хbk╤╔                                                                 їЁGюТрGЁ@юр@>рBЁEюoрEё┘ї>рB>RрG> ъ╦┴ё┘                                                                                                                                               ├U╬эff╠ sГ ИЙ▄╠nц▌▌┘Щ╗╗gcnь╠▌▄ЩЯ╗╣3>CLAS KOSTNICA А003╠┼ №.Copyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1■ є═С══> ъ$└·Pъ└═p═■>ъa>р&>ъ└> ъ#└══к═1═>═V═u═Ф═!══Г═> ·В з(·└O═m ═' ═э ═ь ═/ ═э ═ь ═╢ ═ь ═ ═ ═А>ъ╦┴>xрE>@рAпр>р >╫р@√├Bх┼!А 6# x▒ °┴с╔·G■8■8■8■8■8>> >>>ъГ ╔═■ ═╧ ═#v·╦┴╖(∙пъ╦┴═L╦ V╦w c╦o┬╦g┬ ╦_ 9╦W -╦O ╦G ├M·└<■ >O═m ├B·└<■ >O═N ├B═■ ├B═> ╠ ├B·#└■(■(■(%·#└■(&■(0■($0═П├B═ ├BА═7├B@═7├B═к├BА═j├B═@├B@═j├B·#└=■  >O═ ├B·#└<■ >O═ ├B!П>w# √╔!П6# ·6 #6# Ў╔! Пe" ·╔    !0ПД" ·╔Э├ !@Пг " ·╔   Б  ~B~B~B<$<$~BfZB~   Б  ═╞!■>P"">Ї">w╔═╞!■>""╔═Г═ ╔х╒┼!Ах>ъL─T]·RЗO >└СGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·**** ▄с└х·L─=ъL─ ┐с┴╤с╔х╒┼!┐Ах>ъL─T]·RЗO}Сo|Шg>└СGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·:::: ▄с└х·L─=ъL─ ║с┴╤с╔·└■╚═└ ═L ═э ═ц═·=O═ь ╔·└■ ·└G═| 8 °═·`С8·x┴╔·└■╚╒┼═·G·└■ ═ ═└ ═L ═э ═ь  у{ъ└┴╤╔┼·└■ ·└G═·=АG═|  · ═·ЗG═|  ·═·G═└ ═L ═э ═ь  Ё═·ъ└┴╔═├!ъ└>ъ└>ъ└═т}ъ└|ъ└═ы!@}ъ└|ъ└═e !╨%└*Gxз(*Ўv└*Gxз(*Ў·└O·└G>╣ >╕ >>!└═'w═╘╔═├═т}ъ└|ъ└═ы!@}ъ└|ъ└═д √═e · └=ъ└═·G═|  ·═ ═╘╔═├═д(═e >ъ└·└б(э═ ═╘╔═e >ъ└·└б╩·═ ═╘╔═├═·G═|  ·═Ў═e ·└■┬Н·└■╩▀>ъ└>ъ└·└б(┌═ ═╘╔х╒┼·└o·└g═ы·└o·└g#F+Nxб<(+x▒ ·└o·└g#}ц #}ъ└|ъ└═ы!@}ъ└|ъ└п<┴╤с╔х╒┼·└o·└g═ы·└o·└g■@ B}■ =═тT]·└o·└g}╗ |║(6+}ц +}ъ└|ъ└═ы!@#F+Nxб<(x▒(ЁЄ }ъ└|ъ└п<┴╤с╔╔х╒┼·└o·└g═ы·└o·└g~ъ└#~ъ└############~ъ└+~ъ└+~ъ└+~ъ└+~ъ└+~ъ└++~ъ └+F+N+~+ng@╨* x▒ °┴╤с╔х╒┼·$└■ (═Н (═Н (·$└■(%═╞!@Ш6ё>ъ$└·$└■(═╞!@Ш6є>ъ$└┴╤с╔х╒┼·#└■ (!УАз(=∙═ yъ#└!УАyз( °═ ┴╤с╔х╒┼yъ└═╢ ═ь ·#└O> ъ#└═ ┴╤с╔х╒┼yъ└■(*■(/■(4■(8■(<■(@■(D■(H■(L■ ╩ь ■ ╩Ї !P═я├№ !`═я├№ !p═я@!А═я8!Р═я0!а═я(!░═я !└═я!╨═я!р═я!Ё═я┴╤с╔х┼АЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·~/" ш┴с╔х╒┼!J х╒┼!%└х╒┼!v└╟└*Gxз(*Ў┴╤с╔ х╒┼· └G·└<╕8═д(═e >>ъ└7 ъ└>ъ└з┴╤сз╔х╒┼·└■┬Ш ·└■┬Ш ·└■(·└■ ═Ў═e · └>ъ└7 =ъ└>ъ└з┴╤с╔х╒┼·└G!╨xз(^#Ї╟└*Oyз(* Ў┴╤сз╔х╒┼y!Р■(!Р■( !АТ■╩╝ ·R■ df!Р·R■ \!РW!А·RЗ_yз(=∙╠┴┼х╒·RЗGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·"""" ▄с T]с└ ┴ ─┴╤с╔╠┴┼х╒·RЗGЁ@цА( ЁAц(ЇЁAц ·"""" ▄с T]с ┴ ─┴╤с╔╠┴┼х╒ Ё@цА( ЁAц(ЇЁAц ·"""" ▄с T]с ┴ ╟┴╤с╔> ъ>ъA!а yз( х>""└" ·с·N"·O">ъ·└o·└g═ы╔> ъ>ъA!а yз( *G·N╕ 0*G·O╕ (└* ·>ъ·└o·└g═ы═e ═·G═|  ·╔> ъ>ъA!а а ╛ # ўї·└o·└g═ыё╔х╒┼·Wo·Xg═ы·└o&T]))))))))@╠┴@* x▒ Ў┴╤с╔х╒┼!╠┴А6# x▒ °!╟└V#zз(9~■ #~#_я■ #═F█~■А8#GN#~#O═П├┴╤с╔╒┼V#z■ 8)╒F#═4╤╒z╓W{╞_F#═4 ·Q╣╤ сzГ_┴╤_с╔F##═4 ·Q╣ єzГ_┴╤_с╔х╒┼═▄V#z■ 8)╒F#═4╤╒z╓W{╞_F#═4 ·Q╣╤ сzГ_┴╤_с╔F##═4 ·Q╣ єzГ_┴╤_с╔x■(7╒`i`А·UO·VG■0 yц ўЇЁT])))))@хi`═ыс╤╔·Uo·Vg═ыy╓ Oi`))))) @ ╔х╒┼k&))}црo╠┴ ┴┼╦!╦ ┴┼{цз(╦8╦=Ўx╢w#wy╢w#w┴╤с╔Ё ╦Зр ═╞Ё@цр@╔>Ср@╔>фрGрHрI╔х╒═╞!`Ш└>Ё" №═╞└" №╤с╔х╒!@Ш6ё# ·!рЩ 6Є# ·!Ш>═<═>(!Ъ═<═ ═ю<(ў╤с╔┼їw#╞  ∙ ё┴╔┼їw#╞ ∙ ё┴╔х┼·В з(,> рO!Ш`>" x▒ °А>" x▒ °`>" x▒ °>■рO┴с╔═L┼> рЁЁЁЁ/ц╦7G>рЁЁЁЁЁЁЁЁЁЁ/ц░G·А иаъБ xъА >0р·Б ┴╔■(п> ъВ ╔┼> р$И x▒ √>р$┴╔їЁ@цА( ЁAц(·ЁAц ·ё╔їЁ@цА(ЁD■С Їё╔ЗЗЗ╞Аъh iє·A ц ∙*т√ Є╔>Аъh iє·A ц ∙*т√ Є╔>Аъh @iє·A ц ∙*т√ Є╔ЗЗЗ╞Аъj kє·A ц ∙*т√ Є╔>Аъj k@є·A ц ∙*т√ Є╔ я=я=| я=  я=я= я=  я=я= я=  я=я=р я= я=я= я=я=я=я=<я=яя=я= я=я=я=я=р<я=яя=я= <я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я= |  я=< х┼!■(>""## ∙┴с╔═Кї═K!рЩ ═▒6Є# ўёц_!рЩ═▒6Ў╔х╒┼ї!`Пz═▒" ўёїцG> №═▒ъhПъjПё┴╤с╔    ═┬!└└══п═п═т═п═п═п═п═п\═∙8°x■а╪>Я╔!└═'·└w!└└═└═т└═∙╔·So·Tg╔·Г ■(■(}ъ!цъA╔|ъ1}ъ!╔·В з╚═M·[G·Yo·Zg┼}ъQ─|ъR─х!O─6░с═q·Q─o·R─g#┴ ▐═M>ъO ╔є!  ~їпwъ >0ъ >ъM ёw√╔·D ■Р ∙╔═ы═Г·@ ї┼>ъO И·@o·@g═d>ъO ИА═d>ъO !Ш·@O·@G═oпъO !Ш·@O·@G═o>Аъh @пъi  ·>Гъ@ ·D ■Р8∙┴═LOа╖┬_ЁА■( !O─~=╩_wєM─>ъO !@*fo∙>А!h w!D п╛ ¤╤.A╦N №.isr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr╤sr·D ■О ┴!M─*fo∙√├рёъ@ ╔ї* x▒ °ё╔>ї " · ё= я╔·@ З╨·D ■Т0∙·D ■С8∙·@ цъ@ ╔ї┼ ═L╖ ° ў┴ё╔х╦&#╦#╦#╦с╔х╒┼хbk╤ЦG#Ю░G#Ю░G#Юї░Gёx<=┴╤с╔х╒Жw#Оw#Оw#Оw╤с╔х╒хbk╤Ц#Ю#Ю#Ю╤с╔╒хw#w#w#wс╤╔х6#6#6#6с╔~╞w╨#~╬w#~╬w#~╬w++╔~╓w8└┼G#~▐w░G#~▐w░G#~▐w░┴++╔х~#╢#╢#╢с╔                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         ┘╤╥RRR╔@@D@EEEEu▄T\P\раотОКОюкош.ршИИОККъю*ъкю└аа╬кк╬ ъмкъ┴╒]Q▌wwUw :(**2**ииииHt@EutTTTTЬ ю*ъкюювокюААА╕и╕а╕иал╩ккк .в.*.@2**2**2а э)щйф╗*:"║0и*(*р NJNИюа окоиорАОъ.(юА ╖ездЧwuUw@[RSRK ааа а└аа╩кк╬юККъMИ▌I╔ ╔@@]U]Q]А@╤gUWTWраотОКОюкош.ршИИОККъю*ъкю╥gUGDGьКИИш ъкккър шаш8(+83*+╕иии╕t@Euu@@▄D\T▄((+0+*+╕иии╕ 0((3**3 (и░ии╫@nBNJ.АА╒wQwEwwuWq@YTUUU└@└@└8 # #";║кк║в Б▌ХХХ]pPPPp└БХХХХЬ ╖%%%Ч АА╗К║к╗АА╗к║в║А " """":@XTTTTАwuWq@YTUUU└@└@└HPS┌RRSАВ╗в║К╣ъккъкккюиюВю┘╤╥RRR╔@@D@EEEEu▄T\P\раотОКОюкош.ршИИОККъю*ъкю└аа╬кк╬ ъмкъ2**2**2р шаш╒ .*.(.@t@Euu@@▄T\P▄((+0+*+╕иии╕ :**:***АА╕и╕а╕wTwAwtTTTu@@@╥;и╗в╗ААААА wuWq@YTUUU└@└@└8 # #";╕кк║в@jJJJ.АА╕иии╕р@NJJJN юкккю@└UUUU]@@▌E]U▌А@╒@@wQWUWwuWq@YTUUU└@└@└▌U╒]╤@jJJJ.АА╕иии╕р@JJJJN юкккюwTwAwtTTTu@@@ДИБЙЙЙщЧQWUW╨PW╤gQWUWю*ъош@РТТТЛ ааааа ╪PPP╚/р р рЧРРРРР╚HHHJH b·S"@@?;?ААb·S"@@}%@ ААeўeР!??~@|A@@>ААААААА PpPPЁ?h  AЁ√А`ЩГСЁтЄBВ$Ї`└@@FF@FFА 4 (°№Р`? 8№Ё└0И№ ■°°А■АА    Ё@р@@@АА└ ЎАА°АД■■D(( |DD|АЁаа└ааР╨░ААpPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTИАЛКККъ .коим@lJHH(ькккърарА└`wQRTwwQRTw@ц,фдтюиовю @рАААр3RSR√И%е-╡%└юJNHHъкмкър рарАлк│к*║К╗*:АААААА(+*+│и│к│АААААА:*;":╗б!б╣А  ИDDDкккUеввR pPTPT Eккк┼АUUUUwD pPPPPdДjКjLРХХХHа@@@аААЪ"ЪвЫхкккхА@ PPTЕе&ееB$ $TTRрааарtDEuEEE█R╥╔ptPtBDAEEEuЬD\T\rD@ttа@зwХgаао┬окоjHъJJJJPР╘XT╘А└ └А°р р  └ A] └@@@@@@@@@@А? ?°ш((((((((0р8 (DАя))OА}FF@Vf 4 (°№Р`$CА@а@└ ёРHД`АИ№ ■°°А■АА /B°АА@ ╪                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                @ИVЁWXY   я √ ч y щ │ З Q D    ¤  ▀└р U P  " В   Q   pP PИp№ U )  И  *К▐ АКTs Rеz КUk @кUa ЕJI ░  кU  ВКU 0°t■°№ ■ ААUАА@А└арА )аA  EбJ  *U√ ДиR   U═ ВUS кUr АкUb       `_┐кU        0└шф Ё°¤¤■ АА         ▐╣F HИ0/Po` ?   @А р@р0рЁ№ №№  √эHФY AОаEАк}!▒:UяV %Ак @Ъ    (70@?           №¤■ **АWА@А`а`А0└шАв| ия Й  E  U  U      цш  А ┐U       U          ° Ё·°¤■■■ АА└@@А   >╚      8' АX ▀ЙB'B┐E %B ) Е  *U А вT (Q "U вU вU@? Ўр└└└└@АА№°°Д|<$8R @?~* 3-@? ц└А ГЗРПОr■ З ПР╧P╟╟у╟ └р└ь╟О О■■■■■8<9x? °Їрр`аЁ°°№|╝> б ` @ А└@А@└└р└°ў  ?0x╝°№°Зp А №№№°<"  <pП №ууууусс├ сAААЮОЮЯЯ·√Ч√ёёусёHqH9qqqррqррр └    р└Ёр |@? ?№№№ ,■|№■ЁшаеJJХвUкU кU@кU`а °@РвP╠┤*АкБ`" рК Аа`БиUкTА ? ? %BЕтСwчАААА H0кБ└срЁ∙8@Ё ў <ГC ├угрАА*АА┐@?┐?Ьа8кUр°ЁЁ РррРрpra tА└└"├Аc, ■ B┴к@? ┐HЗк ╨°№№ЮРккк  @Ў(Ю(╢ВЬ  p``Hp?$<8xё°с╨Б<000    ИЗПЁ°дТАЯАЯПЯПКАp°Ё°<∙°ё∙!└p``pp``p∙ ∙  уgчcуgуc∙є°ёЁБАГ┴ А~dX ╟╞ ╟HЗЗ ? Р№Ю°d`└└кккКвКвР(к@кPккк? к└р└к)@и Y?L;B3P!P1@1D;%:б?Ш╝Ш∙Ш∙Ш░а8D8Тl╞╞■╞■┴─┬Ъd|>nўvЦ№В1хвf <M6cу`aI>7&=)111))бc¤UЙTМTМTИS▌|°ю▄└р№b\╬ю╘Y?p&p P0 8D8>|>1╬Я|╕     ■     АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчшщъыьэюяЁёЄєЇїЎў°∙·√№¤■   !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчG,╖bG,G,╖bG,G,╖bG,G,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b ╖b ╖b ╖b ╖bG,╖bG,╖bG,╖bG,╖bЯЬЯЬЯЬЯЬG,╖bG,╖bG,╖bG,╖bЯЬЯЬЯЬЯЬG,╖bG,╖bG,╖bG,╖b■ _Ы■ _Ы■ _Ы■ _ЫG,╖bG,╖bG,╖bG,╖bЯЬЯЬЯЬЯЬG,╖bG,╖bG,╖b√::>Я  Я            ▐ ;┐╝> Я║ Я  Я  Я ;┐  ;┐ ;┐ ■ ▀^>  Я ] ~ ] ~ ] ~ ■ ▀^ ■ ▀^ ■ ▀^9 Я Ы ] ~ ~;   ;   ;    Ы   Ы   Ы > № > █ > █ > █ > █ > № > № 8  №┘┐  ~ ┘   ┘   ┘   ┘  ┐   ┐  \Я▀ Я ▌ z ▌ z ▌ z ▌ z ▀ Я ▀ Я ╜ ▀>  ╜ ▀>  Ю Я ^Ш7  ^Ш7  ^Ш7  ╜ ▀>  ╜ ▀>  ▀zШ ▀zШ 5 $5$ ~ ~  ~ ▀zШ ▀zШ > ┌ > ┌  ~ ╝▀>  ╝▀>  ╝▀>  > ┌ > ┌ ^  ╪ ^  ╪ ╝▀>  ▀Щ╖ 5  ╖ 5  ╖ 5  ╪ 5  ╪ ╝  ╝  5  ╖5 ;▀  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ ▌V   ▌V   ▄ W8~ Ю$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$Юx  Юx  4$5 5$  5 5$4$┘=5$4$┘=5$4$Юx 4$Юx 4$=  ┘ =  ┘ ┘=5$ ┘=5$4$~▀╓3$4$▀╓4$=  ┘3$4$ ┘4$^  ╡ ^  ╡ 4$▀╓ 4$▀╓3$▄▀W3$▄▀W3$^  ╡3$^  ╡3$:  :  <  ЧS$  ~3$  ~3$  ~3$: 3$ЫT  Ю=   Ю=     ~┤ ~  ∙2$3$ ∙2$3$ ∙2$3$=  2$ЮWУ ▀ WУ   WУ  3$ ∙ Ю] 2$ЫS$ 2$ЫS$ 2$ WУ 2$  ╖   ╖   ╖ ЫS$  ЫS$ 2$<  Ч2$<  Ч2$  ╖2$9° 1$ 2$ 1$ 2$ 1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 1$2$2$ 0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(█▀UQ$√4▀0$0(4▀0(0(4▀0(/(Ф▀0(/(Ф▀0(/(Ф▀/(0(Ф▀0(▀Х╥ 0(Ъ /(0( /(0( /(┌╛T/( T/(║▀t/(║▀t/(Щў▀P(║ /(√ ▀Х/(8 <  ▀t/( !O(║ /(║ /( Є ХO(< t Р$y ў/(Щ ╓o$Щ╓ o$XЎ▀Р$yS▀.(/(S▀.( O(.( O(.(║ O(▀ё Ф.(N(┌o(║▀.(┌ ╡.( N(.( ╡ё$.(N(╡ё$.(} .( o(N(WП$Ю.(┌S M(√ ! N( sП$N(< Ф N(7ё ·-(6M(▐M(7┤▀M(┌▐!M(╣▀┤n(√ ╒ M(·R M(┌R M(√ ╒ n(Щ sM( !Rs<   M(┌У M(╣ │M(ШR!▀M(Ш<  M(x╛RM(6% M(wо$▀L(│6Ё$L(╘!M(L(╘!M(L(╘!M(L(wо$▀L(wо$▀L(wо$▀L(wо$▀L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,о$▀L(L,о$▀L(L,о$▀L(L,о$▀K,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,·Ю\ K,5Ю\ J,K,╥%K,5▐·J,K,▐·J,K,▐·K,50! J,K,0! K,5 J,5K, J,K,▐·J,5 J,5 J,5 J,╕▐▓J,/!э$▓J,5P! J,5ю$ J,5▓ k,V│▐k,5▓ J,5С J,╕▐▓k,5▓▐J,5▀єТЭ5 I, %j,∙ p!I,4▐qI,▐╥%J,Ч▐СI,▀▒Л(I, є%j,5▐╪I,U▓ I,╖С|I,4 ═$I,4С I,╖▐Сi,4▒ I,4  I,v▐%I,U▒ i,;▒ I,4▐э$I,▐N!▒I,╖▀i,╖С! I,╖▐pI,4▐▒I,╖O!▐U[  ЬI,4:  I,╛▒ I,4▒▀i,:p! i,4╥ I,4N! H,Р4ь(H,Р!ь$H,4▐П!H,4▒ЬH,4N! H,4N! H,4N! H,4N! H,H,╦( H,H,╦( H,4o! H,4╦( H,4N! H,4N! H,4N! H,4N! H,4╦( H,4╦( H,4╦( H,4╦( H,4N! H,4N! H,4N! H,4N! G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,╦( G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,H,N! G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,╖b░M G,H,N! G,й4N! G,╦8h0 G,╩8╦8 h0╫fV G,u^ ╦8h0u^oI▀G,u^oI▀G,╩8╦8 G,3V▐{╪fh,Ц^▐{nEG,3V░M▐{h0u^▐∙jG,u^▐{NEй43V░M G,3V░M G,3V░M▐{G,TZ▐{ы8Й4╖bNE Й4▐{╤Q =h0╫boI G,3V ╖bh0╖b▐{ЄQG,╖b▐{ЄQG,▐{╤Q =h03V▐{╫fИ0╖bNE▐И0u^▐{oEh0╖b▐{╤Mh0TZ▐РIG,Цb╤M G,Цb╤M G,u^▐{oEG,3V▐{╪fh,╢b▐{-Ah0UZЄQ▐{h,╫f░M G,3Vы8▀h0oNE G,oNE G,UZЄQ▐{G,u^й4 G,╦8Й0h0G,к4╦8h0G,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,к4╦8h0G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE G,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,3V ╖bG,oNE G,oNE G,oNE G,oNE -                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       @ИVЁWXY z~рЁ ЁЁ!= аачяф АА└  *╒  · ї└А└А ё°°рЄ ░° T■■ № к ААА*╒к*  ри кUкк X°аа@@ААа@pАА@ИаPа @иPU !А ·кU к№TА(@°иP иААбн@YUккUUU¤Uк КTtDveUк апPPUкАrABАГ╬  Ё└┴Г└ГГА└АААА└└@├C├@кЗБЎЎ└└└рр ррр√Ї┬О~└рр■Ё°ч└╒╒Еuъъа_ЁЁа_  ╒ UUUUкк кUU■┴┴U PPааииPPииPPАк  UккU   к T┐└№\а╝D№№°° └└└  ╧№???№№ЁЁЁЁ   №Ё Ё└└ └  ¤    ■     ■   ?└???@?U?h       ■▀ЯЁЁ°°  °∙ ¤ UАА@Bлй_Z*T■└+╘]впа_G80цр№ ЁЁXё¤¤?└АААъ╩ш?▀■╓` └сМАШ╪ll░░6ЎА└АА   к @   а @°°°д°№°°°╧└└  ╧╧└??№№?Ё  ЁЁ ╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└              ЁЁЁЁЁЁЁ@@gX_`kT@?@?@№|рр  ■■    °∙  °°р PW └└ ■ рП·ЕмX└ А@@└?= @*   АA■;─ Рj  ?╔■щ■ё° Ї·Ер·┌╝Ь°№■■■zЎ f    а @W  ° °°|№№№№Ї№└  ╧╧└└ ?№№??№ ЁЁ  ╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└╠└                ЁЁЁЁЁЁЁЁ?d?@?@?@?@?@?E?J          °  TT  рр└`ррА└А╒ф└└? ╨ўъъ/╨°? /.ыКМя А┴>тєМ р■Б¤тЁП°Ж■с¤т■сА~ї·АрЄАА_ш №/¤U  к T* W №№№А№└№А°№°№° ╧╧└└  ╧№??№№ЁЁ  Ё╠└╠└ └└└└└└            Ё     @@?@?@?@?@?@?@   ■■   Ё0└?──    ррPЁ└╚Ё°<└А !$цу?<~А А╚?Ў  х;■ 0№¤Є■с¤ъ■┴∙Ж¤В°■┴цАvюь▄ш°0╚и @  ї°    °°№|Д№°°°╧└└  ╧╧└ ? ? № №   ? Ё       Ё Ё   ╧└╧└╧└╠└╠└╧└╧└╧└ ????    ЁЁЁЁ  ├├├├   ?@?@?@?@?@?@?@?@■№■ АЁп°Wл№Г А└ ррЁА└рр└рр■■■к■ ` В0є?└В■?¤¤р ЁЁА■А┤°°З/╨▀" ■1■ё╚7■@┤~╛~■@╛∙№ЄВАА А    UккU к U°°°─°D№№°Д№└  ??└?     № №             ╧└╧└╧└╧└╧└ №№     00     ЁЁ└?└?└??└?@?@?@?@?@?@@?└ьУ■¤ └ p■ А рР├Ю~аN`ХА}@╝а^№№АВ     ЕААА└@рр?а@шЧ°ЁкUЁ№№к@є  └  А я▐- @╕╩?ъы?`╚ї_р┤ўG└└└└рррр к UиP аU*АU°м Pи@иTк аPкTА@ PиPP и№Uк   ■■   кU   кT а@а $    ╕ № А ° ╪ Ё ╪ °Ёш@╜╨/а^└>а_╨.@а@АААЁАА■└?  ■· АTи аUwИЁА*Uл▌Ў-            ╪░эА ■ · ■ ╓ ■I╢PPZАРА %°0Р0Р0АуЬ$8ь└Ё (╫PPЁ0OpOp √!▐    Б}UкDDрАJкїї  ццўГА     ъ   кк   кк    ╨ Ё ╪ ° ╨√№  ╨-╨.а_╨/`ЯЕГ√─АА@└рр└└шАБ А и@А  @ЁрЁ Ё  А  °■ь AA°8 #           ■   ╓ ■■ ■■°■ўшАNРРР40░0ЁАшD─А└бpiщ6╧1╚єт0аY∙2Gxp╗x ПpПАOВ└!рЎ    ЄL└?Фh?ФhА? ├┬  Уl  ┐ √     vЙ    ▀╧0  ў ╜   Ар @ МЇ а^Pо┐@А√■~Яl└└А ┴Aьl°╕ЯЩ Р ■■╜№ Д°8╘Мt ▄C pp8xppxx░x║<<0╚0q11щБтЁЄЇ╗Ў°В|?└8╪xx8x0(T■╡╦╟╟,>>:~люаf 3;;;;)¤`Щ0Б0@a0 0▌9А└~<┐╒?%`Ш°x√Vў,ї уА?ССЁ_ пRнА  А  ирАx└ь╪ Ё0Ё№ГAГГА/▐/_м№■P╟└Б/A┴ pрЁ└ў└▀└В╟█ч█у─ЁшУуa!P°ё∙єєkВ|  ╟    Г╟x░ЯЦООЖО`■╧  {ўs▒s▒s1s1щj%<  c ФЬАА<8°°ЁЁ└Z░Ёщ ??>0╚╪эpЁэр╘└╝ИГ>|<<<8p8╕░MИр╨Ё°x╕8рЁ`Q ? Ёср└БAр┴рёqЁ└р└└└└▀?▀ ▀ ╬▄°▄А_└З└ЛА└└└ИИ???┐А  \  №°№√< 8°№ЁшД И Азя?Я8|{t░№╪°А└р╨ЁЁx0°8Ё╨┐ A1?AБ├Б├╟╟├??S#S √  ПЗА{А_ААБГЗО;┼ ў°°■ЙЖ°АxАррЯtГДГрр№■ Є`А   1/???▄g,т№Ё°Жpьp~p?< ?,╫9%8АИЁр└а@а└рр рПy@?.q0qpqрур├╟ЗЖЕ°°№╬╬ч╟я╧╟╧╟ └p└ └рр╚└р└╨H▐  ?????Ёx8p8ШЮОш╚№┤p8?|/ ╗─ Р°°°yЁ°└а╔╢╥нА х┴ся╙ =X"╞╞╟├├єёєЁЁK 7wДГpП  є{ПП_Йш/├ч└сАlь    ┴ З■ Ё|Є2@Г3??╥▌ББЁ°Ё°ЁкUХъo_!8O9FшИаА╕ _Їп┘╨п╚┤╨а?└ў√─{шVj── `0G8  ,  чЩпС▓о(8ПКKA ·чфсB┼┬ C╘Ы√< x~▒▀А а^р@ирPЁа°■ ЬNl >Y8v@&>иV<<АЮААwИ'╪3LFvЙl╙d}├=╧0┬=┬=ыБV┼;┼√░А0АЬААИАЬИ & MLКЛБ╚┴╚ aiaЕ`яА`А└└д└┤└┤└┤└Ї└@┴`B`╨@А┴"А`Р╪@БО└`рИ      АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчшщъыьэюяЁёЄєЇїЎў°∙·√№¤■   !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчщш(Ж! &ж dы!ж╚$Cк╟ .ЗИз╟ЗиИИЗзИиЗщзИш) щ * *ъ!╦ *ы!ь!Й╦кйИийИИйзиЗзииЗ╚зЗш)щщ * *щ!╦ *ь! &кь╩╦йкзЗийиЗзииЗЗззЗєпЫ &X n╜ь! * &ь%╩ь╦╩й╔к╩ийи╩з╟изизи  О╜ &z ╙▐ь!+. . *╩ьы╦й╔╩dJи з2DBзз2DB)6 ╤╜ &Y ╙╝ь!+2 . *╩ьы╦╔╩ш!EB  и&.ц)АзD:┬)X ╤╝ &▌РЇь!+2 & .╩ьы╦)╩щ! я=щ!ў^ щ!Аз┬щ!)╜П╥ &7 Ї▐ь!+6L6 *╩ьы╦)╩*╩я= *╩ў^ ╩Ажтз)I*) &,.,&+"ь!-. &L6╦╠ыь)╩*'.я= *'.ў^я Азит*j+J*,*+"-*э!,.& &╦э!ьы)╔'2╩я= '2╩ў^я Аз╟т*iKJ+"-*L",&&&-*/&╦ю!&ь)╔E>F6я= E>F6ў^я АжзсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&╦эьы)╔E>╩я= E>╩ў^я А╞ с JЙKjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")╩eFщя= eFщў^я А╞ т╟ jЙKkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)╚'.щя= '.щў^я А╞ с kлМКm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)╟ш╚я= ш╚ў^я А╞ с lлНМN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)╟шчя= шчў^я А╞ с╞ lмМ╠n"НO"o"p*r2┤FУ>ъP. r:)чщшя= щшў^я А╞ ц сМ╠нмНp&С&n"q*┤BУ6┤JыQ2"УB)шъщя= ъщў^ щАц сщЛ╩МлМo"ОС"p&┤J╘NТ. У>P*┤J) '" я= '" ў^  Ац с л╩МмМnНРР*┤B╒N▓: q2."УB)'" я=  ў^ Ац слъм╩НПОнП"┤B╒JТ2 P.-У>)&" я=  ў^я= Ац с лъм╦нП"оС"Р&Т2│>┤B O*-q6)F*я= F*ў^я= А с мы╦╠нПоСР"Т2С*▓6 o*-С6)E*e.я= E*e.ў^я= Ас ╦ ╠ынР╠оП"p*Р*С.*o"MС.)F")я= F")ў^я= Ас ╦ ъымП╦нo"РП"Р&)n"Lo&)F")я= F")ў^я= Ас ╦ ыo&м╦НнОнП"п)m"n"K)F"( F"(ў^я= Ас ╦ ы+мн╦╠mнПО)m"Kn")'('я= ('ў^я= Ас ╦ +ыл╦мыmмПМ)l"Ko")'G( я=(я=ў^(АД2сы, Lлм╩╦lмМl)l"JI)'G(''( 'aa┬Б╩L ыл╦ ыlлМм(k"JI'((Б''(Б & '  ' ыL mл╩╦mkлЛл)kJI'(( '(' &  '  'ъm,Нк╩лНКкЛл(jJI'((''((' & '' ''ъm Ок╩л╩КкЛл(jJI(H!/2'H(/2(''& ╩M m#iк╩ЙIКiкf(IЗb $ ДE┼жч&Aе ц д┼хц ┼ й,ыM#iЙiM#IiiM#Гзц)ГI-┼╠-еЖч$жд╞ 2'ец ┼╞ Й-#ыN#IЙiN#HIIN#еЗ(Д()ц л-┼Fч$Зд╞P6H!е┼╞ е Й-#╦N#HЙiI(HIH┼И(%(ДEц (%┼ж.2I-е ╟╞ж е┼е ╞ й-#ыN#HЙhi(HI)┼g'%(Г!╞─┼G&╞ f╞ ц hе┼е ╞ К-#ыN#HhIi(HI)д(╞Г ╟ еДb !еI%Дf┼ e е┼ЖЙ .#╩Hhi╩)hHIдй!(Г'%┼К)д╦)ч э-┼I%ч j)еgеЙь╩-#FHЙ!iH% k"й%!╩%i%(%╠-i)/.cЛ)╞2Дj%'% *Cеыф К-#ыM#хчGi&M.к)Є:х╩-h!N2)%ь)Л)P6c ╦)┼/6ДК)ц.дfеы╔╦-#j╩!Иi .й)░2╞ы)H%N6╞л))) 2cI-┼к%C╞ ч,Еdе ж ╚,Й!n2-ь-к%h!ы)& .Й)П6┼к1H%N6е╟ ╞╞b ╞ е)C ╟Еd!E Е жh-.П2╦)╩%Й!M6H!'&Д'I)╞bжД ш Aдb ╞!еИ d еЕ Й!П6 .2;h!'╦-├ 'фh%г ц╞'!c '╞К!ДК%!6dэ)P6Ж e Е цш$ :J-░6Д)%ех╩)& .┼л)'.2дл)!*b ╦-┼ДДл%!..dЕ л)!жk- )╩%╟  ═-╜цТ:i-Yеэ-(%P6ц╡ ю!▐дj-%э5B I%е╠1Cее еk- )═1Д╡j1╛ч ╒.э5╜чэ1I)P6╞╡М!╜B t ╞ ▐"  Д▐!Еd╞ДЛ-!я9╞У*н1▐!┤╜═)╞┤ю╜╞s╬╜c Ф J▐d╜ * !Еc╟Еk-ч$═5╟ м-╜╞sМ ╜ч ╓╜еR k╜Bsн╜ ДЬ!Е╚(CжЛ-)06ч$У"═5╜ч╓ю ▐ч ╡я▐дRМ ▐Л╜" ╠)┼O2"з Еш(ЖМ-)%0>╞sН%╜%╡я╜Дs k╜╞rМ▐cУj!╜C╠-еO2!╟ ш(ЕdJ-╟ ю5ж│*Л1▐ш s ▐2ч╡▐МУ▐c1'!╜К-еdЕ╟ ж ╚(d═1%q:cН ╟( е╬%J%Уе0j!╒c()╞ К-Е╡ ╧ ▐"ЕdCЕ╚( -з$C)%ж М-Bжш$ДB (%еК-Г╦-ц O6еш(╞┼Е╓ е▐ЕжCcз Еш(C*-жн1c J)╞н1c()╞К-е╦-()╞A╞д%Е╞жеdжЖЕж Ещ(Еk-ш$я5B H%м-цД(%╞J-c!┼()AГb ad╞жЕdжДЕЕ╚(ж -C )жн5c╠-p:Е%J)жГц!ед╠)'2c╞ Ее"ЕdCC ╚(Ж -C%k-еc╦)╞Т>е))ч J)ДH%ч э)╦%/2э1Bеd!tЕZd╚(ж 1dkш$1d .ч r:Е╡ ╟╜е╠)H)P"ь%╜┤P2AHb Д!ФЕ╜!щ(ЖL1C ╜ш$K!d)-╟$л-еХ я ╜Д╜╠1╞ (%ь%▐cjцяd1 о▐d&нЩ7dSМ▐╟ ╡ о▐е▐н2еsл)▐ч( я▐C s╞ ▐ЖХ l▐Д │&▐ЛdS о▐╟s Н▐еХ я ▐cs╞ ▐ж[М▐ЕR╬ ЭЕФ о╜зУ╝нж╢ *%▐жtо▐╟ ╡K╜Е2╟ ╜Еў k▐Bs ╛╬" ╟▐╚$S+%▐╟$╫н-╜╟╜М!Ёш$sо╜ж╡ %▐ЕХ l╜dtн ╜еХ ╜Kщ(Ф╬!╜╚$t╜Ёжs▐╓ш ╓о▐ЕR╧╜ЕZя ▐Е╢н ╜╚Ф ╧╜╟$╫я▐╟ t2╜з ╫ lЬ╟  ▐d1ж▐Bе╞d!dC жДл-%.>cш(з Еж ╚$dж!ч k-Еш$%ж C ╟ Е!!еC╞ B O>ж╙Rж ь-К-5Sd)%жм5ж╚$з Ж╟$ж )dж ╚$Жc╟ е)!!еc╞ cPJш$Де0>)Wek5з /B"з Ж 1!ж╚(e" ╟ ш$Е!╞dш$" ╞Д()C )╞ м5ЕqFj1ЇZз$D╚(!з f+1!╚$ -ЖB ж╟ db л%ч 2!╟ Е)"ч$dI)Е/J -СN!жл)-                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       @ИVЁWXY  └└NN╬ШJ @╝U¤UUU OЕ╦,╦,ф Илвв╓ Ш@H╨р0`P   (T)GEй  EО▀88.╛Л БААрЁСУТХgхvИ╬С_┘ $8<|IMБM╔═╔╔.ф6ф&ААА`` сасВ#c"c└└А@@└ UPЯ P└ЖBлu {;я╧ "$ЩЬ< ЕА`а`рysЦ8U  &╦р╨8 рф╝A└4┴qc╥PЯЖ╬K╚K7g╧├╟%─ААФ6є`ЁР`@А )  Dк И ▐V A╬Зs^#ed x<`3Вёz7одb─тЗO@А└kИ8 >aiТТ ТкБЎрP`РIЦZHPHSйG░   $иl└8р╨  <ТJТJ╥qc IRIRK╚О╞ x< i Й═е─у╟ 6А6АФ6√0@`PрЁр ═l╞(ь0 0p╕pИSrbА@─jN"╬▐ П`p(pH` H80 А░ЖЮ8Р<╝f6iЯФY┬УсfшХ√¤"ЧL┴8((8  ░0М0 00$ЬИ АААПЛОЛ╬▀└└А@ЙF╧DD═D═я¤0084╕Ф░Б░Е▄ЪgєЧ`ТxКХтК▀R3b+x▓]!y+?A?D┼|РpЁP└а  p`░└р─OЩ` |0 ░ ╛ШРYcBmЪМ@└Ъ╚╩JQ==U-@D└АА@╧╧DЙ╛ж Ї╚А└С^Я`└`])a├f█<4,0`<6К Ш`р░@╬╟└└ xx  РР<╝ЬЖЦх J╤иG @lmT DЙэ  └@@Ад╢Ь■>4( (└@А0h Е¤╜Б$├Д╕&╛РxЁ`     └╙▄ ▐╬;V=DE*;U@рPрPАPPЁZ.*~*****CeїGРb0вКy ДЖХЯ_EI╟ `mMq q ╞╬ ╠ЛIЕч¤ АИИ╛Ь voИЄ;█─Я 9hh\hT}╞"Ач╒ Н Нц├ААААБАqє╥Ц╪Т▐█∙А└@`@`└АААЮИЙЙ▀0M1L00¤╞вц╥ВГВГч╧ <666╢┐y√ТЗЦВёЯ╒Х└▀ o░09i5\╣╨юWыфKж$Ш4Щ╖ЄБАEcj╗СЩБsу└└└└└└└,})AOA-8Uвm█4<(0(╧UbUутvШСЩРC∙cA└@уєААППКИ╧╞`┴aЫyпell}А`└ Аар└ААЙП └А@╧B╦~Hъ\рPрp!@iЩАЫХ!R+ Ар└ ╨0     Г8\8@ўц б`@А  АRО Й╬▀ *U кU═ЙDАэ ( @иU  НШИ╨ Е*  РБРуА @кUАКОИ─ √кU7I?T 0JtКU0"qє▓ ъBС*6вUкД *  @HХА P U  вU еJВ еJ   Uк  йR  Rе H иU └ЫSS@▐Ю;;V;EEE(890З7▌▓═[┤зbААБАШШikТЮll■УЩИ╧\l$ h▐Я`└p 9PAqy}╠ я╦╦,mЙ═щ"═п1А"Ф6b╛PаЁ╪И╪╪А╨Ё└а└   TlX`dl@8   кА"в6Ь▄АрРpР└@АPpркEкD╬u╗ к9VoY`}tкеf[╝╝д╝ к( ╢6Д6дкrт▒@РqкАШЦЩШЙ к0pк└└ ╨0р к&&:кUgE(█Ш[└к└└`акQaiX)`iкАчзJнЫ┤Ы┤кАААБк@aєЄd▓Дк╠╪N@QкH1i h)Iк ┼Бcт┴bккI╟к@ОA8к ДcА└А@bтвdИ╛<єcКxx▐▀б|9T01 рбАу!"@6Фу@ ` Aв@└ Ж7DєА@└@ЙFААккYкВтУAПккМ@8к8X┐йАJк╬╗О╟к9KCy3x=hкbц"3"sўК<266ўIвhРРРРИ°р0рp   /0pI9°I°╒)ъoПАлж$├жШААА╝(cА#C"є∙к@F┬FВ╞░кPк╦═Й═Й¤кБААА└кpУ└BВRwткКFBDBя_к8l8pt|@x)@иЖЦYx)x!IЗ9U8D)lByААА``└└А@аpаuF"*"7Б┴БЄё█С╨РI█√ААГПЙШ╬╟`└`x,l$Hl|   ╪Ш╚ИИАвЬаC!`!@A`A`є√ААААА└└а└`y,mnm■═mЕ хg"PтА╝.*2.В╩_ 7lIЗ3y+5\=TNu@арааР Р@░ОЛL╫╤Т$8<4MIЕ╟┼╞)╤)ААААА@ВЇ╓zКQ@ `@└08H8x   6╣ebfХk╪А@`а)U)D`ЁрАpР@└10 0Lp0А└Аё)┌▌JА@АА@╙2¤IП├?╤8)╬АA┴ЩCPбААААААHXThмиЬsгФуА└D(9TА@рЁ$▌N"┘└@А W╠У\l$H$▐ЮА (0T9FE-8u■√┘.62 р @А╜$╣$!==* ╨XаP°╣Q°АА     АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчшщъыьэюяЁёЄєЇїЎў°∙·√№¤■   !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~АБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмноп░▒▓│┤╡╢╖╕╣║╗╝╜╛┐└┴┬├─┼╞╟╚╔╩╦╠═╬╧╨╤╥╙╘╒╓╫╪┘┌█▄▌▐▀рстуфхцчG, G,G, G,G, G,G, ▐b╜I▀▐b╜I▀▐b╜I▀▐b╜I▀G, G, G, G, N¤4▀NЯw¤4N]=■fN]=■f^V}A┐{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?k▀< ~Vs}A╜E╛b■f< ^V]=┐{< ^VЯw9< ~VЯw5╛bЯw=9; Ю^┐{]=|$>R╜Ew]V9k▐b╜I▀; ^V▀{ЭA; Ю^<9┐w; ?k]=▀{;Ю^▀{№4Ю^┐{\=╛^Яw ▀{}AЬ(N▀Ь(Ю^▀{№4\=▀{№4N┐{▐bN┐{▐bN▀Ь(N▀Ь(N▀Ь(▀Ь(┐{▐b┐{▐b?o<9ЬE■f\=┐w▀Ь(▀Ь(▀Ь(▀Ь(ЬE[$: N√4 }Z|A▀: ]VЬEЯw: =V\=wZ$Ю^|AЯw}Z<9s¤M\=>k: }ZЯwЬEZ$]V|A┐{: ]V┐w|A: =R\=Яw╛b5ЯwR>k√4▐b┐w√4Э^5s: }Z|EЯw ▐b;9┐{: >o5▀{: >k;=┐{9 =V[=Яw9 }^[AЯw ┐w▄I║0 }ZЯw╝I9 ]VЬEЯs ╜bs 9$╜^┐{ЬE9 }^^o  }ZЯw╝I }ZЯw╝I }ZЯw╝I R║,^s [=RЪ( RRЪ( №M;=>o ■f[=┐w  ║,^s  ║,^s  ║,^s  ║,^s  [=┐w  [=┐w  [=┐w  [=┐w ▄I¤f9 ¤f8$~s ¤f8$~s √MЯw·4 RZ=s8$R{A>o {A╣0R R>o·4 \VЫE^oX$|Z╗I~s8$R:=s8 Э^ √M8$\Z√M┐{8$Э^█I▀{ |Z>o:= Rk∙4 ;R5k7$|Z▀{∙4 |ZЯwЪE >o∙4┐{7$▌bЫE┐{7$╜bЪE▀{7$Ь^ЯwZ=7$▌bЪE▀{ \ZZ=▀ ¤f▀{█I Ь^~s99 ^o ~s ▌bЪE▀{ ▌bЪE▀{ ▌bЪE▀{  ЪE▀{  $5$  $5$  $5$  $5$  ЪE▀{  ЪE▀{  ЪE▀{  ЪE▀{  $5$  $5$  $5$  $5$ Ь^°4  Ь^°4  ╝b~s▀ ┌M¤f9 ЩEЧ,┌M [VЩEЮw ЩE╫4·Q ;VyAЮw6 ;VЩE┐{5$[Z║I┐{V$[Z~wyE6${^╣I~s [Z▀{yAU$;VЮw¤f Ь^]oyA5 {ZЮw95$▄b9 5$=kў4▀{U$▄fX=┐{5$╝^9^s5${ZЮwxAv(Ы^▀{╫4v({Z·M 5$▄b8=╛w5$▄f╣I▀U$Ы^·M┐{T$k▀{xAT${Z┘M▀{4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4${Z┘M▀{4$Ru(▀{4$Ru(▀{4$ЩER╓04$▄b8=╛w4$▄b8=╛w4$▄b8=╛w3$4$8=╛w4$ЩER╓04$ЩER╓03$4$R╓03$94$ШE3$№fФ,~s3$№fФ,~s3$№fФ,~s3$№fФ,~s3$zZ╕I 3$WA∙M=S( WAR3$=o╕I S(№f╕I t(:VwA~s╡0ZVШEЮw3$ZV╕I┐wS$╗^╛{∙MS(№f╕I▀S$╗^▀{╕I3$╗b▀{Ў83$Ы^k9t,zZ╪IЮw3$RkЫ^2$:V6=№j3$]oV= s(╗bR S(╗^┐{°M2$▄bvA▀{2$z^ R2$ЮwЧE92$▄b]s 2$ZZ°M 2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{2$ZZ°M 2$ZZ°M 2$ZZ°M 2$ZZ°M 2$▄bvA▀{2$▄bvA▀{1$2$vA▀{1$2$vA▀{1$2$╢I▀{1$2$╢I▀{1$2$╢I▀{1$5=ЦE▀{1$№fЧE▀1$ R91$ R91$ЦE│09Q$yZ°M 1$vARЦE1$vEўMЇ41$9VЦE]sQ$█f╖I Т,8V╫M~wТ,zZ╖IЭwQ(8VЮw╖I1$║^Юw╫MQ(8VЇ8]s1(║b}wUA1$YZuE}w1$R=√f1$RЇ8k│0║bЭw╫M1$k=▓0P(Ъ^╢I▀Q(=oUA▀q,Ъ^ЮwvEQ(║bўQ▀{0( ЦEVP,Ъ^╫M Q,║b┐{╢I0(,╓ cФ7ЛNў "K O S T N I C A" GRAHAM MASTERTАААААААААА А А А А ААААААААААААААААААА А!А"А#А$А%А&А'А(А)А*А+А,А-А.А/А0А1А2А3А4А5А6А7А8А9А:А;А<А=А>А?А@АAАBАCАDАEАFАGАHАIАJАKАLАMАNАOАPАQАRАSАTАUАVАWАXАYАZА[А\А]А^А_А`АaАbАcАdАeАfАgАhАiАjАkАlАmАnАoАpАqАrАsАtАuАvАwАxАyАzА{А|А}А~ААААБАВАГАДАЕАЖАЗАИАЙАКАЛАМАНАОАПАРАСАТАУАФАХАЦАЧАШАЩАЪАЫАЬАЭАЮАЯStaruszek wszedАа do mojego !biura i zamknАбАа za sobАб drzwi.MiaАа na sobie pogniecionАб lnianАб marynarkАв i zielonАб muchАв, a w dАаoniach, naznaczonych plamami wАбtrobowymi, trzymaАа panamАвzbrАбzowiaАаАб na pieczeАг wskutek lat spАвdzonych w "sАаoАгcu kalifornijskim. Z jednej strony jego twarzy dostrzegaАаem kАвpki biaАаego #zarostu, domyАдliАаem siАв, wiАвc, Аеe goli siАв z trudem. OdezwaАа siАв tonem prawie przepraszajАбcym: - Chodzi o mАжj dom. On oddycha. UАдmiechnАбАаem siАв i powiedziaАаem: - Niech pan usiАбdzie. PrzysiadАа na brzegu krzesАаa z chromu i plastyku i oblizaАа wargi. MiaАа sympatycznАб, zaaferowanАб twarz, jakАб chciaАаoby siАв widzieАз u wАаasnego dziadka. NaleАеaАа do tych staruszkАжw, z ktАжrymi chАвtnie grywa siАв w szachy podczas leniwych jesiennych popoАаudni, siedzАбc na balkoniku nad plaАеАб. !- Nie musisz mi wierzyАз, jeАеelinie chcesz, mАаodzieАгcze. ByАаem juАе tutaj wczeАдniej i mАжwiАаem to samo - nalegaАа. PrzerzuciАаem listАв umАжwionychwizyt, leАеАбcАб na biurku. - Faktycznie. To pan dzwoniАа w zeszАаym tygodniu? - I tydzieАг przedtem. - I powiedziaАа pan dyАеurnej, Аеe pana dom... ZawahaАаem siАв i spojrzaАаem naniego, a on na mnie. Nie dokoАгczyАа mojego zdania pewnie, dlatego, Аеe chciaАа usАаyszeАз to z moich ust. ObdarzyАаem go biurokratycznym uАдmiechem przez zasznurowane wargi. PowiedziaАа swoim Ааagodnym, !drАеАбcym gАаosem: - PrzeniosАаemsiАв do tego domu z mieszkaniamojej siostry, na gАжrce. SprzedaАаem trochАв rzeczy i kupiАаem go za gotАжwkАв. ByАа doАдАз tani, a ja zawsze chciaАаem mieszkaАз w okolicach!Mission Street. No, ale teraz... SpuАдciАа oczy i bawiАа siАв rondem kapelusza. WziАбАаem dАаugopis. - Czy mogАвprosiАз o pana nazwisko? - Seymour Wallis. Jestem emerytowanym inАеynierem. GАаАжwnie budowaАаem mosty. - A pana adres? $- TysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden Pilarcitos Street. - Okay. I ma pan kАаopoty z haАаasem? Znowu podniАжsАа oczy.ByАаy koloru wyblakАаych bАаawatkАжw, zasuszonych miАвdzy stronicami ksiАбАеki. - Nie z haАаasem. Chodzi o oddychanie. RozsiadАаem siАв w moim obrotowym fotelu odbitym sztucznАб czarnАб skАжrАб i postukaАаem siАв dАаugopisem w zАвby. ByАаem przyzwyczajony do dziwacznych skarg, ktАжre trafiajАб do wydziaАаu sanitarno-epidemiologicznego NachodziАаa nas regularnie !kobieta, ktАжra twierdziАаa, Аеe dziesiАбtki aligatorАжw, spuszczonych w latach szeАдАзdziesiАбtych przez dzieciaki do klozetАжw, przedostaАаy siАв kanaАаami pod jej mieszkanie na skrzyАеowaniu ulic Howarda i Czwartej, i usiАаowaАаy wejАдАз #przez sedes, aby jАб zjeАдАз. ByАа teАе pewien stukniАвty "mАаodzian, ktАжry uwaАеaАа, Аеe z jego termy wydobywa siАв niebezpieczne promieniowanie.CАжАе, szajbusy czy nie, pАаacono mi za to, abym byАа dlanich miАаy i cierpliwie wysАаuchiwaАа tego, co chcАб mi "powiedzieАз, oraz staraАа siАв ichprzekonaАз, Аеe San Francisco "nie roi siАв od aligatorАжw i nie ukrywa siАв w tym mieАдcie zielonego kryptonitu. - A moАеe pan siАв myli? - powiedziaАаem. - MoАеe to swАжj wАаasny oddech pan sАаyszy. Staruszek z lekka wzruszyАа ramionami, jakby chciaАа powiedzieАз, Аеe istotnie, to jest moАеliwe, ale raczej nieprawdopodobne. - Czy nie braАа pan pod uwagАв przeciАбgАжw w kominie? - zasugerowaАаem. - Czasami powietrze wАвdruje w dАжАа starym przewodem kominowym i ciАбgnie przez szpary miАвdzy cegАаami, tam gdzie sАб zamurowane kominki. "PotrzАбsnАбАа przeczАбco gАаowАб. - No, jeАеeli nie jest to pana wАаasny oddech i nie jest to ciАбg powietrza w kominie, to moАеe pan sprАжbuje podpowiedzieАз mi, co to moАеe byАз? Staruszek kaszlnАбАа i wyjАбАа czystАб, choАз postrzАвpionАб !chusteczkАв, ktАжrАб przytknАбАа do ust. - UwaАеam, Аеe to oddychanie -powiedziaАа. - MyАдlАв, Аеe w !Адcianach jest uwiАвzione jakieАд zwierzАв. - SАаyszy pan drapanie? Tupot Ааap? Tego typu rzeczy? Znowu potrzАбsnАбАа gАаowАб. - Tylko oddech? KiwnАбАа przytakujАбco. CzekaАаem, Аеe powie coАд wiАвcej, ale najwyraАиniej skoАгczyАа. WstaАаem i przeszedАаem do okna, ktАжre wychodziАаo na sАбsiedni blok. Podczas Ааadnej pogody moАеna byАаo stАбd popatrzeАз na stewardesy, ktАжre po godzinach pracy opalaАаy siАв w ogrАжdku na dachu, ubrane w !bikini. MyАдlaАаem wАжwczas, Аеe linie lotnicze United istotnie !bijАб wszystkie inne na gАаowАв. !Ale dzisiaj mogАаem przyglАбdaАз siАв jedynie podstarzaАаemu meksykaАгskiemu ogrodnikowi, ktАжry przesadzaАа pelargonie. - Gdyby tam rzeczywiАдcie "byАаo uwiАвzione jakieАд zwierzАв,to pozbawione jedzenia i wodyАеyАаoby tylko przez pewien czas. A jeАдli nie jest uwiАвzione, to sАаyszaАаby pan, jak biega - powiedziaАаem. "Seymour Wallis, inАеynier, wlepiАаwzrok w swАжj kapelusz. ZaczАбАаem sobie uАдwiadamiaАз, Аеe staruszek nie jest szajbniАвty, wyglАбda jak zwyczajny, praktyczny facet ita wyprawa do wydziaАаu sanitarno-epidemio-logiczneg- o wskutek pozacielesnego sapania musiaАаa kosztowaАз go duАеo przemyАдleАг. Nie chciaАа wyjАдАз na gАаupka. Ale kto by tego chciaАа? PowiedziaАа cicho, lecz stanowczo: - Brzmi to jak oddech zwierzАвcia. Wiem, Аеe trudno w to uwierzyАз, ale sАаyszАв te dАиwiАвki juАе od trzech miesiАвcy, prawie odkАбdtam mieszkam, i sАб bardzo wyraАиne. OdwrАжciАаem siАв od okna. - JakieАд nieprzyjemne zapachy? Znaki? Chodzi mi o to, czy nienatrafia pan na odchody zwierzАвce, na przykАаad w szafie, lub na inne Адlady? - Dom oddycha. To wszystko. Dyszy jak wilczur w upale. Ech, ech, ech caАаАб noc, a czasami i we dnie. WrАжciАаem do biurka i usadowiАаem siАв na powrАжt w fotelu. Seymour Wallis spoglАбdaАа na mnie w oczekiwaniu, Аеe wyciАбgnАв jakiАд magiczny Адrodek zaradczy z lewej dolnej szuflady. ByАаem upowaАеniony do tАвpienia szczurАжw, karaluchАжw, mrАжwek, os, wszy,pcheАа i pluskiew, ale moja licencja nie obejmowaАаa oddychania. - ProszАв pana - powiedziaАаem moАеliwie jak najmilej - czy jest pan przekonany, Аеe przyszedАа do wАаaАдciwego wydziaАаu? !KaszlnАбАа. - A czy mАжgАаby pan mi coАд innego doradziАз? MАжwiАбc szczerze, zaczynaАаemzastanawiaАз siАв, czy nie odesАаaАз go do psychiatry, ale trudno jest powiedzieАз sympatycznemu starszemu panu, Аеe prawdopodobnie dostaje szmergla. A jeАеeli tam coАд rzeczywiАдcie dyszaАаo? SpojrzaАаem na przeciwlegАаАб #АдcianАв i na widniejАбcАб na niej wspАжАаczesnАб czerwono-zielonАб reprodukcjАв.KiedyАд, zanim odnowiono nam !biura, na Адcianie miaАаem tylko obszarpany plakat, ktАжry przestrzegaАа przed dotykaniemjedzenia nie mytymi rАвkoma, ale teraz wydziaАа byАа urzАбdzony z wiАвkszym smakiem. MАжwiono nawet o tym, by nazwaАз nas Айdepartamentem konserwacji otoczenia". !- JeАдli nie ma Аеadnych brudАжw ani widocznych oznak tego, co moАеe stanowiАз АиrАжdАаo oddychania, to niezupeАаnie rozumiem, dlaczego pan jest zaniepokojony. Prawdopodobnie to tylko nietypowe zjawisko spowodowane konstrukcjАб paАгskiego domu - powiedziaАаem. Seymour Wallis sАаuchaАа tego z minАб, ktАжra wyraАеaАаa mniej wiАвcej nastАвpujАбcАб opiniАв: jesteАд pan biurokratАб, musisz pan recytowaАз te wszystkie pociechy, ale ja nie wierzАв w ani jedno pana sАаowo. Kiedy $skoАгczyАаem, oparАа siАв ciАвАеko otyАа plastykowego krzesАаa i kiwaАа przez pewien czas gАаowАб, rozmyАдlajАбc. !- JeАеeli moglibyАдmy coАд innegodla pana zrobiАз - kontynuowaАаem - gdyby potrzebowaАа pan dezynsekcji albo odszczurzania... to prosimy bardzo. ObdarzyАа mnie przenikliwym, pozbawionym zachwytu spojrzeniem. - Powiem panu prawdАв - odezwaАа siАв chrapliwie. - A prawda jest taka, Аеe ja siАв bojАв. Jest w tym oddychaniu !coАд takiego, Аеe cholernie siАв bojАв. PrzyszedАаem tutaj dlatego, Аеe nie wiem, gdzie mam siАв zwrАжciАз. MАжj lekarz twierdzi, Аеe mam sАаuch w porzАбdku. Architekt twierdzi, Аеe mАжj dom jest w porzАбdku, a psychiatra twierdzi, Аеe nie dostrzega u mnie oznak gwaАаtownego starzenia. Wszyscy mnie uspokajajАб, a &ja to ciАбgle sАаyszАв i wciАбАе siАв bojАв. - Panie Wallis - powiedziaАаem - ja nie mogАв niczego zrobiАз. Nie znam siАв na oddychaniu. - MАжgАаby pan przyjАдАз posАаuchaАз. - Jak oddycha? - CАжАе, nie musi pan. RozАаoАеyАаem rАвce w geАдcie wspАжАаczucia. - Nie o to !chodzi, Аеe nie chcАв. Po prostu muszАв zaАаatwiАз bardziej naglАбce sprawy zwiАбzane ze stanem sanitarnym miasta. Mamy zapchany Адciek na Folsom i, naturalnie, sАбsiedzi sАб bardziej zainteresowani wАаasnym oddychaniem niАе czyimАд. Przykro mi, panie Wallis, ale nie mogАв nic dla pana zrobiАз. PotarАа zmАвczonym gestem czoАаo i wstaАа. - Dobrze - powiedziaАа gАаosem zwyciАвАеonego. - Rozumiem, Аеema pan waАеniejsze sprawy. ObszedАаem biurko i otworzyАаem mu drzwi. WАаoАеyАа swojАб starАб panamАв i chwilАв !staАа, jakby chciaАа jeszcze coАдpowiedzieАз i szukaАа sАаАжw. - JeАеeli zauwaАеy pan coАд wiАвcej, jakieАд odgАаosy !biegania lub Адlady odchodАжw... !SkinАбАа gАаowАб. - Wiem, odezwАв siАв do pana. Ale problem polegana tym, Аеe wszyscy siАв #specjalizujАб. Pan czyАдci Адcieki, wiАвc nie moАеe pan posАаuchaАз czegoАд tak dziwnego jak oddychajАбcy dom. - Przykro mi. $WyciАбgnАбАа rАвkАв i zАаapaАа mnie !za przegub. Jego koАдcista dАаoАгbyАаa nadzwyczaj silna i przez chwilАв wydawaАаo mi siАв, Аеe nagle АдcisnАвАаy mnie szpony orАаa. - Niech panu przestanie byАз przykro i niech pan zrobi coАд konkretnego - powiedziaАа. PodszedАа tak blisko, Аеe widziaАаem siatkАв czerwonych АеyАаek na biaАаkach jego przymglonych oczu. - Niech pan przyjdzie, gdy skoАгczy !pan pracАв, i posАаucha chociaАе przez piАвАз minut. Mam nieco szkockiej whisky, ktАжrАб mi przywiАжzАа bratanek z Europy. !MoglibyАдmy siАв napiАз, a pan w tym czasie posАаuchaАаby. - Panie Wallis... "PuАдciАа mАжj przegub, westchnАбАаi poprawiАа kapelusz. - Musi mi pan wybaczyАз - powiedziaАа beznamiАвtnie. - !Chyba wpАаynАвАаo to Аиle na mojenerwy. - Nie szkodzi - powiedziaАаem. #- ProszАв pana, jeАдli uda mi siАв !znaleАиАз kilka wolnych chwil po pracy, przyjdАв. Nie przyrzekam$i proszАв siАв nie martwiАз, jeАдli siАв nie zjawiАв. Mam spotkanie tego wieczoru, wiАвc mogАв przyjАдАз raczej pАжАиno. Ale postaram siАв. - Dobrze - odparАа, nie patrzАбcna mnie. Nie lubiАа traciАз panowania nad emocjami i staraАа siАв teraz je uporzАбdkowaАз niby rozplatanemotki weАаny. Po chwili dodaАа: - Wie pan, moАеe to park. To moАеe mieАз zwiАбzek z parkiem. - Z parkiem? - zapytaАаem wprost. ZmarszczyАа brwi, jakby wyrwaАаo mi siАв coАд zupeАаnie niestosownego. - DziАвkujАв za poАдwiАвcenie mi czasu, mАаody czАаowieku. OdszedАа dАаugim, bАаyszczАбcym korytarzem. StaАаem w swoich otwartych drzwiach, patrzАбc na niego. I nagle w chАаodnym klimatyzowanym powietrzu zaczАбАаem dygotaАз. Tak jak to zwykle bywaАаo, spotkanie wieczorne zdominowaАа Ben Pultik z wydziaАаu zajmujАбcego siАв wywАжzkАб Адmieci. Pultik byАа niewysokim mАвАеczyznАб o szerokich barach. MiaАа wyglАбd maАаej szafki odzianej w marynarkАв. PracowaАа Айw Адmieciach" od czasu strajku generalnego w tysiАбc dziewiАвАзset trzydziestym czwartym roku i uwaАеaАа ich wywАжzkАв oraz likwidacjАв za jedno z najwyАеszych zadaАг ludzkoАдci, i w pewnym sensie miaАа racjАв, ale niezupeАаnie. SiedzieliАдmy wokАжАа stoАаu konferencyjnego, paliliАдmy za $duАеo i piliАдmy stАвchАаАб kawАв zestyropianowych kubkАжw. Na zewnАбtrz niebo zaciАбgaАаy purpurowe i bladozАаote zasАаony chmur, a wieАеe i piramidy San Francisco pochАаaniaАаa brokatowa noc $Pacyfiku. Pultik skarАеyАа siАв, АеewАаaАдciciele restauracji prowadzАбcych kuchnie rАжАеnych narodАжw nie pakujАб odpadkАжw w czarne foliowe torby i z tego powodu jego zaАаogi brudziАаy kombinezony resztkami egzotycznych potraw. - NiektАжrzy moi ludzie sАб Аеydami - mАжwiАа, przypalajАбc po raz ktАжryАд peta. - Ostatnia!rzecz, na ktАжrАб majАб ochotАв, to zapaskudzenie siАв niekoszernym Аеarciem. Morton Meredith, szef tego wydziaАаu, siedziaАа w swoim krzeАдle, na honorowym miejscu, a na jego ustach widniaАа blady, drgajАбcy uАдmieszek. ZasАаoniАа dАаoniАб ziewniАвcie. Jedynym powodem tych spotkaАг byАаo zarzАбdzenie o stymulacji wewnАбtrzzaАаogowej wydane !przez urzАбd miejski, ale myАдl, Аеe Ben Pultik mАжgАаby byАз stymulujАбcym rozmАжwcАб, !rАжwnaАаa siАв zamАжwieniu moulesfarcies u MacDonalda. Tego niebyАаo w menu. Wreszcie o dziewiАбtej, po nuАеАбcym sprawozdaniu zaprezentowanym przez eksterminatorАжw, opuАдciliАдmy budynek i wyszliАдmy w ciepАаАб noc. Dan Machin, mАаody facet przypominajАбcy tykАв od grochu, ktАжry pracowaАа w laboratorium badaАг !zdrowotnoАдci, przepchnАбАа siАв w moim kierunku i klepnАбАа mnie w plecy. !- Napijesz siАв? - zapytaАа. - Potakim spotkaniu gardАаo jest jak bezmiar pustynny. - ChАвtnie - odpowiedziaАаem. -MogАв tylko zabijaАз czas. - Czas i pchАаy - przypomniaАа mi. DokАаadnie nie wiem, czemu lubiАаem Dana Machina. ByАа ode mnie dwa lub trzy lata !mАаodszy, nosiАа wАаosy obciАвte na jeАеa, niby pole pszenicy w Kansas, i niemodne okulary, ktАжre zawsze sprawiaАаy wraАеenie, jakby miaАаy mu zaraz zlecieАз z zadartego nosa. ChodziАа w luАиnych marynarkach ze skАжrzanymi Ааatami na Ааokciach, miaАа wiecznie przydeptane buty, ale jego dziwaczne i pokrАвtne poczucie humoru bawiАаo mnie. MiaАа bladАб twarz od nadmiernego przesiadywania wzamkniАвtych pomieszczeniach,#ale nieАиle graАа w tenisa i znaАа tyle faktАжw i liczb z przeszАаoАдci, ile wydawcy АйRipleya". MoАеe Dan Machin przypominaАа mi moje bezpieczne podmiejskie dzieciАгstwo w Westchesterze, gdzie na domach wisiaАаy latarnie jak nadoroАеkach, wszystkie panie domu miaАаy lakierowane wАаosy blond i woziАаy dzieci buickami combi, a jesieniАб zapach !palonych liАдci byАа wstАвpem do sezonu jazdy na wrotkach i dozabaw w duchy. Od tamtego czasu wiele mi siАв przydarzyАаo, na czele z paskudnym rozwodem i gwaАаtownАб, ale absurdalnАб przygodАб miАаosnАб, i dobrze byАаo wiedzieАз, Аеe tamta Ameryka istnieje jeszcze. PrzeszliАдmy z Danem ulicАв i ruszyliАдmy w gАжrАв wАбskim chodnikiem Gold Street do АйAssay Office", ulubionego baru Dana. ByАаo to pomieszczenie o wysokim sklepieniu ze staromodnАб !galeriАб i drewnianomosiАвАеnymi meblami dawnego San Francisco. ZnaleАиliАдmy sobie stolik przy Адcianie i Dan zamАжwiАа nam dwa piwa Coors. - ZamierzaАаem pАжjАдАз dziАд wieczАжr na Pilarcitos - powiedziaАаem mu, zapalajАбc papierosa. - Zabawa czy interesy? WzruszyАаem ramionami. - Nie jestem pewien. To ani jedno, ani drugie. - Brzmi tajemniczo. !- WАаaАдnie. PrzyszedАа dziАд do mnie do biura starszy facet i oznajmiАа, Аеe ma dyszАбcy dom. - DyszАбcy? - Podobno. Dyszy jak Lassie. Facet chciaАа wiedzieАз, czy !daАаoby siАв coАд z tym zrobiАз. Przyniesiono piwa i Dan pociАбgnАбАа parАв gАаАвbokich "АаykАжw. ZostaАаy mu biaАаe wАбsy z piany, w ktАжrych caАаkiem mubyАаo do twarzy. - To nie jest przeciАбg w kominie - powiedziaАаem mu. - !Ani jakieАд zwierzАв uwiАвzione wszczelinie Адciany. Tak naprawdАв jest to autentycznyprzypadek nie wyjaАдnionej respiracji. MiaАаo to zabrzmieАз dowcipnie,ale Dan potraktowaАа tАв informacjАв powaАеnie. - Czy mАжwiАа coАд jeszcze? Czy powiedziaАа, kiedy to siАв zdarza? W jakich porach dnia?"PostawiАаem szklankАв. - MАжwiАа, Аеe trwa to ciАбgle. Mieszka tam dopiero od kilku miesiАвcy, a todzieje siАв, odkАбd siАв wprowadziАа. Jest naprawdАв wystraszony. Chyba staruszek przypuszcza, Аеe to jakiАд duch. - MoАеe i tak - powiedziaАа Dan.- Jasne. A wАаaАдnie Benowi #Pultikowi znudziАаy siАв Адmiecie. "- Ale ja mАжwiАв serio - nalegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐pт cE R Ц cи ш╘ c  ╝ < cn °+╬ c╤ ╞6┴O4Dan. - Podobno zdarzaАаy siАв takie przypadki, Аеe ludzie sАаyszeli gАаosy czy coАд podobnego. W pewnych warunkach dАиwiАвki, ktАжre niegdyАд brzmiaАаy w danym pokoju, moАеna ponownie "usАаyszeАз. NiektАжrzy twierdzАб, Аеe sАаyszeli rozmowy, ktАжre mogАаy siАв odbyАз sto lat wczeАдniej. - Gdzie ty siАв tego wszystkiego dowiedziaАаeАд? Dan pociАбgnАбАа swАжj maleАгki nos, jakby chciaАа go zmusiАз do!wydАаuАеenia, i daАаbym gАаowАв, !Аеe zarumieniАа siАв. - MАжwiАбc szczerze - powiedziaАа zaАеenowany - to zawsze "interesowaАаy mnie dziaАаania siАаnadprzyrodzonych. Powiedzmy,Аеe to rodzinne hobby. - Ty? Taki zakuty naukowiec? - Nie przesadzaj - powiedziaАа Dan - to nie jest tak zwariowane, jak moАеe siАв wydawaАз. Takie sprawy z duchami zdarzaАаy siАв. Moja ciotka zawsze twierdziАаa, Аеe duch Buffalo Billa Cody przychodziАа do niej po nocach,siadywaАа przy jej АаАжАеku i opowiadaАа historie o dawnym Dzikim Zachodzie. - Buffalo Bili? Dan zrobiАа minАв peАаnАб dezaprobaty. - Tak mАжwiАаa. MoАеe nie powinienem byАа jej wierzyАз. "OparАаem siАв plecami o krzesАаo. Z baru dobiegaАа sympatyczny szmer rozgadanych gАаosАжw, a obsАаuga roznosiАаa smaАеonАб kurАв i pieczone Аеeberka. PrzypomniaАаem sobie, Аеe nie jadАаem nic od Адniadania. - MyАдlisz, Аеe powinienem tam pАжjАдАз? - zapytaАаem Dana, gapiАбc siАв na dziewczynАв w obcisАаej koszulce z nadrukiem АйOldsmobile Rocket" na piersiach. - Ujmijmy to w ten sposАжb. J abym poszedАа. A moАеe powinniАдmy iАдАз tam razem. Z radoАдciАб posАаuchaАаbym domu, ktАжry oddycha. !- Z radoАдciАб, co? Okay, jeАдli zapАаacisz poАаowАв za taksАжwkАв, pojedziemy. Ale nie myАдl sobie, Аеe ci tego faceta zagwarantujАв. Jest bardzo stary i moАеliwe, Аеe ma po prostu halucynacje. - Halucynacja to oszukiwanie wzroku. - Zaczynam myАдleАз, Аеe ta dziewczyna w koszulce to takАеe halucynacja. !Dan obrАжciАа siАв, a dziewczyna wyАаowiАаa go oczyma. ZaczerwieniАа siАв jak burak. - Zawsze to robisz - oskarАеyАа mnie poirytowany. - Oni tu pewnie myАдlАб, Аеe jestem jakimАд maniakiem seksualnym. DokoАгczyliАдmy piwo, po czym zАаapaliАдmy taksАжwkАв i pojechaliАдmy na Pilarcitos Street. ByАаa to jedna z tych krАжtkich uliczek na zboczu, gdzie parkuje siАв samochАжd, aby pАжjАдАз do japoАгskiej !restauracji na gАаАжwnym ciАбgu. A potem, gdy siАв wraca opchanym do mdАаoАдci tempurАб i sake, nie moАеna tej uliczki "odnaleАиАз. Domy tu byАаy stare i ciche, ozdobione wieАеyczkami,podcieniami i cienistymi werandami. BiorАбc pod uwagАв fakt, Аеe Mission Street byАаa zaledwie kilka jardАжw dalej, tutejsze domy zdawaАаy siАв dziwnie ponure i nie odpowiadajАбce czasowi. Dan i ja stanАвliАдmy przed domem z numerem "tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. CzujАбc ciepАаy wieczorny powiew, patrzyliАдmy!na gotyckАб wieАеАв i rzeАиbiony balkon, i na szarawАб farbАв, ktАжra schodziАаa pАаatami jak Ааuski ze zdechАаej ryby. - Chyba nie wierzysz, Аеe taki dom mАжgАаby oddychaАз? - zapytaАа Dan, pociАбgajАбc nosem. - Nie wierzАв, Аеe w ogАжle dom !moАеe oddychaАз. Ale czujАв, Аеe !wАаaАдciciel powinien sprawdziАз kanalizacjАв. "- Na litoАдАз boskАб, przestaАг - !jАвknАбАа Dan. - Nie mАжw o pracypo godzinach sАаuАеbowych. CzymyАдlisz, Аеe na przyjАвciach szukam wszy we wАаosach goАдci? - Nie byАаbym zdziwiony. MieliАдmy przed sobАб starАб АеelaznАб bramАв i piАвАз pochylonych schodkАжw prowadzАбcych na werandАв. PopchnАбАаem bramАв; byАаa tak przerdzewiaАаa, Аеe zawyАаa jak zdychajАбcy pies. WeszliАдmy naschodki i szukaliАдmy dzwonka na tonАбcej w mroku werandzie. Wszystkie okna parterowe wychodzАбce na ulicАв miaАаy zaciАбgniАвte i zamkniАвte okiennice, wiАвc wydawaАаo nam siАв, Аеe gwizdanie czy woАаanie jest bezsensowne. U stАжp wzgАжrza przemknАбАа samochАжd policyjnyz wАаАбczonАб syrenАб. Obok po ulicy szАаa rozeАдmiana dziewczyna z dwoma chАаopcami. To wszystko dziaАаo!siАв w zasiАвgu wzroku i sАаuchu,ale tu, przy wejАдciu do domu, !istniaАаa tylko cienista cisza i uczucie, Аеe obok nas przepАаywajАб zagubione lata, wyciekajАбce ze skrzynki na listy i spod ozdobnych wejАдciowych drzwi - zupeАаnie jak piasek sypiАбcy siАв z wiaderka. - Tu jest koАаatka - powiedziaАа Dan. - MoАеe by zastukaАз kilka razy? SpozieraАаem w ciemnoАдАз. - Tylko nie cytuj przy tym Edgara Allana Poego. - Jezu - powiedziaАа Dan. - Nawet na widok koАаatki mam ciarki. PodszedАаem i przyjrzaАаem siАв jej. ByАаa ogromna, czarna ze staroАдci i zniszczenia. Zrobiono jАб w ksztaАаcie Ааba dziwacznego, parskajАбcego stworzenia, ktАжre przypominaАаo skrzyАеowanie wilka z demonem. Nie "wyglАбdaАаa zachАвcajАбco. KtoАд, kto wieszaАа coАд takiego na swoich drzwiach wejАдciowych,nie mАжgАа byАз w zupeАаnoАдci normalny, chyba Аеe mu sprawiaАаy przyjemnoАдАз mary nocne. Pod koАаatkАб widniaАа wygrawerowany jeden wyraz: АйWrАжАз". !Dan siАв wahaАа, wiАвc chwyciАаemza koАаatkАв i uderzyАаem niАб dwa lub trzy razy. DАиwiАвk rozszedАа siАв gАаuchym echem po domu i czekaliАдmy cierpliwiena odpowiedАи Seymoura Wallisa. - Co ci to przypomina? To coАд na koАаatce? - zapytaАа Dan. - Bo ja wiem... Chyba maszkarona. - Mnie to siАв wydaje podobne do jakiegoАд przeklАвtego wilkoАаaka. SiАвgnАбАаem do kieszeni po "papierosy. - OglАбdaАаeАд za duАеostarych horrorАжw - stwierdziАаem. MiaАаem zamiar znowu zastukaАз!koАаatkАб, ale usАаyszaАаem, Аеe "ktoАд czАаapaАа w naszАб stronАв z wnАвtrza domu. Po odciАбgniАвciugАжrnej i dolnej zasuwy drzwi otworzyАаy siАв niepewnie i zatrzymaАаy na АаaАгcuchu. UjrzaАаem za nimi bladАб twarz Seymoura Wallisa. PatrzyАа z takАб ostroАеnoАдciАб, jakby spodziewaАа siАв bandytАжw albo mormonАжw. - Pan Wallis? - zapytaАаem. - PrzyszliАдmy posАаuchaАз oddychania. - Ach, to pan - powiedziaАа z wyraАиnАб ulgАб. - ProszАв chwileczkАв poczekaАз, zaraz otworzАв. WysunАбАа АаaАгcuch. Drzwi, "drАеАбc, otworzyАаy siАв szerzej. Seymour Wallis byАа ubrany w buraczkowy szlafrok, na nogach miaАа kapcie. Spod szlafroka byАаo widaАз jego wАаochate i chude nogi. - Mam nadziejАв, Аеe nie przyszliАдmy w niedogodnej chwili - powiedziaАа Dan. - Nie, nie. ProszАв wejАдАз. ZamierzaАаem tylko wziАбАз kАбpiel. - Podoba mi siАв pana koАаatka. Ale jest taka trochАв odstraszajАбca, nie sАбdzi pan? Seymour Wallis obdarzyАа mnie niepewnym uАдmiechem. - Chyba tak. Gdy kupowaАаem ten dom, juАе tu byАаa. Nie wiem, coprzedstawia. Moja siostra uwaАеa, Аеe diabАаa, ale ja nie jestem taki pewny. A dlaczego umieszczono na niej sАаowo "АйwrАжАз", nie dowiem siАв nigdy. ZnaleАиliАдmy siАв w wysokim, zatАвchАаym przedpokoju, wyАаoАеonym wytartym brАбzowym chodnikiem. Na Адcianach wisiaАаy tuziny "poАеАжАаkАаych reprodukcji, grafik!i listАжw. NiektАжre ramki byАаy puste, inne popАвkane. WiАвkszoАдАз obrazkАжw przedstawiaАаa widoki Mount Taylor i Cabezon Peak w odcieniach sepii. ByАаy tam takАеe nieczytelne, rudo poplamione mapy oraz wykazy jakichАд cyfr wypisane koАдlawym i wyblakАаym pismem. ZatrzymaliАдmy siАв przy pierwszym sАаupku balustrady schodАжw. ByАа wyrzeАиbiony w ciemnym mahoniu. Na jego szczycie staАа na tylnych Ааapach niedАиwiedАи z brАбzu. Zamiast pyska miaАа twarz kobiety. Same schody, wysokiei wАбskie, wznosiАаy siАв ku ciemnoАдciom panujАбcym na !piАвtrze. WyglАбdaАаy jak schody ruchome skierowane w najciemniejsze zakАбtki nocy. - Lepiej chodАиcie tАвdy - powiedziaАа Seymour Wallis, prowadzАбc nas w kierunku drzwi znajdujАбcych siАв na koАгcu korytarza. Nad nimi wisiaАаa zniszczona gАаowa jelenia z zakurzonymi rogami. TkwiАаo w niej tylko jedno oko. Dan powiedziaАа: - ProszАв przodem - i nie byАаem pewny, czy Аеartuje, czy nie. Ten dom naprawdАв mАжgАа napАвdziАз stracha. WeszliАдmy do niewielkiego, dusznego pokoiku do pracy. WokoАаo na Адcianach byАаy zamontowane pАжАаki, zapewne !kiedyАд wypeАаnione ksiАбАеkami, ale teraz АдwieciАаy pustkАб. Tapeta w brАбzowe wzory, znajdujАбca siАв za pАжАаkami, byАаa naznaczona cieniami stojАбcych tu niegdyАд tomАжw. W rogu, pod smАвtnym malunkiem poczАбtkАжw San Francisco, staАаo biurko pokryte poplamionАб skАжrАб, a przy nim drewniane krzesАаo maklerskie z dwoma brakujАбcymi prАвtami. Seymour Wallis nie podnosiАа Аеaluzji, wiАвc pokАжj byАа duszny i zatАвchАаy. CuchnАвАаo kotami, woreczkami z lawendАб i proszkiem na karaluchy. #- Tu wАаaАдnie sАаyszАв te odgАаosy silniej niАе w innych pokojach -wyjaАдniАа Wallis. - Zazwyczaj zdarzajАб siАв w nocy, kiedy tu $siedzАв i piszАв listy albo koАгczАвbuchalteriАв. Na poczАбtku nie ma nic, ale potem zaczynam nasАаuchiwaАз i jestem pewny, Аеe to sАаyszАв. Ciche oddychanie, jakby ktoАд wszedАаdo pokoju i staАа nie opodal, obserwujАбc mnie. Staram siАв, a w kaАеdym razie staraАаem siАв, nie odwracaАз. Ale niestety zawsze to robiАв. I oczywiАдcie nikogo nie ma. Dan przeszedАа po zniszczonymdywaniku. Pod jego stopami zaskrzypiaАаy klepki w podАаodze. WziАбАа z biurka Wallisa kalendarz astralny i "przez parАв chwil go oglАбdaАа. - Czy pan wierzy w rzeczy nadprzyrodzone, panie Wallis? - To zaleАеy, co pan rozumie przez sАаowo Айnadprzyrodzone".- CАжАе... duchy. Wallis spojrzaАа na mnie i znowu na Dana, jakby siАв obawiaАа, Аеe naigrawamy siАв z niego. W buraczkowym szlafroku wyglАбdaАа jak jeden ztych staruszkАжw, ktАжrzy upierajАб siАв przy kАбpieli w oceanie w dzieАг BoАеego Narodzenia. - OpowiadaАаem wАаaАдnie mojemu koledze - zwrАжciАаem siАв do Wallisa - Аеe niektАжre domy dziaАаajАб jak odbiorniki dАиwiАвkАжw i rozmАжw z przeszАаoАдci. JeАеeli w takim domu zdarzy siАв coАд szczegАжlnie stresujАбcego, to w pewien sposАжb magazynuje !on dАиwiАвki w fakturze Адcian i odtwarza je jak magnetofon, raz po raz. W zeszАаym roku byАа taki przypadek w Massachusetts. MАаode !maАаАеeАгstwo twierdziАаo, iАе w ich salonie nocАб kАаАжcАб siАв kobieta i mАвАеczyzna, ale gdy schodzili tam, by zobaczyАз, cosiАв dzieje, nikogo nie byАаo. PoniewaАе sАаyszeli wykrzykiwane imiona, poszli sprawdziАз je w ksiАвgach !parafialnych. OkazaАаo siАв, Аеe ci ludzie, ktАжrych gАаosy sАаyszeli, mieszkali w tym domuw tysiАбc osiemset szeАдАзdziesiАбtym roku. Seymour Wallis potarАа swАб nie ogolonАб brodАв. - Czy to znaczy, Аеe gdy sАаyszАв oddychanie, to sАаyszАв ducha? - NiezupeАаnie - odrzekАа Dan. -To tylko echo z przeszАаoАдci. ByАз moАеe straszne, ale nie jest bardziej niebezpieczne !niАе dАиwiАвk, jaki wydobywa siАвz paАгskiego telewizora. To tylko dАиwiАвk, nic wiАвcej. Wallis powoli przysiadАа na starym krzeАдle maklerskim i spojrzaАа na nas z powagАб. - Czy mogАв to coАд zmusiАз, aby mnie zostawiАаo w spokoju? - zapytaАа. - Czy moАеna to egzorcyzmowaАз? - Chyba nie - powiedziaАа Dan. - Trzeba by zburzyАз caАаy dom.To, co pan sАаyszy, tkwi w samej materii budynku. KaszlnАбАаem i odezwaАаem siАв uprzejmie: - Obawiam siАв, Аеe w mieАдcie obowiАбzuje przepis zakazujАбcy burzenia starych domАжw z przyczyn nie uzasadnionych. Podpunkt 8. Seymour Wallis wyglАбdaАа na bardzo zmАвczonego. - Wiecie, panowie, dАаugie latachciaАаem mieАз taki dom. Czasami przechodziАаem tАвdy i podziwiaАаem wiek, charakter i styl tych budynkАжw. Wreszcie !udaАаo mi siАв jeden zdobyАз. Tendom tak wiele dla mnie znaczy.Reprezentuje wszystko, co w #Аеyciu staraАаem siАв zrobiАз, aby utrzymaАз stare wartoАдci i sprzeciwiАз siАв nowoczesnemu, Ааatwemu, faАаszywemu i tak pociАбgajАбcemu Адwiatu. Popatrzcie tylko na to miejsce. Nie ma tu ani piАвdzi lastryko, grama plastyku ani skrawka wАаАжkien szklanych. Te sztukaterie na suficie to prawdziwy gips, a klepki pochodzАб ze starego Аеaglowca. Popatrzcie, jakie sАб szerokie. A teraz spАжjrzcie na te drzwi. SАб solidne i wiszАб, jak powinny. Zawiasy sАб z mosiАбdzu. !UniАжsАа gАаowАв. W jego gАаosie brzmiaАаo wiele uczucia. - Ten dom naleАеy do mnie - mАжwiАа dalej - a jeАеeli przebywa w nim duch lub sАб "jakieАд odgАаosy, to chcАв, Аеeby siАв wyniosАаy. Ja jestem tutaj panem i, na Boga, bАвdАв zwalczaАа wszelkie nadprzyrodzone dziwolАбgi... - Nie chciaАаbym, aby pan sobie pomyАдlaАа, Аеe mu nie wierzАв - powiedziaАаem - poniewaАе jestem przekonany, !Аеe sАаyszaАа pan to wszystko, o czym pan opowiadaАа. Ale czy przypadkiem nie jest pan przepracowany? MoАеe po prostu czuje siАв pan zmАвczony. "Seymour Wallis skinАбАа gАаowАб. -O tak, jestem zmАвczony. Ale nie aАе tak zmАвczony, Аеebym nie mАжgАа walczyАз o to, co moje. !Dan rozejrzaАа siАв po pokoju. - MoАеe udaАаoby siАв panu jakoАд porozumieАз z tym oddychaniem. Wie pan, myАдlАв oosiАбgniАвciu jakiegoАд kompromisu. - Nie rozumiem. - WАаaАдciwie sam nie jestem pewien, czy rozumiem - odpowiedziaАа Dan. - Ale wielu !spirytystАжw zdaje siАв wierzyАз,Аеe moАеna siАв umАжwiАз ze Адwiatem duchАжw, aby zostawiАаy czАаowieka w spokoju. MyАдlАв, Аеe powodem !tego, iАе coАд w jakimАд miejscu straszy, jest to, Аеe duch nie moАеe siАв przedostaАз tam, gdzie zwykle trafiajАб duchy. WiАвc moАеe ten sapiАбcy duch chce, aby pan mu w czymАд pomАжgАа. Nie wiem. To tylko moje przypuszczenia. MoАеe powinien pan sprАжbowaАз siАв z nim porozumieАз. PodniosАаem brew. - Co pan mi radzi? - zapytaАа Wallis ostroАеnie. - Trzeba byАз bezpoАдrednim. ZapytaАз, czego chce. - DajАеe spokАжj, Dan - wtrАбciАаem. - Bzdury opowiadasz. - Wcale nie. JeАеeli pan Wallis sАаyszy oddychanie, to prawdopodobnie to coАд, co oddycha, sАаyszy takАеe jego. - Jeszcze nie wiemy, czy oddychanie istnieje naprawdАв. #Wallis wstaАа. - Zdaje mi siАв, АеezdoАаam panАжw przekonaАз jedynie wАжwczas, jeАеeli "usАаyszycie to АйcoАд" na wАаasne uszy. MoАеe szklaneczkАв whisky? Posiedzimy tu okoАаo pАжАа godzinki, jeАдli panowie !mogАб mi tyle czasu poАдwiАвciАз,i posАаuchamy. - OczywiАдcie, z przyjemnoАдciАб- odpowiedziaАа Dan. Wallis wyszedАа z pokoju, "stАбpajАбc ciАвАеko, i za chwilАв wrАжciАа z dwoma krzesАаami z giАвtego drewna. UsiedliАдmy na nich niewygodnie wyprostowani, a on poczАаapaАа po karafkАв. WciАбgnАбАаem stАвchАаe powietrze. W maleАгkiej bibliotece byАаo gorАбco i duszno i zaczynaАаem АеaАаowaАз, Аеe nie siedzАв w barze АйAssay Office", i nie sАбczАв zimnego piwa Coors. Dan potarАа rАвce jak prawdziwy czАаowiek interesu. - Ale bАвdzie zabawa. - Wydaje ci siАв, Аеe my to usАаyszymy? - zapytaАаem. - OczywiАдcie. MАжwiАаem ci. KiedyАд o maАаo co nie zobaczyАаem ducha. - O maАаo co? Jak to? - KiedyАд zatrzymaАаem siАв w starym hotelu w Denver. Gdy wracaАаem nocАб do swojego pokoju, zobaczyАаem, Аеe wychodzi z niego pokojАжwka. WАаoАеyАаem klucz do drzwi, a ona pyta mnie: АйCzy jest pan pewien, Аеe to pana pokАжj? Tam wewnАбtrz jakiАд pan bierze kАбpiel". SprawdziАаem numer klucza, a poniewaАе byАа !wАаaАдciwy, wszedАаem do Адrodka.Ze mnАб weszАаa pokojАжwka, Аеeby sprawdziАз, ale gdy zajrzaАаem do Ааazienki, nie !byАаo tam nikogo kАбpiАбcego siАвani wody w wannie, niczego. Hotele to wspaniaАаe miejsce dla duchАжw. - O tak, a wydziaАа sanitarno-epidemiologiczny to wspaniaАаe miejsce dla Ааgarzy. WАаaАдnie w tej chwili wszedАа staruszek Wallis z #zaАдniedziaАаАб srebrnАб tacАб, na ktАжrej staАаy karafka i trzy szklanki. PostawiАа tacАв na stoliku i nalaАа wszystkim szczodrАб rАвkАб. Potem usiadАа na swoim krzeАдle i upijaАа whisky, jakby chciaАа upewniАз siАв, Аеe nie dodano do niej cykuty. W przedpokoju rozlegАа siАв dАиwiАвk zegara, ktАжrego nie zauwaАеyАаem przy wejАдciu. ZaczАбАа biАз dziesiАбtАб. Bam-wrr-bam-wrr-bam-wrr... - Czy nie ma pan lodu, panie Wallis? - zapytaАа Dan. Starzec spojrzaАа zakАаopotany, potem potrzАбsnАбАа gАаowАб. - Przykro mi. WysiadАаa lodАжwka. ZamierzaАаem jАб naprawiАз. Zwykle jadam na mieАдcie, wiАвcnie odczuwaАаem jej braku. $Dan uniАжsАа szklankАв. - No cАжАе, pijАв do tego sapania, czymkolwiek by ono byАаo. PrzeАаknАбАаem ciepАаАб, nie rozcieАгczonАб szkockАб i skrzywiАаem siАв. CzekaliАдmy tam w ciszy prawiedziesiАвАз minut. To zadziwiajАбce, ile moАеna !narobiАз haАаasu, pijАбc whisky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐Bpў cГg р cцG√ cIB!╝ cм■+v ct6 OrzupeАаnej ciszy. Po chwili mogАаem sАаyszeАз cykanie zegara w przedpokoju, a nawet szmer samochodАжw na dalekiej Mission. I jeszcze szum mojej wАаasnej krwi dudniАбcej w uszach. Wallis zdusiАа kaszel. - Jeszcze whisky? - zapytaАа. Dan wyciАбgnАбАа swojАб !szklankАв, ale ja stwierdziАаem: - JeАеeli wypijАв wiАвcej, to usАаyszАв dzwony, a nie sapanie.Znowu rozsiedliАдmy siАв na krzesАаach, ktАжre dziwacznie zaskrzypiaАаy. - Czy zna pan historiАв tego domu, panie "Wallis? JakiАд szczegАжАа, ktАжry mАжgАаby pomАжc w ustaleniu tego, skАбd wziАбАа siАв tajemniczy oddech? - zainteresowaАа siАв Dan. Seymour Wallis nerwowo przestawiaАа rzeczy na biurku -piАжro, noАеyk do listАжw, kalendarz - potem spojrzaАа na Dana tym samym zmАвczonym spojrzeniem, ktАжre widziaАаem na jego twarzy, gdy zjawiАа siАвw moim biurze. - ObejrzaАаem akta wАаasnoАдci. !DatujАб siАв od tysiАбc osiemset osiemdziesiАбtego piАбtego roku, to znaczy od czasu, kiedy ten dom zbudowano. ByАа !wАаasnoАдciАб handlarza zboАеem, a potem kapitana marynarki. Ale nie znalazАаem niczego nadzwyczajnego. Nie byАаo w tych aktach takich danych, napodstawie ktАжrych moАеna by !wnioskowaАз, Аеe dziaАаo siАв tu coАд strasznego. Акadnych morderstw... !Dan przeАаknАбАа jeszcze whisky. - MoАеe ten sapacz siedzi tu, poniewaАе dobrze siАв tu czuje. To teАе siАв czasem zdarza. Duch straszy w domu, bo starasiАв odtworzyАз minione szczАвАдcie. - SzczАвАдliwy sapacz? - zapytaАаem z niedowierzaniem. - Jasne - odparАа Dan defensywnie. - Znano takie przypadki. ZamilkliАдmy. Dan i ja byliАдmy wzglАвdnie spokojni, ale Seymour Wallis zdawaАа siАв podrygiwaАз i czochraАз, jakby rzeczywiАдcie byАа zdenerwowany. RozlegАаo siАв ponowne bicie zegara. $UpАаynАвАаo pАжАа godziny i ciАбgle czekaliАдmy, ale niczego nie byАаo sАаychaАз. Ciemna bryАаa starego domu milczaАаa, nie skrzypiaАаa belka w dachu, nie zastukaАаo okno. Przez sto lat "dom miaАа czas osiАбАдАз, a teraz byАа martwy, trwaАа w bezruchu,niemy. PostawiАаem szklankАв po whiskyna brzegu biurka Seymoura Wallisa. ZerknАбАа na mnie. "UАдmiechnАбАаem siАв, ale on siАв odwrАжciАа, zagryzajАбc wargi. MoАеe martwiАа siАв, Аеe tego wieczoru nie bАвdzie Аеadnego oddychania, a to oznaczaАаoby,Аеe АаgaАа albo odchodziАа od zmysАаАжw. W tym momencie Dan powiedziaАа: - Ciiii... ZamarАаem i nasАаuchiwaАаem. - Niczego nie sАаyszАв. Wallis uniАжsАа rАвkАв. - Na poczАбtku to jest bardzo ciche- powiedziaАа - ale stopniowo wzmaga siАв. SАаuchajcie. NastawiАаem uszu. CiАбgle dochodziАаo do nas cykanie zegara w przedpokoju, bez przerwy docieraАа szmer ruchu ulicznego. Ale byАаo jeszcze coАд, coАд tak cichutkiego, Аеe wszyscy zmarszczyliАдmy brwi, !koncentrujАбc siАв na sАаuchaniu.Najpierw zabrzmiaАаo to jak АдwiszczАбcy szept, jakby wiatrrzucaАа po pokoju kawaАаkiem miАвkkiej papierowej chusteczki. Stopniowo wzmagaАаo siАв i stawaАаo bardziej rozpoznawalne. !MogАаem jedynie obrАжciАз siАв i spojrzeАз na Dana, aby upewniАзsiАв, Аеe on sАаyszy to, co ja #sАаyszАв, aby upewniАз siАв, Аеe tonie autosugestia ani figiel wiatru. ByАаo to oddychanie. Powolne, gАаАвbokie oddychanie. Jak oddech АдpiАбcego. Wdech i wydech, wdech i wydech. Tak miarowe, jakby nieustannie wypeАаniano pАаuca z beznadziejnАб regularnoАдciАб, jak oddychanie kogoАд, kto !spaАа i spaАа, i nigdy nie miaАа doczekaАз rana. Teraz wiedziaАаem, dlaczego Seymour Wallis siАв baАа. Ten dАиwiАвk, to oddychanie powodowaАаo, Аеe skАжra czАаowiekowi cierpАаa jak od zimna. ByАаo to oddychanie kogoАд, kto nigdy nie ma siАв obudziАз. PrzywodziАаo na myАдl raczej АдmierАз niАе Аеycie, i trwaАаo, trwaАаo, trwaАаo, gАаoАдniejsze i coraz #gАаoАдniejsze; nie musieliАдmy juАеwytАвАеaАз sАаuchu, lecz tylko "siedzieliАдmy tam, gapiАбc siАв nasiebie w przeraАеeniu. #Nie moАеna byАаo okreАдliАз, skАбd dochodziАаo. ByАаo wszАвdzie. Nawet przyjrzaАаem siАв Адcianom, aby upewniАз siАв, czy!nie napinajАб siАв i nie kurczАб przy kaАеdym wdechu i !wydechu. Wallis miaАа racjАв. Tendom oddychaАа. Dom nie byАа martwy, jak siАв na pierwszy rzut oka zdawaАаo, ale uАдpiony.SzepnАбАаem: - Dan, Dan! - O co chodzi? - Wezwij Айto", Dan, tak jak !mАжwiАаeАд. Zapytaj, czego chce! Dan oblizaАа wargi. WokАжАа nas ciАбgle rozlegaАаo siАв !oddychanie, powolne i ciАвАеkie. Chwilami zdawaАаo mi siАв, Аеe zanika, ale pojawiaАа siАв jeszcze jeden gАаАвboki oddech !i jeszcze jeden, i jeАеeli Айto" oddychaАаo w taki sposАжb przezponad sto lat, to prawdopodobnie bАвdzie oddychaАз przez caАаАб wiecznoАдАз. Dan chrzАбknАбАа. - Nie mogАв - powiedziaАа ochrypАаym gАаosem. - Nie wiem, co mam powiedzieАз. Wallis siedziaАа sztywny i nieruchomy pierwszy raz w ciАбgu tego wieczoru, a w dАаoni miaАа szklankАв z nie tkniАвtАб whisky. Powoli, ostroАеnie podniosАаem siАв na nogi. Oddychanie nie zmieniАаo rytmu. ByАаo teraz takgАаoАдne, jakby to oddychaАа ktoАд, z kim spaАаem w jednym %АаАжАеku, i teraz ten ktoАд obrАжciАаsiАв do mnie twarzАб, w ciemnoАдciach. - Kto tam jest? - zapytaАаem. Nie byАаo Аеadnego odzewu. Oddychanie trwaАаo. - Kto tam? - powtАжrzyАаem gАаoАдniej. - Czego chcesz? Powiedz nam, czego АеАбdasz, amy ci pomoАеemy! Oddychanie nie milkАаo, chociaАеwydawaАаo mi siАв, Аеe brzmi bardziej chrapliwie. ByАаo teАе szybsze. #- PrzestaАг, na litoАдАз boskАб! - bАаagaАа Dan. ZignorowaАаem go. WyszedАаem !na Адrodek pokoju i zawoАаaАаem: - PosАаuchaj, ty, kimkolwiek jesteАд! Chcemy ci pomАжc! Powiedz nam, co mamy zrobiАз,a my ci pomoАеemy. Daj nam znak! PokaАе nam, Аеe wiesz o naszej obecnoАдci tutaj! Seymour Wallis powiedziaАа: - !ProszАв pana, wydaje mi siАв, Аеeto niebezpieczne. PosАаuchajmytylko, ale zostawmy to coАд w spokoju. PotrzАбsnАбАаem gАаowАб. - Nie moАеemy. Dan wierzy w duchy, a pan twierdzi, Аеe siАв tego $boi. Ja teАе to sАаyszАв, a jeАеeli ja to sАаyszАв, to znaczy, Аеe !tam coАд jest, gdyАе nie wierzАв w duchy i nie czujАв siАв szczegАжlnie wystraszony. Oddychanie stawaАаo siАв coraz szybsze i szybsze. ByАаo podobne do sapania uАдpionego stworzenia, ktАжre podczas snu!drАвczАб zmory. Wallis wstaАа, a jego twarz byАаa blada i wydАаuАеona. - BoАеe, nigdy "dotАбd nie byАаo to tak gАаoАдne. BАаagam pana, niech pan juАе nic nie mАжwi. Niech pan to zostawi w spokoju, moАеe siАв uciszy. - Ktokolwiek tam oddycha! - zawoАаaАаem ostro. - Ty tam! SАаuchaj. MoАеemy ci pomАжc! MoАеemy ci pomАжc wydostaАз siАв z tego domu! Teraz oddychanie staАаo siАв niemal oszalaАаe, skomlАбce. Seymour Wallis, przeraАеony, zasАаoniАа uszy dАаoАгmi, a Dan siedziaАа jak skamieniaАаy na swoim krzeАдle. Twarz miaАа biaАаАб. Natomiast ja - byАз !moАеe wczeАдniej siАв nie baАаem - teraz czuАаem, Аеe to jakieАд szaleАгstwo. ZupeАаnie jak w potwornym majaczeniu. Oddychanie nasilaАаo siАв i !nasilaАаo, jak gdyby ciАбgnАвАаo do jakiegoАд punktu kulminacyjnego, szczytu koszmarnego wysiАаku. WkrАжtce byАа to АдwiszczАбcy oddech biegacza, ktАжry pobiegАа za daleko i za szybko,lub oddech przeraАеonego !zwierzАвcia. I nagle uderzyАаa w nas fala dАиwiАвku i siАаy. ZakryАаem sobie oczy, a Dan !wyleciaАа z krzesАаa jak z procy i potoczyАа siАв przez pАжАа pokoju. Seymour Wallis wrzasnАбАа jak baba i upadАа na kolana. UsАаyszaАаem, jak rozpryskuje siАв gdzieАд wewnАбtrz domu tАаuczone szkАаo. RozlegАа siАв rumor spadajАбcych przedmiotАжw. A potem zalegАаa cisza. OtworzyАаem oczy. Wallis tkwiАа skulony na podАаodze, roztrzАвsiony, ale nic mu siАв nie staАаo. ZaniepokoiАа mnie Dan. LeАеaАа nieruchomo na plecach, a twarz miaАа niesamowicie bladАб. PodniosАаem przewrАжcone krzesАаo, po czym uklАбkАаem obok niego i dotknАбАаem jego policzka. - Dan? Nic ci siАв nie staАаo? Dan! - MoАеe lepiej wezwАв pogotowie - zaoferowaАа Wallis.UniosАаem kciukiem jednАб powiekАв Dana. Ruch gaАаki ocznej oznaczaАа, Аеe jeszcze Аеyje i albo doznaАа wstrzАбsu mАжzgu, albo znajdowaАа siАв w gАаАвbokim szoku. Tyle nauczonomnie w wojsku - oprАжcz umiejАвtnoАдci wysadzania w powietrze pАжl ryАеowych i defoliowania dwudziestu piАвciuakrАжw w dwadzieАдcia piАвАз minut. Gdy Wallis wzywaАа pogotowie, okryАаem Dana marynarkАб. WАаАбczyАаem teАе rozklekotany stary piecyk elektryczny, Аеeby!nie zmarzАа. Dan nie drАеaАа ani %nie trzАбsАа siАв. LeАеaАа po prostu na plecach, biaАаy i nieruchomy, i gdy nasАаuchiwaАаem z uchem tuАе przy jego wargach, ledwo mogАаem dosАаyszeАз, Аеe oddycha. SpoliczkowaАаem go kilka razy, ale byАаo to jak uderzenie dАаoniАб w kawaАа surowego chlebowego ciasta. - Zaraz przyjadАб - oznajmiАа Wallis, odkАаadajАбc telefon. PodniosАаem gАаowАв. Przez chwilАв zdawaАаo mi siАв, Аеe znowu sАаyszАв tamto oddychanie, ten cichy, szeleszczАбcy dech. Ale sАаyszaАаem tylko Dana, ktАжry walczyАа ze АдmierciАб. Dom natomiast zdawaАа siАв zapaАдАз znowu w swАжj odwieczny, tajemniczy sen. Wallis klАвknАбАа obok mnie powoli, z ostroАеnoАдciАб reumatyka. - Nie wie pan, co to mogАаo byАз? - zapytaАа. - Tamten #dАиwiАвk? I caАаa ta siАаa? Nie do wiary. Nigdy dotАбd coАд takiegosiАв nie staАаo. - Nie wiem. MoАеe byАаo to !uwolnienie ciАдnienia. MoАеe jesttu u pana jakieАд ciАдnienie powietrzne, ktАжre czasem musi znaleАиАз ujАдcie. Nie wiem, do diabАаa, co to jest. - Czy myАдli pan, Аеe to duchy? SpojrzaАаem na niego. - A pan? Wallis pomyАдlaАа chwilАв, po czym potrzАбsnАбАа gАаowАб. - Nigdy nie sАаyszaАаem o duchach, ktАжre rozkАаadaАаy ludzi na Ааopatki. !PopatrzyАа w dАжАа na pobladАаАб twarz Dana i zagryzАа wargi. - Jak pan uwaАеa, nic mu nie bАвdzie? Nie wiedziaАаem, co mam powiedzieАз. MogАаem jedynie wzruszyАз ramionami, klАвczАбc w tej ciemnej bibliotece, i czekaАз na ambulans. Gdy poszedАаem odwiedziАз DananastАвpnego ranka, siedziaАа w АаАжАеku wsparty na poduszkach. MiaАа osobny pokАжj pomalowanyna jasnozielony kolor, z widokiem na zatokАв, a pielАвgniarki wypeАаniАаy pomieszczenie kwiatami. W dalszym ciАбgu byАа blady, ale lekarze mieli go pod obserwacjАб, a on sam wyglАбdaАа na caАаkiem zadowolonego. DaАаem mu egzemplarz АйPlayboya" i nowego АйExaminera". PrzysunАбАаem sobie krzesАаo ze stalowych rurek i brezentu. OtworzyАа АйPlayboya" na rozkАаadАжwce i obrzuciАа szybkim krytycznym spojrzeniem brunetkАв z gigantycznymi piersiami. - Tego wАаaАдnie potrzebowaАаem- podsumowaАа oschle. - Zastrzyku superadrenaliny. - PomyАдlaАаem, Аеe zadziaАаa !lepiej od benzedryny... Jak siАв czujesz? OdАаoАеyАа czasopismo. - Nie jestem pewien. W sobie czujАв %siАв nieАиle. Nie gorzej niАе ktoАд, kto oberwaАа w Ааeb kijem baseballowym. !UrwaАа i spojrzaАа na mnie. Jego Аиrenice, oglАбdane nawet przezszkАаa firmy Clark Kent, zdawaАаy siАв dziwnie maАаe. MoАеe to tylko z powodu lekАжw,jakie mu podawano. MoАеe !ciАбgle utrzymywaАа siАв u niego #lekki wstrzАбs. Ale jakoАд nie byАаto juАе ten sam Dan Machin, z ktАжrym poszedАаem na drinka poprzedniego wieczoru. ByАаo wnim coАд zagapionego, jakby !mАжwiАа co innego, a myАдlaАа co innego. - WyglАбdasz jakoАд inaczej - powiedziaАаem. - Czy o to ci chodzi? !- CzujАв siАв inaczej. Nie wiem, co to jest, ale definitywnie czujАв siАв nieswojo. !- Czy miaАаeАд wraАеenie czegoАд dziwnego, kiedy to wszystko siАв staАаo? WzruszyАа ramionami. - Nie mogАв sobie przypoАлmnieАз. PamiАвtam oddychanie i to, jak"siАв wzmagaАаo. Co byАаo potem... po prostu nie wiem. ZdawaАаo mi siАв, Аеe coАд mnie zaatakowaАаo. - ZaatakowaАаo? Co? - Nie mam pojАвcia - powiedziaАа Dan. - Trudno wyjaАдniАз. Gdybym wiedziaАа, jak ci to wytАаumaczyАз, sprАжbowaАаbym. Ale nie umiem. - MyАдlisz wciАбАе, Аеe byАа to duch? PrzesunАбАа dАаoniАб po ostrzyАеonych na jeАеa wАаoАлsach. - Nie jestem pewny. &MАжgАа to byАз jakiАд haАаaАдАлliwy i zАаoАдliwy duch, wiesz, taki poltergeista, ktАжry rzuca przedmiotami. Albo byАа to wstrzАбs ziemi. MoАеe pod domem znajduje siАв uskok. - A wiАвc szukasz takАеe racjonalnych wytАаumaАлczeАг. Ja teАе nad tym rozmyАдlaАаem, ale w dzisiejszej gazecie nie ma wiadomoАдci o wstrzАбsie podziemnym. PytaАаem teАе w biurze, lecz nikt niczego nie odczuАа. "Dan siАвgnАбАа po szklankАв wody. - Wobec tego nie mam !pojАвcia. MoАеe istotnie byАа to duch. Zawsze wierzyАаem, Аеe !duchy sАб wАаaАдciwie niegroАиne,a w kaАеdym razie wiАвkszoАдАз jest niegroАиna. Wiesz, spacerujАб z gАаowami pod pachАб, potrzАбsajАбc АаaАгcuchami... i to wszystko. PodszedАаem do okna i spojrzaАаem w dАжАа, na samoАлchody przejeАеdАеajАбce mostem Golden Gate. Poranna mgАаa juАе siАв podniosАаa, ale wokАжАа sАаupАжw wciАбАе utrzymywaАаa siАв mgieАаka, rozmywajАбc ich kontury jak na akwareli. - UmАжwiАаem siАв na drugАб wizytАв w tym domu dziАд wieczorem - powiedziaАаem. - ChcАв wszystko porzАбdnie obejrzeАз i zobaczyАз, co tam #siАв wАаaАдciwie dzieje. BiorАв ze sobАб Bryana Cordera z wydziaАаu inАеynieryjnego. Rano rozmawiaАаem z nim, "przypuszАлcza, Аеe mАжgАа to byАз jakiАд przeciАбg katabatyczny. Gdy odwrАжciАаem siАв od okna, Dan zdawaАа siАв nie sАаuchaАз. #SiedziaАа w АаАжАеku, gapiАбc siАв bezmyАдlnie na przeciwlegАаАб АдcianАв, a dolna szczАвka mu opadАаa. - Dan? - odezwaАаem siАв. - "SАаyszaАаeАд, co powieАлdziaАаem? SpojrzaАа na mnie, mruАеАбc oczy. - Dan? PodszedАаem szybkim krokiem do АаАжАеka i wziАбАаem go za ramiАв. - Wszystko w porzАбdku, Dan? WyglАбdasz na chorego. OblizaАа wargi, jakby byАаy bardzo spierzchniАвte. - W porzАбdku - powiedziaАа niepewnie. - Jestem okay. Chyba tylko powinienem odpoczАбАз, to wszystАлko. OdkАбd wyszedАаem ze wstrzАбsu, nie АдpiАв dobrze. CiАбgle mi siАв coАд Адni. - Dlaczego nie poprosisz "pielАвgniarki o jakАбАд piguАаkАв nasennАб? - Nie wiem. To tylko sny, nic wiАвcej. UsiadАаem znowu i przyjrzaАаem mu siАв uwaАеnie. - Jakie znowu sny? Koszmary? Dan zdjАбАа okulary i potarАа oczy. - Nie, nie, nie koszmary. Ale, rzeczywiАдcie, chyba byАаy straszne, lecz nie bardzo siАв "baАаem. АмniАаa mi siАв koАаatka, pamiАвtasz, tamta na drzwiach domu starego Wallisa. Ale nie "byАаa wcale koАаatkАб. АмniАаo mi "siАв, Аеe wisi na drzwiach i mАжwido mnie. Nie byАаa z metalu, lecz z prawdziwego wАаosia, "miaАаa ciaАаo i mАжwiАаa do mnie, staraАаa mi siАв coАд wytАаumaczyАз takim cichym, szepczАбcym gАаosem. - A co mАжwiАаa? Nie pal ognisk w lesie? Dan nie chwyciАа dowcipu. #PowaАеnie potrzАбsnАбАа gАаowАб. - UsiАаowaАаa mi powiedzieАз, abym#gdzieАд poszedАа i coАд odnalazАа, ale nie mogАаem zrozumieАз, co mam odszukaАз. TАаumaczyАаa mi !i tАаumaczyАаa, a ja wciАбАе nie pojmowaАаem. To dotyczyАаo niedАиwiedzia na schodach u Wallisa, wiesz, tej maАаej statuetki nieАлdАиwiedzia z twarzАб kobiety. Ale w ogАжle nie rozumiaАлАаem, jaki to wszystko ma ze sobАб zwiАбzek.ZmarszczyАаem brwi, widzАбc bladАб i powaАеnАб twarz Dana. Lecz po chwili wyszczerzyАаem zАвby i zАаapaАаem go za przegubdАаoni, АдciskajАбc po przyjacielsku. - Wiesz, na co cierpisz, Dan, staruszku? Na okultystyczny odpowiednik depresji poporodowej. Odpoczywaj sobie, a po kilku dniach zapomnisz o wszystkim. Dan skrzywiАа siАв. WydawaАаo misiАв, Аеe mi nie wierzy. - SАаuchaj - powiedziaАаem. - DziАд wieczorem przeczeszemy ten dom i znajdziemy to coАд, $co ciАв poАаoАеyАаo na Ааopatki. Nietylko znajdziemy, ale zАаapieАлmy Аеywcem i bАвdziesz mАжgАа to sobie trzymaАз w sАаoiku w twoim laboratorium. #Dan usiАаowaАа siАв uАдmiechnАбАз, ale mu to nie wyАлchodziАаo. - Dobra - powiedziaАа cicho. - RАжbcie, co wam siАв podoba. SiedziaАаem u niego jeszcze kilka minut, ale Dan nie wydawaАа mi siАв skory do rozmowy. WiАвc raz jeszcze uАдcisnАбАаem jego dАаoАг po przyjacielsku. - WpadnАв jutro - powiedziaАаem. - Mniej wiАвcejo tej samej porze. !SkinАбАа gАаowАб, pie podnoszАбc na mnie oczu. ZostawiАаem go i wyszedАаem nakorytarz szpitalny. Do pokoju Dana zmierzaАа lekarz... Gdy otwieraАа drzwi, zagadnАбАаem go: - Panie doktorze... RzuciАа mi niecierpliwe spojrzenie. ByАа to niewysoki mАвАеczyzna o wАаosach koloru piaskowego, miaАа ostro zakoАгczony nos i fioletowe sky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐BА┘ c┴Y ъ c$C$Зg6 cАКЭ!░ cэM,я cP<7KK│wory pod oczyma niby faАаdy staromodnej kurtyny teatralnej. W klapie fartucha tkwiАа identyfikator z nazwiskiem: Dr James T. Jarvis. SkinАбАаem gАаowАб w kierunku pokoju Dana. - Nie chciaАаbym przeszkadzaАз. Jestem przyjacielem pana Machina, nie Аеadnym krewnym czy kimАд w tym rodzaju, ale chciaАаbym dowiedzieАз siАв, co siАв z nim dzieje. Wydaje mi siАв trochАв dziwny. - Co pan ma na myАдli, mАжwiАбc Айdziwny"? - No, wie pan. NiezupeАаnie podobny do siebie. Doktor Jarvis potrzАбsnАбАа gАаowАб. - To nic nadАлzwyczajnego po powaАеnym wstrzАбsie mАжzgu. Trzeba odczekaАз kilka dni, aАе z tego zupeАаnie wyjdzie. - To byАа zwyczajny wstrzАбs !mАжzgu? Doktor podniАжsАа swojАб kartotekАв i sprawdziАа. - Tak. OczywiАдcie dochodzi takАеe astma. - Astma? Jaka astma? On nie ma astmy. Lekarz popatrzyАа namnie z dezaprobatАб. - BАвdzie mnie pan uczyАа? - OczywiАдcie, Аеe nie. Ale ja grywam z Danem w tenisa. On nie cierpi na astmАв. Nigdy na to nie chorowaАа, o ile wiem. "Lekarz ciАбgle trzymaАа dАаoАг na klamce drzwi do pokoju Dana. - No cАжАе, to jest paАгska opinia, panie... - A jakАб pan ma opiniАв? - zapytaАаem. Doktor uАдmiechnАбАа siАв #zАаoАдliwie. - Obawiam siАв, Аеe topoufne. To sprawa moja i mojego pacjenta. Ale jeАеeli on nie ma astmy, to ma powaАеnАб chorobАв ukАаadu oddechowego, !ktАжra zaostrzyАаa siАв w wyniku wstrzАбsu, a wczoraj w nocy spАвdziАа trzy czy cztery godziny pod maskАб tlenowАб. Nigdy nie spotkaАаem siАв z podobnie ostrym przypadkiem. Korytarzem nadeszАаa Ааadna pielАвgniarka, brunetka w !obcisАаym biaАаym kitlu, niosАбc na tacy strzykawki i butelki lekarstw. - Przepraszam, Аеe siАв spАжАиniАаam, doktorze - "tАаumaczyАаa siАв. - Pani Walters trzeba byАаo znowu zmieniАз bieliznАв. - Nie szkodzi - powiedziaАа doktor Jarvis. - WАаaАдnie odbywam medycznАб konferencjАв na szczycie z obecnym tu uczonym, przyjacielem pana Machina. Tak wiele siАв dowiadujАв, Аеe trudno mi siАв oderwaАз. OtworzyАа szerzej drzwi do pokoju Dana. SprАжbowaАаem zatrzymaАз go. - Bardzo proszАв, jeszcze chwileczkАв - i"chwyciАаem go za rАвkАв. CofnАбАа "siАв i spojrzaАа w dАжАа na mojАб dАаoАг, jakby na jego rАвkaw spadАаo wАаaАдnie coАд obrzydliwego... - SАаuchaj pan - powiedziaАа kwaАдno. - Nie znam paАгskich umiejАвtnoАдci diagnostycznych,ale muszАв natychmiast zajАбАз siАв leczeniem paАгskiego przyjaciela. WiАвc proszАв mi wybaczyАз, Аеe siАв oddalАв. - Chodzi mi tylko o to oddychanie. MoАеe byАз waАеne. - OczywiАдcie, jest waАеne - odpaliАа doktor Jarvis sarkastycznie. - JeАеeli nasi pacjenci nie oddychajАб, to bardzo nas to martwi. - Czy wysАаucha mnie pan, czynie?! - warknАбАаem. - Wczoraj wieczorem Dan i ja znaleАиliАдmysiАв w okolicznoАдciach, w "ktАжrych waАеnАб rolАв odgrywaАаo oddychanie. MuszАв siАв dowiedzieАз, dlaczego pan !sАбdzi, Аеe on miaАа atak astmy. - O czym, do diabАаa, pan mАжwi? CoАд, co dotyczyАаo oddychania? WАбchaliАдcie klej czy co? - Nie umiem tego wytАаumaczyАз. Narkotyki nie. Ale to moАеe byАз waАеne. Doktor Jarvis znowu zamknАбАа drzwi i westchnАбАа z przesadzonАб irytacjАб. - Dobrze. JeАеeli naprawdАв musi pan wiedzieАз, to pan Machin "dyszaАа i АаapaАа powietrze. MniejwiАвcej co dziewiАвАзdziesiАбt minut zaczynaАа ciАвАеko oddychaАз, dyszАбc w momenciekulminacyjnym. To wszystko. ByАа to ciАвАеki przypadek i nietypowy, ale nic nie sugerowaАаo, Аеe jest to coАд innego niАе zwykАаy atak astmy.- MАжwiАаem panu. On nie ma astmy. #Doktor Jarvis opuАдciАа gАаowАв. - Niech siАв pan stАбd wynosi - powiedziaАа cicho. - Czas na odwiedziny skoАгczony, a ostatniАб rzeczАб, jakiej potrzebujАв, sАб domowe porady. Rozumie pan? MiaАаem zamiar jeszcze coАд !powiedzieАз, ale ugryzАаem siАв wjАвzyk. Pewnie sam byАаbym rozwАдcieczony, gdyby ktoАд "przypaАаАвtaАа mi siАв do biura i chciaАа mi zrobiАз wykАаad na temat sposobu tАвpienia pluskiew. PodniosАаem rАвce w uspokajajАбcym geАдcie. - W porzАбdku. Rozumiem. Przepraszam. !PielАвgniarka otworzyАаa drzwi i weszАаa do Адrodka, a ja !odwrАжciАаem siАв i zamierzaАаem odejАдАз. - Nie chciaАаem pana obraziАз - rzuciАа doktor przepraszajАбco. - Ale ja naprawdАв wiem, co robiАв. MoАеepan przyjАдАз znowu o piАбtej, jeАдli pan chce. MoАеe do tego czasu bАвdziemy wiАвcej wiedzieАз. W tej sekundzie rozlegАа siАв АдwidrujАбcy krzyk przeraАеenia z pokoju Dana. Doktor Jarvis spojrzaАа na mnie, a ja na niego i obaj popchnАвliАдmy drzwi, aАе otworzyАаy siАв z trzaskiem, i wpadliАдmy do Адrodka. To, co zobaczyАаem, przerastaАаo moje wyobraАеenia. StaАаo siАв to na moich oczach, lecz nie mogАаem uwierzyАз, Аеe to dzieje siАв naprawdАв. Zszokowana pielАвgniarka staАаajak wryta przy АаАжАеku Dana Machina. Dan natomiast siedziaАа wyprostowany w swojej pasiastej, niebieskiej piАеamie szpitalnej, jak normalny, zwyczajny czАаowiek.Ale jego oczy przeraАеaАаy. Okulary spadАаy na podАаogАв, a te oczy byАаy zupeАаnie czerwone i gorejАбce, jak !Адlepia wАдciekАаego psa w blaskureflektora nocАб lub Адlepia demona. Co wiАвcej, dyszaАа, wdech-wydech, wdech-wydech, tym samym jАвczАбcym oddechem, ktАжry sАаyszeliАдmy poprzedniego wieczoru w domu Seymoura Wallisa: tym ciАвАеkim, nie koАгczАбcym siАв oddechem АдpiАбcego, ktАжry nie ma siАв nigdy obudziАз. OddychaАа tak samo jak tamten dom, jak to wszystko, co zmroziАаo i wystraszyАаo nas w mrocznych, starych pokojach. ZdawaАаo siАв,Аеe z kaАеdym jego oddechem salАв szpitalnАб ogarnia Адmiertelne zimno. - BoАеe! Co to takiego? - !wydusiАа z siebie doktor Jarvis. АнАоАпА░А▒А▓А│А┤А╡А╢А╖А╕А╣А║А╗А╝А╜А╛А┐А└А┴А┬А├А─А┼А╞А╟А╚А╔А╩А╦А╠А═А╬А╧А╨А╤А╥А╙А╘А╒А╓А╫А╪А┘А┌А█А▄А▌А▐А▀АрАсАтАуАфАхАцАчАшАщАъАыАьАэАюАяАЁАёАЄАєАЇАїАЎАўА°А∙А·А√А№JednАб z najbardziej przykrych rzeczy, ktАжre mogАб przytrafiАз"siАв w Аеyciu, jest odkrycie, Аеe niektАжrzy ludzie zostali obdarzeni przez naturАв, inni zaАд nie. Zapewne jest to logicznie uzasadnione. Gdyby kaАеdy facet miaАа talent do latania samolotami, prowadzenia samochodАжw wyАдcigowych, do kochania siАв z dwudziestoma kobietami w ciАбgu jednej nocy, nie byАаoby wielu ochotnikАжw do czyszczenia zapchanych АдciekАжw na Folsom. A jednak czАаowiekowi robi siАв przykro, gdy odkrywa, Аеe ktoАд ma to, czego on nie ma, i zamiast "АеyАз w luksusie na Beverly Hills,musi najАбАз siАв do pracy od dziewiАбtej do piАбtej na przykАаad w przedsiАвbiorstwie robАжt publicznych i gotowaАз na kuchence elektrycznej. !Moi rodzice byli caАаkiem nieАиlesytuowani. MieszkaliАдmy w Westchesterze, w rejonie nowojorskim, ale po tym, jak mАжj ojciec dostaАа wylewu do !mАжzgu, opuАдciАаem matkАв i jej dom. ZostawiАаem matkАв wraz z jej wypАаatАб z ubezpieczalni i "ruszyАаem na ZachАжd. CoАд mi siАвzdaje, Аеe chciaАаem byАз prezenterem telewizyjnym albokimАд podobnie imponujАбcym, ale jak siАв w koАгcu okazaАаo, to miaАаem szczАвАдcie, Аеe nie gАаodowaАаem. OАеeniАаem siАв z kobietАб o siedem lat starszАб !ode mnie, gАаАжwnie dlatego, Аеe mi przypominaАаa matkАв, i szczАвАдliwie nie miaАаem ani grosza, gdy nakryАаa mnie w "АаАжАеku z kelnerkАб od АйFoxa" i zaАеАбdaАаa rozwodu. Moja przygoda siАв skoАгczyАаa, !zostaАаem na mieliАиnie i po raz pierwszy musiaАаem sam siАв sobАб zajАбАз. WypadaАаo mi "przyjrzeАз siАв wАаasnej osobie i dojАдАз do Ааadu z wАаasnymi moАеliwoАдciami i niemoАеliwoАдciami. Nazywam siАв John Hyatt. To takie nazwisko, ktАжre ludziom zawsze coАд przypomina, ale nie mogАб sobie uzmysАаowiАз co.Mam trzydzieАдci jeden lat, !jestem doАдАз wysoki. LubiАв nie rzucajАбce siАв w oczy, dobrze skrojone sportowe pАаaszcze i raczej szerokie szare spodnie,jakie nosiАаo siАв w latach piАвАзdziesiАбtych. Mieszkam samna ostatnim piАвtrze w bloku przy ulicy Townsend. Mam tam stereo, kwiatki i zbiАжr tanich ksiАбАеek w miАвkkich okАаadkachz poАаamanymi grzbietami. Chyba jestem szczАвАдliwy i zadowolony z pracy, ale sАб takie chwile, Аеe wychodzАв nocАб w jakieАд spokojne miejsce i patrzАв na zatokАв, na"poАаyskujАбce АдwiatАаa Ameryki i !myАдlАв wtedy: АйNo cАжАе, chyba w Аеyciu jest coАд wiАвcej niАе tylko t o?" Nie, nie jestem samotny. Bynajmniej. ChodzАв z dziewczynami i mam niemaАаo przyjaciАжАа, a nawet bywam zapraszany na przyjАвcia pod goАаym niebem, -na ktАжrych #piecze siАв miАвso na roАеnie. Ale w tym czasie, gdy trafiliАдmy do domu Seymoura Wallisa, trwaАаem w zastoju, nie wiedziaАаem, czego chcАв od Аеycia ani czego Аеycie chce "ode mnie. SАбdzАв, Аеe wielu ludziczuАаo siАв podobnie, gdy wybrano Cartera na prezydenta. Przynajmniej z Nixonem byАаo wiadomo, kto trzyma czyjАб stronАв. MoАеe to, co przytrafiАаo siАв Danowi Machinowi, pomogАаo mizebraАз siАв do kupy. ByАаo to tak niesamowite i przeraАеajАбce, Аеe nie mogАаem myАдleАз o niczym innym. Nawet gdy Dan zamknАбАа oczy, parАв sekund po tym, jak wpadliАдmy do pokoju, i opadАа na poduszkАв, wciАбАе zszokowany dygotaАаem ze strachu i czuАаemdreszcz przeraАеenia. !PielАвgniarka wydukaАаa: - On... on... Doktor Jarvis podszedАа ostroАеnie do Dana Machina, chwyciАа jego przegub i sprawdziАа puls. NastАвpnie #odetchnАбАа gАаАвboko i uniАжsАа mupowiekАв. PoczuАаem, Аеe cofam !siАв odruchowo, bojАбc siАв, Аеe te oczy bАвdАб jeszcze ogniАдcieczerwone. Ale nie byАаy. OdzyskaАаy swАжj zwykАаy szary kolor. NajwyraАиniej Dan zapadАаznowu w letarg. - Siostro, chcАв tu natychmiastmieАз caАаАб aparaturАв diagnostycznАб. I proszАв skontaktowaАз siАв z doktorem Foleyem. "PielАвgniarka skinАвАаa gАаowАб i wyszАаa z pokoju, najwyraАиniejzadowolona, Аеe ma inne $zajАвcie... PodszedАаem do АаАжАеka Dana i przyjrzaАаem siАв jego bladej, wymizerowanej twarzy."JuАе nie wyglАбdaАа jak stukniАвtynaukowiec z Kansas. MiaАа zbyt gАаАвbokie bruzdy wokАжАа ust i zbyt bladАб cerАв. Ale przynajmniej oddychaАа normalnie. ZerknАбАаem na doktora Jarvisa. NotowaАа coАд w kartotece ze skupionym i zmartwionym wyrazem twarzy. - Czy pan wie, co to byАаo? - !zapytaАаem cicho. Nie podniАжsАа gАаowy ani nie odpowiedziaАа. - Te czerwone oczy... Czy orientuje siАв pan, doktorze, co mogАаo byАз przyczynАб? !PrzestaАа pisaАз i popatrzyАа na mnie. - ChcАв dokАаadnie wiedzieАз, w jakАб to sprawАв z oddychaniembyliАдcie panowie wmieszani wczoraj wieczorem. Jest pan absolutnie przekonany, Аеe nie byАаy to narkotyki? - Gdyby tak byАаo, powiedziaАаbym panu. To miaАаo zwiАбzek z pewnym domem przy Pilarcitos. - Domem? - WАаaАдnie. Obaj pracujemy w wydziale sanitarno-epidemiologicznym. !WАаaАдciciel domu zaprosiАа nas, abyАдmy przyszli i posАаuchali oddychania. TwierdziАа, Аеe dom wydaje taki dАиwiАвk, jakby oddychaАа. Nie wiedziaАа, co to jest, i prosiАа o pomoc. Doktor Jarvis znowu sprawdziАа puls Dana. - DowiedzieliАдcie siАв, co powodowaАаo ten dАиwiАвk? - zapytaАа. - To byАаo oddychanie? PotrzАбsnАбАаem gАаowАб. - Wiem tylko, Аеe Dan przed chwilАб oddychaАа w identyczny sposАжb.ZupeАаnie jak gdyby ten oddechdomu zagnieАиdziАа siАв w nim. Jakby byАа opАвtany. Doktor Jarvis odАаoАеyАа kartotekАв tuАе obok miski z winogronami dla Dana Machina.- Czy jest pan peАаnoprawnym czАаonkiem klubu АдwirАжw czy jedynie czАаonkiem towarzyszАбcym? - zapytaАа. Tym razem nie obraziАаem siАв. -Wiem, Аеe to trudno zrozumieАз - powiedziaАаem. - Sam tego nie rozumiem. Ale te objawy wАаaАдnie przypominajАб opАвtanie. SАаyszaАаem, jak ten dom oddycha, i sАаyszaАаem, jakDan oddychaАа chwilАв temu, kiedy miaАа caАаkiem czerwone oczy. WydawaАаo mi siАв, Аеe oddechy domu i Dana sАб takie same. !Doktor Jarvis popatrzyАа w dАжАа !na Dana i potrzАбsnАбАа gАаowАб. - To najwyraАиniej psychosomatyczne - powie dziaАа. - Wczoraj wieczorem sАаyszaАа ten odgАаos oddychaniai do tego stopnia go to wystraszyАаo, Аеe zaczai siАв z nim identyfikowaАз i oddychaАз podobnie. - No, moАеe. Ale co spowodowaАаo u niego te czerwone oczy? Doktor Jarvis westchnАбАа #gАаАвboko. - ZaАаamanie АдwiatАаa -odparАа rАжwnym gАаosem. - ZaАаamanie АдwiatАаa? Panie doktorze! Jarvis popatrzyАа na mnie hardo. - SАаyszaАа pan - #warknАбАа. - ZaАаamanie АдwiatАаa. - WidziaАаem to na wАаasne oczy! I pan takАеe! - Niczego nie widziaАаem. To znaczy, nie widziaАаem niczego, co byАаoby moАеliwe z medycznego punktu widzenia. I"myАдlАв, Аеe lepiej pamiАвtajmy o tym obaj, zanim zaczniemy rozpowiadaАз ludziom. - Ale pielАвgniarka... Doktor Jarvis machnАбАа pogardliwie rАвkАб. - W tym szpitalu pielАвgniarki majАб status przebranych pokojАжwek.NachyliАаem siАв nad Danem i przyjrzaАаem siАв bacznie jego woskowej twarzy. DostrzegАаem, Аеe poruszaАа wargami, szepczАбc we Адnie. - Panie doktorze, ten facet nie jest zwyczajnie chory - powiedziaАаem. - Z nim coАд jestbardzo nie w porzАбdku. Co teraz zrobimy? - MoАеemy zrobiАз tylko jedno: postawiАз diagnozАв i udzieliАз mu odpowiedniej medycznej pomocy. Niestety, tutaj nie przeprowadzamy egzorcyzmАжw.W ogАжle nie wierzАв, aby jego stan byАа gorszy od hipersugestywnoАдci. Pana !przyjacielowi wydawaАаo siАв, Аеew tamtym domu faktycznie sАаyszy oddychanie. WpadАа w histeriАв. Prawdopodobnie byАа to jego wАаasny oddech. - Ale ja teАе to sАаyszaАаem. - MoАеe - powiedziaАа jakby od niechcenia. - Panie doktorze - odezwaАаemsiАв ze zАаoАдciАб. Ale doktor Jarvis zaatakowaАа mnie, uniemoАеliwiajАбc mi przedstawienie mu moich racji.- Zanim zacznie mnie pan karciАз za brak wyobraАиni, proszАв sobie przypomnieАз, Аеe !ja tutaj pracujАв - burknАбАа. - Wszystkie moje poczynania muszАб byАз uzasadnione przed #radАб szpitalnАб, a jeАеeli zacznАвopowiadaАз o opАвtaniu przez demony lub o oczach, ktАжre АдwiecАб czerwono w ciemnoАдci,!nagle okaАеe siАв, Аеe na pewien czas wniosek o mАжj awans %trafiАа na pАжАаkАв, a ja nie bАвdАв miaАа dostАвpu do poАаowy potrzebnych mi urzАбdzeАг i finansАжw. ObszedАа АаАжАеko i stanАбАа na wprost mnie. Niskim, naglАбcym gАаosem powiedziaАа: - WidziaАаem, jak oczy pana Machina zrobiАаy siАв czerwone, i pan teАе to widziaАа. JeАеeli mamy coАд na to poradziАз, przedsiАвwziАбАз coАд skutecznego, to najlepiej nic o tym nie mАжwiАз. Rozumie pan?PrzyjrzaАаem siАв mu z !ciekawoАдciАб. - Czy usiАаuje mi pan powiedzieАз, Аеe wierzy w jego opАвtanie? - Niczego nie usiАаujАв panu powiedzieАз. Nie wierzАв w demony i nie wierzАв w opАвtanie. Ale jestem przekonany, Аеe w tym przypadku musimy radziАз sobiesami, bez powiadamiania wАаadz szpitala. !W tej chwili Dan poruszyАа siАв ijАвknАбАа. PoczuАаem, Аеe ze strachu wАаosy stajАб mi dАвba, lecz gdy siАв odezwaАа, najwyraАиniej byАа we wzglАвdnienormalnym stanie. - John... - wymamrotaАа. - "John... NachyliАаem siАв nad nim. Oczy miaАа ledwo otwarte, a usta spierzchniАвte. - Jestem tu, Dan. Co siАв dzieje? Jak siАв czujesz? - John... - szepnАбАа. - Nie opuszczaj mnie... PopatrzyАаem na doktora Jarvisa. - W porzАбdku, Dan. Nikt ciАв nie opuАдci. Dan uniАжsАа z trudem rАвkАв. - !Nie pozwАжl mi odejАдАз, John. Toserce. Nie opuszczaj mnie. !Doktor podszedАа bliАеej. - Pana serce? Czy czuje pan ucisk? BАжl? Czy boli pana serce? $Dan potrzАбsnАбАа gАаowАб, АзwierАз centymetra w kaАеdАб stronАв. - To serce - powiedziaАа ledwo sАаyszalnym gАаosem. - Bije i bije, i bije. WciАбАе bije. To serce, John, ono wciАбАе bije! WciАбАе bije! - Dan - wyszeptaАаem naglАбco. - Dan, nie moАеesz doprowadzaАз siebie do takiegostanu! Dan! Na rany Chrystusa! Ale doktor Jarvis mnie odciАбgnАбАа. Dan z powrotem opadАа na poduszkАв, zamykajАбcoczy. Jego oddech staАа siАв powolny i regularny, powolny, bolesny i ciАвАеki. Mimo Аеe w dalszym ciАбgu przypominaАа mi oddychanie, jakie sАаyszeliАдmy w domu Seumoura Wallisa, wydawaАаo mi siАв, Аеe wreszcie ten oddech pozwoli Danowi odpoczАбАз. WyprostowaАаem siАв,wstrzАбАдniАвty i zmАвczony. - Teraz powinno mu ulАеyАз. Przynajmniej na godzinАв lub dwie - powiedziaАа doktor Jarvis cichym gАаosem. - Te ataki zdajАб siАв nasilaАз w regularnych odstАвpach dziewiАвАзdziesiАвciominutowyc h. - Czy domyАдla siАв pan, co fioletowe sky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐p· c■j > ca ия c─ Ч!* c' ┴, cК ┴7┴Hэ moАеe byАз przyczynАб? - zapytaАаem. WzruszyАа ramionami. - Przyczyn moАеe byАз wiele. Ale dziewiАвАзdziesiАбt minut to okres miАвdzy cyklami REM, to znaczy snu, podczas ktАжrego ludzie majАб najbardziej wyraziste marzenia. PrzyjrzaАа siАв АдciАбgniАвtej i wymizerowanej twarzy Dana. - MАжwiАа mi wczeАдniej o snach - powiedziaАаem. - MiaАа sny o koАаatkach, ktАжre oАеywajАб, i poruszajАбcych siАв statuetkach. Tego rodzaju rzeczy. Wszystko miaАаo zwiАбzek z tym domem, gdzie byliАдmy zeszАаego wieczoru. - Czy pan ma zamiar tam wrАжciАз? Do tego domu? - zapytaАа doktor Jarvis. - Zamierzam tam iАдАз dziАд wieczorem. Jeden z naszych ludzi z dziaАаu inАеynieryjnego uwaАеa, Аеe to, co myАдmy sАаyszeli, byАаo nietypowym przeciАбgiem. Dlaczego pan pyta? Doktor Jarvis nie odrywaАа oczuod Dana. - ChciaАаbym z panami$pАжjАдАз. Dzieje siАв tu coАд, czegonie rozumiem, a chcАв zrozumieАз. UniosАаem jednАб brew. - I tak nagle przestaАа siАв pan czuАз pewny siebie? "MruknАбАа: - Dobrze, naleАеaАаo misiАв to. Ale mimo wszystko chciaАаbym do was doАаАбczyАз. Po raz ostatni rzuciАаem okiem na Dana, ktАжry blady jak trup leАеaАа na АаАжАеku szpitalnym. PowiedziaАаem bardzo cicho: - Dobrze. To numer tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden Pilarcitos. Punktualnie o dziewiАбtej. "Doktor Jarvis wyjАбАа dАаugopis i zapisaАа sobie adres. Zanim odszedАаem, powiedziaАа: - ProszАв pana, przepraszam, Аеe rozmawiaАаem w taki sposАжb. Musi pan zrozumieАз, Аеe !przychodzi tu wielu przyjaciАжАа i krewnych, ktАжrzy oglАбdajАб za duАеo seriali telewizyjnych o!szpitalach i leczeniu. UwaАеajАб oni, Аеe o medycynie wiedzАб wszystko. WiАвc, widzi pan, myczasami musimy siАв broniАз. OdczekaАаem chwilАв, a potem skinАбАаem gАаowАб. - W porzАбdku. Rozumiem. Zobaczymy siАв wieczorem. Tamtego popoАаudnia znad oceanu nadciАбgnАвАаy szare, ponure i postrzАвpione chmury. ZanosiАаo siАв na deszcz. SiedziaАаem przy biurku, wiercАбc siАв i maАеАбc po papierach aАе do wpАжАа do trzeciej, potem wziАбАаem "ogromny parasol, ktАжry sАаuАеyАа mi podczas gry w golfa, i poszedАаem na spacer. MАжj bezpoАдredni przeАаoАеony, emerytowany porucznik marynarki Douglas P. Sharp, prawdopodobnie wАаaАдnie tego popoАаudnia wybieraАа siАв na niespodziewanАб inspekcjАв, ale w tym momencie niewiele mnieto obchodziАаo. ByАаem zbyt podenerwowany i bardzo zaaferowany tym, co dziaАаo siАв z Danem. Gdy przechodziАаem przez Bryant Street, na chodnik spadАаo kilkakropel deszczu rozmiarАжw monety dziesiАвciocentowej, a w powietrzu wyczuwaАаo siАв napiАвcie i naelektryzowanie. Chyba caАаy czas wiedziaАаem, gdzie zmierzam. SkrАвciАаem w !Brannan Street i znalazАаem siАв przed ksiАвgarniАб. ByАа to maleАгki sklepik wymalowany nafioletowo, oАдwietlony od wewnАбtrz dwiema goАаymi АеarАжwkami, i zapchany uАеywanymi ksiАбАеkami, katalogami, plakatami i rАжАеnymi takimi Адmieciami. WszedАаem, pociАбgajАбc za dzwonek, a mАаody brodaty #facet za ladАб podniАжsАа gАаowАв i!powiedziaАа: - CzeАдАз. Szuka panczegoАд konkretnego? - Jane Torresino? - OczywiАдcie. Jest na zapleczu. Rozpakowuje CastanedАв. !PrzepchnАбАаem siАв obok pАжАаek z Marksem, Sealem i hinduskimi!trociczkami, i musiaАаem schyliАзgАаowАв, aby przejАдАз przez niskie drzwiczki prowadzАбce do magazynu. Owszem, zastaАаem tam Jane. SiedziaАаa w kucki na podАаodze i porzАбdkowaАаa mАбdroАдci Yaqui.Gdy wszedАаem, nie podniosАаa gАаowy, wiАвc oparАаem siАв o framugАв i patrzyАаem na niАб. ByАаa jednАб z tych dziewczyn, co zawsze wyglАбdajАб Ааadnie i АдwieАеo, nawet gdy sАб byle jakubrane. DziАд miaАаa na sobie %obcisАаe biaАаe dАеinsy i bАаАвkitnАбtrykotowАб koszulkАв z nadrukiem rozeАдmianego kota z Cheshire. ByАаa szczupАаa, miaАаa bardzo dАаugie ciemnoblond wАаosy, sprasowane w te drobniutkie fale, ktАжre zawsze mi przypominaАаy malarstwo Botticellego. MiaАаa teАе ostre rysy, Ааadny ksztaАаt twarzy i oczy jak spodki. Po raz pierwszy spotkaАаem jАб w DaАаy City na przyjАвciu z okazji Drugiego PrzyjАдcia Chrystusa, jak to przewidywaАаpewien osiemnastowieczny kompozytor. Honorowy GoАдАз nie pokazaАа siАв wcale (i nic dziwnego). Albo przewidziane daty siАв nie zgadzaАаy, albo Chrystus nie obraАа sobie DaАаy City za miejsce swego powtАжrnego nadejАдcia. Wcale nie miaАаbym Mu tego za zАаe. O!ile jednak Drugie PrzyjАдcie nie "wypaliАаo, o tyle wiele wypaliАаo !miАвdzy mnАб i Jane. SpotkaliАдmy"siАв, wypiliАдmy za duАеo tokaju ipojechaliАдmy do mojego mieszkania, aby siАв kochaАз. PamiАвtam, jak potem siedziaАаem na АаАжАеku, piАаem mocnАб czarnАб kawАв, ktАжrАб ona mi zaparzyАаa. OdczuwaАаemwtedy ogromne zadowolenie z tego, co Аеycie mi tak #wielkodusznie wАаoАеyАаo w garАдАз.OkazaАаo siАв jednak, Аеe za wczeАдnie siАв cieszyАаem. Tamtej nocy, nocy Drugiego PrzyjАдcia, kochaliАдmy siАв po raz pierwszy i ostatni. Potem Jane twierdziАаa, Аеe jesteАдmy tylko dobrymi przyjaciАжАаmi, i mimo Аеe chodziliАдmy razem do !restauracji i do kina, АдwiatАаo !miАаoАдci, ktАжre jaАдniaАаo nad spaghetti bolognese, biАаo tylkoode mnie. Wreszcie zaakceptowaАаem sytuacjАв i tАв$przyjaАиАг i wyАаАбczyАаem АдwiatАаo miАаoАдci. "To, co siАв wyksztaАаciАаo, byАаo zwiАбzkiem bez wielkiego zaangaАеowania, bliskim, ale nie wymagajАбcym poАдwiАвceАг. Czasem spotykaliАдmy siАв trzy razy w tygodniu. BywaАаo, Аеe nie widywaliАдmy siАв miesiАбcami. Tego dnia, gdy wpadАаem do niej ze swoim parasolem i obawami o Dana Machina, byАаa to moja pierwsza wizyta od szeАдciu czy siedmiu tygodni. - WydziaАа sanitarny przesyАаa ci pozdrowienia i ma nadziejАв,Аеe twoje rury sАб absolutnie droАеne. PodniosАаa wzrok znad ogromnych, rАжАеowo barwionych szkieАа do czytania#i uАдmiechnАвАаa siАв. - John! Nie widziaАаam ciАв od tygodni! WstaАаa i ostroАеnie, na palcach, przeszАаa miАвdzy "stosami ksiАбАеek. UcaАаowaliАдmy siАв na powitanie jak brat z siostrАб, a ona powiedziaАаa: - WyglАбdasz na zmАвczonego. Mam nadziejАв, Аеe nie sypiasz z nadmiernАб liczbАб kobiet. #ZaАдmiaАаem siАв. - To miaАаby byАзproblem? To niech juАе bАвdАв zmАвczony. - WyjdАиmy stАбd - poprosiАаa. - WАаaАдnie dziАд rano dostarczono nam nowe ksiАбАеki i trochАв tu ciasno. MoАеesz napiАз siАв ze mnАб kawy? - Jasne. WziАбАаem sobie wolne popoАаudnie za dobre sprawowanie. WyszliАдmy z ksiАвgarni i poszliАдmy na drugАб stronАв !ulicy do АйProkica DАвli", gdzie zamАжwiАаem kawАв capuccino i kanapki z kieАаkami. Nie wiem czemu, ale uwielbiam kanapki z kieАаkami. Dan Machin (niech go BАжg ma w swojej opiece) mawiaАа, Аеe to dlatego, iАе zamieniam siАв w konia. UsiАаowaАаem awansowaАз (jak toujАбАа) z usuwania nawozu do produkcji nawozu. Jane usiadАаa koАаo okna i patrzyliАдmy, jak deszcz opryskuje ulicАв. ZapaliАаem papierosa i zamieszaАаem kawАв.CaАаy czas patrzyАаa na mnie bez sАаowa, jakby wiedziaАаa, Аеe chcАв jej coАд powiedzieАз. - Амwietnie wyglАбdasz - odezwaАаem siАв. - Czas mija, a "ty siАв robisz z kaАеdАб godzinАб coraz smaczniejsza. UpiАаa Ааyk capuccino. - Po to przyszedАаeАд, Аеeby mi prawiАз komplementy? - Nie. Ale zawsze lubiАв korzystaАз z okazji. - WyglАбdasz na zmartwionego. - To widaАз? - Nadzwyczaj wyraАиnie. RozsiadАаem siАв wygodnie na krzeАдle z wiklinowym oparciem i wypuАдciАаem chmurАв dymu. Nad gАаowАб Jane, na Адcianie, wisiaАа plakat domagajАбcy siАв legalizacji marihuany, sАбdzАбc jednak po zapachu, jakim przesiАбkniАвty byАа bar АйProkica", i tak na nikim tutajnie sprawiaАаy wiАвkszego wraАеenia obowiАбzujАбce prawa.MoАеna tam byАаo wejАдАз tylko na szklankАв mleka i kanapkАв z salami, a wyjАдАз naАзpanym. !- Czy spotkaАаaАд siАв kiedyАд z czymАд, co byАаo tak konsekwentnie dziwne, Аеe nie rozumiaАаaАд niczego? - Co chcesz powiedzieАз przez konsekwentnie dziwne? - No, czasem zdarzajАб siАв dziwne rzeczy, prawda? Spotyka siАв na ulicy kogoАд, !kogo uwaАеaАаo siАв za zmarАаego,czy coАд w tym rodzaju. JakiАд pojedynczy wypadek. Ale tu chodzi o sytuacjАв, ktАжra zaczАвАаa siАв dziwnie i ktАжra staje siАв coraz dziwniejsza. DАаoniАб zaczesaАаa wАаosy do tyАаu. - To ciebie gnАвbi? - Jane - powiedziaАаem ochryple - to mnie nie gnАвbi. Ja przez to mam takiego stracha, Аеe gАаupiejАв. - Chcesz o tym porozmawiaАз? - Tak, ale to doАдАз absurdalna historia. PotrzАбsnАвАаa gАаowАб. - Nie szkodzi. MАжw. Ja lubiАв absurdalne historyjki. Powoli, wciАбАе przerywajАбc i wyjaАдniajАбc, opowiedziaАаem jej, co zdarzyАаo siАв w domu Seumoura Wallisa. MАжwiАаem o oddychaniu, o wybuchu energii, o tym, jak Dan MachinstraciАа przytomnoАдАз. Potem opisaАаem scenАв w szpitalu i straszne, gorejАбce oczy Dana. PowtАжrzyАаem teАе jego dziwny szept: To serce, John, ono wciАбАе bije! Jane wysАаuchaАаa wszystkiego z powagАб na twarzy. Potem "poАаoАеyАаa na mojej dАаoni swoje dАаugie palce. - MogАв ciАв o jednАб rzecz zapytaАз? Nie obrazisz siАв? DomyАдlaАаem siАв, co powie. - JeАдli myАдlisz, Аеe usiАаujАв zarzuciАз wАвdkАв i znowu ciebieuwieАдАз, to mylisz siАв. Wszystko, co ci opowiedziaАаem, wydarzyАаo siАв naprawdАв, i to nie w zeszАаym miesiАбcu ani zeszАаym roku. To wydarzyАаo siАв tutaj, w San Francisco, wczoraj wieczorem i dziАд rano. To prawda, Jane, klnАв siАв, Аеe prawda. SiАвgnАвАаa po moje papierosy. PodaАаem jej swojego i odpaliАаaod rozАеarzonego koniuszka. - To wyglАбda tak, jakby to coАд, ten duch, czy coАд innego, opАвtaАаo go. Tak jak w EgzorcyАдcie... #- TeАе tak myАдlaАаem. Ale gАаupio !mi byАаo podsunАбАз takАб myАдl. !No bo, na litoАдАз boskАб, takie rzeczy siАв nie zdarzajАб. "- MoАеe wАаaАдnie siАв zdarzajАб. To, Аеe nie przydarzyАаy siАв Аеadnemu z naszych znajomych, nie oznacza wcale, iАе siАв nie zdarzajАб. ZgniotАаem papierosa i westchnАбАаem. - WidziaАаem to na wАаasne oczy i ciАбgle nie mogАв w to uwierzyАз. SiedziaАа tam na АаАжАеku, i mАжwiАв ci, Jane, jego oczy pАаonАвАаy. To taki zwyczajny mАаody facet, ktАжry pracuje dla miasta i nosiwАаosy obciАвte na jeАеa, a "wyglАбdaАа jak wcielenie diabАаa. - Co ja mogАв zrobiАз? - zapytaАаa Jane. PopatrzyАаem przez okno barkuna ludzi, ktАжrzy chowali siАв przed deszczem. Niebo miaАаo dziwny siny kolor, a chmury pАаynАвАаy szybko nad dachami Brannan Street. Tego ranka, zanim poszedАаem zobaczyАз Dana, dzwoniАаem do Seymoura "Wallisa, Аеeby siАв z nim umАжwiАзna oglАвdziny domu. ZadaАа mi dokАаadnie to samo pytanie: Co ja mogАв zrobiАз? NiechАеe mi pan powie, co ja mogАв zrobiАз?- Tak naprawdАв to nie wiem. Ale moАеe mogАаabyАд pАжjАдАз z nami dziАд wieczorem na te oglАвdziny. Interesujesz siАв trochАв siАаami nadprzyrodzonymi, prawda? Duchami, ich dziaАаaniem i tegotypu rzeczami? ChciaАаbym, abyАд zobaczyАаa koАаatkАв u drzwi frontowych domu starego Wallisa i niektАжre ze znajdujАбcych siАв tam sprzАвtАжw. MoАеe udzielisz jakiejАд wskazАжwki co do przyczyn tego wszystkiego. Nie wiem. - Czemu akurat ja? - zapytaАаa!spokojnie. - PrzecieАе sАб lepsi znawcy okultyzmu ode mnie. Ja tylko sprzedajАв ksiАбАеki o tym. - Ale chyba teАе je czytasz? - Owszem, ale... #WziАбАаem jАб za rАвkАв. - ProszАв ciАв, Jane, zrАжb mi tАв przysАаugАв i przyjdАи. DziАд o dziewiАбtej wieczorem na Pilarcitos Street. Nie wiem dlaczego chcАв, abyАд tam ze mnАб byАаa, ale czujАв, Аеe bАвdziesz mi potrzebna. NaprawdАв. Przyjdziesz? Jane dotknАвАаa twarzy koniuszkami palcАжw, jakby chciaАаa siАв upewniАз, Аеe istnieje, Аеe wciАбАе ma dwadzieАдcia szeАдАз lat i Аеe przez noc nie zamieniАаa siАв w kogoАд innego. - No dobrze, John, jeАеeli naprawdАв tego chcesz. OczywiАдcie, jeАеeli to nie Айrybka". PotrzАбsnАбАаem gАаowАб. - WyobraАеasz sobie parАв o imionach John i Jane? ZakАаadam z gАжry, Аеe nic by z tego nie wyszАаo. #UАдmiechnАвАаa siАв. - Ciesz siАв, Аеe twoje nazwisko nie brzmi Niewiadomski... PoszedАаem na Pilarcitos nieco wczeАдniej. PoniewaАе byАаo pochmurno, zmrok zapadАа szybciej niАе zwykle. WokАжАа posАвpnego budynku przesАаoniАвtego deszczem gromadziАаy siАв cienie. Gdy staАаem na ulicy, sАаyszaАаem, jak w rynnach bulgocze woda iwidziaАаem, Аеe mokry dach bАаyszczy jak Ааuska. Podczas takiej pogody i w takim mrokudom pod numerem tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden zdawaАа siАв zapadaАз i byАа to widok nieprzyjemny. WskoczyАаem jeszcze na chwilАвdo szpitala, ale pielАвgniarka poinformowaАаa mnie, Аеe Dan wciАбАе Адpi i nie ma w jego stanie zmiany. Doktor Jarvis korzystaАа z przerwy, wiАвc nie miaАаem okazji porozmawiaАз z nim raz jeszcze. Ale przy odrobinie szczАвАдcia miaАа pojawiАз siАв wieczorem i zobaczyАз na wАаasne oczy, co siАв bАвdzie dziaАаo. Po drugiej stronie zatoki rozjaАдniaАаy niebo zygzaki bАаyskawic, jakby siАв przechadzaАаy, potykajАбc, na szczudАаach. Z oddali dobiegaАаomamrotanie grzmotu. SiАаa wiatru pozwalaАаa przypuszczaАз, Аеe za pАжАа godziny burza rozpАвta siАв nad miastem, i to nad nami. OtworzyАаem bramkАв i wszedАаem na schodki prowadzАбce do drzwi frontowych. W gАвstej ciemnoАдci ledwo byАа widoczny zarys koАаatki, szczerzАбcej zАвby niby wilkoАаak. MoАеe byАаem podenerwowany i za bardzo przejАбАаem siАв snem Dana Machina, ale wydawaАаo mi siАв, Аеe koАаatka otwiera Адlepia i obserwuje mnie. Prawie spodziewaАаem siАв, Аеe zacznie przemawiaАз i szeptaАз, tak jakto siАв przywidziaАаo Danowi. "NiechАвtnie wyciАбgnАбАаem dАаoАг do koАаatki, aby zaАаomotaАз w drzwi. Gdy jej dotknАбАаem, odruchowo cofnАбАаem siАв ze wstrАвtem. Przez uАаamek sekundy, przez chwilАв, "zdawaАаo mi siАв, Аеe dotknАбАаem wАаosia, a nie brАбzu. Lecz chwyciАаem jАб ponownie w dАаoАгi zrozumiaАаem, Аеe wydawaАаo !mi siАв. KoАаatka, owszem, byАаa groteskowo paskudna, miaАаa dzikАб i zАаowrogАб twarz, ale byАа to tylko metalowy odlew. Gdy uderzyАаem niАб w drzwi, #zadАиwiАвczaАаa gАаoАдno i gАаucho,a echo odezwaАаo siАв wewnАбtrzdomu. CzekaАаem, nasАаuchujАбc cichego szelestu deszczu i poszumu samochodАжw przejeАеdАеajАбcych Mission Street. RozlegАа siАв grzmot i znowu bАаysnАвАаo, tym razem bliАеej. We wnАвtrzu domu otworzyАаy siАв i zamknАвАаy drzwi i sАаyszaАаem odgАаos krokАжw podchodzАбcych do wejАдcia. ZaklekotaАаy zasuwy i АаaАгcuch,w szparze pojawiАа siАв SeymourWallis. - To pan? Jest pan wczeАдniej. - ChciaАаem porozmawiaАз, zanim przyjdАб tamci. MogАв wejАдАз? - CАжАе, dobrze - powiedziaАа i otworzyАа solidne, zgrzytajАбce wrota. WkroczyАаem do cuchnАбcego stАвchliznАб przedpokoju. ByАа dokАаadnie taki, jakim go pamiАвtaАаem: stary jak Адwiat i duszny. Mimo Аеe ramy obrazkАжw popАвkaАаy odfali energii, ktАжra tАвdy przeszАаa poprzedniej nocy, smАвtne widoki Mount Taylor i Cabezon Peak wisiaАаy na wyblakАаej tapecie. PodszedАаem do dziwacznej statuetki niedАиwiedzia na porАвczy schodАжw. Wczorajszego wieczoru nie !przyjrzaАаem siАв jej, ale teraz widziaАаem, Аеe umieszczona na niej kobieca twarz byАаa piАвkna, spokojna i statecz na i miaАаa zamkniАвte oczy. PowiedziaАаem: - To dziwna rzeАиba. Wallis byАа zajАвty zamykaniem !drzwi. DziАд wyglАбdaАа starzej. MiaАа na sobie luАиny szary sweter z nadprutymi rАвkawamii powypychane szare spodnie. !PoruszaАа siАв bardziej sztywno. CzuАз byАаo od niego whisky. "PopatrzyАа, jak gАаadzАв dАаoniАб grzbiet mosiАвАеnego niedАиwiedzia. - ZnalazАаem to - powiedziaАа. -Lata temu, kiedy pracowaАаem we Fremoncie. BudowaliАдmy kАаadkАв dla przechodniАжw w parku i wykopaliАдmy to. Od tamtego czasu mam jАб u siebie. Nie kupiАаem jej wraz z domem. - Dan Machin АдniАа o niej dzisiaj rano - powiedziaАаem. - Doprawdy? Trudno mi znaleАиАз jakАбАд szczegАжlnАб przyczynАв takiego snu. To tylko dziwaczna rzeАиba. Nawet nie wiem, czy stara. Jak pan uwaАеa? Ma sto lat? DwieАдcie? PrzyjrzaАаem siАв bliАеej niewzruszonej twarzy niedАиwiedzicy. Nie wiem czemu, ale sam pomysАа niedАиwiedzia z kobiecАб twarzАб wydaАа mi siАв denerwujАбcy i dostawaАаem #gАвsiej skАжrki. MoАеe byАаa tylko efektem atmosfery panujАбcej w domu Wallisa? Ale kto mАжgАа wyrzeАиbiАз takАб niezwykАаАб sky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B!p┴ c5 "1  cШ #H╥ c√ $!Э c^ %╖+┤ c┴ &k6 S$ figurkАв? Czy miaАаa jakieАд znaczenie? Czy byАаa symboliczna? WiedziaАаem na pewno, Аеe nie modelowano jej z natury. A w kaАеdym razie "miaАаem takАб gorАбcАб nadziejАв. PotrzАбsnАбАаem gАаowАб. - Nie jestem ekspertem. Ja znam siАвtylko na sprawach sanitarnych.- Czy przyjdzie pana znajomy? Ten inАеynier? - zapytaАа Wallis, prowadzАбc mnie do biblioteki. - ObiecaАа, Аеe przyjdzie. I !bАвdzie teАе lekarz, jeАеeli nie ma pan nic przeciwko temu, i jeszcze moja znajoma, ktАжra prowadzi ksiАвgarniАв okultystycznАб na Brannan Street. - Lekarz? !- Tak, ten, ktАжry opiekuje siАв Danem. MieliАдmy w szpitalu pewien wypadek. Wallis podszedАа do swojego !biurka i drАеАбcАб rАвkАб nalaАа dwie duАеe szklanice whisky. - Wypadek? - zapytaАа, stojАбc tyАаem do mnie. - Trudno to opisaАз. Ale mam wraАеenie, Аеe to coАд, co tu sАаyszeliАдmy w nocy, naprawdАв zaszkodziАаo Danowi. On nawet oddycha podobnie. Lekarz na poczАбtku sАбdziАа, Аеe Dan ma astmАв. Wallis odwrАжciАа siАв, w obu rАвkach trzymaАа szklanki z bursztynowym scotchem, a jego twarz, w zielonkawym Адwietle lampy stojАбcej na "biurku, byАаa napiАвta i niemalАеestraszna. - Czy chce pan powiedzieАз, Аеe paАгski przyjaciel oddycha w taki sam sposАжb, jak oddycha mАжj dom?!PowiedziaАа to z takАб mocАб, Аеeprawie poczuАаem siАв zaАеenowany. - No tak. Doktor !Jarvis uwaАеa, Аеe to moАеe byАз psychosomatyczne. Wie pan, wywoАаane przez samego Dana. Czasami to siАв zdarza po wstrzАбsie mАжzgu. Seymour Wallis podaАа mi whiskyi usiadАа. WyglАбdaАа na tak zmartwionego, zakАаopotanego i zamyАдlonego, Аеe nie mogАаem siАв powstrzymaАз od pytania: - Co panu jest? WyglАбda pan, !jakby zgubiАа dolara, a znalazАа piАвАз centАжw. - To, to oddychanie - powiedziaАа. - Ono znikАаo. - SkАбd pan wie? - Nie wiem. NiezupeАаnie wiem. Nie wiem na pewno. Ale wczorajszej nocy juАе tego niesАаyszaАаem ani dziАд w ciАбgu "dnia. A poza tym... czujАв, Аеe to znikАаo. PrzysiadАаem na brzegu biurka ipociАбgaАаem whisky. DziewiАвcioletniАб szkockАб whisky - wyleАеakowanАб i dojrzaАаАб, ale nie bardzo odpowiedniАб pod nie strawionАбjeszcze kanapkАв z kieАаkami. Mimo woli pomyАдlaАаem, Аеe powinienem byАа zjeАдАз coАд konkretnego przed tАб wyprawАб na duchy. BezgАаoАдniebeknАбАаem w garАдАз, podczas gdy Wallis wierciАа siАв i podrygiwaАа i wyglАбdaАа na coraz bardziej nieszczАвАдliwego. - Czy uwaАеa pan, Аеe to oddychanie w jakiАд sposАжb !mogАаo siАв przenieАдАз z domu naDana? - zapytaАаem. Nie podniАжsАа oczu, ale wzruszyАа ramionami i jeszcze bardziej podrygiwaАа. - To wАаaАдnie przychodzi na myАдl, nieprawdaАе? Chodzi mi o to, Аеe jeАдli duchy mogАб nawiedzaАз jakieАд miejsce, to czemu nie miaАаyby nawiedzaАз osАжb? Kto moАеe wiedzieАз, co duchy robiАб, a czego robiАз niemogАб? Nie wiem, panie Hyatt. CaАаa ta przeklАвta sprawa jest dla mnie tajemnicАб i mam juАе tego doАдАз. Przez chwilАв siedzieliАдmy w ciszy. Biblioteka Seymoura Wallisa byАаa zagracona i duszna i zaczynaАаem siАв czuАз, jak gdybym siedziaАа w jakiejАд malutkiej mrocznej pieczarze na dnie kopalni, przywalonej tonami skaАа i kamieni. Takie wАаaАдnie uczucie przejmowaАаo czАаowieka w tym domu przy !Pilarcitos - jakby przytАаaczaАа !ciАвАеarem stuletniego cierpieniai stuletniej cierpliwoАдci. Niezbyt mi przypadАаo do gustuto uczucie, a mАжwiАбc szczerze, wprowadzaАаo mnie wdepresjАв i graАаo na nerwach. - WspomniaАа pan coАд o parku - przypomniaАаem mu. - Kiedy pan po raz pierwszy do mnie przyszedАа, mАжwiАа pan coАд o parku. Nie zrozumiaАаem, o co panu chodziАаo. - O parku? NaprawdАв? - Tak mi siАв wydawaАаo. - Zapewne mАжwiАаem. Od czasu,gdy pracowaАаem przy tamtym przeklАвtym parku, ciАбgle mam parszywego pecha. - To byАа park we Fremoncie? Tam gdzie znalazАа pan niedАиwiedzicАв? SkinАбАа gАаowАб. - Zbudowanie "tej kАаadki byАаo prostАб robotАб konstrukcyjnАб, zwykАаa kАаadkawspornikowa dla pieszych, nic szczegАжlnie wymyАдlnego. WybudowaАаem ich juАе ze dwadzieАдcia czy trzydzieАдci na rАжАеnych terenach komunalnych wzdАаuАе caАаego wybrzeАеa. Ale ten park byАа wyjАбtkowo wredny. SzeАдАз czy siedem razy zawaliАаy siАв nam fundamenty. Trzech robotnikАжw ulegАаo powaАеnym wypadkom. Jednego oАдlepiАаo. I nie mogliАдmy zgodnie ustaliАз, gdzie ma staАз ta kАаadka ani jak jАб ustawiАз. MiaАаem !zupeАаnie nienormalne kАаАжtnie zwАаadzami miejskimi. Cztery miesiАбce budowaliАдmy mostek, ktАжry powinien zajАбАз nam cztery dni. OczywiАдcie nie pomogАаo to mojej opinii. MogАв panu powiedzieАз, panie Hyatt,Аеe od czasu Fremontu czuАаem,Аеe depce mi po piАвtach pech. UniosАаem szklankАв z whisky i obracaАаem jАб w dАаoniach, jakby chcАбc w niej skupiАз "bibliotekАв i caАаy dom. - I to - odezwaАаem siАв - to caАаe oddychanie jest, zdaniem pana, czАвАдciАб paАгskiego pecha? WestchnАбАа. - Nie wiem. Tak czasami myАдlaАаem. Zastanawiam siАв nieraz, czy przypadkiem nie dostajАв obАаАвdu. W tym momencie rozlegАаo siАв dwukrotne uderzenie koАаatki. -OtworzАв - powiedziaАаem i wyszedАаem do mrocznego hallu.Gdy odciАбgaАаem zasuwy i odpinaАаem АаaАгcuchy, nie mogАаem powstrzymaАз siАв od rzucenia okiem na niedАиwiedzicАв stojАбcАб na porАвczy. W pАжАаmroku zdawaАаa "siАв wiАвksza niАе przy Адwietle, bardziej kudАаata, jakby cienie gromadzАбce siАв wokАжАа wrastaАаy w jej sierАдАз. A naokoАаo mnie, na kaАеdej Адcianie wisiaАаy te nieciekawe ciemne widoki Mount Taylor i Cabezon Peak, staloryty, akwaforty i akwatinty, wszystkie najwyraАиniej wykonane podczas najbrzydszej pogody. !WiedziaАаem tylko, Аеe obie gАжryznajdowaАаy siАв w Nowym Meksyku, wiАвc tym dziwniejsze byАаo, Аеe wszystkie te landszafty tworzono pod pochmurnym niebem. Znowu zaАаomotaАаa koАаatka. - Dobra, dobra! - burknАбАаem. - SАаyszАв! UchyliАаem drzwi. Za nimi stali na werandzie doktor Jarvis i "Jane. WciАбАе padaАаo, grzmiaАаo ibyАаo duszno, ale po przebywaniu w bibliotece Seymoura Wallisa powietrze nocne byАаo dla mnie chАаodne i orzeАиwiajАбce. Po drugiej stronie ulicy dostrzegАаem Bryana Cordera, ktАжry szedАа szybko w naszАб stronАв z gАаowАб wtulonАб w ramiona. - Chyba juАе siАв paАгstwo poznali - powiedziaАаem do Jane i doktora Jarvisa, gdy wprowadzaАаem ich do Адrodka. - To byАаo jedno z tych przypadkowych spotkaАг na mrocznej werandzie - skomentowaАаa Jane. Bryan wbiegАа po schodkach, strzАбsajАбc krople deszczu z !wАаosАжw niby mokry pies. ByАа tosolidnie zbudowany, bezceremonialny facet dociАбgajАбcy czterdziestki, z szerokАб twarzАб, ktАжra АдwiadczyАаa o tym, Аеe na nim moАеna polegaАз. Ta twarz zawsze przypominaАаa mi nie uduchowione oblicze Pata "Boone'a, jeАеeli to w ogАжle byАаomoАеliwe. ChwyciАа mnie za ramiАв. - CzeАдАз, John. MaАаo brakowaАаo, a nie przyszedАаbym. Jak ci idzie? - Upiornie - odrzekАаem i nie АеartowaАаem. Zanim zamknАбАаem drzwi, nie mogАаem siАв oprzeАз pokusie, aby nie spojrzeАз na "koАаatkАв i upewniАз, Аеe ciАбgle !byАаa mosiАвАеna, nieoАеywiona i wАдciekle brzydka. ZaprowadziАаem wszystkich do biblioteki Seymoura Wallisa i przedstawiАаem ich. Wallis zachowywaАа siАв uprzejmie, alebyАа rozkojarzony, jakby przyjmowaАа przedstawicieli biura sprzedaАеy !nieruchomoАдci, ktАжrzy przyszli wyceniАз jego posesjАв. PodawaАаrАвkАв, oferowaАа whisky, przynosiАа krzesАаa, ale potem usiadАа z powrotem przy biurku,tАвpo wpatrujАбc siАв w poprzecierany dywan, i nie odezwaАа siАв sАаowem. Doktor Jarvis wyglАбdaАа teraz mniej oficjalnie w granatowej sportowej marynarce. ByАа bystry, niewysoki i rudawy, zaczynaАаem go lubiАз. !PociАбgnАбАа whisky, kaszlnАбАа, po czym powiedziaАа: - Obawiam siАв, Аеe stan !paАгskiego przyjaciela nie ulegАаwiАвkszej poprawie. Nie miaАа !juАе wiАвcej takich atakАжw, ale bez przerwy ma kАаopoty z oddychaniem i nie moАеemy obudziАз go z letargu. Jeszcze dzisiaj pАжАиnym wieczorem zrobimy mu elektrokardiogram ielektroencefalogram, Аеeby sprawdziАз, czy nie ma zmian wpracy serca oraz oznak uszkodzenia mАжzgu. - Uszkodzenie mАжzgu? AleАе on tylko spadАа z krzesАаa! - ZdarzaАаy siАв przypadki Адmiertelnych upadkАжw z krzesАаa. - Czy ciАбgle pan uwaАеa, Аеe towstrzАбs mАжzgu? - zapytaАаa Jane. - A jego oczy? "Doktor Jarvis przekrАвciАа siАв na!krzeАдle. - Gdybym uwaАеaАа, Аеe to jedynie wstrzАбs mАжzgu i nicpoza tym, nie przyszedАаbym tutaj. Ale wydaje mi siАв, Аеe staАаo siАв jeszcze coАд, czego na razie nie rozumiem. - Czy w tym pokoju sАаyszeliАдcie to oddychanie? Czy tu siАв to wszystko zdarzyАаo? - zapytaАа Bryan. - WАаaАдnie tutaj. Bryan wstaАа i obszedАа pomieszczenie. Chwilami !dotykaАа Адcian, zajrzaАа takАеe do kominka. Kilka razy zastukaАа w tynk kostkami !palcАжw, sprawdzajАбc gruboАдАз. Po pewnym czasie stanАбАа na Адrodku pokoju z zakАаopotaniem na twarzy. - Drzwi byАаy zamkniАвte? - zapytaАа mnie. - Drzwi i okna. !Z wolna pokrАвciАа gАаowАб. - To bardzo dziwne. - Co jest dziwne? - Zwykle, jeАеeli wystАвpuje narastajАбce ciАдnienie, spowodowane przeciАбgami czyprАбdami powietrznymi, kominek jest czysty, a komin nie zapchany. WАаАжАе rАвkАв do kominka i sprawdАи to sam. Nie ma Аеadnego ciАбgu. Komin jest zapchany. PodszedАаem i uklАбkАаem na wyblakАаym indiaАгskim dywaniku przed kominkiem. ByАаo to takie wiktoriaАгskie palenisko biblioteczne ze zdobionym stalowym heАаmem i rusztem z glinki ogniotrwaАаej. WyciАбgnАбАаem szyjАв i !spozieraАаem w gАжrАв, w zimnАб, #przesiАбkniАвtАб sadzАб ciemnoАдАз.!Bryan miaАа racjАв, nie byАаo tu "ciАбgu, nie czuАаo siАв powietrza.!Nie docieraАаy tu takАеe odgАаosynocy, ktАжre zazwyczaj odbijajАб siАв echem w szybie. Ten komin byАа gАаuchy. - Panie Wallis - odezwaАа siАв Bryan - czy ten komin jest zamurowany? Czy ktoАд kazaАа go zamurowaАз? Wallis obserwowaАа nas ze zmarszczonymi brwiami. - Komin wcale nie jest zamurowany. Zaledwie kilka dnitemu paliАаem stare papierzyska, ktАжrych siАв chciaАаem pozbyАз. Bryan po raz wtАжry zajrzaАа do Адrodka. - CАжАе, panie Wallis, jeАеeli wtedy nie byАа zapchany,to jest zapchany teraz. MoАеe to miaАаo coАд wspАжlnego z "odgАаosami, ktАжre pan sАаyszaАа. Czy pozwoli pan, Аеe sprawdzАв piАвtro wyАеej? - AleАе proszАв - powiedziaАа #Wallis. - Ja zostanАв tutaj, jeАдlimoАеna. Mam tego wszystkiego dosyАз... Nasza czwАжrka wymaszerowaАаa do przedpokoju i zapaliliАдmy !wАбtАаe АдwiateАаko nad schodami.ByАаo sАаabe z powodu ciemnegoszklanego klosza w kolorze oliwkowoАеАжАаtym, pokrytego grubАб warstwАб kurzu i pajАвczyn. Wszystko w tym domu wydawaАаo siАв zatАвchАаe, wyblakАаe i zakurzone, ale zapewne Wallis nazwaАаby to Айcharakterem". ZaczynaАаem byАз zdecydowanym zwolennikiem laminatu, plastyku i kiczowatego wspАжАаczesnego budownictwa. Gdy Bryan wchodziАа na pierwszy stopieАг, Jane nagle spostrzegАаa mosiАвАеnАб statuetkАв niedАиwiedzicy. - Bardzo interesujАбca - !powiedziaАаa. - Czy naleАеaАаa dowyposaАеenia domu? - Nie. Seumour Wallis wykopaАа jАб gdzieАд we Fremoncie, gdy budowaАа tam most. Jest konstruktorem mostАжw, a raczej byАа nim. Jane dotknАвАаa Ааagodnej twarzy statuetki, jakby spodziewaАаa siАв, Аеe lada chwila otworzy oczy. - CoАд mi to przypomina - powiedziaАаa pАжАаgАаosem. - PatrzАбc na niАб czujАв siАв przedziwnie. Wydaje mi siАв, Аеe!juАе jАб gdzieАд widziaАаam, ale przecieАе to niemoАеliwe. ZatrzymaАаa siАв na kilka sekund, jej dАаoАг dotykaАаa gАаowy statuetki. Wreszcie podniosАаa wzrok. - Nie pamiАвtam. MoАеe przypomnАв sobie pАжАиniej. Idziemy? Bryan prowadziАа. StАбpaliАдmy !cicho, tak cicho, jak siАв tylko daАаo, po starych skrzypiАбcychschodach. ktАжre biegАаy dwoma pasmami, w kaАеdym po okoАаo %dziesiАвАз stopni. ZnaleАиliАдmy siАвna dАаugiej galeryjce, oАдwietlonej nastАвpnym brudnym szklanym kloszem, wyАаoАеonej brudnoczerwonym dywanem. WyglАбdaАаo na to, Аеedomu tego nie odnawiano od dwudziestu lub trzydziestu lat.OtaczaАаa nas ta wszechobecna cisza i zapach wilgotnej pleАдni. - Komin biblioteczny zapewne idzie przez ten pokАжj - powiedziaАа Bryan i poprowadziАаnas do drzwi sypialni, umieszczonych pod kАбtem po !przeciwlegАаej stronie galeryjki.#PrzekrАвciАа mosiАвАеnАб klamkАв i wszedАа. Sypialnia byАаa mdАаa i zimna. MiaАаa okno, ktАжre wychodziАаo na dziedziniec, gdzie w podmuchach wiatru unosiАаy siАвi opadaАаy ciemne, zlane deszczem gaАаАвzie drzew. Амciany byАаy pokryte bladoniebieskimi tapetami, pobrАбzowiaАаymi od wilgoci. !CaАаe umeblowanie skАаadaАаo siАвz taniej szafy na wysoki poАаysk i zniszczonego Аеelaznego АаАжАеka. PodАаogАв wyАаoАеono na starАб modАаАв linoleum, ktАжre wiele lat temu zapewne byАаo zielone. Bryan podszedАа do kominka, ktАжry byАа podobny do tego w bibliotece Seymoura Wallisa, tyle Аеe pomalowany na kolor kremowy. UklАбkАа obok i nasАаuchiwaАа, a my staliАдmy, przyglАбdajАбc siАв. - Co sАаyszysz? - zapytaАаem go. - Czy teАе jest zapchany? - Tak mi siАв zdaje - powiedziaАа, wytАвАеajАбc wzrok w ciemnoАдciach panujАбcych we wnАвtrzu kominka. - Gdybym mАжgАа zobaczyАз, co jest za tym parapetem, to moАеe... %PrzysunАбАа siАв bliАеej i ostroАеniewsadziАа gАаowАв pod heАаm kominka. "Doktor Jarvis zaАдmiaАа siАв, ale !byАа to jakiАд nerwowy Адmiech. -Czy pan coАд widzi? - Nie jestem pewien - odpowiedziaАа Bryan przytАаumionym gАаosem. - Tu "jest jakiАд inny rezonans. JakiАд dАиwiАвk, jakby bicie. Nie jestem pewien, czy to echo w samym kominie, czy wibracje w caАаym domu. - My tu niczego nie sАаyszymy - powiedziaАаem. - Poczekaj - stwierdziАа i przesunАбАа siАв tak, Аеe caАаa jego gАаowa zniknАвАаa w czeluАдciach komina. - Mam nadziejАв, Аеe umyje pangАаowАв, zanim powrАжci do cywilizowanego Адwiata - zaАеartowaАаa Jane. - Och, bywaАаo gorzej - odparАаBryan. - NiezaleАеnie od dnia wolАв komin od Адcieku. - A teraz sАаyszysz coАд? - zapytaАаem, klАвczАбc na podАаodze obok kominka. - Ciii! - rozkazaАа Bryan. - !Narasta jakiАд dАиwiАвk. Podobne bicie do tamtego. - WciАбАе nie sАаyszАв - poinformowaАаem go. - Tu wewnАбtrz jest zupeАаnie wyraАиne. O, proszАв. Bach-bach-bach-bach-bach. Prawie jak bicie serca. Bach-bach-bach... sprАжbuj mierzyАз czas, dobra? Masz sekundnik na zegarku? "- Ja to zrobiАв - wАаАбczyАа siАв "doktor Jarvis. - JeАеeli to puls, to bАвdzie moja dziaАаka. - Dobra - powiedziaАа Bryan odkasАаujАбc. - Zaczynam. MajАбc gАаowАв schowanАб pod heАаmem kominka, rАвkАб poszukaАа kolana doktora Jarvisa. Potem, w miarАв jak !sАаyszaАа dАиwiАвki, wystukiwaАа czas, a Jarvis sprawdzaАа na zegarku. - To nie puls - zauwaАеyАа Jarvis po kilku minutach. - W kaАеdym razie nie jest to puls ludzki. - Starczy wam? - prychnАбАа Bryan. - Zaczynam siАв tu czuАзjak klaustrofobik. - Raczej jak АдwiАвty klaustrofobik - zaАеartowaАаa Jane. - Czy bАвdziesz miaАа ze sobАб worek z zabawkami, gdy wyjdziesz? - A, do licha z tym wszystkim - powiedziaАа Bryan i zaczАбАа siАв wysuwaАз. "I nagle wrzasnАбАа przeraАиliwie. Nigdy nie sАаyszaАаem, Аеeby mАвАеczyzna krzyczaАа takim gАаosem, i przez chwilАв nie mogАаem siАв zorientowaАз, co tojest. Potem zawoАаaАа: - WyciАбgnijcie mnie stАбd! WyciАбgnijcie mnie! Na litoАдАз !"boskАб, wyciАбgnijcie mnie! - i "zrozumiaАаem, Аеe dzieje siАв coАд okropnego, Аеe coАд siАв staАаo Bryanowi. Doktor Jarvis chwyciАа go za #nogАв i wrzasnАбАа: - CiАбgnijcie! WyciАбgnijcie go stamtАбd! MartwiejАбc ze strachu, chwyciАаem za drugАб nogАв i razem usiАаowaliАдmy go wyciАбgnАбАз. Ale mimo Аеe to tylko gАаowa ugrzАвzАаa w kominie, Bryan zaklinowaАа siАв caАаkiem i wrzeszczaАа, wyАа, a caАаym jego ciaАаem rzucaАаo jak w agonii. - WyciАбgnijcie mnie! WyciАбgnijcie! O BoАеe, BoАеe, wyciАбgnijcie mnie! Doktor Jarvis puАдciАа nogАв Bryana, aby zobaczyАз, co zaszАаo pod heАаmem kominka. !Lecz on miotaАа siАв i darАа tak !strasznie, Аеe nie mogliАдmy nic zrobiАз. Jarvis prАжbowaАа go uspokoiАз: - Bryan! Bryan! SАаuchaj! Nie panikuj! UspokАжj !siАв, bo zrobisz sobie krzywdАв. Doktor obrАжciАа siАв w moim kierunku. - MusiaАаa mu tam аАб sky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B'p* cw (Ъ ═ c┌ )g╣ c=* !╓ cа+Ў+У c,Й6яPfutknАбАз gАаowa. Na rany Chrystusa, niech pan wytАвАеy "siАаy i przytrzyma go, Аеeby siАв nie rzucaАа. Obaj chwyciliАдmy za heАаm nad kominkiem i prАжbowaliАдmy oderwaАз go od kafli, ale trzymaАа siАв mocno, scementowany wieloletnimi warstwami kurzu i rdzy, i w Аеaden sposАжb nie moАеna byАаo go poruszyАз. Bryan krzyczaАа "przeraАиliwie, lecz nagle urwaАа, a jego ciaАаo staАаo siАв bezwАаadne. - O BoАеe! - zawoАаaАа doktor Jarvis. - Patrzcie. Spod heАаmu, wsiАбkajАбc w koАаnierzyk i krawat Bryana, powoli rozlewaАаa siАв jasnoczerwona plama krwi. !Jane, ktАжra staАаa tuАе za nami,zbieraАаo siАв na wymioty. Za !duАеo byАаo tej krwi jak na maАаezaciАвcie czy zadrapanie. SkapywaАаa po koszuli Bryana i po naszych dАаoniach, a potem "zaczАвАаa wolno spАаywaАз wzdАаuАеszpar miАвdzy kafelkami, !ktАжrymi byАа wyАаoАеony kominek.- OstroАеnie - instruowaАа nas doktor Jarvis. - WyciАбgajcie go ostroАеnie. PomaАаu wysuwaliАдmy ciaАаo Bryana. ZdawaАаo siАв najpierw, Аеe ciАбgle coАд trzyma go mocnoza gАаowАв, lecz nagle poczuliАдmy, jak to coАд puszcza go i Bryan wypadАа z komina. RunАбАа na ruszt. Z narastajАбcym przeraАеeniem utkwiАаem wzrok w jego gАаowie.Nie mogАаem dАаuАеej patrzeАз, ale teАе nie umiaАаem oderwaАз #oczu. CaАаАб gАаowАв miaАа obdartАбze skАжry i miАвsa, pozostaАаa goАаa czaszka, na ktАжrej gdzieniegdzie tkwiАаy strzАвpy ciaАаa i pojedyncze kАвpki #wАаosАжw. Z oczodoАаАжw zniknАвАаy oczy, widniaАаa tam tylko klejowato poАаyskujАбca koАдАз. Jane wyszeptaАаa gАаosem zdАаawionym od mdАаoАдci: - O BoАеe, co siАв staАаo? #Doktor Jarvis ostroАеnie uАаoАеyАа ciaАаo Bryana na podАаodze. "Czaszka uderzyАаa goАаАб koАдciАб o kafle, wydajАбc ohydny dАиwiАвk. Doktor Jarvis miaАа twarz biaАаАб i zszokowanАб - zapewne moja byАаa taka sama.- Nigdy czegoАд podobnego nie widziaАаem - wymamrotaАа. - Nigdy. SpojrzaАаem w kierunku czarnejczeluАдci starego wiktoriaАгskiego kominka. - !ChciaАаbym wiedzieАз, jak to siАвstaАаo. Na rany Chrystusa, panie doktorze, co tam jest? Doktor Jarvis w milczeniu #potrzАбsnАбАа gАаowАб. Акaden z nasnie byАа przygotowany na to, by tam zajrzeАз. Cokolwiek "obdarАаo z ciaАаa gАаowАв Bryana, Аеaden z nas nie miaАа ochoty siАв z tym czymАд spotkaАз. - Jane - powiedziaАа doktor Jarvis, wyjmujАбc z gАжrnej kieszeni kartkАв - tu masz numer Szpitala Fundacji Elmwood, gdzie pracujАв. ZadzwoАг do doktora Speedwella i powiedz mu, co "siАв staАаo. Powiedz mu, Аеe ja tujestem. I poproАд go, aby moАеliwie jak najszybciej przysАаaАа ambulans. !- A policja? - wtrАбciАаem. - NiemoАеemy po prostu... Doktor Jarvis spojrzaАа z obawАб na kominek. - Bo ja wiem. MyАдlipan, Аеe nam uwierzАб? - Na rany Chrystusa, jeАеeli w tym kominie jest coАд, co rozdziera ludzi na strzАвpy, to ja nie mam zamiaru sam sprawdzaАз. MyАдlАв, Аеe pan rАжwnieАе. "Doktor Jarvis skinАбАа gАаowАб. - !Dobrze. ZadzwoАг teАе na policjАв- zwrАжciАа siАв do Jane. "WАаaАдnie miaАаa wyjАдАз z pokoju,!gdy rozlegАаo siАв ciche pukanie do drzwi. UsАаyszeliАдmy gАаos Seymoura Wallisa: - Czy wszystko w porzАбdku? WydawaАаo mi siАв, Аеe sАаyszАв krzyki. PodszedАаem do drzwi i otworzyАаem je. StaАа za nimi Wallis, blady i zmartwiony, musiaАа wyczytaАз z mojej twarzy, Аеe coАд siАв staАаo. - ByАа wypadek - powiedziaАаemmu. - MoАеe niech pan lepiej nie wchodzi. !- Czy coАд siАв komuАд staАаo? - zapytaАа, prАжbujАбc spojrzeАз ponad moim ramieniem. - Tak. Bryan jest powaАеnie !ranny. Ale proszАв, radzАв panu, Аеeby pan nie patrzyАа. To straszne. Wallis odepchnАбАа mnie na bok. - To mАжj dom, panie Hyatt. ChcАв wiedzieАз, co tu siАв dzieje. Zapewne miaАа racjАв. Ale gdy wkroczyАа do sypialni i zobaczyАа leАеАбce tam ciaАаo Bryana i jego czaszkАв szczerzАбcАб zАвby do sufitu, zmartwiaАа, nie mАжgАа siАв ani ruszyАз, ani przemАжwiАз. "Doktor Jarvis spojrzaАа w gАжrАв, #na Jane. - IdАиАеe po tАв karetkАв!- nakazaАа niecierpliwie. - Im szybciej dowiemy siАв, co siАв staАаo, tym lepiej. "Wallis usiadАа ciАвАеko na wАбskim АаАжАеku i zАаoАеyАа dАаonie na podoАаku. PatrzyАа na Bryana z nie sАаabnАбcym przeraАеeniem. - Przykro mi, panie Wallis - powiedziaАа doktor Jarvis. - WydawaАаo mu siАв, Аеe sАаyszy jakiАд dАиwiАвk w kominie i wАаoАеyАа tam gАаowАв, Аеeby sprawdziАз, co to moАеe byАз. Wallis otworzyАа usta, nie powiedziaАа nic, i z powrotem je zamknАбАа. - Nam siАв wydawaАаo, Аеe coАд albo ktoАд zaatakowaАа go - dodaАаem. - Kiedy miaАа tam gАаowАв, a my usiАаowaliАдmy go $siАаАб wyciАбgnАбАз, byАаo zupeАаnie!tak, jakby ktoАд rАжwnie silny gotam trzymaАа. NiemalАеe ukradkiem, Wallis zwrАжciАа oczy na ciemny i pusty kominek. - Nie rozumiem- powiedziaАа ochryple - co chce mi pan powiedzieАз? Doktor Jarvis wstaАа. JuАе nie mАжgАа niczego zrobiАз dla Bryana. PozostaАаo jedynie wyjaАдnienie, co go zabiАаo. PowiedziaАа powaАеnie: - Albo zaklinowaАаa mu siАв tam gАаowa w jakiАд nietypowy sposАжb, panie Wallis, albo w tym przewodzie jest jakieАд zwierzАв, a moАеe czАаowiek, ktАжry w psychopatycznym napadzie zdarАа ciaАаo z gАаowy Bryana Cordera. - W przewodzie kominowym? W przewodzie kominowym w moim domu? - Obawiam siАв, Аеe na to wyglАбda. - AleАе to szaleАгstwo! Co, do diabАаa, moАеe mieszkaАз w kominie, i jeszcze w taki sposАжb rozdzieraАз ludzi na strzАвpy? Doktor Jarvis spojrzaАа na leАеАбce ciaАаo Bryana i znowu na Seymoura Wallisa. - Tego wАаaАдnie, proszАв pana, musimy siАв dowiedzieАз. Wallis pomyАдlaАа chwilАв, !wreszcie potarАа twarz dАаoАгmi. - To wszystko nie ma sensu. Najpierw oddychanie, teraz ta"АдmierАз. Panowie rozumiejАб, Аеe !bАвdАв musiaАа sprzedaАз ten dom. - SАбdzАв, Аеe poniesione kosztypowinny siАв panu zwrАжciАз - powiedziaАаem, starajАбc siАв byАз pomocny. - Te stare dworki w obecnych czasach Адwietnie idАб na rynku. Ze zmАвczeniem pokrАвciАа gАаowАб. - Nie martwiАв siАв o pieniАбdze. Ja tylko chciaАаbym mieАз miejsce, gdzie mАжgАаbym zamieszkaАз i gdzie takie rzeczy nie zdarzaАаyby siАв. ChciaАаbym trochАв spokoju, na litcАдАз boskАб. Biedny czАаowiek. - JeАеeli duch nie pАжjdzie za panem, to zapewne przeprowadzka byАаaby najlepszym rozwiАбzaniem - oznajmiАаem. Wallis gapiАа siАв na mnie zszokowany i rozzАаoszczony. -To coАд siedzi w cholernym !kominie! - fuknАбАа. - WАаaАдnie zamordowaАаo paАгskiego przyjaciela, a pan rozmawia tak, jakby to nie byАаo waАеne. CoАд tam jest, ukrywa siАв, czy moАеe mi pan zagwarantowaАз, Аеe nocАб nie wylezie i nie zechce mnie zadusiАз w moim wАаasnym АаАжАеku? - Panie Wallis - odpowiedziaАаem - nie jestem АдwiАвtym. - Pewnie wezwaliАдcie policjАв -burknАбАа, nawet nie spojrzawszy na mnie. "Doktor Jarvis skinАбАа gАаowАб. - Powinni tu zaraz byАз. W tym momencie Jane wrАжciАаa na gАжrАв i powiedziaАаa: - Za dwie, trzy minuty. ByАа w pobliАеu radiowАжz. ZadzwoniАаamteАе do szpitala i natychmiast wysyАаajАб karetkАв. - DziАвki, Jane. - Wiecie, ja mam broАг - powiedziaАа Wallis. - To tylko stary kolt z czasАжw wojny. "MoglibyАдmy strzeliАз w gАжrАв, w komin, wАжwczas to, co tam jest, nie miaАаoby Аеadnej szansy. PodszedАа doktor Jarvis. - Czy mАжgАаbym dostaАз poszewkАв? - zapytaАа. - ChciaАаbym czymАд zakryАз gАаowАв pana Cordera. - OczywiАдcie. Niech pan zdejmie poszewkАв z tej poduszki, tutaj. To potworny widok. Czy domyАдla siАв pan, jakie stworzenie mogАаo coАд takiego zrobiАз? Czy istnieje jakiАд gatunek ptaka, ktАжry taksiАв zachowuje? MoАеe w kominie uwiАвziony jest kruk albo szympans? - Szympans? - zapytaАаem. - To nie takie nadzwyczajne, jakby siАв wydawaАаo. Edgar Allan Poe napisaАа nowelkАв o maАаpie, ktАжra morduje dziewczynАв i wpycha jАб w komin - skomentowaАа doktor Jarvis. - No tak, ale to coАд, co tkwi w tym kominie, jest wyjАбtkowo groАиne. MoАеe to zrobiАа jakiАд wygАаodzony kot lub szczur od dawna tu uwiАвziony? %Wallis podniАжsАа siАв z АаАжАеka. - IdАв po pistolet - oznajmiАа. - #JeАдli to coАд wylezie, nie bАвdАв tutaj staАа bezbronny. Na zewnАбtrz, na ulicy, !rozlegАаo siАв wycie syreny. Jane#АдcisnАвАаa mnie za ramiАв. - SАб. DziАвki Bogu. RozlegАаo siАв Ааomotanie do drzwi. Wallis zszedАа, Аеeby !otworzyАз. UsАаyszeliАдmy stukot buciorАжw na schodach i do niewielkiej sypialni weszАаo dwАжch glinarzy w koszulach i czapkach spryskanych deszczem. PrzyklАвknАвli nad ciaАаem Bryana Cordera, nie spojrzawszy na nas, jakby Bryan byАа ich wiecznie pijanymbraciszkiem, ktАжrego przyszli zabraАз do domu. - Co robi ta poszewka na jegogАаowie? - zapytaАа przeАеuwajАбcy gumАв WАаoch, z twarzАб zdobnАб w obwisАаe wАбsy. Nie zrobiАа Аеadnego ruchu, aby dotknАбАз poszewki czy ciaАаa. Jak wiАвkszoАдАз gliniarzy z Zachodniego WybrzeАеa miaАа silnie rozwiniАвte poczucie podejrzliwoАдci, a jedna z pierwszych zasad w jego kodeksie postАвpowania brzmiaАаa: nie dotykaj niczego, pАжki nie dowiesz siАв, co to jest. ZaczАбАаem wyjaАдniaАз: - OglАбdaliАдmy dom. Pan Wallis, !wАаaАдciciel, uskarАеaАа siАв na dziwne odgАаosy, ktАжre mu przeszkadzaАаy. Ja nazywam siАвJohn Hyatt i pracujАв w wydziale sanitarno-epidemiologicznym. To jest Jane Torresino, a to doktor Jarvis z Elmwood. Gliniarz rzuciАа spojrzenie koledze, mАаodemu Irlandczykowi o jasnoszarych oczach i piegowatej twarzy, ktАжra bardziej byАаa piegiem niАе twarzАб. - A czemu to wydziaАа sanitarny pracuje o tak pАжАиnych godzinach? - CАжАе - odparАаem. - To byАа przypadek wykraczajАбcy pozanormalny tok postАвpowania. MoАеna powiedzieАз, Аеe to sprawa osobista. - A pan, doktorze? !Doktor Jarvis uАдmiechnАбАа siАв raptownie, krАжtko i nerwowo. -Ja podobnie. Chyba moАеna to nazwaАз chaАаturАб. - No wiАвc, co siАв staАаo? KaszlnАбАаem i kontynuowaАаem wyjaАдnienia. - Ten pan, Bryan Corder, to inАеynier, ktАжry pracuje ze mnАб. Jest specjalistАб od struktur budowlanych i zwykle pracuje przy oczyszczaniu slumsАжw. WziАвliАдmy go ze sobАб, poniewaАе zna siАв na dziwnych odgАаosach i przeciАбgach i na wszystkim, co wiАбАеe siАв z prАжchnieniem. Policjant wpatrywaАа siАв we mnie ze spokojem, ale nie poruszyАа siАв, aby unieАдАз poszewkАв. - WydaАаo mu siАв, Аеe sАаyszy stukanie w kominie - powiedziaАаem prawie szeptem. - WАаoАеyАа tam gАаowАв, Аеeby $lepiej sАаyszeАз i... no cАжАе, tak "to siАв skoАгczyАаo. CoАд go chyba zaatakowaАаo. Nie widzieliАдmy, co to byАаo. Gliniarz rzuciАа okiem na towarzysza, wzruszyАа !ramionami i podniАжsАа poszewkАв.SrebrzystobiaАаa karetka marki Cadillac АдmignАвАаa przez ustajАбcy deszcz, zabierajАбc ciaАаo Bryana Cordera do szpitala Elmwood Foundation. StaАаem na pierwszym schodku willi na Pilarcitos tysiАбc !piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. PatrzyАаem, jak odjeАеdАеa. Obokmnie zatrzymaАа siАв porucznik policji, ktАжry zjawiАа siАв w zwiАбzku ze sprawАб. ZapaliАа papierosa. ByАа to wysoki mАвАеczyzna o lakonicznym "sposobie wysАаawiania siАв. MiaАа mokry kapelusz, nos krogulczy i spokojny, uprzejmy sposАжb zadawania pytaАг. PrzedstawiАа siАв jako porucznik Stroud i okazaАа legitymacjАв gestem magika produkujАбcego papierowe kwiatki z niczego. - No i - powiedziaАа Ааagodnie, wypuszczajАбc dym - to nie byАа pana dzieАг, panie Hyatt. ChrzАбknАбАаem. - MoАеe pan to jeszcze raz powtАжrzyАз? "Porucznik Stroud zaciАбgnАбАа siАвdymem. - Czy dobrze pan znaАаpana Cordera? - PracowaliАдmy w tym samym wydziale. Raz byАаem u niego na kolacji. Moira robi wyАдmienite ciasteczka orzechowe. - Ciasteczka orzechowe? To teАе jedna z moich sАаaboАдci. Zapewne pani Corder bardzo przeАеyje ten wypadek. - Jestem tego pewien. To miАаa kobieta. Na gАжrze otworzyАаo siАв z trzaskiem okno i wyjrzaАа jedenz policjantАжw. - Poruczniku? Stroud cofnАбАа siАв krok, spojrzaАа w gАжrАв. - O co !chodzi? Czy coАд znaleАиliАдcie? - WyjАвliАдmy poАаowАв tego przeklАвtego komina i na nic $nie natrafiliАдmy. SАб tylko Адlady zaschАаej krwi. - Акadnych oznak szczurАжw czy ptakАжw? Акadnych ukrytych przejАдАз? - Nie, poruczniku. Czy mamy dalej szukaАз? - Jeszcze chwilАв. Okno zamknАвАаo siАв z klekotem, a porucznik Stroud ponownie obrАжciАа siАв w kierunku ulicy. Wszystkie chmury rozwiaАаy siАв, a na czystym wieczornym niebie pojawiaАаy siАв roziskrzone gwiazdy. W dole, na Mission Street, trАбbiАаy w rАжАеnych tonacjach samochody, a z okna na ktАжrymАд z wyАеszych piАвter w domu po przeciwnej !stronie ulicy dobiegaАа chАжralnyАдpiew Alelluja z Mesjasza Haendla. - Czy pan jest religijny, panie Hyatt? - zapytaАа porucznik Stroud. - Tak i nie - powiedziaАаem ostroАеnie. - Bardziej nie niАе tak. Chyba jestem bardziej przesАбdny niАе religijny. - WiАвc to, co pan mАжwiАа o oddychaniu i biciu serca w tymdomu... naprawdАв pan w to wierzy? SpojrzaАаem na niego. Jego oczy spoglАбdaАаy ze zrozumieniem. PotrzАбsnАбАаem gАаowАб. - Uhm... - MuszАв rozwaАеyАз rАжАеne moАеliwoАдci - powiedziaАа porucznik. - Pan Corder mАжgАа zginАбАз w wyjАбtkowo nietypowym i maАаo prawdopodobnym wypadku; albo napadАаo na niego jakieАд zwierzАв uwiАвzione w kominie, albo zostaАа zaatakowany przez nie zidentyfikowanego !osobnika, ktАжry w jakiАд sposАжbukryАа siАв w kominie, albo !zginАбАа z rАбk pana i paАгskich przyjaciАжАа. PatrzyАаem na mokry chodnik i !skinАбАаem gАаowАб. - Jestem tego Адwiadomy. - OczywiАдcie, jest teАе ewentualnoАдАз, Аеe wydarzyАаo !siАв coАд paranaturalnego, coАд, co miaАаo zwiАбzek z dziaАаaniem siАа nadprzyrodzonych wАаaАдnie w tym miejscu. - Pan naprawdАв uwaАеa to za jednАб z moАеliwoАдci? - ChociaАе jestem detektywem,nie oznacza to wcale, Аеe jestem zupeАаnie odporny na to, co siАв dzieje na tym Адwiecie. I poza nim rАжwnieАе. Jedno z moich hobby to science fiction. Przez chwilАв nie wiedziaАаem, co mam powiedzieАз. MoАеe ten wysoki, uprzejmy czАаowiek staraАа siАв pozyskaАз moje zaufanie, by podstАвpnie wyАаudziАз ode mnie oАдwiadczenie, Аеe doktor Jarvis, Jane i ja zАаoАеyliАдmy Bryana w ofierze podczas jakiejАд tajemnej ceremonii czarnoksiАвskiej. Ale jego twarz, inteligentna, lecz nie poruszona, niczego nie zdradzaАаa. ByАа pierwszym policjantem napotkanym przeze mnie, ktАжry wysАаawiaАа siАв kulturalnie. Nie miaАаem jednak pewnoАдci, czy to moje nowe doАдwiadczenie sprawia mi przyjemnoАдАз. ZwrАжciАаem siАв w kierunku drzwi i wskazaАаem skinieniem gАаowy na wilczastАб koАаatkАв. - A co pan o tym sАбdzi? !UniАжsАа brew. - ZauwaАеyАаem to,gdy tu po raz pierwszy wchodziАаem. WyglАбda doАдАз niesamowicie, prawda? - MАжj przyjaciel myАдlaАа, Аеe wyglАбda jak wilkoАаak. "Porucznik Stroud cofnАбАа siАв. - No, nie wiem, proszАв pana. MoАеe przepadam za science fiction, ale nie jestem specjalistАб od wampirАжw, demonАжw i tego rodzaju rzeczy. W kaАеdym przypadku moi zwierzchnicy wolАб mordercАжw z krwi i koАдci, ktАжrych moАеna pozamykaАз za kratkami. Ja zawsze szukam zwyczajnej odpowiedzi, zanimzacznАв rozwaАеaАз nadzwyczajnАб. - CАжАе, jest pan policjantem. Drzwi frontowe rozwarАаy siАв i wyszedАа doktor Jarvis. ByАа blady i wyglАбdaАа, jakby caАаy wieczАжr oddawaАа krew. - John,czy mogАв zamieniАз z panem sАаowo na osobnoАдci? Porucznik Stroud !przyzwalajАбco skinАбАа gАаowАб. Doktor Jarvis wprowadziАа mnie !do hallu. Gdy znaleАиliАдmy siАв obok figurki niedАиwiedzicy, spojrzaАа na mnie. ByАа jeszcze bardziej zszokowany i powaАеny niАе poprzednio. - Co siАв staАаo? WyglАбda pan strasznie - odezwaАаem siАв. !WyjАбАа chusteczkАв i obtarАа potz czoАаa. - Nie mogАаem tego powiedzieАз porucznikowi. Lecz#i tak prАвdzej czy pАжАиniej siАв otym dowie. WolaАаbym jednak, aby siАв dowiedziaАа od kogoАд innego, od kogoАд, kto jest tam na miejscu. Na schodach pojawiАаa siАв Jane.Gdy zeszАаa, odezwaАаa siАв do nas: - WАаaАдciwie to zburzyli caАаАб sypialniАв i niczego nie !znaleАиli. John, czy moАеemy juАе iАдАз? OddaАаabym moje rajstopy ze zАаotego lureksu za gin z sokiem pomaraАгczowym. - Jane - powiedziaАа doktor Jarvis - ty teАе powinnaАд to usАаyszeАз. ByАаaАд tam, gdy to siАв staАаo. Przynajmniej uwierzysz. u tam аАб sky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B-АGD╢.╟ cА·/тШ c]0z╨ c└1J(╠ c#23Є cЖ3>zщJane zmarszczyАаa brwi. - O cochodzi? Czy coАд siАв staАаo? SkorzystaАаem z okazji, by otoczyАз jАб ramieniem i uАдcisnАбАз opiekuАгczo, po mАвsku. To dziwne, Аеe instynkty seksualne mАвАеczyzny funkcjonujАб bezustannie, nawet w chwilach kryzysu i przeraАеenia.Ale nie mАжgАаbym powiedzieАз, !Аеe pАаonАбАаem z poАеАбdania. A kiedy doktor Jarvis podzieliАа siАв z nami wieАдciАб, rАвka !zsunАвАаa mi siАв i staАаem tam, wystraszony, zdrewniaАаy ze strachu, przeАдwiadczony, Аеe to coАд, co dziaАаo siАв w domu Seymoura Wallisa, stawaАаo siАв z kaАеdАб godzinАб ciemniejsze, potАвАеniejsze i coraz bardziej zАаowrogie. - Dzwonili do mnie z Elmwood. WziАвli paАгskiego przyjaciela prosto do kostnicy i zaczАвli robiАз autopsjАв. - Czy dowiedzieli siАв, w jaki sposАжb zginАбАа? - zapytaАаa Jane. Doktor Jarvis nerwowo przeАаknАбАа АдlinАв. - Nie dowiedzieli siАв, poniewaАе nie !mogli. Mimo tego, co siАв staАаo z jego gАаowАб, Bryan Corder nadal klinicznie Аеyje. Usta same mi siАв otworzyАаy, zupeАаnie jak wariatowi. - Акyj e? To niemoАеliwe! - Obawiam siАв, Аеe moАеliwe. A przynajmniej takie jest zdaniechirurgАжw. Widzi pan, jego serce nadal bije, gАаoАдno i wyraАиnie, dwadzieАдcia cztery razy na minutАв. - DwadzieАдcia cztery? - zapytaАаa Jane. - PrzecieАе to nie... - To nie jest puls czАаowieka - uzupeАаniАа doktor Jarvis. - Absolutnie nie czАаowieka. Ale jego serce naprawdАв bije, a pАжki bije, bАвdАб siАв starali podtrzymywaАз je. W tejАеe chwili, klnАв siАв, !usАаyszaАаem jakiАд szept. MoАеe byАа to gАаos jednego z policjantАжw znajdujАбcych siАв na gАжrze. MoАеe byАа to pisk opon samochodu na mokrej nawierzchni jezdni. Ale gdy instynktownie obrАжciАаem siАв, aby zobaczyАз kto to, uАдwiadomiАаem sobie, Аеe najbliАеej mnie znajduje siАв obrzydliwa koАаatka z napisem: АйWrАжАз". А¤А■А ББББББББББ Б Б Б Б БББББББББББББББББББ Б!Б"Б#Б$Б%Б&Б'Б(Б)Б*Б+Б,Б-Б.Б/Б0Б1Б2Б3Б4Б5Б6Б7Б8Б9Б:Б;Б<Б=Б>Б?Б@БAБBБCБDБEБFБGБHБIБJБKБLRzucaАаem siАв na moim zapoconym, wymiАвtoszonym АаАжАеku przez kilka godzin, wreszcie o piАбtej nad ranem wstaАаem i zaparzyАаem sobie szklankАв mocnej czarnej kawy, ktАжrАб wzmocniАаem !calvadosem. To wАаaАдnie pijajАб na rozgrzewkАв staruszkowie wNormandii w zimne grudniowe dni. StaАаem w oknie patrzАбc na"blady Адwit spowijajАбcy ulicАв i wydawaАаo mi siАв, jakby moje "Аеycie ulegАаo dziwnej, nagАаej i subtelnej zmianie. CzuАаem siАв jak czАаowiek, ktАжry spaceruje wАдrАжd znajomych miejsc i po skrАвceniu gdzieАд w bok trafia w obce sobie okolice, gdzie domy sАб ciemne i obskurne, a mieszkaАгcy nieprzyjaАиni i niesympatyczni. Nie mogАаem juАе dАаuАеej powstrzymaАз ciekawoАдci i okoАаo szАжstej zadzwoniАаem do szpitala Elmwood Foundation, do doktora Jarvisa. Telefon odebraАаa uprzejmie obojАвtna pielАвgniarka, ktАжra poinformowaАаa mnie, Аеe doktor Jarvis nie moАеe podejАдАз, ale zanotowaАаa mАжj numer i przyrzekАаa powtАжrzyАз mu, aby oddzwoniАа. UsiadАаem wygodnie na mojej kwiecistej kanapie i dalej #piАаem kawАв. CaАаАб noc myАдlaАаemo wszystkim, co zdarzyАаo siАв na Pilarcitos tysiАбc piАвАзset $piАвАзdziesiАбt jeden, i wciАбАе niepojmowaАаem tego, co siАв staАаo. Jedna rzecz wiedziaАаem na pewno. Ta siАаa czy "АйobecnoАдАз", ktАжra nawiedzaАаa tamten dom, nie byАаa przyjazna. WzdragaАаem siАв przed uАеyciem sАаowa Айduch", nawet gdy myАдlaАаem we wАаasnym zaciszu domowym, ale, do diabАаa, czy mogАаoby tobyАз coАд innego? To wydarzenie miaАаo tyle przedziwnych stron, ktАжre, jak mi siАв zdawaАаo, zupeАаnie nie pasowaАаy do siebie. MiaАаem uczucie, Аеe w caАаej tej hecy sam Seymour Wallis byАа bardziej waАеny, niАе to sobie !uАдwiadamiaАа. PrzecieАе to byАа jego dom, on pierwszy usАаyszaАа to oddychanie i sam powiedziaАа, Аеe odkАбd pracowaАа we Fremoncie, przeАдladuje go pech. I wciАбАе !miaАа tАб dziwacznАб pamiАбtkАв, tАв niedАиwiedzicАв na porАвczy schodАжw, wydobytАб w parku. NabraАаem przekonania, Аеe to, co siАв dziaАаo, nie byАаo przypadkowe. PrzypominaАаo poczАбtek gry w szachy, kiedy to ruchy wydajАб siАв od niechcenia, nie powiАбzane ze sobАб, choАз stanowiАб czАвАдАз planu strategicznego. NasuwaАаy siАв pytania: czyj to !plan? I dlaczego wАаaАдnie taki? Tego, co mogАаo wiАбzaАз straszliwy wypadek Bryana Cordera i tajemniczАб utratАв przytomnoАдci Dana Machina - nie rozumiaАаem. Nie miaАаem wcale ochoty zbyt gАаАвboko tego roztrzАбsaАз, poniewaАе wciАбАе pojawiaАаy mi siАв w myАдlach koszmarne obrazy odartej z ciaАаa gАаowy Bryana, a АдwiadomoАдАз, Аеe on moАеe jeszcze Аеyje, potАвgowaАаa koszmar. Nie byАаem odpornym !czАаowiekiem. ZaliczaАаem siАв do tych, ktАжrzy czujАб wstrАвt na widok kalmarАжw podawanych wsaАаatce z owocАжw morza i jajek na miАвkko. ZadzwoniАа telefon, poczuАаem zimne ciarki na skАжrze gАаowy. PodniosАаem sАаuchawkАв i powiedziaАаem: - Tu John Hyatt. Kto mАжwi? - John? Tu Jane. БMyknАбАаem kawy. - WczeАдnie wstaАаaАд. Nie mogАаaАд spaАз? - A ty mogАаeАд? - No, niezupeАаnie. WciАбАе myАдlaАаem o Bryanie, ChwilАв temu dzwoniАаem do szpitala, ale jeszcze nie majАб Аеadnych wieАдci. Mam nadziejАв, Аеe jednak umarАа. - Rozumiem, co chcesz powiedzieАз. PrzeniosАаem telefon na kanapАвi wyciАбgnАбАаem siАв na niej. ZaczynaАаo mnie ogarniaАз zmАвczenie. MoАеe tylko dlatego, Аеe poczuАаem ulgАв, mogАбc rozmawiaАз z kimАд przyjaznym. SkoАгczyАаem kawАв i z ostatnim Ааykiem !pociАбgnАбАаem fusАжw. Do koАгca rozmowy oskubywaАаem z nich jАвzyk. - DzwoniАв do ciebie, poniewaАеdowiedziaАаam siАв czegoАд - powiedziaАаa Jane. - CzegoАд zwiАбzanego z Bryanem? #- NiezupeАаnie. Ale wiАбАеe siАв toz domem Seymoura Wallisa. PamiАвtasz te wszystkie widoczki Mount Taylor i Cabezon Peak? - OczywiАдcie. ZastanawiaАаem siАв nad nimi. - Wiesz, znalazАаam trochАв wiadomoАдci o tych gАжrach w ksiАбАеkach, ktАжre mamy w !ksiАвgarni. Mount Taylor leАеy w paАдmie San Mateo, ma wysokoАдАз jedenastu tysiАвcy trzystu osiemdziesiАвciu dziewiАвciu stАжp, a Cabezon Peak jest w zupeАаnie innym kierunku, na pАжАаnocnym wschodzie w hrabstwie San Doval, i liczy osiem tysiАвcy trzysta stАжp. ParsknАбАаem fusami. - To Nowy Meksyk, prawda? - Nowy Meksyk. Rzeczywista kraina Indian. IstniejАб dziesiАбtki legend o tych gАжrach, gАаАжwnie opowieАдci Indian Navaho o Wielkim Potworze. - Wielki PotwАжr? A kim, do diabАаa, jest Wielki PotwАжr? - Wielki PotwАжr to olbrzym, ktАжry podobno terroryzowaАа poАаudniowy zachАжd caАаe wieki !temu. ZagnieАиdziАа siАв na Mount Taylor. MiaАа twarz w niebieskiei czarne pasy oraz zbrojАв z krzemieni, przetykanАб wnАвtrznoАдciami wszystkich zaszlachtowanych przez niegoludzi i zwierzАбt. - Mam rozumieАз, Аеe nie byАа raczej sympatyczny... !- Ani trochАв - odparАаa Jane. - ByАа jednym z najbardziej srogich olbrzymАжw, jakie pojawiajАб siАв w legendach rАжАеnych kultur. Mam tutaj osiemnastowiecznАб ksiАвgАв, w ktАжrej wyczytaАаam, Аеe miaАа zwierzchnictwo nad wszystkimi demonami niszczАбcymi ludzi i Аеe Аеaden ze Адmiertelnych nie mАжgАа go !zwyciАвАеyАз. W koАгcu zabili go dwaj odwaАеni bogowie zwani #BliАиniАвtami, ktАжrzy posАаuАеyli !siАв tАвczАб, Аеeby zmyliАз jego strzaАаy, po czym strАбcili mu gАаowАв piorunem. TАв gАаowАв rzucili na pАжАаnocny wschАжd, gdzie zamieniАаa siАв w CabezonPeak. ChrzАбknАбАаem. - To bardzo Ааadna historyjka. Ale co ma wspАжlnego z domem Seymoura Wallisa? OczywiАдcie, pomijajАбcwszystkie ryciny Mount Taylor i Cabezon Peak. - No, dokАаadnie mАжwiАбc, nie wiem - odpowiedziaАаa Jane. - ZnalazАаam jednak tekst, ktАжrego nie rozumiem, ale nasuwa on pewne skojarzenia. "OtАжАе jest tu jakieАд odniesieniedo Pierwszego, KtАжry UАеyАа "SАаАжw dla SiАаy. Cokolwiek byАаo tym АйPierwszym", okazaАаo siАв !tak mocarne, Аеe obciАвАаo zАаotewАаosy Wielkiemu Potworowi i zrobiАаo z niego poАдmiewisko. Jest jeszcze coАд. Pierwszy, $KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy byАа wieczny i nieАдmiertelny, a jegodewizАб byАаo sАаowo w narzeczuNavaho, ktАжrego nie umiem wypowiedzieАз, ale ono oznacza: powrАжciАз АдcieАеkАб wielu kawaАаkАжw. - Jane, kochanie, coАд bredzisz. - John, mАжj drogi, w tej dewizie jest sАаowo, ktАжre zapewne coАд ci przypomina. АйPowrАжАз" albo АйwrАжАз". PrzerzuciАаem nogi przez kanapАв i usiadАаem prosto. - Jane - powiedziaАаem - chwytasz siАв brzytwy. Teraz... Nie wiem, dlaczego Seymour Wallis miaАа w domu te wszystkie widoki Mount Taylori Cabezon Peak. Zapewne byАаy !tam juАе, kiedy siАв wprowadziАа.Ale na caАаym poАаudniowym zachodzie mogАаabyАд wskazaАз #dowolnАб gАжrАв i okazaАаoby siАв, Аеe jest z niАб zwiАбzana indiaАгska legenda. NaprawdАв, to nic nadzwyczajnego. ByАз moАеe mamy do czynienia z jakАбАд nadprzyrodzonАб siАаАб. !JakАбАд uАдpionАб siАаАб, ktАжra nagle znalazАаa kinetyczne !ujАдcie. Ale nie sАб to potwory zlegend Navaho. W Аеaden sposАжb. SwojАб odpowiedziАб nie zraziАаem Jane. - Mimo wszystko sАбdzАв, Аеe powinniАдmy siАв tym bliАеej "zajАбАз - oznajmiАаa. - Ten twАжj nadmierny racjonalizm jest jednak kАаopotliwy. - Racjonalizm? PracujАв w wydziale sanitarnym, a ty uwaАеasz, Аеe jestem racjonalny? - O, tak. John Hyatt - narodowy racjonalista. JesteАд tak racjonalny, Аеe nawet nazwano twoim nazwiskiem sieАз hoteli. Nie mogАаem powstrzymaАз siАв "od Адmiechu. - SАаuchaj, zrАжb mi przysАаugАв. ZadzwoАг do mojegobiura. PoproАд Douglasa P. Sharpa i powiedz mu, Аеe jestem chory. ChcАв dziАд rano pojechaАз do szpitala Elmwood izobaczyАз siАв z doktorem Jarvisem. - Spotkamy siАв na lunchu? - Czemu nie? WpadnАв po ciebie do ksiАвgarni. - Czy zadzwonisz do mnie, gdy dowiesz siАв o stanie Bryana? ByАаabym ci wdziАвczna.- OczywiАдcie. OdАаoАеyАаem sАаuchawkАв. Przez chwilАв rozmyАдlaАаem nad tym, co mАжwiАаa Jane, po czym potrzАбsnАбАаem gАаowАб i "uАдmiechnАбАаem siАв. Ona lubiАаa duchy, magiАв i potwory. KiedyАд!zaciАбgnАвАаa mnie na oryginalne filmy grozy. ObejrzeliАдmy DrakulАв z BelАб Lugosi i Frankensteina z Borisem Karloffem. W jakiАд sposАжb to, Аеe Jane wierzyАаa, iАе dom na Pilarcitos tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden jest nawiedzany przez strachy i potwory, pocieszaАаo mnie. PowodowaАаo, Аеe czuАаem siАв prawdziwym mАвАеczyznАб, dzielnym i ojcowsko opiekuАгczym. MoАеe wАаaАдnie dlatego zaprosiАаem jАб do tej willi. JeАеeli Jane w coАд wierzyАаa, to nie mogАаo byАз prawdАб. Znowu zadzwoniАа telefon - "wАаaАдnie siАв goliАаem. Z brodАб obficie pokrytАб gorАбcАб miАвtowАб piankАб podniosАаem sАаuchawkАв, jak gdybym byАа MikoАаajem zbierajАбcym zamАжwienia na przyszАаoroczne prezenty. - John? Tu James Jarvis. ZastaАаem wiadomoАдАз, Аеeby do pana zadzwoniАз. "- A, czeАдАз. ZastanawiaАаem siАв,jak siАв ma Bryan Corder. ZalegАаa cisza. Po chwili !powiedziaАа: - Jego serce ciАбglebije. - UwaАеa pan, Аеe on wyjdzie z tego? - Trudno powiedzieАз. WolАв myАдleАз, Аеe nie. Nie mАжgАаby wiАвcej pojawiАз siАв na ulicy. #MusiaАаby resztАв Аеycia spАвdziАз w sterylnym namiocie tlenowym. CaАаy mАжzg ma na wierzchu i jakakolwiek infekcja natychmiast by go uАдmierciАаa. Wierzchem dАаoni obtarАаem usta z piany. - Nie mАжgАаby pan!zrobiАз czegoАд, co pozwoliАаoby mu umrzeАз? Wydaje mi siАв, Аеe znam Bryana i mogАв powiedzieАз, iАе nie chciaАаby egzystowaАз w takim stanie. - Widzi pan - odrzekАа doktor Jarvis - juАе to zrobiliАдmy. - Co zrobiliАдcie? - OdАаАбczyliАдmy go od aparatury podtrzymujАбcej !Аеycie. Nie dostaje ani krwi, aniplazmy, ani doАеylnych kroplАжwek, ani АдrodkАжw uspokajajАбcych, ani adrenaliny. Nie dziaАаa elektroniczny regulator rytmu serca, nic. Z medycznego punktu widzenia powinien byАа dawno umrzeАз. !Znowu umilkАа i sАаyszaАаem, Аеe ktoАд wszedАа do jego gabinetu i!coАд niewyraАиnie powiedziaАа. Pochwili doktor Jarvis siАв odezwaАа: - A jego serce wciАбАе bije i wcale nie chce przestaАз.Mimo obraАеeАг nie mogАв oficjalnie stwierdziАз zgonu, pАжki nie ustanie praca serca. - A eutanazja? - To wbrew prawu, ot co. I bezwzglАвdu na jego stan ja tego nie zrobiАв. JuАе teraz wiele ryzykujАв, bo odciАбАаem go od aparatury. MogАв straciАз prawo wykonywania zawodu. - Czy widziaАаa go Moira, jego Аеona? - Wie, Аеe miaАа wypadek, ale nic poza tym. OczywiАдcie, robimy wszystko, co moАеemy, aby nie zobaczyАаa mАвАеa. - A co z Danem Machinem? Czy jest jakaАд poprawa? - W dalszym ciАбgu jest w letargu. Ale czemu nie przyjedzie pan zobaczyАз go na wАаasne oczy? PrzydaАаoby mi siАв trochАв moralnego wsparcia. Tu, w szpitalu, nie mogАв z nikim porozmawiaАз o zeszАаej nocy. Oni wszyscy sАб tak cholernie trzeАиwi, Аеe $pomyАдlАб, iАе naleАеАв do jakiejАд #sekty... lub zajmujАв siАв magiАб. "- Dobra. BАвdАв za pАжАа godziny. OgoliАаem siАв, zaАаoАеyАаem kremowy dАеinsowy garnitur i czerwonАб koszulАв i ochlapaАаemsiАв wodАб Brut. To zadziwiajАбce, co dla stanu ducha moАеe zrobiАз zmiana ubrania. Potem zaАдcieliАаem !АаАжАеko, wypАаukaАаem szklankАв po kawie, posАаaАаem caАаusa !DoiАаy Parton na plakacie, ktАжrywisiaАа w przedpokoju, i zszedАаem na dАжАа, na ulicАв. ByАа jasny ranek - jeden z tych, ktАжre powodujАб, Аеe od blasku mruАеАб siАв oczy. BАаАвkitne niebo i strzАвpiaste chmurki byАаy silnym argumentem, Аеe Аеycie jeszczepotrafi byАз zwyczajne, i Аеe wypadek ostatniej nocy mАжgАа byАз tylko jednostkowym, nietypowym i niemiАаym wybrykiem natury. PoszedАаem aАе do rogu i tam zatrzymaАаem taksАжwkАв. NiegdyАд miaАаem samochАжd, ale opАаacanie go zawsze w terminie z pensyjki pracownika wydziaАаu sАаuАеb miejskich byАаo podobne do prАжby przepchania Адcieku szczoteczkАб do zАвbАжw. Pewnego mglistego poranka zjawili siАв panowie, dokonali !zajАвcia i odjechali w sinАб dal moim monte carlo w kolorze bАаАвkitnego metaliku. Dopiero gdy zniknАвli, uАдwiadomiАаem sobie, Аеe w schowku na rАвkawiczki zostawiАаem okularyw stylu Evel Knievel. Gdy taksАжwka przejeАеdАеaАаa przez Fulton w kierunku szpitala, ktАжry byАа takАб wielopoziomowАб konstrukcjАб zdrewna i betonu, z widokiem na ocean, kierowca zauwaАеyАа gАаoАдno: - Patrz pan na te piekielne ptaki. WidziaАа pan kiedy coАд podobnego? PodniosАаem oczy znad АйExaminera", w ktАжrym szukaАаem wzmianki o wypadkuBryana Cordera. SkrАвciliАдmy miАвdzy starannie przyciАвte АеywopАаoty na obszerny dziedziniec szpitalny i stwierdziАаem, zafascynowany iporuszony, Аеe na dachu budynku siedziaАаy szare ptaki. Nie byАаo to jakieАд stadko, ktАжre przypadkowo zdecydowaАаo siАв tam !wylАбdowaАз. ByАаy ich tysiАбce, obsiadАаy krawАвdАи dachu, widoczne na tle nieba wzdАаuАе dachu gАаАжwnego budynku i na kaАеdym ze skrzydeАа szpitala, ina garaАеach. - Takie coАд to ja nazywam dziwnym - oznajmiАа taksАжwkarz, wykrАвcajАбc samochodem na dziedziАгcu i podwoАеАбc mnie pod drzwi wejАдciowe. Dziwnym przez duАеe Айde". !WygramoliАаem siАв z taksАжwki i przez chwilАв staАаem tam, patrzАбc na trzepoczАбce szeregi szaroАдci. Nie wiedziaАаem, jaki to gatunek. #ByАаy duАеe, wielkoАдciАб zbliАеone!do goАаАвbi, ale byАаy szare jak burzowe niebo albo jak morze w niespokojny dzieАг. Co "gorsza, milczaАаy. Nie АзwierkaАаy"ani nie АдpiewaАаy. SiedziaАаy na dachu szpitala, ich ciemne piАжra mierzwiАа ciepАаy powiew znad Pacyfiku; cierpliwe i nieme jak ptaki na granitowym nagrobku. - WidziaАа pan ten film Hitchcocka? - zapytaАа taksАжwkarz - ten, o ptakach, ktАжre dostajАб szmergla? KaszlnАбАаem. - Nie musi mi pan o tym przypominaАз, bardzo dziАвkujАв. - No, a moАеe staАаo siАв to - powiedziaАа. - MoАеe od teraz wszystko przejmАб ptaki. MАжwiАбc szczerze, chciaАаbym zobaczyАз, jak jakieАд ptaszysko stara siАв prowadziАз mojego grata. Dzisiaj rano dwarazy spadАа mi pasek klinowy. ChciaАаbym zobaczyАз, jak ptaszydАаo zakАаada pasek klinowy. ZapАаaciАаem taksiarzowi i przeszedАаem przez drzwi automatyczne do chАаodnego wnАвtrza szpitala. Wszystko tam byАаo urzАбdzone ze smakiem. WАаoska terakota na podАаodze, malarstwo Davida zysz. u tam аАб sky walegaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐4pб cў5 ■ cZ6х c╜7Ї е c 8Щ+Н cГ9&6d VцHockneya, palmy, cicha !muzyka. CzАаowiek mАжgАа trafiАз do Elmwood Foundation wtedy,gdy miaАа opАаacone wszystkie ubezpieczenia. !DyАеurujАбca pielАвgniarka byАаa ubrana w obcisАаАб biaАаАб sukienkАв, na ktАжrej widok zapewne niejeden sercowiec wpowaАеnym stanie poczuАа siАв gorzej. MiaАаa natapirowane czarne wАаosy, na ktАжrych jej czepeczek siedziaАа niby АдwieАеo zniesione jajko w gnieАиdzie. Usta poАаyskiwaАаy "bielАб zАвbАжw, ktАжrymi mogАаaby obdzieliАз jeszcze ze trzy podobne do niej osoby. Tyle Аеetrzech takich osАжbek nikt by nie znalazАа, ba, poza niАб nie istniaАаa nawet jedna taka sama. - CzeАдАз - powiedziaАаa. - Nazywam siАв Karen. - CzeАдАз, Karen, jestem John. Co robisz dzisiaj wieczorem? "UАдmiechnАвАаa siАв. - DziАд jest Адroda. Zawsze w АдrodАв wieczorem myjАв wАаosy. PopatrzyАаem na wypiАвtrzonАб stertАв. - To znaczy, Аеe ty to myjesz? MyАдlaАаem, Аеe tylko kАаadziesz nowy lakier. NaburmuszyАаa siАв i szturchnАвАаa palcem guzik, "Аеeby poАаАбczyАз siАв z doktorem Jarvisem. - NiektАжrzy z nas jeszcze wierzАб w stare wartoАдci - powiedziaАаa z przekАбsem. - MАжwisz o pantoflach na szpilkach i samochodach z pАаetwami? - A czy jest coАд zАаego w szpilkach i samochodach z pАаetwami? - Nie wiem, moАеe ty mi to powiesz. PielАвgniarka zamrugaАаa uczernionymi rzАвsami. Na szczАвАдcie w windzie pojawiАа siАв doktor Jarvis i podszedАа z wyciАбgniАвtАб dАаoniАб. "- John! Jak siАв cieszАв, Аеe panawidzАв! SkinАбАаem znaczАбco gАаowАб w kierunku brunetki z izby przyjАвАз. - Prawdopodobnie obaj czujemy to samo - powiedziaАаem. - Wydaje mi siАв, Аеe wasza panienka z rejestracji przetrzymuje swАжj mАжzg w dolnej szufladzie biurka. Jarvis poprowadziАа mnie do windy i wjechaliАдmy na piАбte piАвtro. Cicha muzyczka przygrywaАаa Moon River, co podobno (jeАдli nie miaАаo siАв sprecyzowanych gustАжw muzycznych) dziaАаaАаo uspokajajАбco. WyszliАдmy na bАаyszczАбcy korytarz, rozАдwietlony matowymi neonАжwkami i zawieszony mdАаymi litografiami przedstawiajАбcymi Mili Yalley iSausalito. Doktor poprowadziАа mnie do szerokich mahoniowych drzwi i popchnАбАа!je. PosАаusznie szedАаem za nim iznalazАаem siАв w pokoju obserwacyjnym, gdzie jednАб ze Адcian zastАбpiono taflАб $szkАаa, za ktАжrАб rozciАбgaАаo siАвmroczne, bАаАвkitnawe wnАвtrze oddziaАаu intensywnej opieki medycznej. Doktor Jarvis $zachАвciАа mnie: - ProszАв wejАдАз. - PodszedАаem, stАбpajАбc po podАаodze wyАаoАеonej pАаytkami ceramicznymi. SpojrzaАаem przez szklanАб АдcianАв. Widok Bryana, ktАжry leАеaАа w tym raАеАбco niebieskim pomieszczeniu, z goАаАб czaszkАб wspartАб na poduszce i nie naruszonym ciaАаem odzianym w zielony fartuch szpitalny, byАа przeraАеajАбcy. Mimo Аеe uczestniczyАаem w szokujАбcym wyciАбganiu go z komina, byАаo ponad moje siАаy patrzeАз na ten szczerzАбcy zАвby szkielet. Co gorsza, na elektrycznym monitorze, ustawionym obok jego АаАжАеka, miaАаem obraz powolnego, lecz regularnego bicia serca - maleАгkie, sunАбce bАаyski !АдwiatАаa, ktАжre oznaczaАаy: ja wciАбАе АеyjАв. - Nie wierzАв - wyszeptaАаem. -WidzАв to na wАаasne oczy, ale po prostu nie wierzАв. Doktor Jarvis podszedАа do mnie. ByАа blady jak Адciana, a pod oczami miaАа fioletowe siАгce ze zmАвczenia. "- Ja teАе nie. Lecz... to widaАз. Jego puls jest bardzo powolny,!ale regularny i silny. GdybyАдmy "go teraz uАдmiercili, nie byАаoby wАбtpliwoАдci, Аеe popeАаniamy zabАжjstwo. MАаody praktykant, ktАжry "stanАбАа obok nas, odezwaАа siАв: - On juАе dАаugo nie wytrzyma, proszАв pana. Jest taki chory. Jarvis wzruszyАа ramionami. - Nie o to chodzi, Perring, Аеe onjest chory. On jest martwy, a w kaАеdym razie powinien byАз martwy. PatrzyАаem tАвpo przez cztery czy piАвАз minut na biaАаАб, poАаyskujАбcАб gАаowАв Bryana. Puste oczodoАаy wyglАбdaАаy jak ciemne drwiАбce oczy, a szczАвki odsАаoniАаy siАв w niesamowitym grymasie. DoktorJarvis, stojАбcy obok, nie powiedziaАа nic, ale kАбcikiem oka mogАаem dostrzec jego "dАаonie, ktАжre nerwowo krАвciАаy w palcach dАаugopis. A w gАаАвbi tej oАдwietlonej na niebiesko sali trwaАаo bicie serca, bezustannie po ekranie kursowaАаy punkciki, АдwiadczАбce o tym, Аеe Bryan Corder АеyАа w strasznym piekle koloru akwamaryny, piekle, ktАжrego nigdy nie zobaczy ani nie zrozumie. - WpadАаem na coАд, co moАеna by nazwaАз teoriАб. Chce pan posАаuchaАз? - powiedziaАа doktor Jarvis ochryple. Z ulgАб odsunАбАаem siАв od szklanej tafli, odwracajАбc wzrok i myАдli od znajdujАбcej siАв za niАб Аеywej czaszki. - Jasne. Niech pan mАжwi. Jane teАе ma jakieАд swoje teorie, chociaАе muszАв przyznaАз, Аеe sАб doАдАз nieobliczalne. - Obawiam siАв, Аеe moje sАб pewnie tak samo szalone jak jej. WziАбАаem go za ramiАв. - C/y moАеna siАв tu czegokolwiek !napiАз? PrzydaАаoby mi siАв coАд mocniejszego. - Mam lodАжwkАв w swoim gabinecie. WyszliАдmy z pokoju obserwacyjnego i wrАжciliАдmy tym samym korytarzem do gabinetu doktora Jarvisa. Pomieszczenie byАаo ciasne, starczaАаo miejsca zaledwie na biurko, maleАгkАб lodАжwkАв i wАбski tapczan. Widok za oknem mАжgАа zachwyciАз jedyniewielbicieli zaplecz. OprАжcz tandetnej lampy i sterty magazynАжw medycznych oraz fotografii Jarvisa, stojАбcego na rustykalnym mostku u boku piegowatej dziewczynki (Айto !moja cАжrka i mojej byАаej Аеony,niech jАб BАжg bАаogosАаawi") pokАжj byАа pozbawiony ozdАжb, nagi. - Nazywam to schowkiem na miotАаy - wyjaАдniАа Jarvis, uАдmiechajАбc siАв kwaАдno. Najlepsze gabinety sАб umieszczone wzdАаuАе Адciany zachodniej, nad oceanem, ale trzeba tutaj popracowaАз chyba ze sto lat, Аеeby tam siАв dostaАз. WyjАбАа z szuflady biurka butelkАв ginu, a z maciupeАгkiejlodАжwki wyczarowaАа tonik i kostki lodu. ZrobiАа nam po !koktajlu, potem usiadАа i oparАа nogi o biurko. Jeden z jego butАжw miaАа wytartАб podeszwАв aАе do wkАаadki tekturowej. - Jane uwaАеa, Аеe to, co dzieje siАв w domu Wallisa, ma coАд wspАжlnego z legendami indiaАгskimi powiedziaАаem. - PonoАз Mount Taylor byАаa niegdyАд domem jakiegoАд olbrzyma zwanego Wielkim Potworem, a Cabezon Peak to jego Ааeb. ObciАвto mu go za pomocАб bАаyskawicy. Doktor Jarvis zapaliАа papierosai poczАвstowaАа mnie. Ostatnio nie paliАаem duАеo, ale teraz czuАаem, Аеe mАжgАаbym wypaliАз caАаАб paczkАв. GdzieАд na dnie #АеoАаАбdka dostawaАаem mdАаoАдci i za kaАеdym razem, gdy myАдlaАаem o pustych oczach Bryana Cordera, miaАаem uczucie, Аеe coАд siАв we mnie przelewa. !- No cАжАе, niewiele siАв znam nalegendach - odpowiedziaАа doktor Jarvis - ale chyba !istnieje jakiАд zwiАбzek miАвdzy tym, co przytrafiАаo siАв Machinowi, a tym, co staАаo siАвz Corderem. Niech pan pomyАдli:obaj badali dziwne odgАаosy w domu przy Pilarcitos i obaj rzeczywiАдcie odtwarzajАб zasАаyszane dАиwiАвki - Machin oddycha tak, jak oddychaАаo tocoАд w bibliotece Seymoura Wallisa, natomiast serce Cordera bije podobnie do rytmu sАаyszanego w przewodzie kominowym. PociАбgnАбАаem ginu z tonikiem. - WiАвc jakАб pan ma teoriАв? "Doktor Jarvis skrzywiАа siАв. - To"wАаaАдnie jest caАаa moja teoria. To coАд, te wpАаywy czy moce, ktАжre opanowaАаy dom, przemycajАб siАв na zewnАбtrz w kawaАаkach. - No, jasne - powiedziaАаem lakonicznie. - A co bАвdzie nastАвpne? RАвce i nogi? Nos czy oczy? "Ale mАжwiАбc te sАаowa, myАдlaАаemo czymАд jeszcze. PrzypomniaАаem sobie to, co powiedziaАаa Jane podczas naszej rozmowy telefonicznej,zaledwie godzinАв czy dwie temu: Slowo w narzeczu Navaho, ktАжrego nie umiem wypowiedzieАз, ale ono oznacza: powrАжciАз АдcieАеkАб wielu kawaАаkАжw. A na koАаatce byАаo napisane: АйWrАжАз". - Co siАв staАаo? - zapytaАа doktor Jarvis. - Czy pan jest chory? - Nie wiem. MoАеe. Ale to, co mАжwiАаa Jane, w jakiАд sposАжb АаАбczy siАв z tym, co pan #wАаaАдnie powiedziaАа. АкyАа przed wiekami jakiАд demon, czy coАд podobnego, ktАжry pokonaАа Wielkiego Potwora, chociaАе potwАжr ten byАа prawie niezniszczalny i nie mogАаa go tknАбАз ani rАвka ludzka, ani demona. Ten demon nazywaАа $siАв Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy, czy jakoАд podobnie. Jarvis wypiАа gin z tonikiem i zrobiАа sobie nastАвpny. - Nie widzАв tu zwiАбzku - powiedziaАа. - Ten zwiАбzek to informacja, Аеe dewizАб demona byАаo sАаowo indiaАгskie, ktАжre znaczy АйpowracaАз АдcieАеkАб wielu kawaАаkАжw". ZmarszczyАа brwi. - WiАвc? - WiАвc to wszystko... To, co zdaniem pana opАвtaАаo dom Wallisa, przemyca siАв na zewnАбtrz w kawaАаkach! Najpierw oddychanie, teraz bicie serca. Doktor Jarvis popatrzyАа na mnie dАаugo i przenikliwie i nawet nie tknАбАа drinka. Nieco zaАеenowany dodaАаem: - To tylko pomysАа. To wszystko wydaje siАв zbyt wielkim zbiegiem okolicznoАдci. - Czy sugeruje pan, Аеe te dАиwiАвki w domu Wallisa majАб coАд wspАжlnego z demonem, ktАжry stopniowo obejmuje wАаadzАв nad ludАиmi? KawaАаek po kawaАаku? - A pan? Czy pan rАжwnieАе tegonie sugeruje? Doktor Jarvis westchnАбАа i potarАа oczy. - Nie wiem dokАаadnie, co ja sugerujАв. MoАеe powinniАдmy raz jeszcze !pАжjАдАз do tego domu i zapytaАз Wallisa, czy zniknАбАа teАе odgАаos bicia serca. !- JeАеeli pan siАв odwaАеy, to i ja pАжjdАв. Wallis nie kontaktowaАа siАв ze mnАб. - Zostawiono mi wiadomoАдАз, Аеe telefonowaАа - powiedziaАа doktor Jarvis. - Prawdopodobnie pytaАа o Cordera. Jarvis wyszukaАа numer w notatniku i zatelefonowaАа do Wallisa. CzekaАа, czekaАа, czekaАа... Wreszcie odАаoАеyАа sАаuchawkАв i oznajmiАа: - Nie zgАаasza siАв. Chyba zrobiАа jedynАб rozsАбdnАб rzecz: wyszedАа. DokoАгczyАаem drinka. - A pan !by tam siedziaАа? Bo ja nie. Ale zajrzАв do niego pАжАиniej po poАаudniu. DoszedАаem do wniosku, Аеe wezmАв sobie dzisiaj w pracy wolny dzieАг. - A San Francisco nie stАвskni siАв za swoim ulubionym strАжАеem sanitarnym? ZgasiАаem papierosa, rozgniatajАбc go w popielniczce. "- I tak juАе myАдlaАаem o zmianie pracy. MoАеe siАв zajmАв medycynАб, myАдlАв, Аеe to #spokojne zajАвcie. ZaАдmiaАа siАв. "UpiАаem parАв АаykАжw. - WidziaАа pan ptaki? - Ptaki? Jakie ptaki? CaАаАб noctkwiАв przy Corderze. - To dziwne, Аеe nikt panu o tym nie wspomniaАа. CaАаy wasz szpital wyglАбda jak ptasi !rezerwat. PodniАжsАа jednАб brew.- Co to za ptaki? - Nie wiem. Nie jestem drugim Audubonem. SАб duАеe i takie jakieАд szare. Niech pan wyjdzie i popatrzy. WyglАбdajАбzАаowrogo. Gdybym nie byАа lepiej wychowany, powiedziaАаbym, Аеe to ptaki padlinoАеerne, czekajАбce na zgon nieszczАвsnych bogatych pacjentАжw Elmwood. - DuАеo ich jest? - TysiАбce. Nich pan policzy. W tej chwili zadzwoniАа telefon.Doktor Jarvis podniАжsАа !sАаuchawkАв i przedstawiАа siАв. SАаuchaАа przez chwilАв, potem powiedziaАа: - Okay. IdАв - i rzuciАа sАаuchawkАв. - Co siАв staАаo? - zapytaАаem. - To Corder. Nie wiem, do cholery, w jaki sposАжb on to robi, ale doktor Crane "twierdzi, Аеe usiАаuje usiАбАдАз. !- UsiАбАдАз? Chyba pan Аеartuje! PrzecieАе ten facet to prawie trup! ZostawiliАдmy nasze koktajle i szybko wrАжciliАдmy korytarzem do pokoju obserwacyjnego. ByАаtam doktor Crane i brodaty patolog doktor Nightingale oraz proporcjonalnie zbudowana czarna kobieta, ktАжrАб mi przedstawiono jako doktor Weston, specjalistkАв od uszkodzeАг mАжzgu. Mimo tejproporcjonalnej budowy !mАжwiАаa i zachowywaАаa siАв jak prawdziwa znawczyni uszkodzeАг mАжzgu, wiАвc !trzymaАаem siАв od niej z daleka.KtАжregoАд dnia pozna przystojnego neurologa i zaАаoАеy rodzinАв. Ale to, co siАв dziaАаo w #bАаАвkitnej gАаАвbi za przeszklonАбАдcianАб, oszoАаomiАаo mnie. PoczuАаem, Аеe brak mi tchu, jak gdybym wchodziАа do basenu, w ktАжrym woda jest o "dziesiАвАз stopni zimniejsza, niАеprzypuszczaАаem. Bryan Corder miaАа gАаowАв odwrАжconАб i mogliАдmy dostrzec tylko tyАа jego czaszki i goАаe miАвАдnie na karku, jak czerwone sznury, przeplatane "АеyАаami. Lecz on siАв poruszaАа, naprawdАв poruszaАа. SiАвgaАа rАвkАб, jakby chciaАа za coАд chwyciАз albo coАд odepchnАбАз, a nogi poruszaАаy siАв. Doktor Jarvis szepnАбАа: - Na Boga, nie da siАв go powstrzymaАз? Doktor Crane, poruszajАбc !gАаowАб, ktАжra wydawaАаa siАв o dwa rozmiary za duАеa, udekorowanАб okularami, powiedziaАа: - JuАе zastosowaliАдmy Адrodki uspokajajАбce. Nie wydaje siАв, Аеeby wywoАаaАаy jakikolwiek efekt. - To bАвdziemy musieli przywiАбzaАз go pasami. PrzecieАе on nie moАеe siАв ruszaАз. To okropne! Doktor Weston, ta czarnoskАжra dama, przerwaАаa mu. - ByАз moАеe to okropne, doktorze, ale w zupeАаnoАдci bezprecedensowe. MoАеe powinniАдmy pozwoliАз mu robiАз to, na co ma ochotАв. I tak nie przeАеyje. - Na rany Chrystusa! - warknАбАа Jarvis. - To wszystko jest nieludzkie! Nikt z nas wАаaАдciwie nie pojmowaАа, jak dalece to byАаo nieludzkie, aАе do momentu, gdy Bryan nagle podniАжsАа siАв na Ааokciu i powoli zszedАа z АаАжАеka. Doktor Jarvis tylko rzuciАа okiem na mocno zbudowanАб postaАз z upiornАб czaszkАб osadzonАб na ramionach, na tАв !zielono odzianАб postaАз, ktАжra staАаa bez Аеadnej pomocy w Адwietle bАаАвkitnym jak bАаyskawica, bАаАвkitnym jak АдmierАз, i wrzasnАбАа do praktykanta: - WeАи go z !powrotem do АаАжАеka! Rusz siАв! PomАжАе mi! Praktykant staАа przykuty do miejsca, blady jak kreda i przeraАеony, ale doktor Jarvis "popchnАбАа drzwi АаАбczАбce salАв obserwacyjnАб i salАв intensywnej terapii, a ja wszedАаem za nim. PanowaАа tam dziwny, АйchАаodny" zapach przypominajАбcy mieszaninАв alkoholu etylowego i czegoАд sАаodkiego. Bryan Corder, a raczej to, co z niego zostaАаo, #staАа w odlegАаoАдci mniej wiАвcej metra od nas, milczАбcy i niewzruszony, a z jego czaszki wyzieraАаa drapieАеna АдmierАз. - John - powiedziaАа doktor Jarvis cicho. - Tak? - ChcАв, aby wziАбАа go pan za lewАб rАвkАв i poprowadziАа z powrotem do АаАжАеka. Musi pan uwaАеaАз, aby szedАа tyАаem, wАжwczas bАвdziemy mogli pchnАбАз go na АаАжАеko i w ten sposАжb zmusiАз do siadu. Potemwystarczy podnieАдАз mu nogi i "poАаoАеyАз je i juАе go bАвdziemy mieli na plecach. Widzi pan paski umocowane pod materacem? Gdy tylko uda siАв nam go uАаoАеyАз, zapinamy je. Czy to jasne? - Tak. - Boi siАв pan? - ZaАаoАеymy siАв? Doktor Jarvis oblizaАа wargi w nerwowym oczekiwaniu. - Dobra, do roboty. Serce Bryana, wedАаug migajАбcych rАжwnomiernie punkcikАжw na monitorze, podАаАбczonym do drutАжw wciАбАеzwisajАбcych z jego piersi, "ciАбgle biАаo powoli, dwadzieАдciacztery razy na minutАв. Ale w tamtej chwili wydawaАаo mi siАв,Аеe mАжj wАаasny puls jest jeszcze wolniejszy. W ustach czuАаem suchoАдАз, a nogi zdawaАаy siАв powyginane i niepewne, jak podczas brodzenia w czystej wodzie, gdy siАв je widzi znieksztaАаcone na skutek zaАаamania АдwiatАаa. PodchodziliАдmy powolutku, z podniesionymi rАвkami. Oczy wlepiliАдmy w czaszkАв Bryana. ZjakiegoАд powodu wydawaАаo mi siАв, Аеe Bryan ciАбgle widzi mimo pustych oczodoАаАжw. PosunАбАа siАв w naszym kierunku, wlokАбc nogi po podАаodze, a goАаe wiАбzadАаa, ktАжre podtrzymywaАаy jego szczАвkАв, zaczАвАаy drgaАз. - BoАеe! - wyszeptaАа doktor Jarvis - on prАжbuje coАд powiedzieАз! !Przez chwilАв wydawaАаo mi siАв, "Аеe nie bАвdАв miaАа tyle odwagi, aby chwyciАз Bryana za ramiАв izmusiАз go, Аеeby wrАжciАа do АаАжАеka. A jeАдli zacznie siАв opieraАз? JeАдli bАвdАв musiaАа dotknАбАз tej nagiej, АеyjАбcej czaszki? W tym momencie !doktor Jarvis syknАбАа: - Teraz! - i rzuciАаem siАв naprzАжd, niepewny i niezdarny, a odwagi miaАаem tyle, ile ma maАаa dziewczynka. Chyba !wrzasnАбАаem... ale nie wstydzАв siАв tego. Bryan znalazАа siАв w naszym uАдcisku. Nie musieliАдmy go zmuszaАз do powrotu, wlekliАдmy$go i wciАбgnАвliАдmy na АаАжАеko jakworek otrАбb. Doktor Jarvis ujАбАа go za tyАа czaszki, aby zapobiec ewentualnym uszkodzeniom. PoАаoАеyliАдmy go ostroАеnie i mocno przypasaliАдmy. Potem, stojАбc nad nim, spojrzeliАдmy na siebieuАдmiechajАбc siАв gАаupawo z tАаumionego strachu. Doktor Jarvis sprawdziАа puls Bryana. Oznaki Аеycia byАаy ciАбgle takie same: dwadzieАдciacztery uderzenia na minutАв, silne bicie, oddech wolny, ale gaАа Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B:p╩ c<;: ▐ cЯ<▌ c=ї ° ce>э+Ц c╚?Г6 Q+miarowy. WestchnАбАаem gАаАвboko i otarАаem czoАаo "wierzchem dАаoni. PociАаem siАв i dygotaАаem, ledwo mogАаem mАжwiАз. !Doktor Jarvis powiedziaАа: - CoАдnadzwyczajnego. Ten facet powinien nie АеyАз. WedАаug wszelkich prawideАа on nie moАеe АеyАз. A mimo wszystko Аеyje, oddycha i nawet chodzi. WeszАаa doktor Weston. SpojrzaАаa w dАжАа na Bryana Cordera i stwierdziАаa: - MoАеe to cud. - MoАеliwe - odpowiedziaАа Jarvis. - Ale rАжwnie dobrze moАеe to byАз czarna magia. - Czarna magia, doktorze Jarvis? WydawaАаo mi siАв, Аеe wy, biali, w to nie wierzycie. - Nie wiem, w co mam wierzyАз - mruknАбАа. - To wszystko jest absolutnie nienormalne. - Normalne czy nienormalne, jamuszАв przeprowadziАз moje badania - powiedziaАаa. - DziАвkujАв, Аеe panowie go tak dobrze unieruchomili. Panu "rАжwnieАе dziАвkujАв, panie Hyatt.ChrzАбknАбАаem. - Nie mogАв powiedzieАз, Аеe byАаa to dla mnie przyjemnoАдАз. ZostawiliАдmy doktor Weston, umoАеliwiajАбc jej zbadanie uszkodzeАг mАжzgu Bryana Cordera i wyszliАдmy na korytarz szpitalny. Doktor Jarvis stanАбАа przy oknie, patrzАбc w kierunku parkingu. Potem siАвgnАбАа do kieszeni swego biaАаego fartucha i wyjАбАа paczkАв papierosАжw. StaАаem nie opodal, obserwujАбcgo bez sАаowa. OdgadАаem, Аеe chciaАа byАз w tamtej chwili sam. Nagle znalazАа siАв w obliczu czegoАд, co burzyАаo jego podstawowАб wiedzАв medycznАб, i staraАа siАв racjonalnie oceniАз ten dziwaczny i potworny przypadek, ktАжry - jak dotАбd !- daАаby siАв wyjaАдniАз jedynie wiarАб w istnienie siАа nadprzyrodzonych. ZapaliАа papierosa. - MiaАа pan racjАв w sprawie ptakАжw. - CiАбgle tam sАб? - TysiАбce, wzdАаuАе caАаego dachu. PodszedАаem do okna i wyjrzaАаem. ByАаy tam, !postrzАвpione i trzepoczАбce siАвna wietrze znad Pacyfiku. - SАб niczym jakiАд parszywy omen - powiedziaАа. - Co im jest? Nawet nie АдpiewajАб. - WyglАбdajАб, jakby na coАд czekaАаy - zauwaАеyАаem. - Mam "nadziejАв, Аеe nie bАвdzie to nic powaАеnego. - ChodАиmy rzuciАз okiem na Machina. Przyda siАв nam trochАв rozrywki - zaproponowaАа doktor Jarvis. - Pan nazywa to, co przytrafiАаo siАв Danowi, rozrywkАб? ZaciАбgnАбАа siАв raz jeszcze dymem i zdusiАа papierosa w palcach. - Po tym, co siАв wАаaАдnie wydarzyАаo, nawet pogrzeb byАаby rozrywkАб. SzliАдmy korytarzem do sali, !gdzie leАеaАа Dan. Doktor Jarvis spojrzaАа przez judasz, potem otworzyАа drzwi. Dan byАа nieprzytomny. Przy nim siedziaАаa pielАвgniarka. ObserwowaАаa jego puls, !oddech i ciАдnienie krwi. Jarvis !podszedАа i uniАжsАа mu powieki, sprawdzajАбc, czy jest jakaАд reakcja. Twarz Dana byАаa #biaАаa, wyglАбdaАа jak cieАг. Jego oddech ciАбgle byАа taki jak oddychanie domu Seymoura Wallisa. Gdy doktor Jarvis sprawdzaАа temperaturАв ciaАаa Dana, !powiedziaАаem: - PrzypuАдАзmy... - PrzypuАдАзmy co? - zapytaАа. PodszedАаem bliАеej do АаАжАеka Dana. Ten chАаopak ze Адrodkowej Ameryki byАа nieruchomy i tak blady, Аеe wyglАбdaАа jak martwy, pominАбwszy to gАаuche, regularne oddychanie. - PrzypuАдАзmy, Аеe Bryan usiАаowaАа siАв dostaАз tutaj, Аеeby zobaczyАз siАв z Danem. - Ale dlaczego? - PoniewaАе kaАеdy z nich wydaje jeden z dАиwiАвkАжw, ktАжre rozlegaАаy siАв w domu Seymoura Wallisa. MoАеe majАб coАд wspАжlnego i chcАб siАв spotkaАз. To wszystko, o czym mАжwiАаa Jane, wie pan, o tym wracaniu drogАб wielu kawaАаkАжw, moАеe oznaczaАз swoistАб reinkarnacjАв. - Nie rozumiem. "- To proste. JeАеeli ta siАаa, ta АйobecnoАдАз", to coАд, co nawiedziАаo dom Seymoura "Wallisa, no wiАвc, jeАдli to coАд byАаo w czАвАдciach, wie pan, oddychanie tu, puls gdzie indziej, to moАеe bАвdzie !staraАаo siАв znowu poАаАбczyАз. - John, pan bredzi., - WidziaАа pan na wАаasne oczy,jak Bryan chodzi z goАаАб czaszkАб, i uwaАеa pan, Аеe bredzАв? Doktor Jarvis zanotowaАа na wykresie temperaturАв Dana i wyprostowaАа siАв. - Nie ma sensu wyszukiwaАз naciАбganych odpowiedzi. Musi !byАз jakieАд proste wyjaАдnienie tych zdarzeАг. - Na przykАаad? Jeden czАаowiekdostaje szmergla, drugi traci !caАаАб skАжrАв gАаowy, a my mamy szukaАз prostego wyjaАдnienia? PosАаuchaj, James, tu dzieje siАв coАд planowego i zamierzonego. KtoАд chce, aby to siАв dziaАаo, a wydarzenia wydajАб siАв juАе wczeАдniej obmyАдlone. - Nie ma na to Аеadnego dowodu - powiedziaАа - i wolaАаbym, abyАд mnie nazywaАа Jim. !WestchnАбАаem. - Dobrze, jeАеeli wolisz rozumowaАз spokojnie, logicznie i medycznie. Chyba nie mam ci tego za zАаe. Ale w tej chwili chciaАаbym porozmawiaАз z Jane i z Seymourem Wallisem. Jane ma pewnАб koncepcjАв, ktАжrАб warto poznaАз, a zaАаoАеАв siАв o dwa batoniki czekoladowe, jeАеeli postawisz szeАдАз butelek szkockiej Chivas RegaАа, Аеe !Seymour Wallis wie wiАвcej, niАе nam powiedziaАа. - Nie pijam Chivas RegaАа. - Nie szkodzi. Ja nie jadam balonikАжw. PojechaАаem taksАжwkАб do ksiАвgarni The Head tuАе po dwunastej. Gdy odjeАеdАеaАаem ze szpitala, nie mogАаem nie !odwrАжciАз siАв i nie popatrzeАз na ptaki. Z pewnej odlegАаoАдci wyglАбdaАаy jak szare АаuskowatenaroАдlАб, jakby sam budynek cierpiaАа na chorobАв skАжry. ZapytaАаem taksАжwkarza, czy wie, jaki to gatunek, ale on nie wiedziaАа nawet, co znaczysАаowo Айgatunek". Ze zdziwieniem usАаyszaАаem, АеeJane nie ma w tym wymalowanym na fioletowo lokalu przy Brannan. Jej mАаody,brodaty pomocnik stwierdziАа: -Nie wiem. Po prostu zabraАаa #siАв i poszАаa pАжАа godziny temu. Nawet nie powiedziaАаa ciao. - Nie wie pan, gdzie mogАаa pАжjАдАз? ByliАдmy umАжwieni na lunch. - Nie, nic nie mАжwiАаa. Ale poszАаa w tamtym kierunku. - WskazaАа na Embarcadero. WyszedАаem na ulicАв "rozjaАдnionАб wiАбzkami АдwiatАаa sАаonecznego, a poАаudniowy "tАаum przepychaАа siАв koАаo mnie.RozejrzaАаem siАв, ale nigdzie nie.spostrzegАаem Jane. Nawet gdybym poszedАа do Embarcadero, prawdopodobnie rozminАбАаbym siАв z niАб. WrАжciАаem do ksiАвgarni i powiedziaАаem mАаodemu czАаowiekowi, Аеeby Jane zadzwoniАаa do mnie do domu. WyszedАаem, zatrzymaАаem !nastАвpnАб taksАжwkАв i kazaАаem siАв zawieАиАз na Pilarcitos. ByАаem zdenerwowany, ale i zmartwiony. RozwАжj wypadkАжww ostatnich dwАжch dniach, gdy Dan Machin i Bryan Cordertrafili do szpitala, spowodowaАа, Аеe nie chciaАаem z nikim traciАз kontaktu. GdzieАд w zakАбtku umysАаu "snuАаa siАв myАдl, Аеe to wszystkojest czАвАдciАб jakiegoАд zorganizowanego planu, zgodnie z ktАжrym Danowi byАаo przeznaczone pАжjАдАз na Pilarcitos tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden, a Bryan zostaАа specjalnie wmanewrowany w oglАвdziny tej willi. ZastanawiaАаem siАв takАеe, czy i mnie ma siАв przytrafiАз coАд rАжwnie koszmarnego... TaksАжwka zatrzymaАаa siАв na Pilarcitos Street. ZapАаaciАаem kierowcy. W Адwietle sАаonecznym dom wydaАа siАв obdarty i tak szary, jak owe ptaszyska na dachu szpitala. OtworzyАаem АеelaznАб bramАв i wszedАаem na schody. KoАаatka szczerzyАаa do mnie swe wilczezАвby, ale dziАд, w peАаnym "Адwietle poАаudnia, nie sprawiАаa !mi Аеadnej niespodzianki. ByАа to zwykАаy ciАвАеki brАбzowy odlew - i to wszystko. ZastukaАаem gАаoАдno trzy razy. OdczekaАаem chwile na werandzie, gwiАеdАеАбc Moon River. Nie cierpiaАаem tej przeklАвtej melodii, a teraz przyczepiАаa siАв do mnie. ZastukaАаem znowu, ale nikt nie odpowiadaАа. MoАеe Seymour Wallis wyszedАа na spacer. PoczekaАаem jeszcze parАв chwil, ostatni raz walnАбАаem #koАаatkАб i odwrАжciАаem siАв, aby odejАдАз. Gdy schodziАаem po schodach, usАаyszaАаem skrzypniАвcie. ObejrzaАаem siАв - drzwi #uchyliАаy siАв nieco. MusiaАаem je poruszyАз tym ostatnim uderzeniem. NajwyraАиniej nie byАаy zamkniАвte nawet na klamkАв. WiedzАбc, ile zasuw, АаaАгcuchАжw i zamkАжw zabezpieczeniowych Wallis zamontowaАа u tych drzwi, !wydaАаo mi siАв niemoАеliwe, aby zostawiАа je caАаkowicie otwarte. StanАбАаem przy bramie i gapiАаem siАв na te drzwi. Co siАв staАаo? Z powodu, ktАжry trudno mi wyraziАз, poczuАаem zimno i strach. Co gorsza, wiedziaАаem, Аеe nie mogАв zostawiАз drzwi otwartych i $odejАдАз. BАвdАв musiaАа wejАдАз do tego domu, do tego straszliwiestarego domu, gdzie rozbrzmiewaАаo oddychanie i biАаpuls. Powoli wszedАаem z powrotem na schody. Prawie caАаАб minutАвstaАаem przy pАжАаotwartych drzwiach, starajАбc siАв rozpoznaАз ksztaАаty i cienie w ciemnoАдciach, ktАжre dostrzegaАаem przez szparАв. Oczy koАаatki nie spoglАбdaАаy na mnie, lecz w gАжrАв ulicy, a jej uАдmiech byАа wciАбАе tak samo zadowolony z siebie i zАаoАдliwy. PopatrzyАаem na niАб: - Dobra, mАбdralo. Jakie szczegАжlnie !obrzydliwe puАаapki zastawiАаaАд tym razem? KoАаatka szczerzyАаa zАвby, ale !milczaАаa. Szczerze mАжwiАбc, niespodziewaАаem siАв odpowiedzi ipewnie wyskoczyАаbym ze skАжry, gdyby siАв odezwaАаa. ZnalazАаem siАв jednak w "sytuacji, w ktАжrej wolaАаem siАв upewniАз, czy duchy sАб autentycznymi duchami, czy moАеe tylko zwykАаymi koАаatkami, cieniami lub stojakiem na kapelusze... niech!wiedzАб, Аеe nie dam siАв wodziАзza nos. Gdy popychaАаem drzwi, czuАаemsiАв jak czАаowiek na skraju przepaАдci. ZaskrzypiaАаy i zadygotaАаy. WewnАбtrz, w hallu, wirowaАаy kurz i ciemnoАдАз, a zaduch byАа tak samo silny jak poprzednio. "PrzeАаykajАбc АдlinАв, wszedАаem. ZawoАаaАаem: - Panie Wallis! Seymourze Wallis? Nikt nie odpowiedziaАа. Tu, w !hallu, wszystkie odgАаosy ulicy izewnАвtrznego Адwiata byАаy !przytАаumione, a ja staАаem i niesАаyszaАаem niczego poza wАаasnym nerwowym oddechem.- Panie Wallis! - zawoАаaАаem powtАжrnie. PodszedАаem do dolnego schodka. NiedАиwiedzica z zamkniАвtymi oczami tkwiАаa na tylnych Ааapach na porАвczy. PrzymruАеyАаem oczy i staraАаem siАв zobaczyАз cokolwiek w szarych ciemnoАдciach piАвterka, ale nie byАаem w stanie dostrzec niczego. Tak naprawdАв, na Boga, wcale nie miaАаem wielkiej ochoty tam wchodziАз. ZdecydowaАаem siАв zajrzeАз szybko do biblioteki Seymoura Wallisa, a jeАеeli go tam nie bАвdzie, wynieАдАз siАв stamtАбd do diabАаa. Cicho, jak tylko mogАаem, przeszedАаem na palcach po wytartym dywaniku do drzwi pod gАаowАб jelenia. Biblioteka byАаa zamkniАвta, ale klucz tkwiАа w zamku. ObrАжciАаem go powoli i usАаyszaАаem w tej nieprzeniknionej ciszy, jak mechanizm zamka stuknАбАа, zakАаАжcajАбc nieruchome powietrze, ktАжre zdawaАаo siАв wisieАз w tym domu od dnia, kiedy go zbudowano. "PoАаoАеyАаem dАаoАг na okrАбgАаej mosiАвАеnej klamce i przekrАвciАаem jАб. Drzwi do biblioteki otworzyАаy siАв. WewnАбtrz panowaАа mrok. WciАбАе byАаy zaciАбgniАвte zasАаony, wiАвc zaczАбАаem szukaАз kontaktu wzdАаuАе futryny. CzuАаem pod palcami wilgotnАб tapetАв. Gdy !przycisnАбАаem kontakt, АдwiatАаosiАв nie zapaliАаo. Pewnie przepaliАаa siАв АеarАжwka. Nerwowo popchnАбАаem drzwi szerzej i wszedАаem. ZerknАбАаemza siebie prawie spanikowany, aby siАв upewniАз, Аеe nic ani nikt tam siАв nie czai, i przez pАжАа sekundy zamarАаem na widok wiszАбcego szlafroka Seymoura Wallisa. Potem !wytАвАеyАаem wzrok, spoglАбdajАбcw kierunku ciemnego konturu biurka i stojАбcego przy nim fotela. Przez chwilАв nie mogАаem dostrzec, czy byАаo tam coАд, czy nie. Potem, gdy moje oczystopniowo przyzwyczajaАаy siАв do ciemnoАдci, zaczАвАаy siАв !wyАаaniaАз jakieАд zarysy. - Jezu Chryste - zdoАаaАаem wykrztusiАз z siebie. JakiАд ogromny, obrzАвkniАвty czАаowiek siedziaАа na krzeАдle Seymoura Wallisa. MiaАа sczerniaАаАб, napuchniАвtАб !twarz, a jego rАвce i nogi byАаy wzdАвte do podwАжjnych rozmiarАжw. MiaАа tak nabrzmiaАаАб twarz, Аеe oczy w niej byАаy jedynie maleАгkimi szparkami, a z rАвkawАжw wyglАбdaАаy palce jak tАаuste fioletowe parАжwki. Nigdy bym go nie rozpoznaАа, gdyby nie ubranie. To byАа Seymour Wallis. RozdАвta, spuchniАвta, groteskowo straszna karykatura Seymoura Wallisa. Ledwo wydobyАаem z siebie sАаowa: - Panie W... Wallis? "StwАжr nie poruszyАа siАв. - PanieWallis, czy pan Аеyje? Na jego biurku staАа telefon. MusiaАаem natychmiast zatelefonowaАз do doktora Jarvisa i moАеe teАе do porucznika Strouda, ale "znaczyАаo to, Аеe muszАв znaleАиАзsiАв obok tego obrzmiaАаego ciaАаa. OstroАеnie obszedАаem "bibliotekАв, coraz uwaАеniej siАв mu przyglАбdajАбc, aby zobaczyАз, czy Аеyje, czy nie. PrzypuszczaАаem, Аеe raczej nie. Nie poruszaАа siАв i wyglАбdaАа !tak, jakby z kaАеdej jego АеyАаy i tАвtnicy eksplodowaАаa krew, rozlewajАбc siАв po wszystkich tkankach. - Panie Wallis? PrzybliАеyАаem siАв do niego i przyklАбkАаem, Аеeby przyjrzeАз "siАв z bliska tej spurpurowiaАаej, obrzmiaАаej twarzy. Nie czuАаem jego oddechu. PrzeАаknАбАаem "АдlinАв, starajАбc siАв utrzymaАз serce w piersi, tam gdzie byАаo jego miejsce, a potem powoli inerwowo pochyliАаem siАв do telefonu. WykrАвciАаem numer szpitala Elmwood Foundation. ZdawaАаo "mi siАв, Аеe upАаynАвАаa godzina, zanim wreszcie usАаyszaАаem gАаos rejestratorki: - Elmwood, sАаucham. - ProszАв poАаАбczyАз mnie z doktorem Jarvisem - wyszeptaАаem. - To nagАаy wypadek. #- ProszАв mАжwiАз gАаoАдniej. Wcalepana nie sАаyszАв. - Doktor Jarvis! - wychrypiaАаem. - Niech mu panipowie, Аеe to pilne! - ChwileczkАв, proszАв. CzekaАаem na poАаАбczenie, sАаuchajАбc przesАаodzonej muzyczki. Z niepokojem spoglАбdaАаem na napuchniАвtАб twarz Seymoura Wallisa i !miaАаem tylko nadziejАв, Аеe nie skoczy nagle i nie pochwyci mnie. Muzyka umilkАаa i pielАвgniarka powiedziaАаa: - Przykro mi, ale doktor Jarvis jest na obiedzie,nie wiemy dokАаadnie gdzie. Czy chciaАаby pan rozmawiaАз zinnym lekarzem? - Nie, dziАвkujАв. PodjadАв do was. - To proszАв wchodziАз poАаudniowym wejАдciem. WezwaliАдmy sАаuАеby porzАбdkowe, aby usunАвАаy ptaki. - Te ptaki wciАбАе tam sАб? - Акeby pan wiedziaАа. SАб wszАвdzie. OdАаoАеyАаem sАаuchawkАв i ostroАеnie wycofaАаem siАв w stronАв drzwi. Gdy byАаem o kroklub dwa od nich, krzesАаo obrotowe, na ktАжrym siedziaАа Seymour Wallis, nagle przekrАвciАаo siАв i ogromne cielsko upadАаo na dywan. StanАбАаem jak sparaliАеowany, niezdolny ani do ucieczki, ani do myАдlenia. Kiedy trochАв !ochАаonАбАаem, dotarАаo do mnie, Аеe moАеe on jednak Аеyje. PodszedАаem i uklАбkАаem przy nim. - Panie Wallis? - wyszeptaАаem,chociaАе przyznajАв siАв, nie miaАаem wielkiej nadziei na odpowiedАи. Nie poruszyАа siАв. LeАеaАа !spuchniАвty jak topielec, ktАжry przez kilka tygodni moczyАа siАв w morzu. Znowu wstaАаem. Na biurku Wallisa leАеaАа tani notes, w ktАжrym najwyraАиniej coАд zapisywaАа. PodniosАаem go i !przerzuciАаem kilka kartek. ByАаyzapeАаnione ciАвАеkim, zaokrАбglonym pismem, przypominajАбcym niewyrobionepismo dziecka. WyglАбdaАаo na "to, Аеe Seymour Wallis usiАаowaАа notowaАз, zanim coАд mu przeszkodziАаo. PrzechyliАаem notatnik, aby przytАаumione АдwiatАаo z zewnАбtrz padАаo na stronice. OdczytaАаem: АйWiem teraz, Аеe te wszystkie katastrofy we Fremoncie byАаy jedynie katalizatorem o wiele straszniejszych wydarzeАг. To, co odkryliАдmy, nie byАаo samym stworzeniem, ale jedynie !talizmanem, ktАжry mАжgАа to coАдoАеywiАз. ByАз moАеe istniaАаa jakaАд data jego powrotu. MoАеete wszystkie wydarzenia spod zАаej gwiazdy byАаy jedynie przypadkowe. Ale jednej rzeczy jestem absolutnie pewny. Od dnia kiedy odkryАаemtalizman we Fremoncie, nie miaАаem wyboru - musiaАаem kupiАз ten dom oznaczony numerem 1551. Prastare wpАаywy byАаy zbyt silne dla kogoАд tak sАаabego jak ja i nieАдwiadomego ich dominujАбcej siАаy, nie mogАбcego siАв im sprzeciwiАз". Na tym koАгczyАа siАв zapis. Niczego nie rozumiaАаem. MoАеe "Seymour Wallis myАдlaАа, Аеe jego pech z Fremontu dopadАа go wreszcie i, sАбdzАбc po tym, co!siАв staАаo, gotАжw byАаem z nim siАв zgodziАз. Ale w tamtej chwili myАдlaАаem o jednym - wydostaАз siАв z tego domu i skontaktowaАз z doktorem Jarvisem. MiaАаem uzasadnione przeczucie, Аеe w willi tej !tkwiАаo jakieАд posАвpne zАаo, a jeАдli juАе trzy osoby tak "straszliwie ucierpiaАаy, starajАбcsiАв dowiedzieАз, czym ono byАаo, to nie miaАаem "wАбtpliwoАдci, Аеe z АаatwoАдciАб mogАв staАз siАв tАб czwartАб. WyszedАаem przez hali rzucajАбc w tyАа spojrzenie na schody, na wszelki wypadek, gdyby staАаo tam w gАжrze coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B@Аь c|Al ж c▀B2(BCDН cАjD╤$╪ c═Eй/ы c0FФ:ь-Уstrasznego. Potem wyminАбАаem koАаatkАв i skoczyАаem na !werandАв. Gdy odwrАжciАаem siАв, aby zamknАбАз drzwi, zauwaАеyАаem coАд, co wprowadziАаo mnie w osАаupienie. Na pierwszej kolumience balustrady nie byАаo figurki. NiedАиwiedzica zniknАвАаa. Pod szpitalem brygada do !tАвpienia szkodnikАжw usiАаowaАаaprzepАвdziАз szare ptaszyska, strzelajАбc ze Адlepych naboi. RozpoznaАаem wАдrАжd przybyАаych ludzi Innocentiego i!podszedАаem, Аеeby siАв zapytaАз,jak im idzie praca. Innocenti skierowaАа kciuk w stronАв nierАжwnych szeregАжw niemych ptakАжw, ktАжre wciАбАе oblegaАаy dachy, i wcale im nie przeszkadzaАа gАаoАдny trzask wystrzaАаАжw. - Nigdy takich nie widziaАаem -powiedziaАа z obrzydzeniem. - Wrzeszczysz, a one siedzom. Krzyczysz, a one siedzom. PosАаaliАдmy na dach Henriquesa z koАаatkom, a one co, siedzom. MoАеe som gАаuche. MoАеe im wszystko jedno. Siedzom i nawet nie srajom. "- DowiedzieliАдcie siАв, co to za ptaki? - zapytaАаem. Innocenti !wzruszyАа ramionami. - GoАаАвbie,kruki, kaczki, kto tam je zna?Nie jestem ornitologiem. - MoАеe majАб jakАбАд charakterystycznАб cechАв. - Jasne. SАб tak, cholera, leniwe, Аеe nawet nie odlatujom. !- Nie o to mi chodzi. MyАдlaАаem,Аеe moАеe to jest jakiАд specjalny rodzaj ptakАжw. Innocenti byАа nieporuszony. - Panie Hyatt, wedАаug mnie to mogАб byАз nawet strusie. Ja tylko wiem, Аеe muszАв je "АдciАбgnonАз z tego dachu i pАжki ich nie Адciongne, muszАв kiblowaАз tutaj i przepadnie mi obiad. A pan wie, co jest na obiad? PomachaАаem mu po przyjacielsku rАвkАб i przeszedАаem do wejАдcia. - Osso buco - krzyknАбАа za mnАб. - Oto co jest na obiad! WszedАаem do budynku i przez hali w stylu wАаoskim udaАаem siАв prosto do wind. Elegancki stalowy zegar Адcienny wskazywaАа siАжdmАб. MinАвАаy cztery godziny, odkАбd telefonowaАаem do doktora Jarvisa z budki na rogu ulic Mission i Pilarcitos. Cztery godziny, odkАбd zaАаoga karetkizajechaАаa pod dom, Аеeby zabraАз rozdАвte ciaАаo SeymouraWallisa, przykryte zielonym kocem. KaАеdy stojАбcy obok, mimo tego koca, mАжgАа dostrzec, Аеe byАаo straszliwie spuchniАвte, spuchniАвte !bardziej, niАе moАеna siАв byАаo spodziewaАз po zwykАаym trupie.UpАаynАвАаy cztery godziny od czasu, kiedy doktor Jarvis i doktor Crane zaczАвli szczegАжАаowАб autopsjАв. WindАб pojechaАаem na piАбte piАвtro i przeszedАаem korytarzem do gabinetu Jamesa Jarvisa. WszedАаem i przeszukaАаem jego biurko, Аеeby znaleАиАз butelkАв ginu. Potem rozsiadАаem siАв i mocno pociАбgnАбАаem drinka, i - na !АдwiАвtego Antoniego i АдwiАвtАб TeresАв - to mi byАаo potrzebne.!CaАаe popoАаudnie staraАаem siАв odnaleАиАз Jane. DzwoniАаem do kaАеdego z naszych wspАжlnych bliАеszych i dalszych znajomych, aАе wreszcie skoАгczyАаy mi siАв dziesiАвciocentАжwki i !cierpliwoАдАз. PokrzepiАаem siАв hamburgerem wzmocnionym plastrem АеАжАаtego sera i kubkiem czarnej kawy, nastАвpnie udaАаem siАв do Elmwood. CzuАаem siАв bezradny,zagubiony, sfrustrowany i wystraszony. PrzygotowaАаem sobie nastАвpnygin z tonikiem, gdy wszedАа !doktor Jarvis i rzuciАа kitel na krzesАаo. - CzeАдАз - powiedziaАа nieco lakonicznie. PodniosАаem szklankАв. - ZadomowiАаem siАв. Mam nadziejАв, Аеe nie masz mi za zАаe. - Czemu? ZrАжb mi jednego, "skoro juАе siАв za to wziАбАаeАд. WrzuciАаem lАжd do drugiej szklanki. - SkoАгczyliАдcie autopsjАв Wallisa? - zapytaАаem.!UsiadАа ciАвАеko i potarАа twarz #dАаoniАб. - O tak, skoАгczyliАдmy. - No i? PopatrzyАа przez palce, oczy miaАа czerwone ze zmАвczenia i skupienia. - NaprawdАв chcesz wiedzieАз? Chcesz siАв w to mieszaАз? Nie musisz siАв w to pchaАз, wiesz. JesteАд tylko przedstawicielem wydziaАаu sanitarnego. !- MoАеe masz racjАв, ale ja juАе w tym siedzАв. Jim, przecieАе Dan Machin i Bryan Corder byli moimi przyjaciАжАаmi. A teraz Seymour Wallis. CzujАв siАв odpowiedzialny. !Jarvis siАвgnАбАа do kieszeni po papierosy. ZapaliАа jednego "drАеАбcАб rАвkАб, po czym rzuciАа mi paczkАв. ZostawiАаem jАб tam,gdzie upadАаa. ChciaАаem wiedzieАз, co jest grane, zanim usiАбdАв wygodniej i odprАвАеАв siАв. Jim westchnАбАа i spojrzaАа na sufit, jakby znajdowaАа siАв tamsufler, ktАжry ma mu podpowiadaАз. - RozpatrzyliАдmy"kaАеdАб moАеliwoАдАз. MАжwiАв ci, kaАеdАб. Ale ta rozedma ciaАаa byАаa spowodowana tylko jednym czynnikiem, jedynym, ibez wzglАвdu na wszystkie nasze hipotezy zawsze wracaliАдmy do tego samego wniosku. PociАбgnАбАаem ginu. Nie przerywaАаem. ChciaАаem usАаyszeАз wszystko. - Jako przyczynАв Адmierci podamy oficjalnie chorobАв krwi. To takie pozorne kАаamstewko, bo Seymour Wallis cierpiaАа na powaАеnАб chorobАв krwi. Nie brakowaАаo mu czerwonych ciaАаek ani nie byАаo innych symptomАжw choroby. Ale - najproАдciej - onmiaАа za duАеo krwi. - Za duАеo? SkinАбАа gАаowАб. - Normalny "czАаowiek ma cztery i pАжАа litra krwi krАбАеАбcej po ciele. SpuАдciliАдmy krew z ciaАаa Seymoura Wallisa i $zmierzyliАдmy jej objАвtoАдАз. MiaАаrozdАвte arterie, АеyАаy i naczyАгka wАаosowate, poniewaАе w jego ciele byАаo jedenaАдcie litrАжw krwi. - JedenaАдcie litrАжw? Doktor Jarvis wypuАдciАа dym. - Wiem, Аеe brzmi to idiotycznie,!ale tak wАаaАдnie jest. Wierz mi,gdybym sАбdziАа, Аеe uda siАв wmieАдАз caАаАб tАв sprawАв pod dywan, wylaАаbym nadmiar krwi do zlewu. !SiedziaАа przez chwilАв, gapiАбc siАв na swe zabaАаaganione biurko. Te wszystkie dziwaczne wydarzenia zwiАбzane z Seymourem Wallisem i jego zАаowrogim domem nie pozwalaАаy mu na robotАв papierkowАб. - Czy byАаa tu policja? - PoinformowaliАдmy ich. - I co powiedzieli? - CzekajАб na wyniki autopsji. CaАаa rzecz w tym, Аеe nie wiem, co mam im powiedzieАз. DopiАаem drinka. - Powiedz im, "Аеe zmarАа АдmierciАб naturalnАб. !Doktor Jarvis uАдmiechnАбАа siАв sardonicznie i mruknАбАа: - NaturalnАб? MajАбc prawie trzy galony krwi w АеyАаach? A poza tym sprawa wyglАбda jeszcze gorzej. - Gorzej? Nie spojrzaАа w mojАб stronАв, ale zauwaАеyАаem, Аеe mocno go coАд gryzАаo. - OczywiАдcie zrobiliАдmy analizАв krwi i !daliАдmy jАб do wirАжwki. Doktor Crane jest jednym z najlepszych patologАжw. A przynajmniej za to mu siАв pАаaci. On twierdzi, Аеe nie ma nawet cienia wАбtpliwoАдci - krew pobrana z ciaАаa Seymoura!Wallisa nie jest krwiАб ludzkАб. ZalegАаa chwila ciszy. Jarvis odpaliАа nastАвpnego papierosa od niedopaАаka. "- Nie ma wАбtpliwoАдci, Аеe caАаe #jedenaАдcie litrАжw krwi naleАеaАаodo jakiegoАд gatunku psa. Cokolwiek siАв przydarzyАаo Seymourowi Wallisowi, to ta "krew, z ktАжrАб umarАа, nie byАаa jego krwiАб. БNБOБPБQБRБSБTБUБVБWБXБYБZБ[Б\Б]Б^Б_Б`БaБbБcБdБeБfБgБhБiБjБkБlБmБnБoБpБqБrБsБtБuБvБwБxБyБzБ{Б|Б}Б~ББАБББВБГБДБЕБЖБЗБИБЙБКБЛБМБНБОБПБРБСБТБУБФБХБЦБЧБШБЩБЪБЫБЬБЭZadzwoniАаa Jane. !PrzepraszaАаa, Аеe nie zastaАаem jej w czasie lunchu, i miaАаa nadziejАв, iАе nie denerwowaАаemsiАв. RzuciАаem spojrzenie na doktora Jarvisa i powiedziaАаem: - DenerwowaАз siАв? A wiesz, co siАв staАаo? - WidziaАаam w telewizji. UmarАаSeymour Wallis. - Powiedzmy, Аеe byАаo trochАв gorzej. UmarАа, majАбc w sobie wiАвcej krwi, niАе zuАеywa Sam Peckinpah podczas realizacji jednego filmu. JedenaАдcie litrАжw. A co wiАвcej, Jim twierdzi, Аеe nie byАаa to jego wАаasna krew. Poddali jАб !analizie i okazaАаo siАв, Аеe to krew psa. - Акartujesz. - Jane, jeАеeli uwaАеasz, Аеe !jestem w nastroju do АеartАжw... - Nie o to mi chodzi - !wtrАбciАаa szybko. - PomyАдlaАаamtylko, Аеe to wszystko siАв АаАбczy. - БMАбczy? Z czym АаАбczy? - WАаaАдnie to usiАаowaАаam ci powiedzieАз - ciАбgnАвАаa. - W przerwie obiadowej pojechaАаam do Sausalito. PamiАвtasz te wszystkie !historie indiaАгskie, o ktАжrych ci opowiadaАаam? Mam "przyjaciАжАа w Sausalito, ktАжrzy !znajАб niemaАаo Indian, i wiedzАб!co nieco o kulturze indiaАгskiej.SАаyszeli o tym demonie, ktАжrego nazywa siАв Pierwszym, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy, i uwaАеajАб, Аеe powinnam pojechaАз do Round Valley i porozmawiaАз tam z jednym z szamanАжw. WestchnАбАаem i nie odezwaАаemsiАв. Jane zapytaАаa: - John? SАаyszaАаeАд mnie? - Tak. SАаyszaАаem. - Nie uwaАеasz, Аеe to dobry pomysАа? - Poczekaj chwilАв. !ZakryАаem dАаoniАб sАаuchawkАв i "zwrАжciАаem siАв do Jima Jarvisa. - Jane jest przekonana, Аеe to wszystko, co dziaАаo siАв w domu Seymoura Wallisa, jest !zwiАбzane z legendАб indiaАгskАб.Teraz chce konsultowaАз siАв z jakimАд szamanem z pАжАаnocy. Co myАдlisz? WzruszyАа ramionami. - Nie wiem. MoАеe to dobry pomysАа. Jakakolwiek koncepcja jest lepsza niАе jej brak. PodniosАаem dАаoАг. - Dobra, Jane. Doktor Jarvis uwaАеa, Аеe trzeba sprАжbowaАз. - I tak byАдcie mnie nie powstrzymali - odparАаa cierpko. - Jane - powiedziaАаem zirytowany - spАвdziАаem caАаe !przeklАвte popoАаudnie starajАбc siАв dowiedzieАз, gdzie siАв podziaАаaАд. DwАжch ludzi jest rannych,"jeden zginАбАа. W tej "chwili nie powinniАдmy wАаАжczyАз siАв samopas. - Nie przypuszczaАаam, Аеe tak ci na tym zaleАеy - odpaliАаa. "- Do diabАаa, wiesz, Аеe zaleАеy. #- WiАвc jeАдli aАе tak ci zaleАеy, to pojedАи razem ze mnАб do Round Valley. PoАеyczam samochАжd od Billa Thorogooda. PoАаoАеyАаem sАаuchawkАв. Na szczАвАдcie nastАвpnym dniem byАаa sobota i nie musiaАаem wymyАдlaАз historyjek dla mojego szefa, Douglasa P. Sharpa. PowiedziaАаem do Jarvisa: - WyglАбda, Аеe daАаem !siАв w to wciАбgnАбАз. Mam tylko nadziejАв, Аеe warto. !RozgniАжtАа drugiego papierosa i wzruszyАа ramionami: - Czasamispotyka siАв takie przypadki medyczne, ktАжre podniecajАб. Prawdziwe wyzwania, na !przykАаad ciАвАеkie zatrucia lub nietypowe, zАаoАеone zАаamania. W takich chwilach czujАв, Аеe warto byАз lekarzem. Mimo caАаej polityki szpitalnictwa, awantur o przydziaАаy finansowe i tych wszystkich bzdur. PodniАжsАа oczy i dodaАа: - Ale bywa teАе inaczej, gdy czАаowiek nie rozumie, do cholery, co siАв dzieje, i jest bezsilny. Tak jak teraz. MogАв caАаАб resztАв dnia skakaАз od Dana Machina do Bryana Cordera, a potem do SeymouraWallisa, ale nie jestem w stanie zrobiАз niczego, co mogАаoby chociaАе jednemu pomАжc. "SiАвgnАбАа po papierosy. - Innymi sАаowy, John, jedАи do Round Valley i uwaАеaj siebie za szczАвАдliwca, poniewaАе moАеeszcokolwiek robiАз. Bo ja nie mogАв. Przez chwilАв patrzyАаem na niego. - Nie wiedziaАаem, Аеe lekarze miewajАб chandrАв. SАбdziАаem, Аеe tak bywa tylko w telewizji. $ChrzАбknАбАа. - A ja myАдlaАаem, Аеeto, co siАв tu w tej chwili dzieje, zdarzaАаo siАв tylko w zАаych snach. Sobotni poranek byАа jasny i czysty. PopАвdziliАдmy przez most Golden Gate, pod nami migotaАа ocean, a sАаoАгce #bАаyskaАаo w linach i przАвsАаach, rozszczepione jak w stroboskopie. Jane rozsiadАаa siАв w fotelu, ubrana w czerwonАб jedwabnАб bluzkАв i biaАаe levisy. Na nosie miaАаa ogromne okulary sАаoneczne, a gАаowАв przewiАбzaАаa czerwonym!szaliczkiem. Bili Thorogood miaАа szczАвАдcie byАз wАаaАдcicielem biaАаego jaguara XJ12 i byАа takmarnotrawny, Аеe go wypoАеyczaАа. SiedziaАаem wiАвc za kierownicАб i udawaАаem, Аеe jestem pomniejszym gwiazdorem filmowym na jednodniowym wypadzie do jakiegoАд odludnego i drogiego miejsca, a nie pracownikiem wydziaАаu sanitarnego, ktАжry musi przejechaАз sto szeАдАзdziesiАбt mil do Round Valley. SunАвliАдmy trasАб sto jeden przez hrabstwa Marin i Sonoma, przez Cloverdale, Preston i Hopland, i zatrzymaliАдmy siАв w Ukiah na lunch, a sАаoАгce staАаo wysoko na miedzianym niebie i wiaАа wiatr znad jeziora Mendocino. SiedzАбc na niskim murku przedprzydroАеnАб restauracjАб, jedliАдmy buАаki z chili i patrzyliАдmy, jak jakiАд ojciec usiАаowaАа wepchnАбАз do swojegosamochodu piАвcioro dzieci razem z wyposaАеeniem wАвdkarskim, dmuchanymi materacami i namiotami. Za kaАеdym razem, gdy poupychaАа ekwipunek, jakiАд dzieciak wyАаaziАа i wtedy facet musiaАа przejАдАз na tyАа samochodu i zaczynaАз wszystko od poczАбtku. - DaremnoАдАз Аеywota - odezwaАаa siАв Jane. - Zaledwie !czАаowiek coАд w Аеyciu zrobi lubosiАбgnie, a juАе mu siАв to wszystko rozlatuje. - Wcale nie uwaАеam, Аеe Аеycie jest daremne. Jane napiАаa siАв cocacoli z puszki. - Nie #wydaje ci siАв, Аеe ktoАд bawi siАвnami? Teraz na przykАаad? - Nie wiem. SАбdzАв, Аеe sprawa jest powaАеniejsza. Ale jestem przekonany, Аеe musimy !walczyАз z tym kimАд lub czymАд. #PochyliАаa siАв i dotknАвАаa mojej dАаoni. - WАаaАдnie to w tobie lubiАв, John. TАв gotowoАдАз do walki. WsiedliАдmy z powrotem do samochodu, ktАжry z piskiem opon wyprowadziАаem z parkingu. SkierowaliАдmy siАв znowu na pАжАаnoc, pАвdzАбc trasАб sto jeden do Longvale, nastАвpnie skrАвciliАдmy w kierunku wzgАжrz do Dos Rios i rzeki Eel, a potem w gАжrАв, do rezerwatu Round Valley. Szaman, z ktАжrym siАв umАжwiliАдmy na spotkanie, nazywaАа siАв George TysiАбc !Mian. Jane wiedziaАаa tylko, Аеe byАа jednym z najstarszych i najbardziej powaАеanych szamanАжw poАаudniowego zachodu, oraz Аеe wiАвcej czasu spАвdzaАа w San Francisco i Los !Angeles niАе na pАжАаnocy stanu, pracujАбc dla indiaАгskich korporacji inwestycyjnych i chroniАбc prawa Indian. ObecnieprzebywaАа wraz z rodzinАб w swym domu w Round Valley, a kaАеdy, kto chciaАа siАв z nim zobaczyАз, musiaАа sam do niego przyjechaАз. Jaguar powoli podskakiwaАа na drodze pokrytej koleinami, biegnАбcej dolinАб miАвdzy wysokimi sosnami i obАаymi gАжrkami do siedziby szamana. Dom staАа na uboczu w pewnymoddaleniu od domkАжw i przyczep, w ktАжrych !mieszkaАаa wiАвkszoАдАз Indian z Round Valley, na zalesionym grzbiecie nad rzekАб Eel. Gdy podjeАеdАеaliАдmy wyboistАб drogАб, powoli odsАаaniaАа siАв widok na budynek w stylu szwajcarskiego domku gАжrskiego. ByАа dwupoziomowy, wykonany wedАаug specjalnego projektu architektonicznego, z balkonami i szerokimi rozsuwanymi oknami. - NiezАаe tipi - zauwaАеyАаa Jane. ZatrzymaАаem jaguara u stАжp drewnianych schodkАжw prowadzАбcych do domu. Potem wygrzebaАаem siАв ze Адrodka i, mruАеАбc oczy w sАаoАгcu, wypatrywaАаem oznak Аеycia. Kilkakrotnie nacisnАбАаem !klakson, po czym rozsunАвАаo siАвjedno z okien i niewielki mАвАеczyzna, ubrany w kraciastАб koszulАв i spodnie z kantami, wyszedАа na balkon. !- DzieАг dobry! - zawoАаaАаem. - Czy mam przyjemnoАдАз z George'em TysiАбc Mian? - George TysiАбc Mian to ja, a pan? - Nazywam siАв John Hyatt. A to jest Jane Torresino. Pani Torresino umawiaАаa siАв na wizytАв. - Nie jestem dentystАб - odpowiedziaАа George TysiАбc Mian. - Nie trzeba siАв ze mnАб umawiaАз na wizyty. Ale pamiАвtam. ProszАв na gАжrАв. WdrapaliАдmy siАв na schody prowadzАбce na balkon. George TysiАбc Mian podszedАа i podaАа "nam rАвkАв. Z bliska wyglАбdaАа najeszcze mniejszego: miniaturowy i delikatny mАвАеczyzna z twarzАб poznaczonАб i pogniecionАб niby%kapuАдciany liАдАз. Ale trzymaАа siАвbardzo prosto i miaАа w sobie jakieАд dostojeАгstwo, przez co sprawiaАа wraАеenie kogoАд niezwykle waАеnego. ByАа obwieszony naszyjnikami i amuletami, ktАжre zdawaАаy siАв niezmiernie stare, mocne i tajemnicze, ale nosiАа je tak swobodnie, jakby byАаy tylko ozdobami. Na przegubie miaАа zegarek od Cartiera. ByАа ze zАаota, z cyferblatem rzeАиbionym w tygrysim oku. - Pani przyjaciele z Sausalito nadmienili, Аеe martwiАб was niektАжre z naszych legend - powiedziaАа George TysiАбc Mian, wprowadzajАбc nas do wnАвtrza. ByАаo to zaciszne, eleganckie domostwo, wybudowane z drewna sosnowego, wypeАаnione indiaАгskimi dywanikami i poduszkami. Przez pАжАаotwarte,rozsuwane drzwi mogАаem dojrzeАз nowoczesnАб kuchniАв, gdzie staАаa kuchenka z ceramicznАб pАаytАб oraz kuchenka mikrofalowa. Jane daАаa Indianinowi gliniany pojemnik z tytoniem, ktАжry kupiАаa tego rana w Healdsburgu. - SАаyszaАаam, Аеe to takie raczej tradycyjne - powiedziaАаa. - Mam nadziejАв, Аеe panu odpowiada marka Klompen Kloggen. George TysiАбc Mian uАдmiechnАбАа siАв. - Nie wiem, czemu biali zawsze zachowujАбsiАв przepraszajАбco w obliczu tradycji - powiedziaАа. - OczywiАдcie to Адwietna marka. UsiАбdАиcie, proszАв. Czy napijecie siАв kawy? gdyby staАаo tam w gАжrze coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐Gp▒ c└H!  c#I7 cЖJ9!ш cщK!,1 cLLR76Hп!RozsiedliАдmy siАв na podАаodze, na wygodnych poduszkach, podczas gdy mАаoda Indianka, zapewne sАаuАеАбca George'a TysiАбc Mian, parzyАаa kawАв w ekspresie. TuАе za ramieniem szamana smuga АдwiatАаa !sАаonecznego rozАдwietlaАаa jego !starczАб gАаowАв raАеАбco jasnАб aureolАб. - W waszych myАдlach jest coАд, co was powaАеnie martwi "- zaczАбАа. - Obawiacie siАв, Аеe nie potraficie tego zrozumieАз,!Аеe nie wiecie, co to moАеe byАз,oraz boicie siАв, Аеe to was pochАаonie. - SkАбd pan to wie? - zapytaАаem. - Bardzo proste, panie Hyatt. Czytam z waszych twarzy. ZresztАб biali ludzie nie majАб zwyczaju szukaАз porad u indiaАгskich szamanАжw, chyba Аеe czujАб, iАе wyczerpali wszystkie moАеliwe wyjaАдnieniadostАвpne w ich wАаasnej kulturze. - Wcale nie jesteАдmy przekonani, Аеe to ma coАд wspАжlnego z legendami indiaАгskimi, proszАв pana - powiedziaАаa Jane. - Tak tylko zgadujemy. Ale im wiАвcej o tym wiemy, im wiАвcej siАв wydarza, tym bardziej to wszystko nas kieruje w tАв stronАв. - ProszАв mi o tym powiedzieАз. Od poczАбtku. ZaczАбАаem mАжwiАз o mojej pracy, o tym, jak przyszedАа domnie Seymour Wallis w sprawie oddychania, ktАжre sАаyszaАа w swoim domu. Potem przedstawiАаem to, co przytrafiАаo siАв Danowi Machinowi, nastАвpnie BryanowiCorderowi, wreszcie samemu Seymourowi Wallisowi. MАжwiАаemo landszaftach Mount Taylor i Cabezon Peak, o "niedАиwiedzicy, ktАжra zniknАвАаa, i o koАаatce z paskudnАб mordАб. George TysiАбc Mian wysАаuchaАа tego spokojnie i nieporuszenie.Gdy przebrnАбАаem przez "wszystko, uniАжsАа gАаowАв. - Czy pan wie, dlaczego mi pan o tym opowiada? PokrАвciАаem gАаowАб. Jane wtrАбciАаa: - PrzyjechaliАдmy tutaj, poniewaАе nie moАеemy tego zrozumieАз. Oto caАаy powАжd. JapracujАв w ksiАвgarni i sprawdziАаam, czym jest Mount"Taylor. DowiedziaАаam siАв, Аеe z tАб gАжrАб sАб zwiАбzane te wszystkie historie o Wielkim Potworze i Pierwszym, KtАжry $UАеyАа SАаАжw dla SiАаy. Pewnie nie obeszАаoby mnie to, gdyby nie wzmianka, Аеe Pierwszy KtАжry #UАеyАа SАаАжw dla SiАаy podobno ma powrАжciАз drogАб wielu kawaАаkАжw, czy coАд w tym rodzaju. Wtedy zaczАвАаam kojarzyАз, ale nie umiem wyjaАдniАз, co i jak. Indianka przyniosАаa nam kawАв w gliniaczkach i АдwieАеe herbatniki orzechowe. Widocznie umiaАаa czytaАз w moich najskrytszych myАдlach, tak jak George TysiАбc Mian. PoczuАаem, Аеe talerz peАаen АдwieАеuteАгkich ciastek orzechowych prawie mi wynagradza caАаodzienne nucenie Moon River. George TysiАбc Mian powiedziaАаmiАвkko: - KaАеdy demon indiaАгski ma imiАв pospolite i imiАв rytualne, podobnie jak wiele demonАжw europejskich. Na przykАаad byli Mordercy Oczu podobno stworzeni przezcАжrkАв wodza, ktАжra zniewaАеaАаa siebie kolcem kaktusa. Potem, jak pani wspomniaАаa, byАа Wielki PotwАжr, ktАжry naprawdАв !nazywaАа siАв zupeАаnie inaczej, oraz Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy. Szaman ostroАеnie dobieraАа sАаowa. ZatopiАа w ciastku orzechowym olАдniewajАбce "zАвby i przez chwilАв przeАеuwaАа,zanim dokoАгczyАа. - Pierwszy, KtАжry UАеyАа StАжw "dla SiАаy byАа najstraszliwszym i nieprzejednanym demonem indiaАгskim. ByАа podstАвpny, "sprytny i zАаoАдliwy, a najlepiej bawiАа siАв wzbudzaniem zamieszania i nienawiАдci oraz zaspokajaniem АеАбdz. Nazywamy go Pierwszym, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy, poniewaАе jego podstАвpy i okrucieАгstwo stworzyАаy w sercach ludzi pierwsze uczuciawАдciekАаoАдci i pragnienia zemsty. Jak zapewne wiecie, wАдrАжd !bogАжw indiaАгskich sАб zarАжwno dobrotliwi bogowie, jak i Аиli. Na wielkiej radzie bАжstw Аиli bogowie siedzieli zwrАжceni na !pАжАаnoc, a dobrzy na poАаudnie. #Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy byАа jednakАеe tak #podstАвpny i peАаen zАаej woli, Аеe!Аеadna ze stron go nie przyjАвАаai siedziaАа sam przy drzwiach. ByАа demonem chaosu i zamАвtu,a Indianie czasami opowiadajАб,Аеe gdy poproszono go w zamierzchАаych czasach, aby pomАжgАа rozmieszczaАз gwiazdy,to wАжwczas rozrzuciАа je byle jak po nocnym niebie i stАбd siАв wziАвАаa Mleczna Droga. George TysiАбc Mian upiАа kawy. - Czy to z tym demonem mamy siАв zmierzyАз? Z Pierwszym, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy? - zapytaАаem. Z twarzy Indianina nie moАеna byАаo niczego wyczytaАз. OdstawiАа kubek na podstawkАв i delikatnie osuszyАа usta czystАб chusteczkАб. - SАбdzАбc po tym, co mi pan opowiedziaАа, to absolutnie moАеliwe. Nie wiedziaАаem, czy Аеarty sobie ze mnie stroi, czy mАжwi powaАеnie. ZnajАбc oschАаe poczucie humoru Indian, !sАбdziАаem, Аеe bawi siАв naszym kosztem. Амwietnie potrafiАаem sobie wyobraziАз, jak rozАдmiesza sАаuchaczy historyjkАб o tym, Аеe biaАаe tАвpaki przyjechaАаy specjalnie aАе do Round Valley, aby zasiАвgnАбАз jego rady, a on z caАаАб powagАб opowiedziaАа im odemonie, ktАжry rzucaАа w powietrze gwiazdy, wiАвc biali odjechali w przekonaniu, Аеe muszАб walczyАз z jakimАд prehistorycznym duchem indiaАгskim. Oczami wyobraАиni widziaАаem caАаe plemiАв zrywajАбce boki ze Адmiechu. - Absolutnie? - zapytaАаem ostroАеnie. - Co moАеe byАз absolutnie moАеliwe w przypadku demona? UАдmiechnАбАа siАв. - Wyczuwam paАгskie podejrzenia - powiedziaАа. - Ale zapewniam pana, Аеe nie robiАв sobie z tego igraszki. ZaczerwieniАаem siАв. TwarzАб w twarz z tym szamanem czuАаemsiАв, jak gdyby na moim czole znajdowaАа siАв ekran telewizyjny, na ktАжrym ukazuje siАв wszystko, o czym myАдlaАаem. Bez wzglАвdu na jegoewentualne poczucie humoru to byАа naprawdАв bystry facet. !- Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy byАа jedynym demonem indiaАгskim, ktАжry $przezwyciАвАеyАа АдmierАз. UmieraАа wiele razy, czasem dajАбc w ten sposАжb faАаszywe Адwiadectwo miАаoАдci do kobiety, czasami w rezultacie kar wykonanych przez innych bogАжw. Lecz za kaАеdym razem,zanim przenosiАа siАв w "zaАдwiaty, upewniaАа siАв, Аеe ma schowane na Ziemi najistotniejsze czАвАдci potrzebne do odАеycia. Oddech,serce, krew i wАаosy, ktАжre АдciАбАа z gАаowy Wielkiego Potwora. !SАаoАгce schowaАаo siАв za plecy George'a TysiАбc Mian i z trudnoАдciАб dostrzegaАаem w mroku wyraz jego twarzy. ZapytaАаem z przeraАеeniem: - Jego oddech, jego serce i jegokrew? "SkinАбАа gАаowАб. - Dlatego dobrze"zrobiliАдcie, Аеe przyszliАдcie z tym do mnie. Z tego, co pan powiedziaАа, wynika, iАе #Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla "SiАаy zdecydowaАа siАв powrАжciАз poprzez waszych nieszczАвsnych przyjaciАжАа. - Nie rozumiem - powiedziaАаa Jane - w jaki sposАжb oddech, krew i te inne czАвАдci demona mogАб byАз tam, we wnАвtrzu domu? - To proste. Pierwszego, KtАжry#UАеyАа SАаАжw dla SiАаy wypАвdzono wiele stuleci temu do "podziemi, a dziaАаo siАв to duАеo wczeАдniej, zanim biaАаy czАаowiek odkryАа ten kontynent. W tamtych czasach szamani byli niemal bogami, i nawet jeАеeli nie potrafili zabiАз Pierwszego, #KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy, to mogli go czasowo wysАаaАз w !zaАдwiaty. Z paАгskiej opowieАдciwnioskujАв, Аеe demon ukryАа swoje organa w lesie lub w ziemi, a kiedy zbudowano ten dom, niechcАбcy uАеyto drzew albo kamieni, w ktАжrych #Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla !SiАаy zamknАбАа kawaАаki swojego ciaАаa. - A co z tymi wszystkimi widoczkami Mount Taylor? PrzecieАе nie zawieszaАа ich demon. A koАаatka? George TysiАбc Mian uniАжsАа rАвce. - OczywiАдcie Аеe sam demon tych wszystkich rzeczy tam nie wniАжsАа. Ale domyАдlam !siАв, Аеe przez lata jego wpАаywyw tym domu byАаy silne. Ludzie,!ktАжrzy mieli nieszczАвАдcie tam zamieszkaАз, prawdopodobnie robili wiele rzeczy caАаkiem nieАдwiadomie, aby przygotowaАз drogАв powrotu demona. Spodziewam siАв, Аеe ta!koАаatka, o ktАжrej pan mАжwi, towizerunek twarzy demona. - A landszafty? %- CАжАе, kto wie? - zamyАдliАа siАв. - Ale niech pan pamiАвta, Аеe staroАеytni Indianie rysowali waАеniejsze punkty krajobrazu z rАжАеnych perspektyw, aby potem mАжc zlokalizowaАз ukryte zapasy broni, АеywnoАдcialbo podziemne АиrАжdАаa wody. Te wszystkie widoki Mount Taylor i Cabezon Peak mogАб stanowiАз wyszukanАб formАв piktografii, a jeАеeli rozwaАеy siАв je wszystkie razem, mogАб wskazaАз miejsce, gdzie #Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy ukryАа coАд waАеnego. - Na przykАаad? - zapytaАаa Jane. - Chodzi mi o to, Аеe ta ukryta rzecz, niezaleАеnie od tego, czym jest, musi byАз bardzo waАеna. George TysiАбc Mian uАдmiechnАбАа siАв do niej dobrotliwie. - Nie chciaАаbym stawiaАз hipotez, moja droga, ale gdybym miaАа zgadywaАз, powiedziaАаbym, Аеe pokazujАб drogАв do wАаosАжw Wielkiego !Potwora. Pierwszy, KtАжry UАеyАа !SАаАжw dla SiАаy obciАбАа wАаosy Wielkiego Potwora, poniewaАе !miaАаy wАаaАдciwoАдci magiczne, a$ten, ktАжry je nosiАа, stawaАа siАв odporny na broАг ludzkАб i nieludzki. Podobno te wАаosy sАбszare jak Аеelazo, i mocne jak bicze. Legenda gАаosi, Аеe #Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy ukryАа wАаosy na ziemi Indian Acoma i Canocito w Nowym Meksyku, tak aby bliАиniaczy bogowie, ktАжrzy zgАаadzili Wielkiego Potwora, nigdy ich nie znaleАиli. Ale "znaleziono je i zniknАвАаy, i niktnie wie, gdzie siАв znajdujАб. Bez tych wАаosАжw demon byАаby bezbronny, wystawiony na niebezpieczeАгstwa i nigdy nie "byАаby doАдАз silny, aby utrzymaАз siАв w Адwiecie ludzi i Аеywych duchАжw. !OparАаem siАв o mojАб poduszkАв. George TysiАбc Mian byАа spokojny, opanowany, a ja juАе"nie myАдlaАаem, Аеe Аеartuje. To, co opowiadaАа, wymagaАаo tak wielkiego wytАвАеenia wyobraАиni, iАе nie byАаem pewien, czy wierzАв w to wszystko mimo caАаej jego szczeroАдci. Gdyby nie Dan, Bryan i Seymour Wallis, uprzejmie dopiАаbym kawАв i wyszedАа. Ale moi przyjaciele byli w ciАвАеkim stanie, Wallis leАеaАа martwy w kostnicy, a sАаowa Indianina byАаy jedynym wyjaАдnieniem, ktАжre dotАбd uzyskaliАдmy. !- JeАеeli imiАв Pierwszy, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy jest rytualnym mianem tego demona, to jakie jest jego pospolite imiАв? - zapytaАаa Jane. George TysiАбc Mian uniАжsАа brew. - Prawdopodobnie juАе je sАаyszeliАдcie - powiedziaАа. - Zazwyczaj nazywa siАв go Kujotem. Jego imieniem nazywano psy pustynne. To imiАв oznaczajАбce #przebiegАаoАдАз, obАаudАв i okrutne podstАвpy. "ChrzАбknАбАаem. - Czy jest jakiАд sposАжb, aby siАв dowiedzieАз, czy on znajduje siАв w pobliАеu? JakiАд znak, znamiАв, ktАжre go zdradza? - Jak w przypadku duchАжw zАаoАдliwych, ktАжre siАв bojАб ognia? Albo wampirАжw? - zauwaАеyАаa Jane. - Kujot objawia siАв pod rАжАеnymi postaciami, ale moАеnago rozpoznaАз. Ma oblicze demonicznego wilka, a towarzyszАб mu zАаe znaki - wyjaАдniАа. - To znaczy? - MogАб nimi byАз burze z piorunami albo choroby, albo pewne ptaki czy zwierzАвta. PoczuАаem juАе dobrze mi znaneuczucie zimna na skАжrze gАаowy. - Szare ptaki? - zapytaАаem szamana. - Szare ptaszyska, ktАжre siedzАб i nie АдpiewajАб? George TysiАбc Mian skinАбАа gАаowАб. - Szare ptaki sАб staАаymi towarzyszami Kujota. Z ich piАжr wykonuje lotki do swych strzaАа, a tego nie zrobiАаby Аеaden wojownik indiaАгski. Szare ptaki sАб oznakami katastrofy i paniki. - WidziaАаem je. Po raz pierwszy George TysiАбc!Mian nachyliАа siАв do przodu, a !jego twarz staАаa siАв skupiona iblada. - Pan je widziaАа? !- TysiАбce, dosАаownie tysiАбce. ObsiadАаy dachy szpitala, dokАбd zabrano Dana Machina iBryana Cordera, i ciaАаo Seymoura Wallisa. Ludzie ze sАаuАеb oczyszczania miasta byli tam wczoraj, starajАбc siАв ich pozbyАз, ale wcale ich nie ruszyli. - RzeczywiАдcie tam sАб? - zapytaАа, jakby nie mАжgАа uwierzyАз w to, co opowiadam. - WidziaАа to pan na wАаasne oczy? PokiwaАаem gАаowАб. George TysiАбc Mian odwrАжciАа wzrok. Jego oczy, jasno bАаyszczАбce w pokrytej bruzdami twarzy, wydawaАаy siАв wypatrywaАз czegoАд w oddali. WyszeptaАа, raczej do siebie niАе do Jane lub mnie: - !Kujot... a wiАвc nastaАа czas... Niepewnie oblizaАаem wargi. - ProszАв pana - odezwaАаem siАв, pilnie baczАбc, aby mАжj gАаos "nie zabrzmiaАа jak gАаos biaАаego turysty, targujАбcego siАв o cenАв makat indiaАгskich - czy my moАеemy coАд zrobiАз? A moАеe pan mАжgАаby nam pomАжc? GwaАаtownie obrАжciАа do mnie !gАаowАв i wbiАа we mnie wzrok. - Ja? Co j a mАжgАаbym zrobiАз? !Czy j a mАжgАаbym siАв zmierzyАз z demonem miary Kujota? - Tego nie wiem. Ale jeАеeli pannie jest w stanie niczego zrobiАз, to co my, do diabАаa, moАеemy zdziaАаaАз? George TysiАбc Mian wstaАа i podszedАа do otwartego okna. DochodziАаa piАбta, a sАаoАгce staАаo tuАе nad wierzchoАаkami drzew. WyszedАа na balkon. SpojrzeliАдmy na siebie zmartwionym wzrokiem, podczas gdy on tam staАа, wpatrzony we wzgАжrza i rzeki Round Valley. PodniosАаem siАв rАжwnieАе i poszedАаem za nim na zewnАбtrz. PachniaАаo АдwieАеАб sosnАб i dymem drzewnym, a z !oddali dobiegaАа odgАаos rАбbaniadrew. - KtoАд uruchomiАа znowu prastare zАаo - odezwaАа siАв chrapliwie. - W jakiАд sposАжb Kujot poАаАбczyАа siАв znowu. - Nie rozumiem. #Szaman odwrАжciАа siАв i spojrzaАа na mnie. - SposАжb, w jaki bogowie i ludzie odesАаali Kujota w zaАдwiaty, polegaАа na podzieleniu go na czАвАдci i na zapewnieniu, Аеe nie bАвdzie miaАа moАеliwoАдci ponownego zgromadzenia tych czАвАдci. UmieraАа czterokrotnie i zawsze udawaАаo mu siАв ukryАз przy sobie krzemieАг, Аеeby mАжgАа znАжw odkopaАз swАжj oddech, swojАб krew, i swoje bicie serca. Ale ostatnim razembogowie upewnili siАв, Аеe nie miaАа ani krzemienia, ani toporka. Teraz przywrАжciАз go do Аеycia moАеe jedynie Panna NiedАиwiedzia. - ProszАв pana - powiedziaАаem.- MoАеe wydam siАв panu ignorantem, ale te wszystkie legendy sАб mi obce. Nie potrafiАв tego zrozumieАз. OdwrАжciАа siАв ode mnie. - OczywiАдcie - odezwaАа siАв gАаuchym gАаosem, w ktАжrym niedoszukaАаem siАв ani irytacji, "ani pobАаaАеliwoАдci. - A jak pan uwaАеa, co ja myАдlaАаem, gdy poraz pierwszy usАаyszaАаem o Jezusie Chrystusie, ktАжry chodziАа po wodzie? Jane, ktАжra staАаa przy otwartym oknie, poprosiАаa: - ProszАв nam opowiedzieАз o Pannie NiedАиwiedziej. Bardzo proszАв. George TysiАбc Mian zmАвczonym gestem АдcisnАбАа palcami koАдАз nosa. - Panna NiedАиwiedzia byАаa piАвknАб dziewczynАб, ktАжrej zapragnАбАа Kujot. DziesiАбtki "razy prАжbowaАа jАб uwieАдАз, ale zawsze odpychaАаa go. To ona wysАаaАаa go na poczАбtku w zaАдwiaty, aby udowodniАа, Аеe potrafi dla niej umrzeАз z "radoАдciАб. W koАгcu ulegАаa mu i daАа jej noc miАаosnАб, i pozyskaАа jАб caАаkowicie. Od tego czasu Kujot wypeАаniaАаjej myАдli zАаem i stopniowo zmieniaАаa siАв z kobiety w niedАиwiedzicАв. UrosАаy jej dАаugie kАаy, ostre pazury i ciemne futro na grzbiecie. Od tej chwili najwiАвkszАб przyjemnoАдАз znajdowaАаa w przegryzaniu mАвАеczyznom karkАжw swymi silnymi szczАвkami. - Innymi sАаowy, nie byАаoby zabawne umАжwiАз siАв z niАб w sobotАв wieczorem - wtrАбciАаem.George TysiАбc Mian rzuciАа !spojrzenie, ktАжre uАдwiadomiАаo mi, Аеe daleki byАа od gАаupich dowcipАжw. - CaАаkiem moАеliwe, Аеe statuetka tego Wallisa, ta, ktАжrАб znalazАа we Fremoncie, wystarczyАаa, aby wykrzesaАз w Kujecie Аеycie. ByАз moАеe jest to rzecz magiczna, taka jak miniaturowy totem. Czy wasz znajomy nadmieniaАа o jakichАд problemach czy trudnoАдciach we Fremoncie? O jakiejАд chorobie, kАаАжtni albo nie wyjaАдnionych wydarzeniach? - Tak. Budowali tam w parku kАаadkАв dla pieszych i podobno caАаa sprawa od poczАбtku byАаajednym wielkim zamieszaniem. - No, to juАе wiemy - powiedziaАа. - Figurka Panny NiedАиwiedziej byАаa czymАд wiАвcej niАе zwykАаАб ciekawostkАб antykwarycznАб. ByАа to oryginalny totem magiczny, ktАжry mАжgАа "przekazaАз Kujotowi siАаАв i wolАвzbudzenia ze snu w zaАдwiatach. A Seymour Wallis wprowadziАа jАб do tego domu. - Czy uwaАеa pan, Аеe dziaАаo siАв to przypadkowo? - zapytaАаa Jane. - Chodzi mi o to, Аеe kupno wАаaАдnie tego domu wydaje siАв ogromnym zbiegiem okolicznoАдci. George TysiАбc Mian #potrzАбsnАбАа gАаowАб. - Od chwili,gdy Seymour Wallis wykopaАа tАвstatuetkАв, byАа w mocy Kujota.PowiedziaАа wam, Аеe przeАдladowaАа go pech, czyАе nie? To wcale nie byАа pech. ByАаy to dziaАаania Kujota, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐BMp╘ cўND ├ cZO c╜P!ў c Q ,┤ cГR└6─Pц'ktАжry АдciАбgaАа go bliАеej i bliАеej Pilarcitos. I powiem wam coАд jeszcze. - Co takiego? - Pilarcitos to pierwsza przecznica PiАбtej Ulicy od strony Mission Street. SkinАбАаem gАаowАб. - Tak jest. %UniАжsАа obie dАаonie. - PiАвАз plus jeden to szeАдАз. NastАвpnie mamy liczbАв tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. Jeden i !piАвАз to szeАдАз, i piАвАз plus !jeden to szeАдАз. Trzy szАжstki: %szeАдАзset szeАдАзdziesiАбt szeАдАз. Liczba najwiАвkszego z demonАжw. We wszystkich kulturach. Ta liczba jest znakiem bestii. Nagle na tym balkonie poczuАаem zimno. Jane, stojАбcaw wejАдciu, zadrАеaАаa. - Co mamy zrobiАз? - zapytaАаem. George TysiАбc Mian podrapaАа siАв w kark. - Na poczАбtek dwie sprawy praktyczne. Po pierwsze, zadzwoni pan do swojego znajomego w szpitalu Elmwood i kaАеe mu trzymaАз osobno wszystkie trzy ofiary Kujota, najlepiej w rАжАеnych klinikach lub szpitalach. To ogromnie waАеne. Po drugie, zdobАбdАиcie te widoki Mount Taylor i Cabezon Peak i sprАжbujcie okreАдliАз, gdzie umieszczono obciАвte wАаosy. JeАеeli Kujot nie dotrze do nich, to mamy pewnАб, choАз nikАаАб szansАв. Po trzecie, w !pobliАеu tych rАжАеnych czАвАдci Kujota nie mogАб przebywaАз "pielАвgniarki albo lekarki. Kujot !paАаa gАаodem ciaАаa kobiecego i prawdopodobnie o to mu w tejchwili chodzi. WziАбАаem gАаАвboki oddech. ChociaАе wszystko zdawaАаo siАвdziwaczne i wyssane z palca, wiedziaАаem, Аеe dla spokoju wАаasnego sumienia zadzwoniАв do doktora Jarvisa i uprzedzАв go. Jim Jarvis byАа inteligentnym facetem, otwartym na porady, ale mimo wszystko zastanawiaАаem siАв trochАв, co wАаaАдciwie powie, gdy powtАжrzАв mu instrukcje George'a TysiАбc Mian. - Czy nie bАвdzie pan miaАа nic przeciwko temu, Аеe skorzystam z pana telefonu? - zapytaАаem. "- AleАе proszАв. Czy mielibyАдcie ochotАв na trochАв wody ognistej? - Ja na pewno. MoАеe trochАв rosyjskiej wody ognistej z tonikiem? PrzeszedАаem po wypastowanejpodАаodze do telefonu. Tymczasem George TysiАбc "Mian wrАжciАа do Адrodka i kazaАа sАаuАеАбcej podaАз nam drinki. Potem usiadАа po turecku na kanapce zdobionej indiaАгskimi wzorami i otworzyАа pudeАаko z tytoniem. Obok niego na stoliku do kawy staАа stojaczekz fajkami, ale Аеadna nie przypominaАаa fajki pokoju. ByАаo parАв drogich fajek z pianki morskiej i trzy angielskie z korzenia wrzoАдca. Telefonistka z Round Valley poАаАбczyАаa mnie z San Francisco, a San Francisco ze szpitalem Elmwood. Akurat "doktor Jarvis byАа wolny i mАжgАа podejАдАз. - Jim? - odezwaАаem siАв. - Tu John Hyatt. DzwoniАв z Round Yalley. - DziАвki Bogu. UsiАаowaАаem $ciebie zАаapaАз. Tu siАв rozpАвtaАаo piekАаo. - Co siАв dzieje? !- CaАаy oddziaАа oszalaАа. TwАжj przyjaciel Dan Machin obudziАа siАв, po czym zamknАбАа siАв razem z Bryanem Corderem. UsiАаowaliАдmy wyАаamaАз drzwi, ale na razie nic z tego. Doktor Crane wezwaАа policjАв, aby przywieАиli palniki do ciАвcia. Znowu ogarnАвАаa mnie fala strachu. !- ZamknАбАа siАв? To znaczy, Аеe oni sАб razem? - WАаaАдnie. Nie wiem, co... Nagle rozmowa urwaАаa siАв. !UderzyАаem w wideАаki, ale linia byАаa gАаucha. George TysiАбc Mian powiedziaАа: - Przykro mi, ale to siАв czasem zdarza. Czy coАд siАв staАаo? OdАаoАеyАаem bezuАеytecznАб sАаuchawkАв. - Chyba tak. Dan Machin zamknАбАа siАв w pokoju razem z Bryanem Corderem. !ObsАаuga szpitala nie moАеe siАв tam dostaАз. George TysiАбc Mian niewzruszenie nabijaАа tytoniem fajkАв. SiАвgnАбАа po #zapaАаki. - WidaАз siАв zaczАвАаo -powiedziaАа. - MoАеe lepiej jedАиmy tam. - JedАиmy? Indianka przyniosАаa drinki i George TysiАбc Mian uniАжsАа swojАб szklanicАв z whisky. - Nie sАбdzicie chyba, Аеe pozwolАв biaАаym zagarnАбАз najwiАвkszego indiaАгskiego demona dla siebie? O tej sprawie czerwoni bracia bАвdАб mАжwiАз przez pokolenia. A terazwypijmy za pomieszanie wrogom szykАжw! !PodniosАаem mojАб wАжdkАв. - Nie jestem pewny, czy akurat za pomieszanie wrogom szykАжw - odezwaАаem siАв oschle. - Wiem natomiast jedno: w mojej gАаowie wszystko siАв pomieszaАаo. Z szybkoАдciАб dziewiАвАзdziesiАвciu mil na godzinАв wracaliАдmy nocАб do San Francisco. W szybАв biАаy Азmy, a nasze napiАвte twarze jaАдniaАаy dziwnym blaskiem od oАдwietlenia tablicy rozdzielczej jaguara. Z piskiemopon braliАдmy zakrАвty w gАжrach, wreszcie wydostaliАдmy!siАв na drogАв sto jeden, ktАжra "wiАаa siАв przez Willitis, Ukiah, Cloverdale do hrabstwa Sonoma. TuАе po pАжАаnocy przejechaliАдmy granicАв hrabstwa Marin, ale dopiero gdy zobaczyАаem АдwiatАаa San Francisco poАаyskujАбce nad !ciemnАб zatokАб, zdjАбАаem nogАв z gazu i przejechaАаem Golden Gate statecznАб czterdziestkАб.George TysiАбc Mian pochrapywaАа na tylnym siedzeniu, ale obudziАа siАв raptownie, gdy skrАвciliАдmy z Presidio Drive w gАжrАв, do szpitala. PrzeciАбgnАбАа siАв i powiedziaАа: - Problem z angielskimi samochodami tkwi w tym, Аеe wymagajАб one, aby caАаy czas siedzieАз w nich na !bacznoАдАз. PrzecieАе nie jestem wАаaАдcicielem ziemskim, do cholery? - Nie musiaАа pan jechaАз - przypomniaАаem mu, gdy skrАвciАаem na szpitalny podjazdi samochАжd podskokami znalazАаsiАв na dziedziАгcu. - To tak, jakby powiedzieАз Custerowi, Аеeby nie szedАа nad Little Big Horn - odparowaАа. - AАе takim jest pan pesymistАб? - zapytaАаa Jane. George TysiАбc Mian bardzo gАаoАдno wytarАа nos. - Pesymizmnie jest cechАб typowАб dla Indian. Zanim wyjechaАаem, sprawdziАаem przepowiednie na ten dzieАг. WydawaАаy siАв w porzАбdku, choАз na horyzoncie jest chmura nie wiАвksza od mАвskiej piАвАдci. - Oto i ptaki - oznajmiАаem, wskazujАбc je palcem. - WyglАбda na to, Аеe miejskie "sАаuАеby sanitarne poddaАаy siАв. Gdy jechaliАдmy podjazdem, АдwiatАаa jaguara АаysnАвАаy po nastroszonych szeregach ptasich. ZatrzymaАаem "samochАжd i wygramoliliАдmy siАв. George TysiАбc Mian staАа na wietrze w ciemnoАдciach, patrzАбc na milczАбce zastАвpy pierzastych АдwiadkАжw powrotuKujota ze Адwiata zmarАаych. - No i? - zapytaАаem. PokiwaАа gАаowАб. - Nie ma !wАбtpliwoАдci. To sАб te rzadkie ptaki, ktАжre my nazywamy Szarym Smutkiem. Widziano je,gdy siАв zbieraАаy pod Wounded Knee i podczas pogrzebu SiedzАбcego Byka, i w czasie Адmierci Deszczu na Twarzy. To !ptaki АеaАаobne, zАаej wrАжАеby. "Jane siАвgnАвАаa po mojАб dАаoАг. Jej wАаasna byАаa zimna. - Czy naprawdАв oznaczajАб obecnoАдАз Kujota? George !TysiАбc Mian podniАжsАа gАаowАв, jakby wietrzyАа. - Czujecie coАд? - zapytaАа nas.PociАбgnАбАаem nosem. - Niewiele. Mam kАаopoty z zatokami. Jane natomiast powiedziaАаa: - To przypomina...nie wiem dokАаadnie. Przypomina psy. Zapach psАжw, mokrych psАжw. !SkinАбАа gАаowАб i juАе siАв nie odezwaАа. WziАбАаem Jane pod ramiАв i wprowadziАаem jАб do szpitala. On szedАа za nami, od czasu do czasu spoglАбdajАбc ukradkiem na ptaki, na Szary Smutek, a jego oczy byАаy peАаne obaw, jak oczy czАаowieka, ktАжrego wprowadzajАб do kostnicy, abyrozpoznaАа zwАаoki swego ojca. Przy windach staАаo na warcie dwАжch umundurowanych policjantАжw z komendy miasta San Francisco. Jeden z nich podszedАа do nas, gdy przemierzaliАдmy terakotowАб $podАаogАв hallu. PodniАжsАа rАвkАв. - Przykro mi, proszАв pana, ale nie wolno teraz wchodziАз. - PrzyszliАдmy do doktora Jaryisa. Spodziewa siАв nas. Policjant przyjrzaАа siАв nam podejrzliwie. - Trudno. Mamy wyraАиny rozkaz, Аеeby nie wpuszczaАз na gАжrАв nikogo. - Jak to? Doktor Jarvis dzwoniАа do mnie trzy czy cztery godziny temu. JechaliАдmy tu aАе z Round Valley. - Panie - powiedziaАа policjant cierpliwie. - Nie obchodzi mnie, skАбd pan przyjechaАа, z Round Valley czy z Marsa. Mam polecenie nie wpuАдciАз nikogo. "DoАаАбczyАа drugi policjant. - Takjest. Takie mamy rozkazy. - Zaraz, do cholery... - zaczАбАаem, ale przerwaАа mi George TysiАбc Mian. - Mamy upowaАеnienie - powiedziaАа cicho. - Czy chciaАаby siАв pan z nim zapoznaАз, oficerze? Policjant popatrzyАа na niego nieufnie. George TysiАбc Mian wsunАбАа dАаoАг pod czerwonАб kurtkАв i uniАжsАа jeden ze !zАаotych amuletАжw, ktАжre miaАа zawieszone na szyi. - A to co? - zapytaАа gliniarz. - Przyjrzyjcie siАв, panowie - nalegaАа George TysiАбc Mian. - Przyjrzyjcie siАв dokАаadnie. "JakoАд udaАаo mu siАв zАаapaАз na amulecie bАаysk АдwiatАаa, zaАдwieciАа nim w oczy policjantАжw. ZdawaАаo mi siАв, Аеe zamrugali i popatrzyli ze zdziwieniem, potem usunАвli siАвz drogi, jakby ich ktoАд odepchnАбАа Ааokciami. SpojrzaАаem na George'a TysiАбcMian, potem na Jane, ale ona tylko wzruszyАаa ramionami. - To jest nasze upowaАеnienie,zrozumieliАдcie? Policjanci skinАвli gАаowami. Jeden z nich, zupeАаnie jak lunatyk, odwrАжciАа siАв i otworzyАа nam drzwi windy, abyАдmy mogli wejАдАз. George TysiАбc Mian powiedziaАа do mnie: - Teraz pana kolej. NacisnАбАаem guzik z numerem piАвАз. - Czy to jakiАд rodzaj hipnozy?- zapytaАаem go, gdy wjeАеdАеaliАдmy do gАжry. - SposАжb, w jaki pan uАеyАа amuletu? Szaman wepchnАбАа amulet z powrotem pod kurtkАв. - My to nazywamy DrogАб БMagodnego Podboju. Tak, to forma hipnozy. Ma tАв zaletАв, Аеe powoduje trans posАаuszeАгstwa tylko na pewnАб"chwilАв, i jest to chwila, ktАжrejofiara nigdy nie pamiАвta. Nie "oddziaАаuje na ludzi, ktАжrzy sАб otwarcie agresywni, ani na osoby Адwiadomie przeciwstawiajАбce siАв hipnozie. Jest bardzo skuteczna w postАвpowaniu ze zwyczajnymi ludАиmi o zrelaksowanych umysАаach. - Czy ci policjanci nie bАвdАб nas АдcigaАз? - zapytaАаa Jane. George TysiАбc Mian #potrzАбsnАбАа gАаowАб. - WАбtpiАв. W tej chwili prawdopodobnie !stojАб tam na dole i potrzАбsajАбgАаowami w przekonaniu, Аеe !coАд jest nie tak, ale zupeАаnie nie wiedzАб co. "DojechaliАдmy na piАбte piАвtro i drzwi windy rozsunАвАаy siАв. George TysiАбc Mian uprzejmie przepuАдciАа Jane. WyszedАаem za nimi na korytarz, rozglАбdajАбc siАв za Адladami tej okropnej !paniki, o ktАжrej opowiadaАа Jim.W korytarzu panowaАаa cisza. NasАаuchiwaАаem chwilАв, ale nawet nie mogАаem dosАаyszeАз normalnych dАиwiАвkАжw ruchliwego, prywatnego szpitala, takich jak odgАаosy wАжzkАжw, rozmАжw czy wezwaАг lekarzy. Nic prАжcz pomruku windy, gdy za nami zamknАвАаy siАв drzwi i ruszyАаa wyАеej. - Chyba najpierw zajrzymy do gabinetu doktora Jarvisa. !JeАеeli tam go nie ma. to bАвdziena oddziale intensywnej opieki.- ProwadАи - powiedziaАа George TysiАбc Mian. - Im szybciej weАиmiemy siАв za baryz tym potworem, tym lepiej. Jane zaАдmiaАаa siАв nerwowo. - Pan tak o tym mАжwi, jakby to byАа film z Frankensteinem. George TysiАбc Mian wepchnАбАа rАвce do kieszeni spodni i wykrzywiАа wargi. - Gorzej - powiedziaАа pragmatycznie. SzliАдmy po miАвkkim czerwonymdywanie aАе do gabinetu Jima. WstrzymaАаem oddech i zastukaАаem do drzwi. PoczekaliАдmy, ale nikt nie odpowiadaАа. George TysiАбc Mian, spoglАбdajАбc oczami cierpliwymi jak oczy jaszczura, zauwaАеyАа: Mam nadziejАв, Аеe powiedziaАа pan temu lekarzowi, z czym ma do czynienia. OtworzyАаem drzwi i szybko ogarnАбАаem wzrokiem maluteАгkigabinet! Na biurku staАа plastykowy kubek z kawАб, pozostawiony niby obiad na statku Marie Celeste. W przeАаadowanej popielniczce dopalaАа siАв pet. Prawie pusta butelka ginu staАаa na szafce z kartotekami. - Dziwne - powiedziaАаa Jane. - MuszАб byАз na oddziale intensywnej opieki medycznej.To tutaj, obok, po lewej. ZaczАвliАдmy przyspieszaАз, gdy skrАвciliАдmy w kierunku sali reanimacyjnej. Wszechobecna cisza nakazywaАаa nam poАдpiech, jakby swoim trwaniem miaАаa spowodowaАз straszniejsze konsekwencje. SАаyszeliАдmy tylko wАаasne oddechy i szmer ubraАг, kiedy szybko stАбpaliАдmy korytarzem.Nawet nie zapukaАаem do podwАжjnych drzwi. PopchnАбАаemje i wszedАаem w mrok i cienie,w bАаАвkitny Адwiat zmierzchu, gdzie АеyАа nienaturalnym Аеywotem Bryan Corder. ByАа tam doktor Jarvis, a takАеebyli doktor Crane i doktor Weston oraz porucznik Stroud i dwАжch potАвАеnych oszoАаomionych policjantАжw. Jim"obrАжciАа siАв, gdy weszliАдmy. - !JesteАдcie. ObawiaАаem siАв, Аеe nie zdАбАеycie. - Co siАв dzieje? - zapytaАаem. - Co siАв tam dzieje? Jim wziАбАа mnie za ramiАв i podprowadziАа do tafli szklanej.&SalАв ciАбgle oАдwietlaАаo bАаАвkitne АдwiatАаo, ale zdawaАаo siАв bledsze, niejednolite, jak zimna fosforyzacja, ktАжra peАаza nocАб po morzu, albo jak niesamowite lАдnienie gnijАбcychryb. DostrzegaАаem zarysy АаАжАеka, a przy nim chromowanestojaki z kroplАжwkАб z roztworu soli fizjologicznej i plazmy. WydawaАаo mi siАв teАе, Аеe dostrzegam biaАаy koАдciany zarys czaszki Bryana Cordera, ale na samym АаАжАеku tkwiАа "nieokreАдlony kАаАбb czАаonkАжw i !ciaАаa i byАаo zbyt ciemno, АеebyrozpoznaАз, co jest czym. - Tam jest Dan Machin? - zapytaАаem. - Nie widzАв. - Nie moАеna tam wejАдАз? - dodaАаa Jane. Porucznik Stroud, wysoki i wytworny jak zwykle, odparАа: - ProszАв pani, nie stoimy tutaj dla przyjemnoАдci. Kilkakrotnie !prАжbowaliАдmy tam wejАдАз, lecz za kaАеdym razem coАд nas odrzucaАаo. - OdrzucaАаo? - zapytaАаem. - Jak to: odrzucaАаo? - SprАжbuj pan sam - zaproponowaАа porucznik Stroud. - Drzwi sАб tu. PodszedАаem, ale George TysiАбcMian odezwaАа siАв bardzo miАвkko: - Nie, panie Hyatt. Niewarto. Porucznik Stroud powiedziaАа: -A co pan wie? George TysiАбc Mian rzuciАа mi spojrzenie w mroku, ale widziaАаem, Аеe powstrzymaАа uАдmiech. - To George TysiАбc Mian, panie poruczniku - przedstawiАаem Indianina. - PrzywiozАаem go dzisiejszego wieczoru z rezerwatu Round Valley. - CiАбgle panu w gАаowie te indiaАгskie brednie? - MoАеe pan to nazywaАз bredniami - odezwaАаem siАв cicho - ale jak dotАбd jest to jedyne rozsАбdne wytАаumaczenie. George TysiАбc Mian uwaАеa, Аеe jesteАдmy Адwiadkami odrodzenia demona indiaАгskiego z czasАжw prehistorycznych. Porucznik Stroud popatrzyАа na doktora Jarvisa, na pozostaАаych dwАжch lekarzy, potem na swoich dwАжch "policjantАжw. NastАвpnie zwrАжciАаsiАв do szamana z sarkastycznym, przesАаodzonymuАдmieszkiem. - Demon czerwonoskАжrych? Z dawnej przeszАаoАдci? Tak? George TysiАбc Mian byАа za stary i zbyt opanowany, aby poczuАз siАв dotkniАвty sarkazmem. Po prostu skinАбАа gАаowАб. - Tak. Demon ten nazywa siАв Kujot, czasami jest teАе zwany Pierwszym, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy. Zazwyczaj uwaАеa siАв go za demona zamieszania, gniewu, kАаАжtni, a ponadto charakteryzuje go nie zaspokojona АеАбdza kobiet. Porucznik Stroud zaАдmiaАа siАв chrapliwie. - Demoniczny gwaАаciciel? George TysiАбc Mian %uАдmiechnАбАа siАв, ale nie straciАа zimnej krwi. - WАаaАдnie, panie poruczniku. Demoniczny gwaАаciciel. Jest stara pieАдАг Indian Navaho, ktАжra opowiadao tym, jak Kujot spotkaАа !mАаodАб kobietАв na przeАаАвczy w gАжrach i jak podstАвpem zmusiАаjАб do podniesienia dla niego sukni. Na swАжj sposАжb to czarujАбca pieАдАг. Ale nie wspomina o tym, Аеe Kujot byАа najstraszliwszy i najbardziej srogi ze wszystkich demonАжw na caАаym Адwiecie, a gdy juАе uwiАжdАа kobietАв, to zazwyczaj nie postАвpowaАа z niАб po dАеentelmeАгsku. - O co panu chodzi? - zapytaАаzimno porucznik Stroud. - SАб tutaj damy - odpowiedziaАа George TysiАбc Mian. - Акadna z obecnych tu paАг niepoczuje siАв zaАеenowana z powodu szczegАжАаАжw anatomicznych, jeАеeli o tym pan myАдli. - Nie, nie to chciaАаem powiedzieАз - odrzekАа. - Po prostu, gdy ten demon odАеyje,to Аеadna kobieta w San Francisco nie bАвdzie bezpieczna, ale nie chciaАаbym niepotrzebnie straszyАз paАг. - No wyduАд pan to z siebie! - domagaАа siАв porucznik Stroud. "- JeАеeli tu coАд siАв dzieje, to chcАв wiedzieАз wszystko! - Dobrze - powiedziaАа Indianin.- Kujot najpierw uwodzi swoje!kobiety, a pАжАиniej czАвstuje jeczymАд, co Indianie Navaho nazywali PrАжbАб Trzech. - BoАеe, sАаyszaАаam o tym - odezwaАаa siАв Jane. George TysiАбc Mian dotknАбАа jej ramienia. - ByАаa to najdziwniejsza ze wszystkich starych tortur, a historia jej siАвga czasАжw dawniejszych niАеhistoria plemion Ameryki PАжАаnocnej. Wielu naszych mАвdrcАжw twierdzi, Аеe sam !Kujot jАб wymyАдliАа, ale kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐BSА┼ c6TE ▀ cЩU$3 c№VW!- c_WД,c c┬Xч71 %Y9i:А2wie? Jim zmarszczyАа brwi. - Nigdy "nie sАаyszaАаem o PrАжbie Trzech. Co to, do diabАаa, jest? George TysiАбc Mian dotknАбАа jednego z amuletАжw. MАжwiАа bezbarwnym gАаosem: - PrАжba Trzech wymagaАаa rozciАвcia brzucha kobiety i zaszycia w nim Аеywego gada, nastАвpnie rozpАаatania konia albo krowy, wybebeszenia go, i zaszycia tej kobiety we wnАвtrzu konia. CaАаa sztuka tortury polegaАаa na utrzymaniu wszystkich trzech ofiar - jaszczurki, kobiety i konia - moАеliwie jak najdАаuАеej przy Аеyciu. - Oj, wymyАдliАа to pan - odezwaАаa siАв doktor Weston. George TysiАбc Mian pokrАвciАа gАаowАб. - Niech pani zapyta !antropologАжw, jeАдli pani chce. Nie tak dawno wykopano szkielety jaszczurki, kobiety i konia, jeden wewnАбtrz drugiego jak w chiАгskiej АаamigАаАжwce, nad jeziorem Winnemucca w Nevadzie, a odkrycia dokonaАа profesor Forrester z Uniwersytetu Colorado. "Porucznik Stroud pociАбgnАбАа siАвza dolnАб wargАв. - Dobrze. PrzypuАдАзmy. A moАеe w takim razie wie pan rАжwnieАе, co dzieje siАв tam? WskazaАа na tafiАв szkАаa, na mroczne wnАвtrze i cienie "ksztaАаtАжw na АаАжАеku. CoАд tam siАв poruszaАаo, jakaАд masywna ciemna forma, drgajАбca podobnie jak wije siАв owad, gdy wydobywa siАв z poczwarki. Nie byАа to przyjemny widok. George TysiАбc Mian powiedziaАа: - Szary Smutek wystarczyАа mi, abym wiedziaАа. To, co widzimy tutaj, to tworzenie siАв Kujota, najbardziej parszywego ze wszystkich demonАжw indiaАгskich. Gdy wypАвdzono godo podziemi, ukryАа swАжj oddech, swojАб krew i swoje bicie serca, a teraz udaАаo mu siАв to wszystko razem zgromadziАз w jednym miejscu. Powraca do Аеycia, czy wam tosiАв podoba, czy nie. Porucznik Stroud gapiАа siАв na !Indianina przez dobrАб chwilАв, a jego oczy bАаyskaАаy uwaАеnie w pАжАаmroku. - WiАвc naprawdАв pan w to wierzy. NaprawdАв pan wierzy, Аеe taka rzecz siАв dzieje. - To nie sama wiara, panie poruczniku. To nie akt wiary. Ja w i e m, co siАв dzieje. Dla mnie jest to tak oczywiste, jak dla pana zАаapanie gumy podczas jazdy samochodem. Tofakt - nalegaАа George TysiАбc Mian. - No to co tu siАв dzieje? - zapytaАа Jim. - Niech pan przyniesie latarkАв i sam zobaczy - powiedziaАа Indianin, jak mi siАв zdawaАаo, zbyt spokojnie. - БMАбczАб siАв oddech i bicie serca. NiedАаugo Kujotowi bАвdzie juАе tylko potrzebna krew i straszliwa twarz. - Jane, koАаatka w domu na Pilarcitos - szepnАбАаem dyskretnie do ucha dziewczyny. - MoАеesz po niАб jechaАз? Zbij jАб mАаotkiem z "drzwi, jeАдli bАвdziesz musiaАаa. Jane ujАвАаa moje ramiАв. - Nie chcАв odchodziАз od ciebie, John. Nie teraz. WyjАбАаem banknot "dziesiАвciodolarowy i wАаoАеyАаem !jej w dАаoАг. - Nie zajmie ci to !duАеo czasu. WeАи taksАжwkАв. AledostaАг tАв koАаatkАв w swoje !rАвce, zanim zrobi to ktoАд inny.Jane popatrzyАаa na mnie wielkimi oczami barwy bАаАвkitnej porcelany, potem objАвАаa mnie za szyjАв i pocaАаowaАаa. - MoАеe powinniАдmy byАаi zostaАз ze sobАб, ty i ja - szepnАвАаa i wyszАаa z sali, udajАбc siАв w drogАв na Pilarcitos tysiАбc !piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. Tymczasem porucznik Stroud wyjaАдniaАа: - PrАжbowaliАдmy "oАдwietlaАз latarkami. MoАеe to z powodu kАбta, pod jakim ustawione jest szkАаo, moАеe z innego powodu, lecz nie udaАаo siАв spenetrowaАз ciemnoАдci. "George TysiАбc Mian obrАжciАа siАвod porucznika Strouda do doktora Jarvisa i z powrotem. - Wobec tego Kujot nabraАа wiАвcej siАа, niАе siАв spodziewaАаem. Jest na tyle silny, Аеe absorbuje caАаe АдwiatАаo. - Absorbuje? O czym pan mАжwi? - doktor Weston najwyraАиniej nie darzyАаa zaufaniem folkloru Indianina. MiaАаa wystarczajАбcy zapas wАаasnego folkloru. - Nie czytaАаa pani doktor ostatnio АйScientific American".Kiedy przedmiot ma odpowiedniАб gАвstoАдАз, jest w stanie nie dopuАдciАз, aby od niego odbijaАаo siАв АдwiatАаo. PrzyciАбga je potАвАеnАб siАаАб wАаasnej grawitacji. WАаaАдnie taki proces zachodzi tutaj. Kujot jest bestiАб ze Адwiata podziemi. JeАдli pani woli, moАеna go nazwaАз oАеywionАб czarnАб dziurАб. - Czy to oznacza, Аеe on bАвdzie kompletnie niewidzialny? - zapytaАа Jim. George TysiАбc Mian potrzАбsnАбАа gАаowАб. - Tylko wАжwczas, gdy sam tego zechce. - A co z jego krwiАб? - wАаАбczyАа siАв doktor Crane. - !JeАеeli tutaj АаАбczАб siАв jego oddech i jego puls, czy nie powinniАдmy odizolowaАз zwАаok !Wallisa? Jak siАв domyАдlam, jestnaczyniem z krwiАб tego demona. - Tak - odrzekАа szaman. - Postarajcie siАв go stАбd usunАбАз. UwaАеajcie jednak na ptaki oraz na magiczne podstАвpy Kujota, ktАжry bАвdzie siАв staraАа wam przeszkodziАз. - PodstАвpy magiczne? - !zdziwiАа siАв porucznik Stroud. -Na przykАаad? - Panie poruczniku, to moАеe siАв wydawaАз dowcipem, ale zarАвczam, to nie Аеart. Gdy mАжwiАв o magii, i to nie mam namyАдli wyjmowania krАжlikАжw z "cylindra ani rАеniАвcia statystki &piАаАб na pАжАа. MyАдlАв o Адmierci i ranach i o takich uАаudach, o jakich siАв panu nie АдniАаo. DodaАаem: - To ma sens, poruczniku. Wszystko, co dotАбd mАжwiАа pan George, ma sens. - Nikt pana nie pytaАа o zdanie!- warknАбАа Stroud. - Nie kАаАжАзmy siАв, to bezcelowe, poruczniku. Акadne z nas nie wymyАдli nic lepszego "- prАжbowaАа АаagodziАз sytuacjАв doktor Jarvis. - Tak pan uwaАеa? - odezwaАа siАв porucznik Stroud. - A moАеeja mam lepszy pomysАа. MoАеe tacaАаa cholerna awantura jest dla hecy? - Dla hecy? - powiedziaАаem. - UwaАеa pan, Аеe zdarlibyАдmy !komuАд skАжrАв z gАаowy dla hecy?- Te wszystkie bzdury o indiaАгskich demonach... - Bzdury?! - najeАеyАа siАв George TysiАбc Mian. - Pan nazywa nasze demony bzdurami! Pan oszalaАа? Czy pansobie zdaje sprawАв, co moАеe zrobiАз Kujot? Wie pan, czy nie? "Porucznik Stroud aАе siАв cofnАбАаprzed rozwАдcieczonym "Indianinem. - CАжАе, mАжwiАа pan oPrАжbie Trzech... - To nic! - odparowaАа szaman. - Taki los gotuje dla kobiet, !ktАжrymi siАв zabawi i ktАжre mu siАв znudzАб! Kujot ma siАаy wykraczajАбce poza ludzkie pojАвcie. SiАаy, ktАжre niemal uniemoАеliwiajАб wszystkim dobrym i zАаym bogom razem wziАвtym zniszczenie go. A oprАжcz tego wАаada rАжwnieАе mocami, ktАжre ukradАа innym demonom, takim jak Wielki PotwАжr czy Loogaroos. - Loogaroos? - powtАжrzyАа porucznik Stroud z niedowierzaniem. - Tak ich nazwali koloniАдci francuscy, gdy przybyli do Ameryki. Jest to przekrАвcenie sАаowa loupsgarous, ktАжre oznacza АйwilkoАаaki". Kujot czerpaАа moce od nich wszystkich. Grzbiet swАжj nakrywa skАжrАб wilkoАаaka, a nagАаowie nosi skalp Wielkiego Potwora i dziАвki temu jest prawie niezniszczalny. Porucznik Stroud wysАаuchaАа tego wybuchu, potem staАа przez dАаuАеszАб chwilАв niemy, podczas gdy my wszyscy obserwowaliАдmy jego twarz, zastanawiajАбc siАв, co, u diabАаa, odpowie. Na poczАбtku myАдlaАаem, Аеe odrzuci wszystko, co powiedziaАа George TysiАбc Mian, i oАдwiadczy, Аеe to stek bredni. SpostrzegАаem jednak, Аеe jego harda twarz zАаagodniaАаa, a $bruzdy wokАжАа ust pogАаАвbiАаy siАвi zrozumiaАаem, Аеe wiara szamana prawie go przekonaАаa.- ChcАв wiedzieАз, co tam siАв dzieje, w tamtym pokoju. ChcАв, aby mi to pan wyjaАдniАа - powiedziaАа wreszcie. George TysiАбc Mian postАбpiАа !do przodu. BАаАвkitna poАдwiata, $ktАжra biАаa z sali, rozАдwietliАаa jego oczy i pomalowaАаa ultramarynАб rysy i bruzdy twarzy. PodniАжsАа wyschАаАб dАаoАг, ktАжrej palce zdobiАаy srebrne pierАдcienie, a przegub koralikowe bransoletki, i "przycisnАбАа jАб do szkАаa, jakby staraАа siАв odczuАз wibracje rozchodzАбce siАв z owej ciemnej i pokrАвconej masy, ktАжra byАаa Danem lub Bryanem,lub obydwoma, a moАеe Аеadnymz nich. "DrugАб dАаoniАб pochwyciАа zАаoty amulet i powiedziaАа cicho: - Prawie nadszedАа czas, aby Kujot znАжw powstaАа, uksztaАаtowaАа siebie z gliny ludzkiego ciaАаa. Potrzebuje krwi, ale wstaАз moАеe bez krwi.On lepi siebie z ciaАа tych, ktАжrzy majАб jego oddech i uderzenia jego serca. Patrzcie!Przez caАаy czas, gdy George TysiАбc Mian trzymaАа dАаoАг "przyciАдniАвtАб do szyby, musiaАа zapewne walczyАз w myАдlach z mocАб Kujota. W chwili gdy #powiedziaАа: Patrzcie!, bАаАвkitne АдwiatАаo uniosАаo siАв i w tej !krАжtkotrwaАаej, lecz straszliwejjasnoАдci rzeczywiАдcie ujrzeliАдmy to, co staraАа siАв nam wytАаumaczyАз. ZobaczyliАдmy zalАбАеek Kujota, demona, gwaАаciciela i zdrajcy,!Pierwszego, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy. ZobaczyliАдmy, jak na АаАжАеku podnoszАб siАв i opadajАб czАаonki. Wpierw wyglАбdaАаy jakczАаonki ludzi tonАбcych w jeziorze mroku, ale natychmiast skrАвcona masa !zdawaАаa siАв podnosiАз i stawaАзprawie prosto, a ja mogАаem tylko patrzeАз jak urzeczony na to coАд, czujАбc, jak z przeraАеenia po grzbiecie chodzАб mi ciarki. W jakiАд niesamowity sposАжb Dan Machin i Bryan Corder stali siАв jednym stworzeniem. MiaАаo to prawie dwa i pАжАа metra wzrostu i wstawaАаo na oАдlep z "АаАжАеka, majАбc za gАаowАв nagАб czaszkАв Bryana, wyciАбgajАбc ku nam rАвce i nogi obu !mАвАеczyzn. Ich poАаАбczone torsystaАаy siАв jednym bezksztaАаtnym, podwАжjnym torsem skrАвconym z wАвАиlastych miАвАдni. Przez moment z АеoАаАбdka bestii wyzieraАаa trupia twarz Dana Machina, wciАдniАвta w przezroczystАб skАжrАв, z ustamirozwartymi w piekielnym wyciu. - To niemoАеliwe! - krzyknАбАа Jim, a doktor Weston jАвknАвАаa jak z bАжlu. Lecz bАаАвkitne $АдwiatАаo zbladАаo i mogliАдmy juАе tylko dostrzec niejasne zarysyowego straszliwego stworu, i biaАаy odblask АдwiateАа awaryjnych na tym, co niegdyАд byАаo gАаowАб Bryana. Porucznik Stroud zapytaАа oschle: - Dobrze, panie TysiАбc Mian, ale co to jest? !George TysiАбc Mian cofnАбАа siАвzmАвczony od szyby. - To Kujot- odrzekАа po prostu. - Przybiera postaАз. Doktor Weston zamierzaАаa coАд!powiedzieАз, ale nie zdАбАеyАаa. To, co siАв wydarzyАаo, przypominaАаo kraksАв na autostradzie. DziaАаo siАв tak !szybko, Аеe jedynie mignАвАаo mi przed oczyma i niewiele pojАбАаem. Ale pamiАвtam jednАб czy dwie koszmarne rzeczy, "ktАжre wryАаy mi siАв wyraАиnie w !pamiАвАз i przypuszczam, Аеe juАеtam zostanАб na zawsze. Jim nagle zauwaАеyАа: - Idzie "tutaj! - i gdy obracaliАдmy siАв, szkАаo eksplodowaАаo i tysiАбce kawaАаkАжw szyby obserwacyjnej sypnАвАаo po sali jak grad Аеyletek. Jeden z policjantАжw upadАа na kolana z twarzАб podobnАб do siekanej "wАбtrАжbki. Drugi odwrАжciАа siАв !plecami, АаapiАбc siАв za oczy i twarz, a po jego dАаoniach ciekАаa krew. Sam rАжwnieАе czuАаem, jak bАаyskajАбce !odАаamki tnАб moje policzki, ale to nie wybuch szkАаa mnie przestraszyАа. PrzeraziАаem siАв wizji Kujota, wznoszАбcego siАв jak gigantyczna blada modliszka, zczaszkАб niezmiennie !szczerzАбcАб zАвby, tkwiАбcАб na wierzchu bezksztaАаtnego tuАаowia, gdy jego cztery rАвce bez wahania roztrzaskiwaАаy pozostaАаe fragmenty szyby. I to gorАбco. ZatrwaАеajАбcy, palАбcy upaАа. WewnАбtrz salki musiaАаo byАз ze sto stopni, a jeszcze wiaАа suchy piekАбcy wiatr, ktАжry wyАа i zawodziАа, buchajАбc przez wybite okno. Porucznik Stroud wyszarpnАбАа swАжj specjalny Айegzemplarz policyjny" z kieszeni spodni i strzeliАа dwukrotnie do potwornego Kujota. Ale demon machnАбАа na niego rАвkАб i porucznika rzuciАаo przez pomieszczenie i trzepnАвАаo o АдcianАв, aАе zagruchotaАа krАвgosАаup, a broАг potoczyАаa "siАв w stertАв odАаamkАжw szkАаa. !Doktor Jarvis wrzasnАбАа: - John!Zatrzymaj go ale wiedziaАаem, Аеe w Аеaden sposАжb nie powstrzymamy tej kreatury, rzuciАаem siАв wiАвc do drzwi, krzyczАбc: - Daj spokАжj! Na "litoАдАз boskАб, zwiewajmy stАбd! George TysiАбc Mian, dАаoАгmi "osАаaniajАбc gАаowАв, wygramoliАа siАв stamtАбd tak szybko, jak tylko mАжgАа. Za nim doktor Weston, ja i wreszcie Jim. Gliniarz z krwawiАбcymi oczymausiАаowaАа pomАжc porucznikowi Stroudowi, ale demon znowu machnАбАа rАвkАб i policjant wrzasnАбАа i potoczyАа siАв bezradnie w kierunku drzwi. - PalАв siАв! - krzyczaАа. - "ZagaАдcie ten ogieАг! Na litoАдАз Boga! Ja siАв palАв! Jim pobiegАа do niego, ale wtedy gliniarz otworzyАа usta i spomiАвdzy jego warg rzygnАбАа "wielki pАаomieАг. On pАаonАбАа od !wewnАбtrz, jego АеoАаАбdek i jego"pАаuca paliАаy siАв, a za kaАеdym razem, gdy usiАаowaАа krzyczeАз o pomoc, bluzgaАа potwornАб trАбbАб przegrzanych pАаomieni. - John! Koc! Daj mi koc! - "woАаaАа Jarvis, ale byАаo juАе za #pАжАиno. Gliniarz potoczyАа siАв w stronАв korytarza i osunАбАа na kolana, pozostawiajАбc smugАв pАаonАбcej krwi na Адcianie. Wreszcie upadАа i leАеaАа nieruchomo, a naszym przeraАеonym oczom ukazaАа siАвwidok potАвgujАбcy ten koszmar: pАаomienie, ktАжre paliАаy go od Адrodka, stopniowowypeАаzaАаy na zewnАбtrz, spalajАбc jego mundur, wreszcie ogarniajАбc caАаe ciaАаo. LeАеaАа na szpitalnym dywanie, pАаonАбc niby rytualny samobАжjca. Z sali intensywnej terapii wydobyАа siАв zawodzАбcy podmuch gorАбcego wiatru. UsАаyszeliАдmy jeszcze dАиwiАвk podobny do warkotu czy ryku diabelskiej bestii, ktАжra zamierzaАаa nas zniszczyАз. Potem, cudownym zrzАбdzeniem losu, przez drzwi wyskoczyАа szczupakiem porucznik Stroud i potoczyАа siАв ku nam bokiem, АаapiАбc powietrze jak sportowiec, "ktАжry sprawdza swАжj prАжg bАжlu.George TysiАбc Mian i doktor Jarvis przyklАвkli przy nim. - Nic mi nie jest, nic mi nie jest - mАжwiАа, usiАаujАбc wstaАз. - BolАб mnie plecy, ale chyba nic "szczegАжlnego mi siАв nie staАаo. Na litoАдАз Boga, uciekajmy stАбd. To coАд dostaАаo szaАаu. - To nie szaАа. Ten potwАжr tak siАв normalnie zachowuje - powiedziaАа George TysiАбc Mian. - Zabije i poАеre nas, a my nie bАвdziemy w stanie nic zrobiАз. Porucznik Stroud z trudem wstaАа na nogi, patrzАбc w stronАв mrocznego wejАдcia, za ktАжrym skryАа siАв Kujot. - No, moАеe t y nie moАеesz niczego zrobiАз, szamanie, ale wiem, co j a zrobiАв. To... to coАд, co tam siedzi, !wypowiedziaАаo wojnАв, a jeАеeli chce wojny, to, do cholery, bАвdzie jАб mieАз! George TysiАбc Mian chwyciАа !ramiАв porucznika. - ProszАв! To nie jest StwАжr z Czarnej Laguny. Bomby i gaz АаzawiАбcy nie zaszkodzАб Kujotowi. MoАеna tylko... Jego sАаowa utonАвАаy w ryku, ktАжry wstrzАбsnАбАа caАаym budynkiem. KawaАаki strzaskanych drzwi, pasy podartej wykАаadziny, okruchy gipsu i ciАбg suchego gorАбca, !ktАжre cuchnАвАаo zwierzАвtami i АдmierciАб, ogarnАвАаy nas. To Kujot wychodziАа na poszukiwanie swej krwi, na poszukiwanie swej twarzy, wychodziАа nas rozsiekaАз. To Kujot, demon wАдciekАаoАдci i strachu! БЮБЯБаБбБвБгБдБеБжБзБиБйБкБлБмБнБоБпБ░Б▒Б▓Б│Б┤Б╡Б╢Б╖Б╕Б╣Б║Б╗Б╝Б╜Б╛Б┐Б└Б┴Б┬Б├Б─Б┼Б╞Б╟Б╚Б╔Б╩Б╦Б╠Б═Б╬Б╧Б╨Б╤Б╥Б╙Б╘Б╒Б╓Б╫Б╪Б┘Б┌Б█Б▄Б▌Б▐Б▀БрБсБтБуБфБхБцБчБшБщБъБыБьБэByАаem ledwo przytomny. OberwaАаem kawaАаkiem futryny"w lewАб stronАв gАаowy i ugiАвАаy siАв pode mnАб nogi. UpadАаem obok Адciany korytarza, zakryty jak caАаunem strzАвpamiwykАаadziny, i wydawaАаo mi %siАв, Аеe naokoАаo wali siАв Адwiat. GorАбcy huragan wyАа i huczaАа, rzucajАбc jakimiАд szczАбtkami po korytarzu. Ponad wszystkim, gdy szedАа ku nam Kujot, sАаyszaАаem dАиwiАвk, jakby ktoАд krzyczaАа do rury nieskoАгczenie dАаugiej i odpowiadajАбcej echem. Beznadziejne posАвpne wycie, ktАжre byАаo straszniejsze od wszystkiego innego. ZaciskajАбc oczy przed palАбcym wiatrem, staraАаem siАвunieАдАз gАаowАв. DostrzegАаem Indianina, leАеАбcego krzyАеem "pod przeciwlegАаАб АдcianАб, oraz skulonego porucznika Strouda. Jim byАа nieco dalej, przyciskajАбc rАвkami rudawe wАаosy, ale nie byАаo nigdzie doktor Weston. I nagle powietrze zdawaАаo siАв pociemnieАз, a z mroku wyszАаo coАд, co niewiele juАе miaАаo wspАжlnego z Bryanem Corderemczy Danem Machinem. ByАаo to zjawisko spektralne, byАа to duch skАаadajАбcy siАв z niesamowicie gАвstego, zbitego!i poskrАвcanego ludzkiego ciaАаa.!LАдniАа jakby zimnАб poАдwiatАб, jakby Адwieceniem cieni czy mrocznych pomieszczeАг, i posuwaАа siАв, ciemniejАбc, korytarzem; ta uАдmiechniАвta straszliwie czaszka, a za niАб chybotliwa, wstrАвtna powАаoka na poАаy cielesna. Wycie staАаo siАв jeszcze posАвpniejsze i gАаoАдniejsze, gdy Kujot !przechodziАа, ale jego przejАдciuАдliАа, ale kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐Zp░ cl[ ы c╧\ √ c2 ]!∙ cХ ^ +ш c° _ч6ЙR[!towarzyszyАа jeszcze jeden dАиwiАвk. ByАаo to Ааopotanie martwej skАжry, podobne do plaskania obwisАаej plandeki o dach opuszczonego magazynu.Ten odgАаos byАа nie do zniesienia. HaАаas i wicher zdawaАаy siАв trwaАз bez koАгca, ale gdy znowu uniosАаem gАаowАв, uАдwiadomiАаem sobie, Аеe Kujot przeszedАа obok nas, nie robiАбcnam krzywdy. PodniosАаem siАв wyАеej i odwrАжciАаem gАаowАв - demon znikАа. George TysiАбc Mian wyszeptaАаsuchymi wargami: - Chyba teraz jesteАдmy bezpieczni, przynajmniej na pewien czas. PoszedАа szukaАз swej krwi. - SkАбd pan wie? - zapytaАа porucznik Stroud. - Inaczej zabiАаby nas i z !przyjemnoАдciАб zgwaАаciАа doktorWeston. Krew jest mu potrzebna do Аеycia, a jeАеeli nie znajdzie jej miАвdzy wschodem a zachodem $ksiАвАеyca, bАвdzie musiaАа wrАжciАз w zaАдwiaty. Porucznik Stroud wstaАа, opierajАбc siАв o АдcianАв i !trzymajАбc za plecy. - CАжАе, to pierwsza dobra wiadomoАдАз, jakАб usАаyszaАаem dzisiaj. Musimy tylko trzymaАз Kujota zdala od niewinnych przechodniАжw przez dwadzieАдcia cztery godziny. I koniec. George TysiАбc Mian otrzepywaАа swojАб kurtkАв. - Obawiam siАв, Аеe nie, poruczniku. Bez wzglАвdu na wasze wysiАаki Kujot z pewnoАдciАб odnajdzie swАб krew. - A jego twarz? - powiedziaАаem. - Jego twarz byАаa na koАаatce. - Jej teАе pАжjdzie szukaАз. #- Ale wАаaАдnie posАаaАаem po niАб Jane. George TysiАбc Mian spojrzaАа na mnie z absolutnie powaАеnАб twarzАб. - PosАаaАа pan Jane po koАаatkАв? MАжwi pan serio? PoczuАаem, Аеe panikujАв. - No !jasne, myАдlaАаem, Аеe gdyby nie dostaАа swej twarzy... George TysiАбc Mian powiedziaАа: - Wielki Duchu, miej nas w opiece. JeАеeli Kujot!jАб z tym przyАаapie, nie bАвdziemiaАаa najmniejszej szansy. Porucznik Stroud podszedАа do nas zniecierpliwiony. - Przepraszam, Аеe przeszkadzamw zАаowieszczych przestrogach, ale o co panu chodziАаo, gdy mАжwiАа pan o krwi? Powinna byАз juАе teraz zamkniАвta w Redwood City, czyАе nie? W jaki sposАжb Kujot miaАаby jАб odnaleАиАз, czy dostaАз w swe rАвce? - Poruczniku - powiedziaАаem rАжwnie zАаoАдliwie - Kujot wАаaАдnie przeszedАа przez trzycalowe zbrojone szkАаo. - Pana nie pytaАаem - odparowaАа ostro porucznik Stroud. - PytaАаem naszego miejscowego eksperta. - CАжАе, odpowiedАи na pana pytanie zawiera siАв w fakcie, Аеe Kujot jest w pewnym sensiepotwornym psem - powiedziaАа George TysiАбc Mian. - Ma nadprzyrodzony zmysАа sАаuchu izmysАа wАвchu. Stare legendy mАжwiАб, Аеe gdy Panna NiedАиwiedzia ukryАаa siАв w pieczarze, Kujot wywАбchaАа jАб $przez litАб skaАаАв na odlegАаoАдАз "dziesiАвciu dАаugoАдci oszczepu i zniszczyАа pieczarАв oraz !poАаowАв gАжry, Аеeby odnaleАиАз swАб NiedАиwiedzicАв. Podobno to zdarzyАаo siАв na Nacimiento Peak wiele lat temu, dawniej nawet, niАе moАеe siАвgaАз pamiАвАз Indian Navaho. Porucznik Stroud miaАа ponurАб minАв. - DziАвkujАв za optymistycznАб prognozАв. - I co teraz pan zrobi? - zapytaАаem go. - PierwszАб rzeczАб, cholera, ktАжrАб zrobiАв, to wezwАв brygadАв antyterrorystycznАб. Odnajdziemy tego stwora, czymkolwiek jest, i poczАвstujemy czymАд podobnym do tego, co nam wАаaАдnie zaserwowaАа. - Poruczniku - wtrАбciАа George TysiАбc Mian. - MyАдlaАаem, Аеe jest pan czАаowiekiem na poziomie. A przynajmniej na wyАеszym niАе wiАвkszoАдАз policjantАжw. - Co pan chce przez to powiedzieАз? Stary Indianin popatrzyАа zimno na detektywa. - Wasz zmasowany ogieАг jest tu bezuАеyteczny. Czy polowaАаby pan na lisa czoАаgiem albo strzelaАа do komara z pistoletu maszynowego? Kujot jest zbytsprytny, poruczniku, zbyt silnyi nieuchwytny. Trzeba go wytropiАз tak, jak tropili go dawni bogowie, wykorzystujАбcjego АеАбdzАв i prАжАеnoАдАз i powodujАбc, aby sam siebie zniszczyАа. - Акartuje pan? Kiedy bАвdАв sporzАбdzaАа raport, muszАв wymieniАз natychmiastowe i zdecydowane kroki, jakie podjАбАаem. JuАе wyobraАеam sobie, co powie komisarz, gdy przeczyta, Аеe wykorzystaАаem $АеАбdzАв i prАжАеnoАдАз zbiega, aby sam siebie zniszczyАа. A teraz przepraszam. Porucznik wszedАа do pobliskiego gabinetu i chwyciАа telefon. Kilkakrotnie uderzaАа w wideАаki, aАе wreszcie uzyskaАа poАаАбczenie. Gdy wzywaАа posiАаki, George TysiАбc Mian popatrzyАа na Jima i na mnie i wzruszyАа ramionami. - BiaАаemu czАаowiekowi nigdy siАв nie wytАаumaczy - powiedziaАа. - A co z Jane? Czy moАеemy jej pomАжc? - zapytaАаem. !- OczywiАдcie - odparАа Indianin."- Najlepiej bАвdzie, jeАеeli pan ija pojedziemy do tego domu na Pilarcitos i zamkniemy go przed Kujotem, uАеywajАбc najsilniejszych zaklАвАз, jakie znamy. JeАеeli, rzecz jasna, jeszcze go tam nie ma, bo !bАвdzie siАв staraАа dotrzeАз do koАаatki i do tych widokАжw Mount Taylor i Cabezon Peak. - A dlaczego? - zapytaАа Jim. - Proste: chce odzyskaАз "wАаosy, ktАжre obciАбАа Wielkiemu Potworowi. Gdy je odnajdzie, "zapewni sobie nieАдmiertelnoАдАз. Wtedy nigdy go nie zniszczymy ani nie odeАдlemy. - Dobra - odezwaАаem siАв. - Na co czekamy? Gdy wychodziliАдmy przez drzwifrontowe szpitala, juАе podjeАеdАеaАаy pierwsze wozy brygady antyterrorystycznej, a noc rozbrzmiewaАаa wyciem i Адwiergotaniem syren. Szybkim krokiem przeszliАдmy przez parking do monte carlo Jarvisa.Jim przytrzymaАа przednie siedzenie, abym mАжgАа niezgrabnie wgramoliАз siАв do tyАаu. Gdy staАа, rzuciАа spojrzenie na dach szpitala. - Ptaki. ZniknАвАаy. George TysiАбc Mian zdawaАа siАвprzyjmowaАз wszystko bardzo spokojnie. UmieszczajАбc siАв naprzednim siedzeniu, powiedziaАа: - Oczywiste. PoszАаy w Адlad za Kujotem. WiszАб mu nad gАаowАб jak chmura smutku. Czasami zdajАб siАв wypeАаniaАз powietrze niby kАаАвby dymu, czasami sАб prawie niewidoczne. Ptaki to bardzo magiczne i dziwne stworzenia, doktorze. MajАб dusze nadprzyrodzone, ktАжre ludzie rzadko kiedy sАб w stanie zrozumieАз. Jim wАаАбczyАа silnik i wyjechaliАдmy przez bramy szpitalne na ulice San Francisco. Noc byАаa ciepАаa, duszna i АдwiatАаa miasta migotaАаy i bАаyskaАаy w powietrzu, ktАжre byАаo niemal !nieznoАдnie wilgotne. ZbliАеaАаa siАв pАжАаnoc, ale po ulicach "krАвciАаo siАв wiele samochodАжw ispacerowaАаo wiele par, poniewaАе byАаa to noc sobotnia. Gdy pАвdziliАдmy SiedemnastАб UlicАб w okolicach Delores, zauwaАеyАаem na chodniku dziewczynАв w czerwonej bluzce i biaАаych dАеinsach. - Jim, to Jane! Na pewno! StaАг! SkrАвciАа samochodem do krawАвАеnika i cofnАбАа. Jak opАвtany staraАаem siАв coАд dostrzec przez przyciemnione szkАаo tylnej szyby. PojawiАаa !siАв Jane. SzАаa rАжwnym krokiem,!kierujАбc siАв w stronАв Mission Street i nawet nie odwrАжciАаa !siАв ku nam. Jarvis zatrАбbiАа i dopiero wtedy zatrzymaАаa siАв,marszczАбc brwi jakby oszoАаomiona, i podeszАаa do krawАвАеnika. Jim wysiadАа z wozu, a ja wygramoliАаem siАв za nim. PrzeszedАаem do przodu, wziАбАаem Jane za ramiona i !przytrzymaАаem jАб. ByАаa blada, a jej oczy byАаy dziwnie mokre i krАжtkowidzАбce, chociaАе pod innymi wzglАвdami wydawaАаa siАв w porzАбdku. - Jane, Jane, co siАв staАаo? #UАдmiechnАвАаa siАв, ale sprawiaАаawraАеenie rozkojarzonej. - Nic siАв nie staАаo - szepnАвАаa. - ZupeАаnie nic. - A dlaczego nie wziАвАаaАд taksАжwki? Co ty tu robisz? - Tu? - powiedziaАаa, unoszАбc gАаowАв i patrzАбc na mnie niepewnie. !- To Siedemnasta Ulica. MiaАаaАд !taksАжwkАб jechaАз na Pilarcitos.Jane dotknАвАаa czoАаa, jakby prАжbowaАаa przypomnieАз coАд sobie. - A tak. Pilarcitos. Doktor Jarvis Ааagodnie mnie odsunАбАа i przebadaАа Jane z szybkoАдciАб zawodowca. !Kciukiem podniАжsАа jej powiekАв i sprawdziАа puls. Podczas badania staАаa milczАбca i pasywna, z lekka marszczАбc brwi, patrzАбc gdzieАд w dal, nacoАд, czego nawet nie mАжgАаbymsiАв domyАдliАз. - Nic jej nie jest? - zapytaАаem. - Wydaje mi siАв, Аеe jest w szoku. - MoАеe to szok - powiedziaАа. -Z drugiej strony wyglАбda to narodzaj hipnozy, moАеe transu. - Czy myАдlisz, Аеe Kujot... - John, ja nie wiem, co mam "myАдleАз. Ale najwaАеniejsze, Аеe jest bezpieczna. Zapakujmy jАбdo samochodu i jedАиmy na Pilarcitos. Potem twАжj przyjaciel Indianin zrobi, co trzeba, aby Kujota nie wpuАдciАз do domu, i zawieziemy Jane z powrotem do szpitala. George TysiАбc Mian wysunАбАа gАаowАв przez okno samochodu. - DАаugo jeszcze? - zapytaАа mnie. - Im szybciej dotrzemy do tego domu, tym lepiej. JeАеeli jest tam juАе Kujot, to nie mamy Аеadnych szans. Razem z Jimem pomogliАдmy "Jane siАбАдАз na tylne siedzenie, potem wykrАвciliАдmy i "skierowaliАдmy siАв na Pilarcitos i Mission Street. Gdy podjeАеdАеaliАдmy stromАб ulicАб, dom pod numerem tysiАбc$piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden byАаtak samo ciemny i posАвpny jakpoprzednio. Okna przypominaАаywpadniАвte oczy, a od АаuszczАбcej siАв farby chyba odpadАаo jeszcze wiАвcej "pАаatАжw. Gdy zbliАеaliАдmy siАв, Jarvis zwolniАа, a gdy podjechaliАдmy, zatrzymaАа "samochАжd i wyАаАбczyАа silnik, i chyba minutАв siedzieliАдmy w absolutnej ciszy. - MyАдlicie, Аеe Kujot jest w Адrodku? - zapytaАаem niepewnym gАаosem. - Trudno powiedzieАз - odparАа George TysiАбc Mian. - JeАеeli jest, to siАв o tym wkrАжtce przekonamy. - Jak? - Zabije nas. Jim otarАа usta wierzchem dАаoni. - Ale moАеe go tam nie byАз? Co? MoАеe jeszcze szuka krwi Seymoura Wallisa? - OczywiАдcie. PopatrzyАаem na Jima, a Jim na mnie. - CАжАе - powiedziaАаem z lekkim przekАбsem. - No to siup. WysiedliАдmy z samochodu i podeszliАдmy do Indianina, aby mu pomАжc. Jane zostaАаa na swym miejscu prawdopodobnie zszokowana. PrzeszliАдmy przezchodnik i stanАвliАдmy przed bramАб frontowАб, spoglАбdajАбc !na ponurАб werandАв i obАаaАеАбcebelki. - Jest tam ta koАаatka? - zapytaАа George TysiАбc Mian. - Ja sАаabo widzАв bez okularАжw. SpozieraliАдmy w ciemnoАдАз. Najpierw wydawaАаo mi siАв, Аеe koАаatka zniknАвАаa, potem zauwaАеyАаem pobАаysk mosiАбdzui juАе wiedziaАаem, Аеe Kujot wciАбАе poszukuje swej krwi. Narazie byliАдmy bezpieczni. OtworzyliАдmy skrzypiАбcАб bramАв i weszliАдmy na schodki. George TysiАбc Mian przez chwilАв staАа, patrzАбc na zАаowrogАб, rozeАдmianАб twarz na koАаatce, potem z wolna pokrАвciАа gАаowАб. - Gdyby koАаo tego domu !przeszedАа Indianin i zauwaАеyАа tАв twarz, natychmiast wiedziaАаby, czym ona jest - !powiedziaАа niegАаoАдno. - To taksamo prowokujАбce, jak umieszczenie obrazu szatana na drzwiach. CАжАе, upewnijmy !siАв, Аеe Kujot z niej nigdy nie skorzysta. "SiАвgnАбАа pod kurtkАв i wydobyАа !amulet. ByАа to niewielki zАаoty medalionik z wygrawerowanАб dziwacznАб piktografiАб. Przez chwilАв trzymaАа go w palcach #obu dАаoni i dotknАбАа nim czoАаa. NastАвpnie podszedАа blisko do koАаatki i uniАжsАа dАаoАг. - ZАаy Kujocie, diaboliczny stworze z poАаudniowego zachodu - zamruczaАа - me zaklАвcie zwiАбzuje ten obraz na wieki, na wieki przed tobАб "bАвdzie zamkniАвty. On ciАв spali,on ciАв zmrozi, on zadmie jak wichry pАжАаnocy przeciw tobie. Nigdy go nie tkniesz, nigdy siАвnim nie posАаuАеysz, gdyАе opadnie na ciebie gniew wielkich duchАжw na wieki. !ZalegАаa cisza. GdzieАд w oddali przejechaАаa z rumorem i Ааoskotem ciАвАеarАжwka. Wtedy usАаyszaАаem cichy syk. ByАа podobny do nabierania powietrza przy wdechu przez kogoАд, kto zamierza przemАжwiАз. PodstАвpny Ааagodny gАаos wyartykuАаowaАа: - GАаupcy. PoczuАаem, Аеe dygoczАв. WiedziaАаem, Аеe to idiotyzm "tak siАв trzАбАдАз. Ale koАаatka, sama mosiАвАеna koАаatka, !wАаaАдnie koАаatka przemАжwiАаa. !Jej dzikie Адlepia jarzyАаy siАв jaskrawym АдwiatАаem, i - moАеe tak pracowaАаa moja wyobraАиnia - wiedziaАаem, Аеe jeАеyАаy siАв na niej prawdziwe !kudАаy, a jej kАаy byАаy tak samowАдciekАаe i ostre jak u prawdziwego wilka czy psa. George TysiАбc Mian staАа wyprostowany. ByАаo oczywiste, Аеe wytАвАеa caАаАб "siАаАв swych myАдli, aby utrzymaАзkontrolАв nad sytuacjАб. SkrzyАеowaАа rАвce przed twarzАб, po czym wykonaАа obiema dАаoАгmi zamaszysty gest odprawiajАбcy. - Kujot jest psem, ktАжry biegapo nocy - powiedziaАа. Jego gАаos drАеaАа w powadze i surowej pasji. - Kujot jest podstАвpnym Ааgarzem. Bogowie !to sАаyszАб i bogowie to wiedzАб."OdsyАаajАб ciАв precz, odsyАаajАб ciАв, odsyАаajАб ciАв. !KoАаatka zachichotaАаa mroАеАбco.- Milcz! - zawoАаaАа George TysiАбc Mian. - RozkazujАв ci milczeАз! Znowu syk i obrzydliwy chichot. - Nie masz nade mnАб wАаadzy, ty starcze - wyszeptaАаa koАаatka. - Wnet nadejdzie mАжjpan, a wtedy zobaczymy - zaАдmiaАаa siАв znowu. Drzwi frontowe nagle same !otwarАаy siАв i same zamknАвАаy z trzaskiem. Ale George TysiАбc Mian nie poddaАа siАв. Znowu uniАжsАа ramiona. - MrАжz pАжАаnocy ciАв ogarnie, mrАжz pАжАаnocy ciАв zgniecie. Kujot z pustyni !poczuje twАжj chАаАжd i ucieknie jak pies, bo nim jest. WciАбАе nie mogАв uwierzyАз w to, co zobaczyАаem, ale tamtejnocy widziaАаem tak duАеo, Аеe jeszcze jedno dziwaczne wydarzenie nie zrobiАаo na mniewiАвkszego wraАеenia. George TysiАбc Mian wskazaАа pierwszym palcem na koАаatkАв iz tego sztywnego palca wydobyАаa siАв widoczna migoczАбca chmura szronu. Szron pokryАа koАаatkАв, inkrustujАбc jАб biaАаymi krysztaАаkami lodu, a jej syczenie prawie natychmiast ustaАаo. Indianin bez przerwy wskazywaАа palcem na koАаatkАв i lАжd pogrubiaАа siАв coraz bardziej. CzuАаem zimno tam, gdzie staАаem, metr czy $pАжАаtora dalej. I nagle mosiАвАеny Ааeb rozsypaАа siАв, a kawaАаki oszronionego metalu upadАаy z brzАвkiem na podАаogАв werandy. George TysiАбc Mian opuАдciАа ramiАв. PociАа siАв i АаapaАа powietrze krАжtkimi, bolesnymi haustami. Ale miaАа w sobie jeszcze doАдАз ducha, by kopnАбАз kawaАаki koАаatki i warknАбАз: - Staruch, co? Ty kupo zАаomu. !Jim wydaАа z siebie dАаugi gwizd. - To byАаo zadziwiajАбce. Nigdy czegoАд podobnego nie widziaАаem. Panie TysiАбc Mian, powinien siАв pan zaangaАеowaАзw firmie produkujАбcej mroАеonki. WziАбАаem Indianina pod rАвkАв. - Jeden punkt dla pana - powiedziaАаem. - ZmierzyАа siАв pan z Kujotem i wygraАа. PotrzАбsnАбАа gАаowАб. - To jeszcze nie koniec, a moje siАаy sАб niewielkie. Doktorze, czy ma pan miejsce w samochodzie na te wszystkie obrazy Mount Taylor i CabezonPeak? - OczywiАдcie. Ale wydawaАаo misiАв, Аеe pan otoczy dom zaklАвciami. George TysiАбc Mian obtarАа czoАаo chusteczkАб. - ChciaАаbym, ale ta walka z obliczem Kujota uАдwiadomiАаa mi, Аеe nie mam na to siАа. Jestem za stary, za sАаaby. BАвdziemy musieli zrobiАз to jakoАд inaczej. PopchnАбАаem ciАвАеkie drzwi frontowe i ostroАеnie weszliАдmydo Адrodka. Obrazy wciАбАе tam byАаy. PowiedziaАаem: - Dobra. Niech kaАеdy weАиmie tyle, ile uniesie, i wАаoАеymy je do bagaАеnika. A potem wynosimy siАв stАбd. DziaАаajАбc szybko i cicho zdejmowaliАдmy grafiki z haczykАжw i wynosiliАдmy do samochodu. ByАаo ich szeАдАзdziesiАбt czy siedemdziesiАбt. Gdy skoАгczyliАдmy, samochАжd aАе przysiadАа pod ciАвАеarem obrazАжw. "Jane, ktАжra wciАбАе siedziaАаa z tyАаu, podniosАаa gАаowАв i zapytaАаa: - Wszystko w porzАбdku? CzujАв siАв bardzo dziwnie. - Nic siАв nie martw - uspokajaАа jАб Jim. - Zaraz zawieziemy ciАв do szpitala na kontrolАв. - O, nie - odpowiedziaАаa. - Nic mi nie jest, sАаowo. To chyba tylko wstrzАбs. - Mimo wszystko dobrze bАвdzie, gdy zbadamy ciАв dokАаadnie. Jim wsiadАа do samochodu i "zapuАдciАа silnik. George TysiАбc Mian powiedziaАа: - PowinniАдmy znaleАиАз jakieАд bezpieczne miejsce dla tych obrazАжw. !JakiАд niewielki schowek, ktАжry !bАвdАв Ааatwo mАжgАа uszczelniАз zaklАвciami. - MoАеe moje mieszkanie? - zaproponowaАаem. - Jest !naprawdАв maАаe i jeАеeli stanie pan tuАе za frontowymi drzwiami z kijem baseballowym, to przez tydzieАг powstrzyma pan hordynieprzyjacielskie. - To brzmi dobrze. MoАеe nas pan tam zaprowadziАз? PodjechaliАдmy pod mАжj blok. Dozorca Sam przyglАбdaАа siАв nam podejrzliwie, gdy wnosiliАдmy obrazy Mount Taylor i Cabezon Peak do "windy i wwoziliАдmy je na gАжrАв. OtworzyАаem kluczem drzwi do mieszkania. PomagajАбc sobie nawzajem, uАаoАеyliАдmy wszystkie obrazy na kupie podplakatem z DoiАаy Parton. WyprostowaАаem siАв, cofnАбАаem uАдliАа, ale kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐B`pЁ cн!a` щ c"bIъ cs"c3!╗ c╓"dю+ c9#e√6|LЬ#!i otrzepaАаem dАаonie z kurzu. - Dobrze. A teraz co z tymi zaklАвciami? - Najpierw chciaАаbym siАв czegoАд napiАз - skromnie zauwaАеyАа George TysiАбc Mian. PrzeszliАдmy do mojego miniaturowego saloniku. OtworzyАаem barek z czarnego laminatu ze zАаotym brokatem inalaАаem do czterech szklanek hirama walkera. Tak naprawdАв nie byАаem zwolennikiem tej !whisky pАвdzonej w Illinois, ale nic innego nie miaАаem. CaАаa nasza czwАжrka zmАвczona i wystraszona poАаykaАаa whisky jak lekarstwo. - PowieszАв to na drzwiach - powiedziaАа do mnie George TysiАбc Mian. Z kieszeni kurtki wyjАбАа niewielki koАдciany naszyjnik i podniАжsАа go do !gАжry. Nie wyglАбdaАаo to na nic !specjalnego. KoАдci byАаy stare, ponadАаamywane, przebarwione!i chociaАе kiedyАд byАаy zdobioneczerwonАб i zielonАб farbАб, teraz pozostaАаo z niej na nich niewiele. - To naszyjnik, ktАжry miaАа na sobie nasz dawny bohater ZАаamana Tarcza, gdy wszedАа na gАжrАв Leech LakАв i wyzwaАа bogАжw gromu. Historycznie biorАбc, to rzecz bez ceny. MoАеe ma trzy tysiАбce lat. Ale zrobiono jАб po to, aby byАаa uАеyteczna, i dlatego chcАв, Аеeby dziАд pozostaАаa u pana. Niedopuszczenie Kujota do skalpu Wielkiego Potwora jest o wielewaАеniejsze niАе jakakolwiek relikwia, bez wzglАвdu na jej wartoАдАз dla nas. Kujot nie $oАдmieli siАв tego tknАбАз. JeАеeli tak zrobi, АдciАбgnie na siebie gniew samego Gitche Manitou. . - ZdawaАаo mi siАв, Аеe Kujot naleАеy do gatunku demonАжw, ktАжrym Аеadne wyzwanie nie sprawia rАжАеnicy - powiedziaАа doktor Jarvis. - RzeczywiАдcie - przytaknАбАа George TysiАбc Mian. - Ale podobnie jak wiАвkszoАдАз prАжАеnych i leniwych demonАжw woli spokojny Аеywot, a gniew Gitche Manitou w zupeАаnoАдci wystarczy, Аеeby zakАаАжciАз mu zabawy na nastАвpne piАвАз tysiАвcy lat. - Zabawy? - zapytaАа Jim i pokrАвciАа gАаowАб niedowierzajАбco. - Panie doktorze, niech pan pamiАвta, Аеe dla niektАжrych bardziej srogich demonАжw poАеarcie czАаowieka znaczy tyle, ile dla nas zjedzenie paczuszki solonych orzeszkАжw.George TysiАбc Mian zawiesiАа naszyjnik na klamce moich drzwi wejАдciowych i wymruczaАа nad nim kilka magicznych wezwaАг. Potem powiedziaАа: - SАбdzАв, Аеe wszyscy jesteАдmy zmАвczeni i chcemy jutro byАз wypoczАвci. ProponujАв, abyАдmy poszli trochАв odpoczАбАз. KazaАаem mojej sАаuАеАбcej zarezerwowaАз pokАжj w hotelu Mark Hopkins. Czy podwiАжzАаby mnie pan tam, doktorze? - OczywiАдcie - odparАа Jim. - Aty, Jane? MogАв ciАв gdzieАд podwieАиАз? Jane siedziaАаa na moim ulubionym wiklinowym fotelu. OdpowiedziaАаa gАаuchym $gАаosem: - Nie, dziАвkujАв. JeАеeli John nie ma nic przeciwko temu, zostanАв tutaj. - MieАз coАд przeciwko temu? ZwariowaАаaАд? Nie miaАаem kobiecego towarzystwa, odkАбd moja ciotka Edith przyjechaАаa z Oxnard i przywiozАаa mi tort. !Jim АдcisnАбАа mnie za ramiАв. - !UwierzАв ci, John. Miliony by ci nie uwierzyАаy. George TysiАбc Mian podszedАа do mnie, potrzАбsnАбАа mojАб rАвkАб i powiedziaАа cicho: - ChcАв panu podziАвkowaАз za wyobraАиniАв, dziАвki ktАжrej dostrzegliАдmy to, co naprawdАвsiАв dzieje. Przynajmniej mamy jakАбАд szansАв. !WАаaАдnie mieli wychodziАз, kiedyzadzwoniАа telefon. Gestem zatrzymaАаem ich w mieszkaniui podniosАаem sАаuchawkАв. - John Hyatt. DzwoniАа porucznik Stroud. - Co, wrАжciАа pan do domu? SzukaАаem pana. Czy jest z panem ten Indianin? - George TysiАбc Mian? Tak. Detektyw chrzАбknАбАа. - WАаaАдnie mieliАдmy trochАв problemАжw na szosie Bayshore tuАе za Millbrae. Ambulans z doktorem Crane'em i ciaАаem Seymoura Wallisa zostaАа - powiedzmy - uprowadzony. - Uprowadzony? Przez Kujota?Porucznik Stroud sapaАа ze zniecierpliwienia. - Dobrze, jeАеeli tak pan to chce ujАбАз. Kierowca karetki zeznaАа, Аеe jechaАа sobie normalnie i nagle jakiАд ogromny potwАжr pojawiАа siАв na drodze. Kierowca uszedАа!z Аеyciem. Przykro mi to mАжwiАз,ale doktor Crane nie Аеyje - wypalony jak mАжj policjant. !ZakryАаem dАаoniАб sАаuchawkАв i powiedziaАаem do Jarvisa: - Przykro mi, Jim, ale doktor Crane nie Аеyje. Kujot dopadАа karetkАв tuАе za lotniskiem. Indianin spowaАеniaАа. - Krew - !przypomniaАа. - Czy dostaАа siАв do krwi? - Pan TysiАбc Mian chciaАаby !wiedzieАз, czy Kujot dostaАа siАвdo krwi? - zapytaАаem policjanta. Porucznik Stroud kaszlnАбАа. - !ProszАв mu przekazaАз, Аеe pАжАа godziny pАжАиniej odnaleziono Seymoura Wallisa w zatoce. ByАаtak wyssany, Аеe facet, ktАжry %go wyАаowiАа, myАдlaАа, Аеe znalazАа zdechАаego rekina. ZdobyАаem siАв jedynie na stwierdzenie: - No i tyle. Co nam jeszcze pozostaАаo do zrobienia? Czy przypuszcza pan, gdzie moАеe znajdowaАз siАв Kujot? - RozesАаaliАдmy komunikat i nasza brygada antyterrorystyczna sprawdza kaАеdАб ewentualnАб kryjАжwkАв. Ale moim zdaniem to bez sensu. - Dobrze, poruczniku - odАаoАеyАаem sАаuchawkАв. W pierwszym rozmazanym %Адwietle Адwitu, ktАжry sАбczyАа siАвdo mojego pokoju, George TysiАбc Mian zdawaАа siАв zmАвczony i zgarbiony. PrzesunАбАа sАвkatymi palcami pobiaАаych wАаosach. - Miejmy nadziejАв, Аеe tej rundy nie przegramy, przyjaciele. JeАеeli Kujot pАжjdzie w teren, to trudno opisaАз, jaka bАвdzie jatka. Nagle Jane podniosАаa oczy i $uАдmiechnАвАаa siАв. PamiАвtam, iАе pomyАдlaАаem wАжwczas, Аеe ten uАдmiech byАа przedziwny. ZastanawiaАаem siАв, do czego mogАаa siАв tak uАдmiechaАз. PosАаaАаem dla Jane na kanapie. ByАаem zbyt wykoАгczony i wstrzАбАдniАвty, aby nawet myАдleАз o uwodzeniu, w kaАеdymrazie Jane zachowywaАаa dystans i byАаa tak zamkniАвta w sobie, Аеe mАжgАаbym wrzeszczeАз: No to balujemy! - !a ona zapytaАаaby siАв: ProszАв? OwinАвАаa siАв kocem i niemal natychmiast zasnАвАаa. ObszedАаem mieszkanie, wyАаАбczajАбc АдwiatАаo i "zaciАбgajАбc zasАаony, ale jakoАд nie miaАаem specjalnej ochoty, by siАв poАаoАеyАз i zamknАбАз oczy. WyszedАаem do przedpokoju i obejrzaАаem kilkawidokАжw Mount Taylor. SzkАаo byАаo doАдАз przykurzone i zaplamione, a wiАвkszoАдАз landszaftАжw mocno zrudziaАаa, !ale po bliАеszym przyjrzeniu siАв!moАеna byАаo zauwaАеyАз, Аеe pod kaАеdym obrazkiem byАа oАаАжwkowy podpis: Mount Taylorze strony Lookout Mountain albo Mount Taylor od San Mateo. Podobne objaАдnienia znajdowaАаy siАв pod widokami Cabezon Peak, na przykАаad: Cabezon Peak od strony San Luis. Na palcach przeszedАаem przez salonik i po cichu wyjАбАаem Atlas Motorowy Randa McNally'ego. Potem przekradАаem siАв z powrotem do kuchni, zamknАбАаem drzwi i rozАаoАеyАаem atlas na stole, obok obrazАжw Mount Taylor i Cabezon Peak, ktАжre udaАаo mi siАв tam zmieАдciАз. Na mapАв poАаoАеyАаem kawaАаek kalki technicznej, wyjАбАаem piАжro i zaczАбАаem zaznaczaАз miejsca, z ktАжrych szkicowano te dwie gАжry. By nie paАдАз nad dzieАаem, wypaliАаem pАжАа paczki papierosАжw i zrobiАаem sobie wielki kubek czarnej kawy, podczas gdy na zewnАбtrz okna kuchennego АдwiatАаo sАаoneczne stawaАаo siАв coraz jaАдniejsze, a sosnowy zegar na Адcianie w saloniku wybiАа АжsmАб. Do dziewiАбtej zdАбАеyАаem nanieАдАз prawie wszystkie punkty widokowe. PodniosАаem kalkАв i podziwiaАаem piegi !malutkich iksАжw, ktАжre na niej narysowaАаem. Nie mogАаem !sobie wyobraziАз, co, u diabАаa, to wszystko oznaczaАаo i nie mogАаem z nich odczytaАз Аеadnego wzoru, ale domyАдlaАаem siАв, Аеe George TysiАбc Mian prawdopodobnie bАвdzie mАжgАа mnie oАдwieciАз. WcisnАбАаem kalkАв do kieszeni spodni, potem wstaАаem i podszedАаem do ekspresu, Аеeby zrobiАз sobie nastАвpnАб kawАв. WАаАбczyАаem niewielki czarnobiaАаy telewizorek, ktАжrydostaАаem od matki na poprzedniАб GwiazdkАв, i po kilku reklamach gАаoszАбcych chwaАаАв lukrowanych pАаatkАжw kukurydzianych i jakiejАд idiotycznej plastykowej katapulty sАаuАеАбcej do strzelania lalkАб Action Man nadАеywopАаotem sАбsiadАжw, trafiАаem na specjalne wydanie wiadomoАдci o karetce, z ktАжrej porwano Seymoura Wallisa. Spiker oznajmiАа: - Brygady specjalne policji San Francisco bez przerwy poszukujАб upiornego porywacza, ktАжry uprowadziАа ambulans jadАбcy do Kliniki Miejskiej Redwood zeSzpitala Fundacji Elmwood i skradАа ciaАаo zmarАаego inАеyniera budownictwa Seymoura Wallisa. Porywacz, wedАаug prowadzАбcych Адledztwo, jest uzbrojony i bardzo niebezpieczny. RaniАа Адmiertelnie doktora Kennetha Crane'a, ktАжry towarzyszyАа ciaАаu w drodze na szosie Bayshore, oraz Miguela Corralitosa, dwudziestosiedmioletniego sanitariusza. CiaАаo Seymoura Wallisa nastАвpnie odnalazАа wczesnym rankiem rybak w zatoce od strony Millbrae. Jak dotАбd policja nie zna motywАжw uprowadzenia ciaАаa, ale wАаadze obiecujАб przekazywaАз nam bieАеАбce informacje. NastАвpnie przedstawili jakiАд reportaАе o chorobie pomaraАгczy na farmie owocowej w poАаudniowej czАвАдci stanu, wiАвc wyАаАбczyАаem telewizor. Kujot #byАа ciАбgle na wolnoАдci, ale nie umiaАаem sobie wyobraziАз, jakАб teraz przybraАа formАв ani gdziemoАеe siАв znajdowaАз. Co porabia obrzydliwy demon w Адwietle dnia? Trudno mu bАвdziespacerowaАз po ulicach San Francisco, tym bardziej Аеe byАаtropiony przez brygady specjalne. JeАеeli zostawiaАа jakiekolwiek Адlady. MАжj ekspres do kawy zaczАбАа !bulgotaАз i prychaАз. ZapaliАаem nastАвpnego papierosa i wyjrzaАаem przez okno na tyАаy blokАжw sАбsiadujАбcych z moim. ByАаa to niedziela i na schodach poАеarowych siedziaАаa dziewczyna w ciАбАеy,rozczesujАбc mokre wАаosy na porannym sАаoАгcu. ZaczАбАаem !kasАаaАз i АеaАаowaАаem, Аеe nie !potrafiАв skoАгczyАз z paleniem. Jednak w tej chwili wydawaАаo !mi siАв to bezcelowe. JeАдli nie dopadnie mnie rak, to na pewno dostanie mnie Kujot. ZadzwoniАа telefon. OdebraАаem: - John Hyatt. George TysiАбc Mian dzwoniАа z hotelu. - Dobrze pan spaАа? - W ogАжle nie spaАаem. SpАвdziАаem resztАв nocy na nanoszeniu tych wszystkich punktАжw widokowych Mount Taylor i Cabezon Peak. - Czy przypomina to coАд interesujАбcego? - No, moАеe. Ale chyba potrzebujАв tАаumacza. JeАдli o mnie chodzi, to byАаem w szkole drugi od koАгca z trygonometrii, i to tylko dlatego, Аеe lepiej ostrzyАаem oАаАжwki niАе ten, ktАжry byАа ostatni. - ChciaАаby pan tu przyjАдАз? PАжki naszyjnik pozostanie na drzwiach, pАжty pana mieszkanie bАвdzie bezpieczne. - Na pewno? - Na pewno. Poza tym teraz Kujot prawdopodobnie odpoczywa i resorbuje krew do oganizmu. !- WАаaАдnie siАв zastanawiaАаem, co demony robiАб ze sobАб w ciАбgu dnia. - Demony to stwory ciemnoАдci - poinformowaАа mnie George TysiАбc Mian. - W Адwietle sАаonecznym ich moce sАаabnАб. !WiАвc mogАв siАв zaАаoАеyАз, Аеe #Kujot zaszyАа siАв w jakАбАд norАв, zajАбАа jakiАд opuszczony dom, amoАеe nawet dostaАа siАв na Pilarcitos tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. - Czy udaАаoby siАв go wypАаoszyАз teraz, w dzieАг? - John, kiedy mАжwiАв, Аеe jest osАаabiony, nie znaczy to, Аеe nie ma Аеadnych mocy. JeАдli zbliАеymy siАв do tej kreatury, staniemy siАв miАвsem. Nie АеartujАв. - DziАвkujАв za pocieszajАбcАб wiadomoАдАз. BАвdАв gdzieАд za !godzinАв. ChcАв najpierw wziАбАз prysznic. CuchnАв jak Адwinia. - Dobrze. Nie zapomnij o mapce, ktАжrАб zrobiАаeАд. MiaАаem wАаaАдnie odpowiedzieАз "Айjasne", ale sАаowa ugrzАвzАаy miw krtani. Drzwi kuchenne uchyliАаy siАв, a za nimi coАд staАаo i obserwowaАаo mnie. DostrzegaАаem bАаysk ciemnych Адlepi i jeszcze ciemniejsze ksztaАаty. CzuАаem, jakby ziemia usuwaАаa siАв spod moich nАжg, akaАеdy nerw w ciele mrowiАа i drgaАа ze strachu. - SАаyszaАаeАд, co mАжwiАаem? - zabrzmiaАа odlegАаy gАаos George'a. - Poczekaj. CoАд stoi za drzwiami. Nie wiem, co to jest. Poczekaj. - Za ktАжrymi drzwiami? - zapytaАа. - Kuchennymi. Kuchennymi. To...!Drzwi otwarАаy siАв z trzaskiem itak mocno, Аеe przez kuchniАв przeleciaАаy drzazgi i zgruchotane zawiasy. WydaАаem z siebie cienki skowyt i runАбАаem z krzesАаa, gramolАбc siАв po podАаodze do zlewu. Obok niego, w szufladzie, trzymaАаem noАеe, a wАаaАдnie teraz potrzebowaАаem natychmiastowego Адrodka obrony. Bestia przeszАаa przez te drzwijak potop czarnego futra. ByАа to niedАиwiedАи, potАвАеny, dorosАаy grizzly, okoАаo dwustu kilogramАжw kudАаАжw, miАвsa i zАаowrogich zakrzywionych #pazurАжw. ZderzyАа siАв ciАвАеko z szafkami kuchennymi, skutkiem czego telewizor, ekspres i pАжАаeczki z przyprawami zagruchotaАаy i !spadАаy z trzaskiem na podАаogАв.OdwracajАбc siАв, niedАиwiedАи zaryczaАа wАдciekle, a ja wyszarpnАбАаem szufladАв zbyt szybko i zbyt mocno, wiАвc noАеe, widelce, krajalnice do fasolki i noАеyki do drАбАеenia !jabАаek posypaАаy siАв kaskadАб wdАжАа. RzuciАаem siАв na podАаogАв i chwyciАаem najwiАвkszy tasak, jaki miaАаem. ZaczАбАаem tak szybko, jak tylko mogАаem toczyАз siАв w kierunku wyАаamanych drzwi. NiedАиwiedАи zawahaАа siАв i znowu zawarczaАа, i dopiero naniego spojrzaАаem. ZobaczyАаem coАд wiАвcej niАе #zwykАаАб wielkАб kudАаatАб bestiАв cuchnАбcАб ciАвАеko, po !zwierzАвcemu. Jej twarz bieliАаa #siАв kobiecАб bladoАдciАб, ale przy!kaАеdym warkniАвciu odsАаaniaАаy %siАв АеАжАаte kАаy. GapiАаem siАв na niАб, starajАбc siАв usilnie zrozumieАз, czym jest, czym mogАаaby byАз. ByАаem tak #wstrzАбАдniАвty i zdjАвty zgrozАб, Аеe na poczАбtku nie pojmowaАаem niczego, nie mogАаem uzmysАаowiАз sobie, Аеe ta straszliwa bestia istniaАаa. To byАаa Jane. Te oczy, groАиne i rozwАдcieczone, byАаy jej oczami. To byАаa jej twarz. Dziwaczna statuetka ze schodАжw u Seymoura Wallisa oАеyАаa i byАаa niАб Jane. WyszeptaАаem jej imiАв. Nie odpowiedziaАаa, tylko zawarczaАаa znowu i posuwaАаa siАв nieubАаaganie w moim kierunku. Jej twarde pazury rysowaАаy kuchennАб posadzkАв. Z ostrych zАвbАжw skapywaАаa Адlina, a na jej twarzy malowaАаa siАв jedynie Адlepa zwierzАвca nienawiАдАз. - Jane, sАаuchaj - wydusiАаem z siebie chrapliwy gАаos. Przez caАаy czas usiАаowaАаem siАв wycofaАз w kierunku drzwi. WidziaАаem, jak pod grubym, !lАдniАбcym futrem napinajАб siАв "miАвАдnie i uАдwiadomiАаem sobie, Аеe znowu rzuci siАв na mnie i tym razem dosiАвgnie mnie. Z leАеАбcej na podАаodze sАаuchawki telefonu dochodziАа gАаos: - John? John? Co siАв staАаo? Co siАв dzieje? Ostre pazury zagraАаy na posadzce i Panna NiedАиwiedziaskoczyАаa w moim kierunku z impetem potАвАеnej czarnej limuzyny. Wiem, Аеe wrzasnАбАаem, ale tym razem z jakАбАд agresywnАб desperacjАб, wydobywajАбc z siebie coАд w rodzaju okrzyku Айbanzai", ktАжrego uczАб w wojsku, aby wzmАжc wydzielanie adrenaliny. Gdy ten gigantyczny zwierz "leciaАа caАаym ciАвАеarem na mnie,!zamachnАбАаem siАв i trzepnАбАаemgo tasakiem prosto w pysk. Niewiele to pomogАаo. SiАаa skoku NiedАиwiedzicy rzuciАаa mnie na АдcianАв i padliАдmy razem na podАаogАв w koszmarnym uАдcisku kudАаАжw i pazurАжw. Wydaje mi siАв, Аеe przez chwilАв straciАаem przytomnoАдАз, prawie zgnieciony, ale w jakiАд "niepojАвty sposАжb udaАаo mi siАв zepchnАбАз jАб z moich nАжg i bioder i przewrАжciАз na bok. Najpierw pomyАдlaАаem, Аеe nie Аеyje. Tasak utkwiАа w lewej stronie twarzy, wyrАбbujАбc gАаАвbokie, krwawe Айv" w jej czole i uszkadzajАбc lewe oko. To szybkoАдАз jej skoku byАаa przyczynАб najwiАвkszych szkАжd, poniewaАе w Аеaden !sposАжb j a nie mАжgАаbym zadaАз tak silnego ciosu. UklАбkАаem przy niej, dygoczАбc. W gardle czuАаem wszystkie wypite kawy. OtworzyАаa prawe oko i !spojrzaАаa na mnie. RzuciАаo mnАбnerwowo i podniosАаem siАв. ChciaАаem byАз jak najdalej od tych pazurАжw i kАаАжw. UАдmiechnАвАаa siАв. To znaczy jakby z zadowoleniem wyszczerzyАаa zАвby w kwaАдnym uАдmieszku. - MАжj pan bАвdzie ciАв teraz szukaАа - zaszeptaАаa. - Tak "dАаugo czekaАа na swojАб АдlicznАб"PannАв NiedАиwiedziАб, i proszАв, !coАд ty zrobiАа. MАжj pan ciebie wytropi i upewni siАв, Аеe zginiesz najpotworniejszАб АдmierciАб, jakАб kiedykolwiek wymyАдlono. - Jane - odezwaАаem siАв, lecz mАжj gАаos zabrzmiaАа, jakby w moje usta ktoАд nawciskaАа waty. Nawet jeАдli ta twarz przypominaАаa Jane, to myАдli tego potwora nie pamiАвtaАаy Jane ani tego, co do mnie !czuАаa. NiedАиwiedzica leАеaАаa, dyszАбc i krwawiАбc, ale wiedziaАаem, Аеe jej nie , ale kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐Bfpj cш#g┌ / cK$h № cо$i!∙ c%j■+n ct%kl6 S╫%zabiАаem, Аеe to tylko kwestia czasu, a znowu siАв na mnie rzuci. Z telefonu dochodziАаo: - Halo! Halo! John? PodniosАаem sАаuchawkАв z podАаogi. - Jestem, George. Na #razie nic mi siАв nie staАаo. Jest tu Panna NiedАиwiedzia. To Jane. Panna NiedАиwiedzia to Jane. - Uciekaj stamtАбd natychmiast. PАжki jeszcze moАеesz. !- ZraniАаem jАб. ZdzieliАаem jАб tasakiem. - Kujot nie pochwali ciАв za to. SАаuchaj, bierz te swoje mapki ichodu! - Chodu? Ostatnio sАаyszaАаem to u... - John, histeryzujesz. Po prostu wynoАд siАв i juАе! PotykajАбc siАв i zataczajАбc, chwyciАаem Atlas McNally'ego i portfel i przeszedАаem do drzwinad podrygujАбcymi nogami NiedАиwiedzicy. ObrАжciАаa ku mnie oko i patrzyАаa, jak wychodziАаem, szepczАбc: - Kujot ciАв odnajdzie... WyszedАаem drzwiami frontowymi i upewniАаem siАв, Аеe naszyjnik jest ciasno zamocowany na klamce. SkierowaАаem siАв ku windzie. Nogi miaАаem jak galareta. Dopiero gdy zatrzymaАаem taksАжwkАв na ulicy i wjechaliАдmy w sznur samochodАжw, poczuАаem pierwszАб falАв prawdziwych mdАаoАдci. KierowcАб taksАжwki byАаa kobieta. DotknАбАаem jej ramienia. - No? - zapytaАаa. - Przepraszam, ale chyba bАвdАв%rzygaАа. ObrАжciАаa siАв i obrzuciАаamnie spojrzeniem. Z jej dolnej wargi zwisaАа pet. - Panie, do cholery, to nie samolot. Nie zapewniamy torebek. - To co mi pani radzi? - zapytaАаem, pocАбc siАв. JechaАаa przez skrzyАеowanie z !prАвdkoАдciАб czterdziestu mil nagodzinАв, a samochАжd #podskakiwaАа i trzАбsАа. - PoАаykajpan - oznajmiАаa i skoАгczyАаa dyskusjАв. MoАеe Indianie sАб wewnАвtrznie zdyscyplinowani i ascetyczni, ale tego ranka George TysiАбc Mian nie potrafiАа ukryАз swych !emocji i pochwyciАа mojАб dАаoАг w swoje rАвce, gdy wszedАаem do jego pokoju w hotelu Mark !Hopkins. Nie byАа takАеe ascetАб,bo inaczej nie siАвgnАбАаby po "butelkАв whisky i nie napeАаniАаby szklanek. - To koszmar. Ta caАаa cholernasprawa to jeden wielki koszmar - powiedziaАаem. George miaАа na sobie czerwonyszlafrok z satyny i kapcie wyszywane koralikami. WyglАбdaАа jak gwiazda jakiegoАдwesternu finansowanego przezLiberace. - MАжwiАбc, Аеe to koszmar, popeАаniasz najgorszybАаАбd. JeАеeli tak bАвdziesz myАдlaАа, to zamkniesz oczy na wszystko, co siАв zdarzy i !bАвdziesz chciaАа siАв obudziАз. Ale to jest jawa, John, to siАв naprawdАв dzieje. - WiАвc w jaki piekielny sposАжbdziewczyna, ktАжrАб znam, dziewczyna, ktАжrАб kochaАаem, !cholera, ktАжrАб wciАбАе kocham, zamienia siАв w takАб bestiАв? Stary Indianin postawiАа szklankАв na telewizorze. Przy wyАаАбczonym dАиwiАвku jakiАд mistrz golfa bezgАаoАдnie wychwalaАа zalety pasty wybielajАбcej zАвby. - Ona byАаa niedАиwiedziem, George. ByАаa caАаa kudАаata, miaАаa tylko twarz. I nawet mnie nie poznaАаa. Niczego nie "zdАбАеyАаem powiedzieАз. RzuciАаa siАв na mnie przez kuchniАв jak lokomotywa, i gdybym daАа jej szansАв, zabiАаaby mnie. George TysiАбc Mian przysiadАа na brzegu АаАжАеka. Nie wyglАбdaАаo na to, aby ktokolwiek w nim spaАа, ale sАаyszaАаem, Аеe niektАжrzy wyszkoleni Indianie umieli spaАз!na stojАбco. MoАеe to byАаa tylkoapokryficzna opowiastka, ale jakoАд umiaАаem sobie wyobraziАз George'a TysiАбc Mian, jak stoi w rogu, ze skrzyАеowanymi ramionami, i pochrapuje w miarАв upАаywajАбcej nocy. - MusiaАаo siАв to staАз !wАжwczas, gdy posАаaАаeАд jАб po koАаatkАв. Zanim spotkaliАдmy Jane na Siedemnastej Ulicy, Kujot musiaАа siАв do niej dobraАз. PociАбgnАбАаem palАбcy trunek. - DobraАз? Nie rozumiem? George TysiАбc Mian popatrzyАа na mnie wzrokiem starszego i doАдwiadczonego czАаowieka. PomyАдlaАаem sobie, Аеe gdybym mАжgАа wybieraАз ojca, wybraАаbym wАаaАдnie jego. ByАа wspАжАаczujАбcy, rozumiejАбcy, ale rАжwnoczeАдnie cyniczny i "mАбdry, i czuАаo siАв, Аеe to, co mАжwi, jest czystАб boskАб prawdАб. Albo czystАб prawdАб Gitche Manitou. - Kujot to najbardziej lubieАеnyze wszystkich demonАжw. Prawdopodobnie jАб zgwaАаciАа. Istnieje stara pieАдАг Indian Navaho, ktАжra opowiada o tym, jak Kujot spotyka na gАжrskiej przeАаАвczy dziewczynАв: АйPewnego dnia, przechodzАбc gАжrskАб przeАаАвczАб, Kujot spotkaАа mАаodАб kobietАв. - Co masz w toboАаku? - zapytaАаa. - Rybie jajka - odparАа Kujot. - MogАв trochАв dostaАз? - zapytaАаa dziewczyna. - Tylko wtedy, gdy zamkniesz oczy i podniesiesz sukienkАв. - !ZrobiАаa, jak kazaАа. - WyАеej - powiedziaАа Kujot i podszedАа dokobiety. - StАжj spokojnie, abym mАжgАа siАвgnАбАз. - Nie mogАв - powiedziaАаa - coАд mi peАаznie miАвdzy nogami. - Nie martw siАв - odrzekАа Kujot - toskorpion, zАаapiАв go. Kobieta opuАдciАаa sukienkАв i !powiedziaАаa: - Za wolny byАаeАд,ukАбsiАа mnie". Indianin recytowaАа pieАдАг monotonnym, jednostajnym gАаosem. Kiedy skoАгczyАа, spojrzaАа na mnie. - Widzisz? Kujot jest sprytny i brutalny. #Kiedy mАжwiАв, Аеe dobraАа siАв do niej, chodzi mi o to, Аеe jАб uwiАжdАа. Nie mogАаem w to uwierzyАз. - "To coАд, to coАд, co widzieliАдmy !zeszАаej nocy, przespaАаo siАв z Jane? George TysiАбc Mian skinАбАа gАаowАб. - Bardzo moАеliwe. WedАаug legendy, dopiero gdy Kujot wypeАаniАа jej gАаowАв najstraszliwszymi myАдlami, NiedАиwiedzica obrosАаa w futroi wyrosАаy jej pazury. Przykro mi, John, ale jeАеeli chcemy go zlikwidowaАз, to musimy znaАз fakty. !- O, tak - czuАаem gorycz i bАжl.- Ze wszystkich kobiet czemu wАаaАдnie Jane? Gdybym nie byАа "idiotАб i nie wysyАаaАа jej z tym kretyАгskim zadaniem, moАеe byАаaby bezpieczna. George TysiАбc Mian podszedАа do okna i spojrzaАа przez firanyhotelowe na centrum San Francisco. - John - powiedziaАа- wiem, Аеe odbierasz to osobiАдcie, ale musisz zrozumieАз, Аеe walczymy na АдmierАз i Аеycie. #StaraАаem siАв uАдmiechnАбАз. - To zaleАеy, czyje Аеycie, nie? "PotrzАбsnАбАа gАаowАб. - Nie czyjeАеycie, lecz ile istnieАг. Tam wszАвdzie sАб ludzie, John, tysiАбce ludzi, a Kujot jest w stanie zamieniАз to miasto w straszliwАб jatkАв. JeАеeli pozostanie na wolnoАдci, to te ulice bАвdАб jak jedna wielka rzeАиnia, zanim zdasz sobie z !tego sprawАв. Kujot to wАдciekАаyzabАжjca, nie wybierajАбcy w ofiarach, John. To maniak nad maniakami. Aby go zniszczyАз, trzeba go przechytrzyАз i upewniАз siАв w sposАжb absolutny, Аеe nie znajdzie wАаosАжw Wielkiego Potwora. - Ale te wszystkie widoczki sАбu mnie w mieszkaniu. - ZamknАбАаeАд drzwi za pomocАб naszyjnika? - OczywiАдcie. - To NiedАиwiedzica nie wydostanie siАв, a Kujot nie wejdzie. TakАб przynajmniej mam nadziejАв. !WyjАбАаem papierosa i zapaliАаem.SmakowaАа jak wkАаadka z buta wАвgierskiego hutnika, ale potrzebowaАаem czegoАд, Аеeby uspokoiАз nerwy. - Co teraz zrobimy? #PotarАа podbrАжdek. - MyАдlАв, Аеe powinniАдmy dowiedzieАз siАв, gdzie moАеe byАз skalp Wielkiego Potwora - zaproponowaАа. - PАжАиniej moАеemy zmierzyАз siАв z PannАб NiedАиwiedziАб. Jest dzika, nie !przeczАв, ale wydaje mi siАв, Аеemoje zaklАвcia powinny jАб powstrzymaАз. Potem moАеemy zaczАбАз polowanie na grubego zwierza. Na samego Kujota. - Mam nadziejАв, Аеe przeАеyjemy ten dzieАг. George TysiАбc Mian "uАдmiechnАбАа siАв. - Zanim do SanFrancisco przybyli Hiszpanie, Аеyli na tych terenach Indianie !Costanoa. Mieli modlitwАв, ktАжra!zaczynaАаa siАв od sАаАжw: АйGdy zapada zmrok, daj mi maАаАб ciemnoАдАз, niewielkАб"... PoАаoАеyАаem mАжj atlas dla zmotoryzowanych na stole i wydobyАаem pomiАвtАб kalkАв, na ktАжrej rysowaАаem rano. UАаoАеyliАдmy kalkАв na mapie i George TysiАбc Mian przyglАбdaАаsiАв jej pilnie jak sceptyczny specjalista od malarstwa. Kilka razy pociАбgnАбАа nosem i jego wargi poruszyАаy siАв w bezgАаoАдnym szepcie, gdy lokalizowaАа miejscowoАдci, wioski i gАжry. Po chwili przysiadАа na porАвczy kanapy i zmarszczyАа brwi w gАаАвbokim zamyАдleniu. - No i? - zapytaАаem. - Co to znaczy? SpojrzaАа raz jeszcze na mapАв. - Nie jestem pewien. To bardzo nietypowe uАаoАеenie punktАжw widokowych. Nie przypomina piktografii Indian. Przyjrzyj siАв temu. Jest sporzАбdzone z kilku symetrycznych АаukАжw. A tak nigdy nie wyglАбdaАаy mapy obszarАжw pustynnych sporzАбdzane przez Navaho. Czas byАа zbyt cenny, a okolica!zbyt niegoАдcinna. RysowaАаo siАв"obrazek, gdzie siАв daАаo, i nikt siАв nie martwiАа o symetriАв. - Czy to oznacza, Аеe ta mapanie jest autentyczna? George TysiАбc Mian !potrzАбsnАбАа gАаowАб. - Nie. Na pewno mamy dobry kierunek. Sam fakt, Аеe jest tu jakiАд wzАжr, duАеo nam daje. Musimy odczytaАз go prawidАаowo. - Jak to zrobimy? PrzysunАбАа kawaАаek kalki w pobliАеe okna. - CАжАе, mam uczucie, Аеe to, co tu widzimy,nie jest zwyczajnАб mapАб. Te obrazy Cabezon Peak i Mount Taylor miaАаy znaczenie magiczne, poniewaАе byАаy domem Wielkiego Potwora, ale zastanawiam siАв, czy wАаosy Wielkiego Potwora sАб ukryte tam, czy moАеe gdzieАд indziej. PrzeszedАа przez pokАжj i otworzyАа swojАб brАбzowАб walizkАв ze АдwiАгskiej skАжry. Potem wrАжciАа do stoАаu, trzymajАбc niewielkАб szklanАб !fiolkАв z czymАд, co wyglАбdaАаo jak czarny proch. - Mam nadziejАв, Аеe nie bywasz zakАаopotany rzeczami nadprzyrodzonymi? - spytaАа. - A czemu? $- CАжАе... jesteАд biaАаym. A biali od dawien dawna nie rozumiejАб prawdziwego znaczenia rzeczy nadprzyrodzonych. Ja, ktАжry zaryzykowaАаem i uwierzyАаem w teoriАв Jane o Kujocie i Wielkim Potworze, ktАжry jechaАаem nocАб, aby dowieАиАз tego starego Indianinado San Francisco, poczuАаem "siАв nieco uraАеony sugestiАб, АеebyАаem jeszcze jednym biaАаym bigotem. Ale powiedziaАаem tylko: - Pewnego dnia Indianie przekonajАб siАв, Аеe nie wszyscy biali sАб bezmyАдlnymi barbarzyАгcami. George TysiАбc Mian uniАжsАа brew. - Ci Indianie, ktАжrzy pozostanАб przy Аеyciu. !PrzerwaliАдmy tАв wymianАв zdaАг.Kujot byАа na wolnoАдci i nie byАаo czasu na numer w stylu Wounded Knee. Ale wiedziaАаem,Аеe pewnego dnia, jeАеeli wyjdziemy z tego Аеywi, George TysiАбc Mian i ja bАвdziemy musieli usiАбАдАз i bardzo powaАеnie porozmawiaАз.Straszliwa reinkarnacja Kujota uАдwiadomiАаa mi po raz pierwszy w Аеyciu, Аеe Ameryka nie byАаa naszАб ziemiАб, nie byАаa wcale ziemiАб biaАаych. Hiszpanie zjawili siАв w San Francisco dopiero w 1775 roku, a do tego czasu, przez te wszystkie stulecia, indiaАгska wiara i indiaАгska magia uksztaАаtowaАаy ten lАбd. W tych gАжrach byАаy demony i !upiory, ale nie byАаy one biaАаe ani nie robiАаy sobie nic z bezuАеytecznej magii biaАаego czАаowieka. PatrzyАаem, jak George otwierafiolkАв i wysypuje bАаАвkitnoszary proszek na mojАбkalkowАб mapАв. Delikatnie dmuchnАбАа na to i wyszeptaАа kilka sАаАжw. I przed moimi oczyma proszek przesunАбАа siАв po kalce jak opiАаki Аеelaza tworzАбce wzАжr nad magnesem.W kilka sekund utworzyАа ukАаadАаukАжw, ktАжre АаАбczyАаy zaznaczone oАаАжwkiem iksy, wpisane przeze mnie na podstawie obrazАжw. PrzyjrzaАа siАв wzorowi i "uАдmiechnАбАа siАв. - No, no. CudanieskoАгczone. - Co to znaczyАа - zapytaАаem. WskazaАа na wzАжr maАаym palcem. - To bardzo stary symbol. Gdy mАжwiАв Айbardzo stary", to znaczy, Аеe ma siАв on do obecnych narzeczy indiaАгskich tak, jak Адredniowieczny angielski ma siАв do wspАжАаczesnego amerykaАгskiego. To trudno dokАаadnie oddaАз, ale mniej wiАвcej oznacza Айmiejsce, ktАжre pewnego dnia ujrzycie zpАжАаnocnego wspornika tipi bestii". ZamrugaАаem. - Chyba nadal nie rozumiem. George TysiАбc Mian przyjrzaАа "siАв mi uwaАеnie. - WАаaАдciwie tojasne. Tipi bestii to dom na Pilarcitos Street numer tysiАбc !piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. PamiАвtasz, jak wyliczyliАдmy $liczbАв szeАдАзset szeАдАзdziesiАбt szeАдАз. PАжАаnocny wspornik to najzwyczajniej widok z dachu domu w kierunku pomocnym. To, co stamtАбd zobaczysz, bАвdzie miejscem, w ktАжrym ukryto wАаosy Wielkiego Potwora. - No to, na litoАдАз Chrystusa, chodАиmy tam! Na co czekamy? - Daj mi trzy minuty na kАбpiel i przebranie siАв - zaАеАбdaАа Indianin. - W tym czasie moАеe zadzwonisz do doktora Jarvisai powiesz mu, gdzie idziemy. JeАеeli jest wolny, to prawdopodobnie zechce pАжjАдАз z nami. Stary Indianin wszedАа do #Ааazienki i napeАаniАа wannАв, a ja"usiadАаem na krawАвdzi АаАжАеka i podniosАаem sАаuchawkАв. WykrАвciАаem numer Elmwood Foundation i poprosiАаem doktora Jarvisa. - Przykro mi, proszАв pana - powiedziaАаa telefonistka. - Aledoktora Jarvisa w tej chwili nie ma. - Czy mogАв siАв z nim jakoАд skontaktowaАз? - Chyba nie. WyjechaАа stАбd okoАаo dwudziestu minut temu w towarzystwie mАаodej kobiety. WestchnАбАаem. - CАжАе. Czy mogАв zostawiАз wiadomoАдАз? ProszАв mu powiedzieАз, Аеe dzwoniАа John Hyatt. - Ach to pan, panie Hyatt. Panu mogАв powiedzieАз, z kim !pojechaАа. ByАа z pana znajomАб. - ZnajomАб? MojАб? - Z АаadnАб dziewczynАб z dАаugimi wАаosami. PaniАб Torresino. Przez chwilАв nie wiedziaАаem, co mam powiedzieАз. MiaАаem zupeАаnie suche usta i znowu mnie mdliАаo, jak po przejedzeniu siАв japoАгskimi koktajlowymi krakersami z wodorostАжw. ZakryАаem sАаuchawkАв dАаoniАб i wrzasnАбАаem: - George!!! Szaman pojawiАа siАв w drzwiach Ааazienki owiniАвty rАвcznikem. - WАаaАдnie dzwoniАаem do !szpitala. Powiedzieli mi, Аеe JimwyjechaАа dwadzieАдcia minut temu z Jane. - Co takiego? - WyjechaАа dwadzieАдcia minuttemu! "ZaczАбАа siАв szybko wycieraАз. - JeАеeli tak, to musimy siАв !naprawdАв spieszyАз. JeАдli Jane wydostaАаa siАв z twojego mieszkania, to Kujot zapewne wie, gdzie szukaАз wАаosАжw Wielkiego Potwora. W mieszkaniu byАаy wszystkie obrazy. PodziАвkowaАаem mojej rozmАжwczyni i odАаoАеyАаem sАаuchawkАв. - Co siАв staАаo? #MyАдlaАаem, Аеe naszyjnik miaАа jАбuziemiАз - zwrАжciАаem siАв do Indianina. George TysiАбc Mian wciАбgnАбАа duАеe bokserskie szorty w "kwiaty i usiadАа na АаАжАеku, aby naАаoАеyАз АдwieАеo wyprasowane lniane spodnie. - Naszyjnik niczego nie gwarantowaАа. MogАаa go jakoАд zrzuciАз, a moАеe zdjАвАаa go sprzАбtaczka. Jest teАе taka moАеliwoАдАз, Аеe pojawiАа siАв !Kujot i spowodowaАа, iАе ktoАд go zdjАбАа. - George, przecieАе ona jest niedАиwiedziem. Jakim cudem moАеe chodziАз ulicami? ZawiАбzaАа buty i siАвgnАбАа po eleganckАб niebieskАб marynarkАв. - Jest i nie jest niedАиwiedzicАб. KudАаy, kАаy i pazury sАб fizycznymi objawami zАаa, ktАжre wprowadziАа w jej myАдli Kujot. Ale nie muszАб byАз caАаy czas widoczne. Panna NiedАиwiedzia jest czymАд podobnym do Jekylla i Hyde'a. Zmienia siАв zaleАеnie od okolicznoАдci. - To znaczy, Аеe w tej chwili prawdopodobnie wyglАбda normalnie, ale w kaАеdym momencie moАеe zamieniАз siАв zpowrotem w niedАиwiedzia? SkinАбАа gАаowАб. WypuАдciАаem powietrze z pАаuc iotoczyАаem George'a TysiАбc Mian ramieniem, mАжwiАбc cicho:- Dlaczego o tym nie pomyАдleliАдmy, George? ZastanАжwmy siАв, gdzie oni mogli pojechaАз? MoАеe porucznik Stroud bАвdzie wiedziaАа. - SАаyszaАаeАд wiadomoАдci - odpowiedziaАа George TysiАбc Mian..- Policja szuka wybryku natury, a nie indiaАгskiego demona. W tej chwili Kujot ukryАа siАв gdzieАд, czeka na !zapadniАвcie nocy i Адmieje siАв w kuАаak z nas wszystkich. A szczegАжlnie z porucznika Strouda. - Czy myАдlisz, Аеe Kujot poszedАа na Pilarcitos tysiАбc !piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden? - MoАеliwe. A jeАеeli istotnie odgadАа, gdzie sАб wАаosy Wielkiego Potwora, to na pewno znajduje siАв w tym domu. Przez dАаuАеszАб chwilАв siedzieliАдmy, spoglАбdajАбc na siebie. Obaj odczuwaliАдmy strach i wielkie brzemiАв !wydarzeАг. Nie musieliАдmy siАв w!to mieszaАз. MogliАдmy odlecieАз najbliАеszym samolotem do Honolulu, a to wszystko zostawiАз porucznikowi Stroudowi i brygadzie antyterrorystycznej. Ale jakoАд obaj czuliАдmy, Аеe teraz, gdy Kujot wprowadziАа do naszego #Аеycia zАаo, mieliАдmy tylko jednАб drogАв. I nie byАаa to droga na Hawaje. - George - powiedziaАаem !cicho. - Czy jest jakiАд sposАжb na zlikwidowanie Kujota? MoАеema jakieАд czuАаe miejsce, w ktАжre moglibyАдmy uderzyАз? Stary Indianin patrzyАа w dywan. - MyАдlaАаem, Аеe naszyjnik poskutkuje, ale najwyraАиniej nic z tego. Kujot mАжgАа nabraАз nowych mocy podczas hibernacji. JedynАб jego sАаaboАдciАб, w kaАеdym ale kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐BlАП+*&mя cАU&n■╡ c╕&o│┌ c'pН%б c~'q.0· cс'r(;Z'D(razie tak twierdzi legenda, jest uczucie do Panny !NiedАиwiedziej, ale niezupeАаnie moАеna nazwaАз to czuАаym miejscem, poniewaАе Panna NiedАиwiedzia zawsze byАаa mu oddana. - A wАаosy Wielkiego Potwora? - To najwiАвksze niebezpieczeАгstwo. Gdy tylko je odnajdzie, dadzАб mu tyle siАа, ile zapragnie, i jeszcze $zyska nieАдmiertelnoАдАз. JeАдli to "siАв stanie, nie zdoАаamy zrobiАз niczego. - A jeАеeli my je odnajdziemy pierwsi? Indianin wzruszyАа ramionami. - JeАдli nawet... To na nic nam siАв nie przydadzАб. - Nie moАеemy sami ich naАаoАеyАз? Nie daАаyby nam mocy? George TysiАбc Mian popatrzyАа na mnie jak na kogoАд, kto straciАа rozum. - JeАеeli #Адmiertelny czАаowiek oАдmieli siАвprzywdziaАз skalp olbrzyma lub demona, wАжwczas zginie od tego, co ujrzy. Innymi sАаowy: sam stanie siАв demonem i bАвdzie nim tak dАаugo, jak "dАаugo jego umysАа bАвdzie mАжgАа to znieАдАз, ale ludzki umysАа dАаugo tego nie wytrzyma. Tak mАжwiАб Indianie Hualapai, a przynajmniej tak mawiali. SiАвgnАбАаem po nastАвpnego papierosa. - W porzАбdku. Lepiej jedАиmy na Pilarcitos i rАжbmy cokolwiek, byleby tylko nie trwaАз w bezczynnoАдci. БюБяБЁБёБЄБєБЇБїБЎБўБ°Б∙Б·Б√Б№Б¤Б■Б ВВВВВВВВВВ В В В В ВВВВВВВВВВВВВВВВВВВ В!В"В#В$В%В&В'В(В)В*В+В,В-В.В/В0В1В2В3В4В5В6В7В8В9В:В;В<В=Znad oceanu przydryfowaАаy chmury i gdy dotarliАдmy do Mission Street dzieАг, ktАжry "rozpoczАбАа siАв sАаoАгcem, staАа siАв parny i smАвtny. TaksАжwka wysadziАаa nas obok domu oznaczonego numerem 1551. Z uczuciem gАаАвbokiej obawy stanАвliАдmy na pochyАаym chodniku i raz jeszcze !spoglАбdaliАдmy na ten zamarАаy izapuszczony budynek, od ktАжrego nie mogliАдmy siАв uwolniАз. George TysiАбc Mian powiedziaАа: - Cokolwiek siАв !teraz stanie, chcАв, abyАд ufaАа mojej wiedzy i mojej rozwadze, jakiekolwiek by byАаy, i abyАд robiАа to, co ci kaАеАв. MoАеe to zawaАеyАз na naszym Аеyciu lub Адmierci. ZaАдmiaАаem siАв nerwowo. - "Potrafisz tak ujАбАз sprawАв, Аеe krzepisz najbardziej znuАеone serca. ZdawaАа siАв poirytowany. - Po prostu rАжb, co ci powiem, dobrze? - Dobrze, szefie. "PopchnАвliАдmy jАвkliwАб bramАв i weszliАдmy po schodkach na werandАв. KawaАаki koАаatki zniknАвАаy, chociaАе na starej !szarej farbie ciАбgle widniaАа poniej znak i bАбble od mrozu, ktАжry wywoАаaАа George TysiАбc Mian, aby jАб strzaskaАз. I jeszcze coАд. ZniknАбАа napis: АйWrАжАз". NacisnАбАаem drzwi, ale wydaАаy mi siАв zaryglowane. - MoАеe zamknАвАаa je policja - powiedziaАаem. - MoАеe byАаa tu brygada antyterrorystyczna. ZszedАаem z werandy i zadarАаem gАаowАв, Аеeby spojrzeАз na dom. WyglАбdaАа ponuro na tle zbierajАбcych siАвchmur. CoАд wisiaАаo w powietrzu, coАд, co lada chwila !moАеe siАв zdarzyАз. Nie mogАаem powstrzymaАз dreszczy. Przez sekundАв zdawaАаo mi siАв,"Аеe jakiАд blady cieАг mignАбАа w jednym z okien na piАвtrze. Tylko przez chwilАв, lecz zАаapaАаem George'a TysiАбc Mian"za ramiАв. - WidziaАаem coАд. SАб w Адrodku, przysiАвgam. $Stary Indianin obrАжciАа siАв. Niskona niebie leciaАа z grzmotem samolot w kierunku lotniska miАвdzynarodowego w San Francisco. - To tylko odbicie samolotu. Nie denerwuj siАв tak.- George, tam w tym domu coАдjest! "PopatrzyАа na mnie. RАжАеniliАдmy siАв wiekiem - byАа ode mnie czterdzieАдci lat starszy - dzieliАаy nas takАеe rАжАеnice "kultur. DomyАдlaАаem siАв, Аеe ta "odrАвbnoАдАз jest jak przepaАдАз. Ale miАвdzy nami byАаo coАд jeszcze - zaufanie - i za to byАаem mu wdziАвczny. Znowu podeszliАдmy do tych drzwi i George TysiАбc Mian dotknАбАа zamka. ZamruczaАа coАдszybko pod nosem, trzykrotnie!poruszyАа lewАб dАаoniАб i drzwi otworzyАаy siАв z cichym Ааoskotem. WewnАбtrz trwaАаa tasama odpychajАбca ciemnoАдАз peАаna kurzu, poczuАаem w nozdrzach ten zatАвchАаy zapach, ktАжry do koАгca moich dni bАвdzie mi przypominaАа Pilarcitos tysiАбc piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden. Indianin powiedziaАа: - ChodАи. - WeszliАдmy. Najpierw sprawdziliАдmy pokoje na parterze. BibliotekАв Seymoura Wallisa, jadalniАв, opuszczonАб kuchniАв. W mrocznej bawialni z zamkniАвtymi okiennicami oglАбdaliАдmy okryte przeАдcieradАаami meble, zegar zpozАаacanego brАбzu, nakryty szklanym kloszem, i obrazy olejne przedstawiajАбce groteskowe polowania w koszmarnych plenerach, tak ciemne, Аеe trudno byАаoby uchwyciАз ich treАдАз. W domu panowaАаa taka cisza, Аеe wstrzymywaliАдmy oddech i "stАбpaliАдmy niemal bezgАаoАдnie. Gdy ponownie znaleАиliАдmy siАв w hallu, George TysiАбc Mian !zatrzymaАа siАв i nasАаuchiwaАа. ZmarszczyАа czoАаo. - Czy nie sАаyszysz niczego? Absolutnie niczego? StanАбАаem nieruchomo i wytАвАеyАаem sАаuch. - Chyba nie. - CzujАв czyjАд wzrok - powiedziaАа. - Ktokolwiek to jest, cokolwiek to jest, wie, Аеe tu jesteАдmy. TrwaliАдmy jeszcze kilka chwil, oglАбdajАбc brudnАб tapetАв, na ktАжrej dokАаadnie odznaczaАаy siАв miejsca po obrazach MountTaylor i Cabezon Peak, ale dombyАа tak cichy, Аеe zaczАбАаem $myАдleАз, iАе coАд nam siАв musiaАаoprzywidzieАз. MoАеe rzeczywiАдcie nikogo tu nie ma, a ja jedynie zauwaАеyАаem cieАг muskajАбcy szybАв. KichnАбАаem raz i drugi od kurzu i wytarАаemnos. Gdy chowaАаem chustkАв, spojrzaАаem w gАжrАв schodАжw i poczuАаem, jak oblewa mnie zimno. Z najwyАеszego schodkaobserwowaАаa mnie niewielka twarz. Twarz zАаa, wАаochata, z czerwonymi bАаyskami w oczach i wyszczerzonymi zАвbami we wАдciekАаym wilczym uАдmiechu. Nie byАаem w stanie siАв ruszyАз, odezwaАз, nawet szturchnАбАз George'a w ramiАв, Аеeby go ostrzec. KoАаatka. Акywa koАаatka. Znowu w caАаoАдci, jeszcze wstrАвtniejsza i straszniejsza niАе poprzednio. George TysiАбc Mian nagle spostrzegАа, Аеe gapiАв siАв w !gАжrАв schodАжw i teАе zwrАжciАа tam wzrok. Ale zanim zdАбАеyАа cokolwiek zrobiАз, zabrzmiaАа gАаoАдny trzask i koАаatka rozpadАаa siАв. KawaАаki matowego brАбzu stoczyАаy siАв po schodach, podskakujАбc i АаomoczАбc. Roztrzaskana koАаatka leАеaАаa na podАаodze hallu. Szaman popatrzyАа na niАб. Jego twarz staАаa siАв powaАеna. - To ostrzeАеenie Kujota. Tylko przypomina mi, Аеe cokolwiek zrobiАв, on jest w mocy to odwrАжciАз i powtАжrzyАз. Czy po tym przedstawieniu pАжjdziemy na gАжrАв? zapytaАаem, czujАбc suchoАдАз w ustach. !PociАбgnАбАа nosem. - Nie widzАв innego wyjАдcia. Czy czujesz jakiАд zapach? MАжwiАбc szczerze nie czuАаem, ale zapytaАаem: - PsАжw? - Tak mi siАв wydaje. Na razie jest sАаaby, ale przypuszczam, Аеe dochodzi z piАвtra. Indianin postawiАа nogАв na pierwszym schodku, lecz przytrzymaАаem go za ramiАв i spojrzaАаem prosto w oczy. - George, muszАв ci to powiedzieАз: sram ze strachu. !MilczaАа chwilАв, potem skinАбАа $gАаowАб. - Ja teАе - przyznaАа siАв. Powoli, cicho wdrapaliАдmy siАв na pАжАаpiАвtro. Przed sobАб mieliАдmy pokАжj, gdzie gАаowa Bryana Cordera zostaАаa obdarta ze skАжry i miАвАдni. W !murze na pАжАаpiАвtrze widniaАаo okno, ale byАаo tak brudne i zaplamione, a niebo na zewnАбtrz tak pochmurne, Аеe !przebijaАаo siАв przez nie tylko #bardzo nikАаe АдwiatАаo. Kujot byАаprzecieАе miАаoАдnikiem ciemnoАдci. SpojrzeliАдmy na siebie. - Sprawdzamy pokoje? - zapytaАаem. - Lepiej tak. PodeszliАдmy do pierwszej sypialni, po chwili wahania gwaАаtownie otworzyliАдmy drzwi. ByАа to cichy, przygnАвbiajАбcy pokАжj, w #ktАжrym staАаo mosiАвАеne АаoАеe i masywna orzechowa szafa, tak zrobiona, Аеe sprawiaАаa wraАеenie fornirowanej dziwacznymi, wАдciekАаymi obliczami. ZobaczyАаem swoje odbicie w lustrze toaletki i nagle uАдwiadomiАаem sobie, Аеe jestem blady i zmaltretowany. Dwa dni wstrzАбsАжw i napiАвАз sprawiАаy, Аеe nie grzeszyАаem urodАб. - Niczego tu nie ma - wyszeptaАа George. - Chyba Аеe ktoАд siedzi pod АаАжАеkiem. - Sprawdzisz? WykrzywiАа twarz. - A ty? - Bynajmniej. ZrАжbmy to we dwАжch. Na czworakach podnieАдliАдmy narzutАв i popatrzyliАдmy w ciemnoАдci pod АаАжАеkiem. Nie byАаo tam niczego prАжcz kurzu. - Dobra - powiedziaАа. - Zobaczmy w pozostaАаych pokojach. OtwieraliАдmy drzwi, jedne po drugich, i nerwowo zaglАбdaliАдmy do pokoi. Sypialnie staАаy martwe, zimne,nie uАеywane. Smutne i zniszczone, przypominaАаy ludzi, ktАжrzy kiedyАд tu "mieszkali. Czy byli szczАвАдliwi? Najprawdopodobniej nie, gdyАе w Адcianach, w zaАаomkach murАжw i kominАжw byАа obecny Kujot, a АдwiszczАбcy oddech demona gwizdaАа o pАжАаnocy podkaАеdymi drzwiami. Ten dom nie#mАжgАа byАз szczАвАдliwy i ten brak!szczАвАдcia wyzieraАа spomiАвdzy nielicznych sprzАвtАжw i z obrazАжw, ktАжre miaАаy rozweselaАз wnАвtrza. Na jednej"Адcianie wisiaАа obraz z mimozАб. Na innej rysunek dzieci taАгczАбcych podczas majowych zabaw. To dziwne, ale te obrazy jedynie potАвgowaАаy mroАеАбcАб i !strasznАб atmosferАв, sАбczАбcАб siАв z kaАеdej Адciany, terror, ktАжry zapewne kaАеdАб noc pod tym dachem zamieniaАа w istny karnawaАа koszmarАжw. "- MyАдlАв, Аеe trzeba sprАжbowaАз !wyАеej - powiedziaАа Indianin. - Jest jeszcze jedno piАвtro i strych. WziАбАаem gАаАвboki oddech. - !Dobrze, jeАеeli nalegasz. Ale gdydojdziemy do strychu, to bАвdziemy rzucaАз monetАб o to,kto wejdzie tam pierwszy. Znowu znaleАиliАдmy siАв na pАжАаpiАвtrze, gotowi wejАдАз !wyАеej, gdy nagle usАаyszeliАдmy gАаosy. DobiegaАаy z parteru, z hallu. GАаosy kobiety i mАвАеczyzny. ZamarАаem na moment, po czym nachyliАаem siАв nad porАвczАб i ujrzaАаem Jima i Jane stojАбcych w przedpokoju. Jim mАжwiАа: - !Chyba juАе tu byli. Drzwi staАаy otworem. - MoАеe i byli - powiedziaАаa Jane - ale to nie szkodzi. NajwaАеniejsze, Аеe ty jesteАд. ObrАжciАаem siАв do Indianina i syknАбАаem: - To ona. PrzyprowadziАаa tu doktora Jarvisa. PociАбgnАбАа mnie lekko i !weszliАдmy do jednej z sypialni. ZamknАбАа drzwi i obdarzyАа mniedАаugim, zdecydowanym spojrzeniem. - To moАеe znaczyАз tylko jedno. Kujot jest tu, w tym domu. Prawdopodobnie przyprowadziАаa Jima jako ofiarАв. Podarunek Адlubny od Panny NiedАиwiedziej dla Kujota. Soczysty kАбsek dla demona, ktАжry byАа nieАеywy przez stulecia. PrzycisnАбАаem ucho do drzwi. SАаyszaАаem, jak Jane i Jim wchodzАб schodami i rozmawiajАб Адciszonymi gАаosami. ZaszeptaАаem: - Co moАеemy zrobiАз? George TysiАбc Mian poАаoАеyАа palec na wargach i odrzekАа: - CzekaАз. #Jane i Jim dotarli na pАжАаpiАвtro i przeszli do nastАвpnych #schodАжw. Jim wАаaАдnie mАжwiАа: - JesteАд przekonana, Аеe John powiedziaАа, Аеeby siАв z nim tutaj spotkaАз? Wydaje mi siАв to dziwne. - AleАе oczywiАдcie - odparАаa Jane. - PrzecieАе ta caАаa sprawa jest dziwna, prawda? Gdy mijali nasze drzwi, GeorgeTysiАбc Mian otworzyАа je i !wyszedАа na galeriАв. WysunАбАаemsiАв za nim, czujАбc, jak mi serce Ааomocze. Strach dАаawiАа mnie w gardle. - John! Tu jesteАд! - Jim !wyszczerzyАа zАвby. - Co tu siАв dzieje? Bawimy siАв w chowanego? George TysiАбc Mian szczeknАбАа: - StАжj! - Co? - StАжj! Nie ruszaj siАв z miejsca! Ta kobieta jest niebezpieczna! Jane popatrzyАаa na mnie i na Indianina, jakby zupeАаnie nie rozumiaАаa, o czym mАжwimy. - Jane?! - zawoАаaАаem, ale widziaАаem, Аеe jej twarz byАаa nienaturalnie blada, a jej oczybyАаy puste jak dwa blade maАаАеe podane na muszli. Nie byАаo Адladu ciАвcia na czole, lecz po tym wszystkim, co widziaАаem w ciАбgu ostatnich dwАжch dni, wierzyАаem, Аеe Kujot potrafi takАеe naprawiАз i zaleczyАз, jeАдli tylko zechce. - John... - odezwaАаa siАв Jane !pijanym gАаosem. - Jak miАаo ciАв widzieАз... George TysiАбc Mian syknАбАа w mojАб stronАв: - Nie odpowiadaj.Nie rozmawiaj. Ona nie jest czАаowiekiem i cokolwiek !powiesz, moАеe jej posАаuАеyАз dozniszczenia ciebie. Jim zmarszczyАа brwi. - Nie jestczАаowiekiem? Co, do cholery, pan... - Zamknij siАв! - wrzasnАбАа szaman. Potem ciszej dodaАа: - ProszАв nic nie mАжwiАз. MuszАв pomyАдleАз. Jane zostaАаa na swoim miejscuw mrocznym korytarzu, wyprostowana, ale spiАвta, a gdy na niАб patrzyАаem, zdawaАаo mi siАв, Аеe jej twarz ledwo uchwytnie zmienia siАв, jest jakby pАаynna niczym blada twarz topielicy widziana przez bieАеАбcАб wodАв. WiedziaАаem, Аеe to nie jest Jane, a w kaАеdym razie nie jest to ta Jane, ktАжrАб znam. Lecz byАаa do niej tak podobna, Аеe mogАаem darzyАз jАбtylko sympatiАб, nie czuАаem niechАвci. Niemal podszedАаem do niej, ale szybszy byАа George TysiАбc Mian. PrzytrzymaАа mnie za rАвkaw. - Wiem, co czujesz - powiedziaАа Ааagodnie. - BАбdАи cierpliwy. Nagle Jane zaАдmiaАаa siАв, jednoczeАдnie warczАбc. ByАа to !dАиwiАвk tak przeraАеajАбcy, Аеe !Jim uskoczyАа do tyАаu, mimo iАе George ostrzegАа go wczeАдniej. Na naszych oczach Jane "topniaАаa i przemieniaАаa siАв jakfotografie nakАаadane jedna nadrugАб, warstwa po warstwie, aАе ujrzaАаem, jak ciemne futro pokrywa jej dАаonie, a paznokcie stajАб siАв zakrzywionymi pazurami. - O BoАеe! - krzyknАбАа Jim. Ale George TysiАбc Mian panowaАа nad tym pomniejszymdemonem. UniАжsАа jeden ze swych amuletАжw i Panna NiedАиwiedzia, warczАбc i pomrukujАбc, cofnАвАаa siАв pod !АдcianАв galerii, jej oczy byАаy puste i poczerwieniaАаe. - RozkazujАв ci byАз mi posАаusznАб - powiedziaАа. - Panno NiedАиwiedzia z poАаudniowego zachodu, siostro#tych, ktАжrzy ciАв kochali. ByАаaАд staАаa w uczuciach, pАжki Kujot ciАв nie uwiАжdАа, teraz ja "rozkazujАв ci byАз mi posАаusznАб.NiedАиwiedzica stanАвАаa na tylnych kudАаatych Ааapach i "zaryczaАаa, a jej oczy pАаonАвАаy jak u samego diabАаa. WyciАбgniАвta na caАаАб wysokoАдАз prawie siАвgaАаa sufitu i daleki byАаem od pewnoАдci, Аеe George TysiАбc Mian potrafi jАб okieАаznaАз. Szaman wzniАжsАа obie dАаonie i krzyknАбАа: - Twoje myАдli i twoja wola naleАеАб do mnie. RozkazujАв ci byАз mi posАаusznАб! Jim potrzАбsnАбАа ze strachu gАаowАб. - Nie wierzАв - wyszeptaАа. - Ta dziewczyna byАаa ze mnАб w moim mieszkaniu. CaАаowaАаem jАб. NapiliАдmy siАв. Na chwilАв moce Indianina osАаabАаy. WyczuАаem jego zachwianie i wymykajАбcАб siАв wАаadzАв. Zapewne nasze zdenerwowanie i brak ufnoАдci nie pomagaАаy mu, a gigantyczny wysiАаek potrzebny do zapanowania nadtakim potworem jak Panna NiedАиwiedzia, musiaАа go wyczerpywaАз. - Nic nie mАжwcie - syknАбАа. - Nie mАжwcie, nie mАжwcie. - Ale ja nie mogАв w to uwierzyАз - powiedziaАа Jim gАаuchym, wystraszonym gАаosem. I staАаo siАв. Moc szamana prysnАвАаa. CzuАаem wrАвcz, jak rozpryskuje siАв niby zapora rzeczna pod naciskiem potopu.Z ogАаuszajАбcym rykiem Panna !NiedАиwiedzia rzuciАаa siАв swym masywnym cielskiem na Jima i !jej szczАвki zacisnАвАаy siАв na jego szyi z chrzАвstem, ktАжrego wspomnienie jeszcze dzisiaj powoduje, Аеe oblewam siАв zimnym potem. Jim zawyАа, a wtedy ona, jednym ruchem !potАвАеnego Ааba, wydarАаa z jego!szyi i torsu wielki pАаat skАжry jak skrwawionАб szmatАв. UpadАа na ziemiАв, drgajАбc, a Panna !NiedАиwiedzia obrАжciАаa siАв do George'a i do mnie, patrzАбc nanas pАаonАбcymi Адlepiami. - StАжj! - krzyknАбАа Indianin, znowu podnoszАбc ramiona. - Na moc wielkiego ducha, na moce lasАжw i puszczy, stАжj! NiedАиwiedzica zawarczaАаa i !rzuciАаa Ааbem. Potem warknАвАаa ciszej i odeszАаa, opadajАбc na cztery Ааapy. Szaman postАбpiАа naprzАжd, trzymajАбc przed sobАб amulet. - RozkazujАв ci byАз mi posАаusznАб noc i dzieАг, i zaklinam ciАв zaklАвciem, od ktАжrego nie ma odwrotu, !zaklАвciem tych, ktАжrzy Аеyli w Sanostee. RozkazujАв ci byАз mi posАаusznАб, pАжki sАаoАгce dwakroАз nie zajdzie, nie zwrАжcisz siАв przeciw mnie. TakrozkazujАв ci w imieniu Navahoz przeszАаoАдci i Hualapai z czasАжw zamierzchАаych. A terazucisz siАв i zaАдnij. NiedАиwiedzica warknАвАаa jeszcze raz, pАжАиniej jakby przyklАвkАаa. Po kilku chwilach czerwone oczy zamknАвАаy siАв i zasnАвАаa. SpojrzaАаem na Indianina z podziwem i wtedy ujrzaАаem, ile kosztowaАаo go to!zaklАвcie. CaАаy drАеaАа, a jego twarz lАдniАаa od potu. UklАбkАаem przy Jimie. MiaАа otwarte oczy i zesztywniaАа, ale АеyАа jeszcze. - Jim - powiedziaАаem Ааagodnie - jak ci? ZaszeptaАа: - Chyba mam zАаamany kark. Zabierz mnie do Elmwood i chyba wszystko bАвdzie w porzАбdku. Аеdym ale kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐sp  ck(to + c╬(uЪ: c1)v╘!ч cФ)w╗,р cў)xЫ7▀EZ* - W tej sypialni jest telefon - wskazaАа Indianin. - Tylko szybko, poniewaАе Kujot jest na gАжrze... Podczas gdy George TysiАбc Mian czekaАа niecierpliwie i z niepokojem na galerii, wykrАвciАаem numer Elmwood i rozmawiaАаem z doktor Weston.PowiedziaАаem jej, Аеe Jim Jarvis miaАа wypadek i poprosiАаem, aby natychmiast !wysАаaАаa ambulans na Pilarcitos.- To nie ma nic wspАжlnego z !tym, co wydarzyАаo siАв zeszАаej nocy? - zapytaАаa. WidziaАаem, Аеe szaman wzywa mnie gestem. $- WyjaАдniАв pАжАиniej. MuszАв juАе iАдАз. Ale bardzo proszАв, aby karetka byАаa tutaj moАеliwie jak najszybciej. !- Pospiesz siАв! - ponaglaАа mnieGeorge TysiАбc Mian. - Nie mamy chwili do stracenia! - MuszАв koАгczyАз. Tu Адwiat "szaleje - i rzuciАаem sАаuchawkАв.Potem poszedАаem za !Indianinem wzdАаuАе galerii. - Cochcesz, bym zrobiАа? "- Tylko trzymaj siАв w pobliАеu. I cokolwiek bАвdzie siАв dziaАаo, "nie panikuj. JeАеeli Kujot wciАбАе jest tam na gАжrze, to napАвdzi ci takiego stracha, Аеe zgАаupiejesz. Ale mimo to trzymaj siАв. JeАдli przezwyciАвАеysz lАвk, przeАеyjesz. Po raz ostatni spojrzaАаem na rozciАбgniАвtego na dywanie i krwawiАбcego Jima, na ciemnАб,"kudАаatАб PannАв NiedАиwiedziАб i poszedАаem w Адlad za Indianinem do drugich schodАжw.ByАаy jeszcze mroczniejsze i bardziej odpychajАбce niАе pierwsze. Chodnik na nich byАа wytarty i popruty. Z gАжry ciАбgnАвАаo duszne powietrze. CzuАаem ten zapach. CuchnАвАаo psem. George TysiАбc Mian szedАа powoli do gАжry, zatrzymujАбc siАв co chwila i nasАаuchujАбc. Tam, na trzecim piАвtrze, panowaАа taki mrok, Аеe z trudem widzieliАдmy, gdzie idziemy t mogАаem siАв jedynie posuwaАз wzdАаuАе podgniАаej porАвczy z jednej strony i wilgotnej tapety z drugiej. Psi zapach gАвstniaАа, gdy !wchodziliАдmy wyАеej i wyАеej, a $na drugim pАжАаpiАвtrze aАе mdliАа. - O tak, Kujot tu jest - zaszeptaАа Indianin. - Pewnie !skryАа siАв na strychu, czekajАбcnocy. Ale jest tutaj. PrzeszliАдmy galeriАб, patrzАбc na sufit w poszukiwaniu wejАдcia na strych. George TysiАбc Mian powiedziaАа niegАаoАдno: - Wie, Аеe tu jesteАдmy. SАаyszysz, jak cicho siedzi? Czeka, Аеeby zobaczyАз,co zrobimy teraz. CzuАаem siАв wyraАиnie Аиle i baАаem siАв strasznie. - Gdyby to ode mnie zaleАеaАаo, to zwiewaАаbym stАбd, gdzie pieprzroАдnie. Ciii! SАаuchaj! ZnieruchomiaАаem i wytАвАеyАаem sАаuch. PoczАбtkowo nie sАаyszaАаem niczego, ale po chwili dobiegАа mnie wyraАиny odgАаos drapania. WydawaАаo siАв wszАвdzie. !Ale George TysiАбc Mian uniАжsАа palec i wskazaАа na sufit. - Co robimy teraz? - zapytaАаem ochryple. Indianin przywoАаaАа mnie. PodeszliАдmy jeszcze kilka krokАжw w gАаАбb mrocznego korytarza, aАе stanАвliАдmy pod klapАб na strych, bejcowanАб nadАбb. WzdАаuАе Адciany zwisaАа postrzАвpiony sznurek. UАдwiadomiАаem sobie, Аеe za jego pociАбgniАвciem otwieraАаa siАв klapa i spuszcza trap. - No tak - mruknАбАа cicho stary Indianin. - Mamy demona w norze. ChrzАбknАбАаem i z obawАб popatrzyАаem na klapАв. DrapanietrwaАаo: niegАаoАдne, powtarzajАбce siАв, napawajАбcelАвkiem niczym beznadziejne drapanie paznokciem w wieko trumny przez kogoАд, kto zostaАа Аеywcem zakopany. - George, ja wcale nie chcАв tam wejАдАз. ZmarszczyАа czoАаo, patrzАбc na mnie. - Musimy. Czy nie rozumiesz, kto to jest? To Kujot! Moby Dick szamanАжw! MАжgАаbym mieАз jego skalp na porАвczy mojego balkonu, obok skАжrek i butАжw Адniegowych! Skalp Kujota - Pierwszego, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy! - George - powiedziaАаem zaniepokojony - ja nie polujАв na skalpy. DaАаem siАв w to wciАбgnАбАз, poniewaАе zginАб niewinni ludzie, jeАеeli my czegoАд nie zrobimy. - Nie jesteАд АдwiАвtym i wcale nie musisz udawaАз, Аеe nim jesteАд - sarknАбАа, a w jego !gАаosie zabrzmiaАаo coАд wiАвcej niАе jedna zАаoАдliwa nuta. - Nie jestem - odpowiedziaАаem!- ale teАе nie szukam АаupАжw. - !WiedzieliАдmy, co siАв dzieje. Naostatniej wielkiej naradzie szamanАжw w Tawaoc, w rezerwacie gАжrskim Ute, wielu "twierdziАаo, Аеe widzieli znaki i odczuli ostrzeАеenia. Obserwowano szare ptaki i !sАаyszano stare gАаosy na GАжrze Tajemnic, gАаosy, ktАжre milczaАаy od czasu, gdy na wieczny spoczynek uАаoАеono CzerwonАб ChmurАв. A kujoty i psy byАаy tak niespokojne, jakby zbieraАаo siАв na burzАв. - WiedzieliАдcie, Аеe Kujot nadchodzi? Dlaczego nikt o tym nie wspomniaАа? - Nie wiedzieliАдmy. "DomyАдlaliАдmy siАв. Lecz na mnie spАаynie wieczna chwaАаa, gdy zwyciАвАеАв Kujota. StanАв siАв najwiАвkszym cudotwАжrcАб, najwiАвkszym wАдrАжd wielkich z !przeszАаoАдci i przyszАаoАдci. I zrobiАв coАд, o czym marzyАаem od lat. ZjednoczАв wszystkich szamanАжw w jednАб silnАб i mocarnАб radАв, przywrАжcАв !magii indiaАгskiej niegdysiejszАб#chwaАаАв, ktАжrАб cieszyАаa siАв w zamierzchАаych czasach, gdy trawy byАаy wolne, a plemiona !rosАаy w dostojeАгstwo i siАаАв. Znaki mАжwiАаy, Аеe Kujot nadejdzie w MiesiАбcu, Gdy "GАвsi TracАб PiАжra, i nadszedАа. PatrzyАаem na twarz George'a w bladym Адwietle korytarza i zrozumiaАаem, o co mu chodziАаo. W tych czasach szaman nie miaАа okazji do udowodnienia swoich talentАжw,do czynАжw godnych magii, #ktАжrАб posiadАа. CzyАе mogАаa byАзuАеyteczna umiejАвtnoАдАз mesmeryzowania bawoАаАжw w krainie, gdzie zwierzАвta te АеyАаy tylko w zoo? Jak wykorzystaАз sztukАв nadawania nadzwyczajnie prostego lotu dzidom w spoАаeczeАгstwie, ktАжre uАеywaАаo broni palnej i gazu АаzawiАбcego? Dlatego George TysiАбc Mian delektowaАа siАв wyzwaniem Kujota, bez wzglАвdu na to, jak wstrАвtny i straszny byАа ten demon. Kujot byАа przeciwnikiem godnym nie wykorzystanych talentАжw George'a. - Dobra - powiedziaАаem. - Zabierajmy siАв do tego. WyciАбgnАбАа swАб starczАб, #zrogowaciaАаАб dАаoАг i АдcisnАбАа moje ramiАв. - JeАеeli wielki duch zechce nas zabraАз, przyjacielu, to pamiАвtajmy jedynie dobre sАаowa, nie te gorzkie. - W porzАбdku, masz to u mnie.PociАбgnАбАаem za sznurek, ktАжry zwisaАа z klapy. WydawaАаo siАв, Аеe uwiАбzАа gdzieАд, ale pociАбgnАбАаem mocniej i klapa otworzyАаa siАв ciАвАеko wydajАбc przy tym zardzewiaАаy jАвk. Pierwsze szczeble drabiny opadАаy niechАвtnie. Z ciemnego otworu, ziejАбcego nad nami, spАаynАбАа gorАбcy zaduch i dochodziАаy niespokojne drapania i szmery, jakby coАд oczekiwaАаo nas niecierpliwie. "- PozwАжl, Аеe pАжjdАв pierwszy - nalegaАа. - PotrafiАв powstrzymaАз najgorsze. - Nie chciaАаbym, abyАд sobie %pomyАдlaАа, Аеe sam siАв zgАаosiАаem. Szaman ujАбАа drabinkАв, ktАжra zahuАдtaАаa, zatrzeszczaАаa i wreszcie opadАаa na podАаogАв korytarza. Potem, szczebel po szczeblu, wchodziАа powoli na gАжrАв, od czasu do czasu zatrzymujАбc siАв, aby nasАаuchiwaАз i obserwowaАз. Jego gАаowa i ramiona niknАвАаy w mroku. - Na litoАдАз Chrystusa, nie wykrАвАз mi numeru w stylu Bryan Corder - wymamrotaАаem.- Jest tu. Jest na tym strychu.Czy widzisz na dole kontakt? Wyczuwam go. PoznajАв jego zapach. PoАдwieАз mi! RozejrzaАаem siАв wokoАаo i zauwaАеyАаem stary bakelitowy pstryczek na przeciwlegАаej #Адcianie. PociАбgnАбАаem w dАжАа i marna zakurzona АеarАжwka, podwieszona pod krokwiami, zapАаonАвАаa na strychu. Nagle George TysiАбc Mian wrzasnАбАа i spadАа z drabiny. Jego stare ciaАаo dziwacznie uderzyАаo o podАаogАв. Przez sekundАв myАдlaАаem, Аеe nie Аеyje, ale ryknАбАа: - Zamknij drzwi! Zamknij drzwi! Zamknij !drzwi, zanim bАвdzie za pАжАиno! ChwyciАаem dАжАа drabinki i usiАаowaАаem wepchnАбАз jАб na $gАжrАв, ale zaklinowaАаa siАв jednАбstronАб w otworze w suficie. WdrapaАаem siАв po kilku szczebelkach i caАаАб siАаАб szarpnАбАаem, aby jАб uwolniАз. I wtedy ujrzaАаem Kujota. Niewiele widziaАаem. ByАа w drugim koАгcu strychu, gdzie "АдwiatАаo prawie nie docieraАаo, a caАаe pomieszczenie wypeАаniaАаytysiАбce, tysiАбce chorych szarych ptaszysk, peАаzajАбcych, bijАбcych skrzydАаami i drapiАбcych pazurami deski podАаogi. ByАаo prawie niemoАеliwe doszukaАз siАв jakiegokolwiek ksztaАаtu czy formy, ale przez trzepoczАбce siАв chmary ptakАжw, przez Szary Smutek, dostrzegАаem coАд ciemnego i wielkiego, z demonicznymi oczyma, ktАжre jarzyАаy siАв w szczeciniastej twarzy. MogАаempoczuАз straszliwАб obecnoАдАз bestii, bardziej zАаowrogiej i okrutnej niАе wszystko, co byАаem w stanie sobie wyobraziАз. Na podАаodze strychu w pobliАеu otworu staАаastatuetka Panny "NiedАиwiedziej, tyle Аеe nie byАаa to juАе statuetka, ale malutka, Аеywa kopia gigantycznej Panny NiedАиwiedziej, ktАжra !spaАаa piАвtro niАеej. Statuetka "obrАжciАаa siАв i wyszczerzyАаa namnie zАвby, potem pobiegАаa z powrotem, smyrgajАбc jak szczur w kierunku cienia, pod opiekАв swego wАаadcy, demona Kujota. ZrozumiaАаem, dlaczego George !TysiАбc Mian krzyknАбАа. Kujot z #Адlepiami pАаonАбcymi nienawiАдciАбprostowaАа swe cielsko w mrocznych zakАбtkach strychu i w uАаamku sekundy, gdy staАаem przy klapie, zobaczyАаem coАд, co wytaczaАаo"siАв z jego bokАжw, coАд tАаustegoi bladego i wijАбcego siАв jak miliony glist. ZszedАаem z tej drabinki chyba #piАвАзdziesiАбt razy szybciej, niАеwszedАаem. ByАаem tak napompowany adrenalinАб, Аеe pochwyciАаem dolny szczebel i jednym potАвАеnym rwaniem zatrzasnАбАаem klapАв. Potem podniosАаem George'a z podАаogi i prawie wlokАаem go z powrotem przez korytarz. Na gАжrnym schodku szaman wysapaАа: - Poczekaj, nie spiesz siАв, on jeszcze za naminie pАжjdzie. - CzekaАз? WynoszАв siАв z tegoprzeklАвtego miejsca tak szybko, jak siАв tylko da! WidziaАаeАд go? WidziaАаeАд? George TysiАбc Mian oparАа siАв mojemu szarpaniu. - John - powiedziaАа - John, nie zapominaj o wАаosach. Nie wolno ci zapomnieАз o wАаosach Wielkiego Potwora. - I co z tego? - John, to jedyny sposАжb, aby !go pokonaАз. JeАеeli uda siАв nampierwszym znaleАиАз te wАаosy, to przynajmniej bАвdziemy mielijakАбАд szansАв! PuАдciАаem jego marynarkАв i #oparАаem siАв plecami o АдcianАв. Z gАжry, ze strychu, przez cienki strop dochodziАаy dАиwiАвki, o $ktАжrych lepiej byАаo nie myАдleАз. АмlizgajАбce, niegАаoАдne, !drapiАбce, szurajАбce dАиwiАвki. - George, proszАв, wynoАдmy !siАв. ZniosАв niedАиwiedzioludy, ale tego czegoАд nie zniosАв. - Poczekaj. PamiАвtaj o znaczeniu symbolu. Trzeba patrzeАз z pАжАаnocnego sАаupa tipi bestii. Tam ukryte sАб wАаosy Wielkiego Potwora. PodniosАаem rАвce w geАдcie poddania. - Dobra. Gdzie jest pАжАаnoc? PogrzebaАа w kieszeni i "wyciАбgnАбАа niewielkie okrАбgАаe puzderko. - Jeszcze jedna magiczna sztuczka? - zapytaАаem. OtworzyАа puzderko. - Powiedzmy. To kompas. "Zlokalizowanie pАжАаnocy zajАвАаo nam kilka chwil, poniewaАе za kaАеdym razem, gdy Kujot poruszyАа siАв na strychu, nad $nami, igАаa drgaАаa i chwiaАаa siАв.Wreszcie namierzyliАдmy poАаoАеenie i George TysiАбc Mian wskazaАа na jedno z brudnych okien na samym koАгcu korytarzyka. - O, tam -oznajmiАа. - Tam jest okno pАжАаnocne. PospieszyliАдmy we wskazanym kierunku i wyjrzeliАдmy. Okno wychodziАаo na niezbyt interesujАбce tyАаy domАжw przy Mission Street, ale za nimi widniaАа jeden wyraАиnie dominujАбcy element krajobrazu. StaАа wysoki, dumny, zasnuty pasmami nisko&opadАаej mgАаy. Filary i liny lАдniАаyw szarym Адwietle poranka. Most Golden Gate. George TysiАбc Mian gАаАвboko odetchnАбАа. - Tak jest. Tam znajduje siАв skalp Wielkiego Potwora. - Most? W jaki sposАжb moАеna ukryАз wАаosy na moАдcie? UАдmiechnАбАа siАв do mnie !triumfalnie. - Legendy gАаoszАб, Аеe jego wАаosy byАаy siwe jak Аеelazo i mocne jak bicze. SАаuchaАаem z obawАб odgАаosАжw Kujota poruszajАбcego siАв nad nami. - Co to znaczy? Dla mnieto nie ma sensu. АмcisnАбАа mnie za ramiАв, by zwrАжciАз mojАб uwagАв na to, co!mАжwiАа. ZapytaАа z naciskiem: - Gdzie byАд schowaАа coАд, co jest szare jak Аеelazo i mocne jak bicze? - SАаuchaj, George, naprawdАв nie wiem. PowinniАдmy... - John, myАдl! WyrwaАаem mu siАв. - Nie mogАв, !do cholery, myАдleАз! ChcАв siАв tylko wydostaАз z tego piekielnego domu, zanim ta klapa opadnie z trzaskiem i ten demon zejdzie i zrobi to, co robiАб demony. Nie interesujАб mnie skalpy, George. ChcАв stАбd wiaАз! W tejАеe chwili deszcz pyАаu tynkowego posypaАа siАв z !sufitu i usАаyszaАаem, jak belki trzeszczАб pod ciАвАеarem czegoАд niewymownie potwornego. Powietrze wypeАаniАа Адwist АаopoczАбcych skrzydeАа, gdy Szary Smutek cisnАбАа siАв wokАжАа swego potwornego pana. !- MyАдl! - powtАжrzyАа. - MyАдl! - Nie baw siАв ze mnАб! - wrzasnАбАаem. - Po prostu powiedz mi! George TysiАбc Mian wskazaАа na most, a jego oczy byАаy zimne i ogromne. - Drut - powiedziaАа. - WАаosy Wielkiego Potwora musiaАаy byАз podobne do drutu! - Drut? PrzecieАе na tym moАдcie drut moАеe byАз jedynie w linach. Chodzi ci o to, Аеe jest wplАбtany w liny odciАбgowe? W Golden Gate? George, ty chyba oszalaАаeАд! "PotrzАбsnАбАа gАаowАб. - To rodzajdowcipu, ktАжry staroАеytni "uwielbiali. MoАеe zrobili to, aby poniАеyАз Kujota, aby nigdy nie "mАжgАа siАв dowiedzieАз, co z tymi$wАаosami siАв staАаo. Umieli robiАз #kawaАаy, ktАжre wiАбzaАаy siАв nie #tylko z przeszАаoАдciАб, ale takАеez przyszАаoАдciАб, wiАвc przypuszczam, Аеe Айuczestniczyli" w budowie mostu, wplatajАбc w niego wАаosy Wielkiego Potwora. MoАеew fabryce lin pracowaАа jakiАд Indianin i wypeАаniАа rozkazy przekazywane z pokolenia na pokolenie. MoАеe zrobiono to dziАвki zastosowaniu silnej magii. Nie wiem. Ale wystarczajАбco duАеo dowiedziaАаem siАв o bogach z przeszАаoАдci i o tym, jak postАвpowali. John, wierz mi, tam wАаaАдnie sАб ukryte wАаosy Wielkiego Potwora. - George, bАбdАи rozsАбdny - powiedziaАаem zdenerwowany. - Zgadujesz. - Nie zgadujАв. Popatrz. Nie zauwaАеyАаem tego wczeАдniej - na szkle okiennymwidniaАа wygrawerowany symbol. MiaАа taki sam ksztaАаt jak ten, ktАжry narysowaАаem, gdy zaznaczaАаem na mapie widoki Mount Taylor i Cabezon!Peak. - PrzyАаАжАе do tego oko i powiedz mi, co widzisz - poprosiАа Indianin. Ze strychu dobiegАа nas huk i dАаugi pas gipsowej sztukaterii,!ktАжrАб tak ceniАа sobie Seymour Wallis, runАбАа z gАаuchym stukotem na podАаogАв w korytarzu, wzbijajАбc tumany kurzu w powietrzu. SpojrzaАаemna George'a z obawАб, ale on ponaglaАа mnie: - No, patrz. SpojrzaАаem przez znaczek. Indianin miaАа racjАв. Znaczek byАа dokАаadnie wymierzony w jednАб z lin na moАдcie Golden Gate, od strony morza. MoАеe to intuicja podpowiedziaАаa Indianinowi, a moАеe aАе tak wiele potrafiАа czerpaАз ze swojej magii. W kaАеdym razie w tej chwili byАаem gotАжw %zaАаoАеyАз siАв, Аеe to, co mАжwiАа, jest prawdАб. Te wАаosy tam tkwiАаy, wplАбtane miАвdzy drutylin noАдnych najbardziej znanego punktu Zachodniego WybrzeАеa. ZarАжwno ten stary !Indianin, jak i Jane twierdzili, Аеe Wielki PotwАжr byАа najgroАиniejszym demonem na caАаym poАаudniowym zachodzie StanАжw. A wАаadze miejskie zastanawiaАаy siАв, dlaczego takwielu ludzi decydowaАаo siАв skakaАз z tego wАаaАдnie mostu! - Wiem, o czym myАдlisz. Tak, to bardzo moАеliwe - odezwaАа siАв. - George, jesteАд cholernie dobrym czarownikiem, znacznie lepszym, niАе mogАаobysiАв wydawaАз. Ale czas nam siАв skoАгczyАа. Szuranie i ruch na 'strychu "powodowaАаy, Аеe Адciany drАеaАаy,a kaskady suchego tynku sypaАаy siАв zewszАбd. !SpojrzaАаem w gАжrАв i ujrzaАаem "dАаugie rysy, rozbiegajАбce siАв z!przeraАеajАбcАб prАвdkoАдciАб po suficie, i druty wyrywane ze Адcian jak nerwy z ludzkiego ciaАаa. Wreszcie, z wielkim grzmotem, caАаy dom zaczАбАа siАв waliАз i niemal nas przysypaАаa lawina kurzu, tynku, drzazg i potrzaskanychlistew. PojawiАаy siАв szare ptaki, furkoczАбc i АаopoczАбc skrzydАаami i przez chwilАв dostrzegАаem przez szkielet stropu te demoniczne oczy, jarzАбce siАв triumfem, i to ciaАаo, ktАжre wiАаo siАв i skrАвcaАаo, jakby poruszane gnilnymi gazami. - Uciekaj! - wrzasnАбАаem. PoАдrАжd kurzu i gruzu przedzieraliАдmy siАв do schodАжw. ZejАдcie blokowaАаy dАиwigary, ale udaАаo nam siАв odciАбgnАбАз na bok jeden czy dwa i przeczoАаgaАз siАв przez niewielki trАжjkАбtny otwАжr. George poszedАа pierwszy, potem ja, czujАбc juАе na sobie le kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐Byp! cЯ*zС ┼ c+{V┼ ce+|! c╚+}8, c+,~G74KО,uderzenia skrzydeАа szarych ptaszysk i gorАбcy, suchy oddech Kujota. I znowu wybuch mocy podobnydo tego, ktАжry pozbawiАа przytomnoАдci Dana Machina, "ale piАвciokrotnie potАвАеniejszy,#rzuciАа nas na galeriАв. BoleАдnie uderzyАаem ramieniem o "balustradАв. PozbieraliАдmy siАв. Obaj wyglАбdaliАдmy jak sponiewierane duchy - biali zestrachu i od tynku. - NastАвpnym razem, gdy nazwiesz mnie bladАб twarzАб, przypomnij sobie, jak teraz wyglАбdaАаeАд - powiedziaАаem staremu Indianinowi, "wycierajАбc dАаoniАб usta z pyАаu i kurzu. George TysiАбc Mian %kaszlnАбАа i prawie siАв rozeАдmiaАа.Ponad nami ponownie zaczАбАа drgaАз sufit. To Kujot, gdzieАд na gАжrze, zrywaАа podАаogАв domu na Pilarcitos tysiАбc !piАвАзset piАвАзdziesiАбt jeden, aby nas dopaАдАз. PobiegliАдmy !wzdАаuАе galerii. NiedАиwiedzica "leАеaАаa pogrАбАеona we Адnie jak w transie, a obok niej Jim, zszokowany i nieprzytomny, z wywrАжconymi biaАаkami oczu. - Musimy ich stАбd wydostaАз! -krzyknАбАа szaman. !- Na litoАдАз boskАб, wyniesiemy Jima, ale niedАиwiedzia? - Kujot jej chce. Potrzebuje jej. To jest jego miАаoАдАз i namiАвtnoАдАз. Jest takАеe jego wysАаankАб i najbliАеszАб pomocnicАб. Musimy jАб stАбd zabraАз. Bez niej jest o wiele sАаabszy. Амciany przy galerii zaczАвАаy #trzeszczeАз i koАаysaАз siАв. Drzwijednej z sypialАг z hukiem upadАаy pАаasko na podАаogАв. PodskoczyАаem ze strachu. - Spieszmy siАв - nalegaАа Indianin. - Najpierw znieАдmy doktora. Niezgrabnie, z pochylonymi plecami, aby uchroniАз siАв od spadajАбcego tynku, $dАиwignАвliАдmy Jima i ponieАдliАдmygo na schody. George TysiАбc Mian dyszaАа teraz, a jego oczy miaАаy czerwone obwАжdki,ktАжre odcinaАаy siАв od wybielonej twarzy. Nie wiedziaАаem, ile miaАа lat, ale musiaАа mieАз ponad szeАдАзdziesiАбtkАв, a ucieczka przed niszczycielskimi demonami zapewne nie sАаuАеyАаajego sercu. Podczas gdy dom trzАбsАа siАв z rumorem, zwlekliАдmy siАв z ostatnich kilku stopni do hallu i drzwiamifrontowymi wydostaliАдmy siАв na zewnАбtrz. !WАаaАдnie podjeАеdАеaАаa karetka !z wyjАбcАб syrenАб i wАаАбczonym czerwonym kogutem. ZauwaАеyАаem teАе, Аеe w ulicАв Pilarcitos skrАвcajАб samochody policyjne, a na chodniku juАе "siАв zgromadziАа tАаumek gapiАжw. Podbiegli do nas dwaj sanitariusze i wyjАвli nam Jima z rАбk. Dwaj inni przynieАдli nosze na kАжАаkach i ostroАеnie umieАдcili go na nich. - Co tu siАв staАаo? - spytaАа jeden z nich, niewysoki WАаoch z grubymi szkАаami optycznymi na nosie. - Burzycie dom, czy co? - Tego faceta coАд pogryzАаo - zauwaАеyАа drugi ze zdziwieniem. - CoАд ugryzАаo go w szyjАв. Za nami znowu rozlegАа siАв rumor. ObejrzeliАдmy siАв i ujrzeliАдmy, jak zapada siАв "czАвАдАз dachu. Za dachem runАбАа ceglany komin i usАаyszeliАдmy odgАаos rozbijanego szkАаa i trzask drewna. Za ciemnymi z brudu oknami drugiego piАвtra moАеna byАаo dostrzec matowe, zАаowrogie lАдnienie demona, ktАжry peАаgaАа pАаomyczkami w zАаoАдliwej wАдciekАаoАдci. George TysiАбc Mian wziАбАа mnieza ramiАв. - Musimy wrАжciАз, John. NiedАиwiedzica. - Co? - zdziwiАа siАв WАаoch. - Niedziewica? !WАаaАдnie zamierzaliАдmy wejАдАз do budynku, gdy znany nam twardy gАаos powiedziaАа: - StАжjcie! Panie Hyatt, panie TysiАбc Mian! ProszАв staАз! Przez gromadzАбcy siАв tАаum przepychaАа siАв porucznik Stroud, a za nim dwАжch funkcjonariuszy. WszedАа na schody z minАб faceta od usАаugpogrzebowych. - Co tu siАв dzieje? OdebraАаem wiadomoАдАз z centrum. George TysiАбc Mian strzepnАбАа pyАа z rАвkawa marynarki. - ZnaleАиliАдmy dla pana tego demona. Jest na gАжrze, jest wАдciekАаy, a im prАвdzej tam wejdziemy i uratujemy "NiedАиwiedzicАв, tym lepiej. JuАе jest prawie za pАжАиno. - NiedАиwiedzicАв? O czym, do cholery, pan mАжwi? Zostaniecietutaj. W drodze jest brygada antyterrorystyczna. - Poruczniku - powiedziaАаem do niego - musimy iАдАз. NiedАиwiedzica to pomocnik Kujota, jego oczy i uszy. Jest groАиna, dzika i czuwa w ciАбgudnia. NajczАвАдciej przybiera postaАз kobiety, ale jeАеeli zechce, staje siАв czymАд w rodzaju wilkoАаaka. Porucznik Stroud patrzyАа na mnie, jakby miaАа w ustach limona z solАб, ale bez kropli teАбuili. !- WilkoАаaka? - zapytaАа gАаucho.Jeszcze jedna syrena zawyАаa na ulicy. NadjeАеdАеaАаa szara ciАвАеarАжwka brygady antyterrorystycznej, chwiejАбcsiАв i podskakujАбc przy krawАвАеniku. Z szoferki wyskoczyАаo trzech komandosАжw w szarych mundurach polowych i truchtem wbiegli na schody. DowodziАа nimi niewysoki, wysportowany mАвАеczyzna, z krАжtko przystrzyАеonymi, srebrnymi wАаosami i orzechowymi oczyma przypominajАбcymi nity na "levisach. ZasalutowaАа i zapytaАа:- ZlokalizowaАа pan zbiega, poruczniku? Co on tam robi? Porucznik Stroud ciАбgle gapiАа siАв na mnie, ale odpowiedziaАа !pАжАаgАвbkiem: - WyglАбda na to, Аеe rozrywa dom na kawaАаki. Cipanowie twierdzАб, Аеe ma kobietАв wspАжlnika. George TysiАбc Mian zapytaАа drАеАбcym gАаosem: - Czy wpuАдci pan nas do Адrodka? Ostrzegam pana, poruczniku, Аеe tylko ja potrafiАв ujarzmiАз NiedАиwiedzicАв! - Nie... Co? - z niedowierzaniem odezwaАа siАв oficer antyterrorysta. !Za nami rozlegАаo siАв straszliwejАвkniАвcie i rozdzierajАбcy Ааomot. Prawdopodobnie Kujot przedarАа siАв przez sufit !drugiego piАвtra. PyАа potoczyАа !siАв tumanem w dАжАа schodАжw aАеdo hallu, a potrzaskane szyby okienne wyleciaАаy na zewnАбtrz. CaАаy dom zdawaАа siАв pulsowaАз i wzdymaАз, jakby to nie byАа budynek, lecz jakaАдcierpiАбca bestia, a przez mroki ruiny mogliАдmy dostrzec zАаowrogi blask Адlepi demona. Nawet niebo nad budynkiem $zdawaАаo siАв tАвАеeАз i ciemnieАз, a szare ptaszydАаa fruwaАаy i !krАбАеyАаy nad gАаowami, wciАбАе nieme i nie wrАжАеАбce niczego dobrego. Specjalista od zwalczania terrorystАжw nie czekaАа na wyjaАдnienie, co to za Айnie" padАаo z naszych ust. ObrАжciАа siАв do swojej brygady, ktАжra byАаa zajАвta ustawianiem na chodniku wyrzutni gazu АаzawiАбcego, i wrzasnАбАа: - Trzech... piАвciu od tyАаu, biegiem! Jackson, do mnie. George TysiАбc Mian ponownie zwrАжciАа siАв do porucznika: - ProszАв im nie pozwoliАз. Ja muszАв wejАдАз tam sam. To nasza jedyna nadzieja. Oficer z brygady antyterrorystycznej wyjАбАа swАжj pistolet automatyczny. - Niech siАв pan odsunie. Musimy siАв tam dostaАз i szybko rozprawiАз z tym maniakiem. George TysiАбc Mian uniАжsАа ramiona, blokujАбc wejАдcie. - Niczego nie rozumiecie! !Zginiecie tam! ProszАв pozwoliАз mi wejАдАз! BАаagam! - OdsuАг siАв pan! - rzuciАа oficer. Ale gdy podszedАа, aby odepchnАбАз Indianina, ten wyciАбgnАбАа spod rozpiАвtej koszuli swАжj zjoty amulet. UjrzaАаem, jak bАаysnАбАа i... niczego wiАвcej nie pamiАвtam. A potem staАаem na werandzie z nimi wszystkimi. Tylko George TysiАбc Mian zniknАбАа. Oficer z brygady antyterrorystycznej zwrАжciАа siАв do porucznika Strouda, $zamrugaАа... i obaj obrАжcili siАв, spojrzeli na mnie. - Gdzie on siАв podziaАа? ZniknАбАа! Jeden z komandosАжw stojАбcych na chodniku !krzyknАбАа: - WАаaАдnie wszedАа! PozwoliliАдcie mu. - Ja mu pozwoliАаem? - Tak. OpuАдciАа pan broАг i pozwoliАа przejАдАз. DowАжdca antyterrorystАжw spojrzaАа na porucznika Stroudapodejrzliwie, ale w tym momencie z wnАвtrza dobiegАа nastАвpny grzmot i rumor. "ZerwaАа siАв nagАаy gorАбcy wiatr, ktАжry zawodziАа i wyАа, siekАа piaskiem i kurzem. Wszyscy uskoczyli od wejАдcia, a oficer ukryАа siАв za schodkami werandy. - Dobra! - wrzasnАбАа. - Wchodzimy! Znowu wybuch, nastАвpna fala mocy i czuАаem, Аеe George TysiАбc Mian na pewno ucierpiaАа. Ale nie mogАаem nic innego zrobiАз, tylko tkwiАз skulony przed wejАдciem i modliАз siАв. Jane teАе tam pozostaАаa. Nie obchodziАаo mnie, czy byАаa NiedАиwiedzicАб,czy nie, tАв dziewczynАв niegdyАд kochaАаem. RzuciАаem okiem na dom. Szare ptaki krАбАеyАаy i pikowaАаy podniecone, jakby czekaАаy na ucztАв АдmiertelnАб. Brygada wpadАаa do hallu, !biegnАбc pod wiatr. Rzucili siАв na podАаogАв, trzymajАбc broАг skierowanАб na schody. PrzywitaАа ich grad odАаamkАжw szklanych. !DowАжdca uniАжsАа ramiАв, gotАжw daАз sygnaАа do ataku na schody, ale w tej samej chwili w gradzie gruzu pojawiАа siАв "George TysiАбc Mian. NiАжsАа coАд na plecach. - WstrzymaАз ogieАг! - zaryczaldowАжdca, chociaАе jego podwАаadni wcale nie wyglАбdali na to, Аеe majАб ochotАв strzelaАз. StaАаem przy bramie, lecz z mojej pozycji nie widziaАаem "dobrze tego, co siАв dziaАаo. ByАз moАеe komandosi widzieli lepiej,ale nigdy siАв do tego nie przyznali. MАжgАаbym jednak przysiАбc, Аеe George TysiАбc Mian wcale nie s z e d Аа po tych schodach. ZdawaАа siАв unosiАз, otoczony dziwnАб !poАдwiatАб. Na grzbiecie niАжsАа Jane nie w postaci niedАиwiedzia, ale dziewczyny, bezwАаadnie wiszАбcej na jego ramieniu i nagiej. - A nie mАжwiАаem - mruknАбАа WАаoch. - Niedziewica. George przedostaАа siАв przez hali i klnАв siАв, Аеe pod jego stopami widziaАаem АдwiatАаo. MiaАа uniesionАб gАаowАв, spokojnАб i dumnАб gАаowАв Indianina, ktАжry pamiАвtaАа czarowne dni, gdy trawy mАжwiАаy, a plemiona byАаy ze wszystkiego najbliАеsze wielkiemu duchowi. MiaАа szeАдАзdziesiАбt lat, moАеe wiАвcej, i absolutnie nie byАа zdolny nieАдАз Jane w taki sposАжb, jak jАб niАжsАа: po schodach, wzdАаuАе korytarza, majАбc tak proste plecy i tak spokojnАб twarz. W tamtej chwili byАа АдwiАвtym naczyniem mocy Gitche Manitou, ktАжry opiekuje siАв wszystkimi, ktАжrzy mu sАаuАеАб, a nawet !tymi, ktАжrzy sАб gАаusi na jego szept w wiatrach prerii. Gdy George TysiАбc Mian wypАаynАбАа przez drzwi !frontowe, za nim rozpАвtaАаo siАвpiekАаo. Dom zdawaАа siАв wrzeszczeАз z wАдciekАаoАдci i widziaАаem, jak deski podАаogowe wypryskujАб, a Адciany pАвdzАб na siebie w deszczu tynku i drew. W samym Адrodku tego piekАаa znaleАиli siАв komandosi. ZobaczyАаem, jak jeden z nich runАбАа na lite dАвbowe drzwi !przebijajАбc je. TАаum na ulicy, krzyczАбc i wrzeszczАбc, rozbiegaАа siАв w popАаochu. George TysiАбc Mian uklАвknАбАа przy mnie, pozwalajАбc, by Jane zeАдlizgnАвАаa siАв z jego plecАжw. ByАаa bardzo posiniaczona, przez jej brzuchbiegАаa czerwona prАвga, ale ciАбgle znajdowaАаa siАв w gАаАвbokim transie. W tej chwili martwiАа mnie !George, ktАжry dygotaАа i pociАа siАв, a jego twarz miaАаa bАаАвkitnawy odcieАг. - George, wezwiemy lekarza - nalegaАаem. PotrzАбsnАбАа gАаowАб. - JuАе niczego nie zrobisz. Za stary jestem na tego rodzaju wyczyny. Stary i bez formy. Nato trzeba siАаy, siАаy psychicznej, a nagle uАдwiadomiАаem sobie, Аеe mam #jej maАаo. StaliАдmy siАв miАвkcy, wiesz, John. Nawet najlepsi z nas. ByАаy czasy, Аеe ludzie !wznosili siАв jak orАаy. Ale nie teraz. Jestem wykoАгczony, John. NaprawdАв wykoАгczony. - George, sАаuchaj, nic ci nie bАвdzie. Tylko teraz odpocznij. Powiedz mi, co mam robiАз. OddychaАа ciАвАеko i boleАдnie, !АаapiАбc chrapliwie powietrze. - WeАи ze sobАб PannАв $NiedАиwiedziАб. PАжki bАвdАв АеyАа, zostanie w transie. Zabierz jАб na most Golden Gate. Zobacz, czy uda ci siАв targowaАз z !Kujotem... ale... nie pozwАжl mu zabraАз wАаosАжw... nie pozwАжl mu... #UgiАвАаy siАв pod nim nogi i upadАаnieprzytomny na werandАв, tuАеprzy schodach. W naszym kierunku biegАаa juАе zaАаoga ambulansu. ZawoАаaАаem: - Szybko, proszАв, chyba ma atak serca! АмciАбgnАбАаem z noszy koc i niezgrabnie owinАбАаem nagАб Jane. Potem wywlokАаem jАб przez bramАв, obok przelewajАбcego siАв tАаumu !policji, komandosАжw i gapiАжw i zaniosАаem do АеАжАаtego pinto, zaparkowanego po drugiej stronie ulicy. Klucze nadal tkwiАаy w stacyjce. UpchnАбАаem bezwАаadne nogi i rАвce i owiniАвte w koc ciaАаo na siedzenie przy kierowcy, siadАаem sam i uruchomiАаem silnik. Po raz ostatni spojrzaАаem na dom z numerem tysiАбc piАвАзsetpiАвАзdziesiАбt jeden. Teraz zdawaАаo mi siАв. Аеe wszystko ucichАаo, a dom byАа jedynie pustАб skorupАб. Ale nad nim "ciАбgle krАбАеyАаy szare ptaki, a gdy wАаАбczyАаem migacz, by wykrАвciАз od krawАвАеnika, zobaczyАаem przytАаumione czerwonawe АдwiatАаo, poАаyskujАбce wАдrАжd ciemnych chmur kurzu, ktАжry wciАбАе !przebijaАа siАв przez zapadniАвtydach. I wtedy zobaczyАаem w brudnym powietrzu unoszАбcy siАв gigantyczny, straszny, zАаowrogi, wilkowaty ksztaАаt demona Kujota, ujrzaАаem jego twarz z wyszczerzonymi !wАдciekle zАвbami, i byАаa to ta sama twarz, ktАжrАб widziaАаem na koАаatce, ale rozdАвta do ostatecznoАдci, przekraczajАбcawszelkie granice najstraszliwszych sennych zwid. Kujot miaАа na sobie !pАаaszcz z ptakАжw i ciemnoАдci, !a ziemia drАеaАаa i pАвkaАаa pod siАаАб jego nienawiАдci. Nagle ulica rozbrzmiaАаa tupotem biegnАбcych nАжg. TАаumy rzuciАаy siАв pАвdem w kierunku Mission Street, uciekajАбc od zАаowieszczej zjawy, ktАжra zawisАаa nad domem przy Pilarcitos. Ludzie "wrzeszczeli i ciАбgnАвli za sobАб dzieci. Uciekali nawet policjanci i komandosi. OdjechaАаem od krawАвАеnika i nacisnАбАаem gaz. RuszyАаem od rogu tak szybko, jak tylko mogАаem. Na Mission Street skierowaАаem !siАв na pАжАаnoc, na Van Ness, i dalej na most. Nie miaАаem Аеadnego pojАвcia, co mАжgАаbym zrobiАз, aby przeszkodziАз Kujotowi w zdobyciu wАаosАжw Wielkiego Potwora, ani w jaki !sposАжb siАв z nim targowaАз, ale to wАаaАдnie nakazaАа mi George TysiАбc Mian i byАаem zdecydowany przynajmniej !sprАжbowaАз. Serce АаomotaАаo mi w piersi, sapaАаem jak biegacz $olimpijski i caАаy czas siАаАб woli powstrzymywaАаem siАв od patrzenia za siebie. Mission Street wyglАбdaАаa zupeАаnie normalnie, aАе nie mogАаem uwierzyАз, Аеe coАд gorszego jak sam szatan АдcigaАаo mnie. Ludzie robili !zakupy, chodzili, jedli, Адmiali siАв, a ja jechaАаem jak desperat na pАжАаnoc, na most Golden Gate, nie wiedzАбc, czy!przeАеyjАв nastАвpne kilka minut.Most byАа jeszcze bardziej zamglony i zarys dostojnej konstrukcji byАа przyciemniony pajАвczynowymi cieniami. JadАбce przez most samochody"miaАаy wАаАбczone АдwiatАаa, a gdyopuАдciАаem okno w moim pinto, !wyczuwaАаem chАаodny i stАвАеaАаyzapach mgАаy i sАаyszaАаem smАвtne nawoАаywania statkАжw wolno wypАаywajАбcych na ocean. Gdy jechaАаem Lombard Street w stronАв podjazdАжw na most, mgАаa jeszcze bardziej zgАвstniaАаa i mimo mojej paniki"musiaАаem zwolniАз i wlec siАв za sznurkiem kilku innych samochodАжw. ZerknАбАаem na Jane. LeАеaАаa bezwАаadnie na fotelu z gАаowАб odrzuconАб w tyАа i wАаaАдciwie mogАаa nie АеyАз - tyle wiedziaАаem. Wtedy pomodliАаem siАв jeszcze raz za George'a TysiАбc Mian, po trosze dlatego, Аеe nie chciaАаem, aby umarАа, a po trosze z powodu, Аеe Panna NiedАиwiedzia obudzi #siАв, jeАдli on umrze. A ostatniАб rzeczАб, na ktАжrАб miaАаbym ochotАв, byАаa walka z gigantycznym grizzly w ciasnym wnАвtrzu forda pinto. SamochАжd przede mnАб nagle zatrzymaАа siАв. Kilka razy nacisnАбАаem na klakson, ale kierowca nie ruszyАа. OtworzyАаem drzwi i wyszedАаem. Wtedy zobaczyАаem, co siАв staАаo. DwАжch policjantАжw wstrzymywaАаo ruch. Stali na jezdni, wskazujАбc do gАжry. PobiegАаem do nich, zostawiajАбc Jane w samochodzie. - Dlaczego stoimy? - zapytaАаem, starajАбc siАв, aby !mАжj gАаos brzmiaАа normalnie. A mimo to wydaАаem z siebie wysoki pisk. !- SАб jakieАд kАаopoty, o tam, na gАжrze. KАаopoty konstrukcyjne. Widzi pan to? PopatrzyАаem we mgАаАв, !zadzierajАбc gАаowАв. Policjanci mieli racjАв. Liny noАдne mostu bujaАаy siАв alarmujАбco z boku na bok, oblepione czymАд dziwnym. Gdy przyjrzaАаem siАв bliАеej, zobaczyАаem, czym byАаy!te dziwne naroАдlАб. Ptaki. SzarySmutek. Kujot dostaАа siАв tu przede mnАб i wydobywaАа z lin wАаosy Wielkiego Potwora. - To naprawdАв dziwne - powiedziaАа jeden z policjantАжw. - Widzi pan? Tam w gАжrze? WyglАбda to jak coАд ciemnego, prawda? MiaАа lepszy zmysАа obserwacyjny, niАе sobie "uАдwiadamiaАа. CiemnoАдАз, ktАжra przylgnАвАаa do dАиwigarАжw mostu na ksztaАаt plamy na niebie, byАаa substancjАб demona Kujota. ByАа w swoim cienistym, amorficznym wcieleniu, w ksztaАаcie, jaki "przybieraАа, gdy przenosiАа siАв zburzami piaskowymi po pustyniach i z gorАбcymi e kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐Bp▄ c┘,АL ц c<-Б2G cЯ-Вy! c.ГК,= ce.Д╟7Ф4╚.  poАаudniowymi wichrami. Teraz !na gАжrze odbieraАа Ааup, ktАжry posiadАа stulecia i stulecia temu, kiedy Mount Taylor byАа domostwem olbrzyma, a Cabezon Peak jeszcze nie !istniaАа. Ten Ааup to demoniczny skalp Wielkiego Potwora, trofeum, ktАжre zapewniaАаo mu !nietykalnoАдАз i wieczne Аеycie. Jedna z lin opadАаa, rozerwana. MusiaАаa waАеyАз kilka ton, ale runАвАаa po drugiej stronie "barierki mostu i tylko wiАаa siАв !jak bicz, w przАжd i w tyАа, nibypozbawiony swej mocy stalowywАбАе. Wtedy przestali mnie obchodziАз policjanci i wszyscy inni. WiedziaАаem, Аеe Kujot ma te wАаosy, a ja w Аеaden sposАжbtego nie wytАаumaczАв nikomu. ZwinАбАаem dАаonie w trАбbkАв, przyАаoАеyАаem je do warg i wrzasnАбАаem: - Kujecie! Kujocie! Kujocie! Policjanci popatrzyli na mnie wybaАаuszonymi oczyma. - Kujocie! - ryczaАаem. - WyjdАи i staАг ze mnАб twarzАб w twarz! Kujocie! Jeden z gliniarzy podszedАа i wziАбАа mnie za ramiАв. - Ej, panie, ciszej trochАв, dobrze? - Kujocie! - wyАаem. - Wyzywam ciАв! TchАжrzu! LubieАеniku! PodstАвpny morderco! - Co siАв dzieje, do cholery - zareagowaАа gliniarz. W tej chwili niebo pociemniaАаojeszcze bardziej i most zadrgaАа i zatrzeszczaАа, a gdy policjanci spojrzeli w jego stronАв, zrozumieli, co robiАв. Wszyscy ludzie, ktАжrzy wysiedli z samochodАжw, wydali z siebie syk lАвku i zdumienia, podobny do jАвku Аеalu wydobywajАбcego siАв z ust opАаakujАбcych. U szczytАжw wieАе mostu unosiАаa siАв najobrzydliwsza, najdziksza postaАз Kujota. WiАаa!siАв i zmieniaАаa wraz z kaАеdym lekkim podmuchem wiatru, ale zАаowieszcze oczy pАаonАвАаy, widzАбc nas, a szeregi demonicznych zАвbАжw poАаyskiwaАаy we mgle. Zmotoryzowani i policjanci pierzchli. Jeden z gliniarzy usiАаowaАа pociАбgnАбАз mnie za sobАб, ale wyrwaАаem siАв. SАаyszaАаem biegnАбce po jezdni kroki, dАиwiАвk otwierajАбcych siАв drzwi samochodАжw i odgАаosodciАбgania z tego miejsca dzieci i Аеon. !- Kujocie! - krzyknАбАаem. ByАаemmokry od potu i dygotaАаem. - Mam twojАб NiedАиwiedzicАв, Kujocie! Straszliwy ksztaАаt nadymaАа %siАв, skrАвciАа i staАа wyraАиniejszywe mgle. WidziaАаem teraz, Аеe na rogatej gАаowie miaАа zamotane Аеelazistoszare wАаosyWielkiego Potwora, upiornАб girlandАв pierwotnej magii. MostwibrowaАа pode mnАб i sАаyszaАаem niski, drgajАбcy pogАаos, podobny do grzmotАжw w pobliskich gАжrach. - Kujocie! Daj mi te wАаosy, a ja ci oddam NiedАиwiedzicАв! SАаyszysz mnie, Kujocie? SАаyszysz mnie? Znowu rumor. OdАаamki stali i betonu posypaАаy siАв ze szczytu mostu na jezdniАв, odbijajАбc siАв od opuszczonych samochodАжw. OdwrАжciАаem siАв i spiesznym krokiem podАбАеyАаem z powrotem do forda, spoglАбdajАбc przez ramiАв na unoszАбcego siАв demona. WyobraАеaАаem sobie, jak jego !diabelskie pazury zatapiajАб siАвw moich plecach albo jak zАвbami wydziera ze mnie kawaАаy miАвsa. ByАаem tak spiАвty jak tenisista w punkcie zwrotnym waАеnych zawodАжw. MusiaАаem obetrzeАз sobie pot ztwarzy rАвkawem koszuli. DotarАаem do samochodu. ZaczynaАа dАбАз demoniczny wiatr, palАбcy huragan, ktАжry ogАаuszyАа mnie, i od ktАжrego piekАаa mnie twarz, jakby byАаa obdarta do Аеywego. SzarpnАбАаem drzwi forda pinto i!usiАаowaАаem wyciАбgnАбАз Jane na$ulicАв. PociАаem siАв i klАбАаem, a przez caАаy czas most uciekaАа mi spod stАжp. W tym momencie przebiegАаo koАаo mnie trzech umundurowanych komandosАжw z karabinami. Jeden z nich klepnАбАа mnie w ramiАв i krzyknАбАа: - Okay, chАаopie, uciekaj stАбd tak szybko, jak potrafisz! - Nie mogАв! MuszАв to zniszczyАз! - odkrzyknАбАаem, ale facet nie zrozumiaАа i pobiegАа wzdАаuАе mostu w kierunku straszliwej ciemnej formy Kujota. Dopiero gdy dotarli do niego, naprawdАв zrozumiaАаem, z czym miaАаem do czynienia. !Przed chwilАб pАвdzili po jezdni z podniesionАб broniАб, a w nastАвpnej sekundzie wilczy ksztaАаt demona opadАа na nich z trzaskiem naelektryzowanego powietrza iz Ааomotem, od ktАжrego Golden Gate zadygotaАа. Pierwszego z nich coАд okrАвciАаo, a gdy zawirowaАа, zobaczyАаem, Аеe miaАа rozsiekany przАжd, zupeАаnie jakmiАвso na ladzie sklepowej. Potem na moich oczach caАаАб trАжjkАв pociАвАаa na kawaАаki jakaАд koszmarna niewidzialna moc, ktАжra poodcinaАаa im !dАаonie i gАаowy, nogi i rАвce i porozrzucaАаa ochАаapy we wszystkich kierunkach. Zdaje siАв, Аеe zaczАбАаem krzyczeАз. Teraz demon peАаzАа w moim kierunku, byАа oddalony o kilka metrАжw i caАаАб swojАб zАаowieszczАб moc i nienawiАдАз skierowaАа na mnie. Desperacko podciАбgnАбАаem Jane do barierkimostu, potem stanАбАаem naprzeciw Kujota, zbierajАбc !caАаАб swojАб odwagАв, a miaАаem jej juАе niewiele. - OdejdАи! - wrzasnАбАаem. - Trzymaj siАв z daleka albo zepchnАв jАб! Demon wciАбАе podchodziАа, a potworny wiatr paliАа mojАб twarz i wysuszaАа oczy, nawet nie mogАаem mrugnАбАз powiekАб. Wszystko naokoАаo staАаo siАв ciemnoАдciАб i strachem, a te zАаowieszcze czerwone Адlepia byАаy skupione na mnie z okrutnАб siАаАб. !DАиwignАбАаem Jane na barierkАв. Pod nami, przez mgАаАв, !widziaАаem falujАбce i spienione wody zatoki. - Ja to zrobiАв, Аеeby ciАв przeklАвАаo! ZrobiАв to! - krzyknАбАаem. I w owej chwili absolutnej paniki wiedziaАаem, Аеe to zrobiАв. JeАеeli Kujot podejdzie krok bliАеej, jego ukochana Panna NiedАиwiedzia,jego namiАвtna kochankawilkoАаak wyleci za barierkАв i zginie. W skАаАвbionej ciemnoАдci ujrzaАаem pozbawiony tuАаowia pysk, wykrzywiony wАдciekle, bАаyskajАбcy straszliwymi, upiornymi zАвbami. UjrzaАаem teАе Ааeb Kujota, ozdobiony koronАб magicznych wАаosАжw. ZawahaАа siАв chwilАв. On siАв zawahaАа. I wАаaАдnie wtedy rzuciАаem wszystko na jednАб szalАв. UpuАдciАаem Jane na chodnik. To, co wydarzyАаo siАв potem, byАаo jak koszmar senny w dziwnie zwolnionym tempie. Jak koszmar, w ktАжrym !czАаowiek Адni, Аеe przed czymАд ucieka, ale nie moАеe dalej biec. Gdy Jane osuwaАаa siАв na ziemiАв, uskoczyАаem na bok i rzuciАаem siАв na samego Kujota.JednАб rАвkАб siАвgnАбАаem po wАаosy Wielkiego Potwora i wycisnАбАаem ze swego ciaАаa wszystkie siАаy i energiАв, wszystko. Mimo to mАжj atak zdaАа siАв trwaАз wiecznie i rzeczywiАдcie widziaАаem, jak Kujot zaczyna obracaАз siАв ku mnie, obnaАеajАбc zАвby w zwierzАвcej nienawiАдci. CzuАаem siАв tak, jakbym wpadАа do wrzАбcej wody. GorАбco i zamАвt wywoАаane obecnoАдciАб Kujota byАаy nie do zniesienia. ZamachnАбАаem siАв, nie trafiАаem, machnАбАаem ponowniei nagle toczyАаem siАв przez jezdniАв, trzymajАбc w dАаoni "garАдАз dАаugich, szarychwАаosАжw, ktАжre musowaАаy i trzeszczaАаy jak podАаАбczone kable elektryczne. OdrzuciАаo mnie i uderzyАаem o koАаoporzuconego plymoutha, otarАаem sobie !twarz i ramiАв, ale wiedziaАаem, Аеe mi siАв udaАаo. ZabraАаem skalpWielkiego Potwora Kujotowi. RozlegАа siАв druzgocАбcy ryk nadprzyrodzonej furii.MyАдlaАаem, Аеe od tego dАиwiАвku kruszeje most. BokiemwepchnАбАаem siАв miАвdzy dwa wozy, ale musiaАаem odskoczyАзw tyАа, gdyАе te samochody !uniosАаy siАв i z ogАаuszajАбcym hukiem roztrzaskaАаy siАв jeden o drugi.DowlokАаem siАв za cadillaca i podniosАаem skalp w gАжrАв. W tejАеe chwili przypomniaАаy mi siАв sАаowa George'aTysiАбc Mian. JeАеeli Адmiertelny czАаowiek oАдmieli siАв przywdziaАз skalp olbrzyma lub demona, wАжwczas zginie od tego, co ujrzy. Innymi sАаowy: sam stanie siАв demonem i bАвdzie nim tak dlugojak dАаugo jego umysАа bАвdzie mАжgАа to !znieАдАз, ale ludzki umysАа tego dАаugo nie wytrzyma. ZdoАаaАаem wydusiАз z siebie: - George, !pomАжАе mi. Gdziekolwiek jesteАд,"pomАжАе mi. - MАжj szept uleciaАа z piekАбcym wiatrem. Potem, zamykajАбc oczy i spodziewajАбc siАв najgorszego,!owinАбАаem sobie gАаowАв wАаosamiWielkiego Potwora. Na poczАбtku wydawaАаo mi siАв, Аеe!nie staАаo siАв nic. PodniosАаem gАаowАв. ByАаem zarazem przeraАеony i rozczarowany. Lecz wtedy poczuАаem, jak coАдwstrzАбsnАвАаo caАаym moim ciaАаem i nagle uАдwiadomiАаem sobie jakАбАд potАвАеnАб siАаАв !fizycznАб i psychicznАб. ByАаa to"straszna, zАаowroga siАаa - siАаa wszystkich moich gwaАаtownych, cielesnych АеАбdz, spotАвgowana wielokrotnie. Przez moje ciaАаo przebiegАа dziki i oАеywiajАбcy !prАбd, aАе krzyknАбАаem - nie ze strachu, ale z czystej, odurzajАбcej, dzikiej radoАдci zАаego. ByАаem lubieАеny i mАдciwy, ogarniАвty chАвciАб gwaАаtu, niszczenia wszystkiego i wszystkich, ktАжrzy stanАб mi na drodze. ZerwaАаem siАв na nogi i zdawaАаo mi siАв, Аеe gАжrujАв zadziwiajАбco nad samochodami, poczuАаem siАв wyАеszy i silniejszy od jakiegokolwiek czАаowieka teraz i zawsze. Wtedy wyraАиnie zobaczyАаem Kujota. Nie byАа to juАе mАвtny "cieАг ani skАаАвbiony obАаok, ale demoniczna bestia, skulona nad ciaАаem Jane, odziana w pАаaszcz z robakАжw i kujocich skАжr. I wiedziaАаem teАе, co zamierza zrobiАз. Na jego szczeciniastym ramieniu siedziaАа szary ptak, a pod pachАб trzymaАа narАвcze pokrwawionych wnАвtrznoАдci wywleczonych z martwych komandosАжw. ZamierzaАа, najwstrАвtniej jak umiaАа, zapАаaciАз Jane za !poniesionАб klАвskАв, wszywajАбc jej w АеoАаАбdek Аеywego ptaka, nastАвpnie wpychajАбc jАб w trupie wnАвtrznoАдci komandosАжw - chciaАа poddaАз jАб PrАжbie Trzech. PoczuАаem gniew o wiele "potАвАеniejszy niАе gniew ludzki, aАе ryknАбАаem potАвАеnie. WidziaАаem, czym naprawdАв byАаKujot, widziaАаem teАе, Аеe powietrze krzepАаo w ksztaАаty innych demonАжw i zjaw, duchАжw wiatru i mgАаy, licznychManitou ziemi i ognia. !- K u j o c i e! - zaryczaАаem. -K u j o c i e! !Demon obrАжciАа siАв. Z jego warg skapywaАаa krew. RzuciАаem siАв wАдciekle przez jezdniАв w jego kierunku, czujАбc z rozkoszАб, Аеe nie znam strachu, Аеe juАе siАв nie bojАв. ChwyciАаem go i poczuАаem, jak obrzydliwie szczeciniaste jest jego ciaАаo wypeАаnione czymАд glistowato #miАвkkim. SzarpaАа siАв i wyrywaАа,ale wАаosy Wielkiego Potwora obdarzyАаy mnie siАаАб o wiele !potАвАеniejszАб niАе ta, ktАжrАб teraz wАаadaАа Kujot. RozdarАаem go jak worek, z jego ciaАаa wypadАаy Аеywe "stwory, ktАжre peАаzАаy i drgaАаy w tumanach koАгskich much. UjАбАаem jego szczАвki i rozepchnАбАаem je, aАе trzasnАвАаy, i potem zgniotАаem te pАаonАбce Адlepia. Nie "popАаynАвАаa ani kropla krwi. Ale #rozniАжsАа siАв smrАжd stАвchАаego zАаa, zАаa odwiecznego, gorzki, mdlАбcy psi zapach bestii, Kujota, Pierwszego, KtАжry UАеyАа SАаАжw dla SiАаy. OdstАбpiАаem od Адcierwa, ktАжrego oddech uleciaАа na wietrze. Jeszcze przez kilka !chwil biАаo jego serce, ale i onoustaАаo. Oczy zagasАаy. Bryza znad Zatoki San Francisco zmiotАаa szczecinАв, rozpadajАбce siАв w proch koАдci, skАжrАв twardАб jak podeszwa. WkrАжtce nie pozostaАаo nic prАжcz wАаochatego strzАвpka z jego Ааba i osmalony znak na chodniku. To osmalenie, ten znak trwa do dziАд - moАеna to sprawdziАз podczas pieszych spacerАжw przez Golden Gate. StojАбc nad nieАеywym Kujotem czuАаem, jak coАд czarnego i ogromnego niczym lokomotywawtargnАвАаo mi do mАжzgu. !WiedziaАаem, Аеe nie przeАеyjАв wtej demonicznej postaci, ale byАаo mi wszystko jedno. CzuАаem niemal wzbierajАбcАб wemnie radoАдАз, jak w upojeniu narkotycznym po przekroczeniu ostatniej granicy. Lecz gdzieАд w zakamarkach !mАжzgu sАаyszaАаem wciАбАе gАаos George'a TysiАбc Mian. MoАеe !wiedziaАа, w jakiej opresji siАв znalazАаem i po raz ostatni wysilaАа swoje psychiczne !moce. MoАеe ta siАаa byАаa mojАб wАаasnАб. UsАаyszaАаem sАаowa: JeАеeli Адmiertelny czАаowiek oАдmieli siАв przywdziaАз skalp olbrzyma lub demona, wАжwczas zginie od tego, co ujrzy... Sam stanie siАв demonem i bАвdzie nim tak dАаugo, jak dАаugo jego #umysАа bАвdzie mАжgАа to znieАдАз, !ale ludzki umysАа dАаugo tego nie wytrzyma. Z bolesnym krzykiem zerwaАаemwАаosy Wielkiego Potwora z gАаowy i rzuciАаem daleko, jak tylko mogАаem, w mАвtne wody !Zatoki San Francisco. SkrАвcaАаy "siАв i prАвАеyАаy na wietrze, aАе rozwiaАаy siАв. OgarnАвАаo mnie desperackie uczucie straty i wycieАгczenia, upadАаem na kolana na jezdniАв. I wtedy przez zasАаonАв, ktАжra zapadАаa przed mymi oczyma, dojrzaАаem Jane. LeАеaАаa na chodniku i przez mgnienie oka zobaczyАаem u niej pazury i kАаy, i czarne kudАаy wzdАаuАе plecАжw. Ale gdy wiatr porwaАа ostatnie drobiny prochАжw Kujota, otworzyАаa oczy i znowu byАаa to Jane Torresino, moja niegdysiejsza, a moАеe takАеe przyszАаa miАаoАдАз. WyciАбgnАвАаa do mnie dАаoАг i powiedziaАаa cicho: - John... !och, John. PotrzebujАв ciebie... W oddali zawyАаy syreny i usАаyszeliАдmy tupot nadbiegajАбcych nАжg. Dopiero we wrzeАдniu byАаem w stanie pojechaАз znowu do rezerwatu Round Valley. PoАеyczyАаem rzАвchowatego pacera i razem z Jane wybraliАдmy siАв na sobotАв i niedzielАв, zatrzymujАбc na noc w Willitis, w Mendocino County. Zanim dotarliАдmy do domu George'a TysiАбc Mian, "nad dolinАб byАаo juАе poАаudnie. ZaparkowaliАдmy samochАжd. WeszliАдmy schodami na balkon.CzekaАа tam starszy surowy i spokojny Indianin, Walter BiegnАбca Krowa. PodaliАдmy sobie rАвce ceremonialnie. PijАбc herbatАв, Адciszonymi gАаosami opowiedzieliАдmy Walterowi o wszystkim, co wydarzyАаo siАв przy Pilarcitos Street, o przyjАдciu Kujota i o tym, co zrobiАа George TysiАбc Mian, aby nam pomАжc. PowiedzieliАдmy mu teАе, Аеe George miaАа rozlegАаy atak wieАгcowy w momencie Адmierci Kujota. Walter BiegnАбca KrowasАаuchaАа w ciszy, kiwajАбc od czasu do czasu gАаowАб. Po pokoju przesuwaАаy siАв promienie sАаoneczne, a z oddali, z lasu, dobiegaАаy dАаugie, smutne woАаania ptakАжw. Wreszcie Indianin powiedziaАа: -OdwaАеnie odszedАа George TysiАбc Mian. WedАаug oceny wspАжАаczesnych, wiecie, byАа jednym z naszych najwiАвkszych magАжw. MoАеe nigdy nie mАжgАаby szybowaАз jak orzeАа, tak jak latali !cudotwАжrcy w przeszАаoАдci, ale "wytАвАеyАа swe siАаy do granic, a za to moАеemy mu wszyscy byАз wdziАвczni. - MusiaАаem to opowiedzieАз komuАд, kto potrafi uwierzyАз - powiedziaАаem cicho. - W San Francisco uznano to za zwykАаe zabАжjstwo. WedАаug oficjalnej wersji wszystko, co siАв wydarzyАаo, byАаo dzieАаem szaleАгca, ktАжry ostatecznie skoczyАа z mostu. - CАжАе - powiedziaАа Walter BiegnАбca Krowa. - Chyba wszystkie kultury potrzebujАб jakichАд racjonalnych podstaw. Nawet magia indiaАгska na swesАаabe strony. - Czy Kujot kiedykolwiek powrАжci? PopatrzyАа na mnie badawczo. Jego twarz byАаa zupeАаnie powaАеna. - ByАз moАеe, choАз raczej nie za naszego Аеycia. Nie pomniejszam twojego czynu, !ale ktoАд taki jak ty nie zdoАаa !usunАбАз Kujota na wiecznoАдАз. AwАаosy Wielkiego Potwora unoszАб siАв na wodach oceanu. - JeАдli mАжwimy o wАаosach, to "jest coАд, co chciaАаbym zrobiАз. OtworzyАаem torebkАв plastykowАб, ktАжrАб przywiozАаem ze sobАб, i wyjАбАаem wysuszony, szczeciniasty skalp demona Kujota. Walter BiegnАбca KrowapopatrzyАа na to przez dАаugАб chwilАв z mieszaninАб obawy i podziwu, potem odezwaАа siАв: -Dobrze, Аеe przywiozАаeАд to tutaj. George TysiАбc Mian podziАвkuje ci za to... W ostatnim Адwietle dnia wyszliАдmy na balkon. PrzywiАбzaАаem skalp Kujota do porАвczy, obok skАжr i АдniegowcАжw. Potem staliАдmy, patrzАбc na kАаadАбcy siАв indiaАгski wieczАжr. Wiatr mierzwiАа dАаugАб trawАв i rozkoАаysaАа trofeum naleАеАбce do George'a TysiАбc Mian. ByАаo to w czasie, gdy ciepАаe dni bladАаy, w MiesiАбcu SchnАбcej Trawy, ktАжry nastАвpuje po MiesiАбcu Demona. В>В?В@ВAВBВCВDВEВFВGВHВIВJВKВLВMВNВOВPВQВRВSВTВUВVВWВXВYВZВ[В\В]В^В_В`ВaВbВcВdВeВfВgВhВiВjВkВlВmВnВoВpВqВrВsВtВuВvВwВxВyВzВ{В|В}В~ВВАВБВВВГВДВЕВЖВЗВИВЙВКВЛВМВНKujot dostaАа siАв tu przede mnАб i wydobywaАа z lin wАаosy Wielkiego Potwora. - To naprawdАв dziwne - powiedziaАа jeden z policjantАжw. - Widzi pan? Tam w gАжrze? WyglАбda to jak coАд ciemnego, prawda? MiaАа lepszy zmysАа obserwacyjny, niАе sobie "uАдwiadamiaАа. CiemnoАдАз, ktАжra przylgnАвАаa do dАиwigarАжw mostu na ksztaАаt plamy na niebie, byАаa substancjАб demona Kujota. ByАа w swoim cienistym, amorficznym wcieleniu, w ksztaАаcie, jaki "przybieraАа, gdy przenosiАа siАв zburzami piaskowymi po pustyniach i z gorАбcymi e kto to ta, e coАд Ї0╙ ▀╚r┼╫╩ЁвkPАБl╠ВБРcj┴Ёвkбў┐&│ў┐АБгk{╖ў┐ўAў┐РФ№┐Ц╖ў┐тў┐g┼ў┐BАААААААааа((№PP°аа pАА@ р BдиP*JДpРИ|ИИИvААА@@АААААА@@АА@@@@@@АА ° P ° └@@А°ААА@@@ pИИИИИИp `а pИ @°pИИp(HИ°ЁААрРр @ЁИИИp° @@pИИpИИИppИИИx АААА@@└@@А`А`ЁЁА``Ар @@@@ <B▒ЙЩйй╛@< PPP°ИИЁИИЁИИИЁ8DААААD8рРИИИИРр°ААЁААА°°ААЁАААА8DААМДD<ДДД№ДДДДААААААААР`ИРараРРИАААААААЁDDDlккТТД─ддФФМД8DВВВВD8ЁИИИЁААА 8DВВВВD8 ЁИИИЁРИДpАА@ р° ДДДДДДДxВDDD((( ИАИАUUUU""ДHH00HHДВD(° @@А°└АААААААА└А@@@ └@@@@@@@@└@аЁА@pxИИxААЁИИИИЁpИААИpxИИИИxpИ°АИp0@р@@@@@pРР`АpИpААЁИИИИИ@└@@@@@ ` └ААРа└аРИАААААААА№ТТТТТЁИИИИИpИИИИpЁИИИИЁААxИИИИxа└ААААpА@ р@@Ё@@@@0ИИИИИxИИPPP ТТкккDИP PИИИPPP └° @° @@@А@@@@ АААААААААА @@@А@@@@ PаЁЁЁЁЁЁЁЁБГЗЗПЯ╛№°Ёр└рр?└?└~А°ЁЁрр└└°■  АА┴├╟╟╟╟├Гс Ё Ёрр└А└ А р        АААААААА╝╛>??А?└?└=р<Ё<°<|8 9 = < <<<<<<<<Ё°°Ё>||°ЁЁр№■■■ 0xx°°№№№╝<Ё°№■┐ЯПЗБА└└└ррБ°р ЁЁ?рр@┴ААМ>■№°р└└ Ё°°xx° Ё р └■юJАААААААААА<<<<<<<<<<>:<<<╝№№№ ¤ } 8 ррррЁ°Ё °°?ЁАА???<|№x°°Ё°рЁ└pАpp■■■ ААА@@└@Htd А p00 АААА>с└└АO№├О├ЗCЗЗБ└└рр∙°pрpрpрpр?8 < \ Ё└Е└Е└┼└ААЗБ┴с?О°є╕├Ь├О├Зурpp°8<№рpрpрpрpсpс∙ \ О О ИП■╔└╔└ё└ё└q└a└'ЁЁ?Ё<╕\╕\Ь\ЬЬЬЬГ Г Б└ЇМGДGД└Ё|ў ├┴╚╚°╚?Ё88рЁGG>уГ┴├А├АтАтАт└Б┴сёy=ППЗЖт┬т у єё·Мx╚└└┴╟ рОpО8О┐П└АтА┬┴┬уВ>Б ч   ° Ё└?└???????????Б №№№№№№№№№   00pЁЁ  №?№№№№№№№№№№АррЁ°°°№№№№ Ё┴Ё└p└0┴0┴┴├├╟  рЁЁ° № ■    ?   Ж╞цц????p?°?°?°?Ё>x|?°р№№№№№№№№№№  p00@@└└АА Б З№№№№№№№№№№   °№№№°°°ЁррА╟├├┴┴┴└ └ └└x ° °     АЎ■■■■~>@@@`└@@@pxИИtpИ°АИp ЁИИИИИ pА@ р ° @° pИИИИp pИААИp ° @°╪╪HР ° @@А°р pАА@ р  АЁ№ Ё?Ё~└ ├└└└└└└└└└└└°■~??Б?БА└└└└└ЁЁЁ°°№№■~~ ?А└└р0р0р0Ё`Ё`Ё`°└°└¤└>??▀╧╧ПЗАА└└└рр└└└└└└└└┴  └└А?А?А?~■°ЁА?░░░рр└└└АА¤А¤А >>>    8| ЁЁ°°°№№■~ └  p~`~`~@~@~~~■?■ р °р№р~р?р?р?р?р?  Ё└АА я ╟Г?Б■№№■°°№№■~?З№Ё`└└АА~~~~~~~~~~~~р>р~р№ Ё рчЁу°у°с№р■р■р??■■°°Ёрр└└А00p?Ж╠╠°°ЁЁЁЁЁЁЁ~~  └?р?р?Ё№Б№Б°├ ў рр р рЁЁЁ■@@P`└@@x№°рр└└А?АрA№┴┴┴├├┬B    р?А■■№°°Ё╧ П    ├ └├└└└└└└@└@└└└    ~~~~ ~~~~Г А А~А~А~А~А~А~~~■ А└рЁЁЁЁЁр рА?А└└ррЁ°°?└ 0p`?А?А?А?А?А?АА└└ррЁББЁр└└?А?А~■№№°  ``р└└└└└└└└└└└└└~8°°~8~~~~~~~~~~~~~ ~ ~`~`~└~р└ ■?А?А└ррЁ°№№ ???????└└АА№ №рЁ    └└└└р°~    └~└ ├ °№└ ?? рА  ├┴└└└└А р?Ё°№№№№є └ А~А~А~А~А~А~ А АААА ААА  р└??~■ц~└└┴├  └└└└└└№°°ЁрА~А~А~ААА~А~А~А~А~А~А~8°°8  `№№№№№№№№№■■└└└р°? А~А~А~└ є `└└ └ └ ?Ар   pр└x°■Г>>  рxр`р└`└ ё р└└?А?А   ????└└└>└x└°└°Ёр└АрА°ААААА<80`№ Б№№Ш°x8>??└Ё№■  ?   А АА└рЁЁЁ~■№№°ЁЁрр└А??? ? ??№?№?? ? ??@°@№ ААБГ└Ё°■  З╟├├°°ЁЁЁЁЁЁЁЁЁ°008<?3  ~Ё?Ёрр■└№Б  А8pЁ Ё ё?????   └0└0р`Ёр№р╧рБ├┴АА■°°№№~?Б №0`└А╞╠╪<Ё╞>1c3ШёУg╬ь>р 066р°3рЖсЖ1ДМ Ёc3c5╞1╞9╞1╢з√╞╞БцММ pc╞╞0~0fДМ0╠0o26&0fpГЁ `└└А   0 0nc1c!Ca┬c╞gБ Ш ┐ ▒ЦсЦaЦcЁЇ>4╞4Ж%ЖaМсЬ1!cC├┬╞0АА▄╞╞ЖДМ31А0└ └`└`└`└└А┴А 0 °?ААА|№└ЁxЁ┴А