хbkбЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџѕ№Gю’рG№@юр@>рB№EюoрEёйѕ>рB>RрG>џъЫСёйџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџУUЮэffЬ sƒ ˆ‰мЬnцннй™ЛЛgcnьЬнм™ŸЛЙ3>CLAS KORSARZ €003лС 0NVCopyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1ўџѓЭ‘ЭЭ>џъ$РњPъРЭpЭў>ъa>р&>ъР>џъ#РЭЭЊЭ1Э>ЭVЭuЭ”Э!ЭЭƒЭ> њ‚џЇ(њРOЭm Э' Ээ Эь Э/ Ээ Эь ЭЖ Эь Э Э Э€>ъЫС>xрE>@рAЏр>рџ>зр@ћУBхХ!€ 6# xБ јСсЩњGў8ў8ў8ў8ў8>> >>>ъƒџЩЭў ЭЯ Э#vњЫСЗ(љЏъЫСЭLЫ VЫw cЫoТЫgТ Ы_ 9ЫW -ЫO ЫG УMњР<ў >OЭm УBњР<ў >OЭN УBЭў УBЭ> Ь УBњ#Рў(ў(ў(%њ#Рў(&ў(0ў($0ЭУBЭ УB€Э7УB@Э7УBЭЊУB€ЭjУBЭ@УB@ЭjУBњ#Р=ўџ >OЭ УBњ#Р<ў >OЭ УB!>w# ћЩ!6# њ6џ#6# іЩ! e" њЩџџџџ!0„" њЩУџ!@Ѓ " њЩџџџџџ~B~B~B<$<$~BfZB~џџџџџЭЦ!ў>P"">є">wЩЭЦ!ў>""ЩЭƒЭ ЩхеХ!€х>ъLФT]њR‡O >Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ**** мсРхњLФ=ъLФ ПсСбсЩхеХ!П€х>ъLФT]њR‡O}‘o|˜g>Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ:::: мсРхњLФ=ъLФ КсСбсЩњРўШЭР ЭL Ээ ЭцЭњ=OЭь ЩњРў њРGЭ| 8 јЭњ`‘8њxСЩњРўШеХЭњGњРў Э ЭР ЭL Ээ Эь  у{ъРСбЩХњРў њРGЭњ=€GЭ|  њ Эњ‡GЭ|  њЭњGЭР ЭL Ээ Эь  №ЭњъРСЩЭУ!ъР>ъР>ъРЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭe !а%Р*GxЇ(*іvР*GxЇ(*іњРOњРG>Й >И >>!РЭ'wЭдЩЭУЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭЄ ћЭe њ Р=ъРЭњGЭ|  њЭ ЭдЩЭУЭЄ(Эe >ъРњРЁ(эЭ ЭдЩЭe >ъРњРЁЪњЭ ЭдЩЭУЭњGЭ|  њЭіЭe њРўТњРўЪп>ъР>ъРњРЁ(кЭ ЭдЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg#F+NxЁ<(+xБ њРoњРg#}ц #}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЏ<СбсЩхеХњРoњРgЭыњРoњРgў@ B}ў =ЭтT]њРoњРg}Л |К(6+}ц +}ъР|ъРЭы!@#F+NxЁ<(xБ(№ђџ}ъР|ъРЏ<СбсЩЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg~ъР#~ъР############~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР++~ъ Р+F+N+~+ng@а* xБ јСбсЩхеХњ$Рўџ(Э (Э (њ$Рў(%ЭЦ!@˜6ё>ъ$Рњ$Рў(ЭЦ!@˜6ѓ>ъ$РСбсЩхеХњ#Рўџ(!“€Ї(=љЭ yъ#Р!“€yЇ( јЭ СбсЩхеХyъРЭЖ Эь њ#РO>џъ#РЭ СбсЩхеХyъРў(*ў(/ў(4ў(8ў(<ў(@ў(Dў(Hў(Lў Ъь ў Ъє !PЭяУќ !`ЭяУќ !pЭя@!€Эя8!Эя0! Эя(!АЭя !РЭя!аЭя!рЭя!№ЭяСбсЩхХ€№@ц€( №Aц(є№Aц њ~/" шСсЩхеХ!J хеХ!%РхеХ!vРЧР*GxЇ(*іСбсЩ хеХњ РGњР<И8ЭЄ(Эe >>ъР7 ъР>ъРЇСбсЇЩхеХњТҘ њРўҘ њРў(њРў ЭіЭe њ Р>ъР7 =ъР>ъРЇСбсЩхеХњРG!аxЇ(^#єЧР*OyЇ(* іСбсЇЩхеХy!ў(!ў( !€’ўЪМ њRў df!њRў \!W!€њR‡_yЇ(=љЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]сР С ФСбсЩЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ФСбсЩЬСХхе №@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ЧСбсЩ> ъ>ъA!  yЇ( х>""Р" њсњN"њO">ъњРoњРgЭыЩ> ъ>ъA!  yЇ( *GњNИ 0*GњOИ (Р* њ>ъњРoњРgЭыЭe ЭњGЭ|  њЩ> ъ>ъA!    О # їѕњРoњРgЭыёЩхеХњWoњXgЭыњРo&T]))))))))@ЬС@* xБ іСбсЩхеХ!ЬС€6# xБ ј!ЧРV#zЇ(9~ў #~#_яў #ЭFл~ў€8#GN#~#OЭУСбсЩеХV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩхеХЭмV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩxў(7е`i`€њUOњVGў0 yц їє№T])))))@хi`ЭысбЩњUoњVgЭыyж Oi`))))) @ ЩхеХk&))}црoЬС СХЫ!Ы СХ{цЇ(Ы8Ы=іxЖw#wyЖw#wСбсЩ№џЫ‡рџЭЦ№@цр@Щ>‘р@Щ>фрGрHрIЩхеЭЦ!`˜Р>№" ќЭЦР" ќбсЩхе!@˜6ё# њ!р™ 6ђ# њ!˜>Э<Э>(!šЭ<Э Эю<(їбсЩХѕw#Ц  љ ёСЩХѕw#Ц љ ёСЩхХњ‚џЇ(,>џрO!˜`>" xБ ј€>" xБ ј`>" xБ ј>ўрOСсЩЭLХ> р№№№№/цЫ7G>р№№№№№№№№№№/цАGњ€џЈ ъџxъ€џ>0рњџСЩў(Џ>џъ‚џЩХ>џр$ˆ xБ ћ>р$СЩѕ№@ц€( №Aц(њ№Aц њёЩѕ№@ц€(№Dў‘ єёЩ‡‡‡Ц€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџ@iѓњAџц љ*тћ ђЩ‡‡‡Ц€ъjџkѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъjџk@ѓњAџц љ*тћ ђЩџя=я=|џя=џџя=я=џя=џџя=я=џя=џџя=я=рџя=џя=я=џя=я=я=я=<я=яя=я=џя=я=я=я=р<я=яя=я=џ<я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я=џ|џџя=<џхХ!ў(>""## љСсЩЭŠѕЭK!р™ ЭБ6ђ# їёц_!р™ЭБ6іЩхеХѕ!`zЭБ" їёѕцG> ќЭБъhъjёСбсЩџџџџЭТ!РРЭЭЏЭЏЭтЭЏЭЏЭЏЭЏЭЏ\Эљ8јxў и>ŸЩ!РЭ'њРw!РРЭРЭтРЭљЩњSoњTgЩњƒџў(ў(}ъ!цъAЩ|ъ1}ъ!Щњ‚џЇШЭMњ[GњYoњZgХ}ъQФ|ъRФх!OФ6АсЭqњQФoњRФg#С оЭM>ъOџЩѓ!џџ~ѕЏwъџ>0ъџ>ъMџёwћЩњDџў љЩЭыЭƒњ@џѕХ>ъOџˆњ@oњ@gЭd>ъOџˆ€Эd>ъOџ!˜њ@Oњ@GЭoЏъOџ!˜њ@Oњ@GЭo>€ъhџ@Џъiџ њ>ƒъ@џњDџў8љСЭLO ЗТ_№€ў( !OФ~=Ъ_wѓMФ>ъOџ!@*foљ>€!hџw!DџЏО §б.AЫN ќ.isrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrњDџўŽ С!MФ*foљћУрёъ@џЩѕ* xБ јёЩ>ѕ " њ ё= яЩњ@џ‡ањDџў’0љњDџў‘8љњ@џцъ@џЩѕХџЭLЗ ј їСёЩхЫ&#Ы#Ы#ЫсЩхеХхbkб–G#žАG#žАG#žѕАGёx<=СбсЩхе†w#Žw#Žw#ŽwбсЩхехbkб–#ž#ž#žбсЩехw#w#w#wсбЩх6#6#6#6сЩ~Цwа#~Юw#~Юw#~Юw++Щ~жw8РХG#~оwАG#~оwАG#~оwАС++Щх~#Ж#Ж#ЖсЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъСе]QнwwUw :(**2**ЈЈЈЈHt@EutTTTTœ ю*ъЊююЂЎЊю€€€ИЈИ ИЈ ЋЪЊЊЊ .Ђ.*.@2**2**2  э)щЉфЛ*:"К0Ј*(*р NJNˆю  ЎЊЎЈЎр€Žъ.(ю€ ЗЅЇЄ—wuUw@[RSRK      Р  ЪЊЊЮюŠŠъMˆнIЩ Щ@@]U]Q]€@бgUWTWр ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊювgUGDGьŠˆˆш ъЊЊЊър ш ш8(+83*+ИЈЈЈИt@Euu@@мD\Tм((+0+*+ИЈЈЈИ 0((3**3 (ЈАЈЈз@nBNJ.€€еwQwEwwuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";КЊЊКЂ н•••]pPPPpР••••œ З%%%— €€ЛŠКЊЛ€€ЛЊКЂК€ " """":@XTTTT€wuWq@YTUUUР@Р@РHPSкRRS€‚ЛЂКŠЙъЊЊъЊЊЊюЈю‚юйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъ2**2**2р ш ше .*.(.@t@Euu@@мT\Pм((+0+*+ИЈЈЈИ :**:***€€ИЈИ ИwTwAwtTTTu@@@в;ЈЛЂЛ€€€€€ wuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";ИЊЊКЂ@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@NJJJN юЊЊЊю@РUUUU]@@нE]Uн€@е@@wQWUWwuWq@YTUUUР@Р@РнUе]б@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@JJJJN юЊЊЊюwTwAwtTTTu@@@„ˆ‰‰‰щ—QWUWаPWбgQWUWю*ъЎш@’’’‹       иPPPШ/р р р—ШHHHJH bњS"@@?;?€€bњS"@@}%@ €€eїe!??~@|A@@>€€€€€€€ PpPP№?h  A№ћ€`™ƒ‘№тђB‚$є`Р@@FF@FF€ 4 (јќ`? 8ќ№Р0ˆќ ўјј€ў€€ џ  №@р@@@€€Р і€€ј€„ўўD((џ|DD|€№  Р  аА€€pPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTˆ€‹ŠŠŠъ .ЊЎЈЌ@lJHH(ьЊЊЊър р€Р`wQRTwwQRTw@ц,фЄтюЈЎЂю @р€€€р3RSRћˆ%Ѕ-Е%РюJNHHъЊЌЊър р р€ЋЊГЊ*КŠЛ*:€€€€€€(+*+ГЈГЊГ€€€€€€:*;":ЛЁ!ЁЙ€  ˆDDDЊЊЊUЅЂЂR pPTPT EЊЊЊХ€UUUUwD pPPPPd„jŠjL•••H @@@ €€š"šЂ›хЊЊЊх€@ PPT…Ѕ&ЅЅB$ $TTRр   рtDEuEEEлRвЩptPtBDAEEEuœD\T\rD@tt @Їw•g  ЎТЎЊЎjHъJJJJPдXTд€Р Р€јр рџџРџA]џР@@@@@@@@@@€? ?јш((((((((0р8 (D€я))O€}FF@Vf 4 (јќ`$C€@ @Р ёH„`€ˆќ ўјј€ў€€ /Bј€€@ иџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџџяџћџчџyџщџГџ‡џQџDџџџџ§џџпРрџUџPџџ"џ‚џ џQџџџpP PˆpќџUџ)џџˆџџ*Šоџ€ŠTsџRЅzџŠUkџ@ЊUaџ…JIџАџ ЊU џ‚ŠU 0јtўјќџўџ€€U€€@€Р р€џ) AџџEЁJџџ*Uћџ„ЈRџџ UЭџ‚USџЊUrџ€ЊUbџџџџџџџ`_ПЊUџџџџџџџџ0Ршф №ј§§ўџ€€џџџџџџџџџоЙF Hˆ0/Po`џ?џџџ@€ р@р0р№ќ ќќџџћэH”Y AŽ E€Њ}!Б:UяVџ%€Њџ@šџџџ (70@?џџџџџџџџџџџќ§ўџ**€W€@€` `€0Рш€Ђ|џЈяџ‰џџEџџUџџUџџџџџџцш  €џПUџџџџџџџUџџџџџџџџџџј №њј§ўўўџ€€Р@@€џџџ>Шџџџџџџ8'џ€X п‰B'BПEџ%Bџ)џ… џ*Uџ€џЂTџ(Qџ"UџЂUџЂU@?џірРРРР@€€ќјј„|<$8Rџ@?~*џ3-@?џцР€џƒ‡Žrўџ‡ ЯPЧЧуЧ РрРьЧŽ Žўўўўў8<9x?џјєрр` №јјќ|М>џЁџ`џ@џ€Р@€@РРрРјїџџ?0xМјќј‡pџ€ ќќќј<"  <pџќуууууссУ сA€€žŽžŸŸњћ—ћёёусёHqH9qqqррqррр РџџџџрР№рџ|@? ?ќќќ ,ў|ќў№ш ЅJJ•ЂUЊU ЊU@ЊU`  ј@ЂPЬД*€Њ`" рŠ € `ЈUЊT€ ? ? %B…т‘wч€€€€ H0ЊРср№љ8@№ їџ<ƒC УуЃр€€*€€П@?П?œ 8ЊUрј№№ рррpra t€РР"У€c,џўџBСЊ@? ПH‡Њ ајќќžЊЊЊ  @і(ž(Ж‚œ  p``Hp?$<8xёјса<000џџџџˆ‡№јЄ’€Ÿ€ŸŸŠ€pј№ј<љјёљ!Рp``pp``pљџљџџуgчcуgуcљѓјё№€ƒСџ€~dX ЧЦ ЧH‡‡ ? ќžјd`РРЊЊЊŠЂŠЂ(Њ@ЊPЊЊЊ? ЊРрРЊ)@Ј Y?L;B3P!P1@1D;%:Ё?˜М˜љ˜љ˜А 8D8’lЦЦўЦўСФТšd|>nїv–ќ‚1хЂfџ<M6cу`aI>7&=)111))Ёc§U‰TŒTŒTˆSн|јюмРрќb\ЮюдY?p&p P0 8D8>|>1ЮŸ|Иџџџџџў     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,Зbў _›ў _›ў _›ў _›G,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,Зbћ::>Ÿџ Ÿџ           о ;ПМ>џŸК Ÿ  Ÿ  Ÿ ;П  ;П ;П ў п^>џ Ÿ ] ~ ] ~ ] ~ ў п^ ў п^ ў п^9 Ÿџ›џ] ~ ~;џ  ;џ  ;џ  џ›  џ›  џ› >џќ >џл >џл >џл >џл >џќ >џќ 8 џќйПџ ~џй  џй  џй  џй  Пџ  Пџ \ŸпџŸ нџz нџz нџz нџz пџŸ пџŸ Н п> џН п>  žџŸ ^˜7  ^˜7  ^˜7  Н п>  Н п>  пz˜џпz˜џ5 $5$ ~ ~  ~ пz˜ пz˜ >џкџ>џкџ ~ Мп>  Мп>  Мп>  >џк >џк ^ џиџ^ џиџМп>  п™З 5  З 5  З 5  и 5  и МџџМџџ5  З5 ;п  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ нV џџнV џџмџW8~џž$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$žxџџžxџџ4$5 5$ џ5 5$4$й=5$4$й=5$4$žxџ4$žxџ4$= џйџ= џйџй=5$џй=5$4$~пж3$4$пж4$= џй3$4$џй4$^ џЕџ^ џЕџ4$пжџ4$пж3$мпW3$мпW3$^ џЕ3$^ џЕ3$:џџ:џџ< џ—S$ џ~3$ џ~3$ џ~3$:џ3$›T  ž= џџž= џџ џ~Д ~ џљ2$3$џљ2$3$џљ2$3$= џ2$žW“ пџW“ џџW“ џ3$џљ ž]џ2$›S$џ2$›S$џ2$џW“ 2$ џЗџ џЗџ џЗџ›S$џџ›S$џ2$< џ—2$< џ—2$ џЗ2$9јџ1$џ2$џ1$џ2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(лпUQ$ћ4п0$0(4п0(0(4п0(/(”п0(/(”п0(/(”п/(0(”п0(п•в 0(šџ/(0(џ/(0(џ/(кОT/(џT/(Кпt/(Кпt/(™їпP(Кџ/(ћ п•/(8џ< џпt/(џ!O(Кџ/(Кџ/(џђ •O(< tџ$yџї/(™џжo$™жџo$Xіп$ySп.(/(Sп.(џO(.(џO(.(КџO(пё ”.(N(кo(Кп.(кџЕ.(џN(.(џЕё$.(N(Её$.(}џ.(џo(N(W$ž.(кSџM(ћ !џN(џs$N(< ”џN(7ё њ-(6M(оM(7ДпM(ко!M(ЙпДn(ћ еџM(њRџM(кRџM(ћ еџn(™џsM(џ!Rs< џџM(к“џM(ЙџГM(˜R!пM(˜< џM(xОRM(6%џM(wЎ$пL(Г6№$L(д!M(L(д!M(L(д!M(L(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пK,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,њž\ K,5ž\ J,K,в%K,5оњJ,K,оњJ,K,оњK,50!џJ,K,0!џK,5џJ,5K,џJ,K,оњJ,5џJ,5џJ,5џJ,ИоВJ,/!э$ВJ,5P!џJ,5ю$џJ,5Вџk,VГоk,5ВџJ,5‘џJ,ИоВk,5ВоJ,5пѓ’5џI,џ%j,љџp!I,4оqI,ов%J,—о‘I,пБ‹(I,џѓ%j,5оиI,UВџI,З‘|I,4џЭ$I,4‘џI,Зо‘i,4БџI,4џџI,vо%I,UБџi,;БџI,4оэ$I,оN!БI,Зпi,З‘!џI,ЗоpI,4оБI,ЗO!оU[ џœI,4: џI,ОБџI,4Бпi,:p!џi,4вџI,4N!џH,4ь(H,!ь$H,4о!H,4БœH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,H,Ы(џH,H,Ы(џH,4o!џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,Љ4N!џG,Ы8h0џG,Ъ8Ы8џh0зfVџG,u^џЫ8h0u^oIпG,u^oIпG,Ъ8Ы8џG,3Vо{иfh,–^о{nEG,3VАMо{h0u^ољjG,u^о{NEЉ43VАMџG,3VАMџG,3VАMо{G,TZо{ы8‰4ЗbNEџ‰4о{бQ =h0зboIџG,3VџЗbh0Зbо{ђQG,Зbо{ђQG,о{бQ =h03Vо{зfˆ0ЗbNEоˆ0u^о{oEh0Зbо{бMh0TZоIG,–bбMџG,–bбMџG,u^о{oEG,3Vо{иfh,Жbо{-Ah0UZђQо{h,зfАMџG,3Vы8пh0oNEџG,oNEџG,UZђQо{G,u^Љ4џG,Ы8‰0h0G,Њ4Ы8h0G,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,Њ4Ы8h0G,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџ-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџz~р№џ№№!=џ  чяфџ€€Рџџ*еџџњџѕР€Р€џёјјрђ АјџTўўџќџЊџ€€€*еЊ*џџрЈџЊUЊЊџXј  @@€€ @p€€@ˆ P  @ЈPU !€ њЊUџЊќT€(@јЈPџЈ€€Ё­@YUЊЊUUU§UЊ ŠTtDveUЊ  ЏPPUЊ€rAB€ƒЮ  №РСƒРƒƒ€Р€€€€РР@УCУ@Њ‡ііРРРрр рррћєТŽ~Рррў№јчРее…uъъ _№№ _џџеџUUUUЊЊ ЊUUўССUџPP  ЈЈPPЈЈPP€ЊџџUЊЊUџџџЊџTПРќ\ МDќќјјџРРРџџЯќ???ќќ№№№№џџџќ№џ№РР Рџџ§џџџџўџџџџџўџџџ?Р???@?U?hџџџџџџџўпŸ№№јјџџјљ §џU€€@BЋЉ_Z*TўР+д]ЂЏ _G80црќџ№№Xё§§?Р€€€ъЪш?пўж` РсŒ€˜иllАА6і€Р€€џџџЊџ@џџџ џ@јјјЄјќјјјЯРРџџЯЯР??ќќ?№џџ№№џЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№@@gX_`kT@?@?@ќ|ррџџўўџџџџјљџџјјр PWџРР ўџрњ…ЌXР €@@Р?= @*џ џ€Aў;Фџjџ ?Щўщўёј єњ…рњкМœјќўўўzіџfџџџџ џ@Wџџј јј|ќќќќєќРџџЯЯРРџ?ќќ??ќџ№№џџЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№№?d?@?@?@?@?@?E?JџџџџџџџџџџјџџTTџџррР`рр€Р€ефРР?џаїъъ/ај? /.ыŠŒяџ€С>тѓŒџрў§т№ј†ўс§тўс€~ѕњ€рђ€€_ш ќ/§UџџЊџT*џWџќќќ€ќРќ€јќјќјџЯЯРРџџЯќ??ќќ№№џџ№ЬРЬР РРРРРРџџџџџџџџџџџџ№џџџџџ@@?@?@?@?@?@?@џџџўўџџџ№0Р?ФФџџџџррP№РШ№ј<Р€ !$цу?<~€џ€Ш?і џх;ўџ0ќ§ђўс§ъўСљ†§‚јўСц€vюьмшј0ШЈџ@џ ѕјџџџџјјќ|„ќјјјЯРРџџЯЯРџ?џ?џќџќџџџ?џ№џџџџџџџ№џ№џџџЯРЯРЯРЬРЬРЯРЯРЯРџ????џџџџ№№№№џџУУУУџџџ?@?@?@?@?@?@?@?@ўќўџ€№ЏјWЋќƒџ€Рџрр№€РррРррўўўЊў ` ‚0ѓ?Р‚ў?§§р №№€ў€Дјј‡/ап"џў1ўёШ7ў@Д~О~ў@Ољќђ‚€€џ€џџџџUЊЊUџЊџUјјјФјDќќј„ќРџџ??Р?џџџџџќџќџџџџџџџџџџџџџЯРЯРЯРЯРЯРџќќџџџџџ00џџџџџ№№Р?Р?Р??Р?@?@?@?@?@?@@?Рь“ў§џРџpўџ€џрУž~ N`•€}@М ^ќќ€‚џџџџџ…€€€Р@рр? @ш—ј№ЊU№ќќЊ@ѓ џРџџ€џяо-џ@ИЪ?ъы?`Шѕ_рДїGРРРРррррџЊџUЈP  U*€UјЌџPЈ@ЈTЊџ PЊT€@џPЈPPџЈќUЊџџџўўџџџЊUџџџЊTџ @  $џџџџИџќџ€џјџиџ№џиџј№ш@На/ ^Р> _а.@ @€€€№€€ўР?џџўњџ€TЈ  Uwˆ№€*UЋні-џџџџџџџџџџџџиАэ€џўџњџўџжџўIЖPPZ€€џ%ј000€уœ$8ьР№ (зPP№0OpOpџћ!оџџџџ}UЊDDр€JЊѕѕџџццїƒ€џџџџ ъџџџЊЊџџџЊЊџџџџаџ№џиџјџаћќџџа-а. _а/`Ÿ…ƒћФ€€@РррРРш€џ€џЈ@€џџ@№р№џ№џџ€џџјўь AAј8џ#џџџџџџџџџџџўџџџжџўўџўўјўїш€N40А0№€шDФ€РЁpiщ6Я1Шѓт0 Yљ2GxpЛxџp€O‚Р!ріџџџ ђLР?”h?”h€? УТџџ“lџџПџћџџџџџv‰џџџџпЯ0џџїџНџџџ€рџ@џŒє  ^PЎП@€ћў~ŸlРР€џСAьlјИŸ™џџўўНќџ„ј8дŒt мC pp8xppxxАxК<<0Ш0q11щт№ђєЛіј‚|?Р8иxx8x0(TўЕЫЧЧ,>>:~Ћю fџ3;;;;)§`™00@a0 0н9€Р~<Пе?%`˜јxћVї,ѕ у€?‘‘№_џЏR­€џџ€џџЈр€xРьи №0№ќƒAƒƒ€/о/_ЌќўPЧР/AСџpр№РїРпР‚ЧлчлуФ№ш“уa!Pјёљѓѓk‚|џџЧџџџџƒЧxАŸ–ŽŽ†Ž`ўЯџџ{їsБsБs1s1щj%<џџc ”œ€€<8јј№№РZА№щџ??>0Шиэp№эрдРМˆƒ>|<<<8p8ИАMˆра№јxИ8р№`Q ?џ№срРAрСрёq№РрРРРРп?п пџЮмјм€_ЇЋ€РРРˆˆ???П€  \џ ќјќћ< 8јќ№ш„ ˆ €Їя?Ÿ8|{tАќиј€Рра№№x0ј8№аПџA1?AУУЧЧУ??S#Sџћџџ‡€{€_€€ƒ‡Ž;Х їјјў‰†ј€x€ррŸtƒ„ƒррќўџђ`€   1/???мg,тќ№ј†pьp~p?< ?,з9%8€ˆ№рР @ Ррр рy@?.q0qpqрурУЧ‡†…јјќЮЮчЧяЯЧЯЧџРpР РррШРрРаHо  ?????№x8p8˜žŽшШќДp8?|/ ЛФџјјјy№јР ЩЖв­€џхСсягџ=X"ЦЦЧУУѓёѓ№№K 7w„ƒpџџѓ{_‰ш/УчРс€lьџџџџСџ‡ўџ№|ђ2@ƒ3??вн№ј№ј№ЊU•ъo_!8O9Fшˆ €Иџ_єЏйаЏШДа ?РїћФ{шVjФФ `0G8  , џч™Џ‘ВЎ(8ŠKAџњчфсBХТџCд›ћ<џx~Бп€џ ^р@ЈрP№ јўџœNl >Y8v@&>ЈV<<€ž€€wˆ'и3LFv‰lгd}У=Я0Т=Т=ыVХ;ХћА€0€œ€€ˆ€œˆ & MLŠ‹ШСШ aia…`я€`€РРЄРДРДРДРєР@С`B`а@€С"€`и@ŽР`рˆ      €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчщш(†! &І dы!ІШ$CЊЧ .‡ˆЇЧ‡Јˆˆ‡ЇˆЈ‡щЇˆш) щ * *ъ!Ы *ы!ь!‰ЫЊЉˆЈЉˆˆЉЇЈ‡ЇЈЈ‡ШЇ‡ш)щщ * *щ!Ы *ь! &ЊьЪЫЉЊЇ‡ЈЉЈ‡ЇЈЈ‡‡ЇЇ‡ѓЏ› &X nНь! * &ь%ЪьЫЪЉЩЊЪЈЉЈЪЇЧЈЇЈЇЈ  ŽН &z гоь!+. . *ЪьыЫЉЩЪdJЈџЇ2DBЇЇ2DB)6 бН &Y гМь!+2 . *ЪьыЫЩЪш!EB џЈ&.ц)€ЇD:Т)X бМ &нєь!+2 & .ЪьыЫ)Ъщ!џя=щ!ї^џщ!€ЇТщ!)Нв &7 єоь!+6L6 *ЪьыЫ)Ъ*Ъя=џ*Ъї^џЪ€ІтЇ)I*) &,.,&+"ь!-. &L6ЫЬыь)Ъ*'.я=џ*'.ї^яџ€ЇЈт*j+J*,*+"-*э!,.& &Ыэ!ьы)Щ'2Ъя=џ'2Ъї^яџ€ЇЧт*iKJ+"-*L",&&&-*/&Ыю!&ь)ЩE>F6я=џE>F6ї^яџ€ІЇсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&Ыэьы)ЩE>Ъя=џE>Ъї^яџ€Ц сџJ‰KjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")ЪeFщя=џeFщї^яџ€Ц тЧ j‰KkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)Ш'.щя=џ'.щї^яџ€Ц сџkЋŒŠm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)ЧшШя=џшШї^яџ€Ц сџlЋŒN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)Чшчя=џшчї^яџ€Ц сЦ lЌŒЬn"O"o"p*r2ДF“>ъP. r:)чщшя=џщшї^яџ€Ц ц сŒЬ­Ќp&‘&n"q*ДB“6ДJыQ2"“B)шъщя=џъщї^џщ€ц сщ‹ЪŒЋŒo"Ž‘"p&ДJдN’. “>P*ДJ) '" я=џ'" ї^џ €ц с ЋЪŒЌŒn*ДBеNВ: q2."“B)'" я=џ ї^џ€ц сЋъЌЪŽ­"ДBеJ’2 P.-“>)&" я=џ ї^я=џ€ц с ЋъЌЫ­"Ў‘"&’2Г>ДB O*-q6)F*я=џF*ї^я=џ€ сџЌыЫЬ­Ў‘"’2‘*В6 o*-‘6)E*e.я=џE*e.ї^я=џ€сџЫ Ьы­ЬЎ"p**‘.*o"M‘.)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ъыЌЫ­o""&)n"Lo&)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ыo&ЌЫ­Ž­"Џ)m"n"K)F"(џF"(ї^я=џ€сџЫ ы+Ќ­ЫЬm­Ž)m"Kn")'('я=џ('ї^я=џ€сџЫ +ыЋЫЌыmЌŒ)l"Ko")'G(џя=(я=ї^(€„2сы, LЋЌЪЫlЌŒl)l"JI)'G(''( 'aaТЪL ыЋЫ ыlЋŒЌ(k"JI'((''( & '  ' ыL mЋЪЫmkЋ‹Ћ)kJI'(( '(' &  '  'ъm,ЊЪЋŠЊ‹Ћ(jJI'((''((' & '' ''ъm ŽЊЪЋЪŠЊ‹Ћ(jJI(H!/2'H(/2(''& ЪM m#iЊЪ‰IŠiЊf(I‡b $ „EХІч&AЅ ц ЄХхц Х Љ,ыM#i‰iM#IiiM#ƒЇц)ƒI-ХЬ-Ѕ†ч$ІЄЦ 2'Ѕц ХЦ ‰-#ыN#I‰iN#HIIN#Ѕ‡(„()ц Ћ-ХFч$‡ЄЦP6H!ЅХЦ Ѕ ‰-#ЫN#H‰iI(HIHХˆ(%(„Eц (%ХІ.2I-Ѕ ЧЦІ ЅХЅ Ц Љ-#ыN#H‰hi(HI)Хg'%(ƒ!ЦФХG&Ц fЦ ц hЅХЅ Ц Š-#ыN#HhIi(HI)Є(Цƒ Ч Ѕ„b !ЅI%„fХ e ЅХ†‰ .#ЪHhiЪ)hHIЄЉ!(ƒ'%ХŠ)ЄЫ)ч э-ХI%ч j)ЅgЅ‰ьЪ-#FH‰!iH% k"Љ%!Ъ%i%(%Ь-i)/.c‹)Ц2„j%'% *CЅыф Š-#ыM#хчGi&M.Њ)ђ:хЪ-h!N2)%ь)‹)P6c Ы)Х/6„Š)ц.ЄfЅыЩЫ-#jЪ!ˆi .Љ)А2Цы)H%N6ЦЋ))) 2cI-ХЊ%CЦ ч,…dЅ І Ш,‰!n2-ь-Њ%h!ы)& .‰)6ХЊ1H%N6ЅЧ ЦЦb Ц Ѕ)C Ч…d!E … Іh-.2Ы)Ъ%‰!M6H!'&„'I)ЦbІ„ ш AЄb Ц!Ѕˆ d Ѕ… ‰!6 .2;h!'Ы-У 'фh%Ѓ цЦ'!c 'ЦŠ!„Š%!6dэ)P6† e … цш$ :J-А6„)%ЅхЪ)& .ХЋ)'.2ЄЋ)!*b Ы-Х„„Ћ%!..d… Ћ)!Іk- )Ъ%Ч  Э-Нц’:i-YЅэ-(%P6цЕ ю!оЄj-%э5B I%ЅЬ1CЅЅ Ѕk- )Э1„Еj1Оч е.э5Нчэ1I)P6ЦЕŒ!НB t Ц о"  „о!…dЦ„‹-!я9Ц“*­1о!ДНЭ)ЦДюНЦsЮНc ” JоdН * !…cЧ…k-ч$Э5Ч Ќ-НЦsŒ Нч жНЅR kНBs­Н „œ!…Ш(CІ‹-)06ч$“"Э5Нчжю оч ЕяоЄRŒ о‹Н" Ь)ХO2"Ї …ш(†Œ-)%0>Цs%Н%ЕяН„s kНЦrŒоc“j!НCЬ-ЅO2!Ч ш(…dJ-Ч ю5ІГ*‹1ош s о2чЕоŒ“оc1'!НŠ-Ѕd…Ч І Ш(dЭ1%q:c Ч( ЅЮ%J%“Ѕ0j!еc()Ц Š-…Е Я о"…dC…Ш( -Ї$C)%І Œ-BІш$„B (%ЅŠ-ƒЫ-ц O6Ѕш(ЦХ…ж Ѕо…ІCcЇ …ш(C*-І­1c J)Ц­1c()ЦŠ-ЅЫ-()ЦAЦЄ%…ЦІЅdІ†…І …щ(…k-ш$я5B H%Ќ-ц„(%ЦJ-c!Х()Aƒb adЦІ…dІ„……Ш(І -C )І­5cЬ-p:…%J)Іƒц!ЅЄЬ)'2cЦ …Ѕ"…dCC Ш(† -C%k-ЅcЫ)Ц’>Ѕ))ч J)„H%ч э)Ы%/2э1BЅd!t…ZdШ(І 1dkш$1d .ч r:…Е ЧНЅЬ)H)P"ь%НДP2AHb „!”…Н!щ(†L1C Нш$K!d)-Ч$Ћ-Ѕ• я Н„НЬ1Ц (%ь%оcjцяd1 Ўоd&­™7dSŒоЧ Е ЎоЅо­2ЅsЋ)оч( яоC sЦ о†• lо„ Г&о‹dS ЎоЧs оЅ• я оcsЦ оІ[Œо…RЮ …” ЎНЇ“М­ІЖ *%оІtЎоЧ ЕKН…2Ч Н…ї kоBs ОЮ" ЧоШ$S+%оЧ$з­-НЧНŒ!№ш$sЎНІЕ %о…• lНdt­ НЅ• НKщ(”Ю!НШ$tН№Іsожш жЎо…RЯН…Zя о…Ж­ НШ” ЯНЧ$зяоЧ t2НЇ з lœЧ  оd1ІоBЅЦd!dC І„Ћ-%.>cш(Ї …І Ш$dІ!ч k-…ш$%І C Ч …!!ЅCЦ B O>ІгRІ ь-Š-5Sd)%ІЌ5ІШ$Ї †Ч$І )dІ Ш$†cЧ Ѕ)!!ЅcЦ cPJш$„Ѕ0>)Wek5Ї /B"Ї † 1!ІШ(e" Ч ш$…!Цdш$" Ц„()C )Ц Ќ5…qFj1єZЇ$DШ(!Ї f+1!Ш$ -†B ІЧ db Ћ%ч 2!Ч …)"ч$dI)…/J -‘N!ІЋ)-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџРРNNЮ˜Jџ@МU§UUUџO…Ы,Ы,фџˆЋЂЂжџ˜@Hар0`Pџ џ(T)GEЉџ EŽп88.О‹џ€€р№‘“’•gхvˆЮ‘_й $8<|IMMЩЭЩЩ.ф6ф&€€€`` с с‚#c"cРР€@@РџUPŸџPР†BЋuџ{;яЯџ"$™œ<џ…€` `рys–8U  &Ыра8 рфМAР4СqcвPŸ†ЮKШK7gЯУЧ%Ф€€”6ѓ`№`@€џ) џDЊџˆџоV AЮ‡s^#ed x<`3‚ёz7ЎЄbФт‡O@€Рkˆ8 >ai’’ ’ЊірP`I–ZHPHSЉGА   $ЈlР8ра  <’J’JвqcџIRIRKШŽЦџx<џi ‰ЭЅФуЧџ6€6€”6ћ0@`Pр№рџЭlЦ(ь0 0pИpˆSrb€@ФjN"Юо `p(pH` H80 €А†ž8<Мf6iŸ”YТ“сfш•ћ§"—LС8((8 џА0Œ0 00$œˆџ€€€‹Ž‹ЮпРР€@‰FЯDDЭDЭя§0084И”АА…мšgѓ—`’xŠ•тŠпR3b+xВ]!y+?A?DХ|p№PР   p`АРрФO™` |0 А ȐYcBmšŒ@РšШЪJQ==U-@DР€€@ЯЯD‰ОІ єШ€Р‘^Ÿ`Р`])aУfл<4,0`<6Š ˜`рА@ЮЧРР xx  <Мœ†–хџJбЈGџ@lmTџD‰эџџР@@€ЄЖœў>4(џ(Р@€0h …§Н$У„И&Оx№`џџџџџРгм оЮ;V=DE*;U@рPрP€PP№Z.*~*****CeѕGb0ЂŠyџ„†•Ÿ_EIЧџ`mMq qџЦЮ Ь‹I…ч§џ€ˆˆОœџvoˆђ;лФŸ 9hh\hT}Ц"€че  цУ€€€€€qѓв–и’олљ€Р@`@`Р€€€žˆ‰‰п0M1L00§ЦЂцв‚ƒ‚ƒчЯ <666ЖПyћ’‡–‚ёŸе•Рп oА09i5\ЙаюWыфKІ$˜4™Зђ€EcjЛ‘™sуРРРРРРР,})AOA-8UЂmл4<(0(ЯUbUутv˜‘™CљcAР@уѓ€€ŠˆЯЦ`Сa›yЏell}€`Р € рР€€‰ Р€@ЯBЫ~Hъ\рPрp!@i™€›•!R+џ€рР а0џџџџ ƒ8\8@їц Ё`@€џ €RŽ ‰Юпџ*UџЊUЭ‰D€эџ(џ@ЈUџџ˜ˆаџ…*џџу€џ@ЊU€ŠŽˆФ ћЊU7I?T 0JtŠU0"qѓВ ъB‘*6ЂUЊ„џ* џ@H•€џP U џЂUџЅJ‚џЅJџџ UЊџџЉRџџRЅџHџЈUџР›SS@оž;;V;EEE(890‡7нВЭ[ДЇb€€€˜˜ik’žllў“™ˆЯ\l$ hоŸ`Рp 9PAqy}Ь яЫЫ,m‰Эщ"ЭЏ1€"”6bОP №иˆии€а№Р Р   TlX`dl@8   Њ€"Ђ6œм€рpР@€PpрЊEЊDЮuЛ Њ9VoY`}tЊЅf[ММЄМ Њ( Ж6„6ЄЊrтБ@qЊ€˜–™˜‰ Њ0pЊРР а0р Њ&&:ЊUgE(л˜[РЊРР` ЊQaiX)`iЊ€чЇJ­›Д›ДЊ€€€Њ@aѓђdВ„ЊЬиN@QЊH1i h)IЊ ХcтСbЊЊIЧЊ@ŽA8Њ „c€Р€@bтЂdˆО<ѓcŠxxопЁ|9T01 рЁ€у!"@6”у@ ` AЂ@Р †7Dѓ€@Р@‰F€€ЊЊYЊ‚т“AЊЊŒ@8Њ8XПЉ€JЊЮЛŽЧЊ9KCy3x=hЊbц"3"sїŠ<266їIЂhˆјр0рp   /0pI9јIје)ъo€ЋІ$УІ˜€€€М(c€#C"ѓљЊ@FТF‚ЦАЊPЊЫЭ‰Э‰§Њ€€€РЊp“РB‚RwтЊŠFBDBя_Њ8l8pt|@x)@Ј†–Yx)x!I‡9U8D)lBy€€€``РР€@ p uF"*"7Сђёл‘аIлћ€€ƒ‰˜ЮЧ`Р`x,l$Hl|   и˜Шˆˆ€Ђœ C!`!@A`A`ѓћ€€€€€РР Р`y,mnmўЭm… хg"Pт€М.*2.‚Ъ_ 7lI‡3y+5\=TNu@ р   @АŽ‹Lзб’$8<4MI…ЧХЦ)б)€€€€€@‚єжzŠQ@ `@Р08H8x   6Йebf•kи€@` )U)D`№р€p@Р10 0Lp0€Р€ё)кнJ€@€€@г2§IУ?б8)Ю€AС™CPЁ€€€€€€HXThЌЈœsЃ”у€РD(9T€@р№$нN"йР@€џWЬ“\l$H$оž€џ(0T9FE-8uўћй.62џр @€Н$Й$!==* аX PјЙQј€€     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,џG,G,џG,G,џG,G,џоbНIпоbНIпоbНIпоbНIпG,џG,џG,џG,џN§4пNŸw§4N]=ўfN]=ўf^V}AП{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?kп< ~Vs}AНEОbўf< ^V]=П{< ^VŸw9< ~VŸw5ОbŸw=9; ž^П{]=|$>RНEw]V9kоbНIп; ^Vп{A; ž^<9Пw; ?k]=п{;ž^п{ќ4ž^П{\=О^Ÿwџп{}Aœ(Nпœ(ž^п{ќ4\=п{ќ4NП{оbNП{оbNпœ(Nпœ(Nпœ(пœ(П{оbП{оb?o<9œEўf\=Пwпœ(пœ(пœ(пœ(œE[$: Nћ4џ}Z|Aп: ]VœEŸw: =V\=wZ$ž^|AŸw}Z<9s§M\=>k: }ZŸwœEZ$]V|AП{: ]VПw|A: =R\=ŸwОb5ŸwR>kћ4оbПwћ4^5s: }Z|EŸw оb;9П{: >o5п{: >k;=П{9 =V[=Ÿw9 }^[AŸw ПwмIК0 }ZŸwМI9 ]VœEŸs Нbsџ9$Н^П{œE9 }^^oџ }ZŸwМI }ZŸwМI }ZŸwМI RК,^s [=Rš( RRš( ќM;=>o ўf[=Пw  К,^s  К,^s  К,^s  К,^s  [=Пw  [=Пw  [=Пw  [=Пw мI§f9 §f8$~s §f8$~s ћMŸwњ4 RZ=s8$R{A>o {AЙ0R R>oњ4 \V›E^oX$|ZЛI~s8$R:=s8 ^џћM8$\ZћMП{8$^лIп{ |Z>o:= Rkљ4 ;R5k7$|Zп{љ4 |ZŸwšE >oљ4П{7$нb›EП{7$НbšEп{7$œ^ŸwZ=7$нbšEп{ \ZZ=п §fп{лI œ^~s99 ^oџ~s нbšEп{ нbšEп{ нbšEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$  šEп{  šEп{  šEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$ œ^ј4џ œ^ј4џ Мb~sп кM§f9 ™E—,кM [V™Ežw ™Eз4њQ ;VyAžw6 ;V™EП{5$[ZКIП{V$[Z~wyE6${^ЙI~s [Zп{yAU$;Vžw§f œ^]oyA5 {Zžw95$мb9џ5$=kї4п{U$мfX=П{5$М^9^s5${ZžwxAv(›^п{з4v({ZњMџ5$мb8=Оw5$мfЙIпU$›^њMП{T$kп{xAT${ZйMп{4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4${ZйMп{4$Ru(п{4$Ru(п{4$™ERж04$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw3$4$8=Оw4$™ERж04$™ERж03$4$Rж03$94$˜E3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$zZИIџ3$WAљM=S(џWAR3$=oИIџS(ќfИIџt(:VwA~sЕ0ZV˜Ežw3$ZVИIПwS$Л^О{љMS(ќfИIпS$Л^п{ИI3$Лbп{і83$›^k9t,zZиIžw3$Rk›^2$:V6=ќj3$]oV=џs(ЛbRџS(Л^П{јM2$мbvAп{2$z^џR2$žw—E92$мb]sџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{1$2$vAп{1$2$vAп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$5=–Eп{1$ќf—Eп1$џR91$џR91$–EГ09Q$yZјMџ1$vAR–E1$vEїMє41$9V–E]sQ$лfЗIџ’,8VзM~w’,zZЗIwQ(8VžwЗI1$К^žwзMQ(8Vє8]s1(Кb}wUA1$YZuE}w1$R=ћf1$Rє8kГ0КbwзM1$k=В0P(š^ЖIпQ(=oUAпq,š^žwvEQ(КbїQп{0(џ–EVP,š^зMџQ,КbП{ЖI0(€?€@€A€B€C€D€E€F€G€H€I€J€K€L€M€N€O€P€Q€R€S€T€U€V€W€X€Y€Z€[€\€]€^€_€`€a€b€c€d€e€f€g€h€i€j€k€l€m€n€o€p€q€r€s€t€u€v€w€x€y€z€{€|€}€~€€€€€‚€ƒ€„€…€†€‡€ˆ€‰€Š€‹€Œ€€Ž€€€‘€’€“€”€•€–€—€˜€™€š€›€œ€€ž€ŸI W po€ udnie, gdy zabrzmia€  dzwon na Anio€  Pa€Ёski, daleko na morzu rozleg€  si€Ђ huk dzia€ a, a stra€Ѓe wie€Ѓy Notre-Dame sygnalizowa€ y, €Ѓe z p€Є€ nocnego zachodu zbli€Ѓa si€Ђ do redy korsarska fregata. Nie by€ o w tym wydarzeniu nicnadzwyczajnego. Mieszka€Ёcy Saint-Malo cz€Ђsto mieli okazj€Ђogl€Ѕda€І powracaj€Ѕce z wojennych potyczek okr€Ђty. Zanim fregata min€Ђ€ a forty Collifichet i Eperon, na nabrze€Ѓu zebra€  si€Ђ t€ um. W !wi€Ђkszo€Їci by€ a to zbieranina pr€Є€Ѓniak€Єw, kt€Єrych najmilszym zaj€Ђciem by€ o gapienie si€Ђ z za€ o€Ѓonymi r€Ђkami, bez trudu i ryzyka, lecz znajdowali si€Ђ tam r€Єwnie€Ѓ marynarze, zawsze gotowi wyrazi€І sw€Ѕ rzeczow€Ѕ opini€Ђ na temat manewr€Єw kolegi po fachu, a tak€Ѓe bogaci mieszczanie, armatorzyi dostawcy, honorowi mieszka€Ёcy dumnego miasta, ryzykuj€Ѕcy na morzu swoj€Ѕ !fortun€Ђ i los. Najruchliwsz€Ѕ i "najg€ o€Їniejsz€Ѕ cz€Ђ€Ї€І t€ umu stanowi€ y jednak rodziny marynarzy, ich kobiety: matki,siostry, €Ѓony i narzeczone oraz dzieci, o bladych policzkach i niespokojnych oczach. W€Їr€Єd tych ostatnich $w€ a€Їnie podni€Єs€  si€Ђ nami€Ђtny !i pe€ en niecierpliwo€Їci krzyk, gdy wielka reja fregaty, niczym d€ uga kolubryna, wy€ oni€ a si€Ђ spoza Eperonu, $€ €Ѕcz€Ѕc si€Ђ z dzia€ ami, kt€Єrychspi€Ѓowe lufy je€Ѓy€ y flank granitowego bastionu. W %chwil€Ђ p€Є€Јniej ukaza€  si€Ђ bia€ y€Ѓagiel i fregata wysz€ a z przesmyku. W€Єwczas jeden z grupy bogatych mieszczan zwr€Єci€  si€Ђ do swego s€Ѕsiada, grubegoarmatora w prostym szarym ubraniu, o rumianej twarzy pod okr€Ѕg€ €Ѕ peruk€Ѕ: €Љ Panie Grav€Њ, czy mnie wzroknie myli?! To chyba pa€Ёska €ЋWielka Tyfena€Ќ ! Julian Grav€Њ€Ќ wytr€Ѕcony nagle!ze stanu b€ ogiej oboj€Ђtno€Їci, #pochyli€  si€Ђ, zmarszczy€  czo€ o,!mru€Ѓ€Ѕc i tak ju€Ѓ bardzo ma€ e oczy. €ЉPan raczy €Ѓartowa€І, Danycan. Moja €ЋWielka Tyfena€Ќ ma o jakie€Ї dwadzie€Їcia st€Єp wy€Ѓsze maszty od tych, do kt€Єrych !cie€Їla najwyra€Јniej przyci€Ѕ€  zbyt kr€Єtkie drzewa. Lecz Danycan, wysoki, t€Ђgi, o wynios€ ym spojrzeniu m€Ђ€Ѓczyzna, kt€Єrego szpada unosi€ a pi€Ђknie obszyt€Ѕ galonem po€ €Ђ z delikatnego sukna, w pludrach wed€ ug ostatniej mody, u€Їmiechn€Ѕ€  si€Ђ tylko i rzuci€ : €Љ Przyjrzyj si€Ђ pan temu okr€Ђtowi uwa€Ѓnie!! To na pewno kule Ruytera 1 tak go urz€Ѕdzi€ y. By€  rok 1672. Gro€Јne eskadry holenderskich okr€Ђt€Єw walczy€ y na Morzu P€Є€ nocnym,w kanale La Manche, na Atlantyku i nawet na Morzu €­r€Єdziemnym. Wprawdzie kr€Єl Ludwik XIV wygrywa€  bitw€Ђ zabitw€Ѕ w Niderlandach, we Flandrii i tak€Ѓe za Renem, a zwyci€Ђ€Ѓona, spustoszona, zalana wod€Ѕ Republika Zjednoczonych Prowincji Niederland€Єw na l€Ѕdzie by€ a pozbawiona znaczenia, jednakna morzach stanowi€ a nadal %si€ €Ђ, kt€Єrej nie mo€Ѓna si€Ђ by€ oskutecznie przeciwstawi€І. I jakkolwiek pan Colbert, jak m€Єwiono, pracowa€  dzie€Ё i !noc, aby da€І kr€Єlestwu flot€Ђ, nie osi€Ѕgn€Ѕ€  dotychczas niczego. Dlatego w tym czasie rzemios€ o korsarskie by€ o zawodem jak nigdy niebezpiecznym, i cz€Ђsto dro€Ѓej kosztowa€ o z€ upi€І towar na nieprzyjacielskim "okr€Ђcie, ni€Ѓ spokojnie kupi€І tosamo na rynku. Zaniepokojony armator Julian Grav€Њ, uwa€Ѓnie bada€  wzrokiem fregat€Ђ, kt€Єra "w€ a€Їnie okr€Ѕ€Ѓa€ a Ravelin 2 . &€Љ To m€Єj okr€Ђt €Љ j€Ђkn€Ѕ€  nagle. €Љ Na Boga!! W jakim on jest stanie?! €ЋWielka Tyfena€Ќ okr€Ѕ€Ѓy€ a Ravelin i kierowa€ a si€Ђ na Dobre Morze 3 ods€ aniaj€Ѕc w !ca€ ej okaza€ o€Їci swoj€Ѕ lew€Ѕ burt€Ђ. W€Їr€Єd zebranych na nabrze€Ѓu przebieg€  szmer zgrozy. Porozdzierana, por€Ѕbana, poci€Ђta burta ta przypomina€ a raczej koronk€Ђ, przez kt€Єrej otwory fale z "€ atwo€Їci€Ѕ mog€ y si€Ђ wedrze€І do wn€Ђtrza, stwarzaj€Ѕc ogromne niebezpiecze€Ёstwo dla € adunku, a nawet i samej fregaty. €ЉNiech zaraza wydusi te holenderskie szczury €Љsykn€Ѕ€  poblad€ y armator zaciskaj€Ѕc pi€Ђ€Їci. Nie ulega€ o w€Ѕtpliwo€Їci, €Ѓe "fregata musia€ a znale€Ј€І si€Ђ w nie lada opa€ ach i by€ o ma€ o prawdopodobne, aby cie€Їle kiedykolwiek zdo€ ali doprowadzi€І j€Ѕ do porz€Ѕdku. Z"jakiej strony by si€Ђ na ni€Ѕ nie spojrza€ o, wsz€Ђdzie znale€Ј€І mo€Ѓna by€ o wielkie dziury od kul i kartaczy €Љi zaiste wspania€ a by€ a ta walka, z kt€Єrej fregata wysz€ a zwyci€Ђsko. Na jej masztach powiewa€ y flagi korsarzy z Saint-Malo €Љniebieskie z bia€ ym krzy€Ѓem i biegn€Ѕc€Ѕ !srebrn€Ѕ € asic€Ѕ na szkar€ atnympolu. Najwi€Ђksza z nich, wywieszana podczas bitwy, nie unikn€Ђ€ a brutalnej pieszczoty ognia i kul !nieprzyjaciela, kt€Єre uczyni€ y z niej koronk€Ђ niczym kunsztowny wyr€Єb z Alen€Ўon. !Na fregacie, kiedy ju€Ѓ min€Ђ€ a Stare Nabrze€Ѓe, rozpocz€Ђto przygotowywa€І si€Ђ do kotwiczenia i powoli zwijano €Ѓagle. Do zgromadzonego na nabrze€Ѓu t€ umu dobieg€  dono€Їny g€ os kapitana, a po !chwili mo€Ѓna by€ o ujrze€І jego sylwetk€Ђ na pok€ adzie kasztelu rufowego. €Љ Tomasz Trublet??! ... €Љ podawano sobie z ust do ust zniema€ ym zdziwieniem. Naraz Julian Grav€Њ, rozepchn€Ѕ€  brutalnie ludzi, toruj€Ѕc sobie drog€Ђ. Nic nie rozumia€ . W spisie za€ ogi, kt€Єry jako armator podpisa€  kilka tygodni temu, Trublet niefigurowa€  jako kapitan ani nawet jako porucznik... Tymczasem na nabrze€Ѓu zapanowa€ a napi€Ђta cisza. Na €ЋWielkiej Tyfenie€Ќ zwini€Ђto marsle, grot-i fok€Ѓagiel, a po chwili rzucono kotwic€Ђ. "W€Єwczas w cisz€Ђ t€Ђ wdar€  si€Ђ pierwszy €Ѓa€ osny p€ acz. €ЉPanowie €Љ zwr€Єci€  si€Ђ armator do otaczaj€Ѕcych go notabli €Љczy zechcecie towarzyszy€І mi jako €Їwiadkowie? Musz€Ђ powita€І kapitana, a nast€Ђpnie wobec oficera Admiralicji z€ o€Ѓy€І raport z wypadk€Єw, jakie mia€ y miejsce. Przez furt€Ђ przy Croix du Fief i ulice Beurrerie, Orbettes skierowali si€Ђ do Wielkiej Bramy, podczas gdy rozp€Ђtaneteraz na nabrze€Ѓu krzyki i lamenty nie po raz pierwszy og€ asza€ y ca€ emu miastu €Ѓa€ ob€Ђ po stracie korsarzy z Saint-Malo. 1 M. A. Ruyter, admira€  holenderski, odnosz€Ѕcy na morzu wiele zwyci€Ђstw w wojnach Holandii z Angli€Ѕ i !Francj€Ѕ. €­miertelnie raniony w bitwie pod Agost€Ѕ w 1676 r. (przyp. red. ). 2 Du€Ѓy bastion, dzi€Ї ju€Ѓ nie istniej€Ѕcy, kt€Єry os€ ania€  Wielk€Ѕ Bram€Ђ od atak€Єw morza (przyp. aut. ). 3 Dobre Morze (La Mer Bonne)stanowi€ o w€ a€Їciwy portSaint-Malo (przyp. aut. ). II Na piaszczystym wybrze€Ѓu na p€Є€ noc od Ravelinu zatrzyma€ asi€Ђ szalupa z dwoma wio€Їlarzami. Tomasz Trublet zr€Ђcznie zeskoczy€  na l€Ѕd i "skierowa€  si€Ђ w stron€Ђ miasta. Tu€Ѓ przed wej€Їciem pod sklepienie Wielkiej Bramy zatrzyma€  si€Ђ, wznosz€Ѕc oczydo g€Єry. Ponad jej € ukiem od strony morza rozci€Ѕga€ a swojespi€Ѓowe ramiona posta€І Chrystusa. Tomasz zdj€Ѕ€  #kapelusz, uk€ oni€  si€Ђ nisko, po czym przest€Ѕpi€  pr€Єg miasta. Na stopniach wiod€Ѕcych do sali zgromadze€Ё oczekiwa€  go Julian Grav€Њ w otoczeniu innych armator€Єw. Panowie, !w€Їr€Єd kt€Єrych znajdowa€  si€Ђ r€Єwnie€Ѓ Danycan, przygl€Ѕdali si€Ђ marynarzowi z zainteresowaniem. Jego szerok€Ѕ, teraz poblad€ €Ѕ twarzprzecina€ a od ucha do €Їrodka czo€ a jeszcze €Їwie€Ѓa blizna, r€Ђk€Ђ pokrywa€ y banda€Ѓe. Te widome oznaki przebytych ci€Ђ€Ѓkich walk dodawa€ y majestatu jego z natury wielkiej i t€Ђgiej postaci. I jakkolwiek Tomasz Trublet by€  bardzo niskiego pochodzenia i mia€  jedynie tytu€  bosmana najn€Ђdzniejszej fregaty €Љ "Julian Grav€Њ, bogaty w€ a€Їcicieldwudziestu innych !pot€Ђ€Ѓniejszych statk€Єw odkry€ g€ ow€Ђ, aby go przywita€І. €ЉTomaszu Trublet, niech nas B€Єg ma w swojej opiece! Oto wracasz dzi€Ђki Opatrzno€Їci... €Љzacz€Ѕ€  zgodnie ze zwyczajem, od kt€Єrego nikt !nie €Їmia€ by odst€Ѕpi€І. €ЉLecz wyja€Їnij € askawie, co si€Ђ w€ a€Їciwie zdarzy€ o?! €Љ zako€Ёczy€  nie kryj€Ѕc $zniecierpliwienia i wspar€  pi€Ђ€Ї€І na biodrze. Pi€Єra jego pil€Їniowego kapelusza dotyka€ y ziemi, podczas gdy Tomasz ko€ ysa€  w"pot€Ђ€Ѓnej d€ oni okrycie g€ owy, kt€Єrego ca€ €Ѕ ozdob€Ђ !stanowi€ y dwie d€ ugie wst€Ѕ€Ѓkimarynarskie. Przez chwil€Ђ panowa€ o milczenie. €ЉNic szczeg€Єlnego, panie... €Љwydusi€  wreszcie Tomasz i #prze€ kn€Ѕ€  €Їlin€Ђ. Wymowa by€ a widocznie s€ ab€Ѕ stron€Ѕ marynarza nawyk€ ego raczej !do czynu. €ЉNic szczeg€Єlnego... $€Љpowt€Єrzy€ , g€ €Ђboko wci€Ѕgn€Ѕ€ w p€ uca powietrze i nagle wyrzuci€ : €ЉNic szczeg€Єlnego !poza tym, €Ѓe natkn€Ђli€Їmy si€Ђ na pod€ ego psa holenderskiego, €Ѓe #zakatrupili€Їmy go jak nale€Ѓy... i€Ѓe kapitan Wilhelm Morvan, porucznik Ives le Goffic oraz #siedemnastu z za€ ogi zgin€Ђ€ o... Oto wszystko. Trzymany w r€Ђce sk€Єrzany kapelusz z d€ ugimi wst€Ѕ€Ѓkami,wykonawszy dwa pok€ ony €Љdlaka€Ѓdego z wyg€ oszonych nazwisk €Љ powr€Єci€  na rozczochrane, k€Ђdzierzawe rude w€ osy Tomasza Trubleta. "Teraz kiedy ju€Ѓ uczci€  pami€Ђ€І zmar€ ych, Tomasz nie widzia€  powodu, aby si€Ђ k€ ania€І €Ѓywym. €Љ Opowiadaj!! €Љ rozkaza€  armator. €Љ Co to by€  za holender?? €ЉPod€ y pies, panie! Wilhelm !Morvan da€  si€Ђ przekona€І, €Ѓe to statek kupiecki, poniewa€Ѓ jego dzia€ a ukryte by€ y podst€Ђpnie pod p€ €Єtnem €Ѓaglowym. Po czym kiedy #zbli€Ѓyli€Їmy si€Ђ do nich na jakiedwa strza€ y z muszkietu, #€Їci€Ѕgn€Ђli lin€Ѕ p€ €Єtno i dali salw€Ђ. €Љ No, a wtedy? €ЉWtedy o ma€ o co nie nast€Ѕpi€ a katastrofa, bo nasze dzia€ a nie by€ y nabite, z wyj€Ѕtkiem dw€Єch armatek po€Їcigowych. Poza tym holender by€  wyposa€Ѓony w dwadzie€Їcia cztery osiemnastofuntowe dzia€ a przeciwko naszym o€Їmiu, pozosta€ ym z dwunastu. €Љ M€Єw dalej €Љ zach€Ђci€  armator. €ЉDoznali€Їmy wielu uszkodze€Ё wtakielunku i pod pok€ adem. Biega€ em w szalonym po€Їpiechu do dzia€ , aby je nabija€І i odpala€І. W pewnej chwili holender da€  w naszym kierunku dwie salwy tak celnie, €Ѓe z wielu naszych €Ѓagli pozosta€ y strz€Ђpy, a marynarze zacz€Ђli w panice ucieka€І pod pok€ ad, aby tam szuka€І schronienia. A jeden !€ otr... nazwiska nie wymieni€Ђ, aby nie sprowadza€І ha€Ёby na jego rodzin€Ђ, kt€Єra jest z Saint-Malo... ot€Є€Ѓ ten € otr chcia€  podda€І nasz okr€Ђt i w zam€Ђcie schwyci€  link€Ђ bandery, aby j€Ѕ €Їci€Ѕgn€Ѕ€І. Podbieg€ em i stanowczo mu towyperswadowa€ em €Љ kul€Ѕ prosto w € eb... €Љ S€ usznie. A potem? "€ЉPrzysz€ a na mnie kolej obj€Ѕ€І komend€Ђ. Wilhelm Morvan i Ivesle Goffic padli. Holender nie przestawa€  pra€Ѓy€І ogniem prosto w nasz kad€ ub, co m€Єg€ czyni€І z € atwo€Їci€Ѕ, maj€Ѕc "podw€Єjn€Ѕ liczb€Ђ dzia€ . To nie potrwa€ oby ju€Ѓ d€ ugo... Podszed€ em wi€Ђc do niego, manewruj€Ѕc tylko sterem, gdy€Ѓ pozosta€ em na pok€ adziesam, i ustawi€ em si€Ђ burta w burt€Ђ. W€Єwczas nie omieszka€ em wywo€ a€І za€ ogi na pok€ ad... !€Љ W jaki spos€Єb?? €Љ przerwa€  Julian Grav€Њ. €ЉGranatami, do wszystkich diab€ €Єw! Rzuca€ em je pod "pok€ ad! €Љzaspokoi€  ciekawo€Ї€І armatora Tomasz. €Љ No, a wtedy ch€ opcom zrobi€ o si€Ђ nadole gor€Ѕco, wybiegli tak "w€Їciekli, €Ѓe nie by€ o problemu przeprowadzi€І ich na nieprzyjacielsk€Ѕ fregat€Ђ... Bombardierzy holendra okazali "si€Ђ ma€ o sprytni i nadal tkwili przy swoich dzia€ ach, tak €Ѓe do walki s€ u€Ѓy€ y im tylko wyciory armatnie. Szybko zrobili€Їmy z nimi koniec €Љ doda€  z satysfakcj€Ѕ. €Љ Gdzie jest zdobyta fregata?? €ЉZatopiona, panie. Za ma€ o by€ o marynarzy, aby j€Ѕ bra€І na hol. Mieli€Їmy siedemnastu zabitych i czterdziestu pi€Ђciu rannych, z czego po€ owa dozna€ a bardzo ci€Ђ€Ѓkich okalecze€Ё. Zreszt€Ѕ zdobycz nie by€ a wiele warta. €Љ Wzi€Ђli€Їcie je€Ёc€Єw?? €Љ zapyta€  jeszcze armator. €ЉNie, panie. To by€ o "niemo€Ѓliwe... Ch€ opcy wstydzili si€Ђ swego poprzedniego strachu... nie by€ o wi€Ђc sposobu utrzyma€І przy €Ѓyciu ludzi, kt€Єrzy byli €Їwiadkami tego, €Ѓe marynarze z Saint-Malo uciekli pod pok€ ad przed nieprzyjacielem. Co do mnie, to kiedy holendra ju€Ѓ zatopili€Їmy, nie patrzy€ em na $jego za€ og€Ђ, zdaje si€Ђ, €Ѓe zbili!niewielk€Ѕ tratw€Ђ... A zreszt€Ѕ oni dobrze p€ ywaj€Ѕ, te szczury holenderskie €Љzako€Ёczy€  Tomasz i wybuchn€Ѕ€  €Їmiechem tak zara€Јliwym, €Ѓe otaczaj€Ѕcy go "armatorzy r€Єwnie€Ѓ zacz€Ђli si€Ђ €Їmia€І. Jedynie Julian Grav€Њ zachowa€  powa€Ѓny wyraz twarzy, dla formy oczywi€Їcie. W ten spos€Єb problem je€Ёc€Єw zosta€  rozstrzygni€Ђty raz na zawsze i kiedy ju€Ѓ zapanowa€ a cisza, Julian Grav€Њ odezwa€  si€Ђ znowu: "€ЉSpisa€ e€Ї si€Ђ dzielnie. Teraz p€Єjdziemy z€ o€Ѓy€І raport w Admiralicji. Mam nadziej€Ђ, €Ѓe nie potrwa to d€ ugo, trzeba przecie€Ѓ jak najszybciej godnie uczci€І naszych "zwyci€Ђskich ch€ opc€Єw. P€Є€Јniejchcia€ bym z tob€Ѕ pogada€І. Ruszyli gromad€Ѕ i min€Ѕwszy wysokie sklepienie mi€Ђdzy dwiema wie€Ѓami weszli na brukuliczny. Wtedy Tomasz Trublet zatrzyma€  si€Ђ i skierowa€  spojrzenie w stron€Ђ Wielkiej Bramy. Na wz€Єr postaci Chrystusa ze spi€Ѓu zwie€Ёczaj€Ѕcej jej sklepienie od strony portu €Љ posta€І Naj€Їwi€Ђtszej Panny z granitu wznosi€ a si€Ђ ponad sklepieniemtwarz€Ѕ do miasta. I Tomasz g€ €Ђboko wierzy€ , €Ѓe ta Naj€Їwi€Ђtsza Panna Wielkiej Bramy, zwana r€Єwnie€Ѓ Matk€Ѕ Bosk€Ѕ Nieustaj€Ѕcej Pomocy, dokona€ a wi€Ђcej cud€Єw koniuszkiem ma€ ego palca, ni€Ѓ dokonali lub dokonaj€Ѕ ich wszyscy €Їwi€Ђci g€ o€Їnych miejsc cudownych ze wszystkimi swoimi !naj€Їwietniejszymi relikwiami... III W€Ѕska i kr€Ђta ulica Garbarska ton€Ђ€ a w mroku, min€Ђ€ a dziesi€Ѕta i dzwon Noguette nawie€Ѓy Wielkiej Bramy dawno ju€Ѓ oznajmi€  czas gaszenia €Їwiate€ . Nie wszyscy mieszka€Ёcy Saint-Malo przejmowali si€Ђ tym, wielu w€ €Єczy€ o si€Ђ po nocach, lekcewa€Ѓ€Ѕc prawa i zakazy coraz to og€ aszane przez biskupa i garnizon miejski. Najwi€Ђcej szynk€Єw skupia€ o si€Ђ wok€Є€  Wielkiej Bramy, stamt€Ѕd te€Ѓ przez ca€ €Ѕ !d€ ugo€Ї€І zacisznej ulicy, przy kt€Єrej sta€  dom Trublet€Єw, !dociera€ y do€Ё niekiedy odg€ osybijatyki i wrzawa. Tej nocy w domu przy ulicy "Garbarskiej nie zgas€ o €Їwiat€ o o wyznaczonej godzinie. W !nisko sklepionej izbie ta€Ёczy€ yodblaski p€ omieni czterech €Їwiec €Ѓelaznego kandelabra, o€Їwietlaj€Ѕc j€Ѕ od bia€ ej pod€ ogi po brunatne belkowania sufitu. Pod okapempieca trzaska€ y w ogniu oczyszczone z popio€ u polana i rozpryskiwa€ y si€Ђ snopy iskier. Bia€ e firanki na sk€ adaj€Ѕcym si€Ђ z wielu szyb oknie, dwie szafy i kufer z rze€Јbionego drewna €Їwiadczy€ y o zamo€Ѓno€Їci mieszka€Ёc€Єw tego domu. Na d€Ђbowym stole sta€  g€Ѕsiorek !ze €Їwie€Ѓo €Їci€Ѕganym antylskimwinem i puchary. Siedzieli przy nim dwaj !m€Ђ€Ѓczy€Јni, jednym z nich by€  Malo Trublet, stary rybak, g€ owa rodziny, drugim €Љjego syn Tomasz. Dwie kobiety, matka i c€Єrka, zaj€Ђte by€ y niewie€Їcimi czynno€Їciami €ЉPerryna szy€ a, Wilhelmina prz€Ђd€ a €Љlecz nie przeszkadza€ o im to uwa€Ѓnie ws€ uchiwa€І si€Ђ w relacj€Ђ m€ odego marynarza. Kuku€ ka na drewnianym cyferblacie zegara dawno ju€Ѓ wy€Їpiewa€ a godzin€Ђ dziesi€Ѕt€Ѕ, gdy !rozleg€ o si€Ђ pukanie do drzwi. !Nie by€ a to pora sk€ adania ani przyjmowania wizyt, wi€Ђc MaloTrublet zawaha€  si€Ђ kilka sekund. Zanim podszed€  do drzwi, aby otworzy€І zakratowane okienko, spokojnie zdj€Ѕ€  wisz€Ѕc€Ѕ na €Їcianie ci€Ђ€Ѓk€Ѕ rusznic€Ђ i zapali€  jej lont. €Љ Kto tam?? €Љ zapyta€  przygotowany na najgorsze. €Љ Wasz s€Ѕsiad z ulicy "Vicairerie €Љ us€ ysza€  spokojny g€ os. !Zdziwiony Malo Trublet od€ o€Ѓy€  rusznic€Ђ. €Љ Otw€Єrz!! €Љ powiedzia€  do Tomasza, kt€Єry patrzy€  na niego pytaj€Ѕco. W drzwiach zarysowa€ a si€Ђ sylwetka wysokiego, t€Ђgiego m€Ђ€Ѓczyzny, kt€Єrego d€ o€Ё spoczywa€ a na r€Ђkoje€Їci wielkiej szpady. €Љ Pan Danycan??! €Љ wykrzykn€Ѕ€  zdumiony Tomasz. Gaultier Danycan, pan Closdore, m€ odszy brat pana de l€ЏEspine, z pewno€Їci€Ѕ nie by€  najbogatszym z armator€Єww Saint-Malo, lecz €Ѓaden z nich nie dor€Єwnywa€  mu w sprycie, odwadze i szcz€Ђ€Їliwych przedsi€Ђwzi€Ђciach. Kiedy€Ї ENTY\GBBOOK42\book.gb.tmpє0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk ы cG { C cЊ Оz,  8Ѓ c€9 л%ъ cœХ0№ cџЕ;vb+=~€qp€Ђdzi€  beztroskie €Ѓycie darmozjada na koszt swego starszego brata, lecz w ko€Ёcu znudzi€ o mu si€Ђ to i, wykorzystawszy sprzyjaj€Ѕcy moment, w por€Ђ zaryzykowa€  na morzu ca€ €Ѕ swoj€Ѕ skromn€Ѕ sched€Ђ. P€Є€Јniej podwaja€  stawki. A €Ѓe korsarstwo nast€Ђpowa€ o nieuchronnie po handlu jak wojna po pokoju, i ka€Ѓde przedsi€Ђwzi€Ђcie dorzuca€ o co€Ї do kiesy awanturniczego kawalera, Gaultier Danycan, cho€І jeszcze m€ ody, zacz€Ѕ€  si€Ђ zalicza€І do najznaczniejszychmieszczan Saint-Malo. Spodziewano si€Ђ, €Ѓe fortuna jego wkr€Єtce za€Іmi najs€ awniejsze w mie€Їcie, a mo€Ѓe nawet w ca€ ej prowincji.Wszed€  do izby u€Їmiechaj€Ѕc si€Ђ szeroko i wkr€Єtce zr€Ђcznymi komplementami i dowcipami rozweseli€  ca€ y dom, teraz pi€  ze swego pucharu, zachwycaj€Ѕc si€Ђ !doskona€ o€Їci€Ѕ s€ awnego wina, zrabowanego niegdy€Ї na galeonie hiszpa€Ёskiego kr€Єla. Wszyscy czekali, aby objawi€  cel swojej wizyty, wiadomo !by€ o przecie€Ѓ, €Ѓe taki jak on !cz€ owiek nie b€Ђdzie niepokoi€  siebie i innych po nocy jedyniedla wypicia antylskiego wina i opowiadania dykteryjek. Danycan zreszt€Ѕ m€Єwi€  tylko to, co wypada, aby okaza€І si€Ђdworskim. Kiedy wi€Ђc ju€Ѓ dope€ ni€  ceremonia€ u, przyst€Ѕpi€  do rzeczy. €ЉPragn€Ѕ€ bym, aby€Їmy wszyscyzachowali dla siebie to, o czym chc€Ђ tu powiedzie€І. €Љ "Odpi€Ѕ€  pas i po€ o€Ѓy€  szpad€Ђ na stole najwyra€Јniej przysposabiaj€Ѕc si€Ђ do d€ u€Ѓszej pogaw€Ђdki. "Potem opar€  si€Ђ € okciami o blatsto€ u i zwr€Єci€  si€Ђ do Tomasza, patrz€Ѕc mu badawczo w oczy: €ЉOpowiedz mi szczerze i bez wykr€Ђt€Єw przebieg dzisiejszej rozmowy z Julianem Grav€Њm. Co ci tw€Єj armator zaproponowa€ ? Danycan nie spuszcza€  oczu z marynarza. Zaiste, trudno by€ oby k€ ama€І pod kontrol€Ѕ tych przenikliwych €Јrenic, "kt€Єre zdawa€ y si€Ђ dociera€І do najbardziej sekretnych my€Їli rozm€Єwcy. Lecz Tomasz Trublet wcale nie zamierza€  tego czyni€І. Ca€ y jego gniew, z trudem st€ umiony przed godzin€Ѕ, znowu nape€ ni€  mu serce i "€Їcisn€Ѕ€  go za gard€ o, tak €Ѓe !nie m€Єg€  wym€Єwi€І ani s€ owa, tylko por€Ђcze fotela zatrzeszcza€ y w jego kurczowo zaci€Їni€Ђtych d€ oniach. Danycan oboj€Ђtnie obserwowa€  jego furi€Ђ. %€ЉUspok€Єj si€Ђ €Љ rzek€  po chwili. €Љ Powiem otwarcie: widzia€ em si€Ђ z panem Grav€Њm po waszejrozmowie. Tomasz spojrza€  pytaj€Ѕco spod €Їci€Ѕgni€Ђtych brwi. #€ЉNo c€Є€Ѓ. Zakpi€  z ciebie tw€Єj armator... a raczej usi€ owa€  zakpi€І, prawda? Powiedz mi tylko, czy podpisa€ e€Ї ju€Ѓ kontrakt? €Љ Nie €Љ wybe€ kota€  Tomasz. €ЉZnakomicie! Jeste€Ї wi€Ђc wolny €Љucieszy€  si€Ђ Danycan. €ЉA kt€Єry okr€Ђt chce Grav€Њ uzbroi€І na miejsce €ЋWielkiej Tyfeny€Ќ ? €Љ €ЋZalotnic€Ђ€Ќ . €ЉTo by€  najstarszy z jego okr€Ђt€Єw ju€Ѓ przynajmniej pi€Ђtna€Їcie lat temu. M€Єj dziadek by€  €Їwiadkiem, jak go spuszczano na wod€Ђ... Dwana€Їcie godzin dziennie b€Ђdziesz sp€Ђdza€  na nim przy pompach, a przez reszt€Ђ dnia modli€  si€Ђ do swego patrona, aby ci€Ђ strzeg€  od sztormu. Tomasz przyzna€  w duchu racj€Ђ Danycanowi, a ten kontynuowa€ : €ЉW dodatku, ch€ opcze, ten kape€І nie dostanie si€Ђ pod twoj€Ѕ komend€Ђ. Na tej ca€ kiem zmursza€ ej €ЋZalotnicy€Ќ b€Ђdziesz tylko porucznikiem, niczym wi€Ђcej. Porucznikiem z prawem do o€Їmiu cz€Ђ€Їci 4 . Czy wiesz, kto zostanie kapitanem? Tomasz nie odpowiada€ . €ЉStary Quintin, kt€Єry przez ca€ e swoje €Ѓycie nie m€Єg€  nigdy wyj€Ї€І z Dobrego Morza, a€Ѓeby nie zaczepi€І po drodze o wszystkie statki stoj€Ѕce na kotwicy od Ravelinu do Talards!... Tego cz€ owieka b€Ђdziesz musia€  s€ ucha€І ty, przed kt€Єrym dr€Ѓa€  Ruyter! A to dlatego, €Ѓe Grav€Њ boi si€Ђ ciebie, boi si€Ђ, aby nie wybuja€ y ponad miar€Ђ twoja odwaga i twoje m€Ђstwo. On nie lubi wojny, a ty w niej zasmakowa€ e€Ї... Tak wygl€Ѕda "sprawa! ... Jako kapitan bi€ by€Ї !si€Ђ dzielnie, siek€ by€Ї wroga, ale i on nie szcz€Ђdzi€ by ci raz€Єw. A Julian Grav€Њ dr€Ѓy o swoje drewno, o swoje liny i p€ €Єtno. Chce jak najwi€Ђcej "zyska€І, ale boi si€Ђ ryzykowa€І. Quintin b€Ђdzie tam po to, abyswoim rozs€Ѕdnym tch€Єrzostwem powstrzymywa€Іci€Ђ od zbytniej gorliwo€Їci w walce. I zaoszcz€Ђdzi ci zbytnich k€ opot€Єw, b€Ѕd€Ј tegopewien! Oho, t€ uste k€Ѕski przejd€Ѕ ci ko€ o nosa! Te mo€Ѓna zdoby€І tylko przy pomocy armat, a Quintin !b€Ђdzie chcia€  za wszelk€Ѕ cen€Ђ unikn€Ѕ€І kanonady... B€Ђdziesz za to € apa€  drobne rybki. Na morzu holenderskim nie brak po€ awiaczy €Їledzi... W miar€Ђ trwania tej przemowykrew odp€ ywa€ a z policzk€Єw Tomasza. Twarz jego, pocz€Ѕtkowo szkar€ atna z #w€Їciek€ o€Їci, stawa€ a si€Ђ coraz bledsza, a€Ѓ w ko€Ёcu przybra€ aodcie€Ё zielonkawy. Obserwuj€Ѕcy t€Ђ niepokoj€Ѕc€Ѕ przemian€Ђ Danycan uzna€ , €Ѓe nadszed€  w€ a€Їciwy moment, aby ujawni€І swoje zamiary. $Wsta€  i po€ o€Ѓy€  szerok€Ѕ d€ o€Ё na ramieniu marynarza. €ЉDosy€І gadania €Љrzek€ . €Љ Powiedzmy sobie otwarcie: "tw€Єj Grav€Њ, jego €ЋZalotnica€Ќ iFranciszek Quintin €Љ to wszystko nie dla ciebie. Jestem pewien, €Ѓe bardziej odpowiada€ by ci inny armator iinny statek. Co o tym s€Ѕdzisz?Tomaszowi nagle powr€Єci€  spok€Єj. Patrzy€  na Danycana ze skupion€Ѕ uwag€Ѕ. !€ЉOt€Є€Ѓ ko€Ёcz€Ђ €Љ powiedzia€  szlachcic €Љ... inny armator to ja, inny statek to moja !€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ . Rzu€І tego sk€Ѕpca i zaokr€Ђtuj na moj€Ѕ fregat€Ђ. Potrzebuj€Ђ takich ch€ opc€Єw jak ty, a i ty potrzebujesz takiego jak ja armatora! Wzrok ich skrzy€Ѓowa€  si€Ђ, Danycan z zadowoleniem zauwa€Ѓy€ , €Ѓe Tomasz odzyska€ ju€Ѓ zimn€Ѕ krew. €ЉDoceniam zaszczyt, jaki mniespotyka €Љodezwa€  si€Ђ marynarz g€ osem spokojnym, niemal uroczystym. €ЉPa€Ёska "€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ jest fregat€Ѕ bez por€Єwnania lepsz€Ѕ od €ЋZalotnicy€Ќ Juliana Grav€Њgo. Co zatem pan mi konkretnie proponuje? Danycan opar€  zaci€Їni€Ђte pi€Ђ€Їci na d€Ђbowym stole. #€ЉProponuj€Ђ ci, aby€Ї wst€Ѕpi€  na!s€ u€Ѓb€Ђ do mnie jako kapitan z prawem do dwunastu cz€Ђ€Їci i przej€Ѕ€  komend€Ђ na przygotowanej do wyprawy !€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , kt€Єra to fregata jest wyposa€Ѓona w dwadzie€Їcia osiemnastofuntowych dzia€  i stuosobow€Ѕ za€ og€Ђ. Tomasz wsta€  r€Єwnie€Ѓ, spojrza€  na starego Malo, potem na matk€Ђ Perryn€Ђ i zwracaj€Ѕc si€Ђ znowu twarz€Ѕ do armatora powiedzia€  kr€Єtko: €Љ Zgoda. "€Љ Oto moja d€ o€Ё €Љ powiedzia€  Danycan. I w ten oto spos€Єb zosta€ a zawarta umowa, kt€Єra mia€ a zadecydowa€І o ca€ ej przysz€ o€Їci Tomasza Trubleta. 4 Zdobycz korsarsk€Ѕ dzielono #na trzy cz€Ђ€Їci: mi€Ђdzy za€ og€Ђ, armatora i dostawc€Ђ. Przydzia€  nale€Ѓny za€ odze dzieli€  si€Ђ zn€Єw na cz€Ђ€Їci: marynarz, w zale€Ѓno€Їci od sta€Ѓu, #otrzymywa€  jedn€Ѕ ca€ €Ѕ cz€Ђ€Ї€І lub jej po€ ow€Ђ, podoficer lub oficer dwie, trzy lub cztery !cz€Ђ€Їci, kapitan mia€  prawo do dwunastu cz€Ђ€Їci, a jego porucznik do o€Їmiu (przyp. aut.). IV €ЉPos€ uchaj uwa€Ѓnie €Љm€Єwi€  Danycan €Љbo p€Є€Јniej nie b€Ђdziemy mieli wiele czasu na pogaw€Ђdki, zwa€Ѓywszy, €Ѓe chcia€ bym widzie€І nasz€Ѕ #fregat€Ђ rozwijaj€Ѕc€Ѕ €Ѓagle ju€Ѓ w najbli€Ѓsz€Ѕ niedziel€Ђ, masz wi€Ђc do dyspozycji cztery dni... "€Љ Kiedy zd€Ѕ€Ѓymy j€Ѕ uzbroi€І?? €Љ przerwa€  Tomasz. €ЉPowiedzia€ em przecie€Ѓ, €Ѓe wszystko jest gotowe i okr€Ђt "m€Єg€ by podnie€Ї€І kotwic€Ђ przy najbli€Ѓszym przyp€ ywie. B€Ђdziesz mia€  zdolnego porucznika. Jest nim Ludwik Gu€Њnol€Њ, syn kowala z ulicy Herse. Znacie si€Ђ przecie€Ѓ. Malo Trublet zdziwiony podni€Єs€  g€ ow€Ђ. €ЉLudwik Gu€Њnol€Њ? Czy on nie jest za m€ ody na tak€Ѕ funkcj€Ђ? €ЉZa m€ ody?! €Љ krzykn€Ѕ€  Danycan i uderzy€  d€ oni€Ѕ po r€Ђkoje€Їci szpady, kt€Єra wyda€ a cichy brz€Ђk. €ЉFortuna jest dziewk€Ѕ i tylko m€ odzi potrafi€Ѕ jej w por€Ђ podkasa€І kiecki! Czy uwa€Ѓacie mo€Ѓe, €Ѓetrzeba mie€І szpakowat€Ѕ brod€Ђ, by zajmowa€І si€Ђ korsarstwem? Z wyj€Ѕtkiem kilku starych wilk€Єw morskich, umiej€Ѕcych sobie doskonale radzi€І na noku rei podczas sztormu, chc€Ђ mie€І m€ od€Ѕ za€ og€Ђ. Moja fregata ma wr€Єci€І z wyprawy nape€ niona z€ otem! Tu spojrza€  na Tomasza i napotka€  jego b€ yszcz€Ѕcy wzrok. €ЉTak wi€Ђc €Љkontynuowa€  po chwili €Љfregata jest przygotowana do wyprawy, "zreszt€Ѕ je€Їli b€Ђdziesz chcia€  wprowadzi€І jakie€Ї zmiany, masz na to cztery dni. A teraznajwa€Ѓniejsze: nie wysy€ am ci€Ђ na morze holenderskie, aby€Ї tam napada€  na spokojnych rybak€Єw lub by€  atakowany przez Ruytera. Samkr€Єl wojuje teraz przeciw Zjednoczonym Prowincjom nie na terenie Holandii, lecz w Alzacji, zapuszczaj€Ѕc si€Ђ nawet w g€ €Ѕb Niemiec. Zamierzam go na€Їladowa€І! I nieprzy wej€Їciu do dziur tych holenderskich szczur€Єw b€Ђdzie!czatowa€ a €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ ! O€Їmielaj€Ѕ si€Ђ nazywa€І €Ћwo€Јnicami morza€Ќ ! Na morzach i oceanach statki ich oddaj€Ѕ dumnie salw€Ђ, jak gdyby wszystkie s€ one wody !do nich nale€Ѓa€ y! Na przyk€ ad w Indiach Zachodnich, gdzie nie wiem, czy jest cho€І skrawek holenderskiej ziemi, jakby na przek€Єr wszystkim traktatom wsz€Ђdzie powiewa tr€Єjkolorowa 5 flaga na statkach przewo€Ѓ€Ѕcych € adunki, kt€Єre powinny nale€Ѓe€І do nas, poddanych kr€Єla Francji, lub naszych przyjaci€Є€ , poddanych kr€Єla Hiszpanii lub Anglii. Musisz ukr€Єci€І t€Ђ zuchwa€ o€Ї€І! !€Љ A wi€Ђc do Indii Zachodnich?? #€Љ raczej stwierdzi€  ni€Ѓ zapyta€ Tomasz. €ЉTak. Na Antyle. Tam si€Ђ w€ a€Їnie udasz i rzucisz kotwic€Ђ u wybrze€Ѓy Tortue. Tojedna z tamtejszych wysp. Od tego momentu pozostawiam ci pe€ n€Ѕ swobod€Ђ poczyna€Ё. A g€ €Єwny ich cel mo€Ѓna #sformu€ owa€І kr€Єtko: opr€Є€Ѓnia€Іokr€Ђty nieprzyjacielskie, nape€ nia€І sw€Єj... Zapanowa€ o milczenie. Malo Trublet ze zmarszczonymi brwiami czyni€  wysi€ ki, aby wyobrazi€І sobie te legendarne Antyle, gdzie nie dotar€  nawetpodczas swych najbardziej awanturniczych po€ ow€Єw. Na twarzach kobiet malowa€  si€Ђ przestrach. Lecz o ile Wilhelmina pociesza€ a si€Ђ, widz€Ѕc oczami wyobra€Јni te cudownie barwne papugi, ma€ py i inne niezwyk€ e zwierz€Ђta, kt€Єre brat zapewneprzywiezie z wyprawy €Љ o tylePerryna, jak to zwykle matki, widzia€ a ju€Ѓ tylko gro€Јne sztormy, katastrofy na morzu,rekiny, kanibali i wszelkie choroby. Co do Tomasza, to pogr€Ѕ€Ѓy€  !si€Ђ w g€ €Ђbokiej zadumie, lecz po jego minie nietrudno by€ o zauwa€Ѓy€І, €Ѓe s€ owa przedsi€Ђbiorczego armatora trafi€ y na w€ a€Їciwy grunt. Wkr€Єtce jednak ockn€Ѕ€  si€Ђ i zapyta€  przytomnie: €ЉJakie mam szanse, a jakie jest ryzyko? €Љ Po czym doda€  wyja€Їniaj€Ѕco: €ЉNie znam sytuacji, jaka panuje na Antylach. Gaultier Danycan ze zrozumieniem pokiwa€  g€ ow€Ѕ. !€ЉJa r€Єwnie€Ѓ nie znam jej zbyt dok€ adnie. Nic nie szkodzi, zorientujesz si€Ђ na miejscu. Najog€Єlniej sprawa przedstawia si€Ђ tak: na wyspach tych znajduj€Ѕ si€Ђ Francuzi, Anglicy i Hiszpanie, kt€Єrzy maj€Ѕ prawo tam by€І, i Holendrzy, kt€Єrzy tego prawa nie maj€Ѕ. San Domingo jest na p€Є€  francuska, na p€Є€  hiszpa€Ёska, Jamajka od jakich€Ї dwudziestu lat angielska, jest jeszcze hiszpa€Ёska Kuba. Tortue to wyspa niewielka, lecz obszar nie jest rzecz€Ѕ najwa€Ѓniejsz€Ѕ, o czym my, mieszka€Ёcy Saint-Malo, powinni€Їmy wiedzie€І najlepiej,skoro nasze miasto robi w !€Їwiecie wi€Ђcej ha€ asu, ni€Ѓby si€Ђ tego mo€Ѓna by€ o spodziewa€І po jego wielko€Їci. Podobnie Tortue ma s€ aw€Ђ !g€ o€Їniejsz€Ѕ ni€Ѓ Jamajka, San Domingo i Kuba razem wzi€Ђte. To prawdziwa stolica Antyli i dlatego tam rzucisz kotwic€Ђ, gdy€Ѓ tam najlepiej si€Ђ zorientujesz we wszystkich sprawach. €Љ Wnioskuj€Ђ z tego, €Ѓe Tortue!nale€Ѓy do Francji €Љ powiedzia€ Tomasz. €ЉOczywi€Їcie €Љ przytakn€Ѕ€  Danycan. €ЉKr€Єl ustanowi€  tam swego gubernatora. Gubernatorem Jego Kr€ЄlewskiejMo€Їci na Tortue i San Domingo jest, wed€ ug ostatnich wie€Їci,jakie do mnie dotar€ y, pan d !€ЏOregon, o kt€Єrym m€Єwi si€Ђ z szacunkiem. Te wiadomo€Їci pochodz€Ѕ z 1666 roku, kiedy to gubernator Martyniki, kt€Єryjest moim krewnym, przyby€  na dw€Єr, na rozkaz pana de Turenne, aby zda€І spraw€Ђ ze swych rz€Ѕd€Єw. Bez w€Ѕtpienia Tortue bardziej francusk€Ѕ by€І!nie mo€Ѓe... Cho€І na wyspie tej rozkazy kr€Єla nie zawsze bywaj€Ѕ pos€ usznie wype€ niane... Zdziwiony Tomasz Trublet spojrza€  na Danycana pytaj€Ѕco. €ЉNie dziw si€Ђ temu. Tortue jest przede wszystkim lennem i ojczyzn€Ѕ korsarzy i to tych najzuchwalszych. Uwa€Ѓaj€Ѕ oni,€Ѓe powinni mie€І pewne prawa do wzgl€Ђd€Єw Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci i korzystaj€Ѕ z nich. Post€Ђpuj tak jak oni. Na szerokiej i rumianej twarz Tomasza, gdzie jak €Їwie€Ѓa krew ja€Їnia€ a uko€Їna blizna, narysowana holendersk€Ѕ szabl€Ѕ, zjawi€  si€Ђ nag€ y u€Їmiech. #€ЉS€Ѕ to flibustierzy 6 €Љ odpar€  Danycan. €ЉZapami€Ђtaj dobrze t€Ђ nazw€Ђ. Po niej poznasz tych, kt€Єrzy j€Ѕ nosz€Ѕ. Od pewnego czasu stoj€Ѕc, szlachcic zaj€Ђty by€  zapinaniem swego pasa. Zawiesiwszy szpad€Ђ u boku, sprawdzi€ , czy ostrze siedzi lu€Јno w pochwie, aby z !€ atwo€Їci€Ѕ je w ka€Ѓdej chwili wyci€Ѕgn€Ѕ€І. Pomimo stra€Ѓy napady w nocy nie by€ y rzadko€Їci€Ѕ. Gaultier Danycan, owijaj€Ѕc si€Ђ w p€ aszcz, "zostawi€  praw€Ѕ r€Ђk€Ђ woln€Ѕ €Љ na wszelki wypadek. !€ЉA wi€Ђc, moi kochani rzek€  €Љ do zobaczenia i €Ѓycz€Ђ dobrej nocy pod opiek€Ѕ €Їwi€Ђtego Wincentego, patrona naszego !miasta. Malo €Љzwr€Єci€  si€Ђ do ojca Tomasza €Љjak tylko tw€Єj syn wr€Єci z wysp, napijemy si€Ђwina r€Єwnie dobrego jak to, kt€Єre pili€Їmy dzisiejszego "wieczoru. Ca€ uj€Ђ r€Ђce pa€Ё. Do #jutra, m€Єj ch€ opcze, je€Ѓeli B€Єg pozwoli. Wyszed€ . W domu przy ulicy Garbarskiej zapanowa€  spok€Єj. Jak przystoi dzieciom, pierwsi Tomasz z Wilhelmin€Ѕ udali si€Ђ po drewnianych schodach do swoich pokoi, potem posz€ a Perryna, a Malo, g€ owa rodziny, zgasi€  wreszcie ostatni€Ѕ ze €Їwiec €Ѓelaznego kandelabra, sprawdziwszy przedtem gruntownie, czy przy drzwiach wszystko jest wporz€Ѕdku: zamek, zasuwa €Ѓelazna, podw€Єjna zapora. Po czym wszystko ucich€ o. P€Є€Јniej, w€Їr€Єd tej ciszy "rozleg€  si€Ђ lekki szmer krok€Єw,stawianych mi€Ђkko, ukradkiem, zg€ uszonych, aby nie obudzi€І staruszk€Єw. W $niskiej izbie zaja€Їnia€ o €Ѓ€Є€ te €Їwiat€ o latarki. To Tomasz, ca€ kowicie ubrany, gotowy do nocnej w€ €Єcz€Ђgi, przemkn€Ѕ€  si€Ђ do pokoiku siostry i teraz stali obok siebie cichutko si€Ђ €Їmiej€Ѕc. Ju€Ѓ nie od dzisiaj Wilhelmina pomaga€ a bratu w jego nocnych wycieczkach. Jeszcze zanim osi€Ѕgn€Ѕ€  dwudziesty rok €Ѓycia €Љ a ona nie mia€ a w€Єwczas nawet pi€Ђtnastu lat €Љju€Ѓ wtedy Tomasz wymyka€  si€Ђ ka€Ѓdej nocy z domu, aby biec do szynk€Єw lub w inne sobie tylkoznane miejsca. Zapewne nie by€ by to pi€Ђkny wiecz€Єr po takim dniu €Љdniu, w kt€Єrym zamieni€  srebrny gwizdek, znak bosmana, na kapelusz z pi€Єrami i szpad€Ђ €Љ gdyby kapitan Tomasz Trublet poszed€  spa€І razem z kurami, nie obieg€ szy przedtem miastai nie u€Їcisn€Ѕwszy r€Ѕk swych dobrych, wypr€Єbowanych druh€Єw. #€ЉId€Ј wi€Ђc €Љrzek€ a dziewczyna. €Љ Ale ani mi si€Ђ wa€Ѓ ha€ asowa€І, jak b€Ђdziesz wraca€ . Rzu€І piaskiem w moje okno, us€ ysz€Ђ na pewno i pobiegn€Ђ ci otworzy€І. 5 Chodzi tu o flag€Ђ holendersk€Ѕ €Љ czerwono-bia€ o-niebiesk€Ѕ. Flaga morska Francji a€Ѓ do $1789 r. by€ a bia€ a (przyp. aut. ).6 Nazwa pochodzi z franc. Flibustier , od hol. vrijbuiter €Љdos€ . wolny € upie€Ѓca. Kompanie pirat€Єw i korsarzy, nazywaj€Ѕcych siebie tak€Ѓe Bra€Іmi Wybrze€Ѓa, lub niekiedyRycerzami Fortuny czy Awanturnikami. Flibustierzy grasowali w XVII i XVIII w. u wybrze€Ѓy kolonii hiszpa€Ёskich w Ameryce Po€ udniowej, w walce z Hiszpanami korzystali z protekcji Anglii i Francji (przyp. red). V W szynku przy Wielkiej Bramiemarynarze Juliana Grav€Њgo jeszcze pili, €Ѓadnego z nich tam nie zabrak€ o. Wchodz€Ѕcego Tomasza Trubleta powitano g€ o€Їnymi okrzykami. €ЉJak si€Ђ macie, ch€ opcy! €Љ !zawo€ a€  weso€ o. €ЉJestem, jak zapowiedzia€ em. Kto mi zrobi miejsce? Przekroczy€  dwie € awki, potemst€Є€ . Pochwa jego szpady !uderzy€ a w pe€ n€Ѕ szklanic€Ђ i przewr€Єci€ a j€Ѕ. &€Љ Do diab€ a!! €Љ zakl€Ѕ€  pijak. €Љ Trublet, twoja szpada ma pragnienie. Tomasz za€Їmia€  si€Ђ. Jaki€Ї cz€ owiek, siedz€Ѕcy w g€ €Ђbi knajpy w otoczeniu innych, "podni€Єs€  si€Ђ ze swego sto€ ka. "€Љ Szpada?? €Љ powiedzia€ . €Љ E, mpє0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk€Ф c‹D  cюX-*Q…Л c€{@%C cоƒ0ў cA;$Є c€Є€Ѓ to? Szlachcic tutaj o tej porze? Tomasz, kt€Єry ju€Ѓ zd€Ѕ€Ѓy€  usi€Ѕ€Ї€І, gwa€ townie si€Ђ podni€Єs€ . "€Љ Kto€Ї mnie wo€ a?? €Љ zapyta€  zaczepnie. Lecz tamten, rozs€Ѕdny, uwa€Ѓa€  za stosowne nie odpowiedzie€І. Tak wi€Ђc Tomasz zn€Єw usiad€ , a jego ch€ opcy, otoczywszy go, wznie€Їli szklanice: €Љ Wiwat!! Trublet, poka€Ѓ nam, jak si€Ђ pije! Pi€ . Potem, kiedy s€ u€Ѓ€Ѕca przynios€ a nowy g€Ѕsiorek, uda€ , €Ѓe pas go kr€Ђpuje i !odpi€Ѕ€  go, k€ ad€Ѕc szpad€Ђ na stole €Љ jak to widzia€  niedawno u Danycana. €ЉPsiakrew! €Љzakl€Ѕ€  €Љ ma pragnienie czy nie, szpada te€Ѓzas€ uguje na swoj€Ѕ porcj€Ђ wina, jest to bowiem ta sama,kt€Єr€Ѕ nosi€  kapitan Wilhelm !Morvan. I, zaiste, robi€  z niej dobry u€Ѓytek. €Љ Ty tak samo!! €Љ krzyczeli ch€ opcy. €Љ Wina dla szpady!! !Jedni m€Єwili: €Ћszpada Wilhelma Morvana€Ќ , a drudzy: €Ћszpada Tomasza Trubleta€Ќ . Zadowolony Tomasz uderzy€  postalowej r€Ђkoje€Їci, wci€Ѕ€Ѓ na€Їladuj€Ѕc Danycana. €ЉWi€Ђc tak! €Љ powiedzia€ , patrz€Ѕc w g€ €Ѕb szynku. €ЉSzpada jest moja, jak to wszyscy m€Єwicie, prawem dziedzictwa. I, r€Єwnie€Ѓ w "randze kapitana, b€Ђd€Ђ si€Ђ ni€Ѕ pos€ ugiwa€  jak jej poprzedni w€ a€Їciciel. A €Ћkto na ni€Ѕ szemrze, r€Єwnie€Ѓ niech !b€Ђdzie; takie moje €Ѓyczenie!€Ќ €Љzacytowa€  z emfaz€Ѕ dumn€Ѕ dewiz€Ђ, jak€Ѕ ksi€Ђ€Ѓna Anna kaza€ a wyry€І na granicie swego zamku. Rozleg€ y si€Ђ okrzyki: hurra! Jeden z energiczniejszych ch€ opc€Єw uderzy€  w€Їciekle pi€Ђ€Їci€Ѕ w st€Є€ . #€Љ Za pomy€Їlno€Ї€І!! €Љ zarycza€  #podnosz€Ѕc w g€Єr€Ђ szklanic€Ђ. €Љ Za kapitana Tomasza!! !Jaki€Ї g€ os, nie wiadomo sk€Ѕd, zapyta€ : €Љ Kapitana?? Czy on jest naprawd€Ђ kapitanem? !€Љ Jestem nim!! €Љ rzek€  Tomasz dumnie. €Љ €ЋKto szemrze...€Ќ Lecz nikt nie szemra€ , a nawetprzeciwnie. W ca€ ej grupie marynarzy z €ЋWielkiej Tyfeny€Ќrozszala€  si€Ђ ha€ a€Їliwy entuzjazm. €ЉDoskonale! €­wietnie! €Љkrzyczano ze wszystkich stron. €ЉRozkazuj, kapitanie! i jazda na Holendr€Єw! Niech !€Ѓyje Kr€Єl! €­mier€І Ruyterowi! Tomaszu, we€Ј nas na sw€Єj pok€ ad, jeste€Їmy twoimi lud€Јmi! €ЉDiabe€  mnie b€Ђdzie $b€ ogos€ awi€І €Љ zakl€Ѕ€  Tomasz €Љje€Ѓeli was nie wezm€Ђ, was wszystkich, kt€Єrzy€Їcie si€Ђ niedawno tak dzielnie spisali! €Љ Kiedy podniesiesz kotwic€Ђ?? €Љ zapyta€  jeden z mniej pijanych. €Љ Jutro, je€Ѓeli zechc€Ђ! €Љ odpar€  rezolutnie Tomasz. W tej chwili pomi€Ђdzy lud€Јmi, kt€Єrzy pili w g€ €Ђbi szynku, powsta€  sp€Єr: "€Љ Sied€Ј€Ѓe!! €Љ radzi€  jeden z nich, ten sam, kt€Єry dopiero co wy€Їmiewa€  si€Ђ ze szpady Tomasza Trubleta. €Љ Sied€Ј i uwa€Ѓaj, co b€Ђdzie dalej. Nie widzisz, €Ѓe on jest pijany? $€Љ Tak!! €Љ potwierdzi€  kto€Ї inny.€ЉI zobacz, w jakim jest bojowym nastroju! Ale cz€ owiek, kt€Єry si€Ђ podni€Єs€ , nie ust€Ѕpi€  swym towarzyszom. €ЉCzy ma nastr€Єj taki, czy inny€Љ rzek€  €Љ jest mi wszystko $jedno. S€ ysza€ e€Ї go, jak m€Єwi€  o podniesieniu jutro kotwicy? Musz€Ђ z nim pom€Єwi€І jeszcze tego wieczoru i, pijany czy nie, musi ze mn€Ѕ m€Єwi€І. €Љ Wincenty, wariacie! O czym !ty my€Їlisz? Nie szukaj zwady... €ЉCzy m€Єwi€ em o zwadzie? Nie! To nie ja szukam zwady, kln€Ђ "si€Ђ na Naj€Їwi€Ђtsz€Ѕ Panienk€Ђ! Wci€Ѕ€Ѓ stoj€Ѕc, cz€ owiek ten wyrwa€  si€Ђ z r€Ѕk, kt€Єre go chcia€ y zatrzyma€І. Id€Ѕc do sto€ u ch€ opc€Єw z €ЋWielkiej Tyfeny€Ќ , podszed€  a€Ѓ do Tomasza Trubleta i po€ o€Ѓy€  mud€ o€Ё na ramieniu. €Љ Tomaszu!! €Љ powiedzia€  g€ osem bardzo spokojnym, chocia€Ѓ g€ uchym i nieco ochryp€ ym. Zapanowa€ a cisza. Cz€ owiek, kt€Єry podszed€  do Tomasza, nie m€Єwi€  g€ o€Їno. Pomimo to us€ yszano go doskonale, bez w€Ѕtpienia z powodu tego szczeg€Єlnego g€ osu, jaki posiada€ . Nikt z pij€Ѕcych nie my€Їla€  ju€Ѓ krzycze€І ani €Їpiewa€І, sta€ o si€Ђ bowiem nagle dla ka€Ѓdego oczywiste, !€Ѓe nie czas teraz na pijatyk€Ђ i€Ѓe stanie si€Ђ oto rzecz powa€Ѓna. Tomasz za€Ї poruszy€  si€Ђ niespokojnie na sto€ ku. Zdawa€ o si€Ђ, i€Ѓ zaskoczony w ten spos€Єb w rozgwarze pijatyki i po€Їr€Єd swych marynarzy, rzuci si€Ђ z ca€ €Ѕ wrodzon€Ѕ gwa€ towno€Їci€Ѕ na tego, kt€Єry przerwa€  zabaw€Ђ. 'Podni€Єs€  si€Ђ, €Їciskaj€Ѕc pi€Ђ€Їci. Lecz, zobaczywszy tego cz€ owieka i poznawszy go, opanowa€  si€Ђ w jednej chwili, !usiad€  i uspokojony roze€Їmia€  si€Ђ g€ o€Їno. €ЉC€Є€Ѓ to! €Љrzek€ . €Љ To ty, Kerdoncuff? C€Є€Ѓ ty tam robisz w tym k€Ѕcie, zamiast przyj€Ї€І tutaj pi€І razem z nami? Uspokojone zgromadzenie "przytakn€Ђ€ o ha€ a€Їliwie. Tylko Wincenty Kerdoncuff nie przy€ €Ѕczy€  si€Ђ do tego zespo€ u. €ЉTomaszu €Љodezwa€  si€Ђ po chwili €Љjeste€Ї z pewno€Їci€Ѕ dobrym kompanem i dzi€Ђkuj€Ђ ci za zaproszenie. Lecz nie chodzi tu wcale o picie, mam do ciebie spraw€Ђ i to spraw€Ђ powa€Ѓn€Ѕ. Ot€Є€Ѓ niedawno powiedzia€ e€Ї, €Ѓe jutro, by€І mo€Ѓe, podniesiesz kotwic€Ђ i udasz si€Ђ na morze? €Љ Powiedzia€ em to. €ЉA wi€Ђc trzeba, aby€Їmy jeszcze tego wieczoru porozmawiali, je€Ѓeli B€Єg pozwoli, po dobrej przyja€Јni. Tomasz, przed chwil€Ѕ rozbawiony i krzykliwy €Љw gruncie rzeczy nie wypi€  nawet jeszcze czwartej cz€Ђ€Їci tego, co nale€Ѓy wytr€Ѕbi€І, aby by€І porz€Ѕdnie podchmielonym €Љteraz spowa€Ѓnia€ . €ЉPo dobrej przyja€Јni? €Љpowt€Єrzy€  ch€ odniej ni€Ѓ Wincenty, jakkolwiek ten ostatni nie k€ ad€  ju€Ѓ w t€Ђ !przyja€Ј€Ё wielkiego uczucia. €Љ Po przyja€Јni? Je€Ѓeli tak jest rzeczywi€Їcie, a ja w to mocnowierz€Ђ, po kiego diab€ a mamy sobie psu€І noc i odrywa€І si€Ђ od tego miejsca, gdzie wino wcale nie jest najgorsze? !Porzu€І lepiej t€Ђ my€Їl, siadaj tam i m€Єw, o co chodzi. Wincenty Kerdoncuff potrz€Ѕsn€Ѕ€  g€ ow€Ѕ: €ЉNie! To niemo€Ѓliwe. Tylko my dwaj, ty i ja, i nikt wi€Ђcej, mo€Ѓemy o tym m€Єwi€І. Chod€Ј !wi€Ђc st€Ѕd €Љ dok€Ѕd chcesz, alesam. Tomasz podni€Єs€  si€Ђ, nie !pr€Єbuj€Ѕc wi€Ђcej protestowa€І, lecz uczyni€  to tak brutalnie, #€Ѓe ca€ y st€Є€  si€Ђ zatrz€Ѕs€  i poprzewraca€ o si€Ђ wiele szklanic. €ЉDo pioruna! €Љzawo€ a€  spogl€Ѕdaj€Ѕc na swoich ch€ opc€Єw €Љ wobec tych ludzi rzadko mam tajemnice. I wszyscy s€Ѕ mi €Їwiadkami, €Ѓe tym razem, je€Ѓeli przed nimi co€Ї ukrywam, to nie ja tego chcia€ em. Ch€ opcy poruszyli si€Ђ na to wezwanie, a kilku z nich "zamrucza€ o do€Ї€І g€ o€Їno. Jedenkrzykn€Ѕ€  nawet: €Љ€­mier€І Ruyterowi i €Їmier€І wszystkim, kt€Єrzy czyhaj€Ѕ na nasz€Ѕ zgub€Ђ, tu, jak i gdzie indziej! €ЉCicho tam! €Љ rozkaza€  Tomaszdo€Ї€І mi€Ђkko. Nieco zaskoczony, Wincenty Kerdoncuff powiedzia€  z podziwem: €Љ Jeste€Ї wielce popularny, przyjacielu. Gotuj€Ѕc si€Ђ do wyj€Їcia Tomasznie zapomnia€  przypasa€І szpady kapitana Wilhelma Morvana €Љ i to wci€Ѕ€Ѓ tym samym gestem, jaki widzia€  u Danycana w swoim domu. VI Wyszed€ szy pierwszy zatrzyma€  si€Ђ zaraz na progu "szynku i zwr€Єci€  si€Ђ twarz€Ѕ doWincentego Kerdoncuffa, kt€Єry szed€  za nim. !€Љ A wi€Ђc?? €Љ zapyta€ , got€Єw do rozmowy. Lecz Kerdoncuff, nie tak pr€Ђdki, wskaza€  r€Ђk€Ѕ na koniec ulicy. €Љ Chod€Јmy dalej, tu pod drzwiami jest za du€Ѓo ludzi i !m€Єg€ by nas kto pods€ ucha€І... Rzeczywi€Їcie, G€ €Єwna Ulica by€ a ulic€Ѕ bardzo o€Ѓywion€Ѕ. Ca€ e nocne €Ѓycie Saint-Malo skupia€ o si€Ђ tutaj i tutaj to w€ a€Їnie po godzinie gaszenia €Їwiat€ a spotykali si€Ђ i gromadzili wszyscy, kt€Єrzy chcieli si€Ђ zabawi€І, napi€І, pohula€І, nagada€І €Љszajki dobrych kompan€Єw, postrach spokojnych ludzi i najwi€Ђkszy $k€ opot sier€Ѓant€Єw stra€Ѓy. Do€Ї€Іszeroka i prawie prosta, ulica ta mia€ a wygl€Ѕd niebrzydki i nie przypomina€ a wcale tych rozb€Єjniczych kr€Ђtych zakamark€Єw, jakie si€Ђ spotykaw innych miastach i jakie s€Ѕ dobrze znane pod nazw€Ѕ piekielnych zau€ k€Єw. Lecz habit nie czyni mnicha. I G€ €Єwna Ulica Saint-Malo tylko z pozoru budzi€ a zaufanie, w istocie za€Ї przy niej to od wa€ €Єw do dzielnicy biskupiej mie€Їci€ o si€Ђ pi€Ђtna€Їcie do dwudziestu lokali, stoj€Ѕcych otworem w dzie€Ё i w nocy dla wy€Ѓej wspomnianych kompan€Єw, ch€Ђtnie osuszaj€Ѕcych szklanice, zalecaj€Ѕcych si€Ђ do dziewcz€Ѕt, graj€Ѕcych w kartyi potem tocz€Ѕcych mi€Ђdzy sob€Ѕ bijatyki. "€Љ Chod€Јmy dalej!! €Љ powiedzia€ Wincenty Kerdoncuff. €Љ Chod€Јmy!! €Љ zgodzi€  si€Ђ Tomasz. Przeszli zatem ca€ €Ѕ G€ €Єwn€Ѕ Ulic€Ђ a€Ѓ do Biskup€Єwki, !p€Є€Јniej, skr€Ђcaj€Ѕc na prawo, poszli ulic€Ѕ Croix du Fief, a "nast€Ђpnie ulic€Ѕ €­wi€Ђtego Jana z Grille a€Ѓ do mur€Єw Trzech Cmentarzy. !Wincenty chcia€  i€Ї€І jeszcze i kierowa€  si€Ђ w stron€Ђ p€Є€ nocnego wa€ u, lecz Tomasz$os€Ѕdzi€ , €Ѓe ju€Ѓ dalej i€Ї€І nie trzeba. #€Љ Po kiego diab€ a!! €Љrzek€ . €Љ Widzisz przecie€Ѓ, €Ѓe nie ma tutaj ani niepotrzebnych oczu, ani niepotrzebnych uszu? Miejsce by€ o istotnie ca€ kiem !wyludnione. Zamieszka€ a cz€Ђ€Ї€І"miasta ju€Ѓ dot€Ѕd nie si€Ђga€ a; poza niskimi domkami niezbyt d€ ugiej ulicy Kardynalskiej Kerdoncuff i Trublet mogli dostrzec mur pa€ acu Quic-en-Groigne i s€ ysze€І niewyra€Јny poszum fal morza. €ЉM€Єw wi€Ђc wreszcie, o co chodzi €Љpowiedzia€  Tomasz. €ЉAmo€Ѓe wola€ by€Ї, a€Ѓeby€Їmy przeszli za ten mur, gdzie mogliby€Їmy prowadzi€І rozmow€Ђ jeszcze dalej od wszelkich istot €Ѓyj€Ѕcych? €Љ zapyta€  ironicznie i wskaza€  na mur cmentarny, ni€Ѓszy od muru Biskup€Єwki. €ЉNie! €Љ odpar€  Wincenty powa€Ѓnie. €Љ Tu w€ a€Їnie mo€Ѓemy porozmawia€І, je€Ѓeli raczysz mnie wys€ ucha€І. !€Љ M€Єw!! €Љ powt€Єrzy€  Tomasz. !Stali twarz€Ѕ do €Їrodka ulicy. Wmiejscach, gdzie zbita ci€Ѓba dom€Єw rzuca€ a g€Ђsty cie€Ё, noc zdawa€ a si€Ђ by€І bardzo ciemna. Ale cmentarze by€ y jakjeden potr€Єjny ogr€Єd, a poprzez jego cisy i wierzby ksi€Ђ€Ѓyc rozsiewa€  uko€Їnie swoje promienie. Niskie mury nie dawa€ y wielkiego cienia, "tak €Ѓe ulica by€ a do€Ї€І jasna. Tomasz i Wincenty, wychodz€Ѕc z ton€Ѕcych w "cieniu ulic, znale€Јli si€Ђ tutaj twarz€Ѕ w twarz jak przy €Їwietle dziennym. Wincenty Kerdoncuff przyst€Ѕpi€  do rzeczy: €ЉTomaszu, chodzi o moj€Ѕ siostr€Ђ Ann€Ђ Mari€Ђ... Chc€Ђ wiedzie€І, jakie masz wobec niej zamiary? G€ os jego, jakkolwiek ochryp€ y i nieco dr€Ѓ€Ѕcy ze wzruszenia, brzmia€  pomimo to ze szczeg€Єln€Ѕ si€ €Ѕ. Tomasz, zaskoczony i wyprowadzony z "r€Єwnowagi, cofn€Ѕ€  si€Ђ o krok. "€ЉTwoja siostra? €Љ wybe€ kota€ . €ЉTwoja siostra? €Љ powt€Єrzy€  jakby nie zrozumia€ . €Љ O co chodzi? I co ja z ni€Ѕ mam wsp€Єlnego? "Lecz Kerdoncuff zbli€Ѓy€  si€Ђ do Tomasza i schwyci€  go za r€Ђcesilnym u€Їciskiem. "€ЉZamilcz na Boga! €Љ zawo€ a€  z nag€ €Ѕ gwa€ towno€Їci€Ѕ. €Љ Zamilcz, je€Ѓeli chcesz tylko k€ ama€І! Wiem wszystko: ta suka mi powiedzia€ a... Ach, tego dnia sk€Єra jej nie by€ a wiele warta! Dlaczego jej nie zabi€ em, zadaj€Ђ sobie wci€Ѕ€Ѓ to pytanie... Ale mniejsza z tym: teraz chodzi nie o ni€Ѕ, lecz o ciebie. Tomaszu, ty j€Ѕ !mia€ e€Ї, by€ a dziewic€Ѕ, wi€Ђc odpowiedz mi, co zamierzasz zni€Ѕ robi€І teraz? Nie puszcza€  z d€ oni r€Ѕk Tomasza. Zreszt€Ѕ ten nie pr€Єbowa€  ich uwolni€І. €ЉBo ja wiem? €Љodezwa€  si€Ђ zak€ opotany i jakby znudzony."€ЉCzy ja wiem? €Љ powt€Єrzy€ . €Љ Wincenty, wys€ uchaj mnie i !nie gniewaj si€Ђ, gdy€Ѓ ca€ a ta historia nie jest €Ѓadnym nieporozumieniem. Skoro siostra ci wszystko wyzna€ a, nie widz€Ђ powodu, abym #milcza€ . Tak jest, posiad€ em j€Ѕ.Ale nie gwa€ tem, przysi€Ђgam "ci, przeciwnie, sta€ o si€Ђ to za jej pe€ nym zezwoleniem. Zapytaj lepiej jej, kto z nas zacz€Ѕ€  za kim lata€І? Kr€Єtko !m€Єwi€Ѕc, w nast€Ђpstwie tego... €Љ #Tu si€Ђ zaj€Ѕkn€Ѕ€ , ale po chwili kontynuowa€  ju€Ѓ pewniejszym "g€ osem. €ЉPonadto, je€Їli o mnie chodzi, nikomu o tym nie m€Єwi€ em. A wi€Ђc w czym tu "jest z€ o? Nie my€Їl, przyjacielu,€Ѓe Anna Maria jest jedyn€Ѕ dziewczyn€Ѕ, kt€Єr€Ѕ pozbawi€ em dziewictwa. Ot€Є€Ѓ,€Ѓadna nie robi z tego powodu !ha€ asu... C€Є€Ѓ chcesz, siostra twoja jest z tej samej gliny, co inne. Pozostaw j€Ѕ w spokoju i nie zajmuj si€Ђ tym wi€Ђcej, to wy€ €Ѕcznie jej sprawa. Tomasz Trublet westchn€Ѕ€  ci€Ђ€Ѓko i zadowolony, €Ѓe powiedzia€  tak wyra€Јnie to, co jego zdaniem nale€Ѓa€ o powiedzie€І, za€Їmia€  si€Ђ. Wincenty Kerdoncuff, milcz€Ѕc z€ owrogo, pozwoli€  mu si€Ђ wypowiedzie€І. S€ ucha€  go, !lecz, by€І mo€Ѓe, nie rozumia€ , pogr€Ѕ€Ѓony ca€ kowicie w swoich ponurych my€Їlach. !Obydwaj m€Ђ€Ѓczy€Јni byli wci€Ѕ€Ѓjeszcze z€ €Ѕczeni ze sob€Ѕ, d€ onie jednego zaciska€ y si€Ђ wok€Є€  r€Ѕk drugiego, lecz nie zwracali na to uwagi. Tak wi€Ђc Tomasz Trublet, sko€Ёczywszy m€Єwi€І, za€Їmia€  si€Ђ. Wincenty Kerdoncuff, wytr€Ѕcony z zadumy, us€ ysza€  ten €Їmiech i w tej samej chwili rozjuszy€  si€Ђ jak byk, kt€Єry zobaczy czerwon€Ѕ p€ acht€Ђ. "Zatrz€Ѕs€  nim od st€Єp do g€ €Єw tak w€Їciek€ y gniew, €Ѓe uczyni€  jaki€Ї dziwny skok, potkn€Ѕ€  si€Ђ i o ma€ o co nie upad€ . Kurczowo zaci€Їni€Ђte usta nie pozwala€ y mu wyda€І €Ѓadnego d€Јwi€Ђku. Be€ kota€  tylko niewyra€Јnie, wczepiaj€Ѕcsi€Ђ paznokciami w cia€ o przeciwnika, kt€Єry, nagle zaskoczony, nie m€Єg€  na raziestawi€І oporu. €Љ Puszczaj mnie, puszczaj do diab€ a! ... Do licha, pu€Їcisz mnie, czy nie, ty € otrze? Zacz€Ђli b€Єjk€Ђ. Tomasz by€  z pewno€Їci€Ѕ silniejszy. Lecz cz€ owiek, opanowany !w€Їciek€ o€Їci€Ѕ, mo€Ѓe pokona€І trzech spokojnych. Wincenty !czu€  swoj€Ѕ przewag€Ђ i trzyma€  zdobycz. Tomasz, nie mog€Ѕc si€Ђ uwolni€І, zgrabnym ruchem schwyci€  r€Ђkoje€Ї€І szpady i zakl€Ѕ€  znowu: €Љ Do wszystkich diab€ €Єw!! Wincenty, je€Ѓeli mnie nie pu€Їcisz, zabij€Ђ ci€Ђ! Wincenty zobaczy€  ten jego ruch. Wyda€  dziki okrzyk, pu€Їci€  Tomasza, odskoczy€  w ty€  i wyci€Ѕgn€Ѕ€  szpad€Ђ €Љ wszystko to w mgnieniu oka. "W €Їwietle ksi€Ђ€Ѓyca b€ ysn€Ђ€ o nagie ostrze. By€ o d€ ugie i mocne, przeznaczone do walki, a nie takie jak owe zabawki od parady, jakie, zreszt€Ѕ niech€Ђtnie, nosili mieszczanie Saint-Malo. Tomasz ujrza€  to !ostrze w niewielkiej odleg€ o€Їciod swego gard€ a. Zatrzyma€  jednak szpad€Ђ w pochwie i nawet skrzy€Ѓowa€  r€Ђce na piersiach, odzyskuj€Ѕc nagle spok€Єj i zimn€Ѕ krew, jak to zawsze si€Ђ z nim dzia€ o w obliczu prawdziwego niebezpiecze€Ёstwa. Kerdoncuff, zgi€Ѕwszy kolano, natar€  p€Є€ obrotem r€Ђki. €ЉNo, uderzaj! €Љpowiedzia€  z pogard€Ѕ Tomasz, €Їmiej€Ѕc si€Ђ znowu, lecz tym razem ju€Ѓ !innym €Їmiechem. €Љ Je€Ѓeli mnie zabijesz, twoja siostra b€Ђdzie z tego bardzo zadowolona! Kerdoncuff odst€Ѕpi€  krok i $opu€Їci€  r€Ђk€Ђ. Wci€Ѕ€Ѓ z pogard€ЅTomasz doda€ : €Љ Je€Ѓeli chcesz mnie zabi€І, dobrze! Je€Ѓeli chodzi o co innego, powiedz! Lecz Wincenty Kerdoncuff nie m€Єg€  m€Єwi€І od razu. Dysza€  ci€Ђ€Ѓko, potem zn€Єw zabe€ kota€ . Wreszcie odzyska€ mow€Ђ. %€Љ Czy... czy... po€Їlubisz... moj€Ѕ siostr€Ђ? Tomasz Trublet pozosta€  z r€Ђkami skrzy€Ѓowanymi na piersiach. €ЉTo wszystko? €Љ spyta€  ch€ odno €Љto wszystko, co chcia€ e€Ї powiedzie€І? Szkoda tylu s€ €Єw dla tak prostej sprawy... Czy po€Їlubi€Ђ Ann€Ђ Mari€Ђ? Chcesz wiedzie€І? Nie, nie po€Їlubi€Ђ jej. Nie dlatego zreszt€Ѕ, aby ona mnie nie chcia€ a w tej chwili, ale dlatego, €Ѓe ja jej nie chc€Ђ. Wszelkie g€ upstwa mi€Ђdzy nami s€Ѕ ju€Ѓ sko€Ёczone. Powtarzam, Wincenty, nie mieszaj si€Ђ w t€Ђ spraw€Ђ. Siostra twoja po€Їlubi, kogo b€Ђdzie chcia€ a, bo jest !dziewczyn€Ѕ € adn€Ѕ, bogat€Ѕ i z dobrym imieniem. Ja za€Ї €Ѓadnej nie po€Їlubi€Ђ. To jest moje postanowienie, a zreszt€Ѕ, kieruj€Ђ si€Ђ tutaj !rozs€Ѕdkiem: €Ѓeni€І si€Ђ bowiem nie jest rzecz€Ѕ korsarza. "Wincenty podni€Єs€  zn€Єw r€Ђk€Ђ. Tomasz ujrza€  ponownie ostrzeszpady na wysoko€Їci swego gard€ a. Niewzruszony, powt€Єrzy€  raz jeszcze, bardzo spokojnie: %€Љ Nie. Nie po€Їlubi€Ђ jej. Nie. Nie!#€Љ Miej si€Ђ wi€Ђc na baczno€Їci!! €Љ wyszepta€  Wincenty, ca€ y dr€Ѓ€Ѕcy z gniewu. Lecz Tomasz powoli traci€  cierpliwo€Ї€І. €ЉSam si€Ђ miej na baczno€Їci! €Љpowiedzia€  nagle, usi€ uj€Ѕc jeszcze zachowa€І spok€Єj. €ЉMiej si€Ђ na baczno€Їci, boja #nie lubi€Ђ pogr€Є€Ѓek. I, jak B€Єg na niebie, nie masz racji! Wincenty, jak gdyby go nie s€ ysza€ , stan€Ѕ€  w rozkroku, wysuwaj€Ѕc praw€Ѕ stop€Ђ naprz€Єd, jak to czyni€Ѕ zapa€Їnicy, gdy zaczynaj€Ѕ walk€Ђ. Jego prawa p€Є€ zgi€Ђta !r€Ђka wyprostowa€ a si€Ђ lekko i dosi€Ђg€ a ods€ oni€Ђtej piersi #Tomasza, kt€Єry nie zd€Ѕ€Ѓy€  si€Ђ !cofn€Ѕ€І. Ostrze dotkn€Ђ€ o sukna kaftana. Wtedy obydwaj razem zacz€Ђli mpє0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€”Ш c€тЮ cEтF cРЈ(## c K.Ж cn9†<б krzycze€І. $€Љ O€Ѓe€Ё si€Ђ z ni€Ѕ albo zginiesz tutaj!! €Љ z najwi€Ђkszym wzburzeniem wo€ a€  Kerdoncuff. A Tomasz, kt€Єrego zbyt d€ ugo hamowany gniew wybuchn€Ѕ€  nagle jak wybucha granat: !€Љ Precz z mojej drogi albo ci€Ђ zat€ uk€Ђ!! To, co si€Ђ sta€ o potem, nie !trwa€ o d€ u€Ѓej ni€Ѓ zm€Єwienie zdrowa€Їki. Wincenty uderzy€ , Tomasz odskoczy€  w bok, zbyt!p€Є€Јno jednak€Ѓe, aby unikn€Ѕ€І zadra€Їni€Ђcia w rami€Ђ. !W€Єwczas zawy€  z w€Їciek€ o€Їci,jednym ruchem wyci€Ѕgn€Ѕ€  !szpad€Ђ z pochwy, odbi€  ci€Ђcie !i wyci€Ѕgaj€Ѕc rami€Ђ, trzy razy pchn€Ѕ€  w prawy bok Wincentego, kt€Єry bez westchnienia zwali€  si€Ђ jak zar€Ѓni€Ђty w€Є€ . VII Tomasz Trublet sta€  przera€Ѓony ze szpad€Ѕ w d€ oni.Z jej opuszczonego ku ziemi ostrza kapa€ y powoli ciemne krople. Na bruku le€Ѓa€ o na wznak, ze skrzy€Ѓowanymi ramionami, nieruchome cia€ o Wincentego Kerdoncuffa. €ЉNaj€Їwi€Ђtsza Panno Wielkiej Bramy! €Љwestchn€Ѕ€  bezradnie. Otar€  odruchowo zakrwawion€Ѕ"szpad€Ђ, w€ o€Ѓy€  j€Ѕ do pochwy, potem, kl€Ђkaj€Ѕc na ziemi, nachyli€  si€Ђ nad pokonanym. &€Љ Z pewno€Їci€Ѕ ju€Ѓ nie €Ѓyje... €Љ pomy€Їla€ . Wszystko na to wskazywa€ o. Rana by€ a podw€Єjna, ostrze wepchni€Ђte po r€Ђkoje€Ї€І pod praw€Ѕ pach€Ђ wysz€ o przez lewe rami€Ђ. Krew p€ yn€Ђ€ a wielkimi fontannami z obydwu ran. Tomasz podni€Єs€  g€ ow€Ђ Wincentego i opu€Їci€  j€Ѕ znowu. Wstrz€Ѕs ten bez w€Ѕtpienia poruszy€  jakie€Ї spr€Ђ€Ѓyny w ciele, nagle bowiem zatrzepota€ y zsinia€ e powieki, a w przy€Іmionych €Јrenicach s€ abo zamigota€  blask. Zdziwiony Tomasz Trublet nachyli€  si€Ђ ponownie !nad zastyg€ €Ѕ twarz€Ѕ. Zadrga€ yw€Єwczas bezkrwiste wargi i Wincenty Kerdoncuff przem€Єwi€ . €ЉTomaszu €Љm€Єwi€  cicho, z najwi€Ђkszym wysi€ kiem €Љto ja ciebie wyzwa€ em... Odejd€Ј wi€Ђc w pokoju, nie jeste€Ї winien mojej €Їmierci. "Zakaszla€  i krew pop€ yn€Ђ€ a mu !do warg, kt€Єre na chwil€Ђ sta€ ysi€Ђ podobne do warg cz€ owieka €Ѓyj€Ѕcego. Tomasz, widz€Ѕc to, zaklina€  go, aby milcza€ , gdy€Ѓ ka€Ѓde s€ owo, wydane z tych krwawi€Ѕcych #ust, przy€Їpiesza€ o zbli€Ѓaj€Ѕc€Ѕ si€Ђ wed€ ug wszelkich oznak €Їmier€І. Ale Wincenty pomimo to m€Єwi€ dalej: €Љ Tomaszu, czy po€Їlubisz moj€Ѕsiostr€Ђ, Ann€Ђ Mari€Ђ? W niemal zagas€ ych oczach zamigota€  €Ѓywy niepok€Єj. Tomasz, zdziwiony, mimo woli podni€Єs€  brwi. A Wincenty odpowiedzia€  na to nieme pytanie €Љ z wysi€ kiem, kt€Єry sprowadzi€  na jego skrwawionewargi czarniawy skrzep krwi. €ЉNie powiedzia€ em ci wszystkiego... I pope€ ni€ em !wielki b€ €Ѕd... Tomaszu... moja !siostra... jest brzemienna... od czterech miesi€Ђcy... a to jest "akurat czas, kt€Єry up€ yn€Ѕ€  od twego ostatniego odjazdu... Tomaszu Trublet... na Boga, kt€Єry mnie b€Ђdzie s€Ѕdzi€ ... moja siostra... ty jeden j€Ѕ "posiad€ e€Ї... dop€Єki ciebie nie widzia€ a, by€ a dziewczyn€Ѕ "rozs€Ѕdn€Ѕ... czy j€Ѕ po€Їlubisz? #€Бrenice jego zn€Єw si€Ђ za€Іmi€ y.Kerdoncuff naprawd€Ђ umiera€ . Tomasz poczu€  w ca€ ym ciele !jakie€Ї dziwne i silne dr€Ѓenie. Jego wola, z€ amana, os€ abiona, rozbita, nie podtrzymywa€ a go ju€Ѓ przeciwtemu, umieraj€Ѕcemu, kt€Єry b€ aga€ . Wincenty ostatnim !wysi€ kiem opieraj€Ѕc si€Ђ obiema"r€Ђkami o bruk, zwr€Єci€  si€Ђ do Tomasza. Wtedy ten, z sercempokonanym przez lito€Ї€І, przed"kt€Єr€Ѕ nie m€Єg€  si€Ђ obroni€І, #ust€Ѕpi€ . Sk€ aniaj€Ѕc g€ ow€Ђ na znak zgody, powiedzia€ : €ЉDobrze, Wincenty, je€Їli siostra twoja jest naprawd€Ђ #brzemienna i je€Їli sta€ o si€Ђ to "za moj€Ѕ spraw€Ѕ, po€Їlubi€Ђ j€Ѕ, przysi€Ђgam na Chrystusa z Ravelinu i Naj€Їwi€Ђtsz€Ѕ Panienk€Ђ Wielkiej Bramy. Umieraj€Ѕcy chcia€  co€Ї powiedzie€І, ale si€ y go !opu€Їci€ y. Drugi czarny skrzep, "wi€Ђkszy ni€Ѓ pierwszy, nie m€Єg€ #mu przej€Ї€І przez gard€ o i dusi€ go. Obydwie r€Ђce, wsparte o ziemi€Ђ, os€ ab€ y, i cia€ o, niczym nie podtrzymywane, upad€ o twardo na bruk. Jaki€Ї dreszcz wstrz€Ѕsn€Ѕ€  umieraj€Ѕcym. Potem ca€ e cia€ o zastyg€ o. Tomasz, obna€Ѓywszy g€ ow€Ђ, prze€Ѓegna€  si€Ђ pobo€Ѓnie, a€Ѓeby zm€Єwi€І jedyn€Ѕ znan€Ѕ sobie modlitw€Ђ za zmar€ ych. W godzin€Ђ p€Є€Јniej ksi€Ђ€Ѓyc, teraz ju€Ѓ wysoko na niebie, rozsrebrzy€  rz€Ђsi€Їcie ca€ e Dobre Morze. Tomasz Trublet z wysoko€Їci wa€ u, g€Єruj€Ѕcego nad Starym Nabrze€Ѓem, pomi€Ђdzy wszystkimi, strzelaj€Ѕcymi ku niebu, masztami €Љa stanowi€ y one jakby g€Ђsty las €Љszuka€  oczami swojej nowej fregaty, €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , kt€Єrej #po€ o€Ѓenie w porcie okre€Їli€  mu Gaultier Danycan. Znalaz€  j€Ѕ? !€ЉTak! €Љ pomy€Їla€  €Љzrobi€ em bardzo m€Ѕdrze, dochodz€Ѕc z Wincentym do zgody... szybko iskutecznie... €­miertelne szcz€Ѕtki Kerdoncuffa zosta€ y z € atwo€Їci€Ѕ przeniesione przez niewysoki mur Trzech Cmentarzy w pot€Ђ€Ѓnych ramionach Tomasza. Po godzinie zatem trup znajdowa€ si€Ђ tam, gdzie powinny si€Ђ znajdowa€І trupy. A zaro€Їla, w€Їr€Єd kt€Єrych Tomasz go #umie€Їci€ , mia€ y ukrywa€І cia€ o przez jaki€Ї czas. W ka€Ѓdym !b€Ѕd€Ј razie nie mog€ o to trwa€Іd€ ugo. W tamtych czasach bowiem takie wypadki nie by€ y rzadko€Їci€Ѕ, a garnizon miejskinie omieszka€  za ka€Ѓdym razem robi€І wielkiego ha€ asu zpowodu zabitego cz€ owieka, cho€Іby to si€Ђ sta€ o w uczciwej walce. Sytuacja, w jakiej znalaz€  si€Ђ Tomasz Trublet, wcale nie by€ a dobra. Wyszed€  z opresji obronn€Ѕ r€Ђk€Ѕ, ale oto sta€  si€Ђ morderc€Ѕ. Lecz na ciemnej wodzie, gdzie#ksi€Ђ€Ѓyc odbija€  swoj€Ѕ srebrn€Ѕ tarcz€Ђ, cztery maszty €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ z dziesi€Ђcioma skrzy€Ѓowanymi rejami ko€ ysa€ y si€Ђ bardzo €Ѓa€ o€Їnie. Tomasz Trublet, patrz€Ѕc na nie, u€Їmiechn€Ѕ€  si€Ђ. €ЉNie w niedziel€Ђ €Љzamrucza€  "€Љlecz jutro... tak! jutro podczas!wieczornego przyp€ ywu... je€Ѓeli pozwoli m€Єj €Їwi€Ђty patron... wyjd€Ђ w morze. W€Єwczas zabrzmia€  dzwon Noguette. A by€ a ju€Ѓ godzina bardzo p€Є€Јna. Biegaj€Ѕce na piasku po odp€ ywie psy stra€Ѓy miejskich Saint-Malo odpowiedzia€ y na d€Јwi€Ђk dzwonu d€ ugim wyciem. Tomasz prze€Ѓegna€  si€Ђ znakiem krzy€Ѓa, wierzy€  bowiem, €Ѓe zwierz€Ђta wyj€Ѕ poczuwszy nieboszczyka. Psy, naszczekawszy si€Ђ do syta, zamilk€ y, a Tomasz Trublet westchn€Ѕ€ : €Љ Bo€Ѓe, przyjmij dusz€Ђ tego nieszcz€Ђsnego ch€ opca! Tomasz Trublet bowiem nie by€ cz€ owiekiem okrutnym ani twardego serca... €В€Г€Д€Е€Ж€З€И€Й€К€Л€М€Н€О€П€Р€С€Т€У€Ф€Х€Ц€Ч€Ш€Щ€Ъ€Ы€Ь€Э€Ю€Я€а€б€в€г€д€е€ж€з€и€й€к€л€м€н€о€п€р€с€т€у€ф€х€ц€ч€ш€щ€ъ€ы€ь€э€ю€я€№€ё€ђ€ѓ€є€ѕ€і€ї€ј€љ€њ€ћ€ќ€§€ў€џI Z bocianiego gniazda, ulokowanego ponad fokbramslem, €Ћoko€Ќ badaj€Ѕcy "horyzont, pochyli€  si€Ђ w stron€Ђpok€ adu i zawo€ a€  przez z€ o€Ѓone w tub€Ђ r€Ђce: !€ЉL€Ѕd! ... Trzy rumby w lewo... Wtedy inny wachtowy, us€ yszawszy to, pop€Ђdzi€  z !siekier€Ѕ w gar€Їci przez ca€ €Ѕ !d€ ugo€Ї€І pok€ adu, a€Ѓ do jego "kraw€Ђdzi, i powt€Єrzy€  z ca€ ej si€ y okrzyk, a€Ѓeby go us€ ysza€ a ca€ a za€ oga. !€ЉL€Ѕd! Trzy rumby w lewo! L€Ѕd! ... Zbiegli si€Ђ wszyscy, a wielu marynarzy wdrapa€ o si€Ђ na wanty, a€Ѓeby lepiej widzie€І. Od czasu wyp€ yni€Ђcia z !Dobrego Morza min€Ђ€ o w€ a€Їnie sze€Ї€Іdziesi€Ѕt dni. Sze€Ї€Іdziesi€Ѕt dni dla !przep€ yni€Ђcia pi€Ђtnastu setek wielkich mil morskich 7 , oddzielaj€Ѕcych Tortue od Saint-Malo, to nie by€ a fraszka. M€Єg€  tego dokona€І tylko doskona€ y €Ѓaglowiec, a "€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ w€ a€Їnie nim by€ a. Tomasz Trublet, wyszkolony dobrze przez swojego armatora i przez obeznanych ztymi morzami starych marynarzy z Saint-Malo, stara€ "si€Ђ obra€І najlepszy kurs, cho€І ten daleki by€  od najprostszego. Gdy tylko min€ЂliP€Є€ wysep Breto€Ёski, po€Ѓeglowa€  na po€ udnie, !wzd€ u€Ѓ Hiszpanii, Portugalii i poznawanych jedna po drugiejwysp afryka€Ёskich: Madery, Wysp Szcz€Ђ€Їliwych, archipelagu Wysp Zielonego Przyl€Ѕdka. I wtedy dopiero, korzystaj€Ѕc z pomy€Їlnego wiatru przebrasowa€  reje, wzi€Ѕ€  kurs na Ameryk€Ђ, przeci€Ѕ€  ocean od wschodu dozachodu €Љzostawiaj€Ѕc daleko na p€Є€ nocy szkaradne Morze Sargassowe, i w ko€Ёcu, czterdziestego pi€Ѕtego dnia zatrzyma€  si€Ђ na jednej z Wysp Podwietrznych €Љ kt€Єrej? to go nie obchodzi€ o. W pi€Ђ€І dni p€Є€Јniej, po id€Ѕcych na zmian€Ђ wichrach i beznadziejnych ciszach, €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ p€ yn€Ђ€ a wzd€ u€Ѓ Wysp Dziewiczych, Puerto Rico, potem San Domingo. Lecz oto nadszed€  dzie€Ё sze€Ї€Іdziesi€Ѕty. Sygnalizowany l€Ѕd nie m€Єg€  by€І teraz niczym innym, jak tylko upragnion€Ѕ Tortue, celemi ko€Ёcem d€ ugiej podr€Є€Ѓy. Drzwi rufowego kasztelu !otworzy€ y si€Ђ i wyszli stamt€Ѕdkapitan Tomasz Trublet z porucznikiem Ludwikiem Gu€Њnol€Њm. Trzymaj€Ѕc si€Ђ pod "r€Ђce szli wzd€ u€Ѓ pok€ adu i po schodniach lewej burty weszli na bak. Tam, przy€ o€Ѓywszy r€Ђce do czo€ a, aby lepiej widzie€І, spojrzeli w dal. Za€ oga, zgromadzona wok€Є€ , pilnie nas€ uchiwa€ a. Ani Trublet, ani Gu€Њnol€Њ nie byli zwierzchnikami, do kt€Єrych !ludzie mogliby czu€І nienawi€Ї€І lub pogard€Ђ. €Љ Pi€Ђkna wyspa €Љ rzek€  Tomasz po chwili przypatrywania si€Ђ. !€ЉIstotnie, pi€Ђkna €Љ przyzna€  Ludwik Gu€Њnol€Њ. €Љ Z wygl€Ѕdu przypomina t€Ђ, kt€Єr€Ѕ nam niedawno opisywa€  Kersaint, co to sp€Ђdzi€  cztery lata w€Їr€Єd tutejszych ludzi. #L€Ѕd, o kt€Єrym m€Єwili, w€ a€Їnie si€Ђ wy€ ania€  z b€ €Ђkitnego horyzontu, sam niebieskawy i jakby przezroczysty. Lecz oczy marynarzy, pomimo !odleg€ o€Їci, odr€Є€Ѓnia€ y ju€Ѓ falisty profil € a€Ёcucha g€Єr, urwanych stromo od p€Є€ nocy i,!przeciwnie, zni€Ѓaj€Ѕcych si€Ђ w € agodnym spadku od po€ udnia. €ЉNa tych morzach €Љ zauwa€Ѓy€  Ludwik Gu€Њnol€Њ €Љwzrok niesie bardzo daleko. To zadziwiaj€Ѕce zjawisko. Do diab€ a! U nas najsprytniejszy wachtowy z bocianiego gniazda nie odgad€ by nigdy napodobn€Ѕ odleg€ o€Ї€І, €Ѓe tam jest l€Ѕd! €Љ Do kro€Іset, masz racj€Ђ! €Љ potwierdzi€  Tomasz Trublet. Po czym umilkli i patrzyli dalej w milczeniu. "€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ p€ yn€Ђ€ a na otwartym morzu pod wszystkimi €Ѓaglami, opr€Єcz !bramsli, kt€Єre cz€Ђsto s€Ѕ zbyt cienkie, aby nimi manewrowa€І,kiedy si€Ђ zerwie wichura. W ten spos€Єb o€Ѓaglowana, $€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ porusza€ a si€Ђ,wed€ ug logu, z pr€Ђdko€Їci€Ѕ !oko€ o o€Їmiu w€Ђz€ €Єw i Tortue zaczyna€ a si€Ђ wznosi€І ponad morzem. L€Ѕd niebieskawy sta€  si€Ђ zielony, t€Ѕ zielono€Їci€Ѕ !delikatn€Ѕ i aksamitn€Ѕ, kt€Єrej si€Ђ nie spotyka w €Ѓadnej stronie €Їwiata, z wyj€Ѕtkiem !Antyli. A w€Їr€Єd tej rzadkiej i doskona€ ej zieleni, istotnie zachwycaj€Ѕcej oczy, ukaza€ a si€Ђ teraz pewna liczba porozrzucanych, tu i tam bia€ ych punkcik€Єw. By€ a nimi pokryta g€Єra. Rozsiane na aksamicie drzew i € €Ѕk robi€ y wra€Ѓenie tych bardzo wytwornych koronek, kt€Єrymi wielcy panowie zdobi€Ѕ jedwab €Ѓupan€Єw. €ЉBo€Ѓe! €Љzawo€ a€  Ludwik Gu€Њnol€Њ, wskazuj€Ѕc wysp€Ђ palcem €Љ my€Їl€Ђ, €Ѓe ten zak€Ѕtek jest najbogatszy w €Їwiecie. Wszystko, co tam wida€І, to nie mo€Ѓe by€І nic !innego, jak €Їlicznie po€ o€Ѓone wille i pa€ ace. "€ЉA w€ a€Їciwe miasto €Љdorzuci€  Tomasz Trublet €Љ jest na dole nad samym brzegiem morza. Oto si€Ђ teraz pokazuje i port tak€Ѓe. By€ a to tylko ma€ a przysta€Ё, po€ o€Ѓona w zatoce, na kt€Єrej brzegu sta€ o w szeregu trzydzie€Їci do czterdziestu bardzo brzydkich budynk€Єw, podobnych raczej do jakich€Ї magazyn€Єw ni€Ѓ dom€Єw mieszkalnych. Ale na lewo cieszy€ a oczy solidnie obmurowana bateria, a ogie€Ё !jej czterech ci€Ђ€Ѓkich dzia€  z zielonego spi€Ѓu musia€  si€Ђ doskonale krzy€Ѓowa€І z ogniem wielkiej wie€Ѓycy, kt€Єr€Ѕ si€Ђ rozr€Є€Ѓnia€ o na prawo. I jakkolwiek otwarty od strony morza, port wyspy Tortue, b€Ђd€Ѕc tak doskonale przygotowany do odparcia ataku nieprzyjacielskiego, nie musia€  si€Ђ go l€Ђka€І. €ЉB€Ђdziemy si€Ђ tam czuli "najlepiej na €Їwiecie €Љos€Ѕdzi€  Tomasz, kiedy ju€Ѓ wszystko $zobaczy€ . €Љ€­ci€Ѕgnijcie €Ѓagle i przygotujcie si€Ђ do rzucenia kotwicy. Wydaj odpowiednie rozkazy, Ludwiku, ja za€Ї wr€Єc€Ђ do kasztelu. Gu€Њnol€Њ sk€ oni€  g€ ow€Ђ. €Љ Wed€ ug twych rozkaz€Єw €Љ odpar€  tylko. Trzymaj€Ѕc si€Ђ pod r€Ђk€Ђ, "wr€Єcili na ruf€Ђ. Kapitan wszed€ z powrotem do swojego salonu, podczas gdy porucznikuda€  si€Ђ na pok€ ad kasztelu rufowego, sk€Ѕd lepiej si€Ђ kierowa€ o manewrami okr€Ђtu i gdzie trzeba by€І, aby widzie€І od jednego rzutu oka dziesi€Ђ€І rej czterech maszt€Єw. Tomasz Trublet siedzia€  w salonie, twarz€Ѕ do swego kapita€Ёskiego kufra, i podni€Єs€ szy ci€Ђ€Ѓkie wieko o podw€Єjnym zamku szuka€  w€Їr€Єd papier€Єw okr€Ђtowych dokumentu najwa€Ѓniejszego ze wszystkich, tego, kt€Єry mia€  wkr€Єtce przed€ o€Ѓy€І gubernatorowi d €ЏOgeron. Wed€ ug bowiem ostatnich wiadomo€Їci, jakie mia€  z Wersalu kawaler Danycan, pan d €ЏOgeron rz€Ѕdzi€  wci€Ѕ€Ѓ jeszcze, od roku 1666, a nawet 1664, wysp€Ѕ Tortue i wybrze€Ѓem San Domingo dla kr€Єla i pan€Єw z Kompanii Zachodniej. €Љ Bez w€Ѕtpienia to ten €Љ zamrucza€  wreszcie Tomasz. Rozwin€Ѕ€  pismo. By€  to pergamin pokryty dwoma szeregami wielkich piecz€Ђci z zielonego wosku. Tomasz, jakkolwiek nie bardzo uczony, czyta€І umia€ . Sylabizowa€ : PRZYWILEJ KORSARSKI LUDWIK DE BOURBON, HRABIA DE VERMANDOIS, ADMIRA€А FRANCUSKI, do wszystkich, #kt€Єrzy niniejsze ogl€Ѕda€І b€Ђd€Ѕ,pozdrowienie. Wed€ ug rozkaz€Єw, kt€Єre otrzymali€Їmy od Kr€Єla, a€Ѓeby pilnowa€І akuratnej obrony jego poddanych i dla zabezpieczenia handlu morskiego... !P€Є€Јniej, przepuszczaj€Ѕc kilka wierszy: ... Dla tych przyczyn #zwolnili€Їmy od s€ u€Ѓby, dali€Їmy w€ adz€Ђ i zezwolenie panu Tomaszowi Trubletowi, kapitanowi lekkiej fregaty, zwanej €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , "oko€ o stu sze€Ї€Іdziesi€Ђciu ton,%z tak€Ѕ ilo€Їci€Ѕ ludzi, dzia€ , kul, prochu, o€ owiu i innej amunicjii €Ѓywno€Їci, kt€Єre s€Ѕ niezb€Ђdne w podr€Є€Ѓy morskiej,aby walczy€  przeciwko rozb€Єjnikom morskim, korsarzom lub ludziom bez okre€Їlonego zaj€Ђcia, a nawet przeciwko poddanym Republiki Zjednoczonych Prowincji Niderland€Єw, i przeciwko innym wrogom Pa€Ёstwa, oraz brat ich do niewoli wraz z ich okr€Ђtami i inny mi rzeczami, kt€Єre im b€Ђd€Ѕ wzi€Ђte we wszelkich miejscach i okolicach, gdzie mo€Ѓna b€Ђdzieich spotka€І... "€Љ To jest dobre!! €Љ powiedzia€  g€ o€Їno. !Zn€Єw przepu€Їci€  ca€ y paragrafi czyta€  dalej: ... Z obowi€Ѕzkiem dla wy€Ѓej wymienionego Tomasza Trubleta wywieszania podczas !walki jedynej flagi, kt€Єra jest jego, mianowicie Saint-Malo, niebieskiej, przeci€Ђtej krzy€Ѓem bia€ ym, w wolnym polu szkar€ atnym maj€Ѕcej biegn€Ѕc€Ѕ € asic€Ђ srebrn€Ѕ; z obowi€Ѕzkiem tak€Ѓe spe€ niania i przestrzegania spe€ nienia przez za€ og€Ђ rozkaz€Єw marynarki i rozporz€Ѕdzenia, danego przez Jego Kr€Єlewsk€Ѕ Mo€Ї€І Roku Pa€Ёskiego 1669... Pergamin, z€ o€Ѓony z powrotem, zaszele€Їci€ . €ЉZ tego jasno wynika €Љ wywnioskowa€  zadowolony Tomasz Trublet €Љ €Ѓe jeste€Їmy korsarzami zupe€ nie wed€ ug prawa. Ludwik Gu€Њnol€Њ, stoj€Ѕc na pok€ adzie kasztelu rufowego, niedaleko stermasztu, wydawa€  komendy: $€Љ Zwija€І dolne €Ѓagle!! Na g€Єr€Ђ €Ѓeglarze! Jego breto€Ёski g€ os, suchy i !zarazem €Їpiewny, ni€Єs€  daleko i by€  s€ yszany a€Ѓ do fokmasztu. €Љ Wchodzi€І!! Zwija€І dolne €Ѓagle! Uwa€Ѓa€І na noki! Na €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ ka€Ѓdy manewr wykonywany by€  z tak€Ѕ sam€Ѕ szybko€Їci€Ѕ i !dok€ adno€Їci€Ѕ, jak€Ѕ podziwianona statkach marynarki kr€Єlewskiej. €Љ Na d€Є€ !! "eglarze opu€Їcili si€Ђ wzd€ u€Ѓ want. Dolne €Ѓagle by€ y zwini€Ђte. Mistrz kanonier€Єw "zbli€Ѓy€  si€Ђ do schodni kasztelu!rufowego na pok€ adzie i zdj€Ѕ€  kapelusz, aby zaraportowa€І: €Љ Gotowe do rzucenia kotwicy.Na co porucznik odpowiedzia€  skinieniem g€ owy. Kiedy tak sta€  na pok€ adzie kasztelu rufowego, sylwetka jego "pr€Ђ€Ѓy€ a si€Ђ dumnie, cho€І nie by€  ani bardzo wysoki, ani barczysty, a jego bia€ e, g€ adkie policzki i d€ ugie, bardzo czarne w€ osy podobne by€ y do policzk€Єw i w€ os€Єw dziewczyny. Ale ostre i przenikliwe spojrzenie zawsze pe€ nych ognia oczu, odbiera€ o ca€ €Ѕ s€ odycz tej m€ odej twarzy o czystych rysach. Nieco p€Є€Јniej, gdy €ЋPi€Ђkna !€Аasica€Ќ min€Ђ€ a wschodni cypelportu, Tomasz Trublet przy€ €Ѕczy€  si€Ђ do swojego porucznika na kasztelu rufowym. Stoj€Ѕc tak obok siebie wygl€Ѕdali jeden jak "w€Ѕt€ e dziecko, drugi jak t€Ђgi isilny wojownik. W j razem zacz€Ђli mpє0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€KS ЫШ c€` !“l cУ "џ c& #*,K‰ $=2В c€д %я<Ћ7 rzeczywisto€Їci jeden nie by€  mniej gro€Јny od drugiego i ch€ opcy z wachty, wszyscy bardzo pos€ uszni i niemal boja€Јliwi, wobec obydw€Єch czuli ten sam respekt. €Љ Wkr€Єtce rzucimy kotwic€Ђ, ka€Ѓ sondowa€І. !€Љ Do sondy!! €Љ rozkaza€  Ludwik Gu€Њnol€Њ. Marynarz wyci€Ѕgn€Ѕ€  dwana€Їcie s€Ѕ€Ѓni linki i wy€Їpiewa€ : €Љ Nie ma dna!! €ЉNie szkodzi €Љrzek€  Trublet. €ЉNiedaleko st€Ѕd stoi brygantyna na kotwicy. Podejdziemy jeszcze troch€Ђ. €Љ Brasowa€І na wiatr!! Wolno, oddawa€І ster! #Fregata pos€ usznie zbli€Ѓy€ a si€Ђ$do l€Ѕdu. agle zacz€Ђ€ y zwisa€І. A marynarz, sonduj€Ѕc dalej, wy€Їpiewa€  tym razem: $€Љ Dno!! dziesi€Ђ€І s€Ѕ€Ѓni z lewej burty, dziesi€Ђ€І s€Ѕ€Ѓni! €ЉPrzygotowa€І dwie kotwice! €Љ zakomenderowa€  Tomasz Trublet. I zwracaj€Ѕc si€Ђ do porucznika, powiedzia€ : €ЉId€Ј na bak, chc€Ђ natychmiastrzuci€І kotwic€Ђ. Wed€ ug zwyczaj€Єw marynarskich drugi oficer musisi€Ђ znajdowa€І na dziobie okr€Ђtu w chwili, kiedy rzucaj€Ѕkotwic€Ђ. A ten moment nadszed€ . Tomasz patrzy€  uwa€Ѓnie na €Ѓagle. Fregata mia€ a jeszcze nie zwini€Ђte marsle na fokmaszcie i grotmaszcie orazster€Ѓagiel, lecz sz€ a ju€Ѓ wolniej. Trublet, splun€Ѕwszy nawod€Ђ, aby lepiej sprawdzi€І pr€Ђdko€Ї€І, zdecydowa€ : "€Љ Zwin€Ѕ€І wszystkie €Ѓagle!! €Љ zawo€ a€ . !Ch€ opcy znowu si€Ђ po€Їpieszyli.Na pok€ adzie z jasnego sosnowego drzewa zat€Ђtni€ y bose nogi. €Љ Tak jest!! Zwija€І €Ѓagle! Trzy €Ѓagle z€ o€Ѓy€ y si€Ђ r€Єwnocze€Їnie jak trzy pary skrzyde€ . €Љ Przebrasowa€І reje!! Kiedy rozkaz zosta€  wykonany, Tomasz z zadowoleniem spogl€Ѕda€  na pozbawione €Ѓagli maszty, !potem nat€Ђ€Ѓy€  g€ os, aby by€І lepiej s€ yszanym przez kanonier€Єw, zgromadzonych wok€Є€  liny kotwicznej na dziobi€Ђ: €ЉGotowe do rzucenia kotwicy? Rzuci€І kotwic€Ђ na dziobie! Na co kotwica zanurzy€ a si€Ђ w€Їr€Єd plusku rozpryskuj€Ѕcej si€Ђ wody. Chwil€Ђ potem Tomasz us€ ysza€  wo€ anie marynarza: €Љ Kapitanie!! Hej! Kapitanie! Tamta brygantyna wysy€ a szalup€Ђ, chyba do nas. 7 wczesna wielka mila morska(franc. lieu , ang. league)wynosi€ a 3 mile morskie (przyp. red. ). II €Љ Ahoj!! Na szalupie! Marynarz z kr€Єtk€Ѕ pik€Ѕ w gar€Їci skierowa€  ten okrzyk dozbli€Ѓaj€Ѕcej si€Ђ szalupy. Z szalupy €Љd€ ugiej € odzi o czterech wios€ ach €Љ nikt nie odpowiedzia€ , lecz kto€Ї si€Ђ podni€Єs€  i na dow€Єd pokojowych zamiar€Єw zamacha€  sk€Єrzanym kapeluszem, kt€Єrego wst€Ѕ€Ѓki powiewa€ y na wietrze. Szalupa dobi€ a ju€Ѓ do burty fregaty. Cz€ owiek, kt€Єry macha€  kapeluszem, pocz€Ѕ€  wo€ a€І: €Љ Hallo!! ... Spu€Ї€Іcie trap! !G€ os, bardzo ochryp€ y, brzmia€ z cudzoziemska. Za€ oga, jeszcze na stanowiskach ko€ o kotwic, spojrza€ a na kapitana,stoj€Ѕcego na schodniach kasztelu rufowego. Tomasz Trublet da€  zezwalaj€Ѕcy znak g€ ow€Ѕ i podczas gdy ch€ opcy, skorzy do spe€ niania rozkaz€Єw, spuszczali trap, sam zszed€  na dolny pok€ ad i zatrzyma€  si€Ђ przy burcie, aby przywita€І cz€ owieka z szalupy.Ten, uchwyciwszy si€Ђ liny, wdrapa€  si€Ђ po trapie zwinnie jak ma€ pa. W chwili, gdy zeskakiwa€  na pok€ ad, Tomasz%zbli€Ѓy€  si€Ђ i wyci€Ѕgn€Ѕ€  praw€Ѕ r€Ђk€Ђ, nie zaniechawszy jednaktrzyma€І lewej na r€Ђkoje€Їci jednego z pistolet€Єw, kt€Єre mia€  za pasem. "€Љ Hallo!! €Љ zawo€ a€  przybysz. On tak€Ѓe mia€  za pasem dwa pistolety. Jak zwyczaj !nakazuje, wyj€Ѕ€  je i ofiarowa€ Tomaszowi Trubletowi na znak przyja€Јni czy przymierza; €Љ Hallo!! €Љ powt€Єrzy€ . Po czym zapoznano si€Ђ bli€Ѓej. Edward Bonny, zwany Rudobrodym z powodu d€ ugiej brody przez osobliw€Ѕ kokieteri€Ђ zabarwionej na czerwono, sam by€  kapitanem brygantyny, stoj€Ѕcej obok !€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , kt€Єra to brygantyna, do€Ї€І n€Ђdzna, !nazywa€ a si€Ђ €ЋFlying King€Ќ i mia€ a tylko osiem ma€ ych dzia€ . Rudobrody nie martwi€  si€Ђ tym zbytnio, przyzwyczaiwszy si€Ђ powtarza€І cz€Ђsto swojej za€ odze, €Ѓe z czterema tylko dzia€ ami i osiemnastoma piratami s€ ynny Piotr Legrand !pi€Ђtna€Їcie lat temu wzi€Ѕ€  do niewoli wiceadmira€ a hiszpa€Ёskiego pomimo jego trzystu osiemdziesi€Ђciu #sze€Їciu ludzi i pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech dzia€ , prawie wszystkich ze spi€Ѓu. Im lepiej wyposa€Ѓony nieprzyjaciel, tymwi€Ђksza zdobycz; mniej liczna za€ oga, obfitsze udzia€ y w € upach. Edward Bonny, flibustier zwany Rudobrodym, rodem z Bristolu w Anglii, wyznawa€  powy€Ѓsze zasady i jeszcze te "oto: umiera si€Ђ tylko raz, €Ѓyje "si€Ђ tylko raz oraz €Љ trzeba by€І!wielkim durniem, a€Ѓeby si€Ђ ba€І"zako€Ёczy€І pi€Ђkne €Ѓycie m€Ђsk€Ѕ €Їmierci€Ѕ. Wysoki i t€Ђgi, jakkolwiek ust€Ђpuj€Ѕcy pod oboma wzgl€Ђdami Tomaszowi Trubletowi, nie ust€Ђpowa€  nikomu w m€Ђstwie, odwadze i m€Ђskiej dumie. A dwadzie€Їcia wygranych, tak na morzu jak ina l€Ѕdzie bitew, pouczy€ y wszystkich mieszka€Ёc€Єw Ameryki, kto za€Ї jest Edward Bonny, zwany Rudobrodym. Tomasz Trublet, kt€Єry nic o tym nie wiedzia€ , sz€Єstym zmys€ em wyczu€  i oszacowa€  flibustiera wed€ ug jego warto€Їci. Aby go uczci€І, wyci€Ѕgni€Ђto z kuchni okr€Ђtowej najstarsze wino i podano je zaraz w najwi€Ђkszych dzbanach. Nie up€ yn€Ѕ€  kwadrans, a dwaj kapitanowie stanowili ju€Ѓ par€Ђ przyjaci€Є€  i poklepywali si€Ђ wzajemnie po kolanach. !€ЉPrzyjacielu! €Љ m€Єwi€  Edward Bonny, patrz€Ѕc przenikliwie naTomasza Trubleta czarnymi oczami. €Љ Stary druhu! Taki dra€Ё jak ty i z takim wygl€Ѕdem jak tw€Єj nie przybywa w tutejsze strony, aby zbiera€І kakao, tyto€Ё i drzewo kampeszowe, chyba €Ѓetowar€Єw tych szuka€І b€Ђdzie na hiszpa€Ёskich okr€Ђtach, kt€Єre dopiero co wysz€ y z Nowej Holandii. Czy nie mam racji? Niech mnie piek€ o poch€ onie, je€Їli nie jeste€Ї korsarzem, jak ja flibustierem! A korsarz z flibustierem mog€Ѕ si€Ђ porozumie€І! Daj r€Ђk€Ђ na zgod€Ђ, marynarzu, a ja ci wska€Ѓ€Ђ bogaty k€Ѕsek, po kt€Єry udamy si€Ђ razem jako dobrzy Bracia Wybrze€Ѓa. #€ЉPodobasz mi si€Ђ! €Љ stwierdzi€  Tomasz Trublet. €ЉAle dlaczego m€Єwisz o Hiszpanach i Nowej Hiszpanii? Jak mi B€Єg mi€ y, jestem korsarzem i got€Єw !jestem dzia€ a€І razem z tob€Ѕ €Љlecz jedynie przeciwko Holendrom, kt€Єrzy s€Ѕ wrogami kr€Єla Francji, ale nie przeciw ludziom z innych kraj€Єw, neutralnych, sprzymierzonych lub zaprzyja€Јnionych. Na !dow€Єd poka€Ѓ€Ђ ci m€Єj PrzywilejKorsarski. Rozb€Єjnikiem by€ bym, gdybym si€Ђ temu sprzeniewierzy€ . Czytaj, co jest na pergaminie. !€ЉHej! €Љ wykrzykn€Ѕ€  Rudobrody.!€Љ My€Їlisz wi€Ђc, €Ѓe potrafi€Ђ !czyta€І? Nie! Ale to nie szkodzi! Holendrzy, Hiszpanie, papi€Їci, !hugenoci, kalwini, janseni€Їci €Љczort by si€Ђ w tym po€ apa€ ! Czy€Ї zwariowa€ , druhu? Czyby€Ї tylko ty sam jeden po€Їr€Єd wszystkich tutejszych Francuz€Єw i Anglik€Єw chcia€  unika€І tej zgrai ma€ p kastylskich, kt€Єre bez !mi€ osierdzia pal€Ѕ nasze chaty iwieszaj€Ѕ naszych ludzi za ka€Ѓdym razem, o ile my z koleinie wieszamy ich ludzi i nie palimy ich chat? Na ich przekl€Ђt€Ѕ Matk€Ђ Bosk€Ѕ! Trublet, nie masz wyboru, jeste€Ї albo z nami, albo !przeciw nam. Je€Їli€Ї z nami, daj"r€Ђk€Ђ na zgod€Ђ. Je€Їli przeciw, niech mnie piek€ o poch€ onie! Wracam zaraz na burt€Ђ, aby natychmiast walczy€І z tob€Ѕ na €Їmier€І! Nie odpowiadaj€Ѕc, Tomasz !cofn€Ѕ€  si€Ђ o krok. Rudobrody, odetchn€Ѕwszy, podj€Ѕ€  zn€Єw, nieco € agodniej: €Љ Co tam, dr€Ѓysz przed €Їwistkiem o€Їlej sk€Єry? Kiedy po€Ѓyjesz jaki€Ї czas mi€Ђdzy !nami, nie b€Ђdziesz si€Ђ wi€Ђcej zajmowa€  rozr€Є€Ѓnianiem przyjaci€Є€  i nieprzyjaci€Є€  twego poczciwego kr€Єla. Twoi nieprzyjaciele i twoi przyjaciele ci wystarcz€Ѕ. Ale nie czekaj na bieg wypadk€Єw, #to mo€Ѓna za€ atwi€І ju€Ѓ dzisiaj. Gubernator d €ЏOgeron jest sprytnym cz€ owiekiem i nie #w€Ѕtpi€Ђ, €Ѓe potrafi znale€Ј€І ci inny przywilej korsarski, lepszy!ni€Ѓ ten, i taki, kt€Єry naka€Ѓe ci €Їciga€І r€Єwnie dobrze Holendr€Єw, jak i Hiszpan€Єw. Je€Ѓeli powiedzia€ em prawd€Ђ, czy p€Єjdziesz ze mn€Ѕ? "Tomasz przygl€Ѕda€  mu si€Ђ do€Ї€Іd€ ugo, maj€Ѕc nadziej€Ђ tym sposobem dobrze go zbada€І i pozna€І: "€ЉTak €Љrzek€  nast€Ђpnie g€ osem niespodziewanie wysokim i czystym. €Љ Ch€Ђtnie b€Ђd€Ђ twoim towarzyszem, je€Ѓeli otrzymam na to zezwolenie pana d €ЏOgeron, kt€Єrego zreszt€Ѕ chc€Ђ odwiedzi€І dzisiaj. Ale o jakim to za€ atwieniu sprawy m€Єwisz i jaki przywilej korsarski mog€Ѕ mi da€І ponad ten, kt€Єry otrzyma€ em? Edward Bonny, zwany Rudobrodym, za€Їmia€  si€Ђ wtedy d€Јwi€Ђcznym €Їmiechem izag€ €Ђbi€  si€Ђ w szczeg€Є€ y obja€Їnie€Ё. !Nie od dzisiaj datowa€ a si€Ђ ta nieub€ agana wojna, kt€Єra nie ustawa€ a mi€Ђdzy flibustierami a koloniami hiszpa€Ёskimi Indii Zachodnich. Dawno ju€Ѓ €Љlat "pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt lub wi€Ђcej temu, nikt tego nie pami€Ђta€  dok€ adnie €Љbukanierzy, czyli my€Їliwi, poluj€Ѕcy na bawo€ y, mordowani, i to w spos€Єb bardzo okrutny, na ich w€ asnych terytoriach przez Hiszpan€Єw, zem€Їcili si€Ђ pierwszy raz, atakuj€Ѕc swoichprze€Їladowc€Єw i dopuszczaj€Ѕc si€Ђ na nich strasznych mord€Єw.W tym to czasie, kt€Єry poprzedzi€  zorganizowanie si€Ђ flibustier€Єw, bukanierzy, pro€Їci wie€Їniacy, zmuszani do wojny przez brutaln€Ѕ zaborczo€Ї€І, nie wdawali si€Ђ bynajmniej w dyplomacj€Ђ czy !w polityk€Ђ. Nie troszczyli si€Ђ r€Єwnie€Ѓ o to, €Ѓe ich nieprzyjaciele byli poddanymi kr€Єla katolickiego. e sami nale€Ѓeli do kr€Єla arcychrze€Їcija€Ёskiego, nie w€Ѕtpili w to ani troch€Ђ. Naprzykrzano si€Ђ im, zadawali ciosy: oko za oko, z€Ѕb za z€Ѕb,ty uderzasz, ja zabijam! Zreszt€Ѕ, c€Є€Ѓ to szkodzi€ o? Jednak€Ѓe z czasem sytuacja uleg€ a pewnej zmianie. !Walcz€Ѕc d€ ugi czas na l€Ѕdzie imorzu, i przyzwyczaiwszy si€Ђ mie€І zawsze do czynienia z tymi samymi przeciwnikami, z Hiszpanami jedynie, flibustierzy, dziedzice i spadkobiercy poluj€Ѕcych na bawo€ y bukanier€Єw, uzyskali na skutek swych zabieg€Єw pomoc i zgod€Ђ r€Є€Ѓnych narod€Єw Europy, wrogich !Hiszpanii. By€ y to narodowo€Їci portugalska, zelandzka, angielska, lecz przede wszystkim francuska, poniewa€Ѓ Francuzi od wielu latbyli najzaci€Ђtszymi wrogami Hiszpan€Єw. Flibustierzy owi, jak sobie przypominali €Љbyli przewa€Ѓnie Francuzami, zanim!zostali flibustierami. I wielu z nich obiecywa€ o sobie wr€Єci€І do dawnej ojczyzny, o ile los € askawy na to pozwoli. Po przer€Є€Ѓnych awanturach postanowili wszyscy prosi€І, aby dla ich siedziby na Tortue ustanowiono gubernatora francuskiego, kt€Єrym zosta€  pan de Poincy, zarz€Ѕdzaj€Ѕcy wtedy wysp€Ѕ €­wi€Ђtego Krzysztofa w charakterze genera€ a zakonu kawaler€Єw malta€Ёskich. Teraz osiedlili si€Ђ tam flibustierzy. Mniej niezale€Ѓni ni€Ѓ dawniej, pozornie poddani woli kr€Єla Francji, zachowali jednak du€Ѓo rzeczywistych swob€Єd. A pomi€Ђdzy nimi najszacowniejsza by€ a, oczywi€Їcie, swoboda zwalczania zawsze i wsz€Ђdzie ich w€ asnych nieprzyjaci€Є€ , nawet wtedy, kiedy ci przestali ju€Ѓ by€І !nieprzyjaci€Є€ mi kr€Єla Francji przez fakt podpisania traktatugdzie€Ї tam w Europie. W podobnych wypadkach by€ o to ju€Ѓ rzecz€Ѕ gubernatora flibustier€Єw znale€Ј€І jaki€Ї wykr€Ђt, a€Ѓeby wszystko sz€ o zgodnie z prawem. Pan d €ЏOgeron, nast€Ђpca po wielu innych, uczyni€  t€Ђ procedur€Ђ ju€Ѓ bardziej wytworn€Ѕ. Sposobem, jakiego u€Ѓywa€  w tym roku, tysi€Ѕc sze€Ї€Іset siedemdziesi€Ѕtym drugim, by€ odawanie korsarzom przywilej€Єw korsarskich, podpisywanych w imieniu J. K. !M. kr€Єla Portugalii, b€Ђd€Ѕcego w€Єwczas w wojnie z Hiszpani€Ѕ, €Їwiadectw zupe€ nieautentycznych, a kt€Єrych mia€ spory zapas, B€Єg wie sk€Ѕd. €ЉOn ci to wi€Ђc za€ atwi, Tomaszu €Љ zakonkludowa€  na koniec swej przemowy Rudobrody. €ЉNie miej co do tego "w€Ѕtpliwo€Їci i udaj si€Ђ do niegojak najwcze€Їniej. Na pocz€Ѕtektrzeba, aby€Ї go pozdrowi€  siedmioma wystrza€ ami armatnimi, jak mu si€Ђ to nale€Ѓy. Ja wracam na mojego "€ЋFlying Kinga€Ќ i spotkam si€Ђ z tob€Ѕ, aby wyruszy€І pojutrze, skoro tylko wzejdzie s€ o€Ёce. Po co traci€І czas? Jeden dzie€Ёwystarczy dla zaopatrzenia si€Ђw wod€Ђ i prowiant do naszej wyprawy. Nie potrwa ona d€ u€Ѓej ni€Ѓ pi€Ђtna€Їcie dni. Gdy szalupa Anglika odbi€ a od %€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , rozleg€  si€Ђ pierwszy powitalny wystrza€  armatni. Angielski flibustier przy sterze € odzi podni€Єs€  weso€ o swoj€Ѕ czerwon€Ѕ brod€Ђ.€ЉNa pok€ adzie tego przekl€Ђtego drania z Saint-Malo nie trzeba wielkiego zachodu, aby nabi€І armat€Ђ! €Љ pomy€Їla€ . Tymczasem Tomasz Trublet i Ludwik Gu€Њnol€Њ patrzyli w stron€Ђ portu. Ludzie, wyszed€ szy z dom€Єw, !zgromadzili si€Ђ na huk dzia€ a. Wkr€Єtce jeden z m€Ђ€Ѓczyzn, lepiej ubrany i nosz€Ѕcy !kapelusz z pi€Єrami, od€ €Ѕczy€  !si€Ђ od innych i podszed€  a€Ѓ na!nabrze€Ѓe. Ch€ opcy z €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ nie w€Ѕtpili, €Ѓe osobisto€Ї€І ta to nikt inny, tylko pan d€ЏOgeron, gubernator wyspy Tortue i wybrze€Ѓa San Domingo. III €ЉWiedzcie obydwaj €Љ m€Єwi€  kapitan Edward Bonny, zwany Rudobrodym, zwracaj€Ѕc si€Ђ doTomasza Trubleta i porucznika Ludwika Gu€Њnol€Њgo €Љ€Ѓe mniej ni€Ѓ czterysta mil morskich w kierunku po€ udniowo-zachodnim, przechodz€Ѕc przez Cie€Їnin€Ђ Zawietrzn€Ѕ i min€Ѕwszy wysp€Ђ Jamajk€Ђ, otwiera si€Ђ i !zag€ €Ђbia w wielki l€Ѕd zatoka, ca€ a usiana wyspami. Nazywaj€Ѕ j€Ѕ Zatok€Ѕ Hondurask€Ѕ. Niedaleko stamt€Ѕd rozci€Ѕga si€Ђ kraj Kampesz€Єw, kt€Єry stanowi cz€Ђ€Ї€І bogatego kr€Єlestwa Nowej Hiszpanii, pe€ en z€ ota, srebra, koszenili, kosztownegodrewna, wybornego tytoniu i kakao, z kt€Єrego robi si€Ђ !od€Ѓywczy nap€Єj, czekolad€Ђ. S€Ѕtam kwitn€Ѕce miasta i silnie zbudowane porty, z kt€Єrych g€ €Єwnym jest Veracruz. Z pewno€Їci€Ѕ by€ oby dla nas awantur€Ѕ nazbyt ryzykown€Ѕ, z dwoma tylko statkami, licz€Ѕcymi zaledwie stu "sze€Ї€Іdziesi€Ђciu ludzi za€ ogi, napada€І na to lub owo pot€Ђ€Ѓne miasto. Zaproponowa€ bym j€Ѕ wam pomimo to, z braku lepszego projektu, i wiem dobrze, €Ѓe zgodziliby si€Ђ na ni€Ѕ ludzie tacy jak wy, godni "flibustier€Єw. Ale, dzi€Ђki Bogu, nie ma potrzeby podejmowa€І takiego ryzyka, aby si€Ђ jednakwzbogaci€І jak nale€Ѓy. Pos€ uchajcie wi€Ђc, co mam do zaproponowania: w g€ €Ђbi Zatoki Honduraskiej jest uj€Їcie rzeki, kt€Єr€Ѕ my, Awanturnicy, nazywamy rzek€ЅMoskit€Єw; ot€Є€Ѓ, na tej sp€ awnej rzece Hiszpanie co roku zbroj€Ѕ i obsadzaj€Ѕ za€ og€Ѕ okr€Ђt towarowy o siedmiu lub o€Їmiu setkach ton,doskona€ y do przewo€Ѓenia du€Ѓych ilo€Їci wszelkich towar€Єw, oraz okr€Ђt eskortowy dla ochrony tamtego i r€Єwnie€Ѓ do przewo€Ѓenia towar€Єw €Љkosztowniejszych, a mniej zajmuj€Ѕcych miejsca, kt€Єrymi nie chc€Ѕ obci€Ѕ€Ѓa€І okr€Ђtu towarowego: s€Ѕ to metale do bicia monet. Nie zapominajcie,€Ѓe okr€Ђty towarowe s€Ѕ to wielkie statki o zaokr€Ѕglonychdziobach i rufach, zreszt€Ѕ !do€Ї€І dobrze uzbrojone, je€Ѓeli tego potrzeba, a statki eskortowe s€Ѕ to po prostu fregaty stra€Ѓnicze. W sprawie,kt€Єra nas zajmuje, dowiedzia€ em si€Ђ, €Ѓe tego roku okr€Ђt towarowy z Zatoki Honduraskiej ma pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt !sze€Ї€І dzia€ , a eskortowy tylko czterdzie€Їci, ale najwi€Ђkszegokalibru. Og€Є€ em #dziewi€Ђ€Іdziesi€Ѕt sze€Ї€І sztuk, przeciwko dwudziestu o€Їmiu naszym. Podzia€ , mo€Ѓna !powiedzie€І, jest r€Єwny. B€Ђdzie dla nas korzystne, je€Ѓeli, jak si€Ђ spodziewam, we€Јmiemy si€Ђnajprz€Єd do okr€Ђtu towarowego, a do stra€Ѓniczego potem, atakuj€Ѕc ka€Ѓdy statek wsp€Єlnie. Taki jest m€Єj plan. €ЉPrzyjmujemy go €Љodpowiedzia€  bez wahania Tomasz Trublet, m€Єwi€Ѕc za !siebie i za Ludwika Gu€Њnol€Њgo. Po czym Rudobrody po€Ѓegna€  !swoich wsp€Єlnik€Єw z €ЋPi€Ђknej €Аasicy''i wr€Єci€  na €ЋFlying Kinga''. Nast€Ђpnego dnia rankiem oba okr€Ђty opu€Їci€ y wysp€Ђ Tortue, bior€Ѕc po€ udniowozachodni kurs. Obecnie sta€ y one na kotwicy u brzeg€Єw wyspy Roatn, jednej z wysp Bahia, aby si€Ђ zaopatrzy€І w wod€Ђ i pilnowa€І !wyj€Їcia okr€Ђt€Єw stra€Ѓniczego i towarowego, kt€Єre nie mog€ y, wyp€ ywaj€Ѕc z uj€Їcia rzeki, nie zatrzyma€І si€Ђ przy tej wyspie, zanim si€Ђ udadz€Ѕ na p€Є€ noc, aby min€Ѕ€І przyl€Ѕdek Catoche, kt€Єr€Ђdy prowadzi dobra droga do Europy. Tomasz z Ludwikiem siedzieli przy stole w mesie i #ko€Ёczyli obiad, sk€ adaj€Ѕcy si€Ђ z twardego solonego mi€Ђsa, suchej fasoli, zwanej przez marynarzy francuskich fayot, itwardszych od mi€Ђsa suchar€Єw. Po posi€ ku Tomasz, pє0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП&€Я cN 'O l cБ (Л. c )щ!=w *&" c€{ +0- cо ,F8CAA jako dobry katolik, zaintonowa€  pie€Ї€Ё Zachariasza, potem Magnificat. A Ludwik, !€Їpiewaj€Ѕc wsp€Єlnie, odm€Єwi€  nast€Ђpnie Miserere. Taki by€  zwyczaj na okr€Ђtach korsarzy chrze€Їcija€Ёskich. Sko€Ёczywszymodlitwy spojrzeli na siebie przyja€Јnie. €Љ Gdy si€Ђ €Їpiewa to, co !€Їpiewaj€Ѕ u nas w ko€Їcio€ ach, cz€ owiek czuje si€Ђ mniej oddalony od kraju €Љ powiedzia€  kapitan. #€Љ Tak €Љ zgodzi€  si€Ђ Gu€Њnol€Њ. Nie powiedzia€  nic wi€Ђcej. Czo€ o jego marszczy€ a jaka€Ї troska. €Љ Co ci jest?? €Љ spyta€  Tomasz, przygl€Ѕdaj€Ѕc mu si€Ђ. €Љ Nic. "€Љ No!! Widz€Ђ przecie€Ѓ, €Ѓe maszjakie€Ї zmartwienie. €Љ Ale€Ѓ nie. €Љ Tak?? Do pioruna! Zdaje mi si€Ђ, €Ѓe mi€Ђdzy nami nie powinno by€І €Ѓadnych tajemnic. €ЉA wi€Ђc dobrze! €Љrzek€  Gu€Њnol€Њ. €Љ Skoro nalegasz, b€Ђd€Ђ m€Єwi€ . Gniewaj si€Ђ !potem, je€Їli b€Ђdziesz chcia€ . Ot€Є€Ѓ powiem ci, €Ѓe ca€ e to przedsi€Ђwzi€Ђcie, w kt€Єre €Ѓe€Їmy si€Ђ wpakowali, nie wydaje mi si€Ђ godne katolik€Єw."Tomaszu! pos€ uchaj... i przemy€Їlto: co my, dobrzy i wierni chrze€Їcijanie tutaj robimy, w towarzystwie tego Anglika, z pewno€Їci€Ѕ niedowiarka i hugenota, je€Їli nie gorzej? Idziemy €Їciga€І i zwalcza€І Hiszpan€Єw, dobrych i wiernychchrze€Їcijan, jak my, i poddanych kr€Єla, kt€Єry teraz jest przyjacielem naszego kr€Єla? Czy to s€ uszne? Kim zreszt€Ѕ s€Ѕ nasi zwykli wrogowie, wrogowie nas, mieszka€Ёc€Єw Saint-Malo? Kim s€Ѕ ci, kt€Єrzy sobie $poprzysi€Ђgli, €Ѓe je€Ѓeli zdob€Ђd€Ѕkiedy€Ї nasze miasto, nie zostawi€Ѕ w nim kamienia na kamieniu, aby pom€Їci€І w ten "spos€Єb kl€Ђski, jakie ponosili zaka€Ѓdym razem, gdy na nas napadli? Ty wiesz, Tomaszu! Ciludzie to s€Ѕ Anglicy, a nie !Hiszpanie. I skoro tego €Ѓ€Ѕdasz,powiem ci ca€ kiem szczerze: jestem niezadowolony, widz€Ѕcu mego boku okr€Ђt angielski, kt€Єry ma by€І naszym sprzymierze€Ёcem. $€Љ Cierpliwo€Їci!! €Љ rzek€  Tomasz Trublet. Postawi€  na stole dwa pucharype€ ne rumu z trzciny cukrowej, tego kt€Єry sprzedaj€Ѕ w ca€ ej Ameryce i wkt€Єry si€Ђ zaopatrzyli na Tortue. &€Љ Cierpliwo€Їci!! €Љ powt€Єrzy€ . €Љ Najpierw wypij to!! !Sam opr€Є€Ѓni€  sw€Єj puchar, po czym zacz€Ѕ€  m€Єwi€І: !€ЉPos€ uchaj, przyjacielu, wcale mnie nie gniewasz. My€Їl€Ђ tak samo, jak ty. Anglicy? Czy "s€Ѕdzisz, €Ѓe €Ѓywi€Ђ do nich inneuczucia ni€Ѓ ty? Mo€Ѓesz by€І pewny, €Ѓe przyjdzie i na nich kolej, €Ѓe b€Ђd€Ѕ celem dla !naszych dzia€ . Ale co si€Ђ tyczy"chwili obecnej, co robi€І, je€Ѓeliprzede wszystkim mamy wzbogaci€І naszego armatora i samych siebie? Nasza obecna wyprawa to zapowiada. Co szkodzi, €Ѓe ci ludzie s€Ѕ hugenotami, a tamci katolikami, ci neutralni, a owi przyjaciele, skoro mamy przywilej korsarski przeciwko wszystkim, €Їwiadectwo dobre izgodne z prawem? Daj spok€Єj! Patrz na to, co b€Ђdzie! A mo€Ѓe!nadej€Ї€І wkr€Єtce taki dzie€Ё, wkt€Єrym staniemy si€Ђ ca€ kiem niezale€Ѓni, kieruj€Ѕcy si€Ђ wy€ €Ѕcznie wed€ ug swej woli i walcz€Ѕcy przeciw komu nam si€Ђ spodoba! Nape€ ni€  znowu obydwa puchary, ale Ludwik Gu€Њnol€Њ nie pi€ . €Љ Co znowu?? €Љ zapyta€  !Trublet. €Љ M€Єw, druhu, otw€Єrz serce! "€ЉTomaszu €ЉLudwik zni€Ѓy€  g€ os,rzucaj€Ѕc na prawo i lewo niespokojne spojrzenia. €ЉTomaszu, jeste€Ї dzielny, lecz czy nie boisz si€Ђ, €Ѓe diabe€  mo€Ѓe nas omota€І z€ otymi sid€ ami? Niejeden ju€Ѓ w nie wpad€ . €­wi€Ђta Anno z Auray! Wys€ uchaj mnie, Tomaszu... !Zni€Ѓy€  jeszcze g€ os, a Tomasz "drgn€Ѕ€  niespokojnie i dotkn€Ѕ€  d€ o€Ёmi po€Їwi€Ђconych medalik€Єw, zawieszonych na szyi. €ЉWys€ uchaj mnie. Ot€Є€Ѓ gdy by€ em dzieckiem, matka zaprowadzi€ a mnie na odpust w Plouguenast. Up€ yn€Ђ€ o ju€Ѓ jakie€Ї dwana€Їcie lat od tego "czasu. By€ a jesie€Ё i zaczyna€ o si€Ђ zmierzcha€І. Plouguenast, je€Ѓeli wiesz, po€ o€Ѓone jest wysoko w g€Єrach, w g€ €Ђbi las€Єw. S€Ѕ tam rzeki, lecz nie widzi si€Ђ ich prawie nigdy z tego powodu, €Ѓe p€ yn€Ѕ w w€Ѕskich korytach, przes€ oni€Ђtych pobrze€Ѓnymi d€Ђbami, paproci€Ѕ, rosn€Ѕc€Ѕ mi€Ђdzy tymi drzewami i mchemu st€Єp paproci. Wszystko to !m€Єwi€Ђ, aby€Ї zrozumia€  dobrze,"i€Ѓ s€Ѕ to rzeki, gdzie cz€ owiek mo€Ѓe wpa€Ї€І do wody, zanim "si€Ђ spostrze€Ѓe, €Ѓe ma j€Ѕ przedsob€Ѕ. ... Matka prowadzi€ a mnie za r€Ђk€Ђ po €Їcie€Ѓce, niezbyt wydeptanej, wiod€Ѕcej w g€ €Ѕb "lasu. A z pewno€Їci€Ѕ nie brak€ o duch€Єw w tym borze. Ale pomimo to wcale si€Ђ nie ba€ em, mo€Ѓesz mi wierzy€І... mniej si€Ђ ba€ em ni€Ѓ teraz, szczerze m€Єwi€Ѕc... a to ze wzgl€Ђdu na obecno€Ї€І mojej matki, kt€Єrej ca€ kowicie ufa€ em. Trzymaj€Ѕc si€Ђ r€Ђki matczynej, poszed€ bym a€Ѓ w sam €Їrodek ko€ a czarownic, "nie obra€Ѓaj€Ѕc €Їwi€Ђtych Iwona iLudwika, moich patron€Єw... Ale widz€Ђ naraz, €Ѓe matka zatrzymuje si€Ђ nagle i stoi, zamieniona, jakby powiedzia€  nasz proboszcz, w s€ up soli. !Spogl€Ѕdam na ni€Ѕ i widz€Ђ, €Ѓe nas€ uchuje. Nas€ uchuj€Ђ wi€Ђc !tak€Ѓe i s€ ysz€Ђ... Tomaszu! To prawda, jak to, €Ѓe obydwaj "siedzimy tutaj... s€ ysz€Ђ: pluf, !pluf, pluf!€Ќ , g€ os, jaki si€Ђ s€ yszy, gdy kobiety pior€Ѕ w rzece bielizn€Ђ... Tomasz w nag€ ym odruchu prze€Ѓegna€  si€Ђ. €Љ Wodnice?? €Љ spyta€  z nagle poblad€ ymi policzkami. €ЉTak! To by€ y one! Upewni€ o mnie w tym zachowanie si€Ђ mojej matki. Nagle pu€Їci€ a moj€Ѕ r€Ђk€Ђ, zrobi€ a kilka "krok€Єw do przodu, schyli€ a si€Ђ,"jakby chcia€ a przejrze€І le€Їn€Ѕ g€Ђstwin€Ђ, potem odskoczy€ a, wzi€Ђ€ a mnie zn€Єw za r€Ђk€Ѕ i biegn€Ѕc bardzo pr€Ђdko schronili€Їmy si€Ђ tam, sk€Ѕd przyszli€Їmy, nie €Їmi€Ѕc i€Ї€І dalej, ani obejrze€І si€Ђ poza siebie. Zreszt€Ѕ, jak trzeba w takich razach. €Љ Umar€ a w tamtym roku?? €Љ spyta€  Trublet. €ЉW tym samym miesi€Ѕcu €Љ odpowiedzia€  Gu€Њnol€Њ. €Љ Tak wi€Ђc to by€ y one, zaj€Ђte wtedy, prawdopodobnie, praniem ca€ un€Єw €Їmiertelnych $w €Їwietle ksi€Ђ€Ѓyca... Pos€ uchaj dalej: by€ em wtedy zaledwie ch€ opakiem okr€Ђtowym, najg€ upszym, by€І mo€Ѓe, z naszej ulicy, ale jednak €Љ pami€Ђtam €Љkiedy us€ ysza€ em !ten g€ uchy odg€ os: pluf! pluf! pluf! wodnic, poczu€ em, €Ѓe jaki€Ї dziwny, zimny dreszcz przenika mnie ca€ ego od st€Єp do g€ €Єw, skr€Ђca mi nagle jelita, w szpik wdziera si€Ђ ch€ €Єd taki, €Ѓe szron zimowy zdawa€ by si€Ђ przy nim ciep€ y jak letni powiew... tak! Ot€Є€Ѓ, innego poranku, tego poranku, kiedy€Їmy przybyli na Tortue, gdy tylko ujrza€ em tego Bonny Rudobrodego, niech go skarze B€Єg i Wszyscy"€­wi€Ђci! ... i za ka€Ѓdym razem, kiedy, od tego fatalnego dnia,postawi on stop€Ђ na naszym pok€ adzie... wtedy... czuj€Ђ jakby dotkni€Ђcie mokr€Ѕ €Їcierk€Ѕ, ten sam straszny ch€ €Єd, nigdy nie zapomniany od nocy wodnic. Ten sam ch€ €Єd!€Їmiertelnego grzechu i €Їmierci,ten sam ch€ odny l€Ђk duszy pot€Ђpionej i skazanej. Tomaszu! Z tego wszystkiego !wyniknie wielkie nieszcz€Ђ€Їcie! ... !Tomasz Trublet prze€Ѓegna€  si€Ђ !jeszcze po dwakro€І. Pogr€Ѕ€Ѓy€  si€Ђ w zadumie. !€ЉBa! €Љrzek€  wreszcie. €ЉNiech si€Ђ dzieje, co chce! Jest "przecie€Ѓ wielka r€Є€Ѓnica mi€Ђdzywodnicami, tymi strasznymi zjawami sprowadzaj€Ѕcymi €Їmier€І na ka€Ѓdego, kto je ujrzy, a cz€ owiekiem z krwi i ko€Їci, kt€Єrego codziennie widzi mn€Єstwo ludzi r€Є€Ѓnego rodzaju, i nikt nie czuje si€Ђ przez to €Јle. €ЉKto wie? €Љ powiedzia€  Ludwik Gu€Њnol€Њ. €Љ Przypuszczam, €Ѓe #ten prostak b€Ђdzie z€ €Ѕ wr€Є€Ѓb€Ѕi zostawi wsz€Ђdzie, gdzie tylko przejdzie, jakby posiew przekle€Ёstwa, a posiew ten, by€І mo€Ѓe, nie wzejdzie natychmiast. €ЉLudwiku €Љodezwa€  si€Ђ Tomasz€Љ jeste€Ї bardzo nabo€Ѓny i kocham ci€Ђ za to. Ale tutaj niejeste€Їmy ju€Ѓ u siebie, i z wyj€Ѕtkiem naszych pustkowi, gdzie kr€Ѕ€Ѓ€Ѕ czarownice, wodnice i wilko€ aki, w €Ѓadnym innym kraju nikt, €Ѓyj€Ѕcy €Ѓyciem rzeczywistym, nie spotka ludzi, kt€Єrzy by byli #z€ €Ѕ wr€Є€Ѓb€Ѕ. Tym mniej: ludzie b€Ђd€Ѕcy z€ €Ѕ wr€Є€Ѓb€Ѕ, nie mogliby wyst€Ђpowa€І pod postaci€Ѕ uczciwych kapitan€Єwkorsarskich, ze statkami, dzia€ ami i za€ og€Ѕ, szukaj€Ѕcych pomocy i przymierza w zbyt dla nich ci€Ђ€Ѓkiej walce. "€ЉNiech b€Ђdzie! €Љ rzek€  Ludwik $Gu€Њnol€Њ. €Љ Obym si€Ђ myli€  i obyRudobrody przynosi€  nam tylko z€ oto, coraz wi€Ђcej z€ ota... Gdy powiedzia€  te s€ owa, g€ ucha i daleka detonacja wstrz€Ѕsn€Ђ€ a lekko kilem !€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Kapitan i porucznik porwali si€Ђ niezw€ ocznie z miejsc i wybiegli z mesy. By€  to um€Єwiony mi€Ђdzy nimi i Rudobrodym znak, €Ѓe okr€Ђty nieprzyjacielskie ju€Ѓ wyp€ yn€Ђ€ y. !Ch€ opcy zacz€Ђli si€Ђ wdrapywa€Іna wanty, sk€Ѕd mogliby lepiej zobaczy€І jeszcze niewidocznego nieprzyjaciela. Ale Tomasz Trublet jednym rozkazem powstrzyma€  ten powstaj€Ѕcy chaos. €Љ Gotuj si€Ђ do walki!! €Љ krzykn€Ѕ€  pe€ n€Ѕ piersi€Ѕ. IV Nie by€ a to wcale bitwa wielkaani zbyt uporczywa. Oczywi€Їcie, okr€Ђty towarowe istra€Ѓniczy liczy€ y trzy razy wi€Ђcej dzia€ , ni€Ѓ mog€ y im "przeciwstawi€І €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ!i €ЋFlying King€Ќ razem wzi€Ђte. Tak€Ѓe oddzielnie ka€Ѓdy z nich mia€  du€Ѓ€Ѕ przewag€Ђ nad po€ €Ѕczonymi korsarzami. Ale mo€Ѓna walczy€І i walczy€І. Hiszpanie, nastawieni na handel mieszczanie, kupcy i marynarze, nie obs€ ugiwali dostatecznie sprawnie swoich dzia€  i polegali w tym wzgl€Ђdzie na kontyngencie zabranych z sob€Ѕ €Ѓo€ nierzy. o€ nierze ci nie byli liczni. Poza tym ta€Ёcz€Ѕcy pok€ ad okr€Ђtu by€  dla nich zdecydowanie mniej pewny ni€Ѓ l€Ѕd sta€ y €Љ€Їwiadczy€  o tym najlepiej ogie€Ё z ich dzia€ . Podczas gdy, przeciwnie, ogie€Ё korsarzy by€  wprost zadziwiaj€Ѕco celny. Okr€Ђt towarowy, ostrzeliwany ostro przez dw€Єch przeciwnik€Єw, podda€  si€Ђ w znikomo kr€Єtkim czasie. Statek stra€Ѓniczy, widz€Ѕc to, chcia€  uciec na pe€ ne morze. Ale €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , €Ѓaglowiec szybszy, dogoni€ a go, podczas gdy !€ЋFlying King€Ќ obsadza€  swoimi lud€Јmi pierwsz€Ѕ zdobycz. Zr€Ђcznymi manewrami Tomasz trzyma€  si€Ђ uparcie rufy hiszpana, dzi€Ђki czemu m€Єg€  go dosi€Ђgn€Ѕ€І tylko ogie€Ё z dw€Єch jego dzia€ . Nast€Ђpnie, &lawiruj€Ѕc, zbli€Ѓa€  si€Ђ i uderza€  raz za razem w jego praw€Ѕ lublew€Ѕ burt€Ђ. Osaczony w ten spos€Єb statek stra€Ѓniczy w obawie, aby okr€Ђt korsarski nie podszed€  do aborda€Ѓu 8 , zrezygnowa€  szybko z walki i podda€  si€Ђ swemu losowi. Nie !up€ yn€Ђ€ o jeszcze dwadzie€Їcia minut, kiedy bandera hiszpa€Ёska zosta€ a w !po€Їpiechu €Їci€Ѕgni€Ђta z rufy. "€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ dobi€ a wtedy do poddaj€Ѕcego si€Ђ wroga i sczepi€ a si€Ђ z nim, z przesadn€Ѕ ostro€Ѓno€Їci€Ѕ, dziobem do dziobu. Tomasz, skoczywszy na pok€ ad zdobyczy, odebra€  z r€Ѕk zwyci€Ђ€Ѓonego kapitana $szpad€Ђ, po€Їr€Єd pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czy sze€Ї€Іdziesi€Ђciu trup€Єw, kt€Єrych wn€Ђtrzno€Їci pokrywa€ y przej€Їcia mi€Ђdzy pok€ adami. Po czym nast€Ѕpi€  podzia€  € up€Єw. Okaza€ o si€Ђ, €Ѓe na okr€Ђcie towarowym zwyci€Ђzcy zdobyli dwadzie€Їcia tysi€Ђcy ryz #papieru i pewn€Ѕ ilo€Ї€І p€ €Єtna, ser€Ѓy, wst€Ѕ€Ѓek i innych materii. Wszystko to stanowi€ ocenn€Ѕ warto€Ї€І. Ale korsarze nie mogli z tego skorzysta€І. Wobec tego ci z €ЋFlying Kinga€Ќ rzucili towary do morza, nie troszcz€Ѕc si€Ђ o !to, €Ѓe zdobyli je za cen€Ђ krwi,!wielu bowiem po€Їr€Єd nich by€ o rannych i kilku zabitych. Okr€Ђtstra€Ѓniczy, przeciwnie, na€ adowany by€  tylko czystymsrebrem w sztabach. I jakkolwiek nie znaleziono go tyle, ile si€Ђ spodziewano, zdobycz by€ a pomimo to o wiele lepsza i daj€Ѕca po€Ѓ€Ѕdan€Ѕ korzy€Ї€І. Wtedy mi€Ђdzy ch€ opcami z Saint-Malo wywi€Ѕza€ a si€Ђ sprzeczka. Jedni, przyznaj€Ѕcy udzia€  w po€Їcigu €ЋFlying Kingowi€Ќ i jego kapitanowi, !chcieli zatrzyma€І dla Anglik€Єw ich udzia€  w sztabach srebra. Drudzy, uwa€Ѓaj€Ѕcy, €Ѓe €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ sama zaatakowa€ a i wzi€Ђ€ a okr€Ђt stra€Ѓniczy, odmawiali €ЋFlying Kingowi€Ќ innego udzia€ u opr€Єcz cz€Ђ€Їci okr€Ђtu towarowego, gdy€Ѓ ten uleg€  dzi€Ђki wysi€ kom obydwu sprzymierzonych korsarzy. Od s€ owa do s€ owa sprzeczka "przesz€ a w k€ €Єtni€Ђ i zdawa€ a si€Ђ jeszcze zaostrza€І. Obydwie strony zacz€Ђ€ y sobie grozi€І. Tymczasem Tomasz Trublet i Ludwik Gu€Њnol€Њ znajdowali si€Ђ na pok€ adzie okr€Ђtu stra€Ѓniczego, gdzie zaj€Ђci byli doprowadzaniem zdobyczy do porz€Ѕdku i zamkni€Ђciem wi€Ђ€Јni€Єw w dobrze strze€Ѓonym miejscu pod pok€ adem. Nagle, w chwili, gdy najmniej tego oczekiwano, na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ rozleg€  si€Ђ wystrza€  z pistoletu. Ludwik Gu€Њnol€Њ, !kt€Єry mia€  doz€Єr nad pokryw€Ѕ luku, maj€Ѕc€Ѕ szczelnie zamkn€Ѕ€І band€Ђ zdrowych jeszcze i ca€ ych Hiszpan€Єw, podni€Єs€  g€ ow€Ђ i nadstawi€  ucha. Tomasz Trublet, znacznie szybszy, oderwa€  si€Ђod srebrnych sztab, kt€Єre oblicza€  €Їci€Їle wed€ ug ich warto€Їci, i pop€Ђdzi€  po schodach a€Ѓ na przedni kasztel okr€Ђtu stra€Ѓniczego, aby od jednego rzutu oka zobaczy€І, co te€Ѓ si€Ђ mog€ o dzia€І na pok€ adzie jego fregaty. I rzeczywi€Їcie zobaczy€  €Љ za€ og€Ђ podzielon€Ѕ na dwa wrogie obozy, kt€Єre gotowe !by€ y przej€Ї€І do walki wr€Ђcz. Cz€ owiek z pistoletem, kt€Єry podszed€  do€Ї€І blisko do jednego ze swych towarzyszy,sta€  po€Їrodku pok€ adu, a !pistolet jeszcze dymi€Ѕc le€Ѓa€  !u jego st€Єp, gdy€Ѓ porzuci€  go,aby m€Єc €Ѓwawiej doby€І szpady. €Љ Hola!! €Љ krzykn€Ѕ€  Tomasz Trublet. Skoczywszy z kasztelu na bukszpryt, z bukszprytu na niewielki €Ѓagiel umieszczony na jego ko€Ёcu, czepiaj€Ѕc si€Ђ poci€Ђtej przez kule liny !zwisaj€Ѕcej z rei i posi€ kuj€Ѕc si€Ђ ni€Ѕ jak hu€Їtawk€Ѕ, aby !przerzuci€І si€Ђ z takielunku na takielunek, w cztery sekundy by€  na w€ asnym pok€ adzie i wpad€  w sam €Їrodek sk€ €Єconejgromady. Musia€  by€І dobrym linoskoczkiem, obydwa bowiemokr€Ђty, z€ €Ѕczone hakami, jakich si€Ђ u€Ѓywa przy #aborda€Ѓu, ko€ ysa€ y si€Ђ na fali jeden obok drugiego, lecz bynajmniej nie przylega€ y do "siebie €Їci€Їle. Za€ oga, widz€Ѕc naraz swojego kapitana bli€Ѓej ni€Ѓ chcia€ aby go widzie€І, zdumia€ a si€Ђ i pozosta€ a na miejscu jak skamienia€ a. Cz€ owiek z pistoletem, kt€Єry przedtem krzycza€  i gestykulowa€  z podniesion€Ѕ szpad€Ѕ, pierwszy opu€Їci€  rami€Ђ i zamilk€ , stoj€Ѕc z rozdziawion€Ѕ g€Ђb€Ѕ. €Љ Co si€Ђ sta€ o?? €Љ spyta€  Tomasz. !Z w€Їciek€ ego gniewu sta€  si€Ђ blady. Jednak si€Ђ hamowa€ . Podczas trzech z g€Єr€Ѕ !miesi€Ђcy, kt€Єre up€ yn€Ђ€ y od czasu wyj€Їcia z Dobrego Morza a€Ѓ do tej wygranej bitwy, kt€Єra by€ a pierwsz€Ѕ !bitw€Ѕ €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , na pok€ adzie nie by€ o €Ѓadnego buntu. Tak wi€Ђc ch€ opcy, jakkolwiek znali dobrze swego Trubleta i odgadywali w nim cz€ owieka, kt€Єry umie kara€І, kiedy tego zajdzie potrzeba, a€Ѓ do tego dnia nie do€Їwiadczyli jego surowo€Їci. Byli przygotowani na najgorsze, ale widz€Ѕc, €Ѓe jestspokojny i nawet nie podnosi g€ osu, z pocz€Ѕtku prawie €Ѓe si€Ђ cieszyli. #€Љ Co si€Ђ sta€ o?? €Љ powt€Єrzy€  Tomasz Trublet wci€Ѕ€Ѓ tym samym tonem. Jeden z nich, nabrawszy pewno€Їci siebie z powodu tej zimnej krwi, zaryzykowa€  %zbli€Ѓy€І si€Ђ nieco i wyja€Їni€І, o "co chodzi. By€  on z tej cz€Ђ€Їci #za€ ogi, kt€Єra chcia€ a podzieli€Іca€ €Ѕ zdobycz r€Єwno mi€Ђdzy oba zwyci€Ђskie okr€Ђty. Cz€ owiek z pistoletem by€  w partii przeciwnej. Wys€ uchawszy wyja€Їnie€Ё pierwszego m€Єwcy, tamten, !nie my€Їl€Ѕc w€ o€Ѓy€І szpady do #pochwy, zbli€Ѓy€  si€Ђ r€Єwnie€Ѓ i !pocz€Ѕ€  wyk€ ada€І swoje racje. Tomasz Trublet, s€ uchaj€Ѕc obydwu stron, nie okazywa€  niezadowolenia. Nie odpowiedzia€  jednemu ani drugiemu. I obydwaj marynarzenagle tym zaniepokojeni, be€ kotali jeszcze co€Ї, potem ucichli. €Љ To wszystko?? €Љ zapyta€  Tomasz patrz€Ѕc na nich. Pokiwali twierdz€Ѕco g€ owami, coraz bardziej niespokojni, i nie bez powodu. Nie bez powodu! Tomasz bowiem, nie robi€Ѕc kroku na prawo ani na lewo, po€ o€Ѓy€  obydwie r€Ђce na r€Ђkoje€Їciach pistolet€Єw, kt€Єre mia€  za pasem. I nagle, wyci€Ѕgaj€Ѕc je razem i kieruj€Ѕc do jednego i drugiego uzbrojone r€Ђce, da€  dwa strza€ y tak szybko, €Ѓe us€ yszano tylko jeden odg€ os, i tak celnie, €Ѓe obydwaj ludziepadli z jednakowo rozbitymi g€ owami. Wtedy Trublet ze skrzy€Ѓowanymi r€Ђkami cofn€Ѕ€  "si€Ђ a€Ѓ do burty i opar€  si€Ђ o ni€Ѕ plecami, twarz€Ѕ do wszystkich. Nikt opr€Єcz niego nie ruszy€  si€Ђ i wszyscy spogl€Ѕdali na€Ё z l€Ђkiem. €ЉZabi€ em dw€Єch z was! €Љ zawo€ a€ . €ЉZabij€Ђ dwudziestu posi€ ku Tomasz, pє0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП-€щ c‚ .i S*х /М c€0С cr1о%< cе21 c83E*я c€g?45E [Ъpowodzenie. Odezwa€ a si€Ђ w nim normandzka krew. Nie upadaj€Ѕc bynajmniej na duchu, liczy€  jedno po drugim dzia€ a hiszpa€Ёskie i por€Єwnywa€  je ze swoj€Ѕ $w€ asn€Ѕ n€Ђdzn€Ѕ artyleri€Ѕ. By€ a to kalkulacja rozwa€Ѓna i szybka, na kt€Єrej Tomasz opar€  wkr€Єtce plan walki. Jedna salwa galeony mog€ a unicestwi€І fregat€Ђ. By€ o zatem lepsz€Ѕ taktyk€Ѕ unikn€Ѕ€І tej salwy. Mog€ o si€Ђ to uda€І pod warunkiem ustawienia si€Ђ od pocz€Ѕtku w takiej pozycji,aby zmusi€І nieprzyjaciela do walki przez jego w€ asny dzi€Єb,kt€Єry, jak dzioby wszystkich okr€Ђt€Єw, pozbawiony by€  baterii. Aborda€Ѓu nale€Ѓa€ o jednak r€Єwnie€Ѓ unika€І, chyba €Ѓe w ostateczno€Їci: poniewa€Ѓ stu ludzi, jakkolwiek bardzo dzielnych, nic nie znaczy€ o, gdyby przysz€ o do walki pier€Ї w pier€Ї z pi€Ђcioma lub sze€Їcioma setkami nieprzyjaci€Є€ . A by€І mo€Ѓe galeona mia€ a za€ og€Ђ jeszcze liczniejsz€Ѕ. Tomasz wci€Ѕ€Ѓ patrzy€ . Ju€Ѓ zaledwie mila dzieli€ a obydwa okr€Ђty i olbrzymi kad€ ub hiszpana zdawa€  si€Ђ wznosi€І nad wod€Ѕ jak g€Єra. Jego kasztel rufowy wznosi€  si€Ђ nadmorzem na wi€Ђcej ni€Ѓ !czterdzie€Їci st€Єp, a podw€Єjny szereg dzia€  z b€ yszcz€Ѕcego "br€Ѕzu po€ yskiwa€  w s€ o€Ёcu jak lustra. By€  to istotnie bardzo pi€Ђkny okr€Ђt liniowy. Jego dolna bateria by€ a pomalowanana czarno, bateria g€Єrna na niebiesko ze z€ otymi ornamentami, a mi€Ђdzy nimi bieg€  pas barwy € ani. Obramowania furt dzia€ owych "barwi€ y si€Ђ €Ѓyw€Ѕ czerwieni€Ѕ, kolor ten przeb€ yskiwa€  !r€Єwnie€Ѓ mi€Ђdzy pok€ adami i nakasztelach. A ka€Ѓda barwa "by€ a €Їwie€Ѓo poci€Ѕgni€Ђta, nowa i b€ yszcz€Ѕca. Ponad kad€ ubem €Ѓagle czterech maszt€Єw pi€Ђtrzy€ y si€Ђ a€Ѓ do nieba €Їnie€Ѓn€Ѕ piramid€Ѕ. Odleg€ o€Ї€І si€Ђ zmniejsza€ a bardzo szybko. Fregata wyprzedzi€ a teraz galeon€Ђ. Tomasz, widz€Ѕc burt€Ђ przeciwnika, manewrowa€  jeszcze, aby, jak postanowi€ , zaj€Ѕ€І pozycj€Ђ przed dziobem nieprzyjaciela. Manewr taki by€ wyra€Јnie nieprzyjazny. Kapitanhiszpa€Ёski, widz€Ѕc to, porzuci€  swoj€Ѕ oboj€Ђtno€Ї€І. Manewruj€Ѕc sam, aby unikn€Ѕ€І zastawionej pu€ apki, wywiesi€  w€ a€Їnie wielk€Ѕ bander€Ђ kastylsk€Ѕ i odda€  strza€  armatni. By€  to znak, aby #zbli€Ѓaj€Ѕcy si€Ђ okr€Ђt r€Єwnie€Ѓ wywiesi€  barwy. Ale Tomasz Trublet, uznawszy, i€Ѓ jeszcze nie nadszed€  czas, nie !zamierza€  tego zrobi€І, ani te€Ѓods€ oni€І baterii, wci€Ѕ€Ѓ podst€Ђpnie zakrytej p€ €Єtnem. Bez wahania natomiast wywiesi€  pi€Ђkny proporzec kastylski, ca€ kiem podobny do bandery okr€Ђtu liniowego, potem €Їci€Ѕgn€Ѕ€  bombramsle i zwin€Ѕ€  bramsle, jak gdyby w zamiarze salutowania temu okr€Ђtowi, a tak€Ѓe, aby si€Ђ m€Єc zbli€Ѓy€І na odleg€ o€Ї€І g€ osu. W celu lepszego zaznaczenia swoich pokojowych intencji nie zaniecha€  wywijania tub€Ѕ i przyk€ adania jej do ust. Ogranicza€  si€Ђ zreszt€Ѕ tylko do gestykulacji, nie maj€Ѕc przecie€Ѓ nic do powiedzenia. !Lecz Hiszpan z€ apa€  si€Ђ na te #sztuczki i by€  do€Ї€І g€ upi, aby traci€І czas, kt€Єry Tomasz €Їwietnie wykorzysta€ . Istotnie, w minucie, kt€Єra potem nast€Ѕpi€ a, €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , przebrasowawszy nagle reje fokmasztu ustawi€ a si€Ђ w poprzek kursu galeony i zatrzyma€ a w miejscu. Reszta sta€ a si€Ђ w czasie kr€Єtszym, ani€Ѓeli go potrzeba, aby to opowiedzie€І: p€ €Єtno pokrywaj€Ѕce bateri€Ђ, zosta€ o "€Їci€Ѕgni€Ђte, barwy hiszpa€Ёskie zdarto z gafla na rufie, i gro€Јna bandera Saint-Malo, niebieska, przeci€Ђta bia€ ym krzy€Ѓem, po€Їrodku szkar€ atna, zaj€Ђ€ a ich miejsce. Z paszczy dzia€ , skierowanych na okr€Ђt liniowy, wybuch€ y d€ ugie p€ omienie, a salwa, ziej€Ѕc po€Їr€Єd maszt€Єw i olinowania zrzuci€ a, jakby pod dzia€ aniemczar€Єw, po€ ow€Ђ tej piramidy !€Ѓagli, kt€Єra wznosi€ a si€Ђ na galeonie i kt€Єra teraz "stopnia€ a jak €Їnieg w s€ o€Ёcu. Wtedy na pok€ adzie nieprzyjacielskim jak d€ ugi i "szeroki podni€Єs€  si€Ђ nami€Ђtny okrzyk wojenny i chmara uzbrojonych €Ѓo€ nierzy wbieg€ a!na bak, a€Ѓeby ostrzeliwa€І si€Ђ !z muszkiet€Єw, dop€Єki kt€Єre€Ї z ich dzia€  nie b€Ђdzie w stanie odpowiedzie€І na ogie€Ё napastnika. Lecz ch€ opcy z #€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ nie bali si€Ђ ludzi hiszpana, cho€Іby nie wiem jak uzbrojonych. Poza tym, rozsiani od dziobu do rufy po ca€ ej fregacie, strzelaj€Ѕc pod os€ on€Ѕ nadburcia, bez po€Їpiechu i spokojnie, mieli decyduj€Ѕc€Ѕ przewag€Ђ nad wyj€Ѕcymi z bezsilnej w€Їciek€ o€Їci €Ѓo€ nierzami hiszpa€Ёskimi, zbitymi w nie€ adzie na dziobie swojego okr€Ђtu, ods€ oni€Ђtymi na strza€ y nieprzyjaciela, skr€Ђpowanymi w ruchach. Tak wi€Ђc po kr€Єtkiej chwili, gdy za€ oga Tomasza nie ponios€ a jeszcze €Ѓadnych strat, pok€ ady i przej€Їcia galeony zdawa€ y si€Ђ by€І ca€ kowicie pokryte trupami. Widz€Ѕc to ch€ opcy z Saint-Malo s€Ѕdzili, €Ѓe zwyci€Ђstwo jest ju€Ѓ pewne, i trzech czy czterech spo€Їr€Єd najzuchwalszych pozwoli€ o sobie samowolnie wznie€Ї€І okrzyk: €ЋNa pok€ ad wroga!€Ќ Byliby €Јle na tym wyszli, poniewa€Ѓ Tomasz nie €Ѓartowa€ , gdy chodzi€ o o karno€Ї€І: raz na zawsze rozkaza€ , aby podczas bitwy nikt nie €Їmia€  s€ owa powiedzie€І pr€Єcz niego. Na szcz€Ђ€Їcie dla €Їmia€ k€Єw, Tomasz, zatrzymawszy si€Ђ na rufowym kasztelu, aby stamt€Ѕd m€Єc kierowa€І walk€Ѕ, "nie s€ ysza€  ich. I tylko Ludwik Gu€Њnol€Њ, kieruj€Ѕcy ogniem muszkiet€Єw, da€  im napomnienie, co uczyni€  z w€ a€Їciwym sobie . umiarkowanie, nie rozwalaj€Ѕc nikomu € ba pistoletem. Spok€Єj zosta€  wkr€Єtce przywr€Єcony i walka trwa€ a dalej nie zak€ €Єcana €Ѓadnym zbytecznym zaj€Їciem. Ogie€Ё galeony powoli uciszy€  si€Ђ, a to z powodu wystrzelania przez korsarzy wszystkich €Ѓo€ nierzy, kt€Єrzy znajdowali si€Ђ w jakimkolwiek miejscu na jej pok€ adzie. "Ogie€Ё fregaty ucich€  r€Єwnie€Ѓ, poniewa€Ѓ ch€ opcy nie mieli teraz do kogo strzela€І. Nieruchomy hiszpan ko€ ysa€  !si€Ђ na fali jak rozbitek. Ma€ e czerwone strumyki wyp€ ywa€ y z niego przez otwory burtowe i morze wok€Є€  pokry€ o si€Ђ purpur€Ѕ. Tomasz, widz€Ѕc to !s€Ѕdzi€ , i€Ѓ nieprzyjaciel jest bliski poddania si€Ђ. Zdecydowany w€Єwczas przy€Їpieszy€І bieg rzeczy, odepchn€Ѕ€  sternika i !gwa€ townie prze€ o€Ѓy€  ster, w !wyniku czego €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ wpad€ a na galeon€Ђ i sczepi€ a si€Ђ z ni€Ѕ takielunkiem o takielunek €Љbukszpryt !nieprzyjaciela ugrz€Ѕz€  mi€Ђdzy jej wantami grotmasztu. #Trublet pu€Їci€  ster i wo€ aj€Ѕc: €ЋBracia za mn€Ѕ!€Ќ wbieg€  pierwszy na pok€ ad nieprzyjacielski z szpad€Ѕ w jednej r€Ђce, pistoletem w drugiej, a pugina€ em w z€Ђbach. Na galeonie by€ o ponad tysi€Ѕc ludzi, tak €Ѓo€ nierzy jak i marynarzy. Galeona, jak si€Ђ dowiedziano p€Є€Јniej, by€ a € adowana w porcie Ciudad-Real, najbogatszym mie€Їcie Nowej Granady. A €Ѓeglowa€ a do Sewilli w Andaluzji, wioz€Ѕc tam, opr€Єcz du€Ѓej liczby pasa€Ѓer€Єw, dwie wyborowe kompanie piechoty hiszpa€Ёskiej, czyli prawie czterystu doskonale uzbrojonych piechur€Єw. Do tego trzeba doda€І w€ a€Їciw€Ѕ za€ og€Ђ, czyli trzystu czterdziestu ludzi, osiemdziesi€Ђciu ochotnik€Єw, "stu dziesi€Ђciu €Ѓo€ nierzy i stu czterdziestu oficer€Єw i podoficer€Єw marynarki wszystkich stopni. Wszyscy !oni byli zdecydowani bi€І si€Ђ na€Їmier€І i €Ѓycie. A ogie€Ё korsarskich muszkiet€Єw na pocz€Ѕtku walki nie zg€ adzi€  ich wi€Ђcej jak stu "pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu, co by€ o i tak du€Ѓ€Ѕ liczb€Ѕ, je€Ѓeli si€Ђ pami€Ђta, €Ѓe na €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ by€ o tylko sto muszkiet€Єw. Zaledwie wi€Ђc Tomasz Trublet z oko€ o trzydziestoma lud€Јmi skoczy€  na bak nieprzyjacielski, gdy z trzech szeroko rozwartych du€Ѓych luk€Єw na rufie, przez kt€Єre mo€Ѓna schodzi€І z g€Єrnych do dolnych baterii okr€Ђtu, wyp€ yn€Ђ€ y trzy lawiny uzbrojonych ludzi i run€Ђ€ y z szalon€Ѕ w€Їciek€ o€Їci€Ѕ na spotkanie atakuj€Ѕcych. Bez w€Ѕtpienia korsarze, pomimo ca€ ego ich bohaterstwa, nie wytrzymaliby pierwszego uderzenia, gdyby im nie sprzyja€ o nadzwyczajne szcz€Ђ€Їcie. Ot€Є€Ѓ Hiszpanie mogli dotrze€І na bak kasztelu dziobowego tylko przez bardzo!w€Ѕskie przej€Їcia, po lewej i poprawej stronie bezanmasztu, aprzej€Їcia te, przez kt€Єre w zwyk€ ych warunkach czterechludzi w szeregu nie mog€ o !przej€Ї€І swobodnie, by€ y teraz zabarykadowane przez to wszystko, co pod ogniem dzia€ fregaty spad€ o na pok€ ad: rejami, poci€Ђtymi w kawa€ ki €Ѓaglami, linami, stosami r€Є€Ѓnych przyrz€Ѕd€Єw i rozmaitych szcz€Ѕtk€Єw. By€ a tobarykada, do kt€Єrej Tomasz i jego ch€ opcy po€Їpieszyli dorzuci€І jeszcze z $pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt czy sze€Ї€Іdziesi€Ѕt trup€Єw, kt€Єrymi by€  zawalony pomost. T€ um Hiszpan€Єw, oszala€ ych gniewem i zemst€Ѕ, tym !bardziej, €Ѓe tak d€ ugo musieli poddawa€І si€Ђ dzia€ aniu morderczego ognia korsarzy, bez mo€Ѓno€Їci skutecznego odpowiadania, i patrze€І, jak padaj€Ѕ liczne szeregi m€Ђ€Ѓnychkompan€Єw €Љ ruszy€  do ataku na bak z takim impetem, €Ѓe €Ѓaden szaniec zdawa€ o si€Ђ niewytrzyma takiego natarcia. Alepoza t€Ѕ barykad€Ѕ, kt€Єr€Ѕ tworzy€  poci€Ђty takielunek wraz z cia€ ami zabitych, czekali ludzie Tomasza. Pierwsze uderzenie, jakkolwiek by€ o straszne, zosta€ o odbite !lekko jak pi€ ka. Korsarzy by€ o ju€Ѓ nie trzydziestu, lecz sze€Ї€Іdziesi€Ђciu albo osiemdziesi€Ђciu, poniewa€Ѓ szybki jak piorun Ludwik Gu€Њnol€Њ, widz€Ѕc niebezpiecze€Ёstwo, gro€Ѓ€Ѕce jego kapitanowi i towarzyszom broni, rzuci€  si€Ђ w sukurs ze wszystkimi zdrowymi lud€Јmi, kt€Єrzy pozostali na pok€ adzie "€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . I teraz na !tej w€Ѕskiej przestrzeni, kt€Єra rozci€Ѕga€ a si€Ђ wok€Є€  bezanmasztu galeony ch€ opcy z Saint-Malo walczyli dalej jeden przeciw dziesi€Ђciu, nie trac€Ѕc nadziei, €Ѓe zostan€Ѕ zwyci€Ђzcami. Tomasz i Ludwik posuwali si€Ђ na czele garstki swych towarzyszy przeciwko niezliczonym zast€Ђpom wrog€Єw, wci€Ѕ€Ѓ nacieraj€Ѕcych,wci€Ѕ€Ѓ odpieranych, wci€Ѕ€Ѓ ponawiaj€Ѕcych natarcie, wci€Ѕ€Ѓ odrzucanych w ty€ , kt€Єrych trupy tworzy€ y rosn€Ѕcy z ka€Ѓdym atakiem stos. Dosi€Ђga€  on baku. Teraz !Hiszpanie mogliby z € atwo€Їci€Ѕ wdrapa€І si€Ђ tamt€Ђdy. Ale stracili ju€Ѓ animusz, za€Ї korsarze, uniesieni m€Ђstwem, skoczyli triumfuj€Ѕco przez t€Ђ przeszkod€Ђ i p€Ђdzili przed sob€Ѕ zatrwo€Ѓonych #nieprzyjaci€Є€ . Trzy luki wci€Ѕ€Ѓ jeszcze rozwarte poch€ on€Ђ€ y cofaj€Ѕcych si€Ђ w rozsypce Hiszpan€Єw, a Tomasz i Ludwik,zadaj€Ѕc €Їmiertelne ciosy, "poci€Ѕgn€Ђli ludzi do po€Їcigu za uciekaj€Ѕcymi. Pok€ ad gigantycznego okr€Ђtu by€  jednym strasznym pobojowiskiem. Ludwik Gu€Њnol€Њ, kt€Єry dwukrotnie po€Їlizn€Ѕ€  si€Ђ i "wpad€  w ka€ u€Ѓ€Ђ krwi, kroczy€  teraz czerwony od st€Єp do g€ €Єw. Za€Ї Tomasz Trublet, kt€Єry z€ ama€  na Hiszpanach trzy szpady, pugina€  i r€Ђkoje€Їci wszystkich swoich pistolet€Єw, wywija€  teraz olbrzymim toporem i walczy€  jak drwal, €Їcinaj€Ѕcy d€Ђby. VIII !Poci€Ђta flaglina nie utrzyma€ a "wielkiej flagi kastylskiej, kt€Єraspad€ a z gafla na rufie galeony. Tomasz Trublet, upojony zwyci€Ђstwem, podepta€  pi€Ђkn€Ѕ materi€Ђ. Zwykle spokojnego, podczas walki stopniowo ogarnia€  sza€  wojenny. Zmia€Ѓd€Ѓenie wrog€Єw "nie st€ umi€ o w nim furii. W tej chwili walka zdawa€ a si€Ђ sko€Ёczona. Na pok€ adzie pozostali tylko zwyci€Ђzcy, przera€Ѓona gromadka pokonanych zbi€ a si€Ђ w mas€Ђ w g€ €Ђbi okr€Ђtu, sk€Ѕd dochodzi€  tylko straszny j€Ђk, zmieszany z krzykami o € ask€Ђ. Ale nieub€ agany Tomasz mimo to sia€  dalej zniszczenie, wal€Ѕc granatami w szcz€Ѕtki za€ ogi hiszpa€Ёskiej. Ka€Ѓdy ranny, znaleziony na pok€ adzie, by€  bezlito€Їnie dobijany i niezw€ ocznie wrzucany do morza. Rze€Ј nie ustawa€ a. Tylko Ludwik Gu€Њnol€Њ nie bra€  ju€Ѓ w niej udzia€ u i ze skrzy€Ѓowanymi r€Ђkami i opuszczon€Ѕ g€ ow€Ѕ przechadza€  Si€Ђ na boku na dziobowym kasztelu galeony, ci€Ѕgle z€ €Ѕczonej bukszprytem z fregat€Ѕ. Od czasu do czasu "Gu€Њnol€Њ spogl€Ѕda€  woko€ o, na niebo i morze, bacz€Ѕc, czy niezbli€Ѓa si€Ђ sztorm lub nowy nieprzyjaciel. Podczas gdy wszyscy zapami€Ђtali si€Ђ w masakrze, on jeden czuwa€  nad ich bezpiecze€Ёstwem. Rze€Ј jednak sko€Ёczy€ a si€Ђ. Spo€Їr€Єd tysi€Ѕca wojownik€Єw na galeonie zosta€ o przy €Ѓyciuzaledwie trzystu. Upewniono si€Ђ, i€Ѓ €Ѓaden z nich nie ma broni i sp€Ђdzono wszystkich jak barany w g€ €Ѕb okr€Ђtu. Wartownicy z muszkietami w gar€Їci strzegli ka€Ѓdego wej€Їcia, kt€Єre dla pewno€Їci przykryto €Ѓelazn€Ѕ krat€Ѕ. Wreszcie Tomasz, ca€ y jeszcze rozedrgany sza€ em wojennym, os€Ѕdzi€ , i€Ѓ, aby nale€Ѓycie posi€Ѕ€Ї€І zdobyty okr€Ђt, trzeba si€Ђ uda€І do kapita€Ёskiego salonu w kasztelu rufowym i zagarn€Ѕ€І znajduj€Ѕce si€Ђ tam zapewne dokumenty okr€Ђtowe i inne papiery. Poszed€  w otoczeniu kilku towarzyszy. Zaledwie uchylonodrzwi, rozleg€  si€Ђ stamt€Ѕd przera€Јliwy krzyk, kt€Єry nie pozwala€  w€Ѕtpi€І o obecno€Їci w tym miejscu wielkiej liczby kobiet. Rzeczywi€Їcie, nie brak€ o ich, a wraz z nimi znajdowali si€Ђ tam m€Ђ€Ѓczy€Јni, ale nie "s€ yszano ich z tej racji, €Ѓe nie krzyczeli tak g€ o€Їno. Byli to pasa€Ѓerowie. Od pierwszego wystrza€ u wszyscy uciekli w to miejsce i zwart€Ѕ gromad€Ѕ $skupili si€Ђ wok€Є€  osobisto€Їci z d€ ug€Ѕ brod€Ѕ, osobisto€Їci, o kt€Єrej stanowisku i godno€Їci wyra€Јnie m€Єwi€ y fioletowa sutanna i ametystowy pier€Їcie€Ё na palcu. Tylko on m€Єg€  powstrzyma€І atak korsarzy i za€Ѓ€Ѕda€І od nich szacunku i powa€Ѓania, do jakich mia€  prawo Jego Ekscelencja Arcybiskup z Santa F€Њ. Nie by€  to bowiem nikt inny, tylko on. I na jego to cze€Ї€І galeona wywiesi€ a nagrotmaszcie flag€Ђ arcybiskupi€Ѕ, kt€Єr€Ѕ Tomasz niedawno wzi€Ѕ€  za god€ o jakiego€Ї hiszpa€Ёskiego admira€ a. Tomasz posuwa€  si€Ђ naprz€Єd ze wzniesionym toporem, a za nim czterech korsarzy. Na widok arcybiskupa zatrzymali si€Ђ nagle jak skamieniali €Љna po€ y ze zdumienia, na po€ y z prawdziwego l€Ђku. Wszyscy byli w gruncie rzeczy dobrymi chrze€Їcijanami i sama my€Їl €Їwi€Ђtokradztwa wywo€ ywa€ a wnich groz€Ђ. A c€Є€Ѓ dopiero €Їwi€Ђtokradztwa najgorszego w €Їwiecie, podniesienia r€Ђki na kap€ ana, pomaza€Ёca Bo€Ѓego? W ca€ ym tym tumulcie Tomasz zgi€Ѕ€  kolano i, zanim jeszcze !porzuci€  sw€Єj top€Єr, b€ aga€  dostojnika o b€ ogos€ awie€Ёstwo, jako jedynytalizman, zdolny zmaza€І ten straszny grzech, kt€Єrego o ma€ o nie pope€ niono. Arcybiskup, doznawszy olbrzymiej ulgi z powodu tej zacnej pro€Їby i zachwycony, €Ѓe ma do czynienia z katolikami, lud€Јmi mniej okrutnymi dla kap€ an€Єw ni€Ѓ hugenoci i bardziej sk€ onnymi do pertraktacji, po€Їpiesznie da€  b€ ogos€ awie€Ёstwo wszystkim, kt€Єrzy tego "pragn€Ђli, a nast€Ђpnie ofiarowa€ bogaty okup pod warunkiem, €Ѓe on i jego owieczki b€Ђd€Ѕ dobrze traktowane. M€Єwi€Ѕc to, wskaza€  na p€ acz€Ѕc€Ѕ i lamentuj€Ѕc€Ѕ u jego st€Єp gromadk€Ђ. #€ЉDo diab€ a! €Љ zakl€Ѕ€  w€Єwczas jeden z korsarzy, nie mniej uradowany ni€Ѓ sam arcybiskup.€Љ A to poczciwy ksi€Ђ€Ѓulo!! B€ ogos€ awi nas darmo i jeszcze chce da€І talar€Єw! #€Љ Zamilcz!! €Љ rykn€Ѕ€  mu prosto w twarz Tomasz Trublet. €Љ Nie blu€Јnij, bo ci€Ђ zabij€Ђ! Zrazu, ulegaj€Ѕc pierwszemu wra€Ѓeniu, Tomasz istotnie nie zamierza€  obci€Ѕ€Ѓa€І sumienia okupem, kt€Єry ofiarowa€  arcybiskup, jak nie zamierza€  #kala€І r€Ѕk krwi€Ѕ s€ ugi Bo€Ѓego. Ale w sk€Єrze dobrego chrze€Їcijanina, troszcz€Ѕcego si€Ђ przede wszystkim o zbawienie duszy, siedzia€  Normandczyk, kt€Єry teraz si€Ђ w nim odezwa€  i pocz€Ѕ€  zwyci€Ђ€Ѓa€І, nim Jego €­wi€Ѕtobliwo€Ї€І sko€Ёczy€  przem€Єwienie, w kt€Єrym za cen€Ђ wolno€Їci proponowa€  korsarzom ca€ y sw€Єj doch€Єd roczny, czyli czterna€Їcie tysi€Ђcy dukat€Єw hiszpa€Ёskich,odpowiadaj€Ѕcych warto€Їci tysi€Ѕca liwr€Єw francuskich. Tomasz , uspokojony, co do niebezpiecze€Ёstwa pope€ nieniagrzechu i ulegaj€Ѕcy szybko "po€Ѓ€Ѕdaniu, gdy tylko us€ ysza€  !s€ owa liwry i dukaty, przerwa€  kr€Єtko rozmow€Ђ, a€Ѓeby unikn€Ѕ€І ryzykownych targ€Єw, i rozkaza€  jedynie dostojnikowi, z ca€ ym zreszt€Ѕszacunkiem i nale€Ѓn€Ѕ uleg€ o€Їci€Ѕ, i€Ѓby raczy€  na razie uda€І si€Ђ do przeznaczonego mu pomieszczenia i pozwoli€  najpierw uporz€Ѕdkowa€І spraw€Ђ swych owieczek, co dolos€Єw kt€Єrych mo€Ѓe by€І zreszt€Ѕ ca€ kiem spokojny. A gdy arcybiskup bez d€ ugich ceregieli pos€ ucha€  tego rozkazu, zaj€Ђto si€Ђ jego gromadk€Ѕ. w€Ѕtpi€І w swoje є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB@€* c%AЊ tCˆBs cРЫC‘ c.D—( c‘Eœ3Ь YєFh=0€MCa€ e to intermedium nie trwa€ o d€ ugo, dostatecznie jednak, aby os€ abi€І dziki i morderczy rozp€Ђd korsarzy. Teraz, kiedy otrzymano b€ ogos€ awie€Ёstwo €Їwi€Ђtego m€Ђ€Ѓa, nie mog€ o by€І oczywi€Їcie ju€Ѓ mowy o masakrze. Skorzystali z tego, niejako cudownego, uspokojenia si€Ђ zwyci€Ђzc€Єw pasa€Ѓerowie. Otwarto pokryw€Ђluku i wp€Ђdzono ich pod pok€ ad, ucieszonych, i€Ѓ znajduj€Ѕ schronienie, mniejszaz tym gdzie, cho€Іby to by€ o nawet wi€Ђzienie. Lecz kiedy $si€Ђ tam znale€Јli, stwierdzili, €Ѓebrakuje wiele kobiet. Nie pierwszy to raz ch€ opcy z €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ znajdowali kobiety na pok€ adach zdobytych okr€Ђt€Єw. Zazwyczaj sprawa by€ a prosta.Okr€Ђt handlowy rzadko si€Ђ broni€  przed korsarzami i wi€Ђkszo€Ї€І zdobyczy dostawa€ a si€Ђ bez wystrza€ u. Zdobyty okr€Ђt na og€Є€  spokojnie obsadzano, a kobiety, je€Ѓeli si€Ђ tam znajdowa€ y, tak jak !m€Ђ€Ѓczy€Јni p€ aci€ y okup albo go nie p€ aci€ y, zale€Ѓnie od tego, czy by€ y, jak i m€Ђ€Ѓczy€Јni, bogate czy te€Ѓ biedne. Oczywi€Їcie zdarza€ o "si€Ђ te€Ѓ, €Ѓe zgwa€ cono dwie lubtrzy dziewczyny. Ale nie posuwano si€Ђ w tym wzgl€Ђdzieza daleko. W wielkim b€ €Ђdzie "s€Ѕ ludzie sp€Ђdzaj€Ѕcy €Ѓycie na l€Ѕdzie, uwa€Ѓaj€Ѕc marynarzy, przede wszystkim za€Ї tych, kt€Єrzy od d€ u€Ѓszego czasu przebywaj€Ѕ na morzu, za bardzo sk€ onnych do rozpusty i przechodz€Ѕcych wprost katusze na skutek swego d€ ugiego i przymusowego celibatu. Wr€Ђcz przeciwnie: nicnie jest bardziej uspokajaj€Ѕce dla cia€ a, jak bezustanne i bezko€Ёca b€ €Ѕdzenie mi€Ђdzy niebem i morzem z tym zdrowym zm€Ђczeniem, jakie !daje stawianie i zwijanie €Ѓagli,manewrowanie nimi, brasowanie rej i mocowanie lin, podczas gdy na sk€Єrze czuje si€Ђ poca€ unki morskiego wiatru. Tym razem jednak rzeczy wzi€Ђ€ y inny obr€Єt, poniewa€Ѓ krwawa bitwa, wygrana z takim trudem, zapali€ a krew w wojownikach i podra€Ѓni€ a ich zmys€ y. Skoro tylko ujrzeli wystraszone i lamentuj€Ѕce kobiety, kt€Єre z pocz€Ѕtku skupi€ y si€Ђ wok€Є€  Jego Ekscelencji Arcybiskupa z Santa F€Њ, korsarze zapa€ ali !wielk€Ѕ i brutaln€Ѕ €Ѓ€Ѕdz€Ѕ ich posiadania. Gdy wi€Ђc znikn€Ѕ€  arcybiskup i zacz€Ђto sp€Ђdza€І pod pok€ ad wszystkich !pasa€Ѓer€Єw, ka€Ѓdy z ch€ opc€Єw w pierwszym odruchu od€ €Ѕcza€ i zatrzymywa€  t€Ђ z branek, kt€Єra mu si€Ђ najwi€Ђcej !podoba€ a, lub t€Ђ, kt€Єra by€ a najbli€Ѓej niego, aby j€Ѕ niezw€ ocznie zaci€Ѕgn€Ѕ€І w pierwszy lepszy ciemny k€Ѕt. Tomasz, kt€Єry w innych okoliczno€Їciach by€ by to ukara€  natychmiastow€Ѕ !€Їmierci€Ѕ, sam, jakby ulegaj€Ѕc !og€Єlnej zarazie, post€Ѕpi€  tak jak jego ch€ opcy. Schwyci€  wi€Ђc za rami€Ђ szczup€ €Ѕ brunetk€Ђ, kt€Єra trzyma€ a si€Ђ z dala od swego towarzystwa, w g€ €Ђbi salonu, ikt€Єra, jedyna by€І mo€Ѓe z ca€ ej gromady, nie krzycza€ a, kiedy wdarli si€Ђ tam korsarze. Z ciemnych k€Ѕt€Єw, gdzie ch€ opcy zaci€Ѕgali kobiety, #zacz€Ђ€ y si€Ђ rozlega€І st€ umionekrzyki. Tomasz, nagle poblad€ y, zadr€Ѓa€  z €Ѓ€Ѕdzy. Brunetka, r€Єwnie€Ѓ blada jak €Їmier€І i wci€Ѕ€Ѓ spokojna, patrzy€ a na niego rozszerzonymi €Јrenicami.By€ a do€Ї€І wysoka i bardzo pi€Ђkna, o z€ ocistej, matowej !cerze. Przygryz€ a doln€Ѕ warg€Ђ,z kt€Єrej wyp€ yn€Ђ€ o troch€Ђ krwi. Wtedy Tomasz nagle rzuci€  si€Ђna sw€Ѕ zdobycz, przewr€Єci€  $j€Ѕ, powali€  na ziemi€Ђ i pochyli€ si€Ђ nad ni€Ѕ, Wywin€Ђ€ a si€Ђ rozpaczliwym ruchem i podnios€ a, chc€Ѕc uciec. Zatrzyma€  j€Ѕ i znowu pochwyci€ . Lecz ona zn€Єw si€Ђ wymkn€Ђ€ a i zmieniaj€Ѕc "taktyk€Ђ, zacz€Ђ€ a si€Ђ broni€І. Korsarz mia€  sztylet za pasem. Zdo€ a€ a mu go wyrwa€І i wywija€ a nim, gotowa do zadania ciosu. Wybuchn€Ѕ€  brutalnym €Їmiechem. W€Єwczas daj€Ѕc krok wstecz skierowa€ a sztylet we w€ asn€Ѕ pier€Ї. Zacz€Ђ€ a krzycze€І cienkim g€ osem i w jakim€Ї dziwacznymj€Ђzyku, b€Ђd€Ѕcym mieszanin€Ѕ hiszpa€Ёskiego i francuskiego: "€ЉJe€Ѓeli si€Ђ zbli€Ѓysz do mnie, zabij€Ђ si€Ђ! I oby w€Єwczas Brunetta La Macarena "przekl€Ђ€ a twoj€Ѕ matk€Ђ, twoj€Ѕ siostr€Ђ i twoj€Ѕ narzeczon€Ѕ i !zadusi€ a je, gdy b€Ђd€Ѕ spa€ y! Tomasz Trublet, kt€Єry nie wiedzia€ , co znaczy la Macarena, ani kto to jest Brunetta, znieruchomia€  zdumiony tymi dziwnymi s€ owami i przestraszony, $s€Ѕdzi€  bowiem, i€Ѓ s€ yszy jak€Ѕ€Їmagiczn€Ѕ formu€ €Ђ przekle€Ёstwa lub zakl€Ђcia !czarownicy. Pu€Їci€  brunetk€Ђ i odsun€Ѕ€  si€Ђ od niej gwa€ townie, w obawie, aby nie$spe€ ni€ o si€Ђ to przekle€Ёstwo. I w wielkim, pogr€Ѕ€Ѓonym w #p€Є€ mroku salonie, w€Їr€Єd j€Ђk€Єwinnych gwa€ conych kobiet, stali d€ ug€Ѕ chwil€Ђ twarz€Ѕ w twarz €Љ dziewczyna z wci€Ѕ€Ѓ krwawi€Ѕc€Ѕ warg€Ѕ i no€Ѓem w d€ oni oraz Tomasz z zaci€Їni€Ђtymi pi€Ђ€Їciami i wykrzywionymi ustami, gotowydo skoku i niezdolny tego uczyni€І, w€Їciek€ y i zarazem przenikni€Ђty strachem...       !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTI Wieczorem tego samego dnia Tomasz m€Єwi€  do Ludwika: €ЉBracie, trafi€ a nam si€Ђ okazja, na jak€Ѕ czekali€Їmy. Kiedy niedawno, aby rozpali€І odwag€Ђ naszych ch€ opc€Єw, wo€ a€ em do nich, €Ѓe ta galeona jest pe€ na z€ ota, nie "s€Ѕdzi€ em, €Ѓe jest tak istotnie.Mogliby€Їmy korsarzy€І jeszcze dwadzie€Їcia lat i wi€Ђcej, przebiec wszystkie morza i niespotka€І podobnej zdobyczy. Teraz jeste€Їmy bogaci, i to tak bardzo, i€Ѓ by€ oby grzechem, aby€Їmy naszym bogactwem w€ a€Їciwie nie rozporz€Ѕdzili. Wr€Єcimy na Tortue, kt€Єra jest nie dalej #jak o pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt wielkich mil morskich st€Ѕd. Naprawimy tam jako tako maszty zdobytego okr€Ђtu. Nast€Ђpnie, zatrzymuj€Ѕc ilu b€Ђdzie trzeba naszych ch€ opc€Єw, po€Ѓeglujesz na nim do Saint-Malo, poniewa€Ѓ tylko tam osi€Ѕgniemy nale€Ѓyte ceny za zdobyty € adunek. €Љ Dobry plan €Љ zgodzi€  si€Ђ Ludwik €Љ to najrozs€Ѕdniejsze rozwi€Ѕzanie. W takim stanie, w jakim si€Ђ znajdowa€ a, galeona mog€ a jeszcze d€Јwiga€І €Ѓagle na dolnych rejach, a to by€ o wystarczaj€Ѕce, aby j€Ѕ doprowadzi€І do Tortue. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ p€ yn€Ђ€ a zreszt€Ѕ obok i w razie potrzeby mog€ a j€Ѕ holowa€І. !Jak si€Ђga€ a pami€Ђ€І korsarza, tak bajeczna zdobycz jeszczesi€Ђ nie trafi€ a. Wed€ ug obliczenia nawet z grubsza, zagrabiony szlachetny metal, tak w monetach, jak w sztabach, si€Ђga€  warto€Їci czterystu czterdziestu trzech #tysi€Ђcy liwr€Єw €Љlicz€Ѕc, wed€ ugzwyczaju, w liwrach !srebrnych, sk€ adaj€Ѕcych si€Ђ z "dziesi€Ђciu piastr€Єw. €Љ Do tego trzeba doda€І mn€Єstwo drogichkamieni, w tym wiele cudowniepi€Ђknych, materie najwy€Ѓszej ceny, kosztowne drewno, korzenie, pewn€Ѕ ilo€Ї€І €Ѓywno€Їci, napoje orze€Јwiaj€Ѕce, amunicj€Ђ wojenn€Ѕ €Љkr€Єtko m€Єwi€Ѕc, mog€ a si€Ђ tym wzbogaci€І na zawsze ca€ a za€ oga €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ od kapitana i porucznika pocz€Ѕwszy, a€Ѓ do najm€ odszego marynarza i ch€ opca okr€Ђtowego, nie zapominaj€Ѕc ani o dostawcy, ani o armatorze. €ЉDo stu tysi€Ђcy diab€ €Єw! €Љm€Єwi€  Tomasz w €Їwietnym humorze €Љ czeka ci€Ђ, Ludwiku,z pewno€Їci€Ѕ pi€Ђkny i triumfalny powr€Єt na Dobre !Morze! Ludzie nie b€Ђd€Ѕ wierzyliw€ asnym oczom, pami€Ђtaj€Ѕc, €Ѓe€Ї opu€Їci€  Saint-Malo jako porucznik n€Ђdznej fregaty, a widz€Ѕc ciebie wracaj€Ѕcego jako kapitan okr€Ђtu liniowego pierwszej klasy! Ludwik Gu€Њnol€Њ spojrza€  na swego zwierzchnika. €Љ No dobrze, to moja korzy€Ї€І %€Љ rzek€ . €Љ Ale c€Є€Ѓ dla ciebie?? €Љ Dla mnie?? €Љ rzek€  Tomasz, nagle powa€Ѓniej€Ѕc. Byli sami w wielkiej kabinie, Tomasz jednak zni€Ѓy€  g€ os, zanim odpowiedzia€ : !€ЉPrzecie€Ѓ wiesz, €Ѓe nie mog€Ђ si€Ђ pokazywa€І w Saint-Malo, zanim si€Ђ nie upewni€Ђ, €Ѓe mog€Ђ to zrobi€І bez ryzyka? Lecz Ludwik Gu€Њnol€Њ potrz€Ѕsn€Ѕ€  g€ ow€Ѕ: !€Љ Teraz, kiedy jeste€Ї bogaty i !okryty s€ aw€Ѕ, czy nie s€Ѕdzisz,!€Ѓe mo€Ѓesz to zrobi€І? I czy nies€Ѕdzisz, €Ѓe siostra Wincentego Kerdoncuffa... !requiescat in pace! ... nie odda $ci z ch€Ђci€Ѕ r€Ђki, aby sta€І si€Ђ "powa€Ѓan€Ѕ w€ a€Їcicielk€Ѕ domu i kufr€Єw pe€ nych dukat€Єw? A wszystko to b€Ђdziesz mia€ , gdy tylko €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ zatrzyma si€Ђ u nabrze€Ѓa. Tomasz zamy€Їli€  si€Ђ. Z pocz€Ѕtku s€ ucha€  zadowolony i przyjemnie po€ echtany. Ale na d€Јwi€Ђk imienia cz€ owieka, kt€Єrego przed paru laty zabi€ , czo€ o jego nagle si€Ђ zachmurzy€ o. Teraz, podczas gdy Ludwik Gu€Њnol€Њ m€Єwi€  jeszcze o siostrze Wincentego, Tomasz spogl€Ѕda€  z pewnym zak€ opotaniem na zamkni€Ђte i zaryglowane drzwi, kt€Єre prowadzi€ y do kabiny, gdzie !sta€ o jego w€ asne kapita€Ёskie !€ €Є€Ѓko. Gu€Њnol€Њ uchwyci€  to spojrzenie. €ЉCo si€Ђ tyczy dziewcz€Ѕt i tych spraw €Љpodj€Ѕ€  natychmiast, sam zak€ opotany€Љco zamierzasz zrobi€І z t€Ѕ doncell€Ѕ? €Љ Wskaza€  palcem nadrzwi kabiny. Tomasz zmarszczy€  brwi i spu€Їci€  oczy: €Љ Bo ja wiem?? €Љ rzek€  niepewnie. €Љ Po c€Є€Ѓ by€ o j€Ѕ zamyka€І tutaj, na naszym pok€ adzie i w twojej w€ asnej kabinie? €Љ Bo ja wiem?? Zamilkli obydwaj na d€ u€Ѓsz€Ѕ chwil€Ђ. Po czym Tomasz, ulegaj€Ѕc pierwotnemu niepokojowi, odezwa€  si€Ђ: !€ЉPowiedz mi, ty, kt€Єry jeste€Ї pobo€Ѓniejszy i rozs€Ѕdniejszy ode mnie... czy wierzysz, €Ѓe ona jest czarownic€Ѕ? ... "€Љ Bo ja wiem?? €Љ odpar€  z kolei$Gu€Њnol€Њ. Ale prze€Ѓegna€  si€Ђ na wszelki wypadek. Kilka godzin temu Tomasz Trublet przeokr€Ђtowa€  na !€ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ brunetk€Ђ, kt€Єra stawia€ a mu tak zuchwale op€Єr. Dlaczego tak post€Ѕpi€ , sam €Љ jak to szczerze wyzna€  "Ludwikowi €Љ nie wiedzia€ . By€ a to by€І mo€Ѓe podra€Ѓniona i nienasycona €Ѓ€Ѕdza, po€ €Ѕczona zreszt€Ѕ z przes€Ѕdnym l€Ђkiem. €ЋBrunetta La Macarena€Ќ , wci€Ѕ€Ѓ niezrozumia€ a, napawa€ a dalej Tomasza jakim€Ї szczeg€Єlnym dr€Ѓeniem ito tym wi€Ђcej, €Ѓe Ludwik Gu€Њnol€Њ, zapytany kilka razy w tej sprawie, nie wiedzia€ , coodpowiedzie€І i by€  sam bardzo poruszony. €ЉHiszpanie €Љzauwa€Ѓy€  bystro €Љs€Ѕ na og€Є€  dobrymi !chrze€Їcijanami i katolikami. Ale!znajduje si€Ђ w€Їr€Єd nich du€Ѓo pogan, jak na przyk€ ad Cyganie, Maurowie i ydzi, a !nawet czarnoksi€Ђ€Ѓnicy. Je€Ѓeli doncella jest z nich, b€Ђdziemy wszyscy bardzo €Ѓa€ owali, €Ѓe€Їmy j€Ѕ zabrali. Tymczasem doncella, zanim si€Ђdowiedziano, co s€Ѕdzi€І o jej prawdziwej naturze, by€ a uwi€Ђziona w kabinie kapitana. Ale Tomasz na razie tam nie wchodzi€ . Nie mia€  potrzeby "si€Ђ €Їpieszy€І i nie zako€Ёczy€  jeszcze r€Є€Ѓnych czynno€Їci, zwi€Ѕzanych z obsadzeniem zdobytego okr€Ђtu. Te za€Ї wymaga€ y rozwagi i ostro€Ѓno€Їci. Walka by€ a krwawa. Z dziewi€Ђ€Іdziesi€Ђciu dw€Єch ludzi, kt€Єrych liczy€ a fregata przed zaatakowaniem galeony, trzydziestu zosta€ o zabitych i o€Їmiu okaleczonych!lub rannych tak ci€Ђ€Ѓko, €Ѓe na d€ ugi czas nie mo€Ѓna by€ o na nich liczy€І podczas manewrowania okr€Ђt€Єw. L€Ѓej rannymi, rzecz prosta, nikt si€Ђnie zajmowa€ , zabrak€ o bowiem takich, kt€Єrzy w tej bitwie nie straciliby mniej lub wi€Ђcej krwi. Tomasz zatem, maj€Ѕc przy sobie tylko pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech towarzyszy, lecz zdecydowanyza wszelk€Ѕ cen€Ђ nie pu€Їci€І zdobyczy i sk€ onny raczej opr€Є€Ѓni€І swoj€Ѕ €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ , wylosowa€  !trzydzie€Їci sze€Ї€І nazwisk, abysolidnie obsadzi€І galeon€Ђ !do€Їwiadczon€Ѕ za€ og€Ѕ, kt€Єrej przy dzieli€  najlepszego kapitana €Љ samego Ludwika Gu€Њnol€Њ. W ten spos€Єb na fregacie zosta€ o jedynie osiemnastu ludzi. Ale wszelki bunt je€Ёc€Єw na pok€ adzie okr€Ђtu liniowego m€Єg€  by€І € atwo zduszony. Co do mo€Ѓliwych spotka€Ё z innymi statkami nieprzyjacielskimi, zar€Єwno osiemnastu ludzi na jednym, jak trzydziestu !sze€Їciu na drugim €Љ to by€ o za"ma€ o, aby obs€ u€Ѓy€І artyleri€Ђ na obu okr€Ђtach. Tomasz jednak liczy€ , €Ѓe w tych okoliczno€Їciach flaga Saint-Malo! €Љbardziej ni€Ѓ cokolwiek innego ochroni zdobycz i €Ѓe ma€ o jest €Ѓeglarzy holenderskich czy hiszpa€Ёskich do€Ї€І zuchwa€ ychna to, by zaryzykowa€І atak przeciwko dwom przeciwnikomtej miary i o tak gro€Јnym wygl€Ѕdzie, zw€ aszcza €Ѓe z odleg€ o€Їci nie€ atwo by€ o !domy€Їli€І si€Ђ ich rzeczywistegostanu. Na razie jednak nie nale€Ѓa€ o si€Ђ obawia€І €Ѓadnego niebezpiecze€Ёstwa. S€ aby !wietrzyk, kt€Єry wia€  w stron€Ђ !Antyli, ucich€  ca€ kowicie, gdy tylko zasz€ o s€ o€Ёce. Cisza unieruchomi€ a zapewne tak€Ѓe wszystkie inne okr€Ђty w tym rejonie. Nieruchomo stoj€Ѕce burta w burt€Ђ w €Їrodku pustego horyzontu obydwa statki unosi€ y si€Ђ na morzu ca€ kowicie bezpieczne. LudwikGu€Њnol€Њ zatem zupe€ nie spokojnie spu€Їci€  na wod€Ђ szalup€Ђ i uda€  si€Ђ na wieczerz€Ђ do Tomasza, aby si€Ђnaradzi€І w wielu istotnych sprawach. To wspania€ e !zwyci€Ђstwo nale€Ѓa€ o mo€Ѓliwie jak najlepiej wykorzysta€І. Wszystkie rozwi€Ѕzania zosta€ y tedy przez obydw€Єch kapitan€Єw rozwa€Ѓnie rozpatrzone i przedyskutowane. Po czym pogaw€Ђdka poma€ u zesz€ a na przedmiot, kt€Єry obydwu €Ѓywo interesowa€ . Wygodnie rozparci Tomasz i Ludwik spogl€Ѕdali przez otwarte okna na znieruchomia€ y ocean i b€ yszcz€Ѕce gwiazdami niebo. Na czarnych falach ksi€Ђ€Ѓyc rozlewa€  cienkie strumyki €Ѓywego srebra. €ЉMartwi mnie i niepokoi €Љ rzek€  naraz Ludwik Gu€Њnol€Њ €Љ€Ѓe zostawi€Ђ ciebie samego w tym kraju, po€Їr€Єd tylu z€ ych ludzi i pop€ yn€Ђ sam do naszej €Їwi€Ђtej Bretanii, do naszych pi€Ђknych ko€Їcio€ €Єw i miejsc cudownych. !€ЉNiestety! €Љwestchn€Ѕ€  Tomasz.Patrzy€  wci€Ѕ€Ѓ na morze, spowite w noc. Po ca€ kowitej ciszy nast€Ѕpi€ o niedostrzegalne tchnienie. €ЉMo€Ѓesz by€І spokojny €Љ kontynuowa€  Ludwik, €Ѓe ka€Ѓdezadanie b€Ђdzie wykonane wed€ ug twego €Ѓyczenia i €Ѓe wr€Єc€Ђ potem po€Їpiesznie, aby "ci przynie€Ї€І dobr€Ѕ nowin€Ђ, na kt€Єr€Ѕ czekasz, a kt€Єra wreszcie pozwoli ci wr€Єci€І do nas bez strachu i ryzyka. Ale wiedz, €Ѓe pomimo wszystkiego, com przecierpia€ ,b€Ђd€Ѕc tak d€ ugo z dala od kraju i pomimo ca€ ej rado€Їci, jak€Ѕ odczuwam, wracaj€Ѕc w ko€Ёcu do naszego miasta, b€Ђd€Ђ smutny nie maj€Ѕc ciebie przy boku. B€Ђdzie mi ciebie brakowa€ o, gdy usi€Ѕdziemy w szynku ko€ o Wielkiej Bramy i potem, gdy zapalimy nasze €Їwiece na wielkim o€ tarzu katedry podczas mszy dzi€Ђkczynnej. €Љ Niestety!! €Љ powt€Єrzy€  Tomasz. Kto by go widzia€  w tej chwili,skruszonego i melancholijnego,ze € zami w jasnych oczach z €Ѓalu za s€ odk€Ѕ breto€Ёsk€Ѕ ojczyzn€Ѕ, kt€Єr€Ѕ wspomina€  Ludwik Gu€Њnol€Њ €Љz wielkim trudem rozpozna€ by w tym prostym ch€ opcu, daj€Ѕcym upust tak subtelnym uczuciom,dzikiego korsarza Tomasza Trubleta, straszniejszego dla nieprzyjacielskich kupc€Єw ni€Ѓ sztormy i orkany... Nieco p€Є€Јniej szalupa Ludwika !wr€Єci€ a na galeon€Ђ, poniewa€Ѓ wiatr zaczyna€  wydyma€І €Ѓaglejednego i drugiego statku, na !razie jeszcze do€Ї€І leniwie, alenale€Ѓa€ o wykorzysta€І najmniejsze jego podmuchy, aby pr€Ђdzej dosta€І si€Ђ na Tortue. Lecz Tomasz zdawa€  si€Ђ tego nie zauwa€Ѓa€І, wyda€  jedynie rozkazy bosmanowi i nie chcia€  wychodzi€І do manewr€Єw, kt€Єre zreszt€Ѕ by€ yproste. Tomasz pozosta€  w swoim wielkim salonie i patrzy€  przez okno za oddalaj€Ѕc€Ѕ si€Ђ szalup€Ѕ. Wios€ a uderza€ y miarowymi ruchami o ciemn€Ѕ wod€Ђ, a we wznosz€Ѕcej si€Ђ !pianie ta€Ёczy€ y jakie€Ї dziwne b€ yski... Kiedy szalupa z Ludwikiem !znikn€Ђ€ a i kiedy na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ ucich€ o dreptanie nagich st€Єp ch€ opc€Єw ustawiaj€Ѕcych €Ѓagleoraz wszelkie inne ha€ asy, w€Єwczas w absolutnej ciszy €Їpi€Ѕcego okr€Ђtu Tomasz odszed€  od okna, wyprostowa€ "si€Ђ, zdj€Ѕ€  z belkowania sufitu jedn€Ѕ z wisz€Ѕcych latarni i podszed€  do zaryglowanych drzwi, kt€Єre prowadzi€ y do kapita€Ёskiej kabiny. Zanim wszed€ , zawaha€  si€Ђ, lecz tylko kr€Єtk€Ѕ chwil€Ђ... II !Kabina nie by€ a du€Ѓa. Latarnia &o€Їwietli€ a j€Ѕ ca€ €Ѕ. €Є€ te jej €Їwiat€ o odbi€ o si€Ђ o cztery €Їciany z malowanego drewna. Na suficie, sczernia€ ym od dymu, zata€Ёczy€ y cienie. Zab€ ys€ a mied€Ј obramowania iluminatora. Tomasz, nie robi€Ѕc ha€ asu, zamkn€Ѕ€  drzwi, potem podni€Єs€  latark€Ђ, aby lepiej widzie€І. Dwie € awy, stoj€Ѕca zaraz przywej€Їciu szafa, sklecona z "desek okr€Ђtowych, i € €Є€Ѓko €Љto"by€ o ca€ e umeblowanie. €А€Є€Ѓko,bardzo w€Ѕskie, sta€ o na wprost szafy, r€Єwnie€Ѓ jak onaprzymocowane do €Їciany. Na je є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПGpY ccHЩ ё cЦIК c)Jж!} `ŒKS,Ш c€ьL7nJO€ €Є€Ѓku tym le€Ѓa€ a €Їpi€Ѕca branka z nogami i r€Ђkami zwi€Ѕzanymi ostrym sznurem konopnym, bez w€Ѕtpienia os€ abiona wskutek zm€Ђczenia i niepokoju. €­wiat€ o, rzucone najej twarz, nie obudzi€ o jej. !By€ a pi€Ђkna. Sen, z€ agodziwszyrysy, niedawno tak ostre i dzikie, ujawni€  jej m€ odo€Ї€І !jeszcze dzieci€Ђc€Ѕ. Mog€ a mie€Іz szesna€Їcie lat. By€І mo€Ѓe mniej. Jej cera barwy z€ ota i ambry, doskona€ y wykr€Єj ust, prawid€ owo zarysowany nos o nerwowych nozdrzach, prze€Їwiecaj€Ѕcy granatem heban w€ os€Єw €Љodejmowa€ y jednak twarzy ca€ €Ѕ prostot€Ђ dzieci€Ђc€Ѕ i ca€ €Ѕ mi€Ђkk€Ѕ s€ odycz. Tomasza, patrz€Ѕcego !z bliska w t€Ђ twarz, na kt€Єrej !malowa€ a si€Ђ jaka€Ї niezwyk€ a wola, ogarn€Ђ€ y w€Ѕtpliwo€Їci: czy to mo€Ѓliwe, aby dziewczyna by€ a zwyczajn€Ѕ "c€Єrk€Ѕ ludzi z krwi i ko€Їci? Czy!nie nale€Ѓa€ oby raczej widzie€І w niej przejawu jakich€Ї si€  diabelskich lub czarodziejskich? Tomasz instynktownie wzni€Єs€  oczy nawielki krucyfiks z drewna, umieszczony ponad € €Є€Ѓkiem !€Љjedyn€Ѕ ozdob€Ђ kabiny, go€ ej jak cela mnisza. U st€Єp krzy€Ѓaprzybita by€ a muszla zamiast kropielnicy, a Tomasz bardzo !dba€  o to, aby znajdowa€ o si€Ђ w niej zawsze cho€І kilka !kropel wody €Їwi€Ђconej, kt€Єrej g€Ѕsior zabra€  z Saint-Malo, a "kt€Єr€Ѕ, w drodze wielkiej € aski,po€Їwi€Ђci€  dostojny biskup Miko€ aj Pavillon. Pod wyobra€Ѓeniem Boga, pod "kropielnic€Ѕ z wod€Ѕ €Їwi€Ђcon€Ѕ, kt€Єra oczyszcza, czarownica nie mog€ aby przecie€Ѓ spa€І takspokojnie! ... Przez nadmiar ostro€Ѓno€Їci Tomasz umoczy€  wmuszli palce prawej r€Ђki i "pokropi€  €Їpi€Ѕc€Ѕ. Wzdrygn€Ђ€ a si€Ђ, lecz nawet nie westchn€Ђ€ a. Gdyby by€ a w mocy szatana, oczywi€Їcie !skr€Ђci€ aby si€Ђ natychmiast jakpod dotkni€Ђciem rozpalonego €Ѓelaza! Stanowczo by€  to niezbity dow€Єd: branka nie mia€ a w sobie nic diabelskiego... Nagle o€Їmielony Tomasz !po€ o€Ѓy€  wielk€Ѕ d€ o€Ё na jej drobnym ramieniu. Dziewczyna zerwa€ a si€Ђ, nie wydaj€Ѕc jednak €Ѓadnego krzyku; nie by€ a ona wida€І z tych "kobietek, co to j€Ђcz€Ѕ i p€ acz€Ѕprzy lada okazji, a nawet bez okazji. Zwi€Ѕzane r€Ђce mocno $j€Ѕ kr€Ђpowa€ y. Unios€ a si€Ђ, jak mog€ a najwy€Ѓej, i wspar€ a na € okciach. Jednocze€Їnie nie odrywa€ a wzroku od oczu Tomasza, kt€Єry, znowu zak€ opotany, nie wiedzia€  z pocz€Ѕtku, co powiedzie€І, i !milcza€  do€Ї€І d€ ug€Ѕ chwil€Ђ. Wreszcie jednak przem€Єwi€ . M€Єwi€  tym ostrym normandzkim g€ osem, kt€Єry wiatry morskie uczyni€ y jeszcze twardszym i jeszcze bardziej chropowatym: €ЉKto€Ї ty? Jak si€Ђ nazywasz i jak si€Ђ nazywa tw€Єj kraj? !Sk€Ѕd wyruszyli€Їcie i do jakiego#portu p€ yn€Ђli€Їcie? €Љ zarzuci€  j€Ѕ pytaniami. Nie odpowiada€ a, patrz€Ѕc wci€Ѕ€Ѓ na niego upartym wzrokiem. Po up€ ywie minuty, podj€Ѕ€ : €Љ Jak si€Ђ nazywasz?? Milcza€ a dalej. €ЉCzy mnie nie rozumiesz? #€Љpodni€Єs€  g€ os. Nie poruszy€ a !nawet g€ ow€Ѕ. Ani tak, ani nie. Zak€ opotany, waha€  si€Ђ kilka sekund. Lecz nagle przypomnia€  sobie: €Љ Przeb€Єg, tak! €Љ zamrucza€  zirytowany. €ЉRozumiesz mnie, !bo przecie€Ѓ niedawno m€Єwi€ a€Ї ze mn€Ѕ... Zbudzi€ a si€Ђ jego poprzednia ciekawo€Ї€І: €Љ Ta €ЋBrunetta La Macarena€Ќ ,kt€Єr€Ѕ wzywa€ a€Ї niedawno na pomoc... kto to jest? €­ci€Їni€Ђte wargi wykrzywi€  p€Є€ u€Їmiech najwy€Ѓszej pogardy. Lecz nie by€ o €Ѓadnej odpowiedzi. Wyra€Ѓaj€Ѕca wzgard€Ђ twarz, zaledwie !porzuci€ a swoj€Ѕ oboj€Ђtno€Ї€І, zn€Єw do niej powr€Єci€ a. W sercu Tomasza r€Єs€  coraz wi€Ђkszy gniew, teraz by€  ju€Ѓ "spokojny i niczego si€Ђ nie ba€ . !R€Ђka jego wstrz€Ѕsn€Ђ€ a silnie w€Ѕt€ ym ramieniem. €ЉCzy trzeba ci rozwi€Ѕza€І #j€Ђzyk? Strze€Ѓ si€Ђ! Znajd€Ђ na tospos€Єb! Nie b€Ђdziesz d€ ugo udawa€ a niemej, ty Mauretanko... poganko! €Љ zawo€ a€ . Tym razem dziewczyna, !dziwnie wra€Ѓliwa na t€Ђ obelg€Ђ,skoczy€ a i zawo€ a€ a: €ЉTo nieprawda! Sk€ ama€ e€Ї swoim psim ozorem, ty, psie, ty psi synu, z€ odzieju, heretyku! Jestem chrze€Їcijank€Ѕ dzi€Ђki € asce Boga Najwy€Ѓszego i wstawiennictwu naszej Brunetty! Z pewno€Їci€Ѕ lepsz€Ѕ #chrze€Їcijank€Ѕ i katoliczk€Ѕ ni€Ѓ taki z€ odziej jak ty! Zdumiony, nie odpowiedzia€  natychmiast. W€Єwczas wskazuj€Ѕc na swoje skr€Ђpowane r€Ђce, tonem kr€Єlowej rozkaza€ a: €Љ Odwi€Ѕ€Ѓ ten sznur!! I, poddaj€Ѕc si€Ђ jakiej€Ї tajemnej sile, Tomasz Trublet, korsarz us€ ucha€  tego rozkazu.Maj€Ѕc wolne r€Ђce, dziewczynalekko rozkurcza€ a d€ ugie i delikatne palce, jak gdyby chc€Ѕc im przywr€Єci€І swobodnyobieg krwi. Po czym zrobi€ a taki gest, jak gdyby sama chcia€ a uwolni€І od sznura skr€Ђpowane nogi. Ale wkr€Єtce zmieni€ a zamiar i wskaza€ a Tomaszowi palcem wi€Ђzy. !€Љ Rozwi€Ѕ€Ѓ jeszcze ten sznur!! €Љ rozkaza€ a g€ osem nie znosz€Ѕcym sprzeciwu. A Tomasz, jak poprzednio, us€ ucha€  i teraz. Obecnie siedzia€ a na € €Є€Ѓku wygodnie jak w mi€Ђkkim fotelu, a Tomasz Trublet sta€  przed ni€Ѕ. I teraz ona zadawa€ a pytania, a Tomasz, !bardzo uleg€ y, odpowiada€  jej. €Љ Kto jeste€Ї?? Jak si€Ђ nazywasz? Sk€Ѕd pochodzisz? €Љzacz€Ђ€ a tak jak niedawno on. !I sta€ a si€Ђ rzecz dziwna. Jego m€Ђska duma nie zaprotestowa€ a przeciw tej niezwyk€ ej zamianie r€Єl. Odpowiada€  jej pos€ usznie, a ona, branka, nie okaza€ a wzruszenia na d€Јwi€Ђk jego nazwiska, b€Ђd€Ѕcego postrachem ca€ ych Indii Zachodnich. Po chwili, ju€Ѓ nieco mniej pogardliwa czy te€Ѓby€І mo€Ѓe zadowolona z tak pr€Ђdkiego okie€ znania nieprzyjaciela, odpowiada€ a, wprawdzie od niechcenia, na wszystkie pytania, kt€Єre on jej stawia€ , troch€Ђ jakby nie€Їmia€ o i boja€Јliwie. Nazywa€ a si€Ђ Juana. Mia€ a siedemna€Їcie lat... Tak, siedemna€Їcie €Љ a nie pi€Ђtna€Їcie! ... c€Є€Ѓ znowu?! Brano j€Ѕ za dziewczynk€Ђ? By€ a sewilank€Ѕ, czystej krwi #andaluzyjskiej... c€Єrk€Ѕ hidalga! €Љ o€Їwiadczy€ a z dum€Ѕ. Na !pok€ adzie galeony p€ yn€Ђ€ a do Sewilli, aby si€Ђ wywi€Ѕza€І z pobo€Ѓnego €Їlubowania i nast€Ђpnie powr€Єci€І do Indii Zachodnich, gdzie by€ a ca€ a jej rodzina... Nazwisko tej rodziny? €Љ By€ o to nazwisko zbyt szlachetne, aby je mo€Ѓnawyg€ asza€І tutaj, w tej z€ odziejskiej jaskini! ... Jej rodzice? €Љ Byli oni wielkim pa€Ёstwem w najdumniejszym "mie€Їcie, z kt€Єrego wyp€ yn€Ђ€ a galeona €ЉCiudad-Real w NowejGranadzie, mie€Їcie tak bogatym i tak pot€Ђ€Ѓnym, i€Ѓ €Ѓaden kr€Єl europejski nie m€Єg€ by go nigdy kupi€І ani podbi€І. I by€І w tym mie€Їcie gubernatorem albo kapitanem-majorem by€ o z pewno€Їci€Ѕ wi€Ђkszym zaszczytem, ani€Ѓeli prowadzi€Іprzez morza band€Ђ dzikich rozb€Єjnik€Єw, rabuj€Ѕc i morduj€Ѕc ka€Ѓd€Ѕ napotkan€Ѕ uczciw€Ѕ za€ og€Ђ. Oboj€Ђtny na t€Ђ zniewag€Ђ, Tomasz spyta€ : €Љ Czy twoi rodzice p€ yn€Ђli razem z tob€Ѕ?? Czy wzi€Ѕ€ em ich do niewoli albo mo€Ѓe zabi€ em? €ЉJeste€Ї wariatem! ... €Љroze€Їmia€ a si€Ђ szyderczo. €ЉGdyby tam byli, ty by€Ї si€Ђ dosta€  do niewoli i zosta€  powieszony na w€ asnej rei. Dwudziestu bandyt€Єw takich jak ty nie przestraszy€ oby na pewno mojego ojca ani brata, ani te€Ѓ rycerza, kt€Єrego po€Їlubi€Ђ! Tomasz przyzwyczajony by€  do tego zawsze jednakowego hiszpa€Ёskiego samochwalstwa,wi€Ђc wzruszy€  ramionami: €ЉJeszcze €Ѓaden tw€Єj rodak !€Љzamrucza€  €Љnie spotka€  si€Ђ ze mn€Ѕ bez l€Ђku i tak, aby to si€Ђ dla niego nie sko€Ёczy€ o nieszcz€Ђ€Їciem. A gdy ona €Їmia€ a si€Ђ coraz g€ o€Їniej, aby pokry€І swoj€Ѕ %bezsiln€Ѕ w€Їciek€ o€Ї€І, o€Їmieli€  si€Ђ spojrze€І jej w twarz: €Љ Gdyby oni byli tacy dzielni, ci twoi, czy by€ aby€Ї teraz tutaj? W dzisiejszej walce !zwyci€Ђ€Ѓy€ em ich ponad tysi€Ѕc,a moich ch€ opc€Єw nie by€ o nawet stu! ... Otworzy€ a usta, aby odpowiedzie€І, ale gwa€ townie nakaza€  jej spok€Єj: $€ЉZamilcz! I pami€Ђtaj, €Ѓe jeste€Ї moj€Ѕ brank€Ѕ! Przeczeka€ a jego gniew. I pozostali tak, twarz€Ѕ w twarz, milcz€Ѕcy, nienawistni... W ko€Ёcu jednak przem€Єwi€ a: !€ЉM€Єj ojciec zap€ aci ci za mniewielki okup, b€Ђdziesz wi€Ђc "m€Єg€  zaspokoi€І swoj€Ѕ pirack€Ѕ chciwo€Ї€І. €ЉKto ci powiedzia€ , €Ѓe przyj€Ѕ€ bym za ciebie jakikolwiek okup? €Љzapyta€  i spojrza€  na ni€Ѕ ze szczeg€Єlnym wyrazem oczu. Zobaczy€  j€Ѕ po raz pierwszy dr€Ѓ€Ѕc€Ѕ. Wypr€Ђ€Ѓy€ a si€Ђ, "opieraj€Ѕc obie r€Ђce o € €Є€Ѓko: €Љ A wi€Ђc €Љ zapyta€ a €Љco my€Їlisz zrobi€І ze mn€Ѕ? Waha€  si€Ђ dziesi€Ђ€І d€ ugich sekund, a policzki jego zabarwi€ y si€Ђ purpur€Ѕ. Ona nadal patrzy€ a na niego z pogard€Ѕ, ko€ ysz€Ѕc si€Ђ na podpartych r€Ђkach. Piersi jej wznosi€ y si€Ђ i opada€ y. Rzuci€  si€Ђ na ni€Ѕ nagle jak pijany, gniot€Ѕc jej ramiona w swych pot€Ђ€Ѓnych marynarskichr€Ђkach jak w kleszczach, i przewr€Єci€  j€Ѕ na € €Є€Ѓko, krzycz€Ѕc: €Љ Oto co zrobi€Ђ z tob€Ѕ!! My€Їla€ , €Ѓe posi€Ѕdzie j€Ѕ w jednej chwili, ale ona broni€ a "si€Ђ jak dawniej, €Їciskaj€Ѕc nogii odwracaj€Ѕc g€ ow€Ђ, aby !unikn€Ѕ€І poca€ unku i u€Їcisku. !Wysila€  si€Ђ jaki€Ї czas, teraz #jedn€Ѕ r€Ђk€Ѕ usi€ uj€Ѕc pochwyci€Іjej kibi€І lub uda. Dziewczyna "broni€ a si€Ђ jednak dalej z tak€Ѕ#zr€Ђczno€Їci€Ѕ, i€Ѓ €Ѓaden brutalny"atak nie m€Єg€  osi€Ѕgn€Ѕ€І celu. Wreszcie uwolni€ a r€Ђce i dzia€ a€ a tak zwinnie, €Ѓe zarycza€  nagle z b€Єlu i odskoczy€  pokopany, poszczypany, podrapany w najczulsze miejsce poni€Ѓej brzucha. €Љ Ty ma€ po! €Љ krzycza€ , !oszala€ y €Ѓ€Ѕdz€Ѕ i gniewem. €Љ Ty ma€ po! Ty suko! Nie b€Ђdziesz d€ ugo triumfowa€ a, zobaczysz! B€Ђd€Ђ ci€Ђ mia€ , cho€Іbym mia€  umrze€І, przysi€Ђgam na Naj€Їwi€Ђtsz€Ѕ Pann€Ђ Wielkiej Bramy! !Cho€Іbym ci€Ђ mia€  przywi€Ѕza€І za r€Ђce i nogi do czterech #rog€Єw € €Є€Ѓka i tak naci€Ѕgn€Ѕ€І sznury, a€Ѓeby€Ї zosta€ a rozerwana €Ѓywcem! !€ЉNo, odwa€Ѓ si€Ђ to zrobi€І! €Љ zawo€ a€ a z roziskrzonymi oczami. €Љ A twoja Naj€Їwi€ЂtszaPanna, ju€Ѓ nie wiem czego, Naj€Їwi€Ђtsza Panna psa, Naj€Їwi€Ђtsza Panna poga€Ёska nic nie b€Ђdzie w stanie uczyni€І przeciw Brunetcie La Macarena, kt€Єrej €Їlubowa€ am dziewictwo i kt€Єra mi je zachowa przeciw wszystkim takim z€ odziejom jak ty! €Аapa€ a z trudem powietrze. Walka j€Ѕ wyczerpa€ a i piersi jej wznosi€ y si€Ђ w szybkim urywanym oddechu, wzdymaj€Ѕc wielki czarny szal, zwyczajem sewilanek przepasany na staniku. €ЉDziewic€Ѕ jestem i dziewic€Ѕ zostan€Ђ, zapami€Ђtaj to sobie dobrze! €Љ powiedzia€ a nieco spokojniej, ale z nut€Ѕ zdecydowania w g€ osie. €Љ Mojecia€ o nie jest dla takiego chama. Nie we€Јmiesz mnie ani si€ €Ѕ, ani podst€Ђpem. Je€Ѓeli zwr€Єcisz mi wolno€Ї€І, dostaniesz wielki okup. Je€Ѓeli nie chcesz, nie dostaniesz nic,ani mnie, ani z€ ota. Wiedz o tym. Sta€  teraz ze skrzy€Ѓowanymi r€Ђkami w g€ €Ђbi kabiny, usi€ uj€Ѕc opanowa€І wzburzenie.Wys€ ucha€  oboj€Ђtnie wyzwaniabranki. €ЉTy za€Ї wiedz o tym €Љ odpowiedzia€  bardzo ch€ odno !€Љ€Ѓe tutaj ja jeden rz€Ѕdz€Ђ po !Bogu, €Ѓe robi€Ђ i b€Ђd€Ђ robi€  zawsze to, co mi si€Ђ podoba, €Ѓe jeste€Ї moj€Ѕ brank€Ѕ i niewolnic€Ѕ i €Ѓe nimi pozostaniesz, dziewic€Ѕ czy nie, poniewa€Ѓ nie oddam ci€Ђ twoim, nie oddam nigdy... Skoczy€ a na r€Єwne nogi, zrobi€ a trzy kroki naprz€Єd, !zbli€Ѓy€ a si€Ђ do niego, prawie go dotykaj€Ѕc, po czym, patrz€Ѕc mu prosto w oczy, krzykn€Ђ€ a: "€Љ A wi€Ђc tym gorzej dla ciebie!! €Љ Tym gorzej dla ciebie samej!! €Љ odpar€ . Potem wyszed€ , zostawiaj€Ѕc j€Ѕ sam€Ѕ w kabinie i zamykaj€Ѕc znowu drzwi na !rygiel. I poszed€  spa€І w pustym€ €Є€Ѓku Ludwika Gu€Њnol€Њgo. III W trzy dni p€Є€Јniej, o wschodzie s€ o€Ёca, fregata wraz z galeon€Ѕ rzuci€ y kotwice w porcie Tortue pod "os€ on€Ѕ dzia€  baterii po stronie zachodniej i wielkiej wie€Ѓy po wschodniej. A na pla€Ѓy zebra€  si€Ђ wielki t€ um, kt€Єry podziwia€  wspania€ €Ѕ zdobycz idziwowa€  si€Ђ, €Ѓe korsarz z dwudziestoma dzia€ ami zdoby€ okr€Ђt liniowy, wielokrotnie lepiej uzbrojony i mocniej zbudowany. Dziwiono si€Ђ zw€ aszcza, €Ѓe po takiej "trudnej walce €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ nie mia€ a €Ѓadnych uszkodze€Ё, €Ѓadnej dziury od kul w kad€ ubie. A obecni w t€ umie flibustierzy, r€Єwnie€Ѓ jak i wszyscy inni marynarze przywykli do walki na morzu, odczuwali teraz spot€Ђgowany szacunek dla Tomasza, kt€Єrego i tak zawsze wysoko cenili z powodu jego niezwyk€ ej umiej€Ђtno€Їci prowadzenia bitew. Gubernator d €ЏOgeron nie chcia€  nawet czeka€І, a€Ѓ zwyci€Ђzca z€ o€Ѓy mu wizyt€Ђ i "odda nale€Ѓny ho€ d. Po€Їpieszy€  pierwszy w swojej w€ asnej € odzi na pok€ ad €ЋPi€Ђknej &€Аasicy€Ќ i z rado€Їci€Ѕ rzuci€  si€Ђ w obj€Ђcia Tomasza, pozdrawiaj€Ѕc go w imieniu w€ asnym i w imieniu kr€Єla, kt€Єry na pewno okaza€ by wielkie zadowolenie na wiadomo€Ї€І o jednym ze swychpoddanych, pochodz€Ѕcym z pi€Ђknego miasta Saint-Malo, "kt€Єry okaza€  si€Ђ tak dzielny i wierny oraz odnosi€  tak wspania€ e zwyci€Ђstwa nad wrogami pa€Ёstwa. Potem, okryci s€ aw€Ѕ, Tomasz Trublet i Ludwik Gu€Њnol€Њ oraz kilku ich towarzyszy udali si€Ђ wraz z gubernatorem w uroczystej procesji podzi€Ђkowa€І jak !nale€Ѓy Bogu, do kaplicy, kt€Єra %s€ u€Ѓy€ a jako ko€Їci€Є€  i katedra wyspy. !Tomasz z€ o€Ѓy€  dla kaplicy dar z tego wszystkiego, co mia€  ze sob€Ѕ na galeonie hiszpa€Ёskiarcybiskup: z bogatych liturgicznych szat, takich jak stu€ y, biskupie peleryny i ornaty, oraz ozd€Єb ko€Їcielnych, takich jak krzy€Ѓe, cyboria, monstrancje ikielichy. Co do arcybiskupa, zmuszono go, aby si€Ђ !przy€ €Ѕczy€  do procesji i nawetj€Ѕ prowadzi€ , potem za€Ї aby osobi€Їcie odprawi€  nabo€Ѓe€Ёstwo i od€Їpiewa€  Te Deum w podzi€Ђce za !poniesion€Ѕ kl€Ђsk€Ђ. Wywi€Ѕza€  si€Ђ ze wszystkiego najuprzejmiej w €Їwiecie. $P€Є€Јniej nale€Ѓa€ o za€ atwi€І innesprawy, nie mniej powa€Ѓne. Kwesti€Ђ je€Ёc€Єw od€ o€Ѓono na p€Є€Јniej; poprzestano na wypuszczeniu ich z okr€Ђtu i zdaniu si€Ђ w tym wzgl€Ђdzie napana d €ЏOgeron, kt€Єry wi€Ђkszo€Ї€І z nich wpakowa€  dowi€Ђzienia, a silniejszych przeznaczy€  do rob€Єt w swoich plantacjach. Jedynie arcybiskup z Santa F€Њ by€  traktowany z nale€Ѓnymi "wzgl€Ђdami i otrzyma€  wolno€Ї€І, a nawet z wielkimi honorami odwieziony zosta€  do hiszpa€Ёskiego portu w Santiago na Kubie. Dobry pasterz okaza€  wielkie wzruszenie, chocia€Ѓ za€Ѓ€Ѕdanood niego i zdarto bezwzgl€Ђdnieokup w wysoko€Їci sze€Ї€Іdziesi€Ђciu sze€Їciu tysi€Ђcy dukat€Єw hiszpa€Ёskich,czyli stu tysi€Ђcy liwr€Єw francuskich, nie opuszczaj€Ѕc ani grosza, zamiast tego, jaki pierwotnie ofiarowa€ , a kt€Єry by€  pi€Ђ€І razy mniejszy. Pra€ aci, kanonicy, arcydiakoni i kapelani, kt€Єrzy towarzyszyli Jego €­wi€Ѕtobliwo€Їci, zostali wszyscy zatrzymani na Tortuejako zak€ adnicy do czasu otrzymania okupu; uczyniono jedynie wyj€Ѕtek dla pi€Ђknego ch€ opca, gdy€Ѓ arcybiskup €Ѓ€Ѕda€  usilnie, aby go m€Єg€  zatrzyma€І przy sobie €Ћdla us€ ugiwania do mszy€Ќ , jak m€Єwi€ . Ch€Ђtnie na to zezwolono, tym bardziej €Ѓe pan d €ЏOgeron dowiedzia€  si€Ђ "przez swoj€Ѕ tajn€Ѕ policj€Ђ, €Ѓe to dziecko by€ o naturalnym synem dostojnika. Uczciwi ludzie mieliby skrupu€ y roz€ €Ѕczy€І dziecko od ojca, skoro nic ich nie zmusza€ o do tak okrutnego post€Ђpowania. Naprawa galeony sz€ a tymczasem swoim trybem. Na Tortue nie brak€ o ani !maszt€Єw, ani rej, ani r€Є€Ѓnego rodzaju wszelkich cz€Ђ€Їci omasztowania i o€Ѓaglowania. W€ a€Їnie naprawiano lub uzupe€ niano takielunek, porwany i uszkodzony przez kule €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Nie !up€ yn€Ђ€ o jeszcze pi€Ђtna€Їcie dni, kiedy pewnego pi€Ђknego !poranka Ludwik Gu€Њnol€Њ stan€Ѕ€ przed Tomaszem i z€ o€Ѓy€  meldunek: remont zako€Ёczony w najdrobniejszych szczeg€Є€ ach i galeona gotowa do postawienia €Ѓagli. Pozosta€ a jedynie do za€ atwienia sprawa za€ ogi. "€ЉPragn€Ђ, Ludwiku €Љo€Їwiadczy€  Tomasz €Љaby€Ї dalej by€  jej kapitanem, jak ci si€Ђ to zreszt€Ѕ s€ usznie nale€Ѓy. Przecie€Ѓ to ty zaprowadzisz galeon€Ђ a€Ѓ do Francji po to, aby€Їmy najwi€Ђcej na niej !zyskali, nieprawda€Ѓ? ... Jak ci si€Ђ zatem zdaje, z ilu ludzi powinna si€Ђ sk€ ada€І za€ oga takiego okr€Ђtu? €ЉPan Colbert €Љodpowiedzia€  !Ludwik €Љ kt€Єry si€Ђ na tym zna, z pewno€Їci€Ѕ nie pu€Їci€ by na morze okr€Ђtu o takim tona€Ѓu zmniej ni€Ѓ dwustu pi€Ђ€Іdziesi€Ђcioma marynarzami i stu dwudziestoma "€Ѓo€ nierzami, wci€Ѕgni€Ђtymi jak nale€Ѓy do spisu. €Љ Zgadzam si€Ђ z tym €Љ "potwierdzi€  Tomasz. I roze€Їmia€ si€Ђ szeroko. #€ЉAle €Љci€Ѕgn€Ѕ€  Gu€Њnol€Њ €Љnie mamy ani dwustu !pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu marynarzy, ani e є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBM€` c™Nр l3ќOL‘ c€/PнF c’Q#' cѕR+2T:XS8A€’stu dwudziestu €Ѓo€ nierzy. Mamy wszystkiego pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech zdrowych, €Їmig€ ych jak d€Ђby !ch€ opc€Єw. Nie mo€Ѓna przecie€Ѓ liczy€І na o€Їmiu rannych lub okaleczonych, z kt€Єrych obecnie €Ѓaden nie ma nawet si€ y do ci€Ѕgni€Ђcia liny. $€ЉNo w€ a€Їnie €Љ rzek€  Tomasz. €Љ I chocia€Ѓ pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech dobrych ch€ opc€Єw z Saint-Malo podczas walki ze statkiem nieprzyjacielskim wartych jest tyle, a mo€Ѓe i wi€Ђcej, co stu dwudziestu €Ѓo€ nierzy i dwustu pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu marynarzy €Љtakich jak na galeonie! €Љ to jednak trzeba si€Ђ liczy€І z tym, €Ѓe do manewrowania czterema masztami w pe€ nym o€Ѓaglowaniu, z kt€Єrych najwy€Ѓszy wznosi si€Ђ na dobre#trzydzie€Їci pi€Ђ€І s€Ѕ€Ѓni, i dla obs€ ugi siedemdziesi€Ђciu czterech du€Ѓych dzia€ , rozdzielonych na obydwie burty po dwie baterie na ka€Ѓdej, pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech ch€ opc€Єw to jest tylko sto osiem r€Ѕk do roboty. !Nie b€Ђdziesz wi€Ђc mia€  ich za du€Ѓo, musisz wzi€Ѕ€І ich wszystkich i zostawi€І mnie !samego na €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Nie potrzebuj€Ђ pomocy, aby jej pilnowa€І w tym spokojnym porcie. W razie potrzeby kt€Є€Ѓ mi zreszt€Ѕ przeszkodzi, abym sobie dobra€  kilku dzielnych flibustier€Єw? Niewielu b€Ђdzie takich, kt€Єrzy by nie chcieli wej€Ї€І w sp€Є€ k€Ђ z Tomaszem Trubletem! Istotnie, Tomasz mia€  racj€Ђ: "pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech ludzi, nawet korsarzy, to by€ a liczbazbyt daleka od tej, jaka jest niezb€Ђdna, aby nale€Ѓycie obsadzi€І galeon€Ђ. By€ oby przeto bardzo nierozs€Ѕdne odrywa€І z tej liczby cho€Іby jednego. A zreszt€Ѕ €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , stoj€Ѕca na kotwicy w porcie sojuszniczym pod os€ on€Ѕ nadbrze€Ѓnych baterii, nie mia€ a si€Ђ czego obawia€І. Ludwik Gu€Њnol€Њ jednak d€ ugi "czas nie chcia€  si€Ђ zgodzi€І na propozycj€Ђ Tomasza. Zbyt wytrawny marynarz, aby w€Ѕtpi€  w s€ uszno€Ї€І tej propozycji, protestowa jedynie przeciwko temu, €Ѓe Tomasz zostanie sam na rozbrojonej fregacie, opuszczony jak pies zapomniany na podw€Єrzu domu, porzuconego przez "w€ a€Їcicieli. Podobnie zdarza€ o "si€Ђ wielekro€І w€Їr€Єd pirat€Єw, kt€Єrzy porzucali swoich herszt€Єw na jakiej€Ї bezludnej wyspie, jedynie ze strzelbami, pistoletami, szablami i ma€ ym zapasem prochu i o€ owiu €Љ je€Ѓeli ci herszci w ten czy "inny spos€Єb narazili si€Ђ na ich nie€ ask€Ђ. Czy jednak da€ oby si€Ђ wybaczy€І podobne barbarzy€Ёstwo wobec najdzielniejszego i najlepszegoz kapitan€Єw korsarskich w ca€ ych Indiach Zachodnich, i to w chwili, gdy ten€Ѓe kapitan przyczyni€  si€Ђ w takim stopniudo zdobycia s€ awy i !wzbogacenia si€Ђ ca€ ej za€ ogi? Lecz ze wszystkich tych argument€Єw Tomasz tylko si€Ђ €Їmia€ . Niebawem uderzy€  Ludwika po ramieniu i, przywo€ uj€Ѕc ca€ €Ѕ swoj€Ѕ powag€Ђ, kaza€  mu zamilkn€Ѕ€І. €ЉPos€ uchaj €Љrzek€  po chwili €Љwiem, €Ѓe mnie kochasz i #wiem, co ci€Ђ boli. Ale nie € ud€Ј si€Ђ co do tego, €Ѓe zmieni€Ђ zdanie. B€Ђdzie tak, jak postanowi€ em. Zreszt€Ѕ nie obawiaj si€Ђ, przecie€Ѓ powr€Єcisz tutaj za sze€Ї€І czy siedem miesi€Ђcy, gdy tylko ulokujesz w bezpiecznym miejscu € adunek, kt€Єry zabierasz. Do stu tysi€Ђcy "diab€ €Єw! nie m€Єw nic wi€Ђcej i zapewniam ci€Ђ, €Ѓe w upragnionym dniu twego powrotu b€Ђd€Ђ tu na ciebie czeka€ , jeszcze wi€Ђkszy, t€Ђ€Ѓszy, z weselszymi oczami i w lepszym zdrowiu, ni€Ѓ jestemteraz! €ЉMo€Ѓliwe €Љzamrucza€  w zak€ opotaniu Ludwik €Љ lecz zdrowie cia€ a nie jest rzecz€Ѕ najwa€Ѓniejsz€Ѕ... Tomasz, r€Єwnie€Ѓ zak€ opotany ize zmarszczonymi brwiami, "przesta€  si€Ђ €Їmia€І. Jednak€Ѓe szybkim gestem r€Ђki odp€Ђdzi€  #niespokojn€Ѕ my€Їl i nie dopu€Їci€ do jej wyra€Ѓenia... Jak wi€Ђc zarz€Ѕdzi€  Tomasz, w tydzie€Ё p€Є€Јniej galeona !po€Ѓeglowa€ a do s€ odkiej ziemi francuskiej, zabieraj€Ѕc wszystkich co do jednego pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czterech "marynarzy z €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ .A wy€Ѓej wymieniona €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ pozosta€ a. Kapitan Tomasz Trublet z pok€ adu kasztelu rufowego spogl€Ѕda€  za oddalaj€Ѕcymi si€Ђ ch€ opcami, kt€Єrych tyle razy prowadzi€  do zwyci€Ђstw i kt€Єrzy, opuszczaj€Ѕc go, €Ѓegnali go tyloma okrzykami i tak entuzjastycznym wymachiwaniem kapeluszy, jakimi nigdy €Ѓadnego dow€Єdcyeskadry ani wiceadmira€ a flotykr€Єlewskiej nie fetowa€ a za€ oga w dniu jego najs€ awniejszej bitwy... IV Odt€Ѕd przez wiele tygodni, !by€І mo€Ѓe przez rok ca€ y albo id€ u€Ѓej Tomasz Trublet jak eremita mia€  p€Ђdzi€І niemal samotne €Ѓycie na fregacie, gdzie obecnie wegetowa€ a podjego rozkazami tylko garstka kalek, kt€Єrzy nie mogli si€Ђ zabra€І na pok€ ad galeony i kt€Єrzy w dalszym ci€Ѕgu opatrywali swoje trudno goj€Ѕce si€Ђ rany. Tomasz za€Ї, zdr€Єw i silny €Љ by€  kilka razy ranny w bitwach, ale zawsze lekko €Љoczywi€Їcie kiepsko si€Ђ nadawa€  do pe€ nienia roli piel€Ђgniarza, na co skaza€ y gookoliczno€Їci. W€Їr€Єd flibustier€Єw i innych mieszka€Ёc€Єw Tortue zapanowa€ o niema€ e zdziwienie, kiedy si€Ђ dowiedzieli o osobliwym postanowieniu najs€ awniejszego korsarza IndiiZachodnich i o tej prawdziwej abdykacji, na jak€Ѕ si€Ђ zdecydowa€ . Wielu ch€ opc€Єw zpocz€Ѕtku w to nie uwierzy€ o, uznaj€Ѕc za kpiny pog€ osk€Ђ, jakoby wielki Trublet mia€  pozwoli€І wyp€ yn€Ѕ€І swojemu porucznikowi i za€ odze na pok€ adzie okr€Ђtu, kt€Єrego by na pewno ani za€ oga, ani porucznik bez niego nigdy nie zdobyli. Czy€Ѓ by€ o prawdopodobne, €Ѓeby tego rodzaju cz€ owiek zosta€  na tejfregacie €Љ kt€Єr€Ѕ widziano tam, w g€ €Ђbi portu, pozbawion€Ѕ €Ѓagli i rej €Љspe€ niaj€Ѕc na niej raczej obowi€Ѕzki str€Є€Ѓa ni€Ѓ kapitana? Jednak trzeba si€Ђ by€ o z tym pogodzi€І w obliczurzeczywisto€Їci. Ponadto wielu rybak€Єw lub marynarzy przep€ ywaj€Ѕc w pobli€Ѓu €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ widzia€ o nieraz Tomasza Trubleta we !w€ asnej osobie, snuj€Ѕcego si€Ђ jak pokutuj€Ѕca dusza od prawej do lewej burty lub dla odmiany od dziobu do rufy, albo opartego w ci€Ѕgu d€ ugich godzin o nadburcie, aby spokojnie wpatrywa€І si€Ђ w morze. Dziwiono si€Ђ wtedy jeszcze bardziej. Ale wkr€Єtce "rozesz€ y si€Ђ pog€ oski, €Ѓe ten niezwyk€ y odwr€Єt, jaki nast€Ѕpi€  po czterech z g€Єr€Ѕ latach czynnego €Ѓycia, nie pozostawa€  bez tajemnej przyczyny. Wiedziano, €Ѓe !spo€Їr€Єd je€Ёc€Єw, wzi€Ђtych na pok€ adzie galeony, Tomasz Trublet zatrzyma€  dla siebie hiszpa€Ёsk€Ѕ dam€Ђ, jak #m€Єwiono, pi€Ђkn€Ѕ jak s€ o€Ёce. A jeden z krewnych gubernatora, €Їwie€Ѓo wypuszczony z kolegium, kt€Єry pami€Ђta€  jeszcze gruntownie to, czego go uczono, m€Єwi€  du€Ѓo o Hannibalu i o rozkoszach staro€Ѓytnej Kapui. €ЉDo licha! €Љm€Єwili ludzie €Љ mi€ o€Ї€І jest wielkim nauczycielem! Nasz Tomasz, jak to si€Ђ zdarzy€ o wielu s€ awnym wojownikom, wojuje teraz w krainie Rozkoszy... Wojowanie to nale€Ѓa€ o chyba do najbardziej zaci€Ђtych, jakie Tomasz kiedykolwiek prowadzi€ . Branka Juana wcale nie z€ agodnia€ a i czas tu nic nie !zmieni€ . Ani cierpliwo€Ї€І, ani gwa€ t nie stanowi€ y metody naten zawzi€Ђty up€Єr hardej Hiszpanki, kt€Єra pozosta€ a nieugi€Ђta w swej cnotliwo€Їci. Obustronne pozycje, jakie si€Ђ !ustali€ y pierwszego dnia, by€ y zachowane. Branka mieszka€ a w kabinie Tomasza, a on w kabinie Ludwika. Ani jedno, ani drugie nie wychodzi€ o zreszt€Ѕ ze swych fort€Єw, i kto by ich !zobaczy€  z bliska, nie umia€ by odpowiedzie€І na pytanie, kto z nich by€  czyim je€Ёcem. Tomasz jednak zachodzi€  ka€Ѓdego dnia do Juany i usi€ owa€  nawi€Ѕza€І rozmow€Ђ. Pretekstem tych wizyt by€ a kurtuazyjna dba€ o€Ї€І o zdrowiem€ odej dziewczyny. Tomasz, "prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, niepokoi€  si€Ђ o ni€Ѕ i nawet kupi€  dla swej branki niewolnic€Ђ, kt€Єr€Ѕ jej !podarowa€ . Juana przyj€Ђ€ a dar,jak zwykle, z min€Ѕ kr€Єlowej. O mi€ o€Їci nie by€ o mowy. Pozostali nadal dwojgiem przeciwnik€Єw, z kt€Єrych jedengot€Єw by€  do ataku, a drugi do obrony. Tomasz, odepchni€Ђty ju€Ѓ dwa razy €Љ a wiadomo z jak€Ѕ furi€Ѕ €Љnie ryzykowa€  jeszcze trzeciego ataku. Teraz sytuacja wygl€Ѕda€ a tak, €Ѓe €Љ jedno €Їledz€Ѕc drugie, z paznokciami i z€Ђbami w pogotowiu, gaw€Ђdzili z sob€Ѕ do€Ї€І grzecznie. Juana, ch€Ђtnie milcz€Ѕca w pierwszych dniach,aby da€І wyraz pogardzie, os€Ѕdzi€ a wkr€Єtce, i€Ѓ lepiej b€Ђdzie m€Єwi€І. Zamierza€ a w ten spos€Єb zmia€Ѓd€Ѓy€І swego !nieprzyjaciela ca€ €Ѕ przewag€Ѕ, jak€Ѕ mia€ a nad nim, albo jej si€Ђ zdawa€ o, €Ѓe ma. Dzi€Ђki temu Tomasz dowiedzia€  si€Ђ o tysi€Ѕcu wypadk€Єw, szczeg€Єlik€Єw i anegdot, wszystkich pomy€Їlnych dla jego branki, i m€Єg€  sobie do woli wyobra€Ѓa€І, €Ѓe by€ a bardzo wielk€Ѕ dam€Ѕ. Szczerze m€Єwi€Ѕc, ta ca€ a wielko€Ї€І i splendor nie imponowa€ y nigdy Tomaszowi tak, jakby tego chcia€ a Juana. Juana, wed€ ug jej w€ asnego opowiadania, urodzi€ a si€Ђ przed siedemnastu laty w Sewilli, w tym wspania€ ym, najwi€Ђkszym i najszlachetniejszym mie€Їcie Hiszpanii, nawet Europy. Juana!twierdzi€ a tak€Ѓe, €Ѓe z mlekiemmatki wyssa€ a szczeg€Єlny i €Ѓarliwy kult, kt€Єry jej nigdy nie opuszcza€ , dla najpot€Ђ€Ѓniejszej Madonny, opiekunki Sewilli €ЉNuestra SeUora de le Esperanza, zwanej La Macarena lub poufale: €ЋNasza Brunetta€Ќ z !tej racji, €Ѓe pobo€Ѓny artysta, !kt€Єry j€Ѕ wyrze€Јbi€ , da€  jej posta€І pi€Ђknej Andaluzyjki z czarnymi w€ osami. Przy tej okazji zadowolony Tomasz upewni€  si€Ђ wreszcie, €Ѓe ta Brunetta, kt€Єra go niedawno tak niepokoi€ a, nie by€ a niczym innym, jak hiszpa€Ёsk€Ѕ siostr€Ѕ dobrej dziewicy z Wielkiej Bramy w Saint-Malo. Rodzice Juany, wed€ ug jej opowiadania, zajmowali wysokie stanowiska. A kiedy lud sewilski z powodu nadmiernej liczebno€Їci opuszcza€  andaluzyjsk€Ѕ !ziemi€Ђ, szukaj€Ѕc szcz€Ђ€Їcia w Nowym €­wiecie, wy€Ѓej wymienieni rodzice, tak bogacii uprzywilejowani, raczyli pewnego pi€Ђknego dnia stan€Ѕ€Іna czele tej emigracji i prowadzi€І do Indii tych wszystkich, kt€Єrzy tego pragn€Ђli. W ten spos€Єb wyjecha€ o z Hiszpanii wiele tysi€Ђcy ludzi, m€Ђ€Ѓczyzn, kobiet i dzieci, przysi€Ђgaj€Ѕc sobie nawzajem pracowa€І tak dzielnie, €Ѓe stworz€Ѕ gdzie€Ї po drugiej stronie oceanu nowe miasto, wi€Ђksze, silniejsze i nawet #bogatsze ni€Ѓ Sewilla. I przysi€Ђgi dotrzymali. Zaledwie dziesi€Ђ€І lat min€Ђ€ o od tamtego czasu, kiedy ju€Ѓ w ten spos€Єb powsta€ e miasto Ciudad-Real w Nowej Granadzie, jeszcze ca€ kiem nowe i nie osi€Ѕgaj€Ѕcerozmiarami zamierzonej #wielko€Їci, zacz€Ђ€ o si€Ђ liczy€І do najwspanialszych miast IndiiZachodnich. Juana, kt€Єra w€ asnymi oczami widzia€ a jegowzrastanie i kt€Єra, s€ usznie lub nie, uwa€Ѓa€ a si€Ђ tam niemal za ksi€Ђ€Ѓn€Ђ, nie zaniecha€ a wspomnie€І o przepychu tej prawdziwej stolicy. By€ y tam budowle zar€Єwno cywilne jak i wojskowe: wa€ y, forty, twierdze; cytadela, stra€Ѓnica, ratusz, pa€ ac gubernatora i wspania€ e domy, ozdobione obficie herbami; by€ y tam nadewszystko kaplice, klasztory, seminaria, bazyliki, katedry i wspania€ y zamek biskupi. Doskonale wybrukowane ulice pozostawa€ y o ka€Ѓdej porze dnia i roku czyste i b€ yszcz€Ѕce. Domy, wci€Ѕ€Ѓ odmalowywane, €Їwieci€ y si€Ђ tysi€Ѕcem czarownych barw, nakt€Єrych jasne s€ o€Ёce nowego kontynentu k€ ad€ o jedwabiste b€ yski, podobnie jak to czyni s€ o€Ёce hiszpa€Ёskie na draperiach i malowid€ ach, kt€Єrymi zdobi€Ѕ w Sewilli balkony w dnie uroczystych €Їwi€Ѕt. Wok€Є€  miasta rozci€Ѕga€ y si€Ђ ogromne po€ acie urodzajnej ziemi z niezliczonymi ogrodami i tysi€Ѕcami zagon€Єw p€Єl uprawnych, gdzie zbierano najlepsze owoce i gdzie by€ y !najobfitsze €Ѓniwa. Dalej pas€ y si€Ђ stada na sawannach, w por€Єwnaniu z kt€Єrymi wszystkie € €Ѕki Francji by€ y pustyniami i mokrad€ ami. By€ o oczywiste, €Ѓe dumna panna feudalna, maj€Ѕc tak wspania€ €Ѕojczyzn€Ђ, posiada€ a wszelkie prawa, aby patrze€І z wysoka na tego prostackiego i gburowatego marynarza, Tomasza Trubleta, pochodz€Ѕcego z n€Ђdznego kraju, co ton€Ѕ€  w deszczu i mg€ ach, i w dodatku maj€Ѕcegoza przodk€Єw jedynie swe w€ asne odwa€Ѓne czyny. Juana od czasu do czasu przekonana, €Ѓe jej dumne s€ owa zrobi€ y wy€ om w postanowieniu korsarza, przerywa€ a sobie w €Їrodku cudownego opowiadania i powraca€ a do swojej €Їpiewki zpierwszego dnia. €ЉWidzisz, jak pi€Ђkny okup mo€Ѓesz dosta€І, je€Ѓeli go nie stracisz przez sw€Єj up€Єr! ... Zobaczysz! Gdy odwieziesz mnie do Ciudad-Realu, mo€Ѓesz !liczy€І na wspania€ omy€Їlno€Ї€І moich rodzic€Єw... W przeciwnym razie... Lecz wtedy wzrok Tomasza pod € ukiem g€Ђstych !€Їci€Ѕgni€Ђtych brwi rzuca€  tak twarde b€ yski, €Ѓe dziewczyna, nagle onie€Їmielona, nie mia€ a odwagi nawet sko€Ёczy€І zacz€Ђtego zdania i milk€ a. Wkr€Єtce jednak znowu bra€ a odwet. W€Єwczas Tomasz sk€ ania€  g€ ow€Ђ i wycofywa€  si€Ђ. Prawie ka€Ѓdej nocy, dr€Ђczony !bezsenno€Їci€Ѕ, porzuca€  swoj€Ѕ kabin€Ђ i na p€Є€  ubrany wychodzi€  na pok€ ad przechadza€І si€Ђ pod gwiazdami. Tropikalny upa€  nie zmniejsza€  si€Ђ i pra€Ѓy€  zar€Єwno od wieczora do rana, jak i od poranku do nocy. Tomasz, kt€Єry dusi€  si€Ђ w zamkni€Ђtej kabinie, b€ €Ѕdzi€  teraz od kasztelu na rufie, do kasztelu na dziobie, aby si€Ђ nieco orze€Јwi€І nocnym podmuchem wiatru. Lecz by€ o to daremne, bo na morzu "k€ ad€ a si€Ђ ca€ kowita cisza, a zapach drzew i kwiat€Єw !wyspy, id€Ѕcy g€Ђstymi k€ €Ђbami ponad wod€Ѕ, € €Ѕczy€  si€Ђ z ci€Ђ€Ѓkim jak mg€ a powietrzem, kt€Єre w ten spos€Єb nie nadawa€ o si€Ђ do oddychania. Tomasz z napi€Ђtymi nerwami chodzi€  czas jaki€Ї, patrz€Ѕc kolejno na zakrzep€ y ocean, na l€Ѕd ca€ kiem ton€Ѕcy w ciemno€Їci, na rozgwie€Ѓd€Ѓone niebo, gdzie p€ yn€Ђ€ a mleczna droga jak wielka rzeka pere€  po€Їr€Єd brzeg€Єw usianych klejnotami. Gor€Ѕca noc "wlewa€ a rozpalon€Ѕ law€Ђ do €Ѓy€ korsarza. I naraz zawraca€  do kasztelu na rufie, potem, zdecydowanym ruchem cz€ owieka, kt€Єry powzi€Ѕ€  nieodwo€ alne postanowienie, otwiera€  drzwi kabiny, gdzie spa€ a Juana... "Ale €Їpi€Ѕca nie budzi€ a si€Ђ, i Tomasz, zatrzymywany nagle przez ten sen, kt€Єry jaka€Ї tajemna si€ a kaza€ a mu uszanowa€І, pozostawa€  na progu, nie €Їmi€Ѕc post€Ѕpi€І kroku naprz€Єd. Daremnie na #€ €Є€Ѓku le€Ѓa€ o kusz€Ѕce cia€ o, bezbronne i prawie nagie. Niewinne i wyzywaj€Ѕce zarazem. Tomasz, zwyci€Ђ€Ѓony,ujarzmiony przez jakiego€Ї nieznanego boga, opiekuna tejwiele w tym momencie ryzykuj€Ѕcej czysto€Їci, zamyka€  €Ѓywo p€Є€ otwarte drzwi i boja€Јliwie wraca€  do w€ asnego € o€Ѓa... V Pewnego wieczora mieszka€ЁcyTortue ujrzeli zatrzymuj€Ѕc€Ѕ si€Ђ w porcie € €Єd€Ј, kt€Єr€Ѕ znajduj€Ѕcy si€Ђ w niej cz€ owiek posuwa€  wielkimi poci€Ѕgni€Ђciami wiose€ . !Zdziwieni ludzie zgromadzili si€Ђ na pla€Ѓy, wio€Їlarz ten bowiem nie mia€  wygl€Ѕdu rybaka !india€Ёskiego €Љ z tych, kt€Єrzy dostarczali kolonii €Ѓ€Є€ wi morskich i morskich kr€Єw, €Ѓyj€Ѕtek o bardzo smacznym #mi€Ђsie €Љa jego € €Єd€Ј nie by€ a podobna do tubylczych pir€Єg, dr€Ѕ€Ѓonych w pniu drzewa mahoniowego. Cz€ owiek ten wyskoczy€  wkr€Єtce na l€Ѕd, silnymi ramionami wyci€Ѕgn€Ѕ€  € €Єd€Ј na piasek i odszed€ , kieruj€Ѕc si€Ђ do miasta. Wtedy,widz€Ѕc go z bliska, mieszka€Ёcy poznali w nim Tomasza Trubleta. W ci€Ѕgu sze€Їciu tygodni Tomasz Trublet zamyka€  si€Ђ w samotno€Їci na pok€ adzie fregaty, nie racz€Ѕc nawet opuszcza€І jej dla zaopatrzenia si€Ђ na l€Ѕdzie w %€Їwie€Ѓ€Ѕ €Ѓywno€Ї€І i skazuj€Ѕc si€Ђna zapasy z kambuza albo na to, co mogli mu dostarczy€І z ryb lub zwierzyny nieliczni kupcy, kt€Єrzy ryzykowali sprzeda€Ѓ na okr€Ђtach stoj€Ѕcych w porcie. W ci€Ѕgu sze€Їciu tygodni przestrze€Ё pok€ adu €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ zdawa€ a si€Ђ wystarcza€І korsarzowi, dla kt€Єrego wielkiemorze antylskie w ci€Ѕgu pe€ nych czterech lat by€ o zbyt ciasne w jego niezmordowanych w€Ђdr€Єwkach.I nie by€ o w€Ѕtpliwo€Їci, €Ѓe Tomasz Trublet, zadowolony z tego odpoczynku po tylu !trudach, ch€Ђtnie przed€ u€Ѓy€ by!go, nie schodz€Ѕc na l€Ѕd a€Ѓ do ostatniego dnia pobytu na obczy€Јnie, gdyby nie pogarda i nieczu€ o€Ї€І branki Juany. Wreszcie przebra€ a si€Ђ miara jego rozgoryczenia i gniewu odepchni€Ђtego kochanka i !zapragn€Ѕ€  znale€Ј€І dla siebie wi€Ђcej przestrzeni, gdzie m€Єg€ by dozna€І ulgi w forsownych marszach. W ten spos€Єb flibustierzy i inni mieszka€Ёcy wyspy mieli y, ani e є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПTpW cгUЧ  c6VЫP c™W"’ bќX­, c€^YВ7ЪHСokazj€Ђ tego wieczora i nast€Ђpnych widzie€І Tomasza Trubleta, przemierzaj€Ѕcego wewszystkich kierunkach miasto !i okolice, wspinaj€Ѕcego si€Ђ na szczyt wysokiego wzg€Єrza, nazboczach kt€Єrego pi€Ђtrzy€ y si€Ђ wille bogaczy i niekiedy zapuszczaj€Ѕcego si€Ђ nawet a€Ѓw g€ €Ѕb dzikich las€Єw, !po€ o€Ѓonych od p€Є€ nocy, gdzie nie by€ o ani p€Єl uprawnych, !ani €Ѓadnej innej ro€Їlinno€Їci. Tomasz chodzi€  krokiem szybkim i porywczym, z twarz€Ѕ cz€ owieka ob€ €Ѕkanego, pogr€Ѕ€Ѓonego w jakiej€Ї ponurejzadumie. I dopiero w ciemn€Ѕ noc osobliwy w€Ђdrowiec, przebiegaj€Ѕcy lasy i zaro€Їla, raczej zm€Ђczony ni€Ѓ uspokojony, powraca€  na pla€Ѓ€Ђ, odnajdywa€  szalup€Ђ, #wci€Ѕga€  j€Ѕ na wod€Ђ i odp€ ywa€ z powrotem na okr€Ђt... Pewnego dnia, gdy tak szed€  oddalaj€Ѕc si€Ђ od portu i gdy zaczyna€  si€Ђ wspina€І na pierwsze zamiejskie uliczki, biegn€Ѕce bardzo stromo, kto€Ї,wyszed€ szy z niskiego domu z szerokim szyldem i ujrzawszy go, wyda€  g€ o€Їny okrzyk: €ЉHej! Przyjacielu! Czy to naprawd€Ђ ty? Niech mnie !piek€ o poch€ onie, je€Ѓeli si€Ђ "myl€Ђ i je€Ѓeli to nie jest jeden z moich Braci Wybrze€Ѓa Trublet! Hurra! Takie spotkanie trzeba opi€І! ... Chod€Ј do ober€Ѓy, bracie, i opowiedz mi, !co si€Ђ z tob€Ѕ dzieje, albo mniediabli wezm€Ѕ! Tomasz pozna€  Edwarda Bonny€Џego, zwanego Rudobrodym. #Flibustier angielski nie ima€  si€Ђtak dobrze, jak niegdy€Ї. €­wiadczy€  o tym jego ubi€Єr: spodnie mia€  porwane, a bluz€Ђ tak star€Ѕ, €Ѓe trudno by€ o okre€Їli€І jej barw€Ђ. Zreszt€Ѕ Rudobrody nie kry€  si€Ђ bynajmniej ze swoj€Ѕ n€Ђdz€Ѕ, kt€Єra by€ a oczywi€Їcie wszystkim znana. Pierwsz€Ѕ jego potrzeb€Ѕ by€ o zatem opowiedzie€І Tomaszowi, szczeg€Є€ owo i w€Їr€Єd ha€ a€Їliwych wybuch€Єw €Їmiechu, jak to wypadek pozbawi€  go €ЋFlying Kinga€Ќ , kt€Єry wpad€  na ska€ €Ђ podwodn€Ѕ ko€ o przyl€Ѕdka Manzanillo, i jak Hiszpanie z Col€Єnu, kt€Єrych swego czasu pu€Їci€  za pi€Ђknym okupem, zem€Їcili si€Ђ podle, morduj€Ѕc wszystkich, kogo dostali z rozbitej za€ ogi. On sam, Rudobrody, zdo€ a€  umkn€Ѕ€І, go€ y jak €Їwi€Ђty turecki, i dosta€І si€Ђ z powrotem na Tortue, B€Єg wie po jakich tarapatach! Teraz przebywa€  tutaj od miesi€Ѕca bez grosza przy duszy, ale weso€ y jak zwykle, i nie trac€Ѕc ducha, jak przysta€ o na prawdziwego flibustiera. €ЉTe ma€ py kastylskie drogo mi zap€ ac€Ѕ za moj€Ѕ brygantyn€Ђ, a jeszcze wi€Ђcej za moich !druh€Єw! €Љzapewnia€ , uderzaj€ЅcTomasza ostro po ramieniu. €ЉMo€Ѓesz mi wierzy€І: za ka€Ѓdego zamordowanego towarzysza wyr€Ѓn€Ђ t€Ѕ oto !r€Ђk€Ѕ nie mniej jak dziesi€Ђciu wrog€Єw, a za ka€Ѓd€Ѕ stracon€Ѕ desk€Ђ odbior€Ђ sobie nie mniej jak funt z€ ota! Po czym obydwaj, Rudobrody iTomasz, weszli do ober€Ѓy. Jej szyld w kszta€ cie €Ѓelaznej chor€Ѕgiewki skrzypia€  przymilnie, poruszany po€ udniowym wiatrem. By€ o gor€Ѕco i zasch€ o w gard€ ach. Przy stole, kt€Єry Rudobrody niedawno porzuci€  i przy kt€Єrym posadzi€  Tomasza, dwie ju€Ѓ puste kru€Ѓe wskazywa€ y namacalnie, i€Ѓ pirat podejmowa€  dzielne wysi€ ki w celu zwalczenia tej posuchy. Ale dwie nowe kru€Ѓe, jakie w€ a€Їnie zam€Єwi€ , "€Їwiadczy€ y tak€Ѓe, i€Ѓ uwa€Ѓa€  te wysi€ ki za niewystarczaj€Ѕce. Rzeczywi€Їcie, nowe dzbanki wysch€ y w mgnieniu oka jak studnie w czas upa€ €Єw. €ЉTomaszu €Љpodj€Ѕ€  w€Єwczas "flibustier €Љwiem, €Ѓe jeste€Ї takbogaty, jak ja biedny, i gratuluj€Ђ! Wiem tak€Ѓe, €Ѓe€Ї wys€ a€  niedawno wraz z za€ og€Ѕ do Europy poka€Јn€Ѕ zdobycz, kt€Єra ci si€Ђ dopiero co dosta€ a. Dobrze, ale co dalej? Czy to prawda, €Ѓe, jak wsz€Ђdzie gadaj€Ѕ, zosta€ e€Ї "sam na €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , aby cieszy€І si€Ђ mi€ o€Їci€Ѕ i pieszczotami pi€Ђknej dziewczyny, z kt€Єrej uczyni€ e€Ї swoj€Ѕ niewolnic€Ђ? Je€Їli tak, nie rumie€Ё si€Ђ i dawaj € ap€Ђ: nikt lepiej od Rudobrodego nie zna si€Ђ na s€ odkich nami€Ђtno€Їciach, i chc€Ђ ci natychmiast da€І tego powa€Ѓny dow€Єd. M€Єwi€Ѕc to i nie daj€Ѕc Tomaszowi przyj€Ї€І do s€ owa, #podni€Єs€  si€Ђ i pobieg€  do drzwiober€Ѓy, aby rzuci€І okiem na #ulic€Ђ... I bez w€Ѕtpienia ujrza€  to, czego szuka€ , w tej samej !bowiem chwili zacz€Ѕ€  wo€ a€І naca€ e gard€ o: "€ЉHallo! Rack, chod€Ј tutaj, m€Єj synku! Zostaw wszystko, zwi€Ё €Ѓagle i rzu€І kotwic€Ђ na tym progu! Pij€Ђ w towarzystwie jednego z Braci Wybrze€Ѓa, z pewno€Їci€Ѕ go polubisz. Wr€Єci€ , poprzedzony przez ch€ opca o pi€Ђknej postawie. M€ odzieniec nie mia€  ani zarostu, ani w€Ѕs€Єw, a kiedy "rzuci€  sw€Єj kapelusz na st€Є€ , !odkry€  wspania€ e d€ ugie blond w€ osy, nie zwi€Ѕzane na karku,lecz przeciwnie, swobodnie puszczone na ramiona. €ЉHallo! €Љzawo€ a€  z kolei przybysz g€ osem €Їwie€Ѓym, !chocia€Ѓ nieco zdartym. €ЉHallo! Bonny, jeste€Ї ju€Ѓ pijany i beze mnie? Ju€Ѓ ci€Ђ korci, przekl€Ђte bydl€Ђ! Kim jest ten cz€ owiek? €Љ To jest Tomasz Trublet, o !kt€Єrym ci m€Єwi€ em tyle razy i kt€Єry... €ЉI kt€Єry na pewno nie potrzebuje, aby go rekomendowa€  taki gadu€ a jak ty. Zamilcz, na Boga! Kapitanie!Tomaszu, daj r€Ђk€Ђ! pan mi si€Ђ podobasz, jakem Mary! Do pa€Ёskich us€ ug! W ten spos€Єb zdziwiony Tomasz dowiedzia€  si€Ђ, €Ѓe marynarz Rudobrodego by€  kobiet€Ѕ. Weso€ a ta dziewczyna nazywa€ a si€Ђ Mary Rackam i jakkolwiek mia€ a zaledwie dwadzie€Їcia lat, przebieg€ a ju€Ѓ wszystkie morza, tak €Ѓe nie by€ a nowicjuszk€Ѕ ani w rzemio€Їle wojennym, ani marynarskim. Zreszt€Ѕ, cho€І by€ a odwa€Ѓna i dzika jak €Ѓaden flibustier na €Їwiecie i cho€І ubiera€ a si€Ђ po m€Ђsku, zar€Єwno dla wygody jak i z upodobania, tym niemniej pozosta€ a kobiet€Ѕ z wszystkimi jej nami€Ђtno€Їciami,wszystkimi uniesieniami, a tak€Ѓe z wszystkimi "s€ abo€Їciami i kaprysami. I, nie zwlekaj€Ѕc ani minuty, zaprezentowa€ a si€Ђ tak !dok€ adnie, €Ѓe Tomasz nie m€Єg€ w to w€Ѕtpi€І: zwracaj€Ѕc si€Ђ bowiem do Rudobrodego, zacz€Ђ€ a go gwa€ townie przeklina€І, czyni€Ѕc mu zarzut,€Ѓe robi€  oko do kt€Єrej€Ї #s€ u€Ѓ€Ѕcej z ober€Ѓy i obiecuj€Ѕc mu tysi€Ѕc uderze€Ё no€Ѓa w brzuch, gdyby ta s€ u€Ѓ€Ѕca odp€ aci€ a mu cho€І jednym u€Їmiechem. €ЉEch! c€Є€Ѓ ci to szkodzi? €Љ !zapyta€  Rudobrody €Їmiej€Ѕc si€Ђ na ca€ e gard€ o. €ЉCzy jeste€Ї moj€Ѕ prawn€Ѕ ma€ €Ѓonk€Ѕ i czy "przysi€Ђga€ em ci wierno€Ї€І, €Ѓe okazujesz tyle zazdro€Їci? W mgnieniu oka Mary Rackam #wyci€Ѕgn€Ђ€ a n€Є€Ѓ, kt€Єry mia€ a za pasem, i wbi€ a go w st€Є€ ; ostrze wesz€ o w drewno przynajmniej na dwa palce. €ЉCo szkodzi?! €Љ odpar€ a, !b€ yskaj€Ѕc bia€ ymi z€Ђbami €Љa szkodzi to, €Ѓe nie potrzebuj€Ђ ani przysi€Ђgi m€Ђ€Ѓczyzny, ani obrz€Ѕdku ko€Їcielnego, aby strzec tego, co do mnie !nale€Ѓy! A oto moja por€Ђka! ... Wskaza€ a palcem wbity w st€Є€ n€Є€Ѓ. Tomasz odda€  go jej z galanteri€Ѕ, a musia€  u€Ѓy€І ca€ ej swojej si€ y, aby ostrze wyci€Ѕgn€Ѕ€І od jednego razu. !€ЉZaraza! €Љmrukn€Ѕ€  z podziwem.!€ЉA to dopiero! Chcia€ bym mie€І do pomocy t€Ђ pi€Ѕstk€Ђ podczas aborda€Ѓu! W ustach Tomasza Trubleta by€ o to pochlebstwo. !€ЉDo diab€ a! €Љ zawo€ a€ a Mary #uderzaj€Ѕc go pi€Ђ€Їci€Ѕ w rami€Ђ. !Ch€Ђtnie b€Ђd€Ђ walczy€І z tob€Ѕ rami€Ђ w rami€Ђ! Podobasz mi si€Ђ, kapitanie Trublet... !Pos€ uchaj... kiedy zdradz€Ђ tegotu €Љ wskaza€ a na Rudobrodego€Љ co z pewno€Їci€Ѕ wkr€Єtce nast€Ѕpi, bo chyba sam diabe€  mnie otumani€  lub o€Їlepi€  w tym nieszcz€Ђsnym dniu, kiedy wzi€Ђ€ am sobie za kochanka podobne bydl€Ђ... A wi€Ђc kiedy go zechc€Ђ zdradzi€І, a b€Ђdziesz w€Єwczas w moim $zasi€Ђgu na odleg€ o€Ї€І strza€ u €Љzrobi€Ђ to z tob€Ѕ!! Na co Rudobrody odpowiedzia€ takim wybuchem €Їmiechu, i€Ѓ zdawa€ o si€Ђ, €Ѓe naprawd€Ђ p€Ђknie. Od tego dnia Tomasz poniecha€  swych samotnych w€Ђdr€Єwek, kt€Єre zreszt€Ѕ nie dawa€ y mu prawie €Ѓadnego zadowolenia. Znajdowa€  lepsz€Ѕrozrywk€Ђ w towarzystwie weso€ ego flibustiera i jego wojowniczej kochanki oraz r€Є€Ѓnych innych Awanturnik€Єw,kt€Єrzy, podobni w tym do Rudobrodego, nie mieli w€Єwczas grosza przy duszy i odwiedzali wszystkie knajpy wyspy, aby wykorzysta€І ten niewielki kredyt, jakiego im jeszcze udzielano. Gromadzi€ a si€Ђ w nich r€Є€Ѓnorodna zbieranina najniezwyklejszych "ludzi. Tomasz Trublet wyr€Є€Ѓnia€ spo€Їr€Єd wszystkich pewnego Francuza, rodem z wyspy Ol€Њron w Aunis, kt€Єry to Francuz, wychowany w duchu reformacji, zachowywa€  pozory surowych obyczaj€Єw, bardzo bliskich hipokryzji, ale nie by€  przez to ani mniej !dzielny, ani mniej €Їmia€ y ni€Ѓ inni katolicy. Inny Francuz, tenzn€Єw rodem z Dieppe w Normandii, tak wielki i t€Ђgi, "€Ѓe, gdy si€Ђ na niego patrzy€ o, mo€Ѓna go by€ o wzi€Ѕ€І za niedo€ €Ђg€Ђ, w rzeczywisto€Їci mia€  opini€Ђ niezwykle ruchliwego w walce i niezast€Ѕpionego w€Єwczas, gdynale€Ѓa€ o dawa€І dziesi€Ђ€І cios€Єw za jeden. Trzeci kompan w oryginalno€Їci przewy€Ѓsza€  jeszcze dw€Єch poprzednich: by€  to Wenecjanin, kt€Єry twierdzi€ , €Ѓe jest szlachcicem i kaza€  dosiebie m€Єwi€І sir. Ten to szlachcic utrzymywa€ , i€Ѓ pochodzi z rodziny !patrycjusz€Єw, nawet ksi€Ѕ€Ѓ€Ѕt. "Mia€  si€Ђ nazywa€І Lor€Њdan, i towielkie imi€Ђ, imi€Ђ €Їredniowiecznego , do€Ѓy, pasowa€ o zreszt€Ѕ do jego niezwykle urodziwej twarzy, delikatnych r€Ѕk i wdzi€Ђku, z jakim si€Ђ porusza€ . Poza tym, ksi€Ѕ€Ѓ€Ђ czy prostak, Lor€Њdan by€  prawdziwym flibustierem, ito jednym z najlepszych, jakkolwiek, w przeciwie€Ёstwie do Normandczyka z Dieppe i hugenota z Ol€Њron, jak r€Єwnie€Ѓ niemal wszystkich jego kompan€Єw, nie zosta€  marynarzem prawie od !urodzenia, lecz zacz€Ѕ€  p€ ywa€Іna okr€Ђtach dopiero po przekroczeniu wieku m€Ђskiego.Jego dzieci€Ёstwo i m€ odo€Ї€І stanowi€ y prawdziwy romans, jakiego by, nawet w po€ owie tak romantycznego, nie u€ o€Ѓy€ sam pan de Scudery 9 . Nie by€ o prawie fachu, kt€Єrego byflibustier Lor€Њdan nie pr€Єbowa€ , ani obowi€Ѕzk€Єw, jakich by nie wype€ nia€ , ani przygody, jakiej by nie dozna€ na l€Ѕdzie i na morzu, w polu, w miastach i w wyprawach korsarskich €Љ jednym s€ owem wsz€Ђdzie, gdzie sprawa wymaga€ a b€ yskawicznego wyci€Ѕgni€Ђcia szpady z pochwy. Ludzie ci i wielu innych stanowili odt€Ѕd towarzystwo Tomasza Trubleta, kt€Єry pozostawa€  nadal na pok€ adzie€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ €Љby codziennie wys€ uchiwa€І dumnych s€ €Єw i odpraw sewilanki Juany €Љ ale ka€Ѓdego wieczora udawa€  si€Ђ teraz na "l€Ѕd, aby odnale€Ј€І w kt€Єrym€Ї zszynk€Єw miasta band€Ђ rozpr€Є€Ѓniaczonych "flibustier€Єw, pi€І razem z nimi i!weseli€І si€Ђ €Љ prawdziwie, czy te€Ѓ tylko pozornie. Nikt z tych ludzi zreszt€Ѕ nie podejrzewa€  ani przez chwil€Ђ Tomasza Trubleta, kr€Єla korsarzy, aby m€Єg€  mie€І cho€Іby najmniejszypow€Єd, by nie czu€І si€Ђ najszcz€Ђ€Їliwszym ze €Їmiertelnych, a tym bardziej, aby mia€  szuka€І w winie i rumie zapomnienia. Nikomu przecie€Ѓ nie przysz€ o do !g€ owy, €Ѓe jest €Јle traktowany przez swoj€Ѕ brank€Ђ, kt€Єra to branka, w poj€Ђciu wszystkich Awanturnik€Єw €Љ ludzi ma€ o uczuciowych i nie usposobionych do poddawania si€Ђ w€ adzy jakiejkolwiek kobiety €Љmog€ aby by€І tylko najni€Ѓsz€Ѕ s€ ug€Ѕ takiego bohatera jak Trublet; s€ ug€Ѕ i niewolnic€Ѕ, uleg€ €Ѕ wobec wszystkich najmniejszych kaprys€Єw i zachcianek swego pana. Byliby si€Ђ wielce zdumieli, gdyby im powiedziano, €Ѓe nic z tego nieby€ o prawd€Ѕ... 9 Georges de Scudery (1601-1667), dramaturg, poetai powie€Їciopisarz francuski; autor epopei €ЋAlaryk" , wy€Їmianej przez Boileau (przyp. t€ um. ). VI Ju€Ѓ dwa razy Tomasz przypuszcza€  szturm do cnoty,czy te€Ѓ do rzekomej cnoty, swojej branki Juany. I dwa razy zosta€  odparty najenergiczniej w €Їwiecie €Љ z $tak€Ѕ zajad€ o€Їci€Ѕ, €Ѓe zwleka€  iodk€ ada€  z tygodnia na tydzie€Ё trzeci atak. Pierwsze dwa przedziela€ o zaledwie kilka godzin €Љ pierwszy na pok€ adzie galeony, w dniu, kiedy j€Ѕ zaatakowano i zdobyto, drugi na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , w nocy, !kt€Єra nast€Ѕpi€ a bezpo€Їrednio po tym dniu. Od tego czasu przesz€ o sto dni i sto nocy, min€Ђ€ y ju€Ѓ bowiem trzy miesi€Ѕce, jak Ludwik Gu€Њnol€Њ podni€Єs€  kotwic€Ђ w porcie Tortue, zabieraj€Ѕc na galeonieca€ €Ѕ dawn€Ѕ za€ og€Ђ Tomasza Trubleta i zostawiaj€Ѕc go niemal samego na rozbrojonej fregacie. Sto dni i sto nocy, podczas kt€Єrych Tomasz, sam na sam z dziewczyn€Ѕ, mia€  liczne okazje rozj€Ѕtrza€І swojepo€Ѓ€Ѕdanie i gniew z powodu odporu oraz niezliczonych poni€Ѓe€Ё, obelg i zniewag, jakich od niej doznawa€ . Jednak€Ѓe, zdusiwszy w sobie gniew i gor€Ѕczk€Ђ krwi, powstrzymywa€  si€Ђ jeszcze i jako dobry taktyk okazywa€  "cierpliwo€Ї€І bez ko€Ёca: chcia€  bowiem tym razem uderzy€І bezb€ €Ђdnie, zdaj€Ѕc sobie dobrze spraw€Ђ z tego, €Ѓe trzecie uderzenie b€Ђdzie decyduj€Ѕce. Nie ulega w€Ѕtpliwo€Їci, €Ѓe brutalna si€ a mog€ aby € atwo z€ ama€І op€Єr s€ abej kobiety, #tak ma€ o jeszcze r€Є€Ѓni€Ѕcej si€Ђod dziecka. Ale Tomasz, !jakkolwiek my€Їla€  z pocz€Ѕtku, €Ѓe by€ oby to rzeczywi€Їcie najlepsze wyj€Їcie, i jakkolwiekgrozi€  nawet tym doncelli, zawaha€  si€Ђ wkr€Єtce przed wykonaniem tej pogr€Є€Ѓki. Inna rzecz zgwa€ ci€І dziewczyn€Ђ w pierwszym porywie !nami€Ђtno€Їci, po€Їr€Єd zdobytegoszturmem miasta albo na pok€ adzie wzi€Ђtego w aborda€Ѓu okr€Ђtu, a inna rzecz na zimno przywi€Ѕza€І r€Ђce tej dziewczyny do rog€Єw € €Є€Ѓka, "aby j€Ѕ posi€Ѕ€Ї€І bez przeszk€Єd i cieszy€І si€Ђ ni€Ѕ do woli. Tomasz zrezygnowa€  z tego wyrachowanego gwa€ tu, zw€ aszcza €Ѓe niezwyk€ a duma branki wypar€ a z niej wszelki l€Ђk, pomimo lub nawet na przek€Єr beznadziejnej sytuacji, w jakiej si€Ђ ona !znalaz€ a. Juana przysi€Ђga€ a powielokro€І, i€Ѓ nie prze€Ѓyje tego, co pompatycznie nazywa€ a swoim dyshonorem, a Tomasz wierzy€ , €Ѓe jest "zdolna zabi€І si€Ђ rzeczywi€Їcie, aby nie zadawa€І k€ amu w€ asnym s€ owom. Nadszed€  jednak dzie€Ё tej trzeciej batalii, tak d€ ugo zwlekanej i odk€ adanej. Tomasz, kt€Єry bardzo si€Ђ pilnowa€ , aby nie rozpoczyna€І walki inaczej, jak tylko w dogodnej dla siebie chwili i z ca€ €Ѕ przewag€Ѕ po swojej stronie €Љw ostatnim momencie poniecha€  narzuconej sobie rozwagi, straci€  w jednej minucie do€Їwiadczenie dwunastu tygodni i ulegaj€Ѕc nagle rozdra€Ѓnieniu, porzuci€  wszelkie wyrachowanie i zda€  si€Ђ na los. By€ o to podczas jednej z tych ceremonialnych rozm€Єw, kt€Єre miewa€  z Juan€Ѕ, a kt€Єre ona wykorzystywa€ a, aby go bezustannie irytowa€І tysi€Ѕcami obelg. Raz jeszcze by€ a poruszona sprawa Ciudad-Realu w Nowej Granadzie. Juana, rozwodz€Ѕc si€Ђ z zawsze jednakowym !zadowoleniem i pr€Є€Ѓno€Їci€Ѕ nad nie maj€Ѕc€Ѕ r€Єwnej w €Їwiecie wspania€ o€Їci€Ѕ tego miasta, o kt€Єrym m€Єwi€ a, jak o swoim lennie, orzek€ a naraz, i€Ѓ Tomasz m€Єg€ by si€Ђ wkr€Єtce sam przekona€І o prawdzie tych s€ €Єw. €Љ Czy€Ѓby?? €Љ zapyta€  oboj€Ђtnie Tomasz, kt€Єry z pocz€Ѕtku nie spostrzeg€ , dok€Ѕd zmierza€ a ta rozmowa. !€Љ W jaki spos€Єb m€Єg€ bym si€Ђ przekona€І?? €Љ Gdyby€Ї zobaczy€  na w€ asne oczy €Љ odpowiedzia€ a. Byli z sob€Ѕ na ty. Ale to €Ћtykanie€Ќ w ustach Tomasza by€ o tylko pospolitym zwyczajem dziecka morza, marynarza, kt€Єry nigdy nie robi€  wielkich ceremonii z €Ѓonami i c€Єrkami swoich druh€Єw-marynarzy €Љ natomiastJuana, m€Єwi€Ѕc €Ћty€Ќ Tomaszowi, objawia€ a pogard€Ђszlachcianki, besztaj€Ѕcej ch€ opa, albo pani, rozkazuj€Ѕcej lokajowi. Tomasz jednak pyta€  dalej: €Љ Ale jakim sposobem m€Єg€ bymzobaczy€І na w€ asne oczy?? €ЉZobaczysz! €Љ pad€ a odpowied€Ј. €Љ Zobaczysz wtedy, kiedy m€Єj ojciec, m€Єj brat i m€Єj narzeczony przyb€Ђd€Ѕ przeciwko tobie, abymnie odebra€І, zawiod€Ѕ ci€Ђ jako je€Ёca do Ciudad-Realu i powiesz€Ѕ tam na szubienicy ko€ o Wielkiej Bramy. Tomasz nie by€  cz€ owiekiem, kt€Єry by si€Ђ zbytnio przejmowa€  podobnymi pogr€Є€Ѓkami. !Juana rozgniewa€ a si€Ђ pr€Ђdko, widz€Ѕc, €Ѓe nie zrobi€ o to na nim €Ѓadnego wra€Ѓenia. €ЉCzy s€Ѕdzisz €Љrzek€ a rozz€ oszczona €Љ €Ѓe je€Їli dotychczas nie przybyli, to dlatego, €Ѓe si€Ђ boj€Ѕ ciebie albo twoich ludzi? Gdyby wiedzieli, €Ѓe jestem tutaj, przybyliby niezw€ ocznie i znalaz€ by€Ї si€Ђ pr€Ђdko w ich mocy, a po za€ atwieniu si€Ђ z tob€Ѕ zdobyliby ca€ €Ѕ Tortue! Tomasz €Їmia€  si€Ђ tylko. !Podra€Ѓniona doncella zacisn€Ђ€ a pi€Ђ€Їci: €ЉW€Ѕtpisz w to? €Љ zasycza€ a. €ЉZobaczysz! Ty z€ odzieju! mieli y, ani e є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBZ€V c [ж Б+l\‡Д c€—]; cњ^@&е c]_1Є cР`Й;у$#Jeste€Ї bardzo m€Ѕdry i przebieg€ y, trzymaj€Ѕc mnie tutaj i sam si€Ђ ukrywaj€Ѕc, abyunikn€Ѕ€І sprawiedliwej zemsty moich krewnych! Tomasz, €Їmiej€Ѕc si€Ђ ci€Ѕgle, wzruszy€  ramionami. $€ЉNie kryj€Ђ si€Ђ ani troch€Ђ, ca€ aAmeryka wie, €Ѓe jestem tutaj,na mojej w€ asnej fregacie, i €Ѓe jestem sam jeden. Moi nieprzyjaciele, je€Їli chc€Ѕ, mog€Ѕ mnie tu znale€Ј€І. Teraz z kolei Juana wzruszy€ a ramionami. €ЉPrzeceniasz swoj€Ѕ popularno€Ї€І €Љpowiedzia€ a szyderczo. €ЉA ponadto je€Їliby !twoi nieprzyjaciele chcieli ci€Ђ tu dopa€Ї€І, kt€Є€Ѓ by ci€Ђ przeciwko nim obroni€ ? Mo€Ѓe przypadkiem twoja Panienka. Panienka nie wiem sk€Ѕd, Naj€Їwi€Ђtsza Panna poga€Ёska, psia, kt€Єra na pewno sypia z diab€ em? Blu€Јnierstwo zgniewa€ o Tomasza wi€Ђcej, ni€Ѓ mog€ oby to sprawi€І dwadzie€Їcia obelg. €ЉMilcz! €Љ rozkaza€  nagle !w€Їciek€ y. €ЉTa Panienka, przed #kt€Єr€Ѕ nie jeste€Ї godna sk€ oni€І kolana, warta jest wi€Ђcej ni€Ѓ twoja cyga€Ёska Brunetta, kt€Єra mo€Ѓe sypia€І, z kim jej si€Ђ podoba, ale pomimo to nie przeszkodzi€ a, by€Ї wpad€ a w moje r€Ђce! Juana skoczy€ a na r€Єwne nogi.€ЉMilcz sam, bezbo€Ѓniku! €Љ zawy€ a. €Љ Brunetta uratowa€ a !od twoich r€Ѕk wi€Ђcej ni€Ѓ mnie sam€Ѕ, zachowuj€Ѕc moje !dziewictwo, kt€Єre zmusi€ a ci€Ђ uszanowa€І €Љ pomimo ca€ ej twojej si€ y i rozpusty, pomimoca€ ej przekl€Ђtej opieki nad tob€Ѕ tej Panienki, Panienki rozpustnicy i ladacznicy! Na Tomasza zniewaga spad€ a jak pada iskra krzesiwa na panewk€Ђ muszkietu. Wybuchn€Ѕ€  m€Ђsk€Ѕ w€Їciek€ o€Їci€Ѕ i w jednej sekundzie straci€  do€Їwiadczenie dwunastu tygodni. Juana, l€Ѓ€Ѕca i szydercza, sta€ a z r€Ђkami na biodrach, odzyskuj€Ѕc naraz zimn€Ѕ krew, podczas gdy on j€Ѕ straci€ . Przez nadmiar brawury przyj€Ђ€ a postaw€Ђ zbyt wyzywaj€Ѕc€Ѕ i w ten spos€Єb sprowokowany Tomasz (o€Їmieli€  si€Ђ... Run€Ѕ€  na ni€Ѕ, jak czyni€  to ju€Ѓ dwa razy. A #zrobi€  to tak pr€Ђdko, €Ѓe rzuci€ !j€Ѕ na € €Є€Ѓko i pad€  na ni€Ѕ, zanim mog€ a si€Ђ obroni€І. Ale "nie jest wcale € atwo osi€Ѕgn€Ѕ€І #cel z kobiet€Ѕ, kt€Єra si€Ђ broni, przynajmniej je€Ѓeli si€Ђ nie ucieka do gest€Єw brutalnych. ATomasz wida€І nie chcia€  tego,skoro na pierwszy krzyk b€Єlu, wydany przez przeciwniczk€Ђ, pu€Їci€  zdobycz, rozlu€Јni€  #u€Їcisk wok€Є€  w€Ѕt€ ych pi€Ѕstek i cofn€Ѕ€  kolano gniot€Ѕce delikatny brzuch. W takiej walce kto raz ust€Ѕpi, jest zwyci€Ђ€Ѓony. Uzyskawszy pierwsz€Ѕ zw€ ok€Ђ, Juana !umia€ a te€Ѓ uzyska€І nast€Ђpne. Krzycz€Ѕc, jakby j€Ѕ €Ѓywcem obdzierano ze sk€Єry, skoro tylko poczu€ a, i€Ѓ pozycja jej jest zagro€Ѓona, zmusza€ a w ten spos€Єb zakochanego Tomasza, niemal zdr€Ђtwia€ ego,do utraty ka€Ѓdej przewagi niemal w tym samym momencie, gdy j€Ѕ zdobywa€ . Wynik tak prowadzonej walki by€  bardzo w€Ѕtpliwy. Cztery minuty p€Є€Јniej Tomasz wyprostowa€  si€Ђ, ostatecznie pokonany, i zrobi€  odwr€Єt. Juana, zaledwie uwolniona z u€Їcisku, wyprostowa€ a si€Ђ 'r€Єwnie€Ѓ i stan€Ђ€ a. Ba€ a si€Ђ. Ale zwyci€Ђstwo wr€Єci€ o jej €Їmia€ o€Ї€І. Wybuchn€Ђ€ a przenikliwym €Їmiechem. $€ЉNie m€Єwi€ am ci? €Љzawo€ a€ a €Љ nie m€Єwi€ am ci, €Ѓe twoja Panienka, Panienka bramy czy rozstajnych dr€Єg, nic nie mo€Ѓeprzeciwko mojej Brunetcie La Macarena? ... przeciwko Brunetcie, kt€Єra zachowa moje dziewictwo, poniewa€Ѓ w tej chwili uczyni€ am €Їlubowanie, i€Ѓ skoro tylko powr€Єc€Ђ do Ciudad-Realu, !ofiaruj€Ђ jej sukienk€Ђ ca€ €Ѕ z materii z€ otolitej! ... Tomasz przekroczy€  ju€Ѓ pr€Єg. !S€ ysz€Ѕc te s€ owa drgn€Ѕ€  jak gdyby uk€Ѕszony przez €Ѓmij€Ђ i zawr€Єci€ . €ЉPrzeb€Єg! €Љzamrucza€  przez #€Їci€Їni€Ђte z€Ђby. €ЉAmen! bior€Ђ wotum na m€Єj rachunek. Zap€ ac€Ђ za sukienk€Ђ ca€ €Ѕ z "materii z€ otolitej dla Brunetty! Ale Brunetta pewnie nie chcia€ aby tego, gdybym dla wzi€Ђcia z niej miary zmieni€  najprz€Єd kaplic€Ђ... Juana z otwartymi ustami, !oniemia€ a, przesta€ a szydzi€І. !€ЉA zreszt€Ѕ €Љzako€Ёczy€  TomaszTrublet, z kolei on wybuchaj€Ѕc!€Їmiechem €Љ a zreszt€Ѕ, je€Ѓeli Brunetta na to si€Ђ zgodzi, Panienka Wielkiej Bramy zdo€ ami € atwo wyjedna€І przebaczenie! Trzasn€Ђ€ y za nim drzwi. VII Wtargn€Ѕwszy nagle do ober€Ѓy !€ЋPod ta€Ёcz€Ѕcym €Ѓ€Є€ wiem€Ќ , gdzie tego wieczora pili Edward Bonny i Mary Rackam, Wenecjanin Lor€Њdan i flibustierz Ol€Њron, Francuz z Dieppe i r€Є€Ѓni inni Awanturnicy, same wa€Ѓne osobisto€Їci €Љ Tomasz Trublet, wywo€ a€  sensacj€Ђ. Wbrew swoim obyczajom Tomasz, co by€ o niezwyk€ e, wkroczy€  wojowniczo i rzuca€  "wok€Є€  dzikie spojrzenia. Dotar€  do € awy, upad€  na ni€Ѕ raczej ni€Ѓ usiad€ , a ujrzawszy dzbanek, pe€ en €Їwie€Ѓego !wina, schwyci€  go i opr€Є€Ѓni€  jednym haustem €Љ wszystko tobez pozdrowienia obecnych cho€Іby najmarniejszym s€ owem. Zdumieni piraci "przerwali pijatyk€Ђ i przygl€Ѕdalisi€Ђ w skupieniu tej nag€ ej zmianie. Tomasz wypi€  i w€Їciek€ ym uderzeniem rozbi€  dzban o st€Є€ . €ЉC€Є€Ѓ si€Ђ sta€ o? €Љ zaryzykowa€ a Mary Rackam, bardziej skora do m€Єwienia ni€Ѓm€Ђ€Ѓczy€Јni. Ale Tomasz nie odpowiedzia€ . By€І mo€Ѓe wcale nie us€ ysza€  pytania. !€ЉBracia Wybrze€Ѓa! €Љ zawo€ a€  naraz, spogl€Ѕdaj€Ѕc na wszystkich wok€Є€  jarz€Ѕcym si€Ђ wzrokiem. €ЉCzy macie ju€Ѓ dosy€І, jak ja, wycierania portek na sto€ kach ober€Ѓy i opr€Є€Ѓniania waszych kiesek, nie wiedz€Ѕc, kiedy je znowu b€Ђdziecie mogli nape€ ni€І?! Je€Ѓeli tak, wypijcie do dna i pos€ uchajcie mnie... Kto spo€Їr€Єd was uzna mnie za kapitana i podpisze ze mn€Ѕ umow€Ђ na wypraw€Ђ, kt€Єra, "je€Ѓeli b€Ђdzie si€Ђ to podoba€ o Bogu i naszym patronom, uczyni nas bogatymi na zawsze? Po martwej ciszy, w jak€Ѕ pad€ y pierwsze s€ owa tego przem€Єwienia, powsta€  w mgnieniu oka szalony tumult. Zerwawszy si€Ђ jakby za naci€Їni€Ђciem spr€Ђ€Ѓyny, flibustierzy zawyli z entuzjazmu, potrz€Ѕsaj€Ѕc strzelbami €Љmieli bowiem zwyczaj nigdy si€Ђ z nimi nie rozstawa€І, tak w szynku jak iw bitwie. Podczas ca€ ych pi€Ђciu minut panowa€  taki $ha€ as, €Ѓe trudno by€ o odr€Є€Ѓni€Іcho€Іby jedno s€ owo. Ale w ko€Ёcu przenikliwy g€ os Mary Rackam zapanowa€  nad innymi.#€ЉHurra! €Љzawo€ a€ a. €ЉKapitanie Tomaszu, je€Ѓeli mi nie odm€Єwisz, chc€Ђ by€І w tej wyprawie twoim marynarzem! P€Єjd€Ђ za tob€Ѕ, gdzie tylko b€Ђdziesz chcia€ , p€Єjd€Ђ tam, "gdzie ty p€Єjdziesz, na €Їmier€І, na €Ѓycie i a€Ѓ na samo dno piekie€ ! "Inni, rycz€Ѕc i kln€Ѕc, stanowili jeden ch€Єr. Tomasz, wspominaj€Ѕc z dum€Ѕ za€ og€Ђ €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , podobnie ha€ asuj€Ѕc€Ѕ w chwilach poprzedzaj€Ѕcych ka€Ѓde z odniesionych zwyci€Ђstw, poczu€ , jak serce wzbiera mu wojownicz€Ѕ i triumfuj€Ѕc€Ѕ rado€Їci€Ѕ. Dopiero po d€ ugiej %chwili uderzy€  pi€Ђ€Їci€Ѕ w st€Є€ , aby nakaza€І cisz€Ђ. €ЉKto z was €Љzapyta€ , gdy to osi€Ѕgn€Ѕ€  €Љ zna b€Ѕd€Ј ze s€ yszenia, b€Ѕd€Ј z w€ asnego tam pobytu pewne miasto w kr€Єlestwie Nowej Granady, kt€Єre si€Ђ nazywa Ciudad-Real? €Љ Ja €Љ odpowiedzia€  Lor€Њdan Wenecjanin, podnosz€Ѕc si€Ђ z € awy. A poniewa€Ѓ pi€  w ko€Ёcu !knajpy, zbli€Ѓy€  si€Ђ do Tomasza i przysiad€  si€Ђ do tego samegosto€ u, przy kt€Єrym siedzia€  kapitan. Rozradowany Tomasz uderzy€  go w kolano. €Љ Wi€Ђc znasz Ciudad--Real w Nowej Granadzie? €Љ upewni€  si€Ђ jeszcze. €ЉTak, na €Їwi€Ђtego Marka i na Lwa! €Љpotwierdzi€  Wenecjanin. €ЉW dodatku znam je nie ze !s€ yszenia, ale poniewa€Ѓ by€ em tam osobi€Їcie. €ЉDalib€Єg! €Љ Tomasz by€  zachwycony €Љ oto przewodnik,jakiego nam potrzeba! Opowiedz nam zatem o tym !mie€Їcie, kt€Єre cieszy si€Ђ tak wspania€ €Ѕ s€ aw€Ѕ. M€Єw nam wszystko, co tylko o nim wiesz, a wy, Bracia Wybrze€Ѓa,s€ uchajcie uwa€Ѓnie: bo to w€ a€Їnie Ciudad-Real mam zamiar wzi€Ѕ€І szturmem, aby "je ograbi€І i spl€Ѕdrowa€І do cna.!W tej samej chwili rozleg€ y si€Ђburzliwe oklaski. Niewielu !pirat€Єw wiedzia€ o co€Ї wi€Ђcej na temat Ciudad-Realu poza tym, €Ѓe by€ o to miasto bardzobogate, a wi€Ђc akurat dobre do grabie€Ѓy. Wenecjanin Lor€Њdan czeka€  tymczasem, aby si€Ђ uspokoi€  ten og€Єlny wrzask. Skoro to nast€Ѕpi€ o, zacz€Ѕ€  m€Єwi€І swoim mi€ ym i spokojnym g€ osem. €Љ O wspomnianym mie€Їcie w Nowej Granadzie €Љ zacz€Ѕ€  €Љ wiem wszystko. Znam w nim !nie tylko ka€Ѓd€Ѕ ulic€Ђ, ka€Ѓdy plac i ka€Ѓd€Ѕ bram€Ђ z jej nazwy, ale zwiedza€ em tam po wielokro€І wa€ y, baszty, forty, zamek i stra€Ѓnic€Ђ. By€ em tam bowiem nie w roli podr€Є€Ѓnika, kt€Єry przybywa, ogl€Ѕda i odchodzi, ale jako mieszkaniec, wi€Ђcej, szanowany obywatel. Zdarzy€ o mi si€Ђ nawet by€І oficerem garnizonu, utrzymywanego tam przez hiszpa€Ёskiego kr€Єla... S€ owa te, jakkolwiek dziwne, "nie zdumia€ y flibustier€Єw. Tyle ju€Ѓ w swoim €Ѓyciu widzieli i tyle robili, €Ѓe nie uwa€Ѓali bynajmniej za co€Ї nadzwyczajnego, je€Ѓeli kt€Єry€Ї z nich by€  niegdy€Ї kimkolwiek,niewa€Ѓne kim, cho€Іby nawet oficerem hiszpa€Ёskim. Tylko Tomasz Trublet podni€Єs€  brwi. Ale Lor€Њdan ma€ o si€Ђ tym wzruszy€ . !€ЉOt€Є€Ѓ wi€Ђc €Љpodj€Ѕ€  bardzo spokojnie €Љchc€Ђ powiedzie€І, otym, co nas teraz najbardziej obchodzi. Ciudad-Real jest miejscem warownym, doskonale utrzymanym i zdolnym do stawiania oporu regularnemu obl€Ђ€Ѓeniu w ci€Ѕgu wielu miesi€Ђcy. Aby je zdoby€І wed€ ug zwyk€ ych regu€  wojennych, niezb€Ђdna jest flota i armia. Co si€Ђ tyczy floty, powinna ona liczy€І osiem lub dziesi€Ђ€І okr€Ђt€Єw liniowych, poniewa€Ѓ front twierdzy od strony morza tworzy osiem albo dziesi€Ђ€І silnych fortec, zbudowanych wed€ ug ostatniej techniki, a ka€Ѓda z nich znaczy tyle co okr€Ђt. Co si€Ђ tyczy armii, powinna ona liczy€І najmniej !sze€Ї€І tysi€Ђcy ludzi, garnizon bowiem liczy trzy tysi€Ѕce "pi€Ђ€Іset €Ѓo€ nierzy, z kt€Єrych ka€Ѓdy, walcz€Ѕc za blankowanymi murami, wart jest dw€Єch ludzi, walcz€Ѕcych bez ukrycia. Co do reszty, Ciudad-Real jest otoczony wielkim wa€ em z bastionami i !okopami g€ €Ђboko€Їci pi€Ђtnastu st€Єp, z faszyn€Ѕ szeroko€Їci siedmiu st€Єp. Na zewn€Ѕtrz s€Ѕ r€Є€Ѓne fortyfikacje, silnie obsadzone, w liczbie dziesi€Ђciu. Zdobywszy te fortyfikacje i !wa€ , oblegaj€Ѕcy natknie si€Ђ napi€Ђ€І osza€Ёcowanych klasztor€Єw, kt€Єre tworz€Ѕ wok€Є€  miasta drugie obwa€ owanie. Dwa tysi€Ѕce czterystu mnich€Єw stanowi tam prawdziwy garnizon, poniewa€Ѓ gubernator kr€Єla katolickiego da€  im do obrony osiemset muszkiet€Єw i tysi€Ѕc !sze€Ї€Іset pik. By€ em sam, kiedydokonywano podzia€ u. Zdobywszy z kolei klasztory, ma si€Ђ przed sob€Ѕ cytadel€Ђ, czyli zamek posiadaj€Ѕcy po€Їrodku bardzo wysok€Ѕ stra€Ѓnic€Ђ z czterema wartowniami na flankach. Pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu ludzi, zamkn€Ѕwszy si€Ђ w niej, mo€Ѓe powstrzyma€І pi€Ђ€І tysi€Ђcy, dop€Єki w€Єdz naczelny wicekr€Єlestwa nie przyjdzie napomoc z Santa F€Њ de Bogota na czele dwudziestu tysi€Ђcy €Ѓo€ nierzy, kt€Єrymi dowodzi. Mi€Ђdzy Santa F€Њ i Ciudad-Realem nie ma nawet stu wielkich mil. Powiedziawszy to wszystko Lor€Њdan opar€  niedbale lew€Ѕ d€ o€Ё o biodro i zamilk€ . !W€Їr€Єd flibustier€Єw przebieg€  pomruk. Wielko€Ї€І niebezpiecze€Ёstw, jakie nale€Ѓa€ o pokona€І, z pewno€Їci€Ѕ nie przestrasza€ a €Ѓadnego z nich. Ale wobec nagromadzenia tylu przeszk€Єd,!niekt€Єrzy, obliczaj€Ѕc szczup€ esi€ y, jakimi rozporz€Ѕdzano, zaczynali w€Ѕtpi€І, czy powodzenie b€Ђdzie mo€Ѓliwe. W€Єwczas jednak rozleg€  si€Ђ g€ os Trubleta. A g€ os ten brzmia€  tak spokojnie i tak "ch€ odno, i€Ѓ zdawa€ o si€Ђ, jakby Tomasz nie s€ ysza€  ani s€ owa ze straszliwych wyja€Їnie€Ё Lor€Њdana Wenecjanina. €ЉLor€Њdan, dotychczas nie powiedzia€ e€Ї nam nic o rzeczach, kt€Єre najbardziej nas interesuj€Ѕ €Љ ot€Є€Ѓ pytam ci€Ђ zatem... czy jest prawd€Ѕ, jak to twierdz€Ѕ, €Ѓe Ciudad-Real nale€Ѓy do najbogatszych miast ameryka€Ёskich? "€Љ Oczywi€Їcie!! €Љ odpowiedzia€  Wenecjanin. €Љ Czy jest prawd€Ѕ, €Ѓe jego !ko€Їcio€ y, kaplice, klasztory i inne €Їwi€Ђte budowle s€Ѕ przepe€ nione obrazami i pos€Ѕgami w przewa€Ѓaj€Ѕcej cz€Ђ€Їci z litego z€ ota lub srebra? €Љ Jest prawd€Ѕ. "€ЉCzy jest r€Єwnie€Ѓ prawd€Ѕ, €Ѓe w Ciudad-Realu znajduj€Ѕ si€Ђ obszerne sk€ ady, zawieraj€Ѕce sztaby kosztownych metali, a tak€Ѓe rubiny, granaty, szmaragdy, agaty i inne drogiekamienie; korale, koszenil€Ђ, indygo, tyto€Ё, cukier, szar€Ѕ ambr€Ђ, drzewo barwnikowe, sk€Єry, kakao, czekolad€Ђ? €Љ Tak. €ЉCzy jest prawd€Ѕ ponadto, €Ѓew mie€Їcie tym zwyczajni mieszczanie s€Ѕ bogatsi ni€Ѓ s€Ђdziowie, kupcy i notable? €Љ Fakt to niew€Ѕtpliwy. €ЉA wi€Ђc €Љwykrzykn€Ѕ€  Tomasz !z wielk€Ѕ rado€Їci€Ѕ, uderzaj€Ѕc obydwiema pi€Ђ€Їciami w st€Є€  €Љpo kiego diab€ a m€Єwi€І o wa€ ach, fasadach, okopach, bastionach i mocnych zamkach? I kt€Єry flibustier, troszczy€  si€Ђ kiedykolwiek o podobne bzdury? Z nami B€Єg! S€ uchajcie mnie uwa€Ѓnie wszyscy: przysi€Ђgam tutaj na Chrystusa z Ravelinu i Jego Matk€Ђ Przenaj€Їwi€Ђtsz€Ѕ €Љ skoro Ciudad-Real jest bogaty,Ciudad-Real b€Ђdzie nasz albo w nim zgin€Ђ! aden z obecnych flibustier€Єw nie cofn€Ѕ€  si€Ђ €Љ €Ѓaden nie uchyli€  si€Ђ przed zaszczytem towarzyszenia Tomaszowi Trubletowi w planowanej przezniego wyprawie, kt€Єra zapowiada€ a si€Ђ jako najzuchwalsza spo€Їr€Єd tych, jakie kiedykolwiek przedsi€Ђbrali flibustierzy. W ober€Ѓy €ЋPod ta€Ёcz€Ѕcym €Ѓ€Є€ wiem€Ќ zgromadzi€ o si€Ђ !dwudziestu sze€Їciu €Їmia€ k€Єw, kt€Єrzy natychmiast z wielkim entuzjazmem podpisali umow€Ђ,w tak prawid€ owej i przejrzystej formie, €Ѓe lepszejnie sporz€Ѕdzi€ by €Ѓaden prawnik. Tomasz podyktowa€  akt s€ owo za s€ owem Lor€Њdanowi, kt€Єry, dobrze "umiej€Ѕc pisa€І €Љumia€  on niemalwszystko €Љwypisa€  dokument bardzo czytelnie. "Papier le€Ѓa€  nast€Ђpnie w ci€Ѕgutrzech dni na stole ober€Ѓy €Љw€ asny pugina€  Trubleta i sztylet Wenecjanina przymocowa€ y go tam jak dwawojenne gwo€Јdzie. I ka€Ѓdy obecny na wyspie flibustier !m€Єg€  do woli s€ ucha€І lektury tego dokumentu, kt€Єrej na jego €Ѓyczenie dokonywali ludzie dobrej woli, dostatecznie o€Їwieceni, aby mogli go przeczyta€І. W rezultacie wieczorem trzeciego dnia Trublet i !Lor€Њdan, wr€Єciwszy wyci€Ѕgn€Ѕ€Іswoje sztylety i zabra€І umow€Ђ, naliczyli na niej sto szesna€Їcie starannie wypisanych nazwisk oraz dwie€Їcie dwadzie€Їcia krzy€Ѓyk€Єw, pomieszanych z nazwiskami. W sumie by€ o wi€Ђctrzystu trzydziestu sze€Їciu zacnych ludzi, umiej€Ѕcych !albo nie umiej€Ѕcych pisa€І, ale umiej€Ѕcych si€Ђ bi€І. Zgromadzi€ a si€Ђ elita flibustier€Єw, zadowolona zar€Єwno z kapitana, jak i z kompanii. Dokument umowy Tomasz podyktowa€ , jak poni€Ѓej, !troszcz€Ѕc si€Ђ, aby pogodzi€  onzwyczaje Awanturnik€Єw z jegow€ asnym interesem kapitana z Saint-Malo, oraz z pewnymi tajemnymi zamys€ ami, jakie !pie€Їci€  w g€ €Ђbi duszy, co do miasta, wychwalanego przez brank€Ђ Juan€Ђ i co do mieszka€Ёc€Єw tego€Ѓ miasta... Oto co podyktowa€  Tomasz Lor€Њdanowi: UMOWA Pomi€Ђdzy wszystkimi Bra€Іmi Wybrze€Ѓa, kt€Єrzy podpisz€Ѕ niniejsze, zawarta jest umowa, a€Ѓeby dokona€І do Ciudad-Realu w Nowej Granadzie wyprawy, kt€Єr€Ѕ dowodzi Tomasz Trublet, Kapitan i dow€Єdca, maj€Ѕc jakoporucznik€Єw Edwarda Bonny €Џego, zwanego Rudobrodym, Lor€Њdana Wenecjanina, Awanturnika z Dieppe, Awanturnika z Ol€Њron, Mary Rackam, kobiet€Ђ korsark€Ђ i innych, je€Їli zajdzie tego potrzeba. Tomasz Trublet mianuje jednego z nich wicekomendantem floty, innego kontrkomendantem, wed€ ug swego wyboru, a sam b€Ђdzie Genera€ em armii l€Ѕdowej, skoro tylko armia ta wyl€Ѕduje. Flota sk€ ada si€Ђ z lekkiej fregaty €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ i z wszelkich innych okr€Ђt€Єw, kt€Єre zostan€Ѕ zdobyte w drodze. Wy€Ѓej wymieniona fregata, b€Ђd€Ѕc wniesiona do "sp€Є€ ki przez Genera€ a, nie jestwsp€Єlnot€Ѕ ca€ ej za€ ogi; zgadzamy si€Ђ, €Ѓe pierwszy zdobyty okr€Ђt b€Ђdzie dany Genera€ owi, jako zap€ ata za jego ryzyko wraz z dwoma przydzia€ ami ponad nale€Ѓny muudzia€  w zyskach. Porucznicy b€Ђd€Ѕ mieli ka€Ѓdy po dwa udzia€ y przy podziale. "Je€Ѓeli si€Ђ odznacz€Ѕ, b€Ђdzie imprzyznana nagroda za wsp€Єlnym zezwoleniem. Chirurg otrzyma dwa tysi€Ѕce talar€Єw na medykamenty. #Cie€Їla €Љ tysi€Ѕc talar€Єw za sw€Ѕprac€Ђ przy uszczelnianiu okr€Ђtu. Kto zabije pierwszego nieprzyjaciela €Љ tysi€Ѕc talar€Єw. Kto pierwszy wedrze si€Ђ na "wa€ y miasta €Љ tysi€Ѕc talar€Єw. Kto zdejmie flag€Ђ hiszpa€Ёsk€Ѕ z fortecy, aby tam zawiesi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПap>MGbЎ c€”cДc cїd cZ e0*к cН f 5y b !francusk€Ѕ albo Saint-Malo €Љ tysi€Ѕc talar€Єw. Kalecy otrzymaj€Ѕ: za strat€Ђ jednego oka €Љ tysi€Ѕc talar€Єw; za strat€Ђ obydwu €Љ sze€Ї€І tysi€Ђcy; za strat€Ђ jednego ramienia lub#jednej r€Ђki €Љ tysi€Ѕc pi€Ђ€Іset; za strat€Ђ obydwu €Љ cztery tysi€Ѕce; za strat€Ђ jednej nogi €Љ dwa tysi€Ѕce; za strat€Ђ obydwu €Љ sze€Ї€І tysi€Ђcy, Zaznacza si€Ђ tutaj, €Ѓe cyfry te, osiem i dziesi€Ђ€І razy wi€Ђksze, ni€Ѓ jest we zwyczaju, s€Ѕ takie z racji wielko€Їci i niebezpiecze€Ёstwa przedsi€Ђwzi€Ђcia. Wszystkie specjalne zap€ aty b€Ђd€Ѕ pobrane z g€Єry wed€ ug zdobyczy, przed podzia€ em, !kt€Єry si€Ђ nast€Ђpnie odb€Ђdzie na tyle cz€Ђ€Їci, ile wypadnie, wed€ ug obecnych, udzia€ €Єw do rozdania. Genera€  zakupuje ze swych funduszy wszystek proch do dzia€  i otrzymuje jeszcze dwa udzia€ y ponad przynale€Ѓne mu,jako zwierzchnik. Po wzi€Ђciu miasta nikt z !Awanturnik€Єw nie b€Ђdzie m€Єg€  niczego zabra€І ze zdobyczy, "ani z€ ota, ani niewolnik€Єw. Ale ka€Ѓdy, kto pozna w€Їr€Єd je€Ёc€Єw swych osobistych "nieprzyjaci€Є€ , mo€Ѓe ich zabi€І !w€ asnymi r€Ђkami, o ile b€Ђdzie chcia€ . W dow€Єd czego podpisali€Їmy i przysi€Ђgamy a€Ѓ do zwyci€Ђstwa by€І dobrymi Bra€Іmi Wybrze€Ѓa. Hiszpanka Juana dziwi€ a si€Ђ wielce, s€ ysz€Ѕc nazajutrz na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ gwar, jaki czynili pierwsi #flibustierzy, kt€Єrzy zacz€Ђli ju€Ѓ€ adowa€І na statek wszystko, co jest potrzebne do ponownego uzbrojenia fregaty.Dziewczyna by€ a zbyt dumna, aby okazywa€І ciekawo€Ї€І, nie "pr€Єbowa€ a wi€Ђc przekona€І si€Ђ naocznie, co si€Ђ dzieje, ani nikogo wypytywa€І, pewna, €Ѓe Tomasz Trublet przyjdzie j€Ѕ odwiedzi€І, i €Ѓe w€Єwczas dowie si€Ђ wszystkiego z jego ust. Lecz to si€Ђ nie sta€ o. Tomasz nie odwiedzi€  swojej branki ani tego dnia, ani dni nast€Ђpnych. I kiedy w tydzie€Ё p€Є€Јniej €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ wyp€ yn€Ђ€ a w€Їr€Єd wrzawy nowej za€ ogi, Juana nie wiedzia€ a jeszcze, dok€Ѕd i w jakim celu kierowa€ a si€Ђ fregata, unosz€Ѕc na pok€ adziepr€Єcz niej samej, coraz bardziej zaniepokojonej, niewidzialnego kapitana i nie znanych marynarzy. VIII Z prawej i lewej burty widnia€  bliski brzeg, a przed nim d€ ugalinia raf, o kt€Єre "rozbryzgiwa€ y si€Ђ fale. Za nimi wznosi€ y swoje kredowe €Їciany nadmorskie ska€ y. W $oddali je€Ѓy€ y si€Ђ wielkie g€Єry zlicznymi ostrymi szczytami i wieloma stromymi grzbietami. Na prawo zatoka ko€Ёczy€ a si€Ђ uj€Їciem rzecznym. Wyp€ ywa€ a tam rzeka, na co mog€ y wskazywa€І g€Ђsto rozsiane niskie wysepki, podobne do tych, jakie tworzy, obok Saint-Malo, przy uj€Їciu Rance,nagromadzony rzeczny mu€ . Nadw€Єch z nich wznosi€ y si€Ђ wysokie mury o formach geometrycznych, zbyt jeszczeodleg€ e, aby je mo€Ѓna by€ o rozpozna€І. Poza nimi ukaza€ y si€Ђ inne zabudowania, jeszcze bardziej niewyra€Јne. Ale licznewie€Ѓe, kt€Єre wystrzela€ y ponad nie, wskazywa€ y, €Ѓe te budowle to by€ o miasto €Љsam Ciudad-Real w Nowej Granadzie, po€ o€Ѓony na brzeguowej Rio... Rio Grande, jak Sewilla po€ o€Ѓona jest na brzegu Gwadalkiwiru €ЉTomasz przypomnia€  sobie te s€ owa Juany. Samotna €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ !p€ yn€Ђ€ a zuchwale naprz€Єd pod pe€ nymi €Ѓaglami. Od czasu wyj€Їcia z portu na Tortue nie wzi€Ђto €Ѓadnej zdobyczy. !Fregata posiada€ a wci€Ѕ€Ѓ sw€Єj pe€ en wojenny € adunek €Љ trzystu trzydziestu sze€Їciu flibustier€Єw, zdecydowanych zwyci€Ђ€Ѓy€І lub zgin€Ѕ€І. Zapewne by€ o to du€Ѓo, ale i "niewiele, je€Їli si€Ђ we€Јmie pod !uwag€Ђ liczb€Ђ wrog€Єw, kt€Єrych trzeba by€ o pokona€І, i moc pracy do wykonania. Tomasz Trublet, licz€Ѕc na palcach, zdawa€  sobie spraw€Ђ z jednego i drugiego, i doszed€  do przekonania, €Ѓe ka€Ѓdy korsarz b€Ђdzie mia€  jakich€Ї czterdziestu albo pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu przeciwnik€Єw do zwalczenia. Podobny rachunek spowodowa€  w nim wahanie w dniu napadu na galeon€Ђ. Ale Tomasz Trublet €Єwczesny i Tomasz Trublet obecny byli bez w€Ѕtpienia "lud€Јmi ju€Ѓ bardzo r€Є€Ѓnymi. Tenbowiem, kt€Єry teraz nerwowym krokiem przemierza€  odleg€ o€Ї€І od jednej burty do drugiej na kasztelu rufowym, !patrz€Ѕc na rysuj€Ѕce si€Ђ w dalimiasto z pewnego rodzaju !dzik€Ѕ niecierpliwo€Їci€Ѕ, wcale $si€Ђ nie waha€  i nawet €Їmia€  si€Ђod czasu do czasu €Љkr€Єtkim, jakby ob€ €Ѕkanym €Їmiechem €Љ z niebezpiecze€Ёstw, jakie mia€  pokona€І. €Љ... Budowle kamienne €Љ obja€Їnia€  Lor€Њdan Wenecjanin,jak zwykle m€Єwi€Ѕc jakby od niechcenia €Љ kt€Єre pan widzi wzniesione na wyspach przy !uj€Їciu, to w€ a€Їnie te s€ awne fortece, maj€Ѕce broni€І nieprzyjacielskim flotom przyst€Ђpu do Ciudad-Realu. "Jest ich sze€Ї€І i trzeba liczy€І !jakie€Ї dwie wielkie mile kana€ u€ €Ѕcz€Ѕcego pierwsz€Ѕ z !ostatni€Ѕ. Ta, kt€Єr€Ѕ pan widzi z brzegu, trzy rumby przed lew€Ѕ burt€Ѕ, nazywa si€Ђ fortem€­wi€Ђtego Hieronima. Jest to, w€ a€Їciwie, otoczona murami bateria, sk€ adaj€Ѕca si€Ђ z o€Їmiu dzia€  €Ѓelaznych, wyrzucaj€Ѕcych kule dwunasto-, o€Їmio-i sze€Їciofuntowe, z obs€ ug€Ѕ pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu ludzi. Druga forteca nosi imi€Ђ €­wi€Ђtej Teresy i liczy dwadzie€Їcia !dzia€ . Jest to budowla ca€ kiem nowa, o czterech bastionach, z fosami bez wody. Opr€Єcz artylerii znajduje si€Ђ tam dziesi€Ђ€І jednostek, ka€Ѓda po dwana€Їcie muszkiet€Єw, dziewi€Ђ€Іdziesi€Ѕt strzelb, dwie€Їcie granat€Єw, oraz w odpowiedniej proporcji proch, o€ €Єw i lonty. Nast€Ђpnie id€Ѕ forteca Pocz€Ђcia i forteca Zbawiciela... €ЉWystarczy €Љprzerwa€  Tomasz Trublet. €ЉOczywi€Їcie, mo€Ѓemy zdoby€І wszystkie te budy. Ale by€ aby to bardzo d€ uga robota. Czy, aby si€Ђ dosta€І z fosy na sam plac, nie ma jakiej€Ї drogi,kt€Єra by omija€ a uj€Їcie? €ЉBy€І mo€Ѓe jest €Љ rzek€  beztrosko Wenecjanin. €Љ Ale ja nigdy o takiej nie s€ ysza€ em. Wszyscy porucznicy Tomasza zgromadzili si€Ђ wok€Є€  niego: Rudobrody, Francuz z Dieppe, pirat z Ol€Њron i Mary Rackam €Љjak zawsze w m€Ђskim stroju, przy tym kln€Ѕc i z€ orzecz€Ѕc sama jedna wi€Ђcej ni€Ѓ czterech flibustier€Єw razem wzi€Ђtych. Tomasz rozmy€Їla€  z oczami uporczywie wbitymi w szar€Ѕ lini€Ђ fortec. €ЉTrzeba wzi€Ѕ€І je€Ёc€Єw! !€Љpostanowi€  nagle, nikogo si€Ђ nie radz€Ѕc. €Љ Brak nam "je€Ёc€Єw, ot co! Je€Ѓeli istnieje droga, jakiej szukamy €Љ w tenspos€Єb si€Ђ o niej dowiemy, !albo, dalib€Єg, nie nazywam si€Ђ Trublet! Porywczo podbieg€  sam do steru i wzi€Ѕ€  kurs prosto na fort €­wi€Ђtego Hieronima. €ЉTa rudera €Љ krzykn€Ѕ€  €Љnie b€Ђdzie mia€ a nawet czasu na szamad€Ђ 10 ! Za€ oga fortu "liczy pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt strzelb, co wystarcza akurat do zapchania dziurawego z€Ђba. Je€Ѓeli si€Ђ poddadz€Ѕ od razu, oka€Ѓemy im € ask€Ђ. Je€Ѓeli stawi€Ѕ op€Єr, wyt€ ucze si€Ђ !kanalie, opr€Єcz dziesi€Ђciu lub dwunastu € ajdak€Єw, kt€Єrzy b€Ђd€Ѕ nam przewodnikami. $€Љ A je€Їli nie zechc€Ѕ?? €Љ spyta€ Awanturnik z Dieppe. €ЉNie zechc€Ѕ?! Na €Їcierwo szatana! Je€Їli nie zechc€Ѕ, powiesi si€Ђ ich €Љi to troch€Ђ inaczej ni€Ѓ za szyj€Ђ! €Љ odpowiedzia€ a Mary Rackam, !€Їmiej€Ѕc si€Ђ na ca€ e gard€ o. €Љ Zechc€Ѕ €Љ zapewni€  Tomasz Trublet. Bracia Wybrze€Ѓa podziwiali razjeszcze zr€Ђczne manewry swojego kapitana. Fregata lawirowa€ a tak przebiegle, €Ѓe zatrzyma€ a si€Ђ na drugim brzegu, powsta€ ym na skutek odp€ ywu, najwy€Ѓej sto s€Ѕ€Ѓni od fortu €­wi€Ђtego Hieronima, ajednak poza polem ostrza€ u dzia€  hiszpa€Ёskich. Piaszczysty bowiem cypel "wyd€ u€Ѓa€  si€Ђ uko€Їnie w morze, na p€Є€ nocny zach€Єd od fortu, a celowniki o€Їmiu dzia€  nie by€ y nakierowane tak, aby mog€ y ostrzeliwa€І cokolwiek poza tym cyplem. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ usadowi€ a si€Ђ w tej bezpiecznej strefie. Stu flibustier€Єw, kt€Єrych Tomasz zg€Єry wyznaczy€  i kt€Єrymi dowodzi€  osobi€Їcie, mog€ o w ten spos€Єb dotrze€І do stoku fortu bez jednego wystrza€ u. Obro€Ёcy wprawdzie zaj€Ђli !blanki i strzelali z muszkiet€Єw, ale s€ abo, poniewa€Ѓ odpowied€ЈAwanturnik€Єw, lepszych strzelc€Єw ni€Ѓ jakikolwiek €Ѓo€ nierz na €Їwiecie, od pierwszego naci€Їni€Ђcia spustu zwala€ a ka€Ѓdego Hiszpana, "kt€Єry zaledwie wychyli €  g€ ow€Ђspoza muru. Nie pad€ o jeszcze !czterech, kiedy pozostali silili si€Ђ jedynie na podnoszenie muszkiet€Єw na wysoko€Ї€І ramienia, aby strzela€І na "chybi€  trafi€ , bez nara€Ѓenia na!szwank w€ asnej sk€Єry. Strza€ y te, €Јle wymierzone, nie mog€ y zrobi€І flibustierom wi€Ђkszej szkody. Tomasz jednak€Ѓe zirytowa€  si€Ђ wkr€Єtce. Przedostawszy si€Ђ do fosy na czele dwudziestki swoich ludzi#€Љinni strzelali dalej dla os€ ony "€Љ kaza€  sobie napr€Ђdce zrobi€І ma€ €Ѕ drabink€Ђ, zr€Ђcznie !wdrapa€  si€Ђ na mur i wskoczy€  do fortu. Chwil€Ђ p€Є€Јniej po€ owa jego ludzi do€ €Ѕczy€ a si€Ђ do niego, a ta jedna chwilawystarczy€ a, aby sze€Їciu Hiszpan€Єw pad€ o, powalonych szpad€Ѕ Tomasza. Pozostali, diabelnie wrzeszcz€Ѕc, rzucili #bro€Ё. Wi€Ђkszo€Ї€І tych € ajdak€Єwwyprawiono na tamten €Їwiat. Tomasz jednak przypomnia€  sobie w por€Ђ, €Ѓe potrzebowa€  je€Ёc€Єw i oszcz€Ђdzi€  niezb€Ђdnych: o€Їmiu ludzi, kt€Єrym zwi€Ѕzano r€Ђce i kt€Єrych zaprowadzono niezw€ ocznie na fregat€Ђ. Podczas walki nast€Ѕpi€  przyp€ yw i €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ ko€ ysa€ a si€Ђ ju€Ѓ swobodnie przy cyplu, gotowa do €Ѓeglowania po nowe zwyci€Ђstwa... Ale przed ponownym wyp€ yni€Ђciem w morze Francuzz Dieppe, kt€Єry zaj€Ђty by€  prac€Ѕ przy sterze i €Ѓaglach, zwr€Єci€  si€Ђ do Tomasza Trubleta z pytaniem o dalsz€Ѕ !drog€Ђ. Fort €­wi€Ђtego Hieronimazaj€Ђto przecie€Ѓ tylko po to, aby zasi€Ђgn€Ѕ€І j€Ђzyka u Hiszpan€Єw... Tomasz, jak zwykle, wyszed€  zwalki wrz€Ѕcy ponurym gniewem. Pocz€Ѕtkowy op€Єr go rozgniewa€ , potem tch€Єrzostwo wrog€Єw zmieni€ o ten gniew we w€Їciek€ o€Ї€І. To ona go popchn€Ђ€ a do sforsowania muru i walki sarn na sam z wieloma przeciwnikami. Ale masakra, kt€Єra potem nast€Ѕpi€ a, bynajmniej go nie uspokoi€ a, !przeciwnie, rozdra€Ѓni€ a a€Ѓ do sza€ u. Wiele wysi€ ku kosztowa€ o go zaprzestanie rzezi po to, aby !z niej uratowa€І o€Їmiu je€Ёc€Єw,maj€Ѕcych s€ u€Ѓy€І za przewodnik€Єw. Skoro wi€Ђc Francuz z Dieppe zapyta€  go o dalsz€Ѕ drog€Ђ, Tomasz, wybuchaj€Ѕc €Їmiechem, z oczami iskrz€Ѕcymi si€Ђ jak dwa roz€Ѓarzone w€Ђgle, rozkaza€ , aby mu przyprowadzono wy€Ѓejwspomnianych je€Ёc€Єw na pok€ ad fregaty i aby ich ustawiono w szereg za grotmasztem. Wok€Є€  je€Ёc€Єw zgromadzi€ a si€Ђ za€ oga €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . W€Єwczas Tomasz, pos€ uguj€Ѕc si€Ђ jako t€ umaczem Awanturnikiem z Ol€Њron, kt€Єry m€Єwi€  po hiszpa€Ёsku r€Єwnie doskonale !jak kr€Єl katolicki, rozkaza€  muwy € uszczyc je€Ёcom w jasny spos€Єb, jakiej us€ ugi od nich oczekiwano: mianowicie, aby zaprowadzili napastnik€Єw do miasta, unikaj€Ѕc ognia ufortyfikowanych wysp. !Pirat z Ol€Њron uczyni€  to. Ale przemowa jego nie da€ a spodziewanego rezultatu. Je€Ёcy, spojrzawszy po sobie, "o€Їwiadczyli jak jeden m€Ѕ€Ѓ, €Ѓe €Ѓ€Ѕdano od nich rzeczy niemo€Ѓliwej, zwa€Ѓywszy, i€Ѓ jedyn€Ѕ drog€Ѕ dotarcia do Ciudad-Realu jest w€ a€Їnie ten "kana€ , znajduj€Ѕcy si€Ђ zreszt€Ѕ #na linii strza€ €Єw kolejno pi€Ђciupozosta€ ych fort€Єw. Mary Rackam, us€ yszawszy t€Ђ odpowied€Ј, zwr€Єci€ a si€Ђ do Tomasza Trubleta i zakpi€ a: "€ЉNie m€Єwi€ am ci, do licha, €Ѓe nic nie powiedz€Ѕ? Jazda! ka€Ѓ ich powiesi€І i jed€Јmy dalej. Szkoda czasu. Ale Tomasz, z twarz€Ѕ czerwon€Ѕ jak p€ omie€Ё, zamkn€Ѕ€  jej usta: !€Љ Milcz!! Czy nie m€Єwi€ em ci, €Ѓe powiedz€Ѕ? Zaniepokojeni je€Ёcy patrzyli na kapitana. Bez s€ owa podszed€  do pierwszego z nichi wyci€Ѕgn€Ѕ€  szpad€Ђ. €Љ My€Їlisz, €Ѓe powiedz€Ѕ, gdy utniesz im g€ owy? €Љ powiedzia€ a szyderczo korsarka. Ale nie mia€ a okazji kontynuowa€І, poniewa€Ѓ pod ciosem szpady Tomasza pierwsza g€ owa, odci€Ђta jednym ruchem, odskoczy€ a jak kamie€Ё z procy i, spadaj€Ѕcna deski pok€ adu do st€Єp MaryRackam, skropi€ a te€Ѓ Mary deszczem gor€Ѕcej krwi. Siedmiu €Ѓyj€Ѕcych jeszcze Hiszpan€Єw zawy€ o ze strachu. Nie bez powodu! Tomasz, z tym dziwnym spokojem, kt€Єremu przeczy€ a tylko purpurowa twarz, zbli€Ѓy€  si€Ђ do drugiego z nich. Cz€ owiek ten cofn€Ѕ€  si€Ђ instynktownie, chc€Ѕc uciec. Ale Tomasz ju€Ѓ wbi€  dwoma ciosami jeszcze czerwon€Ѕ szpad€Ђ w jego brzuch i pier€Ї. Hiszpan pad€ , pr€Ђ€Ѓ€Ѕc si€Ђ €Їmiertelnie. Trzeci, widz€Ѕc to, zawo€ a€ : €Ћ€Аaski!€Ќ G€ uchy i niemy Tomasz, uderzaj€Ѕc w tu€ €Єw, rozci€Ѕ€  go na dwoje od ramiondo pasa. Z jamy, ociekaj€Ѕcej "krwi€Ѕ, trysn€Ђ€ y wn€Ђtrzno€Їci. Zaciekawiony Tomasz grzeba€  ko€Ёcem szpady po€Їr€Єd tych okropno€Їci, jak gdyby szukaj€Ѕc tam, nie wiadomo poco, tego, czego znale€Ј€І przecie€Ѓ nie m€Єg€ . Zw€ oki przesta€ y ju€Ѓ drga€І. Tomasz podszed€  do czwartego je€Ёca. Ten upad€  na kolana, a wraz z nim wszyscy pozostali jego towarzysze. Zacz€Ђli si€Ђ razem modli€І do Boga, nie chc€Ѕc wi€Ђcej b€ aga€І o zaniechanie cios€Єw. Wtedy Tomasz, zatrzymuj€Ѕc si€Ђ przed swoj€Ѕ czwart€Ѕ ofiar€Ѕ, zamiast uderzy€І, w€ o€Ѓy€  szpad€Ђ do pochwy. Dr€Ѓ€Ѕc z nadziei, n€Ђdzarz !podni€Єs€  g€ ow€Ђ. Lecz kr€Єtka by€ a jego rado€Ї€І. €Љ Powroza!! €Љ rozkaza€  Tomasz, otwieraj€Ѕc wreszcie usta. !Dw€Єch flibustier€Єw przynios€ o kilka skr€Ђconych sznur€Єw. "€Љ Zwi€Ѕza€І mu r€Ђce i nogi. Trzyrazy okr€Ђci€І i €Їci€Ѕgn€Ѕ€І w€Ђz€ em. Skrupulatnie wykonano polecenie. #€ЉI rzuci€І t€Ђ paczk€Ђ za burt€Ђ. #J€Ђk skaza€Ёca ucich€  w€Їr€Єd fal.Z o€Їmiu je€Ёc€Єw pozosta€ o jeszcze czterech. €ЉTen oto... €Љzacz€Ѕ€  Tomasz, znacz€Ѕc na €Їmier€І pierwszego"z nich, lecz przerwa€ , odwr€Єci€ g€ ow€Ђ i spojrza€  na Mary Rackam. €ЉZdaje si€Ђ m€Єwi€ a€Ї niedawno, €Ѓe nie ma dobrej drogi, wiod€Ѕcej do Ciudad-Realu? Obr€Єci€  si€Ђ na pi€Ђcie i zmierzy€  wzrokiem dr€Ѓ€Ѕcego Hiszpana, gotowego ju€Ѓ do m€Єwienia. €ЉNie ma dobrej drogi? #€Љpowt€Єrzy€  Tomasz. €Љ Mog€Ђ si€Ђdowiedzie€І natychmiast o trzech albo czterech. Ale ten cz€ owiek z pewno€Їci€Ѕ nie zna €Ѓadnej. Za pasem Tomasza tkwi€ y zatkni€Ђte dwa pistolety. Tomasz uj€Ѕ€  jeden z nich i podni€Єs€  go do twarzy je€Ёca. #€Љ Droga... €Љ wybe€ kota€  jeniec niemal ju€Ѓ martwy. €Љ On nie zna €Ѓadnej!! €Љ stwierdzi€  po raz drugi Tomasz, naciskaj€Ѕc spust. M€Єzg rozprysn€Ѕ€  si€Ђ na wszystkie strony. Tomasz podszed€  teraz do tego, kt€Єry poprzedza€  !przedostatniego... By€  to Mulat,w po€ owie Kastylczyk, w po€ owie tubylec. Upad€  na brzuch: €ЉSenor capitan! €Љ zawo€ a€  rozpaczliwie €Љno me mateis! yoos dire la verdad 11 . €Љ No!! €Љ mrukn€Ѕ€  Tomasz, krzy€Ѓuj€Ѕc r€Ђce. Patrzy€  nie na Mulata, lecz na Mary Rackam. €ЉJest droga, pewna droga €Љtwierdzi€  Mulat, m€Єwi€Ѕc wci€Ѕ€Ѓ po hiszpa€Ёsku, jak gdyby w tym okropnym strachu zapomnia€  wszelkiego j€Ђzyka opr€Єcz swego, nawet gwary flibustier€Єw, gwary zrozumia€ ej i u€Ѓywanej w ca€ ej Ameryce. "€ЉNie m€Єwi€ em ci? Nie m€Єwi€ em !ci, €Ѓe jest droga? €Љ powtarza€ Tomasz zwracaj€Ѕc si€Ђ do Mary.€ЉDroga ta okr€Ѕ€Ѓa g€Єry z zachodu... Dwana€Їcie mil w g€Єr€Ђ od miasta na Rio Grand€Ђ "jest br€Єd... Przeszed€ szy przez ten br€Єd z lewego brzegu na prawy, mo€Ѓe pan wej€Ї€І do Ciudad-Realu przez sawann€Ђ bez €Ѓadnej przeszkody. €ЉDroga ta €Љ podj€Ѕ€  Tomasz, m€Єwi€Ѕc wci€Ѕ€Ѓ do Mary Rackam€Љz pewno€Їci€Ѕ kryje jak€Ѕ€Ї zasadzk€Ђ... €ЉNiech pan w to nie wierzy, panie kapitanie! €Љ zawo€ a€  "Mulat. €Љadnej zasadzki! M€Єwi€Ђ prawd€Ђ! ... %€ЉAle, je€Ѓeli b€Ђdzie €Љ ci€Ѕgn€Ѕ€  Tomasz €Љto tym gorzej dla naszych trzech przewodnik€Єw,kt€Єrych obedr€Ђ €Ѓywcem ze sk€Єry w€ asnym no€Ѓem... €ЉNiech tak b€Ђdzie, panie kapitanie! A darujesz nam "€Ѓycie, je€Ѓeli wszystko p€Єjdzie dobrze, czy tak? %€Љ Daruj€Ђ €Ѓycie!! €Љ zgodzi€  si€Ђ Tomasz. !Podszed€  do korsarki i uderzy€  j€Ѕ po ramieniu. €Љ Powiedzieli, tak czy nie? Jak!ci si€Ђ zdaje? €Љ tu wybuchn€Ѕ€  konwulsyjnym €Їmiechem. €ЉRany boskie! €Љ krzykn€Ђ€ a Mary Rackam. €ЉAle€Ѓ szelma z naszego genera€ a! S€ odki jak baranek, jak mi €Ѓycie mi€ e! €Љ Hurra!! Niech €Ѓyje Tomasz Baranek 12 €Љ wykrzykn€Ѕ€  naraz Rudobrody. !Dwadzie€Їcia garde€  powt€Єrzy€ ookrzyk: €Љ Hurra!! Niech €Ѓyje Tomasz Baranek! !€­miej€Ѕc si€Ђ ci€Ѕgle tym samym niesamowitym €Їmiechem Tomasz €ЉBaranek, otworzy€  !praw€Ѕ r€Ђk€Ђ i zwr€Єci€  j€Ѕ ku flibustierom, jak gdyby tym gestem przyjmuj€Ѕc przydomek.awiesi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBg€A‚!hСљ c €™!iК  c ќ!jНб c _"kŽ#й c Т"lg.Ю c %#m59U8 ˆ# €ЉL€ЏAgnelet? Niech b€Ђdzie! €Љ rzek€ . €ЉB€Ђd€Ђ zatem odt€Ѕd Barankiem. A teraz, jazda! Sterw lewo i kurs na zach€Єd. Zawie€Јmy we€ n€Ђ Baranka wilczkom z Ciudad-Realu! 10 Szamada (chamade)€Љ oznacza€ a sygna€ , jaki #obl€Ђ€Ѓeni dawali na znak, i€Ѓ si€Ђ poddaj€Ѕ, albo chc€Ѕ prowadzi€І rokowania (przyp. t€ um. ) 11 Panie kapitanie! Nie zabijajmnie! Powiem panu prawd€Ђ (przyp. aut. ). 12 W oryginale powie€Ї€І ma tytu€ : €ЋThomas l'Agnelet" (l'agnelet €Љ jagni€Ѕtko, baranek). Przydomek bohatera w tej scenie w€ a€Їnie bierze pocz€Ѕtek (przyp. t€ um. ). IX Zbli€Ѓywszy si€Ђ na niewielk€Ѕ odleg€ o€Ї€І od wa€ u, Tomasz Trublet €Љ zwany Tomaszem l€ЏAgneletem €Љzatrzyma€  jednymgestem gromad€Ђ szalonych !g€ €Єw, kt€Єrym sam przewodzi€ . Brn€Ѕc po€Їr€Єd wysokiej trawy, $wysun€Ѕ€  si€Ђ jakie€Ї trzydzie€Їci krok€Єw naprz€Єd, a€Ѓeby oszacowa€І dok€ adnie pozycj€Ђ !nieprzyjacielsk€Ѕ. Trzy strza€ y z muszkietu rozleg€ y si€Ђ jedenpo drugim, co €Їwiadczy€ o o tym, €Ѓe warty bastion€Єw bacznie czuwa€ y. €­wisn€Ђ€ a #tak€Ѓe strza€ a, w€Їr€Єd obro€Ёc€Єwbowiem nie brak€ o Indian. Ale Tomasz nie zwa€Ѓa€  na strza€ y ani na kule. Zawsze gardz€Ѕcy niebezpiecze€Ёstwem, bada€  teraz tylko wygl€Ѕd obwa€ owania, aby wybra€І najlepszy punkt do ataku. Miasto €Љ Ciudad-Real w Nowej Granadzie €Љ by€ o zbudowane na p€ askowzg€Єrzu stromym ze wszystkich stron, z wyj€Ѕtkiemtej, kt€Єra zwraca€ a si€Ђ ku rzece. Tu prawie € agodny spadek ko€Ёczy€  si€Ђ nabrze€Ѓem, przy kt€Єrym okr€Ђty mog€ y wygodnie dokonywa€І za€ adunku i wy€ adunku pod os€ on€Ѕ kilku pot€Ђ€Ѓnych baterii na poziomie wody, stanowi€Ѕcych pierwsz€Ѕ lini€Ђ fortyfikacji ze strony morza. Powy€Ѓej i poni€Ѓej tego nabrze€Ѓa poprzedza€ y fortyfikacje l€Ѕdowe dwie wielkie wie€Ѓyce, blankuj€Ѕc do pewnego stopnia sam€Ѕ "pochy€ o€Ї€І p€ aszczyzny, kt€Єra $s€ u€Ѓy€ a jako cok€Є€  dla miasta, "wa€ u i p€Є€ kola sza€Ёc€Єw. Atak na kt€Єrykolwiek punkt tej doskonale pomy€Їlanej !fortyfikacji m€Єg€  by€І wi€Ђcej ni€Ѓ trudny. Przed fos€Ѕ wznosi€  si€Ђ mur poprzecinany wartowniami. R€Є€Ѓnorodne palisady broni€ y wej€Їcia do wielkich fort€Єw. W najwy€Ѓszym punkcie wa€ u liczne baterie wysuwa€ y lufy dzia€  we wszystkich kierunkach. A ponad tymi "bateriami nie widzia€ o si€Ђ ju€Ѓ nic pr€Єcz kilku wie€Ѓ ko€Їcielnych €Љtak dalece wysoko€Ї€І mur€Єw przewy€Ѓsza€ aka€Ѓdy dom i nawet ka€Ѓdy gmach publiczny miasta. Rozleg€ y si€Ђ znowu, trzy strza€ y z muszkietu: stra€Ѓe mia€ y czas do nabicia broni. Kula, odbiwszy si€Ђ o kamie€Ё, upad€ a o dwa kroki przed niewzruszonym Tomaszem. Zobaczywszy wreszcie to, co chcia€  zobaczy€І, Tomasz zarz€Ѕdzi€  odwr€Єt, wycofuj€Ѕc si€Ђ razem ze swoimi kompanami. Hiszpanie z !wartowni, domy€Їlaj€Ѕc si€Ђ, i€Ѓ chce dokona€І ataku, l€Ѓyli go zdala, nazywaj€Ѕc szczeniakiem.Odpowiedzia€  na to €Їmiechem. Dzi€Ђki je€Ёcom z fortu €­wi€Ђtego Hieronima, kt€Єrzy okazali si€Ђ dobrymi przewodnikami, wyl€Ѕdowanie na lewym brzegu Rio Grand€Ђ, jak i poch€Єd zboczami g€Єr, z p€Є€ nocy na po€ udnie, oraz przej€Їcie brodu powy€Ѓej miasta, nie przedstawia€ y najmniejszej trudno€Їci. Jedynie czterdziestu flibustier€Єw, z losowania, pozosta€ o na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , kt€Єra w !celu unikni€Ђcia ataku okr€Ђt€Єw lub podpalaj€Ѕcych € odzi hiszpa€Ёskich, wyp€ yn€Ђ€ a znowu na morze i kr€Ѕ€Ѓy€ a teraz w g€ €Ђbi zatoki. Armia l€Ѕdowa, w sile blisko trzystu wojownik€Єw, okr€Ѕ€Ѓy€ a forty uj€Їcia i ukaza€ a si€Ђ nagle przed samym Ciudad-Realem, ust€Єp warowni. W ten spos€Єb mia€ a ona t€Ђ przewag€Ђ, €Ѓe mog€ a unikn€Ѕ€І wszelkiej bitwy, a wi€Ђc tak€Ѓe zbytecznych strat. Szcz€Ђ€Їcie !flibustierom sprzyja€ o, okaza€ osi€Ђ bowiem, €Ѓe otoczywszy miasto na tym odcinku, zaj€Ђli tym samym jedyn€Ѕ drog€Ђ, !przez kt€Єr€Ѕ Ciudad-Real m€Єg€  wysy€ a€І swoich go€Ёc€Єw z pro€Їb€Ѕ o pomoc, b€Ѕd€Ј do Panamy, b€Ѕd€Ј te€Ѓ do Santa F€Њde Bogota. Obl€Ђ€Ѓenie mog€ o zatem by€І dowolnie odk€ adanebez obawy przedwczesnej interwencji. Nie by€ o jednak zamiarem Tomasza niczego odk€ ada€І w !niesko€Ёczono€Ї€І. Sw€Єj pogl€Ѕd na sytuacj€Ђ wyrazi€  on niezwykle jasno, odpowiadaj€Ѕc Awanturnikowi z Ol€Њron, kt€Єry !spyta€ , jak€Ѕ zamierza przyj€Ѕ€Іtaktyk€Ђ, aby zdoby€І fortyfikacje miasta wed€ ug wszelkich prawide€  sztuki wojennej. "€ЉKto by si€Ђ przejmowa€  jakimi€Їtam prawid€ ami? ... €Љodpar€  pogardliwie Tomasz. €Љ Czy€Ѓ niejeste€Їmy stworzeni do ataku, a Hiszpanie do poddawania si€Ђ? Ob€Єz by€  urz€Ѕdzony na szczycie pag€Єrka, odleg€ ego o nieca€ e p€Є€  mili od wa€ u. Wok€Є€  obozu ustawi€ o si€Ђ osiem plac€Єwek stra€Ѓy, ponadto ka€Ѓda brama miasta !by€ a osobno strze€Ѓona z do€Ї€І bliska, aby unikn€Ѕ€І niespodziewanego ataku. Poza tym wysy€ ani co chwila na rekonesans nieustraszeni zwiadowcy podpe€ zali a€Ѓ do fosy. Trzeba by€ o jak najszybciej odkry€І najs€ abszy !€Љ je€Їli taki istnia€  €Љ punkt wa€ u. Aby dopi€Ѕ€І celu, Tomaszw tych akcjach nie oszcz€Ђdza€  ani siebie, ani innych. Osobi€Їcie prowadzi€  ostatni z tych wypad€Єw zwiadowczych. W€ a€Їnie powr€Єci€  ze swoj€Ѕ grup€Ѕ do obozu. #€ЉA wi€Ђc, generale l€ЏAgnelet! €Љ zawo€ a€  do niego Rudobrody, kt€Єry wraz z Mary Rackam jako drugim oficerem dowodzi€ o€Їmioma plac€Єwkami stra€Ѓy. !€ЉCzy znalaz€ e€Ї miejsce, gdzie mo€Ѓna by wdrapa€І si€Ђ po drabinach? €ЉBy€І mo€Ѓe €Љ odpowiedzia€  ostro€Ѓnie Tomasz. €ЉW€ a€Їnie pom€Єwimy o tym zaraz na radzie. !Z zaci€Їni€Ђtymi ustami poszed€  dalej, wszed€  do obozu i wkroczy€  do swego namiotu. W obozie by€ o niewiele namiot€Єw. Wi€Ђkszo€Ї€І flibustier€Єw €Љsyn€Єw i nast€Ђpc€Єw bukanier€Єw, ongi€Ї tu bytuj€Ѕcych, spa€ a na €Їwie€Ѓym powietrzu lepiej i smaczniej ni€Ѓ niejeden mieszczuch w swojej alkowie. Bez €Ѓadnych ceregieli zawijali si€Ђ w cokolwiek, cz€Ђsto w p€ aszcz podr€Є€Ѓny, zrobiony z szytej koziej sk€Єry, i k€ adli g€ owy na wyci€Ѕgni€Ђtej lewej r€Ђce, na ziemi. Jedynie zwierzchnicy, aby zaznaczy€І sw€Ѕ godno€Ї€І, a "tak€Ѓe niekt€Єrzy €Ѓo€ nierze, ci bogatsi i pragn€Ѕcy to z %pr€Є€Ѓno€Їci podkre€Їli€І, zabrali z sob€Ѕ, po€Їr€Єd szczup€ ego baga€Ѓu wyprawy €Љ niesionego zaledwie przez dwudziestu niewolnik€Єw Murzyn€Єw, kt€Єrzybyli s€ u€Ѓ€Ѕcymi w armii €Љ "konieczn€Ѕ ilo€Ї€І ostrych pali i przesycanego p€ €Єtna, aby "mie€І schronienie. Pi€Ђtna€Їcie dodwudziestu tych namiot€Єw grupowa€ o si€Ђ w €Їrodku kwadratu, zajmowanego przezarmi€Ђ. Namiot Tomasza, ca€ kiem podobny do innych, wyr€Є€Ѓnia€  si€Ђ tylko d€ ug€Ѕ "lanc€Ѕ, kt€Єr€Ѕ on sam zatkn€Ѕ€  wziemi€Ђ przed otworem, s€ u€Ѓ€Ѕcym jako wej€Їcie, a do kt€Єrej przywi€Ѕza€  flag€Ђ Saint-Malo jako sztandar wyprawy. Ot€Є€Ѓ wi€Ђc, odsun€Ѕwszy p€ €Єtno, kt€Єrego jedna po€ a spada€ a tworz€Ѕc co€Ї w rodzaju p€Є€ zamkni€Ђtych drzwi,!Tomasz, schylaj€Ѕc si€Ђ, wszed€  do namiotu, zbyt niskiego, abymo€Ѓna w nim chodzi€І w pozycji wyprostowanej. Siedz€Ѕca w g€ €Ђbi kobieta, z podbr€Єdkiem wspartym o kolana, z ramionami bezw€ adnie wisz€Ѕcymi wzd€ u€Ѓ !cia€ a, podnios€ a na niego oczy.By€ a to Hiszpanka Juana. Bo oto Juana bra€ a udzia€  tak€Ѓe w wyprawie armii l€Ѕdowej... Od czasu wyl€Ѕdowania na lewym brzegu Rio Grande, Tomasz ku zdziwieniu wszystkich !flibustier€Єw zarz€Ѕdzi€ , i€Ѓby wysadzono na l€Ѕd €Љ "€Ћdobrowolnie albo si€ €Ѕ€Ќ , jak powiedzia€  €Љbrank€Ђ, dotychczas zamkni€Ђt€Ѕ w kapita€Ёskiej kabinie. Juana zreszt€Ѕ nie stawia€ a wcale oporu i nawet o nic nie #pyta€ a, chocia€Ѓ rozgl€Ѕda€ a si€Ђbardzo ciekawie woko€ o w !szalupie, kt€Єra j€Ѕ przywioz€ a z fregaty na l€Ѕd. By€І mo€Ѓe rozpoznawa€ a okolice swojego Ciudad-Realu, z kt€Єrego by€ a tak bardzo dumna. W ka€Ѓdym b€Ѕd€Ј razie nie okazywa€ a tego. Nast€Ђpnie w ci€Ѕgu czterech dni, od pla€Ѓy, gdzie wyl€Ѕdowano, a€Ѓ po wa€  miejski, Juana sz€ a po€Їr€Єd "flibustier€Єw, wci€Ѕ€Ѓ bez s€ owa,wci€Ѕ€Ѓ nie zwracaj€Ѕc na nic uwagi. Nikt w dodatku nie my€Їla€  otworzy€І ust, aby jej cokolwiek wyja€Їni€І, a najmniejTomasz. Zreszt€Ѕ, od pierwszej chwili wyprawy a€Ѓ dot€Ѕd nie naruszy€  milczenia, kt€Єre zachowywa€  wzgl€Ђdem swojej branki. I nawet tutaj, u kresu podr€Є€Ѓy, pod murami Ciudad-Realu, w przeddzie€Ё wej€Їcia do niego z szpad€Ѕ w r€Ђku, trwa€  w tym upartym milczeniu i do tej chwili nie przekroczy€  jeszcze progu swojego namiotu... Wszed€  zatem tutaj po raz pierwszy. Dlatego Juana, jakkolwiek usi€ uj€Ѕc tego nie okazywa€І, by€ a zdziwiona. Twarz€Ѕ w twarz, patrzyli na siebie d€ ugo w milczeniu. Potem Tomasz, nie spuszczaj€Ѕc wzroku €Љponiewa€Ѓ pi€Ђtna€Їcie dni komenderowania i wydawania twardych rozkaz€Єw wla€ o mu na powr€Єt w serce jego $poprzedni€Ѕ €Їmia€ o€Ї€І €Љ zapyta€ ostro: €Љ Czy wiesz, gdzie jeste€Ї? Wzruszy€ a pogardliwie ramionami, udaj€Ѕc, i€Ѓ nic jej nie obchodzi, gdzie si€Ђ znajduje, tu czy tam. €ЉDobrze, moja dzieweczko! €Љ powiedzia€  szyderczo. €ЉMa€ o ci€Ђ to obchodzi, czy tak? S€ usznie! Jednak, czy widzisz t€Ђ stron€Ђ namiotu? Nadstaw wi€Ђc ucho i s€ uchaj dobrze. Uprzedzam ci€Ђ, €Ѓe tam w€ a€Їnie odb€Ђd€Ђ zaraz rad€Ђ wojenn€Ѕ. I pomimo twego braku zainteresowania, niech mnie Lucyper porwie, je€Їli nie b€Ђdziesz zadowolona, s€ ysz€Ѕc,o czym rozprawiamy! Patrz€Ѕc jej ci€Ѕgle szyderczo w oczy cofn€Ѕ€  si€Ђ poza namiot. Kiedy wyszed€ , zapad€ y p€ €Єcienne drzwi. Chwil€Ђ p€Є€Јniej w obozie zabrzmia€ a tr€Ѕbka, ca€ y sztabzbiera€  si€Ђ wok€Є€  flagi Saint-Malo, znaku armii. Genera€  Tomasz Trublet oczekiwa€  swoich porucznik€Єw, opar€ szy obydwie r€Ђce na lancy, stanowi€Ѕcej drzewce flagi. €ЉBracia Wybrze€Ѓa €Љoznajmi€ , kiedy si€Ђ wszyscy zebrali €Љprzed chwil€Ѕ zbada€ em z bliska wa€ , fos€Ђ i nawet inne g€ upstwa: palisady, wartownie,baterie, bastiony, nasypy, fasady, bramy i inne kramy, otaczaj€Ѕce Ciudad-Real ze wszystkich stron. Wiedzcie, €Ѓewszystko to jest w dobrym "stanie i €Ѓe obro€Ёcy zdaj€Ѕ si€Ђ "z wielk€Ѕ zarozumia€ o€Їci€Ѕ ufa€Іswoim murom. To nic. Nie p€Є€Јniej jak tej nocy b€Ђdziemyw sercu miasta, je€Ѓeli Naj€Їwi€Ђtsza Panna Wielkiej Bramy, w kt€Єr€Ѕ wierz€Ђ, przyjmie moje €Їlubowanie. "Ot€Є€Ѓ €Їlubuj€Ђ, €Ѓe skoro tylko wr€Єcimy, wystawi€Ђ Jej na wyspie Tortue kaplic€Ђ, gdzie zostanie z€ o€Ѓone to wszystko najpi€Ђkniejsze i najbogatsze, co zrabujemy w tutejszych ko€Їcio€ ach, opactwach i klasztorach! !€ЉPowiedziane i zaprzysi€Ђ€Ѓone! €Љpotwierdzi€  nagle Awanturnik z Dieppe, dobry katolik €Љ podczas gdy hugenot z Ol€Њron,s€ ysz€Ѕc, jak wymawiano i s€ awiono imi€Ђ Naj€Їwi€Ђtszej Matki Boga, splun€Ѕ€  z pogardy "na ziemi€Ђ. Nie €Їmia€  jednak nicpowiedzie€І, gdy€Ѓ utkwione by€ y w niego p€ on€Ѕce oczy wodza, pe€ ne niebezpiecznej gro€Јby. Co do Lor€Њdana Wenecjanina, swoim zwyczajem u€Їmiecha€  si€Ђ, got€Єw przyj€Ѕ€І wszystko, co nie szkodzi€ o jego w€ asnym interesom. Podobnie Rudobrodyi Mary Rackam, tylko €Ѓe Anglik#€Їmia€  si€Ђ g€ o€Їno zamiast si€Ђ u€Їmiecha€І, a korsarka, powa€Ѓnie zaj€Ђta nowym pugina€ em toleda€Ёskim, kt€Єry zawiesi€ a po raz pierwszy, nie s€ ysza€ a ani s€ owa z przemowy. Gdy zatem nikt nie protestowa€ , Tomasz ci€Ѕgn€Ѕ€  dalej: €ЉZgodziwszy si€Ђ na tamto, m€Єwmy o reszcie. Bracia Wybrze€Ѓa, tak jak wam powiedzia€ em, mury s€Ѕ zbyt wysokie do przekroczenia, fosy zbyt szerokie do przeskoczenia. Pomimo to jutro b€Ђdziemy na pewno w Ciudad-Realu, oczywi€Їcie skoro postanowimy tam by€І. Sposob€Єw nie brak. Ale kto z was widzi najlepszy? €ЉWszyscy stali z zapartym oddechem. W skupieniu, z ufno€Їci€Ѕ i oddaniem, flibustierzy oczekiwali rozkazuwodza. €Љ A wi€Ђc!! €Љ podj€Ѕ€  dumnie Tomasz. €Љ To, czego wy nie wiecie, ja wiem. Wyci€Ѕgn€Ѕ€  zza pasa d€ ug€Ѕ strza€ €Ђ, t€Ђ sam€Ѕ, kt€Єr€Ѕ Indianin, obro€Ёca wa€ u, wypu€Їci€  niedawno przeciwko niemu, niewiele chybiaj€Ѕc. Tomasz podni€Єs€  strza€ €Ђ na wysoko€Ї€І ramienia, pokazuj€Ѕcj€Ѕ ka€Ѓdemu: €ЉOto co b€Ђdzie dla nas drabin€Ѕ i zwodzonym mostem, za € ask€Ѕ Pana Naszego i Jego €­wi€Ђtej Matki! Strza€ a pozbawiona by€ a ostrza, kt€Єre uderzaj€Ѕc o kamie€Ё zosta€ o z€ amane. Awanturnicy, wielce zdumieni, podeszli krok, aby lepiej widzie€І ten upierzony kij, #maj€Ѕcy s€ u€Ѓy€І jako €Ћdrabina€Ќ i €Ћmost zwodzony€Ќ ... Pierwsza przerwa€ a milczenie Mary Rackam. €ЉDobra! €Љ krzykn€Ђ€ a, szyderczym ruchem dotkn€Ѕwszy strza€ y bez ostrza. €ЉDo stu tysi€Ђcy szatan€Єw! Teraz ju€Ѓ wszystkiefosy b€Ђd€Ѕ na pewno zasypane i mury szeroko otwarte. Jazda zatem i nie gada€І wi€Ђcej! Miasto jest zdobyte! Tomasz zdawa€  si€Ђ tego nie s€ ysze€І. "€ЉW jaki spos€Єb ta strza€ a? ... €Љzacz€Ѕ€  hugenot z Ol€Њron, ciekawy jak wszyscy heretycy.Ale szybka odpowied€Ј zamkn€Ђ€ a mu usta: €ЉDowiecie si€Ђ w swoim czasie. No, dosy€І gadania i uk€ adamy plan dalej. Pytanie do ciebie, "Lor€Њdan: najbli€Ѓsza noc b€Ђdzie ciemna i bez ksi€Ђ€Ѓyca €Љczy potrafisz pomimo to, skoro wa€  zostanie zdobyty, prowadzi€І nas w ciemno€Їci, "w€Їr€Єd labiryntu ulic, uliczek i zau€ k€Єw? "€Љ Nie gorzej i nie lepiej ni€Ѓ w jasny dzie€Ё!! €Љ odpowiedzia€  Wenecjanin. €ЉZ najwi€Ђkszym po€Їpiechem musimy najpierw zaj€Ѕ€І najwa€Ѓniejsze punkty obrony, jak zamek, stra€Ѓnice oraz koszary... Czy wyobra€Ѓasz sobie, w jakim to b€Ђdzie porz€Ѕdku, i czy masz plan? Lor€Њdan Wenecjanin zamy€Їli€  si€Ђ. €ЉTak jest €Љ rzek€  w ko€Ёcu. €ЉJednak najpierw powinni€Їmy w najwi€Ђkszym po€Їpiechu nie "€Ћzajmowa€І€Ќ , ale podpala€І. Dlanaszego dobra nie mo€Ѓemy rozdziela€І si€Ђ na niniejsze grupki skoro, razem wzi€Ђci, nie jeste€Їmy zbyt liczni... Podpalimy zatem r€Є€Ѓne "budowle, kt€Єre, nie b€Єjcie si€Ђ,!potrafi€Ђ znale€Ј€І, cho€Іby noc by€ a czarna jak piek€ o! Potem,nie zatrzymuj€Ѕc si€Ђ w domachani w magazynach, co do kt€Єrych nie mo€Ѓe by€І mowy, aby€Їmy je atakowali, gdy€Ѓ to rozproszy€ oby pr€Ђdko i os€ abi€ o nasze si€ y €Љpobiegniemy prosto do cytadeli, we€Јmiemy j€Ѕ i odetniemy od miasta. Nie ulegaw€Ѕtpliwo€Їci, €Ѓe b€Ђd€Ѕ tam zgromadzone najwa€Ѓniejsze osobisto€Їci miasta i razem wpadn€Ѕ w nasze r€Ђce. Pozbawieni w ten spos€Єb wodz€Єw, €Ѓo€ nierze nie wytrwaj€Ѕ d€ ugo. A my b€Ђdziemy panami wszystkiego na d€ ugo przed wschodem s€ o€Ёca. Podczas akcji podpalania najwa€Ѓniejsz€Ѕ rzecz€Ѕ b€Ђdzie unika€І blankowanych mur€Єw klasztornych. Gdyby€Їmy je nieogl€Ђdnie zaatakowali, straciliby€Їmy sporo drogiego czasu i ludzi €Љalbo jeszcze gorzej. Ale to ju€Ѓ moja rzecz by€І dobrym przewodnikiem i prowadzi€І was prost€Ѕ drog€Ѕ po€Їr€Єd tych klasztor€Єw, bez nieszcz€Ђ€Їliwego wypadku. €Љ Dobrze!! €Љ powiedzia€  Tomasz. Waha€  si€Ђ chwil€Ђ, jakby si€Ђ namy€Їla€ . Potem odezwa€  si€Ђ cichszym, zmienionym g€ osem,patrz€Ѕc z napi€Ђciem na Wenecjanina: €ЉBez w€Ѕtpienia zatem znajdziemy zgromadzonych w cytadeli wszystkich g€ €Єwnych !notabli i naczelnik€Єw miasta... Lor€Њdan... kogo z nich znasz? !Kim oni s€Ѕ i jak si€Ђ nazywaj€Ѕ?Mary Rackam nie kr€Ђpowa€ a si€Ђ, aby dalej szydzi€І. $€ЉJak mi B€Єg mi€ y! €Љ zawo€ a€ a. €Љ Oto co ma naprawd€Ђ wielkie znaczenie: czy ma€ py kastylskie nazywaj€Ѕ si€Ђ Carlos, Antonio albo Jos€Њ! ... Niewzruszony Tomasz zdawa€  si€Ђ nadal tego nie s€ ysze€І. Lor€Њdan, jak zawsze dworski i uprzejmy, nie odm€Єwi€  odpowiedzi. !€Љ Ciudad-Real €Љ wyja€Їnia€  €Љ nie jest bynajmniej miastem bardzo szlachetnym. A ci, kt€Єrzy je zamieszkuj€Ѕ, to pospolita ho€ ota, przyby€ a z Hiszpanii w €Їlad za €Ѓo€ nierzami, kt€Єrych kr€Єl katolicki wys€ a€  tu swego czasu. Wspomniana ho€ ota pr€Ђdko zreszt€Ѕ i skandaliczniewzbogaci€ a si€Ђ na handlu i kopalniach. Ale niemniej zosta€ a ona ho€ ot€Ѕ i miasto jest pozbawione dzielnego mieszcza€Ёstwa, a tym bardziejszlachty. Jedynymi prawdziwymi naczelnikami i panami s€Ѕ zatem ci, kt€Єrych ustanowi€  kr€Єl, mianowicie: gubernator, kt€Єry si€Ђ nazywa "Felipe Garcia €Љ o ile nie zosta€ zmieniony od dw€Єch lat, jednak nie s€Ѕdz€Ђ, aby to "nast€Ѕpi€ o, gdy€Ѓ wtedy w€ a€Їnie dopiero co przyby€ . Nast€Ђpnie radca, kt€Єry si€Ђ nazywa Pedro Inigo, i prokurator Luis Medina Sol €Љci ostatni w s€ u€Ѓbie cywilnej. Co do wojskowej €Љ !gubernatorowi podlegaj€Ѕ r€Є€Ѓni rzydomek.awiesi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПn€5 c Р#oЕ ž #$pSф c €=$q7L c  $rƒ$H c %sЫ/u c f%t@;V% Щ%kapitanowie piechoty, ale nie !s€Ѕdz€Ђ, abym zna€  kt€Єrego€Ї z nich, poniewa€Ѓ w kompaniach,stacjonowanych w Nowej Granadzie, cz€Ђsto zmieniaj€Ѕ si€Ђ garnizony, i te, kt€Єre obecnie zajmuj€Ѕ Ciudad-Real, by€ y bez w€Ѕtpienia w Santa F€Њalbo Maracaye, kiedy przyby€ em tu po raz pierwszy. Tomasz, kt€Єry s€ ucha€  najuwa€Ѓniej w €Їwiecie, zapyta€  jeszcze: €ЉGubernator, prokurator i radca maj€Ѕ zapewne przy "sobie €Ѓony i dzieci... za kt€Єre mogliby€Їmy otrzyma€І bogaty okup? €ЉNie €Љpowiedzia€  Lor€Њdan. !€Љaden urz€Ђdnik ani szlachcic hiszpa€Ёski nie zabiega o to, aby sprowadzi€І swoj€Ѕ rodzin€Ђ do miasta, zaludnionego jedynie przez ho€ ysz€Єw. Wszyscy ci, kt€Єrych !wymieni€ em, €Ѓyj€Ѕ w celibacie. Tomasz, jakby zdziwiony, podni€Єs€  brwi. €Љ Czy€Ѓby?? ... ale czy nie ma tam jeszcze kogo€Ї wa€Ѓnego, okim mo€Ѓe zapomnia€ e€Ї? Lor€Њdan zamy€Їli€  si€Ђ. !€ЉDo diab€ a! Ale€Ѓ tak, na Lwa! €Љwykrzykn€Ѕ€  po chwili, €Їmiej€Ѕc si€Ђ pogardliwie. €ЉZapomnia€ em o wielu, a #przecie€Ѓ nie s€Ѕ byle kim, je€Ѓelichodzi o €Їci€Ѕgni€Ђcie okupu, wszyscy bowiem s€Ѕ bogaci. Chocia€Ѓ ca€ kiem prostaccy, jak ju€Ѓ dopiero co powiedzia€ em, mieszka€Ёcy Ciudad-Realu s€Ѕ nie mniej dumni i ha€ a€Їliwi, i kr€Єl katolicki, obawiaj€Ѕc si€Ђ zaburze€Ё, a nawet bunt€Єw, przyzna€  niedawno tym z€ odziejom prawo wybierania sobie, dla swych wewn€Ђtrznych rz€Ѕd€Єw, s€Ђdziego miejskiego, sier€Ѓant€Єw, wo€Јnych i czterech porucznik€Єw policji -wszystko osobisto€Їci, wybierane spo€Їr€Єd najbogatszych. S€Ђdzia, je€Ѓeli dobrze pami€Ђtam, nazywa€  si€Ђ ongi€Ї, a raczej kaza€  si€Ђ nazywa€І panem, chocia€Ѓ nim !nie by€ : Don! ... don Enrico... %Enrico... Enrico? ... Alonzo? ... na Lwa! nie wiem ju€Ѓ... Enrico, mo€Ѓe by€І... tak, don Enrico Forez... albo Perez... Kr€Єtko m€Єwi€Ѕc, co€Ї w tym rodzaju... Cz€ owiek ten ma na pewno z !sob€Ѕ €Ѓon€Ђ i dzieci, bo jednegoze swych syn€Єw zrobi€  porucznikiem milicji, a jedn€Ѕ zc€Єrek zamierza€  wyda€І za... ju€Ѓ nie wiem za kogo... za rzekomego hidalga, tak€Ѓe porucznika milicji! ... !Doncella mia€ a na imi€Ђ Juana, oile mnie pami€Ђ€І nie myli, i gubernator don Felipe Garcia, rozmawiaj€Ѕc ze mn€Ѕ pewnego #dnia, m€Єwi€ , €Ѓe jest pi€Ђkna... €ЉWszystko si€Ђ jak najlepiej "sk€ ada! ... €Љpowiedzia€  Tomasz przerywaj€Ѕc nagle s€ owa !Wenecjanina. €Љ Jak najlepiej! I zdobycz b€Ђdzie dwa albo trzy razy wi€Ђksza od tej, jakiej s€ usznie oczekiwali€Їmy... Urwa€  zn€Єw i tak jakby si€Ђ !€Їpieszy€ , aby sko€Ёczy€І z t€Ѕ spraw€Ѕ hiszpa€Ёskich osobisto€Їci, zwr€Єci€  si€Ђ do ca€ ej rady, pragn€Ѕc zamkn€Ѕ€І debaty. €ЉBracia Wybrze€Ѓa €Љpowiedzia€ twardym, rozkazuj€Ѕcym g€ osem €Љ rozejd€Јmy si€Ђ, narada sko€Ёczona, lecz €Ѓeby o p€Є€ nocy wszyscy byli uzbrojenii gotowi do ataku. A teraz uwaga: rozkazuj€Ђ zebra€І jak "najwi€Ђksz€Ѕ liczb€Ђ tych strza€ ,jakie Indianie, b€Ђd€Ѕcy w s€ u€Ѓbie u Hiszpan€Єw, wyrzucaj€Ѕ obficie z wysoko€Їciwa€ u. Nast€Ђpnie ogo€ oci€І wszystkie krzaki bawe€ ny w okolicznych plantacjach i nagromadzi€І puch. Niezad€ ugo bowiem b€Ђdziemy tego wszystkiego potrzebowali! Niech nas b€Єg strze€Ѓe! Gdy wszyscy si€Ђ rozeszli, Tomasz pozosta€  sam, wci€Ѕ€Ѓ oparty r€Ђkami o lanc€Ђ, kt€Єra s€ u€Ѓy€ a za drzewce sztandarowi. W chwil€Ђ potem ruszy€  z miejsca, przeszed€  jakie€Ї dwa-trzy kroki i spojrza€  na wej€Їcie do swego namiotu. Jednak nie wszed€  do€Їrodka, tylko w zamy€Їleniu usiad€  obok, a na jego szerokiej surowej twarzy ukaza€  si€Ђ triumfuj€Ѕcy p€Є€ u€Їmiech. X W bardzo ciemn€Ѕ noc !flibustierzy zbli€Ѓaj€Ѕc si€Ђ do pierwszych palisad poruszali $si€Ђ z niezwyk€ €Ѕ ostro€Ѓno€Їci€Ѕ. Porywczy, suchy i pal€Ѕcy wiatr szumia€  w€Їr€Єd drzew i wysokiej trawy. Lekki szcz€Ђk broni w pochodzie miesza€  si€Ђ z tym szumem i gin€Ѕ€  w nim tak, €Ѓe nikt z pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu czy sze€Ї€Іdziesi€Ђciu wartownik€Єw hiszpa€Ёskich, stoj€Ѕcych na wale, nie m€Єg€  jeszcze niczego odgadn€Ѕ€І. Tomasz Trublet, zwany Tomaszem l€ЏAgneletem, kt€Єry kroczy€  na czele swoich ludzie, zatrzyma€  si€Ђ teraz widz€Ѕc, i€Ѓ znale€Јli si€Ђ w dostatecznej odleg€ o€Їci, aby !zrealizowa€І sw€Єj plan walki. Najego komend€Ђ, wydan€Ѕ ledwie dos€ yszalnym g€ osem, !pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu Awanturnik€Єw, wybranych spo€Їr€Єd najniezawodniejszych strzelc€Єw, zacz€Ђ€ o nabija€І muszkiety, ale robili to w dziwny spos€Єb. Zamiast ku€ , ka€Ѓdy z nich w€ adowa€  do lufyjedn€Ѕ z zabranych ze sob€Ѕ strza€ , uwi€Ѕzawszy uprzednio do jej ko€Ёca pe€ n€Ѕ gar€Ї€І puszystej bawe€ ny, kt€Єrej mieli pe€ ne kieszenie. Po czym zapaliwszy ten bawe€ niany puch, wycelowali na wysoko€Ї€І wa€ u i oddali jednocze€Їnie "pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt strza€ €Єw. W tym samym momencie pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt ogni roz€Їwieci€ o noc, dziurawi€Ѕc wartowni€Ђ, budki stra€Ѓnicze, domki i wszelkie inne lekkie baraki, zbudowane tu i tam na bastionach i € €Ѕcz€Ѕcych je murach, niekiedysi€Ђgaj€Ѕc w g€ €Ѕb miasta. I "naraz zap€ on€Ђ€ y liczne po€Ѓary wsz€Ђdzie, gdzie tylko pad€ y tediabelskie pochodnie 13 . €Љ A co, nie m€Єwi€ em?! €Љ zawo€ a€  Tomasz z dum€Ѕ. Odpowiedzia€  mu og€Єlny poklask. Nie by€ o potrzeby "dalej si€Ђ ukrywa€І ani milcze€І: gor€Ѕcy wiatr roznieca€  ogie€Ё po€Їr€Єd € atwopalnych rzeczy, na p€ on€Ѕcym wale biegali w nie€ adzie o€Їlepieni ra€Ѓ€Ѕcym €Їwiat€ em Hiszpanie, tak €Ѓe "flibustierzy nie mieli si€Ђ czego obawia€І. Z tej strony fosy #w€Їr€Єd stra€Ѓy powsta€  r€Єwnie€Ѓ pop€ och, ludzie zacz€Ђli ucieka€І, cofaj€Ѕc si€Ђ w kierunku urwiska. Widziano nad podziw wyra€Јnie ich czarne postrz€Ђpione sylwety "na tle p€ on€Ѕcej fortyfikacji, i nie by€ o nic przyjemniejszego,jak wystrzeliwa€І ich w tej !w€ a€Їnie chwili, kiedy ukazywali si€Ђ na pochy€ o€Їci, gotowi do skoku w d€Є€  i wrzeszcz€Ѕcy wniebog€ osy, aby im otworzono furt€Ђ okop€Єw. Flibustierzy zrobili dobry u€Ѓytek ze swoich muszkiet€Єw,w rezultacie w ci€Ѕgu nieca€ ego kwadransa nieprzyjaciele byli wystrzelani co do nogi, z wyj€Ѕtkiem tych,kt€Єrzy znajdowali si€Ђ za murami. W€Єwczas Tomasz zawo€ a€  ze wszystkich si€ : €Љ Bracia Wybrze€Ѓa!! Naprz€Єd! Do ataku! I znowu armia odpowiedzia€ a triumfalnym krzykiem jak jeden m€Ѕ€Ѓ: Ruszyli... Wa€  zosta€  przekroczony jednym susem €Љ oblegaj€Ѕcy, czepiaj€Ѕc si€Ђ jeden drugiego, utworzyli co€Ї w rodzaju drabiny w chwili tak kr€Єtkiej, !jakiej potrzeba dla po€ kni€Ђcia jednej jagody winogrona. Potem Awanturnicy, atakuj€Ѕc wsp€Єlnie, w zwartej kolumnie, maj€Ѕc na czele Tomasza i jakoprzewodnika Lor€Њdana biegli w szalonym p€Ђdzie w€Їr€Єd ognia, krwi, ruin, porozrywanych trup€Єw, wdzieraj€Ѕc si€Ђ do miasta ju€Ѓ w po€ owie zdobytego. Godzin€Ђ p€Є€Јniej robota by€ a zako€Ёczona. Sze€Ї€І albo siedembudynk€Єw: koszary, magazyny broni, ratusz, zwany przez Kastylczyk€Єw ayuntamiento, ksi€Ђgarnia, prze€ adowana cudownymi ksi€Ѕ€Ѓkami, sk€ ady tego, fabryki owego €Љzosta€ y gruntowni spalone za m€Ѕdr€Ѕ rad€Ѕ Wenecjanina. aden oblankowany klasztor nie stanowi€  przeszkody na tej drodze. I wreszcie, u jej ko€Ёca, po przebyciu trzydziestu uliczek, w€Ђ€Ѓszych i bardziej kr€Ђtych ni€Ѓ jakikolwiek zau€ ek Saint-Malo,armia uderzy€ a w zabarykadowan€Ѕ bram€Ђ, kt€Єra poprzedza€ a fos€Ђ z wysokim mostem zwodzonym. Poza ni€Ѕ rysowa€  si€Ђ w cieniu mur barbakanu. Ani brama, ani fosanie zatrzyma€ y d€ ugo napastnik€Єw. Trzydziestu !€Ѓo€ nierzy, kt€Єrych znaleziono w barbakanie, zosta€ o dla przyk€ adu powieszonych i armia par€ a dalej. Z barbakanu do zamku prowadzi€ o blankowane przej€Їcie. Wdarto !si€Ђ na nie szybko i przera€Ѓeni obro€Ёcy nie mieli nawet czasu opu€Їci€І bramy, kiedy ju€Ѓ Tomasz rzuci€  si€Ђ pierwszy do fortu, tn€Ѕc szpad€Ѕ na prawo ina lewo. Nieprzyjaciel znowu si€Ђ rozpierzchn€Ѕ€ . W€Єwczas !reszta napastnik€Єw do€ €Ѕczy€ a si€Ђ do swojego wodza, kt€Єry, jak zwykle, nie dozna€  w walce najmniejszego dra€Їni€Ђcia. I wygl€Ѕda€  jak prawdziwy zwyci€Ђzca. Pierwszy kompleks budynk€Єw zdobyto szturmem. Dziedzinieczamkowy podda€  si€Ђ pr€Ђdko, bez obrony. Pozosta€ a do zdobycia jedynie stra€Ѓnica, jako deser po tej wspania€ ej uczcie, poch€ oni€Ђtej zbyt pr€Ђdko przez €Ѓar€ ok€Єw... Tomasz nagle zatrzyma€  si€Ђ i wycieraj€Ѕc o spodnie r€Ђce, czerwone od nieprzyjacielskiej!krwi, odwr€Єci€  si€Ђ i pocz€Ѕ€  w€Їr€Єd swoich ludzi szuka€І wzrokiem angielskiego pirata Rudobrodego. Wkr€Єtce ujrza€  go. #€Љ Bonny!! €Љ zawo€ a€  ochryp€ ym jak u pijaka g€ osem. €Љ Czy kobieta tam jest?? #€Љ Jest... albo niech mnie piek€ o $poch€ onie! €Љ zakl€Ѕ€  flibustier. W tej samej chwili wysun€Ђ€ o si€Ђ dw€Єch niewolnik€Єw murzy€Ёskich, wiod€Ѕc za zwi€Ѕzane, skr€Ђpowane w€Ѕt€ e #r€Ђce kobiet€Ђ, o kt€Єrej w€ a€Їniem€Єwiono €Љ Juan€Ђ. Na rozkaz genera€ a branka sz€ a za atakuj€Ѕc€Ѕ armi€Ѕ. W ten spos€Єb ujrza€ a w€ asnymi oczami ca€ e zwyci€Ђstwo Awanturnik€Єw, ca€ €Ѕ kl€Ђsk€Ђ Hiszpan€Єw, wreszcie €Љ upadek, rozbicie i pora€Ѓk€Ђ tego miasta, b€Ђd€Ѕcego jej miastem, kt€Єre tak cz€Ђsto i z tak€Ѕ dum€Ѕ wychwala€ a, uwa€Ѓaj€Ѕc je za nie do zdobycia, a kt€Єre trzystu "oberwa€Ёc€Єw, trzystu z€ odziei...!zdoby€ o i podbi€ o €Љ bez walki €Љ w biegu €Љ €Їmiej€Ѕc si€Ђ. Podczas gdy pilnuj€Ѕcy jej !murzy€Ёscy niewolnicy ci€Ѕgn€Ђli !j€Ѕ lub nie€Їli, od przeszkody doprzeszkody, poprzez tyle p€ on€Ѕcych gmach€Єw, tyle nagromadzonych ludzkich zw€ ok €ЉJuana nie odrywa€ a wzroku od tego strasznego cz€ owieka, kt€Єry kroczy€  na czele zwyci€Ђskich pirat€Єw. I powoli, upadaj€Ѕca ze zm€Ђczenia, umieraj€Ѕca z !trwogi i niepokoju, poczu€ a, i€Ѓopuszcza j€Ѕ niedawne m€Ђstwo#i ca€ a jej dumna pr€Є€Ѓno€Ї€І, co czyni z niej n€Ђdzn€Ѕ bezduszn€Ѕ rzecz, bez si€ y i woli, niemal bez instynktu... Po€Їrodku obszernej sali, poprzedzaj€Ѕcej dziedziniec zamkowy, w€Їr€Єd hordy Awanturnik€Єw, strasznych i uwalanych krwi€Ѕ, Murzyni rzucili do st€Єp wodza t€Ђ ca€ kiem unicestwion€Ѕ dawn€Ѕ Juan€Ђ. Nie krzycza€ a, nie j€Ђcza€ a. Ukucn€Ѕwszy w pozycji istoty wyczerpanej, b€Ђd€Ѕcej u kresu swych si€ , pozosta€ a na miejscu, patrz€Ѕcuporczywie w Tomasza Trubleta rozszerzonymi i zamglonymi oczami. On za€Ї, pijany jeszcze walk€Ѕ i zwyci€Ђstwem, podszed€  wprost do niej, niemal jej dotykaj€Ѕc. €ЉHa! €Љzagrzmia€ . €Љ No co, dziewico? Wiesz, gdzie teraz jeste€Ї, co? Dalib€Єg! Nie potrzebujesz zgadywa€І! ja ci to powiem: jeste€Ї w Ciudad-Realu Nowej Granady, !w mie€Їcie, kt€Єre ja zdoby€ em; jeste€Ї w zamku Ciudad-Realu. Spojrzyj, oto dziedziniec zamkowy, a oto stra€Ѓnica. Patrz, patrz, czarownico maureta€Ёska! Tam, do tej "stra€Ѓnicy uciekli twoi €Љ ojciec,brat i narzeczony, jeszcze €Ѓywi, a wiesz, €Ѓe znam imionawszystkich trzech. A teraz spojrzyj na por€Ђcz tych balkon€Єw! Tutaj ich nied€ ugo powiesz€Ђ... Kln€Ђ si€Ђ na Naj€Їwi€Ђtsz€Ѕ Pann€Ђ Wielkiej Bramy, kt€Єra mi da€ a zwyci€Ђstwo i kln€Ђ si€Ђ na Chrystusa z Ravelinu! Zwr€Єci€  si€Ђ do swoich ludzi, kt€Єrzy s€ uchali z wielkim zdumieniem: €Љ Bracia Wybrze€Ѓa, teraz naprz€Єd! Na stra€Ѓnic€Ђ! Wszyscy za mn€Ѕ! !Chwyci€  sznur, kt€Єry kr€Ђpowa€ "r€Ђce branki. I, ci€Ѕgn€Ѕc j€Ѕ za sob€Ѕ, z szpad€Ѕ w gar€Їci wkroczy€  na dziedziniec zamkowy. Ten kr€Єtki czas, kt€Єry w ten spos€Єb stracono na gadanie, nieprzyjaciel po€Їpiesznie wykorzysta€ . Brama stra€Ѓnicy by€ a teraz otwarta. I podczas gdy flibustierzy, wybiegaj€Ѕc z pierwszego pomieszczenia, po€Їpieszyli na dziedziniec zamkowy, kieruj€Ѕc si€Ђ prosto na te drzwi, wypad€ a stamt€Ѕd naraz gromada zdecydowanych na wszystko €Ѓo€ nierzy, kt€Єrzyruszyli na ich spotkanie, a jednocze€Їnie rozleg€ a si€Ђ !w€Їciek€ a strzelanina z mur€Єw, blank€Єw i wszystkich strzelnic.Osaczona w ten spos€Єb armia Tomasza, zanim mog€ a stawi€І $op€Єr, straci€ a wi€Ђcej ludzi ni€Ѓ dotychczas, od chwili wdarcia si€Ђ na wa€ . W jednej chwili rozgorza€ a rozpaczliwa walka. W drzwiach stra€Ѓnicy ukaza€  si€Ђ jaki€Ї dostojnik o dumnej minie, w stroju z czarnego aksamitu €Љ bez w€Ѕtpienia !chory lub u€ omny, gdy€Ѓ nios€ o go w fotelu dw€Єch lokaj€Єw €Љi krzycz€Ѕc dono€Їnym g€ osem !zach€Ђca€  swoich €Ѓo€ nierzy do walki. o€ nierze z wielkim zapa€ em starali si€Ђ wype€ ni€І jego rozkazy. Gdyby nie waleczno€Ї€Іflibustier€Єw, nie znajduj€Ѕca r€Єwnej w €Їwiecie, i ich mistrzowskie w€ adanie broni€Ѕ, Hiszpanie ci mogliby € atwo osi€Ѕgn€Ѕ€І przewag€Ђ. Ale gdy tylko min€Ђ€ o pierwsze zdumienie, Tomasz i jego "ludzie wzi€Ђli pr€Ђdko g€Єr€Ђ. Za ka€Ѓdego z nich, kt€Єry pad€ , k€ adli trupem dziesi€Ђciu wrog€Єw. Teraz, kiedy powsta€ oog€Єlne zamieszanie, muszkieterzy z g€Єry nie mogli ju€Ѓ strzela€І, w obawie zabiciaw€ asnych rodak€Єw. Rudobrody iAwanturnik z Dieppe, wal€Ѕc w€Їciekle i siek€Ѕc na prawo i na lewo, dotarli ju€Ѓ do drzwi stra€Ѓnicy i umocowali je €Ѓelaznymi klamrami w taki spos€Єb, aby uniemo€Ѓliwi€І ich zamkni€Ђcie. Mary Rackam, !kt€Єra bi€ a si€Ђ zacieklej ni€Ѓ m€Ђ€Ѓczy€Јni, podbieg€ a do siedz€Ѕcego w fotelu dygnitarza i przebi€ a go jednym uderzeniem szpady. A by€  to sam gubernator Ciudad-Realu, Don Felipe Garcia. Widz€Ѕc jego €Їmier€І, Hiszpanie stracili odwag€Ђ. !Wielu rzuci€ o bro€Ё, wo€ aj€Ѕc: Lito€Їci! , podczas gdy inni uciekali bez€ adnie, zreszt€Ѕ bez wi€Ђkszej nadziei umkni€Ђcia. !Zwyci€Ђzcy flibustierzy zacz€Ђli wbiega€І do stra€Ѓnicy. Wi€Ђkszo€Ї€І wdziera€ a si€Ђ na wy€Ѓsze pi€Ђtra, przeskakuj€Ѕc schody, wywalaj€Ѕc drzwi, zadaj€Ѕc ciosy ludziom przy strzelnicach i wszystkim, kt€Єrzy stan€Ђli na drodze. Znajduj€Ѕcy si€Ђ po€Їrodku nich Lor€Њdan Wenecjanin, zwinny i zr€Ђczny jak nikt, wszed€  pierwszy na platform€Ђ, gdzie powiewa€  kr€Єlewski sztandar Kastylii, i zdar€ szy go, !zawiesi€  na jego miejscu bia€ €Ѕflag€Ђ €Љflag€Ђ flibustier€Єw €Љkt€Єr€Ѕ zabra€  z sob€Ѕ, owin€Ѕwszy si€Ђ ni€Ѕ jak pasem wok€Є€  cia€ a. Na ten widok armia wyda€ a d€ ugi okrzyk zwyci€Ђstwa. Tymczasem kilku "flibustier€Єw, od€ €Ѕczywszy si€Ђ od g€ €Єwnego oddzia€ u swych towarzyszy, zatrzyma€ o si€Ђ na dolnych pi€Ђtrach, a niekt€Єrym nawet przysz€ a fantazja zej€Ї€І!do piwnic. Krzy€Ѓowa€ o si€Ђ tam mn€Єstwo sklepionych przej€Ї€І zwieloma nabijanymi €Ѓelazem bramami. Kilka z nich, po wybiciu, ods€ oni€ o pewn€Ѕ %liczb€Ђ nieprzyjaci€Є€ , €Ѓo€ nierzy czy te€Ѓ stra€Ѓnik€Єw, kt€Єrzy ukryli si€Ђ tam i wcale nie stawiali oporu. Stra€Ѓnica zatem, od g€Єry do do€ u, by€ a w r€Ђkach Awanturnik€Єw i obecnie s€ yszano w niej tylko pro€Їby i b€ agania, w kt€Єre przerodzi€ y si€Ђ pierwsze okrzyki wojenne Hiszpan€Єw. Tomasz Trublet, nieco skr€Ђpowany w ruchach przez $brank€Ђ, kt€Єr€Ѕ wci€Ѕ€Ѓ ci€Ѕgn€Ѕ€  za sob€Ѕ, wszed€  na pierwsze pi€Ђtro i zatrzyma€  si€Ђ, gdy tylko ukaza€ a si€Ђ przed nim szansa bezpo€Їredniej walki. Kilkadziesi€Ѕt stopni powy€Ѓej "dziedzi€Ёca otwiera€  si€Ђ do€Ї€І obszerny hall mi€Ђdzy schodami,w rodzaju wielkiej sali, a w !g€ €Ђbi wida€І by€ o dwoje drzwi o dw€Єch skrzyd€ ach, kt€Єre zapewne prowadzi€ y do wa€Ѓnych pomieszcze€Ё. Tomasz, ujrzawszy je, pobieg€ w t€Ђ stron€Ђ. "Ramieniem i pi€Ђ€Їci€Ѕ uderzy€  w drzwi €Їrodkowe. Nie drgn€Ђ€ y. By€ y to ci€Ђ€Ѓkie drzwi z grubego d€Ђbowego drewna, zbijanego wielkimi gwo€Јdziami.Tomasz cofn€Ѕ€  si€Ђ o krok, rozejrza€  si€Ђ woko€ o, poszukuj€Ѕc czego€Ї, czym m€Єg€ by si€Ђ pos€ u€Ѓy€І jako taranem. Nie znalaz€  jednak. Ale na murze by€ o zawieszone trofeum z broni, w postaci kilku topor€Єw aborda€Ѓowych. W tej samej chwili zjawili si€Ђ obok niego niewolnicy murzy€Ёscy, pilnuj€Ѕcy Juany, kt€Єrym nie wolno by€ o jej opuszcza€І nawet wtedy, gdy !Tomasz osobi€Їcie spe€ nia€  ten obowi€Ѕzek. Rozkaza€  im gestem, aby mu przynie€Їli jeden z tych topor€Єw i aby !sami uzbroili si€Ђ jak on. Potem wszyscy razem run€Ђli na oporne drzwi, kt€Єre tym razem!zosta€ y wy€ amane i rozlecia€ y si€Ђ na kawa€ ki. Z podniesionymtoporem, poci€Ѕgaj€Ѕc Juan€Ђ, Tomasz skoczy€  w wybity otw€Єr, a za nim dw€Єch murzy€Ёskich niewolnik€Єw. $Znale€Јli si€Ђ w d€ ugiej i w€Ѕskiejkomnacie, w kt€Єrej za sto€ em,jeden przy drugim, siedzia€ o trzech m€Ђ€Ѓczyzn, uzbrojonychw szpady i pistolety. Wszyscy trzej byli wspaniale odziani. Gdy tylko ujrza€  tych ludzi, esi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПu€ c ю%v… BQ&wЃ[ cР“&xў cі&y(ч cY'zњ2ƒFМ'{}:.€(Tomasz by€  pewny, t€Ѕ !ca€ kowit€Ѕ, absolutn€Ѕ, chocia€Ѓtajemnego pochodzenia pewno€Їci€Ѕ, €Ѓe oto ma przed sob€Ѕ ojca, brata i narzeczonego Juany €Љ i "rzeczywi€Їcie byli to oni. Natar€ na nich. Ale Juana, poznaj€Ѕc ich, wyda€ a krzyk tak przera€Јliwy, €Ѓe Tomasz mimo woli zatrzyma€  si€Ђ i odwr€Єci€  g€ ow€Ђ w jej stron€Ђ. Ten moment wystarczy€ , aby na krzyk Juany odpowiedzia€ o sze€Ї€І pistoletowych wystrza€ €Єw. Trzech Hiszpan€Єw podnios€ o si€Ђ b€ yskawicznie, ka€Ѓdy daj€Ѕc ognia z dw€Єch pistolet€Єw. Murzyni padli jeden na drugiego, pr€Ђ€Ѓ€Ѕc si€Ђ €Їmiertelnie. Tomasz, raniony w kolano i dra€Їni€Ђty w lewe !rami€Ђ, ruszy€  mimo to naprz€Єd %i ci€Ѕ€  toporem z tak€Ѕ si€ €Ѕ, €Ѓe pierwszemu ze swych trzech przeciwnik€Єw rozci€Ѕ€  g€ ow€Ђ niemal do szyi. Dwaj inni, cofn€Ѕwszy si€Ђ o krok, wyci€Ѕgn€Ђli szpady. Tomasz stan€Ѕ€  naprzeciw nich, wymachuj€Ѕc skrwawionym toporem. Wzrok jego by€  tak straszny, €Ѓe jakkolwiek byli dwaj przeciw niemu jednemu, nie €Їmieli go z pocz€Ѕtku zaatakowa€І. W przeci€Ѕgu kilkusekund pozostali wszyscy na miejscu nieruchomi, wahaj€Ѕcy si€Ђ. Lecz wtedy Juana, wyrwawszysi€Ђ z dotychczasowego odr€Ђtwienia i spogl€Ѕdaj€Ѕc na swego wroga, zauwa€Ѓy€ a krewp€ yn€Ѕc€Ѕ z jego zranionego kolana i ramienia, a tak€Ѓe $top€Єr dr€Ѓ€Ѕcy w os€ ab€ ej r€Ђce. Os€Ѕdzi€ a zatem zbyt po€Їpiesznie, i€Ѓ Tomasz jest pokonany, i ju€Ѓ triumfuj€Ѕca wybuchn€Ђ€ a przejmuj€Ѕcym !€Їmiechem. €­miech ten dotkn€Ѕ€  Tomasza jak chla€Їni€Ђcie biczem w twarz. Nagle run€Ѕ€  naprz€Єd, spr€Ђ€Ѓystym ruchem !wyci€Ѕgn€Ѕ€  wzniesion€Ѕ r€Ђk€Ђ, uderzy€ . Dwie szpady, wymierzone przeciw niemu, "dosi€Ђg€ y go, ale nie przebi€ y, obydwaj bowiem m€Ђ€Ѓczy€Јni odskoczyli po€Їpiesznie w ty€ , aby unikn€Ѕ€І ciosu topora. Jeden z nich jednak nie #unikn€Ѕ€  go i pad€  z rozp€ atan€Ѕ!piersi€Ѕ. Pozosta€  ostatni. Ale wyczerpany Tomasz zaledwie m€Єg€  utrzyma€І top€Єr, kt€Єry "sta€  si€Ђ zbyt ci€Ђ€Ѓki, podczas gdy Hiszpan w€ ada€  rapierem lekko jak pi€Єrkiem. Tomasz, b€Ђd€Ѕc u kresu si€ , "pocz€Ѕ€  si€Ђ chwia€І. Mia€  ju€Ѓ "upa€Ї€І i Hiszpan posun€Ѕ€  si€Ђ, aby mu wbi€І ostrze prosto w serce, kiedy Juana wybuchn€Ђ€ a znowu dzikim €Їmiechem. Tomasz, jak pobudzony ostrog€Ѕ umieraj€Ѕcyko€Ё, skoczy€  jeszcze tym razem. Daremnie Hiszpan "naciera€ : rapier, uci€Ђty a€Ѓ po r€Ђkoje€Ї€І, nie powstrzyma€  strasznego ci€Ђcia korsarza: top€Єr, spadaj€Ѕc jak piorun, "by€  szybszy. S€Ђdzia €Љon to by€ €Љ pad€  pierwszy, martwy. Tomasz, nieomal konaj€Ѕcy, osun€Ѕ€  si€Ђ na jego zw€ oki. Up€ yn€Ђ€ a d€ uga chwila, a zesztywnia€ a i jakby skamienia€ a Juana nie rusza€ a si€Ђ z miejsca. Oczy jej, rozszerzone l€Ђkiem, spogl€Ѕda€ y na zwalisko tych dopiero co €Ѓywych i silnych ludzi, teraz przedstawiaj€Ѕcychju€Ѓ tylko zw€ oki, kt€Єre nale€Ѓa€ o pogrzeba€І. Wreszcie o€Їmieli€ a si€Ђ poruszy€І, schyli€І i dotkn€Ѕ€І r€Ђkami czterech cia€ . Trzy $spo€Їr€Єd nich pocz€Ђ€ y stygn€Ѕ€І. "Dla tych nie istnia€ o ju€Ѓ €Ѓadne lekarstwo. Czwarte okaza€ o si€Ђgor€Ѕce, nawet wi€Ђcej ni€Ѓ !gor€Ѕce €Љp€ on€Ђ€ o. A by€ o to cia€ o Tomasza. Pomimo swoich ran, Tomasz €Ѓy€  jeszcze, by€  jedynie w najwy€Ѓszym stopniuwyczerpany i trawi€ a go gor€Ѕczka. Juana wyprostowa€ a si€Ђ nagle z jakim€Ї ponurym postanowieniem. Dwa kroki od #niej le€Ѓa€  sztylet, kt€Єry komu€Їwysun€Ѕ€  si€Ђ zza pasa. Juana uj€Ђ€ a go i podesz€ a do Tomasza... Ale nie uderzy€ a. Podnios€ a rami€Ђ, kt€Єre po chwili opad€ o bezw€ adnie. !Jaka€Ї nieznana, pot€Ђ€Ѓna si€ a $rozlu€Јni€ a u€Їcisk jej palc€Єw, z $kt€Єrych wy€Їlizn€Ѕ€  si€Ђ sztylet. #Zadr€Ѓa€ a do g€ €Ђbi swej istoty. Jednak€Ѓe nienawi€Ї€І ani gniew !nie os€ ab€ y. Cz€ owiek, kt€Єry #tam le€Ѓa€ , zdany na jej € ask€Ђ, #by€  to ten sam, kt€Єry j€Ѕ wzi€Ѕ€ do niewoli, potem brutalnie $zn€Ђca€  si€Ђ nad ni€Ѕ i poni€Ѓa€ ; by€  to ten sam, kt€Єry przyszed€  tutaj, aby na jej oczach zabi€І narzeczonego, ojca, brata... Wzbudza€  w niej wstr€Ђt... !Tak! Ale zabi€І go, nie! ... nie mog€ a... Nie mog€ a... By€  zbyt silny, zbyt dzielny, zbyt pi€Ђkny nawet €Љ ten le€Ѓ€Ѕcy teraz na tylu nieprzyjacielskich trupachskrwawiony zwyci€Ђzca. I naraz Juana przykl€Ђk€ a nad Tomaszem, zwanym l€ЏAgneletem, i rozdzieraj€Ѕc zbrukane wielkimi czerwonymi plamami suknie z delikatnej materii zacz€Ђ€ a opatrywa€І po kolei wszystkie jego rany... 13 Wobec tego, i€Ѓ taki podst€Ђp wojenny m€Єg€ by si€Ђ wyda€І nieprawdopodobny, nale€Ѓy przytoczy€І fakt historyczny podpalenia w ten spos€Єb przez pirata Morgana wroku 1671 barak€Єw fortu €­wi€Ђtego Wawrzy€Ёca przy uj€Їciu rzeki Chagre (przy p. aut. ). VWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅI %Up€ yn€Ђ€ o ju€Ѓ pi€Ђ€І miesi€Ђcy od zdobycia Ciudad-Realu przez flibustier€Єw Tomasza l€ЏAgneleta, kiedy Ludwik Gu€Њnol€Њ, ongi€Ї porucznik na !€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , porucznik tego samego Tomasza, kt€Єry w€Єwczas by€  tylko Trubletem, przyby€  pewnego pi€Ђknego wieczora z Saint-Malo na Tortue na pok€ adzie ca€ kiem nowej fregaty korsarskiej. Skoro tylko kotwica z€ apa€ a dno, Ludwik Gu€Њnol€Њ, niespokojny, spojrza€  przez lunet€Ђ: Czy to naprawd€Ђ €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ tam si€Ђ ko€ ysze na linie kotwicznej? I czy naprawd€Ђ jest ca€ a i nienaruszona, by€ a przecie€Ѓ od tak dawna bezbronn€Ѕ i pozostawion€Ѕ samej sobie? ... Tak przynajmniej s€Ѕdzi€  Ludwik Gu€Њnol€Њ. Zdziwi€  si€Ђ tedy rado€Їnie: #€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , od€Їwi€Ђtnie wystrojona, tkwi€ a wci€Ѕ€Ѓ na kotwicy w tym samym miejscu.Maszty jej by€ y w doskona€ ymstanie, a kad€ ub €Їwie€Ѓo pomalowany. Na rufie dumna flaga Saint-Malo furkota€ a na wietrze; a nie by€ o to jeszcze wszystko, gdy€Ѓ na szczycie grotmasztu powiewa€ a inna flaga: Ludwik ujrza€  szerokie p€ €Єtno barwy szkar€ atnej z tr€Єjk€Ѕtnym wyci€Ђciem i z widniej€Ѕcym po€Їrodku baranemczy te€Ѓ jagni€Ђciem utkanym ze z€ ota. &€ЉC€Є€Ѓ to zn€Єw jest! €Љ dziwi€  si€Ђ Gu€Њnol€Њ, wytrzeszczaj€Ѕc oczy. Postanowi€  wkr€Єtce si€Ђ o tym przekona€І. €Љ €А€Єd€Ј!! €Љ wykrzykn€Ѕ€ . I zanim si€Ђ uda€ , jak ka€Ѓe etykieta, z wizyt€Ѕ do pana d €ЏOgeron, wci€Ѕ€Ѓ jeszcze gubernatora kr€Єlewskiego na Tortue i wybrze€Ѓu San Domingo, pojecha€  odwiedzi€І Tomasza. Tomasz Trublet €Љ zwany Tomaszem l€ЏAgneletem €Љoczekiwa€  tej wizyty, stoj€Ѕcprzy luku i dr€Ѓ€Ѕc z !niecierpliwo€Їci. Z dala ujrza€  swego dawnego porucznika i serce zabi€ o mu €Ѓywo, gdy€Ѓ !nie przesta€  gor€Ѕco go kocha€І.Skoro tylko stan€Ѕ€  na pok€ adzie, Ludwik Gu€Њnol€Њ zosta€  pochwycony w obj€Ђcia izduszony w tak gor€Ѕcym u€Їcisku, €Ѓe niemal straci€  oddech i przez d€ ug€Ѕ chwil€Ђ nie m€Єg€  wydoby€І s€ owa. Przem€Єwi€  wreszcie i wykrzykn€Ѕ€  z podziwu. Ten Tomasz, kt€Єrego zn€Єw zobaczy€ , nie by€  ju€Ѓ dawniejszym Tomaszem. Odmieniony od st€Єp do g€ €Єw, mia€  wygl€Ѕd pana wysokiego rodu, z kapeluszem o potr€Єjnym galonie pod olbrzymim czerwonym pi€Єrem i we wspania€ ej szacie z b€ €Ђkitnego aksamitu, obszytejz€ otem i spadaj€Ѕcej poni€Ѓej kolan. Ponadto dw€Єch niewolnik€Єw Metys€Єw, w strojulokajskim, kroczy€ o jak cie€Ё za swym panem. Ludwik spogl€Ѕda€  z rozdziawionymi ustami na swego dawnego zwierzchnika. Witaj€Ѕc go zdo€ a€  tylko powiedzie€І: €ЉBracie m€Єj, Tomaszu! Ubrany jeste€Ї wspaniale i wygl€Ѕdasz pi€Ђkniej ni€Ѓ w €Їwi€Ђta wielkanocne! $€ЉBa! €Љroze€Їmia€  si€Ђ kordialnie Tomasz. €ЉNie wiesz zatem, Ludwiku, €Ѓe podczas twojej nieobecno€Їci, kt€Єra, B€Єg mi !€Їwiadkiem, zdawa€ a si€Ђ d€ uga jak wieczno€Ї€І, sta€ em si€Ђ bardzo bogaty i bardzo s€ awny? Pos€ uchaj wi€Ђc! Admira€  noty, w€Єdz armii, gubernator miasta... niemal 'ksi€Ѕ€Ѓ€Ђ albo kr€Єl! ... Sp€Єjrz! Oto dow€Єd €Љm€Єj sztandar wszechw€ adny, kt€Єry powiewatam; w g€Єrze. Tak, by€ em cesarzem nawet, mo€Ѓna by powiedzie€І! Pomimo to kochamci€Ђ jak dawniej z ca€ ego serca! Zamkn€Ѕ€  go znowu w u€Їcisku tak czule, €Ѓe poczciwy Gu€Њnol€Њ, wy€Їciskany i wyca€ owany, poczu€ , i€Ѓ serce jego jest teraz ca€ kowicie wolne od wszelkiego niepokojui nieufno€Їci. #€Љ... Tak wi€Ђc €Љko€Ёczy€  Tomasz,opowiedziawszy od pocz€Ѕtku do ko€Ёca swoje dzieje tak wi€Ђc miasto by€ o zdobyte, a ja le€Ѓa€ em na wp€Є€  martwy. Wtedy, Ludwiku, czy uwierzysz? ta dziewczyna, zamiast mnie dobi€І, jak ja bym uczyni€  na jej, miejscu, opatrzy€ a moje rany! Co wi€Ђcej, opatrzywszy mi rany, piel€Ђgnowa€ a mnie troskliwie, pie€Їci€ a jak matka pie€Їci dziecko, czuwa€ a nade mn€Ѕ podczas snu, gdy mnie trawi€ agor€Ѕczka! Kr€Єtko m€Єwi€Ѕc, !leczy€ a mnie. I przysi€Ђgam ci, €Ѓe piel€Ђgniarka albo siostra mi€ osierdzia nie by€ aby bardziej € agodna i troskliwa! Tak si€Ђ zatem rzeczy maj€Ѕ obecnie: wszystko z€ o jest mi€Ђdzy nami zapomniane i wreszcie przysz€ a mi€ o€Ї€І. !€Љ M€Єj Bo€Ѓe!! €Љ zdumia€  si€Ђ Ludwik Gu€Њnol€Њ. Instynktownie zakre€Їli€  szybkim ruchem znak krzy€Ѓa. Przygoda ta wyda€ a mu si€Ђ niezwyk€ a i tajemnicza a zarazem niezaprzeczalnie podejrzana. €ЉCo do zdobyczy, to nawet jej sobie wyobrazi€І nie mo€Ѓesz! €Љ ci€Ѕgn€Ѕ€  korsarz. €ЉNa€ adowano ni€Ѕ, opr€Єcz €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , osiem wielkich statk€Єw, kt€Єre zagarn€Ђli€Їmy w samym porcie Ciudad-Real. Z tych o€Їmiu okr€Ђt€Єw cztery najmocniejsze zosta€ y specjalnie przeznaczone na metale, b€Ѕd€Јw kawa€ kach, b€Ѕd€Ј te€Ѓ w monetach. Srebro stanowi€ o !trzy pe€ ne € adunki, z€ oto wrazz klejnotami, koronkami i drogimi materia€ ami €Љczwarty. Nasz Wenecjanin Lor€Њdan, cz€ owiek pomys€ owy, zabra€  wraz ze swym baga€Ѓem solidn€Ѕwag€Ђ, z kt€Єrej zrobili€Їmy dobry u€Ѓytek. Czyste z€ oto wa€Ѓy€ o ponad cztery tony, srebro sto dwadzie€Їcia ton albo wi€Ђcej! Nie chc€Ђ nawet wspomina€І o kakao, koszenili, drzewie kampeszowym, r€Є€Ѓnych tkaninach, m€Ѕce, oliwie i wybornym winie krajowym, kt€Єrego€Їmy wzi€Ђli osiemset du€Ѓych bary€ ek i !kt€Єre z pewno€Їci€Ѕ przyczyni€ osi€Ђ do mojego wyzdrowienia, albowiem by€ em w€Єwczas, jak ci ju€Ѓ powiedzia€ em, niemal konaj€Ѕcy, i Juana nie !odst€Ђpowa€ a mnie dzie€Ё i noc. Kamraci zachowali si€Ђ nie mniej godnie. Rudobrody, wicekomendant floty i genera€ porucznik armii, a wi€Ђc pierwszy m€Єj zast€Ђpca, o€Їwiadczy€  podczas rady przy podziale, €Ѓe w obliczu mego wspania€ ego zwyci€Ђstwa, okupionego jednak bardzo powa€Ѓnymi ranami, kt€Єre odnios€ em w walce, przyznaniemi pi€Ђciu udzia€ €Єw, przewidzianych w umowie, by€ oby niedostateczne i niesprawiedliwe. Rudobrody uzna€ , €Ѓe nale€Ѓy mi si€Ђ jeszcze pi€Ђ€І. W dniu mego wyzdrowienia €Љprzebywali€Їmy ju€Ѓ wtedy od dw€Єch tygodni na Tortue €Љ przyniesiono mi trzy bary€ ki pe€ ne z€ ota, ponadto za€Ї woreczek pere€  i klejnot€Єw, jakich zapewne niema Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І. Od tego dnia Juana nosi naszyjnikz trzydziestu diament€Єw, a pan d €ЏOgeron, nie widz€Ѕc jeszcze tych diament€Єw, ofiarowa€  za nie trzydzie€Їci tysi€Ђcy talar€Єw, gdybym je chcia€  sprzeda€І! €Љ M€Єj Bo€Ѓe!! €Љ powt€Єrzy€  Ludwik Gu€Њnol€Њ w najwy€Ѓszym zdumieniu i podziwie. Tomasz podbieg€  do szafy i wyj€Ѕ€  z niej dwie szklanice i g€Ѕsior. €ЉDo licha! €Љzakl€Ѕ€  €Љ oto #w€ a€Їnie wino, kt€Єre€Їmy wzi€Ђli w Ciudad-Realu. Spr€Єbuj i powiedz, co o nim my€Їlisz? !Niech mnie diabli porw€Ѕ, je€Їli nie nale€Ѓy opi€І naszego spotkania i twego powrotu na Tortue! Nala€  w dwie szklanice !r€Є€Ѓowego wina. Ludwik Gu€Њnol€Њ!wzi€Ѕ€  swoj€Ѕ i wzni€Єs€  j€Ѕ w g€Єr€Ђ: "€Љ A ja pij€Ђ za tw€Єj powr€Єt do nas, za tw€Єj powr€Єt do Saint-Malo. Wychyli€  szklanic€Ђ do dna. Potem Ludwik Gu€Њnol€Њ opowiedzia€  swoj€Ѕ histori€Ђ. By€ a ona prosta. Na zako€Ёczenie rzek€ : €ЉJeszcze przed zdobyciem Ciudad-Realu i wzi€Ђciem naszej galeony, inne twoje bohaterskie czyny otworzy€ y ci szeroko Wielk€Ѕ Bram€Ђ naszego starego miasta. Wprawdzie Kerdoncuffowie !€Љchc€Ѕc pom€Їci€І €Їmier€І syna €Љg€ o€Їno wo€ ali o kar€Ђ dla ciebie, nie wierz€Ѕc, €Ѓe ich Wincenty zgin€Ѕ€  w szlachetnym pojedynku, ale togadanie pr€Ђdko ucich€ o. W miar€Ђ tego, jak do ojczyzny nadchodzi€ y wie€Їci o wszystkich bitwach, kt€Єre€Ї tuwygrywa€ , i o wszystkich zdobyczach, kt€Єre€Ї wzi€Ѕ€ , w miar€Ђ tego, jak nasz armator, zacny kawaler Danycan, widzia€  nape€ niaj€Ѕce si€Ђ i p€Ђczniej€Ѕce od talar€Єw swoje !kufry, wszelkie plotki zacz€Ђ€ y cichn€Ѕ€І i dzielno€Ї€І twoja !sta€ a si€Ђ przys€ owiowa. Od tejchwili zosta€ o stwierdzone i uznane, €Ѓe nie mog€ e€Ї by€І winny, a w najgorszym razie €Љby€  to uczciwy cios nieszcz€Ђsnej szpady. A "p€Є€Јniej, kiedy wp€ yn€Ѕ€ em sam na Dobre Morze na pok€ adzie naszej galeony, by€  powszechny €Ѓal z powodu twej nieobecno€Їci. Oczekiwa€ o ci€Ђ trzystu dzielnych ch€ opc€Єw, !kt€Єrzy p€ akali rzewnymi € zami,nie mog€Ѕc ci€Ђ zanie€Ї€І do miasta w triumfalnym pochodzie. €Љ Ach!! €Љ westchn€Ѕ€  Tomasz, napawaj€Ѕc si€Ђ t€Ѕ s€ aw€Ѕ. €ЉTak€Ѓe Kerdoncuffowie, poniechawszy szukania zwady z tob€Ѕ, byliby zadowoleni, gdyby mogli zosta€І twymi !przyjaci€Є€ mi, w co nie mo€Ѓesz w€Ѕtpi€І; a byliby jeszcze bardziej zadowoleni, gdyby€Ї #si€Ђ zgodzi€  po€Їlubi€І ich Ann€Ђ "Mari€Ђ, ale ty nie wiesz, co si€Ђ sta€ o... €ЉMilcz! €Љ wyszepta€  Tomasz, przerywaj€Ѕc mu ca€ kiem niespodziewanie nag€ ym ruchem, kt€Єrego Gu€Њnol€Њ z pocz€Ѕtku nie zrozumia€ . Podczas gdy obydwaj milczeli, Ludwik zdziwiony, Tomasz zak€ opotany, otworzy€ y si€Ђ drzwi kabiny kapita€Ёskiej i wesz€ a pi€Ђkna dama. By€ a to Juana. Wystrojona i wyelegantowana najszykowniej w €Їwiecie €Љw sukni ze wspania€ ej l€Їni€Ѕcej tafty, w p€ aszczu z brokatu, rozchylaj€Ѕcym si€Ђ na piersiach, okrytych wytworn€Ѕ flamandzk€Ѕ koronk€Ѕ. Co do jejoblicza, Gu€Њnol€Њ przyzna€  szczerze w g€ €Ђbi duszy, €Ѓe nigdy nie widzia€  czego€Ї, cho€Іby w po€ owie, tak pi€Ђknego i rozkosznego. A postawa jej by€ a zaiste kr€Єlewska. !€ЉPrzeb€Єg! €Љrozpromieni€  si€Ђ !Tomasz. €ЉChod€Ј, najdro€Ѓsza, i pozw€Єl, €Ѓe przedstawi€Ђ ci mego prawdziwego przyjaciela brata, najlepszego towarzysza, o kt€Єrym tyle razy ci m€Єwi€ em. Oto Ludwik !Gu€Њnol€Њ, dopiero co przyby€ y z Saint-Malo. Ludwik z€ o€Ѓy€  niezw€ ocznie sw€Єj najwytworniejszy uk€ on, dziwi€Ѕc si€Ђ, €Ѓe Tomasz nauczy€  si€Ђ wyra€Ѓa€І z tak€Ѕ elegancj€Ѕ. Dama odpowiedzia€ a z pe€ n€Ѕ rewerencj€Ѕ. Po czym, m€Єwi€Ѕc tonem swobodnym i niewymuszonym, jakby chodzi€ o o rzecz z g€Єry u€ o€Ѓon€Ѕ, nie podlegaj€Ѕc€Ѕ €Ѓadnej w€Ѕtpliwo€Їci i dawno postanowion€Ѕ, rzek€ a: €ЉPanie! Jestem niezmiernie rada, €Ѓe pana widz€Ђ i prosz€Ђ mi wierzy€І, €Ѓe z !niecierpliwo€Їci€Ѕ oczekiwali€Їmyjego przybycia. Czy przynosi pan dobre nowiny? Czy nie ma ju€Ѓ €Ѓadnej przeszkody, aby€Їmy mogli wkr€Єtce powr€Єci€І razem do waszego miasta, kt€Єre chcia€ abym jak najpr€Ђdzej pozna€І? II €ЉCo zamierzasz uczyni€І z t€Ѕ "hiszpa€Ёsk€Ѕ doncell€Ѕ? Czy€Ѓby€Ї "si€Ђ odwa€Ѓy€  zabra€І j€Ѕ razem znami do ojczyzny? €Љ spyta€  pochwili Ludwik Gu€Њnol€Њ. #€Љ A c€Є€Ѓ mam zrobi€І?? €Љ odpar€ Tomasz Trublet. Ani jeden, ani drugi nie powiedzia€  nic ponadto, wiedz€Ѕc, €Ѓe odt€Ѕd wszelkie !s€ owa b€Ђd€Ѕ bez znaczenia i €Ѓe jaka€Ї wola tajemna, silniejsza ni€Ѓ oni obydwaj €Љsilniejsza nawet ni€Ѓ wszyscy troje €Љ b€Ђdzie kierowa€ a t€Ѕ spraw€Ѕ. Powr€Єt, istotnie, by€  bliski. Jeszcze osiem dni i €ЋPi€Ђkna "€Аasica€Ќ po€Ѓegluje rado€Їnie ku Saint-Malo. Ludwik Gu€Њnol€Њ pracowa€  nad ponownym uzbrojeniem statku.Przezorny Gu€Њnol€Њ €Љa prawdziwi marynarze s€Ѕ przezorni bardziej ni€Ѓ sama bogini Przezorno€Їci €Љ skompletowa€  we Francji za€ og€Ђ na drug€Ѕ fregat€Ђ. W ten spos€Єb ta nowa fregata mog€ aby nadal przemierza€І !morza z najwi€Ђksz€Ѕ korzy€Їci€Ѕ dla kawalera Danycana, kt€Єry !by€  jej w€ a€Їcicielem, podczas gdy €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , prowadzona przez Tomasza, mog€ aby wr€Єci€І do ojczyzny. !To by€  cel podr€Є€Ѓy Ludwika na Tortue: sk€ oni€І Tomasza do powrotu. Porucznik Gu€Њnol€Њ zgodzi€  si€Ђ. porzuci€І sw€Ѕ najdro€Ѓsz€Ѕ Bretani€Ђ, gdzie teraz, dzi€Ђki talarom, zdobytym na galeonie i gdzie !indziej, posiada€  nieruchomo€Ї€Іjrza€  tych ludzi, esi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП| c0(}Ќ G c“(~ѓz"і(mв c€)€?% c{)G0ф cо)‚+;A*ƒ-;k*€C*z pi€Ђknym domkiem. Daremnie przebieg€ y armator €Љ kt€Єry pozna€  si€Ђ ju€Ѓ na jego !dzielno€Їci, kusi€  Ludwika, jak tylko umia€ , niezliczonymi obietnicami, pochlebstwami i !pieni€Ђdzmi. Ludwik Gu€Њnol€Њ niezgadza€  si€Ђ na nic z wyj€Ѕtkiem zaprowadzenia na Tortue nowego okr€Ђtu i zostawienia go tam pod rozkazami innego kapitana, specjalnie przyj€Ђtego w tym celu. Sam Ludwik m€Єg€  w€Єwczas powr€Єci€І na starej €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Kawaler Danycan chc€Ѕc nie chc€Ѕc zatwierdzi€  w ko€Ёcu ten plan. By€  on zreszt€Ѕ zbyt roztropnym i zacnym cz€ owiekiem, aby nie ceni€І i nie darzy€І szczer€Ѕ sympati€Ѕ tych dw€Єch dzielnych wojownik€Єw, Trubleta i Gu€Њnol€Њgo, kt€Єrzy tak bardzo przyczynili si€Ђ do tego, i€Ѓ zosta€  najbogatszym spo€Їr€Єd armator€Єw w Saint-Malo. €ЉCzy ty naprawd€Ђ chcesz dwa razy przep€ yn€Ѕ€І ocean jedynie!po to, aby €Їci€Ѕgn€Ѕ€І stamt€Ѕd naszego Tomasza? Czy s€Ѕdzisz, €Ѓe on sam by nie powr€Єci€ ? €Љ Mimo danego ju€Ѓ pozwolenia, kawaler Danycan podj€Ѕ€  jeszcze jedn€Ѕ pr€Єb€Ђ odwiedzenia Ludwika od planowanej wyprawy. !€ЉAle€Ѓ tak, B€Єg mi €Їwiadkiem! €Љodpowiedzia€  Gu€Њnol€Њ, obracaj€Ѕc w palcach kapelusz o wielkich skrzyd€ ach. €ЉWr€Єci€ by, panie. Ale uczyni€ em przysi€Ђg€Ђ i gdybym nie pojecha€ , pope€ ni€ bym krzywoprzysi€Ђstwo. Ludwik uwa€Ѓa€ , €Ѓe na tej odleg€ ej i obcej wyspie nie by€ o prawdziwego bezpiecze€Ёstwa ani dla cia€ a, ani dla duszy Tomasza, nie by€ o to z pewno€Їci€Ѕ odpowiednie miejsce pobytu dla jego przyjaciela. Ci€Ѕgle trapi€ y go koszmarne sny, w kt€Єrych tysi€Ѕce wypadk€Єw spotyka€ o biednego Tomasza, "a wszystkie takie, €Ѓe by€ o si€Ђ rzeczywi€Їcie czego l€Ђka€І. W istocie to, co go naprawd€Ђ spotka€ o, by€ o nie mniej niepokoj€Ѕce. Tymczasem Ludwik Gu€Њnol€Њ !pracowa€  z zapa€ em i €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ zn€Єw zat€Ђtni€ a €Ѓyciem. Nowa za€ oga, od pierwszego do ostatniego cz€ owieka, sk€ ada€ a si€Ђ wy€ €Ѕcznie z mieszka€Ёc€Єw Saint-Malo. Byli to ludzie bardzo spokojni, zamustrowaniw tym celu, aby przyprowadzi€Іfregat€Ђ do ojczyzny, bardzo karni i wykazuj€Ѕcy gotowo€Ї€І do pracy. Nie b€Ђd€Ѕc korsarzami, nie mieli wcale ch€Ђci poszukiwa€І jakichkolwiek przyg€Єd. Tomasz spogl€Ѕda€  z pewn€Ѕ pogard€Ѕ natych poczciwych ch€ opc€Єw, k€Ђdzierzawych Breto€Ёczyk€Єw, zachowuj€Ѕcych sw€Ѕ gwar€Ђ i obyczaje, w prostocie serca pos€ usznych wszystkim jego rozkazom i bardzo € agodnych. Ludwik te€Ѓ nie mia€  powod€Єw do narzeka€Ё. Ci prostoduszni marynarze wykonywali wszelkie prace ze zdwojonym wysi€ kiem. W najwi€Ђkszym po€Їpiechu przygotowywali okr€Ђt do wyj€Їcia w morze. Tomasz niczym si€Ђ nie martwi€ i zostawiaj€Ѕc wszystko swemulosowi korzysta€  z ostatnich dni pobytu w Ameryce. W dzie€Ё za€Ѓywa€  spacer€Єw po ca€ ej wyspie, za€Ї podczas nocy urz€Ѕdza€  i pijatyki, na kt€Єre sprasza€  wszystkich okolicznych awanturnik€Єw. Juana nie gardzi€ a udzia€ em w tych zabawach i ch€Ђtnie wodzi€ a rej w ucztach. Dumna ze swych bogatych stroj€Єw, bawi€ a si€Ђ w towarzystwie licznych dam, kt€Єre nie "omieszka€ y przy€ €Ѕczy€І si€Ђ do zasobnych w pieni€Ѕdze flibustier€Єw. Z podziwu godn€Ѕ umiej€Ђtno€Їci€Ѕ owe damy potrafi€ y wyci€Ѕgn€Ѕ€І wi€Ђkszo€Ї€І tych pieni€Ђdzy od szczodrych flibustier€Єw. St€Ѕd moc klejnot€Єw i pi€Ђknych sukien. Zdobycz z Ciudad-Realu nape€ ni€ a wspaniale wszystkie kieszenie,tote€Ѓ przez kilka tygodni panowa€  na Tortue wielki zbytek. Codziennie odbywa€ y si€Ђ pijatyki, podczas kt€Єrych la€ o si€Ђ wino na satyny, aksamity, koronki i z€ ote hafty. Dochodzi€ a do tego gra w karty i widziano wielu !flibustier€Єw, kt€Єrzy zasiadali jako bogacze, a wstawali od sto€ u jako n€Ђdzarze. Oni wszak€Ѓe si€Ђ tym nie niepokoili, zawsze bowiem by€ o morze, na kt€Єre mo€Ѓna by€ o wyp€ yn€Ѕ€І, a na morzu okr€Ђty nieprzyjacielskie; kto "przeto by€  przegrany, m€Єg€  si€Ђ€ atwo odegra€І b€Ѕd€Ј w grze hazardowej, b€Ѕd€Ј te€Ѓ w grze wojennej. Bez obaw zatem !uprawiano hazard po€Їr€Єd i€Їcie kr€Єlewskich orgii. Jedynie Gu€Њnol€Њ nie bra€  w tym udzia€ u, pozostaj€Ѕc bezustannie na fregacie i "pracuj€Ѕc z wielk€Ѕ gorliwo€Їci€Ѕ nad uzbrojeniem statku. Nadszed€  wreszcie czas po€Ѓegnania z Tortue. Rok Pa€Ёski 1677 dobiega€  ko€Ёca. Przed pi€Ђciu laty, jesieni€Ѕ Roku Pa€Ёskiego 1672, kapitan Trublet i porucznik Gu€Њnol€Њ opu€Їcili razem Saint-Malo, aby szuka€І szcz€Ђ€Їcia i s€ awy w #krainie flibustier€Єw. Szcz€Ђ€Їcie i s€ aw€Ђ znale€Јli. By€ a to sprawiedliwa zap€ ata za tyle lat ci€Ђ€Ѓkiej pracy. Zbli€Ѓa€ a si€Ђ wreszcie oczekiwana godzina. By€ o to uschy€ ku pewnego pi€Ђknego wieczoru w pa€Јdzierniku, kt€Єry to miesi€Ѕc na Antylach jest sto razy pi€Ђkniejszy i bardziej upalny ni€Ѓ we Francji czerwiec, lipiec i sierpie€Ё. W przeddzie€Ё Tomasz i Juana zacz€Ђli €Ѓegna€І si€Ђ ze wszystkimi swym druhami i kompanami. Po€Ѓegnania te $zacz€Ђ€ y si€Ђ przed€ u€Ѓa€І. Ludwik!Gu€Њnol€Њ przerwa€  je z wielkim trudem po trzydziestu sze€Їciu godzinach, gdy€Ѓ uzna€ , €Ѓe wyj€Їcie w morze nie mo€Ѓe si€Ђ ju€Ѓ op€Є€Јnia€І. €А€Єd€Ј w ko€Ёcu odbi€ a od brzegu, unosz€Ѕc na pok€ ad okr€Ђtu kapitana i jego przyjaci€Є€ k€Ђ. Porucznik bardzo pr€Ђdko wybra€  kotwic€Ђ, wyda€  rozkaz postawienia wszystkich €Ѓagli i pop€ yn€Ѕ€  w kierunku p€Є€ nocno-zachodnim. #Zamierza€  przep€ yn€Ѕ€І Cie€Їnin€ЂBahama ko€ o wysp Lucayes i skorzysta€І z pomy€Їlnych wiatr€Єw i pr€Ѕd€Єw. Pos€ uszna €Ѓaglom €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ zacz€Ђ€ a rado€Їnie pru€І spokojn€Ѕ wod€Ђ, podczas gdy na zachodzie s€ o€Ёce r€Єwnikowe, maj€Ѕce zapa€Ї€І zaraz za horyzont, zapali€ o niebo, ziemi€Ђ i morze najczerwie€Ёszymi p€ omieniami. Tomasz i Juana, stoj€Ѕc jedno przy drugim na rufie, patrzyli na ten wspania€ y spoczynek Kr€Єla Gwiazd. W kierunku ju€Ѓ zamglonego wschodu brzeg Tortue wydawa€  si€Ђ bardziej zielony od szmaragdu. W dali, po€Їr€Єd pociemnia€ ych las€Єw, b€ yszcz€Ѕce okna tu i tam porozrzucanych dom€Єw odbija€ y ku zachodowi ostatnie promienie s€ o€Ёca, l€Їni€Ѕce jak b€ yskawice. By€ o to wspania€ e widowisko. Juana patrzy€ a po€Ѓ€Ѕdliwie p€ on€Ѕcymi oczami. Ludwik Gu€Њnol€Њ, sko€Ёczywszy manewrowanie, stan€Ѕ€  obok kapitana €Љ zadowolony, €Ѓe jest w upragnionej drodze powrotnej €Љ i uderzy€  go lekkow rami€Ђ. Tomasz Trublet %zacz€Ѕ€  si€Ђ €Їmia€І i wyci€Ѕgn€Ѕ€  r€Ђk€Ђ w kierunku oddalaj€Ѕcego si€Ђ brzegu: €ЉCzy uwierzysz, Ludwiku, ma€ o brakowa€ o, abym w chwiliopuszczania tego wszystkiego uczu€  €Ѓal! Ale Juana, zapatrzona w !malownicz€Ѕ wysp€Ђ, zadr€Ѓa€ a i zwr€Єci€ a si€Ђ do kochanka. €Љ Och!! My tu jeszcze wr€Єcimy!... III !W ci€Ѕgu pi€Ђtnastu dni €ЋPi€Ђkna€Аasica€Ќ przep€ yn€Ђ€ a przez !ca€ €Ѕ Cie€Їnin€Ђ Bahama, kt€Єra nie jest wcale szeroka ani zbyt bezpieczna, zwa€Ѓywszy, "€Ѓe od p€Є€ nocy odgraniczaj€Ѕ j€Ѕliczne ska€ y 'podwodne i €Ѓe wiatry w niej wiej€Ѕce nie s€Ѕ regularne. Ludwik Gu€Њnol€Њ, !kt€Єry j€Ѕ ju€Ѓ przep€ yn€Ѕ€  od ko€Ёca do ko€Ёca, kiedy wi€Єd€  do Francji ongi€Ї zdobyt€Ѕ !galeon€Ђ, zna€ , na szcz€Ђ€Їcie, #ka€Ѓd€Ѕ pu€ apk€Ђ i ka€Ѓdy zakr€Ђt.!By€  on dobrym pilotem i dzi€Ђki jego czujno€Їci zdo€ ano unikn€Ѕ€І wszelkich gro€Ѓ€Ѕcych niebezpiecze€Ёstw. Ostateczniedotarto do przyl€Ѕdka Sable, kt€Єry stanowi zako€Ёczenie hiszpa€Ёskiego p€Є€ wyspu Floryda. Omini€Ђto go w siedemnastym dniu podr€Є€Ѓy. Ludwik Gu€Њnol€Њ wzi€Ѕ€  niebawem kurs na p€Є€ noc, aby op€ yn€Ѕ€І ostatnie wyspy zachodnio-indyjskie: Wielkie Abaco i Mantanillas. W€Єwczas morze zmieni€ o !barw€Ђ i z zielonego sta€ o si€Ђ niebieskie. Dziwili si€Ђ marynarze. Ale Ludwik Gu€Њnol€Њ pokpiwa€  sobie z nich, wiedzia€  bowiem dobrze, €Ѓe jest to zapowied€Ј dogodnego ciep€ ego pr€Ѕdu, kt€Єry przebiega Atlantyk od brzeg€Єw ameryka€Ёskich a€Ѓ do wybrze€Ѓy hiszpa€Ёskich i angielskich 14 . €ЋPi€Ђkna $€Аasica€Ќ , oczywi€Їcie, p€ yn€Ђ€ a tam najspokojniej w €Їwiecie. Cztery dni p€Є€Јniej wiatr zmieni€  si€Ђ nagle ze wschodniego na zachodni i d€Ѕ€ ze €Їwie€Ѓ€Ѕ si€ €Ѕ. Czyste niebo pokry€ o si€Ђ g€Ђstymi chmurami i nasta€ y gwa€ towne szkwa€ y. Ludwik "Gu€Њnol€Њ kaza€  zwin€Ѕ€І bramsle,€Їci€Ѕgn€Ѕ€  bezan€Ѓagiel, !zrefowa€  marsle. I nie martwi€  si€Ђ jeszcze. Wszystkie te zmiany przysz€ y na czas i w porz€Ѕdku przez niego przewidzianym. Pod marslami, €Ѓaglami dolnymi i €Ѓaglem bukszprytowym #€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ sz€ a szybciej ni€Ѓ kiedykolwiek pod pe€ nymi €Ѓaglami w po€Їcigu za bogatym okr€Ђtem hiszpa€Ёskim albo holenderskim. ar powietrza wkr€Єtce usta€ , ch€ odne mg€ y pokry€ y ca€ e morze. Marynarzom, oddychaj€Ѕcym pe€ nymi piersiami w wilgotnej mgle, !zdawa€ o si€Ђ, €Ѓe Bretania ju€Ѓ blisko. Jednak up€ yn€Ђ€ o jeszcze wieledni. Gwiazda Polarna b€ yszcza€ a ka€Ѓdego wieczora odrobink€Ђ wy€Ѓej na horyzoncie... Tymczasem Tomasz Trublet nie niepokoi€  si€Ђ €Ѓadnym pr€Ѕdem ani €Ѓadnym wiatrem, a tym bardziej Gwiazd€Ѕ Polarn€Ѕ. Ot€Є€Ѓ Tomasz Trublet €Љ podczas gdy jego porucznik !wraz z ca€ €Ѕ za€ og€Ѕ pracowali gorliwie, aby fregat€Ђ utrzyma€І!na w€ a€Їciwym kursie i uchroni€І j€Ѕ przed wszelkimi gro€Ѓ€Ѕcymi jej niebezpiecze€Ёstwami €Љzadowala€  si€Ђ piciem, jedzeniem, spaniem, a nade wszystko bawi€  si€Ђ wybornie wtowarzystwie swej przyjaci€Є€ ki Juany. Ludwik Gu€Њnol€Њ €Љdostrzegaj€Ѕc z niepokojem i b€Єlem zmian€Ђ, jaka zasz€ a w zwyczajach i charakterze tego, ongi€Ї tak czynnego i tak €Ѓywego cz€ owieka €Љby€  pewien, €Ѓe przyczyn€Ѕ tej gwa€ townej wielkiej zmiany s€Ѕ jakie€Ї tajemne i mroczne si€ y. Nie omieszka€  czyni€І znaku krzy€Ѓa za ka€Ѓdym razem, gdy ujrza€  Hiszpank€Ђ, powa€Ѓnie podejrzewan€Ѕ przez niego o to, €Ѓe jest przekl€Ђt€Ѕ czarownic€Ѕ. !Prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, by€ y to zaisteczary, ale czary boskie raczej ni€Ѓ diabelskie, skoro, bardzo "zwyczajnie, chodzi€ o o mi€ o€Ї€І:gor€Ѕc€Ѕ, €Ѓ€Ѕdn€Ѕ, chciw€Ѕ i nienasycon€Ѕ. Czarodziejem za€Їby€  nie kto inny, tylko ma€ y € ucznik Kupido, kt€Єry, bez l€Ђku i szacunku, zapuszcza€  swe strza€ y straszliwie g€ €Ђboko w niemal dziewicze serce korsarza, serce lepiej uzbrojone przeciwko ca€ ej eskadrze nieprzyjacielskiej ani€Ѓeli przeciwko czarnym oczom i bia€ ej p€ ci pi€Ђknej dziewczyny, niedawno szyderczej, obecnie oddanej i kochaj€Ѕcej €Љkochaj€Ѕcej nami€Ђtnie, opl€Ѕtuj€Ѕcej go najbardziej wyszukanymi pieszczotami. I znowu mija€ y dni... Wreszcie Ludwik, kt€Єry co godzina kaza€  rzuca€І log, uzna€ , €Ѓe l€Ѕd nie mo€Ѓe by€І bardzo oddalony. Mierz€Ѕc wysoko€Ї€І Gwiazdy Polarnej twierdzi€  nawet, dokonawszy "oblicze€Ё, €Ѓe l€Ѕdem tym b€Ђdzie prawdopodobnie wyspa Ouessant, w gwarze dolnobreto€Ёskiej zwana Heuss€Ѕ. Wielu marynarzy !zacz€Ђ€ o si€Ђ zastanawia€І, kto ma wej€Ї€І do bocianiego gniazda, aby otrzyma€І p€ €Єtno na koszule, kt€Єre kapitan mia€ da€І temu, kto pierwszy zobaczy wybrze€Ѓe francuskie. Ale €Ѓaden nie otrzyma€  przyrzeczonego p€ €Єtna, poniewa€Ѓ to nie wysp€Ђ Ouessant, a tak€Ѓe nie Saint-Malo losy wyznaczy€ y €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ na miejsce l€Ѕdowania. Rankiem pi€Ђ€Іdziesi€Ѕtego sz€Єstego dnia, licz€Ѕc od wyjazdu z Tortue, marynarz !€Ћna oku€Ќ zasygnalizowa€ , €Ѓe zprawej burty ukaza€ y si€Ђ #liczne €Ѓagle, kt€Єre zdawa€ y si€Ђp€ yn€Ѕ€І na pe€ ne morze, w kierunku na wsch€Єd, tym samym kursem co €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ . Ludwik Gu€Њnol€Њ, ufaj€Ѕc szybko€Їci swej #fregaty, nie waha€  si€Ђ zbli€Ѓy€І do p€ yn€Ѕcych €Ѓaglowc€Єw. Widz€Ѕc to jeden z nich #od€ €Ѕczy€  si€Ђ od pozosta€ ych i zatrzyma€  si€Ђ jak gdyby w oczekiwaniu. Ludwik, spogl€Ѕdaj€Ѕc przez lunet€Ђ, szybko pozna€  okr€Ђt kr€Єla Francji. Na szczycie grotmasztu powiewa€ a flaga z bia€ ej satyny, usianej #kwiatami lilii. Przybli€Ѓywszy si€Ђ bardziej, mo€Ѓna by€ o odczyta€І nazw€Ђ tego okr€Ђtu liniowego €Љ€ЋHazardeux€Ќ . Na pok€ adzie kasztelu rufowego z tub€Ѕ w r€Ђku sta€  szlachcic o dumnej minie, kt€Єry zdawa€  si€Ђ dowodzi€І za€ og€Ѕ kr€Єla. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ stan€Ђ€ a w € opocie €Ѓagli. Tymczasem szlachcic z tub€Ѕ zacz€Ѕ€  stawia€І pytania: !€Љ Hej tam, wy z fregaty! ... Kimjeste€Їcie? Sk€Ѕd p€ yniecie? Dok€Ѕd pod€Ѕ€Ѓacie? Ludwik Gu€Њnol€Њ na wszystko odpowiedzia€  zgodnie z prawd€Ѕ. Nazwisko Tomasza Trubleta wywo€ a€ o pozytywny skutek; szlachcic zacz€Ѕ€  rozmawia€І o wiele grzeczniej, ni€Ѓ czyni€Ѕ to zazwyczaj oficerowie kr€Єlewscy, kiedy rozmawiaj€Ѕ ze zwyk€ ymi korsarzami. €ЉHej! €Љ zawo€ a€  €Љ jestem kawalerem d €ЏHarteloire, kapitanem Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci na okr€Ђcie o czterdziestu czterech dzia€ ach. Czy wiecie, €Ѓe Saint-Malo jest €Їci€Їle zablokowane przez eskadry holenderskie, kt€Єre zajmuj€Ѕ ca€ y kana€  La Manche od Ouessant a€Ѓ do Pas-de-Calais?My oto, dwaj kapitanowie kr€Єlewscy i jeden dow€Єdca eskadry, eskortujemy ten konw€Єj sk€ adaj€Ѕcy si€Ђ z trzydziestu dw€Єch statk€Єw !kupieckich, aby m€Єg€  wej€Ї€І dokt€Єregokolwiek z port€Єw francuskich. Zdumiony i zbity z tropu, !Ludwik Gu€Њnol€Њ umilk€ . S€ owa kawalera d €ЏHarteloire dzi€Ђki tubie brzmia€ y dono€Їnie i wyra€Јnie; ca€ a za€ oga "€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , st€ oczona za porucznikiem, nie uroni€ a ani jednej sylaby. Ludwik us€ ysza€  niespokojne szepty. #Kawaler d €ЏHarteloire przy€ o€Ѓy€ zn€Єw tub€Ђ do ust: #€ЉHej! Nie wierz€Ђ, aby€Їcie mieli wielk€Ѕ szans€Ђ przerwania blokady nieprzyjacielskiej i dostania si€Ђ bez przeszk€Єd do Saint-Malo. Ale mo€Ѓecie do€ €Ѕczy€І do naszego konwoju.S€Ѕ tu trzy okr€Ђty Jego $Kr€Єlewskiej Mo€Їci: €ЋFran€Ўais€Ќ ,kt€Єry nosi flag€Ђ pana de Gabareta, naszego dow€Єdcy eskadry, €ЋHazardeux€Ќ i $€ЋMaline€Ќ . Sto szesna€Їcie dzia€ ."Mo€Ѓemy si€Ђ zatem broni€І, je€Їlizajdzie potrzeba. W tym momencie na ramieniu !Ludwika Gu€Њnol€Њgo zaci€Ѕ€Ѓy€ a jaka€Ї d€ o€Ё. Tomasz Trublet, wywabiony niezwyk€ ym ha€ asem, wyszed€  z kasztelu rufowego. Stoj€Ѕc twarz€Ѕ do kr€Єlewskiego kapitana zasalutowa€ , a pi€Єro jego kapelusza wspaniale falowa€ o na wietrze. Potem zawo€ a€  takdono€Їnie, €Ѓe us€ yszano go €Їwietnie na obydwu okr€Ђtach, pomimo sporej jeszcze odleg€ o€Їci i pomimo €Ѓe nie u€Ѓywa€  €Ѓadnej tuby: €ЉHej tam! Panie kawalerze, ja,kapitan Trublet, przyjmuj€Ђ ca€ ym sercem pa€Ёskie grzeczne zaproszenie i € €Ѕcz€Ђ si€Ђ z panem, ale nie po to, abymnie broniono, lecz aby broni€Іwraz z panem okr€Ђt€Єw kupieckich, a tak€Ѓe, aby broni€І honoru naszego kr€Єla Ludwika. B€Ђdzie zatem sto trzydzie€Їci sze€Ї€І dzia€  zamiast stu szesnastu. I z tym przejdziemy, je€Ѓeli si€Ђ Bogu spodoba. Tomasz dumnie zdj€Ѕ€  kapelusz,podczas kiedy kawaler d !€ЏHarteloire, salutuj€Ѕc z kolei do€Ї€І nisko, zdj€Ѕ€  sw€Єj. 14 Chodzi tu o Pr€Ѕd Zatokowy(Golfstrom), ciep€ y pr€Ѕd Oceanu Atlantyckiego, p€ yn€Ѕcy z Cie€Їniny Florydzkiej, pocz€Ѕtkowo wzd€ u€Ѓ Ameryki P€Є€ nocnej do ok. 40 stopnia szeroko€Їci p€Є€ nocnej, a nast€Ђpnie skr€Ђcaj€Ѕcy na wsch€Єd i przep€ ywaj€Ѕcy ocean, u wybrze€Ѓy Europy oddzielaj€Ѕcy si€Ђ ku po€ udniowi; g€ €Єwne rami€Ђ Golfstromu, Pr€Ѕd Kanaryjski, dociera do wybrze€Ѓy norweskich i Morza Barentsa (przyp. red. ). IV Z zachodu wia€ a ostra bryza. Po morzu przebiega€ y d€ ugie fale barwy wodorost€Єw, wstrz€Ѕsaj€Ѕc ostro okr€Ђtami, !kt€Єre ko€ ysa€ y si€Ђ na wodzie od dziobu do rufy. G€Ђste ob€ oki pokry€ y niebo, nad !wod€Ѕ wznosi€ y si€Ђ pasma mg€ y.Blada jutrzenka walczy€ a na wschodzie z ciemn€Ѕ jeszcze noc€Ѕ. "€ЉM€Єj Bo€Ѓe! €Љzamrucza€  Ludwik $Gu€Њnol€Њ, kt€Єry nachyli€  si€Ђ nadbarierk€Ѕ nadburcia, badaj€Ѕc !horyzont. €Љ Je€Ѓeli pogoda si€Ђ nie zmieni, holenderscy marynarze wachtowi €Ћna oku€Ќ "nie b€Ђd€Ѕ mieli wielkiej nadziei zobaczenia nas. Ale czy my mo€Ѓemy mie€І nadziej€Ђ na wej€Їcie do Hawru, otoczonegoze wszech stron piaskami i mieliznami? Waha€  si€Ђ jaki€Ї czas, potem, !decyduj€Ѕc si€Ђ nagle, zszed€  z rufy a€Ѓ do wielkiej kabiny i zapuka€  pi€Ђ€Їci€Ѕ w drzwi kabiny kapita€Ёskiej, gdzie spali Tomasz i Juana. By€  poranek Bo€Ѓego Narodzenia. A od dw€Єch d€ ugich dni konw€Єj w otoczeniu trzech okr€Ђt€Єw $kr€Єlewskich i €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , jak stado owiec z czterema psami pasterskimi, p€ yn€Ѕ€ , gnany pe€ nym wiatrem, wdzieraj€Ѕc si€Ђ mi€Ђdzy !kr€Ѕ€Ѓowniki nieprzyjacielskie. A  tych ludzi, esi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk„€ cm*…  @ cа*†р c3+‡ќ!м*–+ˆи&ј c€Р+‰а1ђ c#,ŠТ<С†,w tym Roku Pa€Ёskim 1677, !kt€Єry si€Ђ w€ a€Їnie ko€Ёczy€ , eskadry francuskie pod komend€Ѕ pan€Єw de Vivonne i Duquesne wymiot€ y do cna wszystkie floty nieprzyjacielskie z ca€ ego Morza €­r€Єdziemnego. Morze !€­r€Єdziemne zreszt€Ѕ ju€Ѓ w roku1676 otrzyma€ o porz€Ѕdne trzepni€Ђcie miot€ €Ѕ dzi€Ђki francuskim zwyci€Ђstwom ko€ o Agosty i Stromboli, gdzie nawet sam straszny Ruyter znalaz€  sw€Єj koniec. Hrabia d #€ЏEstr€Њe, kt€Єry dowodzi€  flot€Ѕ na Atlantyku, wygra€  tak€Ѓe naAntylach pi€Ђkn€Ѕ bitw€Ђ ko€ o Tobago. Ale w€ a€Їnie te zwyci€Ђstwa ogo€ oci€ y z okr€Ђt€Єw wszystkie francuskie wybrze€Ѓa od zachodu do p€Є€ nocy. Tymczasem admira€ owie Zjednoczonych Prowincji, odni€Єs€ szy zwyci€Ђstwo nad Francuzami ko€ o Walcheren jakie€Ї cztery lata temu, skorzystali z tego, aby zn€Єw osi€Ѕgn€Ѕ€І sw€Ѕ dawn€Ѕ przewag€Ђ. Sze€Ї€Іdziesi€Ѕt ich okr€Ђt€Єw zaj€Ђ€ o teraz kana€  La Manche i dla pan€Єw de Gabareta, d €ЏHarteloire €Џa i de Rosmadeca €Љtak si€Ђ nazywa€  kapitan €ЋMaline€Ќ €Љnie by€ o spraw€Ѕ € atw€Ѕ przeprowadzi€І okr€Ђty handlowe w bezpieczne miejsce pod nosem nieprzyjaciela maj€Ѕcego tak wielk€Ѕ przewag€Ђ. Dow€Єdca eskadry, po odbyciu narady z kapitanami, wskaza€  drog€Ђ prosto na p€Є€ nocny wsch€Єd, aby dosi€Ђgn€Ѕ€І wybrze€Ѓa angielskiego i stan€Ѕ€І tam na odleg€ o€Ї€І wystrza€ u dzia€ owego. Wiele przemawia€ o za tym, €Ѓe nieprzyjaciel zacznie wkr€Єtce kr€Ѕ€Ѓy€І po wodach francuskich.Manewruj€Ѕc w ten spos€Єb okr€Ђty mia€ y pewn€Ѕ nadziej€Ђ nie by€І dostrze€Ѓone do ostatniej chwili; by€І mo€Ѓe, uda€ oby si€Ђ zaskoczy€І w€Єwczas Holendr€Єw i prze€ ama€І nagle ich blokad€Ђ. Co do portu, w kt€Єrym miano l€Ѕdowa€І, pan de Gabaret postanowi€  dotrze€І do Hawru, albowiem port ten istotnie jestdost€Ђpny, ma wiele miejsc bardzo g€ €Ђbokich; poza tym niezwykle dogodne przyp€ ywy "cz€Ђ€Їciej tam wyst€Ђpuj€Ѕ ni€Ѓ w ka€Ѓdym innym porcie kana€ u La Manche. Powiadomiony o !tym Ludwik Gu€Њnol€Њ uzna€ , €Ѓe wyb€Єr portu jest trafny. Tomasz natomiast, nie wychodz€Ѕc ani razu ze swej kabiny od czasu rozmowy z kapitanem €ЋHazardeux€Ќ , nie wiedzia€  nic o postanowieniu pana de Gabareta. Pan de Gabaret tymczasem wyda€  rozkaz zmiany kursu. Ludwik Gu€Њnol€Њ nie chcia€  zwleka€І ani sekundy, aby zawiadomi€І kapitana, kt€Єry pomimo ca€ ej swej dotychczasowej beztroski, wzi€Ѕ€ by przecie€Ѓ udzia€  w walce, gdyby ona nast€Ѕpi€ a. Oto dlaczego Ludwik Gu€Њnol€Њ puka€  teraz do drzwi kabiny, gdzie spali Tomasz i Juana. W zamkni€Ђtej kabinie Ludwik us€ ysza€  jaki€Ї ha€ as, po nieca€ ej minucie drzwi si€Ђ !otworzy€ y i ukaza€  si€Ђ Tomasz.Ubrany tylko w koszul€Ђ i w spodnie, wygl€Ѕda€  mimo to okazale w tym niezwykle wspania€ ym negli€Ѓu; koszula jego pstrzy€ a si€Ђ od koronek, a spodnie by€ y wyhaftowane jak chor€Ѕgiew. Poznawszy Ludwika wyszed€  z kabiny. Zamkn€Ѕ€  za sob€Ѕ drzwi. !€Љ Co si€Ђ sta€ o?? €Љ spojrza€  pytaj€Ѕco na Gu€Њnol€Њgo. €Љ Zbli€Ѓa si€Ђ walka. €Љ Ach, tak! €Љ westchn€Ѕ€  Tomasz. Pozosta€  kilka sekund w zamy€Їleniu. Potem wzruszy€  ramionami, otworzy€  drzwi, wszed€  z powrotem do kabiny inie wychodzi€  z niej wi€Ђcej. Wr€Єciwszy na ruf€Ђ, smutny z powodu swej samotno€Їci, !Ludwik Gu€Њnol€Њ zdusi€  w sobie "gorzki b€Єl, kt€Єry mu rozpiera€  serce. Podczas tej minuty nic "si€Ђ woko€ o nie zmieni€ o. Statki!handlowe p€ yn€Ђ€ y w nie€ adzie pod pe€ nymi €Ѓaglami, a eskorta, w obawie ich wymini€Ђcia, gdy€Ѓ nigdy nie p€ yn€Ѕ one tak szybko jak !okr€Ђty wojenne, zwin€Ђ€ a €Ѓagleg€Єrne. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , szybsza od ka€Ѓdego z trzech #okr€Ђt€Єw kr€Єlewskich, p€ yn€Ђ€ a tylko pod marslami. W polu widzenia nie by€ o €Ѓadnego masztu nieprzyjacielskiego ani wybrze€Ѓa. Pasma mg€ y nadal unosi€ y si€Ђ nad morzem, a wiatr, jakkolwiek dm€Ѕcy z $wielk€Ѕ si€ €Ѕ, nie rozprasza€  ich; albowiem skoro tylko rozp€Ђdzi€ jedne, gromadzi€ y si€Ђ natychmiast inne. Jednak€Ѓe by€ y rzadkie chwile, kiedy mo€Ѓna by€ o zobaczy€І skraweknieba, i trwa€ y dostatecznie !d€ ugo, aby ods€ oni€І odrobin€Ђ horyzontu. Ludwik nie omieszkiwa€  skierowa€І tam szybko swej lunety, kt€Єr€Ѕ prawie zawsze mia€  przy sobie.€Љ Tym razem jeszcze nic €Љ zamrucza€ . Wysila€  wzrok, na przek€Єr mg€ om, przede wszystkim w kierunku zachodnim, z tej bowiem strony wia€  wiatr, a Ludwik obawia€  si€Ђ, aby szczury holenderskie nie zaatakowa€ y w€ a€Їnie stamt€Ѕd.Morze jest tam szersze €Љ !my€Їla€  €Љrozci€Ѕga si€Ђ a€Ѓ po kontynent, na jakie€Ї ponad czterdzie€Їci pi€Ђ€І mil. $Czterdzie€Їci pi€Ђ€І mil g€ €Ђbokiejwody €Љjest gdzie pomie€Їci€І kilka eskadr. Gdyby przyby€ o ztej strony dwana€Їcie albo "pi€Ђtna€Їcie okr€Ђt€Єw, mia€ yby wdodatku korzystny wiatr. Nagle przerwa€  sobie to wyliczanie. !€ЉHa! €Љrzek€  dono€Їnym g€ osem €Љ co to ma znaczy€І? Tyle p€ €Єtna! Czy€Ѓby ci panowie z !floty kr€Єlewskiej nie potrafili prze€Ѓy€І godziny bez ubieraniaflagami wszystkich linek flagowych. Okr€Ђt pana de Gabareta, !€ЋFran€Ўais€Ќ , kt€Єry szed€  na czele eskadry €Љw po€ o€Ѓeniu !oko€ o €Іwierci mili pod wiatr odniej €Љpozawiesza€ , istotnie, moc flag, sygna€ €Єw dla swych dw€Єch towarzyszy, €ЋHazardeux€Ќ i €ЋMaline€Ќ . Jednocze€Їnie da€  trzy armatnie wystrza€ y, kt€Єrych #potr€Єjny dym odcina€  si€Ђ bia€ €Ѕ!jak €Їnieg plam€Ѕ po€Їr€Єd burej mg€ y. Niew€Ѕtpliwie musia€  to by€І rozkaz bardzo nagl€Ѕcy, Ludwik Gu€Њnol€Њ zobaczy€  bowiem, jak obydwa statki !natychmiast rozwin€Ђ€ y €Ѓagle i kierowa€ y si€Ђ prosto do dow€Єdcy eskadry. Niepewny, jakie miejsce sam powinien zaj€Ѕ€І, Ludwik w por€Ђ&ujrza€  €ЋMaline€Ќ , kt€Єra p€ yn€Ђ€ a!kursem tak, €Ѓeby omin€Ѕ€І ruf€Ђ %€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ i ustawi€ a si€Ђdo€Ї€І blisko, aby otrzyma€І najlepsz€Ѕ szybko€Ї€І. Na rufie sta€  kapitan we w€ asnej osobie, kawaler de Rosmadec. Zobaczywszy Ludwika "Gu€Њnol€Њgo, przy€ o€Ѓy€  usta do tuby; !€ЉHej, tam! Korsarze... Holendrzys€Ѕ po stronie zachodniej, przesuwaj€Ѕ si€Ђ ku po€ udniowemu zachodowi. Rozpoczynamy walk€Ђ, aby wygra€І na czasie. Wy macie zabra€І okr€Ђty handlowe i p€ yn€Ѕ€І prosto na po€ udnie. Hawr jest niedaleko. "€ЋMaline€Ќ szybko si€Ђ oddali€ a. Ludwik mierzy€  j€Ѕ wzrokiem. By€ a to fregata znacznie !mniejsza ni€Ѓ €ЋFran€Ўais€Ќ albo €ЋHazardeux€Ќ , kt€Єre by€ y okr€Ђtami liniowymi. Pierwszy !mia€  czterdzie€Їci osiem, drugi czterdzie€Їci cztery dzia€ a. €ЋMaline€Ќ tylko dwadzie€Їcia cztery €Љ i to mniejszego #kalibru. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ by€ a warta tyle samo ze swymi dwudziestoma dzia€ ami z br€Ѕzu. Za kogo bierze nas ten fircyk?€Љ Ludwik poczu€  si€Ђ wielce obra€Ѓony. €Љ Mo€Ѓe widzia€  wi€Ђcej bitew ni€Ѓ my? I czy wie, dlaczego Tomasz Trublet %zgodzi€  si€Ђ do€ €Ѕczy€І €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ do kr€Єlewskiej eskadry? Po chwili podszed€  do sternika,"w€ asnor€Ђcznie odchyli€  rumpel izakomenderowa€ , aby ob€ o€Ѓono szoty. W chwil€Ђ !potem €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , skora!do pos€ uchu, bieg€ a z €Ѓaglami,ustawionymi ostrzej pod wiatr,#i zbli€Ѓy€ a si€Ђ szybko do okr€Ђtuadmiralskiego. Ludwik Gu€Њnol€Њ, opuszczaj€Ѕc ruf€Ђ, raz jeszcze wr€Єci€  do #wielkiej kabiny. Zbli€Ѓy€  si€Ђ do kabiny kapita€Ёskiej, ale nie !€Їmia€  zapuka€І i wkr€Єtce, nie s€ ysz€Ѕc stamt€Ѕd €Ѓadnego szmeru, zrobi€  p€Є€ obr€Єt i #oddali€  si€Ђ na ko€Ёcach palc€Єw. W chwili, kiedy wchodzi€  po trapie kasztelu rufowego, !us€ ysza€ , jak w dali rozleg€ o si€Ђ co€Ї w rodzaju uderzenia grzmotu. I Ludwik, skoczywszyjak ko€Ё pod uderzeniem ostrogi, stan€Ѕ€  zn€Єw, w mgnieniu oka, na pok€ adzie kasztelu rufowego. Rozgl€Ѕdaj€Ѕc si€Ђ na wszystkie strony z pocz€Ѕtku nie spostrzeg€  nieprzyjaci€Є€ . Zobaczy€  natomiast okr€Ђt dow€Єdcy eskadry, spowity w pi€Єropusze dymu, a tak€Ѓe wy€ aniaj€Ѕcy si€Ђ z dymu #€ЋHazardeux€Ќ , kt€Єry ju€Ѓ si€Ђ z tamtym po€ €Ѕczy€ . Bez w€Ѕtpienia Holendrzy zbli€Ѓali si€Ђ i ju€Ѓ ich spostrze€Ѓono. "Na sze€Ї€І kabli przed €ЋPi€Ђkn€Ѕ "€Аasic€Ѕ€Ќ €ЋMaline€Ќ manewrowa€ adalej, aby stan€Ѕ€І poza obydwoma okr€Ђtami liniowymi. Ludwik nie zmienia€  €Ѓagli, czekaj€Ѕc na rozw€Єj wypadk€Єw. Wypadki potoczy€ y si€Ђ szybko.Z faluj€Ѕcej, w po€ owie przezroczystej, w po€ owie nieprzejrzanej mg€ y wy€ oni€ y !si€Ђ okr€Ђty holenderskie. Ludwik&naliczy€  ich dziewi€Ђ€І. Ju€Ѓ pi€Ђ€І z nich, zrobiwszy zwrot w lewo, rzuci€ o si€Ђ w stron€Ђ obydw€Єch okr€Ђt€Єw kr€Єla Francji, podczas gdy cztery pozosta€ e odpad€ szy w prawo a€Ѓ do pe€ nego wiatru, szukaj€Ѕc wolnej drogi, pogoni€ y za okr€Ђtami handlowymi. Na drodze €Їcigaj€Ѕcych bezbronne statki kupieckie stan€Ђ€ a jednak przeszkoda w !postaci ma€ ej fregaty €ЋMaline€Ќ. Ale fregata wobec czterech !okr€Ђt€Єw znaczy tyle, co w€Ѕt€ edziecko z drewnian€Ѕ szabl€Ѕ i kapiszonowym pistoletem wobec czterech €Ѓo€ nierzy, dragon€Єw albo muszkieter€Єw, w pe€ nym rynsztunku. Cztery okr€Ђty holenderskie, wszystkiew pogotowiu wojennym, o potr€Єjnych bateriach, mog€ y po€ kn€Ѕ€І od razu kawalera de Rosmadeca wraz z jego € upin€Ѕ.Czy zatem €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ mia€ a si€Ђ miesza€І do takiej gry €Љ z g€Єry przegranej €Љ i !czy nie lepiej by€ o po€ €Ѕczy€І si€Ђ z okr€Ђtem dow€Єdcy eskadry, kt€Єry przynajmniej nie omieszka stawi€І silnego oporu przeciwnikom? Ludwik Gu€Њnol€Њ waha€  si€Ђ. Ale w tym momencie zawrza€ a bitwa zar€Єwno z jednej, jak i z drugiej strony. Ludwik, dzielny jak zwykle, to znaczy ponad miar€Ђ, zapomnia€  naraz o ca€ ym wyrachowaniu i ca€ ej rozwadze i instynktownie podbieg€  do najbli€Ѓszego dzia€ a. €ЋFran€Ўais€Ќ i €ЋHazardeux€Ќ walczy€ y przez praw€Ѕ burt€Ђ w odleg€ o€Їci "blisko p€Є€ tora mili. €ЋMaline€Ќ znalaz€ a si€Ђ wprost przed "€ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ѕ€Ќ . €ЋPi€Ђkna "€Аasica€Ќ , pod pe€ nymi €Ѓaglami,uda€ a si€Ђ w kierunku fregaty "kr€Єlewskiej, kt€Єra zdawa€ a si€Ђulega€І przewadze swych straszliwych napastnik€Єw. V €ЉNa€ adowa€І dzia€ a na prawej burcie! €Љ rzuci€  komend€Ђ "Ludwik Gu€Њnol€Њ, zbli€Ѓywszy si€Ђna czterysta s€Ѕ€Ѓni od nieprzyjaciela. Kanonierzy znajduj€Ѕcy si€Ђ na !lewej burcie opu€Їcili dzia€ a i pobiegli z pomoc€Ѕ swoim druhom na prawej burcie. Pomagali im w € adowaniu. €Љ Cel: maszty! €Љ zakomenderowa€  Ludwik. Strzelanie w kad€ ub okr€Ђt€Єw liniowych znaczy€ oby tyle, co rzucanie grochu o €Їcian€Ђ: marne kule €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ mog€ yby zaledwie zadrasn€Ѕ€І te kad€ uby z grubego masywnego d€Ђbu, niezwykle solidnie zbudowane i obite metalem. Gdy tymczasem dobryogie€Ё, wycelowany wprost w maszty, zrzuca na pok€ ad same maszty, reje, €Ѓagle i liny, zamienia za jednym zamachem najpot€Ђ€Ѓniejszy tr€Єjpok€ adowiec w szcz€Ѕtki, kt€Єre morze wyrzuca na brzeg.€Љ A teraz, na wszystkich €Їwi€Ђtych pa€Ёskich, kanonierzy, celowa€І dobrze! Ludwik Gu€Њnol€Њ zakl€Ѕ€  si€Ђ. "Fakt by€  tak rzadki, €Ѓe za€ og€Ђprzej€Ђ€ a groza. Prowadz€Ѕcy okr€Ђt holenderski $by€  ju€Ѓ na odleg€ o€Ї€І strza€ u. €Љ Ognia!! €Љ zawo€ a€  Ludwik. Dziesi€Ђ€І wystrza€ €Єw !dzia€ owych zla€ o si€Ђ w jeden. Przez dwadzie€Їcia sekund nic nie widziano, zapad€ y ciemno€Їci: g€Ђsty dym spowi€  !ca€ €Ѕ fregat€Ђ. Ludwik, dusz€Ѕc "si€Ђ dymem, zakas€ a€ . Ale kiedy si€Ђ wychyli€  przez burt€Ђ, wytrzeszczaj€Ѕc oczy, aby ujrze€І manewr nieprzyjaciela, zaskrzypia€ y deski pok€ adu na rufie pod mocnym krokiem i pot€Ђ€Ѓny g€ os zapanowa€  nad odg€ osem dzia€ : €Љ Niech idzie z wiatrem, do stu piorun€Єw! Ludwik, podskoczywszy z $wielkiej rado€Їci, obr€Єci€  si€Ђ i zobaczy€  Tomasza. Na g€ os kapitana, pierwszego po Bogu €Љ sternik i marynarz stoj€Ѕcy przy bezanie instynktownie spe€ nili rozkaz. P€ yn€Ѕc pe€ nym wiatrem, €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ w ci€Ѕgu pi€Ђtnastu sekund podwoi€ a, a potem potroi€ a pr€Ђdko€Ї€І. W "chwili, kt€Єra nast€Ѕpi€ a po tychpi€Ђtnastu sekundach, wstrz€Ѕsn€Ђ€ a powietrzem detonacja, spowodowana hukiem sze€Ї€Іdziesi€Ђciu wielkich dzia€ , strzelaj€Ѕcych razem, i deszcz wielkich kul zaszumia€ , jakby zaszumia€ o sto tysi€Ђcy chrab€Ѕszczy, lec€Ѕcych rojem; okr€Ђt liniowy "odpowiedzia€  gro€Јn€Ѕ salw€Ѕ. Alesalwa chybi€ a i podziurawi€ a tylko powierzchni€Ђ morza, kulepada€ y g€Ђsto jak grad w sam €Їrodek wodnego toru fregaty, o jakie€Ї trzydzie€Їci s€Ѕ€Ѓni #poza jej ruf€Ѕ. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќby€ a jeszcze, na szcz€Ђ€Їcie, zakryta w€ asnym dymem, a kanonierzy holenderscy, kt€Єrzy nie widzieli nic, nawet wierzcho€ ka masztu, wycelowali w ob€ ok g€Ђstego dymu, s€Ѕdz€Ѕc w po€Їpiechu, €Ѓecel, na razie niewidoczny, uka€Ѓe si€Ђ natychmiast. W ten spos€Єb podst€Ђp Tomasza zako€Ёczy€  si€Ђ sukcesem. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ wysz€ a nienaruszona z dymu, kt€Єry j€Ѕtak dobrze os€ ania€ . Oczom Tomasza ukaza€ o si€Ђ pole walki. Patrz€Ѕc z lewej burty dostrzec mo€Ѓna by€ o okr€Ђty kupieckie uciekaj€Ѕce w przera€Ѓeniu, aby si€Ђ pr€Ђdzej oddali€І. Walcz€Ѕc oddzielnie z prawej burty panowie de Gabaret i d €ЏHarteloire zatrzymali wok€Є€  swych dw€Єchdumnych okr€Ђt€Єw pi€Ђciu przeciwnik€Єw. Holendrzy po wymianie dwudziestu czy te€Ѓ !trzydziestu salw nie chcieli si€Ђ rozprasza€І. !Obawiali si€Ђ oddala€І cho€Іby o krok jeden od drugiego, wiedzieli bowiem, €Ѓe pojedynczy okr€Ђt zostanie natychmiast zmuszony do poddania si€Ђ. Cztery pozosta€ e!okr€Ђty holenderskie usi€ owa€ y jeszcze do€Їcign€Ѕ€І francuskie okr€Ђty kupieckie. Ale najwi€Ђkszy z tych czterech zatrzymywa€ a ko€ o siebie !dzielna €ЋMaline€Ќ ; ten, kt€Єry niedawno da€  salw€Ђ do Tomasza, znika€  wci€Ѕ€Ѓ w ob€ oku w€ asnego dymu. Dwa ostatnie kierowa€ y si€Ђ w #stron€Ђ dziobu €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ. €ЉC€Є€Ѓ tam znowu te pod€ e psy zawiesi€ y na wierzcho€ ku swego grotmasztu? €Љspyta€  Tomasz, podczas gdy jego kanonierzy ponownie nabijali dzia€ a. Ludwik spojrza€  przez lunet€Ђ. €Љ M€Єj Bo€Ѓe!! €Љ M€Єw!! Co jest? €Љ M€Єj Bo€Ѓe!! €Љ Rany boskie!! Co tam jest? €Љ Miot€ a!! 15 Tomasz, poblad€ y z $w€Їciek€ o€Їci, zakr€Ђci€  si€Ђ dwa razy na miejscu, poszukuj€Ѕc jakiego€Ї sposobu szybkiej zemsty. Wreszcie, podnosz€Ѕc oczy na w€ asny grotmaszt, zawo€ a€  dr€Ѓ€Ѕcym g€ osem: €Љ Na Chrystusa z Ravelinu!! Flaga, gdzie jest moja flaga? €Љ Twoja flaga?? !€ЉTak! Niech ci€Ђ diabli porw€Ѕ! Moja flaga szkar€ atna, moja flaga czerwonokrwista ze z€ otym barankiem. Niech te € otry wiedz€Ѕ, z kim maj€Ѕ do czynienia! eby mi j€Ѕ natychmiast wci€Ѕgni€Ђto na maszt! Dw€Єch m€ odych marynarzy, przera€Ѓonych spojrzeniem "kapitana, rzuci€ o si€Ђ do kufra. Za sekund€Ђ baranek, straszliwszy dla wszystkich Jedenastu Prowincji bardziej #ni€Ѓ cholera albo nag€ a €Їmier€І, € opota€  na wietrze. "€ЉSter w lewo! €Љ wrzasn€Ѕ€  dzikoTomasz. €ЉPrzygotowa€І si€Ђ do zwrotu! Postawi€І bezan, zwin€Ѕ€І €Ѓagiel bukszprytowy! Zdumiona za€ oga spe€ ni€ a ten rozkaz. Ludwik Gu€Њnol€Њ nie rozumia€  z pocz€Ѕtku ani troch€Ђ celu tego osobliwego !manewru, kt€Єry na do€Ї€І d€ ug€Ѕchwil€Ђ zatrzyma€  €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ stoj€Ѕc€Ѕ pod wiatr, "id€Ѕc€Ѕ powoli i €Јle steruj€Ѕc€Ѕ €Љwszystko to w odleg€ o€Їci jakiego€Ї jednego kabla od dziobu obydw€Єch holendr€Єw. !Zbli€Ѓa€ y si€Ђ w€ a€Їnie, id€Ѕc burta w burt€Ђ pe€ nym wiatrem,kt€Єry wydyma€  ich ogromne nowe €Ѓagle jak worki sk€Єrzane; ich kad€ uby pru€ y wod€Ђ, odbijaj€Ѕc za ka€Ѓdym !zako€ ysaniem pian€Ђ fal. Mo€Ѓna by€ o odr€Є€Ѓni€І ju€Ѓ czarne paszcze dzia€  gotowych do strza€ u. Jeszcze minuta, a !min€Ѕ fregat€Ђ, bior€Ѕc j€Ѕ w dwaognie, mia€Ѓd€Ѓ€Ѕc potr€Єjn€Ѕ salw€Ѕ, cztery albo pi€Ђ€І razy silniejsz€Ѕ ni€Ѓ s€ aba salwa w€Ѕt€ ej fregaty. Ale Tomasz znowu rzuci€  komend€Ђ: €ЉDo dzia€ , na prawej burcie! Kanonierzy, €Їmia€ o, wali€І celnie! Ci€Ѕgle w maszty! Marynarze z lewej burty do manewr€Єw! Ca€ a na burt€Ђ! Podnie€Ї€І €Ѓagiel bukszprytowy, opu€Їci€І bezan! Zwin€Ѕ€І grot! Kanonierzy, salwa z ca€ ej burty! Tym razem za€ oga zrozumia€ a. Podni€Єs€  si€Ђ wielki wrzask, zag€ uszaj€Ѕcy huk dzia€ . Tomasz l€ЏAgnelet tylko pozorowa€  dokonanie zwrotu i jeszcze raz oszuka€  nieprzyjaciela! Holendrzy, widz€Ѕc nieruchom€Ѕ fregat€Ђ, nie szli ostrzej na wiatr, aby nie wywo€ a€І jej manewru, i w ten spos€Єb nie ods€ onili na czas swoich baterii. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , po oddaniu salwy, wybra€ a €Ѓagle z prawej burty iie. A  tych ludzi, esi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП‹p@ cŸ,ŒА c-Л% Ue-ŽрЈ c€К-ˆ*и c.`5! Z€.rzuci€ a si€Ђ pod bukszpryt jednego z okr€Ђt€Єw, zamiast przej€Ї€І mi€Ђdzy obydwoma. Dzi€Ђki dymowi okr€Ђt zobaczy€  tylko ogie€Ё €Љalbo jeszcze #mniej. I zderzy€  si€Ђ z fregat€Ѕ, nagle zatrzyman€Ѕ w ruchu, tak gwa€ townie, €Ѓe z€ ama€  sobie o ni€Ѕ bukszpir, cz€Ђ€Ї€І dziobow€Ѕ, porwa€  €Ѓagiel bukszprytowy oraz liczne sztagi i wanty. Jego fokmarsel spad€  poci€Ѕgaj€Ѕc za sob€Ѕ bramsel i marsel na grotmaszcie i nawet g€Єrn€Ѕ cz€Ђ€Ї€І bezana. Mo€Ѓna powiedzie€І, €Ѓe run€Ђ€ o ca€ e omasztowanie, kt€Єrego, jak wiadomo, bukszpryt jest prawdziw€Ѕ podpor€Ѕ, bez niego"ca€ a reszta si€Ђ wali. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ zreszt€Ѕ dozna€ a !r€Єwnie€Ѓ takiego uderzenia, €Ѓe spad€ y jej trzy g€Єrne €Ѓagle. Tym niemniej przewaga by€ a po jej stronie: uczepiona terazpod dziobem okr€Ђtu, mog€ a u€Ѓy€І dzia€  z prawej burty, skoro tylko zn€Єw b€Ђd€Ѕ na€ adowane, a on nie m€Єg€  do niej strzela€І z €Ѓadnego ze swych dzia€ . !Tomasz, €Їmiej€Ѕc si€Ђ, jak tylkoon €Їmia€І si€Ђ potrafi€ , i wykrzywiaj€Ѕc wargi w triumfuj€Ѕcym grymasie, zwr€Єci€  si€Ђ do Ludwika: €Љ Widzisz, jak ten okr€Ђt nam si€Ђ poddaje? Pami€Ђtasz galeon€Ђ pe€ n€Ѕ z€ ota? Ludwik potrz€Ѕsn€Ѕ€  g€ ow€Ѕ. €Љ Tak!! Ale z€ oto, kt€Єre zrabujemy na tym okr€Ђcie, nieuczyni nas wcale bogatymi. !€ЉNie! €Љ za€Їmia€  si€Ђ Tomasz. €ЉTo on si€Ђ raczej wzbogaci, je€Ѓeli przypadkiem nas obrabuje! €­mia€  si€Ђ coraz bardziej, a potem, wszed€ szy w sam €Їrodek kanonier€Єw, kt€Єrzy ko€Ёczyli € adowa€І dzia€ a kartaczami, zawo€ a€ : !€Љywo! Ognia! Bierzcie topory, piki i szpady, ch€ opcy! Daj€Ђ wam tego holendra! We€Јcie go!M€Єwi€Ѕc to by€  pewien, €Ѓe przemawia do dawnych swych korsarzy, skorych do walki, zdecydowanych zawsze #zgin€Ѕ€І lub zwyci€Ђ€Ѓy€І. Ale jegoobecna za€ oga by€ a inna: poczciwi ch€ opcy z Saint-Malo, spokojni, dzielni jedynie w€Єwczas, gdy byli do tego zmuszeni. Na propozycj€Ђ Tomasza dokonania aborda€Ѓu zareagowali wahaniem i niezdecydowaniem. Tomasz widzia€  ich niepewno€Ї€І. Skoczy€  jednym susem do !nadburcia i opieraj€Ѕc si€Ђ o nieplecami stan€Ѕ€  twarz€Ѕ w twarz do wszystkich swych ludzi. Dwa stalowe pistolety b€ yszcza€ y w jego wyci€Ѕgni€Ђtych r€Ђkach. #€ЉPsy, leniwe psy! €Љ zarycza€ . €ЉS€ uchajcie! Jeste€Їcie biedni jak Hiob, a ja jestem bogatszy ni€Ѓ Krezus. Nie macie niczego, opr€Єcz brudnych € achman€Єw, aja mam siedemset tysi€Ђcy z€ otych liwr€Єw w kufrze. Wasze €Ѓony i dziewczyny s€Ѕ bezpieczne w waszych wsiach,moja dziewczyna jest tutaj przy mnie, a kule przecie€Ѓ €Їwiszcz€Ѕ woko€ o! Jednak to ja#w€ a€Їnie podj€Ѕ€ em t€Ђ walk€Ђ, w kt€Єrej nie mam nic do wygrania, a wszystko do stracenia. Ale teraz b€Ђdziecie si€Ђ bili, kln€Ђ si€Ђ na moj€Ѕ krwist€Ѕ flag€Ђ, kt€Єra powiewa tam w g€Єrze! Psy, ospa€ e psy! Do aborda€Ѓu! Do aborda€Ѓu, albowas tymi oto r€Ђkoma... Nie sko€Ёczy€ . Rzucaj€Ѕce b€ yskawice oczy m€Єwi€ y za niego, a dwa wzniesione pistolety stanowi€ y dostatecznie gro€Јne ostrze€Ѓenie. W tej samej chwili kilku €Ѓo€ nierzy holenderskich wygrzebawszy si€Ђ z kupy lin i p€ €Єcien, zwalonych na ich pok€ adzie, zacz€Ђ€ o si€Ђ gromadzi€І w cz€Ђ€Їci dziobowej i otworzy€ o silny ogie€Ё muszkietowy przeciwko #ch€ opcom z €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Od pierwszych strza€ €Єw pad€ o czterech marynarzy. Wzi€Ђci mi€Ђdzy muszkiety nieprzyjaciela a pistolety Tomasza, przekonani, €Ѓe nigdzie nie ma ratunku i €Ѓe trzeba odnie€Ї€І zwyci€Ђstwo albo zgin€Ѕ€І na miejscu, poczciwcy ci rozjuszyli si€Ђ. Z pochylonymi g€ owami, mamrocz€Ѕc co€Ї ze strachu i w€Їciek€ o€Їci, zacz€Ђli si€Ђ wdrapywa€І na okr€Ђt, kt€Єrego olbrzymia masa panowa€ a nad fregat€Ѕ jak katedra panuje nad prezbiterium dobudowanym do jej boku. Na szcz€Ђ€Їcie obydwa omasztowania, zwalone i skot€ owane, tworzy€ y przej€Їcie. Dla marynarzy nie by€ o wcale rzecz€Ѕ trudn€Ѕ przej€Ї€І po tym nieoczekiwanym pomo€Їcie. Nie up€ yn€Ђ€ o jeszcze €Іwier€І minuty, kiedy Tomasz, kt€Єry pozosta€  sam na €Їrodku opustosza€ ego pok€ adu, ujrza€ swych ch€ opc€Єw na pok€ adzie nieprzyjacielskim, rzucaj€Ѕcych$si€Ђ z w€Їciek€ o€Їci€Ѕ i rozpacz€Ѕ na €Ѓo€ nierzy holenderskich. Uspokojony tym widokiem, wszed€  na jakie€Ї nagromadzone szcz€Ѕtki i spojrza€  na pole walki. Wszystko sz€ o dobrze. Tomaszujrza€  naprz€Єd okr€Ђty kupieckie, coraz bardziej "oddalaj€Ѕce si€Ђ. Mo€Ѓna je by€ o uzna€І za ocalone. Walka trwa€ a jeszcze wok€Є€  pana de Gabareta, kt€Єry w dalszym ci€Ѕgu zatrzymywa€  pi€Ђciu !holendr€Єw. Na szcz€Ђ€Їcie €Ѓadenz czterech pozosta€ ych okr€Ђt€Єw nieprzyjacielskich, !kt€Єre zaatakowa€ y €ЋMaline€Ќ i #€ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ , nie by€  w stanie skutecznie €Їciga€І uciekaj€Ѕcych okr€Ђt€Єw handlowych. Nieszcz€Ђ€Їliwa "€ЋMaline€Ќ , prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, nie"wiedzia€ a, co dalej robi€І, gdy€Ѓjej kapitan nie potrafi€  si€Ђ sczepi€І z holendrem tak zr€Ђcznie, jak to uczyni€  Tomasz. Zwyci€Ђ€Ѓona i rozbita, wytrzymawszy straszny ogie€Ё przeciwnika, kr€Єlewska fregata z dobr€Ѕ godzin€Ђ walczy€ a z nieprzyjacielem i miesza€ a mu szyki, tak €Ѓe nie #mia€  nadziei si€Ђ od niej odbi€І iod nowa podj€Ѕ€І po€Їcig. €ЉWszystko przebiega jak najlepiej €Љ zawo€ a€  rozchmurzony Tomasz do Ludwika, stoj€Ѕcego wci€Ѕ€Ѓ na stanowisku przed sterem. "Kiedy to m€Єwi€ , otworzy€ y si€Ђ drzwi kasztelu na rufie i ukaza€ a si€Ђ w nich Juana. Juana, niezwykle pi€Ђkna w swej najwspanialszej brokatowej sukni, uczesana, upudrowana, wymalowana, !wygl€Ѕda€ a jakby sz€ a na bal, anie znajdowa€ a si€Ђ w samym €Їrodku bitwy. Najspokojniej w !€Їwiecie wysz€ a na pok€ ad. Tu itam rozlega€ y si€Ђ strza€ y. Od€ amki, kule muszkietowe i "kartacze €Їwista€ y woko€ o. Ju€Ѓ podczas obl€Ђ€Ѓenia Ciudad-Realu dziewczyna bez w€Ѕtpienia zasmakowa€ a w tej muzyce; teraz r€Єwnie€Ѓ niczym si€Ђ nie przejmowa€ a i sz€ a z pogardliw€Ѕ min€Ѕ w stron€Ђ Tomasza, kt€Єry zamar€  ze wzruszenia i niepokoju. €ЉA wi€Ђc €Љodezwa€ a si€Ђ ze zniecierpliwieniem €Љ jeszcze "si€Ђ nie sko€Ёczy€ o? Nie zdoby€  pan tego okr€Ђtu, kt€Єry tam widz€Ђ? Tomasz, znieruchomia€ y i jakby skamienia€ y, wpatrywa€  si€Ђ w ni€Ѕ uporczywie. A ona wzruszy€ a ramionami i zrobi€ a grymas jak dama, kt€Єra si€Ђ nudzi: !€Љ To trwa ju€Ѓ zbyt d€ ugo!! Co na n€Ђdzna walka! A pan? Co pan tu robi sam jeden? "Zdj€Ѕ€  sw€Єj kapelusz z pi€Єrami,#uk€ oni€  si€Ђ nisko, potem rzuci€ kapelusz na ziemi€Ђ. €Љ Ju€Ѓ id€Ђ €Љ odrzek€ . I podszed€  wprost do okr€Ђtu nieprzyjacielskiego. Wdrapa€  !si€Ђ na niego €Љ bez po€Їpiechu, spokojnie, ze szpad€Ѕ w pochwie. Akurat w tej chwili Holendrzy !zacz€Ђli si€Ђ zn€Єw gromadzi€І i przebiwszy sobie drog€Ђ poprzez le€Ѓ€Ѕcy na pok€ adzie takielunek zacz€Ђli, bij€Ѕc w b€Ђben, napiera€І na trzy razy mniej licznych marynarzy Tomasza. €Ћ Pi€Ђkna €Аasica€Ќ mog€ a by€І wzi€Ђta. W€Єwczas na dziobie po€Їr€Єd bliskich ucieczki marynarzy ukaza€  si€Ђ Tomasz. Krzykn€Ѕ€ : €ЉL€ЏAgnelet idzie z pomoc€Ѕ! I ze spokojem, kt€Єry natychmiast przemieni€  si€Ђ w najgro€Јniejszy sza€ , wpad€  w sam €Їrodek nieprzyjaci€Є€ , #uderza€ , siek€ , d€Јga€  szpad€Ѕ wtak straszliwy spos€Єb, €Ѓe !najzuchwalsi cofn€Ђli si€Ђ. Obrazwalki uleg€  nagle ca€ kowitej zmianie. Tomasz, pijany !przelan€Ѕ krwi€Ѕ, poci€Ѕgaj€Ѕc zasob€Ѕ swoich ludzi, w mgnieniu oka wzi€Ѕ€  g€Єr€Ђ nad wrogiem. Jak ongi€Ї na pok€ adzie galeony, zobaczono wkr€Єtce pokonanych, p€Ђdz€Ѕcych od dziobu do rufy, potem zrzucanych z pok€ adu przez luk wiod€Ѕcy w g€ €Ѕb okr€Ђtu, gdzie run€Ђli wszyscy, wyj€Ѕc z przestrachu. Tomasz krzycza€  wci€Ѕ€Ѓ na ca€ e gard€ o: €ЉL€ЏAgnelet idzie w sukurs! L€ЏAgnelet! L€ЏAgnelet! 15 Od roku 1653, podczas wojny angielsko-holenderskiej (1652-1654), Holendrzy, gdy "odnie€Їli zwyci€Ђstwo nad jak€Ѕ€Ї flot€Ѕ nieprzyjacielsk€Ѕ, mieli zwyczaj zatykania miot€ y na wierzcho€ ku grotmasztu na znak, €Ѓe wymiot€Ѕ ca€ e morze. !Zareagowa€  na t€Ђ nies€ ychan€Ѕ "zuchwa€ o€Ї€І angielski admira€ , Robert Blake, zatykaj€Ѕc na grotmaszcie swego okr€Ђtu bicz, jakiego u€Ѓywaj€Ѕ wo€Јnice(przyp. aut. ). VI Tego samego wieczora o zachodzie s€ o€Ёca czcigodni mieszka€Ёcy Hawru, zwabieni na wa€ y i molo hukiem odleg€ ejkanonady, zobaczyli rzadkie i wspania€ e widowisko: fregat€Ђ, niemal pozbawion€Ѕ maszt€Єw, kt€Єra wchodzi€ a do portu, z !trudem, pod strz€Ђpami €Ѓagli, i holowa€ a dwa okr€Ђty liniowe, obydwa p€ askie jak pontony. By€ y to jakby potr€Єjne wraki, p€ yn€Ѕce na pe€ nym morzu. Ale na tych wrakach powiewa€ o trzydzie€Їci flag, postrz€Ђpionych jak delikatne koronki, trzydzie€Їci bohaterskich flag, kt€Єrymi admira€  zwyci€Ђzca ustroi€  dumnie swoje triumfuj€Ѕce gruchoty. Mieszczanie, krzycz€Ѕc z zachwytu, zrzucalikapelusze, aby je pozdrowi€І. By€ y to kr€Єlewskie flagi z !bia€ ej satyny, usianej z€ otymi kwiatami lilii; ponadto flagi Saint-Malo z b€ €Ђkitnego p€ €Єtna, w g€Єrnym polu krwawi€Ѕce szkar€ atem; i by€ a tam te€Ѓ, wy€Ѓej ni€Ѓ wszystkie inne, a podobna do wielkiej chor€Ѕgwi, € opoc€Ѕcej w wieczornym wietrze, dumna flaga ciemnopurpurowa, podziurawiona jak sito, na kt€Єrej widnia€ o jakie€Ї tajemnicze zwierz€Ђ heraldyczne, kt€Єre mieszczanie hawrscy brali za lwa. Tak oto przyby€ a do zacisznego portu, za ocalonymi okr€Ђtami handlowymi, pami€Ђtna na zawsze eskadra, dowodzona przez dzielnego pana de Gabareta, kt€Єremu kula urwa€ a"praw€Ѕ r€Ђk€Ђ. Dow€Єdca nie mia€  jednak umrze€І od rany tak zaszczytnie otrzymanej. Przy apelu, niestety, zabrak€ o €ЋMaline€Ќ , kt€Єra w ko€Ёcu uleg€ a w tym nier€Єwnym pojedynku, walcz€Ѕc jednak d€ ugo z najpot€Ђ€Ѓniejszym okr€Ђtem nieprzyjacielskim. Takzatem zako€Ёczy€ a si€Ђ bitwa. Zm€Ђczeni i zmordowani czterema godzinami uporczywej walki, daremnie €Їcigaj€Ѕcy statki handlowe, kt€Єre im umkn€Ђ€ y, Holendrzy !cofn€Ђli si€Ђ, zadowalaj€Ѕc si€Ђ fregat€Ѕ o dwudziestu czterech dzia€ ach, rozbit€Ѕ przez tr€Єjpok€ adowiec o "osiemdziesi€Ђciu! Ponie€Їli spore straty: okr€Ђt liniowy, kt€Єry Tomasz wzi€Ѕ€  aborda€Ѓem i potem spali€ , obawiaj€Ѕc si€Ђ, aby nie zosta€  odebrany, a osiem pozosta€ ych okr€Ђt€Єw zosta€ o bardzo powa€Ѓnie uszkodzonych. Taki op€ akany "stan okr€Ђt€Єw uniemo€Ѓliwia€  im prowadzenie dalszej walki. Panowie de Gabaret i d €ЏHarteloire po odwrocie eskadry nieprzyjacielskiej pozostali zatem zwyci€Ђzcami. Ale okr€Ђty ich, sto razy bardziej zrujnowane ni€Ѓ okr€Ђty holenderskie, nie mog€ yby dotrze€І do wybrze€Ѓa Francji, gdyby Tomasz l€ЏAgnelet, uwolniony od swej zdobyczy poprzez jej spalenie,!nie ustawi€  kilku szcz€Ђ€Їliwie ocalonych €Ѓagli i nie przyholowa€  dw€Єch kapitan€Єw kr€Єlewskich. W nocy, podczas przyp€ ywu, €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , a za ni€Ѕ €ЋHazardeux€Ќ i €ЋFran€Ўais€Ќ przekroczy€ y €Їluz€Ђ portow€Ѕ. Kapitan arsena€ u kaza€  wszystkie trzy okr€Ђty przycumowa€І w bezpiecznym miejscu, ka€Ѓdy czterema linami. !Ludwik Gu€Њnol€Њ m€Єg€  nareszcieswobodnie odetchn€Ѕ€І i wypocz€Ѕ€І. Od wczesnego ranka odrywa€  si€Ђ od pracy, aby walczy€І, i przestawa€  walczy€І jedynie po to, aby zn€Єw pracowa€І. Tomasz, gdy tylko nieprzyjaciel zosta€  pokonany,zamkn€Ѕ€  si€Ђ w kabinie w towarzystwie swej "przyjaci€Є€ ki. Ani jej, ani jego !nie dosi€Ђgn€Ђ€ o podczas ca€ ej bitwy najmniejsze nawet zadra€Їni€Ђcie. Podczas gdy Ludwik Gu€Њnol€Њ, siedz€Ѕcy samotnie we w€ asnejkabinie, spo€Ѓywa€  skromny posi€ ek, nie jad€  bowiem ani nie pi€  przez ca€ y dzie€Ё, z !wybrze€Ѓa mo€Ѓna by€ o us€ ysze€Іjakie€Ї g€ osy. Jeden z nich, dumnie brzmi€Ѕcy, skierowany by€  wyra€Јnie do €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Ludwik otwieraj€Ѕc iluminator, ujrza€  zgrupowanych r€Є€Ѓnych ludzi, z kt€Єrych kilku €Їwieci€ o sobie latarniami. !€Љ Hej!! €Љ zawo€ a€  €Љ kto tam jest?? Czego chcecie? Jaki€Ї cz€ owiek w wielkim kapeluszu podszed€  do skraju nabrze€Ѓa: €ЉJeste€Їmy oficerami i marynarzami z okr€Ђtu €ЋFran€Ўais€Ќ , kt€Єry niedawno zosta€  przez was przyholowany. Dow€Єdca eskadry chcia€ by natychmiast porozmawia€І z panem Trubletem, zwanym l€ЏAgnelet, kapitanem tej fregaty. Ludwik, oswoiwszy si€Ђ z ciemno€Їci€Ѕ, zobaczy€  niewyra€Јnie co€Ї w rodzaju noszy, kt€Єre czterech ch€ opc€Єw z okr€Ђtu nios€ o na ramionach. €Љ Hej!! €Љ krzykn€Ѕ€ . €Љ Nic € atwiejszego. Chcecie € €Єd€Ј? €ЉNie €Љodpowiedzia€  cz€ owiek w wielkim kapeluszu €Љalbowiemnasz dow€Єdca, powa€Ѓnie ranny, nie m€Єg€ by z niej skorzysta€І. Prosi on kapitana Trubleta, zwanego l€ЏAgnelet, aby mu wybaczy€ , €Ѓe sam nie mo€Ѓe przyby€І, i ma nadziej€Ђ, €Ѓe kapitan zechce osobi€Їcie zej€Ї€І na l€Ѕd. €Љ Niech tak b€Ђdzie!! €Љrzek€  Ludwik. I pobieg€  zawiadomi€І Tomasza. Tomasz, niezadowolony, €Ѓe muprzerwano intymne igraszki, kt€Єre bez w€Ѕtpienia by€ y mu dro€Ѓsze ni€Ѓ rozmowa ze starym dow€Єdc€Ѕ eskadry, !uwa€Ѓa€  jednak, €Ѓe grzeczno€Ї€Іnie pozwala, aby zwleka€І z $p€Єj€Їciem. Po€Їpieszy€  si€Ђ przetoi z wielkim szacunkiem powita€ dostojnego rannego, kt€Єry spoczywa€  nieruchomo w g€ €Ђbinoszy. Tomasz ujrza€  szlachcica o ostrym siwym w€Ѕsie i bladej twarzy. Mimo !blado€Їci twarz odznacza€ a si€Ђ energi€Ѕ i stanowczo€Їci€Ѕ. Szlachcic €Єw, kt€Єrym by€  pan de Gabaret, uni€Єs€ szy si€Ђ z wielkim wysi€ kiem i opieraj€Ѕc #si€Ђ na jednej r€Ђce, przem€Єwi€ : €ЉPanie, jakkolwiek jestem dopiero co po amputacji r€Ђki, chcia€ em panu jeszcze dzisiejszego wieczora z€ o€Ѓy€І moje gor€Ѕce podzi€Ђkowania zapomoc, jak€Ѕ pan okaza€  mnie imojej eskadrze. Gdyby nie pan, gdyby nie pa€Ёska fregata, B€Єg jeden wie, gdzie by€ by teraz m€Єj okr€Ђt! Nie odpowiadaj€Ѕc ani s€ owa, Tomasz zasalutowa€  po raz drugi. Pomimo €Ѓe nie by€  w humorze, takie pochwa€ y mile go po€ askota€ y, uderzaj€Ѕc w jego najczulsz€Ѕ strun€Ђ. #€ЉOt€Є€Ѓ jestem, panie €Љ podj€Ѕ€  dow€Єdca eskadry €Љdo twoich us€ ug i szczyc€Ђ si€Ђ, €Ѓe mam d€ ug wdzi€Ђczno€Їci wobec pana. Prosz€Ђ, niech pan m€Єwi, jestem do pa€Ёskiej dyspozycji. Mam pewne stosunki i b€Ђd€Ђ si€Ђ$cieszy€ , je€Їli b€Ђd€Ђ m€Єg€  by€І u€Ѓytecznym. Czy mog€Ђ? Spojrza€  Tomaszowi prosto w oczy. Ale Tomasz, na p€Є€  zdumiony, na p€Є€  zak€ opotany,nadal milcza€ . €ЉDobrze! €Љrzek€  pan de Gabaret, chc€Ѕc si€Ђ "u€Їmiechn€Ѕ€І, ale uczyni€  tylko nieokre€Їlony grymas, albowiem kikut jego prawej r€Ђki #sprawia€  mu wielki b€Єl. €Љ Widz€Ђpa€Ёskie straty. Jest pan korsarzem i fregata, kt€Єr€Ѕ panniedawno tak szlachetnie odda€  na us€ ugi kr€Єla, przedstawia najwidoczniej "ca€ €Ѕ pa€Ёsk€Ѕ fortun€Ђ. Prosz€Ђ jednak si€Ђ nie obawia€І! Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І nie €Їcierpi, aby tak dzielny cz€ owiek straci€  w walce, podj€Ђtej dla uratowania honoru eskadry kr€Єlewskiej, to, co stanowi€ o jedyny jego maj€Ѕtek. Na €Їwi€Ђtego Ludwika, mojego patrona, w imieniu kr€Єla kupuj€Ђ pa€Ёsk€Ѕ €ЋPi€Ђkn€Ѕ $€Аasic€Ђ€Ќ i zap€ ac€Ђ panu za ni€Ѕ cen€Ђ dwa razy wy€Ѓsz€Ѕ od tej,za jak€Ѕ j€Ѕ pan kupi€ . Tym razem Tomasz musia€  odpowiedzie€І: €ЉPanie admirale €Љrzek€ , zdejmuj€Ѕc po raz trzeci kapelusz €Љjestem panu oddanyca€ ym sercem. Ale po pierwsze ta fregata nie jest moja, jestem tylko jej kapitanem. W€ a€Їcicielem jest niezwykle zamo€Ѓny pan Danycan. Po drugie €Љja sam mam wi€Ђcej "pieni€Ђdzy, ni€Ѓ potrzebuj€Ђ. Nie m€Єwi€Ѕc o maj€Ѕtku, zdobytym ongi€Ї na wojnie, mam tutaj, wkufrze znajduj€Ѕcym si€Ђ w mojej kabinie, ponad siedemset tysi€Ђcy liwr€Єw w brz€Ђcz€Ѕcej, z€ otej monecie. #€Љ Siedemset tysi€Ђcy liwr€Єw!! €Љ wykrzykn€Ѕ€  pan de Gabaret. €Љ Ni mniej, ni wi€Ђcej €Љ potwierdzi€  dumnie Tomasz. Dow€Єdca eskadry pokr€Ђci€  siwego w€Ѕsa. !€ЉSiedemset tysi€Ђcy liwr€Єw! €Љ powtarza€  p€Є€ g€ osem, jakby "nie a wierz€Ѕc. €Љ Panie, sk€Ѕd€Ѓepan ma taki skarb? Tomasz opar€  lew€Ѕ r€Ђk€Ђ na biodrze. €ЉZ Ciudad-Realu w Nowej Granadzie €Љodpar€  €Љ z Ciudad-Realu, hiszpa€Ёskiego miasta, kt€Єre niedawno zdoby€ em wesp€Є€  z r€Є€Ѓnymi flibustierami, moimi przyjaci€Є€ mi, i kt€Єre zrabowa€ em doszcz€Ђtnie. Teraz nie ma tam kamienia na kamieniu! #S€ owo €Ћflibustierzy€Ќ wywo€ a€ o skutek. Pan de Gabaret %przesta€  w€Ѕtpi€І. Ale dziwi€  si€Ђ coraz bardziej. Spogl€Ѕda€  na korsarza bacznie: "€ЉTak wi€Ђc, panie €Љ powiedzia€  wolno powa€Ѓnym tonem €Љmia€  dzi, esi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB‘€7:к.’ЗЮ c€/“…& cw/”ЋW cк/•()<=0–+.X cРy0—ƒ8?м0pan na swej fregacie podczas walki siedemset tysi€Ђcy liwr€Єwi nie zwa€Ѓaj€Ѕc na to nie "zawaha€  si€Ђ pan wzi€Ѕ€І udzia€ u!w strasznej walce, kt€Єrej m€Єg€ "pan przecie€Ѓ unikn€Ѕ€І. Na mi€ y B€Єg! Jeste€Ї pan dzielny, ryzykowa€  pan wiele... Zwyci€Ђ€Ѓony i wzi€Ђty do niewoli, straci€ by pan wszystko, maj€Ѕtek razem z wolno€Їci€Ѕ. By€І mo€Ѓe, ma pan w swym domu w Saint-Malo €Ѓon€Ђ i dzieci, kt€Єre pana oczekuj€Ѕ i licz€Ѕ na bogactwo,kt€Єre im pan przywozi? €ЉZwyci€Ђ€Ѓony? Wzi€Ђty do niewoli? €Љ powtarza€  Tomasz, "€Їmiej€Ѕc si€Ђ od ucha do ucha. €ЉEch, panie admirale, co pan zag€ upstwa wygaduje? Ani ja, ani moja za€ oga nie s€ yszeli€Їmy o kl€Ђsce czy niewoli co najmniej od pi€Ђciu lat, od czasu €Їcigania przez nas nieprzyjaci€Є€  kr€Єla na wszystkich morzach! ... Co si€Ђ tyczy dzieci, nie mam ich wcale, je€Їli za€Ї chodzi o posiadanie kobiety, mam jedn€Ѕ, dan€Ѕ od Boga, ale nie w domu w Saint-Malo. €­pi ona teraz w mojej w€ asnej kabinie,a niedawno bra€ a udzia€  w naszej walce... Stary dow€Єdca eskadry podskoczy€ , jak gdyby chcia€  zej€Ї€І z noszy na ziemi€Ђ: €ЉCo takiego? Pa€Ёska kobieta znajdowa€ a si€Ђ wtedy na pok€ adzie? Zaatakowa€  pan nieprzyjaciela, maj€Ѕc kobiet€Ђ przy boku? !€ЉTak w€ a€Їnie by€ o €Љ odpar€  Tomasz. €Љ I aby okaza€І wi€Ђksze lekcewa€Ѓenie szczurom holenderskim, w€ o€Ѓy€ a ona najpi€Ђkniejsz€Ѕ sukni€Ђ brokatow€Ѕ, wysypa€ a na siebie z jakie dwa funty pudru i ur€Є€Ѓowi€ a sobie policzki! Pan de Gabaret opad€  na nosze. $€Љ Panie €Љ zdo€ a€  wykrztusi€І €Љ kr€Єl b€Ђdzie o tym wiedzia€ . VII Min€Ѕwszy bram€Ђ pa€ acow€Ѕ, kareta potoczy€ a si€Ђ po czystym piasku majestatycznej alei. Tomasz, nachylaj€Ѕc si€Ђ do drzwiczek, zobaczy€  woko€ o wysokie drzewa, ogo€ ocone z li€Їci, pokryte szronem. Tu i tam na ciemnej ziemi po€ yskiwa€ y zamarzni€Ђte ka€ u€Ѓe. Splecione ga€ €Ђzie drzew pokrywa€ y niebo mistern€Ѕ koronk€Ѕ. W €Їrodku dziedzi€Ёca marmurowy basen pyszni€  si€Ђ fontannami. Nieco dalej sta€ y trzy oswojone € anie, kt€Єre us€ yszawszy #zbli€Ѓaj€Ѕce si€Ђ konie przesta€ y "skuba€І traw€Ђ, ale nie ucieka€ y.Wspania€ y przepych kr€Єlowa€  w tym miejscu. I Tomasz, jakkolwiek odporny na rozmaite doznania z powodu tylu lat dzikiego w€ €Єczenia si€Ђ po morzu, nie m€Єg€  si€Ђ oprze€І teraz szczeg€Єlnemu wra€Ѓeniu. "Milcza€ , gdy€Ѓ nie wiedzia€ , co powiedzie€І, a w€ a€Їciwie nie €Їmia€  m€Єwi€І. I spokojnie patrzy€  na oszronione drzewa, bluszcz wiecznie zieleniej€Ѕcy ipos€Ѕgi, rozsiane wzd€ u€Ѓ samotnych alei parku. Pan de Gabaret, dow€Єdca eskadry, kt€Єry si€Ђ rozsiad€  obok Tomasza w g€ €Ђbi karety, podj€Ѕ€  w€Єwczas rozmow€Ђ, przerwana dopiero przy wje€Јdzie powozu do kr€Єlewskiego parku. €ЉPanie €Љrzek€  z niezwyk€ €Ѕ kurtuazj€Ѕ, kt€Єr€Ѕ okazywa€  przez ca€ y czas Tomaszowi €Љ jest pan tutaj po raz pierwszy.Jestem uszcz€Ђ€Їliwiony, €Ѓe mam zaszczyt s€ u€Ѓy€І panu jako przewielce oto jeste€Їmy w samym Saint-Germain i ujrzypan niebawem pa€ ac i taras, kt€Єre ka€Ѓdy uznaje za prawdziwe cuda. W tym w€ a€Їnie pi€Ђknym zak€Ѕtku urodzi€  si€Ђ kr€Єl; w dniu 3 wrze€Їnia tego roku, 1678, b€Ђdzie czterdzie€Їci lat. Pami€Ђtam, jakby to nast€Ѕpi€ o wczoraj, chocia€Ѓ by€ em w€Єwczas smarkaczem. Niestety, panie, nasza epoka nie dor€Єwnuje tamtej! Nie m€Єwi€Ђ tego, oczywi€Їcie, aby krytykowa€І s€ awne czyny, kt€Єrymi zosta€ o u€Їwietnione obecne panowanie. Ale dzisiejsze wielko€Їci nie mog€Ѕ wymaza€І z mej pami€Ђci € agodno€Їci dawnych czas€Єw... Niech pan spojrzy na pa€ ac, kt€Єry si€Ђ wy€ ania spo€Їr€Єd drzew, niech pan spojrzy na taras i niech mi pan powie, czy jest na €Їwiecie co€Ї, co mog€ oby si€Ђ z tym r€Єwna€І! Ot€Є€Ѓ m€Єwi€Ђ to panu w zaufaniu, Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І nie lubi Saint-Germain! O wiele bardziej lubi miejsce, godne !po€Ѓa€ owania, ja€ owe i wilgotnezarazem, kt€Єre si€Ђ nazywa Wersal i dla kt€Єrego wcze€Їniejczy p€Є€Јniej Saint-Germain b€Ђdzie opuszczone! Opuszczenie to b€Ђdzie rzecz€Ѕsmutn€Ѕ dla ludzi starych, "takich jak ja, kt€Єrzy wi€Ѕ€Ѓ€Ѕ z tym w€ a€Їnie miejscem najdro€Ѓsze wspomnienia m€ odo€Їci. Wkr€Єtce nie znajdzie si€Ђ ju€Ѓ w tym pi€Ђknym zak€Ѕtku przepychu i majestatu kr€Єlewskiego, jaki pan jeszcze zd€Ѕ€Ѓy ujrze€І. W tym momencie karoca, skr€Ђciwszy ko€ o wspania€ ej esplanady, zatrzyma€ a si€Ђ. Dow€Єdca eskadry wyszed€  z $niej, opieraj€Ѕc si€Ђ jedn€Ѕ r€Ђk€Ѕ na ramieniu Tomasza. "€ЉOto przybyli€Їmy, panie €Љrzek€ pan de Gabaret, odprawiaj€Ѕc karet€Ђ. €ЉTutaj w€ a€Їnie !wkr€Єtce nadejdzie kr€Єl i tutaj €Љ zgodnie z jego rozkazem €Љb€Ђd€Ђ mia€  przyjemno€Ї€І przedstawienia mu pana. Nast€Ѕpi to niebawem, albowiem przybyli€Їmy zaledwie "na chwil€Ђ przed sta€ €Ѕ godzin€Ѕ audiencji, a nikt na €Їwiecie nie jest tak punktualny jak Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І. Ani deszcz, ani wiatr, mr€Єz, ani upa€  nie stanowi€Ѕ dla niego przeszkody w codziennej przechadzce po tych ogrodachi budowlach. Zobaczymy orszak kr€Єlewski z daleka, nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby pan m€Єg€  st€Ѕd podziwia€І ten widok. Istotnie, z wysoko€Їci tarasu mo€Ѓna by€ o ogarn€Ѕ€І wzrokiem ca€ €Ѕ r€Єwnin€Ђ, kt€Єrej wspania€ o€Ї€І i urozmaicenie trudno sobie wyobrazi€І. Rysowa€ y si€Ђ w oddali srebrzyste zakola szerokiej rzeki; Tomasz dowiedzia€  si€Ђ od pana de Gabaret, i€Ѓ rzek€Ѕ t€Ѕ by€ a Sekwana, kt€Єra przep€ ywa przez Pary€Ѓ. Za rzek€Ѕ widnia€ y strzeliste wie€Ѓe wiejskiego ko€Їcio€ a. A dalej €Љ masywna g€Єra zas€ ania€ a wielkie miasto, do kt€Єrego Tomasz przyby€  w przeddzie€Ё i kt€Єrym by€  oszo€ omiony; wielkie miasto #odurza€ o go sw€Ѕ rozleg€ o€Їci€Ѕ, t€ umem ludzi i ha€ a€Їliwym zgie€ kiem. Zaiste, Indie "Zachodnie mniej si€Ђ r€Є€Ѓni€ y odSaint-Malo ni€Ѓ Pary€Ѓ... Nagle Tomasz poczu€ , €Ѓe w g€ owie mu si€Ђ m€Ѕci, a wszystkie my€Їli pierzchaj€Ѕ, tak jak pierzchaj€Ѕ mewy us€ yszawszy huk dzia€ a; pan de Gabaret dotkn€Ѕ€  jego ramienia, wypowiedziawszy !tylko to jedno donios€ e s€ owo: €Љ Kr€Єl!! Tomasz instynktownie zdj€Ѕ€  sw€Єj pil€Їniowy kapelusz. Dow€Єdca eskadry sta€  ju€Ѓ z go€ €Ѕ g€ ow€Ѕ. L€Їni€Ѕcy orszak spiesznie wyszed€  z pa€ acu. By€ y tam konie, karoce, lokaje i wielka !liczba st€ oczonych ha€ a€Їliwychludzi, otaczaj€Ѕcych grupk€Ђ wspaniale odzianych dostojnik€Єw, kt€Єrzy kroczyli na czele, pozostawiaj€Ѕc za sob€Ѕ oddzia€ y muszkieter€Єw i gwardzist€Єw. B€ yszcza€ y czerwone opo€Ёcze, "wyszywane krzy€Ѓami, l€Їni€ o si€Ђz€ oto galon€Єw i obszy€І. Tomaszowi, kt€Єry patrzy€  na to widowisko z bij€Ѕcym sercem i otwartymi oczami, "wydawa€ o si€Ђ, €Ѓe nagle s€ o€Ёceprzebi€ o szare sklepienie chmur i rozproszy€ o swe promienie nad ca€ ym parkiem i pa€ acem. Orszak dotar€  do tarasu. Tomasz zacz€Ѕ€  rozr€Є€Ѓnia€І twarze. W grupie, kt€Єra sz€ a na samym przedzie, wyr€Є€Ѓnia€  "si€Ђ cz€ owiek wy€Ѓszy ni€Ѓ inni, postawniejszy i bardziej majestatyczny. Tomasz zadr€Ѓa€ , poznaj€Ѕc wynios€ e rysy, przenikliwe oko, dumny nos. By€  to kr€Єl, ca€ kiem podobny do wizerunkuznajduj€Ѕcego si€Ђ na medalach i portretach, kt€Єre go przedstawia€ y i kt€Єre Tomasz cz€Ђsto ogl€Ѕda€ , nie wyobra€Ѓaj€Ѕc sobie nigdy, €Ѓe m€Єg€ by kiedykolwiek mie€І ten niezwyk€ y zaszczyt spogl€Ѕdania twarz€Ѕ w twarz "kr€Єlowi, staj€Ѕcemu si€Ђ ju€Ѓ za €Ѓycia przedmiotem kultu w legendach ludu. $Kr€Єl zbli€Ѓy€  si€Ђ. Pan de Gabaretstan€Ѕ€  na brzegu tarasu i dawa€  znaki Tomaszowi, kt€Єry ze wzruszenia pozosta€  akuratna samym €Їrodku kr€Єlewskiej %drogi. G€ €Ђbok€Ѕ cisz€Ђ zak€ €Єca€  jedynie chrz€Ђst piasku pod stopami ludzi. Nikt bowiem z dworzan nie otworzy€  ust i nawet ptaki w parku umilk€ y, jakby pod dzia€ aniem tajemniczej si€ y, jakby przez respekt dla kr€Єla. Pan de Gabaret w odpowiednimmomencie, sze€Ї€І krok€Єw od Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, wykona€  sk€ on. Tomasz, kt€Єry #si€Ђ tego wyuczy€ , r€Єwnie€Ѓ si€Ђ !sk€ oni€ . Zachowa€  tyle zimnej !krwi, aby pami€Ђta€І, €Ѓe trzeba na€Їladowa€І ka€Ѓdy ruch starego dow€Єdcy eskadry, i€Ѓbynie uchybi€І etykiecie. Kr€Єl uprzejmym gestem podni€Єs€  !d€ o€Ё do kapelusza i zatrzyma€  si€Ђ. Wszystko, co sta€ o si€Ђ potem,by€ o dla Tomasza jak senne marzenie, kt€Єre zostawia wspomnienie mgliste i niezniszczalne. Pan de Gabaretwyg€ osi€  powitanie, lecz !Tomasz nie s€ ysza€  ani sylaby. Kiedy z kolei kr€Єl zacz€Ѕ€  odpowiada€І, Tomasz bacznie s€ ucha€ , a wszystkie s€ owa kr€Єlewskiej odpowiedzi wry€ y si€Ђ na zawsze w jego pami€Ђ€І. Kr€Єl powiedzia€ : €ЉJestem niezmiernie zadowolony, gdy widz€Ђ dzielnych szlachcic€Єw, kt€Єrzy z takim oddaniem broni€Ѕ honoru mej armii podtrzymuj€Ѕ s€ aw€Ђ francuskiego imienia. Nieco p€Є€Јniej kr€Єl doda€ : €ЉTo jest zatem ten bohaterskikorsarz, o kt€Єrym mi pan "m€Єwi€ ? O, ma dzieln€Ѕ min€Ђ! Aleczy istotnie dokona€  on tych wszystkich cud€Єw, o jakich mipan donosi€ ? Czy to jednak niepa€Ёska skromno€Ї€І przypisuje mu te donios€ e czyny, kt€Єre z ca€ €Ѕ pewno€Їci€Ѕ nale€Ѓy przypisa€І panu samemu? Tym razem Tomasz us€ ysza€  g€ os starego dow€Єdcy eskadry.!€ЉNa krzy€Ѓ Zbawiciela, sire! €Љ zaprotestowa€ . €ЉGot€Єw jestemprzysi€Ѕc! Kapitan jednej z najs€ abiej uzbrojonych fregat,ten oto cz€ owiek, uszkodzi€  trzy wielkie okr€Ђty holenderskie, z kt€Єrych dwa wkr€Єtce przed nim uciek€ y, podczas gdy trzeci zdoby€  aborda€Ѓem, a potem spali€ ; nast€Ђpnie zachowuj€Ѕc !szcz€Ђ€Їliwie takielunek w€ asnejfregaty, uszkodzonej zreszt€Ѕ,jak mo€Ѓe sobie Wasza !Kr€Єlewska Mo€Ї€І wyobrazi€І, niezawaha€  si€Ђ znowu rzuci€І w najwi€Ђkszy wir bitwy, aby "przyj€Ї€І nam w sukurs i ocali€І, !pana d €ЏHarteloire i mnie. Niechmnie B€Єg skar€Ѓ€Ђ, je€Їlim sk€ ama€  cho€І jednym s€ owem! €ЉNie w€Ѕtpi€Ђ w pa€Ёsk€Ѕ $szczero€Ї€І €Љrzek€  kr€Єl €Љ ale z !wielk€Ѕ przyjemno€Їci€Ѕ s€ ucham pana, powtarzaj€Ѕcego mi to wszystko po raz drugi. Spojrza€  na Tomasza. Tomasz, pod spojrzeniem tych kr€Єlewskich oczu, poczu€ , €Ѓe kolana mu dr€Ѓ€Ѕ, a wszystka krew sp€ ywa z policzk€Єw do serca. €ЉPanie €Љpodj€Ѕ€  kr€Єl, zwracaj€Ѕc si€Ђ do Tomasza €Љwiem, €Ѓe pan posiada "maj€Ѕtek i €Ѓe nie kierowa€  si€Ђ interesem. Chcia€ bym jednak€Ѓeokaza€І uznanie, jakie dla pana!€Ѓywi€Ђ. Prosz€Ђ mi powiedzie€І, czy do tej chwili by€  pan szlachcicem? Tomasz daremnie usi€ owa€  odpowiedzie€І. S€ owa uwi€Ђz€ y mu w wyschni€Ђtym gardle. "Zdo€ a€  jedynie poruszy€І g€ ow€Ѕ!z prawa na lewo, k€ aniaj€Ѕc si€Ђtak, jak to widzia€  u pana de Gabareta, gdy odpowiada€  on kr€Єlowi. €Љ Jeste€Ї pan nim obecnie €Љ oznajmi€  kr€Єl. Da€  znak jednemu z dostojnik€Єw stoj€Ѕcemu za nimz go€ €Ѕ g€ ow€Ѕ. Ten za€Ї, wychodz€Ѕc naprz€Єd, sk€ oni€  !si€Ђ a€Ѓ do ziemi, podaj€Ѕc Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci zw€Єj "pergaminu, kt€Єry kr€Єl wr€Ђczy€  Tomaszowi. €ЉNa kolana! €Љ wyszepta€  pan de Gabaret. I Tomasz z rosn€Ѕcym dr€Ѓeniem zgi€Ѕ€  obydwa kolana. €ЉTrzeba, a€Ѓeby ludzie tak dzielni jak pan zostali szlachcicami . W dokumencie, kt€Єrym pana obdarzam, dodaj€Ђ tytu€  kapitana, aby odt€Ѕd nie mia€  pan innego armatora pr€Єcz mnie. Reszta nale€Ѓy do pana. Prosz€Ђ pami€Ђta€І, €Ѓe teraz nie wypada panu zatrzymywa€І si€Ђ na tak zaszczytnej drodze, nasza marynarka bowiem odczuwa wielk€Ѕ potrzeb€Ђ dobrych dow€Єdc€Єw. Pan de Gabaret wyszepta€  do wci€Ѕ€Ѓ kl€Ђcz€Ѕcego Tomasza: $€Љ Dzi€Ђkuj, pan! ... dzi€Ђkuj, pan,kr€Єlowi! ... Tomasz poszukiwa€  rozpaczliwie s€ €Єw, kt€Єre "zdo€ a€ yby wyrazi€І jego rado€Ї€Іi dum€Ђ oraz niewypowiedzian€Ѕ!wdzi€Ђczno€Ї€І przepe€ niaj€Ѕc€Ѕ jego serce. Nie mog€Ѕc znale€Ј€І odpowiednich s€ €Єw, a jednocze€Їnie pragn€Ѕc wyrazi€І swoje uczucia, wykrzykn€Ѕ€  tylko: !€Љ Sire!! Sire! Wasza Kr€Єlewska Mo€Ї€І dobrze uczyni€ ! ... ІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕI Malo Trublet, zag€ €Ђbiony w !nowym fotelu, wyci€Ѕgn€Ѕ€  r€Ђk€Ђ do d€Ђbowego sto€ u, aby uj€Ѕ€І zape€ niony do po€ owy kielich. Wino andaluzyjskie b€ yszcza€ obarw€Ѕ czystego z€ ota i stary Malo, wypiwszy je, pomy€Їla€ , €Ѓe to p€ ynne z€ oto jest podobne do puszystego z€ ota splot€Єw Wilhelminy, siostry Tomasza, kt€Єra szy€ a czy te€Ѓ haftowa€ a u boku ojca, i €Ѓe przypomina ono z€ oto !brz€Ђcz€Ѕcych talar€Єw, kt€Єrych by€ a pe€ na piwnica. Rozradowany niezmiernie, MaloTrublet uderzy€  opr€Є€Ѓnionym kielichem o st€Є€ : €ЉDo licha, Wilhelminko! Czy by€ aby€Ї zadowolona, gdyby€Ї #si€Ђ tak ca€ a l€Їni€ a od z€ ota, jak podszewka twego b€ yszcz€Ѕcego czepeczka? Ale Wilhelmina spokojnie #potrz€Ѕsn€Ђ€ a g€ ow€Ѕ, tak €Ѓe niemo€Ѓna by€ o odgadn€Ѕ€І, co chce przez to powiedzie€І, i udawa€ a, €Ѓe jest ca€ kowicie zaj€Ђta sw€Ѕ prac€Ѕ. W€Єwczas Malo Trublet zwr€Єci€  si€Ђ do po€ owicy, kt€Єra swoim zwyczajem prz€Ђd€ a przy wielkim oknie z firankami: €Љ Matka!! Zobacz no, kt€Єra godzina. !Perryna Trublet podnios€ a si€Ђ, "aby lepiej odr€Є€Ѓni€І wskaz€Єwki na cyferblacie z poczernia€ egodrewna: €Љ Dochodzi sz€Єsta. "€ЉDobra godzina! €Љ rzek€  stary, jeszcze bardziej ucieszony. €ЉTomasz na pewno si€Ђ nie sp€Є€Јni, a, jak mi B€Єg mi€ y, warto by si€Ђ po€Їpieszy€І z obiadem, bo jestem g€ odny. Wilhelmina ironicznie potrz€Ѕsn€Ђ€ a g€ ow€Ѕ. Wielce w€Ѕtpi€ a w to, aby Tomasz si€Ђ nie sp€Є€Јni€ . I nie bez powodu ... Istotnie, Tomasz, kt€Єry po powrocie przed czterema tygodniami do Saint-Malo, zaj€Ѕ€  zn€Єw swe miejsce w domu ojcowskim, zbyt cz€Ђsto € ama€  obecnie dawne zwyczaje familijne, €Їci€Їle ongi€Ї przestrzegane. Stary Malo, pe€ en pob€ a€Ѓliwo€Їci dla syna, powracaj€Ѕcego do domu z tak wielk€Ѕ s€ aw€Ѕ i maj€Ѕtkiem, popuszcza€  mu ch€Ђtnie cugli. Ale Wilhelmina, bior€Ѕca dawniej udzia€  w figlach bratai patrz€Ѕc€Ѕ, przez palce na !jego wybryki, zrobi€ a si€Ђ terazsurowa i pogardliwa. Fakt, €Ѓe Tomasz nie by€  ju€Ѓ tak serdeczny i tak wylewny jak przed laty, rodzina i wszyscy mieszka€Ёcy z Saint-Malo t€ umaczyli w swej prostocie #serca sze€Їcioletni€Ѕ w€ €Єcz€Ђg€Ѕ po morzach, obfituj€Ѕc€Ѕ w tyler€Є€Ѓnych zwyci€Ђskich bitew i potyczek. Tomasz z pocz€Ѕtku nie zaniedbywa€  niczego, aby si€Ђ pokaza€І w jak najkorzystniejszym €Їwietle. Najwspanialszy by€  niew€Ѕtpliwie dzie€Ё jego powrotu do miasta. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ rzuci€ a kotwic€Ђ w porcie hawrskim w dzie€Ё Bo€Ѓego Narodzenia 1677"roku, ale up€ yn€Ђ€ y pe€ ne trzy miesi€Ѕce, zanim uporano si€Ђ z remontem omasztowania i o€Ѓaglowania fregaty. Wszystkimi pracami naprawczymi kierowa€  nieoceniony Ludwik Gu€Њnol€Њ. Wtym w€ a€Їnie czasie Tomasz zosta€  wezwany na dw€Єr, gdzie otrzyma€  naj€Їwietniejsze dowody kr€Єlewskiej wspania€ omy€Їlno€Їci. Po powrocie do Hawru Tomasz, zostawiaj€Ѕc Ludwikowi napraw€Ђ fregaty, razem z Juan€Ѕ doskonale si€Ђ bawili w najlepszych ober€Ѓach tego najrozkoszniejszego miasta. Wko€Ёcu kapitan i porucznik zgodnie postanowili, aby nie czeka€І na zawarcie pokoju z Holendrami, jakkolwiek uwa€Ѓano go za bliski, i aby €Їmia€ o wyp€ yn€Ѕ€І na morze w celu dotarcia do Saint-Malo. !Ludzie mniej dzielni byliby si€Ђ zawahali, albowiem siedemdziesi€Ѕt okr€Ђt€Єw holenderskich sta€ o jeszcze w kanale La Manche, z synem starego admira€ a Trompa na czele. Na domiar z€ ego "wmieszali si€Ђ r€Єwnie€Ѓ Anglicy, wypowiadaj€Ѕc Francuzom !wojn€Ђ i € €Ѕcz€Ѕc swoje eskadry z holenderskimi, kierowani zawi€Їci€Ѕ i nienawi€Їci€Ѕ do !Wielkiego Kr€Єla. Ale Anglicy czyHolendrzy, a nawet koalicja Anglik€Єw z Holendrami, to nie by€  wystarczaj€Ѕcy pow€Єd dla Tomasza Trubleta, zwanego Tomaszem l€ЏAgneletem, aby op€Є€Јni€І jego powr€Єt do rodzinnego miasta po sze€Їciu !latach nieobecno€Їci. A €ЋPi€Ђkna€Аasica€Ќ , €Їwie€Ѓo odremontowana, l€Їni€Ѕca, id€Ѕca lepiej ni€Ѓ kiedykolwiek, nic a nic si€Ђ nie przejmowa€ a ci€Ђ€Ѓkimi okr€Ђtami liniowymi. Forty Collifichet i Eperon min€Ђ€ a bez zapalenia jednego lontu, chocia€Ѓ dwa wielki kr€Ѕ€Ѓowniki nieprzyjacielskie dawa€ y salwy przed ska€ ami Rance, aby zablokowa€І wej€Їcie do Saint-Malo. Tomasz,pe€ en pogardy dla nich, nie raczy€  nawet pokaza€І swej gro€Јnej purpurowej flagi. €Љmia€  dzi, esi€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП˜ё c1™ m c~1šюс1›яu c€т1œd Т>E2&'Ї c€ƒ2žЭ1|3ц2ŸI7^N€3"Ca€ a ludno€Ї€І Saint-Malo, kt€Єrasi€Ђ w€Єwczas zbieg€ a na znak dany przez stra€Ѓe wie€Ѓy Notre-Dame, mog€ a wreszcie zkra€Ёca Starego Nabrze€Ѓa, ciemnego od rozentuzjazmowanego t€ umu, zobaczy€І i podziwia€І t€Ђ %s€ awn€Ѕ €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ . Jej g€ o€Їne czyny, niemal ju€Ѓ legendarne, by€ y od dawna na ustach wszystkich. Oto ujrzano j€Ѕ teraz strojn€Ѕ, ubran€Ѕ flagami i €Љ ka€Ѓdy o !tym wiedzia€  €Љ pe€ n€Ѕ z€ ota. Niebawem ukaza€  si€Ђ sam Tomasz, przybijaj€Ѕc w € odzi do wybrze€Ѓa na p€Є€ noc od Ravelinu. Wszystkich ogarn€Ђ€ a !nieopisana rado€Ї€І, gdy ujrzeli go, jak tu€Ѓ przy wej€Їciu pod sklepieniem bastionu !zatrzyma€  si€Ђ u st€Єp wielkiego"Chrystusa z br€Ѕzu i modli€  si€Ђ dobr€Ѕ chwil€Ђ, kl€Ђcz€Ѕc na !ziemi, z obna€Ѓon€Ѕ g€ ow€Ѕ, nie troszcz€Ѕc si€Ђ, €Ѓe poplami sobie delikatny aksamit spodni.Czy mo€Ѓna nie wybaczy€І dobremu i dzielnemu ch€ opcu, przy tym pobo€Ѓnemu, walecznemu i bogatemu, gdybynawet sta€  si€Ђ hulak€Ѕ, pijakiem, rozpustnikiem? Panowie z garnizonu miejskiego zaniechali w stosunku do niego wszelkich dochodze€Ё, zwi€Ѕzanych ze €Їmierci€Ѕ biednego Kerdoncuffa, zabitego ongi€Ї wpojedynku, kt€Єry odby€  si€Ђ bez €Їwiadk€Єw! Co si€Ђ za€Ї tyczy Malo !Trubleta, nie by€  z pewno€Їci€Ѕ usposobiony do okazywania swemu zuchowi niezadowoleniaczy te€Ѓ roz€Ѓalenia. Oto dlaczego, bardzo cierpliwy !€Љczerpi€Ѕcy t€Ђ cierpliwo€Ї€І z kilku kielich€Єw dobrego hiszpa€Ёskiego wina, kt€Єrego mia€  odt€Ѕd pe€ n€Ѕ piwnic€Ђ €Љs€ ucha€  z wielkim spokojem kuku€ ki, wy€Їpiewuj€Ѕcej obecnie sz€Єst€Ѕ godzin€Ђ, i "wcale si€Ђ nie irytowa€ , chocia€ЃTomasz wci€Ѕ€Ѓ jeszcze nie przychodzi€ . W pewnym momencie stary Malo odwr€Єci€  si€Ђ i zawo€ a€ : €Љ Wilhelmino!! Chod€Ј no, odczytaj mi pergamin. Wskaza€  palcem oprawiony i zawieszony na €Їcianie dokument szlachectwa nadanyTomaszowi przez kr€Єla. Malo Trublet upodoba€  sobie cz€Ђste przypatrywanie si€Ђ temu dokumentowi, kt€Єry ca€ €Ѕ rodzin€Ђ okry€  s€ aw€Ѕ. Znajdowa€  wielk€Ѕ przyjemno€Ї€Іw s€ uchaniu, gdy go g€ o€Їno odczytywano. Nie omija€  €Ѓadnej okazji us€ yszenia po raz kolejny tre€Їci dokumentu. Teraz tak€Ѓe Wilhelmina, rada nierada, musia€ a odczyta€І pismo w ca€ o€Їci: LUDWIK, z Bo€Ѓej € aski Kr€Єl Francji i Nawarry, pozdrawia wszystkich obecnych i potomnych. Ostatnie wojny, jakie zmuszeni byli€Їmy prowadzi€І, ukaza€ y w pe€ nym €Їwietle wysok€Ѕ warto€Ї€І i talenty panaTomasza Trubleta, kapitana korsarskiego, z naszego zacnego i wiernego miasta Saint-Malo. Pan Trublet od czasu, pe€ nienia zawodu marynarza zdoby€  zar€Єwno na morzach Indii Zachodnich, jak igdzie indziej wi€Ђcej ni€Ѓ sto okr€Ђt€Єw handlowych i korsarskich, p€ yn€Ѕcych pod banderami nieprzyjacielskimi; zdoby€  ponadto kilka wojennych statk€Єw holenderskich i hiszpa€Ёskich; ostatnio za€Ї ocali€  honor naszej floty, walcz€Ѕc z trzema przeciwnikami. Bitw€Ђ stoczono w dzie€Ё Bo€Ѓego Narodzenia Roku Pa€Ёskiego 1677 ko€ o Havre de Grіce, a wygrano j€Ѕ dzi€Ђki m€Ђstwu i zr€Ђcznym manewrom wy€Ѓej wymienionego. Z tych to przyczyn, tudzie€Ѓ pragn€Ѕc okaza€І panu Trubletowi szczeg€Єlne dowody naszego zadowolenia z powodu tak zacnych i lojalnych us€ ug, a tak€Ѓe, aby poda€І do powszechnej wiadomo€Їci nasz€Ѕ przychylno€Ї€І i uznanie dla takich poddanych, postanowili€Їmy, i€Ѓby wspomniany pan Tomasz !Trublet nale€Ѓa€  do ludzi stanu szlacheckiego, z wszelkimi przywilejami temu stanowi nale€Ѓnymi, w€ €Ѕczaj€Ѕc w to wszystkie prawa i obowi€Ѕzki szlacheckie etc. , etc... I chcemy, aby rzeczony TomaszTrublet by€  nazwany panem de L€ЏAgnelet, od przydomku, kt€Єrysam sobie zdoby€  i na kt€Єry zas€ u€Ѓy€  rzadkimi cnotami € agodno€Їci i ludzko€Їci, wyr€Є€Ѓniaj€Ѕcymi go w walkach !nie mniej, ni€Ѓ to uczyni€ a jegowaleczno€Ї€І. Herbem wspomnianego Tomasza Trubleta, pana de l€ЏAgnelet, b€Ђdzie: tarcza w otoku szkar€ atnym z trzema okr€Ђtami € adownymi z€ otem, id€Ѕcymi z wiatrem na morzu lazurowym, a ponad nimi !b€Ђdzie widnia€  z€ oty baranek zdwoma kwiatami lilii po boku; jako podpory: dwaj Indianie oparci na maczudze lazurowej,!usianej z€ otymi kwiatami lilii; tarcza zako€Ёczona jest koron€Ѕ z pi€Єr lazurowych, z€ otych, zielonych, srebrnych ipurpurowych, ze €Їrodka korony wychodzi p€Ђk z€ otych kwiat€Єw lilii. Dajemy polecenie naszym kochanym i wiernym radcom, kt€Єrzy stanowi€Ѕ Parlament w Pary€Ѓu, aby niniejsze "odczytali, og€ osili, wci€Ѕgn€Ђli do rejestru i przestrzegali ka€Ѓdego s€ owa, jego formy i tre€Їci, pomimo wszystkich edykt€Єw, rozporz€Ѕdze€Ё i innych pism przeciwnych. Takie jest bowiem €Ѓyczenie Nasze. "I aby by€ o to rzecz€Ѕ trwa€ €Ѕ i sta€ €Ѕ na zawsze, k€ adziemy tu!i przyk€ adamy Nasz€Ѕ piecz€Ђ€І. Saint-Germain w miesi€Ѕcu styczniu Roku Pa€Ёskiego tysi€Ѕc sze€Ї€Іset siedemdziesi€Ѕtego €Єsmego, trzydziestego pi€Ѕtego roku panowania Naszego. Podpisano: LUDWIK A ni€Ѓej przez Kr€Єla, PHELIPPEAUX. A z boku: widziane, BOUCHERAT. A pod tym: zatwierdzono na radzie, PHELIPPEAUX. I przypiecz€Ђtowano wielk€Ѕ piecz€Ђci€Ѕ z zielonego wosku. Wilhelmina umilk€ a. !€Љ Niczego nie opu€Їci€ a€Ї?? €Љ spyta€  ojciec. €Љ Niczego!! €Љodpowiedzia€ a osch€ ym tonem. Malo Trublet zag€ €Ђbi€  si€Ђ w swoim fotelu. Kuku€ ka wydzwoni€ a wp€Є€  do si€Єdmej. €ЉCi, kt€Єrzy otrzymuj€Ѕ takie !pisma €Љ rzek€  stary, uderzaj€Ѕc!pi€Ђ€Їciami w rze€Јbione por€Ђczefotela €Љ maj€Ѕ prawo jada€І, kiedy im si€Ђ podoba! II Ludzie, kt€Єrzy nie widzieli Tomasza Trubleta, obecnie !pana de l€ЏAgneleta, i nie mieli poj€Ђcia, gdzie si€Ђ podziewa, "wyobra€Ѓali sobie, €Ѓe pije, hula i uprawia rozpust€Ђ w odwiedzanych cz€Ђsto szynkach Saint-Malo, od €ЋKulej€Ѕcej sroki€Ќ a€Ѓ do €ЋCynowego dzbana€Ќ . Ludzie cijednak byli nie€Їwiadomi prawdy i pozostawali w b€ €Ђdzie. Byli zreszt€Ѕ i inni, lepiej zorientowani. Ci mieli wiadomo€Їci bardziej dok€ adne €Љ mianowicie od ch€ opc€Єw z fregaty. !Widzieli oni, €Ѓe w nocy, kt€Єra nast€Ѕpi€ a po dniu l€Ѕdowania €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ na Dobrym !Morzu, jaka€Ї tajemnicza € €Єd€Ј odp€ yn€Ђ€ a od fregaty i zatrzyma€ a si€Ђ przed Ravelinem. Stra€Ѓnicy, bez w€Ѕtpienia powiadomieni, nie czynili €Ѓadnych trudno€Їci przywej€Їciu do Wielkiej Bramy. A Tomasz, on to bowiem w ten niecodzienny spos€Єb wchodzi€  do miasta, wprowadzi€  tamt€Ђdy jak€Ѕ€Ї milcz€Ѕc€Ѕ i zamaskowan€Ѕ dam€Ђ, kt€Єr€Ѕ trzyma€  pod r€Ђk€Ђ. Owa dama €Љwed€ ug opowiada€Ё marynarzy €Љby€ a hiszpa€Ёsk€Ѕ czy maureta€Ёsk€Ѕ dziewczyn€Ѕ, #kt€Єr€Ѕ korsarz zabra€  ongi€Ї nie wiadomo sk€Ѕd i z kt€Єrej uczyni€  sw€Ѕ towarzyszk€Ђ, towarzyszk€Ђ tak gor€Ѕco %mi€ owan€Ѕ, €Ѓe nie roz€ €Ѕcza€  si€Ђz ni€Ѕ nigdy, wiod€Ѕc j€Ѕ ze sob€Ѕ wsz€Ђdzie, nawet w gwar bitewny, a w ko€Ёcu przywi€Єz€  do Saint-Malo. !Co si€Ђ nast€Ђpnie sta€ o z ow€Ѕ Hiszpank€Ѕ czy te€Ѓ Mauretank€Ѕ, gdzie Tomasz j€Ѕ "umie€Їci€  i co zamierza€  z ni€Ѕ uczyni€І w mie€Їcie niezbyt przychylnym dla cudzoziemc€Єw, tego nikt nie wiedzia€ . By€ o jednak ca€ kiem pewne, €Ѓe, wbrew og€Єlnemu mniemaniu, Tomasz wcale nie odwiedza€  weso€ ych domk€Єw przy G€ €Єwnej Ulicy, ongi€Ї miejsca jego szczeg€Єlnego upodobania, a pomimo to cz€Ђsto wychodzi€  z domu ojcowskiego, aby si€Ђ samotnieprzechadza€І wzd€ u€Ѓ wa€ €Єw. Przebywa€  do p€Є€Јna w miejscach najmniej zaludnionych, w okolicy !Ma€ ych Mur€Єw €Љ mi€Ђdzy wie€Ѓ€ЅBidouane i wie€Ѓ€Ѕ Notre-Dame "€Љa tak€Ѓe w pobli€Ѓu Assiette €Љ przy ko€Ёcu ulicy Cheval Blanc, kt€Єra znajduje si€Ђ w po€ owie drogi mi€Ђdzy Bidouane i pa€ acem Quic-en-Groigne. Szed€  tamt€Ђdy krokiem niespokojnym i przy€Їpieszonym. Nikt dotychczas nie zaryzykowa€ , aby mu przeszkadza€І sw€Ѕ natr€Ђtn€Ѕ obecno€Їci€Ѕ. Tak, zaiste, pan de l€ЏAgnelet nie by€  podobny do dawniejszego Tomasza Trubleta. Tamten, wprawdzie szorstki i hardy, ale dobry kompan o weso€ ym usposobieniu, zostawi€  w Saint-Malo licznychwiernych przyjaci€Є€ . Ten, brutalny i ponury, bezustanniew z€ ym humorze. Zmienia€  nastr€Єj jedynie na kilka godzin, kt€Єre rad nierad musia€  sp€Ђdza€І ka€Ѓdego dnia w domu przy ulicy Garbarskiej. Zaniedbywa€  wszystkich, !kt€Єrzy go niegdy€Ї kochali; nie przejawia€  tak€Ѓe tkliwszych uczu€І w stosunku do rodzic€Єwi krewnych, co w jego siostrzeWilhelminie zrodzi€ o najpierw wielk€Ѕ trosk€Ђ, potem smutek, a niebawem €Ѓywy gniew. Mi€Ђdzy ni€Ѕ, najm€ odsz€Ѕ z rodze€Ёstwa, a Tomaszem by€ o zawsze gor€Ѕce uczucie, spot€Ђgowane zaufaniem, kt€Єrewzajemnie sobie okazywali zar€Єwno w sprawach wa€Ѓnych,"jak i zupe€ nie ma€ ych. Nie by€ otajemnicy, kt€Єrej by z sob€Ѕ nie dzielili. I oto brat, wr€Єciwszy po tak d€ ugiej nieobecno€Їci, zapomnia€  o dawnej za€Ѓy€ o€Їci. Ju€Ѓ od pierwszego dnia powrotu unika€  poufa€ ych rozm€Єw i wszelkie indagacje Wilhelminy zbywa€  zdawkowymi odpowiedziami. Zw€ aszcza kiedy dochodzi€ o do szczeg€Є€ owych pyta€Ё dotycz€Ѕcych ca€ ej !sze€Їcioletniej kampanii €Љz jej wszystkimi wypadkami, przygodami i zwyci€Ђstwami, Tomasz pos€Ђpnia€  i zaciska€  usta. W rezultacie Wi lhelmina nie mog€ a nigdy wydoby€І z niego ani s€ owa. !Daremnie wysila€ a si€Ђ, prosz€Ѕcraz po raz, aby opowiedzia€  przynajmniej o wzi€Ђciu tego bogatego i s€ awnego Ciudad-Realu, rozg€ os o tym fakcie doszed€  bowiem a€Ѓ do Saint-Malo. Ka€Ѓde pytanie wzmaga€ o tylko milczenie korsarza. Ciekawo€Ї€І sk€ oni€ a j€Ѕ do zapytania o pi€Ђkne damy zza oceanu, ale w€Єwczas Tomasz wpad€  w tak dziki gniew, zerwa€  si€Ђ z krzes€ a, nast€Ђpnie szybkim krokiem wyszed€  z domu, trzaskaj€Ѕc drzwiami i kln€Ѕc bardzo g€ o€Їno na kobiety, ich $g€ upi€Ѕ gadanin€Ђ i w€Їcibsko€Ї€І. Wilhelmina by€ a niepocieszona.G€ uchy gniew nape€ nia€  jej serce i cz€Ђsto, gdy Tomasz opuszcza€  mieszkanie, aby przechadza€І si€Ђ samotnie wzd€ u€Ѓ wa€ €Єw, patrzy€ a za nim wzrokiem gniewnym, gorzej €Љ nienawistnym. III Natychmiast po obiedzie Tomasz wymkn€Ѕ€  si€Ђ chy€ kiem z dolnej komnaty. Stary Malo, siedz€Ѕc nadal przy stole, udawa€ , €Ѓe nie widzi pospiesznej ucieczki syna, a Perryna, kt€Єra smuci€ a si€Ђ w !g€ €Ђbi duszy, wystrzega€ a si€Ђ powiedzenia cho€Іby s€ owa. Jedynie Wilhelmina, powzi€Ѕwszy postanowienie, wsta€ a z krzes€ a i podesz€ a €Ѓywo do drzwi, jakby przypadkiem zagradzaj€Ѕc drog€Ђ bratu. €ЉWychodzisz ju€Ѓ? €Љ spyta€ a cicho. €ЉKt€Є€Ѓ to ci€Ђ tak wzywa, €Ѓe co dzie€Ё jeste€Ї poza domem? Popatrzy€  na ni€Ѕ chwil€Ђ. $€ЉC€Є€Ѓ to ci€Ђ obchodzi? €Љ rzek€  !wreszcie, r€Єwnie€Ѓ cicho, i tak samo jak ona nie chc€Ѕc niepokoi€І ojca ani matki. Wilhelmina poruszy€ a niecierpliwie g€ ow€Ѕ. €Љ Dawniej €Љ odpar€ a €Љ powiedzia€ by€Ї mi, zanim bym ci€Ђ spyta€ a! Wzruszy€  ramionami. €ЉInne czasy, inni ludzie! €Љ rzuci€  oschle. Tupn€Ђ€ a nog€Ѕ. Pozosta€  spokojny, czyni€Ѕc wysi€ ek, aby si€Ђ nie rozgniewa€І. $€ЉPomy€Їl €Љ rzek€  € agodniej €Љ w ci€Ѕgu sze€Їciu lat by€ em panemswej woli, nie musz€Ѕc nikomu z niczego si€Ђ t€ umaczy€І. By€ em tam, gdzie sam diabe€  by nie poszed€ ! Wszystko robi€ em sam, nie maj€Ѕc duszy przyjaznej, kt€Єra by mi !przysz€ a z pomoc€Ѕ. Dzisiaj nie mam ju€Ѓ zwyczaju gada€І ani przed kimkolwiek si€Ђ spowiada€І. Przyrzek€ em sobie !i€Ї€І sam i kroczy€І prosto przed#siebie. Nie potrafi€ bym si€Ђ ju€Ѓ !zmieni€І. Nie k€ opocz si€Ђ: ani ty, ani ja nic na to nie poradzimy. Powiedziawszy to, chcia€  otworzy€І drzwi. Ale Wilhelmina jeszcze go zatrzyma€ a. €ЉPos€ uchaj €Љrzek€ a. €ЉNie trac€Ѕc wielu s€ €Єw, czy nie mogliby€Їmy, jak dawniej, dzieli€І si€Ђ naszymi tajemnicami i wspomaga€І si€Ђ wzajemnie rad€Ѕ? Nie szyd€Ј! Nie jeste€Ї tak bardzo m€Ѕdry, aby€Ї nie potrzebowa€  si€Ђ nauczy€І jeszcze wielu rzeczy,!ani na tyle sprytny, a€Ѓeby si€Ђ nie da€І oszuka€І. !Zmierzy€  j€Ѕ wzrokiem, €Їmiej€Ѕcsi€Ђ szyderczo: €ЉOho! Wiem dobrze! Gdyby€Ї !tylko mog€ a, porz€Ѕdnie by€Ї mi !dokuczy€ a! ... Wierz mi jednak, dosta€ em ju€Ѓ tyle razy w sk€Єr€Ђ, €Ѓe mi zgrubia€ a. "Gwi€Ѓd€Ѓ€Ђ sobie na twoje ci€Ђgi! €Љ Dobrze!! Dobrze! €Љ zmarszczy€ a brwi i zacisn€Ђ€ a usta. Otworzy€  drzwi i wyszed€ . Patrzy€ a za nim milcz€Ѕca, ze z€ ym u€Їmiechem w k€Ѕcikach ust. Przy ko€Ёcu ulicy Garbarskiej !Tomasz skr€Ђci€  w lewo w ulic€Ђ l€ЏOrme, potem, doszed€ szy do ko€Ёca ulicy la Herse, kt€Єra !by€ a przed€ u€Ѓeniem l€ЏOrme, w prawo w uliczk€Ђ Petits-Chaux. !Ktokolwiek €Їledzi€ by go na tej kr€Ђtej drodze, odgad€ by, €Ѓe idzie przechadza€І si€Ђ wed€ ug swego zwyczaju wzd€ u€Ѓ wa€ €Єw. W istocie przyby€  tam niebawem. I, jak to czyni€  zawsze, zacz€Ѕ€  chodzi€І wielkimi krokami, szybko i porywczo. Tego dnia, kiedy Tomasz, wszed€ szy po schodach wie€Ѓy Notre-Dame, skierowa€  si€Ђ w stron€Ђ Bidouane i Assiette, wielkie chmury o r€Є€Ѓnorodnych kszta€ tach i odcieniach pokry€ y ca€ y firmament, ich odblask okrywa€  morze jakby po€ yskliwym i faluj€Ѕcym jedwabiem, kt€Єrego barwa mieni€ a si€Ђ wszystkimi odcieniami szarego koloru. Chocia€Ѓ widok ten by€  tak pi€Ђkny, Tomasz nie spojrza€  nawod€Ђ ani razu. Z g€ ow€Ѕ opuszczon€Ѕ i czo€ em spowitym#trosk€Ѕ szed€ , jak gdyby bi€  si€Ђ!z jakimi€Ї natr€Ђtnymi my€Їlami. Min€Ѕ€  wie€Ѓ€Ђ Bidouane, nie zwracaj€Ѕc uwagi na wart€Ђ, kt€Єra z pikami w gar€Їci czuwa€ a przy bramie prochowni. Ale pi€Ђ€Іdziesi€Ѕt krok€Єw dalej, nie dochodz€Ѕc do Assiette, nagle zatrzyma€  si€Ђ. Dotar€  do bardzo w€Ѕskiego zau€ ka, kt€Єry mieszka€Ёcy Saint-Malo nazywaj€Ѕ ulic€Ѕ Chat qui Danse. Ten w€Ѕski i prawie niezamieszka€ y zau€ ek !ko€Ёczy€  si€Ђ tak blisko wa€ u, €Ѓe jego ostatni dom, krzywo zbudowany, mia€  g€ €Єwne wej€Їcie z bramy na ulic€Ђ i tylne na bulwar wojskowy. Tomasz, stan€Ѕwszy ty€ em do morza, w bezruchu wpatrywa€  si€Ђ uporczywie w okna tego ostatniego domu. Niew€Ѕtpliwie doszed€  do celu swej w€Ђdr€Єwki, gdy€Ѓ nagle, rzuciwszy woko€ o szybkie spojrzenie, aby si€Ђ upewni€І, #€Ѓe nie €Їledzi go €Ѓaden natr€Ђt, wszed€  po zakrytych schodachwa€ u, przeci€Ѕ€  bulwar i zapuka€  do ma€ ej bramy domu o dw€Єch wej€Їciach. IV Juana milcza€ a, siedz€Ѕc przy oknie i patrz€Ѕc na morze. Mieszkanie jej wznosi€ o si€Ђ ponad wa€ em. Oparta o brzeg szeroko otwartego okna, wpatrywa€ a si€Ђ w faluj€Ѕce chmury i odbijaj€Ѕc€Ѕ je wod€Ђ. Kiedy Tomasz wszed€ , nie odwr€Єci€ a g€ owy, aby go przywita€І, jakkolwiek dobrze go s€ ysza€ a. #Zbli€Ѓy€  si€Ђ, zdj€Ѕ€  kapelusz i k€ aniaj€Ѕc si€Ђ po szlachecku %uj€Ѕ€  d€ o€Ё, kt€Єr€Ѕ mu poda€ a, i "poca€ owa€  j€Ѕ. Juana sk€ oni€ a swego kochanka do nauczenia si€Ђ tych wytwornych manier, kt€Єrych zreszt€Ѕ nie opanowa€  jeszcze do ko€Ёca. €Љ Jak si€Ђ pani dzisiaj czuje, moja droga? €Љ zapyta€  niepewnie. Pozosta€ a oboj€Ђtna i porusza€ a g€ ow€Ѕ, nie odzywaj€Ѕc si€Ђ ani s€ owem. €ЉNie czuje si€Ђ wi€Ђc pani dobrze w tym miejscu? €Љspyta€ !znowu, ca€ uj€Ѕc r€Ђk€Ђ, kt€Єr€Ѕ wci€Ѕ€Ѓ trzyma€ . Mieszkanie by€ o urz€Ѕdzone po mieszcza€Ёsku. Sta€ y tam wygodne € €Є€Ѓka, g€ €Ђbokie fotele, szerokie szafy, pe€ ne wytwornej bielizny. Znajdowa€ o si€Ђ w nim poza tym wiele rzadkich przedmiot€Єw ogromnej !warto€Їci, kt€Єre €Їwiadczy€ y o niezwyk€ ym bogactwie. Na !szczeg€Єln€Ѕ uwag€Ђ zas€ ugiwa€ yjedwabne obicia i moc drobiazg€Єw z pi€Ђknie cyzelowanego srebra. Ale wszystko, nagromadzone bez€ adnie i zdekompletowane, !zdradza€ o, i€Ѓ zebrane zosta€ o tu przypadkowo. Obok kanapy wprost z fabryki Gobelin€Єw, kt€Єrzy dostarczali obi€І dla #kr€Єla, sta€ o krzes€ o z kiepskiejs€ omy, a obok z€ otego rze€Јbionego pucharu dzban zezwyk€ ej gliny. Prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, pi€Ђkna Juana !zdawa€ a si€Ђ ma€ o troszczy€І o ten zbytek. Podobna by€ a pod tym wzgl€Ђdem do dam hiszpa€Ёskich, swych rodaczek,kt€Єre zawsze dbaj€Ѕ o stroje, a zaniedbuj€Ѕ dom i kuchni€Ђ. Chodzi€ a rozleniwiona po bez€ adnie umeblowanych pokojach, my€Їl€Ѕc tylko o tym, aby si€Ђ wspaniale ubra€І, umalowa€І jak nale€Ѓy i upudrowa€І wed€ ug ostatniej mody. Tomasz dziwi€  si€Ђ niekiedy tym zwyczajom, tak r€Є€Ѓnym od wszystkiego, co widzia€  w Saint-Malo, a zw€ aszcza nie m€Єg€  si€Ђ przyzwyczai€І do tego, €Ѓe jegokochanka wodzi€ a bez celu oczami, maj€Ѕc r€Ђce nie zaj€Ђteprac€Ѕ, podczas gdy jego si€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk €р cg3Ё` с cЪ3ЂAt a-4ЃЕ я c€Ž4ЄЄ+ cё4ЅА6VDT5І>}€˜5matka czy siostra zawsze by€ yczym€Ї zaj€Ђte. "My€Їl€Ѕc o tym, podj€Ѕ€  rozmow€Ђ:!€Љ ywi€Ђ obaw€Ђ, €Ѓe si€Ђ pani nudzi podczas tylu godzin, kiedy musz€Ђ zostawi€І pani€Ѕ sam€Ѕ? Wspaniale uczesana g€ owa !porusza€ a si€Ђ w dalszym ci€Ѕgu.W ko€Ёcu Juana odpowiedzia€ a niedbale: €Љ Wcale si€Ђ nie nudz€Ђ. Ale niech mi pan powie, czy w waszym kraju nigdy nie ma s€ o€Ёca? !€ЉC€Є€Ѓ znowu! €Љ zaprotestowa€  Tomasz. €Љ Wkr€Єtce nadejdzie pi€Ђkny miesi€Ѕc maj, kt€Єry zawsze jest pe€ en s€ o€Ёca. Niech pani b€Ђdzie cierpliwa, moja droga! ... Od czasu, kiedy mi€ o€Ї€І ich pogodzi€ a, a potem silnie ze !sob€Ѕ zwi€Ѕza€ a, przestali sobiem€Єwi€І po imieniu, jak gdyby zwracanie si€Ђ w tej formie by€ o dla nich mo€Ѓliwe i stosowne tylko podczas k€ €Єtni.Istotnie, mi€Ђdzy dwojgiem kochank€Єw, nawet nami€Ђtnych, cz€Ђsto jest mniejsza za€Ѓy€ o€Ї€І ani€Ѓeli mi€Ђdzy dwojgiem €Їmiertelnych nieprzyjaci€Є€ . Juana po raz pierwszy przejawi€ a pewne o€Ѓywienie: !€ЉNa cierpliwo€Їci mi nie zbywa! Od trzech z g€Єr€Ѕ tygodni jestem w tym wi€Ђzieniu, do kt€Єrego mnie pan sprowadzi€ , inie wychodz€Ђ z niego ani w dzie€Ё, ani w nocy, aby pana zadowoli€І, czy€Ѓ nie? Pan mi jednak przyrzek€ , €Ѓe to si€Ђ przecie€Ѓ sko€Ёczy, i to nied€ ugo! Czy my€Їli pan chocia€Ѓ o tym i robi cokolwiek, aby t€Ђ chwil€Ђ przyspieszy€І? Tomasz, bardzo zak€ opotany i boj€Ѕc si€Ђ wyra€Јnie "odpowiedzie€І, rozp€ yn€Ѕ€  si€Ђ wniejasnych protestach i s€ odkich s€ €Єwkach. Potem !przeszed€  od s€ €Єw do gest€Єw. A gesty, kt€Єre czyni€ , by€ y tak wymowne, €Ѓe zakochana Juana w przeci€Ѕgu kwadransa zapomnia€ a nie tylko o samotno€Їci, kt€Єr€Ѕ jej narzuci€ , ale nawet o stroju i "uczesaniu, kt€Єre nie osta€ y si€Ђporywaj€Ѕcej nami€Ђtno€Їci korsarza, na co zreszt€Ѕ jego kochanka odpowiedzia€ a r€Єwnie nami€Ђtnym oddaniem si€Ђ. Faktycznie, Tomasz przyrzek€ ,a nawet przysi€Ѕg€  swojej zesz€ orocznej brance, €Ѓe ta jej nowa niewola nie b€Ђdzie trwa€ a d€ ugo. Tyle tylko, by mieszka€Ёcy Saint-Malo oswoili !si€Ђ z cudzoziemk€Ѕ i dobrze j€Ѕ potraktowali, ka€Ѓda bowiem "nieostro€Ѓno€Ї€І i po€Їpiech mog€Ѕj€Ѕ narazi€І na przykro€Їci i upokorzenia. Tomasz, ostrze€Ѓony przez Ludwika Gu€Њnol€Њgo, od dawna uprzytamnia€  sobie to ryzyko. Dopiero jednak powr€Єt do rodzinnego miasta z ca€ €Ѕ !ostro€Їci€Ѕ u€Їwiadomi€  mu ogromtrudno€Їci nie do pokonania. Istotnie, w jaki spos€Єb pokaza€І i przedstawi€І zacnymmieszka€Ёcom, dumnym ze swych cn€Єt, obc€Ѕ kobiet€Ђ, kt€Єrej nie omieszkaliby nazwa€І na€ o€Ѓnic€Ѕ, a nawet ladacznic€Ѕ czy te€Ѓ nierz€Ѕdnic€Ѕ? Szczerze m€Єwi€Ѕc, Juana nie by€ a nikim innym jak brank€Ѕ wojenn€Ѕ. Kobiet tego pokroju u€Ѓywaj€Ѕ wed€ ug swego upodobania €Ѓo€ nierze i marynarze; rzecz jest dozwolona i od dawna praktykowana. Ale €Ѓaden marynarz czy €Ѓo€ nierz nie pomy€Їli nawet o sprowadzeniu podobnych istot do swych miast czy dom€Єw. Tomasz nie mia€  z€ udze€Ё co do!tego, €Ѓe afiszowanie si€Ђ tak€Ѕ kochank€Ѕ w jakimkolwiek towarzystwie, zw€ aszcza na prowincji, by€ oby istnym szale€Ёstwem. On sam, oczywi€Їcie, w najbardziej wybrednym towarzystwie by€ by go€Їciem mile widzianym iprzyjmowanym z najwy€Ѓszym szacunkiem. O wprowadzeniu hiszpa€Ёskiej dziewczyny do domu rodzinnego nie by€ o co marzy€І. Nawet po€Їlubienie jej nic by tu nie zmieni€ o. Co zatem robi€І? Tomasz, miotany sprzecznymi !my€Їlami, nie decydowa€  si€Ђ. I nie bez goryczy my€Їla€  o znikomo€Їci d€Єbr tak przez wszystkich m€Ђ€Ѓczyzn po€Ѓ€Ѕdanych: fortuny, s€ awy, szlachectwa, wyj€Ѕtkowej przychylno€Їci w€ adcy. On, Tomasz, posiada€  to wszystko, on, pan de l€ЏAgnelet, kt€Єrego !kr€Єl Ludwik XIV chcia€  pozna€І !osobi€Їcie i obdarzy€І pochwa€ €Ѕw swoim pa€ acu w "Saint-Germain. I jaka€Ѓ korzy€Ї€І z tych zaszczyt€Єw? Nie mo€Ѓnanawet mie€І kochanki, by nie k€ opota€І si€Ђ tym, co b€Ђd€Ѕ m€Єwili ludzie. €ЉPoca€ unek nie jest odpowiedzi€Ѕ! Tomaszu, kochany ch€ opcze, zostaw moje usta w spokoju i powiedzmi, bez wykr€Ђt€Єw i k€ amstw, czy rzeczywi€Їcie chce mnie !pan wkr€Єtce st€Ѕd wyci€Ѕgn€Ѕ€І? M€Єwi€Ѕc to Juana siedzia€ a przed pi€Ђknym weneckim lustrem i z niezwyk€ €Ѕ staranno€Їci€Ѕ poprawia€ a kunsztown€Ѕ fryzur€Ђ. Tomasz zakas€ a€ . !€ЉHm! €Љzawaha€  si€Ђ. €Љ Czy ja wiem? Przede wszystkim trzeba znale€Ј€І lepsze mieszkanie. Chc€Ђ pani wyszuka€І, moja droga, pi€Ђkny dom, ca€ kiem nowy i wygodny,potem luksusowo go umeblowa€І. Nast€Ђpnie pomy€Їlimy o s€ u€Ѓbie. Wszystkow swoim czasie. Nic nas nie nagli. Pa€ ac Quic-en-Groigne nie by€  postawiony w ci€Ѕgu jednego dnia... Czyni€Ѕc te obietnice Tomasz by€  zadowolony, €Ѓe znalaz€  tak g€ adk€Ѕ wym€Єwk€Ђ. Czy mo€Ѓe by€І lepszy spos€Єb, by !uspokoi€І kobiet€Ђ, ni€Ѓ przyrzecjej to, co kobiety ceni€Ѕ najwi€Ђcej: konie, karoce, #s€ u€Ѓb€Ђ w liberii i pi€Ђkny dom? A z€ otych talar€Єw nie brakowa€ o, aby obietnicy dotrzyma€І. Juana jednak wzruszy€ a ramionami. Weneckie lustro odbija€ o niewzruszone oblicze,a grzebie€Ё i puszek od pudru pracowa€ y wci€Ѕ€Ѓ z t€Ѕ sam€Ѕ #gorliwo€Їci€Ѕ po€Їr€Єd wdzi€Ђcznie u€ o€Ѓonych hebanowych w€ os€Єw. €ЉPhi! €Љ rzek€ a pogardliwie. €ЉZostawiani panu to wszystko.Je€Їli sprawia to panu przyjemno€Ї€І, prosz€Ђ z tego korzysta€І. Ale ja mam inne potrzeby. Jestem spragniona pociechy religijnej, poniewa€Ѓ dusza moja jest teraz z pewno€Їci€Ѕ czarniejsza od "w€Ђgla. Czy s€Ѕ u was ko€Їcio€ y? Chcia€ abym w niedziel€Ђ uda€І si€Ђ razem z panem na msz€Ђ $€Їwi€Ђt€Ѕ, pragn€Ђ ukl€Ђkn€Ѕ€І obok pana, m€Єj kochany! Tomasz zerwa€  si€Ђ na r€Єwne nogi. Chocia€Ѓ sam by€  bardzo pobo€Ѓny, nie przysz€ o mu nigdy do g€ owy, €Ѓe jego przyjaci€Є€ ka mog€ aby odczuwa€І potrzeb€Ђ ko€Їcio€ a, spowiedzi, mszy. Kocha€  j€Ѕ bardzo nami€Ђtnie, ale pomimo "to €Љalbo mo€Ѓe w€ a€Їnie dlatego €Љ widzia€  w niej istot€Ђ w ka€Ѓdym calu poga€Ёsk€Ѕ, zaprzedan€Ѕ obcym b€Єstwom... I!ta jej wiara w jak€Ѕ€Ї Brunett€Ђ,tyle razy wzywan€Ѕ i tyle razy przeklinan€Ѕ... Tak, bez w€Ѕtpienia €ЉJuana by€ a pogank€Ѕ, czy raczej €Љ co by€ oznacznie gorsze i niebezpieczne €Љ jakim€Ї p€Є€ demonem. Demonem rozkosznym i gor€Ѕcym. Obcowanie z istot€Ѕ tak ognist€Ѕ, niestrudzon€Ѕ w mi€ osnych igraszkach, ka€Ѓdegochrze€Їcijanina doprowadzi€ obydo uczu€І skrajnych i gwa€ townych. Niepohamowana €Ѓ€Ѕdza i €Їmiertelny grzech. Biczowanie cia€ a, €Ѓeby ostudzi€І rozpasane zmys€ y. Czy€Ѓ Ludwik Gu€Њnol€Њ, !cz€ owiek rozwa€Ѓny, nie €Ѓegna€ si€Ђ, przechodz€Ѕc ko€ o tej, kt€Єr€Ѕ nazywa€  po cichu czarownic€Ѕ? I oto naraz ta czarownica czy p€Є€ demon "€Ѓ€Ѕda ksi€Ђ€Ѓy i mszy, spowiedzi i komunii, jak jaka przyzwoitaniewiasta, kt€Єra w ka€Ѓde €Їwi€Ђto przyst€Ђpuje do Sto€ u Pa€Ёskiego! €Љ C€Є€Ѓ to znowu?? €Љ spyta€ a Juana. €Љ Dlaczego pan mi nie odpowiada?? My€Їla€  o tym, €Ѓe sprawa jest "nie tylko niezwyk€ a, ale z ca€ €Ѕpewno€Їci€Ѕ niebezpieczna. Dok€Ѕd ma zaprowadzi€І t€Ђ cudzoziemk€Ђ, nikomu jeszcze nie znan€Ѕ? Do kt€Єrego proboszcza? Do kt€Єrego ko€Їcio€ a? Na pewno nie do katedry, gdzie na sumie zgromadzone s€Ѕ wszystkie miejscowe plotkarki, maj€Ѕce j€Ђzyki ostre jak brzytwy. Ani do ma€ ych kapliczek znajduj€Ѕcych si€Ђ w r€Є€Ѓnych klasztorach, gdzie zapraszana jest tylko szczup€ a garstka uprzywilejowanych wiernych... A wi€Ђc dok€Ѕd? ... Na msz€Ђ na Zamku? Msz€Ђ dost€Ђpn€Ѕ wprawdzie dla wszystkich, ale gdzie spotyka si€Ђ tylko €Ѓo€ nierzy garnizonowych, gdy€Ѓzabroniono im pokazywa€І si€Ђ na innych mszach. Za€Ѓ€Ѕdali tego zazdro€Їni m€Ђ€Ѓowie, obawiaj€Ѕc si€Ђ podniecaj€Ѕcego dzia€ ania kr€Єlewskich uniform€Єw. €Љ No?? €Љ powt€Єrzy€ a Juana niecierpliwie. €Љ O czym pan tak my€Їli z otwartymi ustami??Nie wiedzia€  jeszcze, co odpowiedzie€І. W€Єwczas rozgniewa€ a si€Ђ: €ЉCo to ma znaczy€І? Wstydzisz si€Ђ mnie? Czy jestem za brzydka albo zbyt nisko urodzona, €Ѓeby si€Ђ ukaza€І u boku takiego z€ odzieja jak ty? Nie chcesz !ze mn€Ѕ stan€Ѕ€І przed t€Ѕ twoj€ЅPanienk€Ѕ Wielkiej Bramy czy Wielkiej Drogi, Panienk€Ѕ rozb€Єjnik€Єw i z€ odziei? Ty psie, zapami€Ђtaj sobie, w najbli€Ѓsz€Ѕ niedziel€Ђ albo zaprowadzisz mnie pod r€Ђk€Ђ do twojej €Їwi€Ѕtyni, albo, zaklinam si€Ђ na dusz€Ђ mego ojca, kt€Єrego€Ї zdradziecko zabi€  €Љ po€Ѓa€ ujesz tego!! V Tego dnia, a by€  to pi€Ѕtek, brama g€Єrnego cmentarza zosta€ a otwarta, zgodnie z poleceniem ksi€Ђdza biskupa, pragn€Ѕcego, by raz w tygodniu, i to w€ a€Їnie w !pi€Ѕtek, dzie€Ё u€Їwi€Ђcony przezm€Ђk€Ђ Syna Bo€Ѓego, pobo€Ѓni mieszka€Ёcy Saint-Malo mieli mo€Ѓno€Ї€І odprawiania mod€ €Єw na grobach swych zmar€ ych. !Ot€Є€Ѓ przez t€Ђ otwart€Ѕ bram€Ђ wesz€ a jaka€Ї kobieta, prowadz€Ѕc za r€Ђk€Ђ dziecko. Kobieta by€ a ubrana nader skromnie. Na g€  owie mia€ a czarny wdowi czepek. Ma€ y "ch€ opiec, ra€Јno id€Ѕcy, €Ѓywy i %do€Ї€І ju€Ѓ rozgarni€Ђty, nie €Їmia€ !si€Ђ ani nie skaka€ , trzymaj€Ѕc si€Ђ boku matki. Oboje w milczeniu kroczyli po€Їr€Єd grob€Єw starych i nowych, jak krocz€Ѕ ludzie, kt€Єrzy dobrze !znaj€Ѕ drog€Ђ, wreszcie ukl€Ђkli przed prostym, drewnianym krzy€Ѓem, na kt€Єrym by€ o wypisane nazwisko Wincentego Kerdoncuffa. Kobiet€Ѕ by€ a Anna Maria Kerdoncuff, siostra zmar€ ego, a dzieckiem w€ asny syn Tomasza Trubleta, zrodzony z Anny Marii, tej dziewczyny-matki. By€ o to Roku Pa€Ёskiego 1673, w drugi pi€Ѕtek wielkiego #postu, jakie€Ї pi€Ђ€І miesi€Ђcy po €Їmierci nieszcz€Ђsnego Wincentego, a tak€Ѓe pi€Ђ€І miesi€Ђcy po odje€Јdzie Tomasza, kapitana €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , kiedy nieszcz€Ђsna Anna Maria powi€ a nie€Їlubne dzieci€Ђ. Ka€Ѓda dziewczyna, kt€Єra zejdzie z drogi cnoty, zawsze "drogo p€ aci za swoj€Ѕ s€ abo€Ї€І czy te€Ѓ szale€Ёstwo. Ale Anna Maria zap€ aci€ a stokro€І !wi€Ђcej; zewsz€Ѕd sypa€ y si€Ђ nani€Ѕ grubia€Ёstwa i obelgi. Zniewa€Ѓana i maltretowana, wielokrotnie by€ a bliska "€Їmierci. Jak zdo€ a€ a wyj€Ї€І z tylu opresji, nie umar€ a z "ch€ odu i g€ odu, jak €Ѓywi€ a swedziecko, uczy€ a je i wychowywa€ a, B€Єg tylko jedenwie. Gdy okaza€ o si€Ђ, €Ѓe ma urodzi€І dziecko, ojciec i matka, ludzie cnotliwi, wyrzucili j€Ѕ na ulic€Ђ. Mieszka€ a, gdzie popad€ o i powi€ a dziecko niemal na bruku €Љjak czyni€Ѕ to suki i !bezpa€Ёskie kotki €Љ szpital nie jest przecie€Ѓ dla nierz€Ѕdnic! Nawet w tej ostatecznej sytuacji nikt jej nie pom€Єg€ . Jedynie dwie zakonnice z klasztoru Matki Boskiej Zwyci€Ђskiej okaza€ y w€Єwczas cnot€Ђ mi€ osierdzia i raczy€ y otoczy€І opiek€Ѕ t€Ђ jakby zapowietrzon€Ѕ. Dziecko ksi€Ѕdzochrzci€  w drodze wielkiej € aski; oczywi€Їcie, bez zwyk€ ych ceremonii. Po czym nikt wi€Ђcej nie zainteresowa€  si€Ђ ani matk€Ѕ, ani synem. Ale matka i dziecko €Љwbrew wszystkim przeciwno€Їci€Ѕ losu #€Љ €Ѓyli. Nie zbywa€ o Annie Marii na energii ani na dzielno€Їci i !gdyby €Ѓycie nie posk€Ѕpi€ o jej swego u€Їmiechu, to mog€ aby zosta€І najuczciwsz€Ѕ z kobiet i najlepsz€Ѕ z €Ѓon. Samotnie wychowywa€ a syna €Љkto wie, czy nie lepiej ni€Ѓ wiele owych dumnych prawowitych mieszcza€Ёskich €Ѓon, kt€Єrych m€Ђ€Ѓowie szybko po €Їlubie staj€Ѕ si€Ђ rogaczami. Chocia€Ѓ tak sponiewierana przez los, dawna kochanka Tomasza Trubleta potrafi€ a dzielnie zdobywa€І sw€Єj chleb codzienny, kt€Єry ca€ e miasto bezustannie zaprawia€ o gorycz€Ѕ. Tak przesz€ o pi€Ђ€І lat najstraszniejszej samotno€Їci. Anna Maria Kerdoncuff nie mia€ a ju€Ѓ ani rodzic€Єw, ani przyjaci€Є€ , ani znajomych. Rodzina jej si€Ђ wypar€ a, zabroni€ a nawet u€Ѓywa€І rodowego nazwiska w obawie, i€Ѓby go nie zbruka€ a. Panowie z garnizonu miejskiego wydali wyra€Јny rozkaz, aby u€Ѓywa€ a tylko swego imienia, Anna Maria. Kr€Єtko m€Єwi€Ѕc, nie mia€ a €Ѓadnej rodziny i wszyscy si€Ђ od niej odsun€Ђli. Wbrew sprawiedliwemu gniewowi uczciwego ojca nie by€ o spraw€Ѕ ludzi oboj€Ђtnych interesowa€І si€Ђ albo opiekowa€І dziewczyn€Ѕ upad€ €Ѕ.Taka surowo€Ї€І rodziny nikogo zreszt€Ѕ nie dziwi€ a. W przeciwie€Ёstwie do Trublet€Єw, prostych rybak€Єw, Kerdoncuffowie byli starymi mieszczanami, kt€Єrych pi€Ђkna !niegdy€Ї fortuna chyli€ a si€Ђ z wolna ku upadkowi. Ot€Є€Ѓ, jak to si€Ђ cz€Ђsto zdarza, duma i !pr€Є€Ѓno€Ї€І w tym bliskim ruiny domu ros€ a, w miar€Ђ jak zmniejsza€ a si€Ђ pot€Ђga i bogactwo. Upadkiem Anny !Marii poczuli si€Ђ dotkni€Ђci do €Ѓywego. Jakby rozpalonym do !czerwono€Їci €Ѓelazem d€Јgni€Ђto ich w samo serce. A przecie€Ѓ i tak r€Є€Ѓnie si€Ђ m€Єwi€ o w Saint-Malo o Kerdoncuffach. Kerdoncuffowie z g€Єry patrzylina Tomasza Trubleta, syna !rybaka, kt€Єry zacz€Ѕ€  zaleca€І si€Ђ do Anny Marii. Wkr€Єtce !znajomo€Ї€І m€ odych sta€ a si€Ђ #bli€Ѓsza i bardziej za€Ѓy€ a. Lecz pogarda, jak€Ѕ okazywali Tomaszowi rodzice jego kochanki, doprowadzi€ a bez w€Ѕtpienia tego dumnego ch€ opca do powzi€Ђcia decyzji o przerwaniu ca€ ej przygody. Kerdoncuffowie ucieszyli si€Ђ z takiego obrotu sprawy, chocia€Ѓ €Љz drugiej strony €Љ przykro im by€ o s€ ucha€І !plotek, €Ѓe ch€ opiec Trublet€Єw porzuci€  dziewczyn€Ђ Kerdoncuff€Єw. Powtarzali !ka€Ѓdemu, kto chcia€  s€ ucha€І, €Ѓe taka dziewczyna, jak ich Anna Maria, tak dobrze urodzona, nie zwi€Ѕza€ aby si€Ђ nigdy z takim ho€ yszem, kt€Єryi tak ju€Ѓ wykaza€  wiele zuchwa€ o€Їci pr€Єbuj€Ѕc podnie€Ї€І oczy na ich c€Єrk€Ђ. Wobec czego sami wpadli w pu€ apk€Ђ, albowiem gdy Anna Maria zasz€ a w ci€Ѕ€Ѓ€Ђ, nie €Їmieli przeczy€І rzeczy tak widocznej i nie oskar€Ѓyli !Trubleta, nie €Ѓ€Ѕdali r€Єwnie€Ѓ odszkodowania. C€Єrka ich !upad€ a, nie jest przeto ju€Ѓ ichc€Єrk€Ѕ. Co do Tomasza €Љ zemsta Kerdoncuff€Єw chcia€ a go dosi€Ђgn€Ѕ€І w inny spos€Єb. Wincenty zosta€  zabity, a czy€Ѓ Tomasz nie by€  jego morderc€Ѕ? Tak uwa€Ѓali Kerdoncuffowie. Na szcz€Ђ€Їcie panowie z garnizonu miejskiego s€Ѕdzili inaczej. Sprawa by€ a zagmatwana, tote€Ѓ przeci€Ѕga€ a si€Ђ. Tymczasem Tomasz, zdobywaj€Ѕc s€ aw€Ђ i bogactwo za oceanem, zas€ yn€Ѕ€  jako tak m€Ђ€Ѓny cz€ owiek, €Ѓe wszystkie oszczerstwa ucich€ y. Wincenty zosta€  zapomniany. Tylko stare plotkarki, spotkawszy czasem Ann€Ђ Mari€Ђ, mamrota€ y co€Ї pod nosem. Anna Maria wychodzi€ a ze swojej nory g€ €Єwnie po to, €Ѓeby przespacerowa€І si€Ђ z malcem, kt€Єrego kocha€ a tym gor€Ђcej, im wi€Ђcej kosztowa€  !j€Ѕ € ez. Pi€Ђcioletni ch€ opiec !stawa€  si€Ђ ma€ ym cz€ owiekiem,dzielnym i rozs€Ѕdnym. Powr€Єt pana de l€ЏAgneleta nie przyni€Єs€  dotychczas €Ѓadnych zmian. Przed grobem Wincentego Kerdoncuffa Anna Maria $modli€ a si€Ђ €Ѓarliwie i z wielk€Ѕ skruch€Ѕ. Ona jedna z ca€ ego Saint-Malo, z wyj€Ѕtkiem Tomasza, wiedzia€ a, €Ѓe spoczywaj€Ѕcy tu brat umar€  w€ a€Їciwie za ni€Ѕ. Przed owym €Їmiertelnym spotkaniem Wincenty zapewnia€  sw€Ѕ siostr€Ђ che€ pliwie, €Ѓe zmyje jej ha€Ёb€Ђ i €Ѓe niezw€ ocznie przyprowadzi jej m€Ђ€Ѓczyzn€Ђ, kt€Єrego ona zaraz po€Їlubi. Niestety, rzeczy przybra€ y ca€ kiem inny obr€Єt. Anna Maria, jak co tydzie€Ё, modli€ a si€Ђ teraz gor€Ѕco, b€ agaj€Ѕc Boga Najwy€Ѓszego i Jego Matk€Ђ Przenaj€Їwi€Ђtsz€Ѕ oprzebaczenie dla nieszcz€Ђ€Їliwego brata, kt€Єry zgin€Ѕ€  w pojedynku. Dziecko modli€ o si€Ђ tak€Ѓe na sw€Єj dzieci€Ђcy spos€Єb, czyni€Ѕc moc znak€Єw krzy€Ѓa b€Ѕd€Ј praw€Ѕ, b€Ѕd€Ј lew€Ѕ r€Ѕczk€Ѕ. Jednak€Ѓe nadesz€ a chwila, €Ѓe ch€ opiec nie wiedzia€ , co dalej m€Єwi€І, powt€Єrzy€  bowiem dwa razy oda do z wszystkie swoje modlitwy. Zamilk€ . Matka, "widz€Ѕc to, z€ €Ѕczy€ a jego r€Ђceze swymi i zacz€Ђ€ a mu szeptem podawa€І s€ owa modlitwy, kt€Єr€Ѕ bez w€Ѕtpienia#wymy€Їli€ a w tej w€ a€Їnie chwili i kt€Єr€Ѕ malec pos€ usznie powtarza€ : €ЉDobre Dzieci€Ѕtko Jezus, zmi€ uj si€Ђ nade mn€Ѕ, kt€Єry urodzi€ em si€Ђ jak Ty bez tatusia. €­wi€Ђta Mario Panno, wstaw si€Ђza mn€Ѕ i powiedz dobrej Bozi, "aby mi zes€ a€ a ojca €Ѓywiciela, jak to zrobi€ a niegdy€Ї dla Twego ch€ opczyka. W imi€Ђ Ojca i Syna i Ducha €­wi€Ђtego. Amen. VI €Љ Jak to, Tomasza jeszcze nie ma? €Љ spyta€  Ludwik Gu€Њnol€Њ nieco zak€ opotany. €ЉDalib€Єg, nie ma! €Љodpowiedzia€  Malo Trublet, wyci€Ѕgaj€Ѕc do wchodz€Ѕcego r€Ђk€Ђ na powitanie. €Љ Tomasz jeszcze nie przyszed€ . Ale przyjdzie, to pewne, przyjdziena kolacj€Ђ. Je€Їli nie zaczekasz, Wilhelmina si€Ђ na ciebie €Їmiertelnie pogniewa, bo nie mo€Ѓe si€Ђ doczeka€І Ѕ, podczas gdy jego si€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЇ€$ cЈ5ЈЄ с c 6Љ…а.n6ЊUп c€œ6Ћ4&. cџ6Ќb1'Cb7­‰8 B€Ѕ7chwili pogaw€Ђdzenia z tob€Ѕ. #Zosta€Ё, ch€ opcze, i po€ €Є€Ѓ tam sw€Єj kapelusz, kt€Єrego brzegi poobrywasz, obracaj€Ѕc go w ten spos€Єb w palcach. Zosta€Ё, powiadam ci! I b€Ђdziesz wieczerza€  z nami, aby nas wszystkich rozweseli€І. Matka !ugotowa€ a koguta. Dalib€Єg! M€Єj ch€ opcze, zostaniesz albo si€Ђ pogniewam! Ludwik Gu€Њnol€Њ wobec tego usilnego nalegania pozosta€ . Odwiedziny w domu przy ulicy Garbarskiej nie by€ y cz€Ђste. "Chocia€Ѓ stali si€Ђ teraz lud€Јmi bogatymi, ani Malo, ani Perryna nie zmienili dawnego trybu €Ѓycia, uwa€Ѓaj€Ѕc zgodnie, i€Ѓ s€Ѕ zbyt starzy, aby ulega€І nowo€Їciom, chocia€Ѓby by€ y nie wiem jak !dobre i korzystne. Urodzili si€Ђ rybakami i rybakami umr€Ѕ. Z bogactwa, kt€Єre otrzymali !p€Є€Јno, wyci€Ѕgn€Ђli dla siebie korzy€Ї€І najwa€Ѓniejsz€Ѕ i w€ a€Їciwie jedyn€Ѕ: jak najwi€Ђcej wygody i odpoczynku, z najlepszym mi€Ђsem do jedzenia, najlepszym winem do picia i !najlepszymi € €Є€Ѓkami do spania.Nic ponadto. Zar€Єwno Malo, jak i Perryna nigdy nie troszczyli si€Ђ o to, aby ich odwiedzano; teraz, kiedy mieli zapas talar€Єw, tym bardziej nie chcieli podejmowa€І tej wygalowanej zgrai, zwanej wy€Ѓszym towarzystwem, kt€Єra oczywi€Їcie nigdy nie zasz€ a naulic€Ђ Garbarsk€Ѕ wtedy, gdy Malo i Perryna byli biedni. Jedynie dla prawdziwych przyjaci€Є€  z dawnych czas€Єw drzwi sta€ y otworem. A Ludwik Gu€Њnol€Њ, uwa€Ѓany przez ka€Ѓdego za serdecznego druhaTomasza, sprawia€  zawsze !wielk€Ѕ i szczer€Ѕ rado€Ї€І, gdy puka€  do drzwi Trublet€Єw. Stary Malo, zgodnie ze swoim zwyczajem, siedzia€  senny w fotelu, oczekuj€Ѕc godziny, kiedy b€Ђdzie mo€Ѓna zje€Ї€І ros€Є€  z koguta, Wilhelmina i Ludwik gwarzyli z o€Ѓywieniem. €ЉCzy€Ѓby? €Љzapyta€ a Wilhelmina po d€ ugiej rozmowie"obracaj€Ѕcej si€Ђ wci€Ѕ€Ѓ wok€Є€  tej samej sprawy €Љ czy€Ѓby pan naprawd€Ђ nie wiedzia€ , dok€Ѕd chodzi Tomasz podczas tylogodzinnych samotnych przechadzek? €Љ Nie wiem €Љ powtarza€  uparcie Ludwik. Domy€Їla€  si€Ђ, ale wrodzona prawdom€Єwno€Ї€І nie pozwala€ a mu m€Єwi€І tego, czego nie by€  ca€ kowicie pewny. Sk€Ѕdin€Ѕd czu€  wielk€Ѕ odraz€Ђ do zdradzenia tajemnic Tomasza, nawet w dobrej intencji. Podejrzliwa Wilhelmina nalega€ a: €Љ Czy€Ѓ panu, swemu porucznikowi, bratu i Bratu Wybrze€Ѓa nic nie opowiada? !€ЉNie! €Љ odpar€  Ludwik z pewn€Ѕgorycz€Ѕ, kt€Єra nie usz€ a baczno€Їci Wilhelminy i #przekona€ a j€Ѕ, €Ѓe nie k€ ama€ . €ЉNich pan €Љ podj€Ђ€ a znowu €Љporozmawia z nim jak najpr€Ђdzej, niech pan go wypyta szczeg€Є€ owo i dowie si€Ђ prawdy. Przysi€Ђgam, €Ѓe odczuwam wielki niepok€Єj i zar€Ђczam, €Ѓe jakie€Ї bardzo z€ e rzeczy kryj€Ѕ si€Ђ na dnie tej tajemnicy. Ludwik nie powiedzia€  wprawdzie Wilhelminie, z kim si€Ђ spotyka jej brat, ale by€  przekonany, €Ѓe Juana jest w Saint-Malo. Czy€Ѓ trzeba !wi€Ђcej, aby wr€Є€Ѓy€І najgorsze nieszcz€Ђ€Їcie? Tomasz sprowadzaj€Ѕc Juan€Ђ do miasta nikomu si€Ђ nie zwierza€ . Nikogo nie pyta€  o "rad€Ђ, nie prosi€  o jak€Ѕkolwiek pomoc. Sam jeden, kryj€Ѕc si€Ђ nawet przed Gu€Њnol€Њm, wysadzi€  Juan€Ђ na l€Ѕd pod Ravelinem i przeszed€  z ni€Ѕ przez Wielk€Ѕ Bram€Ђ. Jakkolwiek w g€ €Ђbi duszy ura€Ѓony tym brakiem zaufania,w gruncie rzeczy Ludwik by€  zadowolony, €Ѓe nie ma nic wsp€Єlnego z t€Ѕ niegodziw€Ѕ spraw€Ѕ. Wilhelmina nie przestawa€ a m€Єwi€І: €ЉDawniej Tomasz nie ukrywa€  przede mn€Ѕ niczego. O ka€Ѓdej,nawet najmniejszej, nawet najskrytszej jego sprawie wiedzia€ am wszystko. I sam mo€Ѓe panu o€Їwiadczy€І, czy kiedykolwiek tego €Ѓa€ owa€ . Nigdy nie robi€ am mu wym€Єwekani nie rozg€ asza€ am plotek. Czy dowiedziano si€Ђ czego€Ї o r€Є€Ѓnych wybrykach, kt€Єrych sprawc€Єw poszukiwa€ y daremnie w€ adze miasta, a nawet sam biskup? Czy dowiedziano si€Ђ czego€Ї o sprawie Anny Marii Kerdoncuff,!o kt€Єr€Ѕ Tomasz niepokoi€  si€Ђ tak bardzo, €Ѓe nie chcia€  zesz€ ego roku wr€Єci€І z Ameryki razem z panem i postanowi€  wys€ a€І naprz€Єd pana, aby si€Ђ dowiedzie€І, co !si€Ђ sta€ o z matk€Ѕ, dzieckiem i z zabitym? Ludwik Gu€Њnol€Њ, s€ uchaj€Ѕcy #uwa€Ѓnie, nagle podni€Єs€  g€ ow€Ђ:€ЉCo to za matka i co to za dziecko, o kt€Єrych pani m€Єwi w zwi€Ѕzku z Wincentym Kerdoncuffem? Nie wiedzia€ , €Ѓe Tomasz by€  ojcem ch€ opca, kt€Єrego powi€ aAnna Maria. Na Tortue Tomasz istotnie opowiedzia€  mu wszystko o dawnej k€ €Єtni, nie poda€  tylko jej prawdziwej przyczyny. A Ludwik, kt€Єry niezatai€  nigdy najmniejszej cz€Ѕstki prawdy, nie wyobra€Ѓa€ sobie, aby Tomasz m€Єg€  by€І inny. Wilhelmina spojrza€ a na niego z otwartymi ustami. €ЉC€Є€Ѓ to? €Љrzek€ a wielce zdziwiona. €ЉPo c€Є€Ѓ pan si€Ђ pyta i udaje, €Ѓe o niczym nie !wiedzia€ ? My€Їli pan zatem, €Ѓe "ja nie znam ca€ ej tej historii i €Ѓe nie wiedzia€ am o niej nawet wcze€Їniej od pana? Ale Ludwik Gu€Њnol€Њ by€  bardziej zdziwiony od niej. €Љ Zupe€ nie pani nie rozumiem. #€Љ To niemo€Ѓliwe!! ... Naprawd€Ђ? Czy€Ѓby pan nic nie wiedzia€ ? €Љ Czego mia€ bym nie wiedzie€І?? €Љ No... o tej matce i o !dziecku... Pan sobie €Ѓartuje ze mnie! Skoro Tomasz przez ostro€Ѓno€Ї€І wys€ a€  pana pierwszego zesz€ ego lata! ... €ЉWys€ a€  mnie €Љwyja€Їni€  "Gu€Њnol€Њ €Љabym si€Ђ dowiedzia€ ,czy zemsta Kerdoncuff€Єw ju€Ѓ wygas€ a, czy te€Ѓ nie. Zemsta za ten pojedynek sprzed !sze€Їciu lat. Nie chodzi€ o wtedyo €Ѓadn€Ѕ matk€Ђ ani o €Ѓadne dziecko. €ЉAle€Ѓ ten pojedynek €Љ "krzykn€Ђ€ a Wilhelmina €Љwywo€ a€ Wincenty z powodu swojej !siostry Anny Marii, kt€Єra by€ a w ci€Ѕ€Ѓy! €Љ W ci€Ѕ€Ѓy!! €Љ powt€Єrzy€  w os€ upieniu. €Љ W ci€Ѕ€Ѓy... za spraw€Ѕ Tomasza? €Љ Dalib€Єg!! €Љ odpar€ a !Wilhelmina. €Љ A za czyj€Ѕ€Ѓ by, je€Їli nie jego? Zamilkli na minut€Ђ. €ЉOto jak si€Ђ rzeczy maj€Ѕ! !€Љrzek€ a zn€Єw Wilhelmina. €Љ A czy wie pan chocia€Ѓ o Annie Marii, wyp€Ђdzonej przez swych rodzic€Єw? €ЉTak, oczywi€Їcie! !€Љodpowiedzia€  Ludwik. €ЉAle niewiedzia€ em, €Ѓe dziecko jest Tomasza. €ЉNo, tak! Je€Їli Tomasz nic !panu nie powiedzia€ , nie m€Єg€  pan o niczym wiedzie€І, tajemnica bowiem by€ a pilnie strze€Ѓona! Jest pan pierwszymcz€ owiekiem, kt€Єremu o tym #m€Єwi€Ђ, s€Ѕdzi€ am po prostu, i€Ѓ pan wie o wszystkim... €ЉA ona? €Љprzerwa€  nagle Gu€Њnol€Њ €Љona, Anna Maria, czyr€Єwnie€Ѓ zachowuje tajemnic€Ђ?I dlaczego, na Pann€Ђ Naj€Їwi€Ђtsz€Ѕ? €ЉCzy ja wiem? €Љ odpowiedzia€ a oboj€Ђtnie Wilhelmina. €Љ Bez w€Ѕtpienia przez g€ upot€Ђ... By€І mo€Ѓe, obawia si€Ђ, €Ѓe narobi sobie nowych k€ opot€Єw przez !nieogl€Ђdne gadanie. Chocia€Ѓ... %kto wie? ... Mo€Ѓe przez mi€ o€Ї€І...Tomasz zapewnia€  mnie ongi€Ї, €Ѓe ona go kocha gor€Ѕco... W ka€Ѓdym razie Tomasz nie w€Ѕtpi€  nigdy, €Ѓe dziecko przysz€ o za jego spraw€Ѕ... "Ludwik Gu€Њnol€Њ wsta€  i wzi€Ѕ€  sw€Єj kapelusz, le€Ѓ€Ѕcy na dzie€Ѓy. €ЉLudwiku €Љ zaniepokoi€ a si€Ђ Wilhelmina €Љ co pan zamierza uczyni€І?? P€Єjd€Ђ naprzeciw Tomasza, aby!jak najpr€Ђdzej z nim pom€Єwi€І. VII €ЉTak wi€Ђc €Љrzek€  Ludwik Gu€Њnol€Њ powa€Ѓnie €Љdziewczyna ta w ci€Ѕgu !sze€Їciu lat znosi€ a straszliwe "cierpienia i udr€Ђczenia, €Ѓywi€ ai wychowywa€ a twego syna, a mimo to nie zdradzi€ a tajemnicy. Wiesz o tym, prawda? !€Љ Tak!! €Љ potwierdzi€  Tomasz, wbijaj€Ѕc wzrok w ziemi€Ђ. %€ЉCzy my€Їlisz €Љci€Ѕgn€Ѕ€  Gu€Њnol€Њ€Љ€Ѓe wiele kobiet by€ oby zdolnych do takiego po€Їwi€Ђcenia? Czy cho€І jedna z naszych mieszczek by€ aby godna, jak siostra nieboszczyka Wincentego Kerdoncuffa, zosta€І wprowadzon€Ѕ pod r€Ђk€Ђ do katedry, aby przy d€Јwi€Ђku dzwon€Єw, przy wielkim o€ tarzupo€Їlubi€І Tomasza Trubleta, pana de l€ЏAgnelet? €Љ To prawda €Љ potwierdzi€  znowu Tomasz bez €Ѓadnego wahania. €Љ Czemu zatem nie idziesz "natychmiast prosi€І j€Ѕ o r€Ђk€Ђ??€Љ Dlatego, €Ѓe ju€Ѓ jej nie kocham. "Podni€Єs€  g€ ow€Ђ i spojrza€  na Ludwika Gu€Њnol€Њgo, kt€Єry zdumiony i nic nie rozumiej€Ѕcysta€  w milczeniu. Ludwik Gu€Њnol€Њ by€  ca€ kiem niepodobny do innych ch€ opc€Єw. Syn uczciwych !ludzi, do€Ї€І zamo€Ѓnych €Љojciecjego, kowal, nie narzeka€  nigdy na brak roboty i rozbudowywa€  swoj€Ѕ ku€Јni€Ђ !€Љw wieku dzieci€Ђcym cz€Ђ€Їciej pilnowa€  kowade€  i m€ ot€Єw #swego ojca, ani€Ѓeli gania€  si€Ђ, bawi€  i zbytkowa€ , co jest przecie€Ѓ w€ a€Їciwsze temu wiekowi. P€Є€Јniej, kiedy mia€  "czterna€Їcie czy pi€Ђtna€Їcie lat i kiedy dziewczyny zwr€Єci€ y uwag€Ђ na jego € adn€Ѕ twarz, "bia€ €Ѕ cer€Ђ i w€ osy czarne jak "€Їwie€Ѓe czernid€ o, nie zwraca€  uwagi na ich zaloty. arliwie !pobo€Ѓny, wielce l€Ђkaj€Ѕcy si€Ђ diab€ a i piek€ a, szczerze przekonany, €Ѓe jedna niewinnakobieta mo€Ѓe zgubi€І wi€Ђcej dusz chrze€Їcija€Ёskich ni€Ѓ dwudziestu przekl€Ђtych szatan€Єw, m€ odzieniec unika€  dziewcz€Ѕt. I podczas gdy jego druh Tomasz, mniej gorliwy w wierze, ale za to o wiele bardziej gor€Ѕcokrwisty, ugania€  si€Ђ za sp€Єdniczkami, !wliczaj€Ѕc te€Ѓ sp€Єdniczk€Ђ AnnyMarii, Ludwik, gdy tylko mia€  czas wolny od modlitw, spowiedzi i innych pobo€Ѓnych praktyk, chodzi€  na pok€ ad okr€Ђt€Єw, stoj€Ѕcych w porcie. 'M€ odo€Ї€І ich wielce si€Ђ r€Є€Ѓni€ a. Kiedy kawaler Danycan zamustrowa€  ich na swoj€Ѕ €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ €Љ mieli w€Єwczas oko€ o dwudziestu lat€ЉTomasz by€  ju€Ѓ wtedy rozpustny i rozwi€Ѕz€ y, a Ludwik ca€ kiem niewinny. Roku Pa€Ёskiego 1678, kiedy ponownie znale€Јli si€Ђ w Saint-Malo, ten stan rzeczy nie zmieni€  si€Ђ. Ludwik nadal pozosta€  dziewiczy i czysty wsprawach mi€ osnych i ci€Ѕgle nie wiedzia€ , co to znaczy kocha€І. Kiedy zatem spyta€  Tomasza: €ЋDlaczego nie po€Їlubisz Anny Marii? €Ќ €Љa Tomasz mu odpowiedzia€ : €ЋDlatego, €Ѓe ju€Ѓ jej nie kocham€Ќ €Љnie zrozumia€  jego odpowiedzi, jakby Tomasz da€  mu j€Ѕ nie w j€Ђzyku ojczystym,ale w j€Ђzyku Irokez€Єw. Po daremnych wysi€ kach przenikni€Ђcia znaczenia tych tajemniczych s€ €Єw: €ЋNie kocham jej ju€Ѓ€Ќ €Љ Ludwik zn€Єw zacz€Ѕ€  nalega€І: "€ЉC€Є€Ѓ to szkodzi? Czy€Ѓ nie robi si€Ђ codziennie w €Ѓyciu rzeczy,kt€Єrych wcale nie chce si€Ђ robi€І? Twoim obowi€Ѕzkiem uczciwego cz€ owieka jest po€Їlubi€І t€Ђ dziewczyn€Ђ. €Љ By€І mo€Ѓe €Љ zgodzi€  si€Ђ !Tomasz. €Љ Ale co zrobi€І, kiedy ju€Ѓ jej nie kocham? Ludwik przypomnia€  sobie "zdanie, kt€Єre cz€Ђsto s€ ysza€ : !€Љ Za€Їlub j€Ѕ najpierw, a potem pokochasz. €ЉAch €Љwestchn€Ѕ€  Tomasz, wznosz€Ѕc r€Ђce do nieba. €Љ Rzeczywi€Їcie, niegdy€Ї Anna Maria i ja byli€Їmy kochankami. #€А€Ѕczy€ a nas w€Єwczas mi€ o€Ї€І. #Sko€Ёczy€ a si€Ђ i nigdy nie zdo€ a wr€Єci€І. Poza tym kocham inn€Ѕ kobiet€Ђ, i to tak silnie, tak nami€Ђtnie, €Ѓe gdyby matka mojego syna dowiedzia€ a si€Ђ otej mi€ o€Їci, sama nie chcia€ aby mnie po€Їlubi€І i wola€ aby raczej umrze€І. e na dnie ca€ ej tej sprawy by€ a Juana, Ludwik nie zdziwi€ si€Ђ zbytnio. Ukra€Ї€І m€Ђ€Ѓa €Ѓonie, ukra€Ї€І ojca synowi to by€ o spraw€Ѕ tej czarownicy. Tomasz na pewno zosta€  przezni€Ѕ zaczarowany. Ludwik cichaczem zm€Єwi€  modlitw€Ђ !€ aci€Ёsk€Ѕ. Po czym zawo€ a€  z oburzeniem: €ЉTomaszu! To ta przekl€Ђta Mauretanka nie pozwala ci pos€ ucha€І g€ osu honoru i nara€Ѓa w ten spos€Єb twoj€Ѕ dusz€Ђ na powa€Ѓne niebezpiecze€Ёstwo! Tomasz opu€Їci€  zn€Єw wzrok kuziemi i nie powiedzia€  ani s€ owa. Szli tak obok siebie po pustychulicach bacz€Ѕc, aby si€Ђ nie zbli€Ѓy€І przedwcze€Їnie do mieszkania Trublet€Єw, gdy€Ѓ nie mogliby tam teraz wej€Ї€І, poniewa€Ѓ dawno ju€Ѓ min€Ђ€ a godzina wieczerzy, obydwaj za€Ї chcieli wyczerpa€І rozmow€Ђ, aby nie wraca€І ju€Ѓ nigdy do tej sprawy. Ludwik jednak wr€Єci€  znowu do Mauretanki. €ЉNa Boga, Tomaszu, odpowiedz! Powiedz, czy€Ѓ nie by€ em zawsze twym wiernym przyjacielem i czy w r€Є€Ѓnych niebezpiecznych sytuacjach nie radzi€ e€Ї si€Ђ mnie, nawet wbrew mojej woli? Zaprzecz, je€Їli k€ ami€Ђ! B€ agam ci€Ђ i zaklinam! Na €Їwi€Ђt€Ѕ Ann€Ђ z Auray! Czy wiesz, co znaczy dla dziewczyny dobrze urodzonej i godnej wszelkiego szacunku by€І wyp€Ђdzon€Ѕ z domu rodzicielskiego, l€Ѓon€Ѕ przez ka€Ѓdego mieszka€Ёca, wytykan€Ѕ palcami na ulicy, obrzucan€Ѕ kamieniami przez ka€Ѓdego nicponia i hultaja? Tomaszu, czy€Ї nie pomy€Їla€  o tym, €Ѓe tw€Єj syn €Љpodczas gdy jego matka, zacna kobieta, b€Ђdzie go usypia€ a w ko€ ysce €Љzostanie obudzony wrzaskiem, jaki t€ um zwyk€  czyni€І u drzwi nierz€Ѕdnic? Aby zap€ aci€І za to wszystko z€ o, co dobrego zamierzasz uczyni€І? I czy chcesz, aby "tw€Єj syn, kt€Єry jest ko€Їci€Ѕ z ko€Їci i krwi€Ѕ z krwi twojej, pozosta€  b€Ђkartem i nie wiedzia€  nigdy, €Ѓe jest synem Tomasza l€ЏAgneleta? €Љ Jest znacznie gorzej €Љ wyszepta€  Tomasz. Przypomnia€  sobie przysi€Ђg€Ђ, dan€Ѕ ongi€Ї bliskiemu skonania Wincentemu Kerdoncuffowi. On, Tomasz, przysi€Ѕg€  na Chrystusa z Ravelinu i na !Naj€Їwi€Ђtsz€Ѕ Panienk€Ђ Wielkiej"Bramy, €Ѓe po€Їlubi Ann€Ђ Mari€Ђ, je€Їli sta€ a si€Ђ brzemienna !przez niego. I tak by€ o, zasz€ a w ci€Ѕ€Ѓ€Ђ za jego spraw€Ѕ. Nie !w€Ѕtpi€  w to ani przez chwil€Ђ. "Je€Їli jej nie po€Їlubi, co powie Wincenty Kerdoncuff z g€ €Ђbi swego grobu? I co powie gro€Јna Panienka, i co powie Chrystus, straszny dla krzywoprzysi€Ђzc€Єw? "€Љ Tak... jest znacznie gorzej! €Љpowt€Єrzy€  Tomasz dr€Ѓ€Ѕc. €ЉBo€Ѓe m€Єj! €Љwykrzykn€Ѕ€  Ludwik Gu€Њnol€Њ, otwieraj€Ѕc usta ze zdumienia. €Љ Jakim sposobem mo€Ѓe by€І jeszcze gorzej? Ale Tomasz uwa€Ѓa€  za zbyteczne odpowiedzie€І. Bi€  si€Ђ z w€ asnymi my€Їlami. Czy nie by€ o €Ѓadnego wyj€Їcia? Czy€Ѓ z€ oto nie jest najlepszymlekarstwem na wszelkie choroby? Sprawa Anny Marii, zwa€Ѓywszy wszystkie okoliczno€Їci, nie by€ a tak dramatyczna w por€Єwnaniu ze spraw€Ѕ Juany. Mo€Ѓe da si€Ђ znale€Ј€І korzystne "rozwi€Ѕzanie, je€Ѓeli si€Ђ sypnie w por€Ђ wiele talar€Єw. Trzeba ich bez w€Ѕtpienia niema€ o, aby uczyni€І z siostry Wincentego szanowan€Ѕ mieszczank€Ђ, a z b€Ђkarta ch€ opca, kt€Єry by€ by uznawany przez innych. Prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, pozostawali Chrystus i Jego Matka Przenaj€Їwi€Ђtsza... Czy "zadowol€Ѕ si€Ђ, je€Їli w wielkiej skrusze ofiaruje im bez miary €Їwiec, mszy, ja€ mu€Ѓny i innych nabo€Ѓnych uczynk€Єw? ... €ЉNiestety! €Љprzerwa€  te rozmy€Їlania wielce zasmucony !Ludwik. €ЉTomaszu, widz€Ђ, €Ѓe€Ї zatroskany i pos€Ђpny, ale jeszcze nie podj€Ѕ€ e€Ї ostatecznej decyzji. Czy !mo€Ѓliwe, aby jaka€Ї samica? ... Szatan stan€Ѕ€  na pewno na naszej drodze w dniu, !kiedy€Їmy rozpocz€Ђli po€Їcig za t€Ѕ przekl€Ђt€Ѕ galeon€Ѕ, na kt€Єrej pok€ adzie by€ a ta Juana... €Љ T€Ђ w€ a€Їnie kocham €Љ z determinacj€Ѕ rzek€  Tomasz. VIII !W niedziel€Ђ Zielonych €­wi€Ѕtek zebra€  si€Ђ w katedrze na uroczyst ej sumie wielki t€ um zacnych i pobo€Ѓnych mieszka€Ёc€Єw Saint-Malo. Ksi€Ѕdz kanonik, do€Ѓywotni wikariusz katedry 16 , wszed€ szy na ambon€Ђ ogarn€Ѕ€  rozradowanym wzrokiem licznie zgromadzonych wiernych. Wprawdzie mieszka€Ёcy Saint-Malo, dobrzychrze€Їcijanie, gorliwie wype€ niaj€Ѕcy swoje obowi€Ѕzki religijne, nie opuszczali nigdy mszy niedzielnej, ale suma, odprawiana z pomp€Ѕ, z towarzyszeniem organ€Єw i d€ ugim kazaniem, trwa€ a cz€Ђsto dwie godziny, tote€Ѓ wiele gospody€Ё, szykuj€Ѕcych niedzielny obiad, wola€ o wys€ ucha€І mszy porannej, tej dla s€ u€Ѓ€Ѕcych, o godzinie sz€Єstej, albo tej z kazaniem osi€Єdmej. Jednak€Ѓe w dni szczeg€Єlnie uroczystych €Їwi€Ѕt bardziej my€Їlano o duchu ni€Ѓ oprzyjemno€Їciach sto€ u. "W€Їr€Єd przyby€ ych znalaz€ a si€Ђ r€Єwnie€Ѓ rodzina Trublet€Єw. U boku rodzic€Єw, Malo i Perryny,sta€  Tomasz wraz z siostr€Ѕ Wilhelmin€Ѕ oraz bra€Іmi Bertrandem i Bart€ omiejem, kt€Єrzy przyp€ yn€Ђli akurat z Afryki. Trubletowie zachowywali si€Ђ z wielk€Ѕ godno€Їci€Ѕ, jak przystoi ludziom bogatym i dostojnym, na kt€Єrych najwi€Ђksi oszczercy nie odwa€Ѓ€Ѕ si€Ђ powiedzie€І jednego z€ ego s€ owa. Tomasz, dyskretnie si€Ђ rozgl€Ѕdaj€Ѕc, rozpozna€  swego ojca chrzestnego, Wilhelma Hamona, a tak€Ѓe pana de la Tremblaye, Jana Gaultiera i jego brata Iwona, Piotra le Picard, nie opodal sta€  pan Danycan, prawdziwy kr€Єl korsarstwa i handlu; za nim "siedzia€  Julian Grav€Њ, kt€Єrego sk€Ѕpstwo nie doprowadzi€ o do fortuny, wr€Ђcz przeciwnie. Kr€Єtko m€Єwi€Ѕc, w katedrze by€ o ca€ e Saint-Malo. !Wikariusz do€Ѓywotni m€Єg€  si€Ђ zaiste che€ pi€І wi elkim i €Їwietnym audytorium. Uczyniwszy znak krzy€Ѓa, aby zm€Єwi€І kr€Єtk€Ѕ modlitw€Ђ, ego si€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЎ€5 cч7ЏЕ 0 cJ8Ах; c­8Б "Х c9Вх,=)s9Г"1ц c €œ9Д< џ9kanonik rozpocz€Ѕ€  kazanie. Nawst€Ђpie dono€Їnym g€ osem przytoczy€  przykazanie: €ЋNie b€Ђdziesz bra€  imienia Pana Boga swego nadaremno€Ќ , "kt€Єrego rozwini€Ђcie mia€ o by€І przedmiotem rozwa€Ѓa€Ё dzisiejszego kazania. Ci, kt€Єrzy w tej chwili spojrzeli przypadkowo na Tomasza Trubleta, pana de !l€ЏAgneleta, mogli zobaczy€І, jak!wstrz€Ѕsn€Ѕ€  nim nag€ y dreszcz,bez w€Ѕtpienia z powodu ch€ odnego wiatru, kt€Єry si€Ђ wdar€  przez €Јle przymkni€Ђte drzwi albo przez st€ uczon€Ѕ szyb€Ђ witra€Ѓa. Z dala od ambony, z dala !r€Єwnie€Ѓ od dostojnych m€Ђ€Ѓ€Єw,obywateli dumnego miasta, i cnotliwych niewiast: ma€ €Ѓonek,#si€Єstr, c€Єrek, matek €Љkl€Ђcza€ ajaka€Ї biedna istota, ca€ a w czerni, w czepku wdowim na $g€ owie, kt€Єra stara€ a si€Ђ ukry€І"w cieniu filara. T€Ѕ nieszcz€Ђsn€Ѕistot€Ѕ by€ a Anna Maria, niegdy€Ї Kerdoncuff. Trzyma€ a przy sobie dziecko, dziecko bez ojca, kt€Єrego zrezygnowana matka wcale ju€Ѓ nie oczekiwa€ a. Tymczasem kaznodzieja g€ osi€  z przej€Ђciem: €ЉOto, bracia najdro€Ѓsi, przykazanie boskie pot€Ђpia nietylko fa€ szywe przysi€Ђgi, te potworne zbrodnie, otoczone pogard€Ѕ nawet przez pogan, kt€Єrymi, jestem przekonany, €Ѓaden mieszkaniec Saint-Malo !nie zbruka€ by swej duszy... S€Ѕ jeszcze wszystkie te zakl€Ђcia i blu€Јnierstwa, z kt€Єrych najmniejsze ci€Ѕ€Ѓy na sumieniu chrze€Їcija€Ёskim bardziej ni€Ѓ pa€ ac Quicen-Groigne i Generalski na piaskach Sillonu! Pami€Ђtajcie o tym, bracia moi,bez ustanku. Wypowiedzenie imienia Boga nadaremnie nara€Ѓa was na najokropniejszem€Ђki czy€Ї€Іcowe! Ktokolwiek za€Ї wezwa€ by €Їwiadomie Pana Naszego Jezusa Chrystusa albo Matk€Ђ Jego Przenaj€Їwi€Ђtsz€Ѕ, albo kt€Єregokolwiek chwalebnego mieszka€Ёca Jego raju na €Їwiadectwo fa€ szywe, ten €Љk€ amca podw€Єjny, poniewa€Ѓ pope€ nia k€ amstwo wobec bli€Јniego i wobec Boga €Љ zaraz po €Їmierci p€Єjdzie prosto do kot€ a diabelskiego. W kotle tym przelewa si€Ђ p€ on€Ѕca siarka, roztopiony o€ €Єw i tysi€Ѕc innych podobnych materii. O, bracia moi, wyobra€Јcie sobie okropno€Ї€І tego trwania, kt€Єre si€Ђ nigdy nie sko€Ёczy i wobec kt€Єrego tysi€Ѕce wiek€Єw nie trwaj€Ѕ d€ u€Ѓej ni€Ѓ jedna sekunda! Oby ten zbawienny l€Ђk by€  dla was hamulcem, by nie grzeszy€І wi€Ђcej, i aby chroni€  was przed pokusami wypowiadania s€ €Єw nierozwa€Ѓnych i oszuka€Ёczych. Wszyscy zebrani w katedrze znie s€ abn€Ѕc€Ѕ uwag€Ѕ i przej€Ђciem s€ uchali s€ €Єw wikariusza, kt€Єry wykazywa€  nie byle jaki kunszt oratorski, przekonuj€Ѕco odwodz€Ѕc swe owieczki od grzechu. W pewnym momencie ta cisza i skupienie zosta€ y zak€ €Єcone. Niezwyk€ y ruch poruszy€  audytorium wok€Є€  drzwi bocznych, przez kt€Єre wchodz€Ѕ ludzie €Їwieccy, wej€Їciem g€ €Єwnym wchodzi tylko biskup oraz prze€Їwietna kapitu€ a. T€ um, do niedawna nieruchomy i milcz€Ѕcy, zacz€Ѕ€ nagle szemra€І i szepta€І, poniewa€Ѓ do tego €Їwi€Ђtego miejsca, w kt€Єrym suma trwa€ a ju€Ѓ od ponad trzech kwadrans€Єw, wesz€ a jaka€Ї zuchwa€ a kobieta. Nie bacz€Ѕc na to, €Ѓe dawno ju€Ѓ od€Їpiewano Introibo ad altare dei, ta bezczelna istota odsuwaj€Ѕc skrzyd€ a drzwi z drewna i sk€Єry sz€ a prosto ku €Їrodkowej nawie. Poruszenie by€ o du€Ѓe; wiele os€Єb !odwraca€ o si€Ђ z ciekawo€Їci€Ѕ wkierunku miejsca, sk€Ѕd wychodzi€  ten nieobyczajny tumult. Tomasz, odwr€Єciwszy #si€Ђ r€Єwnie€Ѓ, zadr€Ѓa€  nagle od #st€Єp do g€ €Єw i sta€  si€Ђ blady jak ca€ un, pozna€  bowiem Juan€Ђ. Mimo €Ѓyczenia, wyra€Ѓonego przez ni€Ѕ w jasny spos€Єb, i rzuconych przy tej okazji pogr€Є€Ѓek, Tomasz nie my€Їla€  nigdy o tym, aby zaprowadzi€І "kochank€Ђ €Ћpod r€Ђk€Ђ€Ќ , tak jak chcia€ a, do naj€Їwi€Ѕtobliwszego z #ko€Їcio€ €Єw Saint-Malo. Ufaj€Ѕc €Љ"jak si€Ђ okaza€ o nies€ usznie €Љ staremu powiedzeniu: kobieta zmienn€Ѕ jest, wystrzega€  si€Ђ pilnie w ci€Ѕgu ca€ ego tygodniapowracania do niebezpiecznego tematu: nabo€Ѓno€Їci, spowiedzi i mod€ €Єw. Zreszt€Ѕ sama Juana nie wraca€ a do tego. Kiedy !min€Ѕ€  tydzie€Ё, Tomasz poczu€  si€Ђ zn€Єw wolny i swobodny. Uzna€ , €Ѓe Juana z wszelk€Ѕ pewno€Їci€Ѕ zapomnia€ a o swymjednodniowym kaprysie. Ale Juana niczego nie zapomnia€ a, rzadko bowiem zapomina€ a o tym, co by€ o. Wielce dotkni€Ђta wahaniem kochanka i przekonana w g€ €Ђbiduszy, €Ѓe si€Ђ jej wstydzi, postanowi€ a spraw€Ђ postawi€І jasno, id€Ѕc sama tam, dok€Ѕd "nie my€Їla€  jej zaprowadzi€І. Na nic nie zwa€Ѓaj€Ѕc, zdecydowa€ a si€Ђ stan€Ѕ€І publicznie u jego boku. A teraz by€ a w samym €Їrodku katedry, wype€ nionej dostojnymi i uczciwymi mieszka€Ёcami Saint-Malo. Wszyscy j€Ѕ spostrzegli, przygl€Ѕdali si€Ђ tej nieznanej kobiecie i pot€Ђpiali jej "ha€ a€Їliwe wej€Їcie. Wikariusz z wysoko€Їci ambony przerwa€  nachwil€Ѕ wyw€Єd, rzucaj€Ѕc gniewne spojrzenia. Zako€Ёczy€ pr€Ђdko kazanie, gdy€Ѓ roztargnione audytorium nie by€ o do€Ї€І skupione, aby s€ ucha€І swego pasterza. Stoj€Ѕca obok Tomasza "Wilhelmina r€Єwnie€Ѓ spojrza€ a i zrozumia€ a. Od pierwszej chwili zwietrzy€ a w tej obcej dziewczynie €Љ zbyt szczup€ ej i zbyt smag€ ej, o ustach zbyt czerwonych i oczach zbyt b€ yszcz€Ѕcych €Љ z€ odziejk€Ђ, kt€Єra zagarn€Ђ€ a dla siebie przyja€Ј€Ё i zaufanie Tomasza oraz zmusza€ a go, aby codziennie na ca€ e godziny opuszcza€  dom rodzicielski. "Blada z w€Їciek€ o€Їci Wilhelmina spogl€Ѕda€ a ukradkiem na brata. Tomasz z zaci€Їni€Ђtymi ustami i€Їci€Ѕgni€Ђtymi brwiami nie odrywa€  wzroku od wielkiego o€ tarza. W dzikim i upartym wyrazie jego oczu Wilhelmina "wyczyta€ a lepiej ni€Ѓ w ksi€Ѕ€Ѓce!zak€ opotanie, gniew, udr€Ђk€Ђ i €Їmiertelny niepok€Єj. Tymczasem suma si€Ђ sko€Ёczy€ a. Celebrans, twarz€Ѕ do wiernych, zaintonowa€  Ite missa est. Potem przechodz€Ѕc, zgodnie zrytua€ em, ze strony lekcji na stron€Ђ ewangelii, rozpocz€Ѕ€  "modlitw€Ђ ko€Ёcow€Ѕ: In principio erat Verbum. Tomasz, "pogr€Ѕ€Ѓony w my€Їlach, usi€ owa€  sobie wyobrazi€І, co b€Ђdzie po wyj€Їciu z katedry: co uczyni Juana, jaki wywo€ a skandal. Kap€ an zaintonowa€  teraz, a wraz z nim ca€ e zgromadzenie,Domine, fac salvum Regem. I tylko jeden Tomasz milcza€ ; tak bardzo by€  roztargniony, !€Ѓe zapomnia€ , z pewno€Їci€Ѕ po raz pierwszy w €Ѓyciu, b€ aga€І Boga o zdrowie i s€ aw€Ђ dla kr€Єla Ludwika XIV, kt€Єrego przecie€Ѓ on, Tomasz, gor€Ѕco kocha€ . Straszliwa chwila wreszcie nadesz€ a. Wyszed€ szy ze €Їwi€Ѕtyni Tomasz €Љw otoczeniuBertranda, Bart€ omieja i Wilhelminy, zmuszonych post€Ђpowa€І za Malo i Perryn€Ѕ,kt€Єrzy kroczyli bardzo powoli !€Љnie m€Єg€  zrobi€І nic innego, jak zej€Ї€І na ulic€Ђ de la Blatrerie i posuwa€І si€Ђ w kierunku sklepionego € uku. Ot€Є€Ѓ pod tym w€ a€Їnie sklepieniem zatrzyma€ a si€Ђ Juana, by oczekiwa€І swego kochanka. Miejsce by€ o dobrzewybrane. Wszyscy mieszka€Ёcy zebrali si€Ђ w€ a€Їnie tutaj. Nigdzie nie m€Єg€ by wybuchn€Ѕ€Іwi€Ђkszy skandal. Liczni ciekawscy zatrzymali si€Ђ przy tej osobliwej dziewczynie, "kt€Єrej nikt nigdy nie widzia€  i o kt€Єrej dotychczas nic nie wiedziano. Zastanawiano si€Ђ, co ona tu robi, stoj€Ѕca nieruchomo jak s€ up naro€Ѓny i czatuj€Ѕca B€Єg wie na co. Wkr€Єtce i inni, opr€Єcz Tomasza, dowiedzieli si€Ђ, po co tu przysz€ a. Trubletowie dochodzili do sklepienia. Juana szybko "zrobi€ a cztery kroki, odsun€Ђ€ a "r€Ђk€Ѕ Bart€ omieja i chwyci€ a za rami€Ђ Tomasza, zwracaj€Ѕc si€Ђ do niego dostatecznie g€ o€Їno, aby wszyscy s€ yszeli na ca€ ej ulicy: €Љ Chcesz mnie odprowadzi€І, kochanie? Powoli przesuwaj€Ѕcy si€Ђ przezw€Ѕskie wyj€Їcie pod sklepieniem t€ um, z kt€Єrego dochodzi€  szmer nic nie znacz€Ѕcych rozm€Єw, nagle zamilk€ . Nasta€ a ca€ kowita cisza. W tym momencie nie by€ o ani jednego mieszka€Ёca "Saint-Malo, kt€Єry by nie poj€Ѕ€ ,kim by€ a Juana, jakie stosunki!€ €Ѕczy€ y j€Ѕ z Tomaszem i jaka ha€Ёba spada z tego powodu nawszystkich Trublet€Єw €Љ od Malo i Perryny a€Ѓ do Wilhelminy i jej braci. Wszyscynagle stan€Ђli jak wryci, jak ludzie, kt€Єrych dosi€Ђgn€Ѕ€  piorun z nieba. Nikt spo€Їr€Єd obecnych nie wym€Єwi€  ani s€ owa. O€Їmielona tym Juana nie puszczaj€Ѕc ramienia Tomasza zacz€Ђ€ a m€Єwi€І: €Љ No i co, nie idziesz?! Wtedy Tomasz, kt€Єry dot€Ѕd nie wyszepta€  ani s€ owa, tak jak jego ojciec i matka, i podobnie jak oni nieruchomy i skamienia€ y, nagle doszed€  do siebie. Wszystko by€ o stracone. Skandal sta€  si€Ђ publiczny. Nic nie mo€Ѓna ju€Ѓ by€ o naprawi€І. Nie pozostawa€ o mu nic innego jak!stawi€І czo€ a, tak jak to robi€Ѕkorsarze w chwili nier€Єwnej walki. Tomasz Trublet, pan de l€ЏAgnelet wyprostowa€  si€Ђ i rzuci€  ponad t€ umem spojrzenie pe€ ne b€ ysk€Єw. Nast€Ђpnie zwr€Єci€  si€Ђ do kochanki: €ЉDo€Ї€І tego! €Љ g€ os jego zabrzmia€  sucho i w€ adczo, !tak jak na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej #€Аasicy€Ќ podczas bitwy. €Љ Do€Ї€І tego! Kto ci pozwoli€  tu przychodzi€І? I odk€Ѕd to post€Ђpujesz zgodnie z w€ asnymi zachciankami, a wbrew moim rozkazom?! Juana, bardzo blada, cofn€Ђ€ a !si€Ђ o krok i otworzy€ a usta, byodpowiedzie€І. Ale zanim to uczyni€ a, Wilhelmina, ucieszona odpraw€Ѕ, jak€Ѕ !otrzyma€ a jej nieprzyjaci€Є€ ka,wybuchn€Ђ€ a nerwowym €Їmiechem. Tomasz zareagowa€  natychmiast. "€ЉUspok€Єj si€Ђ! Nie pr€Єbuj si€Ђ wtr€Ѕca€І! I nie wa€Ѓ si€Ђ jej "dotkn€Ѕ€І, je€Їli nie chcesz, aby ci€Ђ pobi€ a do krwi. Obie dziewczyny, stoj€Ѕc twarz€Ѕ w twarz, z paznokciami w pogotowiu, zdawa€ y si€Ђ by€І bliskie rzucenia si€Ђ jedna na drug€Ѕ. !T€ um, € akn€Ѕcy skandalu, zbi€  "si€Ђ wok€Є€  nich. Stara Perryna, przera€Ѓona, powstrzymywa€ a Wilhelmin€Ђ obiema r€Ђkoma. Ale Malo Trublet, po chwili zaskoczenia, zebra€  si€ y, by odzyska€І ca€ €Ѕ powag€Ђ ojca i g€ owy rodziny. €Љ Chod€Ј!! €Љ odci€Ѕgn€Ѕ€  po€ owic€Ђ. Spojrza€  na Tomasza, swego najukocha€Ёszego syna, i wielkib€Єl zatarga€  jego starym ojcowskim sercem. Pomimo to nie zawaha€  si€Ђ. Powt€Єrzy€ , chc€Ѕc jak najszybciej zako€Ёczy€І t€Ђ scen€Ђ: €ЉChod€Ј, €Ѓono! Nasze miejsce jest w naszym domu! I rozkazuj€Ђ wszystkim moim dzieciom, aby posz€ y za mn€Ѕ. Wyprostowa€  si€Ђ i rzek€  tonemnie znosz€Ѕcym sprzeciwu: #€ЉCi, kt€Єrzy za mn€Ѕ nie p€Єjd€Ѕ, przestan€Ѕ by€І moimi dzie€Іmi! "Bertrand i Bart€ omiej us€ uchali od razu. Wilhelmina zazgrzyta€ a z€Ђbami, ale !r€Єwnie€Ѓ posz€  a za rodzicami. I wszyscy odeszli, nie odwracaj€Ѕc si€Ђ. Tomasz pozosta€  sam. Spojrza€  na Juan€Ђ. T€ um stoj€Ѕcy przed katedr€Ѕ by€  przekonany, €Ѓe Tomasz nie odwa€Ѓy si€Ђ podej€Ї€І do niej. #Zacz€Ђto si€Ђ €Їmia€І i szydzi€І z Juany, a tak€Ѓe obrzuca€І j€Ѕ wyzwiskami. Ale nie trwa€ o to d€ ugo. Gdy tylko Tomasz, wbrew wyra€Јnemu rozkazowi ojca, stan€Ѕ€  obok niej, ludzie spowa€Ѓnieli i ucichli. Trzymaj€Ѕc si€Ђ za r€Ђce, kochankowie przeszli razem "pod sklepieniem i oddalili si€Ђ w !stron€Ђ przeciwn€Ѕ tej, w kt€Єr€Ѕposzli Trubletowie. S€Ѕdzone by€ o Tomaszowi tego dnia dozna€І innych jeszcze przykro€Їci. Gdy min€Ѕ€  !sklepienie i skr€Ђci€  na lewo w ulic€Ђ de la Croix du Fief, aby najkr€Єtsz€Ѕ drog€Ѕ dotrze€І na ulic€Ђ Chat qui Danse, do mieszkania Juany, kto€Ї zagrodzi€  mu drog€Ђ. By€  to Ludwik Gu€Њnol€Њ, kt€Єry, wmieszany w t€ um, widzia€  ca€ €Ѕ scen€Ђ i zrozumia€ , i€Ѓ Tomasz ostatecznie zerwa€  z rodzin€Ѕ. Instynktownie powzi€Ѕ€  pewien zamiar. Podszed€  do Tomasza i rzek€  mu: €Љ Sp€Єjrz!! Tomasz ujrza€  stoj€Ѕc€Ѕ za Gu€Њnol€Њm jak€Ѕ€Ї kobiet€Ђ w czerni i dziecko, kt€Єre !trzyma€ o si€Ђ sukni tej kobiety.By€ a to Anna Maria z synkiem. "Ca€ a tr€Єjka sta€ a w milczeniu, oczekuj€Ѕc jakiego€Ї przyjaznego s€ owa czy gestu ze strony Tomasza. On za€Ї poczu€ , jak mocno serce € omoce w jego piersi. !Oto przed chwil€Ѕ oddali€ a si€Ђ jego rodzina i by€І mo€Ѓe nigdy ju€Ѓ jej nie odnajdzie. Ale czy teraz nie odnajdywa€  rodziny, kt€Єra mog€ a by€І jego, jak tamta, stracona, i czy€Ѓ w tej nowej rodzinie nie m€Єg€ by znale€Ј€І szcz€Ђ€Їcia? Rozterki Tomasza przerwa€ a nagle Juana. Swymi delikatnymipalcami, stworzonymi do rozpustnych pieszczot i zdolnymi ugi€Ѕ€І wol€Ђ m€Ђsk€Ѕ tak, jak huragan ugina "trzciny, €Їcisn€Ђ€ a rami€Ђ swego kochanka, aby go poci€Ѕgn€Ѕ€І za sob€Ѕ. I nie trzeba by€ o wi€Ђcej. Tomasz brutalnie odepchn€Ѕ€  Ludwika Gu€Њnol€Њgo i nie patrz€Ѕc ani na matk€Ђ, ani na dziecko, cicho p€ acz€Ѕce, szybko odszed€ . 16 Kanonik prze€Їwietnej !kapitu€ y nosi€  wprawdzie tytu€ do€Ѓywotniego wikariusza, ale faktycznie pe€ ni€  funkcj€Ђ proboszcza katedry w Saint-Malo. Z tej racji nazywano go niekiedy do€Ѓywotnim proboszczem (przyp. aut. ). IX Zacz€Ђ€ o si€Ђ dla Tomasza Trubleta, pana de l€ЏAgneleta, €Ѓycie osobliwe, jakiego nie do€Їwiadczy€  przed nim z pewno€Їci€Ѕ €Ѓaden mieszkaniec Saint-Malo. Tomasz Trublet, poczynaj€Ѕc od owej niedzieli, !nie by€  ju€Ѓ Trubletem, jak jegodawna kochanka, Anna Maria Kerdoneuff, od sze€Їciu lat nie nazywa€ a si€Ђ Kerdoncuff. Zamieszka€  otwarcie i z niczym si€Ђ nie kryj€Ѕc w domu przy ulicy Chat qui Danse. Niktodt€Ѕd nie widzia€ , aby kiedykolwiek odwiedza€  dom przy ulicy Garbarskiej. Wiedzia€  on bowiem, €Ѓe nie zosta€ by tam w og€Єle wpuszczony, gdy€Ѓ stary Malo ze swoim charakterem i usposobieniem przebaczy€ by synowi wszystko, ale nie skandal i publiczne niepos€ usze€Ёstwo. Powiedzia€  zreszt€Ѕ dobitnie w chwili €Їmiertelnego zgorszenia, €Ѓe "€Ћci, kt€Єrzy za nim nie p€Єjd€Ѕ, "przestan€Ѕ by€І jego dzie€Іmi€Ќ . Przepa€Ї€І by€ a wykopana. Ta przepa€Ї€І, kt€Єra oddziela€ a Tomasza od jego rodziny, oddzieli€ a go niebawem od "przyjaci€Є€  i od ca€ ego miasta. Oczywi€Їcie, sprawy Tomasza nie przybra€ y takiego obrotu, jak ongi€Ї w przypadku Anny Marii. Czy tego chciano, czy nie, pan de 1'Agnelet pozosta€  "osobisto€Їci€Ѕ wa€Ѓn€Ѕ. Ulicznicy !nie €Їmieli go prze€Їladowa€І. A ka€Ѓdy mieszkaniec, kt€Єry go spotka€ , uwa€Ѓa€  zawsze za honor uchyli€І przed nim kapelusza. Ale na tym ko€Ёczy€ asi€Ђ uprzejmo€Ї€І. I nie by€ o zacnego m€Ђ€Ѓa ani niewiasty, kt€Єrzy by kiedykolwiek zapukali do drzwi domu przy ulicy Chat qui Danse, gdzie Tomasz z Juan€Ѕ nadal zamieszkiwa€ . Przez ca€ y czas wsp€Єlnego €Ѓycia przy Chat quiDanse Tomasz usi€ owa€  kupi€І prawdziwie luksusowy dom i nie opuszcza€ a go nadzieja, €Ѓe dzi€Ђki swemu wielkiemu bogactwu prze€ amie wkr€Єtce wszelkie uprzedzenia mieszka€Ёc€Єw i b€Ђdzie €Ѓy€  wed€ ug w€ asnego upodobania po€Їr€Єd wsp€Є€ rodak€Єw oraz zostanie pe€ noprawnym obywatelem miasta. Przede wszystkim jednak by€  g€ €Ђboko przekonany o tym, €Ѓe zmusi ka€Ѓdego do okazywania Juanie szacunku. Juana za€Ї z pocz€Ѕtku triumfuj€Ѕca z powodu odniesionego niemal bez wysi€ ku zwyci€Ђstwa nad ca€ €Ѕ rodzin€Ѕ i, mo€Ѓna by powiedzie€І, nad ca€ €Ѕ ojczyzn€Ѕ swego kochanka, spostrzeg€ a niebawem, €Ѓe korzy€Ї€І z tego sukcesu by€ a #w€ a€Їciwie €Ѓadna. Po€ o€Ѓenie jejnic a nic si€Ђ nie zmieni€ o przez to, €Ѓe Tomasz zamieszka€  przy Chat qui Danse, zamiast przychodzi€І tam tylko z codzienn€Ѕ wizyt€Ѕ,jak to czyni€  dawniej. Mog€ a teraz co prawda wychodzi€І z mieszkania, gdy tylko !zapragn€Ђ€ a. Ale nie jest wcale przyjemnie przechadza€І si€Ђ poulicach, kiedy spotkani ludzie okazuj€Ѕ wzgard€Ђ, przechodz€Ѕ na drug€Ѕ stron€Ђ, obrzucaj€Ѕ obelgami. Kilka takich przykrych spotka€Ё pr€Ђdko pozbawi€ o Juan€Ђ ch€Ђci odbywania samotnych przechadzek. Mi€Ђdzy innymi dwa razy spotka€ a si€Ђ przez z€ o€Їliwy przypadek oko w oko z Wilheimin€Ѕ. A rozw€Їcieczona Wilhelmina nie straci€ a tak wybornej sposobno€Їci, aby nienaubli€Ѓa€І na oczach zgromadzonych gapi€Єw obrzydliwej cudzoziemce, kt€Єra ukrad€ a rodzinie syna i brata. Niewiele brakowa€ o, aby dosz€ o do r€Ђkoczyn€Єw. Juana, niecierpliwa, bardziej wojownicza ni€Ѓ Wilhelmina, rzuci€ aby si€Ђ z ca€ €Ѕ pewno€Їci€Ѕ na ni€Ѕ pierwsza, gdyby nie by€ o otaczaj€Ѕcej jegawiedzi, wrogiej wobec cudzoziemki. T€ um by nie #€Їcierpia€ , €Ѓeby pobita zosta€ a mieszkanka ich miasta. Juana zdawa€ a sobie z tego doskonale spraw€Ђ; gdyby dosz€ o do walki, ona na pewnoby nie zwyci€Ђ€Ѓy€ a. Siostra Tomasza nienawidzi€ a teraz zar€Єwno dzikiej Hiszpanki, jaki swego brata. Przysi€Ђg€ a sobie, €Ѓe pos€ u€Ѓy si€Ђ metodami najbardziej brutalnymi i zdradzieckimi, by okaza€І swoj€Ѕ wrogo€Ї€І i odlitw€Ђ, ego si€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЕ c :ЖЈ Е :З] ­ c €‰:И 6 c ь:Й@"ю c O;К.-; c В;Лi80 <М{= €E< pogard€Ђ. Tomasz, uprzedzony w por€Ђ o zamiarach siostry, wola€  czuwa€І z bliska nad przyjaci€Є€ k€Ѕ i zawsze, gdy tylko m€Єg€ , wychodzi€  razem zni€Ѕ. Juana mia€ a w€Єwczas obron€Ђ przed wszelkimi napa€Їciami i obelgami, a ponadto imponowa€ o jej to, €Ѓema u swego boku najdzielniejszego m€Ђ€Ѓczyzn€Ђ, !jakiego mo€Ѓna by€ o znale€Ј€І w ca€ ym mie€Їcie. Mimo to, kiedy kochankowie przechodzili przez najludniejsze dzielnice, tworzy€ a si€Ђ przed nimi tajemnicza pustka, €Ѓaden !mieszkaniec nie my€Їla€  stawi€І zuchwale czo€ a korsarzowi, ale €Ѓaden te€Ѓ nie decydowa€  si€Ђ przywita€І z jak€Ѕ€Ї tam przyby€ €Ѕ nie wiadomo sk€Ѕd dziewczyn€Ѕ. Juana p€Ђdzi€ a zatem €Ѓycie jakby zapowietrzonej. A na dodatek przebywa€ a w kraju, kt€Єrego ani klimat, ani niebo nie mia€ y w sobie nic, czym by si€Ђ mog€ a zachwyca€І, nic, co by jej przypomina€ o wspania€ es€ o€Ёce Sewilli czy Ciudad-Realu, p€ on€Ѕce €Ѓarem i!€Їwiat€ em, ca€ e z ognia, gdyby je odmalowa€І w dw€Єch s€ owach. Juana €Љodtwarzaj€Ѕc w marzeniach i wspomnieniach tedwa ol€Їniewaj€Ѕce miasta, swoje dawniejsze ojczyzny, !przypominaj€Ѕce jej m€ odo€Ї€І i dzieci€Ёstwo, r€Єwnie wspania€ ei tym €Ѓywiej jawi€Ѕce si€Ђ w #pami€Ђci, €Ѓe by€ y tak odleg€ e €Љpor€Єwnywa€ a czas miniony z czasem obecnym. Przesz€ o€Ї€І pod ka€Ѓdym wzgl€Ђdem "przewy€Ѓsza€ a tera€Јniejszo€Ї€І. Zakocha€ a si€Ђ w korsarzu, widz€Ѕc go zwyci€Ђzc€Ѕ. Tomasza, kapitana i wodza, otoczonego s€ aw€Ѕ tak gro€Јn€Ѕ,€Ѓe monarchowie nie maj€Ѕ !podobnej, pokocha€ a mi€ o€Їci€Ѕ nami€Ђtn€Ѕ i gwa€ town€Ѕ. Zachwyt jej € €Ѕczy€  si€Ђ z przera€Ѓeniem. Poci€Ѕga€  j€Ѕ i jednocze€Їnie odpycha€  ten straszliwy cz€ owiek, kt€Єry zabi€  wszystkich jej krewnychi kt€Єry sam jeden zdo€ a€  wype€ ni€І miejsce przy jej boku. S€Ѕdzi€ a w pierwszej chwili, €Ѓe jako towarzyszka takiego kr€Єla, kr€Єla dzi€Ђki swemu m€Ђstwu i pot€Ђdze, wsz€Ђdzie b€Ђdzie kr€Єlow€Ѕ. A oto teraz, daleka od zasiadania na tronie, znajdowa€ a si€Ђ tutaj, sprowadzona do takiej roli, na jak€Ѕ nie zgodzi€ yby si€Ђ najpospolitsze mieszczki! Tomasz, co prawda, kaza€  jej si€Ђ spodziewa€І szcz€Ђ€Їliwej zmiany, ale nie widzia€ a bynajmniej, aby ta zmiana nadchodzi€ a. W ka€Ѓdym b€Ѕd€Ј !razie pr€Ђdko ona nie nast€Ѕpi. Acierpliwo€Ї€І nie by€ a cnot€Ѕ Juany! Tomasz cierpia€ , widz€Ѕc !przyjaci€Є€ k€Ђ niezadowolon€Ѕ i nieszcz€Ђ€Їliw€Ѕ. Po okresie wzgl€Ђdnej zgody nast€Ѕpi€  czas"spor€Єw i k€ €Єtni. Zacz€Ђli si€Ђ zn€Єw zwraca€І do siebie po imieniu, ale nie wynika€ o to z !gor€Ѕcej mi€ o€Їci. Nie dlatego, aby si€Ђ przestali kocha€І! Nami€Ђtno€Ї€І, zawsze despotyczna i mocniejsza, ni€Ѓ wszystkie ich gniewy, rzuca€ a wci€Ѕ€Ѓ jedno drugiemu w ramiona. Ich mi€ osne szale€Ёcze !zmagania odbywa€ y si€Ђ po€Їr€Єd $najdzikszych k€ €Єtni. Mi€ o€Ї€І ta,p€ omienna i pos€Ђpna, objawiaj€Ѕca si€Ђ poprzez wstrz€Ѕsy i spazmy, by€ a g€ €Єwnie nami€Ђtno€Їci€Ѕ, "nami€Ђtno€Їci€Ѕ bardzo pot€Ђ€Ѓn€Ѕ,!i oczywi€Їcie nie mia€ a w sobie nawet odrobiny czu€ o€Їci. X Min€Ѕ€  kwiecie€Ё, potem maj i czerwiec, pe€ ne blask€Єw i barw, nast€Ђpnie lipiec i sierpie€Ё, miesi€Ѕce, kt€Єrych obezw€ adniaj€Ѕcy skwar spowodowa€  znu€Ѓenie i wyczerpanie ca€ ego miasta wraz z jego mieszka€Ёcami: !m€Ђ€Ѓami, kobietami, dzie€Іmi, a nawet psami pilnuj€Ѕcymi bram i wybrze€Ѓy Saint-Malo. Stanom tym nie poddawa€ a si€Ђ jedynieJuana dzi€Ђki swemu tropikalnemu niemal pochodzeniu. Podczas gdy !ka€Ѓda breto€Ёska sk€Єra zlewa€ a#si€Ђ rz€Ђsi€Їcie potem i sma€Ѓy€ a w s€ o€Ёcu jak indyk obracany na ro€Ѓnie, przyjaci€Є€ ka Tomasza poczu€ a si€Ђ w swoim €Ѓywiole, sta€ a si€Ђ na pewien czas zgodna i dobrze usposobiona. Chodzi€ a z najwi€Ђksz€Ѕ przyjemno€Їci€Ѕ p€Є€ naga, rozkoszna i leniwa, oddawa€ a si€Ђ Tomaszowi bez oporu, obsypuj€Ѕc go najgor€Ђtszymi pieszczotami, kt€Єrych sama nigdy nie mia€ a dosy€І. Ale przysz€ a jesie€Ё, a z ni€Ѕ deszcze, mg€ y i dokuczliwe zimno. Podczas pierwszych grad€Єw i deszcz€Єw bij€Ѕcych wszyby mieszkania Juana "spos€Ђpnia€ a r€Єwnie pr€Ђdko, jak!niebo przesz€ o z b€ €Ђkitnego w czarne. A Tomasz, aby si€Ђ ustrzec ci€Ѕg€ ych wybuch€Єw !gniewu, zacz€Ѕ€  coraz cz€Ђ€Їciejucieka€І z domu i przechadza€І si€Ђ samotnie wzd€ u€Ѓ wa€ €Єw, jak to czyni€  ongi€Ї, kiedy Saint-Malo nie wiedzia€ o jeszcze o tej gwa€ townej Juanie. Pewnego wieczora w drugiej po€ owie pa€Јdziernika Tomasz spotka€  Ludwika Gu€Њnol€Њgo, kt€Єry r€Єwnie€Ѓ odbywa€  samotn€Ѕ przechadzk€Ђ. By€ o to nie opodal wie€Ѓy Notre-Dame, na Ma€ ych Murach, wzd€ u€Ѓ !fasady, kt€Єra rozci€Ѕga si€Ђ nadwybrze€Ѓem, zwanym Wybrze€Ѓem Dobrej Pomocy, nakt€Єrym to miejscu s€Ѕ pogrzebani z€ odzieje, mordercy i inni zbrodniarze, straceni r€Ђk€Ѕ kata. Tomasz, spogl€Ѕdaj€Ѕcy w roztargnieniu na ten smutny cmentarz, nie widzia€  zbli€Ѓaj€Ѕcego si€Ђ Ludwika, kt€Єry podszed€ szy !niespodzianie wzi€Ѕ€  w obj€Ђcia swego by€ ego kapitana i czule go u€Їcisn€Ѕ€ . Pomimo wszystko,co si€Ђ sta€ o i co jeszcze "mog€ o si€Ђ sta€І, Ludwik kocha€  nadal gor€Ѕco Tomasza, a Tomasz odp€ aca€  mu r€Єwnie szczerym uczuciem. Widywali si€Ђ cz€Ђsto, jedynie bowiem Ludwik Gu€Њnol€Њ ze wszystkich zacnych mieszka€Ёc€Єw Saint-Malo, !lekcewa€Ѓ€Ѕc opini€Ђ publiczn€Ѕ, nie przestawa€  nigdy odwiedza€І mieszkania przy ulicy Chat qui Danse. Nie l€Ђkaj€Ѕc si€Ђ nic a nic pot€Ђpienia ze strony swych !wsp€Є€ ziomk€Єw, Ludwik Gu€Њnol€Њnie w€Ѕtpi€  jednak, €Ѓe odwiedza dom istoty podejrzanej, maj€Ѕcej niew€Ѕtpliwie konszachty z diab€ em. By€  przekonany, €Ѓe nawet rozmowa z Juan€Ѕ nara€Ѓa jego dusz€Ђ na najwi€Ђksze w €Їwiecie niebezpiecze€Ёstwo. Jakkolwiekl€Ђka€  si€Ђ tego niebezpiecze€Ёstwa, nie m€Єg€  przecie€Ѓ zostawi€І Tomasza samego. Chcia€  go ratowa€І za wszelk€Ѕ cen€Ђ. Juan€Ђ uwa€Ѓa€  za z€ owrogie przeznaczenie Tomasza, z ka€Ѓdym dniem coraz bardziej zgubne. Ludwik i Tomasz rozmawiali, spogl€Ѕdaj€Ѕc na morze pokryte we€ nistymi falami. Szare chmury zasnuwa€ y jesienne niebo. Aby zacz€Ѕ€І rozmow€Ђ, Ludwik rozprawia€  o pogodzie. !€ЉTak €Љwestchn€Ѕ€  Tomasz. €ЉTo w€ a€Їnie takie wieczory melancholijne i ponure ka€Ѓ€Ѕ migorzko €Ѓa€ owa€І naszych dawnych pi€Ђknych dni i tego tropikalnego s€ o€Ёca Antyli, kt€Єre zawsze w chwili zachodu k€ ad€ o na ca€ e niebo i morze jakby ogie€Ё i krew! ... "Ludwik Gu€Њnol€Њ uczyni€  d€ o€Ёmiznak, €Ѓe cudownie wszystko sobie przypomina. Ale nic nie powiedzia€ . Tomasz po pewnymnamy€Їle ci€Ѕgn€Ѕ€  dalej. !€ЉTak, tak! €Љ jakby odpowiada€  samemu sobie €Љto zrozumia€ e, !€Ѓe nie mo€Ѓna si€Ђ przyzwyczai€Іdo naszego ostrego klimatu, przykrego i dokuczliwego, tak "r€Є€Ѓnego od klimatu jej kraju... Nie wymieni€  Juany, ale Ludwik$Gu€Њnol€Њ nie mia€  z€ udze€Ё, €Ѓe oni€Ѕ chodzi. Milcza€  jak przedtem. Tomasz zamilk€  #r€Єwnie€Ѓ, cho€І by€ o wida€І, €Ѓe chce powiedzie€І co€Ї wa€Ѓnego.W ko€Ёcu rzek€  z wyra€Јn€Ѕ determinacj€Ѕ: "€ЉWcze€Їniej czy p€Є€Јniej b€Ђd€Ђ musia€  tam wr€Єci€І albo !wyjecha€І gdzie indziej. My€Їl€Ђ bowiem, €Ѓe to nie jest €Ѓycie dla m€Ђ€Ѓczyzny z Saint-Malo, kt€Єry jeszcze nie osi€Ѕgn€Ѕ€  trzydziestki, ple€Їnie€І w czterech €Їcianach domu, "cho€Іby by€  wielki i bogaty! ... Ludwik Gu€Њnol€Њ zadr€Ѓa€  i spojrza€  Tomaszowi prosto w twarz: €Љ Chcesz wi€Ђc wr€Єci€І do korsarstwa?? €Љ Tak!! €Љ us€ ysza€  cich€Ѕ odpowied€Ј. Tomasz chcia€  tego istotnie. Juana, otoczona wzgard€Ѕ mieszka€Ёc€Єw Saint-Malo oraz zmuszona znosi€І surowo€Ї€І !klimatu breto€Ёskiego, pragn€Ђ€ a!jak najszybciej uwolni€І si€Ђ od tego wszystkiego. ywi€ a !niech€Ђ€І czy wr€Ђcz nienawi€Ї€І do tego kraju i bardzo stanowczo d€Ѕ€Ѓy€ a do jego opuszczenia. A czego chcia€ a Juana, tego chcia€  i Tomasz. Czy m€Єg€ by zreszt€Ѕ chcie€І czego innego? By€  przykuty do tych nienasyconych ust, piorunuj€Ѕcych, ale i uleg€ ych oczu, teraz przygaszonych i zwi€Ђd€ ych, kt€Єre mog€ y zakwitn€Ѕ€І na nowo tylko pod gor€Ѕcymi promieniami po€ udniowego lubie€Ѓnego s€ o€Ёca. €Љy€І tutaj €Љrzek€  Tomasz z $ca€ €Ѕ szczero€Їci€Ѕ €Љd€ u€Ѓej nie mog€Ђ! Przypomnij sobie, Ludwiku, nasze wyprawy z tamtego czasu, przypomnij lata €Їmia€ ych walk i zdobyczy,przypomnij sobie nasz€Ѕ "€Єwczesn€Ѕ wolno€Ї€І, tak wielk€Ѕ, €Ѓe sam kr€Єl na swym tronie, z ber€ em w d€ oni nie by€  w po€ owie nawet tak wolny jak my! Powiedz, czy nie by€ o tak? Czy€Ѓ nie byli€Їmy tam, mi€Ђdzy niebem a wod€Ѕ, ponad wszelkimi prawami, €Ѓyj€Ѕc jak tylko chcieli€Їmy? Czy€Ѓ nie byli€Їmy tam panami zaraz po Bogu? Ci, kt€Єrzy zaznali tak pe€ nej swobody, nie mog€Ѕ si€Ђ ju€Ѓ przyzwyczai€І ani zadowoli€І przyziemnym i nudnym €Ѓyciem, jakie si€Ђ prowadzi w murach po€Їr€Єd mieszczuch€Єw. Ludwik Gu€Њnol€Њ potrz€Ѕsn€Ѕ€  g€ ow€Ѕ. Argument€Єw przeciwko racjom Tomasza nie brakowa€ o.Ale dyskusja z nim by€ a bezcelowa. Tomasz nale€Ѓa€  do tych ludzi, kt€Єrzy nigdy nie m€Єwi€Ѕ bez postanowienia #dzia€ ania i pr€Ђdzej robi€Ѕ, ni€Ѓ m€Єwi€Ѕ. Tak€Ѓe w tym wypadku wszelkie s€ owa spe€ z€ yby na niczym. "I Ludwik Gu€Њnol€Њ, uznaj€Ѕc, €Ѓe nie ma nic do powiedzenia, zapyta€ : €Љ Dlaczego ju€Ѓ teraz chcesz wyjecha€І?? D€ ugo trwa€ o wyja€Їnianie. Tomasz, zwierzywszy si€Ђ z najwa€Ѓniejszej rzeczy, poczu€ w sercu ulg€Ђ. Uwa€Ѓa€  Gu€Њnol€Њgo za bardzo dobrego doradc€Ђ, dlatego te€Ѓ nie chcia€  pomin€Ѕ€І €Ѓadnego ze swych projekt€Єw. Ot€Є€Ѓ kawaler Danycan, zaskoczony nagle pokojem, kt€Єry przed pi€Ђcioma tygodniami zosta€  podpisany mi€Ђdzy kr€Єlem a wi€Ђkszo€Їci€Ѕ jego nieprzyjaci€Є€ , znalaz€  si€Ђ teraz z sze€Їcioma lekkimi, rozbrojonymi fregatami na Dobrym Morzu. Poniewa€Ѓ fregat tych ju€Ѓ nie potrzebowa€ , chcia€  je koniecznie sprzeda€І, nawet zestrat€Ѕ. W€Їr€Єd nich by€ a €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ i Tomasz !zamierza€  j€Ѕ kupi€І, pewny, €Ѓeszlachcic mu j€Ѕ tanio sprzeda,Danycan bowiem by€  porz€Ѕdnym cz€ owiekiem i zawsze pragn€Ѕ€  odda€І jak€Ѕ€Ї przys€ ug€Ђ tym, kt€Єrzy ongi€Ї mu dobrze s€ u€Ѓyli. "Ludwika dr€Ђczy€  jaki€Ї niepok€Єji odezwa€  si€Ђ: €ЉPok€Єj z Anglikami, Holendrami, a tak€Ѓe z Hiszpanami zosta€  podpisany, co b€Ђdziesz zatem robi€  z fregat€Ѕ, je€Ѓeli zuchwa€ y szlachcic, jakim jest Danycan,#nie o€Їmiela si€Ђ €Ѓeglowa€І, lecz chce sprzeda€І swoje statki zacen€Ђ starego drewna? Pomy€Їl otym, Tomaszu, admira€  odm€Єwici teraz wydania patentu korsarskiego. €ЉFaktycznie €Љ za€Їmia€  si€Ђ dufnie Tomasz. €ЉKr€Єl jest kr€Єlem, ale flibustierzy s€Ѕ !flibustierami. Czy my€Їlisz, €Ѓe nasi starzy Bracia Wybrze€Ѓa, Rudobrody i jego przyjaci€Є€ ka Rackam, jak i wszyscy inni: Francuz z Dieppe, Wenecjanin, Awanturnik z Ol€Њron €Љpodpisalipok€Єj z kastylskimi ma€ pami? Daj spok€Єj, Ludwiku, porzu€І #swe w€Ѕtpliwo€Їci i nie b€Єj si€Ђ. !Je€Їli admira€  nam odm€Єwi, pan d €ЏOgeron znajdzie jaki€Ї spos€Єb, aby nam da€І zezwolenie, cho€Іby w imieniu kr€Єla Portugalii. Na takie kategoryczne o€Їwiadczenie Ludwik nie m€Єg€  znale€Ј€І odpowiedzi. Czy€Ѓ, istotnie, przed siedmioma laty sprawy nie posz€ y tym samym trybem? Czy€Ѓ by€ o prawdopodobne, aby w Nim€Њgue, gdzie pok€Єj zosta€  podpisany, ambasadorowie "Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, zaj€Ђci tyloma wojuj€Ѕcymi ze sob€Ѕ kr€Єlestwami i prowincjami, mogli pami€Ђta€І, €Ѓe istnieje gdzie€Ї tam jaka€Ї Tortue? Rozradowany Tomasz ci€Ѕgn€Ѕ€  dalej: €ЉA wtedy znowu rzucimy kotwic€Ђ w porcie tej ut€Ђsknionej Tortue i z wielkim ceremonia€ em z€ o€Ѓymy wizyt€Ђ gubernatorowi. Udaj€Ђ si€Ђ tam w charakterze zwierzchnika i pana, kt€Єry sam sobie jest zarazem armatorem i !dostawc€Ѕ i mo€Ѓe i€Ї€І w parze ztymi najs€ awniejszymi !flibustierami, co nie s€ uchaj€Ѕ !nikogo, a cz€Ђsto nawet i kr€Єla!Po wys€ uchaniu Tomasza Ludwik by€  zatroskany i !melancholijny. Wiedzia€ , €Ѓe nicju€Ѓ si€Ђ nie da zmieni€І. Wszystko zosta€ o przewidziane i nie by€ o odwrotu. Nadesz€ a noc. Wiatr nie os€ ab€ , a s€ ona mg€ a unosi€ a si€Ђ wielkimi pasmami ponad wybrze€Ѓem i opada€ a nafasad€Ђ wa€ u. Tomasz i Ludwik spacerowali w milczeniu rami€Ђ w rami€Ђ. Nagle Ludwik, zwr€Єcony twarz€Ѕ do morza, otworzy€  szeroko usta i zacz€Ѕ€  oddycha€І pe€ n€Ѕ piersi€Ѕ, jak gdyby chcia€  !wype€ ni€І p€ uca orze€Јwiaj€Ѕcymi zbawczym oddechem tego breto€Ёskiego morza, kt€Єre bardziej jeszcze ni€Ѓ ziemia by€ o jego prawdziw€Ѕ i uwielbian€Ѕ ojczyzn€Ѕ. Gdy zrobi€ o si€Ђ ca€ kiem ciemno, dotarli do mur€Єw wie€Ѓy Notre-Dame. W tym miejscu zamierzali opu€Їci€І wa€ y i zej€Ї€І do miasta po stopniach, wy€Ѓ€ obionych w granicie budowli. Doszed€ szy do stopni, zatrzymali si€Ђ na chwil€Ђ, aby rzuci€І okiem na dwie wysepki: Grand Bey i Petit Bey, kt€Єre otacza€ o podw€Єjne kolisko €Їnie€Ѓnobia€ ej piany. Ludwik, puszczaj€Ѕc rami€Ђ przyjaciela, zwr€Єci€  r€Ђce w kierunku widnokr€Ђgu. €ЉTomaszu! €Љ wykrzykn€Ѕ€ , a g€ os jego, zazwyczaj zimny i !spokojny, dr€Ѓa€  i wibrowa€  jakg€ os zakochanej kobiety. €Љ Tomaszu! Kiedy spojrzysz po raz ostatni na to wszystko, cojest nasz€Ѕ ojczyzn€Ѕ breto€Ёsk€Ѕ, a co jest mojej breto€Ёskiej duszy milsze i pi€Ђkniejsze ni€Ѓ wszystkie ameryka€Ёskie Tortue z ich niebem lazurowym i s€ o€Ёcem ognistym... kiedy zatem spojrzysz na to wszystko po raz ostatni, czy€Ѓ serce ci nie p€Ђknie i nie rozerwie piersi z bezgranicznego €Ѓalu? Tomasz otar€  czo€ o, na kt€Єrym zaperli€ y si€Ђ drobne kropelki zimnego potu. €ЉBretonia €Љrzek€  stanowczym g€ osem €Љczy€Ѓ nie b€Ђdzie dla nas jeszcze bli€Ѓsza i pi€Ђkniejsza, kiedy wr€Єcimy do niej tak s€ awni, bogaci, pot€Ђ€Ѓni i dumni, €Ѓe ka€Ѓdy zegnie kark przed nami i przykl€Ђknie, gdy b€Ђdziemy przechodzili? Uj€Ѕ€  rami€Ђ "Gu€Њnol€Њgo i przyci€Ѕgn€Ѕ€  go dosiebie ruchem w€ adczym a zarazem niezwykle czu€ ym. !€ЉLudwiku €Љpowiedzia€  €Љwiesz otym, €Ѓe dzisiaj wszyscy, i z kt€Єrymi by€ em z€ €Ѕczony wi€Ђzami krwi czy przyja€Јni, wszyscy, kt€Єrzy dzi€Ђki mnie stali si€Ђ wa€Ѓnymi, bogatymi, honorowanymi obywatelami miasta, porzucili mnie i gardz€Ѕ!mn€Ѕ! Ty, kt€Єry€Ї mnie nigdy nieopu€Їci€  w ci€Ѕgu sze€Їciu strasznych lat wojny i wypraw korsarskich, ty, kt€Єry€Ї zawszeby€  przy mnie i zas€ ania€  w€ asnym cia€ em, gdy spada€  na nas g€Ђsty deszcz o€ owiu i €Ѓelaza, ty, kt€Єry teraz sam jeden w ca€ ym mie€Їcie nie porzucasz mnie ani nie gardzisz mn€Ѕ, przeciwnie, kochasz mnie jeszcze bardzieji czuwasz nade mn€Ѕ z wi€Ђksz€Ѕ#czujno€Їci€Ѕ i mi€ o€Їci€Ѕ, wiedz o!tym, €Ѓe odt€Ѕd jeste€Ї dla mnie ojcem i matk€Ѕ, bra€Іmi i !siostr€Ѕ. Jeste€Ї nimi wszystkimirazem i nie chc€Ђ ju€Ѓ innych krewnych. Ty jeden, Ludwik Gu€Њnol€Њ, m€Єj porucznik, pomocnik, m€Єj brat prawdziwyi Brat Wybrze€Ѓa! Porywczy i gwa€ towny, zamkn€Ѕ€  go w mocnym u€Їcisku:€ЉWyruszam zn€Єw na morze, "aby pop€ yn€Ѕ€І daleko i odsun€Ѕ€Іsi€Ђ od z€ ych ludzi. Zabieram #st€Ѕd kochank€Ђ, kt€Єr€Ѕ mi€ uj€Ђ. Ludwiku, czy zostawisz mnie samego? Ludwik westchn€Ѕ€ , z wysoko€Їci wie€Ѓy Notre-Dame ujrza€  bowiem ponad Placitres i uliczk€Ѕ Petites-Chaux dach domu rodzinnego przy ulicy de la Herse. Dom ten by€  bardzo drogi sercu uleg€ ego syna i prawego mieszka€Ёca Saint-Malo. Mimo to nie zawaha€  si€Ђ ani sekundy, aby odpowiedzie€І: €Љ Wiesz dobrze, €Ѓe ci€Ђ nie opuszcz€Ђ. Czy€Ѓ m€Єg€ bym ci odm€Єwi€І? Teraz wszystko ju€Ѓ mi€Ђdzy nimi zosta€ o powiedziane. I nigdy wi€Ђcej nie wracali do tejsprawy. Na kt€Єrej€Ї stronicy Wielkiej Ksi€Ђgi Boga by€ o zapisane, €Ѓe Ludwik Gu€Њnol€Њ wci€Ѕgu ca€ ego €Ѓycia, a€Ѓ do zgonu, nie opu€Їci swego dawnego kapitana, za€Ї Tomasz!l€ЏAgnelet, wyruszaj€Ѕc zn€Єw na wyspy w poszukiwaniu korsarskich przyg€Єd we€Јmie Ludwika Gu€Њnol€Њgo jako swegoporucznika, brata i Brata Wybrze€Ѓa. XI Jak czyni€  to ju€Ѓ wiele razy, Ludwik Gu€Њnol€Њ zacz€Ѕ€  przygotowywa€І €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ do bliskiego opuszczenia Saint-Malo. I jakkolwiek nie zaniedbywa€  najmniejszej rzeczy, a przede wszystkim zamustrowania starannie dobranych, €Їmia€ ychi odwa€Ѓnych ch€ opc€Єw z miasta, to jednak wykonywa€  wszystko tak dyskretnie, €Ѓe nikt o tym z pocz€Ѕtku nic nie wiedzia€ . Zbrojenie fregaty korsarskiej w pe€ ni pokoju mog€ o zaniepokoi€І ludzi z "admiralicji, a nale€Ѓa€ o unika€І wszelkich k€ opot€Єw a€Ѓ do go€Ї€І i odlitw€Ђ, ego si€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€ЃkН€Ю c Z<ОN E c Н<П“X c =Ры! c ƒ=С-­ c ц=ТБ7нI>УŽ9ђ:Р\>dnia, kiedy papiery €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , doprowadzone do porz€Ѕdku dzi€Ђki staraniom zacnego pana d €ЏOgeron, dadz€Ѕ Tomaszowi i jego ludziom prawo €Ѓeglowania, z dwudziestoma osiemnastofuntowymi dzia€ ami, dobrymi kulami #€Їwie€Ѓo lanymi i poka€Јn€Ѕ liczb€Ѕpi€Ђknie u€ o€Ѓonych beczu€ ek prochu, po wszystkich morzach. aden mieszkaniec nie wiedzia€  zatem o postanowieniu Tomasza l€ЏAgneleta. Tylko Juana dowiedzia€ a si€Ђ o tym z ust samego korsarza, ale tajemnicy tej nikomu nie ujawnia€ a. Gu€Њnol€Њ nie powiedzia€  ani s€ owa nawet ojcu i matce, chocia€Ѓ kosztowa€ o go to wiele, by€  bowiem wyj€Ѕtkowo przyk€ adnym synem. Ch€ opcy, wci€Ѕgni€Ђci na list€Ђ za€ ogi, mieli zakaz m€Єwienia czegokolwiek na temat wyprawy pod kar€Ѕ skre€Їlenia ich z listy. Je€Ѓeli szeptali mi€Ђdzy sob€Ѕ, to tylko w cztery oczy i jedynie w szynku przy szczelnie zamkni€Ђtych drzwiach. Rozmowy zatem nie wychodzi€ y pocz€Ѕtkowo poza gospody i ton€Ђ€ y na og€Є€  w winie. Trubletowie, tak samo jak inni mieszka€Ёcy, niczego si€Ђ nawet nie domy€Їlali. Stary Malo wraz ze swoj€Ѕ po€ owic€Ѕ Perryn€Ѕ nie €Ѓywili najmniejszych podejrze€Ё, €Ѓe ich syn, kt€Єrego nadal kochali,tak jak ojciec i matka nie przestawali kocha€І syna marnotrawnego, by€  got€Єw porzuci€І ich i podr€Є€Ѓowa€І z dala od nich jak biblijny syn marnotrawny. O niczym nie wiedz€Ѕc, nie uczynili €Ѓadnego gestu, aby go zatrzyma€І, przekonani oboje, €Ѓe wcze€Їniej czy p€Є€Јniej ich zuch porzuci niegodziw€Ѕ dziewczyn€Ђ i wr€Єci do domu z pro€Їb€Ѕ o przebaczenie, kt€Єrego by mu udzielili bez wahania. €Аudzili si€Ђ w ten spos€Єb, a p€Є€Јniej odczuwali #wielki b€Єl i gorycz, €Ѓe nie byli bardziej przewiduj€Ѕcy i wielkoduszni. Tomasz bowiem tak cierpia€  z powodu swego odosobnienia i nienawi€Їci, demonstrowanej przez ca€ e miasto, €Ѓe okazanie przez rodzin€Ђ najmniejszego cho€Іby znaku czu€ o€Їci by€ oby go mo€Ѓe powstrzyma€ o w ostatniej chwili przed opuszczeniem Saint-Malo i przywi€Ѕza€ o na powr€Єt do ziemi rodzinnej, drogiej sercu Breto€Ёczyka. Ale €Ѓadne oznaki wyrozumia€ o€Їci do niego nie dotar€ y. Wilhelmina, bez przerwy €Їledz€Ѕca swego brata i !ladacznic€Ђ maureta€Ёsk€Ѕ €Љ jak nazywa€ a Juan€Ђ €Љzw€Ђszy€ a jednak cokolwiek. S€ u€Ѓ€Ѕce, kt€Єrym za informacje dawa€ a stare wst€Ѕ€Ѓki, chusteczki i #r€Є€Ѓne b€ yskotki, donios€ y jej osprzeda€Ѓy Tomaszowi przez kawalera Danycana €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ oraz o zbrojeniu jej przez Ludwika Gu€Њnol€Њgo. Dziewcz€Ђta dowiedzia€ y si€Ђ o tym od swych gach€Єw: marynarzy, urz€Ђdnik€Єw dostawcy albo skryb€Єw od notariusza, kt€Єry sporz€Ѕdza€  akta. Wilhelmina nie w€Ѕtpi€ a, €Ѓe wiadomo€Їci te razem wzi€Ђte oznacza€ y bliski odjazdkorsarza. Mog€ a powiadomi€І rodzic€Єw. I by€ aby mo€Ѓe to uczyni€ a, gdyby, przechodz€Ѕc pewnego dnia ulic€Ѕ Entre les Deux March€Њs, nie natkn€Ђ€ a $si€Ђ na pi€Ђkn€Ѕ budowl€Ђ, €Їwie€Ѓo wzniesion€Ѕ z granitu, na kt€Єrej dachu murarze zawiesilitrzy ga€ €Ђzie kwitn€Ѕcego janowca na znak uko€Ёczenia roboty. Dowiedzia€ a si€Ђ w€Єwczas, €Ѓe dom €Єw, jeden z najokazalszych w mie€Їcie, zmieni€  w€ a€Їciciela i €Ѓe nabywc€Ѕ i nowym jego panem nie by€  nikt inny jak pan de l€ЏAgnelet we w€ asnej osobie, kt€Єry zap€ aci€  za€Ё cztery tysi€Ѕce talar€Єw got€Єwk€Ѕ, czemu dziwi€ a si€Ђ gawied€Ј, suma bowiem by€ a wielka. Ta wiadomo€Ї€І wprawi€ a Wilhelmin€Ђ w niebywa€ €Ѕ w€Їciek€ o€Ї€І. Rozj€Ѕtrzona w zazdro€Їci pomy€Їla€ a, €Ѓe oto teraz ta ma€ pa, ta prawie Murzynka b€Ђdzie zamieszkiwa€І pa€ ace. Zacznie odgrywa€І ksi€Ђ€Ѓn€Ђ, podczas gdy jej kochanek, g€ upiec i rogacz, Tomasz, b€Ђdzie sw€Ѕ siostr€Ѕ nadal pogardza€  do woli! Niechby ju€Ѓjutro odp€ yn€Ѕ€  na swej przekl€Ђtej fregacie, zabieraj€Ѕc ze sob€Ѕ t€Ђ maureta€Ёsk€Ѕ ladacznic€Ђ i niechby wyni€Єs€  si€Ђ tak daleko, a€Ѓeby ju€Ѓ nigdy nie "us€ ysza€ a ani o nim, ani o niej!Uczyni€ a niezw€ ocznie €Їlubowanie, przyrzekaj€Ѕc Matce Boskiej Ni eustaj€Ѕcej Pomocy ofiarowa€І €Їwiec€Ђ z bia€ ego wosku wagi szesnastu funt€Єw, je€Ѓeli zar€Єwno Tomasz, jak i Juana w ci€Ѕgu !ich €Ѓycia nie przest€Ѕpi€Ѕ proguwspania€ ego domu przy ulicy Entre les Deux March€Њs. Ten pow€Єd sprawi€ , €Ѓe Wilhelmina nie rozg€ asza€ a wie€Їci o przygotowywanej w tajemnicy wyprawie brata. "Obawia€ a si€Ђ, €Ѓe co€Ї stanie naprzeszkodzie i, nie daj Bo€Ѓe, Tomasz ze swoj€Ѕ kochank€Ѕ zostan€Ѕ w mie€Їcie. Dlatego !w€ a€Їnie Malo i Perryna Trublet,a wraz z nimi ich synowie: Bertrand i Bart€ omiej oraz Jan,kt€Єry dopiero co przyby€  z kampanii do Indii, do ko€Ёca niewiedzieli o zamiarach Tomasza.Nic i nikt nie m€Єg€  mu zatem przeszkodzi€І w opuszczeniu rodzinnego miasta. Do podniesienia kotwicy pozosta€  jeszcze tylko tydzie€Ё. Ludwik Gu€Њnol€Њ przebywa€  ca€ y czas na pok€ adzie fregaty, aby dopilnowa€І wykonania najdrobniejszych nawet prac i przekona€І si€Ђ, czy wszystko jest we wzorowym porz€Ѕdku. Tomasz postanowi€  wyp€ yn€Ѕ€І w dzie€Ё €Їwi€Ђtej Barbary, patronki bombardier€Єw i w og€Єle ludzi, kt€Єrzy maj€Ѕ do czynienia z prochem. Dzie€Ё ten, 4 grudnia, wypada€  w roku 1678 w niedziel€Ђ. Wcze€Їniej troch€Ђ, w pi€Ѕtek 25listopada, Tomasz, kt€Єry dokona€  starannego przegl€Ѕdu fregaty i zapozna€  si€Ђ ze stanem przygotowa€Ё do wyj€Їcia w morze, wraca€  do miasta w towarzystwie "Ludwika Gu€Њnol€Њgo. Szli wzd€ u€Ѓwa€ u bez po€Їpiechu, jak !ludzie, kt€Єrych czas nie nagli. Tomasz opowiedzia€  o ostatnim z€ o€Їliwym wybryku #tej €Ѓmii Wilhelminy. Ot€Є€Ѓ sz€ a ona ukradkiem za Juan€Ѕ, wracaj€Ѕc€Ѕ do mieszkania, a kiedy ta wchodzi€ a do domu, obla€ a j€Ѕ pomyjami, tak €Ѓe satynowa suknia zosta€ a splamiona i jest do wyrzucenia.Ludwik Gu€Њnol€Њ milcz€Ѕco $pokiwa€  g€ ow€Ѕ i opu€Їci€  czo€ o.Tomasz w€Єwczas przeci€Ѕ€  powietrze r€Ђk€Ѕ jak szpad€Ѕ. #€ЉZreszt€Ѕ €Љwyrzuci€  z siebie €Љ ma€ o mnie to obchodzi. Ta przekl€Ђta Wilhelmina jest dla mnie teraz nikim, a jej dzika i #€Їmieszna w€Їciek€ o€Ї€І nie zdo€ amnie wi€Ђcej wzruszy€І, gdy€Ѓ !powiedzia€ em ci: nie chc€Ђ by€І Trubletem, jestem od tej chwiliwy€ €Ѕcznie l€ЏAgneletem. "Wypieraj€Ѕ si€Ђ mnie, ja si€Ђ ich tak€Ѓe wypieram. Je€Їli mnie kochasz, nigdy odt€Ѕd mi o nich nie m€Єw. Doszli do furty Croix du Fief. Ludwik Gu€Њnol€Њ "zatrzyma€  si€Ђ nagle i spojrza€  na Tomasza. !€ЉA o innych ludziach €Љ spyta€  !g€ osem jakby b€ agalnym €Љ te€Ѓ mam ci nie m€Єwi€І? O pewnej kobiecie czarno odzianej i ojejdziecku, kt€Єre jest tak€Ѓe twoim dzieckiem? Tomasz bez najmniejszego wahania spojrza€  mu prosto w oczy, a potem po€ o€Ѓy€  obie d€ onie na ramionach Ludwika. €ЉB€Єg nie chce €Љrzek€  €Љabym "odp€ aca€  bli€Јnim z€ em za dobro!ani bym nie odr€Є€Ѓnia€  dobrych od z€ ych. Co do Anny Marii i dziecka powzi€Ѕ€ em postanowienie i powiem ci o nim. Ten dom, kt€Єry !zamierza€ em kupi€І dla siebie i mojej przyjaci€Є€ ki, naby€ em istotnie i robi€Ђ teraz wszystko, aby go pi€Ђknie umeblowa€І. Chc€Ђ, €Ѓeby znalaz€ y si€Ђ w nim dobre i wygodne meble, wykwintna bielizna oraz wspania€ e naczynia w szafach. Gdy urz€Ѕdzenie domu b€Ђdzie zako€Ёczone, uczyni€Ђ donacj€Ђ zar€Єwno dla syna, jak i dla matki, dla niej do€Ѓywocie, dla niego w€ asno€Ї€І. Dokumenty b€Ђd€Ѕ sporz€Ѕdzone przed notariuszem nie p€Є€Јniej ni€Ѓ jutro. Anna Maria b€Ђdzie odt€Ѕdz synem tam w€ a€Їnie mieszka€ a, a talar€Єw jej nie zabraknie, aby zaspokaja€І wszelkie fantazje i zachcianki.B€Ђdzie mog€ a czyni€І, co jej si€Ђ spodoba, a przede wszystkim b€Ђdzie mog€ a si€Ђ wsz€Ђdzie pokaza€І z dumnym obliczem, tak samo jak inni zacni obywatele miasta. Tomasz zdj€Ѕ€  d€ onie z ramion !Ludwika. Odst€Ѕpi€  trzy kroki i odwracaj€Ѕc si€Ђ wyszepta€  sam do siebie: €ЉI oby nade wszystko za t€Ђ cen€Ђ Chrystus z Ravelinu, jak te€Ѓ Naj€Їwi€Ђtsza Panna Wielkiej Bramy, kt€Єrej wzywa€ em tak zuchwale przy zw€ okach konaj€Ѕcego Wincentego Kerdoncuffa, odpu€Їcili mi grzech krzywoprzysi€Ђstwa! Wzruszony Ludwik Gu€Њnol€Њ rzek€ : €ЉJeste€Ї wielce szlachetny, Tomaszu, ale doceniaj€Ѕc ca€ €Ѕ tw€Ѕ wspania€ omy€Їlno€Ї€І Anna Maria z pewno€Їci€Ѕ wola€ aby #mie€І m€Ђ€Ѓa i ojca dla dziecka... Tomasz wzdrygn€Ѕ€  si€Ђ, jakby przyjaciel dotkn€Ѕ€  €Їwie€Ѓej "rany i ruchem r€Ђki nie dopu€Їci€ do dalszego przekonywania. €ЉJa jej nie kocham! €Љ powiedzia€  to, co tyle razy powtarza€ . Sprawia€  wra€Ѓenie cz€ owieka uginaj€Ѕcego si€Ђ podzbyt ci€Ђ€Ѓkim brzemieniem. "Min€Ђli furt€Ђ i kroczyli po brukuulicznym. Deszcz breto€Ёski pada€  drobniutkimi kropelkami. Tomasz, kt€Єry szed€  jakby odruchowo, po€Їlizgn€Ѕ€  si€Ђ kilkakrotnie, i Ludwik musia€  go podtrzymywa€І. Dotarli do rogu ulicy Trzech Kr€Єli, kiedy jaka€Ї n€Ђdzarka, zgrzybia€ a i wychud€ a, €Ѓe "lito€Ї€І bra€ a, wyci€Ѕgn€Ђ€ a ku #nim zab€ ocon€Ѕ r€Ђk€Ђ i poprosi€ a o ja€ mu€Ѓn€Ђ w imi€Ђ €Їwi€Ђtej Katarzyny, kt€Єrej €Їwi€Ђto przypada€ o w tym dniu. Tomasz, szczodry jak zwykle, wrzuci€  w t€Ђ r€Ђk€Ђ talar sze€Їcioliwrowy. Wtedy okryta € achmanami n€Ђdzarka, jakby "ra€Ѓona s€ o€Ёcem, zgi€Ђ€ a si€Ђ, #aby si€Ђ pok€ oni€І, tak €Ѓe czo€ ojej dotyka€ o b€ ota, a potem pospiesznie uchwyci€ a korsarza za po€ €Ђ p€ aszcza. "€ЉB€Єg z tob€Ѕ, m€Єj dobry panie! €Љ zawo€ a€ a baranim g€ osem. €ЉOby B€Єg panu stokrotnie !wynagrodzi€  hojn€Ѕ ja€ mu€Ѓn€Ђ! B€Єg z tob€Ѕ, panie kochany! Niech no pan poka€Ѓe r€Ђk€Ђ Marii Chienperdu, kt€Єra postara si€Ђ przepowiedzie€І panu przysz€ o€Ї€І, aby pana "przestrzec, je€Їli si€Ђ da, przed "wrogami... Daj swoj€Ѕ r€Ђk€Ђ, aby poczciwa Maria wyczyta€ a pa€Ёskie przeznaczenie od pocz€Ѕtku do ko€Ёca: z€ e, dobre, dzie€Ё, noc, gog i magog!€Љ jak mnie nauczyli Egipcjanie!!Tomasz, zdziwiony i zaniepokojony, zatrzyma€  si€Ђ: €Љ Egipcjanie?? €ЉEgipcjanie, tak, tak! €Љ powt€Єrzy€ a n€Ђdzarka. €ЉEgipcjanie, Cyganie i Saraceni, pod€ e plemi€Ђ wszystko, ukradli mnie rodzicom, kiedy by€ am jeszczema€ €Ѕ dziewczynk€Ѕ. Ale Naj€Їwi€Ђtsza Maria Panna opiekowa€ a si€Ђ mn€Ѕ, bo by€ a moj€Ѕ patronk€Ѕ i dlatego €Ѓe "modli€ am si€Ђ do niej, jak tylko umia€ am. A ci przekl€Ђci bezbo€Ѓnicy, co mnie zatrzymali, poumierali wszyscy, jedni na suchej ga€ €Ђzi, inni spaleni, ja za€Ї €Ѓyj€Ђ, m€Єj dobry panie! Tomasz, nie wahaj€Ѕc si€Ђ 'd€ u€Ѓej, da€  jej lew€Ѕ r€Ђk€Ђ. Imi€Ђ Matki Bo€Ѓej uspokoi€ o go na tyle, €Ѓe zarzuci€  my€Їl o bezbo€Ѓno€Їci takich poga€Ёskich praktyk. Gu€Њnol€Њ, przeciwnie, wrogi wszelkim wr€Є€Ѓbom i przepowiedniom, cofn€Ѕ€  si€Ђ szybko pod okap s€Ѕsiedniego domu i spogl€Ѕda€  na staruch€Ђ niepewnymi oczyma. €ЉTo jest naprawd€Ђ €Љ rzek€ a stara, badaj€Ѕc z bliska !szerok€Ѕ d€ o€Ё korsarza €Љr€Ђka dumna i szlachetna, m€Єj dobrypanie! Dotyka€ a jej ko€Ёcami palc€Єw, wychud€ ych jak palce trupa. Obraca€ a i ustawia€ a r€Ђk€Ђ Tomasza po to, aby m€Єc j€Ѕ dok€ adnie obejrze€І. €ЉWidz€Ђ tu wiele bitew, wiele zwyci€Ђstw i s€ awy, a tak€Ѓe !wiele z€ ota i wiele srebra. Czy to mo€Ѓliwe by€І tak szcz€Ђ€Їliwym i takie mie€І powodzenie we wszystkich poczynaniach? ... Ach! Czasami... tak... musi si€Ђ pan strzec ciemnego m€Ђ€Ѓczyzny... obcego m€Ђ€Ѓczyzny... i tak samo strzec przed nim pa€Ёsk€Ѕ ma€ €Ѓonk€Ђ... Tomasz €Їci€Ѕgn€Ѕ€  brwi i zapyta€ : €Љ Obcego m€Ђ€Ѓczyzny?? €ЉTak, tak! Z€ odzieja, Egipcjanina, Cygana, Saracena, jeszcze jakiego! ... Aprzecie€Ѓ przystojny szelma, z pewno€Їci€Ѕ... Strze€Ѓ si€Ђ go, panie. Jest tu wypisane wyra€Јnie. €Љ A potem?? "€Љ Potem... tak... Potem... No... C€Є€Ѓ to tu jest, €Ѓe nie mog€Ђ zobaczy€І? #Pu€Їci€ a nagle d€ o€Ё, odskoczy€ anieco i podnios€ a na Tomasza "zapad€ e oczy, kt€Єre sta€ y si€Ђ niespokojne. $€Љ C€Є€Ѓ to jest?? €Љ zdziwi€  si€Ђ Tomasz. !€Љ€Аaski i przebaczenia prosz€Ђ, #je€Ѓeli si€Ђ myl€Ђ. To wcale nie z mojej winy... jest tam przecie€Ѓwyra€Јnie... Niech pan sam spojrzy: ob€ ok, czerwony ob€ ok. €Љ Ale czego?? €Љ Krwi... Zgi€Ђ€ a plecy i zas€ oni€ a boja€Јliwie g€ ow€Ђ € okciem. Tomasz, kt€Єry oczekiwa€  czego€Ї gorszego, wybuchn€Ѕ€  €Їmiechem: €ЉKrwi? Ob€ ok krwi na mojej $d€ oni? Do stu diab€ €Єw! By€ aby€Ї €Їlepa, gdyby€Ї jej tam nie znalaz€ a. Przela€ em jej bowiemwi€Ђcej, ni€Ѓ nale€Ѓa€ o, aby s€ u€Ѓy€І kr€Єlowi. Chod€Ј€Ѓe i powiedz, co jeszcze widzisz? Starucha poruszy€ a g€ ow€Ѕ. €ЉInna krew, inna, ni€Ѓ ta, o kt€Єrej pan m€Єwi. €Љ Jaka wi€Ђc?? "Wzi€Ђ€ a zn€Єw d€ o€Ё, nachyli€ a j€Ѕ uko€Їnie: "€Љ Krew... krew kogo€Ї... kogo€Ї, kto jest tu blisko przy panu... ca€ kiem blisko... Tomasz mimo woli rzuci€  okiem!na pust€Ѕ ulic€Ђ. Nie zauwa€Ѓy€  ani psa, ani kota. Jedynie Gu€Њnol€Њ sta€  pod pobliskim okapem. Tomasz prze€ kn€Ѕ€  €Їlin€Ђ, nabra€  odwagi i znowu wybuchn€Ѕ€  €Їmiechem: €ЉTutaj ca€ kiem blisko? Tutaj ca€ kiem blisko nie ma prawie nikogo. Jazda, stara! Co jeszcze widzisz? Uspokojona, spojrza€ a znowu na wielk€Ѕ szerok€Ѕ d€ o€Ё. #€ЉOch! €Љ mamrota€ a, dr€Ѓ€Ѕc ca€ a"€Љ krew miesza znaki... Wiele si€Ђ jednak tu wyja€Їnia... Niech panzobaczy, niech pan zobaczy sam: ta kr€Ђta bruzda, bardzo g€ €Ђboka i czerwona, co idzie st€Ѕd a€Ѓ tam, to jest jakby ca€ e pa€Ёskie przeznaczenie... Pochyli€  g€ ow€Ђ na bok i zmru€Ѓy€  powieki, aby dostrzect€Ђ tajemnicz€Ѕ bruzd€Ђ. €Љ Zobacz no, stara, dok€Ѕd mnie w ko€Ёcu zaprowadzi ta diabelska czerwona bruzda? Gdy wyrzek€  te s€ owa, starucha, kt€Єra wci€Ѕ€Ѓ patrzy€ a z bardzo bliska na "podan€Ѕ r€Ђk€Ђ, zadr€Ѓa€ a, potem skrzywi€ a si€Ђ, jakby przera€Ѓona jak€Ѕ€Ї straszn€Ѕ i niespodzianie ukazuj€Ѕc€Ѕ si€Ђ wizj€Ѕ. Tomasz ponowi€  pytanie.Zabe€ kota€ a co€Ї, zanim odpowiedzia€ a, a jej zmieniony"g€ os sta€  si€Ђ ca€ kiem niski i ochryp€ y. €Љ Bardzo wysoko... €ЉBardzo wysoko? €Љ Tomasz instynktownie spojrza€  na dachy dom€Єw. €ЉGdzie€Ѓ jest to miejsce? Powt€Єrzy€ a bez €Ѓadnego wyja€Їnienia: €Љ Bardzo wysoko. Spyta€  €Ѓartobliwie: €Љ Na tronie mo€Ѓe?? Stara skurczy€ a si€Ђ w sobie, wtulaj€Ѕc g€ ow€Ђ w ramiona. $€Љ Wy€Ѓej €Љ rzek€ a. €Љ Wy€Ѓej ni€Ѓto... Zdziwiony t€Ѕ odpowiedzi€Ѕ, Tomasz skierowa€  pytaj€Ѕcy wzrok w stron€Ђ Ludwika. Ale w !tej w€ a€Їnie chwili wr€Є€Ѓycha, kt€Єra szcz€Ђka€ a z€Ђbami z prawdziwego czy te€Ѓ udanego strachu, zacz€Ђ€ a nagle umyka€І. Bieg€ a tak pr€Ђdko, jakby j€Ѕ ni€Єs€  Lucyper. Tomasz nie mia€  najmniejszegozamiaru jej goni€І. #€Љ G€ upie gadanie €Љ rzek€  tylko mocno rozczarowany. !Z ca€ €Ѕ bratersk€Ѕ czu€ o€Їci€Ѕ "uj€Ѕ€  rami€Ђ milcz€Ѕcego Ludwika.Szli przez miasto rami€Ђ przy ramieniu i jakby zupe€ nie zapomnieli o starej €Ѓebraczce z ulicy Trzech Kr€Єli i o jej niepokoj€Ѕcych przepowiedniach. Obydwaj #zdawali si€Ђ nie my€Їle€І wi€Ђcej oca€ ym tym niecodziennym zdarzeniu. їјљњћќ§ўџ‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚ ‚ ‚ ‚ ‚ ‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚ ‚!‚"‚#‚$‚%‚&‚'‚(‚)‚*‚+‚,‚-‚.‚/‚0‚1‚2‚3‚4‚5‚6‚7‚8‚9‚:‚;‚<‚=‚>‚?‚@‚A‚B‚C‚D‚E‚FI "€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ zawin€Ђ€ a do portu na Tortue. A nie opodal niej sta€ a na kotwicy brygantyna o nazwie €ЋFlying King€Ќ , kt€Єrej kapitanem by€  flibustier Edward Bonny, zwany Rudobrodym. Zdawa€І by!si€Ђ mog€ o, €Ѓe nic nie uleg€ o €Ѓadnej zmianie od czasu przybycia Tomasza do Indii Zachodnich po raz pierwszy, jakkolwiek od tej chwili up€ yn€Ђ€ o dobrych siedem lat. Tomasz, gaw€Ђdz€Ѕc jak ongi€Ї wswej wielkiej kabinie z Rudobrodym, € udzi€  si€Ђ, €Ѓe wszystko zasta€  w dawnym stanie i czu€  si€Ђ w jaki€Ї magiczny spos€Єb przeniesiony w czas miniony. Ale Rudobrody szybko rozproszy€  jego romantyczne iluzje i z€ udzenia.Zakomunikowa€  swemu staremukompanowi, €Ѓe wiele si€Ђ zmieni€ o na niekorzy€Ї€І w por€Єwnaniu z Rokiem Pa€Ёskim 1672. Tomasz s€Ѕdzi€  z pocz€Ѕtku, €Ѓe Rudobrody ma namy€Їli fakt, i€Ѓ obaj si€Ђ postarzeli, i dlatego gwa€ townie zaoponowa€ : €ЉNa takich jak my nie zna€І wieku. I przysi€Ђgam ci, €Ѓe czuj€Ђ si€Ђ teraz tak samo jak dawniej, silny, sprawny, pe€ en energii i €Ѓ€Ѕdny przyg€Єd. €ЉHola! €Љzawo€ a€  Rudobrody, uderzaj€Ѕc go po kolanach €Љhola, kamracie! Lubi€Ђ ci€Ђ takim! Niech mnie piek€ o poch€ onie, je€Їli wkr€Єtce nie wyp€ yniemy st€Ѕd razem, aby !dobra€І si€Ђ do sk€Єry jakiego€Ї Hiszpana! Ale jednak, wierz mi,dzisiaj ju€Ѓ nie jest tak, jak go€Ї€І i odlitw€Ђ, ego si€І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПФч c–>Хw  cљ>Ц•к%\?Чoк c€?ШI% cф?Щ]0: cG@Ъ—; Њ@ЫЁ=€О@dawniej, sam si€Ђ o tym przekonasz. Zna€ em Tortue wtedy, kiedy czym€Ї by€ a, a spo€ ecze€Ёstwo flibustier€Єw co€Ї rzeczywi€Їcie znaczy€ o. Teraz widz€Ђ, €Ѓe jest ono niczym, a Tortue znaczy jeszcze mniej! I niech diabli wezm€Ѕ tych wszystkich, kt€Єrzy to sprawili! Tomasz, nic na nic nie rozumiej€Ѕc, zapyta€ : €ЉA kto to sprawi€ ? Na wszystkich szatan€Єw z piek€ a,m€Єw, o co chodzi. Czy€Ѓ to $mo€Ѓliwe, aby kto€Ї o€Їmieli€  si€Ђ drwi€І z ludzi takich jak my, jak ty i ja? Na te pytania Rudobrody odpowiedzia€  bardzo szczeg€Є€ owo i wyczerpuj€Ѕco. "By€ o rzecz€Ѕ og€Єlnie znan€Ѕ, €Ѓe"grozi€ a flibustierorn ca€ kowita ruina, kt€Єrej mo€Ѓna by€ o unikn€Ѕ€І tylko za cen€Ђ prawdziwej rewolucji, wprowadzaj€Ѕcej tysi€Ѕce radykalnych zmian we wszystkie zwyczaje i prawa panuj€Ѕce na wybrze€Ѓu. Przyczyn€Ѕ ca€ ego zamieszaniaby€ o nie co innego, jak zawarcie powszechnego pokoju, osiem czy dziewi€Ђ€І miesi€Ђcy temu, przez kr€Єla Francji z kr€Єlem Hiszpanii i Republiki Zjednoczonych Prowincji. W przeciwie€Ёstwie do tego wszystkiego, co zawsze by€ o czynione poprzednio, obydwaj pogodzeni w€ adcy, a wraz z nimi Stany Generalne Holandii, #powzi€Ђli my€Їl, aby rozci€Ѕgn€Ѕ€І zawarty pok€Єj na wszystkie !cz€Ђ€Їci €Їwiata, a szczeg€Єlnie !na Ameryk€Ђ, Niemcy i Flandri€Ђ. W wyniku tego porozumienia gubernatorzy francuscy na Antylach, a przede wszystkim pan de Cussi Tarin, kt€Єry nast€Ѕpi€  po niedawno zmar€ ympanu d €ЏOgeron, ca€ kowicie odmawiali teraz opieki i pomocy ka€Ѓdemu flibustierowi we wszystkich wyprawach i !przedsi€Ђwzi€Ђciach. Flibustierzy!mogli liczy€І zaledwie na to, €Ѓepatrzono przez palce na ich sprawki i €Ѓe zezwalano im na pobyt w portach i przystaniach francuskich, bez czego sama egzystencja awanturnik€Єw sta€ aby si€Ђ wkr€Єtce niemo€Ѓliwa. €ЉNo i co z tego €Љ przerwa€  Rudobrodemu Tomasz. €Љ Czy "flibustierzy nie mog€Ѕ si€Ђ oby€І bez tych wszystkich zezwole€Ё, jak i bez wszelkiej pomocy? A ty sam €Љczy€Ї mnie nie wci€Ѕga€  w wyprawy przeciwko naszym nieprzyjacio€ om, bez wzgl€Ђdu na to, czy s€Ѕ, czy nie wrogami mojego albo twojego kr€Єla? Dlaczego teraz ma by€І inaczej? !€ЉDo licha! Dlatego €Ѓe w€Єwczas !zar€Єwno m€Єj kr€Єl, jak i tw€Єj wcale si€Ђ nie wzruszali tym, czy ich za morzami s€ uchaj€Ѕ, czy te€Ѓ nie. Odt€Ѕd nasi kr€Єlowie €Љ przekl€Ђci niech #b€Ђd€Ѕ obydwaj! €Љb€Ђd€Ѕ €Ѓ€Ѕdali, aby ich rozkazy by€ y respektowane nawet tutaj. Zapewnia€  mnie o tym ten cholerny Cussi, rz€Ѕdz€Ѕcy teraz nasz€Ѕ Tortue, kiedy mi odm€Єwi€  wydania przywileju korsarskiego, o co go prosi€ emdwa miesi€Ѕce temu, chc€Ѕc wzi€Ѕ€І udzi a€  w pewnej wyprawie, kt€Єr€Ѕ kierowa€  jeden z naszych braci nazwiskiem Grammont. I ten€Ѓe Cussi nie kry€  wcale przede mn€Ѕ, €Ѓe niebawem eskadry #kr€Єlewskie b€Ђd€Ѕ kr€Ѕ€Ѓy€ y tu i tam po morzach i zmusza€ y nas, cho€Іby si€ €Ѕ, do poniechania naszych wypraw i do porzucenia €Ѓycia, kt€Єrym dot€Ѕd €Ѓyli€Їmy. Tak! Wszystko tak si€Ђ w€ a€Їnie przedstawia. Tomasz, skrzy€Ѓowawszy ramiona i zmarszczywszy brwi,rzek€  nagle: €ЉB€Ѕd€Ј dobrej my€Їli, bracie. Pami€Ђtasz ten dzie€Ё, kiedy st€Ѕd odjecha€ em, wracaj€Ѕc do ojczyzny? "€ЉTak €Љodpar€  Rudobrody €Љ by€ o to zaledwie miesi€Ѕc po wzi€ЂciuCiudad-Realu. Kupi€ em sobie wtedy nowego €ЋFlying Kinga€Ќ za udzia€ , jaki otrzyma€ em ze zdobyczy, b€Ђdzie to ze dwa lata temu. !€ЉDwa lata €Љpowt€Єrzy€  Tomasz. €Љ Dwa lata mija od czasu, gdy opu€Їci€ em nasz€Ѕ Tortue, syt z€ ota €Ѓegluj€Ѕc do mojego rodzinnego miasta Saint-Malo. Czy my€Їlisz, €Ѓe nie m€Єg€ bym tam €Ѓy€І nadal bardzo wygodnie i dostatnio? Wr€Єci€ em jednak tutaj. Wr€Єci€ em, dlatego €Ѓe uprawiaj€Ѕc ongi€Ї rzemios€ o "korsarskie, nie m€Єg€ bym d€ u€Ѓej€Ѓy€І jak mieszczuch. Ale, na $Boga! Je€Їli tak si€Ђ sta€ o, to niechc€Ђ p€Ђdzi€І tutaj €Ѓywota mieszczucha, chc€Ђ nadal uprawia€І rzemios€ o korsarza. Wierz mi, ani Cussi, ani jego eskadry kr€Єlewskie, ani nawet rozkaz samego kr€Єla nie przeszkodz€Ѕ mnie, Tomaszowi, panu de l€ЏAgnelet €Љ bo jestem teraz szlachcicem €Љ zwalcza€І,kogo b€Ђd€Ђ chcia€ , z przywilejem korsarskim czy te€Ѓ bez niego! Przerwa€  na chwil€Ђ, by€  bowiem zdyszany, m€Єwi€Ѕc takd€ ugo jednym tchem. Rudobrody wykrzykn€Ѕ€  €Ћhurra!€Ќ , a Tomasz, zach€Ђcony tym okrzykiem, !za€Їmia€  si€Ђ na ca€ e gard€ o. €ЉDo stu diab€ €Єw! €Љzawo€ a€  €Љpos€ uchaj tego, co ci powiem.W zesz€ ym roku ten, kt€Єrego tak dzielnie wysy€ asz do "diab€ a, m€Єj kr€Єl Ludwik Wielki,"dlatego w€ a€Їnie, €Ѓe zdoby€ em izrabowa€ em, zbombardowa€ em, zatopi€ em albo spali€ em jak€Ѕ setk€Ђ albo dwie okr€Ђt€Єw nieprzyjacielskich €Љw€Їr€Єd "kt€Єrych znalaz€ o si€Ђ wiele nie uprzedzonych o wypowiedzeniu im wojny, czego pewnie nie zapomnia€ e€Ї €Љ kr€Єl Ludwik zatem wezwa€  mnie na dw€Єr i swymi w€ asnymikr€Єlewskimi ustami wielce mniechwali€ , honorowa€ , komplementowa€ , sk€ ada€  €Ѓyczenia. A potem, na zako€Ёczenie wszystkiego, mianowa€  prawdziwym panem iszlachcicem, z pergaminami, dokumentami, malowanymi herbami i wszelkimi innymi szykanami. Tak, tak! A ca€ a ta heca zdarzy€ a si€Ђ przed niespe€ na rokiem! Nie chce mi si€Ђ wierzy€І, tobie czy komukolwiek innemu, aby ten sam kr€Єl, kt€Єry mnie tak nagrodzi€  w zesz€ ym roku, mia€  mnie teraz kara€І za te same czyny. Nie! Zupe€ nie tegonie rozumiem. Nie mog€Ђ sobie tego nawet wyobrazi€І. Rudobrody, przekonany wywodami Tomasza, podszed€  "do niego i tryskaj€Ѕc rado€Їci€Ѕ, odzyskuj€Ѕc dawn€Ѕ pewno€Ї€І siebie, mocno go poklepa€  po ramieniu. €ЉWszystko zosta€ o teraz powiedziane! €Љoznajmi€  z satysfakcj€Ѕ. €Љ Aby dzia€ a€І szybciej, nie p€Єjd€Ђ wcale do pana Cussi Tarin. Nie b€Ђd€Ђ go !o nic prosi€І, skoro i tak by mi odm€Єwi€ . Jak tylko zaopatrz€Ђ si€Ђ w €Ѓywno€Ї€І i w s€ odk€Ѕ wod€Ђ, wyp€ ywam. Je€Їli chcesz, do€ €Ѕcz do mnie. A skoro kr€Єl Francji nie chce mie€І nieprzyjaci€Є€ , b€Ђd€Ђ si€Ђ kierowa€  zasad€Ѕ tak€Ѕ, €Ѓe moimi wrogami s€Ѕ odt€Ѕd wszystkie okr€Ђty z wyj€Ѕtkiem francuskich, angielskich i "korsarskich. Oto krzy€Ѓ i Biblia. Zaprzysi€Ђgnijmy sobie wzajemn€Ѕ wierno€Ї€І, jak to jest w zwyczaju. Rudobrody wyci€Ѕgn€Ѕ€  zza pasa toporek aborda€Ѓowy i uj€Ѕ€  go lew€Ѕ r€Ђk€Ѕ ostrzem do g€Єry: €ЉOto na co chc€Ђ przysi€Ђga€І. Odt€Ѕd nasze przysi€Ђgi sk€ adamy na ostrze topora. Byli€Їmy flibustierami, nazywano nas te€Ѓ korsarzami iawanturnikami, a teraz, poniewa€Ѓ nas do tego zmuszaj€Ѕ, wszyscy zostaniemy Kawalerami Pe€ nego Morza i Rycerzami Fortuny! €ЉRycerzami Fortuny, niech tak#b€Ђdzie! €Љ o€Їwiadczy€  Tomasz. I pierwszy przysi€Ѕg€  na ostrze topora. II W ten oto spos€Єb Tomasz l€ЏAgnelet ponownie podj€Ѕ€  wyprawy korsarskie na €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ i zacz€Ѕ€  przemierza€І morze ameryka€Ёskie, jak to czyni€  ongi€Ї, niepomny na to, €Ѓe czasy si€Ђ zmieni€ y. Tak samo jak on gonili po morzu wszyscy dawniejsi flibustierzy a €Їci€Їlej, ci wszyscy, kt€Єrym uda€ o si€Ђ unikn€Ѕ€І do tej pory niezliczonych, czyhaj€Ѕcych zewsz€Ѕd niebezpiecze€Ёstw. Ci zuchwali ludzie o rogatych duszach, podobnie jak Tomasz, bardzo ma€ o przejmowali si€Ђ nakazami i zakazami, jakie przeciw nim usi€ owali wydawa€І w€ adcy kr€Єlestw Europy. Zmuszeni przemianowa€І si€Ђ naRycerzy Morza, zdwoili ruchliwo€Ї€І i brawur€Ђ, jak gdyby kpi€Ѕc z tych dalekich kr€Єl€Єw, tak zarozumiale chc€Ѕcych ograniczy€І wolno€Ї€І flibustier€Єw. Od przyl€Ѕdka Catoche do Portu Hiszpa€Ёskiego i od Florydy do Wenezueli Tomasz raz po raz !spotyka€  tych, kt€Єrych kiedy€Ї ju€Ѓ pozna€ . Wielokrotnie zawiera€  z nimi sojusze w celuwsp€Єlnego dokonania licznych !przedsi€Ђwzi€Ђ€І. W€Їr€Єd dawnychkompan€Єw Tomasza znale€Јli "si€Ђ: Francuz z Dieppe, t€Ђ€Ѓszy izuchwalszy ni€Ѓ kiedykolwiek; Awanturnik z Ol€Њron, z rodzinyhugenockiej; korsarka Mary Rackam, kt€Єra jeszcze nie zerwa€ a z Rudobrodym, cho€І zdradza€ a go wiele razy, jak utrzymywano, z WenecjaninemLor€Њdanem, kt€Єry pomimo to "nie przestawa€  €Ѓeglowa€І i bi€І si€Ђ w towarzystwie Anglika na jego statku €ЋFlying King€Ќ . Spotyka€  Tomasz tak€Ѓe innych, niekt€Єrych zna€  mniej, niekt€Єrych wcale, ale o wielu znich s€ awa dotar€ a ju€Ѓ do niego. Do tych s€ awnych nale€Ѓa€  Francuz Grammont, kt€Єry zdoby€  miasto Puerto Cabello na wybrze€Ѓu Cumana, o czym Rudobrody m€Єwi€  Tomaszowi z niek€ amanym podziwem; znany by€  r€Єwnie€Ѓ Ostendczyk, nazwiskiem Van Horn, bardzo zr€Ђczny €Ѓeglarz; pewien Holender (czy te€Ѓ chc€Ѕcy za takiego uchodzi€І), kt€Єry kaza€  si€Ђ nazywa€І Wawrzy€Ёcem de Graaf i kt€Єry by€  doskona€ ym artylerzyst€Ѕ. Kr€Єtko m€Єwi€Ѕc €Љ wszyscy flibustierzy, zagro€Ѓeni zbyt pokojow€Ѕ wol€Ѕ pot€Ђ€Ѓnych monarch€Єw, gor€Ѕczkowo "u€Ѓywali €Ѓycia i zwielokrotniali swoje wojownicze czyny. R€Є€Ѓni gubernatorzy i wojskowiwys€ annicy kr€Єl€Єw Francji i Anglii, obci€Ѕ€Ѓeni przez swych w€ adc€Єw specjaln€Ѕ misj€Ѕ t€Ђpienia wszelkich wypraw niezgodnych z prawem i zmuszenia korsarzy do pokoju,nie mogli si€Ђ jednak oprze€І podziwowi dla nadzwyczajnegom€Ђstwa tych samych awanturnik€Єw, kt€Єrych byli !obowi€Ѕzani kara€І. Ci w€ a€Їnie gubernatorzy i wojskowi, przys€ ani, by zaprowadzi€І porz€Ѕdek, zwlekali d€ ugi czas z wykonaniem rozkaz€Єw i sprzyjali potajemnie flibustierom. Dosz€ o nawet do tego, €Ѓe jeden z nich, pan Cussi Tarin, wyda€  kilku francuskim kapitanom przywileje korsarskie, kt€Єrych z pocz€Ѕtku im odmawia€ . By€  on bowiem, tak jak nieboszczyk pan d €ЏOgeron, cz€ owiekiem przychylnym dla ludzi walecznych. W ten spos€Єb, my€Їla€ , za cen€Ђ "mniejszego z€ a uniknie si€Ђ z€ a gorszego, gdy€Ѓ ci zbyt wojowniczy kapitanowie z !pewno€Їci€Ѕ nie omieszkaliby si€Ђupiera€І przy swoim i prowadzi€І wojny wbrew wszelkim edyktom i rozporz€Ѕdzeniom. Nie mog€Ѕc ich przekona€І, aby tego nie $robili, uzna€ , €Ѓe lepiej b€Ђdzie, je€Їli pozostan€Ѕ korsarzami, ni€Ѓby mieli uprawia€І sw€Єj proceder jako zwykli piraci. W ten spos€Єb zachowuje si€Ђ dla Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci dzielnych poddanych, z kt€Єrych b€Ђdzie dumny w dniu, kiedy jego nieprzyjaciele zmusz€Ѕ go do ponownego wyci€Ѕgni€Ђcia szpady. Od kwietnia 1679 roku do maja 1682 Tomasz, przemierzaj€Ѕc morze utartymi szlakami i dawnym zwyczajem rabuj€Ѕc wszystkie napotkane okr€Ђty, bez zwracania uwagi na ich bandery albo pochodzenie, zdoby€  dwadzie€Їcia statk€Єw hiszpa€Ёskich, osiem holenderskich, trzy portugalskie, dwa ostendzkie, jeden du€Ёski, pi€Ђ€І r€Є€Ѓnych innych narodowo€Їci i trzy, kt€Єre nie przyznawa€ y si€Ђ do €Ѓadnej narodowo€Їci. Do tych czterdziestu dw€Єch statk€Єw, uwa€Ѓanych za !nieprzyjacielskie, nale€Ѓy doda€Іcztery, wzi€Ђte z pocz€Ѕtku za sojusznicze (trzy z nich bowiem mia€ y bander€Ђ angielsk€Ѕ, a czwarty "francusk€Ѕ), z kt€Єrymi €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , z powod€Єw godnych po€Ѓa€ owania, by€ a zmuszona walczy€І. Poka€Јna zdobycz sprzedana zosta€ a korzystnie "na samej Tortue, cz€Ђ€Ї€І € up€Єw spieni€Ђ€Ѓono na Jamajce, na San Domingo i Wyspie €­wi€ЂtegoKrzysztofa. Juana zatrzyma€ a dla siebie moc drogich kamieni i najpi€Ђkniejszych pere€ , kt€Єrymi nie omieszka€ a si€Ђ przyozdobi€І do tego stopnia, €Ѓe ca€ a by€ a pokryta kosztowno€Їciami, staj€Ѕc si€Ђ podobna do owej Brunetty de la Macarena, przedmiotu jej coraz gorliwszej pobo€Ѓno€Їci. Juana, mi€ owana bezgranicznieprzez kochanka, dumna i oboj€Ђtna, wiod€ a teraz beztroskie €Ѓycie na €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , kt€Єra obecnie zast€Ђpowa€ a jej ojczyzn€Ђ i na!kt€Єrej by€ a rzeczywist€Ѕ pani€Ѕi w€ a€Їcicielk€Ѕ. Zbli€Ѓa€ a si€Ђ obecnie do dwudziestego roku €Ѓycia. A wiek ten, kt€Єry dla dam andaluzyjskich jest tym, czymdla dam francuskich wiek lat dwudziestu pi€Ђciu albo trzydziestu €Љw krajach po€ udniowych bowiem s€ o€Ёce przyspiesza dojrza€ o€Ї€І wszelkich istot €Ѓyj€Ѕcych €Љrozwin€Ѕ€  wspaniale wszystkie#niebywa€ e pi€Ђkno€Їci jej cia€ a, kt€Єre Tomasza doprowadza€ y do szale€Ёstwa. Bez przesady mo€Ѓna powiedzie€І, €Ѓe przez ca€ y czas, kiedy trwa€ y te wyprawy, b€Ђd€Ѕce ostatnimi wyprawami flibustier€Єw, Juanaby€ a tak €Їliczna i tak po€Ѓ€Ѕdana przez wszystkich, i€Ѓsz€ a za ni€Ѕ prawdziwa fala gor€Ѕcych i dzikich nami€Ђtno€Їci, fala z dnia na dzie€Ё szersza i coraz bardziej wrz€Ѕca. Hamowa€  i powstrzymywa€  te nami€Ђtno€Їcijedynie g€ €Ђboki l€Ђk, jaki odczuwano przed samym tylko imieniem Tomasza l€ЏAgneleta. Tomasz za€Ї, cz€ owiek coraz "gro€Јniejszy w miar€Ђ, jak ros€ a liczba jego bitew, z kt€Єrych €Ѓadna nigdy nie by€ a przegrana, pozostawa€  nadal ujarzmionym przez kochank€Ђ i z ka€Ѓdym dniem coraz bardziejoddanym jej dusz€Ѕ i cia€ em. Nie by€ o to spowodowane jedynie jej pi€Ђkno€Їci€Ѕ, !pi€Ђkno€Їci€Ѕ bez zarzutu. By€ o znacznie gorzej. Juana, niebywale teraz roznami€Ђtniona, spragniona u€Ѓycia, w pe€ ni €Їwiadoma swejdojrza€ ej kobieco€Їci, z niebywa€ ym wprost mistrzostwem pog€ €Ђbi€ a i zwielokrotni€ a przez tysi€Ѕce tajemnic i rozkosznych praktyk t€Ђ despotyczn€Ѕ w€ adz€Ђ, kt€Єr€Ѕ od dawna rozci€Ѕga€ a nad korsarzem i !kt€Єr€Ѕ czyni€ a z ka€Ѓdym dniem bardziej tyra€Ёsk€Ѕ. Tak wi€Ђc faktycznym dow€Єdc€Ѕ#€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ by€ a Juana, anie Tomasz. Ona decydowa€ a, co robi€І, w jakim kierunku p€ yn€Ѕ€І, czy €Їciga€І okr€Ђt dostrze€Ѓony na po€ udniu, czy na p€Є€ nocy €Љjednym s€ owem kierowa€ a wszystkim a€Ѓ do momentu na€ adowania dzia€  i rozpocz€Ђcia walki. Ludwik "Gu€Њnol€Њ, kt€Єry nie m€Єg€  si€Ђ przyzwyczai€І do takich dzikich fantazji, dr€Ѓa€  zawsze, aby nie posun€Ђ€ a si€Ђ za daleko i nie zechcia€ a pewnego pi€Ђknego poranku rozkazywa€І i prowadzi€І walki. Prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc €Љ rzecz nie by€ a tak bardzo nieprawdopodobna. Juana bowiem nie nale€Ѓa€ a do tych strachliwych panien, kt€Єre wystrza€  z pistoletu wprawia w l€Ђk, a nawet w omdlenie. Przeciwnie €Љ osobliwa dama najlepiej si€Ђ czu€ a w samym €Їrodku najdzikszego zgie€ ku walki. Kiedy zaczyna€  pada€І deszcz kul, ka€Ѓdy m€Єg€  j€Ѕ widzie€І, ubran€Ѕ we wspania€ e szaty i przechadzaj€Ѕc€Ѕ si€Ђ bardzo spokojnie na kasztelu rufowym. Wystawia€ a z !pogard€Ѕ ods€ oni€Ђt€Ѕ pier€Ї na €Їmiertelne pieszczoty kul i wdycha€ a pe€ nymi nozdrzami ostr€Ѕ wo€Ё prochu. Poza tymi niebezpiecznymi przechadzkami przyjaci€Є€ ka Tomasza nie wychodzi€ a prawie z kabiny. Czasami pogr€Ѕ€Ѓa€ a si€Ђ w marzeniach. !G€ €Єwnie jednak sp€Ђdza€ a czas !na strojeniu si€Ђ i przebieraniu oraz na uprawianiu mi€ o€Їci. Oboje kochankowie, tak samo silnie opanowani w€ adcz€Ѕ "€Ѓ€Ѕdz€Ѕ, zn€Ђcali si€Ђ jedno nad drugim a€Ѓ do znu€Ѓenia, bez wytchnienia i lito€Їci, rozdrapuj€Ѕc sobie cia€ o do krwi podczas lubie€Ѓnych stosunk€Єw, bli€Ѓszych nienawi€Їci ni€Ѓ jakiejkolwiek czu€ o€Їci. Ch€ opcy z fregaty !dziwili si€Ђ wiele razy, widz€Ѕc kapitana, udaj€Ѕcego si€Ђ rankiem na chwiejnych nogachna ruf€Ђ. Sta€  tam blady, z podkr€Ѕ€Ѓonymi oczami, jeszczewilgotnymi od poca€ unk€Єw kochanki. Ponad trzy lata €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ €Ѓeglowa€ a po€Їr€Єd tysi€Ѕca przyg€Єd, perypetii, niebezpiecze€Ёstw, unosz€Ѕc kapry€Їn€Ѕ par€Ђ tych zapami€Ђta€ ych kochank€Єw, nietroszcz€Ѕcych si€Ђ zupe€ nie o to, co nie by€ o nimi samymi. Nic a nic nie obchodzi€  ich powa€Ѓny i nabo€Ѓny Gu€Њnol€Њ, kt€Єry przy ich boku wygl€Ѕda€  jak €Їwi€Ђty, zab€ €Ѕkany w piekle. Nie dbali o kilkusetosobow€Ѕ za€ og€Ђ "z€ o€Ѓon€Ѕ z dzielnych ch€ opc€Єw z Saint-Malo, kt€Єrych dziesi€Ѕtkowa€ a z€ o€Їliwa #gor€Ѕczka i ogie€Ё nieprzyjaci€Є€ .Luki w za€ odze Tomasz l€ЏAgnelet by€  zmuszony uzupe€ nia€І; nowych kompan€Єwzdobywa€  w posiad€ o€Їciach angielskich, holenderskich, hiszpa€Ёskich, a tak€Ѓe, oczywi€Їcie, francuskich. III Po up€ ywie owych trzech lat, w maju 1682 roku, zasz€ o wydarzenie, na poz€Єr ca€ kowicie zwyczajne, nie !r€Є€Ѓni€Ѕce si€Ђ od tylu innych, kt€Єre jednak okaza€ o si€Ђ brzemienne w gro€Јne skutki. Tomasz powracaj€Ѕc w€Єwczas z Cayes ko€ o Kuby, gdzie dokona€  grabie€Ѓy okr€Ђtu, zawar€  z kilkoma kapitanami flibustierskich okr€Ђt€Єw stosown€Ѕ umow€Ђ dotycz€Ѕc€Ѕ wsp€Єlnego ataku na miasto Puerto Bello. To posuni€Ђcie by€ o wywo€ ane ch€Ђci€Ѕ na€Їladowania s€ ynnego angielskiego pirata Morgana, €І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€ЃkЬpр cг@ЭP а c6AЮ $ c™AЯD!ф cќAа(,Э c€_Bбѕ6‡LТBkt€Єry zdoby€  to miasto "kilkana€Їcie lat temu, na€ o€Ѓy€  na nie olbrzymi okup i ca€ e dziesi€Ђ€І miesi€Ђcy przebywa€  tam pod bokiem prezydenta Panamy, don Juana Pereza de Guzmana. Tak wspania€ y przyk€ ad zas€ ugiwa€  na to, aby go na€Їladowa€І, a ponadto liczono na zdobycie s€ awy i bogactwa. !Puerto Bello by€ o rzeczywi€Їcie g€ €Єwn€Ѕ atlantyck€Ѕ baz€Ѕ wszystkich kraj€Єw po€ udniowoameryka€Ёskich. Najwa€Ѓniejsz€Ѕ za€Ї i najbardziej godn€Ѕ uwagi #spraw€Ѕ by€ o to, €Ѓe tu w€ a€Їnie gromadzono nies€ ychanie bogate € adunki, przede wszystkim pochodz€Ѕce z Meksyku i Peru z€ oto i srebro, kt€Єre nast€Ђpnie na galeonach katolickiego kr€Єla przewo€Ѓono do Hiszpanii. Umowa zosta€ a zawarta na Wyspie Krowiej, co by€ o rozs€Ѕdniejsze ni€Ѓ zawarcie jejna Tortue, albowiem gubernator Cussi, jakkolwiek z€ agodzi€  nieco swoje pierwotne ustawy, ci€Ѕgle jednak czyni€  wszelkim !przedsi€Ђwzi€Ђciom flibustier€Єw tysi€Ѕce utrudnie€Ё. Najlepiej !by€ o dzia€ a€І bez jego wiedzy. Jako punkt zborny akcji wyznaczono wysepk€Ђ Providencia, po€ o€Ѓon€Ѕ w zatoce przy wybrze€Ѓu Nikaragui, czyli akurat naprzeciwko Puerto Bello. Kiedy ju€Ѓ wszystko zosta€ o najrozwa€Ѓniej u€ o€Ѓone, Tomasz wyp€ yn€Ѕ€  19 maja pod opiek€Ѕ dobrego €Їwi€Ђtego Iwona, kt€Єrego €Їwi€Ђto przypada€ o akurat tego dnia, ipo€Ѓeglowa€  prosto na wyznaczone miejsce, przekonany, €Ѓe znajdzie tam Braci Wybrze€Ѓa, kt€Єrzy !wyp€ yn€Ђli trzy albo cztery dni wcze€Їniej. Kiedy 22 maja, po trzech dniach sprzyjaj€Ѕcych wiatr€Єw,$€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ skierowa€ a si€Ђdo przej€Їcia, gdzie miano rzuci€І kotwic€Ђ, istotnie dostrzeg€ a tam dwa du€Ѓe okr€Ђty, powiewaj€Ѕce bia€ ymi flagami. Tomasz, beztroski jak !zwykle, nie w€Ѕtpi€ , €Ѓe s€Ѕ to okr€Ђty Wawrzy€Ёca de Graafa i!Van Horna, kt€Єrzy brali udzia€  w wyprawie i rzeczywi€Їcie dowodzili pot€Ђ€Ѓnymi statkami. By€  zatem ca€ kowicie zaskoczony, kiedy nagle obydwa statki, €Їci€Ѕgn€Ѕwszy bia€ e flagi, zawiesi€ y na ich miejsce bandery Kastylii i w tej samej chwili rozpocz€Ђ€ y !walk€Ђ. Na szcz€Ђ€Їcie rozwa€Ѓny Gu€Њnol€Њ, ostro€Ѓniejszy ni€Ѓ jego dow€Єdca, zw€Ђszy€  podst€Ђp i pod pozorem przygotowa€Ё do strza€ €Єw powitalnych otworzy€  parki amunicyjne i zwo€ a€  wszystkich € adowniczych na miejsca. Dzi€Ђki temu €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ odpowiedzia€ a szybko na ogie€Ё hiszpa€Ёski. "Rozpocz€Ђ€ a r€Єwn€Ѕ walk€Ђ, cho€Іznajdowa€ a si€Ђ w w€Ѕskim przej€Їciu, gdzie prawie nie mog€ a manewrowa€І. Zasadzka zosta€ a przygotowana na rozkaz prezydenta Panamy, b€Ђd€Ѕcegozarazem wodzem wszystkich wojsk hiszpa€Ёskich, !stacjonuj€Ѕcych w Peru. Z€ o€Ѓy€ on uroczyst€Ѕ przysi€Ђg€Ђ swemupanu, kr€Єlowi Hiszpanii, €Ѓe uwolni Ameryk€Ђ od flibustier€Єwalbo zginie. Powiadomiony przez szpieg€Єw o przedsi€Ђwzi€Ђciu podejmowanym przeciwko Puerto Bello, powzi€Ѕ€  my€Їl o udaremnieniu wyprawy. W tym celu wys€ a€  na wysepk€Ђ Providencia wielk€Ѕ eskadr€Ђ, maj€Ѕc€Ѕ zniszczy€І albo rozproszy€І wszystkich korsarzy, kt€Єrzy si€Ђ tam uka€Ѓ€Ѕ. Wawrzyniec de Graaf i Van Horn zmuszeni byli ucieka€І przed kilkoma !okr€Ђtami liniowymi. Z tego te€Ѓ powodu Tomasz zosta€  zmuszony podj€Ѕ€І walk€Ђ przeciwko tylnej stra€Ѓy eskadry, czyli przeciwko dw€Єmokr€Ђtom, maj€Ѕcym razem !sze€Ї€Іdziesi€Ѕt sze€Ї€І dzia€ , podczas gdy €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ mia€ a ich tylko dwadzie€Їcia. Ale walka z kilkakrotnie silniejszym przeciwnikiem nie by€ a niczym nadzwyczajnym $dla flibustier€Єw. Dziesi€Ѕtki ju€Ѓ razy Tomasz wydobywa€  si€Ђ z gorszych tarapat€Єw. Pu€ apka, w jak€Ѕ teraz wpad€ , nie przeszkodzi€ a mu w skrupulatnym wykonywaniu korsarskiego rzemios€ a. Hiszpanie szybko si€Ђ zorientowali, €Ѓe zaatakowali zbyt zuchwale i €Ѓe bez wi€Ђkszej liczby okr€Ђt€Єw nie zwyci€Ђ€Ѓ€Ѕ tak gro€Јnego nieprzyjaciela. Walczyli rozpaczliwie, strzelaj€Ѕc kartaczami i oddaj€Ѕc pot€Ђ€Ѓne salwy. Czasu mieli zaledwie "tyle, €Ѓeby nabi€І dzia€ a. Celny ogie€Ё Francuz€Єw wali€  w nich tak ostro jak uderzenie topora. Daremnie wrzeszczeli na ca€ e gard€ o, wyrzucaj€Ѕc "w€Їciek€ e okrzyki €Ћhurra€Ќ , abydoda€І sobie animuszu. A z burty €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ strzelano spokojnie i zarazem bezlito€Їnie, bo tego w€ a€Їnie wymaga€  powa€Ѓny Gu€Њnol€Њ. W ko€Ёcu, wi€Ђksza z fregat kastylskich, pozbawiona maszt€Єw i mocno uszkodzona, z wielkim trudem broni€Ѕca si€Ђ,odci€Ђ€ a liny kotwiczne i zdryfowa€ a na ska€ y podwodne, gdzie utkn€Ђ€ a, ko€Ёcz€Ѕc w ten spos€Єb walk€Ђ. Jej samotna teraz towarzyszka uzna€ a bitw€Ђ za ca€ kowicie przegran€Ѕ, €Їci€Ѕgn€Ђ€ a sw€Ѕ €Ѓ€Є€ to-czerwon€Ѕ bander€Ђ i podda€ a si€Ђ. I wtedy zdarzy€ o si€Ђ co€Ї, co nie by€ o przewidziane. Ch€ opcy z €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ "spu€Їcili ju€Ѓ € €Єd€Ј na wod€Ђ i stawiali stop€Ђ na pok€ adzie Hiszpana. Ca€ y okr€Ђt by€  pokryty rannymi i umieraj€Ѕcymi. Zwyczaj chce, aby w podobnych okoliczno€Їciach ka€Ѓdy jeniec zosta€  dobity, co mia€ o oszcz€Ђdzi€І k€ opot€Єw zwyci€Ђzcom. Francuzi zacz€Ђli zatem zabija€І swych nieprzyjaci€Є€ , wyrzucaj€Ѕc trupy za burt€Ђ. Nagle jeden spo€Їr€Єd rannych, kt€Єrych !miano zat€ uc, podni€Єs€  si€Ђ i wymykaj€Ѕc si€Ђ zwinnie trzymaj€Ѕcym go ludziom, rzuci€  si€Ђ na kolana przed Tomaszem. €Љ Senor capitan €Љ zawo€ a€  rozpaczliwie €Љ no me mateis!! Yo os dire la verdad! By€ o to, s€ owo w s€ owo, to samo zdanie, jakie wyrzek€  podczas wzi€Ђcia Ciudad-Realu jeniec Mulat, kt€Єry ostatecznie s€ u€Ѓy€  za przewodnika. Tomasz przypomnia€  to sobie, a ponadto zaintrygowany by€  s€ owem €Ћverdad€Ќ , kt€Єre "znaczy€ o prawda. Domy€Їla€  si€Ђ w tym jakiej€Ї tajemnicy i !chcia€  j€Ѕ natychmiast pozna€І. Proszono je€Ёca o wyja€Їnienie, ale on obejmowa€  nadal stopy !korsarza i nie m€Єg€  wykrztusi€Іs€ owa, jakby przera€Ѓony tym, co ma powiedzie€І. By€  to Mulat o pi€Ђknej !sylwetce, kt€Єry otrzyma€  ran€Ђ z muszkietu w prawe rami€Ђ. Dr€Ѓa€  od st€Єp do g€ €Єw. €ЉDo diab€ a! €Љ krzykn€Ѕ€  Tomasz, szybko trac€Ѕc cierpliwo€Ї€І. €Љ eby mi go natychmiast zabito, je€Їli nie ma nic do gadania. Da€І mi tu pistolet! Cz€ owiek tym razem przem€Єwi€ , a to, co powiedzia€ , wprawi€ o wszystkich w niezmierne zdumienie. Gdy na jego b€ agania darowano mu €Ѓycie za cen€Ђ tej prawdy, jak€Ѕ objawi, oznajmi€ , €Ѓe nazywa si€Ђ Mohere, jest z zawodu katem, mieszka w Panamie, zosta€  zabrany z flot€Ѕ hiszpa€Ёsk€Ѕ na wyra€Јny rozkazprezydenta, kt€Єry, nie w€Ѕtpi€Ѕc ani przez moment, i€Ѓ flota ta odniesie zwyci€Ђstwo nad flibustierami, przykaza€  surowo, aby nie okazywano !rozb€Єjnikom €Ѓadnej € aski i abyich wszystkich powieszono, za€Ї pana de l€ЏAgneleta wy€Ѓej od innych. !Ch€ opcy podnie€Їli dziki wrzask.Tomasz, bardzo spokojny, nagle zblad€ . Nakaza€  wszystkim milczenie, po czym,spogl€Ѕdaj€Ѕc na kata wci€Ѕ€Ѓ zgi€Ђtego u jego st€Єp, rzek€ : €ЉDaruj€Ђ ci €Ѓycie! Daruj€Ђ ci nawet wolno€Ї€І, ale pod tym warunkiem jedynie, €Ѓe zaniesiesz list do swego prezydenta, chc€Ђ bowiem, abydosta€  ode mnie wiadomo€Ї€І. Tymczasem patrz uwa€Ѓnie na "to, co si€Ђ tutaj dzia€І b€Ђdzie, !aby€Ї mu zda€  dok€ adny raport. M€Єwi€Ѕc wyci€Ѕgn€Ѕ€  cudownie ostr€Ѕ szpad€Ђ z doskona€ ej stali. Ch€ opcy, kt€Єrzy pilnie €Їledzili ruchy Tomasza, zobaczyli, jak podszed€  do luku. Cali i zdrowi Hiszpanie, jak to zwykle bywa, ukryli si€Ђ w g€ €Ђbi okr€Ђtu. €Љ Na g€Єr€Ђ wszyscy!! €Љwyda€  rozkaz Tomasz. Gdy pierwszy z nich wielce przera€Ѓony stan€Ѕ€  na pok€ adzie, Tomasz straszliwymruchem odci€Ѕ€  mu g€ ow€Ђ. Wyszed€  nast€Ђpny i g€ owa jego r€Єwnie€Ѓ pad€ a. Kolejno wysz€ o jeszcze kilkudziesi€ЂciuHiszpan€Єw; €Ѓaden z nich nie !podejrzewa€ , €Ѓe spotka si€Ђ na g€Єrze ze €Їmiertelnym ci€Ђciem szpady, ociekaj€Ѕcej krwi€Ѕ towarzyszy. Tomasz niestrudzenie ci€Ѕ€  jedn€Ѕ g€ ow€Ђ po drugiej. W ko€Ёcu !spad€ a pi€Ђ€Іdziesi€Ѕta trzecia g€ owa €Љostatnie by€ y raczej oder€Ѓni€Ђte ni€Ѓ odci€Ђte €Љa Tomasz wci€Ѕ€Ѓ z t€Ѕ sam€Ѕ "w€Їciek€ o€Їci€Ѕ wymachiwa€  sw€Ѕ szpad€Ѕ, st€Ђpion€Ѕ teraz i poszczerbion€Ѕ. Wszystko ju€Ѓ by€ o sko€Ёczone €Љ ostatni jeniec zosta€  zabity. Korsarze przygl€Ѕdali si€Ђ w milczeniu tej straszliwej egzekucji. I jakkolwiek zahartowani, przywykli do najokrutniej szych rzezi, zbledli ze zgrozy. Mimo to na skinienie swego pana bez €Ѓadnego sprzeciwu rzucili do morza ca€ e to poci€Ђte mi€Ђso ludzkie. Potem jeden z korsarzy, kt€Єrego nazywano Proboszczem, studiowa€  bowiem niegdy€Ї teologi€Ђ, !zbli€Ѓy€  si€Ђ na rozkaz Tomasza,aby napisa€І list, kt€Єry Mulat-kat, jedyny ocala€ y z "za€ ogi nieprzyjacielskiej, mia€  zanie€Ї€І swemu prezydentowi. Nikt z ca€ ego towarzystwa niemia€ , oczywi€Їcie, ani atramentu, ani papieru, ani pi€Єra. Ale dawny s€ uchacz teologii wcale si€Ђ tym nie !zmartwi€  i od€ upa€  z kawa€ ka drewna drzazg€Ђ w formie sztyletu, kt€Єr€Ѕ umoczy€  w rozlanej krwi. aden skryba niemia€  nigdy tak wielkiego ka€ amarza ani tak pi€Ђknego czerwonego atramentu. Szukaj€Ѕc papieru ch€ opcy przetrz€Ѕsn€Ђli kufer zabitego kapitana hiszpa€Ёskiego i na jego w€ asnym patencie kapita€Ёskim s€ uchacz teologii napisa€  list, podyktowany mu przez Tomasza. €ЋMy, Tomasz, z € aski Boga i Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci Kr€Єla Francji pan de l€ЏAgnelet, a opr€Єcz tego kapitan flibustier€Єw i Rycerz Fortuny, do pana prezydenta Panamy. Niniejszym podajemy do wiadomo€Їci, €Ѓe flota przez Pana wys€ ana na wysepk€Ђ Providencia, aby nas rozbi€І i wyci€Ѕ€І do ostatniego €Љwbrew wszelkim prawom i zwyczajom uczciwej wojny €Љsama zosta€ arozbita i zwyci€Ђ€Ѓona przez nas w sprawiedliwej walce. Mo€Ѓe o tym za€Їwiadczy€І niewolnik puszczony na wolno€Ї€І, kt€Єrego odsy€ amy, !aby dor€Ђczy€  Panu to or€Ђdzie. Rzeczony niewolnik zezna€  przed nami, €Ѓe byt op€ acanym przez Pana katem. Na statku !Pa€Ёskiej floty znalaz€  si€Ђ po to, by czyni€І sw€Ѕ katowsk€Ѕ powinno€Ї€І. Jego zadaniem by€ opowieszenie wszystkich francuskich korsarzy, kt€Єrych "mia€ a uj€Ѕ€І Pa€Ёska flota. GdybyB€Єg da€  wam zwyci€Ђstwo, wszystkich uj€Ђtych by€Їcie zamordowali, zamiast traktowa€І je€Ёc€Єw z honorem, jak powinno by€І mi€Ђdzy chrze€Їcija€Ёskimi nieprzyjaci€Є€ mi. Z tego powodumy sami, naszymi r€Ђkoma i #nasz€Ѕ szpad€Ѕ €Їci€Ђli€Їmy g€ owy wszystkim Hiszpanom przez nas uj€Ђtym. Uznali€Їmy to za sprawiedliwy odwet, zgodny z wol€Ѕ Boga, kt€Єry nam dat zwyci€Ђstwo, Panu go odm€Єwiwszy, chocia€Ѓ "flota Pa€Ёska by€ a pot€Ђ€Ѓniejszai liczniejsza. Odt€Ѕd tak samo b€Ђdziemy czynili w przysz€ o€Їci. Mamy zamiar odmawia€І Pa€Ёskim ludziom € aski i zabija€І wszystkich. R€Єwnie€Ѓ Pana samego, je€Їli B€Єg pozwoli, zabijemy, jak Pan zamierza€  pozabija€І nas i co by Pan "uczyni€ , gdyby tylko m€Єg€ . Ale nigdy to si€Ђ nie stanie, albowiem €Ѓaden z nas nigdy nie wpadnie €Ѓywy w wasze poga€Ёskie r€Ђce. Niech tak b€Ђdzie, gdy€Ѓ taka jest nasza wola i niech B€Єg b€Ђdzie z Panem. Tomasz l€ЏAgnelet€Ќ List €Єw prezydent Panamy przes€ a€  p€Є€Јniej kr€Єlowi katolickiemu €Ћjako przera€Ѓaj€Ѕcy dow€Єd zuchwa€ o€Їci i barbarzy€Ёstwa #francuskich flibustier€Єw€Ќ . Kr€Єl"Hiszpanii z€ o€Ѓy€  list w swojej bibliotece w Eskurialu, gdzie ka€Ѓdy ciekawy podr€Є€Ѓnik mo€Ѓego do dzisiaj ogl€Ѕda€І. IV Poczynaj€Ѕc od tego ponurego maja 1682 roku Tomasz l€ЏAgnelet wol€Ѕ swych nieprzyjaci€Є€  raczej ni€Ѓ w€ asn€Ѕ pasowany zosta€  naprawd€Ђ na Rycerza Fortuny. Wrogowie zmusili go do tego, €Ѓe prowadzi€  przeciwko nim wojn€Ђ bezwzgl€Ђdn€Ѕ zamiast wojny uczciwej, to znaczy odmawia€  € aski zwyci€Ђ€Ѓonym. #Wiesza€ , topi€ , rozstrzeliwa€  i €Їcina€  wszystkich, kt€Єrzy wpadli w jego r€Ђce. W€Єwczas to €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , okr€Ђt ongi€Ї bardzo uczciwy, okr€Ђt dobrych chrze€Їcijan, praktykuj€Ѕcych, w miar€Ђ #mo€Ѓno€Їci, cnot€Ђ mi€ osierdzia i przebaczenia, sta€ a si€Ђ jakby siedzib€Ѕ szata€Ёsk€Ѕ, gdzie panowa€ y najstraszliwsze wyst€Ђpki, a ponad wszystko bezprzyk€ adna dziko€Ї€І, nigdy nie syta krwi. adna choroba bowiem nie jesttak zara€Јliwa, jak ta !gor€Ѕczka, kt€Єra pali i po€Ѓera ludzi nawyk€ ych do okrucie€Ёstwa. Ci ch€ opcy, niedawno tak szlachetni i € agodni, w zetkni€Ђciu z zatwardzia€ ymi zbrodniarzami !oswoili si€Ђ szybko ze zbrodni€Ѕ i czuli rozkosz w dr€Ђczeniu i torturowaniu swych ofiar. Dosz€ o do tego, €Ѓe bez zmru€Ѓenia oka rozdzierali €Ѓywcem bezbronne ofiary i €Іwiartowali je w€ asnymi !r€Ђkami. I ktokolwiek widzia€ by latem 1682 roku za€ og€Ђ fregaty Tomasza, z€ o€Ѓon€Ѕ g€ €Єwnie z ch€ opc€Єw z Saint-Malo, czu€ ych i troskliwych syn€Єw i braci, ludzi uczciwych i pochodz€Ѕcych z zacnych rodzin, ktokolwiek zatem zobaczy€ by ich obecnie, podobnych do najgorszych rozb€Єjnik€Єw, najstraszliwszychdzikich zwierz€Ѕt, najkrwawszych € upie€Ѓc€Єw, by€ by w stanie uwierzy€І jedynie w to, €Ѓe ta niewyobra€Ѓalna wprost przemiana by€ a dzie€ em perfidnego uwodziciela i truciciela dusz €Љ szatana. Tylko Gu€Њnol€Њ nie uleg€  tej ob€ €Ѕka€Ёczej zarazie. Zbyt s€ aby by€  jednak, aby j€Ѕ powstrzyma€І lub cho€І troch€Ђ z€ agodzi€І. Przewodzi€  tym wszystkim zdeprawowanym bestiom sam Tomasz, a Ludwik"nie mia€  w sobie takiej si€ y, by!zmi€Ђkczy€І jego serce lub wol€Ђ.Tomasz wprawdzie ci€Ѕgle zapewnia€  Ludwika, €Ѓe kocha go jak brata, ale nie pyta€  go !ju€Ѓ o rad€Ђ ani nie rozmawia€  znim poufale. Wci€Ѕ€Ѓ mi€Ђdzy nimi by€ a Juana. Ludwik "Gu€Њnol€Њ zamkn€Ѕ€  si€Ђ w swojej !cnocie i €Ѓy€  samotnie po€Їr€Єd dzikiej bandy, kt€Єrej, rad nierad, by€  nadal porucznikiem.y€  tak, jak €Ѓyj€Ѕ po€Їr€Єd €Їwiata mnisi i kap€ ani, co nigdy nie odrywaj€Ѕ pobo€Ѓnychspojrze€Ё od Krzy€Ѓa. Niemal ca€ y dzie€Ё sp€Ђdza€  w swej kabinie, wychodzi€  z niejtylko, by sprawdzi€І, czy wszystko na okr€Ђcie jest w nale€Ѓytym porz€Ѕdku. Codziennych przegl€Ѕd€Єw dokonywa€  z w€ a€Їciw€Ѕ sobie sumienno€Їci€Ѕ. Pilnowa€  rygorystycznie tej dyscypliny, bez przestrzegania kt€Єrej okr€Ђt by€ by nara€Ѓony na utoni€Ђcie czy rozbicie. Po spe€ nieniu tego obowi€Ѕzku wraca€  do siebie i zamyka€  szczelnie drzwi, aby nie s€ ysze€І bezustannego !wrzasku, k€ €Єtni, blu€Јnierstw, plugawych s€ €Єw i innych "ha€ a€Їliwych bezecno€Їci, kt€Єre mu przeszkadza€ y w modlitwach. Zamkni€Ђty w swej izbie, Ludwik Gu€Њnol€Њ nie czyni€  teraz nic innego, tylko si€Ђ "modli€ . Modli€  si€Ђ przez ca€ y $dzie€Ё, a €Їci€Їlej €Љw ci€Ѕgu tych godzin dnia, kiedy nie mia€  s€ u€Ѓby. R€Єwnie€Ѓ w nocy wstawa€  dwa razy, aby "od€Їpiewa€І godzinki i jutrzni€Ђ. A wszystko to czyni€  po to, aby ub€ aga€І Pana Jezusa €Љza wstawiennictwem Matki Jego Przenaj€Їwi€Ђtszej, €­wi€Ђtych Anio€ €Єw i Archanio€ €Єw, Aposto€ €Єw, M€Ђczennik€Єw, kr€Єtko m€Єwi€Ѕc, Wszystkich %€­wi€Ђtych €Љ i€Ѓby by€  lito€Їciwy imi€ osierny dla tych ludzi, kapitana i marynarzy, kt€Єrzy jak szaleni rzucali swe dusze na pastw€Ђ szatana. I dla zbawienia tych dusz, a tak€Ѓe dla zbawienia swej w€ asnej duszy Ludwik Gu€Њnol€Њ nie przestawa€  odmawia€І bezustannie €Ѓarliwych modlitw.Zawsze czyni€  to we w€ osienicy, wielokrotnie si€Ђ biczuj€Ѕc. !Przy ca€ ej swojej pobo€Ѓno€Їci, gorliwo€Їci w wykonywaniu praktyk religijnych pozosta€  Ludwik wzorowym oficerem i gro€Јnym wojownikiem. Nikt bardziej od niego nie przyczynia€  si€Ђ, zar€Єwno w przesz€ o€Їci, jak i teraz, do wygrywania wszystkich bitew. Gdy tylko bitwa by€ a wygrana,znika€  nagle, uciekaj€Ѕc ze zgroz€Ѕ przed straszliwym widokiem mord€Єw i rzezi. Bieg€  szybko, aby pa€Ї€І na kolana przed krucyfiksem i b€ aga€І Pana o zmi€ owanie dla kat€Єw i dla ofiar. W przeciwie€Ёstwie do Ludwika, Juana w chwilach najkrwawszych walk przechadza€ a si€Ђ po pok€ adziew€Їr€Єd najg€Ђstszego deszczu kul i kartaczy, lubuj€Ѕc si€Ђ w ogl€Ѕdaniu agonii pokonanych. U€Їmiecha€ a si€Ђ w€Єwczas i przesuwa€ a cienkim j€Ђzykiem po misternie wymalowanych wargach, podczas gdy "umieraj€Ѕcy p€ awili si€Ђ we krwi i wyli z b€Єlu. !Kroczy€ a mi€Ђdzy ka€ u€Ѓami krwioraz rozrzuconymi szcz€Ѕtkami ludzkimi i stawia€ a ostro€Ѓnie stopy w wytwornych pantoflach, aby nie zawala€І satyny lub z€ otolitej materii. Zbli€Ѓa€ a si€Ђ do kt€Єrego€Ї z konaj€Ѕcych, nachyla€ a si€Ђ, a€Ѓeby lepiej widzie€І jego ata Morgana, €І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBв€€ ^Cг ‘ c€lCд‘ cЯCеЏ O c2Dжў+7 •Dз5-Х c€ЂDињ7˜CE#m€Ђk€Ђ i niekiedy €Ѓ€Ѕda€ a broni, aby mu zadawa€І ciosy w€ asn€Ѕ r€Ђk€Ѕ. By€ a bardzo zr€Ђczna i "silna; je€Їli chcia€ a, zabija€ a jednym uderzeniem. Najbardziej jednak gustowa€ a w dzia€ aniu mniej szybkim i wymy€Їla€ a nowe m€Ђczarnie, pomys€ owe, powolne, wyrafinowane w swym okrucie€Ёstwie. Tak te€Ѓ uczyni€ a, ku wielkiej uciesze za€ ogi, kiedy zdobyto okr€Ђt kupiecki z Kadyksu, na€ adowany indygo i koszenil€Ѕ.Okr€Ђt ten nie stawia€  wcale oporu, ale m€Єg€  sta€І si€Ђ niebezpieczny, gdyby cho€І jeden znajduj€Ѕcy si€Ђ na nim marynarz zosta€  przy €Ѓyciu. "Juana, €Їmiej€Ѕc si€Ђ, rozkaza€ a piratom przeci€Ѕgn€Ѕ€І na zewn€Ѕtrz przez wn€Ђk€Ђ trapow€Ѕ okr€Ђtu kupieckiego d€ ug€Ѕ desk€Ђ na kszta€ t mostku, kt€Єry, oczywi€Їcie, o !nic si€Ђ nie opiera€ , zwisaj€Ѕc jedynie nad wod€Ѕ. Nast€Ђpnie rozkaza€ a je€Ёcom wchodzi€І naten mostek. Gdyby si€Ђ wahali, miano ich niezw€ ocznie €Ѓywcem obedrze€І ze sk€Єry i zanurzy€І w roztopionym o€ owiu. Jeden wahaj€Ѕcy si€Ђ zosta€  poddany torturom. Inni pobiegli spiesznie ku furcie, wybieraj€Ѕc €Їmier€І w morzu. A toni€Ђcie ich przedstawia€ o paradny widok, albowiem ludzie z Kadyksu, umiej€Ѕc "dobrze p€ ywa€І, p€ ywali d€ ugo, zanim poszli na dno i, jak dobrze przewidzia€ a Juana, p€ ywa€ y razem z nimi rekiny. Nieco p€Є€Јniej €Љ kiedy sko€Ёczono walki i zab€Єjstwa, kiedy zdobyte okr€Ђty zrabowano do cna, zatapiano wszystko, co im s€ u€Ѓy€ o jako ekwipunek. W ko€Ёcu podpalano"resztki okr€Ђt€Єw, kt€Єre znika€ yw€Їr€Єd nocy, o€Їwietlaj€Ѕc morze, zanim je poch€ on€Ђ€ o. W€Єwczas dopiero Juana, pijana krwi€Ѕ, w porywie niecierpliwo€Їci wraca€ a szybkodo kabiny, rzuciwszy Tomaszowi ogniste spojrzenie,b€Ђd€Ѕce wo€ aniem i zarazem rozkazem. A Tomasz zawsze s€ ucha€  tego rozkazu. W takie wieczory zwyci€Ђska #€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ mkn€Ђ€ a €Ѓywo po morzu, gdzie nie trzeba "by€ o obawia€І si€Ђ €Ѓadnej rafy. Potem, je€Їli pogoda by€ a pi€Ђkna, fregata wyp€ ywa€ a na ocean, €Ѓegluj€Ѕc pod pe€ nymi €Ѓaglami, z trzydziestoma latarniami zawieszonymi u maszt€Єw w obawie aborda€Ѓu, ze sterem uwi€Ѕzanym, aby €Ѓaden cz€ onek za€ ogi nie !martwi€  si€Ђ o drog€Ђ, czuwanie "ani manewrowanie. I je€Їli jakie€Їokr€Ђty, przep€ ywaj€Ѕce obok, ujrza€ y wynurzaj€Ѕcy si€Ђ z mrok€Єw nocy lub mg€ y ten osobliwy i szalony statek "€Љca€ y w powodzi €Їwiat€ a, sk€Ѕdwydobywa€ y si€Ђ krzyki, !€Їpiewy, €Їmiechy, blu€Јnierstwa stu dwudziestu pijanych rozb€Єjnik€Єw €Љ zawraca€ y w przera€Ѓeniu i umyka€ y jak najpr€Ђdzej, wierz€Ѕc, €Ѓe zobaczy€ y Okr€Ђt Widmo Przekl€Ђtego Holendra i jego "zatracon€Ѕ za€ og€Ђ, kt€Єrej, jak wiadomo, nawet piek€ o przyj€Ѕ€І nie chcia€ o. V Pod koniec wiosny Roku Pa€Ёskiego 1683 kapitanowie flibustier€Єw Grammont, Van Horn i Wawrzyniec de Graaf powzi€Ђli zamiar zaatakowania miasta Veracruz, po€ o€Ѓonego w Zatoce Meksyka€Ёskiej. By€ o ono stolic€Ѕ kr€Єlestwa Nowej Hiszpanii. Ca€ e zbudowane z ciosanego kamienia, z wielk€Ѕ liczb€Ѕ pa€ ac€Єw, dom€Єw, ogrod€Єw, obficie zaopatrzonych piwnic, !magazyn€Єw i r€Є€Ѓnych sk€ ad€Єw,gdzie bogaci Hiszpanie trzymaj€Ѕ swoje skarby. Zdobycie tego wspania€ ego miasta wynagrodzi€ oby flibustierom z nawi€Ѕzk€Ѕ nieudane ubieg€ oroczne przedsi€Ђwzi€Ђcie €Љ a mianowicie niedosz€ y do skutku atak na Puerto Bello. I tym razem umowa by€ a zawarta na Wyspie Krowiej. Gubernator Cussi, tak jak poprzednio, czyni€  energiczne wysi€ ki, aby uniemo€Ѓliwi€І flibustierom wi€Ђksze wyprawy. Odmawia€  nawet wydawania wszelkich patent€Єw korsarskich, a surowo€Ї€І sw€Ѕ posun€Ѕ€  do tego stopnia, €Ѓe nie wydawa€  teraz zwyk€ ych !zezwole€Ё na po€ €Єw ryb, kt€Єre mog€ yby u€ atwi€І awanturnikomzakup prochu, o€ owiu i wszelkiej amunicji. W obawie przed atakiem wzmocniono powa€Ѓnie garnizon w Veracruz. Liczy€  obecnie cztery tysi€Ѕce $€Ѓo€ nierzy, a pi€Ђtna€Їcie tysi€Ђcy"€Ѓo€ nierzy piechoty i kawalerii, rozlokowanych woko€ o, w ci€Ѕgu dw€Єch najwy€Ѓej godzin mog€ o przyj€Ї€І w sukurs zagro€Ѓonemu miastu, gdyby tylko zasz€ a potrzeba. KapitanGrammont, g€ €Єwnodowodz€Ѕcy wyprawy, zgromadzi€  na Wyspie Krowiej wszystkich najzuchwalszych i najwa€Ѓniejszych flibustier€Єw. Byli tam wszyscy w komplecie,a mianowicie tr€Єjca: Grammont, Van Horn i Wawrzyniec de Graaf, oraz Tomasz l€ЏAgnelet, Rudobrody, Francuz z Dieppe, hugenot z Ol€Њron, Mary Rackam, ubrana, jak zawsze, po m€Ђsku. Ze wszystkich czo€ owych korsarzy, kt€Єrych Tomasz pozna€ , zabrak€ o na odprawie jedynie Wenecjanina Lor€Њdana.Nie widziano go zreszt€Ѕ od !roku. I nikt nie wiedzia€ , Mary !Rackam r€Єwnie€Ѓ, co si€Ђ sta€ o z tym osobliwym cz€ owiekiem, jednym z najbardziej tajemniczych, jaki kiedykolwiek nale€Ѓa€  do flibustier€Єw. Wodzowie flibustier€Єw przed wyruszeniem na wypraw€Ђ zebrali si€Ђ na narad€Ђ, utrzyman€Ѕ w naj€Їci€Їlejszej tajemnicy, a zwo€ an€Ѕ po to, by om€Єwi€І i oceni€І niezbyt korzystn€Ѕ obecnie dla nich sytuacj€Ђ. Podczas najbardziej o€Ѓywionych debat uczestnicy narady zostali niezmiernie zaskoczeni przybyciem na miejsce obrad kogo€Ї zupe€ nie nieoczekiwanego. Tym niespodziewanym przybyszem okaza€  si€Ђ pan Cussi Tarin we w€ asnej osobie. B€Єg raczy widzie€І przez kogo zosta€  powiadomiony. W ka€Ѓdym b€Ѕd€Јrazie opu€Їci€  nagle swoj€Ѕ rezydencj€Ђ na Tortue i zjawi€  si€Ђ na Wyspie Krowiej, by jeszcze raz poinformowa€І korsarzy, €Ѓe jest przeciwny ich nowej wojennej wyprawie. Powiedzia€  dobitnie, €Ѓe wol€Ѕ kr€Єla jest zaniechanie wszelkich korsarskich wypad€Єw, a brak subordynacji spotka si€Ђ tylko z kr€Єlewskim gniewem. Pan Cussi Tarin prawi€  wymownie i z przekonaniem. Wspomniawszy o us€ ugach, jakie oddawa€  w ci€Ѕgu tylu lat Braciom Wybrze€Ѓa, oraz o tym, jakie wymy€Їla€  sposoby, aby odwlec wykonywanie rozkaz€Єw Pary€Ѓa, wyja€Їni€ , i€Ѓ odt€Ѕd sprawy nie b€Ђd€Ѕ mog€ y i€Ї€І dotychczasowym trybem i €Ѓe kr€Єl, zdecydowany sko€Ёczy€І zniesubordynacj€Ѕ i nakaza€І wsz€Ђdzie respektowanie pokoju €Љ zawartego przeze€Ё ze swoim kuzynem kr€Єlem Hiszpanii €Љpowzi€Ѕ€  gro€Јny zamiar wys€ ania do Indii Zachodnich kilku fregat, kt€Єrew wypadku, gdyby perswazja nie pomog€ a, maj€Ѕ rozkaz dzia€ a€І si€ €Ѕ. S€ uchaj€Ѕc tego przem€Єwienia kapitanowie spojrzeli po sobie.Wahali si€Ђ z odpowiedzi€Ѕ. Nie €Їmieli buntowa€І si€Ђ otwarcie, ale zdecydowani bylinie odst€Ђpowa€І od swego zamiaru. W ko€Ёcu kapitan Grammont uzna€ , i€Ѓ znalaz€  odpowiedni wybieg: €ЉJakim sposobem kr€Єl mo€Ѓe wiedzie€І, €Ѓe chcemy zdoby€І Veracruz, kiedy nie wszyscy nasi druhowie o tym wiedz€Ѕ? To przecie€Ѓ niemo€Ѓliwe. Domy€Їlam si€Ђ, €Ѓe jedynie pa€Ёska zacno€Ї€І, kt€Єra jest nam znana, skierowa€ a pana !tutaj z ostrze€Ѓeniem. Nie m€Єg€ pan znie€Ї€І my€Їli o okrucie€Ёstwach, jakie mog€ y by€І dokonane na Hiszpanach w tej akcji. Ale przyrzekam panu, €Ѓe €Ѓadne okrucie€Ёstwo nie zostanie pope€ nione. Plan nasz bowiem jest tak dobrze pomy€Їlany, €Ѓe zwyci€Ђ€Ѓymy bezjednego wystrza€ u, a Hiszpanie b€Ђd€Ѕ obrabowani i !wzi€Ђci do niewoli, zanim si€Ђ w og€Єle spostrzeg€Ѕ. Przyzna pan,!€Ѓe lepiej dzia€ a€І nie mo€Ѓna. Wszyscy wybuchn€Ђli ha€ a€Їliwym €Їmiechem. Ale gubernator pozosta€  powa€Ѓny. €Љarty na bok €Љodpar€  #ch€ odno. €ЉKr€Єl nie chce ju€Ѓ aniwypraw korsarskich, ani podboj€Єw. Pok€Єj musi by€І pokojem. A ci, kt€Єrzy "o€Їmieliliby si€Ђ go zak€ €Єci€І, mog€Ѕ mie€І k€ opoty. Pami€Ђtajcie o tym! Kapitanowie ucichli. Nawet Grammont, zawsze bardzo elokwentny i skory do odpowiedzi, zmiesza€  si€Ђ. Prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, €Ѓyczenie kr€Єla nie nale€Ѓa€ o do tych argument€Єw, kt€Єre si€Ђ dowolnie obala czy zupe€ nie pomija. Przez chwil€Ђ, jakiej trzeba do nabicia muszkietu, !pan de Cussi Tarin s€Ѕdzi€ , €Ѓe wygra€  ju€Ѓ batali€Ђ. Ale w€Єwczas podni€Єs€  si€Ђ Tomasz l€ЏAgnelet. I ka€Ѓdy spojrza€  na niego zdumiony, albowiem Tomasz zabiera€  g€ ostylko w wypadkach nadzwyczajnych. Ponadto od roku usposobienie jego, kt€Єre nigdy nie by€ o weso€ e ani skore do €Ѓart€Єw, bardzo si€Ђ zmieni€ o. Dziwnie jako€Ї !spos€Ђpnia€ . I on jeden podczas ca€ ej narady nie otworzy€  dot€Ѕd ust. M€Єwi€  teraz swym ostrym i nieco chrapliwym g€ osem. Nikt "nie o€Їmieli€  si€Ђ mu przerwa€І, rozg€ os jego bowiem by€  obecnie ogromny. aden ze znajduj€Ѕcych si€Ђ tu dow€Єdc€Єw"flibustier€Єw nie my€Їla€  nawet otym, aby si€Ђ z nim r€Єwna€І. !€ЉKr€Єl €Љ powiedzia€  Tomasz €Љ przyj€Ѕ€  mnie ongi€Ї w swym pa€ acu w Saint-Germain, aby obsypa€І € askami. O€Їwiadczam zatem tutaj, €Ѓe jestem jego najwierniejszym poddanym i z ca€ ego serca chcia€ bym za niego umrze€І. I dlatego w€ a€Їnie, aby mu da€І prawdziwy dow€Єd mojej wierno€Їci i gotowo€Їci do przelania za niego krwi, chc€Ђ jak najpr€Ђdzej zatkn€Ѕ€І jego sztandar w mie€Їcie Veracruz, kt€Єre powinno by€І francuskie,a nie hiszpa€Ёskie, zwa€Ѓywszy,€Ѓe tak wielki kr€Єl urodzony jest z pewno€Їci€Ѕ po to, i€Ѓby panowa€  wsz€Ђdzie. Zgromadzenie, zachwycone t€Ѕodpowiedzi€Ѕ, i pi€Ђkn€Ѕ, i dyplomatyczn€Ѕ, wyrazi€ o jednog€ o€Їnie wielkie uznanie. Tylko pan de Cussi wstrzyma€  %si€Ђ z pochwa€ €Ѕ. Zwr€Єci€  si€Ђ ku Tomaszowi i spogl€Ѕda€  na niego ciekawie, pozdrowiwszy go gestem r€Ђki. Nie chc€Ѕc przed€ u€Ѓa€І ponad miar€Ђ dysputy, ostatni€Ѕ sw€Ѕ wypowied€Ј skierowa€  do wszystkich flibustier€Єw: €ЉPanowie, nie jest moim zamierzeniem rozprawia€І si€Ђ zwami. Wystarczy, €Ѓe zawiadomi€ em was o woli Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci. Poprzesta€Ёmy na tym. !Pozw€Єlcie tylko, €Ѓe zaapeluj€Ђ raz jeszcze do waszego rozs€Ѕdku. Sami musicie dokona€І wyboru. Od tej chwili,mog€Ђ to ju€Ѓ przewidzie€І, #gniew kr€Єlewski b€Ђdzie ci€Ѕ€Ѓy€  nad waszymi g€ owami. A wiecieo tym, €Ѓe piorun nawet nie jest tak szybki ani tak straszny, jak gniew monarchy. egnajcie, panowie. W€ o€Ѓy€  kapelusz i odszed€ , zostawiaj€Ѕc wszystkich zebranych bardziej ni€Ѓ kiedykolwiek umocnionych w swym zamiarze, a przecie€Ѓ zaniepokojonych pogr€Є€Ѓk€Ѕ. "Kiedy zn€Єw znale€Јli si€Ђ sami poodej€Їciu pana de Cussi, Tomasz, nie my€Їl€Ѕc wiele o ca€ ym zdarzeniu, raczej !instynktownie wzni€Єs€  g€ o€Їny #okrzyk: €ЋNiech €Ѓyje kr€Єl!€Ќ , a potem, niemniej dobitnie: €ЋNaprz€Єd! Do Veracruz!€Ќ I te przemieszane okrzyki tak dobrze usposobi€ y ca€ e towarzystwo, €Ѓe zdecydowano si€Ђ po€Ѓeglowa€І natychmiast w kierunku przyl€Ѕdka Catoche, kt€Єry nale€Ѓy min€Ѕ€І, aby dotrze€І do Veracruz. W siedem dni p€Є€Јniej zostali panami miasta, kt€Єre zdobyli tak, jak to kapitan Grammont przyrzek€  by€  gubernatorowi de Cussi Tarin €Љ niemal bez wystrza€ u. Jedynie sforsowanietwierdzy nie oby€ o si€Ђ bez pewnych koszt€Єw i strat. Siedmiu flibustier€Єw zosta€ o zabitych, a jedenastu rannych.Rezultat niewiarygodny, je€Їli wzi€Ѕ€І pod uwag€Ђ ryzykowno€Ї€Іi skomplikowanie ca€ ej operacji. Na najwy€Ѓsze pochwa€ y zas€ u€Ѓy€  dowodz€Ѕcyakcj€Ѕ kapitan Grammont, kt€Єry umiej€Ђtnie pokierowa€  tyloma dzielnymi i m€Ђ€Ѓnymi lud€Јmi. Nie mniejsze, a kto wie, czy nie wi€Ђksze zas€ ugi wzdobyciu miasta po€ o€Ѓy€  Tomasz l€ЏAgnelet, kt€Єrego bogate do€Їwiadczenie, zdobyte w wielu wyprawach, wszczeg€Єlnie pod Ciudad-Realemw Nowej Granadzie, przyczyni€ o si€Ђ w wielkim stopniu do dobrej organizacji ataku. Ponadto, co nie jest bez znaczenia, Tomasz, kiedy postanowi€  si€Ђ bi€І, walczy€  !tak zaciekle, tak w€Їciekle, €Ѓe mo€Ѓna by powiedzie€І, i€Ѓ szuka€  raczej €Їmierci ni€Ѓ zwyci€Ђstwa. VI Po zdobyciu i z€ upieniu Veracruz flibustierzy pospiesznie szykowali si€Ђ do odwrotu, zdobycz bowiem by€ a"znaczna i nale€Ѓa€ o j€Ѕ ukry€І w bezpiecznym miej scu. Stra€Ѓe !sygnalizowa€ y ju€Ѓ ukazanie si€Ђfloty hiszpa€Ёskiej w sile siedemnastu du€Ѓych okr€Ђt€Єw wojennych. Flibustierzy posiadali ich osiem, w tym trzybarki bez €Ѓadnej artylerii. Mimo takiej nier€Єwnowagi si€  "okr€Ђty flibustier€Єw nie by€ y w og€Єle atakowane i przesz€ y niemal pod bokiem floty hiszpa€Ёskiej. Admira€  !hiszpa€Ёski z ca€ €Ѕ pewno€Їci€Ѕ widzia€  zgromadzony na pok€ adach € up, ale wola€  unikn€Ѕ€І bezpo€Їredniego starcia z flibustierami. Na masztach okr€Ђt€Єw zdobywc€Єw dumnie € opota€ a !na wietrze gro€Јna bia€ a flaga, b€Ђd€Ѕca zar€Єwno flag€Ѕ flibustier€Єw jak i flag€Ѕ Francji, oraz pewien krwawy sztandar, w €Їrodku kt€Єrego pyszni€  si€Ђ z€ oty baranek. I jakkolwiek byli dzielni ci kastylscy €Ѓo€ nierze, przezorno€Ї€І nakazywa€ a im wystrzega€І si€Ђ bitwy z tymi okr€Ђtami, zbyt nawyk€ ymi do zwyci€Ђstw. W ten spos€Єb eskadra flibustier€Єw wr€Єci€ a bez przeszk€Єd na Wysp€Ђ Krowi€Ѕ, sk€Ѕd wyp€ yn€Ђ€ a kilka dni wcze€Їniej. Odby€  si€Ђ tam podzia€  zdobyczy, dokonany zca€ €Ѕ sprawiedliwo€Їci€Ѕ. Tam r€Єwnie€Ѓ ka€Ѓdy z napastnik€Єw zacz€Ѕ€  beztrosko!trwoni€І swoi udzia€  na hulanki,zabawy i pi€Ђkne dziewcz€Ђta. Od tego czasu na Wyspie Krowiej, wprawdzie pod ka€Ѓdym wzgl€Ђdem mniej atrakcyjnej od Tortue, !zape€ ni€ y si€Ђ wszystkie szynkii burdele. W sklepach mo€Ѓna by€ o kupi€І wszystko, czego zapragn€Ђli marynarze i €Ѓo€ nierze: pi€Ђkne stroje, klejnoty i inne zbytkowne drobiazgi. Kupcy robili doskona€ e interesy, sztuka marnej satyny, kupowana we Francji za srebrnego talara, kosztowa€ a na Wyspie Krowiejdziesi€Ђ€І albo pi€Ђtna€Їcie z€ otych luidor€Єw. Handlarze wzbogacali si€Ђ pr€Ђdzej ni€Ѓ piraci. Ten b€ yskawiczny spos€Єb bogacenia si€Ђ tubylc€Єwwywo€ ywa€  niekiedy gniew !flibustier€Єw. I ko€Ёczy€ o si€Ђ zawsze tym, €Ѓe kilku kupc€Єw zabijano albo brutalnie pobito. Przez pi€Ђtna€Їcie dni i nocy trwa€ a pijatyka. Po czym, zm€Ђczeni opilstwem i zn€Ђkani rozpust€Ѕ, zwyci€Ђzcy z Veracruz przypominali wygl€Ѕdem w€ asne cienie. Dow€Єdcy, oczywi€Їcie, nie stronili od tych prostackich uciech. Upodobaniami nie r€Є€Ѓnili si€Ђ od swoich podw€ adnych. W tych samych szynkach i w tych samych burdelach, gdzie bawili si€Ђ marynarze, zasiadali bez wstydu najznakomitsi !kapitanowie, pij€Ѕc na um€Єr t€Ђ sam€Ѕ w€Єdk€Ђ z trzciny cukrowej i pieszcz€Ѕc te same dziwki. Spotykali si€Ђ w tych miejscach Grammont, Rudobrody i Wawrzyniec de Graaf, a tak€Ѓe Juana, kt€Єra kaza€ a Tomaszowi si€Ђ tam "prowadzi€І, on za€Ї, spe€ niaj€Ѕc ka€Ѓd€Ѕ jej zachciank€Ђ, nie protestowa€  przeciwko temu kaprysowi. Juana ch€Ђtnie bra€ a udzia€  w najordynarniejszych zabawach.!Wcale niezra€Ѓa€ a si€Ђ tym, €Ѓe otoczona jest przez ho€ ot€Ђ. Nigdy nie przestawa€ a czu€І si€Ђ kr€Єlow€Ѕ po€Їr€Єd tego ha€ a€Їliwego posp€Єlstwa, pogr€Ѕ€Ѓonego w pijackim amoku. Nade wszystko za€Ї doznawa€ a jakiej€Ї tajemnej, fizycznej niemal rozkoszy, !czuj€Ѕc, jak wok€Є€  niej wznosi si€Ђ i wre fala nami€Ђtno€Їci i po€Ѓ€Ѕdania, wywo€ ywana jej pi€Ђkno€Їci€Ѕ, teraz ju€Ѓ doskona€ €Ѕ w ka€Ѓdym calu. #K€ €Єtnie i bijatyki nic a nic jej "nie przera€Ѓa€ y. Kocha€ a barw€Ђ krwi. I przysz€ o jej samej j€Ѕ przela€І €Љ co prawda nie na pok€ adzie zdobytego okr€Ђtu i nie podczas bitwy... Wypadek ten zdarzy€  si€Ђ w okoliczno€Їciach niezwyk€ ych. Tomasz zawsze wspomina€  go z b€Єlem i niepokojem. Podczas ataku na Veracruz nast€Ѕpi€ o nieoczekiwane wydarzenie, kt€Єre przyczyni€ osi€Ђ do ostatecznego zwyci€Ђstwa flibustier€Єw. Podczas gdy po bezskutecznejkanonadzie w ci€Ѕgu dwunastu godzin szykowali si€Ђ do ponownego uderzenia na twierdz€Ђ, flaga Kastylii zosta€ a z niej nagle €Їci€Ѕgni€Ђta, a na jej miejscu zawieszona flaga Francji. Zdumieni dow€Єdcy flibustier€Єwzbli€Ѓyli si€Ђ ostro€Ѓnie, !obawiaj€Ѕc si€Ђ zasadzki. Ale na mo€Їcie zwodzonym powita€  ichkto€Ї, kto samym swym widokiem od razu ich uspokoi€ ,"a nawet nape€ ni€  rado€Їci€Ѕ. Nie by€  to bowiem nikt inny, tylko Wenecjanin Lor€Њdan, ich dawny towarzysz, kt€Єry z !g€Єr€Ѕ rok temu przepad€  gdzie€Ї"bez €Їladu i kt€Єry wraca€  teraz na € ono flibustier€Єw. Kiedy zacz€Ђto go wypytywa€І, co by€ o powodem tak d€ ugiej nieobecno€Їci, wyja€Їni€ , €Ѓe pewna prywatna sprawa sk€ oni€ a go do przebywania przez ca€ y ostatni rok w Veracruz. Uwa€Ѓany by€  przez og€Є€  mieszka€Ёc€Єw za spokojnego mieszczanina. Ta roczna zmiana trybu €Ѓycia nie przeszkodzi€ a mu w tym, by wspom€Єc swych Braci Wybrze€Ѓa natychmiast, gdy rgana, €І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПй# cHEкГ q cЋEл$ cFм."qFн/"ы c€rFо-r cеFпŒ89&8GрХ<р€^Gzasz€ a potrzeba. Na pierwszy odg€ os ataku, po rozpoznaniu swych kompan€Єw, szturmuj€Ѕcych bezskutecznie mury twierdzy, Wenecjanin "zakrad€  si€Ђ do cytadeli i wpad€ ze szpad€Ѕ w r€Ђku w sam €Їrodek garnizonu. Przera€Ѓeni €Ѓo€ nierze zacz€Ђli krzycze€І €Ћzdrada€Ќ i w pop€ ochu opuszczali twierdz€Ђ. W ten otospos€Єb Lor€Њdan sam jeden !zaw€ adn€Ѕ€  twierdz€Ѕ wraz z jej czterdziestoma dzia€ ami. Ma€ o by€ o prawdopodobne, by bez pomocy Wenecjanina twierdzazosta€ a tak szybko opanowanaprzez flibustier€Єw. Nic wi€Ђc dziwnego, €Ѓe ten €Їmia€ y wyczyn przyni€Єs€  mu zas€ u€Ѓon€Ѕ chwa€ €Ђ, a tak€Ѓe wielki udzia€  w zdobyczy. Lor€Њdan wr€Єci€  wraz z pozosta€ ymi na Wysp€Ђ Krowi€Ѕ. Pop€ yn€Ѕ€  na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ , gdy€Ѓ porzuci€  tymczasem €ЋFlying !Kinga€Ќ . Na wyspie weso€ o si€Ђ bawi€ , prowadzi€  beztroskie, hulaszcze €Ѓycie, cz€Ђsto w towarzystwie Juany. Ju€Ѓ podczas podr€Є€Ѓy z Veracruz na wysp€Ђ Juana zwr€Єci€ a uwag€Ђ na zwyci€Ђskiego Wenecjanina. Utkwi€  jej mocnow g€ owie, bo po przybyciu na wysp€Ђ od razu zacz€Ђ€ a szuka€Іjego towarzystwa. Chodzili razem do po€ o€Ѓonych w najpi€Ђkniejszych zak€Ѕtkach wyspy gosp€Єd, gdzie wino, rum"i wszelkie inne trunki p€ yn€Ђ€ y strumieniami. Trzeba doda€І, €Ѓew wyprawach tych uczestniczy€  r€Єwnie€Ѓ Tomasz. Cieszy€  si€Ђ, €Ѓe jego !przyjaci€Є€ ka sta€ a si€Ђ zn€Єw weso€ a i roze€Їmiana. Rzeczywi€Їcie €Љw obecno€Їci pi€Ђknego i dzielnego Wenecjanina Juana zmienia€ a si€Ђ nie do poznania. By€ a rozradowana i uszcz€Ђ€Їliwiona. Tomasz nie podejrzewa€  niczego z€ ego. A€Ѓ przyszed€  dzie€Ё, kiedy "przesta€  si€Ђ cieszy€І. Tego dniapili i hulali w gospodzie pod !€ЋSzarym bramslem€Ќ . Po jakim€Ї czasie przyszli tam zabawi€І !si€Ђ tak€Ѓe inni ich towarzysze, mi€Ђdzy kt€Єrymi byli: kapitan Grammont oraz Rudobrody i jego kobieta korsarka Mary Rackam. Z pocz€Ѕtku wszystko by€ o w najlepszym porz€Ѕdku, na p€Є€  pijani biesiadnicy gaw€Ђdzili ze sob€Ѕ po !przyjacielsku. Na nieszcz€Ђ€Їcie w pewnej chwili obie pijane kobiety pok€ €Єci€ y si€Ђ. "K€ €Єtnia szybko zaogni€ a si€Ђ z jakich€Ї tajemnych powod€Єw, atak€Ѓe dlatego, €Ѓe korsarka dumna ze swych m€Ђskich szat,zacz€Ђ€ a nazywa€І przeciwniczk€Ђ samic€Ѕ, z r€Є€Ѓem na policzkach i brokatow€Ѕ sukni€Ѕ na grzbiecie, zdoln€Ѕ jedynie do uprawiania fachu ladacznicy. Juana gwa€ townie zareagowa€ a, odpowiadaj€Ѕc, €Ѓe ladacznica ladacznic€Ѕ, ale ta, kt€Єra €Ѓyje z jednym kochankiem, warta jest wi€Ђcejni€Ѓ taka, co si€Ђ ubiera po m€Ђsku aby m€Єc swobodnie puszcza€І si€Ђ z ka€Ѓdym, kto si€Ђ nawinie. !€Љ Ty suko!! €Љ zawo€ a€ a na to Mary Rackam. €Љ €А€Ѓesz jak naj€Ђta. Zerwa€ y si€Ђ obie, !przewracaj€Ѕc sto€ ki. Stoj€Ѕc dosiebie twarz€Ѕ w twarz l€Ѓy€ y si€Ђ nawzajem, nie szcz€Ђdz€Ѕc s€ €Єw. I na pr€Є€Ѓno Tomasz, Rudobrody, Lor€Њdan i Grammont chcieli je uspokoi€І. Nadmierna zapalczywo€Ї€І spowodowa€ a szybkie wytrze€Јwienie, tote€Ѓ obie stanowczo za€Ѓ€Ѕda€ y dla siebietego samego prawa, kt€Єre przys€ uguje m€Ђ€Ѓczyznom, !ko€Ёcz€Ѕcym k€ €Єtnie tak, jak im#si€Ђ podoba. I nikt nie €Їmie si€Ђ nigdy wtr€Ѕca€І. €ЉDo diab€ a! €Љ zakl€Ђ€ a Mary Rackam, wyci€Ѕgaj€Ѕc pugina€  €Љpuszczajcie mnie albo kt€Єremu brzuch rozpruj€Ђ! ... Tomaszu l€ЏAgnelet, zbyt ci€Ђ "lubi€Ђ, abym mia€ a zabi€І twoj€Ѕ gor€Ѕc€Ѕ kochank€Ђ. Nie obawiaj $si€Ђ! Chc€Ђ jej tylko wyci€Ѕ€І m€Єj znaczek na ty€ ku, €Ѓeby si€Ђ odzwyczai€ a od pyskowania! Juana, kt€Єra swymi ma€ ymi !ostrymi z€Ѕbkami k€Ѕsa€ a a€Ѓ do "krwi doln€Ѕ warg€Ђ, wyci€Ѕgn€Ђ€ a d€ ugi hiszpa€Ёski sztylet o "z€ otej r€Ђkoje€Їci, kt€Єry zawszenosi€ a u pasa jako ozdob€Ђ raczej ni€Ѓ bro€Ё. Zamilk€ a teraz, b€ yskaj€Ѕc czarnymi oczami. Tak b€ yszczy s€ o€Ёce, odbite w roztopionej smole. Zamkni€Ђta w sobie, z napr€Ђ€Ѓonymi musku€ ami wygl€Ѕda€ a jak jaguar got€Єw do skoku. Zaiste, by€  to osobliwy widok ten pojedynek dwu kobiet, z kt€Єrych jedna by€ a w spodniach, a druga w sukni z trenem! Obydwie "nieprzyjaci€Є€ ki r€Є€Ѓni€ y si€Ђ zreszt€Ѕ od siebie o wiele bardziej ni€Ѓ ich ubiory. Hiszpanka, s€ aba i delikatna, zw€ osami niemal granatowymi, wspaniale uczesanymi w bardzo wysoki kok, Angielka €Љ silna, zdolna skr€Ђca€І w palcach najgrubsze sztuki z€ ota, z ci€Ђ€Ѓkimi blond w€ osami rozrzuconymi na ramionach, szerokich jak u m€Ђ€Ѓczyzny. Walka mi€Ђdzy tym postawnym €Ћkawalerem€Ќ a t€Ѕ !wysmuk€ €Ѕ, w€Ѕt€ €Ѕ dziewczyn€Ѕ by€ a, oczywi€Їcie, nier€Єwna. Tomasz l€ЏAgnelet, widz€Ѕc to, "chcia€  si€Ђ znowu wtr€Ѕci€І. Ale tym razem odradzi€  mu to bardzo rozs€Ѕdnie Grammont: €ЉCzy my€Їli pan, €Ѓe je€Їli przeszkodzi im dzisiaj, nie !pobij€Ѕ si€Ђ jutro? Lepiej niech to zrobi€Ѕ na gor€Ѕco ni€Ѓ na ch€ odno! Ze wszystkich k€Ѕt€Єw gospody zbiegli si€Ђ pijacy, utworzyli $ko€ o i wo€ ali: €ЋWolna gra!€Ќ , co#mia€ o znaczy€І, i€Ѓ €Ѓ€Ѕdali, aby uszanowano prawo flibustierskie i aby pozwolono przeciwniczkom zrobi€І to, co im si€Ђ spodoba, nie pomagaj€Ѕcani jednej, ani drugiej i dopiero po ostatecznym ciosiepodnosz€Ѕc pokonan€Ѕ. !€Љ Z drogi!! €Љ krzykn€Ђ€ a Mary Rackam, cofaj€Ѕc si€Ђ trzy kroki, aby wzi€Ѕ€І rozp€Ђd. I rzuci€ a si€Ђ na Juan€Ђ, trzymaj€Ѕc pugina€  nad jej twarz€Ѕ i usi€  uj€Ѕc j€Ѕ schwyta€І drug€Ѕ r€Ђk€Ѕ tak, abyj€Ѕ przewr€Єci€І. Jak to przyrzek€ a Tomaszowi, nie my€Їla€ a bowiem zabija€І, ale jedynie krwawo naznaczy€І sw€Ѕ rywalk€Ђ. Istotnie, by€ y rywalkami, jak si€Ђ to okaza€ o w chwil€Ђ potem. Juana, kt€Єra trzyma€ a w lewej r€Ђce plisy trenu, aby si€Ђ nie #pl€Ѕta€І w walce, bi€ a si€Ђ tylko praw€Ѕ r€Ђk€Ѕ. Odskoczywszy w bok w celu unikni€Ђcia ostrza, skierowanego ku jej oczom, zada€ a sztyletem cios uko€Їny, kt€Єry rozdar€  lewe rami€Ђ przeciwniczki od € okcia a€Ѓ do d€ oni. Zdumiona i oszala€ a z b€Єlu i w€Їciek€ o€Їci, Mary Rackam wyda€ a okrzyk, jak gdyby by€ a#raniona €Їmiertelnie. Rzuci€ a si€Ђznowu ku Hiszpance i da€ a jedno po drugim trzy w€Їciek€ e pchni€Ђcia, kt€Єrych Juana #unikn€Ђ€ a, cofaj€Ѕc si€Ђ zwinnie. €ЉZatrzymaj si€Ђ! €Љ wy€ a korsarka, kt€Єra naciera€ a coraz ostrzej wysuni€Ђtym pugina€ em €Љ zatrzymaj si€Ђ, "tch€Єrzliwa ladacznico! St€Єj, ty z€ odziejko cudzych m€Ђ€Ѓczyzn!Chod€Ј tu, niech ci wypruj€Ђ !flaki! Podejd€Ј, niech ci wyrw€Ђ z brzucha to wszystko, co ci tam posia€  ten rozpustnik wenecki, kt€Єry by€  moim... By€ aby z pewno€Їci€Ѕ powiedzia€ a o wiele wi€Ђcej. Trzej m€Ђ€Ѓczy€Јni, Tomasz, Rudobrody i Lor€Њdan, spojrzeli po sobie, €Їci€Ѕgn€Ѕwszy brwi. Ale rozw€Їcieczona Juana zamkn€Ђ€ a jej usta, rzucaj€Ѕc si€Ђ na ni€Ѕ ca€ ym cia€ em. Zarzut zdrady i wiaro€ omstwa !sczepi€  nagle te dzikie rywalki jak par€Ђ nami€Ђtnych kochank€Єw. Schwyci€ y si€Ђ za w€ osy, a dwie klingi spragnionekrwi zgrzytn€Ђ€ y €Ѓelazem o €Ѓelazo, podczas gdy rozdarte rami€Ђ Mary Rackam skropi€ o obydwa splecione cia€ a czerwonym deszczem. U€Їcisk ten nie trwa€  d€ ugo. Juana, #s€ absza o po€ ow€Ђ, ugi€Ђ€ a si€Ђ nagle jak trzcina pod tchnieniem wiatru i pad€ a na wznak, poci€Ѕgaj€Ѕc Angielk€Ђ. Tym razem €Ѓadna nie krzycza€ a, le€Ѓa€ y nieruchomo na pod€ odze, tak €Ѓe s€Ѕdzono, i€Ѓ obie nie €Ѓyj€Ѕ. Ale kiedy roz€ €Ѕczono je z u€Їcisku, okaza€ o si€Ђ, €Ѓe tylko Mary Rackam naprawd€Ђ jest martwa, maj€Ѕc sztylet hiszpa€Ёski wbity pod lew€Ѕ piersi€Ѕ. Juana, wyczerpana i os€ abiona wskutek uderzenia !g€ ow€Ѕ o pod€ og€Ђ, by€ a lekko ranna, gdy€Ѓ zadrasn€Ѕ€  j€Ѕ pugina€  pokonanej. Wracaj€Ѕc po up€ ywie chwili dozmys€ €Єw, Juana zobaczy€ a pochylonego nad sob€Ѕ Tomasza. Gospoda by€ a teraz pusta, poniewa€Ѓ wszyscy umkn€Ђli, a Rudobrody i Lor€Њdan pierwsi. Tomasz spogl€Ѕda€  uporczywie na Juan€Ђ zamy€Їlonym i ponurym wzrokiem. Juana, podnosz€Ѕc si€Ђ z wysi€ kiem, #rozejrza€ a si€Ђ wok€Є€  siebie. I spyta€ a g€ osem pe€ nym nienawi€Їci: €Љ Zabita?? €Љ Tak €Љ odpar€  Tomasz. Zobaczy€ a wtedy jego i jego oczy. I przypomnia€ a sobie. Fala krwi spurpurowi€ a jej !policzki, czo€ o, a nawet szyj€Ђ.Wypr€Ђ€Ѓy€ a si€Ђ i stan€Ђ€ a. "€Љ Ty przecie€Ѓ nie uwierzy€ e€Ї??€Љ zawo€ a€ a. Ale on nie rzek€  ani s€ owa i ci€Ђ€Ѓkim ruchem odwr€Єci€  g€ ow€Ђ. Zaczerwieni€ a si€Ђ jeszcze bardziej i sta€ a przez kilka sekund, wahaj€Ѕc si€Ђ, co "uczyni€І. Po czym, €Їmiej€Ѕc si€Ђ bardzo g€ o€Їno, dotkn€Ђ€ a Tomasza palcem, a nast€Ђpnie wynio€Їle i pogardliwie rozkaza€ a. €Љ Podnie€Ї m€Єj sztylet!! Podni€Єs€ . Dotkn€Ђ€ a lekko j€Ђzykiem jeszcze mokrej od "krwi klingi i wsun€Ђ€ a sztylet dopochwy. Skierowa€ a si€Ђ w stron€Ђ drzwi. €Љ No!! Wracamy na pok€ ad. Jestem zm€Ђczona. Chod€Ј! Wysz€ a nie odwracaj€Ѕc g€ owy.Poszed€  za ni€Ѕ. VII W ci€Ѕgu nast€Ђpnych tygodni Tomasz l€ЏAgnelet €Ѓy€  na okr€Ђcie, zaszyty w kabinie jakranny odyniec w kniei. Nikt go nie widzia€ , ani ch€ opcy z za€ ogi, ani nawet Ludwik "Gu€Њnol€Њ, kt€Єry w ci€Ѕgu dw€Єch miesi€Ђcy nie otrzyma€  od swego kapitana i brata €Ѓadnego znaku €Ѓycia. Nie przenika€ y z zewn€Ѕtrz €Ѓadne wiadomo€Їci do tej kabiny jakby zamurowanej. Tomasz nie wiedzia€ , €Ѓe Rudobrody i Lor€Њdan walczyli wpojedynku i €Ѓe Wenecjanin kul€Ѕ z muszkietu przestrzeli€  Anglika na wylot, nie zabijaj€Ѕcgo jednak. Ci nadzwyczajni ludzie oswojeni byli z o€ owiem,!€Ѓelazem, stal€Ѕ, i trawili kule oraz kartacze jak €Їliwki i jab€ ka. Tomasz nie bi€  si€Ђ z nikim i bez w€Ѕtpienia wcale o tym nie my€Їla€ . y€  w zupe€ nym zdziczeniu, sam na sam z Juana, kt€Єr€Ѕ zmusi€ , aby €Ѓy€ a podobnie. W tym czasie nie widzia€ a ona €Ѓadnej ludzkiej twarzy, z wyj€Ѕtkiem swoich trzech niewolnic Mulatek. Na domiar z€ ego Tomasz w porywie gniewu zabi€  pewnegodnia jedn€Ѕ z owych trzech niewolnic i odm€Єwi€  stanowczokupienia innej. Przez osiem tygodni €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ sta€ a wci€Ѕ€Ѓ na kotwicy ko€ o Wyspy Krowiej. ALudwik, kt€Єry zawsze b€ aga€  Boga o zbawienie dla wszystkich, nie wiedzia€ , czy cieszy€І si€Ђ z tak d€ ugiej przerwy w krwawych praktykach poprzednich tygodni, czy l€Ђka€І si€Ђ przysz€ o€Їci. #Niepokoi€  si€Ђ tak€Ѓe t€Ѕ ponur€Ѕ samotno€Їci€Ѕ, w jakiej pogr€Ѕ€Ѓy€  si€Ђ Tomasz, by€  bowiem niemal pewien, €Ѓe kt€Єrego€Ї dnia j€Ѕ porzuci, a w€Єwczas stanie si€Ђ gro€Јniejszy i bardziej krwio€Ѓerczy ni€Ѓ dotychczas. Wydarzenia, istotnie, posz€ y !tym trybem i sta€ o si€Ђ tak, jak!to przewidzia€  Ludwik Gu€Њnol€Њ.Pewnego wrze€Їniowego wieczora €Љ chc€Ѕc odr€Є€Ѓni€І wrzesie€Ё od stycznia trzeba by€ o spojrze€І w kalendarz, gdy€Ѓ wszystkie pory roku w Indiach Zachodnich s€Ѕ jednakowo pi€Ђkne i pogodne €Љ pewnego zatem wieczora marynarze zdziwili si€Ђ wielce, "s€ ysz€Ѕc rozlegaj€Ѕcy si€Ђ nagle w€ adczy g€ os kapitana. Tomaszw dzikim i gwa€ townym po€Їpiechu rozkaza€ , by natychmiast podnie€Ї€І kotwic€Ђ,!rozwin€Ѕ€І €Ѓagle i przebrasowa€Іreje. Ruszono w drog€Ђ. W trzy dni p€Є€Јniej na drodze z Cayes do Les Doce Leguas spotkano tr€Єjmasztowiec ostendzki, p€ yn€Ѕcy z Cartageny z € adunkiem przeznaczonym do Europy. Zaatakowano go i zdobyto. Tomasz w€ asn€Ѕ szpad€Ѕ zabi€  wszystkich ludzi "z €Ѓaglowca. By€ o ich pi€Ђtnastu.Uczyni€  tak, poniewa€Ѓ jeden zpi€Ђtnastu przed poddaniem si€Ђda€  ognia z pistoletu. Tego wieczora za€ oga, €Їpiewaj€Ѕca na pok€ adzie w €Їwietle ksi€Ђ€Ѓyca, zobaczy€ a znowu, jak widzia€ a to tyle razy dawniej, kapitana i jego !przyjaci€Є€ k€Ђ. Jakkolwiek nikt nie by€  pewny, czy po tym wszystkim nigdy si€Ђ ju€Ѓ nie !pok€ €Єc€Ѕ, w tej chwili wydawali si€Ђ pogodzeni, opierali si€Ђ o nadburcie i patrzyli na morze. $Cia€ a ich tak €Їci€Їle przylega€ y "do siebie, €Ѓe zdawa€ y si€Ђ by€І jednym. Zacz€Ђ€ o si€Ђ €Ѓycie tu€ acze. Jak to ju€Ѓ by€ o poprzednio, prawdziwym kapitanem zn€Єw sta€ a si€Ђ Juana. Jedyna zmianasprowadza€ a si€Ђ do tego, €Ѓe Tomasz sta€  si€Ђ teraz mniej uleg€ y ni€Ѓ dawniej i niekiedy my€Їla€  o buncie. Poza tym by€  to ten sam Tomasz, tyle €Ѓe m€Єwi€  jeszczekr€Єcej bardziej ochryple, ogranicza€  si€Ђ do wydawania rozkaz€Єw, nigdy nie wdaj€Ѕc si€Ђ w gaw€Ђdy albo rozmowy. Nie widziano ju€Ѓ, aby si€Ђ "zbli€Ѓa€  do Ludwika Gu€Њnol€Њgo irozmawia€  z nim tak poufale jak ongi€Ї. Tylko jeden raz, wczesnym rankiem, Tomasz podszed€  do steru, gdzie sta€  Ludwik wpatrzony w kompas, wzi€Ѕ€  przyjaciela w ramiona i powtarza€  przez ca€ y czas u€Їcisku s€ owa: €ЋLudwiku, bracie m€Єj!€Ќ By€ o to tak niezwyk€ e, €Ѓe marynarze obserwuj€Ѕcy t€Ђ scen€Ђ dobrze j€Ѕ zapami€Ђtali. Zmuszona zaopatrzy€І si€Ђ w €Ѓywno€Ї€І i wod€Ђ, €ЋPi€Ђkna !€Аasica€Ќ nie mog€ a zawija€І do port€Єw. Znajdowa€ a odpoczynek w kilku uj€Їciach rzecznych na kontynencie, gdzie pod os€ on€Ѕ wielkich mahoni ameryka€Ёskich kry€ a si€Ђ wygodnie i chroni€ a w ten spos€Єb przed wzrokiem nieprzyjaci€Є€ . Mieszka€ y tam pewne plemiona india€Ёskie, wrogie Hiszpanii, a wi€Ђc przyjazne awanturnikom. !Indianie ci ch€Ђtnie dostarczali wiktua€ €Єw, dziczyzny, ryb i owoc€Єw i pozwalali "flibustierom nape€ nia€І s€ odk€Ѕ "wod€Ѕ beczki i bary€ ki. Ale jest wiele rzeczy niezb€Ђdnych na okr€Ђcie, kt€Єrych nie mo€Ѓna "dosta€І u dzikich; €Ѓagle i liny, "r€Є€Ѓne przyrz€Ѕdy, solone mi€Ђso,suszone jarzyny, tudzie€Ѓ kule,€Їrut, kartacze i proch do dzia€ . Wskutek tego Tomasz zmuszony by€  po€Ѓeglowa€І do jakiego€Ї cywilizowanego kraju.Wyb€Єr by€  niewielki, flibustier€Єw witano niekiedy ogniem dzia€ . Reputacja ich bowiem w€Їr€Єd lud€Єw pokojowych i spokojnych by€ a nader z€ a. Tak wi€Ђc €ЋPi€Ђkna "€Аasica€Ќ wr€Єci€ a raz jeszcze naTortue €Љ by€ o to jedyne schronienie, kt€Єrego by€ a pewna. Kiedy tam zawija€ a, up€ yn€Ђ€ o akurat trzyna€Їcie tygodni od €Їmierci Mary Rackam, zabitej przez Juan€Ђ. Wi€Ђkszo€Ї€І awanturniczych "kapitan€Єw, kt€Єrzy brali udzia€  w wyprawie na Veracruz, znajdowa€ a si€Ђ teraz na Tortue. Jedni przebywali tam dlatego, €Ѓe zbiednieli wskutek nadmiernego ucztowania; oczekiwali teraz nowych wypraw i nowych zdobyczy, inni dlatego, €Ѓe znudzi€ a im !si€Ђ Wyspa Krowia i chcieli si€Ђ pochwali€І ostatnimi pieni€Ђdzmiprzed gubernatorem Cussi Tarin, kt€Єry tak usilnie odwodzi€  ich od ataku na Veracruz. Przyp€ ywaj€Ѕc na Tortue Tomasz ujrza€  stoj€Ѕc€Ѕ na kotwicy ca€ €Ѕ eskadr€Ђ #flibustier€Єw, kt€Єra €Ѓegl owa€ a #wraz z €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ѕ€Ќ czterymiesi€Ѕce temu. Na l€Ѕdzie wszystko by€ o jak dawniej. Ci sami ludzie pili, w tych samych ober€Ѓach, €Їpiewaj€Ѕc te same piosenki, rzucaj€Ѕc te same przekle€Ёstwa. M€Єwiono tylko o zdobyczach, wyprawach, umowach. Biedna Mary Rackam by€  ju€Ѓ pogrzebana w pami€Ђci #ka€Ѓdego g€ €Ђbiej ni€Ѓ w ziemi. I nikt si€Ђ nie przejmowa€  pogr€Є€Ѓkami pana de Cussi ani fregatami, kt€Єre kr€Єl mia€  wys€ a€І przeciwko flibustierom.Tomasz i Juana znale€Јli si€Ђ znowu w t€ umie tych ludzi beztroskich, €Ѓyj€Ѕcych z dnia na dzie€Ё, nie pami€Ђtaj€Ѕcych dnia wczorajszego oraz nie "l€Ђkaj€Ѕcych si€Ђ jutra. A Juana, pi€Ђkniejsza ni€Ѓ kiedykolwiek, jak dawniej kaza€ a si€Ђ prowadzi€І swemu kochankowi do wszystkich najweselszych szynk€Єw i kr€Єlowa€ a po€Їr€Єd najha€ a€Їliwszych pijatyk. Tomasz wsz€Ђdzie szed€  za ni€Ѕ !i pi€  razem z ni€Ѕ. Ci, kt€Єrzy ich spotkali, dziwili si€Ђ niekiedy, €Ѓe tak uporczywie milczy, nie miesza si€Ђ do rozm€Єw i nie €Їpiewa razem ze wszystkimi. Co prawda nie by€ o si€Ђ czemu dziwi€І, zwa€Ѓywszy, €Ѓe nigdy nie by€  gadu€ €Ѕ. Dla ka€Ѓdego by€  zawsze grzeczny i uprzejmy, chocia€Ѓ cz€Ђsto sprawia€  wra€Ѓenie, jakby nie bardzo przypomina€  sobie rozm€Єwc€Єw.VIII Fregaty kr€Єla Francji, tyle razy zapowiadane, przyby€ y wreszcie. Kt€Єrej€Ї z tych pogodnych nocy indyjskich, tak roz€Їwietlonych gwiazdami,€Ѓe wida€І by€ o lepiej ni€Ѓ w jasny dzie€Ё, eskadra kr€Єlewska!wp€ yn€Ђ€ a do cie€Їniny, kt€Єra oddziela Tortue od San Domingo. O wschodzie s€ o€Ёca okr€Ђty by€ y na miejscu, ustawione przed portem w r€Єwnej od siebie odleg€ o€Їci, jak przystoi okr€Ђtom wojennym. Tomasz ujrza€  je przez okno swej kabiny, zeskakuj€Ѕc z € €Є€Ѓka. By€ o ich pi€Ђ€І, najwi€Ђksza fregata mia€ a czterdzie€Їci dzia€ , najmniejsza €Љ czterna€Їcie. Baterie ich by€ y skierowane w stron€Ђ miasta i portu. Na rufie powiewa€ a bandera Francji z bia€ ego "p€ €Єtna, usianego kwiatami lilii,na, €І є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓkсpл czGтK [ cнGуІя c@Hф•!T cЃHхщ,L cIц58UAiIa na grotmaszcie flaga kr€Єlewska w otoku lazurowym i z€ otym. Kiedy Tomasz przez lunet€Ђ patrzy€  na t€Ђ faluj€Ѕc€Ѕ na "wietrze w€ adcz€Ѕ flag€Ђ, kt€Єr€Ѕ widzia€  tak wyra€Јnie, jak !widzia€  j€Ѕ ongi€Ї na frontonie pa€ acu w Saint-Germain-en-Laye, wielkaszalupa o czternastu wios€ ach odbi€ a od fregaty admiralskiej i skierowa€ a si€Ђ prosto w !stron€Ђ l€Ѕdu. Przy sterze sta€  oficer kr€Єlewski. A przed nim na nadbud€Єwce siedzia€ y na karmazynowych poduszkach dwie postacie w wielkich perukach, maj€Ѕce miny wa€Ѓnych dygnitarzy. €А€Єd€Ј przedefilowa€ a w odleg€ o€Їci jakich€Ї pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu s€Ѕ€Ѓni od €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Jeden z dygnitarzy podni€Єs€  si€Ђ z siedzenia, aby przyjrze€І si€Ђ okr€Ђtowi korsarza. Siadaj€Ѕc z powrotem, wskaza€  okr€Ђt r€Ђk€Ѕ"i wym€Єwi€  kilka s€ €Єw kt€Єrych Tomasz nie m€Єg€  dos€ ysze€І. Ju€Ѓ po po€ udniu dowiedziano si€Ђ, €Ѓe dwie przyby€ e osobisto€Їci to panowie de Saint-Laurent i Begon. Obaj byli komisarzami Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, obarczonymi misj€Ѕ przywr€Єcenia porz€Ѕdku i € adu na ca€ ym obszarze Indii Zachodnich nale€Ѓ€Ѕcym do Francji, a szczeg€Єlnie na wyspach: Tortue, €­wi€Ђtego Krzysztofa i San Domingo. Zacz€Ђ€ y si€Ђ zatem urzeczywistnia€І gro€Јne przepowiednie gubernatora Cussi. Przede wszystkim chciano si€Ђ rozprawi€І z zak€ €Єcaj€Ѕcym spok€Єj flibustierskim zwyczajem ci€Ѕg€ ego napadania i nak€ adania okup€Єw na wszelkich rzeczywistych nieprzyjaci€Є€  albo ludzi samowolnie uznanych przez flibustier€Єw za wrog€Єw. Nie by€ o w€Ѕtpliwo€Їci, €Ѓe !komisarze kr€Єla byli oburzeni i chcieli raz na zawsze z tym sko€Ёczy€І. Nazajutrz po przybyciu fregatkr€Єlewskich odby€ a si€Ђ na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ rada wojenna. Zebra€  si€Ђ tam sam kwiat flibustier€Єw, mianowicie Edward Bonny, zwany Rudobrodym, jego przyjaciel Lor€Њdan Wenecjanin, Awanturnik z Dieppe, hugenot z Ol€Њron, kilku wybitniejszych Anglik€Єw ijeden g€ o€Їny Francuz, o nazwisku Grognier. Wszyscy bardzo szanowali Tomasza l€ЏAgneleta, uwa€Ѓaj€Ѕc go za jednego z najdzielniejszych i najszcz€Ђ€Їliwszych z ca€ ego bractwa. Chcieli zatem na pocz€Ѕtku us€ ysze€І jego zdanie i rozwa€Ѓy€І razem plan, "jaki nale€Ѓa€ o przedsi€Ђwzi€Ѕ€І. Czy decyduje si€Ђ ust€Ѕpi€І, czyte€Ѓ wcale nie ma takiego zamiaru. Tomasz przyj€Ѕ€  ich z honorami, postawi€  przed nimi w salonie kapita€Ёskim najpi€Ђkniejsze dzbany pe€ ne najlepszego wina i uda€  si€Ђ kabiny po Juan€Ђ, aby r€Єwnie€Ѓ wzi€Ђ€ a udzia€  w naradzie. Nikt zreszt€Ѕ nie bra€  mu tego za z€ e, albowiem w oczach wszystkich Juana by€ a prawdziw€Ѕ flibustierk€Ѕ, zw€ aszcza od czasu, kiedy przekonano si€Ђ, €Ѓe umia€ a w€ ada€І sztyletem i zadawa€І nim straszliwe ciosy. Gdy ju€Ѓ wszyscy opr€Є€Ѓnili pierwsze dzbany, aby jak "nale€Ѓy oczy€Їci€І sobie gard€ o, zabra€  g€ os Rudobrody, przedstawiaj€Ѕc po€ o€Ѓenie, kt€Єre, bezsprzecznie, by€ o trudne. Komisarze kr€Єla, gdy !tylko zeszli na l€Ѕd, udali si€Ђ niezw€ ocznie do gubenatora Cussi Tarina i rozmawiali z nimprzez bite dwie godziny w tymcelu jedynie, aby mu przekaza€І niezadowolenie Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci i postanowienie, jakie kr€Єl powzi€Ѕ€ : za wszelk€Ѕ cen€Ђ sko€Ёczy€І z tym wszystkim, cosi€Ђ wi€Ѕza€ o z bractwem !flibustier€Єw. Dowiedziano si€Ђ otym od samego gubernatora, kt€Єry o wszystkim opowiedzia€ szczeg€Є€ owo wielu ludziom, w widocznym zamiarze, a€Ѓeby najmniejsze nawet s€ owo nie usz€ o niczyjej uwagi. Trzeba #doda€І, €Ѓe nie le€Ѓa€ o w intencjikomisarzy kr€Єlewskich dochodzi€І dawnych spraw ani prze€Їladowa€І kt€Єregokolwiek korsarza za jego dawne wyprawy, chocia€Ѓ ambasadorzy ca€ ej Europy zam€Ђczali kr€Єla €Ѓalami i skargami na dawn€Ѕ i obecn€Ѕ dzia€ alno€Ї€І korsarzy. Kr€Єl, wzi€Ѕwszy pod uwag€Ђ us€ ugi oddane niegdy€Ї pa€Ёstwu przezkorsarzy, przebacza€  im wszystkim winy, a nawet "zbrodnie, kt€Єrych dopu€Їcili si€Ђw przesz€ o€Їci. Teraz jednak, gdy ci sami korsarze zamienili si€Ђ w zwyk€ ych pirat€Єw, nie mia€  zamiaru okazywa€І im !€ aski i poparcia. Rozkaza€ , abypost€Ђpowano bezwzgl€Ђdnie z ka€Ѓdym, kto o€Їmieli€ by si€Ђ wyst€Ѕpi€І przeciw jego woli. $€ЉI ten € ajdak kr€Єl €Љzako€Ёczy€  !Rudobrody, uderzaj€Ѕc pi€Ђ€Їci€Ѕ w st€Є€  €Љ chce nas zmusi€І, aby€Їmy natychmiast z€ o€Ѓyli bro€Ё, opu€Їcili nasze statki i poszli prosi€І pokornie pana Cussi, i€Ѓby wydzieli€  nam grunta, kt€Єre odt€Ѕd wolno by nam by€ o karczowa€І i uprawia€І jako spokojnym rolnikom. Sko€Ёczywszy m€Єwi€І zamilk€  i !opr€Є€Ѓni€  kolejn€Ѕ szklanic€Ђ. Wypowiedziawszy s€ owo €Ћrolnicy€Ќ zapa€ a€  tak gwa€ townym oburzeniem, €Ѓe o ma€ o si€Ђ nie udusi€ . Zreszt€Ѕ wszyscy obecni kapitanowie, € €Ѕcznie z Tomaszem, byli poruszeni. Jedni €Їmiali si€Ђ wzgardliwie. Inni si€Ђ w€Їciekali. Hugenot z Ol€Њron, kt€Єry od jakiego€Ї czasu naradza€  si€Ђ cicho z kilkoma Anglikami, zawo€ a€  "nagle bardzo g€ o€Їno, €Ѓe je€Їli chodzi o niego, odmawia pos€ usze€Ёstwa i, na dodatek, przestaje by€І Francuzem, nie "chc€Ѕc si€Ђ d€ u€Ѓej zalicza€І do poddanych, a prawd€Ђ m€Єwi€Ѕc, raczej niewolnik€Єw, tak pod€ ego despoty i tyrana, !kt€Єry si€Ђ myli uwa€Ѓaj€Ѕc, €Ѓe !jego fregaty s€Ѕ na tyle silne i na tyle liczne, aby siedmiuset albo o€Їmiuset Braci Wybrze€Ѓa nie mog€ o za jednym zamachem znie€Ї€І ca€ ej tej eskadry. Zaleg€ a cisza, albowiem s€ owa by€ y €Їmia€ e. Kapitanowie angielscy potrz€Ѕsali g€ owami na znak zgody, kiedy Tomasz #l€ЏAgnelet, mia€Ѓd€Ѓ€Ѕc szklanic€Ђ w kurczowo zaci€Їni€Ђtych palcach, wsta€  i zacz€Ѕ€  uroczy€Їcie przemawia€І: €ЉNa Chrystusa z Ravelinu! Francuzem jestem i Francuzemchc€Ђ zosta€І, a przeto pozostan€Ђ wiernym s€ ug€Ѕ naszego kr€Єla, jaki by on nie by€ ! Co do tych € ajdak€Єw, $kt€Єrzy o€Їmieliliby si€Ђ napa€Ї€І wmojej obecno€Їci na jego fregaty albo targn€Ѕ€І si€Ђ na jakikolwiek inny statek pod jego bander€Ѕ, to nie !unikn€Ђliby z ca€ €Ѕ pewno€Їci€Ѕ spotkania ze mn€Ѕ. Gdyby zaistnia€ a potrzeba, broni€ bymkr€Єla ze szpad€Ѕ w gar€Їci. Niewolnice Juany, kt€Єre us€ ugiwa€ y przy stole, po€Їpieszy€ y tymczasem przynie€Ї€І swemu panu now€Ѕ szklanic€Ђ. Jednym haustem wychyli€  j€Ѕ do dna. Po czym, stoj€Ѕc twarz€Ѕ do wszystkich !swych go€Їci, zawo€ a€  na ca€ e gard€ o: €Љ Niech €Ѓyje kr€Єl!! Na takie o€Їwiadczenie nikt niepotrafi€  nic odpowiedzie€І. Po tym okrzyku, stanowi€Ѕcym dow€Єd lojalno€Їci, Tomasz l€ЏAgnelet usiad€  znowu, nie m€Єwi€Ѕc ani s€ owa wi€Ђcej. Zdawa€  si€Ђ pogr€Ѕ€Ѓony w jakich€Ї osobliwych i ponurych marzeniach, kt€Єre go teraz nigdy nie opuszcza€ y. Awanturnik z Dieppe, kt€Єry wraz ze wszystkimi powt€Єrzy€  !okrzyk: €ЋNiech €Ѓyje kr€Єl!€Ќ , uwa€Ѓa€  jednak, €Ѓe potrzebne jest jakie€Ї wyja€Їnienie. Zwr€Єci€  si€Ђ zatem do Tomasza z pytaniem nie pozbawianym logiki: !€ЉA wi€Ђc ty, Tomaszu l€ЏAgnelet,zgadzasz si€Ђ z wol€Ѕ kr€Єla i chcesz pos€ ucha€І jego rozkaz€Єw, czyli rozbroi€І €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ ? !€Љ Ja?? Nie! €Љ odpar€  zdumiony Tomasz, jakby spad€  z ksi€Ђ€Ѓyca. Po€ apa€  si€Ђ jednak i zdawa€  !si€Ђ namy€Їla€І. Potem spojrza€  na Juan€Ђ, jakby chc€Ѕc od niejzasi€Ђgn€Ѕ€І rady, i wyt€ umaczy€ , €Ѓe, przeciwnie, zachowuj€Ѕc ca€ y szacunek dlakr€Єla, jest jak najbardziej zdecydowany opiera€І si€Ђ jego wszelkim rozkazom, przesz€ ym, tera€Јniejszym i przysz€ ym, a zreszt€Ѕ, b€Ђd€Ѕc dobrym poddanym kr€Єla, lojalnym i wiernym, jest jednocze€Їnie swobodnym Rycerzem Fortuny, czyli cz€ owiekiem wolnym. €Љ Wolnym €Љ potwierdzi€ a bardzo spokojnie Juana. Po raz pierwszy otworzy€ a usta. I wszyscy flibustierzy !spojrzeli na ni€Ѕ z po€Ѓ€Ѕdaniem,!wygl€Ѕda€ a bowiem prze€Їlicznie;wystrojona, upudrowana, z r€Є€Ѓem i muszkami na policzkach, opieraj€Ѕca podbr€Єdek na d€ oni, b€ yszcz€Ѕcej od klejnot€Єw. S€ ucha€ a bardzo uwa€Ѓnie ka€Ѓdego s€ owa, raczej jako wojownik lub w€Єdz ni€Ѓ kobieta. Z oblicza jej, delikatnego i do szale€Ёstwa rozkosznego, mo€Ѓna by€ o wyczyta€І niezwyk€ €Ѕ si€ €Ђ charakteru i niez€ omn€Ѕ wol€Ђ. Tymczasem zabra€  g€ os kapitan Grognier. €ЉFrancuzem jestem i Francuzem chc€Ђ pozosta€І jak ty €Љ o€Їwiadczy€ , zwracaj€Ѕc si€Ђ do Tomasza l€ЏAgneleta. €ЉFrancuzem, a tym samym lojalnym poddanym kr€Єla Francji, albowiem jedno nie mo€Ѓe i€Ї€І w parze bez drugiego. Dlatego w€ a€Їnie nie my€Їl€Ђ si€Ђ buntowa€І, a nie chc€Ђ tego tym bardziej, €Ѓe wszelki bunt pr€Ђdzej czy #p€Є€Јniej sko€Ёczy€ by si€Ђ dla nasfatalnie. Sk€Ѕd mo€Ѓemy wiedzie€І, €Ѓe ten nieszcz€Ђsny pok€Єj, kt€Єry nas tak ogranicza, nie ust€Ѕpi wkr€Єtce miejsca wojnie? Kr€Єl Ludwik $jest wielkim kr€Єlem i my€Їl€Ђ, €Ѓe najdalej za trzy albo cztery lata zaatakuje on zn€Єw swoichnieprzyjaci€Є€ , kt€Єrzy s€Ѕ "naszymi nieprzyjaci€Є€ mi. Je€Їli czas ten nadejdzie, ci z nas, kt€Єrzy potrafi€Ѕ cierpliwie !czeka€І i nie ryzykowa€І, b€Ђd€Ѕ wygrani. Mamy zatem do przeczekania najwy€Ѓej cztery lata. A przez ten czas, jak mi si€Ђ zdaje, wcale nie musimy by€І rolnikami. Chcia€ bym was zapozna€І z innym projektem, s€Ѕdz€Ђ, €Ѓe jest on ciekawy. Przerwa€  i wodzi€  wzrokiem popilnie s€ uchaj€Ѕcym go zgromadzeniu. Wtedy Juana z w€ a€Їciw€Ѕ kobietom €Ѓyw€Ѕ ciekawo€Їci€Ѕ spyta€ a: €Љ Jaki€Ѓ to projekt?? €ЉOto on €Љrzek€  Grognier, nie chc€Ѕc rzeczy owija€І w "bawe€ n€Ђ i €Їpiesz€Ѕc zaspokoi€І ciekawo€Ї€І damy. €Љ Bracia Wybrze€Ѓa, wszyscy, ilu nas tu jest, wiemy, €Ѓe za Puerto Belloi za Panam€Ѕ rozci€Ѕga si€Ђ morze niezmierzone, niemal bez granic, kt€Єre my nazywamy Morzem Po€ udniowym 17 i kt€Єre, opr€Єcz kr€Єlestw ogromnie bogatych, Meksyku i Peru, a tak€Ѓe kilku innych prowincji ameryka€Ёskich nie mniej bogatych, omywa kraj dot€Ѕd dziewiczy, kraj bajeczny, a jednak rzeczywi€Їcie istniej€Ѕcy. Kraj €Єw bardzo s€ usznie nosi nazw€Ђ Eldorado 18 , wytwarza bowiem z€ oto wtakiej obfito€Їci, €Ѓe jego mieszka€Ёcy zar€Єwno w rolnictwie, jak i w przemy€Їle !u€Ѓywaj€Ѕ sprz€Ђt€Єw i narz€Ђdzi ca€ ych z masywnego z€ ota. Tak! Nie maj€Ѕ oni innych !sprz€Ђt€Єw, tylko z€ ote. Z€ ote talerze, z€ ote garnki, z€ ote kot€ y, z€ ote kilofy, motyki, rydle, topory i kosy, a mo€Ѓe nawet z€ ote p€ ugi, wszystko znajlepszego, czystego kruszcu.I nie jest to wcale jaka€Ї bajeczka dla dzieci, ale fakt rzeczywisty, sprawdzony. A teraz, Bracia Wybrze€Ѓa, s€ uchajcie uwa€Ѓnie, co wam powiem. To Morze Po€ udniowe, kt€Єre omywa Eldorado, kr€Єl Hiszpanii od najdawniejszych czas€Єw uwa€Ѓa za swoj€Ѕ szczeg€Єln€Ѕ w€ asno€Ї€І, a traktaty pokojowe €Љ te same !traktaty, kt€Єrych kr€Єl Francji chce tak €Їci€Їle przestrzega€І €Љokre€Їlaj€Ѕ to morze morzem hiszpa€Ёskim i kastylskim. Na mocy wyj€Ѕtkowego przywileju rezerwuj€Ѕ je wy€ €Ѕcznie dla okr€Ђt€Єw o banderze €Ѓ€Є€ to-czerwonej. Nie ma zatem €Ѓadnej obawy, aby fregaty z kwiatami lilii mog€ y si€Ђ kiedykolwiek zapu€Їci€І na te wody, tak bardzo przed innymi chronione. Nie istnieje €Ѓadne prawdopodobie€Ёstwo, aby kr€Єl Ludwik, a tym bardziej jego komisarze czy gubernatorzy usi€ owali przeszkodzi€І wyprawom, jakiemy tam poprowadzimy, my, kt€Єrzy niebawem, w co gor€Ѕcowierz€Ђ, podpiszemy umow€Ђ na tyle korzystn€Ѕ, €Ѓe zmieni nas z prostych flibustier€Єw w zdobywc€Єw z€ ota! "Powsta€ . Praw€Ѕ r€Ђk€Ѕ uderzy€  w"st€Є€ . Szcz€Ђkn€Ђ€ y szklanice i "rozla€ o si€Ђ wino, co najstarsi zbractwa uznali za bardzo dobry prognostyk. Podnios€ a si€Ђ natychmiast wielka wrzawa. Kilku zachwyconych kapitan€Єw, krzycz€Ѕc g€ o€Їno, €Ѓ€Ѕda€ o atramentu, pi€Єra i papieru, aby podpisa€І niezw€ ocznie wspomnian€Ѕ umow€Ђ. Nale€Ѓa€  donich ruchliwy i energiczny Francuz z Dieppe. Inni, mniej skorzy do podpisu, €Ѓ€Ѕdali dodatkowych wyja€Їnie€Ё. Dowiadywano si€Ђ zatem o drogi, wiatry, o najstosowniejsz€Ѕ por€Ђ wyj€Їciaw morze. Jeden z Anglik€Єw !uczyni€  s€ uszne spostrze€Ѓenie,€Ѓe wed€ ug jego wiadomo€Їci !€Ѓadna droga nie € €Ѕczy€ a MorzaP€Є€ nocnego 19 , gdzie si€Ђ znajdowali, z Morzem Po€ udniowym, dok€Ѕd si€Ђ mianouda€І. Ale na wszystkie pytania!i w€Ѕtpliwo€Їci kapitan Grognier mia€  gotowe odpowiedzi, kt€Єrebrzmia€ y niezwykle przekonywaj€Ѕco. €ЉCi spo€Їr€Єd nas €Љzapewnia€  €Љkt€Єrzy maj€Ѕ tak dobry statekjak ten oto, mogliby dzielnie po€Ѓeglowa€І na po€ udnie poza przyl€Ѕdek Orange i Przyl€Ѕdek €­wi€Ђtego Rocha i dotrze€І w ten spos€Єb do Cie€Їniny Magellana, znajduj€Ѕcej si€Ђ na szeroko€Їci oko€ o "pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu stopni. Po czym #pop€ yn€Ђliby na p€Є€ noc, wzd€ u€Ѓ kraju o nazwie Chile. M€Єg€ bym si€Ђ spotka€І z nimi pod murami samej Panamy w kwietniu lub maju przysz€ ego roku. Ale dla ludzi mniej maj€Ђtnych, do kt€Єrych i ja nale€Ѓ€Ђ, kr€Єtko !m€Єwi€Ѕc dla tych, kt€Єrzy maj€Ѕ zamiast okr€Ђt€Єw stare balie, b€Ђdzie rozs€Ѕdniej szybko si€Ђ ich pozby€І. Przejdziemy bowiem na piechot€Ђ z p€Є€ nocyna po€ udnie. Tak, tak! Na piechot€Ђ, ze szpad€Ѕ u boku i z muszkietem na ramieniu. A nast€Ђpnie eskadry obydwu wicekr€Єl€Єw postaraj€Ѕ si€Ђ zabra€І nas na nowe statki, €Їwie€Ѓo zbudowane przez cie€Їlikr€Єla katolickiego. Tymczasem kto€Ї pochwali€  planprzysz€ ego wodza: by€  to Wenecjanin Lor€Њdan, kt€Єry dotychczas nie powiedzia€  ani s€ owa. €­wietna znajomo€Ї€І wszystkich spraw ameryka€Ёskich nadawa€ a jego wypowiedzi szczeg€Єln€Ѕ wymow€Ђ. €ЉOd Morza P€Є€ nocnego do Morza Po€ udniowego €Љrzek€  €Љnale€Ѓy liczy€І najmniej dwana€Їcie wielkich mil hiszpa€Ёskich, co r€Єwna si€Ђ pi€Ђtnastu wielkim milom francuskim, czyli trzydziestu do trzydziestu pi€Ђciu naszym milom morskim. Oczywi€Їcie, niejest to du€Ѓo. Jednak€Ѓe droga ta jest naje€Ѓona przeszkodami takimi, jak rzeki, kt€Єre trzeba przej€Ї€І w br€Єd, g€Ђste bory, strome g€Єry, a przede wszystkim Indianie Bravos 20 ,diabelnie zr€Ђczni w puszczaniu!z wielkiej odleg€ o€Їci zatrutychi €Їmiertelnych strza€ . Co do "innej drogi, my€Їl€Ђ o okr€Ђtach, pr€Єbowa€ em jej ongi€Ї; wcale nie jest uci€Ѕ€Ѓliwa, wyj€Ѕtek stanowi sama cie€Їnina, gdy€Ѓ wiej€Ѕ tam zwykle przeciwne wiatry, kt€Єre dm€Ѕ z wielk€Ѕ gwa€ towno€Їci€Ѕ. Wys€ uchawszy go kapitan Grognier zapyta€ : €ЉA ty sam, bracie Lor€Њdanie, kt€Єr€Ѕ z tych dw€Єch dr€Єg wybierzesz, aby dotrze€І po po€ udnie? Wenecjanin powolnym ruchem podni€Єs€  obie d€ onie, a nast€Ђpnie je znowu opu€Їci€ . "€ЉNiestety €Љ rzek€ . €ЉPo€ udnie jest daleko, a mnie staremu nie chce si€Ђ opuszcza€І tego naszego morza, gdzie sp€Ђdzi€ em ca€ €Ѕ m€ odo€Ї€І. #U€Їmiecha€  si€Ђ, a ci, kt€Єrzy go us€ yszeli m€Єwi€Ѕcego o !staro€Їci, zrozumieli szybko, €Ѓesobie €Ѓartuje; mia€  bowiem "niewiele wi€Ђcej ni€Ѓ trzydzie€Їcilat, za€Ї w€ osy jego by€ y jeszcze czarne jak sadza. Wenecjanin by€  cz€ owiekiem bardzo tajemniczym i !widocznie nie chcia€  og€ asza€І powod€Єw, kt€Єre go zatrzymywa€ y w Indiach Zachodnich i nie pozwala€ y przy€ €Ѕczy€І si€Ђ do wyprawy na po€ udnie. Stoj€Ѕc teraz w grupach kapitanowie rozprawiali z wrzaskiem i ha€ asem. Projekt Grogniera zyska€  wi€Ђkszo€Їci g€ os€Єw, jednak€Ѓe niekt€Єrzy kapitanowie jeszcze si€Ђ nie wypowiedzieli. Tomasz l€ЏAgnelet nale€Ѓa€  do nich. Sam jeden pozosta€  przy stole i pi€  w milczeniu, spogl€Ѕdaj€Ѕc wok€Є€  siebie roztargnionym wzrokiem. Juana opu€Їci€ a go i p€Є€ le€Ѓ€Ѕc we framudze okiennej rozmawia€ az Lor€Њdanem Wenecjaninem, pytaj€Ѕc go, bez w€Ѕtpienia, o przyczyn€Ђ jego odmowy, zaskakuj€Ѕcej zgromadzonych tu flibustier€Єw. W pewnej chwili Grognier zbli€Ѓy€  si€Ђ do Tomasza i "po€ o€Ѓy€  mu d€ o€Ё na ramieniu. #€ЉKapitanie l€ЏAgnelet €Љrzek€  do niego z wielkim szacunkiem €Љ oto najwi€Ђksze zamierzenie, jakie by€ o kiedykolwiek podj€Ђte jak flibustierzy flibustierami! Czy nie s€Ѕdzi pan tak samo? Co do mnie, jestem przekonany, €Ѓe wyprawa zako€Ёczy si€Ђ sukcesem, tak wielki wysi€ ek musi by€І uwie€Ёczony powodzeniem. Jest wszak€Ѓe jeden warunek, nale€Ѓy wzi€Ѕ€І pod uwag€Ђ wszystkie okoliczno€Їci, w niczym nie zdaj€Ѕc si€Ђ na przypadek. No wi€Ђc, czy zechce mnie pan !wys€ ucha€І? Ja, Grognier, b€Ђd€Ђdowodzi€  armi€Ѕ l€Ѕdow€Ѕ i poprowadz€Ђ j€Ѕ z p€Є€ nocy na po€ udnie poprzez mokrad€ a i przepa€Їcie, obok Hiszpan€Єw oraz Indian. A to z pewno€Їci€Ѕ nie jest zabawka. Flota, kt€Єra $b€Ђdzie p€ yn€Ђ€ a zar€Єwno po€Їr€ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBч€Х cЊIшE №  Jщ5 Д c €Jъщa c zJыJ"ј c нJьB-k X @Kэ­6йQ €˜K€Ѓar€Єw Panamy, jak i lod€Єw Cie€Їniny Magellana, musi by€І tak€Ѓe prowadzona z wielk€Ѕ energi€Ѕ i wpraw€Ѕ. Chcia€ bym funkcj€Ђ g€ €Єwnodowodz€Ѕcego powierzy€І najzr€Ђczniejszemu inajdzielniejszemu cz€  owiekowi, jaki kiedykolwiek "znalaz€  si€Ђ na morzu. Ot€Є€Ѓ €Љ po co owija€І w bawe€ n€Ђ? €Љ znam tego cz€ owieka. To pan, !bracie l€ЏAgnelet. Zgoda? B€Ђdziepan moim marynarzem w tej wyprawie. Rozumiem to tak, €Ѓeb€Ђdzie pan wodzem jak ja, r€Єwnym mi pod ka€Ѓdym wzgl€Ђdem. Obydwaj, dzia€ aj€Ѕc r€Ђka w r€Ђk€Ђ, zdob€Ђdziemy najpierw stolice Panamy i Lim€Ђ, a w ko€Ёcu wejdziemy dowymarzonego kr€Єlestwa Eldorado! "M€Єwi€  do€Ї€І cicho, nie chcia€  bowiem by€І us€ yszany przez ludzi zazdrosnych i podejrzliwych. Tomasz, wyprowadzony ze swego zamy€Їlenia, patrzy€  mu przez chwil€Ђ w twarz, potem wsta€  i przeszed€  kilka krok€Єw, jakby wahaj€Ѕc si€Ђ przed powzi€Ђciemdecyzji i udzieleniem odpowiedzi. Grognier, kt€Єry "€Їledzi€  go oczami, ujrza€ , jak przechodzi€  nie opodal Juany, rozmawiaj€Ѕcej w dalszym ci€Ѕgu z Wenecjaninem i €Їmiej€Ѕcej si€Ђ nie bez zalotno€Їci. Tomasz przechodz€Ѕc obok nawet nie podni€Єs€  g€ owy, aby na nich spojrze€І. Ale w€Єwczas, jakby #rozmy€Їlnie, g€ os Juany sta€  si€Ђ dono€Їny, wyra€Јnie si€Ђ wybi€  !spo€Їr€Єd og€Єlnego wrzasku, jaki czynili flibustierzy, m€Єwi€Ѕcy wszyscy naraz. Juana, kt€Єra pochwala€ a Lor€Њdana "Wenecjanina, i€Ѓ nie chcia€  si€Ђ uda€І na Morze Po€ udniowe w poszukiwaniu Kr€Єlestwa Z€ ota, powiedzia€ a: €ЉMy€Їl€Ђ o tym podobnie jak pan, sir Lor€Њdan, trzeba by€І bowiem szale€Ёcem, nicponiem albo tch€Єrzem, aby wlec si€Ђ, B€Єg wie gdzie, w obawie przedpi€Ђcioma g€ upimi fregatami. Us€ yszawszy te s€ owa, Grognier wzruszy€  tylko pogardliwie ramionami. Ale Tomasz w€ a€Їnie w tej chwili powzi€Ѕ€  postanowienie i da€  odpowied€Ј. A odpowied€Ј ta, jakim€Ї dziwnym trafem, zarazem tajemniczym i ironicznym, by€ a niemal s€ owo w s€ owo powt€Єrzeniem tego, co niedawno powiedzia€  Wenecjanin, a czego z pewno€Їci€Ѕ Tomasz, pogr€Ѕ€Ѓonywe w€ asnych my€Їlach, wcale nie s€ ysza€ : €ЉDzi€Ђkuj€Ђ, bracie. Grognier. Dalib€Єg, czyni mi pan zbyt wiele zaszczytu. Ale mnie, staremu, nie chce si€Ђ tak daleko podr€Є€Ѓowa€І ani opuszcza€І tego Morza !P€Є€ nocnego, z kt€Єrym si€Ђ tak z€Ѓy€ em. 17 Morzem Po€ udniowym nazywano w€Єwczas Ocean Spokojny (przyp. red.). !18 Eldorado, hiszp. El Dorado €Љ poz€ ocony cz€ owiek; fantastyczna kraina obfituj€Ѕca w z€ oto, kt€Єr€Ѕ konkwistadorzy hiszpa€Ёscy i portugalscy umiejscawiali mi€Ђdzy Amazonk€Ѕ i Orinoko. Liczne eskpedycje daremnie poszukiwa€ y Eldorado w Amazonii (Nowej Granadzie), Wenezueli i Gujanie a€Ѓ do po€ owy XVIII w. (przyp. red.). 19 Morzem P€Є€ nocnym nazywano w€Єwczas Ocean Atlantycki (przyp. red.). 20 Hiszpanie nazywali Indios Bravos tych Indian, kt€Єrzy nigdy nie uznali ich w€ adzy i zaciekle zwalczali wszystkich bia€ ych ludzi, spotkanych na swych terytoriach (przyp. aut.).IX Niemal na oczach kr€Єlewskich komisarzy i w obecno€Їci dzia€  fregat kr€Єlewskich zacz€Ђto przygotowywa€І wypraw€Ђ na po€ udnie, kt€Єra by€ a najpowa€Ѓniejsz€Ѕ ze wszystkich wypraw flibustier€Єw. Ani panowie de Saint-Laurent i Begon, ani gubernator Cussi Tarin nie stawiali €Ѓadnych przeszk€Єd. Jak to trafnie zauwa€Ѓy€  kapitan Grognier, Morze Po€ udniowe znajdowa€ o si€Ђ poza wszelk€Ѕ w€ adz€Ѕ prawn€Ѕ, poza wszelk€Ѕ kontrol€Ѕ francusk€Ѕ. Tym samym eskadraawanturnik€Єw, kt€Єra si€Ђ szykowa€ a do pop€ yni€Ђcia tam na w€ asne ryzyko i bez przywileju korsarskiego, unika€ a wszelkich represji ze strony francuskiej. Kr€Єlowi Francji wystarcza€ o, i€Ѓ eskadra ta przez ca€ y okres €Ѓeglugi po Morzu P€Є€ nocnym nie da ani jednego wystrza€ u, od Tortue a€Ѓ do Cie€Їniny Magellana. A z tamtej strony €Љ Bo€Ѓe drogi! €Љby€ a to ju€Ѓ przecie€Ѓ sprawa kr€Єla Hiszpanii, monarchy do€Ї€І pot€Ђ€Ѓnego, aby oczy€Їci€І Morze Po€ udniowe ze z€ odziei i"pirat€Єw. To, €Ѓe ci z€ odzieje i piraci byli Anglikami i Francuzami, nie mia€ o znaczenia, albowiem obydwa rz€Ѕdy, londy€Ёski i wersalski, powtarza€ y wielokrotnie, i€Ѓ wyrzekaj€Ѕ si€Ђ raz na zawsze takich samowolnych krn€Ѕbrnych poddanych. Zreszt€Ѕ, aby ca€ kowicie uspokoi€І pan€Єw de Cussi, Begon i de Saint-Laurent, kapitan Grognier przyrzek€  wszystkim trzem w tajemnicy,"€Ѓe skoro tylko minie cie€Їnin€Ђ, nie b€Ђdzie si€Ђ przyznawa€  do narodowo€Їci francuskiej, zdejmie bia€ €Ѕ bander€Ђ i zawiesi inn€Ѕ. !€Љ Jaka€Ѓ to bandera?? €Љ spytalizdziwieni komisarze kr€Єlewscy."€ЉTa oto! €Љodpar€ , wyci€Ѕgaj€Ѕc z kieszeni kawa€  zwini€Ђtego #p€ €Єtna, kt€Єre rozwin€Ѕ€  na ich oczach. I wszyscy, opr€Єcz zuchwa€ ego Grogniera, zadr€Ѓeli ze zgrozy !€Љp€ €Єtno by€ o barwy czarnej, aw jego czterech rogach bieli€ ysi€Ђ cztery trupie g€ owy. Tak oto mi€Ђdzy flibustierami a komisarzami kr€Єla zawi€Ѕza€ y si€Ђ z konieczno€Їci tajemne uk€ ady. Ci komisarze byli przecie€Ѓ tymi samymi agentami, kt€Єrym kr€Єl powierzy€  specjaln€Ѕ misj€Ђ ukarania i wyt€Ђpienia flibustier€Єw. Ale mimo ca€ ej uprzejmo€Їci i pozornego z€ agodzenia pierwotnej surowo€Їci, panowie Begon i deSaint-Laurent nie zamierzali zrezygnowa€І ze swych pacyfikacyjnych zamiar€Єw i usi€ owali wci€Ѕ€Ѓ z jednakow€Ѕ energi€Ѕ przemieni€І korsarzy wrolnik€Єw. Pob€ a€Ѓliwo€Ї€І okazywali jedynie Awanturnikom uleg€ ym, szanuj€Ѕcym rozkazy kr€Єlewskie, Awanturnikom, kt€Єrzy podporz€Ѕdkowali si€Ђ z ca€ €Ѕ pokor€Ѕ nakazowi opuszczenia Antyli i !odp€ yni€Ђcia tak daleko, a€Ѓeby echo ich wypraw nie mog€ o dochodzi€І do uszu kr€Єla. Awanturnicy nie tak skorzy do pos€ uchu nie mogli korzysta€І zpodobnej € agodno€Їci. Do tych w€ a€Їnie nale€Ѓa€  Tomasz l€ЏAgnelet. Jakim€Ї szczeg€Єlnym i zarazem nieszcz€Ђsnym trafem kr€Єl Ludwik nie zapomnia€  o kapitanie korsarskim, kt€Єrego sze€Ї€І lat temu przedstawi€  mupan de Gabaret, obecnie marsza€ ek Francji. Nie b€Ђdzie to €Ѓadnym pochlebstwem, gdy !si€Ђ stwierdzi, €Ѓe kr€Єl Ludwik XIV by€  naprawd€Ђ wielkim kr€Єlem. I nigdy nie omieszka€  sowicie wynagrodzi€І tego, kto zas€ ugiwa€  na nagrod€Ђ, jak i nale€Ѓycie ukara€І tego, kto "zas€ ugiwa€  na kar€Ђ. Kiedy wi€Ђc do Wersalu zacz€Ђ€ y nap€ ywa€І liczne skargi hiszpa€Ёskie, kt€Єre w ostrych s€ owach pi€Ђtnowa€ y winy i wyst€Ђpki flibustier€Єw i Rycerzy Morza, kr€Єl, przewracaj€Ѕc pliki papier€Єw i dyktuj€Ѕc rozkazy panu Colbert de Seignelay, ministrowi marynarki, wykrzykn€Ѕ€  nagle g€ o€Їno i jakby z b€Єlem, przypominaj€Ѕc sobie nazwisko tego l€ЏAgneleta, ongi€Ї uszlachconego przez niego w Saint-Germain, a obecnie wyst€Ђpuj€Ѕcego w€Їr€Єd najbardziej obwinionych. €ЉCzy€Ѓ to mo€Ѓliwe! ? €Љrzek€  posmutnia€ y, ale nieugi€Ђty w swym postanowieniu. €ЉCz€ owiek tak dzielny mia€ by z bohatera przeobrazi€І si€Ђ w "rozb€Єjnika i grabie€Ѓc€Ђ? Je€Їli !tak jest faktycznie i je€Їli nie oka€Ѓe on natychmiast skruchyza swe zbrodnicze czyny, rozkazuj€Ђ, €Ѓeby nie dawa€І mu€Ѓadnego pardonu! €Аaska nasza min€Ђ€ a i nie my€Їlimy wcale opiekowa€І si€Ђ niepoprawnym winowajc€Ѕ. Przeciwnie, gniew nasz musi si€Ђ zwr€Єci€І przeciwko niemu i tym dotkliwiej nale€Ѓy go ukara€І! Na marginesie €ЋInstrukcji dla pan€Єw komisarzy Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, wys€ anych w misji specjalnej do Indii Zachodnich€Ќ znajdowa€ o si€Ђ nazwisko Tomasza l€ЏAgneleta, wypisane w€ asn€Ѕ r€Ђk€Ѕ sekretarza stanu, markiza de Seignelay. Oto dlaczego zaraz w dniu przybycia na Tortue, !kiedy € €Єd€Ј admiralska wioz€ a pan€Єw Saint-Laurent i Begon na l€Ѕd, ujrzawszy stoj€Ѕc€Ѕ na kotwicy €ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ i rozpoznawszy w niej os€ awion€Ѕ fregat€Ђ r€Єwnie s€ ynnego Tomasza l€ЏAgneleta, nie mogli powstrzyma€І odruchuzdziwienia i ciekawo€Їci. Tomasz, kt€Єry przypadkowo zobaczy€  ten odruch, zupe€ nie!nie przeczuwa€ , €Ѓe by€  to gestoznaczaj€Ѕcy gro€Јne dla niego w przysz€ o€Їci wydarzenia i prze€Ѓycia. A tymczasem wyprawa na po€ udnie by€ a przygotowywanabez przeszk€Єd i pod €Ѓyczliwymokiem komisarzy kr€Єlewskich; w obecno€Їci milcz€Ѕcych dzia€  fregat kr€Єlewskich Tomasz #m€Єg€  ze swej €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќprzygl€Ѕda€І si€Ђ do woli temu osobliwemu widowisku. Ale mimo wszystkie g€ osy rozs€Ѕdku, wcale si€Ђ z tym nie !chcia€  pogodzi€І; upiera€  si€Ђ nawet, aby cokolwiek z tego zrozumie€І. Jak€Ѓe to? Panowie de Cussi, de Saint-Laurent, Begon i ca€ a reszta, po rzuceniu na wszystkich flibustier€Єw grom€Єw pe€ nych !€Їwi€Ђtego oburzenia, teraz stalisi€Ђ € agodni i nad podziw spokojni, traktuj€Ѕ przychylnie to przedsi€Ђwzi€Ђcie i nawet je popieraj€Ѕ? ... Nie by€ o bowiem co do tego !€Ѓadnej w€Ѕtpliwo€Їci! Codziennie przybija€ y, zupe€ nie si€Ђ nie kryj€Ѕc, do okr€Ђt€Єw, kt€Єre mia€ y wzi€Ѕ€І udzia€  w wyprawie, ca€ e eskadry € odzi itratw, na€ adowanych broni€Ѕ, o€ owiem, prochem kartaczowym w bary€ kach. Zbity z tropu, Tomasz nie wytrzyma€  i pewnego dnia porzuci€  wreszcie milczenie. Ludwik Gu€Њnol€Њ, nie mniej zdziwiony, musia€  przerwa€І jedn€Ѕ ze swych d€ ugich popo€ udniowych modlitw, aby porozmawia€І z przyjacielem. #€ЉNaj€Їwi€Ђtsza Panno! €Љ grzmia€  Tomasz. €ЉNaj€Їwi€Ђtsza Panno Wielkiej Bramy! Wszystko zatem mia€ oby by€І dozwolone tym ludziom, a mnie nie? C€Є€Ѓ, u diab€ a! Czy€Ѓ oni, jak i ja, nie s€Ѕ Bra€Іmi Wybrze€Ѓa i Rycerzami Fortuny? Ludwiku, !jak ci si€Ђ zdaje? Czy kr€Єl nie !jest zbyt niesprawiedliwy, je€Їlimo€Ѓe €Їcierpie€І tak€Ѕ nier€Єwno€Ї€І? Gu€Њnol€Њ nie bardzo wiedzia€ , co odpowiedzie€І. Obawia€  si€Ђ jednak najgorszego. I chwytaj€Ѕc t€Ђ sposobno€Ї€І, kt€Єra mog€ a okaza€І si€Ђ $jedyn€Ѕ, u€Їcisn€Ѕ€  z ca€ ej si€ y swego ukochanego przyjaciela i zaklina€  go, p€ acz€Ѕc i szlochaj€Ѕc, aby si€Ђ wyrzek€  wszystkiego i s€ ucha€  si€Ђ kr€Єla, a tym samym €ЉBoga, kt€Єry surowo karze morderc€Єwi okrutnik€Єw. €ЉTy sam, m€Єwi€Ѕc s€ owami #€Їwi€Ђtego Piotra, powiedzia€ e€Ї: €ЋKto mieczem wojuje, od miecza ginie€Ќ . Nie zapominaj o tym. $€Љ S€ ucha€І si€Ђ?? Nie, nie mog€Ђ! €Љ rzek€  Tomasz, spuszczaj€Ѕc wzrok ku ziemi. Za chwil€Ђ, poruszywszy si€Ђ !nagle, powr€Єci€  do dr€Ђcz€Ѕcego go pytania: €ЉPowiedz mi jednak! Czy rozumiesz, dlaczego wolno !uprawia€І rzemios€ o flibustiera w Limie czy Panamie, a nie wolno w Puerto Bello i w Ciudad-Realu? €ЉCzy ja wiem? €Љ odpar€  Gu€Њnol€Њ. €ЉCzy to jednak prawda, €Ѓe my nie pop€ yniemy do Panamy i Limy? I czemu nie podpisa€ e€Ї umowy z Grognierem, kt€Єry ci zaofiarowa€  tak wspania€ y udzia€ ? Tomasz znowu opu€Їci€  g€ ow€Ђ. Prawda, nie zwierza€  si€Ђ Ludwikowi zbyt cz€Ђsto, ale przecie€Ѓ nie m€Єg€ by go ok€ ama€І. "€Љ Ona nie chcia€ a €Љ wyszepta€ ."Gu€Њnol€Њ zrozumia€  i nie pyta€  wi€Ђcej. Wtedy Tomasz rzuci€  mu si€Ђ #na piersi i zacz€Ѕ€  go €Їciska€І. €ЉNiestety! €Љm€Єwi€  bardzo cicho, jakby odczuwaj€Ѕc wielki wstyd €Љ niestety, !kocham j€Ѕ! kocham j€Ѕ! A ona... Ludwiku, zosta€ e€Ї mi tylko ty jeden... Nie opuszczaj mnie nigdy, nigdy! ... Tego popo€ udnia, zszed€ szy z Juan€Ѕ na l€Ѕd i biegaj€Ѕc od szynku do szynku, gdy€Ѓ Juana chcia€ a odszuka€І niezw€ ocznieweso€ ych kompan€Єw, do kt€Єrych zalicza€  si€Ђ te€Ѓ Wenecjanin Lor€Њdan, Tomasz szalenie si€Ђ zirytowa€ . Zobaczy€  kilku osobnik€Єw o twarzach do€Ї€І ponurych, id€Ѕcych za nim krok w krok €Љbez w€Ѕtpienia w zamiarze pods€ uchiwania jego rozm€Єw i €Їledzenia jego zamiar€Єw. "Wyci€Ѕgn€Ѕ€  szpad€Ђ i natar€  na !nich. Ho€ ota rozpierzch€ a si€Ђ jak stado wron, kiedy spadnie na nie orze€ . !€ЉCo to ma znaczy€І? €Љzawo€ a€  w€Їciek€ y z gniewu. €ЉCzy jestem zdrajc€Ѕ albo buntownikiem? Przeb€Єg! Zostan€Ђ nim, je€Їli mnie doprowadz€Ѕ do ostateczno€Їci! Juana, nie ruszaj€Ѕc si€Ђ z miejsca, zacz€Ђ€ a wzgardliwie szydzi€І: €ЉNie! Nie zostaniesz nim, a znam ci€Ђ dobrze, ty psie ospa€ y, kt€Єry masz tylko pysk do wycia, a k€Ѕsa€І nie potrafisz! ywi€ a teraz niebywa€ e upodobanie w jawnym pomiataniu Tomaszem, znajdowa€ a przyjemno€Ї€І w okazywaniu mu pogardy. !Zarzuca€ a, €Ѓe jest zbyt uleg€ ywobec pan€Єw Cussi, Saint-Laurent i Begon. A wszystko dlatego, €Ѓe od czasu, jak fregaty kr€Єla "strzeg€ y Tortue, nie wyp€ yn€Ѕ€  na morze. Blad€  zawsze, gdy l€Ѓy€ a go w ten spos€Єb. Ale jeszcze tym razem nie chcia€  ukr€Єci€І jej gadania, co powinien by€  zrobi€І, daj€Ѕc jej kilka policzk€Єw albo garbuj€Ѕc porz€Ѕdnie sk€Єr€Ђ, €Ѓeby j€Ѕ doprowadzi€І do € adu. Usiad€  zatem spokojnie obok niej i rozprawia€  jak adwokat, !kt€Єry sprzecza si€Ђ o drobiazgi,aby wygra€І kiepsk€Ѕ spraw€Ђ. "€ЉKto jest psem? €Љ pyta€ . €ЉJa, kt€Єrego dwudziestu szpicl€Єw wci€Ѕ€Ѓ ma na oku w obawie, abym nie poszed€ , gdzie mi si€Ђpodoba? A mo€Ѓe ci ludzie, kt€Єrych dobrze znasz, a kt€Єrzy wci€Ѕ€Ѓ nadskakuj€Ѕ i schlebiaj€Ѕ wszystkim gubernatorom i komisarzom naoko€ o? "Ale ona odwr€Єci€ a si€Ђ od niego plecami i nie chcia€ a d€ u€Ѓej s€ ucha€І. W tej chwili wszed€  do gospody Wenecjanin Lor€Њdan, usiad€  nie opodal Juany. Podesz€ a do niego i !ociera€ a si€Ђ o jego rami€Ђ jak kotka, co si€Ђ po€Ѓ€Ѕdliwie ociera o kocura. "€ЉSir Lor€Њdan €Љodezwa€ a si€Ђ w ko€Ёcu €Љpan zapewne nigdy nieschlebia€ by ani nie nadskakiwa€  gubernatorowi czy komisarzom! ... A muchy nie"€Їmia€ yby brz€Ђcze€І zbyt blisko pa€Ёskiej szpady, kt€Єra z pewno€Їci€Ѕ jest d€ u€Ѓsza ni€Ѓ pa€Ёska cierpliwo€Ї€І... Przechyli€ a g€ ow€Ђ, aby po€Їpiesznie rzuci€І okiem na Tomasza. Tomasz nie uchwyci€  jednak jej spojrzenia. Pi€  w milczeniu, obsun€Ѕwszy si€Ђ na %€ aw€Ђ i poruszaj€Ѕc si€Ђ oci€Ѕ€Ѓale.Widzia€ a, jak wychyla€  jeden po drugim cztery wielkie puchary rumu. Sta€ a si€Ђ jeszcze zuchwalsza i bezwstydniejsza. €­mia€ a si€Ђ ha€ a€Їliwie, €Їmiechem urywanym i nerwowym. W pewnym momencie nachyli€ a si€Ђ szybko i poca€ owa€ a Wenecjanina prosto w usta. Tomasz, opu€Їciwszy g€ ow€Ђ, patrzy€  uporczywie w ziemi€Ђ. X W ciemnej kabinie o zamkni€Ђtych drzwiach i szczelnie zamkni€Ђtym oknie "by€ o €Їmiertelnie gor€Ѕco. Zlany potem, nie mog€Ѕc zasn€Ѕ€І, dusz€Ѕc si€Ђ nieomal Tomasz zeskoczy€  w ko€Ёcu ze swego "€ o€Ѓa i w ciszy dotar€  do salonukapita€Ёskiego, potem po schodkach wszed€  na ruf€Ђ. By€  na wp€Є€  nagi i bosy. Wietrzyk nocny igra€  z jego szeroko rozchylon€Ѕ koszul€Ѕ i spodniamiz €Ѓaglowego p€ €Єtna. Tomasz przeszed€  od prawej do lewej burty, wystawiony na powiew wiatru, twarz€Ѕ do morza. Niebo l€Їni€ o gwiazdami, a morze roz€Їwietlone by€ o dziwnymi ognikami, kt€Єrych dr€Ѓ€Ѕce promienie rozchodzi€ y "si€Ђ daleko, gasn€Ѕc i zapalaj€Ѕc #si€Ђ w miar€Ђ poruszania si€Ђ fal. Noc by€ a wyj€Ѕtkowo pi€Ђkna. €ЉDo licha! €Љzamrucza€  Tomasz sam do siebie €Љ trzeba by€І wariatem, €Ѓeby spa€І w tej piekielnej kabinie, kiedy tutaj powietrze tak € agodne i czyste. Oddycha€  pe€ n€Ѕ piersi€Ѕ, a powietrze morskie, przesycone"sol€Ѕ rozpryskuj€Ѕcej si€Ђ piany izapachami z pobliskiego l€Ѕdu, ch€ odzi€ o wspaniale jego spocon€Ѕ skro€Ё, kark, piersi. Orze€Јwiony, nie rusza€  si€Ђ z miejsca, wodz€Ѕc oczami po widnokr€Ђgu. Fregaty kr€Єla sta€ y na kotwicy w odleg€ o€Їci oko€ o mili. Nie mo€Ѓna by€ o jednak niczego !odr€Є€Ѓni€І, ani kad€ ub€Єw, ani maszt€Єw. B€ yszcza€ y jedynie dr€Ѓ€Ѕce latarnie bukszprytu, rzucaj€Ѕc €Ѓ€Є€ te €Їwiat€ o. Zreszt€Ѕ mo€Ѓna je by€ o € atwo wzi€Ѕ€І za gwiazdy nieco przy€Іmione, zatopione w #lekkiej mgle, kt€Єra unosi€ a si€Ђ nad wod€Ѕ. Tomasz, spogl€Ѕdaj€Ѕc na morze m€Ђtnym wzrokiem, nie zauwa€Ѓy€  z pocz€Ѕtku tych fregat. Ale niebawem nadesz€ a p€Є€ noc i dzwon na okr€Ђcie admira€ a wybi€  osiem szklanek, a czteryinne dzwony posz€ y jego €Їladem. Tomaszowi, gdy us€ ysza€  to ciche i nik€ e dzwonienie, wydawa€ o si€Ђ, €Ѓe s€ yszy dzwony ojczystej Bretanii. Jednak€Ѓe marzenie to nie trwa€ o d€ ugo, gdy€Ѓ wachtowi przy kotbelkach i przy lukach wy€Їpiewywali czas zmiany wachty, zgodnie z regulaminem okr€Ђt€Єw Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci. Powtarzane d€ ugie wo€ anie sz€ o od fregaty do fregaty, gin€Ѕc daleko na morzu. Tomaszprzypomnia€  sobie wtedy o znajduj€Ѕcej si€Ђ tam eskadrze,#kt€Єr€Ѕ tyle razy wysy€ a€  ju€Ѓ do diab€ a. "Podra€Ѓniony, zawo€ a€  g€ o€Їno:  a zar€Єwno po€Їr€ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПюp c щKяv & c LL№œš c ЏLё6"ЗG Mђэ)К c €YMѓЇ4Ю a МM"€Љ Te przekl€Ђte pud€ a nie daj€Ѕ mi spokoju nawet w nocy!! ... Wzruszywszy niecierpliwie ramionami, oderwa€  si€Ђ od barierki i odwr€Єci€ , aby nie widzie€І owych latarni bukszprytowych, kt€Єre natarczywie wdziera€ y si€Ђ do jego oczu. Kln€Ѕc przeszed€  kasztel rufowy. W pewnej chwili natkn€Ѕ€  si€Ђ na kratownic€Ђ luku wielkiej kabiny. Przesta€  przeklina€І w obawie, aby go nie us€ yszano; kabiny pod ruf€Ѕ bowiem znajdowa€ y si€Ђ niemal prostopadle pod kratownic€Ѕ. Z czterech kabin, wychodz€Ѕcych na salon kapita€Ёski, Juana zajmowa€ a najobszerniejsz€Ѕ, z trzech pozosta€ ych jedna nale€Ѓa€ a doTomasza, druga do Ludwika Gu€Њnol€Њgo, a ostatnia przeznaczona by€ a dla Mulatek, niewolnic Juany. Juana chcia€ a je mie€І blisko siebie, by mog€ y natychmiast przybiec na ka€Ѓde jej zawo€ anie, €Ѓ€Ѕda€ a od nich nieustannej gotowo€Їci do spe€ niania najbardziej ekscentrycznych rozkaz€Єw. Natkn€Ѕwszy si€Ђ zatem na kratownic€Ђ, Tomasz instynktownie zatrzyma€  si€Ђ i machinalnie nachyli€ , aby rzuci€І okiem w otwarte drzwiczki. Oczywi€Їcie, niczegonie zobaczy€ . Ale nozdrza jegopodra€Ѓni€  powiew zg€Ђszczonego powietrza, wyprostowa€  si€Ђ gwa€ townie. W€Їr€Єd dusz€Ѕcych wyziew€Єw, rozchodz€Ѕcych si€Ђ ze "€Їpi€Ѕcego okr€Ђtu, wybija€  si€Ђ zapach dra€Ѓni€Ѕcy €Љ perfumy Juany, kt€Єre Tomasz odr€Є€Ѓni€ by po€Їr€Єd tysi€Ѕca innych zapach€Єw. Cofn€Ѕwszy si€Ђ szybko, odsun€Ѕ€  si€Ђ od kratownicy, zawr€Єci€  i opar€  si€Ђ znowu o barierk€Ђ, tym razem od strony nawietrznej, twarz€Ѕ do l€Ѕdu. "Nie by€ o tam €Ѓadnego €Їwiat€ a. Wybrze€Ѓe zlewa€ o si€Ђ z pociemnia€ ym widnokr€Ђgiem. Morze, ju€Ѓ spokojniejsze, wydawa€ o si€Ђ mniej roz€Їwietlone. Nie opodal #€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ sta€ a ma€ a, zaledwie widoczna € €Єd€Ј. Ko€ ysa€ a si€Ђ do€Ї€І mocno i ta€Ёczy€ a na fali z powodu zbyt kr€Єtkiej liny kotwicznej. Gdyby Tomasz, maj€Ѕcy wzrok "bystry i przenikliwy, ujrza€  t€Ђ € €Єd€Ј, z pewno€Їci€Ѕ by€ by zdziwiony, nie widz€Ѕc w niej ani rybaka, ani wio€Їlarza, w og€Єle nikogo. Pusta € €Єd€Ј, pozostawiona w odleg€ o€Їci mili od brzegu, wygl€Ѕda€ a tajemniczo. Ale Tomasz nie patrzy€  ani na l€Ѕd, ani na niebo, a tym #bardziej na jak€Ѕ€Ї tam € €Єd€Ј na morzu. Ze wzrokiem tak nisko opuszczonym, €Ѓe nie m€Єg€  widzie€І niczego pr€Єcz stromejburty fregaty, omywanej #przez fale, pogr€Ѕ€Ѓy€  si€Ђ zn€Єw w zamy€Їleniu, wypowiadaj€Ѕc przez zaci€Їni€Ђte usta jakie€Ї bez€ adne s€ owa. Raz tylko powiedzia€  nieco g€ o€Їniej: #€Љ Sze€Ї€І, siedem, osiem... osiem nocy... Liczy€  widocznie, od ilu nocy Juana postanowi€ a sama spa€І !w swej kabinie i zamyka€І si€Ђ €Љ"mimo jego pr€Є€Їb i pogr€Є€Ѓek €Љ na €Ѓelazn€Ѕ zasuw€Ђ. Zdarza€ o si€Ђ to zreszt€Ѕ nie po raz pierwszy. Ale Tomasz nigdy jeszcze nie "czu€  tak g€ uchej w€Їciek€ o€Їci !ani tak dojmuj€Ѕcego b€Єlu. By€ y!to istne m€Ђki pot€Ђpie€Ёca, takajest bowiem straszna sprawiedliwo€Ї€І Boga, kt€Єry cz€Ђsto jeszcze w tym €Ѓyciu zsy€ a na grzesznik€Єw przedsmak okrutnych m€Ѕk, na jakie zostan€Ѕ skazani w dzie€ЁS€Ѕdu. €Љ Osiem nocy... €Љ powtarza€  uporczywie Tomasz, pochylonynad ciemn€Ѕ wod€Ѕ. D€ onie zacisn€Ђ€ y si€Ђ na #€ okciach. Si€ a u€Їcisku by€ a tak wielka, €Ѓe paznokcie rozdar€ y sk€Єr€Ђ. Zaperli€ y si€Ђ krople krwi. Nagle rozlu€Јni€  zaci€Їni€Ђte palce, a z ust, otwartych ze zdumienia, nie m€Єg€  wydoby€І "€Ѓadnego d€Јwi€Ђku. Uchwyci€  si€Ђobiema r€Ђkoma drewna #nadburcia i ca€ e cia€ o pochyli€  do przodu, wygl€Ѕda€ o, jakby "si€Ђ chcia€  rzuci€І do morza. Nie#upad€  jednak, zgi€Ѕ€  si€Ђ tylko, aby zobaczy€І lepiej burt€Ђ okr€Ђtu. Akurat pod nim, prostopadle do jego oczu, otwiera€ o si€Ђ okno jednej z czterech kabin pod pok€ adem rufy €Љokno kabiny ostatniej z lewej strony. By€ a to kabina Juany. Okno to by€ o zamkni€Ђte tylko do po€ owy, maj€Ѕc zas€ on€Ђ g€Єrn€Ѕ opuszczon€Ѕ, doln€Ѕ za€Ї %ods€ oni€Ђt€Ѕ... Tomasz odr€Є€Ѓnia€  teraz przy €Їwietle gwiazd czerwony kolor tej opuszczonej zas€ ony. Co prawda €Ѓadne podejrzane "€Їwiat€ o nie wydostawa€ o si€Ђ z kabiny, ale dochodzi€  stamt€Ѕd !jaki€Ї lekki szmer, szmer, kt€Єrynie by€  oddechem €Їpi€Ѕcego !cz€ owieka, pogr€Ѕ€Ѓonej we €Їnie kobiety. Trzymaj€Ѕc si€Ђ stopamii kolanami dw€Єch podp€Єr "barierki, przechyli€  si€Ђ jeszczebardziej. A gdy podejrzany szmer nie ustawa€ , wielkie dr€Ѓenie wstrz€Ѕsn€Ђ€ o ca€ ym jego zawieszonym cia€ em, tak #€Ѓe barierka r€Єwnie€Ѓ zadr€Ѓa€ a izaskrzypia€ a. D€Јwi€Ђki te zmiesza€ y si€Ђ z bezustannym €Ѓa€ osnym skrzypieniem takielunku, poruszanego przezwiatr. Szmer, kt€Єry us€ ysza€ , by€  odg€ osem poca€ unku. Jeden poca€ unek, potem drugi, trzeci... Tomasz tymczasem przesta€  !dr€Ѓe€І. Z gard€ a jego dobywa€  "si€Ђ jaki€Ї chrapliwy szept. Jego wyschni€Ђte wargi wybe€ kota€ ytrzy razy to samo s€ owo: !€ЋTutaj!€Ќ By€  to rodzaj l€Ђku, zmieszanego ze zdumieniem i zgroz€Ѕ. I Tomasz nas€ uchiwa€  dalej, ca€ kiem znieruchomia€ y,wypr€Ђ€Ѓony w tym strasznym spokoju, w jaki ustawiczna gotowo€Ї€І bitewna wyposa€Ѓy€ a jego nerwy. S€ ucha€  z dziwnym zapami€Ђtaniem. Poca€ unki $g€ o€Їne, nami€Ђtne mno€Ѓy€ y si€Ђ izdawa€ y si€Ђ nie ko€Ёczy€І. Niebawem do€ €Ѕczy€ o si€Ђ do nich jakie€Ї rz€Ђ€Ѓenie niesko€Ёczenie s€ odkie i rozkoszne, kt€Єre Tomasz dobrze zna€ . Przesta€  nas€ uchiwa€І. Powoli "wyprostowa€  si€Ђ, stan€Ѕ€  zn€Єw na deskach pok€ adu, oderwa€  si€Ђ od barierki i po cichu posun€Ѕ€  si€Ђ ku schodkom, po czym zszed€  do wielkiej kabiny. Unosz€Ѕcy si€Ђ w powietrzu zapach perfum Juany dra€Ѓni€  i niepokoi€ . Tomasz zadr€Ѓa€ , ale nie zatrzyma€  si€Ђ. Drzwi jego w€ asnej kabiny pozosta€ y #p€Є€ otwarte. Wsun€Ѕ€  si€Ђ do niejcicho jak cie€Ё. Po omacku, wci€Ѕ€Ѓ bez najmniejszego ha€ asu, poszuka€  krzesiwa, $nabi€  strzelb€Ђ, zapali€  €Їwiec€Ђ !w latarni. P€ omie€Ё o€Їwietli€  !jego twarz szar€Ѕ jak popi€Є€  i gorej€Ѕce jak rozpalone w€Ђgle !oczy. U wezg€ owia € €Є€Ѓka obok obna€Ѓonej szpady znajdowa€ y si€Ђ dwa nabite pistolety, Tomasz wzi€Ѕ€  je, opatrzy€ , jeden w€ o€Ѓy€  za pas spodni, drugi uj€Ѕ€  w praw€Ѕ r€Ђk€Ђ, trzymaj€Ѕc palec na spu€Їcie, w!lewej r€Ђce €Їciska€  latarni€Ђ, !kt€Єr€Ѕ podni€Єs€  na wysoko€Ї€І ramienia, aby sobie lepiej o€Їwieca€І drog€Ђ. Wyszed€  i przecinaj€Ѕc salon kapita€Ёski !skierowa€  si€Ђ do kabiny Juany. !Bez s€ owa run€Ѕ€  na drzwi i takw€Їciekle uderzy€  nog€Ѕ, €Ѓe drzwi, roztrzaskane od razu, wpad€ y do €Їrodka wraz z zawiasami, zamkiem i zasuw€Ѕ. Na kr€Єtk€Ѕ jak b€ yskawica chwil€Ђ ukaza€ o si€Ђ wn€Ђtrze kabiny. Tomasz ujrza€  starmoszone € o€Ѓe, a na nim nag€Ѕ Juan€Ђ w !obj€Ђciach jakiego€Ї m€Ђ€Ѓczyzny.Cia€ o tego m€Ђ€Ѓczyzny by€ o delikatne i muskularne, sk€Єra !bia€ a jak sk€Єra kobiety. G€ owai twarz ton€Ђ€ y w cieniu. Tomasz podni€Єs€  pistolet. Ale cz€ owiek ten w oka "mgnieniu uwolni€  si€Ђ z u€Їcisku !i zeskoczy€  z € o€Ѓa. Tomasz nienacisn€Ѕ€  spustu, chc€Ѕc da€І strza€  ca€ kiem pewny. "M€Ђ€Ѓczyzna rzuci€  si€Ђ na niego !i uderzy€  pi€Ђ€Їciami w obydwie r€Ђce Tomasza, usi€ uj€Ѕc go "rozbroi€І. Nie uda€ o mu si€Ђ to, r€Ђce Tomasza bowiem trzyma€ y bro€Ё jak w !kleszczach. Rozleg€  si€Ђ brz€Ђk st€ uczonej latarni i €Їwieca upad€ a na pod€ og€Ђ. W tej w€ a€Їnie chwili nieznajomy skoczy€  znowu, osun€Ѕ€  si€Ђ, aby unikn€Ѕ€І strza€ u, przemkn€Ѕ€  b€ yskawicznie mi€Ђdzy nogami Tomasza i wybieg€  z kabiny. Ale Tomasz, odwr€Єciwszy si€Ђ, ujrza€  go w s€ abym €Їwietle, przenikaj€Ѕcymprzez krat€Ђ. Uciekaj€Ѕcy cz€ owiek zatrzyma€  si€Ђ przy drzwiach kabiny Gu€Њnol€Њgo. Tomasz da€  ognia. Cz€ owiek €Єw!zwali€  si€Ђ z wielkim ha€ asem. A Tomasz, o€Їlepiony ogniem strza€ u, nic przez chwil€Ђ nie widzia€ . €­wieca, le€Ѓ€Ѕca u jego st€Єp, #nie zgas€ a jeszcze. Podni€Єs€  j€Ѕw g€Єr€Ђ. Wtedy z piersi jego wydar€  si€Ђ okrzyk zdumienia. M€Ђ€Ѓczyzna sta€  wci€Ѕ€Ѓ w tym samym miejscu, pod drzwiami Gu€Њnol€Њgo. Sta€  znieruchomia€ y, zwr€Єcony twarz€Ѕ do Tomasza. Tomasz uj€Ѕ€  sw€Єj drugi pistolet i podszed€ . Gorej€Ѕca €Їwieca !rzuca€ a €Ѓ€Є€ te b€ yski. Nagle Tomasz krzykn€Ѕ€  i zatoczy€  si€Ђ, przera€Ѓony, oszala€ y, bezgranicznie zdumiony. Tym cz€ owiekiem by€  Ludwik "Gu€Њnol€Њ! Tak, Ludwik Gu€Њnol€Њ. !Nie by€ o €Ѓadnej w€Ѕtpliwo€Їci. To Ludwik Gu€Њnol€Њ sta€  tam w koszuli, jego bia€ a delikatna sk€Єra po€ yskiwa€ a w €Їwietle €Їwiecy. Tomasz podszed€  bli€Ѓej. Ludwik nie rusza€  si€Ђ. Jego spokojne rysy nie zdradza€ y €Ѓadnego l€Ђku ani wstydu. Tomasz, nieprzytomny z w€Їciek€ o€Їci, patrzy€  na niego przez kilka sekund, a potem cichym, urywanym g€ osem rzek€ : €ЉI ty, Ludwiku, tak samo jak "inni? ... €Љi szybkim ruchem da€  strza€ . Ludwik Gu€Њnol€Њ otworzy€  szeroko usta, rozwar€  zdumione oczy i pad€  martwy. Kula przesz€ a mu ponad sercem, przeszywaj€Ѕc aort€Ђ. "Krew wytrysn€Ђ€ a tak silnie, €Ѓe Tomaszowi, stoj€Ѕcemu o jakie€Ї trzy kroki, zbroczy€ a ca€ €Ѕ praw€Ѕ r€Ђk€Ђ. Opu€Їci€  !dymi€Ѕcy jeszcze pistolet i sta€ w miejscu jak skamienia€ y. Szmer cicho stawianych krok€Єw przerwa€  z€ owieszcz€Ѕ cisz€Ђ. Tomasz ujrza€  wychodz€Ѕc€Ѕ z kabiny ca€ kiem nag€Ѕ Juan€Ђ. Zbli€Ѓy€ a si€Ђ. Oczyma szuka€ a trupa. Zobaczy€ a go. I szybko podnios€ a g€ ow€Ђ. Jej twarz wyra€Ѓa€ a niewyobra€Ѓalne wprost zdumienie. Wyszepta€ a jak gdyby nie wierz€Ѕc w€ asnym oczom: €Љ Gu€Њnol€Њ?? ... I rozejrza€ a si€Ђ woko€ o. Tomasz wpatrywa€  si€Ђ w ni€Ѕ uporczywie. Patrz€Ѕc tak, "€Ѓa€ owa€  gor€Ѕco, €Ѓe nie ma za pasem trzeciego pistoletu. Podczas kiedy tak stali, twarz€Ѕ w twarz, jaki€Ї inny d€Јwi€Ђk, wyra€Јny, chocia€Ѓ daleki, przyprawi€  oboje o dreszcz; by€  to odg€ os cia€ a skacz€Ѕcego z do€Ї€І wysoka i zanurzaj€Ѕcego si€Ђ w wod€Ђ. I kiedy Tomasz us€ ysza€  ten d€Јwi€Ђk, poczu€  naraz jakby t€Ђpe uderzenie w g€ ow€Ђ; !rozwar€  ramiona, obr€Єci€  si€Ђ dwukrotnie na miejscu i upad€  !obok cia€ a Gu€Њnol€Њgo, twarz€Ѕ ku ziemi... Juana wybuchn€Ђ€ a nagle €Їmiechem triumfuj€Ѕcym, straszliwym, dzikim. Mimo to nie zabi€  jej. Ci€Ѕgle #si€Ђ €Їmiej€Ѕc, zawr€Єci€ a do swejkabiny. Od drzwi zawo€ a€ a: €Љ Chod€Ј!! Kl€Ђcz€Ѕc i opieraj€Ѕc si€Ђ na !jednej r€Ђce podni€Єs€  si€Ђ, by natychmiast i€Ї€І za tym g€ osemkusz€Ѕcym. Nie poszed€  jednak od razu, poniewa€Ѓ jego zm€Ѕcony wzrok pad€  na drug€Ѕ r€Ђk€Ђ, kt€Єra by€ a zbroczon€Ѕ krwi€Ѕ. I nagle, za spraw€Ѕ jakiej€Ї si€ y tajemnej, przypomnia€  sobie staruch€Ђ z Saint-Malo, spotkan€Ѕ przed pi€Ђciu laty na ulicy Trzech Kr€Єli, obok bramy Croix du Fief. Ogarni€Ђty l€Ђkiem i rozpacz€Ѕ, powtarza€  t€Ђ przepowiedni€Ђ: €ЋKrew na tej r€Ђce... krew !kogo€Ї, kto jest tutaj blisko... ca€ kiem blisko...€Ќ XI Nie zabi€  jej ani tego wieczora, ani potem. Nie zabi€  jej nigdy. Na€ o€Ѓy€ a na€Ё jakby jarzmo, trzyma€ a go przy sobie jak psa!na € a€Ёcuchu. A by€ o to jarzmo i € a€Ёcuch nieopanowanych €Ѓ€Ѕdz cielesnych. Wi€Ђzy rozkoszy i po€Ѓ€Ѕdania, kt€Єrychwola ludzka rozerwa€І nie potrafi. %Kiedy wo€ a€ a: €ЋChod€Ј!€Ќ €Љ szed€ pos€ usznie. Skrwawione cia€ o !Ludwika Gu€Њnol€Њgo, kt€Єry by€  dla Tomasza bratem, druhem, lojalnym podw€ adnym €Љ wi€Ђcej:by€  dla niego ojcem i matk€Ѕ, zast€Ђpowa€  mu krewnych, braci, siostry, przyjaci€Є€ , !kr€Єtko m€Єwi€Ѕc, by€  dla niego wszystkim, nie na d€ ugo rozdzieli€ o Tomasza i Juan€Ђ. Powiedzmy wyra€Јnie €Љ pierwszej nocy, kt€Єra nast€Ѕpi€ a po morderstwie, Juana, otwieraj€Ѕc drzwi swojej kabiny, zawo€ a€ a zuchwale do Tomasza: !€ЋChod€Ј!€Ќ i zaraz tej pierwszejnocy Tomasz przyszed€ . Skrwawione cia€ o Ludwika dr€Ђczy€ o Tomasza w snach. To straszliwe widmo zjawia€ o si€Ђ ka€Ѓdej nocy. Tomasz p€ aka€  i szlocha€ , odczuwa€  nieopisany b€Єl i ogromne wyrzuty sumienia. Mimo tego koszmaru, na ka€Ѓdeskinienie Juany przybywa€  do jej kabiny. Kiedy przekracza€  pr€Єg tej kabiny, kt€Єr€Ѕ ona nadal cz€Ђsto zamyka€ a na zasuw€Ђ z nadmiaru zuchwa€ o€Їci albo z innych powod€Єw, kiedy wszed€  wreszcie, zdawa€ a si€Ђ z pocz€Ѕtku nie zauwa€Ѓa€І jego obecno€Їci. Nie patrzy€ a na niego, tylko €Їpiewa€ a albo stroi€ a si€Ђ. Niekiedy by€ a ubrana we wspania€ €Ѕ sukni€Ђ, ci€Ѕgle bowiem kocha€ a si€Ђ nade wszystko w pi€Ђknych materiach i zbytkownych !drobiazgach. Usi€ owa€ a i tutaj na morzu na€Їladowa€І zmienn€Ѕ mod€Ђ dworu wersalskiego. Przez ca€ e swe €Ѓycie wydawa€ a wiele pieni€Ђdzy na puder, r€Є€Ѓ, muszki, kremy i perfumy. Ale najcz€Ђ€Їciej Tomasz znajdowa€  j€Ѕ nag€Ѕ, spoczywaj€Ѕc€Ѕ na tym samym € o€Ѓu, gdzie tak niewiele dni temu widzia€  podobnie nag€Ѕ... w czyich€Ї obj€Ђciach. Napawa€ asi€Ђ widokiem tego cz€ owieka, !kt€Єry by€  niegdy€Ї jej panem, ateraz sta€  si€Ђ poha€Ёbionym niewolnikiem. Le€Ѓ€Ѕc na wznak w€Їr€Єd poduszek z rozrzuconymi r€Ђkami i nogami, $ssa€ a powoli jak€Ѕ€Ї pralin€Ђ albo w€Ѕcha€ a chusteczk€Ђ, skropion€Ѕ wod€Ѕ fio€ kow€Ѕ. Po up€ ywie chwili porzuca€ a perfumy i s€ odycze, ale jedynie po to, by ziewa€І !lubie€Ѓnie, ukazuj€Ѕc ca€ e swoje usta: gor€Ѕce i ruchliwe wargi, ostre z€Ђby, g€ adki i gi€Ђtki j€Ђzyk. Nast€Ђpnie, kiedy !sko€Ёczy€ a ziewanie, pr€Ђ€Ѓy€ a si€Ђ i przeci€Ѕga€ a, powolne ruchy stopniowo ods€ ania€ y € ono, plecy, ramiona, piersi, uda. Tomasz, rozgor€Ѕczkowany, lecz panuj€Ѕcy nad sob€Ѕ, patrzy€  nato wszystko, stoj€Ѕc bez ruchu, nie mrugn€Ѕwszy nawet powiek€Ѕ, dop€Єki go, sama podniecona, wreszcie nie zawo€ a€ a, jak si€Ђ wo€ a psa, ruchem szybkim i rozkazuj€Ѕcym. Dopiero wtedy splatali si€Ђ w u€Їcisku. U€Їciski jej by€ y gwa€ towne, brutalne, dzikie, a zarazem €Їwiadome wszelkich najbardziej wyrafinowanych pieszczot. Z u€Їcisku tych ramion jedwabistych i tak w€Ѕt€ ych, tych r€Ѕk s€ abych o paznokciach podobnych do p€ atk€Єw r€Є€Ѓy, dumny Tomasz "l€ЏAgnelet, najdzielniejszy ongi€Їkorsarz Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, wychodzi€  rozbity, omdla€ y, wyczerpany, znu€Ѓony€Їmiertelnie. Na skopanym i "starmoszonym € €Є€Ѓku le€Ѓa€  jak €Ѓo€ nierz powalony wystrza€ em.!Ona za€Ї, Juana, nachyla€ a si€Ђ nad nim, przygl€Ѕdaj€Ѕc mu si€Ђ szczeg€Єlnym wzrokiem. B€Ђd€Ѕc sko€Ёczon€Ѕ egoistk€Ѕ, kobiet€Ѕ zbyt dumn€Ѕ i w€ adcz€Ѕ, aby kiedykolwiek w ramionach m€Ђ€Ѓczyzny udawa€І rozkosz, kt€Єrej nie do€Їwiadcza€ a, pozostawa€ a niekiedy zimna i nieczu€ a, a na p€ acze i spazmy kochanka odpowiada€ a wybuchami !€Їmiechu. Ale znacznie cz€Ђ€Їciej sama rozpala€ a si€Ђ podczas tej!zaciek€ ej walki, oddawa€ a si€Ђ ca€ kowicie, zatapiaj€Ѕc palce w uciskaj€Ѕcychj€Ѕ biodrach, k€Ѕsaj€Ѕc, drapi€Ѕc, wyj€Ѕc i padaj€Ѕc wreszcie ze szczytu rozkoszy a€Ѓ na dno tej otch€ ani milcz€Ѕcej i ponurej, w kt€Єr€Ѕ Tomasz w tej samej $chwili si€Ђ pogr€Ѕ€Ѓa€  i w kt€Єr€Ѕ zsuwa€ a si€Ђ jak on wyczerpana. Kocha€ a Tomasza za t€Ђ rozkosz, jak€Ѕ od niego otrzymywa€ a i jakiej €Ѓaden m€Ђ€Ѓczyzna jej nie da€ , jakkolwiek pr€Єbowa€ a wiele razy. aden m€Ђ€Ѓczyzna €Љnawet Wenecjanin, kt€Єry by€ kochankiem do€Їwiadczonym i pomys€ owym, jak wszyscy ludzie jego rasy. Ale dla niej €Ѓadna delikatna pieszczota nieznaczy€ a nic wobec si€ y, wobec w€ adczej si€ y. Kocha€ a zatem Tomasza ca€ €Ѕ sw€Ѕ gwa€ town€Ѕ natur€Ѕ. Ale i nienawidzi€ a go za t€Ђ sam€Ѕ #mi€ o€Ї€І, kt€Єra j€Ѕ opanowa€ a i kt€Єrej musia€ a si€Ђ podda€І. Cierpia€ a jej duma branki, kt€Єra zosta€ a kochank€Ѕ i "pani€Ѕ. I niekiedy czyni€ a sobie wyrzuty z powodu ka€Ѓdego u€Їcisku, kt€Єremu si€Ђ poddawa€ a, ka€Ѓdego otrzymanego poca€ unku, ka€Ѓdej doznanej rozkoszy. W€Єwczas, aby upokorzy€І Tomasza, a tak€Ѓe usprawiedliwi€І si€Ђ we w€ asnych oczach, zdwaja€ a !swoj€Ѕ nieczu€ o€Ї€І i pogard€Ђ, usi€ uj€Ѕc przekona€І sam€Ѕ si ebie, €Ѓe pomimo wszystkie "dzielone wsp€Єlnie nami€Ђtno€Їci i"€Ѓ€Ѕdze, ona jest kr€Єlow€Ѕ, a on niewolnikiem. I chwyta€ a si€Ђ gor€Ѕczkowo ka€Ѓdej sposobno€Їci, aby wykazywa€І sw€Ѕ kr€Єlewsko€Ї€І wobec niewolnika Tomasza. Tak wi€Ђc kilka dni po zab€Єjstwie Ludwika Gu€Њnol€Њgo zmusi€ a Tomasza do podniesienia kotwicy i opuszczenia Tortue. Uczyni€ a to tylko dlatego, €Ѓeby uniewa€Ѓni€І postanowienie Tomasza wyp€ yni€Ђcia w tym czasie, kiedy mia€ a wyrusza€І eskadra flibustier€Єw na Morze Po€ udniowe. Tomasz bowiem uzna€  s€ usznie, €Ѓe w zamieszaniu i tumulcie nie  a zar€Єwno po€Їr€ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBєм NѕlЭ c €'Nі9 к c ŠNїˆ c эNј›!О c POљY,  ГOњe-H c €ПOћ­7шH "Pb€Ђdzie dostrze€Ѓony przez agent€Єw kr€Єlewskich. Ale skoro Juana postanowi€ a inaczej, nie protestowa€ .€Ќ Pi€Ђkna €Аasica€Ќ wyp€ yn€Ђ€ a sama na d€ ugo przed wypraw€Ѕ na po€ udnie i wcale si€Ђ nie ukrywa€ a. XII Trzy tygodnie p€Є€Јniej, w dniu powrotu na Tortue, €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ by€ a zaszczycona wizyt€Ѕ szczeg€Єln€Ѕ i wielce nieoczekiwan€Ѕ. By€ o to wieczorem. Kiedy !s€ o€Ёce zanurzy€ o si€Ђ w morzu,wyruszy€ a z portu € €Єd€Ј i pop€ yn€Ђ€ a cicho w kierunku fregaty Tomasza. By€ a to ma€ a€ €Єd€Ј o dw€Єch wios€ ach, poruszanych przez jednego tylko Murzyna. Przewozi€ a jakiego€Ї cz€ owieka, kt€Єry !wyra€Јnie stara€  si€Ђ o to, aby nie dostrze€Ѓono jego twarzy, !zakry€  j€Ѕ bowiem prawie ca€ €Ѕ spuszczonym rondem szerokiego kapelusza. Noc, kt€Єra zapada€ a szybko, jak wszystkie noce tropikalne, #pokry€ a ju€Ѓ €Їwiat ciemno€Їci€Ѕ, kiedy € €Єd€Ј przybi€ a do "€ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ . Tomasz, kt €Єry przypadkowo przechadza€  si€Ђ wzd€ u€Ѓ kasztelu rufy, us€ ysza€  nagle swoje nazwisko, wym€Єwione cichym g€ osem. Spojrza€ . Cz€ owiek w kapeluszurozmawia€  z marynarzem wachtowym. Tomasz wyszed€  naprzeciwko tego cz€ owieka wchwili, kiedy ten wchodzi€  po trapie. Spotkali si€Ђ po€Їrodku pok€ adu. I w€Єwczas Tomasz, wielce zdziwiony, pozna€  panade Cussi Tarin, gubernatora Tortue i San Domingo. Pan de Cussi Tarin po€ o€Ѓy€  palec na ustach. Marynarzowi wachtowemu nie poda€  swego nazwiska. Tomasz odgad€  bez trudu jak€Ѕ€Ї tajemnic€Ђ i nie m€Єwi€Ѕc s€ owa zaprowadzi€  gubernatora do salonu kapita€Ёskiego. Po wymianie grzeczno€Їci usiedli obydwaj i przygl€Ѕdali si€Ђ sobie w milczeniu. Tomasz nie m€Єg€  uwierzy€І w€ asnym oczom. On sam nigdy nie sk€ ada€  wizyty panu de Cussi, przeto obecno€Ї€І na pok€ adzie osobisto€Їci tak powa€Ѓnej wydawa€ a mu si€Ђ tym bardziej niezwyk€ a. Wszystko mia€ o si€Ђniebawem wyja€Їni€І. Wahaj€Ѕc si€Ђ z pocz€Ѕtku jak cz€ owiek, kt€Єry nie wie, w !jaki spos€Єb rozpocz€Ѕ€І wa€Ѓn€Ѕ rozmow€Ђ, gubernator kr€Єla zdecydowa€  si€Ђ nagle i bez €Ѓadnych wst€Ђp€Єw zapyta€  Tomasza, co robi€ a €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ na morzu podczas ostatniego swego rejsu: czy, bro€Ё Bo€Ѓe, nie zrabowa€ a jakiego€Ї okr€Ђtu wbrew wyra€Јnym rozkazom Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci. Gubernator badawczo wpatrywa€  si€Ђ w twarz gospodarza. Tomasz poczerwienia€  i chcia€  si€Ђ podnie€Ї€І. !€ЉNiech pan si€Ђ nie obra€Ѓa! €Љ zawo€ a€  gubernator chwytaj€Ѕc Tomasza za r€Ђkaw. €Љ Niech si€Ђpan nie obra€Ѓa i, zaklinam pana, kapitanie l€ЏAgnelet, raczchwil€Ђ pomy€Їle€І, sama obecno€Ї€І na tym pok€ adzie powinna pana przekona€І o mojej dobrej woli i pokojowychzamiarach. Na honor! Przychodz€Ђ tutaj jedynie dla pa€Ёskiego dobra. I prosz€Ђ mi wierzy€І, €Ѓe chc€Ђ panu odda€І wielk€Ѕ przys€ ug€Ђ. Tomasz, zdziwiony, zag€ €Ђbi€  si€Ђ w swym krze€Їle. Pan de Cussi przysun€Ѕ€  swoje i wyci€Ѕgn€Ѕ€  d€ o€Ё do Tomasza: €ЉNiech mi pan poda swoj€Ѕ d€ o€Ё, a potem pos€ ucha! €Љ podj€Ѕ€  zn€Єw €Ѓywo. €ЉNiech mnie pan wys€ ucha, a wtedy nie b€Ђdzie w€Ѕtpi€  w to, co powiedzia€ em. Zacz€Ѕ€  najpierw wychwala€І niezwyk€ e talenty Tomasza oraz wylicza€І d€ ug€Ѕ list€Ђ niewiarygodnych wprost, donios€ ych czyn€Єw, kt€Єre przynios€ y mu niezr€Єwnan€Ѕ !s€ aw€Ђ w ca€ ej Ameryce. By€ obyrzecz€Ѕ nie do pomy€Їlenia €Љprawi€  €Љaby cz€ owiek tak dzielny jak kapitan l€ЏAgnelet narazi€  si€Ђ na to, i€Ѓby pewnego dnia zosta€  €Јle oceniony za swe ogromne m€Ђstwo. I on sam, Cussi Tarin, uczciwy szlachcic i dobry #€Ѓo€ nierz, przysi€Ѕg€  sobie, €Ѓe nie mo€Ѓe do tego dopu€Їci€І. !€Љ Czy€Ѓ tak?? €Љ spyta€  Tomasz,nic jeszcze z tej perory nie rozumiej€Ѕc. "€Љ Tak jest!! €Љ potwierdzi€  pan de Cussi. €ЉI chc€Ђ natychmiast przyst€Ѕpi€І do rzeczy. Zacz€Ѕ€  szpera€І po kieszeniach, jakby czego€Ї szuka€ . $€ЉKapitanie l€ЏAgnelet €Љci€Ѕgn€Ѕ€  dalej €Љprzypomina pan sobie, "by€І mo€Ѓe, €Ѓe widzieli€Їmy si€Ђ ju€Ѓ na Wyspie Krowiej, w !wigili€Ђ tej wyprawy, s€ awnej i zarazem nieszcz€Ђsnej, w kt€Єrej pan ze swymi towarzyszami flibustierami bra€  udzia€  zesz€ ego roku przeciwko Veracruz. Tego dniaprzyby€ em na wasze zgromadzenie, aby oznajmi€І stanowcze rozkazy Jego #Kr€Єlewskiej Mo€Їci kr€Єla Francji.Przypominam sobie, €Ѓe pan... tak, pan we w€ asnej osobie, odpowiedzia€  mi nader uprzejmie, ale nie wierz€Ѕc w moje s€ owa. Czy€Ѓ tak nie by€ o? Zaklinam, niech mi pan odpowie bez obawy i ca€ kiem szczerze. S€ owo €Ћobawa€Ќ nale€Ѓa€ o do tych, kt€Єrych Tomasz nie m€Єg€ s€ ucha€І bez uczucia w€Їciek€ o€Їci. €ЉDalib€Єg! €Љ rzek€  porywczo €Љniczego w €Їwiecie si€Ђ nie obawiam i pami€Ђ€І pana nie myli. Nazwa€  mnie pan dzielnym cz€ owiekiem. Jestem nim istotnie. I kr€Єl jest nim tak samo jak ja. M€Єwi€Ђ to dlatego, poniewa€Ѓ goznam. Ot€Є€Ѓ nie wierz€Ђ i nie uwierz€Ђ w to nigdy, aby taki cz€ owiek jak kr€Єl chcia€  !grozi€І, i to grozi€І najgorszym,o czym ju€Ѓ s€ ysza€ em, tak oddanemu mu cz€ owiekowi jak ja z powodu kilku g€ upich zatopionych Hiszpan€Єw albo powieszonych Holendr€Єw. Zw€ aszcza po tym, co dla niego uczyni€ em. Wypr€Ђ€Ѓy€  si€Ђ dumnie na )krze€Їle i opar€  €Їci€Їni€Ђt€Ѕ pi€Ђ€Ї€І na biodrze. Ale pan de Cussi potrz€Ѕsn€Ѕ€  g€ ow€Ѕ. €ЉKapitanie l€ЏAgnelet €Љrzek€  powoli i tonem powa€Ѓniejszym.€ЉKr€Єl, oczywi€Їcie, jest dzielnym cz€ owiekiem i by€ oby grzechem €Їmiertelnym w to w€Ѕtpi€І. Mimo to jednak wyda€  rozkazy, podpisa€  edykty, w kt€Єre pan nie wierzy, i naprawd€Ђ zagrozi€  €Їmierci€Ѕ ka€Ѓdemu, kto dzia€ a€ by wbrewjego woli. Nie m€Єwi€Ђ tego go€ os€ ownie. Istnieje na to dow€Єd. I w€ a€Їnie po to tylko przyby€ em na pa€Ёski pok€ ad, aby przynie€Ї€І €Єw dow€Єd, tak aby pan go ujrza€  na w€ asne oczy i dotkn€Ѕ€  w€ asnymi r€Ђkoma! Wyci€Ѕgn€Ѕ€  z kieszeni jaki€Ї papier z€ o€Ѓony we czworo. By€ a to dok€ adna kopia €ЋInstrukcji dla pan€Єw komisarzy Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, wys€ anych w misji specjalnej do Indii Zachodnich€Ќ. Zaciekawiony Tomasz zacz€Ѕ€  sylabizowa€І pierwsze s€ owa nie bez trudu, pismo bowiem by€ o do€Ї€І drobne. €ЉKiedy pan przeczyta €Љpowiedzia€  gubernator z najszczerszym smutkiem €Љuwierzy pan. Chc€Ђ pana ostrzec i dlatego poka€Ѓ€Ђ panu jego w€ asne nazwisko, wypisane r€Ђk€Ѕ samego pana Colbert do Seignelay, a wi€Ђc, bez w€Ѕtpienia, podyktowane przez kr€Єla. Tomasz skoczy€  jak ranny byk i wykrzykn€Ѕ€ : €Љ Moje nazwisko?? !€ЉTak jest, pa€Ёskie nazwisko! €Љ odpar€  gubernator. €Љ Nazwisko #pa€Ёskie w ca€ ej rozci€Ѕg€ o€Їci: Tomasz Trublet pan de l€ЏAgnelet... Wzi€Ѕ€  z r€Ѕk Tomasza kopi€Ђ i wskaza€  palcem adnotacj€Ђ na marginesie, istotnie podyktowan€Ѕ przez kr€Єla Ludwika. Tomasz m€Єg€  jej si€Ђ przygl€Ѕda€І do woli. €Љ A wi€Ђc?? €Љ odezwa€  si€Ђ gubernator po do€Ї€І d€ ugiej chwili. Ale Tomasz, przeczytawszy raz, odczytywa€  i odczytywa€  ten fragment. Ostatnie zdanie zw€ aszcza przyci€Ѕga€ o jego oczy jak magnes: €ЋJe€Їli nie oka€Ѓe natychmiast skruchy, nasze dawne wzgl€Ђdyzwr€Єc€Ѕ si€Ђ sprawiedliwie przeciwko zbrodniarzowi, kt€Єry winien by€І ukarany ze zdwojon€Ѕ surowo€Їci€Ѕ€Ќ . #€ЉS€Ѕdz€Ђ €Љrzek€  de Cussi €Љ €Ѓe obecnie ju€Ѓ pan nie w€Ѕtpi? Tomasz opu€Їci€  g€ ow€Ђ. Nie odpowiedzia€ . C€Є€Ѓ zreszt€Ѕ m€Єg€  odpowiedzie€І? Oczywi€Їcie, teraz ju€Ѓ nie "w€Ѕtpi€ , ale z pewno€Їci€Ѕ ma€ o rozumia€ . Tymczasem gubernator kr€Єlewski powsta€ . #€ЉPanie de l€ЏAgnelet €Љ oznajmi€  uroczy€Їcie €Љ mam zaszczyt pana po€Ѓegna€І. St€Ѕd do gubernatorstwa jest bardzo daleko. Tomasz podni€Єs€  si€Ђ i bez s€ owa, machinalnie si€Ђ odk€ oni€ . Pan de Cussi Tarin przekracza€ ju€Ѓ pr€Єg wielkiej kabiny. Zatrzyma€  si€Ђ jednak, jakby u€Їwiadomi€  sobie, €Ѓe nie powiedzia€  wszystkiego, i zako€Ёczy€  do€Ї€І niespodziewanie: €ЉNiech pan pozwoli, €Ѓe b€Ђd€Ђ "go prosi€ , aby pami€Ђta€  o tym: !tu chodzi o g€ ow€Ђ! Ci, kt€Єrzy nadal b€Ђd€Ѕ dokonywa€І grabie€Ѓczych wypraw, nie !b€Ђd€Ѕ ju€Ѓ uwa€Ѓani za korsarzy, ale za zwyk€ ych rozb€Єjnik€Єw, pirat€Єw! Tak, pirat€Єw! Podkre€Їlam to bardzo mocno, €Ѓeby pan nie zapomina€  o moim ostrze€Ѓeniu. egnam pana. Tomasz odprowadzi€  swego go€Їcia do wn€Ђki trapowej i gdy zn€Єw znalaz€  si€Ђ sam w wielkiej kabinie, drzwi od d€ u€Ѓszego czasu uchylone otworzy€ y si€Ђ na ca€ €Ѕ szeroko€Ї€І i wysz€ a z nich pods€ uchuj€Ѕca Juana. Podesz€ a do zamy€Їlonego Tomasza i uderzy€ a go po ramieniu: !€ЉNo tak! €Љrzek€ a szyderczo €Љ teraz jeste€Ї powa€Ѓny i zimny jak pos€Ѕg, bo taka jest wola kr€Єla. Tomaszu, m€Єj ch€ optasiu, gdzie jest tw€Єj p€ ug? €Љ M€Єj p€ ug?? %€Љ Dalib€Єg!! Tw€Єj p€ ug! Przecie€Ѓ chcesz zosta€І rolnikiem? Wzruszy€  ramionami i nic nie odpowiedzia€ . Zn€Єw zacz€Ђ€ a kpi€І, l€Ѓ€Ѕc go s€ owami i gestem: €ЉChodzi tu o g€ ow€Ђ, m€Єj Tomaszu! Czego si€Ђ nie robi, aby uratowa€І tak€Ѕ g€ ow€Ђ jak "ta, zaiste, pi€Ђkn€Ѕ g€ ow€Ђ! No, dalej! Bierz grabie, bron€Ђ, rydel, motyk€Ђ! Kiedy opuszczamy okr€Ђt? Tupn€Ѕ€  nog€Ѕ. €Љ Milcz!! Kto m€Єwi o opuszczeniu okr€Ђtu? Uda€ a wielce zdziwion€Ѕ: €ЉC€Є€Ѓ to, kochanie? Nie chceszs€ ucha€І tego poczciwego gubernatora Cussi Tarin, twego wiernego druha? Chcesz!mu narobi€І k€ opot€Єw? Czy€Ѓby€Їchcia€  wyp€ yn€Ѕ€І wbrew w€ asnej ch€Ђci? #Odwr€Єci€  g€ ow€Ђ, pochylaj€Ѕc j€Ѕ na rami€Ђ. €Љ No nie... €Љ odpar€  €Љ nie natychmiast. Wybuchn€Ђ€ a pogardliwym €Їmiechem. $€Љ Tch€Єrzu!! €Љ wo€ a€ a €Їmiej€Ѕc !si€Ђ. €Љ Tch€Єrzu!! Dobrze o tym wiedzia€ am! Podszed€  do niej z zaci€Їni€Ђtymi pi€Ђ€Їciami. €Љ O czym wiedzia€ a€Ї?? $Przesta€ a si€Ђ €Їmia€І, spojrza€ a na niego, a jej czarne oczy rzuca€ y p€ omienie: €Љ €­miesz si€Ђ o to pyta€І?? !Szybkim ruchem skin€Ѕ€  g€ ow€Ѕ: €Љ Odpowiedz!! O czym !wiedzia€ a€Ї? ... Ty ladacznico! €ЉTch€Єrzu! €Љpowt€Єrzy€ a z "w€Їciek€ o€Їci€Ѕ. €ЉWiedzia€ am o tym, €Ѓe si€Ђ ul€Ђkniesz i €Ѓe b€Ђdziesz pos€ uszny rozkazom kr€Єla. e b€Ђdziesz si€Ђ wylegiwa€ , ty psie ospa€ y! Wiedzia€ am o tym, €Ѓe by€ by€Ї "szcz€Ђ€Їliwy, mog€Ѕc unikn€Ѕ€І na zawsze wojny i walki, tak jak zawsze unika€ e€Ї wszelkich niebezpiecze€Ёstw, ludzi gro€Јnych, jak unika€ e€Ї... !Umilk€ a, gdy€Ѓ mimo ca€ ej swej zuchwa€ o€Їci przerazi€ a si€Ђ strasznego spojrzenia korsarza. Ale w chwil€Ђ potem zawstydzi€ a si€Ђ swego wahania i wykrzykiwa€ a: €Љ Jak unika€ e€Ї zawsze wszystkich moich kochank€Єw, jak unika€ e€Ї... Nie doko€Ёczy€ a. Po raz $pierwszy podni€Єs€  na ni€Ѕ r€Ђk€Ђ. Uderzy€ . A uderzenie to powali€ o j€Ѕ na ziemi€Ђ. !Rzuci€  si€Ђ na le€Ѓ€Ѕce cia€ o. Uderzy€  znowu, dziki, wzburzony, got€Єw j€Ѕ zabi€І. "€Љ Milcz!! €Љ rycza€ . €Љ Milcz!! Ale ona wypr€Ђ€Ѓy€ a si€Ђ na wspartych € okciach. #€ЉTch€Єrzu! Tch€Єrzu! €Љkrzycza€ a !g€ o€Їniej od niego. €ЉTch€Єrzu! Mnie mordujesz, bo innych nie %€Їmiesz! Tch€Єrzu! Id€Ј, ratuj si€Ђ, uciekaj! Uprawiaj pole, kt€Єre ci da tw€Єj Cussi za cen€Ђ twego tch€Єrzostwa! Bi€  j€Ѕ nieprzytomnie. Upad€ a wreszcie i umilk€ a, wyczerpanaca€ kowice. Nagle zacz€Ђ€ a $szlocha€І z b€Єlu i w€Їciek€ o€Їci. Wtedy j€Ѕ pu€Їci€ , kopn€Ѕwszy nog€Ѕ bezw€ adne cia€ o. Ale ona wcale nie by€ a nieprzytomna. I us€ ysza€ a go, jak wyszed€ szy z wielkiej kabiny, rzuca€  za€ odze rozkazy g€ osem podobnym do huku grzmotu lub dzia€ a: €ЉWszyscy na pok€ ad! Gwizda€І na manewry! Do stu diab€ €Єw! Ka€Ѓdy na swoje miejsce i szykowa€І si€Ђ do wyj€Їcia w morze! Jakkolwiek noc by€ a bardzo ciemna, bez ksi€Ђ€Ѓyca, w p€Є€  godziny potem €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ p€ yn€Ђ€ a ju€Ѓ pod pe€ nymi €Ѓaglami. XIII !W siedem dni p€Є€Јniej €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ wr€Єci€ a na Tortue. Tego dnia odbywa€ o si€Ђ przyj€Ђcie na pok€ adzie fregat kr€Єlewskich. Dow€Єdca eskadry,wielki dygnitarz, podejmowa€  gubernatora de Cussi Tarin, tudzie€Ѓ obydw€Єch komisarzy Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, pan€Єwdo Saint-Laurenta i Begona, jakkolwiek byli oni lud€Јmi ni€Ѓszego stanu, ale o tysi€Ѕc !pi€Ђ€Іset wielkich mil od Wersaluetykieta zezwala€ a na pewne uchybienia. Zaproszono na to przyj€Ђcie wszystkich miejscowych notabli. Fregata admiralska, ubrana flagami, ton€Ѕca w kwiatach i zieleni, mia€ a wygl€Ѕd p€ ywaj€Ѕcego pa€ acu. Na kasztelu rufowym ustawiono namiot z czerwonego aksamitu o z€ otych fr€Ђdzlach, pod kt€Єrymzgromadzili si€Ѕ zaproszeni !panowie wok€Є€  d€ ugiego sto€ u,zastawionego doskona€ ymi winami oraz piwem, cydrem, lemoniad€Ѕ i r€Є€Ѓnymi innymi $p€ ynami, a tak€Ѓe wielk€Ѕ ilo€Їci€Ѕczekolady, owoc€Єw i ciast. Od wczesnego popo€ udnia bawiono si€Ђ doskonale, opr€Є€Ѓniaj€Ѕc puchar za pucharem i pij€Ѕc za zdrowie kr€Єla. Na d€ ugo przed zachodem s€ o€Ёca wszystkich !ogarn€Ђ€ a g€ o€Їna weso€ o€Ї€І, #s€ ycha€І by€ o €Їpiewy, €Їmiechy iradosny gwar. Mimo to nie zaniedbano postawi€І wachty, marynarze wachtowi badali lunetami widnokr€Ѕg z ca€ €Ѕ skrupulatno€Їci€Ѕ, jak€Ѕ regulaminy pana Colberta wprowadzi € y w zwyczaj na okr€Ђtach Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci. Tote€Ѓ po€Їr€Єd najwi€Ђkszego rozgwaru zabawy dow€Єdca wachty nie waha€  si€Ђ zawiadomi€І dow€Єdcyeskadry, znajduj€Ѕcego si€Ђ w aksamintym namiocie, €Ѓe $ukaza€  si€Ђ jaki€Ї okr€Ђt i kierujesi€Ђ do portu. Dow€Єdca eskadry trzyma€  puchar w d€ oni. Wiadomo€Ї€І sama w sobie nie przedstawia€ a niczego nadzwyczajnego. Przyj€Ѕ€  j€Ѕ z u€Їmiechem. "€ЉDo licha! €Љrzek€  €Љpodnosz€Ѕc puchar €Љoto okr€Ђt, kt€Єry przybywa w szcz€Ђ€Їliw€Ѕ godzin€Ђ! Niech b€Ђdzie pozdrowiony! Panowie, wypijmy zdrowie tego okr€Ђtu! Wszyscy wypili. Ale starszy wachty, z czapk€Ѕ w gar€Їci, sta€  na baczno€Ї€І i nie odchodzi€ . Dow€Єdca eskadry zapyta€  go: €Љ C€Є€Ѓ tam jeszcze?? Po co tam sterczysz, ch€ opcze, #jakby€Ї kij po€ kn€Ѕ€ ? M€Єw€Ѓe, dolicha! "€Љ Admirale €Љ rzek€  marynarz €Љ ten okr€Ђt to jest... €Љ No?? "€ЉTen okr€Ђt, zdaje mi si€Ђ, jest podobny do okr€Ђtu gro€Јnego !pirata, kt€Єry wyp€ yn€Ѕ€  st€Ѕd ostatniego tygodnia... €Љ Czy€Ѓby!! ? €Љ wykrzykn€Ѕ€  admira€  powa€Ѓniej€Ѕc. €Љ €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ Tomasza l€ЏAgneleta? €Љ Tak €Љ odpowiedzia€  starszy wachtowy. Nazwisko to podzia€ a€ o jak dzban zimnej wody. W jednej chwili €Їmiechy i €Їpiewy ucich€ y. Pan de Cussi Tarih zblad€ . Panowie de Saint-Laurent i Begon zbli€Ѓyli si€Ђ, nadstawiaj€Ѕc ucha. Dow€Єdca eskadry jednak pozosta€  spokojny. Wzruszy€  ramionami: €Љ Tomasz l€ЏAgnelet czy kto inny, ma€ o nas to obchodzi. Niech przybywa, je€Їli to on. Czy€Ѓ to pierwszy raz €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ kr€Ѕ€Ѓy osiem albo dziesi€Ђ€І dni po morzu, aby "wyszkoli€І sw€Ѕ m€ od€Ѕ za€ og€Ђ? Przy s€ owie €Ћm€ od€Ѕ€Ќ gubernator Cussi potrz€Ѕsn€Ѕ€  g€ ow€Ѕ. Marynarz tymczasem sta€  na wprost dow€Єdcy eskadry z otwartymi ustami, jakby nie powiedzia€  jeszcze wszystkiego. $€ЉSko€Ёczy€ e€Ї ju€Ѓ? €Љ rozgniewa€ si€Ђ admira€ . €ЉCzego chcesz jeszcze, szelmo? ebym ci poda€  szklank€Ђ wina? Albo mo€Ѓe da€  ci kopniaka? W taki jowialny spos€Єb !oficerowie zwracali si€Ђ cz€Ђsto do marynarzy. Rozwi€Ѕza€ o to j€Ђzyk starszego wachty. €ЉOczywi€Їcie, nie! €Љ odpowiedzia€ . €Љ Ale chcia€ em jeszcze doda€І, €Ѓe fregata piracka nie wraca tym razem do portu tak jak zwykle. €Љ A zatem jak?? €Љ zapyta€  zdziwiony dow€Єdca eskadry. Marynarz wypr€Ђ€Ѓy€  si€Ђ na progu aksamitnego namiotu. Wyci€Ѕgn€Ѕ€  rami€Ђ w kierunku zachodnim. €Љ Wasza dostojno€Ї€І raczy sam zobaczy€І... Kilku zaciekawionych go€Їci admira€ a wysz€ o wraz z nim z namiotu. Zobaczyli. €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ by€ a ju€Ѓ "niedaleko. P€ yn€Ђ€ a pod pe€ nymi€Ѓaglami, gdy€Ѓ morze by€ o spokojne i wia€  s€ aby wiatr po€ udniowy. Kierowa€ a si€Ђ wprost do portu. Oficerowie kr€Єla widzieli tylko €Ѓagle przednie, kt€Єre zakrywa€ y €Ѓagle na rufie. Ale nie trzeba by€ o wi€Ђcej, aby € atwo odr€Є€Ѓni€І cztery reje fregaty, mianowicie: rej€Ђ €Ѓagla bukszprytowego i trzy reje fokmasztu. Ot€Є€Ѓ na o€Їmiuko€Ёcach tych czterech rei !wisia€ y jakie€Ї osobliwe ozdoby.I kiedy dow€Єdca eskadry skierowa€  tam lunet€Ђ, kt€Єr€Ѕ mu skwapliwie podano, z piersijego wydar€  si€Ђ nagle okrzyk grozy i przera€Ѓenia. Wisia€ y tam bowiem cia€ a skaza€Ёc€Єw. Na wszystkich blokach olinowania fregaty zawieszone by€ y po dwa, po trzy, po cztery trupy Hiszpan€Єw. Poznawano je po  a zar€Єwno po€Їr€ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓkќ€ў c jP§~ Ž c ЭPў П c 0QџЫ ž“Qi#ф cРЋQM-Ъ cR8AqRubiorach, a nawet po rysach twarzy. Zuchwalstwo, butne i dzikie, sk€ oni€ o Tomasza do tego uczynku. Ponadto chcia€  raz na zawsze zamkn€Ѕ€І usta !ci€Ѕgle l€Ѓ€Ѕcej go Juany. Juana bowiem, w wi€Ђkszym stopniu ni€Ѓ dawniej, nie szcz€Ђdzi€ a swemu kochankowi wszelkich mo€Ѓliwych zniewag i obelg. Sta€ a si€Ђ zajad€ a, oddawa€ a mu z nawi€Ѕzk€Ѕ ka€Ѓdy z raz€Єw, jaki od niego otrzyma€ a podczas ich "ostatniej strasznej k€ €Єtni, i tooddawa€ a w formie najbardziejwzgardliwych szyderstw. Tomasz postanowi€  po€ o€Ѓy€І temu kres i da€І jej dow€Єd, dow€Єd ostateczny, €Ѓe ani rozkazy Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci, ani przekonywania gubernatora de Cussi, ani wreszcie pot€Ђga pi€Ђciu kr€Єlewskich fregat nic nie znacz€Ѕ wobec jego woli, jego,Tomasza l€ЏAgneleta! Wyszed€ szy zatem z Tortue przez cie€Їnin€Ђ zachodni€Ѕ, #€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ obra€ a kurs naSantiago de Cuba z zamiarem dokonania tam napa€Їci, a gdyby zasz€ a potrzeba, dotarcia a€Ѓ do portu pod ogniem hiszpa€Ёskich baterii. Ale przypadek zrz€Ѕdzi€  !inaczej, gdy€Ѓ nagle zerwa€  si€Ђ#wiatr p€Є€ nocny, kt€Єry poni€Єs€  fregat€Ђ pod przyl€Ѕdek Tiburon,stanowi€Ѕcy zachodni cypel wyspy San Domingo. I w tym !w€ a€Їnie miejscu €Љ gdzie przed o€Їmiu laty, pokonawszy galeon€Ђ p€ yn€Ѕc€Ѕ z Ciudad-Realu, Tomasz Trublet zacz€Ѕ€  zdobywa€І s€ aw€Ђ i fortun€Ђ €Љ okr€Ђt kupiecki z Sewilli, wracaj€Ѕcy do Europy z pe€ nym € adunkiem drzewa kampeszowego i r€Є€Ѓnych korzeni, wpad€ , na swoje !nieszcz€Ђ€Їcie i swoj€Ѕ zgub€Ђ, wr€Ђce Rycerzy Fortuny. Tomasz atakuj€Ѕc ten okr€Ђt wywiesi€ , zamiast bandery Saint-Malo, ponury sztandar, kt€Єry sta€  si€Ђ teraz naprawd€Ђ jego w€ asnym. Ponad purpurow€Ѕ flag€Ѕ ze z€ oconym barankiem na szczycie grotmasztu powiewa€ a czarna flaga z czterema trupimi g€ owami. Hiszpan, ogarni€Ђty strachem, rzuci€  si€Ђ w panice do szale€Ёczej ucieczki, daj€Ѕc ognia z ma€ ej armatki. Zwyci€Ђski Tomasz nie zawaha€ si€Ђ za kar€Ђ wymordowa€І nieszcz€Ђsnej za€ ogi €Љod pierwszego do ostatniego !cz€ owieka €Љpotem za€Ї, ci€Ѕgle pod €Їwiszcz€Ѕcym biczem szyderstw Juany, wpadaj€Ѕc w sza€  i dzik€Ѕ w€Їciek€ o€Ї€І, powiesi€  wszystkie trupy na g€Єrnych i dolnych rejach. !Postanowi€  wr€Єci€І na Tortue i przedefilowa€І tu€Ѓ przed oczami komisarzy kr€Єlewskich z tym przera€Ѓaj€Ѕcym € adunkiem. #€ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ posz€ a ostrzejna wiatr, by wybra€І dogodniejsze miejsce do rzucenia kotwicy. Manewry te spowodowa€ y, €Ѓe zgromadzeni przy namiocie admiralskim oficerowie kr€Єlewscy raz po raz wydawali okrzyki pe€ ne grozy i niet€ umionej trwogi. W takt ko€ ysania si€Ђ okr€Ђtu #po€Їr€Єd wyd€Ђtych bia€ ych €Ѓagli ko€ ysa€ o si€Ђ czterdzie€Їci trup€Єw powieszonych na rejach. Nagle rozleg€  si€Ђ brz€Ђk st€ uczonego szk€ a. To dow€Єdca eskadry rzuci€  na pod€ og€Ђ pe€ ny jeszcze puchar.Wynios€ y i gro€Јny, wyda€  rozkaz: €Љ Sygna€  dla €ЋAstr€Њe!€Ќ !€ЋAstr€Њe€Ќ to by€ a najmniejsza z pi€Ђciu fregat kr€Єlewskich, uzbrojona tylko w czterna€Їcie !dzia€ , tak delikatna, €Ѓe by€ a raczej podobna do tych niewielkich okr€Ђt€Єw angielskich, kt€Єre w€Єwczas zacz€Ђ€ y si€Ђ pokazywa€І na morzu. Nazywano je korwetami. G€ os dow€Єdcy eskadry brzmia€  "tak silnie i czysto, i€Ѓ €Ѓaden z czterystu marynarzy fregaty admiralskiej nie uroni€  ani jednej sylaby: $€ЉDa€І sygna€  dla €ЋAstr€Њe€Ќ , abynatychmiast wybra€ a kotwic€Ђ, wyp€ yn€Ђ€ a, uj€Ђ€ a pirata i przywiod€ a go tutaj, na m€Єj pok€ ad. Ca€ €Ѕ t€Ђ przekl€Ђt€Ѕ za€ og€Ђ zaku€І w dyby! Pan de Cussi Tarin jakby mimo woli uczyni€  krok w kierunku dow€Єdcy eskadry i zagadn€Ѕ€  go: €Љ Markizie... Dr€Ѓ€Ѕc jeszcze z gniewu, wys€ annik kr€Єla, dumny i wypr€Ђ€Ѓony, zwr€Єci€  si€Ђ do pytaj€Ѕcego: €Љ Panie gubernatorze?? Ale gubernator, z pochylon€Ѕ g€ ow€Ѕ i zatroskanym czo€ em, #zdawa€  si€Ђ wa€Ѓy€І s€ owa, kt€Єrez pocz€Ѕtku zamierza€  powiedzie€І. Odezwa€  si€Ђ dopiero po up€ ywie do€Ї€І d€ ugiej chwili zupe€ nie innym tonem: €Љ Czy €ЋAstr€Њe€Ќ nie jest statkiem za s€ abym, by wykona€І takie zadanie? Ale dow€Єdca eskadry, €Ѓachn€Ѕwszy si€Ђ, skrzy€Ѓowa€  gwa€ townie r€Ђce na piersi: €ЉCo chce pan przez to powiedzie€І? Czy€Ѓby pan przypuszcza€ , €Ѓe ci n€Ђdznicy o€Їmiel€Ѕ si€Ђ wyst€Ѕpi€І przeciwko nam, ludziom Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci? Flagi i chor€Ѕgiewki sygna€ owe € opota€ y ju€Ѓ na wietrze. Us€ yszano b€Ђben i gwizdki manewr€Єw na pok€ adzie €ЋAstr€Њe€Ќ . A na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ panowa€  nastr€Єj beztroski. Tomasz wraz z Juana siedzieli w wielkiej kabinie. Juana tego dnia !w€ o€Ѓy€ a sukni€Ђ z tafty barwy fio€ k€Єw, bogato wyszywan€Ѕ z€ otem, oraz stanik z bia€ ej satyny, przepysznie przybranynajpi€Ђkniejszym haftem. Wygl€Ѕda€ a imponuj€Ѕco i wspaniale. Pili razem €Љprzez rzadki przypadek b€Ђd€Ѕc w zgodzie €Љ wino zabrane z ostatnio napadni€Ђtego okr€Ђtu, gdy jeden z ch€ opc€Єw za€ ogi przekaza€  kapitanowi wiadomo€Ї€І, €Ѓe €Ћjaka€Ї przekl€Ђta fregata kr€Єlewska p€ ynie jak szalona, aby przeci€Ѕ€І im drog€Ђ€Ќ . Us€ yszawszy to Tomasz niezw€ ocznie wszed€  na ruf€Ђ, a Juana pod€Ѕ€Ѓy€ a za nim. Rzeczywi€Їcie, €ЋAstr€Њe€Ќ kierowa€ a si€Ђ ku nim, tak jak to powiedzia€  marynarz. Id€Ѕc zwiatrem rozwin€Ђ€ a maksymalnie €Ѓagle i sz€ a baksztagiem tak, €Ѓe €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ mia€ a skr€Ђpowane %ruchy. Odleg€ o€Ї€І, kt€Єra dzieli€ aobydwa statki nie by€ a wi€Ђksza ni€Ѓ trzysta, czterysta s€Ѕ€Ѓni. €ЉCo€Ї podobnego €Љ zamrucza€  jeden z kanonier€Єw, spogl€Ѕdaj€Ѕc na Tomasza. €Љ Mo€Ѓe by tak obci€Ѕ€І skrzyd€ a temu ptaszkowi? Zbli€Ѓy€  si€Ђ do dzia€ a, przygotowuj€Ѕc je do strza€ u. Inni poszli w jego €Їlady. Park amunicyjny by€  ju€Ѓ otwarty. Tomasz, zmarszczywszy brwi, !spogl€Ѕda€  uwa€Ѓnie na fregat€Ђ kr€Єlewsk€Ѕ. Juana, stoj€Ѕc u jego boku, €Їmia€ a si€Ђ szyderczo. W€Єwczas po morzu przebieg€  "d€ ugi okrzyk. Kapitan €ЋAstr€Њe€Ќ, przy€ o€Ѓywszy usta do tuby, !obwo€ ywa€  fregat€Ђ korsarsk€Ѕ. Rycerze Fortuny s€ uchali bacznie. Tomasz odpowiada€ . $€Љ Hej, wy, z €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ ! €Љ Hej??! $€Љ W imieniu kr€Єla!! €­ci€Ѕgnijcie flag€Ђ! €Љ Hej??! !€Љ €­ci€Ѕgnijcie wasz€Ѕ flag€Ђ!! Poddajcie si€Ђ! Zdumiony Tomasz, kt€Єry oczekiwa€  wszystkiego opr€Єcz!rozkazu poddania si€Ђ, podni€Єs€ oczy na grotmaszt, potem spojrza€  ku rufie. Tutaj powiewa€ a jeszcze czarna flaga z czterema trupimi g€ owami, tam €Љ czerwona flaga ze z€ otym barankiem. !Oficer kr€Єlewski, w€Ѕtpi€Ѕc, czydobrze by€  us€ yszany, powt€Єrzy€  tymczasem: "€Љ Poddajcie si€Ђ!! €­ci€Ѕgnijcie flag€Ђ! I w tej samej chwili w€Їr€Єd !za€ ogi pirackiej powsta€  nag€ ytumult. Ci ch€ opcy, kt€Єrzy dot€Ѕd nie wiedzieli, co to jest kl€Ђska, a tym bardziej wzi€Ђciedo niewoli, wybuchn€Ђli gromkim€Їmiechem i po€Їpieszyli na swoje stanowiska. Uczynili to tak szybko, €Ѓe Tomasz, napatrzywszy si€Ђ na obydwie € opocz€Ѕce flagi i przenosz€Ѕc nast€Ђpnie wzrok na pok€ ad fregaty, ujrza€  naraz wszystkich w ca€ kowitej gotowo€Їci bojowej. Zreszt€Ѕ "nie by€ o w€Ѕtpliwo€Їci, €Ѓe trzy salwy €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ zmia€Ѓd€Ѓy€ yby €ЋAstr€Њe€Ќ doszcz€Ђtnie. Walka mi€Ђdzy obydwoma okr€Ђtami by€ aby bowiem podobna do pojedynkumistrza dzielnie w€ adaj€Ѕcego broni€Ѕ z adeptem po raz pierwszy pr€Єbuj€Ѕcym szpady. €Љ W imieniu kr€Єla, poddajcie #si€Ђ! €Љ krzycza€  wci€Ѕ€Ѓ kapitan €ЋAstr€Њe€Ќ. W€Єwczas Tomasz, €Їmiej€Ѕc si€Ђ jak ca€ a jego za€ oga, doby€  szpady i wyci€Ѕgn€Ѕ€  j€Ѕ w kierunku tamtej fregaty. Otwiera€  ju€Ѓ usta, aby nakaza€І ogie€Ё, gdy fregata, gotowa r€Єwnie€Ѓ do walki i spe€ nienia swego obowi€Ѕzku, rozwin€Ђ€ a nagle na grotmaszcie i rufie barwy kr€Єlestwa Francji, mianowicie "satyn€Ђ bia€ €Ѕ, usian€Ѕ kwiatami lilii z lazurowo-z€ otym herbem Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci po€Їrodku. Taki w€ a€Їnie herb Tomasz Trublet, pan de "l€ЏAgnelet, widzia€  by€  ongi€Ї, wita€  i czci€ , kl€Ђcz€Ѕc na ziemi, kiedy ten herb powiewa€  na wietrze, po€Їrodkukr€Єlewskiego sztandaru, dumnie rozwini€Ђtego ponad pa€ acem w Saint-Germain-en-Laye. Wszyscy ch€ opcy wpatrywali si€Ђ uporczywie w kapitana, oczekuj€Ѕc jego najdrobniejszego cho€Іby skinienia, rozkazu, aby rozpocz€Ѕ€І walk€Ђ. Nagle wytrzeszczyli oczy i zacz€Ђli je sobie przeciera€І, byli przekonani, €Ѓe wzrok ich myli. Tomasz l€ЏAgnelet, dostrzeg€ szy#bander€Ђ kr€Єla Francji, zatrz€Ѕs€ si€Ђ nagle od st€Єp do g€ €Єw, opu€Їci€  prawe rami€Ђ wzd€ u€Ѓ $cia€ a, pochyli€  bole€Їnie g€ ow€Ђ "na piersi, a nast€Ђpnie upu€Їci€  obna€Ѓon€Ѕ szpad€Ђ, kt€Єra upada€ a na p€ ask, wydaj€Ѕc ponury brz€Ђk. I w€Єwczas, podczas gdy kapitan kr€Єlewskiej fregaty wo€ a€  po #raz ostatni: €ЋW imieniu kr€Єla!€Ќ , podczas gdy os€ upia€ a Juana wyda€ a g€ o€Їny krzyk, zako€Ёczony w€Їciek€ ym wybuchem szyderczego €Їmiechu, Tomasz l€ЏAgnelet, uchylaj€Ѕc si€Ђ od walki przeciwKwiatom Lilii, podszed€  stanowczym krokiem do swej %flagi i poci€Ѕgn€Ѕ€  w€ asn€Ѕ r€Ђk€Ѕ za link€Ђ. Podda€  si€Ђ. ‚G‚H‚I‚J‚K‚L‚M‚N‚O‚P‚Q‚R‚S‚T‚U‚V‚W‚X‚Y‚Z‚[‚\‚]‚^‚_‚`‚a‚b‚c‚d‚e‚f‚g‚h‚i‚j‚k‚l‚m‚n‚o‚p‚q‚r‚s‚t‚u‚v‚w‚x‚y‚z‚{‚|‚}‚~‚‚€‚‚‚‚ƒ‚„‚…‚†‚‡‚ˆ‚‰‚Š‚‹‚Œ‚‚Ž‚‚‚‘‚’‚“‚”‚•‚–I Wyci€Ѕg z protoko€ €Єw kancelarii S€Ѕdu Kr€Єlewskiego Admiralicji Francuskiej, sekcji specjalnej, przydzielonej na wyspie Tortue. Wyci€Ѕg z akt€Єw €Їledztwa, zaprzysi€Ђ€Ѓonego przez g€ €Єwnych oficer€Єw i przyw€Єdc€Єw, wzi€Ђtych na lekkiej fregacie pirackiej, zwanej €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , z Saint-Malo, uzbrojonej dwudziestoma dzia€ ami, kt€Єra to fregata zosta€ a opanowana$przez okr€Ђt Kr€Єla, €ЋAstr€Њe€Ќ , zeskadry pana markiza de Plessis Corlay, dow€Єdcy eskadry. €Љ Kt€Єre to €Їledztwo zosta€ o dokonane przez nas, kawalera Guy de Goet-Quintini pana de Losquet, radc€Ђ cywilnego i karnego S€Ѕdu Admiralicji Francuskiej, sekcji przydzielonej na Tortue, z rozkazu pan€Єw de SaintLaurenta i Begona, komisarzy Kr€Єla, wys€ anych w misji specjalnej. !W tym celu zebrali€Їmy si€Ђ €Љ w obecno€Їci wy€Ѓej wspomnianych komisarzy Kr€Єla,w obecno€Їci zast€Ђpcy radcy prawnego, maj€Ѕc za przysi€Ђg€ ego sekretarza mistrza J€Єzefa Korcufa, kierownika kancelarii, prowadz€Ѕcego protok€Є€  €Љ w mieszkaniu pana Trebabu, naczelnika marynarki w tym porcie, gdzie zosta€  uwi€Ђzionykapitan, czyli g€ €Єwny przyw€Єdca wy€Ѓej wymienionego statku pirackiego, zakuty w podw€Єjne kajdany na r€Ђkach i !nogach. Nast€Ђpnie udali€Їmy si€Ђwszyscy do ciemnicy rzeczonego pirackiego kapitana, cz€ owieka wysokiej postaci, nosz€Ѕcego blond !brod€Ђ i peruk€Ђ, poddali€Їmy go badaniu, jak poni€Ѓej; po podniesieniu r€Ђki i z€ o€Ѓeniu przysi€Ђgi, €Ѓe b€Ђdzie m€Єwi€  prawd€Ђ, tego dnia trzydziestego listopada roku tysi€Ѕc sze€Ї€Іset osiemdziesi€Ѕtego i czwartego zezna€ : Zapytany w przepisowej formie, jakie jest jego nazwisko? etc. , etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe nazywa si€Ђ Tomasz Trublet, stanu !szlacheckiego, €Їwi€Ђtej religii katolickiej, lat oko€ o trzydziestu czterech, kapitan okr€Ђtu floty Jego Kr€Єlewskiej !Mo€Їci Kr€Єla Francji, pochodzi zSaint-Malo, przebywa€  na pok€ adzie w€ asnej fregaty, zwanej €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ . Zapytany etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І Kr€Єl Ludwik Wielki raczy€  mu wr€Ђczy€І akt szlachectwa w pa€ acu Kr€Єlewskim w Saint-Germain-en-Laye, roku tysi€Ѕc sze€Ї€Іset siedemdziesi€Ѕtego i €Єsmego, wed€ ug kt€Єrego to aktu rzeczony pan de l€ЏAgnelet mia€ za herb tarcz€Ђ w otoku purpurowym z trzema okr€Ђtami€ adownymi z€ otem, id€Ѕcymi z wiatrem na lazurowym morzu, tudzie€Ѓ w g€Єrnym polu z barankiem z€ otym, maj€Ѕcym po boku dwa kwiaty lilii; €Ѓe Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І raczy€  mu podobnie€Ѓ nada€І stopie€Ё kapitana okr€Ђtu. Zapytany, jak cz€ owiek stanu szlacheckiego m€Єg€  si€Ђ !dopu€Їci€І czyn€Єw, kt€Єre s€Ѕ muzarzucane, czyn€Єw ha€Ёbi€Ѕcych zar€Єwno przez najstraszniejsze okrucie€Ёstwo,jak i przez niepos€ usze€Ёstwo Kr€Єlowi, naszemu w€ adcy, a przeto sta€І si€Ђ winnym zdrady? Wypiera si€Ђ tego i protestuje, jakoby mia€  by€І zdrajc€Ѕ. O€Їwiadcza, i€Ѓ jakkolwiek wierny s€ uga Kr€Єla, jest Rycerzem Fortuny, czyli, rzekomo, wolnym od wszelkiego pos€ usze€Ёstwa. Zapytany etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe dwudziestego pierwszego listopada obecnego miesi€Ѕca €Љwed€ ug stylu francuskiego €Љoko€ o godziny pi€Ѕtej po po€ udniu zosta€  zaatakowany przed wej€Їciem do portu Tortue przez okr€Ђt Kr€Єla Francji w sile jednej bardzo ma€ ej, lekkiej fregaty albo korwety, kt€Єry to okr€Ђt, bez €Ѓadnego wyja€Їnienia, wezwa€  !go, aby si€Ђ podda€ , nast€Ђpnie wywiesi€  i umocowa€  barwy kr€Єlewskie. Na co on, Tomasz l€ЏAgnelet, jakkolwiek bez por€Єwnania silniejszy od wymienionego okr€Ђtu Kr€Єla, odrzuci€  wszystkie pro€Їby swych towarzyszy, kt€Єrzy, wielce obra€Ѓeni tak nieuprzejmym post€Ђpowaniem, #chcieli stawi€І op€Єr i walczy€І, isam us€ ucha€  wezwania, €Їci€Ѕgaj€Ѕc swe barwy, jak mu to by€ o nakazane, wobec barwkr€Єlewskich €Љ a to jedynie #przez uleg€ o€Ї€І i rewerencj€Ђ dlaJego Kr€Єlewskiej Mo€Їci. Zapytany etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe zawsze i we wszystkich innych podobnych okoliczno€Їciach okazywa€  ca€ kowite poddanie i !najg€ €Ђbszy szacunek dla Kr€Єla Francji, kt€Єrego gor€Ѕco kocha€Ѓyw€Ѕ mi€ o€Їci€Ѕ. Zapytany, jakiego rodzaju dow€Єd m€Єg€ by da€І tego rzekomego poddania, podczas kiedy ka€Ѓdemu jest doskonale wiadome, €Ѓe, przeciwnie, oskar€Ѓony i jego zbrodniczy towarzysze wraz z nim uprawiali pirackie rzemios€ o, dokonywali wypraw i myszkowali po morzach tak samo po wydaniu edykt€Єw Kr€Єla, jak i przedtem? Odpowiedzia€ , €Ѓe ostatni fakt dopiero co wymieniony m€Єwi do€Ї€І wyra€Јnie i jasno €Љon, Tomasz l€ЏAgnelet, podda€  si€Ђ bez wystrza€ u takiemu n€Ђdznemu stateczkowi, jak rzekomy okr€Ђt, zwany €ЋAstr€Њe€Ќ , gdy tylko ten€Ѓe "stateczek wywiesi€  flag€Ђ Kr€Єla.Zapytany, etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe jego okr€Ђt zosta€  przyprowadzony do portu przez kapitana wymienionego okr€Ђtu €ЋAstr€Њe€Ќ, na kt€Єrego pok€ ad zosta€  wzi€Ђty jako jeniec dwudziestego pierwszego tego miesi€Ѕca. Zapytany, etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe skoro tylko #€Їci€Ѕgn€Ѕ€  flag€Ђ, wyda€  rozkaz wszystkim swoim ludziom, aby $z€ o€Ѓyli bro€Ё i nie buntowali si€Ђprzeciw Kr€Єlowi ani przeciw rozkazom Kr€Єla, cho€Іby niesprawiedliwym. Co zreszt€Ѕ potwierdza raport kapitana "okr€Ђtu €ЋAstr€Њe€Ќ , do€ €Ѕczony do akt. e skutkiem tego on, !Tomasz l€ЏAgnelet, nie czuje si€Ђodpowiedzialny za strzelanin€Ђ z muszkiet€Єw i pistolet€Єw, powsta€ €Ѕ nie wie z czyjego rozkazu, bez w€Ѕtpienia na skutek rozgoryczenia, kt€Єre jest wyt€ umaczone wielk€Ѕ wy€Ѓej wspomnian€Ѕ niesprawiedliwo€Їci€Ѕ. W ka€Ѓdymb€Ѕd€Ј razie on, Tomasz l€ЏAgnelet, zdobywszy w swoim €Ѓyciu oko€ o czterdziestu albo pi€Ђ€Іdziesi€Ђciu okr€Ђt€Єw w aborda€Ѓu, protestuje i o€Їwiadcza, €Ѓe nale€Ѓy uzna€І, i€Ѓ poddanie si€Ђ €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ okr€Ђtowi €ЋAstr€Њe€Ќ nast€Ѕpi€ o bez €Ѓadnego oporu, zwa€Ѓywszy, €Ѓe gdyby op€Єr taki mia€  miejsce, Astree€Ќ znajdowa€ aby si€Ђ na dnie morza lub by€ aby niezdolna do !p€ ywania, a €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ wolna i na pe€ nym morzu. Zapytany, kto mo€Ѓe by€І tym buntownikiem, kt€Єry nakaza€  !da€І ognia i w ten spos€Єb sta€  si€Ђ winnym €Їmierci trzynastu dobrych s€ ug Kr€Єla? !O d m €Є w i €  o d p o w i e d zi. Przeprowadzony nast€Ђpnie do izby, przeznaczonej do !tortur, w y t r w a €  w s w e j o d m o w i e. Zapytany, kim jest pewna kobieta, nazywaj€Ѕca si€Ђ "Juan€Ѕ, kt€Єr€Ѕ wzi€Ђto do niewoli#na pok€ adzie €ЋPi€Ђknej €Аasicy€Ќ po tym, jak stawia€ a ludziom Kr€Єla najzawzi€Ђtszy i najbardziej zbrodniczy op€Єr, tudzie€Ѓ zabi€ a albo zrani€ a !ci€Ђ€Ѓko wystrza€ ami z pistoletui ciosami pugina€ u trzech pierwszych, kt€Єrzy chcieli j€Ѕ uj€Ѕ€І? !O d m €Є w i €  o d p o w i e d zi. Przeprowadzony, etc. , i torturowany trzykrotnie, w y t!r w a €  w s w e j o d m o w i e.Zapytany, czy ta kobieta, jak to sama utrzymywa€ a i %che€ pi€ a si€Ђ, nale€Ѓa€ a istotnie do pirackiej za€ ogi €ЋPi€Ђknej #€Аasicy€Ќ i s€ u€Ѓy€ a oskar€Ѓonemuw charakterze pierwszego porucznika albo drugiego kapitana? !O d m €Є w i €  o d p o w i e d zi. Przeprowadzony i torturowany, etc. W y t r w a ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПpн cВRM < cS‰ cxS• _лSŸ*Д c€:TS55 ]T€  j a k p o w y €Ѓ e j. Zapytany, etc. Odpowiedzia€ , €Ѓe w ci€Ѕgu swego €Ѓycia zdoby€  tak wielk€Ѕ"liczb€Ђ okr€Ђt€Єw, €Ѓe nie jest w stanie przypomnie€І sobie wszystkich. Dokonuj€Ѕc tych wszystkich zdobyczy w jedynyjak to m€Єg€  czyni€І spos€Єb, "mia€  g€ €Ђbokie przekonanie, €Ѓe !s€ u€Ѓy dobrze Kr€Єlowi i okazuje sw€Ѕ wdzi€Ђczno€Ї€І za € aski i zaszczyty, jakimi by€  obsypany w Saint-Germain-en-Laye i gdzieindziej przez rzeczonego Kr€Єla, kt€Єrego najuni€Ѓeniej uznaje za swego Pana i W€ adc€Ђ. e wy€Ѓej wspomniane zdobycze zosta€ y dokonane namocy stosownych przywilej€Єw korsarskich, kt€Єre by€ y wydane oskar€Ѓonemu b€Ѕd€Ј w !imieniu Kr€Єla Francji, b€Ѕd€Ј w imieniu innych m€Ѕdrze rz€Ѕdz€Ѕcych monarch€Єw. Wprawdzie wspomniane przywileje korsarskie s€Ѕ dzisiaj przedawnione, lecz oskar€Ѓony nie m€Єg€  si€Ђ zaopatrzy€І w inne. Nie ma w tym bynajmniej jego winy, zwa€Ѓywszy, i€Ѓ nigdy by nie zaniedba€  prosi€І o nowe przywileje, gdyby go z g€Єry nie powiadomiono, €Ѓe gubernatorzy ju€Ѓ ich nie wydaj€Ѕ i €Ѓe wszyscy !flibustierzy odt€Ѕd obywaj€Ѕ si€Ђ bez nich. Zapytany, jakie by€ y ostatnie z jego tak licznych zdobyczy, "mianowicie: te, kt€Єre sta€ y si€Ђudzia€ em oskar€Ѓonego podczasjego ostatnich wypraw? !O d m €Є w i €  o d p o w i e d z"i, twierdz€Ѕc, €Ѓe sobie ju€Ѓ nie przypomina. Przeprowadzony i torturowany, etc. , o d m €Є w i"€  t a k s a m o i w y t r w a €  w s w e j o d m o w i e. Zapytany, czy wiele okr€Ђt€Єw hiszpa€Ёskich, holenderskich, nissynge€Ёskich, du€Ёskich, portugalskich, niedawno zaginionych, w istocie nie pad€ o ofiar€Ѕ oskar€Ѓonego, kt€Єry jakoby zatopi€  ich kad€ uby, a ludzi powystrzeliwa€  lub potopi€ ? !O d m €Є w i €  o d p o w i e d zi na powy€Ѓsze pytanie, twierdz€Ѕc, €Ѓe nie potrafi powiedzie€І naprawd€Ђ ani tak, ani nie, a nie chce k€ ama€І. Przeprowadzony i torturowany, etc. , w y t r w a€  j a k p o w y €Ѓ e j. Zapytany, przez jakie to dzikie i poga€Ёskie okrucie€Ёstwo wr€Єci€  z ostatniej wyprawy z czterdziestoma cia€ ami nieprzyjaci€Є€ , albo ludzi uwa€Ѓanych za takich, powieszonymi na rejach jego okr€Ђtu jak straszne owoce po€Їr€Єd ga€ €Ђzi sadu? !O d m €Є w i €  o d p o w i e d zi. Przeprowadzony i torturowany, etc. , w y t r w a€  j a k p o w y €Ѓ e j. Zapytany, czy wie, €Ѓe dokonuj€Ѕc wypraw bez przywileju korsarskiego, rabuj€Ѕc i morduj€Ѕc podczas pokoju, post€Ђpowa€  jak grabie€Ѓca i dziki pirat? Odpowiedzia€  (obra€Ѓony i z gniewem), €Ѓe teraz jak zawszejest korsarzem i Rycerzem Fortuny, ale nie piratem, dlatego €Ѓe pirat to znaczy rabu€Ї i € otr, podczas gdy on, Tomasz l€ЏAgnelet, i r€Єwnie€Ѓ wszyscy jego towarzysze, a zw€ aszcza kobieta Juana, o kt€Єr€Ѕ niedawno pytano, nigdy nie omieszkali by€І lud€Јmi uczciwymi z pomoc€Ѕ Bo€Ѓ€Ѕ. Oto wszystkie pytania i odpowiedzi rzeczonego kapitana, czyli przyw€Єdcy !pirackiego €Љ kt€Єre zosta€ y mu odczytane przez naszego wy€Ѓej wymienionego sekretarza przysi€Ђg€ ego €Љ uznane przez niego za zgodnez prawd€Ѕ, w czym nic nie #doda€  ani nie uj€Ѕ€  i na co si€Ђ zgodzi€ . Podpisano: Tomasz l€ЏAgnelet, Goet- Quintin, de Losquet, Saint- Laurent, Begon, Harvut, J. Korcuf. ANEKS Raport Ludwika Konstantego de Malestroit, kapitana okr€Ђtuczwartej klasy, komendanta !okr€Ђtu Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci zwanego €ЋAstr€Њe€Ќ do pana markiza de Plessis-Corlay, dow€Єdcy eskadry, g€ €Єwnodowodz€Ѕcego. Panie Admirale! Stosownie do pa€Ёskich rozkaz€Єw mam zaszczyt przed€ o€Ѓy€І panu niniejszy raport w sprawie dokonanego przeze mnie w imieniu Kr€Єla opanowania statku pirackiego zwanego €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , lekkiej fregaty o dwudziestu dzia€ ach, prowadzonej przez pana Tomasza l'Agneleta i p€ yn€Ѕcej pod czarn€Ѕ flag€Ѕ z trupimi czaszkami oraz pod sztandarem czerwonym, wyszywanym z€ otem. Dwudziestego pierwszego listopada niniejszego roku otrzymawszy pa€Ёski rozkaz, dany sygna€ em, natychmiast wyp€ yn€Ѕ€ em z portu w zamiarze przyst€Ѕpienia do tej !akcji. Wezwa€ em za€ og€Ђ, i€Ѓby by€ a gotowa do boju i tak manewrowa€ em, by mie€І nieprzyjaciela po zawietrznej !w celu szybszego zbli€Ѓenia si€Ђ do niego. Uda€ o mi si€Ђ to zrobi€І, zanim nieprzyjaciel !przenikn€Ѕ€  m€Єj zamiar. Wyda€ omi si€Ђ jednak, €Ѓe w€Єwczas wyda€  on jakie€Ї zarz€Ѕdzenia wcelu obrony, ale bez€ adnie i bez bicia w b€Ђben oraz bez u€Ѓycia gwizdka. Znalaz€ szy si€Ђ niebawem na #odleg€ o€Ї€І strza€ u z pistoletu, "wywiesi€ em moj€Ѕ bia€ €Ѕ flag€Ђ, potem podszed€ em bli€Ѓej i postawi€ em €Ѓagiel bukszprytowy w celu dokonania aborda€Ѓu. Czyni€Ѕc to, wo€ a€ em do pirata, aby si€Ђ podda€ , !w€Ѕtpi€Ѕc zreszt€Ѕ, czy us€ ucha,albowiem jego kanonierzy, ludzie wielce zaprawieni w rzemio€Їle wojennym, ju€Ѓ #na€ adowali dzia€ a. Myli€ em si€Ђ przecie€Ѓ, bo oto na m€Єj rozkaz kapitan Tomasz l€ЏAgnelet €Љ kt€Єrego w tej€Ѓe chwili ujrza€ em i pozna€ em stoj€Ѕcego na kasztelu rufowym €Љw€ asn€Ѕ r€Ђk€Ѕ poci€Ѕgn€Ѕ€  link€Ђ swego czerwonego sztandaru i €Їci€Ѕgn€Ѕ€  rzeczony sztandar. Bez w€Ѕtpienia uwa€Ѓa€  on, i wielce rozs€Ѕdnie, walk€Ђ za przegran€Ѕ z g€Єry, albowiem tego rodzaju za€ oga, z€ o€Ѓona z rozb€Єjnik€Єw, m€Ђ€Ѓnych jak Cezar, kiedy chodzi o atakowanie nieszcz€Ђsnych bezbronnych kupc€Єw, snadnie podaje ty€  w obliczu ludzi rzemios€ a wojennego i walczy w€Єwczas s€ abo, jedynie dla os€ oni€Ђcia odwrotu, cho€Іby by€ a trzy razy liczniejsza. Co do mnie, pomimo to pozorne poddanie si€Ђ, nakaza€ em, przez nadmiar ostro€Ѓno€Їci, sczepi€І si€Ђ z tamtym statkiemi wezwa€ em moje oddzia€ y aborda€Ѓowe, podejrzewaj€Ѕc $jaki€Ї podst€Ђp. Nie omyli€ em si€Ђ.W istocie, kiedy w chwil€Ђ potem przechodzi€ em ze szpad€Ѕ w r€Ђce na piracki okr€Ђt, aby go zgodnie z pa€Ёskimi rozkazami obsadzi€І moimi lud€Јmi, pi€Ђtnastu albo dwudziestu szale€Ёc€Єw rzuci€ o si€Ђ przeciw mnie. Nast€Ѕpi€ a do€Ї€І gor€Ѕca utarczka, w "trakcie kt€Єrej €Љz €Ѓalem musz€Ђ o tym panu donie€Ї€І !€Љponie€Їli€Їmy dotkliwe straty, wyra€Ѓaj€Ѕce si€Ђ w jedenastu zabitych i dwudziestu jeden rannych. Prawda zmusza mnie r€Єwnie€Ѓ do o€Їwiadczenia, €Ѓe straty te by€ yby jeszcze znaczniejsze, a nawet gro€Јne,gdyby wspomniany wy€Ѓej kapitan Tomasz l€ЏAgnelet nie przyszed€  nam w sukurs, wpadaj€Ѕc w sam €Їrodek rebeliant€Єw, nakazuj€Ѕc im z€ o€Ѓy€І bro€Ё i us€ ucha€І !wys€ annik€Єw Kr€Єla, co w ko€Ёcu uczynili. I w€Єwczas to zaszed€  szczeg€Єlny wypadek, kt€Єrego relacja wyja€Їni panu, by€І mo€Ѓe, zbytni€Ѕ rozwlek€ o€Ї€І niniejszego raportu. Przytoczony powy€Ѓej wypad przebiega€  zbyt planowo, aby go mo€Ѓna by€ o przypisa€І jedynie €Їlepej w€Їciek€ o€Їci bandyt€Єw, wzi€Ђtych w pu€ apk€Ђ i buntuj€Ѕcych si€Ђ przeciw swemu losowi. Tych pi€Ђtnastu czy dwudziestu "szale€Ёc€Єw, kt€Єrzy rzucili si€Ђ przeciw mnie i moim ludziom, znajdowa€ o si€Ђ pod rozkazami jakiego€Ї niewidocznego z pocz€Ѕtku przyw€Єdcy. Ale po tym, jak ostatni rebeliant si€Ђ podda€ , rzeczony przyw€Єdca ukaza€  si€Ђ, wychodz€Ѕc nagle zpok€ adu kasztelu rufowego i krocz€Ѕc wprost na nas z pistoletem w ka€Ѓdej r€Ђce. Wystawi pan sobie moje zdziwienie, kiedy panu powiem, €Ѓe tym przyw€Єdc€Ѕ by€ a jaka€Ї m€ oda i pi€Ђkna dama, wspaniale ubrana, i kt€Єr€Ѕ, wsz€Ђdzie zreszt€Ѕ, wzi€Ѕ€ bym z pewno€Їci€Ѕ za osob€Ђ z towarzystwa. Niepewny, kim na fregacie mog€ a by€І ta istota, uczyni€ em dwa kroki naprzeciw niej i chcia€ em j€Ѕ prosi€І o wyja€Їnienie. Nie mia€ em jednak na to czasu, albowiem ta osobliwa heroina, nic nie m€Єwi€Ѕc, zanim otworzy€ em usta, pierwszym wystrza€ em z pistoletu strzaska€ a mi kolano, potem odda€ a drugi do jednego z moich chor€Ѕ€Ѓych, pana Doulevanta, k€ ad€Ѕc go trupem.Ludzie moi rzucili si€Ђ niezw€ ocznie na tego kobiecego demona, z tak€Ѕ gro€Јn€Ѕ zr€Ђczno€Їci€Ѕ w€ adaj€Ѕcego broni€Ѕ, i opanowali go niebawem, co jednak kosztowa€ o €Ѓycie jeszcze jednego marynarza, ugodzonego €Їmiertelnie pugina€ em, kt€Єrego nie zdo€ ano wyrwa€І na czas z takniebezpiecznej r€Ђki. Skoro sprawa wreszcie by€ a zako€Ёczona i rzeczona dama skr€Ђpowana jak nale€Ѓa€ o (pan Tomasz l€ЏAgnelet okazywa€  jej najtkliwsze zainteresowanie i "prosi€ , aby chocia€Ѓ nie wi€Ѕza€Іzbyt mocno, na co si€Ђ nie zgodzi€ em), mog€ em, jakkolwiek cierpi€Ѕc do€Ї€І bole€Їnie z powodu rany, nakaza€І konieczne manewry i wp€ yn€Ѕ€І znowu do portu, z obsadzon€Ѕ zdobycz€Ѕ €Љ dawszyuprzednio zwyk€ y sygna€ : rozkaz Admira€ a wykonany. Podpisano: Ludwik Konstanty de Malestroit Wyci€Ѕg z akt€Єw wyroku, zapad€ ego przeciw piratom, wzi€Ђtym na lekkiej fregacie zwanej €ЋPi€Ђkna €Аasica€Ќ , zdobytej przez okr€Ђt Kr€Єla, "kt€Єrzy to piraci byli oskar€Ѓeni €Љa ich win€Ђ udowodniono €Љo !to, €Ѓe napadali zbrojnie liczne statki kupieckie, u€Їmiercali "za€ ogi, zagarniali € adunki, etc., etc. , wbrew wszelkiemu prawu i wbrew pos€ usze€Ёstwu nale€Ѓnemu edyktom Kr€Єla, naszego pana, jego w€ adzy kr€Єlewskiej i jego dostoje€Ёstwu. A zatem €Љw tym, co dotyczy pana Tomasza Trubleta, zwanego l€ЏAgneletem, pirata i grabie€Ѓcy: W imieniu Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci Arcychrze€Їcija€Ёskiej, Ludwika, Kr€Єla Francji i Nawarry, wyrok powzi€Ђty przeciw rzeczonemu Tomaszowi Trubletowi, zwanemu l€ЏAgneletem, za jego zbrodnie, i kt€Єry przeto S€Ѕd og€ asza, jest: e pan, Tomaszu Trublet, !zwany l€ЏAgneletem, wr€Єci st€Ѕd do swego wi€Ђzienia i €Ѓe stamt€Ѕd b€Ђdzie zaprowadzonyna miejsce egzekucji, gdzie zostanie pan powieszony, dop€Єki nie nast€Ѕpi €Їmier€І. Oby B€Єg niesko€Ёczenie mi€ osierny zlitowa€  si€Ђ nad pa€Ёsk€Ѕ dusz€Ѕ. W tym, co dotyczy kobiety Juany, piratki i morderczyni: W!imieniu Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci Arcychrze€Їcija€Ёskiej, Ludwika, Kr€Єla Francji i Nawarry, wyrok powzi€Ђty przeciw rzeczonej Juanie, za jej zbrodnie, i kt€Єry przeto S€Ѕd og€ asza, jest: !e pani, Juano, wr€Єci st€Ѕd do swego wi€Ђzienia i €Ѓe stamt€Ѕd b€Ђdzie pani zaprowadzona na miejsce egzekucji, gdzie zostanie pani powieszona, !dop€Єki nie nast€Ѕpi €Їmier€І... Adnotacja na marginesie. Skazana, wy€Ѓej wymieniona Juana, za€Ѓ€Ѕda€ a obecno€Їci akuszerki w celu, aby stwierdzono jej stan odmienny, do czego wyznaczona zosta€ a przez naspani Maria Joanna Becat, akuszerka przysi€Ђg€ a; rzeczona akuszerka w nast€Ђpstwie tego sprawdzi€ a i za€Їwiadczy€ a pod przysi€Ђg€Ѕ, €Ѓe skazana istotnie jest brzemienna od blisko dw€Єch miesi€Ђcy. €Љ S€Ѕd przeto zarz€Ѕdza odroczenie egzekucji wyroku. Kt€Єra to egzekucja zgodnie z prawem b€Ђdzie wykonana po po€ ogu, wykarmieniu i odstawieniu od piersi dzieci€Ђcia €Љ z wyj€Ѕtkiem p€Є€Јniejszej € aski Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci 21 . (Sze€Ї€І ostatnich s€ €Єw €Љbez w€Ѕtpienia dodanych ju€Ѓ po uko€Ёczeniu protoko€ u €Љwydawa€ o si€Ђ by€І napisanych!innym atramentem i inn€Ѕ r€Ђk€Ѕ).II Wyszed€ szy z domu pana Trebabu, Tomasz, jakkolwiek zakuty w kajdany i o€Їlepiony pierwszym silnym blaskiem s€ o€Ёca, szed€  mimo to mocnymi dumnym krokiem. Kapelan, kt€Єry, jak zwyczaj nakazuje, podawa€  mu rami€Ђ €Љ by€  to osobisty kapelan gubernatora Cussi €Љ nie potrzebowa€  wcale go podtrzymywa€І ani pomaga€Іi€Ї€І temu skaza€Ёcowi, tak wspaniale gardz€Ѕcemu "zar€Єwno €Їmierci€Ѕ jak i €Ѓyciem.Wszelka ho€ ota, t€ umnie zgromadzona i gotuj€Ѕca si€Ђ towarzyszy€І ha€ a€Їliwymi okrzykami ponuremu orszakowi, tudzie€Ѓ drwi€І okrutnie z cz€ owieka, dla kt€Єrego niedawno mia€ a wielki !i pe€ en l€Ђku szacunek, ho€ ota dzika i tch€Єrzliwa, sta€ a !os€ upia€ a i milcz€Ѕca na widok tak zaiste wynio€Їle, niemal z triumfem znoszonego nieszcz€Ђ€Їcia. Tak wi€Ђc Tomasz Trublet, pan de l€ЏAgnelet, rycerz pasowany przez kr€Єla i Rycerz Fortuny, kroczy€  ku szubienicy. A ci, kt€Єrzy go ujrzeli w tej ostatniej godzinie, przypominali sobie, €Ѓe gdy widzieli go niedawno €Љjak po zwyci€Ђskiej wyprawie wychodzi€  na l€Ѕd, a€Ѓeby na progu pierwszej knajpy !zarzuci€І kotwic€Ђ uciechy €Љby€ bardziej ni€Ѓ kiedykolwiek spokojny i pewny siebie. Stu dwudziestu € ucznik€Єw tworzy€ o szpaler. Czterdziestuinnych otacza€ o skazanego. Dwunastu pacho€ k€Єw ze szpadami i muszkietami stanowi€ o eskort€Ђ komisarzy kr€Єla, kt€Єrzy szli na czele. O€Їmiu stra€Ѓnik€Єw wi€Ђziennych, uzbrojonych w pistolety i kordelasy, otacza€ okata, krocz€Ѕcego na ko€Ёcu orszaku. Wreszcie czterech podoficer€Єw, ka€Ѓdy z szpad€Ѕ w gar€Їci, sz€ o obok chor€Ѕ€Ѓego, kt€Єry podnosi€  w "g€Єr€Ђ jak tylko m€Єg€  najwy€Ѓej proporzec egzekucji. Wszystko razem sk€ ada€ o si€Ђ na prawdziw€Ѕ armi€Ђ. Tak bowiem zarz€Ѕdzi€  pan Goet-Quintin, radca cywilny i karny, w obawie przed jakim€Ї buntem lub spiskiem, kt€Єry by przyjaciele skazanego mogli uknu€І, aby go wyrwa€І z r€Ѕk #sprawiedliwo€Їci. Je€Їli chodzi€ o o osob€Ђ Tomasza l€ЏAgneleta, dwustu uzbrojonych €Ѓo€ nierzy do obstawy, to nie by€ o wcale za du€Ѓo. Poza tym dwudziestu mnich€Єw, bosych, ze sznurami na szyi, z gromnicami w r€Ђkach i ponur€Ѕ zas€ on€Ѕ pokutnik€Єw na twarzy, odmawia€ o psalmy i modlitwy za konaj€Ѕcych. Tak r€Єwnie€Ѓ zarz€Ѕdzi€  radca Goet-Quintin w tym celu, aby lud czu€  wielk€Ѕ zgroz€Ђ i przera€Ѓenie oraz aby tak uroczysta egzekucja pos€ u€Ѓy€ a odstraszaj€Ѕcym przyk€ adem, kt€Єry by ka€Ѓde rozb€Єjnicze serce nape€ ni€  zbawiennym i !s€ usznym l€Ђkiem wobec kr€Єla i sprawiedliwo€Їci. Za t€Ђ cen€Ђ m€Єg€  by€І wreszcie w ca€ ych Indiach Zachodnich zaprowadzony pok€Єj, z kt€Єrego Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І w swej monarszej szczodrobliwo€Їci chcia€  uczyni€І €Їwiatu dar. A tymczasem ofiara, mo€Ѓna bypowiedzie€І ofiara b€ agalna, Tomasz Trublet, pan de l€ЏAgnelet kroczy€  ku szubienicy. Kapelan, podaj€Ѕc mu rami€Ђ, wysila€  si€Ђ, aby prowadzi€І z nim pe€ n€Ѕ namaszczenia rozmow€Ђ i przygotowywa€І go na €Їmier€І !chrze€Їcija€Ёsk€Ѕ, przez kt€Єr€Ѕ B€Єg wszechmocny najgorliwszego grzesznika, oczyszczonego z jego zdrodni,mo€Ѓe uwolni€І od m€Ѕk czy€Ї€Іcowych i wzi€Ѕ€І z drabiny szubienicznej prosto do raju. Tomasz, uprzejmie okazuj€Ѕcy skruch€Ђ, s€ ucha€  duszpasterza, co jednak nie przeszkadza€ o mu rzuca€І doko€ a €Ѓywych spojrze€Ё cz€ owieka, kt€Єry widzi wszystko po raz ostatni. Ot€Є€Ѓ,w tej samej chwili, kiedy spowiednik prawi€  mu szeroko o najwy€Ѓszych rozkoszach, jakie w niebie oczekuj€Ѕ wybranych, Tomasz, wci€Ѕ€Ѓ spogl€Ѕdaj€Ѕc na prawo i lewo, spostrzeg€ , i€Ѓ w€ a€Їnie przechodzi ko€ o ober€Ѓy €ЋPod !ta€Ёcz€Ѕcym €Ѓ€Є€ wiem€Ќ , gdzie ongi€Ї za€Ѓywa€  rozkoszy ca€ kiem ziemskich, zas€ uguj€Ѕcych jednak na jaki taki €Ѓal. Ober€Ѓysta, poczciwy cz€ eczyna, widz€Ѕc swego dawnego go€Їcia i kompana w smutnym stroju skaza€Ёca, wyni€Єs€  puchar doskona€ ego !wina i chcia€  go, zamiast s€ €Єwpociechy, poda€І Tomaszowi. $Ale € ucznicy, przez z€ o€Їliwo€Ї€І czy te€Ѓ zbytni€Ѕ surowo€Ї€І, sprzeciwili si€Ђ temu, co spragnionego Tomasza bardzo rozgniewa€ o. €ЉSynu m€Єj €Љodezwa€  si€Ђ € agodnie kapelan €Љofiaruj to Bogu, a b€Ђdzie ci policzone na S€Ѕdzie! Przycisn€Ѕ€  rami€Ђ Tomasza, !kt€Єry czuj€Ѕc ten u€Їcisk niemaltkliwy, zrobi€  wysi€ ek, aby zdusi€І gniew. €ЉNiech€Ѓe tak b€Ђdzie, skoro tego chcecie, m€Єj ojcze! €Љ "odrzek€  po chwili. I pomy€Їla€ : Co mi szkodzi zachowa€І na p€Є€Јniej pragnienie €Љwino, "kt€Єre pij€Ѕ w raju, z pewno€Їci€Ѕ nie jest gorsze od tego, kt€Єre pij€Ѕ w €ЋPod ta€Ёcz€Ѕcym €Ѓ€Є€ wiem€Ќ ! Spowiednik tymczasem wyg€ asza€  w dalszym ci€Ѕgu swoje buduj€Ѕce s€ owa: €ЉPrzebaczy€ e€Ї, synu, temu !€ ucznikowi. Niech€Ѓe B€Єg oka€Ѓe!ci € ask€Ђ, lecz powiedz mi, czy przebaczasz tak samo wszystkim bez wyj€Ѕtku twoim nieprzyjacio€ om krzywdy, jakich od nich dozna€ e€Ї? €ЉO, tak €Љ rzek€  Tomasz szczerze. €Љ€Аatwo mi to $uczyni€І €Љ pomy€Їla€  €Љje€Їli moi nieprzyjaciele r€Єwnie€Ѓ mi przebacz€Ѕ! Krzywdy, jakich od"nich dozna€ em, s€Ѕ €Јd€Јb€ em, a "te, kt€Єre ja im wyrz€Ѕdzi€ em €Љ grub€Ѕ belk€Ѕ... U€Їmiecha€  si€Ђ teraz melancholijnie, widz€Ѕc zn€Єw w my€Їlach siostr€Ђ Wilhelmin€Ђ i swoj€Ѕ dawn€Ѕ kochank€Ђ Ann€Ђ Mari€Ђ, dalej mieszczan z Saint-Malo, nast€Ђpnie Hiszpan€Єw z Ciudad-Realu, z Veracruz i z tylu okr€Ђt€Єw spotkanych na morzu. A tak€Ѓe Juan€Ђ... Pogr€Ѕ€Ѓony w rozmy€Їlaniach ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB Pч cњT 7 Ў c]U хЦ cРU Ћ r+#VџџTomasz szed€  wci€Ѕ€Ѓ tym samym r€Єwnym, spokojnym krokiem. Podziw zaiste zdejmowa€ , gdy si€Ђ patrzy€ o na tego cz€ owieka €Љ niedawnotak dumnego i porywczego €Љdotego stopnia uspokojonego !wobec blisko€Їci €Їmierci i jakbyju€Ѓ pogr€Ѕ€Ѓonego w majestatycznej powadze grobu. Pomimo tej oboj€Ђtno€Їci, jak€Ѕ okazywa€  teraz dla wszyskich rzeczy €Їwiatowych, Tomasz zdziwi€  si€Ђ, kiedy jego eskorta, opuszczaj€Ѕc ulice miasta, min€Ђ€ a sk€ ady i magazyny portowe, i wkroczy€ a na drog€Ђ, kt€Єra okala wybrze€Ѓe. Szubienica by€ a zazwyczaj ustawiana z dala od tej drogi, na szczycie wzg€Єrza panuj€Ѕcego nad okolic€Ѕ. Zdumiony Tomasz zwr€Єci€  si€Ђ do kapelana: €Љ Co, u diab€ a, czy€Ѓ b€Ђd€Ђ powieszony na ga€ €Ђzi, m€Єj ojcze? Ale spowiednik u€Їcisn€Ѕ€  mu zn€Єw przyja€Јnie rami€Ђ, m€Єwi€Ѕc: €ЉDaj sobie spok€Єj, m€Єj synu! My€Їl jedynie o Bogu, kt€Єrego niebawem ujrzysz w chwale !niebieskiej... I nie patrz wcale tam! €Љ doda€  €Ѓywo w chwili, kiedy Tomasz spojrza€  ku morzu, aby rozpozna€І okr€Ђty, stoj€Ѕce na kotwicy. Zacny kap€ an chcia€  w ten spos€Єb odwr€Єci€І jego wzrok od miejsca, gdzie by€ a szubienica. Ale Tomasz zrozumia€  to, dostrzegaj€Ѕc wprost przed czo€ em orszaku swoj€Ѕ w€ asn€Ѕ %€ЋPi€Ђkn€Ѕ €Аasic€Ђ€Ќ , stoj€Ѕc€Ѕ na czterech cumach tu€Ѓ przy brzegu. €ЉHa! €Љzawo€ a€  mimo woli i %g€ o€Їniej ni€Ѓ chcia€  €Љa wi€Ђc to na mojej w€ asnej rei zata€Ёcz€Ђniebawem taniec hugenot€Єw, jak tylu Hiszpan€Єw zesz€ ego tygodnia? €Љ Tak jest, m€Єj panie €Љ odpowiedzia€  kat, odzywaj€Ѕc si€Ђ po raz pierwszy. "S€Ѕdzi€ , €Ѓe skazaniec skierowa€ do niego pytanie, a jako uprzejmy z natury, nie widzia€ powodu, dla kt€Єrego nie mia€ by mu odpowiedzie€І. Tomasz zreszt€Ѕ podzi€Ђkowa€  mu. skinieniem g€ owy. #€ЉDalib€Єg! €Љ mrukn€Ѕ€ , patrz€Ѕc bez l€Ђku na rej€Ђ, do noku kt€Єrej pacho€ kowie kata $zak€ adali ju€Ѓ tali€Ђ linow€Ѕ €Љto mi si€Ђ nawet wcale podoba. Wybior€Ђ si€Ђ zatem w t€Ђ ostatni€Ѕ podr€Є€Ѓ jak zwyk€ y podr€Є€Ѓnik: z mojego w€ asnego domu! Spogl€Ѕda€  wci€Ѕ€Ѓ na rej€Ђ grotmasztu, mimo i€Ѓ kapelan $stara€  si€Ђ go od niej odwr€Єci€І. &€ЉDalib€Єg! €Љ powt€Єrzy€  i za€Їmia€ si€Ђ z wynios€ €Ѕ wzgard€Ѕ €Љ nigdy w €Ѓyciu, na €Ѓadnych uroczysto€Їciach z okazji !wielkiego €Їwi€Ђta, nie uda€ oby mi si€Ђ zaj€Ѕ€І miejsca tak zaszczytnego ani tak wysokiego... Ale kiedy wymawia€  to !ostatnie s€ owo, zadr€Ѓa€  nagle, a oczy jego rozszerzy€ y si€Ђ. Wnajdalszym zak€Ѕtku swych wspomnie€Ё ujrza€  zn€Єw "wr€Є€Ѓych€Ђ z Saint-Malo, kt€Єrej jedna straszna przepowiednia %ju€Ѓ si€Ђ by€ a spe€ ni€ a. Zdawa€ o mu si€Ђ, €Ѓe s€ yszy znowu starczy becz€Ѕcy g€ os, kt€Єry przeku€Їtyka€  jako€Ї poprzez czas i przestrze€Ё, aby teraz wobliczu szubienicy powt€Єrzy€І mu raz jeszcze te s€ owa, ongi niezrozumia€ e, dzi€Ї jasne i straszne: €ЋSko€Ёczysz bardzo wysoko, bardzo wysoko, wy€Ѓej ni€Ѓ na tronie...€Ќ Od tej chwili szed€  a€Ѓ do ko€Ёca zamy€Їlony i z oczami opuszczonymi ku ziemi. Kilka razy z bolesn€Ѕ gorycz€Ѕ wyszepta€  imi€Ђ Ludwika Gu€Њnol€Њgo... Trap przerzucony z l€Ѕdu na pok€ ad tworzy€  przej€Їcie na uj€Ђt€Ѕ fregat€Ђ. Tomasz zr€Ђcznie po nim przeszed€ , !jakkolwiek nogi jego by€ y do€Ї€Іsilnie skr€Ђpowane. Znajduj€Ѕc si€Ђ zn€Єw na tym pok€ adzie, gdzie tyle razy st€Ѕpa€  jako zwyci€Ђzca, odetchn€Ѕ€  g€ €Ђboko. Wreszcie przepisowe ceremonie zmierza€ y ku ko€Ёcowi. Zast€Ђpca radcy prawnego odczyta€  wyrok. Skazany zosta€  oddany w r€Ђcekata. Tomasz, zupe€ nie oboj€Ђtny, !da€  si€Ђ prowadzi€І. Na chwil€Ђ przed egzekucj€Ѕ zjawi€  si€Ђ kto€Ї, przed kim wszyscy z respektem si€Ђ usun€Ђli. Tomasz,podnosz€Ѕc wzrok, pozna€  panade Cussi Tarin, kt€Єrego szlachetne wsp€Є€ czucie sk€ oni€ o do sp€Ђdzenia ostatnich chwil ze swym niedawnym gospodarzem. Gubernator zawsze czu€  wielkipodziw dla Tomasza za jego niezwyk€ e m€Ђstwo, tak !niezwyk€ e, €Ѓe on, Cussi Tarin, dzielny €Ѓo€ nierz, doskonale umiej€Ѕcy oceni€І odwag€Ђ, uwa€Ѓa€  je wprost za nieludzkie. Rozsun€Ђli si€Ђ pacho€ kowie kata. Tomasz grzecznie powita€  bladego ze wzruszeniapana de Cussi, kt€Єry uj€Ѕ€  obydwie zwi€Ѕzane r€Ђce skaza€Ёca i u€Їcisn€Ѕ€  je. €Љ Czemu€Ѓ mi pan nie wierzy€ , kiedy m€Єwi€ em... Nie m€Єg€  sko€Ёczy€І. Z trudem panowa€  nad sob€Ѕ. Ale Tomasz,znacznie mniej przej€Ђty ni€Ѓ zacny gubernator, sko€Ёczy€  zaniego. €ЉKiedy mi pan m€Єwi€ , €Ѓe nara€Ѓam g€ ow€Ђ? Niech€Ѓe tak b€Ђdzie! Niech pan jednak niczego nie €Ѓa€ uje, widocznie nie urodzi€ em si€Ђ po to, aby mnie utopiono! Czuj€Ђ zreszt€Ѕ wobec pana zawsze t€Ђ sam€Ѕ wdzi€Ђczno€Ї€І, niech pan w to nie w€Ѕtpi. &Zbli€Ѓy€  si€Ђ kap€ an i wyci€Ѕgn€Ѕ€  miedziany krucyfiks: €ЉSynu m€Єj €Љzwr€Єci€  si€Ђ do Tomasza €Љpoca€ uj ten krzy€Ѓ i !ufaj w jego mi€ osierdzie. Da ci on przebaczenie, je€Їli przebaczasz bli€Јnim twoim. €ЉZ ca€ ego serca! €Љrzek€  Tomasz, spogl€Ѕdaj€Ѕc na gubernatora. €Љ Przebaczam nawet kr€Єlowi, chocia€Ѓ mnie tak bardzo oszuka€ ! ... Kat uzna€ , €Ѓe nie mo€Ѓna przed€ u€Ѓa€І ceremonii. Chrz€Ѕkn€Ѕ€ . !€Љ egnajcie, panowie €Љ rzek€  Tomasz, zrozumiawszy to chrz€Ѕkanie. !Ale pan de Cussi uj€Ѕ€  go zn€Єw za r€Ђce. $€ЉBo€Ѓe mi€ osierny! €Љzawo€ a€  niemog€Ѕc powstrzyma€І € ez €Љoto ja bolej€Ђ bardziej ni€Ѓ pan, kt€Єry nie odczuwasz €Ѓadnego €Ѓalu ani l€Ђku! ... Kapitanie l€ЏAgnelet, prosz€Ђ mi wyzna€І, !mo€Ѓe ma pan jakie€Ї €Ѓyczenie..."przed €Їmierci€Ѕ? ... Jakem Cussi,oto moja prawica, €Ѓe €Ѓyczeniepa€Ёskie b€Ђdzie spe€ nione! Tomasz spojrza€  mu w oczy, potem powoli skin€Ѕ€  g€ ow€Ѕ: €Љ Tak... Pragn€Ѕ€ bym... €Љ Czeg€Є€Ѓ zatem?? €Љ spyta€  gubernator. €Љ Zobaczy€І j€Ѕ!! ... Powiedzia€  to tak cicho €Ѓe pan de Cussi s€Ѕdzi€ , i€Ѓ €Јle us€ ysza€ . €Љ Kog€Є€Ѓ?? €Љ spyta€  znowu. "€Љ Zobaczy€І j€Ѕ!! €Љ powt€Єrzy€  Tomasz wci€Ѕ€Ѓ tym samym cichym g€ osem i niemal pokornie. €Љ Zobaczy€І j€Ѕ, !Juan€Ђ, moj€Ѕ kochank€Ѕ... matk€Ђmojego dziecka... !Wiedzia€ , €Ѓe by€ a brzemienna. €ЉNa zbawienie mojej duszy! €Љwykrzykn€Ѕ€  zacny gubernator€Љ tylko to? Zobaczy pan j€Ѕ, moja w tym g€ owa! Jej !wi€Ђzienie jest st€Ѕd o nieca€ e pi€Ђ€Іset metr€Єw... Po€Їpieszy€  wyda€І rozkazy. Jeden z podoficer€Єw, zabieraj€Ѕc ze sob€Ѕ dw€Єch € ucznik€Єw, pobieg€  do wi€Ђzienia po Juan€Ђ. Tymczasem kat zrz€Ђdzi€  z powodu op€Є€Јnienia. Serce Tomasza by€ o przepe€ nione prawdziw€Ѕ rado€Їci€Ѕ na my€Їl, €Ѓe jeszcze zobaczy t€Ђ, z kt€Єr€Ѕ ma by€І rozdzielony a€Ѓ po dzie€Ё S€Ѕdu Ostatecznego. Tomasz chcia€  u€ atwi€І zadaniekatu, tote€Ѓ €Љbez czczego gadania €Љ odda€  si€Ђ w jego r€Ђce i nakaza€  mu przyst€Ѕpienie do przedwst€Ђpnych ceremonii. !€ЉW ten spos€Єb €Љrzek€  do kata,"€Їmiej€Ѕc si€Ђ jak gdyby chodzi€ oo €Ѓart w dobrym gu€Їcie €Љ b€Ђdzie mnie pan m€Єg€  wyprawi€І na tamten €Їwiat zaraz po tym, jak u€Їcisn€Ђ "moj€Ѕ pi€Ђknotk€Ђ. Ale niech si€Ђ pan nie obawia, €Ѓe to zbyt d€ ugo potrwa. Jak tylko !zacznie p€ aka€І, nie b€Ђd€Ђ jej ju€Ѓ chcia€  widzie€І! !Za€Ѓ€Ѕda€ , aby mu za€ o€Ѓono na $szyj€Ђ €Їmierteln€Ѕ p€Ђtl€Ђ i aby goustawiono obok por€Ђczy drabiny szubienicznej. Po czym stan€Ѕ€  i spokojnie oczekiwa€  przybycia Juany. Wkr€Єtce drgn€Ѕ€  i mimo swego nadzwyczajnego m€Ђstwa zblad€  jak €Їmier€І. Podoficer powraca€ , a wraz z nim dwaj € ucznicy. Lecz Juany po€Їr€Єd nich nie by€ o. €ЉCo to ma znaczy€І? !€Љwykrzykn€Ѕ€  Tomasz l€ЏAgnelet,nie mog€Ѕc si€Ђ powstrzyma€І oduczynienia kroku tak wielkiego, na jaki mu pozwoli€ osp€Ђtanie n€Єg. Podoficer zdj€Ѕ€  kapelusz, oblicze skaza€Ёca bowiem ja€Їnia€ o w tym momencie jakim€Ї straszliwym majestatem: €Љ Ta pani €Љ wybe€ kota€  €Љ wcale nie chcia€ a przyj€Ї€І. Powiedzia€ a... Tomasz powt€Єrzy€  cicho: €Љ Powiedzia€ a... ? €Љ... €ЋPowiedz mu pan, €Ѓe nic "mnie on ju€Ѓ nie obchodzi. Je€Їli walczy€  ongi€Ї jak cz€ owiek, zdechnie teraz jak pies.€Ќ Tomasz w milczeniu cofn€Ѕ€  si€Ђ!a€Ѓ ku drabinie. Kat, stoj€Ѕcy o sze€Ї€І krok€Єw za nim, skinieniem d€ oni przywo€ a€  pacho€ k€Єw. Powolnymi ruchami r€Ѕk podci€Ѕgn€Ђli sznur talii. Tomasz trzy razy prze€ kn€Ѕ€  €Їlin€Ђ. €Љ Czy nie powiedzia€ a €Љ wyszepta€ , ci€Ђ€Ѓko dysz€Ѕc €Љ czy nie powiedzia€ a nic wi€Ђcej?? !€ЉW istocie €Љodpar€  podoficer, obracaj€Ѕc w palcach tr€Єjro€Ѓny"kapelusz. €Љ W istocie... doda€ a jeszcze... €Љ Co doda€ a??! "€Љ ... €Ѓe pan nie jest ojcem jej dziecka... Tomasz l€ЏAgnelet, bez €Ѓadnej skargi, pochyli€  si€Ђ nagle i zgi€Ѕ€  wp€Є€ , jak to niekiedy "czyni€Ѕ ludzie €Їmiertelnie ranni.Ale w chwil€Ђ potem wyprostowa€  si€Ђ znowu nag€ ymwstrz€Ѕsem, odbi€  si€Ђ od por€Ђczy drabiny szubienicznej,zawr€Єci€ , wbieg€  na trzy !stopnie i skoczy€  w pr€Є€Ѓni€Ђ. $Powr€Єz talii, ju€Ѓ naci€Ѕgni€Ђty i wypr€Ђ€Ѓony, zacisn€Ѕ€  si€Ђ szybko wok€Є€  jego szyi. 21 Nie by€ o prawie przyk€ adu, aby kr€Єl nie darowa€  €Ѓycia skazanym na €Їmier€І, kt€Єre otrzyma€ y z pocz€Ѕtku odroczenie z powodu ci€Ѕ€Ѓy. Tak wi€Ђc w trzydzie€Їci siedemlat p€Є€Јniej (1721)dwie kobiety-piratki, Mary Read i Anna Bonny, wzi€Ђte do niewoli przez angielskiego kapitana Barneta, skazane na €Їmier€І, otrzyma€ y podobne odroczenie, i ostatecznie ani jedna, ani druga nie by€ y u€Їmiercone (przyp. aut. ). Morze €­r€Єdziemne, w latach 1328-1330 hed€Ѓry ‚—‚˜‚™‚š‚›‚œ‚‚ž‚Ÿ‚ ‚Ё‚Ђ‚Ѓ‚Є‚Ѕ‚І‚Ї‚Ј‚Љ‚Њ‚Ћ‚Ќ‚­‚Ў‚Џ‚А‚Б‚‚ÂД‚Е‚Ж‚З‚И‚Й‚К‚Л‚М‚Н‚О‚ςЂт҂ӂԂՂւׂШ‚Щ‚Ъ‚Ы‚Ь‚Э‚Ю‚Я‚а‚б‚в‚г‚д‚е‚ж‚з‚и‚й‚к‚л‚м‚н‚о‚п‚р‚с‚т‚у‚ф‚х‚цjsce egzekucji, gdzie zostanie pan powieszony, dop€Єki nie nast€Ѕpi €Їmier€І. Oby B€Єg niesko€Ёczenie mi€ osierny zlitowa€  si€Ђ nad pa€Ёsk€Ѕ dusz€Ѕ. W tym, co dotyczy kobiety Juany, piratki i morderczyni: W!imieniu Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci Arcychrze€Їcija€Ёskiej, Ludwika, Kr€Єla Francji i Nawarry, wyrok powzi€Ђty przeciw rzeczonej Juanie, za jej zbrodnie, i kt€Єry przeto S€Ѕd og€ asza, jest: !e pani, Juano, wr€Єci st€Ѕd do swego wi€Ђzienia i €Ѓe stamt€Ѕd b€Ђdzie pani zaprowadzona na miejsce egzekucji, gdzie zostanie pani powieszona, !dop€Єki nie nast€Ѕpi €Їmier€І... Adnotacja na marginesie. Skazana, wy€Ѓej wymieniona Juana, za€Ѓ€Ѕda€ a obecno€Їci akuszerki w celu, aby stwierdzono jej stan odmienny, do czego wyznaczona zosta€ a przez naspani Maria Joanna Becat, akuszerka przysi€Ђg€ a; rzeczona akuszerka w nast€Ђpstwie tego sprawdzi€ a i za€Їwiadczy€ a pod przysi€Ђg€Ѕ, €Ѓe skazana istotnie jest brzemienna od blisko dw€Єch miesi€Ђcy. €Љ S€Ѕd przeto zarz€Ѕdza odroczenie egzekucji wyroku. Kt€Єra to egzekucja zgodnie z prawem b€Ђdzie wykonana po po€ ogu, wykarmieniu i odstawieniu od piersi dzieci€Ђcia €Љ z wyj€Ѕtkiem p€Є€Јniejszej € aski Jego Kr€Єlewskiej Mo€Їci 21 . (Sze€Ї€І ostatnich s€ €Єw €Љbez w€Ѕtpienia dodanych ju€Ѓ po uko€Ёczeniu protoko€ u €Љwydawa€ o si€Ђ by€І napisanych!innym atramentem i inn€Ѕ r€Ђk€Ѕ).II Wyszed€ szy z domu pana Trebabu, Tomasz, jakkolwiek zakuty w kajdany i o€Їlepiony pierwszym silnym blaskiem s€ o€Ёca, szed€  mimo to mocnymi dumnym krokiem. Kapelan, kt€Єry, jak zwyczaj nakazuje, podawa€  mu rami€Ђ €Љ by€  to osobisty kapelan gubernatora Cussi €Љ nie potrzebowa€  wcale go podtrzymywa€І ani pomaga€Іi€Ї€І temu skaza€Ёcowi, tak wspaniale gardz€Ѕcemu "zar€Єwno €Їmierci€Ѕ jak i €Ѓyciem.Wszelka ho€ ota, t€ umnie zgromadzona i gotuj€Ѕca si€Ђ towarzyszy€І ha€ a€Їliwymi okrzykami ponuremu orszakowi, tudzie€Ѓ drwi€І okrutnie z cz€ owieka, dla kt€Єrego niedawno mia€ a wielki !i pe€ en l€Ђku szacunek, ho€ ota dzika i tch€Єrzliwa, sta€ a !os€ upia€ a i milcz€Ѕca na widok tak zaiste wynio€Їle, niemal z triumfem znoszonego nieszcz€Ђ€Їcia. Tak wi€Ђc Tomasz Trublet, pan de l€ЏAgnelet, rycerz pasowany przez kr€Єla i Rycerz Fortuny, kroczy€  ku szubienicy. A ci, kt€Єrzy go ujrzeli w tej ostatniej godzinie, przypominali sobie, €Ѓe gdy widzieli go niedawno €Љjak po zwyci€Ђskiej wyprawie wychodzi€  na l€Ѕd, a€Ѓeby na progu pierwszej knajpy !zarzuci€І kotwic€Ђ uciechy €Љby€ bardziej ni€Ѓ kiedykolwiek spokojny i pewny siebie. Stu dwudziestu € ucznik€Єw tworzy€ o szpaler. Czterdziestuinnych otacza€ o skazanego. Dwunastu pacho€ k€Єw ze szpadami i muszkietami stanowi€ o eskort€Ђ komisarzy kr€Єla, kt€Єrzy szli na czele. O€Їmiu stra€Ѓnik€Єw wi€Ђziennych, uzbrojonych w pistolety i kordelasy, otacza€ okata, krocz€Ѕcego na ko€Ёcu orszaku. Wreszcie czterech podoficer€Єw, ka€Ѓdy z szpad€Ѕ w gar€Їci, sz€ o obok chor€Ѕ€Ѓego, kt€Єry podnosi€  w "g€Єr€Ђ jak tylko m€Єg€  najwy€Ѓej proporzec egzekucji. Wszystko razem sk€ ada€ o si€Ђ na prawdziw€Ѕ armi€Ђ. Tak bowiem zarz€Ѕdzi€  pan Goet-Quintin, radca cywilny i karny, w obawie przed jakim€Ї buntem lub spiskiem, kt€Єry by przyjaciele skazanego mogli uknu€І, aby go wyrwa€І z r€Ѕk #sprawiedliwo€Їci. Je€Їli chodzi€ o o osob€Ђ Tomasza l€ЏAgneleta, dwustu uzbrojonych €Ѓo€ nierzy do obstawy, to nie by€ o wcale za du€Ѓo. Poza tym dwudziestu mnich€Єw, bosych, ze sznurami na szyi, z gromnicami w r€Ђkach i ponur€Ѕ zas€ on€Ѕ pokutnik€Єw na twarzy, odmawia€ o psalmy i modlitwy za konaj€Ѕcych. Tak r€Єwnie€Ѓ zarz€Ѕdzi€  radca Goet-Quintin w tym celu, aby lud czu€  wielk€Ѕ zgroz€Ђ i przera€Ѓenie oraz aby tak uroczysta egzekucja pos€ u€Ѓy€ a odstraszaj€Ѕcym przyk€ adem, kt€Єry by ka€Ѓde rozb€Єjnicze serce nape€ ni€  zbawiennym i !s€ usznym l€Ђkiem wobec kr€Єla i sprawiedliwo€Їci. Za t€Ђ cen€Ђ m€Єg€  by€І wreszcie w ca€ ych Indiach Zachodnich zaprowadzony pok€Єj, z kt€Єrego Jego Kr€Єlewska Mo€Ї€І w swej monarszej szczodrobliwo€Їci chcia€  uczyni€І €Їwiatu dar. A tymczasem ofiara, mo€Ѓna bypowiedzie€І ofiara b€ agalna, Tomasz Trublet, pan de l€ЏAgnelet kroczy€  ku szubienicy. Kapelan, podaj€Ѕc mu rami€Ђ, wysila€  si€Ђ, aby prowadzi€І z nim pe€ n€Ѕ namaszczenia rozmow€Ђ i przygotowywa€І go na €Їmier€І !chrze€Їcija€Ёsk€Ѕ, przez kt€Єr€Ѕ B€Єg wszechmocny najgorliwszego grzesznika, oczyszczonego z jego zdrodni,mo€Ѓe uwolni€І od m€Ѕk czy€Ї€Іcowych i wzi€Ѕ€І z drabiny szubienicznej prosto do raju. Tomasz, uprzejmie okazuj€Ѕcy skruch€Ђ, s€ ucha€  duszpasterza, co jednak nie przeszkadza€ o mu rzuca€І doko€ a €Ѓywych spojrze€Ё cz€ owieka, kt€Єry widzi wszystko po raz ostatni. Ot€Є€Ѓ,w tej samej chwili, kiedy spowiednik prawi€  mu szeroko o najwy€Ѓszych rozkoszach, jakie w niebie oczekuj€Ѕ wybranych, Tomasz, wci€Ѕ€Ѓ spogl€Ѕdaj€Ѕc na prawo i lewo, spostrzeg€ , i€Ѓ w€ a€Їnie przechodzi ko€ o ober€Ѓy €ЋPod !ta€Ёcz€Ѕcym €Ѓ€Є€ wiem€Ќ , gdzie ongi€Ї za€Ѓywa€  rozkoszy ca€ kiem ziemskich, zas€ uguj€Ѕcych jednak na jaki taki €Ѓal. Ober€Ѓysta, poczciwy cz€ eczyna, widz€Ѕc swego dawnego go€Їcia i kompana w smutnym stroju skaza€Ёca, wyni€Єs€  puchar doskona€ ego !wina i chcia€  go, zamiast s€ €Єwpociechy, poda€І Tomaszowi. $Ale € ucznicy, przez z€ o€Їliwo€Ї€І czy te€Ѓ zbytni€Ѕ surowo€Ї€І, sprzeciwili si€Ђ temu, co spragnionego Tomasza bardzo rozgniewa€ o. €ЉSynu m€Єj €Љodezwa€  si€Ђ € agodnie kapelan €Љofiaruj to Bogu, a b€Ђdzie ci policzone na S€Ѕdzie! Przycisn€Ѕ€  rami€Ђ Tomasza, !kt€Єry czuj€Ѕc ten u€Їcisk niemaltkliwy, zrobi€  wysi€ ek, aby zdusi€І gniew. €ЉNiech€Ѓe tak b€Ђdzie, skoro tego chcecie, m€Єj ojcze! €Љ "odrzek€  po chwili. I pomy€Їla€ : Co mi szkodzi zachowa€І na p€Є€Јniej pragnienie €Љwino, "kt€Єre pij€Ѕ w raju, z pewno€Їci€Ѕ nie jest gorsze od tego, kt€Єre pij€Ѕ w €ЋPod ta€Ёcz€Ѕcym €Ѓ€Є€ wiem€Ќ ! Spowiednik tymczasem wyg€ asza€  w dalszym ci€Ѕgu swoje buduj€Ѕce s€ owa: €ЉPrzebaczy€ e€Ї, synu, temu !€ ucznikowi. Niech€Ѓe B€Єg oka€Ѓe!ci € ask€Ђ, lecz powiedz mi, czy przebaczasz tak samo wszystkim bez wyj€Ѕtku twoim nieprzyjacio€ om krzywdy, jakich od nich dozna€ e€Ї? €ЉO, tak €Љ rzek€  Tomasz szczerze. €Љ€Аatwo mi to $uczyni€І €Љ pomy€Їla€  €Љje€Їli moi nieprzyjaciele r€Єwnie€Ѓ mi przebacz€Ѕ! Krzywdy, jakich od"nich dozna€ em, s€Ѕ €Јd€Јb€ em, a "te, kt€Єre ja im wyrz€Ѕdzi€ em €Љ grub€Ѕ belk€Ѕ... U€Їmiecha€  si€Ђ teraz melancholijnie, widz€Ѕc zn€Єw w my€Їlach siostr€Ђ Wilhelmin€Ђ i swoj€Ѕ dawn€Ѕ kochank€Ђ Ann€Ђ Mari€Ђ, dalej mieszczan z Saint-Malo, nast€Ђpnie Hiszpan€Єw z Ciudad-Realu, z Veracruz i z tylu okr€Ђt€Єw spotkanych na morzu. A tak€Ѓe Juan€Ђ... Pogr€Ѕ€Ѓony w rozmy€Їlaniach ЄdІ є0гnЬ5ЦrWE(ШrХПЪ№ЂkP€ќW‚0„~е№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB@РЃk0Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПїAїП€€€€€€€   ((ќPPј   p€€@ р BЄЈP*J„pˆ|ˆˆˆv€€€@@€€€€€€@@€€@@@@@@€€ ј P ј Р@@€ј€€€@@@ pˆˆˆˆˆˆp `  pˆ @јpˆˆp(Hˆј№€€рр @№ˆˆˆpј @@pˆˆpˆˆˆppˆˆˆx €€€€@@Р@@€`€`№№€``€р @@@@ <BБ‰™ЉЉО@< PPPјˆˆ№ˆˆ№ˆˆˆ№8D€€€€D8рˆˆˆˆрј€€№€€€јј€€№€€€€8D€€Œ„D<„„„ќ„„„„€€€€€€€€`ˆ р ˆ€€€€€€€№DDDlЊЊ’’„ФЄЄ””Œ„8D‚‚‚‚D8№ˆˆˆ№€€€ 8D‚‚‚‚D8 №ˆˆˆ№ˆ„p€€@ рј „„„„„„„x‚DDD((( ˆ€ˆ€UUUU""„HH00HH„‚D(ј @@€јР€€€€€€€€Р€@@@ Р@@@@@@@@Р@ №€@pxˆˆx€€№ˆˆˆˆ№pˆ€€ˆpxˆˆˆˆxpˆј€ˆp0@р@@@@@p`€pˆp€€№ˆˆˆˆˆ@Р@@@@@ ` Р€€ Р ˆ€€€€€€€€ќ’’’’’№ˆˆˆˆˆpˆˆˆˆp№ˆˆˆˆ№€€xˆˆˆˆx Р€€€€p€@ р@@№@@@@0ˆˆˆˆˆxˆˆPPP ’’ЊЊЊDˆP PˆˆˆPPP Рј @ј @@@€@@@@ €€€€€€€€€€ @@@€@@@@ P №№№№№№№№ЇРСЮјУУ сќўa!!Ч@  №ї„D„B„B„B„B„Dxј!%<$!!A B !‚!‚!CСТ!"w„”№р„„ќBJxHBBўџ‘–ўP`$€HH€Hр?X d " " " ќ#0<3#Ь„l№ €€@@ јFa"B"f˜ № @€€ž“‘љ@H HА$˜ќ" & $ X р?H$ 48>Ÿ1 ђ  pјy0˜ˆќH4h$$H>џp№џ 4$H #D€€€€ј†@Рљ@ќџf)џџ№IP€рр?€d€РРрXР?№€рР($dРв`“!љЁ Ч‡Ÿ@@@@@@‚@‚@Яљ3)‘$б"p!0  Pр0№‰0    ?РаИЈР••šŠŒФdЄЄ$$$$$8М@  ˜ШLDў$HHHHH$<ќd""""&$XрЯ„ˆ9#! ќ=„C€€~9!!!ќќ„B€BB{о„ˆˆtўŒ„„ˆ€ р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№!>   p9№|H€D‚D„Bќу H P P P „ ` @„AФ‚Йў € €ёш†рќp€?xpрчппРСУџЧччСсїaї1ччЧЧ‡п№ЯрУ€У€У€У€У€У€УУУЯу?7wgџƒџ‡џ‡ƒŽЯў|ќxw№qрpРpРp€ppppќ?€РpррpрyР9Р9Р9РyР№с№џрр№pppppрррР€ќ‡ў€рРУŒР@џ|пѓупЯ`р€ўќр€€```x €№Уcc fff|р?8ppррррУ№ѓќѓџ{;‡;ƒ;‡;џ;ўsќРР>>ƒ?ууpёрqрqРqРpРpРрƒ‡‡ЧŽЯŽЯŽЯœнœн˜љј 0`Р>00 pШŒў@€@pрp?sПѓ‡уƒУќЯќЯќРрсрџР€љјy№p№pрpр ц~@@@`Р@@@ №ˆˆˆˆˆpˆј€ˆp ј @ј pˆˆˆˆppxˆˆt pˆ€€ˆp p€@ р ј @јј pˆј€ˆpииHииH p€€@ рpˆ€€ˆp `РР@€@@P`Р@@x ј @@€јЯ„ˆ9#! ќ=„C€€~! „ DУŽ!!!!@‚@€€р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№ G D D „!~СAA ˆ8p@AФ@‡@ˆ ˆ<@@Р x№?Рџ№№xў‡Ž№ќќќџџС|ўўaјсўсџќўќРрР>nЯЮЮџюр?џџїрџџџџџџџЯїœМј№рр№Мžƒ88888<Ÿј№руСсурусуџСџ€џяЧсчрїрs@Р€€ќўџў8ќ0ј0сЧёУqСqУqџљџљўљп9УСР €€xР№РрСРР€‡ЮяќџўќpppРрРpppРр?Рn> ї      џџџџрџўџўџќџјџ№?Р ј @@€ј8D‚‚‚D8 pxˆˆxЯ„ˆ9#! ќ=„C€€џ~!!!Я„сщ"„Р€€€@@р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№>$""!8q$DџЯ„„"сс‚ ‚ ƒр„„о<џџ 0`РччРЦ№8№ќ 80000 8~ ŒaЦ`У`У`СcР`р``??  ˜И№p``ѓўѓџўў cР%@У@@@A2I I9 Ÿh(€Р€џџчќс№8№рaР€~РР€€ўўV<0`Р€€€€€) Р  @(€€€€@  Hp@@@@@@@@8888lllm0џ0џpppаии˜РРР@```р№?‡`РРрџ?€Рўў``8`0`p``````рј џџџџ88|8|8|8||||ј|ј|ј|ј|??Ÿ?Ÿ?Ÿ?Ÿ?Ÿ@xјјјјјјјјјјЭЭЧЧ‡†˜˜ џ џ 00100РР€РУ€џ~```p`8``8pрРџџџџџјP №ˆˆˆˆˆЯ„ˆ9#! ќ=„C€€=?C!"НяBD Чќ$D @(р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№€€€€B <ФЄ((E(‚‚  „ „ёю @Р@€@@@@@ @8у(DD|‚‚Ч€р№јј8|ўўў|8ј№ррррр№№№№ј€РрррР€€ | > <>>?џџџџџјјјќќ‡ќќЯўяўяўџџџџ€€РРР?Рррџрџрџрџр8cpaр`Р`€`€cРр~pg8a`џСƒ€УЧЦ†У‡сўŒŒЬЬЬЬЬЬŒŒ №џџЙЙџџ€џџџџџѓчсУсУѓчџџџџџџџџџрџрž` ž`џрџрРџРџ€``|№Я„ˆ9#! ќ=„C€€~8!!!D((СA€€р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№!>   p;DD|‚‚ЧŽ€@@Р  7€1Р0p0100€?рp`р0Р0Р0€0€0ЬcРуРУсƒ> ```рчgРРёРСРСљ€љ€€ƒ†ŒЯџЯџ00090p?р€€p€`РрсР€ PpxˆˆxЯ„ˆ9#! ќ=„C€€tўŒ„„ˆ€ ˆ@H@H_№бA@@  р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№` @„AФ‚Йў@F@A@@@H Œ AAAƒ№јўЧУСССЧўќ  †0ƒ0ƒqссСŸŸ1˜a˜рРР€€€ё№љќŽ†ƒƒёƒёŽќјўў0`РР€џ€џРРРРРџ€џ€РР?џ?џџџџсџоРР№>џџџџџџџџџџсџ€€РРЮУСРС€С€У˜У˜џ<œ‡ёƒё ŸўŸўРРџ€€џЏџЗџЛџНџоџсџ№џюнлзя^џ=;7Џ^џ!џџЎџЖџКџџРРРРРРРР€€€€```p€|сџcƒЮЬ Рр˜`˜0˜0˜0˜рџЦџЦ      088<6331РР`01†Ц``РР€€€?№?џџяїћћ§ўџЂџПџПўЛўЗќЗќЏјЏ№Ÿр?РП€ў``````  ќјŸР€Рp8      000Ž0ќ0ј0Цf6  јрЯ„ˆ9#! ќ=„C€€8#! |?‚ƒBŠ"Š<|~}ќ€р ˆ„Я!1.9№€ƒ€‚„Aќ>€ˆ€€@@x№!1.8‚|?"Š"R"RBR‚"'€€€@@x№`|||| |Р|||||||@ €@ €0@€||||||||||||000 07pwp`p`и`иРиРй€™€™€љџљџС€С€С€С€СџСџС€С€С€˜ 8pрР € €Рр<<<<<<<<<<<<<<<<<<<ќќxx||<|<|žž№xaЮC†C‡G‡‡џ‡€€€Стќ>pљ{3ф>œŒ„Р№ќ|>Œ№ 8<< |М<<<<|О<<<<љџƒ№~~ј?xžžœјˆp0Р`Р€рp88p?№€>x𹇈€№8№Рpp`Р0`@ЈЈ<<x№pё€юќppрР Р€ Р8p№рР€€<€€€8pрР0ррР€0=Р>ќ€0€Ч88оŸ†ј8x№р№џ€Р€€€xx|<у?ш0@€pрРƒ€œр