaАм CiАзАеkiej zniewagi od tego, co uszedАж, Zniewagi, jakiej Аеaden prawy АеoАжnierz Nie zdoАжa z flegmАд strawiАм. OTELLO Wiem, Jagonie, Аоe twa poczciwoАйАм stara siАз tАз sprawАз PostawiАм w Айwietle mniej raАеАдcym, aby Kasja oszczАзdziАм. Kasjo, sprzyjam tobie, Ale przestajesz byАм mym namiestnikiem. Wchodzi D e s d e m o n a ze swym orszakiem. $OtААе i wdziАзczny mАj anioАж siАз zbudziАж. do K a s j a MuszАз daАм z ciebie przykАжad. DESDEMONA Co siАз staАжo? OTELLO Wszystko juАе dobrze, luba, idАгsiАз poАжААе, Ran twych, Montano, sam bАзdАз lekarzem. Hej, sАжuАеba! niech go do domu prowadzАд. Wychodzi M o n t a n o wsparty na sАжugach. Jagonie, obejdАг miasto i uspokАj Tych, co siАз mogli zajАйciem tym przeraziАм. PАjdАг, Desdemono, tak to dla АеoАжnierza Nie ma staАжego z wytchnieniem przymierza. WychodzАд wszyscy prАcz K a s j a i J a g o n a. JAGO JestАеeАй raniony, namiestniku? KASJO Tak, Аеe mi Аеaden chirurg nie pomoАеe. JAGO NiechАеe BАg broni, aby tak byАм miaАжo! KASJO Dobre imiАз! Dobre imiАз! Moje dobre imiАз! UtraciАжem dobre "imiАз; utraciАжem nieАйmiertelnАд czeАйАм mojego jestestwa, a pozostaАжa jest bydlАзca. O Jagonie! JuАе po moim dobrym imieniu. JAGO Na poczciwoАйАм, rozumiaАжem, АеeАй jakАд cielesnАд ranАз odebraАж, nad tym by warto byАжo utyskiwaАм prАзdzej niАе nad dobrym imieniem. Dobre imiАз jest to rzecz nader wietrzna i zawodna; rzecz, ktАrАд siАз czАзstokroАм niezasАжuАеenie nabywa i niewinnie traci. UtraciАжeАй dobre imiАз o tyle chyba, o ile siАз sam mienisz stratnym w tej!mierze. KuraАе, przyjacielu! SАд przecie Айrodki odzyskania !wzglАзdАw generaАжa, zАжy tylko jego humor daАж ci dymisjАз; "ukaraАж on ciАз przez politykАз, anie przez niechАзАм ku tobie, tak wАжaАйnie jak ktoАй, co by nieszkodliwego psa smagaАж, aby groАгnego lwa nastraszyАм. ZakoАжataj jeno do niego znowu, a pewnie drzwi ci otworzy. KASJO WolaАжbym go prosiАм, Аеeby mnie caАжkiem odepchnАдАж, jak Аеeby tak dobry dowАdca takiego ladaco, takiego pijanicАз, takiego wartogАжowa cierpiaАж dАжuАеej przy sobie oficerem. #SpiАм siАз! PleАйАм duby! ZАеymaАм #siАз! KlАдАм! JunaczyАм! SzermowaАм gАзbАд z wАжasnym cieniem! O, tyniewidzialna potАзgo wina! JeАеeli jeszcze nie wynalezionogodnej ci ebie nazwy, bАдdАг nazwana szatanem. JAGO Co to byАж za czАжowiek, !ktАrego АйcigaАжeАй z mieczem w rАзku? Co on ci zrobiАж? KASJO Nie wiem. JAGO Czy to byАм moАеe? KASJO Przypominam sobie masАз rzeczy, ale Аеadnej dokАжadnie; "wiem, Аеe byАжa jakaАй kАжАtnia, ale zabij mnie, nie wiem o co. Аоe teАе ludzie mogАд do ust przyjmowaАм wroga, co ich okrada z rozumu! Uciechy, rozrywki, hulanki na to sАд tylko, aby nas obracaАжy w bydlАзta. JAGO Wcale przytomnie mАwisz "teraz, jakАеeАй mАgАж tak prАзdkowytrzeАгwieАм? KASJO !PodobaАжo siАз biesowi pijaАвstwa ustАдpiАм z pola biesowi gniewu; jedno licho przerodziАжa siАз w drugie, aby mnie we wАжasnych oczach zmierziАм ze szczАзtem. JAGO !EjАеe, ejАеe! za surowy z ciebie moralista. Ze wzglАзdu na czas, miejsce i usposobienie tego kraju, z serca bym rad, Аеeby #siАз to nie byАжo staАжo; poniewaАе"jednak staАжo siАз i odstaАм siАз nie moАеe, trzeba, АеebyАй to jakoАй zaАжataАж dla wАжasnego swego dobra. KASJO PoproszАз go, Аеeby mnie powrАciАж do posady, to mi powie, Аеem pijak. ChoАмbym miaАж tyle gАдb co hydra, wszystkie by mi zatkaАж tАд odpowiedziАд. Dopiero co byАм czАжowiekiem rozsАдdnym i naglezmieniАм siАз w gАжupca, a na koniec w bydlАз! To okropne! PrzeklАзty kaАеdy kubek nad miarАз! Na dnie jego czart siedzi. JAGO EjАеe, ejАеe! dobre wino to dobra, niewinna istota, kiedy odpowiednio uАеyta; przestaАв mu zАжorzeczyАм. Kochany !namiestniku, nie wАдtpiАз, Аеe o przychylnoАйci mej nie wАдtpisz?KASJO Przekonany o niej jestem. Ja pijany! JAGO Nie ma czАжowieka, przyjacielu,!ktАremu by siАз raz w Аеyciu nie!zdarzyАжo upiАм. PosАжuchaj mojejrady. Аоona naszego generaАжa !jest teraz generaАжem; mogАз siАзponiekАдd tak wyraziАм, bo on %siАз caАжkiem pogrАдАеyАж i zatopiАж w rozpatrywaniu, badaniu i studiowaniu jej talentАw i wdziАзkАw. WywnАзtrz siАз jej otwarcie, natrzyj na niАд, ona ci do odzyskania miejsca dopomoАеe. Ona jest tak Ажatwego, sАжodkiego, dobrotliwego charakteru, Аеe za grzech sobie poczytuje w swej dobroci nie zrobiАм wiАзcejnad to, o co jest proszonАд. BАжagaj jАд, aby ten zАжamany czАжonek pomiАзdzy tobАд a jej mАзАеem w Ажupki wsadziАжa, a stawiam mienie moje przeciw wszelkiemu zakАжadowi, Аеe przyjaАгАв wasza wyjdzie z tego wyАжomu silniejsza, niАе byАжa wprzАdy. KASJO Dobrze radzisz. JAGO Z rzetelnej przychylnoАйci i !najlepszego serca; za to rАзczАз.KASJO Jak najmocniej temu wierzАз; zaraz z rana prosiАм bАзdАз cnotliwej Desdemony, aby siАз za mnАд wstawiАжa. ZwАдtpiАз o !mym losie, jeАеeli miАз ten krok zawiedzie. JAGO SАжusznie mАwisz. Dobranoc, namiestniku, muszАз pАjАйАм na patrol. KASJO Dobranoc, poczciwy Jagonie. Wychodzi. JAGO NiechАеe kto o mnie powie, Аеem niecnota, Skoro ta moja rada tak jest dobra, PrzeАйwiadczajАдco trafna, i w istocie Do przebАжagania Murzyna jedyna. Jak Ажatwo czuАжe Desdemony serce Da siАз do proАйby lada jakiej skАжoniАм, Gdy cel jej prawy! Ona jest tak plenna Jak dobroczynne АеywioАжy, a dla niej "CААе Ажatwiejszego jak skАжoniАм Murzyna Do czegokolwiek, chociaАеby dotego, Аоeby siАз wyrzekАж chrztu i wszelkich innych RАзkojmi odkupienia? Jego serce Tak jest miАжoАйciАд ku niej okieАжznane, Аоe siАз jej daje najpotulniej wodziАм Jak kapryАйnemu bАstwu, ktАreigra !Z ludzkАд sАжaboАйciАд. JestАеem wiАзc niecnotАд, Gdy prostАд drogАз Kasjowi wskazujАз Do jego dobra? Piekielna prawoАйci! Gdy czart chce kogo wwieАйАм wgrzech najczarniejszy, Przybiera k 'temu АйwiАдtobliwy pozАr; Tak i ja teraz czyniАз: skoro bowiem Ten dobroduszny pААжgАжАwek wymoАеe Na Desdemonie poparcie swej sprawy !I ona wstawi siАз za nim usilnie Do swego mАзАеa, ja w Murzyna ucho WlejАз zjadliwy ten poszept, Аеeona Dla dogodzenia swej cielesnej АеАдdzy Chce go przywrАciАм nazad, i im bardziej StaraАм siАз bАзdzie dobrze mu uczyniАм, Tym bardziej straci wiarАз u Murzyna, Takim sposobem zmieniАз w kaАж jej cnotАз I z jej dobroci zgubnАд sieАм uplotАз Dla wszystkich trojga. Wchodzi R o d r y g o. No, cААе tam, Rodrygo? RODRYGO Jestem tu, widzАз, na Ажowach jak pies, ktАry na polowaniu robi duАеo haАжasu, a nie jak pies do chwytania zwierzyny. WydaАжem juАе prawie wszystkiepieniАдdze, dostaАжem tej nocy po skАrze, i na tym siАз wszystko skoАвczy podobno, Аеew nagrodАз trudАw nabАзdАз doАйwiadczenia i Аеe bez grosza, z trochАд tylko rozumu wiАзcej, powrАcАз do Wenecji. JAGO Jak biedny jest, kto nie ma cierpliwoАйci. GojАдАе siАз rany zaraz czy stopniowo? Wiesz, Аеe dziaАжamy sprytem, nie czarami, A spryt wybieraАм musi czas stosowny. CzyАе nam Агle idzie zresztАд? Kasjo zbiАж ciАз, !A ty z krztАд bАlu skasowaАжeАй Kasja. Wiele siАз rzeczy udaje pod sАжoАвcem, Ten wszakАеe owoc dojrzewa najpierwej, !Co najpierw kwitnАдАж, nie bАдdАгwiАзc gorАдczkАд. PrzebАg! juАе Айwita; wАйrАd zabaw i zajАзАм Czas leci. Oddal siАз, idАг na kwaterАз; BАдdАг zdrАw, niebawem usАжyszysz coАй wiАзcej. IdАгАеe. Wychodzi R o d r y g o. Dwie rzeczy sАд do uczynienia: Trzeba, aАеeby moja pani Аеona Za Kasjem rzekАжa sАжАwko Desdemonie; JuАе ja nakАжoniАз jАд do tego; sam zaАй АнciАдgnАз Murzyna i znienacka wwiodАз Tam, gdzie pan MichaАж Kasjo jego АеonАз UpraszaАм bАзdzie. To droga do celu. Nie stАзpАеe, zwАжoko, ostrz tego fortelu. Wychodzi. AKT TRZECI SCENA PIERWSZA Przed zamkiem. Wchodzi K a s j o z muzykantami. KASJO Zagrajcie co krАtkiego na dzieАв dobry Dla generaАжa, zawdziАзczАз wamtrudy. Muzykanci graАм zaczynajАд. Wchodzi B Аж a z e n. BА░AZEN Za pozwoleniem, panowie: czy te wasze instrumenta byАжy w Neapolu, Аеe tak przez nos mАwiАд? PIERWSZY MUZYKANT Jak to, panie? BА░AZEN "Nie sАдАе to pАзdziwiatry, proszАзpanАw? PIERWSZY MUZYKANT Co pan przez to rozumie? BА░AZEN Tak zwane dАзte instrumenta, ktАre wiatr puszczajАд. PIERWSZY MUZYKANT Nie inaczej: dАзte sАд. BА░AZEN Oto macie za fatygАз, generaАж nie lubi takich instrumentАw, co skutkiem wzdАзcia wiatr puszczajАд, i dlatego Аеyczy sobie, АеebyАйcie mu tАд muzykАдnie robili dАжuАеej haАжasu. PIERWSZY MUZYKANT Dobrze, panie; nie bАзdziemy. BА░AZEN JeАеeli macie takАд muzykАз, !ktАrej sАжyszeАм nie moАеna, to "grajcie; ale jak mАwiАд, generaАжnie dba o muzykАз. PIERWSZY MUZYKANT Nie mamy takiej, panie. BА░AZEN WiАзc wsadАгcie dudy w miech, !bo ja zmiatam! RozpАжyАвcie siАз w powietrze i fora ze dwora! WychodzАд muzykanci. KASJO do odchodzАдcego B Аж a z n a Hej! hej! SАжyszysz, moje serce?BА░AZEN Nie sАжyszАз waszego serca, tylko was. KASJO Schowaj, proszАз, swoje koncepta. Masz tu zАжoty pieniАдdz: jeАеeli ta pani, co zostaje przy maАжАеonce generaАжa, jest juАе na nogach, to jej powiedz, Аеe niejaki Kasjo prosi jАд o chwilkАз rozmowy i tu na niАд czeka. Dobrze? BА░AZEN !Jest ci na nogach, jeАеeli tylko !zechce ich uАеyАм ku przyjАйciu, to jej powiem, o co idzie. Wychodzi. J a g o wchodzi. KASJO UczyАв to. W porАз przychodzisz, Jagonie. JAGO #Jak to? nie kАжadАжeАй siАз wcale? KASJO CzyАе mogАжem? "Dobrze juАе dniaАжo, gdyАйmy siАз rozeszli. W tej wАжaАйnie chwili pozwoliАжem sobie $PosАжaАм po twojАд АеonАз: chcАз jАд prosiАм, "Aby mi jakoАй uАжatwiАжa przystАзpDo Desdemony. JAGO Zaraz ci jАд przyАйlАз; PomyАйlАз przy tym takАеe o sposobie, Jakby Murzyna usunАдАм na stronАз, AbyАйcie mogli swobodnie pomАwiАм. Wychodzi. KASJO DziАзki ci! Jeszczem nie znaАж Florentczyka Tak poczciwego i przyjacielskiego. E m i l i a wchodzi. EMILIA DzieАв dobry, zacny namiestniku, los wasz Аоywo mnie obszedАж; lecz bАдdАгcie spokojni, Wszystko siАз jeszcze odmieni na dobre. GeneraАж mАwi o tym z swojАд АеonАд I ona z zwykАжАд sobie wytrwaАжoАйciАд Przemawia w waszej sprawie; on jej mАwi, Аоe roztropnymi krАзpowany wzglАзdy, Nie moАеe teraz nic dla was uczyniАм, Bo ten Cypryjczyk, coАйcie go zranili, Wielki ma tutaj wpАжyw i zachowanie; Ale zapewniАж przy tym, Аеe wam sprzyja, I nie potrzeba wam innej protekcji Jak jego dobra chАзАм do odzyskania Namiestnikostwa. KASJO Mimo tego jednak, JeАеeli siАз to wam zdaje stosownym I wykonalnym, nastrАзczcie mi, proszАз, SposobnoАйАм pomАwienia z DesdemonАд Na osobnoАйci. EMILIA Dobrze, pАjdАгcie jeno, WskaАеАз wam miejsce, gdzie bАзdziecie mogli Z caАжАд swobodАд wywnАзtrzyАм siАз przed niАд. PАjdАгcie. KASJO O! jakАдАе wdziАзcznoАйАм wam winienem. WychodzАд. SCENA DRUGA TamАеe w innym miejscu. WchodzАд O t e l l o, J a g o i kilku obywateli. OTELLO Jagonie, oddaj ten list sternikowi I kaАе mu senat pozdrowiАм ode mnie. IdАз na szaАвce, przyjdАг tam. JAGO Dobrze, wodzu. OTELLO ChcecieАе, panowie, pАjАйАм ze mnАд obejrzeАм Fortyfikacje? OBYWATELE SАжuАеym waszej czeАйci. WychodzАд. SCENA TRZECIA TamАеe, w innym miejscu. WchodzАд D e s d e m o n a, K a s j o i E m i l i a. DESDEMONA BАдdАг pewny, panie Kasjo, Аеe uczyniАз, Co bАзdАз mogАжa, aby ci dopomАc. EMILIA UczyАв to, pani; mАj mАдАе tak siАз martwi TАд sprawАд, jakby byАжa jego wАжasna. DESDEMONA Dobry to czАжowiek. Nie wАдtp, panie Kasjo, Ze ciАз postawiАз na tej, co wprzАd byАжeАй, Stopie z mym mАзАеem. KASJO O Ажaskawa pani! Cokolwiek stanie siАз z MichaАжem Kasjo, Wiernym twym sАжugАд byАм on nie przestanie. DESDEMONA WierzАз ci, panie Kasjo. Wiem, Аеe jesteАй Szczerze do mego mАзАеa przywiАдzany; Znasz go od dawna, bАдdАг wiАзc przekonany, "Аоe usuniАзcie siАз jego od ciebieNie bАзdzie wiАзksze nad zakres wytkniАзty Politycznymi wzglАзdy. KASJO AleАе, pani, Ta polityka moАеe trwaАм tak dАжugo, MoАеe siАз АеywiАм tak bАжahym pokarmem I tak siАз wzmagaАм z okolicznoАйciami, Аоe gdy kto inny bАзdzie na mym miejscu, A ja daleko, generaАж zapomni O przywiАдzaniu mym i o mej sАжuАеbie. DESDEMONA !Nie sАдdАг tak: rАзczАз ci wobec Emilii, Miejsce odzyskasz. BАдdАг o nie spokojny; Kiedy raz komu przychylnoАйАм przyrzeknАз, Dotrzymam tego co do joty. MАдАе mАj Nie bАзdzie odtАдd miaАж chwili spokojnej: Nie dam mu zasnАдАм, bАзdАз mu nad gАжowАд KlektaАм i piszczeАм do zniecierpliwienia; А░ААеko mu w szkoАжАз, obiad zmieniАз w spowiedАг, SАжowem, we wszystko, czego siАз tknie, wmieszam Interes Kasja. Nabierz wiАзc otuchy, Bo protektorka twoja umrze raczej, NiАе siАз wyrzecze twojej sprawy. #O t e l l o i J a g o ukazujАд siАзw pewnej odlegАжoАйci. EMILIA Pani, GeneraАж idzie. KASJO Аоegnam ciАз, o pani. DESDEMONA Dlaczego? ZostaАв i sАжuchaj, copowiem. KASJO Nie mogАз, pani, nie jestem na teraz Przygotowany. DESDEMONA MiejАеe wolАз swojАд. Wychodzi K a s j o. JAGO na pААж do siebie To mi siАз nie podoba. OTELLO Co takiego? JAGO Nic, panie; gdyby jednak... nie wiem sam co. OTELLO Czy to nie Kasjo odszedАж od mej Аеony? JAGO Kasjo? Nie, tego nie przypuszczam, panie. Aby on chroniАж siАз jak winowajca, WidzАдc, Аеe idziesz. OTELLO Zdaje mi siАз jednak, Аоe to byАж nie kto inny. DESDEMONA MАj maАжАеonku, WАжaАйnie mАwiАжam z jednym suplikantem, !Co pod nieАжaskАд twojАд jАзczy. OTELLO KtААе on? DESDEMONA Kasjo, namiestnik twАj. Luby Otello, Mamli moc jakАд, zdolnАд wzruszyАм ciebie, !To go uАжaskaw; bo jeАйli on nie jest Jednym z tych, co ciАз rzetelnie miАжujАд, Co mimo wiedzy, nie z umysАжu bАжАдdzАд, To na poczciwym nie znam siАз obliczu. PrzywrААм go, proszАз. OTELLO Czy to on stАдd odszedАж? DESDEMONA On; z takАд skruchАд i upokorzeniem, Аоe czАзАйАм cierpienia swego mnie zostawiАж, Bym z nim cierpiaАжa. Przyzwij go, mАj drogi, OTELLO Nie teraz, moje serce; innym razem. DESDEMONA PrАзdkoАе? OTELLO Jak tylko bАзdАз mАgАж najprАзdzej, Gdy tego АеАдdasz. DESDEMONA DziАй wiАзc na wieczerzАз? OTELLO DziАй? Nie. DESDEMONA Nie dzisiaj, to jutro na obiad? OTELLO Jutro nie bАзdАз w domu na obiedzie: W fortecy mam siАз zejАйАм z oficerami. DESDEMONA To jutro w wieczАr lub we wtorek z rana, W poАжudnie, w wieczАr, lub z rana we АйrodАз? Naznacz czas, tylko niech siАз nie przeciАдga #DАжuАеej nad trzy dni. On АеaАжuje szczerze. PostАзpek jego, odАжoАеywszy nabok To, Аеe jak mАwiАд, w czasie wojny trzeba Najlepszych nawet karaАм dla przykАжadu, !Jest ledwie bАжАзdem, na prostАд naganАз ZasАжugujАдcym. KiedyАе siАз ma stawiАм? Powiedz, Otello. Pytam siebie w duszy, Czego bym tobie odmАwiАжa, gdybyАй Mnie o co prosiАж, i czylibym mogАжa StaАм tak milczАдco? Jak to? MichaАж Kasjo, Co ci byАж druhem, gdyАй siАз o mnie staraАж, Co tyle razy w twej obronie stawaАж, Gdym mniej korzystnie mАwiАжa o tobie, On potrzebuje tyle korowodАwDo przebАжagania ciebie? Wierz mi, wiele, Wiele bym mogАжa... OTELLO ProszАз ciАз, doАйАм tego, Niech przyjdzie, kiedy zechce; nie odmawiam Tobie niczego. DESDEMONA. To nie Аеadna Ажaska; To tak, jak gdybym ciАз prosiАжa, abyАй "KАжadАж rАзkawiczki, ciepАжo siАз odziewaАж Albo posilnych uАеywaАж pokarmАw, "SАжowem, aАеebyАй miaАж troskliwАдpieczАз O sobie samym. Gdy bАзdАз ciАз prosiАм !O coАй, co stawia miАжoАйАм twАд na prАbАз, !BАзdzie to proАйba trudna, peАжnajАдcego adkoАйАм ie, rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ`а7cza╫cтzbы цcE{c╤~cи{dO╝c |e ".cn|f9)Тc╤|g╦/c4}h▄5ЄcЧ}i╬<ы&·}wagi I ryzykowna w speАжnieniu. OTELLO Niczego Ci nie odmawiam, tymczasem zrАb dla mnie To tylko, abym sam zostaАж na chwilАз. DESDEMONA MiaАжaАеbym tego odmАwiАм? Nie,panie: BАдdАг zdrАw. OTELLO BАдdАг zdrowa, moja Desdemono, Zaraz do ciebie przyjdАз. DESDEMONA PАjdАг, Emilio. Niech siАз fantazji twojej zadoАйАм stanie; Jaka bАдdАг ona, jestem ci posАжusznАд. Wychodzi z E m i l i Ад. OTELLO Lube stworzenie! Wieczna kaАгАв mej duszy, JeАйli nie kocham ciАз! A gdybym przestaАж, !Анwiat by siАз zmieniАж w chaos. JAGO Z przeproszeniem, А░askawy panie. OTELLO MАw, kochany Jago. JAGO Czy Kasjo wiedziaАж o twojej miАжoАйci, GdyАй o maАжАеonkАз swojАд siАз ubiegaАж? OTELLO Od pierwszej chwili do ostatniej, na co To zapytanie? JAGO Ot tak, przez ciekawoАйАм, Nic zАжego zresztАд. OTELLO SkАдd ci ta ciekawoАйАм? JAGO Nie przeszАжo mi przez gАжowАз, Аеe siАз znaАж z niАд, OTELLO O tak, i czАзsto bywaАж poАйrednikiem PomiАзdzy nami. JAGO Doprawdy! OTELLO Doprawdy! ToАе cААе? doprawdy. Co w tym upatrujesz? Nie jest uczciwy? JAGO Zapytujesz, panie, Czy on uczciwy? OTELLO Pytam, czy uczciwy? JuАеci, uczciwy. JAGO O ile wiem o tym. OTELLO Co ty masz w myАйli? JAGO Ja, w myАйli? OTELLO Ja, w myАйli! PrzebАg! CzyАй ty mym echem? PrzebАдkujesz, Jakby w twej gАжowie siedziaАж jaki potwor, Tak straszny, Аеe go boisz siАз pokazaАм. Ty siАз domyАйlasz czegoАй. SwieАеoАй wyrzekАж: !АкTo mi siАз nie podoba ", kiedy Kasjo &StАдd siАз oddalaАж, cААе to ci siАз wtedy Nie podobaАжo? A gdym ci powiedziaАж, Аоe on miАжostek mych byАж powiernikiem, Wtedy znaczАдco krzyknАдАжeАй: АкDoprawdy! ", I brwi АйciАдgnАдАжeАй, i zmarszczyАжeАй czoАжo, JakbyАй byАж w mАzgu swym zamykaАж jakiАй Okropny domysАж. JeАеeli mnie kochasz, Powiedz, co myАйlisz. JAGO Wiesz, Ажaskawy panie, Аоem ci przychylny? OTELLO Tak myАйlАз, i przeto Аоe znam przychylnoАйАм i uczciwoАйАм twojАд, I wiem, Аеe waАеysz to, co masz powiedzieАм, Tym bardziej trwoАеАд mnie te urywane Twoje wykrzyki. Takie demonstracje SАд obyczajem nikczemnych szalbierzy, U prawych ludzi sАд one objawem Wstrzymywanego w piersi oburzenia, KtАre siАз gwaАжtem wyrywa na zewnАдtrz. JAGO Kasjo jest, mniemam, uczciwym czАжowiekiem. OTELLO I ja tak mniemam. JAGO Ludzie by powinni ByАм w rzeczy samej tym, czymsiАз wydajАд, A ci, co nie sАд, niechby siАз takimi Nie wydawali. OTELLO Ani sАжowa, ludzie ByАм by powinni tym, czym siАз wydajАд. JAGO ToteАе ja Kasja mam za uczciwego. OTELLO Nie, w tym siАз АйwiАзci coАй wiАзcej. MАw do mnie, JakbyАй rozmawiaАж sam z sobАд; wypowiedz Аоywcem swe myАйli i najgorszejnadaj Najgorszy wyraz. JAGO Wybacz mi, mАj wodzu, Winienem tobie wszelkie posАжuszeАвstwo, Nie w tym jednakАеe, w czym niewolnik nawet Jest panem siebie. MyАйli me wyjawiАм! !PrzypuАйАмmy, Аеe sАд zdroАеne i opaczne, JestАеe gdzie paАжac, w ktАrym by siАз jakiАй ZakaАж nie zakradАж? GdzieАе serce tak czyste, Aby w nim jakieАй brudne podejrzenie Nie odbywaАжo czasem walnych sАдdАw, Przy drzwiach zamkniАзtych trutynujАдc pewne ZawiАжe kwestie? OTELLO Dopuszczasz siАз istnej Zdrady, Jagonie, wzglАзdem przyjaciela, Gdy go uwaАеasz za pokrzywdzonego I nie chcesz jego ucha zaznajomiАм Z swymi myАйlami. JAGO O, bАжagam ciАз, panie, JeАйli przypadkiem domysАж mАj jest bАжАзdny (Co by byАм mogАжo, wyznajАз albowiem, !Аоe mam z natury nieszczАзАйliwАдmaniАз Siedzenia bezpraw i nieufnoАйАм moja Tworzy czАзstokroАм winy, ktАrych nie ma), BАжagam ciАз tedy, panie, by twa mАдdroАйАм Do niezrАзcznego postrzegaczasАжowa Najmniejszej wagi nie przywiАдzywaАжa Ni wnioskАw jakich chciaАжa wyprowadzaАм NiepokojАдcych z jego niedokАжadnych I luАгnych uwag. Nie byАжoby zgodne Z twАд spokojnoАйciАд i twym szczАзАйciem, panie, Ni z uczciwoАйciАд mojАд i rozsАдdkiem, Gdybym ci moje myАйli wypowiedziaАж. OTELLO Co siАз to wszystko znaczy? JAGO Dobre imiАз, А░askawy panie, jest najdroАеszym skarbem MАзАеАw i niewiast: kto mi kradnie worek, "Kradnie draАв marnАд, coАй i nic; rzecz, ktАra W tysiАдcznych byАжa rАзkach wprzАd niАе w moich; Ale kto dobre imiАз mi wydziera, Grabi mi dobro, z ktАrego sam nie ma KorzyАйci, mnie zaАй przyprawia o nАзdzАз. OTELLO Na Boga, musisz mi odkryАм swemyАйli! JAGO To byАм nie moАеe, choАмby mojeserce ByАжo w twym rАзku, panie, i nie bАзdzie, PАki to serce jest pod moim kluczem. OTELLO Ha! JAGO !StrzeАе siАз, panie, zazdroАйci! O, strzeАе siАз Tego potwora zielonookiego, Co poАеerajАдc ofiarАз - z niej szydzi. SzczАзsny, kto wiedzАдc o tym, Аеe jest zdradzon, MoАеe nie kochaАм tych, co go zdradzili; Ale jak wielkie ten cierpi katusze, Co wielbiАдc wАдtpi, majАдc podejrzenie NamiАзtnie kocha! OTELLO O nАзdzo! JAGO Ubogi, Rad z swego losu, jest arcybogaty, Ale sam Krezus jest jak Job ubogi, Gdy siАз wciАдАе lАзka, aby nie zuboАеaАж. ChroАв Panie BoАеe od zazdroАйci wszystkich, KtАrych miАжujАз! OTELLO Co? CААе to? Czy myАйlisz, Аоe moje Аеycie zazdroАйci poАйwiАзcАз? Аоe siАз jak miesiАдc zmieniaАм bАзdАз w ciАдgАжych Kwadrach podejrzeАв? Nie: raz zaczАдАм wАдtpiАм, Jest to od razu zbyАм siАз wАдtpliwoАйci. Miej mnie za capa, jeАйli kiedykolwiek WАжadze mej duszy zajmАз tak wydАзtАд #I wietrznАд baАвkАд jak ta, ktАrАд puszczasz. Niech sobie mАwi Айwiat, Аеe moja Аеona Jest piАзkna, dobrze gra, Айpiewa i taАвczy; Ze jest rozmowna, lubi towarzystwo, Wcale to we mnie podejrzeАв nie wzbudzi, Bo gdzie jest cnota, tam jАд to ozdabia: Ani ze wzglАзdu na brak mych powabАw PowezmАз choАмby cieАв niedowierzania. BoАм miaАжa oczy, gdy mnie wybieraАжa. Nie, mАj Jagonie, muszАз widzieАм pierwej, Nim zacznАз wАдtpiАм, mieАм dowАd, gdy zwАдtpiАз, "Skoro zaАй dowАd mieАм bАзdАз, o,wtedy Precz i z miАжoАйciАд, i z podejrzeniami! JAGO Szczerze siАз z tego cieszАз, teraz bowiem MogАз ci, panie, okazaАм swobodniej !MojАд przychylnoАйАм. PosАжuchaj mnie przeto: Jeszcze na teraz milczАз o dowodach; UwaАеaj, panie, na swАд АеonАз; АйledАг jАд W stosunkach z Kasjem; miej zwrАcone oko, Tak ni zazdroАйnie, ni z ubezpieczeniem. Nie rad bym, aby twe szlachetne serce Krzywdy doznaАжo z zbytku swej dobroci. BacznoАйАм wiАзc! Znam ja dobrze obyczaje Naszego kraju: weneckie niewiasty JawiАд czАзstokroАм niebu takie figle, Jakich by mАзАеom pokazaАм nie АйmiaАжy; Sumienie ich nie mАwi: АкNie czyАв tego ", Ale: АкNie wydaj siАз z tym. " OTELLO Czy tak myАйlisz? JAGO Аоona twa, panie, oszukaАжa ojca IdАдc za ciebie; a gdy siАз zdawaАжa DrАеeАм na twАj widok i truchleАм, miАжoАйciАд TchnАзАжa ku tobie. OTELLO W rzeczy samej. JAGO Ergo [2] Kiedy tak mАжodo mogАжa tak udawaАм I nawet oczy ojca otumaniАм Do tego stopnia, Аеe krok jej przypisaАж !WpАжywowi czarАw... Ale ja Агle czyniАз: BАжagam ciАз, panie, najpokorniej, wybacz, Wybacz mi zbytek mego przywiАдzania. ------ [2] wiАзc (Ажac. ) OTELLO ObowiАдzanym ci na zawsze. JAGO WidzАз, Аоe ciАз to, panie, zmieszaАжo cokolwiek. OTELLO Wcale nie, wcale nie. JAGO Obym siАз myliАж! TuszАз przynajmniej, Аеe raczysz poАжoАеyАм To, com powiedziaАж, na karb mej miАжoАйci. Ale ja widzАз, panie, АеeАй wzruszony. Na Boga! nie chciej mowy mej rozciАдgaАм Do grubszych wnioskАw i do granic dalszych Jak przypuszczenie. OTELLO Nie myАйlАз inaczej. JAGO W przeciwnym bowiem razie mowa moja DoprowadziАжaby do takich nastАзpstw, O jakich mi siАз nie marzyАжo. Kasjo Jest przyjacielem moim. AleАе, panie, WyraАгnie jesteАй wzruszony. OTELLO Nie bardzo. SАдdzАз, Аеe jest mi wierna Desdemona. JAGO Bogdaj niАд dАжugo byАжa i bogdajbyАй Ty, panie, dАжugo tak sАдdziАж! OTELLO A jednak, O ile moАеe natura siАз zbАжАдkaАм... JAGO !Tak, wАжaАйnie o to idzie; jak na przykАжad: Ze siАз powaАеam zrobiАм tАз uwagАз - OdmАwiАм rАзki licznym wielbicielom Jednego kraju, plemienia i stopnia; WzgardziАм zwiАдzkami takimi, do jakich Wszystko, jaki wiemy, w naturze jest skАжonnym; Hm! w tym by mАgАж ktoАй upatrzyАм chАзАм zdroАеnАд, SprzecznoАйАм niegodnАд, myАйl nienaturalnАд. Wybacz mi jednak, panie; to, com wyrzekАж, Nie wprost siАз do niej odnosi, jakkolwiek MАgАжbym siАз lАзkaАм, by z czasem jej chАзciom, Do normalnego zwrАconym kierunku, Nie przyszАжo stawiАм twej urody, panie, Obok urody ktАrego z jej ziomkАw I poАеaАжowaАм wyboru. OTELLO DoАйАм tego; #BАдdАг zdrАw. JeАеeli dostrzeАеesz co wiАзcej, WiАзcej mi powiesz. ZaleАм swojej Аеonie MieАм jАд na oku. OpuАйАм mnie, Jagonie. JAGO Аоegnam ciАз, wodzu. Odchodzi. OTELLO Po cААеem siАз АеeniАж? Zacny ten czАжowiek niezawodnie widzi I wie nierАwnie wiАзcej, niАе wyjawia. JAGO wracajАдc А░askawy panie, bАжagam ciАз, zaklinam, PrzestaАв siАз dАжuАеej nad tym zastanawiaАм, Pozostaw resztАз czasowi. Jakkolwiek Dobrze by byАжo, Аеeby Kasjo wrАciАж Nazad do sАжuАеby, bo trzeba mu przyznaАм Wiele zdolnoАйci po temu. Z tym wszystkim, JeАйlibyАй, panie, uznaАж za stosowne Jeszcze czas jakiАй potrzymaАм go z dala, "А░atwiej byАй jego obrotАw mАgАж dostrzec. UwaАе, mАj wodzu, azali twa Аеona Nie bАзdzie czasem w sposАb za Аеarliwy, Za natarczywy wstawiaАжa siАз za nim; Z tego siАз wiele da wnieАйАм. Racz tymczasem, PomyАйleАм sobie, Аеem byАж za gorliwy W powziАзciu obaw i w ich wynurzeniu !JakoАе istotnie bojАз siАз, czym nie byАж), I ufaj jej jak wprzАd: bАжagam ciАз o to! OTELLO Nie bАj siАз, umiem nad sobАд panowaАм, JAGO "Jeszcze raz АйcielАз siАз do nАg twych, panie. Wychodzi. OTELLO Jest to niezwykАжej uczciwoАйci czАжowiek I doАйwiadczony znawca wszelkich sprАзАеyn Ludzkiej natury. JeАйli siАз przekonam, MАj ty sokole, Аеe jesteАй dzikowcem, ChoАмbyАй miaАж pАзta z sercem mym splecione, #PuszczАз ciАз, poАйlАз w Айwiat na cztery wiatry, AbyАй polowaАж na, wАжasny rachunek. MoАеe dlatego, Аеem czarny i nie mam Tego Ажatwego obejАйcia, co daje Powab fircykom, lub Аеem juАе zszedАж nieco W dolinАз wieku; mniejsza z tym... juАе po niej Zwiedziony jestem i nienawiАйАм ku niej To caАжa moja pociecha. PrzekleАвstwo MaАжАеeАвskim zwiАдzkom! MoАеemyАе siАз mieniАм Panami wietrznych tych istot, nie bАзdАдc АоАдdz ich panami? RopuchАд byАмraczej I АеyАм miazmami pieczar niАе posiadaАм "Do spААжki z drugim tАз, ktАrАд siАз kocha; Taki to jednak jest los wielkich Айwiata: UpoАйledzeni oni pod tym wzglАзdem W prerogatywach bardziej niАе maluczcy; Nieuniknione to jak АйmierАм: zaledwie Zadrga w nas Аеycie, juАе rogata plaga !Zaczyna na nas ciАдАеyАм. Ha! to ona. WchodzАд D e s d e m o n a i E m i l i a. JeАеeli ta jest kobietАд faАжszywАд, To chyba niebo samo z siebie szydzi. Nie wierzАз temu. DESDEMONA Kochany Otello, Obiad i goАйcie, ktАrych zaprosiАжeАй, Szlachetni Cypryjczycy, juАе czekajАд. OTELLO Naganym godzien. DESDEMONA Dlaczego twa mowa Tak przytАжumiona? CzyАй nie sАжaby? OTELLO TrochАз, Mam bАl tu w skroniach. DESDEMONA Z niewczasu, to przejdzie. !АнcisnАз ci czoАжo chustkАд, a w godzinАз BАl ten ustanie. OTELLO Chustka twa za maАжa; D e s d e m o n a upuszcza chustkАз. Daj pokАj, idАгmy. DESDEMONA Przykro mi, АеeАй sАжaby. D e s d e m o n a i O t e l l o wychodzАд. EMILIA podnoszАдc chustkАз #CieszАз siАз, Аеem tАз chustkАз tu znalazАжa, Pierwsza to byАжa pamiАдtka Murzyna. MАj dziwak maАжo sto razy mi kazaАж WykraАйАм tАз chustkАз, ale Desdemona !Tak w niej lubuje i mАдАе tak jАд zaklАдАж, Aby siАз nigdy z niАд nie rozstawaАжa, !Аоe jАд wciАдАе nosi przy sobie, caАжuje I z niАд rozmawia; wyhaftujАз drugАд Na ten sam deseАв i dam Jagonowi. Na co mu ona moАеe byАм potrzebna, BАg to wie, mniejsza z tym, nie chcАз w to wchodziАм, Li tylko jego fantazji dogodziАм. Wchodzi J a g o. JAGO Czego siАз szwendasz? Co tu robisz? EMILIA Ot, byАй Nie gderaАж lepiej! Mam tu coАй dla ciebie. JAGO Ty masz coАй dla mnie? To rzecz zbyt powszednia. EMILIA TakАеe? na przykАжad co? JAGO MieАм gАжupiАд АеonАз. EMILIA Nic wiАзcej? JesteАй nadzwyczaj uprzejmy, CААе mi dasz za tАз chustkАз? JAGO JakАд chustkАз? EMILIA JakАдАе? tАз, z ktАrej Murzyn Desdemonie Pierwszy dar zrobiАж, ktАrАдАй tyle razy WykraАйАм mi kazaАж. JAGO WiАзceАй jАд wykradАжa? EMILIA Nie, upuАйciАжa jАд przez nieuwagАз, "A ja, tu bАзdАдc, podniosАжam jАд z ziemi. Oto jest. JAGO Daj jАд, nieoszacowana Kobieta z ciebie. EMILIA Na co ci ta chustka, Аоe tak usilriie nalegaАжeАй na mnie. Bym jАд wykradАжa? JAGO wyrywajАдc jej chustkАз Co tobie do tego? EMILIA JeАеeli nie masz bardzo waАеnych przyczyn, To mi jАд oddaj, oszaleje biedna, Jak jej nie znajdzie. JAGO Udaj, Аеe nic nie wiesz. !Potrzebna mi jest, i kwita: idАг z Bogiem. Wychodzi E m i l i a. W kwaterze Kasja podrzucАз tАз chustkАз; Tam on jАд znajdzie. Fraszki, jak puch bАжahe, SАд dla zazdrosnych zarАwno silnymi Dokumentami jak cytaty z Pisma. To moАеe zrzАдdziАм jaki taki skutek. JuАе Murzyn toczy walkАз z moim jadem, Zdradliwy poszept jest istnАд truciznАд, Co zrazu ledwie w smaku da siАз poczuАм, Ale niebawem, z krwiАд zАжАдczona, pali Jak roztopiona siarka. Wchodzi O t e l l o. MiaАжem sАжusznoАйАм. Ni wyskok z maku, ni sok mandragory, Ni Аеadna siАжa ziААж usypiajАдcych JuАе mu nie wrАci tego snu bАжogiego, Jakim spaАж wczoraj. OTELLO Ha! ha! mnie niewierna? JAGO !EjАеe, zapomnij juАе o tym, mАj wodzu. OTELLO #Precz! precz! tyАй to miАз rzuciАж na katowniАз, O, lepiej tysiАдc razy byАм zdradzonym %NiАе przez pААж wiedzieАм, Аеe siАз nim jest. JAGO Jak to? А░askawy panie! OTELLO CzyliАеem zamarzyАж O jakichkolwiek jej pokАдtnych zwiАдzkach? DostrzegАжАеem tego? TrwoАеyАжАеem siАз o to? Dobrzem spaАж, dobrzem jadАж, byАжem swobodny, !Lekki, wesoАжy; na jej sАжodkich ustach Nie znachodziАжem Kasja pocaАжunkАw. Gdy okradziony nie uczuwa braku Rzeczy skradzionej, nie mАw mu nic o tym: A okradzionym, tak dobrze jak nie jest. JAGO BoleАйnie mi to sАжyszeАм. OTELLO Niechby jАд caАжy obАz byАж posiadaАж, Nie wyАжАдczajАдc ciur, szczАзАйliwy byАжbym, Gdybym byАж tego nieАйwiadom. O, teraz, BАдdАг zdrАw na zawsze, spokoju! BАдdАг zdrowa, Pogodo myАйli! Wy w kity piАr strojne I wy powaАеne, w pancerz kutehufce, Co pychАз w cnotАз mienicie, o, bАдdАгcie, !BАдdАгcie mi zdrowe! BАдdАгcie i wy zdrowe, !RАеАдce rumaki, grzmiАдce trАдby,kotАжy, Ducha rzeАгwiАдce, wy rozgАжoАйne flety, Анwietne proporce, z wszelkimi przybory I przepychami wАжaАйciwymi wojnie; "I wy Айmiertelne spiАеe, ktАrych gardАжa NieАйmiertelnego wАжadcy na Olimpie GАжos przedrzeАгniajАд, bywajcie mi zdrowe! Otello skoАвczyАж swАj zawАd. JAGO O panie! MamАеe mym uszom wierzyАм? Czy podobna? OTELLO NАзdzniku, dowiedАг mi, Аеe mojaАеona Jest wiaroАжomna; daj mi jaki dowАd Lub na istnienie wieczne duszymojej Lepiej ci byАжo urodziАм siАз kundlem. NiАе gniew mАj budziАм. JAGO Do tegoАе mi przyszАжo? OTELLO Spraw, bym to ujrzaАж, lub przynajmniej daj mi DowАd, bez Аеadnych haczykАw, na ktАrych MogАжaby jakaАй wАдtpliwoАйАм zawisnАдАм: Inaczej biada ci! JAGO Szlachetny panie! OTELLO JeАйli jАд czernisz, a mnie prААеno drАзczysz, Nie mАdl siАз odtАдd, wyrzecz siАз sumienia; Na okropnoАйciach okropnoАйci gromadАг, CzyАв takie rzeczy, iАеby patrzАдc na nie Niebo aАе pАжakaАм musiaАжo, a ziemia DrАзtwieАм ze zgrozy; nic gorszego bowiem !DodaАм byАй nie mАgАж do szczytuohydy Nad ten postАзpek. JAGO LitoАйciwe nieba, Wejrzyjcie na mnie! JestАеeАй, panie, mАзАеem? GdzieАе twoja mАдdroАйАм, gdzie dusza? BАg z tobАд! !SkАжadam mАj urzАдd. O, nАзdzny ja gАжupiec, Com swАд uczciwoАйАм wystrychnАдАж na zbrodniАз! Przewrotny Айwiecie! Zapisz to, Аеe dzisiaj Prawym, rzetelnym byАм jest niebezpiecznie. DziАзki ci, panie, za naukАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБj░▐c ~kО╕cГ~lFcц~mYcInvScмo╔ cАp┌&zcrАqT-}c╒Аr╤4gc8Бs8;╩<ЫБt?╝А╫БodtАдd Nikt przyjaciela nie znajdzie w Jagonie, !Skoro przychylnoАйАм tak na zАжe wychodzi. Chce odejАйАм. OTELLO !StАj! Powinien byАй jednak byАм poczciwym. JAGO Powinienem byАж raczej byАм roztropnym. PoczciwoАйАм gАжupstwo, kiedy chybia celu, KtАrego stara siАз dosiАдc. OTELLO Na Boga! MyАйlАз, Аеe moja Аеona jest niewinna &I Аеe niАд nie jest; myАйlАз, АеeАй typrawy I АеeАй nim nie jest. Dowodu mi trzeba. ImiАз jej, niegdyАй tak jasne, tak czyste Jak lice Diany, tak siАз staАжo czarnym I powleczonym sadzАд jak twarz moja, "SАдli na Айwiecie noАеe, stryczki,jady, PАжomienie albo chАжonАдce topiele: Nie zniosАз tego. Gdybym siАз przekonaАж! JAGO WidzАз, o panie, АеeАм namiАзtnoАйАм trawi; !АоaАжujАз, Аеem ci to nasunАдАж. ChciaАжbyАй SiАз wiАзc przekonaАм? OTELLO ChciaАжbym? Nie. ChcАз tego. JAGO I moАеesz; ale jak, Ажaskawy panie? JakАеe chcesz nabyАм przekonania? Chceszli Jej przeniewierstwa byАм naocznym Айwiadkiem? Chceszli ich zejАйАм na dobie? OTELLO АнmierАм i piekАжo! JAGO Trudnym to, mniemam, byАжoby zadaniem, ChcieАм ich wypatrzyАм w takiejkoniunkturze. Przeklnij ich, panie, jeАйli kiedykolwiek WiАзcej Аcz ludzkich jak ich cztery bАзdzie Przy tym obecnych. JakАеe wiАзc? CААе tedy? SkАдd przekonanie? Niepodobna, panie, AbyАй to ujrzaАж, choАмby byli krewcy Jak maАжpy albo wilki w czas wesela, I rozbestwieni jak pijana gawiedАг. !OАйwiadczam wszakАеe, iАе jeАеeliwaАеne OkolicznoАйci, niezbite poszlaki, WiodАдce prosto do bram prawdy, mogАдАм DaАм przekonanie, to je mam w mym rАзku. OTELLO Daj mi wyraАгny dowАd jej niewiary. JAGO Arcy to dla mnie nieprzyjemna sprawa; Skorom jednakАеe zaszedАж tak daleko, Powodowany gАжupiАд uczciwoАйciАд I przywiАдzaniem, zajdАз jeszcze dalej. SpАзdziАжem АйwieАеo noc tuАе obok Kasja, "Аоe zaАй cierpiaАжem ogromny bАl zАзbАw, Nie mogАжem zasnАдАм. ZdarzajАд siАз ludzie Duszy tak sАжabej i niepowАйciАдgliwej, Аоe przez sen paplАд o swych interesach. Tego rodzaju jest Kasjo, sАжyszaАжem, Jak mАwiАж przez sen: АкLuba Desdemono! "BАдdАгmy ostroАеni, kryjmy siАз z miАжoАйciАд "; !A potem chwytaАж miАз, АйciskaАж za rАзkАз I woАжaАж: АкLuba istoto! ", a potem Tak zapalczywie zaczАдАж miАз caАжowaАм, Jakby mi wyrwaАм chciaАж z ust pocaАжunki AАе do korzenia; potem na mymudzie "PoАжoАеyАж nogАз, caАжowaАж miАз, wzdychaАж: АкPrzeklАзty los, co daАж ciАз Murzynowi! " OTELLO O, to okropne! To okropne! JAGO WszakАеe To byАж sen tylko. OTELLO Ale ten sen zdradziАж Poprzednie czyny, jaskrawa wskazАwka, ChoАм tylko przez sen. JAGO I mogАдca poprzeАм Inne dowody, ktАre lada jako Rzecz objaАйniajАд. OTELLO RozszarpiАз jАд. JAGO Z wolna, А░askawy panie, jeszcze nic nie widzim; Jeszcze byАм ona moАеe wolnАд zmazy. Powiedz mi proszАз, tylko czyАй czasami Nie widziaАж kiedy w rАзku swojej Аеony Chustki w poziomki haftowanej? OTELLO WАжaАйnie "DaАжem jej niegdyАй takАд: byАж to pierwszy MАj podarunek. JAGO Nie wiedziaАжem o tym: TakАд jednakАеe chustkАд (jestem pewny, !Аоe to jej byАжa)widziaАжem, jak sobie Pan MichaАж Kasjo brodАз dziАй obcieraАж. OTELLO Gdyby to byАжa ta... JAGO Czy ta, czy inna, Byle jej, zawsze to przeciw niej mАwi, А░Адcznie z tym, co siАз wyАеej powiedziaАжo. OTELLO Аоeby ten nАзdznik miaАж nie jedno Аеycie, Lecz sto ich, tysiАдc! jednego za maАжo Dla mojej zemsty. Ha! teraz juАеwidzАз, Аоe to jest prawda. Patrz, Jagonie, oto OddajАз niebu z tym westchnieniem caАжy "Skarb mej miАжoАйci: staАжo siАз! juАе po niej! WstaАв, czarna zemsto, z gАжАзbokoАйci piekieАж! MiАжoАйci, ustАдp twego tronu w sercu NieubАжaganej nienawiАйci! PАзknij, Piersi nabrzАзkАжa od padalczych АеАдdeАж, Co ciАз pokАжuАжy! JAGO UspokАj siАз, panie. OTELLO Krwi! krwi! krwi! JAGO UzbrАj siАз, panie, w cierpliwoАйАм: MoАеesz odmieniАм jeszcze zdanie. OTELLO Nigdy, Nigdy, Jagonie! Jak PontyАвskieMorze, !KtАrego wzdАзta, lodem АйciАзta fala Nie zna odpАжywu wstecz, ale wciАдАе dАдАеy Do Propontydu i do Hellespontu, Tak krwawa moja myАйl w niepowstrzymanym NaprzАd pochodzie nigdy w tyАж nie spojrzy Ani siАз cofnie ku brzegom miАжoАйci I nie wprzАd spocznie, aАе jАд przestwАr zemsty SpeАжna pochАжonie. klАзkajАдc Na ten bАжАзkit niebios! Z caАжАд naleАеnАд czciАд dla АйwiАзtych АйlubАw PrzysiАзgam, Аеe tak bАзdzie. JAGO klАзkajАдc takАеe Czekaj, panie, ZaАйwiadczcie, o wy wiecznie tam u gАry, "TlejАдce АйwiatАжa! wy АеywioАжy, ktАre Nas otaczacie! zaАйwiadczcie, Аеe Jago CaАжАд dziaАжalnoАйАм swojego umysАжu, Swych rАдk i serca АйwiАзci na usАжugi Pokrzywdzonego Otella! Jakkolwiek MoАеe byАм krwawym to, co on mi kaАеe, Mym obowiАдzkiem bАзdzie posАжuszeАвstwo OTELLO Nie odpowiadam na twojАд przychylnoАйАм MarnАд podziАзkАд, ale jej przyjАзciem I wystawieniem niezwАжocznym na prАbАз: Spraw, bym za trzy dni z ust twych siАз dowiedziaАж, Аоe Kasjo przestaАж АеyАм. JAGO ZmarАж mАj przyjaciel: "АеАдdaАжeАй tego, panie, tak siАз staАжo; Niech aby ona Аеyje! OTELLO Niech przepadnie, KukАжa wszeteczna! PАjdАг ze mnАд, pomyАйlim O jakim szybkim poАйredniku Айmierci Dla tej uroczej diablicy. TyАй teraz Mym namiestnikiem. JAGO Twym sАжugАд na zawsze. WychodzАд. SCENA CZWARTA TamАеe. WchodzАд D e s d e m o n a, E m i l i a i B Аж a z e n. DESDEMONA Nie wiesz, kochanku, gdzie stoi namiestnik Kasjo? BА░AZEN Na polu bitwy. DESDEMONA Jak to? BА░AZEN On АеoАжnierz, a kto by o !АеoАжnierzu powiedziaАж, Аеe nie stoi na polu bitwy, ten by swojАд skАrАз naraziАж. DESDEMONA Pytam siАз, gdzie on stoi kwaterАд. BА░AZEN PowiedzieАм wam, gdzie on stoikwaterАд, na jedno by wyszАжo co skАжamaАм. DESDEMONA MoАеeАе kto z tego byАм mАдdrym? BА░AZEN Nie wiem, gdzie on stoi kwaterАд; gdybym przeto "powiedziaАж, Аеe stoi niАд tu lub owdzie, powiedziaАжbym wierutne kАжamstwo. DESDEMONA "Nie mАgАжАеebyАй powziАдАм o nim jАзzyka, wywiedzieАм siАз o niego? BА░AZEN UczyniАз to katechetycznym sposobem, to jest przez pytania i odpowiedzi. DESDEMONA Wyszukaj go, proszАз, i proАй go, aby tu przyszedАж. Powiedz mu, Аеem o nim mАwiАжa z moim mАзАеem i mam nadziejАз, Аеe wszystko bАзdzie dobrze. BА░AZEN Taka rzecz nie przechodzi granic ludzkiego rozumu, gotАw przeto jestem przedsiАзwziАдАм jej wykonanie. Wychodzi. DESDEMONA GdzieАеem ja mogАжa zapodziaАм tАз chustkАз? Nie wiesz? EMILIA Nie, pani. DESDEMONA WolaАжabym byАжa ZgubiАм sakiewkАз peАжnАд kruzadosАw. Gdyby szlachetny mАj mАдАе mniej miaАж prawy SposАb myАйlenia i mniej byАж daleki Od nikczemnoАйci, wАжaАйciwej zazdrosnym, CoАй podobnego mogАжoby w nimjakАд ZАжАд myАйl obudziАм. EMILIA To on nie zazdrosny? DESDEMONA On? SАжoАвce jego ojczyzny wyssaАжo,ZdajАз siАз, z niego wszelkie takie miazma. EMILIA Oto nadchodzi. DESDEMONA Nie dam mu tym razem Pokoju, pАki Kasja nie odwoАжa.Wchodzi O t e l l o. Jak siАз masz, mАj Otello? OTELLO Dobrze, pani. do siebie O, co za mАзka udawaАм! gАжoАйno A tyАеe Jak, Desdemono? DESDEMONA O, dobrze. OTELLO Daj rАзkАз. Wilgotna rАзka u pani. DESDEMONA Bo jeszcze Wiek jej nie zmroziАж ni Аеadne cierpienie. OTELLO To znaczy pАжodnoАйАм, szczodrobliwoАйАм serca... I ciepАжa! CiepАжa i wilgotna, takiej RАзce przystoi zaparcie siАз Айwiata, Post i modlitwa, chАжosta, umartwienie; Bo wewnАдtrz siedzi mАжody, krewki szatan, "Co lubi broiАм. А░askawa to rАзka I hojna. DESDEMONA SАжusznie mianujesz jАд takАд, Ona ci bowiem serce me oddaАжa. OTELLO Hojna to rАзka: w dawnych czasach serce DawaАжo rАзkАз, nowsza herladyka Umieszcza w herbach rАзkАз, a nie serce. DESDEMONA Nie znam siАз na tym. PamiАзtasz, coАй przyrzekАж? OTELLO CААеem to przyrzekАж, kochanie? DESDEMONA PosАжaАжam Po Kasja, aby przyszedАж mАwiАм z tobАд. OTELLO NieznoАйny katar mam; tak mi dokucza! PozwАl mi chustki. DESDEMONA Oto jest, mАj mАзАеu. OTELLO Tej, co ci daАжem. DESDEMONA Nie mam jej przy sobie. OTELLO Nie masz jej? DESDEMONA Nie mam, w istocie. OTELLO To szkoda; ChustkАз tАз daАжa byАжa mojej matce Jedna Cyganka, wrААеka, co umiaАжa Najskrytsze myАйli ludzkie odgadywaАм, I powiedziaАжa jej, Аеe moc tej chustki, PАki jАд bАзdzie miaАжa w posiadaniu, Nada jej urok i przywiАдАеe do niej Mojego ojca; gdyby zaАй, broАв BoАеe! MiaАжa jАд zgubiАм lub darowaАм komu, !Wraz by siАз od niej odwrАciАжo serce Mojego ojca i wzrok by siАз jego ZaczАдАж obracaАм ku innym piАзknoАйciom; Przy zgonie dala mi jАд z tym zleceniem, Abym jАд wzajem daАж tej, z ktАrАд kiedyАй Los mnie poАжАдczyАм zechce. Tak zrobiАжem; !StrzeАеАеe jej, pilnuj jako oka w gАжowie; Zguba jej bowiem lub podarowanie Komu innemu mogАжoby sprowadziАм Najfatalniejsze skutki. DESDEMONA Czy podobna? OTELLO Z caАжАд pewnoАйciАд magiczny towyrАb. !Pewna Sybilla, ktАra policzyАжa DwieАйcie obiegАw sАжoАвca na tym Айwiecie, W wieszczym natchnieniu utkaАжa tАз chustkАз; Jedwab doАв snuАжy czarowne robaki, A farbowana byАжa w soku, ktАry Wtajemniczone rАзce z serc dziewiczych PrzysposobiАжy. DESDEMONA PrawdaАе to istotna? OTELLO Najistotniejsza, chowajАеe jАд dobrze. DESDEMONA Obym wiАзc nigdy jej nie byАжa znaАжa! OTELLO Ha! czemu? DESDEMONA SkАдd ta zmiana w twoim gАжosie? OTELLO ZginАзАжaАе? "PoszАжaАе do ludzi? PrzepadАжaАе? MАw, pani. DESDEMONA BoАеe zmiАжuj siАз nade mnАд! OTELLO HАз! DESDEMONA Nie zginАзАжa, lecz gdyby zginАзАжa? OTELLO Co? DESDEMONA Nie zginАзАжa, mАwiАз. OTELLO To jАд przynieАй; PokaАе jАд zaraz. DESDEMONA MogАжabym, lecz nie chcАз. To tylko wybieg, aby mnie zbiАмz toru W mej proАйbie, proszАз ciАз, przebacz Kasjowi. OTELLO IdАг po tАз chustkАз, przeczuwam coАй zАжego. DESDEMONA Daj pokАj, nigdy nie znajdziesz czАжowieka RАwnych mu zalet. OTELLO IdАг, przynieАй tАз chustkАз. DESDEMONA ProszАз ciАз, mАw o Kasju. OTELLO ChustkАз, chustkАз! DESDEMONA CzАжowieka, ktАry caАжe swoje szczАзАйcie Przez tyle czasАw pokАжadaАж jedynie W twej АеyczliwoАйci; ktАry dzieliАж z tobАд NiebezpieczeАвstwa. OTELLO IdАг, mАwiАз, po chustkАз. DESDEMONA EjАеe, niedobry jesteАй. OTELLO Precz ode mnie! Wychodzi. EMILIA Nie jestАеe zazdrosny ten czАжowiek? DESDEMONA Jeszczem w nim tego nigdy nie dostrzegАжa. Niechybnie jakieАй czary sАд w tej chustce. "O, nieszczАзАйliwaАе ja, Аеem jАд zgubiАжa! EMILIA W rok ni w dwa lata nie poznasz mАзАеczyzny, Oni АеoАжАдdki, a myАйmy ich strawАд; Chciwie nas chАжonАд, a gdy sАд juАе syci, Kadzi by nas siАз pozbyАм. Oto Kasjo I mАдАе mАj. WchodzАд J a g o i K a s j o. JAGO Nie ma, bracie, innej drogi, Trzeba, aАеeby ona to sprawiАжa.Patrz, co za szczАзАйcie! PrzypuАйАмАеe szturm do niej. DESDEMONA Witaj, kochany Kasjo! co tam sАжychaАм? KASJO Pani, przychodzАз powtАrzyАм mАд proАйbАз. Spraw, bym za wpАжywem twegoprzyczynienia OdАеyАж na nowo i odzyskaАж wzglАзdy Tego, ktАrego z caАжej mocy duszy CzczАз i miАжujАз. ZwАжoka mi nieznoАйna, JeАеeli moja wina tak jest ciАзАеka, !Аоe ani sАжuАеba upАжyniona, ani Аоal teraАгniejszy, ani zamierzona Nadal poprawa nie mogАд mi wrАciАм Jego Аеyczliwych chАзci, niech przynajmniej Wolno mi bАзdzie prАзdzej o tym wiedzieАм, Wtedy, przybrawszy przymuszony spokАj, Na innej drodze pАjdАз sobie szukaАм JaАжmuАеny losu. DESDEMONA O szlachetny Kasjo! Bezsilny teraz jest mАj gАжas; Otello JuАе nie Otello, anibyАй go poznaАж, Gdyby siАз jego twarz tak odmieniАжa Jak jego humor. Oby mi tak zawsze BАжogosАжawione pomagaАжy duchy, !Jakem usilnie mАwiАжa za tobАд; Gniew jego nawet nie zdoАжaАж mnie wstrzymaАм Od nalegania. BАдdАг jeszcze cierpliwy: #ZrobiАз, co bАзdАз mogАжa, wiАзcej nawet, NiАеbym uczyniАм АйmiaАжa w wАжasnej sprawie. PoprzestaАв na tym, zacny przyjacielu. JAGO To on byАж w gniewie? EMILIA Tylko co stАдd wyszedАж; W istocie, dziwnie wzburzony. JAGO On w gniewie? ByАжem obecny, gdy kule armatnie Szeregi wkoАжo niego rozrywaАжyI gdy z nich jedna tuАе przy jego boku SprzАдtnАзАжa jego rodzonego brata... I on jest w gniewie? To nie bezkozery. IdАз natychmiast do niego, niechybnie Jest w tym coАй, kiedy on jest rozgniewany. Wychodzi. DESDEMONA IdАг, proszАз. Pewnie coАй dotyczАдcego Spraw paАвstwa; bАдdАг to jaka wieАйАм z Wenecji, BАдdАг potajemna jaka zАжoАйАм, uknuta !Tu w Cyprze, ktАrej Айlad tylko co odkryАж, Pogodny jego zachmurzyАжa umysАж. W podobnych razach zwykli siАз mАзАеczyАгni O maАжe rzeczy obruszaАм, choАм w gruncie #Wielkie ich draАеniАд. I nie dziw: jeАеeli $Palec nas boli, czyliАе siАз bАl z niego Do innych zdrowych nie rozchodzi czАжonkАw? Nie powinnyАйmy mАзАеАw mieАм za bАstwa Ni АеАдdaАм od nich takiej uprzejmoАйci, Jaka przystoi kochankom przed Айlubem. Zgrom miАз, Emilio; juАе serce me chciaАжo Przed sАдd wojenny stawiАм jego szorstkoАйАм, $Lecz widzАз, Аеe siАз daАжo uwieАйАм Айwiadkom "I oskarАеyАжo go niesprawiedliwie.EMILIA Oby to tylko byАж interes paАвstwa, A nie zazdrosne jakie widzimisiАз, Wprost dotyczАдce ciАз, pani! DESDEMONA Niestety! DaАжaАеem kiedy mu do tego powАd? EMILIA !CААе stАдd? ZazdroАйni o to nie pytajАд; Nie zawsze oni zazdroszczАд dlatego, Ze majАд powАd taki lub owaki,Ale zazdroszczАд, bo zazdroszczАд, zazdroАйАм Jest to poczwara, co siАз sama pАжodzi, Sama wylАзga. DESDEMONA NiechАеe nieba chroniАд Od tej poczwary mego mАзАеa! EMILIA Amen! DESDEMONA PАjdАз do niego. PozostaАв tu, Kasjo: JeАйli go znajdАз lepiej nastrojonym, "PoprАз twАд proАйbАз i wyczerpnАз resztАз Mojej wymowy, by osiАдgnАдАм skutek, KASJO !DziАзki, o, dziАзki ci, Ажaskawa pani! WychodzАд E m i l i a i D e s d e m o n a. Wchodzi B i a n k a. BIANKA Jak siАз masz, Kasjo? KASJO SkАдdeАй siАз tu wziАзАжa? Jak mi siАз miewasz, Айliczna moja Bianko? !WАжaАйniem siАз, luba, wybieraАж do ciebie. BIANKA A jam szАжa wАжaАйnie do twojej kwatery. !Jak to? nie widzieАм siАз ze mnАдprzez tydzieАв? SpАзdziАм beze mnie siedem dni inocy? AАе osiemdziesiАдt godzin w dubelt wziАзtych, I jeszcze osiem? Godzin, ktАrez dala Od przyjaciela osiemdziesiАдt razy DАжuАеej siАз wlokАд niАе na cyferblacie? O, co za nudny obrachunek! KASJO Przebacz, Przebacz mi, Bianko, ciАзАеkie miАз kАжopoty GniotАжy w tych czasach; ale jaumorzАз Ten twАj rachunek w sposobniejszej porze. Kochana Bianko, podajАдc jej chustkАз D e s d e m o n y wyhaftuj mi chustkАз Na wzАr tej. BIANKA SkАдdАеeАй przyszedАж do tej chustki? Dar to od jakiejАй nowej przyjaciААжki. Dotkliwie czuАжam twojАд nieobecnoАйАм, Ale dotkliwiej czujАз jej przyczynАз. TakiАй to? dobrze, dobrze. KASJO DajАеe pokАj! RzuАм te domysАжy w oczy szatanowi, !Co ci je poddaАж. MyАйliszАеe na serio, !Аоe mam tАз chustkАз od jakiejАй kochanki? Nie, wierz mi, Bianko. BIANKA CzyjaАе wiАзc jest, powiedz? KASJO Nie wiem, znalazАжem jАд w moim pokoju. Podoba mi siАз haft na niej i zanim ZgАжoszАд siАз po niАд, co siАз pewno stanie, ChciaАжbym mieАм deseАв ten przekopiowany. WeАгАеe jАд, zrАb to i odejdАг stАдd teraz. BIANKA OdejАйАм? dlaczego? KASJO Czekam tu na wodza, #ZАжАд by to miaАжo minАз i nie rad bym, Аоeby miАз zdybaАж w towarzystwie z tobАд. BIANKA A to dlaczego, proszАз? KASJO Nie dlatego, Аоebym ciАз nie miaАж kochaАм. BIANKA Lecz dlatego, Аоe miАз nie kochasz. OdprowadАг miАз trochАз "I powiedz, czy siАз prАзdko dziАй zobaczym? KASJO Nie mogАзАм dalej odprowadziАм, serce, Jak kilka krokАw, bo muszАз tu czekaАм; Ale zobaczym siАз wkrАtce. BIANKA No, zgoda, Nie mogАз podejАйАм, to muszАз przeskoczyАм. WychodzАд. AKT CZWARTY SCENA PIERWSZA TamАеe. WchodzАд O t e l l o i J a g o. JAGO "SАдdziszli, panie, Аеe to moАеna? OTELLO MoАеna? Co moАеna? JAGO #MoАеnaАе АйciskaАм siАз pokАдtnie? za naukАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴uаfcчБvwcJВw} ycнВxЎЁcГyцicsГzO"┴c╓Г{)пc9Д|┐."cЬД}с3бc Д~В:,\bЕOTELLO !Zakazane sАд takie uАйciАйnienia.JAGO Albo byАм nago w АжoАеnicy u gacha Przez parАз godzin i wiАзcej i myАйleАм, Аоe to nic zАжego? OTELLO ByАм w objАзciach gacha I myАйleАм, Аеe to nic zАжego? Jagonie, To by prawdziwАд byАжo hipokryzjАд Dla zamydlenia oczu szatanowi.Kto by uczciwym byАм chciaАж i tak czyniАж, Ten by ulegaАж pokusom szatana !I sam by kusiАж sprawiedliwoАйАм niebios. JAGO JeАйliby jednak nie czyniАж nic wiАзcej, Taki by usterk byАж do przebaczenia. Z tym wszystkim, gdybym mej Аеonie daАж chustkАз... OTELLO To cААе? JAGO To chustka ta byАжaby, panie, "PrawnАд wАжasnoАйciАд mej Аеony i ona MiaАжaby jako wАжaАйcicielka prawo Podarowania jej, komu by chciaАжa. OTELLO OnaАм jest paniАд i swego honoru; MogАжaАеby i ten podarowaАм? JAGO Honor !Jest to istota, ktАrej siАз nie widzi. I bardzo czАзsto bywa tych udziaАжem, Co go nie majАд, ale chustka, chustka... OTELLO Na Boga! rad bym byАж o tym zapomnieАм. #MАwiАжeАй - o, ta myАйl krАдАеy w mej duszy, Jak kruk nad domem dotkniАзtym zarazАд, W zАжowieszczy sposАb dla wszystkich - mАwiАжeАй, Аоe on tАз chustkАз posiada. JAGO CААе z tego? OTELLO ZaprawdАз, nie jest to wcale pomyАйlne. JAGO A gdybym teАе byАж mАwiАж, Аеe widziaАжem, Jak on ciАз krzywdziАж, panie? Аеe sАжyszaАжem, SАд bowiem takie niecnoty na Айwiecie, Co zniewoliwszy sobie lub posiadАжszy JakАд kobietАз, skutkiem swych zabiegАw Lub jej АжatwoАйci do zbaАжamucenia, АоyАм by nie mogli, gdyby tego zaraz Nie wypaplali. OTELLO To wiАзc on co mАwiАж? JAGO MАwiАж ci, panie; nic takiego jednak, Czego by nie mАgАж siАз wyprzeАм. OTELLO CААе mАwiАж? JAGO Аоe z niАд - ej, nie wiem co... OTELLO Co? Co? MАw zaraz. JAGO ByАж jak mАдАе z АеonАд. OTELLO On? z niАд! jak mАдАе z АеonАд! Kto mАwi, Аеe z niАд leАеaАж - to ohydne! Ta chustka -te wyznania -ta chustka. Kto czyni wyznania, z tym na szubienicАз! Nie, wprzАd z nim na szubienicАз, a potem niech wyznaje! Dreszcz miАз przechodzi. Takie wrzenie w mАzgu byАжoby przeciw naturze, gdyby nie byАжo wskazАwkАд; Nie sАжowa to tak miАз wstrzАдsajАд. Nosy, uszy, !wargi! Fuj! fuj! Czy byАм moАеe? PrzyznaАж siАз! Gdzie chustka? O szatanie! Wpada w odrАзtwienie. JAGO "DziaАжaj, trucizno moja, dziaАжaj!Tak to А░owi siАз w matniАз Ажatwowiernych gАжupcАw; Niejedna zacna, uczciwa kobieta Takim sposobem osАжawionАд byАжa !Jak najniewinniej. EjАеe, ejАеe, panie! Otello! wodzu mАj! Wchodzi K a s j o. Czego chcesz, Kasjo? KASJO Co siАз tu staАжo? JAGO WpadАж w wielkАд chorobАз; JuАе to od wczoraj drugi taki atak, KASJO Trzeba mu potrzeАм skronie. JAGO Nie, daj pokАj. Niemoc ta musi przejАйАм swАj bieg spokojnie, Inaczej, pianАд usta by mu zaszАжy, !SzaleАм by zaczАдАж. Patrz, juАе siАз porusza, Oddal siАз, oddal na chwilАз; niebawem Odzyska zmysАжy. Jak go tu nie bАзdzie, ChciaАжbym pomАwiАм z tobАд o czymАй waАеnym. K a s j o wychodzi. #JakАеe ci, panie? Nie zraniАжАеeАй gАжowy? OTELLO Drwisz ze mnie? JAGO JaАе bym miaАж z ciebie drwiАм, panie? Nie, BАg mi Айwiadkiem! Rad bym, abyАй przyjАдАж To dopuszczenie jak mАдАе. OTELLO MАдАе z rogami! To istny potwАr, bydlАз; nic innego. JAGO Jest wiАзc niemaАжo bydlАдt w ludnych miastach. I znakomitych potworАw niemaАжo. OTELLO WiАзc on to wyznaАж? JAGO BАдdАг mАзАеem, mАj wodzu, !PomyАйl, Аеe kaАеdy, co ma wАжos na brodzie, W maАжАеeАвskim jarzmie moАеe los twАj dzieliАм, !Miliony takich siАз znajdАд, co, leАеАдc W zbrukanym АжoАеu, gotowi sАд przysiАдc, !Аоe ono czyste, z tobАд tak Агle nie jest. O, nie ma wiАзkszej dla piekАжa uciechy, Jak gdy kto pieАйci chytrАд rozkosznicАз I dobrodusznie ma jАд za cnotliwАд. Nie, tu potrzeba mego przeАйwiadczenia, WiedzАдc, czym jestem, wiem, czym ona bАзdzie, Czym dlaАв byАм wzajem. OTELLO O, sАжusznie; to pewna. JAGO !ZejdАг, panie, trochАз na stronАз i uwiАзАг Swoje uczucia w szrankach cierpliwoАйci. Gdy ciАз przed chwilАд przygniotАжo cierpienie (W sposАb niegodny takiego czАжowieka), NadszedАж tu Kasjo; zbyАжem go, jak mogАжem, I ubarwiwszy przed nim Аw paroksyzm, !ProsiАжem, aby siАз pААгniej tu stawiАж Dla pomАwienia ze mnАд, co i przyrzekАж. SkryjАеe siАз, panie, gdziekolwiek opodal I zapisz sobie kaАеdy pogardliwy, PrzedrwiwajАдcy i szyderczy wyraz, Jaki na jego twarzy siАз ukaАеe;Bo on mi musi jeszcze raz wygadaАм, Gdzie, jak, jak czАзsto, jak dАжugo i kiedy "MiaАж z twojАд АеonАд schadzkАз i mieАм bАзdzie; UwaАеaj, panie, na grАз jego twarzy, Powtarzam. TylkoАе uzbrАj siАз w cierpliwoАйАм, Bo powiem, Аеe masz АеААжАм jedynie w sobie, A mАзstwa ani krzty. OTELLO SАжuchaj, Jagonie, BАзdАз cierpliwy, ale ta cierpliwoАйАм Krwawo siАз skoАвczy; sАжyszysz?JAGO Tak teАе trzeba, Byleby w porАз. UsuАвАеe siАз, panie. !O t e l l o odchodzi na stronАз. O BiankАз go siАз wypytywaАм bАзdАз, O tАз wytartАд nimfАз, co frymarczАдc Swymi pieszczoty, kupuje chleb sobie I odzieАе; ona szaleje za Kasjem, Lecz kosa trafiАжa tym razem na kamieАв, Jak siАз to zwykle zdarza takim dziewkom: IlekroАм Kasjo sАжyszy o niej wzmiankАз, TylekroАм parska Айmiechem. - OtААе idzie. Wchodzi K a s j o. Im bardziej on siАз АйmiaАм bАзdzie, tym bardziej "WАйciekaАм siАз bАзdzie Otello; a gАжupia ZazdroАйАм Murzyna wytАжumaczysobie UАйmiechy, gesta i jowialne Аеarty Biednego Kasja zupeАжnie na opak. Jak siАз masz, namiestniku? KASJO Tym ci gorzej, Gdy mi nadajesz ten tytuАж, ktАrego Brak miАз zabija! JAGO ZakoАжataj jeno Do Desdemony, a nie doznasz braku. ciszej Gdyby to tylko byАжo w mocy Bianki, JakАеebyАй prАзdko cel АеyczeАв otrzymaАж! KASJO Biedna istotka! OTELLO do siebie O, jak siАз juАе Айmieje! JAGO Dalipan, jeszczem nie widziaАж kobiety Tak zakochanej jak ona. KASJO Biedactwo! W istocie, zdaje siАз do mnie mieАм sАжaboАйАм. OTELLO do siebie Jak sАжabo przeczy, jak drwiАдco siАз Айmieje! JAGO SАжuchaj no, Kasjo. OTELLO do siebie Teraz go wyciАдga Na dobitniejsze sАжowo. NuАеe! dalej! JAGO Ona siАз daje z tym sАжyszeАм, Аеe myАйlisz WziАдАм jАд za АеonАз, szczerze masz ten zamiar? KASJO Cha! cha! cha! OTELLO do siebie Triumfujesz, Rzymianinie? KASJO Ja wziАдАм za АеonАз fryjerkАз? #ProszАз ciАз, miejАеe litoАйАм nad moim rozsАдdkiem; nie sАдdАг go tak niezdrowym. Cha! cha! cha!OTELLO do siebie !Tak, tak, tak: Айmieje siАз, kto wygrywa. JAGO Doprawdy, wieАйci chodzАд, Аеe siАз z niАд oАеenisz. KASJO Powiedz prawdАз. JAGO Szelma jestem, jeАеeli nie. OTELLO do siebie WiАзceАйcie siАз mnie juАе pozbyli? Dobrze. KASJO To wАжasny wymysАж tej #bАжaАгnicy; wbiАжa sobie w gАжowАз,%Аеe siАз z niАд oАеeniАз, przeto Аеe !sobie tego Аеyczy, nie Аеe ja jejto przyrzekАжem. OTELLO do siebie Jago daje mi znak, teraz siАз zacznie wywnАзtrzaАм. KASJO Tylko co tu byАжa, Айciga mnie, gdzie siАз ruszАз. Niedawno staАжem na wybrzeАеu rozmawiajАдc z kilku Wenecjanami, aАе oto nadbiegata lala i bez ceremonii rzuca mi siАз na szyjАз, ot tak. OTELLO do siebie I woАжa: O mАj Kasjo! lub coАй podobnego, z jego gestАw moАеna siАз tego domyАйliАм. KASJO I wiesza siАз na mnie, i cmokta mnie, i kwili, i skubie mnie, i ciАдgnie. Cha! cha! cha! OTELLO do siebie Teraz powie, jak go wciАдgnАзАжado mego pokoju. O nАзdznik! widzАз nos jego, ale nie widzАз psa, ktАremu go rzucАз. KASJO Na poczciwoАйАм! muszАз z niАд zerwaАм stosunki; JAGO Tam do licha! patrz, kto to idzie. Wchodzi B i a n k a. KASJO BiadaАе mi z tym koczkodanem!Perfumowany koczkodan! Co siАз to znaczy, Аеe siАз tak wАжАczysz za mnАд? BIANKA Niech siАз czort i jego ciotka wАжАczy za tobАд! Co znaczy ta !chustka, co mi jАд daАжeАй przed !chwilАд? ByАжam tak gАжupia, АеemjАд wziАзАжa. Mam z niej haft zdejmowaАм? Tak misterny wyrАb znalazАжeАй w swojej kwaterze i niby nie wiesz, ktogo tam zostawiАж? ! To prezent od jakiejАй marmuzeli i ja mam z niej haft zdejmowaАм! Daj jАд jakiej hetce pАзtelce, a nie mnie: od kogokolwiek jАд masz, nie myАйlАз zdejmowaАм z niej haftu. KASJO No, no, kochana Bianko! Zgoda, zgoda! OTELLO do siebie Nieba, byАжaАеby to owa chustka ode mnie? BIANKA "JeАеeli chcesz dziАй przyjАйАм na kolacjАз, to dobrze: a nie, to przyjdАг, kiedy ci przyjdzie ochota. Wychodzi. JAGO NuАеe za niАд! NuАеe za niАд! KASJO "Na honor! muszАз pАjАйАм: inaczejzbesztaАжaby mnie na ulicy. JAGO BАзdzieszАеe u niej na kolacji? KASJO Zapewne. JAGO No, to moАеe siАз tam zobaczym, bo. w istocie potrzebujАз z tobАд pomАwiАм. KASJO PrzyjdАг, przyjdАг; przyjdzieszАеe pewno? JAGO PrzyjdАз, przyjdАз. Nie mАw wiАзcej. Wychodzi K a s j o. OTELLO zbliАеajАдc siАз Jak go mam zamordowaАм, Jagonie? JAGO !Czy uwaАеaАжeАй, panie, jak siАз naАйmiewaАж z wАжasnego grzechu? OTELLO O Jagonie! JAGO I widziaАжeАй owАд chustkАз? OTELLO MojaАе to byАжa? JAGO Twoja, panie, jak Аеyw tu stojАз. MiaАжeАй dowАd, jak on ceni tАз szalonАд kobietАз, mАwiАз o twojej Аеonie, ona mu jАд daАжa, a on jАд daje swojej utrzymance. OTELLO O, gdybym go mАgАж przez !dziesiАзАм lat mordowaАм PiАзkna kobieta! Анliczna kobieta! Luba kobieta! JAGO Trzeba o tym teraz zapomnieАм.OTELLO Niech zgnije, niech zmarnieje i!do piekАжa pАjdzie tej nocy! Bo Аеe musi umrzeАм, to pewna. Serce moje obrАciАжo siАз w kamieАв, kaleczy mi rАзkАз, gdy w nie uderzАз. O, Айwiat nie ma Айliczniejszej istoty! mogАжaby #leАеeАм w АжoАеnicy cesarza i mieАмgo niewolnikiem swych skinieАв.JAGO Nie w porАз te rozpamiАзtywania. OTELLO Niech przepadnie! powiadam tylko, jakАд jest. Tak zgrabna z!igАжАд w rАзku! Tak czarodziejskomuzykalna! Ach! Ona by swoim Айpiewem zaklАзАжa dzikoАйАм niedАгwiedzia. Tak peАжna wielkiego rozumu i pomysАжowoАйci. JAGO Tym ci godniejsza potАзpienia. OTELLO !O, po tysiАдc, po tysiАдc razy! Aprzy tym tak sАжodka, tak uprzejma w obcowaniu! JAGO W istocie, za uprzejma. OTELLO To pewna. Co za szkoda jednak! O Jagonie! Co za szkoda! JAGO JeАеeli siАз, panie, nad jej niecnotАд rozczulasz, to daj jej patent do grzeszenia, bo jeАеeli to ciebie nie obchodzi, nikt pewnie inny nie weАгmie tego do serca. OTELLO Rozsiekam jАд na drobne kawaАжki. Mnie zdradzaАм tak haniebnie! JAGO To szkaradnie z jej strony. OTELLO Z moim podkomendnym! JAGO To jeszcze szkaradniej. OTELLO Postaraj mi siАз, Jagonie, o !truciznАз na tАз noc. Nie bАзdАз siАз z niАд wdawaАж w rozprawy, "aby mnie jej postaАм i piАзknoАйАмnie rozbroiАжa. Na tАз noc, Jagonie. JAGO Daj, panie, pokАj truciАгnie; !uduАй jАд w АжААеku, w tym samym!АжААеku, ktАre zbezczeАйciАжa. OTELLO Dobrze, sprawiedliwoАйАм tego kroku podoba mi siАз, tak uczyniАз. JAGO A co do Kasja, tego ja biorАз na siebie, o pААжnocy dowiesz siАз, panie, czegoАй wiАзcej. SАжychaАм trАдbienie. OTELLO Wybornie. Co ma znaczyАм to trАдbienie? JAGO Pewnie nadeszАжa jaka wieАйАм z Wenecji. To Lodowiko, w poselstwie od doАеy, "ZbliАеa siАз, a z nim twoja Аеona,panie. WchodzАд z orszakiem L o d o w i k o i D e s d e m o n a. LODOWIKO Witaj, cny generale! OTELLO Witaj, panie. LODOWIKO DoАеa i senat pozdrawiajАд ciebie. Oddaje mu list. OTELLO !CaАжujАз tego tАжumacza ich woli.Otwiera list i czyta. DESDEMONA CААе nam nowego przynosisz, kuzynie? JAGO Siniore, pozwАl mi wyraziАм radoАйАм Z ujrzenia ciebie. LODOWIKO DziАзkujАз waАмpanu. JakАеe siАз miewa Kasjo? JAGO Аоyje, panie. DESDEMONA Smutne pomiАзdzy nim a moim mАзАеem ZaszАжo w tych czasach rozdwojenie, ale Ty ich pojednasz. OTELLO Czy tak? DESDEMONA Co, mАj mАзАеu? OTELLO czytajАдc АкNie zwlekaj tego uczyniАм, jak tylko... " LODOWIKO On nie do pani mАwiАж, on jest caАжy Listem zajАзty. To wiАзc twАj maАжАеonek Jest porААеniony z Kasjem? DESDEMONA Na nieszczАзАйcie, DaАжabym, nie wiem co, Аеeby znАw byli Na dawnej stopie, bo sprzyjam Kasjowi. OTELLO Ognia i siarki! DESDEMONA MАзАеu! OTELLO Maszli rozum? DESDEMONA Gniewa siАз? LODOWIKO Pewnie go ten list tak wzburzyАж, Bo go podobno senat odwoАжujeI zarzАдd wyspy powierza Kasjowi. DESDEMONA Doprawdy, cieszАз siАз z tego. OTELLO W istocie? DESDEMONA Co, panie? OTELLO CieszАз siАз, АеeАй oszalaАжa, DESDEMONA Jak to? Kochany mАзАеu? OTELLO Precz, diablico! Uderza jАд. DESDEMONA Nie zasАжuАеyАжam na to. LODOWIKO Generale, Temu w Wenecji wiary by nie dano, ChociaАеbym przysiАдgАж, Аеe na to patrzaАжem. Taki postАзpek jest twardy nadmiarАз, PrzeproАй jАд, pАжacze. OTELLO O diablico! gdyby ZiemiАз zapАжodniАм mogАжy Ажzy niewieАйcie, Z kaАеdej ich kropli powstaАжby krokodyl. Precz z moich oczu! DESDEMONA Nie chcАз ciАз juАе draАеniАм. Odchodzi. LODOWIKO !Co za ulegАжoАйАм i pokora! KaАе jej PowrАciАм nazad, panie generale. OTELLO WrААм siАз! DESDEMONA Co kaАеesz? OTELLO Czego pan chcesz od niej? LODOWIKO Ja? OTELLO !ChciaАжeАй przecie, aby przyszАжanazad, O, ona umie siАз, jak chcesz, obracaАм; !IАйАм wstecz, a przecie naprzАd,i znАw wstecznie; I pАжakaАм umie, panie, umie pАжakaАм; I jest ulegАжa, jak mАwisz - ulegАжa, Bardzo ulegАжa nawet. PАжaczАеe jeszcze. O, co do tego, jest to, panie, tylko BАl malowany. Mam wiАзc Cypr opuАйciАм. #OdejdАг stАдd, przyАйlАз niedАжugo po ciebie. Panie, posАжuszny jestem rozkazowi I do Wenecji wracam. Precz mi zaraz! Wychodzi D e s d e m o n a. !Kasjo obejmie mАj urzАдd. BАдdАгАжaskaw PrzyjАдАм dziАй u mnie wieczerzАз, siniore, Szanowny z pana goАйАм. KozАжy imaАжpy! Wychodzi. LODOWIKO ToАе to szlachetny Аw Murzyn, ktАrego CaАжy nasz senat ma za doskonaАжoАйАм? ToАе to Аw umysАж szlachetny, ktАrego Nigdy namiАзtnoАйАм zachwiaАм nie zdoАжaАжa? KtАrego cnoty staАжej i hartownej !Аоaden traf, Аеadna przeciwnoАйАм nie mogАжa ZgiАдАм ni wykrzywiАм? JAGO Bardzo siАз odmieniАж. LODOWIKO Powiedz mi, jestli on zdrАw na umyАйle? JAGO Jest, panie -tym, czym jest, "sАдd mАj tu milczy. DaАжby BАg, aby byАж tym, czym by mАgАж !byАм, JeАйli tym, czym by mАgАж byАм, nie jest teraz. LODOWIKO Аоeby aАе АеonАз uderzyАм! JAGO ZaprawdАз Nie byАж to wcale uprzejmy postАзpek; Rad bym jednakАеe, aby siАз skoАвczyАжo Li na tym. LODOWIKO Czy to taki Jego zwyczaj? Czyli teАе moАеe ten list na krew jego WywarАж wpАжyw taki i do tej zdroАеnoАйci DziАй po raz pierwszy go przywiАdАж? JAGO Niestety! Ladaco byАжbym, gdybym mАwiАж o tym, Com widziaАж albo czegom siАз dowiedziaАж. Miej go na oku, siniore, a wАжasne Jego czynnoАйci zastАдpiАд Айwiadectwo Mego jАзzyka. Miej tylko naАв oko ZwrАcone, panie, gdy bАзdziecie razem. LODOWIKO Przykro mi, Аеe siАз na nim tak zawiodАжem. WychodzАд. SCENA DRUGA PokАj w zamku. !WchodzАд O t e l l o i E m i l i a. OTELLO WiАзc nie dostrzegАжaАй niczego?EMILIA Nie, panie, "Anim sАжyszaАжa, anim pomyАйlaАжa CoАй podobnego. OTELLO WidywaАжaАй jednak Kasja z niАд razem. EMILIA Ale nie widziaАжam Nic nagannego wtedy i sАжyszaАжam KaАеdАд sylabАз przez nich wymАwionАд. OTELLO NigdyАе do siebie nie szeptali? EMILIA Nigdy. OTELLO I nigdy ciАз nie wysyАжali? EMILIA Nigdy. OTELLO Po wachlarz albo rАзkawiczki, po nic? EMILIA Po nic, a po nic, panie. OTELLO To rzecz dziwna. EMILIA Gotowam stawiАм duszАз mojАд wzakАжad Za jej niewinnoАйАм; jeАеeli inaczej #MyАйlisz, o panie, oddal tАз myАйl;ona "PrААеno zakАжАca twАj spokАj. JeАеeli Jaki niecnota ci to poddaАж, niechaj Niebo go za to zetrze jako wАзАеa! JeАеeli bowiem ta kobieta nie jest !CnotliwАд, czystАд i wiernАд, to nie ma, Nie ma na Айwiecie szczАзАйliwego mАзАеa I najzacniejsza Аеona tak jest niecnАд Jak potwarz. OTELLO Powiedz jej, Аеeby tu przyszАжa.IdАг. Wychodzi E m i l i a. DoАйАм juАе chyba powiedziaАжa, przecie KaАеda rajfurka tyle samo powie, Chyba Аеe bardzo gАжupia. To za naukАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБаbc╛ЕА╡c!ЖБ╖ЪcДЖВQcчЖГ`8cJЗДШ!БcнЗЕ)кcИЖ├1ЮcsИЗa7.c╓ИИП>$9Й rufianka ArcyprzebiegАжa, istny klucz i rygiel Do zamykania wszetecznych tajemnic. A przecieАе klАзka, modli siАз, bywaАжem Sam nieraz Айwiadkiem tych poboАеnych praktyk. D e s d e m o n a i E m i l i a wchodzАд. DESDEMONA Co mi rozkaАеesz, panie? OTELLO PАjdАг tu, rybko, DESDEMONA Czego ode mnie АеАдdasz? OTELLO PokaАе oczy; Patrz mi w twarz. DESDEMONA CААе to za kaprys okropny? OTELLO do E m i l i i A aАйАмka dalej do swych obowiАдzkАw! Zamknij drzwi, zostaw czuАжАд parАз samАд; !Kaszlaj, chrzАдkaj, jak siАз kto przybliАеy. NuАеe, peАжАв swoje rzemiosАжo, no, spiesz siАз. Wychodzi E m i l i a. DESDEMONA BАжagam ciАз, panie, na kolanach, powiedz, Co znaczy twoja mowa, nie pojmujАз Twych sАжАw, pojmujАз tylko jakАдАй wАйciekАжoАйАм W tych sАжowach. OTELLO Powiedz mi, coАй ty za jedna? DESDEMONA Twa Аеona, panie; wierna twojaАеona. OTELLO PoprzysiАдАе na to, potАзp sama siebie; Inaczej, widzАдc twАд anielskАд postaАм, PochwyciАм ciebie baliby siАз diabli, BАдdАг wiАзc po dwakroАм potАзpiona, przysiАдАе, АоeАй jest uczciwa. DESDEMONA Niebu to wiadomo. OTELLO Niebo wie, АеeАй jest zdradziecka jak szatan. DESDEMONA KogААе ja zdradzam, panie? w czym? dla kogo? OTELLO O Desdemono! precz! precz! DESDEMONA O mАj BoАеe! Ty pАжaczesz? JestАеem ja tych Ажez przyczynАд? !JeАйli przypadkiem sАдdzisz, Аеe mАj ojciec Jest sprawcАд twego odwoАжania, nie kАжadАг Tej winy na mnie, jeАеeliАй ty straciАж W nim przyjaciela, ja straciАжam takАеe. OTELLO Niechby mnie niebo jak bАдdАг doАйwiadczaАжo Utrapieniami, niechby na mАд gАжowАз ZlaАжo nawaАжem krzywdy i cierpienia, Niechby mnie caАжkiem pogrАдАеyАжo w nАзdzy, W loch mnie rzuciАжo i pogrzebАжo wszelkie Moje nadzieje, jeszcze bym gdzieАй w duszy ZnalazАж cierpliwoАйАм do zniesienia tego; Lecz czyniАм ze mnie cel naigrawania, Wieczysty przedmiot wzgardy czasАw, ktАry Sztywnym by swoim palcem wskazywaАжy... #I to bym jednak zniАsАж, znieАйАм miaАжbym siАжАз; Ale tam, kАзdy serce me przyrosАжo, "KАзdy АеyАм muszАз albo nie АеyАм wcale, Tam byАм wygnaАвcom; od zdroju, z ktАrego WypАжywa strumieАв mojego istnienia, A bez ktАrego wysechАжby koniecznie, Od tego zdroju zostaАм odepchniАзtym Albo go widzieАм obrАconym w bagno, W ktАrym osiada skrzek - o! ! cierpliwoАйci, !MАжody, rААеanousty cherubinie, ZmieАв twАд naturАз wobec takiej doli, !I przybierz postaАм tak groАгnАд jak piekАжo! DESDEMONA TuszАз przynajmniej, Аеe mnie mАj maАжАеonek Ma za uczciwАд. OTELLO O, za tak uczciwАд Jak owe muchy w jatkach w czasie lata, "Co siАз gАеАд wraz po lАзgu. O ty chwaАйcie, Tak wdziАзcznie piАзkny, tak sАжodko pachnАдcy, !Аоe aАе odurzasz; bogdajbyАй byАжnigdy Na Айwiat nie przyszedАж! DESDEMONA NieszczАзsnaАе ja! JakiАе Grzech popeАжniАжam, o ktАrym nic nie wiem? OTELLO Na toАе ta piАзkna ksiАдАеka dzieАв ujrzaАжa, Aby jej czyste karty bezwstydkalaАж? АкCom popeАжniАжa? ! " O gminna sproАйnico! ! W hutnicze piece zmieniАжbym me lica, !I srom mАj w popiААж obrАciАм bym musiaАж, Gdybym o twoich czynach wspomniaАж tylko. АкCom popeАжniАжa? " Niebu ckliwo, ksiАзАеyc Na widok tego chmurАд siАз zasАжania, A wiatr lubieАеny, co zwykАж w swym przelocie Wszystko caАжowaАм, chowa siАз w gАжАдb ziemi Na wzmiankАз o tym. АкCААеem popeАжniАжa? ! " O ty bezczelna wszetecznico! DESDEMONA PrzebАg! Krzywdzisz mnie, panie. OTELLO Nie jestАеeАй wszeteczna? DESDEMONA Nie jestem, panie, jakem chrzeАйcijanka! JeАйli zachowaАм tАз ziemskАд powАжokАз, KtАrАд wyАжАдcznie tobie poАйlubiАжam, WolnАд od zmazy obcego dotkniАзcia I byАм wszetecznАд nie jest tymАеe samym, Tom nie jest takАд. OTELLO Ty wolna od zmazy? DESDEMONA Jak byАм zbawiona pragnАз! OTELLO Czy podobna? DESDEMONA O BoАеe, zmiАжuj siАз! OTELLO Przebacz mi zatem: WziАдАжem ciАз za weneckАд nierzАдdnicАз, Co zaАйlubiАжa Otella. Wchodzi E m i l i a. Ty, nimfo, Co wrАзcz przeciwny АйwiАзtemu Piotrowi UrzАдd sprawujesz, bo strzeАеesz bram piekАжa. Ty, ty - juАеeАйmy interes skoАвczyli. Masz tu za swoje trudy; zasuАвrygiel I trzymaj szczelnie jАзzyk za zАзbami. Wychodzi. EMILIA Dlaboga! Co mu przychodzi do gАжowy? O pani, co ci to? TakaАй zmieniona? DESDEMONA Jestem jak we Айnie. EMILIA O kochana pani! Co siАз naszemu panu staАжo? DESDEMONA Komu? EMILIA Mojemu panu. DESDEMONA Kto jest twoim panem? EMILIA Ten, kto i twoim. DESDEMONA Ja juАе nie mam pana. Nie mАw nic do mnie, Emilio, nie pytaj, Nie mogАз pАжakaАм, odpowiedziАдmojАд ByАжyby tylko Ажzy. Okryj mi АжААеko "Na tАз noc АйlubnАд koАжdrАд, nie zapomnij: I mАзАеa swego tu przywoАжaj. EMILIA Dobrze; Natychmiast, pani. Jak siАз tu zmieniАжo! Wychodzi. DESDEMONA SАжusznie mnie los ten spotyka, o, sАжusznie! CААе jednak byАжo w mym postАзpowaniu, "Аоeby upatrzyАм mАgАж najlАеejszypozАr Podobnej winy? !Wchodzi E m i l i a, a z niАд J ag o. JAGO StajАз na twАj rozkaz, А░askawa pani; o cААе idzie? DESDEMONA Nie wiem, Jak to powiedzieАм. Ci, co uczАдdzieci, CzyniАд to w sposАb Ажagodny, podajАд А░atwe zadania, naleАеaАжo jemu W taki sam sposАb zgromiАм mnie, bo jestem Godnym zgromienia dzieckiem,w rzeczy samej. JAGO Co ci siАз staАжo, pani? EMILIA Ach, Jagonie! GeneraАж nazwaАж jАд wszetecznАд, zelАеyАж Tak haАвbiАдcymi, ohydnymi sАжowy, Jakich nie mogАд znieАйАм uczciwe serca. DESDEMONA JestАеem ja takАд? powiedz. JAGO JakАд, pani? DESDEMONA TakАд, jak ona mАwi, Аеe mnie nazwaАж. EMILIA Jagonie, nazwaАж jАд dziewkАд, wstyd mАwiАм; Pijany prostak nawet by nie uАеyАж Takich terminАw na ostatniАд dziewkАз. JAGO JakiАе on powАd miaАж do tego? DESDEMONA Nie wiem, Ale to pewna, Аеem nie zasАжuАеyАжa Na nic takiego. JAGO Nie pАжacz, droga pani, "O, nie pАжacz, nie pАжacz! BiedaАеsiАз uwziАзАжa! EMILIA Na toАе siАз ona wyrzekАжa ojczyzny, Ojca, przyjaciААж; na toАе odrzuciАжa Tyle ponАзtnych, tyle Айwietnych zwiАдzkАw, Aby otrzymaАм miano wszetecznicy? Jak tu nie pАжakaАм? DESDEMONA Taki mАj los. JAGO Niech go Pomsta ogarnie! SkАдd mu to przyjАйАм mogАжo? DESDEMONA BАg raczy wiedzieАм. EMILIA GardАжo w zakАжad dajАз, Аоe jakiАй szczwany nАзdznik, jakiАй chytry, !PrzymilajАдcy siАз Ажotr, jakiАй lizus Bez czci i wiary wymyАйliАж tАз potwarz, By siАз dochrapaАм jakiegoАй urzАзdu. GardАжo dam za to. JAGO Fuj! To byАм nie moАеe, Nie ma na Айwiecie takiego czАжowieka. DESDEMONA A jeАйli taki jest, niech mu zАжoАйАм jego Pan BАg przebaczy. EMILIA Niech mu kat przebaczy I piekАжo wszystek szpik wysuszy w koАйciach! JАд zwaАм wszetecznАд? KtААе z niАд ma stosunki? Gdzie, jak i kiedy? SkАдd cieАв podobieАвstwa? JakiАй wierutny Ажotr Murzyna zdurzyАж, JakiАй nikczemny oszust, podАжyhultaj. Oby go nieba odkryАм pozwoliАжy I bicz podaАжy w kaАеdАд dАжoАв uczciwАд Do przepАзdzenia tego szelmy nago Przez obszar Айwiata, od wschodu na zachАd! JAGO Czego tak wrzeszczysz? EMILIA O, wieczna kaАгАв jemu! Taki to ptaszek pomieszaАж byАж niegdyАй $Klepki i tobie i nabiАж ci gАжowАз, Аоe ja mam jakieАй konszachty z Murzynem. JAGO Cicho bАдdАг, gАжupia. DESDEMONA Kochany Jagonie, CААе mam uczyniАм, aby go przejednaАм? IdАг za nim, pomАw z nim, bo na to sАжoАвce, Ani wiem, w jaki sposАb go straciАжam. Oto na klАзczkach klnАз siАз, Аеem niewinna, JeАеeli chАзci moje kiedykolwiekPrzeciw miАжoАйci jego spiskowaАжy, Czy to uczynkiem, czy to poАеАдdaniem; JeАеeli wzrok mАj, sАжuch lub jakikolwiek ZmysАж mАj lubowaАж kiedy w kimbАдdАг innym; JeАйli go teraz nie kocham wyАжАдcznie I nie kochaАжam zawsze, i nie bАзdАз Zawsze kochaАжa chociaАеby mnie nawet SkazaАж na rozwАd z sobАд jak АеebraczkАз, To niech nie zaznam pociechy w tym Аеyciu! Wiele dokazaАм moАеe zАжe obejАйcie, On mnie nim moАеe zabiАм, ale nigdy ZmniejszyАм miАжoАйci mojej. Ja wszeteczna! Sam juАе ten wyraz zgrozАд mnie przejmuje; Do zasАжuАеenia czynem na to miano Аоadna potАзga prААеnoАйci Айwiatowych Nie potrafiАжaby mnie doprowadziАм. JAGO O pani, nie bierz tego tak do serca; W zАжym byАж humorze tylko, list z Wenecji W niesmak mu poszedАж i niechАзАм siАз jego Krupi na tobie. DESDEMONA Bogdajby tak byАжo! JAGO RАзczАз, Аеe tak jest. SАжychaАм trАдbienie. SАжyszysz, pani? TrАдba Wzywa na ucztАз; posАжowie weneccy $Radzi by zasiАдАйАм do stoАжu. IdАг,pani, I przestaАв pАжakaАм; wszystko bАзdzie dobrze. WychodzАд D e s d e m o n a i E m i l i a. Wchodzi R o d r y g o. CААе tam, Rodrygo? RODRYGO Nie zdajesz mi siАз rzetelnie zemnАд wychodziАм. JAGO Z powodu? RODRYGO Co dzieАв mnie zbywasz jakimАй wykrАзtem i zamiast mnie posuwaАм naprzАd w mych nadziejach, usuwasz raczej, jak uwaАеam, ode mnie wszelkАдpoАеАдdanАд sposobnoАйАм. Na !honor! nie myАйlАз tego dАжuАеej cierpieАм ani schowaАм do kieszeni tego, com zniАsАж dotychczas. JAGO PosАжuchaj mnie, Rodrygo. RODRYGO JuАеem siАз dosyАм "nasАжuchaАж i przekonaАж siАз aАе nadto, Аеe twoje sАжowa i czyny nie chodzАд z sobАд pod rАзkАз. JAGO Obwiniasz mnie najniesАжuszniej. RODRYGO Wysuwam tylko prawdziwe zarzuty. WyszastaАжem siАз co do grosza. Klejnoty, com ci je daАж dla Desdemony (poАжowa ich!byАжaby nawet mniszkАз ujАзАжa), powiedziaАжeАй mi, Аеe zostaАжy przez niАд przyjАзte; i otworzyАжeАй mi pocieszajАдce widoki rychАжego pozyskania jej!wzglАзdАw i przystАзpu do niej; tymczasem nic z tego nie widzАз. JAGO Dobrze, dobrze, dalej! RODRYGO #Dobrze, dalej! Dalej tak iАйАм nie moАеe, i wcale to niedobrze. NatАз dАжoАв! powiadam, Аеe to niegodziwie, i zaczynam siАз domyАйlaАм, Аеe ze mnie zakpiono. JAGO Dobrze. RODRYGO Powtarzam, Аеe to niedobrze. OdkryjАз wszystko przed DesdemonАд: jeАеeli mi zechce zwrАciАм klejnoty, to zaniecham dalszych zabiegАw iАеaАжowaАм bАзdАз mych nieprawych uroszczeАв; jeАеeli zaАй mi ich nie zwrАci, bАдdАг pewien, Аеe zaАеАдdana zadoАйАмuczynienia od ciebie. JAGO CzyАй juАе wszystko wypowiedziaАж? RODRYGO Nie inaczej, i niewzruszone mam postanowienie postАдpiАм nie inaczej, jak powiedziaАжem. JAGO Teraz widzАз, Аеe masz w sobie animusz, I od tej pory zaczynam mieАм lepsze wyobraАеenie o tobie niАе kiedykolwiek. Daj mi rАзkАз, Rodrygo, obarczyАжeАй mnie nader uzasadnionymi "zarzutami, a przecieАе, klnАз siАз na wszystko, Аеem dziaАжaАж jak najgorliwiej w twej sprawie. RODRYGO To siАз nie pokazaАжo. JAGO PrzyznajАз, Аеe siАз nie pokazaАжo, i podejrzenie twoje nie jest bez trafnoАйci i "rozsАдdku. AleАе, Rodrygo, jeАеeli istotnie jest w twoim Ажonie to,o czym teraz wi Азcej niАе kiedykolwiek mam powodАw nie wАдtpiАм, to jest: wola, odwaga i mАзstwo, daj tego dowАd tej nocy, a jeАеeli nastАзpnej nie ujrzysz Desdemony w swoich objАзciach, to zastaw sidАжa na me Аеycie i sprzАдtnij mnie zdradziecko ze Айwiata. RODRYGO !No, no, o cААе to idzie? Jestli to w granicach moАеliwoАйci i rozsАдdku? JAGO Trzeba ci wiedzieАм, Аеe nadszedАж wyraАгny rozkaz z Wenecji, aАеeby Kasjo zajАдАж miejsce Otella. RODRYGO Czy byАм moАеe? Takim sposobem Otello i Desdemona powrАcАд nazad do Wenecji. JAGO O nie: on siАз uda do Maurytanii i zabierze tam z sobАд piАзknАд DesdemonАз: chybaby tu byАж zatrzymany jakim wypadkiem, Аеaden zaАй inny wypadek nie mАgАжby byАм bardziej stanowczy w tej mierze jak usuniАзcie Kasja. RODRYGO Co rozumiesz przez usuniАзcie go? JAGO Ba, nic innego jak uczynienie go niezdatnym do zajАзcia miejsca Otella: ewakuowanie mu czaszki. RODRYGO I chcesz, abym ja to uczyniАж? JAGO Tak wАжaАйnie, jeАеeli chcesz #siАзgnАдАм po korzyАйАм, sАжusznie ci przynaleАеnАд. On dziАй przepАзdza wieczАr u pewnej !marmuzeli; tam siАз z nim zejdАз.Nic jeszcze nie wie o swoim wyniesieniu. JeАеeli zechcesz czatowaАм na niego, jak stamtАдd bАзdzie powracaАж (a mojАд rzeczАд bАзdzie tak urzАдdziАм ten powrАt, aby wypadАж miАзdzy dwunastАд a pierwszАд), to bАзdziesz mАgАж АеgnАдАм go jak najwygodniej. Ja#bАзdАз tuАе, aby ciАз wesprzeАм, i padnie pomiАзdzy nami. PАjdАг, $nie stАj taki osАжupiaАжy; wykaАеАзci przez drogАз tak dowodnie potrzebАз jego Айmierci, Аеe poczytasz sobie za powinnoАйАм o niАд go przyprawiАм. JuАе najwyАеszy czas na kolacjАз, wieczАr ucieka. IdАгmy! RODRYGO Musisz mi udzieliАм jeszcze wiАзcej objaАйnieАв. JAGO BАзdziesz ich miaАж, ile zechcesz. WychodzАд. SCENA TRZECIA Inny pokАj w zamku. WchodzАд O t e l l o, L o d o w!i k o, D e s d e m o n a, E m i li a i sАжuАеba. LODOWIKO !Nie trudАг siАз, panie generale; proszАз. OTELLO Wybacz, przechadzka dobrze mi posАжuАеy. LODOWIKO Dobranoc, pani, przyjm dziАзki. DESDEMONA My raczej DziАзkujem tobie, siniore. OTELLO Idziemy? O! - Desdemono... DESDEMONA Co kaАеesz, mАj mАзАеu? OTELLO $IdАг siАз poАжoАеyАм zaraz, wkrАtce wrАcАз; Oddal EmiliАз, bacz, aby tak byАжo. DESDEMONA BАзdzie tak, panie. WychodzАд O t e l l o i L o d o w i k o, za nimi sАжuАеba. EMILIA No cААе? Jak tam teraz? ZАжagodniaАж jakoАй. DESDEMONA WkrАtce wrАci, mАwiАж. %KazaАж mi pАjАйАм siАз poАжoАеyАм i ciebie OddaliАм, moja droga. EMILIA Mnie oddaliАм? DESDEMONA Tak kazaАж; zatem, kochana Emilio, "Daj mi mАj nocny ubiАr i bАдdАг zdrowa. Nie trzeba nam siАз mu sprzeciwiaАм teraz. EMILIA ObyАй go nigdy nie byАжa ujrzaАжa, Kochana pani! DESDEMONA Tego ja nie powiem. Serce me tak jest ku niemu zwrАcone, Аоe nawet jego gniew, jego zniewagi I jego groАгby -rozepnij mnie, proszАз - MajАд w mych oczach urok. EMILIA PoАжoАеyАжam #Na АжААеku pani tАз koАжdАз, coАй chciaАжa. DESDEMONA Wszystko mi jedno. BiedneАе nasze gАжowy! JeАеeli umrАз wprzАd niАе ty, Emilio, PamiАзtaj przykryАм mnie tАд koАжdrАд. EMILIA EjАеe, Co pani prawisz! DESDEMONA U mej matki byАжa SАжuga, Barbara byАжo jej na imiАз, MiaАжa kochanka, a ten byАж okrutny, Bo jАд porzuciАж. АнpiewywaАжa sobie PiosnkАз o wierzbie; byАжa to pieАйАв stara, Ale stosowna do jej poАжoАеenia,$UmarАжa nucАдc jАд. PieАйАв ta dziАй w wieczАr WciАдАе mi brzmi w uszach i gwaАжt sobie czyniАз, Abym tak samo nie zwiesiАжa gАжowy I nie АйpiewaАжa jak biedna Barbara. ProszАз ciАз, Айpiesz siАз. EMILIA MamАеe pani przynieАйАм Nocne ubranie? DESDEMONA Nie, rozbierz mnie tylko. Ten Lodowiko jest wcale przystojny. EMILIA PiАзkny mАзАеczyzna. DESDEMONA I miАжy w rozmowie. EMILIA Znam pewnАд damАз w Wenecji, co chАзtnie Boso by poszАжa do Jerozolimy Za jedno tknienie jego wargi dolnej. DESDEMONA Айpiewa Pod wierzbАд pАжaczАдcАд dziewczyna Ажzy roni I Айpiewa: wierzbo! wierzbo! %W dААж gАжАwkАз spuАйciАжa, skroАв wsparАжa na dАжoni I Айpiewa: wierzbo! wierzbo! ZdrАj, mruczАдc opodal, przywtarza jej jАзkom: O wierzbo! wierzbo! wierzbo! Od Ажez jej gorАдcych kamienie aАе miАзknАд; ZАжААе to na boku. O wierzbo! wierzbo! wierzbo! ProszАз ciАз, Айpiesz siАз, on wkrАtce powrАci. Z gaАжАдzek ja wierzby splotАз sobie wianek. Nie gaАвcie mu tego, przyjmujАз mАj los. Nie, to przypada w innej strofce. SАжyszysz, KtoАй zakoАжataАж do drzwi. EMILIA To wiatr, pani. DESDEMONA NazwaАжam go zmiennym, a on mi rzekАж; ach! PАжacz wierzbo! wierzbo! wierzbo! Niejeden ci przecie zastАдpi mnie gach. IdАг juАе, dobranoc. CoАй mnie oczy swАзdzАд, Nie zapowiadaАе to Ажez? EMILIA SkАдdАеe znowu? DESDEMONA !Tak mАwiАд. O, ci mАзАеczyАгni, mАзАеczyАгni. Powiedz mi szczerze, Emilio, czy myАйlisz, Аоe sАд kobiety zdolne tak okropnie ZdradzaАм swych mАзАеАw? EMILIA SАд takie, bez kwestii. DESDEMONA CzyАеbyАй za caАжy Айwiat to uczyniАжa? EMILIA A ty, o pani? DESDEMONA Na АйwiatАжo dnia - nigdy! ! EMILIA W Айwietle dnia pewnie bym nie uczyniАжa, Lecz ciemnoАйАм nocy zmienia postaАм rzeczy. DESDEMONA A za Айwiat caАжy - odpowiedz, Emilio? EMILIA !Hm! Айwiat nie fraszka; z maАжej bagatelki Zysk byАжby wielki. ukАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБЙ└^cMЙК$░ЙЛB ~cА┴ЙМ└}c$КН=шcЗКО%╤cъКПЎcMЛР¤%яc░ЛСь,╞cМТ▓2├cvМУu8 c┘МФА>C<Н DESDEMONA O nie, pewna jestem, Аоe nigdy tego byАй nie uczyniАжa. EMILIA Z caАжАд pewnoАйciАд bym to uczyniАжa, I odczyniАжabym po uczynieniu. Ma siАз rozumieАм, Аеebym takiejrzeczy Nie uczyniАжa za marny pierАйcionek Ani za parАз batystowych szmatek, Ani za kornet, ani za mantolet, Ani za Аеaden rupieАм tym podobny; Ale za caАжy Айwiat! KtАraАе kobieta Nie zapragnАзАжaby swemu mАзАеowi PrzyprawiАм rogАw i zrobiАм go przez to MonarchАд Айwiata? Za tak wielkАд korzyАйАм Gotowa bym siАз naraziАм na czyАйciec. DESDEMONA Niebo mi Айwiadkiem, Аеebym za Айwiat caАжy Nie popeАжniАжa takiego bezprawia. EMILIA Bezprawie takie jest bezprawiem tylko "W opinii Айwiata; skorobyАй zaАй, pani, W nagrodАз trudu caАжy Айwiat posiadАжa, !WАжasny by Айwiat twАj sАдdziАж to bezprawie, А░atwo byАй przeto mogАжa je uprawniАм. DESDEMONA !Nie sАдdzАз, aby istniaАжa choАм jedna Taka kobieta. EMILIA Tuzin ich siАз znajdzie, Nie tylko jedna, i w dodatku tyle, Ile by trzeba, Аеeby w krАдg zapeАжniАм Ten Айwiat, o ktАry by siАз ubiegaАжy. Rozumiem jednak, Аеe to wina mАзАеАw, %IlekroАм Аеona siАз potknie. JeАеeli,ZapominajАдc o swych obowiАдzkach, Na Ажonie innych skarby nasze trwoniАд; JeАйli kapryАйnАд zwiedzeni zazdroАйciАд !АнcieАйniajАд naszАд swobodАз, a nawet, !Co gorsza, bijАд nas; jeАйli nam czyniАд UjmАз w tym, coАйmy wprzАdy posiadaАжy, ToАм nic dziwnego, Аеe w nas АеААжАм zakipi; JesteАйmy korne w duchu, ale przy tym !I mАйciwe trochАз. Niech wiedzАд mАзАеowie, Аоe Аеony majАд zmysАжy tak jak oni, Ze majАд oczy, wАзch i podniebienie Zdolne odrААеniАм sАжodycz od goryczy, Tak jak i oni. CzegААе oni pragnАд, Gdy nad nas inne przenoszАд. Rozkoszy? Tak myАйlАз. WiedzieАе ich k 'temu namiАзtnoАйАм? Zapewne. SАжaboАйАмli temu jest winnАд? !JuАеci tak. A czyАе my jesteАйmy wolne Od namiАзtnoАйci, od АеАдdzy rozkoszy I od sАжaboАйci bardziej niАе mАзАеczyАгni? Niech nas szanujАд, a potem nie mruczАд, !АоeАйmy zАжe, gdy nas sami zАжegouczАд. DESDEMONA Dobranoc, niebo krzyАе ten na mnie zsyАжa, Bym trwaАжa w dobrym, nie zАжym zАжe pАжaciАжa. WychodzАд. AKT PIА▒TY SCENA PIERWSZA Ulica. WchodzАд J a g o i R o d r y g o. JAGO StaАв tu za sАжupem; wnet przechodziАм bАзdzie: Wyjm rapier, dzierАе go krzepko i wtАжocz gracko. "Nie bАj siАз, bАзdАз tuАе opodal ciebie. Ten krok nas zbawi lub zgubi; pamiАзtaj I wolАз w sobie skup. RODRYGO BАдdАг jednak blisko. Jagonie, bojАз siАз, Аеe plan zawiedzie. JAGO BАзdАз tuАе. АнmiaАжo! marsz na stanowisko! Oddala siАз i staje w pewnej odlegАжoАйci. RODRYGO Niewielki pochop mam do tego czynu; Ale powody podaАж tak zasadne... Mniej, wiАзcej jeden czАжowiek, cААе to znaczy? NuАеe, mАj mieczu, pАjdАг, zapadАж naАв wyrok. Idzie na stanowisko. JAGO PotarАжem ten Айwierzb mАжody do Аеywego; Ot siАз i jАдtrzy. Czy on sprzАдtnie Kasja, Czy Kasjo jego, czy oba siАз sprzАдtnАд, Zawsze coАй wygram. JeАеeli Rodrygo Uniknie Айmierci, zaАеАдda ode mnie Zwrotu pieniАзdzy i owych klejnotАw, KtАre od niego wyАжudziАжem niby Dla Desdemony, nie bАзdzie nic z tego, JeАеeli Kasjo zostanie przy Аеyciu, Co dzieАв siАз jaki przymiot w nim okaАеe, Aby mnie zaАмmiАж; moАеe teАе i Murzyn WydaАм mnie przed nim, ten punkt zbyt jest groАгny; Musi wiАзc umrzeАм. Cicho! to onidzie. Wchodzi K a s j o. RODRYGO !PoznajАз jego chАd, to on. GiАв,wrogu! Rzuca siАз na K a s j a i rani go. KASJO To pchniАзcie byАжo nieАгle wymierzone, !Ale mАj kaftan lepszy jest, niАе sАдdzisz, DoАйwiadczАз zaraz twego. Dobywa szpady i rani R o d r yg a. RODRYGO O, zabitym! Pada. J a g o nadbiega, zadaje K a s j o w i pchniАзcie w udo i wychodzi. KASJO Okaleczonym na zawsze. Ratunku! Hola! ratunku! Mordercy, mordercy! !Pada. O t e l l o ukazuje siАз w gАжАзbi. OTELLO GАжos Kasja, Jago dotrzymuje sАжowa. RODRYGO Biada mi! o, ja nАзdzny! OTELLO W rzeczy samej. KASJO Na pomoc! Hej! kto Аеyw! АйwiatАжa! felczera! OTELLO To on. O, walny, poczciwy Jagonie, CoАй tak wziАдАж Аеywo krzywdАз przyjaciela, Ty mnie pouczasz. - Pupko ubАstwiana! ! TwАj ulubieniec legАж trupem i twoja Bije godzina. IdАз, wszetecznico! JuАе mnie nie zАжudzisz swymi ponАзtami; Splamione АжoАеe sproАйna krew twa splami. Wychodzi. L o d o w i k o i G ra c j a n o ukazujАд siАз w pewnej odlegАжoАйci. KASJO !CААе to? Czy nie ma ani straАеy,ani Аоywego ducha? Mordercy! Mordercy! GRACJANO $JakieАй nieszczАзАйcie siАз staАжo; te krzyki Tragiczny jakiАй wskazujАд wypadek. KASJO Na pomoc! LODOWIKO SАжyszysz? RODRYGO O nАзdznik przeklАзty! LODOWIKO DwАch czy trzech jАзczy. Noc ta jest zАжowroga. MoАеe to jaka zasadzka, czekajmy, PАki kto wiАзcej nie przyjdzie na pomoc. RODRYGO Nikt nie nadchodzi, na АйmierАм mnie krew ujdzie. LODOWIKO SАжuchaj! J a g o na wpААж rozebrany wchodzi ze АйwiatАжem i goАжАд szpadАд. GRACJANO KtoАй tu w koszuli zdАдАеa, z АйwiatАжem w rАзku I broniАд. JAGO Kto tu? SkАдd ten zgieАжk? Kto krzyczaАж? LODOWIKO Nie wiemy. JAGO CzyАйcie krzyku nie sАжyszeli? KASJO Tu, tu! dlaboga, ratuj! JAGO Co siАз staАжo? GRACJANO Zda mi siАз, Аеe to chorАдАеy Otella. LODOWIKO !Tak, to on, peАжen to dzielnoАйci czАжowiek. JAGO KtoАйcie wy, co tak АеaАжoАйnie krzyczycie? KASJO Jagonie! Ажotry przebiАжy mnie, ratuj! SprowadАг mi pomoc! JAGO To ty, namiestniku? Dlaboga! JakieАе Ажotry to zrobiАжy? KASJO !Jeden z nich, zda mi siАз, leАеy tu wpodle I ujАйАм nie moАеe. JAGO O nikczemne Ажotry! !do L o d o w i k a i G r a c j a n a Co wy za jedni? PАjdАгcie tu na pomoc. RODRYGO Ratujcie mnie! KASJO To jeden z nich. JAGO Ha, Ажotrze! ZbАju pokАдtny! Przebija R o d r y g a. RODRYGO PrzeklАзty Jagonie! Nieludzki psie! och! och! JAGO ZabijaАм w mroku! Gdzie siАз podziaАжa reszta tych hultajАw? Jak teАе w tym mieАйcie pusto! -Hej! ! na pomoc! - Kto wy? jesteАйcieАе Агli czy dobrzy? LODOWIKO Pisz nas Tak, jak nas widzisz. JAGO Sinior Lodowiko? LODOWIKO Ten sam. JAGO Przepraszam was, Kasjo tu leАеy, !CiАзАеko raniony przez hultajАw. GRACJANO Kasjo? JAGO JakАеe siАз czujesz, kolego? Gdzie rana? KASJO Na wpААж przeciАзte mam udo. JAGO BroАв Chryste! "АнwieАмcie, panowie, zwiАдАеАз je koszulАд. Wchodzi B i a n k a. BIANKA Co to jest? Kto tak krzyczaАж? JAGO Kto tak krzyczaАж? BIANKA O drogi Kasjo! mАj najmilszy Kasjo! O Kasjo! Kasjo! Kasjo! JAGO O Ажajdaczko! Powiedz mi, Kasjo, czy siАз nie domyАйlasz, Kto sАд ci, co ci tak siАз przysАжuАеyli? KASJO Nie. GRACJANO Аоal mi, panie, Аеe ciАз w tak АеaАжosnym Stanie zastajАз; szukaАжem ciАз wszАзdzie. JAGO Daj no podwiАдzkАз. Tak. Аоeby kto kazaАж !PrzynieАйАм lektykАз, abyАйmy go mogli Spokojnie przenieАйАм. BIANKA Mdleje. Kasjo! Kasjo! JAGO Panowie, mam tАз nimfАз w podejrzeniu O uczestnictwo w tej zbАjeckiej sprawce. Kochany Kasjo, bАдdАг chwilkАз cierpliwy. PozwАlcie АйwiatАжa, panowie; ciekawym, Czy znamy tego ptaszka, czy nie znamy. Co widzАз! mАjАеe to ziomek, przyjaciel, Rodrygo? nie! o tak! nieba! Rodrygo. GRACJANO Rodrygo? Ten z Wenecji? JAGO Ten sam wАжaАйnie. CzyАй go znaАж waАмpan? GRACJANO Czym go znaАж? O, znaАжem! JAGO Sinior Gracjano? Wybaczcie mi, proszАз, Krwawe to zajАйcie niech usprawiedliwi MojАд niegrzecznoАйАм. GRACJANO MiАжo mi ciАз widzieАм, Panie chorАдАеy. JAGO JakАеe ci jest, Kasjo? Lektyki! prАзdzej! Czy poszedАж kto po niАд? GRACJANO Rodrygo! JAGO On to, on. WnoszАд lektykАз. Lektyka, przecie! NieАйcie go, dobrzy ludzie, jak najwolniej, Ja po felczera skoczАз. do B i a n k i OszczАзdАг sobie Pracy waАмpanna. do K a s j a Kasjo, ten nieszczАзsny, Co tutaj leАеy, byАж mym przyjacielem, JakieАе z nim miaАжeАй nieporozumienie? KASJO Аоadnego w Айwiecie; nie znaАжem go nawet. JAGO do B i a n k i O, jakАеeАй zbladАжa! do lektykarzy NieАйcie go do domu! WynoszАд K a s j a i R o d r y ga. J a g o do L o d o w i k a i G r a c j a n a. ZostaАвcie chwilАз, szanowni panowie. CААе to waАмpannie, АеeАй tak zbladАжa? Patrzcie: Czy uwaАеacie, jak jej wzrok zobАжАзdniaАж? W tym wzroku moАеna wiele siАз doczytaАм. Tylko siАз dobrze przyjrzyjcie, panowie. NieprawdaАе? Wina musi siАз odezwaАм, ChociaАеby jАзzyk odmawiaАж posАжugi. Wchodzi E m i l i a. EMILIA #Co siАз tu staАжo, mАзАеu? co siАз staАжo? JAGO Kasjo w ciemnoАйci napadniАзty zostaАж Przez Roderyga i jego wspАlnikАw, KtАrzy uciekli. Rodrygo nie Аеyje, A Kasjo bliski Айmierci. EMILIA Wielki BoАеe! Biedny mАжodzieniec! poczciwy nasz Kasjo! JAGO !Takie to skutki rozwiАдzАжoАйci. Spytaj, !ProszАз ciАз, Kasjo gdzie dzisiaj wieczerzaАж? do B i a n k i CААе to? drАеysz aАйАмka? BIANKA WieczerzaАж dziАй u mnie, Ale dlatego drАеeАм nie mam przyczyny. JAGO U ciebie? PАjdziesz ze mnАд, moАйcia panno. EMILIA Fuj, bezwstydnico! BIANKA Ja nie bezwstydnica; Jam rАwnie peАжna sromu jak waАмpani, Co mnie zniewaАеasz. EMILIA Jak ja? O bezczelna! JAGO IdАгmy, Ажaskawi panowie, zobaczyАм, Jak bАзdАд rany Kasja opatrzone. PАjdАг aАйАмka, wnet nam zaАйpiewasz inaczej. A ty, Emilio, spiesz do cytadeliDonieАйАм naszemu paАвstwu, co siАз staАжo. Idziem, panowie? do siebie Ta noc ma rozstrzygnАдАм MАj los: ze szczАзtem zwaliАм mnie lub dАгwignАдАм. Wychodzi. SCENA DRUGA Sypialnia. D e s d e m o n a w АжААеku АйpiАдca. Анwieca siАз pali. O t e l l o wchodzi. OTELLO Oto przyczyna, to przyczyna - duszo!! Nie chciejcie, proszАз, abym jАд wyjawiАж, O czyste gwiazdy! Oto jest przyczyna. Ale ja krwi jej nie przelejАз; szkoda, Szkoda byАжoby zrysowaАм Аеelazem "TАз skАrАз bielszАд od Айniegu i gАжadkАд Jak pomnikowy alabaster. Musi jednakАеe umrzeАм, bo tak samo ZwiodАжaby innych jeszcze. ZgaszАз АйwiatАжo, A potem - zgaszАз АйwiatАжo; ; skoro zgaszАз "Ciebie, mАj sАжuАеko АйwiecАдcy w pomroku, А░atwo ciАз bАзdАз mАgАж znАw rozpАжomieniАм, Gdy mi Аеal bАзdzie; ale raz zgasiwszy Twoje Аеywotne АйwiatАжo, o! ty cudnie Misterny wzorze wytwornej natury, GdzieАе znajdАз iskrАз prometeuszowАд, Co by to АйwiatАжo roztliАжa na nowo? "Gdy raz twАд rААеАз zerwАз, juАе jej Аеycia !WrАciАм nie zdoАжam; musi, musi zwiАзdnАдАм, !NiechАеe siАз jeszcze jej woniАд nacieszАз, PАki jest na pniu. caАжuje jАд O sАжodki oddechu! Ty byАй nieledwie z rАдk sprawiedliwoАйci !MАgАж miecz wytrАдciАм. Jeszcze,jeszcze jeden "BАзdzieszli takАд, jak jesteАй, po Айmierci, !KtАrАд ci zadam, to ciАз kochaАмbАзdАз Nawet po Айmierci. Jeszcze tylko jeden, Ostatni, nigdy sАжodszy pocaАжunek Nie byАж zgubniejszy. Nie mogАз siАз wstrzymaАм Od Ажez; okrutne to Ажzy jednak; Аеal mАj Jest Аеalem nieba, co chАжoszcze kochajАдc. Budzi siАз. DESDEMONA Kto tu? Czy to ty, Otello? OTELLO Tak, Desdemono. DESDEMONA Czy chcesz siАз poАжoАеyАм? OTELLO CzyАй odmАwiАжa pacierz, Desdemono? DESDEMONA Tak, panie. OTELLO JeАйli sobie przypominasz Jaki grzech, skruchАд dotАдd nie obmyty, To go natychmiast niebu wyspowiadaj. DESDEMONA Dlaboga! mАзАеu! co znaczy ta mowa? OTELLO #MАdl siАз, a prАзdko; usunАз siАз na bok; Nie chcАз ciАз zabiАм nie przygotowanej; BoАеe broАв! nie chcАз zabiАм duszy twojej, MАdl siАз wiАзc. DESDEMONA MАwisz o zabiciu? OTELLO Tak jest. DESDEMONA !NiechАеe siАз niebo zmiАжuje nademnАд! OTELLO Amen! z caАжego serca tego pragnАз. DESDEMONA Skoro tak, to mnie przecie nie zabijesz. OTELLO Hm! DESDEMONA Jednak bojАз siАз ciebie, boАй straszny, Kiedy tak dziko przewracasz oczyma. Dlaczego bojАз siАз, nie wiem, bo nie wiem, Com winna; ale czujАз, Аеe siАз bojАз. OTELLO PomyАйl o swoich grzechach. DESDEMONA Moje grzechy Naprzeciw ciebie sАд z zbytku miАжoАйci. OTELLO Za to teАе umrzesz. DESDEMONA Za to, Аеem kochaАжa? PrzebАg! dlaczego tak przygryzasz wargi? JakaАй myАйl krwawa wstrzАдsa tobАд caАжym. GroАгne to znaki, ale mam nadziejАз, Аоe nie mnie groАеАд. OTELLO Cicho bАдdАг! milcz! DESDEMONA MilczАз. CААе masz przeciwko mnie? MАw. OTELLO OwАд chustkАз, "KtАrАд ci daАжem, a ktАrАдm tak ceniАж, DaАжaАй Kasjowi. DESDEMONA Nie daАжam, jak pragnАз Zbawienia duszy i dАжuАеszego Аеycia! PoАйlij po niego i spytaj go. OTELLO StrzeАе siАз KrzywoprzysiАзstwa, duszyczko kochana; Pomnij, Аеe leАеysz na Айmiertelnym АжoАеu. DESDEMONA AleАе nie zaraz mam umrzeАм. OTELLO NiezwАжocznie. %АоaАжuj wiАзc z caАжАд szczeroАйciАд za grzechy, ChoАмbyАй siАз bowiem jednego po drugim NajuroczystszАд zaparАжa przysiАзgАд, #Nie osАжabiАжabyАй i nie zachwiaАжaNiewzruszonego przekonania tego, "Pod ktАrym jАзczАз. АнmierАм twa nieuchronna. DESDEMONA !O BoАеe, zmiАжuj siАз nade mnАд! OTELLO Amen. DESDEMONA #I ty siАз zmiАжuj! Jam ciАз nigdy wАеyciu Nie obraziАжa; nigdym nie kochaАжa InnАд miАжoАйciАд Kasja, tylko takАд, Na jakАд niebo ogАlnie pozwala;Nigdym mu nic nie daАжa. OTELLO Niebo Айwiadkiem, Аоem owАд chustkАз widziaАж w jego rАзku. Kobieto bez czci i wiary, ty zmieniasz Serce me w kamieАв i nazwaАм mi kaАеesz To, co uczyniАм zamierzam, morderstwem, Nie zaАй ofiarАд, za ktАrАд to miaАжem. WidziaАжem owАд chustkАз. DESDEMONA WiАзc jАд znalazАж; Jam mu jej nigdy nie daАжa. O panie, !PoАйlij po niego, kaАе mu prawdАз wyznaАм. OTELLO JuАе on jАд wyznaАж, DESDEMONA Co? OTELLO Аоe ciАз posiadaАж. DESDEMONA Jak to? W nieprawy sposАb? OTELLO Nie inaczej. DESDEMONA Nie moАеe tego powiedzieАм. OTELLO W istocie, Nie moАеe teraz, bo ma zwarte usta, Poczciwy Jago o to siАз postaraАж. DESDEMONA Ach! objaАйniajАд siАз moje obawy. WiАзc on nie Аеyje? OTELLO ChoАмby byАж miaАж tyle OrganАw Аеycia co wАжosАw na gАжowie, Zemsta ma byАжaby schАжonАзАжa wszystkie. DESDEMONA O wielki BoАеe! on jest oszukany, A ja zgubiona. OTELLO Ha! niecna fryjerko! Анmiesz za nim pАжakaАм wobec mnie? DESDEMONA O panie, OdtrАдАм mnie, wygnaj, ale nie zabijaj! OTELLO !GiАв, nierzАдdnico! nic ciАз nie ocali. DESDEMONA Zabij mnie jutro, oszczАзdАг mnie dziАй tylko. OTELLO Chcesz siАз opieraАм? DESDEMONA Tylko pААж godziny. OTELLO do siebie Po dokonaniu skoАвczy siАз wahanie. DESDEMONA Niech siАз pomodlАз tylko. OTELLO JuАе za pААгno. DАжawi jАд. EMILIA za drzwiami Panie, Ажaskawy panie! otwАrz, otwАrz! OTELLO "CААе to za haАжas! Jeszcze Аеyje,dyszy. Okrutnym wprawdzie, lecz i miАжosierny; Nie chcАз przeciАдgaАм dАжuАеej twoich cierpieАв Tak, tak! Dusi jАд EMILIA za drzwiami OtwАrz, pan! otwАrz, proszАз. OTELLO Kto tam? EMILIA OtwАrz, pan, to ja, mam pilny interes. OTELLO Tak! To Emilia; zaraz. JuАе nie Аеyje. Pewnie przynosi wieАйАм o Айmierci Kasja, "ZgieАжk tam byАж wielki. Ha! juАе siАз nie rusza: Jak grАb milczАдca. MamАеe jej otworzyАм? !Zda mi siАз, Аеe siАз poruszyАжa znowu: !Nie. CААе mam czyniАм? WpuАйciАмjАд? Jak wpuszczАз, Zechce zagadaАм pewnie do mej Аеony. Do mojej Аеony! Аоony! Jakiej Аеony? Ja nie mam Аеony. O fatalna chwilo! Nie do zniesienia! Zda mi siАз, Аеe teraz BАзdzie zaАмmienie sАжoАвca i ksiАзАеyca I Аеe krАдg caАжy ziemi przeraАеony Rozpadnie siАз ze zgrozy. EMILIA za drzwiami WpuАйАм mnie, panie. MuszАз siАз widzieАм z panem. OtwАrz, otwАrz, А░askawy panie! OTELLO ZapomniaАжem o niej. !Zaraz, Emilio. SpuАйАмmy wprzАd firankАз. otwiera drzwi Gdzie jesteАй? Po co przychodzisz w tej porze? !E m i l i a wchodzi ze АйwiecАд. EMILIA Ach, panie, niecne morderstwo speАжniono! OTELLO Jak to? W tej chwili? EMILIA Tak, wАжaАйnie w tej chwili. OTELLO To ksiАзАеyc temu winien: on w tych czasach $Bardziej niАе zwykle zbliАеyАж siАз do ziemi, StАдd szaАж napada ludzi. EMILIA Kasjo, panie, ZabiАж Rodryga, owego mАжodego Wenecjanina. OTELLO Co? Rodrygo zginАдАж? I Kasjo zginАдАж? EMILIA Nie, Kasjo nie zginАдАж. byАжby wielki. ukАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩Х╨tcQНЦDСc┤НЧ╒ ьcОШ┴вczОЩc=c▌ОЪа c@ПЫЯ&-cгПЬ╠,*cРЭЎ3?3iРЮ57╣ @ЬРЯю7т0АеРа╨;TА╒Рб$>пАЇРOTELLO Nie zginАдАж Kasjo? Morderstwo wiАзc traci "SwАj dАгwiАзk i chrypnie sАжodko brzmiАдca zemsta. DESDEMONA Bez winy Аеycie straciАжam! EMILIA O BoАеe! Czyj to gАжos? OTELLO Czyj? Co? EMILIA To gАжos mojej pani. Nieba! Na pomoc! Na pomoc! O pani! O Desdemono! przemАw jeszcze! przemАw, Kochana pani! DESDEMONA Umieram niewinna. EMILIA Ha! ktААе jest sprawcАд tego? DESDEMONA Nikt, ja sama. BАдdАг zdrowa. PozdrАw ode mnie mojego Ukochanego maАжАеonka. BАдdАг zdrowa! Umiera. OTELLO Jak ona mogАжa byАм zamordowana? EMILIA Niestety! ktААе to wie? OTELLO SАжyszaАжaАй przecie Z jej ust, Аеe sprawcАд tego ja nie jestem. EMILIA Tak powiedziaАжa, muszАз to zaАйwiadczyАм. OTELLO Z kАжamstwem na ustach poszАжawprost do piekАжa - Jam to jАд zabiАж. EMILIA Tym czystszy z niej anioАж, A tym czarniejszy szatan z ciebie, zbАjco. OTELLO Ona puАйciАжa wodze sproАйnym chuciom. EMILIA To istna potwarz, a ty istny szatan. OTELLO NiestaАжa byАжa jak wiatr. EMILIA A tyАй wАйciekАжy Jak ogieАв, kiedy jАд mienisz niestaАжАд, Jej wiernoАйАм byАжa godnАд niebian. OTELLO Kasjo MiaАж z niАд stosunki; spytaj swego mАзАеa. Obym siАз zapadАж w najgАжАзbszedno piekieАж, JeАйlim siАз chwyciАж tej ostatecznoАйci Bez pewnych danych. TwАj mАдАе wie o wszystkim. EMILIA MАj mАдАе? OTELLO Tak, mАдАе twАj. EMILIA Аоe miaАжa nieprawe Z kim bАдdАг stosunki? OTELLO Nie inaczej, z Kasjem. O, gdybym byАж miaАж pewnoАйАм jej wiernoАйci !I niebo byАжo mi za niАд dawaАжo Drugi Айwiat taki, utworzony z jednej, CaАжej, rodzimej sztuki chryzolitu, Nie byАжbym jej byАж oddaАж. EMILIA MАj mАдАе? OTELLO Tak jest, On pierwszy ostrzegАж mnie o jej miАжostkach; Prawy to czАжowiek, brzydzАдcy siАз szlamem PowlekajАдcym sromotne postАзpki. EMILIA MАj mАдАе? OTELLO DopАkiАе tych pytaАв, kobieto? TwАj mАдАе, powiadam. EMILIA O kochana pani! MiАжoАйАм wywiodАжa nikczemna zАжoАйАм w pole. MАj mАдАе obwinia jАд o wiaroАжomstwo? OTELLO On, twАj mАдАе; cААе to? Czy mnie nie rozumiesz? Przyjaciel mАj, twАj mАдАе, poczciwy Jago. EMILIA NiechАеe mu zgnije jadowita dusza Co dzieАв o jeden graАв! А░Аеe najbezczelniej, Zbyt drogo ona, owszem, swАj potworny CeniАжa zwiАдzek. OTELLO Ha! EMILIA Wywrzyj twАд, wАйciekАжoАйАм! Ten twАj postАзpek rАwnie jest wart nieba, Jak ty jej byАжeАй wart. OTELLO RadzАз ci milczeАм. EMILIA "Nie lАзkam siАз twych grААгb, niemasz ty w sobie Do zaszkodzenia mi przez pААж tej siАжy, Co ja mam do zniesienia tych zamachАw. O dudku! gАжАдbie ty z zakutym mАzgiem! Ten twАj czyn - co mnie tam twАj miecz obchodzi! ! Wydam ciАз, choАмbym dwadzieАйciakroАм razy АнmierАм miaАжa ponieАйАм. Na pomoc! na pomoc! Morderstwo! Murzyn zabiАж mojАдpaniАд! WchodzАд M o n t a n o, G r a c j a n o i J a g o. MONTANO Co to jest? Co siАз staАжo, generale? EMILIA do J a g o n a $PАjdАг tu, pАjdАг, dobrzeАй dbaАж o swojАд sАжawАз, Gdy ludzie mordy na twАj karb skАжadajАд. GRACJANO Co siАз tu staАжo? EMILIA jak wprzАdy JeАеeliАй nie podlec, Zadaj faАжsz temu niecnocie; on twierdzi, "АоeАй ty oskarАеyАж przed nim jegoАеonАз O wiaroАжomstwo. Wiem, Аеe tak nie byАжo; Nie jesteАй zdolny do takiej szkarady. MАw, mАw, bo serce moje przepeАжnione. JAGO Nie powiedziaАжem mu nic wiАзcej nad to, Com w duchu myАйlaАж i co on sam uznaАж Za wiarogodne i prawdopodobne. EMILIA Ale czyАй kiedykolwiek mu powiedziaАж, Аоe ona wiaroАжomna? JAGO PowiedziaАжem. EMILIA $SkАжamaАжeАй, podle skАжamaАжeАй; to kАжamstwo, Piekielne kАжamstwo, kАжamstwo,jak BАg w niebie! Ona wystАзpne mieАм stosunki zKasjem! Z Kasjem, mАwiАжeАй? JAGO Z Kasjem, moАйcia pani. PowАйciАдgnij jАзzyk. EMILIA, Ja, powАйciАдgnАдАм jАзzyk? Ja muszАз, muszАз mАwiАм, oto w АжААеku Zamordowana leАеy moja pani. WSZYSCY BoАеe uchowaj! EMILIA Twoje to poszepty SpowodowaАжy tАз okropnАд zbrodniАз. OTELLO WyjdАгcie z zdumienia, panowie, to prawda. GRACJANO NieszczАзsna prawda! MONTANO O potworny czynie! EMILIA Co za nikczemnoАйАм! Ha! Co za nikczemnoАйАм! Wiem, wiem, domyАйlam siАз, zgadujАз wszystko. JuАеem siАз pierwej tego domyАйlaАжa. "Co za nikczemnoАйАм! ZabijАз siАз z Аеalu. JAGO CzyАй zwariowaАжa? IdАг do domu zaraz. EMILIA Na Boga! niech mi wolno bАзdzie mАwiАм! Winnam mu w kaАеdym razie posАжuszeАвstwo, Tylko nie teraz; o, tylko nie teraz. do J a g o n a MoАеe juАе nigdy nie wrАcАз do domu. OTELLO Och! och! och! Rzuca siАз na АжААеko. EMILIA Tak, tak, rycz, wij siАз z boleАйci, BoАй zamordowaАж najczystszАд niewinnoАйАм, JakАд Айwiat widziaАж. OTELLO zrywajАдc siАз Nie! WystАзpna byАжa. do G r a c j a n a I ty tu, stryju? Dopierom ciАз spostrzegАж. Patrz, oto leАеy twoja synowica. ZgАжadzona tymi rАзkami. ZaprawdАз, Czyn ten wydaje siАз dziki i straszny. GRACJANO Biedna istoto! W porАз zmarАж twАj ojciec, ZwiАдzek twАj byАж dlaАв zabАjczy, cierpienie $PrzeciАзАжo starАд niАм, gdyby АеyАжteraz, Widok ten w rozpacz by go wtrАдciАж takАд, IАеby anioАжa strААеa swego zraziАж I duszy swojej zbawienie naraziАж. OTELLO Serce siАз na to Айciska, ale Jago Wie, Аеe siАз ona jakie tysiАдc razy Z Kasjem sproАйnego dopuszczaАжa czynu - Kasjo to wyznaАж - i zapaАжy jego WynagrodziАжa tym samym podarkiem, KtАry ode mnie dawniej otrzymaАжa. WidziaАжem przedmiot ten u niego w rАзku: ByАжa to chustka, pamiАдtka rodzinna, #KtАrАд mАj ojciec daАж byАж mojejmatce. EMILIA O nieba! nieba! JAGO BАзdzieszАеe ty milczeАм? EMILIA To musi na wierzch wyjАйАм, musi wyjАйАм na wierzch. Ja milczeАм, panie? Nie, ja mАwiАм bАзdАз, "Tak gАжoАйno jak wiatr pААжnocny. Niech niebo, Ludzie, szatany, wszystkie moce Айwiata WoАжajАд na mnie: АкMilcz ", ja mАwiАм bАзdАз. JAGO MiejАеe rozwagАз i ruszaj do domu. EMILIA Nie pАjdАз. "J a g o usiАжuje przebiАм АеonАз. GRACJANO WstydАг siАз! dobywaАм orАзАеa Przeciw kobiecie? EMILIA O gАжupi Murzynie! TАз chustkАз, chustkАз tАз, o ktАrej mАwisz, Ja przypadkowo znalazАжam i daАжam Memu mАзАеowi; bo niejednokrotnie W nalegajАдcy, uroczysty sposАb (Jakby mu wiele na tym zaleАеaАжo) АоАдdaАж ode mnie, abym jАд wykradАжa. JAGO KlАзpo przeklАзta! EMILIA Ona daАм tАз chustkАз Kasjowi? Nigdy! Ja to jАд znalazАжam I Jagonowi daАжam. JAGO KАжamiesz, draniu. EMILIA Nie, jak BАg w niebie! Nie kАжamiАз, panowie. do O t e l l a O krwawy capie! Jak mАgАж takibaАжwan АоyАм z tak cnotliwАд kobietАд? OTELLO Czy gromy Na to sАд tylko w niebie, aby grzmiaАжy? Superfinowy Ажotrze! Rzuca siАз na J a g o n a. J a g o przebija E m i l i Аз i ucieka. GRACJANO Patrzcie, pada, Niechybnie zadaАж jej Айmiertelne pchniАзcie. EMILIA !Tak, tak. O zАжААеcie miАз przy mojej pani! GRACJANO #I uciekАж, ale АеonАз zamordowaАж. MONTANO To Ажotr, ten Jago - sinior Gracyjano, WeАг ten miecz, com go zabraАж Murzynowi; ObsadАг drzwi zewnАдtrz, niechgo nie puszczajАд, ZabijАд raczej. Ja muszАз podАдАеyАм Za tym hultajem, bo to pies skazany Na potАзpienie. Wychodzi z G r a c j a n e m. OTELLO JuАеem ja niemАзАеny I byle fagas moАеe miecz mi zabraАм. !Na cААе by sАжawa miaАжa cnotАз przeАеyАм? Niech wszystko w nicoАйАм przepada! EMILIA Co znaczyАж Апw Айpiew twАj, pani? SАжyszyszАеe miАз jeszcze? PoАеegnam Айwiat ten jak АжabАзdАг i umrАз Z pieАйniАд na ustach: Wierzbo! wierzbo! wierzbo! Murzynie, ona byАжa czysta, ona KochaАжa ciebie, okrutny Murzynie. Ostatni to juАе raz usta otwieram, WiАзc mi wierz: mАwiАдc, co myАйlАз, umieram. Umiera. OTELLO Mam jeszcze inny orАзАе w tym pokoju. Miecz to hiszpaАвski, w lodzie hartowany. "Oto jest. Stryju, muszАз wyjАйАм. GRACJANO zewnАдtrz JeАеeli Krok zrobisz za prАg, przypАжacisz to drogo. JesteАй bezbronny, musisz przeto ulec. OTELLO To przyjdАг tu do mnie na chwilАз rozmowy $Lub z goАжАд piАзАйciАд rzucАз siАз na ciebie. GRACJANO wchodzАдc Czego chcesz? OTELLO Mam miecz, widzisz, nigdy jeszcze Lepszy nie zdobiАж boku wojownika. ByАж czas, gdym mieczem tym i tym ramieniem TorowaАж sobie drogАз przez zawady DwadzieАйcia razy wiАзksze niАе zapora, KtАrАд mi stawiasz. O czcze to przechwaАжki! #KtААе zdoАжa los swАj przejrzeАм?DziАй tak nie jest. Nie bАj siАз, choАм miАз uzbrojonym widzisz: Tu kres Аеeglugi mojej, moja przystaАв, Ostatni morski znak dla mego statku. Czego siАз cofasz? PАжonne twe obawy: TrАдАм tylko trzcinАд o piersi Otella, A wnet ustАдpi. GdzieАеbym ja siАз udaАж? JakАеe wyglАдdasz teraz? O wybrane !DzieciАз niedoli! bladaАй jak to giezАжo! Gdy siАз zejdziemy tam do porachunku, Widok twАj wygna mАд duszАз sprzed niebios !I czartom na Ажup odda. JakАеeАй zimna, Moja pieszczoto! zimna jak, o! wstyd twАj. !PrzeklАзty zdrajco! - OdtrАдАмcie miАз, furie, Sprzed tego niebian godnego oblicza! Rozwiejcie miАз wichrami! Stopcie w siarce! "WtrАдАмcie w gАжАзbokАд czeluАйАм pАжynnych АеarАw! O Desdemono! Martwa Desdemono! Martwa! och! och! och! WchodzАд L o d o w i k o, M o !n t a n o. K a s j o w lektyce i straАе prowadzАдca ujАзtego J a g o n a. LODOWIKO Gdzie ten szalony, nieszczАзАйliwy czАжowiek? OTELLO Oto jest: oto ten, co byАж Otellem. LODOWIKO Gdzie Аw gad? stawcie tu przed nas tАз АеmijАз. OTELLO Na nogi patrzАз mu; ale to bajka. %JeАеeli diabeАж, nie bАзdАзАм mАgАж zabiАм. !Rzuca siАз na J a g o n a i rani go. LODOWIKO Odbierzcie mu miecz. JAGO Rannym, lecz nie na АйmierАм. OTELLO Tym lepiej, wolАз, Аеe jeszcze poАеyjesz; Bo umrzeАм, czujАз to, jest szczАзАйliwoАйciАд. LODOWIKO O ty, niedawno jeszcze tak cnotliwy, NimeАй wpadАж w sidАжa zdrajcy, o Otello! CААе Айwiat o tobie powie? OTELLO Wszystko jedno, MoАеe miАз nazwaАм uczciwym mordercАд, JeАеeli zechce; bom nic nie uczyniАж Przez podАжoАйАм; wszystko przezmiАжoАйАм honoru. LODOWIKO Ten nАзdznik wyznaАж juАе przez pААж swe sprawki; ByАжАеeАй z nim w zmowie przeciw Аеyciu Kasja? OTELLO Tak jest. KASJO Kochany wodzu, czy byАм moАеe? Nigdym do tego nie daАж ci przyczyny. OTELLO WierzАзАм i proszАз ciАз o przebaczenie. Spytaj siАз tego szatana, dlaczego $Tak mi opАзtaАж i duszАз, i ciaАжo! JAGO !PrААеno by pytaАж, co wiecie, towiecie; Od tej juАе chwili nieme moje usta. LODOWIKO Nawet do modАжАw? GRACJANO MАзki je otworzАд. OTELLO Niech pozostanАд nieme, to i lepiej. LODOWIKO Dowiesz siАз, panie, szczegААжАw, o ktАrych Nic jeszcze nie wiesz, jak siАз zdaje. Oto List znaleziony w kieszeni Rodryga, Tu drugi. W pierwszym wzmianka, Аеe Rodrygo ByАж poduszczony do zabicia Kasja. Oddaje list O t e l l o w i. OTELLO po przeczytaniu O nАзdznik! KASJO Co za pogaАвskie oszustwo! LODOWIKO A oto drugi list peАжen wyrzutАw, RАwnieАе w kieszeni jego znaleziony, Rodrygo miaАж go, jak siАз zdaje, przesАжaАм Temu Ажotrowi, ale on tymczasem NadszedАж i niechАзАм jego uАжagodziАж. OTELLO po przeczytaniu O, Ажajdak szkodny! JakimАеe sposobem Chustka mej Аеony przeszАжa w twoje rАзce, Kasjo? KASJO ZnalazАжem jАд w moim pokoju I on sam wyznaАж, gdy go tu wiedziono. "Аоe jАд upuАйciАж tam umyАйlnie w celu, KtАrego dopiАдАж. OTELLO O moja Айlepoto! KASJO Jest teАе w tym liАйcie Rodryga Айlad, jak go NamАwiАж Jago do szukania ze mnАд Owej na warcie kАжАtni, skutkiem ktАrej StraciАжem miejsce; i tenАеe Rodrygo, Z pozornej Айmierci ocknАдwszy siАз, zeznaАж Przed chwilАд wАжaАйnie, Аеe go Jago podАеegАж Do napadniАзcia mnie i przebiАж potem. LODOWIKO Otello, musisz wyjАйАм stАдd i pАjАйАм z nami, PeАжnomocnictwo twe ustaАжo. Kasjo ZarzАдdza teraz Cyprem. Pozostaniesz $Pod АйcisАжАд straАеАд, pАki rzАдd wenecki Uwiadomiony nie bАзdzie o winie, Jaka na tobie ciАзАеy. Co siАз tyczy Tego wyrodka, czekajАд go mАзki NajwyszukaАвsze, jakim kiedykolwiek Zbrodniarz ulegaАж. ProwadАгcie ich! OTELLO Zaraz, ParАз sАжАw tylko. OddaАжem Wenecji Pewne przysАжugi, sАд one wiadome; Nie mАwmy o tym. W doniesieniu, ktАre O tych nieszczАзsnych sprawach przeАйlesz, panie, Wystaw miАз, proszАз, takim, jakim jestem; Nie ujmij ani nie dodaj niczego. Przyjdzie ci przeto mАwiАм o czАжowieku, Co nieroztropnie, ale bardzo kochaАж; Co nie byАж skory do podejrzeАв,ale Raz je powziАдwszy, nie byАж siebie panem; KtАrego rАзka na wzАr indyjskiego "Prostego parii odrzuciАжa perАжАз WiАзcej niАе caАжe jego plemiАз wartАд; KtАrego oczy dotАдd zawsze suche, RoniАд Ажzy teraz, jak arabskie drzewa SwАj balsamiczny sok. Napisz to wszystko, A w koАвcu dodaj, Аеe gdy raz wAleppo ZuchwaАжy Turczyn biАж Wenecjanina I bluАгniАж paАвstwu waszemu, jam tego Psa rzezanego uchwyciАж za gardАжo I pierАй mu przeszyАж - tak. Przebija siАз. LODOWIKO O krwawy koАвcu! GRACJANO Za nic juАе teraz wszystko, co siАз rzekАжo. OTELLO padajАдc na D e s d e m o n Аз Jak przed zabiciem caАжowaАжemciebie, Tak niech umieram, sam zabiwszy siebie. Umiera. KASJO BaАжem siАз tego, ale rozumiaАжem, Аоe jest bezbronny, dusza jegobyАжa WzniosАжa i wielka. LODOWIKO do J a g o n a SpartaАвski psie! sroАеszy Od moru, gАжodu i dzikich fal morza, Patrz na tragiczne Аеniwo tegoАжoАеa: Twoje to dzieАжo. Takiego widoku Wzrok nie wytrzyma; zakryjciego oku. do G r a c j a n a Gracjano, zostaАв tu jeszcze i zajmij Mienie Murzyna, ono bowiem zprawa Spada na ciebie. do K a s j a Od was, panie rzАдdco, ZaleАеy kara tego piekielnika, Czas, miejsce, rodzaj mАдk: obostrz je, obostrz! Co do mnie, siadam natychmiast na okrАзt I wracam nazad, abym senatowi Z zbolaАжym sercem skreАйliАж, jako Айwiadek, Ten zbyt bolesny dla wszystkich wypadek. Wychodzi. БзБиБйБкБлБмБнБоБпБ░Б▒Б▓Б│Б┤Б╡Б╢Б╖Б╕Б╣Б║Б╗Б╝Б╜Б╛Б┐Б└Б┴Б┬Б├Б─Б┼Б╞Б╟Б╚Б╔Б╩Б╦Б╠Б═Б╬Б╧Б╨Б╤Б╥Б╙Б╘Б╒Б╓Б╫Б╪Б┘Б┌Б█Б▄Б▌Б▐Б▀БрБсБтБуБфБхБцБчБшБщБъБыБьБэБюБяБЁБёБЄБєБЇБїБЎOSOBY !Eskalus Аб ksiАдАеАз panujАдcy w Weronie Parys Аб mАжody WeroneАвczyk, szlachetnego rodu, krewny ksiАзcia Montekio i Kapulet Аб naczelnicy dwАch domАw nieprzyjaznych sobie Starzec Аб stryjeczny brat Kapuleta Romeo Аб syn Montekiego Merkucjo Аб krewny ksiАзcia, przyjaciel Romea Benwolio Аб synowiec Montekiego, przyjaciel Romea Tybalt Аб krewny Pani Kapulet Laurenty Аб ojciec franciszkanin Jan Аб brat z tegoАе zgromadzenia Baltazar Аб sАжuАеАдcy Romea Samson i Grzegorz Аб sАжudzy Kapuleta Abraham Аб sАжuАеАдcy Montekiego Aptekarz Trzech muzykantАw PaАг Parysa Piotr DowАdca warty Pani Montekio Аб maАжАеonka Montekiego Pani Kapulet Аб maАжАеonka Kapuleta Julia Аб cАrka KapuletАw Marta Аб mamka Julii Obywatele weroneАвscy, rААеne "osoby pАжci obojej, liczАдce siАз do przyjaciААж obu domАw, maski, straАе wojskowa i inne osoby. Rzecz odbywa siАз przez wiАзkszАд czАзАйАм sztuki w !Weronie, przez czАзАйАм piАдtego aktu w Mantui. PROLOG Dwa wielkie domy w uroczej Weronie, RАwnie sАжynАдce z bogactwa i chwaАжy, Co dzieАв odwiecznАд zawiАйАм odnawiaАжy, ObywatelskАд krwiАд broczyАжy dАжonie. Lecz gdy nienawiАйАм pierАй ojcАw poАеera, Fatalna miАжoАйАм dzieci ich jednoczy I krwawa wojna, co z wiekАw siАз toczy, W cichym ich grobie na wieki umiera. !MiАжoАйАм, kochankАw АйmierciАд naznaczona, !WАйciekАжoАйАм rodzicАw i wojna szalona, Zerwana pААгno nad mogiАжАд dzieci, Przed waszym okiem na scenie przeleci. JeАйli nas sАжuchaАм bАзdziecie Ажaskawi, BАжАзdy obrazu chАзАм nasza naprawi. AKT PIERWSZY SCENA PIERWSZA Plac publiczny. WchodzАд S a m s o n i G r z e g o r z uzbrojeni w tarcze i miecze. SAMSON Dalipan, Grzegorzu, nie bАзdziem darli pierza. GRZEGORZ !Ma siАз rozumieАм, bobyАйmy byli zdziercami. SAMSON Ale bАзdziemy darli koty, jak z nami zadrАд. GRZEGORZ Kto zechce zadrzeАм z nami, bАзdzie musiaАж zadrАеeАм. SAMSON Mam zwyczaj drapaАм zaraz, jak miАз kto rozrucha. GRZEGORZ byАжby wielki. ukАз! rola Ї0╙n╠5ваcСггoctСдc╫Се(ec:ТжНЬcЭТз)#вcУи╦)ьccУй╖0Цc╞УкM8░c)Фл¤>╖МФ"Tak, ale nie zaraz zwykАжeАй siАз daАм rozruchaАм. SAMSON Te psy z domu Montekich rozruchaАм miАз mogАд bardzo Ажatwo. GRZEGORZ RozruchaАм siАз tyle znaczy, co ruszyАм siАз z miejsca; byАм walecznym, jest to staАм nieporuszenie: pojmujАз wiАзc, Аеe skutkiem rozruchania siАз twego bАзdzie Аб drapniАзcie. SAMSON Te psy z domu Montekich rozruchaАм miАз mogАд tylkodo stania na miejscu. BАзdАз jak mur dla kaАеdego mАзАеczyzny i dla kaАеdej kobiety z tego domu. GRZEGORZ To wАжaАйnie pokazuje twojАд sАжabАд stronАз; mur dla nikogo "niestraszny i tylko sАжabi go siАз trzymajАд. SAMSON Prawda, dlatego to kobiety, jako najsАжabsze, tulАд siАз zawsze do muru. Ja teАе odtrАдcАз od muru ludzi Montekich, a kobiety Montekich przyprАз do muru. GRZEGORZ SpАr jest tylko miАзdzy naszymipanami i miАзdzy nami, ich ludАгmi. SAMSON Mniejsza mi o to; bАзdАз nieubАжagany. Pobiwszy ludzi, wywrАз wАйciekАжoАйАм na kobietach: rzeАг miАзdzy nimi sprawiАз. GRZEGORZ RzeАг kobiet chcesz przedsiАзbraАм? SAMSON Nie inaczej: wtАжoczАз miecz w kaАеdАд po kolei. Wiadomo, Аеe siАз do lwАw liczАз. GRZEGORZ Tym lepiej, Аеe siАз liczysz do #zwierzАдt; bo gdybyАй siАз liczyАж do ryb, to byАжbyАй pewnie sztokfiszem. WeАг no siАз za instrument, bo oto nadchodzi dwАch domownikАw Montekiego. WchodzАд A b r a h a m i B a l t a z a r SAMSON MАj giwer juАе dobyty: zaczep ich, ja stanАз z tyАжu. GRZEGORZ Gwoli drapania? SAMSON Nie bАj siАз. GRZEGORZ Ja bym siАз miaАж baАм z twojej przyczyny! SAMSON Miejmy prawo za sobАд, niech oni zacznАд. GRZEGORZ Marsa im nastawiАз przechodzАдc; niech go sobie, jak chcАд, tАжumaczАд. SAMSON "Nie jak chcАд, ale jak АйmiАд. Ja !im gАзbАз wykrzywiАз; haАвba im, jeАйli to АйcierpiАд. ABRAHAM !SkrzywiАжeАй siАз na nas, moАйci panie? SAMSON Nie inaczej, skrzywiАжem siАз. ABRAHAM Czy na nas siАз skrzywiАжeАй, moАйci panie? SAMSON do G r z e g o r z a BАзdziemyАе mieli prawo za sobАд, jak powiem: tak jest? GRZEGORZ Nie. SAMSON do A b r a h a m a Nie, moАйci panie; nie skrzywiАжem siАз na was, tyАжko skrzywiАжem siАз tak sobie. GRZEGORZ do A b r a h a m a Zaczepki waАйАм szukasz? ABRAHAM Zaczepki? nie. SAMSON JeАеeli jej szukasz, to jestem !na waАйcine usАжugi. MАj pan takdobry jak i wasz. ABRAHAM Nie lepszy. SAMSON Niech i tak bАзdzie. B e n w o l i o ukazuje siАз w gАжАзbi. GRZEGORZ na stronie do Samsona Powiedz: lepszy. Oto nadchodzijeden z krewnych mego pana. SAMSON Nie inaczej; lepszy. ABRAHAM KАжamiesz. SAMSON DobАдdАгcie mieczАw, jeАйli macie serca. Grzegorzu, pamiАзtaj o swoim pchniАзciu. BENWOLIO OdstАдpcie, gАжupcy; schowajciemiecze do pochew. Sami nie wiecie, co robicie. Rozdziela ich swoim mieczem. Wchodzi T y b a l t. TYBALT CААе to? krzyАеujesz orАзАе z parobkami? Do mnie, Benwolio! pilnuj swegoАеycia. BENWOLIO !Przywracam tylko pokАj. WАжААе miecz nazad Albo wraz ze mnАд rozdziel nim tych ludzi. TYBALT Z goАжym orАзАеem pokАj? NienawidzАз Tego wyrazu, tak jak nienawidzАз Szatana, wszystkich Montekich i ciebie. BroАв siАз, nikczemny tchАrzu. WalczАд. Nadchodzi kilku przyjaciААж obu!partii i mieszajАд siАз do zwady;wkrАtce potem wchodzАд mieszczanie z paАжkami. PIERWSZY OBYWATEL Hola! berdyszАw! paАжek! Dalej po nich! Precz z Montekimi, precz z Kapuletami! WchodzАд K a p u l e t i P a n iK a p u l e t. KAPULET Co to za haАжas? Podajcie mi dАжugi MАj miecz! hej! PANI KAPULET Raczej kulАз; co ci z miecza? KAPULET Miecz, mАwiАз! Stary Monteki nadchodzi. I szydnie swojАд klingАд mi urАдga. WchodzАд M o n t e k i i P a n i M o n t e k i. MONTEKI Ha! nАзdzny Kapulecie! do Аеony PuАйАм miАз, pani. PANI MONTEKI Nie puszczАз ciАз na krok, gdy wrАg przed tobАд. Wchodzi K s i Ад Ае Аз z orszakiem. KSIА▒АоБ ZapamiАзtali, niesforni poddani, BezczeАйciciele bratniej stali! CААе to, Czy nie sАжyszycie? Ludzie czy zwierzАзta, Co wАйciekАжych swoich gniewАw Аеar gasicie "W wАжasnych АеyАж swoich АгrАdle purpurowym: Pod karАд tortur wypuАйАмcie natychmiast Z dАжoni skrwawionych tАз broАв buntowniczАд I posАжuchajcie tego, co niniejszym Wasz rozjАдtrzony ksiАдАеАз postanawia. Domowe starcia, z marnych sАжАw zrodzone Przez was, Monteki oraz Kapulecie, TrzykroАм juАе spokАj miasta zakАжАciАжy, Tak Аеe powaАеni wiekiem i zasАжugАд Obywatele weroАвscy musieli PorzuciАм swoje wygodne przybory I w stare dАжonie stare ujАдАм miecze, By zardzewiaАжym ostrzem zardzewiaАжe NiechАзci wasze przecinaАм. JeАеeli Wzniecicie jeszcze kiedyАй waАйАв podobnАд, ZamАзt pokoju opАжacicie Аеyciem. A teraz wszyscy ustАдpcie niezwАжocznie. Ty, Kapulecie, pАjdziesz ze mnАд razem; Ty zaАй, Monteki, przyjdziesz po poАжudniu Na ratusz, gdzie ci dokАжadnie w tym wzglАзdzie Dalsza ma wola oznajmiona bАзdzie. Jeszcze raz wzywam wszystkich tu obecnych Pod karАд Айmierci, aby siАз rozeszli. K s i Ад Ае Аз z orszakiem wychodzi. PodobnieАе K a p u l !e t, P a n i K a p u l e t, T y ba l t, obywatele i sАжudzy. MONTEKI Kto wszczАдАж tАз nowАд zwadАз? MАw, synowcze, ByАжАеeАй tu wtedy, gdy siАз to zaczАзАжo? BENWOLIO Nieprzyjaciela naszego pachoАжcy I wasi juАе siАз bili, kiedym nadszedАж; DobyАжem broni, aby ich rozdzieliАм: Wtem wpadАж szalony Tybalt, z goАжym mieczem, I harde zionАдc mi w uszy wyzwanie, JАдАж siАз wywijaАм nim i siec powietrze, KtАre АйwiszczaАжo tylko, szydzАдc z marnych Jego zamachАw. GdyАйmy tak ze sobАд !CiАзcia i pchniАзcia zamieniali, zbiegАж siАз WiАзkszy tАжum ludzi; z obu stron walczono, %AАе ksiАдАеАз nadszedАж i rozdzieliАж wszystkich. PANI MONTEKI Lecz gdzieАе Romeo? WidziaАжАеeАй go dzisiaj? $JakАеe siАз cieszАз, Аеe nie byАж w tym starciu. BENWOLIO GodzinАд pierwej, nim wspaniaАжe sАжoАвce W zАжotych siАз oknach wschodu ukazaАжo, Troski wygnaАжy miАз z dala od domu W sykomorowy Аw gaj, co siАз ciАдgnie Ku poАжudniowi od naszego miasta. Tam, juАе tak rano, syn wasz siАз przechadzaАж. Ledwiem go ujrzaАж, pobiegАжem ku niemu; Lecz on, spostrzegАжszy miАз, skrАзciАж natychmiast I w najciemniejszej ukryАж siАз gАзstwinie. PociАдg ten jego do odosobnienia MierzАдc mym wАжasnym (serce nasze bowiem Jest najczynniejsze, kiedyАйmy samotni), Nie przeszkadzaАжem mu w jego dumaniach I w innАд stronАз siАз udaАжem, chАзtnie StroniАдc od tego, co rad mnie unikaАж. MONTEKI Nieraz o Айwicie juАе go tam widziano А░zami porannАд mnoАеАдcego rosАз, A chmury Аб swego oblicza chmurami. AliАйci ledwo na najdalszym wschodzie WesoАжe sАжoАвce sprzed АжoАеa Aurory ZaczАзАжo АйciАдgaАм cienistАд kotarАз, On, uciekajАдc od widoku АйwiatАжa, Co tchu zamykaАж siАз w swoim pokoju; ZasАжaniaАж okna przed jasnym dnia blaskiem I sztucznАд sobie ciemnicАз utwarzaАж. W czarne bezdroАеe dusza jego zajdzie, JeАйli siАз na to lekarstwo nie znajdzie. BENWOLIO Szanowny stryju, znaszАеe powАd tego? MONTEKI Nie znam i z niego wydobyАм nie mogАз. BENWOLIO WybadywaАжАеeАй go jakim sposobem? MONTEKI WybadywaАжem i sam, i przez drugich; Lecz on jedyny powiernik swych smutkАw. Tak im jest wierny, tak zamkniАзty w sobie, Od otwartoАйci wszelkiej tak daleki Jak pАдczek kwiatu, co go robak gryzie, Nim Айwiatu wonny swАj kielich roztoczyАж I peАжnoАйАм swojАд rozwinАдАж przed sАжoАвcem. GdybyАйmy mogli dojАйАм tych trosk zarodka, Nie zbrakАжoby nam zaradczego Айrodka. "R o m e o ukazuje siАз w gАжАзbi. BENWOLIO Oto nadchodzi. OdstАдpcie na stronАз; WyrwАз mu z piersi cierpienia tajone. MONTEKI ObyАй w tej sprawie, co nam serce rani, MАgАж byАм szczАзАйliwszym od nas! PАjdАгmy, pani. WychodzАд M o n t e k i i P a ni M o n t e k i. BENWOLIO DzieАв dobry, bracie. ROMEO. JeszczeАе nie poАжudnie? BENWOLIO DziewiАдta biАжa dopiero. ROMEO Jak nudnie WlokАд siАз chwile. MoiАе to rodzice Tak spiesznie w tamtАд zboczyli ulicАз? BENWOLIO Tak jest. Lecz cААе tak chwile twoje dАжuАеy? ROMEO Nieposiadanie tego, co je skraca. BENWOLIO MiАжoАйАм wiАзc? ROMEO Brak jej. BENWOLIO Jak to? brak miАжoАйci? ROMEO Brak jej tam, skАдd bym pragnАдАж wzajemnoАйci. BENWOLIO Niestety! !CzemuАе, zdajАдc siАз niebiankАд,MiАжoАйАм jest w gruncie tak srogАд tyrankАд? ROMEO Niestety! CzemuАе, z zasАжonАд na skroni, MiАжoАйАм na oАйlep zawsze cel swАj goni! #GdzieАе dziАй jeАйАм bАзdziem? Ach!ByАж tu podobno !JakiАй spАr? Nie mАw mi o nim, wiem wszystko. АкW grze tu nienawiАйАм wielka, lecz i miАжoАйАм. O! wy sprzecznoАйci niepojАзte dziwa: Szorstka miАжoАйci! nienawiАйci tkliwa! CoАй narodzone z niczego! Pieszczoto OdpychajАдca! PowaАеna pustoto! Szpetny chaosie wdziАзkАw! CiАзАеki puchu! Jasna mgАжo! Zimny Аеarze! Martwy ruchu! Анnie bez snu! TakАд to w sobie zawiАжoАйАм, #TakАд nieАжАдcznoАйАм АжАдczy moja miАжoАйАм, Czy siАз nie Айmiejesz? BENWOLIO Nie, pАжakaАжbym raczej. ROMEO Nad czym, poczciwa duszo? BENWOLIO Nad uciskiem Poczciwej duszy twojej. ROMEO A wiАзc strzaАжa MiАжoАйci nawet przez odbitkАз dziaАжa? DoАйАм mi juАе ciАзАеyАж mАj smutek, ty jego BrzemiАз powiАзkszasz przewyАеkАд twojego; WspААжczucie twoje nad moim cierpieniem Nie ulgАд, ale nowym jest. kamieniem Dla mego serca. MiАжoАйАм, przyjacielu, To dym, co z parАд westchnieАв siАз unosi; To Аеar, co w oku szczАзАйliwego pАжonie; Morze Ажez, w ktАrym nieszczАзАйliwy tonie. CzymАеe jest wiАзcej? Istnym amalgamem, !АоААжciАд trawiАдcАд i zbawczym balsamem. BАдdАг zdrАw. Chce odejАйАм. BENWOLIO Zaczekaj! krzywdАз byАй mi sprawiАж, GdybyАй mАд przyjaАгАв z kwitkiem tak zostawiАж. ROMEO Ach! ja nie jestem tu, nie jestem sobАд; To nie Romeo, co rozmawia z tobАд. BENWOLIO KogААе to kochasz? mАw! ROMEO PrzestaАв miАз drАзczyАм. MamАеe wraz jАзczyАм i mАwiАм? BENWOLIO Nie jАзczyАм, Tylko mi klucz daАм do tego problemu, KogААе to kochasz? powiedz? ROMEO KaАе choremu PisaАм testament: bАзdzieАе to wezwanie Dobre dla tego, co jest w tak zАжym stanie? A wiАзc, kobietАз kocham. BENWOLIO Celniem mierzyАж, Gdym to pomyАйlaАж, nimeАй mi powierzyАж. ROMEO Biegle celujesz. I ta, ktАrАд kocham, Jest piАзkna. BENWOLIO "W piАзkny cel trafiАм najАжatwiej.ROMEO !A wАжaАйnieАй chybiАж. Niczym tu koАжczany Kupida; ona ma naturАз Diany: Pod twardАд zbrojАд wstydliwoАйci swojej !GrotАw miАжoАйci wcale siАз nie boi; Szydzi z nawaАжu zaklАзАм oblАзАеniczych; Odpiera szturmy spojrzeАв napastniczych; Nawet jej zАжota wszechwАжadztwo nie zjedna. Bogata w wdziАзki, w tym jedynie biedna, Ze kiedy umrze, do grobu z niАд zstАдpi CaАжe bogactwo, ktАrego tak skАдpi. BENWOLIO WiecznieАе chce sama zostaАм zswym bogactwem? ROMEO Tak jest; i skАдpstwo to jest marnotrawstwem, Bo piАзknoАйАм, ktАrАд wАжasna srogoАйАм strawia, CaАжАд potomnoАйАм piАзknoАйci pozbawia. Zbyt ona piАзkna, zbyt mАдdra zarazem; Zbyt mАдdrze piАзkna: stАдd istnym jest gАжazem. !PrzysiАзgАжa nigdy nie kochaАм i dziАзki Temu skazanym wiecznie cierpieАм mАзki. BENWOLIO Jest na to rada: przestaАв myАйleАм o niej. ROMEO DoradАгАеe takАеe, jakim bym sposobem MАgАж przestaАм myАйleАм. BENWOLIO DajАдc oczom wolnoАйАм Rozpatrywania siАз w innych piАзknoАйciach. ROMEO To byАжby tylko sposАb przywoАжania Jej cudnych wdziАзkАw tym Аеywiej na pamiАзАм. Maska kryjАдca lica piАзknej damy, ChoАм czarna, nАзci nas, bo przeczuwamy Pod niАд zbiАr ponАзt; ten, co wzrok postradaАж, ZapomniАе kiedy, jaki skarb posiadaАж? PokaАе mi jaki ideaАж dziewczАзcy, BАзdzieАе on dla mnie w istocie czym wiАзcej Jak przypomnieniem, Аеe jest piАзknoАйАм inna, Przed ktАrАд ta by uklАзknАдАм powinna? BАдdАг zdrАw, niewczesnАд podajesz mi radАз. BENWOLIO NajpraktyczniejszАд Аб Аеycie w zastaw kАжadАз. WychodzАд. SCENA DRUGA Ulica. WchodzАд K a p u l e t i P a r ys, za nimi S Аж u Ае Ад c y. KAPULET PodobnАд jak mnie karАд zagroАеono I Montekiemu; aleАе w wieku naszym Spokojnie siedzieАм rzecz nietrudna. PARYS Oba Szanownych szczepАw jesteАйcie odroАйle; "Tym ci АеaАжoАйniej, Аеe od tyАжa czasu Аоyjecie w takim rozdwojeniu zsobАд. Co mАwisz, panie, na moje zabiegi? KAPULET To samo, co juАе dawniej powiedziaАжem: Mojemu dziecku Айwiat jest jeszcze obcy, Ledwie czternastu lat wysnuАжa przАзdzАз; ParАз jej wiosen jeszcze przeАеyАм trzeba, Nim maАжАеeАвskiego zakosztuje chleba. PARYS Z mАжodszych bywaАжy nieraz szczАзsne matki. KAPULET Lecz prАзdko wiАзdnАд przedwczesne mАзАеatki. Ziemia schАжonАзАжa wszystkie me nadzieje: OprАcz tej jednej; ona jest, Parysie, PrzyszАжАд, jedynАд moich ziem dziedziczkАд. Staraj siАз jednak, skarb sobie jej serce, ChАзАм ma z jej chАзciАд nie bАзdzie w rozterce; #JeАйli ciАз przyjmie, gАжos ojca w tym wzglАзdzie Jej pozwolenia echem tylko bАзdzie. DajАз dziАй wieczАr, na ktАry niemaАжo !GoАйci sprosiАжem; gdyby ci siАз daАжo ByАм jednym wiАзcej, w nader miАжy sposАb ZwiАзkszyАжbyАй przez to zbiАr miАжych mi osАb. W biednym mym domu, jednoczeАйnie z nocАд, Takie dziАй gwiazdy ziemskie zamigocАд, Ze od ich blasku blask niebieskich zblednie. Uciechy, mАжodym ludziom odpowiednie, Podobne do tych, jakie kwiecieАв sprawia, Gdy w starym progu zimy siАз pojawia; Takie uciechy, w caАжej swojej mocy, WАйrАd hoАеych dziewic stanАд siАз tej nocy UdziaАжem twoim w domu KapuletАw. PrzyjdАг, przejrz i wybierz sobie z tych bukietАw Kwiat najpiАзkniejszy. I mАj kwiat tam luby Wejdzie do liczby, choАм nie do rachuby. IdАгmy. do S Аж u g i A wasze obejdАг w krАдg WeronАз, WynajdАг osoby tu wyszczegАlnione, oddaje mu papier I powiedz kaАеdej: Аеe mАj dom otworem Na ich usАжugi stanie dziАй wieczorem. WychodzАд K a p u l e t i P a r y s. SА░UАоА▒CY Mam wynaleАгАм osoby tu wyszczegАlnione: to siАз znaczy, wedАжug tego, co tu !napisano... A cААе tu napisano? Oto: Аеe szewc ma pilnowaАм Ажokcia, a krawiec kopyta; rybak pАзdzla, a malarz wiАзcierza. JakАеe wynajdАз osoby tu wyszczegАlnione, kiedy nie mogАз wynaleАгАм Айrodka na wyczytanie tego, coosoba piszАдca tu wyszczegАlniАжa? Kazano mi jednak; muszАз siАз udaАм do uczonych. Oto jacyАй ichmoАйcie; w samАд porАз nadchodzАд. Wchodzi R o m e o i B e n w o l i o. BENWOLIO Tak, bracie, pАжomieАв spАзdza siАз pАжomieniem, BАl dawny nowym leczy siАз cierpieniem; !KrАзАм siАз na odwrАt, gdy masz zawrАt gАжowy; Klin wyrugujesz, klin wbijajАдc nowy; Zaczerpnij nowej zarazy do Ажona, A jad dawniejszej niewАдtpliwieskona. ROMEO LiАйАм pokrzywiany wyborny jestna to. BENWOLIO Na cААе to, proszАз? ROMEO Na oparzeliznАз; SprАbuj no tylko. BENWOLIO Powiedz mi, Romeo. CzyАй ty oszalaАж? ROMEO Nie, nie oszalaАжem; Lecz wpadАжem w gorszy stan niАе szalonego. W loch siАз dostaАжem, jestem pastwАд gАжodu, "ChАжost i mАдk... Dobry wieczАr, przyjacielu. SА░UАоА▒CY Nawzajem, panie. Czy umiesz pan czytaАм? ROMEO Niestety! umiem w moim przeznaczeniu CzytaАм niedolАз. SА░UАоА▒CY Tego siАз bez ksiАдАеki MoАеna nauczyАм; ale ja siАз pytam, Czy pan pisane rzeczy umie czytaАм? ROMEO MaАжej mi rzeczy do tego potrzeba, To jest znaАм tylko jАзzyk i litery. SА░UАоА▒CY !SАжusznie pan mАwisz, bАдdАгАеe zdrАw i wesААж. Chce odejАйАм. ROMEO Czekaj no, wasze, umiem czytaАм. czyta !АкSinior Martino, jego maАжАеonka i cАrki. Hrabia Anzelm ze swymipiАзknymi siostrami. Siniora wdowa po Witruwiuszu. Sinior Placentio i jego miАжe siostrzenice. Merkucjusz i jegobrat Walenty. MАj brat Kapuletz maАжАеonkАд i cАrkami. Moja !Айliczna siostrzenica, Rozalina, Liwia, sinior Valentio i nasz kuzyn Tybalt. Lucjusz i nadobna Helena. " WspaniaАжe grono!! oddaje kartАз GdzieАе oni przyjАйАм majАд? SА░UАоА▒CY Owdzie. ROMEO Gdzie? SА░UАоА▒CY Do naszego paАжacu, na wieczerzАз. ROMEO Do czyjego paАжacu? SА░UАоА▒CY Mojego pana. ROMEO W istocie, powinienem siАз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБмадcЭФнD┐cХо ccХпc╞Х░еc)Ц▒╖#!cМЦ▓╪*gcяЦ│?2}cRЧ┤╝9ыS╡Чprzede wszystkim spytaАм, kto nim jest. SА░UАоА▒CY OznajmiАз to panu bez pytania:moim panem jest moАеny, bogaty Kapulet; jeАеeli panowienie jesteАйcie z domu Montekich, to was zapraszam do niego na kubek wina. BАдdАгcie weseli. Wychodzi. BENWOLIO Na tym wieczorze Kapuleta bАзdzie BoАеyszcze twoje, piАзkna Rozalina, Obok najpierwszych piАзknoАйci weroАвskich. PАjdАг tam i okiem bezstronnym porАwnaj Jej twarz z obliczem tych, ktАre ci wskaАеАз: Wnet nowe bАstwo Айlad dawnego zmaАеe. ROMEO Gdyby rzetelny mАj wzrok tak faАжszywe MiaАж daАм Айwiadectwo, Ажzy, staАвcie siАз Аеarem! Wy, zalewane wciАдАе, a jeszcze Аеywe Przezrocza, spАжoАвcie pod kАжamstwa nadmiareml ZatrzeАм jej wdziАзki! Nigdy wszechwidzАдce "RАwnej piАзknoАйci nie widziaАжo sАжoАвce. BENWOLIO !Wielbisz jАд, boАй jАд jednАд na oboich WaАеyАж dotychczas szalach oczu swoich, Lecz umieАйАм na tej wadze krysztaАжowej Obok niej innАд, ktАrАд ci gotowy "BАзdАз dziАй wskazaАм; a rАзczАз, Аеe owa NieporАwnana w kАдt siАз przed tАд schowa. ROMEO PАjdАз tam, ale z obojАзtnym okiem, Jednej wyАжАдcznie poiАм siАз widokiem. WychodzАд. SCENA TRZECIA PokАj w domu KapuletАw. Wchodzi P a n i K a p u l e t i M a r t a. PANI KAPULET Gdzie moja cАrka? IdАг jАд tu przywoАжaАм. MARTA Na mojАд cnotАз do dwunastu wiosen Аб !JuАе jАд woАжaАжam. Pieszczotko, biedronko! Julciu! pieszczotko moja! moje zАжotko! !BoАеe, zmiАжuj siАз! GdzieАе ona jest? Julciu! Wchodzi J u l i a. JULIA Czy mnie kto woАжaАж? MARTA Mama. JULIA Jestem, pani; Co mi rozkaАеesz? PANI KAPULET SАжuchaj. OdejdАг, Marto; Mam z niАд sam na sam coАй do pomАwienia. Marto, pozostaАв; przychodzi mi na myАйl, Аоe twa obecnoАйАм moАеe byАм potrzebna. Julka ma piАзkny juАе, wiek, wszakАеe prawda? MARTA Ba, mogАз wiek jej policzyАм na palcach. PANI KAPULET !CzternaАйcie ma juАе lat, jak mi siАз zdaje. MARTA CzternaАйcie moich zАзbАw w zakАжad stawiАз (ChociaАе wАжaАйciwie mam ich tylko cztery), Аоe jeszcze nie ma. RychАжoАе bАзdzie АйwiАзto Piotra i PawАжa? PANI KAPULET Za parАз tygodni Mniej wiАзcej. MARTA Mniej czy wiАзcej, czy okrАдgАжo, Ale dopiero w wieczАr na АйwiАзtego Piotra i PawАжa skoАвczy lat czternaАйcie. Ona z ZuzankАд, BoАеe zbaw nas grzesznych! ByАжy rАwieАйne. Zuzanka u BogaАб ByАжАеe to anioАж! ale, jak mАwiАжam, Julcia dopiero na АйwiАзtego Piotra I PawАжa skoАвczy speАжna lat czternaАйcie. Tak, tak; pamiАзtam dobrze. Mija teraz Rok jedenasty od trzАзsienia ziemi; WАжaАйnie od piersi byАжa odsadzona. SpomiАзdzy wszystkich dni boАеego roku Tego jednego nigdy nie zapomnАз. PioАжunem sobie wtedy pierАй potarАжam, SiedzАдc na sАжoАвcu tuАе pod goАжАзbnikiem. PaАвstwo byliАйcie tego dnia w Mantui. A co? mam pamiАзАм? Ale jak mАwiАжam, Skoro pieszczotka moja na brodawce PoczuАжa gorycz, trzeba byАжo widzieАм, !Jak siАз skrzywiАжa, szarpnАзАжa od piersi; !GoАжАзbnik za mnАд: skrzyp! a ja co Аеywo !Na rАwne nogi: hyc! nie myАйlАдc czekaАм, AАе mi kto kaАеe. UpАжynАзАжo odtАдd Lat jedenaАйcie. UmiaАжa juАе wtedy "O wАжasnej sile staАм, co mАwiАз, biegaАм, DyrdaАм. Dniem pierwej zbiАжa sobie czoАжo. MАj mАдАе, АйwieАм Panie jego duszy! podniАsАж !Z ziemi niebogАз; byАж to wielki figlarz. АкPlackiem Аб rzekАж Аб padasz teraz, a jak przyjdzie WiАзkszy rozumek, to na wznak upadniesz, NieprawdaАе, Julciu? " A ten maАжy Ажotrzyk, Jak mi BАg miАжy! przestaАж zaraz krzyczeАм I odpowiedziaАж: Акtak ". ChociaАеbym АеyАжa TysiАдc lat, nigdy tego nie zapomnАз. #АкNieprawdaАе, Julciu Аб rzekАж Аб Аеe padniesz wznak? ? " A maАжy urwis odpowiedziaАж Акtak ". PANI KAPULET !DoАйАм tego, Marto, skoАвcz juАе tАз historiАз, ProszАз ciАз. MARTA Dobrze, miАжoАйciwa pani. Ale nie mogАз wstrzymaАм siАз od Айmiechu, Kiedy przypomnАз sobie, jak to ona PrzestaАжa krzyczeАм i odpowiedziaАжa: АкTak ". MiaАжa jednak guz jak kurze jaje, Siniec porzАдdny i pАжakaАжa gorzko; Ale gdy mАдАе mАj rzekАж: АкPlackiem dziАй padasz, A jak doroАйniesz, to na wznak upadniesz, NieprawdaАе, Julciu? ", tak i nieboАеАдtko "Zaraz ucichАжo i odrzekАжo: Акtak ". JULIA "Ucichnij teАе i ty, proszАз ciАз, nianiu. MARTA JuАеem ucichАжa przecie. Pan BАg z tobАд! !Ty jesteАй perАжАд ze wszystkich niemowlАдt, Jakie karmiАжam. Gdybym jeszcze mogАжa "PatrzeАм na twoje zamАзАйcie! ... PANI KAPULET ZamАзАйcie! To jest punkt wАжaАйnie, o ktАrym chcАз mАwiАм. !Powiedz mi, Julio, co myАйlisz i jakie SАд chАзci twoje we wzglАзdzie maАжАеeАвstwa? JULIA O tym zaszczycie jeszcze nie myАйlaАжam. MARTA O tym zaszczycie! Gdybym nie ja byАжa TwАд karmicielkАд, rzekАжabym, АеeАй mАдdroАйАм WyssaАжa z mlekiem. PANI KAPULET MyАйlАеe o tym teraz. MАжodsze od ciebie dziewczАзta z szlachetnych DomАw w Weronie wczeАйnie stan zmieniajАд; Ja sama byАжam juАе matkАд w tym wieku, W ktАrym tyАй jeszcze pannАд. KrАtko mАwiАдc, Waleczny Parys stara siАз o ciebie. MARTA To mi kawaler! panniuniu, to brylant Taki kawaler: chАжopiec gdyby zwosku! PANI KAPULET Nie ma w Weronie rАwnego mukwiatu. MARTA Co to, to prawda: kwiat to, kwiat prawdziwy. PANI KAPULET "CААе, Julio? BАзdzieszАеe mogАжa go kochaАм? DziАй w wieczАr ujrzysz go wАйrАd naszych goАйci. "Wczytaj siАз w ksiАзgАз jego lic, na ktАrych PiАro piАзknoАйci wypisaАжo miАжoАйАм; Przypatrz siАз jego rysom, jak uroczo, Zgodnie siАз schodzАд z sobАд i jednoczАд; A co w tej ksiАзdze wyda ci siАз mrocznym, To w jego oczach stanieАм siАз widocznym. Do upiАзknienia tej zaprawdАз rzadkiej Edycji mАзАеa brak tylko okАжadki. RoАйlina w ziemi, ryba w wodzieАеyje; $MiАжo, gdy piАзknАд treАйАм piАзkny wierzch kryje; I tym wspanialsza, tym wiАзcej jest warta ZАжota myАйl w zАжotej oprawie zawarta. Tak wiАзc z nim wszystkАд jego wАжaАйАм posiАзdziesz I w niczym sama ujmy mieАм nie bАзdziesz. MARTA Ujmy? Ba, owszem przyrost, boАм to przecie ZawАеdy z mАзАеczyznАд przybywa kobiecie. PANI KAPULET ChceszАеe go? powiedz krАtko, wАзzАжowato. JULIA "ZobaczАз, jeАйli patrzenia doАйАм na to; #Nie gАжАзbiej jednak myАйlАз w tАз rzecz wglАдdaАм, Jak tobie, pani, podoba siАз АеАдdaАм. Wchodzi S Аж u Ае Ад c y. SА░UАоА▒CY Pani, goАйcie juАе przybyli; wieczerza zastawiona, czekajАд na panie, pytajАд o pannАз JuliАз, przeklinajАд w kuchni paniАд "MartАз; sАжowem, niecierpliwoАйАм powszechna. !Niech panie raczАд poАйpieszyАм. Wychodzi. PANI KAPULET !PАjdАг, Julio; w hrabi serce tamdygoce. MARTA "IdАг i po bАжogich dniach bАжogie znajdАг noce. WychodzАд. SCENA CZWARTA Ulica. WchodzАд R o m e o, M e r k u c j o i B e n w o l i o w towarzystwie piАзciu czy szeАйciu masek. Ludzie z pochodniami i inne osoby. ROMEO MamyАе przy wejАйciu z przemowАд wystАдpiАм Czy teАе po prostu wejАйАм? BENWOLIO WyszАжy juАе z mody Te ceremonie; nie bАзdziemy z sobАд Wiedli Kupida z bindАд wkoАжo skroni, А░uk malowany z gontu niosАдcego I straszАдcego dziewczАзta jak ptaki, Ani teАе owych prawili oracji, MdАжo za suflerem cedzonych na wstАзpie. Niech sobie o nas pomyАйlАд, co zechcАд; Wejdziem, pokrАзcim siАз i znikniem potem. ROMEO KrАзАмcie siАз, kiedy chcecie, jam do tego DziАй niesposobny. MERKUCJO Kochany Romeo, Musisz potaАвczyАм takАеe. ROMEO Nie, doprawdy, Wy macie lekkie trzewiki, to taАвczcie; !Mnie oАжАw serce tАжoczy, ledwiemogАз RuszyАм siАз z miejsca. MERKUCJO Zakochany jesteАй; PoАеycz strzelistych od Kupida skrzydeАж !I wznieАй siАз nimi nad poziomАд sferАз. ROMEO Nie mnie, tkniАзtemu srodze jego strzaАжАд, #StrzeliАйcie wzbijaАм siАз na jego skrzydАжach; Nie mnie siАз wznosiАм nad poziom, co noszАдc BrzemiАз miloАйci, na poziom upadam. MERKUCJO "A gdybyАй upadАж z niАд, jАд byАй obrzemiАж. Tak delikatnАд rzecz przygniАtАжbyАй srodze. ROMEO Nazywasz, miАжoАйАм rzeczАд delikatnАд? Zbyt, owszem, twarda, szorstka i kolАдca. MERKUCJO Twardali dla ciАз, bАдdАг i dla niej twardy; !Kol jАд, gdy kole, a zwalisz jАд Ажatwo. Hola! podajcie mi na twarz pokrowiec! MaskАз na maskАз! wkАжada maskАз Niechaj sobie teraz Ciekawe oko nicuje mАд szpetnoАйАм! Ta larwa za mnie bАзdzie siАз rumieniАм. BENWOLIO IdАгmy, panowie; zadzwoАвmy, apotem Ostro juАе tylko poleАмmy siАз nogom. ROMEO Niech trzpioty АжechcАд nieczuАжАд posadzkАз! Pochodni dla mnie! bom ja dziАй skazany, Jak Аw pachoАжek, co Айwieci swej pani, StaАм nieruchomie i martwym byАм widzem. MERKUCJO !StАj, jak chcesz, byАжeАй tylko nie staАж o to, Co ciАз tak martwi, a w czym (z caАжym winnym Uszanowaniem dla twojej miАжoАйci) Jak w bАжocie, widzАз, po uszy zagrzАдzАжeАй. !NuАеe, nie palmy Айwiec w dzieАв.ROMEO PalmyАе teraz, Bo noc jest. MERKUCJO Mniemam, panie, Аеe czas tracАдc ZarАwno psujem Айwiece bez potrzeby, !Jak w dzieАв je palАдc. Przyjmij tАз uwagАз; Bo w niej piАзАм razy wiАзcej jest logiki NiАе w naszych piАзciu zmysАжach. ROMEO UwaАеamy Za rzecz stosownАд pАjАйАм tam na ten festyn, ChociaАе logiki w tym nie ma. MERKUCJO Dlaczego? ROMEO MiaАжem tej nocy marzenie. MERKUCJO Ja takАеe. ROMEO CААе ci siАз АйniАжo? MERKUCJO To, Аеe marzyciele NajczАзАйciej zwykli kАжamaАм. ROMEO Przez sen, w АжААеku, Gdy w gruncie marzАд o rzeczach prawdziwych. MERKUCJO SnadАг siАз krАlowa Mab widziaАжa z tobАд; Ta, co to babi wieszczkom i wpostaci !Kobietki, maАжo co wiАзkszej niАеagat Na wskazujАдcym palcu aldermana, CiАдgniona cugiem drobniuchnym atomАw, !TuАе, tuАе АйpiАдcemu przeciАдga pod nosem. Szprychy jej wozu z dАжugich nАg pajАзczych; !OsАжona z lАйniАдcych skrzydeАжek szaraАвczy; SprzАзАеaj z plecionych nitek pajАзczyny; Lejce z wilgotnych ksiАзАеyca promykАw; Bicz z cienkiej АеyАжki na Айwierszcza szkielecie; A jej forszpanem maАжa, szara muszka Przez pААж tak wielka jak Аw krАдgАжy owad, Co siedzi w palcu leniwej dziewczyny; Wozem zaАй prААеny laskowy orzeszek; DzieАжo wiewiАrki lub majstra robaka, Tych z dawien dawna akredytowanych StelmachАw wieszczek. W takich to przyborach Co noc harcuje po gАжowach kochankАw, KtАrzy natenczas marzАд o miАжoАйci; Albo po giАзtkich kolanach dworakАw, KtАrzy natenczas o ukАжonach marzАд; Albo po chudych palcach adwokatАw, KtАrym siАз wtedy rojАд honoraria; Albo po ustach romansowych damul, KtАrym siАз wtedy marzАд pocaАжunki; CzАзsto atoli Mab na te ostatnie ZsyАжa przedwczesne zmarszczki, gdy ich oddech Za bardzo znajdzie cukrem przesycony. Czasem teАе wjeАеdАеa na nos dworakowi: !Wtedy АйniАд mu siАз nowe Ажaski paАвskie; Czasem i ksiАзdza plebana odwiedzi, Gdy ten spokojnie drzemie, i ogonem DziesiАзcinnego wieprza w nos go Ажechce: Wtedy mu nowe АйniАд siАз beneficja. Czasem wkАжusuje na kark АеoАжnierzowi: Ten wtedy marzy o ciАзciach i pchniАзciach, O szturmach, breszach, o hiszpaАвskich klingach Czy o pucharach, co majАд piАзАм sАдАеni; Wtem mu zatrАдbi w ucho: naszbohater Truchleje, zrywa siАз, klnАдc zmawia pacierz I znАw zasypia. Taka jest Mab: ona, Ona to w nocy zlepia grzywy koniom I wАжos ich gАжadki w szpetne kudАжy zbija, KtАre rozczesaАм niebezpiecznie; ona Jest owАд zmorАд, co na wznak leАеАдce DziewczАзta dusi i wczeАйnie je uczy DАгwigaАм ciАзАеary, by siАз z czasem mogАжy ZawoАжanymi staАм gospodyniami.Ona to, ona... ROMEO SkoАвcz juАе, skoАвcz, Merkucjo;Prawisz o niczym. MERKUCJO PrawiАз o marzeniach, KtАre w istocie niczym innym nie sАд Jak wylАзgАжymi w chorobliwym mАzgu DzieАмmi fantazji; ta zaАй jest pierwiastku Tak subtelnego wАжaАйnie jak powietrze; Bardziej niestaАжa niАе wiatr, ktАry juАе to #MroАгnАд caАжuje pААжnoc, juАе to z wstrАзtem Rzuca jАд, dАдАеАдc w objАзcia poАжudnia. BENWOLIO CoАй ten wiatr zawiaАж, zdaje siАз, i na nas. Wieczerza stoi, spААгnimy siАз na niАд. ROMEO !BojАз siАз, czyli nie przyjdziem za wczeАйnie; Bo moja dusza przeczuwa, Аеe jakieАй !NieszczАзАйcie, jeszcze wpoАйrАdgwiazd wiszАдce, ZАжowrogi bieg swАj rozpocznie od daty Uciech tej nocy i kres zamkniАзtego W mej piersi, zbyt juАе nieznoАйnego Аеycia PrzyАйpieszy jakimАй strasznym Айmierci ciosem. Lecz niech Ten, ktАry ma ster mАj w swym rАзku, Kieruje moim Аеaglem! Dalej! IdАгmy! BENWOLIO Uderzcie w bАзbny! WychodzАд. SCENA PIА▒TA Sala w domu KapuletАw. WchodzАд muzykanci i sАжudzy. PIERWSZY SА░UGA Gdzie Potpan? Czemu nie pomaga sprzАдtaАм? GАзsi mu paАйАм, nie sАжuАеyАм. DRUGI SА░UGA Tak to, kiedy waАеne obowiАдzki lokaja powierzajАд !ludziom zАжej maniery; na diabАжasiАз to zdaАжo. PIERWSZY SА░UGA !PowynoАйcie stoАжki! usuАвcie na bok bufet! Pozbierajcie srebra!Schowaj no tam dla mnie, braciszku, kawaАжek marcepanai szepnij na ucho odАгwiernemu, Аеeby wpuАйciАж ZuzannАз Grindston i Nelly; jak miАз kochasz! Antoni! Potpan! DRUGI SА░UGA Dobrze, chАжopcze, gotowe. PIERWSZY SА░UGA WoАжajАд was, pytajАд o was, czekajАд na was, niecierpliwiАд siАз na was w wielkiej sali. TRZECI SА░UGA Nie moАеemy byАм tu i tam razem. Dalej, chАжopcy,pohulajmyАе dzisiaj! Kto umie czekaАм, wszystkiego siАз doczeka. OddalajАд siАз. K a p u l e t i inni wchodzАд z goАйАмmi i maskami. KAPULET Witaj, cna mАжodzi! Wolne od nagniotkАw Damy rachujАд na waszАд ruchawoАйАм. "Анliczne panienki, ktАraАе z was odmАwi StanАдАм do taАвca? O takiej wrАзcz powiem, Ze ma nagniotki. A co? Tom was zaАеyАж! Dalej, panowie! I ja kiedyАй takАеe MaskАз nosiАжem i umiaАжem szeptaАм W ucho piАзknoАйciom jedwabne powieАйci, Co szАжy do serca; przeszАжo to juАе, przeszАжo. NuАеe, panowie! Grajki, zaczynajcie! !Miejsca! rozstАдpmy siАз! dalej, dziewczАзta! Muzyka gra. MАжodzieАе taАвczy. #Hej! wiАзcej АйwiatАжa! WynieАйcie te stoАжy! I zgaАйcie ogieАв, bo zbyt juАе gorАдco. SiadajАеe, siadaj, bracie Kapulecie! Dla nas dwАch czasy plАдsАw juАе minАзАжy. JakАеe to dawno byliАйmy obydwaj Po raz ostatni w maskach? DRUGI KAPULET BАзdzie temu Lat ze trzydzieАйci. KAPULET Co? Co! Nie tak dawno. ByАжo to, pomnАз, na godach Lucencja; !Na te Zielone АнwiАдtki, da BАg doАеyАм, !BАзdzie dwadzieАйcia piАзАм lat. DRUGI KAPULET Dawniej, dawniej, Wszak juАе syn jego jest trzydziestoletni. KAPULET Co mi waАйАм prawisz? Przede dwoma laty Syn jego nie byАж jeszcze peАжnoletni. ROMEO do jednego ze sАжug Co to za dama, co w tej chwilitaАвczy Z tym kawalerem? SА░UGA Nie wiem, jaАйnie panie, ROMEO Ona zawstydza Айwiec jarzАдcych blaski; PiАзknoАйАм jej wisi u nocnej opaski Jak drogi klejnot u uszu Etiopa. Nie tknАзАжa ziemi wytworniejsza stopa. Jak АйnieАеny goАжАдb wАйrАd kawek, tak ona Анwieci wАйrАd swoich towarzyszek grona. !Zaraz po taАвcu przybliАеАз siАз do niej "I dАжoАв mАд uczczАз dotkniАзciem jej dАжoni. KochaАжАеem dotАдd? O! zaprzecz, mАj wzrokul BoАй jeszcze nie znaАж rАwnego uroku. TYBALT SАдdzАдc po gАжosie, z Montekich to ktАryАй. Daj no mi rapir, chАжopcze. Jak siАз waАеy Ten Ажotr tu wchodziАм i kАжamanАд larwАд Szyderczo naszej urАдgaАм zabawie? Na krew szlachetnАд, co mi wzdyma serce, Nie bАзdzie grzechu, jeАйli go uАйmiercАз. KAPULET Tybalcie, co ci to? Czego siАз zАеymasz? TYBALT Ujmy tej, stryju, pewno nie wytrzymasz: Jeden z Montekich, twych Айmiertelnych wrogАw, #Анmie tu zniewaАеaАм goАйcinnoАйАм twych progАw. KAPULET Czy to Romeo? TYBALT Tak, ten to nikczemnik. KAPULET Daj mu waАйАм pokАj; nie wychodzi przecie Z granic wytkniАзtych dobrym wychowaniem; I, prawdАз mАwiАдc, caАжa go Werona Ma za mАжodzieАвca peАжnego przymiotАw; Nie chciaАжbym za nic w Айwiecie w moim domu CzyniАм mu krzywdy. UspokАj siАз zatem, MiАжy synowcze, nie zwaАеaj na niego; Taka ma wola; jeАйli jАд szanujesz, OkaАе uprzejmoАйАм i spАзdАг precz z oblicza Ten mars niezgodny z weselem tej doby. TYBALT Taki goАйАм w domu nabawia choroby; Nie АйcierpiАз go tu. KAPULET ChcАз go mieАм cierpianym. em siАз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ╡░рcШ╢РлckШ╖; I╬Ш╕ДўcАцШ╣{БcIЩ║№ cмЩ╗$$cЪ╝@+°crЪ╜82Иc╒Ъ╛└85c8Ы┐ї>╟ ЫЫCААе to, zuchwalcze? MАwiАз, Аеe chcАз! CААе to? Czy ja tu jestem, czy waАйАм jesteАй panem? WaАйАм go tu nie chcesz АйcierpieАм! BoАеe odpuАйАм! WaАйАм mi chcesz goАйci porozpАзdzaАм? koАжki Na Ажbie mi strugaАм? przewodziАм w mym domu? TYBALT Stryju, to zakaАж. KAPULET Cicho! burdАд jesteАй. Z tАд porywczoАйciАд doigrasz siАз waszmoАйАм. Zawsze mi musisz siАз sprzeciwiaАм! АбBrawo, !Kochana mАжodzi! Аб UrwipoАжeАм z waАйci! ! #SiedАг cicho albo... Hola! WiАзcej АйwiatАжa! Аб Ja ciАз uciszАз. Patrz go! Аб Аоwawo, chАжopcy! TYBALT Gniew dobrowolny z flegmАд przymuszonАд Na krzyАе siАз schodzАдc wstrzАдsajАд mi Ажono, MuszАз ustАдpiАм; wkrАtce siАз atoli W gorzkАд АеААжАм zmieni ta sАжodycz wbrew woli. Oddala siАз. ROMEO do J u l i i 'JeАйli dАжoАв moja, co tАз АйwiАзtoАйАмtrzyma, BluАгni dotkniАзciem: zuchwalstwo takowe OdpokutowaАм usta me gotowe PocaАжowaniem poboАеnym pielgrzyma. JULIA do R o m e a MoАйci pielgrzymie, bluАгnisz swojej dАжoni, KtАra nie grzeszy zdroАеnym dotykaniem; Jestli ujАзcie rАдk pocaАжowaniem, Nikt go ze АйwiАзtych pielgrzymom nie broni. ROMEO jak pierwej !Nie majАдАе АйwiАзci ust tak jak pielgrzymi? JULIA jak pierwej MajАд ku modАжom lub kornej podziАзce. ROMEO NiechАеe ich usta czyniАд to co rАзce; Moje siАз modlАд, przyjm modАжy ich, przyjmij. JULIA Niewzruszonymi pozostajАд АйwiАзci, ChoАм gwoli modАжАw niewzbronne ich chАзci. ROMEO ZiАйАм wiАзc cel moich, stojАдc niewzruszenie, I z ust swych moim daj wziАдАм rozgrzeszenie, CaАжuje jАд. JULIA Moje wiАзc teraz obciАдАеa grzech zdjАзty. ROMEO Z mych ust? O! grzechu, zbyt peАжen ponАзty! NiechАеe go nazad rozgrzeszony zdejmie! PozwАl. CaАжuje jАд znowu. JULIA Jak z ksiАдАеki caАжujesz, pielgrzymie. MARTA Panienko, jejmoАйАм pani matka prosi. ROMEO KtААе jest jej matkАд? MARTA Jej matkАд? Bajbardzo! Nikt inny, jedno pani tego domu; I dobra pani, mАдdra a cnotliwa.!Ja byАжam mamkАд tej, coАй z niАд pan mАwiАж. Smaczny by kАдsek miaАж, kto by jАд zАжowiАж. ROMEO Julia Kapulet! O dolo zbyt sroga! Аоycie me jest wiАзc w rАзku mego wroga. BENWOLIO WychodАгmy, wieczАr dobiega juАе koАвca. ROMEO Niestety! z wschodem dla mnie zachАd sАжoАвca. KAPULET do rozchodzАдcych siАзgoАйci EjАеe, panowie, pozostaАвcie jeszcze: MajАд nam wkrАtce daАм maАжАд przekАдskАз. Chcecie koniecznie? MuszАз wiАзc ustАдpiАм. DziАзki wam, mili panowie i panie. Dobranoc. АнwiatАжa! IdАгmy Ае spaАм. !do D r u g i e g o K a p u l e t a Braciszku, ZapААгniliАйmy siАз; idАз wypoczАдАм. WychodzАд wszyscy prАcz J u li i i M a r t y. JULIA Czy nie wiesz, nianiu, kto jest ten pan? MARTA Ten, tu? To syn starego Tyberia. JULIA A tamten, Co wАжaАйnie ku drzwiom zmierza? MARTA To podobno MАжody Petrycy. JULIA A Аw, tam na prawo, Co nie chciaАж taАвczyАм? MARTA Nie wiem. JULIA Spytaj, proszАз, "Jak siАз nazywa. JeАеeli Аеonaty, CaАжun miАз czeka zamiast Айlubnej szaty. MARTA Zwie siАз Romeo, jest z rodu Montekich. Synem waszego najwiАзkszego wroga. JULIA Jako obcego za wczeАйnie ujrzaАжam! Jako lubego za pААгno poznaАжam! Dziwny miАжoАйci traf siАз na mnie iАйci, Аоe muszАз kochaАм przedmiot nienawiАйci. MARTA Co to jest? co to takiego? JULIA To wiersze, KtАrych miАз jeden tancerz dziАй nauczyАж. MARTA PАjdАг spaАм, waАмpanna. Glos za scenАд: АкJulio! " MARTA Dalej! dalej! WoАжajАд panny i pusto juАе w sali. WychodzАд. AKT DRUGI PROLOG CHАпR NamiАзtnoАйАм dawna blednieje i kona, Na jej mogile kwiat wyrasta nowy. !PiАзknoАйАм, dla ktАrej umrzeАм byАж gotowy, !ZbladАжa juАе, Julii spojrzeniem zgaszona. Kocha kochany; pierАй mu rozpАжomienia Czar jej Агrenicy; cАrce przeciwnika Jak miАжoАйАм wyzna? a ona poАжyka PonАзtАд miАжoАйАм na wАзdce cierpienia. Lecz dzieciАз wroga jak zbliАеy siАз do niej? JakАеe jej serce namiАзtnoАйАм odsАжoni? W kochanki piersiach jeszcze mniej nadzieje UjrzeАм lubego Аcz ogieАв, lic rААеe; !Czas i namiАзtnoАйАм da sposАb, zaleje Morzem rozkoszy niebezpieczeАвstw morze. SCENA PIERWSZA Pusty plac przytykajАдcy do ogrodu KapuletАw. Wchodzi R o m e o. ROMEO MamАеe iАйАм dalej, gdy tu moje serce? Cofnij siАз, ziemio, wynajdАг sobie centrum! Wchodzi na mur i spuszcza siАз do ogrodu. WchodzАд M e r k u c j o i B e n w o l i o. BENWOLIO Romeo! bracie! Romeo! MERKUCJO Ma rozum; Powietrze chАжodne, wiАзc dyrnАдАж do АжААеka. BENWOLIO PobiegАж tАд drogАд i przeАжazi przez parkan. WoАжaj, Merkucjo! MERKUCJO UАеyjАз naАв zaklАзАм: Romeo! gachu! cietrzewiu! wariacie! UkaАе siАз w lotnej postaci westchnienia, Powiedz choАм jeden wiersz, a doАйАм mi bАзdzie; JАзknij: ach! poАжАдcz w rym: kochaАм i szlochaАм; Szepnij Wenerze jakie piАзkne sАжАwko; Daj jaki nowy epitet Айlepemu Jej synalkowi, co tak celnie strzelaАж Za owych czasАw, gdy krАl Kofetua W zaloty chodziАж do cАrki Аеebraczej. Nie sАжucha; ani piАйnie, ani trunie; ZdechАж robak; musze zaklАдАм go inaczej. KlnАз ciАз na Аеywe oczy Rozaliny, Na jej wysokie czoАжo, krasne usta, WysmukАжe nААеki i toczone biodra Z przylegloАйciami, abyАй siАз przed nami W wАжaАйciwej sobie postaci ukazaАж. BENWOLIO #GniewaАм siАз bАзdzie, jeАйli ciАз usАжyszy. MERKUCJO "Co siАз ma gniewaАм? MАgАжby siАз rozgniewaАм, Gdyby za sprawАд mojego zaklАзcia W zaczarowane koАжo jego pani Inny duch wkroczyАж i staАж tam dopАty, DopАki by go nie zmogАжa: to byАжby PowАd do uraz; moja inwokacja Jest przyjacielska i godziwa razem, Bo wywoАжuje w imiАз jego pani Jego jedynie naturalnАд postaАм. BENWOLIO PАjdАг! skryАж siАз owdzie pomiАзdzy drzewami, By siАз tam zbrataАж Ае tajemniczАд nocАд Аб #Анlepym w miАжoАйci ciemnoАйАм jest najmilsza. MERKUCJO MoАеeАе w cel trafiАм miАжoАйАм bАзdАдc АйlepАд? Teraz usiАдdzie sobie pod jabАжonkАд I bАзdzie wzdychaАж, by jego kochanka ByАжa owocem, ktАry mАжode panny, Kiedy sАд same Аб nazywajАд figАд. Oby, Romeo, byАжa, oby byАжa TakАд otwartАд fiigАд, a ty, chАжopcze, ObyАй byАж gruszkАд. Dobranoc, Romeo! IdАз lec w moim АжААеku za kotarАд, Bo to polowe tu dla mnie za chАжodne. Czy idziesz takАеe? BENWOLIO IdАз; prААеno szukaАм Takiego, co byАм nie chce znaleziony. WychodzАд. SCENA DRUGA OgrАd KapuletАw. Wchodzi R o m e o. ROMEO Drwi z blizn, kto nigdy nie doАйwiadczyАж rany. J u l i a ukazuje siАз w oknie. !Lecz cicho! Co za blask strzeliАж tam z okna! Ono jest wschodem, a Julia jest sАжoАвcem! "WnijdАг, cudne sАжoАвce, zgАжadАг zazdrosnАд lunАз, "KtАra aАе zbladАжa z gniewu, Аеe ty jesteАй Od niej piАзkniejsza; o, jeАйli zazdrosna, Nie bАдdАг jej sАжuАеkАд! Jej szatkАз zielonАд I bladАд noszАд jeno gАжupcy. ZrzuАм jАд! To moja pani, to moja kochanka! O! gdyby mogАжa wiedzieАм, czym jest dla mnie! Przemawia, chociaАе nic nie mАwi; cААе stАдd? Jej oczy mАwiАд, oczom wiАзc odpowiem. "Za АйmiaАжy jestem; mАwiАд, lecz nie do mnie. Dwie najjaАйniejsze, najpiАзkniejsze gwiazdy Z caАжego nieba, gdzie indziej zajАзte, ProsiАжy oczu jej, aby zastАзpczo StaАжy w ich sferach, dopАki nie wrАcАд. Lecz choАмby oczy jej byАжy na niebie, A owe gwiazdy w oprawie jej oczu: Blask jej oblicza zawstydziАжby gwiazdy Jak zorza lampАз; gdyby zaАй jejoczy WАйrАd eterycznej zabАжysАжy przezroczy, Ptaki ocknАзАжyby siАз i АйpiewaАжy, #MyАйlАдc, Аеe to juАе nie noc, leczdzieАв biaАжy. Patrz, jak na dАжoni smutnie wsparАжa liczko! O! gdybym mАgАж byАм tylko rАзkawiczkАд, Co tАз dАжoАв kryje! JULIA Ach! ROMEO Cicho! coАй mАwi. O! mАw, mАw dalej, uroczy aniele; Bo ty mi w noc tАз tak wspaniale Айwiecisz Jak lotny goniec niebios rozwartemu Od podziwienia oku АйmiertelnikАw, KtАre siАз wlepia w niego, aby patrzeАм, Jak on po ciАзАеkich chmurach siАз przesuwa I po powietrznej Аеegluje przestrzeni. JULIA Romeo! CzemuАе ty jesteАй Romeo! Wyrzecz siАз swego rodu, rzuАм tАз nazwАз! Lub jeАйli tego nie moАеesz uczyniАм, To przysiАдАе wiernym byАм mojej miАжoАйci, A ja przestanАз byАм z krwi KapuletАw. ROMEO MamАеe przemАwiАм czy teАе sАжuchaАм dalej? JULIA Nazwa twa tylko jest mi nieprzyjazna, BoАй ty w istocie nie Montekim dla mnie. JestАеe Montekio choАмby tylko rАзkАд, Ramieniem, twarzАд, zgoАжa jakАдkolwiek CzАзАйciАд czАжowieka? O! weАг innАд nazwАз! CzymАеe jest nazwa? To, co zowiem rААеАд, Pod innАд nazwАд rАwnie by pachniaАжo; Tak i Romeo bez nazwy Romea"PrzecieАеby caАжАд swАд wartoАйАм zatrzymaАж. Romeo! porzuАм tАз nazwАз, a w zamian Za to, co nawet czАдstkАд ciebie nie jest, WeАг miАз, ach! caАжАд! ROMEO BiorАз ciАз za sАжowo: Zwij miАз kochankiem, a krzyАеmo chrztu tego Sprawi, Аеe odtАдd nie bАзdАз Romeem. JULIA KtoАй ty jest, co siАз nocАд osАжaniajАдc, Podchodzisz mojАд samotnoАйАм? ROMEO Z nazwiska Nie mАgАжbym tobie powiedzieАм, kto jestem; Nazwisko moje jest mi nienawistne, Bo jest, o! АйwiАзta, nieprzyjazne tobie; ZdarАжbym je, gdybym miaАж je napisane. JULIA Jeszcze me ucho stu sАжАw nie wypiАжo !Z tych ust, a przecieАе dАгwiАзk juАе ich mi znany. !JestАеeАй Romeo, mАw? jestАеeАй Montekio? ROMEO Nie jestem ani jednym, ani drugim, Jednoli z dwojga jest niemiАжe tobie. JULIA JakАеeАй tu przyszedАж, powiedz, i dlaczego? Mur jest wysoki i trudny do przejАйcia, A miejsce zgubne; gdyby ciАз kto z moich Krewnych tu zastaАж... ROMEO Na skrzydАжach miАжoАйci Lekko, bezpiecznie mur ten przesadziАжem, !Bo miАжoАйАм nie zna Аеadnych tam i granic; "A co potrafi, na to siАз i waАеy; Krewni wiАзc twoi nie trwoАеАд miАз wcale. JULIA #Zabiliby ciАз, gdyby ciАз ujrzeli. ROMEO Ach! wiАзcej groАгby leАеy w oczach twoich NiАе w ich dwudziestu mieczach; patrz Ажaskawie, A bАзdАз silny przeciw ich gniewowi. JULIA Na Boga! niech ciАз oni tu nie ujrzАд! ROMEO Ciemny pАжaszcz nocy skryje miАз przed nimi. "Lecz niech miАз znajdАд, jeАйli tymiАз kochasz. Lepszy kres Аеycia skutkiem ich niechАзci NiАе przedАжuАеony zgon w braku twych uczuАм. JULIA Kto ci dopomАgАж znaleАгАм to ustronie? ROMEO MiАжoАйАм, co mi go doradziАжa szukaАм; Ona mi instynkt, ja jej oczy daАжem. Nie jestem sternik, gdybyАй jednak byАжa RАwnie daleko jak Аw brzeg, ktАrego Morze najdalsze podmywa krawАзdzie, АнmiaАжo po taki klejnot bym popАжynАдАж. JULIA Gdyby nie ciemnoАйАм, co mi twarz maskuje, WidziaАжbyАй na niej rozlany rumieniec Po tym, co z ust mych sАжyszaАжeАй tej nocy. Rada bym form siАз trzymaАм, rada cofnАдАм To, co wyrzekАжam; ale precz udanie! Czy ty miАз kochasz? Wiem, Аеepowiesz: tak jest, I jaАм uwierzАз; mimo przysiАдg jednak MoАеesz miАз zawieАйАм. Z wiaroАжomstwa mАзАеczyzn "Анmieje siАз, mАwiАд, Jowisz. O! Romeo! JeАйli miАз kochasz, wyrzecz to rzetelnie; !Lecz jeАйli masz miАз za podbАj zbyt Ажatwy, To zmarszczАз czoАжo i przewrotnАд bАзdАз, I na miАжosne twoje oАйwiadczenia Powiem: nie, w innym razie za nic w Айwiecie. Za czuАжa moАеe jestem, o! Monteki, StАдd moАеesz sАдdziАм me obejАйcie pАжochym; Ufaj mi jednak, bАзdАз ja wierniejsza !Od tych, co bieglej umiejАд siАз droАеyАм. "ByАжabym ja , siАз byАжa, prawdАз mАwiАдc, TakАеe droАеyАжa, gdybyАй byАж tajnego GАжosu miАжoАйci mojej nie podchwyciАж. Nie wiАв miАз przeto ani teАе przypisuj PАжochoАйci tego wylania mych uczuАм, KtАre zdradziАжa noc ciemna. ROMEO O! Julio, PrzysiАзgam na ten ksiАзАеyc, co wspaniale Powleka srebrem tamtych drzew wierzchoАжki... JULIA !O! nie przysiАзgaj na ksiАзАеyc, bo ksiАзАеyc Co tydzieАв zmienia ksztaАжt swej piАзknej tarczy; I miАжoАйАм twoja po takiej przysiАзdze !MogАжaby rАwnieАе zmiennАд siАз okazaАм. ROMEO Na cААе mam przysiАдc? JULIA Nie przysiАзgaj wcale; Lub wreszcie przysiАдАе na samego siebie: Na ten uroczy przedmiot mych uwielbieАв, To ci uwierzАз. ROMEO JeАйli szczera miАжoАйАм Mojego serca... JULIA Daj pokАj przysiАзgom; Lubo siАз cieszАз z twojej obecnoАйci, Te nocne Айluby nie cieszАд mniejakoАй; Za nagАжe one sАд, za nierozwaАеne, Podobne niby do blasku, co znika, Nim czАжowiek zdАдАеy powiedzieАм: АкBАжysnАзАжo. " Dobranoc, luby! Oby nam. ten wonny #MiАжoАйci pАдczek przyniАsАж kwiat niepАжonny! BАдdАг zdrАw! i zaАйnij z tak bАжogim spokojem, Jaki, z twej Ажaski, czujАз w sercu mojem. ROMEO TakАеe mam odejАйАм nie zaspokojony? JULIA JakiegoАе wiАзcej chcesz zaspokojenia? ROMEO Zamiany twoich zapewnieАв za moje. JULIA JuАеem ci daАжa je, nimeАй zaАеАдdaАж; Rada bym jednak one mieАм na powrАt. ROMEO ChciaАжaАеbyАй cofnАдАм je? Dlaczego? luba! JULIA AАеebym mogАжa oddaАм ci je znowu. A przecieАе jest to АеАдdanie zbyteczne; Bo moja miАжoАйАм rАwnie jest gАжАзboka Jak morze, rАwnie jak ono bezkoАвca; Im wiАзcej ci jej udzielam, tym wiАзcej CzujАз jej w sercu. SАжychaАм w pokojach gАжos M a rt y. WoАжajАд miАз. Аб Zaraz. BАдdАг zdrАw, kochanku drogi! АбZaraz, zaraz. Аб Najmilszy, pomnij byАм staАжym! АбZaczekaj, Zaczekaj trochАз, powrАcАз za chwilАз. Wychodzi. ROMEO BАжogosАжawiona, o! bАжogosАжawiona Po dwakroАм nocy! Ale czy to wszystko, DziejАдc siАз w nocy, nie jest marАд tylko? CoАй tak lubego moАеeАе byАм istotnym? JULIA ukazujАдc siАз znowu Jeszcze sАжАw parАз, a potem dobranoc, Drogi Romeo! jeАйli twoja skАжonnoАйАм Jest prawАд, twoim zamiarem maАжАеeАвstwo: To miАз uwiadom jutro przez osobАз, #KtАrАд do ciebie przyАйlАз, gdzie i kiedy Zechcesz dopeАжniАм obrzАзdu; a wtedy CaАжАд mАд przyszАжoАйАм u nАg twoich zАжoАеАз #I w Айwiat za tobАд pАjdАз w imiАзBoАеe. MARTA za scenАд Panienko! JULIA #IdАз. АбLecz jeАйli miАз zwodzisz, To ciАз zaklinam... MARTA za scenАд Julciu! JULIA Zaraz idАз. $Аб JeАйli miАз zwodzisz, o! to ciАз zaklinam, SkoАвcz te zabiegi i zostaw miАз Аеalom. Аб Jutro wiАзc przyАйlАз. ROMEO Jak pragnАз zbawienia... JULIA Po tysiАдc razy dobranoc. Odchodzi. ROMEO Po tysiАдc Razy niedobra tam, gdzie ty nie Айwiecisz. Jak Аеak, gdy rzuca ksiАдАеkАз, tak kochanek Do celu swego pospiesza wesoАжy; A gdy nadejdzie z kochankАд rozstanek, Wlecze siАз smutnie, jak Аw Аеak do szkoАжy. Odchodzi. JULIA ukazuje siАз znowu Pst! Pst! Romeo! O, gdybym mieАм mogАжa GАжos sokolnika, by tego mАзАеa Nazad przywoАжaАм! Przymus jest ochrypАжy, !Nie moАеe gАжoАйno mАwiАм; gdybynie to, !WstrzАдsАжabym gАry, gdzie siАз echo kryje, I gАжos bym jego zrobiАжa chrapliwszy !NiАе mАj od rozbrzmieАв imienia Romeo! ROMEO Moja to dusza dzwoni imiАз moje, Jak srebrny dАгwiАзk ma nocАд gАжos kochanki! I jestАеe sАжodsza muzyka na Айwiecie? JULIA Romeo! ROMEO Luba! JULIA O ktАrej godzinie Jutro mam przysАжaАм? ROMEO O dziewiАдtej. JULIA Dobrze. Dwudziestoletni to termin. Nie pomnАз, Po com tu ciebie znowu przywoАжaАжa. ROMEO PozwАl mi czekaАм, aАе sobie przypomnisz. JULIA ZapomnАз znowu, po co czekasz, pomnАдc O twojej tylko lubej obecnoАйci.ROMEO #A ja wciАдАе czekaАм bАзdАз, abyАй ciАдgle ZapominaАжa, sam zapominajАдc,Аоe mam gdzie inny dom jak tutaj. JULIA WkrАtce "DnieАм bАзdzie: rada bym, АеebyАй juАе odszedАж; Nie dalej jednak jak Аw biedny ptaszek, Co go swawolne dziecko z rАдk wypuszcza I wnet, zazdroszczАдc mu krАtkiej wolnoАйci, Jak niewolnika trzymanego w wiАзzach Jedwabnym sznurkiem przyciАдga na powrАt. ROMEO ChciaАжbym byАм biednym ptaszkiem w twoich rАзku. JULIA O! ja bym zbytkiem pieszczot ciАз zabiАжa. Dobranoc, luby! jeszcze raz dobranoc! Smutek rozstania tak bardzo jest miАжy, Аоe by dobranoc wciАдАе usta mАwiАжy. Odchodzi. ROMEO Sen na twe oczy, pokАj w pierАй niech spАжynie; Obym byАж nimi w tej bАжogiej godzinie! SpieszАз do ojca Laurentego celi, On mi pomocy i rady udzieli. Wychodzi. SCENA TRZECIA Cela O j c a L a u r e n t e g o. Wchodzi O j c i e c L a u r e nt y z koszykiem w rАзku. OJCIEC LAURENTY Szary poranek spАзdza mrok Аз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴└а╝cиЫ┴\зc Ь┬8cnЬ├; c╤Ь─G╠c4Э┼%EcЧЭ╞X+Dc·Э╟Ь3^c]Ю╚·:лB└Юponury Pasami АйwiatАжa znaczАдc wschodnie mury I noc siАз na bok chyli jak pijana Z drАg dnia ubitych koАжami Tytana. Nim oko sАжoАвca peАжnym blaskiem strzeli, !RosАз wypije i Айwiat rozweseli, MuszАз uzbieraАм w ten koszyk z sitowia RoАйlin tak zbawczych, jak zgubnych dla zdrowia. Ziemia jest matkАд natury i grobem, Grzebie i Аеycia obdziela zasobem. I mnАstwo dzieci jej Ажona widzimy CiАдgnАдcych pokarm z jej piersi rodzimej; Niejedno w skutkach swoich wyАйmienite, KaАеde do czegoАй, wszystko rozmaite. O! moc to peАжna cudАw, co siАзmieАйci W sokach ziААж, krzewАw, w martwej kruszcАw treАйci! Bo nie ma rzeczy tak podАжych na ziemi, Aby nie mogАжy staАм siАз przydatnemi; Ni tak przydatnych, aby zamiast sАжuАеyАм Nie zaszkodziАжy pod wpАжywem naduАеyАм. WszakАеe i cnota moАеe zajАйАм w bezdroАеe. A bАжАдd siАз czynem uszlachetniАм moАеe. W mdАжym kwiatku, w ziААжku jednym i tym samem Ma nieraz miejsce jad wespААж z balsamem, Co zmysАжy razi i to, co im sprzyja, Bo jego zapach rzeАгwi, smak zabija. Podobnie sprzeczna i w czАжowieku goАйci DwАjca pierwiastkАw: dobroci i zАжoАйci; A kАзdy gАrАз gorsza weАгmie strona, "Tam АйmierАм przychodzi i roАйlinakona. Wchodzi R o m e o. ROMEO DzieАв dobry, ojcze mАj. OJCIEC LAURENTY Benedicite! [1] CААе to za ranny gАжos tak mnie pozdrawia! MАжody mАj synu, zАжy to znak, kto АжoАеe PrААеne zostawia o tak wczesnej porze. Troska odbywa straАе w oczach starego, A sen tych mija, ktАrych troski strzegАд; Ale gdzie czerstwa, wolna od kАжopotАw MАжАdАг gАжowАз zАжoАеy, sen zawАеdy przyjАйАм gotАw. To wiАзc tak ranne twe przybycie zdradza JakiАй niepokАj, ktАremu snu wАжadza Ulec musiaАжa. Czy tylko siАз kАжadАжeАй? $MoАеeАй do АжААеka i nie zajrzaАж? ------ ![1] Niech ciАз BАg bАжogosАжawi (Ажac.) ROMEO ZgadАжeАй; %BАжoАеej niАе w АжААеku przeszАжy mi godziny. OJCIEC LAURENTY Grzeszniku, pewnieАй byАж u Rozaliny. ROMEO U Rozaliny? Nie, ojcze; to imiАзW pamiАзci mojej wiecznym snem juАе drzemie. OJCIEC LAURENTY Brawo, mАj synu! Lecz gdzieАеeАй to bywaАж? ROMEO Zaraz ci powiem: prААеno byАй zgadywaАж; ByАжem na balu w domu mego wroga, Gdziem zostaАж ranny, lecz zbАj czy ni sroga Czuje cios wzajem przeze mnie zadany, Tak Аеe na nasze obopАlne ranyАнwiАзty wpАжyw tylko twej, ojcze, opieki PoradziАм zdoАжa i daАм zbawcze leki. Po chrzeАйcijaАвsku, jak widzisz, przemawiam, Skoro siАз nawet za mym wrogiem wstawiam. OJCIEC LAURENTY MАw jaАйniej, synu; zagadkowa spowiedАг DwuznacznАд takАеe znajduje odpowiedАг. ROMEO Dowiedz siАз zatem, Аеe anioАж kobieta, KtАrАдm ukochaАж, jest z krwi Kapuleta. Jego to dziecko i nadzieja caАжa; Jak ja jАд, tak mnie ona ukochaАжa. I do jednoАйci, ktАra nas juАе splata, Brakuje tylko, byАй nas ty dla Айwiata StuАжАд zjednoczyАж. Gdzie, o jakiej dobie #DozgonnАд miАжoАйАм przysiАзgliАйmysobie, Powiem ci idАдc, czcigodny kapАжanie; "BАжagam ciАз tylko, niech siАз to dziАй stanie. OJCIEC LAURENTY !АнwiАзty Franciszku! CААе to za przemiana! ToАе Rozalina, owa ukochana, Niczym juАе dla ciАз? MiАжoАйАм wiАзc mАжodzieАеy W oczach jedynie, a nie w sercu leАеy? Jezus! Maryja! IleАе to solanki АнciekАжo z twych oczu dla owej kochanki! I nadaremnie, bowiem twe zapaАжy WciАдАе zalewane, wciАдАе siАз powiАзkszaАжy. Jeszcze twych westchnieАв nierozwiaАж Fawoni; Jeszcze twАj dawny jАзk w uszach mi dzwoni, I na twych licach, bladoАйciАд pokrytych, Widoczny jeszcze Айlad Ажez nie obmytych, Wszystko, coАй cierpiaАж z miАжosnej przyczyny, "CierpiaАжeАй tylko gwoli Rozaliny.A teraz! nie dziw, gdy mdАжa pАжeАм upadnie, Kiedy miАзАеczyАгni szwankujАд tak snadnie. ROMEO Gdym kochaАж tamtАд, takАеeАй nie pochwalaАж. OJCIEC LAURENTY #Nie, АеeАй jАд kochaАж, lecz АеeАй za niАд szalaАж. ROMEO $PogrzeАйАм tАз miАжoАйАм kazaАжeАй. OJCIEC LAURENTY Nie w grobie !By tАз pochowaАм, a innАд wziАдАмsobie. ROMEO "Nie Ажaj miАз, proszАз; ta, co mi dziАй luba, !MiАжoАйАм mАд pАжaci miАжoАйciАд cheruba; Z tamtАд inaczej byАжo. OJCIEC LAURENTY Bo odgadАжa, Аоe w rzeczach serca nie znasz abecadАжa, Tylko z rutyny czytasz. PАjdАг, wietrzniku; Do sankcji tego nowego wybryku Jeden i jeden tylko wzglАдd miАз skАжania: To jest, Аеe moАеe z tego zawiАдzania Wyniknie wАзzeАж, ktАry wasze rody Zawistne zАжАдczy w piАзkny АжaАвcuch zgody. ROMEO O! prАзdzej! pilno mi! OJCIEC LAURENTY Festina lente! [2] Zdradne sАд kroki za spiesznie podjАзte. WychodzАд. ------- ![2] Spiesz siАз powoli! (Ажac. ) SCENA CZWARTA Ulica. WchodzАд M e r k u c j o i B e n w o l i o. MERKUCJO GdzieАе, u diabАжa, ugrzАдzАж Romeo! Czy byАж tej nocy w domu? BENWOLIO Nie w domu swego ojca przynajmniej; mАwiАжem z jego sАжuАеАдcym. MERKUCJO Ta blada sekutnica Rozalina Na wariata go wnet wykieruje. BENWOLIO Tybalt, starego Kapuleta krewny, PisaАж do niego list. MERKUCJO Z wyzwaniem, rАзczАз. BENWOLIO Romeo mu odpowie. MERKUCJO KaАеdy czАжowiek PiАйmienny moАеe na list odpowiedzieАм. BENWOLIO On mu odpowie odpowiednio, jak czАжowiek wyzwany. MERKUCJO Biedny Romeo! JuАе trup z niego! ZakАжuty czarnymi oczyma biaАжogАжowy; przestrzelony na wskroАй uszu romansowАд piosnkАд; ugodzony w sam rdzeАв serca postrzaАжem Айlepego malca Ажucznika; potrafiАе on Tybaltowi stawiАм czoАжo? BENWOLIO A cААе to takiego Tybalt? MERKUCJO $CoАй wiАзcej niАе ksiАдАеАз kotАw; moАеesz mi wierzyАм! !Nieustraszony rАзbacz, bije siАз !jak z nut, zna czas, odlegАжoАйАмi miarАз; pauzuje w sam raz jakpotrzeba: raz, dwa, a trzy to juАе w pierАй. Аоaden jedwabny guzik nie wykrАзci mu siАз od Айmierci. Duelista to, duelista pierwszej klasy. Owe nieАйmiertelne passado! Owe punto reverso! Owe ha! BENWOLIO Co takiego? MERKUCJO Niech kaci porwАд to plemiАз Айmiesznych, sepleniАдcych, przesadnych fantastykАw, z ich nowo kutymi termina mi! Na Boga, doskonaАжa klinga! Dzielny mАдАе! WspaniaАжa dziewka! Nie jestАеe to rzecz !opАжakana, Аеe nas i obsiadАжy tezagraniczne muchy, te modne sroki, te pardonez moi [3] , ktАrym tak bardzo idzie o nowАд formАз, Аеe nawet na starej Ажawce wygodnie !siedzieАм nie mogАд; te bАдki, cobАдkajАд: bon! bon! [4] ------- [3] wybacz (fr. ) [4] dobrze, dobrze (fr. ) Wchodzi R o m e o. BENWOLIO Oto Romeo, nasz Romeo idzie. MERKUCJO Bez mlecza, jak АйledАг suszony.O! czАжowieku! JakАеeАй siАз w !rybАз przedzierzgnАдАж! Teraz go rymy Petrarki rozczulajАд. Lauranaprzeciw jego bАstwa jest prostАд pomywaczkАд, lubo tamta miaАжa kochanka, co jАд opiewaАж; Dydona flАдdrАд; Kleopatra CygankАд; Helena i Hero szurgotami i otАжukami; Tyzbe kopciuchem lub czymАй podobnym, ale zawsze nie dystyngowanym. Bon jour [5] , sinior Romeo! Oto masz francuskie pozdrowie nie na czeАйАм twoich francuskich pantalonАw. PiАзknie nas zaАеyАжeАй tej nocy. ------ [5] dzieАв dobry (fr. ) ROMEO DzieАв dobry wam, moi drodzy. JakАеe to was zaАеyАжem? MERKUCJO PokazaАжeАй nam odwrotnАд stronАз medalu, odwrotnАд stronАз swego medalu. ROMEO To siАз znaczy, Аеem wam zdezerterowaАж. Wybacz, kochany Merkucjo; miaАжem pilny interes, a w takim przypadku czАжowiek moАеe zgrzeszyАм na polu uprzejmoАйci. MERKUCJO To siАз znaczy, Аеe w takim przypadku czАжowiek mАzg byАм zniewolony zgiАдАм kolana. ROMEO Ma siАз rozumieАм Аб z uprzejmoАйci, MERKUCJO BardzoАй zgrabnie trafiАж w sedno. ROMEO A ty bardzoАй zgrabnie to wyАжoАеyАж, MERKUCJO Ja bo jestem kwiatem uprzejmoАйci. ROMEO Kwiatem kwiatАw. MERKUCJO Racja. ROMEO JeАеeliАй ty kwiatem, to moje trzewiki sАд w kwitnАдcym stanie. MERKUCJO Brawo! pielАзgnuj mi ten dowcip; aАеeby skoro ci siАз do reszty zedrze podeszwa u trzewikАw, twАj dowcip mАgАж tam po prostu figurowaАм. ROMEO O! godny zdartej podeszwy dowcipie! O! figuro peАжna prostoty, z powodu swego prostactwa! MERKUCJO Na pomoc. Benwolio! moje koncepta dech tracАд. ROMEO "PejczАд je i ostrogАд! pejczАд je i ostrogАд, inaczej nazwАз je hetkami. MERKUCJO JeАеeli twАj dowcip poluje na !dzikie gАзsi, to kapitulujАз; bo on ma wiАзcej kwalifikacji ku temu niАе wszystkie moje umysАжowe wАжadze. Czy ja ci "siАз zdajАз na to, Аеebym miaАж z gАзsiami do czynienia? ROMEO TyАй mi siАз nigdy na nic nie zdaАж wyjАдwszy, kiedy miaАжem do czynienia z gАзsiami. MERKUCJO Za ten koncept ugryzАз ciАз w ucho. ROMEO Chyba udziobiesz! MERKUCJO TwАj dowcip jest gorzkАд konfiturАд, diabelnie ostrym sosem. ROMEO Stosownym do gАзsi. MERKUCJO To koncept z koАгlej skАrki, "ktАrej cal. da siАз rozciАдgnaАм tak, Аеe nim opaszesz caАжАд gАжowАз. ROMEO RozciАдgnАз go do wyrazu "АкgАжowАз ", ktАry poАжАдczywszy #z gАзsiАд, bАзdziesz miaАж gАзsiАд gАжowАз. MERKUCJO #Nie jestАеe to lepiej niАе jАзczeАм!z miАжoАйci? Teraz to co innego; teraz mi jesteАй towarzyski, jesteАй Romeem, jesteАй tym, "czym jesteАй; miАжoАйАм zaАй jest podobna do owego gapia, co siАз szwenda wywiesiwszy jАзzyk, szukajАдc dziury, gdzie by mАgАж palec wАйcibiАм. ROMEO StАj! StАj! MERKUCJO Chcesz, aby siАз mАj dowcip zastanowiАж w samym Айrodku weny? ROMEO Z obawy, abyАй tej weny zbyt nie rozszerzyАж. MERKUCJO $Mylisz siАз, wАжaАйnie byАжem bliski jАд АйcieАйniАм, bo juАеem byАж doszedАж do jej dna i nie miaАжem zamiaru dАжuАеej wyczerpywaАм materii. ROMEO Patrzcie, co za dziwadАжa! Wchodzi M a r t a z P i o t r em. MERKUCJO Аоagiel! Аеagiel! Аеagiel! BENWOLIO Dwa, dwa: spodnie i spАdnica. MARTA Piotrze. PIOTR SАжucham, MARTA Piotrze, gdzie mАj wachlarz? MERKUCJO "ProszАз ciАз, mАj Piotrze, zakryjwachlarzem twarz jejmoАйci; boz dwojga tego, jej wachlarz jest piАзkniejszy. MARTA АоyczАз panom dnia dobrego. MERKUCJO Аоyczymy ci dobrego poАжudnia, piАзkna sinioro. MARTA Czy to juАе poАжudnie? MERKUCJO Nie inaczej; bo nieczysta rАзkawskazАwki na kompasie trzyma juАе poАжudnie za ogon. MARTA Chryste Panie! CААе to za czАжowiek z waАмpana? ROMEO CzАжowiek, ktАrego Pan BАg skazaАж na zepsucie. MARTA DobrzeАй pan powiedziaАж, na poczciwoАйАм! Nie wie teАе czasem ktАry z panАw, gdzie bym mogАжa znaleАгАм mАжodego Romea? ROMEO Ja wiem czasem, ale mАжodego Romea znajdziesz waАмpani starszym, niАе byАж, kiedyАй go szukaАм zaczАзАжa. Jestem najmАжodszy z tych, co noszАд to imiАз w braku gorszego MARTA Ach, to dobrze! MERKUCJO MoАеeАе byАм dobrym to, co jest gorszym? MARTA JeАеeli waАмpan nim jesteАй, to rada bym z nim pomАwiАм sam na sam. BENWOLIO Zaprosi go na jakАдАй wieczorynkАз. MERKUCJO PoАйredniczka to Wenery. HuАг ha! ROMEO CААе to, czyАй kota upatrzyАж? MERKUCJO !KotlinАз, panie, nie kota; i to wstarym piecu, nie w polu. Bodaj to kotlina, Gdzie siedzi kocina, Ta nie osmali... Lecz zmykaj, chudzino, Przed takАд kotlinАд, Gdzie diabeАж pali! Romeo, czy bАзdziesz u ojca naobiedzie? My tam idziemy. ROMEO PoАйpieszАз za wami. MERKUCJO Do widzenia, staroАеytna damo;damo, damo, damo! WychodzАд M e r k u c j o i B e n w o l i o. MARTA Tak, tak, do widzenia! Co to za infamis, proszАз pana, co siАз tak powaАеyАж rozpuАйciАм cugle swemu grubiaАвstwu? ROMEO Jest to panicz zakochany w swym jАзzyku, zdolny wypowiedzieАм wiАзcej w ciАдgu jednej minuty niАе milczeАм przez caАжy miesiАдc. MARTA JeАеeli on na mnie co powiedziaАж, dam ja mu, chociaАеby byАж zuchwalszy, niАеjest, i miaАж ze sobАд dwudziestu sobie podobnych !drabАw; a jeАеeli mi ujdzie, to !znajdАз takich, co to potrafiАд. A hultaj! czy to ja jestem jegokochanicАд, jego poniewieradАжem! do P i o t r a #I ty tu staАжeАй takАеe i mogАжeАй "АйcierpieАм, Аеeby mnie lada gbur uАеywaАж wedle upodobania za przedmiot swych bezwstydnych АеartАw? PIOTR Nie widziaАжem jeszcze, Аеeby kto uАеywaАж jejmoАйci wedle upodobania; gdybym byАж to widziaАж, byАжbym byАж pewnie zaraz giwer wydobyАж, rАзczАз zato. Umiem siАз najeАеyАм tak dobrze jak kto inny, kiedy mam sposobnoАйАм po temu i prawo za sobАд. MARTA Dla Boga! tak jestem !rozdraАеniona, Аеe siАз wszystko we mnie trzАзsie. A hultaj! OtААе, proszАз pana, tak jak powiedziaАжam, mАжoda moja !pani kazaАжa mi siАз wywiedzieАм o panu; co mi kazaАжa powiedzieАм, to sobie zachowujАз; ale przede wszystkim oАйwiadczam panu, Аеe jeАеelibyАй jАд osadziАж na koszu, jak to mАwiАд, bo !panienka, o ktАrej mАwiАз, jest mАжodАд, i dlatego, gdybyАй jАд pan wywiАdАж w pole, byАжoby totak ciАзАеkim psikusem, jaki tylko mАжodej panience moАеna wyrzАдdziАм. ROMEO PozdrАw jАд, waАмpani, ode mnie i powiedz, Аеe jej dajАз rendez-vous... MARTA !PoczciwoАйci! oАйwiadczАз jej to,oАйwiadczАз. NieboАеАз, nie posiАзdzie siАз z radoАйci. ROMEO Co jej waАмpani chcesz oАйwiadczyАм? Nie wiesz, co mАwiАм miaАжem. MARTA OАйwiadczАз jej, Аеe pan dajesz "randewu; co jest, jeАеeli siАз niemylАз, ofiarАд godnАд prawdziwego szlachcica. ROMEO Powiedz jej, aby pod pozorem spowiedzi przyszАжa za parАз godzin do celi ojca LaurentegoАб tam Айlub weАгmiemy. Oto masz waАмpani za swoje trudy. MARTA Nie, panie; ani fenika. ROMEO No, no, bez ceremonii. MARTA Za parАз godzin wiАзc; dobrze, nie zaniedba siАз stawiАм. ROMEO WaАмpani staniesz za murem klasztornym, Tam ci mАj czАжowiek przyniesie drabinkАз !Z sznurkАw skrАзconАд, ktАra miw noc pААгna Do szczytu mego szczАзАйcia wstАзp uАжatwi. BАдdАг zdrowa! WiernoАйАм twa znajdzie nagrodАз. !PoleАм miАз swojej mАжodej pani. MARTA !Niech wam BАg bАжogosАжawi! Ale,ale... ROMEO CААе mi waАмpani jeszcze powiesz? MARTA Czy czАжowiek paАвski dobry do sekretu? Bo gdzie siАз skrycie prowadzАд ukАжady, Tam dwАch juАе, mАwiАд, za wiele do rady. ROMEO RАзczАз za niego: jest to wiernoАйАм sama. MARTA A wiАзc wszystko dobrze. Co teАе to za miАжe stworzenie ta moja panienka! Co to nie wyprawiaАжo, jak byАжo maАжym! Chryste Panie! Ale, ale, jest tuna mieАйcie jeden pan, niejaki Parys, ten ma na niАд diabli apetyt; ale ona, poczciwina, wolaАжaby patrzeАм na bazyliszka niАе na niego. Przekomarzam siАз z niАд nierazi mАwiАз, Аеe ten Parys, to wcale przystojny mАзАеczyzna; wtedy ona, powiadam panu, zakaАеdym razem aАе blednie, zupeАжnie tak jak pАдsowa !chusta na sАжoАвcu. ProszАз teАе pana, czy rozmaryn i Romeo nie zaczyna siАз od takiej samej litery? ROMEO Nie inaczej: jedno i drugie od R. MARTA Kpiarz z waszmoАйci. To psie #imiАз. To litera dla... Nie, tamto !zaczyna siАз od innej litery. Co teАе ona o tym prawi, to jest orozmarynie i o panu: rada bym,АеebyАй pan to sАжyszaАж. ROMEO PoleАм jej sАжuАеby moje. Wychodzi. MARTA !UczyniАз to, uczyniАз po tysiАдc razy. Аб Piotrze! ! PIOTR Jestem. MARTA Piotrze, naАйci mАj wachlarz i idАг przodem. WychodzАд. SCENA PIА▒TA OgrАd KapuletАw. Wchodzi J u l i a. JULIA DziewiАдta biАжa, kiedym jАд posАжaАжa; #PrzyrzekАжa wrАciАм siАз za pААж godziny. Nie znalazАжa go moАеe? nie, to nie to; SАжabe ma nogi. Heroldem miАжoАйci Powinna by byАм myАйl, ktАra o dziesiАзАм Razy mknie prАзdzej niАе promienie sАжoАвca, Kiedy z pochyАжych wzgАrkАw cieАв spАзdzajАд. Nie darmo lotne goАжАзbie sАд w cugach BАstwa miАжoАйci i nie darmo Kupid Ma skrzydАжa z wiatrem idАдce w zawody. !JuАе teraz sАжoАвce jest w samej poАжowie Dzisiejszej drogi swojej; od dziewiАдtej AАе do dwunastej trzy juАе upАжynАзАжy DАжugie godziny, a jeszcze jej nie ma. Gdyby krew miaАжa mАжodАд i uczucia, Jak piАжka byАжaby chyАеАд i lekkАд, I sАжowa moje do mego kochanka, A jego do mnie, w lot by jАд popchnАзАжy; Lecz starzy wczeАйnie sАд jakby nieАеywi; "Jak oАжАw ciАзАеcy, zimni, wiАзc leniwi. WchodzАд M a r t a i P i o t r "Ha! otААе idzie. I cААе, zАжota nianiu? !CzyАй siАз widziaАжa z nim? KaАе odejАйАм sАжudze. MARTA !IdАг, staАв za progiem. Piotrze. Wychodzi P i o t r. JULIA MАw, droga, luba nianiu! AleАе przebАg! Czemu tak smutno wyglАдdasz?a mrok Аз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ╔а║cЯ╩Z┘ceЯ╦3<╚Я╠;√cАа═6Ncgа╬Д!Рc╩а╧(Пc-б╨г.\cРб╤ 5Бcєб╥А=-Vв ChociaАеbyАй ZАжe wieАйci miaАжa, powiedz je wesoАжo; !JeАйli zaАй dobre przynosisz, ta mina FaАжszywy miesza ton do ich muzyki. MARTA Tchu nie mam, pozwАl mi trochАз odpoczАдАм; Ach! moje koАйci! To byАж harc nie lada! JULIA WeАг moje koАйci, a daj mi wieАйАм swojАд. MАwАеe, mАw prАзdzej, mАw, nianiuniu droga. MARTA Co za gwaАжt! Folguj, dlaboga, choАм chwilkАз, CzyliАе nie widzisz, Аеe ledwie oddycham? JULIA Ledwie oddychasz; kiedy masz doАйАм tchnienia Do powiedzenia, Аеe ledwie oddychasz? To tАжumaczenie siАз twoje jest dАжuАеsze !Od wieАйci, ktАrej zwАжokАз nim tАжumaczysz; !Maszli wieАйАм dobrАд czy zАжАд? niech przynajmniej Tego siАз dowiem, poczekam, na resztАз; Tylko mi powiedz: czy jest zАжАд, czy dobrАд? MARTA Tak, tak, piАзknyАй panna wybАr"zrobiАжa! pannie wАжaАйnie mАзАеa #wybi eraАм. Romeo! Аеal siАз BoАеe!Co mi toza gagatek! Ma wprawdzie twarz gАжadszАд niАе niejeden, ale oczy, niech siАз wszystkie inne schowajАд; co siАз zaАй tyczy rАдk i nАg, i caАжej budowy, chociaАе o tym nie ma co wspominaАм, przyznaАм trzeba, Аеe nieporАwnane. Nie jest to wprawdzie galant caАжАд gАзbАд, ale sАжodziuchny jak baranek. No, no, dziewczyno! BАg pomagaj! A czy jedliАйcie juАе obiad? JULIA Nie. Ale o tym wszystkim juАе wiedziaАжam. CААе o maАжАеeАвstwie naszym mАwiАж? powiedz. MARTA Ach! jak mnie gАжowa boli! tak w niej lupie, Jakby siАз miaАжa w kawaАжki rozlecieАм. !A krzyАе! krzyАе! biedny krzyАе! niechaj waАмpannie BАg nie pamiАзta, АеeАй miАз posyАжaАжa, Aby mi przez ten kurs Айmierci przyАйpieszyАм. JULIA Doprawdy, przykro mi, Аеe jesteАй sАжabАд. Nianiu, nianiuniu, nianiunieczku droga, Powiedz mi, co ci mАwiАж mАj kochanek? MARTA MАwiАж, jak dobrze wychowany mАжodzian, Grzeczny, stateczny, a przy tym, upewniam, PeАжen zacnoАйci. Gdzie waАмpanny matka? JULIA Gdzie moja matka? GdzieАе ma byАм? jest w domu. Co teАе nie pleciesz, nianiu, mАj kochanek MАwiАж, jak dobrze wychowany mАжodzian, Gdzie moja matka? MARTA O mАj miАжy Jezu! TakАеeАй mi aАйАмka w ukropie kАдpana! !I takАдАе to jest maАйАм na moje koАйci? BАдdАгАеe na przyszАжoАйАм sama sobie posАжem. JULIA O mАзki! Co ci powiedziaАж Romeo? MARTA !Masz pozwoleАвstwo iАйАм dziАй do spowiedzi? JULIA Mam je. MARTA Spiesz wiАзc do celi ojca Laurentego; Tam znajdziesz kogoАй, coАм pojmie za АеonАз. Jak ci jagАdki pokraАйniaАжy! Czekaj! Zaraz je w szkarАжat zmieniАз innАд wieАйciАд: !IdАг do koАйcioАжa, ja tymczasem pАjdАз "PrzynieАйАм drabinkАз, po ktАrej twАj ptaszek !Ma siАз do gniazdka wАйliznАдАм, jak siАз Айciemni. Jak tragarz, muszАз byАм ci ku pomocy; Ty za to ciАзАеar dАгwigaАм bАзdziesz w nocy; "IdАг: trza mi zjeАйАм co po takim zmachaniu. JULIA #IdАз raj posiАдАйАм. Adieu, zАжota nianiu. WychodzАд. SCENA SZАпSTA Cela O j c a L a u r e n t e g o. !O j c i e c L a u r e n t y i R om e o. OJCIEC LAURENTY Oby ten АйwiАзty akt byАж miАжy niebu !I przyszАжoАйАм smutkiem nas nie ukaraАжa. ROMEO Amen! lecz choАмby przyszedАж nawaАж smutku, Nie sprzeciwwaАеyАжby on tej radoАйci, JakАд miАз darzy jedna przy niejchwila. ZАжАдcz tylko nasze dАжonie АйwiАзtym wАзzАжem; Niech go АйmierАм potem przetnie, kiedy zechce, &DoАйАм, Аеe wprzАd bАзdАз mАgАж jАд nazwaАм mojАд. OJCIEC LAURENTY GwaАжtownych uciech i koniec gwaАжtowny; SАд one na ksztaАжt prochu zatlonego, Co wystrzeliwszy gaАйnie. MiАd jest sАжodki, !Lecz sАжodkoАйАм jego graniczy z ckliwoАйciАд I zbytkiem smaku zabija apetyt. Miarkuj wiАзc miАжoАйАм twojАд; zbyt skwapliwy !Tak samo spААгnia siАз jak zbyt leniwy. Wchodzi J u l i a. OtААе i panna mАжoda. Mech najcieАвszy "Nie ugiАдАжby siАз pod tak lekkАд stopАд. Kochankom mogАжyby do jazdy sАжuАеyАм Owe sАжoneczne pyАжki, co igrajАд Latem w powietrzu; tak lekkАд jest marnoАйАм. JULIA Czcigodny spowiedniku, bАдdАг pozdrowion. OJCIEC LAURENTY Romeo, cАrko, podziАзkuje tobie Za nas obydwu. JULIA Pozdrawiam go rАwnieАе, By dziАзki jego zbytnimi nie byАжy. ROMEO O! Julio, jeАйli miara twej radoАйci RАwna siАз mojej, a dar jej skreАйlenia WiАзkszy od mego: to osАжАdАг twym tchnieniem Powietrze i niech muzyka ust twoich Objawi obraz szczАзАйcia, jakie spАжywa Na nas oboje w tym bАжogim spotkaniu. JULIA Czucie bogatsze w osnowАз niАе w sАжowa Pyszni siАз z swojej wartoАйci, nie z ozdАb; Аоebracy tylko rachujАд swe mienie. Mojej miАжoАйci skarb jest tak niezmierny, !Аоe i pААж sumy tej nie zdoАжam zliczyАм... OJCIEC LAURENTY PАjdАгcie, zaАжatwim rzecz w krАtkich wyrazach, Nie wprzАd bАзdziecie sobie zostawieni, AАе was sakrament z dwojga w jedno zmieni, WychodzАд. AKT TRZECI SCENA PIERWSZA Plac publiczny. WchodzАд B e n w o l i o, M e rk u c j o, P a Аг i sАжudzy. BENWOLIO "Oddalmy siАз stАдd, proszАз ciАз, Merkucjo, DzieАв dziАй gorАдcy, Kapuleci krАдАеАд; Jak ich zdybiemy, nie unikniem zajАйcia, Bo w tak gorАдce dni krew nie jest lodem. MERKUCJO PodobnyАй do owego burdy, co wchodzАдc do winiarni rzuca szpadАз i mАwi: АкDaj BoАеe, abym ciАз nie potrzebowaАж! ", apo wyprААеnieniu drugiego kubka dobywa jej na dobywacza korkАw bez najmniejszej w Айwiecie potrzeby. BENWOLIO Masz miАз za takiego burdАз? MERKUCJO Mam ciАз za tak wielkiego zawadiakАз, jakiemu chyba rАwny jest we WАжoszech; bardziej zaiste skАжonnego do breweryj niАе do brewiarza. BENWOLIO CААе dalej? MERKUCJO GdybyАйmy mieli dwАch takich, to byАйmy wkrАtce nie mieli Аеadnego, bo jeden by drugiego!zagryzАж. TyАй gotАw czАжowieka napastowaАм za to, Аеe ma w brodzie jeden wАжos mniej lub wiАзcej od ciebie. TyАй gotАw napastowaАм czАжowieka za to, Аеe piwo pije, bo w tym upatrzysz przytyk do swoich piwnych oczu; chociaАе Аеadne inne oko, jak piwne, nie upatrzyАжoby w tym. przytyku. "W twojej gАжowie tak siАз lАзgnАд swary jak bekasy w Ажugu, toАй teАе nieraz za to beknАдАж i gАжowАз ci zmyto bez Ажugu. PobiАжeАй raz czАжowieka za to, Аеe kaszlnАдАж na ulicy i przebudziАж przez to twego !psa, ktАry siАз wysypiaАж przed domem. Nie napastowaАжАеeАй razkrawca za to, Аеe wdziaАж na siebie nowy kaftan w dzieАв powszedni? KogoАй innego za to, Аеe miaАж stare wstАдАеki u nowych trzewikАw? I ty miАз chcesz moralizowaАм za kАжАtliwoАйАм? BENWOLIO Gdybym byАж tak skory do "kАжАtni, jak ty jesteАй, nikt by mi Аеycia na piАзАм kwadransАw nie zarАзczyАж. MERKUCJO Аоycie twoje przeszАжoby zatem bez zarАзczyn. Wchodzi T y b a l t z poplecznikami swymi. BENWOLIO Patrz, oto idАд Kapuleci. MERKUCJO Zamknij oczy! Co mi do tego! TYBALT do swoich #PАjdАгcie tu, bo chcАз siАз z nimi rozmАwiАм. do tamtych MoАйci panowie, sАжowo. MERKUCJO SАжowo tylko? I samo sАжowo? PoАжАдcz je z czymАй drugim; Z pchniАзciem na przykАжad. TYBALT Znajdziesz miАз ku temu Gotowym, panie, jeАйli dasz okazjАз. MERKUCJO Sam jАд wziАдАм moАеesz bez mego dawania. TYBALT Pan jesteАй w dobrej harmonii zRomeem? MERKUCJO W harmonii? Maszli nas za muzykusАw! "JeАйli tak, to siАз nie spodziewaj sАжyszeАм Czego innego, jedno dysonanse. Oto mАj smyczek; zaraz ci on gotАw ZagraАм do taАвca. Patrzaj go! w harmonii! BENWOLIO JesteАйmy w miejscu publicznym panowie; Albo usuАвcie siАз gdzie na ustronie, $Albo teАе zimnАд krwiАд poАжААеcie tamАз Tej kАжАtni. Wszystkich oczy w nas wlepione. MERKUCJO Oczy sАд na to, aАеeby patrzaАжy; Niech robiАд swoje, a my rАbmyswoje. Wchodzi R o m e o. TYBALT Z panem nic nie mam do mАwienia. Oto Nadchodzi wАжaАйnie ten, ktАrego szukam. MERKUCJO JeАеeli szukasz guza, mogАз rАзczyАм, Аоe siАз z nim spotkasz. TYBALT Romeo, nienawiАйАм Moja do ciebie nie moАеe siАз zdobyАм Na lepszy wyraz jak ten: jesteАй podАжy. ROMEO Tybalcie, powАd do kochania ciebie, Jaki mam, tАжumi gniew sАжusznie wzbudzony TakАд przemowАд. Nie jestem ja podАжy; !BАдdАг wiАзc zdrАw, widzАз, Аеe miАз nie znasz. TYBALT Smyku, Nie zatrzesz takim tАжumaczeniem obelg Mi uczynionych: staАв wiАзc i wyjm szpadАз. ROMEO KlnАз siАз, Аеem nigdy obelg ci nie czyniАж; Sprzyjam ci, owszem, bardziej,niАеeАй zdolny PomyАйleАм o tym, nie znajАдc powodu. UspokАj siАз wiАзc, zacny Kapulecie, KtАrego imiАз milsze mi niАе moje. MERKUCJO Spokojna, nАзdzna, niegodna submisjo! Alla stoccata [6] wnet jej kres poАжoАеy. dobywa szpady "PАjdАг tu, Tybalcie, pАjdАг tu, dusiszczurze! ------- [6] PchniАзcie, termin w szermierce. TYBALT Czego ten czАжowiek chce ode mnie? MERKUCJO Niczego, mАj ty kocikrАlu, chcАз ci wziАдАм tylko jedno Аеycie spomiАзdzy dziewiАзciu, jakie masz, abym siАз nim trochАз popieАйciАж; a za nowym spotkaniem uskubnАдАм ci i tamte oАйm jedno po drugim. Dalej! wyciАдgnij za uszy szpadАз z powijaka, inaczej moja gwiАгnie ci koАжo uszu, nimwyciАдgniesz swojАд. TYBALT SАжuАеАз waАмpanu. Dobywa szpady. ROMEO Merkucjo, schowaj szpadАз, jakmiАз kochasz. MERKUCJO PokaАе no swoje passado. BijАд siАз. ROMEO Benwolio, Rozdziel ich! WstydАгcie siАз, moАйci panowiel Wybaczcie sobie. Tybalcie! Merkucjo! KsiАдАеАз wyraАгnie zabroniАж podobnych StarАм na ulicach. Merkucjo! Tybalcie! T y b a l t odchodzi ze swoimi. MERKUCJO ZraniАж miАз. Kaduk zabierz wasze domy! Nie wybrnАз z tego. Czy odszedАж ten hultaj I nie oberwaАж nic? BENWOLIO JestАеeАй raniony? MERKUCJO Tak, tak, draАйniАзtym trochАз, ale rdzennie. Gdzie mАj paАг? ChАжopcze, biegnij po chirurga, Wychodzi P a Аг. ROMEO Zbierz mАзstwo, rana nie musi byАм wielka. MERKUCJO Zapewne, nie tak gАжАзboka jak studnia Ani szeroka tak jak drzwi koАйcielne, Ale wystarcza w sam raz, rАзczАз za to. Znajdziesz miАз jutro spokojnym jak trusia. "JuАе siАз dla tego Айwiata na nic nie zdam. Bierz licho wasze domy! Аоeby taki Pies, szczur, kot na АйmierАм zadrapaАж czАжowieka! Taki cap, taki warchoАж, taki ciura, Co siАз biАм umie jak z arytmetyki! Po kiego czorta ci siАз byАжo mieszaАм MiАзdzy nas! ZraniАж miАз pod bokiem twoim. ROMEO ChciaАжem, BАg widzi, jak najlepiej. MERKUCJO Benwolio, pomААе mi wejАйАм gdzie do domu. SАжabnАз. Bierz licho oba wasze domy! One miАз daАжy na strawАз robakom; !BАзdАз niАд, i to wnet. Kaduk was zabierz! WychodzАд M e r k u c j o i B e n w o l i o. ROMEO Ten dzielny czАжowiek, bliski krewny ksiАзcia I mАj najlepszy przyjaciel, Айmiertelny PoniАsАж cios za mnie; mojАд dobrАд sАжawАз Tybalt zniewaАеyАж; Tybalt, ktАry nie ma Godziny jeszcze, jak zostaАж mym krewnym. O Julio! wdziАзki twe miАз zniewieАйciАжy I z hartu zwykАжej wyzuАжy miАз siАжy. B e n w o l i o powraca. BENWOLIO Romeo, Romeo, Merkucjo skonaАж! MАзАеny duch jego uleciaАж wysoko GardzАдc przedwczeАйnie swАд ziemskАд powАжokАд. ROMEO DzieАв ten fatalny wiАзcej takich wrААеy; Gdy siАз raz zacznie zАжe, zwykle trwa dАжuАеej. T y b a l t powraca. BENWOLIO Oto szalony Tybalt wraca znowu. ROMEO On Аеyw! ZwyciАзzca! A Merkucjo trupem! Precz, pobАжaАеliwa teraz АжagodnoАйci! PАжomiennooka furio, ty mnАд kieruj! Tybalcie, odbierz nazad swoje АкpodАжy "; Zwracam ci, co mi daАжeАй! Duch Merkucja Wznosi siАз ponad naszymi gАжowami DopominajАдc siАз za swojАд twojej. Ty lub ja albo oba musim legnАдАм. TYBALT Nikczemny chАжystku, tyАй mu tu byАж druhem, BАдdАгАеe i owdzie. ROMEO To siАз tym rozstrzygnie. WalczАд. T y b a l t pada. BENWOLIO Romeo, uchodАг, oddal siАз, uciekaj! Rozruch siАз wszczyna i Tybalt nie Аеyje. !Nie stАj jak wryty; jeАйli ciАз schwytajАд, #KsiАдАеАз ciАз na АйmierАм skaАеe; chroАв siАз zatem! ROMEO Jestem igraszkАд losu! BENWOLIO PrАзdzej! prАзdzej! R o m e o wychodzi. WchodzАд obywatele itd. PIERWSZY OBYWATEL Gdzie on? Gdzie uszedАж zabАjca Merkucja? !ZabАjca Tybalt w ktАrАд uszedАж stronАз? BENWOLIO Tybalt tu leАеy. PIERWSZY OBYWATEL Za mnАд, moАйci panie; !W imieniu ksiАзcia kaАеАзАм byАм posАжusznym. WchodzАд K s i Ад Ае Аз z orszakiem, M o n t e k i o i K a p u l e t z maАжАеonkami swymii inne osoby. KSIА▒АоБ Gdzie sАд nikczemni sprawcy tej rozterki? BENWOLIO Dostojny ksiАдАеАз, ja mogАз objaАйniАм CaАжy bieg tego nieszczАзsnego starcia. Oto tu leАеy, przez Romea zgАжadzon, ZabАjca twego krewnego Merkucja. PANI KAPULET Tybalt! MАj krewny! Syn mojegobrata! BoАеe! Tak marnie zgАжadzony ze Айwiata! !O moАйci ksiАдАеАз, bАжagam twej opieki, Niech za krew naszАд odda krew Monteki. KSIА▒АоБ Benwolio, powiedz, kto ten spАr zapaliАж? BENWOLIO Tybalt, ktАrego Romeo powaliАж.Romeo darmo przekАжadaАж, jak prААеnАд !ByАжa ta kАжАtnia, przypominaАж zakaz Waszej ksiАдАеАзcej moАйci, ale wszystkie Te przedstawienia, uczynione grzecznie, Spokojnym gАжosem, nawet w korny sposАb, Nie mogАжy wpАжynАдАм na zawziАзty umysАж "Tybalta. Zamiast skАжoniАм siАз dozgody Zwraca morderczАд stal w Merkucja piersi, KtАry, podobnieАе uniesiony, ostrze Odpiera ostrzem i uszedАжszy Айmierci, !Анle jАд nawzajem Tybaltowi: ale !Bez skutku, dziАзki zrАзcznoАйci tamtego. !Romeo woАжa: АкHola! przyjaciele!StАjcie! odstАдpcie! ", i ramieniem szybszym Od sАжАw rozdziela skrzyАеowane klingi, WpadajАдc miАзdzy nich; lecz w tejАеe chwili Cios wymierzony z boku przez Tybalta PrzeciАдАж Merkucja Аеycie. Tybalt zniknАдАж; WkrАtce atoli ukazaАж siАз znowu, Kiedy Romeo juАе byАж zemstАд zawrzaАж. Starli siАз w okamgnieniu i nim szpadАз WyjАдАм zdoАжaАжem, by wstrzymaАм tАз zwadАз, JuАе mАзАеny Tybalt wskroАй polegАж przeszyty Z rАзki Romea, a Romeo uszedАж. $Tak siАз rzecz miaАжa: jeАеelim siАзminАдАж Z prawdАд bodajem ciАзАеkАд АйmierciАд zginАдАж. PANI KAPULET On jest Montekich krewnym, przywiАдzanie Czyni go kАжamcАд, nie wierz mu, o panie! Ich tu przynajmniej ze dwudziestu byАжo; Dwudziestu przeciw jednemu walczyАжo. SprawiedliwoАйci, panie! Kto АйmierАм zadaАж, SАжuszna, by АйmierciАд za to odpowiadaАж. KSIА▒АоБ Tybalt jАд zadaАж wprzАd Merkucjuszowi, Romeo jemu; ktААе sАжusznie odpowie? MONTEKIO Nie mАj syn, panie; o, nie wyrzecz tego! On byАж Merkucja najlepszym kolegАд I przyjacielem; w tym jedynie zgrzeszyАж, Аоe Tybaltowi nieprawnie przyspieszyАж Rygoru prawa. KSIА▒АоБ I za ten to bАжАдd Banitujemy go na zawsze stАдd.Z bliska miАз wasze dotknАзАжy niesnaski, Skoro mАj wАжasny dom cierpi z ich Ажaski; Ale ja takie znajdАз Айrodki na nie, Аоe wam spАr kaАеdy obmierzАжym siАз stanie, Wszelkie wykrАзty na nic siАз nie zdadzАд: Ni Ажzy, ni proАйby winnym nie poradzАд, Uprzedzam! Niechaj Romeo ucieka, Bo gdy schwytany bАзdzie, АйmierАм go czeka. "KaАеcie stАдd zabraАм te zwАжoki. А░askawoАйАм ZbrodniАд jest, kiedy oszczАзdza nieprawoАйАм. WychodzАд. SCENA DRUGA PokАj w domu KapuletАw. J u l i a sama. JULIA PАзdАгcie, ognistokopyte rumaki, Ku paАвstwom Feba; oby nowy jaki Faeton dodaАж wam bodАгca i rАдczej PognaАж was owdzie, gdzie siАз szlak dnia koАвczy? Wierna kochankom nocy, spuАйАм zasАжonАз, By siАз wznieАйАм mogАжy oczy w dzieАв spuszczone I w te objАзcia niedostrzeАеonego SprowadАг, ach! sprowadАг mi Romea mego! "MiАжoАйci Айwieci pod twАд czarnАдkrepАд "Jej wАжasna piАзknoАйАм, a jeАйli jest АйlepАд, Tym stosowniejszy mrok dla niej. O nocy! Cicha matrono, w ciemnej twej karocy PrzybАдdАг i naucz miАз niemym wyrazem, Jak siАз to traci i wygrywa razem WАйrАd gry niewinnej dwojga serc dziewiczych; Skryj w pАжaszcza twego zwojach tajemniczych #Krew, co roi do lic bije z gАжАзbi Ажona; AАе nieАйwiadoma miАжoАйАм oАйmielona Za skromnoАйАм weАгmie czyn swej АйwiadomoАйci. PrzyjdАг, ciemna nocy! PrzyjdАг,mАj dniu w ciemnoАйci! To twАj blask, o mАj luby, jaАйnieАм bАзdzie Na skrzydАжach nocy, jak piАro АжabАзdzie Na grzbiecie kruka. WstАдp, o, wstАдp w te progi! Daj mi Romea, a po jego zgonie Rozsyp go w gwiazdki! A niebo zapАжonie "Tak, Аеe siАз caАжy Айwiat w tobiezakocha !I czci odmАwi sАжoАвcu. Ach, jamз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ╙а┼cnв╘e;c╤в╒ахc4г╓Е cЧг╫Дyc·г╪¤$Ьc]д┘Щ+Tc└д┌э3 c#е█∙:о>Жеsobie KupiАжa piАзkny przybytek miАжoАйci, A w posiadanie jego wejАйАм nie mogАз; NabytАд jestem takАеe, a nabywca Jeszcze miАз nie ma! DzieАв ten ml nieznoАйny Jak noc, co АйwiАзto jakowe poprzedza, Niecierpliwemu dziecku, ktАre nowe DostaАжo szaty, a nie moАеe zaraz "W nie siАз przystroiАм. A! niania kochana. Wchodzi M a r t a z drabinkАд sznurowАд w rАзku. Niesie mi wieАйci o nim, a kto tylko Wymawia imiАз Romea, ten boski Ma dar wymowy. CААе tam, moja nianiu? Co to masz? Czy to ta drabinka, ktАrАд Romeo przynieАйАм kazaАж? MARTA Tak, drabinka! Rzuca jАд. JULIA Dlaboga! czego zaАжamujesz rАзce? MARTA "Ach! on nie Аеyje, nie Аеyje! nie Аеyje! Biada nam! biada nam! wszystko stracone! On zginАдАж! on nie Аеyje! on zabity! JULIA MoАеeАе byАм niebo tak okrutne? MARTA Niebo Nie jest okrutne, lecz Romeo; on to, On jest okrutny. O Romeo! ktААе by SiАз byАж spodziewaАж! Romeo! Romeo! JULIA !CААеeАй za szatan, Аеe tak miАз udrАзczasz? Taki gАжos w piekle by tylko brzmieАм winien. CzyliАе Romeo odjАдАж sobie Аеycie? Powiedz: tak! a te trzy litery gorszy Jad bАзdАд miaАжy niАе wzrok bazyliszka. JeАеeli takie Акtak " istnieje, Julia "IstnieАм nie bАзdzie; zawrАд siАз na zawsze Te usta, ktАre to Акtak " wywoАжaАжy. "ZginАдАжli, powiedz: tak, jeАеeli nie Аб nie; ; W krАtkich wyrazach zbaw albo mnie zabij. MARTA WidziaАжam ranАз na me wАжasne oczy. !BoАеe, zmiАжuj siАз nad nim, tu, tu oto, Tu w samym Айrodku mАзАеnej jego piersi. Straszny trup! straszny trup! blady jak popiААж; CaАжy zbroczony, caАжy krwiАд zbryzgany, ZgАзstАжАд krwiАд: aАеem wzdrygnАзАжa siАз patrzАдc. JULIA O pАзknij, serce! pАзknij w tym przeskoku Z bogactw do nАзdzy! Do wiАзzienia, wzroku! JuАе ty nie zaznasz swobody uroku. Jak nas na ziemi zАжАдczyАж jeden Айlub, Tak niech nas w ziemi zАжАдczy jeden grАb. MARTA Tybalcie! mАj najlepszy przyjacielu! Luby Tybalcie! dziarski, walny chАжopcze! CzemuАе mi, czemuАе przyszАжo przeАеyАм ciebie? JULIA CААе to za wicher dmie z dwАch stron przeciwnych? Romeo zginАдАж? i Tybalt zabity? OgАжoАй wiАзc, straszna trАдbo, koniec Айwiata! Bo gdzieАе sАд Аеywi, gdy ci dwaj nie АеyjАд? MARTA Tybalt nie Аеyje, Romeo wygnany, Romeo zabiАж go, jest wiАзc wygnany. JULIA BoАеe! Romeo przelaАж krew Tybalta? MARTA On to, niestety, on, on to uczyniАж. JULIA O serce Аеmii pod kwiecistАд maskАд! KryАжАеe siАз kiedy smok w tak piАзknym lochu? Luby tyranie, anielski szatanie!Kruku w goАжАзbich pierzach! Wilku w runie! Nikczemny wАдtku w niebiaАвskiej postaci! We wszystkim sprzeczny z tym, czym siАз wydajesz: Szlachetny zbrodniu! PotАзpieАвcze АйwiАзty! !O, cААеeАй miaАжa do czynienia wpiekle, Naturo, kiedyАй taki duch szataАвski W raj tak piАзknego ciaАжa wprowadziАжa? ByАжaАе gdzie ksiАдАеka tak ohydnej treАйci W oprawie tak ozdobnej? TrzebaАе, aby FaАжsz zamieszkiwaАж tak przepyszny paАжac? ! MARTA Nie ma czci, nie ma wiary, nie ma prawdy, Nie ma sumienia w ludziach; sama zmiennoАйАм, !Sama przewrotnoАйАм, chytroАйАм i obАжuda. Pietrze! daj no mi trochАз akwawity. Te smutki, te zgryzoty, te cierpienia RobiАд miАз starАд. PrzeklАзty Romeo! HaАвba mu! JULIA Bodaj ci jАзzyk oniemiaАж Za to przekleАвstwo! Romeo nie zrodzon Do haАвby; haАвba by wstydem spАжonАзАжa Na jego czole! bo ono jest tronem, Na ktАrym honor АйmiaАжo by mАgАж zostaАм Koronowany na monarchАз Айwiata. O, jakАеe mogАжam mu zАжorzeczyАм! MARTA ChceszАеe ZbАjcАз krewnego twego uniewinniaАм? JULIA MamАеe potАзpiaАм mojego maАжАеonka? O biedny! ktААе by popieАйciАж twe imiАз, Gdybym ja, od trzech godzin twoja Аеona, MiaАжa je szarpaАм? AleАе, niegodziwy, Za co ty mego zabiАжeАй krewnego! Za to, Аеe krewny niegodziwy zabiАм ChciaАж mego mАзАеa. Precz, precz, Ажzy niewczesne! $SpАжyАвcie do АгrАdАжa, ktАre was wydaАжo; DaАв waszych kropel przypada Аеalowi, A nie radoАйci, ktАrej jАд pАжacicie. !MАj mАдАе, co Tybalt go chciaАж zabiАм, Аеyje, A Tybalt, co chciaАж zabiАм megomАзАеa, АнmierАм poniАsАж; w tym pociecha. CzegААе pАжaczАз? Ha! doszАжo do mych uszu coАй gorszego NiАе АйmierАм Tybalta, co miАз wskroАй przeszyАжo. ChАзtnie bym o tym zapomniaАжa, ale To coАй wcisnАзАжo siАз tak w mojАд pamiАзАм Jak karygodny czyn w umysАж grzesznika. Tybalt nie Аеyje Аб Romeo wygnany! ! To jedno sАжowo: wygnany, zabiАжo TysiАдc TybaltАw. АнmierАм Tybalta byАжa Sama juАе przez siАз dostatecznym ciosem; JeАйli zaАй ciosy lubiАд towarzystwo I gwaАжtem muszАд mieАм za sobАд АйwitАз, !DlaczegААе w Айlad tych sАжАw: Tybalt nie Аеyje! "Nie nastАдpiАжo: twАj ojciec nie Аеyje Lub matka, albo i ojciec, i matka? Аоal byАжby wtenczas caАжkiem pospolity, Lecz gdy Tybalta АйmierАм ma za nastАзpstwo To przeraАгliwe: Romeo wygnany! O, jednoczeАйnie z tym wykrzykiem Tybalt, Matka i ojciec, Romeo i Julia, Wszyscy nie АеyjАд. Romeo wygnany! Z zbАjczego tego wyrazu pАжynАдca !АнmierАм nie ma granic ni miary, ni koАвca "I Аеaden jАзzyk nie odda boleАйci,JakАд to straszne sАжowo w sobie mieАйci. Gdzie moja matka i ojciec? MARTA Przy zwАжokach "Tybalta jАзczАд i Ажzy wylewajАд. Chcesz tam panienka iАйАм, to zaprowadzАз. JULIA Nie mnie oblewaАм Ажzami jego rany: Moich przedmiotem Romeo wygnany. WeАг tАз drabinkАз. Biedna ty plecionko! Ty zawАd dzielisz z Romea maАжАеonkАд; Obie nas chybiАж los oczekiwany, Bo on wygnany, Romeo wygnany! Ty pozostajesz spuАйciznАд jaАжowАд, A ja w panieАвskim stanie jestem wdowАд. !PАjdАг, nianiu, prowadАг miАз w maАжАеeАвskie АжoАеe, !Nie mАдАе, juАе tylko АйmierАм w nie wstАдpiАм moАеe. MARTA Czekaj no, pАjdАз sprowadziАм Romea, By ciАз pocieszyАж. Wiem, gdzie on jest teraz. Nie pАжacz; uАеyjem jeszcze tych plecionek I twАj Romeo wnet przed tobАд stanie. JULIA O, znajdАг go! daj mu w zakАжadten pierАйcionek I na ostatnie proАй go poАеegnanie. WychodzАд. SCENA TRZECIA Cela O j c a L a u r e n t e g o. Wchodzi O j c i e c L a u r e nt y i R o m e o. OJCIEC LAURENTY wchodzАдc Romeo! PАjdАг tu, pognАзbiony czАжeku! Smutek zakochaАж siАз w umyАйle twoim I poАйlubiony jesteАй niefortunnie. ROMEO CААе tam, cny ojcze? JakiАе wyrok ksiАзcia? I jakaАе dola nieznana ma zostaАм MАд towarzyszkАд? OJCIEC LAURENTY Zbyt juАе oswojony Jest mАj syn drogi z takim towarzystwem. PrzynoszАзАм wieАйci o wyroku ksiАзcia. ROMEO !JakiАе by mАgАж byАм Ажaskawszy prАcz Айmierci? OJCIEC LAURENTY Z ust jego padАжo Ажagodniejsze sАжowo: Wygnanie ciaАжa, nie АйmierАм ciaАжa, wyrzekАж. ROMEO Wygnanie? ZmiАжuj siАз, jeszcze АйmierАм dodaj! Wygnanie bowiem wyglАдda okropniej "NiАе АйmierАм. Zaklinam ciАз, nie mАw: wygnanie. OJCIEC LAURENTY Wygnany jesteАй z obrАзbu Werony. Zbierz mАзstwo, Айwiat jest dАжugi i szeroki. ROMEO ZewnАдtrz Werony nie ma, nie ma Айwiata, !Tylko tortury, czyАйciec, piekАжosamo! StАдd byАм wygnanym, jest to byАм wygnanym Ze Айwiata; byАм zaАй wygnanym ze Айwiata, Jest to АйmierАм ponieАйАм; wygnanie jest zatem АнmierciАд barwionАд. MieniАдc АйmierАм wygnaniem, ZАжotym toporem ucinasz mi gАжowАз, Z uАйmiechem patrzАдc na ten cios Айmiertelny. OJCIEC LAURENTY O ciАзАеki grzechu! O niewdziАзczne serce! BАжАдd twАj pociАдga z prawa АйmierАм za sobАд: #KsiАдАеАз, ujmujАдc siАз jednak za tobАд, Prawo Аеyczliwie usuwa na stronАз, I groАгny wyraz: АйmierАм Аб w wygnanie zmienia. А░aska to, i ty tego nie uznajesz? ROMEO Katusza to, nie Ажaska. Tu jest niebo, Gdzie Julia Аеyje; lada pies, kot, lada Mysz marna, lada nikczemne stworzenie !Аоyje tu w niebie, moАеe na niАд patrzeАм, Tylko Romeo nie moАеe. MdАжa mucha WiАзcej ma mocy, wiАзcej czci i szczАзАйcia NiАгli Romeo; jej wolno dotykaАм#BiaАжego cudu, drogiej rАзki Julii,#I nieАйmiertelne z ust jej kraАйАм zbawienie; Z tych ust, co peАжne westalczej skromnoАйci Bez przerwy pАжonАд i pocaАжowanie Grzechem byАм sАдdzАд; mucha ma tАз wolnoАйАм, Ale Romeo nie ma: on wygnany. I mАwisz, Аеe wygnanie nie jest АйmierciАд? Nie maszli Аеadnej trucizny, Аеadnego Ostrza, Аеadnego Айrodka nagАжej Айmierci, Aby miАз zabiАм, tylko ten fatalny Wyraz Аб wygnanie? ? O ksiАзАеe, zАжe duchy WyjАд, gdy w piekle usАжyszАд ten wyraz: I ty masz serce, ty, АйwiАзty spowiednik, RozgrzeАйca grzechАw i szczery przyjaciel, Pasy drzeАм ze mnie tym sАжowem: wygnanie? OJCIEC LAURENTY Sentymentalny szaleАвcze, posАжuchaj! ROMEO Znowu mi bАзdziesz prawiАж o wygnaniu. OJCIEC LAURENTY Dam ci broАв przeciw temu wyrazowi; Balsamem w przeciwnoАйciach Аб filozofia; ; W tej wiАзc otuchАз czerp bАзdАдc wygnanym. ROMEO Wygnanym jednak! O, precz z filozofiАд! !CzyАе filozofia zdoАжa stworzyАм JuliАз? PrzestawiАм miasto? ZmieniАм wyrok ksiАзcia? Nic z niej; bezsilna ona, nie mАw o niej. OJCIEC LAURENTY !Szaleni sАд wiАзc gАжuchymi, jak widzАз. ROMEO Jak majАд nie byАм, gdy mАдdrzy nie widzАд. OJCIEC LAURENTY !DajАеe mi mАwiАм; przyjm sАжowa rozsАдdku. ROMEO Nie moАеesz mАwiАм tam, gdzie nic nie czujesz. !BАдdАг jak ja mАжodym, posiАдdАг miАжoАйАм Julii, ZaАйlub jАд tylko co, zabij Tybalta, BАдdАг zakochanym jak ja i wygnanym !A wtedy bАзdziesz mАgАж mАwiАм; o, wtedy BАзdziesz mАgАж sobie z rozpaczy rwaАм wАжosy "I rzucaАм siАз na ziemiАз, jak ja teraz, Na grАb zawczasu biorАдc sobiemiarАз. !Rzuca siАз na ziemiАз. SАжychaАм koАжatanie. OJCIEC LAURENTY Cicho, ktoАй puka; ukryj siАз, Romeo. ROMEO Nie; chyba para powstaАжa z mych jАзkАw, Jak mgАжa, ukryje miАз przed ludzkim wzrokiem. KoАжatanie. OJCIEC LAURENTY SАжyszysz? pukajАд znowu. Kto tam? PowstaАв, PowstaАв, Romeo! Chcesz byАм wziАзtym? PowstaАв; KoАжatanie. WnijdАг do pracowni mojej. Zaraz, zaraz. CААе to za upАr! KoАжatanie. IdАз, idАз, ktААе to Tak na gwaАжt puka? SkАдd wy? Czego chcecie? MARTA zewnАдtrz WpuАйАмcie miАз, wnet siАз o wszystkim dowiecie, Julia przysyАжa miАз. OJCIEC LAURENTY WitajАеe, witaj. Wchodzi M a r t a. MARTA O! АйwiАдtobliwy ojcze, powiedz proszАз, Gdzie jest mАдАе mojej pani, gdzie Romeo? OJCIEC LAURENTY Tu, na podАжodze, Ажzami upojony. MARTA Ach, on jest wАжaАйnie w stanie mojej pani, WАжaАйnie w jej stanie. NieszczАзsna sympatio! Smutne zbliАеenie! I ona tak leАеy $PАжaczАдc i АжkajАдc, szlochajАдc i pАжaczАдc. PowstaАв pan, powstaАв, jeАйli jesteАй mАзАеem! !O, powstaАв, podnieАй siАз, przezwzglАдd na JuliАз! !Dlaczego daАм siАз przygnАзbiaАм tak srodze? ROMEO Marto! MARTA Ach panie! Wszystko na tym Айwiecie KoАвczy siАз АйmierciАд. ROMEO MАwiАжaАй o Julii? CААе siАз z niАд dzieje? O, pewnie miАз ona Ma za mordercАз zakamieniaАжego, Kiedym mАgАж naszych rozkoszy dzieciАвstwo SplamiАм krwiАд, jeszcze tak bliskАд jej wАжasnej, Gdzie ona? Jak siАз miewa i co mАwi Na zawАd w АйwieАеo bАжysАжym nam zawodzie? MARTA Nic, tylko szlocha i szlocha, i szlocha; To siАз na АжААеko rzuca, to powstaje, "To woАжa: АкTybalt! ", to krzyczy:АкRomeo! " Аб I znowu pada. ROMEO Jak gdyby to imiАз Z Айmiertelnej paszczy dziaАжa wystrzelone MiaАжo jАд zabiАм, tak jak jej krewnego ZabiАжa rАзka tego, co je nosi. O! powiedz, powiedz mi, ojcze, przez litoАйАм, W ktАrym zakАдtku tej nАзdznejbudowy Mieszka me imiАз; powiedz, abym zburzyАж To nienawistne siedlisko. Dobywa miecza. OJCIEC LAURENTY StАj! Wstrzymaj !DАжoАв rozpaczliwАд! Czy jesteАй ty mАзАеem? PostaАм wskazuje twoja, Аеe nim jesteАй; А░zy twe niewieАйcie; dzikie twoje czyny CechujАд wАйciekАжoАйАм bezrozumnАд zwierza. W pozornym mАзАеu ukryta niewiasto! Zwierzu, przybrany w pozАr tego dwojga! Ty mnie w zdumienie wprawiasz. Jakem kapАжan! MyАйlaАжem, Аеe masz wiАзcej hartu w sobie. TybaltaАй zabiАж, chcesz zabiАм sam siebie I przez haniebny ten na siebie zamach ZabiАм chcesz takАеe tАз, co Аеyje tobАд? Przecz tak uwАжaczasz swemu urodzeniu, Niebu i ziemi, skoro urodzenie,!Niebo i ziemia ci siАз АйmiejАд? WstydАг siАз! Krzywdzisz swАд postaАм, swАд miАжoАйАм, swАj rozum, BoАй ty jak lichwiarz bogaty w to wszystko, Ale niczego tego nie uАеywasz W sposАb mogАдcy te dary ozdobiАм. KsztaАжtna twa postaАм jest figurАд z wosku, !Skoro nie z mАзskАд cnotАд idzie w parze; MiАжoАйАм twa w gruncie czczym krzywoprzysiАзstwem, "Skoro chcesz zabiАм tАз, ktАrejАйjАд АйlubiАж. TwАj rozum, chluba ksztaАжtАw i miАжoАйci, NiezrАзczny w korzystaniu z tego dwojga, Jest jak proch w flaszce pАжochego АеoАжnierza, Co siАз zapala z wАжasnej jego winy I razi tego, ktАrego miaАж broniАм. #OtrzАдАй siАз, czАжeku! Julia twojaАеyje; #Julia, dla ktАrej umrzeАм byАжeАй gotАw; W tymeАй szczАзАйliwy. Tybalt chciaАж ciАз zabiАм, TyАй jego zabiАж; w tym szczАзАйliwyАй takАеe. Prawo, groАеАдce ci АйmierciАд, zamienia АнmierАм na wygnanie, i w tymeАйszczАзАйliwy. Stosy na gАжowie bАжogosАжawieАвstw dАгwigasz, SzczАзАйcie najwabniej wdziАзczy siАз do ciebie, A ty, jak dziewka zepsuta, kapryАйna, Fochasz siАз [7] na tАз szczodrotАз fortuny. StrzeАе siАз, bo tacy marnie umierajАд. TerazАеe idАг do Аеony, jak to byАжo WprzАd umАwione, i pociesz niebogАз. Pomnij wyjАйАм jednak przed wart rozstawieniem, Bo pААгniej przejАйАм byАй nie mАgАж do Mantui, Gdzie masz przebywaАм tak dАжugo, aАе znajdziem Czas do odkrycia waszego maАжАеeАвstwa, Do pojednania waszych nieprzyjaciААж, Do przebАжagania ksiАзcia, na ostatek Do sprowadzenia ciАз nazad, z radoАйciАд "DziesiАзАмkroАм sto tysiАзcy razy wiАзkszАд !NiАе teraАгniejszy twАj smutek. WaАмpani IdАг naprzАd; pozdrАw ode mnie swАд paniАд !I kaАе jej nagliАм wszystkich do spoczynku, Ku czemu Аеal ich uАжatwi namowАз, Romeo przyjdzie niebawem. -------- [7] tj. dАдsasz siАз. MARTA O panie! MogАжabym caАжАд noc staАм tu i sАжuchaАм, Co teАе to moАеe nauczonoАйАм! BiegnАз !UprzedziАм mojАд paniАд, Аеe pan przyjdziesz. ROMEO #IdАг, proАй jАд, niech siАз gotuje miАз zgromiАм. MARTA Oto pierАйcionek, ktАry mi kazaАжa !DorАзczyАм panu. Spiesz siАз pan,juАе pААгno. Wychodzi M a r t a. ROMEO O, jakАеe mi ten dar dodaАж otuchy! OJCIEC LAURENTY !IdАг juАе, dobranoc! a pamiАзtaj WyjАйАм jeszcze dzisiaj, nim zaciАдgnАд warty, Albo w przebraniu wyjАйАм jutro o Айwicie. OsiАдdАг w Mantui. Jeden z naszych braci NosiАм ci bАзdzie od czasu do czasu Zawiadomienie o kaАеdym wypadku, !Jaki na twojАд korzyАйАм tu siАз zdarzy. !Daj rАзkАз; pААгno juАе, bАдdАг zdrАw, dobranoc. ROMEO Gdyby nie radoАйАм, co miАз czeka, wczesny Ten rozdziaАж z tobАд byАжby zbyt bolesny. Zegnam ciАз, ojcze. WychodzАд. SCENA CZWARTA PokАj w domu KapuletАw. WchodzАд K a p u l e t, P a n i K a p u l e t i P a r y s. KAPULET Tak smutny dotknАдАж nas, panie, wypadek, "АоeАйmy nie mieli czasu mАwiАм z JuliАд. Krewny nasz, Tybalt, byАж jej nader drogim, Nam takАеe, ale rodzim siАз, by umrzeАм. DziАй ona juАе nie zejdzie, bo juАе pААгno. Gdyby nie twoje, hrabio, odwiedziny, "Ja sam bym w АжААеku byАж juАе od godziny. PARYS Pora АеaАжoby nie sprzyja zalotom; Dobranoc; pani, poleАм mnie swej cАrce. PANI KAPULET NajchАзtniej, zaraz jutro jАд wybadam; "Na dziАй zamknАзАжa siАз, by Аеal swАj spАжakaАм. KAPULET Hrabio, za miАжoАйАм naszego dzieciАзcia MogАз ci rАзczyАм; mniemam, Аеe siАз skАжoni !Do mych przeАжoАеeАв, co wiАзcej,nie wАдtpiАз. !PАjdАг do niej, Аеono, nim siАз spaАм poАжoАеysz; Oznajm jej cnego Parysa zamiary !I powiedzАеe jej, uwaАеasz, iАе w АйrodАз... Zaczekaj, cААе to dzisiaj? PARYS PoniedziaАжek. KAPULET A! poniedziaАжek! Za wczeАйnie we АйrodАз; OdАжААеmy to na czwartek; w ten wiАзc czwartek Zostanie АеonАд szlachetnego hrabi. BАзdzieszli gotАw? Czy ci to dogadza? Cicho siАз sprawim; jeden, dwАch przyjaciААж... GdybyАйmy bowiem po tak АйwieАеej stracie Bardzo hulali, ludzie, widzisz, hrabio, Mogliby myАйleАм, Аеe za lekko bierzem Zgon tak bliskiego krewnego; dlatego h, jamз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ▄аLc─е▌ьdc'ж▐PncКж▀╛cэжр╓гcPзсy#@c│зт╣*╪cиуС1yифз3юcАЦихХ9Y∙иWezwiem przyjaciААж z jakie pААж tuzina, I na tym koniec. CААе mАwisz na czwartek? PARYS Rad bym, o panie, Аеeby juАе byАж jutro. KAPULET To dobrze. BАдdАг nam zdrАw. A wiАзc we czwartek. WstАдpАеe do Julii, Аеono, nim spaАм pАjdziesz, Przygotuj jАд do Айlubu. BАдdАг zdrАw, hrabio. "АнwiatАжa! hej! АйwiatАжa do mego pokoju! !Tak juАе jest pААгno, АеebyАйmy nieledwie Mogli powiedzieАм: tak rano. Dobranoc, WychodzАд. SCENA PIА▒TA PokАj J u l i i. WchodzАд R o m e o i J u l i a. JULIA Chcesz juАе iАйАм? Jeszcze raneknie tak bliski, SАжowik to, a nie skowronek siАзzrywa I Айpiewem przeszyАж trwoАеne ucho twoje. Co noc on Айpiewa owdzie na gaАжАдzce Granatu, wierzaj mi, Аеe to byАж sАжowik. ROMEO Skowronek to, Аw czujny herold ranku, Nie sАжowik; widzisz te zazdrosne smugi, Co tam na wschodzie zАжocАд chmur krawАзdzie? Pochodnie nocy juАе siАз wypaliАжy I dzieАв siАз wspina raАгnie na gАr szczyty. ChcАдc АеyАм, iАйАм muszАз lub zostajАдc Аб umrzeАм. JULIA Owo АйwiateАжko nie jest Айwitem; jest to JakiАй meteor od sАжoАвca wysАжany, Aby ci sАжuАеyАж w noc za przewodnika I do Mantui rozjaАйniaАж ci drogАз, ZostaАв wiАзc, nie masz potrzeby siАз spieszyАм. ROMEO Niech miАз schwytajАд, na АйmierАм zaprowadzАд, Rad temu bАзdАз, bo Julia chce tego. Nie, ten brzask nie jest zapowiedziАд ranku, To tylko blady odblask lica luny; To nie skowronek, co owdzie piosenkАд BijАдc w niebiosa wznosi siАз nad nami. !WiАзcej miАз wzglАзdАw skАжania tu pozostaАм !NiАе nagle odejАйАм. O Айmierci, przybywaj! !ChАзtnie ciАз przyjmАз, bo Julia chce tego. CААе, luba? prawda, Аеe jeszcze nie dnieje? JULIA O, dnieje, dnieje! IdАг, spiesz siАз, uciekaj? GАжos to skowronka brzmi tak przeraАгliwie I niestrojnymi, ostrymi dАгwiАзkami Razi me ucho. MАwiАд, Аеe skowronek MiАжo wywodzi; z tym siАз ma przeciwnie, Bo on wywodzi nas z objАзАм wzajemnych. Skowronek, mАwiАд, z obrzydАжАд ropuchАд ZamieniАж oczy, o, rada bym teraz, !Аоeby byАж takАеe i gАжos z niАд zamieniАж, Bo ten gАжos, w smutnej rozstania potrzebie, DzieАв przywoАжujАдc, odwoАжuje ciebie. $IdАг juАе, idАг: ciemnoАйАм coraz tosiАз zmniejsza. ROMEO A dola nasza coraz to ciemniejsza! Wchodzi M a r t a. MARTA Pst! pst! JULIA Co? MARTA Starsza pani tu nadchodzi, #DzieАв Айwita: bacznoАйАм, bo siАз narazicie. Wychodzi. JULIA O okno, wpuАйАмАеe dzieАв, a wypuАйАм Аеycie! ROMEO wychodzАдc przez oknoBАдdАг zdrowa! Jeszcze jeden uАйcisk krАtki. JULIA !JuАе idziesz; o mАj drogi! mАj milutki! MuszАз mieАм co dzieАв wiadomoАйАм o tobie; A kaАеda chwila rАwnАд bАзdzie dobie, ZgrzybiejАз liczАдc podАжug tej rachuby, Nim ciАз zobaczАз znowu, o mАjluby. ROMEO "IlekroАм bАзdАз mАgАж, tylekroАм twojАз DrogАд troskliwoАйАм pewnie zaspokojАз. Znika za oknem . JULIA Jak myАйlisz, czy siАз znАw ujrzymy kiedy? ROMEO Nie wАдtpiАз o tym, najmilsza, awtedy Wszystkie cierpienia nasze kwiatem tkanАд KanwАд do sАжodkich rozmАw nam siАз stanАд. JULIA BoАеe! przeczuwam jakАдАй ciАзАеkАд dolАз; Wydajesz mi siАз teraz tam na dole Jak trup, z ktАrego znikАжy Аеycia Айlady. !Czy miАз wzrok myli! JakiАеeАй tyblady! ROMEO I twoja takАеe twarz jak pogrobowa. Smutek nas trawi. BАдdАг zdrowa! bАдdАг zdrowa! JULIA odstАзpujАдc od okna O losie! ludzie mieniАд ciАз niestaАжym; ToАе wiАзc przez zawiАйАм tylko przeАйladujesz Tych, co kochajАд stale? BАдdАг niestaАжy, Bo wtedy bАзdАз mogАжa mieАм nadziejАз, Ze go niedАжugo bАзdziesz zatrzymywaАж I wrАcisz nazad. PANI KAPULET za scenАд Julio! czyАй juАе wstaАжa? JULIA "KtААе to miАз woАжa! GАжosАеe to mej matki? Nie spaАжaАе ona, czy wstaАжa tak rano? JakiАе niezwykАжy powАd jАд sprowadza? Wchodzi P a n i K a p u l e t. PANI KAPULET Jak siАз masz, Julciu? JULIA Niedobrze mi, matko! PANI KAPULET WciАдАе jeszcze pАжaczesz nad stratАд Tybalta? ChceszАеe go Ажzami dobyАм z grobu? ChoАмbyАй !DopiАзАжa tego, wskrzesiАм go nie zdoАжasz. PrzestaАв wiАзc; pewien Аеal moАеe dowodziАм #Wielkiej miАжoАйci, ale wielkoАйАм Аеalu Dowodzi pewnej pАжytkoАйci pojАзcia. JULIA !Trudno na takАд stratАз nie byАм czuАжАд. PANI KAPULET Tak, ale pАжaczАдc czujesz tylko stratАз, Nie tego, po kim pАжaczesz, moje dziecko. JULIA Tak czujАдc stratАз, mogАз tylko pАжakaАм. PANI KAPULET Przyznaj siАз jednak, Аеe nie tyle pАжaczesz Nad jego АйmierciАд, jako raczej nad tym, Аоe jeszcze Аеyje ten Ажotr, co go zabiАж. JULIA Jaki Ажotr, pani? PANI KAPULET Ten ci Ажotr Romeo. JULIA na stronie #On i Ажotr АеyjАд daleko od siebie. gАжoАйno Przebacz mu BoАеe, tak jak ja przebaczam. A przecieАе nie ma na Айwiecie czАжowieka, #KtАry by bardziej ciАзАеyАж mi na sercu. PANI KAPULET Аоe mimo swoich niecnot jeszcze Аеyje. JULIA Аоe go nie mogАз dosiАдc tym ramieniem, Rada bym sama mАc siАз na nim zemАйciАм. PANI KAPULET Dozna on zemsty; nie troszcz siАз i nie pАжacz, ZlecАз ja pewnej osobie w Mantui, Gdzie ten wygnany renegat siАз schroniАж, DaАм mu traktament tak zniewalajАдcy, Аоe wnet pospieszy za Tybaltem. Wtedy BАзdziesz, spodziewam siАз, zaspokojona. JULIA Nie zaspokoi miАз Romeo nigdy,!DopАki tylko АеyАм bАзdzie; tak silnie BoleАйАм po krewnym rozjАдtrza mi serce. O pani, jeАйli tylko znajdziesz kogo, Co siАз podejmie podaАм mu truciznАз, Ja jАд przyrzАдdzАз, by po jej wypiciu Romeo zasnАдАм mАgАж jak najspokojniej. !JakАеe miАз korci sАжyszeАм jego imiАз !I nie mАc zaraz dostaАм siАз do niego, By przywiАдzaniu memu do Tybalta DaАм odwet na tym, co go zamordowaАж. PANI KAPULET ZnajdАг ty sposoby, ja znajdАз czАжowieka, TerazАеe mam ci udzieliАм, dziewczyno, WesoАжych nowin. JULIA WesoАжe nowiny PoАеАдdanymi sАд w tak smutnych czasach. JakaАе tych nowin treАйАм, kochana matko? PANI KAPULET Masz troskliwego ojca, moje dzieciАз; On to, aАеeby smutek twАj rozproszyАм, !UmyАйliАж i wyznaczyАж dzieАв na radoАйАм Tak dla ciАз, jak i dla mnie niespodzianАд. JULIA CААе to za radoАйАм, matko? mogАзАе wiedzieАм? PANI KAPULET Ta, a nie inna, Аеe w ten czwartek z rana PiАзkny, szlachetny, mАжody hrabia Parys Ma ciАз uczyniАм szczАзАйliwАд maАжАеonkАд W АнwiАзtego Piotra koАйciele. JULIA Na koАйciААж АнwiАзtego Piotra i Piotra samego! Nigdy on, nigdy tego nie uczyni! Zdumiewa miАз ten poАйpiech. Mam iАйАм za mАдАе, Nim ten, co moim ma byАм mАзАеem, zaczАдАж !StaraАм siАз o mnie, nim mi siАз daАж poznaАм? ProszАз ciАз, matko, powiedz memu ojcu Аоe jeszcze nie chcАз iАйАм za mАдАе, a gdybym Koniecznie miaАжa iАйАм, to bym wolaАжa PАjАйАм za Romea, ktАry, jak wiesz dobrze, Jest mi z caАжego serca nienawistny, NiАе za Parysa. Ha! to mi nowina! Wchodzi K a p u l e t i M a r t a. PANI KAPULET Oto twАj ojciec, powiedz mu to sama; Zobaczym, jak on przyjmie twАд odpowiedАг. KAPULET Kiedy dzieАв kona, niebo spuszcza rosАз; Ale po skonie naszego krewnego Pada ulewny deszcz. CААе to, dziewczyno? Czy jesteАй cebrem? CiАдgle jeszcze we Ажzach? CiАдgАжe wezbranie? W maАжej swej istotce Przedstawiasz obraz Ажodzi, morza, wiatru: Bo twoje oczy, jakby morze, ciАдgle FalujАд Ажzami; biedne twoje ciaАжo Jak АжАdАг Аеegluje po tych sАжonych falach. Wiatrem na koniec sАд westchnienia twoje, "KtАre ze Ажzami walczАдc, a Ажzy z nimi, "JeАеeli nagАжa nie nastАдpi cisza,&StrzaskajАд twojАд АжАdkАз. I cААе, Аеono? CzyАй jej zamiary nasze objawiАжa? PANI KAPULET Tak; ale nie chce i dziАзkuje zanie, Bodajby byАжa z grobem zaАйlubiona! KAPULET Co? Jak to? Nie chce? Nie chce? Nie chce, mАwisz? Nie jest nam wdziАзcznАд? Nie pyszni siАз z tego? Nie poczytuje sobie za szczyt szczАзАйcia, Niegodna, АеeАйmy jej najgodniejszego Z weroАвskich chАжopcАw wybrali za mАзАеa? JULIA Niepysznam z tego, alem wdziАзczna za to. PysznАд zaiste, nie mogАз byАм ztego, Co nienawidzАз; lecz wdziАзczna byАм winnam I za nienawiАйАм w postaci miАжoАйci. KAPULET !CААе to znАw? cААе to? Logika w spАdnicy! Pysznam i wdziАзcznam, i zasiАзniewdziАзcznam, Jednak niepysznam! SАжuchaj, АйwidrzygАжАwko! !Nie dziАзkuj wdziАзcznie ni siАз pyszАв z niepyszna, Lecz zbierz swe sprytne klepkina ten czwartek, By pАjАйАм z Parysem do АнwiАзtego Piotra, Albo ciАз kaАеАз zawlec tam na smyczy. Rozumiesz? Ty biaАжaczko! ty szuswale! Lalko Ажojowa! PANI KAPULET WstydАг siАз! czyАй oszalaАж? JULIA BАжagam ciАз, ojcze, na klАзczkach ciАз bАжagam, PozwАl powiedzieАм sobie tylko sАжowo. KAPULET Precz, wszetecznico! dziewko nieposАжuszna! Ja ci powiadam: gotuj siАз w ten czwartek IАйАм do koАйcioАжa lub nigdy, przenigdy Na oczy mi siАз wiАзcej nie pokazuj. Nic nie mАw ani piАйnij, ani trunij: Palce miАз АйwierzbiАд. MyАйleliАйmy, Аеono, Аоe nas za skАдpo BАg pobАжogosАжawiАж DajАдc nam jedno dziecko; teraz widzАз, Аоe i to jedno jest jednym za wiele I Аеe w niej mamy bicz boАеy. Precz, plucho! Cyganko jakaАй! MARTA BАжogosАжaw jej BoАеe! JegomoАйАм grzeszy, tak fukajАдc na niАд. KAPULET Doprawdy! Czy tak sАдdzi wasza mАдdroАйАм? IdАг waАйАм pytlowaАм gАзbАд z kumoszkami. MARTA Nie mАwiАзАм bluАгnierstw. KAPULET Terefere kuku! MARTA CzyАе mАwiАм zbrodnia? KAPULET Milcz, stara trajkotko! Schowaj swАj rozum na babskie sejmiki. Tu niepotrzebny. PANI KAPULET Za gorАдcy jesteАй. KAPULET Na miАжoАйАм boskАд, to trzeba oszaleАм! W dzieАв, w noc, wieczorem, rano, w domu, w mieАйcie, Sam, w towarzystwie, we Айnie i na jawie CiАдgle i ciАдgle rozmyАйlaАжem tylko O jej zamАзАйciu; i teraz, gdym znalazАж DlaАв oblubieАвca ksiАдАеАзcego rodu, Pana rozlegАжych majАдtkАw, mАжodego, UksztaАжconego, uposaАеonego DokolusieАвka, jak mАwiАд, w przymioty, Jakich siАз moАеna od mАзАеczyzny АеАдdaАм; Trzeba, aАеeby mi jedna smarkata, Mazgajowata gАзАй odpowiadaАжa:#Nie chcАз iАйАм za mАдАе, nie mogАз pokochaАм, Jestem za mАжoda, wybaczcie mi, proszАз. Nie chcesz iАйАм za mАдАе? a to nie idАг, zgoda, !Ale mi nie wАжaАг w oczy; Аеeruj sobie, Gdzie tylko zechcesz, byle nie w mym domu. ZwaАе to, pamiАзtaj, nie zwykАжem АеartowaАм. Czwartek za pasem; przyАжААе dАжoАв do serca; !NamyАйl siАз dobrze; bАзdzieszli powolna, Znajdziesz dobrego we mnie przyjaciela; !A nie, to marniej, Аеebrz, jАзcz,mrzej pod pАжotem; !Bo jak BАg w niebie, nigdy ciАз nie uznam Za moje dziecko i z mojego mienia "Nawet АгdАгbАжo nigdy ci siАз nie oberwie. MoАеesz siАз na to spuАйciАм, jestem sАжowny. Wychodzi. JULIA Nie masz litoАйci w niebie, ktАre widzi CaАжАд gАжАзbokoАйАм mojego cierpienia? Ty miАз przynajmniej nie odpychaj, matko! Zwlecz to maАжАеeАвstwo na miesiАдc, na tydzieАв Albo mi poАйciel oblubieАвcze АжoАеe W tymАеe grobowcu, w ktАrym Tybalt leАеy. PANI KAPULET Nie mАw nic do mnie, nic ci nie odpowiem; RАb, co chcesz, wszystko mi to obojАзtne. Wychodzi. JULIA O BoАеe! O ty, moja karmicielko! PoradАг mi, powiedz, jak temu zaradziАм? MАj mАдАе na ziemi, moja wiara w niebie; JakАеeАе ta wiara ma na ziemiАз wrАciАм, Nim mАj mАдАе sam mi jАд powrАci z nieba Po opuszczeniu ziemi? Daj mi radАз. Niestety! Аоe teАе nieba mogАд nАзkaАм "Tak mdАжАд istotАз jak ja! Nic nie mАwisz? Nie maszАеe Аеadnej pociechy, Аеadnego Na to lekarstwa? MARTA Mam ci, a to takie: Romeo na wygnaniu i o wszystko !MoАеna iАйАм w zakАжad, Аеe ciАз juАе nie przyjdzie NagabaАм wiАзcej, chybaby ukradkiem. PoniewaАе tedy rzecz tak stoi, sАдdzАз, Ze nic lepszego nie masz do zrobienia "Jak pАjАйАм za hrabiАз. Dalipan, to wcale, Co siАз nazywa, przystojny mАзАеczyzna. Romeo koАжek przy nim; orzeАж, pani, Nie ma tak piАзknych, Аеywych, bystrych oczu Jak Parys. Nazwij miАз hetkАд-pАзtelkАд, JeАйli nie bАзdziesz z kretesem szczАзАйliwa W tym nowym stadle, bo ono jest stokroАм Lepsze niАе pierwsze; a choАмby nie byАжo, To i tak tamten pierwszy juАе nie Аеyje; Tak jakby nie АеyАж; przynajmniej dla ciebie, Skoro, choАм Аеyje, nie masz zeАв poАеytku. JULIA Czy z serca mАwisz? MARTA Ba, i z duszy caАжej! "JeАйli nie z serca i nie z duszy, to je Przeklnij oboje. JULIA Amen! MARTA Na co amen? JULIA BardzoАй mi przez to dodaАжa otuchy, IdАгАгe i powiedz teraz mojej matce, Ze naraziwszy siАз na gniew rodzica, PoszАжam do celi ojca Laurentego OdprawiАм spowiedАг i wziАдАм rozgrzeszenie. MARTA O, idАз! to mi piАзknie i roztropnie. Wychodzi. JULIA Stara niecnoto! Zdradziecki szatanie! "CААе jest niegodniej, cААе jest wiАзkszym grzechem: Czy tak miАз kusiАм do krzywoprzysiАзstwa? !Czy lАеyАм maАжАеonka mego tymiАеusty, KtАrymi tyle razy go pod nieboWznosiАжaАй chwalАдc? Precz, uwodzicielko! Serce me odtАдd zamkniАзte dla ciebie. PАjdАз poprosiАм ojca Laurentego, #By mi daАж radАз, a jeАйli Аеadnego!Na tАз przeciwnoАйАм nie bАзdzie sposobu, ZnajdАз moc w sobie wstАдpienia do grobu. Wychodzi. AKT CZWARTY SCENA PIERWSZA Cela O j c a L a u r e n t e g o. !O j c i e c L a u r en t y i P a r y s. OJCIEC LAURENTY W ten czwartek zatem? to bardzo poАйpiesznie. PARYS "MАj teАйАм, Kapulet, Аеyczy sobietego: A ja powodu nie mam rzecz odwlekaАм. OJCIEC LAURENTY Nie znasz pan, mАwisz, uczuАм swojej przyszАжej; Krzywa to droga, ja takich nielubiАз. PARYS Bez miary pАжacze nad АйmierciАд Tybalta, MaАжom jej przeto mАwiАж o miАжoАйci, Bo Wenus w domu Ажez siАз nie uАйmiecha, Ojciec jej, majАдc to za niebezpieczne, Аоe siАз tak bardzo poddaje Аеalowi, W mАдdroАйci swojej przyАйpiesza nasz zwiАдzek, By zatamowaАм АгrАdАжo tych Ажez, ktАre W odosobnieniu ciekАд za obficie, A w towarzystwie prАзdzej mogАд ustaАм. Znasz teraz, ojcze, powАd tej nagАжoАйci. OJCIEC LAURENTY na stronie Obym mАgАж nie znaАм powodАw do zwАжoki! gАжoАйno Patrz, hrabio, oto twa przyszАжa nadchodzi. Wchodzi J u l i a PARYS SzczАзsny traf dla mnie, piАзknaprzyszАжa Аеono! JULIA ByАм moАеe, przyszАжoАйАм jest nieodgadnionАд. PARYS To АкmoАеe " ma byАм juАе w ten czwartek z rana. JULIA Co ma byАм, bАзdzie. OJCIEC LAURENTY Prawda to zbyt znana. PARYS "PrzyszАжaАй siАз, pani, spowiadaАм przed ojcem? JULIA MАwiАдc to, panu bym siАз spowiadaАжa. PARYS Nie zaprzecz przed nim, pani, Аеe miАз kochasz. JULIA Аоe jego kocham, to wyznam i panu. PARYS Wyznasz mi takАеe, tuszАз, Аеe mnie kochasz. JULIA Gdyby tak byАжo, wiАзkszАд by tomiaАжo WartoАйАм wyznane z daleka niАеw oczy. PARYS Biedna! Ажzy bardzo twarz twАд oszpeciАжy. JULIA Niewielkie przez to odniosАжy zwyciАзstwo; DosyАм juАе byАжa uboga przed nimi. PARYS Tym sАжowem bardziej jАд krzywdzisz niАе Ажzami. JULIA Nie jest to krzywda, panie, aleprawda, I w oczy sobie jАд mАwiАз. PARYS Twarz twoja Do mnie naleАеy, a ty jej uwАжaczasz. JULIA Nie przeczАз; moja bowiem byАжainna. Maszli czas teraz, mАj ojcze duchowny, !Czyli teАе mam przyjАйАм wieczАrpo nieszporach? OJCIEC LAURENTY Nie brak mi teraz czasu, smАзtne dzieciАз. Racz, panie hrabio, zostawiАм nas samych. PARYS Niech miАз BАg broni АйwiАзtym obowiАдzkom StaАм na przeszkodzie! Julio, w czwartek z rana PrzyjdАз ciАз zbudziАм. BАдdАг zdrowa tymczasem I przyjm poboАеne to pocaАжowanie. Wychodzi. JULIA O! Zamknij, ojcze, drzwi; a jakje zamkniesz, !PrzyjdАг pАжakaАм ze mnАд. Nie majuАе nadziei! Nie ma ratunku! Nie ma ocalenia! OJCIEC LAURENTY Ach, Julio! Znam twАд boleАйАм; mnie samego Nabawia ona prawie odurzenia,SАжyszaАжem, i nic tego nie odwlecze, Ze w przyszАжy czwartek wziАдАмmasz Айlub z tym hrabiАд. JULIA Nie mАw mi, ojcze, Аеe o tym sАжyszaАжeАй; Chyba Аеe powiesz, jak tego uniknАдАм, JeАеeli w swojej mАдdroАйci nie znajdziesz Аоadnego na to Айrodka, to przynajmniej Postanowienie moje nazwij mАдdrym, A w tym sztylecie zaraz znajdАз Айrodek. BАg zАжАдczyАж moje i Romea serce, "Ty nasze dАжonie; i nim ta dАжoАв, АйwiАзtАд PieczАзciАд twojАд z Romeem spojona, ego h, jamз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБца∙cRйчЩQc╡йшъWcкщAPc{къС_c▐кыЁ$╤cAль┴+ocдлэ02Шcмю╚9уXjмInny akt stwierdzi, nim to wierne serce W zdradzieckim buncie odda siАз innemu, To ostrze zada АйmierАм sercu i dАжoni. Daj mi wiАзc jakАд radАз zaczerpniАзtАд Z dАжugoletniego doАйwiadczeniatwego Albo bАдdАг Айwiadkiem, jak ten nААе rozstrzygnie SprawАз pomiАзdzy mnАд a moim losem, Wnet zaradzajАдc temu, czegoani Wiek, ani rozum nie mАgАж doprowadziАм Do rozwiАдzania zgodnego z honorem. !MАw prАзdko; pilno mi wstАдpiАм do grobu, JeАйli mi powiesz, Аеe nie ma sposobu. OJCIEC LAURENTY StАj, cАrko! Mam ja w myАйli pewien Айrodek, WymagajАдcy rАwnie rozpaczliwej Determinacji, jak jest rozpaczliwe To, czemu chcemy zapobiec. JeАеeli, Dla uniknienia maАжАеeАвstwa z Parysem, Masz siАжАз woli odjАдАм sobie Аеycie, !To siАз odwaАеysz snadАг na coАй takiego, Co bАзdАдc tylko podobnym do Айmierci Uwolni ciАз od haАвby, jakiej chciaАжaАй UjАйАм przez zadanie jej sobie naprawdАз. Maszli odwagАз, toАм wskaАеe ten Айrodek. JULIA O! kaАе mi, zamiast byАм АеonАд Parysa, SkoczyАм ze szczytu wieАеy; w rozbАjniczych GoАйciАм jaskiniach, w legowiskach wАзАеАw; Zamknij miАз w jednАд klatkАз z niedАгwiedziami Albo miАз wepchnij nocАд do kostnicy, ZewszАдd pokrytej szczАдtkami szkieletАw, PoczerniaАжymi koАйАмmi i czaszkami, KaАе mi wejАйАм Аеywcem w grАb АйwieАеo kopany I w jeden caАжun z trupem siАз obwinАдАм; Wszystko to dawniej dreszcz budziАжo we mnie, Ale bez trwogi uczyniАз to zaraz, Bylebym tylko pozostaАжa czystАд MaАжАеonkАд mego lubego kochanka. OJCIEC LAURENTY SАжuchaj wiАзc: idАг do domu, bАдdАг wesoАжa, !PrzystaАв na zwiАдzek z hrabiАд. Jutro Айroda; !Staraj siАз jutro na noc zostaАм sama, Niech Marta nie Айpi ten raz w twym pokoju. Masz tu flaszeczkАз: weАгmiesz jАд do АжААеka I filtrowany likwor ten wypijesz; A wnet po wszystkich АеyАжach ciАз przebiegnie UsypiajАдcy dreszcz, ktАry owАжadnie WszelkАд АеywotnАд funkcjАд; wszystkie pulsa WstrzymajАд w tobie swe zwyczajne bicie; !Ni dech, ni ciepАжo nie wskaАеe, Аеe Аеyjesz. RААеe ust twoich i policzkАw zblednАд Jak popiААж; oczu zasАжony zapadnАд, Jak gdy dАжoАв Айmierci zakrywa dzieАв Аеycia; KaАеdy twАj czАжonek, pozbawiony wАжadzy, !ZdrАзtwieje, stАзgnie, zziАзbnie jak u trupa. I w tym pozornym stanie nagАжej Айmierci ZostawaАм bАзdziesz czterdzieАйci dwie godzin, Wtedy siАз ockniesz jak ze snu bАжogiego. Gdy wiАзc nazajutrz z rana narzeczony Przyjdzie ciАз zbudziАм, znajdzie ciАз umarАжАд; Po czym, jak kaАеe zwyczaj, przystrojona W godowe szaty, w odsАжoniАзtej trumnie, ZАжoАеonАд bАзdziesz pod owym sklepieniem, Gdzie leАеАд wszyscy ze krwi KapuletАw. Uwiadomiony tymczasem przeze mnie O naszym planie, Romeo przybАзdzie; Wraz ze mnАд czekaАм bАзdzie w owym lochu Na twe ocknienie i tej samej nocy Uprowadzi ciАз skrycie do Mantui. To ciАз uchroni od haАвby groАеАдcej; !JeАйli brak woli lub niewieАйcia bojaАгАв Od wykonania tego ciАз nie wstrzyma. JULIA O, daj mi, daj mi! nie mАw o bojaАгni! OJCIEC LAURENTY Masz, idАг, bАдdАг niewzruszona i szczАзАйliwa W tym przedsiАзwziАзciu! WyprawiАз natychmiast Jednego z naszych braci do Mantui Z listem do twego mАзАеa. JULIA O nadziejo! Ty mi bАдdАг bodАгcem, a hasАжemRomeo! BАдdАг zdrАw, mАj ojcze! Odchodzi. SCENA DRUGA PokАj w domu KapuletАw. WchodzАд K a p u l e t, P a n i K a p u l e t, M a r t a i sАжudzy. KAPULET do S Аж u Ае Ад c e g o ProАй te osoby co tu sАд spisaneS Аж u Ае Ад c y wychodzi. A waАйАм dwudziestu biegАжych zbierz kucharzy. DRUGI SА░UАоА▒CY Nie bАзdzie zАжy ani jeden, jaАйnie panie, bo siАз przekonamwprzАd o kaАеdym, czy umie sobie oblizywaАм palce. KAPULET A to na co? DRUGI SА░UАоА▒CY ZАжy to kucharz, jaАйnie panie, co nie oblizuje sobie palcАw; o!ktАrym siАз wiАзc przekonam, Аеetego nie umie, tego nie sprowadzАз. KAPULET Ruszaj! Wychodzi S Аж u Ае Ад c y. WАдtpiАз, czy wszystko na czas wygotujem. "Bodaj ciАз! PrawdaАе to, Аеe JuliaposzАжa Do ojca Laurentego? MARTA PoszАжa, panie. KAPULET To dobrze; moАеe on co na niej wskАra. CiАзta, uparta to skАra na buty. Wchodzi J u l i a. MARTA Patrz pan, jak raАгnie wraca od spowiedzi. KAPULET No, sekutnico, gdzieАеeАй to bywaАжa? JULIA Gdzie miАз АеaАжowaАм nauczono, panie, Za grzech uporu i nieposАжuszeАвstwa Naprzeciw woli twojej. АнwiАзtobliwy KapАжan Laurenty kazaАж mi siАз rzuciАм Do twych nАg i o przebaczenie prosiАм. Przebacz mi, ojcze! bАзdАз juАе ulegАжa. KAPULET Niech tam kto pАjdzie prosiАм pana hrabiАз: Jutro mieАм muszАз spleciony ten wАзzeАж. JULIA SpotkaАжam hrabiАз w celi Laurentego I okazaАжam mu miАжoАйАм, jak mogАжam, Nie przekraczajАдc granicy skromnoАйci. KAPULET To co innego; tak, to dobrze, powstaАв; Tak byАм powinno, tak cАrce przystoi. ProsiАм tu hrabiАз, Аеeby przyszedАж zaraz. Dalipan, АйwiАзty to czАжek z tego mnicha; !SАжusznie mu caАжe miasto czeАйАмoddaje. JULIA Marto, pАjdАг ze mnАд do mego pokoju. Wszak mi pomoАеesz przymierzaАм przyborАw, Jakie na jutro uznasz za stosowne? PANI KAPULET !Po co dziАй? jutro bАзdzie dosyАмczasu. KAPULET IdАг z niАд, waАйАм, Jutro pАjdziem do koАйcioАжa. !J u l i a z M a r t Ад wychodzi. PANI KAPULET Nie wiem, czy zdАдАеym z przygotowaniami; JuАе wieczАr. KAPULET Nie troszcz siАз; dojrzАз wszystkiego I wszystko bАзdzie dobrze, za to rАзczАз. #IdАг do Juleczki, pomААе jej siАз przybraАм. Ja siАз tej nocy nie poАжoАеАз; bАзdАз Na ten raz peАжniАж urzАдd gospodyni. !Hej, sАжuАеba! CААе to? wszyscy siАз rozeszli? Mniejsza z tym, pАjdАз sam hrabiАз uprzedziАм O zaszАжej zmianie. Lekko mi nasercu, Ze siАз ten kozioАж przecie opamiАзtaАж. WychodzАд. SCENA TRZECIA PokАj J u l i i. Wchodzi J u l i a i M a r t a. JULIA Tak, ten strАj wezmАз. Ale, zАжota nianiu, !ProszАз ciАз, zostaw miАз na tАз noc samАд, Bo duАеo muszАз pacierzy odmАwiАм Dla uproszenia sobie wzglАзdАw niebios Nad moim stanem, jak wiesz, peАжnym grzechu. Wchodzi P a n i K a p u l e t. PANI KAPULET TakaАй zajАзta? MamАеe ci dopomАc? JULIA Nie, pani; juАеeАйmy we dwie wybraАжy. Co mi na jutro moАеe byАм potrzebne. PozwАl, bym teraz sama pozostaАжa, I niechaj Marta spАзdzi tАз noc z tobАд. Pewnam, Аеe wszyscy macie doАйАм roboty Przy tym tak nagАжym obchodzie. PANI KAPULET Dobranoc! PoАжААе siАз, spocznij; potrzebujesz tego. WychodzАд P a n i K a p u l e t i M a r t a. JULIA Dobranoc! BАg wie, kiedy siАз zobaczym. Zimny dreszcz trwogi na wskroАй miАз przejmuje I jakby mrozi we mnie ciepАжo Аеycia. ZawoАжam na nie, by mnie pokrzepiАжy; Nianiu! I po cААе tu ona? Straszliwy Ten czyn wymaga wАжaАйnie samotnoАйci. Ha! pАjdАг, flakonie! Gdyby jednakАеe ten pАжyn nie skutkowaАж? MiaАжaАеbym gwaАжtem z hrabiАд byАм zАжАдczona? Nie, nie; ucieczka w tym: leАе tu w odwodzie. kАжadzie na stole sztylet A gdyby teАе to miaАжa byАм trucizna, !KtАrАд mi ksiАдdz ten zrАзcznie АйmierАм chce zadaАм, "By ujАйАм zarzutu, Аеe daАж Айlub kobiecie, "KtАrАд juАе pierwej zaАйlubiАж z kim innym? To by byАм mogАжo; ale nie, tak nie jest, Bo jego АйwiАзtoАйАм jest wyprАbowana, I nawet myАйli tej nie chcАз przypuszczaАм. Lecz gdybym w grobie siАз ocknАзАжa pierwej, Nim miАз Romeo przyjdzie oswobodziАм? To byАжoby okropnie! Nie udusiАжaАеbym siАз wАйrАd tych sklepieАв, Gdzie nigdy zdrowe nie wnika powietrze, I nie umarАжaАеbym wprzАd, nim Romeo Przyjdzie na pomoc? A choАмbym i АеyАжa. CzyliАеby straszny wpАжyw nocy i Айmierci, !KtАrАд dokoАжa bАзdАз otoczona, Obok wraАеenia, jakie sprawiaАмmusi SamaАе miejscowoАйАм tego sklepionego StaroАеytnego lochu, w ktАrym koАйci ZmarАжych mych przodkАw od lat niepamiАзtnych Nagromadzone leАеАд, kАзdy АйwieАеo ZАжoАеony Tybalt gnije pod caАжunem; I kАзdy nocАд o pewnych godzinach Duchy, jak mАwiАд, odbywajАд schadzki; Niestety! czyliАеby prawdopodobnie To wszystko, gdybym wczeАйniej siАз ocknАзАжa, A potem zapach trupi, krzyk podobny Do tego, jaki wydaje Аw korzeАв Ziela pokrzyku, gdy siАз go wyrywa, Krzyk wprawiajАдcy ludzi w obАжАдkanie, CzyliАеby wszystko to, w razie ocknienia Аб Nie pomieszaАжo mi zmysАжАw? CzyliАеbym Po szalonemu nie igraАжa wtedy Z koАйАмmi mych przodkАw? nie poszАжa siАз pieАйciАм Z trupem Tybalta? i w tym rozstrojeniu Nie rozbtАжaАеbym sobie rozpaczliwie GАжowy piszczelАд ktАrego z pradziadАw !Jak paАжkАд? Patrzcie! patrzcie! zdaje mi siАз, Аоe duch Tybalta widzАз АйcigajАдcy Romea za to, Аеe go wygnaАж z ciaАжa. StАj! stАj, Tybalcie! przytyka flakon do ust Do ciebie, mАj luby, SpeАжniam ten toast zbawienia lub zguby. Wypija napАj i rzuca siАз na АжААеko. SCENA CZWARTA Sala w domu KapuletАw. Wchodzi P a n i K a p u l e t i M a r t a. PANI KAPULET WeАг te pААжmiski i wydaj korzenie. MARTA Piekarz o pigwy woАжa i daktyle.Wchodzi K a p u l e t. KAPULET "Анpieszcie siАз, Айpieszcie! JuАе drugi kur zapiaАж; Poranny dzwonek ozwaАж siАз: to trzecia; Dojrzyj ciast, moja Marto; nie szczАзdАг przypraw. MARTA "Co to za wАйcibstwo! IdАгАеe siАз pan przespaАм. Dalipan, jutro siАз nam rozchorujesz Z tego niewczasu. KAPULET Ani krzty! Do licha! Nie wysypiaАжem siАз dla spraw mniej waАеnych, A przecieАе nigdy nie zachorowaАжem. PANI KAPULET Wiem ci ja dobrze, wiem; umiaАж jegomoАйАм Swojego czasu myszkowaАм; lecz teraz Ja czuwam nad tym, abyАй pan nie czuwaАж. WychodzАд P a n i K a p u l e t i M a r t a. KAPULET Zazdrosna sztuka! WchodzАд sАжudzy z rААеnymi koszami i drzewem. Hej! co tam niesiecie? PIERWSZY SА░UGA Rzeczy do kuchni, ale nie wiem jakie. KAPULET Анpiesz siАз. Wychodzi S Аж u Ае Ад c y. IdАг, wasze, suchszych szczap narАдbaАм; Piotr ci kloc wskaАеe po temu. DRUGI SА░UGA JeАеeli O kloca idzie, to doАйАм mnie samego; Nie potrzebujАз siАз zwracaАм doPiotra. Wychodzi. KAPULET "Masz sАжusznoАйАм; Аеywo! WesoАжe ladaco! Sam bАзdziesz klocem. Dalipan, juАе dnieje I hrabia bАзdzie tu zaraz z muzykАд. Tak przyrzekАж. SАжychaАм muzykАз. !OtААе idzie; juАе go sАжychaАм. !Hej! Аоono! Marto! ChodАгcie tu! Hej! Marto! Wchodzi M a r t a. #IdАг, obudАг JulkАз, ubierz jАд co Аеywo, Ja pogawАзdzАз tymczasem z Parysem. Spiesz siАз, nie marudАг; pan mАжody juАе przyszedАж. Co tchu siАз zwijaj. Wychodzi. SCENA PIА▒TA 'PokАj J u l i i. J u l i a w АжААеku.Wchodzi M a r t a. MARTA Panienko! Julciu! Jak siАз to zaspaАжo! Wstawaj, goАжАдbku! Wstawaj! WstydАг siАз, Айpiochu! Panienko! duszko! rybko! Ani mrumru! Chcesz, widzАз, wyspaАм siАз za caАжy tydzieАв, "JakbyАй wiedziaАжa, Аеe ci hrabia Parys NastАзpnej nocy nie da oka zmruАеyАм. !OdpuАйАм mi Panie, amen! Jak Айpi smacznie! MuszАз jАд jednak zbudziАм. Julciu! Julciu! Niech no ciАз hrabia Parys tak zastanie, To siАз dopiero zerwiesz. CААе to? w sukni? JuАеeАй ubrana i znАw siАз pokАжadАжaАй? DosyАм juАе tego! Julciu! Panno Julio! Аб Ha! przez BАg Аеywy! Na pomoc! na pomoc! Ona nie Аеyje! O, ja nieszczАзАйliwa! Po co mi byАжo siАз rodziАм? Na pomoc! ChoАм trochАз akwawitu! Panie! Panie! Wchodzi P a n i K a p u l e t. PANI KAPULET Co to za haАжas? MARTA O dniu niefortunny! PANI KAPULET MАw, co siАз staАжo? MARTA Patrz, pani. PANI KAPULET O nieba! O moje dzieciАз! o moja pociecho! WstaАв! odАеyj albo umrАз razem z tobАд! Na pomoc! woАжaj pomocy! Wchodzi K a p u l e t. KAPULET Co za guzdralstwo! Pan mАжody juАе czeka. MARTA Ona nie Аеyje; rozstaАжa siАз z Аеyciem! O dniu АеaАжosny! PANI KAPULET O dniu opАжakany! Ona nie Аеyje, nie Аеyje, nie Аеyje! KAPULET "PuАйАмcie minie, niech zobaczАз...Jak lАd zimna; Krew w niej zastygАжa; czАжonki jej zdrАзtwiaАжy... Dawno juАе Аеycie z tych ust uleciaАжo. "АнmierАм jАд zwarzyАжa, jak mrАz najpiАзkniejszy Pierwiosnek w maju. NieszczАзsny ja starzec! MARTA O niefortunny dniu! PANI KAPULET O dniu boleАйci! KAPULET АнmierАм ta, niszczАдca wszystkie me nadzieje, Glos mi tamuje i zamyka usta. Wchodzi O j c i e c L a u r e nt y i P a r y s z muzykantami. OJCIEC LAURENTY Czy panna mАжoda juАе jest w pogotowiu IАйАм do koАйcioАжa? KAPULET IАйАм, ale nie wrАciАм: O synu, w wiliАз dnia twojego Айlubu АнmierАм zaАйlubiАжa twАд oblubienicАз. Patrz, oto leАеy ten kwiat w jej uАйcisku. АнmierАм jest mym ziАзciem, АйmierАм jest mym dziedzicem. UmrАз i wszystko jej oddam, bo wszystko Oddaje Айmierci, kto oddaje ducha. PARYS Tak dawnom wzdychaАж do tegoporanku I takiАе widok czekaАж miАз u mety! PANI KAPULET Dniu nienawistny, przeklАзty! ohydny, StokroАм obmierzАжy, jakiemu rАwnego W obiegu swoim czas jeszcze nie widziaАж! Jedno mieАм tylko, jedno biedne dziecko, JednАд uciechАз i jednАд pociechАз, I tАз zabiera АйmierАм nielitoАйciwa! MARTA O smutny, smutny dniu! o dniu АеaАжosny! NajopАжakaАвszy, najniefortunniejszy, Jaki widziaАжam w Аеyciu kiedykolwiek! O dniu! o smutny dniu! O dniu АеaАжosny! Nie byАжo nigdy jeszcze dnia takiego. O! stokroАм smutny dniu, stokroАм АеaАжosny! PARYS Okrutna, sroga АйwiАзtokradzka Айmierci! TyАй miАз podeszАжa, obdarАжa, zgnАзbiАжa, Przez ciebiem niebo straciАж, okrutnico! O Julio! luba! Аеycie! juАе nie Аеycie, Niemniej jednakАеe luba i po Айmierci! KAPULET Zawistny, twardy, niecny, zbАjczy losie! Po cААе ci, po co byАжo tak tyraАвsko Wniwecz obracaАм naszАд uroczystoАйАм! O moje dziecko! raczej duszo moja, Nie moje dziecko; bo dziecko jest trupem; I wraz z nim caАжa pociech mych ostoja, CaАжy wdziАзk Аеycia staАж siАз Айmierci Ажupem! OJCIEC LAURENTY PrzestaАвcie! rozpacz nie leczy rozpaczy. Nadobne dzieciАз to byАжo wАжasnoАйciАд ZarАwno nieba, jak i waszАд; niebo ZabraАжo swojАд czАзАйАм; tym lepiej dla niej. WyАйcie nie mogli waszej czАзАйci ziemskiej "Ustrzec od Айmierci, ale czАзАйАм jej lepszАд Niebo zachowa w wiekuistym Аеyciu. Jej wywyАеszenie byАжo szczytem waszych АоyczeАв i dАдАеeАв. W nim zakАжadaliАйcie "SwАj raj na ziemi i pАжaczecieАе teraz, I rozpaczacieАе widzАдc jАд wzniesionАд Ponad obАжoki do istnego raju? %O, zАжa to miАжoАйАм jАзczeАм z Аеaluwtedy, Kiedy tym, ktАrych kochamy, jest dobrze. Nie ta dziewica dobrze poszАжa za mАдАе, Co dАжugie lata przeАеyАжa w zamАзАйciu, Lecz ta, co mАжodo zamАзАеnАд umiera. PoАжААеcie tamАз Ажzom i umaiwszy To piАзkne ciaАжo liАйАмmi rozmarynu, KaАеcie je; wedle zwyczaju, niebawem W АйwiАдtecznych szatach zanieАйАм do koАйcioАжa. !АнwiАзtymi wprawdzie sАд boleАйciprawa, PrzecieАе rozsАдdek z Ажez siАз naigrawa. KAPULET CoАйmy na gody poprzysposabiali, To musi teraz posАжuАеyАм na pogrzeb; Weselna uczta zamieni siАз w stypАз, DАгwiАзk strun w jАзk dzwonАw, pieАйni w smАзtne treny, Mirtowy wieniec martwАд skroАвotoczy, SАжowem, wszystko siАз w opak przeistoczy. OJCIEC LAURENTY !WyjdАгcie stАдd, paАвstwo, i ty, hrabio, takАеe, Niech siАз gotuje kaАеdy odprowadziАм Te piАзkne zwАжoki na wieczny spoczynek. SnadАг niebo na was o coАй zagniewane; Nie jАдtrzcieАе jego gniewu jeszcze gorzej Oporem przeciw АйwiАзtej woli boАеej. WychodzАд K a p u l e t, P a n "i K a p u l e t, P a r y s i O j ci e c L a u r e n t y. PIERWSZY MUZYKANT Trzeba nam podobno schowaАм !dudy w miech i wynieАйАм siАз za drzwi. MARTA Tak, tak, schowajcie swoje instrumenta, Poczciwi ludzie, nie ma tu co robiАм. Wychodzi. DRUGI MUZYKANT !MoАеeАм siАз jeszcze co znajdzie.Wchodzi P i o t r. PIOTR Zagrajcie mi na basetli, panowie muzykanci, zagrajcie !mi na basetli, jeАеeli mi dobrze Аеyczycie. PIERWSZY MUZYKANT Dlaczego na basietli? PIOTR Bo moja dusza gra teraz na drumli. Zagrajcie mi co smАзtnieskocznego dla rozweselenia. PIERWSZY MUZYKANT Daj nam waАйАм pokАj; nie pora teraz do gАзdАгby. PIOTR Nie chcecie zatem? PIERWSZY MUZYKANT Nie. PIOTR Czekajcie, zapАжacАз wam za to.PIERWSZY MUZYKANT Czym takim? PIOTR Nie brzАзczАдcАд monetАд, jak miamз byАж kАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБяаВM┬мЁ"ёcАнё ╤crнЄф╧c╒нє│c8оЇ╚"ncЫої6*Mc■оЎГ1мcaпў/8╛c─п°э>╚'░BАg miАжy! ale bitАд monetАд; monetАд godnАд rzАзpoАжАw. PIERWSZY MUZYKANT To my siАз waАмpanu rАwnАд monetАд odpАжacimy; monetАд godnАд lokajАw. PIOTR WprzАd ja wam lokajskАд klingАдzagram po brzuchu. DRUGI MUZYKANT Schowaj waАмpan swАj roАеen, a wydobАдdАг lepiej swАj dowcip. PIOTR StrzeАеcie siАз ostrza mego dowcipu, bo was przeszyje na wylot. BacznoАйАм! Айpiewa Gdy z piersi pАжynie jАзk, A serce Аеal rozkrwawia, Muzyki srebrny dАгwiАзk... Dlaczego srebrny dАгwiАзk? Dlaczego muzyki srebrny dАгwiАзk? CААе waАйАм na to, moАйci prymusie gaj do? PIERWSZY MUZYKANT JuАеci dlatego, Аеe srebro ma dАгwiАзk miАжy. PIOTR !Brawo! a waАйАм co na to, moАйci Klawicymbale? DRUGI MUZYKANT Dlatego, sАдdzАз, Аеe muzykanci grajАд za srebro. PIOTR Brawo takАеe! A waАйАм co o tym sАдdzisz, moАйci Kaleczyuchu? TRZECI MUZYKANT Nie wiem doprawdy, co o tym sАдdziАм. PIOTR O, przepraszam, zapomniaАжem, Аеe jesteАй Айpiewakiem. No, to ja powiem za ciebie: АкMuzyki srebrny dАгwiАзk " mАwi siАз dlatego, Аеe muzykanci rzadko kiedy zАжoto za muzykАз dostajАд. wychodzi АйpiewajАдc Muzyki srebrny dАгwiАзk Natychmiast ulgАз sprawia. PIERWSZY MUZYKANT CААе to za bezczelny Ажotr z tego hultaja! DRUGI MUZYKANT Pal go kaci! ZejdАгmy tam na dААж wmieszaАм siАз miАзdzy orszak АеaАжobny i czekaАм, !rychАжo co spadnie z pААжmiska. WychodzАд. AKT PIА▒TY SCENA PIERWSZA Mantua. Ulica. Wchodzi R o m e o. ROMEO JeАеeli moАеna ufaАм sennym wrААеbom, WkrАtce miАз czeka jakaАй wieАйАм radosna. KrАl mego Ажona oddycha swobodnie I duch mАj przez dzieАв caАжy niezwyczajnie Lekkim nad ziemiАз wznosi siАз polotem: АнniАжem, Аеe moja ukochana przyszАжa I Аеe znalazАжa miАз nieАеywym (dziwny Sen, co pozwala myАйleАм umarАжemu!), Lecz ona swymi pocaАжowaniamiTyle tchu wlaАжa w martwe mojeusta, Аоem nagle odАеyАж i zostaАж cesarzem. $Ach, jakАеe sАжodkАд jest miАжoАйАм naprawdАз, Kiedy jej mara takАд rozkosz sprawia! Wchodzi B a l t a z a r. WieАйci z Werony! Аб CААе tam, Baltazarze? Czy mi przynosisz list od Laurentego? Co robi Julia? Czy zdrАw jest mАj ojciec? Jak siАз ma Julia? Po raz drugi pytam. "Bo nie ma zАжego, jeАйli jej jest dobrze. BALTAZAR Wszystko wiАзc dobrze, bo jej juАе Агle nie jest; CiaАжo jej leАеy w lochach KapuletАw, A duch jej goАйci miАзdzy anioАжami. !WidziaАжem, jak jАд zАжoАеono do sklepieАв, I wziАдАжem pocztАз, aby o tym panu DonieАйАм czym prАзdzej. Przebacz pan, Аеe takАд #ZАжАд wieАйАм przynoszАз; wszakАеe uwiadamiaАм Pana o wszystkim byАжem w obowiАдzku. ROMEO MaАе to byАм prawdАд? DrwiАз sobie z was, gwiazdy! Wszak wiesz, gdzie mieszkam?PrzynieАй mi papieru I atramentu, idАг potem na pocztАз ZamАwiАм konie. WyjeАеdАеam tejnocy. BALTAZAR BАжagam ciАз, panie, zachowaj cierpliwoАйАм; WyglАдdasz blado, ponuro i wzrok twАj CoАй niedobrego zapowiada. ROMEO Cicho. "Mylisz siАз; zostaw miАз i zrАb, com kazaАж. Czy nie masz listu od ksiАзdza? BALTAZAR Nie, panie. ROMEO !Mniejsza mi o to. IdАг zamАwiАм konie; WkrАtce pospieszАз za tobАд. Wychodzi B a l t a z a r. Tak, Julio! Tej jeszcze nocy spocznАз przy twym boku: O Айrodek tylko idzie. O, jak prАзdko ZАжy zamiar wnika w myАйl zrozpaczonego! GdzieАй niedaleko stАдd mieszka aptekarz: Przed paru dniami widziaАжem go, pomnАз, Jak zasАзpiony, w podartym odzieniu, #PrzebieraАж zioАжa; zapadАжe miaАж oczy, CiaАжo od wielkiej nАзdzy jak wiАr wyschАжe. W nikczemnym jego sklepiku АеААжw wisiaАж, Wypchany aligator obok szczАдtkАw Dziwnego ksztaАжtu ryb; na jego pААжkach !LeАеaАжa tu i Аwdzie zbieranina PrААеnych flasz, sАжojАw, zielonych czerepАw, !PАзcherzАw, stАзchАжych nasion; resztki sznurkАw #I zapleАйniaАжe kawaАжki lukrecji. Na widok tego pomyАйlaАжem sobie: Komu by byАжa potrzebna trucizna, KtАrej w Mantui sprzedaАе gardАжem karzАд, Niechajby przyszedАж do tego hoАжysza, On by dostarczyАж mu jej. MyАйl ta byАжa, Niestety! wrААеbАд mej potrzeby wАжasnej; Sam w niej dziАй jestem i tenАеesam czАжowiek Z potrzeby bАзdzie musiaАж jej zaradziАм. JeАеeli siАз nie mylАз, tu on mieszka; Z powodu АйwiАзta kram jego zamkniАзty Аб Hej! aptekarzu! Wchodzi A p t e k a r z. APTEKARZ KtААе to woАжa takim DonoАйnym gАжosem? ROMEO ZbliАе siАз tu, czАжowieku, WidzАз, Аеe jesteАй w niezamoАеnym stanie; WeАг te czterdzieАйci dukatАw, a daj mi DrachmАз trucizny takiej, co bymogАжa !Po wszystkich АеyАжach rozejАйАм siАз od razu I nienawistne Аеycie odjАдАм temu, Co jej zaАеyje; co by tak gwaАжtownie WygnaАжa oddech z piersi, jak gwaАжtownie Lontem dotkniАзty proch wypАзdza pocisk Z czeluАйci dziaАжa. APTEKARZ Mam ja taki Айrodek; Ale w Mantui prawo АйmierciАд karze KaАеdego, co siАз waАеy go udzieliАм. ROMEO Tak bardzo jesteАй biedny, tak ciАз srodze Los upoАйledza i boisz siАз umrzeАм? GАжАd z twych lic, z oczu patrzy niedostatek; А░atana nАзdza wisi na twym grzbiecie; Анwiat ci nie sprzyja ani prawo Айwiata, Bo Айwiat nie dajeАм prawa byАм bogatym; Drwij wiАзc z praw, przyjm to i przestaАв byАм biednym. APTEKARZ UbАstwo, a nie chАзАм skАжania mnie ulec. ROMEO UbАstwo twoje teАе, nie chАзАм opАжacam. APTEKARZ WeАг pan to, rozczyАв w jakimkolwiek pАжynie I pАжyn ten wypij, a choАмbyАй miaАж siАжАз Dwudziestu ludzi, wnet wyzioniesz ducha! ROMEO Oto masz zАжoto, tАз truciznАз zgubnАд Dla duszy ludzkiej, ktАra wiАзcej zabАjstw Na tym obmierzАжym Айwiecie dokonywa NiАе owe marne preparata, ktАrych Pod karАд Айmierci sprzedaАм ci nie wolno. Nie ty mnie, ja ci sprzedaАжem truciznАз. BАдdАг zdrАw: kup strawy i odziej siАз w miАзso, Kordiale, nie trucizno, pАjdАг mi sАжuАеyАм U grobu Julii, bo tam ciАз mam uАеyАм. RozchodzАд siАз. SCENA DRUGA Cela O j c a L a u r e n t e g o. !O j c i e c L a u r e n t y sam. BRAT JAN za scenАд OtwАrz, wielebny ojcze franciszkanie. OJCIEC LAURENTY ToАм nie czyj inny glos jak brata Jana. otwiera drzwi Witaj z Mantui! CААе Romeo? maszli UstnАд odpowiedz jego czy na piАйmie? Wchodzi B r a t J a n. BRAT JAN Kiedy za jednym bosym zakonnikiem #Naszej reguАжy, ktАry miaАж iАйАм ze mnАд I byАж przy chorym, poszedАжem na miasto I juАеem znalazАж go, miejscy pachoАжcy PodejrzewajАдc, АеeАйmy byli w domu TkniАзtym zarazАд, opieczАзtowali !Drzwi i nie chcieli nas puАйciАм na zewnАдtrz. Nie mogАжem siАз wiАзc udaАм do Mantui. OJCIEC LAURENTY #KtААе tedy zaniАsАж mАj list do Romea? BRAT JAN #Nikt go nie zaniАsАж Аб oto jest; ; nie mogАжem Ani go posАжaАм do Mantui, ani Wam go odesАжaАм, tak nas pilnowano. OJCIEC LAURENTY "NieszczАзsny trafie! ten list byАж tak waАеny! NiedorАзczenie go moАеe fatalneSkutki sprowadziАм. Biegnij, Bracie Janie; Postaraj no siАз gdzie o drАдg Аеelazny I tu go przynieАй. BRAT JAN Natychmiast przyniosАз. OJCIEC LAURENTY MuszАз czym prАзdzej spieszyАм do grobowca. W ciАдgu trzech godzin Julia siАз przebudzi. GniewaАм siАз na mnie bАзdzie, Аеem Romea Nie uwiadomiАж o tym, co siАз staАжo; Ale napiszАз do niego raz jeszcze I tu jАд skryjАз do jego przybycia. Biedny ty prochu: w grobie juАе za Аеycia! Wychodzi. SCENA TRZECIA Cmentarz, na nim grobowiec rodziny KapuletАw. Wchodzi P a r y s z P a z i e m, niosАдcym kwiaty i pochodnie. PARYS Daj mi pochodniАз, chАжopcze, i idАг z Bogiem, Lub zgaАй jАд, nie chcАз, Аеeby miАз widziano. IdАг siАз poАжoАеyАм owdzie pod cisami I ucho przyАжААе do ziemi, a skoro UsАжyszysz czyje kroki na cmentarzu, KtАrego ryty grunt Ажatwo je zdradzi, Wtedy zagwizdnij na znak, Аеe ktoАй idzie. Daj mi te kwiaty. IdАг, zrАb, jakem kazaАж. PAА▓ Straszno mi bАзdzie pozostaАм samemu WpoАйrАd cmentarza; jednakАеe sprАbujАз. Oddala siАз. PARYS Drogi mАj kwiecie, kwieciem posypujАз Twe oblubieАвcze АжoАеe. Baldachimem Twym sАд, niestety, gАжazy i proch marny, KtАre oАеywczАд wodАд co noc zroszАз Lub, gdy jej braknie, Ажzami mej rozpaczy. !I tak co nocy na twojАд mogiАжАз "Kwiat bАзdАз sypaАж i gorzkie АжzyroniАж. P a Аг gwiАеdАеe. "ChАжopiec mАj daje hasАжo; ktoАй siАз zbliАеa. CzyjaАе to stopa Айmie nocАд tu zmierzaАм I ten АеaАжobny mАj przerywaАм obrzАзd? Z pochodniАд nawet! OdstАдpmy na chwilАз. Oddala siАз. Wchodzi R o m e o i B a l t a za r z pochodniАд, oskardem itp.ROMEO Podaj mi oskard i drАдg. WeАг topismo; Oddasz je memu ojcu jak najraniej. Daj no pochodniАз. Co bАдdАг tu usАжyszysz Albo zobaczysz, pamiАзtaj, jeАеeli MiАжe ci Аеycie, pozostaАм z daleka I nie przerywaАм biegu mej czynnoАйci. #W to АжoАеe Айmierci wejАйАм chcАз czАзАйciАд po to, Aby zobaczyАм tАз, co w nim spoczywa, !Lecz gАжАwnie po to, aby zdjАдАм z jej palca Szacowny pierАйcieАв, ktАry mi do czegoАй WaАеnego nieodbicie jest potrzebny. IdАг wiАзc, zastosuj siАз do moich АеyczeАв. GdybyАй zaАй pАжochАд zdjАзty ciekawoАйciАд, !WrАciАж podglАдdaАм dalsze moje kroki, Na Boga, wszystkie koАйci bym ci roztrzАдsАж I posiaАж nimi ten niesyty cmentarz. UmysАж mАj dziko jest usposobiony, Niepowstrzymaniej i nieubАжaganiej NiАе gАжodny tygrys lub wzburzone morze. BALTAZAR OdejdАз, panie, i bАзdАзАм posАжuszny. ROMEO OkaАеesz mi tym przyjaАгАв. WeАг ten worek, Poczciwy chАжopcze, bАдdАг zdrАw i szczАзАйliwy. BALTAZAR na stronie "BАдdАг jak bАдdАг, stanАз tu gdzie na uboczu, Bo mu zАжy jakiАй zamiar patrzy z oczu. Oddala siАз. ROMEO Czarna pieczaro, o! ty wnАзtrze Айmierci, Tuczne najdroАеszym na tej ziemi szczАдtkiem, OtwАrz mi swojАд zardzewiaАжАд paszczАз, !A ja ci nowАд АеertwАз rzucАз za to. Odbija drzwi grobowca. PARYS To ten wygnany, zuchwaАжy Monteki, Co zamordowaАж Tybalta, po ktАrym !Аоal, jak mniemajАд, sprowadziАж АйmierАм Julii; I on tu przyszedАж knuАм jeszczezamachy Przeciw umarАжym; muszАз go przytrzymaАм. postАзpuje naprzАd !SpuАйАм АйwiАзtokradzkАд dАжoАв, niecny Monteki! !MoАеeАе siАз zemsta aАе za grАb rozciАдgaАм? Skazany zbrodniu, aresztujАз ciebie; BАдdАг mi posАжuszny i pАjdАг; musisz umrzeАм. ROMEO MuszАз, zaprawdАз, i po tom tu przyszedАж. MАжodzieАвcze, nie draАеАв czАжowieka w rozpaczy; Zostaw miАз, odejdАг; pomyАйl o tych zmarАжych I zadrАеyj. BАжagam ciАз na wszystkie wzglАзdy, Nie wal nowego grzechu na mАд gАжowАз, PrzyprowadzajАдc miАз do pasji; odejdАг! Na Boga, АеyczАз ci lepiej niАе sobie; Bom ja tu przyszedАж przeciw sobie zbrojny. O! odejdАг, odejdАг! Аеyj i powiedz potem: "АкZ Ажaski szaleАвca cieszАз siАз Аеywotem. " PARYS Za nic mam wszelkie twoje przeАжoАеenia $I aresztujАз ciАз jako zАжoczyАвcАз.ROMEO Wyzywasz mojАд wАйciekАжoАйАм, broАв siАз zatem. WalczАд. PAА▓ O nieba! bijАд siАз, biegnАз po wartАз. Wychodzi. PARYS padajАдc Zabity jestem. O, jeАйli masz litoАйАм, !OtwАrz grobowiec i zАжААе miАз przy Julii. Umiera. ROMEO $StanieАм siАз zadoАйАм. Lecz ktААе to jest taki? To hrabia Parys, Merkucja plemiennik! !CААе to mi w drodze prawiАж mАj sАжuАеАдcy? Lecz wtedy moja nieprzytomnadusza Uwagi na to nie zwrАciАжa; Parys, "MАwiАж, podobno miaАж zaАйlubiАм JuliАз. !Czy on to mАwiАж? czy mi siАз to АйniАжo? Czyli teАе jestem w obАжАдkaniu myАйlАдc, Аоe jego wzmianka o Julii tak brzmiaАжa? "Daj mi uАйcisnАдАм twАд dАжoАв, o ty, w jednАд KsiАзgАз niedoli ze mnАд zapisany! ZАжoАеАз twe zwАжoki w tryumfalnym grobie. W grobie? nie, mАжoda ofiaro, nie w grobie, W latarni raczej, bo tu Julia leАеy; A blask jej wdziАзkАw zmienia to sklepienie W przybytek АйwiatАжa. Spoczywaj w pokoju, Trupie, rАзkami trupa pogrzebiony! skАжada ciaАжo P a r y s a w grobowcu "MАwiАд, Аеe nieraz ludzie bliscy Айmierci Miewali chwile wesoАжe; ich strААеe ZwАд to ostatnim przedАйmiertnym wybАжyskiem; CoАй podobnego i u mnieАе siАз zdarza? Julio! kochanko moja! moja Аеono! АнmierАм, co wyssaАжa miАd twojego tchnienia, WdziАзkАw twych zatrzeАм nie zdoАжaАжa jeszcze. Nie jesteАй jeszcze zwyciАзАеonАд: karmin, Ten sztandar wdziАзkАw, nie przestaАж powiewaАм Na twoich licach i bladej swej flagi Zniszczenie na nich jeszcze nie zatknАзАжo. Tybalcie, tyАе to Айpisz pod tym caАжunem? MogАзАе czym lepszym zadoАйАм ci uczyniАм, Jak Аеe tАд rАзkАд, co zabiАжa ciebie, PrzetnАз dni tego, co byАж twoim wrogiem? Przebacz mi, przebacz, Tybalcie! Ach, Julio! JakАеeАй ty jeszcze piАзkna! MamАеe myАйleАм, Аоe bezcielesna nawet АйmierАм ulega WpАжywom miАжoАйci? Аеe chudy ten potwАr W ciemnicy tej ciАз trzyma jak kochankАз? BojАдc siАз tego, zostanАз przy tobie !I nigdy, nigdy juАе nie wyjdАз z tego PaАжacu nocy; tu, tu mieszkaАм bАзdАз PoАйrАd twojego orszaku Аб robactwa. Tu sobie staАжАд zaАжoАеАз siedzibАз, Gdy z tego ciaАжa znuАеonego Айwiatem OtrzАдsnАз jarzmo gwiazd zawistnych. Oczy, Spojrzyjcie po raz ostatni! ramiona, Po raz ostatni zegnijcie siАз w uАйcisk! A wy, podwoje tchu, zapieczАзtujcie PocaАжowaniem akt sojuszu z АйmierciАд Na wieczne czasy majАдcy siАз zawrzeАм! PАjdАг, ty niesmaczny, cierpki przewodniku! "Blady sterniku, pАjdАг rzuciАм o skaАжy $Falami Аеycia skoАжatanАд АжАdkАз! Do ciebie, Julio! pije Walny aptekarzu! #PАжyn twАj skutkuje: caАжujАдc Аб umieram. Umiera. Wchodzi O j c i e c L a u r e nt y z przeciwnej strony cmentarza, z latarniАд, drАдgiemАеelaznym i rydlem. OJCIEC LAURENTY АнwiАзty Franciszku, wspieraj miАз! Jak czАзsto O takiej porze stare moje stopy !O gАжazy grobАw potrАдcaАжy! Ktotu? BALTAZAR Przyjaciel, ktАry was dobrze zna, ojcze. OJCIEC LAURENTY BАg z tobАд! Powiedz mi, mАj przyjacielu, Co znaczy owa pochodnia АйwiecАдca Chyba robakom i bezocznym czaszkom? Nie tlejeАе ona w grobach KapuletАw? BALTAZAR Tam wАжaАйnie; jest tam i mАj pan, ktАremu Sprzyjacie, ojcze. OJCIEC LAURENTY Kto taki? BALTAZAR Romeo. OJCIEC LAURENTY Jak dawno on tam jest?! BALTAZAR Od pААж godziny. OJCIEC LAURENTY PАjdАг ze mnАд, bracie, do tych sklepieАв. BALTAZAR Nie Айmiem; Bo mi pan kazaАж odejАйАм i straszliwie ZagroziАж АйmierciАд, jeАйli tu zostanАз I kroki jego waАеАз siАз podglАдdaАм. OJCIEC LAURENTY ZostaАв wiАзc, ja sam pАjdАз. DrАеАз z obawy, Czy siАз nie staАжo co nieszczАзАйliwego. BALTAZAR Gdym drzymaАж, leАеАдc owdzie pod cisami, MarzyАжo mi siАз, ze mАj pan z kimАй walczyАж I Аеe pokonaАж tamtego. OJCIEC LAURENTY postАзpujАдc naprzАd Romeo! Na miАжoАйАм boskАд, czyjaАе to krew broczy Kamienne wnijАйcie do tego grobowca? CzyjeАе to miecze samopas rzucone LeАеАд u tego siedliska pokoju? wchodzi do grobowca Romeo! blady! Аб Parys! i on takАеe! I krwiАд zalany? Ach! cААе za fatalnoАйАм Tak opАжakany zrzАдdziАжa wypadek! Аб Julia siАз budzi. JULIA budzАдc siАз i podnoszАдc O pocieszycielu! Gdzie mАj kochanek? Wiem, gdzie byАм powinnam I tam teАе jestem; lecz gdzie mАj Romeo? HaАжas za scenАд. OJCIEC LAURENTY CААе to za haАжas? Julio, wyjdАгmy z tego Mieszkania Айmierci, zgrozy i zniszczenia. !PotАзga, ktАrej nikt z nas siАз nie oprze, Wniwecz zamiary nasze obrАciАжa. "PАjdАг; twАj mАдАе leАеy martwy obok ciebie "I Parys takАеe. PАjdАг; pАjdАг, zaprowadzАзАм Do monasteru АйwiАзtych siАstr zakonnych. Nie zwАжАcz, nie pytaj, bo warta nadchodzi. PАjdАг, biedna Julio! Znowu haАжas. Nie mogАз juАе czekaАм. Wychodzi. JULIA !IdАг z Bogiem, starcze; idАг, ja tu zostanАз. CААе to jest? Czara w zaciАйniАзtej dАжoni Mego kochanka? TruciznАз wiАзc zaАеyАж! O skАдpiec! WypiАж wszystko; ani kropli Nie pozostawiАж dla mnie! PrzytknАз usta Do twych kochanych ust, moАеe tam jeszcze Znajdzie siАз jaka odrobina jadu, Co miАз zabije w upojeniu bАжogim. caАжuje go Twe usta ciepАжe. DOWАпDCA WARTY za scenАд Gdzie to? pokaАе, chАжopcze, JULIA IdАд, czas koАвczyАм. chwytajАдc sztylet R o m e a Zbawczy puginale! Tu twoja pochwa. przebija siАз Tkwij w tym futerale. Pada na ciaАжo R o m e a i umiera. Wchodzi warta z P a z i e m PАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБ∙`╨c5░·0┬cШ░√Є c√░№ ;c^▒¤Fv┴▒   a r y s a. PAА▓ Tu, tu, w tym miejscu, gdzie pАжonie pochodnia. DOWАпDCA WARTY Ziemia zbroczona: obejdАгcie wkrАдg cmentarz I przytrzymajcie, kogo napotkacie. Wychodzi kilku ludzi z warty. Smutny widoku! tu hrabia zabity, Tu Julia we krwi pАжywa, jeszcze ciepАжa, Tylko co zmarАжa; ona, co przeddwoma Dniami w tym grobie byАжa pochowana. IdАгcie powiedzieАм o tym ksiАзciu; Айpieszcie, Wy do Montekich, wy do KapuletАw, A wy odbАдdАгcie przeglАдd w innej stronie. Wychodzi kilku innych wartownikАw. Widzimy miejsce, gdzie zaszАжa tu zgroza, Lecz w jaki ona sposАb miaАжa miejsce, Tego nie moАеem pojАдАм bez objaАйnieАв. Wchodzi kilku innych wartownikАw z B a l t a z a r e m. PIERWSZY WARTOWNIK Oto Romea sАжuga, znaleАгliАйmy Go na cmentarzu. DOWАпDCA Niech bАзdzie pod straАеАд, !DopАki ksiАдАеАз nie nadejdzie. Wchodzi kilku innych wartownikАw, prowadzАдc O j c a L a u r e n t e g o. DRUGI WARTOWNIK Oto mnich jakiАй drАеАдcy i pАжaczАдcy; OdebraliАйmy mu ten drАдg i rydel, Kiedy siАз bokiem cmentarza wykradaАж. DOWАпDCA To jakiАй ptaszek; trzymajcie go takАеe. Wchodzi K s i Ад Ае Аз ze swym orszakiem. KSIА▒АоБ Co za nieszczАзАйcie o tak rannej porze Sen nasz przerwaАжo i aАе tu naswzywa? Wchodzi K a p u l e t, P a n i K a p u l e t i inne osoby. KAPULET JakiАе byАм moАеe powАd tego zgieАжku? PANI KAPULET Lud po ulicach wykrzykuje: АкJulia! Parys! Romeo! ", i jedni przez drugich TАжumnie tu dАдАеАд do naszego grobu. KSIА▒АоБ CААе to za postrach rozruch ten sprowadza? ! Odpowiadajcie! DOWАпDCA MiАжoАйciwy panie! Oto zabity leАеy hrabia Parys! Romeo martwy i Julia, wprzАd zmarАжa, A teraz ciepАжa z puginaАжem w piersi. KSIА▒АоБ Szukajcie, АйledАгcie sprawcАw tego mordu. DOWАпDCA Oto mnich jakiАй i Romea sАжuga,KtАrych tu moi ludzie przytrzymali I ktАrzy mieli przy sobie narzАзdzia Do odbijania grobАw. KAPULET O nieba! Аеono, patrz, jak jАд krew broczy! "PuginaАж zbАжАдdziАж z drogi; oto bowiem Pochwa od niego wisi przy Montekim; "Zamiast w niАд trafiАм, trafiАж w pierАй mej cАrki. PANI KAPULET Niestety! widok ten, jak odgАжos dzwonu, Ostrzega staroАйАм mАд o chwili zgonu. Wchodzi M o n t e k i i inne osoby. KSIА▒АоБ Monteki, wczeАйnie wstaАжeАй, aby ujrzeАм Nadziei swoich wczeАйniejszy upadek! MONTEKI "Ach! miАжoАйciwy ksiАдАеАз, Аеona moja ZmarАжa tej nocy z tАзsknoty zasynem; JakiАе cios jeszcze niebo mi przeznaczaАм KSIА▒АоБ Patrz, a zobaczysz! MONTEKI O niedobry synu! Jak siАз waАеyАжeАй w grАb uprzedziАм ojca? KSIА▒АоБ Zamknijcie usta Аеalowi na chwilАз, PАki zagadki tej nie rozwiАдАеemy I nie zbadamy jej АгrАdАжa i wАдtku; Wtedy sam stanАз na skarg waszych czele !I bАзdАз waszej boleАйci heroldem Do samej Айmierci. ProszАз was ospokАj I niech ulegnie zАжy los cierpliwoАйci. Stawcie, na kogo pada podejrzenie. OJCIEC LAURENTY Ja to, o panie! lubo najmniej zdolny Do popeАжnienia czegoАй podobnego, Jestem, ze wzglАзdu na okolicznoАйci, Poszlakowany najprawdopodobniej O dzieАжo tego okropnego mordu. StajАз wiАзc jako wАжasny oskarАеyciel I jako wАжasny obroАвca w tej sprawie, $By siАз potАзpiАм i usprawiedliwiАм. KSIА▒АоБ MАw, czegoАй Айwiadom. OJCIEC LAURENTY ZwiАзАгle rzecz opowiem, Bo tchnieАв mych pasmo krАtsze jest zaiste NiАе dАжuga powieАйАм. Romeo, ktАrego ZwАжoki tu leАеАд, byАж maАжАеonkiem Julii, "A Julia byАжa prawАд jego АеonАд; Jam ich zaАйlubiАж, a dniem tajemnego !Ich poАжАдczenia byАж Аw dzieАв nieszczАзsnej Tybalta Айmierci, ktАra nowoАеeАвca WygnaАжa z miasta; i ten to byАжpowАd Cierpienia Julii, nie Аеal po Tybalcie. do K a p u l e t А w Wy, chcАдc oddaliАм od niej chmury smutku, ZarАзczyliАйcie jАд i do maАжАеeАвstwa "Z hrabiАд Parysem chcieliАйcie jАд zmusiАм. W tej alternacie przyszАжa ona do mnie I nalegaАжa usilnymi proАйby O doradzenie jej jakiego Айrodka, Co by od tego powtАrnego zwiАдzku !MАgАж jАд uwolniАм; w przeciwnym zaАй razie !ChciaАжa w mej celi Аеycie sobie odjАдАм. DaАжem jej tedy, ufny w mojej sztuce, UsypiajАдce krople, ktАrych skutek !Bynajmniej miАз nie zawiАdАж, bo jej nadaАж !PozАr umarАжej. NapisaАжem przy tym List do Romea, wzywajАдc go, aby Dzisiejszej nocy, o tej porze, w ktАrej DziaАжanie owych kropel miaАжo ustaАм, ZszedАж siАз tu ze mnАд dla wyswobodzenia Tej, co mu daАжa taki dowАd wiary, Z tymczasowego jej grobu. Traf zrzАдdziАж, "Аоe brat Jan, ktАry z listem byАж wysАжany, Nie mАgАж siАз z miasta wydostaАм i wczoraj !List ten mi zwrАciАж. O godziniezatem Na jej ocknienie АйciАйle naznaczonej Sam pospieszyАжem wyrwaАм jАд ztych sklepieАв, !ChcАдc jАд nastАзpnie umieАйciАм w mej celi, PАki Romeo nie przybАзdzie; aleKiedym tu przyszedАж (na niewiele minut Przed jej zbudzeniem), juАе szlachetny Parys LeАеaАж bez duszy i Romeo takАеe. Ona siАз budzi, jam siАз jАдАж przekАжadaАм, By poszАжa ze mnАд i to dopuszczenie Nieba przyjАзАжa z kornАд ulegАжoАйciАд, Gdy wtem zgieАжk nagАжy spАжoszyАж miАз od grobu, A ona, gАжucha na moje namowy, RozpaczАд zdjАзta, pozostaАжa wmiejscu I, jak siАз zdaje, cios zadaАжa sobie. Oto jest wszystko, co wiem; omaАжАеeАвstwie Marta zaАйwiadczy. JeАйli to nieszczАзАйcie ChoАм najmniej z mojej nastАдpiАжo winy, Niech mАj sАзdziwy wiek odpowie za to Na kilka godzin przed bliskim juАе kresem Wedle rygoru praw jak najsurowszych. KSIА▒АоБ Jako mАдАе АйwiАзty zawszeАй nam byАж znany. Gdzie jest Romea sАжuga? CААе on powie? BALTAZAR ZaniosАжem panu wieАйАм o Айmierci Julii; Wraz on wziАдАж pocztАз i z Mantui przybyАж Prosto w to miejsce, do tego grobowca. Ten list mi kazaАж rano oddaАм ojcu; "I w grАb wstАзpujАдc zagroziАж mi АйmierciАд, "JeАйli nie pАjdАз precz lub nazad wrАcАз. KSIА▒АоБ !Daj mi to pismo, przejrzАз je Аб a teraz, Gdzie paАг hrabiego, co wartАз sprowadziАж? Co twАj pan, chАжopcze, porabiaАж w tym miejscu? PAА▓ PrzyszedАж kwiatami ubraАм grАbswej przyszАжej; KazaАж mi stanАдАм z dala, com teАе zrobiАж; Wtem ktoАй ze АйwiatАжem przyszedАж grАb otwieraАм I mАj pan dobyАж szpady przeciw niemu; Co zobaczywszy, pobiegАжem po wartАз. KSIА▒АоБ List ten potwierdza sАжowa zakonnika, Bieg ich miАжoАйci i Romea rozpacz. Biedny mАжodzieniec pisze oprАcz tego, Аоe sobie kupiАж gdzieАй u aptekarza Trucizny, ktАrАд postanowiАж zaАеyАм W tym tu grobowcu, by umrzeАм przy Julii. Rzecz jasna! Gdzie sАд ci nieprzyjaciele? Patrzcie, Monteki! Kapulecie! jaka ChАжosta spotyka wasze nienawiАйci, Niebo obraАжo miАжoАйАм za narzАзdzie Zabicia pociech waszego Аеywota; I ja za moje zbytnie pobАжaАеanie Waszym niesnaskom straciАжem dwАch krewnych. Wszyscy jesteАйmy ukarani. KAPULET Monteki, bracie mАj, podaj mi rАзkАз: Niech to oprawАд [8] bАзdzie dla mej cАrki; WiАзcej nie mogАз АеАдdaАм. ----- [8] tj. posagiem MONTEKI Lecz ja mogАз "WiАзcej daАм tobie nad to: kaАеАз bowiem PosАдg jej ulaАм ze szczerego zАжota, By siАз nie znalazАж szacowniejszy pomnik Po wszystkie czasy istnienia Werony Jak ten, pamiАзci Julii poАйwiАзcony. KAPULET Tak i Romeo stanie przy swej Аеonie; "DzielАдc za Аеycia, zАжАдczmy ich po zgonie. KSIА▒АоБ ChodАгmy stАдd, by pomАwiАм O tych smutkach, Jednym wybaczАз, a drugich ukarzАз, PonurАд zgodАз ranek ten skojarzyАж; SАжoАвce siАз z Аеalu w chmur zasАжonАз tuli; Smutniejszej bowiem los jeszcze nie zdarzyАж, Jak ta historia Romea i Julii. WychodzАд. БўБ°Б∙Б·Б√Б№Б¤Б■Б ВВВВВВВВВВ В В В В ВВВВВВВВВВВВВВВВВВВ В!В"В#В$В%В&В'В(В)В*В+В,В-В.В/В0В1В2В3В4В5В6В7В8В9В:В;В<В=В>В?В@ВAВBВCВDВEВFkazaАж. PAА▓ Straszno mi bАзdzie pozostaАм samemu WpoАйrАd cmentarza; jednakАеe sprАbujАз. Oddala siАз. PARYS Drogi mАj kwiecie, kwieciem posypujАз Twe oblubieАвcze АжoАеe. Baldachimem Twym sАд, niestety, gАжazy i proch marny, KtАre oАеywczАд wodАд co noc zroszАз Lub, gdy jej braknie, Ажzami mej rozpaczy. !I tak co nocy na twojАд mogiАжАз "Kwiat bАзdАз sypaАж i gorzkie АжzyroniАж. P a Аг gwiАеdАеe. "ChАжopiec mАj daje hasАжo; ktoАй siАз zbliАеa. CzyjaАе to stopa Айmie nocАд tu zmierzaАм I ten АеaАжobny mАj przerywaАм obrzАзd? Z pochodniАд nawet! OdstАдpmy na chwilАз. Oddala siАз. Wchodzi R o m e o i B a l t a za r z pochodniАд, oskardem itp.ROMEO Podaj mi oskard i drАдg. WeАг topismo; Oddasz je memu ojcu jak najraniej. Daj no pochodniАз. Co bАдdАг tu usАжyszysz Albo zobaczysz, pamiАзtaj, jeАеeli MiАжe ci Аеycie, pozostaАм z daleka I nie przerywaАм biegu mej czynnoАйci. #W to АжoАеe Айmierci wejАйАм chcАз czАзАйciАд po to, Aby zobaczyАм tАз, co w nim spoczywa, !Lecz gАжАwnie po to, aby zdjАдАм z jej palca Szacowny pierАйcieАв, ktАry mi do czegoАй WaАеnego nieodbicie jest potrzebny. IdАг wiАзc, zastosuj siАз do moich АеyczeАв. GdybyАй zaАй pАжochАд zdjАзty ciekawoАйciАд, !WrАciАж podglАдdaАм dalsze moje kroki, Na Boga, wszystkie koАйci bym ci roztrzАдsАж I posiaАж nimi ten niesyty cmentarz. UmysАж mАj dziko jest usposobiony, Niepowstrzymaniej i nieubАжaganiej NiАе gАжodny tygrys lub wzburzone morze. BALTAZAR OdejdАз, panie, i bАзdАзАм posАжuszny. ROMEO OkaАеesz mi tym przyjaАгАв. WeАг ten worek, Poczciwy chАжopcze, bАдdАг zdrАw i szczАзАйliwy. BALTAZAR na stronie "BАдdАг jak bАдdАг, stanАз tu gdzie na uboczu, Bo mu zАжy jakiАй zamiar patrzy z oczu. Oddala siАз. ROMEO Czarna pieczaro, o! ty wnАзtrze Айmierci, Tuczne najdroАеszym na tej ziemi szczАдtkiem, OtwАrz mi swojАд zardzewiaАжАд paszczАз, !A ja ci nowАд АеertwАз rzucАз za to. Odbija drzwi grobowca. PARYS To ten wygnany, zuchwaАжy Monteki, Co zamordowaАж Tybalta, po ktАrym !Аоal, jak mniemajАд, sprowadziАж АйmierАм Julii; I on tu przyszedАж knuАм jeszczezamachy Przeciw umarАжym; muszАз go przytrzymaАм. postАзpuje naprzАd !SpuАйАм АйwiАзtokradzkАд dАжoАв, niecny Monteki! !MoАеeАе siАз zemsta aАе za grАb rozciАдgaАм? Skazany zbrodniu, aresztujАз ciebie; BАдdАг mi posАжuszny i pАjdАг; musisz umrzeАм. ROMEO MuszАз, zaprawdАз, i po tom tu przyszedАж. MАжodzieАвcze, nie draАеАв czАжowieka w rozpaczy; Zostaw miАз, odejdАг; pomyАйl o tych zmarАжych I zadrАеyj. BАжagam ciАз na wszystkie wzglАзdy, Nie wal nowego grzechu na mАд gАжowАз, PrzyprowadzajАдc miАз do pasji; odejdАг! Na Boga, АеyczАз ci lepiej niАе sobie; Bom ja tu przyszedАж przeciw sobie zbrojny. O! odejdАг, odejdАг! Аеyj i powiedz potem: "АкZ Ажaski szaleАвca cieszАз siАз Аеywotem. " PARYS Za nic mam wszelkie twoje przeАжoАеenia $I aresztujАз ciАз jako zАжoczyАвcАз.ROMEO Wyzywasz mojАд wАйciekАжoАйАм, broАв siАз zatem. WalczАд. PAА▓ O nieba! bijАд siАз, biegnАз po wartАз. Wychodzi. PARYS padajАдc Zabity jestem. O, jeАйli masz litoАйАм, !OtwАrz grobowiec i zАжААе miАз przy Julii. Umiera. ROMEO $StanieАм siАз zadoАйАм. Lecz ktААе to jest taki? To hrabia Parys, Merkucja plemiennik! !CААе to mi w drodze prawiАж mАj sАжuАеАдcy? Lecz wtedy moja nieprzytomnadusza Uwagi na to nie zwrАciАжa; Parys, "MАwiАж, podobno miaАж zaАйlubiАм JuliАз. !Czy on to mАwiАж? czy mi siАз to АйniАжo? Czyli teАе jestem w obАжАдkaniu myАйlАдc, Аоe jego wzmianka o Julii tak brzmiaАжa? "Daj mi uАйcisnАдАм twАд dАжoАв, o ty, w jednАд KsiАзgАз niedoli ze mnАд zapisany! ZАжoАеАз twe zwАжoki w tryumfalnym grobie. W grobie? nie, mАжoda ofiaro, nie w grobie, W latarni raczej, bo tu Julia leАеy; A blask jej wdziАзkАw zmienia to sklepienie W przybytek АйwiatАжa. Spoczywaj w pokoju, Trupie, rАзkami trupa pogrzebiony! skАжada ciaАжo P a r y s a w grobowcu "MАwiАд, Аеe nieraz ludzie bliscy Айmierci Miewali chwile wesoАжe; ich strААеe ZwАд to ostatnim przedАйmiertnym wybАжyskiem; CoАй podobnego i u mnieАе siАз zdarza? Julio! kochanko moja! moja Аеono! АнmierАм, co wyssaАжa miАd twojego tchnienia, WdziАзkАw twych zatrzeАм nie zdoАжaАжa jeszcze. Nie jesteАй jeszcze zwyciАзАеonАд: karmin, Ten sztandar wdziАзkАw, nie przestaАж powiewaАм Na twoich licach i bladej swej flagi Zniszczenie na nich jeszcze nie zatknАзАжo. Tybalcie, tyАе to Айpisz pod tym caАжunem? MogАзАе czym lepszym zadoАйАм ci uczyniАм, Jak Аеe tАд rАзkАд, co zabiАжa ciebie, PrzetnАз dni tego, co byАж twoim wrogiem? Przebacz mi, przebacz, Tybalcie! Ach, Julio! JakАеeАй ty jeszcze piАзkna! MamАеe myАйleАм, Аоe bezcielesna nawet АйmierАм ulega WpАжywom miАжoАйci? Аеe chudy ten potwАr W ciemnicy tej ciАз trzyma jak kochankАз? BojАдc siАз tego, zostanАз przy tobie !I nigdy, nigdy juАе nie wyjdАз z tego PaАжacu nocy; tu, tu mieszkaАм bАзdАз PoАйrАd twojego orszaku Аб robactwa. Tu sobie staАжАд zaАжoАеАз siedzibАз, Gdy z tego ciaАжa znuАеonego Айwiatem OtrzАдsnАз jarzmo gwiazd zawistnych. Oczy, Spojrzyjcie po raz ostatni! ramiona, Po raz ostatni zegnijcie siАз w uАйcisk! A wy, podwoje tchu, zapieczАзtujcie PocaАжowaniem akt sojuszu z АйmierciАд Na wieczne czasy majАдcy siАз zawrzeАм! PАjdАг, ty niesmaczny, cierpki przewodniku! "Blady sterniku, pАjdАг rzuciАм o skaАжy $Falami Аеycia skoАжatanАд АжАdkАз! Do ciebie, Julio! pije Walny aptekarzu! #PАжyn twАj skutkuje: caАжujАдc Аб umieram. Umiera. Wchodzi O j c i e c L a u r e nt y z przeciwnej strony cmentarza, z latarniАд, drАдgiemАеelaznym i rydlem. OJCIEC LAURENTY АнwiАзty Franciszku, wspieraj miАз! Jak czАзsto O takiej porze stare moje stopy !O gАжazy grobАw potrАдcaАжy! Ktotu? BALTAZAR Przyjaciel, ktАry was dobrze zna, ojcze. OJCIEC LAURENTY BАg z tobАд! Powiedz mi, mАj przyjacielu, Co znaczy owa pochodnia АйwiecАдca Chyba robakom i bezocznym czaszkom? Nie tlejeАе ona w grobach KapuletАw? BALTAZAR Tam wАжaАйnie; jest tam i mАj pan, ktАremu Sprzyjacie, ojcze. OJCIEC LAURENTY Kto taki? BALTAZAR Romeo. OJCIEC LAURENTY Jak dawno on tam jest?! BALTAZAR Od pААж godziny. OJCIEC LAURENTY PАjdАг ze mnАд, bracie, do tych sklepieАв. BALTAZAR Nie Айmiem; Bo mi pan kazaАж odejАйАм i straszliwie ZagroziАж АйmierciАд, jeАйli tu zostanАз I kroki jego waАеАз siАз podglАдdaАм. OJCIEC LAURENTY ZostaАв wiАзc, ja sam pАjdАз. DrАеАз z obawy, Czy siАз nie staАжo co nieszczАзАйliwego. BALTAZAR Gdym drzymaАж, leАеАдc owdzie pod cisami, MarzyАжo mi siАз, ze mАj pan z kimАй walczyАж I Аеe pokonaАж tamtego. OJCIEC LAURENTY postАзpujАдc naprzАd Romeo! Na miАжoАйАм boskАд, czyjaАе to krew broczy Kamienne wnijАйcie do tego grobowca? CzyjeАе to miecze samopas rzucone LeАеАд u tego siedliska pokoju? wchodzi do grobowca Romeo! blady! Аб Parys! i on takАеe! I krwiАд zalany? Ach! cААе za fatalnoАйАм Tak opАжakany zrzАдdziАжa wypadek! Аб Julia siАз budzi. JULIA budzАдc siАз i podnoszАдc O pocieszycielu! Gdzie mАj kochanek? Wiem, gdzie byАм powinnam I tam teАе jestem; lecz gdzie mАj Romeo? HaАжas za scenАд. OJCIEC LAURENTY CААе to za haАжas? Julio, wyjdАгmy z tego Mieszkania Айmierci, zgrozy i zniszczenia. !PotАзga, ktАrej nikt z nas siАз nie oprze, Wniwecz zamiary nasze obrАciАжa. "PАjdАг; twАj mАдАе leАеy martwy obok ciebie "I Parys takАеe. PАjdАг; pАjdАг, zaprowadzАзАм Do monasteru АйwiАзtych siАstr zakonnych. Nie zwАжАcz, nie pytaj, bo warta nadchodzi. PАjdАг, biedna Julio! Znowu haАжas. Nie mogАз juАе czekaАм. Wychodzi. JULIA !IdАг z Bogiem, starcze; idАг, ja tu zostanАз. CААе to jest? Czara w zaciАйniАзtej dАжoni Mego kochanka? TruciznАз wiАзc zaАеyАж! O skАдpiec! WypiАж wszystko; ani kropli Nie pozostawiАж dla mnie! PrzytknАз usta Do twych kochanych ust, moАеe tam jeszcze Znajdzie siАз jaka odrobina jadu, Co miАз zabije w upojeniu bАжogim. caАжuje go Twe usta ciepАжe. DOWАпDCA WARTY za scenАд Gdzie to? pokaАе, chАжopcze, JULIA IdАд, czas koАвczyАм. chwytajАдc sztylet R o m e a Zbawczy puginale! Tu twoja pochwa. przebija siАз Tkwij w tym futerale. Pada na ciaАжo R o m e a i umiera. Wchodzi warta z P a z i e m PАз! rola Ї0╙n╠5╞r7R(╚r┼┐╩ЁвkPАБ(█ГБЁuq┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B@└гk0гk{╖ў┐АААААААааа((№PP°аа pАА@ р BдиP*JДpРИ|ИИИvААА@@АААААА@@АА@@@@@@АА ° P ° └@@А°ААА@@@ pИИИИИИp `а pИ @°pИИp(HИ°ЁААрРр @ЁИИИp° @@pИИpИИИppИИИx АААА@@└@@А`А`ЁЁА``Ар @@@@ <B▒ЙЩйй╛@< PPP°ИИЁИИЁИИИЁ8DААААD8рРИИИИРр°ААЁААА°°ААЁАААА8DААМДD<ДДД№ДДДДААААААААР`ИРараРРИАААААААЁDDDlккТТД─ддФФМД8DВВВВD8ЁИИИЁААА 8DВВВВD8 ЁИИИЁРИДpАА@ р° ДДДДДДДxВDDD((( ИАИАUUUU""ДHH00HHДВD(° @@А°└АААААААА└А@@@ └@@@@@@@@└@аЁА@pxИИxААЁИИИИЁpИААИpxИИИИxpИ°АИp0@р@@@@@pРР`АpИpААЁИИИИИ@└@@@@@ ` └ААРа└аРИАААААААА№ТТТТТЁИИИИИpИИИИpЁИИИИЁААxИИИИxа└ААААpА@ р@@Ё@@@@0ИИИИИxИИPPP ТТкккDИP PИИИPPP └° @° @@@А@@@@ АААААААААА @@@А@@@@ PаЁЁЁЁЁЁЁЁ pИИИИp?└└y!ААА└ AGЖКФ,(HXШ└╞╞└└ДММ88 1 1p`a0├0├0╟aЖaЖуОААр8 11a0cF ╦4╙L╓ШжШ╧0N0 00`1А├ ├ В  ў0c0├q├Ю~Ю```?А р000000 `@`р└╞Б┌└0800p`cГ═ДГЗ°▄ └0,x$~сА№БжБм├L√Ш├ШЗ0Ж00p`0a0┴`├`├aГуГ<■╤Мув╠2░0@8?О@ААА└╠▌░╠░╠0╠0╠░╠ь▀└└└└└└└└р?         ~  р ``А9А00√gccccckw gЗм╠ ╠╠╞ ╟ ╚ ╧Зч  Б┴є#f6gЎf╞ууё┴  ┘П;ЩЩГНЩЩ=Щ█╧  ▄БцА├А├А├А├А├Ац└▄└└  0уqЧ33√333Л1єxч  ~ўмb bt┤┤ЬБ  :FFBp <0B0ba\   <ff6fff? └р■Ё А└└р`p№╬fgSYЕI╔   °└ААААА  " """""(╟ D╚EИ╟F СНЗГББё№!@└@ў∙0МNFG чL╔DёBqB!A!┴A ┴°З  ААААА0А╨Г ё#ш"""""B   @└@@└ АААААААЁЁ°№№№ ╠╚°8р р0├8?рр0|x° ЁИИИИИ ° @°pxИИt ° @°@@@`└@@@pИ°АИp(PpИИИИp pА@ р╪╪HР╪╪HР pИААИp pАА@ р ° @@А°8DВВВD8@@P`└@@x PPP°ИИ  ° @@А° Д─ддФФМД@└└Ў╧╞╞╞╞╞╧YЩШШ МПРГцF╠l╧ь╠ М ,3s00│w333333333v╬ЖЖЖЖЖoЬїМaМaМaМaМaМx<╧f╞f╞f6|fАf╓я Я╧   ╟╞уГ   А{3╖Я  ╧Аv  aЮЁь  ■f?Б  №   └▐└Ё└р┴А├╧АП ШШШШШШ°╬gccc ╞ Ё└А?р°°pnpcр3р1р1 8000Г0Г0 ▀└¤рьЁ╞p├8┴Ь┴Оє ЯЫЩЩШШ╧ № x ╕ ╝▄▐n└р1р1р1р3pgpn╕№ рГ0Г0Г00000 >ц■ ЬША №?`` рc8aЬШШШШШШШШШШШ     s  ``````````` №?aМaМaМcЁmрfрfЁcpcxa╕¤ °ААЁААА° 00}3111115│├╓fЖfАцГcЖcЖdЖg└рyС33√3уЛёё └└ ь╟Э╠ ╠ ┴ ╞ ╠ ╠Ю╠ ``А√└g└c└c└c└c└c└koуи╞╠П   'Г╞Fnl&ь  .&╟╞<ff6fff;├є  °р  рэч  рw  Яу  ГП  ?  w;;=>67311 А╟Б╞┴╞├╞у╞Ў╞v╞|╞╝╞Ш╞р99lf╞ АА└└ррpx8  070<080`0└3р7Ё?x;<1Ьу Аffffffgfff■3А└└└└1Ая1А└└  ╠9╠╠╠1╠p╠Ё╧Ё╠p╠╠П Н┘ПЩПО  А │ЯПЗГГАААА0p╪■╪╞Ё╞p╟c БББ▀ў╝ЬЮ ▀0╬0g0c№ pЁЁpffАfє └└3Б ╠╠М9  ААА1Б АААЁ88└ А єЗА А └└└└└р``рр@$HРH$РH$$HР╠╠ █=X╝<f@f??@Щ1░?░00008░ОА└└╠x▄╠╠╠╠╠l╠╠╠╠ь╠▐~у2у╟ ╜33aЭ┴нБнАч╞°B╧Щ╜ЩШШ ШШШШ№``∙рc0c0`pa░c0c0k0q° А  ~А           °°>L МШ dВ─CДC ЯHВFВCВAВ № ─ 4 Д ЁА МИИИА?└Ё░`L`B└"ШМL &°""   @└А@В@В@@@@@@@°!А"А>А!А  4 ─ №  ИИИИИ И`ИаИ Ич  1 └!└!└!└!└!└"`F`L0╕ └є р° ?   x<?└    ?■ А р└└?А ■№°рА╢xxШШААШЁ ├00|Ёz╠0╠00l0╠0╠░╠x~  ╧2╞c╞f`|`Аq■>Б  №3╣aЩaШaШaЩaЩ3┘╝  ШШ 8 ╪ Ш Ш Ш№   g333333333c3╟Я  1Ш1Ш080╪1Ш1Ш5Ш╕№ №А °F"°└@б ╚H   № А"d╕Р╪H$$■>$$$$$  °ВбВ╥ВZВlВ$8HHHHHHH  ?0╨0  @@@@└ АЛ№ $$$$┴руЁў°ў°ў°ў°$$$$$ я°яЁўЁўрўрў└яАo/? ╔ч       √■рP`P@P@P@P@P№РРРРРРА└ @  IIК|  ▒@P@PАР Р0Р╨Рў¤? ШрИё№°└└└0└@└АА  ├─▄■▀╧А╟└├р┴Ё└°└|└~Ё88|Ё=°><<<<<<<<<<<<<<<<<<<№№xx||<|<|ЮЮЁxa╬CЖCЗGЗЗ ЗААА┴т№>p∙{3ф>ЬМД└Ё№|>МЁ 8<< |╝<<<<|╛<<<<∙ ГЁ~~°?xЮЮЬ°Иp0└`└Арp88p?ЁА>xрЁЗААЁ8Ё└pp`└0`@└А└А<<xЁpёАю№ppр└ └А └8pЁр└АА<ААА8pр└0рр└А0=└>№А0А╟88▐ЯБЖ°8xЁрЁ А└АААxx|<у?ш0@Аpр└ГАЬр