хbkбЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџѕ№Gю’рG№@юр@>рB№EюoрEёйѕ>рB>RрG>џъЫСёйџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџУUЮэffЬ sƒ ˆ‰мЬnцннй™ЛЛgcnьЬнм™ŸЛЙ3>CLAS 1001 €003фNЭ eжСCopyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1ўџѓЭ‘ЭЭ>џъ$РњPъРЭpЭў>ъa>р&>ъР>џъ#РЭЭЊЭ1Э>ЭVЭuЭ”Э!ЭЭƒЭ> њ‚џЇ(њРOЭm Э' Ээ Эь Э/ Ээ Эь ЭЖ Эь Э Э Э€>ъЫС>xрE>@рAЏр>рџ>зр@ћУBхХ!€ 6# xБ јСсЩњGў8ў8ў8ў8ў8>> >>>ъƒџЩЭў ЭЯ Э#vњЫСЗ(љЏъЫСЭLЫ VЫw cЫoТЫgТ Ы_ 9ЫW -ЫO ЫG УMњР<ў >OЭm УBњР<ў >OЭN УBЭў УBЭ> Ь УBњ#Рў(ў(ў(%њ#Рў(&ў(0ў($0ЭУBЭ УB€Э7УB@Э7УBЭЊУB€ЭjУBЭ@УB@ЭjУBњ#Р=ўџ >OЭ УBњ#Р<ў >OЭ УB!>w# ћЩ!6# њ6џ#6# іЩ! e" њЩџџџџ!0„" њЩУџ!@Ѓ " њЩџџџџџ~B~B~B<$<$~BfZB~џџџџџЭЦ!ў>P"">є">wЩЭЦ!ў>""ЩЭƒЭ ЩхеХ!€х>ъLФT]њR‡O >Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ**** мсРхњLФ=ъLФ ПсСбсЩхеХ!П€х>ъLФT]њR‡O}‘o|˜g>Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ:::: мсРхњLФ=ъLФ КсСбсЩњРўШЭР ЭL Ээ ЭцЭњ=OЭь ЩњРў њРGЭ| 8 јЭњ`‘8њxСЩњРўШеХЭњGњРў Э ЭР ЭL Ээ Эь  у{ъРСбЩХњРў њРGЭњ=€GЭ|  њ Эњ‡GЭ|  њЭњGЭР ЭL Ээ Эь  №ЭњъРСЩЭУ!ъР>ъР>ъРЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭe !а%Р*GxЇ(*іvР*GxЇ(*іњРOњРG>Й >И >>!РЭ'wЭдЩЭУЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭЄ ћЭe њ Р=ъРЭњGЭ|  њЭ ЭдЩЭУЭЄ(Эe >ъРњРЁ(эЭ ЭдЩЭe >ъРњРЁЪњЭ ЭдЩЭУЭњGЭ|  њЭіЭe њРўТњРўЪп>ъР>ъРњРЁ(кЭ ЭдЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg#F+NxЁ<(+xБ њРoњРg#}ц #}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЏ<СбсЩхеХњРoњРgЭыњРoњРgў@ B}ў =ЭтT]њРoњРg}Л |К(6+}ц +}ъР|ъРЭы!@#F+NxЁ<(xБ(№ђџ}ъР|ъРЏ<СбсЩЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg~ъР#~ъР############~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР++~ъ Р+F+N+~+ng@а* xБ јСбсЩхеХњ$Рўџ(Э (Э (њ$Рў(%ЭЦ!@˜6ё>ъ$Рњ$Рў(ЭЦ!@˜6ѓ>ъ$РСбсЩхеХњ#Рўџ(!“€Ї(=љЭ yъ#Р!“€yЇ( јЭ СбсЩхеХyъРЭЖ Эь њ#РO>џъ#РЭ СбсЩхеХyъРў(*ў(/ў(4ў(8ў(<ў(@ў(Dў(Hў(Lў Ъь ў Ъє !PЭяУќ !`ЭяУќ !pЭя@!€Эя8!Эя0! Эя(!АЭя !РЭя!аЭя!рЭя!№ЭяСбсЩхХ€№@ц€( №Aц(є№Aц њ~/" шСсЩхеХ!J хеХ!%РхеХ!vРЧР*GxЇ(*іСбсЩ хеХњ РGњР<И8ЭЄ(Эe >>ъР7 ъР>ъРЇСбсЇЩхеХњТҘ њРўҘ њРў(њРў ЭіЭe њ Р>ъР7 =ъР>ъРЇСбсЩхеХњРG!аxЇ(^#єЧР*OyЇ(* іСбсЇЩхеХy!ў(!ў( !€’ўЪМ њRў df!њRў \!W!€њR‡_yЇ(=љЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]сР С ФСбсЩЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ФСбсЩЬСХхе №@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ЧСбсЩ> ъ>ъA!  yЇ( х>""Р" њсњN"њO">ъњРoњРgЭыЩ> ъ>ъA!  yЇ( *GњNИ 0*GњOИ (Р* њ>ъњРoњРgЭыЭe ЭњGЭ|  њЩ> ъ>ъA!    О # їѕњРoњРgЭыёЩхеХњWoњXgЭыњРo&T]))))))))@ЬС@* xБ іСбсЩхеХ!ЬС€6# xБ ј!ЧРV#zЇ(9~ў #~#_яў #ЭFл~ў€8#GN#~#OЭУСбсЩеХV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩхеХЭмV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩxў(7е`i`€њUOњVGў0 yц їє№T])))))@хi`ЭысбЩњUoњVgЭыyж Oi`))))) @ ЩхеХk&))}црoЬС СХЫ!Ы СХ{цЇ(Ы8Ы=іxЖw#wyЖw#wСбсЩ№џЫ‡рџЭЦ№@цр@Щ>‘р@Щ>фрGрHрIЩхеЭЦ!`˜Р>№" ќЭЦР" ќбсЩхе!@˜6ё# њ!р™ 6ђ# њ!˜>Э<Э>(!šЭ<Э Эю<(їбсЩХѕw#Ц  љ ёСЩХѕw#Ц љ ёСЩхХњ‚џЇ(,>џрO!˜`>" xБ ј€>" xБ ј`>" xБ ј>ўрOСсЩЭLХ> р№№№№/цЫ7G>р№№№№№№№№№№/цАGњ€џЈ ъџxъ€џ>0рњџСЩў(Џ>џъ‚џЩХ>џр$ˆ xБ ћ>р$СЩѕ№@ц€( №Aц(њ№Aц њёЩѕ№@ц€(№Dў‘ єёЩ‡‡‡Ц€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџ@iѓњAџц љ*тћ ђЩ‡‡‡Ц€ъjџkѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъjџk@ѓњAџц љ*тћ ђЩџя=я=|џя=џџя=я=џя=џџя=я=џя=џџя=я=рџя=џя=я=џя=я=я=я=<я=яя=я=џя=я=я=я=р<я=яя=я=џ<я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я=џ|џџя=<џхХ!ў(>""## љСсЩЭŠѕЭK!р™ ЭБ6ђ# їёц_!р™ЭБ6іЩхеХѕ!`zЭБ" їёѕцG> ќЭБъhъjёСбсЩџџџџЭТ!РРЭЭЏЭЏЭтЭЏЭЏЭЏЭЏЭЏ\Эљ8јxў и>ŸЩ!РЭ'њРw!РРЭРЭтРЭљЩњSoњTgЩњƒџў(ў(}ъ!цъAЩ|ъ1}ъ!Щњ‚џЇШЭMњ[GњYoњZgХ}ъQФ|ъRФх!OФ6АсЭqњQФoњRФg#С оЭM>ъOџЩѓ!џџ~ѕЏwъџ>0ъџ>ъMџёwћЩњDџў љЩЭыЭƒњ@џѕХ>ъOџˆњ@oњ@gЭd>ъOџˆ€Эd>ъOџ!˜њ@Oњ@GЭoЏъOџ!˜њ@Oњ@GЭo>€ъhџ@Џъiџ њ>ƒъ@џњDџў8љСЭLO ЗТ_№€ў( !OФ~=Ъ_wѓMФ>ъOџ!@*foљ>€!hџw!DџЏО §б.AЫN ќ.isrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrњDџўŽ С!MФ*foљћУрёъ@џЩѕ* xБ јёЩ>ѕ " њ ё= яЩњ@џ‡ањDџў’0љњDџў‘8љњ@џцъ@џЩѕХџЭLЗ ј їСёЩхЫ&#Ы#Ы#ЫсЩхеХхbkб–G#žАG#žАG#žѕАGёx<=СбсЩхе†w#Žw#Žw#ŽwбсЩхехbkб–#ž#ž#žбсЩехw#w#w#wсбЩх6#6#6#6сЩ~Цwа#~Юw#~Юw#~Юw++Щ~жw8РХG#~оwАG#~оwАG#~оwАС++Щх~#Ж#Ж#ЖсЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъСе]QнwwUw :(**2**ЈЈЈЈHt@EutTTTTœ ю*ъЊююЂЎЊю€€€ИЈИ ИЈ ЋЪЊЊЊ .Ђ.*.@2**2**2  э)щЉфЛ*:"К0Ј*(*р NJNˆю  ЎЊЎЈЎр€Žъ.(ю€ ЗЅЇЄ—wuUw@[RSRK      Р  ЪЊЊЮюŠŠъMˆнIЩ Щ@@]U]Q]€@бgUWTWр ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊювgUGDGьŠˆˆш ъЊЊЊър ш ш8(+83*+ИЈЈЈИt@Euu@@мD\Tм((+0+*+ИЈЈЈИ 0((3**3 (ЈАЈЈз@nBNJ.€€еwQwEwwuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";КЊЊКЂ н•••]pPPPpР••••œ З%%%— €€ЛŠКЊЛ€€ЛЊКЂК€ " """":@XTTTT€wuWq@YTUUUР@Р@РHPSкRRS€‚ЛЂКŠЙъЊЊъЊЊЊюЈю‚юйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъ2**2**2р ш ше .*.(.@t@Euu@@мT\Pм((+0+*+ИЈЈЈИ :**:***€€ИЈИ ИwTwAwtTTTu@@@в;ЈЛЂЛ€€€€€ wuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";ИЊЊКЂ@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@NJJJN юЊЊЊю@РUUUU]@@нE]Uн€@е@@wQWUWwuWq@YTUUUР@Р@РнUе]б@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@JJJJN юЊЊЊюwTwAwtTTTu@@@„ˆ‰‰‰щ—QWUWаPWбgQWUWю*ъЎш@’’’‹       иPPPШ/р р р—ШHHHJH bњS"@@?;?€€bњS"@@}%@ €€eїe!??~@|A@@>€€€€€€€ PpPP№?h  A№ћ€`™ƒ‘№тђB‚$є`Р@@FF@FF€ 4 (јќ`? 8ќ№Р0ˆќ ўјј€ў€€ џ  №@р@@@€€Р і€€ј€„ўўD((џ|DD|€№  Р  аА€€pPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTˆ€‹ŠŠŠъ .ЊЎЈЌ@lJHH(ьЊЊЊър р€Р`wQRTwwQRTw@ц,фЄтюЈЎЂю @р€€€р3RSRћˆ%Ѕ-Е%РюJNHHъЊЌЊър р р€ЋЊГЊ*КŠЛ*:€€€€€€(+*+ГЈГЊГ€€€€€€:*;":ЛЁ!ЁЙ€  ˆDDDЊЊЊUЅЂЂR pPTPT EЊЊЊХ€UUUUwD pPPPPd„jŠjL•••H @@@ €€š"šЂ›хЊЊЊх€@ PPT…Ѕ&ЅЅB$ $TTRр   рtDEuEEEлRвЩptPtBDAEEEuœD\T\rD@tt @Їw•g  ЎТЎЊЎjHъJJJJPдXTд€Р Р€јр рџџРџA]џР@@@@@@@@@@€? ?јш((((((((0р8 (D€я))O€}FF@Vf 4 (јќ`$C€@ @Р ёH„`€ˆќ ўјј€ў€€ /Bј€€@ иџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџџяџћџчџyџщџГџ‡џQџDџџџџ§џџпРрџUџPџџ"џ‚џ џQџџџpP PˆpќџUџ)џџˆџџ*Šоџ€ŠTsџRЅzџŠUkџ@ЊUaџ…JIџАџ ЊU џ‚ŠU 0јtўјќџўџ€€U€€@€Р р€џ) AџџEЁJџџ*Uћџ„ЈRџџ UЭџ‚USџЊUrџ€ЊUbџџџџџџџ`_ПЊUџџџџџџџџ0Ршф №ј§§ўџ€€џџџџџџџџџоЙF Hˆ0/Po`џ?џџџ@€ р@р0р№ќ ќќџџћэH”Y AŽ E€Њ}!Б:UяVџ%€Њџ@šџџџ (70@?џџџџџџџџџџџќ§ўџ**€W€@€` `€0Рш€Ђ|џЈяџ‰џџEџџUџџUџџџџџџцш  €џПUџџџџџџџUџџџџџџџџџџј №њј§ўўўџ€€Р@@€џџџ>Шџџџџџџ8'џ€X п‰B'BПEџ%Bџ)џ… џ*Uџ€џЂTџ(Qџ"UџЂUџЂU@?џірРРРР@€€ќјј„|<$8Rџ@?~*џ3-@?џцР€џƒ‡Žrўџ‡ ЯPЧЧуЧ РрРьЧŽ Žўўўўў8<9x?џјєрр` №јјќ|М>џЁџ`џ@џ€Р@€@РРрРјїџџ?0xМјќј‡pџ€ ќќќј<"  <pџќуууууссУ сA€€žŽžŸŸњћ—ћёёусёHqH9qqqррqррр РџџџџрР№рџ|@? ?ќќќ ,ў|ќў№ш ЅJJ•ЂUЊU ЊU@ЊU`  ј@ЂPЬД*€Њ`" рŠ € `ЈUЊT€ ? ? %B…т‘wч€€€€ H0ЊРср№љ8@№ їџ<ƒC УуЃр€€*€€П@?П?œ 8ЊUрј№№ рррpra t€РР"У€c,џўџBСЊ@? ПH‡Њ ајќќžЊЊЊ  @і(ž(Ж‚œ  p``Hp?$<8xёјса<000џџџџˆ‡№јЄ’€Ÿ€ŸŸŠ€pј№ј<љјёљ!Рp``pp``pљџљџџуgчcуgуcљѓјё№€ƒСџ€~dX ЧЦ ЧH‡‡ ? ќžјd`РРЊЊЊŠЂŠЂ(Њ@ЊPЊЊЊ? ЊРрРЊ)@Ј Y?L;B3P!P1@1D;%:Ё?˜М˜љ˜љ˜А 8D8’lЦЦўЦўСФТšd|>nїv–ќ‚1хЂfџ<M6cу`aI>7&=)111))Ёc§U‰TŒTŒTˆSн|јюмРрќb\ЮюдY?p&p P0 8D8>|>1ЮŸ|Иџџџџџў     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,Зbў _›ў _›ў _›ў _›G,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,Зbћ::>Ÿџ Ÿџ           о ;ПМ>џŸК Ÿ  Ÿ  Ÿ ;П  ;П ;П ў п^>џ Ÿ ] ~ ] ~ ] ~ ў п^ ў п^ ў п^9 Ÿџ›џ] ~ ~;џ  ;џ  ;џ  џ›  џ›  џ› >џќ >џл >џл >џл >џл >џќ >џќ 8 џќйПџ ~џй  џй  џй  џй  Пџ  Пџ \ŸпџŸ нџz нџz нџz нџz пџŸ пџŸ Н п> џН п>  žџŸ ^˜7  ^˜7  ^˜7  Н п>  Н п>  пz˜џпz˜џ5 $5$ ~ ~  ~ пz˜ пz˜ >џкџ>џкџ ~ Мп>  Мп>  Мп>  >џк >џк ^ џиџ^ џиџМп>  п™З 5  З 5  З 5  и 5  и МџџМџџ5  З5 ;п  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ нV џџнV џџмџW8~џž$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$žxџџžxџџ4$5 5$ џ5 5$4$й=5$4$й=5$4$žxџ4$žxџ4$= џйџ= џйџй=5$џй=5$4$~пж3$4$пж4$= џй3$4$џй4$^ џЕџ^ џЕџ4$пжџ4$пж3$мпW3$мпW3$^ џЕ3$^ џЕ3$:џџ:џџ< џ—S$ џ~3$ џ~3$ џ~3$:џ3$›T  ž= џџž= џџ џ~Д ~ џљ2$3$џљ2$3$џљ2$3$= џ2$žW“ пџW“ џџW“ џ3$џљ ž]џ2$›S$џ2$›S$џ2$џW“ 2$ џЗџ џЗџ џЗџ›S$џџ›S$џ2$< џ—2$< џ—2$ џЗ2$9јџ1$џ2$џ1$џ2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(лпUQ$ћ4п0$0(4п0(0(4п0(/(”п0(/(”п0(/(”п/(0(”п0(п•в 0(šџ/(0(џ/(0(џ/(кОT/(џT/(Кпt/(Кпt/(™їпP(Кџ/(ћ п•/(8џ< џпt/(џ!O(Кџ/(Кџ/(џђ •O(< tџ$yџї/(™џжo$™жџo$Xіп$ySп.(/(Sп.(џO(.(џO(.(КџO(пё ”.(N(кo(Кп.(кџЕ.(џN(.(џЕё$.(N(Её$.(}џ.(џo(N(W$ž.(кSџM(ћ !џN(џs$N(< ”џN(7ё њ-(6M(оM(7ДпM(ко!M(ЙпДn(ћ еџM(њRџM(кRџM(ћ еџn(™џsM(џ!Rs< џџM(к“џM(ЙџГM(˜R!пM(˜< џM(xОRM(6%џM(wЎ$пL(Г6№$L(д!M(L(д!M(L(д!M(L(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пK,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,њž\ K,5ž\ J,K,в%K,5оњJ,K,оњJ,K,оњK,50!џJ,K,0!џK,5џJ,5K,џJ,K,оњJ,5џJ,5џJ,5џJ,ИоВJ,/!э$ВJ,5P!џJ,5ю$џJ,5Вџk,VГоk,5ВџJ,5‘џJ,ИоВk,5ВоJ,5пѓ’5џI,џ%j,љџp!I,4оqI,ов%J,—о‘I,пБ‹(I,џѓ%j,5оиI,UВџI,З‘|I,4џЭ$I,4‘џI,Зо‘i,4БџI,4џџI,vо%I,UБџi,;БџI,4оэ$I,оN!БI,Зпi,З‘!џI,ЗоpI,4оБI,ЗO!оU[ џœI,4: џI,ОБџI,4Бпi,:p!џi,4вџI,4N!џH,4ь(H,!ь$H,4о!H,4БœH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,H,Ы(џH,H,Ы(џH,4o!џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,Љ4N!џG,Ы8h0џG,Ъ8Ы8џh0зfVџG,u^џЫ8h0u^oIпG,u^oIпG,Ъ8Ы8џG,3Vо{иfh,–^о{nEG,3VАMо{h0u^ољjG,u^о{NEЉ43VАMџG,3VАMџG,3VАMо{G,TZо{ы8‰4ЗbNEџ‰4о{бQ =h0зboIџG,3VџЗbh0Зbо{ђQG,Зbо{ђQG,о{бQ =h03Vо{зfˆ0ЗbNEоˆ0u^о{oEh0Зbо{бMh0TZоIG,–bбMџG,–bбMџG,u^о{oEG,3Vо{иfh,Жbо{-Ah0UZђQо{h,зfАMџG,3Vы8пh0oNEџG,oNEџG,UZђQо{G,u^Љ4џG,Ы8‰0h0G,Њ4Ы8h0G,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,Њ4Ы8h0G,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџ-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџz~р№џ№№!=џ  чяфџ€€Рџџ*еџџњџѕР€Р€џёјјрђ АјџTўўџќџЊџ€€€*еЊ*џџрЈџЊUЊЊџXј  @@€€ @p€€@ˆ P  @ЈPU !€ њЊUџЊќT€(@јЈPџЈ€€Ё­@YUЊЊUUU§UЊ ŠTtDveUЊ  ЏPPUЊ€rAB€ƒЮ  №РСƒРƒƒ€Р€€€€РР@УCУ@Њ‡ііРРРрр рррћєТŽ~Рррў№јчРее…uъъ _№№ _џџеџUUUUЊЊ ЊUUўССUџPP  ЈЈPPЈЈPP€ЊџџUЊЊUџџџЊџTПРќ\ МDќќјјџРРРџџЯќ???ќќ№№№№џџџќ№џ№РР Рџџ§џџџџўџџџџџўџџџ?Р???@?U?hџџџџџџџўпŸ№№јјџџјљ §џU€€@BЋЉ_Z*TўР+д]ЂЏ _G80црќџ№№Xё§§?Р€€€ъЪш?пўж` РсŒ€˜иllАА6і€Р€€џџџЊџ@џџџ џ@јјјЄјќјјјЯРРџџЯЯР??ќќ?№џџ№№џЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№@@gX_`kT@?@?@ќ|ррџџўўџџџџјљџџјјр PWџРР ўџрњ…ЌXР €@@Р?= @*џ џ€Aў;Фџjџ ?Щўщўёј єњ…рњкМœјќўўўzіџfџџџџ џ@Wџџј јј|ќќќќєќРџџЯЯРРџ?ќќ??ќџ№№џџЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№№?d?@?@?@?@?@?E?JџџџџџџџџџџјџџTTџџррР`рр€Р€ефРР?џаїъъ/ај? /.ыŠŒяџ€С>тѓŒџрў§т№ј†ўс§тўс€~ѕњ€рђ€€_ш ќ/§UџџЊџT*џWџќќќ€ќРќ€јќјќјџЯЯРРџџЯќ??ќќ№№џџ№ЬРЬР РРРРРРџџџџџџџџџџџџ№џџџџџ@@?@?@?@?@?@?@џџџўўџџџ№0Р?ФФџџџџррP№РШ№ј<Р€ !$цу?<~€џ€Ш?і џх;ўџ0ќ§ђўс§ъўСљ†§‚јўСц€vюьмшј0ШЈџ@џ ѕјџџџџјјќ|„ќјјјЯРРџџЯЯРџ?џ?џќџќџџџ?џ№џџџџџџџ№џ№џџџЯРЯРЯРЬРЬРЯРЯРЯРџ????џџџџ№№№№џџУУУУџџџ?@?@?@?@?@?@?@?@ўќўџ€№ЏјWЋќƒџ€Рџрр№€РррРррўўўЊў ` ‚0ѓ?Р‚ў?§§р №№€ў€Дјј‡/ап"џў1ўёШ7ў@Д~О~ў@Ољќђ‚€€џ€џџџџUЊЊUџЊџUјјјФјDќќј„ќРџџ??Р?џџџџџќџќџџџџџџџџџџџџџЯРЯРЯРЯРЯРџќќџџџџџ00џџџџџ№№Р?Р?Р??Р?@?@?@?@?@?@@?Рь“ў§џРџpўџ€џрУž~ N`•€}@М ^ќќ€‚џџџџџ…€€€Р@рр? @ш—ј№ЊU№ќќЊ@ѓ џРџџ€џяо-џ@ИЪ?ъы?`Шѕ_рДїGРРРРррррџЊџUЈP  U*€UјЌџPЈ@ЈTЊџ PЊT€@џPЈPPџЈќUЊџџџўўџџџЊUџџџЊTџ @  $џџџџИџќџ€џјџиџ№џиџј№ш@На/ ^Р> _а.@ @€€€№€€ўР?џџўњџ€TЈ  Uwˆ№€*UЋні-џџџџџџџџџџџџиАэ€џўџњџўџжџўIЖPPZ€€џ%ј000€уœ$8ьР№ (зPP№0OpOpџћ!оџџџџ}UЊDDр€JЊѕѕџџццїƒ€џџџџ ъџџџЊЊџџџЊЊџџџџаџ№џиџјџаћќџџа-а. _а/`Ÿ…ƒћФ€€@РррРРш€џ€џЈ@€џџ@№р№џ№џџ€џџјўь AAј8џ#џџџџџџџџџџџўџџџжџўўџўўјўїш€N40А0№€шDФ€РЁpiщ6Я1Шѓт0 Yљ2GxpЛxџp€O‚Р!ріџџџ ђLР?”h?”h€? УТџџ“lџџПџћџџџџџv‰џџџџпЯ0џџїџНџџџ€рџ@џŒє  ^PЎП@€ћў~ŸlРР€џСAьlјИŸ™џџўўНќџ„ј8дŒt мC pp8xppxxАxК<<0Ш0q11щт№ђєЛіј‚|?Р8иxx8x0(TўЕЫЧЧ,>>:~Ћю fџ3;;;;)§`™00@a0 0н9€Р~<Пе?%`˜јxћVї,ѕ у€?‘‘№_џЏR­€џџ€џџЈр€xРьи №0№ќƒAƒƒ€/о/_ЌќўPЧР/AСџpр№РїРпР‚ЧлчлуФ№ш“уa!Pјёљѓѓk‚|џџЧџџџџƒЧxАŸ–ŽŽ†Ž`ўЯџџ{їsБsБs1s1щj%<џџc ”œ€€<8јј№№РZА№щџ??>0Шиэp№эрдРМˆƒ>|<<<8p8ИАMˆра№јxИ8р№`Q ?џ№срРAрСрёq№РрРРРРп?п пџЮмјм€_ЇЋ€РРРˆˆ???П€  \џ ќјќћ< 8јќ№ш„ ˆ €Їя?Ÿ8|{tАќиј€Рра№№x0ј8№аПџA1?AУУЧЧУ??S#Sџћџџ‡€{€_€€ƒ‡Ž;Х їјјў‰†ј€x€ррŸtƒ„ƒррќўџђ`€   1/???мg,тќ№ј†pьp~p?< ?,з9%8€ˆ№рР @ Ррр рy@?.q0qpqрурУЧ‡†…јјќЮЮчЧяЯЧЯЧџРpР РррШРрРаHо  ?????№x8p8˜žŽшШќДp8?|/ ЛФџјјјy№јР ЩЖв­€џхСсягџ=X"ЦЦЧУУѓёѓ№№K 7w„ƒpџџѓ{_‰ш/УчРс€lьџџџџСџ‡ўџ№|ђ2@ƒ3??вн№ј№ј№ЊU•ъo_!8O9Fшˆ €Иџ_єЏйаЏШДа ?РїћФ{шVjФФ `0G8  , џч™Џ‘ВЎ(8ŠKAџњчфсBХТџCд›ћ<џx~Бп€џ ^р@ЈрP№ јўџœNl >Y8v@&>ЈV<<€ž€€wˆ'и3LFv‰lгd}У=Я0Т=Т=ыVХ;ХћА€0€œ€€ˆ€œˆ & MLŠ‹ШСШ aia…`я€`€РРЄРДРДРДРєР@С`B`а@€С"€`и@ŽР`рˆ      €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчщш(†! &І dы!ІШ$CЊЧ .‡ˆЇЧ‡Јˆˆ‡ЇˆЈ‡щЇˆш) щ * *ъ!Ы *ы!ь!‰ЫЊЉˆЈЉˆˆЉЇЈ‡ЇЈЈ‡ШЇ‡ш)щщ * *щ!Ы *ь! &ЊьЪЫЉЊЇ‡ЈЉЈ‡ЇЈЈ‡‡ЇЇ‡ѓЏ› &X nНь! * &ь%ЪьЫЪЉЩЊЪЈЉЈЪЇЧЈЇЈЇЈ  ŽН &z гоь!+. . *ЪьыЫЉЩЪdJЈџЇ2DBЇЇ2DB)6 бН &Y гМь!+2 . *ЪьыЫЩЪш!EB џЈ&.ц)€ЇD:Т)X бМ &нєь!+2 & .ЪьыЫ)Ъщ!џя=щ!ї^џщ!€ЇТщ!)Нв &7 єоь!+6L6 *ЪьыЫ)Ъ*Ъя=џ*Ъї^џЪ€ІтЇ)I*) &,.,&+"ь!-. &L6ЫЬыь)Ъ*'.я=џ*'.ї^яџ€ЇЈт*j+J*,*+"-*э!,.& &Ыэ!ьы)Щ'2Ъя=џ'2Ъї^яџ€ЇЧт*iKJ+"-*L",&&&-*/&Ыю!&ь)ЩE>F6я=џE>F6ї^яџ€ІЇсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&Ыэьы)ЩE>Ъя=џE>Ъї^яџ€Ц сџJ‰KjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")ЪeFщя=џeFщї^яџ€Ц тЧ j‰KkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)Ш'.щя=џ'.щї^яџ€Ц сџkЋŒŠm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)ЧшШя=џшШї^яџ€Ц сџlЋŒN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)Чшчя=џшчї^яџ€Ц сЦ lЌŒЬn"O"o"p*r2ДF“>ъP. r:)чщшя=џщшї^яџ€Ц ц сŒЬ­Ќp&‘&n"q*ДB“6ДJыQ2"“B)шъщя=џъщї^џщ€ц сщ‹ЪŒЋŒo"Ž‘"p&ДJдN’. “>P*ДJ) '" я=џ'" ї^џ €ц с ЋЪŒЌŒn*ДBеNВ: q2."“B)'" я=џ ї^џ€ц сЋъЌЪŽ­"ДBеJ’2 P.-“>)&" я=џ ї^я=џ€ц с ЋъЌЫ­"Ў‘"&’2Г>ДB O*-q6)F*я=џF*ї^я=џ€ сџЌыЫЬ­Ў‘"’2‘*В6 o*-‘6)E*e.я=џE*e.ї^я=џ€сџЫ Ьы­ЬЎ"p**‘.*o"M‘.)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ъыЌЫ­o""&)n"Lo&)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ыo&ЌЫ­Ž­"Џ)m"n"K)F"(џF"(ї^я=џ€сџЫ ы+Ќ­ЫЬm­Ž)m"Kn")'('я=џ('ї^я=џ€сџЫ +ыЋЫЌыmЌŒ)l"Ko")'G(џя=(я=ї^(€„2сы, LЋЌЪЫlЌŒl)l"JI)'G(''( 'aaТЪL ыЋЫ ыlЋŒЌ(k"JI'((''( & '  ' ыL mЋЪЫmkЋ‹Ћ)kJI'(( '(' &  '  'ъm,ЊЪЋŠЊ‹Ћ(jJI'((''((' & '' ''ъm ŽЊЪЋЪŠЊ‹Ћ(jJI(H!/2'H(/2(''& ЪM m#iЊЪ‰IŠiЊf(I‡b $ „EХІч&AЅ ц ЄХхц Х Љ,ыM#i‰iM#IiiM#ƒЇц)ƒI-ХЬ-Ѕ†ч$ІЄЦ 2'Ѕц ХЦ ‰-#ыN#I‰iN#HIIN#Ѕ‡(„()ц Ћ-ХFч$‡ЄЦP6H!ЅХЦ Ѕ ‰-#ЫN#H‰iI(HIHХˆ(%(„Eц (%ХІ.2I-Ѕ ЧЦІ ЅХЅ Ц Љ-#ыN#H‰hi(HI)Хg'%(ƒ!ЦФХG&Ц fЦ ц hЅХЅ Ц Š-#ыN#HhIi(HI)Є(Цƒ Ч Ѕ„b !ЅI%„fХ e ЅХ†‰ .#ЪHhiЪ)hHIЄЉ!(ƒ'%ХŠ)ЄЫ)ч э-ХI%ч j)ЅgЅ‰ьЪ-#FH‰!iH% k"Љ%!Ъ%i%(%Ь-i)/.c‹)Ц2„j%'% *CЅыф Š-#ыM#хчGi&M.Њ)ђ:хЪ-h!N2)%ь)‹)P6c Ы)Х/6„Š)ц.ЄfЅыЩЫ-#jЪ!ˆi .Љ)А2Цы)H%N6ЦЋ))) 2cI-ХЊ%CЦ ч,…dЅ І Ш,‰!n2-ь-Њ%h!ы)& .‰)6ХЊ1H%N6ЅЧ ЦЦb Ц Ѕ)C Ч…d!E … Іh-.2Ы)Ъ%‰!M6H!'&„'I)ЦbІ„ ш AЄb Ц!Ѕˆ d Ѕ… ‰!6 .2;h!'Ы-У 'фh%Ѓ цЦ'!c 'ЦŠ!„Š%!6dэ)P6† e … цш$ :J-А6„)%ЅхЪ)& .ХЋ)'.2ЄЋ)!*b Ы-Х„„Ћ%!..d… Ћ)!Іk- )Ъ%Ч  Э-Нц’:i-YЅэ-(%P6цЕ ю!оЄj-%э5B I%ЅЬ1CЅЅ Ѕk- )Э1„Еj1Оч е.э5Нчэ1I)P6ЦЕŒ!НB t Ц о"  „о!…dЦ„‹-!я9Ц“*­1о!ДНЭ)ЦДюНЦsЮНc ” JоdН * !…cЧ…k-ч$Э5Ч Ќ-НЦsŒ Нч жНЅR kНBs­Н „œ!…Ш(CІ‹-)06ч$“"Э5Нчжю оч ЕяоЄRŒ о‹Н" Ь)ХO2"Ї …ш(†Œ-)%0>Цs%Н%ЕяН„s kНЦrŒоc“j!НCЬ-ЅO2!Ч ш(…dJ-Ч ю5ІГ*‹1ош s о2чЕоŒ“оc1'!НŠ-Ѕd…Ч І Ш(dЭ1%q:c Ч( ЅЮ%J%“Ѕ0j!еc()Ц Š-…Е Я о"…dC…Ш( -Ї$C)%І Œ-BІш$„B (%ЅŠ-ƒЫ-ц O6Ѕш(ЦХ…ж Ѕо…ІCcЇ …ш(C*-І­1c J)Ц­1c()ЦŠ-ЅЫ-()ЦAЦЄ%…ЦІЅdІ†…І …щ(…k-ш$я5B H%Ќ-ц„(%ЦJ-c!Х()Aƒb adЦІ…dІ„……Ш(І -C )І­5cЬ-p:…%J)Іƒц!ЅЄЬ)'2cЦ …Ѕ"…dCC Ш(† -C%k-ЅcЫ)Ц’>Ѕ))ч J)„H%ч э)Ы%/2э1BЅd!t…ZdШ(І 1dkш$1d .ч r:…Е ЧНЅЬ)H)P"ь%НДP2AHb „!”…Н!щ(†L1C Нш$K!d)-Ч$Ћ-Ѕ• я Н„НЬ1Ц (%ь%оcjцяd1 Ўоd&­™7dSŒоЧ Е ЎоЅо­2ЅsЋ)оч( яоC sЦ о†• lо„ Г&о‹dS ЎоЧs оЅ• я оcsЦ оІ[Œо…RЮ …” ЎНЇ“М­ІЖ *%оІtЎоЧ ЕKН…2Ч Н…ї kоBs ОЮ" ЧоШ$S+%оЧ$з­-НЧНŒ!№ш$sЎНІЕ %о…• lНdt­ НЅ• НKщ(”Ю!НШ$tН№Іsожш жЎо…RЯН…Zя о…Ж­ НШ” ЯНЧ$зяоЧ t2НЇ з lœЧ  оd1ІоBЅЦd!dC І„Ћ-%.>cш(Ї …І Ш$dІ!ч k-…ш$%І C Ч …!!ЅCЦ B O>ІгRІ ь-Š-5Sd)%ІЌ5ІШ$Ї †Ч$І )dІ Ш$†cЧ Ѕ)!!ЅcЦ cPJш$„Ѕ0>)Wek5Ї /B"Ї † 1!ІШ(e" Ч ш$…!Цdш$" Ц„()C )Ц Ќ5…qFj1єZЇ$DШ(!Ї f+1!Ш$ -†B ІЧ db Ћ%ч 2!Ч …)"ч$dI)…/J -‘N!ІЋ)-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџРРNNЮ˜Jџ@МU§UUUџO…Ы,Ы,фџˆЋЂЂжџ˜@Hар0`Pџ џ(T)GEЉџ EŽп88.О‹џ€€р№‘“’•gхvˆЮ‘_й $8<|IMMЩЭЩЩ.ф6ф&€€€`` с с‚#c"cРР€@@РџUPŸџPР†BЋuџ{;яЯџ"$™œ<џ…€` `рys–8U  &Ыра8 рфМAР4СqcвPŸ†ЮKШK7gЯУЧ%Ф€€”6ѓ`№`@€џ) џDЊџˆџоV AЮ‡s^#ed x<`3‚ёz7ЎЄbФт‡O@€Рkˆ8 >ai’’ ’ЊірP`I–ZHPHSЉGА   $ЈlР8ра  <’J’JвqcџIRIRKШŽЦџx<џi ‰ЭЅФуЧџ6€6€”6ћ0@`Pр№рџЭlЦ(ь0 0pИpˆSrb€@ФjN"Юо `p(pH` H80 €А†ž8<Мf6iŸ”YТ“сfш•ћ§"—LС8((8 џА0Œ0 00$œˆџ€€€‹Ž‹ЮпРР€@‰FЯDDЭDЭя§0084И”АА…мšgѓ—`’xŠ•тŠпR3b+xВ]!y+?A?DХ|p№PР   p`АРрФO™` |0 А ȐYcBmšŒ@РšШЪJQ==U-@DР€€@ЯЯD‰ОІ єШ€Р‘^Ÿ`Р`])aУfл<4,0`<6Š ˜`рА@ЮЧРР xx  <Мœ†–хџJбЈGџ@lmTџD‰эџџР@@€ЄЖœў>4(џ(Р@€0h …§Н$У„И&Оx№`џџџџџРгм оЮ;V=DE*;U@рPрP€PP№Z.*~*****CeѕGb0ЂŠyџ„†•Ÿ_EIЧџ`mMq qџЦЮ Ь‹I…ч§џ€ˆˆОœџvoˆђ;лФŸ 9hh\hT}Ц"€че  цУ€€€€€qѓв–и’олљ€Р@`@`Р€€€žˆ‰‰п0M1L00§ЦЂцв‚ƒ‚ƒчЯ <666ЖПyћ’‡–‚ёŸе•Рп oА09i5\ЙаюWыфKІ$˜4™Зђ€EcjЛ‘™sуРРРРРРР,})AOA-8UЂmл4<(0(ЯUbUутv˜‘™CљcAР@уѓ€€ŠˆЯЦ`Сa›yЏell}€`Р € рР€€‰ Р€@ЯBЫ~Hъ\рPрp!@i™€›•!R+џ€рР а0џџџџ ƒ8\8@їц Ё`@€џ €RŽ ‰Юпџ*UџЊUЭ‰D€эџ(џ@ЈUџџ˜ˆаџ…*џџу€џ@ЊU€ŠŽˆФ ћЊU7I?T 0JtŠU0"qѓВ ъB‘*6ЂUЊ„џ* џ@H•€џP U џЂUџЅJ‚џЅJџџ UЊџџЉRџџRЅџHџЈUџР›SS@оž;;V;EEE(890‡7нВЭ[ДЇb€€€˜˜ik’žllў“™ˆЯ\l$ hоŸ`Рp 9PAqy}Ь яЫЫ,m‰Эщ"ЭЏ1€"”6bОP №иˆии€а№Р Р   TlX`dl@8   Њ€"Ђ6œм€рpР@€PpрЊEЊDЮuЛ Њ9VoY`}tЊЅf[ММЄМ Њ( Ж6„6ЄЊrтБ@qЊ€˜–™˜‰ Њ0pЊРР а0р Њ&&:ЊUgE(л˜[РЊРР` ЊQaiX)`iЊ€чЇJ­›Д›ДЊ€€€Њ@aѓђdВ„ЊЬиN@QЊH1i h)IЊ ХcтСbЊЊIЧЊ@ŽA8Њ „c€Р€@bтЂdˆО<ѓcŠxxопЁ|9T01 рЁ€у!"@6”у@ ` AЂ@Р †7Dѓ€@Р@‰F€€ЊЊYЊ‚т“AЊЊŒ@8Њ8XПЉ€JЊЮЛŽЧЊ9KCy3x=hЊbц"3"sїŠ<266їIЂhˆјр0рp   /0pI9јIје)ъo€ЋІ$УІ˜€€€М(c€#C"ѓљЊ@FТF‚ЦАЊPЊЫЭ‰Э‰§Њ€€€РЊp“РB‚RwтЊŠFBDBя_Њ8l8pt|@x)@Ј†–Yx)x!I‡9U8D)lBy€€€``РР€@ p uF"*"7Сђёл‘аIлћ€€ƒ‰˜ЮЧ`Р`x,l$Hl|   и˜Шˆˆ€Ђœ C!`!@A`A`ѓћ€€€€€РР Р`y,mnmўЭm… хg"Pт€М.*2.‚Ъ_ 7lI‡3y+5\=TNu@ р   @АŽ‹Lзб’$8<4MI…ЧХЦ)б)€€€€€@‚єжzŠQ@ `@Р08H8x   6Йebf•kи€@` )U)D`№р€p@Р10 0Lp0€Р€ё)кнJ€@€€@г2§IУ?б8)Ю€AС™CPЁ€€€€€€HXThЌЈœsЃ”у€РD(9T€@р№$нN"йР@€џWЬ“\l$H$оž€џ(0T9FE-8uўћй.62џр @€Н$Й$!==* аX PјЙQј€€     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,џG,G,џG,G,џG,G,џоbНIпоbНIпоbНIпоbНIпG,џG,џG,џG,џN§4пNŸw§4N]=ўfN]=ўf^V}AП{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?kп< ~Vs}AНEОbўf< ^V]=П{< ^VŸw9< ~VŸw5ОbŸw=9; ž^П{]=|$>RНEw]V9kоbНIп; ^Vп{A; ž^<9Пw; ?k]=п{;ž^п{ќ4ž^П{\=О^Ÿwџп{}Aœ(Nпœ(ž^п{ќ4\=п{ќ4NП{оbNП{оbNпœ(Nпœ(Nпœ(пœ(П{оbП{оb?o<9œEўf\=Пwпœ(пœ(пœ(пœ(œE[$: Nћ4џ}Z|Aп: ]VœEŸw: =V\=wZ$ž^|AŸw}Z<9s§M\=>k: }ZŸwœEZ$]V|AП{: ]VПw|A: =R\=ŸwОb5ŸwR>kћ4оbПwћ4^5s: }Z|EŸw оb;9П{: >o5п{: >k;=П{9 =V[=Ÿw9 }^[AŸw ПwмIК0 }ZŸwМI9 ]VœEŸs Нbsџ9$Н^П{œE9 }^^oџ }ZŸwМI }ZŸwМI }ZŸwМI RК,^s [=Rš( RRš( ќM;=>o ўf[=Пw  К,^s  К,^s  К,^s  К,^s  [=Пw  [=Пw  [=Пw  [=Пw мI§f9 §f8$~s §f8$~s ћMŸwњ4 RZ=s8$R{A>o {AЙ0R R>oњ4 \V›E^oX$|ZЛI~s8$R:=s8 ^џћM8$\ZћMП{8$^лIп{ |Z>o:= Rkљ4 ;R5k7$|Zп{љ4 |ZŸwšE >oљ4П{7$нb›EП{7$НbšEп{7$œ^ŸwZ=7$нbšEп{ \ZZ=п §fп{лI œ^~s99 ^oџ~s нbšEп{ нbšEп{ нbšEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$  šEп{  šEп{  šEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$ œ^ј4џ œ^ј4џ Мb~sп кM§f9 ™E—,кM [V™Ežw ™Eз4њQ ;VyAžw6 ;V™EП{5$[ZКIП{V$[Z~wyE6${^ЙI~s [Zп{yAU$;Vžw§f œ^]oyA5 {Zžw95$мb9џ5$=kї4п{U$мfX=П{5$М^9^s5${ZžwxAv(›^п{з4v({ZњMџ5$мb8=Оw5$мfЙIпU$›^њMП{T$kп{xAT${ZйMп{4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4${ZйMп{4$Ru(п{4$Ru(п{4$™ERж04$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw3$4$8=Оw4$™ERж04$™ERж03$4$Rж03$94$˜E3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$zZИIџ3$WAљM=S(џWAR3$=oИIџS(ќfИIџt(:VwA~sЕ0ZV˜Ežw3$ZVИIПwS$Л^О{љMS(ќfИIпS$Л^п{ИI3$Лbп{і83$›^k9t,zZиIžw3$Rk›^2$:V6=ќj3$]oV=џs(ЛbRџS(Л^П{јM2$мbvAп{2$z^џR2$žw—E92$мb]sџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{1$2$vAп{1$2$vAп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$5=–Eп{1$ќf—Eп1$џR91$џR91$–EГ09Q$yZјMџ1$vAR–E1$vEїMє41$9V–E]sQ$лfЗIџ’,8VзM~w’,zZЗIwQ(8VžwЗI1$К^žwзMQ(8Vє8]s1(Кb}wUA1$YZuE}w1$R=ћf1$Rє8kГ0КbwзM1$k=В0P(š^ЖIпQ(=oUAпq,š^žwvEQ(КbїQп{0(џ–EVP,š^зMџQ,КbП{ЖI0(€?€@€A€B€C€D€E€F€G€H€I€J€K€L€M€N€O€P€QW imi€ Allacha lito€Rciwego i !mi€Sosiernego: chwa€Sa Allachowi w€Sadcy €Rwiat€Tw, !b€Sogos€Sawie€Ustwo i pok€Tj panuprorok€Tw, panu naszemu i opiekunowi, Muhammadowi i jego rodowi. Niech to b€Sogos€Sawie€Ustwo i pok€Tj trwaj€ nieprzerwanie a€V po dzie€U s€du. Oto €Vywoty przodk€Tw staj€ si€ pouczeniem dla potomnych,a€Veby cz€Sowiek, poznawszy przypadki, kt€Tre sta€Sy si€ !udzia€Sem innych, wzi€€S je pod rozwag€, a€Veby zg€S€biwszy dzieje wcze€Rniejszych pokole€U i to, co je spotka€So, trzyma€S si€ w ryzach. Chwa€Sa Temu, kt€Try sprawi€S, €Ve dzieje !przodk€Tw s€ dla p€T€Wniejszych pokole€U przyk€Sadem! Z takich to nauk sk€Sadaj€ si€ opowie€Rci, zwane €XTysi€c nocy i jedna €Y, ze wszystkimi swymi osobliwo€Rciami i przyk€Sadami. !Opowie€R€Z o kr€Tlu Szachrijarze i jego bracie kr€Tlu Szachzamanie !M€Twi€ €[lecz tylko Allach jest wszechwiedz€cy i najm€drszy,wszechpot€€Vny i pe€Sen $€Rwietno€Rci €[ €Ve by€S niegdy€R, wdawnych czasach, minionych wiekach i stuleciach, na wyspach Indii i Chin kr€Tl pewien z Sasanid€Tw znakomitych, pan rycerstwa i €Rwity, niewolnik€Tw i s€Sug. !Kr€Tl ten mia€S dw€Tch syn€Tw, z kt€Trych jeden by€S starszy, drugi za€R m€Sodszy. Obaj byli dzielnymi rycerzami, lecz starszy dzielno€Rci€ swoj€ przewy€Vsza€S jeszcze m€Sodszego brata. Panowa€S on w kraju i rz€dzi€S poddanymi sprawiedliwie, tote€V kocha€S go lud w ca€Sym jego kraju i kr€Tlestwie. Nazywano go kr€Tlem Szachrijarem. M€Sodszy brat nosi€S imi€ Szachzaman i by€S kr€Tlem perskiej Samarkandy. Bracia pomy€Rlnie sprawowali rz€dy w swych krajach przez lat dwadzie€Rcia, ka€Vdy z nich by€S dla poddanych w€Sadc€ sprawiedliwym, a powodzenie i"szcz€€Rcie nie opuszcza€Sy ich. I€Vyli tak, a€V starszy brat zat€skni€S za m€Sodszym i rozkaza€S wezyrowi, aby wyprawi€S si€ do tamtego i wr€Tci€S z nim razem. Szachzaman powiedzia€S: #€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, po czym przygotowa€S si€ do drogi i wyprowadziwszy z miasta wielb€S€dy, namioty, %mu€Sy, s€Su€Vb€ i €Rwit€, rz€dy w kraju powierzy€S swemu wezyrowi i wyruszy€S zmierzaj€c ku ziemiom brata. "Lecz o p€T€Snocy spostrzeg€S, €Ve zapomnia€S czego€R w swym pa€Sacu. Zawr€Tci€S wi€c, a wszed€Sszy do zamku, zobaczy€S#sw€ €Von€ €Rpi€c€ na pos€Saniu w ramionach czarnego niewolnika. Kiedy to ujrza€S, pociemnia€So mu w oczach i "rzek€S do siebie: €XJe€Veli takie rzeczy dziej€ si€, gdy ja jeszcze na dobre nie opu€Rci€Sem miasta, do czego dojdzie ta rozpusta, gdy b€d€ bawi€S d€Su€Vej u brata? €Y Obna€Vy€S miecz i uderzy€S nim, zadaj€c obojgu €Rmier€Z na pos€Saniu. Po czym natychmiastzawr€Tci€S, da€S rozkaz do wymarszu i jecha€S, a€V dotar€S do miasta swego brata. Szachrijar uradowa€S si€ wie€Rci€ o przybyciu Szachzamana i zaraz wyszed€S mu na spotkanie, pozdrowi€S goi ciesz€c si€ niezmiernie, !kaza€S przystroi€Z gr€Td na jego cze€R€Z. I usiad€S przy nim uradowany, i rozmawiali, lecz wtem przypomnia€S sobie kroi Szachzaman, co by€So z jego €Von€. Przej€€S go wielki smutek, poblad€S, a cia€So ogarn€€Sa s€Sabo€R€Z. Gdy brat ujrza€S go w takim stanie, pomy€Rla€S w duszy, €Ve przyczyn€ tej s€Sabo€Rci jest troska o kraj opuszczony, jak i zaniedbanie jego spraw. Nie zapyta€S wi€c o nic. Pewnego dnia jednak rzek€S: !€XBracie m€Tj, widz€, €Ve twarz &ci poblad€Sa, a cia€So os€Sab€So. €Y€[€XBracie m€Tj €[odrzek€S Szachzaman €[jestem zraniony do g€S€bi serca. €YLecz nie opowiedzia€S o tym, jak zobaczy€S swoj€ €Von€. Wtedy !rzek€S Szachrijar: €XChcia€Sbym, €Veby€R pojecha€S ze mn€ na €Sowy i polowanie. Mo€Ve rozweseli si€ tym twoje serce. €YSzachzaman wym€Twi€S si€ jednak od tego i starszy brat sam wybra€S si€ na €Sowy. Okna w pa€Sacu kr€Tla Szachzamana wychodzi€Sy na ogr€Td. Kr€Tl wygl€da€S przez okno i nagle ujrza€S, €Ve brama "pa€Sacu otwar€Sa si€ i wysz€So z niej dwadzie€Rcia niewolnic i dwudziestu niewolnik€Tw, a mi€dzy nimi sz€Sa te€V €Vona jego brata €[a by€Sa ona !niezwyk€Sej pi€kno€Rci i urody. !Zbli€Vyli si€ wszyscy do basenu z fontann€, zdj€li szaty i usiedli razem, a €Vona kr€Tla !Szachrijara zawo€Sa€Sa: €XMasud! €YI podszed€S do niej czarny niewolnik, obj€€S j€ i ona go obj€€Sa. I czarny €Tw niewolnik posiad€S €Von€ kr€Tla. Tak samo czynili pozostali niewolnicy z dziewcz€tami i nie zaprzestawali poca€Sunk€Tw, u€Rcisk€Tw i wszelkiej "rozwi€z€So€Rci, p€Tki dzie€U nie zacz€€S si€ zmierzcha€Z. Brat kr€Tla Szachrijara ujrzawszy to rzek€S sobie w duchu: €XNa Allacha! Moje nieszcz€€Rcie mniejsze jest od tego. €YPo czym ust€pi€Sy dr€cz€ce go zmartwienia i troska i rzek€S: €XZaiste, to by€So gorsze od tego, co mnie si€ zdarzy€So. €YNabra€S te€V ochoty do "jedzenia i picia. Gdy drugi kr€Tl wr€Tci€S z wyprawy, bracia pozdrowili si€ wzajemnie, a Szachrijar spojrzawszy na Szachzamana zauwa€Vy€S, €Ve odzyska€S on sw€Tj zdrowy "wygl€d, €Ve zarumieni€Sy mu si€ policzki i ze smakiem jad€S to wszystko, czego przedtem ledwie tkn€€S. Zdziwi€So to kr€Tla i rzek€S: €XWidzia€Sem, m€Tj bracie, €Ve twoje oblicze by€So blade, a "teraz oto wr€Tci€Sy ci rumie€Uce. Opowiedz mi wi€c, co si€ "sta€So. €YOdrzek€S: €XOpowiem ci, co by€So przyczyn€ mej blado€Rci, lecz uwolnij mnie od opowiadania, dlaczego wr€Tci€Symi rumie€Uce. €Y !Rzek€S Szachrijar: €XNiech wi€c najpierw us€Sysz€, czemu "os€Sab€Se€R i zmieni€Se€R si€ na !twarzy. €Y I m€Twi€S Szachzaman: €XWiedz, m€Tj bracie, €Ve kiedy przys€Sa€Se€R swego wezyra wzywaj€c mnie przed twe oblicze, zaraz si€ przygotowa€Sem i wyruszy€Sem zmiasta. Przypomnia€Sem sobie jednak, €Ve w zamku zosta€Sa #ta per€Sa, kt€Tr€ ci ofiarowa€Sem.Wr€Tci€Sem wi€c i wtedy ujrza€Sem moj€ €Von€ z czarnymniewolnikiem, €Rpi€cych na moim pos€Saniu. Zabi€Sem oboje iprzyby€Sem do ciebie, lecz ci€gle rozmy€Rla€Sem o tej sprawie. I to by€So przyczyn€ #mej s€Sabo€Rci i tego, €Ve znik€Sy mi rumie€Uce. Co za€R do zmianytego stanu, nie €V€daj ode mnie wyja€Rnie€U. €YGdy Szachrijar us€Sysza€S s€Sowa "brata, zawo€Sa€S: €XZaklinam ci€ na Allacha, powiedz mi, jaka by€Sa tego przyczyna! €Y Szachzaman powt€Trzy€S wi€c wszystko, co widzia€S, a w€Twczas rzek€S Szachrijar: €XChcia€Sbym zobaczy€Z to na w€Sasne oczy. €Y Odrzek€S mu !brat: €XZr€Tb tak, jakby€R mia€S wyjecha€Z na polowanie i €Sowy,a tymczasem ukryj si€ u mnie. Wtedy sam b€dziesz tego €Rwiadkiem i przekonasz si€ naocznie. €YKr€Tl Szachrijar "niezw€Socznie og€Sosi€S wypraw€. Wysz€So wojsko z namiotami poza miasto i wyruszy€S z nimi kr€Tl, a gdy ju€V spocz€€S w namiocie, rzek€S do swych pazi€Tw: €XNiech nikt do mnie nie wchodzi! €Y Potem przebra€S si€ i niepoznany wr€Tci€S do zamku, gdzie czeka€S jego brat.Zasiad€Sszy przy oknie wychodz€cym na ogr€Td, Szachrijar wygl€da€S chwil€, gdy wtem wysz€Sy niewolnice ze sw€ pani€ i z niewolnikami,i czynili tak, jak opowiada€S Szachzaman. A trwa€So to a€V do!p€T€Wnego popo€Sudnia. Gdy kr€Tl Szachrijar zobaczy€S to wszystko, ulecia€S mu z g€Sowy rozs€dek i rzek€S do swego brata Szachzamana: €XWsta€U, pojedziemy w €Rwiat, nie dla nas bowiem jest godno€R€Z kr€Tlewska. B€dziemy w€drowali, p€Tki nie zobaczymy, €Ve kogo€R innego !spotka€So to samo co nas. Je€Rli tego nie osi€gniemy €[€Rmier€Z !lepsza b€dzie dla nas od €Vycia.€YSzachzaman przysta€S na to i bracia wyszli z zamku tajemnymi drzwiami, i w€drowali bez ustanku dniami inocami, a€V przybyli nad brzeg s€Sonego morza. Ros€So tam drzewo po€Rrodku €S€ki, a obok bi€So €Wr€Td€So. Napili si€ z tego €Wr€Td€Sa i usiedli, by odpocz€€Z. Min€€Sa tak godzina, gdy nagle morze si€ wzburzy€So i wynurzy€S si€ z niego jaki€R "czarny s€Sup si€gaj€cy nieba, i #zacz€€S zbli€Va€Z si€ ku €S€ce. Ujrzawszy to bracia, przera€Veni, wdrapali si€ na wierzcho€Sek wysokiego drzewai patrzyli, co b€dzie dalej. Niebawem ujrzeli d€Vinna ogromnej postaci, o czole szerokim i piersi olbrzymiej, !nios€cego na g€Sowie skrzyni€. D€Vinn wyszed€S na l€d i zbli€Vywszy si€ do drzewa, na kt€Trym ukryli si€ kr€Tlowie, usiad€S pod nim. Otworzy€S teraz skrzyni€, "wyj€€S z niej szkatu€Sk€, a gdy i t€ otworzy€S, wysz€Sa ze szkatu€Ski dziewczyna zdumiewaj€cej pi€kno€Rci, podobna promiennemu s€So€Ucu, !jak ta, o kt€Trej m€Twi€S poeta: !Gdy przysz€Sa, dzie€U w€Rr€Td nas zago€Rci€S, Zorze przyda€Sy jej jasno€Rci. "S€So€Uca ja€Rniej€ jak jej lice, "Zazdrosne kryj€ si€ ksi€€Vyce. Kiedy rozchyla swe zas€Sony, Korzy si€ przed ni€ €Rwiat zdumiony, A gdy w namiotach znika swoich, Ziemia si€ €Szami rosy poi. Spojrzawszy na ni€ d€Vinn rzek€S: €XO pani szlachetnie urodzonych, kt€Tr€ porwa€Sem wnoc za€Rlubin, chcia€Sbym si€ troch€ przespa€Z. €YPo czym #u€So€Vy€S g€Sow€ na jej kolanach i zasn€€S. Wtedy dziewczyna podnios€Sa oczy ku wierzcho€Skowi drzewa!i ujrza€Sa obu kr€Tl€Tw, kt€Trzy &w€Sa€Rnie tam si€ skryli. I zdj€€Sa g€Sow€ d€Vinna ze swych kolan, u€So€Vy€Sa j€ na ziemi, a stan€wszy pod drzewem, zacz€€Sa dawa€Z im znaki: #€XZejd€Wcie, nie b€Tjcie si€ tego ifrita! €Y Odpowiedzieli: !€XNa Allacha, zaklinamy ci€, niewymagaj tego od nas. €YOna za€R rzek€Sa: €XZaklinam was na Allacha, zejd€Wcie, bo inaczej obudz€ ifrita, a on zada wam najokrutniejsz€ €Rmier€Z. €Y #Bracia przerazili si€ i zeszli, a w€Twczas dziewczyna stan€€Sa !przed nimi i rzek€Sa: €XWbijajciemocno, niczym dziryty, bo inaczej obudz€ ifrita. €YKr€Tl Szachrijar rzek€S w strachu do swego brata Szachzamana: #€XWype€Snij, bracie, jej €V€danie."€Y€[ €XNie wype€Sni€ €[ odrzek€S m€Sodszy kr€Tl €[p€Tki ty nie uczynisz tego przede mn€. €YI zacz€li dawa€Z sobie znaki, kt€Try pierwszy ma j€ zaspokoi€Z. Widz€c to, dziewczyna rzek€Sa: €XDajecie sobie tylko znaki, a €Vaden nie zaczyna. R€Tbcie, co kaza€Sam, bo inaczej obudz€ ifrita! €Y I tak, ze strachu przed d€Vinnem, uczynili, czego od nich €V€da€Sa. Gdy ju€V obaj sko€Uczyli, rzek€Sa: €XWstawajcie! €YI wydoby€Sa z kieszeni sakiewk€, a z niej naszyjnik, na kt€Trym by€So pi€€Zset siedemdziesi€t !pier€Rcieni. €XCzy wiecie, co to jest? €Y, zapyta€Sa. Odrzekli: €XNie wiemy. €Y Powiedzia€Sa: €XW€Sa€Rciciele wszystkich tych !pier€Rcieni przyprawiali ze mn€ rogi temu ifritowi. Wi€c i wy, bracia, dajcie mi swoje !pier€Rcienie. €YDali dziewczynie "zdj€te z palc€Tw pier€Rcienie, a w€Twczas ona powiedzia€Sa: €XTen ifrit porwa€S mnie w noc mych za€Rlubin. Potem wsadzi€S mnie do szkatu€Ski, szkatu€Sk€ umie€Rci€S w skrzyni, a na skrzyni€ na€So€Vy€S siedem zamk€Tw. I trzyma mnie na dnieburzliwego morza, o falach uderzaj€cych jedna o drug€, $nie wiedz€c, €Ve je€Rli kt€Tra€R z nas, kobiet, czego€R po€V€da, nic jej nie zdo€Sa powstrzyma€Z,!jak o tym ju€V kto€R powiedzia€S:Przyrodzeniem si€ rz€dz€ w uciechach i gniewie, W mi€So€Rci wiaro€Somno€R€Z okazuj€ swoj€, W zdradliwo€Rci s€ hojne, o wierno€R€Z nie stoj€. Niech opowie€R€Z Jusufa b€dzie ci przestrog€ Nie zaufaj kobietom, ich wierno€Rci nie wierz, Przed zdrad€, kt€Tr€ one ugodzi€Z ci€ mog€. Czyli€V nie wiesz ty o tym, €Ve z niewie€Rciej winy Adam musia€S opu€Rci€Z swe rajskie dziedziny? A kto€R inny tak rzek€S: !Porzu€Z niech€ci, minie troch€ czasu I mi€So€R€Z €V€dz€ rozpali w dw€Tjnas€Tb. Wszak€Ve nic zgo€Sa nie sta€So si€ wi€cej Nad to, co z dawna znaj€ oblubie€Uce. Ten cz€Sowiek jeno dziwi€Z si€ jest w stanie, Co nie wie, czym jest niewie€Rcie knowanie. €Y Gdy bracia wys€Suchali s€S€Tw dziewczyny, dziwili si€ niezmiernie i rzek€S jeden do drugiego: €XTo jest ifrit, a zdarzy€So mu si€ co€R gorszego ni€V nam. Niech€Ve wi€c to nas pocieszy. €YI natychmiast odeszli, i powr€Tcili do miasta kr€Tla Szachrijara. Weszli do pa€Sacu, $a tam kr€Tl kaza€S €Rci€€Z g€Sow€ €Vonie, a tak€Ve niewolnicom i niewolnikom. I odt€d sta€So si€ zwyczajem kr€Tla Szachrijara, €Ve ka€Vdej nocy bra€S sobie dziewczyn€ nie tkni€t€ jeszcze, a pozbawiwszy dziewictwa, poleca€S j€ zabi€Z z up€Sywem nocy. Trwa€So to trzy lata. Ludzie podnie€Rli lament i uchodzili z c€Trkami, a€V nie zosta€Sa w mie€Rcie ani jedna dziewczyna zdolna do ma€S€Ve€Ustwa. A kiedy kr€Tl wed€Sug swego zwyczaju rozkaza€S wezyrowi, aby przyprowadzi€S mu now€ dziewczyn€, wezyr wyszed€S i szuka€S, lecz nie znalaz€S €Vadnej. Uda€S si€ wtedy do swoich komnat zgn€biony i smutny, boj€c si€ gniewu kr€Tla. A wezyr €Tw mia€S dwie c€Trki, m€Sode dziewczyny o kszta€Stach m€Sodych, pe€Sne pi€kno€Rci, wdzi€ku i urody. Starsza mia€Sa na imi€ Szeherezada, m€Sodsz€ za€R zwano Dunjazada. Szeherezada przeczyta€Sa "liczne ksi€gi i kroniki, podania "o €Vyciu staro€Vytnych kr€Tl€Tw i !opowie€Rci o €Vyj€cych niegdy€R ludach. M€Twiono, €Ve zgromadzi€Sa ona tysi€c ksi€g zwi€zanych z dziejami wcze€Rniejszych pokole€U i kr€Tl€Tw minionych czas€Tw, a tak€Ve o poetach. Szeherezada spyta€Sa ojca: €XC€T€V widz€? Jeste€R jaki€R "zmieniony i troska ci€ gn€bi, i smutek. Przecie€V powiedzia€S by€S kto€R: Rzeknij temu, kogo smutk€Tw dr€czy wiele, €\e nied€Sugo €Vyj€ smutki. Jako rado€R€Z rych€So mija i wesele, "Tak i troski czas jest kr€Ttki. €YGdy wezyr us€Sysza€S s€Sowa c€Trki, opowiedzia€S jej od pocz€tku do ko€Uca, co mu si€ zdarzy€So z kr€Tlem. Odrzek€Sa: €XNa Allacha, m€Tj ojcze, wydaj mnie za kr€Tla. Albo zachowam €Vycie, albo stan€ si€ wybawieniem dla dziewic muzu€Sma€Uskich i ocal€ je przed kr€Tlem. €YRzek€S: €XNa Allacha, zaklinam ci€, nie "nara€Vaj swego €Vycia! €YRzek€Sa: %€XTak musi by€Z! €Y€[€XBoj€ si€ €[ powiedzia€S wezyr €[€Veby nie spotka€So ci€ to, co zdarzy€So "si€ w opowie€Rci o wole, o€Rle i gospodarzu. €YZapyta€Sa Szeherezada: €XC€T€V im si€ przytrafi€So, ojcze? €Y Wezyr opowiedzia€S: Opowie€R€Z o o€Rle, wole i gospodarzu Wiedz, moja c€Trko, €Ve by€S pewien kupiec, kt€Try posiada€S maj€tek i byd€So. A mia€S on "€Von€ i dzieci. Allach Najwy€Vszy obdarzy€S go te€V znajomo€Rci€ mowy zwierz€t i ptak€Tw. Mieszka€S €Tw kupiec na wsi i !trzyma€S w domu os€Sa i wo€Su. A pewnego dnia w€T€S wszed€S do "zagrody os€Sa i ujrza€S, €Ve jest ona wymieciona i zroszona wod€, a w €V€Sobie znalaz€S j€czmie€U przesiany i !przebran€ sieczk€, osio€S za€R le€Va€S wypoczywaj€c. Rzadko tylko, w razie potrzeby, dosiada€S go pan, ale osio€S wnet wraca€S do swoich wyg€Td.#I us€Sysza€S kupiec kt€Trego€R dnia$jak w€T€S m€Twi€S do os€Sa: €XNiech ci idzie na zdrowie! Ja jestem strudzony, ty €[wypocz€ty. Ty jadasz przesiany j€czmie€U, ciebie obs€Suguj€, a pan dosiada ci€ tylko czasem i zaraz wraca. A ja wiecznie jestem przy orce i mieleniu. €Y Rzek€S na to osio€S: €XGdy wyprowadz€ ci€ w pole i za€So€V€ ci na kark jarzmo, po€S€T€V si€ i nie wstawaj, cho€Zby ci€ nawet bili. A gdyby€R wsta€S, po€S€T€V si€ znowu. Gdy za€R odprowadz€ ci€ do obory i na€So€V€ ci bobu, nie !jedz go, tak jakby€R by€S chory. Powstrzymaj si€ od jedzenia i !picia dzie€U albo dwa dni, albo itrzy. W ten spos€Tb wypoczniesz po trudzie i !wysi€Sku. €YIch s€Sowa s€Sysza€S kupiec. Kiedy poganiacz przyszed€S do wo€Su, aby go nakarmi€Z, ten !zjad€S tylko troch€. Rano za€R, gdy poganiacz zabra€S wo€Su do #orki, zauwa€Vy€S, €Ve jest s€Saby. Rzek€S mu wtedy kupiec: €XWe€W os€Sa zamiast wo€Su i oraj nim #ca€Sy dzie€U. €YWr€Tci€S wi€c €Tw cz€Sowiek, a zabrawszy os€Sa zamiast wo€Su, ora€S nim dzie€U ca€Sy. A gdy pod koniec dnia #osio€S powr€Tci€S do zagrody, w€T€S dzi€kowa€S mu za jego dobro€Z, za jej spraw€ bowiem tego dnia wypocz€€S po trudach. Lecz osio€S nie odpowiedzia€S mu, bo ogromnie €Va€Sowa€S swych rad. Nazajutrz przyszed€S siewca i wzi€wszy !os€Sa, ora€S nim a€V do schy€Sku dnia. Osio€S powr€Tci€S do zagrody wyczerpany, z grzbietem obdartym ze sk€Try. Gdy go w€T€S zobaczy€S, \GBBOOK42\book.gb.tmpє0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk pц c< V йPŸ /H c€я wС cR 8+U cЕ6џK$dzi€kowa€S mu i s€Sawi€S go, osio€Sza€R odpowiedzia€S: €XWypoczywa€Sem sobie i nie zaszkodzi€So mi nic innego, tylko moja szlachetno€R€Z. €YA potem doda€S: €XWiedz, €Ve jestem dobrym doradc€. !S€Sysza€Sem, jak pan nasz m€Twi€Spoganiaczowi: $€]Je€Veli w€T€S nie podniesie si€ zlegowiska, oddaj go rze€Wnikowina zar€Vni€cie. Sk€Tr€ niech "potnie na sztuki. €^ Boj€ si€ o ciebie i przestrzegam ci€. Na "tym koniec! €YGdy w€T€S us€Sysza€S!s€Sowa os€Sa, podzi€kowa€S mu i "rzek€S: €XJutro p€Tjd€ z nimi do $pracy. €Y Potem w€T€S zjad€S ca€S€ sw€ pasz€ i nawet €V€S€Tb ozorem wyliza€S. A w€Sa€Rciciel #s€Sysza€S, co m€Twi€Sy zwierz€ta. Nazajutrz kupiec wszed€S ze sw€ €Von€ do zagrody dla !byd€Sa i usiedli tam. Przyszed€S te€V poganiacz i chwyciwszy wo€Su wyprowadzi€S go. A gdy w€T€S ujrza€S swego pana, "podni€Ts€S ogon, wypu€Rci€S wiatry#i bryka€S, a kupiec €Rmia€S si€ z tego do rozpuku. I zagadn€€Sa go €Vona: €XZ czego si€ tak €Rmiejesz? €Y Odrzek€S: €XZ czego€R, co widzia€Sem i s€Sysza€Sem, lecz czego nie mog€ wyjawi€Z, bo bym umar€S. €Y Rzek€Sa: €XMusisz mi powiedzie€Z, jaki by€S pow€Td tego €Rmiechu, cho€Zby€R nawet "mia€S umrze€Z. €Y Odrzek€S: €XNie mog€ tego wyjawi€Z ze strachu#przed €Rmierci€. €Y Rzek€Sa: €XBo ty z niczego innego si€ nie #€Rmia€Se€R, tylko ze mnie. €YI nie !przestawa€Sa m€czy€Z i gn€bi€Z m€€Va gadaniem, a€V ca€Skiem gopokona€Sa. Nie widz€c innej rady, kupiec zgromadzi€S swe dzieci, pos€Sa€S po s€dziego i €Rwiadk€Tw chc€c sporz€dzi€Z testament i wyjawiwszy tajemnic€, umrze€Z. Kocha€S bowiem sw€ €Von€ bardzo, jako €Ve by€Sa c€Trk€ stryja i matk€ jego dzieci. A kupiec €Tw €Vy€S ju€V sto dwadzie€Rcia lat. Sprowadzi€S te€V ca€S€ rodzin€ €Vony i mieszka€Uc€Tw swej dzielnicy i !opowiedzia€S im ca€S€ przygod€ i to, €Ve umrze, gdyby komukolwiek zdradzi€S sw€ tajemnic€. I wszyscy ludzie, kt€Trzy byli przy tym obecni, m€Twili do €Vony kupca: €XZaklinamy ci€ na Allacha, porzu€Z te €V€dania, by nie umiera€S tw€Tj m€€V, ojciec twoich dzieci! €YLecz kobieta odrzek€Sa: €XNie odst€pi€ od tego, p€Tki mi nie powie. Cho€Zby mia€S potem umrze€Z. €Y Zamilkli wi€c, a kupiec !wyszed€S i uda€S si€ do zagrody dla byd€Sa, by tam dokona€Z ablucji. Potem mia€S wr€Tci€Z, wyjawi€Z tajemnic€ i umrze€Z. Kupiec €Tw mia€S koguta i #pi€€Zdziesi€t kur i mia€S tak€Ve psa. I us€Sysza€S, jak pies zawo€Sa€S koguta i zwracaj€c !si€ do niego m€Twi€S: €XTy si€ weselisz, a pan nasz zamy€Rla $umrze€Z. €YI zapyta€S kogut: €XC€T€Vto za nowina? €YPowt€Trzy€S mu pies ca€S€ opowie€R€Z, na co !kogut powiedzia€S: €XNa Allacha, doprawdy, panu naszemu brak rozumu! Ja mam pi€€Zdziesi€t €Von i gdy zadowol€ t€, to tamt€ rozgniewam, a pan nasz!ma tylko jedn€ €Von€ i nie wie,"jak u€So€Vy€Z z ni€ swoje sprawy. Czemu nie we€Wmie na ni€ r€Tzgiz morwowego drzewa, a wszed€Sszy do jej izby, nie bijejej tak d€Sugo, a€V wyzionie ducha albo poczuje skruch€ i przestanie go nagabywa€Z? €YGdy kupiec us€Sysza€S, co powiedzia€S kogut do psa, odzyska€S rozum i postanowi€S €Von€ obi€Z. I rzek€S wezyr do swej c€Trki Szeherezady: €XKto wie, czy niepost€pi€ z tob€ tak, jak kupiec ze sw€ €Von€. !€YZapyta€Sa: €XA co on uczyni€S? !€YRzek€S: €XWszed€S do jej izby, przedtem uci€wszy r€Tzg€ z morwy i schowawszy j€ w pokoju, i rzek€S: €]Wejd€W do izby, opowiem ci, gdy nikt nie !b€dzie widzia€S, a potem umr€. €^ I wesz€Sa, a wtedy kupiec "zamkn€€S drzwi i rzuci€S si€ na "€Von€ z r€Tzg€. Bi€S j€ a€V do utraty przytomno€Rci. A ona &zacz€€Sa wo€Sa€Z: €]€\a€Suj€! €^, a potem uca€Sowa€Sa mu r€ce i "nogi okazuj€c skruch€. P€T€Wniejoboje wyszli, a zgromadzeni i !jej rodzina radowali si€. Odt€d€Vyli najszcz€€Rliwiej a€V do €Rmierci. €Y Gdy c€Trka wezyra wys€Sucha€Sa opowiadania swego ojca, rzek€Sa: €XA jednak musi tak by€Z! €Y Wtedy wezyr przygotowa€S Szeherezad€ i poszed€S do kr€Tla. A Szeherezada wyda€Sa polecenie swej m€Sodszej siostrze m€Twi€c: €XGdy tylko przyb€d€ do kr€Tla, zaraz po "ciebie po€Rl€. Kiedy przyjdziesz do mnie i zobaczysz, €Ve kr€Tl zaspokoi€S ju€V ze mn€ swe €V€dze, m€Tw tak: €]Opowiedz nam, siostro, jak€€R ciekaw€ opowie€R€Z, aby€Rmy skr€Tcili sobie godziny czuwania. €^ Wtedy ja opowiem jak€€R $opowie€R€Z i je€Rli Allach pozwoli, !b€dzie to dla nas ocaleniem. €Y Potem wezyr, ojciec dziewcz€t, wprowadzi€S Szeherezad€ do kr€Tla. Kiedy go kr€Tl ujrza€S, ucieszy€S si€ i spyta€S: €XCzy masz dla mnie to,czego mi trzeba? €Y Odrzek€S: &€XTak. €YGdy kr€Tl chcia€S posi€€R€Z Szeherezad€, ona zacz€€Sa $p€Saka€Z. €XCo ci to? €Y €[ zapyta€S"w€Twczas. €XO kr€Tlu €[ odrzek€Sa €[mam m€Sodsz€ siostr€ i chcia€Sabym j€ po€Vegna€Z. €YPos€Sa€S wi€c kr€Tl po Dunjazad€, a ona niebawem #przysz€Sa do siostry, u€Rcisn€€Sa "j€, po czym siad€Sa przy €So€Vu. A wtedy kr€Tl podni€Ts€S si€ i zabra€S dziewictwo Szeherezadzie. Potem siedzieli rozmawiaj€c, a Dunjazada rzek€Sa: €XNa Allacha,siostro, opowiedz nam cokolwiek, by skr€Tci€Z bezsenne nocne godziny. €YSzeherezada odrzek€Sa: !€XBardzo ch€tnie, je€Veli tylko !zezwoli mi nasz €Rwiat€Sy kr€Tl. €YA do kr€Tla sen jako€R nie "przychodzi€S, gdy wi€c us€Sysza€Ste s€Sowa, uradowa€S si€, €Ve pos€Sucha opowie€Rci. Opowie€R€Z o rybaku i d€Vinnie Wie€R€Z niesie, o kr€Tlu !szcz€€Rliwy, €Ve niegdy€R €Vy€S pewien stary rybak. By€S on bardzo ubogi, a mia€S €Von€ i troje dzieci. Swoim zwyczajemzarzuca€S sieci codziennie cztery razy; nigdy mniej ani wi€cej. Pewnego dnia w porze po€Sudniowej rybak zaszed€S na brzeg morza, postawi€S kosz na"ziemi, zarzuci€S sie€Z, poczeka€S,a€V zanurzy si€ w wodzie, a gdy €Rci€gn€€S jej sznury, $poczu€S, €Ve jest ci€€Vka. Zacz€€S"wyci€ga€Z sie€Z, lecz nie m€Tg€S podo€Sa€Z. Wydoby€S zatem "koniec sieci na l€d, wbi€S ko€Sekw ziemi€ i przymocowa€S do niego sie€Z, po czym zdj€wszy odzienie wszed€S do wody tu€V "przy sieci i p€Tty si€ wysila€S, a€V wydosta€S j€ na brzeg. !Uradowany, ubra€S si€, poszed€S do sieci, lecz znalaz€S w niej zdech€Sego os€Sa. Posmutnia€S, gdy to zobaczy€S, i "wykrzykn€€S: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i !Mocnym! €Y, i m€Twi€S: €XZaiste, przedziwny dar zes€Sa€Sy mi niebiosa €Y, a potem wypowiedzia€S te oto wiersze: O pogr€€Vony w ciemno€Rciach nocy, w smutku, w m€czarni! Poniechaj trud€Tw, bowiem trudchlebem ci€ nie nakarmi. To powiedziawszy raz jeszcze spojrza€S na zdech€Sego os€Sa, wytrz€sn€€S go z sieci, wykr€ci€S j€ i rozci€gn€€S. Potem wszed€S w morze i wymawiaj€c imi€ Allacha zarzuci€S sie€Z powt€Trnie. Poczeka€S, a€V opadnie na dno, !po czym spr€Tbowa€S ci€gn€€Z i poczu€S, €Ve jest jeszcze ci€€Vsza i mocniej trzyma si€ dna ni€V za pierwszym razem. Pomy€Rla€S, €Ve to ryby tak w niej ci€€V€. !Znowu uwi€za€S sie€Z, obna€Vy€S si€, zanurzy€S w wod€ i nie przestawa€S ci€gn€€Z, a€V #podda€Sa si€ i m€Tg€S j€ wydoby€Zna brzeg. A by€S w niej wielki garnek pe€Sen piasku i mu€Su. Ujrzawszy to zachmurzy€S si€ i wyrzek€S s€Sowa poety: O losie dr€czycielski, ust€p, A je€Rli nie, to chocia€V €[ zmniejsz si€. Nie jest mi wida€Z dane szcz€€Rcie, I mimo trud€Tw sie€Z mam pust€.Wyszed€Sem chleba szuka€Z ninie, Lecz oto los mi chleb odebra€S. Ilu€V to g€Supcom €Rwiat€Sa nie brak, !A ilu€V m€drc€Tw w mroku ginie! Wyrzuci€S garnek, wy€V€€S i #oczy€Rci€S sie€Z i prosz€c Allachao przebaczenie, wszed€S w morze po raz trzeci, zarzuci€S "sie€Z, poczeka€S, a€V p€Tjdzie na dno, i wyci€gn€€S; znalaz€S w sieci skorupy naczy€U i dzban€Tw. I wypowiedzia€S s€Sowapoety: Nie zwi€€Ve, nie rozwi€€Ve twych strapie€U los, co przed tob€ stan€€S, Bowiem ni pi€Tra, ni pisma ci nie darowano. Potem wzni€Ts€Sszy oczy ku niebu, przem€Twi€S: €XBo€Ve, ty wiesz, €Ve zarzucam sie€Z tylko cztery razy, a oto trzykrotnieju€V j€ zarzuca€Sem! €Y Z takim wezwaniem do Allacha zarzuci€S sie€Z w morze. Odczeka€S, a€V opadnie, po czym poci€gn€€S, ale wydoby€Z !jej nie m€Tg€S, tak ugrz€z€Sa w #mule. I rzek€S: €XNie ma pot€gi nisi€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym. €YZnowu obna€Vy€S si€, zanurzy€S si€ w wodzie przy #sieci i ci€gn€€S tak d€Sugo, a€V wydosta€S j€ na brzeg. Gdy !otworzy€S sie€Z, znalaz€S w niej dzban z €V€T€Stej miedzi czym€R wype€Sniony, z szyjk€ zalan€ o€Sowiem, na kt€Trym widnia€S znak piecz€ci pana naszego Sulejmana. Ujrzawszy to rybak !uradowa€S si€ i rzek€S: €XZaraz sprzedam go na bazarze, gdzie handluj€ miedzi€; wart jest napewno dziesi€€Z z€Sotych denar€Tw. €Y Potrz€sn€€S dzbanem, a czuj€c jego ci€€Var m€Twi€S: €XMusz€ go otworzy€Z. Zobacz€, co jest w €Rrodku, a potem schowam go do worka i sprzedam na targowisku %miedzi. €YWyj€€S n€T€V, dobra€S si€do o€Sowiu, wygrzeba€S go z szyjki, postawi€S dzban na ziemi i wstrz€sn€€S nim, by wypad€So wszystko, co mog€So w nim si€ znajdowa€Z. Nic z niego jednak nie wypad€So. Z dzbana wyszed€S tylko dym, "kt€Try wzni€Ts€S si€ ku ob€Sokom "na niebie i s€Sa€S si€ po ziemi. Rybaka ogarn€€So bezgranicznezdumienie. A dym po chwili zacz€€S przybiera€Z kszta€Sty, zg€stnia€S, po czym, drgn€wszy, zmieni€S si€ w ifrita, co g€Sow€ mia€S w podniebnym blasku, a stopy w nadbrze€Vnym piasku. G€Sowa !jego by€Sa jak kopu€Sa, r€ce jakwios€Sa, nogi jak maszty, usta jak pieczara, z€by jak ska€Sy, oczy jak pochodnie, nozdrza jak dzbany, w€Sosy mia€S zmierzwione, a oblicze ponure.Gdy rybak ujrza€S ifrita, l€d€Wwie mu zadr€Va€Sy, z€by %zwar€Sy si€, €Rlina wysch€Sa i by€S podobny do €Rlepca na drodze. !Ifrit, dostrzeg€Sszy go, odezwa€Ssi€: €XNie ma boga pr€Tcz Allacha, a Sulejman jest Jego "prorokiem. €YI m€Twi€S dalej: €XO proroku Allacha, nie zabijaj !mnie, bo przecie€V wr€Tci€Sem niepo to, by si€ tobie s€Sowem sprzeciwia€Z czy okazywa€Z niepos€Susze€Ustwo twym rozkazom. €Y Rybak rzek€S: €XO maridzie, m€Twisz mi o Sulejmanie, proroku Allacha, a wszak€Ve Sulejman zmar€S przed tysi€cem!i o€Rmiuset laty, my za€R €Vyjemyu kresu czasu. Jakie s€ twoje sprawy i co jest powodem tego, €Ve€R znalaz€S si€ w dzbanie? €YMarid wys€Suchawszys€S€Tw rybaka rzek€S: €XNie ma !boga pr€Tcz Allacha. Ciesz si€, #rybaku. €Y€[ €XZ czeg€T€V mam si€ cieszy€Z? €Y€[zapyta€S rybak, a #ifrit odpar€S: €XZ tego, €Ve w tej chwili zginiesz najgorszego rodzaju €Rmierci€. €Y Rybak rzek€S: €XO ksi€€V€ ifrit€Tw, zas€Sugujesz na to, by utraci€Z opiek€ Opatrzno€Rci. Co jest przyczyn€ tego, Oddalony, €Ve chcesz mnie u€Rmierci€Z? Czym zas€Su€Vy€Sem na zgub€? Przecie€V uwolni€Sem ci€ z dzbana i uratowa€Sem, wydobywaj€c z g€S€biny morza na l€d. €Y Lecz ifrit rzek€S: !€XWybieraj rodzaj €Rmierci, jak€mam ci zada€Z, i spos€Tb zg€Sadzenia, kt€Try stanie si€ twoim udzia€Sem. €Y A rybak spyta€S: €XJaka jest moja wina, €Ve a€V tak€ kar€ chcesz mi #wymierzy€Z? €Y Ifrit rzek€S na to: €XRybaku, pos€Suchaj mego opowiadania. €YRybak rzek€S na !to: €XM€Tw, ale zwi€€Wle, dusza bowiem do st€Tp mi zbieg€Sa. €Y Ifrit zacz€€S opowiada€Z: €XWiedz, €Ve nale€Va€Sem do !d€Vinn€Tw odszczepie€Uc€Tw i €Ve zbuntowa€Sem si€ przeciw Sulejmanowi, synowi Dauda, wraz z d€Vinnem imieniem Sachr. !Sulejman przys€Sa€S wi€c po mnieswego wezyra Asafa syna Barachiji, a ten zjawi€S si€, si€S€ zawi€Td€S mnie do swego pana i lekcewa€V€c m€ dum€ postawi€S mnie przed jego obliczem. A gdy mnie Sulejman zobaczy€S, zabezpieczy€S si€ przede mn€ zakl€ciami i za€V€da€S, bym przysi€g€S mu pos€Susze€Ustwo. Gdy odm€Twi€Sem, wyszuka€S ten dzban i zamkn€€S mnie w jego wn€trzu, opatruj€c szyjk€ #o€Sowian€ piecz€ci€, na kt€Trej wyryte by€So imi€ Najwy€Vszego.Potem nakaza€S jakiemu€R d€Vinnowi, aby mnie wyni€Ts€S w tym dzbanie i wrzuci€S w sam €Rrodek morza. Przebywa€Sem tam przez sto lat, m€Twi€c sobie w duchu: €]Ka€Vdego, kto by mnie uwolni€S, uczyni€ na wieki bogatym. €^ Sto lat min€€So, a nikt mnie nie wyzwoli€S. Gdy wkroczy€Sem w drugie stulecie, m€Twi€Sem: €]Ka€Vdemu, ktokolwiek mnie uwolni, odkryj€ skarby ziemskie €^, lecz nikt mnie nie wyzwoli€S. W ci€gu czterystu nast€pnych lat m€Twi€Sem: €]Ka€Vdemu, ktokolwiek mnie !uwolni, spe€Sni€ trzy €Vyczenia €^, ale nikt mnie nie uwolni€S. Rozgniewa€Sem si€ wtedy wielce i powiedzia€Sem sobie: €]Ka€Vdego, ktokolwiek uwolni mnie teraz, zabij€, pozwalaj€c!mu jedynie na wyb€Tr €Rmierci. €^Ty oto wyzwoli€Se€R mnie, pozwalam ci wi€c obmy€Rli€Z sobie rodzaj €Rmierci, kt€Tr€ chcesz umrze€Z. €YRybak $wys€Sucha€S s€S€Tw ifrita i rzek€S: €XO cudzie boski, dlaczego nie uwolni€Sem ci€ kiedy indziej, tylko w€Sa€Rnie dzisiaj? €Y Po czym zwr€Tci€S si€ do ifrita: "€XDaruj mi €Vycie, a tobie Allach daruje. Nie zabijaj mnie, Allachza€R da ci si€S€, kt€Tra ci€ chroni€Z b€dzie przed zgub€. €YLecz marid rzek€S: €XNie masz przed €Rmierci€ ucieczki, wybieraj zatem, w jaki spos€Tbchcesz zgin€€Z. A rybak, ca€Skiem ju€V pewny swej !zguby, raz jeszcze zwr€Tci€S si€!do marida m€Twi€c: €XOszcz€d€W #mnie za to €Ve ci€ uwolni€Sem. €Y %I rzek€S ifrit: €XZabij€ ci€ za to w€Sa€Rnie, €Ve€R mnie uwolni€S. €YRybak odpowiedzia€S: €XO szejchu ifrit€Tw, czy€V nie wy€Rwiadczy€Sem ci dobra? A ty mi za to odp€Sacasz z€Sem! Nie "k€Samie wi€c przys€Sowie, kt€Tre m€Twi: Byli€Rmy dobrzy, a odp€Sacono nam przeciwie€Ustwem dobra. Na moje €Vycie, tak czyni€Z zwyczajem €Sotr€Tw jest jeno. Kto dobro czyni innym ludziom,kto drog€ uczciw€ obra€S, Wynagradzany bywa jak taki, co si€ lituje nad hien€. €Y Gdy ifrit wys€Sucha€S tych !wierszy, rzek€S: €XNie pro€R, bo twoja €Rmier€Z jest postanowiona. €Y Wtedy rybak rzek€S do siebie: !€XTo jest d€Vinn, ja za€R jestem cz€Sowiekiem, kt€Trego Allach obdarzy€S doskona€Sym rozumem.Pos€Su€V€ si€ wi€c swym umys€Sem i przebieg€So€Rci€ i "obmy€Rl€ co€R na jego zgub€. €Y I zastanowiwszy si€, rzek€S !podst€pnie i chytrze do ifrita: €XCzy niewzruszenie trwasz w zamiarze zadania mi €Rmierci? $€Y€[€XTak €Y€[odrzek€S ifrit. Rybak powiedzia€S: €XW imi€ Najpot€€Vniejszego, wyryte na !piecz€ci Sulejmana, pozw€Tl, €Vezapytam ci€ o co€R i powiedz "mi prawd€. €Y D€Vinn zadr€Va€S z boja€Wni na d€Wwi€k imienia Najpot€€Vniejszego i odezwa€S si€: €XPytaj, byle kr€Ttko. €Y Zapyta€S tedy rybak: €XJak€Ve mog€Se€R przebywa€Z w tym dzbanie? Wszak nie zmie€Rci€Saby si€ w nim nawet twoja r€ka ani noga, a c€T€V "dopiero ca€Sa posta€Z? €Y A ifrit rzek€S: "€XCzy€Vby€R nie dawa€S wiary, €Ve !w nim by€Sem? €Y I rzek€S rybak: €XNie uwierz€ ci nigdy, chyba €Vebym ci€ na w€Sasne oczy zobaczy€S w tym dzbanie. €Y Wtedy ifrit zadr€Va€S, zmieni€S si€ w dym sk€S€biony w !powietrzu, zg€stnia€S i powoli, powoli zacz€€S wchodzi€Z do dzbana. A gdy go sob€ wype€Sni€S, rybak chwyci€S pospiesznie o€Sowiany korek opatrzony piecz€ci€, zatka€S nim szyjk€ dzbana i zawo€Sa€S do ifrita: €XWybieraj u mnie rodzaj €Rmierci, jak€ chcesz !umrze€Z. Albo nie, lepiej wrzuc€ci€ do morza i zbuduj€ sobie tu dom, a ka€Vdemu, kto tu przyb€dzie €Sowi€Z, zabroni€ tego m€Twi€c: €]Tu jest ifrit, kt€Try temu, co go wy€Sowi, !podaje r€T€Vne rodzaje €Rmierci, pozwalaj€c dokona€Z w€Rr€Td !nich wyboru. €^ Ifrit, s€Sysz€c "s€Sowa rybaka, pr€Tbowa€S wyj€R€Z,#lecz nie m€Tg€S. Poj€€S, €Ve jest uwi€ziony i zamkni€ty pod odciskiem piecz€ci Sulejmana, i zrozumia€S, €Ve rybak trzyma go w dzbanie jak najnikczemniejszego, najbardziej nieczystego i najmniejszego z ifrit€Tw. A rybak skierowa€S si€ wraz z dzbanem ku morzu. Ifrit wo€Sa€S do niego: €XNie, nie! €Y, ale rybak m€Twi€S: €XTak, tak. €Y !Wtedy ifrit przem€Twi€S s€Sodkimis€Sowami, sta€S si€ pokorny i "zapyta€S: €XC€T€V chcesz pocz€€Z "ze mn€, rybaku? €Y, a €Tw rzek€S:€XWrzuc€ ci€ do morza. Przebywa€Se€R tam ju€V tysi€c !osiemset lat, a ja sprawi€, €Ve doczekasz w morzu Godziny S€du. Czy€V nie m€Twi€Sem ci: €]Oszcz€d€W mnie, a Allach i ciebie oszcz€dzi. Nie zabijaj !mnie, bo Allach i ciebie zabije. €^ Lecz ty nie pos€Sucha€Se€R moich s€S€Tw. Mia€Se€R ochot€ post€pi€Z ze mn€ zdradliwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBc} c€rš & cеРt c84$Ё ]›е.œ c€јq:!$[’> €wi€c Allach odda€S ciebie w !moje r€ce! Przechytrzy€Sem ci€.€Y I rzek€S ifrit: €XOtw€Trz mi, bym m€Tg€S ci €Rwiadczy€Z dobro. €YOdrzek€S rybak: €XK€Samiesz, przekl€ty. My dwaj jeste€Rmy podobni do wezyra kr€Tla Junana i do "m€drca Rujana. €YIfrit zapyta€S: €XJak mia€Sa si€ rzecz z wezyrem kr€Tla Junana i z m€drcom Rujanem? Jakie s€ ich dzieje? €Y Rybak zacz€€S opowiada€Z: Opowie€R€Z o wezyrze kr€Tla Junana i o m€drcu Rujanie, z tego, co w niej zawarte, podobna do poprzedniej. Wiedz, o ifricie, €Ve w dawnych czasach, w minionych wiekach i stuleciach€Vy€S w pewnym perskim mie€Rcie, na ziemi Ruman, w€Sadca zwany kr€Tlem Junanem.By€S on panem wielkich !bogactw i wojsk, mia€S pot€g€ i"r€T€Vnego rodzaju s€Su€Vb€. Lecz cia€So jego by€So dotkni€te tr€dem, wobec kt€Trego lekarze i m€drcy okazali si€ bezsilni. Nie pomaga€Sy napoje lecznicze ani proszki, ni ma€Rcii €Vaden z lekarzy nie by€S zdolny uleczy€Z go. A€V kiedy€R przyby€S do miasta kr€Tla Junanawielki m€drzec podesz€Sy w latach, kt€Trego zwano hakimem Rujanem. Zna€S on ksi€gi greckie, perskie, bizantyjskie, arabskie i #syryjskie, zg€S€bi€S te€V wiedz€ "medyczn€ i astrologi€. Posiad€S znajomo€R€Z ich zasad i wiedzia€S, kiedy szkoda, a !kiedy korzy€R€Z z ich dzia€Sania wynikn€€Z mo€Ve. Szczeg€Tlnie !dobrze zna€S si€ na ro€Rlinach, trawach i zio€Sach, zar€Twno szkodliwych, jak po€Vytecznych, posiad€S te€V nauki filozoficzne, lekarskie i inne. Gdy m€drzec €Tw przyby€S do miasta kr€Tla Junana i zabawi€S w nim par€ dni, pos€Sysza€S #wie€R€Z o kr€Tlu i o tym, €Ve jego cia€So zosta€So dotkni€te tr€dem, kt€Trym do€Rwiadczy€S #go Allach, i dowiedzia€S si€ te€V,€Ve zar€Twno lekarze, jak inni uczeni nie s€ w stanie go uleczy€Z. M€drzec, us€Syszawszy"t€ wie€R€Z, ca€S€ noc sp€dzi€S przy pracy, a gdy nasta€S ranek i za€Rwita€S zorz€, a s€So€Uce pozdrowi€So pi€kno jutrzenki, odzia€S si€ w swe najpi€kniejsze szaty i wszed€S do kr€Tla Junana. Uca€Sowa€S ziemi€ przed nim i €Vyczy€S mu d€Sugotrwa€Sej pot€gi i dobrodziejstw, a wszystko, com€Twi€S, by€So zaiste pi€kne. "Powiadomi€S te€V kr€Tla o sobie i rzek€S: €XKr€Tlu, dosz€Sa mnie "wie€R€Z o cierpieniu, kt€Tre trawitwoje cia€So, i o tym, €Ve rozliczni lekarze nie znaj€ sposobu, by je od niego $uwolni€Z. Ot€T€V ja ci€ uzdrowi€, #kr€Tlu, nie poj€c ci€ lekami ani #nie nacieraj€c ma€Rciami. €YKr€Tl Junan wys€Suchawszy tych s€S€Tw zdumia€S si€ i rzek€S: €XJak€Ve to uczynisz? Na #Allacha! Je€Rli potrafisz wr€Tci€Z mi zdrowie, wzbogac€ ciebie i potomk€Tw twoich dzieci, obdaruj€ ci€, uczyni€ wszystko, czego tylko zapragniesz, a ty b€dziesz mi przyjacielem i towarzyszem. €Y Potem kr€Tl Junan obdarowa€S m€drca Rujana honorow€ szat€, obsypa€S dobrodziejstwami i zapyta€S: €XCzy naprawd€, potrafisz mnieuleczy€Z z tej choroby nie stosuj€c lek€Tw ni ma€Rci? €Y #Rzek€S: €XTak, uzdrowi€ ci€, nie dr€cz€c twego cia€Sa. €YKr€Tl #dziwi€S si€ niezmiernie i rzek€S: €XLekarzu, o jakim czasie i kt€Trego dnia stanie si€ tak, jak m€Twisz? Spiesz si€ z tym, m€Tj synu! €YM€drzec Rujan "odpowiedzia€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, a wyszed€Sszy od kr€Tla, wynaj€€S sobie dom i $z€So€Vy€S w nim swe ksi€gi, zio€Sa i leki. Po czym wybra€S odpowiednie zio€Sa i leki, a z nich uczyni€S kij do gry w polo,#wydr€€Vy€S go i zrobi€S rurk€, a tak€Ve sporz€dzi€S wedle swej wiedzy pi€Seczk€. Nazajutrz, gdy ju€V wszystko przygotowa€S$i wyko€Uczy€S, uda€S si€ do kr€Tla i wszed€S do niego. Uca€Sowa€S !przed kr€Tlem ziemi€ i poleci€S mu, aby si€ wybra€S na plac gonitw i tam zabawia€S !pi€Seczk€ i kijem do gry w polo.!Udali si€ wi€c razem z kr€Tlem emirowie, szambelanowie, wezyrowie i inni dostojnicy pa€Ustwowi. Zanim dotarli do placu, podszed€S do kr€Tla m€drzec Rujan, wr€czy€S mu kij#i rzek€S: €XWe€W ten kij, ujmij go takim oto sposobem, wejd€W naplac i uderzaj w pi€Seczk€ z "tak€ si€S€, by spoci€Sa ci si€ d€So€U i ca€Se cia€So i by "lekarstwo z d€Soni przenikn€€So irozesz€So si€ po ca€Sym twym ciele. Gdy si€ spocisz i nasi€kniesz lekarstwem, wr€T€Z do zamku, wejd€W do €Sa€Wni, tamsi€ umyj, potem za€Rnij. Wyzdrowiejesz!€Y Wzi€€S wi€c kr€Tl Junan od m€drca kij do gry, uj€€S go w r€k€, dosiad€S rumaka i "cisn€wszy pi€Seczk€, pop€dzi€S za ni€. Gdy dopad€S pi€Seczki, uderzy€S z ca€Sej si€Sy kijem, kt€Try mocno trzyma€S za r€czk€. I nie przestawa€S !uderza€Z kijem w pi€Seczk€, a€V #d€So€U i ca€Se jego cia€So okry€Sy si€ potem, a lekarstwo #przenikn€€So w g€S€b jego cia€Sa przez rurk€ umieszczon€ w kiju do gry. M€drzec Rujan !pozna€S, €Ve lekarstwo rozesz€So si€ po ciele kr€Tla Junana, poleci€S mu wi€c wr€Tci€Z do zamku i uda€Z si€ zaraz do "€Sa€Wni. Kr€Tl Junan zawr€Tci€S w tej chwili i kaza€S opr€T€Vni€Z €Sa€Wni€, co te€V zosta€So spe€Snione. "Pospieszali s€Sudzy i prze€Rcigali si€ nawzajem biali niewolnicy. Przygotowali kr€Tlowi szaty, a "on wszed€S do €Sa€Wni, umy€S si€ dok€Sadnie i w €Sa€Wni wdzia€S swoje suknie. Po czym wyszed€Si uda€S si€ do zamku, a tam po€So€Vy€S si€ spa€Z. Oto co dzia€So si€ z kr€Tlem Junanem. !Co za€R do m€drca, to powr€Tci€Son do swego domu i sp€dzi€S w nim noc. A skoro nasta€S €Rwit, #uda€S si€ do kr€Tla, prosz€c, by mu pozwolono widzie€Z si€ z nim. A gdy kr€Tl przyzwoli€S, m€drzec wszed€S, uca€Sowa€S przed w€Sadc€ ziemi€ i tymi "wierszami zwr€Tci€S si€ do niego:Rozja€Rnia si€ lico wymowy, gdy ciebie ojcem jej nazw€, Lecz skoro zw€ tak innego, odwraca od niego twarz sw€. O panie pi€knego oblicza, kt€Trego blaski sw€ si€S€ Zdolne s€ ciemno€R€Z !rozproszy€Z, spraw€ rozja€Rni€Z zawi€S€. Niechaj twe lico na wieki w jarz€cych tonie promieniach, By gniewem si€ nie chmurzy€Sa €Rwietlista twarz przeznaczenia. W szczodrobliwo€Rci swej dla "mnie da€Se€R mi dar sw€Tj, kt€Try Jest mi, jak wzg€Trzom bezwodnym nap€Tj daj€ce chmury. Rozda€Se€R swe mienie, by hojno€R€Z ludziom okaza€Z bogat€, "I oto losy twe wielko€R€Z da€Z ci zechcia€Sy za to. Skoro m€drzec Rujan zako€Uczy€S swe wiersze, kr€Tl !podni€Ts€S si€, u€Rcisn€€S go, posadzi€S u swego boku i darowa€S mu wspania€Se honorowe szaty. Gdy bowiem kr€Tl wyszed€S z $€Sa€Wni i obejrza€S swe cia€So, nie "znalaz€S na nim ani €Rladu tr€du;cia€So mia€S czyste jak jasne srebro. Uradowa€S si€ tym wielce, uciecha wype€Sni€Sa mu $pier€R i by€S bardzo szcz€€Rliwy. A!gdy nasta€S ranek, uda€S si€ do !sali przyj€€Z, by zasi€€R€Z na tronie swego kr€Tlestwa. Przybyli do niego szambelanowie i mo€Vni i przyby€S r€Twnie€V m€drzec Rujan. Kr€Tl, ujrzawszy go, powsta€S szybko i usadowi€S go przy sobie. W€Twczas wniesionosto€Sy zastawione potrawami i "m€drzec jad€S, i ucztowa€S ca€Sy dzie€U w towarzystwie w€Sadcy. A gdy nadesz€Sa noc, kr€Tl wr€czy€S m€drcowi opr€Tcz honorowych szat i innych dar€Tw jeszcze dwa tysi€ce denar€Tw, po czym kaza€S przyprowadzi€Z swego w€Sasnego konia i hakim Rujan powr€Tci€S do domu. A kr€Tl by€S zdumiony jego umiej€tno€Rciami i m€Twi€S: €XUzdrowi€S moj€ cielesn€ pow€Sok€, nie nacieraj€c mnie !€Vadn€ ma€Rci€. Na Allacha! On "posiad€S g€S€bok€ wiedz€, moim obowi€zkiem jest zatem otoczy€Z go dobrobytem i obsypa€Z dobrodziejstwami, by mie€Z w nim towarzysza i zaufanego do ko€Uca mych dni. €Y "Noc t€ kr€Tl sp€dzi€S radosny i zadowolony ze stanu swego #cia€Sa i z tego, €Ve uwolni€S si€ od choroby. Z nadej€Rciem poranka wyszed€S, by zasi€€R€Z na tronie. Stan€li przed nim dostojnicy pa€Ustwowi, a emirowie i wezyrowie zaj€li miejsca po jego prawicy i "lewicy. Wtedy kr€Tl kaza€S prosi€Zm€drca Rujana, a skoro €Tw "zjawi€S si€ i pad€S przed nim na twarz, w€Sadca powsta€S i posadziwszy go u swego boku,jad€S z nim razem, €Vyczy€S mu d€Sugiego €Vywota i gaw€dzili, a€V noc nadesz€Sa. Potem kr€Tl darowa€S m€drcowi pi€€Z szat honorowych i tysi€c denar€Tw. Hakim Rujan pe€Sen wdzi€czno€Rci dla kr€Tla powr€Tci€S do swego domu. Nast€pnego ranka, gdy kr€Tl przyszed€S na posiedzenie dywanu, otoczyli go emirowie, wezyrowie i szambelanowie. A kr€Tl mia€S w€Rr€Td wezyr€Tw jednego, kt€Try odznacza€S si€ szpetnym i z€Sowrogim wygl€dem, by€S z€Sy, chciwy, zazdrosny i ogromnie zawzi€tyw zawi€Rci i nienawi€Rci. Gdy wezyr €Tw dostrzeg€S, €Ve kr€Tl zbli€Vy€S si€ do m€drca i obsypuje go darami, znienawidzi€S hakima Rujana i pocz€€S knu€Z przeciw niemu, tak jak m€Twi przys€Sowie: !€X€\adne cia€So nie jest wolne od zawi€Rci, niegodziwo€R€Z za€R w duszy si€ ukrywa; si€Sa j€ ujawnia, a s€Sabo€R€Z tai. €YPodszed€S wi€c ten wezyr do w€Sadcy, pad€S przed nim na #twarz i rzek€S: €XO kr€Tlu czasu i stulecia, kt€Try otaczasz ludzi dobrodziejstwami €[mam dla ciebie wa€Vn€ i dobr€ rad€. Gdybym j€ przed tob€ zatai€S, by€Sbym b€kartem! Je€Rli zezwolisz mi wyjawi€Z t€ %wie€R€Z, wyjawi€ ci j€. €YI rzek€S kr€Tl, zaniepokojony s€Sowami wezyra: €XJaka€V jest ta dobra rada? €Y €[ €XO dostojny kr€Tlu €[odpowiedzia€S wezyr €[wszak "ju€V staro€Vytni powiadali: €]Kto o skutkach nie my€Rli, temu los nie jest przyjacielem €^ €[a otowidz€, €Ve kr€Tl nierozumnie obsypuje dobrodziejstwami swego wroga, kt€Try czyha na upadek jego rz€d€Tw. Kr€Tl €Rwiadczy mu dobro, darzy najwy€Vszym powa€Vaniem i dopuszcza go do siebie jak najbli€Vej. L€kam si€ wi€c w !zwi€zku z tym o kr€Tla. €YKr€Tl $zaniepokoi€S si€, zblad€S i rzek€S !do wezyra: €XKt€T€V to jest ten, o kt€Trym m€Twisz, €Ve b€d€c wrogiem korzysta z mych €Sask? €YI odpowiedzia€S mu wezyr: €XO kr€Tlu, ocknij si€, skoro €Rpisz €[wskazuj€ ci na m€drca Rujana! €Y Lecz kr€Tl "odrzek€S: €XNa Allacha, przecie€V to m€Tj serdeczny przyjaciel, kt€Trego ukocha€Sem ze wszystkich ludzi najbardziej, poniewa€V za pomoc€ czego€R, co trzyma€Sem w r€ce, wyleczy€S mnie z choroby, wobec kt€Trej okazali si€ bezsilni wszyscy lekarze! Podobnego jemu nie znajdziesz w€Rr€Td wsp€T€Sczesnych, ani na zachodzie, ani na wschodzie. Jak ty mo€Vesz co€R takiego o nim powiedzie€Z? Wyznacz€ muod dnia dzisiejszego p€Sac€ i uposa€Venie: dam mu ka€Vdego miesi€ca tysi€c denar€Tw. A gdybym mia€S nawet swym "kr€Tlestwem podzieli€Z si€ z nim,nie by€Soby to jeszcze za wielkim dla niego dobrodziejstwem. Przypuszczam, €Ve twoje s€Sowa!p€Syn€ z zazdro€Rci, tak jak to "s€Sysza€Sem o kr€Tlu Sindibadzie. €YPo czym kr€Tl Junan rzek€S: €XLudzie opowiadaj€, a wiedz€ obdarza ich Allach... €Y Tu zaskoczy€S Szeherezad€ poranek i przerwa€Sa dozwolon€jej opowie€R€Z. A wtedy odezwa€Sa si€ do niej Dunjazada: €XO siostro, jak€Ve mi€Se, rozkoszne, pe€Sne s€Sodyczy i wspania€Se jest twoje opowiadanie! €YNa to rzek€Sa Szeherezada: €XLecz czym€Ve ono jest w por€Twnaniuz tym, co opowiedzia€Sabym wam w przysz€S€ noc, gdybym do€Vy€Sa i gdyby mnie kr€Tl #oszcz€dzi€S! €Y I rzek€S kr€Tl do "siebie: €XNa Allacha, nie zabij€ jej, p€Tki nie wys€Sucham resztyjej opowie€Rci, albowiem jest to opowie€R€Z przecudna. €Y !Tak wi€c sp€dzili ow€ noc a€V do rana w swoich obj€ciach. Potem kr€Tl uda€S si€ do sali s€d€Tw i sprawowa€S rz€dy; #s€dzi€S, rozs€dza€S, zwalnia€S z urz€d€Tw, wydawa€S rozkazy i "zakazy, a€V min€€S ca€Sy dzie€U. Wtedy zako€Uczy€S posiedzenie dywanu i powr€Tci€S do swego zamku. A gdy ju€V noc si€ $zbli€Va€Sa, kr€Tl za€Vy€S rozkoszy z!c€Trk€ wezyra €XSzeherezad€... A skoro nasta€Sa noc pi€ta, Szeherezada rzek€Sa: Wie€R€Z #niesie, o kr€Tlu szcz€€Rliwy, €Ve kr€Tl Junan powiedzia€S do swego wezyra: €XO wezyrze, !zazdro€R€Z w ciebie wst€pi€Sa z powodu tego m€drca i chcesz,!bym go zabi€S, a potem €Va€Sowa€Stego tak samo, jak kr€Tl Sindibad €Va€Sowa€S, €Ve zabi€S %soko€Sa. €Y €[ €XJak€Ve to by€So? €Y €[ zapyta€S wezyr. A kr€Tl opowiedzia€S: Opowiadanie o kr€Tlu Sindibadzie !Wie€R€Z niesie, €Ve by€S w€Rr€Td w€Sadc€Tw perskich pewien kr€Tl,rozmi€Sowany w widowiskach, spacerach, €Sowach i polowaniach. Mia€S on soko€Sa, kt€Trego sam oswoi€S, i nie rozstawa€S si€ z nim noc€ ani we dnie. Przez ca€S€ noc #trzyma€S soko€Sa na d€Soni i bra€S go ze sob€, ilekro€Z wybiera€S "si€ na polowanie. Kaza€S zrobi€Z dla soko€Sa kubek ze z€Sota, zawiesi€S mu go na szyi i poi€S go z tego naczynia. Pewnego !razu do kr€Tla, kt€Try w€Sa€Rnie odpoczywa€S, zwr€Tci€S si€ cz€Sowiek dogl€daj€cy !my€Rliwskich ptak€Tw: €XO kr€Tlu czasu, nadesz€Sa pora, by rusza€Z na €Sowy. €YKr€Tl przygotowa€S si€ do drogi i #wzi€€S soko€Sa na rami€. Jechali, a€V przybyli do pewnej doliny i tam rozstawili sid€Sa. A wtem %z€Sapa€Sa si€ w sid€Sa gazela. Kr€Tlrzek€S w€Twczas: €XZabij€ ka€Vdego, kto pozwoli umkn€€Z &tej gazeli. €YI zacisn€€S si€ kr€g !my€Rliwych wok€T€S gazeli, a ona nagle podbieg€Sa do kr€Tla, unios€Sa si€ na tylnych nogach jakby do skoku, przednie nogi sk€Sadaj€c ha piersiach, jakby mia€Sa przed kr€Tlem ziemi€ uca€Sowa€Z ku jego czci. Nachyli€S si€ wi€c kr€Tl do gazeli, lecz ona skoczy€Sa ponad g€Sow€ w€Sadcy i pomkn€€Sa w otwart€ przestrze€U. "Kr€Tl obr€Tci€S si€ ku wojsku, a ujrzawszy, €Ve daj€ sobie znaki i wskazuj€ na niego, spyta€S: €XWezyrze, c€T€V powiadaj€ rycerze? €Y I odrzek€S wezyr: !€XM€Twi€, €Ve€R nakaza€S zabi€Z ka€Vdego, komu by umkn€€Sa #gazela. €Y I zawo€Sa€S kr€Tl: €XNa moj€ g€Sow€, b€d€ j€ wi€c €Rciga€S poty, p€Tki z ni€ nie %powr€Tc€! €YI pocz€€S si€ wspina€Z#na g€Tr€ w €Rlad za gazel€, i nie!przestawa€S €Rciga€Z jej wraz ze swym soko€Sem, kt€Try dopad€Sszy gazeli, bi€S j€ !skrzyd€Sami po oczach, o€Rlepi€S j€ i ujarzmi€S. €[ Wtedy kr€Tl "doby€S bu€Sawy, uderzy€S gazel€ ipowali€S. Potem zeskoczy€S z "konia, zar€Vn€€S gazel€ obdar€S j€ ze sk€Try i przytroczy€S do #€S€ku siod€Sa. Poniewa€V by€Sa to pora upa€S€Tw, a oni znajdowali !si€ na pustyni, gdzie nie by€So "wody, kr€Tl za€R i jego ko€U byli spragnieni, w€Sadca rozejrza€S si€ i zobaczy€S drzewo, z kt€Trego sp€Sywa€Sa ciecz podobna do t€Suszczu. D€Soni€ !odzian€ w sk€Trzan€ r€kawic€ #kr€Tl zdj€€S kubek z szyi soko€Sa,nape€Sni€S go tym p€Synem i postawi€S przed sob€. Wtedy sok€T€S skrzyd€Sem uderzy€S w kubek i przewr€Tci€S go. Kr€Tl uj€€S kubek po raz drugi, nape€Sni€S go i s€dz€c, €Ve i sok€T€S jest spragniony, postawi€S go przed nim. Lecz ten po raz wt€Try uderzy€Sskrzyd€Sem i przewr€Tci€S #naczynie. I rozgniewa€S si€ kr€Tl na soko€Sa, nape€Sni€S kubek po raz trzeci i podsun€€S go koniowi, ale sok€T€S znowu #wywr€Tci€S go skrzyd€Sem. I rzek€S kr€Tl: €XAllach ukarze ci€, nieszcz€sny ptaku! Pozbawi€Se€Rnapoju mnie, samego siebie i !mego konia. €YTo rzek€Sszy kr€Tl ugodzi€S soko€Sa mieczem, #odcinaj€c mu skrzyd€Sa. I uni€Ts€Ssok€T€S g€Sow€, chc€c tym znakiem powiedzie€Z: €XSp€Tjrz, co jest na drzewie. €Y #Kr€Tl podni€Ts€S wzrok i dostrzeg€Sna drzewie €Vmij€, a to, co %€Rcieka€So, to by€S jej jad! I kr€Tl "pocz€€S €Va€Sowa€Z, €Ve obci€€S skrzyd€Sa swemu soko€Sowi. "Wsta€S, dosiad€S konia i jecha€S zgazel€, a€V przyby€S na poprzednie miejsce. Tam rzuci€Sgazel€ kucharzowi ze s€Sowami:€XWe€W j€ i ugotuj. €Y Potem w€Sadca zasiad€S na tronie z soko€Sem na ramieniu. "A sok€T€S westchn€€S g€S€boko i !zdech€S, kr€Tl za€R krzycza€S ze #smutku i €Valu, €Ve zabi€S soko€Sa,!kt€Try uratowa€S go od €Rmierci. Oto opowie€R€Z o kr€Tlu Sindibadzie. Gdy wezyr wys€Sucha€S s€S€Tw kr€Tla Junana, rzek€S mu: €XO kr€Tlu pot€€Vny i mo€Vny! cokolwiek uczyni€Sem, by€So konieczno€Rci€. Dostrzeg€Sem w m€drcu Rujanie z€So i powodujemn€ jedynie troska o ciebie, a ty przekonasz si€, €Ve jest to !prawda. Je€Rli mnie pos€Suchasz, !b€dziesz bezpieczny, je€Rli nie,zginiesz, jak zgin€€S wezyr, kt€Try uknu€S zdrad€ przeciw synowi pewnego kr€Tla. €Y Kr€Tl zaciekawi€S si€: €XA jak€Ve to by€So? €Y Wezyr opowiedzia€S mu:Opowiadanie o niewiernym wezyrze Pewien kr€Tl mia€S syna, kt€Try ogromnie lubi€S polowanie i €Sowy, i mia€S te€V wezyra, kt€Tremu poleci€S, by towarzyszy€S kr€Tlewskiemu synowi wsz€dzie, gdziekolwiekby on skierowa€S swe kroki. Pewnego dnia kr€Tlewicz mn€ zdradliwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓkpш c‹X  cюhд cQ 1czynno€Rci, tylko jedna z dziewcz€t podesz€Sa tam, po czym wr€Tci€Sa i rzek€Sa: €XOto #nasza weso€So€R€Z dope€Sni si€ tejnocy, poniewa€V zasta€Sam przybramie trzech Pers€Tw, kt€Trzy maj€ zgolone brody i wszyscy "s€ €Rlepi na lewe oko €[a to jestdoprawdy przedziwne zdarzenie! Ci ludzie s€ cudzoziemcami i w€Sa€Rnie przybyli z ziemi Rum, a ka€Vdy z nich ma €Rmieszn€ posta€Z i wygl€d. Je€Rli tu przyjd€, "b€dziemy mog€Sy po€Rmia€Z si€ z #nich! €Y I nie przestawa€Sa prosi€Zswoje towarzyszki, p€Tki nie powiedzia€Sy jej: €XPozw€Tl im wej€R€Z, ale postaw za warunek,aby nie m€Twili o tym, co ich nie dotyczy, bo mog€ us€Sysze€Z co€R, co ich nie !ucieszy. €YUradowa€Sa si€ wi€c dziewczyna od€Wwierna i !posz€Sa, po czym wr€Tci€Sa, a za ni€ trzech €Rlepych ze zgolonymi brodami i cienkimi, skr€conymi w€sami. Byli to €Vebracy. Gdy weszli, wypowiedzieli s€Sowa pozdrowienia i zatrzymali si€, a dziewcz€ta podesz€Sy ku nim i posadzi€Sy ich. Owi trzej ludzie popatrzyli na tragarza i zauwa€Vyli, €Ve jest pijany. A !gdy przyj rzeli mu si€ bli€Vej, pomy€Rleli, €Ve jest on kim€R #takim jak oni. I rzekli: €XTo jest €Vebrak, jak my, i zabawi nas! "€Y Tragarz za€R, gdy us€Sysza€S tes€Sowa, wsta€S i zwracaj€c na !nich swe oczy rzek€S: €XSied€Wciespokojnie i nie gadajcie za du€Vo! Czy nie czytali€Rcie, co jest napisane na bramie? €Y A "dziewcz€ta €Rmia€Sy si€ z tego im€Twi€Sy mi€dzy sob€: €XDoprawdy, u€Rmiejemy si€ przytych €Vebrakach i przy tragarzu! Potem przygotowa€Sy dla €Vebrak€Tw posi€Sek, a oni zjedli, po czym zasiedli do !picia i od€Wwierna poi€Sa ich. A gdy ju€V kr€€Vy€S mi€dzy nimi !kielich, odezwa€S si€ tragarz do€Vebrak€Tw: €XBracia, czy nie znacie jakiego€R podania lub ciekawej opowie€Rci, aby nas "rozweseli€Z? €Y €\ebracy, kt€Trychopanowa€So ju€V podniecenie, poprosili o instrumenty muzyczne i od€Wwierna przynios€Sa im mosulski tamburyn, irack€ lutni€ i persk€ harf€. W€Twczas "€Vebracy podnie€Rli si€, jeden z nich wzi€€S tamburyn, drugi #lutni€, a trzeci harf€ i uderzyliw instrumenty, dziewcz€ta !za€R wt€Trowa€Sy im €Rpiewem €[a g€Sosy ich by€Sy wysokie. A gdy oni bawili si€ w ten spos€Tb, kto€R zapuka€S do bramy i od€Wwierna wsta€Sa, by zobaczy€Z, kto stoi przy bramie. Przyczyna za€R owego pukania do bramy by€Sa taka: tej w€Sa€Rnie nocy kalif Harun ar-Raszid wyszed€S, aby popatrze€Z i pos€Sucha€Z, co wydarzy€So si€ nowego, a wraz z nim szed€S D€Vafar jego wezyri Masrur, nosz€cy miecz zemsty. A zwyczajem kalifa by€So, €Ve w takich razach !przebiera€S si€ w str€Tj kupca. Gdy wyszli owej nocy i kroczyli przez miasto, droga zawiod€Sa ich pod dom !dziewcz€t i us€Syszeli stamt€d d€Wwi€ki instrument€Tw muzycznych. I rzek€S kalif do D€Vafara: €XChc€, aby€Rmy weszli do tego domu i na w€Sasne oczy ujrzeli,do kogo nale€V€ te g€Sosy. €Y %D€Vafar rzek€S: €XCi ludzie s€ ju€V upojeni winem i boj€ si€, aby nie spotka€Sa nas od nich jaka przykro€R€Z! €YLecz kalif !powiedzia€S: €XMusimy tam wej€R€Zkoniecznie! €\€dam, aby€R wynalaz€S jaki€R spos€Tb na to, by€Rmy si€ tam znale€Wli! €YI $odpar€S D€Vafar: €XS€Sysz€ i jestempos€Suszny! €Y, po czym podszed€S i zastuka€S w bram€. Na to wysz€Sa od€Wwierna i "otwar€Sa bram€, a D€Vafar rzek€S:€XO pani, jeste€Rmy kupcami z Tabariji, a w Bagdadzie "jeste€Rmy ju€V od dziesi€ciu dni.Przywie€Wli€Rmy z sob€ nasze towary i zatrzymali€Rmy si€ w kupieckim zaje€Wdzie. A tej nocy zaprosi€S nas pewien kupiec i poszli€Rmy do niego. Kupiec €Tw przygotowa€S dla nasjedzenie i jedli€Rmy, a potem pili€Rmy u niego przez pewien czas, a€V wreszcie pozwoli€S nam odej€R€Z. Wyszli€Rmy w noc, a €Ve jeste€Rmy obcy, zgubili€Rmy drog€ do zajazdu, w kt€Trym stan€li€Rmy. Ale ufamy, €Ve w waszej !wspania€Somy€Rlno€Rci zezwolicie "nam wej€R€Z i sp€dzi€Z t€ noc u was do rana, a nagroda czeka was za to w niebie. €YI "przyjrza€Sa im si€ od€Wwierna, a znajduj€c, €Ve wygl€daj€ na kupc€Tw i budz€ zaufanie, wr€Tci€Sa do swych dwu towarzyszek i zasi€gn€€Sa ich !rady, a one rzek€Sy: €XPozw€Tl im$wej€R€Z. €YPosz€Sa wi€c i otwar€Sa bram€. Przybysze spytali: €XCzymo€Vemy wej€R€Z za twoim pozwoleniem? €Y Odrzek€Sa: !€XWejd€Wcie! €Y I weszli: kalif, D€Vafar i Masrur. A skoro dziewcz€ta ich ujrza€Sy, podnios€Sy si€ i okaza€Sy im szacunek, po czym rzek€Sy: €XWitajcie, jeste€Rcie mile widziani jako nasi go€Rcie. Leczmamy dla was jeden warunek, a mianowicie: nie b€dziecie m€Twi€Z o tym, co was nie !dotyczy, aby€Rcie nie us€Syszeli czego€R, co nie by€Soby wam !mi€Se. Odrzekli: €XDobrze €Y, po czym zasiedli do picia i !ucztowania. I spojrza€S kalif na !trzech €Vebrak€Tw, i zauwa€Vy€S, €Ve wszyscy s€ €Rlepi na lewe oko, i zdziwi€S si€ tym. Potem spojrza€S na dziewcz€ta,$dostrzeg€S ich pi€kno€R€Z i urod€,popad€S w oszo€Somienie i !zdumia€S si€. I nie przestawali ucztowa€Z i rozmawia€Z, a dziewcz€ta poda€Sy kalifowi wina. W€Twczas rzek€S: €XJestem !pielgrzymem €Y, i odsun€€S si€ od nich. Na to powsta€Sa od€Wwierna i przysun€€Sa dla niego st€T€S przykryty brokatem, na kt€Trym ustawi€Sa porcelanow€ czar€. Rozpu€Rci€Sa w niej wod€ !wierzbow€ i w€So€Vy€Sa kawa€Sek lodu, a tak€Ve doda€Sa cukru. !Kalif podzi€kowa€S i pomy€Rla€S sobie: €XMusz€ j€ jutro wynagrodzi€Z za dobry uczynek. "I zn€Tw zaj€li si€ ucztowaniem. Kiedy ogarn€€So ich upojenie, pani domu wsta€Sa, sk€Soni€Sa si€, po czym bior€c za r€k€ dziewczyn€, kt€Tra czyni€Sa zakupy, rzek€Sa: €XWsta€U, siostro musimy wype€Sni€Z nasz !obowi€zek. €YOdpar€Sa: €XDobrze €Y, a w€Twczas podnios€Sa si€ te€V od€Wwierna, uprz€tn€€Sa €Rrodek komnaty i podprowadzi€Sa €Vebrak€Tw ku wzniesieniu. Potem dziewcz€tazwr€Tci€Sy si€ do tragarza m€Twi€c: €XJak znikoma jest twoja przyja€W€U! Przecie€V nie jeste€R obcym, tylko domownikiem. €YPowsta€S wi€c tragarz, zawi€za€S sobie przepask€ i rzek€S: €XCo chcecie, abym czyni€S? €Y Odpowiedzia€Sy: Zosta€U na swoim miejscu. €Y P€T€Wniej wsta€Sa ta, kt€Tra czyni€Sa zakupy, i rzek€Sa do tragarza: "€XPom€T€V mi! €YI ujrza€S tragarz dwie suki z gatunku czarnych ps€Tw, z €Sa€Ucuchami na !szyjach, wzi€€S je i wyszed€S z nimi na €Rrodek komnaty. I podnios€Sa si€ pani domu, zawin€€Sa sobie r€kawy do #€Sokci, wzi€€Sa bicz i rzek€Sa do tragarza: €XPrzyprowad€W jedn€ !z tych suk €Y, a on poci€gn€€S suk€ za €Sa€Ucuch i przyprowadzi€S, suka za€R "skomla€Sa i potrz€sa€Sa €Sbem. I j€€Sa dziewczyna bi€Z j€ po €Sbie, a suka wy€Sa, lecz dziewczyna nie przesta€Sa bi€Z, "p€Tki nie zes€Sab€Sy jej ramiona. Wtedy dopiero wypu€Rci€Sa bicz z r€ki, przytuli€Sa suk€ do piersi, otar€Sa jej €Szy i !ca€Sowa€Sa w €Seb. Potem rzek€Sa !do tragarza: €XZabierz j€, a daj"tu t€ drug€. €YI przyprowadzi€S suk€, a dziewczyna post€pi€Sa z ni€ podobnie jak z tamt€. !Zasmuci€S si€ tym kalif, wpad€S w gniew i da€S znak D€Vafarowi, aby zapyta€S dziewczyn€ o to wszystko. I odpowiedzia€S mu !D€Vafar znakiem, kt€Try m€Twi€S: €XMilcz! €YPotem pani domu !zwr€Tci€Sa si€ do od€Wwiernej i !rzek€Sa: €XPowsta€U i wype€Snij, co do ciebie nale€Vy. €Y Odrzek€Sa: €XDobrze €Y, a pani domu wst€pi€Sa na €So€Ve z marmuru, zdobione z€Sotem i srebrem, i jeszcze raz wezwa€Sa #od€Wwiern€ i t€, kt€Tra czyni€Sa !zakupy, m€Twi€c: €XSpe€Snijcie, co do was nale€Vy. €Y Wtedy od€Wwierna usiad€Sa na €So€Vu obok pani domu, a dziewczyna, kt€Tra za€Satwia€Sa sprawunki, wesz€Sa do liwanu i wynios€Sa z niej at€Sasow€ sakw€ z zielonymi fr€dzlami. Zatrzyma€Sa si€ przed pani€ domu, otworzy€Sa sakw€, a wyj€wszy z niej lutni€, nastroi€Sa struny i wypowiedzia€Sa ten wiersz: Sen mym powiekom oddajcie, kt€Try mnie zdradzi€S nikczemnie. Zechciejcie mi odpowiedzie€Z, gdzie rozum odszed€S ode mnie! Kiedy przysta€Sem na mi€So€R€Z, m€ka pocz€€Sa si€ ca€Sa, Sen przeciw moim powiekom okrutnym gniewem zapa€Sa€S. "Rzekli mi: €XBy€Se€R rozumny, jakisza€S rozum ci mroczy? €Y Odrzek€Sem: €XJ€ zapytajcie. Odpowied€W znaj€ jej oczy. Ona to w€Sa€Rnie sprawi€Sa, €Ve swoj€ krew przelewa€Sem, €\e serce moje strapione, €Ve serce moje €[ zbola€Se. Ona w zwierciadle mych my€Rli do dzi€R odbija si€ jasno, Ale promienie jej lica w sercu mym bledn€ i gasn€. €Y O pi€kna, ty, kt€Tr€ Allach z wody €Vywota sam stworzy€S, A z€by twoje i usta z jej kropli dzie€Sem s€ bo€Vym, !Co odnalaz€Sa€R w mi€So€Rci? Co wtwym wspomnieniu przetrwa€So?T€sknota jeno, szale€Ustwo, i skarga, i €Sez niema€So. W wodzie si€ jawi przede mn€dr€V€ce odbicie twoje. #I pij€, ale pragnienia ju€V nigdy nie zaspokoj€. I powiedzia€Sa jeszcze te wiersze: Upoi€Sy mnie twe oczy, a nie wino. Cho€Z odesz€Sa€R, jeszcze chwiej€ si€, dziewczyno. Puklem w€Sos€Tw mnie odurzasz, nie napojem, A jak winem osza€Samiasz my€Rli moje. Na tw€Tj widok rozum pierzcha,mdlej€ szcz€ki, Gdy zobacz€ pod tw€ sukni€ skryte wdzi€ki! A skoro pani domu us€Sysza€Sa "te wiersze, rzek€Sa: €XNiech ci€ Allach wynagrodzi dobrem €Y, po czym rozdar€Sa swoje szaty i upad€Sa bez zmys€S€Tw na ziemi€. A kiedy dziewczyna ods€Soni€Sa swoje cia€So, kalif ujrza€S na niej €Rlady uderze€U "r€Tzg€ i biczem i zadziwi€S si€ tym ogromnie. Od€Wwierna natomiast powsta€Sa, prysn€€Sa wod€ na twarz tamtej dziewczyny, przynios€Sa jej inne szaty i odzia€Sa j€. "I rzek€S kalif do D€Vafara: €XCzy nie widzisz, jakie ta dziewczyna ma na sobie €Rlady "bicia? Ja ju€V nie mog€ milcze€Z i nie uspokoj€ si€, p€Tki nie poznam prawdy o dziejach tej dziewczyny i tych dwu suk. €YI !rzek€S mu D€Vafar: €XPanie nasz, przecie€V dziewcz€ta postawi€Synam warunek, €Ve nie b€dziemym€Twi€Z o tym, co nas nie dotyczy, aby€Rmy nie us€Syszeli !czego€R, co nam b€dzie niemi€Se.!€Y P€T€Wniej wsta€Sa dziewczyna, !kt€Tra czyni€Sa zakupy, wzi€€Sa lutni€, opar€Sa j€ na swym "€Sonie i g€Sadz€c struny ko€Ucami!palc€Tw, odezwa€Sa si€ s€Sowami wierszy: C€T€V mam m€Twi€Z, gdy si€ skar€V€ na roz€S€k€? Dok€d i€R€Z mam, kiedy w smutku t€sknie marz€? Czy przez pos€Sy mamy z sob€ wie€R€Z rozmow€? "€\aden pose€S skarg mi€So€Rci nie przeka€Ve. By€Z cierpliwym? C€T€V mi w €Vyciu pozosta€So, Kiedym straci€S ukochan€? Nic pr€Tcz zguby, !Nic ju€V wi€cej opr€Tcz smutku igoryczy "I €Sez, kt€Tre z oczu p€Syn€ bez rachuby. O ty, kt€Tra si€ nie jawisz przed oczyma, Lecz w mym sercu jako by€Sa€R, jeste€R ninie! Czy mi€So€Rci strze€Vesz, czyli t€sknisz jeszcze, Czy dla ciebie niczym czas jest, kt€Try p€Synie? Czy€R w oddali zapomnia€Sa o tym sercu, Co przy tobie jest €[ wys€Sannikmej t€sknoty?? $Je€Rli przyjdzie czas, €Ve mi€So€R€Znas po€S€czy, B€d€ jeszcze d€Sugie dni pami€ta€Z o tym. A gdy pani domu us€Sysza€Sa drugi wiersz dziewczyny, kt€Tra czyni€Sa zakupy, krzykn€€Sa i rozdar€Sa swoje szaty, tak jak uczyni€Sa to za pierwszym razem, potem za€R upad€Sa na ziemi€ nieprzytomna. W€Twczas dziewczyna, kt€Tra za€Satwia€Sa sprawunki, wsta€Sa, pokropi€Sa "jej oblicze wod€ i ubra€Sa j€ w inne szaty, a pani domu $podnios€Sa si€ i usiad€Sa na €So€Vum€Twi€c do tamtej: €X€_piewaj mi, abym wype€Sni€Sa m€Tj obowi€zek, bo pozosta€Sa ju€V tylko ta jedna melodia. €Y A dziewczyna nastroi€Sa lutni€ i przy jej d€Wwi€kach wypowiedzia€Sa te wiersze: Pok€d jeszcze okrucie€Ustwo i ta srogo€R€Z b€d€ trwa€Sy? "Czy€V nie dosy€Z by€So €Sez tych, kt€Tre z oczu mi wytrys€Sy? Pok€d jeszcze czas roz€S€ki naumy€Rlnie chcesz przeci€ga€Z?%Je€Rli€R zazdro€R€Z chcia€S obudzi€Z,to spe€Sni€Se€R swe zamys€Sy. Gdyby los zdradziecki m€Tg€S "by€Z sprawiedliwym dla mi€So€Rci, Nie by€Sby przychylny dla tych,co mnie dzisiaj niepokoj€. O ty, co mi €Rmier€Z zadajesz, komu€V mam wyjawi€Z trosk€, "Je€Rli nie chcesz s€Sysze€Z skarg mych ni o wierno€R€Z stoisz moj€? !Moja mi€So€R€Z ro€Rnie z €Valu i t€sknoty za mi€So€Rci€, I rozszerza si€, i wszystko swym ogarnia mi€Sowaniem. Muzu€Smanie, we€Wcie pomst€ zame serce kochaj€ce, !Kt€Tre €Vyje bezsenno€Rci€, gdy nie sp€Sywa €Saska na nie. Czyli€V wedle praw mi€So€Rci poni€Venie mi przypada? !Szcz€€Rcie po€S€czenia z tob€ inna b€dzie mie€Z dziewczyna? Jak€Ve mog€ si€ radowa€Z, €Ve kto€R mi€So€R€Z poprzysi€ga€S, Gdy nazajutrz memu sercu mi€So€R€Z moj€ wypomina? A kiedy pani domu us€Sysza€Sa trzeci wiersz, krzykn€€Sa, rozdar€Sa szaty i upad€Sa na !ziemi€ bez zmys€S€Tw. Skoro za€R!ods€Soni€Sa swe cia€So, ukaza€Sy si€ na niej €Rlady uderze€U r€Tzg€ tak jak poprzednio. !I powiedzieli €Vebracy: €XDa€Sby by€S Allach, aby€Rmy nie weszli do tego domu i sp€dzili noc raczej na €Rmietniku, bo nasz pobyt tutaj zosta€S zak€S€Tcony przez sprawy, kt€Tre rozdzieraj€ serce. €Y A kalif !obr€Tci€S si€ ku nim i spyta€S: #€XDlaczeg€T€V to? €Y Odrzekli: €XBo rado€R€Z nasza zosta€Sa zm€cona%t€ spraw€. €Y I pyta€S dalej kalif:€XCzy wy nie nale€Vycie do tego domu? €Y Odrzekli: €XNie, ale wed€Sug naszego mniemania miejsce to nale€Vy do cz€Sowieka, kt€Try siedzi pomi€dzy wami. €Y Na to odezwa€S si€ tragarz: €XNa Allacha! Nie widzia€Sem tego miejsca dawniej, dopiero tej nocy, ale da€Sby by€S lepiej Allach, abym przenocowa€S na #€Rmietniku i nie sp€dzi€S jej tu z nimi! €Y I powiedzieli wszyscy: €XJest nas siedmiu m€€Vczyzn, a!to s€ trzy niewiasty, kt€Tre niemaj€ czwartego €[m€€Vczyzny. Zapytamy je o ich sprawy, a je€Veli nie odpowiedz€ nam dobrowolnie, odpowiedz€ pod !przymusem. €YZgodzili si€ na to wszyscy, tylko D€Vafar rzek€S: €XTa my€Rl nie jest s€Suszna Dajmy im spok€Tj, bo przecie€V jeste€Rmy u nich go€R€Zmi. Postawi€Sy nam warunek, a my powinni€Rmy go wype€Sni€Z. Ju€V pozosta€So niewiele do kresu nocy i ka€Vdy z nas p€Tjdzie st€d swoj€ drog€. €YPotem spojrza€S na kalifa i m€Twi€S: €XSp€dzimy tu jeszcze nie wi€cej ni€V godzin€, a jutro sprowadzimy dziewcz€ta do ciebie i wtedy zapytasz je o ich dzieje. €YKalif jednak nie !chcia€S tak post€pi€Z i rzek€S: €XNie mam cierpliwo€Rci czeka€Z na ich opowiadanie! €YI powsta€Spomi€dzy nimi sp€Tr. Wreszcie "kt€Try€R spyta€S: €XA kto zada im !to pytanie? €Y I zawo€Sa€S jeden z nich: €XTragarz! €Y Potem zwr€Tci€Sy si€ do nich dziewcz€ta: €XLudzie, o czym to rozmawiacie? €Y, a tragarz podszed€S do pani domu i rzek€S "jej: €XO pani, pytam ci€ w imi€ Allacha i zaklinam, aby€R nam opowiedzia€Sa, jak ma si€ sprawa z tymi dwoma sukami i dlaczego je bijesz, a tak€Ve z jakiej przyczyny twoja siostrama na sobie €Rlady bicia r€Tzgami. Takie jest pytanie zebranych i na tym koniec. €XI rzek€Sa pani domu: €XCzy prawd€ jest to, co powiedzia€S o was? €Y Odpowiedzieli: €XTak €Y, wszyscy opr€Tcz "D€Vafara, kt€Try milcza€S. A skorous€Sysza€Sa dziewczyna ich "s€Sowa, zawo€Sa€Sa: €XNa Allacha, !moi go€Rcie, wzniecili€Rcie w naswielki gniew. Postawi€Sy€Rmy wam na pocz€tku warunek, €Ve kto b€dzie m€Twi€S o tym, co gonie dotyczy, us€Syszy co€R, co mu nie b€dzie mi€Se. Czy€V nie wystarczy, €Ve wpu€Rci€Sy€Rmy was do naszego domu i €Vywi€Sy€Rmy was naszym jedzeniem? Ale jest to wina nie wasza, lecz tego raczej, kto was tu przyprowadzi€S. €Y Potem odwin€€Sa r€kawy do !€Sokci i uderzy€Sa trzykrotnie w pod€Sog€, wo€Saj€c: €XPospieszcie tu! €Y I zaraz otwar€Sy si€ drzwi od alkowy, i wysz€So z nich !siedmiu niewolnik€Tw, dzier€V€c w r€kach obna€Vone miecze. !Pani domu rzek€Sa: €XSkr€pujcie tym wszystkim, co tu za du€Vo gadaj€, r€ce na plecach i przywi€€Vcie jednego do !drugiego. €Y S€Sudzy uczynili to m€Twi€c: €XO cnotliwa, pozw€Tl nam €Rci€€Z im karki! €Y Odrzek€Sa: €XZostawcie ich jeszcze chwil€, abym przedtem mog€Sa ich spyta€Z, $kim s€. €YI odezwa€S si€ tragarz: €XNa Allacha, o pani moja, nie zabijaj mnie za cudz€ win€, bo naprawd€ oni wszyscy przekroczyli zakaz i popadli w grzech opr€Tcz mnie. Przysi€gam na Allacha, €Ve ta nasza noc by€Saby pi€kna, gdyby€Rmy ustrzegli si€ od tych €Vebrak€Tw! Gdyby oni weszli do kwitn€cego miasta, zniszczyliby je z pewno€Rci€! €YPo czym wypowiedzia€S te oto wiersze: Pi€knie, kiedy mo€Vny cz€Sowiekzna dar wybaczania, iec, st liwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB6pвP o7B Џ c €П8ёШ c "9Й2 c …:ы)@ c ш;+5K X KGdy wybaczy bezbronnemu, jeszcze pi€kniej czyni. Przeto w imi€ tej przyja€Wni, co nas ku sobie sk€Sania, Nie zabijaj niewinnego, gdy inny zawini. A kiedy tragarz sko€Uczy€S swoje wiersze, dziewczyna pomimo gniewu roze€Rmia€Sa si€,podesz€Sa do zebranych i rzek€Sa: €XOpowiedzcie mi o waszych losach, bo nie !zosta€So wam ju€V wi€cej €Vycia !jak jedna godzina. I je€Veli nie jeste€Rcie lud€Wmi szlachetnie urodzonymi, mo€Vnymi pa€Ustwa lub panuj€cymi, otrzymacie szybko wasz€ zap€Sat€! €Yi rzek€S kalif: €XBiada ci, D€Vafarze! Obja€Rnij jej, kim jeste€Rmy, bo inaczej nas zabije. €Y I rzek€S D€Vafar: €XKa€Vdego spotka to, na co !zas€Su€Vy€S €Y, a kalif odpar€S: €XNiestosowny jest €Vart w chwili niebezpiecze€Ustwa! Wszystko ma sw€Tj odpowiedni czas. €Y Potem zbli€Vy€Sa si€ dziewczynado €Vebrak€Tw i spyta€Sa ich: €XCzy jeste€Rcie bra€Zmi? €Y Odrzekli: €XNie, na Allacha, jeste€Rmy tylko €Vebrakami z obcych stron. €YI rzek€Sa do !jednego z nich: €XCzy urodzi€Se€R#si€ €Rlepy? €Y Odpar€S: €XNie, na Allacha, ale zdarzy€S mi si€ niezwyk€Sy przypadek, kt€Try sprawi€S, €Ve wyj€to mi jedno oko. Gdyby opowie€R€Z, kt€Tra €S€czy si€ z tym przypadkiem, zapisa€Z ig€S€ w k€ciku oka, by€Saby ona przestrog€ dla !tego, kto wzi€€Sby j€ sobie za przyk€Sad. €XDziewczyna spyta€Sa drugiego i trzeciego €Vebraka i odpowiedzieli jej podobnie jak pierwszy. Potem dodali jeszcze: €XKa€Vdy z nas pochodzi z innego kraju i doprawdy, dzieje nasze s€ zadziwiaj€ce, a przypadki niezwyk€Se. €YRzek€Sa na to dziewczyna: €XKa€Vdy z was opowie nam swoj€ przygod€ i "wyja€Rni, dlaczego zjawi€S si€ u nas, a potem przyg€Sadzi sobie "g€Sow€ i odejdzie swoj€ drog€! €Y Pierwszy wyst€pi€S jednak !tragarz, kt€Try tak powiedzia€S: €XO pani moja, ja jestem tragarzem. Kaza€Sa mi nie€R€Z towary ta oto dziewczyna, kt€Tra czyni€Sa zakupy, ona te€Vprzyprowadzi€Sa mnie tu i zdarzy€So mi si€ z wami to, co si€ zdarzy€So. Taka jest moja przygoda i na tym koniec. €Y I rzek€Sa do niego dziewczyna: €XPrzyg€Sad€W sobie g€Sow€ i odejd€W! €Y Ale tragarz rzek€S: !€XNa Allacha, nie p€Tjd€ st€d, a€V us€Sysz€ opowiadania moich towarzyszy! €Y Wtedy wyst€pi€S pierwszy €Vebrak i m€Twi€S do dziewczyny:Opowiadanie pierwszego €Vebraka Wiedz, o pani, €Ve przyczyna tego, i€V mam zgolon€ brod€ i niewidome oko, jest taka: M€Tj #ojciec by€S kr€Tlem i mia€S brata, r€Twnie€V kr€Tla, lecz w innym "kraju. I zdarzy€So si€, €Ve moja matka urodzi€Sa mnie w dniu, wkt€Trym urodzi€S si€ te€V syn mego stryja. Potem min€€Sy dni %i d€Sugie lata, a€V doro€Rli€Rmy; ja za€R odwiedza€Sem mego stryja co drugi rok Pozostawa€Sem u niego przez kilka miesi€cy. A gdy kiedy€R go odwiedzi€Sem, syn mego stryja okaza€S mi wielkie powa€Vnie, zabi€S dla mnie owc€, ods€czy€S wino i usiedli€Rmy, aby si€ napi€Z. A skoro zapanowa€S nad nami trunek, rzek€S do mnie: €XO synumego stryja, potrzebuj€ twej pomocy w bardzo wa€Vnej !sprawie i pragn€, aby€R mi si€ nie sprzeciwia€S w tym, co "chc€ uczyni€Z. €YOdrzek€Sem: €XZ ca€Sego serca! €Y, a on !zaprzysi€g€S mnie uroczy€Rcie i w tej€Ve chwili wsta€S, po czym oddali€S si€ na pewien czas. P€T€Wniej wr€Tci€S, a za nim post€powa€Sa jaka€R niewiasta, strojna i pachn€ca wonno€Rciami, a suknia jej nale€Va€Sa do szat bardzo kosztownych. I gdy niewiasta wci€€V sz€Sa za nim, syn mego stryja zwr€Tci€S si€ do mnie #m€Twi€c: €XZabierz t€ kobiet€ i id€W przede mn€ na taki to a !taki cmentarz. €Y Opisa€S mi €Tw cmentarz, tak €Ve mog€Sem go "pozna€Z, i powiedzia€S: €XPodejd€Wz ni€ do grobowca i czekaj tam na mnie. €YNie mog€Sem si€ mu sprzeciwi€Z i odm€Twi€Z jego pro€Rbie z powodu przysi€gi, #kt€Tr€ z€So€Vy€Sem. Zabra€Sem tedy"niewiast€ i szed€Sem z ni€, a€V przyby€Sem na €Tw cmentarz €[ja i ona. Zaledwie usiedli€Rmy tam,przyszed€S syn mego stryja. Mia€S z sob€ garnek z wod€, "worek z gipsem i kilof. Uj€€S €Twkilof, podszed€S do grobu znajduj€cego si€ po€Rrodku cmentarza, otworzy€S go i zdj€€S z niego kamienie odk€Sadaj€c je na bok, a potemkopa€S kilofem w ziemi, a€V ods€Soni€S p€Syt€ kamienn€ wielko€Rci drzwi, a wtedy "okaza€So si€, €Ve by€Sy pod ni€ kr€te schody. W€Twczas "zwr€Tci€S si€ do niewiasty daj€c jej znak i m€Twi€c: €XOto masz, co wybra€Sa€R €Y, a ona zesz€Sa po owych schodach w d€T€S, on za€R odwr€Tci€S si€ do mnie i rzek€S: €XSynu mego stryja, wype€Snij twoje przysi€gi i #kiedy ja ju€V tam zejd€, po€S€T€V kamie€U z powrotem, zasyp ziemi€ tak, jak by€So, i w ten spos€Tb spe€Sni si€ twoje dobrodziejstwo. A z tego gipsu, kt€Try jest w worku, i z wody, kt€Tra jest w garnku, wymieszaj zapraw€; zalep ni€ szczeliny pomi€dzy kamieniami, aby wszystko by€Sojak przedtem i aby nikt nic nie"zauwa€Vy€S i nie powiedzia€S: €]Tojest nowy otw€Tr, a grobowiec jest stary. €^ Przez ca€Sy rok bowiem przygotowywa€Sem tu !co€R, o czym wie tylko Allach. I to ju€V jest wszystko, czego od ciebie potrzebuj€. €YA potemjeszcze doda€S: €XNiech Allach sprawi, aby€R si€ nie martwi€S moj€ nieobecno€Rci€, synu mego stryja! €Y, i zszed€S po schodach. Gdy tylko znikn€€S mi!z oczu, wsta€Sem, po€So€Vy€Sem z powrotem kamie€U i uczyni€Sem, co mi przykaza€S, tak €Ve grobowiec wygl€da€S jak !przedtem. P€T€Wniej wr€Tci€Sem dopa€Sacu mego stryja. Stryj by€S wtedy na polowaniu i€Sowach, ja za€R przespa€Sem noc, a kiedy nasta€S ranek, przypomnia€Sem sobie ubieg€Sy !wiecz€Tr i to, co wydarzy€So si€w tym czasie pomi€dzy mn€ a synem mego stryja. I €Va€Sowa€Sem tego, co uczyni€Sem, ale €Val by€S ju€V daremny. Potem poszed€Sem na cmentarz i szuka€Sem tego grobowca, ale nie mog€Sem go rozpozna€Z i chocia€V nie ustawa€Sem w poszukiwaniach a€V do zapadni€cia nocy, nie znalaz€Sem go jednak. Powr€Tci€Sem wi€c do pa€Sacu, nie mog€Sem je€R€Z ani pi€Z, a my€Rli moje zaj€te by€Sy synem mego stryja, gdy€V nie !wiedzia€Sem, co si€ z nim dalej !sta€So. Martwi€So mnie to wielce,sp€dzi€Sem noc w smutku a€V dorana i poszed€Sem po raz drugi na cmentarz, rozmy€Rlaj€c nad tym, co uczyni€S syn mego stryja, i €Va€Suj€c, €Ve go us€Sucha€Sem. Obejrza€Sem wszystkie grobowce, ale nie rozpozna€Sem pomi€dzy nimi tamtego, i cho€Z przez siedem dni trwa€Sem w poszukiwaniach, nie odnalaz€Sem do niego drogi. W€Twczas wzm€Tg€S si€ m€Tj smutek, tak €Ve by€Sem bliski szale€Ustwa i nie znalaz€Sem innego wyj€Rcia jak wyjazd i powr€Tt do mego ojca. Ale kiedy przyby€Sem do stolicy mego ojca, rzuci€S si€ na mnie oddzia€S czuwaj€cy przy bramie i zwi€zano mi r€ce na plecach. Zdziwi€Sem si€ tym niezmiernie, bo przecie€V by€Semsynem w€Sadcy tego miasta, a oni byli s€Sugami mego ojca i moimi poddanymi. Lecz ogarn€€S mnie wielki strach przed nimi i rzek€Sem do siebie: €XCo te€V zdarzy€So si€ memu ojcu? €Y Potem spyta€Sem tych ludzi, kt€Trzy mi€ zwi€zali, o przyczyn€ tego wszystkiego, oni jednak nie dali mi odpowiedzi. Dopiero p€T€Wniej rzek€S do mnie jeden z nich, niegdy€R m€Tj s€Su€V€cy: €XLos zdradzi€S twego ojca. Sprzeniewierzy€So mu si€ wojsko, a wezyr zabi€S go. My za€R oczekiwali€Rmy tu na twoje przybycie. €Y I prowadzili mnie nieprzytomnego po us€Syszeniu tej wiadomo€Rci o losie mego ojca, a€V stan€€Sem przed wezyrem, kt€Try go zabi€S. Pomi€dzy nami istnia€Sa dawna !nieprzyja€W€U, kt€Trej przyczyna by€Sa taka: By€Sem kiedy€R rozmi€Sowany w strzelaniu z kuszy i zdarzy€So si€ pewnego dnia, €Ve ja sta€Sem na tarasie mego pa€Sacu, a wezyr u siebie.I wtem jaki€R ptak usiad€S na tarasie pa€Sacu wezyra, !chcia€Sem wi€c ustrzeli€Z ptaka, lecz pocisk chybi€S i trafi€S w oko wezyra, wybijaj€c je, takjak chcia€S tego los i przeznaczenie. A poeta tak o tym rzecze: Zg€Td€W si€ z twoim przeznaczeniem, czy€U wedle swej woli, A dzia€Sanie losu twego niech ci€ zadowoli. Niczym nie martw si€ zanadto i niczym si€ nie ciesz, Nie jest bowiem wiekuista €Vadna rzecz na €Rwiecie. A inny powiada: Ka€Vdy kroczy €Rcie€Vk€, co mu przeznaczona, Jako los nam ka€Ve, przez €Vycie idziemy. Gdy los pisa€S komu€R, €Ve tu kiedy€R skona, Tego €Rmier€Z nie spotka w €Vadnej innej ziemi. I €Vebrak m€Twi€S dalej: Kiedy wybi€Sem wezyrowi oko, €Tw nie!m€Tg€S nic powiedzie€Z, bo ojciec"m€Tj by€S kr€Tlem tego kraju, ale sta€So si€ to przyczyn€ nieprzyja€Wni pomi€dzy nami. Gdy wi€c stan€€Sem zwi€zany przed wezyrem, rozkaza€S !€Rci€€Z mi g€Sow€. Rzek€Sem mu wtedy: €XCzy chcesz mnie niewinnego zabi€Z? €Y Odrzek€S; €XJaka€V wina jest wi€ksza od tej? €Y, i wskaza€S na sw€Tj pusty oczod€T€S. Rzek€Sem do niego: €XUczyni€Sem to niechc€cy! €Y, a wezyr powiedzia€S; €XJe€Veli nawet uczyni€Se€R to niechc€cy, ja uczyni€ ci to naumy€Rlnie! €YPotem rzek€S jeszcze: €XPodprowad€Wcie go do mnie! !€YS€Sudzy spe€Snili polecenie, a wezyr si€gn€€S palcem ku mojemu lewemu oku i wy€Supi€S je. Od tego to czasu jestem jednooki, tak jak mnie widzicie. Potem wezyr kaza€S mnie jeszcze zwi€za€Z, w€So€Vy€Z do !skrzyni i rzek€S do kata: €XWe€W go i wynie€R za miasto. Tam wyjmij miecz, zabij go i rzu€Z zwierz€tom na po€Varcie! €YWyruszy€S wi€c kat wraz ze mn€ i szed€S tak d€Sugo, a€V znalaz€S si€ poza miastem. Tam wyj€€S mnie ze skrzyni (a mia€Sem skr€powane obie r€ce i#obie nogi)i chcia€S mnie zabi€Z. I zap€Saka€Sem, a potem wypowiedzia€Sem ten oto wiersz: Mia€Sem was za pancerz w€Sasny, tarcz przed strza€S€ wra€V€, "A wy byli€Rcie strza€Sami, kt€Tre we mnie ra€V€. Wam ufa€Sem by€S, podleg€Sy z€Sego losu gniewom, Prawej r€ce si€ zdawa€So, €Ve€Rcie r€k€ lew€. Niechby usta wasze gani€Z ju€V mnie zaprzesta€Sy, Wr€Tg jedynie niechby miota€S we mnie zgubne strza€Sy. !Gdy nikczemno€R€Z nieprzyjaci€T€Sjeno z€So mi czyni, Wy cho€Z sta€Ucie na uboczu: nize mn€, ni z nimi. M€Twi€Sem tak€Ve i te wiersze: Bracia, com ich mia€S za puklerz mnie os€Saniaj€cy, Dla mych wrog€Tw byli najlepszym z puklerzy. Uwierzy€Sem, €Ve s€ strza€S€ niechybn€ a celn€ €[ Byli strza€S€, kt€Tra w moje serce mierzy. !Skoro kat us€Sysza€S m€Tj wiersz €[a by€S on przedtem katem u mojego ojca, ja za€R wy€Rwiadcza€Sem mu nie raz #€Sask€ €[ rzek€S: €XO panie m€Tj, c€T€V mog€ uczyni€Z? Jestem niewolnikiem, kt€Tremu wydano rozkaz! €YP€T€Wniej jednak powiedzia€S do mnie: €XUchod€W z€Vyciem i nie wracaj do tej ziemi, bo zginiesz sam i zgubisz mnie wraz z sob€, takjak m€Twi poeta: "Gdy nieszcz€€Rcie ci€ dopad€So, uchod€W, bracie, ca€So, A dom niechaj op€Sakuje jeno budowniczy. W zamian za tw€ ziemi€ znajdziesz innych ziem niema€So, Lecz za €Vycie w zamian €Vycia nikt ci nie u€Vyczy. Tym dziwuj€ si€, co €Vyj€ w poni€Venia domu, A nie w wolnej i rozleg€Sej Allacha krainie. Je€Rli tutaj, nie gdzie indziej €Rmier€Z pisana komu, Tego €Rmier€Z dogoni€Z mo€Ve w tej ziemi jedynie. "Nie nab€dzie lew pot€gi ni si€Sy nie wznieci, P€Tki gro€Wbie, co na€U czyha, nie wyjdzie naprzeciw. €Y Kiedy powiedzia€S mi to, uca€Sowa€Sem mu r€ce i nie wierzy€Sem w swe ocalenie, dop€Tki nie oddali€Sem si€, a strata oka wyda€Sa mi si€ bez znaczenia wobec tego, €Ve unikn€€Sem €Rmierci. I w€drowa€Sem, a€V w ko€Ucu przyby€Sem do miasta mego !stryja. Wst€pi€Sem do pa€Sacu i powiadomi€Sem stryja o tym, cospotka€So mego ojca, a tak€Ve o tym, co mnie si€ przydarzy€So, i €Ve wy€Supiono mi oko. I zap€Saka€S m€Tj stryj gorzko, a potem rzek€S: €XDoda€Se€R oto trosk€ do mojej troski i smutek do mego smutku. Syn m€Tj znikn€€S bowiem przed wielu dniami i nie wiem, co mu si€ przytrafi€So, a nikt nie mo€Ve mi udzieli€Z o nim wiadomo€Rci. €YI p€Saka€S, a€V straci€S przytomno€R€Z. A gdy przyszed€S do siebie, rzek€S: !€XSynu, martwi€ si€ ogromnie z powodu mojego syna, a ty, opowie€Rci€ o tym, co zdarzy€Sosi€ twemu ojcu i tobie, "doda€Se€R jeszcze jedn€ bole€R€Z !do mej bole€Rci. Jednak€Ve, m€Tj synu, straci€Se€R tylko oko, a nie €Vycie! €Y Po tym, co rzek€S mi stryj, nie mog€Sem ju€V milcze€Z o sprawie jego syna i opowiedzia€Sem €[ mu wszystko, co si€ zdarzy€So. !A stryj m€Tj ucieszy€S si€, gdy mu to powiedzia€Sem, bo oto $us€Sysza€S wreszcie jak€€R wie€R€Z o swoim synu i rzek€S: €XPoka€V mi ten grobowiec. €YOdpar€Sem: $€XStryju, kln€ si€ na Allacha, €Venie trafi€ do niego, bo wiele razy chodzi€Sem tam po tym zdarzeniu, aby go odszuka€Z, i nie rozpozna€Sem go! €YPotem poszli€Rmy, ja i m€Tj stryj, na cmentarz. Tam rozgl€da€Sem si€na prawo i lewo i nagle rozpozna€Sem €Tw grobowiec, kunaszej wielkiej rado€Rci. Podeszli€Rmy do grobu, usun€li€Rmy ziemi€, podnie€Rli€Rmy kamie€U i zeszli€Rmy wraz ze stryjem w d€T€S po pi€€Zdziesi€ciu stopniach. A skoro dotarli€Rmy "do ko€Uca schod€Tw, wzni€Ts€S si€ przed nami dym i zas€Soni€S nam oczy. Wtedy stryj m€Tj wyrzek€Ss€Sowa, kt€Tre sprawiaj€, €Ve ten, kto je wypowie, nie l€ka "si€ niczego: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! €Y Potem poszli€Rmy dalej i znale€Wli€Rmy si€ w komnacie wype€Snionej m€k€, zbo€Vem, €Vywno€Rci€ i innymi rzeczami, a po€Rrodku dostrzegli€Rmy zas€Son€ opuszczon€ nad €So€Vem. Stryj #m€Tj zajrza€S do €So€Va i znalaz€S tam swego syna i niewiast€, kt€Tra zesz€Sa tu wraz z nim. Le€Veli w swoich obj€ciach, zmienieni w czarny w€giel, jakgdyby zostali wrzuceni w p€Son€c€ studni€. Stryj, ujrzawszy to, plun€€S swemu synowi w twarz i rzek€S: €XZas€Su€Vy€Se€R na to, nikczemniku! Lecz jest to dopiero kara z tego €Rwiata, a pozostaje jeszcze kara na tamtym €Rwiecie, ci€€Vsza i wieczna... €YPotem stryj m€Tj obut€ stop€ kopn€€S swego syna, kt€Try le€Va€S jak czarny w€giel, ja za€R by€Sem zdumionytym, €Ve go kopn€€S, i zasmuci€So mnie, €Ve syn mego stryja zmieni€S si€ wraz z t€ dziewczyn€ w czarny w€giel. Potem rzek€Sem: €XNa Allacha, stryju, usu€U gniew z twego serca! Serce moje i my€Rl ogarn€€S smutek z powodu tego, co zdarzy€So si€ twemu !synowi i €Ve zosta€S z niego i z tej dziewczyny czarny w€giel. Czy€V nie wystarczy ci to, co go spotka€So, €Ve jeszcze kopiesz go trzewikiem? €Y Rzek€S stryj: €XBratanku, ten oto m€Tj syn od m€Sodych lat p€Son€€S mi€So€Rci€ do swojej siostry. Trzyma€Sem go wi€c z dala od niej, ale w duchu my€Rla€Sem, €Ve s€ jeszcze dzie€Zmi. Lecz kiedy doro€Rli, dopu€Rcili si€ czynu ohydnego, a gdy us€Sysza€Sem o tym, nie mog€Sem uwierzy€Z. Zgani€Sem mego syna ostro i powiedzia€Sem mu: €]Wystrzegaj si€ tego czynu haniebnego, kt€Trego nie "pope€Sni€S nikt przed tob€ i nie pope€Sni nikt po tobie, inaczej bowiem b€dziemy zha€Ubieni "pomi€dzy kr€Tlami i poni€Veni a€Vdo €Rmierci, a wie€R€Z o nas rozniesie si€ wraz z karawanami. Uwa€Vaj wi€c, aby€R si€ zn€Tw nie dopu€Rci€S podobnego czynu, bo rozgniewam si€ na ciebie i ka€V€ ci€ zabi€Z! €^ Potem "roz€S€czy€Sem ich, ale ta pod€Sa kocha€Sa swego brata wielk€ !mi€So€Rci€, a szejtan opanowa€S "ich oboje. Gdy za€R m€Tj syn si€ przekona€S, €Ve oddzieli€Sem go od niej, przygotowa€S to miejsce ukryte pod ziemi€ i naznosi€S do niego €Vywno€Rci, kt€Tr€ tu widzisz. Potem wykorzysta€S moj€ !nieobecno€R€Z, kiedy uda€Sem si€na polowanie, i przyszed€S !tutaj z siostr€. Ale dosi€g€Sa ich sprawiedliwo€R€Z Allacha S€Sawionego i Najwy€Vszego "€[spali€S ich oboje, lecz kara na !tamtym €Rwiecie b€dzie ci€€Vszajeszcze i wieczna! €YPotem "stryj zap€Saka€S, a ja p€Saka€Sem "razem z nim. I rzek€S: €XTeraz ty jeste€R moim synem zamiast !niego! €Y A ja duma€Sem chwil€ o€Rwiecie i jego sprawach, o zab€Tjstwie mego ojca dokonanym przez wezyra, kt€Try zaj€€S potem jego miejsce, o stracie oka i o tym,co z najdziwniejszych przypadk€Tw przytrafi€So si€ synowi mego stryja. I zn€Tw #zap€Saka€Sem. P€T€Wniej wyszli€Rmy,po€So€Vyli€Rmy z powrotem kamie€U i zasypali€Rmy ziemi€, !zostawiaj€c gr€Tb tak, jak by€S przedtem, i udali€Rmy si€ do naszego pa€Sacu. Zaledwie tam usiedli€Rmy, gdy oto us€Syszeli€Rmy d€Wwi€ki !b€bn€Tw i tr€b i szcz€k broni !wojska, a €Rwiat nape€Sni€S si€ kurzem i py€Sem spod kopyt "koni. I zam€ci€S nam si€ rozum, zania, iec, st liwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB<p~C Ѓ=юі c €ц>фI c I?-H c Ќ@u) c AŒ4ц ^ r!bo nie wiedzieli€Rmy, co zasz€So,a gdy kr€Tl spyta€S o wie€Rci, powiedziano mu, €Ve wezyr i zab€Tjca jego brata zebra€S !wojsko i przyszed€S w€Sa€Rnie ze swoj€ armi€, aby uderzy€Z niespodziewanie na miasto, a mieszka€Ucy nie posiadaj€c !si€Sy, aby ich odeprze€Z, poddaliim si€. I rzek€Sem do siebie: €XJe€Veli wpadn€ w jego r€ce, zabije mnie! €YOgarn€€S mnie strach, przypomnia€Sem sobie, co zdarzy€So si€ memu ojcu i matce, i nie wiedzia€Sem, co czyni€Z. Gdybym si€ bowiem pokaza€S, poznaliby mnie ludziew mie€Rcie, a €Vo€Snierze mego ojca chcieliby mnie zabi€Z i zg€Sadzi€Z. I nie znalaz€Sem innego ratunku jak zgolenie brody. Zgoli€Sem j€ wi€c, zmieni€Sem str€Tj i opu€Rci€Sem miasto, udaj€c si€ do tego grodu w nadziei, €Ve mo€Ve kto€Rzaprowadzi mi€ do W€Sadcy Wiernych, kt€Try jest namiestnikiem Pana €_wiat€Tw, abym mu opowiedzia€S moje przygody i co mnie spotka€So. Przyby€Sem do waszego miasta tej w€Sa€Rnie nocy i stan€€Sem bezradny, nie wiedz€c, dok€d "mam i€R€Z dalej. I oto zatrzyma€S si€ przy mnie ten €Vebrak. Pozdrowi€Sem go i rzek€Sem: €XJestem tu obcy €Y, on za€R !odpar€S: €XJa tak€Ve jestem obcy.€YA podczas gdy my rozmawiali€Rmy w ten spos€Tb, "zbli€Vy€S si€ do nas trzeci nasz towarzysz, pozdrowi€S nas i rzek€S: €XJestem tu obcy. €Y Odpowiedzieli€Rmy mu: €XI my jeste€Rmy obcy €Y, po czym ruszyli€Rmy dalej razem. Ale zaskoczy€Sa nas ciemno€R€Z, a los przywi€Td€S nas ku wam. Oto jaka by€Sa przyczyna tego, €Ve brod€ mam zgolon€ i wy€Supione oko. I rzek€Sa dziewczyna: $€XPrzyg€Sad€W sobie g€Sow€ i id€W! %€YOdrzek€S: €XNie p€Tjd€, p€Tki nie us€Sysz€ opowie€Rci tamtych. €YWszyscy byli zdumieni "opowie€Rci€ €Vebraka, kalif za€R rzek€S do D€Vafara: €XNa Allacha, nie widzia€Sem nigdy czego€R takiego, jak to, co przydarzy€So si€ temu €Vebrakowi. €Y Potem wyst€pi€S drugi €Vebrak, uca€Sowa€S ziemi€ i m€Twi€S: Opowiadanie drugiego €Vebraka O pani, ja tak€Ve nie urodzi€Semsi€ €Rlepy, lecz prze€Vy€Sem niezwyk€S€ przygod€. A gdyby #j€ zapisa€Z ig€S€ w k€ciku oka, by€Saby przestrog€ dla tego, kto wzi€€Sby j€ sobie za przyk€Sad. Ja tak€Ve by€Sem !kr€Tlem i synem kr€Tla. Czyta€SemKoran wed€Sug siedmiu przekaz€Tw i ksi€gi najwi€kszych m€drc€Tw, studiowa€Sem nauk€ o gwiazdach i s€Sowa poet€Tw i zajmowa€Sem si€ r€T€Vnymi ga€S€ziami wiedzy, a€V prze€Rcign€€Sem ludzi moich czas€Tw, a moje pismo przewy€Vsza€So pismo innych %kaligraf€Tw. I rozesz€Sa si€ wie€R€Zo mnie po rozmaitych prowincjach i krajach, i !dotar€Sa do r€T€Vnych w€Sadc€Tw. Us€Sysza€S o mnie tak€Ve kr€Tl Indii i wys€Sa€S do mego ojca pos€Sa z darami i kosztowno€Rciami godnymi kr€Tl€Tw, prosz€c, abym go odwiedzi€S. Ojciec przygotowa€S dla mnie sze€R€Z statk€Tw, kt€Trymi podr€T€Vowali€Rmy po morzu przez ca€Sy miesi€c, a€V dop€Syn€li€Rmy do l€du. Wtedy wyprowadzili€Rmy konie, kt€Tre mieli€Rmy z sob€ na statku, i objuczyli€Rmy dziesi€€Z wielb€S€d€Tw darami. A ledwie uszli€Rmy niewielki kawa€Sek drogi, gdy oto pojawi€Sa si€ chmura py€Su, wznios€Sa si€, !zawirowa€Sa i wype€Sni€Sa ca€S€ okolic€, pozostaj€c tak przez chwil€. Potem py€S opad€S, a spod niego wynurzy€So si€ sze€R€Zdziesi€ciu je€Wd€Wc€Tw, podobnych srogim lwom. Przygl€dn€li€Rmy si€ im i spostrzegli€Rmy, €Ve byli to koczownicy uprawiaj€cy rozb€Tj na drogach. Oni za€R !ujrzeli, €Ve jest nas niewielu i €Ve mamy z sob€ dziesi€€Z #juk€Tw z darami dla kr€Tla Indii, iprzygalopowali ku nam, kieruj€c w€S€Tcznie w nasz€ stron€. I j€li€Rmy dawa€Z im znaki palcami, a potem zawo€Sali€Rmy do nich: €XJeste€Rmy pos€Sami do wielkiego kr€Tla Indii, nie czy€Ucie nam krzywdy! €Y Ale tamci odrzekli: €XNie jeste€Rmy w jego kraju anipod jego panowaniem €Y, i zabili cz€€R€Z niewolnik€Tw, a reszta uciek€Sa. Ja tak€Ve im uszed€Sem, cho€Z otrzyma€Sem "ci€€Vk€ ran€, ale beduini ju€V nie zwracali na nas uwagi, !zaj€ci mieniem i darami, kt€Tre wie€Wli€Rmy z sob€. I szed€Sem tak, nie wiedz€c, dok€d si€ uda€Z. Przedtem by€Sem mo€Vny, teraz zosta€Sem poni€Vony. W€drowa€Sem wi€c, a€V dotar€Sem do szczytu pewnej g€Try i znalaz€Sem tam schronienie w jaskini a€V do nadej€Rcia dnia. Potem w€drowa€Sem dalej, a€V przyby€Sem do miasta pi€knie zabudowanego, kt€Tre opu€Rci€Saju€V zima wraz z ch€Sodem, a zawita€Sa tam wiosna z kwiatami. Ucieszy€Sem si€, €Ve przyszed€Sem do tego miasta, bo by€Sem ju€V zm€czony drog€ i poblad€Sy ze zmartwienia, gdy€V losy moje uleg€Sy odmianie!i nie wiedzia€Sem, dok€d by si€ uda€Z. W€Sa€Rnie przechodzi€Sem obok krawca siedz€cego w swym kramie i pozdrowi€Sem go,a on odda€S mi pozdrowienie, !powita€S mnie i pocz€€S ze mn€ €Vyczliwie rozmawia€Z. Spyta€S mnie o przyczyn€, dla kt€Trej opu€Rci€Sem rodzinny kraj, a ja opowiedzia€Sem mu o tym, co mi si€ zdarzy€So od pocz€tku do ko€Uca. Krawiec zatroska€S si€ bardzo z mego powodu i rzek€S: €XM€Sodzie€Ucze, nie rozpowiadaj o twoich przypadkach, l€kam si€ bowiem o ciebie, dlatego €Ve kr€Tl tego miasta jest jednym znajwi€kszych wrog€Tw twojego ojca i poprzysi€g€S mu zemst€ !krwi. €YPotem krawiec przyni€Ts€S!mi po€Vywienie i nap€Tj. Jad€Sem tedy, a on jad€S wraz ze mn€ i rozmawiali€Rmy do nadej€Rcia nocy. Wtedy uprz€tn€€S dla mnie miejsce w swoim warsztacie i przyni€Ts€S mi potrzebne rzeczy, a "mianowicie €So€Ve i przykrycie. I pozostawa€Sem u krawca trzy dni, po czym powiedzia€S do mnie: €XCzy nie znasz jakiego rzemios€Sa, aby zacz€€Z zarabia€Z? €Y Odrzek€Sem: €XJestem prawnikiem, uczonym, kaligrafem i matematykiem €Y, a krawiec powiedzia€S: €XZaprawd€, na twoje umiej€tno€Rci nie ma popytu w naszym mie€Rcie, jak i nie ma unas nikogo, kto by zna€S nauki !lub sztuk€ pisania; ludzie tutajpotrafi€ jedynie zarabia€Z pieni€dze. €YZawo€Sa€Sem: €XNa Allacha, ja nie umiem nic pr€Tcztego, co wymieni€Sem €Y, a krawiec powiedzia€S: €XPrzepasz si€ tedy, we€W siekier€ i powr€Tz i zbieraj w stepie "drzewo na opa€S, aby€R si€ m€Tg€Swy€Vywi€Z, do czasu kiedy uwolni ci€ Allach. I nie opowiadaj nikomu o sobie, bo ci€ zabij€. €YPotem krawiec kupi€S mi siekier€ i powr€Tz i wys€Sa€S mnie wraz z kilkoma drwalami, zlecaj€c im opiek€ nade mn€. Chodzi€Sem wi€c z nimi, zbiera€Sem drzewo i powraca€Sem z €Sadunkiem na g€Sowie, sprzedawa€Sem to za !p€T€S denara i cz€€R€Z tej sumy wydawa€Sem na po€Vywienie, a %cz€€R€Z odk€Sada€Sem. I sp€dzi€Sem w ten spos€Tb ca€Sy rok. A gdy po up€Sywie roku poszed€Sem pewnego dnia jak "zwykle w step i zag€S€bi€Sem si€we€U, aby zbiera€Z drzewo, napotka€Sem tam zaro€Rla krzew€Tw, a w nich wiele chrustu na opa€S. Wszed€Sem w owe zaro€Rla, zbli€Vy€Sem si€ do jakiego€R drzewa i zacz€€Sem kopa€Z wok€T€S niego, odrzucaj€c ziemi€ od korzeni, kiedy nagle siekiera moja uderzy€Sa w miedzian€ obr€cz. Oczy€Rci€Sem j€ z ziemi i zobaczy€Sem, €Ve tkwi w spuszczanych drewnianych drzwiach. Podnios€Sem te drzwi, a pod nimi ukaza€Sy si€ schody. "Zszed€Sem wi€c po nich na d€T€S iujrza€Sem bram€, a gdy j€ min€€Sem zobaczy€Sem zamek solidnej budowy, w nim z a€R z nal az€S em dziewczyn€ podobn€ wspania€Sej perle. Widok jej oddala€S od serca wszystek smutek, trosk€ i zmartwienie. A skoro ujrza€Sem j€, pad€Sem na kolana przed jejStw€Trc€, w podziwie dla !pi€kno€Rci i wdzi€ku, kt€Trych #jej udzieli€S. Ona za€R spojrza€Sa !na mnie i rzek€Sa: €XCzy jeste€R cz€Sowiekiem, czy d€Vinnem? €Y Odpar€Sem: €XJestem cz€Sowiekiem €Y, a ona pyta€Sa %dalej: €XKt€T€V przywi€Td€S ci€ w tomiejsce, gdzie przebywam ju€V dwadzie€Rcia pi€€Z lat, a nie zdarzy€So mi si€ w tym czasie ujrze€Z tu cz€Sowieka? €Y Gdy us€Sysza€Sem jej s€Sowa, odkry€Sem, €Ve s€ pe€Sne s€Sodyczy, i rzek€Sem: €XO pani !moja, Allach przywi€Td€S mi€ do twej siedziby, aby rozproszy€Z m€Tj smutek i trosk€. €YI opowiedzia€Sem jej, co mi si€ przydarzy€So od pocz€tku do ko€Uca, a dziewczyna zap€Saka€Sa, bo po€So€Venie, w !jakim si€ znalaz€Sem, wzbudzi€Sow niej wsp€T€Sczucie. Potem rzek€Sa: €XJa tak€Ve opowiem ci moj€ przygod€. Wiedz zatem, €Ve jestem c€Trk€#kr€Tla najdalszych cz€€Rci Indii, pana Wysp Hebanowych. "Ojciec m€Tj za€Rlubi€S mi€ synowimego stryja, ale w noc za€Rlubin porwa€S mnie ifrit imieniem D€Vard€Varis ibn !Rad€Vmus ibn Iblis i ulecia€S ze mn€ w powietrze, a potem wyl€dowa€S w tym oto miejscu. Przyni€Ts€S tu wszystko potrzebne z ozd€Tb, szat, !tkanin, sprz€t€Tw, po€Vywienia inapoj€Tw i przychodzi do mnie #raz na dziesi€€Z dni, by sp€dzi€Z przy mnie jedn€ noc. A um€Twi€S si€ ze mn€, €Ve gdybym czego€Rpotrzebowa€Sa we dnie albo w nocy, mam dotkn€€Z r€k€ tych !dwu linijek pisma nad wn€k€. I "nim podnios€ r€k€, ju€V widz€ go przy sobie. Dzi€R w€Sa€Rnie min€€Sy cztery dni, od kiedy ifrit by€S u mnie, a jeszcze sze€R€Z dni pozosta€So do jego przyj€Rcia. Czy chcesz zosta€Z u!mnie przez pi€€Z dni i odej€R€Z dopiero dzie€U przed jego przybyciem? €YUradowa€Sem si€ iodpowiedzia€Sem: €XTak! €YWtedy dziewczyna #wsta€Sa, wzi€€Sa mnie za r€k€ i poprowadzi€Sa przez sklepione odrzwia do pi€knej i mi€Sej !€Sa€Wni. Ujrzawszy t€ €Sa€Wni€ zdj€€Sem szaty, a dziewczyna zrzuci€Sa swoje r€Twnie€V i usiad€Sa na macie, a mnie posadzi€Sa obok siebie. Potem przynios€Sa sorbet i da€Sa mi "pi€Z, a p€T€Wniej poda€Sa jedzenie#i zacz€li€Rmy je€R€Z rozmawiaj€c.Wreszcie dziewczyna rzek€Sa do mnie: €X€_pij teraz i odpoczywaj, bo przecie€V jeste€R zm€czony. €Y Po€So€Vy€Sem si€ tedy, o pani, zapominaj€c zupe€Snie o tym, co mi si€ by€So zdarzy€So, i dzi€kuj€c owej dziewczynie. Akiedy si€ obudzi€Sem, zobaczy€Sem, €Ve rozciera moje nogi. "Zawo€Sa€Sem na ni€ i usiedli€Rmy rozmawiaj€c przez chwil€. Potem rzek€Sa: €XNa Allacha, nudzi€Sam si€ sama pod ziemi€ "przez dwadzie€Rcia pi€€Z lat, niemaj€c w tym czasie nikogo, kto by ze mn€ porozmawia€S. Przeto niech b€dzie chwa€Sa Allachowi, kt€Try ci€ do mnie przys€Sa€S. €YI powiedzia€Sa: Wiedz€c, €Ve przyjdziecie do nas, rozpostarliby€Rmy wiernie Wn€trze serca wam pod stopy albo oczu naszych czernie, Rozpostarliby€Rmy lica go€Rciom,kt€Trzy ku nam krocz€, Aby droga wasza prosto wiod€Sawas ku naszym oczom. Gdy wys€Sucha€Sem wiersza dziewczyny, podzi€kowa€Sem jej, a w moim sercu wezbra€Sa !mi€So€R€Z do niej, troska za€R i smutek opu€Rci€Sy mnie. I !siedzieli€Rmy pij€c wino a€V do wieczora. Potem sp€dzi€Sem z dziewczyn€ noc i doprawdy nie widzia€Sem w moim €Vyciu podobnej do niej €[ a rano "zbudzili€Rmy si€ szcz€€Rliwi. I rzek€Sem: €XCzy mam wyrwa€Z ci€spod ziemi i uwolni€Z od tego $d€Vinna? €Y, ale ona za€Rmia€Sa si€!i rzek€Sa: €XB€d€W zadowolony i nie m€Tw nic, bo z ka€Vdych !dziesi€ciu dni jeden tylko jest dla ifrita, a dziewi€€Z dla ciebie. €XJa za€R, opanowany "nami€tno€Rci€, rzek€Sem: €XW tejchwili zniszcz€ wn€k€, nad kt€Tr€ wyryty jest ten napis. Niech przyjdzie ifrit, abym go zabi€S, bo przeznaczeniem !moim jest zabijanie ifrit€Tw! €Y A gdy dziewczyna us€Sysza€Sa moje s€Sowa, wypowiedzia€Sa takie wiersze: O d€€V€cy do roz€S€ki, pora wstrzyma€Z za ni€ po€Rcig, Pora wreszcie ju€V po€So€Vy€Z kres roz€S€ce. B€d€W cierpliwy, wszak na €Rwiecie wiele bywa niewierno€Rci, A roz€S€ka zawsze jest przyja€Wni ko€Ucem. Wys€Suchawszy tego wiersza, niepomny jej s€S€Tw, kopn€€Sem mocno we wn€k€. Kobieta zawo€Sa€Sa: €XIfrit ju€V do nas !przyby€S! Czy€V nie ostrzega€Sam !ci€? Na Allacha, wyrz€dzi€Se€R mi krzywd€, ale teraz ratuj przynajmniej sam siebie i !wyjd€W t€ sam€ drog€, kt€Tr€ tu przyszed€Se€R! €Y I z wielkiego strachu zapomnia€Sem moich trzewik€Tw i siekiery. A kiedy ju€V wyszed€Sem na schody, odwr€Tci€Sem si€ jeszcze, aby zobaczy€Z dziewczyn€ z !ifritem, i ujrza€Sem, jak ziemia #si€ rozst€pi€Sa i wyszed€S z niejifrit o szpetnym wygl€dzie, i rzek€S: €XCo to by€S za ha€Sas, kt€Trym mnie zaniepokoi€Sa€R? Co$ci si€ sta€So? €Y Odrzek€Sa: €XNic !mi si€ nie sta€So poza tym, €Ve !by€So mi duszno i chcia€Sam si€ napi€Z wina, aby odetchn€€Z swobodniej. Wsta€Sam wi€c, aby to uczyni€Z, lecz upad€Sam $na wn€k€. €Y I krzykn€€S na ni€ ifrit: €XK€Samiesz, ladacznico! !€YRozejrza€S si€ po komnacie, a zauwa€Vywszy trzewiki i !siekier€, rzek€S do dziewczyny: €XTe przedmioty nale€Ve€Z mog€ tylko do cz€Sowieka! Kto przyszed€S do ciebie? €Y Odrzek€Sa: €XNie widzia€Sam tegowcze€Rniej jak dopiero w tej "chwili. Mo€Ve to ty przynios€Se€R te przedmioty z sob€? €Y Rzek€S na to ifrit: €XNie zwiod€ mnie te chytre s€Sowa, ty ladacznico! €Y Potem rozkrzy€Vowa€S dziewczyn€ pomi€dzy czterema palami i "zacz€€S j€ bi€Z, chc€c zmusi€Z do wyznania, co si€ sta€So. Ja za€R nie mog€Sem s€Sucha€Z jej p€Saczu i wyszed€Sem po schodach, dr€V€c ze strachu. A gdy dotar€Sem na powierzchni€ ziemi, po€So€Vy€Sem podnoszone drzwi na powr€Tt, tak jak by€Sy,i przykry€Sem ziemi€. €\a€Sowa€Sem bardzo mego czynu, wspominaj€c ow€ dziewczyn€, jej urod€ i to, jak j€ bi€S ten przekl€ty, z kt€Trym prze€Vy€Sa dwadzie€Rcia pi€€Z lat. A bi€S j€ tylko z mojego powodu. Przypomnia€Sem sobie tak€Ve mego ojca i jego kr€Tlestwo, i to, jak sta€Sem si€ drwalem. I wypowiedzia€Sem ten oto wiersz: Je€Rli los ci€ dnia pewnego nieszcz€€Rciem ugo€Rci, Wiedz, bywaj€ dni rozpaczy i dni szcz€€Rliwo€Rci. Potem szed€Sem, a€V przyby€Sem do mojego przyjaciela, krawca, i zasta€Sem go, gdy oczekuj€c mnie siedzia€S jak na roz€Varzonych w€glach. "Rzek€S: €XSp€dzi€Sem wczorajsz€ noc sercem przy tobie i l€ka€Sem si€ o ciebie przez wzgl€d na dzikie zwierz€ta i inne niebezpiecze€Ustwa. Chwa€Sa niech b€dzie Allachowi za twoje ocalenie! €YPodzi€kowa€Sem krawcowi za troskliwo€R€Z, jak€ mnie otacza€S, wszed€Sem do mojej izby i zacz€€Sem rozmy€Rla€Z o tym, co mi si€ zdarzy€So, wyrzucaj€c sobie, €Ve kopn€€Sem w ow€ wn€k€, gdy nagle m€Tj przyjaciel, krawiec, wszed€S do mnie i rzek€S: €XW !sklepie jest jaki€R Pers, kt€Try ci€ poszukuje i ma z sob€ twoj€ siekier€ i trzewiki. Przyby€S z tymi przedmiotami do drwali i powiedzia€S im, €Ve wyszed€S w czasie, kiedy muezzin nawo€Sywa€S do porannej modlitwy i znalaz€S te rzeczy , ale nie wie, do kogo !nale€V€. Po czym za€V€da€S, by go zaprowadzono do w€Sa€Rciciela sanda€S€Tw i siekiery, a drwale przywiedli go do ciebie. Siedzi teraz w moim kramie, wi€c wyjd€W do niego, podzi€kuj i odbierz twoj€ w€Sasno€R€Z. €Y Gdy us€Sysza€Sem te s€Sowa, zblad€Sem i nastr€Tj m€Tj si€ zmieni€S. A gdy trwa€Sem w tym !stanie, rozwar€Sa si€ oto ziemia w mojej izbie i wyszed€S z niej !Pers €[ a by€S nim tamten ifrit. Bi€S ow€ dziewczyn€ straszliwie, ale ona nie wyzna€Sa mu nic. Wzi€€S wi€c #siekier€ i sanda€Sy i rzek€S jej: €XJakem D€Vard€Varis, potomek Iblisa, przyprowadz€ ci $w€Sa€Rciciela siekiery i sanda€S€Tw.€Y Potem poszed€S z tym podst€pnym zamiarem do drwali, dotar€S do mnie i nie zwlekaj€c ani chwili porwa€S mi€, uni€Ts€S si€ ze mn€, !pofrun€€S i wyl€dowa€S. Po czymzapad€S si€ pod ziemi€ i przyby€S ze mn€ do owej komnaty, w kt€Trej by€Sem ju€V przedtem. A ja ze strachu nie wiedzia€Sem, co si€ ze mn€ dzieje. I ujrza€Sem t€ dziewczyn€ obna€Von€, a krew wycieka€Sa jej z bok€Tw. I #pop€Syn€€Sy mi €Szy z oczu. Ifrit za€R chwyci€S dziewczyn€ i zawo€Sa€S: €XDziewko, oto jest tw€Tj kochanek! €Y Spojrza€Sa na mnie i rzek€Sa do !ifrita: €XNie znam go i widz€ go po raz pierwszy w tej chwili. €Y"Ifrit zawo€Sa€S: €XPomimo tej karynie chcesz si€ przyzna€Z! €Y Odrzek€Sa: €XNie widzia€Sam go nigdy w €Vyciu, Allach za€R nie !pozwala mi o nim sk€Sama€Z. €Y I %rzek€S do niej ifrit: €XJe€Rli go nieznasz, we€W ten miecz i zetnij !mu g€Sow€! €YDziewczyna wzi€€Samiecz, podesz€Sa do mnie i stan€€Sa nad moj€ g€Sow€. Da€Sem jej znak brwi€, a €Szy !p€Syn€€Sy mi po policzkach, ona za€R zrozumia€Sa mi€, odpowiadaj€c znakiem, kt€Try #m€Twi€S: €XTo ty uczyni€Se€R mi to wszystko! €YOdpowiedzia€Sem znakiem: €XOto jest czas przebaczenia. €Y A opisa€Z mo€Vna by to tymi s€Sowy: um, zania, iec, st liwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBBp c аC‡ L c 3Dг7 c –E !е c љFп+” c \Gs7џE ПMoje oczy s€ dla mego j€zyka t€Sumaczem, !One objawiaj€ mi€So€R€Z, co mi wsercu p€Sacze. Kiedy€R, kiedy z naszych oczu spad€So €Sez niema€So, Ja milcza€Sem, lecz spojrzenie wszystko powiedzia€So. Gdy mrugn€€Sa na mnie ledwie, poj€€Sem bez s€Sowa, !D€So€U unios€Sem €[ zrozumia€Sa, czym jest d€Soni mowa. Wi€c oczyma wszystko sobie powiadamy wzajem. I milczymy. Serce sercu wszystko niech wyznaje. A gdy dziewczyna zrozumia€Sa moje znaki, wypu€Rci€Sa miecz z!r€ki. Wtedy, o pani moja, ifrit poda€S mnie €Tw miecz i rzek€S: !€XZetnij jej g€Sow€, a puszcz€ ci€ wolno i nie b€d€ ci€ #dr€czy€S. €Y Odrzek€Sem: €XDobrze €Y, wzi€€Sem miecz do r€ki, zbli€Vy€Sem si€ szybko do !dziewczyny i unios€Sem r€k€. A ona przem€Twi€Sa do mnie !znakiem brwi: €XPrzecie€V ja nie €Rci€€Sam tobie g€Sowy! €Y W€Twczas pop€Syn€€Sy mi z oczu €Szy, odrzuci€Sem miecz i #zawo€Sa€Sem: €XO pot€€Vny ifricie i dzielny bohaterze, je€Rli kobieta, maj€c niedoskona€Sy rozum i wiar€, uznaje, €Ve €Rci€cie mi g€Sowy jest niedozwolone, jak€Ve ja mia€Sbym jej to uczyni€Z, zw€Saszcza €Ve nie widzia€Sem jej nigdy w €Vyciu? Nie zrobi€ tego nigdy, nawet gdybym #mia€S wychyli€Z kielich €Rmierci i zguby! €Y #I zawo€Sa€S ifrit: €XMi€So€R€Z was "€S€czy! €Y Po czym wzi€€S miecz i uderzywszy w r€k€ dziewczyny, odr€ba€S j€, potem uczyni€S tak samo z jej drug€ r€k€, a w ko€Ucu "odr€ba€S jej praw€, a p€T€Wniej lew€ nog€. I tak obci€€S dziewczynie cztery ko€Uczyny czterema ci€ciami miecza. A jawidzia€Sem to na w€Sasne oczy i!by€Sem ju€V pewny swej €Rmierci. Dziewczyna za€R mrugn€€Sa do mnie okiem, a ifrit widz€c to zawo€Sa€S: €XZdradzasz mnie twym okiem! €Y, i uderzeniem miecza obci€€S jej g€Sow€. Potem zwr€Tci€S si€ do mnie i rzek€S: €XCz€Sowiecze, nasze prawo zezwala nam zabi€Z "€Von€, je€Rli zdradzi. Porwa€Sem t€ dziewczyn€ w noc jej za€Rlubin, a ona mia€Sa wtedy dwana€Rcie lat i nie zna€Sa nikogo pr€Tcz mnie. I przychodzi€Sem do niej pod !postaci€ Persa co dziesi€€Z dnina jedn€ noc. Ale skoro przekona€Sem si€, €Ve mnie "zdradzi€Sa, zabi€Sem j€. Co za€R do ciebie, to nie mam pewno€Rci, czy oszukiwa€Se€R mnie z ni€ razem, ale na pewno nie puszcz€ ci€ wolno. Mo€Vesz jedynie prosi€Z mnie o co€R. €YUcieszy€Sem si€ tym, o moja pani, i zapragn€€Sem otrzyma€Z przebaczenie. !Rzek€Sem wi€c do ifrita: €XO co mog€ ci€ prosi€Z? €Y Odpar€S: €XWybierz posta€Z, w jak€ mam ci€ zaczarowa€Z: w #psa, os€Sa czy te€V w ma€Sp€? €Y Irzek€Sem do niego, pragn€c, aby mi przebaczy€S: €XNa Allacha, je€Veli mi wybaczysz, Allach daruje ci twoje winy za to, €Ve przebaczy€Se€R muzu€Smaninowi, kt€Try ci€ nie skrzywdzi€S. €Y Ukorzy€Sem si€ przed nim g€S€boko i pozostaj€c w pok€Sonie, rzek€Sem jeszcze: #€XDzieje mi si€ krzywda! €Y Ifrit !odrzek€S: €XNie przed€Su€Vaj tej "rozmowy i nie b€Tj si€ €Rmierci, ale te€V nie oczekuj przebaczenia, bo nie uniknieszzaczarowania. €Y Potem rozwar€Sziemi€ i ulecia€S ze mn€ w powietrze tak wysoko, €Ve €Rwiat pode mn€ wygl€da€S jak miska wody. Wreszcie ifrit postawi€S mnie na jakiej€R !g€Trze, zgarn€€S troch€ ziemi, pomrucza€S nad ni€, wypowiedzia€S zakl€cie i posypa€S mnie t€ ziemi€ #m€Twi€c: €XOpu€R€Z t€ posta€Z, i wejd€W w posta€Z ma€Spy! €YI od #tej chwili sta€Sem si€ stuletni€ ma€Sp€. A skoro ujrza€Sem si€ w tej ohydnej postaci, zacz€€Sem "p€Saka€Z nad sob€, ale znosi€Sem cierpliwie przeciwno€Rci losu, bo wiedzia€Sem, €Ve los nie sprzyja stale jednemu. Zszed€Sem tedy ze szczytu owej g€Try do jej st€Tp i w€drowa€Sem z tego miejsca przez ca€Sy miesi€c, a€V przyby€Sem na brzeg s€Sonego morza. A kiedy sta€Sem tam ju€V chwil€, ujrza€Sem na €Rrodku morza statek, p€dzony pomy€Rlnym wiatrem i zmierzaj€cy do l€du. Ukry€Sem !si€ za ska€S€ na brzegu morza, a gdy statek przybi€S, pobieg€Sem ku niemu, by dosta€Z"si€ na pok€Sad. I rzek€S jeden z tych, co byli na statku: €XZabierzcie st€d to zwierz€ "przynosz€ce nieszcz€€Rcie! €Y, a$kto€R inny rzek€S: €XZabijmy je! €Y,!a jeszcze kto€R: €XZabij€ je tymoto mieczem! €Y, wtedy z€Sapa€Sem za koniec miecza i zacz€€Sem szlocha€Z, a €Szy "p€Syn€€Sy mi z oczu. I ulitowa€S si€ nade mn€ kapitan statku, irzek€S do tamtych: €XO kupcy, ta ma€Spa szuka u mnie schronienia! Oto bior€ j€ pod opiek€ i odt€d jest ju€V pod moj€ piecz€. Niech jej tedy nikt nie krzywdzi i nie !dokucza! €YI by€S dla mnie dobry €Tw kapitan, a cokolwiek m€Twi€S, rozumia€Sem go, spe€Snia€Sem wszystko, czego #€V€da€S, i by€Sem jego s€Sug€ na tym statku. !Wiatr sprzyja€S nam przez pi€€Z !dni, a€V zarzucili€Rmy kotwic€ w pobli€Vu du€Vego miasta, kt€Tre mia€So tak wielu mieszka€Uc€Tw, "€Ve zliczy€Z ich ilo€R€Z m€Tg€Sby tylko Allach Najwy€Vszy. A skoroprzybili€Rmy do brzegu i zakotwiczyli€Rmy nasz statek, przyszli do nas mamelucy kr€Tlatego miasta, a pozdrowiwszy, €Vyczyli kupcom szcz€€Rcia, po czym rzekli: €XNasz kr€Tl przesy€Sa wam pozdrowienia wraz z tym oto zwojem Papieru i prosi, aby ka€Vdy z was napisa€S na nim jedn€ linijk€ €Y, w€Twczas, cho€Z mia€Sem posta€Z ma€Spy, wsta€Semi wyrwa€Sem zw€Tj z r€k kupc€Tw, a oni przestraszyli !si€, €Ve go podr€ i wrzuc€ do "morza, zacz€li wi€c €Saja€Z mniei chcieli mnie zabi€Z. Ja jednak da€Sem im znak, €Ve !pragn€ tak€Ve pisa€Z, a kapitan rzek€S: €XPozw€Tlcie mu, niech pisze! Je€Veli nie potrafi, wygnamy go, ale je€Veli pisze €Sadnie, uznam go za syna, bo zaiste nie widzia€Sem jeszcze ma€Spy rozumniejszej od niego! €Y Wzi€€Sem wi€c pi€Tro, umoczy€Sem je w inkau€Rcie i napisa€Sem linijk€ rodzajem pisma zwanym rika. A by€S to taki oto wiersz: Ju€V pisa€So przeznaczenie o szlachetnych ludzi czynach, Lecz o twej dobroci milczy, o twych cnotach nie wspomina. Gdyby Allach zabra€S ciebie, ca€Sy €Rwiat by osieroci€S, Bo zaiste ojcem jeste€R €Saskawo€Rci i dobroci. I napisa€Sem pismem rihani: "Ma pi€Tro, kt€Tre po ca€Sej ziemi Szerz€c szcz€€Rliwo€R€Z dobra rozdaje, "A palce jego to pi€€Z strumieni. Dobro z nich sp€Sywa we wszystkie kraje. I napisa€Sem pismem sulus: Nie ma w €Rwiecie pisarza, kt€Try by nie umar€S, Ale czas to, co po nim zosta€So, ochrania, !Nie napisz r€k€ swoj€ €Vadnej rzeczy, kt€Tra Nie cieszy€Saby ciebie w chwili zmartwychwstania. I napisa€Sem poni€Vej pismem miszk te wiersze: Otw€Trz ka€Samarz si€Sy oraz szlachetno€Rci, By we€U wla€Z atramentu dobroci, hojno€Rci, I p€Tki mo€Vesz, napisz nim rzecz dobr€, kt€Tra B€dzie zas€Sug€ twoj€ i twojego pi€Tra. Potem odda€Sem kupcom zw€Tj papieru, a oni poszli z nim do kr€Tla. A skoro kr€Tl obejrza€S linijki pisma na zwoju, nie spodoba€So mu si€ €Vadne pismo,tylko moje. I rzek€S do swej €Rwity: €XId€Wcie do tego, kto to !napisa€S, ubierzcie go w t€ oto szat€, posad€Wcie na mu€Sa i przyprowad€Wcie go do mnie przy d€Wwi€ku tr€b! €YA gdy ludzie z kr€Tlewskiej €Rwity us€Syszeli jego s€Sowa, roze€Rmiali si€, kr€Tl za€R wybuchn€€S gniewem i rzek€S: €XJak€Ve to? Ja daj€ wam rozkaz, a wy si€ ze mnie €Rmiejecie?! €Y Odrzekli: €XO kr€Tlu, nie €Rmiejemy si€ z !twoich s€S€Tw, lecz dlatego, €Ve "ten kto to pisa€S, jest ma€Sp€, anie cz€Sowiekiem, i nale€Vy do "kapitana statku. €YI zdumia€S si€ kr€Tl ich s€Sowami, zadr€Va€S z zachwytu i zawo€Sa€S: %€XChcia€Sbym kupi€Z t€ ma€Sp€! €Y, po czym wys€Sa€S na statek #pos€S€Tw, a z nimi mu€Sa i szat€, m€Twi€c im; €XMusicie ubra€Z "ma€Sp€ w t€ szat€, posadzi€Z namu€Sa i przyprowadzi€Z tutaj! €YUdali si€ tedy pos€Sowie na statek, wzi€li mnie od kapitana i ubrali w ow€ szat€,a kupcy przygl€dali mi si€ w zdumieniu. A kiedy przybyli ze mn€ do kr€Tla i gdy ujrza€Sem go, uca€Sowa€Sem przed nim ziemi€ trzy razy. I kr€Tl rozkaza€S mi !usi€€R€Z, wi€c przysiad€Sem na kolanach, a obecni zadziwili si€ moim dobrym zachowaniem,najbardziej za€R zdumiony by€S sam kr€Tl. Potem odprawi€S wszystkich zebranych, a gdy odeszli, pozosta€S tylko on, eunuch, pewien m€Sody mameluk i ja. Wtedy kr€Tl poleci€S przygotowa€Z posi€Sek. Ustawiono st€T€S, na kt€Trym by€Sy potrawy pobudzaj€ce smak i ciesz€ce oko, a kr€Tl !da€S mi znak, abym jad€S z nimi. Powsta€Sem wi€c, uca€Sowa€Sem przed nim ziemi€ siedem razy izasiad€Sem razem z nim do jedzenia. W ko€Ucu st€T€S usuni€to, a ja poszed€Sem umy€Zr€ce, po czym wzi€€Sem ka€Samarz, pi€Tro i papier i napisa€Sem te oto wiersze: Baranina, jako lek jest, kt€Try krzepi si€Sy, Lecz od mi€sa baraniego s€Sodk€ straw€ wol€. Widok sto€Su nakrytego jak€Ve mi jest mi€Sy, Gdy kunafa z miodem, z mas€Sem stoi na tym stole. I napisa€Sem tak€Ve te wiersze: Wzdycham ci€gle za kunaf€, wi€c mi j€ przynie€Rcie, Brak mi ciebie, o kunafo, d€Su€Vej czeka€Z nie chc€. Ani we dnie, ani w nocy nie przestan€ je€R€Z ci€, Bowiem dobry jest mi smak tw€Tj, co mi j€zyk €Sechce. !P€T€Wniej powsta€Sem i usiad€Sem w pewnej odleg€So€Rci. A kr€Tl spojrza€S na to, co napisa€Sem, przeczyta€S, zadziwi€S si€ i $zawo€Sa€S: €XSk€d bierze si€ u tej ma€Spy tak czysty j€zyk i takiepismo? Na Allacha, zaiste to jest cud cud€Tw! €Y Potem przyniesiono kr€Tlowi szachy, aon rzek€S do mnie: €XCzy chcia€Sby€R zagra€Z ze mn€? €Y Odrzek€Sem skinieniem g€Sowy: €XTak €Y, zbli€Vy€Sem si€, ustawi€Sem szachy i gra€Sem z kr€Tlem dwa razy, pokonuj€c go, on za€R popad€S w zmieszanie i rzek€S: €XGdyby ta !ma€Spa mia€Sa posta€Z cz€Sowieka,prze€Rcign€€Saby wszystkich ludzi swego czasu! €YPotem rzek€S do eunucha: €XId€W do twojej pani i powiedz jej: "€]Przyjd€W pom€Twi€Z z kr€Tlem €^,aby mog€Sa zarazem zobaczy€Z $t€ niezwyk€S€ ma€Sp€. €YPoszed€S wi€c eunuch i wkr€Ttce powr€Tci€S, a z nim jego pani, c€Trka kr€Tla. A gdy tylko spojrza€Sa na mnie, zakry€Sa !twarz i rzek€Sa: €XO m€Tj ojcze, dlaczego przysz€So ci na my€Rl pos€Sa€Z po mnie i pokaza€Z obcemu cz€Sowiekowi? !€YOdrzek€S: €XC€Trko moja, nie matu u mnie nikogo, poza tym ma€Sym mamelukiem, eunuchem,kt€Try ci€ wychowa€S, i t€ ma€Sp€ €[a ja jestem twym ojcem! Przed kim wi€c zas€Saniasz twarz? €Y Odpar€Sa: €XTa ma€Spa jest kr€Tlewskim synem. Imi€ jego ojca brzmi Ajmar, w€Sadca Wewn€trznych Wysp Hebanowych. M€Sodzieniec jest zaczarowany,a zaczarowa€S go ifrit #D€Vard€Varis, potomek Iblisa. Ifrit$ten zabi€S sw€ ma€S€Vonk€, c€Trk€kr€Tla Aknamusa, a ten oto, kt€Trego uwa€Vasz za ma€Sp€, jest m€drym i uczonym cz€Sowiekiem. €Y I zadziwi€Sy kr€Tla s€Sowa jego c€Trki, "spojrza€S na mnie i spyta€S: €XCzyto prawda, co powiedzia€Sa o tobie? €YPrzytakn€€Sem skinieniem g€Sowy i zap€Saka€Sem, a kr€Tl rzek€S do swej c€Trki: €XPo czym pozna€Sa€R, €Ve jest zaczarowany? €Y Odrzek€Sa: €XOjcze, gdy by€Sam ma€Sa, czuwa€Sa nade mn€ staruszka, m€dra czarodziejka, kt€Tra nauczy€Sa mi€ sztuki czarowania. Zachowa€Sam w #pami€ci jej nauki, zg€S€bi€Sam i pozna€Sam sto siedemdziesi€t sposob€Tw spo€Rr€Td wszystkich rodzaj€Tw zakl€€Z. Za pomoc€ najprostszego z nich mog€Sabym przenie€R€Z kamienie twego miasta poza g€Tr€ Kaf, miasto przemieni€Z w morsk€ $g€S€bin€, a ludzi w ryby po€Rr€Td jej fal. €Y Rzek€S na to kr€Tl: !€XZaprawd€, imi€ Allacha niech b€dzie z tob€! Uwolnij nam tego m€Sodzie€Uca, abym mianowa€S go moim wezyrem. A sk€d€Ve to w tobie te zalety, okt€Trych nic nie wiedzia€Sem? Uwolnij. wi€c kr€Tlewicza, abymgo uczyni€S moim wezyrem, bo doprawdy jest m€drym i mi€Symm€Sodzie€Ucem! €Y Odrzek€Sa: #€XCh€tnie i z przyjemno€Rci€. €Y Potem, o pani, c€Trka kr€Tla $wzi€€Sa do r€ki n€T€V, na kt€Trym by€Sy wypisane hebrajskie s€Sowa, zakre€Rli€Sa nim kr€g po€Rrodku komnaty i napisa€Sa jakie€R imiona i tajemne znaki, wymawiaj€c przy tym niezrozumia€Se wyrazy i zakl€cia. A po chwili pociemnia€So przed nami i #wok€T€S nas, a€V my€Rleli€Rmy, €Ve €Rwiat zawali si€ nad nami, i wtem zjawi€S si€ ifrit w najohydniejszej swej postaci, z r€kami jak wid€Sy, nogami jakmaszty i oczami jak dwie p€Son€ce €Vagwie. $Przerazili€Rmy si€, a c€Trka kr€Tlazawo€Sa€Sa: €XNie ma tu dla ciebie powitania ani pozdrowienia! €Y "Rzek€S na to ifrit (a przemieni€S si€ by€S w posta€Z lwa): €XZdrajczyni, czemu z€Sama€Sa€R przysi€g€? Czy€V nie przyrzekli€Rmy sobie, €Ve nie b€dziemy wyst€powa€Z jedno przeciw drugiemu? €Y Odpar€Sa: €XPrzekl€ty, sk€d tobie do przysi€g? €Y Ifrit "rzek€S: €XPrzyjmij wi€c teraz to, co ci€ spotka! €Y, po czym lew,w kt€Trego by€S przemieniony, skoczy€S, otworzy€S paszcz€ i !rzuci€S si€ ku dziewczynie. Lecz ona ubieg€Sa go, wzi€€Sa bowiemdo r€ki jeden ze swych "w€Sos€Tw, co€R poszepta€Sa i w€Sos sta€S si€ zaraz ostrym mieczem.Dziewczyna uderzy€Sa owym mieczem lwa, a on rozpad€S si€ na dwie cz€€Rci, g€Sowa jego za€R sta€Sa si€ skorpionem. Wtedy dziewczyna zamieni€Sa si€ w wielkiego w€€Va i podpe€Sz€Sa ku temu przekl€temu, kt€Try mia€S posta€Z skorpiona, po czym #stoczyli z sob€ ci€€Vk€ walk€. #P€T€Wniej ifrit przemieni€S si€ w or€Sa, a w€€V w s€pa, kt€Try wzlecia€S ponad or€Sa, i tak €Rcigali si€ przez godzin€. !Wreszcie orze€S sta€S si€ kotem,a dziewczyna wilkiem, i walczyli w komnacie przez pewien czas, prowadz€c z sob€ zaci€ty b€Tj. A gdy kot poj€€S, €Ve zosta€S pokonany, przemieni€S si€ w wielki czerwony owoc granatu, kt€Trywpad€S do sadzawki. Wilk podbieg€S ku niemu, a on wzlecia€S w powietrze, spad€S na"posadzk€ komnaty i rozbi€S si€. I ziarna jego rozsypa€Sy si€, ka€Vde osobno, a€V ca€Sa posadzka komnaty pe€Sna by€Sa ziarenek. Wtedy wilk zamieni€S si€ w koguta po to, by m€Tc zebra€Z ziarna granatu, tak by nie pozosta€So z nich ani jedno.Ale zrz€dzeniem losu jedno ziarno ukry€So si€ przy brzegu fontanny, a kogut zacz€€S krzycze€Z i bi€Z skrzyd€Sami, daj€c nam znaki dziobem, ale my nie rozumieli€Rmy, co chce nam powiedzie€Z. Potem krzykn€€S do nas tak strasznym krzykiem, €Ve my€Rleli€Rmy, i€V zwali si€ na nas komnata. Zacz€€S te€V biega€Z po ca€Sej komnacie, a€V wreszcie dostrzeg€S ziarenko, kt€Tre ukryte by€So u brzegu sadzawki. Kogut rzuci€S si€ wi€c ku niemu chc€c zebra€Z je dziobem, ale w€Twczas ziarenko wpad€So do wody w sadzawce i sta€So si€ ryb€, kt€Tra p€Sywa€Sa w tej wodzie. Kogut przemieni€S si€ tak€Ve w !wielk€ ryb€, skoczy€S za tamt€i znik€S na chwil€. I oto us€Syszeli€Rmy straszny krzyk i zadr€Veli€Rmy, a zaraz potem z wody wyszed€S ifrit jak p€Son€ca pochodnia, z ust bucha€Sy mu p€Somienie, a z oczu i nozdrzy wystrzela€S ogie€U i dym. Dziewczyna przemieni€Sa si€ tak€Ve w pot€€Vny p€Somie€U, my za€R chcieli€Rmy wskoczy€Z do wody, w obawie, €Ve zginiemy. Nim "jednak spostrzegli€Rmy si€, ifritwyda€S okrzyk spomi€dzy $p€Somieni i znalaz€S si€ ko€So nas w komnacie, ziej€c nam ogniem w twarze. Dziewczyna dogoni€Sa go i dmuchn€€Sa mu ogniem w twarz, nas za€R dosi€g€Sy iskry od niej i od niego. Jej iskry nie czyni€Sy nam krzywdy, lecz co do iskierpochodz€cych od ifrita, to jedna z nich dosi€g€Sa mnie i wypali€Sa mi oko €[a by€Sem jeszcze w postaci ma€Spy. Tak€Ve kr€Tla dosi€g€Sa iskra ifrita, pad€Sa mu na twarz i $spali€Sa jej doln€ cz€€R€Z, wraz z brod€ i podniebieniem, a tak€Vewybi€Sa mu dolne z€by. Jedna !iskra spad€Sa na pier€R eunucha iw tej€Ve chwili stan€€S on w ogniu i zgin€€S. Byli€Rmy ju€V pewni naszej zguby i #stracili€Rmy nadziej€ na €Vycie. Ioto gdy trwali€Rmy w tym stanie, g€Sos jaki€R zawo€Sa€S: "€XAllach jest Wielki! Allach jest Wielki! Zwyci€€Vy€S i da€S zwyci€stwo, i pogn€bi€S tego, kto odszed€S od wiary Muhammada, Pana prorok€Tw. !€YA by€S to g€Sos c€Trki kr€Tla, kt€Tra spali€Sa ifrita. Spojrzeli€Rmy na niego i zobaczyli€Rmy, €Ve sta€S si€ garstk€ popio€Su. Potem dziewczyna podesz€Sa do nas i rzek€Sa: !€XPodajcie mi misk€ wody! €Y, i !przynie€Rli jej misk€, a c€Trka kr€Tla wypowiedzia€Sa nad ni€ s€Sowa, kt€Trych nie rozumieli€Rmy, po czym skropi€Samnie wod€ i rzek€Sa: €XZa spraw€ Allacha i moc€ jego imienia, wr€T€Z do swej !poprzedniej postaci! €YI sta€Sem si€ zn€Tw cz€Sowiekiem, jak przedtem, ale oko moje um, zania, iec, st liwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBH€ c I  c gJ3 ЪKP& c €иLv#› c ;M/ c žN:§* pozosta€So wypalone. Potem dziewczyna zawo€Sa€Sa: €XOjcze !m€Tj, ogie€U! Ogie€U! Nie b€d€ d€Su€Vej €Vy€Sa, bo oto wybi€Sa godzina mej €Rmierci! Gdyby on by€S cz€Sowiekiem, zabi€Sabym go zaraz na pocz€tku. A os€Sab€Sam!dopiero, kiedy rozbi€S si€ owoc granatu i zbiera€Sam jego ziarna, a przeoczy€Sam ziarenko, w kt€Trym zakl€ta by€Sa dusza d€Vinna. Gdybym je #by€Sa zebra€Sa, ifrit zgin€€Sby odrazu. Ale zrz€dzeniem losu i przeznaczenia nie widzia€Sam go. A poj€€Sam to dopiero !w€Twczas, gdy zn€Tw zjawi€S si€ "ifrit i wypad€Sa mi z nim ci€€Vkawalka pod ziemi€, w powietrzui w wodzie. I za ka€Vdym razem,kiedy pr€Tbowa€S przeciwko mnie nowego sposobu, znajdowa€Sam na niego spos€Tb #pot€€Vniejszy, a€V u€Vy€S przeciw mnie ognia. Przeznaczenie pomog€So mi tak, €Ve ja go spali€Sam pierwszego i zmusi€Sam do wypowiedzenia wyznania wiaryislamu, ale teraz umieram i niech wam Allach mnie zast€pi! €YI nie przestawa€Sa b€Saga€Z o pomoc przeciw ogniowi. Nagle czarne iskry ogarn€€Sy jej "piersi i dosi€g€Sy twarzy. A gdy ju€V by€Sy przy twarzy, !dziewczyna zap€Saka€Sa i rzek€Sa:€XWyznaj€, €Ve nie ma boga pr€Tcz Allacha, a Muhammad jest Jego Prorokiem. €YZaraz potem spojrzeli€Rmy na ni€ i zobaczyli€Rmy, €Ve sta€Sa si€ garstk€ popio€Su, tu€V obok !popio€Su ifrita. I ogarn€€S nas smutek, a ja zapragn€€Sem by€Zna miejscu dziewczyny i nie widzie€Z, jak owa mi€Sa twarz, !kt€Tra okaza€Sa mi tyle dobroci, sta€Sa si€ popio€Sem. "A skoro kr€Tl ujrza€S, €Ve c€Trka #jego sta€Sa si€ garstk€ popio€Su,wyrwa€S sobie resztki brody, %j€€S bi€Z si€ po twarzy i rozdar€S swoje szaty, a ja uczyni€Sem podobnie i razem op€Sakiwali€Rmy dziewczyn€. Potem przyszli szambelanowie i mo€Vni kraju i ujrzeli w€Sadc€ zranionego, a przy nim dwie !gar€Rci popio€Su. Zadziwili si€ tym i chodzili chwil€ wok€T€S kr€Tla, a on, gdy tylko przyszed€S do siebie, opowiedzia€S im, co zdarzy€So "si€ jego c€Trce z ifritem. Kiedy dowiedzieli si€ o tym, wielka by€Sa ich bole€R€Z, kobiety i !niewolnice zacz€€Sy krzycze€Z i !op€Sakiwa€Z c€Trk€ kr€Tla przez siedem dni. Potem kr€Tl rozkaza€S, aby zbudowano nad popio€Sami jego c€Trki wielki grobowiec i zapalono w nim "€Rwiece i lampy. A popio€Sy ifrita rzucono na wiatr, aby przekl€€S go Allach. P€T€Wniej kr€Tl zachorowa€S i przez t€ chorob€, kt€Tra $trwa€Sa ca€Sy miesi€c, bliski by€S €Rmierci. A kiedy wr€Tci€So mu zdrowie, kaza€S mnie wezwa€Z i "tak mi rzek€S: €XO m€Sodzie€Ucze, p€dzili€Rmy nasze dni €Vyj€c szcz€€Rliwie i w poczuciu bezpiecze€Ustwa wobec przeciwno€Rci losu, a€V przyszed€Se€R do nas ty, a razem z tob€ troski. Oby€Rmy ci€ nigdy nie byli ujrzeli i oby€Rmy nie byli ujrzeli twej wstr€tnej postaci, za kt€Trej przyczyn€ doszli€Rmy do takichstrat! Po pierwsze bowiem !utraci€Sem moj€ c€Trk€, wart€ tyle co stu innych ludzi, a po drugie zdarzy€S mi si€ €Tw przypadek z ogniem i straci€Sem z€by, i jeszcze !zgin€€S m€Tj eunuch. Jednak nie w twojej mocy by€So zmieni€Z cokolwiek i tak oto wype€Sni€So si€ nad nami i nad tob€ przeznaczenie Allacha. !Dzi€ki niech b€d€ Allachowi zato, €Ve c€Trka moja uratowa€Sa ci€, cho€Z sama przez to zgin€€Sa. A teraz, synu m€Tj, odejd€W z mego kraju! Starczy ju€V tego, co sta€So si€ za twoj€ przyczyn€, a co by€So nam i tobie przeznaczone. Odejd€W w pokoju! €Y "I opu€Rci€Sem kr€Tla, o pani moja,nie €Rmia€Z nawet wierzy€Z w moje ocalenie i nie wiedz€c, dok€d zwr€Tci€Z swe kroki. Potem przypomnia€Sem sobie wszystko to, co mi si€ zdarzy€So: jak pozostawili mnie na drodze rozb€Tjnicy, jak ocala€Sem z ich r€k i jak w€drowa€Sem przez ca€Sy miesi€c. Przypomnia€Sem sobie, jak wszed€Sem do miasta jako obcy cz€Sowiek, wspomnia€Sem spotkanie z krawcem i spotkanie z dziewczyn€ pod !ziemi€ i jak uwolni€Sem si€ od ifrita, kt€Try ju€V mia€S mnie zabi€Z. I tak po kolei przypomnia€Sem sobie wszystko, co mnie spotka€So, od pocz€tku do ko€Uca, po czym dzi€kowa€Sem Allachowi m€Twi€c: €XZap€Saci€Sem okiem, ale nie €Vyciem! €YA zanim opu€Rci€Sem miasto, wst€pi€Sem !do €Sa€Wni i zgoli€Sem brod€. I wyruszy€Sem, o pani moja, a ka€Vdego dnia p€Saka€Sem i !rozmy€Rla€Sem o nieszcz€€Rciach,kt€Trych skutkiem by€Sa utrata oka. A ilekro€Z wspomina€Sem, comi€ spotka€So, p€Saka€Sem i wypowiada€Sem ten oto wiersz: Kln€ si€ na Mi€Sosiernego €[ci€€Vko mi i smutno. Nie wiem, sk€d ten smutek przyszed€S z niedol€ okrutn€. Wytrwam w mojej cierpliwo€Rci i w cichej pokorze, Niechaj widzi €Rwiat, jak cz€Sowiek by€Z cierpliwym mo€Ve. P€Tki Pan nie postanowi, co si€ze mn€ stanie, C€T€V jest lepsze nad pobo€Vne, cierpliwe czekanie? Moje my€Rli zawieraj€ serca tajne s€Sowa. Je€Rli serce me dla ciebie tajemnice chowa, G€Tra by si€ zawali€Sa w tak wielkiej udr€ce, Ogie€U wygas€Sby, a wiatr by nie m€Tg€S wia€Z ju€V wi€cej. Ten, co rzek€S, €Ve w €Vyciu bywa niejedna rzecz s€Sodka, Bardziej gorzki ni€Wli mirra dzie€U na pewno spotka. Potem w€drowa€Sem poprzez !r€T€Vne kraje i wst€powa€Sem do wielkich miast, zd€€Vaj€c do Przybytku Pokoju €[Bagdadu, wierz€c, €Ve dostan€ si€ do W€Sadcy Wiernych i opowiem mu o moich przygodach. I tej w€Sa€Rnie nocy dotar€Sem do Bagdadu, i spotka€Sem tego otomego pierwszego towarzysza, "kt€Try sta€S bezradnie. Rzek€Sem: #€XPok€Tj z tob€ €Y, i zacz€€Sem znim rozmow€. Wtedy zbli€Vy€S si€ do nas trzeci nasz towarzysz i rzek€S: €XPok€Tj z wami! Jestem tu cz€Sowiekiem obcym. €Y Powiedzieli€Rmy mu: €XMy te€V jeste€Rmy obcy, a tu przybyli€Rmy tej oto b€Sogos€Sawionej nocy. €YI poszli€Rmy dalej we trzech €[ a €Vaden z nas nie zna€S przypadk€Tw drugiego €[ i losy zaprowadzi€Sy nas pod t€ bram€, i wst€pili€Rmy do was. Oto jaka by€Sa przyczyna, dla kt€Trej mam obci€t€ brod€ i wypalone oko. I rzek€Sa dziewczyna: €XZaiste, opowie€R€Z twoja by€Sa niezwyk€Sa! A teraz przyg€Sad€W #sobie g€Sow€ i id€W swoj€ drog€.€YDrugi €Vebrak odpar€S: €XNie !wyjd€, a€V us€Sysz€ opowie€R€Z mego towarzysza. €Y !Potem wyst€pi€S trzeci €Vebrak i m€Twi€S: Opowiadanie trzeciego €Vebraka O dostojna pani, opowie€R€Z moja nie jest podobna do opowie€Rci tamtych, lecz jest od nich jeszcze bardziej niezwyk€Sa, a to dlatego, €Ve towarzyszy moich dosi€gn€! los i przeznaczenie, co do mnie za€R, to mam zgolon€ !brod€ i utraci€Sem oko dlatego, €Ve sam sprowadzi€Sem na siebie tak€ dol€, a sercu zgotowa€Semsmutek. A by€So to tak: By€Sem kr€Tlem i synem kr€Tla. Ojciec m€Tj zmar€S, ja za€R obj€€Sem po nim w€Sadz€, rz€dzi€Sem sprawiedliwie i by€Sem dobrym dla moich poddanych. A mia€Sem wtedy zami€Sowanie do morskich podr€T€Vy. Miasto moje le€Va€So nad morzem, morze by€So rozleg€Se, a wok€T€S nas by€So wiele obronnych wysp. I zapragn€€Sem kiedy€R obejrze€Z te wyspy, wyruszy€Sem wi€c w dziesi€€Z statk€Tw, zabrawszy z#sob€ €Vywno€R€Z na ca€Sy miesi€c.P€Syn€li€Rmy tak ju€V przez dwadzie€Rcia dni, gdy oto pewnej nocy powia€Sy przeciw nam niepomy€Rlne wiatry, kt€Treucich€Sy dopiero z nastaniem poranka. A skoro wiatr usta€S, !uspokoi€So si€ morze i wzesz€So %s€So€Uce. Wkr€Ttce zbli€Vyli€Rmy si€ do jakiej€R wyspy, wyszli€Rmy na"l€d i ugotowali€Rmy sobie co€R z zapas€Tw, zjedli€Rmy i pozostali€Rmy tam jeszcze dwa !dni. Po czym zn€Tw p€Syn€li€Rmy dwadzie€Rcia dni, gdy nagle wody wyda€Sy si€ zmienione nam i kapitanowi, kt€Try nie zna€S tego morza. Rzekli€Rmy tedy do wartownika:€XRozejrzyj si€ uwa€Vnie po morzu! €Y, a on wszed€S na maszt. Kiedy za€R zszed€S, rzek€S do kapitana: €XKapitanie, po prawej stronie widzia€Sem ryby na powierzchni wody, a gdy spojrza€Sem ku €Rrodkowi morza,zobaczy€Sem w oddali co€R, co mieni€So si€ raz bia€So, a raz czarno. €YA skoro kapitan us€Sysza€S s€Sowa wartownika, rzuci€S zaw€Tj na pok€Sad, !zacz€€S szarpa€Z sobie brod€ i "wo€Sa€S do ludzi: €XCieszcie si€ radosn€ wie€Rci€, €Ve wszyscy zginiemy! Nikt z nas nie "ocaleje! €YI zacz€€S p€Saka€Z, a my wszyscy tak€Ve p€Sakali€Rmy nad sob€. Wreszcie ja spyta€Sem: €XKapitanie, opowiedz nam, co ujrza€S wartownik?! €Y Kapitan rzek€S: €XO, panie m€Tj, wiedz, €Ve !zb€S€dzili€Rmy ju€V w owym dniu,kiedy napotkali€Rmy przeciwne wiatry, a wichura ucich€Sa dopiero z nastaniem dnia. Wtedy zatrzymali€Rmy si€ na dwa dni, a potem zn€Tw b€S€dzili€Rmy po morzu. I b€S€kamy si€ tak nieustannie !ju€V jedena€Rcie dni, licz€c od tamtej nocy. Nie sprzyja nam wiatr, gdy€V nie kieruje nas tam, gdzie zd€€Vali€Rmy poprzednio. A jutro dotrzemy do g€Try z czarnego kamienia, zwanej G€Tr€ Magnetyczn€. Wody ponios€ nas ku tej g€Trze wbrew naszej woli, statek rozpadnie si€ na cz€€Rci, a wszystkie jego gwo€Wdzie polec€ ku owej "g€Trze i przylgn€ do niej. Allachumie€Rci€S bowiem w kamieniu magnetyczn€ tajemn€ moc, "kt€Tra sprawia, i€V ka€Vde €Velazo ci€gnie ku niemu. Na g€Trze tej$jest tak wiele €Velaza, €Ve ilo€R€Z jego zna tylko Allach Najwy€Vszy, od najdawniejszych bowiem czas€Tw za jej przyczyn€ "rozbijaj€ si€ statki. Od strony tego morza wida€Z na G€Trze Magnetycznej kopu€S€ z mosi€dzu, wspart€ na dziesi€ciu kolumnach, a na niej siedzi na miedzianym koniu je€Wdziec i dzier€Vy w !r€ku miedzian€ w€S€Tczni€. Na !piersi je€Wd€Wca zwisa o€Sowiana tabliczka, na kt€Trej wyryte s€"jakie€R imiona i zakl€cia. I jak d€Sugo, o kr€Tlu, je€Wdziec €Tw b€dzie siedzia€S na koniu, rozbije si€ ka€Vdy statek, kt€Try t€dy przep€Synie, a wszystko €Velazo z niego "przylgnie do g€Try. I nie b€dzie na to rady, dop€Tki €Tw !je€Wdziec nie spadnie z konia. €YPotem, o pani moja, kapitan zap€Saka€S gorzko, a my !upewnili€Rmy si€, €Ve jeste€Rmy bez w€tpienia zgubieni, i ka€Vdy z nas €Vegna€S swego przyjaciela. A skoro nasta€S !ranek, byli€Rmy blisko owej g€Tryi wody popchn€€Sy nas ku niej przemoc€. Kiedy za€R statki #podp€Syn€€Sy ca€Skiem blisko G€TryMagnetycznej, rozpad€Sy si€ i wszystko €Velazo uciek€So z nich w jej kierunku. I a€V do wieczora kr€€Vyli€Rmy wok€T€S g€Try, statki rozpad€Sy si€, !jedni spo€Rr€Td nas zaton€li, a !inni uszli ca€So. Ale liczniejsi byli ci, co uton€li. Ci za€R, kt€Trzy uratowali si€, nie wiedzieli nic jedni o drugich, gdy€V fale i przeciwne wiatry oszo€Somi€Sy ich. Co do mnie, o pani moja, to zachowa€S mnie Allach Najwy€Vszy, bym do€Rwiadczy€S nieszcz€€R€Z, m€k i niedoli, kt€Tre mi by€Sy przeznaczone. Wylaz€Sem na jak€€R desk€, a wiatr i fale rzuci€Sy mnie na ska€S€. I znalaz€Sem drog€ wiod€c€ do szczytu, w postaci stopni wyciosanych w skale. Potem wezwa€Sem imienia Allacha, zasy€Sa€Sem do niego mod€Sy, prosi€Sem go w pokorze i usi€Sowa€Sem wspi€€Z si€ na g€Tr€ po stopniach, kt€Tre tam by€Sy. I w tej€Ve chwili Allach uciszy€S wiatr, i pom€Tg€S mi wspina€Z si€, tak €Ve w ko€Ucu wyszed€Sem bezpiecznie na t€ ska€S€, opanowany wielk€ !rado€Rci€ z mego ocalenia. Dalejdroga prowadzi€Sa tylko do kopu€Sy, wi€c wszed€Sem do nieji wykona€Sem tam dwa modlitewne pok€Sony, dzi€kuj€cAllachowi za ocalenie. Potem !zasn€€Sem pod t€ kopu€S€, a we#€Rnie us€Sysza€Sem g€Sos m€Twi€cy:€XO synu Chasiba, skoro zbudzisz si€ ze snu, rozkop ziemi€ pod twymi nogami, a znajdziesz miedziany €Suk i trzy strza€Sy z o€Sowiu, na kt€Trych wyryte s€ zakl€cia. #We€W €Tw €Suk i strza€Sy, wypu€R€Z jedn€ strza€S€ do je€Wd€Wca, !kt€Try znajduje si€ na kopule, iuwolnij ludzi od tej wielkiej plagi! Gdy strzelisz, je€Wdziec runie do morza, a tobie €Suk !wypadnie z r€ki. Ale podnie€R goi zakop tam, gdzie by€S poprzednio. Skoro tylko to uczynisz, morze wzburzy si€, "wzniesie i zr€Twna si€ z g€Tr€. !Wtedy podp€Synie do niej €S€Td€W, a w niej posta€Z z miedzi, inna "ni€V ta, do kt€Trej strzela€Se€R. I posta€Z owa zbli€Vy si€ do ciebie, dzier€V€c w r€ku !wios€So, ty za€R wsi€d€W wraz z ni€ do €Sodzi, lecz nie wymieniaj imienia Allacha Najwy€Vszego. I powiezie ci€ ta posta€Z, a b€dzie p€Syn€€Sa z tob€ przez dziesi€€Z dni, a€V znajdziesz si€ na bezpiecznymmorzu. Kiedy ju€V dotrzesz tam,spotkasz kogo€R, kto zaprowadzi ci€ do twego !kraju. Wszystko to spe€Sni si€, je€Veli tylko nie wezwiesz imienia Allacha. €Y Potem obudzi€Sem si€ ze snu, wsta€Sem szybko i uczyni€Sem tak, jak to powiedzia€S €Tw g€Sos. Strzeli€Sem do je€Wd€Wca, ugodzi€Sem go, a on run€€S do morza, mnie za€R €Suk wypad€S z r€ki. Podnios€Sem go jednak z powrotem i zakopa€Sem, a wtedy morze wzburzy€So si€ i podnios€So, a€V jego poziom $zr€Twna€S si€ z g€Tr€, na kt€Trej "sta€Sem. I czeka€Sem nie d€Su€Vej ni€V chwil€, gdy oto ujrza€Sem na pe€Snym morzu €S€Td€W zbli€Vaj€c€ si€ do mnie i podzi€kowa€Sem Allachowi !Najwy€Vszemu. A skoro €S€Td€W do mnie dotar€Sa, zobaczy€Sem w niej posta€Z z miedzi, a na jej piersi zwisaj€c€ tabliczk€ o€Sowian€ z wyrytymi imionami "i zakl€ciami. Wsiad€Sem do €Sodzi milcz€c i nic nie m€Twi€Sem. I wi€Tz€S mi€ €Tw kto€R jeden dzie€U, drugi i trzeci, a€V "up€Syn€€So dni dziesi€€Z. Wtedy ujrza€Sem Wyspy Ocalenia. I ucieszy€Sem si€ ogromnie, i z tej wielkiej rado€Rci wspomnia€Sem Allacha, i zawo€Sa€Sem: €XW imi€ Allacha! Nie ma boga pr€Tcz Allacha! "Allach jest Wielki! €Y A kiedy to uczyni€Sem, tamten wyrzuci€S mi€ z €Sodzi do wody, po czym #zawr€Tci€S i odp€Syn€€S na morze. Umia€Sem p€Sywa€Z, p€Syn€€Sem wi€c ca€Sy ten dzie€U do wieczora, a€V wreszcie zm€czy€Sy si€ moje ramiona i by€Sem bliski zguby. Potem wypowiedzia€Sem wyznanie wiary, pewny ju€V, €Ve umr€, a morze burzy€So si€ ci€gle od "silnego wiatru. I przysz€Sa fala, olbrzymia jak twierdza, "unios€Sa mi€ i rzuci€Sa mn€ tak silnie, €Ve znalaz€Sem si€ na brzegu, tak jak chcia€S Allach. Wyszed€Sem tedy na l€d, wy€V€€Sem moje szaty, roz€So€Vy€Sem je, aby wysch€Sy, po czym sp€dzi€Sem tam noc. A skoro nasta€S ranek, wdzia€Sem szaty i poszed€Sem rozejrze€Z "si€, dok€d mam i€R€Z. Ujrza€Sem !jak€€R dolin€, pod€€Vy€Sem ku !niej i obszed€Sem j€ w ko€So, i odkry€Sem, €Ve miejsce, w !kt€Trym si€ znajdowa€Sem, by€So ma€S€ wysp€ otoczon€ morzem.Rzek€Sem do siebie: €XIlekro€Z wyratuj€ si€ z jakiego€R nieszcz€€Rcia, wpadamw gorsze od niego! €Y A gdy tak rozmy€Rla€Sem nad swoim losem i €Vyczy€Sem sobie €Rmierci, ujrza€Sem oto statek, na kt€Trym byli ludzie. Powsta€Sem wi€c i wdrapa€Sem si€ na drzewo. Statek za€R przybi€S do brzegu i wysz€So z niego dziesi€ciu niewolnik€Tw z"€Sopatami. I szli, a€V dotarli do €Rrodka wyspy, a tam zacz€li kopa€Z ziemi€ i odkryli spuszczane drzwi. Podnie€Rli te drzwi, po czym wr€Tcili na statek i przynie€Rli z niego chleb i m€k€, mas€So, owoce i mi€Td, i wszystko, czego m€Tg€Sby potrzebowa€Z kto€R tam mieszkaj€cy. I niewolnicy chodzili tam i z powrotem pomi€dzy statkiem a spuszczanymi drzwiami, wracali ze statku i wst€powali w te drzwi, a€V przenie€Rli wszystko, co by€So na statku. P€T€Wniej zn€Tw si€ pokazali, nios€c najpi€kniejsze, jakie istniej€, szaty, a mi€dzy niewolnikami szed€S starzec bardzo zgrzybia€Sy, s€dziwy, os€Sabiony wiekiem i jakby ju€V nie€Vyj€cy. D€So€U tego starca spoczywa€Sa w d€Soni m€Sodzi e€Uca, kt€Try by€S jak odlany z !formy pi€kno€Rci i nosi€S szaty najdoskonalsze z pi€knych, a uroda jego mog€Sa sta€Z si€ przys€Sowiowa. Przypomina€S delikatny p€d ro€Rliny, zniewala€S ka€Vde serce swoim !urokiem i porywa€S ka€Vd€ dusz€sw€ doskona€So€Rci€. I szli tak, o pani moja, a€V doszli do owych drzwi, wst€piliw nie i znikn€li mi z oczu. A gdy potem odp€Syn€li, wsta€Sem, zszed€Sem z drzewa i zbli€Vy€Semsi€ do miejsca zasypanego ziemi€. I odgrzebywa€Sem t€ ziemi€, i przenosi€Sem j€ cierpliwie, a€V usun€€Sem wszystk€ i ods€Soni€Sem drzwi. By€Sy one z drzewa i mia€Sy "wielko€R€Z kamienia m€Sy€Uskiego. Unios€Sem je i zobaczy€Sem pod nimi schody wyciosane z kamienia. Zdziwi€So mi€ to i zacz€€Sem zst€powa€Z po !stopniach, a€V znalaz€Sem si€ nadole i ujrza€Sem tam pi€kne rzeczy. Zobaczy€Sem jeden ogr€Td, drugi, trzeci, a€V zliczy€Sem ich trzydzie€Rci dziewi€€Z. A w ka€Vdym ogrodziewidzia€Sem takie drzewa, iec, st liwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПO€‰ c +P ” ŽQ N c €•Rы’ c јS}#3 c [TА.ђ c ОUЂ9№4 !strumienie i owoce, €Ve ich opisywanie trwa€Soby bez ko€Uca. Potem ujrza€Sem bram€ irzek€Sem do siebie: €XCo mo€Ve by€Z za t€ bram€? Musz€ j€ otworzy€Z i zobaczy€Z, co si€ tam znajduje! €YOtworzy€Sem bram€ i znalaz€Sem tam !osiod€Sanego konia z za€So€Von€ uzd€ i sp€tanego. Uwolni€Sem konia z p€t i dosiad€Sem. A on wzni€Ts€S si€ ze mn€ w powietrze i lecia€S, a€V wyl€dowa€S na jakim€R tarasie. Tam zrzuci€S mi€ i uderzy€S kopyt em, wybijaj€c mi oko, po czym uciek€S. Zszed€Sem z tarasu i spotka€Sem dziesi€ciu jednookich m€Sodzie€Uc€Tw, a gdy oni mnie ujrzeli, rzekli: €XNie ma tu dla ciebie !powitania! €Y I powiedzia€Sem im:€XCzy przyjmiecie mnie, abym !posiedzia€S z wami? €Y Odrzekli: €XNa Allacha, nie b€dziesz z "nami siedzia€S! €YI odszed€Sem od nich ze smutnym sercem i zap€Sakanym okiem. Allach przeznaczy€S mi jednak ocalenie, tak €Ve w ko€Ucu doszed€Sem do Bagdadu, !zgoli€Sem sobie brod€ i sta€Sem si€ €Vebrakiem. I spotka€Sem tych dwu jednookich, pozdrowi€Sem ich i rzek€Sem im: €XJestem tu obcy €Y, a oni odparli: €XI my jeste€Rmy obcy. €YZ takiej to przyczyny "straci€Sem oko i zgoli€Sem brod€.Rzek€Sa dziewczyna: $€XPrzyg€Sad€W sobie g€Sow€ i id€W! €YLecz €Vebrak odpar€S: €XNa #Allacha, nie odejd€, a€V us€Sysz€opowie€Rci pozosta€Sych towarzyszy biesiady. €Y Potem dziewczyna zwr€Tci€Sa si€ do kalifa, D€Vafara i Masrura m€Twi€c: €XOpowiedzciemi wasze dzieje. €YW€Twczas "wyst€pi€S D€Vafar i opowiedzia€S !przygod€, kt€Tr€ przedtem ju€V,kiedy wchodzili, opowiedzia€S by€S od€Wwiernej. A gdy dziewczyna wys€Sucha€Sa s€S€Tw D€Vafara, rzek€Sa: €XPozostawiam was samym sobie! €YWyszli wi€c wszyscy i #znale€Wli si€ na ulicy. I spyta€S "kalif €Vebrak€Tw: €XA wy, ludzie, "dok€d idziecie? €YOdparli: €XNie wiemy, dok€d si€ uda€Z! €YI "rzek€S do nich kalif: €XChod€Wcie,sp€dzicie noc u nas €Y, D€Vafarowi za€R przykaza€S: €XZabierz ich z sob€ i przyprowad€W do mnie jutro. Wtedy zobaczymy, co z tego wyniknie. €YI zastosowa€S si€ D€Vafar do rozkazu Haruna ar-Raszida. Potem kalif wszed€Sdo swego pa€Sacu, ale sen nie nawiedzi€S go ju€V tej nocy. A kiedy nasta€S ranek, Harun ar-Raszid zasiad€S na tronie !pa€Ustwa, a wok€T€S niego zebralisi€ mo€Vni tego kraju. A gdy wyszli, kalif zwr€Tci€S si€ do "D€Vafara i rzek€S: €XPrzyprowad€W mi te trzy dziewcz€ta, obie suki i €Vebrak€Tw. €YD€Vafar wsta€S, przywi€Td€S wszystkich przed kalifa, dziewcz€ta wprowadzi€S za zas€Son€ i !zwr€Tci€S si€ do nich m€Twi€c: €XPrzebaczamy wam, poniewa€V post€pi€Sy€Rcie z nami dobrze, cho€Z nas nie zna€Sy€Rcie. A teraz wiedzcie, €Ve stoicie oto przed pi€tym kalifem z rodu Abbasyd€Tw, przed Harunem ar-Raszidem. I nie opowiadajcie mu niczego innego jak tylko zdarzenia prawdziwe. €YA skoro dziewcz€ta us€Sysza€Sy s€Sowa D€Vafara, wypowiedziane w imieniu W€Sadcy Wiernych, najstarsza z nich powsta€Sa i rzek€Sa: €XO W€Sadco Wiernych, przygoda moja jest taka, €Ve gdyby j€ zapisa€Z ig€S€ w k€ciku oka, by€Saby przestrog€!dla tego, kto wzi€€Sby j€ sobieza przyk€Sad... €Y Opowiadanie najstarszej dziewczyny Doprawdy, przygoda moja jest przedziwna. A oto ona: Te dwie suki s€ moimi siostrami z tego samego ojca, ale z innej matki, ja za€R by€Sam pomi€dzy nimi najm€Sodsza. I zmar€S nasz ojciec, zostawiaj€c pi€€Z tysi€cy denar€Tw. Siostry moje dosta€Sy posag, wysz€Sy za m€€V!i €Vy€Sy razem z m€€Vami jaki€R czas. Potem obaj m€€Vowie mych si€Tstr przygotowali towary, ka€Vdy wzi€€S od swojejma€S€Vonki tysi€c denar€Tw i wyjechali wszyscy razem, a mnie zostawili. Przez cztery lata byli nieobecni, p€Tki !m€€Vowie mych si€Tstr nie stracili maj€tku, po czym zgin€li, zostawiaj€c €Vony w obcym kraju. Wtedy siostry wr€Tci€Sy do mnie jako dwie €Vebraczki. Gdy je ujrza€Sam, przel€k€Sam si€ i nie pozna€Sam ich. Kiedy jednak rozpozna€Sam je, spyta€Sam: €XC€T€V to znaczy? !€YOdrzek€Sy: €XO siostro, s€Sowa na nic si€ teraz nie zdadz€. To, co zaistnia€So, by€So nam pisane, bo tak chcia€S Allach. !€YPos€Sa€Sam je tedy do €Sa€Wni, odzia€Sam w nowe szaty i rzek€Sam do nich: €XSiostry, wy jeste€Rcie starsze, a ja m€Sodsza. Jeste€Rcie mi ojcem i matk€! Dziedzictwu, kt€Tre przypad€So nam razem, pob€Sogos€Sawi€S Allach, m€Tj !doch€Td wzr€Ts€S ju€V dwukrotnie i po€So€Venie moje jest korzystne, a pomi€dzy mn€ a wami nie ma r€T€Vnic! €YI post€powa€Sam wobec nich z najwi€ksz€ dobroci€, mieszka€Sy u mnie przez pe€Sny rok i otrzyma€Sy dochody z !mego maj€tku. P€T€Wniej rzek€Sy #mi kiedy€R: €XMa€S€Ve€Ustwo by€Sobydla nas rzecz€ dobr€! Nie "mo€Vemy tak €Vy€Z bez m€€V€Tw. €YPowiedzia€Sam im na to: €XSiostry moje, nie znajdziecie !szcz€€Rcia w ma€S€Ve€Ustwie, bo zaprawd€, dobry cz€Sowiek jest obecnie rzadko€Rci€. Przecie€V $pr€Tbowa€Sy€Rcie ju€V ma€S€Ve€Ustwa! €YAle one nie zwa€Va€Sy na moje s€Sowa i wysz€Sy za m€€V bez mego pozwolenia, ja za€R wyprawi€Sam im wesele za mojepieni€dze i sprawi€Sam im szaty. Potem siostry moje odesz€Sy wraz ze swymi m€€Vami i mieszka€Sy z nimi przez kr€Ttki czas, a€V zosta€Sy przez nich oszukane. M€€Vowie zabrali im "to, co posiada€Sy, porzucili je i odjechali. Przysz€Sy tedy do mnie prawie nagie i usprawiedliwia€Sy si€ m€Twi€c: €XNie bierz nam tego za z€Se! Ty jeste€R m€Sodsza od nas wiekiem, ale dojrzalsza rozumem. Nigdy ju€V nie b€dziemy wspomina€Z o ma€S€Ve€Ustwie! €Y Rzek€Sam: €XWitajcie, siostry moje, nie mam nikogo dro€Vszego od was!#€Y Przyj€€Sam je i by€Sam dla nichnadzwyczaj wspania€Somy€Rlna. Trwa€So to przez ca€Sy rok. Potem postanowi€Sam wyprawi€Zdo Basry statek. Przygotowa€Sam statek wielki, kaza€Sam za€Sadowa€Z towary i r€T€Vne rzeczy na sprzeda€V, a tak€Ve wszystko, co mog€So by€Zpotrzebne na statku, i rzek€Sam: €XSiostry, czy chceciepozosta€Z w domu a€V do mego powrotu, czy te€V wolicie jecha€Z ze mn€? €Y Odrzek€Sy: €XChcemy jecha€Z z tob€, bo $nie mog€Syby€Rmy znie€R€Z roz€S€ki.€Y Zabra€Sam je wi€c z sob€ i pop€Syn€€Sy€Rmy. A przedtem podzieli€Sam m€Tj maj€tek na dwie po€Sowy i jedn€ z nich wzi€€Sam w podr€T€V, a drug€ schowa€Sam m€Twi€c: €XStatkowi !mo€Ve si€ co€R przydarzy€Z, a my€Vy€Z b€dziemy nadal. Je€Veli wtedy powr€Tcimy, znajdziemy tu co€R, co si€ nam przyda. €Y "I p€Syn€€Sy€Rmy dniami i nocami, a€V kiedy€R pob€S€dzi€S nasz statek, bo kapitan zmyli€S "drog€ i wp€Syn€€S na inne, ni€V chcieli€Rmy, morze. Ale my nie wiedzieli€Rmy o tym przez pewien czas, wiatr sprzyja€S nam bowiem dziesi€€Z dni, a€V ukaza€So si€ w oddali jakie€R miasto. Spyta€Sy€Rmy, kapitana: €XJaka jest nazwa tego miasta,do kt€Trego si€ zbli€Vamy? €Y !Odrzek€S: €XNa Allacha, nie wiem!Nie widzia€Sem go nigdy i nigdyw moim €Vyciu nie p€Syn€€Sem wodami tego morza. Ale sprawadoczeka€Sa si€ szcz€€Rliwego zako€Uczenia i nie pozostaje nam nic innego, jak wej€R€Z do tego miasta i wy€Sadowa€Z tam wasze towary. Je€Veli zdarzy si€ wam korzystna sprzeda€V, sprzedajcie towary i !poczy€Ucie zakupy. A je€Veli nie trafi si€ wam sposobno€R€Z, odpoczniemy dwa dni, zaopatrzymy si€ w €Vywno€R€Z i #odp€Syniemy. €Y I wp€Syn€li€Rmy doportu tego miasta, kapitan zszed€S na l€d, jaki€R czas go nie by€So, po czym wr€Tci€S do nas i rzek€S: €XWsta€Ucie i zejd€Wcie do miasta podziwia€Z, co uczyni€S Allach swoim stworzeniom. Strze€Vcie si€ jego gniewu! €Y Zeszli€Rmy redy do miasta i zobaczyli€Rmy, €Ve wszyscy jego mieszka€Ucy zamienieni byli w czarne !kamienie. I zdumieli€Rmy si€ tym!wielce. Szli€Rmy ulicami bazar€Tw i znajdowali€Rmy towary, z€Soto i srebro, pozostawione tak, jak by€So. Uradowa€So nas to i !m€Twili€Rmy: €XZapewne zdarzy€Sa "si€. tu jaka€R niezwyk€Sa sprawa!"€Y Rozproszyli€Rmy si€ po ulicach miasta i ka€Vdy straci€S z oczu towarzyszy, oszo€Somiony kosztowno€Rciami i tkaninami, kt€Tre tu by€Sy. Ja natomiast uda€Sam si€ do zamku i zobaczy€Sam, €Ve jest to twierdza obronna. Wesz€Sam do pa€Sacu kr€Tlewskiego i znalaz€Sam tam wszelakie naczynia ze z€Sota i srebra. Potem ujrza€Sam kr€Tla siedz€cego na tronie, a przy nim jego szambelan€Tw, namiestnik€Tw i wezyr€Tw. Kr€Tl mia€S na sobie str€Tj z gatunku tych, kt€Trych przepych m€ci umys€S, a gdy !zbli€Vy€Sam si€, spostrzeg€Sam, €Ve siedzi na tronie wysadzanym per€Sami i #klejnotami. Ka€Vda per€Sa l€Rni€Sa jak gwiazda, a kr€Tlewska szata przetykana by€Sa z€Sotem.Wok€T€S w€Sadcy sta€So pi€€Zdziesi€ciu mameluk€Tw, ubranych w rozmaitego rodzaju jedwabie, kt€Trzy trzymali w r€kach obna€Vone miecze. A kiedy spojrza€Sam na to wszystko, zm€ci€S si€ m€Tj rozum. Potem posz€Sam dalej i wst€pi€Sam do jednej z komnatharemu. Na €Rcianach ujrza€Sam zas€Sony z jedwabiu i zobaczy€Sam tam te€V kr€Tlow€, kt€Trej szaty zdobione by€Sy !l€Rni€cymi per€Sami, na g€Sowie mia€Sa koron€ wysadzan€ wko€So r€T€Vnymi rodzajami klejnot€Tw, a na szyi naszyjnikii €Sa€Ucuchy. I wszystko, co mia€Sa na sobie kr€Tlowa ze !stroj€Tw i klejnot€Tw, pozosta€Sonie zmienione, ona sama za€R zmieniona by€Sa w czarny kamie€U. Dalej znalaz€Sam otwart€ bram€, przekroczy€Samj€ i zobaczy€Sam schody o siedmiu stopniach. Wst€pi€Sam !po nich na g€Tr€ i ujrza€Sam tamsal€ wyk€Sadan€ marmurem, pokryt€ wyszywanymi z€Sotem kobiercami, a w niej marmurowe €So€Ve, wysadzane per€Sami i drogimi kamieniami. Aw jednym miejscu zauwa€Vy€Sam"promieniej€c€ jasno€R€Z, uda€Samsi€ tam i znalaz€Sam kamie€U b€Syszcz€cy, rozmiar€Tw strusiego jaja, spoczywaj€cy "na niewielkim tronie. Jarzy€S si€on jak €Rwieca, a jego blask rozprzestrzenia€S si€ daleko. Nakrycie na wspomnianym €So€Vuby€So utkane z rozmaitych gatunk€Tw jedwabiu i wprawia€So w zdumienie ka€Vdego, kto na nie spojrza€S. A kiedy obejrza€Sam to wszystko, zadziwi€Sam si€. I dostrzeg€Sam jeszcze w tej sali#p€Son€ce €Rwiece, i pomy€Rla€Sam: %€XZ pewno€Rci€ kto€R je zapali€S! €YPotem pow€drowa€Sam dalej, wchodzi€Sam do innych pomieszcze€U i zwiedza€Sam inne miejsca, zapominaj€c o sobie w€Rr€Td niezwyk€Sych tych "spraw, kt€Tre mnie oszo€Somi€Sy. I!moje my€Rli by€Sy zaj€te a€V do zapadni€cia nocy. A gdy zapragn€€Sam wyj€R€Z, nie !wiedzia€Sam, gdzie znajduj€ si€#drzwi, zab€S€dzi€Sam i wr€Tci€Sam do komnaty, w kt€Trej widzia€Sam zapalone €Rwiece. !Usiad€Sam na €So€Vu, przykry€Sam si€ nakryciem i wypowiedziawszy jaki€R ust€p z Koranu, chcia€Sam zasn€€Z, ale opanowana niepokojem, niemog€Sam. A gdy nadesz€Sa "p€T€Snoc, us€Sysza€Sam, €Ve kto€R czyta Koran g€Sosem mi€Sym i delikatnym. Zbli€Vy€Sam si€ do jednego z pomieszcze€U i zauwa€Vy€Sam, €Ve drzwi jego s€otwarte. Wesz€Sam przez nie i zobaczy€Sam, €Ve miejsce to jest przybytkiem modlitwy. Wisia€Sy tam p€Son€ce lampy i rozes€Sany by€S modlitewnik, na kt€Trym siedzia€S pi€knie wygl€daj€cy m€Sodzieniec. Zaciekawi€So mnie, w jaki spos€Tb on jeden spo€Rr€Td mieszka€Uc€Tw miasta uratowa€S si€, podesz€Sam i pozdrowi€Sam go. M€Sodzieniec podni€Ts€S wzrok i odda€S mi pozdrowienie, a ja rzek€Sam do niego: €XZaklinam #ci€ na prawd€, kt€Tr€ czyta€Se€Rz Ksi€gi Allacha, aby€R mi odpowiedzia€S na moje pytanie! $€YAle on u€Rmiechn€€S si€ tylko i rzek€S: €XTo ty opowiedz mi najpierw, z jakiej przyczyny wesz€Sa€R w to miejsce, a wtedyja odpowiem ci na pytanie, kt€Tre mi zadasz. €YI opowiedzia€Sam mu moj€ przygod€, a m€Sodzieniec zdumia€S si€ ni€, po czym ja zapyta€Sam go o dzieje tego miasta. !Odrzek€S: €XDaj mi troch€ czasu €Y, potem zamkn€€S Koran, w€So€Vy€S go do at€Sasowej sakiewki i posadzi€S mnie ko€So siebie. Spojrza€Sam na m€Sodzie€Uca, a by€S on jak "ksi€€Vyc w pe€Sni, mia€S pi€kne rysy i mi€Se usposobienie, dumny wygl€d i smuk€S€ posta€Z, policzki g€Sadkie i czarowne lica, jak gdyby by€S stworzony wed€Sug tego wiersza: Noc€ razu pewnego zobaczy€S astronom Posta€Z pi€kn€ i dumn€ w szaty ustrojon€. W€Sosy jej Saturn czerni€ przepi€kn€ obdarzy€S I przyda€S barwy pi€Vma jej szlachetnej twarzy. Mars nie sk€pi€S czerwieni dla jej ust wspania€Sych, Zasi€ €`ucznik jej spojrze€U ofiarowa€S strza€Sy: Merkury €[ rozum, kt€Trym wszech wobec zachwyca, A zawi€R€Z odwr€Tci€Sa od niej Nied€Wwiedzica, Pogr€€Vy€S si€ astronom w wielkie zadziwienie, Bo i ksi€€Vyc u st€Tp jej uca€Sowa€S ziemi€. A gdy raz jeden popatrzy€Sam !na m€Sodzie€Uca, wyrwa€So mi si€tysi€c westchnie€U, a w sercu #moim zap€Son€€S ogie€U. I rzek€Samdo niego: €XPanie m€Tj, opowiedz mi o tym, o co ci€ pyta€Sam! €Y Odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny! Wiedz zatem, €Ve miasto to nale€Va€So do mego ojca razem ze wszystkimi jegomieszka€Ucami i z ca€S€ "ludno€Rci€. On w€Sa€Rnie jest tym!kr€Tlem, kt€Trego widzia€Sa€R na tronie zamienionego w kamie€U.Kr€Tlowa za€R, kt€Tr€ !zobaczy€Sa€R, jest moj€ matk€. Byli oni mazdaistami i czcili ogie€U zamiast Kr€Tla Wszechmocnego. Przysi€gali na&ogie€U i €Rwiat€So, na cie€U i €Var, ina obracaj€cy si€ firmament. Ojciec m€Tj d€Sugo nie mia€S syna, a mn€ zosta€S obdarzony u schy€Sku €Vycia. Wychowywa€S mnie, a€V wyros€Sem, a szcz€€Rcie sprzyja€So mi. By€Sa u nas pewna staruszka w podesz€Sym ju€V wieku, muzu€Smanka, wierz€ca w skryto€Rci duszy w Allacha i Jego Proroka, chocia€V na zewn€trz przyznawa€Sa si€ do wiary, kt€Tr€ wyznawa€S m€Tj !lud. Ojciec m€Tj ufa€S jej przez wzgl€d na wierno€R€Z i uczciwo€R€Z, jak€ w niej !widzia€S, i szanowa€S j€ a jego szacunek dla tej staruszki stale wzrasta€S, mniema€S bowiem, €Ve ona wyznaje jego !wiar€. Kiedy podros€Sem, ojciec powierzy€S mnie owej staruszce m€Twi€c: €]We€W go, wychowuj i wyucz zasad naszej wiary. Daj mu pozna€Z dobre obyczaje i us€Suguj mu! €^ Staruszka zabra€Sa mnie i nauczy€Sa wiary islamu, regu€S czysto€Rci i przepis€Tw dotycz€cych ablucji, a tak€Ve modlitw i Koranu na pami€€Z. A gdy ju€V si€ tego wyuczy€Sem, staruszkarzek€Sa do mnie: €]Synu m€Tj, zachowaj te sprawy w tajemnicy przed ojcem i nie m€Tw mu o tym, aby ci€ nie zabi€S. €^ I zatai€Sem to przed ojcem, a w kilka dni p€T€Wniej staruszka zmar€Sa. I w€Rr€Td ludno€Rci miasta coraz wi€cej !by€So poga€Ustwa, zuchwa€So€Rci ib€S€d€Tw. I trwali tak w tym stanie, a€V oto us€Syszeli pewnego dnia herolda, wo€Saj€cego dono€Rnym g€Sosem,podobnym do hucz€cego !grzmotu, tak €Ve s€Syszeli go ci,co byli blisko, i ci, co byli daleko. A herold wo€Sa€S: €]O mieszka€Ucy tego miasta, porzu€Zcie oddawanie czci ogniowi i s€Su€Vcie Kr€Tlowi Wszechmocnemu! €^ I ogarn€€S !ludzi strach, zgromadzili si€ u mego ojca, kr€Tla tego miasta, #i pytali go: €]Co to by€S za g€Sos przera€Vaj€cy, kt€Try us€Syszeli€Rmy? Nap€dzi€S nam strachu, tak pe€Sen by€S grozy! #€^ I rzek€S m€Tj ojciec: €]Niechaj !was nie przera€Va ten g€Sos i niestraszy, a wy nie odwracajcie si€ od naszej wiary! €^ Serca poddanych uleg€Sy s€Sowom mego ojca i nadal oddawali cze€R€Z ogniowi, i trwali w swoim ba€Swochwalstwie przez ca€Sy nast€pny rok. A€V zn€Tw nadszed€S taki dzie€U, jak wtedy, gdy us€Syszeli g€Sos po raz pierwszy, i da€S si€ on !s€Sysze€Z powt€Trnie. A wreszcie poddani mego ojca us€Syszeli €Tw g€Sos po raz trzeci jeszcze,w trzecim roku, g€Sos bowiem przemawia€S raz w roku. Ludzie nie przestali jednak zajmowa€Z si€ tym, co zawsze, a€V pewnego dnia, o wschodzie, dosi€g€Sy ich gniew i zemsta niebios, i wszyscy zostali zamienieni w czarne kamienie. To samo spotka€So nawet "zwierz€ta i byd€So i nie ocala€S z ludno€Rci tego miasta nikt pr€Tcz mnie. A ja od dnia, w kt€Trym zdarzy€So si€ to nieszcz€€Rcie, trwam w tym oto stanie, modl€c si€, poszcz€c i czytaj€c Koran. Alejestem ju€V znu€Vony samotno€Rci€, nie mam bowiem nikogo, kto dotrzyma€Sby mi towarzystwa. €Y W€Twczas rzek€Sam do niego: €XM€Sodzie€Ucze, czy !zechcia€Sby€R uda€Z si€ ze mn€ do Bagdadu, ujrze€Z tam m€drc€Tw i uczonych w prawie i rozszerzy€Z sw€ wiedz€ i znajomo€R€Z zasad wiary? Ja b€d€ twoj€ niewolnic€, chocia€V mam swoich poddanych i w€Sadz€ nad lud€Wmi, s€Su€Vb€ i eunuchami. Mam tu ze sob€ statek na€Sadowany towarami. Los rzuci€S nas do tego oto miasta ist liwie, є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПVpC c UWГ "J ИXеЛ c€Y{ ceZ )Є cШ[Џ4л a+sta€S si€ przyczyn€, €Ve poznali€Rmy wasze sprawy. A nasze spotkanie te€V by€So nam przeznaczone. €YI nie przestawa€Sam prosi€Z !m€Sodzie€Uca, aby si€ wybra€S zemn€ w podr€T€V, a€V wyrazi€S zgod€. Kiedy nasta€S ranek, !podnie€Rli€Rmy si€ z pos€Sania, weszli€Rmy do skarbc€Tw i zabrali€Rmy to, co mia€So ma€Sy ci€€Var, a wielk€ cen€, po czym zeszli€Rmy z twierdzy do miasta i spotkali€Rmy tam niewolnik€Tw i kapitana, kt€Trzymnie szukali. A skoro mnie zobaczyli, uradowali si€ i spytali o przyczyn€ mojej nieobecno€Rci. Wtedy opowiedzia€Sam im, co widzia€Sam, jakie by€Sy dzieje m€Sodzie€Uca, jaka przyczyna zaczarowania ludno€Rci tego miasta i co tych ludzi spotka€So, a moi towarzysze zadziwili si€ nad tym. Kiedy !za€R moje siostry ujrza€Sy mnie, a ze mn€ m€Sodzie€Uca, pozazdro€Rci€Sy mi go, wpad€Sy w#z€So€R€Z i zacz€€Sy knu€Z przeciw mnie podst€p. Potem weszli€Rmy na statek, a ja cieszy€Sam si€ ogromnie, najbardziej za€R z towarzystwatego m€Sodzie€Uca. I stali€Rmy przy brzegu oczekuj€c wiatru.!A kiedy zacz€€S wia€Z pomy€Rlny dla nas wiatr, rozwin€li€Rmy "€Vagle i wyp€Syn€li€Rmy na morze.Moje siostry usiad€Sy z nami i rozmawiali€Rmy, a one rzek€Sy do mnie: €XSiostro, co chcesz uczyni€Z z tym pi€knym m€Sodzie€Ucem? €Y Odpar€Sam: €XPragn€ poj€€Z go za !ma€S€Vonka. €YPotem odwr€Tci€Sam si€, podesz€Sam do niego i "rzek€Sam: €XO panie m€Tj, chc€ cico€R powiedzie€Z, ale nie "sprzeciwiaj mi si€. €Y Odrzek€S: #€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €Y Wtedy zwr€Tci€Sam si€ do moich"si€Tstr i powiedzia€Sam im: €XMniewystarczy ten m€Sodzieniec, a wszystkie zdobyte bogactwa s€ dla was. €YZawo€Sa€Sy: €XO jak€Ve pi€knie czynisz! €Y Ale pomimo to czu€Sy do mnie z€So€R€Z. "I nie przestawali€Rmy p€Syn€€Z z umiarkowanym wiatrem, a€V wyp€Syn€li€Rmy ze z€Sowieszczego morza i znale€Wli€Rmy si€ na morzu bezpiecznym. Potem p€Syn€li€Rmyjeszcze kilka dni, a€V "przybli€Vyli€Rmy si€ do Basry, a gdy ju€V mogli€Rmy rozpozna€Z jej budowle, zaskoczy€S nas wiecz€Tr. A kiedy sen nas zmorzy€S, moje siostry wsta€Sy, podnios€Sy mnie i m€Sodzie€Uca razem z naszym pos€Saniem i wrzuci€Sy do morza. "M€Sodzieniec nie umia€S p€Sywa€Z, wi€c uton€€S, Allach bowiem zaliczy€S go pomi€dzy m€czennik€Tw. Mnie za€R by€So pisane nale€Ve€Z do uratowanych i kiedy wpad€Sam do morza, Allach obdarzy€S mniekawa€Skiem drewna, na kt€Trym usiad€Sam, a fale popycha€Sy mnie, a€V w ko€Ucu wyrzuci€Sy nabrzeg jakiej€R wyspy. I sz€Sam bez ustanku, post€puj€c w g€S€b tej wyspy przez reszt€ nocy, a kiedy za€Rwita€S ranek, #ujrza€Sam €Rcie€Vk€, na niej za€R €Rlady st€Tp, podobne do #ludzkich €[ a €Rcie€Vka ta bieg€Sa od brzegu wyspy do jej wn€trza. Gdy wzesz€So s€So€Uce, wysuszy€Sam moje szaty w jegopromieniach, wesz€Sam na !€Rcie€Vk€ i sz€Sam dop€Tty, a€V zbli€Vy€Sam si€ do miejsca, na kt€Trym le€Va€So miasto. Lecz nagle zobaczy€Sam przed sob€ #€Vmij€ pe€Szn€c€ ku mnie. J€zykzwisa€S jej z paszczy na skutek wielkiego zm€czenia, a"za ni€ sun€€S w€€V, chc€c j€ &zabi€Z. I ogarn€€Sa mi€ lito€R€Z nad€Vmij€, podnios€Sam z ziemi kamie€U i uderzy€Sam nim w€€Va "w g€Sow€, a on zgin€€S od razu, €Vmija za€R rozpostar€Sa dwa skrzyd€Sa i ulecia€Sa w powietrze. Zadziwi€So mi€ to, ale poniewa€V by€Sam zm€czona,zasn€€Sam na chwil€ w tym miejscu. Kiedy si€ obudzi€Sam, zauwa€Vy€Sam u moich st€Tp dziewczyn€, kt€Tra rozciera€Sa "mi nogi. I zawstydzi€Sam si€ jej,usiad€Sam i spyta€Sam: €XKto jeste€R i czego chcesz? €YOdrzek€Sa: €XO jak€Ve pr€dko zapomnia€Sa€R o mnie ty, kt€Tra wy€Rwiadczy€Sa€R mi dobrodziejstwo i zabi€Sa€R mego wroga! Jestem t€ €Vmij€, kt€Tr€ "ocali€Sa€R przed w€€Vem, i jestemd€Vinnij€, a €Tw w€€V by€S d€Vinnem, moim wrogiem i nie uratowa€Sabym si€ przed nim, gdyby nie ty. A kiedy mnie wybawi€Sa€R, polecia€Sam z wiatrem, zmierzaj€c na ten statek, z kt€Trego wyrzuci€Sy ci€ twoje siostry. Wszystko, co na nim by€So, przenios€Sam do twego domu, astatek zatopi€Sam. Co za€R do twoich si€Tstr, to zaczarowa€Sam je w suki z gatunku czarnych ps€Tw, bo ja wiem o wszystkim, co ci€ od nich spotka€So, i o tym, €Ve m€Sodzieniec uton€€S. €Y Potem podnios€Sa mnie razem z tymi sukami i opu€Rci€Sa na taras mego domu. A w domu znalaz€Sam wszystko, co z bogactw by€So na statku, i nie brakowa€So z tego nic. "P€T€Wniej rzek€Sa do mnie €Vmija: €XPrzysi€gam na napis wyryty na pi ecz€ci Sulejmana, €Ve je€Rli ka€Vdej z tych suk nie wymierzysz codziennie trzystuuderze€U r€Tzg€, przyb€d€ natychmiast i zaczaruj€ ci€ tak jak twoje siostry! !€YOdrzek€Sam wi€c: €XS€Sysz€ i "jestem pos€Suszna! €Y, i stale, o W€Sadco Wiernych, bi€Sam je w ten spos€Tb, lecz r€Twnocze€Rnielitowa€Sam si€ nad nimi. I zdumia€S si€ tym kalif, po czym rzek€S do drugiej dziewczyny: €XA z jakiej przyczyny na twoim ciele widoczne s€ €Rlady raz€Tw? €Y Dziewczyna zacz€€Sa opowiada€Z: Opowiadanie drugiej dziewczyny O W€Sadco Wiernych, mia€Sam ojca, kt€Try zmar€S, pozostawiaj€c wielki maj€tek. Odczeka€Sam tedy czas jaki€R po jego €Rmierci i po€Rlubi€Sam m€€Vczyzn€ najbogatszego z ludzi owego czasu. €\y€Sam z nim razem przez ca€Sy rok, a€V zmar€S, a ja odziedziczy€Sam po nim osiemdziesi€t tysi€cy denar€Tw, zgodnie z tym, co prawnie przypad€So mi w spadku. I uszy€Sam sobie #dziesi€€Z szat, ka€Vd€ za tysi€cdenar€Tw. Pewnego dnia, gdy siedzia€Sam tak sobie, wesz€Sa do mnie jaka€R leciwa kobieta ztwarz€ pokryt€ bruzdami i bezbrwi. Oczy jej patrzy€Sy bezczelnie, z€by mia€Sa wyszczerbione, nos ciekn€cy, a kark zgi€ty, tak jak m€Twi o tym poeta: To z€Sowroga jest starucha, niewybaczy jej nikt wi€cej Ani oszustw, ani szalbierstw jej bez liku. Sprytem poprowadzi€Z umie na niteczce, na paj€czej Tysi€c mu€S€Tw, co uciek€Sy od mulnik€Tw. A skoro owa stara wesz€Sa, pozdrowi€Sa mnie i rzek€Sa: €XMam u siebie dziewczyn€ !€[sierot€, kt€Trej wyprawiam tejnocy wesele. Chcia€Sabym, aby€Rsobie zyska€Sa zap€Sat€ i nagrod€ za dobry czyn i by€Sa obecna na jej weselu. Dziewczyna bowiem zamartwiasi€, poniewa€V nie posiada nikogo opr€Tcz Allacha Najwy€Vszego. €YPotem starucha#zap€Saka€Sa i j€€Sa ca€Sowa€Z moje!nogi, a mnie zebra€Sy lito€R€Z i wsp€T€Sczucie i rzek€Sam: €XBardzo ch€tnie! €YWtedy powiedzia€Sa: €XPrzygotuj si€, a ja przyjd€ wieczorn€ por€ i zaprowadz€ ci€ €Y, po czym uca€Sowa€Sa moj€ d€So€U i odesz€Sa. Powsta€Sam w€Twczas, a ledwie przygotowa€Sam si€ i przysposobi€Sam, ju€V przysz€Sa staruszka i rzek€Sa: €XO pani, niewiasty przyby€Sy ju€V do mnie z miasta, wi€c powiadomi€Sam je o tym, €Ve przyjdziesz, a one uradowa€Sy si€ i czekaj€ na ciebie. €YWsta€Sam przeto, wystroi€Sam si€, wzi€€Sam ze sob€ swoje niewolnice i sz€Sy€Rmy, a€V "dotar€Sy€Rmy do ulicy, na kt€Trej powiewa€S €Rwie€Vy wietrzyk, a tam ujrza€Sy€Rmy bram€ sklepion€ z marmurow€ kopu€S€, zbudowan€ okazale, a poza ni€ pa€Sac wyrastaj€cy z !ziemi i si€gaj€cy chmur. Skoro przyby€Sy€Rmy tam, stara zastuka€Sa, a brama otwar€Sa !si€ przed nami i wesz€Sy€Rmy, i zobaczy€Sy€Rmy korytarz wys€Sany kobiercami, a w nim €Rwiec€ce lampy i p€Son€ce €Rwiece, jak te€V porozwieszaneklejnoty i drogie kamienie. Sz€Sy€Rmy tym korytarzem, a€V znalaz€Sy€Rmy si€ w komnacie, kt€Tra nie mia€Sa podobnej sobiei wy€Rcielona by€Sa jedwabnymi kobiercami. Wisia€Sy w niej "tak€Ve zapalone lampy i p€Son€€Sy€Rwiece. Po€Rrodku tej komnaty sta€So €So€Ve z marmuru, ozdobione per€Sami i drogimi kamieniami, a nad nim zwisa€Sa at€Sasowa zas€Sona. I oto zza owej zas€Sony wysz€Sa dziewczyna jak ksi€€Vyc i !rzek€Sa do mnie: €XWitaj, b€d€W pozdrowiona i czuj si€ jak w domu, o siostro moja, uradowa€Sa€R mi€ bowiem i #pocieszy€Sa€R! €Y I odezwa€Sa si€ m€Twi€c te wiersze: Dom radowa€Sby si€, wiedz€c, €Ve we€U wnijdzie cz€Sowiek, Potem by ca€Sowa€S miejsce, gdzie stan€€Sa noga. I oznajmi€Sby z rado€Rci€ w swojej niemej mowie: €XWitaj i b€d€W pozdrowiony w mych go€Rcinnych progach! €Y Potem dziewczyna usiad€Sa i !rzek€Sa do mnie: €XO siostro, ja mam brata, m€Sodzie€Uca pi€kniejszego ode mnie, kt€Try ujrza€S ci€ na jakiej€R uroczysto€Rci i serce jego pokocha€So ciebie wielk€ "mi€So€Rci€, zap€Saci€S wi€c tej staruszce za to, €Ve p€Tjdzie dociebie i za pomoc€ tego podst€pu umo€Vliwi mu spotkanie z tob€. Brat m€Tj pragnie po€Rlubi€Z ci€ wed€Sug przepis€Tw ustanowionych przez Allacha i Jego Proroka €[ a w sprawach dozwolonych niema nic wstydliwego. €YGdy us€Sysza€Sam s€Sowa dziewczyny i poj€€Sam, €Ve jestem uwi€ziona w tym domu, odrzek€Sam; €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszna €Y, ona za€R uradowa€Sa si€, klasn€€Sa w d€Sonie i otwar€Sa drzwi. Wyszed€S z nich m€Sodzieniec, podobny ksi€€Vycowi, tak jak m€Twi poeta: Pomno€Vycielowi pi€kna, Allachowi, chwa€Sa! Jego stw€Trcza moc urod€ m€Sodzie€Ucowi da€Sa. W swej postaci wszelk€ pi€kno€R€Z m€Sodzian €Tw jednoczy I ku sobie zewsz€d zwraca zachwycone oczy. Bowiem pi€kno wypisa€So na obliczu jego: #€X€_wiadcz€, €Ve €Rr€Td ludzi nie masz ode€U pi€kniejszego. €Y A gdy spojrza€Sam na !m€Sodzie€Uca, sk€Soni€So si€ ku niemu moje serce, on za€R #podszed€S i usiad€S. I oto pojawi€Ssi€ kadi, a z nim czterech €Rwiadk€Tw, pozdrowili nas, usiedli, po czym spisali dla mnie i m€Sodzie€Uca umow€ #€Rlubn€ i odeszli. A on zwr€Tci€S si€ do mnie i rzek€S: €XNiech ta nasza noc b€dzie #b€Sogos€Sawiona! €Y, i powiedzia€S jeszcze: €XO pani moja, stawiam ci jeden warunek. !€YSpyta€Sam: €XJaki€V to warunek,panie m€Tj? €YWtedy !m€Sodzieniec wsta€S, przyni€Ts€S %Ksi€g€ i rzek€S: €XPrzysi€gnij mi,€Ve nie wybierzesz sobie nikogo"poza mn€ i nie sk€Sonisz si€ ku nikomu pr€Tcz mnie. €YPrzysi€g€Sam mu, a on ucieszy€S si€ wielce i obj€€S mnie. I mi€So€R€Z ku. niemu zaw€Sadn€€Sa ca€Sym moim sercem. Potem przygotowano "dla nas posi€Sek, a my jedli€Rmy ipili, a€V nasycili€Rmy si€ i nadesz€Sa noc. Wtedy m€Sodzieniec posiad€S mnie i !spa€S ze mn€ w jednym €So€Vu, i obejmowa€S mnie a€V do rana. I #€Vyli€Rmy w szcz€€Rciu i rado€Rci przez ca€Sy miesi€c. !Po miesi€cu poprosi€Sam m€€Va, aby pozwoli€S mi uda€Z si€ na bazar i kupi€Z sobie tam stroje,a on wyrazi€S zgod€. Przywdzia€Sam tedy moje szaty, zabra€Sam ze sob€ ow€ staruszk€ i uda€Sam si€ na bazar. Tam usiad€Sam przy kramie m€Sodego kupca, znajomego staruszki, o kt€Trymona mi powiedzia€Sa: €XBy€S ma€Sym ch€Sopcem, gdy ojciec jego zmar€S i pozostawi€S mu !wielki maj€tek. €YPotem rzek€Sa do kupca: €XPoka€V tej dziewczynie najdro€Vsze tkaniny, jakie posiadasz. €Y Odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €Y A staruszka zacz€€Sa wychwala€Z kupca, ja za€R rzek€Sam jej: €XNie trzeba nam s€Sucha€Z twych pochwa€S o nim! Mamy tylko wzi€€Z od niego to, co jest nam potrzebne, i wr€Tci€Z do domu! €YI przyni€Ts€S nam kupiec wszystko, czego poszukiwa€Sy€Rmy, a my€Rmy poda€Sy mu pieni€dze. On !jednak wzbrania€S si€ przyj€€Z #cokolwiek i rzek€S: €XTo jest dzi€Rm€Tj dar dla was. €Y Wtedy "rzek€Sam do starej: €XJe€Veli nie chce pieni€dzy, zwr€T€Z mu jego"tkaniny €Y, ale kupiec zawo€Sa€S: €XNa Allacha, nie wezm€ od ciebie nic! To wszystko jest podarunkiem za jeden poca€Sunek, bo jest mi on dro€Vszy nad wszystko, co !znajduje si€ w moim kramie! €YI !rzek€Sa starucha: €XC€T€V zyskaszprzez jeden poca€Sunek? €Y, po czym powiedzia€Sa do mnie: !€XC€Trko moja, czy s€Sysza€Sa€R, co rzek€S ten m€Sodzieniec? Nie stanie ci si€ przecie€V nic, je€Veli we€Wmie od ciebie jeden poca€Sunek, a ty zabierzesz sobie wtedy to, co zechcesz! €YOdpar€Sam: €XCzy€V nie wiesz, €Ve z€So€Vy€Sam przysi€g€? €Y !Rzek€Sa: €XPozw€Tl mu poca€Sowa€Z!si€ i nie m€Tw nic! Wtedy nic ci!si€ nie stanie i we€Wmiesz sobiez powrotem pieni€dze! €YI nie przesta€Sa namawia€Z mnie do tego, a€V wpad€Sam w sid€Sa i zgodzi€Sam si€ na ten spos€Tb. W€Twczas zakry€Sam sobie oczyi zas€Soni€Sam si€ z jednej strony izarem przed lud€Wmi, a on przy€So€Vy€S pod izarem usta do mego policzka. Ale ca€Suj€c ugryz€S mnie tak mocno, €Ve wyszarpa€S mi kawa€Sek cia€Sa z policzka. Zemdla€Sam, a staruszka chwyci€Sa mnie w ramiona. Kiedy si€ ockn€€Sam, spostrzeg€Sam, €Ve kram jest !zamkni€ty, stara za€R wyra€Va€Sa"mi sw€Tj €Val i powiedzia€Sa: €XI tak Allach odwr€Tci€S jeszcze wi€ksz€ gro€Wb€! €Y Potem rzek€Sa do mnie: €XChod€Wmy do domu. Ty udawajniezdrow€, a ja przyjd€ do ciebie i przynios€ lekarstwo, kt€Trym uleczysz to ugryzienie,i pr€dko wyzdrowiejesz. €YWsta€Sam wi€c po chwili ze swego miejsca, a by€Sam bardzo zaniepokojona i opanowa€S mnie strach. Sz€Sam jednak, a€V dotar€Sam do domu, gdzie oznajmi€Sam, €Ve jestem chora. Wtedy przyby€S m€Tj m€€V#i spyta€S: €XC€T€V to, o pani moja,przydarzy€So ci si€ na tej przechadzce? €Y Odrzek€Sam: #€XCzuj€ si€ niezdrowa €Y, a m€€V$spojrza€S na mnie i spyta€S: €XC€T€Vmasz za ran€ na policzku, w tak delikatnym miejscu? €Y Odpar€Sam: €XKiedy otrzyma€Sam od ciebie pozwolenie i wysz€Sam dzi€R, aby kupi€Z $tkaniny, potr€ci€S mi€ wielb€S€d ob€Sadowany drzewem, rozdar€S mi zas€Son€ i skaleczy€S, jak widzisz policzek, bo doprawdy,ulice w tym mie€Rcie s€ zbyt #w€skie! €YRzek€S: €XJutro p€Tjd€ do namiestnika i poskar€V€ mu si€, a on ka€Ve powiesi€Z wszystkich sprzedawc€Tw drzewa z tego miasta! €Y€[€XNa "Allacha €[zawo€Sa€Sam €[nie bierz na siebie grzechu przez jednego cz€Sowieka, bo naprawd€ to jecha€Sam na o€Rle,kt€Try si€ sp€Soszy€S, a ja upad€Sam na ziemi€ i wtedy to uderzy€S mi€ kawa€Sek drzewa, rozdzieraj€c mi szat€ i kalecz€c policzek. €YRzek€S: €XJutro p€Tjd€ do D€Vafara al-Barmaki, opowiem mu t€ przygod€, a on ka€Ve zabi€Z wszystkich poganiaczy os€S€Tw z tego miasta. €YSpyta€Sam: €XCzy chcesz zabi€Z wszystkichtych ludzi z mojej przyczyny iz powodu tego, co mnie spotka€So z wyroku Allacha i zajego postanowieniem? €Y !Odpar€S: €XTak musi by€Z! €Y, po czym przem€Twi€S do mnie ostro,wsta€S szybko i krzykn€€S gro€Wnie. Na to otwar€Sy si€ drzwi i wysz€So z nich siedmiu czarnych niewolnik€Tw, kt€Trzy '€Rci€gn€li mi€ z €So€Va i rzucili napod€Sog€ po€Rrodku komnaty. Wtedy m€€V rozkaza€S jednemu z niewolnik€Tw chwyci€Z mi€ za ramiona i si€€R€Z przy mojej g€Sowie, a drugiemu poleci€S, aby usiad€S mi na kolanach i trzyma€S mi€ za nogi. W€Twczas "zbli€Vy€S si€ trzeci niewolnik z mieczem w r€ku, a temu m€€V "m€Tj rzek€S: €XPrzyjacielu, uderz w ni€ mieczem i przetnij na dwie po€Sowy, a ka€Vdy z tych dwu towarzyszy we€Wmie jedn€ po€Sow€ i wrzuci do Tygrysu €[ niech j€ zjedz€ ryby! Taka jest kara dla tego, kto zerwie przysi€g€ i mi€So€R€Z. €Y To rzek€Sszy powiedzia€S ten oto wiersz: Gdybym ja w mi€So€Rci swojej posiada€S wsp€Tlnika, Wyrwa€Sbym nami€tno€R€Z z duszy, €Rwiata bym unika€S. Rzek€Sbym: €XDuszo, b€d€W szlachetna albo nie €Vyj wcale, Z€Se jest bowiem mi€Sowanie dzielone z rywalem. €Y Potem rzek€S do niewolnika: €XUderz j€, o Saadzie! €Y, a niewolnik obna€Vy€S miecz i powiedzia€S do mnie: €XM€Tw wyznanie wiary i powiedz mi, !je€Rli chcia€Saby€R, aby jakie€R twoje €Vyczenie zosta€So spe€Snione, bo oto nadszed€S !kres twojego €Vycia! €YRzek€Sam: €XO dobry niewolniku, daj mi troch€ czasu, abym powiedzia€Sa wyznanie wiary i wyda€Sa ci polecenia! €Y Potem podnios€Sam g€Sow€ i zobaczy€Sam, jakie jest moje po€So€Venie i jak z najwy€Vszegoszcz€€Rcia stoczy€Sam si€ w najg€S€bsze poni€Venie. €`zy pop€Syn€€Sy mi z oczu, zap€Saka€Sam gorzko i wypowiedzia€Sam ten oto wiersz: #Sercu memu mi€So€R€Z wzi€€Se€R, by z mi€So€Rci€ zosta€Z w€Sasn€. Oczom moim sen odj€€Se€R, ale sam potrafisz zasn€€Z. Twoje miejsce jest najbli€Vsze sercu memu i mym oczom €[ Serce nie zapomni ciebie, a spod powiek €Szy si€ tocz€. $Przysi€ga€Se€R mi sw€ wierno€R€Z, ale zwiedzion ch€ci€ zdradn€ "Wnet z€Sama€Se€R sw€ przysi€g€, skoro€R sercem mym zaw€Sadn€€S.Czyli€V nie masz zmi€Sowania, serca dla mi€So€Rci mojej I czy€V w los€Tw przeciwno€Rciach mo€Vesz znale€W€Z sw€ ostoj€? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB\€ cŒ]Ÿ S cя^ђƒ cR_u!nЕ`у! c€Лa,ќ c b§6†M B€Sagam, by€R na moim grobie takie mi wypisa€S zdanie: !€XNiewolnica swej mi€So€Rci tu mawieczne spoczywanie. €Y Mo€Ve ten, kto zna udr€k€ mi€Sowania nieustann€, Ulituje si€ przechodz€c i do Boga westchnie za mn€. A kiedy sko€Uczy€Sam m€Tj wiersz, zap€Saka€Sam znowu. A "gdy m€€V us€Sysza€S ten wiersz i ujrza€S mi€ p€Sacz€c€, rozgniewa€S si€ jeszcze bardziej i powiedzi a€S ten wiersz: !Nie rzuci€Sem ukochanej, €Ve si€serce ni€ znu€Vy€So, Ale winy jej sprawi€Sy, €Vem opu€Rci€S moj€ mi€S€. Chcia€Sa opr€Tcz mnie mie€Z jeszcze do mi€So€Rci swej wsp€Tlnika, Ale wiara serca mego od tych sp€T€Sek precz umyka. !A gdy sko€Uczy€S sw€Tj wiersz, jazn€Tw zacz€€Sam p€Saka€Z i b€Saga€Sam go o lito€R€Z, a do siebie rzek€Sam: €XUkorz€ si€ przed nim i u€Sagodz€ go s€Sowami, mo€Ve chocia€V zachowa mnie od €Rmierci, !je€Rliby nawet chcia€S zabra€Z miwszystko, co posiadam. €Y U€Vali€Sam mu si€ wi€c na wszystko, co wycierpia€Sam, i powiedzia€Sam te wiersze: "Je€Rli by€Sby€R sprawiedliwy, nie zabija€Sby€R mnie przecie. Je€Rli rozsta€Z si€ musimy, to bezprawie w€Sada w €Rwiecie. Obarczy€Se€R mnie brzemieniem kary i przygniot€Se€R b€Tlem, A ja nie mam dosy€Z si€Sy, aby w€Sasn€ nie€R€Z koszul€. Lecz nie dziwi€ si€, €Ve w "€Vyciu nic mi ju€V nie pozosta€So,Jeno €[ jak po twym odej€Rciu rozpoznaj€ moje cia€So?? A gdy sko€Uczy€Sam m€Tj wiersz, zap€Saka€Sam, on za€R spojrza€S na mnie, zacz€€S krzycze€Z i €Saja€Z mi€, a w ko€Ucu wypowiedzia€S te wiersze: Dla innego mi€Sowania odwr€Tci€Sa€R si€ ode mnie, Do rozstania nas przywiod€Sa€R. Jam nie dzia€Sa€S tak nikczemnie. Wi€c porzuc€ ci€ tak samo, jak ty mnie rzuci€Sa€R pierwej, Tak odejd€, jak odesz€Sa€R, niechaj zwi€zek nasz si€ zerwie. B€d€ inn€ kocha€S, jako ty€R innego pokocha€Sa, Ale wiedz to, €Ve nie we mnie, ale w tobie wina ca€Sa. A kiedy sko€Uczy€S wiersz, !zawo€Sa€S na niewolnika i rzek€S mu: €XPrzetnij j€ na dwie !cz€€Rci, bo nie ma ju€V dla nas po€Vytku z niej. €Y Gdy "niewolnik zbli€Vy€S si€ do mnie, !by€Sam ju€V pewna €Rmierci, €Val mi by€So €Vycia i powierzy€Sam swoje sprawy Allachowi Najwy€Vszemu, ale oto wesz€Sa tamta starucha, rzuci€Sa si€ m€Sodzie€Ucowi do n€Tg, !uca€Sowa€Sa je i rzek€Sa: €XSynu m€Tj, na wychowanie, kt€Tre ci da€Sam, zaklinam ci€, przebacz tej dziewczynie, bo nie pope€Sni€Sa grzechu, kt€Try "czyni€Sby t€ kar€ konieczn€. Tyjeste€R bardzo m€Sodym cz€Sowiekiem, a ja boj€ si€, aby€R przez t€ kobiet€ nie obarczy€S si€ win€. €Y Potem p€Saka€Sa i nie przestawa€Sa nalega€Z na m€Sodzie€Uca, a€V rzek€S: €XWybacz€ jej, ale "musz€ zostawi€Z jej €Rlad, kt€Tryb€dzie widoczny przez reszt€ jej €Vycia! €Y Potem rozkaza€S niewolnikom, aby zdj€li ze "mnie szaty, przyni€Ts€S r€Tzg€ z pigwy i zacz€€S opuszcza€Z j€ na moje cia€So, bij€c mi€ po plecach i bokach tak d€Sugo, a€Vomdla€Sam od gwa€Stownych !raz€Tw i zw€tpi€Sam, €Ve jeszcze$b€d€ €Vy€Sa. P€T€Wniej m€€V m€Tj rozkaza€S niewolnikom, aby natychmiast po zapadni€ciu nocy zabrali z sob€ t€ staruch€ jako przewodnika i !by odnie€Rli mnie, i wrzucili do domu, w kt€Trym mieszka€Sam poprzednio. Niewolnicy wykonali polecenie swego pana, porzucili mnie w moim domu, a ja sama zatroszczy€Sam si€ o siebie i opatrywa€Sam moje rany, a€V wyzdrowia€Sam. Ale moje boki, "jak widzia€Se€R, zachowa€Sy €Rladyuderze€U r€Tzg€. Cztery "miesi€ce le€Va€Sam lecz€c si€, przykuta chorob€ do €So€Va, a gdy wyzdrowia€Sam, posz€Sam !tam, gdzie zdarzy€S a mi si€ ta przygoda, i znalaz€Sam dom zniszczony, uliczk€ zburzon€ od pocz€tku do ko€Uca, a na miejscu domu rumowisko. Nie dowiedzia€Sam si€ jednak, jaka by€Sa tego przyczyna. Potem posz€Sam do mojej siostry ze strony ojca i zobaczy€Sam u niej te dwie suki. Pozdrowi€Sam siostr€ i opowiedzia€Sam jej moje dziejei wszystko, co mi si€ przydarzy€So. A ona rzek€Sa do mnie: €XCzy€V jest kto€R, kto uszed€Sby bezpiecznie przeciwno€Rciom losu? Niech !dzi€ki b€d€ Allachowi, kt€Try szcz€€Rliwie zako€Uczy€S t€ spraw€. €YP€T€Wniej siostra opowiedzia€Sa mi swoje przygody i wszystko, co spotka€So j€ ze strony jej "si€Tstr. I €Vy€Sy€Rmy odt€d obie razem, w rozmowach naszych nie wspominaj€c nawet o ma€S€Ve€Ustwie. $P€T€Wniej przy€S€czy€Sa si€ do nasta oto dziewczyna, kt€Tra za€Satwia€Sa nam sprawunki €[ wychodzi€Sa ka€Vdego dnia i kupowa€Sa to wszystko, czego !nam by€So trzeba. I €Vy€Sy€Rmy w ten spos€Tb a€V do ubieg€Sej nocy, kiedy to siostra nasza wysz€Sa, aby kupi€Z wszystko, czego potrzebowa€Sy€Rmy, tak jak to mia€Sa w zwyczaju. A wtedy zdarzy€So nam si€ to, cosi€ zdarzy€So, wskutek przybycia tragarza, €Vebrak€Tw i was, przebranych za kupc€Tw.A potem, skoro nasta€S dzie€U, znalaz€Sy€Rmy si€ przed tob€. Oto jest nasza opowie€R€Z. Kalif zdumia€S si€ tym opowiadaniem i do€S€czy€S je doinnych opowie€Rci, kt€Tre przechowywa€S w swym skarbcu, po czym rzek€S do pierwszej dziewczyny: €XCzy wiesz, gdzie jest d€Vinnija, kt€Tra zaczarowa€Sa twoje siostry? €YDziewczyna odpar€Sa: €XO W€Sadco Wiernych, ona !da€Sa mi troch€ swoich w€Sos€Tw i powiedzia€Sa: €]Je€Veli zapragniesz, abym przyby€Sa, spal cz€€R€Z tych w€Sos€Tw, a zjawi€ si€ u ciebie natychmiast, nawet gdybym by€Sa za g€Tr€ Kaf. €^ "€YRzek€S kalif: €XPrzynie€R mi te w€Sosy! €Y Dziewczyna przynios€Sa je, a kalif wzi€€S %w€Sosy i spali€S cz€€R€Z. Gdy tylko rozszed€S si€ sw€d palonych %w€Sos€Tw, pa€Sac zadr€Va€S, da€S si€#s€Sysze€Z huk i €Soskot i pojawi€Sasi€ d€Vinnija. By€Sa ona muzu€Smank€, wi€c rzek€Sa: €XPok€Tj tobie, namiestniku $Allacha! €YKalif odpar€S: €XI tobie niech b€dzie pok€Tj i mi€Sosierdzie Allacha, i jego b€Sogos€Sawie€Ustwo! €YRzek€Sa d€Vinnija: €XWiedz, €Ve ta dziewczyna post€pi€Sa wobec mnie szlachetnie, a ja nie jestem w stanie wynagrodzi€Z jej tego w pe€Sni; uratowa€Sa mnie bowiem od €Rmierci, gdy€V zabi€Sa mego wroga. Ale widzia€Sam, co uczyni€Sy z ni€ jej siostry, i uwa€Va€Sam, €Ve moim obowi€zkiem jest !zem€Rci€Z si€ na nich. Najpierw chcia€Sam je zabi€Z, ale w obawie, €Ve dziewczynie b€dzieto zbyt trudno znie€R€Z, zaczarowa€Sam je w suki. Je€Velijednak €Vyczysz sobie tego, W€Sadco Wiernych, uwolni€ siostry tej dziewczyny z szacunku dla ciebie i dla niej, jestem bowiem muzu€Smank€. €Y Rzek€S kalif: €XZdejmij z nich czary, potem za€R zajmiemy si€spraw€ tamtej dziewczyny, !kt€Tra by€Sa bita, i zbadamy jej #przypadek. Je€Veli oka€Ve si€, €Veto wszystko prawda, wezm€ odwet na tym, kto j€ $skrzywdzi€S! €YI rzek€Sa d€Vinnija: €XO W€Sadco Wiernych, ja !wska€V€ ci tego, kto post€pi€S w ten spos€Tb z t€ dziewczyn€, kto skrzywdzi€S j€ i zagarn€€S jej maj€tek. Lecz jest on tobie najbli€Vszy z ludzi. €Y !Potem d€Vinnija wzi€€Sa czark€ wody, wym€Twi€Sa zakl€cia i skropi€Sa sukom pyski, m€Twi€c do nich: €XPowr€T€Zcie do waszych poprzednich ludzkich !postaci! €YI suki sta€Sy si€ na powr€Tt dziewcz€tami €[chwa€Sa niech b€dzie za to Stw€Trcy. Potem rzek€Sa d€Vinnija: €XW€Sadco Wiernych, tym, kto !bi€S t€ dziewczyn€, jest tw€Tj syn al-Amin. Us€Sysza€S on kiedy€R o pi€kno€Rci i urodzie tej dziewczyny. €YI opowiedzia€Sa kalifowi wszystko, co spotka€So by€So !dziewczyn€, a on zadziwi€S si€ tym. Potem rzek€S: €XChwa€Sa niech b€dzie Allachowi, €Ve za moj€ przyczyn€ zdj€ty zosta€Sczar z tych suk €Y, nast€pnie za€R poleci€S zawezwa€Z przed siebie swego syna al- Amina i spyta€S go o spraw€ drugiej dziewczyny. I al-Amin powiedzia€S prawd€. Wreszcie kalif wezwa€S kadich i €Rwiadk€Tw, wezwa€S te€V trzech €Vebrak€Tw i pierwsz€ z dziewcz€t z jej siostrami, kt€Tre by€Sy dot€d zaczarowanew suki i za€Rlubi€S te trzy dziewczyny trzem €Vebrakom, "poniewa€V okaza€So si€, €Ve byli "kr€Tlami. Kalif uczyni€S ich swymiszambelanami, da€S im wszystko, co by€So im potrzebne, i pozwoli€S zamieszka€Z w bagdadzkim pa€Sacu. Dziewczyn€ ze €Rladamibicia zwr€Tci€S swemu synowi al-Aminowi, darowa€S jej wielki maj€tek i rozkaza€S, aby odbudowano tamten dom !pi€kniejszy jeszcze, ni€V by€S. !Sam za€R po€Rlubi€S dziewczyn€, kt€Tra zajmowa€Sa si€ zakupami,!i spa€S z ni€ tej nocy. A kiedy nasta€S ranek, przeznaczy€S dla niej dom i niewolnice do us€Sug,wyznaczy€S te€V owej dziewczynie dochody i wybudowa€S pa€Sac. Lud podziwia€S wielkoduszno€R€Z !kalifa, jego szczodrobliwo€R€Z i rozum, on za€R sam przykaza€S spisa€Z wszystkie te opowiadania i umie€Rci€Z je w kr€Tlewskim skarbcu... Opowie€R€Z o dwu wezyrach i o Anis al-D€Valis Wie€R€Z niesie, o kr€Tlu !szcz€€Rliwy, €Ve €Vy€S w Basrze pewien kr€Tl mi€So€Rciwy dla €Vebrak€Tw i n€dzarzy, kt€Try obchodzi€S si€ €Sagodnie z poddanymi i szczodrze udziela€Sswych bogactw wyznawcom Muhammada €[ niech Allach go !strze€Ve i b€Sogos€Sawi. By€S on taki, jak m€Twi€S kto€R wys€Sawiaj€c go: Uczyni€S z lanc swe pi€Tra, papier z serca wroga. Swe zwyci€stwa €[ na sercach krwi€ ich wra€V€ spisa€S. "My€Rl€ wi€c, €Ve chc€c uczci€Z dzielno€R€Z jego srog€, "Staro€Vytni nadali lancy imi€ €[ spisa. Kr€Tla tego zwano Muhammad ibn Sulejman az-Zajni. Mia€S on dw€Tch wezyr€Tw. Jeden z nich nazywa€S si€ al-Muin ibn Sawi, drugi za€R al-Fadl ibn Chakan. Fadl ibn Chakan by€S najszlachetniejszym z ludzi swoich czas€Tw. €_ladem jego sz€Sy najpi€kniejsze czyny, jednoczy€S on rozmi€Sowane w sobie serca, a radom jego pos€Suszni byli m€drcy. I wszyscy modlili si€ o d€Sugie €Vycie dla Fadl ibn Chakana, poniewa€V krzewi€S on dobro, a t€pi€S z€So i wyst€pki. Wezyr Muin ibn Sawi za€R nienawidzi€S ludzi, stroni€S od cnoty i przysparza€S z€Sa, jak m€Twi o nim ten, kto go opisywa€S: By nie splami€S mnie dotkni€ciem, odszed€Sem bez zw€Soki, Na ko€U wsiad€Sem, by uchroni€Z przed nim moje kroki. Na Allacha! Gdybym jeno tu w przebraniu go€Rci€S, Nie zapragn€€Sbym z nim zgo€Sa zawrze€Z znajomo€Rci. A o tych obu wezyrach m€Twi poeta: Powierzaj przyja€W€U sw€ szlachetnym szlachetnych ojc€Tw dobrym synom, Bowiem szlachetni potomkowieszlachetnych szlachetno€Rci€ s€Syn€. Lecz oka€V wzgard€ sw€ nikczemnym nikczemnych ojc€Tw pod€Sym synom, Bowiem nikczemni potomkowienikczemnych z nikczemno€Rci s€Syn€. I sprawi€S Wszechmocny, €Ve jak kochali ludzie Fadl ad-Dina ibn Chakana, tak nienawidzili al-Muina ibn Sawi. I zdarzy€So si€ pewnego dnia, €Ve kr€Tl Sulejman az-Zajni, zasiad€Sszy na tronie kr€Tlewskim w otoczeniu dostojnik€Tw pa€Ustwowych, wezwa€S swego wezyra al-Fadl ibn Chakana i rzek€S do niego: €XZaiste, chcia€Sbym mie€Z niewolnic€ tak€, aby nie by€So #pi€kniejszej nad ni€ w€Rr€Td jej wsp€T€Sczesnych, aby niezr€Twnanej by€Sa urody, doskona€Sych kszta€St€Tw m€Sodych i €Veby jej urok ca€Sy zas€Sugiwa€S na pochwa€Sy. €Y I rzekli dostojnicy pa€Ustwa: €XTakiej nie znajdziesz za cen€"ni€Vsz€ ni€V dziesi€€Z tysi€cy !denar€Tw. €YWezwa€S wi€c su€Stanskarbnika i rzek€S: €XZanie€R dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw do domu al-Fadl ibn Chakana. €YSkarbnik wype€Sni€S rozkaz, wezyr za€R oddali€S si€, wys€Suchawszy jeszcze polecenia su€Stana, aby codziennie zachodzi€S na targowisko, jak te€V, aby zobowi€za€S po€Rrednika w imieniu w€Sadcy do wstrzymaniasi€ ze sprzeda€V€ niewolnic, kt€Trych cena przekracza€Saby tysi€c denar€Tw, zanim nie poka€Ve ich wezyrowi. I nie sprzedali po€Rrednicy €Vadnej niewolnicy, kt€Trej nie widzia€Sby przedtem wezyr. A ten wiernie wype€Snia€S rozkaz su€Stana, lecz mija€S czas, a €Vadna z niewolnic nie mog€Sa go zadowoli€Z. A€V oto pewnego dnia jeden z po€Rrednik€Tw przyszed€S do domu wezyra al-Fadl ibn Chakana w chwili, gdy ten dosiada€S w€Sa€Rnie !konia, aby uda€Z si€ do pa€Sacu kr€Tla. W€Twczas zatrzyma€S wierzchowca wezyra i wypowiedzia€S takie oto dwuwiersze: "Ty, kt€Try€R wskrzesi€S kr€Tlestwospoczywaj€ce w ruinie, Wezyrze, Allach pomocny przenigdy ci€ nie pominie, Ty odrodzi€Se€R szlachetno€R€Z, kt€Tra umar€Sa w€Rr€Td ludzi. Oby tw€Tj trud u Allacha s€Sawion by€S zawsze i ninie. Po czym rzek€S: €XO panie m€Tj! Pojawi€Sa si€ niewolnica w€Sa€Rnie taka, dla jakiej wydano owo uroczyste rozporz€dzenie. €YI rzek€S do niego wezyr: €XPrzyprowad€W j€ do mnie. €YPrzeto po€Rrednik $znikn€€S na chwil€ i zjawi€S si€ z niewolnic€ wysmuk€Sego cia€Sa, co foremn€ i kr€g€S€ pier€R mia€Sa, oczy okolone $czerni€, a lica g€Sadko€R€Z mia€Sy niezmi ern€. By€Sa cienka wielce w pasie, w biodrach #oci€€Va€Sa zasi€. Odziana by€Sa wnajpi€kniejsze z szat, mia€Sa usta s€Sodsze ni€V syrop, a posta€Z jej mog€Sa zawstydzi€Z ga€S€zki wierzbiny, mowa jej za€R by€Sa delikatniejsza ni€V zefir przelatuj€cy nad kwiatami w ogrodzie. By€Sa taka, jak m€Twi€ o niej wiersze jednego z tych co j€ opiewali: Do najg€Sadszego jedwabiu podobne jej m€Sode cia€So, Jej mowa jak r€bek mi€kka €[ nie nazbyt i nie za ma€So. $Rzek€S Allach: €XSta€Ucie si€! €Y, !oczom. I sta€So si€ oczu dwoje, I przenikaj€ do serca, jak winne czyni€ napoje. Oby co noc si€ we mnie umi€Sowanie wzmaga€So! Obym a€V po dzie€U s€du rozkoszy doznawa€S niema€So! Jej sploty s€ nocy podobne, a czo€So jej ja€Rniej€ce, Jako jutrzenka promienna, kt€Tra zwiastuje s€So€Uce. Gdy j€ wezyr ujrza€S, zachwycony zwr€Tci€S si€ do !po€Rrednika pytaj€c: €XJaka jestcena tej niewolnicy? €Y A €Tw rzek€S: €XCen€ ustalono na dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw, a !w€Sa€Rciciel jej przysi€ga, €Ve !dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw nie pokrywa nawet ceny kurcz€t, #kt€Tre spo€Vy€Sa, i szat, kt€Trymi !obdarowa€S by€S jej nauczycieli. Niewolnica posiad€Sa bowiem sztuk€ pisania , znajomo€R€Z gramatyki i klasycznego j€zyka, pozna€Sa zasady prawa i religii, sztuk€ obja€Rniania Koranu, a tak€Ve wiedz€ lekarsk€, geografi€ i gr€ na instrumentach muzycznych. "€YRzek€S wi€c wezyr: €XSprowad€W do mnie jej pana. €YPrzeto po€Rrednik nie zwlekaj€c natychmiast go przyprowadzi€S."By€S to Pers, tak ju€V stary, €Ve !pozosta€Sy z niego sk€Tra tylko iko€Rci, jak m€Twi o tym poeta: "To czas sprawi€S, €Ve dygoc€. €[ C€T€V to za trz€sienie!! Czas jest panem si€S i mocy, oncz€Sowiekiem w€Sada. !Niegdy€R mog€Sem si€ porusza€Z, chodzi€Z niestrudzenie, "A dzi€R ju€V nie mog€ chodzi€Z. Obiada mi, biada! Rzek€S do niego wezyr : €XCzy "zadowoli ci€ dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw od su€Stana Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni jako zap€Sata za t€ niewolnic€? €YA Pers odrzek€S: €XJe€Rli przeznaczona jest su€Stanowi, to moim obowi€zkiem jest ofiarowa€Z mu j€ w podarunku, nie bior€czap€Saty. €YRozkaza€S zatem wezyr, aby przyniesiono pieni€dze, a gdy mu je podanoi odwa€Vy€S denary dla Persa, !zbli€Vy€S si€ do niego handlarz niewolnic i rzek€S: €XPowiedzia€Sbym co€R, gdyby pozwoli€S na to pan m€Tj, wezyr.!€Y €[ €XM€Tw €Y €[ rzek€S wezyr. %€XMy€Rl€ €[ozwa€S si€ tamten €[€Ve #nie powiniene€R i€R€Z dzisiaj z t€ niewolnic€ do su€Stana. Ma ona bowiem za sob€ podr€T€V, powietrze jest tu inne i !znu€Vy€Sa j€ droga. Powiniene€R zatrzyma€Z j€ dziesi€€Z dni u siebie w pa€Sacu, a€V odpocznie i a€V rozkwitnie jej uroda. !Potem zaprowad€W j€ do €Sa€Wni iubierz w najpi€kniejsze szaty,a gdy j€ w€Twczas powiedziesz do su€Stana, spotka ci€ jeszcze wi€kszy zaszczyt. €YRozwa€Vy€S wezyr s€Sowa handlarza niewolnic i uzna€S, €Ve s€ rozs€dne. Wprowadzi€S wi€c niewolnic€ do swego pa€Sacu i wydzieliwszy dla niej komnat€,dobiera€S i dostarcza€S jej ka€Vdego dnia odpowiednie jad€So, napoje i inne rzeczy. I niewolnica €Vy€Sa czas jaki€R w tym zbytku. A wezyr al-Fadl ibn Chakan mia€S syna, kt€Try by€S jak ksi€€Vyc €Rwiec€cy w pe€Sni, o twarzy jasnej jak €Rwiat€So€R€Z ksi€€Vyca i o r€T€Vanych licach, na policzku mia€S znami€ podobne do kropelki ambry i delikatny meszek, jak o kim€R podobnym m€Twi€ wiersze poety: Niby grona daktylowe €[ policzk€Tw rumie€Uce. Dusza szepce, by je zerwa€Z, jak si€ owoc zrywa. Napastuj€ nas, cho€Z nasze niesi€gn€€Sy r€ce, Jeno oczy swe zwracamy ku daktylom onym. Twarde serce twe, lecz mi€kkie biodra twoje m€Sode. e€W€Z sw€ ostoj€? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПcp{ cЮ dы ч c1!eвm c”!f?#я cї!g..› cZ"hЩ8Ў<Н"!Czemu €Wd€Wb€Sa mi€kko€Rci owej do serca nie wszczepisz. Gdyby serce jego mia€So mi€kko€R€Z jego bioder, Przyjaciela by nie zdradzi€S, krzywdy nie wyrz€dzi€S. #Ty, co€R zgani€S mnie za mi€So€R€Z do ciebie, m€Tj mi€Sy, "Daruj, bowiem kt€T€V s€Sabo€Rci€ wype€Sni€S me cia€So? Grzech m€Tj w tym jest, co me serce i oczy zgrzeszy€Sy. Je€Rli one nie s€ winne, to i jam bez winy. !M€Sodzieniec nie wiedzia€S nic o niewolnicy, wezyr za€R uprzedzi€S j€ tymi s€Sowy: €XWiedz, moja c€Trko, €Ve kupi€Sem ci€ po to tylko, by€R zosta€Sa na€So€Vnic€ su€Stana Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni. Lecz ja mam syna, kt€Try nie darowa€S ani jednej dziewczynie w dzielnicy. Strze€V si€ go wi€c i bacz, aby€R nie pokaza€Sa mu twarzy lub by nie pos€Sysza€S twej mowy. €Y I rzek€Sa niewolnica: #€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszna. €Y Po czym wezyr opu€Rci€S j€ i odszed€S. !I zdarzy€So si€ za zrz€dzeniem losu, €Ve pewnego dnia "niewolnica wst€pi€Sa do €Sa€Wni, kt€Tra by€Sa w tym domu, a tam kilka niewolnic wyk€pa€So j€, potem odzia€Sy j€ we !wspania€Se szaty, tak €Ve sta€Sa si€ jeszcze pi€kniejsza, i wesz€Sa do €Vony wezyra. !Uca€Sowa€Sa r€k€ €Vony wezyra, $ta za€R rzek€Sa: €XPomy€Rlno€Rci, o $Anis al-D€Valis! Jak czu€Sa€R si€ wk€pieli? €Y Odrzek€Sa; €XNie brakowa€So mi niczego opr€Tcz twej obecno€Rci, o pani moja. €YRzek€Sa wi€c €Vona wezyra do niewolnic: €XWsta€Ucie i chod€Wcie wraz ze mn€ do €Sa€Wni. €YPrzeto pos€Suszne rozkazowi posz€Sy, a ich pani pomi€dzy nimi, a drzwi komnaty, w kt€Trej przebywa€Sa"Anis al-D€Valis, poleci€Sa pieczy dw€Tch m€Sodych niewolnic m€Twi€c im: €XNikogo nie wpuszczajcie do tej dziewczyny. €Y Odrzek€Sy obie: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszne. €YA gdy Anis al-D€Valis spoczywa€Sa w komnacie, wszed€S syn wezyra,!kt€Trego imi€ brzmia€So Ali Nur ad-Din, pytaj€c o sw€ matk€ idomownik€Tw. I rzek€Sy mu $niewolnice: €XWeszli do €Sa€Wni. €Y S€Sowa Alego Nur ad-Dina, syna wezyra, us€Sysza€Sa niewolnica "Anis al-D€Valis znajduj€ca si€ wkomnacie i rzek€Sa sobie w !duszy: €XOch! Jaki te€V jest ten m€Sodzieniec, o kt€Trym wezyr "m€Twi€S mi, €Ve nie pozostawi€S w spokoju €Vadnej dziewczyny w tej dzielnicy, nim jej nie zdoby€S? Na Allacha, chcia€Sabym go ujrze€Z. €Y Po czym wsta€Sa €[ a cia€So jej nosi€So jeszcze €Rlady k€pieli €[podesz€Sa do drzwi komnaty i popatrzy€Sa na Alego Nur ad-Dina. M€Sodzieniec podobny "by€S ksi€€Vycowi w pe€Sni i widokjego wyzwoli€S w dziewczynie #tysi€c westchnie€U. I b€Sysn€€So !spojrzenie, kt€Tre rzuci€S w jej stron€ m€Sodzieniec, a gdy j€ dostrzeg€S, jej widok i jemu #przyni€Ts€S tysi€c westchnie€U. I oto ka€Vde z nich dwojga wpad€So w sid€Sa wzajemnego po€V€dania. Przeto m€Sodzieniecpodszed€S do dw€Tch niewolnic strzeg€cych drzwi i krzykn€€S na nie tak, €Ve umkn€€Sy przed nim, a zatrzymawszy si€ w !pewnej odleg€So€Rci, patrzy€Sy naniego, chc€c zobaczy€Z, jak post€pi. On za€R podszed€S do drzwi komnaty, otworzy€S je i zbli€Vywszy si€ do niewolnicy $spyta€S: €XCzy jeste€R t€, kt€Tr€ kupi€S dla mnie m€Tj ojciec? €Y Odrzek€Sa mu: €XTak. €Y Wtedy m€Sodzieniec €[a by€S on pijany €[ zbli€Vy€S si€ do dziewczyny i uj€wszy obie jejnogi opasa€S si€ nimi wok€T€S bioder, ona za€R zaplot€Sa mu r€ce na szyi przyjmuj€c od niego poca€Sunki, zaloty i !westchnienia. Ssa€S jej j€zyk i ona ssa€Sa jego j€zyk, a€V wreszcie zabra€S jej dziewictwo. Kiedy niewolnice ujrza€Sy, €Ve m€Sody ich pan wszed€S do komnaty Anis #al-D€Valis, zacz€€Sy krzycze€Z. A m€Sodzieniec zaspokoiwszy sw€ €V€dz€, wyszed€S spiesznie, w ucieczce szukaj€c ocalenia przed nast€pstwami czynu, kt€Trego si€ dopu€Rci€S. Us€Syszawszy krzyk niewolnic pani domu, ociekaj€ca potem, wybieg€Sa z €Sa€Wni pytaj€c: €XJaka jest przyczyna krzyk€Tw, kt€Tre s€Sycha€Z w ca€Sym domu? €YA gdy stan€€Sa przed niewolnicami, kt€Tre pozostawi€Sa na stra€Vy u drzwi komnaty, rzek€Sa do nich: €XBiada wam! Co si€ sta€So? €YNiewolnice za€R ujrzawszy sw€ pani€ rzek€Sy obie: €XOto nasz Pan Ali Nur ad-Din #przyszed€S i bi€S nas, uciek€Sy€Rmywi€c przed nim, a on wszed€S do komnaty Anis al-D€Valis i #obj€€S j€. Nie wiemy, co czyni€S potem, kiedy za€R podnios€Sy€Rmy krzyk wzywaj€c ciebie, uciek€S.€YPani domu podesz€Sa zatem do%Anis al-D€Valis i spyta€Sa: €XCo si€sta€So? €YOdrzek€Sa: €XO pani moja, spoczywa€Sam w€Sa€Rnie, kiedy wszed€S do mnie m€Sodzieniec o pi€knej postaci i zapyta€S: €]Czy jeste€R t€, kt€Tr€ kupi€S dla mnie m€Tj ojciec? €^ Wi€c odrzek€Sam: €]Tak. €^ Na Allacha, pani moja, pewna by€Sam, €Ve m€Twi prawd€."I wtedy podszed€S i obj€€S mnie. €YRzek€Sa pani domu: €XCzy !uczyni€S ci co€R jeszcze opr€Tcz "tego? €Y Odpar€Sa: €XTak, wzi€€S ode mnie trzy poca€Sunki. €YPani!domu zawo€Sa€Sa: €XNie odszed€S, zanim nie pozbawi€S ci€ $dziewictwa! €Y, i p€Saka€Sa, i bi€Sasi€ po twarzy, a wraz z ni€ niewolnice, w obawie, €Ve ojciec zabije Alego Nur ad-Dina. Gdy tak rozpacza€Sy, nadszed€S wezyr i zapyta€S, co si€ im przydarzy€So. Powiedzia€Sa mu €Vona: €XPrzyrzeknij, €Ve wys€Suchasz tego, co powiem. €YRzek€S tedy: !€XDobrze €Y, a €Vona powiadomi€Sago o tym, co uczyni€S jego syn.Wezyr, opanowany smutkiem, rozdar€S szaty, bi€S si€ po twarzy i rwa€S w€Sosy z brody. !Rzek€Sa przeto jego €Vona: €XNie zabijaj si€. Dam ci z mego !maj€tku owe dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw, kt€Tre stanowi€ jej cen€. €Y A wezyr, uni€Ts€Sszy g€Sow€, rzek€S do €Vony: €XNieszcz€sna! Ja nie potrzebuj€ pieni€dzy, lecz !boj€ si€, €Ve utrac€ €Vycie i "ca€Sy m€Tj maj€tek. €Y Zapyta€Sa !t€dy: €XO panie m€Tj, jak€Ve to #si€ sta€Z mo€Ve? €Y Rzek€S: €XCzy nie wiesz, €Ve dybie na nas wr€Tg imieniem al-Muin ibn Sawi? Niech tylko dowie si€ o tej sprawie, a p€Tjdzie do su€Stana i powie mu: €]Wezyr tw€Tj, kt€Tremu wierzysz, €Ve ci€ mi€Suje, wzi€€S od ciebie "dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw i za nie kupi€S niewolnic€ tak pi€kn€, i€V nikt podobnej nie widzia€S. A gdy wzbudzi€Sa jego zachwyt, rzek€S do swojego syna: €XWe€W j€ ty, godniejszy jej jeste€R ni€V su€Stan. A €Tw wzi€€S j€ i dziewictwa !pozbawi€S. I tak oto sta€Sa si€ #jego niewolnic€. €YKr€Tl rzeknie: €]K€Samiesz! €^, a €Tw powie mu wtedy: €]Je€Veli pozwolisz, wtargn€ do niego i przywiod€ tobie niewolnic€. €^ I pozwoli mu kr€Tl na to, a w€Twczas al-Muin ibn Sawi wtargnie do naszego domu, porwie "niewolnic€, a przywi€Td€Sszy j€ przed su€Stana, zapyta j€, ona za€R nie b€dzie mog€Sa zaprzeczy€Z. A on powie su€Stanowi: €]O panie m€Tj, widzisz, €Ve jestem twym rzetelnym doradc€, cho€Z nie znajduj€ €Saski w twych oczach. €^ I ukarze mnie su€Stan dla przyk€Sadu, a ludzie b€d€ przychodzili mnie ogl€da€Z i postradam €Vycie. €Y Rzek€Sa mu €Vona: €XNie m€Tw nikomu o tej sprawie, bo przesz€Sa ona niepostrze€Venie i zawierz j€ $Allachowi. €Y I uciszy€So si€ serce!wezyra, i spok€Tj ogarn€€S jego wzburzone my€Rli. Oto jakie by€Sy sprawy wezyra. Co za€R si€ tyczy Alego Nur ad-Dina, to l€kaj€c si€ nast€pstw tej sprawy, sp€dza€Son ca€Sy dzie€U w ogrodzie i opuszcza€S go dopiero pod koniec nocy, aby uda€Z si€ do matki, u kt€Trej sypia€S. Wstawa€S za€R przed €Rwitem, tak €Ve nikt go nie widzia€S. I czyni€S tak ca€Sy miesi€c, nie ogl€daj€c twarzy ojca. Rzek€Sawreszcie matka jego do wezyra: €XO panie m€Tj, czy mamy utraci€Z i niewolnic€, i syna? Bo je€Veli Ali d€Su€Vej w takim stanie €Vy€Z b€dzie, strawi go ten p€Somie€U. €Y !Zapyta€S wezyr: €XC€T€V wi€c mam!robi€Z? €Y Rzek€Sa: €XCzuwaj tej nocy, a gdy nadejdzie, zatrzymaj go, aby si€ z nim pojedna€Z, i daj mu t€ !niewolnic€, bo przecie€V on j€ kocha, a ona jego. A ja zwr€Tc€ci pieni€dze, kt€Tre na ni€ wyda€Se€R. €Y I czuwa€S wezyr przez ca€S€ noc, a gdy nadszed€S jego syn, chwyci€S go#i chcia€S poder€Vn€€Z mu gard€So. Lecz matka Alego spostrzeg€Sa to i spyta€Sa: €XCo zamierzasz z"nim uczyni€Z? €YOdrzek€S: €XChc€ #go zabi€Z. €YI rzek€S syn do ojca: "€XCzy€V ja nic ju€V dla ciebie nieznacz€? €Y, a oczy wezyra #zasnu€Sy si€ €Szami i powiedzia€S:€XO m€Tj synu, jak€Ve ma€So znaczy€Sy dla ciebie moje €Vyciei m€Tj maj€tek! €YI rzek€S m€Sodzieniec: €XPos€Suchaj, ojcze, co m€Twi poeta: Daruj mi przewiny moje, niechaj kary mnie omin€, M€drzy wybaczaj€ ludziom pokalanym grzeszn€ win€. Czy€V mam oto oczekiwa€Z na wyst€pku mego plony, !Gdym si€ w poni€Veniu znalaz€S, a ty jeste€R wywy€Vszony? €Y Wys€Suchawszy tego wezyr wsta€S z piersi swojego syna i ulitowa€S si€ nad nim. Wsta€S zatem i m€Sodzieniec i !uca€Sowa€S r€k€ ojca, ten za€R rzek€S: €XSynu m€Tj, gdybym wiedzia€S, €Ve obejdziesz si€ uczciwie z Anis al-D€Valis, da€Sbym ci j€. €Y Odpar€S Ali: €XOjcze, jak€Ve m€Tg€Sbym post€pi€Z z ni€ nieuczciwie?! !€YRzek€S mu wezyr: €XPrzykazuj€ !ci, aby€R nie za€Rlubia€S innej, $by€R nie bra€S ju€V drugiej €Vony i "nie sprzeda€S Anis al-D€Valis. €Y Odpar€S: €XOjcze, mog€ ci #przysi€c, €Ve nie o€Veni€ si€ z €Vadn€ inn€ i €Ve jej nie sprzedam. €Y !Potem z€So€Vy€S przysi€g€, €Ve post€pi tak, jak obieca€S, i !uda€S si€ do swej niewolnicy. I $sp€dzi€S z ni€ rok ca€Sy, a Allach!Najwy€Vszy sprawi€S, €Ve su€Stan zapomnia€S o niewolnicy i jej sprawie. A Muin ibn Sawi dowiedzia€S si€ o tym, lecz wezyr Fadl ibn Chakan tak wielkie mia€S powa€Vanie na dworze, €Ve tamten musia€S $milcze€Z. A gdy ju€V rok up€Syn€€S,!uda€S si€ kiedy€R wezyr Fadl ad- Din ibn Chakan do €Sa€Wni i gdy j€ opuszcza€S spocony, powiew!ogarn€€S jego cia€So. I musia€S spoczywa€Z, w €So€Vu trawiony bezsenno€Rci€, a choroba wzmaga€Sa si€ nieustannie. Przeto zawezwa€S swego syna Alego Nur ad-Dina, a skoro !stan€€S przed ojcem, €Tw rzek€S mu: €XSynu m€Tj, odmierzono ju€V!si€Sy mego €Vywota i €Rmier€Z mi w tej godzinie wrota swoje !otworzy€Sa. A nikt przecie€V nie mo€Ve uchyli€Z si€ od wypicia pucharu €Rmierci. €Y I wypowiedzia€S takie wiersze: Kogo dzisiaj €Rmier€Z min€€Sa, temu jutro pora. Wszak€Ve ka€Vdy cz€Sowiek pije z zag€Sady jeziora. €_mier€Z wielkiego zr€Twna z ma€Sym, kt€Try by€S w pogardzie,I nie pofolguje nawet czczonemu najbardziej. €\y€Z nam wiecznie nie dozwala,wszystkich sroga zmiecie, Kr€Tla ni proroka nawet nie minie na €Rwiecie. !Po czym rzek€S: €XSynu m€Tj, nie mam dla ciebie €Vadnych polece€U, pragn€ jedynie, by€R czu€S boja€W€U przed Allachem, my€Rla€S o nast€pstwach swych "czyn€Tw i €Veby€R si€ opiekowa€S niewolnic€ Anis al-D€Valis. €Y Rzek€S Ali Nur ad-Din: €XO m€Tj #ojcze, kt€T€V mo€Ve si€ r€Twna€Z ztob€? S€Syniesz ze szlachetnych czyn€Tw i "kaznodzieje b€d€ za tob€ s€Salimod€Sy z kazalnic. €Y Odrzek€S: €XM€Tj synu, mam nadziej€, €Ve przyjmie mnie Allach Najwy€Vszy. €Y To rzek€Sszy wezyr wypowiedzia€S dwukrotne wyznanie wiary, poczym wyzion€€S ducha i wpisany zosta€S w poczet szcz€€Rliwych. W€Twczas pa€Sac #wype€Sni€S si€ p€Saczem, €Va€Sobnawie€R€Z dotar€Sa do su€Stana i ludno€Rci ca€Sego miasta oznajmiono o €Rmierci al-Fadla ibn Chakana, a w szko€Sach op€Sakiwa€Sa go m€Sodzie€V. I zaj€€S si€ syn jego Ali Nur ad-Din przygotowaniami do pogrzebu. Przybyli emirowie, wezyrowie i dostojnicy pa€Ustwa, a w gronie uczestnik€Tw €Va€Sobnego pochodu znajdowa€S si€ tak€Ve wezyr Muin ibn Sawi. Gdy orszak opuszcza€S dom, jeden zobecnych wyrzek€S te wiersze: Obmywaj€cemu cia€So, le€V€ce bez ducha, Rzek€Sem, aby mojej rady cierpliwie wys€Sucha€S: Wylej wod€, przyjacielu, umywaj go €Szami, Kt€Tre z oczu mych sp€Syn€€Sy, gdy p€Saka€Sem za nim. Zostaw balsam, precz go odrzu€Z, wo€U mi jego zbrzyd€Sa,Jeno niech go balsamuj€ pochwa€S mych pachnid€Sa. Rozka€V ponie€R€Z jego cia€So szlachetnym anio€Som, "By go uczci€Z. Czy€R nie widzia€S ich kr€€V€cych w ko€So! Nie obci€€Vaj kark€Tw ludzkich zmar€Sego niesieniem, Niech im starczy jego €Saski dobrotliwe brzemi€. Po stracie ojca Ali Nur ad-Din d€Sugo oddawa€S si€ rozpaczy. A€V oto gdy pewnego dnia siedzia€S w ojcowskim domu, zapuka€S kto€R do bramy. A skoro Ali Nur ad-Din wsta€S i otworzy€S wrota, okaza€So si€, €Ve by€S to jeden z powiernik€Twi przyjaci€T€S jego ojca. !Uca€Sowa€S on r€k€ Nur ad-Dina i rzek€S: €XO panie m€Tj, nie umar€S, kto pozostawi€S podobnego tobie nast€pc€. Takie jest prawo, ustanowioneprzez Pana tych, co byli na pocz€tku, i tych, co b€d€ na ko€Ucu. Panie m€Tj, pociesz sw€ dusz€ i porzu€Z ju€V smutki! €YWys€Suchawszy tych s€S€Tw Ali "Nur ad-Din wsta€S i uda€S si€ do "sali przyj€€Z, a gdy zgromadzi€S tam wszystko, co by€So "potrzebne, zaprosi€S przyjaci€T€S "i sprowadzi€S swoj€ niewolnic€. !I przyby€So do niego dziesi€ciu syn€Tw kupieckich. #P€T€Wniej jad€S i pi€S i uczt€ za uczt€ wydawa€S, rozdaj€c podarunki i darz€c go€Rci !€Saskami. A€V przyszed€S kiedy€R do niego jego zarz€dca i rzek€Smu: €XAli Nur ad-Dinie, m€Tj panie, czy nie znasz przys€Sowia: Ci, kt€Trzy nie "licz€c wydaj€, n€dzarzami si€ staj€? Co ozdobniej uj€€S tw€Trca tych wierszy: Dirhem€Tw strzeg€ i chroni€, tedy na zawsze mi starcz€, Wiem dobrze bowiem, €Ve one s€ mieczem moim i tarcz€. A kiedy je wrogom moim przeka€V€ w swojej hojno€Rci, Tedy miast szcz€€Rcia mojego, !nieszcz€€Rcie w sercu zago€Rci. Trzeba je€R€Z za nie i pija€Z, w€Twczas nie dotknie ju€V bieda€Z. Lecz nigdy nie by€Z rozrzutnymi nawet miedziaka nie da€Z. Dirhemy chroni€ przed z€Symi i musz€ ustrzec je od nich, Bowiem szczodrobliwo€Rci mojejnie stali si€ godni. Ch€tniej to czyni€, ni€V !mia€Sbym do takich zni€Vy€Z si€ przem€Tw: €]Po€Vycz mi dirhem do jutra, a pi€€Z dostaniesz dirhem€Tw. €^ Cz€Sowiek odwr€Tci€Sby twarz sw€ na znak pogardy ode mnieI by€Sbym tak odtr€cony, jak pies, co prosi daremnie. Jacy€V niemocni s€ ludzie, co nie w€Sadaj€ pieni€dzmi! Cho€Zby jak s€So€Uce ich cnota $b€Syszcza€Sa, jak€Ve s€ n€dzni! €Y!Nast€pnie rzek€S: €XPanie m€Tj, wielkie wydatki i kosztowne podarunki wyczerpuj€ maj€tek. €Y Wys€Suchawszy zarz€dcy Ali Nur ad-Din spojrza€S na niego i rzek€S: €XNie chc€ s€Sysze€Z wi€cej ani s€Sowa o tym wszystkim, o czym m€Twi€Se€R. "Czy€V nie pi€kniejsze s€ s€Sowa poety: !Je€Rlibym posiada€S krocie, a nierozda€S bogactw, Niechaj uschnie moja r€ka, zesztywnieje noga! Gdzie€V jest sknera, co mu sk€pstwo chwa€Sy przysporzy€So? Gdzie€V rozrzutnik, co by umar€Sprzez rozrzutno€R€Z mi€S€? €Y Potem rzek€S: €XWiedz, m€Tj zarz€dco, €Ve €Vyczeniem moim jest, aby€R nie kaza€S mi si€ troszczy€Z o wieczerz€, gdy masz jeszcze tyle, by wystarczy€So na obiad. €Y I odszed€S zarz€dca swoj€ !drog€, Ali Nur ad-Din za€R dalej€Vy€S tak samo jak przedtem. I ka€Vdemu ze swych przyjaci€T€S, !kt€Try mu powiedzia€S: €XZaiste, "ta rzecz jest €Sadna €Y, m€Twi€S: €XNale€Vy ona do ciebie. €Y Albo gdy jaki€R inny m€Twi€S: €XPanie m€Tj, zaprawd€, ten !dom jest pi€kny €Y, odpowiada€S: €XJest to podarunek dla ciebie. €YNiezmiennie wydawa€S Ali Nur ad-Din ka€Vdego dnia w jego pocz€tku i na jego schy€Sku uczty dla przyjaci€T€S i towarzyszy biesiad i €Vy€S tak przez okr€g€Sy rok. A€V pewnegodnia w czasie biesiady niewolnica Anis al-D€Valis wypowiedzia€Sa takie wiersze: "Dobrze€R my€Rla€S o dniach, kt€Tremija€Sy w swym pi€knie, Lecz i z€Sych kolei losu dusza si€ nie zl€knie. Noce nios€Sy ukojenie, urzek€S ci€ ich urok, Lecz przejrzyste noce mog€ by€Z za€Zmione chmur€. A gdy sko€Uczy€Sa swoje "wiersze, rozleg€So si€ ko€Sataniedo drzwi. I wsta€S Ali Nur ad-Din, a jeden z biesiadnik€Twchy€Skiem poszed€S za nim. Otwar€Sszy wrota Ali ujrza€S swego zarz€dc€. Zapyta€S wi€c: €XJakie masz "wie€Rci? €Y A €Tw rzek€S: €XPanie m€Tj, spotka€So ci€ to, czego najbardziej si€ dla ciebie $l€ka€Sem. €YRzek€S tedy: €XCo si€ #sta€So? €Y Odpar€S: €XWiedz, €Ve zewszystkiego, co by€So pod moim zarz€dem, nie pozosta€Soci nic, co by mia€So warto€R€Z jednego dirhema lub mniejsz€ nawet ni€V dirhem. Oto ksi€gi wyp€Sat, kt€Tre czyni€Sem, i ksi€gi twego dawnego maj€tku. €YWys€Suchawszy tych s€S€Tw spu€Rci€S Ali Nur ad-Din !g€Sow€ ku ziemi i rzek€S: €XNie Z sw€ ostoj€? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBipd cљ"jд [ c\#k/† cП#lЕ!Ї c"$m\-i c…$nХ8­9ш$ma pot€gi ni si€Sy poza !Allachem! €Y A gdy us€Sysza€S to €Tw cz€Sowiek, kt€Try wyszed€S po kryjomu za Alim, aby go €Rledzi€Z, powr€Tci€S do swych towarzyszy i rzek€S im: "€XZastan€Twcie si€, co pocz€€Z, bo Ali Nur ad-Din nie ma ju€V nawet miedziaka. €Y A gdy powr€Tci€S do nich Ali Nur ad-Din, zauwa€Vyli trosk€ maluj€c€ si€ na jego twarzy. W€Twczas powsta€S jeden z biesiadnik€Tw, spojrza€S na Alego Nur ad-Dina i rzek€S: "€XPanie m€Tj, prosz€, pozw€Tl mi odej€R€Z. €Y Zapyta€S Ali Nur ad-Din: €XDlaczeg€T€V odchodziszdzisiaj tak wcze€Rnie? €Y !Tamten za€R rzek€S: €X€\ona moja ma rodzi€Z tej nocy, pragn€ !wi€c p€Tj€R€Z tam, by by€Z przy !niej. €Y Ali zgodzi€S si€, lecz zaraz wsta€S inny przyjaciel m€Twi€c: €XPanie m€Tj, Nur ad-Dinie, chcia€Sbym by€Z dzisiaj u mego brata, kt€Try €Rwi€ci obrzezanie swego syna. €YI tak jeden po drugim towarzysze prosili, aby im Ali !pozwoli€S odej€R€Z, i odchodzili swoj€ drog€, a€V wyszli wszyscy, i Ali Nur ad-Din pozosta€S sam. Przywo€Sa€S w€Twczas swoj€ niewolnic€ i rzek€S do niej: !€XAnis al-D€Valis, czy wiesz, co !mnie spotka€So? €Y I powt€Trzy€S jej s€Sowa zarz€dcy. €XO panie !m€Tj €[odrzek€Sa €[od kilku nocy mia€Sam ci zamiar o tym !donie€R€Z, lecz s€Sysza€Sam, jak m€Twi€Se€R te wiersze: Gdy €Rwiat jest €Saskawy dla ci€, serce naj€Saskawsze Miej dla ludzi, nim fortuna rzuci ci€ na zawsze. Bowiem szczodro€R€Z jej nie zgubi, gdy ci sprzyja ninie, Ni jej nie przywr€Tci sknerstwo, gdy fortuna zginie.A skoro us€Sysza€Sam, jak je wypowiadasz, zamilk€Sam i nic #ju€V nie rzek€Sam. €YI powiedzia€S Ali Nur ad-Din: €XO Anis al-D€Valis, ty wiesz, €Ve nie roztrwoni€Sem maj€tku na nic innego, jak tylko na moich !przyjaci€T€S, i s€dz€, €Ve nie pozostawi€ mnie oni bez pomocy. €YRzek€Sa Anis al- D€Valis: €XNa Allacha, to nie !przyniesie ci wielkich korzy€Rci.!€YNur ad-Din za€R odpowiedzia€S: "€XA ja nie mieszkaj€c p€Tjd€ do nich i zako€Satam do ich drzwi,a by€Z mo€Ve otrzymam od nich co€R, z czym b€d€ m€Tg€S przyst€pi€Z do prowadzenia sprzeda€Vy i kupna, a wtedy poniecham zabaw i uczt. €Y Po czym nie trac€c ani chwili wsta€S i szed€S tak d€Sugo, a€V zaszed€S na ulic€ swoich dziesi€ciu przyjaci€T€S €[ wszyscy oni mieszkali bowiem !przy jednej ulicy. I podszed€S dopierwszej bramy, zastuka€S i wysz€Sa do niego niewolnica "pytaj€c: €XKto tam? €YRzek€S jej:€XPowiedz swemu panu, €Ve u jego wr€Tt stoi Nur ad-Din i !m€Twi: €]Tw€Tj niewolnik ca€Suje r€ce twoje i oczekuje twej szczodrobliwo€Rci. €^€Y Przeto niewolnica wesz€Sa do domu i powt€Trzy€Sa to swemu panu. €aw za€R krzykn€€S na ni€ i zawo€Sa€S: €XWracaj i powiedz mu: €]Nie ma pana! €^€Y Niewolnica wr€Tci€Sa wi€c do Alego Nur ad-Dina i rzek€Sa mu: €XPanie, mego pana nie ma w domu. €YOdszed€S zatem Ali Nur ad-Din, m€Twi€c do siebie w duszy: €XJe€Veli ten syn wszetecze€Ustwa zapar€S si€ sam siebie, to drugi mo€Ve nie !b€dzie taki. €Y Podszed€S wi€c do nast€pnych drzwi i powiedzia€S to samo co za pierwszym razem, lecz drugi "przyjaciel r€Twnie€V zapar€S si€ siebie. W€Twczas Ali wypowiedzia€S taki wiersz: Poszli ci, kt€Trzy powinni, gdy stoimy u ich bramy, Dobro €Rwiadczy€Z, gdy€V si€ tego po szczodro€Rci spodziewamy. A gdy sko€Uczy€S swoje wiersze,powiedzia€S: €XNa Allacha, wszystkich ich musz€ podda€Z pr€Tbie, mo€Ve przecie€V jest pomi€dzy nimi jeden, kt€Try stanie za wszystkich. €YObszed€S tedy wszystkich dziesi€ciu, lecz nie znalaz€S !w€Rr€Td nich ani jednego, kt€Try by otworzy€S drzwi i wyszed€S do niego lub poleci€S da€Z cho€Zby bochenek chleba. !Powiedzia€S wi€c Ali te wiersze:Gdy kto€R €Vyje w dobrobycie, zdrzewem go por€Twnam snadnie:Po owoce drzewa tego ludzie schodz€ si€ gromadnie. A gdy na ga€S€ziach jego ju€V owoc€Tw nie ma wcale, Ci€Vba wnet odchodzi ode€U, aby inne drzewo znale€W€Z. Niechaj kl€twa ich powali, zguba b€dzie ich udzia€Sem. W€Rr€Td dziesi€ciu ni jednego szlachetnego nie ujrza€Sem. Nast€pnie wr€Tci€S do swej niewolnicy w wi€kszym jeszcze smutku pogr€€Vony. I rzek€Sa mu: "€XPanie m€Tj, czy€V nie m€Twi€Sam,!€Ve to nie przyniesie ci wielkich#korzy€Rci? €Y Rzek€S: €XNa Allacha,nie by€So mi€dzy nimi nawet takiego, kt€Try pokaza€Sby mi sw€ twarz. €Y Powiedzia€Sa mu w€Twczas: €XPanie m€Tj, sprzedawaj wszystko z domu, jedno po drugim, aby by€So na €Vycie. €Y #I j€€S sprzedawa€Z, a€V sprzeda€S wszystko, co by€So w domu, i nic mu ju€V nie pozosta€So. Przeto spojrzawszy na Anis "al-D€Valis zapyta€S: €XCo czyni€Z !dalej? €Y A ona rzek€Sa: €XPanie "m€Tj, ja radz€, aby€R uda€S si€ ze mn€ w tej chwili na rynek isprzeda€S mnie. Wiesz zapewne, €Ve ojciec tw€Tj kupi€S mnie za dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw, !mo€Ve wi€c Allach da ci chocia€V#cz€€R€Z tej sumy. A je€Rli Allach zechce zn€Tw nas po€S€czy€Z, "spotkamy si€. €Y Rzek€S jej: €XO Anis al-D€Valis, nie€Satwo mi !rozsta€Z si€ z tob€ cho€Zby na "jedn€ chwil€. €YOdpowiedzia€Sa: !€XI dla mnie nie jest to €Satwe, lecz los wyda€S wyrok, jak m€Twipoeta: S€ przypadki, kt€Trych biegu €Vadn€ miar€ nie odmieni€, Co zmuszaj€, bym si€ wadzi€S zmoim dobrym u€So€Veniem. Bez przyczyny tych post€pk€Tw €Sacno nikt nie przedsi€bierze, Jeno w sprawach, kt€Trym warto z€So€Vy€Z tak€ da€U w ofierze. €Y !Wzi€€S wi€c Anis al-D€Valis, a €Szy sp€Sywa€Sy mu po twarzy i wypowiedzia€S te wiersze: !St€Tjcie! Dajcie mi na drog€ swespojrzenie i nadziej€, Bym swe serce wspom€Tg€S, kt€Tre w ten roz€S€ki czas boleje. A je€Veli po rozstaniu rozp€Somieni mnie t€sknot€ Ten ostatni podarunek, wy si€.nie troskajcie o to. P€T€Wniej poszed€S i przekaza€S niewolnic€ po€Rrednikowi pytaj€c: €XCzy znasz warto€R€Z tego, co masz wywo€Sywa€Z? €Y A po€Rrednik odrzek€S: €XPanie m€Tj, Ali Nur ad-Dinie, szlachetne pochodzenie zachowuje si€ w pami€ci. €YI !dalej m€Twi€S: €XCzy nie jest to $Anis al-D€Valis, kt€Tr€ kupi€S ode mnie tw€Tj ojciec za dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw? €YOdpar€S; €XTak. €YWtedy uda€S si€ po€Rrednik do kupc€Tw, lecz spostrzeg€S, €Ve jeszcze nie wszyscy przybyli. Czeka€S wi€c cierpliwie, a€V zgromadz€ si€ wszyscy. I wype€Sni€Sy rynek niewolnice wszystkich odmian: Turczynki, Greczynki, Czerkieski, Gruzinki i Etiopki. Gdy po€Rrednik ujrza€S bazar "przepe€Sniony lud€Wmi, podni€Ts€S si€ i zawo€Sa€S: €XO kupcy! O wielmo€Vni! Nie wszystko, co "kr€g€Se €[ to orzech, pod€Su€Vne nie tylko bananem by€Z mo€Ve! Nie wszystko bia€Se t€Suszczem si€ nazywa, nie wszystko czerwone €[ winem bywa! Nie wszystko jest mi€sem, co ma barw€ purpurow€, nie wszystko, co brunatne, to daktyla owoc! O kupcy! Oto per€Sa niezr€Twnana, kt€Trej warto€Rci €Vadne pieni€dze nie odmierz€! Jak€ sum€ otwieracie? €YRzek€S jeden z kupc€Tw: €XCzterema tysi€cami i pi€ciuset denarami. €Y Lecz oto zjawi€S si€ na bazarzewezyr al-Muin ibn Sawi i ujrzawszy stoj€cego tam Alego Nur ad-Dina, rzek€S sobie w duszy: €XPo co on tu stoi? Wszak€Ve nie pozosta€So mu ju€Vnic, za co m€Tg€Sby kupi€Z niewolnic€. €YA rozejrzawszy $si€ us€Sysza€S po€Rrednika, kt€Try wywo€Sywa€S, stoj€c na bazarzew otoczeniu kupc€Tw. Rzek€S wi€c sobie w duszy, wezyr: "€XS€dz€, €Ve jest on niechybnie zrujnowany i przyszed€S ze sw€#niewolnic€, aby j€ sprzeda€Z. €YI#rzek€S jeszcze do siebie: €XJe€Rli to prawda, jakie€V to zado€R€Zuczynienie dla mego serca! €Y Nast€pnie wezwa€S po€Rrednika. Gdy za€R ten przyszed€S i uca€Sowa€S przed wezyrem ziemi€, €Tw rzek€S: €XChc€ mie€Z t€ niewolnic€, kt€Tr€ wywo€Sywa€Se€R. €Y Po€Rrednik nie mog€c sprzeciwi€Z si€ wezyrowi przyprowadzi€S niewolnic€ i pokaza€S mu j€. A skoro j€ wezyr zobaczy€S i zauwa€Vy€S #g€Sadko€R€Z jej smuk€Sej postaci i !mi€kko€R€Z jej wymowy, ogarn€€S go zachwyt. I zapyta€S: €XJak€ "wysoko€R€Z osi€gn€€Sa jej cena? €YOdpar€S po€Rrednik: €XCztery "tysi€ce i pi€€Zset denar€Tw. €Y Kupcy s€Syszeli to, przeto €Vaden z nich nie €Rmia€S dorzuci€Z nawet jednego dirhema czy denara, lecz wycofali si€ wszyscy znaj€c #zach€Sanno€R€Z i pod€So€R€Z wezyra. Spojrza€S wi€c Muin ibn Sawi na!po€Rrednika i rzek€S: €XCzeg€T€V sterczysz jeszcze? Odejd€W, a niewolnic€ przyprowad€W do mnie. Kupuj€ j€ za cztery tysi€ce denar€Tw i pi€€Zset denar€Tw dla ciebie. €Y Podszed€S zatem po€Rrednik do Alego Nur ad-Dina i rzek€S mu: €XPanie m€Tj, stracona jest dla ciebie niewolnica bez €Vadnej %zap€Saty. €Y Spyta€S Ali: €XZ jakiej to przyczyny? €Y Odrzek€S po€Rrednik: €XOtworzyli€Rmy w€Sa€Rnie przetarg cen€ czterech tysi€cy i pi€ciuset denar€Tw, kiedy nadszed€S i stan€€S na bazarze ten ciemi€zca, Muin ibn Sawi. A gdy ujrza€S niewolnic€, wzbudzi€Sa w nim zachwyt i powiedzia€S do mnie: €]Zastan€Tw si€ nad cen€ czterech tysi€cy denar€Tw i pi€ciuset denarami dla ciebie. !€^ Lecz s€dz€, €Ve on po prostu wie, i€V niewolnica jest twoj€ %w€Sasno€Rci€, i je€Rli ci za ni€ w tej chwili zap€Saci, to stanie si€ tak tylko dzi€ki €Sasce Allacha. Lecz ja, znaj€c jego !pod€So€R€Z, pewien jestem, €Ve daci zlecenie wyp€Saty do jednego ze swoich przedstawicieli, wysy€Saj€c r€Twnocze€Rnie do niego list z poleceniem: €]Nie dawaj mu nic.€^ I za ka€Vdym razem, gdy przyjdziesz do nich po pieni€dze, b€d€ m€Twili: €]Przyjd€W jutro. €^ !I tak b€d€ ci€ dzie€U po dniu zwodzi€Z obietnicami upokarzaj€c tw€ dum€. Gdy za€R ich w ko€Ucu przynaglisz, powiedz€: €]Daj nam to zlecenie. €^ A gdy wezm€ od ciebie kartk€, podr€ j€ i "stracisz zap€Sat€ za niewolnic€.€YWys€Suchawszy s€S€Tw po€Rrednika Ali Nur ad-Din spojrza€S na niego i zapyta€S: "€XC€T€V wi€c mam zrobi€Z? €Y Ten $za€R rzek€S: €XDam ci dobr€ rad€. !Je€Rli jej pos€Suchasz, to mo€Ve "zamieni si€ tw€Tj los na lepsze. #€Y Zapyta€S tedy Ali: €XJaka€V jest ta rada? €Y !Rzek€S po€Rrednik: €XZa chwil€, gdy b€d€ sta€S na bazarze, podejd€W do mnie, zabierz ode mnie niewolnic€, uderz j€ pi€€Rci€ i powiedz: €]Nieszcz€sna! Oto uczyni€Sem ju€V zado€R€Z przysi€dze i wyprowadzi€Sem ci€ na bazar. Obieca€Sem ci bowiem, €Ve wywiod€ ci€ na targowisko i oddam po€Rrednikom, by wystawili ci€ na sprzeda€V. €^ Je€Rli tak uczynisz, to mo€Ve "uda si€ podej€R€Z wezyra i ludzi,i mo€Ve uwierz€ ci, €Ve !przyprowadzi€Se€R niewolnic€ na bazar jedynie po to, aby #dotrzyma€Z przysi€gi. €YI odrzek€S$Ali: €XTo dobry pomys€S. €YOddali€S si€ wi€c po€Rrednik, a wyszed€Sszy na €Rrodek bazaru, uj€€S niewolnic€ za r€k€ i skin€€S na wezyra Muina ibn !Sawi m€Twi€c: €XPanie m€Tj, oto #zbli€Va si€ jej w€Sa€Rciciel. €YI podszed€S Ali Nur ad-Din do !po€Rrednika, wyrwa€S niewolnic€ %z jego r€k i uderzy€S j€ pi€€Rci€wo€Saj€c: €XBiada ci! !Przywiod€Sem ci€ ju€V na bazar, jak przysi€g€Sem. A teraz wracaj do domu i nie !sprzeciwiaj mi si€ wi€cej! Nie potrzebuj€ pieni€dzy, abym ci€ mia€S sprzedawa€Z. Gdybym zechcia€S sprzeda€Z domowe sprz€ty i inne rzeczy, dosta€Sbym za nie o wiele #wi€cej ni€V za ciebie. €YSpojrza€Sal-Muin ibn Sawi na Nur "ad-Dina i rzek€S: €XNieszcz€sny! !A c€T€V to jeszcze zosta€So ci dosprzedania lub do kupienia? €Y Po czym chcia€S rzuci€Z si€ na Alego, lecz wszyscy kupcy, kt€Trzy lubili Nur ad- Dina, zwr€Tcili sw€Tj wzrok ku niemu. On za€R rzek€S do nich: €XOto stoj€ przed wami, a wy znacie$przecie€V jego pod€So€R€Z. €YRzek€S wezyr: €XNa Allacha, gdyby nie wy, zabi€Sbym go! €YA kupcy porozumieli si€, daj€c jeden drugiemu znaki oczyma, i "rzekli: €X€\aden z nas nie b€dziesi€ miesza€S w sprawy, kt€Tre wy macie mi€dzy sob€. €YWobec tego m€€Vny Ali Nur ad-Din podszed€S do wezyra Muina ibn Sawi i €Rci€gn€wszy "z siod€Sa powali€S go na ziemi€. A w tym miejscu pe€Sno by€So rozrobionej gliny i wezyr !wpad€S w sam jej €Rrodek. Ali Nurad-Din zacz€€S go bi€Z pi€€Rciami, a jeden z cios€Tw ugodzi€S wezyra w z€by i brodajego sp€Syn€€Sa krwi€. Wezyrowi towarzyszy€So dziesi€ciu mameluk€Tw, a skoroujrzeli oni, jak Nur ad-Din !obszed€S si€ z ich panem, oparlid€Sonie na r€koje€Rciach miecz€Tw chc€c rzuci€Z si€ na Alego Nur ad- Dina i zasiec go.Lecz obecni przy tym kupcy rzekli mamelukom: €XTo jest wezyr, a to syn wezyra. Mo€Ve oni si€ pogodz€, a wtedy €Rci€gniecie na siebie gniew jednego i drugiego. Albo cios mo€Ve ugodzi€Z wezyra, a wtedyzginiecie wszyscy najstraszniejsz€ €Rmierci€. Naszym zdaniem nie "mieszajcie si€ do nich. €YGdy AliNur ad-Din przesta€S bi€Z wezyra, zabra€S niewolnic€ i poszed€S do domu. Wezyr Muin ibn Sawi za€R podni€Ts€S si€ natychmiast, a jego bia€Sa szata zabarwiona by€Sa teraz trojako: kolorem gliny, kolorem krwi i kolorem popio€Su. Ujrzawszy si€ w takim stanie #wezyr wzi€€S rogo€V€, za€So€Vy€S j€ sobie na szyj€, a wzi€wszydo r€ki dwie wi€zki halfy, poszed€S pod pa€Sac, w kt€Trym "mieszka€S su€Stan, i wo€Sa€S: €XO kr€Tlu czasu, jak podle ze mn€ post€piono! €YI zaprowadzono go przed oblicze su€Stana, €Tw za€R obejrza€S go uwa€Vnie, a upewniwszy si€, €Ve to jego wezyr Muin ibn Sawi, zapyta€S: !€XKto ci to uczyni€S? €Y A wezyr p€Sacz€c i lamentuj€c wypowiedzia€S te wiersze: Czy€V czas mnie pogn€bi€S, kiedy €Vyjesz pe€Sen chwa€Sy? Czy pok€sa€S mnie pies, kiedy ty€R jest lew wspania€Sy? Czyli wszystkich, kt€Trzy pragn€, €Wr€Td€Sa twoje poj€? Ty€R jest deszcz, a jam spragniony pod opiek€ twoj€! "P€T€Wniej rzek€S: €XO panie m€Tj, czy ka€Vdego, kto kocha i tobie s€Su€Vy, spotyka los tak srogi? €Y Su€Stan spyta€S: €XKto ci to uczyni€S? €Y Odrzek€S wezyr: €XWiedz, €Ve wyszed€Sem dzi€R natarg niewolnic zamierzaj€c €Ykupi€Z niewolnic€ zdatn€ na kuchark€. I ujrza€Sem na targu niewolnic€ tak€, €Ve podobnej jej nie widzia€Sem przez ca€Se moje €Vycie, a po€Rrednik wyjawi€S mi, €Ve jest ona w€Sasno€Rci€ Alego, syna Chakana, kt€Tremu pan nasz su€Stan da€S kiedy€R dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw, aby mu kupi€Sza nie pi€kn€ niewolnic€. I !kupi€S Chakan t€ niewolnic€, a gdy wzbudzi€Sa ona zachwyt !jego syna, dal mu j€. €aw za€R, !gdy ojciec umar€S, szed€S drog€ marnotrawstwa, a€V sprzeda€S wszystkie swoje posiad€So€Rci, ogrody i sprz€ty. A gdy ju€V ca€Skiem zubo€Va€S i nie pozosta€So mu ani miedziaka, przyprowadzi€S na rynek "niewolnic€, aby j€ sprzeda€Z. I powierzy€S j€ po€Rrednikowi, kt€Try wystawi€S j€ na sprzeda€V, a kupcy podbijali #cen€, a€V osi€gn€€Sa wysoko€R€Z czterech tysi€cy denar€Tw. Rzek€Sem sobie wtedy w duszy: €]Kupi€ j€ dla pana naszego, su€Stana, bo przecie€V pierwsza zap€Sata za ni€ pochodzi€Sa od niego. €^ !Powiedzia€Sem wi€c: €]Synu m€Tj,we€W za ni€ cztery tysi€ce denar€Tw. €^ A on, us€Syszawszy moje s€Sowa, spojrza€S na mnie ikrzykn€€S: €]Wszeteczny starcze, raczej ju€V €Vydom i chrze€Rcijanom j€ sprzedam ni€V tobie. €^ Rzek€Sem wi€c: €]Nie !kupuj€ jej dla siebie, lecz dla pana naszego su€Stana, naszego dobroczy€Ucy. €^ A gdyto us€Sysza€S, wpad€S we %w€Rciek€So€R€Z, rzuci€S si€ na mnie nie bacz€c na m€Tj podesz€Sy wiek, €Rci€gn€€S mnie z wierzchowca i bi€S tak d€Sugo, a€V doprowadzi€S mnie do stanu,w jakim mnie teraz widzisz. A wszystko to spotka€So mnie tylko dlatego, €Ve poszed€Sem !kupi€Z t€ niewolnic€ dla waszejmi€So€Rci. €Y Rzek€Sszy to wezyr rzuci€S si€ na ziemi€, trz€s€c si€ i !p€Sacz€c. Gdy su€Stan zobaczy€S, jak wygl€da, i us€Sysza€S jego opowiadanie, wezbra€Sy mu z "gniewu €Vy€Sy na czole i zwr€Tci€Ssi€ do stoj€cych przed nim dostojnik€Tw pa€Ustwa. A by€So tam r€Twnie€V czterdziestu zbrojnych w miecze. I rozkaza€Sim su€Stan: €XJed€Wcie w tej chwili do domu Alego, syna Chakana, spl€drujcie go, a jego i niewolnic€ wleczcie twarzami po ziemi a€V do mnie. €Y Odpowiedzieli mu: €XStanie si€, jak rzek€Se€R. €Y Potem "wyszli z pa€Sacu i skierowali si€do Alego Nur ad--Dina. A su€Stan mia€S szambelana imieniem Alam ad-Din Sand€Var, kt€Try uprzednio by€S mamelukiem Fadla ibn Chakana, ojca Alego Nur ad-Dina. €aw s€Sysz€c rozkaz su€Stana i widz€c wrog€Tw gotuj€cych €Rmier€Z synowi jego!pana, nie m€Tg€S si€ opanowa€Z, dosiad€S wierzchowca i ruszy€S XNie Z sw€ ostoj€? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBopЖ c!%p& I c„%qoж cч%rE"е cJ&s.Н c­&tз9Ѓ0'w kierunku domu Alego Nur !ad-Dina, a€V stan€€S pod bram€ i zapuka€S. Wyszed€S do niego Ali Nur ad-Din, a spojrzawszy pozna€S Alam ad-Dina i chcia€S go przywita€Z, lecz ten rzek€S: €XPanie m€Tj, nie jest to czas na powitania i rozmow€. Pos€Suchaj, co m€Twi poeta: Chro€U tw€ dusz€ od gro€V€cych jej podst€pnych knowa€U I dom porzu€Z, rozpaczaj€c, €Ve€R go wybudowa€S. Jeszcze znajdziesz inn€ ziemi€ i krain€ r€T€Vn€. Ale innej duszy tobie szuka€Z by na pr€T€Vno! €Y Zapyta€S wi€c Ali Nur ad-Din: !€XCo si€ sta€So, Alam ad-Dinie? €Y€aw rzek€S: €XWstawaj i ratuj si€ ucieczk€ wraz z niewolnic€, Muin ibn Sawi bowiem chce was schwyta€Z w zasadzk€, a je€Rli wpadniecie w!jego r€ce, zabije was. A su€Stanwys€Sa€S ju€V w€Sa€Rnie po was czterdziestu zbrojnych, s€dz€wi€c, €Ve musicie ucieka€Z, zanim was nieszcz€€Rcie dosi€gnie. €Y Nast€pnie wyci€gn€€S Sand€Var do Nur "ad-Dina r€k€ pe€Sn€ denar€Tw, a!przeliczywszy je stwierdzi€S, €Ve!jest ich czterdzie€Rci. Rzek€S muwtedy: €XWe€W je. Gdybym mia€S przy sobie wi€cej, da€Sbym ci, lecz nie czas teraz na utyskiwania. €YWobec tego Nur ad-Din pospieszy€S do niewolnicy, a ona, gdy "opowiedzia€S jej, co si€ sta€So, by€Sa tym zaskoczona. Nie trac€c zatem czasu wyszli oboje z miasta, a Allach skry€S ich przed wrogiem. Przyszed€Sszy nad brzeg rzeki, zastali tam statek gotowy do podr€T€Vy. Kapitan sta€S na "€Rrodku pok€Sadu wo€Saj€c: €XKto chce si€ jeszcze po€Vegna€Z, uzupe€Sni€Z zapasy lub kto zapomnia€S czego€R potrzebnego, niech za€Satwi toniezw€Socznie, poniewa€V odp€Sywamy! €YI rzekli wszyscy: €XNie mamy ju€V nic do za€Satwienia, kapitanie. €Y Wobec tego kapitan rzuci€S za€Sodze rozkaz: €XDalej! Odwi€za€Z liny i wyci€gn€€Z kotwic€! €Y I zapyta€S Ali Nur ad-Din: €XDok€d to, kapitanie? €YA on odrzek€S: €XDo Przybytku Pokoju, Bagdadu. €YTedy Ali Nurad-Din wraz z niewolnic€ !wsiedli na statek i odp€Syn€li. Rozwini€to €Vagle i statek posuwa€S si€ szybko, niby ptak dwuskrzyd€Sy, jak rzek€S o tym poeta tymi s€Sowy: Sp€Tjrz na statek; jego widok uj€€S ci€ w niewol€ srog€. On w zawody z wiatrem w locie p€dzi w dal otwart€ drog€, Jakby ptakiem by€S, co skrzyd€Sa swe rozwin€€S by€S wspaniale !I przylecia€S z wysoko€Rci, by nabystre opa€R€Z fale. "I p€Syn€€S statek unosz€c ich na!pok€Sadzie, a wiatr im sprzyja€S."Oto jak uk€Sada€Sy si€ ich losy. !Je€Rli za€R chodzi o czterdziestu"zbrojnych, kt€Trych wys€Sa€S by€S su€Stan, to przybyli oni do domu Alego Nur ad-Dina, wy€Samali bramy i wtargn€li do €Rrodka. I przeszukali ka€Vdy zak€tek, nie znajduj€c €Rladu po nich. Przeto zrabowali dom,a wr€Tciwszy powiadomili o !wszystkim su€Stana. I rzek€S on: €XSzukajcie ich wsz€dzie, !gdziekolwiek mogliby si€ skry€Z.€Y "Odpowiedzieli: €XStanie si€, jak !rzek€Se€R. €YNast€pnie odszed€S wezyr Muin ibn Sawi do swojego domu, przedtem za€R su€Stan obdarzy€S go jeszcze !honorow€ szat€ m€Twi€c: €XNikt"ciebie nie pom€Rci, je€Rli ja tegonie uczyni€. €YWezyr €Vyczy€S wi€c su€Stanowi d€Sugiego €Vywota i uspokoi€So si€ jego serce. Nast€pnie rozkaza€S su€Stan og€Sosi€Z w mie€Rcie: €XWszystkim mieszka€Ucom podajemy niniejszym do wiadomo€Rci, €Ve wedle rozkazu pana naszego su€Stana, ktokolwiek odnajdzie Alego Nurad-Dina i przyprowadzi go przed su€Stana, nagrodzony zostanie szat€ honorow€ i tysi€cem denar€Tw. Ten za€R, kto go ukryje lub znaj€c jego schronienie o nim nie doniesie,zas€Su€Vy na kar€ nale€Vyt€, !kt€Trej nie ujdzie. €YI zacz€li ludzie szuka€Z Alego Nur ad- Dina, lecz €Rladu po nim nie !znale€Wli. Oto co si€ tyczy ich spraw. Je€Rli za€R chodzi o Alego Nur ad-Dina i jego niewolnic€, to przybyli oni bezpiecznie do Bagdadu. I rzek€S kapitan statku: €XOto jest Bagdad, miasto, kt€Tremu mo€Vecie !zaufa€Z. Usz€Sa ju€V st€d zima, ch€Sody ju€V za nami, a przyby€Sa wiosna kwitn€ca r€T€Vami, porozkwita€Sy drzewa z!dnia na dzie€U i p€Syn€ rzeki w Bagdadzie. €YAli Nur ad-Din zszed€S ze statku ze swoj€ niewolnic€ i da€S kapitanowi !pi€€Z denar€Tw, potem za€R szli przed siebie, a€V los zawi€Td€S ich pomi€dzy ogrody. Znale€Wli si€ w miejscu zamiecionym i zroszonym wod€ i ujrzeli tam d€Sugie €Sawy i porozwieszane naczynia z wod€, a nad nimi mat€ z trzciny biegn€c€ wzd€Su€V zau€Ska. U wej€Rcia do tego zau€Ska znajdowa€Sa si€ brama ogrodu, by€Sa ona jednakzaryglowana. Ali Nur ad-Din rzek€S do niewolnicy: €XNa "Allacha, jak€Ve tu pi€knie! €YOna!za€R powiedzia€Sa: €XPanie m€Tj, !posied€Wmy chwil€ na tej €Sawie.€Y Weszli wi€c i usiedli na jednej z €Saw, a potem umyli twarze i rozkoszuj€c si€ podmuchem wiatru, zasn€li €[niech s€Sawiony b€dzie Ten, kt€Try nie €Rpi nigdy. A by€S to ogr€Td zwany OgrodemWesela i mie€Rci€S si€ w nim pa€Sac zwany Pa€Sacem Rozrywek, a wszystko to by€So w€Sasno€Rci€ kalifa Haruna ar-Raszida. Gdy troski wype€Snia€Sy serce kalifa, przychodzi€S on do tego ogrodu, a wszed€Sszy do pa€Sacu, przesiadywa€S w nim. Pa€Sac €Tw mia€S osiemdziesi€t okien, a w nich zawieszonych by€So osiemdziesi€t lamp, po€Rrodku za€R widnia€S ogromny z€Soty €Rwiecznik. Gdy kalif przychodzi€S, rozkazywa€S niewolnicom otwiera€Z okna, a towarzyszowi zabaw Ishakowi kaza€S €Rpiewa€Z wraz z niewolnicami dla ukojenia serca. W€Twczas opuszcza€Sy gotroski. A piecz€ nad ogrodem sprawowa€S s€dziwy starzec zwany szejchem Ibrahimem. I zdarzy€So si€, €Ve pewnego razu, gdy wyszed€S €Tw szejch, aby za€Satwi€Z wa€Vne sprawy, zasta€S potem w ogrodzie rozbawionych ludzi, a z nimi kobiety lekkich obyczaj€Tw. I zawrza€S gwa€Stownym gniewem,lecz t€Sumi€S go cierpliwie do dnia, w kt€Trym pojawi€S si€ u niego kalif. A gdy powiadomi€S otym kalifa, €Tw rzek€S: €XZ ka€Vdym, kogo znajdziesz pod bram€ ogrodu, mo€Vesz post€pi€Z, jak zechcesz. €Y A gdy nasta€S dzie€U, w kt€Trym przyby€S Ali Nur ad-Din z niewolnic€, wyszed€S zarz€dca ogrodu Ibrahim poczyni€Z konieczne zakupy, a wr€Tciwszy zasta€S pod bram€ dwoje €Rpi€cych, przykrytych jednym izarem. Rzek€S tedy: €XCzy€V nie wiedz€, €Ve kalif pozwoli€S mi zabi€Z ka€Vdego, kogo tu spotkam? Lecz ja !uderz€ ich tylko lekko zielon€ ga€S€zk€ palmy, aby ju€V nikt #nie zbli€Va€S si€ wi€cej do bramy#ogrodu. €Y €_ci€€S wi€c zielon€ !ga€S€zk€ z palmy, podszed€S do !nich i zamierzy€S si€, wznosz€cr€k€ tak wysoko, €Ve wida€Z by€So biel jego pachy. I ju€V chcia€S uderzy€Z, lecz "zastanowi€S si€ w duszy i rzek€S: €XO Ibrahimie! Chcesz ich bi€Z, nic o nich nie wiedz€c. By€Z mo€Ve oboje s€ cudzoziemcami "lub podr€T€Vnymi i tu rzuci€So ichprzeznaczenie. Odkryj€ wi€c ich twarze i #przyjrz€ si€ im. €XA uni€Ts€Sszy izar z ich twarzy, rzek€S: €XCi dwoje s€ tak pi€kni, €Ve nie "godzi si€ ich bi€Z. €YNast€pnie zakry€S im twarze z powrotem izbli€Vywszy si€ do nogi Alego #Nur ad-Dina potr€ci€S j€. Ali Nurad-Din za€R otworzy€S oczy, a ujrzawszy s€dziwego starca, zawstydzi€S si€, podci€gn€€S nogi i usiad€S wyprostowany, nast€pnie za€R uj€€S r€k€ "szejcha Ibrahima i uca€Sowa€S j€.I spyta€S szejch: €XSynu m€Tj, #sk€d jeste€Rcie? €Y Odrzek€S Ali: €XO panie m€Tj, jeste€Rmy tu obcy. €YI €Szy trysn€€Sy mu z oczu. Rzek€S przeto starzec Ibrahim: €XWiedz, m€Tj synu, €Ve Prorok !€[niech b€Sogos€Sawi mu Allach i da mu zbawienie! €[ nakaza€S go€Rcinnie przyjmowa€Z "cudzoziemc€Tw. €YI doda€S: €XSynu m€Tj, czy nie zechcia€Sby€R wsta€Z i wej€R€Z do ogrodu, aby !rozerwa€Z si€ i uspokoi€Z serce?!€YZapyta€S go Nur ad-Din: €XPaniem€Tj, do kogo nale€Vy ten $ogr€Td? €YI rzek€S mu: . Synu m€Tj, ogr€Td ten odziedziczy€Sem po !mojej rodzinie. €Y A m€Twi€S tak jedynie w tym celu, aby ich uspokoi€Z i by weszli do ogrodu.Wys€Suchawszy s€S€Tw Ibrahima Nur ad-Din podzi€kowa€S mu, wsta€S wraz ze sw€ niewolnic€ i poprzedzani przez szejcha Ibrahima weszli do ogrodu. #C€T€V to by€S za ogr€Td! Wiod€c€ "do€U bram€ oplata€Sa winoro€Rl o gronach dwojakiej barwy: czerwonych jak rubin i czarnych niczym heban. Weszli"pod pu€Sap z ga€S€zi i znale€Wli tam owoce rosn€ce bli€Wniaczymi parami i pojedynczo. Ptak wszelki wywodzi€S swoje trele na ogrodowych ga€S€zkach, s€Sowik€Rpiewa€S, z drzewa odzywa€Sy si€ turkawki, kosy gwizda€Sy ca€Skiem jak ludzie, a go€S€b jak cz€Sowiek podchmielony wo€Sa€S. Drzewa obwieszone by€Syowocami swymi, a wszystkie one by€Sy jadalne i parzyste "jak bli€Wni€ta. By€Sy tam drzewa kamforowe, migda€Sowe i chorasa€Uskie morele, i !przepi€knego koloru €Rliw wiele,wi€Rnie, na widok kt€Trych nie spos€Tb wyj€R€Z ze zdumienia, i !figi czerwone, bia€Se i zielone onajpi€kniejszych odcieniach. !Kwiaty by€Sy jak per€Sy i korale,r€T€Ve czerwieni€ swoj€ zawstydza€Sy lica pa€Saj€ce rumie€Ucem, fio€Ski by€Sy jak siarka, gdy zaczyna p€Son€€Z. By€Sy tam te€V mirty, lewkonie, lawenda, a €Szy ob€Sok€Tw zdobi€Sy p€Satki czerwonych "anemon€Tw. I €Rmia€Sy si€ z€bki stokrotek, a narcyzy patrzy€Sy na r€T€Ve czarnymi oczyma. Cytryny by€Sy jak kielichy, a pomara€Ucze jak kule ze z€Sota. R€T€Vnobarwne kwiecie ru€U !okry€So m€Sod€, przysz€Sa wiosna i wszystko l€Rni€So jej urod€. Strumienie szemra€Sy, ptaki €Rpiewa€Sy, a wiatry szumia€Sy. Czas by€S nie nazbyt gor€cy, awietrzyk rze€Wwi€cy. Potem szejch Ibrahim wprowadzi€S ich do wysokiej komnaty i uradowa€So ich jej pi€kno, jak te€V wypisane w niej osobliwe zdania. Usiedli przy jednym z okien, a w€Twczas Ali Nur ad- Din, wspomniawszy minione przygody, rzek€S; €XNa Allacha, zaiste przedziwnie pi€kne to miejsce. Wspomnia€Sem to, co ju€V min€€So, i wygas€S m€Tj smutek jak €Var gorej€cy. €YA szejch Ibrahim poda€S im !posi€Sek i jedli oboje do syta, a"nast€pnie umyli r€ce. I usiad€S Nur ad-Din w jednym z okien i "przywo€Sa€S swoj€ niewolnic€, a gdy podesz€Sa, zacz€li przygl€da€Z si€ drzewom d€Wwigaj€cym przer€T€Vne owoce.Potem Ali Nur ad-Din zwr€Tci€S si€ do szejcha Ibrahima !m€Twi€c: €XO szejchu Ibrahimie, czy nie ma u ciebie jakiego€R napoju, wszak ludzie zwykli "pija€Z po jedzeniu. €YPrzyni€Ts€S tedy szejch Ibrahim s€Sodzonej zimnej wody, lecz Nur ad- Din rzek€S mu: €XNie takiego napoju pragn€€Sem. €Y Zapyta€S: €XCzy chcesz wina? €Y I odrzek€S Nur !ad-Din: €XTak. €YZawo€Sa€S na to szejch: €XNiech Allach strze€Ve mnie przed winem! Nie tkn€€Semgo od trzynastu lat, jako €Ve Prorok €[niech czuwa nad nim mi€Sosierdzie i b€Sogos€Sawie€Ustwo Allacha €[przekl€€S tego, kt€Try by je $pi€S, t€Soczy€S lub roznosi€S. €Y I rzek€S mu Ali Nur ad-Din: €XPozw€Tl rzec dwa s€Sowa. !€YPowiedzia€S starzec: €XM€Tw, comasz do powiedzenia. €YRzek€S: €XCzy spadnie na ciebie "kl€twa, je€Rli nie b€dziesz wina"t€Soczy€S, pi€S ani roznosi€S? €Y Odrzek€S: €XNie. €Y €[ €YWe€W tedy €[rzek€S Nur ad-Din €[ te oto dwa denary i te dwa !dirhemy, dosi€d€W tego os€Sa i zdaleka zawo€Saj na jakiegokolwiek cz€Sowieka, abyje kupi€S. Powiedz mu: €]We€W sobie te dwa dirhemy, a za te dwa denary kup wina i w€S€T€V ci€€Var na os€Sa. €^ I tak nie b€dziesz ani tym, kt€Try pije, !ani tym, kt€Try t€Soczy, roznosi i sprzedaje, i ominie ci€ "przekle€Ustwo gro€V€ce innym. €YI rzek€S szejch Ibrahim €Rmiej€c "si€ z tych s€S€Tw: €XNa Allacha, nie widzia€Sem sprytniejszego od ciebie i nie s€Sysza€Sem sk€Sadniejszej mowy! €YI doda€S "Nur ad-Din: €XSta€Se€R si€ naszymopiekunem i nie ma rady, musisz si€ z tym pogodzi€Z. Przynie€R nam wi€c wszystko, co potrzebne. €Y Rzek€S szejch Ibrahim: €XSynu m€Tj, oto piwnica przed tob€ €Y€[a by€Sa to spi€Varnia przeznaczona dla W€Sadcy Wiernych. €XWejd€W tami bierz, co chcesz, a zaprawd€jest w niej wi€cej, ni€V zapragn€€Z mo€Vesz. €YWszed€S tedy Ali Nur ad-Din do spi€Varni!i ujrza€S w niej naczynia z€Sote,srebrne i kryszta€Sowe, wysadzane przer€T€Vnymi !klejnotami. I wybra€S z nich te, kt€Tre mu si€ spodoba€Sy, a nape€Sniwszy winem dzbany i szklane flasze j€€S czerpa€Z z nich wraz z niewolnic€, oboje zdumieni pi€kno€Rci€ tego, co widzieli. Szej ch Ibrahim za€R, przyni€Ts€Sszy im obojgu pachnid€Sa, spocz€€S z dala od nich, A oni pili bez ustanku, oddaj€csi€ najwy€Vszej rado€Rci, a€V !wino ow€Sadn€€So nimi. Policzki mieli zarumienione, oczy wymienia€Sy mi€Sosne spojrzenia i rozsypa€Sy si€ im w€Sosy. Szejch Ibrahim rzek€S sobie: €XDlaczego mia€Sbym spoczywa€Z "z dala od nich? Nie zasi€€R€Z mi to z nimi? Kiedy€V znowu b€dzie w naszym pa€Sacu dwoje tak pi€knych jako dwa ksi€€Vyce? €YZbli€Vy€S si€ tedy szejch Ibrahim i usiad€S na skraju "wn€ki. I rzek€S do niego Ali Nur ad-Din: €XPanie m€Tj, zaklinam ci€ na moje €Vycie, podejd€W &bli€Vej ku nam! €Y I zbli€Vy€S si€ donich szejch Ibrahim, a Ali Nur ad-Din nape€Sniwszy puchar $spojrza€S na niego i rzek€S: €XPij, aby€R pozna€S jego wyborny smak. €Y Odrzek€S szejch Ibrahim: €XNiech mnie Allach strze€Ve! Wszak nie czyni€Sem tego trzyna€Rcie lat. €Y Przeto Ali Nur ad-Din nie bacz€c na szejcha sam wychyli€S puchar i osun€€S si€ na ziemi€ !wygl€daj€c, jakby ogarn€€So goupojenie. Wtedy spojrza€Sa na !niego Anis al-D€Valis i rzek€Sa: €XO szejchu Ibrahimie, zobacz, jak oto ze mn€ post€pi€S. €Y "Zapyta€S wi€c szejch: €XC€T€V mu si€ sta€So? €YOdpar€Sa: €XTak zwyk€S zawsze ze mn€ czyni€Z. Pije przez chwil€ i zasypia, a ja zostaj€ sama i nie mam nikogo, kto dotrzyma€Sby mi towarzystwa przy pucharze. I kt€T€V poda mi go, gdy pi€Z zapragn€, kt€T€V b€dzie s€Sucha€S, gdy za€Rpiewam? €Y A szejch Ibrahim, kt€Trego cz€Sonkom s€Sowa jej doda€Sy mocy i kt€Trego dusza pocz€€Sa !si€ ku niej sk€Sania€Z, rzek€S: €XNie uchodzi towarzyszowi by€Z takim, jak on jest. €YI nape€Sni€Sa niewolnica puchar, apatrz€c na szejcha Ibrahima !rzek€Sa mu: €XNa moje €Vycie! Nieodmawiaj, we€W, przyjmij puchar i wypij, a uradujesz moje serce! €YA szejch Ibrahim wyci€gn€wszy r€k€ wzi€€S puchar i spe€Sni€S go. Niewolnica nape€Sni€Sa tedy drugi raz i podaj€c szejchowi,!rzek€Sa: €XPanie m€Tj, to jeszcze tobie przypada. €Y Rzek€S: €XNa !Allacha, nie mog€ tego wzi€€Z, wystarczy mi bowiem to, co ju€V wypi€Sem. €YNiewolnica nalega€Sa jednak: €XNa Allacha, nie zdo€Sasz wym€Twi€Z si€ od tego. €Y "Wzi€€S wi€c puchar i wychyli€S, ona za€R poda€Sa mu po raz trzeci. I ju€V mia€S Ibrahim wypi€Z, gdy nagle Nur ad-Din $poruszy€S si€ i usiad€S, m€Twi€c: !€XO szejchu Ibrahimie, c€T€V to? Wszak zaklina€Sem ci€ przed !chwil€, a ty wzbrania€Se€R si€ m€Twi€c: €]Nie czyni€Sem tego od trzynastu lat. €^€Y Wstyd ogarn€€S szejcha Ibrahima i rzek€S: €XNie ma w tym mojej winy, ona bowiem zmusi€Sa "mnie do tego. €Y Roze€Rmia€S si€ Nur ad-Din i zasiedli zn€Tw razem, a niewolnica rzek€Sa po cichu do swego pana: €XPanie m€Tj, pij i nie namawiaj do picia szejcha Ibrahima, zanim nie dam ci znaku. €YI pocz€€Sa !nape€Snia€Z puchar i poi€Z swego pana, on za€R nape€Snia€S jej kielich i podawa€S jej nawzajem, i czynili tak bez ustanku. Szejch Ibrahim spojrza€S w€Twczas na nich i !rzek€S: €XCo to znaczy? C€T€V to z was za towarzysze biesiady?Czemu€V to mnie nie cz€stujecie? Przecie€V jestem waszym przyjacielem?! €Y I "za€Rmiewali si€ z jego s€S€Tw do utraty przytomno€Rci. !A potem pili oboje i poili tak€Veszejcha Ibrahima, i ucztowali #tak, a€V nasta€Sa trzecia cz€€R€Z nocy. I wtedy rzek€Sa niewolnica: €XSzejchu Ibrahimie,pozw€Tl mi wsta€Z i zapali€Z jedn€ z tych rz€dem !stoj€cych €Rwiec. €YRzek€S jej: €XWsta€U, lecz nie zapalaj "wi€cej ni€V jedn€ €Rwiec€. €YA ona wsta€Sa i za€Rwieciwszy jedn€, nie spocz€€Sa, a€V zapali€Sa wszystkie osiemdziesi€t €Rwiec. A wtedy rzek€S Nur ad-Din: €XSzejchu Ibrahimie, a na jak€ ja u "ciebie zas€Su€Vy€Sem €Sask€? Czy pozwolisz i zapali€Z jedn€ z tych lamp? €Y Rzek€S mu szejch !Ibrahim: €XWsta€U i zapal jedn€ lamp€, lecz chocia€V ty nie sprawiaj mi ju€V k€Sopotu. €YWsta€S wi€c Nur ad-Din, lecz pocz€wszy od pierwszej lampyzapali€S wszystkie osiemdziesi€t lamp. A wtedy wszystko wok€T€S rozta€Uczy€So si€ od blasku. I rzek€S szejch "Ibrahim, kt€Trego ogarn€€So ju€V upojenie: €XWy oboje jeste€Rcie w€ ostoj€? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBupЛ c@'v+ 5 cЃ'w`c c(xУ"У ci(y†-„ cЬ(z 9{5/)"bardziej lekkomy€Rlni ni€V ja €Y, po czym wsta€S i rozwar€Sszy wszystkie okna, usiad€S przy Alim i jego niewolnicy, aby dalej ucztowa€Z i m€Twi€Z wiersze. A wszystko wok€T€S "rozbrzmiewa€So ich weso€So€Rci€. I sprawi€S Allach Wszechs€Sysz€cy i Wszechwiedz€cy, kt€Try stworzy€S przyczyn€ ka€Vdej rzeczy, €Ve kalif o tej godzinie"siedzia€S w po€Rwiacie ksi€€Vyca przy oknach wychodz€cych kuTygrysowi i patrzy€S w t€ stron€. A spostrzeg€Sszy €Rwiat€Sa lamp i €Rwiec odbijaj€ce si€ w rzece, !zwr€Tci€S kalif oczy na pa€Sac w !ogrodzie i zauwa€Vy€S, €Ve jarzy !si€ on od €Rwiat€Sa owych €Rwieci lamp. Rzek€S tedy: €XPrzyprowad€Wcie mi D€Vafara Barmakid€ €Y, i w okamgnieniu zjawi€S si€ D€Vafar przed W€Sadc€ Wiernych. €aw za€R rzek€S mu: €XPsie spo€Rr€Td wezyr€Tw, czy jeszcze mi s€Su€Vysz?! Nie powiadomi€Se€R mnie bowiem, co dzieje si€ w Bagdadzie. €YZapyta€S D€Vafar: €XJaka€V jest przyczyna tych "s€S€Tw? €YRzek€S kalif: €XJe€Veli Bagdad nie zosta€S mi odebrany, to jak mo€Ve Pa€Sac !Rozrywek jarzy€Z si€ €Rwiat€Sem lamp i €Rwiec i jak mog€ by€Z rozwarte jego okna? Biada ci! Je€Rli nie zosta€Sem pozbawiony w€Sadzy kalifa, to kt€T€V taki !€Rmia€Sby wszystko to uczyni€Z?! $€YI rzek€S D€Vafar, a l€d€Wwie jegodr€Va€Sy ze strachu: €XKto doni€Ts€S ci, €Ve w Pa€Sacu Rozrywek zapalono lampy i €Rwiece i pootwierano okna? €Y $Odpar€S kalif: €XZbli€V si€ do mnie"i patrz! €YPodszed€S wi€c D€Vafardo kalifa i spojrzawszy w stron€ ogrodu ujrza€S pa€Sac podobny do ognistej pochodni,a blask bij€cy od niego by€S %silniejszy ni€V €Rwiat€So ksi€€Vyca.W€Twczas D€Vafar zapragn€€S wyjedna€Z przebaczenie dla starego ogrodnika Ibrahima, !s€dz€c, €Ve mo€Ve pozwoli€S na to wszystko chc€c wynie€R€Z z tego jak€€R korzy€R€Z. Rzek€S wi€c: €XO W€Sadco Wiernych, w zesz€Sym tygodniu m€Twi€S do mnie szejch Ibrahim: !€]D€Vafarze, panie m€Tj, pragn€ za €Vycia twego i W€Sadcy Wiernych sprawi€Z rado€R€Z moimdzieciom. €^ Zapyta€Sem tedy: €]Co to za pragnienie, o !kt€Trym m€Twisz? €Y I rzek€S mi: €]Chcia€Sbym, aby€R wyjedna€S u kalifa pozwolenie, bym m€Tg€S wyprawi€Z uroczysto€R€Z obrzezania moich syn€Tw w pa€Sacu. €^ Rzek€Sem mu wi€c: €]Czy€U, jak chcesz, i spraw "rado€R€Z twoim dzieciom, a je€Rli Allach zechce, spotkam si€ z kalifem i zawiadomi€ go o tym.!€^ Opu€Rci€S mnie w€Twczas, a ja zapomnia€Sem ci o tym powiedzie€Z. €Y I rzek€S kalif: !€XD€Vafarze, mia€Se€R wobec mnie ju€V jedno przewinienie, a teraz oto dwukrotnie #pope€Sni€Se€R win€. Zgrzeszy€Se€R podw€Tjnie: po pierwsze, €Ve niezawiadomi€Se€R mnie o tym, a podrugie, €Ve€R nie wys€Sucha€S €Vyczenia szejcha Ibrahima. Z pewno€Rci€ bowiem nie po co innego do ciebie przyszed€S i tom€Twi€S, tylko by ci da€Z do zrozumienia, €Ve prosi o troch€pieni€dzy, aby przy ich pomocy osi€gn€€Z to, czego !pragnie. A ty mu nic nie da€Se€R,a i mnie nie zawiadomi€Se€R, abym ja mu da€S. €Y I rzek€S D€Vafar: €XO W€Sadco Wiernych, zapomnia€Sem. €YA kalif powiedzia€S: €XNa cze€R€Z moich przodk€Tw! Reszt€ tej nocy !sp€dz€ nie gdzie indziej, tylkou niego, jest to bowiem prawycz€Sowiek, kt€Try cz€sto odwiedza szejch€Tw, troszczy si€ o biednych i opiek€ otacza n€dzarzy. S€dz€, €Ve wszyscy oni s€ u niego tej nocy, !trzeba wi€c zaj€R€Z tam, a mo€Vekto€R z nich ofiaruje za nas modlitw€, kt€Tra zapewni nam pomy€Rlno€R€Z na tym lub na tamtym €Rwiecie. Mo€Vliwe te€V, €Ve z mej obecno€Rci wyp€Synie #jaka€R korzy€R€Z dla Ibrahima i €Veucieszy si€ tym on i jego przyjaciele. €YRzek€S D€Vafar: €XW€Sadco Wiernych, min€€Sa !wszak ju€V wi€ksza cz€€R€Z nocyi teraz z pewno€Rci€ si€ "rozchodz€. €YLecz kalif odpar€S: €XTrzeba tam jednak i€R€Z. $€YZamilk€S tedy D€Vafar i opu€Rci€S r€ce, nie wiedz€c, co robi€Z. Kalif powsta€S, D€Vafar ruszy€S !wi€c przed nim, wzi€li ze sob€tak€Ve s€Su€V€cego Masrura. Ruszyli wszyscy trzej, !pogr€€Veni w zamy€Rleniu, wyszli z zamku i zacz€li przemierza€Z ulice przebrani w szaty kupc€Tw, a€V przybyli do bramy wspomnianego ogrodu. Podszed€S kalif, a ujrzawszy, €Ve ogr€Td jest otwarty, zdumia€S si€ i rzek€S: €XPopatrzcie, jak to szejch Ibrahim pozostawi€S bram€ otwart€ do tej pory, wbrew swoim zwyczajom. €YPotem weszli w g€S€b ogrodu i wreszcie stan€li przed pa€Sacem. Kalif rzek€S: €XD€Vafarze, chcia€Sbym podgl€dn€€Z ich z ukrycia, zanim udam si€ do nich. Chc€ bowiem zobaczy€Z, kt€Trzy z b€Sogos€Sawionych i czyni€cych cuda szejch€Tw s€ u niego, bowiem sprawy ich bywaj€ zar€Twno tajne, jak jawne. A teraz zaprawd€ nie s€Syszymy !jako€R ich g€Sos€Tw i nie widzimy€Vadnych oznak ich obecno€Rci. #€YKalif rozejrza€S si€, zobaczy€S wysokie drzewo orzechowe i !rzek€S: €XChcia€Sbym, D€Vafarze, wej€R€Z na to drzewo i popatrze€Z na nich, bowiem jego ga€S€zie si€gaj€ blisko "okien. €Y Po czym wspi€€S si€ nadrzewo i przechodz€c z konaru na konar dotar€S do ga€S€zi znajduj€cej si€ naprzeciw okna, siad€S na niej i zajrza€S do wn€trza. Zobaczy€S dziewczyn€ i m€Sodzie€Uca, pi€knych jak dwa ksi€€Vyce (chwa€Sa niech b€dzie temu, kt€Try ich stworzy€S)oraz starego Ibrahima, kt€Try siedz€c z pucharem w r€ku m€Twi€S: €XO w€Sadczyni pi€kno€Rci, picie bez muzyki i €Rpiewu nie daje €Vadnej rozkoszy. Czy nie s€Sysza€Sa€R s€S€Tw poety: Dozw€Tl, niechaj kr€€Vy wino w pucharach w€Rr€Td go€Rci, "We€Wmij kielich z r€k ksi€€Vyca pe€Snego €Rwiat€So€Rci! Ale nie pij bez muzyki, niech jej d€Wwi€ki dzwoni€, Bo i konie ch€tniej pij€, gdy si€ gwi€Vd€Ve koniom. €Y Gdy kalif ujrza€S, co robi szejch Ibrahim, €Vy€Sy nap€cznia€Sy mu z gniewu na czole, zszed€S z drzewa i zawo€Sa€S: €XD€Vafarze, nie widzia€Sem jeszcze takich cudownych czyn€Tw pobo€Vnych ludzi, kt€Tre by€Syby podobne dotego, co ujrza€Sem tej nocy! Wejd€W i ty na drzewo i patrz, aby€R nie straci€S b€Sogos€Sawie€Ustwa pobo€Vnych. #€YSkoro D€Vafar wys€Sucha€S s€S€Tw W€Sadcy Wiernych, zaniepokojony wspi€€S si€ na wierzcho€Sek drzewa, a gdy ju€Vtam siedzia€S, spojrza€S i zobaczy€S Nur ad-Dina, niewolnic€ i szejcha Ibrahima zpucharem w r€ku. A ujrzawszy to wszystko, pewien by€S swojej zguby. Zszed€S tedy i stan€€S przed W€Sadc€ Wiernych. A kalif rzek€S: €XD€Vafarze! Chwa€Sa Allachowi za to, €Ve uczyni€S nas tymi, kt€Trzy strzeg€ jawnych i nieskalanych praw i €Ve uchroni€S nas przed szpetot€ !drogi k€Samstwa. €Y A D€Vafar niem€Tg€S przem€Twi€Z s€Sowa z piek€cego wstydu. Kalif za€R !spojrza€S na niego i powiedzia€S;€XJak s€dzisz, kto m€Tg€S !sprowadzi€Z ich tutaj i wpu€Rci€Zdo mojego zamku? Bo o doskonalszym wzro€Rcie i proporcjach i r€Twnych pi€kno€Rci€ i wdzi€kiem temu m€Sodzie€Ucowi i tej dziewczynie nie ogl€da€Sy mojeoczy. €Y I rzek€S D€Vafar, w kt€Trym obudzi€Sa si€ nadzieja udobruchania kalifa: €XMasz s€Suszno€R€Z, o W€Sadco Wiernych. €YI rzek€S kalif: €XD€Vafarze, wejd€W ze mn€ na "t€ ga€S€€W, rosn€c€ naprzeciw okna, aby€Rmy ich lepiej obejrzeli. €Y Wspi€li si€ wi€c obydwaj na drzewo i patrz€c na tych dwoje us€Syszeli, jak m€Twi€S szejch Ibrahim: €XMoi pa€Ustwo, wino, kt€Trem pi€S, pozbawi€So mnie dostoje€Ustwa, ale rozkosz b€dzie pe€Sna, gdy. #zad€Wwi€cz€ struny. €Y I rzek€Sa Anis al-D€Valis: €XNa Allacha, szejchu Ibrahimie, gdyby si€ znalaz€S jaki€R instrument, !rado€R€Z nasza by€Saby zupe€Sna. €Y Wys€Suchawszy s€S€Tw niewolnicy pod€Wwign€€S si€ szejch Ibrahim i stan€€S. I spyta€S kalif D€Vafara: €XJak !s€dzisz, co on chce zrobi€Z? €Y "Odpar€S D€Vafar: €XNie wiem. €Y A !szejch Ibrahim znik€S i po chwili#wr€Tci€S nios€c ze sob€ lutni€. Kalif, przyjrzawszy si€ bacznie, pozna€S lutni€ swego towarzysza biesiad, Ishaka, i rzek€S: €XNa Allacha, je€Rli niewolnica za€Rpiewa, a nie b€dzie to pi€kny €Rpiew, ukrzy€Vuj€ was wszystkich. A !je€Rli za€Rpiewa pi€knie, to im wybacz€, a ukrzy€Vuj€ ciebie samego. €YI rzek€S D€Vafar: €XO Allachu, spraw, aby jej €Rpiew $nie by€S pi€kny. €YKalif zapyta€S: €XDlaczego? €Y Odrzek€S: €XJe€Rli bowiem. ukrzy€Vujesz nas wszystkich, to jedno drugiemu dotrzymywa€Z b€dzie #towarzystwa. €Y I roze€Rmia€S si€ "kalif, lecz oto niewolnica uj€€Salutni€, a nastroiwszy struny, uderzy€Sa w nie, wydobywaj€c takie tony, €Ve roztopi€Syby one€Velazo, a g€Supca napoi€Sy m€dro€Rci€, i za€Rpiewa€Sa te strofy: Oto przyszed€S czas roz€S€ki, zamiast spotka€U i wesela, Kiedy si€ ju€V lek odnalaz€S, mi€Suj€cych los rozdziela. Odeszli€Rmy wzajem siebie, serce nasze z cierpie€U ginie, Posmutnia€Sym od t€sknoty p€Sacz pozosta€S dzi€R jedynie. Zagniewali si€ wrogowie, !nasz€ mi€So€R€Z widz€c dobrze, !I €V€dali €Rmierci dla nas. Los jest sprawiedliwy. Odrzek€S. €XNie l€kamy si€, €Ve zechc€ nas u€Rmierci€Z w swoim domu, Lecz l€kamy si€, €Ve krzywd€ nam wyrz€dz€ po kryjomu. €Y I rzek€S kalif: €XNa Allacha, D€Vafarze, nie s€Sysza€Sem w !€Vyciu podobnie pi€knego g€Sosu.€Y D€Vafar powiedzia€S: €XMo€Ve "opu€Rci€S ju€V kalifa jego gniew? €Y Odpar€S kalif: €XTak, ju€V opu€Rci€S. €Y Potem zeszli z drzewa, a kalif $zwr€Tci€S si€ do D€Vafara m€Twi€c:$€XChc€ wej€R€Z tam, usi€€R€Z przy nich i s€Sucha€Z, jak dziewczyna"€Rpiewa. €YD€Vafar za€R rzek€S na to: €XW€Sadco Wiernych, je€Rli wejdziesz do nich, b€d€ zatrwo€Veni, a szejch Ibrahim z pewno€Rci€ umrze ze strachu. €Y Powiedzia€S kalif: €XD€Vafarze, musisz mi wymy€Rli€Z jaki€R podst€p, za kt€Trego pomoc€ dowiem si€ prawdy o tej sprawie, tak jednak, aby nie spostrzegli, €Ve wiemy co€R o nich. €Y "P€T€Wniej kalif uda€S si€ wraz z D€Vafarem w kierunku Tygrysu, rozmy€Rlaj€c nad tym wszystkim, a tam sta€S rybak i €Sowi€S. Znajdowa€S si€ on pod oknami pa€Sacu, a zarzuca€S &sie€Z i €Sowi€S, €Sowi€S, by zarobi€Z na utrzymanie. A kiedy€R zdarzy€So si€, €Ve kalif nakrzycza€S na szejcha Ibrahima i spyta€S: €XCo to za g€Sosy, kt€Tre s€Sysz€ pod oknami pa€Sacu? €Y, a szejch Ibrahim odpar€S: !€XTo g€Sosy rybak€Tw €Sowi€cych #ryby. €YI rzek€S kalif: €XZejd€W i zabro€U im €Sowi€Z tutaj! €Y €[ zabroniono wi€c rybakom €Sowi€Z w tym miejscu. Lecz tej w€Sa€Rnie nocy przyszed€S rybak imieniem Karim, a ujrzawszy otwart€ bram€ ogrodu, rzek€S sobie w duszy: €XO tej porze nikt nie zauwa€Vy, je€Rli skorzystam ze sposobno€Rci i &b€d€ €Sowi€S. €YPotem wzi€€S sie€Z,wrzuci€S j€ do rzeki i wypowiedzia€S te wiersze: Ty, co po€Rr€Td niebezpiecze€Ustw p€Syniesz w dal po morzu, Chleba z pracy twej nie b€dzie, przeto trudy porzu€Z. Czy nie widzisz, jak si€ rybak przybli€Va ku brzegom Po€Rr€Td nocy, kiedy gwiazdy ponad g€Sow€ bieg€? !€_wiat€So jasne go ogarnia, fale bij€ w niego, A on jeno trwa wpatrzony w drganie swojej sieci, A€V ogarnie go weso€So€R€Z i szcz€€Rcie podnieci, Gdy nareszcie chwyci ryb€ w sw€ zasadzk€ zdradnie. !A pan zamku spa€Z si€ k€Sadzie, kiedy noc zapadnie, I spokojnie usn€€Z mo€Ve, gdy sen g€Sow€ sk€Sania, A gdy ocknie si€ po nocy, witaczas czuwania. Ma on we w€Sadaniu swoim stada gazel zwinnych. Chwa€Sa Panu, kt€Try daje i kt€Try zabrania. Jeden cz€Sowiek €Sowi ryby, by je zjada€S inny. A kiedy sko€Uczy€S swoje wiersze, stan€€S przed nim kalif, kt€Try go rozpozna€S i zawo€Sa€S; €XKarimie! €Y Rybak odwr€Tci€S si€ s€Sysz€c swoje imi€, a gdy ujrza€S kalifa, "zadr€Va€Sy mu l€d€Wwie i rzek€S: €XNa Allacha, W€Sadco Wiernych,czyni€ to nie dlatego, i€Vbym lekcewa€Vy€S tw€Tj rozkaz, ale bieda i liczna rodzina doprowadzi€Sy mnie do tego, co%widzisz. €Y Kalif poleci€S: €XZ€S€Tw co€R dla mnie €Y, a rybak, "ogarni€ty najwy€Vsz€ rado€Rci€,zarzuci€S sie€Z i odczekawszy, $a€V ca€Sa si€ zanurzy€Sa i osiad€Sana dnie, przyci€gn€€S j€ do siebie i wydoby€S niezliczon€ ilo€R€Z ryb. Uradowany tym kalif za€V€da€S: €XKarimie, zdejmij szaty! €Y "I zdj€€S rybak ubranie €[a mia€S na sobie d€Vubb€ ze zgrzebnej we€Sny €Satan€ w stu miejscach,pe€Sn€ wszy, a pche€S by€So w niej tak wiele, €Ve przy ich pomocy mo€Vna si€ by€So niemal "posuwa€Z po ziemi. Zdj€€S te€V z g€Sowy zaw€Tj, kt€Trego nie rozwi€zywa€S od trzech lat, tylko nawija€S na€U znalezione kawa€Ski szmat. Kiedy zdj€€S #d€Vubb€ i zaw€Tj, kalif rozdzia€S !si€ z dwu szat, kt€Tre mia€S na sobie z aleksandryjskiego baalbeka€Uskiego jedwabiu: #zdj€€S mallut€ i farad€Vij€, po czym rzek€S do rybaka: €XWe€W to i ubierz si€. €YNast€pnie kalif wdzia€S d€Vubb€ i zaw€Tj rybaka, a przys€Soniwszy twarzzas€Son€, rzek€S mu jeszcze: €XWracaj do swego zaj€cia. €Y !Rybak uca€Sowa€S stop€ kalifa i dzi€kuj€c mu wypowiedzia€S te wiersze: Wielkie s€ twe dobrodziejstwa, c€T€V ci po podzi€ce? !Ty€R darowa€S mi d€Tbr wszelkich od mych pragnie€U wi€cej. %P€Tki €Vycia b€d€ dzi€ki sk€Sada€Ztwej szczodro€Rci, A gdy umr€, niech tw€ chwa€S€g€Sosz€ moje ko€Rci. I nie sko€Uczy€S jeszcze rybak swoich wierszy, gdy wszy #zacz€€Sy roz€Sazi€Z si€ po ciele !kalifa, a on pocz€€S chwyta€Z jena szyi to lew€, to praw€ r€k€ i wyrzuca€Z. Wreszcie zawo€Sa€S: !€XRybaku, biada ci! Ile€V to wszymasz w d€Vubbie! €YOdrzek€S !rybak: €XPanie m€Tj, w tej chwilisprawiaj€ ci one przykro€R€Z, ale niech tylko minie tydzie€U, !a nie b€dziesz ich ju€V czu€S i !przestaniesz o nich my€Rle€Z. €Y Roze€Rmia€S si€ kalif i powiedzia€S: €XNieszcz€sny! Mia€Sbym znosi€Z tak d€Sugo t€ !d€Vubb€ na moim ciele? €YRzek€S rybak: €XPanie, chcia€Sbym ci co€R rzec, lecz nie €Rmiem wobec majestatu kalifa. €YOdpar€S: €XM€Tw, co masz do powiedzenia. €YRzek€S wi€c: €XW€Sadco Wiernych, przysz€So mi na my€Rl, €Ve ty pragniesz zaznajomi€Z si€ z rybo€S€Twstwem, aby mie€Z w !r€ku po€Vyteczny zaw€Td. Je€Rli tak w€Sa€Rnie jest, o W€Sadco Wiernych, to d€Vubba ta b€dzie#dla ciebie odpowiednia. €YI €Rmia€S si€ kalif ze s€S€Tw rybaka, po czym €Tw odszed€S swoj€ drog€.Kalif za€R wzi€€S koszyk z rybami, u€So€Vy€S na nich nieco li€Rci i poszed€S z tym do D€Vafara. A gdy stan€€S przed nim, D€Vafar pewny, €Ve to rybak Karim, i boj€c si€ o "niego, rzek€S: €XKarimie, co ci€ tu sprowadza? Uciekaj, bo "kalif jest tu tej nocy. €YA kalif,us€Syszawszy s€Sowa D€Vafara, !ze €Rmiechu upad€S na ziemi€. I "spyta€S D€Vafar: €XCzy€Vby€R by€S naszym panem, W€Sadc€ "Wiernych? €Y Rzek€S kalif: €XTak, D€Vafarze, a ty jeste€R moim wezyrem, kt€Try przyszed€S tu ze mn€ i nie pozna€S mnie. Jak€Ve wi€c ma mnie pozna€Z szejch Ibrahim, kt€Try jest pijany? Zaczekaj tutaj, dop€Tki#nie wr€Tc€ do ciebie. €YI odrzek€SD€Vafar: €XS€Sysz€ i jestem !pos€Suszny €Y, a kalif podszed€S do bramy pa€Sacu i zastuka€S. W€Twczas szejch Ibrahim wsta€S"i zapyta€S: €XKto jest u bramy? €Y"Kalif za€R rzek€S: €XTo ja, rybak "Karim. S€Sysz€, €Ve masz u siebiego€Rci, przeto przynios€Sem ci troch€ ryb, zaprawd€ pi€knych. €YA Nur ad-Din i !niewolnica lubili ryby i skoro o "nich us€Syszeli, ucieszyli si€ i prosili: €XPanie, otw€Trz mu i powiedz, aby wszed€S do nas z rybami, kt€Tre przyni€Ts€S. €Y Otworzy€S tedy szejch Ibrahim bram€, a kalif w przebraniu rybaka wszed€S z pozdrowieniem na ustach. I ozwa€S si€ szejch Ibrahim: !€XPowita€Z opryszka, z€Sodzieja ioszusta! Chod€W no i poka€V nam ryby, kt€Tre przynios€Se€R. €YI pokaza€S kalif ryby, a skoro tamci ujrzeli, €Ve s€ jeszcze "€Vywe i ruszaj€ si€, niewolnica "rzek€Sa: €XNa Allacha, panie m€Tj,jak€Ve pi€kne s€ te ryby! Gdyby€V jeszcze by€Sy usma€Vone! €YI rzek€S szejch Ibrahim: €XNa Allacha, masz "s€Suszno€R€Z. €YPo czym rzek€S do kalifa: €XRybaku, trzeba by€So !przynie€R€Z ryby ju€V usma€Vone! Id€W, usma€V je nam i wtedy %przynie€R. €YI rzek€S kalif: €XWedle !rozkazu! Usma€V€ je i przynios€"€Y, a tamci zawo€Sali: €XPospiesz si€ ze sma€Veniem i przynie€R "ryby nie zwlekaj€c. €YI pobieg€S kalif, a gdy przyby€S do D€Vafara, rzek€S: €XD€Vafarze, €V€daj€ ryb usma€Vonych. €Y D€Vafar powiedzia€S: €XW€Sadco Wiernych, daj mi ryby, usma€V€#je. €Y A kalif odpar€S: €XNa groby moich przodk€Tw, nikt nie b€dzie ich sma€Vy€S, tylko ja w€Sasnymi r€kami! €Y Po czym uda€S si€ kalif do chaty ogrodnika, a przeszukawszy j€, znalaz€S tam wszystko, co by€So do sma€Venia potrzebne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB{pэ cd)|] H cЧ)}Ѕџ c**~Є  c*Л+t c№*€/7FSS+nawet s€Tl, tymianek i tym podobne. Stan€wszy wi€c przypiecu, zawiesi€S patelni€ i !usma€Vy€S ryby jak si€ patrzy, a!gdy by€Sy gotowe, u€So€Vy€S je nabananowym li€Rciu. W ogrodzie !zerwa€S nieco cytryn i z€So€Vy€S to wszystko przed biesiadnikami. W€Twczas m€Sodzieniec, dziewczyna i !szejch Ibrahim podeszli i jedli, !a gdy sko€Uczyli, umyli r€ce. I !rzek€S Nur ad-Din: €XNa Allacha, rybaku, zaiste zrobi€Se€R nam tej nocy przyjemno€R€Z. €YPo "czym si€gn€€S r€k€ do kieszenii da€S kalifowi trzy denary z tych pieni€dzy, kt€Tre dosta€S !by€S od Sand€Vara, gdy rusza€S w drog€, i rzek€S: €XWybacz mi, rybaku, na Allacha, gdybym ci€zna€S przed tym, co mnie spotka€So, z pewno€Rci€ odj€€Sbym twemu sercu gorycz ub€Tstwa. Lecz przyjmij to, na #co dzisiaj mnie sta€Z €Y, i rzuci€Sdenary kalifowi. A kalif %podni€Ts€S je, uca€Sowa€S i w€So€Vy€S!do kieszeni. Lecz jako €Ve kalif nie pragn€€S niczego innego, tylko pos€Sucha€Z €Rpiewu niewolnicy, przeto rzek€S: €XPost€pi€Se€R ze mn€ wspania€Somy€Rlnie i pi€knie, lecz pragnieniem moim, kt€Tre polecam twej bezgranicznej dobroci, jest, aby ta niewolnica za€Rpiewa€Sa nam "jak€€R melodi€ i bym m€Tg€S jej pos€Sucha€Z. €Y Rzek€S wi€c Ali Nur ad-Din: €XAnis al-D€Valis €Y, a ona odpar€Sa: €XTak? €YPowiedzia€S: !€XNa moje €Vycie, za€Rpiewaj co€R na pro€Rb€ tego rybaka, kt€Try !chcia€Sby ciebie pos€Sucha€Z. €Y !Gdy Anis al- D€Valis us€Sysza€Sa s€Sowa swego pana, wzi€€Sa "lutni€ i naci€gn€€Sa struny, a sprawdziwszy, za€Rpiewa€Sa te strofy: Czubkami palc€Tw dziewczyna struny potr€ca, "I €Vyciem dusz€ nape€Snia lutnia d€Wwi€cz€ca. Kiedy za€Rpiewa €[ s€Sysz€cym g€Suchy si€ stanie, A niemy rzeknie: €XJak pi€kne jest to €Rpiewanie! €Y I znowu uderzy€Sa w struny czarownym sposobem, kt€Try zsy€Sa my€Rlom zapomnienie, i za€Rpiewa€Sa takie oto dwa wiersze: Cze€R€Z wam dano, gdy€Rcie przyszli tu na nasz€ ziemi€, A przymioty wasze nocy rozproszy€Sy cienie. Tedy trzeba by mi przynie€R€Z dzi€R wonno€Rci sporo, By zapachnia€S dom r€T€Vami, pi€Vmem i kamfor€. S€Suchaj€c tego kalif wpad€S w zachwyt i nie mog€c w podnieceniu zapanowa€Z nad "gwa€Stown€ rado€Rci€ zawo€Sa€S: !€XNiechaj ci€ Allach wynagrodzi! Niechaj ci€ Allach wynagrodzi! Niechaj ci€ Allach wynagrodzi! €Y I spyta€S Nur ad-Din rybaka: €XCzy wprawi€Sy ci€ w podziw #niewolnica i bieg€So€R€Z palc€Tw, zjak€ przebiera struny? #€YOdpar€S kalif: €XNa Allacha, jak jeszcze! €YI rzek€S Nur ad-Din: €XOna jest podarunkiem dla ciebie, darem cz€Sowieka szlachetnego, kt€Try nigdy nie #odbiera tego, co da€S! €YP€T€Wniej podni€Ts€S si€, a wzi€wszy "mallut€, zarzuci€S j€ na kalifa przebranego za rybaka i kaza€Smu wyj€R€Z i odej€R€Z wraz z niewolnic€. W€Twczas niewolnica spojrza€Sa "na niego i rzek€Sa: €XPanie m€Tj, czy€V mam odej€R€Z bez "po€Vegnania? Je€Rli tak ju€V musi by€Z, to zaczekaj, a€V ci€ po€Vegnam. €YI za€Rpiewa€Sa te oto dwa wiersze: Je€Rli naprawd€ si€ oddalisz, twoje mieszkanie We wn€trzu piersi w sercu moim zawsze zostanie. Daj nam by€Z razem! Oto pro€Rbamoja gor€ca. A przecie Allach tak €Varliwych pr€T€Rb nie odtr€ca. A gdy sko€Uczy€Sa swoje wiersze, Nur ad-Din odpowiedzia€S m€Twi€c tak: !Kiedy nasta€S dzie€U rozstania i gdy mnie €Vegna€Sa, Rzek€Sa w smutku bolej€ca, stoj€c we €Szach ca€Sa: #€XSkoro ju€V odejd€ ciebie, c€T€V poczyna€Z b€dziesz? €Y Rzek€Sem: €XPytaj tego, kt€Try jest wiecznie i wsz€dzie. €Y Wys€Suchawszy tego kalif !uczu€S, €Ve ci€€Vko by mu by€So by€Z sprawc€ ich roz€S€ki, zwr€Tci€S si€ przeto do m€Sodzie€Uca i powiedzia€S: €XPanie m€Tj, czy l€kasz si€ odpowiedzialno€Rci za jakie€R przest€pstwo, czy mo€Ve ci€€Vyna tobie d€Sug u kogo€R zaci€gni€ty? €YI rzek€S Nur ad-Din: €XO rybaku, zaprawd€ mnie i tej niewolnicy zdarzy€Sa si€ dziwna i niezwyk€Sa przygoda, a gdyby j€ spisa€Z ig€S€ w k€ciku oka, z pewno€Rci€ sta€Saby si€ pouczeniem dla ka€Vdego, kto pragnie si€ czego€R nauczy€Z. €YRzek€S na to kalif: €XCzy nie zechcia€Sby€R opowiedzie€Z nam o tym wydarzeniu i zaznajomi€Znas z twoimi przygodami? A nu€V uzyskasz przez to jak€€R pomoc. Mi€Sosierdzie Allacha !jest wszak€Ve blisko. €YI rzek€S Nur ad-Din: €XO rybaku, czy chcesz us€Sysze€Z nasz€ opowie€R€Z w mowie wi€zanej czy proz€? €YA kalif odpar€S: €XProza to s€Sowa, za zdaniem zdanie, ale poezja to pere€S nizanie. €Y Pochyli€S wi€c Nur ad-Din g€Sow€ ku ziemi i wypowiedzia€S te wiersze: Oto sen m€Tj porzuci€Sem, mi€Sy przyjacielu, Z dala od ojczyzny ci€€Vko jestod smutk€Tw wielu. Otacza€Sa mnie ojcowska piecza dobrotliwa, Ale ojciec odszed€S dawno i w grobie spoczywa. Kiedy umar€S, niepokoje wesz€Sydo mej duszy; Od ci€€Vkiego ich brzemienia serce mi si€ kruszy. Ongi kupi€S ojciec dla mnie dziewczyn€ wspania€S€, Gibk€, niby ko€Sysz€ca si€ w powiewach ga€S€€W. "I straci€Sem ca€S€ moj€ sched€ dla dziewczyny. W niej znalaz€Sem mych serdecznych d€€Ve€U cel jedyny.Gdy mi j€ sprzedawa€Z !przysz€So, troski mnie schyli€Sy "I cierpienie przy roz€S€ce by€So ponad si€Sy. A gdy machlerz wywo€Sywa€S cen€ na bazarze, !Dawa€S za ni€ wiele z€Sota z€Sy podst€pny starzec. "A€V ja nagle z€So€Rci€ zdj€ty i gniewnym zapa€Sem, M€ dziewczyn€ w€Sasn€ r€k€ ode€U odebra€Sem. Pod€Sy, przeciw mnie obr€Tci€S sw€ nikczemno€R€Z wrog€, !Ogie€U bezbo€Vno€Rci wi€Td€S go, €Rwiec€c jego drogom. #Mi€So€R€Z mi kaza€Sa, aby t€Suk€Sy go me pi€€Rcie, !Lewa, prawa €[a€V wr€Tci€Sy sercumoc i szcz€€Rcie. Przeto powr€Tci€Sem do dom, pogr€€Vony w trwodze, Wiedz€c, €Ve niebawem wr€Tg m€Tj uderzy mnie srodze. Rozkaza€S mnie w€Sadca kraju uj€€Z moim wrogom, Lecz szambelan przyby€S prawy i uprzedzi€S pogo€U, I da€S znak mi, bym odjecha€S, bym ratuj€c dusz€, Przed nieprzyjaci€T€Smi swymi zmyli€S trop i uszed€S. Wyszli€Rmy w ciemno€Rciach nocy, umykaj€c zdradzie, Aby miejsca bezpiecznego poszuka€Z w Bagdadzie. Nie mam przeto bogactw €Vadnych, pr€Tcz dziewczyny owej, #I j€ w€Sa€Rnie dzisiaj sk€Sadam w darze rybakowi. Wi€c ci daj€ mego serca ukochanie ca€Se, !I wiedz, €Ve ci nic innego, jeno serce da€Sem. A gdy Ali Nur ad-Din sko€Uczy€S swe wiersze, rzek€S kalif: €XPanie m€Tj, przedstaw mi dok€Sadnie sw€ spraw€. €Y Zaznajomi€S go wi€c ze swoj€ przygod€ od pocz€tku do !ko€Uca. A gdy kalif pozna€S bieg wydarze€U, spyta€S: €XDok€d teraz zmierzasz? €YOdpar€S: €XSzeroka jest kraina Allacha. €YRzek€S przeto kalif: €XSporz€dz€ dla ciebie pismo, kt€Tre dor€czysz su€Stanowi Muhammadowi ibn Sulejmanowi az-Zajni. Gdy je przeczyta, nie wyrz€dzi ci krzywdy. €Y Rzek€S wi€c Ali Nur ad-Din: €XCzy istnieje na €Rwiecie "rybak, kt€Try pisuje do kr€Tl€Tw? Zaiste, nigdy si€ co€R takiego !nie zdarza. €YI rzek€S mu kalif: "€XS€Susznie, lecz zaraz wyja€Rni€ci, jaka jest tego przyczyna. Wiedz, €Ve obydwaj uczyli€Rmy !si€ czyta€Z w jednej szkole i u jednego nauczyciela, a ja by€Sem jego arifem. Potem jego spotka€So szcz€€Rcie i zosta€S su€Stanem, mnie za€R Allach uczyni€S rybakiem. Nie ma jednak sprawy, w kt€Trej bym !si€ do niego zwr€Tci€S, by mi w niej nie pom€Tg€S. I cho€Zbym codziennie posy€Sa€S do niego po tysi€c rzeczy, kt€Tre bym mie€Zpragn€€S, na pewno by mi nie odm€Twi€S. €YSkoro Nur ad-Din !wys€Sucha€S tych s€S€Tw, rzek€S: €XNapisz, niech to zobacz€. "€YWzi€€S wi€c kalif ka€Samarz i pi€Tro i po s€Sowach: €XW imi€ Allacha Mi€Sosiernego i Lito€Rciwego €Y, napisa€S, co nast€puje: €XOto jest list od Haruna ar-Raszida, syna al-Mahdiego, do Jego Wysoko€Rci Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni, kt€Trego obdarzy€Sem dobrodziejstwami iuczyni€Sem namiestnikiem w cz€€Rci mego kr€Tlestwa. Wiedz,€Ve oddawc€ niniejszego pisma jest przyjaciel Nur ad-Din, synwezyra Chakana. W chwili gdy stanie on przed twym obliczem, zdasz mu rz€dy i posadzisz go na twoim miejscu, poniewa€V mianowa€Semgo namiestnikiem tak jak uprzednio ciebie. Nie wa€V si€ sprzeciwi€Z memu rozkazowi i pok€Tj niech b€dzie z tob€. €YPotem da€S pismo Alemu Nur ad-Dinowi, kt€Try wzi€€S je i !uca€Sowa€S, a w€So€Vywszy mi€dzyfa€Sdy zawoju, natychmiast ruszy€S w drog€. Oto co si€ jego sprawy tyczy. Je€Rli za€R chodzi o kalifa, przebranego za rybaka, to szejch Ibrahim spojrza€S na niego i zawo€Sa€S: €XO najpodlejszy z rybak€Tw, przynios€Se€R nam dwie ryby warte dwadzie€Rcia miedziak€Tw, a wzi€€Se€R trzy denary i chcesz jeszcze zabra€Z niewolnic€! €YA skoro "pos€Sysza€S kalif s€Sowa Ibrahima,"krzykn€€S na niego i skin€€S na Masrura, kt€Try wyszed€S z ukrycia i przypad€S do niego. D€Vafar za€R pos€Sa€S ju€V przedtem jednego z ogrodowych ch€Sopc€Tw do od€Wwiernego pa€Sacu po suknie dla W€Sadcy Wiernych. Wszed€S tedy €Tw cz€Sowiek, nios€cy !szaty, i uca€Sowa€S ziemi€ przed kalifem, kt€Try zdj€wszy to, comia€S na sobie, w€So€Vy€S nowe !suknie. Szejch Ibrahim siedzia€S w tym czasie na podwy€Vszeniu, kalif za€R #stan€€S, patrz€c, co si€ b€dziedzia€So. A szejch Ibrahim os€Supia€S na ten widok i k€saj€c palce ze wstydu zawo€Sa€S: €XPatrzcie! Sen to czy jawa?! #€YSpojrza€S wi€c na niego kalif i rzek€S: €XSzejchu Ibrahimie, w jakim to stanie znajduj€ ciebie? €Y Wtedy ockn€€S si€ szejch z zamroczenia i pad€Sszy na pod€Sog€ wypowiedzia€S te wiersze: Daruj mi zbrodni grzech, na kt€Trym potkn€€S si€ zwyk€Sy w€drowiec. Ty€R pan, wi€c s€Sowo wybaczenia niewolnikowi dzi€R powiedz. Uczyni€S on powinno€R€Z swoj€, grzechy wyjawi€S otwarcie. A gdzie jest ten, kt€Trego b€Saga o wybaczenie i wsparcie? Przebaczy€S mu wi€c kalif i kaza€S zaprowadzi€Z niewolnic€ do swego pa€Sacu. A skoro tam przyby€Sa, da€S jej oddzielne pomieszczenie i wyznaczy€S kogo€R do pos€Sug. I rzek€S: €XWiedz, €Ve wys€Sa€Sem twego pana jako su€Stana do Basry i "je€Rli Allach pozwoli, po€Rl€ mu tam szat€ honorow€, z kt€Tr€ ty do niego pojedziesz. €Y Oto co dzia€So si€ u nich. Je€Rli za€R chodzi o Alego Nur ad-Dina, syna Chakana, to nie!przerywaj€c podr€T€Vy dotar€S on!do Basry i uda€S si€ do pa€Sacu su€Stana. W€Twczas krzykn€€S #g€So€Rno, aby us€Sysza€S go su€Stan!i dopu€Rci€S przed swoje oblicze. A skoro Ali Nur ad-Din stan€€S przed nim, uca€Sowa€S ziemi€, !wyj€€S pismo kalifa i poda€S je su€Stanowi. A on, ujrzawszy !nag€S€Twek listu pisanego r€k€ W€Sadcy Wiernych, porwa€S si€ na nogi, uca€Sowa€S pismo #trzykrotnie i rzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny Allachowi Najwy€Vszemu i W€Sadcy Wiernych. €YNast€pnie wezwa€S czterech kadich i emir€Tw i ju€V chcia€S zrzec si€ w€Sadzy, gdy oto zjawi€S si€ wezyr Muin ibn !Sawi. Poda€S mu tedy su€Stan listW€Sadcy Wiernych, a on, przeczytawszy, podar€S pismo na strz€py, w€So€Vy€S do ust, po€Vu€S i wyplu€S. Zawrza€S gniewem su€Stan i krzykn€€S: %€XBiada ci! C€T€V to sk€Soni€So ci€ do takiego czynu? €Y Odrzek€S: €XNie spotka€S si€ on ani z kalifem, ani z jego wezyrem, azaiste jest warcho€Sem, szejtanem i oszustem, kt€Tremu wpad€S w r€ce papier zpismem kalifa. Sfa€Sszowa€S go wi€c i napisa€S na nim !wszystko, co chcia€S. Dlaczeg€T€V to mia€Sby€R zrzec si€ w€Sadzy su€Sta€Uskiej, skoro kalif nie przys€Sa€S do ciebie umy€Rlnego pos€Sa€Uca z prze€Rwietnym swym pismem? Gdyby sprawa istotnie tak si€ mia€Sa, na pewno wys€Sa€Sby z nim szambelana lub wezyra, lecz ten oto przyszed€S sam. "€YZapyta€S su€Stan: €XC€T€V wi€c mam czyni€Z? €Y I rzek€S wezyr: €XWydaj mi tego m€Sodzika, a zabior€ go z sob€, a skoro przejm€ od ciebie piecz€ nad nim, wy€Rl€ go w towarzystwie szambelana do Bagdadu. Je€Rli m€Twi prawd€, to przywiezie nam prze€Rwietne pismo i dokument nadania w€Sadzy, je€Rli za€R s€Sowa jego nie s€ prawdziwe, to ode€Rl€ go nam wraz z szambelanem, a ja !b€d€ m€Tg€S wywrze€Z zemst€ namoim wrogu. €Y Wys€Suchawszy s€S€Tw wezyra #zgodzi€S si€ su€Stan post€pi€Z pojego my€Rli. Przywo€Sa€S niewolnik€Tw, a ci rzucili Nur ad-Dina na ziemi€ i bili go do utraty przytomno€Rci. P€T€Wniej wezyr rozkaza€S, by za€So€Vono Alemu na nogi kajdany i wezwa€S nadzorc€ wi€zienia. Stawi€S si€ tedy €Tw nadzorca imieniem Kutajt i uca€Sowa€S przed nim ziemi€. I rzek€S mu wezyr: €XKutajt, we€W go i wtr€€Z do najg€S€bszego z loch€Tw twojego wi€zienia i poddawaj go m€czarniom noc€i dniem. €YOdpar€S nadzorca wi€zienia: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €YNast€pnie zaprowadzi€S Nur ad-Dina do wi€zienia i zaryglowa€S za nim drzwi. Po czym poleci€S oczy€Rci€Z €Saw€ stoj€c€ za drzwiami, a wy€Rcieliwszy j€ kobiercem i poduszkami, posadzi€S na niej Nur ad-Dina, zdj€€S mu kajdany i obchodzi€S "si€ z nim €Vyczliwie. A €Ve wezyrzwyk€S ka€Vdego dnia posy€Sa€Z do nadzorcy wi€zienia rozkazy, aby go bi€S, przeto nadzorca, cho€Z nie wyrz€dza€S Alemu krzywdy, udawa€S, €Ve zadaje mu m€ki. I post€powa€S !w ten spos€Tb dni czterdzie€Rci. A gdy nadszed€S dzie€U czterdziesty pierwszy przyszed€S podarunek od kalifa.Skoro su€Stan go ujrza€S, podarunek wzbudzi€S w nim !zachwyt, zwr€Tci€S si€ wi€c do wezyr€Tw o rad€, co te€V z nim #nale€Vy pocz€€Z. I rzek€S jeden z nich: €XMo€Ve ten dar przeznaczony by€S dla nowego su€Stana? €Y A wezyr Muin ibn Sawi powiedzia€S: €XZaiste, trzeba go by€So zg€Sadzi€Z w !dniu, w kt€Trym tu przyby€S. €YI rzek€S su€Stan: €XNa Allacha, !przypomnia€Se€R mi o nim. Id€W i przyprowad€W go tutaj, bym %€Rci€€S mu g€Sow€. €Y Rzek€S wezyr:$€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €YI doda€S jeszcze: #€XChcia€Sbym og€Sosi€Z w mie€Rcie: "€]Kto pragnie ogl€da€Z €Rci€cie Nur ad-Dina, syna Chakana, niech przyjdzie do zamku. €^ Wszyscy wtedy pospiesz€, aby na to patrze€Z, serce mojeuspokoi si€ i nape€Sni€ smutkiem tego, kto mi $zazdro€Rci. €Y I rzek€S mu su€Stan: €XCzy€U wedle swej woli. €Y Odszed€S tedy wezyr uradowany i zadowolony do naczelnika stra€Vy, kt€Tremu "kaza€S og€Sosi€Z to, o czym by€Sa mowa. A gdy to us€Syszeli !poddani, smucili si€ i p€Sakali wszyscy, nawet malcy w szkole i kupcy w swoich !sklepach. I ubiegali si€ ludzie na wy€Rcigi o miejsca, z kt€Trych mogliby zobaczy€Z #€Rci€cie, a niekt€Trzy udali si€ !do wi€zienia, aby i€R€Z razem z Alim Nur ad- Dinem. I przyby€S wezyr, a wraz z nim dziesi€ciumameluk€Tw do wi€zienia, a tam zapyta€S nadzorca Kutajt: €XCzego sobie €Vyczysz, panie nasz wezyrze? €Y I rzek€S: €XPrzyprowad€W tego warcho€Sa. €YRzek€S nadzorca: €XZaiste, znajduje si€ on w okropnym stanie, gdy€V katowa€Sem go !cz€sto €Y, nast€pnie wszed€S dowi€zienia, gdzie zasta€S Nur ad-Dina wyg€Saszaj€cego te wiersze: Kt€T€V jest ten, co w mym nieszcz€€Rciu przyjdzie mi z pomoc€? Coraz wi€ksza s€Sabo€R€Z moja ro€Rnie dniem i noc€. Serce s€Sabnie od roz€S€ki i osamotnienia. Tych, co byli przyjaci€T€Smi, czas we wrog€Tw zmienia! Ludzie! Czyli€V przyjaciela nie odnajd€ wi€cej, Co by rozpacz m€ podziela€S, dopom€Tg€S w udr€ce? "€_mier€Z mi b€dzie lekka w ca€Sejokrutnej postaci, Bom nadziej€ €Saskawego €Vyciaju€V utraci€S. Na zwiastuna, przewodnika, co nam w sercach go€Rci, Na or€downik€Tw Pana, ocean wznios€So€Rci, Zaklinam Ci€, Panie; odpu€R€Z winy me i niechaj Troski me si€ oddalaj€, a przyjdzie €[ pociecha!! W€Twczas nadzorca wi€zienia zdj€€S z niego odzienie, przebra€S go w brudne suknie i "zawi€Td€S przed wezyra. I ujrza€S go Nur ad-Din, jak te€V i ten, kt€Try niestrudzenie nastawa! na jego €Vycie, ujrza€S Nur ad-Dina. A w€Twczas Nur ad-Din"zap€Saka€S i rzek€S: €XCzy pewien jeste€R swego losu? Nie znasz s€S€Tw poety: Dufni w€Sadcy si€ pysznili przemoc€ zuchwa€S€, A niebawem ani €Rladu po nich nie zosta€So. €Y I rzek€S jeszcze: €XWiedz, o wezyrze, €Ve Allach S€Sawiony i Najwy€Vszy uczyni, jak zechce.€Y Odrzek€S wezyr: €XAli, czy chcesz mnie przestraszy€Z m€Twi€c to? Zaiste, dzisiaj zetniemy twoj€ g€Sow€ na przek€Tr mieszka€Ucom Basry. I ku s€Sowom poety sk€Soni€ si€ raczej ni€V do twej rady: Pozw€Tl, niechaj dni, co zechc€, ze sob€ przynios€, Przyjm wyroki przeznaczenia iraduj si€ losom. A jak€Ve pi€kne s€ s€Sowa innego poety: enia potrzebne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB€| cІ+‚ќ Ѕ c ,ƒЁ“4l,„4 c€ ,…O&/ c-†~1l cf-‡ъ;Ÿ#Щ-Kto prze€Vyje o dzie€U jeden wrogiego mu cz€Seka, Ten ziszczenia swoich pragnie€U za €Vycia doczeka. €Y Potem rozkaza€S wezyr swoim pacho€Skom, aby posadzili AlegoNur ad-Dina na grzbiecie mu€Sa."Lecz im ci€€Vko by€So wype€Sni€Z rozkaz i rzekli do Alego Nur ad-Dina: €XPozw€Tl nam ukamienowa€Z go i posieka€Z na kawa€Ski dla ukojenia serc naszych. €YLecz Ali Nur ad-Din "rzek€S: €XNie czy€Ucie tego! Czy€V!nie s€Syszeli€Rcie s€S€Tw poety: Nie umkn€€Z ju€V od wyrok€Tw, co s€ mi s€dzone, Kiedy dni si€ ju€V wype€Sni€, kres nadejdzie zgonem. Gdy mnie porwa€S lew drapie€Vnyi ukry€S w g€stwinie, Nie wypu€Rci mnie, dop€Tki czasm€Tj nie przeminie. €Y Wobec czego s€Su€V€cy wezyra rozg€Saszali, wioz€c Alego Nur ad-Dina na mule; €XOto najmniejsza kara dla tego, !kt€Try sfa€Sszowa€S pismo kalifa do su€Stana. €Y Obwozili go tak "po ca€Sej Basrze, a€V przywie€Wli go pod okna pa€Sacu i postawili$na miejscu ka€Wni. I zbli€Vy€S si€ kat m€Twi€c: €XJestem niewolnikiem rozkaz€Tw, lecz je€Rli potrzebujesz czego€R, powiedz, abym m€Tg€S pom€Tc tobie. Bo €Vy€Z b€dziesz tylko dot€d, dop€Tki su€Stan nie uka€Ve w oknie swej twarzy. €Y !Rozejrza€S si€ wi€c Nur ad--Dinna prawo i lewo i wyrzek€S te wiersze: Czy jest cz€Sowiek wsp€T€Sczuj€cy, kt€Try mi pomo€Ve? Zechciejcie mi odpowiedzie€Z, b€Sagam w imi€ Bo€Ve. Oto mija czas €Vywota i €Rmier€Zju€V nadchodzi. Kto chce ul€Vy€Z mi w cierpieniach znoszonych w pokorze? Kto zlituje si€ nade mn€, abymgo nagrodzi€S? Kto €Syk wody da, by przygas€S b€Tl, co we mnie gorze? Wzruszyli si€ ludzie nad jego losem do €Sez, a kat wsta€S i zaczerpn€€S nieco wody, aby mu j€ poda€Z. Lecz wezyr podbieg€S ze swego miejsca, "wytr€ci€S kubek z wod€ i rozbi€Sgo, a krzykn€wszy na kata, rozkaza€S mu €Rci€€Z Nur ad-Dina. Przeto kat zawi€za€S mu oczy. I zacz€li ludzie burzy€Z si€ przeciw wezyrowi i j€li wykrzykiwa€Z na niego, i wiele by€So gadaniny i zamieszania. A gdy tak krzyczeli, wzbi€Sa si€ nagle chmura py€Su, powietrze "wype€Sni€So si€ kurzaw€, kt€Tra przys€Soni€Sa widnokr€g. Gdy ujrza€S to su€Stan, spoczywaj€cy w pa€Sacu, poleci€S swym ludziom zbada€Z, co si€ sta€So. I rzek€S wezyr: €XPierwej zetniemy tego oto. €YLecz su€Stan odpar€S: "€XZachowaj cierpliwo€R€Z, dop€Tki nie us€Syszymy, co zasz€So. €Y !A chmur€ t€ wznieci€S D€Vafar, wezyr kalifa, wraz ze swym pocztem. Przybywa€S za€R z takiej przyczyny: Oto kalif przez trzydzie€Rci dni nie my€Rla€S o sprawie Alego, syna Chakana, a nikt mu te€V jej nieprzypomnia€S. A€V pewnej nocy uda€S si€ do komnaty Anis $al-D€Valis i us€Sysza€S jej p€Sacz, jak te€V s€Sowa poety, kt€Tre wypowiada€Sa mi€kkim g€Sosem: Czy€R jest blisko, czy daleko, widz€ ci€, o panie, A m€Tj j€zyk ci€ wspomina€Z nigdy nie przestanie. I zanios€Sa si€ jeszcze gwa€Stowniejszym €Skaniem, leczoto kalif otworzy€S drzwi i zobaczy€S Anis al-D€Valis #p€Sacz€c€. Kiedy ujrza€Sa kalifa,przypad€Sa do jego n€Tg i uca€Sowawszy je trzykrotnie wyrzek€Sa te dwa wiersze: O ty szlachetnego rodu, wielkich ojc€Tw synu, !O ga€S€zi, kt€Tra rodzisz owoce najs€Sodsze, Przypominam obietnic€ tw€ wspania€Somy€Rln€, "Kt€Tra usz€Sa ci z pami€ci, skoroon st€d odszed€S. Zapyta€S tedy kalif: €XKim jeste€R? €Y Odrzek€Sa: €XJestem podarunkiem, kt€Try otrzyma€Se€Rod Alego, syna Chakana, a pragn€, aby€R dotrzyma€S obietnicy, €Ve wy€Rlesz mnie do niego z ceremonialnym podarunkiem. A oto ju€V !trzydzie€Rci dni tu jestem i nie zazna€Sam smaku snu. €Y Wezwa€S wi€c kalif D€Vafara Barmakid€ i rzek€S: €XOd trzydziestu dni. nie mia€Sem wiadomo€Rci o Alim, synu Chakana, i s€dz€, €Ve su€Stan go zg€Sadzi€S. Lecz na m€ g€Sow€, na groby moich ojc€Tw i#dziad€Tw, je€Rli spotka€So go co€R z€Sego, zg€Sadz€ sprawc€, chocia€Vby nale€Va€S do najbardziej cenionych przeze mnie ludzi! Udasz si€ wi€c natychmiast do Basry i przywieziesz mi wiadomo€R€Z, jak post€pi€S su€Stan Muhammadibn Sulejman az-Zajni z Alim, synem Chakana. €YD€Vafar !us€Sucha€S rozkazu i pojecha€S, ab€d€c ju€V blisko miasta, zauwa€Vy€S zamieszanie, zgie€Sk i zbiegowisko. Zapyta€S wi€c ludzi: €XCo oznacza ta ci€Vba? !€Y, a ludzie powiadomili go, €Ve sprowadzi€Sa ich tutaj sprawa Alego Nur ad-Dina, syna Chakana. Gdy D€Vafar to us€Sysza€S, pospieszy€S do su€Stana, a pozdrowiwszy go, opowiedzia€S, po co przyby€S. Wyjawi€S te€V, €Ve je€Rli Alemu Nur ad-Dinowi co€R z€Sego si€ stanie, kalif niechybnie zg€Sadzi sprawc€ tego. Nast€pnie D€Vafar pojma€S su€Stana i wezyra al-Muina ibn Sawi, za€R Alego Nur ad-Dina !kaza€S uwolni€Z i wprowadzi€S go jako su€Stana na miejsce Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni. I zabawi€S D€Vafar w Basrze trzydni, tyle ile wynosi czas go€Rciny. A gdy nasta€S ranek "dnia czwartego, zwr€Tci€S si€ Ali Nur ad-Din do D€Vafara m€Twi€c: €XSt€skni€Sem si€ za widokiem W€Sadcy Wiernych. €YW€Twczas D€Vafar rzek€S do su€Stana Muhammada ibn Sulejmana az-Zajni: €XPrzygotuj si€ do drogi, bo gdy tylko odm€Twimy porann€ modlitw€, ruszamy do Bagdadu.€Y Odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, po czym odm€Twiliporann€ modlitw€ i dosiedli koni. A pojecha€S z nimi tak€Ve wezyr al-Muin ibn Sawi, kt€Try €Va€Sowa€S teraz swych czyn€Tw. Ali Nur ad-Din, syn Chakana, jecha€S u boku D€Vafara. I nie przerywaj€c podr€T€Vy przybyli do Bagdadu, Przybytku !Pokoju, i stan€li przed kalifem.!A skoro znale€Wli si€ u niego i opowiedzieli mu przygod€ Nur ad-Dina, kalif podszed€S do€U i rzek€S mu: €XWe€W ten miecz i zetnij nim g€Sow€ twego wroga."€Y Wzi€€S przeto Ali €Tw miecz i zbli€Vy€S si€ do al--Muina ibn Sawi, lecz ten spojrza€S na niego i powiedzia€S: €XJa post€powa€Sem tak, jak mi nakazywa€Sa moja natura, post€p i ty tak, jak ci "nakazuje twoja. €YI wysun€€S si€Nur ad-Dinowi miecz z r€ki, a "on popatrzy€S na kalifa i rzek€S: €XW€Sadco Wiernych, zaiste on mnie rozbroi€S. €Y Po czym wypowiedzia€S s€Sowa poety: Jak€Ve zmy€Rlnie go uj€€Sem chytr€ mow€; Szlachetnego zawsze ujmie celne s€Sowo. #I rzek€S mu kalif: €XZostaw go. €Y Po czym zwr€Tci€S si€ do Masrura: €XWsta€U ty i zetnij mu!g€Sow€. €YWsta€S wi€c Masrur i #€Rci€€S g€Sow€ al-Muina ibn Sawi,a w€Twczas odezwa€S si€ kalif do Alego, syna Chakana: €XWyjaw mi teraz jakie€R "€Vyczenie. €Y€aw za€R rzek€S: €XO !panie m€Tj, nie pragn€ w€Sada€Z Basr€, nie pragn€ niczego, "chc€ tylko, bym m€Tg€S ogl€da€Z oblicze Waszej Wysoko€Rci. €YI !rzek€S kalif: €XNajch€tniej i z ca€Sego serca. €Y A potem przywo€Sa€S kalif niewolnic€. A gdy stan€€Sa przed nim, obsypa€S oboje dobrodziejstwami, ofiarowa€S im jeden z pa€Sac€Tw Bagdadu, zapewni€S dostatek, Alego za€R uczyni€S towarzyszem swych biesiad. !I €Vy€S Ali u jego boku, dop€Tki nie dosi€g€Sa go €Rmier€Z. Opowiadanie o lisie, wilku i cz€Sowieku #Wiedz, o kr€Tlu, €Ve kiedy€R €Vy€S lis z wilkiem pospo€Su i mieli !wsp€Tln€ nor€. Sp€dzili w ten spos€Tb jaki€R czas, wszelako %wilk ciemi€€Vy€S lisa. A€V zdarzy€So!si€ pewnego razu, €Ve lis j€€S nak€Sania€Z wilka, by przesta€S $go dr€czy€Z i zaniecha€S z€So€Rci itak rzek€S do niego: €XJe€Veli b€dziesz trwa€S w swej zuchwa€So€Rci, mo€Ve si€ zdarzy€Z, €Ve Allach podda ci€ w€Sadzy cz€Sowieka, kt€Try sk€Sonny jest do podst€p€Tw, "przebieg€So€Rci i fa€Sszu. Chwyta on ptaki z powietrza i ryby z morza, rozbija g€Try i przenosi je, a wszystko to czyni dzi€ki swej przebieg€So€Rci. Post€puj wi€c sprawiedliwie i porzu€Z z€So€R€Z i przemoc, bo zaiste b€dzie to lepsze dla twego €Vywota. €Y Wilk jednak nie us€Sucha€S jego s€S€Tw i odpowiedzia€S mu szorstko: €XJakie€V ty masz prawo m€Twi€Z o rzeczach wielkich i wa€Vnych? €Y, po czym uderzy€S lisa tak, €Ve ten upad€S bez przytomno€Rci. Kiedy za€R odzyska€S przytomno€R€Z, u€Rmiechn€€S si€ do wilka prosz€c, by mu wybaczy€S krzywdz€ce s€Sowa, i wypowiedzia€S takie wiersze: Je€Rlim skrzywdzi€S mi€So€R€Z nasz€, pogr€€Vony w grzechach, !Je€Rlim nawet by€S z€Soczy€Uc€, ty gniewu zaniechaj. Bom skruszony i €Va€Suj€, €Vem pogardzi€S cnot€. Wybacz winy grzesznikowi, gdy ci€ b€Saga o to! !Wilk przyj€€S usprawiedliwienie %lisa, st€Sumi€S gniew i rzek€S: €XNiem€Tw o tym, co ci€ nie dotyczy, aby€R nie us€Sysza€S #czego€R, co ci€ nie ucieszy. €Y I $powiedzia€S lis: €XS€Sysz€ i jestempos€Suszny, a od wszystkiego, co nie jest ci mi€Se, b€d€ !stroni€S. Bo powiadaj€ m€drcy: €]Nie m€Tw o tym, o co ci€ nie pytaj€, i nie odpowiadaj, je€Veli ci€ do tego nie zach€caj€. Pozostaw w spokoju te sprawy, kt€Tre ci€ !nie dotycz€, a zajmij si€ tymi,"kt€Tre ci€ dotycz€. Nie udzielaj te€V rad z€Sym, bo zaiste z€Sem ci to wynagrodz€. €XA gdy us€Sysza€S wilk s€Sowa lisa, "u€Rmiechn€€S si€ do niego, ale wduszy knu€S przeciw niemu podst€p i m€Twi€S do siebie: "€XMusz€ si€ o to postara€Z, aby doprowadzi€Z tego lisa do zguby! €YLis natomiast znosi€S cierpliwie krzywdy, kt€Tre mu "wilk wyrz€dza€S, i m€Twi€S sobie w duchu: €XPycha i k€Samstwo przynosz€ zgub€ i wtr€caj€ wnieszcz€€Rcie. Jest bowiem powiedziane: €]Kto jest pyszny€[ traci, kto jest g€Supi €[ !€Va€Suje, a kto si€ boi €[ jest bezpieczny. Sprawiedliwo€R€Z jest cnot€ szlachetnych, a dobre obyczaje s€ najznakomitsz€ zalet€. €^ Mamzamiar uknu€Z podst€p przeciw temu ciemi€€Vycielowi, a w€Twczas na pewno zdechnie. "€YP€T€Wniej za€R rzek€S do wilka: €XPan przebacza swemu niewolnikowi i okazuje mu $€Sask€, je€Rli ten pope€Sni grzech.A ja jestem tylko s€Sabym niewolnikiem i zawini€Sem radz€c ci samowolnie. Gdyby€R jednak wiedzia€S, jak zabola€So mnie twoje uderzenie, $wiedzia€Sby€R r€Twnie€V, €Ve s€So€U nawet by go nie wytrzyma€S i nie m€Tg€Sby go znie€R€Z. Nie #skar€V€ si€ jednak na b€Tl, jaki sprawi€So mi to uderzenie, albowiem dozna€Sem dzi€ki temu rado€Rci. Bo chocia€V przej€€So mnie wielce, wynik jego jest korzystny. Powiedzia€S pewien m€drzec: €]Uderzenie otrzymane od nauczyciela jest z pocz€tku bardzo przykre, p€T€Wniej jednak s€Sodsze jest od wyklarowanego miodu. €^€Y I rzek€S wilk: €XOdpu€Rci€Sem ci twoj€ win€ i przebaczy€Sem !b€S€d, lecz teraz ostrzegam ci€ przed moj€ si€S€. Poddaj si€ mej w€Sadzy, pozna€Se€R ju€V bowiem, jakie skutki mego gniewu ponosi ten, kto wyst€puje przeciw mnie. €YI pok€Soni€S mu si€ lis z szacunkiem m€Twi€c; €XNiechaj #Allach da ci d€Sugie €Vycie! Oby€R nieustannie zwyci€€Va€S twoich $wrog€Tw! €YI nadal ba€S si€ wilka, i schlebia€S mu. !P€T€Wniej uda€S si€ lis pewnego dnia do winnicy i ujrza€S w murze otw€Tr. By€S jednak podejrzliwy i rzek€S sobie w duchu: €XOtw€Tr ten musi mie€Z jak€€R przyczyn€. Powiedziano bowiem: €]Kto widzi szczelin€ w ziemi, a nie omija jej, lecz chce podej€R€Z do niej, ten !zwodzi sam siebie i nara€Va si€ na zgub€. €^ Wiadomo, €Ve niekt€Trzy ludzie ustawiaj€ w winnicy posta€Z lisa i k€Sad€ przed nim na misach !winogrona, aby ujrza€S to jaki€R lis, podszed€S do tamtego i !wpad€S w pu€Sapk€. S€dz€, €Ve otw€Tr ten kryje w sobie jaki€R "podst€p. Powiadaj€: €]Czujno€R€Zjest po€Sow€ m€dro€Rci. €^ Z ostro€Vno€Rci wi€c zbadam ten otw€Tr i zobacz€, czy znajd€ wnim jak€ zasadzk€, kt€Tra mog€Saby mnie doprowadzi€Z do zguby. Nie sk€Soni mnie do tego€Sakomstwo, abym zgotowa€S !sobie zgub€. €YTo rzek€Sszy lis #zbli€Vy€S si€ do otworu, obszed€S "go ostro€Vnie dooko€Sa i zajrza€S do €Rrodka. A by€Sa to wielka jama, kt€Tr€ wykopa€S w€Sa€Rciciel chc€c schwyta€Z w "ni€ zwierz€ta, kt€Tre niszczy€Symu winnic€. Na otworze jamy #za€R lis ujrza€S cienk€ pokryw€. I odskoczy€S w bok m€Twi€c: €XChwa€Sa niech b€dzie Allachowi za to, €Ve si€ ustrzeg€Sem! Mam nadziej€, €Ve wpadnie w t€ jam€ m€Tj wr€Tg, wilk, kt€Try mi zatruwa €Vycie. Wtedy b€d€ mia€S winnic€ dla #siebie i b€d€ sobie w niej €Vy€S #spokojnie. €YPotrz€sn€€S g€Sow€,za€Rmia€S si€ g€So€Rno i zanuciwszy, wypowiedzia€S ten oto wiersz: Obym zaraz ujrza€S wilka w studni na dnie! !Jak€Ve cz€sto serce moje rani€S zdradnie, Jak cz€sto mi dawa€S smakowa€Z gorycze! "Sobie €Vycia, zasi€ jemu €Rmierci €Vycz€ . Natenczas winnica b€dzie wolna ode€U, A w niej €Supy sobie zdob€d€ w nagrod€. Kiedy zako€Uczy€S sw€Tj wiersz, ruszy€S pr€dko z powrotem, a gdy przyby€S do wilka, rzek€S mu: €XAllach da€S ci wst€p do winnicy usuwaj€c trudno€Rci €Xmasz bowiem szcz€€Rcie. Niechaj po€Vytek przyniesie ci !to, czym ci€ Allach obdarzy€S, iniech ci On udzieli €Satwej zdobyczy i obfitego po€Vywienia bez €Vadnej &trudno€Rci. €YI spyta€S wilk lisa: €XAc€T€V wskazuje na to, co powiedzia€Se€R? €YOdrzek€S lis: €XPrzyszed€Sem do winnicy i !znalaz€Sem tam jej w€Sa€Rciciela martwego, a na krzewach !widzia€Sem wspania€Se owoce. €YI zaufa€S wi lk s€Sowom lisa, opanowa€So go €Sakomstwo, !wyruszy€S w drog€ i szed€S, a€V doszed€S do wspomnianego !otworu. A €Sakomstwo za€Rlepi€So go. Lis za€R po€So€Vy€S si€ wypr€€Vony, jakby by€S martwy,i wypowiedzia€S ten oto wiersz:"Chcesz z Leil€ si€ po€S€czy€Z? Tedy powiem co€R ci: Nic tak karku nie ucina jak po€V€dliwo€Rci. A kiedy wilk doszed€S do otworu, rzek€S mu lis: €XWejd€W do winnicy, zosta€S ci zaoszcz€dzony trud pokonywania muru! Allach posiada moc wy€Rwiadczania !dobrodziejstw. €Y I ruszy€S wilk przed siebie chc€c wej€R€Z do winnicy, a gdy stan€€S na €Rrodku pokrywy zakrywaj€cej jam€, wpad€S w pu€Sapk€. I opanowa€Sy lisa najwi€ksza rado€R€Z i wesele, a troska i zmartwienie opu€Rci€Sy go. Zanuci€S wi€c melodi€ i wypowiedzia€S te oto wiersze: #Los si€ ulitowa€S w nieszcz€€Rciu nade mn€, By udr€ka moja nie by€Sa daremn€. #Sprawi€S, €Ve si€ spe€Snia ka€Vde me pragnienie, Zasi€ troski wszelkie €[ precz ode mnie €Veni€. Skoro si€ odmieni€S, przeto z tej przyczyny Pragn€ mu wybaczy€Z wszystkie jego winy. "I w niepami€€Z puszczam, i€V by€S tak surowy, €\e a€V mi posiwia€S ca€Skiem czubek g€Sowy. !I ju€V wilk nie umknie, gdy si€ zguba skrada, Bo na miejscu strace€U czeka go zag€Sada, Za€R winnica €[ moja, w niej €Sup€Tw bez liku. Nie b€d€ ju€V nigdy g€Supich bra€S wsp€Tlnik€Tw! Potem zajrza€S do jamy i zobaczy€S wilka p€Sacz€cego ze strachu i €Valu nad sob€. I zap€Saka€S lis wraz z nim, wilk $podni€Ts€S wi€c g€Sow€ i spyta€S: €XO lisie chytry, czy p€Saczesz $z lito€Rci nade mn€? €YOdpar€S lis:#€XO nie! kln€ si€ na Tego, kt€Trywtr€ci€S ci€ do jamy, €Ve p€Sacz€, albowiem twoje przesz€Se €Vycie by€So tak d€Sugie, i martwi mnie, €Ve nie wpad€Se€R do tej jamy ju€V wcze€Rniej. Bo gdyby to nast€pi€So, zanim !ci€ spotka€Sem, mia€Sbym spok€Tji wytchnienie. Pozosta€Se€R jednak przy €Vyciu do chwili, !gdy s€dzone ci by€So umrze€Z, i nadszed€S wyznaczony ci czas. €Y #Rzek€S wilk: €XZ€Sy lisie, id€W do mojej matki i powiadom j€ o tym, co mnie spotka€So! Mo€Ve "ona postara si€ mnie uwolni€Z. €Y!Odrzek€S mu lis: €XTwoje wielkie €Sakomstwo i ogromna chciwo€R€Zpopchn€€Sy ci€ do zguby. Wpad€Se€R bowiem do jamy, z "kt€Trej nie mo€Vesz wyj€R€Z! Czy€Vnie wiesz, g€Supi wilku, €Ve przys€Sowie powiada: €]Kto nie ma na uwadze nast€pstw swych poczyna€U, ten nie !uniknie zguby. €^€Y Rzek€S wilk: €XChytry lisie, okazywa€Se€R mi przywi€zanie, pragn€€Se€R mej przyja€Wni i ba€Se€R si€ mojej !wielkiej si€Sy. Nie €Vyw do mnie nienawi€Rci za to, co tobie uczyni€Sem, kto bowiem, b€d€csilnym, przebacza, otrzyma od"Allacha zap€Sat€. A poeta m€Twi: Siej dobro, cho€Zby ziemia by€Saz€Sa i marna. Nie zginie, gdy zasiane, losy go ustrzeg€. Bo dobra, kt€Tre wzejdzie z posianego ziarna, Nie zbierze nikt krom ciebie, dobro siej€cego. €Y Odrzek€S mu lis: €XO najciemniejszy spo€Rr€Td drapie€Vnik€Tw i najdurniejszy zdzikich zwierz€t w tej !okolicy, czy zapomnia€Se€R ju€V oswojej dumie, swojej pysze i zarozumia€So€Rci? Nie wype€Snia€Se€R przykaza€U przyja€Wni i nie przyjmowa€Se€R napomnie€U wed€Sug s€S€Tw poety: Nie czy€U z€Sa, bo sam na siebiesprowadzisz nieszcz€€Rcie, Jako €Ve z€Sy czyn jest r€Twny nieuchronnej zem€Rcie. U€Rniesz, ale uci€Rniony czuwa potrzebne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПˆpѕ cь-‰e | cO.Šсy cВ.‹Z!Т c/Œ,ъ cx/7pHл/niestrudzenie I z€Sorzeczy. Zasi€ Allach przenigdy nie drzemie. €Y !Rzek€S wilk: €XChytry lisie, nie karz mnie za dawne przewiny, bo od szlachetnych oczekuje si€ przebaczenia. Dobry czyn nale€Vy do najwi€kszych skarb€Tw, tak jak o tym pi€knie m€Twi poeta: Skoro nadszed€S czas sposobny, przeto dobrze czyni€Z zda si€, Bowiem do dobrodziejstw zdolnym jest si€ nie we wszelkim czasie. €Y "I wci€€V korzy€S si€ wilk przed #lisem, i m€Twi€S do niego: €XMo€Ve zdo€Sasz uczyni€Z co€R, co by mnie ocali€So od zguby? €Y Odrzek€S lis: €XO wilku przebieg€Sy, fa€Sszywy i zdradziecki, nie spodziewaj si€ ode mnie ratunku, jest to bowiem odwet i zap€Sata za twoje niecne post€powanie. €Y Potem za€Rmia€S si€ od ucha do ucha i wypowiedzia€S te wiersze: Oszukiwa€Z mnie zaniechaj, Bowiem b€dziesz zawiedziony. Nadaremnie mnie nie b€Sagaj, "Skoro€R posia€S €[ zbieraj plony. I rzek€S wilk do lisa: €XO !naj€Sagodniejszy w€Rr€Td dzikich zwierz€t, jestem pewien, €Ve nie zostawisz mnie w tej jamie! €Y Co rzek€Sszy zacz€€S wylewa€Z €Szy z oczu i wypowiedzia€S te wiersze: Ty, co€R s€Su€Vy€S mi pomoc€, przychylno€R€Z mia€S dla mnie, Ty, kt€Trego dary rosn€ w liczb€ nieustannie, Nie mia€Sem ja w €Vyciu moim dnia takiego jeszcze, W kt€Trym by€R mnie nie ochrania€S od gro€V€cych nieszcz€€R€Z. !Rzek€S lis: €XO wrogu niem€dry, #jaki€V si€ sta€Se€R teraz pokorny i uleg€Sy, uni€Vony i zgodliwy, gdy przedtem rozpiera€Sy ci€ duma i wynios€So€R€Z, pycha i sk€Sonno€Rci tyrana? Zaiste, li tylko ze strachu przed tw€ nienawi€Rci€ by€Sem twym przyjacielem i nie dla twej #€Saski ci schlebia€Sem. Teraz za€R na ciebie zst€pi€S strach i przysz€Sa kara. €Y I lis wypowiedzia€S te wiersze: Ty, co€R jest w matactwach pierwszy i wszelakich zdradach, Z€So na ciebie spad€So wreszcie,jak na innych spada. Spr€Tbuj, jak cierpienia gorzkiei jak €Szy piek€ce. I pozosta€U w samotno€Rci, z wilkami w roz€S€ce. "I powiedzia€S wilk: €XLisie, wszakjeste€R €Sagodny, nie przemawiaj zatem j€zykiem wrogo€Rci i nie patrz jej okiem,ale b€d€W wierny przysi€dze przyja€Wni, zanim minie sposobno€R€Z pomocy! #Id€W wi€c i przynie€R mi powr€Tz, przymocuj jeden koniec do drzewa, a drugi spu€R€Z mnie, abym m€Tg€S go chwyci€Z. Mo€Ve w ten spos€Tb wybawisz mnie z"ci€€Vkiego po€So€Venia, w kt€Trymznalaz€Sem si€, a ja tobie oddam wszystkie skarby, jakie!posiadam. €Y Rzek€S lis: €XWiele ju€V narozprawia€Se€R o tym, co ci nie przyniesie wybawienia. Nie spodziewaj si€ wi€c ode mnie pomocy i przypomnij sobie, jak niecnie dawniej post€powa€Se€R, a tak€Ve, jak zdradliwie i chytrze ze mn€ si€ obchodzi€Se€R. Wkr€Ttce zostaniesz ukamienowany! Wiedz, €Ve dusza twoja opu€Rci wnet €Rwiat, zniknie z niego i odejdzie, spotka j€ zguba i zostanie str€cona w najstraszliwsze miejsce. €Y I rzek€S wilk: €XChytry lisie, zawr€T€Z na drog€ przyja€Wni i porzu€Z z€So€R€Z i nienawi€R€Z. Wiedz, €Ve je€Rli kto uratuje "jak€€R istot€ i zachowa j€ przy€Vyciu, to jak gdyby zachowa€S przy €Vyciu wszelkie stworzenie. Nie post€puj €Wle, bo m€drcy tego nie doradzaj€.A nie ma bardziej oczywistego"z€Sa jak to, €Ve ja siedz€ w tej "jamie d€Sawi€c si€ €Rmiertelnym strachem i oczekuj€ zguby, !cho€Z ty m€Tg€Sby€R wybawi€Z mnie$z tego k€Sopotu. €YI rzek€S mu lis: €XTy nieokrzesany gburze, twe pi€kne s€Sowa i nikczemne zamiary przywodz€ mi na my€Rl soko€Sa i jego przygod€ z kuropatw€. €YSpyta€S wilk: €XA jaka by€Sa przygoda soko€Sa i kuropatwy? €YLis rozpocz€€S: Wst€pi€Sem pewnego dnia do winnicy, aby zje€R€Z troch€ winogron, i ujrza€Sem tam #soko€Sa, kt€Try pragn€€S z€Sowi€Z kuropatw€. I ju€V by€Sby j€ chwyci€S, ale uciek€Sa mu, dopad€Sa swego gniazda i %ukry€Sa si€ w nim. A sok€T€S lecia€S"za ni€ wo€Saj€c: €XG€Supia, oto "ujrza€Sem ci€ na ziemi g€Sodn€, #ogarn€€Sa mnie lito€R€Z nad tob€,zebra€Sem dla ciebie ziarno i "chcia€Sem ci€ chwyci€Z, aby€R je zjad€Sa. Lecz ty uciek€Sa€R przede mn€, nie mog€ wi€c wyt€Sumaczy€Z sobie twej ucieczki inaczej jak wstrzemi€€Wliwo€Rci€. Wyjd€W jednak, we€W ziarno, kt€Tre ci przynios€Sem, i zjedz je na zdrowie! €YGdy kuropatwa us€Sysza€Sa s€Sowa soko€Sa, uwierzy€Sa mu i wysz€Sa do niego, on za€R wbi€S w ni€ szpony i przytrzyma€S j€. Rzek€Sa kuropatwa: €XCzy to rzekomo przynios€Se€R mi ze stepu i to mia€Se€R na my€Rli m€Twi€c: €]Zjedz na zdrowie i #niechaj ci s€Su€Vy €^? Ok€Sama€Se€Rmnie! Niech Allach zmieni moje cia€So, kt€Tre zjesz, w €Rmierteln€ trucizn€ w twoim %€Vo€S€dku. €YI kiedy sok€T€S zjad€S kuropatw€, wypad€Sy mu pi€Tra, opu€Rci€Sa go si€Sa i zmar€S natychmiast. Potem rzek€S lis: €XWiedz, o wilku, €Ve kto kopie dla swojego brata do€Sek, niebawem sam w niego wpadnie. To ty pierwszy post€powa€Se€R wobec mnie zdradliwie! €Y I rzek€S wilk do lisa: €XZostaw t€ gadanin€ i !przesta€U m€Twi€Z przypowie€Rci iprzys€Sowia. Nie wypominaj mi z€Sych uczynk€Tw, kt€Tre pope€Snia€Sem przedtem, bo wystarczy mi tego nieszcz€€Rcia, jakie mnie dosi€g€So. Popad€Sem oto w tarapaty, w kt€Trych wsp€T€Sczu€Sby mi nawet wr€Tg, aco dopiero przyjaciel! Wymy€Rl mi przecie€V jaki€R spos€Tb, dzi€ki kt€Tremu m€Tg€Sbym si€ uratowa€Z, i b€d€W mi pomocny! A je€Rli napotkasz przy tym #jak€ trudno€R€Z, to pami€taj, €Veprzyjaciel ponosi dla przyjaciela najwi€ksze trudy i zdolny jest nawet narazi€Z si€ na €Rmier€Z ratuj€c druha. Powiadaj€, €Ve troskliwy przyjaciel lepszy jest od rodzonego brata. Je€Veli zatem przyczynisz si€ do mego ocalenia, wynajd€ dla ciebie rozmaite sposoby, kt€Tre b€d€ tobie broni€. Poza tym wyucz€ci€ niezwyk€Sych podst€p€Tw, kt€Tre otworz€ ci najurodzajniejsze winnice i b€dziesz m€Tg€S zbiera€Z owoce z krzew€Tw. B€d€W wi€c pogodny&i dobrej my€Rli! €YLis €Rmiej€c si€ odpowiedzia€S mu: €XJak€Ve pi€kne jest to, co powiedzieli m€drcy o g€Supcu, takim jak ty!€Y Spyta€S wilk: €XC€T€V takiego m€Twi€ m€drcy? €YLis odpar€S: €XM€drcy powiadaj€, €Ve kto magrube cia€So, ma te€V grub€ dusz€, daleko mu do rozumu, abliska mu jest g€Supota. Doprawdy, g€Supi oszu€Rcie, s€Suszne s€ twoje s€Sowa, €Ve przyjaciel powinien podj€€Z trud dla uratowania przyjaciela, ale wyja€Rnij mi pomimo twojej g€Supoty i braku rozumu, jak mog€ ci€ uwa€Va€Z za przyjaciela przy twojej zdradliwo€Rci? Ty masz mnie za przyjaciela, a ja jestem dla ciebie z€So€Rliwym wrogiem. Te s€Sowa wyda€Syby ci si€ celniejsze od strza€Sy z €Suku, !gdyby€R m€Tg€S je zrozumie€Z. Co za€R do twoich zapewnie€U, €Ve wynajdziesz dla mnie rozmaitesposoby, kt€Tre b€d€ mi tarcz€, i €Ve nauczysz mnie podst€p€Tw, dzi€ki kt€Trym b€d€ mia€S doj€Rcie do urodzajnych winnic i b€d€ m€Tg€S zbiera€Z owoce z krzew€Tw, to dlaczego, zdradliwy oszu€Rcie, nie wymy€Rlisz teraz jakiego€R sposobu dla siebie, aby unikn€€Z zguby? Jak daleko ci do tego, aby sobie pom€Tc, i jak€Ve daleki jestem ja od przyj€cia twojej rady! Je€Rli znasz jakie€R wyj€Rcie, wykorzystaj je dla siebie, by uj€R€Z temu niebezpiecze€Ustwu. Ja jednak prosz€ Allacha, aby uniemo€Vliwi€S ci ocalenie. Zastan€Tw si€ wi€c, g€Supcze, czy masz sam dla siebie jaki€R !spos€Tb, by unikn€€Z zag€Sady, apotem dopiero pouczaj kogo innego. Zaiste, przypomina mi to, jak pewnego cz€Sowieka zmog€Sa choroba, a inny cz€Sowiek, cierpi€cy na tak€ sam€ chorob€, przyby€S do niego, aby go leczy€Z. I rzek€S mu: €]Czy chcesz, abym ci€ wyleczy€S? €^ Odpowiedzia€S !chory: €]Dlaczego nie zacz€€Se€Rleczenia od siebie? €^, a !tamten zostawi€S go i odszed€S. Ity, wilku, jeste€R taki sam. Sied€W wi€c w jamie i zno€R !swoj€ dol€! €YKiedy us€Sysza€S #wilk s€Sowa lisa, poj€€S, €Ve nie mo€Ve liczy€Z na nic dobrego z !jego strony, i p€Saka€S nad sob€!m€Twi€c: €XJak€Ve nieostro€Vnie post€powa€Sem! Je€Veli jednak wybawi mnie Allach z tych k€Sopot€Tw, nie b€d€ wi€cej wykorzystywa€S mojej przewagiwobec s€Sabszych ode mnie, na€So€V€ zgrzebn€ szat€ i osi€d€ na jakiej€R g€Trze !s€Sawi€c Allacha Najwy€Vszego i w trwodze oczekuj€c jego kary. Porzuc€ dzikie zwierz€ta i b€d€ wspomaga€S biednych i !tych, kt€Trzy walcz€ za wiar€! #€Y Potem zn€Tw p€Saka€S i u€Vala€S si€. W€Twczas serce lisa ogarn€€So wsp€T€Sczucie i gdy us€Sysza€S pokorne pro€Rby i s€Sowa wilka €Rwiadcz€ce o tym, €Ve €Tw chcesi€ odwr€Tci€Z od dziko€Rci i #pychy, odczu€S dla niego lito€R€Z. Podskoczy€S tedy rado€Rnie i stan€€S na skraju jamy, a potem usiad€S na tylnych "€Sapach i spu€Rci€S do wilka ogon.Wtedy wilk wsta€S, si€gn€€S przednimi €Sapami ku ogonowi $lisa i €Rci€gn€€S go do siebie na $d€T€S. A gdy lis znalaz€S si€ razemz nim w jamie, rzek€S mu wilk: "€XO lisie, kt€Try tak ma€So znasz #lito€Rci, jak€Ve mog€Se€R pyszni€Z si€ swym zwyci€stwem nade mn€, skoro przedtem by€Se€R moim towarzyszem i w mojej mocy? Oto kara dosi€g€Sa ci€ !pr€dko i wpad€Se€R do tej samej jamy! Prawi€ bowiem m€drcy: !€]Je€Veli kto€R gani swego brata za to, €Ve ssie suk€, ten sam $j€ b€dzie ssa€S! A jak€Ve s€Susznes€ s€Sowa poety: Z€Sy los ma nad nami sw€ z€Sowrog€ piecz€, Lecz udr€cza innych, gdy od nas uciecze. €]Baczcie dobrze! €^ €[ powiedz drwi€cym z ciebie kpiarzom. "€]Bo gn€bi€ce troski i was te€V pora€V€. €^€Y Potem rzek€S jeszcze wilk do lisa: €XMusz€ ci€ pozbawi€Z !€Vycia, by€R nie ujrza€S, jak ja zostan€ zabity! €YI pomy€Rla€S sobie lis: €XOto wpad€Sem w zasadzk€ pospo€Su z tym tyranem! W takim po€So€Veniu potrzeba chytro€Rci i przebieg€So€Rci. Wszak powiadaj€: €]Kobieta ma swojeklejnoty zawsze przygotowane!na dzie€U uroczysty €^, a tak€Ve:€]€`zo moja, chowam ci€ na czas nieszcz€€Rcia. €^ Je€Veli wi€c nie wymy€Rl€ jakiego€R podst€pu przeciw temu okrutnemu zwierz€ciu, zgin€ bez w€tpienia. Jak€Ve s€Suszne s€ bowiem s€Sowa poety: B€d€W przebieg€Sy w czasach, gdy czyha zag€Sada, Bowiem ludzie s€ jak lw€Tw drapie€Vnych stada. Oszustwa strumienie niechaj bystro p€Syn€, By nie zbrak€So wody twego €Vycia m€Synom. Zbieraj owoc wszelki dla rozkoszy swojej, Gdy go zbraknie, trawa g€S€Td tw€Tj zaspokoi. €Y Potem tak powiedzia€S lis do wilka: €XNie spiesz si€ z zabijaniem mnie, o dzielne dzikie zwierz€, posiadaj€ce si€S€ i wielk€ odwag€, bo &m€Tg€Sby€R tego €Va€Sowa€Z! Ale je€Rlipoczekasz i rozpatrzysz uwa€Vnie to, co ci powiem, poznasz m€Tj zamiar, kt€Try chc€ przeprowadzi€Z. Gdyby€R si€ natomiast "po€Rpieszy€S i zabi€S mnie, nic natym nie zyskasz i umrzemy tutaj razem. €Y I rzek€S wilk: €XO chytry oszu€Rcie, jak€ to masz nadziej€ uratowania siebie i mnie, €Ve prosisz, abym ci udzieli€S zw€Soki? Powiedz mi, jaki jest €Tw zamys€S, kt€Try !chcesz wykona€Z? €YI rzek€S lis: €XCo do zamiaru, kt€Try chcia€Sbym przeprowadzi€Z, to powiniene€R mnie koniecznie dobrze za niego wynagrodzi€Z. S€Sysza€Sem bowiem, co sobie #€Rlubowa€Se€R i jak przyznawa€Se€R si€ do twych dawniejszych !z€Sych czyn€Tw, s€Sysza€Sem te€V twoje €Vale nad tym, €Ve nie zna€Se€R skruchy i dobrych uczynk€Tw. By€Sem €Rwiadkiem, jak przyrzeka€Se€R sobie, €Ve je€Veli ujdziesz ca€So temu nieszcz€€Rciu, przestaniesz szkodzi€Z swoim przyjacio€Som i wszystkim innym, zaniechasz jedzenia winogron i innych owoc€Tw, b€dziesz trwa€S w pokorze, obetniesz sobie pazury, przywdziejesz zgrzebn€ szat€ i b€dziesz sk€Sada€S ofiary Allachowi Najwy€Vszemu. Zdj€€Sa mnie przeto lito€R€Z nad tob€, mimo €Ve dawniej pragn€€Sem twojej zguby. Kiedy jednak us€Sysza€Sem twoje €Vale i co obiecywa€Se€R, gdyby wybawi€S ci€ Allach, zbudzi€Sa si€ we "mnie ch€€Z, by wyci€gn€€Z ci€ z jamy, i spu€Rci€Sem ci ogon, "aby€R si€ go uczepi€S i wylaz€S. Ale ty nie porzuci€Se€R swoich przyzwyczaje€U, pozosta€Se€R dziki i gwa€Stowny i nie szuka€Se€R ratunku i ocalenia w "przyja€Wni, tylko poci€gn€€Se€R mnie za ogon tak mocno, i€V my€Rla€Sem, €Ve wyzion€ ducha. Siedz€ wi€c teraz razem z tob€ w miejscu zguby i €Rmierci, a jedna tylko rzecz mo€Ve uratowa€Z mnie i ciebie €[je€Veli mnie pos€Suchasz, wybawimy si€ obaj. Potem za€R "b€dziesz musia€S spe€Sni€Z to, coprzyrzeka€Se€R, a w€Twczas ja b€d€ twoim przyjacielem. €Y I spyta€S wilk: €XA co to za !warunek, kt€Try mam spe€Sni€Z? €Y$Rzek€S lis: €XPodnie€R si€ i sta€U wyprostowany, ja za€R wylez€ ci na g€Sow€, by dosi€gn€€Z kraw€dzi jamy. Gdy ju€V wyskocz€ na ziemi€, p€Tjd€ i "przynios€ co€R, czego m€Tg€Sby€R si€ chwyci€Z i r€Twnie€V st€d !wyj€R€Z, €Y I rzek€S wilk: €XNie ufam twoim s€Sowom, gdy€V powiadaj€ m€drcy: €]Kto pok€Sada ufno€R€Z tam, gdzie powinien €Vywi€Z nienawi€R€Z, pope€Snia b€S€d. €^ I m€Twi€ jeszcze: €]Kto ufa takiemu, conie jest godny zaufania, b€dzie oszukany, a kto wystawia na pr€Tb€ takiego, coju€V zosta€S wypr€Tbowany, ten b€dzie godny wsp€T€Sczucia. Tenza€R, kto nie widzi r€T€Vnicy pomi€dzy rozmaitymi okoliczno€Rciami i nie oddaje ka€Vdemu stanowi tego, co mu si€ nale€Vy, a wszystkie sprawyocenia wed€Sug jednej miary, ma€So znajdzie szcz€€Rcia, a sporo nieszcz€€Rcia. €^ I s€Susznie m€Twi poeta: Niechaj my€Rl twa jeno ku z€Semu si€ sk€Sania, !Bo z€Sa my€Rl ma si€S€ m€drego dzia€Sania. €\ycie nasze bywa w najwi€kszych opa€Sach, Gdy je my€Rl €Vyczliwa i dobra pojma€Sa. A oto s€Sowa innego: B€d€W z€Sego mniemania, a z€So ci€ ominie. Kto czujny, ten ustrzec mo€Ve si€ jedynie. Witaj wrog€Tw twoich z rozja€Rnion€ twarz€, Za€R w sercu miej wojska, kt€Tre ich pora€V€. A inny m€Twi: Wrogiem twym najwi€kszym ten jest, kto ci mi€Sy. Zawsze mie€Z winiene€R ob€Sud€ dla ludzi. Dobre my€Rli o nich odbieraj€ si€Sy, Przeto niechaj cz€Sowiek z€S€ my€Rl w tobie budzi. €Y $I rzek€S lis: €XZ€Se pogl€dy nie w ka€Vdej chwili godne s€ pochwa€Sy, a dobre mniemanie nale€Vy do w€Sa€Rciwo€Rci doskona€Sych i dzi€ki niemu pierzchaj€ obawy. Trzeba ci, "wilku, wynale€W€Z jaki€R pomys€S, jak wydosta€Z si€ z tej jamy, tak aby€Rmy obaj ocaleli. To b€dzie lepsze, ni€V gdyby€Rmy obaj zgin€li. Porzu€Z wi€c te "z€Se my€Rli i nienawi€R€Z. Je€Rli spojrzysz na mnie przychylnie,mog€ wynikn€€Z z tego dwie !rzeczy: albo przynios€ ci co€R, czego b€dziesz m€Tg€S si€ uczepi€Z, i wyleziesz dzi€ki temu z jamy, albo oszukam ci€i sam si€ ocaliwszy, ciebie zostawi€ tutaj. To jednak jestwykluczone, bo nie by€Sbym pewny, czy nie zostan€ wystawiony na pr€Tb€, tak jak ty, i ukarany w ten spos€Tb za zdrad€. M€Twi bowiem przys€Sowie: €]Wierno€R€Z jest pi€kna, zdrada za€R odra€Vaj€ca. €^ Trzeba przeto, aby€R mi zaufa€S, bo ja dobrze znam zrz€dzenia losu. Nie op€T€Wniaj wi€c tego sposobu naszego ocalenia, jest to bowiem sprawa zbyt nagl€ca, aby przed€Su€Va€Z rozmow€ o "niej. €YI rzek€S wilk: €XNiewiele ufam twej wierno€Rci, ale wiem,co sobie my€Rlisz i €Ve chcesz mnie uratowa€Z, albowiem pozna€Se€R moj€ skruch€. My€Rl€ wi€c sobie: Je€Veli prawd€ jest, co lis utrzymuje €[ to naprawi on z€So, kt€Tre uczyni€S, a je€Rli k€Samie, otrzyma za to kar€ od Pana. Us€Sucham wi€c tego, co mi radzisz, a je€Rli mnie oszukasz, stanie si€ to przyczyn€ twojejzguby. €Y To rzek€Sszy wilk stan€€S w jamie wyprostowany, pozwalaj€c, by lis wlaz€S mu nabarki, tak €Ve dosi€ga€S kraw€dzi jamy, a wtedy wyskoczy€S na g€Tr€ i upad€S zemdlony. A wilk zawo€Sa€S do niego: €XPrzyjacielu m€Tj, nie zapomnij o mnie i przyjd€W mi z$pomoc€! €Y Za€Rmia€S si€ na to lis i zachichota€S, po czym rzek€S: €X€_lepcze, tylko dlatego wpad€Sem w twoje r€ce, €Ve €Vartowa€Sem z ciebie i wy€Rmiewa€Sem ci€. A przyczynatego by€Sa taka: Gdy us€Sysza€Sem, jak si€ kajasz, opanowa€Sa mnie weso€So€R€Z i uradowany zata€Uczy€Sem. W€Twczas zwis€S mi ogon do jamy, ty za€R mnie "poci€gn€€Se€R, tak €Ve wpad€Sem do €Rrodka, potem jednak uwolni€S mnie Allach Najwy€Vszy z twoich r€k. Dlaczego wi€c nie mia€Sbym dopom€Tc ku twej zgubie, skoro nale€Vysz do zast€pu szejtana? I wiedz, €Ve wczoraj we €Rnie widzia€Sem siebie ta€Ucz€cego na weselu; opowiedzia€Sem to pewnemu wyk€Sadaczowi sn€Tw, a on wa potrzebne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBŽЕ c#0E сV†0&4 c€м0‘Z d?1’О!Ї c€N1“e-ИБ1”0/ c€Э1•L;M&02rzek€S mi: €]B€dziesz mia€S !k€Sopoty, ale wydob€dziesz si€ z nich. €^ Teraz widz€, €Ve to, i€V wpad€Sem w twoje r€ce i uszed€Sem ci, jest wyja€Rnieniem mego snu. Ty !wiesz, za€Rlepiony g€Supcze, €Ve jestem twoim wrogiem, jak€Ve wi€c mog€Se€R w swym !ograniczeniu i g€Supocie liczy€Z na to, €Ve ci€ uratuj€ pomimo tych niecnych s€S€Tw, kt€Tre od ciebie us€Sysza€Sem? Dlaczego mia€Sbym si€ stara€Z o twoje ocalenie? Wszak m€Twi€ m€drcy: #€]€_mier€Z z€Soczy€Ucy, to spok€Tj dla ludzi i oczyszczenie dla ziemi. €^ Gdybym si€ nie obawia€S, €Ve dochowuj€c tobie #wierno€Rci, b€d€ musia€S znosi€Z od ciebie cierpienie wi€ksze od b€Tlu zdrady, z pewno€Rci€ zdzia€Sa€Sbym co€R, aby ci€ "uratowa€Z. €YA gdy us€Sysza€S wilk!s€Sowa lisa, z rozpaczy pocz€€S gry€W€Z sobie €Sap€. Potem "zwr€Tci€S si€ do lisa €Sagodnymi s€Sowami, nic jednak przez to !nie osi€gn€€S. Rzek€S wi€c do niego cichym g€Sosem: €XCa€Sy wasz rodzaj lisi nale€Vy do tych, co maj€ najs€Sodszy j€zyk i najlepiej potrafi€ $€Vartowa€Z. To by€S w€Sa€Rnie €Vart z twej strony, ale nie ka€Vda chwila jest dobra dla zabawy i "€Vartu! Odrzek€S lis: €XG€Supcze, istniej€ dla €Vartu granice, kt€Trych €Vartuj€cy nie przekracza. Nie licz te€V, €Ve Allach pozwoli ci zdoby€Z w€Sadz€ nade mn€, skoro ju€V raz wybawi€S mnie z twoich $r€k. €Y Rzek€S wilk: €XPowiniene€R stara€Z si€ mnie uratowa€Z w imi€ braterstwa i przyja€Wni, kt€Tre istnia€Sy przedtem mi€dzy nami. A je€Rli to uczynisz, z pewno€Rci€ dobrze ci odp€Sac€. €YOdpar€S mu lis: €XM€drcy powiadaj€: €]Nie brataj si€ z g€Supim i przewrotnym, on bowiem !okryje ci€ ha€Ub€ i nie przyda tobie chwa€Sy. Nie brataj si€ te€V z k€Samc€, bo gdy ten odkryje u ciebie zalety, zatai je, a je€Rli znajdzie wady, rozg€Sosi o nich. €^ A inny m€drzec rzek€S: €]Na wszystko jest spos€Tb, tylko nie na €Rmier€Z, wszystko mo€Vna naprawi€Z opr€Tcz z€Sego charakteru, od wszystkiego !mo€Vna si€ uwolni€Z, ale nie od przeznaczenia. €^ A co do zap€Saty, na kt€Tr€, jak m€Twisz, zas€Su€V€ sobie u ciebie, to przypominasz mi podtym wzgl€dem w€€Va, kt€Try uciek€S zaklinaczowi. W€€V €Tw by€S ogromnie przestraszony, gdy wtem ujrza€S go pewien !cz€Sowiek i spyta€S: €]Co si€ z "tob€ dzieje, w€€Vu? €^ Odrzek€S !w€€V: €]Uciek€Sem od zaklinacza,a on mnie szuka. Je€Veli uratujesz mnie przed nim i skryjesz u siebie, dam ci na pewno wspania€S€ nagrod€ i wy€Rwiadcz€ ci wiele dobrego! "€^ Wzi€€S go wi€c €Tw cz€Sowiek skuszony zap€Sat€ i marz€c o nagrodzie w€So€Vy€S w€€Va do swej torby. A kiedy zaklinacz przeszed€S ju€V ko€So nich i $oddali€S si€, id€c swoj€ drog€, !i min€€So niebezpiecze€Ustwo dla"w€€Va, rzek€S do niego cz€Sowiek:€]Gdzie jest moja nagroda? Uratowa€Sem ci€ wszak przed tym, czego si€ ba€Se€R i od "czego pragn€€Se€R uciec! €^ W€€V!odpar€S: €]Powiedz mi, w kt€Tr€ z ko€Uczyn mam ci€ uk€si€Z? Wiedz bowiem, €Ve my, w€€Ve, nie znamy wi€kszej nagrody "ni€V ta. €^ To rzek€Sszy uk€si€S owego cz€Sowieka, tak €Ve €Tw zmar€S. Por€Twnuj€ wi€c ciebie, g€Supcze, do w€€Va, kt€Try post€pi€S w ten spos€Tb z cz€Sowiekiem. $Czy€V nie s€Sysza€Se€R s€S€Tw poety:Nie wierz cz€Sowiekowi, kt€Try z€So€Rci€ p€Sonie, !Nie my€Rl, €Ve z€So€R€Z jego jak przysz€Sa, tak mija. "Bo cho€Z €Vmija g€Sadka, gdy si€ dotkniesz do niej, Przecie jad €Rmiertelny kryje w sobie €Vmija. €Y #I rzek€S do niego wilk: €XO lisie, kt€Try tak pi€knie przemawiasz i robisz pi€kne miny, niech ci si€ nie zdaje, €Ve ja nie posiadam €Vadnej mocy i €Ve ludzie przede mn€ nie dr€V€. Wiesz przecie€V, €Ve napadam na zagrody i niszcz€ winnice, czy€U wi€c, co ci kaza€Sem, i st€Tj przede mn€ jak niewolnik przed panem! €YOdpowiedzia€S mu lis: €XG€Supcze, nie masz rozumu i pragniesz rzeczy niemo€Vliwych. Doprawdy, dziwi€ si€ twej g€Supocie i hardo€Rci, z jak€ rozkazujesz #mi, abym ci s€Su€Vy€S i sta€S przedtob€, jak gdybym by€S twoim niewolnikiem. Ale wnet zobaczysz, co ci€ spotka. Otobowiem kamienie rozwal€ ci g€Sow€ i wybij€ twoje zdradzieckie k€Sy. €Y Potem wspi€€S si€ lis na wzniesienie, kt€Tre g€Trowa€So nad winnic€ i nieustannie przywo€Sywa€S ludzi z winnicy, !a€V go ujrzeli i ruszyli pr€dko ku niemu. A lis zaczeka€S do #chwili, gdy zbli€Vyli si€ ju€V do niego i do owej jamy, w kt€Trejsiedzia€S wilk. W€Twczas %odwr€Tci€S si€ i uciek€S. A ludzie zwinnicy zajrzeli do jamy i ujrzawszy w niej wilka, j€li rzuca€Z w niego wielkimi kamieniami. Ciskali bez przerwy kamieniami, bili wilka kijami i k€Suli go ostrzami !w€S€Tczni, a€V wyzion€€S ducha. "Wtedy odeszli, lis za€R powr€Tci€Sku jamie, stan€€S nad miejscem, w kt€Trym zgin€€S wilk, i ujrza€S jego zw€Soki. Potrz€sn€€S wtedy g€Sow€ z !wielkiej rado€Rci i wypowiedzia€Ste oto wiersze: #Wzi€€S los €Vycie wilka, odebra€S mu dusz€. Precz z tym, kt€Try €Vywy przedlosem nie uszed€S. Take€R, wilku, przywie€R€Z mnie do zguby pragn€€S, #Ale oto ciebie los tw€Tj str€ci€S na dno. Bowiem wpad€Se€R w jam€, w kt€Trej sw€ nadziej€ Ka€Vdy straci, gdy go dech €Rmierci owieje. A potem lis zosta€S w winnicy sam, bezpieczny i nie obawiaj€c si€ nieszcz€€Rcia. Takie oto by€Sy przygody wilka z lisem. Opowiadanie o myszy i €Sasicy Opowiadaj€, €Ve w mieszkaniu pewnego cz€Sowieka gnie€Wdzi€Sy!si€ mysz i €Sasica. A cz€Sowiek €Tw by€S biedny. Pewnego razu, !gdy kt€Try€R z jego przyjaci€T€S zachorowa€S, a lekarz zaleci€S mu €Suskany sezam, da€S mu €Tw !przyjaciel pewn€ ilo€R€Z sezamu,aby mu go wy€Suska€S. €aw biedny cz€Sowiek za€R powierzy€Sziarno sezamu swojej €Vonie, polecaj€c jej, aby wykona€Sa t€ prac€, a ona spe€Sni€Sa polecenie i przyrz€dzi€Sa sezam. Tymczasem skoro tylko €Sasica spostrzeg€Sa ziarna sezamu, podbieg€Sa i nieustaj€c przenosi€Sa ziarna do swojej nory przez ca€Sy dzie€U, a€V przenios€Sa tam wi€ksz€ jego cz€€R€Z. A gdy przysz€Sa €Vona owego biednego cz€Sowieka, zobaczy€Sa, €Ve sezamu z pewno€Rci€ uby€So. !Usiad€Sa wi€c pilnuj€c, kto po niego przyjdzie, aby pozna€Z przyczyn€ braku. Gdy za€R przybieg€Sa znowu €Sasica, aby przenie€R€Z troch€ sezamu do swej nory, tak jak to przedtem czyni€Sa, ujrza€Sa siedz€c€ w mieszkaniu !niewiast€ i zauwa€Vy€Sa, €Ve onasi€ jej pilnie przygl€da. !Rzek€Sa tedy do siebie: €XZaiste,m€Tj czyn m€Tg€Sby mie€Z z€Se nast€pstwa! A kto nie. baczy na skutki, temu los nie jest przyjacielem! Boj€ si€, bo ta kobieta mnie ju€V spostrzeg€Sa! Nie mam wi€c innego wyj€Rcia, jak uczyni€Z co€R dobrego, przez co wyka€V€ moj€ niewinno€R€Z i usun€ w cie€U !wszystko, co €Wle zrobi€Sam! €YI zacz€€Sa wynosi€Z z powrotem €Tw sezam, kt€Try zgromadzi€Sa w norze. A gdy kobieta !zobaczy€Sa, co robi €Sasica, tak rzek€Sa do siebie: €XTo nie ona jest sprawczyni€ tego braku, wynosi bowiem sezam z nory z€Sodzieja i sk€Sada go tutaj. Oddaje nam przys€Sug€ wynosz€c sezam z powrotem, a temu, kto dobrze czyni, nie p€Saci si€ inaczej, jak tylko dobrym uczynkiem. Ta €Sasica zpewno€Rci€ nie zawini€Sa, €Ve uby€So sezamu! Jednak nie "odejd€ st€d i b€d€ czatowa€Sa,a€V przyjdzie z€Sodziej, i dowiem si€, kto to taki. €Y !A €Sasica wyczu€Sa, co przysz€So na my€Rl kobiecie, pobieg€Sa pr€dko do myszy i powiedzia€Sajej: €XSiostro moja, doprawdy, nic dobrego nie ma w takim, kto nie dba o s€siad€Tw i nie umacnia przyja€Wni! €YRzek€Sa !mysz: €XTak, przyjaci€T€Sko moja,ciesz€ si€ tob€ i twoim s€siedztwem. Ale z jakiej przyczyny m€Twisz mi to? €Y €`asica rzek€Sa: €XGospodarz tego domu przyni€Ts€S sezam i jad€S go, on i jego rodzina nasycili si€ i nie potrzebuj€ ju€V sezamu. Zostawili go przeto i zabra€Sy sobie z niego po trosze wszystkie €Vyj€ce !stworzenia. Je€Veli wi€c ty jakoostatnia we€Wmiesz co€R z tego, b€dziesz mia€Sa wi€ksze prawo $ni€V inni, kt€Trzy ju€V korzystali! €Y Zadziwi€Sa si€ mysz, podskoczy€Sa i pomerda€Sa ogonkiem, a €Sakomstwo za€Rlepi€So j€. Wsta€Sa natychmiast i wysz€Sa ze swej nory, i oto ujrza€Sa sezam wy€Suskany i b€Syszcz€cy bia€So€Rci€. Kobieta za€R siedzia€Sa i pilnowa€Sa go, przygotowawszysobie kij. Ale mysz nie zastanawia€Sa si€ nad nast€pstwami i nie mog€Sa zapanowa€Z nad sob€, podbieg€Sa wi€c do sezamu i zacz€€Sa je€R€Z. W€Twczas kobieta uderzy€Sa j€ kijem i rozbi€Sa jej g€Sow€. Przyczyn€ zguby myszy sta€So "si€ jej €Sakomstwo i to, €Ve nie bra€Sa pod uwag€ nast€pstw swych czyn€Tw. Opowiadanie o pawiu i wr€Tblu W tych samych czasach €Vy€S wr€Tbel, kt€Try odwiedza€S codziennie pewnego ptasiego kr€Tla. A tak d€Sugo zawsze przebywa€Su niego w go€Rcinie, €Ve by€S pierwszym, kt€Try do kr€Tla !przychodzi€S, i ostatnimi kt€Try od niego wychodzi€S. !I zdarzy€So si€ kiedy€R, €Ve na pewnej wysokiej g€Trze zebra€Sasi€ gromada ptak€Tw i tak "mi€dzy sob€ m€Twi€Sy: €XZaiste, rozmno€Vyli€Rmy si€ i wzros€Sa ilo€R€Z spor€Tw pomi€dzy nami. Trzeba wi€c koniecznie, !aby€Rmy wybrali kr€Tla, kt€Try bymia€S baczenie na nasze sprawy. Wtedy zapanuje w€Rr€Td"nas zgoda i ustan€ k€S€Ttnie. €YA"w€Sa€Rnie przelatywa€S ko€So nich €Tw wr€Tbel i poradzi€S im, aby uczynili kr€Tlem pawia; bo w€Sa€Rnie paw by€S tym kr€Tlem, kt€Trego wr€Tbel tak cz€sto odwiedza€S. I ptaki wybra€Sy pawia czyni€c go swoim kr€Tlem, a on wy€Rwiadczy€S im wiele dobrodziejstw, wr€Tbla za€R mianowa€S swym wezyrem i doradc€. Lecz bywa€So, €Ve wr€Tbel zaniedbywa€S czasem swoje obowi€zki zajmuj€c si€ innymi sprawami. A€V pewnego !razu opu€Rci€S pawia, kt€Trego tobardzo zaniepokoi€So, a gdy €Tw trwa€S w tym stanie, powr€Tci€S nagle wr€Tbel. Spyta€S go paw: €XC€T€V ci€ zatrzyma€So z dala !ode mnie? I to w€Sa€Rnie ciebie, kt€Try jeste€R mi najbli€Vszy z dworzan? €YOdrzek€S wr€Tbel: €Y €XUjrza€Sem co€R, co wydawa€So !mi si€ podejrzane i nape€Sni€So mnie strachem! €YPaw zapyta€S: €XA co takiego widzia€Se€R? €Y Odrzek€S wr€Tbel: €XWidzia€Sem "cz€Sowieka z sid€Sami. Ustawi€S jeprzy moim gnie€Wdzie, przymocowa€S ko€Ski, nasypa€S do!€Rrodka ziarna i usiad€S obok, a ja usiad€Sem tak€Ve, aby zobaczy€Z, co b€dzie robi€S. A gdy tak patrzy€Sem, wtem los i przeznaczenie zaprowadzi€Sy !tam €Vurawia i jego ma€S€Vonk€, tak €Ve wpadli w sam €Rrodek side€S. Zacz€li krzycze€Z, a !wtedy my€Rliwy wsta€S i z€Sapa€S ich oboje €[i to mnie przerazi€So. Z takiej w€Sa€Rnie przyczyny nie by€So mnie przy "tobie, o kr€Tlu czasu! Nie b€d€ ju€V mieszka€S w tym gnie€Wdzie,gdy€V wystrzega€Z si€ musz€ $side€S! €YI rzek€S mu paw: €XNa nic si€ nie przyda ostro€Vno€R€Z przeciw przeznaczeniu. Nie opuszczaj przeto swego miejsca! €YWr€Tbel us€Sucha€S !rozkazu pawia i rzek€S: €XW imi€pos€Susze€Ustwa dla kr€Tla "wytrwam i nie oddal€ si€ st€d! €YLecz ca€Sy czas wr€Tbel by€S !ostro€Vny i uwa€Va€S. Przynosi€S pawiowi jedzenie, paw jad€S dosyta, a potem pi€S wod€ €[ w€Twczas wr€Tbel odchodzi€S. A gdy pewnego dnia wyszed€S od pawia, ujrza€S dwa wr€Tble #bij€ce si€ zawzi€cie na ziemi. I#rzek€S do siebie: €XJak€Ve b€d€c wezyrem kr€Tla, mog€ patrze€Z na ptaki, kt€Tre si€ przy mnie bij€? Na Allacha, zaprowadz€ "mi€dzy nimi zgod€! €YI podszed€Sdo nich, aby je uspokoi€Z, a !wtedy my€Rliwy zarzuci€S sie€Z nawszystkie trzy wr€Tble, a wezyr pawia wpad€S w sam jej €Rrodek. My€Rliwy wsta€S, chwyci€S go, poda€S swojemu towarzyszowi irzek€S: €XPilnuj go, bo jest t€Susty, a €Sadniejszego od niego nigdy nie widzia€Sem! €YRzek€S w€Twczas do siebie wr€Tbel: €XOto wpad€Sem w to, czego si€ obawia€Sem! Bezpieczny by€Sem tylko u pawia! Nie pomog€Sa mi przeciw!przeznaczeniu ostro€Vno€R€Z i niema od przeznaczenia ucieczki "w ostro€Vno€R€Z! C€T€V bowiem jests€Suszniejsze od s€S€Tw poety: Co si€ zdarzy€Z nie ma, nigdy zdarzy€Z si€ nie mo€Ve, To za€R, co ma by€Z, zaiste kiedy€R b€dzie. #Stanie si€, co sta€Z si€ mia€So, we w€Sa€Rciwej porze, Ale g€Supiec jeno podst€p w€szy wsz€dzie. €Y Rzek€S kr€Tl: €XO Szeherezado, opowiedz mi wi€cej takich przypowie€Rci! €YOdpar€Sa: €XNast€pnej nocy, je€Veli pozostawi mnie przy €Vyciu kr€Tl €[oby Allach uczyni€S go jeszczepot€€Vniejszym... €Y Opowiadanie o sprz€taczu rze€Wni i ma€S€Vonce pewnego dostojnika Zdarzy€So si€ kiedy€R w czasie !pielgrzymki, gdy wierni w€Sa€Rnieokr€€Vali Kaab€ i ca€Sa przestrze€U woko€So zat€Soczona by€Sa lud€Wmi, €Ve nagle jaki€R !cz€Sowiek uczepi€S si€ zas€Sony "Kaaby, wo€Saj€c z g€S€bi serca: €XB€Sagam Ci€, o Bo€Ve, spraw, by zap€Son€€Sa gniewem na swego m€€Va i zesz€Sa si€ ze mn€. €YS€Sowa te us€Sysza€Sa grupa pielgrzym€Tw, kt€Trzy chwycili go i zaprowadzili do emira pielgrzymki, nie !szcz€dz€c mu raz€Tw. I rzekli: €XO emirze, zastali€Rmy tego cz€Sowieka w €_wi€tym Miejscu, wypowiadaj€cego takie a !takie s€Sowa. €Y Emir pielgrzymkirozkaza€S zatem, by go powieszono, lecz cz€Sowiek €Tw zawo€Sa€S: €XEmirze, na Proroka Allacha! €[ Niech go B€Tg b€Sogos€Sawi i da mu zbawienie €[ wys€Suchaj mojej przygody, apotem uczy€U ze mn€, co zechcesz! €Y Rzek€S mu emir: €XOpowiadaj wi€c! €Y, a cz€Sowiek zacz€€S: Wiedz, emirze, €Ve jestem sprz€taczem i pracuj€ w rze€Wni baran€Tw, wywo€V€c krew i odpadki na €Rmietnik. A zdarzy€So si€ pewnego dnia, gdy prowadzi€Sem ob€Sadowanego os€Sa, €Ve zobaczy€Sem uciekaj€cych !ludzi. Jeden z nich zawo€Sa€S do "mnie: €XWejd€W w t€ uliczk€, by $ci€ nie zabili! €Y Spyta€Sem: €XCo si€ sta€So, €Ve ludzie tak !uciekaj€? €Y Odrzek€S mi jaki€R niewolnik: €XJedzie €Vona pewnego !dostojnika i s€Su€Vba przep€dza ludzi z jej drogi. Bij€ wszystkich i nikogo nie !oszcz€dzaj€. €YWszed€Sem wi€c wraz z os€Sem w zau€Sek i przystan€€Sem tam, oczekuj€c,a€V t€Sum si€ rozejdzie. Zobaczy€Sem s€Su€V€cych z pa€Skami w r€kach oraz !trzydzie€Rci niewiast, a w€Rr€Td nich jedn€ niby wiotka trzcinaja€Rniej€c€ pe€Sni€ urody, pi€kna i wdzi€ku. Wszystkie inne by€Sy do jej $us€Sug. Skoro przybli€Vy€Sa si€ do bramy uliczki, w kt€Trej sta€Sem, spojrza€Sa na prawo i lewo, po czym przywo€Sa€Sa eunucha. Gdy stan€€S przed !ni€, szepn€€Sa mu co€R na ucho,on za€R podszed€S do mnie i chwyci€S mnie. Ludzie wok€T€S !rzucili si€ do ucieczki, a inny eunuch wzi€€S mojego os€Sa i poprowadzi€S go. Ten, kt€Try mnie chwyci€S, zwi€za€S mnie "sznurem i ci€gn€€S za sob€. Nierozumia€Sem, co si€ dzieje, a ludzie krzyczeli za nami, wo€Saj€c: €XC€T€V zawini€S ten biedak €Rmieciarz? Dlaczego go zwi€zano? €Y I wo€Sali do eunuch€Tw: €XUlitujcie si€ nad nim i uwolnijcie go, a wtedy Allach Najwy€Vszy ulituje si€ nad wami! €Y Ja za€R m€Twi€Sem sobie w duchu: €XEunuchowie schwytali mnie, gdy€V ich pani poczu€Sa wstr€tny dla niej zapach nieczysto€Rci lub te€V !jest brzemienn€ i zrobi€So si€ jej niedobrze. Nie ma pot€gi nisi€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! €Y I szed€Sem tak za !nimi, oni za€R zbli€Vyli si€ do bramy okaza€Sego domu i weszlitam, prowadz€c mnie za sob€.Po chwili znalaz€Sem si€ w wielkiej komnacie €[sam nie wiem, jak opisa€Z jej pi€kno €[urz€dzonej wspania€Symi sprz€tami. Zwi€zany, sta€Sem obok eunucha, gdy niewiasty wchodzi€Sy do komnaty. Powiedzia€Sem sobie w duchu: €XNa pewno b€d€ mnie poddawali w tym domu m€czarniom, dop€Tki nie umr€. Nikt nawet nie dowie si€ o mojej €Rmierci. €Y Oni za€R wprowadzili mnie do €Sa€Wni, znajduj€cej si€ wewn€trz domu. Gdy si€ tam znalaz€Sem, !wesz€Sy trzy niewolnice, siad€Sy przy mnie i rzek€Sy: €XZrzu€Z swoje €Sachmany. €YZdj€€Sem wi€c stare szmaty, kt€Tre mia€Sem na sobie, a wtedy jedna z niewolnic zacz€€Sa mi my€Z nogi, druga g€Sow€, a trzecia pocz€€Sa masowa€Z mnie. Gdy sko€Uczy€Sy,poda€Sy mi zwini€te szaty i powiedzia€Sy: €XWdziej to €Y, !lecz ja odpar€Sem: €XNa Allacha, nie wiem jak to uczyni€Z! €Y "Podesz€Sy wi€c bli€Vej i ubra€Sy mnie, pod€Rmiewaj€c si€ ze mnie. Nast€pnie przynios€Sy dzbanki z wod€ r€T€Van€ i spryska€Sy mnie, po czym wprowadzi€Sy mnie do innej komnaty tak pi€knej, €Ve €[ na Allacha €[nie wiem, jak opisa€Z !j€, a tak€Ve ozdoby i sprz€ty, kt€Tre si€ w niej znajdowa€Sy. potrzebne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk–€o cV2—я Ш cЙ2˜З3™г* c€3š§! c‚3›Œ-­ ^х3œ98XJ€C4Gdy wszed€Sem do tej komnaty,zobaczy€Sem tam niewiast€, siedz€c€ na €So€Vu z trzciny bambusowej o nogach z ko€Rci s€Soniowej, a wok€T€S sta€Sy niewolnice. Skoro mnie owa "kobieta ujrza€Sa, podnios€Sa si€ !i skin€€Sa na mnie. Podszed€Sem do niej, a ona kaza€Sa mi usi€€R€Z. Usiad€Sem wi€c przy niej, a ona poleci€Sa niewolnicom przynie€R€Z jedzenie. Poda€Sy wyborne potrawy najrozmaitszych rodzaj€Tw, kt€Trych nawet z nazwy nie znam i w €Vyciu !takich nie widzia€Sem. I zjad€Semdo syta. Po odniesieniu p€T€Smisk€Tw i umyciu r€k niewiasta za€V€da€Sa owoc€Tw, kt€Tre natychmiast przed ni€ postawiono. Kaza€Sa mi je€R€Z, wi€c jad€Sem, a ledwie sko€Uczyli€Rmy, przyniesiono napoje najrozmaitszych rodzaj€Tw i niewolnice spali€Sy r€T€Vnorodne wonne kadzid€Sa. Jedna z niewolnic, pi€kna jak ksi€€Vyc, podnios€Sa si€ i podawa€Sa nam wino przy wt€Trze strun. Wkr€Ttce upi€Sem si€ ja i ta niewiasta, kt€Tra przy mnie siedzia€Sa. Kiedy !wszystko to si€ dzia€So, by€Sem "przekonany, €Ve €Rni€. P€T€Wniej kobieta kaza€Sa kilku !niewolnicom roz€Rcieli€Z dla nas €So€Ve. Gdy uczyni€Sy tak, jak sobie €Vyczy€Sa, wsta€Sa i poprowadzi€Sa mnie za sob€ do €So€Va i po€So€Vy€Sa si€, a ja !spa€Sem z ni€ do rana. Ilekro€Z "za€R przyciska€Sem j€ do piersi, wdycha€Sem zapach pi€Vma i "innych wonno€Rci. S€dzi€Sem, €Ve $znajduj€ si€ w raju lub €Ve €Rni€przepi€kny sen. Gdy nadszed€S ranek, spyta€Sa mnie, gdzie mieszkam. Odpowiedzia€Sem: €XW takim a takim miejscu. €YKaza€Sami w€Twczas odej€R€Z, a daj€c mi zwi€zan€ chustk€, haftowan€ srebrem i z€Sotem, %rzek€Sa: €XP€Tjd€W za to do €Sa€Wni. #€Y Ucieszy€Sem si€ i pomy€Rla€Sem:%€XJe€Rli jest w niej pi€€Z fels€Tw, to zjem dzi€R obiad. €YWyszed€Sem od niej, jakbym "wychodzi€S z raju, i uda€Sem si€ do kom€Trki, w kt€Trej mieszkam. Rozwi€za€Sem chustk€ i znalaz€Sem w niej "pi€€Zdziesi€t z€Sotych miskali. Zakopa€Sem je i usiad€Sem w bramie, uprzednio za€R kupi€Sem za dwa felsy chleba i ostrej przyprawy i po€Vywi€Sem si€. Potem zacz€€Sem rozmy€Rla€Z o tym, co prze€Vy€Sem, i tak sp€dzi€Sem czas a€V do wieczora. Wtedy przysz€Sa do mnie niewolnica i powiedzia€Sa: €XMoja pani wzywa ci€! €Y Poszed€Sem wi€c za ni€ do bramy domu, wszed€Sem do €Rrodka i pad€Sem na twarz przed gospodyni€. A ona posadzi€Sa mnie przy sobie, kaza€Sa przynie€R€Z jedzenie i picie, potem za€R spa€Sa ze mn€jak poprzedniej nocy. Gdy wsta€Sa rano, da€Sa mi znowu chustk€ z pi€€Zdziesi€cioma z€Sotymi miskalami, a ja !wzi€€Sem j€, wr€Tci€Sem do mej kom€Trki i zakopa€Sem pieni€dze. Tak by€So przez osiem dni. Ka€Vdego dnia przychodzi€Sem do niej wieczorem i wychodzi€Sem o €Rwicie. Gdy spa€Sem u niej €Tsmej nocy, wbieg€Sa nagle niewolnica "wo€Saj€c: €XWstawaj i ukryj si€ w tej komnacie! €YWszed€Sem wi€c do komnaty, po€So€Vonej od strony ulicy, i usiad€Sem tam. Wtem us€Sysza€Sem zgie€Sk i t€tent ko€Uskich kopyt w uliczce, a €Ve komnata mia€Sa okienko tu€V nad bram€ domu, wyjrza€Sem przez nie i zobaczy€Sem m€Sodego je€Wd€Wca. By€S on jak wschodz€cy ksi€€Vyc w noc pe€Sni, a przed !nim szli mamelucy i €Vo€Snierze. Podjecha€S do bramy, zsiad€S z konia i wszed€S do komnaty, gdzie niewiasta siedzia€Sa na €So€Vu. Uca€Sowa€S przed ni€ #ziemi€, potem przybli€Vy€S si€ i !poca€Sowa€S jej r€k€, lecz ona nie przem€Twi€Sa do niego ani s€Sowa. M€€Vczyzna korzy€S si€ jednak przed ni€ tak d€Sugo, a€V j€ "u€Sagodzi€S, po czym spa€S z ni€ tej nocy. !Rano przyszli jego €Vo€Snierze z ko€Umi i wyjecha€S z nimi. Ona "za€R przysz€Sa do mnie i spyta€Sa:€XWidzia€Se€R go? €Y "Powiedzia€Sem: €XTak. €Y Rzek€Sa: €XTo m€Tj m€€V, opowiem ci, co mnie spotka€So z jego strony: Pewnego razu siedzieli€Rmy razem w ogrodzie na wewn€trznym dziedzi€Ucu domu. !Nagle on wsta€S i opu€Rci€S mnie !na d€Sug€ chwil€. Czeka€Sam na niego z niecierpliwo€Rci€, !m€Twi€c sobie, €Ve z pewno€Rci€poszed€S do wychodka. Posz€Samwreszcie za nim, lecz nie zasta€Sam go tam. Wtedy zajrza€Sam do kuchni, zobaczy€Sam tam jak€€R niewolnic€ i spyta€Sam j€ o niego. A ona wskaza€Sa mi mego"m€€Va, kt€Try le€Va€S z jedn€ z dziewek kuchennych. W€Twczas!przysi€g€Sam sobie uroczy€Rcie, €Ve oddam si€ najbardziej n€dznemu i plugawemu cz€Sowiekowi. Kiedy chwycili ci€ eunuchowie,by€S to ju€V czwarty dzie€U, odk€d zacz€€Sam kr€€Vy€Z po mie€Rcie, szukaj€c kogo€R takiego. I nie znalaz€Sam nikogobardziej n€dznego i plugawego od ciebie. Dlatego kaza€Sam ci€ !sprowadzi€Z tu i sta€So si€ to, co nam przeznaczy€S Allach. Takwi€c spe€Sni€Sam przysi€g€, kt€Tr€ sobie z€So€Vy€Sam. Lecz gdyby m€Tj m€€V jeszcze raz #zbli€Vy€S si€ do tej niewolnicy i gdyby z ni€ leg€S, dopuszcz€ ci€ zn€Tw do tego, co by€So mi€dzy nami. €Y Kiedy us€Sysza€Sem od niej te s€Sowa, strza€Sy przesz€Sy mi serce, a "€Szy pop€Syn€€Sy mi tak obficie, €Ve moje oczodo€Sy sta€Sy si€ ranami. I wypowiedzia€Sem s€Sowa poety: $Dziesi€€Z poca€Sunk€Tw z€So€V€ na twej lewej r€ce, Gdy€V godniejsza jest od prawej, czci mam dla niej wi€cej. Ona to podj€€Sa trudy oczyszczania cia€Sa, I ablucji twych powszednich sama dokona€Sa. "I niewiasta kaza€Sa mi odej€R€Z. A!ja usk€Sada€Sem z jej pieni€dzy czterysta miskali, z kt€Trych pokrywam teraz moje wydatki.I przyby€Sem tutaj b€Saga€Z Allacha S€Sawionego i Najwy€Vszego, by jej m€€V raz jeszcze zbli€Vy€S si€ do !niewolnicy, abym i ja wr€Tci€S dotego, czego zakosztowa€Sem. !Skoro emir pielgrzymki us€Sysza€Sopowie€R€Z tego cz€Sowieka, !uwolni€S go i rzek€S do obecnych:!€XNa Allacha, pom€Tdlcie si€ za niego, gdy€V jest niewinny. €Y A po€Rr€Td licznych innych opowie€Rci jest jeszcze: Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie, Persie Alim i o tym, co wi€€Ve si€ ze spraw€ sakwy i Kurda. Powiadaj€, €Ve pewnej nocy Harun ar-Raszid, nie mog€c zasn€€Z, wezwa€S swego wezyra, a gdy ten stawi€S si€ przed nim, rzek€S mu: €XO D€Vafarze, gn€bi mnie wielka bezsenno€R€Z i smutek opanowa€Smoje serce. Chc€ wi€c, by za "twoj€ spraw€ rozerwa€S si€ m€Tjumys€S i rozweseli€Sa moja dusza. €YD€Vafar odrzek€S: €XO W€Sadco Wiernych, mam przyjaciela Persa, imieniem Ali, kt€Try zna rozmaite opowie€Rci iucieszne opowiadania, rozweselaj€ce dusz€ i smutek !z serc przep€dzaj€ce. €YRzek€S "wi€c kalif: €XPrzyprowad€W mi go.!€Y A wezyr odpar€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €YPotem D€Vafar opu€Rci€S w€Sadc€, by odszuka€Z Persa. Pos€Sa€S do "niego s€Su€V€cych, a gdy zjawi€S "si€, rzek€S mu: €XId€W, spe€Snij €Vyczenie W€Sadcy Wiernych! €Y, na co Pers odrzek€S: #€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €Y Potem uda€S si€ z wezyrem do kalifa. Gdy stan€€S przed nim, kalif pozwoli€S mu usi€€R€Z, a skoro to uczyni€S, rzek€S mu: €XAli, troska opanowa€Sa tej nocy moje serce. S€Sysza€Sem, €Ve znasz r€T€Vne opowie€Rci i opowiadania, chcia€Sbym wi€c us€Sysze€Z od ciebie co€R, co odegna€Soby odemnie smutek i rozerwa€So moje #my€Rli. €YPers rzek€S: €XO W€Sadco Wiernych! C€T€V mam ci opowiedzie€Z? Czy to, co na w€Sasne oczy widzia€Sem, czy to, co us€Sysza€Sem na w€Sasne "uszy? €Y Na to ozwa€S si€ kalif: €XJe€Rli widzia€Se€R co€R ciekawego, opowiedz mi o tym.€Y "Wi€c rzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €Y Wiedz zatem, o W€Sadco Wiernych, €Ve pewnego roku "opu€Rci€Sem sw€Tj gr€Td rodzinny, kt€Trym jest Bagdad. Towarzyszy€S mi pacho€Sek, nios€cy pi€kn€ podr€T€Vn€ sakw€. Gdy dotarli€Rmy do pewnego miasta i pocz€li€Rmy wnim handlowa€Z, nagle przypad€S do mnie jaki€R cz€Sowiek, Kurd, bezczelny napastnik, i wyrwa€S mi torb€ krzycz€c: €XTo moja torba, a wszystko, co si€ w niej znajduje, jest moj€ w€Sasno€Rci€. €YWtedy zawo€Sa€Sem: €XO muzu€Smanie zgromadzeni tutaj! Wybawcie mnie z r€k bezwstydnych k€Samc€Tw, €Y a ludzie rzekli: €XId€Wcie do kadiego, niech on "rozs€dzi wasz sp€Tr. €YUdali€Rmy si€ wi€c do kadiego. Ja szed€Sem do niego rad. Skoro dotarli€Rmy do niego i !stan€li€Rmy przed nim, spyta€S: €XJak€ skarg€ chcecie mi przedstawi€Z? €YRzek€Sem: €XZaistnia€S mi€dzy nami pewien sp€Tr i do ciebie si€ zwracamy z pro€Rb€ o wyrok, kt€Try by nas obu zadowoli€S. €YKadi !spyta€S: €XKt€Try z was dwu jest "oskar€Vycielem? €Y Kurd post€pi€Sbli€Vej i rzek€S: €XOby Allach wspomaga€S pana naszego, kadiego! Zaprawd€ ta torba jest moj€ w€Sasno€Rci€, jak r€Twnie€V wszystko to, co si€ znajduje w jej wn€trzu. Utraci€Sem j€ kiedy€R, a oto dzi€R odnajduj€ j€ w r€kach tego cz€Sowieka. €Y Kadi zapyta€S: €XKiedy j€ straci€Se€R? €YKurd #odpar€S: €XSta€So si€ to wczoraj. Nie znalaz€Sszy zguby #sp€dzi€Sem bez snu ca€S€ noc. €Y !Wtedy kadi rzek€S: €XJe€Rli zatem!poznajesz, €Ve to w€Sa€Rnie ona, powiedz, co si€ w niej znajduje! €YKurd powiedzia€S wi€c tak: €XBy€Sa w mej sakwie para srebrnych puzderek ma€Sych, kt€Tre czernid€So do !oczu zawiera€Sy, i by€S r€cznik do r€k bia€Sy. W€So€Vy€Sem do !niej, po parze, kielichy z€Sote ilichtarze, by€Sy w niej tak€Ve dwa namioty, dwa p€T€Smiski !z€Sote, dwie €Sy€Vki, poduszka i para kobierc€Tw sk€Trzanych, koza i dwa barany, krowa i dwa ciel€ta, owca i dwa jagni€ta, dwa futra, opo€Ucza na s€Soty i dwa zielone namioty, wielb€S€d i dwie wielb€S€dzice. Mia€Sem w mej sakwie dwa lwy i lwic€, dwa lisy i nied€Wwiedzic€, dwa buhaje i bawo€Su, dwa €So€Va i !krzes€So do sto€Su. By€Sy w niej dwie komnaty i pa€Sac, dwa krzes€Sa i sala wspania€Sa, kuchnia z dwoma drzwiami i gromada Kurd€Tw, co b€d€ €Rwiadkami, €Ve sakwa do mnie %nale€Vy. €Y I zwr€Tci€S si€ do mnie !kadi: €XA c€T€V ty na to powiesz? €Y Podszed€Sem wi€c do niego, oW€Sadco Wiernych, wstrz€€Rni€ty tym, co powiedzia€S Kurd, i rzek€Sem: €XNiechaj Allach pomno€Vy si€Sy naszego opiekuna, kadiego! W mej sakwie nie by€So nic innegojak domek zburzony i drugi bez drzwi, i buda, w kt€Trej mieszkaj€ psy. By€Sa te€V w mojej sakwie szko€Sa dla uczni€Tw w kwiecie m€Sodo€Rci i m€Sodzie€Ucy graj€cy w ko€Rci, by€S namiot i sznur€Tw wi€€W niema€Sa, para miast €[ Basra i Bagdad €[w niej si€ znajdowa€Sa, zamek Szaddada, syna Ada, te€V si€ w sakwie znalaz€S, by€S w niej piec kowala, by€Sy sieci rybackie, kij i ko€Sk€Tw wiele, byli ch€Sopcy, dziewcz€ta, tak€Ve str€czyciele, co za€Rwiadcz€, #€Ve torba jest moj€ w€Sasno€Rci€. €YKurd, pos€Syszawszy te s€Sowa, pocz€€S p€Saka€Z i lamentowa€Z m€Twi€c: €XO dobrodzieju nasz kadi! Zaiste torb€ m€ poznano i co w niej by€So, opisano. A s€ w niej jeszcze twierdze i gmachy, €Vurawie i lwice, ludziegraj€cy w szachy jak i !szachownice. Znajduj€ si€ te€V w mojej torebce klacz i dwa €Wrebce, dwa rumaki i ogier i "dwie w€S€Tcznie srogie. By€S te€V w niej lew i dwa zaj€ce, miasto, dwie wioski, dziewka, dwaj szczwani rajfurzy, obojnak i dwu nicponi€Tw, €Rlepy, dwaj bystroocy, kulawy i dwie kaleki, ksi€dz, dwaj diakoni, patriarcha i dwaj mnisi i jeszcze kadi i dwaj €Rwiadkowie, kt€Trzy za€Rwiadcz€, €Ve torba ta do mnie nale€Vy. €Y Z€So€R€Z mnie porwa€Sa, o W€Sadco Wiernych, wi€c podszed€Sem do niego bli€Vej, by rzec: €XOby Allach pomno€Vy€S si€Sy kadiego, naszego opiekuna! Mia€Sem ja w!mej sakwie i pancerz, i or€€V, iz broni€ komor€, tysi€c baran€Tw, kt€Tre bod€, wraz z obc€ zagrod€, ps€Tw ujadaj€cych sfor€, ogrody, winnice spore, kwiaty, figi i "pachnid€Sa, jab€Ska i malowid€Sa, kielich€Tw by€So tam wiele i pos€g€Tw, i butelek, pe€Sno oblubienic i pie€Rniarek m€Sodych, i orszak id€cy na gody, krzyk i harmider, i wo€Sanie, krainy wielkie "nies€Sychanie, bra€Z rozb€Tjnik€Twzdradziecka i kompania zb€Tjecka, nios€ca wiele mieczy i w€S€Tczni wspania€Sych,#maj€ca ze sob€ €Suki i strza€Sy. I przyjaciele, i bracia wszyscy,druhowie i bliscy, towarzysze z wi€ziennej ciemnicy i wsp€T€Sbiesiadnicy, flety i tamburyny, chor€gwie i sztandary, m€Sodzie€Ucy, dziewczyny, narzeczone z "ods€Soni€tym licem i €Rpiewaj€ce!niewolnice, pi€€Z Abisynek, trzyHinduski, cztery Medynki, dwadzie€Rcia Greczynek, pi€€Zdziesi€t Turczynek, siedemdziesi€t Persjanek, osiemdziesi€t Kurdyjek, dziewi€€Zdziesi€t Gruzinek, a poza tym Tygrys z Eufratem. I sie€Z rybacka prawdziwa, krzemienie i krzesiwa, i Iram, co si€ Miastem Kolumn nazywa, i tysi€c nicponi€Tw, i rajfur€Tw, plac gier, stajnie, meczety i €Sa€Wnie. I murarz z cie€Rl€ by€S tam na pewno, i €Zwiek, i drewno, i czarny niewolnik graj€cy wspaniale, dow€Tdca, masztalerz, pe€Sno !miast, stolic i obszar€Tw, i sto tysi€cy denar€Tw, miasto Kufa iAnbar, a z tym dwie€Rcie !kufr€Tw tkanin i pi€€Zdziesi€t spichrz€Tw €Vywno€Rci. Tam Gaza!i Askalon go€Rci, tam s€ ziemie od Damietty do Asuanu i pa€Sac Kisry Anuszirwana, i kr€Tlestwo Sulejmana, kraje od Wadi Numan a€V do Chorasanu, ziemie Balchu i Isfahanu i obszary od kraju Hind a€V po kraj Sudanu. Niech Allach d€Sugie €Vycie ze€Rle naszemu opiekunowi, kadiemu! Jest tam, mog€ przysi€c, koszula, zaw€Tj i ostrych brzytew tysi€c, kt€Tre brod€ kadiego $zgoli€Z mog€ pi€knie, je€Rli si€ s€S€Tw mych nie zl€knie i nie rozs€dzi sporu jasno, €Ve sakwa to moja w€Sasno€R€Z. €Y Kadi, s€Suchaj€c tych s€S€Tw, $straci€S g€Sow€ i rzek€S: €XWidz€ oto przed sob€ dwu ludzi fa€Sszywych bez miary, albo dwu kacerzy bez czci i wiary, "kt€Trzy si€ nie l€kaj€ kary, a tylko krotochwil€ swoj€ z s€dzi€Tw igraszki stroj€. Albowiem nie opisali dziejopisowie, a s€Suchaj€cy nie s€Syszeli dot€d dziw€Tw, o jakich ci dwaj plot€, i w €Vadnej ludzkiej opowie€Rci to, !co mi rzekli, si€ nie zmie€Rci. Na Allacha, zaiste od Chin do drzewa Umm Ghajlan, od Persjia€V do ziem Sudanu, od Wadi Numan do Chorasanu miejsca nie stanie na wszystko, co zawar€So wasze wyliczanie, a s€Sowom owym nikt wierzy€Z nieb€dzie w stanie. Czy ta sakwajest bezdennym morzem, czy Dniem S€du, w kt€Trym zbior€ si€ prawi i grzesznicy? €Y To rzek€Sszy kadi rozkaza€S otworzy€Z sakw€, a gdy go us€Suchano snadnie, zobaczy€S w niej chleb, cytryny, oliwki i ser na dnie. Wtedy cisn€€Sem torb€ Kurdowi pod nogi i oddali€Sem si€. A kalif, wys€Suchawszy opowie€Rci Persa Alego, pok€Sada€S si€ ze €Rmiechu i obdarowa€S go pi€knym upominkiem. A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€, jest jeszcze: Opowie€R€Z o Alim Szar i niewolnicy Zumurrud W dawnych czasach i minionych wiekach €Vy€S w krajuChorasanu kupiec imieniem Mad€Vad ad-Din. Posiada€S wiele bogactw, czarnych niewolnik€Tw, mameluk€Tw i s€Su€V€cych, lecz mimo €Ve #dobiega€S ju€V sze€R€Zdziesi€tego roku €Vycia, nie mia€S potomstwa. Dopiero p€T€Wniej obdarzy€S go Allach Najwy€Vszy synem, kt€Tremu kupiec da€S $imi€ Ali. Gdy ch€Sopiec podr€Ts€S, sta€S si€ jak ksi€€Vyc w noc pe€Sni, a osi€gn€wszy wiek m€ski, posiada€S ju€V wszelkie zalety. W€Twczas ojciec jego "zas€Sab€S €Rmiertelnie, wezwa€S dosiebie syna i rzek€S: €XO m€Tj synu, nadszed€S czas mej "€Rmierci, chc€ ci wi€c zostawi€Zdobre rady. €Y Ali zapyta€S: €XJakie to rady, m€Tj ojcze? €YOjciec odpar€S: €XPrzestrzegam!ci€, aby€R nie przestawa€S zbyt !blisko z nikim i trzyma€S si€ z dala od tego, co przynosi z€So i$nieszcz€€Rcie. Strze€V si€ z€Sego przyjaciela, gdy€V jest on jak $kowal €[ je€Rli nie spali ci€ jego ogie€U, zadusi ci€ jego dym. A jak€Ve trafne s€ s€Sowa poety: Nie ma takich ludzi, co by szli sta€So€Rci drog€. Nie ma przyjaciela, je€Rli zawiod€ ci€ losy. !€\yj samotnie i pami€taj €[ nie licz na nikogo. Tak€ rad€ z do€Rwiadczenia daj€ tobie. Dosy€Z. Lub s€Sowa innego poety: Ludzie to choroba skryta, Nie polegaj na nich. Bowiem zdrad€ i chytro€Rci€ Wszyscy s€ skalani. M€Twi te€V o tym inny poeta: Wiedz, ze wszelkich spotka€U zlud€Wmi po€Vytek jest ma€Sy, Bowiem w plotkach si€ nurzaj€i czczej gadaninie. Przeto rzu€Z to, a do spotka€U takich d€€V jedynie, Kt€Tre by ci €Vy€Z pomog€Sy, wiedz€ pomna€Va€Sy. S€Susznie bowiem m€Twi poeta: Gdy si€ komu€R rozumnemu ludzi pozna€Z uda, Tak jak ja ich obna€Vy€Sem i rozgryz€Sem do cna, Ujrzy, €Ve ich mi€So€R€Z jeno w szalbierstwach jest mocna. "I spostrze€Ve, €Ve ich wiara €[ totylko ob€Suda. €Y ne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€Ї c4ž' Ÿ c№4ŸЦ cS5 рЪ cЖ5ЁЊ)h c6Ђ3B c|6ЃT>: п6Ali odpowiedzia€S: €XO m€Tj ojcze, s€Sysz€ i jestem pos€Suszny. A co jeszcze mam czyni€Z? €Y Ojciec m€Twi€S: €XCzy€U dobro w !miar€ swych mo€Vliwo€Rci i nigdynie zapomnij post€powa€Z z lud€Wmi szlachetnie. Korzystaj zka€Vdej sposobno€Rci i nie szcz€d€W dobrych czyn€Tw, gdy€V pro€Rby nie zawsze s€ !spe€Sniane. A jak€Ve pi€kne s€ s€Sowa poety: Nie w ka€Vdej chwili, nie w ka€Vdym czasie Dobre uczynki wype€Snia€Z da si€. !Wi€c je€Rli mo€Vesz, €Rpiesz do nich €Rmia€So. Strzeg€c si€ przeszk€Td, kt€Trych niema€So. €Y Ali rzek€S na to: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny, a co mi jeszcze radzisz? €Y Starzec m€Twi€S: €XM€Tj synu, zachowuj wiar€ Allacha, a i on ciebie zachowa, oraz chro€U tw€Tj "maj€tek. Nie trwo€U go, bo je€Rli go utracisz, b€dziesz zale€Vny od najpodlejszych ludzi. Wiedz, €Ve warto€R€Z m€€Va polega na tym, czym w€Sada jego prawica. C€T€V mo€Ve by€Z bardziej trafnego nad s€Sowa poety: Kiedy zmala€S m€Tj maj€tek, znikli moi przyjaciele, Gdy maj€tek si€ pomno€Vy€S, mam przyja€Wni zewsz€d wiele! Dzi€ki mym pieni€dzom przyja€W€U wr€Tg okaza€S mi niejeden. "Za€R przyjaciel wrogo€R€Z €Vywi domnie, kiedy wpad€Sem w bied€! €Y Ali zapyta€S: €XI co jeszcze, "ojcze? €Y, a €Tw rzek€S: €XSzukaj rady, m€Tj synu, u starszego od!siebie i nie spiesz si€ zbytnio do tego, czego pragniesz. "B€d€W lito€Rciwy dla ni€Vszego odsiebie, a w€Twczas ten, kto jest wy€Vej od ciebie, oka€Ve tobie €Saskawo€R€Z. Pami€taj, #€Veby€R nikogo nie ciemi€€Vy€S, boAllach ze€Rle ci kogo€R, kto pogn€bi ciebie. Pi€knie za€R m€Twi o tym poeta: Os€d sw€Tj por€Twnaj z cudzym, dwom zaufaj zdaniom.%S€Suszno€R€Z si€ nie skryje, je€Rli a€V dw€Tch baczy na ni€. Cz€Sowiek to zwierciad€So, w kt€Trym lico si€ odbije, Ale gdy dwa lustra stawisz €[ wida€Z kark i szyj€. A inny poeta powiada: St€Tj i nie ponaglaj sprawy, kt€Tra jest twym celem. B€d€W przyjazny, a i ty si€ spotkasz z przyjacielem. Nie ma r€ki, ponad kt€Tr€ Allach nie wzni€Ts€S d€Soni, Ni tyrana, kt€Try by si€ przed tyranem schroni€S. Inny poeta natomiast powiada: Nie gn€b ludzi, bo ciemi€stwo w€Sadztwem jest zwodniczym. A wiedz o tym, €Ve tyrania z m€Rciwo€Rci€ graniczy. Gdy twe oczy €Rpi€, przekle€Ustwem razi ciebie w€Sa€Rnie Ciemi€€Vony. #Zasi€ oko Allacha nie za€Rnie. €Y "I m€Twi€S ojciec dalej: €XStrze€V si€, synu, picia wina, gdy€V jest ono pocz€tkiem wszelkiego z€Sa. Wino za€Zmiewa!rozum i poni€Va pij€cego. Jak€Ves€Susznie m€Twi o tym poeta: Na Allacha! Pij€c wino, upojenia nie dozna€Sem, Bowiem s€Sowo me zwi€zane z sensem, zasi€ dusza €[ z cia€Sem. Nigdy mnie nie skusi wino i przenigdy nie upoi, I jedynie spo€Rr€Td trze€Wwych pragn€ mie€Z kompan€Tw moich. Takie s€ moje rady dla ciebie, m€Tj synu. Miej je zawsze przed oczyma, a Allach niech ci€ otoczy swoj€ opiek€. €YStary kupiec straci€S #przytomno€R€Z i umilk€S, a gdy si€ockn€€S, prosi€S Allacha o zmi€Sowanie, wyrzek€S s€Sowa wyznania wiary i odszed€S do Mi€Sosierdzia Allacha Najwy€Vszego. Syn op€Sakiwa€S goi szlocha€S nad nim, a potem przygotowa€S wszystko, jak nale€Va€So. W orszaku pogrzebowym szli wielcy i mali,a recytatorzy wyg€Saszali nad trumn€ urywki z Koranu. Ali nie!zaniedba€S niczego, co nale€Va€Souczyni€Z. Zm€Twili nad ojcem modlitwy i oddali go ziemi, a na grobie wypisali takie wiersze: !Z prochu€R powsta€S, by€R m€Tg€S si€ nacieszy€Z €Vywotem, I dar pi€knej wymowy posiad€Se€R po trochu. Lecz w proch si€ obr€Tci€Se€R, skoro€R umar€S potem. I jeste€R, jakby€R nigdy nie wychyn€€S z prochu. Ali Szar bola€S bardzo z powodu "€Rmierci ojca, odprawi€S €Va€Sobneobchody, jak przysta€So ludziom szanownym, i trwa€S w €Valu i smutku po stracie ojca, !a€V w nied€Sugim czasie umar€Sa ijego matka. W€Twczas urz€dzi€Swszystko tak, jak po €Rmierci ojca, a potem zasiad€S w !sklepie, zajmuj€c si€ handlem. "Nie zaprzyja€Wni€S si€ z nikim ze!stworze€U Allacha, post€puj€c, jak mu ojciec przykaza€S. W tym stanie trwa€S przez ca€Sy "rok. P€T€Wniej znale€Wli do niego dost€p synowie ladacznic, zaprzyja€Wnili si€ z nim i Ali !zszed€S na z€Se drogi. Porzuci€S uczciwe €Vycie, kubkami pi€S wino i chodzi€S do pi€kno€Rci rano i wiecz€Tr, m€Twi€c sobie w duchu: €XM€Tj ojciec dla mnie zgromadzi€S to bogactwo, je€Rli wi€c ja go nie wydam, to komu je pozostawi€? ... Na Allacha, b€d€ post€powa€S wed€Sug s€S€Tw poety: Je€Rli €Vycie obr€Tcisz na bogactw ciu€Sanie, Aby wszystko zagarn€€Z, co jest dooko€Sa, Czyli€V przyjdzie czas taki, kiedy b€dziesz w stanie Rozkoszowa€Z si€ wreszcie tym, co€R zebra€Z zdo€Sa€S? €Y "I trwoni€S Ali Szar sw€Tj maj€tekw nocy i we dnie, p€Tki nie wyczerpa€S ca€Sego. Zubo€Va€S i znalaz€S si€ w strasznym po€So€Veniu. Straci€S ca€Skiem rozum, sprzeda€S sklep, dom i wszystko inne, sprzeda€S nawetswoje szaty, pozostaj€c tylkow jednej. Gdy za€R min€€So oszo€Somienie i wr€Tci€S mu rozs€dek, wpad€S w rozpacz i "siedzia€S ca€Sy dzie€U, od rana dowieczora, bez jedzenia. Wreszcie pomy€Rla€S: €XObejd€ tych wszystkich, na kt€Trych niegdy€R wydawa€Sem m€Tj maj€tek, mo€Ve kto€R z nich nakarmi mnie dzisiaj. €YObszed€Swi€c wszystkich po kolei, a ilekro€Z zastuka€S do drzwi jednego z dawnych przyjaci€T€S,€Tw udawa€S, €Ve go nie zna, i odchodzi€S od drzwi. Wreszcie, dr€czony g€Sodem, Ali poszed€S na bazar. Zobaczy€S tam gromad€ !t€Socz€cych si€ ludzi i rzek€S sobie w duchu: €XJaki mo€Ve by€Zpow€Td takiego zbiegowiska? Na Allacha, nie odejd€ st€d, zanim nie zobacz€, co w tym kr€gu jest. €Y !Zbli€Vy€S si€ do kr€gu ludzi i ujrza€S wysok€ niewolnic€, o smuk€Sej kibici, r€T€Vanych policzkach i wynios€Sej piersi, kt€Tra przewy€Vsza€Sa ludzi swoich czas€Tw pi€knem, urod€i okaza€Sym wygl€dem, jak powiedzia€S jeden z tych, kt€Trzy opisywali podobn€ do niej: !Jej kszta€St zosta€S tak odlany, jako sama chcia€Sa, W formie pi€kna. Niezbyt du€Vajest i nie za ma€Sa. "A€V si€ pi€kno zakocha€So w jej cudownych licach, W kt€Trych duma, jak i skromno€R€Z jednako zachwyca, Jej oblicze jest ksi€€Vycem, ga€S€zk€ €[ jej posta€Z, Oddech €[ pi€Vmem. Nikt nie zdo€Sa jej w urodzie sprosta€Z. Jak z per€Sowej jest macicy utworzona ca€Sa, $Ksi€€Vyc pi€kna mie€Rci si€ jej wka€Vdej cz€stce cia€Sa. Niewolnica ta zwa€Sa si€ Zumurrud. Ali Szar spojrza€S na $ni€ i zdumia€Sy go jej pi€kno€R€Z $i wdzi€k. Pomy€Rla€S: €XNa Allacha,nie odejd€, zanim nie zobacz€!€Xjak€ wysoko€R€Z osi€gnie jej !cena, i dop€Tki nie dowiem si€, !kto j€ kupi. €YStan€€S wi€c w grupie kupc€Tw, a oni s€dzili, €Ve b€dzie chcia€S j€ kupi€Z, gdy€V wiedzieli o jego maj€tku,kt€Try. odziedziczy€S po rodzicach. Po chwili wyst€pi€S po€Rrednik, stan€€S przed niewolnic€ i zawo€Sa€S: €XO kupuj€cy, kt€Trzy macie pieni€dze, kto ustali wywo€Sawcz€ cen€ tej niewolnicy, pani obu ksi€€Vyc€Tw, per€Sy pe€Snej blasku? Umie ona wyrabia€Z przepi€kne zas€Sony, jest marzeniem dla szukaj€cego, rozkosz€ dla pragn€cego! Zaczynajcie! Wolny b€dzie od zarzutu i przygany ten, kto wywo€Sa cen€. €Y Rzek€S jeden z kupc€Tw: €XPi€€Zset denar€Tw. €Y A inny doda€S: €XI dziesi€€Z. €Y Wtedy jaki€R starzec zwany Raszid ad-Din, o niebieskich oczach i odra€Vaj€cym "wygl€dzie, zawo€Sa€S: €XI jeszcze!sto €Y, a kto€R inny rzek€S: €XI #dziesi€€Z. €Y Powiedzia€S staruch:€XTysi€c denar€Tw €Y, a wtedy kupuj€cy powstrzymali swe #j€zyki i zamilkli, po€Rrednik za€Rpocz€€S naradza€Z si€ z "w€Sa€Rcicielem niewolnicy, kt€Try "powiedzia€S: €XPrzysi€g€Sem, €Ve sprzedam j€ tylko temu, kt€Trego sama wybierze, przetoj€ pytaj! €YPodszed€S wi€c !po€Rrednik do Zumurrud i rzek€S: €XO pani ksi€€Vyc€Tw, ten oto starzec chce ci€ kupi€Z €Y, a niewolnica spojrza€Sa na niego, a gdy zobaczy€Sa, €Ve jest taki,jak wspomnieli€Rmy, rzek€Sa do !po€Rrednika: €XNie pozwol€ si€ sprzeda€Z starcowi zgrzybia€Semu i obrzydliwemu. Na Allacha, jak s€Suszne s€ te s€Sowa: !O ca€Susa j€ prosi€Sem, gdym jejmi€So€R€Z wyzna€S, !Lecz j€ wida€Z odstr€cza€Sa odemnie siwizna, Bo cho€Z €Vy€Sem w dobrobycie, takie rzek€Sa s€Sowa: €]Nie! Na tego, co r€Td ludzki bytem obdarowa€S! Bieli w€Sos€Tw posiwia€Sych nie pragn€ zupe€Snie! "Czyli€V ca€Se €Vycie usta nurza€Z mam w bawe€Snie? €^€Y Us€Syszawszy te s€Sowa, !po€Rrednik rzek€S: €XNa Allacha, jeste€R wyt€Sumaczona, a cena twoja powinna wynosi€Z !dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw. €Y Potem oznajmi€S jej panu, €Ve nie zgodzi€Sa si€ na tego !starca, a w€Sa€Rciciel niewolnicy!powiedzia€S: €XWybierz jej wi€c kogo€R innego. €YWtedy podszed€S inny cz€Sowiek m€Twi€c: €XDaj€ tyle samo, co €Tw starzec, kt€Trego nie chcia€Sa. €Y Niewolnica spojrza€Sa na niego izauwa€Vy€Sa, €Ve ma farbowan€ $brod€, rzek€Sa wi€c: €XAch, jaki€V to wstyd i ha€Uba, czerni€Z sw€siwizn€ €Y, i grymasi€Sa, po czym wypowiedzia€Sa takie wiersze: Pewien cz€Sowiek mi ukaza€S obraz sw€Tj ponury: Na Allacha! Kark szkaradny, sanda€Sami bity, I podbr€Tdek, gdzie najch€tniejsiadaj€ moskity, R€Tg zagi€ty, do kt€Trego mo€Vna wi€za€Z sznury. Moja kibi€Z ci€ ol€Rni€Sa oraz moje lico; Chcia€Sby€R przeto skry€Z przedemn€ wady swe najbrzydsze, Wyst€pkami biel siwizny swej farbuj€c chytrze, A co jawne, chcia€Sby€R w strachu okry€Z tajemnic€. Gdy twa broda znika, druga wygl€d wnet odmieni, Jakby€R by€S postaci€ znan€ z widowiska cieni. Nast€pnie wypowiedzia€Sa pi€kne s€Sowa poety: !Rzek€Sa: €XWidz€, €Ve farbujesz swoje w€Sosy siwe. €Y Rzek€Sem: €XS€Suchu m€Tj i wzroku, siwizny si€ boj€! €Y #Roze€Rmia€Sa si€ i m€Twi: €XDziwy to prawdziwe, €\e a€V ci do w€Sos€Tw dosz€So oszuka€Ustwo twoje! €Y Skoro po€Rrednik us€Sysza€S te wiersze, powiedzia€S do niej: $€XMasz s€Suszno€R€Z, na Allacha! €Y Kupiec za€R spyta€S: €XCo powiedzia€Sa? €Y Gdy po€Rrednik powt€Trzy€S mu wiersze, !przyzna€S, €Ve s€Suszno€R€Z jest przeciw niemu i odst€pi€S od zamiaru kupna. Zbli€Vy€S si€ wtedy inny kupiec i powiedzia€S: €XSpytaj, czy mnie !zechce, zap€Sac€ cen€, kt€Tr€ #s€Sysza€Sem. €YPo€Rrednik zapyta€S wi€c niewolnic€, a ona przyjrza€Sa si€ kupcowi i !stwierdzi€Sa, €Ve jest €Rlepy na "jedno oko. Zawo€Sa€Sa wi€c: €XTo jednooki, o kt€Trym tak m€Twi poeta: Z jednookim si€ nie brataj, ale go unikaj, Bowiem z€Sy jest i fa€Sszywy, nie zapomnij o tym. Gdyby jednooki nie mia€S duszy nikczemnika, Allach by na jego oko nie zes€Sa€S €Rlepoty. €Y Po€Rrednik, wskazuj€c na kogo€R innego, spyta€S: €XA czy chcesz, by kupi€S ci€ ten cz€Sowiek? €Y Niewolnica spojrza€Sa na tamtego i zobaczy€Sa, €Ve jest bardzo niski, broda natomiast zwisa mu a€V do p€pka. Powiedzia€Sa wi€c: €XPoeta tak o tym m€Twi: Przyjaciela mam, co nosi brod€ czarn€. $Allach rosn€€Z jej pozwoli€S €[ nie wiem po co. Rzec by mo€Vna: broda jest zimow€ noc€ €[ D€Suga, ciemna, jak mrok, kt€Try€Rwiat ogarn€€S. €Y Na to rzek€S po€Rrednik: €XMoja pani, zobacz, kto z obecnych ci si€ podoba, i nam€Tw go, by #ci€ kupi€S. €YZumurrud rozejrza€Sasi€ bacznie po kr€gu otaczaj€cych j€ kupc€Tw, przenosz€c wzrok z jednego na drugiego. Gdy wzrok jej pad€S na Alego Szar, spojrzenie to wyrwa€So jej tysi€c westchnie€U i serce jej !przylgn€€So do Alego. Odznacza€Ssi€ on bowiem wspania€S€ "urod€ i milszy by€S ni€V wietrzykp€T€Snocny. I niewolnica powiedzia€Sa do po€Rrednika; €XMo€Vesz mnie sprzeda€Z jedynie mojemu panu, temu o !pi€knej twarzy i gibkiej kibici, o kt€Trym tak m€Twi€ ci, co go opisuj€: Ods€Sonili twoje urodziwe lica I ganili tego, kt€Try si€ zachwyca. Wtedy bym unikn€€S ob€Sudnej nagany, Gdyby mi tw€Tj widok nie by€S ods€Saniany. On tylko b€dzie mym "w€Sa€Rcicielem, gdy€V ma g€Sadkie policzki, €Rlina jego jest nektarem Salsabilu, kt€Try uzdrawia chorych, a uroda jego osza€Samia zar€Twno tego, kto nanizuje wiersze, jak i tego, kto uk€Sada mow€ niewi€zan€. A poeta tak o nimm€Twi: €_lina jego jest winem, oddech pi€Vmem, zasi€ U€Rmiech jego dla oczu mych kamfor€ zda si€. Riduan z domu go wygna€S, by si€ zby€Z k€Sopot€Tw, Bo hurysy swym czarem zniewoli€Z by€S got€Tw. €\e jest dumny, niejeden przygan€ go darzy, !A przecie€V ksi€€Vycowi z dum€ jest do twarzy. Ma on k€dzierzawe w€Sosy, r€T€Vane policzki i czarowne spojrzenie, o kt€Trym tak m€Twipoeta: Obieca€Sa mi gazela schadzk€ €[ja jej s€Sowom wierz€. Niespokojne serce moje, oko zerka wci€€V w jej stron€. Jej powieki zapewniaj€, €Ve mi przyrzeka€Sa szczerze, Lecz jak spe€Sni€ obietnic€, skoro tak s€ um€czone? A inny poeta powiedzia€S: Powiadaj€: €]Smuga puszku jawi si€ na jego twarzy. Skoro puszek ma na licach, "kt€T€V pokocha€Z go si€ wa€Vy? €^Rzek€Sem: €]Zaprzesta€Ucie wreszcie, do€R€Z ju€V przygan z waszej strony. Je€Rli puszku znak widzicie, to na pewno podrobiony. €_wiadczy o tym ogr€Td raju, cool€Rniewa w jego licach, W ustach za€R €[ orze€Wwiaj€ca kausaryjskich w€Td krynica. €^ Po€Rrednik wys€Sucha€S wierszy ozaletach Alego Szar, kt€Tre m€Twi€Sa Zumurrud, zachwyconyczysto€Rci€ jej wymowy jak "te€V blaskiem urody. W€Sa€Rciciel !za€R rzek€S do niego: €XNie dziw si€ jej urodzie, kt€Tra zawstydza s€So€Uce dnia, ani temu, €Ve zna na pami€€Z najbardziej wyszukane wiersze, gdy€V poza tym recytuje ona Koran Wznios€Sy na siedem sposob€Tw, opowiadaba€Rnie i opowie€Rci o prawdziwych wydarzeniach, pos€Suguje si€ siedmioma rodzajami pisma i posiada wiedz€ w takich dziedzinach nauk, jakiej brak niejednemu uczone mu m€drcowi. R€ce jej s€ cenniejsze od srebra i z€Sota, gdy€V potrafi wyrabia€Z jedwabne zas€Sony, kt€Tre sprzedaje po pi€€Zdziesi€t denar€Tw za sztuk€, a jedn€ tak€ zas€Son€ wykonuje w ci€gu o€Rmiu dni. €YPo€Rrednik zawo€Sa€S na to: €XAch jakie to !szcz€€Rcie dla tego, kto b€dziej€ posiada€S w swoim domu! B€dzie dla niego ukrytym skarbem. €YPan niewolnicy za€R !rzek€S: €XSprzedaj j€ temu, kogotylko b€dzie chcia€Sa. €Y #Po€Rrednik zwr€Tci€S si€ wi€c do !Alego Szar, uca€Sowa€S mu r€ce ipowiedzia€S: €XKup t€ niewolnic€, panie, ciebie bowiem wybra€Sa! €Y Wymieni€S Alemu jej zalety i uzdolnienia irzek€S: "€XNiech ci szcz€€Rcie przyniesie!Je€Veli j€ kupisz, zostaniesz obdarzony szczodrze przez tego, kt€Try nie sk€pi dar€Tw. €YAli Szar sk€Soni€S g€Sow€ ku ziemi na d€Su€Vsz€ chwil€, !€Rmiej€c si€ z samego siebie i m€Twi€c sobie w duszy: €XDo tejpory jestem bez €Rniadania, a nie €Rmiem przyzna€Z wobec kupc€Tw, €Ve nie posiadam pieni€dzy na kupno niewolnicy.€Y Zumurrud natomiast, widz€c go ze zwieszon€ g€Sow€, powiedzia€Sa do po€Rrednika: €XWe€W mnie za r€k€ i podejd€Wmy do niego. Gdy przednim stan€, zapragnie mnie "kupi€Z. A tylko jemu pozwol€ si€sprzeda€Z. €YPodprowadzi€S j€ !wi€c po€Rrednik do Alego Szar i postawi€S przed nim m€Twi€c: €XCo o niej s€dzisz, panie? €Y Gdy Ali Szar nic nie odpowiedzia€S, przem€Twi€Sa niewolnica: €XPanie m€Tj i ukochany mego serca, czemu mnie nie kupujesz? Daj za mnie cen€, jak€ chcesz, a stan€ si€ przyczyn€ twego szcz€€Rcia. €YPodni€Ts€S wtedy g€Sow€ i spyta€S: €XCzy si€S€ zmusza si€ do kupna? Wszak ty kosztujesz tysi€c denar€Tw! "€Y Rzek€Sa: €XO m€Tj panie, wi€c kup mnie za dziewi€€Zset. €YLecz on odpowiedzia€S: €XNie. "€YRzek€Sa: €XZa osiemset €Y, a on odpar€S: "€XNie! €YWci€€V wi€c obni€Va€Sa cen€, a€V dosz€Sa do stu !denar€Tw. Na to powiedzia€S Ali: €XNie mam ca€Sych stu denar€Tw. "€YZapyta€Sa: €XA ile brakuje ci do!stu? €YW€Twczas zawo€Sa€S: €XNie mam ani stu denar€Tw, ani !niczego zupe€Snie! Kln€ si€ na Allacha, €Ve nie posiadam czerwonego z€Sota ani bia€Sego srebra, ani denara, ani dirhema! Poszukaj sobie innego kupca! €Y Lecz Zumurrud, dowiedziawszysi€, €Ve Ali nic nie posiada, rzek€Sa do niego: €XWe€W mnie za!r€k€, jak gdyby€R chcia€S mnie !lepiej obejrze€Z, i poci€gnij w t€ uliczk€. €Y A kiedy tak #zrobi€S, wyj€€Sa z kieszeni kies€z tysi€cem denar€Tw i powiedzia€Sa: €XOdwa€V z tego dziewi€€Zset denar€Tw jako cen€ za mnie, a sto pozostaw.€Y ne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЄpё cщ6Ѕa  cL7І€й cЏ7ЇY!\ c8ЈЕ,Ф cu8Љy7Kи8B€d€ nam potrzebne, €Y Ali "uczyni€S, jak mu kaza€Sa, i kupi€Sj€ za dziewi€€Zset denar€Tw, zap€Saciwszy pieni€dzmi z jej !kiesy, i poszed€S z ni€ do domu.Kiedy weszli tam, dziewczyna zobaczy€Sa pust€ komnat€, w "kt€Trej nie by€So nawet €So€Va aninaczy€U. Da€Sa wi€c Alemu !tysi€c denar€Tw i powiedzia€Sa: !€XId€W na bazar i kup za trzysta denar€Tw sprz€ty i naczynia domowe. €YSkoro to wykona€S, rzek€Sa: €XKup teraz co€R do jedzenia i picia za trzy denary. €Y Kiedy powr€Tci€S z tym, co mu kupi€Z poleci€Sa, rozkaza€Sa: €XA teraz kup mi jedwabn€ tkanin€ wielko€Rci zas€Sony, kup srebrnych i z€Sotych nici, a tak€Ve nici jedwabnych w siedmiu kolorach. €YNaby€S to wszystko, !a ona urz€dzi€Sa dom, zapali€Sa €Rwiece, po czym usiedli razem do jedzenia i picia. Potem $wstali, po€So€Vyli si€ na €So€Vu i zaspokoili swoje pragnienia. #P€T€Wniej zasn€li trzymaj€c si€ w obj€ciach, ukryci za zas€Sonami, jak rzek€Sby o nich poeta: Id€W do tego, kogo kochasz, s€S€Tw nie s€Suchaj zawistnika. Mi€Suj€cy wie, co czyni i zawi€Rci s€S€Tw unika. We €Rnie zobaczy€Sam ciebie, €So€Ve dziel€cego ze mn€ I z twych ust sca€Sowywa€Sam "ch€S€Td najs€Sodszy noc€ ciemn€.Wszystko to jest prawd€ !czyst€, chc€, by obraz ten si€ zi€Rci€S. Dopn€ tego, nie zwa€Vaj€c na niegodny g€Sos zawi€Rci. Wszak obrazu pi€kniejszego nie stworzy€Sy moce bo€Ve Nad kochank€Tw dwojga widok,kt€Trych jedno tuli €So€Ve. W swych obj€ciach spoczywaj€, kiedy rozkosz ich os€Soni, A ich g€Sowy si€ wspieraj€ na ramieniu i na d€Soni. Kiedy serca po€S€czone mi€Sowaniem trwaj€ razem, Ludzie kuj€ zimne ostrze, aby razi€Z ich €Velazem. Je€Rli dla serc kochaj€cych jeno s€Sowa masz nagany, Czym ukoi€Z zdo€Sasz bole€R€Z, czym zagoisz serca rany? !Je€Rli by cho€Z jeden tylko da€S ci czyste mi€Sowanie, €\yj z nim jednym, niech twe serce tylko przy nim pozostanie. Spali tak, trzymaj€c si€ w obj€ciach do rana, a mi€So€R€Z zamieszka€Sa w ich sercach. Potem Zumurrud wzi€€Sa "tkanin€ na zas€Son€ i pocz€€Sa wyszywa€Z j€ kolorowym jedwabiem i przetyka€Z srebrnymi i z€Sotymi ni€Zmi. Obszy€Sa j€ pasem, na kt€Trym wyhaftowa€Sa ptaki, a po€Rrodku zas€Sony wyszy€Sa postaci dzikich zwierz€t €[a nie zbrak€So €Vadnego zwierz€cia istniej€cego na €Rwiecie, kt€Trego by nie odtworzy€Sa. Pracowa€Sa nad t€ zas€Son€ osiem dni, a kiedy !sko€Uczy€Sa prac€, wyg€Sadzi€Sa "zas€Son€, zwin€€Sa i da€Sa swemupanu m€Twi€c: €XP€Tjd€W z t€ !zas€Son€ na bazar i sprzedaj j€jakiemu€R kupcowi za pi€€Zdziesi€t denar€Tw. Lecz !strze€V si€, by€R nie sprzeda€S jej jakiemu€R obcemu w€drowcowi, gdy€V stanie si€ to powodem naszej roz€S€ki! Mamy bowiem wrog€Tw, kt€Trzy !o nas nie zapominaj€. €YAli Szarodrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, i pospieszy€S z "zas€Son€ na bazar. Sprzeda€S j€ kupcowi , jak mu przykaza€Sa Zumurrud, i tak jak przedtem kupi€S kawa€Sek jedwabiu, nici oraz potrzebn€ €Vywno€R€Z, i przyni€Ts€S jej to wszystko wraz!z reszt€ pieni€dzy. I Zumurrud dawa€Sa mu gotow€ zas€Son€ co osiem dni, a on sprzedawa€S j€ za pi€€Zdziesi€t denar€Tw i w "ten spos€Tb €Vyli przez ca€Sy rok. Po up€Sywie roku Ali Szar uda€S si€ jak zwykle na bazar nios€c$zas€Son€ i da€S j€ po€Rrednikowi. "Jaki€R chrze€Rcijanin chcia€S j€ kupi€Z za sze€R€Zdziesi€t denar€Tw, lecz Ali nie zgodzi€S si€. Chrze€Rcijanin ci€gle jednak podnosi€S cen€, a€V dosz€Sa do stu denar€Tw, po€Rrednika za€R przekupi€S !dziesi€cioma denarami. Zwr€Tci€Ssi€ wi€c po€Rrednik do Alego Szar i oznajmi€S mu o wysoko€Rciceny, pocz€€S go te€V chytrze namawia€Z, by sprzeda€S "chrze€Rcijaninowi zas€Son€ za t€"cen€. M€Twi€S: €XM€Tj panie, nie obawiaj si€ tego !chrze€Rcijanina, nic z€Sego ci€ od niego nie spotka! €YInni kupcy te€V byli za chrze€Rcijaninem, przeto ze !€Rci€Rni€tym sercem sprzeda€S mu$Ali zas€Son€, wzi€€S pieni€dze i skierowa€S si€ do domu. Wtedy "zauwa€Vy€S, €Ve €Tw chrze€Rcijaninza nim idzie. Zapyta€S wi€c: !€XDlaczego za mn€ pod€€Vasz? €Y!Tamten odrzek€S: €XO panie, id€ w pewnej sprawie do ko€Uca tej uliczki €[niech Allach zachowa, aby€R by€S kiedykolwiek w potrzebie. €YLecz skoro Ali Szar doszed€S do swego mieszkania, a chrze€Rcijanin jeszcze od niego$nie odst€pi€S, Ali rozgniewa€S si€i krzykn€€S: €XPrzekl€ty, dlaczego ci€gle za mn€ idziesz? €Y Rzek€S tamten: €XO m€Tj panie, daj mi si€ napi€Z cho€Z €Syk wody, gdy€V jestem spragniony,a Allach Najwy€Vszy ci€ wynagrodzi. €YAli Szar rzek€S sobie wtedy w duchu: €XTen cz€Sowiek jest pod opiek€ muzu€Sman€Tw i przyszed€S do mnie, chc€c napi€Z si€ wody. Nie mog€ wi€c, na Allacha, !zawie€R€Z jego nadziei. €YWszed€Szatem do domu, wzi€€S dzban zwod€, a wtedy zobaczy€Sa go niewolnica Zumurrud. Zapyta€Sa:€XCzy sprzeda€Se€R zas€Son€, ukochany? €Y Odrzek€S: "€XTak. €YPyta€Sa dalej: €XKupcowi czy przybyszowi? Serce moje bowiem przeczuwa roz€S€k€. €Y Ali odpowiedzia€S: €XKupcowi. €YLecz Zumurrud nalega€Sa: €XPowiedz mi prawd€, a wtedy !powezm€ €Rrodki ostro€Vno€Rci w mojej sprawie. A dlaczego bierzesz dzban z wod€? €Y "Odpowiedzia€S jej Ali: €XAby da€Z pi€Z po€Rrednikowi. €YW€Twczas rzek€Sa Zumurrud: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym €Y i wypowiedzia€Sa te dwuwiersze: Ty, co rozstania pragniesz, pami€taj, Niechaj nie zwiod€ ciebie u€Rciski. W czasie tkwi zawsze zdrada przekl€ta, A dzie€U roz€S€ki zawsze jest bliski. Gdy Ali Szar wyszed€S z dzbanem, zobaczy€S, €Ve !chrze€Rcijanin stoi ju€V w sieni domu. Zawo€Sa€S w€Twczas: €XA€V tu przyszed€Se€R, ty psie! Jak mog€Se€R wej€R€Z do mego domu bez pozwolenia? €Y Tamten odrzek€S: €XO panie, jaka jest r€T€Vnica mi€dzy drzwiami a sieni€? Z miejsca, na kt€Trym #stoj€, rusz€ si€ tylko w stron€wyj€Rcia. Ty natomiast oka€Vesz szlachetno€R€Z, pi€kny uczynek,szczodro€R€Z i zaskarbisz wdzi€czno€R€Z. €YPotem wzi€€S dzban, wypi€S z niego wod€ i !odda€S go Alemu, kt€Try odebra€S dzban i oczekiwa€S, €Ve chrze€Rcijanin wstanie i odejdzie. On jednak nie ruszy€S si€ z miejsca. Ali spyta€S w€Twczas: €XCzemu nie wstajesz i nie idziesz swoj€ drog€? €YTamten odrzek€S: €XO m€Tj panie, nie b€d€W jak ten, kt€Try sw€Tj dobry uczynek wymawia, ani jak ten, o kt€Trym m€Twi poeta: !Ju€V odeszli ci, co szczodro€R€Z znali sam€, !Dla twych pragnie€U nie sk€pili ci d€Tbr wszelkich. !Inni zasi€, kiedy€R u ich drzwi przystan€€S, Nawet wody odm€Twili ci kropelki. €Y Potem rzek€S: €XO panie, ugasi€Sem pragnienie, lecz prosz€, by€R mnie nakarmi€S, je€Rli cokolwiek masz w domu. Mo€Ve to by€Z k€s chleba, suchar lub cebula. €Y Ali Szar rzek€S: €XWsta€U i przesta€U €Vebra€Z, nie mam nic w domu! "€YChrze€Rcijanin powiedzia€S: €XO !m€Tj panie, je€Rli nic nie masz wdomu, to we€W te sto denar€Tw i!przynie€R z bazaru co€R dla nas. Cho€Zby jeden placek chleba, aby by€Sy mi€dzy nami chleb i $s€Tl. €Y Ali Szar pomy€Rla€S: €XTen chrze€Rcijanin jest g€Supi. Wezm€ od niego sto denar€Tw, a przynios€ mu co€R za dwa dirhemy. €Y I za€Rmia€S si€ z niego, a chrze€Rcijanin powiedzia€S: €XPanie, pragn€ "tylko czego€R, co odp€dzi g€S€Td.Cho€Zby jeden placek lub cebul€. Jest du€Vo dobrych rzeczy, zaspokajaj€cych g€S€Td,kt€Tre nie s€ potrawami wyszukanymi. Jak€Ve pi€knie m€Twi o tym poeta: G€Sody wy€Venie chleba kawa€S suchy. Czemu€V znam trwog€, a nie znam otuchy? €_mier€Z €[ sprawiedliwsza, bowiem jest jednaka Tak dla kalifa, jako dla biedaka. Powiedzia€S mu tedy Ali Szar: €XZaczekaj tu chwil€! Zamkn€ !mieszkanie i p€Tjd€ przynie€R€Z "ci co€R z bazaru. €YChrze€Rcijanin"odpowiedzia€S: €XS€Sysz€ i jestem#pos€Suszny. €Y Ali wyszed€S wi€c, zamykaj€c komnat€ na zamek u drzwi, a klucze zabra€S ze #sob€. Uda€S si€ na bazar, kupi€S tam sma€Vonego sera, bia€Sego miodu, chleba i banan€Tw i wr€Tci€S z tym do domu. Kiedy chrze€Rcijanin to zobaczy€S, zawo€Sa€S: €XO panie, starczy€Soby tego na dziesi€ciuludzi, a ja jestem sam! Mo€Ve zjesz ze mn€? €Y Ali odpowiedzia€S mu: €XJedz sam, ja jestem syty. €Y Ale tamten m€Twi€S: €XO panie, m€drcy powiadaj€, €Ve kto nie je ze swoim go€Rciem, jest dzieckiemrozpusty. €Y Skoro Ali Szar to #us€Sysza€S, usiad€S i zjad€S z nim troch€. Wyci€gn€€S r€k€, a chrze€Rcijanin wzi€€S banana, !odar€S go ze sk€Trki, roz€Sama€S na dwie po€Sowy i po€So€Vy€S na jedn€ z nich oczyszczony band€V zmieszany z opium. A jedna taka dawka powali€Z by mog€Sa s€Sonia. Umoczy€S potem w miodzie t€ po€Sow€ banana i rzek€S do Alego, Szar: €XO m€Tj panie, zaklinam ci€ na prawd€ twej !wiary, zjedz to. €YAli wstydzi€S si€ sprzeciwi€Z takiemu "zakl€ciu, wzi€€S wi€c od niego banana i prze€Skn€€S go. Zaledwie jednak banan znalaz€S#si€ w jego €Vo€S€dku, Ali upad€S #jak d€Sugi i wygl€da€S jakby spa€Sod roku. Skoro to zobaczy€S chrze€Rcijanin, zerwa€S si€ na r€Twne nogi jak wylenia€Sy wilk lub wszechw€Sadny los, zabra€S Alemu klucz od mieszkania i pozostawiwszy go tak, jak le€Va€S, pobieg€S do swojego brata, kt€Trego o wszystkim powiadomi€S. !Bratem za€R chrze€Rcijanina by€S €Tw zgrzybia€Sy staruch, kt€Try chcia€S kupi€Z niewolnic€ Zumurrud za tysi€c denar€Tw, !lecz ona unikn€€Sa tego dzi€ki poezji. By€S on w g€S€bi duszy niewiernym, a udawa€S muzu€Smanina, u€Vywaj€c imienia Raszid ad-Din. Kiedy nie m€Tg€S zdoby€Z Zumurrud, poskar€Vy€S si€ swojemu bratu !chrze€Rcijaninowi, a ten pocz€€Sprzemy€Rliwa€Z, jak w chytry spos€Tb odebra€Z niewolnic€ !Alemu Szar, kt€Try by€S teraz jejpanem. Wreszcie €Tw chrze€Rcijanin €[o imieniu Barsum €[ powiedzia€S do swojego brata: €XNie troszcz #si€ o to, wymy€Rl€ spos€Tb taki, €Ve dostaniesz j€ nie p€Sac€c ani jednego denara, ani nawetdirhema... €Y A by€S €Tw Barsum chytrym, podst€pnym i rozpustnym czarownikiem. Tak d€Sugo mota€Si knu€S, a€V uda€S mu si€ podst€p, o kt€Trym, wspomnieli€Rmy. Potem zabra€S klucz i pobieg€S do swego brata, aby oznajmi€Z mu, czegodokona€S. Staruch dosiad€S swojej mulicy, wzi€€S ze sob€ niewolnik€Tw i razem z bratem uda€S si€ do domu Alego Szar. Zabra€S te€V ze sob€ kies€ z tysi€cem denar€Tw, aby przekupi€Z walego, gdyby go przypadkiem spotka€S. Barsum otworzy€S mieszkanie, a niewolnicy, kt€Trzy z nim przyszli, dopadli Zumurrud i !si€S€ j€ porwali, gro€V€c jej €Rmierci€, gdyby wzywa€Sa pomocy. Mieszkanie Alego Szar pozostawili tak, jak je zastali,nic nie zabieraj€c, jego samego za€R zostawili u€Rpionego w przedsionku. Zamkn€li drzwi od mieszkania iwsun€li mu klucz z powrotem do kieszeni. A staruch zabra€S Zumurrud do !swojego pa€Sacu i umie€Rci€S j€ w€Rr€Td swoich niewolnic i na€So€Vnic, m€Twi€c: €XTy ladacznico, ja jestem tym starcem, kt€Try ci si€ nie "spodoba€S, i nie pozwoli€Sa€R, abyci€ mu sprzedano. A oto teraz !dosta€Sem ci€, nie p€Sac€c ani jednego denara, ani nawet dirhema! €Y Oczy Zumurrud nape€Sni€Sy si€ €Szami i powiedzia€Sa: €XNiech ci Allach odp€Saci, ty pod€Sy staruchu, zato, €Ve roz€S€czy€Se€R mnie z moim panem! €YStarzec krzykn€€S: €XTy ladacznico, ty rozpustnico! Zobaczysz, jakie m€czarnie tobie wymy€Rl€! Przysi€gam na Mesjasza i #Dziewic€, €Ve je€Rli nie b€dzieszmi pos€Suszna i nie przyjmiesz mojej wiary, zam€cz€ ci€ wymy€Rlnymi sposobami. !€YZumurrud odpar€Sa: €XCho€Zby€R posieka€S moje cia€So na kawa€Ski, nie porzuc€ wiary islamu. Mo€Ve Allach Najwy€Vszy ze€Rle mi szybkie wyzwolenie, gdy€V On mo€Ve wszystko, co zechce. M€drcy za€R powiadaj€: €]Nieszcz€€Rcie mo€Ve spotka€Z "cia€So, lecz wiary nie dosi€gnie. €^€Y Staruch zakrzykn€€S wtedy na s€Su€Vb€ i niewolnice i #rozkaza€S im: €XRozci€gnijcie j€ #na ziemi! €Y Powalili j€ wi€c, a on pocz€€S j€ bi€Z d€Sugo i okrutnie, ona za€R krzycza€Sa wzywaj€c ratunku, lecz €Vadnapomoc nie nadesz€Sa. Potem przesta€Sa ju€V wo€Sa€Z, tylko !j€cza€Sa: €XDosy€Z, na Allacha, dosy€Z. €Y Wreszcie oddech jej si€ urwa€S i j€ki usta€Sy. Kiedy ucich€Sa w€Rciek€So€R€Z panuj€ca w sercu starucha, rozkaza€S on s€Sugom: €XWywleczcie j€ za nogi i rzu€Zcie w kuchni! A nie dawajcie jej nic do jedzenia! $€YPrzekl€ty staruch po€So€Vy€S si€potem spa€Z, a gdy wsta€S rano,za€V€da€S, by mu przyprowadzono Zumurrud i bi€Sj€ znowu, po czym rozkaza€S s€Sugom, aby j€ rzucili w tym samym miejscu. Uczynili, jak kaza€S, a skoro ciosy usta€Sy, ona powiedzia€Sa: €XNie ma bogapr€Tcz Allacha, a Muhammad jest Jego Prorokiem! Allach jestmoim oparciem i najlepszym opiekunem. €YPotem b€Saga€Sa pomocy Pana naszego Muhammada €[ niech go Allach b€Sogos€Sawi i da mu zbawienie. Tyle o jej sprawach. A co do spraw Alego Szar, to spa€S on bez przerwy a€V do nast€pnego dnia, kiedy to ulecia€S band€V z jego g€Sowy. Otworzy€S wtedy oczy i zawo€Sa€S Zumurrud, lecz nikt mu nie odpowiedzia€S. Wszed€S wi€c do mieszkania i zobaczy€Spust€ przestrze€U, cel za€R pielgrzymki daleki. Zrozumia€S, €Ve przyczyn€ tego, co go spotka€So, nie by€S nikt inny, tylko €Tw chrze€Rcijanin, i pocz€€S rozpacza€Z, p€Saka€Z, #j€cze€Z i zawodzi€Z. €`zy pola€Sy mu si€ z oczu i wypowiedzia€S takie wiersze: O, mi€So€Rci! Nie masz dla mnie znik€d zmi€Sowania. Serce moje w utrudzeniu i trwodze si€ s€Sania. O, w€Sadczyni! Oka€V lito€R€Z i przywr€T€Z nadziej€, Wzboga€Z niewolnika, kt€Try w smutkach ubo€Veje. Gdy wrogowie s€ w pobli€Vu, c€T€V z €Sucznikiem bywa? Chce wypu€Rci€Z strza€S€, ale p€ka mu ci€ciwa. Gdy ju€V troski i udr€ki m€Sodzie€Uca obarcz€, Gdzie si€ przed swym losem skryje, kto mu b€dzie tarcz€? Przed roz€S€k€ mnie zaprawd€ ostrzegano nieraz, Lecz gdy przyjdzie przeznaczenie, to nam wzrok odbiera. Sko€Uczywszy te wiersze westchn€€S ci€€Vko i wypowiedzia€S jeszcze takie: Zostawi€Sa dom w g€Trzystej ziemi, €Rr€Td bezdro€Vy. "Pr€T€Vno d€€Vy do€U, a serce jenosmutek €Rciska. Popatrzy€Sa ku domowi. €_lad obozowiska Ledwie widny €[ wzm€Tg€S !t€sknot€ i b€Tlem zatrwo€Vy€S. J€€Sa pyta€Z si€ o niego, odrzek€S jej g€Sos echa, Ze ju€V do spotkania €Vadna nie powiedzie droga. Jeszcze blask sw€Tj ze€Rle niby b€Syskawica sroga. Po czym zniknie ju€V na zawsze i €Rwieci€Z zaniecha. %€\ali€S si€ tak Ali Szar, cho€Z nic mu to nie pomog€So. P€Saka€S, podar€S swoje szaty, wzi€€S w r€ce dwa kamienie i pocz€€S #kr€€Vy€Z po mie€Rcie, bij€c si€ nimi w piersi i wo€Saj€c: €XO Zumurrud! €Y Dzieci bieg€Sy za nim i #krzycza€Sy: €XSzalony! Szalony! €Y A ludzie, kt€Trzy go znali, p€Sakali nad nim m€Twi€c: €XTo przecie€V Ali Szar, co mu si€ "sta€So? €YW ten spos€Tb kr€€Vy€S a€V do ko€Uca dnia, a kiedy noc "zapad€Sa, przespa€S j€ w jakim€R zau€Sku. Rano wsta€S i dalej w€S€Tczy€S si€ z owymi kamieniami po mie€Rcie a€V do wieczora. Potem wr€Tci€S do swojego mieszkania, aby tam zasn€€Z. Zobaczy€Sa go w€Twczas s€siadka, stara, dobra kobieta, i powiedzia€Sa: !€XO m€Tj synu, niech ci€ Allach !wybawi, kiedy ogarn€€So ci€ to szale€Ustwo? €Y Odpowiedzia€S jej tymi wierszami: Rzekli: €XPrzez t€, kt€Tr€ kochasz, dusza w tobie oszaleje. €Y Odrzek€Sem im: €XRozkosz €Vycia !jest szale€Uc€Tw przywilejem. €Y Dajcie szale€Ustw mych przyczyn€ i dozw€Tlcie by€Z szale€Ucem. Je€Rli ona mnie uzdrowi, wy mnie ju€V nie tajcie wi€cej. Stara s€siadka poj€€Sa wtedy, €Ve jest on zakochany i t€skni,powiedzia€Sa przeto: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Chc€, m€Tj synu, aby€R mi opowiedzia€S o twoim nieszcz€€Rciu. Mo€Ve Allach pozwoli mi, bym ci !dopomog€Sa, je€Rli takie s€ Jego wyroki. €Y Opowiedzia€S jej wi€c wszystko, co mu si€ wydarzy€So z chrze€Rcijaninem Barsumem, bratem czarownika,kt€Try przyj€€S imi€ Raszid ad-Din. Gdy dowiedzia€Sa si€ o tym, rzek€Sa: €XJeste€R usprawiedliwiony, m€Tj synu. €Y Potem uroni€Sa €Sz€ z oka i wypowiedzia€Sa te dwuwiersze: Zakochani, zanim przyjdzie rozsta€Z si€ z tym €Rwiatem, Cierpi€ dosy€Z. Po ich m€kach nie trzeba im piek€Sa. Z mi€Sowania zmarli, w duszy taj€c je, a zatem S€ niewinni, o czym nieraz wie€R€Z prawdziwa rzek€Sa. w.€Y ne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBЊpU c#9ЋХ Њ c†9Ќo‚ cщ9­ё!@ cL:Ў1-№ cЏ:Џ!8Q?; Gdy sko€Uczy€Sa wiersz, rzek€Sa "do Alego Szar: €XId€W teraz, m€Tj synu, i kup koszyk taki, jakich"u€Vywaj€ z€Sotnicy. Kup r€Twnie€Vbransolety, pier€Rcienie, naszyjniki i nausznice, jakich u€Vywaj€ kobiety, nie #szcz€dz€c pieni€dzy. W€S€T€V to wszystko do koszyka i !przynie€R mi. Ja za€R wezm€ €Tw koszyk na g€Sow€ i jako !po€Rredniczka obchodzi€Z b€d€ iprzeszukiwa€Z wszystkie domy, dop€Tki nie dowiem si€ czego€R o twojej niewolnicy €[ je€Rli Allach Najwy€Vszy pozwoli. €Y Ali Szar uradowa€S si€ tymi s€Sowami, uca€Sowa€S r€ce s€siadki, po czym pobieg€S !szybko i przyni€Ts€S jej to, o co!prosi€Sa. Wtedy wsta€Sa, wdzia€Sapo€Satan€ odzie€V, os€Soni€Sa #g€Sow€ €V€T€Stym izarem, wzi€€Sa "koszyk na g€Sow€ i kij do r€ki i#pocz€€Sa kr€€Vy€Z po uliczkach i domach. Nieustannie w€drowa€Sa z miejsca na miejsce, z uliczki w uliczk€ i z zau€Ska w zau€Sek, p€Tki nie skierowa€S jej Allach Najwy€Vszy pod pa€Sac Raszid ad-Dina, przekl€tego chrze€Rcijanina. Z wn€trza $pa€Sacu dobieg€Sy j€ jakie€R j€ki,zastuka€Sa wi€c do bramy, a w€Twczas zesz€Sa niewolnica, pozdrowi€Sa j€, a staruszka powiedzia€Sa: €XMam ze sob€ r€T€Vne €Sadne rzeczy na sprzeda€V, czy znajdzie si€ kto€R u was, kto by je chcia€S !kupi€Z? €Y Niewolnica odrzek€Sa: €XTak €Y, i wprowadzi€Sa j€ do domu. Ledwie usiad€Sa, otoczy€Sy j€ niewolnice, a ka€Vda z nich chcia€Sa co€R kupi€Z. Staruszka rozmawia€Sa z nimi uprzejmie i €Satwo obni€Va€Sa cen€, a one rade by€Sy z jej dobroci i mi€Sych s€S€Tw. Ona tymczasem rozgl€da€Sa si€ po wszystkich k€tach, aby zobaczy€Z, kto tak j€czy. Nagle wzrok jej pad€S na le€V€c€ dziewczyn€, zwr€Tci€Sa si€ wi€c szybko do niewolnic i zaj€€Sa je przyjemn€ rozmow€, a r€Twnocze€Rnie patrzy€S a uwa€Vnie na le€V€c€ i rozpozna€Sa w niej Zumurrud, niewolnic€ Alego Szar. Rozp€Saka€Sa si€ w€Twczas i rzek€Sa: €XO moje dzieci, czemu ta dziewczyna jest w takim stanie? €Y Niewolnice opowiedzia€Sy jej wtedy o ca€Sej sprawie m€Twi€c: €XNie robimy tego z w€Sasnej woli, lecz na rozkaz naszego pana, kt€Try obecnie wyjecha€S. €YPowiedzia€Sa do nich staruszka: €XO moje dzieci, chc€ was prosi€Z, by€Rcie uwolni€Sy t€ biedaczk€ z wi€z€Tw do czasu powrotu waszego pana. A kiedy si€ dowiecie, €Ve wraca, zwi€€Vecie j€, tak jak by€Sa. Uzyskacie zato nagrod€ Pana €_wiat€Tw! €Y Niewolnice rzek€Sy na to: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszne €Y, po czym uwolni€SyZumurrud, nakarmi€Sy j€ i napoi€Sy. Staruszka rzek€Sa: €XObym nogi po€Sama€Sa, zanim wesz€Sam do !tego domu. €YP€T€Wniej podesz€Sa do Zumurrud m€Twi€c: €XO moja !c€Trko, niech ci€ Allach otoczy opiek€ i wyzwoli! €YSzepn€€Sa jej r€Twnie€V, €Ve przybywa od jej pana Alego Szar, i przykaza€Sa, aby nast€pnej nocy by€Sa w pogotowiu i !wyt€€Va€Sa s€Such. Wyja€Rni€Sa: €XPan tw€Tj przyjdzie pod pa€Sac, usi€dzie na €Sawie i zagwi€Vd€Ve. Kiedy go us€Syszysz, odpowiedz gwizdni€ciem i zejd€W po linie przez okienko. On ci€ zabierzei uciekniecie. €YZumurrud podzi€kowa€Sa i staruszka wysz€Sa, udaj€c si€ do Alego Szar, i tak go pouczy€Sa: €XW po€Sowie nast€pnej nocy udaj #si€ na tak€ a tak€ ulic€, gdziejest dom tego przekl€tnika o takich a takich znakach szczeg€Tlnych. Sta€U pod pa€Sacem i zagwi€Vd€V, a Zumurrud zejdzie do ciebie po linie. Zabierz j€ wtedy i uciekaj, dok€d chcesz. €YAli Szar dzi€kowa€S jej za to, co dla niego uczyni€Sa, potem za€R #zala€S si€ €Szami i wypowiedzia€S takie, wiersze: Dosy€Z przygan i obmowy moje serce wycierpia€So "I ju€V wielce jest znu€Vone, ju€V os€Sab€So moje cia€So. Moje €Szy, jak opowie€Rci, co !si€ z prawd€ wi€€V€ w jedno, Ledwo brocz€, to zn€Tw p€Syn€,twarz mi oblewaj€c biedn€. "O ty, kt€Trej my€Rl udr€ki mej i troski nie zna wcale, Nie dopytuj si€ o kl€ski, co przypad€Sy mi w udziale. Gibko€R€Z kszta€Stnej twej postaci, s€Sodycz warg i cia€So m€Sode Zniewoli€Sy serce moje jako ulem, tak i miodem. Odk€d znik€Sa€R, cierpi serce, sen nie tyka €Wrenic moich, "Ni nadzieja, ni wytrwa€So€R€Z ju€Vmnie w troskach nie ukoi. Zostawi€Sa€R mnie smutnego, przeto jestem zab€S€kany W€Rr€Td zawistnych i tych, kt€Trzy nie szcz€dzili mi nagany. Nie znam ju€V pociechy €Vadnej,co by wiod€Sa ku rado€Rci, I nikt opr€Tcz ciebie jednej w moich my€Rlach nie zago€Rci. !Sko€Uczy€S wiersz, westchn€€S i €Sz€ z oka uroni€S, po czym wypowiedzia€S te dwuwiersze: Niechaj Allach nagrodzi zwiastuna sowicie, Wszak rado€Rci przysporzy€S, wieszcz€c twe przybycie. Dam mu €Sachman, je€Veli przyj€€Z si€ nie wzbrania; Moje serce rozdarte w chwili po€Vegnania. Gdy wreszcie zapad€Sa noc i nadesz€Sa pora spotkania, Ali skierowa€S si€ w uliczk€ opisan€ przez s€siadk€, rozpozna€S pa€Sac i usiad€S pod nim na €Sawce. Ogarn€€Sa go senno€R€Z i zasn€€S €[ a b€Sogos€Sawiony niech b€dzie !Ten, kt€Try nie €Rpi €[d€Su€Vszy bowiem czas nie spa€S z powodu swojej t€sknoty i by€S !jak ob€S€kany. Kiedy tak spa€S, pewien z€Sodziej obchodzi€S tej nocy najdalsze kra€Uce miasta, chc€c co€R ukra€R€Z, a przeznaczenie zawiod€So go pod pa€Sac owego !chrze€Rcijanina. Obszed€S pa€Sac dooko€Sa, lecz nie znajdowa€S sposobu, by si€ do niego dosta€Z. #Kr€€Vy€S tak wok€T€S pa€Sacu, a€V doszed€S do €Sawki, na kt€Trej ujrza€S €Rpi€cego Alego Szar i zabra€S mu zaw€Tj. Ledwie na€So€Vy€S go sobie na g€Sow€, gdy oto wyjrza€Sa Zumurrud i zobaczy€Sa go stoj€cego w "ciemno€Rci. S€dzi€Sa, €Ve to jej pan, i gwizdn€€Sa, a z€Sodziej odpowiedzia€S jej gwizdni€ciem. Spu€Rci€Sa si€ wi€c po linie, zabrawszy ze sob€ worek !pe€Sen z€Sota. Gdy j€ zobaczy€S %z€Sodziej, pomy€Rla€S: €XC€T€V to za dziwna sprawa, o nieznanej przyczynie. €Y Potem wzi€€S worek i Zumurrud na ramiona i uni€Ts€S z szybko€Rci€ b€Syskawicy. Zumurrud "powiedzia€Sa do niego: €XM€Twi€Sa $mi staruszka, €Ve straci€Se€R si€Sy z mojej przyczyny, a ty jeste€Rsilniejszy od konia. €YNie s€Sysz€c €Vadnej odpowiedzi dotkn€€Sa jego twarzy i poczu€Sa na niej brod€ jak szczotka w €Sa€Wni. Jakby by€S wieprzem i po€Skn€€S pi€Tra, kt€Trych ko€Uce wystaj€ mu z gard€Sa. $Przerazi€Sa si€ i zawo€Sa€Sa: €XKimjeste€R? €Y, on za€R odpar€S: €XJestem Kurd D€Vawan, rozb€Tjnik z bandy Achmada ad-Danaf, ty ladacznico! Jest nas czterdziestu takich i wszyscy zabawimy si€ z tob€ tej nocy, od wieczora do rana!€Y Us€Syszawszy jego s€Sowa, Zumurrud pocz€€Sa szlocha€Z i bi€Z si€ po twarzy, gdy€V zrozumia€Sa, €Ve z€Sy los j€ zwyci€€Vy€S i pozosta€Sa jej tylko ufno€R€Z w Allacha Najwy€Vszego. Nabra€Sa otuchy, powierzy€Sa si€ boskim wyrokom i powiedzia€Sa: €XNie !ma boga pr€Tcz Allacha! Ilekro€Z !uwolni€ si€ od jakiej€R biedy, wpadam w drug€ straszniejsz€od poprzedniej. €Y !A Kurd D€Vawan znalaz€S si€ pod pa€Sacem Raszid ad-Dina z nast€puj€cej przyczyny: Powiedzia€S mianowicie do Achmada ad-Danaf: €XWiedz spryciarzu, €Ve by€Sem ju€V kiedy€R w tym mie€Rcie i mam zamiastem jaskini€, w kt€Trej znajdzie si€ miejsce dla "czterdziestu ludzi. Chc€ zaj€R€Z tam przed wami z moj€ matk€ i zawr€Tci€Z jeszcze do mi asta,!by ukra€R€Z w nim, co si€ da, nawasze szcz€€Rcie. Zachowam todla was, na wasze przybycie, ib€dziecie tego dnia moimi go€R€Zmi. €Y Achmad ad-Danaf rzek€S mu: €XCzy€U jak chcesz. €YD€Vawan pospieszy€S wi€c naprz€Td, przyby€S przed towarzyszami do jaskini i umie€Rci€S w niej matk€. Wyszed€Sszy ujrza€S "€Vo€Snierza, kt€Try spa€S, a przy nim zobaczy€S uwi€zanego konia. Zar€Vn€€S €Rpi€cego, !zabra€S konia i odzie€V i ukry€S to wszysto w jaskini u matki. Potem nast€pi€So to, o czym uprzednio wspomnieli€Rmy: kradzie€V zawoju Alego Szar i porwanie jego niewolnicy !Zumurrud. D€Vawan bieg€S z ni€, a potem rzuci€S j€ na ziemi€ przed swoj€ matk€ i powiedzia€S: €XPilnuj jej do czasu, gdy wr€Tc€ do ciebie jutro rano €Y, i odszed€S, a Zumurrud powiedzia€Sa sobie w duchu: €XDosy€Z ju€V $opiesza€So€Rci. Musz€ uwolni€Z si€jakim€R sposobem. Czy mam czeka€Z, a€V przyjdzie tych czterdziestu m€€Vczyzn i posi€d€ mnie wszyscy po kolei, czyni€c ze mnie statek ton€cy w morzu? €Y Zwr€Tci€Sa si€ do starej matki Kurda D€Vawana i powiedzia€Sa: €XCiotko moja, mo€Ve wyjdziemy przed jaskini€, to ci€ wyiskam"na s€So€Ucu? €YStaruszka odpar€Sa:€XO tak, na Allacha, moja c€Trko, ju€V tak dawno nie by€Sam w €Sa€Wni, gdy€V te !wieprze nie przestaj€ w€S€Tczy€Zmnie z miejsca na miejsce! €Y Wysz€Sy wi€c przed jaskini€ i "Zumurrud pocz€€Sa iska€Z star€ i zabija€Z wszy na jej g€Sowie, a star€ ogarn€€Sa b€Sogo€R€Z i zasn€€Sa. Wtedy Zumurrud zerwa€Sa si€, wdzia€Sa szaty €Vo€Snierza zabitego przez D€Vawana, przypasa€Sa jego miecz i zawi€za€Sa zaw€Tj upodabniaj€c si€ do m€€Vczyzny. Wskoczy€Sa na konia, bior€c ze sob€ worek ze z€Sotem, i powiedzia€Sa: €XO dobry opiekunie, ochro€U mnie dla zas€Sug Muhammada €[ niechgo Allach b€Sogos€Sawi i da mu !zbawienie. €Y Potem pomy€Rla€Sa: "€XJe€Rli wr€Tc€ do miasta, mo€Ve mnie zobaczy€Z kto€R z rodziny !€Vo€Snierza i nie b€dzie to dla mnie dobre. €YPorzuci€Sa wi€c my€Rl, by wej€R€Z do miasta, i pojecha€Sa przez pustyni€. Pod€€Va€Sa tak konno z workiemz€Sota, €Vywi€c si€ p€Sodami ziemi i karmi€c nimi konia, pij€c te€V wraz z nim wod€ ze !strumieni, przez dziesi€€Z dni. !Jedenastego dnia zbli€Vy€Sa si€ do jakiego€R pi€knego miasta, kt€Tre by€So spokojne, bogate i warowne. Opu€Rci€Sa je w€Sa€Rnie pora zimowa ze swoim ch€Sodem i nadesz€Sa wiosna z kwiatami i r€T€Vami. Rozwija€Sy si€ kwiaty, wzbiera€Sy strumienie i €Rwiergota€Sy ptaki. Gdy Zumurrud by€Sa blisko owego miasta i podjecha€Sa do jego bram, ujrza€Sa przy nich wojsko, emir€Tw i dostojnik€Tw. Zdziwi€S j€ ich widok i "pomy€Rla€Sa: €XNiew€tpliwie musi "to mie€Z jaki€R pow€Td, €Ve ca€Sa ludno€R€Z miasta wyleg€Sa do bram. €YSkierowa€Sa ku nim swego konia, a gdy si€ przybli€Vy€Sa, €Vo€Snierze wyst€pili naprz€Td, zsiedli z koni, uca€Sowali przed ni€ #ziemi€ i zawo€Sali: €XNiech Allachobdarzy ci€ zwyci€stwem, nasz panie i w€Sadco. €Y Dostojnicy stan€li przed ni€ rz€dem, a €Vo€Snierze pocz€li ustawia€Z ludzi, wo€Saj€c do Zumurrud: €XNiech ci Allach ze€Rle zwyci€stwo i uczyni tweprzybycie b€Sogos€Sawie€Ustwem dla muzu€Sman€Tw, o w€Sadco wszystkich lud€Tw! Niech obdarzy ci€ moc€, o kr€Tlu czas€Tw, jedyny w swym stuleciu! €Y Zumurrud spyta€Sa wreszcie: €XCo tu si€ dzieje, ludzie? €YJeden z dostojnik€Tw odpowiedzia€S; €XTen, kt€Try dar€Tw nie szcz€dzi, obdarowa€S ci€ i uczyni€S kr€Tlem tego miasta, panem €Vycia i €Rmierci wszystkich jego mieszka€Uc€Tw. Wiedz, €Ve istnieje w tym mie€Rcie taki zwyczaj, i€V gdy kr€Tl zemrze bezpotomnie, wojska wychodz€ za miasto i oczekuj€ tam trzy dni. A ktokolwiek nadejdzie drog€, kt€Tr€ ty przyby€Se€R, tego czyni€ swym w€Sadc€. Chwa€Sa Allachowi, kt€Try zes€Sa€S nam potomka Turk€Tw o pi€knej twarzy! Gdyby bowiem pojawi€S "si€ kto€R gorszy od ciebie, te€V zosta€Sby naszym w€Sadc€. €YZumurrud post€powa€Sa rozumnie we wszystkich swoich poczynaniach, wi€c rzek€Sa: €XNie s€d€Wcie, €Ve pochodz€ z tureckiego posp€Tlstwa! Jestem synem szlachetnych, lecz rozgniewa€S mnie m€Tj r€Td i odszed€Sem, !porzuci€Sem ich. Sp€Tjrzcie, oto worek z€Sota, kt€Tre zabra€Sem ze sob€, by obdarza€Z nim biednych i nieszcz€€Rliwych przez ca€S€ drog€. €Y Ludzie wznosili wi€c mod€Sy o "pomy€Rlno€R€Z dla niej i cieszyli si€, a i Zumurrud dozna€Sa rado€Rci z ich powodu. Pomy€Rla€Sa tylko: €XSkoro ju€V !tyle osi€gn€€Sam, mo€Ve pozwolimi Allach, bym spotka€Sa si€ tutaj z moim panem, gdy€V On mo€Ve wszystko, co zechce. €YPotem ruszy€Sa przed siebie, a€Vo€Snierze powiedli j€ do miasta, nast€pnie za€R wprowadzili do pa€Sacu. $Ksi€€V€ta i dostojnicy wzi€li j€ pod r€ce, posadzili na tronie, uca€Sowali przed ni€ ziemi€ i zgromadzili si€ przed ni€. Zasiad€Sszy na tronie, Zumurrudkaza€Sa otworzy€Z skarbiec i obdarowa€Sa z niego ca€Se wojsko, kt€Tre €Vyczy€So jej d€Sugiego panowania. Potem !z€So€Vyli jej ho€Sd niewolnicy i wszyscy inni mieszka€Ucy miasta. Zumurrud rz€dzi€Sa przez pewien czas, wydaj€c nakazy i zakazy, i zdoby€Sa sobie w sercach ludzi wielkie powa€Vanie, dzi€ki swej szlachetno€Rci i umiarowi. Znios€Sa podatki i niesprawiedliwo€Rci i uwolni€Sa tych, kt€Trzy byli w wi€zieniach. Kochali j€ wszyscy, lecz ona, ilekro€Z wspomnia€Sa swego pana, #p€Saka€Sa i b€Saga€Sa Allacha, aby pozwoli€S jej go odzyska€Z. I zdarzy€So si€ pewnej nocy, €Ve wspomina€Sa Alego Szar i dnie "razem sp€dzone, uroni€Sa €Sz€ z oka i wypowiedzia€Sa takie dwuwiersze: Mej t€sknoty do ciebie €Vaden czas nie zmniejsza. €`zy rani€ moje oko i p€Syn€ obficie. Gdy p€Sacz€, to nami€tno€R€Z p€Sacze najwierniejsza. Ten, kto kocha, w roz€S€ce ci€€Vkie wiedzie €Vycie. Kiedy sko€Uczy€Sa m€Twi€Z wiersze, otar€Sa €Szy i wesz€Sa do pa€Sacu, kieruj€c si€ do haremu. Tam wydzieli€Sa osobne komnaty niewolnicom i na€So€Vnicom, ustanowi€Sa dla nich dochody i utrzymanie. O€Rwiadczy€Sa, €Ve chce przebywa€Z sama, by po€Rwi€ca€Z czas na s€Su€Vb€ %bo€V€, po€Rci€Sa i modli€Sa si€. A emirowie m€Twili: €XTen w€Sadca ma niewzruszon€ wiar€. €Y Zumurrud mia€Sa przy sobie ze s€Su€Vby tylko dw€Tch m€Sodych eunuch€Tw do pos€Sugi. I zasiada€Sa tak na tronie kr€Tlewskim przez rok, nie s€Sysz€c w tym czasie €Vadnej wie€Rci o swoim panu ani nie natrafiwszy na jego €Rlad. !Ogarnia€S j€ stale wyrastaj€cy niepok€Tj, a€V wreszcie wezwa€Sa swoich wezyr€Tw i szambelan€Tw i rozkaza€Sa, by sprowadzili cie€Rli i budowniczych, tym za€R poleci€Sa zbudowa€Z przed !pa€Sacem dziedziniec d€Sugo€Rci iszeroko€Rci jednego farsacha. Uczynili to, czego sobie €Vyczy€Sa, w bardzo kr€Ttkim czasie, a kiedy dziedziniec by€Sgotowy, Zumurrud przysz€Sa tam i rozbito dla niej ogromny namiot, pod kt€Trym ustawiono rz€dem siedzenia dla emir€Tw. Kaza€Sa wtedy wnie€R€Z nakryte sto€Sy, pe€Sne wy€Rmienitych potraw rozmaitego rodzaju, i ustawi€Z je na dziedzi€Ucu. Uczyniono wszystko zgodnie zjej rozkazami, a wtedy ona zaprosi€Sa dostojnik€Tw swego pa€Ustwa do jedzenia i wszyscy zacz€li je€R€Z z owych potraw. !Potem zwr€Tci€Sa si€ do emir€Tw %m€Twi€c: €XChc€, by€Rcie og€Sosili w ca€Sym mie€Rcie, €Ve na pocz€tku ka€Vdego miesi€ca nikomu nie wolno otwiera€Z sklepu, lecz wszyscy maj€ tu przyby€Z i posila€Z si€ z !kr€Tlewskiego sto€Su. Ka€Vdy, kto by post€pi€S inaczej, zostanie powieszony na drzwiach swego domu! €Y Kiedy wi€c nasta€S nowy miesi€c, uczynili wszyscy, jak im rozkaza€Sa, i post€powali wedle tego zwyczaju, a€V nadszed€S pierwszy miesi€c nowego roku. W€Twczas Zumurrud zesz€Sa na !dziedziniec, a herold og€Sosi€S: "€XS€Suchajcie, ludzie! Ka€Vdy, ktoby otworzy€S sw€Tj sklep, spichlerz lub dom, zostanie natychmiast powieszony na drzwiach swego mieszkania! Wszyscy macie obowi€zek przyby€Z tutaj i je€R€Z u "kr€Tlewskiego sto€Su! €YGdy tylko sko€Uczy€S og€Sasza€Z, rozstawiono sto€Sy i grupami nadchodzili ludzie. Zumurrud kaza€Sa im zasi€€R€Z przy sto€Sach i je€R€Z do syta ze wszystkich rodzaj€Tw potraw. "Zasiedli wi€c i po€Vywiali si€, tak jak im poleci€Sa. A ona !zasiad€Sa na kr€Tlewskim tronie ipatrzy€Sa na nich, a ka€Vdy z siedz€cych przy sto€Sach my€Rla€S sobie: €XKr€Tl na mnie patrzy €Y, i pilnie jedli. Emirowie powiadali do ludzi: "€XJedzcie €Rmia€So, to si€ podoba"kr€Tlowi. €YNajedli si€ wi€c do syta i odeszli b€Sogos€Sawi€c w€Sadcy. M€Twili jedni do drugich: €XPrzez ca€Se nasze !€Vycie nie widzieli€Rmy w€Sadcy, kt€Try by tak kocha€S biedak€Tw #jak ten kr€Tl. €Y I modlili si€ o d€Sugie panowanie dla niego. Zumurrud posz€Sa do swego pa€Sacu, zadowolona z tego, coprzygotowa€Sa, m€Twi€c sobie w"duchu: €XJe€Rli Allach Najwy€Vszy zechce, zdob€d€ w ten spos€Tb wie€Rci o mym panu Alim Szar. €YKiedy nadszed€S miesi€c nast€pny, uczyni€Sa zgodnie zezwyczajem to samo. Rozstawiono sto€Sy, Zumurrud zasiad€Sa na tronie i poleci€Sa ludziom, by jedli. Kiedy tak siedzia€Sa u szczytu rzek€Sa. w.€Y ne, ? €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBАpt cQ;Бф Ј cД;ВŒz c<Г#Q cz<ДW. cн<Еj9;@=sto€Su, do kt€Trego grupami i pojedynczo podchodzili ludzie,wzrok jej pad€S nagle na chrze€Rcijanina Barsuma, kt€Try !niegdy€R kupi€S zas€Son€ od jej pana. Pozna€Sa go i pomy€Rla€Sa: €XTo pierwsza pociecha i #osi€gni€cie cel u. €Y Barsum za€R!zbli€Vy€S si€ i usiad€S razem z lud€Wmi do jedzenia. Zobaczy€S p€T€Smisek s€Sodkiego ry€Vu posypanego cukrem dosy€Z "daleko od siebie, docisn€€S si€ jednak do niego, wyci€gn€€S r€ce, chwyci€S p€T€Smisek i postawi€S przed sob€. Cz€Sowieksiedz€cy obok niego !powiedzia€S: €XDlaczego nie jesz tego, co masz przed sob€? To nie€Sadnie wyci€ga€Z r€k€ do rzeczy stoj€cych daleko. Wstyd€W si€! €Y Odpowiedzia€S mu Barsum: €XB€d€ jad€S tylko to! €Y "Cz€Sowiek €Tw rzek€S: €XWi€c jedzi niech ci Allach nie udzieli przez to €Saski. €YJaki€R inny cz€Sowiek, u€Vywaj€cy haszyszu, wtr€ci€S si€: "€XPozw€Tl mu je€R€Z, to i ja zjem razem z nim. €Y Pierwszy zawo€Sa€S: €XO ty, najn€dzniejszy z haszyszowych braci! To nie jest jedzenie dla was, to ksi€€V€ca potrawa. Zostawcie j€, niech wraca do swoich #w€Sa€Rcicieli, by j€ spo€Vyli! €Y Lecz Barsum sprzeciwi€S si€ temu. Wzi€€S gar€R€Z ry€Vu i %w€So€Vy€S sobie do ust. Si€ga€S ju€Vpo nast€pn€ gar€R€Z, gdy Zumurrud, kt€Tra patrzy€Sa na niego przez ca€Sy czas, przywo€Sa€Sa kilku €Vo€Snierzy rozkazuj€c im: €XPrzyprowad€Wcie mi tu cz€Sowieka, przed kt€Trym stoi !p€T€Smisek ze s€Sodkim ry€Vem, i nie pozw€Tlcie mu zje€R€Z tego, co ma w gar€Rci! €Y Podbieg€So wi€c czterech "€Vo€Snierzy, przewr€Tcili Barsuma na twarz, wytr€ciwszy mu przedtem z r€ki ry€V, powlekli za sob€ i postawili przed $kr€Tlem. A ludzie przestali je€R€Z im€Twili mi€dzy sob€: €XNa Allacha, to niegodziwiec, nie !chcia€S je€R€Z potraw, kt€Tre my jemy! €Y Jaki€R cz€Sowiek powiedzia€S: €XMnie bardzo smakowa€S ten kiszk stoj€cy przede mn€. €YPalacz haszyszu zawo€Sa€S: "€XDzi€ki Allachowi, €Ve nie da€S mi skosztowa€Z s€Sodkiego ry€Vu !z tego p€T€Smiska! Czeka€Sem, a€V"on sko€Uczy, i p€T€Smisek, kt€Try trzyma€S przed sob€, odda mnie, abym wtedy dopiero #zacz€€S je€R€Z. I oto patrzcie, co!go spotka€So! €Y A inni m€Twili: €XZaczekajmy i zobaczmy, co si€ z nim stanie. €Y Gdy przyprowadzili Barsuma przed Zumurrud, powiedzia€Sa: "€XBiada ci, niebieskooki! Jak si€nazywasz i po co przyby€Se€R donaszego kraju? €Y A €Tw #przekl€ty mia€S na g€Sowie bia€Sy zaw€Tj i zatai€S swoje imi€. Powiedzia€S: €XO kr€Tlu, mam na imi€ Ali, jestem tkaczem i przyby€Sem do tego miasta w sprawach handlowych. €YZumurrud rozkaza€Sa: €XPrzynie€Rcie mi desk€ z piaskiem i miedziane pi€Tro! €Y Przynie€Rli jej natychmiast, czego €V€da€Sa, a ona wzi€€Sa #desk€ i sypn€€Sa na ni€ gar€R€Z piasku, po czym nakre€Rli€Sa na piasku pi€Trem posta€Z ma€Spy. Podnios€Sa wreszcie g€Sow€ i !przygl€da€Sa si€ przez chwil€ Barsumowi, a potem zawo€Sa€Sa: €XTy psie! Jak €Rmiesz k€Sama€Z przed kr€Tlem! Jeste€R chrze€Rcijaninem, na imi€ masz Barsum, a przyby€Se€R tu w pewnej sprawie, szukaj€c kogo€R! Powiedz mi natychmiastprawd€, bo je€Rli nie, to przysi€gam na cze€R€Z mojego #kr€Tlestwa, €Ve zetn€ ci g€Sow€! €YChrze€Rcijanin zacz€€S co€R !be€Skota€Z, lecz emirowie i inni !ludzie powiedzieli: €XNasz kr€Tl !zna si€ na wr€T€Vbach z piasku. Chwa€Sa Temu, kt€Try nam go #da€S! €Y Zumurrud za€R krzykn€€Sa:!€XWyznaj prawd€ albo ka€V€ ci€$straci€Z! €Y Chrze€Rcijanin pocz€€Sw€Twczas b€Saga€Z: €XPrzebacz !mi, o kr€Tlu czasu, gdy€V prawd€m€Twi twoja wr€T€Vba z piasku €[jestem chrze€Rcijaninem. €YWszyscy obecni, emirowie i inni ludzie podziwiali w€Twczas "doskona€S€ umiej€tno€R€Z kr€Tla "we wr€T€Veniu z piasku i m€Twili: !€XNasz kr€Tl jest astrologiem, naca€Sym €Rwiecie nie maj€cym r€Twnego sobie. €YZumurrud za€R kaza€Sa obedrze€Z chrze€Rcijanina ze sk€Try, wypcha€Z t€ sk€Tr€ s€Som€ i powiesi€Z na bramie dziedzi€Uca, a nast€pnie wykopa€Z d€T€S pozamiastem, spali€Z w nim jego mi€so i ko€Rci i przysypa€Z je €Rmieciem i nieczysto€Rciami. S€Su€V€cy odpowiedzieli: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszni €Y, i wykonali wszystko tak, jak im kaza€Sa Zumurrud. Kiedy ludzie zobaczyli, jaki losspotka€S chrze€Rcijanina, powiedzieli: €XTak€ nagrod€ !otrzyma€S, na jak€ zas€Su€Vy€S. Nieszcz€sna by€Sa dla niego ta #gar€R€Z ry€Vu. €Y Jaki€R cz€Sowiek zawo€Sa€S: €XPrzysi€gam na rozw€Td i niechAllach uchowa! Przez ca€Se €Vycie nie wezm€ do ust s€Sodkiego ry€Vu. €YPalacz haszyszu krzycza€S: €XDzi€ki !niech b€d€ Allachowi, €Ve mnie ocali€S od tego, co si€ z tamtym sta€So, powstrzymuj€c mnie od spo€Vycia ry€Vu. €YPotemci ludzie wyszli, a nast€pni uwa€Vali, by nie si€€R€Z przy !p€T€Smisku ze s€Sodkim ry€Vem, namiejscu opuszczonym przez chrze€Rcijanina. Gdy nadszed€S trzeci miesi€c, zgodnie ze zwyczajem rozstawiono sto€Sy i nape€Sniono!p€T€Smiski. Zumurrud zasiad€Sa na"tronie, a przy niej ustawili si€ €Vo€Snierze, pe€Sni l€ku i szacunku wobec jej w€Sadzy. Jak zawsze, przybyli mieszka€Ucy miasta i otoczyli sto€Sy, zerkaj€c na miejsce, #gdzie sta€S p€T€Smisek z ry€Vem. I #rzek€S kt€Try€R do drugiego: €XEj, Had€Vd€Vu Chalafie! €Y !Tamten spyta€S: €XS€Sucham ci€, Had€Vd€Vu Chalidzie? €Y €aw rzek€S: €XUnikaj p€T€Smiska ze s€Sodkim ry€Vem i nie jedz go. Gdyby€R prze€Skn€€S odrobin€ ry€Vu, zostaniesz powieszony! €YPotem zasiedli do sto€S€Tw i po€Vywiali si€, a Zumurrud siedzia€Sa przy nich. Nagle ujrza€Sa jakiego€R cz€Sowieka wbiegaj€cego przez bram€. Przyjrza€Sa mu si€ uwa€Vnie i pozna€Sa Kurda D€Vawana, z€Sodzieja, kt€Try zamordowa€S "kiedy€R €Vo€Snierza. A pow€Td jegoprzybycia by€S nast€puj€cy: Kiedy zostawiwszy matk€ w jaskini, wr€Tci€S do swoich towarzyszy, powiedzia€S: €XZdoby€Sem wczoraj pi€kny k€sek! Zabi€Sem €Vo€Snierza i zagarn€€Sem jego konia, a tej nocy przypad€S mi jeszcze w udziale worek z€Sota i dziewczyna, o wi€kszej jeszcze warto€Rci ni€V z€Soto w worku! Wszystko to zostawi€Sem w jaskini przy mojej matce. €YRozb€Tjnicy bardzo byli z tegoradzi i pod koniec dnia udali si€ do jaskini. Kurd D€Vawan wszed€S do €Rrodka pierwszy, chc€c im pokaza€Z to wszystko, o czym m€Twi€S, lecz znalaz€S tylko puste miejsce. "Zapyta€S matk€, co si€ sta€So, akiedy opowiedzia€Sa mu o !wszystkim, pocz€€S gry€W€Z sobie!r€ce z rozpaczy i wo€Sa€S: €XNa Allacha, odszukam t€ ladacznic€ i porw€ z ka€Vdego miejsca, w kt€Trym b€dzie, cho€Zby si€ skry€Sa w skorupce fistaszka, i zaspokoj€ swoj€ €V€dz€! €Y Wyruszy€S wi€c na poszukiwanie i kr€€Vy€S po ca€Sym kraju, a€V wreszcie przyby€S do miasta, w kt€Trym panowa€Sa Zumurrud. Kiedy tam wszed€S, nie znalaz€S nikogo na ulicach i zapyta€S o przyczyn€ jedn€ z kobiet wygl€daj€cychprzez okna. Od niej dowiedzia€S si€, €Ve na pocz€tku ka€Vdego !miesi€ca kr€Tl ka€Ve zastawia€Z sto€Sy i wszyscy ludzie przychodz€ do niego na uczt€, i wskaza€Sa mu kr€Tlewski dziedziniec. Przybieg€S wi€c tam Kurd D€Vawan, ale nie znalaz€S ju€V innego wolnego miejsca poza miejscem przy wspomnianym p€T€Smisku. Usiad€S wi€c, a widz€c przed sob€ p€T€Smisek, wyci€gn€€S ku niemu r€k€. Ludzie zawo€Sali wtedy do niego: €XO bracie, co ty robisz?#€Y, a on odpar€S: €XChc€ naje€R€Z #si€ do syta z tego p€T€Smiska. €Y $Kto€R powiedzia€S: €XJe€Rli z niego b€dziesz jad€S, zostaniesz powieszony! €YLecz D€Vawan "krzykn€€S na niego: €XMilcz i niewymawiaj takich s€S€Tw! €Y $Wyci€gn€€S r€k€ po p€T€Smisek i przysun€€S go do siebie. Kiedy zobaczy€S to wspomniany przedtem palacz haszyszu siedz€cy obok D€Vawana, haszysz ulecia€S mu z g€Sowy, palacz uciek€S ze swego miejsca i usiad€S daleko m€Twi€c: €XNie mam nic !wsp€Tlnego z tym p€T€Smiskiem! €Y Kurd D€Vawan za€R pogr€€Vy€S w p€T€Smisku palce o kszta€Scie szpon€Tw kruka, a gdy wyci€gn€€S d€So€U z powrotem, by€Sa jak kopyto wielb€S€da. "Obraca€S ry€V w d€Soni, a€V sta€S si€ niby ogromna pomara€Ucza, a wtedy b€Syskawicznie wrzuci€Sgo do ust. Ry€V znik€S w jego gardle, wydaj€c €Soskot podobny do gromu, a w miejscu, sk€d D€Vawan "zaczerpn€€S ry€Vu, ukaza€So si€ dno p€T€Smiska. Jeden z "s€siad€Tw powiedzia€S; €XChwa€Sa #Allachowi, €Ve mi nie kaza€S je€R€Zz tob€. Za jednym k€sem %opr€T€Vni€Se€R p€T€Smisek! €Y Palacz haszyszu powiedzia€S: €XPozw€Tlcie mu je€R€Z, ju€V go sobie wyobrazi€Sem jako "wisielca. €Y Potem zwr€Tci€S si€ do D€Vawana i rzek€S: €XJedz i niech ci€ Allach nie obdarzy zato dobrem! €YMimo to D€Vawan "wyci€gn€€S r€k€ po nast€pn€ "gar€R€Z ry€Vu, by ugnie€R€Z j€ w d€Soni jak poprzednio, lecz Zumurrud przywo€Sa€Sa swych "€Vo€Snierzy i tak im powiedzia€Sa:€XPrzyprowad€Wcie mi tu szybko tego cz€Sowieka i nie #pozw€Tlcie, by zjad€S ry€V, kt€Try trzyma w gar€Rci! €Y €\o€Snierze podbiegli do D€Vawana pochylonego nad p€T€Smiskiem, chwycili go i postawili przed kr€Tlem, ludzie za€R cieszyli si€ z jego "nieszcz€€Rcia i m€Twili jeden do drugiego: €XZas€Su€Vy€S sobie na to! Radzili€Rmy mu dobrze, a on nasnie s€Sucha€S. To miejsce sprowadza €Rmier€Z na ka€Vdego,kto je zajmie, podobnie jak "p€T€Smisek przynosi nieszcz€€Rcieka€Vdemu, kto z niego je. €Y A Zumurrud spyta€Sa Kurda D€Vawana: €XJak si€ nazywasz, jaki jest tw€Tj zaw€Td i po co przyby€Se€R do naszego miasta? €YOdpar€S: €XO nasz panie i w€Sadco! Na imi€ mam Osman, az zawodu jestem ogrodnikiem. Przyby€Sem tu w poszukiwaniu pewnej rzeczy, kt€Tra mi zgin€€Sa. €Y Zumurrud rozkaza€Sa: €XPrzynie€Rcie mi desk€ z piaskiem. €YA kiedy spe€Sniono €V€danie, wzi€€Sa rylec i !rozsypa€Sa piasek, patrzy€Sa na€Uprzez chwil€, po czym !podnios€Sa g€Sow€ i zawo€Sa€Sa: €XBiada ci, ty przewrotny! O€Rmielasz si€ k€Sama€Z przed kr€Tlem? Ten piasek m€Twi mi, €Ve jeste€R Kurdem o imieniu D€Vawan i z€Sodziejem z zawodu!Zabierasz bogactwa ludziom i mordujesz ich, mimo €Ve Allach !zabroni€S bezprawnie zabija€Z. €YI krzykn€€Sa: €XTy wieprzu! Powiedz mi zaraz prawd€, bo "je€Rli nie, zetn€ ci g€Sow€! €Y Kiedy Kurd D€Vawan us€Sysza€S tes€Sowa, twarz mu zblad€Sa, a !z€by pocz€€Sy szcz€ka€Z, lecz s€dzi€S, €Ve wyratuje si€ m€Twi€c prawd€, powiedzia€S #wi€c: €XPrawd€ m€Twisz, o kr€Tlu, lecz €Va€Suj€ tego wszystkiego przed tob€ i powr€Tc€ od tej chwili do Allacha Najwy€Vszego. €YLecz Zumurrud rzek€Sa: €XNie godzi si€ pozostawia€Z takiej zarazy na drodze muzu€Sman€Tw€Y, a do swych ludzi powiedzia€Sa: €XWe€Wcie go, obedrzyjcie ze sk€Try i uczy€Ucie z nim to samo, co zrobili€Rcie z takim samym jak on w ubieg€Sym miesi€cu. €Y I wykonali, co im rozkaza€Sa. Palacz haszyszu natomiast widz€c, €Ve €Vo€Snierze chwytaj€ D€Vawana, odwr€Tci€S si€ plecami do p€T€Smiska z !ry€Vem i powiedzia€S: €XWstyd mi !siedzie€Z do ciebie twarz€. €YA gdy ludzie sko€Uczyli je€R€Z, rozeszli si€ do swoich dom€Tw, Zumurrud za€R wr€Tci€Sa do pa€Sacu i zwolni€Sa swych mameluk€Tw. Gdy rozpocz€€S si€ czwarty miesi€c, zgodnie ze zwyczajem przygotowano dziedziniec, przyniesiono potrawy i ludzie zasiedli oczekuj€c pozwolenia, by zacz€€Z je€R€Z. Nadesz€Sa Zumurrud, usiad€Sa na tronie i przygl€da€Sa si€ ludziom. Zauwa€Vy€S a, €Ve cztery miejsca wok€T€S p€T€Smiska z ry€Vem s€ puste, i zdziwi€So j€ to. B€S€dz€c tak wzrokiem, zobaczy€Sa cz€Sowieka wchodz€cego spiesznie przez bram€ dziedzi€Uca. Dobieg€S on do sto€S€Tw, a nie znalaz€Sszy €Vadnego wolnego miejsca pr€Tcz tych wok€T€S p€T€Smiska, usiad€S tam. Zumurrud przyjrza€Sa mu si€ uwa€Vnie i pozna€Sa przekl€tego chrze€Rcijanina, kt€Try nada€S sobie imi€ Raszid ad-Din. Rzek€Sa sobie w duchu: €XJak€Ve b€Sogos€Sawione jest to jedzenie, w kt€Trego sieci wpad€S i ten zdrajca. €Y A przyczyna jego przybycia by€Sa bardzo dziwna: Kiedy mianowicie powr€Tci€S z podr€T€Vy, dowiedzia€S si€ od swej s€Su€Vby pa€Sacowej, €Ve Zumurrud znikn€€Sa, a z ni€ razem worek z€Sota. Rozdziera€S w€Twczas szaty, bi€S si€ po twarzy i wyrywa€S sobie w€Sosy z brody. Potem wys€Sa€S swego brata Barsuma, aby jej szuka€S po ca€Sym kraju. Nie otrzymawszy d€Sugo od niego wie€Rci, wyruszy€S sam w poszukiwaniu brata i Zumurrud, a losy rzuci€Sy go do jej miasta. Przyby€S tam w pierwszym dniu nowego miesi€ca i szed€S przez puste ulice z zamkni€tymi sklepami. Gdy za€R ujrza€S w oknach !kobiety, zapyta€S je, co tu si€ sta€So, a one odpowiedzia€Sy mu, €Ve na pocz€tku ka€Vdego "miesi€ca kr€Tl zastawia sto€Sy i wszyscy mieszka€Ucy "po€Vywiaj€ si€ przy nich, gdy€V nikomu nie wolno wtedy pozosta€Z w domu lub sklepie. Wskaza€Sy mu dziedziniec, a skoro on tam przyby€S, zobaczy€S ludzi cisn€cych si€ do potraw i nie znalaz€S innego miejsca pr€Tcz tego, gdzie sta€Sp€T€Smisek z ry€Vem. Usiad€S wi€c przy nim i wyci€gn€€S r€k€, by nabra€Z sobie nieco, lecz Zumurrud !przywo€Sa€Sa kilku €Vo€Snierzy i rozkaza€Sa im: €XDajcie mi tu tego, kt€Try usiad€S przy p€T€Smisku z ry€Vem! €Y Schwycili go zatem i postawili przed ni€, a ona zapyta€Sa: €XJak si€ nazywasz, jakie jest twoje rzemios€So i po co przyby€Se€R do naszego miasta? €YOdpar€S: €XO kr€Tlu czasu, na imi€ mam Rustam, a rzemios€Sa nie uprawiam €Vadnego, gdy€V jestem ubogim derwiszem. €Y W€Twczas rozkaza€Sa Zumurrud: €XDajcie mi desk€ z piaskiem i miedziany rylec. €YA gdy przyniesiono to, czego &€V€da€Sa, wzi€€Sa rylec, kre€Rli€Sa "nim na piasku i przygl€da€Sa si€temu przez chwil€, po czym "podnios€Sa g€Sow€ i krzykn€€Sa: €XTy psie! Jak €Rmiesz k€Sama€Z przed kr€Tlem? Twoje imi€ brzmiRaszid ad-Din, jeste€R chrze€Rcijaninem, a twoim rzemios€Sem jest wymy€Rlanie podst€p€Tw w celu odbierania niewolnic muzu€Smanom. Podajesz si€ za muzu€Smanina, a w duszy jeste€R chrze€Rcijaninem! Powiedz "prawd€, bo je€Rli nie, zetn€ ci g€Sow€. €YRaszid ad-Din !wybe€Skota€S: €XPrawd€ m€Twisz, o kr€Tlu czasu. €Y Zumurrud kaza€Sa w€Twczas rozci€gn€€Z go na ziemi i wymierzy€Z mu w ka€Vd€ stop€ sto batog€Tw, a tysi€c w grzbiet, nast€pnie za€R obedrze€Z go ze sk€Try, wypcha€Z j€ paku€Sami, wykopa€Z d€T€S poza miastem, spali€Z w nim zw€Soki i przysypa€Z nieczysto€Rciami. Kiedy wype€Sniono jej rozkazy, da€Sa ludziom znak, by przyst€pili do jedzenia. Us€Suchali wi€c, a sko€Uczywszy, rozeszli si€, ka€Vdy w swoj€ stron€. Zumurrud wr€Tci€Sa do swojego pa€Sacu i rzek€Sa sobie w duchu:"€XDzi€ki niech b€d€ Allachowi, kt€Try uwolni€S mnie od ciemi€€Vycieli. €Y Dzi€kowa€Sa Stw€Trcy ziemi i niebios, a potem wypowiedzia€Sa takie wiersze: Sprawowali rz€dy swoje, panowali lat niema€So, A€V na koniec ich w€Sadanie, jako sprawi€S los, usta€So. Za uczynki sprawiedliwe €[ !sprawiedliwo€R€Z jest zap€Sat€. Oni byli ciemi€zcami €[ los inaczej p€Saci za to. Tak to si€ im przydarzy€So, jako dzi€R nam wie€Rci nios€: €XWet za wet. Tak rz€dz€ losy. Nie ma co przygania€Z losom. €Y Sko€Uczywszy te wiersze, przypomnia€Sa sobie swojego pana Alego Szar i zap€Saka€Sa rzewnymi €Szami. Po chwili opanowa€Sa si€ i pomy€Rla€Sa: "€XMo€Ve Allach, kt€Try da€S mi mocpokonania mych nieprzyjaci€T€S,!oka€Ve mi sw€ €Sask€ i zwr€Tci ukochanego? €YB€Saga€Sa wi€c Allacha Pot€€Vnego i Wspania€Sego m€Twi€c: €XOby Allach pozwoli€S mi nied€Sugo po€S€czy€Z si€ zn€Tw z moim ukochanym Alim Szar. Co bowiem On zechce, to mo€Ve, !dla s€Sug swoich jest €Saskawy i wie o wszystkim. €Y Potem "wys€Sawia€Sa Allacha, b€Saga€Sa Goo przebaczenie i podda€Sa si€ zrz€dzeniom los€Tw, w przekonaniu, €Ve wszystko, co mia€So pocz€tek, musi mie€Z sw€Tj koniec. A p€T€Wniej wypowiedzia€Sa s€Sowa poety: Nie udr€czaj si€ i swoim nie niepok€Tj stanem, Bo koleje €Vycia w r€kach Boga s€ jedynie. Nie zagra€Va ci nic z tego, co nieprzewidziane, Ale co jest przeznaczone, to ciebie nie minie. A potem wypowiedzia€Sa s€Sowa innego poety: Dozw€Tl dniom mija€Z jak czas chy€Vym, Ale omijaj trosk siedziby. Bywa, €Ve to, co nie chce przyby€Z, Jeden szcz€€Rliwy traf przybli€Vy. I jeszcze wypowiedzia€Sa takie s€Sowa poety: €`agodny b€d€W, gdy gniewny los ciebie druzgoce, Gdy ci€ jakie€R nieszcz€€Rcie spotka, b€d€W cierpliwy. Zaiste, w naszych czasach €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBЖp‰ c{=Зљ Љ cо=ИЂО cA>Й`"к cЄ>К:.јQ?Л27BL€X?brzemienne s€ noce, !A z ka€Vdej z nich, ci€€Varnej, zrodz€ si€ nam dziwy. I wypowiedzia€Sa s€Sowa innego poety: Miej cierpliwo€R€Z, w niej jest dobro. Gdyby€R wiedzia€S o nim, %€\y€Sby€R w szcz€€Rliwo€Rci, kt€Tra wszelki b€Tl wy€Venie. #Je€Rli si€ ku wytrwa€So€Rci dusza twa nie sk€Soni, "B€dziesz cierpia€S, por€T€Vniony ze swym przeznaczeniem. Sko€Uczy€Sa m€Twi€Z wiersze, po czym przez ca€Sy miesi€c od tego wieczoru rz€dzi€Sa i rozkazywa€Sa ludziom za dnia, "nocami za€R p€Saka€Sa i szlocha€Saza swoim panem Alim Szar. A !gdy si€ zacz€€S nowy miesi€c, jak zawsze kaza€Sa rozstawi€Z "na dzi edzi€Ucu sto€Sy i usiad€Sa przy ludziach, a oni oczekiwalina znak od niej, by rozpocz€€Zjedzenie. Miejsce wok€T€S !p€T€Smiska z ry€Vem by€So puste, Zumurrud siedzia€Sa u szczytu sto€Su, wyt€€Vaj€c wzrok w kierunku bramy wej€Rciowej, aby widzie€Z ka€Vdego, kto wejdzie. M€Twi€Sa sobie w duchu:"€XO Ty, kt€Try wr€Tci€Se€R Jusufa Jakubowi i uwolni€Se€R od !cierpie€U Ajjuba, oka€V mi swoj€ €Sask€ i zwr€T€Z mi mego pana, Alego Szar, przez Twoj€ moc i "wspania€Somy€Rlno€R€Z! Ty mo€Vesz wszystko, o Panie €_wiat€Tw, Przewodniku b€S€dz€cych, Wys€Suchuj€cy g€Sos€Tw i Odpowiadaj€cy na b€Sagania, spe€Snij moj€ pro€Rb€, Panie €_wiat€Tw! €YNie sko€Uczy€Sa jeszcze swoich mod€S€Tw, gdy przez bram€ dziedzi€Uca wszed€S jaki€R cz€Sowiek, o postaci jak ga€S€zka banu. Mimo wychud€Sego cia€Sa i blado€Rci by€S po€Rr€Td m€Sodzie€Uc€Tw najpi€kniejszy, "prze€Rcigaj€c ich dokona€So€Rci€umys€Su i wychowania. Wszed€Sszy, nie znalaz€S innego wolnego miejsca, jak tylko "przy p€T€Smisku z ry€Vem. Usiad€S wi€c tam, a gdy Zumurrud go ujrza€Sa, serce jej zatrzepota€So, utkwi€Sa w nim wzrok i pozna€Sa w nim swojego pana, Alego Szar. Chcia€Sa krzykn€€Z z rado€Rci, lecz powstrzyma€Sa si€ od tegoze wstydu przed lud€Wmi. Chocia€V wi€c wszystko w niej dr€Va€So i t€Suk€So si€ serce, zatai€Sa swoje uczucia. A przyczyna przybycia Alego Szar by€Sa taka: Kiedy zasn€€S na €Sawce, a Zumurrud zesz€Sa po linie i porwa€S j€ Kurd "D€Vawan, Ali Szar ockn€€S si€ w chwil€ po jego odej€Rciu i #zauwa€Vy€S, €Ve ma go€S€ g€Sow€. "Zrozumia€S, €Ve kto€R wyrz€dzi€S mu krzywd€, zabieraj€c zaw€Tj podczas snu. Wypowiedzia€S wi€c s€Sowa, kt€Tre dodaj€ otuchy temu, kto je wymawia: €XNale€Vymy doAllacha i do Niego wszyscy !powr€Tcimy. €YNast€pnie poszed€Sdo starej s€siadki, kt€Tra !przynios€Sa mu by€Sa wiadomo€R€Z o miejscu pobytu Zumurrud, i zastuka€S do jej drzwi. Gdy wysz€Sa do niego, pocz€€S "p€Saka€Z przed ni€, a€V wreszcie upad€S zemdlony. Odzyskawszy przytomno€R€Z opowiedzia€S jej owszystkim, co si€ zdarzy€So. "Staruszka zgani€Sa go i z€Saja€Sa za to, co uczyni€S, wo€Saj€c: €XSam jeste€R winien swojego $nieszcz€€Rcia i biedy! €YI wci€€V mu wymy€Rla€Sa, a€V wreszcie krew pociek€Sa mu z nosa i "straci€S przytomno€R€Z. Kiedy j€ odzyska€S, zobaczy€S, €Ve staruszka p€Sacze nad nim, roni€c €Szy z oczu. Rozpacz go ogarn€€Sa i wypowiedzia€S te dwuwiersze: W czym si€ wi€cej goryczy mie€Rci ni€V w roz€S€ce? C€T€V s€Sodsze ni€V zbli€Venia chwila upragniona? Allachu! Po€S€cz wszystkie serca kochaj€ce I b€d€W mi ku pomocy, bowiem rych€So skonam. Staruszka powiedzia€Sa lituj€c si€ nad nim: €XPosied€W tu i $czekaj. Id€ zasi€gn€€Z wie€Rci i wr€Tc€ szybko. €YAli Szar "odpowiedzia€S: €XS€Sysz€ i jestempos€Suszny. €YPozostawi€Sa go wi€c i odesz€Sa. Nie by€So jej przez p€T€S dnia, a potem #wr€Tci€Sa i powiedzia€Sa: €XO Ali, s€dz€, €Ve umrzesz z rozpaczyi nie ujrzysz ju€V swojej ukochanej przed €Rmierci€. Kiedy bowiem mieszka€Ucy pa€Sacu zbudzili si€ rano, znale€Wli okno wychodz€ce na ogr€Td otwarte, a Zumurrud przepad€Sa i z ni€ razem worekz€Sota nale€V€cy do chrze€Rcijanina. Wchodz€c tamzauwa€Vy€Sam walego, kt€Try sta€S przed bram€ pa€Sacu z gromad€ ludzi. Nie ma pot€gi !ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! €Y "Skoro Ali Szar us€Sysza€S od niej te s€Sowa, €Rwiat€So przed jego oczyma zmieni€So si€ w mrok, !utraci€S nadziej€ €Vycia i pewny#by€S €Rmierci. P€Saka€S, p€Tki nie upad€S zemdlony, a kiedy odzyska€S przytomno€R€Z, %powali€Sy go mi€So€R€Z i roz€S€ka i ci€€Vko zaniem€Tg€S. Nie opuszcza€S swego mieszkania, a s€siadka sprowadza€Sa mu lekarzy, poi€Sa napojami i przyrz€dza€Sa mu jedzenie przez ca€Sy rok, a€V wreszcie zn€Tw duch w niego wst€pi€S. Wtedy natychmiast nasz€Sy go wspomnienia tego, co min€€So, iwypowiedzia€S te wiersze: Troska biegnie za trosk€ w rozstania godzinie, #Ogie€U pali si€ w sercu i za €Sz€€Sza p€Synie. Nie znaj€cy wytchnienia s€Sabnie w duszy swojej; "Zgn€bi€Sa go t€sknota, dr€cz€ niepokoje. O, Panie! Ratuj! Niech Ci€ nie b€Sagam daremnie, Dop€Tki iskra €Vycia tli si€ jeszcze we mnie. Z pocz€tkiem nast€pnego rokustaruszka powiedzia€Sa do Alego: €XM€Tj synu, przez to, €Ve si€ pogr€€Vasz w smutku i rozpaczy, nie odzyskasz swojej ukochanej! Wsta€U, pokrzep serce i ruszaj na poszukiwanie Zumurrud. W€druj€c po krajach mo€Vesz $natrafi€Z na wie€Rci o niej. €YI nieprzestawa€Sa dodawa€Z mu !otuchy i si€S, a€V wreszcie duch w niego wst€pi€S. Kaza€Sa mu %w€Twczas p€Tj€R€Z do €Sa€Wni, poi€Sa go roso€Sem i karmi€Sa kurami. Post€powa€Sa z nim tak codziennie, przez miesi€c, a€V #nabra€S si€S i wyruszy€S w drog€. #Jecha€S i jecha€S, a€V przyby€S do miasta Zumurrud, a tam wszed€S na dziedziniec, usiad€S "przy stole i si€gn€€S r€k€ po jedzenie. Lecz biesiadnicy $u€Valili si€ nad nim i powiedzieli: €XM€Sodzie€Ucze, nie jedz z tego!p€T€Smiska, gdy€V nieszcz€€Rcie spotyka ka€Vdego, kto z niego je! €Y Ali Szar odpar€S jednak: €XPozw€Tlcie mi zje€R€Z, niech czyni€ ze mn€, co zechc€, mo€Ve uwolni€ si€ od tego ci€€Vkiego €Vycia. €Y Po czym !wzi€€S pierwsz€ gar€R€Z ry€Vu. Zumurrud chcia€Sa, by go przedni€ przyprowadzili, lecz pomy€Rla€Sa, €Ve jest na pewno g€Sodny, i rzek€Sa sobie w duchu: €XZaczekam, a€V si€ naje. €Y Jad€S wi€c Ali Szar, a ludzie patrzyli na niego w os€Supieniu !i czekali, co si€ z nim stanie. Kiedy ju€V zjad€S do syta, Zumurrud powiedzia€Sa do kilku eunuch€Tw: €XId€Wcie do #m€Sodzie€Uca, kt€Try jad€S ry€V, i przyprowad€Wcie go do mnie, ale €Sagodnie! Powiedzcie mu tak: €]Wsta€U i chod€W porozmawia€Z z kr€Tlem, kt€Try chce ci€ o co€R €Saskawie !zapyta€Z i prosi€Z o odpowied€W. €^€Y !Odparli: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszni €Y, po czym podeszli do Alego Szar, a stan€wszy przed nim, powiedzieli: €XO panie, pozw€Tl, porozmawiaj z !kr€Tlem i b€d€W spokojny. €YAli odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem "pos€Suszny €Y, wsta€S i poszed€S zeunuchami, a ludzie powiadali jeden do drugiego: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Ciekawe, co!te€V kr€Tl z nim uczyni? €Y Inni !za€R m€Twili: €XNie zrobi mu nic !z€Sego. Gdyby chcia€S wyrz€dzi€Zmu krzywd€, nie zostawi€Sby go"przy stole, a€V si€ naje do syta.€Y Stan€wszy przed Zumurrud, Ali!Szar pozdrowi€S j€ i uca€Sowa€S przed ni€ ziemi€, a ona powita€Sa go i przyj€€Sa z szacunkiem m€Twi€c: €XJak si€ nazywasz, jakie jest twoje rzemios€So i po co przybywasz do naszego miasta? "€YOdpowiedzia€S: €XO kr€Tlu, moje !imi€ jest Ali Szar, pochodz€ z Chorasanu, kraju kupc€Tw. Przyby€Sem do tego miasta, szukaj€c niewolnicy, kt€Tra mi $zgin€€Sa, a by€Sa mi dro€Vsza ni€V wzrok i s€Such. Dusza moja jestci€gle przy niej, odk€d j€ utraci€Sem. Taka jest moja sprawa. €YPotem wybuchn€€S p€Saczem i zemdla€S. Zumurrud kaza€Sa spryska€Z mu twarz wod€ r€T€Van€, spryskiwali go wi€c wod€ r€T€Van€, a€V si€ ockn€€S. Kiedy przyszed€S do siebie, rozkaza€Sa: €XDajcie mi desk€ z piaskiem i miedziany #rylec! €Y Przynie€Rli jej to, czego!€V€da€Sa, a ona wzi€€Sa rylec, rozsypa€Sa piasek i patrzy€Sa naniego przez chwil€, a potem powiedzia€Sa do Alego Szar: €XTwoje s€Sowa s€ prawdziwe, aAllach pozwoli ci spotka€Z twoj€ niewolnic€ w nied€Sugim "czasie, wi€c b€d€W spokojny! €Y Kaza€Sa nast€pnie jednemu z szambelan€Tw, by zaprowadzi€S go do €Sa€Wni, przyodzia€S w pi€kn€ szat€ kr€Tlewsk€, wybra€S mu konia z najlepszych"okaz€Tw stadniny kr€Tla i wr€Tci€Sz nim do pa€Sacu pod koniec dnia. Szambelan odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. "€YZabra€S Alego Szar i odszed€S z nim, a ludzie m€Twili mi€dzy !sob€: €XCo to znaczy, €Ve kr€Tl taki €Saskawy dla tego "m€Sodzie€Uca? €Y Jaki€R cz€Sowiek !powiedzia€S: €XCzy nie m€Twi€Sem,€Ve nie zrobi mu nic z€Sego? Wygl€da wszak tak pi€knie! #Ju€V kiedy kr€Tl pozwoli€S mu si€ naje€R€Z, przeczuwa€Sem to. €YKa€Vdy z nich omawia€S to wydarzenie, a p€T€Wniej wszyscyodeszli swoj€ drog€. Zumurrud nie mog€Sa uwierzy€Z, €Ve z nadej€Rciem nocy spotka si€ w odosobnieniu z ukochanym swego serca. Gdy noc zapad€Sa, wesz€Sa do swojej"sypialni i uda€Sa, €Ve ogarn€€Sa j€ senno€R€Z. A taki by€S jej zwyczaj, €Ve nikt u niej nie sypia€S pr€Tcz dw€Tch ma€Sych ch€Sopc€Tw do pos€Sugi. Kiedy !wi€c zosta€Sa sama, pos€Sa€Sa poswego ukochanego Alego Szar iusiad€Sa na €So€Vu, u kt€Trego wezg€Sowia i w nogach pali€Sy si€ €Rwiece, a z€Sote lampy o€Rwietla€Sy komnat€. Skoro $ludzie us€Syszeli, €Ve pos€Sa€Sa po Alego Szar, byli zdziwieni i ka€Vdy z nich zacz€€S sobie r€T€Vne rzeczy wyobra€Va€Z i wyg€Sasza€Z swoje zdanie. Kto€R powiedzia€S, €Ve kr€Tlowi #spodoba€S si€ ten ch€Sopiec i €Ve uczyni go nazajutrz dow€Tdc€ wojsk. A gdy Ali Szar wszed€S do komnaty Zumurrud, uca€Sowa€S przed ni€ ziemi€ i uprasza€S Allacha o €Saski dla niej. Ona $za€R pomy€Rla€Sa sobie: €XPodr€cz€#si€ z nim troch€, nie daj€c si€$pozna€Z €Y, g€So€Rno za€R spyta€Sa: !€XCzy by€Se€R w €Sa€Wni, Ali? €Y "Odrzek€S: €XTak, o m€Tj panie €Y, a ona powiedzia€Sa: €XZjedz !wi€c nieco tej kury i mi€siwa ispr€Tbuj tego napoju, gdy€V jeste€R zm€czony, a potem przyjd€W tutaj. €YAli odpar€S: $€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, iuczyni€S, co mu kaza€Sa. Kiedy sko€Uczy€S je€R€Z i pi€Z, powiedzia€Sa do niego: €XChod€W tu do mnie na €So€Ve i pomasuj !mnie! €Y Ali Szar pocz€€S wi€c masowa€Z jej nogi i kolana i poczu€S, €Ve s€ g€Sadsze ni€V jedwab. Rozkaza€Sa mu: €XMasuj wy€Vej! €YLecz Ali rzek€S: €XWybacz, panie m€Tj , nie posun€ si€ powy€Vej kolan. €YZawo€Sa€Sa: €XSprzeciwiasz mi si€ zatem. Z€Sowieszcza b€dzie dla ciebie ta noc! Lecz je€Rli mnie pos€Suchasz, b€dziesz moim ukochanym i uczyni€ ci€ emirem. €YZapyta€S Ali Szar: €XO kr€Tlu czasu, w czym mam "ci by€Z pos€Suszny? €Y Rozkaza€Sa:#€XZdejmij szaty i po€S€T€V si€ na #brzuchu! €Y Ali zawo€Sa€S: €XNigdy w €Vyciu tego nie robi€Sem, oskar€V€ ci€ przed Allachem w Dniu S€du o przymuszanie do tego! Zabierz wszystko, co mi da€Se€R, i pozw€Tl mi opu€Rci€Z !twoje miasto. €YPotem p€Saka€S i szlocha€S, lecz Zumurrud zn€Tw zawo€Sa€Sa: €XZrzu€Z mi zaraz "szaty i po€S€T€V si€ na brzuchu, %bo je€Rli nie, zetn€ ci g€Sow€! €Y Spe€Sni€S wi€c rozkaz, a ona po€So€Vy€Sa si€ mu na plecach. Poczu€S wtedy co€R mi€kkiego, g€Sadszego ni€V jedwab i delikatniejszego ni€V olej sezamowy, i pomy€Rla€S sobie: €XTen kr€Tl jest lepszy od wszystkich kobiet. €YZumurrud "le€Va€Sa chwil€ na jego plecach, po czym zsun€€Sa si€ na pod€Sog€. Ali Szar za€R powiedzia€S sobie w duszy: "€XChwa€Sa Allachowi, €Ve si€ nie podnieci€S. €Y Lecz ona rzek€Sa: €XAli, m€Tj "cz€Sonek pr€€Vy si€ tylko wtedy,gdy go pociera€Z d€Soni€. Pocieraj go wi€c, aby powsta€S,#a. je€Rli tego nie zrobisz, zabij€&ci€! €YTo rzek€Sszy po€So€Vy€Sa si€ na plecach, chwyci€Sa go za r€k€ i po€So€Vy€Sa j€ sobie mi€dzy uda, a on poczu€S pod r€k€ co€R mi€kszego ni€V jedwab, bia€Sego i nabrzmia€Sego, co€R, co przypomina€So gor€cem €Var €Sa€Wni lub serce kochanka ogarni€tego nami€tno€Rci€. Pomy€Rla€S sobie: €XC€T€V to za dziwy, kr€Tl posiada to, co #maj€ kobiety! €Y, i ogarn€€Sa go "taka €V€dza, €Ve cz€Sonek mu si€ wypr€€Vy€S . Kiedy Zumurrud to zauwa€Vy€Sa, za€Rmia€Sa si€ i !zachichota€Sa m€Twi€c: €XO m€Tj panie, do tego ju€V dosz€So, a ty jeszcze mnie nie pozna€Se€R? #€YZapyta€S: €XA kim€Ve ty jeste€R, kr€Tlu? €Y Odpowiedzia€Sa: €XJestem Zumurrud, twoja niewolnica. €Y Gdy si€ Ali o tym dowiedzia€S, uca€Sowa€S j€, pochwyci€S w $obj€cia i rzuci€S si€ na ni€ jak lew na owc€. Pozna€S, €Ve jest "ona jego niewolnic€, i opu€Rci€Sygo wszelkie w€tpliwo€Rci. Wsun€€S sw€Tj miecz do jej pochwy, sta€S si€ od€Wwiernym jej wr€Tt i imamem w jej mihrabie, a ona wraz z nim kl€ka€Sa, bi€Sa pok€Sony, podnosi€Sa si€ i siada€Sa, a mod€Som tym towarzyszy€Sy ruchy i mi€Sosne westchnienia. Pos€Syszeli to eunuchowie, "przybiegli i pocz€li podgl€da€Z zza zas€Sony. Zobaczyli kr€Tla le€V€cego i unosz€cego si€ nad nim Alego Szar, zauwa€Vyli, €Ve kr€Tl $poj€kuje i wije si€. M€Twili wi€cmi€dzy sob€: €XTak si€ nie zachowuje m€€Vczyzna! Czy mo€Ve to by€Z, €Ve kr€Tl jest kobiet€? €Y Zataili jednak t€ spraw€ i nie wyjawili jej nikomu. Rankiem Zumurrud pos€Sa€Sa po wszystkie swoje wojska i dostojnik€Tw swego pa€Ustwa, !ka€V€c im przyby€Z do siebie, a #gdy si€ stawili, rzek€Sa: €XChc€ wyjecha€Z do kraju tego cz€Sowieka. Wybierzcie wi€c sobie namiestnika, kt€Try by rz€dzi€S do czasu mojego powrotu. €Y !Odpowiedzieli jej: €XS€Syszymy i "jeste€Rmy pos€Suszni. €YP€T€Wniej Zumurrud zaj€€Sa si€ przygotowaniami do podr€T€Vy. Wybra€Sa sobie zapasy €Vywno€Rci, drogocenne przedmioty, towary i podarunki, wielb€S€dy i mu€Sy, po czym opu€Rcili miasto. !Jechali, dop€Tki nie przybyli do miasta Alego Szar. Gdy Ali wszed€S do swego domu, pocz€€S obsypywa€Z ludzi darami, rozdawa€Z ja€Smu€Vn€ i nie szcz€dzi€S datk€Tw. Zumurrud urodzi€Sa mu dzieci i "€Vyli w nieustaj€cym szcz€€Rciu,!a€V przysz€Sa do nich ta, kt€Tra przerywa rozkosze i rozdziela wi€zi. Chwa€Sa niech b€dzie Temu, kt€Try jest Wieczny i nie ma kresu: chwa€Sa Allachowi w ka€Vdym stanie rzeczy. A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€,jest jeszcze: Opowie€R€Z o niewolnicach r€T€Vnych kolor€Tw Ksi€€V€ Wiernych al-Mamun, zasiad€Sszy dnia pewnego w swoim pa€Sacu, wezwa€S do siebie wszystkich dostojnik€Tw pa€Ustwa i mo€Vnych kr€Tlestwa. Rozkaza€S r€Twnie€V, by stawili si€ przed nim poeci i towarzysze biesiad, do kt€Trych nale€Va€S jego przyjaciel, zwany Muhammad "al-Basri. Al-Mamun zwr€Tci€S si€ "do niego i powiedzia€S: €XPragn€,Muhammadzie, aby€R opowiedzia€S mi natychmiast co€R takiego, o czym nigdy jeszcze nie s€Sysza€Sem. €Y €aw !spyta€S: €XO Ksi€€V€ Wiernych, czy chcesz, bym ci opowiedzia€S o wydarzeniu, o kt€Trym s€Sysza€Sem na w€Sasne uszy, czy o zaj€Rciu, kt€Tre widzia€Sem na w€Sasne oczy? €Y al -Mamun odpar€S: €XOpowiedz mi, Muhammadzie, o czym€R jeszcze dziwniejszym. €Y Muhammad al--Basri zacz€€S: Wiedz zatem, o Ksi€€V€ Wiernych, €Ve w minionych czasach €Vy€S pewien cz€Sowiek, z mo€Vnych tego €Rwiata. Ojczyzn€ jego by€S Jemen, wyjecha€S jednak pewnego razudo Bagdadu i tak sobie upodoba€S pobyt w tym #mie€Rcie, €Ve przeni€Ts€S si€ tam wraz ze swoj€ rodzin€, maj€tkiem i potomstwem. A mia€S on sze€R€Z niewolnic podobnych ksi€€Vycom: jedna by€Sa bia€Sa, druga brunatna, trzecia pulchna, czwarta wysmuk€Sa, pi€ta €V€T€Sta, a sz€Tsta czarna. Posiada€Sy one pi€kne twarze, doskona€Se wykszta€Scenie, umiej€tno€R€Z €Rpiewu i sztuk€ gry na instrumentach. Zdarzy€So si€ pewnego dnia, €Ve cz€Sowiek €Tw wezwa€S do siebie "te niewolnice i kaza€S przynie€R€Z potrawy i wino. Ucztowali i pili!raduj€c si€ i wesel€c, po czym#pan nape€Sni€S kielich, wzi€€S go do r€ki i skin€€S bia€Sej niewolnicy m€Twi€c: €XO ty, !kt€Tra masz lica jak ksi€€Vyc nanowiu, daj nam pos€Sysze€Z rozkoszne jakie€R s€Sowa. €YNiewolnica wzi€€Sa lutni€, !nastroi€Sa j€, wydoby€Sa z niej kilka ton€Tw, od kt€Trych ca€Se to miejsce zawirowa€So, a potem zanuci€Sa, przygrywaj€cna lutni, takie wiersze: Posta€Z mego najmilszego w oczach w ka€Vdej mam godzinie, Za€R we wszystkich cz€Sonkach moich jest ukryte jego imi€. Ca€Sa w serce si€ przemieniam, gdy zat€skni€ jeno za nim, w naszych czasach €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBМ€ cЄ?Нџ Ш c@ОЧl cj@П3г cЭ@Р) c0AС 3^ c“AТh=$іAA gdy si€ wpatruj€ w niego, ca€Sa staj€ si€ oczami. Gdy spytaj€, czy zapomn€ jego czu€Se mi€Sowanie, !To odrzekn€ im: €XTak nie jest iprzenigdy si€ nie stanie. €Y Zechciej odej€R€Z, ty, co ganisz, i przygany ju€V mi nie czy€U I nie staraj si€ umniejsza€Z tego, co ma€So€Rci przeczy. Rozradowa€S si€ pan niewolnic, $wychyli€S kielich i poda€S te€V im. Potem zn€Tw nape€Sni€S czar€, #wzi€€S j€ do r€ki i skin€€S na brunatn€ niewolnic€ m€Twi€c jej: €XO €Rwiat€So pochodni i wonny oddechu, daj nam pos€Sucha€Z twego pi€knego g€Sosu, kt€Try oczarowuje ka€Vdego, kto go s€Sucha. €Y !Dziewczyna wzi€€Sa wi€c lutni€!i zagra€Sa na niej kilka ton€Tw, tak €Ve rado€R€Z ogarn€€Sa wszystkich, kt€Trzy si€ znajdowali w tym miejscu, oczarowa€Sa serca swymi spojrzeniami i wypowiedzia€Sa takie wiersze: Na twarz twoj€! Ty jedynie masz nad sercem moim w€Sadz€.Mi€Sowania jedynego a€V do €Rmierci mej nie zdradz€. O ksi€€Vycu ja€Rniej€cy, co€R pi€kno€Rci€ jest otoczon, Wszystkie blaski i pi€kno€Rci pod sztandarem twoim krocz€.€\aden spo€Rr€Td urodziwych wdzi€kiem nie przewy€Vszy€Sby ci€. Na Allacha, Pan dwu €Rwiat€Tw obdarowa€S ci€ obficie! Pan niewolnic, uradowany "wielce, wychyli€S sw€Tj kielich i napoi€S dziewcz€ta, potem %zn€Tw nape€Sni€S czar€, wzi€€S j€ do r€ki i skin€€S na pulchn€ niewolnic€, ka€V€c jej !za€Rpiewa€Z na inn€ melodi€. A #ona wzi€€Sa lutni€ i zagra€Sa na niej rozpraszaj€c troski, po czym wypowiedzia€Sa takie wiersze: #Je€Rli€R szcz€€Rliw, ty, kt€Trego oto pragn€ nieustannie, B€d€ si€ radowa€Z, cho€Zby €Rwiat zapa€Sa€S gniewem na mnie. Gdy uka€Vesz mi swe lica urodziwe nieodmiennie, !C€T€V mi, cho€Zby si€ kr€Tlowie odwr€Tcili dzi€R ode mnie. Celem moim twoja mi€So€R€Z, tobie daj€ si€ w ofierze, Ty, z kt€Trego ca€Sej ziemi pi€kno sw€Tj pocz€tek bierze. I ta pie€R€U ucieszy€Sa pana, wzi€€S wi€c kielich i poda€S niewolnicom, potem nape€Sni€S go ponownie, wzi€€S do r€ki i "skin€€S na wysmuk€S€ niewolnic€m€Twi€c: €XO huryso raju, daj nam pos€Sysze€Z pi€kne twoje s€Sowa. €YNiewolnica wzi€€Sa "lutni€, nastroi€Sa j€, zagra€Sa kilka ton€Tw i za€Rpiewa€Sa te dwuwiersze: "Na Allacha! C€T€Ve€R, mi€Sy m€Tj, uczyni€S ze mn€? Porzuciwszy, da€Se€R jeno t€sknot€ daremn€. Gdyby s€dzia mi€So€R€Z moj€ os€dzi€Z by€S w stanie, Mnie by s€Suszno€R€Z przyzna€S, tobie zasi€ €[ pokajanie. "Uradowa€S si€ ich pan i wychyli€Skielich. Potem nape€Sni€S go, wzi€€S do r€ki i skin€€S na $niewolnic€ €V€T€St€ m€Twi€c: €XO "s€So€Uce dnia, daj nam us€Sysze€Z "mile brzmi€ce wiersze. €YWzi€€Sa wi€c lutni€, zagra€Sa na niej przepi€knie i wypowiedzia€Sa takie wiersze: Ukochany, gdy przed sob€ stan€€Z da mi, Swoich oczu wskro€R przeszywamnie mieczami. Umniejsz jego moc nade mn€, wielki Bo€Ve, Skoro z €Vyciem mym poczyna€Z chce najsro€Vej. !Wszak m€Twi€Sam: €XSerce! Do€R€Z ju€V mi€Sowania. €Y Ale ono si€ ku niemu tylko sk€Sania. %Mi€So€R€Z do€U przej€€Sa dusz€ m€ g€S€boko I zazdro€Rci mi go nawet czasu oko. Pan niewolnic uradowany napi€S!si€ i napoi€S dziewcz€ta. Potem"nape€Sni€S kielich, wzi€€S go do r€ki i skin€€S na czarn€ niewolnic€: €XO €Wrenico oka, daj nam us€Sysze€Z cho€Z dwa s€Sowa. €Y "Wtedy wzi€€Sa lutni€, nastroi€Sa#j€, szarpn€€Sa struny i zagra€Sa na nich na kilka r€T€Vnych sposob€Tw. Potem wr€Tci€Sa do sposobu pierwszego, zanuci€Sa melodi€ i za€Rpiewa€Sa takie wiersze: Oko moje, ty mi gorzkich €Sez swych nie szcz€d€W, "Gdy nami€tno€R€Z mnie str€ci€Sa w otch€Sa€U nieszcz€€R€Z. Wszystek gniew ukochanego kornie d€Wwigam, Cho€Z zawistny mi nie sk€pi swoich przygan I r€T€Vami lic najmilszych jest oburzon, !Chocia€V serce moje sk€Sania si€ ku r€T€Vom. Niegdy€R tam puchar€Tw si€ wznosi€So wiele Przy muzyce i przy lutni najweselej, On si€ zbli€Vy€S, ja ku niemu sz€Sam ochoczo, !Gwiazda szcz€€Rcia zaja€Rnia€Sa naszym oczom. Chcia€S roz€S€ki, cho€Z nie zawini€Sam w niczym. W czym€Ve wi€cej ni€V w rozstaniu jest goryczy? Oto ju€V zerwane r€T€Ve jego lica. Bo€Ve, jak€Ve r€T€Va jego lic zachwyca! Je€Rli wolno pada€Z przed kim€R na kolana Krom Allacha, przed nim bym ukl€k€Sa sama! Nast€pnie wszystkie niewolnice podnios€Sy si€, uca€Sowa€Sy ziemi€ przed swoim panem i rzek€Sy: €XRozs€d€W mi€dzy nami, o panie! €Y Spojrza€S wtedy ich pan na pi€kno€R€Z ich, urod€ i r€T€Vnorodno€R€Z barw i dzi€ki !z€So€Vy€S Allachowi Najwy€Vszemu, wys€Sawiaj€c go. Potem rzek€S: €XKa€Vda z was czyta€Sa Koran, umie rozmaite melodie, zna !histori€ staro€Vytnych i dzieje dawnych narod€Tw. Chcia€Sbym, aby ka€Vda wskaza€Sa r€k€ swoj€ przeciwniczk€, to jest bia€Sa brunatn€, pulchna #wysmuk€S€, a €V€T€Sta czarn€, by ka€Vda wychwala€Sa siebie, "gani€c przeciwniczk€. P€T€Wniej wyst€pi owa przeciwniczka i uczyni to samo wobec tamtej. Lecz dowody powinny by€Z przytaczane ze €_wi€tego Koranu, z historii i poezji, aby€Rmy mogli oceni€Z wasze wykszta€Scenie i pi€kno waszych s€S€Tw. €YOdpowiedzia€Symu: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszne. €YPotem podnios€Sa si€ pierwsza z nich, bia€Sa niewolnica, i wskazuj€c na czarn€, powiedzia€Sa: €XBiada ci, ty czarna! Powiadaj€, €Ve biel m€Twi€Sa: €]Ja jestem #€Rwiat€Sem ja€Rniej€cym, pe€Sni€ ksi€€Vyca, barwa moja jest jasna, moje czo€So jest €Wr€Td€Sem blasku. €^ A o pi€kno€Rci mojej tak rzek€S poeta: %Bia€Sa jest, o licach, kt€Tre l€Rni€ naj€Sadniej, Niby per€Sa utajona w morzu nadnie. $Kibi€Z jej jak €]alif €^ kszta€St€Twswych nie kryje, Usta jej do €]mim €^ podobne, do €]nun €^ brwi jej. €`uk jej brwi strza€Sami spojrze€U wok€T€S miota !I zadaje €Rmier€Z, gdy przyjdzie jej ochota. Gdy uka€Ve twarz i kibi€Z, lica g€Sadkie S€ bazyli€, mirtem, r€T€V€ i b€Sawatkiem. €_r€Td ogrod€Tw wiotka ga€S€€W wzrok zachwyci, Ale ile€V jest ogrod€Tw w twej kibici! Moja barwa jest jak #szcz€€Rliwy dzie€U, €Rwie€Vy kwiat!i ja€Rniej€ca gwiazda. I rzek€S kiedy€R Allach Najwy€Vszy w swojej €_wi€tej Ksi€dze do swego proroka Musy €[ pok€Tj mu: €]W€S€T€V r€k€ swoj€ w zanadrze, a wyjmiesz j€ bia€S€, nie uszkodzon€. €^ Powiedzia€S te€V Allach Najwy€Vszy: €]Ci za€R, kt€Trych twarze b€d€ bia€Se, zaznaj€ !mi€Sosierdzia Allacha i cieszy€Z "si€ b€d€ nim wiecznie. €YBarwa moja jest cudem, pi€kno€R€Z niezna r€Twnej, a urok m€Tj jest niesko€Uczony. Na takiej jak japi€kna jest ka€Vda szata i ku mnie sk€Saniaj€ si€ serca. Liczne zalety ma biel: wszak z nieba €Rnieg pada bia€Sy. Zapisano w ksi€gach, €Ve biel jest najpi€kniejszym kolorem. Muzu€Smanie szczyc€ si€ bia€Symi zawojami. Gdybym zacz€€Sa wymienia€Z wszystkie pochwa€Sy bia€So€Rci, d€Sugo trwa€Soby to wyliczanie. To bowiem, co jest kr€Ttkie, a wystarcza, lepsze jest od tego, co jest d€Sugie, a mami. Dlatego zaczn€ teraz gani€Z ciebie, ty czarna, o barwie nawozu, sadzo z ku€Wni, ty g€bo kruka roz€S€czaj€cego zakochanych. Tak oto rzek€S poeta chwal€c biel i gania€Z czer€U: Per€Sa dla swej bieli czystej r€Twnych w cenie nie ma, Gdy czarnego w€gla worek daj€ za dirhema. Wiedz, €Ve bia€Sym nic nie wzbrania przyst€pu do raju, Zasi€ czarne twarze jeno piek€So wype€Sniaj€. Podaj€ te€V w przekazywanychopowie€Rciach o najlepszych z ludzi, €Ve Nuh €[pok€Tj mu €[ zasn€€S pewnego dnia, a dwaj jego synowie Sem i Cham siedzieli u jego wezg€Sowia. Wtem powia€S wiatr, podni€Ts€S szat€ Nuha i obna€Vy€S go. Spojrza€S na niego Cham i #roze€Rmia€S si€, lecz nie zakry€S go. Wtedy wsta€S Sem i uczyni€S !to. Gdy ojciec ich obudzi€S si€ ze snu, na wie€R€Z o tym, jak post€pili jego synowie, wznosi€S mod€Sy za Sema i przekl€€S Chama. I sta€Sa si€ bia€Sa twarz Sema, a spo€Rr€Td jego dzieci wyszli prorocy, kalifowie prawowierni i kr€Tlowie. Twarz Chama natomiast sta€Sa si€ czarna, odszed€S wi€c, szukaj€c ucieczki w kraju Habasz i od niego pochodz€ Czarni. Wszyscy ludzie zgodni s€ co do znikomego rozumu Czarnych, a przys€Sowie m€Twi: €]Gdzie€V mo€Vna znale€W€Z rozumnego Czarnego? €^€Y Pan niewolnic rzek€S na to: €XSiadaj, wystarczy, nieledwie przebra€Sa€R miar€. €Y Potem !skin€€S na czarn€ niewolnic€, "kt€Tra wsta€Sa i wskazuj€c r€k€#na bia€S€, tak rzek€Sa: €XCzy nie wiesz, €Ve w Koranie, objawionym Prorokowi i Pos€Sannikowi Allacha, zapisanotakie s€Sowa Najwy€Vszego: €]Przysi€gam na noc przys€Saniaj€c€ wszystko i na !dzie€U ja€Rniej€cy blaskiem. €^ Gdyby noc nie by€Sa najwspanialsza, Allach nie zaklina€Sby si€ na ni€ i nie wymieni€Sby jej przed dniem. Zgodni s€ co do tego ludzie m€drzy, o bystrych umys€Sach. Czy nie wiesz, €Ve czer€U jest ozdob€ m€Sodo€Rci, a kiedy !nadchodzi siwizna, min€€Sy ju€V rozkosze i zbli€Va si€ czas €Rmierci? A gdyby czer€U nie by€Sa najwspanialsz€ rzecz€, nie umie€Rci€Sby jej Allach w g€S€bi serca i oka. C€T€V jest pi€kniejszego od s€S€Tw poety: Kocham smag€Sych, bowiem w nich si€ zawsze pali Blask m€Sodo€Rci, ciemne ziarno jest w ich twarzach. "Nie daruj€ bia€Sym nigdy, €Ve s€biali, Bowiem ca€Sun i siwizna mnie przera€Va. A oto s€Sowa innego: W moim sercu s€ nie biali, ale smagli, Ich uroda do mi€So€Rci serca nagli. "Smag€So€R€Z to jest barwa €Vycia, to ust szkar€Sat, !Za€R kolorem jest liszaj€Tw biel umar€Sa. I s€Sowa innego: Czarna jest, lecz jasne czyny jej jak s€So€Uce, Niby oczy €Rwiat€Sem swym promieniej€ce. Gdy szale€Ustwa mi€Sowania mnie ogarn€, Wiedzcie o tym, €Vem szalony jest przez czarn€. Barw€ moj€ €[ czer€U podobna nocnym mrokom, Dzi€ki kt€Trym ksi€€Vyc mo€Ve l€Rni€Z wysoko. Poza tym, czy€V mo€Ve by€Z pi€kniejsze spotkanie kochank€Tw ni€V w nocy? Niech€Ve wystarczy ci ta "zaleta i korzy€R€Z. C€T€V os€Soni kochank€Tw przed plotkarzami ioszczercami, tak jak czer€U ciemno€Rci? Wykrycia obawia€Z si€ musz€ tylko w €Rwietle !poranka. Ile€V zalet ma czer€U i #c€T€V jest pi€kniejszego od s€S€Twpoety: Gdy przychodz€, nocy czer€U m€Tj krok os€Sania, Gdy odchodz€, bia€So€R€Z zdradza mnie €Rwitania. A oto s€Sowa innego: Ile€V nocy ukochany sp€dzi€S razem ze mn€ Gdy nas mrok otacza€S zewsz€d, gdy w kr€g by€So ciemno! Gdy jutrzenka przysz€Sa, z l€kiem popatrzy€Sam na ni€ I ukochanemu rzek€Sam, €Ve magowie k€Sami€. I s€Sowa innego: Przyszed€S do mnie, os€Soniwszysi€ koszul€ mroku, By€S ostro€Vny, przel€kniony i przyspiesza€S kroku. Roz€Rcieli€Sam mu swe lica, st€skniona ogromnie, Aby st€pa€S po nich w drodze, co go wiod€Sa do mnie. Zal€Rni€S ksi€€Vyc i nieomal zdradzi€S nasz€ spraw€, Ostry by€S i w€ziute€Uki jak paznokcia skrawek. Potem by€So to, co by€So. Prawda jest ukryta. Dobrej my€Rli b€d€W i o nic wi€cej mnie nie pytaj. I s€Sowa innego: Tylko noc€ czas sposobny jestna schadzk€ wszelk€: S€So€Uce jest donosicielem, noc za€R str€czycielk€. I s€Sowa innego: Nie pokocham bia€Sosk€Trych, w kt€Trych ro€Rnie sad€So, Lecz szczup€Sego kocham tylko, co ma sk€Tr€ smag€S€. Jam r€czego dosiad€S €Wrebca, co jak wicher goni, Gdy tymczasem inni ci€€Vkich dosiadaj€ s€Soni. I s€Sowa innego: Kiedy noc€ wszystko w kr€g ucich€So, Przyszed€S do mnie w ciemno€Rciach kochanek. Przytuleni usn€li€Rmy rych€So !I rozdzieli€S nas zbyt wcze€Rnie ranek. Wi€c Allacha b€Sagam dzi€R w pokorze: €]Zn€Tw nas po€S€cz, gdy si€ stanie ciemno! €^ Noc nam przed€Su€V, o wszechmocny Bo€Ve, "By m€Tj mi€Sy d€Su€Vej le€Va€S ze mn€! Gdybym zacz€€Sa wspomina€Z wszystkie pochwa€Sy czerni, d€Sugo trwa€S oby wyliczanie, lecz to, co jest kr€Ttkie, a wystarcza, lepsze jest od tego, co jest d€Sugie, a mami. Co za€R do ciebie, ty bia€Sa, !kolor tw€Tj jest kolorem tr€du, a zbli€Venie z tob€ nieszcz€€Rciem. Zosta€So nam te€V przekazane w podaniach, €Ve grad i szron s€ w piekle, aby dr€czy€Z lud z€Sa. Zalet€ czerni jest i to jeszcze, €Ve z niej jest atrament, kt€Trym zosta€Sy zapisane s€Sowa Allacha. A gdyby nie czer€U pi€Vma i ambry, nie by€Soby wonno€Rci dla kr€Tl€Tw. Trudno wspomnie€Z, ile powod€Tw do dumy ma czer€U! A c€T€V jest pi€kniejszego nad s€Sowa poety: Czy€V nie widzisz, jak wysoka pi€Vma cena! W€Tr bia€Sego wapna daj€ za dirhema. Jak€Ve m€Sode oczy szpeci brzydkie bielmo. Tylko czarne oczy ra€V€ strza€S€ celn€! €Y W€Twczas rzek€S do niewolnicy jej pan: €XUsi€d€W, tyle wystarczy. €YUsiad€Sa wi€c, on za€R skin€€S na niewolnic€ pulchn€, ona za€R podnios€Sa si€, wskazuj€c r€k€ na wysmuk€S€, ods€Soni€Sa swoje !nogi i przeguby r€k, obna€Vy€Sa brzuch ukazuj€c jego fa€Sdy i "okr€g€Se wg€S€bienie p€pka, po czym za€So€Vy€Sa koszul€ tak cienk€, €Ve wida€Z by€So przez ni€ ca€Se jej cia€So, i powiedzia€Sa: !€XChwa€Sa Allachowi, kt€Try mnie stworzy€S, obdarzaj€c pi€kn€ postaci€, i upi€kszy€S pulchnymi kszta€Stami, czyni€cmnie podobn€ do grubego konara, i zwielokrotni€S m€ urod€ i wdzi€k. Dzi€ki Mu za to, czym mnie obdarzy€S, i za to, €Ve zaszczyci€S mnie wspominaj€c o mnie w swej Wspania€Sej Ksi€dze. Rzek€S w niej bowiem Najwy€Vszy: €]I poda€S t€Suste ciel€ €^. Uczyni€S mnie na podobie€Ustwo ogrodu pe€Snego brzoskwi€U i granat€Tw. !Mieszka€Ucy miast pragn€ je€R€Z t€Suste ptactwo, a nie lubi€ ptak€Tw chudych. I w og€Tle wszyscy potomkowie Adama #chc€ je€R€Z t€Suste mi€so. Ile€V $zalet ma t€Susto€R€Z! I jak pi€kniem€Twi o tym poeta: €\egnaj ukochan€ twoj€, karawana rusza. !Jak€Ve mo€Vna j€ po€Vegna€Z, gdyboleje dusza! Tak chodzi€Sa w mym s€siedztwie niezliczone razy, Jakby by€Sa t€Sust€ kurk€ bez wady i skazy. Nie widzia€Sam nikogo, kto by, przystan€wszy przed sklepem rze€Wnika, nie prosi€S go o t€Suste mi€so. A m€drcy powiadaj€: €]Rozkosz jest w trzech rzeczach: w jedzeniu mi€sa, uje€Vd€Vaniu mi€sa i w "€S€czeniu mi€sa z mi€sem. €^ A co do ciebie, ty chuda, to nogi masz jak wr€Tble lub pogrzebacz. Jeste€R drzewem dla krzy€Vowanego i cia€Sem paralityka. Nie ma w tobie niczego, co by rozweseli€So my€Rli, i tak m€Twi o tobie poeta: Strze€V mnie, Bo€Ve! Niechaj z €So€Va mojego umyka Kochanica chuda na kszta€St palmowego €Syka! Ka€Vdym cz€Sonkiem by mnie bod€Sa niby rogiem we €Rnie, Cia€So moje by os€Sab€So obudzone wcze€Rnie. €Y #Jej pan rozkaza€S: €XUsi€d€W, tylewystarczy. €YSiad€Sa, a on skin€€S na szczup€S€. Ta podnios€Sa si€ jak ga€S€zka banu, jak trzcina indyjska lub "€Sody€Vka bazylii i powiedzia€Sa: !€XChwa€Sa Allachowi, kt€Try mnie stworzy€S, obdarzaj€c pi€kno€Rci€, i uczyni€S upragnionym celem ka€Vdego wi€€W mi€Sosn€ ze mn€. Upodobni€S mnie do ga€S€zki, do#kt€Trej sk€Saniaj€ si€ serca. Gdywstaj€, wstaj€ lekko, gdy siadam, siadam wdzi€cznie. Jestem p€Socha w €Vartach, weso€Sa w zabawie. Nie widzia€Sam nikogo, kto opisuj€c swoj€ ukochan€, m€Twi€Sby: €]Moja ukochana jestci€€Vka jak s€So€U €^, lub €]podobna rozleg€Sej, wysokiej g€Trze €^, lecz powie on: €]Mojaukochana ma wiotk€ kibi€Z i gibk€ posta€Z. €^ Wystarczy mi kruszyna po€Vywienia, napoi mnie odrobina wody. Moje igraszki s€ lekkie, €Varty dowcipne. Jestem €Vwawsza od wr€Tbla, l€Vejsza w ruchach od szpaka. Zbli€Venie ze mn€ jest marzeniem pragn€cego i rozkosz€ prosz€cego. Z !wiotk€ m€ postaci€ i pi€knym u€Rmiechem jestem jak ga€S€zkabanu, trzcina indyjska lub €Sody€Vka bazylii. Nie ma nikogo r€Twnego mi urod€, jak rzek€S o tym kto€R: Jam tw€ kibi€Z por€Twna€S do trzciny. Ty€R jest w€Sa€Rnie losem mym jedynym. "Mi€Suj€cy, jam za tob€ biega€S, W trwodze, by ci kto€R nie przyda€S szpiega. Za takimi jak ja szalej€ kochankowie i trac€ rozum "t€skni€cy. Je€Rli przytuli mnie !ukochany, tul€ si€ do niego, a $je€Rli pragnie, bym sk€Soni€Sa si€ ku niemu, sk€Saniam si€ ku niemu, nie za€R w przeciwn€ #stron€! A ty masz t€Suste cia€So. To, co jesz, jest straw€ "s€Sonia, nie nasyci ci€ du€Vo ni !ma€So! A przy zbli€Veniu z tob€ nie wypocznie kochanek i nie znajdzie drogi do zaspokojeniapragnie€U. Wielko€R€Z twego brzucha nie pozwoli mu na wi€€W mi€Sosn€, a grubo€R€Z h czasach €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПУ€™ c BФ 7 clBХPэ cЯBЦ= n$2CЧЋ#E ^€VCШ№-C c€ДCЩ39U6D twoich ud nie dopu€Rci, by ci€ !posiad€S. C€T€V jest pi€knego w "twojej oty€So€Rci i c€T€V mi€Sego czy wspania€Sego w twym prostactwie? T€Suste mi€so !nadaje si€ jedynie na rze€W, niema w nim nic godnego #pochwa€Sy. Je€Rli kto€R za€Vartuje !z ciebie, z€So€Rcisz si€, a gdy igra z tob€, jeste€R smutna. Gdy chcesz si€ przypodoba€Z, chrapiesz, id€c sapiesz, jedz€c nie bywasz syta. Jeste€R ci€€Vsza ni€V g€Try, a brzydsza od nieszcz€€Rcia i zgryzoty. Nie ma w tobie €Vywotno€Rci ani b€Sogos€Sawie€Ustwa. Nie znasz innego zaj€cia pr€Tcz jedzenia i spania. Kiedy siusiasz €[ !pryskasz, gdy si€ wypr€T€Vniasz €[st€kasz, jakby€R by€Sa buk€Sakiem nad€tym lub s€Soniempotwornym. Kiedy idziesz na stron€, chcesz mie€Z przy sobiekogo€R, kto by ci€ obmy€S i wyskuba€S w€Sosy, a to jest szczytem lenistwa i przyk€Sadem pr€T€Vniactwa. Kr€Ttko m€Twi€c, nie ma w tobieniczego godnego pochwa€Sy, a poeta tak rzek€S o podobnej tobie: Ci€€Vka jak p€cherz rozd€ty moczem, Ka€Vde jej biodro jest g€Trskim zboczem. Gdy na Zachodzie idzie przed siebie, Na Wschodzie g€Sos jej krok€Tw €Somocze! €Y !Rzek€S jej pan: €XUsi€d€W, tyle wystarczy. €Y Siad€Sa, a on #skin€€S na €V€T€St€ niewolnic€, "kt€Tra wsta€Sa, s€Sawi€Sa Allacha Najwy€Vszego, dzi€ki Mu "z€So€Vy€Sa i wznosi€Sa do niebios mod€Sy za najlepsze spo€Rr€Td Jego stworze€U. Potem wskaza€Sa r€k€ na brunatn€ niewolnic€ i powiedzia€Sa: €XWspomniano o mnie w Koranie, a Mi€Sosierny opisa€S %m€Tj kolor i wyr€T€Vni€S go spo€Rr€Tdinnych kolor€Tw, m€Twi€c w #swojej Jasnej Ksi€dze: €]€\€T€Sta o jasnym odcieniu, kt€Tra wzbudza rado€R€Z u patrz€cych.€^ Moja barwa jest cudowna, pi€kno€R€Z si€ga szczytu, a uroda bezkresna, gdy€V kolor m€Tj posiadaj€: denar, gwiazdy,"ksi€€Vyc i jab€Ska. Posta€Z moja jest postaci€ wszystkich pi€kno€Rci, a kolor szafranu prze€Rciga wszystkie inne barwy. Moja posta€Z jest niezwyk€Sa, a barwa cudowna. Mam g€Sadkie cia€So i wysok€ cen€, zawieram w sobie ca€S€ istot€ pi€kna. Kolor m€Tj posiada na tym €Rwiecie !warto€R€Z czystego z€Sota. Ile€V mam zalet! A o takiej jak ja rzek€S poeta: "€\€T€Stej barwy jest jak s€So€Uce promienne bez miary, ja€Rniej€ca blaskiem swoim jak z€Sote denary. Nawet szafran nie wyrazi, jak pi€kne ma lica. O, nie! Ona jest pi€kniejsza stokro€Z od ksi€€Vyca! A teraz zaczn€ gani€Z ciebie, ty brunatna, o barwie bawo€Su! Na tw€Tj widok wzdragaj€ si€ dusze. Je€Rli jaka€R rzecz posiada tw€Tj kolor, jest ona pogardzana, a je€Rli ma go jedzenie, jest ono zatrute. W twojej barwie jest !obrzydliwo€R€Z br€zowych ps€Tw. Br€z jest kolorem zak€Sopotania i oznacza smutek. Nigdy nie s€Sysza€Sam o brunatnym z€Socie, perle lub drogocennych klejnotach. Gdy odchodzisz za potrzeb€, zmieniasz swoj€ barw€, a wr€Tciwszy, stajesz si€ jeszczebrzydsza ni€V poprzednio. Nie jeste€R ani czarna, tak by ci€ "mo€Vna by€So pozna€Z, ani bia€Sa, by o tobie pisano. Nie ma w !tobie €Vadnej zalety, jak rzek€S o tym poeta: !Kolor py€Su jest jej barw€, a to barwa ziemi, Niby kurz, co bruka stopy przechodz€cych ludzi. !Ile razy spojrz€ na ni€, smutek mnie oniemi, Urastaj€ moje troski i rozpaczsi€ budzi. €Y !Rzek€S jej pan: €XUsi€d€W, tyle !wystarczy. €Y Siad€Sa, a on da€S znak brunatnej, kt€Tra posiada€Sa urod€ i wdzi€k. Wysokiego wzrostu, kszta€Stna, promienna i bez skazy. Mia€Sa g€Sadkie cia€So i czarne jak w€giel w€Sosy, wysmuk€S€ posta€Z, r€T€Vowe i kr€g€Se policzki, podczernione oczy, przyjemn€ twarz, by€Sa wymowna, o smuk€Sej kibici i "ci€€Vkich biodrach. Powiedzia€Sa: €XDzi€ki Allachowi, kt€Try nie stworzy€S mnie grub€ i godn€ przygany, ani chud€ i such€, %ani bia€S€ jak tr€d, ani €V€T€St€ jak cierpi€cy na kolk€, ani czarn€ jak sadza, lecz da€S mi barw€ ulubion€ przez tych, kt€Trzy posiadaj€ rozum. Wszyscy poeci chwal€ smag€Sych wszelkimi j€zykami i przek€Sadaj€ ich barw€ nad inne kolory. Brunatna barwa mawychwalane zalety, a jak€Ve trafnie kto€R rzek€S: Wielkie w €Rniadych s€ zalety, gdyby€R by€S to poj€€S, Nie patrzy€Soby twe oko gdzie indziej, lecz na nich. Oczu wdzi€kiem, g€Sadk€ mow€, wytworno€Rci€ swoj€ Nauczy€Syby Haruta para€Z si€ czarami. A oto s€Sowa innego: Kto przywiedzie mi smag€Sego, co go ujrze€Z musz€, Kt€Try w€S€Tczni samharyjskiej smuk€So€R€Z ma wynios€S€. Kt€Try senne ma powieki, jedwabisty puszek? W sercu, kt€Tre go mi€Suje, w€Sasne ma domostwo. I s€Sowa innego: Smag€Se znami€ jego twarzy jak€Ve mnie zachwyca! "Niechaj wszelka bia€So€R€Z b€dziezaszczytem ksi€€Vyca. Gdyby m€Sodzian zamiast !smag€Sej nosi€S plamk€ bia€S€, Jego pi€kno najstraszliwsz€ ha€Ub€ by si€ sta€So. Ja nie winem si€ upijam, to k€dziory swymi On upoi€S mnie, tak bowiem ze wszystkimi czyni. Tak zazdroszcz€ sobie wzajemkrasy jego cia€Sa, €\e by€Z puszkiem jego lica ka€Vda z nich by chcia€Sa. I s€Sowa innego: Czemu puszek jego lica tak spodoba€S mi si€, Gdy pojawi€S si€ na smag€Sym, jak na ciemnej spisie? Wszak€Ve szczytem pi€knych zalet, najwznio€Rlejszych marze€U Dla poet€Tw bywa mr€Twka gdzie€R na nenufarze. I ogromnym si€ rozpala dusza mi€Sowaniem, Gdy nad czarnym okiem ujrzy malusie€Ukie znami€, Gdy mi powie kto€R: €]Wyt€Sumacz ciemn€ mow€ twoj€! €^ Uwolnijcie mnie od g€Supca, kt€Try nic nie poj€€S! Posta€Z moja jest pi€kna, a kibi€Z gi€tka. Mojego koloru pragn€ kr€Tlowie i kocha go ka€Vdy, bogacz i w€S€Tcz€ga. Jestem powabna, zgrabna, €Sadna i wdzi€czna, mam "g€Sadkie cia€So, a cen€ osi€gam wysok€. Posiadam pe€Sni€ urody, wykszta€Scenia i pi€knejwymowy. Mam pi€kny wygl€d, wymowny j€zyk, m€Tj dowcip !jest lekki, a €Varty wdzi€czne. A ty podobna jeste€R do muluchiji przy Bal-al-Luk, $€V€T€Stej i w€S€Tknistej. Biada ci, ty garnku rze€Wnika, rdzo na miedzi, podobna wygl€dem sowie, a smakiem owocom drzewa Zakkum. Serce si€ €Rciska temu, kto €Rpi z tob€, jest on jak gdyby pogrzebany w mogile. Nie ma w tobie €Vadnych pi€knych zalet. A o podobnej tobie rzek€S poeta: Cho€Z nie jest chora wcale, €V€T€Sknie coraz bardziej, "A€V serce mi si€ €Rciska od tego €V€T€Sknienia. Nie zazna dusza szcz€€Rcia? Maj€c j€ w pogardzie, #Ca€Sowa€Z b€d€ €V€T€St€ na znak poni€Venia. €Y !Kiedy sko€Uczy€Sa m€Twi€Z wiersz,!rzek€S jej pan: €XUsi€d€W, tyle wystarczy. €YNast€pnie pogodzi€S je wszystkie mi€dzy sob€, przybra€S je we wspania€Se szaty i obdarzy€S drogocennymi kamieniami ze !wszystkich l€d€Tw i m€Trz. A nie!widzia€Sem, o Ksi€€V€ Wiernych,nigdy w €Vadnym miejscu nic pi€kniejszego od tych €Rlicznych niewolnic. Skoro al-Mamun us€Sysza€S t€ opowie€R€Z od Muhammada $al-Basri, zbli€Vy€S si€ do niego i zawo€Sa€S: €XO Muhammadzie, czy znasz miejsce, w kt€Trym przebywaj€ te niewolnice i ich pan? I czy mo€Vesz kupi€Z je dlanas od ich pana? €Y Odrzek€S Muhammad: €XO Ksi€€V€ Wiernych, dosz€So do mnie, €Ve !pan ich kocha je i nie zni€Ts€Sby!roz€S€ki z nimi. €YRzek€S na to al-Mamun: €XWe€W ze sob€ dla ich pana po dziesi€€Z tysi€cy !denar€Tw za ka€Vd€ niewolnic€, razem sze€R€Zdziesi€t tysi€cy denar€Tw, id€W z tym do jego domu i kup od niego te dziewcz€ta. €YWzi€€S wi€c Muhammad al-Basri od kalifa t€ sum€ i odszed€S. Przybywszydo w€Sa€Rciciela owych niewolnic, oznajmi€S mu, €Ve Ksi€€V€ Wiernych chce kupi€Z od niego niewolnice za tak€ a #tak€ cen€, a €Tw zgodzi€S si€ jesprzeda€Z, by spe€Sni€Z wol€ !Ksi€cia Wiernych, i odes€Sa€S muje. !Kiedy niewolnice znalaz€Sy si€ ukalifa, €Tw przygotowa€S dla nich przyjemn€ komnat€ i zasiad€S w niej razem z nimi. One podawa€Sy mu napoje, on za€R podziwia€S ich urod€ i #wdzi€k, r€T€Vnorodno€R€Z kolor€Tw !i pi€kno ich s€S€Tw. Trwa€So to jaki€R czas, lecz potem ich pierwszy pan, kt€Try je sprzeda€S, nie m€Tg€S znie€R€Z &roz€S€ki i wys€Sa€S list do Ksi€cia Wiernych al-Mamuna i wy€Vala€S !mu si€ na udr€k€ t€sknoty za niewolnicami. List ten zawiera€Stakie wiersze: Wdzi€cznych dziewcz€t zachwyci€So mnie sze€Rcioro. Niechaj moje pozdrowienie w zamian bior€. W nich jest s€Such m€Tj, wzrok m€Tj, ca€Se €Vycie moje, !One s€ mi szcz€€Rciem, jad€Sem i napojem. Pi€kno ich niepok€Tj w sercu moim czyni, Dobrodziejstwo snu odesz€So w €Rlad za nimi. Jak€Ve d€Sugo mi t€sknota serce gniecie! !Obym nigdy nie by€S zrodzi€S si€ na €Rwiecie! Z oczu, kt€Tre spod ich powiek spogl€da€Sy, Ugodzi€Sy mnie jak z €Suk€Tw celne strza€Sy. Kiedy pismo to dotar€So do r€k kalifa al-Mamuna, przystroi€S niewolnice w uroczyste szaty, "obdarzy€S je sze€R€Zdziesi€cioma tysi€cami denar€Tw i odes€Sa€S do ich pana. Wr€Tci€Sy wi€c do niego, a on uradowa€S si€ nimi ogromnie, wi€cej ni€V bogactwem, kt€Tre uzyska€S. Pozosta€S z nimi, p€dz€c najs€Sodsze i najszcz€€Rliwsze !€Vycie, a€V wreszcie przysz€Sa donich ta, kt€Tra przerywa rozkosze i rozdziela zwi€zki. !A po€Rr€Td innych opowie€Rci jest jeszcze: Opowiadanie o biedaku i jego szlachetnym przyjacielu Opowiadaj€, €Ve pewien cz€Sowiek by€S niegdy€R w€Sa€Rcicielem wielkiego maj€tku, ale straci€S go i pozosta€S bez niczego. W€Twczas poradzi€Sa mu €Vona, aby poprosi€S kt€Trego€R ze swoich przyjaci€T€S o co€R, co wspomog€Soby ich w niedoli. Uda€S si€ tedy do jednego ze !swych przyjaci€T€S i opowiedzia€Smu o swoich k€Sopotach, a ten !po€Vyczy€S mu pi€€Zset denar€Tw,aby m€Tg€S rozpocz€€Z handel przy ich pomocy. A cz€Sowiek €Tw by€S dawniej z€Sotnikiem. Gdy wi€c wzi€€S od swego "przyjaciela pieni€dze, uda€S si€!na bazar z€Sotnik€Tw i otworzy€S tam sklep, aby prowadzi€Z w nim kupno i sprzeda€V. Kiedy !zasiad€S w sklepie, przyby€So do niego trzech ludzi i pytali o jego ojca. I powiadomi€S ich o #jego €Rmierci. A oni pytali dalej: €XCzy pozostawi€S jakie potomstwo? €Y Odrzek€S: €XZostawi€S tego oto waszego #s€Sug€, kt€Try stoi przed wami. €Y Spytali: €XA kto wie o tym, €Ve jeste€R jego synem? €YOdrzek€S: €XLudzie na bazarze. €Y Rzekli: €XPrzywo€Saj ich, aby po€Rwiadczyli, €Ve jeste€R jego "synem. €YPrzywo€Sa€S wi€c ludzi, kt€Trzy to po€Rwiadczyli. W€Twczas owi trzej m€€Vczy€Wni przynie€Rli sakw€, w kt€Trej by€So trzydzie€Rci tysi€cy denar€Tw, a tak€Ve klejnoty i cenne metale. I rzekli: €XPrzechowywali€Rmy to dla twego ojca. €Y I odeszli. Potem przysz€Sa do niego pewna kobieta i chcia€Sa kupi€Z !spo€Rr€Td tych klejnot€Tw jaki€R przedmiot, kt€Trego warto€R€Z wynosi€Sa pi€€Zset denar€Tw. Kobieta jednak dawa€Sa z€Sotnikowi za to trzy tysi€ce denar€Tw, a on sprzeda€S jej €Twprzedmiot za t€ cen€. Potem powsta€S, wzi€€S pi€€Zset !denar€Tw, kt€Tre po€Vyczy€S by€S od swego przyjaciela, zani€Ts€S #mu je i rzek€S: €XWe€W te pi€€Zset denar€Tw, kt€Tre po€Vyczy€Sem odciebie, bo obdarowa€S mnie "Allach i ul€Vy€S mojej doli. €Y I rzek€S mu przyjaciel: €XPodarowa€Sem ci je i zrzek€Sem si€ ich wobec Allacha. Zabierz #je wi€c i we€W tak€Ve t€ kartk€, ale nie czytaj jej, a€V dopiero gdy b€dziesz w domu i post€p wedle tego, co na niej jest "napisane. €YWzi€€S tedy z€Sotnik pieni€dze i kartk€ i poszed€S do swego domu. A gdy roz€So€Vy€Spapier, znalaz€S na nim wypisane te oto wiersze: Ze mn€ byli spokrewnieni ci, co w domu twym bywali: #By€S to ojciec m€Tj i stryj m€Tj, iwuj Salih ibn Ali. To, co€R sprzeda€S, moja matka zakupi€Sa potajemnie, Za€R pieni€dze i klejnoty przynoszono ci ode mnie. Nie pragn€€Sem ciebie przez to ni poni€Vy€Z, ni omami€Z, Jeno ci€ pragn€€Sem ustrzec przed wszelkimi nieszcz€€Rciami. A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€,jest jeszcze: Opowiadanie o Wardanie-rze€Wniku M€Twi€, €Ve w Kairze €Vy€S w czasach al-Hakima bi-Amrillacha pewien cz€Sowiek imieniem Wardan, kt€Try by€S !rze€Wnikiem i sprzedawa€S mi€so baranie. Ka€Vdego dnia przychodzi€Sa do niego pewna kobieta z denarem, kt€Trego waga zbli€Vona by€Sa do wagi !dw€Tch i p€T€S denara egipskiego,$i m€Twi€Sa mu: €XDaj mi jagni€. €Y A przyprowadza€Sa ona ze sob€zawsze tragarza z koszem. Rze€Wnik bra€S od niej denara i !dawa€S jej jagni€, kt€Tre potem ni€Ts€S €Tw tragarz, a ona odchodzi€Sa z nim razem do swego mieszkania. Na drugi dzie€U przychodzi€Sa znowu i rze€Wnik €Tw otrzymywa€S od niejcodziennie denara. Tak !post€powa€Sa przez d€Sugi czas. Pewnego dnia Wardan-rze€Wnik rozmy€Rla€S o tej kobiecie i rzek€S sobie w duchu: €XTa kobieta codziennie kupuje odemnie mi€so za denara i dziwne, €Ve nigdy jeszcze nie !pomyli€Sa si€, by kupi€Z u mnie za dirhemy. €Y Kiedy€R wi€c zapyta€S tragarza pod nieobecno€R€Z kobiety: €XDok€d odchodzisz codziennie!z t€ kobiet€? €YI odrzek€S mu: €XZadziwia mnie bardzo ta niewiasta, ka€Vdego bowiem dnia ka€Ve mi zabiera€Z od ciebie jagni€, ponadto kupuje inne rzeczy potrzebne do jedzenia, kupuje owoce, €Rwiece i sma€Vone w cukrze migda€Sy za drugiego denara, od pewnego chrze€Rcijanina bierze dwie flasze wina i daje !mu denara, i ka€Ve mi nie€R€Z to wszystko, a ja id€ z ni€ do Ogrod€Tw Wezyra. Tam zawi€zuje mi oczy, tak €Ve odt€d nie widz€ na ziemi miejsca, w kt€Trym postawi€ stop€, bierze mnie za r€k€ i tak mnie prowadz€c, idzie w niewiadomym kierunku. Potem !m€Twi: €]Po€S€T€V to tu. €^ A ma ona u siebie drugi kosz, daje mi wi€c ten pusty. P€T€Wniej bierze mnie za r€k€ i prowadziz powrotem do miejsca, gdzie przedtem zawi€za€Sa mi oczy, zdejmuje z mych oczu przepask€ i daje mi dziesi€€Z dirhem€Tw. €YI powiedzia€S rze€Wnik: €XB€Tg z ni€ €Y, ale my€Rla€S coraz wi€cej o tej sprawie, coraz bardziej si€ "dziwi€S i sp€dzi€S noc w wielkim "niepokoju. I opowiada€S p€T€Wniej sam Wardan-rze€Wnik: Skoro nasta€S dzie€U, przysz€Sa do mnie jak zwykle, da€Sa mi denara, wzi€€Sa jagni€ i w€So€Vywszy je tragarzowi do kosza, odesz€Sa. Ja za€R powierzy€Sem piecz€ nad sklepem pewnemu m€Sodemu cz€Sowiekowi i post€powa€Sem "za ni€ w takiej odleg€So€Rci, by "mnie nie widzia€Sa, i €Rledzi€Sem j€ bez przerwy, a€V opu€Rci€Sa mury Kairu i pod€€Vy€Sa do Ogrod€Tw Wezyra, a ja tu€V za !ni€. Potem ukry€Sem si€, a ona zawi€za€Sa tragarzowi oczy, poczym zn€Tw post€powa€Sem za ni€ z miejsca na miejsce, a€V wesz€Sa pomi€dzy pag€Trki. Gdy przyby€Sa do miejsca, w kt€Trym#by€S wielki kamie€U, zdj€€Sa kosz z plec€Tw tragarza. Poczeka€Semw€Twczas, a€V wr€Tci€Sa, a odprowadziwszy tragarza i wyj€wszy wszystko, co by€So w koszu, oddali€Sa si€ na chwil€. Wtedy podszed€Sem do owego kamienia, odsun€€Sem go, wszed€Sem i znalaz€Sem za nim opuszczane drzwi z miedzi, kt€Tre by€Sy otwarte, i zobaczy€Sem stopnie prowadz€ce w d€T€S. Schodzi€Sem z wolna tymi schodami, a€V dotar€Sem do d€Sugiego korytarza, jasno o€Rwietlonego, i szed€Sem nim, !a€V zobaczy€Sem co€R na kszta€St drzwi komnaty. Uchyliwszy drzwi, zobaczy€Sem nisz€ ze schodami wiod€cymi do drzwi komnaty. Wspi€€Sem si€ wi€c po nich i zobaczy€Sem inn€ ma€S€ nisz€, a w niej okno wychodz€ce na komnat€. Zajrza€Sem do komnaty i !zobaczy€Sem t€ kobiet€, kt€Tra !wzi€€Sa ju€V jagni€ i oddawszy najlepsze cz€€Rci z mi€sa, przygotowywa€Sa je w garnku. Reszt€ za€R rzuci€Sa wielkiemu nied€Wwiedziowi o pot€€Vnym cielsku, a on zjad€S wszystko, podczas gdy ona gotowa€Sa. Skoro ju€V przyrz€dzi€Sa sobie mi€so i najad€Sa si€ do syta, wy€So€Vy€Sa owoce, i sma€Vone w cukrze migda€Sy, po czym !wyj€€Sa wino i zacz€€Sa pi€Z z kielicha sama, i poi€Sa nied€Wwiedzia ze z€Sotego kubkatak d€Sugo, a€V wino ich "oszo€Somi€So. W€Twczas zdj€€Sa z #siebie szaty i po€So€Vy€Sa si€, a #nied€Wwied€W za€R podszed€S i leg€Sna niej, a ona da€Sa mu to, co c€Try cz€Sowiecze maj€ najpi€kniejszego. Gdy za€R #nied€Wwied€W sko€Uczy€S, usiad€S i odpoczywa€S, po czym zn€Tw podszed€S, leg€S na niej i za€Vywa€S z ni€ rozkoszy, a gdy"sko€Uczy€S, usiad€S i odpoczywa€S."I czyni€S tak dziesi€€Z razy, po czym oboje stracili "przytomno€R€Z i le€Veli bez ruchu.A ja powiedzia€Sem do siebie: €XOto jest czas, by wykorzysta€Z nadarzaj€c€ si€ sposobno€R€Z €Y, i wszed€Sem. A mia€Sem ze sob€ n€T€V do oddzielania mi€sa od ko€Rci. R€Z h czasach €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПЪp† cMDЫі €2АDЬv{ c€тDЭёд cEEЮХ(L cЈEЯ4g ` FGdy wi€c sta€Sem tak przed nimi, a oni le€Veli bez ruchu, gdy€V zmog€So ich zm€czenie, wbi€Sem n€T€V w gard€So nied€Wwiedzia i ci€€Sem, a€V oddzieli€Sem mu g€Sow€ od tu€Sowia. Nied€Wwied€W wyda€S przy tym pot€€Vny ryk, podobny do grzmotu, a wtedy obudzi€Sa si€ przera€Vona kobieta. Skoro zobaczy€Sa, €Ve "nied€Wwied€W le€Vy zar€Vni€ty, a ja stoj€ przy nim z no€Vem w r€ce, krzykn€€Sa g€Sosem tak wielkim, €Ve pomy€Rla€Sem, i€V wyda€Sa ostatnie tchnienie. I rzek€Sa do mnie: €XWardanie, czy to jest zap€Sata za moj€ dobro€Z? €Y Odrzek€Sem jej: €XO ty, kt€Tra sobie samej jeste€R wrogiem, czy€V za ma€So jest #m€€Vczyzn, €Ve dopu€Rci€Sa€R si€ czynu tak haniebnego? €Y A ona schyli€Sa g€Sow€ ku ziemi, nie daj€c odpowiedzi, i patrzy€Sa na nied€Wwiedzia, "kt€Try le€Va€S z odci€tym €Sbem. Potem spyta€Sa: €XO Wardanie, co jest milsze dla. ciebie? Czy wolisz wys€Sucha€Z mego opowiadania i zyska€Z w ten spos€Tb ocalenie, i €Vy€Z w bogactwie przez reszt€ twoichdni, czy te€V sprzeciwisz mi si€, a to b€dzie przyczyn€ twej zguby? €Y Odrzek€Sem: €XWys€Sucham twoich s€S€Tw, !powiedz mi wi€c, co chcia€Sa€R. €Y Wtedy rzek€Sa: €XZabij mnie, !tak jak zabi€Se€R nied€Wwiedzia, we€W z tego skarbu tyle, ile potrzebujesz, i odejd€W swoj€ drog€. €YRzek€Sem jej: €XJa jestem lepszy od tego nied€Wwiedzia. Nawr€T€Z si€ na Allacha Najwy€Vszego, i €Va€Suj za grzechy, a ja po€Rlubi€ ci€ i sp€dzimy reszt€ naszego €Vywota w tym skarbcu. %€YPowiedzia€Sa: €XPorzu€Z t€ my€Rl. !Jak€Ve ja mog€ €Vy€Z bez niego? Na Allacha, je€Rli mnie nie zabijesz, przerw€ niezawodnie twoje €Vycie! Nie sprzeciwiaj misi€ wi€c, bo zginiesz, a to jest moje nieodwo€Salne postanowienie. €YRzek€Sem: €XJa zabij€ ci€, Allach za€R ci€ przeklnie. €Y Po czym chwyci€Sem j€ za w€Sosy i zabi€Sem j€, i zosta€Sa wtr€cona do piek€Sa, na !pot€pienie Allacha, anio€S€Tw i wszystkich ludzi. A potem rozejrza€Sem si€ w tympomieszczeniu i znalaz€Sem w nim tyle z€Sota, pier€Rcieni i pere€S, €Ve nie by€Sby w stanie zgromadzi€Z ich €Vaden kr€Tl. Wzi€€Sem wi€c kosz tragarza i !nape€Sni€Sem go ilo€Rci€, jak€ by€Sem w stanie unie€R€Z. Nast€pnie okry€Sem kosz jedn€ z szat, kt€Tre mia€Sem na sobie,podnios€Sem go i wyszed€Sem z kryj€Twki. Szed€Sem tak bez ustanku, a€V dotar€Sem do bram Kairu, gdy oto zbli€Vy€So si€ dziesi€ciu ludzi ze €Rwity al-Hakima bi- Amrillacha, a z nimi sam al-Hakim, kt€Try rzek€Sdo mnie: €XEj, Wardanie! €Y #Odpar€Sem: €XDo us€Sug, kr€Tlu! €Y $Spyta€S: €XCzy zabi€Se€R kobiet€ i nied€Wwiedzia? €Y Odrzek€Sem: €XTak. €Y Powiedzia€S: !€XZdejmij kosz z g€Sowy i b€d€W dobrej my€Rli, gdy€V wszystko, !co niesiesz, nale€Vy do ciebie i nikt nie odm€Twi ci do tego prawa. €Y W€Twczas po€So€Vy€Sem przed nimkosz, a on odkry€S go i obejrzawszy jego zawarto€R€Z, rzek€S: €XOpowiedz o tych dwojgu, chocia€V ja o wszystkim wiem, tak jakbym by€S z wami. €Y I opowiedzia€Sem mu o wszystkim, co si€ wydarzy€So, "a on rzek€S: €XPrawd€ rzek€Se€R. €YPotem doda€S: €XWsta€U, Wardanie, i zaprowad€W nas do "skarbca. €YI uda€Sem si€ z nimi, a gdy kalif zobaczy€S, €Ve drzwiopuszczane s€ zamkni€te, !rzek€S: €XPodnie€R je, Wardanie, nikt bowiem nie ma mocy otworzenia tego skarbca poza !tob€, gdy€V jest on zakl€ty na twoje imi€ i twoj€ osob€. €YOdrzek€Sem: €XNa Allacha, nie mog€ go otworzy€Z. €YWtedy !powiedzia€S: €XPodejd€W i zaufaj b€Sogos€Sawie€Ustwu Allacha. €YPodszed€Sem wi€c i wyrzek€Semi mi€ Allacha Najwy€Vszego, i !wyci€gn€€Sem r€k€ ku drzwiom,a one unios€Sy si€, jak gdyby to by€Sa najl€Vejsza spo€Rr€Td istniej€cych rzeczy. Wtedy rzek€S al-Hakim: €XZejd€W i wynie€R wszystko, co jest w tym skarbcu. Nikt poza tob€ nie mo€Ve tam "p€Tj€R€Z, od kiedy nied€Wwied€W i ta kobieta zostali zabici twoimi r€kami. Wszystko to by€So u mnie zapisane i oczekiwa€Sem tego wydarzenia, a€V si€ wreszcie zi€Rci€So. €Y I m€Twi€S dalej Wardan: Zszed€Sem i wynios€Sem wszystko, co by€So w skarbcu. Potem al-Hakim kaza€S przyprowadzi€Z mu€Sy i objuczy€Z!je, mnie za€R zostawi€S m€Tj koszwraz z tym, co w nim by€So. I "wzi€€Sem kosz, i uda€Sem si€ do mego domu, po czym otworzy€Sem sobie nowy sklep na bazarze. A bazar ten istnieje do tej pory i znany jest jako Bazar Wardana. !A po€Rr€Td innych opowie€Rci jest jeszcze: Opowie€R€Z o hebanowym koniu Opowiadaj€, €Ve w dawnych #czasach €Vy€S kr€Tl pot€€Vny i panwielmo€Vny, kt€Try mia€S trzy c€Trki, podobne b€Syszcz€cym #ksi€€Vycom w pe€Sni, i mia€S te€V syna, o kt€Trym m€Twiono, €Ve jest podobny ksi€€Vycowi w dniu czternastym. I oto pewnego dnia, podczas gdy kr€Tl siedzia€S na tronie swego kr€Tlestwa, wesz€So do niego trzech m€drc€Tw. Jeden z nich mia€S z€Sotego pawia, drugi "spi€Vow€ tr€b€, a trzeci konia z ko€Rci s€Soniowej i hebanu. I "spyta€S ich kr€Tl: €XCo to s€ za rzeczy i jaki z nich jest #po€Vytek? €Y Odrzek€S w€Sa€Rciciel pawia: €XPo€Vytek z niego jest taki, €Ve za ka€Vdym razem, gdyup€Synie godzina dnia czy te€V nocy, paw wybija j€ swymi skrzyd€Sami i krzyczy. #€YW€Sa€Rciciel tr€by powiedzia€S: '€XJe€Veli po€So€Vy si€ t€ tr€b€ na bramie miasta, b€dzie ona na niej jako stra€Vnik. Ilekro€Z bowiem podejdzie ku miastu wr€Tg, ona zagra przeciwko niemu i wr€Tg zostanie rozpoznany i zatrzymany. €YI rzek€S w€Sa€Rciciel konia: €XO panie m€Tj, po€Vytek z tego konia jest taki: je€Veli dosi€dzie go jaki€R cz€Sowiek, ko€U zaniesie go do ka€Vdego kraju, do kt€Trego cz€Sowiek ten b€dzie chcia€S si€ uda€Z. €YRzek€S im na to kr€Tl: €XNie obdarz€ was moj€ €Sask€ wcze€Rniej, a€V wypr€Tbuj€ u€Vyteczno€R€Z tych przedmiot€Tw €Y, po czym !wypr€Tbowa€S pawia i stwierdzi€S, €Ve jest taki, jak m€Twi€S jego w€Sa€Rciciel. Wypr€Tbowa€S te€V tr€b€ i stwierdzi€S, €Ve jest taka, jak powiedzia€S jej #w€Sa€Rciciel. Rzek€S tedy kr€Tl do obydwu m€drc€Tw: €XPro€Rcie !mnie o jak€€R €Sask€ €Y, a oni odrzekli: €XProsimy ci€, aby€R da€S ka€Vdemu z nas jedn€ z !twoich c€Trek. €YI da€S im kr€Tl dwie c€Trki za €Vony. Potem wyst€pi€S trzeci m€drzec €[w€Sa€Rciciel konia, "uca€Sowa€S ziemi€ przed kr€Tlem i!tak mu rzek€S: €XO kr€Tlu czasu, udziel mi €Saski, tak jak udzieli€Se€R jej moim towarzyszom. €Y Kr€Tl jednak rzek€S: €XDopiero wtedy to uczyni€, gdy wypr€Tbuj€ to, coprzynios€Se€R. €YW€Twczas wyst€pi€S syn kr€Tla i powiedzia€S: €XOjcze m€Tj, ja !dosi€d€ tego konia, wypr€Tbuj€ go i zbadam jego u€Vyteczno€R€Z."€YOdrzek€S kr€Tl: €XWypr€Tbuj go, synu m€Tj, tak jak sobie tego €Vyczysz. €Y Powsta€S wi€c kr€Tlewicz, dosiad€S konia i #€Rcisn€€S go nogami, ale ko€U nie !ruszy€S si€ ze swego miejsca. I #rzek€S kr€Tlewicz: €XGdzie€V jest, o m€drcze, zachwalana przez ciebie szybko€R€Z twojego rumaka? €Y, m€drzec za€R podszed€S do kr€Tlewicza, pokaza€S mu €Rrub€, kt€Tra $sprawia€Sa, i€V ko€U unosi€S si€ w powietrze, i powiedzia€S: €XPrzekr€€Z t€ €Rrub€. €Y "Kr€Tlewicz przekr€ci€S j€ i oto nagle ko€U drgn€€S, uni€Ts€S kr€Tlewicza a€V do chmur na niebie i nie przestawa€S wznosi€Z si€, a€V znikn€€S wszystkim z oczu. W€Twczas ogarn€€So kr€Tlewicza przera€Venie i €Va€Sowa€S, €Ve dosiad€S konia, potem za€R rzek€S: €XZaiste, m€drzec ten uknu€S podst€p, by mnie zgubi€Z! Lecz nie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym. €YP€T€Wniej j€€S ogl€da€Z wszystkie cz€Sonki konia i gdy "tak je ogl€da€S, dostrzeg€S naglena prawej €Sopatce co€R podobnego do g€Sowy koguta i to samo na lewej €Sopatce. "Pomy€Rla€S sobie: €XNie widz€ na nim nic poza tymi dwoma "guzikami. €Y Przekr€ci€S guzik naprawej €Sopatce, a ko€U jeszczeszybciej pocz€€S unosi€Z go w powietrze. Pu€Rci€S wi€c ten guzik i zwr€Tci€S si€ ku lewej €Sopatce konia, patrz€c na €Tw guzik. Przekr€ci€S go, a wtedy ruchy konia zmieni€Sy si€ i z wolna zacz€€S opada€Z w d€T€S. Tak oto ko€U powoli opada€S z nim ku ziemi, podczas gdy on martwi€S si€ o swe €Vycie. Gdy jednak zauwa€Vy€S, €Ve opada !coraz ni€Vej, poj€€S, jakie s€ !w€Sa€Rciwo€Rci konia. Serce jego nape€Sni€So si€ rado€Rci€ i weselem i dzi€kowa€S Allachowi Najwy€Vszemu za to, co mu wy€Rwiadczy€S, ratuj€c go od #zguby. Ko€U za€R wci€€V opada€S i !czyni€S to przez ca€Sy dzie€U, w !czasie wzlatywania oddali€S si€ bowiem bardzo od ziemi. Kr€Tlewicz natomiast kierowa€S !koniem, w jak€ stron€ chcia€S. "To zni€Va€S jego lot, to wznosi€S si€ na nim wedle upodobania. Gdy ju€V ko€U wykona€S wszystko, czego chcia€S kr€Tlewicz, zbli€Vyli si€ ku powierzchni ziemi i m€Sodzieniec ogl€da€S z g€Try wszelkie kraje i miasta, "kt€Trych nie zna€S i nie widzia€S ich nigdy przedtem w swym €Vyciu. Mi€dzy innymi ujrza€S miasto zabudowane najpi€kniejszymi domami. Le€Va€So ono po€Rr€Td zielonych po€Saci ziemi bogatejw kwiaty, drzewa i rzeki. Pomy€Rla€S sobie przeto i !zawo€Sa€S: €XO gdybym wiedzia€S, jak zwie si€ to miasto i w "jakim kraju le€Vy! €Y Potem j€€S zatacza€Z nad nim kr€gi i ogl€da€Z je z prawa i z lewa. "Ale €Ve dzie€U ju€V odchodzi€S, a s€So€Uce zni€Va€So si€ ku zachodowi, rzek€S do siebie: €XZaiste, nie znajd€ pi€kniejszego miejsca do sp€dzenia nocy ni€V to miasto. Zostan€ tu na noc, a rankiem powr€Tc€ do mojej rodziny i mego pa€Sacu kr€Tlewskiego. Oznajmi€ mojej rodzinie i ojcuo tym, co mi si€ zdarzy€So, i opowiem im, co widzia€Sem w€Sasnymi oczyma €Y, i zacz€€S rozgl€da€Z si€ za miejscem, w kt€Trym by€Sby bezpieczny on i jego ko€U i gdzie by go nikt nie%ujrza€S. I gdy si€ tak rozgl€da€S, dostrzeg€S po€Rrodku miasta zamek wzniesiony wysoko w g€Trze, a otacza€S go mur szeroki z wysokimi blankami. I rzek€S do siebie kr€Tlewicz: €XZaiste, to jest miejsce przyjemne. €YPrzekr€ci€S zatem "guzik, kt€Try sprawia€S, €Ve ko€U %opada€S. I tak d€Sugo si€ zni€Vali, a€V osiedli r€Twno na tarasie zamku. Kr€Tlewicz zsiad€S w€Twczas z konia, wzni€Ts€S mod€Sy do Allacha Najwy€Vszego, a p€T€Wniej pocz€€S obchodzi€Z !konia woko€So, ogl€da€S go, a w !ko€Ucu powiedzia€S: €XNa Allacha, ten, kt€Try wykona€S ci€ w ten spos€Tb, by€S zr€cznym mistrzem! Je€Veli Allach Najwy€Vszy przed€Su€Vy jeszcze moje €Vycie i w zdrowiu pozwolimi wr€Tci€Z do mego kraju i mojej rodziny, i po€S€czy mnie z moim ojcem, z pewno€Rci€ udziel€ temu m€drcowi ka€Vdej €Saski i dam mu najwspanialszy dar. €Y Potem siedzia€S jeszcze !na tarasie tak d€Sugo, a€V mia€S "pewno€R€Z, €Ve ludzie posn€li. A doskwiera€S mu g€S€Td i pragnienie, bo odk€d opu€Rci€S swego ojca, nie jad€S €Vadnego "posi€Sku. Rzek€S przeto do siebie:€XW takim pa€Sacu jak ten nie brak na pewno po€Vywienia. €Y Pozostawi€S konia na tarasie i odszed€S w poszukiwaniu czego€R do jedzenia. Odnalaz€S !schody, zszed€S po nich na d€T€S i ujrza€S komnat€ wy€So€Von€ marmurem. Zachwyci€S si€ tym pomieszczeniem i pi€kno€Rci€ jego budowy, ale nie us€Sysza€S w ca€Sym tym pa€Sacu €Vadnego !g€Sosu ani nie spotka€S €Vadnego cz€Sowieka. Stan€€S wi€c bezradny, rozgl€da€S si€ w prawo i w lewo i nie wiedzia€S, !dok€d ma i€R€Z. W ko€Ucu rzek€S #do siebie: €XPost€pi€ najlepiej, gdy wr€Tc€ do mego konia na taras i przenocuj€ tam. A gdy !za€Rwita ranek, dosi€d€ konia i!odjad€. €YPodczas gdy tak sta€S i przemawia€S do siebie tymi s€Sowami, ujrza€S €Rwiat€So zbli€Vaj€ce si€ do jego !kryj€Twki. Popatrzy€S uwa€Vnie i !stwierdzi€S, €Ve pochodzi€So ono od grupy dziewcz€t, w€Rr€Td kt€Trych by€Sa jedna szczeg€Tlnie urodziwa, o "postaci smuk€Sej jak litera alif, podobna b€Syszcz€cemu ksi€€Vycowi w pe€Sni, tak jak m€Twi o tym poeta: Pojawi€Sa si€ znienacka, kiedy noc zapad€Sa wok€T€S, !Jako ksi€€Vyc, kt€Try wzeszed€S ponad horyzontem mroku. "Smuk€Sa by€Sa; gdzie€V na €Rwiecie#m€Tg€Sby istnie€Z cz€Sowiek, kt€TryJej urodzie by dor€Twna€S, czy harmonii jej natury? Zawo€Sa€Sem, bom ol€Rniony by€S widokiem jej urody: €XChwa€Sa Temu, kt€Try stworzy€Swszystkich ludzi z kropli wody.€Y Przed z€Sym chroni€ j€ spojrzeniem, niechaj nic jej nie zatrwo€Vy. Wi€c uciekam si€ do Pana ludzi i porannej zorzy. By€Sa to c€Trka kr€Tla tego miasta. Ojciec kocha€S j€ wielk€ mi€So€Rci€ i z tej przyczyny wybudowa€S dla niej €Tw zamek. Zawsze gdy by€Sa smutna, udawa€Sa si€ tam ze swymi s€Su€Vebnymi i pozostawa€Sa dzie€U, dwa dni $lub d€Su€Vej. P€T€Wniej wraca€Sa do kr€Tlewskiego pa€Sacu. #I tak si€ zdarzy€So, €Ve przysz€Satam owej nocy dla !rozweselenia i rozrywki. I sz€Sa pomi€dzy s€Su€Vebnymi, a przy niej kroczy€S rzezaniec z przypasanym mieczem. Skoro weszli do zamku, rozpostarli kobierce i zapalili wonne $kadzid€Sa, bawili si€ i radowali. Ioto nagle, gdy zaj€ci byli uciechami i zabaw€, kr€Tlewicz!rzuci€S si€ na owego rzeza€Uca, uderzy€S go mocno, powali€S na ziemi€ i wyrwa€S mu z r€ki miecz. Potem skoczy€S ku s€Su€Vebnym otaczaj€cym kr€Tlewn€ i rozp€dzi€S je na wszystkie strony. Kr€Tlewna za€R, gdy spostrzeg€Sa jego pi€kno€R€Z i urod€, spyta€Sa: €XCzy jeste€R mo€Ve tym, kt€Try prosi€S wczoraj ojca o moj€ r€k€, lecz ojciec odm€Twi€S tobie, a mnie powiedzia€S, €Ve wstr€tnie wygl€dasz? Na Allacha, ojciec m€Tj sk€Sama€S m€Twi€c te s€Sowa! Ty jeste€R przecie€V pi€kny! €Y A rzeczywi€Rcie o jej r€k€ prosi€S syn kr€Tla Indii, lecz ojciec kr€Tlewny odm€Twi€S mu dla jego wstr€tnego wygl€du. Ona za€R pomy€Rla€Sa teraz, €Ve #to ten, kt€Try chcia€S j€ poj€€Z za €Von€. Zbli€Vy€Sa si€ zatem do niego, #obj€€Sa go, uca€Sowa€Sa i usiedli !obok siebie, a s€Su€Vebne rzek€Sydo niej: €XO pani, to nie jest #ten, kt€Try prosi€S kr€Tla o twoj€r€k€. Tamten bowiem by€S "wstr€tny, ten za€R jest pi€kny. Tamten staraj€cy, kt€Trego tw€Tj ojciec przep€dzi€S, nie !jest godny by€Z s€Sug€ u tego i zaiste, o pani, m€Sodzieniec ten jest kim€R znacznym. €Y Nast€pnie zwr€Tci€Sy si€ s€Su€Vebne ku rozci€gni€temu na ziemi rzeza€Ucowi, a gdy ocuci€Sy go, on podskoczy€S przestraszony i j€€S szuka€Z miecza, ale nie znalaz€S go. S€Su€Vebnice powiedzia€Sy mu "wtedy: €XTen, kt€Try wzi€€S tw€Tj"miecz i powali€S ci€ na ziemi€, siedzi teraz z kr€Tlewn€! €YA kr€Tl zleci€S temu w€Sa€Rnie rzeza€Ucowi opiek€ nad sw€ c€Trk€, l€kaj€c si€ przeciwno€Rci losu i nieszcz€€Rliwych zdarze€U. Tote€V rzezaniec podbieg€S "spiesznie ku zas€Sonie, podni€Ts€Sj€ i ujrza€S kr€Tlewn€ i kr€Tlewicza siedz€cych i zaj€tych rozmow€. A skoro #ujrza€S ich, rzek€S do kr€Tlewicza:€XO panie m€Tj, czy jeste€R cz€Sowiekiem czy d€Vinnem? €YKr€Tlewicz za€R wykrzykn€€S: €XBiada ci, najn€dzniejszy niewolniku! Jak €Rmiesz por€Twnywa€Z potomka kr€Tl€Tw perskich z niewiernym szejtanem? €YPotem uj€€S mieczw d€So€U i doda€S: €XJestem zi€ciem kr€Tla. Odda€S mi on swoj€ c€Trk€ za €Von€ i rozkaza€S mi spe€Sni€Z ma€S€Ve€Ustwo. €YGdy us€Sysza€S !rzezaniec te s€Sowa, rzek€S: €XO panie m€Tj, je€Veli jeste€R cz€Sowiekiem, tak jak to o€Rwiadczy€Se€R, to zaiste, ona jest odpowiednia tylko dla ciebie i ty masz do niej prawo "wi€ksze ni€V ktokolwiek inny. €Y Potem jednak pobieg€S do kr€Tla krzycz€c, rozdzieraj€c szaty isypi€c sobie py€S na g€Sow€. Gdy za€R kr€Tl us€Sysza€S jego #krzyki, zapyta€S: €XCo si€ sta€So?Opowiedz mi pr€dko i w zwi€z€Sych s€Sowach, bo #sprawi€Se€R, €Ve dr€Vy moje serce! €YRzek€S na to rzezaniec: €XO !kr€Tlu, pospiesz do twej c€Trki! #Zaw€Sadn€€S ni€ szejtan spo€Rr€Tdd€Vinn€Tw, pod postaci€ cz€Sowieka i o wygl€dzie kr€Tlewicza. Strze€V si€ go! "€YKr€Tl, us€Syszawszy jego s€Sowa,"postanowi€S go zabi€Z i krzykn€€Sdo niego: €XDlaczego nie uwa€Va€Se€R na moj€ c€Trk€ i #dopu€Rci€Se€R, by j€ co€R takiego spotka€So?! €YI pospieszy€S do zamku, w kt€Trym znajdowa€Sa si€ jego c€Trka. Gdy przyby€S na miejsce, zobaczy€S stoj€ce tam "s€Su€Vebne i spyta€S: €XCo sta€So !si€ mojej c€Trce? €Y Odrzek€Sy: €XO kr€Tlu, gdy siedzia€Sy€Rmy wraz z ni€, nic nie przeczuwaj€c, napad€S na nas ten m€Sodzieniec, a by€S jako ksi€€Vyc w pe€Sni i nigdy nie widzia€Sy€Rmy nikogo o obliczu pi€kniejszym od jego oblicza. W r€ku dzier€Vy€S obna€Vony miecz. Zapyta€Sy€Rmy, kim jest, a on powiedzia€S, €Ve ty R€Z h czasach €[ , є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBаpЮ ckFб> = cЮFв{Л c1Gг6#† c”GдМ.ж cїGе’:ќ+ZH"po€Rlubi€Se€R go swej c€Trce. Nic ponadto nie wiemy. Nie wiemy nawet, czy jest on cz€Sowiekiem czy d€Vinnem. Ale jest przyzwoity, dobrze "u€So€Vony i nie czyni nic z€Sego. €Y Us€Syszawszy ich s€Sowa kr€Tl ostyg€S w swym gniewie i powoli rozsun€€S zas€Son€, a wtedy zobaczy€S kr€Tlewicza i sw€ c€Trk€, kt€Trzy siedzieli rozmawiaj€c. Twarz kr€Tlewicza"by€Sa jak ksi€€Vyc b€Syszcz€cy, a posta€Z mia€S niezwyk€Sej $pi€kno€Rci. Kr€Tl jednak nie m€Tg€S!uspokoi€Z swej troski o c€Trk€. Podni€Ts€S zas€Son€, wszed€S, trzymaj€c w r€ce obna€Vony miecz, i run€€S na nich, jak gdyby by€S demonem. Na jego widok kr€Tlewicz spyta€S dziewczyn€: €XCzy to jest tw€Tjojciec? €YOdrzek€Sa: €XTak. €YW€Twczas kr€Tlewicz skoczy€S na r€Twne nogi, chwyci€S miecz w obie r€ce i krzykn€€S tak $straszliwie, €Ve przerazi€S kr€Tla, zw€Saszcza €Ve podni€Ts€S miecz "na niego. Poj€€S tedy kr€Tl, €Ve kr€Tlewicz jest silniejszy od niego, schowa€S sw€Tj miecz do pochwy i stan€€S spokojnie, czekaj€c, a€V zbli€Vy si€ do niego m€Sodzieniec, po czym przem€Twi€S uprzejmie i rzek€S !mu: €XM€Sodzie€Ucze, czy jeste€R cz€Sowiekiem czy d€Vinnem? €Y Odrzek€S kr€Tlewicz: €XGdybym "nie dba€S o prawa go€Rcinno€Rci i !cze€R€Z twej c€Trki, przela€Sbym twoj€ krew! Jak mog€Se€R zaliczy€Z mnie do z€Sych duch€Tw? Ja jestem potomkiem kr€Tl€Tw perskich, a oni, gdyby tylko chcieli, zagarn€liby twoje kr€Tlestwo, pozbawiliby "ci€ tronu i w€Sadzy, i zabraliby wszystko, co jest w twoich krajach. €Y #Skoro us€Sysza€S kr€Tl jego s€Sowa,przestraszy€S si€ o siebie i ogarn€€Sa go trwoga. Rzek€S przeto: €XJe€Veli jeste€R potomkiem kr€Tl€Tw, tak jak twierdzisz, to dlaczego wszed€Se€R do mego zamku bez pozwolenia, uchybi€Se€R mojej !czci i siedzisz z moj€ c€Trk€? Powiedzia€Se€R, €Ve jeste€R jej m€€Vem, twierdz€c, €Ve ja j€ "tobie po€Rlubi€Sem, a ja zabi€Sem #ju€V wielu kr€Tl€Tw i kr€Tlewskich #syn€Tw, kt€Trzy starali si€ o jej "r€k€. Kt€T€V wyzwoli ci€ z mej mocy? Je€Veli zakrzykn€ na !moich niewolnik€Tw i s€Su€Vb€ i rozka€V€ im zabi€Z ci€, natychmiast to uczyni€. Kt€T€V !ocali ci€ z moich r€k? €YSkoro !us€Sysza€S te s€Sowa kr€Tlewicz, !odrzek€S: €XDziwi€ si€ tobie i znikomo€Rci twego rozs€dku. Czy mo€Vesz dla twej c€Trki pragn€€Z m€€Va pi€kniejszego ode mnie? Czy widzia€Se€R kogo€Ro sercu bardziej sta€Sym i posiadaj€cego wi€ksze $pa€Ustwo, armi€ i €Rwit€ ni€V ja? €Y "Odrzek€S kr€Tl: €XNa Allacha, nie widzia€Sem! Ale jednak €Vycz€ sobie, m€Sodzie€Ucze, aby€R stara€S si€ o ni€ przy "€Rwiadkach, bym m€Tg€S ci€ z ni€o€Veni€Z. Gdybym ci j€ bowiem odda€S bez €Rwiadk€Tw, potajemnie, zha€Ubi€Sby€R przez !to i mnie, i j€. €YRzek€S na to kr€Tlewicz: €XS€Susznie to powiedzia€Se€R, ale wiedz, o !kr€Tlu, €Ve je€Veli zwo€Sa€Sby€R przeciwko mnie twoich niewolnik€Tw i s€Sugi, i twoj€ !armi€, a oni zabiliby mnie, tak jak to przedtem powiedzia€Se€R,sam zha€Ubi€Sby€R siebie, a z twoich poddanych jedni !wierzyliby tobie, inni za€R nie. Wed€Sug mego zdania, "winiene€R, o kr€Tlu, uczyni€Z tak,"jak ja ci radz€! €YRzek€S kr€Tl: €XPowiedz, co masz do powiedzenia €Y, a kr€Tlewicz rzek€S: €XOto co chc€ tobie powiedzie€Z: Mo€Vemy stan€€Z jeden przeciw drugiemu, a kt€Try zabije swego przeciwnika, b€dzie mia€S wi€cej prawa i bardziej b€dziegodny panowania. Albo te€V daj mi spok€Tj tej nocy, a gdy nadejdzie ranek, wyprowad€W przeciwko mnie twoje wojsko, twoich €Vo€Snierzy i s€Sugi i "podaj mi ich liczb€. €Y Odrzek€S kr€Tl: !€XIlo€R€Z ich jest czterdzie€Rci "tysi€cy je€Wd€Wc€Tw, nie licz€c "mej s€Su€Vby i ich s€Sug, r€Twnych"im liczb€. €YKr€Tlewicz odpar€S: €XSkoro wi€c wzejdzie dzie€U, wyprowad€W ich przeciwko mniei powiedz im: €]Ten oto cz€Sowiek stara si€ o moj€ c€Trk€. Lecz ja mu j€ oddam pod warunkiem, €Ve stanie do walki z wami wszystkimi, a on zapewnia, €Ve pobije was i zwyci€€Vy, a wy mu nie dacie rady. €^ Potem pozw€Tl mi stan€€Z do walki. Je€Veli mnie zabij€, ukryje to najlepiej twoj€ tajemnic€ i zachowa twoj€ cze€R€Z, ale je€Rli "zwyci€€V€ ich i pobij€, ka€Vdy kr€Tl mo€Ve takiego jak ja pragn€€Z za zi€cia. €Y Gdy #us€Sysza€S kr€Tl te s€Sowa, uzna€S !jego pomys€S za dobry i przyj€€S"jego rad€, chocia€V uwa€Va€S to, co rzek€S kr€Tlewicz, za dziwne i przera€Va€S go €Tw zamiar zmierzenia si€ z ca€Sym wojskiem, jak mu to przedstawi€S. Potem usiedli obaj i rozmawiali, a po chwili kr€Tl wezwa€S rzeza€Uca i pos€Sa€S go do wezyra z poleceniem, by zgromadzi€S on ca€Se wojsko, uzbrojone i na koniach. Pobieg€S wi€c rzezaniec do wezyra i powt€Trzy€S mu kr€Tlewski rozkaz. Wezyr wezwa€S zatem dow€Tdc€Tw armii i mo€Vnych pa€Ustwa i rozkaza€S im, aby dosiedli swoich koni uzbrojeni i gotowi do boju. Takie by€Sy ich sprawy. A co do kr€Tla, to nadal rozmawia€S on z kr€Tlewiczem, zachwycony jego mow€, rozumem i dobrym wychowaniem. A gdy tak rozmawiali, za€Rwita€S ranek, $kr€Tl powsta€S wi€c i uda€S si€ doswojej siedziby, rozkaza€S swojej armii dosi€€R€Z koni, poleci€S te€V przygotowa€Z dla kr€Tlewicza wspania€Sego rumaka spo€Rr€Td najlepszych "kr€Tlewskich koni i na€So€Vy€Z mu "pi€kn€ uprz€€V. Ale kr€Tlewicz %rzek€S: €XO kr€Tlu, ja nie dosi€d€ wierzchowca, dop€Tki nie zobacz€ wojska i nie obejrz€ "go. €YA kr€Tl odrzek€S: €XB€dzie tak, jak chcesz. Poszli tedy !razem, kr€Tl z m€Sodzie€Ucem, a€V dotarli na majdan, gdzie ujrza€Skr€Tlewicz wojsko i jego olbrzymi€ liczb€. Wtedy kr€Tl zawo€Sa€S: €XO wszyscy tu zebrani! Przyby€S do mnie ten "m€Sodzieniec stara€Z si€ o moj€ c€Trk€. Nie widzia€Sem nigdy pi€kniejszego od niego ani bardziej dumnego i odwa€Vniejszego. !O€Rwiadczy€S oto, €Ve zwyci€€Vy was i pokona sam, i nawet gdyby€Rcie byli w liczbie stu tysi€cy, nie by€Soby to dla niego wiele. Skoro stanie z wami do walki, we€Wcie go na ostrza waszych w€S€Tczni i klingi waszych mieczy. Zaiste, #podj€€S si€ wielkiego zadania! €YPotem rzek€S kr€Tl do "m€Sodzie€Uca: €XNu€Ve, synu m€Tj, czy€U z nimi, co zechcesz. €YOdrzek€S kr€Tlewicz: €XNie jeste€R, kr€Tlu, dla mnie sprawiedliwy. Jak€Ve mam stan€€Z z nimi do walki? Ja jestem pieszo, a twoi ludzie siedz€ na koniach. €YKr€Tl odpar€S: €XKaza€Sem ci przecie dosi€€R€Z konia, ale ty nie chcia€Se€R. Masz tu rumaki, wybierz sobie spo€Rr€Td nich, kt€Trego zechcesz! €Y Odrzek€S kr€Tlewicz: €XNie odpowiada mi €Vaden z twoich koni i nie dosi€d€ z nich €Vadnego, tylko tego, na "kt€Trym tu przyjecha€Sem. €Y Kr€Tl"spyta€S: €XGdzie€V jest ten tw€Tj #ko€U? €Y Odrzek€S kr€Tlewicz: €XNa "twoim zamku. €YKr€Tl pyta€S dalej:€XW kt€Trej cz€€Rci, mego !zamku? €Y, a kr€Tlewicz odpar€S: $€XNa tarasie. €YGdy us€Sysza€S kr€Tl jego s€Sowa, rzek€S: €XOto jest pierwszy objaw twego "szale€Ustwa. Biada ci! Jak€Ve ko€U!mo€Ve znale€W€Z si€ na tarasie? Zaraz jednak sprawdzimy, czy m€Twisz prawd€, czy k€Samiesz. $€YI zwr€Tci€S si€ kr€Tl do jednego ze swych dworzan m€Twi€c: €XId€W do mego zamku i wr€T€Z z tym, co znajdziesz na tarasie. €YA ludzie byli zdziwieni s€Sowami m€Sodzie€Uca i m€Twili mi€dzy sob€: €XJak€Ve zejdzie ten ko€U z tarasu schodami? Zaiste, nie s€Syszeli€Rmy o podobnej sprawie! €YTen za€R, "kt€Trego kr€Tl wys€Sa€S do zamku, wszed€S na dach i ujrza€S stoj€cego tam konia, od kt€Trego pi€kniejszego nie widzia€S €Tw cz€Sowiek nigdy. #Zbli€Vy€S si€ do niego, obejrza€S go i stwierdzi€S, €Ve zrobiony jest z hebanu i ko€Rci s€Soniowej. A wraz z nim posz€Sodo zamku jeszcze kilku innychzaufanych ludzi kr€Tla. Ujrzawszy owego konia, €Rmiali #si€ i m€Twili: €XWi€c to o takim koniu opowiada€S ten m€Sodzieniec! On jest chyba ob€S€kany! Ale wnet poka€Ve nam, co potrafi. Mo€Vliwe, €Ve jest w tym co€R niezwyk€Sego. €YPotem podnie€Rli konia i d€Wwigali go na ramionach bez ustanku, dop€Tki nie stan€li przed kr€Tlem, a wtedy postawili przed nim konia. I zeszli si€ ludzie, by go obejrze€Z, i podziwiali, jak pi€knie jest wykonany i jak wspania€Se ma siod€So i uzd€. Tak€Ve kr€Tl uzna€S pi€kno€R€Z konia i ogarn€€So go wielkie zdziwienie, po czym rzek€S do !kr€Tlewicza; €XM€Sodzie€Ucze, czyto jest tw€Tj ko€U? €Y !Odrzek€S: €XTak, kr€Tlu, to m€Tj ko€U i wkr€Ttce poka€Ve ci on dziwne sprawy. €Y Rzek€S tedy kr€Tl: "€XWe€W go przeto i dosi€d€W! €YA m€Sodzieniec odpowiedzia€S: €XDopiero wtedy go dosi€d€, $gdy oddal€ si€ ode€U €Vo€Snierze. €YRozkaza€S wi€c kr€Tl #€Vo€Snierzom, kt€Trzy stali wok€T€Skonia, aby oddalili si€ na odleg€So€R€Z lotu strza€Sy, a w€Twczas kr€Tlewicz wypowiedzia€S przed kr€Tlem te "s€Sowa: €XO kr€Tlu, oto dosi€d€ mego konia i uderz€ na twoje wojska. Rozprosz€ je na wszystkie strony i rozp€Satam ich serca! €YOdrzek€S mu kr€Tl: €XCzy€U, co chcesz, i nie oszcz€dzaj ich, bo zaiste, oni nie b€d€ oszcz€dza€Z ciebie! €YW€Twczas podszed€S kr€Tlewicz ku swemu koniowi i dosiad€S go,a wojsko ustawi€So si€ w szyk bojowy przeciwko niemu, i m€Twili jedni do drugich: €XGdy wejdzie €Tw m€Sodzieniec pomi€dzy szeregi, we€Wmiemy !go na ostrza w€S€Tczni i g€Sownie!mieczy. €YA jeden z nich rzek€S: €XNa Allacha, to jest "nieszcz€€Rcie! Jak€Ve nam zabi€Z tego m€Sodzie€Uca o pi€knym obliczu i wiotkiej postaci? €Y #Inny za€R rzek€S: €XNa Allacha, niepokonacie go inaczej, jak tylko z wielkim trudem, bo m€Sodzieniec ten na pewno czyni to wszystko, znaj€c #swoj€ waleczno€R€Z i zr€czno€R€Z!€Y Kr€Tlewicz za€R, usadowiwszy $si€ na koniu, przekr€ci€S €Rrub€ "s€Su€V€c€ do wznoszenia si€, a wszystkie oczy skierowane by€Sy ku niemu, wszyscy bowiem chcieli dojrze€Z, co b€dzie czyni€S. A ko€U zacz€€S podrygiwa€Z i wykonywa€Z najosobliwsze ruchy, jakie ko€U kiedykolwiek wykonuje. Wn€trze jego wype€Sni€So si€ powietrzem, po !czym wzni€Ts€S si€ i ulecia€S w g€Tr€. Kr€Tl za€R, widz€c konia wznosz€cego si€ i wzlatuj€cego, zawo€Sa€S do swego wojska: €XBiada wam! Trzymajcie go, zanim ucieknie!€YRzekli mu na to jego wezyrowie i namiestnicy: €XO kr€Tlu, czy€V mo€Ve kto€R schwyta€Z lec€cego ptaka? Tenm€Sodzieniec jest wielkim czarownikiem, od kt€Trego uwolni€S ci€ Allach, i chwa€Sa niech Mu b€dzie za to, €Ve ocali€S ci€ z jego r€k! €Y Po tym, co zdarzy€So si€ z kr€Tlewiczem, wr€Tci€S kr€Tl do swego zamku. Przybywszy tampospieszy€S do swojej c€Trki, chc€c opowiedzie€Z jej o tym, co mia€So miejsce na majdanie. "Zasta€S j€ pogr€€Von€ w wielkim€Valu za kr€Tlewiczem, a€V wskutek roz€S€ki z nim #zachorowa€Sa ci€€Vko i le€Va€Sa napos€Saniu. Kiedy j€ ujrza€S ojciec w takim stanie, przycisn€€S j€ do piersi, "poca€Sowa€S mi€dzy oczy i rzek€S:€XO c€Trko moja, chwal Allacha Najwy€Vszego i dzi€kuj mu za to, €Ve uwolni€S nas od tego "podst€pnego czarownika. €YI j€€S opowiada€Z jej o kr€Tlewiczu to,co by€S widzia€S, opisuj€c, w !jaki spos€Tb wzni€Ts€S si€ on w powietrze. Kr€Tlewna jednak "wcale nie s€Sucha€Sa s€S€Tw ojca, !tylko coraz rzewniej p€Saka€Sa i biada€Sa, a w ko€Ucu rzek€Sa do %siebie: €XKln€ si€ na Allacha, €Ve nie zjem €Vadnej potrawy i nic "nie wypij€, dop€Tki nie po€S€czymnie z nim Allach. €YTak tedy !nasta€S dla kr€Tla czas wielkiej troski z tego powodu. Martwi€S si€ on stanem swej c€Trki i smutek przepe€Snia€S jego serce.A wszystko, czym j€ pociesza€S, wzmaga€So tylko jej "wielk€ t€sknot€ do kr€Tlewicza.!Takie by€Sy sprawy kr€Tla i jego c€Trki. A co do spraw kr€Tlewicza, to wzbi€S si€ on na swym koniu w powietrze, a gdy by€S ju€V sam, przypomnia€S sobie o urodzie dziewczyny i jej wdzi€ku. Przed odlotem spyta€S dworzan kr€Tla o nazw€ miasta, imi€ kr€Tla i imi€ jego c€Trki i dowiedzia€S si€, €Ve miasto to jest miastem Sana. Potem kr€Tlewicz zwi€kszy€S szybko€R€Z rumaka, a€V wreszcie przylecia€S nad miasto swojego !ojca. Okr€€Vy€S miasto wko€So i skierowa€S sw€Tj lot ku zamkowiojca. Wyl€dowa€S na tarasie, pozostawi€S tam konia i uda€S si€ do kr€Tla. Gdy wszed€S, zasta€S go zasmuconym z "powodu ich roz€S€ki. A gdy kr€Tl ujrza€S swego syna, podbieg€S, $obj€€S go i przycisn€€S do piersi,i cieszy€S si€ nim wielk€ "rado€Rci€. A gdy ju€V kr€Tlewicz przywita€S si€ ze swym ojcem, spyta€S go o m€drca, kt€Try wykona€S konia, i rzek€S: €XOjcze, co uczyni€S z nim los? €YOdrzek€S kr€Tl: €XNie "pob€Sogos€Sawi€S Allach m€drcowi ani godzinie, w kt€Trej go "ujrza€Sem, bo on to w€Sa€Rnie by€Sprzyczyn€ twojej roz€S€ki z nami. Jest uwi€ziony, m€Tj synu, od dnia, w kt€Trym nas opu€Rci€Se€R. €Y Rozkaza€S w€Twczas kr€Tlewicz !uwolni€Z m€drca, wypu€Rci€Z go zwi€zienia i przyprowadzi€Z !przed kr€Tla. A gdy zjawi€S si€ przed nimi m€drzec, kr€Tl podarowa€S mu pi€kn€ szat€ honorow€ i okaza€S mu wielk€ "€Saskawo€R€Z, lecz c€Trki swej nieodda€S mu za €Von€. M€drzec zap€Son€€S z tego powodu wielkim gniewem i €Va€Sowa€S swego czynu, bo wiedzia€S, €Ve kr€Tlewicz pozna€S ju€V tajemnic€ konia i spos€Tb kierowania nim. Potem rzek€S !kr€Tl do swego syna: €XRadz€ ci,$aby€R nie zbli€Va€S si€ ju€V po tymwszystkim do swego konia i by€R nie dosiada€S go od dzi€R dnia nigdy, bo nie znasz !wszystkich jego w€Sa€Rciwo€Rci i mo€Vesz by€Z przeze€U nara€Vony na niebezpiecze€Ustwo. €YKr€Tlewicz za€R opowiedzia€S swemu ojcu o tym, co przydarzy€So mu si€ z c€Trk€ kr€Tla, w€Sadcy tamtego miasta, jak te€V o przygodach z kr€Tlem.I rzek€S mu jego ojciec: "€XGdyby zechcia€S €Tw kr€Tl zabi€Z"ci€, zabi€Sby ci€ na pewno, ale czas twej €Rmierci jeszcze nie nadszed€S. €Y P€T€Wniej jednak opanowa€S !kr€Tlewicza smutek z mi€So€Rci doc€Trki kr€Tla, w€Sadcy Sany. !Zakrad€S si€ do konia, dosiad€S &go i przekr€ci€S €Rrub€ s€Su€V€c€ do wzlatywania, a ko€U wzlecia€S z nim w powietrze i wzni€Ts€S si€ a€V do chmur na niebie. Gdy nasta€S ranek, "szuka€S go ojciec i nie znalaz€S. Wyszed€S tedy zatroskany na taras zamku i ujrza€S, jak jego syn wznosi si€ w powietrze. Zasmuci€So go ponowne #rozstanie i €Va€Sowa€S wielce, €Ve nie zabra€S konia i nie ukry€S przed synem, po czym rzek€S sobie w duchu: €XPrzysi€gam na!Allacha, €Ve je€Veli powr€Tci do mnie m€Tj syn, nie pozostawi€ tu tego konia, aby moje serce by€So o niego spokojne. €YPotemzn€Tw zacz€€S p€Saka€Z i lamentowa€Z za swoim synem. Takie to by€Sy jego sprawy. A co dotyczy spraw jego syna,to tak d€Sugo lecia€S na swym koniu w powietrzu, a€V zatrzyma€S si€ nad miastem Sana. Wyl€dowa€S w tym samymmiejscu, co za pierwszym !razem, i szed€S ukrywaj€c si€, a€V dotar€S do mieszkania kr€Tlewny. Ale nie znalaz€S ani jej, ani jej s€Su€Vebnych, ani rzeza€Uca, kt€Try czuwa€S nad ni€ wtedy, i to go zmartwi€So. !J€€S przeto kr€€Vy€Z po zamku, szukaj€c kr€Tlewny, i znalaz€S j€ w innej komnacie, nie w !tej, w kt€Trej przebywa€S z ni€ w€Twczas. Le€Va€Sa na €So€Vu, a !wok€T€S niej sta€Sy s€Su€Vebne i piastunki. Kr€Tlewicz wszed€S pomi€dzy nie i pozdrowi€S je. Dziewczyna za€R, us€Syszawszy jego g€Sos, podnios€Sa si€, obj€€Sa go i zacz€€Sa go ca€Sowa€Z pomi€dzy oczy i "przyciska€Z do piersi. I rzek€S do!niej: €XO pani moja, roz€S€ka z tob€ by€Sa dla mnie udr€czeniem przez ca€Sy ten czas! €YOdrzek€Sa: €XTo twoja nieobecno€R€Z tak mnie dr€czy€Sa, €Ve gdyby nie by€So ci€ przy mnie jeszcze troch€ d€Su€Vej, umar€Sabym bez w€tpienia! €Y Spyta€S kr€Tlewicz: €XO pani moja, co my€Rlisz o tym, co zasz€So pomi€dzy mn€ i twoim ojcem, i o tym, co mi on !uczyni€S? Gdyby nie mi€So€R€Z do !ciebie, o cudzie po€Rr€Td ludzi, zabi€Sbym go na pewno i uczyni€S odstraszaj€cym przyk€Sadem dla obecnych. A jednak dzi€ki tobie, kocham #go. €Y Rzek€Sa: €XJak mog€Se€R mnieopu€Rci€Z! Czy€V bowiem €Vycie moje mo€Ve by€Z szcz€€Rliwe z dala od ciebie? €Y Rzek€S jej tedy: €XCzy wys€Suchasz mnie i !post€pisz wedle moich s€S€Tw? €Y Odrzek€Sa: €XPowiedz, czego pragniesz, a ja zgodz€ si€ na wszystko, czego b€dziesz chcia€S, i w niczym ci si€ nie sprzeciwi€. #€YRzek€S wi€c do niej: €XJed€W ze mn€ do mego kraju i mego kr€Tlestwa! €Y, a kr€Tlewna #odpar€Sa: €XZ najwi€ksz€ ch€ci€i rado€Rci€! €Y Skoro us€Sysza€S kr€Tlewicz jej s€Sowa, uradowa€S si€ wielce i #uj€wszy j€ za r€k€, kaza€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBжp c…Hзя У cшHиВА cKIйb#М cЎIк/Ж cJлд:Б)tJprzysi€c na Allacha Najwy€Vszego. Potem wyszed€S z ni€ na g€Tr€, na taras zamku, dosiad€S swego konia, a j€ posadzi€S na koniu za sob€. !Nast€pnie przyci€gn€€S j€ do siebie i przywi€za€S mocnym sznurem, po czym przekr€ci€S na €Sopatce konia €Rrub€ s€Su€V€c€ do wzlatywania. I wzbi€S si€ z nimi ko€U w powietrze, a s€Su€Vebne podnios€Sy krzyk i powiadomi€Sy ojca kr€Tlewny i jej matk€, ci za€R wybiegli w po€Rpiechu na taras zamku. A gdy kr€Tl spojrza€S na niebo i zauwa€Vy€S konia hebanowego lec€cego z tym dwojgiem w powietrzu, przerazi€S si€ i trwoga jego wci€€V ros€Sa, wreszcie krzykn€€S i zawo€Sa€S: €XKr€Tlewiczu, b€Sagam ci€ na #Allacha, miej lito€R€Z nade mn€ i nad moj€ ma€S€Vonk€ i nie porywaj nam naszej c€Trki! €YAle kr€Tlewicz nie odpowiedzia€S mu.Potem jednak pomy€Rla€S sobie, €Ve mo€Ve dziewczyna boleje nad rozstaniem ze swym ojcem!i matk€, i spyta€S: €XO. cudzie czasu, czy chcesz, abym !wr€Tci€S z tob€ do twej matki i ojca? €Y Odrzek€Sa mu: €XO panie m€Tj, nie chc€ tego. Moim €Vyczeniem jest by€Z z tob€, gdziekolwiek ty b€dziesz, bo z mi€So€Rci do ciebie wyrzek€Sam si€ wszystkiego, nawet ojca i matki! €Y A kr€Tlewicz, us€Syszawszy jej s€Sowa, wielce %by€S rad i sprawi€S, €Ve ko€U lecia€Sz nimi lotem spokojnym, nie chcia€S bowiem przestraszy€Z dziewczyny. "I lecia€S wraz z ni€ tak d€Sugo, #a€V ujrza€S €S€k€ zielon€, a na !niej bij€ce €Wr€Td€So wody. Tam %wyl€dowali, posilili si€ i ugasili pragnienie, po czym kr€Tlewicz dosiad€S hebanowego konia, posadzi€S dziewczyn€ za sob€, #a boj€c si€ o ni€, przywi€za€S !j€ sznurami. I polecia€S, i nie przerywa€S lotu w powietrzu, a€V dotar€S do miasta swego !ojca. Wtedy rado€R€Z jego sta€Sa si€ jeszcze wi€ksza i zapragn€€S pokaza€Z dziewczynie przybytek w€Sadzyi kr€Tlestwo swego ojca, a tak€Ve przekona€Z j€, €Ve pot€ga jego ojca jest wi€ksza!ni€V pot€ga jej ojca. Opu€Rci€S si€ wi€c na ziemi€ w jednym zogrod€Tw, w kt€Trym ojciec jegoprzebywa€S dla rozrywki, i wprowadzi€S dziewczyn€ do altany przeznaczonej dla jego ojca. Konia hebanowego postawi€S przy wej€Rciu do altany i polecaj€c dziewczynie, aby go pilnowa€Sa, rzek€S do niej: !€XPozosta€U tu, a€V przy€Rl€ do !ciebie mego pos€Sa€Uca, a ja id€do ojca, aby przygotowa€Z dla !ciebie pa€Sac i pokaza€Z ci moj€!w€Sadz€! €YKr€Tlewna ucieszy€Sa %si€, s€Sysz€c te s€Sowa i rzek€Sa: €XCzy€U, jak chcesz €Y, gdy€V !s€dzi€Sa, €Ve wejdzie do miasta z honorami i w€Rr€Td uroczysto€Rci, jak przysta€So takim jak ona. Kr€Tlewicz tymczasem, pozostawiwszy kr€Tlewn€, szed€S, a€V dotar€S do miasta i wszed€S do swego ojca. A skoro"ujrza€S go ojciec, ucieszy€S si€ jego przybyciem, przyj€€S go i "powita€S, kr€Tlewicz za€R rzek€S: €XWiedz, €Ve przywioz€Sem kr€Tlewn€, o kt€Trej ci opowiada€Sem. Zostawi€Sem j€ poza miastem w jednym z ogrod€Tw i przyszed€Sem powiadomi€Z ci€ o tym, aby€R m€Tg€S zgromadzi€Z orszak, wyj€R€Z jej na spotkanie i pokaza€Z twoj€ pot€g€, twoje !wojska i stra€V przyboczn€. €YI "rzek€S mu kr€Tl: €XZ ch€ci€ i z przyjemno€Rci€ €Y, po czym rozkaza€S swym poddanym natychmiast przystroi€Z miasto pi€knymi ozdobami, sam za€R, wygl€daj€c wspaniale i ubrany"w najpi€kniejszy str€Tj, jecha€S konno, a z nim ca€Se jego wojsko i mo€Vni jego pa€Ustwa, wszyscy inni dostojnicy i #s€Sudzy. Kr€Tlewicz za€R wyni€Ts€S ze swego pa€Sacu klejnoty i stroje, i wszystko, co zgromadzili poprzedni kr€Tlowie,i przygotowa€S dla kr€Tlewny palankin z zielonego, czerwonego i €V€T€Stego brokatu,a w nim posadzi€S niewolnice indyjskie, rumijskie i abisy€Uskie. I wyj€€S ze skarbc€Tw najcudowniejsze przedmioty. Potem zostawi€S lektyk€ wraz z tym, co w niej by€So, i pospieszy€S przed wszystkimi do owego ogrodu. Wszed€S do altany, w kt€Trej #zostawi€S kr€Tlewn€, i szuka€S jejtam, ale nie znalaz€S ani dziewczyny, ani konia. Wtedy zacz€€S bi€Z si€ po twarzy, rozdar€S na sobie szaty i w "stanie oszo€Somienia j€€S biega€Zwko€So po ogrodzie. P€T€Wniej jednak przyszed€S do siebie i rzek€S: €XJak€Ve mog€Sa pozna€Z !tajemnic€ tego konia, je€Veli janie nauczy€Sem jej tego? Mo€Ve to perski €Tw m€drzec, kt€Try zrobi€S konia, zaskoczy€S j€ i porwa€S w odwet za to, co uczyni€S mu ojciec m€Tj? €Y Poszuka€S wi€c kr€Tlewicz stra€Vnik€Tw tego ogrodu i chc€c wiedzie€Z, czy kto obok !nich przechodzi€S, spyta€S: €XCzy"widzieli€Rcie, by kto€R ko€So was przechodzi€S i wst€powa€S do tego ogrodu? €YOdrzekli: €XNie widzieli€Rmy nikogo wchodz€cego do tego ogrodu opr€Tcz m€drca perskiego, #kt€Try pragn€€S nazbiera€Z zi€T€S leczniczych. €YI upewni€S si€ kr€Tlewicz, us€Syszawszy te s€Sowa, €Ve tym, kto porwa€S kr€Tlewn€, by€S €Tw m€drzec. Sta€So si€ bowiem za spraw€ przeznaczenia, €Ve gdy "kr€Tlewicz zostawi€S kr€Tlewn€ w ogrodowej altanie, a sam uda€S si€ do zamku swego ojca, aby wszystko przygotowa€Z, wszed€S do ogrodu perski m€drzec, chc€c nazbiera€Z nieco zi€T€S leczniczych. I poczu€S zapach pi€Vma i pachnide€S, kt€Trymi przesyconeby€So to miejsce €[a wo€U ta pochodzi€Sa od kr€Tlewny. Poszed€S przeto m€drzec w kierunku tego zapachu i dotar€S do altany, a tam ujrza€S konia, kt€Trego wykona€S by€S w€Sasnymi r€kami, a kt€Try sta€S teraz u wej€Rcia. Gdy wi€c go ujrza€S, serce jego nape€Sni€So si€ !rado€Rci€ i weselem, €Va€Sowa€S bowiem bardzo, €Ve wypu€Rci€S konia z r€k. Podszed€S do konia, obejrza€S wszystkie jego$cz€€Rci i stwierdzi€S, €Ve jest nieuszkodzony. I ju€V chcia€S dosi€€R€Z go i odjecha€Z, ale rzek€S jeszcze do siebie: €XMusz€ sprawdzi€Z, co te€V "przywi€Tz€S kr€Tlewicz na koniu i pozostawi€S tutaj wraz z nim! €YTo rzek€Sszy wszed€S do altanyi zobaczy€S siedz€c€ tam dziewczyn€, niczym s€So€Uce b€Syszcz€ce na bezchmurnym niebie. A skoro ujrza€S j€, poj€€S, €Ve jest to dziewczyna wysokiego rodu i €Ve kr€Tlewicz "porwa€S j€, i przyby€S z ni€ na koniu, a zostawiwszy j€ w tej!altanie, uda€S si€ do ojca, aby przygotowa€Z jej orszak i wprowadzi€Z j€ do miasta uroczy€Rcie i z honorami. Wszed€S wi€c m€drzec do !altany i uca€Sowa€S ziemi€ przedkr€Tlewn€, a ona podnios€Sa oczy, spojrza€Sa na niego i !spostrzeg€Sa, €Ve jest brzydki i "niemi€S€ ma posta€Z. Spyta€Sa go:€XKto jeste€R? €Y Odrzek€S: €XO pani moja, jestem"pos€Sa€Ucem kr€Tlewicza. Pos€Sa€S mnie do ciebie i rozkaza€S mi, abym ci€ przeni€Ts€S do innego "ogrodu bli€Vej miasta. €YGdy za€R dziewczyna us€Sysza€Sa te #s€Sowa, spyta€Sa: €XA gdzie€V jest.kr€Tlewicz? €YOdpowiedzia€S: €XKr€Tlewicz jest na zamku u swego ojca i zaraz przyjdzie do ciebie ze wspania€Sym orszakiem. €YRzek€Sa do niego: $€XEj€Ve, czy€V kr€Tlewicz nie m€Tg€S znale€W€Z kogo€R innego, aby go !pos€Sa€Z do mnie? €Y Roze€Rmia€S si€ m€drzec na jej s€Sowa i "rzek€S: €XO pani moja, niech ci€ nie zwiedzie brzydota mej twarzy i szpetny m€Tj wygl€d. Gdyby€R otrzyma€Sa ode mnie to, co da€Sem kr€Tlewiczowi, wychwala€Saby€R mnie z pewno€Rci€. Ale kr€Tlewicz wys€Sa€S mnie do ciebie w€Sa€Rnie dla mego wstr€tnego wygl€du i strasznej postaci, bo mi€Suj€c !ci€, jest o ciebie zazdrosny. A mameluk€Tw i niewolnik€Tw, "s€Su€Vby, rzeza€Uc€Tw i €Rwity ma tyle, €Ve ich nie zliczysz! €Y Kiedy us€Sysza€Sa kr€Tlewna !s€Sowa m€drca, przem€Twi€Sy jej one do przekonania i uwierzy€Sa mu. Powsta€Sa wi€c, "poda€Sa mu sw€ d€So€U i rzek€Sa: €XJakiego przywiod€Se€R z sob€ dla mnie, ojcze, wierzchowca, abym mog€Sa na nim pojecha€Z? !€YOdrzek€S: €XPojedziesz, o pani moja, na koniu, na kt€Trym tu !przyby€Sa€R. €YOna za€R rzek€Sa: €XNie umiem jecha€Z na nim sama! €Y, a m€drzec, us€Syszawszy to, u€Rmiechn€€S #si€ i zrozumia€S, €Ve ju€V j€ ma w swej mocy. I rzek€S: €XJa pojad€ z tob€ €Y, po czym dosiad€S konia i posadzi€S dziewczyn€ za sob€, przyci€gn€€S j€ do siebie i silnie przywi€za€Sa a ona nie przeczuwa€Sa, co chce z ni€ uczyni€Z. P€T€Wniej m€drzec przekr€ci€S "€Rrub€ s€Su€V€c€ do wznoszenia si€, powietrze wype€Sni€So !wn€trze konia, kt€Try drgn€€S, #zadr€Va€S i uni€Ts€S si€ wysoko w !przestworza. I lecia€S z nimi tak#d€Sugo, a€V oddali€S si€ sporo od miasta. Wtedy rzek€Sa kr€Tlewna:"€XEj€Ve, cz€Sowieku, gdzie€V jest prawda twoich s€S€Tw o kr€Tlewiczu? Twierdzi€Se€R !przecie, €Ve to on wys€Sa€S ci€ do mnie! €Y M€drzec odpar€S: €XNiechaj Allach okryje ha€Ub€ kr€Tlewicza! On jest z€Sy i nikczemny! €Y, a kr€Tlewna krzykn€€Sa: €XBiada ci! Jak €Rmia€Se€R zmienia€Z rozkazy, kt€Tre da€S ci tw€Tj pan! €Y Odrzek€S: €XOn nie jest moim panem! Czy wiesz, kto ja jestem? €Y Rzek€Sa: €XWiem tylkoto, co mi sam o sobie "powiedzia€Se€R. €YW€Twczas rzek€S:€XTo, co opowiada€Sem ci o sobie, to tylko podst€p uknutyprzeciw tobie i kr€Tlewiczowi. D€Sugi czas martwi€Sem si€ o tego konia, kt€Trego masz pod sob€. Jest on moim dzie€Sem, ale by€S we w€Sadzy kr€Tlewicza. Teraz jednak odzyska€Sem go i ciebie tak€Ve dosta€Sem w swe r€ce, a jego serce z€Sama€Sem, tak jak on z€S ama€S moje. Konia tego !nie dostanie ju€V nigdy wi€cej. Ty za€R b€d€W dobrej my€Rli i #raduj si€, bo zaiste, ja b€d€ cibardziej przydatny ni€V on. €YSkoro us€Sysza€Sa kr€Tlewna $s€Sowa m€drca, zacz€€Sa bi€Z si€ po twarzy i zawo€Sa€Sa: €XO biada mi! Nie zdoby€Sam mego ukochanego, a utraci€Sam ojca #i matk€! €YI p€Saka€Sa gorzko nad tym, co j€ spotka€So, a m€drzec nieustannie jecha€S z ni€ do kraju Rum, a€V w ko€Ucu wyl€dowa€S na zielonej €S€ce, na kt€Trej by€Sy strumienie i drzewa. €`€ka ta le€Va€Sa w !pobli€Vu miasta, za€R w mie€Rcie tym panowa€S pot€€Vny kr€Tl. A zdarzy€So si€ w owym dniu, €Ve kr€Tl tego miasta wyruszy€S dla rozrywki na polowanie i $przeje€Vd€Va€S przez t€ €S€k€. I ujrza€S m€drca stoj€cego tam, a przy nim konia i dziewczyn€.I oto ani si€ spostrzeg€S m€drzec, kiedy go s€Sudzy !kr€Tlewscy otoczyli i pojmali, a z nim dziewczyn€ i konia, i przywiedli ich wszystkich "przed kr€Tla. A gdy ujrza€S kr€Tl wstr€tny wygl€d i brzydot€ m€drca, a tak€Ve pi€kno€R€Z i urod€ dziewczyny, rzek€S do niej: €XO pani moja, jaki€V zwi€zek istnieje mi€dzy tob€ a tym starcem? €Y I pospieszy€S m€drzec z odpowiedzi€ "m€Twi€c: €XOna jest moj€ €Von€ i c€Trk€ mego stryja. €YDziewczyna za€R, s€Sysz€c te s€Sowa, zarzuci€Sa mu k€Samstwo %i rzek€Sa: €XO kr€Tlu, kln€ si€ na Allacha, €Ve nie znam go. On niejest moim ma€S€Vonkiem, ale porwa€S mnie przemoc€ i przez podst€p! €YI rozkaza€S kr€Tl, us€Syszawszy te s€Sowa, aby wymierzono m€drcowi ch€Sost€,#i bili go tak, €Ve omal nie umar€S. Potem rozkaza€S kr€Tl zanie€R€Z go do miasta i wtr€ci€Z do wi€zienia. I uczyniono wedle rozkazu w€Sadcy, €Tw za€R zabra€S ze sob€ dziewczyn€ i konia. Nie zna€S jednak !w€Sa€Rciwo€Rci konia ani sposobu wprawienia go w ruch. Tak mia€Sa si€ sprawa z m€drcem i kr€Tlewn€. A co do kr€Tlewicza, to przywdzia€S on str€Tj podr€T€Vny, zabra€S tyle !pieni€dzy, ile by€So mu trzeba, i wyruszy€S w drog€ w wielkim smutku. W€drowa€S szybko od kraju do kraju i z miasta do miasta, szukaj€c €Rlad€Tw m€drca i kr€Tlewny i rozpytuj€c o hebanowego konia. A ka€Vdy, "kto s€Sysza€S od niego opowie€R€Z o koniu hebanowym, dziwi€S si€i uwa€Va€S s€Sowa jego za niezwyk€Se. Podr€T€Vowa€S w ten spos€Tb przez d€Sugi czas i pomimo cz€stego pytania i poszukiwa€U nie trafi€S na wiadomo€R€Z o nich. Potem przyby€S do miasta ojca "kr€Tlewny i pyta€S o ni€ tam, ale"nie us€Sysza€S €Vadnej wie€Rci, a tylko spotka€S kr€Tla zasmuconego utrat€ c€Trki. Zawr€Tci€S wi€c do kraju Rum i "tam zacz€€S szuka€Z ich €Rlad€Tw i dowiadywa€Z si€ o nich. I zdarzy€So si€ kiedy€R, €Ve stan€€S w pewnym zaje€Wdzie, gdzie ujrza€S grup€ kupc€Tw, siedz€cych i rozmawiaj€cych. Usiad€S w pobli€Vu nich i us€Sysza€S, jak jeden z nich m€Twi€S: €XPrzyjaciele moi, widzia€Sem raz dziw nad dziwy €Y, a oni spytali: €XC€T€V takiego widzia€Se€R? €Y Rzek€S: €XBy€Sem w pewnym kraju, w takim to a takim mie€Rcie €[ tu wymieni€S nazw€ miasta, w kt€Trym przebywa€Sa kr€Tlewna €[ i s€Sysza€Sem, jak jego mieszka€Ucy opowiadali tak€ oto zadziwiaj€c€ przygod€: Pewnego dnia kr€Tl owego miasta wyruszy€S na polowanie i €Sowy, a z nim zast€p jego dworzan i mo€Vnych jego pa€Ustwa. Gdy ju€V wyszli na otwarte pole i przeje€Vd€Vali przez zielon€ "€S€k€, spotkali tam cz€Sowieka, u jego za€R boku niewiast€, a opodal zobaczyli konia z hebanu. Co do tego cz€Sowieka, to wygl€d jego by€S wstr€tny, a posta€Z odpychaj€ca. Niewiasta natomiast by€Sa urodziwa, posiada€Sa wdzi€k, "doskona€S€ posta€Z i wspania€S€ budow€. Co za€R do konia hebanowego, to by€S to cud cud€Tw i nikt z obecnych przy tym nie widzia€S nigdy pi€kniejszego i doskonalej zbudowanego. €YI spytali kupcy:!€XA co uczyni€S z nimi kr€Tl? €Y Odrzek€S opowiadaj€cy: €XOwego cz€Sowieka zatrzyma€S ispyta€S go o dziewczyn€, on !za€R o€Rwiadczy€S, €Ve jest jego €Von€ i c€Trk€ jego stryja. Dziewczyna jednak zada€Sa k€Sam jego s€Sowom, kr€Tl wi€c uwolni€S j€ od niego i kaza€S wych€Sosta€Z go i wtr€ci€Z do wi€zienia. A co do konia hebanowego, to nic o nim wi€cej nie wiem. €Y !Gdy us€Sysza€S kr€Tlewicz s€Sowa !kupca, zbli€Vy€S si€ do niego i zacz€€S go wypytywa€Z ostro€Vnie i uprzejmie, a€V powt€Trzy€S mu kupiec nazw€ miasta i imi€ jego kr€Tla. Dowiedziawszy si€ w ten spos€Tb nazwy miasta i imienia #kr€Tla, m€Sodzieniec sp€dzi€S noc w rado€Rci, a gdy za€Rwita€S ranek, opu€Rci€S zajazd i !wyruszy€S w drog€. I w€drowa€S bez przerwy, p€Tki nie dotar€S do owego miasta, lecz gdy ju€V!mia€S wej€R€Z do bram, pochwyciligo stra€Vnicy i chcieli zaprowadzi€Z przed kr€Tla, aby go zapyta€S o jego sprawy, o przyczyn€ jego przybycia do tego miasta i o rzemios€So, jakie wykonuje. By€So bowiem zwyczajem owego kr€Tla pyta€Z obcych o ich stan i rzemios€So. !Ale poniewa€V kr€Tlewicz przyby€Sdo miasta wieczorn€ por€, a by€S to czas, kiedy nie mo€Vna ju€V by€So i€R€Z do kr€Tla ani !naradza€Z si€ z nim, stra€Vnicy bram zabrali go wi€c i zawiedlido wi€zienia, aby go tam "umie€Rci€Z. Stra€Vnicy wi€zienia wszak€Ve, ujrzawszy jego "pi€kno€R€Z i wdzi€k, nie byli w stanie wtr€ci€Z go do ciemnicy !i zezwolili mu siedzie€Z w€Rr€Td nich przed wi€zieniem. A gdy przyniesiono im posi€Sek, jad€S razem z nimi do syta. Po sko€Uczonym posi€Sku zacz€li rozmawia€Z, po czym zwr€Tcili "si€ do kr€Tlewicza i spytali go: €XZ jakiego jeste€R kraju? €YOdrzek€S: €XJestem z Farsu, z kraju kr€Tl€Tw sasanidzkich! €Y Us€Syszawszy jego s€Sowa #stra€Vnicy za€Rmiali si€, a jeden z nich rzek€S: €XPotomku Sasanid€Tw! S€Sysza€Sem opowie€Rci r€T€Vnych ludzi i wiadomo€Rci, kt€Tre podawali. !By€Sem te€V €Rwiadkiem r€T€Vnych ich spraw, ale nie spotka€Sem wi€kszego k€Samcy od tego potomka Sasanid€Tw, kt€Trego mamy tu u nas w wi€zieniu. €Y A inny rzek€S: €XNie widzia€Sem oblicza brzydszego nad jego oblicze i postaci "wstr€tniejszej ni€V jego posta€Z!€Y !I spyta€S kr€Tlewicz: €XNa jakim k€Samstwie z€Sapali€Rcie go? €Y Odrzekli: €XTwierdzi, €Ve jest lekarzem. Kr€Tl spotka€S go w drodze, jad€c na polowanie. By€Sa z nim niewiasta, cud "pi€kno€Rci, urody, doskona€So€Rcii wdzi€ku, €Sadnego wzrostu i nienagannej budowy. By€S z nimi tak€Ve hebanowy czarny ko€U. Pi€kniejszego konia nigdynie widzia€Sem! Co za€R do dziewczyny, to jest ona teraz!u kr€Tla, kt€Try j€ kocha, lecz ona jest ob€S€kana. Gdyby wi€c €Tw cz€Sowiek by€S lekarzem, takjak twierdzi, uleczy€Sby j€ $przecie! Kr€Tl stara si€ odp€dzi€Zod niej chorob€, gdy€V €Vyczeniem jego jest wyrwanie dziewczyny ze stanu, w jakim si€ znajduje. Ko€U hebanowy natomiast zosta€S umieszczony w skarbcu kr€Tlewskim, a €Tw cz€Sowiek o wstr€tnym wygl€dzie, kt€Try by€S razem z dziewczyn€, przebywa u nas w wi€zieniu. Gdy zapada noc, "p€Sacze i skar€Vy si€, biadaj€c nad sob€ i nie daje nam spa€Z. €Y Gdy stra€Vnicy wi€zienni opowiedzieli kr€Tlewiczowi o przypadku perskiego m€drca, "kt€Try by€S u nich w wi€zieniu, io tym, €Ve on tam p€Saka€S i skar€Vy€S si€, przysz€So kr€Tlewiczowi na my€Rl, by za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBм€а cJнP я cKо?І ccKпх#'HЦKр ,? c€LсK6qLтM6G P€sLuknu€Z podst€p i przy jego !pomocy osi€gn€€Z sw€Tj cel. Gdy#za€R stra€Vnicy zapragn€li spa€Z, odprowadzili kr€Tlewicza do wi€zienia i zamkn€li za nim #bram€. I us€Sysza€S, jak m€drzec p€Saka€S i biada€S nad sob€ w perskiej mowie, m€Twi€c w swoich skargach: €XBiada mi, €Vezgrzeszy€Sem przeciwko sobie iprzeciw kr€Tlewiczowi, €Ve tak post€pi€Sem z dziewczyn€! Nie pozostawi€Sem jej w spokoju, !ale te€V nie osi€gn€€Sem tego, czego pragn€€Sem. A wszystko to przez moje g€Supie post€powanie, bo po€V€da€Sem "tego, co mi si€ nie nale€Vy i co nie przystoi takiemu jak ja. Kto bowiem pragnie tego, co mu nie przystoi, wpada w !takie nieszcz€€Rcie, w jakie ja wpad€Sem! €Y Kiedy us€Sysza€S kr€Tlewicz s€Sowa m€drca, odezwa€S si€ do niego po persku, m€Twi€c: €XJak d€Sugo trwa€Z b€dzie ten p€Sacz i to zawodzenie? Czy my€Rlisz, €Ve spotka€So ci€ co€R, co nie zdarzy€So si€ nikomu przedtem?!€Y M€drzec za€R, s€Sysz€c jego s€Sowa, nabra€S do niego zaufania i wyla€S przed kr€Tlewiczem wszystkie €Vale naswoje po€So€Venie i na nieszcz€€Rcie, kt€Tre go spotka€So. A kiedy za€Rwita€S ranek, od€Wwierni wzi€li kr€Tlewicza, zawiedli go do swego kr€Tla i oznajmili mu, €Ve m€Sodzieniec przyby€S do miasta wieczorem, w czasie kiedy nie mo€Vna ju€V by€So przyprowadzi€Z go do "kr€Tla. W€Sadca zacz€€S stawia€Z kr€Tlewiczowi pytania i rzek€S: €XZ jakiego jeste€R kraju i jak masz na imi€? Jakie znasz rzemios€So i z jakiej przyczyny przyby€Se€R do tego miasta? €Y "Odrzek€S kr€Tlewicz: €XMoje imi€ jest perskie i brzmi Hard€Va, a ojczyzn€ moj€ jest Fars. Nale€V€ do ludzi uczonych, a szczeg€Tlnie dobrze znam naukilekarskie i uzdrawiam chorych i ob€S€kanych. Dlatego te€V w€druj€ po krajach i miastach,aby wzbogaca€Z moj€ wiedz€ przez do€Rwiadczenie. Gdy widz€ chorego, lecz€ go. Oto jakie jest moje rzemios€So. €Y Us€Syszawszy jego s€Sowa kr€Tl $ucieszy€S si€ wielce i rzek€S: €XO szlachetny m€drcze, przyby€Se€Rdo nas w chwili, gdy bardzo ci€ potrzebujemy. €Y Opowiedzia€S mu nast€pnie o kr€Tlewnie i doda€S: "€XJe€Veli wyleczysz j€ i uwolniszod szale€Ustwa, otrzymasz ode mnie wszystko, o co poprosisz.€YI rzek€S kr€Tlewicz, gdy us€Sysza€S te s€Sowa: €XNiech Allach obdarzy kr€Tla pot€g€! Opisz mi, panie, wszystkie objawy jej szale€Ustwa, jakie zauwa€Vy€Se€R, i powiedz, jak dawno dotkn€€So j€ to op€tanie, a tak€Ve, jak ta dziewczyna, ko€U i m€drzec dostali si€ w twe r€ce. €Y I opowiedzia€S mu kr€Tl t€ przygod€ od pocz€tku do ko€Uca, po czym doda€S, €Ve m€drzec jest teraz w #wi€zieniu. Spyta€S kr€Tlewicz: €XO$kr€Tlu szcz€€Rliwy, co uczyni€Se€R !z koniem, kt€Try by€S z nimi? €Y !Odrzek€S kr€Tl: €XMam go u siebiedotychczas, przechowuj€ go w!jednej z komnat. €YI rzek€S sobiew duchu kr€Tlewicz: €XWydaje misi€, €Ve przede wszystkim musz€ odszuka€Z konia i #obejrze€Z go; je€Veli jest ca€Sy i nic mu si€ nie sta€So, dokonam wszystkiego, czego chc€. A %je€Veli stwierdz€, €Ve straci€S ju€V sw€ zdolno€R€Z ruch€Tw, b€d€ !musia€S wynale€W€Z inny podst€p,!aby wyj€R€Z z tego ca€So. €YPotem#zwr€Tci€S si€ do kr€Tla i rzek€S: €XMusz€ koniecznie zobaczy€Z tego konia, o kt€Trym wspomnia€Se€R. Mo€Ve znajd€ w nim co€R, co pomo€Ve mi wyleczy€Z chorob€ dziewczyny.€Y Odpar€S kr€Tl: €XZ ch€ci€ i z przyjemno€Rci€ €Y, po czym wsta€S i wzi€wszy kr€Tlewicza za r€k€, zaprowadzi€S go do konia. I pocz€€S kr€Tlewicz obchodzi€Z konia woko€So, bada€Sgo i sprawdza€S jego stan, i "stwierdzi€S, €Ve jest ca€Sy i nic "mu si€ nie sta€So. Ucieszy€So go to bardzo i rzek€S: €XNiech Allach umocni w€Sadz€ kr€Tla! Chc€ i€R€Z teraz do dziewczyny, aby zobaczy€Z, co jej dolega i pok€Sadam ufno€R€Z !w Allachu, €Ve j€ wylecz€ przy pomocy konia, je€Veli Allach Najwy€Vszy zezwoli. €YI kaza€S !strzec konia. Kr€Tl uda€S si€ z nim do komnaty, w kt€Trej by€Sadziewczyna. A gdy weszli do "niej, zobaczyli, €Ve bije si€ po twarzy i tarza si€ po pod€Sodze, jak to czyni€Sa przezca€Sy czas. Nie by€Sa jednak szalona, a czyni€Sa tak tylko po to, aby nikt nie m€Tg€S si€ do !niej zbli€Vy€Z. Kr€Tlewicz za€R, ujrzawszy j€ w tym stanie, "rzek€S jej: €XNic ci nie grozi, o cudzie po€Rr€Td ludzi! €Y, po czym zacz€€S przemawia€Z do niej w spos€Tb mi€Sy i przyjaznyi da€S si€ jej pozna€Z. A gdy go pozna€Sa, krzykn€€Sa #g€So€Rno i straci€Sa przytomno€R€Z z wielkiej rado€Rci, kt€Trej #dozna€Sa. Kr€Tl natomiast my€Rla€S,€Ve dosta€Sa ataku ze strachu przed nim. Potem kr€Tlewicz przy€So€Vy€S usta do jej ucha i #rzek€S: €XO cudzie po€Rr€Td ludzi! Ocal moje i twoje €Vycie! Miej !cierpliwo€R€Z i wytrwaj! Zaiste, w miejscu tym trzeba !cierpliwo€Rci i dok€Sadnie trzebaprzemy€Rle€Z podst€p, aby uwolni€Z si€ od tego "kr€Tla-tyrana. Podst€p za€R jest taki: ja wyjd€ do kr€Tla i powiem mu: €]Jej choroba pochodzi od marida spo€Rr€Td d€Vinn€Tw, lecz przyrzekam ci, €Ve zostanie wyleczona. €^ Postawi€ mu te€V warunek, by uwolni€S ci€ z wi€z€Tw, i przyrzekn€ mu, €Ve w€Twczas !opu€Rci ci€ ten marid. Gdy za€R przyjdzie do ciebie kr€Tl, rozmawiaj z nim przyja€Wnie, !aby nabra€S przekonania, €Ve ci€ju€V wyleczy€Sem. Wtedy bowiemspe€Sni on wszystkie nasze %€Vyczenia. €Y Odpar€Sa: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszna! €YWyszed€S #tedy od niej, uda€S si€ do kr€Tla uradowany i rzek€S: €XO kr€Tlu szcz€€Rliwy! Rozpozna€Sem na szcz€€Rcie jej chorob€ i wyleczy€Sem j€ dla ciebie! Powsta€U teraz przeto, id€W i przem€Tw do niej mi€Symi "s€Sowami, b€d€W dla niej €Sagodnyi przyrzeknij jej co€R, co j€ ucieszy, a ona z pewno€Rci€ spe€Sni to, czego ty od niej "zechcesz. €YPowsta€S wi€c kr€Tl iposzed€S do dziewczyny, a gdy go ona ujrza€Sa, pospieszy€Sa kuniemu, uca€Sowa€Sa przed nim ziemi€ i powita€Sa go. Kr€Tl uradowa€S si€ tym wielce, po czym rozkaza€S s€Su€Vebnicom i rzeza€Ucom, aby stan€li przed ni€ do us€Sug, by zaprowadzili "j€ do €Sa€Wni i przygotowali dla niej ozdoby i stroje, a oni "spe€Snili kr€Tlewskie polecenie i pozdrowili j€, ona za€R odwzajemni€Sa pozdrowienie najuprzejmiejszymi wyrazami inajmilszymi s€Sowami. Potem s€Su€Vebne ubra€Sy j€ w szaty kr€Tlewskie, na€So€Vy€Sy jej naszyjnik z drogich kamieni, a"wreszcie zawiod€Sy j€ do €Sa€Wni !i us€Sugiwa€Sy jej tam. W ko€Ucu wysz€Sa z €Sa€Wni, pi€kna niby "ksi€€Vyc w pe€Sni. Gdy przyby€Sa do kr€Tla, pozdrowi€Sa go i uca€Sowa€Sa przed nim ziemi€, jego za€R opanowa€Sa z tego powodu wielka rado€R€Z i tak rzek€S do kr€Tlewicza: €XWszystko to sta€So si€ za spraw€ twego b€Sogos€Sawie€Ustwa! Oby Allach pomno€Vy€S nam twoje dobrodziejstwa! €Y "Odpowiedzia€S: €XO kr€Tlu, je€Rli chcesz, aby dziewczyna wyzdrowia€Sa ca€Skowicie i by ju€V na zawsze opu€Rci€Sa j€ choroba, musisz wyj€R€Z ze wszystkimi twymi stra€Vami i wojskiem na miejsce, w #kt€Trym j€ znalaz€Se€R. I niechaj b€dzie tam r€Twnie€V ko€U hebanowy, kt€Try by€S tam wtedy, a ja uwolni€ j€ tam ostatecznie od marida, uwi€€V€ go i zabij€, aby nigdy ju€V do niej nie powr€Tci€S. €Y Kr€Tl odpar€S: €XZ ch€ci€ i rado€Rci€ €Y, po czym kaza€S wynie€R€Z konia hebanowego na €S€k€, na kt€Trej go znalaz€S wraz z kr€Tlewn€ i perskim m€drcem, sam za€R dosiad€S konia i poleci€S swym wojskom !uczyni€Z to samo. Zabra€S te€V ze sob€ dziewczyn€, a ludzie nie wiedzieli, co chce uczyni€Z. I kiedy ju€V przybyli na ow€ €S€k€, kr€Tlewicz, kt€Try podawa€S si€ za lekarza, rozkaza€S, aby postawiono dziewczyn€ wraz z koniem takdaleko od kr€Tla i wojska, jak "si€ga wzrok, i rzek€S do kr€Tla: "€XPozw€Tl mi zapali€Z kadzid€So i wypowiedzie€Z zakl€cie. Chc€ bowiem schwyta€Z marida, aby #ju€V nigdy do niej nie powr€Tci€S. Potem dosi€d€ hebanowego konia i posadz€ dziewczyn€ za sob€. Gdy to uczyni€, poruszy !si€ ko€U i zacznie i€R€Z, a gdy dojdzie do ciebie, wszystko b€dzie sko€Uczone. P€T€Wniej uczynisz z ni€, co b€dziesz !chcia€S. Gdy us€Sysza€S kr€Tl te s€Sowa, uradowa€S si€ wielce, !kr€Tlewicz za€R dosiad€S konia i posadzi€S dziewczyn€ za sob€, a kr€Tl i ca€Se jego wojsko patrzyli na to. P€T€Wniej przyci€gn€€S dziewczyn€ do !siebie, przywi€za€S j€ mocno i wreszcie przekr€ci€S €Rrub€ s€Su€V€c€ do wznoszenia si€. Ko€U wzlecia€S z nimi w powietrze, a wojsko €Rledzi€So !ich wzrokiem, p€Tki nie znikn€liim z oczu. Kr€Tl czeka€S p€T€S dnia, wygl€daj€c ich powrotu,%ale oni nie wr€Tcili. Straci€S wi€c nadziej€, €Va€Sowa€S wielce i bola€S nad rozstaniem z kr€Tlewn€. Wreszcie zebra€S swoje wojsko i powr€Tci€S do miasta. Takie by€Sy jego sprawy. "A co do kr€Tlewicza, to zd€€Va€S on ku miastu swego ojca, uradowany i szcz€€Rliwy, i $wci€€V lecia€S, a€V wyl€dowa€S na tarasie swego zamku. Potem zaprowadzi€S dziewczyn€ do wn€trza i zostawi€S w bezpiecznym miejscu, po czym!uda€S si€ do swego ojca i matki.Powita€S ich i powiadomi€S o przybyciu dziewczyny, a oni byli bardzo z tego radzi. Tak wygl€da€Sy sprawy kr€Tlewicza, konia i dziewczyny. Kr€Tl kraju Rum natomiast "powr€Tci€S do miasta i uda€S si€ do swego zamku smutny i ponury. I przyszli do€U jego wezyrowie i!zacz€li go pociesza€Z, m€Twi€c "tak: €XZaiste, ten, kt€Try porwa€Sdziewczyn€, by€S czarownikiem, i chwa€Sa niech b€dzie Allachowi za to, €Ve ustrzeg€S ci€ przed jego !czarami i przebieg€So€Rci€. €YI tak d€Sugo do niego przemawiali, a€V pocieszyli go. A co do kr€Tlewicza, to przygotowa€S on wielk€ uczt€ dla mieszka€Uc€Tw miasta, kt€Tratrwa€Sa przez ca€Sy miesi€c. Potem spe€Sni€S ma€S€Ve€Ustwo z kr€Tlewn€ i oboje wielce si€ sob€ radowali. Takie by€Sy ich sprawy. Ojciec kr€Tlewicza za€R zniszczy€S hebanowego konia, by nie mo€Vna by€So wi€cej na nim lata€Z. Potem kr€Tlewicz !napisa€S list do ojca swej €Vony,donosz€c mu o jej losie. #Powiadomi€S go, €Ve o€Veni€S si€ zni€ i €Ve przebywaj€ razem w najwi€kszej pomy€Rlno€Rci. "Wys€Sa€S ten list przez pos€Sa€Ucawraz ze wspania€Symi darami i kosztowno€Rciami. A gdy pos€Saniec dotar€S do miasta, w kt€Trym panowa€S ojciec kr€Tlewny, to jest do Sany w Jemenie, odda€S kr€Tlowi list i dary. Kr€Tl przeczyta€S list i #ucieszy€S si€ wielce, wzi€€S daryi przyj€€S pos€Sa z honorami. Potem za€R przygotowa€S wspania€Se dary dla kr€Tlewicza,swego zi€cia, i wys€Sa€S tym samym pos€Sa€Ucem, kt€Try "powr€Tci€S z nimi do kr€Tlewicza i oznajmi€S mu o rado€Rci kr€Tla, #jego te€Rcia, na wie€R€Z o c€Trce. Sprawi€So to kr€Tlewiczowi "wielk€ rado€R€Z i co roku pisa€S !do swego te€Rcia, i posy€Sa€S mu dary. $I p€dzili takie €Vycie, a€V zmar€S !ojciec kr€Tlewicza i €Tw obj€€S po nim panowanie. By€S sprawiedliwy wzgl€dem poddanych i post€powa€S z nimidobrotliwie. Rozmaite kraje podporz€dkowywa€Sy si€ jego w€Sadzy, a poddani okazywali !mu pos€Susze€Ustwo. Tak oto €Vyliszcz€€Rliwie, w dobrym zdrowiu, a€V przysz€Sa do nich ta, kt€Tra ka€Ve umilkn€€Z rado€Rci i rozdziela zwi€zki, burzy zamki, a buduje grobowce. A chwa€Sa niech b€dzie Wiecznie €\ywemu, kt€Try nie umiera, kt€Try w swym r€ku dzier€Vy w€Sadz€ na tym i przysz€Sym €Rwiecie. A po€Rr€Td rozmaitych innych opowie€Rci jest jeszcze: O Harunie ar-Raszidzie i Zubejdzie w k€pieli Powiadaj€, €Ve kalif Harun ar-Raszid kocha€S pani€ Zubejd€ wielk€ mi€So€Rci€ i przysposobi€S dla niej miejsce odpowiednie do przechadzek. By€S tam stawek z wod€, okolony drzewami i zasilany wod€ ze wszystkich stron. Drzewa nad stawkiem rosn€ce "tak by€Sy g€ste, €Ve ca€Skowicie !zas€Sania€Sy tego, kto si€ w nim k€pa€S. Pewnego dnia przyby€Sa tam pani Zubejda i stan€wszy nad stawkiem rozkoszowa€Sa si€ pi€knem tego miejsca. Oczarowa€Sa j€ po€Syskliwo€R€Z wody i g€sto rosn€ce wok€T€S drzewa, a €Ve dnia tego panowa€S wielki upa€S, zdj€€Sa szaty i wesz€Sa do stawku. Sta€Sa tak w wodzie, nie do€R€Z wszak€Ve g€S€bokiej, by przykry€Z tego, kto w niej #sta€S, pocz€€Sa wi€c nape€Snia€Z wod€ srebrny dzbanek i polewa€Sa ni€ swoje cia€So. A kalif, zwiedziawszy si€ o tym, wyszed€S ze swego pa€Sacu, aby podgl€da€Z j€ spoza li€Rci. I ujrza€S j€ nag€, a wszystko, co zwykle by€So ukryte, mo€Vna by€So teraz zobaczy€Z. Gdy paniZubejda zauwa€Vy€Sa W€Sadc€ Wiernych wygl€daj€cego zza !drzew, poj€€Sa, €Ve podpatrywa€Sjej nago€R€Z. !Obr€Tci€Sa si€ wi€c ku niemu i popatrzy€Sa na€U, lecz rumie€Ucem wstydu p€Son€c, #pr€Tbowa€Sa d€So€Umi os€Soni€Z swe !€Sono. Nie mog€Sa go oczywi€Rcie "os€Soni€Z ca€Skowicie, gdy€V bujneby€So i wydatne. W€Sadca Wiernych za€R sta€S zachwyconyi odezwa€S si€ wierszem: Ujrza€Sy j€ oczy moje, nape€Sni€Sy mnie t€sknot€, Ale od roz€S€ki z mi€S€ spot€€Vnia€So me pragnienie... Tu przerwa€S, nie wiedz€c, co dalej powiedzie€Z, i rozkaza€S, by przywo€Sano Abu Nuwasa. Gdy ten si€ zjawi€S, rzek€S mu kalif: €XDoko€Ucz mi wiersz tak rozpocz€ty: Ujrza€Sy j€ oczy moje, nape€Sni€Sy mnie t€sknot€, Ale od roz€S€ki z mi€S€ !spot€€Vnia€So me pragnienie. €Y !I rzek€S Abu Nuwas: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, i w okamgnieniu pocz€€S takie wiersze uk€Sada€Z: Ujrza€Sy j€ oczy moje, nape€Sni€Sy mnie t€sknot€, Ale od roz€S€ki z mi€S€ spot€€Vnia€So me pragnienie, Od rozstania si€ z gazel€, co mnie uraczy€Sa oto, Kiedym spostrzeg€S j€ okryt€ lotosowym cieniem. Dzban ze srebra zanurza€Sa i czerpa€Sa wod€, Potem ze srebrnego dzbana polewa€Sa cia€So, Gdy ujrza€Sa mnie, zakry€Sa d€So€Umi €Sono m€Sode, Lecz i spoza d€Soni jeszcze do mnie wyziera€So. Ach, jak€Ve jest dusza moja niezmiernie spragniona, Bym m€Tg€S chwilk€ lub dwie chwile by€Z u tego €Sona! I u€Rmiechn€€S si€ W€Sadca Wiernych, uradowany s€Sowami poety, a €Ve wspania€Somy€Rlno€Rci swojej mu $nie posk€pi€S, wi€c oddali€S si€ Abu Nuwas zadowolony. O z€Sodzieju i g€Supcu Opowiadaj€ te€V, €Ve pewien g€Supiec szed€S, trzymaj€c w r€ku powr€Tz, na kt€Trym #ci€gn€€S za sob€ swego os€Sa. I zobaczy€So go dw€Tch z€Sodziei, a jeden z nich rzek€S do swego towarzysza: €XZabior€ os€Sa temu !cz€Sowiekowi. €YSpyta€S na to tendrugi: €XJak to zrobisz? €Y Powiedzia€S mu €[ €XChod€W za !mn€, to zobaczysz. €YI poszed€S €Tw drugi z€Sodziej. Pierwszy &za€R zbli€Vy€S si€ do os€Sa, zdj€€S mu z szyi powr€Tz i kaza€S zwierz€ prowadzi€Z swemu !towarzyszowi. Sam za€R na€So€Vy€S!sobie na szyj€ powr€Tz i szed€S za g€Supcem tak d€Sugo, a€V upewni€S si€, €Ve jego !towarzysz zdo€Sa€S ju€V oddali€Z !si€ z os€Sem. Wtedy stan€€S, a "g€Supiec ci€gn€€S go za powr€Tz,ale on nie rusza€S z miejsca. "W€Twczas odwr€Tci€S si€ g€Supiec i zobaczy€S, €Ve ci€gnie na powrozie cz€Sowieka. I zapyta€S "go: €XCzym ty jeste€R? €YZ€Sodziej odpar€S: €XJestem twoim os€Sem, a zdarzy€Sa mi si€ rzecz dziwna. Mia€Sem mianowicie matk€, pobo€Vn€ staruszk€, i przyszed€Sem do niej pewnego dnia pijany, a ona powiedzia€Sa:€]Synu m€Tj, nawr€T€Z si€ do Allacha Najwy€Vszego, porzu€Z grzech! €^ Chwyci€Sem lask€ i !zbi€Sem matk€. Wtedy przekl€€Samnie i Allach Najwy€Vszy zamieni€S mnie w os€Sa, oddaj€c!w twoje r€ce. Sp€dzi€Sem ca€Sy !ten czas u ciebie, a€V do dzi€R, kiedy to moja matka przypomnia€Sa sobie o mnie. Allach bowiem nape€Sni€S jej serce t€sknot€ do mnie i wznosi€Sa mod€Sy, a Allach !przywr€Tci€S mi ludzk€ posta€Z, "jak€ mia€Sem przedtem. €YI rzek€Sna to g€Supiec: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Na "Allacha, bracie m€Tj, odpu€R€Z mi "to, co z tob€ robi€Sem, odpu€R€Z mi, €Ve je€Wdzi€Sem na tobie i wszystko inne. €Y Potem pozwoli€S odej€R€Z z€Sodziejowi swoj€ drog€, sam za€R wr€Tci€S do swego domu, pijany od smutku i troski. A w "domu spyta€Sa go €Vona: €XC€T€V cisi€ przydarzy€So i gdzie jest osio€S? €Y Odpowiedzia€S: €XTy nic nie wiesz o sprawie os€Sa, wi€c ci o tym opowiem. €YI opowiedzia€S jej wszystko. W€Twczas rzek€Sa:€XB€Tjmy si€ kary Allacha Najwy€Vszego! Jak€Ve mogli€Rmy przez ca€Sy ten czas wys€Sugiwa€Z si€ cz€Sowiekiem jako zwierz€ciem! €Y Potem "rozdawa€Sa ja€Smu€Vn€ i prosi€Sa Allacha o przebaczenie. A jej "m€€V siedzia€S przez d€Sugi czas w domu bez €Vadnej roboty, a€V"kiedy€R rzek€Sa mu €Vona: €XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПуУLф”X c€жLхь  9Mц; [€EMч?R b€ Mш‘#щ c€Nщz. ceNъ‰99ШNb€dziesz siedzia€S tak w domu !bez €Vadnego zaj€cia? Id€W€Ve natarg i kup nam nowego os€Sa do!pracy. €YPoszed€S wi€c g€Supiec na targ, zatrzyma€S si€ przy pewnym o€Rle i stwierdzi€S, €Ve to w€Sa€Rnie jego os€Sa sprzedaj€. Skoro go rozpozna€S,podszed€S do niego i przy€So€Vywszy usta do jego ucha, powiedzia€S mu: €XBiada ci, nieszcz€sny. "Z pewno€Rci€ wr€Tci€Se€R zn€Tw do#pija€Ustwa i zbi€Se€R sw€ matk€. $O, ju€V ja ci€ nigdy nie kupi€. €Y To rzek€Sszy odwr€Tci€S si€ od os€Sa i odszed€S. O Anuszirwanie i kobiecie Opowiadaj€ te€V, €Ve sprawiedliwy kr€Tl Kisra Anuszirwan wyjecha€S pewnego dnia na polowanie i od€S€czy€S si€ od swoich towarzyszy, $€Rcigaj€c gazel€. I kiedy j€ tak €Rciga€S, spostrzeg€S w niewielkiej odleg€So€Rci ma€S€ wie€R. A €Ve by€S bardzo spragniony, podjecha€S do owejwsi i skierowa€S si€ do wr€Tt domu, kt€Try sta€S pierwszy na jego drodze, a tam za€V€da€S wody, by ugasi€Z pragnienie. Wysz€Sa do niego dziewczyna i zmierzy€Sa go spojrzeniem, po czym wr€Tci€Sa do domu i "wycisn€€Sa dla€U jedn€ €Sodyg€ trzciny cukrowej, a to, co !wycisn€€Sa, zmiesza€Sa z wod€ iwla€Sa do kubka, wreszcie posypa€Sa to czym€R wonnym, co wygl€da€So jak proszek, i poda€Sa Anuszirwanowi. €aw zajrza€S do kubka i zobaczy€S tam co€R podobnego do py€Su, i #zacz€€S pi€Z po trosze, a€V wypi€Swszystko. Potem rzek€S do dziewczyny: €XDziewczyno, !jak€Ve dobra i s€Sodka by€Saby tawoda, gdyby nie €Tw proszek, "kt€Try j€ zm€ci€S. €YDziewczyna odrzek€Sa: !€XGo€Rciu, naumy€Rlnie wsypa€Sam proszek, kt€Try zm€ci€S wod€. €YKr€Tl zapyta€S: €XDlaczego to uczyni€Sa€R? €YOdpar€Sa: €XPoniewa€V widzia€Sam, €Ve jeste€R bardzo spragniony, i ba€Sam si€, €Ve wypijesz wod€ jednym haustem, a potem "b€dzie ci€ suszy€So. I gdyby nieby€So w wodzie proszku, zapewne wypi€Sby€R j€ szybko, duszkiem, po czym suszy€Soby ci€. €YS€Sowa tej dziewczyny i "bystro€R€Z jej umys€Su zadziwi€Sy sprawiedliwego kr€Tla !Anuszirwana i wiedzia€S, €Ve to, co powiedzia€Sa, wyp€Sywa€So z rozs€dku, m€dro€Rci i znakomito€Rci jej umys€Su, i #rzek€S do niej: €XWycisn€€Sa€R tensok z jednej €Sodygi? €Y Odpar€Sa: €XTylko z jednej €Sodygi. €YZadziwi€S si€ Anuszirwan i za€V€da€S, by mu podano list€ podatk€Tw €Rci€ganych z owej wsi, i stwierdzi€S, €Ve s€ one ma€Se. Postanowi€S wi€c, €Ve skoro wr€Tci do swojej siedziby, podniesie wysoko€R€Z podatk€Tw tej wsi i powiedzia€S sobie w !duchu: €XJak€Ve wie€R, w kt€Trej jedna €Sodyga trzciny cukrowejdaje tyle soku, mo€Ve p€Saci€Z podatki w tak niskim wymiarze? €YPotem wr€Tci€S na polowanie, a pod koniec dnia zn€Tw przyjecha€S do owej wsi, podszed€S do tych samych !drzwi i za€V€da€S wody do picia.I wysz€Sa znowu ta sama dziewczyna, popatrzy€Sa na niego i pozna€Sa go, po czym zawr€Tci€Sa, aby przygotowa€Z mu nap€Tj, lecz d€Sugo nad tym zabawi€Sa. Anuszirwan ponagla€S j€ i rzek€S: €XCzemu to tak d€Sugo trwa? €Y A ona odpar€Sa: !€XPoniewa€V z jednej €Sodygi nie wysz€So tyle soku, ile potrzebujesz. Wycisn€€Sam !wi€c trzy €Sodygi, ale i z nich nie wysz€So tyle, ile przedtem zjednej. €YZapyta€S wi€c kr€Tl Anuszirwan: €XJaka jest tego przyczyna? €YOdpar€Sa: €XPrzyczyn€ jest to, €Ve "zmieni€Sy si€ zamiary w€Sadcy, €Y!Spyta€S: €XSk€d ci to przysz€So do g€Sowy? €Y Odpowiedzia€Sa: €XM€drzy ludzie!m€Twi€, €Ve gdy zmieniaj€ si€ zamiary w€Sadcy w stosunku dopoddanych, ustaje te€V b€Sogos€Sawie€Ustwo i malej€ dobra. €YRoze€Rmia€S si€ Anuszirwan i wygna€S z duszy zamiar, jaki €Vywi€S w stosunku do nich. A dziewczyn€ zaraz !po€Rlubi€S, gdy€V zachwyci€Sa go niespotykanym rozs€dkiem, bystro€Rci€ umys€Su i pi€kn€ mow€. O kobiecie i k€Samliwych starcach Opowiadaj€ te€V, €Ve w dawnych czasach i minionych "wiekach €Vy€S a w€Rr€Td plemienia Izraelit€Tw bogobojna kobieta. Kobieta owa by€Sa cnotliwa i pobo€Vna i codziennie chodzi€Sa !do €Rwi€tyni. A obok €Rwi€tyni #by€S ogr€Td i kiedy ona sz€Sa si€ pomodli€Z, wst€powa€Sa do tego ogrodu, by tam dokona€Z ablucji. W ogrodzie za€R przesiadywali dwaj st arcy, kt #€Trzy go strzegli. I zakochali si€!oni w tej kobiecie, i usi€Sowali !j€ uwie€R€Z, ale odm€Twi€Sa im. #Rzekli wi€c do niej: €XJe€Rli nie b€dziesz nam powolna, b€dziemy €Rwiadczy€Z, €Ve "dopu€Rci€Sa€R si€ wiaro€Somstwa. €YOdpar€Sa: €XB€Tg wybawi mnie od waszego z€Sa. €YWtedy oni otwarli wrota ogrodu i zacz€li !krzycze€Z. Zewsz€d zbiegli si€ #do nich ludzie i pytali: €XCo si€ wam sta€So? €Y Starcy #powiedzieli: €XPrzy€Sapali€Rmy t€ kobiet€ z m€Sodym cz€Sowiekiem, gdy uprawiali nierz€d. M€Sody €Tw cz€Sowiek uciek€S nam. €YA w owych czasach istnia€S zwyczaj, €Ve trzymano wiaro€Somc€ przez trzy dni, pod pr€gierzem, a potem go kamienowano. Rozg€Saszano wi€c o wyst€pku owej bogobojnej kobiety przeztrzy dni, a obaj starcy przychodzili do niej !codziennie, k€Sadli r€ce na jej "g€Sowie i m€Twili: €XChwa€Sa Bogu za to, €Ve zes€Sa€S na ciebie "pomst€. €Y A kiedy ju€V miano j€ukamienowa€Z, poszed€S za nimi Danijal, kt€Try mia€S w€Twczas dwana€Rcie lat, i by€S to pierwszy jego cud €[pok€Tj i b€Sogos€Sawie€Ustwo jemu i naszemu Prorokowi. I Danijal "szed€S za lud€Wmi tak d€Sugo, a€V !ich do€Rcign€€S, a wtedy rzek€S im: €XPowstrzymajcie si€ od ukamienowania tej kobiety, a€Vrozs€dz€ mi€dzy nimi. €Y Postawili mu wi€c krzes€So, a on usiad€S i roz€S€czy€S obu starc€Tw €[a by€S on pierwszym, $kt€Try roz€S€czy€S €Rwiadk€Tw €[ i spyta€S jednego z nich: €XCo widzia€Se€R? €YI starzec "opowiedzia€S mu, co si€ dzia€So. Zapyta€S go wi€c Danijal: €XW kt€Trym zak€tku ogrodu mia€So to miejsce? €YStarzec odpar€S: €XWe wschodniej stronie pod !grusz€. €YPotem Danijal zapyta€Sdrugiego, co widzia€S, a €Tw opowiedzia€S o tym, co zasz€So. Zapyta€S go w€Twczas Danijal: €XW kt€Trym miejscu ogrodu? €Y Starzec odpowiedzia€S: €XW zachodniej stronie pod "jab€Soni€. €YGdy to wszystko si€dzia€So, niewiasta sta€Sa z g€Sow€ i r€koma wzniesionymi ku niebu i b€Saga€Sa Boga o wybawienie. I B€Tg Najwy€Vszy zes€Sa€S nagle z nieba grom zemsty, kt€Try spali€S owych dw€Tch starc€Tw. I udowodni€S B€Tg Najwy€Vszy niewinno€R€Z bogobojnej kobiety. A by€S to pierwszy z cud€Tw, jaki prorok "bo€Vy Danijal sprawi€S €[ i niech mu b€dzie pok€Tj. O trojgu nieszcz€€Rliwie zakochanych Opowiadaj€ te€V, €Ve al-Utbi m€Twi€S: Siedzia€Sem pewnego dnia w otoczeniu os€Tb wykszta€Sconych i przypominali€Rmy sobie opowiadania o rozmaitych ludziach. Wspomnienia te naprowadzi€Sy nas na opowie€Rcio zakochanych i ka€Vdy z obecnych co€R o tym opowiedzia€S. A by€S w naszym gronie pewien starzec, kt€Try milcza€S przez ca€Sy czas, i dopiero gdy inni nie mieli ju€V nic do powiedzenia, on spyta€S: €XCzy chcecie us€Sysze€Z o przypadku,o jakim jeszcze nigdy nie s€Syszeli€Rcie? €Y Odparli€Rmy: !€XTak €Y, a on zacz€€S w€Twczas m€Twi€Z: Wiedzcie, €Ve mia€Sem c€Trk€, kt€Tra pokocha€Sa pewnego m€Sodzie€Uca, a my o tym nie wiedzieli€Rmy. M€Sodzieniec €Tw !za€R kocha€S pewn€ €Rpiewaczk€,a ta z kolei kocha€Sa moj€ c€Trk€. Pewnego dnia by€Sem obecny na towarzyskim zebraniu, na #kt€Trym zjawi€S si€ r€Twnie€V €Tw m€Sodzieniec i owa €Rpiewaczka. €_piewa€Sa ona w€Sa€Rnie te oto wiersze: Zdradz€ mi€Sosnych m€k najwi€cej €`zy przelewane po kryjomu. Lecz ten w najsro€Vszej jest udr€ce, Kto si€ wy€Vali€Z nie ma komu! I rzek€S do niej m€Sodzieniec: €XNa Allacha, jak€Ve pi€knie €Rpiewa€Sa€R, o pani. Czy pozwolisz mi umrze€Z? €Y A €Rpiewaczka odpar€Sa spoza zas€Sony: €XTak, o ile jeste€R naprawd€ zakochany. €Y M€Sodzieniec po€So€Vy€S zatem g€Sow€ na poduszce i zamkn€€S oczy. A kiedy dotar€S do niego puchar, tr€cili€Rmy go, a wtedy"stwierdzili€Rmy, €Ve by€S martwy. !Otoczyli€Rmy go wi€c, a rado€R€Z!nas opu€Rci€Sa, spochmurnieli€Rmy!i rozeszli€Rmy si€ zaraz. Skoro przyszed€Sem do domu, rodzina moja pe€Sna by€Sa podejrze€U, !dlaczego wr€Tci€Sem o innej ni€V zwykle porze. I opowiedzia€Sem im, co si€ przydarzy€So m€Sodzie€Ucowi, chc€c ich tym zadziwi€Z. A opowie€R€Z t€ us€Sysza€Sa te€V moja c€Trka i wysz€Sa z komnaty, w kt€Trej siedzieli€Rmy, i przesz€Sa do innej, a ja wszed€Sem tam za ni€. I znalaz€Sem ja z g€Sow€ u€So€Von€ na poduszce, ca€Skiemtak samo, jak w moim opowiadaniu o m€Sodzie€Ucu. $Potrz€sn€€Sem ni€, ale by€Sa ju€Vmartwa. Zacz€li€Rmy wi€c przygotowywa€Z j€ do "pogrzebu, kt€Try mia€S odby€Z si€nast€pnego dnia. A w tym samym dniu mieli pochowa€Z r€Twnie€V m€Sodzie€Uca. A kiedy szli€Rmy drog€ na cmentarz, spotkali€Rmy oto trzeci orszak. Spytali€Rmy, kogo to nios€, i "okaza€So si€, €Ve by€S to pogrzeb€Rpiewaczki. Kiedy bowiem pos€Sysza€Sa ona wiadomo€R€Z o !€Rmierci mojej c€Trki, uczyni€Sa podobnie jak ona i tak€Ve umar€Sa. Pogrzebali€Rmy wi€c wszystkich troje w jednym dniu. Jest to najdziwniejsza z opowie€Rci o zakochanych, jak€ kiedykolwiek s€Syszano. O mi€So€Rci Abu Isy do Kurrat al-Ajn M€Twi€ te€V, €Ve Amr ibn Masadaopowiada€S: Abu Isa, syn ar-Raszida. brat al-Mamuna, by€S zakochany w Kurrat al-Ajn, niewolnicy Alego ibn Hiszama, a ona r€Twnie€V by€Sa wnim zakochana. Ale Abu Isa nie dawa€S nic pozna€Z po sobie, nie!rozg€Sasza€S tego, nie skar€Vy€S !si€ nikomu i nikomu nie odkry€S swojej tajemnicy, a wszystko to z powodu dumy i m€skich cn€Tt. I stara€S si€ usilnie odkupi€Z niewolnic€ od jej pana wszelkimi sposobami, ale niczego nie wsk€Tra€S. A skoro ju€V straci€S cierpliwo€R€Z, a nami€tno€R€Z nie dawa€Sa mu spokoju i nie znajdowa€S ju€V z tego wyj€Rcia, poszed€S pewnego €Rwi€tecznego dnia do al-Mamuna, gdy ju€V wszyscy inni si€ rozeszli, i rzek€S: €XW€Sadco Wiernych, gdyby€R zechcia€S dzi€R niespodziewanie wystawi€Z na pr€Tb€ twych zarz€dc€Tw i namiestnik€Tw, przekona€Sby€R si€, kt€Try z nich jest cz€Sowiekiem szlachetnym, a kt€Try nie, jak te€V, jak€ godno€R€Z ka€Vdy z nich powinienpiastowa€Z stosownie do posiadanych zalet. €YAbu Isa !zmierza€S, m€Twi€c te s€Sowa, do!tego, aby osi€gn€€Z t€ drog€ mo€Vno€R€Z przebywania z Kurratal-Ajn w domu jej pana. al-Mamun za€R odrzek€S: €XIstotnie, pomys€S ten jest "s€Suszny. €YNast€pnie rozkaza€S, aby przygotowano mu €S€Td€W, "kt€Tr€ nazywano €X€_mig€Sa €Y, a gdy. by€Sa gotowa, wsiad€S do niej z grup€ ludzi ze swej €Rwity. Pierwszym pa€Sacem, do kt€Trego weszli, by€S pa€Sac Hamida at-Tawil at-Tusi. Weszli tam niespodziewanie dla pana domu i zastali go siedz€cego na trzcinowej macie. Przed nim za€R znajdowali si€ €Rpiewacy z instrumentami muzycznymi €[z lutniami i fletami w r€kach. al-Mamun usiad€S na chwil€, a natychmiast pojawi€Sy si€ przed nim rozmaite potrawy, ale by€So tam jedynie mi€so czworonog€Tw, €Vadnego natomiast ptactwa. al-Mamun nie tkn€€S €Vadnej z tych potraw. Rzek€S tedy Abu Isa: €XW€Sadco Wiernych, weszli€Rmy tu nieoczekiwanie i gospodarz "nie wiedzia€S, €Ve przyb€dziesz. Chod€Wmy wi€c do takiego domu, kt€Try jest zawsze przygotowany na twoje przybycie jak nale€Vy. €Y !Podni€Ts€S si€ zatem kalif, a z nim jego €Rwita i jego towarzysz, i brat Abu Isa i udali si€ do domu Alego ibn Hiszama. A skoro si€ €Tw dowiedzia€S o przybyciu kalifa, !powita€S ich uroczy€Rcie i pad€S na twarz przed kalifem, po czym poprowadzi€S ich do wn€trza pa€Sacu i otworzy€S komnat€, tak pi€kn€, €Ve podobnej nie widzia€S jeszcze "nikt. Pod€Soga, €Rciany€S kolumny by€Sy tam wy€So€Vone r€T€Vnobarwnym marmurem, a €Rciany by€Sy ponadto pokryte rozmaitymi rumijskimi malowid€Sami. Pod€Soga wy€Rcielona by€Sa matami z Sindu, a na nich le€Va€Sy basryjskie kobierce, zakrywaj€ce dok€Sadnie ca€S€ powierzchni€ posadzki. Al-Mamun siedzia€S przez jaki€R czas, przygl€daj€c si€ owej komnacie, jej sufitowi i €Rcianom, a potem rzek€S: €XDaj nam co€R do zjedzenia. €Y I przyniesiono mu natychmiast oko€So stu potraw: dr€Tb i inne ptactwo, ponadto za€R saridy, pieczyste i zimne dania. A "skoro kalif zjad€S, rzek€S: €XDaj nam co€R do picia, Ali. €YI przyniesiono mu wino trzyletnie, podgrzane i przyprawione owocami i wonnymi korzeniami. Podano wino w naczyniach ze z€Sota, "srebra i z kryszta€Su g€Trskiego. $A s€Su€V€cy, kt€Trzy przynie€Rli towino, byli m€Sodzie€Ucami podobnymi do ksi€€Vyc€Tw. Ubrani byli w aleksandryjskie szaty, przetykane z€Sotem, a na piersiach mieli kryszta€Sowe flakoniki z wod€ r€T€Van€, zmieszan€ z pi€Vmem. al-Mamunby€S wielce zdziwiony tym, co zobaczy€S, i zawo€Sa€S: €XAbu #€bl-Hasanie! €Y, a €Tw podbieg€S dokobierca, na kt€Trym siedzia€S kalif, i pad€S przed nim na twarz; po czym stan€€S przed w€Sadc€ wyprostowany i rzek€S: €XJestem do us€Sug, W€Sadco Wiernych. €YRzek€S mu kalif: €XDaj nam pos€Sucha€Z jakich€R weso€Sych pie€Rni. €Y $Odpar€S Abu €bl-Hasan: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny, o W€Sadco Wiernych. €YPo czym zwr€Tci€S si€ do jednego ze swoich s€Su€V€cych: €XPrzyprowad€W €Rpiewaczki. €Y€aw odrzek€S: #€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, wyszed€S na chwil€, a potem wr€Tci€S z dziesi€cioma #s€Su€V€cymi nios€cymi dziesi€€Z !z€Sotych krzese€S. Gdy postawili !je, wesz€So dziesi€€Z niewolnic !niczym ja€Rniej€ce ksi€€Vyce w !pe€Sni i kwitn€ce ogrody. By€Sy odziane w czarny, jedwabny brokat, a na g€Sowach mia€Sy korony ze z€Sota. I kroczy€Sy przed siebie, a€V usiad€Sy na krzes€Sach, a potem €Rpiewa€Sy r€T€Vne pie€Rni. al-Mamun popatrzy€S na jedn€ z nich i !oszo€Somi€Sy go jej czar i uroda.Spyta€S j€ wi€c: €XJak si€ nazywasz, dziewczyno? €YOdpar€Sa: €XImi€ moje jest Sad€Vach, o W€Sadco Wiernych. €YRzek€S do niej: €XZa€Rpiewaj nam, Sad€Vach. €Y A ona uderzy€Sa w struny i wypowiedzia€Sa takie oto wiersze: Zbli€Va€Sem si€ do ukochanej, l€kiem przej€ty srodze, Sp€Soszonym krokiem tego, kt€Try lwy ujrza€S na swej drodze. Pokora mieczem mym i serce, co w trwodze mi ko€Sacze, Boj€c si€, by go nie odgadli zawistni podgl€dacze. !A€V odnalaz€Sem najpi€kniejsz€ ze wszystkich dziewcz€t w €Rwiecie, Jak €Sani€ po€Rr€Td wzg€Trz piaszczystych, co postrada€Sa dzieci€. I rzek€S do niej al-Mamun: €XPi€knie €Rpiewasz, dziewczyno. Czyj to wiersz? €Y Odpar€Sa: €XAmra ibn Madikarib az-Zabidi,a melodia Mabada. €Y al-Mamun,Abu Isa i Ali ibn Hiszam pili. Potem te dziewcz€ta odesz€Sy,!a przysz€So dziesi€€Z nowych, a ka€Vda z nich mia€Sa na sobie jeme€Uskie szaty przetykane "z€Sotem. Usiad€Sy na krzes€Sach i €Rpiewa€Sy r€T€Vne pie€Rni. I popatrzy€S al-Mamun na jedn€ z nich, podobn€ do €Sani z pustyni, i spyta€S: €XJak si€ zowiesz, niewolnico? €Y Odpar€Sa: €XImi€ moje brzmi Zabja, o W€Sadco Wiernych. €YRzek€S do niej: €XZa€Rpiewaj nam, Zabjo. €Y A dziewczyna za€Rpiewa€Sa cudownie jak ptak takie oto dwuwiersze: Jak€Ve otwarcie patrz€ dziewcz€ta, gdy bezwstyd my€Rli im nie plami: Jako gazele z Mekki, na kt€Tre nie wolno €Sowcom rusza€Z w po€Rcig. Okras€ s€ wszelakich biesiad i€Rwiata ulubienicami, !A Islam, kt€Try jest ich wiar€, !wstrzymuje je od rozwi€z€So€Rci. Skoro sko€Uczy€Sa €Rpiewa€Z €Tw wiersz, al-Mamun rzek€S do niej: €XOd Allacha dany ci jest ten dar. A czyj jest ten #wiersz? €Y Odrzek€Sa: €XD€Varira, a melodia jest Ibn Surajd€Va. €YI al-Mamun ze swymi towarzyszami pi€S dalej. Potem te dziewcz€ta odesz€Sy, a po !nich przysz€So dziesi€€Z innych podobnych do hiacynt€Tw. Odziane by€Sy w czerwone brokaty, przetykane z€Sotem i naszywane per€Sami i drogimi kamieniami, a g€Sowy mia€Sy !odkryte. Usiad€Sy na krzes€Sach i€Rpiewa€Sy r€T€Vne pie€Rni. Al-Mamun popatrzy€S na jedn€ z nich, podobn€ do s€So€Uca !jasnego dnia, i spyta€S: €XJakie jest twe imi€, niewolnico? €Y "Odpar€Sa: €XImi€ moje jest Fatin,o W€Sadco Wiernych. €Y Rzek€S "jej: €XZa€Rpiewaj nam co€R, Fatin.€YUderzy€Sa zatem w struny i za€Rpiewa€Sa te oto wiersze: !Podaruj mi sw€ blisko€R€Z, czas ju€V na to wielki. Mam ju€V dosy€Z roz€S€ki, mej utrapicielki. Ty€R to wszelkie przymioty zebra€S w swej osobie, Wszelako wiele cierpie€U zawdzi€czam dzi€R tobie. €\ycie moje odda€Sam tobie. Gdyby€V za to Mog€Saby twa wzajemno€R€Z sta€Zna: €XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓkы€Л cOь; 3 cdOэnЇ:ЧOю€ X €Pя•$( c!€YP№Н/В c!МPёo:-!Qmi si€ zap€Sat€! Rzek€S w€Twczas al-Mamun: !€XAllach obdarzy€S ci€ sowicie, !Fatin €Y, po czym spyta€S: €XCzyj!to wiersz? €Y Odrzek€Sa: €XAdiego ibn Zajda, a melodia jest stara. €YI al-Mamun, Abu Isa i Ali ibn Hiszam pili dalej. Potem te dziewcz€ta odesz€Sy, a po nichprzysz€So dziesi€€Z innych podobnych per€Som, a na sobie mia€Sy one szaty przetykane czerwonym z€Sotem. Przepasaneby€Sy pasami wysadzanymi drogimi kamieniami. Usiad€Sszy "na krzes€Sach, €Rpiewa€Sy r€T€Vne pie€Rni. I rzek€S al-Mamun do jednej z nich, podobnej do ga€S€zki wierzby: €XJak si€ zowiesz, dziewczyno? €Y Odrzek€Sa: €XImi€ moje jest Rasza, o W€Sadco Wiernych. €Y Rzek€S tedy kalif: €XZa€Rpiewaj nam, Raszo. €Y A ona uderzywszy w struny, za€Rpiewa€Sa te oto wiersze: !Pi€knooki niby r€T€Vd€Vka leczy nami€tno€Rci moje I mi€Sosne s€Sowa g€Sosi swym u€Rmiechem i oczyma. Pi€Sam wino, przytulona do€U, nie syc€c si€ napojem, Jeno chcia€Sam mu odebra€Z !puchar, kt€Try w d€Soni trzyma€S.A€V leg€S ze mn€ i noc ca€S€ przep€dzili€Rmy we dwoje. Przeto powiedzia€Sam sobie: €XOto jest marzenie moje. €Y "I rzek€S jej al-Mamun: €XPi€knie €Rpiewa€Sa€R, dziewczyno, za€Rpiewaj nam jeszcze. €Y A ona podnios€Sa si€ i pad€Sszy przed kalifem na twarz za€Rpiewa€Sa taki wiersz: Wysz€Sa si€ przypatrze€Z uczciei biesiadnym go€Rciom Strojna w szaty przepojone cudown€ wonno€Rci€. Al-Mamunowi spodoba€S si€ bardzo ten wiersz. A kiedy dziewczyna spostrzeg€Sa jego rado€R€Z, powt€Trzy€Sa wiersz jeszcze kilka razy. Potem al-Mamun rzek€S: €XSprowad€Wcie $mi €]€_mig€S€ €^. €Y Chcia€S bowiem#wsi€€R€Z do €Sodzi i odp€Syn€€Z. W€Twczas wsta€S Ali ibn Hiszam i rzek€S: €XW€Sadco Wiernych, !mam niewolnic€, kt€Tr€ kupi€Sem!za dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw. Zabra€Sa mi ona ca€Se moje serce i chcia€Sbym j€ przedstawi€Z W€Sadcy Wiernych.!Je€Rli spodoba mu si€ i uraduje !go, otrzyma j€ w darze, a je€Rlinie, to tylko pos€Sucha jej €Rpiewu. €YRzek€S tedy kalif: €XPoka€Vcie mi j€. €YI wesz€Sa dziewczyna podobna do ga€S€zki wierzby. Oczy mia€Sa osza€Samiaj€ce, €[ a brwi jak dwa €Suki. Na g€Sowie mia€Sa koron€ z czerwonego z€Sota, wysadzan€ per€Sami i drogimi kamieniami, a pod koron€ przepask€ na czole, z wierszem wypisanym na niej literami z chryzolitu: !D€Vinnija ma d€Vinna, kt€Try j€ uczy dziwu nad dziwy Jak razi€Z serca z €Suku, cho€Z €Suk ten nie ma ci€ciwy. I dziewczyna owa sz€Sa niczym gazela, budz€c pokusy nawet w sercach pobo€Vnych. I sz€Sa tak, a€V wreszcie usiad€Sa na krze€Rle. A skoro ujrza€S j€ al-Mamun, zdziwi€S si€ jej $urod€ i pi€kno€Rci€, Abu Isa za€R"pocz€€S dr€Ve€Z z nami€tno€Rci, #poblad€S i zmieni€S si€ na twarzy.Spyta€S go al-Mamun: €XCo z tob€, Abu Iso, dlaczego "poblad€Se€R? €YOdpar€S: €XW€Sadco Wiernych, przyczyn€ tego jest choroba, kt€Tra nawiedza "mnie czasem. €YRzek€S do€U kalif: €XCzy zna€Se€R t€ dziewczyn€ wcze€Rniej? €YOdrzek€S: €XTak, W€Sadco Wiernych. Czy€V da si€ ukry€Z ksi€€Vyc? €Y Potem al-Mamun zapyta€S dziewczyn€:€XJak si€ nazywasz? €YOdpowiedzia€Sa: €XImi€ moje jest Kurrat al-Ajn, o W€Sadco Wiernych. €YRzek€S kalif: €XZa€Rpiewaj nam co€R, Kurrat !al-Ajn €Y, a ona za€Rpiewa€Sa te oto dwuwiersze: Ukochani ci€ odeszli, gdy s€So€Uce zagas€So, "A o €Rwicie wyruszyli, k€dy szli pielgrzymi. Po€Rr€Td kopu€S przystan€li z namiotami swymi I ukryli si€ tam w cieniu brokatowych zas€Son. !I rzek€S do niej kalif: €XAllach obdarzy€S ci€ sowicie. Czyj to wiersz? €Y Odpar€Sa: €XDibila al-Chuzai, a melodia az-Zarzura M€Sodszego. €Y !Spojrza€S na ni€ Abu Isa ton€c #we €Szach, tak €Ve a€V dziwili si€temu uczestnicy zebrania. Wtedy dziewczyna zwr€Tci€Sa si€ do al-Mamuna i spyta€Sa: €XO W€Sadco Wiernych, czy pozwolisz mi zmieni€Z w "wierszu s€Sowa? €YI odrzek€S jej: €X€_piewaj, jak chcesz. €Y Uderzy€Sa tedy w struny i za€Rpiewa€Sa te oto wiersze: Je€Rli si€ wzajemnie sob€ w swej przyja€Wni radujecie, "To sw€ mi€So€R€Z kryjcie w sobie,zachowajcie j€ w sekrecie. !Po€S€T€V kres zawistnym g€Sosom, bowiem zazdro€Rnicy w€Sa€Rnie "Do roz€S€ki dowie€R€Z mog€, gdy wszczynaj€ swoje wa€Rnie. Gdy€R jest blisko ukochanej, nuda w duszy twej zago€Rci, A je€Veli€R jest daleko, wtedy leczysz si€ z mi€So€Rci. !Cho€Z leczyli€Rmy si€ wszystkim,nic choroby nie odmienia, Bowiem zawsze blisko€R€Z domu lepsza jest od oddalenia. %Ale€V na c€T€V zda si€ blisko€R€Z i dom na co si€ przydaje, Je€Rli tw€Tj umi€Sowany nie mi€Suje ciebie wzajem? A skoro sko€Uczy€Sa €Rpiewa€Z, Abu Isa rzek€S: €XW€Sadco Wiernych, kiedy odkrywamy nasze tajemnice, przynosi namto ulg€. Czy pozwolisz mi, abym jej odpowiedzia€S? €Y I rzek€S mu kalif: €XTak, powiedz jej, co chcesz. €YA wtedy Abu Isa, powstrzymuj€c €Szy, wypowiedzia€S takie oto dwuwiersze: O swoim wielkim mi€Sowaniu niepowiedzia€Sem ani s€Sowa, Przed sob€ samym ukrywaj€c, "€Vem si€ zaprawd€ rozmi€Sowa€S. A je€Rliby t€ mi€So€R€Z moj€ wyda€Sy na jaw moje oczy, !To by znaczy€So, €Ve €Rwietlisty ksi€€Vyc gdzie€R nie opodal kroczy. Wtedy Kurrat al-Ajn wzi€€Sa lutni€, uderzy€Sa w struny i za€Rpiewa€Sa te oto wiersze: Gdyby w tym, co g€Sosisz, szczero€R€Z by€Sa prawa, Na pragnieniach samych by€R nie poprzestawa€S, Z dala od dziewczyny nie trwa€Sby€R wytrwale, €_wiadom jej urody i najwy€Vszych zalet. Lecz z upewnie€U twoich prawda nie wynika, Bo s€ niczym wi€cej, ni€V mow€ j€zyka. A kiedy Kurrat al-Ajn sko€Uczy€Sa €Rpiewa€Z wiersze, Abu Isa zacz€€S p€Saka€Z, szlocha€S, gwa€Stowny b€Tl nim !zaw€Sadn€€S i nami€tno€R€Z nim !targa€Sa. Potem uni€Ts€S ku niej g€Sow€ i ci€€Vko wzdychaj€c wypowiedzia€S te oto wiersze: Pod odzieniem moim jest znu€Vone cia€So, Serce mi si€ trudzi udr€k€ wytrwa€S€, A mam serce chore €[ czyli€V nie widzicie, Jak €Szy z moich oczu sp€Sywaj€ obficie? Gdy mnie m€dry ujrzy, oblanego €Szami, Karci mnie za €Szy te i za mi€So€R€Z gani. O Panie, si€S nie mam, niechajby ucich€So Me cierpienie, albo €Rmier€Z mi ze€Rlij rych€S€! Kiedy Abu Isa sko€Uczy€S sw€Tj wiersz, Ali ibn Hiszam przypad€Sdo jego st€Tp i uca€Sowawszy je, rzek€S mu: €XPanie m€Tj, !Allach wys€Sucha€S twe pro€Rby i zes€Sa€S ci ratunek. Ona si€ zgodzi€Sa, aby€R j€ zabra€S ze wszystkim, co do niej nale€Vy z!ozd€Tb i podark€Tw, je€Rli tylko W€Sadca Wiernych nie upatrzy€S jej sobie. €YI rzek€S al-Mamun: €XGdyby€Rmy nawet j€ sobie upodobali, oddaliby€Rmy pierwsze€Ustwo Abu Isie i pomogliby€Rmy mu osi€gn€€Z jego cel. €YPo czym al-Mamun podni€Ts€S si€ i wsiad€S do €X€_mig€Sej €Y, Abu Isa za€R pozosta€S, czeka€S bowiem na Kurrat al-Ajn. I zabra€S j€, i odszed€S z ni€ do swego mieszkania z rado€Rci€ w sercu.Oto jak wspania€Somy€Rlny by€S Ali ibn Hiszam. €Y Opowiadanie o Anuszirwanie Opowiadaj€ te€V, €Ve sprawiedliwy kr€Tl Anuszirwan uda€S pewnego dnia, €Ve jest chory, i rozes€Sa€S swoich zarz€dc€Tw i ludzi zaufanych po kraju, nakazuj€c im przemierzy€Z wszystkie dzielnice jego kr€Tlestwa i wszystkie jego prowincje w poszukiwaniu starej glinianej ceg€Sy ze zburzonej osady, abym€Tg€S wyleczy€Z si€ przy jej pomocy, gdy€V €[jak nadmieni€S otym swoim towarzyszom €[przepisali mu to lekarze. I przemierzali ludzie kr€Tla Anuszirwana dzielnice jego kr€Tlestwa i wszystkie jego prowincje, a gdy powr€Tcili do swego w€Sadcy, rzekli: €XNie znale€Wli€Rmy w ca€Sym twym kr€Tlestwie opuszczonej osady "ani te€V starej glinianej ceg€Sy. €Y Anuszirwan ucieszy€S si€ t€ wiadomo€Rci€ i podzi€kowawszy za to Allachowi, powiedzia€S: €XZaiste, chcia€Sem tylko zbada€Z i podda€Z pr€Tbie moje !kr€Tlestwo, by dowiedzie€Z si€, czy na ziemiach podleg€Sych mej w€Sadzy pozosta€So jeszczejakie€R miejsce opuszczone i w ruinach, abym je odbudowa€S. Skoro jednak wszystkie osiedlas€ zamieszka€Se, znak to, €Ve dobrze si€ dzieje w mym pa€Ustwie, najlepszy porz€dek panuje we wszystkich dziedzinach, a rozkwit osi€gn€€S pe€Sni€. I wiedz, o kr€Tlu, €Ve owi staro€Vytni w€Sadcy tylko "dlatego tak pilnie starali si€ o rozkwit swych kraj€Tw, i€V wiedzieli, €Ve im wi€kszy jest dobrobyt w kraju, w tym wi€kszej mierze zasobny jest on w to, czego ludzie "po€V€daj€. W€Sadcy ci wiedzieli tak€Ve, i€V bezsporn€ prawd€ jest to, co m€Twi€ uczeni i !g€Sosz€ m€drcy, €Ve mianowicie !religia jest zale€Vna od kr€Tla, kr€Tl od wojska, wojsko od skarbu pa€Ustwa, skarb pa€Ustwa od rozkwitu kraju, a rozkwit kraju od sprawiedliwo€Rci w stosunku do poddanych. Nie popierali wobectego tyranii i niesprawiedliwo€Rci, nie zezwalali te€V na gwa€Scenie praw swoich poddanych, wiedz€c, €Ve pomy€Rlno€R€Z poddanych wyklucza tyrani€, !€Ve kraj i jego osiedla popadaj€w ruin€, kiedy rz€dz€ nimi ciemi€zcy, a mieszka€Ucy ich !rozpraszaj€ si€, uciekaj€c do !kraj€Tw innych w€Sadc€Tw. Ale to z kolei sprowadza n€dz€ na kr€Tlestwo, zmniejszaj€ si€ dochody kraju, skarbce staj€ si€ puste, a weso€Se €Vycie poddanych ulega zmianie na gorsze. Poddani bowiem nie lubi€ tyrana, co wi€cej, nieustannie zasy€Saj€ do nieba mod€Sy przeciw niemu, tak €Ve kr€Tlowi jego w€Sadza nie przynosi po€Vytku i wnet dosi€ga go z€Sy los. Opowiadanie o kowalu i cnotliwej dziewczynie Opowiadaj€, €Ve pewien pobo€Vny m€€V pos€Sysza€S wiadomo€R€Z, €Ve w mie€Rcie takim a takim jest kowal, !kt€Try mo€Ve w€So€Vy€Z r€k€ do ognia i wyci€gn€€Z ni€ rozpalone €Velazo, a ogie€U nie wyrz€dza mu krzywdy. I !cz€Sowiek ten uda€S si€ do owej miejscowo€Rci, a tam zapyta€S okowala i zaprowadzono go do€U.!A kiedy go €Tw m€€V zobaczy€S i pilnie patrzy€S mu na r€ce, przekona€S si€, €Ve istotnie potrafi dokona€Z tego, o czym opowiadano. Poczeka€S tedy, a€V kowal sko€Uczy sw€ robot€, po czym podszed€S do niego i rzek€S: €XChcia€Sbym by€Z twoim go€Rciem dzisiejszej nocy. €YA kowal odpar€S na to: €XZ przyjemno€Rci€, czuj€ si€ zaszczycony. €Y I zaprowadzi€S go€Rcia do swego mieszkania, i zjedli razem wieczerz€, po !czym po€So€Vyli si€ obaj spa€Z. Ale go€R€Z nie zauwa€Vy€S, aby kowal wstawa€S noc€ na modlitw€, ani te€V nie dostrzeg€S jakichkolwiek. innych oznak szczeg€Tlnej pobo€Vno€Rci. Rzek€S wi€c do #siebie: €XBy€Z mo€Ve kryje si€ on przede mn€. €Y I sp€dzi€S u kowala jeszcze drug€ i trzeci€ noc, i stwierdzi€S, €Ve kowal pr€Tcz obowi€zkowych modlitw spe€Snia jedynie uczynki !szczeg€Tlnie Bogu mi€Se i €Ve na kr€Ttko tylko wstaje do nocnych mod€S€Tw. I rzek€S do "kowala: €XBracie m€Tj, s€Sysza€Semo €Sasce, jak€ obdarzy€S ci€ Allach, i widzia€Sem jej dowody na w€Sasne oczy. Potem sprawdza€Sem twoj€ gorliwo€R€Z w s€Su€Veniu Allachowi, ale nie dostrzeg€Sem w twoim post€powaniu niczego, co wskazywa€Soby, €Ve jeste€R cz€Sowiekiem naznaczonym przez Allacha cudown€ moc€. Sk€d wi€c masz ten dar? €YOdrzek€S na to kowal: €XOpowiem ci, jak do tego "dosz€So. Ot€T€V kiedy€R €Vywi€Sem gor€ce uczucie do pewnej dziewczyny i tak by€Sem w niejzakochany, €Ve niejednokrotniepr€Tbowa€Sem j€ uwie€R€Z. #Ale nie uda€So mi si€, gdy€V by€Sato dziewczyna bardzo pobo€Vna!i pilnie strzeg€Sa swej cnoty. I zdarzy€So si€, €Ve nasta€S rok suszy, g€Sodu i n€dzy, brak by€So €Vywno€Rci i g€S€Td wszystkim dokucza€S. I kiedy siedzia€Sem w€Twczas u siebie, kto€R zapuka€S niespodziewanie do drzwi, a gdy wyszed€Sem, zobaczy€Sem sw€ dziewczyn€, kt€Tra sta€Sa u mych drzwi m€Twi€c: €]Bracie m€Tj, jestem !straszliwie g€Sodna i patrz€ ku tobie b€Sagalnie, aby€R mi co€R da€S do jedzenia na mi€So€R€Z bosk€. €^ Rzek€Sem jej na to: €]Czy nie wiesz, jak bardzo si€kocham i co wycierpia€Sem z twego powodu? Nie dam ci wi€c nic do jedzenia, dop€Tki mi si€ nie oddasz. W€Twczas dziewczyna powiedzia€Sa: €]Wol€ €Rmier€Z od !niepos€Susze€Ustwa Allachowi. €^ To rzek€Sszy odesz€Sa, ale wr€Tci€Sa po dw€Tch dniach i przem€Twi€Sa do mnie tak samo jak wtedy, gdy by€Sa u mnie poraz pierwszy. Ja za€R da€Sem jej odpowied€W podobn€ jak w€Twczas. Dziewczyna wesz€Sa tedy i usiad€Sa w mieszkaniu, bliska €Rmierci. A kiedy przygotowa€Sem i poda€Sem jej jedzenie, oczy jej zasz€Sy €Szami i rzek€Sa: €]Daj mi to !jedzenie przez mi€So€R€Z Allacha Wszechmocnego i S€Sawionego! €Y Lecz ja powiedzia€Sem: €]Nie, na Allacha! Dam ci je tylko pod warunkiem, €Ve mi si€ oddasz. €^ W€Twczas dziewczyna #zawo€Sa€Sa: €]€_mier€Z lepsza jest dla mnie od kary Allacha Najwy€Vszego! €^, i wsta€Sa, zostawiaj€c nietkni€te jedzenie, i wysz€Sa nic nie "zjad€Sszy, a id€c m€Twi€Sa takie oto wiersze: Ty, kt€Trego €Saska wszelkie stworzenie ogarnia, S€Syszysz skargi me i widzisz, €Ve gin€ w m€czarniach. Jam pojmana jest przez ucisk,jam jest n€dzy wi€€Wniem. Nim bym cz€stk€ bied wyzna€Sa, w gardle g€Sos ugrz€€Wnie. Jestem jako cz€Sek spragniony,kt€Try widzi w dali Wod€, ale wzrok nie gasi pragnienia, co pali. Popycha mnie dusza moja do b€Sogo€Rci strawy, Ale minie smak €[ zostanie jenobunt nieprawy. I znowu nie by€So jej przez dwadni, a potem przysz€Sa i zastuka€Sa do mych drzwi. Gdy wyszed€Sem, zauwa€Vy€Sem, €Ve zg€Sodu ochryp€Sa, ale jako€R zdo€Sa€Sa przem€Twi€Z do mnie: €]Bracie m€Tj, straci€Sam ju€V wszystkie si€Sy. Nie mog€ ju€V pokaza€Z si€ na oczy €Vadnemu cz€Sowiekowi pr€Tcz ciebie. Czy nakarmisz mnie przez mi€So€R€Z dla Allacha Najwy€Vszego? €^ A "ja odpowiedzia€Sem: €]Nie, je€Rli mi si€ nie oddasz. €^ Wesz€Sa tedy do domu i usiad€Sa. Ale ja nie mia€Sem €Vadnej gotowej strawy, a gdy jedzenie by€So ju€V gotowe i nak€Sada€Sem je do drewnianej miski, Allach Najwy€Vszy !obdarzy€S mnie swoj€ €Sask€, a wtedy powiedzia€Sem sam do siebie: €]Biada ci! Ta dziewczyna, kt€Trej nie dostaje rozumu i wiary, wstrzymuje si€ od jedzenia, #chocia€V nie ma ju€V si€S €Vy€Z bezstrawy, gdy€V z g€Sodu wprost pada z n€Tg. A mimo to odrzucatwoje wzgl€dy raz za razem. Ty natomiast nie odwracasz si€ od niepos€Susze€Ustwa wobec Allacha Najwy€Vszego. €^ Po czym doda€Sem: €]Bo€Ve m€Tj, przed Tob€ wyra€Vam skruch€ i€Val z powodu po€V€dania, co zagnie€Wdzi€So si€ w mojej duszy. €^ Zaraz te€V wzi€€Sem straw€, a gdy podszed€Sem do dziewczyny, powiedzia€Sem jej:€]Jedz, nie masz wobec mnie €Vadnych zobowi€za€U, gdy€V karmi€ ci€ przez wzgl€d na Allacha Wielkiego i Mocnego. €^W€Twczas dziewczyna podnios€Sa oczy ku niebu i !rzek€Sa: €]Bo€Ve m€Tj, je€Rli to prawda, spraw, aby ogie€U nie czyni€S mu szkody ani na tym, ani na tamtym €Rwiecie! Zaiste,Ty jeste€R Wszechmocny, a je€Rli chcesz wys€Sucha€Z "mod€S€Tw, pro€Rba jest spe€Sniona!€^€Y I m€Twi€S kowal: €XWtedy zostawi€Sem j€ i poszed€Sem, aby nabra€Z €Varu z naczynia, by€Sa to bowiem zimowa pora i zimno by€So. Lecz przy tym upad€S roz€Varzony w€giel na mnie, a ja nie poczu€Sem €[za spraw€ Allacha Wielkiego i Mocnego €[€Vadnego b€Tlu i w duszy mojej zrodzi€Sa si€ €Rwiadomo€R€Z, €Ve modlitwa owejdziewczyny zosta€Sa wys€Suchana. Wzi€€Sem tedy "roz€Varzony w€giel do r€ki, ale !nie pali€S mnie. Wr€Tci€Sem zatemdo dziewczyny i powiedzia€Sem:!€]Raduj si€! Allach wys€Sucha€S !ju€V tw€ modlitw€. €^ Na to onawypu€Rci€Sa z r€ki jedzenie i "rzek€Sa: €]Bo€Ve m€Tj, skoro ju€V spe€Sni€Se€R moje €Vyczenie w zwi€zku z tym cz€Sowiekiem i wys€Sucha€Se€R mojej modlitwy zaniego, prosz€ ci€ teraz: zabierz do siebie moj€ dusz€. Wszak€Ve ty jeste€R Wszechmocny. €^ I Allach zabra€S jej dusz€ w tej samej !chwili. Niech Allach b€dzie dla $niej mi€So€Rciwy! €YA j€zyk chwili wypowiada o tym takie oto dwuwiersze: !Pan wys€Sucha€S jej, gdy s€Sa€Sa do€U gor€ce mod€Sy. Przeto dzi€ki niej na drog€ cnoty wkroczy€S pod€Sy. "Tak przejawi€S B€Tg sw€ €Sask€, spe€Sni€S jej pragnienie, Nie odm€Twi€S pro€Rbom, kt€Tre s€Sa€Sa niestrudzenie. Posz€Sa do nawr€Tconego tym zrz€dzeniem boskim, "Pod€€Va€Sa do€U z nadziej€, €Ve si€ zb€dzie troski. A on sprzyja€S z€Sym zamys€Som, ku €V€dzom si€ sk€Sania€S, S€dz€c, €Ve nadesz€Sa chwila ich zaspokajania. Cho€Z nie wiedzia€S, €Ve mu Allach naznaczy€S odmian€, "Przecie si€ ukorzy€S, jako by€So Z sta€Zna: €XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПђy!LQѓ a c"€SQєj † c"ЖQѕ№” c"Rі„"ž"|Rї"$О c#€Rјр.e c#ђRљE:Q.#US mu pisane. Allach dar€Tw swych nie zsy€Sa cnotliwym jedynie, "Id€W do€U, wierz€c, €Ve i ciebie €Saska nie ominie. Opowiadanie o bogobojnym Izraelicie i chmurze Opowiadaj€, €Ve by€S niegdy€R w€Rr€Td Izraelit€Tw pewien bogobojny m€€V, znany z tego,#€Ve gorliwie s€Su€Vy€S Bogu i by€S mu we wszystkim pos€Suszny, a ponadto odznacza€S si€ wielk€ wstrzemi€€Wliwo€Rci€. Kiedy modli€S si€ do swego Pana, On zawsze go wys€Sucha€S, a je€Rli "prosi€S Go o co€R, B€Tg dawa€S mu "to i spe€Snia€S jego €Vyczenia. A cz€Sowiek €Tw mia€S zwyczaj w€drowa€Z po g€Trach i czuwa€Z w nocy, odprawiaj€c mod€Sy. A Allach S€Sawiony, Najwy€Vszy odda€S mu na rozkazy chmur€, kt€Tra w€drowa€Sa razem z nim wsz€dzie, dok€dkolwiek szed€S,i hojnie obdziela€Sa go wod€, !tak €Ve m€Tg€S dokonywa€Z ablucjii pi€Z. !W ten spos€Tb cz€Sowiek €Tw €Vy€Sd€Sugi czas, a€V oto pewnego razu opu€Rci€S si€ troch€ w zwyk€Sej pilno€Rci i Allach rozkaza€S chmurze odej€R€Z !ode€U, i przesta€S wys€Suchiwa€Z go. Wielki sta€S si€ smutek Izraelity i d€Sugo by€S zmartwiony, nie przestawa€S t€skni€Z do czas€Tw, kiedy okazywana mu by€Sa €Saska w postaci owej chmury i spe€Snianych pr€T€Rb. Wzdycha€S wi€c, biada€S i op€Sakiwa€S strat€. A pewnej nocy, kiedy $zasn€€S, us€Sysza€S we €Rnie g€Sos m€Twi€cy do niego: #€XJe€Rli chcesz, aby B€Tg zwr€Tci€S ci twoj€ chmur€, to udaj si€ do takiego to a takiego kr€Tla, w takim a takim kraju, i popro€R go, aby modli€S si€ za ciebie. W€Twczas Allach S€Sawiony, Najwy€Vszy odda ci twoj€ chmur€. B€Sogos€Sawie€Ustwo pobo€Vnej modlitwy owego kr€Tla sprawi bowiem, €Ve chmura zn€Tw zostanie nad tob€ rozpostarta. €YI zaraz potem g€Sos €Tw j€€S wypowiada€Z takie oto wiersze:Do nabo€Vnego id€W ksi€cia i pana I w sprawie swojej przedstaw pro€Rby s€Sowa. Gdy si€ pomodli, b€dzie ci oddana Ta, kt€Trej€R pragn€€S, twa chmura deszczowa. Przewy€Vsza kr€Tl€Tw, a moc ma nie lada. Gdzie€V taki, co by zalet mia€S tak wiele? To on spe€Snieniem pragnie€U twoich w€Sada, !On ci nadarzy rado€R€Z i wesele. Wi€c do€U przemierzaj stepy i pustynie, Niech za przebyt€ €[ nowa droga minie. I powiadaj€, €Ve Izraelita wyruszy€S w drog€ i przemierza€S ziemie tak d€Sugo, a€V przyby€S do miasta, kt€Tre nazwane mu zosta€So we €Rnie. Tam rozpytywa€S o wspomnianego kr€Tla, a gdy wskazano mu drog€, poszed€S prosto do kr€Tlewskiego zamku. Lecz przy pa€Sacowej bramie zobaczy€S niewolnika, siedz€cego na wielkim krze€Rle,odzianego w szat€ nakazuj€c€ szacunek. I zatrzyma€S si€ przy nim Izraelita, i pozdrowi€S go, a niewolnik odda€S mu pozdrowienie i zapyta€S: €XCzego pragniesz? €Y Odpar€S !Izraelita: €XJestem cz€Sowiekiem,kt€Trego spotka€Sa !niesprawiedliwo€R€Z, i przyby€Semdo kr€Tla, aby przedstawi€Z mu moj€ spraw€. €YRzek€S mu "niewolnik: €XDzisiaj nie b€dziesz!m€Tg€S stan€€Z przed nim, kr€Tl bowiem ustanowi€S dla tych, kt€Trzy mu chc€ przedstawi€Z swe pro€Rby, jeden dzie€U w tygodniu. W€Twczas tylko ludzie ci przychodz€ do niego,a jest to dzie€U taki a taki. Odejd€W wi€c w pokoju swoj€ drog€ i poczekaj, a€V $nadejdzie €Tw dzie€U. €Y Izraelit€ zgniewa€So to, €Ve kr€Tl tak !odgradza si€ od ludzi, i rzek€S sobie w duchu: €XJak€Ve on mo€Ve by€Z jednym ze €Rwi€tych Boga Wszechmocnego i S€Sawionego, skoro post€puje wten spos€Tb? €Y I odszed€S, by zaczeka€Z, a€V nadejdzie oznaczony dzie€U. Potem opowiada€S on sam: A kiedy nasta€S €Tw dzie€U wymieniony przez od€Wwiernego, poszed€Sem tam zn€Tw, lecz zasta€Sem przy bramie wielki t€Sum ludzi, oczekuj€cych chwili, gdy pozwol€ im wej€R€Z. I sta€Sem razem z nimi, a€V wyszed€S wezyr, odziany w szaty budz€ce szacunek, a otaczali go s€Sudzy i niewolnicy. Wezyr zawo€Sa€S: €XNiech wchodz€ ci, kt€Trzy maj€ #przedstawi€Z jakie€R pro€Rby! €Y, iludzie weszli, a ja wszed€Sem razem z nimi. I oto zobaczy€Semkr€Tla siedz€cego w otoczeniu mo€Vnych jego kr€Tlestwa, kt€Trzy zajmowali miejsca wed€Sug stanu i godno€Rci. Wezyr tak€Ve stan€€S na swoim miejscu i wzywa€S przed kr€Tla jednego po drugim tych, #kt€Trzy mieli jakie€R pro€Rby, a€V przysz€Sa kolej na mnie. A gdy !wezyr kaza€S mi podej€R€Z, kr€Tl popatrzy€S na mnie i rzek€S: !€XWitaj, panie chmury, usi€d€W i zaczekaj, a€V b€d€ mia€S czas dla ciebie. €YZaskoczy€Sy mnie jego s€Sowa, lecz musia€Sem uzna€Z jego wysok€ godno€R€Z i przewag€. Gdy wreszcie !wys€Sucha€S wszystkich pr€T€Rb i !sko€Uczy€S pos€Suchanie, wsta€S, a wezyr i mo€Vni kr€Tlestwa wyszli . W€Twczas kr€Tl wzi€€S mnie za r€k€ i zaprowadzi€S mnie do wn€trza swego pa€Sacu. I zobaczy€Sem przy wewn€trznejbramie czarnego niewolnika odzianego we wspania€Se szaty.Ponad jego g€Sow€ wisia€Sa bro€U, a po jego prawej i lewej #r€ce widnia€Sy pancerze i €Suki. Iniewolnik wsta€S ujrzawszy kr€Tla, got€Tw natychmiast wykonywa€Z jego rozkazy i !spe€Snia€Z jego €Vyczenia. Potem otworzy€S bram€ pa€Sacow€ i "kr€Tl wszed€S, ci€gle trzymaj€c mnie za r€k€, i oto stali€Rmy obaj przed niskimi drzwiami. !Kr€Tl otworzy€S je sam i wszed€S do rozwalonej, opuszczonej budowli i wst€pi€S do pomieszczenia, w kt€Trym nie by€So nic pr€Tcz modlitewnego kobierca i dzbana do ablucji oraz kilku mat z li€Rci palmowych. W€Twczas kr€Tl !zdj€€S z siebie szaty i wdzia€S zgrzebn€ d€Vubb€ z bia€Sej we€Sny, a na g€Sow€ w€So€Vy€S wysoki filcowy ko€Spak. Potem usiad€S i mnie tak€Ve #poleci€S usi€€R€Z, i zawo€Sa€S na sw€ €Von€, wymieniaj€c jej imi€. A ona odrzek€Sa: €XDo "us€Sug. €YKr€Tl spyta€S w€Twczas: €XCzy wiesz, kto jest dzisiaj naszym go€Rciem? €Y !Odrzek€Sa: €XTak, pan chmury. €Y !Powiedzia€S: €XChod€W tu do nas, !nie musisz si€ go wstydzi€Z! €Y Izraelita m€Twi€S dalej: €XI zobaczy€Sem kobiet€ niczym senne marzenie , o twarzy !promieniej€cej niby n€Tw. Mia€Sa na sobie we€Snian€ d€Vubb€, a "na twarzy zas€Son€. €YI zapyta€S mnie kr€Tl: €XBracie m€Tj, czy chcesz pozna€Z nasze dzieje, czy te€V wolisz, aby€Rmy od razu zacz€li modli€Z si€ za "ciebie, a€Veby€R m€Tg€S odej€R€Z? "Odpar€Sem: €XAle€V nie! Chcia€Sbymus€Sysze€Z wpierw o waszych dziejach. Bardzo tego pragn€. $€Y I rzek€S kr€Tl: €XOt€T€V ojcowie moi i dziadkowie w€Sadali kolejno kr€Tlestwem i przekazywali je z ojca na syna, a€V poumierali wszyscy i ja otrzyma€Sem w dziedzictwie tron. Wprawdzie umi€Sowanie Allacha czyni€So mi panowanie nienawistnym, ch€tniej zosta€Sbym pielgrzymem w€druj€cym po ziemi i rad bym by€S zostawi€S rz€dy poddanym. !Ale obawia€Sem si€, €Ve mog€Sobyto doprowadzi€Z do zamieszek iobalenia wszelkich praw, a tak€Ve do zagro€Venia jedno€Rci religii . Utrzyma€Sem wi€c w mocy panuj€ce obyczaje i wyznaczy€Sem ka€Vdemu z szejch€Tw plemiennych €Rrodki utrzymania. Przywdzia€Sem szaty kr€Tlewskie i kaza€Sem niewolnikom siedzie€Zu bram, by odstraszy€Z z€Sych, a chroni€Z prawych, a tak€Ve, by chroni€Z ustanowione prawa.Gdy ju€V tego wszystkiego dokona€Sem, uda€Sem si€ do tego oto pa€Sacu i zdj€€Sem szaty kr€Tlewskie, a przebra€Sem si€ w te, kt€Tre na mnie teraz widzisz. A ta oto kobieta, c€Trka mego stryj a, wraz ze mn€ wyrzek€Sa si€ €Rwiata i wiernie dotrzymuje mi kroku ws€Su€Vbie bo€Vej. W ci€gu dnia wyplatamy takie oto maty z palmowych li€Rci i dopiero wieczorem przerywamypost, €Vywi€c si€ tym, co uzyskujemy za sprzedane maty. W ten spos€Tb €Vyjemy ju€V oko€So czterdziestu lat. Zosta€U u nas €[ i niech B€Tg "oka€Ve ci swe mi€Sosierdzie €[ a€Vsprzedamy nasze maty z palmowych li€Rci. W€Twczas "posilisz si€ z nami i sp€dzisz u!nas noc. Jutro za€R, gdy spe€Sni $si€ twe €Vyczenie €[ je€Rli Allach zechce €[odejdziesz sw€ drog€. €Y I opowiada€S pan chmury: €XA !skoro nadszed€S wiecz€Tr, zjawi€Ssi€ pacho€Sek maj€cy wzrostu zaledwie pi€€Z pi€dzi. Wszed€Sszy do izby, zabra€S to, co tych dwoje wyplot€So z palmowych li€Rci, poszed€S z tymna bazar i sprzeda€S to za jednego kirata. Za uzyskane !pieni€dze kupi€S chleba i bobu i przyni€Ts€S to nam. I jad€Sem z nimi, i sp€dzi€Sem u nich noc. #Ale o p€T€Snocy oni wstali, modlilisi€ i wylewali €Szy. A skoro !zaja€Rnia€S €Rwit, kr€Tl rzek€S: €XBo€Ve m€Tj, oto s€Suga tw€Tj prosi ci€, aby€R zwr€Tci€S mu jego chmur€, a Ty przecie€V !mo€Vesz to uczyni€Z. Bo€Ve m€Tj, racz wys€Sucha€Z go i b€d€W €Saskaw zwr€Tci€Z mu jego "chmur€. €Y A kr€Tlowa doda€Sa na zako€Uczenie jego modlitwy: €XAmin. €Y I wtem zjawi€Sa si€ na niebie chmura, a kr€Tl rzek€S do mnie: €XOto radosna nowina. €YI po€Vegna€Sem ich, i odszed€Sem, a chmura towarzyszy€Sa mi jak dawniej. A ilekro€Z potem prosi€Sem Boga o cokolwiek w imi€ tych dwojga, zawsze spe€Snia€S on moje pro€Rby. Wtedy u€So€Vy€Sem i wypowiedzia€Sem takie oto wiersze: Je€Rli Pan m€Tj w€Rr€Td s€Sug swoich serce wierne ma i bliskie, To ogrody Jego €Saski serc tychstaj€ si€ siedliskiem. Cia€Sa ich spokojnie trwaj€, milczy niewzruszone lico, Bowiem serca przepe€Snione maj€ wieczn€ tajemnic€. Oto widzisz ich milcz€cych i poddanych bo€Vej pieczy, Bo tajemne rzeczy widz€, jak si€ jawne widzi rzeczy. Opowiadanie o !chrze€Rcija€Uskiej ksi€€Vniczce nawr€Tconej na islam Opowiadaj€ te€V, €Ve Sidi Ibrahim ibn al-Chauwas €[ oby !Allach ulitowa€S si€ nad nim €[ m€Twi€S: Dusza moja gna€Sa mnie kiedy€R do kraju niewiernych. I pr€Tbowa€Sem wyprze€Z z duszy to pragnienie, lecz ono nie da€So si€ ani zwalczy€Z, ani #st€Sumi€Z. Trudzi€Sem si€ bardzo, #chc€c przep€dzi€Z t€ my€Rl, leczona nawiedza€Sa mnie bezustannie. Wyruszy€Sem wi€c!w drog€ i przemierza€Sem r€T€Vne kraje, kr€€Vy€Sem po r€T€Vnych okolicach. A przez ca€Sy ten czas €Saska Allacha dodawa€Sa mi odwagi, a Jego dobro€Z !otacza€Sa mnie opiek€. Ilekro€Z spotyka€Sem jakiego€R chrze€Rcijanina, opuszcza€S on wzrok na m€Tj widok i oddala€S si€ spiesznie. Tak by€So niezmiennie, a€V przyby€Sem do jednego z wielkich miast. Tam przy jego bramie zasta€Sem grup€ niewolnik€Tw, odzianych w zbroje i dzier€V€cych w r€kach€Velazne maczugi. Skoro zobaczyli mnie, poderwali si€ na nogi i zapytali: €XCzy jeste€R lekarzem? €Y !Odrzek€Sem: €XTak. €Y Powiedzieli#w€Twczas: €XKr€Tl ci€ wzywa €Y, i zaprowadzili mnie do swego w€Sadcy. A by€S to kr€Tl wielce godny i pi€kne mia€S oblicze. Gdy przyprowadzono mnie do niego, popatrzy€S na mnie i !spyta€S: €XCzy jeste€R lekarzem? "€Y Odpar€Sem: €XTak. €YWtedy kr€Tlrzek€S: €XZaprowad€Wcie go do niej, lecz zanim wejdzie do komnaty, powiedzcie mu o warunku. €YI wyprowadzili mnie,#obja€Rniaj€c mi po drodze: €XKr€Tlma c€Trk€, kt€Tr€ dotkn€€Sa straszliwa choroba, i lekarze wyczerpali ju€V wszystkie sposoby, pr€Tbuj€c j€ wyleczy€Z. Ale do tej pory nie by€So lekarza, kt€Tryby, przyszed€Sszy do kr€Tlewskiej "c€Trki, zamierzaj€c przywr€Tci€Z jej zdrowie, zastosowa€S skuteczny lek. I kr€Tl ich !wszystkich zabi€S. Zastan€Tw si€ wi€c, zanim powe€Wmiesz jakie€R postanowienie. €Y Odpar€Sem im: €XKr€Tl pos€Sa€S mnie do niej, zaprowad€Wcie mnie wi€c. €Y I zawiedli mnie do drzwi jej komnaty. A kiedy tam przyby€Sem, zapukali i z !wn€trza da€S si€ s€Sysze€Z jej g€Sos: €XWprowad€Wcie do mnie lekarza, pana dziwnej tajemnicy! €Y I wypowiedzia€Sa takie oto wiersze: Drzwi otw€Trzcie, bowiem lekarz w€Sa€Rnie u drzwi moich stan€€S. Sp€Tjrzcie na mnie, bom posiad€Sa tajemnic€ nies€Sychan€. !Cz€sto bliskim jest ten, kt€Try jest daleko i najdalej, Ten za€R, co w pobli€Vu bywa, czasem nie jest bliskim wcale. Jak€Ve po€Rr€Td was samotnie, jak€Ve obco mi si€ €Vy€So, Ale Allach mnie pocieszy€S i obdarzy€S now€ si€S€. Po€S€czy€So nas ze sob€ to, €Ve€Rmy pokrewni w wierze; Widzisz wszak, kto €[ "mi€Suj€cy, a kto z nas €[ mi€Suje szczerze. Na spotkanie mnie przyzywa€S, lecz nam w€Sa€Rnie w onej chwiliPodpatrywacz i gani€cy spotka€Z si€ nie dozwolili, !Do€R€Z ju€V przygan i wyrzut€Tw, !nie chc€ s€Sucha€Z ich, albowiemJa zaiste na przygany ani s€Sowa nie odpowiem. Ja nie zwracam si€ do tego, co trwa€Z d€Su€Vej nie jest w stanie. !Cel m€Tj trwa€Sy jest i nie wie, co oznacza przemijanie. I ibn Chauwas m€Twi€S dalej: W€Twczas jaki€R wielki starzec otworzy€S pospiesznie drzwi do komnaty chorej i rzek€S: €XWejd€W. €YWszed€Sem wi€c do komnaty pe€Snej r€T€Vnego rodzaju zapach€Tw. W jednym jej k€cie wisia€Sa wspania€Sa zas€Sona, a zza niej dochodzi€S mnie s€Saby g€Sos i rozpaczliwe westchnienia, dobywaj€ce si€ z wyn€dznia€Sego cia€Sa. !Usiad€Sem przed zas€Son€ i ju€V chcia€Sem wypowiedzie€Z muzu€Sma€Uskie pozdrowienie, gdy wtem przypomnia€Sem sobies€Sowa Proroka €[ niechaj go Allach b€Sogos€Sawi i da mu zbawienie €[: €XChrze€Rcijan i €Vyd€Tw nie zaszczycajcie pierwsi pozdrowieniem pokoju! A gdy spotkacie ich na ulicy, spychajcie ich na sam brzeg! €YWobec tego powstrzyma€Sem #si€. Lecz ksi€€Vniczka zawo€Sa€Saspoza zas€Sony: €XGdzie€V jest muzu€Sma€Uskie pozdrowienie zjednania i szczerego oddania,al-Chauwasie? €Y !Ibn al-Chauwas ci€gn€€S dalej: Zdziwi€So mnie to i spyta€Sem; !€XSk€d mnie znasz? €Y Odrzek€Sa:"€XKiedy czyste s€ serca i my€Rli,to najtajniejsze zak€tki dusz przemawiaj€ g€Sadkim j€zykiem.Prosi€Sam Go wczoraj, aby pos€Sa€S mi jednego ze swoich €Rwi€tych, abym z jego r€k otrzyma€Sa wyzwolenie. A w€Twczas us€Sysza€Sam z k€t€Tw mej komnaty g€Sosy m€Twi€ce: €]Nie martw si€, po€Rlemy bowiem do ciebie Ibrahima ibn al-Chauwasa. €^€Y I zapyta€Sem: €XCo tobie dolega? €Y Odpowiedzia€Sa mi: €XJu€V czterylata temu objawi€Sa mi si€ Oczywista Prawda. Pozna€Sam Go €[ zwiastuna i zaufanego przyjaciela, przybli€Vaj€cego cel, i niezawodnego towarzysza. Moi bliscy nie spuszczali mnie odt€d z oczu, €Vywili wobec mnie r€T€Vne podejrzenia, a nawet s€dzili, €Ve op€ta€S mnie szejtan. A ka€Vdy z tych lekarzy, kt€Trzy tu do mnie przychodzili, zasmuca€S mnie tylko, ci za€R, co mnie odwiedzali, wywo€Sywali tylko zam€t w mejduszy. €Y I spyta€Sem: €XA kto prowadzi€S ci€ do poznania tej wiedzy, kt€Tr€ posiadasz? €YRzek€Sa: €XJego prawdziwe dowody i Jego jasne znaki. A kiedy tylko wyra€Wnie zobaczysz drog€, od razu mo€Vesz zrozumie€Z dow€Td i Tego, kto go przedstawia. €Y Ibn al-Chauwas m€Twi€S dalej: Kiedy tak rozmawia€Sem z ksi€€Vniczk€, wszed€S wtem starzec opiekuj€cy si€ ni€ i rzek€S do niej: €XCo zdzia€Sa€S tw€Tj lekarz? €Y Odrzek€Sa: !€XRozpozna€S chorob€ i znalaz€S odpowiednie lekarstwo. €YI zobaczy€Sem €[ m€Twi€S al-Chauwas €[ €Ve ogarn€€Sa go rado€R€Z i wesele i przejawia€S wobec mnie przyjazne uczuciai serdeczne. Potem poszed€S do kr€Tla i powiadomi€S go o tym, !co zasz€So, a kr€Tl poleci€S mu, aby obchodzi€S si€ ze mn€ z szacunkiem. I pozosta€Sem tam,odwiedzaj€c chor€, przez siedem dni. A kt€Trego€R dnia !spyta€Sa mnie ksi€€Vniczka: €XO Abu Ishak, kiedy udamy si€ do kraj€Tw islamu? €YRzek€Sem: €XJak€Ve ty si€ st€d wydostaniesz? Kto si€ na co€R podobnego odwa€Vy? €YOdpar€Sa: #€XTen, kt€Try przys€Sa€S mi ciebie i wprowadzi€S do mnie. €Y I rzek€Sem: €XJak€Ve pi€kne jest !to, co powiedzia€Sa€R! €YA skoro nasta€S ranek, wyszli€Rmy oboje do bramy zamkowej, a On os€Soni€S nas przed oczyma "wszystkich zas€Son€, gdy€V je€RliOn czego€R chce, wystarczy, by wyda€S rozkaz, m€Twi€c: €XB€d€W! €Y, a to jest. I Ibn al-Chauwas opowiada€S dalej: I nie widzia€Sem wytrwalszej od owej ksi€€Vniczki w postach i odprawianiu mod€S€Tw. Pozostawa€Sa przy €_wi€tyni Allacha przez siedem lat. Potemzako€Uczy€Sa sw€Tj €Vywot i spocz€€Sa w grobie, w ziemi "Mekki. Oby Allach zes€Sa€S na ni€ swe €Saski, a swe mi€Sosierdzie na tego, kto u€So€Vy€S te wiersze: Gdy przywiedli mi lekarza, ju€V widnia€Sy na mym ciele €_lady €Sez przelanych w smutkui s€Sabo€Rci oznak wiele. "Zdj€€S zas€Son€ z mojej twarzy izobaczy€S, co skrywa€Sa: Me westchnienia, co bez !duszy si€ osta€Sy i bez cia€Sa. !Rzek€S: €XNie€Satwe uzdrowienie, !cho€Z s€Sabo€Rci to cz€Sowiecze. Mi€So€R€Z ma sw€ tajemnic€, kt€Trej rozum nie dociecze. €Y #Rzekli: €XJe€Rli nikt nie odgad€S, na co cz€Sowiek €Tw jest chory,I ty o chorobie jego te€V nic nie wiesz do tej pory, €Zna: €XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓkњ y#ƒSћ№ c$€‰Sќ  $ьS§' Х c%€љSўьB c%\Tџ.#4%ПTЫ(л c&€ѓTІ3g c&VU ?Ÿ&ЙUJakie€V go uzdrowi€ leki, kto uleczy€Z go jest w stanie? Ja spr€Tbuj€, bo nie rozum rz€dzi moim poczynaniem. €Y Opowiadanie o sprawiedliwo€RciAllacha Opowiadaj€ te€V, €Ve jeden z prorok€Tw €[ niech Allach b€Sogos€Sawi ich wszystkich i da im zbawienie €[oddawa€S cze€R€Z Allachowi na wysokiej g€Trze, a!u jej podn€T€Va p€Syn€€S obfity strumie€U wody. Za dnia prorok €Tw zwyk€S by€S siadywa€Z na szczycie g€Try, gdzie nie mogli dostrzec go ludzie, on za€R !s€Sawi€S Allacha Najwy€Vszego, a "gdy spogl€da€S w d€T€S, widzia€S ludzi, kt€Trzy przybywali do strumienia. I kiedy tak pewnego dnia siedzia€S, patrz€c na strumie€U, spostrzeg€S wtem, jak jaki€R %je€Wdziec zbli€Vy€S si€ i zsiad€Sszyze swego konia, zdj€€S z jego grzbietu torb€ podr€T€Vn€, a potem wypoczywa€S, napi€S si€ wody i wreszcie odjecha€S dalej, zostawiwszy torb€. A by€Sy w niej denary. Wkr€Ttce potem nadszed€S jaki€R inny cz€Sowiek, by napi€Z si€ wody ze strumienia. Wzi€€S on €Tw worek z pieni€dzmi, ugasi€S pragnienie, odszed€S w po€Rpiechu. Po nim za€R !przyszed€S tam drwal z ci€€Vk€ wi€zk€ drzewa na plecach i usiad€S nad strumykiem, chc€c si€ napi€Z wody. Lecz r€Twnocze€Rnie nadjecha€S €Tw je€Wdziec, kt€Try tam by€S pierwszy, i zmartwiony spyta€S drwala: €XGdzie jest torba $podr€T€Vna, kt€Tra tu le€Va€Sa? €Y Adrwal odrzek€S: €XNic o niej nie wiem. €YJe€Wdziec wyci€gn€€S wtedy miecz, ugodzi€S nim i zabi€S drwala, po czym przeszuka€S jego odzienie, lecz nic nie znalaz€S. Zostawi€S wi€c zabitego i ruszy€S w swoj€ drog€. A prorok rzek€S w€Twczas: €XO Panie, jeden ukrad€S tysi€c denar€Tw, a drugi zosta€S za to nies€Susznie zabity! €Y Lecz Allach objawi€S mu takie oto s€Sowa: Zajmuj si€ tym, co do $ciebie nale€Vy €[ s€Su€Vb€ bo€V€. Bo kierowanie €Rwiatem nie twoj€ jest spraw€! Wiedz, €Ve ojciec je€Wd€Wca zrabowa€S tysi€c denar€Tw ojcu tego !cz€Sowieka, kt€Try tu przyszed€S jako drugi. Dlatego pozwoli€Sem synowi zaw€Sadn€€Z pieni€dzmi jego ojca. Drwal za€R pozbawi€S €Vycia ojca owego je€Wd€Wca, wi€c da€Sem synowi mo€Vno€R€Z pomszczenia go. €YI rzek€S prorok: €XNie ma boga pr€Tcz Ciebie! Chwa€Sa niechaj Ci b€dzie, Ty bowiem znasz ukryte tajemnice. €Y A jeden z poet€Tw takie oto wiersze o tym u€So€Vy€S: !Bacznie si€ przygl€da€S prorok temu, co si€ dzia€So, Prosz€c, by mu ods€Soni€to tajemnic€ ca€S€. Kiedy ujrza€S sprawy, kt€Trych poj€€Z sam nie zdo€Sa€S, #M€Twi: €XPanie m€Tj! Zabity €[ jestniewinnym zgo€Sa!! Ten za€R, co si€ trud€Tw ustrzeg€S €[ oto jest bogaty. #A kto zjawi€S si€ €[ ubogie by€Sy na nim szaty!! €aw jest martwy, cho€Z przed chwil€ €Vyw by€S mi€dzy nami, Chocia€V go, o Stw€Trco ludzi, €Vaden grzech nie splami€S! €Y A denary te, zaiste, by€Sy wprz€Tdy mieniem Ojca cz€Seka, co bez trudu wzi€€S je nad strumieniem. "Drwal za€R €[ ojca je€Wd€Wca tego zabi€S by€S zuchwale, Wi€c za €Rmier€Z rodzica je€Wdziec pomst€ wzi€€S nad drwalem. Rzu€Z, nasz s€Sugo, dociekania, bowiem wiedz, cz€Sowiecze: S€ na €Rwiecie sprawy, kt€Trychumys€S nie dociecze. Naszym poddaj si€ wyrokom, wol€ nasz€ zi€Rcij, Bowiem ona straty zsy€Sa, jakote€V korzy€Rci. Opowie€R€Z o Sindbadzie €\eglarzu Wie€R€Z niesie, o kr€Tlu szcz€€Rliwy, €Ve za panowania W€Sadcy Wiernych Haruna ar-Raszida €Vy€S w mie€Rcie Bagdadzie pewien cz€Sowiek, kt€Trego zwano Sindbadem Tragarzem. By€S on ubogiego stanu i aby zarobi€Z, nosi€S na g€Sowie ci€€Vary. Pewnego dnia wypad€So mu w czasie wielkiego upa€Su ogromny ci€€Var d€Wwiga€Z. Zm€czony tym ci€€Varem i utrudzony spiekot€ przechodzi€S ko€So bramy pewnego kupca. A przed bram€t€ ziemia by€Sa zamieciona i skropiona wod€, powietrze #by€So €Rwie€Ve i nie opodal sta€Sa "szeroka €Sawa. Tragarz po€So€Vy€S na niej swe brzemi€, aby odsapn€€Z chwil€ i oddech z€Sapa€Z. A wtedy przez ow€ bram€ dolecia€S do€U rozkoszny powiew i jaki€R zapach s€Sodki. Sprawi€So mu to tak€ przyjemno€R€Z, €Ve na skraju €Sawy przysiad€S, a wtedy z wn€trza domu pos€Sysza€S delikatne tony harfy i lutni jakte€V jakie€R czarowne, roz€Rpiewane g€Sosy. Do tego #do€S€czy€S si€ jeszcze €Rwiergot ptak€Tw s€Sawi€cych rozmaitymij€zykami i g€Sosami Allacha €[oby wywy€Vszone by€So Jego imi€. By€Sy tam turkawki, "s€Sowiki, kosy, szpaki, go€S€bie grzywacze i kuropatwy. Tragarz zdumia€S si€ i wielkim wzruszeniem przej€ty, "podszed€S bli€Vej. W g€S€bi domu znalaz€S wspania€Sy dziedziniec,a na nim rzeza€Uc€Tw, !niewolnik€Tw i pazi€Tw, a tak€Ve przedmioty, jakie zazwyczaj znajduj€ si€ u kr€Tl€Tw lub su€Stan€Tw. I poczu€S tragarz zapachy potraw najprzedniejszych i napoj€Tw najwykwintniejszych, a wtedy"oczy do nieba podni€Ts€S i rzek€S:€XChwa€Sa Ci, o Panie i Stworzycielu, kt€Try zsy€Sasz swe dobrodziejstwa, darz€c nimi swych wybra€Uc€Tw wedle upodobania! O Bo€Ve, oto b€Sagam Ci€ o odpuszczenie wszystkich moich z€Sych post€pk€Tw i ku Tobie si€ zwracaj€c, wyrzekam si€ mych grzech€Tw! Bo€Ve, mocy Twoich postanowie€U nic si€ nieostoi, Ty nikogo nie pytasz, co czyni€Z, bo w€Sadz€ masz nad ka€Vd€ rzecz€! Chwa€Sa Tobie, kt€Try wedle swojej woli jednym bogactwo, innym niedostatek zsy€Sasz i tego, kogo€R sobie upodoba€S, !wywy€Vszasz, innych za€R, je€Rli zechcesz, poni€Vasz. Co wi€kszego jest nad Ciebie, co trwalszego nad Twe panowanie!i jak€Ve pot€€Vna Twoja w€Sadza!Oto nie posk€pi€Se€R dobrodziejstw swoim s€Sugom, takim jak pan tego domu, kt€Try w dostatki op€Sywa, raduje si€ smakowitymi zapachami, dobre ma jad€So i napoje wyszukane. Rz€dzisz Twymi stworzeniami tak, jak chcesz, i s€ one tym, czym im"by€Z ka€Vesz. S€ wi€c zm€czeni i tacy, co wypoczywa€Z mog€, #s€ szcz€€Rliwi i tacy, co jak ja w udr€ce i upodleniu wiecznie trwaj€. €YTo rzek€Sszy dalej wierszem powiedzia€S: Nie znaj€ chwili spoczynku biedni n€dzarze, Cie€U im odj€to €Saskawy, och€Sod€ w skwarze. Jam dzi€R obezw€Sadniony gorzkim zm€czeniem, !I dziwne s€ losy moje i wielkie brzemi€. $S€ obok ludzie szcz€€Rliwi, €Vyj€ weso€So, Ich barki trudu nie znaj€, ni potu czo€So, Bo szczodrze los obdarowa€S szcz€€Rliwcom €Vycie Weselem i powa€Vaniem, jad€Sem i piciem. Cho€Z z jednakiego nasienia wszyscy powstali: $I ja, i oni, i inni, wielcy i mali, Przecie odmienne s€ nasze dni, nasze noce, #Jako si€ r€T€Vni€ od siebie wino i ocet. W tym, co tu prawi€ do Ciebie, nic Ci nie k€Sami€. Ty€R sprawiedliwy i dobre Twoje w€Sadanie. Sko€Uczywszy m€Twi€Z wiersze, Sindbad Tragarz si€gn€€S po %sw€Tj tob€T€S i chcia€S i€R€Z dalej, gdy z bramy wyszed€S pa€W. Mia€Son g€Sadkie lica, zgrabn€ posta€Z i wytwornie by€S odziany. Uj€€S Tragarza za rami€ i powiedzia€S: €XWejd€W, m€Tj pan wzywa ci€ i pragnie ztob€ porozmawia€Z. €Y Tragarz pocz€€S si€ wymawia€Z od wej€Rcia za paziem do !domu, ale by€S to pr€T€Vny trud, "przeto zostawi€S sw€Tj ci€€Var w przedsionku u od€Wwiernego, a sam pod€€Vy€S za m€Sodzie€Ucem w g€S€b domu. Zobaczy€S, €Ve jest to pi€kne domostwo, w #kt€Trym zna€Z by€So go€Rcinno€R€Z iszlachetne obyczaje gospodarzy. I ujrza€S tam tragarz wielu czcigodnych "m€€V€Tw i r€T€Vne osoby dostojne,i by€Sy tam kwiaty wonne, s€Sodycze, owoce i r€T€Vnego rodzaju wykwintne potrawy, wina, instrumenty muzyczne i weso€Se, urodziwe dziewcz€ta, a ka€Vda z nich godne siebie miejsce zajmowa€Sa. Po€Rrodku tego zgromadzenia sta€S m€€V dostojny, kt€Trego posrebrzone skronie €Rwiadczy€Sy, €Ve wiele $prze€Vy€S. Mia€S on mi€S€ posta€Z, twarz pi€kn€ i wzbudza€S szacunek sw€ powag€, godno€Rci€ i szlachetnym wygl€dem. Sindbad Tragarz widz€c to wszystko zdumia€S $si€ i rzek€S; €XNa Allacha, albo to"jest raj, albo te€V dosta€Sem si€ do pa€Sacu jakiego€R kr€Tla lub su€Stana. €YPotem dobremu wychowaniu wyraz daj€c, pozdrowi€S ich i €Vycz€c im b€Sogos€Sawie€Ustwa bo€Vego, ziemi€ przed nimi uca€Sowa€S i #stan€€S, pokornie chyl€c g€Sow€.Pan domu pozwoli€S mu !spocz€€Z, a gdy tragarz usiad€S,#zbli€Vy€S si€ do niego i pocz€€S go bawi€Z rozmow€, odnosz€c "si€ do€U przyja€Wnie. Podsun€€S mu potrawy wykwintne, drogie#i smaczne, wi€c przybli€Vy€S si€ Sindbad Tragarz i rzek€Sszy: €XW!imi€ Allacha €Y, spo€Vywa€S tak d€Sugo, a€V zaspokoi€S g€S€Td i nasyci€S si€. Potem rzek€S: !€XChwa€Sa Allachowi na wieki €Y, umy€S d€Sonie, podzi€kowa€S za przyj€cie, a pan domu wtedy !si€ odezwa€S: €XMi€So mi ciebie widzie€Z i €Vycz€ ci, aby dni twoje b€Sogos€Sawie€Ustwo Bo€Ve wype€Snia€So. Jak ci na imi€ i czym si€ trudnisz? €Y Odpowiedzia€S: €XPanie m€Tj, nazywam si€ Sindbad Tragarz, a zaj€ciem moim jest "d€Wwiganie na g€Sowie ci€€Var€Tw innych ludzi, za co otrzymuj€ &zap€Sat€. €Y I u€Rmiechn€€S si€ pandomu, i powiedzia€S: €XWiedz zatem tragarzu, €Ve imi€ masz takie samo jak ja. Nazywaj€ mnie bowiem Sindbad €\eglarz. Ateraz, m€Tj tragarzu, daj mi raz jeszcze pos€Sucha€Z "wierszy, kt€Tre€R m€Twi€S stoj€c pod bram€. €Y I zawstydzi€S si€ Sindbad !Tragarz, i rzek€S: €XNa Allacha, !nie miej mi za z€Se tych s€S€Tw, kt€Tre wtedy powiedzia€Sem. Wyrwa€Sy mi si€, gdy€V zaprawd€ zm€czenie, trud i niedostatek nie ucz€ cz€Sowieka og€Sady, tylko gbura ze€U czyni€. €YPan domu jednak !powiedzia€S: €XNie wstyd€W si€, jeste€R odt€d moim bratem. Powt€Trz te wiersze, bo zachwyci€Sy mnie, kiedy s€Sucha€Sem ich, gdy wypowiada€Se€R je stoj€c u bramy. €YPowt€Trzy€S wi€c tragarz swoje wiersze, a pan domu wys€Suchawszy ich !zdumia€S si€ i rozpromieni€S, a potem rzek€S: €XWiedz, o tragarzu, €Ve moje dzieje s€ niezwyk€Se. Dam ci je pozna€Z, opowiadaj€c, co si€ ze mn€ "dzia€So i co mi si€ przydarzy€So,zanim osi€gn€€Sem ten dobrobyt i zanim zamieszka€Sem w tym domu, w kt€Trym mnie teraz ogl€dasz. Zaprawd€, do tego dobrobytu idomu doszed€Sem drog€ wielkich znoj€Tw, trud€Tw i rozlicznych niebezpiecze€Ustw. #Ach, ile€V udr€ki i nieszcz€€R€Z do€Rwiadczy€Sem w m€Sodym wieku! Odby€Sem siedem podr€T€Vy, a ka€Vda podr€T€V to opowiadanie, od kt€Trego umys€S!si€ m€ci. A wszystko to dzia€Sosi€ zgodnie z wyrokiem losu, albowiem nie ma ucieczki ani odwo€Sania od tego, co komu zosta€So zapisane. €Y To rzek€Sszy Sindbad €\eglarz rozpocz€€S: Pierwsze opowiadanie Sindbada€\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy pierwszej Wiedzcie, o szlachetni panowie, €Ve ojciec m€Tj by€S jednym z najzamo€Vniejszych !kupc€Tw, mia€S wiele pieni€dzy iznaczny maj€tek. Zmar€S on, gdy by€Sem ma€Sym ch€Sopcem, pozostawiaj€c mi w spadku pieni€dze, kosztowno€Rci i wiejsk€ posiad€So€R€Z. Gdy podros€Sem, na wszystkim tym #po€So€Vy€Sem sw€ r€k€. Jada€Sem wykwintne potrawy, pi€Sem wyszukane trunki, nie stroni€Sem od towarzystwa m€Sodzie€Vy i stroj€c si€ w pi€kne szaty, zabawia€Sem si€ wraz z mymi przyjaci€T€Smi i towarzyszami. Zdawa€So mi si€, !€Ve b€dzie to trwa€So wiecznie iwyjdzie mi na dobre. €\y€Sem tak beztrosko przez pewien czas, a gdy mi wreszcie rozumwr€Tci€S i opami€ta€Sem si€, spostrzeg€Sem, €Ve maj€tek m€Tjskurczy€S si€, a tym samym po€So€Venie moje ca€Skiem si€ odmieni€So. Roztrwoni€Sem bowiem wszystko i gdy zda€Sem!sobie z tego spraw€, ogarn€€Sy mnie zgroza i przera€Venie i wspomina€Sem zdanie, kt€Tre mi kiedy€R ojciec powiedzia€S. By€Sa to przypowie€R€Z pana naszego Sulejmana, syna Dauda €[ pok€Tj im obu €[a przypowie€R€Z ta m€Twi: Trzy rzeczy lepsze s€ od trzech innych: dzie€U €Rmierci od dnia narodzin, pies €Vywy od martwego lwa i gr€Tb od ub€Tstwa. Zebra€Sem tedy, co mijeszcze pozosta€So z domowych sprz€t€Tw i szat, i sprzeda€Sem to wszystko. P€T€Wniej sprzeda€Sem r€Twnie€V dom razem ze wszystkim, co jeszcze posiada€Sem, i zebra€Sem w ten spos€Tb trzy tysi€ce dirhem€Tw. Wtedy powsta€S w mej g€Sowie pomys€S, aby si€ uda€Z w podr€T€V do obcych kraj€Tw i lud€Tw, i przypomnia€Sem sobie wiersz pewnego poety, kt€Try m€Twi€S: Kto swego trudu nie szcz€dzi, ten celu dopi€€Z jest mocen, Kto pragnie wznie€R€Z si€ wysoko, ten czuwa we dnie i w noce, Kto pere€S szuka, ten w morsk€musi pogr€€Vy€Z si€ wod€, "A los mu za to fortun€ i s€Saw€ daje w nagrod€. Ale kto chcia€Sby zwyci€€Va€Z, nie id€c w znoje i trudy, Ten jeno €Vycie utraci, nic nie znalaz€Sszy krom z€Sudy. Powzi€€Sem wi€c postanowieniei poszed€Sem kupowa€Z r€T€Vne towary, sprz€ty i wszystko, co jest konieczne do drogi. Najbardziej odpowiada€Sa mi podr€T€V morzem, przeto wsiad€Sem na statek i wraz z gromad€ innych kupc€Tw pop€Syn€€Sem ku Basrze. Potem !wiele dni i nocy sp€dzili€Rmy namorzu, mijaj€c wysp€ za wysp€, p€Syn€c z morza na morze i od l€du do l€du, a w ka€Vdym miejscu, gdzie€Rmy si€ zatrzymywali, sprzedawali€Rmy ikupowali€Rmy, wymieniaj€c nasze towary na inne. Tak podr€T€Vuj€c ujrzeli€Rmy pewnego razu wysp€ podobn€ do rajskiego ogrodu. Kapitan skierowa€S nasz statek do brzegu, zarzuci€S kotwic€ i spu€Rci€S pomost. Wszyscy zeszli na l€d, pocz€li przygotowywa€Zogniska i roznieca€Z ogie€U. Jedni zaj€li si€ gotowaniem, inni przyst€pili do prania, a jeszcze inni za€Vywali przechadzki. Ja by€Sem w€Rr€Td tych, co brzegi wyspy zwiedzali. Gdy tak podr€T€Vni sp€dzali czas zaj€ci jedzeniem, piciem, zabaw€ i rozrywkami, kapitan stan€€S nagle przy burcie i wielkim g€Sosem zakrzykn€€S: €XO beztroscy podr€T€Vni, ratujcie si€, spieszcie co tchu i wchod€Wcie na pok€Sad! Nie zwlekajcie, zostawcie wasze rzeczy, a uchod€Wcie z €Vyciem,dusze wasze ratuj€c przed zag€Sad€! Oto bowiem wyspa, !na kt€Trej si€ znajdujecie, nie jest wcale prawdziw€ wysp€, ale ogromn€ ryb€, kt€Tra stoi na €Rrodku morza od tak !dawna, €Ve zd€€Vy€S j€ pokry€Z piasek i drzewa na niej wyros€Sy. Ale w chwili, gdy !rozniecili€Rcie na niej ogniska, "ryba poczu€Sa gor€co, drgn€€Sa iteraz oto razem z wami pogr€€Va si€ w wodzie. Potoniecie wszyscy, ratujcie wi€c dusze wasze przed zgub€. €Y Podr€T€Vni, us€Syszawszy s€Sowa kapitana, porzucili swe towary i rzeczy, kocio€Ski i ogniska i #spiesznie pocz€li cisn€€Z si€ na#statek. Jedni zd€€Vyli wej€R€Z na "pok€Sad, ale byli i tacy, kt€Trym to si€ nie uda€So. Tymczasem wyspa zadr€Va€Sa i wraz ze wszystkim, co na niej by€So, pogr€€Vy€Sa si€ w odm€ty, a szumi€ce morze przykry€So j€ spienionymi falami. Ja nale€Va€Sem do tych, co pozostali na wyspie, i zala€So mnie morze wraz z gromad€ innych, kt€Trzy wnet uton€li. Wszelako Allach Najwy€Vszy uratowa€S mnie i wybawi€S z topieli, darowuj€c mi wielki ceber drewniany, jeden z tych, w kt€Trych moi wsp€T€Stowarzysze prali. Chwyci€Sem go obiema r€kami i !usiad€Sem w nim, ciesz€c si€ w duszy z tego, ze €Vyj€. Uderza€Sem w wod€ obiema nogami, na€Rladuj€c nimi ruchy wiose€S, lecz fale igra€Sy ze mn€, raz w lewo, raz w prawo mnie rzucaj€c. Tymczasem kapitan rozwin€€S "ju€V €Vagle i odp€Syn€€S z tymi, kt€Trzy zd€€Vyli wsi€€R€Z na statek, nie ogl€daj€c si€ na "tych, kt€Trzy ton€li. Patrzy€Sem !na statek, dop€Tki nie znikn€€S mi sprzed oczu, i pomy€Rla€Sem, €Ve oto nadszed€S m€Tj kres. W tym po€So€Veniu zasta€Sa mnienoc i tak przetrwa€Sem j€ !ca€S€, a potem nast€pny dzie€U,a€V w ko€Ucu fale i wiatr okaza€Sy mi sw€ €Saskawo€R€Z i zanios€Sy mnie ku brzegom wysokiej wyspy, poros€Sej drzewami, kt€Trych ga€S€zie zwisa€Sy nisko nad powierzchni€ morza. Chwyci€Sem ga€S€€W jednego z wysokich drzew i uczepi€Sem si€ jej, a bliski ju€V by€Sem zguby €[po czym wspi€€Sem si€ po niej i w ten spos€Tb mog€Semwreszcie wdrapa€Z si€ na wysp€. Na obu stopach mia€Semobrzmienia i €Rlady uk€sze€U ryb, kt€Trych przedtem nawet nie zauwa€Vy€Sem, pogr€€Vony w strachu, smutku i rozpaczy. Pad€Sem na ziemi€ wyspy jak martwy, straci€Sem przytomno€R€Z i pad€Sem bez zmys€S€Tw. Tak trwa€Sem a€V do nast€pnego dnia. Gdy si€ nazajutrz ockn€€Sem, s€So€Uce sta€So ju€V nade mn€ wysoko. Nogi maj€c popuchni€te, w op€Sakanym stanie, pocz€€Sem posuwa€Z si€ przed siebie, to pe€Szn€c, to zn€Tw sun€c na grzbiecie. Na wyspie by€Sy $€Wr€Td€Sa ze s€Sodk€ wod€ i du€Vo €XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€€f c&ОUц Љ c&!Vš c&„V)#' c&чVP.2 c&JW‚9˜*&­W >m'€зWr€T€Vnych owoc€Tw, wi€c "€Vywi€Sem si€ nimi. Tak min€€So wiele dni i nocy, a€V powoli dusza we mnie pocz€€Sa o€Vywa€Z, si€Sy mi wraca€Sy, ruchy sta€Sy si€ pewniejsze i mog€Sem pozbiera€Z my€Rli. Zacz€€Sem w€drowa€Z po brzegach wyspy i spomi€dzy drzew spogl€da€Sem na to, co stworzy€S Allach Najwy€Vszy. A€V pewnego dnia dostrzeg€Sem podczas jednego z takich spacer€Tw jak€€R posta€Z w oddali. !Pomy€Rla€Sem, €Ve jest to dzikie zwierz€ albo jaki€R morski stw€Tr. Ruszy€Sem w jego kierunku i bacznie mu si€ bez !przerwy przygl€da€Sem. A by€S toogromny ko€U, uwi€zany na skraju wyspy, nad brzegiem morza. Gdy znalaz€Sem si€ blisko, zar€Va€S na m€Tj widok wielkim g€Sosem. Przerazi€Sem si€, ale nie chcia€Sem zawraca€Z. Wtem spod ziemi wyszed€S jaki€R cz€Sowiek, przywo€Sa€S mnie do "siebie i zapyta€S: €XKim jeste€R, sk€d przybywasz i w jakim celu przyszed€Se€R w to miejsce?€YOdrzek€Sem: €XPanie m€Tj, jestem cudoziemcem. P€Syn€€Semna pewnym statku, a potem z paru innymi podr€T€Vnikami ton€€Sem w morzu, lecz Allach podarowa€S mi drewniany ceber,"a ja wsiad€Sem do€U i p€Syn€€Sem w nim, a€V fale wynios€Sy mnie na t€ wysp€. Wys€Suchawszy, co rzek€Sem, cz€Sowiek €Tw chwyci€S mnie za "r€k€ i powiedzia€S: €XChod€W ze mn€. €Y Us€Sucha€Sem go, a on zaprowadzi€S mnie do wielkiej podziemnej komnaty, posadzi€S mnie na €Rrodku, po czym "przyni€Ts€S mi r€T€Vne potrawy do jedzenia. By€Sem g€Sodny, wi€c jad€Sem tak d€Sugo, a€V si€ nasyci€Sem. Potem cz€Sowiek €Tw pocz€€S mnie wypytywa€Z, jak si€ teraz czuj€ i co mnie spotka€So, wi€c opowiedzia€Sem mu dok€Sadnie o wszystkich moich przygodach od pocz€tku do ko€Uca. Opowie€R€Z moja wprawi€Sa go w zdumienie, a ja sko€Uczywszy #j€, rzek€Sem: €XNa Allacha €[ oby On ci€ nie opuszcza€S, o panie !m€Tj €[ nie miej mi za z€Se, ale skoro ja ju€V opowiedzia€Sem ci o moich losach i o tym, co mi #si€ przytrafi€So, chcia€Sbym si€ teraz dowiedzie€Z, dlaczego siedzisz tu, w tej podziemnej komnacie, i dlaczego t€ klacz uwi€za€Se€R nad brzegiem morza? €Y Na to on mi odpowiedzia€S: €XWiedz, €Ve nale€V€ do grupy ludzi, kt€Trzy przebywaj€ rozproszeni na tej wyspie, u jej brzeg€Tw. Jeste€Rmy koniuchami kr€Tla Mahrad€Vana ipod nasz€ opiek€ pozostaj€ wszystkie konie, kt€Tre ten kr€Tl posiada. Ka€Vdego miesi€ca, kiedy n€Tw si€ poka€Ve, przychodzimy tu z klaczami, co rano uwi€zujemy je na brzegu wyspy, a sami chowamy si€ w tej komnacie pod ziemi€ tak, aby nikt nas dojrze€Z nie m€Tg€S. Wtedy zwabione zapachem klaczy !pojawiaj€ si€ ogiery spo€Rr€Td morskich koni, wychodz€ na $l€d i rozgl€daj€ si€ woko€So, a nie widz€c nikogo, pokrywaj€ klacze i zaspokajaj€ z nimi swe €V€dze. Potem zeskakuj€ znich i chc€ je z sob€ uprowadzi€Z, ale one b€d€c na !uwi€zi, nie mog€ pod€€Vy€Z za nimi. Ogiery krzycz€ na klacze, tr€caj€ je €Sbami, $wierzgaj€ i r€V€ przera€Wliwie. A gdy tylko my us€Syszymy r€Venie, wychodzimy wrzeszcz€c i ogiery przestraszone powracaj€ do morza, brzemienne klacze za€R pozostaj€ u nas i rodz€ potem€Wrebaki lub ma€Se k€Saczki, !warto€Rci ca€Sego skarbu z€Sota. A podobnych nie ma na ca€Sej powierzchni ziemi. Teraz w€Sa€Rnie jest pora, gdy maj€ si€ pojawi€Z ogiery, a je€Rli Allach zechce, zabior€ ci€ potem z sob€ do kr€Tla Mahrad€Vana i poka€V€ ci nasz kraj. A wiedz, €Ve gdyby€R nas #tu nie spotka€S i nie przy€S€czy€Ssi€ do nas, nikogo innego nie znalaz€Sby€R w tym miejscu i #zgin€€Sby€R marnie, a nikt by si€o tobie nie dowiedzia€S. Ja "postaram si€ jednak, aby€R €Vy€S !i aby€R kiedy€R m€Tg€S do swojej ziemi rodzinnej powr€Tci€Z. €Y "Zwr€Tci€Sem si€ wi€c do Allacha !o b€Sogos€Sawie€Ustwo dla niego idzi€kowa€Sem mu za jego dobro€Z i €Vyczliwo€R€Z. A gdy my byli€Rmy poch€Soni€ci rozmow€, z morza wynurzy€S !si€ ogier, zar€Va€S dono€Rnie i !zaraz pokry€S klacz. A skoro ju€V uczyni€S z ni€, co zamierza€S, "zeskoczy€S z niej i chcia€S j€ z sob€ uprowadzi€Z. Wierzga€S i r€Va€S na ni€, a wtedy koniuch #uj€€S w d€Sonie miecz i tarcz€ i wybieg€Sszy z komnaty, pocz€€Snawo€Sywa€Z swych towarzyszy s€Sowami: €XWychod€Wcie, dalej na ogiera! €YI wali€S mieczem w tarcz€, a€V nadbieg€Sa ca€Sa wrzeszcz€ca gromada z w€S€Tczniami. Ogier wystraszy€S !si€ i uciek€S przed nimi, swoim zwyczajem wskakuj€c do morza i niczym baw€T€S b€Sotny zanurzy€S si€ pod wod€. W€Twczas m€Tj towarzysz usiad€S na chwil€, aby odpocz€€Z, lecz wnet nadeszli jego towarzysze, a ka€Vdy z nich wi€Td€S z sob€ klacz. Gdy mnie zauwa€Vyli, zapytali, kim jestem, a ja opowiedzia€Sem imwszystko, tak jak ju€V przedtem opowiedzia€Sem tamtemu. P€T€Wniej koniuszowie podeszli do mnie bli€Vej, rozpostarli obrus i zasiedli do !jad€Sa, zapraszaj€c mnie, wi€c jad€Sem z nimi. A gdy si€ #po€Vywili, wstali, dosiedli koni i zabrali mnie z sob€, pozwoliwszy mi dosi€€R€Z jednego z rumak€Tw. Ruszyli€Rmy w drog€ i jechali€Rmy przed siebie bez przerwy, a€V wreszcie przybyli€Rmy do miasta kr€Tla Mahrad€Vana. Moi towarzysze "podr€T€Vy pospieszyli do kr€Tla i opowiedzieli mu o moich przygodach, po czym kr€Tl wezwa€S mnie do siebie. Zaprowadzono mnie tedy przedkr€Tlewskie oblicze, ja !pozdrowi€Sem kr€Tla, a on odda€S mi pozdrowienie i witaj€c mnie €Vyczliwie, pocz€€S wypytywa€Z mnie o moje sprawy. Opowiedzia€Sem mu wszystko, "co mi si€ zdarzy€So, m€Twi€Sem o ka€Vdej przygodzie od "pocz€tku do ko€Uca, a kr€Tl by€S zdumiony s€Sysz€c to wszystko.!Rzek€S: €XSynu m€Tj, na Allacha, ocalenie twoje by€So niezwyk€Se.Pisane ci jest zapewne d€Sugie €Vycie, gdy€V inaczej nie uda€Soby ci si€ unikn€€Z !nieszcz€€Rcia. Chwa€Sa Allachowi za twe ocalenie! €Y Potem kr€Tl okaza€S mi wielkie wzgl€dy i przychylno€R€Z pozwalaj€c mi #usi€€R€Z przy sobie, i gaw€dzi€S ze mn€ jak €Vyczliwy przyjaciel. A potem powierzy€S mi urz€d zarz€dzaj€cego morskim portem, gdzie mia€Sem spisywa€Z wszystkie przybijaj€ce do l€du statki. Tak wi€c pozosta€Sem tam i wype€Snia€Sem moje obowi€zki, #kr€Tl za€R by€S €Saskaw dla mnie i obdarowywa€S mnie przy ka€Vdej!nadarzaj€cej si€ sposobno€Rci. Dosta€Sem od niego pi€kne, wspania€Se szaty i sta€Sem si€ jednym z najwy€Vszych jego urz€dnik€Tw, czuwaj€cych nad sprawami ludzi. I d€Sugi czas pe€Sni€Sem t€ s€Su€Vb€, lecz ilekro€Z znalaz€Sem si€ na brzegu morza, rozpytywa€Sem !podr€T€Vnych, kupc€Tw i €Veglarzy!o miasto Bagdad. My€Rla€Sem, €Ve "kto€R b€dzie m€Tg€S udzieli€Z mi jakich€R wiadomo€Rci, a wtedy mo€Ve z nim razem pojecha€Sbym do tego miasta i wr€Tci€Sbym do rodzinnego kraju.Nikt jednak nic o Bagdadzie !nie s€Sysza€S ani te€V nie zna€S "takiego €Veglarza, kt€Try by si€ do Bagdadu wybiera€S. Przygn€bi€So mnie to i pogr€€Vy€Sem si€ w smutku z powodu tak d€Sugotrwa€Sego oddalenia od mej ojczyzny. Zmartwienie to nie opuszcza€Somnie przez d€Sugi czas, a€V pewnego dnia zaszed€Sem do kr€Tla Mahrad€Vana i zasta€Sem uniego gromad€ Hindus€Tw. Pozdrowi€Sem ich, a oni oddali mi pozdrowienie i po s€Sowach powitania pocz€li mnie !rozpytywa€Z o m€Tj kraj, ja za€R spyta€Sem o ich ojczyzn€. Hindusi powiedzieli mi, €Ve nale€V€ do rozmaitych kast, €Vejedni z nich nale€V€ do najszlachetniejszej kasty zwanej Szakirija i nie zadaj€ nikomu gwa€Stu ani nieprawo€Rci €Vadnej nie wyrz€dzaj€. Inni, zwani braminami, nie pij€ !wina, a mimo to s€ szcz€€Rliwi,%wesel€ si€ i p€dz€ €Vycie w€Rr€Td€Rpiewu i rozrywek, maj€ wielb€S€dy, konie i byd€So. Od nich dowiedzia€Sem si€, €Ve nar€Td hinduski dzieli si€ na siedemdziesi€t dwie kasty i zdumia€So mnie to wielce. A w pa€Ustwie kr€Tla Mahrad€Vana ogl€da€Sem jeszcze pewn€ wysp€, nale€V€c€ do wysp archipelagu, zwan€ Kabil, na "kt€Trej przez ca€S€ noc s€Sycha€Zbicie w b€bny i tamburyny. Wyspiarze i podr€T€Vni opowiadali jednak, €Ve €Vyj€ tam ludzie powa€Vni i rozumni. Widzia€Sem te€V w owym morzu $ryb€, kt€Trej d€Sugo€R€Z wynosi€Sa "dwie€Rcie €Sokci, widzia€Sem te€V inn€ o pysku podobnym do sowiego. I widzia€Sem w czasie tej podr€T€Vy rozliczne cuda i r€T€Vne dziwy, ale gdybym o nich wszystkich chcia€S wam opowiada€Z, opowie€R€Z moja by€Saby nazbyt d€Suga. Tak wi€c ogl€da€Sem te wyspy iwszystko, co si€ na nich znajdowa€So, a€V pewnego dnia,gdy wedle swojego zwyczaju sta€Sem na morskim brzegu, dzier€V€c w d€Soni lask€, nadp€Syn€€S wielki statek wioz€cy licznych kupc€Tw. Wp€Syn€wszy do portu naszego"miasta, kapitan opu€Rci€S €Vagle, zarzuci€S kotwic€ przy brzegu iprzerzuci€S pomost, a za€Soga pocz€€Sa wynosi€Z wszystko, coby€So na statku. Pracowali powoli przy wy€Sadunku, a ja sta€Sem przy tym spisuj€c towary. Na koniec spyta€Sem kapitana: !€XCzy nic wi€cej nie zosta€So natwoim statku? €Y Odrzek€S: €XPanie m€Tj, s€ jeszcze u mniena statku towary, ale $w€Sa€Rciciel ich uton€€S w pobli€Vujednej z wysp, gdy my ju€V wyp€Syn€li€Rmy na morze. Jego towary pozosta€Sy u nas i przechowywali€Rmy je z my€Rl€, aby je sprzeda€Z, bior€c na ichcen€ pokwitowanie, a potem "chcieli€Rmy dor€czy€Z pieni€dze jego rodzinie w Bagdadzie, Przybytku Pokoju. €YWtedy zapyta€Sem kapitana: €XJak zwa€S!si€ ten cz€Sowiek, w€Sa€Rciciel towar€Tw? €Y Odpar€S: €XSindbad €\eglarz mia€S na imi€ ten !podr€T€Vny, kt€Try uton€€S nam w!morzu. €YS€Suchaj€c tych s€S€Tw przyjrza€Sem si€ kapitanowi bacznie, a gdy pozna€Sem go, zawo€Sa€Sem wielkim g€Sosem te s€Sowa: €XWiedz, kapitanie, €Ve to ja jestem w€Sa€Rcicielem towar€Tw, o kt€Trych wspomnia€Se€R. Ja jestem Sindbad €\eglarz, ten sam, co zszed€S w€Twczas razem z ca€S€ gromad€ kupc€Tw na wysp€, kt€Tra by€Sa ogromn€ ryb€. A gdy owa ryba drgn€€Sa, ty za€R "krzykn€€Se€R do nas, ocala€S ten #tylko, kto zdo€Sa€S dosta€Z si€ nastatek. Reszta natomiast uton€€Sa w morzu, a ja by€Sem w€Rr€Td tych,kt€Trych poch€Son€€So morze. Lecz Allach Najwy€Vszy ocali€S mnie i uratowa€S przed utoni€ciem darowuj€c mi wielki drewniany ceber, jeden z tych, w kt€Trych podr€T€Vni prali sw€ odzie€V. Wlaz€Sem do niego i wios€Sowa€Sem nogami, a€Ve fale i wiatr by€Sy mi przychylne, dop€Syn€€Sem do tejoto wyspy. Znalaz€Sszy si€ na niej, znowu do€Rwiadczy€Sem pomocy Allacha i przysta€Sem do koniuch€Tw kr€Tla Mahrad€Vana. Oni to zabrali mnie z sob€ do tego miasta i przyprowadzili przed swego kr€Tla. Gdym mu swe dzieje opowiedzia€S, kr€Tl obsypa€S mnie dobrodziejstwamii mianowa€S swym zarz€dc€ portu tego miasta. Stara€Sem si€ by€Z po€Vyteczny w owej s€Su€Vbie i pozyska€Sem sobie zaufanie kr€Tla. Tak wi€c towary, kt€Tre masz pod pok€Sadem, s€ moimi towarami i m€Tj dobytek stanowi€. !Kapitan zakrzykn€€S na to: €XNiema pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym. Niemo€Vna mie€Z o niczym pewno€Rciani nikomu zaufa€Z! €YZapyta€Sem: €XDl aczeg€T€V to kapitanie? !Przecie€V s€Sysza€Se€R, com ci o mych przygodach m€Twi€S! $€YKapitan odrzek€S: €XS€Sysza€Se€R, jak m€Twi€Sem, €Ve s€ u mnie towary, kt€Trych w€Sa€Rciciel uton€€S, i teraz chcesz je sobie bezprawnie przyw€Saszczy€Z, a tego nie wolno ci czyni€Z! Widzieli€Rmy przecie€V, jak cz€Sowiek ten uton€€S. By€So z nim razem wielu innych "podr€T€Vnych i €Vaden z nich si€ nie uratowa€S. Jak€Ve wi€c €Rmiesz podawa€Z si€ za w€Sa€Rciciela tych towar€Tw? €YRzek€Sem: €XKapitanie, wys€Suchaj moich s€S€Tw, a gdy pojmiesz ich tre€R€Z, €Satwo z nich poznasz moj€ prawdom€Twno€R€Z, zaiste bowiem k€Samstwo zdradza ob€Sudnik€Tw. €Y Potem opowiedzia€Sem mu wszystko, co przy godzi€So mi si€ od chwili, gdy wraz z nim wyruszy€Sem z Bagdadu, a€V do przybycia na ow€ wysp€, !kt€Tra b€d€c ryb€, zanurzy€Sa si€ z nami do morza. Przypomnia€Sem mu r€Twnie€V pewne sprawy, kt€Tre zasz€Sy tylko mi€dzy nami dwoma. Wtedy kapitan i kupcy przekonali si€, €Ve m€Twi€ prawd€, poznali mnie i wszyscy radowali si€ mym !ocaleniem m€Twi€c: €XNa Allacha,nie przypuszczali€Rmy, €Ve€R !unikn€€Z zguby potrafi€S, a oto Allach podarowa€S ci nowe €Vycie! €YPotem zwr€Tcili mi towary, na kt€Trych znalaz€Sem wypisane moje imi€, a nic spo€Rr€Td nich nie brakowa€So. Rozpakowa€Sem je i wydoby€Semprzedmioty najcenniejsze, o wielkiej warto€Rci, po czym ponios€Sem je wraz z kilkoma "lud€Wmi z za€Sogi statku do kr€TlaMahrad€Vana, aby mu te kosztowno€Rci z€So€Vy€Z w podarunku. I powiedzia€Sem mu, €Ve statek, kt€Try w€Sa€Rnie przyp€Syn€€S, jest tym samym, na kt€Trym ja podr€T€Vowa€Sem, powiadomi€Sem go te€V, €Ve moje!towary przyby€Sy tu w ca€So€Rci inienaruszone, a dary, kt€Tre przynosz€, stanowi€ ich cz€€R€Z. Kr€Tl zdziwi€S si€ t€ spraw€ nies€Sychanie, a zarazem przekona€S si€, €Ve wszystko, co mu kiedy€R opowiada€Sem, by€So prawd€. I pokocha€S mnie #mi€So€Rci€ jeszcze wi€ksz€ ni€V dotychczas, obsypa€S mnie zaszczytami i w zamian za moje dary ofiarowa€S mi wiele rozmaitych upomink€Tw. Ja za€R sprzeda€Sem wszystkie moje towary z bardzo wielkim zyskiem i zakupi€Sem w owym mie€Rcie mnogo€R€Z innych towar€Tw i rozmaitych rzeczy. A kiedy kupcy, kt€Trzy tu przyp€Syn€li na owym statku, pocz€li gotowa€Z si€ do odjazdu, za€Sadowa€Sem i ja na statek wszystko, com mia€S, i uda€Sem si€ do kr€Tla. Podzi€kowa€Sem mu za jego €Saskawo€R€Z i dobrodziejstwa i poprosi€Sem, aby mi pozwoli€S wr€Tci€Z do mego kraju i do moich ziomk€Tw. Po€Vegna€S mnie tedy kr€Tl Mahrad€Van i obdarowa€S mnie na drog€ licznymi cennymi przedmiotami, kt€Tre w tym mie€Rcie wyrabiano. Potem rozsta€Sem si€ z kr€Tlem, wsiad€Sem na statek i z woli Allacha Najwy€Vszego rozpocz€li€Rmy podr€T€V, a szcz€€Rcie nam dopisywa€So i losy nam by€Sy €Saskawe. Tak p€Syn€li€Rmy bez ustanku dniami i nocami, a€V pomy€Rlnie przybili€Rmy do miasta Basry i wysiedli€Rmy na l€d. Nie zabawili€Rmy tam wszak€Ve d€Sugo, ja radowa€Sem si€ tym, €Vem szcz€€Rliwie w rodzinne !strony wr€Tci€S, i wkr€Ttce potemuda€Sem si€ do Bagdadu, Przybytku Pokoju. Mia€Sem ze sob€ wielk€ ilo€R€Z juk€Tw z towarami i innymi przedmiotami, a wszystko to !posiada€So du€V€ warto€R€Z. Gdy przyby€Sem do mojej dzielnicy iwszed€Sem do mojego domu, ca€Sa rodzina zebra€Sa si€, by mnie powita€Z. Potem zacz€€Semkupowa€Z rzeza€Uc€Tw, s€Su€V€cych, mameluk€Tw, na€So€Vnice i niewolnik€Tw, a€V wielk€ liczb€ ich mia€Sem w posiadaniu. Naby€Sem te€V dom€Tw, plac€Tw i wiejskich "posiad€So€Rci wi€cej nawet, ni€V ich przedtem mia€Sem. I odwiedza€Sem przyjaci€T€S, i weseli€Sem si€ z mymi towarzyszami jeszcze bardziej, ni€V to dawniej bywa€So. Zapomnia€Sem o wszystkich trudach, jakich dozna€Sem na obczy€Wnie, a tak€Ve o udr€kach i niebezpiecze€Ustwach, jakich do€Rwiadczy€Sem w podr€T€Vy, i odda€Sem si€ przyjemno€Rciom i rozkoszom p€Syn€cym z doskona€Sego jad€Sa i wybornychtrunk€Tw, i d€Sugo w takim stanie trwa€Sem. Takie by€Sy przypadki pierwszej mojej podr€T€Vy. Jutro, je€Rli Allach Najwy€Vszy pozwoli, dam wam us€Sysze€Z drugie spo€Rr€Td siedmiu opowiada€U o moich morskich podr€T€Vach. Potem Sindbad Morski ugo€Rci€S u siebie Sindbada L€dowego, !kaza€S mu da€Z sto miskali z€Sotai rzek€S: €XSprawi€Se€R mi przyjemno€R€Z swoim towarzystwem. €Y Tragarz podzi€kowa€S w€Twczas, zabra€S dary i ruszy€S w swoj€ drog€, rozmy€Rlaj€c nad tym, co mu !si€ przydarzy€So, i nad tym, co spotyka innych ludzi, i dziwowa€S si€ wielce. A gdy !nasta€S ranek, uda€S si€ do domu Sindbada €\eglarza i wszed€S do !€Rrodka. Gospodarz przyj€€S go zszacunkiem i ugo€Rci€S wspaniale, usadowiwszy przy sobie. Potem przyby€Sa reszta jego przyjaci€T€S, podano potrawy i napoje i w ten spos€Tb przyjemnie i rado€Rnie czas im p€Syn€€S, a€V Sindbad €\eglarz tymi s€Sowy o swych przygodach m€Twi€Z pocz€€S: Drugie opowiadanie Sindbada €\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy drugiej Wie€R€Z niesie, o kr€Tlu "szcz€€Rliwy, €Ve gdy przyjaciele zebrali si€ u Sindbada !€\eglarza, €Tw tak im opowiada€S:Zaiste, wiod€Sem €Vywot rozkoszny, ale pewnego dnia przysz€So mi na my€Rl, aby zn€Twuda€Z si€ w podr€T€V do nieznanych kraj€Tw i lud€Tw. Moja dusza podszeptywa€Sa mi,u€Vo €XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП pX c'цW Ш v c'IX >Ј c'ЌX ц"b c'YH.р c'rY(:U-'еYabym zaj€€S si€ kupiectwem, gdy€V w ten spos€Tb, zarabiaj€cna €Vycie, m€Tg€Sbym ogl€da€Z !r€T€Vne kraje i wyspy. Pocz€€Semwi€c przygotowywa€Z si€ do tego przedsi€wzi€cia i z maj€tku swego wyda€Sem niema€So na zakup towar€Tw i wszystkich innych rzeczy potrzebnych do drogi. Potem zapakowa€Sem to wszystko i uda€Sem si€ na wybrze€Ve. Tam zasta€Sem nowy, okaza€Sy statek, o€Vaglowany pi€kn€ tkanin€, maj€cy liczn€ za€Sog€, zasobny i we wszystko zaopatrzony, wi€c za€Sadowa€Sem na€U swoje rzeczy. Wraz ze mn€ by€Sa na statku spora gromada innych !kupc€Tw i odp€Syn€li€Rmy jeszczetego samego dnia. Podr€T€V !uk€Sada€Sa si€ nam pomy€Rlnie i "nie ustaj€c p€Syn€li€Rmy z morzana morze i z wyspy na wysp€, a w ka€Vdym miejscu, gdzie€Rmykotwic€ zarzucali, spotykali€Rmy kupc€Tw i ludzi mo€Vnych, sprzedaj€cych i kupuj€cych, i sami te€V uprawiali€Rmy handel i wymieniali€Rmy towary. #Tak by€So, dop€Tki los nie rzuci€S nas na pi€kn€ wysp€, gdzie dojrzewa€Sy owoce soczyste, gdzie ros€So wiele drzew rosochatych i gdzie przepi€knie pachnia€Sy kwiaty, gdzie by€Sa ptak€Tw €Rpiewaj€cych przysta€U, a w rzekach woda prze€Wroczysta. Nie by€So na niej tylko €Vadnychdomostw ani nikogo, kto by rozpala€S ogniska. Kapitan zarzuci€S przy owej wyspie kotwic€, a kupcy i inni !podr€T€Vni wysiedli na l€d, aby popatrze€Z na ptaki i drzewa !tam rosn€ce, by s€Sawi€Z AllachaJedynego, Wszechmog€cego i podziwia€Z moc Pana Przepot€€Vnego. W tym samym celu i ja za innymi na wysp€ zszed€Sem i usiad€Sem nad jednym z przejrzystych €Wr€Tde€Spomi€dzy drzewami. Mia€Sem ze!sob€ jad€So, wi€c siedz€c tam !spo€Vy€Sem to, co mi da€S Allach Najwy€Vszy. Muska€S mnie mi€Sy wietrzyk, czas przyjemnie $p€Syn€€S i senno€R€Z zacz€€Sa mnie!morzy€Z. Leg€Sem tedy i we €Rnie si€ pogr€€Vy€Sem, uko€Sysany pieszczot€ €Sagodnego wietrzyku i upojony s€Sodkimi woniami. Gdy potem wsta€Sem ze snu, €Vywej duszy ko€So siebie nie znalaz€Sem. Statek wraz z "innymi podr€T€Vnymi odp€Syn€€S, anikt spo€Rr€Td kupc€Tw ani "wio€Rlarzy nie zatroszczy€S si€ omnie, tak €Ve na owej wyspie mnie pozostawili. Rozgl€da€Sem si€ na prawo i na lewo, ale nikogo poza mn€ tam ju€V nie by€So, przeto ogarn€€S mnie smutek tak ogromny, €Ve trudno sobie wyobrazi€Z #wi€kszy i o ma€So mi €V€T€S€Z nie p€k€Sa od ogromnego €Valu, rozpaczy i wielkiego utrapienia. W dodatku nie mia€Sem przy sobie €Vadnych rzeczy potrzebnych cz€Sowiekowi, nie mia€Sem jedzenia ani picia i sta€Sem takw osamotnieniu, z dusz€ udr€czon€, i nad €Vyciem swym bola€Sem m€Twi€c: €XNie zawsze dzban pozosta€Z mo€Ve ca€Sy! Ocala€Sem za pierwszym razem,gdy€V spotka€Sem kogo€R, kto zabra€S mnie z samotnej wyspy do zamieszkanego kraju. Ale teraz daleko, och jak€Ve dalekomi do tego, abym tu spotka€S jakiego€R cz€Sowieka, kt€Try by !mnie st€d wywi€Td€S do jakiego€R kraju, gdzie ludzie mieszkaj€! !€YI tak p€Saka€Sem, i wzdycha€Semnad sob€, i w smutku wini€Sem si€ za to, co uczyni€Sem, i za to, €Vem nowe podr€T€Ve i trudy przedsi€wzi€€S zamiast w swoim domu wypoczywa€Z i w kraju rodzinnym pozosta€Z. By€Sem tam przecie€V taki szcz€€Rliwy, raczy€Sem si€ dobrym jad€Sem i napitkiem, mia€Sem pi€kne stroje i nie brakowa€So mi niczego: ani pieni€dzy, ani towar€Tw! I rozpacza€Sem nad tym, €Vem opu€Rci€S Bagdad i zn€Tw na morze si€ wypu€Rci€Sem, niepomny wszystkich trud€Tw, jakich dozna€Sem w mej pierwszej podr€T€Vy, kt€Trej "ma€So €Vyciem nie przyp€Saci€Sem. I rzek€Sem: €XZaprawd€, od Allacha pochodzimy i do Niego powr€Tcimy. €Y Ale szale€Ustwo ju€V mnie prawie ogarn€€So, wsta€Sem wi€c i kr€€Vy€Sem po wyspie to w prawo, to w lewo "si€ kieruj€c, gdy€V nie by€Sem wstanie wytrzyma€Z na jednym miejscu. Potem wspi€€Sem si€ na wysokie drzewo i z wierzcho€Ska patrzy€Sem na wszystkie strony. Z pocz€tku !nie widzia€Sem nic pr€Tcz nieba iwody, drzew, wysp i piask€Tw, ale potem, gdy lepiej wzrok nat€€Vy€Sem, dostrzeg€Sem w oddali na wyspie jaki€R bia€Sy kszta€St ogromnych rozmiar€Tw. Zlaz€Sem z wierzcho€Ska drzewa, zwr€Tci€Sem si€ w stron€ tego czego€R bia€Sego i ruszy€Sem ku niemu krocz€c tak d€Sugo, a€V do niego dotar€Sem. Jak si€ !okaza€So, by€Sa to wielka bia€Sa kopu€Sa, wysoko ku g€Trze wzniesiona i bardzo wielka w obwodzie. Podszed€Sem bli€Vej i okr€€Vy€Sem t€ kopu€S€, ale nigdzie wchodu do niej nie znalaz€Sem, a nie mia€Sem si€Sy !ani zwinno€Rci, aby si€ na ni€ wdrapa€Z, gdy€V powierzchnia jej by€Sa niezwykle g€Sadka. Oznaczy€Sem wi€c sobie miejsce, w kt€Trym sta€Sem, i obszed€Sem kopu€S€ woko€So po !to, by wiedzie€Z, ile jej obw€Td #wynosi €[a by€So to pi€€Zdziesi€tpe€Snych krok€Tw. Gdy tak duma€Sem nad sposobem dostania si€ do wn€trza kopu€Sy, dzie€U pocz€€S si€ %ko€Uczy€Z i s€So€Uce pochyli€So si€ ku zachodowi. Potem s€So€Uce nagle znik€So, niebo pociemnia€So i €Rwiat€So !s€Soneczne ca€Skiem skry€So si€ przed moimi oczami. Pomy€Rla€Sem, €Ve to chmura !przykry€Sa s€So€Uce, i zdumia€So mnie to, gdy€V by€Sa to pora lata. Podnios€Sem g€Sow€ i szukaj€c przyczyny tego zjawiska, dostrzeg€Sem ogromne ptaszysko o pot€€Vnym ciele i szeroko rozpostartych skrzyd€Sach, kt€Tre lec€c w "powietrzu przys€Soni€So s€So€Uce, odbieraj€c wyspie jego €Rwiat€So. Moje zdumienie wzros€So jeszcze bardziej i przypomnia€Sem sobie pewne opowiadanie, dawno zas€Syszane od podr€T€Vnik€Tw i pielgrzym€Tw, kt€Trzy dalekie wyprawy odbyli. Wed€Sug opowie€Rci tej na odleg€Sych wyspach €Vyje ptak ogromnego wzrostu, zwany Ruch, kt€Try swoje ma€Se karmi s€Soniami. I !nabra€Sem pewno€Rci, €Ve kopu€Sa,kt€Tr€ w€Sa€Rnie zobaczy€Sem, jest jajem Rucha, i podziw mnie ogarn€€S nad tym, co Allach Najwy€Vszy stworzy€S. Gdym tak trwa€S w zdumieniu owym, ptak opu€Rci€S si€ na %kopu€S€, obj€€S j€ skrzyd€Sami, i nogi do ty€Su wyci€gn€wszy, zasn€€S €[niechaj b€dzie pochwalony Ten, kt€Try nigdy "nie €Rpi! Wtedy podnios€Sem si€, zdj€€Sem z g€Sowy turban, "roz€So€Vy€Sem go i skr€ci€Sem na podobie€Ustwo powroza, opasa€Sem si€ nim i przy jego pomocy uwi€za€Sem si€ mocnymw€z€Sem do nogi tego ptaka. Wduszy m€Twi€Sem sobie: €XMo€Ve on zaniesie mnie do jakiego€R kraju, gdzie s€ miasta i gdzie ludzie mieszkaj€. Zaprawd€, tochyba b€dzie lepsze ni€V pozostanie na tej wyspie. €Y Noc t€ sp€dzi€Sem czuwaj€c, wobawie, €Ve ptak Ruch uniesie mnie i odleci ze mn€, zanim "zd€€V€ si€ obudzi€Z. Gdy ranek "nasta€S i zaja€Rnia€S €Rwit, ptak podni€Ts€S si€ ze swego jaja, zakrzycza€S wielkim g€Sosem i uni€Ts€S mnie w przestworza takwysoko, €Ve my€Rla€Sem, i€V do kra€Uc€Tw nieba leci. Potem $obni€Vy€S sw€Tj lot, opu€Rci€S si€ na ziemi€ i usiad€S na jakim€R stromym, wynios€Sym miejscu. Ledwo poczu€Sem pod sob€ ziemi€, pocz€€Sem pospiesznie odwi€zywa€Z w€ze€S z jego nogi, tak aby mnie nie !zauwa€Vy€S, gdy€V ba€Sem si€ go bardzo. Rozp€Satawszy turban "uwolni€Sem si€ od ptaka i dr€V€codszed€Sem z tego miejsca. Zaraz potem ptak porwa€S co€R z ziemi w swe szpony i odlecia€S w g€Tr€ ku ob€Sokom. Przyjrza€Sem si€ temu, co $ni€Ts€S, i zobaczy€Sem, €Ve by€S to olbrzymi, d€Sugi w€€V. Ruch poszybowa€S nad morze, a ja rozgl€da€Sem si€ zdumiony po okolicy. By€Sem sam na wzniesieniu, a poni€Vej &ci€gn€€Sa si€ rozleg€Sa i g€S€bokadolina, otoczona wok€T€S ogromnymi, strzelistymi g€Trami. By€Sy one tak wysokie, €Ve nikt nie m€Tg€Sby dostrzec ich wierzcho€Ska, a by€Sy przy tym tak strome, €Ve nikt by si€ na nie wdrapa€Z nie powa€Vy€S. I zn€Tw pocz€€Sem robi€Z sobie wyrzuty za to, com uczyni€S. !M€Twi€Sem: €XAch, trzeba mi by€Soraczej na tamtej wyspie pozosta€Z, gdy€V, zaiste, by€Sa ona chyba lepsza ni€Wli tutejsze pustkowie! Na wyspie mo€Vna by€So znale€W€Zco€R do jedzenia, gdy€V by€Sy tam r€T€Vne owoce i wod€ z jej strumieni pi€Z by€So mo€Vna, tu $za€R na pr€T€Vno by si€ rozgl€da€Zza drzewami, owocami i !rzekami! Nie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Oto ilekro€Z z jednegonieszcz€€Rcia znajd€ wybawienie, zaraz wpadam w drugie, jeszcze wi€ksze i gorsze! €YPotem wsta€Sem i zebrawszy ca€S€ sw€ odwag€ zszed€Sem w dolin€. Ujrza€Sem tam ziemi€ pokryt€ diamentami, to znaczy kamieniami, kt€Tre s€Su€V€ do wiercenia otwor€Tw w minera€Sach i klejnotach, do !ci€cia porcelany i onyksu, i s€tak twarde i wytrzyma€Se, €Ve !nie skruszy ich ani €Velazo, ani ska€Sa i nikt nie potrafi ich "€Supa€Z ani rozbija€Z inaczej, jaktylko przy pomocy o€Sowianego kamienia. %Ca€Sa dolina roi€Sa si€ od w€€Vy i €Vmij, a ka€Vde z tych stworze€Uby€So na kszta€St palmy i ogromne takie, €Ve gdyby nawet s€So€U si€ zjawi€S, z pewno€Rci€ €Satwo potrafi€Soby go po€Skn€€Z. W€€Ve te wychodz€, kiedy noczapadnie, a na dzie€U si€ chowaj€. Zapewne boj€ si€ porwania i rozszarpania przez ptaka Rucha lub s€py, nie wiem jednak z ca€S€ pewno€Rci€, dlaczego tak si€ dzieje. I sta€Sem w tej dolinie rozpaczaj€c nad tym, co uczyni€Sem, i w duszy m€Twi€Sem sobie: €XNa Allacha, oto sam sobie zgotowa€Sem zgub€. €Y Dzie€U "chyli€S si€ ju€V ku zachodowi, a "ja ci€gle kr€€Vy€Sem po dolinie szukaj€c jakiego€R miejsca, w kt€Trym m€Tg€Sbym noc przep€dzi€Z. I zapomnia€Sem o jedzeniu i piciu, my€Rla€Sem jedynie o €Vyciu i o ratunku dlamej duszy. W ko€Ucu dostrzeg€Sem niedaleko miejsca, w kt€Trym sta€Sem, jak€€R jaskini€. Podszed€Sem !bli€Vej i gdy zobaczy€Sem, €Ve maona ciasne wej€Rcie, !w€Rlizn€€Sem si€ do €Rrodka, a !znalaz€Sszy przy wej€Rciu wielki !g€Saz, nasun€€Sem go na wej€Rciezamykaj€c je w ten spos€Tb za"sob€. Znalaz€Sszy si€ w €Rrodku powiedzia€Sem do siebie: €XTu jestem bezpieczny. Gdy dzie€U wstanie, wyjd€ i zobacz€, co dla mnie zgotowa€S los. €Y Potem rozejrza€Sem si€ po wn€trzu jaskini i nagle zobaczy€Sem tam ogromn€ €Vmij€ €Rpi€c€ po€Rrodku na jajach. Zdr€twia€Sem na ten widok i wznosz€c g€Sow€ ku g€Trze, poleci€Sem moje sprawy !losowi i €Sasce Opatrzno€Rci. Noct€ sp€dzi€Sem ca€S€ nie zmru€Vywszy oka, a gdy nasta€S!ranek, odwali€Sem g€Saz, kt€Trym zamkn€€Sem wej€Rcie do jaskini, i uciek€Sem z niej, od wysi€Sku czuwania, g€Sodu i strachu podobny do szale€Uca lub pijanego. I gdy tak szed€Sem dalej przez dolin€, upad€So nagle przede mn€ wielkie martwe zwierz€, mimo €Ve nikogo w okolicy nie by€So. Zdziwi€Sem si€ zdziwieniem nies€Sychanym i przypomnia€Sem "sobie opowie€R€Z zas€Syszan€ ju€Vdawno od kupc€Tw i podr€T€Vnik€Tw, co dalekie wyprawy odbywaj€. M€Twili oni,€Ve w G€Trach Diamentowych czyhaj€ ogromne niebezpiecze€Ustwa i nikt nie jest w stanie tam si€ dosta€Z, ale kupcy zdobywaj€ jednak stamt€d diamenty pos€Suguj€c si€ chytrym sposobem. Bior€ mianowicie owc€ ze stada, zarzynaj€ j€ i obdzieraj€ ze sk€Try, potem €Zwiartuj€ i ze szczytu g€Try !zrzucaj€ w t€ dolin€. Wilgotnemi€so spada na dno doliny i przylepiaj€ si€ do niego kawa€Ski diamentowych kamieni. Kupcy czekaj€ tam dopo€Sudnia, to jest do czasu, gdy nadlatuj€ ptaki z gatunku#or€S€Tw i s€p€Tw, kt€Tre porywaj€mi€so w swe szpony i wynosz€na szczyty g€Tr. Wtedy kupcy nadbiegaj€ i odstraszaj€ ptaki krzykiem, chc€c, by odlecia€Sy.A gdy to si€ stanie, mog€ podej€R€Z bli€Vej. Zbieraj€ w€Twczas kamienie poprzylepiane do mi€sa, mi€so za€R pozostawiaj€ ptakom i dzikim zwierz€tom, a kamienie!wioz€ do swoich kraj€Tw. I nikt nie mo€Ve tych diament€Tw uzyska€Z inaczej, jak tylko u€Vywaj€c tego podst€pu. I ci€gn€€S dalej: Gdy na owo martwe zwierz€ spojrza€Sem, przypomnia€Sem sobie, co mi opowiadano. Wsta€Sem wi€c, podszed€Sem do€U, zabra€Sem du€Vo diament€Tw i powsadza€Sem je do kieszeni i w fa€Sdy szat. Potem zbiera€Sem dalej, wpycha€Sem do kieszeni, za pas, w turban i w fa€Sdy ubrania, a gdy to uczyni€Sem, upad€So u moich st€Tp znowu wielkie martwe zwierz€. Wtedyprzywi€za€Sem si€ do€U turbanem i po€So€Vy€Sem si€ na !plecach, zwierz€ k€Sad€c sobie !na brzuchu, tak €Ve le€Va€So ono nieco wy€Vej ponad ziemi€. I rzuci€S si€ na to zabite zwierz€ s€p, chwyci€S je w sweszpony i uni€Ts€S w powietrze, podczas gdy ja by€Sem przywi€zany do zwierz€cia. I nie ustawa€S s€p w swym locie, "a€V dotar€S na wierzcho€Sek g€Try, a tam usiad€S i przyst€pi€S do po€Verania mi€sa. Ale z ty€Su da€Sy si€ s€Sysze€Z dono€Rne krzyki i odg€Sosy uderzania drzewem o skalne €Rciany. S€p poderwa€S si€ przestraszony i odfrun€€S pod ob€Soki, a ja oswobodzi€Sem si€ od zabitego !zwierz€cia i stan€€Sem opodal. Tymczasem kupiec, kt€Try #krzycza€S na s€pa, zbli€Vy€S si€ do zabitego zwierz€cia i wtedy zobaczy€S mnie. Ale nie przem€Twi€S do mnie, tylko przera€Vony podszed€S do zwierz€cia, przewraca€S je to !na jedn€, to na drug€ stron€, a nic na nim nie znalaz€Sszy, wyda€S z siebie dono€Rny okrzyk!i zawo€Sa€S: €XCo za zaw€Td! Nie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Szukamy w Bogu ucieczki przed szejtanem przekl€tym! €YI"rozpacza€S €Tw cz€Sowiek, i r€ce za€Samywa€S wyrzekaj€c: €XO $niedolo! C€T€V to si€ zdarzy€So? €YPodszed€Sem w€Twczas do "niego, a on spyta€S: €XKim jeste€Ri po co tu przyby€Se€R? €Y "Odpowiedzia€Sem: €XNie l€kaj si€i nie obawiaj, bo zaiste jestemcz€Sowiekiem nale€V€cym do najlepszych ludzi. By€Sem r€Twnie€V kupcem, a opowie€R€Z omych dziejach jest d€Suga i niezwyk€Sa. Tak€Ve przyczyna mego przybycia w te g€Try jest"zadziwiaj€ca. A ty si€ nie b€Tj,!bo przynios€Sem dla ciebie co€R, co dusz€ twoj€ rozraduje. Otomam przy sobie wielk€ ilo€R€Z diament€Tw i podaruj€ ci ich tyle, €Ve b€dziesz zadowolony, a ka€Vdy kamie€U z tych, kt€Tre posiadam, jest pi€kniejszy od wszystkich, jakie m€Tg€Sby€R zdoby€Z sam. B€d€W przeto !spokojny i nie trw€T€V si€ ju€V wi€cej. €YWtedy kupiec "dzi€kowa€Z mi pocz€€S, uprasza€Sdla mnie b€Sogos€Sawie€Ustwa, niebios i rozmawia€S ze mn€. Wkr€Ttce inni kupcy pos€Syszeli nasz€ rozmow€ i r€Twnie€V do mnie podeszli, a ka€Vdy z nich rzuci€S przedtem w dolin€ zabite zwierz€. "Zbli€Vywszy si€ wi€c pozdrowili mnie, winszowali mi ocalenia, apotem zabrali mnie ze sob€. I opowiedzia€Sem kupcom ca€S€ moj€ histori€, wszystko, co w !tej podr€T€Vy przecierpia€Sem, i wyjawi€Sem im te€V, jak si€ w tej dolinie znalaz€Sem. Potem da€Sem w€Sa€Rcicielowi zwierz€cia, do kt€Trego si€ uwi€za€Sem, znaczn€ ilo€R€Z diament€Tw, kt€Tre zabra€Sem ze#sob€, a on by€S rad, modli€S si€ za mnie i dzi€kowa€S mi, inni kupcy za€R m€Twili: €XZaiste, nowe €Vycie by€So ci widocznie pisane, gdy€V dot€d nikt, kto w to miejsce zaszed€S, nie zdo€Sa€S si€ uratowa€Z. Niech b€d€ dzi€ki Allachowi za twe "ocalenie! €Y Noc przep€dzili€Rmy w mi€Sym i bezpiecznym miejscu wszyscy razem, przy€S€czy€Sem si€ bowiem do nich, uradowany wielce z tego, €Ve jestem bezpieczny, "ocala€Sem z Doliny W€€V€Tw i €Ve znalaz€Sem si€ oto w zamieszkanym kraju. Gdy #ranek nasta€S, podnie€Rli€Rmy si€ i ruszyli€Rmy przez olbrzymie #g€Try, spogl€daj€c na k€S€bi€cesi€ w dolinie w€€Ve. I nie ustawali€Rmy w drodze, a€Vdotarli€Rmy do pewnego gaju nawielkiej i pi€knej wyspie, gdzie ros€Sy kamforowe drzewa, a w cieniu ka€Vdego takiego drzewa mog€Soby si€ schowa€Z stu ludzi. Gdy kto€R chce zdoby€Z sobie kamfor€, wierci d€Sugim narz€dziem otw€Tr wysoko w pniu drzewa i zbiera to, co z niego wyp€Sywa.A sp€Sywaj€cy z otworu sok jest w€Sa€Rnie kamfor€, kt€Tra krzepnie niczym guma. Potem takie drzewo usycha i s€Su€Vy jako opa€S. A na wyspie tej €Vyje pewien gatunek dzikich zwierz€t, kt€Tre zw€ nosoro€Vcami. Pas€ si€ one tampodobnie jak bawo€Sy i byd€So wnaszym kraju, ale cia€So maj€ "wi€ksze od wielb€S€da i €Vywi€ si€ pasz€ ro€Rlinn€. Jest to zwierz€ ogromne, kt€Tre po€Rrodku g€Sowy ma jeden !gruby r€Tg, d€Sugi na dziesi€€Z €Sokci, a na nim wyobra€Vona jest posta€Z ludzka. Na wyspie tej €Vyje r€Twnie€V zwierz€ podobne z postaci do byka. "€\eglarze, podr€T€Vnicy i ludzie, kt€Trzy w€druj€ przez g€Try i #r€T€Vne odleg€Se l€dy, opowiadali !mi, €Ve ten dziki zwierz, kt€Try XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB€L c'ZЬ ю 'eZК # c(€oZн+ c(вZ#Л c(5[У. c(˜[о9Џ1(ћ[nazywa si€ nosoro€Vec, mo€Ve wielkiego s€Sonia na sw€Tj r€Tg nadzia€Z i nie zauwa€Vywszy go #nawet, dalej si€ pasie. €aw s€So€Una jego rogu umiera, a pod wp€Sywem s€Sonecznego upa€Su topi si€ jego t€Suszcz i kapie na g€Sow€ nosoro€Vca, zalewa mu oczy i o€Rlepia go. Nosoro€Vec k€Sadzie si€ do snu na brzegu morza, a wtedy przylatuje ptak Ruch, chwyta go w szpony i zanosi swym dzieciom, kt€Tre po€Veraj€ nosoro€Vca wraz ze s€Soniem tkwi€cym na rogu. Widzia€Sem na tej wyspie r€Twnie€V liczne rodzaje i gatunki bawo€S€Tw, jakich u nas nie spotka€Sem nigdy. Z Doliny W€€V€Tw mia€Sem mn€Tstwo diament€Tw, kt€Tre przynios€Sem z sob€ schowane w kieszeniach. Ludzie !wymieniali je ze mn€ na r€T€Vne towary i wyroby miejscowe, a tak€Ve dawali mi za nie dirhemyi denary. Tak tedy podr€T€Vowa€Sem z owymi kupcami, bez przerwy zwiedzaj€c r€T€Vne krainy, poznaj€c rozmaitych ludzi i wszystko to, co Allach Najwy€Vszy stworzy€S. I podr€T€Vowali€Rmy z doliny w dolin€ i z miasta do miasta, podrodze sprzedaj€c i kupuj€c, a€V wreszcie przybyli€Rmy do Basry. Tam popasali€Rmy nied€Sugo, po czym ja ruszy€Semw drog€ do miasta Bagdadu. Gdy powr€Tci€Sem ze swojej wyprawy do Bagdadu, Przybytku Pokoju, uda€Sem si€ do swojej dzielnicy i wszed€Semdo swojego domu. A mia€Sem ze "sob€ wielk€ ilo€R€Z diament€Tw, pieni€dzy, kosztowno€Rci i rozmaitych towar€Tw przedniego gatunku. I zgromadziwszy ca€S€ rodzin€ i bliskich, obdarowa€Sem ich wszystkich hojnie i obsypa€Sembogactwami i podarunkami. I zn€Tw pocz€€Sem dobrze jada€Z ipija€Z, wytwornie si€ odziewa€Sem, bawi€Sem si€ i od towarzystwa nie stroni€Sem, a€Vwreszcie zapomnia€Sem o wszystkim, co przecierpia€Sem. €\ycie p€dzi€Sem w€Rr€Td rozkoszy, spokojnej by€Sem my€Rli i pogodnego ducha, weseli€Sem si€ i radowa€Sem, a ka€Vdy, kto us€Sysza€S o mym powrocie, zachodzi€S do mnie i pyta€S o moje przygody i o to, co widzia€Sem w odleg€Sych krajach. Opowiada€Sem tedy, comnie spotka€So i com !przecierpia€S, a ka€Vdy s€Suchaczpodziwia€S moje przypadki i cieszy€S si€ z mego ocalenia. Oto koniec tego, co zdarzy€So !mi si€ i przytrafi€So w drugiej mej podr€T€Vy. I rzek€S Sindbad swym wsp€T€Sbiesiadnikom: €XJutro, !je€Rli Allach Najwy€Vszy pozwoli,opowiem wam o przypadkach !mej trzeciej podr€T€Vy. €Y A gdy sko€Uczy€S tymi s€Sowy swoje opowiadanie, wszyscy byli zdumieni, po czym podana zosta€Sa wieczerza. Potem Sindbad €\eglarz kaza€S da€Z Sindbadowi Tragarzowi sto !miskali z€Sota, a on wzi€€S €Tw dar i wedle zwyczaju odszed€S !swoj€ drog€ dziwi€c si€ temu,!co prze€Vy€S Sindbad €\eglarz, a "w domu b€Sogos€Sawi€S mu i modli€Ssi€ za niego. A skoro nasta€S "dzie€U nast€pny i gdy za€Rwita€S brzask, Sindbad Tragarz wsta€S,odprawi€S poranne mod€Sy i zgodnie z wol€ Sindbada €\eglarza uda€S si€ do niego w odwiedziny. Wszed€S do domu, pozdrowi€S gospodarza, a €Tw go"przywita€S i siedzieli razem, a€V przysz€Sa reszta przyjaci€T€S i towarzyszy biesiady. Jedli w€Twczas i pili, rozkoszowali !si€, weselili i bawili, a potem Sindbad €\eglarz zn€Tw m€Twi€Z pocz€€S: Trzecie opowiadanie Sindbada €\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy trzeciej Bracia moi, wys€Suchajcie mojej opowie€Rci i wiedzcie, €Ve jest ona zaiste jeszcze cudowniejsza ni€V te, kt€Tre wam przedtem opowiedzia€Sem. Wszelako Allach jest Wszechwiedz€cy i On jeden zna swe tajemnice ukryte. Powr€Tciwszy wi€c z mej drugiej podr€T€Vy, €Vy€Sem w wielkiej rado€Rci i szcz€€Rliwo€Rci, ciesz€c si€ tym, €Ve ocala€Sem. Jak ju€V zreszt€ wiecie z tego, co wczoraj wam opowiada€Sem, dorobi€Sem si€ znacznego maj€tku i Allach zwr€Tci€S mi wszystko, co z jego woli utraci€Sem. Przez pewien czas przebywa€Sem w Bagdadzie pogr€€Vony w wielkim szcz€€Rciu, pogodzie, rado€Rciach i weselu. Wszelako dusza moja gor€co zapragn€€Sa podr€T€Vy i ogl€dania dalekich kraj€Tw i zn€Tw postanowi€Sem "zaj€€Z si€ handlem, zarabia€Z i mno€Vy€Z zyski. A €Ve dusza ludzka sk€Sonna jest do z€Sego, przeto po namy€Rle nakupi€Sem "wielk€ ilo€R€Z towar€Tw i rzeczy potrzebnych do drogi, spakowa€Sem je i z tym wszystkim opu€Rci€Sem Bagdad udaj€c si€ do miasta Basry. Przyby€Sem na brzeg morza i ujrza€Sem tam wielki statek, a na nim wielu kupc€Tw i "podr€T€Vnik€Tw €[ ludzi dobrych i mi€Sych, zacnych, m€drych, pobo€Vnych i prawych. Wraz z nimi wsiad€Sem na statek i wyruszyli€Rmy polecaj€c si€ b€Sogos€Sawie€Ustwu Allacha, Jego pomocy i opiece. $Cieszyli€Rmy si€ pomy€Rlno€Rci€ i bezpiecze€Ustwem i podr€T€Vowali€Rmy bezustannie z morza na morze, z wyspy na wysp€ i z miasta do miasta, a ka€Vde le€V€ce na naszej drodzemiejsce zwiedzali€Rmy, sprzedaj€c tam i kupuj€c, rado€Rni i weseli. A€V pewnego dnia, gdy€Rmy p€Syn€li przez spienione morze o falach bij€cych jedna o drug€, kapitan, stoj€cy przy burcie statku i rozgl€daj€cy si€ na #r€T€Vne strony, pocz€€S nagle bi€Zsi€ po twarzy, a potem rozkaza€S zwin€€Z €Vagle i !zarzuci€Z kotwic€. Szarpa€S przy tym brod€, rozdziera€S szaty i krzycza€S wielkim g€Sosem. "Spytali€Rmy wi€c: €XKapitanie, cosi€ sta€So? €YOdpowiedzia€S: €XWiedzcie, o podr€T€Vni €[ oby pok€Tj i bezpiecze€Ustwo by€Sy wam dane €[ €Ve wicher nas znosi i na €Rrodek morza p€dzi,a los nieszcz€€Rliwy pcha nas ku Ma€Spim G€Trom. A jeszcze !nikt, kto tam si€ znalaz€S, nie uszed€S ca€So z tego miejsca i serce moje m€Twi mi, €Ve wszyscy poginiemy! €Y I zaledwie kapitan sko€Uczy€S m€Twi€Z te s€Sowa, nadbieg€Sy ma€Spy, otoczy€Sy nasz statek i niczym szara€Ucza zaroi€Sy si€ na ca€Sym pok€Sadzie i na brzegu przy statku. My za€R "bali€Rmy si€ zabi€Z, uderzy€Z czycho€Zby odp€dzi€Z kt€Tr€€R z !nich, gdy€V by€So ich tak du€Vo, bowiem wielka liczba przewy€Vsza m€stwo. I ze strachu patrzyli€Rmy biernie, gdy one rabowa€Sy nasz dobytek i towary. S€ to najszkaradniejsze zwierz€ta; sier€R€Z ich przypomina czarn€ pil€R€U, a widok budzi groz€. Nikt te€V ich mowy nie jest w stanie zrozumie€Z i nic o nich nie wiadomo poza tym, €Ve "nienawidz€ ludzi, maj€ €V€T€Ste oczy, czarne g€by i nisk€ posta€Z, a wzrost ka€Vdej z nich nie przekracza czterech pi€dzi. Wlaz€Sy owe ma€Spy na liny kotwicy, przegryz€Sy je swymi z€bami i poprzecina€Sy r€Twnie€V wszystkie inne okr€towe liny. Wtedy statek nasz podda€S si€ wiatrowi, "skierowa€S si€ w stron€ Ma€SpichG€Tr i przybi€S do ich brzegu. Ma€Spy rzuci€Sy si€ wtedy na kupc€Tw i podr€T€Vnych i powynosi€Sy ich wszystkich na brzeg, statek za€R ze wszystkim, co na nim by€So, !porwa€Sy i oddali€Sy si€ swoj€ drog€, nas porzuciwszy na wyspie. Statek znikn€€S nam sprzed oczu, a my nawet nie wiedzieli€Rmy, dok€d go ma€Spy porwa€Sy. Znalaz€Sszy na owej wyspie drzewa owocowe, zio€Sa i !jagody, po€Vywili€Rmy si€ nimi, ugasili€Rmy pragnienie wod€ ze strumieni, kt€Tre si€ tam znajdowa€Sy, a potem zauwa€Vyli€Rmy w g€S€bi wyspy jakie€R domostwo. Skierowali€Rmysi€ ku niemu, a gdy ju€V byli€Rmy blisko, zobaczyli€Rmy, €Ve by€So to zamczysko o wynios€Sych kolumnach i wysokich murach, maj€ce dwuskrzyd€Sow€ bram€ z hebanowego drzewa, a brama ta by€Sa otwarta. Weszli€Rmy wi€c przez t€ bram€ i zobaczyli€Rmy rozleg€Sy dziedziniec, podobny do !wielkiego placu, a wok€T€S by€Sy liczne wysokie drzwi. Naprzeciw wej€Rcia sta€Sa szeroka €Sawa, ponadto wisia€Synad paleniskami naczynia !kuchenne, a wok€T€S wala€So si€ du€Vo ko€Rci. €\ywej duszy w owym miejscu nie znale€Wli€Rmy, !przeto zdumieli€Rmy si€ wielkim zdumieniem, ale usiedli€Rmy na dziedzi€Ucu, by chwil€ odpocz€€Z. A potem sen nas zmorzy€S i spali€Rmy bez przerwyod po€Sudnia a€V do zachodu s€So€Uca. Nagle ziemia si€ pod #nami zatrz€s€Sa i rozleg€S si€ w powietrzu wielki ha€Sas. R€Twnocze€Rnie zesz€Sa ku nam zzamkowej wie€Vy jaka€R posta€Z ogromna, z kszta€Stu podobna do cz€Sowieka, ale czarna i wysoka jak olbrzymia palma. Oczy mia€Sa jak dwie pochodnie, k€Sy niczym u dzika, g€b€ ogromn€ jak studnia, wargi na podobie€Ustwo warg wielb€S€da izwisaj€ce na piersi, uszy na kszta€St dwu p€Sacht, opadaj€ce na ramiona, a paznokcie u r€k tej postaci przypomina€Sy lwie pazury. Gdy€Rmy ujrzeli tego potwora, potracili€Rmy zmys€Sy, strach nas ogarn€€S pot€€Vny i zamarli€Rmy z okropnego przera€Venia, l€ku i obawy. Tymczasem stw€Tr zszed€S na "ziemi€, na chwil€ przysiad€S na €Sawie, a potem wsta€S i podszed€S do nas. Chwyci€S mniei wyci€gn€€S spomi€dzy mych towarzyszy kupc€Tw, a podni€Ts€Sszy mnie w g€Tr€, obmacywa€S mnie i obraca€S, a ja by€Sem na jego d€Soni niczym ma€Sy k€sek. Maca€S mnie zupe€Snie tak, jak rze€Wnik maca owc€ przeznaczon€ do $zar€Vni€cia, ale stwi erdzi€S, €Ve jestem w€t€Sy i wychudzony odwielu utrapie€U i trud€Tw podr€T€Vy. Nie znalaz€S na mnie !ani troch€ cia€Sa, wi€c mnie z !r€ki wypu€Rci€S, wybra€S innego spo€Rr€Td mych towarzyszy, obraca€S i obmacywa€S go tak jak mnie poprzednio, a potem ijego wypu€Rci€S. Tak maca€S i obraca€S jednego po drugim, a€Vdoszed€S do kapitana okr€tu. "By€S to cz€Sowiek t€Susty, t€gi, barczysty, silny i krzepki i zadowoli€S potwora. €aw uj€€S tedy kapitana niczym rze€Wnik przyst€puj€cy do zar€Vni€cia #bydl€cia, rzuci€S go na ziemi€ i postawiwszy nog€ na jego karku, zmia€Vd€Vy€S mu go. Potem"przyni€Ts€S d€Sugi ro€Ven i wbi€S na€U kapitana, a€V koniec ro€Vnawyszed€S mu przez ty€Sek. I roznieci€S wielkie ognisko, nad nim umie€Rci€S ro€Ven z nabitym na€U kapitanem i nie przestawa€S go obraca€Z nad !p€Son€cymi w€glami, a€V mi€so dobrze si€ upiek€So. Wtedy zdj€€S ro€Ven z €Varu i umie€Rciwszy go przed sob€, "dzieli€S mi€so tak, jak cz€Sowiek dzieli kurcz€, i rozszarpywa€S t€ piecze€U pazurami, i %po€Vera€S, a€V zjad€S ca€Se mi€so i "ko€Rci poobgryza€S. I nie zosta€Soz kapitana nic pr€Tcz tych ko€Rci, kt€Tre potw€Tr cisn€€S gdzie€R pod mur. P€T€Wniej potw€Tr posiedzia€S jeszcze troch€ na €Sawie, a nast€pnie wyci€gn€€S si€ na niej i zasn€€S, a chrapanie, kt€Tre pocz€€S z siebie wydawa€Z, podobne by€So do charczenia zarzynanego barana albo jakiego€R innego zwierz€cia. Spa€S tak bez przerwy do rana, a potem !wsta€S i odszed€S swoj€ drog€. My za€R upewniwszy si€, €Ve odszed€S daleko, pocz€li€Rmy rozmawia€Z, op€Sakiwali€Rmy nasz#los i m€Twili€Rmy pomi€dzy sob€: !€XAch, czemu€V nie uton€li€Rmy wmorzu albo nie zgin€li€Rmy z r€k ma€Sp? By€Soby to stokro€Z lepsze od pieczenia na roz€Varzonych w€glach! Na Allacha, tego rodzaju €Rmier€Z jest straszna, ale wszystko dzieje si€ tak, jak Allach zrz€dzi, nie ma bowiem pot€gi!ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Na pewno pomrzemy tu w rozpaczy i nikt si€ o nas nie dowie! Nie ma dla nas ocalenia ani ucieczki z tego miejsca! €YPotem wstali€Rmy i #pocz€li€Rmy chodzi€Z i rozgl€da€Zsi€ po wyspie, poszukuj€c jakiego€R miejsca, gdzie mo€Vnaby si€ by€So schowa€Z lub kt€Tr€dy mo€Vna by€Soby uciec. Ka€Vda €Rmier€Z wydawa€Sa nam si€ lepsza od pieczenia w !ogniu, c€T€V, kiedy nie mogli€Rmyznale€W€Z €Vadnej kryj€Twki. Wiecz€Tr zapad€S i w wielkim strachu musieli€Rmy wraca€Z do zamczyska. Usiedli€Rmy tam i oto zn€Tw ziemia pod nami zadr€Va€Sa, "pojawi€S si€ €Tw czarny potw€Tr, podszed€S do nas, jednego za drugim obmacywa€S tak, jak za pierwszym razem, i bada€S nas, a€V wreszcie wybra€S z nas jednego i post€pi€S z nim tak, jak pierwszego dnia post€pi€S z"kapitanem. Upiek€S go i po€Var€S, a potem spa€S na €Sawie ca€S€ noc, chrapi€c jak zarzynane zwierz€. A gdy dzie€U nasta€S, "podni€Ts€S si€ i poszed€S swoj€ drog€, nas pozostawiaj€c wed€Sug swego obyczaju. Zbili€Rmy si€ w€Twczas w gromad€, naradzali€Rmy si€ i m€Twili€Rmy jeden przez drugiego: €XNa Allacha, lepiej by€Soby rzuci€Z si€ w morze i uton€€Z ni€V czeka€Z na upieczenie, gdy€V, zaiste, ten rodzaj €Rmierci jest potworny! €YJeden z nas rzek€S: €XPos€Suchajcie mnie, u€Vyjmy jakiego€R podst€pu i zabijmy tego potwora! Uwolnimy siebie w ten spos€Tb od jego prze€Rladowa€U i innych muzu€Sman€Tw wybawimy od !jego z€Sa i nieprawo€Rci. €YWtedyja powiedzia€Sem: €XS€Suchajcie, o bracia moi, skoro nie ma innego ratunku i musimy go zg€Sadzi€Z, we€Wmy st€d najpierw nieco desek i drzewa, zgromadzimy to na brzegu i zbudujemy tratw€ obszern€ na podobie€Ustwo statku. Gdy potem uda si€ nasz podst€p i u€Rmiercimy potwora, wsi€dziemy na ten statek i odp€Syniemy st€d po morzu dok€dkolwiek, gdzie tylko nas Allach poprowadzi. Albo te€V b€dziemy siedzieli tutaj, a€V nas jaki€R przep€Sywaj€cy t€dy statek zabierze, A gdyby€Rmy nawet nie dali rady zabi€Z potwora, toi tak na nasz€ €S€Td€W wsi€dziemy i umkniemy morzem. Je€Rli utoniemy, to przynajmniej w ten spos€Tb uwolnimy si€ od m€k skr€ceniakarku i sma€Venia na ogniu. !Je€Rli pisane nam jest ocalenie, czeka nas ratunek, a je€Rli utoniemy, to zginiemy €Rmierci€ m€czennik€Tw. €Y Wszyscy na to zawo€Sali: €XNa Allacha, m€dra to rada i s€Suszna! €Y I tak zgodni w swych postanowieniach, przyst€pili€Rmy zaraz do roboty. Wynie€Rli€Rmy z zamku drzewo i sporz€dziwszy z niego statek, zawi€zali€Rmy go !przy brzegu morza, z€So€Vyli€Rmy w nim nieco €Vywno€Rci i powr€Tcili€Rmy na zamek. Gdy zapad€S wiecz€Tr, ziemia !zadr€Va€Sa i nadszed€S €Tw czarnypotw€Tr, a by€S k€saj€cy niczym pies. Poobraca€S i poobmacywa€S ka€Vdego z nas, a potem wybra€S jednego i post€pi€S z nim tak jak z jego poprzednikami, potem go po€Var€S i zasn€€S na €Sawie, wydaj€c z siebie chrapanie podobne do grzmot€Tw. Wtedy podnie€Rli€Rmy si€ szybko, uj€li€Rmy dwa €Velazne ro€Vna spo€Rr€Td tych, kt€Tre by€Sy pozawieszane w tym miejscu, iwsadzili€Rmy je w pot€€Vny !ogie€U, a€V roz€Varzy€Sy si€ do !czerwono€Rci i sta€Sy si€ niczym#w€gle p€Son€ce. Potem uj€li€Rmy je mocnym uchwytem, podeszli€Rmy z nimi do czarnucha, kt€Try spa€S chrapi€c na €Sawie i wetkn€li€Rmy mu ro€Vny w oczodo€Sy, zanim zdo€Sa€S si€ obudzi€Z. Wszyscy razem naciskali€Rmy z ca€Sych si€S i mocy, a€V wypalili€Rmy mu oczy,a on, pozbawiony wzroku, !rykn€€S pot€€Vnie, serca nasze groz€ nape€Sniaj€c. Potem #zerwa€S si€ z €Sawy i pocz€€S nasszuka€Z, ale my rozbiegli€Rmy si€, uciekaj€c przed nim na lewo i na prawo. €_lepy olbrzym nie m€Tg€S nas !znale€W€Z, ale my i tak bali€Rmy si€ go strasznie i przekonani onieuchronnej zgubie, zw€tpili€Rmy w mo€Vliwo€R€Z "ocalenia. On za€R skierowa€S si€ ku bramie i wrzeszcz€c, wyszed€S z niej po omacku. Nasprzejmowa€S potworny strach, !ziemia dr€Va€Sa pod nami od si€Sy!jego g€Sosu i €Rledzili€Rmy, jak olbrzym, nie przestaj€c nas tropi€Z, odchodzi€S swoj€ zwyk€S€ drog€. Nied€Sugo potemwr€Tci€S jednak, a z nim przyby€Sa samica, jeszcze wi€ksza ni€V on i o jeszcze dzikszym wygl€dzie. Przerazili€Rmy si€ strasznym przera€Veniem zobaczywszy ichoboje, gdy€V samica, kt€Tr€ olbrzym przywi€Td€S z sob€, by€Sa daleko potworniejsza ni€V on. Dojrza€Sa nas ona w€Sa€Rnie w chwili, gdy my po€Rpiesznie odczepili€Rmy nasz€ €S€Td€W i wskoczywszy do niej, !zepchn€li€Rmy j€ na wod€. Leczolbrzymy mia€Sy ze sob€ ogromne kamienie, kt€Trymi pocz€€Sy w nas rzuca€Z, i pod ich uderzeniami wi€kszo€R€Z z nas zgin€€Sa. Zosta€So nas tylko trzech, mianowicie ja i jeszcze dwu #innych, i dop€Syn€li€Rmy w €Sodzi "na inn€ wysp€. Kr€€Vyli€Rmy po niej a€V do schy€Sku dnia, a gdynoc nas zaskoczy€Sa, #u€So€Vyli€Rmy si€ do snu. Gdy€Rmy !si€ przebudzili, zobaczyli€Rmy, €Ve ogromny i niezmiernie d€Sugiw€€V o wielkim cielsku i przepastnym brzuchu le€Vy, otaczaj€c nas pier€Rcieniem. Wtej samej chwili w€€V €Tw podpe€Sz€S ku jednemu z mych !towarzyszy i po€Skn€€S go a€V do ramion, a zaraz potem po€Skn€€Sgo do reszty. Pos€Syszeli€Rmy tylko trzask €Veber w brzuchu !w€€Va, po czym oddali€S si€ on !swoj€ drog€. Zdumieli€Rmy si€ !wielkim zdumieniem i u€Valili€Rmysi€ nad naszym nieszcz€snym towarzyszem, lecz zarazem ogarn€€S nas przemo€Vny strach #o w€Sasn€ sk€Tr€. Zawo€Sali€Rmy: €XNa Allacha, co za dziwy! Ka€Vda nowa €Rmier€Z, kt€Trej XDok€d za€S jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПp| c(,\ь \ c(\H2 c(ђ\z"v c(U]№-џ [(И]я7›F)€^jeste€Rmy €Rwiadkami w czasie tej naszej podr€T€Vy, wstr€tniejsza jest od poprzedniej. Radowali€Rmy si€ ocal eni em z r€k czarnego !olbrzyma i tym, €Ve unikn€li€Rmy€Rmierci w odm€tach, a oto "okaza€So si€, €Ve rado€R€Z nasza by€Sa przedwczesna. Nie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Allach nas wybawi€S z r€k czarnego olbrzyma i ocali€S od !zatoni€cia, lecz czy€V istnieje mo€Vliwo€R€Z ucieczki przed t€ #now€ z€Sowr€T€Vbn€ plag€? €Y To rzek€Sszy wstali€Rmy i chodzili€Rmy dal ej po wyspie, po€Vywiali€Rmy si€ owocami i popijali€Rmy wod€ ze strumieni,i tak by€So a€V do wieczora. Wtedy wyszukali€Rmy wielkie, !wysokie drzewo, wspi€li€Rmy si€ na nie €[j a wdrapa€Sem si€ na najwy€Vsz€ ga€S€€W €[ i zasn€li€Rmy. Gdy nasta€Sa noc i ciemno€R€Z zapad€Sa, pojawi€S si€ w€€V, pe€Sza€S to w prawo, to w lewo, a potem ruszy€S ku drzewu, na "kt€Trym spali€Rmy. W€€V wspi€€S si€ do mojego towarzysza i po€Skn€wszy go po ramiona, tak si€ z nim razem wok€T€S pnia drzewa owin€€S. Zanim po€Skn€€S ca€Sego mego towarzysza, s€Sysza€Sem gruchotanie ko€Rci w brzuchu w€€Va i musia€Sem na to #patrze€Z. Potem w€€V zsun€€S si€z drzewa i odszed€S swoj€ !zwyk€S€ drog€. Ja za€R reszt€ nocy sp€dzi€Sem na tym drzewie, a gdy nasta€S dzie€U i "za€Rwieci€So s€So€Uce, zlaz€Sem z drzewa, €Rmierci bliski od wielkiego strachu i przera€Venia. Chcia€Sem wskoczy€Z do morza, aby odetchn€€Z od cierpie€U tego €Rwiata, ale duch si€ we mnie jako€R jeszcze trzyma€S, bowiem€Vycie moc ma wielk€. W€Twczas wzi€€Sem szerok€ desk€, przymocowa€Sem j€ sobie pod stopami, inn€ desk€ przywi€za€Sem sobie do prawego boku i tak€ sam€ do boku lewego i jeszcze inn€ na brzuch, a wreszcie d€Sug€ i szerok€ desk€ przytroczy€Sem w poprzek nad g€Sow€, tak samo jak pod stopami. Tak otoznalaz€Sem si€ w €Rrodku tych desek otaczaj€cych mnie ze wszystkich stron. Przywi€za€Sem je bardzo mocno i z tym wszystkim rzuci€Sem si€na ziemi€, po czym zaraz zasn€€Sem pomi€dzy tymi deskami, tworz€cymi wok€T€S mnie co€R na kszta€St kom€Trki. Gdy zapad€Sa noc, pojawi€S si€ zgodnie ze swoim obyczajem "w€€V. Zobaczy€S mnie i zbli€Vy€S si€, ale nie m€Tg€S mnie po€Skn€€Z, gdy€V schowany by€Sem w€Rr€Td desek zewsz€d "mnie os€Saniaj€cych. I kr€€Vy€S wok€T€S mnie €Tw w€€V, ale nie "m€Tg€S si€ do mnie dobra€Z, a ja patrzy€Sem na€U zmartwia€Sy ze "strachu i przera€Venia, w€€V za€R!nieustannie to si€ oddala€S, to przybli€Va€S do mnie, ale za ka€Vdym razem, gdy mnie pr€Tbowa€S po€Skn€€Z, udaremnia€Sy mu to deski, kt€Tre mia€Sem przytroczone ze wszystkich stron. Trwa€So to od!zachodu s€So€Uca a€V do bia€Sego rana, gdy wzesz€So s€So€Uce i za€Rwieci€So swym €Rwiat€Sem. Wtedy w€€V, d€Sawi€c si€ $bezsiln€ w€Rciek€So€Rci€, odszed€Sswoj€ drog€, a ja wyci€gn€€Sem r€k€ i wyswobodzi€Sem si€ spomi€dzy drewna, martwy prawie wskutek tego, com przez tego%w€€Va prze€Vy€S. D€Wwign€€Sem si€ jednak i pocz€€Sem i€R€Z przez wysp€, i tak dotar€Sem do brzegu. Popatrzy€Sem w€Twczas na morze i dostrzeg€Sem oto w oddali, na pe€Snym morzu, statek. Chwyci€Sem wielk€ ga€S€€W i pocz€€Sem ni€ wymachiwa€Z, krzycz€c zarazem. Gdy mnie ujrzeli podr€T€Vni, rzekli: €XTrzeba zobaczy€Z, co to takiego, mo€Ve jest to cz€Sowiek. €YPodp€Syn€li bli€Vej, a kiedy "us€Syszeli moje wo€Sanie, przybilido brzegu i zabrali mnie na sw€Tj statek. I wypytywali mnieo moje przygody, wi€c opowiada€Sem im od pocz€tku do ko€Uca, co mi si€ przydarzy€So i co od przeciwie€Ustw losu wycierpia€Sem. Zdziwili si€ wielce, a potem darowali mi troch€ swoich szat, abym sw€"nago€R€Z zakry€S, dali mi te€V ze swych zapas€Tw co€R do jedzenia, wi€c zjad€Sem do syta, a na koniec napoili mnie "zimn€, s€Sodk€ wod€. I od€Vy€S we mnie duch, serce si€ uspokoi€So i dozna€Sem wielkiegoukojenia, €Ve Allach wybawi€S mnie od pewnej €Rmierci i z powrotem umie€Rci€S w€Rr€Td €Vywych. S€Sawi€Sem przeto Allacha Najwy€Vszego za #obfito€R€Z Jego €Sask i sk€Sada€SemMu dzi€ki. Niebawem odzyska€Sem si€Sy i tak po chwilach, gdy ju€V we wszystkozw€tpi€Sem, nadesz€Sy inne, kiedy to, co przeszed€Sem, wyda€So mi si€ tylko jakim€R snem. Wiatr za przyzwoleniem Allacha by€S nam przychylny, !p€Syn€li€Rmy wi€c bez ustanku, a€V przybili€Rmy do brzegu pewnej wyspy, zwanej wysp€ as-Salahita, i przy niej nasz kapitan zatrzyma€S statek. Wszyscy kupcy i podr€T€Vni zeszli w€Twczas na l€d i wynie€Rli swe towary, aby je !sprzeda€Z i wymieni€Z. I m€Twi€S Sindbad €\eglarz: !Kapitan statku zwr€Tci€S si€ do #mnie i rzek€S: €XPos€Suchaj, co ci powiem. Jeste€R obcym, ubogim cz€Sowiekiem i opowiedzia€Se€R nam o r€T€Vnych niebezpiecze€Ustwach, przez !kt€Tre przeszed€Se€R. Chcia€Sbym ci€ przeto jako€R poratowa€Z i #pom€Tc ci, aby€R m€Tg€S wr€Tci€Z do swego kraju, a ty b€dziesz si€za to modli€S za mnie. €YOdpowiedzia€Sem; €XDobrze, odt€d zawsze si€ b€d€ za #ciebie modli€S. €Y On za€R m€Twi€S !dalej: €XWiedz, €Ve by€S w€Rr€Td nas pewien podr€T€Vny, kt€Try nam zgin€€S. Nie wiemy, czy jeszcze €Vyje, czy umar€S, bo €Vadna wie€R€Z o nim do nas nie dotar€Sa. Chc€ wi€c tobie przekaza€Z jego towary, aby€R je sprzeda€S "na tej wyspie i by€R zaj€€S si€ sprawami tamtego. Za tw€Tj trud i prac€ wynagrodzimy ci€, oddaj€ce! cz€€R€Z zysku, a co zostanie ze sprzeda€Vy tych towar€Tw, zatrzymamy u nas a€V do naszego powrotu do Bagdadu. Tam odszukamy rodzin€ zaginionego i jej przeka€Vemy pozosta€Se towary jak r€Twnie€V wszystek doch€Td z tego, co zostanie sprzedane. Czy zgodzisz si€ na to i zejdziesz na wysp€ z tymi towarami, aby handlowa€Z nimi tak, jak toczyni€ kupcy? €Y Odrzek€Sem: "€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny, o panie dobry i wspania€Somy€Rlny €Y, b€Sogos€Sawi€Sem mu i dzi€kowa€Sem. Potem kapitan rozkaza€S tragarzom i wio€Rlarzom, aby wspomniane towary wynie€Rli na l€d i przekazali je mnie. A pisarz portowy spyta€S: €XKapitanie, coto za towary wynosz€ majtkowie i tragarze na brzeg i kt€Trego kupca imieniem mam je oznaczy€Z? €Y Kapitan odpowiedzia€S: €XWypisz na nich imi€ Sindbada!€\eglarza. Podr€T€Vowa€S przedtemz nami, lecz uton€€S przy jednej z wysp. Od tego czasu nie mieli€Rmy o nim €Vadnej wie€Rci i chcemy, a by ten cudzoziemiec sprzeda€S towary Sindbada €\eglarza i wzi€€S za nie zap€Sat€. Damy mu za to !tyle, ile wart b€dzie jego trud przy dokonywaniu sprzeda€Vy, a co zostanie, we€Wmiemy ze sob€, by po powrocie do miasta Bagdadu odda€Z towary w€Sa€Rcicielowi, o ile uda nam si€ go odnale€W€Z. Je€Rli za€R nie b€dziemy w stanie go odszuka€Z, przeka€Vemy wszystko jego rodzinie w Bagdadzie. €Y Pisarz !powiedzia€S: €XPi€kne s€ twoje s€Sowa i sprawiedliwa mowa. €Y Gdy us€Sysza€Sem, co m€Twi€S kapitan i jak oznajmi€S, €Ve towary maj€ by€Z moim imieniem znaczone, rzek€Sem sobie w duszy: €XNa Allacha, wszak€Ve to ja jestem Sindbadem €\eglarzem i ja wpad€Sem do wody przy owej wyspie wraz z innymi "podr€T€Vnymi, z kt€Trych cz€€R€Z "posz€Sa na dno. €YUzbroi€Sem si€ jednak w cierpliwo€R€Z i odczeka€Sem, a€V kupcy zeszli ze statku i w gromadzie zacz€li rozprawia€Z o sprawachkupna i sprzeda€Vy. Wtedy podszed€Sem do kapitana statku i zapyta€Sem go: €XPanie m€Tj, czy wiesz, kim by€S w€Sa€Rciciel towar€Tw, kt€Tre da€Se€R mi do sprzedania? €Y Kapitan odpar€S: €XNie znam jego stanu, ale wiem, €Ve pochodzi€S z Bagdadu i €Ve zwano go Sindbadem €\eglarzem. Gdy€Rmy przy pewnej wyspie kotwic€ zarzucili, wielu ludzi tam uton€€So, a w ich liczbie by€S on, i od tego czasu nie mieli€Rmy o nim €Vadnej wiadomo€Rci. €Y Wtedy krzykn€€Sem wielkim g€Sosem: €XKapitanie, niechaj pok€Tj z tob€ b€dzie! Wiedz, €Ve ja jestem Sindbadem €\eglarzem i wcale nie uton€€Sem. Wtedy, gdy przy brzegu wyspy zarzuci€Se€R kotwic€, a kupcy i podr€T€Vni zeszli na l€d, ja wysiad€Sem "wraz z nimi. Znalaz€Sszy si€ za€Rna brzegu wyspy, wyj€€Sem jedzenie, kt€Tre z sob€ "mia€Sem, i przyjemnie p€Syn€€S mitam czas, ale potem ogarn€€Sa !mnie senno€R€Z, u€So€Vy€Sem si€ wi€c i zasn€€Sem. Gdym si€ !przebudzi€S, nie by€So ju€V przy brzegu statku i nikogo przy sobie nie znalaz€Sem. Tak wi€c towary te, jak i ca€Sy €Tw dobytek nale€V€ do mnie. Wszyscy kupcy dostarczaj€cydiament€Tw widzieli mnie w Diamentowych G€Trach i po€Rwiadcz€, €Ve jestem Sindbadem €\eglarzem. Opowiedzia€Sem im bowiem swoj€ histori€ i wspomnia€Sem o tym, co mi si€ zdarzy€So, gdyby€Sem z wami na statku. Opowiedzia€Sem im, jak to zapomnieli€Rcie mnie €Rpi€cego na wyspie i €Ve gdy si€ potem przebudzi€Sem, nie znalaz€Sem ju€V nikogo z podr€T€Vnych i przygodzi€So mi si€ to, co mi si€ przygodzi€So. €Y Kupcy i inni wsp€T€Stowarzysze podr€T€Vy s€Sysz€c moje s€Sowa zgromadzili si€ przy mnie, a byli w€Rr€Td nich tacy, co mi uwierzyli, i tacy, co wzi€li mnie za k€Samc€. I gdy€Rmy tak rozmawiali, jeden z kupc€Tw pos€Syszawszy, €Ve wspomnia€Sem o Diamentowej Dolinie, wsta€S, podszed€S do mnie i powiedzia€S: €XZgromadzeni, pos€Suchajcie, co powiem. Kiedy€R wspomina€Sem wam o r€T€Vnych dziwach, kt€Tre ogl€da€Sem w swoich podr€T€Vach. Mi€dzy innymi opisywa€Sem, jak rzucali€Rmy zabite zwierz€ta doDiamentowej Doliny i o tym, €Vegdy zgodnie ze zwyczajem post€pi€Sem jak inni kupcy i zrzuci€Sem tam swoje zwierz€, uczepi€S si€ do€U pewien cz€Sowiek i tak przyby€S do mnie na g€Tr€. Nie wierzyli€Rcie mi wtedy i pomawiali€Rcie mnie o k€Samstwo. €YRzekli: €XTak, to prawda, opowiada€Se€R nam o tym, a my nie dali€Rmy wiary twym s€Sowom. €Y Kupiec !ci€gn€€S: €XOto jest w€Sa€Rnie !ten, kt€Try uczepi€S si€ mojego zabitego zwierz€cia. Da€S mi onpotem cenne diamenty, a r€Twne im trudno by€Soby znale€W€Z. On za€R da€S mi ich "wi€cej, ni€Vbym m€Tg€S zebra€Z z mego zabitego zwierz€cia. I zabra€Sem z sob€ tego cz€Sowieka, a gdy przybyli€Rmy do miasta Basry, po€Vegnali€Rmy si€, po czym on ruszy€S do swojego kraju, a my do swego."To w€Sa€Rnie jest €Tw cz€Sowiek i rzeczywi€Rcie nazywa si€ on Sindbad €\eglarz, jak nam !m€Twi€S. Opowiedzia€S on €[i nam !o tym, €Ve statek odp€Syn€€S bezniego, i o tym, jak pozosta€S sam na wyspie. I wiedzcie, €Ve cz€Sowiek ten przyszed€S tu do nas po to, by€Rcie nareszcie uwierzyli s€Sowom, kt€Tre wam niegdy€R powiedzia€Sem. Wszystkie te towary s€ jego w€Sasno€Rci€ bo i o tym nam wspomnia€S, gdy do nas si€ przy€S€czy€S. Tym samym i jego s€Sowa okazuj€ si€ prawdziwe. €Y Gdy kapitan wys€Sucha€S s€S€Tw kupca, podszed€S do mnie i chwil€ uwa€Vnie mi si€ przypatrywa€S, a potem spyta€S: €XJak s€ oznaczone twoje towary? €YOdpowiedzia€Sem: €XWiedz, €Ve znak na mych towarach jest taki a taki. €YPotem przypomnia€Sem mu jeszcze o pewnych sprawach, kt€Tre zasz€Sy tylko mi€dzy nami dwoma, gdy na jego statku wyp€Sywali€Rmy z Basry. Wtedy kapitan upewni€S si€, €Verzeczywi€Rcie jestem Sindbadem €\eglarzem, obj€€S "mnie, pozdrowi€S i cieszy€S si€ zmego ocalenia m€Twi€c: €XNa Allacha, zaiste, twoja opowie€R€Z jest zdumiewaj€ca, a przypadki twe s€ cudowne. I !niech Allachowi b€d€ dzi€ki za"to, €Ve da€S nam si€ spotka€Z, a tobie zwr€Tci€S twe towary i dobytek. €YSindbad m€Twi€S: Tak tedy rozporz€dzi€Sem swymi towarami, jak umia€Sem, a one przynios€Sy mi w tej podr€T€Vy du€Vy zysk. Radowa€Sem si€ z "tego wielk€ rado€Rci€, ciesz€c si€ bezpiecze€Ustwem i tym, €Veodzyska€Sem m€Tj maj€tek. I wci€€V sprzedawa€Sem i kupowa€Sem po drodze na wyspach, a gdy przybyli€Rmy dokraju Sind, i tam r€Twnie€V trudnili€Rmy si€ kupnem i sprzeda€V€. I widzieli€Rmy na morzu rozmaite dziwy i cudowno€Rci, kt€Trych ani !zliczy€Z, ani wyliczy€Z si€ nie da. W€Rr€Td wielu innych rzeczy,kt€Tre na tym morzu ogl€da€Sem, by€Sa ryba z kszta€Stu podobna do krowy i inne maj€ce posta€Z os€Sa. Widzia€Sem te€V ptaki, kt€Tre wy€Sa€V€ z morskich muszli, znosz€ jaja i piskl€ta wysiaduj€ na powierzchni wody. A ptaki te nie wychodz€nigdy z morza na l€d. I tak podr€T€Vowali€Rmy bez ustanku za Allacha Najwy€Vszego przyzwoleniem, wiatr nam sprzyja€S i podr€T€V by€Sa pomy€Rlna, i tak przybyli€Rmy doBasry. Zabawi€Sem tam niewiele dni, po czym ruszy€Sem do Bagdadu, a gdy przyby€Sem do mojej dzielnicy, wszed€Sem do swego domu, powita€Sem rodzin€, towarzyszy i %przyjaci€T€S. I cieszy€Sem si€, €Ve zn€Tw jestem bezpieczny i €Ve wr€Tci€Sem do swego kraju, do rodziny, swojego miasta i dom€Tw. Rozdawa€Sem ja€Smu€Vn€,obdarowywa€Sem i odziewa€Sem wdowy i sieroty, a sam sp€dza€Sem czas w otoczeniu towarzyszy bi esi ad i przyjaci€T€S, €Vy€Sem w nieustannym zbytku jedz€c, #pij€c i wesel€c si€. Ucztuj€c, zabawiaj€c si€ i przebywaj€c z towarzyszami, zapomnia€Sem "wkr€Ttce, co mi si€ przytrafi€So,co od przeciwie€Ustw losu wycierpia€Sem i jakich zazna€Sem niebezpiecze€Ustw. Zysk€Tw moich za€R z tej wyprawy ani zliczy€Z, ani "wyliczy€Z by si€ nie da€So. Takieto by€Sy osobliwe przygody, "kt€Tre mia€Sem w tej podr€T€Vy. A jutro, je€Rli Allach Najwy€Vszy zechce, przyjdziesz do mnie znowu, ja za€R opowiem ci o mojej czwartej podr€T€Vy, jeszcze cudowniejszej od poprzednich. Potem Sindbad €\eglarz kaza€S da€Z, zgodnie ze swoim obyczajem, sto miskali z€Sota Sindbadowi Tragarzowi i poleci€S, aby obrusy rozpostarto. A gdy to si€ sta€So, towarzystwo pocz€€So wieczerza€Z, dziwuj€c si€ zas€Syszanej opowie€Rci i wszystkiemu temu €Xco si€ w niej wydarzy€So. Po wieczerzy wszyscy odeszli w swoje strony, a Sindbad Tragarz zabra€S darowane mu z€Soto i tak€Ve odszed€S swoj€ drog€, oszo€Somiony tym, co Sindbad €\eglarz opowiedzia€S. Noc sp€dzi€S w swoim domostwie, a gdy nasta€S ranek%i zaja€Rnia€S €Rwit, podni€Ts€S si€ Sindbad Tragarz, odprawi€S poranne mod€Sy i uda€S si€ do Sindbada €\eglarza. Wszed€S, pozdrowi€S gospodarza, a €Tw przyj€€S go rado€Rnie i przyja€Wnie, kaza€S mu ko€So "siebie siada€Z i gaw€dzi€S z nim do czasu, gdy reszta towarzyszy si€ zjawi€Sa. Wtedypodano jad€So, a zebrani #po€Vywili si€ i popili w weso€Sym nastroju, po czym Sindbad €\eglarz czwarte opowiadanie rozpocz€€S: Czwarte opowiadanie Sindbada€\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy czwartej Wiedzcie, o bracia moi, €Ve powr€Tciwszy do miasta Bagdadu, zn€Tw zgromadzi€Sem wok€T€S siebie mych towarzyszy, rodzin€ i przyjaci€T€S i €Vy€Sem po€Rr€Td najwi€kszych rozkoszy, w zadowoleniu i dostatku. Otoczony nieprzeliczonym zbytkiem, zapomnia€Sem wkr€Ttce o tym, co by€So, i oddany rozrywkom, weselu i towarzyskim biesiadom, czerpa€Sem z €Vycia wszystko, co najprzyjemniejsze. C€T€V, kiedy moja podst€pna dusza szepta€Sa mi o podr€T€Vach w kraje nieznanych lud€Tw, tak €Ve zn€Tw zapragn€€Sem !zobaczy€Z innych ludzi i zaj€€Z si€ handlem i zarabianiem. Opanowany t€ my€Rl€, nakupi€Sem r€T€Vnych cennych towar€Tw nadaj€cych si€ do morskiego handlu, spakowa€Semjeszcze wi€cej ni€V zwykle tobo€S€Tw i z Bagdadu uda€Sem si€ do Basry. Tam za€Sadowa€Semswe rzeczy na statek i przy€S€czy€Sem si€ do grupy najzamo€Vniejszych kupc€Tw Basry. Ruszyli€Rmy w drog€, statek odbi€S z nami od brzegu,"a Allach Najwy€Vszy b€Sogos€Sawi€Snam p€Syn€cym po wzburzonymmorzu, w€Rr€Td fal jedna o drug€ bij€cych. Wiele dni i nocy p€Syn€li€Rmy szcz€€Rliwie z wyspy na wysp€ i z morza na morze, a€V pewnego dnia zerwa€S si€ przeciwny wiatr. Kapitan !zarzuci€S kotwic€ i zat rzyma€S st at ek po€Rrodku morza, boj€c si€, by w rozszala€Sym €Vywiole nie zaton€€S. My pocz€li€Rmy si€ modli€Z i pokornie b€Sagali€Rmy Allacha Najwy€Vszego, a gdy to czynili€Rmy, znienacka uderzy€S w nas pot€€Vny huragan, !poszarpa€S €Vagle, podar€S je na strz€py i zmi€Tt€S z pok€Sadu wszystkich ludzi wraz z ich dobytkiem i tym, co mieli spo€Rr€Td towar€Tw i maj€tku. Tak wi€c i ja wpad€Sem do wody razem z innymi. Przez p€T€S dnia zdo€Sa€Sem si€ utrzyma€Z na powierzchni morza, a kiedy zaczyna€Sem #ju€V traci€Z przytomno€R€Z, Allach Najwy€Vszy zes€Sa€S mi jedn€ spo€Rr€Td desek okr€towych. I wlaz€Sem na ni€, a za mn€ w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBpЃ c)Y^ “ c)М^ІИ c)_ ^#} c)‚_!л.Ё c)х_"|: ,)H`!€Rlad uczyni€So to jeszcze kilku #kupc€Tw. Skupili€Rmy si€ na niej imocno si€ trzymaj€c, uderzali€Rmy nogami jak wios€Sami o wod€. Takim to sposobem p€Syn€li€Rmy, fale i wiatr nam sprzyja€Sy i tak "min€€Sy dzie€U i noc. Nast€pnegodnia przed po€Sudniem wiatr przybra€S na sile, morze si€ spieni€So, fale uros€Sy i woda "wynios€S€ nas na jak€€R wysp€. Byli€Rmy prawie martwi od bezsenno€Rci, zm€czenia, zimna, g€Sodu, strachu i pragnienia. Chodz€c po brzeguwyspy znale€Wli€Rmy tam du€Vo !ro€Rlin, wi€c jedli€Rmy je, aby si€ utrzyma€Z przy €Vyciu i wzmocni€Z swoje si€Sy. Noc t€ sp€dzili€Rmy na brzegu !wyspy, a gdy zacz€€So €Rwita€Z i!nasta€S jasny ranek, wstali€Rmy i pocz€li€Rmy chodzi€Z po wyspie !w prawo i w lewo. I ukaza€Sa si€nam w oddali jaka€R budowla, ruszyli€Rmy wi€c ku niej i szli€Rmy tak d€Sugo, a€V znale€Wli€Rmy si€ u jej wr€Tt. Zaledwie€Rmy tam stan€li, z bramy wypad€Sa do nas gromada nagus€Tw, kt€Trzy bez s€Sowa nas pochwycili i zawiedli!do swego kr€Tla. €aw za€R kaza€S #nam usi€€R€Z, wi€c usiedli€Rmy, awtedy podano nam jaki€R pokarm nieznany, jakiego nie widzieli€Rmy jeszcze nigdy w €Vyciu. Dusza moja wzdraga€Sa !si€ przed nim i nie zjad€Sem go ani troch€ w przeciwie€Ustwie do moich towarzyszy. €`aska Allacha to sprawi€Sa, €Vem tego #po€Vywienia nie tkn€€S, i dzi€ki temu €Vyj€ po dzi€R dzie€U. A zaledwie moi towarzysze skosztowali tylko troch€ podanej potrawy, potracili rozum i pocz€li je€R€Z jak ob€S€kani. Potem przyniesiono im kokosowy olej, podano im go do picia i nat€Suszczono ich nim, a wtedy oczy im si€ powywraca€Sy i zn€Tw pocz€li zajada€Z t€ potraw€, ca€Skiem inaczej, ni€V by€So ich zwyczajem. Zaniepokoi€Sem si€ o nich, smutek mnie ogarn€€S i wielki l€k o w€Sasn€ sk€Tr€ w€Rr€Td tych nagich ludzi. Przyjrza€Sem im si€ przeto #bli€Vej €[ byli to czciciele ognia,a kr€Tlem w ich mie€Rcie by€S jaki€R ghul. Ktokolwiek do ich kraju przybywa€S albo kogo w dolinie zobaczyli lub spotkali, tego do swego kr€Tla prowadzili.Wszystkich te€V karmili tym po€Vywieniem, nat€Suszczali ka€Vdego owym olejem, a wtedy brzuch mu od obfito€Rci !jad€Sa p€cznia€S, rozum mu si€ "m€ci€S i rozs€dek go opuszcza€S.A gdy taki cz€Sowiek do szcz€tu og€Supia€S, dawali mu jeszcze wi€cej jedzenia i #picia, on za€R stawa€S si€ t€Susty i oty€Sy. W€Twczas zarzynali go, piekli i dawali swojemu kr€Tlowi do jedzenia. Poddani tego kr€Tla r€Twnie€V €Vywili si€ ludzkim !mi€sem, tylko go nie piekli ani nie gotowali. Gdym te ich obyczaje !podpatrzy€S, zaniepokoi€Sem si€ bardzo o siebie i moich towarzyszy, oni za€R z nadmiaru strawy, co rozum !odbiera, ca€Skiem nie wiedzieli, co si€ z nimi dzieje. I powierzono ich jakiemu€R cz€Sowiekowi, kt€Try co dzie€U zabiera€S ich i wyprowadza€S pasa€Z jak byd€So. Tymczasem ja!ze strachu i g€Sodu os€Sab€Sem i sta€Sem si€ taki chudy, €Ve "cia€So ledwie okrywa€So mi ko€Rci.Gdy mnie takiego ujrzeli, zostawili mnie w spokoju i zapomnieli o mnie i €Vaden z nich ju€V o mej osobie nie #my€Rla€S ani te€V o ni€ me dba€S. Tak wi€c pewnego dnia wymkn€€Sem si€ chy€Skiem z tego miejsca i uciek€Sem, a gdym ju€V by€S w pewnym oddaleniu, dostrzeg€Sem jakiego€R pasterza, siedz€cegona czym€R wystaj€cym z morza.Gdy mu si€ dok€Sadnie !przyjrza€Sem, pozna€Sem go. By€S to ten sam cz€Sowiek, kt€Tremu kazano wypasa€Z moich towarzyszy i wielu jeszcze takich jak oni. Skoro i on mnie "dojrza€S, poj€€S natychmiast, €Vejestem przy zdrowych zmys€Sach, a nie op€tany jak !moi wsp€T€Stowarzysze podr€T€Vy. Skin€€S na mnie z daleka i rzek€S: €XZawr€T€Z i id€W dalej drog€, kt€Tra biegnie po twojejprawej r€ce, a trafisz w€Twczas na trakt su€Sta€Uski. "€YObr€Tci€Sem si€ wi€c, tak jak mi ten cz€Sowiek kaza€S, i rzeczywi€Rcie po prawej stroniezobaczy€Sem drog€ i poszed€Semni€. Szed€Sem bez przerwy, czasem ze strachu bieg€Sem, to zn€Tw zwalnia€Sem kroku, aby troch€ odpocz€€Z. Tak post€powa€Sem, a€V straci€Sem z oczu pasterza, kt€Try mi t€ drog€ wskaza€S. Potem ju€V go wi€cej nie widzia€Sem ani on mnie ju€V nigdy w €Vyciu nie ogl€da€S. S€So€Uce wreszcie zasz€So nade mn€ i ciemno€R€Z nasta€Sa, usiad€Sem tedy, aby wytchn€€Z i przespa€Z si€ troch€. Ale sen mnie tej nocy nie chcia€S ogarn€€Z, tak by€Sem przej€ty strachem, g€Sodny i zm€czony. O p€T€Snocy wsta€Sem i poszed€Sem dalej w g€S€b wyspyi nie ustawa€Sem w drodze, a€V dzie€U pocz€€S wstawa€Z, zaja€Rnia€S €Rwit i s€So€Uce wzesz€So nad szczytami g€Tr i r€Twninami. Strudzony g€Sodny i spragniony, pocz€€Sem zbiera€Z #zio€Sa i inne ro€Rliny rosn€ce na wyspie i jad€Sem je, a€V nasyci€Sem si€ i zaspokoi€Sem g€S€Td. Potem zn€Tw wsta€Sem i poszed€Sem przez wysp€, i nie ustawa€Sem w drodze przez ca€Sy dzie€U i noc. Gdy by€Sem $g€Sodny, €Vywi€Sem si€ ro€Rlinami, i tak przemierza€Sem t€ wysp€,przez siedem dni i siedem nocy. €asmego dnia rano ukaza€S"mi si€ z daleka jaki€R kszta€St. Skierowa€Sem si€ ku niemu i pod€€Va€Sem do€U bez ustanku, a€V dopiero po zachodzie $s€So€Uca si€ do niego zbli€Vy€Sem. A przez ca€Sy czas, gdy jeszcze by€Sem daleko, przypatrywa€Sem si€ mu, a wielki l€k przepe€Snia€S moje serce po tym wszystkim, co mi$si€ ju€V raz i drugi przytrafi€So. Okaza€So si€, €Ve to, co widzia€Sem z daleka, by€So gromad€ ludzi zbieraj€cych ziarna pieprzu. Gdy do nich podszed€Sem, a oni zauwa€Vyli mnie, zbli€Vyli si€ i otoczyli mnie ze wszystkich stron, pytaj€c: €XKim jeste€R i sk€d przybywasz? €Y Odpowiedzia€Sem: €XWiedzcie, o ludzie, €Ve jestem biednym cudzoziemcem. €YI dalej opowiedzia€Sem im o swoich przygodach, o tym, jakich niebezpiecze€Ustw dozna€Sem i co wskutek przeciwie€Ustw losuprzecierpia€Sem. Oni wykrzykn€li w€Twczas: €XNa Allacha, przedziwna to sprawa,!€Ve z r€k czarnych potrafi€Se€R #si€ uratowa€Z i wydosta€Se€R si€ !z ich kraju, kt€Try le€Vy na tej wyspie. Jest to zaiste liczne plemi€ ludo€Verc€Tw i prawie #nikt im uj€R€Z ani ich omin€€Z nie mo€Ve. €YWi€c opowiedzia€Sem imo tym, co prze€Vy€Sem w€Rr€Td ludo€Verc€Tw, jak porwali oni moich towarzyszy i nakarmili ich po€Vywieniem, kt€Trego ja !nie tkn€€Sem. Ludzie zbieraj€cypieprz winszowali mi ocalenia idziwowali si€ wielce temu, co mi si€ przytrafi€So. Potem "prosili, bym zosta€S z nimi, wi€csiedzia€Sem przy nich, dop€Tki nie zako€Uczyli swojej pracy. Wtedy podali mi dobre jad€So, aja zjad€Sem, bo bardzo by€Sem wyg€Sodnia€Sy. Potem odpoczywa€Sem jeszcze przez czas jaki€R, a€V wreszcie oni mnie z sob€ zabrali, wsiedli wraz ze mn€ na statek i pop€Syn€li na swoj€ wysp€, gdzie by€Sy ich osiedla. A tam przedstawili mnie swemu "kr€Tlowi. Pozdrowi€Sem kr€Tla i onmnie powita€S, i €Saskawie przyj€€S, wypytuj€c o moje sprawy. Opowiedzia€Sem mu o sobie wszystko, o tym, co mi "si€ przytrafi€So i co zasz€So od chwili, gdy opu€Rci€Sem miasto Bagdad, a€V do pojawienia si€ przed nim. Kr€Tl zdziwi€S si€ wielce wys€Suchawszy opowiadania o moich przygodach i zdumieli si€ r€Twnie€V wszyscy przy tym "obecni. P€T€Wniej kr€Tl kaza€S mi usi€€R€Z przy sobie, a gdy to uczyni€Sem, poleci€S, aby przyniesiono jad€So, podano je wi€c, a ja najad€Sem si€ do syta. Potem umy€Sem d€Sonie i Allachowi Najwy€Vszemu za jego dobro€Z podzi€kowa€Sem, s€Sawi€c Go i g€Sosz€c Jego chwa€S€. Wreszcie wsta€Sem i wyszed€Sem od kr€Tla, aby $przej€R€Z si€ i miasto poogl€da€Z.By€S to ludny gr€Td, w kt€Trym !€Vy€So wielu mieszka€Uc€Tw, by€S bogaty, dobrze w €Vywno€R€Z zaopatrzony i posiada€S spor€ liczb€ bazar€Tw z wielk€ il !o€Rci€ towar€Tw, jak te€V ludzi kupuj€cych i sprzedaj€cych. I radowa€Sem si€, €Ve przyby€Sem do tego miasta, odzyska€Sem tam spok€Tj i do tamtejszych ludzi przywyk€Sem, a oni i ich !kr€Tl szanowali mnie i powa€Vali nawet wi€cej ni€V w€Sasnych wielmo€V€Tw. Zauwa€Vy€Sem wkr€Ttce, €Ve wszyscy mieszka€Ucy miasta, wielcy i mali, dosiadaj€ pi€knych i szlachetnych rumak€Tw, ale bez siode€S. Zdziwiony tym, zagadn€€Sem kiedy€R kr€Tla: €XCzemu€V to, !panie m€Tj, nie u€Vywasz siod€Sa?Jest to rzecz bardzo wygodna !i je€Wdziec du€Vo pewniej si€ w nim czuje. €Y Kr€Tl na to powiedzia€S: €XC€T€V to jest !siod€So? Nie widzieli€Rmy nigdy w€Vyciu takiego przedmiotu i nie!pr€Tbowali€Rmy na nim je€Wdzi€Z. €YWtedy spyta€Sem: €XCzy !pozwolisz zrobi€Z sobie siod€So, aby€R m€Tg€S je€Wdzi€Z na nim i pozna€Z, jaka to przyjemno€R€Z? €YKr€Tl odpar€S: €XZr€Tb je. €Y Wtedy rzek€Sem: €XKa€V dostarczy€Z mi troch€ $drzewa. €Y I poleci€S kr€Tl da€Z mi wszystko, czego zechc€, wi€cza€V€da€Sem, by mi zr€cznego stolarza przyprowadzono, i zasiad€Sszy z nim, pokaza€Sem "mu, jak si€ robi szkielet siod€Sai nauczy€Sem go tej sztuki. Samza€R wzi€€Sem we€Sn€, wyczesa€Sem j€ i z niej utworzy€Sem pil€R€U, potem przynios€Sem sk€Tr€, obci€gn€€Sem ni€ siod€So i wyg€Sadzi€Sem do po€Sysku. Po czym przymocowa€Sem do siod€Sa pas, dowi€za€Sem rzemienie, A wezwa€Sem kowalai obja€Rni€Sem mu, jak si€ wykonuje strzemiona. Kowal wyku€S par€ mocnych strzemion, a ja wypolerowa€Semje i powlok€Sem cyn€. Potem jedwabnymi chwastami !przystroi€Sem siod€So i wybra€Semnajprzedniejszego z kr€Tlewskich rumak€Tw, osiod€Sa€Sem go, przymocowa€Semstrzemiona, za€So€Vy€Sem !w€dzid€So i tak przed kr€Tla go poprowadzi€Sem. Kr€Tl by€S zachwycony. Wierzchowiec bardzo mu si€ spodoba€S, kr€Tl wi€c "podzi€kowa€S mi i dosiad€S konia.I cieszy€S si€ tym siod€Sem wielce, a mnie hojnie wynagrodzi€S za to, com dla niego zrobi€S. Gdy wezyr zobaczy€S siod€So wykonane wed€Sug moich wskaz€Twek, poprosi€S, abym i jemu takie samo zrobi€S, a ja spe€Sni€Sem jego €Vyczenie. Potem i inni wielmo€Ve i dostojnicy "kr€Tlewscy prosili mnie o siod€Sa,wi€c wykonywa€Sem je dla nich,wyuczywszy cie€Rl€ sztuki wyrabiania szkielet€Tw siode€S, a kowala wyrobu strzemion. Tak oto, wykonuj€c siod€Sa i strzemiona i sprzedaj€c je panom i wielmo€Vom, wkr€Ttce dorobi€Sem si€ znacznych bogactw, sta€Sem si€ znany i "lubiany i cieszy€Sem si€ wielkim powa€Vaniem u kr€Tla i w€Rr€Td jego otoczenia, u mo€Vnych i dostojnik€Tw, zajmuj€c w€Rr€Td nich wysokie stanowisko. A€V oto gdy pewnego dnia siedzia€Sem u kr€Tla zadowolony i otoczony szacunkiem, powiedzia€S on do mnie: "€XWiedz, €Ve sta€Se€R si€ jednym z nas i €Ve cenimy i szanujemy "ci€ tak, i€V nie potrafiliby€Rmy #ju€V si€ z tob€ rozsta€Z ani nie mogliby€Rmy pogodzi€Z si€ z my€Rl€, by€R mia€S z naszego miasta odej€R€Z. Pragn€€Sbym "przeto poprosi€Z ci€ o co€R, leczmusisz mnie pos€Sucha€Z i uczyni€Z to bez sprzeciwu. !€YSpyta€Sem w€Twczas: €XC€T€V to takiego, czego ode mnie €V€dasz, kr€Tlu? Powiedz, a zaiste nie odm€Twi€ twojemu €Vyczeniu, bo ty jeste€R moim "dobroczy€Uc€ i tylko €Saskawo€R€Z!i wspania€Somy€Rlno€R€Z stale mi okazujesz, a ja €[ chwa€Sa za to Allachowi €[ jestem jednym z#twoich s€Sug. €Y Kr€Tl powiedzia€S !na to: €XPragn€ o€Veni€Z ci€ z dziewczyn€ pi€kn€, dobr€ i g€Sadk€, a przy tym wytworn€ $i maj€tn€. Osi€d€W w€Rr€Td nas, amieszkanie dam ci w moim pa€Sacu. Nie sprzeciwiaj si€ mojej woli i nie odmawiaj mi tego, o co prosz€. €YGdy wys€Sucha€Sem s€S€Tw kr€Tla, zawstydzi€Sem si€ tak, €Ve nie mog€Sem z siebie s€Sowa wydoby€Z, i wskutek tego zmieszania milcza€Sem, !zwlekaj€c z odpowiedzi€. Kr€Tl zapyta€S: €XSynu m€Tj, dlaczego nie odpowiadasz? €Y Wtedy "rzek€Sem: €XPanie m€Tj, €Vyczenie twoje jest dla mnie rozkazem, o kr€Tlu czasu. €Y W tej samej chwili, nie zwlekaj€c, kr€Tl "pos€Sa€S po €Rwiadk€Tw i kadiego, a gdy ich sprowadzono, o€Veni€Smnie z dostojn€ i szlachetnie urodzon€ niewiast€. Mia€Sa ona bogactwo i znacznymaj€tek, dobra, domy, !posiad€So€R€Z, wywodzi€Sa si€ z doskona€Sego rodu i by€Sa niezr€Twnanie pi€kna. Gdy. z "woli kr€Tla zosta€Sem po€Rlubiony tej szlachetnej niewie€Rcie, kr€Tl podarowa€S mi osobny, wielki i pi€kny dom, da€S mi s€Su€Vb€ i niewolnik€Tw, wyposa€Vy€S mnie wspaniale i wyznaczy€S mi utrzymanie i sta€Se dochody. €\y€Sem tedy w zupe€Snym spokoju, w rado€Rci i weselu i zapomnia€Sem o wszystkich trudach, niedolach i niepowodzeniach, kt€Trych dawniej do€Rwiadczy€Sem. I m€Twi€Sem sobie w duszy: €XGdy zechc€ do mojego kraju pojecha€Z, wezm€ €Von€ ze !sob€. €YC€T€V, kiedy ka€Vdemu z g€Try przeznaczony jest jego los, od kt€Trego nie ma ucieczki i nikt nigdy nie wie, co mu si€ przy godzi. Kocha€Sem swoj€ €Von€ i ona #mnie wielk€ mi€So€Rci€ darzy€Sa, €Vyli€Rmy zgodnie, beztrosko i w!wielkich rozkoszach. Dzia€So si€tak przez pewien czas, a€V oto#Allach zes€Sa€S €Rmier€Z na €Von€ mojego s€siada i przyjaciela. Poszed€Sem do niego, aby go po stracie pocieszy€Z, i zasta€Sem go w godnym po€Va€Sowania stanie, smutnego, z sercem i umys€Sem pe€Snym bole€Rci. Pociesza€Sem go i t€Sumaczy€Sem: €XNie trap si€ i nie rozpaczaj tak po swojej €Vonie. Na pewnoAllach obdarzy ci€ w zamian #lepsz€ i b€dziesz wi€Td€S z ni€ d€Sugie €Vycie, je€Rli Allach Najwy€Vszy dozwoli. €YAle on wybuchn€€S na to wielkim p€Saczem i zawo€Sa€S: €XPrzyjacielu, jak€Ve mog€ !po€Rlubi€Z inn€, kiedy pozostajemi jeszcze zaledwie jeden dzie€U €Vycia?! !€YOdpowiedzia€Sem: €XBracie m€Tj,b€d€W rozs€dny i nie m€Tw o #€Rmierci. Przecie€V zdr€Tw jeste€R i nic ci z€Sego nie grozi. €YWdowiec powiedzia€S: #€XPrzyjacielu, oby€R d€Sugo €Vy€S, ale jutro mnie utracisz i nigdy wi€cej w €Vyciu mnie nie zobaczysz. €YSpyta€Sem: €XJak to? €Y, a on m€Twi€S dalej: €XW dniu, w kt€Trym moj€ €Von€ pochowaj€, i mnie z ni€ razemw grobie zamkn€. W naszym kraju panuje bowiem obyczaj, €Ve gdy kobieta zemrze, jej m€€Va wraz z ni€ €Vywcem grzebi€. A gdy m€€Vczyzn€ €Rmier€Z zabierze, €Von€ z nim razem chowaj€ po to, aby €Vadne z nich po odej€Rciu towarzysza dalej nie mog€So si€!cieszy€Z €Vyciem. €YUs€Syszawszy to zawo€Sa€Sem: €XC€T€V to za zwyczaj straszliwy! Czy nikt #si€ od niego nie mo€Ve ocali€Z? €YGdy€Rmy tak rozmawiali, nadesz€Sy z miasta t€Sumy ludzi,kt€Trzy podzielaj€c jego €Val nad strat€ €Vony i nad nim samym, wed€Sug zwyczaju "oporz€dzili zw€Soki, przynie€Rli trumn€ i wynie€Rli w niej wreszcie zmar€S€ kobiet€. Za nimi poszed€S jej m€€V. I wywiedli ich za miasto, poprowadzili w ustronne miejsce, do st€Tp g€Try, nad morze. Skoro tam przybyli, %unie€Rli wielki g€Saz i ukaza€Sa si€pod nim otch€Sa€U podobna do studni. Do owego niezwykle g€S€bokiego do€Su wrzucili zmar€S€ kobiet€, po czym podprowadzili jej m€€Va, !przewi€zali go sznurem wp€T€S i spu€Rcili na postronku w g€S€b studni wraz z wielkim dzbanems€Sodkiej wody i siedmioma plackami j€czmiennymi. On si€ tam na dole odwi€za€S od sznura, kt€Try tamci zaraz na g€Tr€ wyci€gn€li, otw€Tr studzienny z powrotem wielkimg€Sazem przywalili, a sami zwyczajnie odeszli w swoje strony, zostawiaj€c w dole mego przyjaciela razem z jegozmar€S€ €Von€. Rzek€Sem sobie wtedy w duszy: €XNa Allacha, jego €Rmier€Z b€dzie du€Vo straszniejsza od €Rmierci jego €Vony. €Y Potem uda€Sem si€ do kr€Tla i zapyta€Sem: €XPanie m€Tj, dlaczeg€T€V to w waszym kraju €Vywego wraz ze zmar€Sym chowaj€? €YOdrzek€S: €XWiedz, €Ve w naszym kraju panuje obyczaj, kt€Try ka€Ve pogrzeba€Z €Von€ €Vyw€, kiedy jej m€€V umrze, i podobnie w wypadku €Rmierci niewiasty z ni€ razem €Vywcem jej m€€Va chowamy. Dzieje si€ tak dlatego, €Ve nie chcemy, by dwoje za €Vycia z€S€czonych €Rmier€Z mia€Sa rozdziela€Z. A zwyczaj ten przej€li€Rmy od naszych przodk€Tw. €Y "Pyta€Sem dalej: €XO kr€Tlu czasu, czy z takim jak ja cudzoziemcem post€piliby€Rcie tak samo jak z tamtym cz€Sowiekiem, gdyby mu €Vona "umar€Sa? €YKr€Tl odrzek€S: €XTak, pochowaliby€Rmy cudzoziemca razem z jego zmar€S€ €Von€ i uczyniliby€Rmy to samo, co w€Sa€Rnie widzia€Se€R. €YGdy "us€Sysza€Sem te s€Sowa, tak si€ o siebie zmartwi€Sem, €Ve o ma€So &€V€T€S€Z mi si€ nie rozla€Sa, umys€S mi si€ zm€ci€S i strach mnie "ogarn€€S na my€Rl, €Ve moja €Vonamo€Ve przede mn€ zemrze€Z, a wtedy mnie €Vywego razem z ni€ pochowaj€. Wkr€Ttce jednak pocieszy€Sem  w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB#€~ c)t`$ў в c)з`%аJ c):a&#g c)a'.б4)b(R4б c*€4b)#?a*—b si€, €Ve mo€Ve akurat ja przed ni€ zemr€, bo przecie€V nikt nigdy nie wie, komu wcze€Rniej, a komu p€T€Wniej !przychodzi umiera€Z. I zaj€€Sem "si€ swoimi sprawami. Ale min€€Soniewiele czasu, gdy moja €Vona"zas€Sab€Sa, chorowa€Sa kilka dni i umar€Sa. T€Sumy przychodzi€Sy mi wsp€T€Sczu€Z, jej rodzina mnie pociesza€Sa, nawet sam kr€Tl przyszed€S, aby wed€Sug ich zwyczaju wyrazi€Z mi sw€Tj €Val z powodu jej €Rmierci. A potem przysz€Sy kobiety umy€Z moj€ €Von€, a gdy to uczyni€Sy, przyodzia€Sy j€ w najwspanialsze z jej szat i przybra€Sy w kosztowno€Rci, naszyjniki i drogocenne kamienie. Potem u€So€Vyli j€ w trumnie, wynie€Rli i poszli pod g€Tr€, zdj€li g€Saz z otworu studni i wrzucili do niej zmar€S€. Wreszcie podeszli do mnie wszyscy moi przyjaciele irodzina mojej €Vony i pocz€li si€ ze mn€ €Vegna€Z. A ja krzycza€Sem: €XJestem cudzoziemcem i nie obchodz€ mnie wasze obyczaje! €YAle oni !nie s€Suchali moich s€S€Tw i nie zwa€Vali na moje wo€Sania, tylkochwycili mnie, zwi€zali i przemoc€ €[dodawszy siedem plack€Tw j€czmiennych i dzban s€Sodkiej wody, tak jak kaza€S !ich obyczaj €[ spu€Rcili mnie do studni, kt€Tra na kszta€St wielkiego do€Su mia€Sa swe miejsce pod ska€S€. Potem #krzykn€li do mnie: €XOdwi€€V si€od sznura! €Y, a gdy nie !chcia€Sem tego zrobi€Z, zrzucili na mnie sznur, otw€Tr studni przywalili g€Sazem, a sami zwyczajnie odeszli swoj€ drog€. A ja zobaczy€Sem na #dnie studni wielk€ ilo€R€Z zw€Sok,od kt€Trych bi€Sa odra€Vaj€ca wo€U. W€Twczas j€€Sem sam siebie przeklina€Z w duszy za to, co zrobi€Sem, i rzek€Sem: !€XZaiste, zas€Su€Vy€Sem sobie na wszystko to, co mnie spotyka i czego do€Rwiadczam! €YI przesta€Sem dzie€U od nocy "odr€T€Vnia€Z, i jad€Sem niewiele, nie tykaj€c po€Vywienia do czasu, gdy ju€V prawie zaczyna€Sem z g€Sodu omdlewa€Z,i pi€Sem dopiero, gdy dotkliwe pragnienie poczyna€So mi doskwiera€Z. Ba€Sem si€ bowiem,€Ve mi si€ sko€Uczy zapas jedzenia i wody, i m€Twi€Sem: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Czemu€V tak musia€Sem ucierpie€Z wskutek o€Venku w tym mie€Rcie? Ilekro€Z sobie powiem, €Ve uszed€Sem nieszcz€€Rciu, zaraz w inne, jeszcze gorsze tarapaty wpadam! Na Allacha, okropn€ "€Rmierci€ przyjdzie mi umiera€Z! Bodajbym by€S uton€€S w morzu albo w g€Trach zgin€€S! Wszystko by€Soby chyba lepszeod tego strasznego konania! €Y I tak si€ bezustannie oskar€Va€Sem w duchu, i sypia€Sem na ludzkich ko€Rciach,Allacha Najwy€Vszego na pomocprzyzywa€Sem i €Rmierci jak wyzwolenia pragn€€Sem, ale nieznajdowa€Sem jej w mym %ci€€Vkim po€So€Veniu. I tak si€ ze "mn€ dzia€So, a€V g€S€Td zn€Tw mi !wn€trzno€Rci trawi€Z pocz€€S i dokucza€So pragnienie. Usiad€Sem wi€c, po omacku "si€gn€€Sem po chleb i jad€Sem gopo kawa€Seczku popijaj€c wod€ po kropli. Wreszcie jednak wsta€Sem i powlok€Sem si€ wzd€Su€V €Rcian jaskini. Zobaczy€Sem w€Twczas, €Ve !daleko rozci€ga si€ na boki, a wn€trze ma puste, lecz na ziemi le€V€ wsz€dzie niezliczone ilo€Rci zw€Sok i pr€Tchniej€ce ko€Rci z dawnych czas€Tw. Z boku, w pewnym oddaleniu od €Rwie€Vszych zw€Sok, uczyni€Sem wi€c sobie #legowisko i tam si€ po€So€Vy€Sem. Moje zapasy €Vywno€Rci mala€Sy iw ko€Ucu zosta€So mi ich tak niewiele, €Ve mog€Sem je€R€Z zaledwie raz na dzie€U, albo i rzadziej, i raz dziennie tylko pi€Sem, boj€c si€, €Ve zanim umr€, zabraknie mi tej wody i jad€Sa, kt€Tre mi dano. W takim trwa€Sem po€So€Veniu a€Vdo pewnego dnia. Siedzia€Sem w€Sa€Rnie i rozmy€Rla€Sem nad tym, co poczn€, gdy sko€Uczy mi si€ woda i zapas jedzenia, gdy wtem odsuni€to g€Saz z wej€Rcia do studni i pad€Sa na !ziemi€ smuga €Rwiat€Sa. Zada€Semsobie w duchu pytanie: €XCo to mo€Ve znaczy€Z? €Y I wtedy nad otworem studni stan€li ludzie ispu€Rcili w g€S€b zw€Soki m€€Vczyzny, a z nimi razem $€Vyw€ kobiet€, kt€Tra p€Saka€Sa i rozpacza€Sa nad sob€. Za ni€ #spu€Rcili du€Vy zapas €Vywno€Rci i wody. Patrzy€Sem na t€ niewiast€, sam przez ni€ nie b€d€c widziany, a tamci ludziena g€Trze przywalili tymczasem !g€Sazem otw€Tr jaskini i wed€Sug zwyczaju poszli sobie swoj€ drog€. Wtedy wsta€Sem, uj€€Semw d€So€U piszczel po jakim€R zmar€Sym cz€Sowieku i podszed€Sszy do kobiety, uderzy€Sem j€ w sam €Rrodek g€Sowy. Upad€Sa na ziemi€ i straci€Sa przytomno€R€Z, a ja uderzy€Sem j€ po raz drugi, a potem trzeci, a€V wyzion€€Sa ducha. I zabra€Sem jej chleb i wszystko, co z sob€ mia€Sa, i ujrza€Sem na niej wiele ozd€Tb, strojnych sukien, naszyjnik€Tw,klejnot€Tw i drogocennych kamieni. Zabra€Sem jej wod€ i €Vywno€R€Z i z powrotem spocz€€Sem na miejscu, kt€Tre sobie przysposobi€Sem do spania na skraju pieczary. Spo€Vywa€Sem to jad€So po troszeczce, tyle tylko, aby z si€S nie opa€R€Z, aby mi nie zabrak€So po€Vywienia i abym "nie umar€S z g€Sodu i pragnienia. Tak oto przez d€Su€Vszy czas przebywa€Sem w tej jaskini i zaka€Vdym razem, gdy kogo€R chowano, zabija€Sem tego, kogo spuszczano ze zmar€Sym, zabiera€Sem mu jedzenie i wod€, aby siebie przy €Vyciu utrzyma€Z. A€V pewnego dnia wyrwa€S mnie ze snu, w kt€Trymtrwa€Sem pogr€€Vony, jaki€R !szelest zak€S€Tcaj€cy cisz€ na "skraju jaskini. Pomy€Rla€Sem: €XCoto mo€Ve by€Z? €Y, wsta€Sem i poszed€Sem w tamt€ stron€, "uj€wszy w d€So€U ludzk€ ko€R€Z. Jaka€R istota czuj€c, €Ve si€ !zbli€Vam, umkn€€Sa przede mn€ iznik€Sa €[ a by€So to dzikie zwierz€. Pod€€Vy€Sem za nim w g€S€b jaskini i wtedy zobaczy€Sem €Rwiate€Sko podobne do gwiazdy, raz si€ pojawiaj€ce, raz gasn€ce. Ujrzawszy je skierowa€Sem ku niemu swe kroki i w miar€ jak $si€ do€U przybli€Va€Sem, €Rwiat€So stawa€So si€ ja€Rniejsze i wi€ksze. Doszed€Sem do przekonania, €Ve musi tam by€Z jaka€R szczelina w skale prowadz€ca z jaskini na otwart€ przestrze€U. M€Twi€Sem sobie w duszy: €XBez w€tpienia"jest tu jakie€R przej€Rcie. Mo€Ve to by€Z drugi otw€Tr podobny dotego, przez kt€Try mnie tu spuszczono, albo te€V jest to zwyk€Se p€kni€cie w skale. €YChwil€ si€ nad tym zastanawia€Sem, a potem zn€Tw ruszy€Sem ku temu €Rwiat€Su. I rzeczywi€Rcie, by€S to otw€Tr wygrzebany w stoku g€Try przez dzikie zwierz€ta, kt€Tre !t€dy dostawa€Sy si€ do wn€trzajaskini, po€Vera€Sy cia€Sa zmar€Sych i nasycone wychodzi€Sy t€ sam€ drog€. Gdy to spostrzeg€Sem, odzyska€Sem spok€Tj, dusza uciszy€Sa si€ we mnie, serce miozdrawia€So, uwierzy€Sem, €Ve #€Vycie mo€Ve istnie€Z po €Rmierci, $i czu€Sem si€ tak, jak bym €Rni€S. Potem nie bez trudu przecisn€€Sem si€ przez t€ !szczelin€ i oto znalaz€Sem si€ na brzegu s€Sonego morza, u st€Tp olbrzymiej g€Try, kt€Tra wrzyna€Sa si€ mi€dzy dwa morza i od wyspy i miasta je odgradza€Sa, tak €Ve nikt nie by€S w stanie do niej dotrze€Z. S€Sawi€Sem przeto Allacha Najwy€Vszego, dzi€kowa€Sem Mui cieszy€Sem si€ wielk€ rado€Rci€, a serce moje odzyskiwa€So si€Sy. P€T€Wniej "wr€Tci€Sem przez t€ szczelin€ z powrotem do jaskini i wynios€Sem z niej wszystk€ wod€ i €Vywno€R€Z, jak€ sobie !zaoszcz€dzi€Sem. Wzi€€Sem te€V nieco odzienia ze zmar€Sych i wdzia€Sem je na to, co ju€V na sobie mia€Sem, zebra€Sem te€V zezw€Sok wiele rozmaitych naszyjnik€Tw, klejnot€Tw, !sznur€Tw pere€S, a tak€Ve ozd€Tb srebrnych i z€Sotych, wysadzanych najprzer€T€Vniejszymi klejnotamii drogocennymi kamieniami. Zawin€€Sem to wszystko w szaty zmar€Sych i przez ow€ szczelin€ wynios€Sem moj€ zdobycz na ty€Sy owej g€Try, i tam ju€V pozosta€Sem na morskim brzegu. Ale ka€Vdego dnia wchodzi€Sem do jaskini, byka€Vdemu €Vywcem pogrzebanemu odebra€Z €Vywno€R€Z i wod€, po czym wychodzi€Sem z niej. Zabija€Sem tych ludzi bez wzgl€du na to, czy by€S to m€€V, czy niewiasta, po czym wychodzi€Sem z powrotem przez szczelin€. W ten spos€Tb €Vy€Sem przez czas jaki€R. Powynosi€Sem z jaskini wszystko, co w niej znalaz€Semspo€Rr€Td kosztowno€Rci i wszelkich innych cennych rzeczy, i tak pewien czas na brzegu morza przep€dzi€Sem. Pewnego dnia, gdy rozmy€Rlaj€c nad swymi sprawami siedzia€Sem na brzegu, ujrza€Sem nagle statek p€Syn€cy €Rrodkiem spienionego morza, w€Rr€Td fal bij€cych jedna o drug€. Chwyci€Sem wtedy do r€ki bia€S€ sukni€ nale€V€c€ do odzie€Vy zmar€Sych, przymocowa€Sem j€ do kija i biegaj€c po brzegu pocz€€Sem ni€ dawa€Z znaki tym, co p€Syn€li na statku. Zwr€Tci€Sem wreszcie na siebie ich uwag€ i spostrzegli mnie, gdy tak sta€Sem na skale. Podp€Syn€li bli€Vej, a kiedy pos€Syszeli moje wo€Sanie, $pos€Sali do mnie €S€Td€W, w kt€Trej "siedzia€So kilku ludzi ze statku. !A ci zbli€Vywszy si€, zapytali: €XKim jeste€R, sk€d si€ tu $wzi€€Se€R i jak si€ dosta€Se€R na t€ g€Tr€? Nigdy w €Vyciu nie widzieli€Rmy nikogo, kto by na ni€ wyszed€S. €Y Odpowiedzia€Sem: €XJestem kupcem. Statek, na kt€Trym "p€Syn€€Sem, zaton€€S, ja za€R z !cz€€Rci€ moich rzeczy wlaz€Sem na desk€ i dzi€ki pomocy Allacha, jak te€V wskutek mych"wysi€Sk€Tw i zmy€Rlno€Rci mog€Sem po przebyciu licznych trud€Tw wydosta€Z si€ tutaj razem z moim dobytkiem. €Y I zabrali mnie wio€Rlarze do "swojej €Sodzi, i powie€Wli mnie z tym wszystkim, co wynios€Sem z jaskini i poowija€Sem w odzie€V i ca€Suny. Skoro podp€Syn€li do statku, wci€gn€li mnie i moje rzeczy na pok€Sad i zaprowadzili mnie przed kapitana. Ten zapyta€S: €XCz€Sowieku, jakim cudem !znalaz€Se€R si€ w tym miejscu, ust€Tp tej ogromnej g€Try, za kt€Tr€ jest wielkie miasto? Ca€Se €Vycie p€Sywam po tym morzu i mijam t€ g€Tr€, a nie !zdarzy€So mi si€ nikogo na niej widzie€Z pr€Tcz dzikich zwierz€t i ptak€Tw. €YNa to odpowiedzia€Sem: €XJestem kupcem. P€Syn€€Sem na wielkim statku, kt€Try rozbi€S si€, a wszystkie moje rzeczy, tkaniny i ubrania wpad€Sy wraz ze mn€ do wody. To, co !widzisz, zdo€Sa€Sem wyci€gn€€Z na wielk€ desk€ okr€tow€, a €Ve los i przeznaczenie mi sprzyja€Sy, wi€c wydosta€Sem "si€ na t€ ska€S€ i czeka€Sem w !nadziei, €Ve kto€R b€dzie t€dy przep€Sywa€S i zabierze mnie z sob€. €YNie wspomnia€Sem mu o tym, co mi si€ przytrafi€So w mie€Rcie, a potem w jaskini, !gdy€V ba€Sem si€, €Ve na statku mo€Ve by€Z kto€R z tego miasta. Potem wybra€Sem dla kapitana statku troch€ z moich bogactw i powiedzia€Sem: €XPanie m€Tj, sprawi€Se€R, €Ve uszed€Sem z tej ska€Sy z€Vyciem,przyjmij przeto ten dar jako zap€Sat€ za dobry uczynek, "kt€Try mi wy€Rwiadczy€Se€R. €YAle kapitan nie przyj€€S ode mnie tego podarunku, tylko rzek€S: €XOd nikogo nigdy €Vadnej zap€Saty nie bierzemy, chocia€V zawsze, widz€c rozbitka na wyspie czy na brzegu morza, zabieramy go z sob€, karmimy i pi€Z mu dajemy, a je€Rli jest nagi, odziewamy go. P€T€Wniej za€R, kiedy ju€V przybywamy do jakiej€R bezpiecznej przystani, dajemy mu co€R z naszego w€Sasnego dobytku, post€pujemy z nim wspania€Somy€Rlnie i wielkodusznie na chwa€S€ Allacha Najwy€Vszego. !€YWys€Sucha€Sem s€S€Tw kapitana i#modli€Sem si€ o d€Sugi €Vywot dla niego. I p€Syn€li€Rmy bez ustanku z wyspy na wysp€ i z morza na morze, a we mnie ros€Sa nadzieja, €Ve ju€V nareszcie jestem wolny od wszelkich niebezpiecze€Ustw, i radowa€Sem si€ my€Rl€, €Ve "ocali€Sem €Vycie. Ilekro€Z jednak wspomnia€Sem sw€Tj pobyt ze zmar€S€ €Von€ w jaskini, opuszcza€Sy mnie zmys€Sy. I tak dzi€ki wszechmocy Allacha bezpiecznie dotarli€Rmy do miasta Basry. Tam zszed€Sem nal€d i zabawi€Sem kilka dni, a potem wr€Tci€Sem do miasta Bagdadu. Odnalaz€Sem swoj€ dzielnic€, wszed€Sem do mego domu i powita€Sem rodzin€ i #przyjaci€T€S. Pyta€Sem, jak si€ im!wiedzie, a oni cieszyli si€ mn€i winszowali mi ocalenia. Wszystko, co w tej podr€T€Vy zdoby€Sem, z€So€Vy€Sem w magazynach, a potem rozdawa€Sem ja€Smu€Vn€, obdarowywa€Sem i odziewa€Sem sieroty i wdowy, i by€Sem szcz€€Rliwy i zadowolony. I zn€Tw, jak to by€So w moim zwyczaju, chodzi€Sem w go€Rci, !bawi€Sem si€ i biesiadowa€Sem z mymi towarzyszami i przyjaci€T€Smi. Tyle jest najosobliwszych przyg€Td mej czwartej podr€T€Vy. A teraz, bracie m€Tj, Sindbadzie, wieczerzaj u mnie i jak dot€d czyni€Se€R, przyjmij ode mnie podarunek. Jutro za€R, gdy znowu do mnie przyb€dziesz, opowiem ci, co mi si€ przydarzy€So i co prze€Vy€Sem w czasie mej pi€tej podr€T€Vy, by€Sa ona bowiem zaiste jeszcze dziwniejsza i !cudowniejsza ni€V te, kt€Tre j€ poprzedzi€Sy. To rzek€Sszy Sindbad €\eglarz rozkaza€S da€Z Sindbadowi Tragarzowi sto miskali z€Sota, apotem poleci€S, aby rozpostartoobrusy. Po wieczerzy wszyscy jak zwykle rozeszli si€ w swoje strony w zdumieniu najwy€Vszym, bo rzeczywi€Rcie ka€Vda opowie€R€Z by€Sa dziwniejsza od tej, co j€ poprzedza€Sa. Sindbad Tragarz powr€Tci€S do swego domu i przep€dzi€S noc w rado€Rci, zadowoleniu i podziwie. A kiedy €Rwit zaja€Rnia€S swym blaskiem i €Rwiat€So poranka rozb€Sys€So, Sindbad Tragarz #podni€Ts€S si€ i odprawi€S poranne mod€Sy, po czym wyszed€S i uda€S si€ do Sindbada €\eglarza. Gdy stan€€S przed nim, pozdrowi€S go, €Vycz€c mu dobrego ranka,a Sindbad €\eglarz powita€S !swego go€Rcia i prosi€S, by przy "nim usiad€S. Wkr€Ttce te€V zeszli si€ wszyscy inni biesiadnicy i podano do sto€Su, jedli wi€c, %pili i weselili si€, zaj€ci w kr€grozmow€, a potem Sindbad €\eglarz pocz€€S opowiada€Z... Pi€te opowiadanie Sindbada €\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy pi€tej Wiedzcie, o bracia moi, €Ve powr€Tciwszy z mej czwartej podr€T€Vy, rzuci€Sem si€ w wir zabaw, uciech i rozrywek i zadowolony z zysk€Tw, zdobyczy i €Sup€Tw wnet zapomnia€Sem o wszystkim, co przeszed€Sem, co przecierpia€Sem od przeciwno€Rci losu i czego dozna€Sem, a dusza moja zn€Tw mnie kusi€Sa do nowej podr€T€Vy,do ogl€dania nieznanych kraj€Tw, lud€Tw i wysp. Podj€wszy wi€c postanowieniewsta€Sem i nakupi€Sem cennych towar€Tw potrzebnych do morskiej podr€T€Vy, zapakowa€Sem tobo€Sy i z miasta Bagdadu uda€Sem si€ do miasta Basry. Poszed€Sem na brzeg rzeki i zobaczy€Sem wielki, wysoki i pi€kny statek. Zachwyci€Sem si€ nim i kupi€Sem go. By€S on €Rwie€Vo o€Vaglowany, wi€c przyj€€Sem tylko kapitana i za€Sog€, poleci€Sem te€V mym !niewolnikom i s€Sugom pe€Sni€Z nastatku s€Su€Vb€, po czym za€Sadowa€Sem na€U swoje towary. Potem przyby€Sa jeszcze gromada kupc€Tw, kt€Trzy !p€Sac€c mi za przew€Tz wnie€Rli na statek swoje mienie i odp€Syn€li€Rmy dobrej my€Rli i zadowoleni wielce. Ciesz€c si€ na zyski spodziewane i tym, €Ve nic nam nie zagra€Va, podr€T€Vowali€Rmy bez ustanku od wyspy do wyspy i z morza na morze i ogl€daj€c kraje i wyspy schodzili€Rmy na l€d, aby sprzedawa€Z i kupowa€Z. I by€So tak przez jaki€R czas, a€V pewnego dnia przybili€Rmy do brzegu wielkiej, bezludnej wyspy. Nie by€So na niej nikogoi wygl€da€Sa na wymar€S€ i opustosza€S€, znajdowa€Sa si€ na niej tylko olbrzymia, pot€€Vna, bia€Sa kopu€Sa. "Niekt€Trzy z nas poszli j€ wi€c obejrze€Z €[a by€So to ogromne jajo Rucha. Kupcy podeszli i patrzyli na t€ kopu€S€, a nie wiedz€c, €Ve jest ona jajem Rucha, pocz€li t€Suc w ni€ kamieniami, a€V j€ rozbili. Wtedy z jaja wyciek€Sa obfita ilo€R€Z p€Synu i oczom ich ukaza€So si€ piskl€ Rucha. Kupcy chwycili je, wywlekli ze !skorupy, zar€Vn€li i wyci€li z niego du€Vo mi€sa. Ja by€Sem w tym czasie na statku i o niczym nie wiedzia€Sem. Kupcy nie powiedzieli mi, co z tym jajemuczynili, dopiero jeden z podr€T€Vnych rzek€S do mnie: €XPanie m€Tj, chod€W i zobacz jajo, kt€Tre wzi€li€Rmy za $kopu€S€. €YPodnios€Sem si€ tedy i poszed€Sem je ogl€dn€€Z, a w€Twczas ujrza€Sem kupc€Tw t€Suk€cych jajo. Krzykn€€Sem: €XNie czy€Ucie tego, bo ptak Ruch nadleci, rozbije nasz statek i nas wszystkich #zg€Sadzi! €Y Ale oni nie s€Suchali !moich s€S€Tw ani nie zaprzestali swego dzia€Sania. I oto nagle "s€So€Uce skry€So si€ przed nami, €Rwiat€So dnia poszarza€So i !mo€Vna by€So s€dzi€Z, €Ve niebo zasnu€Sa wielka chmura. Podnie€Rli€Rmy g€Sowy, by zobaczy€Z, co przys€Soni€So #s€So€Uce, i ujrzeli€Rmy, €Ve by€So to skrzyd€So ptaka Rucha, kt€Tre tak s€Soneczny blask !zas€Soni€So, €Ve a€V zapanowa€Sa ciemno€R€Z. Gdy ptak Ruch #podlecia€S bli€Vej, zobaczy€S, €Ve dnak pocieszy€Sem  w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП*p† c*šb+і € c*§b,vd c*`c-к"c c*Уc.=.‰ c*&d/Ц9Ћ2*‰d rozbili€Rmy jego jajo, pocz€€S krzycze€Z na nas, a wtedy przyfrun€€Sa jego samica i oba ptaszyska j€€Sy kr€€Vy€Z nad naszym statkiem, wydaj€c wrzaski g€So€Rniejsze od piorun€Tw. Wezwa€Sem w€Twczas kapitana i#za€Sog€ wo€Saj€c: €XOdp€Sywajcie czym pr€dzej i ocalenia szukajcie na wodzie, zanim "nam przyjdzie zgin€€Z! €Y Zbieglisi€ tedy kupcy, a kapitan spiesznie odcumowa€S statek i odbili€Rmy od brzegu wyspy. Gdy Ruch ujrza€S, €Ve si€ od brzegu oddalamy, znikn€€S na chwil€ z oczu, a my tymczasem rozwijali€Rmy najwy€Vsz€ szybko€R€Z, maj€c nadziej€, €Ve uda nam si€ oddali€Z od ich ziemi i przed ptakami uratowa€Z. Ale one lecia€Sy za nami i coraz #bardziej si€ do nas zbli€Va€Sy, a ka€Vdy z nich trzyma€S w szponach ogromny kawa€S ska€Sy. I cisn€€S na nas Ruch sw€Tj skalny od€Sam, lecz kapitan odwr€Tci€S szybko statek, tak €Ve g€Saz chybi€S i run€€S w morze za nami. Ale !nasz statek uni€Ts€S si€ wskutektego wysoko na fali, a potem #zjecha€S w d€T€S tak g€S€boko, €Vemogli€Rmy dojrze€Z morskie dno #€[z tak wielk€ si€S€ spad€Sa owa ska€Sa. A wtem i samica Rucha "sw€Tj g€Saz na nas rzuci€Sa. By€S on mniejszy od tamtego, ale !los zrz€dzi€S, €Ve trafi€S on w !ruf€ statku i strzaska€S j€, a ster rozlecia€S si€ na dwadzie€Rcia kawa€Sk€Tw. Wszystko, co by€So na statku, !pogr€€Vy€So si€ zaraz w morzu. €\ycie by€So mi mi€Se, wi€c !pr€Tbowa€Sem si€ ratowa€Z, i otoAllach Najwy€Vszy zes€Sa€S mi desk€ spo€Rr€Td desek okr€towych. Chwyci€Sem j€ i wlaz€Sem na ni€, i nogami !pocz€€Sem wios€Sowa€Z, a fale i wiatr pomaga€Sy mi p€Syn€€Z. Statek zaton€€S wprawdzie na pe€Snym morzu, ale niedaleko znajdowa€Sa si€ wyspa i los !wyni€Ts€S mnie na ni€ za AllachaNajwy€Vszego przyzwoleniem. Ukresu si€S i prawie martwy z wysi€Sku, wyczerpania, g€Sodu i pragnienia wywlok€Sem si€ na l€d. Na brzegu upad€Sem i le€Va€Sem dobr€ chwil€, a€V dusza moja "si€ uciszy€Sa i serce odzyska€So spok€Tj. Potem poszed€Sem w g€S€b wyspy. Wyda€Sa mi si€ podobna do rajskich ogrod€Tw, bo drzewa na niej by€Sy dojrza€Sym owocem obwieszone, woda w strumieniach szumia€Sa, a ptakiwys€Sawia€Sy swym €Rpiewem Wszechmocnego, do kt€Trego wieczno€R€Z nale€Vy. By€So tam mn€Tstwo kwiat€Tw, drzew i owoc€Tw, wi€c do syta si€ najad€Sem, ugasi€Sem pragnienie wod€ ze strumieni i za to Allacha Najwy€Vszego s€Sawi€Sem i wychwala€Sem. Wiecz€Tr zasta€Smnie na tej wyspie i wkr€Ttce noc pocz€€Sa zapada€Z. "D€Wwign€€Sem si€ zmartwia€Sy od zaznanych trud€Tw i strachu, ale nie pos€Syszawszy na tej wyspie €Vadnego g€Sosu ani te€V nikogo na niej nie widz€c, "u€So€Vy€Sem si€ tam i spa€Sem do samego rana. Potem wsta€Sem i poszed€Sem przed siebie w€Rr€Td drzew, a€V wtem ujrza€Sem przy€Wr€Tdle p€Syn€cej wody czerpad€So i siedz€cego opodal staruszka o mi€Sym wygl€dzie, ubranego w szat€ z li€Rci drzew. Powiedzia€Sem sobie w duchu: €XTen starzec jest na pewno rozbitkiem z jakiego€R zatopionego statku i st€d na tej wyspie si€ znalaz€S. €Y Podszed€Sem do niego i pozdrowi€Sem go, a on milcz€c,skinieniem g€Sowy odwzajemni€S mi pozdrowienie. Zapyta€Sem go:€XSzejchu, co sprawi€So, €Ve siedzisz na tej wyspie? €YOn na"to potrz€sn€€S smutno g€Sow€ i r€k€ da€S mi znak, jak gdyby m€Twi€S: €XWe€W mnie na plecy i przenie€R mnie st€d na drug€ !stron€ strugi. €Y W duszy sobie powiedzia€Sem: €XWy€Rwiadcz€ mu to dobrodziejstwo i przenios€ go tam, gdzie pragnie, a mo€Ve kiedy€R mi za %to odp€Saci. €YI zbli€Vy€Sem si€ do starca, d€Wwign€€Sem go na ramiona i przeszed€Sszy tam, gdzie mi wskaza€S, powiedzia€Sem: €XZejd€W teraz, gdzie chcesz. €YAle on nie zszed€S z moich ramion, tylko obie nogi wok€T€S mojej szyi !opl€Tt€S. Wtedy spojrza€Sem na tenogi i stwierdzi€Sem, €Ve s€ podobne do n€Tg bawo€Su, czarne i szorstkie. Przerazi€Semsi€ i chcia€Sem go zrzuci€Z z ramion, ale on moj€ szyj€ tak !mocno €Rcisn€€S, €Ve pocz€€Sem #si€ dusi€Z, €Rwiat pociemnia€S mi przed oczyma, straci€Sem zmys€Sy i nieprzytomny, prawiemartwy, zwali€Sem si€ na ziemi€. W€Twczas starzec podni€Ts€S nogi i pocz€€S mnie bi€Z nimi po plecach i po ramionach, i tak wielki b€Tl mi zadawa€S, €Ve szybko si€ zn€Tw poderwa€Sem, cho€Z on wci€€V siedzia€S na mnie jak na wierzchowcu, a ja d€Wwiga€Sem go z trudem. Starzec da€S mi r€k€ znak, abym szed€S pomi€dzy drzewa, tam gdzie by€Sy najlepsze owoce, a gdy mu si€ sprzeciwia€Sem, t€Suk€S mnie nogami zadaj€c mi razy bole€Rniejsze ni€V uderzenia biczem. Gdziekolwiek mi wi€c wskaza€S r€k€ i dok€d tylko chcia€S, tam z nim szed€Sem, a je€Rli si€ oci€ga€Sem lub okazywa€Sem niech€€Z, starzec bi€S mnie. Tak oto sta€Sem si€ jego je€Ucem. A podczas gdy biega€Sem z nim po wyspie, starzec pocz€€S w dodatku moczy€Z mi kark i zanieczyszcza€Z plecy i ani w nocy, ani w dzie€U ze mnie nie schodzi€S. Gdy go sen morzy€S, zaplata€S nogi na mojej szyi i tak spa€S, a gdy si€ budzi€S, znowu mnie bi€S. Wtedy szybko wstawa€Sem, bo nie by€Sem w !stanie mu si€ sprzeciwi€Z, gdy€Vwtedy jeszcze bardziej si€ nade mn€ zn€ca€Z poczyna€S. Czyni€Sem sobie wi€c teraz wyrzuty, €Ve go wzi€€Sem na ramiona i €Ve mu lito€R€Z okaza€Sem. Ale musia€Sem tak cierpie€Z bez ustanku i by€Sem w strasznej niedoli. Wreszcie powiedzia€Sem sobie w duszy: €XWy€Rwiadczy€Sem temu staruchowi dobro, a on mi za !to z€Sem odp€Saci€S. Na Allacha, nigdy, jak d€Sugo b€d€ €Vy€S, !nikomu wi€cej serca nie oka€V€.€YI przez ca€Sy ten czas, o ka€Vdej godzinie prosi€Sem !Allacha Najwy€Vszego o €Rmier€Z, tak by€Sem zn€kany i udr€czony. Tak dzia€So si€ przez pewien czas; a€V oto pewnego dnia zaszed€Sem ze starcem w jakie€R miejsce, gdzie le€Va€So !sporo dy€U, a w€Rr€Td nich wiele by€So ca€Skiem zeschni€tych. !Jedn€ z nich, wielk€ i such€, podnios€Sem, odkroi€Sem z wierzchu kawa€Sek i wydr€€Vy€Sem w €Rrodku ca€S€ dyni€. Potem poszed€Sem po winogrona i wype€Sni€Sem nimi dyni€, zakry€Sem otw€Tr odci€tym wieczkiem i wystawi€Sem tak na s€So€Uce. Gdydynia posta€Sa w ten spos€Tb kilka dni, wytworzy€So si€ w niej czyste wino, a ja z tego codziennie po trosze sobie popija€Sem, aby si€Sy przez tegoprzekl€tego szejtana straconeodzyska€Z. Gdy by€Sem troch€ podpity, wraca€Sy mi si€Sy i odzyskiwa€Sem pogod€ ducha. Pewnego dnia, widz€c, jak pij€, starzec na migi mnie zapyta€S: €XCo to takiego? €Y Odpowiedzia€Sem: €XJest to rzecz wy€Rmienita, kt€Tra serce wzmacnia i umys€S rozja€Rnia. €YTo rzek€Sszy, b€d€c lekko winem upojony, pobieg€Sem ze starcem i pocz€€Sem ta€Uczy€Z pomi€dzy drzewami. Klaska€Sem #w d€Sonie, €Rpiewa€Sem i €Rmia€Sem si€, a on widz€c, co si€ ze mn€ dzieje, za€V€da€S, abym mu"t€ dyni€ poda€S, bo chce si€ z niej r€Twnie€V napi€Z. A €Ve odczuwa€Sem przed nim strach,wi€c bez zw€Soki poda€Sem mu dyni€, a on wypi€S wszystko, co w niej by€So, i pust€ na ziemi€ rzuci€S. Wnet potem i jego weso€So€R€Z "ogarn€€Sa i pocz€€S podrygiwa€Z na moich ramionach, po czym !zaw€Sadn€€So nim oszo€Somienie, jego mi€€Rnie i cz€Sonki si€ $rozlu€Wni€Sy i zacz€€S si€ kiwa€Z na moich barkach. Widz€c, €Ve jest pijany i nieprzytomny, "r€k€ si€gn€€Sem do jego n€Tg, !uwolni€Sem od nich moj€ szyj€ ipochyliwszy si€ ze staruchem ku ziemi, i siad€Sszy zwali€Sem go na ni€. Gdy pozby€Sem si€ tego szejtana z mych ramion, trudno mi by€So wprost uwierzy€Z, €Ve oto jestem wolnyod swojej niedoli. Boj€c si€ jednak, €Ve gdy starzec och€Sonie z zamroczenia, got€Tw mi znowu krzywd€ !wyrz€dzi€Z, przynios€Sem wielki kamie€U spomi€dzy drzew i podszed€Sem z nim do u€Rpionego starucha, po czym uderzy€Sem go tak mocno w g€Sow€ owym kamieniem, €Ve a€V mi€so mu si€ z krwi€ pomiesza€So i zgin€€S €[oby Allach nie mia€S nad nim zmi€Sowania! Potem pe€Sen najlepszych my€Rli szed€Sem !przez wysp€, a€V znalaz€Sem si€nad brzegiem morza, w tym samym miejscu, gdzie ju€V by€Sem. I tak na tej wyspie pozosta€Sem przez pewien czas, €Vywi€c si€ owocami i pij€c wod€ ze strumieni, i czeka€Sem na jaki€R statek, !kt€Try by tamt€dy przep€Sywa€S. I gdy tak pewnego dnia siedzia€Sem, rozmy€Rlaj€c nad swymi sprawami i przypadkami i w duszy si€ zapytywa€Sem: €XJak s€dzisz, czy Allach zachowa ci€ przy €Vyciu i czy powr€Tcisz do swego kraju, czyspotkasz jeszcze swoj€ #rodzin€ i przyjaci€T€S? €Y, nagle ujrza€Sem statek, kt€Try nadp€Sywa€S z pe€Snego spienionego morza, o falach #jedna o drug€ bij€cych. Zbli€Va€Ssi€ on bez ustanku, a€V wreszcie zakotwiczy€S u brzeguwyspy i podr€T€Vni wysiedli z niego na l€d. Podszed€Sem w€Twczas ku nim, a gdy oni mnie spostrzegli, podbiegli, obst€pili mnie i pytali, kim jestem i po co na t€ wysp€ przyby€Sem. Opowiedzia€Sem im o moich sprawach i o tym, co mi si€ "przytrafi€So, a oni zdumieli si€ wielce i powiedzieli: €XZaiste, cz€Sowiek, kt€Trego obnosi€Se€R na swoich ramionach, nazywa€Ssi€ Starzec Morski i do tej pory z tych, kt€Trych on dosiad€S, nikt poza tob€ nie "potrafi€S si€ od niego uwolni€Z. Chwa€Sa Allachowi za twoje "ocalenie! €Y Potem przynie€Rli mi !troch€ jedzenia, wi€c jad€Sem, a€V si€ nasyci€Sem, dali mi !r€Twnie€V odzienie, kt€Trym sw€ nago€R€Z okry€Sem, po czym wzi€li mnie z sob€ na statek. #P€Syn€li€Rmy dniami i nocami, a€V los zaprowadzi€S nas do miasta o wysokich domach, kt€Trych okna wszystkie wychodzi€Sy namorze. Gr€Td ten by€S znany jako Miasto Ma€Sp. Gdy wiecz€Trzapada, wszyscy mieszka€Ucy tego grodu wychodz€ z bram prowadz€cych ku morzu i !wsiadaj€ do €Sodzi i na statki, aby noc sp€dzi€Z na wodzie, gdy€V boj€ si€ ma€Sp, kt€Tre !mog€Syby wtedy przyj€R€Z z g€Tr inapa€R€Z na nich. Wysiad€Sem tam, chc€c zwiedzi€Z to miast,tymczasem statek bez mojej wiedzy odp€Syn€€S. Maj€c w pami€ci los moich towarzyszy imoje w€Sasne przygody z ma€Spami za pierwszym i za drugim razem, pocz€€Sem #€Va€Sowa€Z, €Ve tam wst€pi€Sem, i usiad€Sem p€Sacz€c w zasmuceniu. Wtedy podszed€S do mnie jedenz mieszka€Uc€Tw tego miasta i zapyta€S: Panie m€Tj, wydaje si€, €Ve jeste€R obcy w tym kraju? €YOdpar€Sem: €XTak, jestem biednym cudzoziemcem.Przyby€Sem na statku, kt€Try zarzuci€S tu kotwic€, i wysiad€Sem, aby ogl€dn€€Z wasze miasto. Gdy wr€Tci€Sem nabrzeg, nie zasta€Sem tam ju€V statku. €YCz€Sowiek rzek€S: €XWsta€U i chod€W, wsi€d€W z !nami do €Sodzi, je€Rli bowiem na noc pozostaniesz w mie€Rcie, przyjd€ ma€Spy i zginiesz. €Y Odpowiedzia€Sem: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, po czym zaraz wsta€Sem i nie zwlekaj€c, razem z innymi wsiad€Sem do €Sodzi. Ludzie odepchn€li €S€Td€W od brzegu i #wios€Sowali, a€V oddali€Sa si€ od "l€du na odleg€So€R€Z mili. I tak wszyscy razem przep€dzili€Rmy t€ noc na wodzie, a kiedy nasta€S ranek, powr€Tcili€Rmy €Sodzi€ do miasta i ka€Vdy z mieszka€Uc€Tw uda€S si€ do swoich zaj€€Z. Tak by€So ka€Vdej nocy, a ktokolwiek pozosta€S na noc w mie€Rcie, tego ma€Spy napada€Sy i zabija€Sy. Z nastaniem dnia ma€Spy opuszcza€Sy miasto, jad€Sy owoce z ogrod€Tw i spa€Syw g€Trach a€V do wieczora, a potem powraca€Sy do miasta. A to miasto znajduje si€ w najdalszej cz€€Rci Kraju Czarnych. Co za€R do najdziwniejszej przygody, jak€ tam prze€Vy€Sem, to by€Sa ona taka: Jeden z tych ludzi, z kt€Trymi zwykle noc na €Sodzi sp€dza€Sem, zapyta€S mnie kiedy€R: €XPanie m€Tj, jeste€R obcy w tym kraju, ale czy nie masz jakiego€R zawodu, kt€Try m€Tg€Sby€R wykonywa€Z? €YOdpar€Sem: €XNie, na Allacha, nie znam €Vadnego rzemios€Sa i nie wiem, co m€Tg€Sbym robi€Z. By€Sem kupcem, mia€Sem towary i maj€tek i posiada€Sem w€Sasny statek. By€S on wy€Sadowany dobytkiem i towarami, ale rozbi€S si€ na morzu i wszystko, co na nim by€So, zaton€€So. Ja ocala€Sem z woli !Allacha, bo Allach da€S mi kawa€S"deski, na kt€Tr€ si€ wdrapa€Sem, i dzi€ki temu nie uton€€Sem w morzu. €YW€Twczas cz€Sowiek €Tw"wsta€S, przyni€Ts€S mi bawe€Snianyworek i rzek€S: €XWe€W ten worek, nape€Snij go €Vwirem krzemiennym, kt€Try le€Vy wsz€dzie w tym mie€Rcie, a potem id€W razem z gromad€ tubylc€Tw. Ja ci€ z nimi zaznajomi€ i polec€ ci€ ich pieczy, a ty czy€U to samo, co !oni czyni€Z b€d€. W ten spos€Tb!b€dziesz mia€S zaj€cie i mo€Ve zdob€dziesz €Rrodki na dalsz€ podr€T€V, tak €Ve kiedy€R b€dziesz m€Tg€S powr€Tci€Z do swojego kraju. €Y To rzek€Sszy cz€Sowiek ten zabra€S mnie z sob€ i wyprowadzi€S za miasto. Tam nazbiera€Sem krzemiennego €Vwiru i nape€Sni€Sem nim sw€Tj worek. Tymczasem z miasta wysz€Sa gromada ludzi i ten, co by€S ze mn€, zaznajomi€S mnie znimi, powierzy€S mnie ich opiece i powiedzia€S: €XTo jest cudzoziemiec. Zabierzcie go z sob€ i nauczcie zbiera€Z, aby m€Tg€S zarobi€Z na swe utrzymanie, a wy za to z pewno€Rci€ od Boga"zap€Sat€ i nagrod€ dostaniecie. €YOdpowiedzieli: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszni €Y, i po s€Sowach powitania zabrali mnie z sob€ iposzli€Rmy, a ka€Vdy z tych ludzi mia€S ze sob€ torb€ podobn€ do mojej, nape€Snion€krzemiennym €Vwirem. Szli€Rmy nie ustaj€c w drodze, a€V przybyli€Rmy do rozleg€Sej doliny. Ros€So w niej du€Vo drzew tak wysokich, €Ve nikt !nie by€Sby w stanie wdrapa€Z si€ na nie. W dolinie tej by€So pozatym mn€Tstwo ma€Sp, kt€Tre spostrzeg€Sszy nas, pocz€€Sy ucieka€Z i w€Sazi€Sy na te drzewa. Moi towarzysze pocz€li wtedy rzuca€Z w ma€Spy !kamieniami, kt€Tre przynie€Rli w swoich sakwach, ma€Spy za€R zrywa€Sy z drzew owoce i nimi nawzajem w ludzi ciska€Sy. Obejrza€Sem te owoce, kt€Trymi!ma€Spy rzuca€Sy, i stwierdzi€Sem,€Ve by€Sy to orzechy kokosowe. Przyjrzawszy si€, jak ci ludzieto czyni€, wybra€Sem sobie ogromne drzewo, na kt€Trym !siedzia€Sa ca€Sa gromada ma€Sp, izacz€€Sem celowa€Z w nie kamieniami, a one w zamian zrywa€Sy orzechy i rzuca€Sy nimiwe mnie, ja za€R zbiera€Sem owoce tak samo, jak tamci ludzie. I gdy kamienie z mej torby si€ wyczerpa€Sy, mia€Sem za to wielk€ ilo€R€Z kokos€Tw. Gdy ludzie uko€Uczyli sw€ prac€, ka€Vdy zebra€S to, co !zdoby€S, i d€Wwign€€S na plecy, #ile zdo€Sa€S, po czym wr€Tcili€Rmy wszyscy razem jeszcze za dnia do miasta. Ja poszed€Sem prosto do mego przyjaciela, cz€Sowieka, kt€Try zapozna€S mnie z gromad€ zbieraczy kokos€Tw, odda€Sem mu wszystko, co uzbiera€Sem, dzi€kuj€c mu za jego dobro€Z. Ale on rzek€S: €XWe€W to i sprzedaj, a co za to uzyskasz,zachowaj dla siebie. €YPotem wr€czy€S mi klucz od kom€Trki wswoim domu i doda€S: €XOrzechy,kt€Tre ci zostan€, sk€Sadaj sobie w tym miejscu. I wychod€W ka€Vdego dnia z #gromad€, z kt€Tr€ dzisiaj by€Se€R na zbiorach. Z orzech€Tw, kt€Treprzyniesiesz, wybierz gorsze, ob€Sup ze skorup i sprzedaj, a uzyskane pieni€dze zu€Vyj na swoje potrzeby, reszt€ za€R orzech€Tw schowaj w tej komorze. €XRzek€Sem mu: €XNiechaj ci Allach Najwy€Vszy za to odp€Saci. €Y I post€pi€Sem tak, jak mi m€Tj przyjaciel poradzi€S, i nie !opu€Rci€Sem €Vadnego dnia, tylko codziennie worek nape€Snia€Sem kamieniami i chodzi€Sem z innymi lud€Wmi, i czyni€Sem to samo co oni. A oni polecali mnie jedni drugim i pokazywalimi drzewa, na kt€Trych by€So du€Vo owoc€Tw. Ja za€R by€Sem w pracy wytrwa€Sy i po pewnym czasie nazbiera€Sem wielk€ ilo€R€Z dobrych kokosowych orzech€Tw, a gdy sprzeda€Sem je, zarobi€Sem na tym sporo. Ka€Vd€ rzecz, kt€Trej zapragn€€Sem, kupowa€Sem sobie i €Vy€Sem W tym mie€Rcie spokojnie, i ros€So we mnie poczucie szcz€€Rcia. I w takim trwa€Sem stanie, a€V oto przyp€Syn€€S do tego miasta "jaki€R statek i zarzuci€S kotwic€u brzegu. Na jego pok€Sadzie byli kupcy, kt€Trzy posiadali rozmaite towary i sprzedawali je, a od nas kupowali i wymieniali r€T€Vne rzeczy na orzechy kokosowe. Poszed€Sem w€Twczas do mojegoprzyjaciela, oznajmi€Sem mu o przybyciu statku i powiedzia€Sem, €Ve chcia€Sbym na nim odjecha€Z do swojego kraju. On rzek€S: €XCzy€U, co zechcesz. €YPo€Vegna€Sem go wi€c i podzi€kowa€Sem za dobro€Z, kt€Trej od niego dozna€Sem, a potem uda€Sem si€na statek, pom€Twi€Sem z kapitanem i wynaj€€Sem sobie na statku miejsce. Za€Sadowa€Sem na€U, co mia€Sem, Ve dnak pocieszy€Sem  w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB0€i c*Лd1щ Б*e2š c+€8e3З„ c+›e4;%T c+ўe50+ c+af6К;Э +Фforzechy i wszystkie inne rzeczy, a przedtem jeszcze doszed€Sem z kapitanem do porozumienia co do miejsca na statku. Statek odp€Syn€€S tego samego dnia i €Veglowali€Rmy bez ustanku od wyspy do wyspy i z morza na morze, a na ka€Vdej wyspie, u kt€Trej brzeg€Tw zarzucali€Rmy kotwic€,sprzedawa€Sem i wymienia€Sem orzechy, Allach za€R da€S mi za nie wi€cej, ni€Wli dawniej mia€Sem i straci€Sem. !Przep€Sywali€Rmy w tej podr€T€Vy ko€So wysp, na kt€Trych r€Ts€S pieprz i cynamon, a ludzie tamtejsi powiadali, €Ve znajduj€ przy ka€Vdej pieprzowej ki€Rci du€Vy li€R€Z, !kt€Try ocienia j€ i chroni przeddeszczem, je€Rli deszcz pada. Gdy za€R deszcz ustaje, li€R€Z ods€Sania ki€R€Z i zwisa u jej boku. Na tej wyspie wymieni€Sem cz€€R€Z orzech€Tw na wielk€ ilo€R€Z pieprzu i cynamonu. "A przep€Sywali€Rmy r€Twnie€V ko€Sowyspy al-Asirat, na kt€Trej rosn€ drzewa aloesu kumaryjskiego. Za ni€, w odleg€So€Rci pi€ciu dni drogi, znajduje si€ inna wyspa, na kt€Trej rosn€ drzewa chi€Uskiego aloesu lepsze od gatunku kumaryjskiego. Ale mieszka€Ucy tej wyspy pod wzgl€dem obyczaj€Tw i wiary ni€Vej stoj€ od ludno€Rci zamieszkuj€cej wyspy poro€Rni€te drzewem aloesu kumaryjskiego. Lubuj€ si€ oni #w rozwi€z€So€Rci, pij€ wino, nie znaj€ wezwania do mod€S€Tw ani obowi€zku ich odprawiania.Po jakim€R czasie przybyli€Rmy do miejsca bogatego w per€Sy, gdzie da€Sem nurkom troch€ kokosowych orzech€Tw i rzek€Sem im: €XNurkujcie na !moje szcz€€Rcie i na m€Tj zysk. €YI zag€S€bili si€ nurkowie w "morzu, i wydobyli wielk€ ilo€R€Z du€Vych, cennych pere€S. Powiedzieli do mnie: €XPanie nasz, na Allacha, twojeszcz€€Rcie jest zaiste nadzwyczaj ne. €YPotem wszystko, co wy€Sowili dla mnienurkowie, zabra€Sem na statek i dalej podr€T€Vowali€Rmy z b€Sogos€Sawie€Ustwem Allacha !Najwy€Vszego, i p€Syn€li€Rmy bezprzerwy, a€V przybyli€Rmy do miasta Basry. Tam wysiad€Sem i zabawi€Sem nied€Sugo, a potem ruszy€Sem w drog€ do miasta Bagdadu. Uda€Sem si€ do mojej dzielnicy, wszed€Sem do mego domu i pozdrowi€Sem moj€ rodzin€ i towarzyszy. Oni winszowali mi ocalenia, ja za€R,z€So€Vywszy w magazynach wszystko, co przywioz€Sem z towar€Tw i dobytku, pocz€€Sem odziewa€Z si eroty i wdowy, !rozdawa€Sem ja€Smu€Vn€ i dary i obsypywa€Sem upominkami swoj€ rodzin€, towarzyszy i przyjaci€T€S, jako €Ve Allach w !czw€Trnas€Tb mi zwr€Tci€S to, co straci€Sem. I dzi€ki zyskom i zarobkom rych€So zapomnia€Sem,co mi si€ przytrafi€So i co wycierpia€Sem, i tak jak za dawnych czas€Tw bywa€So, !p€dzi€Sem weso€Se €Vycie z mymi towarzyszami i przyjaci€T€Smi. Oto opowiedzia€Sem wam najciekawsze spo€Rr€Td mych prze€Vy€Z z okresu mej pi€tej podr€T€Vy. Teraz wieczerzajcie, jutro za€R przyjd€Wcie do mnie znowu, a b€d€ wam prawi€S o tym, co mi si€ w mojej sz€Tstej!podr€T€Vy przydarzy€So, by€Sa onabowiem jeszcze bardziej osobliwa ni€V poprzednie. Potem rozpostarto obrusy i wszyscy wieczerzali, a gdy sko€Uczyli, Sindbad €\eglarz kaza€S da€Z Sindbadowi !Tragarzowi sto miskali z€Sota. I wzi€€S je Sindbad Tragarz, i odszed€S zdumiony. Noc t€ sp€dzi€S w swoim domu, a gdy ranek za€Rwita€S, wsta€S i poranne mod€Sy odprawiwszy, poszed€S zn€Tw do Sindbada €\eglarza, wszed€S do jego domui €Vyczy€S gospodarzowi dobrego poranka. Sindbad €\eglarz kaza€Smu przy sobie siada€Z i gaw€dzi€S z nim do czasu, gdy przyszli pozostali biesiadnicy. Gdy porozmawiali, nakryto do sto€Su, po czym zgromadzeni jedli, pili, byli weseli i zadowoleni, a wreszcie Sindbad €\eglarz podj€€S opowiadanie o swych dalszych przygodach. Sz€Tste opowiadanie Sindbada €\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy sz€Tstej Wiedzcie, o moi bracia, towarzysze i przyjaciele, €Ve powr€Tciwszy z mej pi€tej podr€T€Vy, wnet dzi€ki zabawom, rozrywkom, rado€Rci i weselu zapomnia€Sem, co w niej wycierpia€Sem. By€Sem bardzo szcz€€Rliwy i zadowolony i trwa€Sem w tym stanie, a€V oto pewnego dnia, gdy siedzia€Sem sobie weso€Sy, u€Rmiechni€ty i zadowolony, przyby€Sa do mnie grupka kupc€Tw. By€So po nich wida€Z przebyte trudy podr€T€Vy i ich widok przypomnia€S mi dzie€U mojego powrotu z ostatniej w€dr€Twki, moj€ rado€R€Z ze spotkania z rodzin€, przyjaci€T€Smi i towarzyszami i to, co czu€Sem, gdy zn€Tw wst€powa€Sem na sw€ ojczyst€ziemi€. Dusz€ moj€ porwa€Sa w€Twczas t€sknota za w€S€Tcz€g€ i handlem i znowu postanowi€Sem wyruszy€Z w drog€. Nakupi€Sem kosztownychtowar€Tw potrzebnych do morskiej podr€T€Vy, spakowa€Semje i z miasta Bagdadu uda€Sem si€ do miasta Basry. Tam ujrza€Sem wielki statek, a na nim kupc€Tw i bogatych podr€T€Vnik€Tw wioz€cych cennetowary. Za€Sadowa€Sem tedy na €Tw statek r€Twnie€V moje €Sadunki i pomy€Rlnie wyruszyli€Rmy z Basry, P€Syn€li€Rmy nie ustaj€c z miejsca na miejsce i z miasta do miasta, ogl€dali€Rmy obce kraje, po drodze kupuj€c i sprzedaj€c. Szcz€€Rcie nam w tej podr€T€Vy sprzyja€So i !zgarniali€Rmy wielkie zyski, a€V oto pewnego dnia kapitan pocz€€S krzycze€Z i zawodzi€Z, rzuci€S pod nogi sw€Tj turban, bi€S si€ po twarzy i brod€ !szarpa€S, a€V w ko€Ucu upad€S na pok€Sad zrozpaczony i zn€kanyjak€€R wielk€ zgryzot€. Wszyscy kupcy i podr€T€Vni "otoczyli go i pytali: €XKapitanie,co si€ sta€So? €Y, a on odpowiedzia€S: €XWiedzcie, wy wszyscy, €Ve nasz statek pob€S€dzi€S. Oto opu€Rcili€Rmy morze, po kt€Trym powinni€Rmy "byli €Veglowa€Z, i znajdujemy si€teraz na morzu innym, kt€Trego"dr€Tg nie znamy. Je€Rli Allach nieze€Rle nam jakiej€R pomocy, by nas z tego morza wyratowa€Z, wszyscy zginiemy. Przyzywajcie wi€c Allacha Najwy€Vszego, by nas od tego nieszcz€€Rcia ocali€S! €Y To powiedziawszy kapitan wsta€S iwspi€€S si€ na maszt, aby "opu€Rci€Z €Vagle, ale wicher si€ #wzm€Tg€S i d€€S z ca€S€ si€S€ w statek, pchaj€c go do ty€Su, #a€V ster roztrzaska€S si€ u st€Tp !jakiej€R wysokiej g€Try. Kapitan zsun€€S si€ w€Twczas z masztu wo€Saj€c: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! €\aden cz€Sowiek nie odmieni dr€Tg przeznaczenia! Na Allacha, znajdujemy si€ w obliczu wielkiego niebezpiecze€Ustwa i nie ma dlanas przed nim ocalenia ni ratunku! €Y Wtedy wszyscy podr€T€Vni pocz€li p€Saka€Z nad sob€, a widz€c, €Ve koniec ich €Vycia #nieuchronnie si€ zbli€Va, stracili#wszelk€ nadziej€ i €Vegnali si€ jedni z drugimi. A statek wpad€S$na t€ g€Tr€ i roztrzaska€S si€ nadrobne kawa€Ski. Poodczepia€Sy si€ deska od deski i wszystko, co by€So na statku, uton€€So w morzu, a kupcy tak€Ve powpadali do wody. Niekt€Trzy z nich uton€li zaraz, a inni #zdo€Sali si€ uczepi€Z ska€Sy owej #g€Try i wydostali si€ na ni€. Ja nale€Va€Sem do tych, co "wydrapali si€ na g€Tr€. A by€Sa to wielka wyspa i musia€So si€ przy niej rozbi€Z ju€V wiele statk€Tw, bo na jej brzegach le€Va€So du€Vo dobytku wyrzuconego przez morze z zatopionych statk€Tw, kt€Trych $podr€T€Vni zgin€li. I by€Sa to tak ogromna ilo€R€Z rzeczy, towar€Twi rozmaitych bogactw, wyrzuconych przez fale na brzeg tej wyspy, €Ve a€V si€ !rozum i my€Rli od tego m€ci€Sy. Wspi€€Sem si€ po stromych brzegach na wysp€ i w€druj€c"po niej dalej, ujrza€Sem w g€S€bistrug€ s€Sodkiej wody. Wyp€Sywa€Sa ona spod st€Tp g€Tryi znika€Sa znowu po drugiej stronie doliny. Inni podr€T€Vni weszli za mn€ na wysp€ i rozbiegli si€ po niej, oszo€Somieni i ob€S€kani od widoku tych bogactw i towar€Tw wyrzuconych na brzeg wyspy. Ja za€R zobaczy€Sem na dnie strumieniamn€Tstwo najprzer€T€Vniejszych klejnot€Tw, drogocennych kamieni, rubin€Tw i wielkich $kr€Tlewskich pere€S, kt€Tre le€Va€Syniczym €Vwir w €So€Vysku strumienia. Ca€Se jego dno !po€Syskiwa€So, tak wiele by€So w nim drogich kamieni i r€T€Vnych innych kosztowno€Rci. I widzieli€Rmy na tej wyspie du€Vodrzewa aloesu chi€Uskiego i kumaryjskiego najprzedniejszego gatunku. By€So tam r€Twnie€V €Wr€Td€So !surow€ ambr€ p€Syn€ce, kt€Tra od €Varu promieni s€Sonecznych topi si€ jak wosk i wylewa, p€Syn€c dalej ku morzu. Z "morskich g€S€bin wynurzaj€ si€ p€T€Wniej rozmaite potwory i !po€Sykaj€ t€ ambr€, po czym z powrotem si€ w morzu !zanurzaj€. Ale €Ve ambra pali imwn€trza brzuch€Tw, wi€c j€ przez paszcze z powrotem wypluwaj€ do wody. W€Twczas na powierzchni wodyambra krzepnie, zmienia sw€ !barw€ i posta€Z. Fale wyrzucaj€j€ na brzeg, a kupcy i podr€T€Vnicy znaj€cy si€ na rzeczy zbieraj€ j€ tam i $sprzedaj€. Je€Rli za€R idzie o t€ cz€€R€Z ambry surowej, kt€Trej nie po€Skn€ morskie stworzenia, to przelewa si€ ona przez brzegi €Wr€Td€Sa i krzepnie na ziemi. Gdy za€R #s€So€Uce zacznie na ni€ €Rwieci€Z,topi si€ i zapach podobny do pi€Vma rozchodzi si€ od niej poca€Sej dolinie, a gdy s€So€Uce zachodzi nad ni€, ambra krzepnie na powr€Tt. Lecz do miejsca, w kt€Trym ta surowa ambra si€ znajduje, nikt nie jest w stanie dotrze€Z ani trafi€Z, gdy€V wysp€ otaczaj€ ze wszystkich stron takie strome ska€Sy, €Ve nie spos€Tb wspi€€Z si€ na nie. My w€drowali€Rmy po tej wyspie, ogl€dali€Rmy bogactwa, kt€Tre Allach Najwy€Vszy na niejstworzy€S, i czuli€Rmy si€ bezradni w tym naszym po€So€Veniu, i coraz wi€kszy strach nas ogarnia€S. Na brzeguwyspy znale€Wli€Rmy troch€ po€Vywienia, ale by€So go !niewiele, wi€c oszcz€dzali€Rmy bardzo i jadali€Rmy tylko jeden posi€Sek w ci€gu dnia albo nawet co dwa dni, boj€c si€, #€Ve sko€Uczy si€ nam €Vywno€R€Z i wtedy z g€Sodu i strachu marnie pomrzemy. Ka€Vdego, kto z naszej gromadki umar€S, obmywali€Rmy i owijali€Rmy w ca€Sun i szaty wyrzucone przezfale na brzeg. Wkr€Ttce wielu "spo€Rr€Td nas umar€So i pozosta€Saju€V tylko nieliczna garstka ludzi, s€Sabn€cych i cierpi€cych na b€Tl brzucha od picia morskiej wody. Tak "€Vyli€Rmy przez kr€Ttki czas, a€V jeden po drugim wszyscy moi towarzysze pomarli €[a !ka€Vdego, kogo €Rmier€Z zabra€Sa,grzebali€Rmy w ziemi. Wreszcie pozosta€Sem na tej wyspie sam,maj€c ju€V bardzo niewielkie !zapasy €Vywno€Rci. P€Sacz€c nad sob€ wyrzeka€Sem: €XCzemu€V nieumar€Sem przed moimi towarzyszami! Byliby mnie przynajmniej obmyli i pochowali! Wszelako nie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym. €Y Przetrwa€Sem tam w ten spos€Tbjeszcze nied€Sugi czas, a potem pocz€€Sem sobie kopa€Z !na brzegu wyspy g€S€boki gr€Tb. "M€Twi€Sem sobie: €XGdy zas€Sabn€ !i poczuj€, €Ve €Rmier€Z si€ do #mnie zbli€Va, po€So€V€ si€ w tym grobie i umr€ w nim, a wiatr zasypie mnie i przykryje piaskiem, i tak b€d€ pochowany. €Y I w duszy czyni€Sem sobie wyrzuty za sw€ g€Supot€ i za to, €Ve wyw€drowa€Sem z mojego rodzinnego miasta po to, by wybra€Z si€ znowu do obcych kraj€Tw, nie pami€taj€c o tym,co wycierpia€Sem za pierwszym,drugim, trzecim, czwartym i pi€tym razem. Nie by€So !przecie€V ani jednej podr€T€Vy, w#kt€Trej bym si€ nie nacierpia€S i w kt€Trej nie zazna€Sbym strachu i niebezpiecze€Ustw coraz to wi€kszych i dotkliwszych ni€V te, kt€Tre je poprzedza€Sy. I przesta€Sem ju€V wierzy€Z w "mo€Vliwo€R€Z ratunku i ocalenia, i"€Va€Sowa€Sem, €Vem si€ w morsk€ #podr€T€V wybra€S i podj€€S j€ na nowo, cho€Z nie brak mi by€So pieni€dzy i bogactw mia€Sem pod dostatkiem, a nawet wi€cej, tyle mianowicie, €Ve doko€Uca €Vycia nie by€Sbym w stanie wyda€Z ani przehula€Z nawet po€Sowy tego. Rozmy€Rla€Sem jeszcze o tym wszystkim i rzek€Sem wreszcie sobie w duchu: €XNa Allacha, ten strumie€U ma niew€tpliwie !sw€Tj pocz€tek i sw€Tj koniec i gdzie€R przecie€V musi si€ znajdowa€Z miejsce, gdzie z powrotem w jakiej€R zamieszka€Sej krainie wyp€Sywa on na powierzchni€. €Y I wpad€Sem na pomys€S, by !zbudowa€Z ma€S€ tratw€, tak€, abym m€Tg€S si€ na niej zmie€Rci€Z. Wtedy spu€Rci€Sbym tratw€ na wod€ i odp€Syn€€Sbym na niej. Mo€Ve w ten spos€Tb znalaz€Sbymocalenie i za Allacha Najwy€Vszego zezwoleniem uratowa€Sbym si€. Gdybym za€R !nie mia€S znale€W€Z ocalenia, to lepsza ju€V b€dzie dla mnie "€Rmier€Z w odm€tach rzeki ni€Wli oczekiwanie jej tutaj. Powzdycha€Sem jeszcze nad !sob€, a potem podnios€Sem si€ i spiesznie pocz€€Sem zbiera€Z nawyspie drzewo aloesu saufijskiego i kumaryjskiego. Potem na brzegu morza powi€za€Sem drzewo powrozami"i linami ze statk€Tw, kt€Tre si€ tam rozbi€Sy, nanios€Sem te€V jednakowych desek okr€towych i u€So€Vy€Sem je na "k€Sodach. I sporz€dzi€Sem tratw€wed€Sug miary strumienia, tak €Ve by€Sa w€€Vsza ni€V jego szeroko€R€Z, po czym dobrze i mocno j€ zwi€za€Sem. Wzi€€Semze sob€ sporo drogich kamieni i klejnot€Tw, kosztowno€Rci i pere€S ogromnych, kt€Trych by€So tam jak €Vwiru, nabra€Sem tak€Veprzer€T€Vnych innych rzeczy znajduj€cych si€ na tej wyspie i troch€ surowej czystej ambry i wszystko to z€So€Vy€Sem na tej tratwie. Zabra€Sem ze sob€ wszystko, co zgromadzi€Sem sobie na wyspie, i umie€Rci€Sem to na !tratwie. Wzi€€Sem te€V ze sob€ resztki €Vywno€Rci, jakie mi jeszcze pozosta€Sy, a potem !spu€Rci€Sem tratw€ na wod€. Po obu stronach umocowa€Sem jeszcze dwa dr€gi, kt€Tre $mia€Sy mi s€Su€Vy€Z jako wios€Sa, i "post€pi€Sem wed€Sug s€S€Tw poety:Odejd€W st€d, gdzie ci€ pogn€bia dola twa surowa, Porzu€Z dom i p€Sacz nad sob€, €Ve€R go wybudowa€S. #Ziemi€ inn€ odnalaz€Se€R, kiedy€Rz w€Sasnej uszed€S. Ale gdzie€V odnajdziesz drug€, r€Twn€ twojej, dusz€. "Chocia€V noc ci€ gn€bi trosk€, ty pozosta€U wes€T€S, Bo nieszcz€€Rcie ka€Vde mija i dobiega kresu. A ten, komu €Rmier€Z pisana, w jednej jest krainie, W €Vadnej innej nie umiera, jeno w tamtej ginie. Nie zawierza pos€Sa€Ucowi €Vadnej wa€Vnej sprawy; W€Sasnym swym doradc€ winiensta€Z si€ cz€Sowiek prawy. I pop€Syn€€Sem na mej tratwie po strumieniu rozmy€Rlaj€c nad tym, co si€ ze mn€ stanie. I p€Syn€€Sem bez ustanku a€V do miejsca, w kt€Trym strumie€U #gin€€S pod g€Tr€ Gdy wp€Syn€€Semna mej tratwie w to podziemie, ogarn€€Sa mnie ca€Skowita ciemno€R€Z, a pr€d unosi€S mnie w€skim korytarzem. Boki tratwy !pocz€€Sy si€ ociera€Z o brzegi strumienia, a moja g€Sowa zawadza€Sa o sklepienie. Ale nie!mog€Sem ju€V stamt€d zawr€Tci€Z !i w duszy zacz€€Sem si€ gani€Z za to, co znowu z sob€ $uczyni€Sem. M€Twi€Sem: €XJe€Rli €Tw korytarz, kt€Trym p€Syn€ na tratwie, stanie si€ jeszcze w€€Vszy, nie starczy miejsca, !aby dalej p€Syn€€Z, tym bardziejwi€c nie b€dzie mo€Vna zawr€Tci€Z. Bez w€tpienia przyjdzie mi tutaj marn€ €Rmierci€ zgin€€Z! €YZmuszony ciasnot€ tego miejsca, przylgn€€Sem twarz€ do tratwyi tak p€Syn€€Sem, nie rozr€T€Vniaj€c dnia od nocy w€Rr€Td otaczaj€cych mnie ciemno€Rci, a strach i trwoga !przed €Rmierci€ nie opuszcza€Sy mnie. I tak p€Syn€€Sem tym strumieniem dalej bez przerwy,a on to rozszerza€S si€, to zn€Tw zw€€Va€S. Ciemno€R€Z bezustanna zm€czy€Sa mnie tak bardzo, €Ve zasn€€Sem wielce strapiony i spa€Sem, le€V€c twarz€ na "tratwie, kt€Tra p€Syn€€Sa ze mn€ bez przerwy. I nie wiedzia€Sem, czym spa€S d€Sugo czy kr€Ttko, bo ockn€€Sem si€ ju€V w €Rwietle dnia, i gdy otworzy€Sem oczy, ujrza€Sem wok€T€S rozleg€S€ przestrze€U. Moja tratwa by€Sa uwi€zana przy brzegu jakiej€R wyspy, a wok€T€S mnie sta€Sa gromada Hindus€Tw i Eti op€Tw. Kiedy oni ujrzeli, €Ve si€ przebudzi€Sem, zbli€Vyli si€ i przem€Twili do mnie co€R w swoim j€zyku. Nie zrozumia€Semtego, co powiedzieli, i %my€Rla€Sem, €Ve dalej €Rni€ i €Ve odtrosk i udr€ki, jakich zazna€Sem, ukazuj€ mi si€ senne widziad€Sa. Tamci za€R poj€li, €Ve nie rozumiem ich mowy, i jeden z nich podszed€Sdo mnie i odezwa€S si€ po !arabsku: €XPok€Tj z tob€, bracienasz. Kim jeste€R, sk€d przybywasz i co ci€ tutaj przywiod€So? My posiadamy tu !ziemie i uprawne pola i w€Sa€Rnie przyszli€Rmy, aby je nawadnia€Z,!gdy ujrzeli€Rmy ciebie €Rpi€cegona tratwie. Zatrzymali€Rmy j€ przeto i przycumowali€Rmy tu, blisko nas, aby€R si€ m€Tg€S spokojnie przebudzi€Z. Opowiedz nam teraz, jak si€ tutaj znalaz€Se€R. €Y Rzek€Sem: €XAllach z tob€, o panie. Ale pierwej przynie€R mi co€R do jedzenia, bo zaprawd€ gin€ z g€Sodu, a potem dopiero pytaj, o co zechcesz. €Y Wtedy cz€Sowiek poda€S mi spiesznie k pocieszy€Sem  w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП7€A c+фf8С 6 c+Gg9їн-+Њg:дa c,€зg;5'Н c,:h<ђ2h c,h=Z>. ,ipokarm, a gdy najad€Sem si€ dosyta, odetchn€€Sem i uspokoi€Sem si€, duch na powr€Tt we mnie wst€pi€S i s€Sawi€Sem Allacha Najwy€Vszego za wszystko, co mi da€S, i !radowa€Sem si€, €Ve p€Syn€€Sem po tej rzece i znalaz€Sem si€ po€Rr€Td tych ludzi. Potem opowiedzia€Sem im wszystko, co mi si€ przytrafi€So od pocz€tku do ko€Uca, i o tym, co przecierpia€Sem, p€Syn€c strumieniem w jego w€skim korycie i opowiedzia€Sem im "ca€S€ swoj€ histori€. Wtedy onipogadali co€R mi€dzy sob€ i rzekli: €XTrzeba nam wzi€€Z ze sob€ tego cz€Sowieka i przedstawi€Z go naszemu !kr€Tlowi, by i jemu opowiedzia€S o swoich przypadkach. €Y Zabrali mnie wi€c ze sob€ i ponie€Rli za mn€ tratw€ ze wszystkim, co na niej by€So spo€Rr€Td kosztowno€Rci, klejnot€Tw, drogich kamieni i z€Sotych ozd€Tb. Zaprowadzili mnie przed swego kr€Tla i powiadomili go o moich !sprawach. Kr€Tl mnie pozdrowi€S ipowita€S, a potem zapyta€S, kim!jestem i co mi si€ przydarzy€So.Opowiedzia€Sem mu wtedy wszystko o sobie i o tym, co mi si€ przygodzi€So od pocz€tku do ko€Uca, a kr€Tl "zadziwi€S si€ wielce i winszowa€Smi cudownego ocalenia. P€T€Wniej podszed€Sem do mojej tratwy, wybra€Sem sporo drogocennych kamieni, klejnot€Tw, kawa€Sk€Tw aloesowego drzewa i surowej ambry i podarowa€Sem to wszystko kr€Tlowi. On za€R przyj€€S ode mnie te dary, a mnie potraktowa€S z wielk€ uprzejmo€Rci€, a nawet da€S mi u siebie go€Rcin€. Wkr€Ttce potem zaprzyja€Wni€Sem si€ z miejscowymi dostojnikami i wielmo€Vami, a oni pocz€li mniedarzy€Z szacunkiem i !powa€Vaniem. I tak sobie €Vy€Sem nie wychodz€c z kr€Tlewskiego pa€Sacu. Ludzie przybywaj€cy do tego kraju zapytywali mnie cz€sto o moj€ ojczyzn€. W€Twczas opowiada€Sem o moimkraju, a sam z kolei dowiadywa€Sem si€, jak oni €Vyj€ u siebie, i ludzie ci opowiadali mi o tym. Pewnego dnia kr€Tl zagadn€€S mnie o sprawy mego kraju i o to, jak nasz kalif w Bagdadzie sprawuje rz€dy. Opowiedzia€Sem mu tedy szczerze o panowaniu naszego kalifa, a kr€Tl si€ zdziwi€S i rzek€S do mnie; €XNa Allacha, m€dre s€ prawa i sprawiedliwerz€dy twojego kalifa. Opowiadaniem swoim obudzi€Se€Rwe mnie mi€So€R€Z ku niemu i pragn€ przygotowa€Z mu od siebie podarunek, kt€Try przez ciebie mu po€Rl€. €Y Odpowiedzia€Sem: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny, o panie nasz. Przeka€V€ mu tw€Tj dar i powiem, jakie przyjazne uczucia dla niego €Vywisz. €Y Potem bawi€Sem jeszcze pewienczas u tego kr€Tla i otoczony szacunkiem i powa€Vaniem wiod€Sem prawdziwie wykwintny €Vywot. A€V pewnegodnia, gdym sobie siedzia€S w !kr€Tlewskim pa€Sacu, us€Sysza€Semwiadomo€R€Z, €Ve jacy€R ludzie przygotowuj€ do drogi statek !i zamierzaj€ uda€Z si€ na nim wkierunku miasta Basry. I rzek€Sem sobie w duszy: €XNie znajd€ dogodniejszej sposobno€Rci nad podr€T€V z tymi!lud€Wmi. €YI zaraz pospieszy€Sem do kr€Tla, i uca€Sowawszy mu #d€So€U oznajmi€Sem, €Ve ogarn€€Sa mnie t€sknota za ojczyzn€ i rodzin€ i chcia€Sbym razem z kupcami wyruszy€Z w podr€T€V !statkiem, kt€Try oni w€Sa€Rnie dodrogi przygotowali. Kr€Tl powiedzia€S: €XB€dzie, jak zechcesz. Gdyby€R jednak wola€Spozosta€Z w naszym kraju, wiedz, €Ve zatrzymamy ci€ radzi z ca€Sej duszy, bo cenimysobie twoj€ obecno€R€Z. €YRzek€Sem na to: €XPanie m€Tj, na Allacha, by€Se€R !wspania€Somy€Rlny dla mnie i nie "sk€pi€Se€R mi swojej dobroci, ale ja t€skni€ do swoich ziomk€Tw,do ojczyzny i rodziny. €Y Gdy kr€Tl wys€Sucha€S tego, co mu powiedzia€Sem, wezwa€S kupc€Tw, kt€Trzy €Tw statek przysposobili do drogi, powierzy€S mnie ich opiece i obdarowa€S mnie hojnie swymi skarbami. Op€Saci€S te€V za mnie miejsce na statku i wr€czy€S mi bogaty podarunek dla kalifa Haruna ar-Raszida, panuj€cego w mie€Rcie Bagdadzie. Po€Vegna€Semtedy kr€Tla i wszystkich moich przyjaci€T€S, z kt€Trymi si€ cz€sto spotyka€Sem, wsiad€Sem razem z kupcami na statek i "odp€Syn€li€Rmy. Wiatry by€Sy nam "przychylne, podr€T€V wiod€Sa si€ nam szcz€€Rliwie, a my "pok€Sadali€Rmy ufno€R€Z w Allachu S€Sawionym i Mocnym. I podr€T€Vowali€Rmy bez ustanku p€Syn€c z morza na morze i z wyspy na wysp€, a€V bezpiecznie, za przyzwoleniemAllacha Najwy€Vszego, przybili€Rmy do portu miasta Basry. Tam zszed€Sem ze statkuna l€d, wy€Sadowa€Sem moje sakwy i przygotowa€Sem si€ do dalszej drogi, lecz zanim wyruszy€Sem, par€ dni i nocy sp€dzi€Sem jeszcze na basryjskiej ziemi. Wreszcie uda€Sem si€ do Bagdadu, Przybytku Pokoju, i przybywszy do kalifa Haruna ar-Raszida wr€czy€Sem mu daryi opowiedzia€Sem wszystko, co mi si€ przydarzy€So. Potem z€So€Vy€Sem w skarbcu swoje bogact wa, a w magazynach towary, i pod€€Vy€Sem do mojej dzielnicy. Przyby€Sa do mnie moja rodzinai przyjaciele, a ja ich wszystkich obdzieli€Sem podarunkami, ponadto za€R dawa€Sem biednym ja€Smu€Vn€ i rozmaite datki. A po pewnym czasie kalif wezwa€S mnie do siebie i zapyta€S, od kogo i sk€d pochodzi dar przeze mnieprzywieziony. Odpowiedzia€Sem: €XO W€Sadco Wiernych, zaprawd€, nie znamnazwy miasta, z kt€Trego pochodzi ten dar, ani nawet nie wiem, kt€Tr€dy droga do niego prowadzi. Gdy bowiem statek, na kt€Trym p€Syn€€Sem, !zaton€€S, ja wydosta€Sem si€ napewn€ wysp€. Stamt€d pop€Syn€€Sem na tratwie, przez siebie samego sporz€dzonej, zbiegiem strumienia maj€cego swe koryto na owej wyspie. €Y Iopowiedzia€Sem kalifowi, co mi si€ dalej w tej podr€T€Vy przydarzy€So i jak zatrzymano mnie na brzegu, jak zaprowadzono mnie do miasta i o wszystkim, co mnie w tym "mie€Rcie spotka€So. Kalif zdumia€Ssi€ wielkim zdumieniem i kronikarzom swym kaza€S zapisa€Z moj€ opowie€R€Z, po czym owe zapisy poleci€S schowa€Z w skarbcu, aby !s€Su€Vy€Sy ku pouczeniu ka€Vdego, kto by je zechcia€S przeczyta€Z.I obszed€S si€ ze mn€ kalif "wspania€Somy€Rlnie, i odt€d ju€V pozostawa€Sem w Bagdadzie, wiod€c tak jak dawniej rozkoszne €Vycie. Niebawem zapomnia€Sem wszystko, com by€S od pocz€tku do ko€Uca "przecierpia€S, i czas up€Sywa€S miw€Rr€Td zabaw i przyjemno€Rci. Takie oto, bracia moi, by€Sy przygody, jakie prze€Vy€Sem w !czasie mojej sz€Tstej podr€T€Vy, "a jutro, je€Rli Allach Najwy€Vszy zezwoli, opowiem wam o mojej si€Tdmej podr€T€Vy, kt€Tra jest zaprawd€ jeszcze osobliwsza icudowniejsza od tych, co j€ poprzedzi€Sy. To rzek€Sszy Sindbad €\eglarz rozkaza€S, by rozpostarto obrusy, po czym wszyscy spo€Vyli wieczerz€, a wtedy gospodarz poleci€S wyp€Saci€Z Sindbadowi Tragarzowi sto miskali z€Sota. I wzi€€S je Tragarz i oddali€S si€ odchodz€c swoj€ drog€. I odeszli te€V wszyscy inni biesiadnicy, wielce us€Syszanymopowiadaniem zdumieni, w swoje strony. Sindbad Tragarz przep€dzi€S noc w swoim domu,a potem, z nastaniem ranka, odprawi€S poranne mod€Sy i powr€Tci€S do domu Sindbada €\eglarza. Wnet zeszli si€ r€Twnie€V inni towarzysze tych biesiad, pogadali troch€, a potem Sindbad €\eglarz rozpocz€€S opowiadanie o swojej si€Tdmej podr€T€Vy tymi s€Sowy: Si€Tdme opowiadanie Sindbada €\eglarza dotycz€ce podr€T€Vy si€Tdmej Wiedzcie, o zebrani, €Ve gdy powr€Tci€Sem z mej sz€Tstej #podr€T€Vy, pogr€€Vy€Sem si€, tak jak i dawniej bywa€So, w wirze zabaw i rozrywek, w przyjemno€Rciach i weselu i takby€So przez pewien czas nieustannie, dniami i nocami. Ale c€T€V, kiedy, mimo €Ve zarobki i zyski moje by€Sy nader obfite, dusza moja zn€Tw si€ rwa€Sa do tego, by nieznanekraje ogl€da€Z, po morzach #p€Syn€€Z, €Vy€Z w€Rr€Td kupc€Tw i rozmaitych nowin s€Sucha€Z. !Przyst€pi€Sem wi€c do dzie€Sa, zapakowa€Sem w sakwy cenne towary przydatne w czasie morskiej podr€T€Vy i z miasta Bagdadu powioz€Sem je do miasta Basry. Tam ujrza€Sem statek gotowy do drogi, a na nim gromad€ bogatych kupc€Tw.Wszed€Sem na pok€Sad i wnet si€ z kupcami zaznajomi€Sem. I wyruszyli€Rmy w podr€T€V bezpiecznie i zdrowo. Wiatry !nam sprzyj a€Sy, a€V przybyli€Rmydo miasta zwanego Madinat as-Sin. Byli€Rmy pe€Sni najlepszych my€Rli i weso€So rozprawiali€Rmy o sprawach podr€T€Vy i handlowaniu, gdy nagle zerwa€S si€ gwa€Stowny wicher, kt€Try d€€S w dzi€Tb okr€tu, a potem spad€S deszcz i zmoczy€S nas i wszystkie nasze sakwy. W obawie, by deszcz nie zniszczy€S nam towar€Tw, poprzykrywali€Rmy je pil€Rniowymi p€Sachtami i workami. I przyzywali€Rmy Allacha Najwy€Vszego b€Sagaj€c #Go, aby odwr€Tci€S kl€sk€, kt€Trana nas spad€Sa. Kapitan wsta€S, podkasa€S suknie i podwin€€S r€kawy, po czym wspi€€S si€ na maszt i "zacz€€S si€ rozgl€da€Z na prawoi na lewo. Potem spojrza€S w d€T€S na ludzi stoj€cych na "pok€Sadzie statku i pocz€€S bi€Z "si€ po twarzy, i szarpa€S brod€.Gdy zapytali€Rmy: €XKapitanie, #co si€ sta€So? €Y, odpowiedzia€S: €XM€Tdlcie si€ do Allacha Najwy€Vszego, aby uratowa€S nas od nieszcz€€Rcia, w !kt€Tre€Rmy wpadli! P€Saczcie nad waszymi duszami i po€Vegnajciesi€ z sob€ nawzajem, wiedzciebowiem, €Ve wicher, kt€Try nami zaw€Sadn€€S, zap€dzi€S nas na morze le€V€ce na kra€Ucu €Rwiata! €Y "To rzek€Sszy kapitan zsun€€S si€z masztu, otworzy€S sw€Tj kuferi wydoby€S z ni ego bawe€Snianyworeczek. Wysypa€S ze€U troch€jakiego€R proszku podobnego "do popio€Su, zwil€Vy€S go wod€ i odczekawszy chwil€ pow€cha€S!go. Potem wyj€€S z kufra jak€€R"niewielk€ ksi€€Vk€, poczyta€S wniej i rzek€S: €XWiedzcie, o "podr€T€Vni, €Ve w tej ksi€€Veczcespisane s€ r€T€Vne sprawy zadziwiaj€ce i wynika z nich, €Ve ktokolwiek tu przyb€dzie, nie ocaleje z tej krainy, tylko €Rmier€Z w niej znajdzie. A ziemia ta zwie si€ Krain€ !Kr€Tl€Tw i na niej znajduje si€ gr€Tb pana naszego Sulejmana, syna Dauda €[ niechaj pok€Tj !b€dzie nad nimi oboma! I €Vyj€ tu w€€Ve ogromne o straszliwym wygl€dzie, z g€S€bin za€R morza wyp€Sywa ryba i po€Syka ka€Vdy statek, kt€Try w te okolice zab€S€dzi, razem ze wszystkim, co si€ na"nim znajduje. €Y Zdumieli€Rmy si€najwy€Vszym zdumieniem pos€Syszawszy to, co nam kapitan powiedzia€S, a ledwie sko€Uczy€S, co€R podrzuci€So statek razem z nami nad wod€.Gdy statek opad€S, pos€Syszeli€Rmy pot€€Vny ryk podobny do huku pioruna. Ogarn€€S nas pop€Soch, a potemzamarli€Rmy, pewni, €Ve za chwil€ zginiemy. A to ryba olbrzymia jak g€Tra podp€Syn€€Sa pod nasz statek. Struchleli€Rmy, wybuchn€li€Rmy wielkim p€Saczem i pocz€li€Rmy si€ gotowa€Z na €Rmier€Z, a patrz€c na t€ ryb€, byli€Rmy !oszo€Somieni jej przera€Vaj€c€ postaci€. Wtedy nadp€Syn€€Sa druga ryba, jeszcze wi€ksza, a takiej nie widzieli€Rmy nigdy w €Vyciu. P€Sacz€c nad swymi "duszami pocz€li€Rmy si€ z sob€ €Vegna€Z, gdy wtem ukaza€Sa si€trzecia ryba, jeszcze ogromniejsza ni€V dwie #poprzednie. I opu€Rci€Sy nas si€Sy, zmys€Sy nam si€ pomiesza€Sy, a z trwogi i przera€Venia stracili€Rmy rozs€dek. Trzy owe#ryby kr€€Vy€Sy wok€T€S statku i tatrzecia, najwi€ksza z nich, #ju€V si€ rzuci€Sa, aby po€Skn€€Z statek ze wszystkim, co na !nim by€So, gdy nagle zerwa€S si€gwa€Stowny wicher, kt€Try porwa€S statek, rzuci€S nim o wysok€ raf€ i roztrzaska€S go doszcz€tnie. Rozlecia€Sy si€ wszystkie deski i w wodzie "pogr€€Vy€Sy si€ towary, kupcy i podr€T€Vni. Zdar€Sem z siebie szaty, pozostaj€c w jednej jedynej koszuli, i p€Syn€€Sem tak d€Sugo, a€V zdo€Sa€Sem chwyci€Z jedn€ z desek !okr€towych. Potem, ci€gle si€ jej trzymaj€c, wlaz€Sem na wierzch i usiad€Sem na niej. "Fale i wiatr igra€Sy ze mn€, ale ja trzyma€Sem si€ deski mocno,chocia€V na grzbietach fal raz si€ wznosi€Sem wysoko, a raz opada€Sem. By€Sem zm€czony nieludzko, przestraszony, spragniony i g€Sodny. I !pocz€€Sem si€ gani€Z za to, co uczyni€Sem, a dusza moja po okresie uspokojenia zn€Tw !popad€Sa w zam€t. I m€Twi€Sem dosiebie: €XO Sindbadzie, o €\eglarzu, nie narzekaj, bo przecie€V za ka€Vdym razem ucierpia€Se€R od przeciwie€Ustw #losu i do€Rwiadczy€Se€R utrapie€U, a mimo to od morskich podr€T€Vy(si€ nie od€Vegna€Se€R. A je€Rli€R si€ !od nich odwraca€S, k€Sama€Se€R i czyni€Se€R to tylko w obliczu wielkiego niebezpiecze€Ustwa. Zno€R wi€c teraz to, co ci€ spotka€So, bo zaiste, !zas€Su€Vy€Se€R sobie na wszystko, co ci si€ przydarzy€So i czego do€Rwiadczy€Se€R. A wszystko taksi€ dzieje z przeznaczenia Allacha Najwy€Vszego po to, aby€R od swej chciwo€Rci odst€pi€S. Wszystko, co !przecierpia€Se€R, spotka€So ci€ przez tw€ zach€Sanno€R€Z, chocia€V tak wielkie bogactwa posiada€Se€R. €Y Skoro potem odzyska€Sem rozs€dek, powiedzia€Sem do "siebie: €XZaiste, w tej podr€T€Vy wyrzekam si€ naprawd€ wobecAllacha Najwy€Vszego wszelkiego podr€T€Vowania i "p€Tki €Vy€Z b€d€, w mowie ani w !my€Rlach nie wspomn€ o tym. €YI przez d€Sugi czas p€Saka€Sem i przed Allachem Najwy€Vszym si€korzy€Sem, a potem w duszy pocz€€Sem snu€Z wspomnienia, jak to sobie dawniej €Vy€Sem w spokoju i rado€Rci, w€Rr€Td zabaw, uciech i zadowolenia. Tak przeszed€S jeden dzie€U i drugi, a€V w ko€Ucu wydosta€Semsi€ na ogromn€ wysp€, na kt€Trej by€So wiele drzew i strumieni. Po€Vywi€Sem si€ owocami z drzew, popi€Sem wody ze strumieni, a gdy ju€V by€Sem syty, odzyska€Sem duchai si€Sy i rado€R€Z mi w serce wst€pi€Sa. Poszed€Sem w g€S€b wyspy i po drugiej stronie zobaczy€Sem !wielk€ rzek€ pe€Sn€ s€Sodkiej wody, p€Syn€c€ wartkim strumieniem. Wtedy przypomnia€Sem sobie tratw€, "na kt€Trej kiedy€R p€Syn€€Sem, i powiedzia€Sem do siebie: €XNie ma rady, musz€ sobie zrobi€Z tratw€ podobn€ do tamtej, a mo€Ve si€ na niej uratuj€. Je€Rli z pomoc€ tej tratwy $ocalej€, spe€Sni€ sw€Tj zamys€S i przed Allachem Najwy€Vszym na!zawsze wyrzekn€ si€ podr€T€Vy. Je€Rli za€R zgin€, to przynajmniej serce moje po trudach i znojach nareszcie znajdzie ukojenie. €Y Podnios€Sem si€ wi€c i pocz€€Sem zbiera€Z ga€S€zie z drzew. By€So to doskona€Se drewno sanda€Sowe, kt€Tre nie ma sobie r€Twnego, ale ja wtedy nie wiedzia€Sem nawet, co to jest. Nazbiera€Sem tego drewna i przyszed€S mi jeszcze do g€Sowysprytny pomys€S: z ga€S€zek i trawy rosn€cej na tej wyspie ukr€ci€Sem sobie sznur i wzmocni€Sem nim tratw€. "Powiedzia€Sem: €XJe€Rli ocalej€, "to dzi€ki Allachowi €Y, wsiad€Semna tratw€ i pop€Syn€€Sem na niej po rzece, a€V znalaz€Sem si€ na drugim kra€Ucu wyspy. Wkr€Ttce si€ od wyspy !oddali€Sem i podr€T€Vowa€Sem bez ustanku jeden dzie€U, potem drugi i trzeci, a przez ca€Sy ten czas, odk€d opu€Rci€Sem "wysp€, le€Va€Sem, nie bior€c nic!do ust, tylko pij€c wod€ z tej rzeki, gdy by€Sem spragniony. I sta€Sem si€ podobny do bezbronnego kurcz€cia, tak "mnie os€Sabi€S d€Sugotrwa€Sy trud,g€S€Td i strach. Tymczasem tratwa dop€Syn€€Sa ze mn€ do wysokiej g€Try, a pod ni€ wyp€Sywa€Sa rzeka. Ujrzawszy to przypomnia€Sem sobie w€ski "tunel, przez kt€Try si€ niegdy€R na tratwie przedziera€Sem, i "zl€k€Sem si€ bardzo, i chcia€Semtratw€ zatrzyma€Z, aby z niej wyj€R€Z na brzeg, ale woda mnieporwa€Sa i wraz ze mn€ "zanios€Sa tratw€ w g€S€b g€Try. Widz€c to pewny ju€V by€Sem swojej zguby i zawo€Sa€Sem: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! €Y A tratwa p€Syn€€Sa jaki€R czas pod ziemi€, po czym wydosta€Sa si€ na otwart€ !przestrze€U w jak€€R rozleg€S€ dolin€. Rzeka hucza€Sa w niej niczym grzmoty, a pr€d ni€Ts€S z szybko€Rci€ wichru. Siedzia€Sem na tratwie i kurczowo si€ jej trzyma€Sem, wobawie, bym nie wpad€S do wody, a fale igra€Sy ze mn€ po€Rrodku rzeki, to na prawo, to na lewo mnie rzucaj€c. I takp€Syn€€Sa moja tratwa w tej dolinie gnana pr€dem rzeki bezustanku, a ja nie by€Sem w stanie nad ni€ zapanowa€Z ani do brzegu jej skierowa€Z. Na !koniec tratwa zbli€Vy€Sa si€ do wielkiego i ludnego miasta o wysokich domach. Gdy mnie jego mieszka€Ucy dostrzegli p€Syn€cego na tratwie i porywanego pr€dem rzeki, zarzucili na tratw€ sie€Z i powrozy i wyci€gn€li j€ na brzeg. W€Twczas upad€Sem ko€So nich na ziemi€ jak martwy wskutek wielkiego g€Sodu, bezsenno€Rci i przera€Venia. I wyst€pi€S ku mnie z grona zebranych na brzegu ludzi m€€Vpodesz€Sego wieku, czcigodny starzec, kt€Try powita€S mnie i poda€S mi wiele pi€knych szat, tak €Ve mog€Sem nimi sw€ pocieszy€Sem  w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП>pr c, i?т o c,mi@Q. c,аiA"^ c,3jBн-^ T,–jC;79H-€ъjnago€R€Z okry€Z. Potem starzec ten zabra€S mnie z sob€, powi€Td€S do €Sa€Wni, poda€S mi krzepi€ce napoje i wonne pachnid€Sa. Gdy opu€Rcili€Rmy €Sa€Wni€, starzec zabra€S mnie do swego domu i wprowadzi€S mnie do €Rrodka, a domownicy ucieszyli si€ moim widokiem. Starzec usadowi€S mnie w pi€knej komnacie i kaza€S poda€Z wy€Rmienity posi€Sek, zjad€Sem "wi€c do syta i s€Sawi€Sem AllachaNajwy€Vszego za to, €Ve mnie $ocali€S. S€Su€Vebni ch€Sopcy podali mi w€Twczas ciep€S€ wod€, umy€Sem wi€c d€Sonie, a niewolnice przynios€Sy jedwabn€ chust€, w kt€Tr€ r€ce i usta otar€Sem. Potem starzec wsta€S i w jednym ze skrzyde€S swojego domu przeznaczy€S dla mnie osobn€ komnat€, a s€Su€V€cym i niewolnicom przykaza€S, aby gotowi byli na ka€Vde moje skinienie i zado€R€Z wszystkim moim potrzebom i €Vyczeniom czynili. Troszczyli si€ o mnie bardzo i w ten spos€Tb przep€dzi€Sem w tym go€Rcinnymdomu trzy dni w€Rr€Td mi€Sych woni, przy dobrym jedzeniu i piciu. Duch we mnie tam wst€pi€S na nowo, strach mnie $opu€Rci€S, a serce si€ uspokoi€So idusza dozna€Sa ukojenia. Czwartego dnia przyszed€S do mnie m€Tj gospodarz i powiedzia€S: €XSynu m€Tj, radzi jeste€Rmy, €Ve do nas przyby€Se€R, i Allachowi dzi€kujemy za to, €Ve ci€ %ocali€S. Czy chcia€Sby€R p€Tj€R€Z ze mn€ na brzeg rzeki, a potem na bazar, by towar sw€Tj #sprzeda€Z i wzi€€Z za€U zap€Sat€?Mo€Ve za te pieni€dze kupisz potem co€R, czym b€dziesz m€Tg€S handlowa€Z. €YMilcza€Sem chwil€ i w duchu zadawa€Sem sobie pytanie: €XSk€d€Ve m€Tg€Sbym mie€Z jaki€R towar? I czemu ten cz€Sowiek tak do mnie przemawia? €Y A starzec tymczasem dalej m€Twi€S: €XSynu $m€Tj, nie trap si€ i d€Su€Vej si€ nie zastanawiaj, tylko chod€W znami na bazar. Je€Rli znajdziemy kogo€R, kto ci za tw€Tj towar dobrze zap€Saci, "we€Wmiesz pieni€dze, a je€Rli nicci€ nie zadowoli, sw€Tj towar przechowasz u mnie w sk€Sadzie i poczekasz ze sprzeda€V€ na jaki€R inny, szcz€€Rliwy dzie€U. €Y Zastanowi€Sem si€ i w my€Rli sobie powiedzia€Sem: €XPos€Suchaj tego cz€Sowieka i zobacz, co to za towar €Y, g€So€Rno za€R powiedzia€Sem do starca: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny tobie, m€Tj stryju i szejchu, bo czyny twoje s€ b€Sogos€Sawione i niepodobna ci !si€ sprzeciwi€Z. €YTo rzek€Sszy poszed€Sem z mym gospodarzemna bazar i ujrza€Sem tam moj€ tratw€ z drzewa sanda€Sowego,t€ sam€, na kt€Trej tu przyp€Syn€€Sem. By€Sa ona rozebrana na cz€€Rci i starzec "przekaza€S j€ ju€V po€Rrednikowi,a po€Rrednik wystawi€S j€ na sprzeda€V. Wnet te€V przybyli "r€T€Vni kupcy i zacz€li podawa€Z swe ceny, i podbijali je, a€V cena mej tratwy osi€gn€€Sa sum€ tysi€ca denar€Tw i na niej stan€€Sa. Starzec zwr€Tci€S si€ w€Twczas "do mnie i rzek€S: €XS€Suchaj, synu"m€Tj, cena kt€Tr€ ci dzi€R daj€ za tw€Tj towar, jest dobra. Czychcesz go zaraz za ni€ sprzeda€Z, czy te€V si€ wstrzymasz i przechowasz towar u mnie do czasu, gdy zapotrzebowanie na€U wzro€Rniejeszcze i dopiero wtedy ja sprzedam go dla ciebie? !€YOdpowiedzia€Sem: €XPanie m€Tj, rozkazuj, a ja uczyni€, jak zechcesz. €YStarzec odpar€S: €XSynu m€Tj, sprzedaj mi wi€c to drzewo za cen€ o sto !denar€Tw wi€ksz€ od tej, jak€ daj€ tobie kupcy. €YRzek€Sem: €XZgoda, sprzedaj€ ci drzewo i przyjmuj€ za nie t€ cen€. €YWtedy on kaza€S swoim s€Sugom przenie€R€Z drzewo do swych sk€Sad€Tw, po czym razem wr€Tcili€Rmy do jego domu, a tam zasiedli€Rmy, i m€Tjgospodarz odliczy€S mi ca€S€ $nale€Vno€R€Z. Przyni€Ts€S sakiewki, wsypa€S do nich z€Soto i zamkn€wszy je nast€pnie w skrytce opatrzonej zamkiem €Velaznym, wr€czy€S mi od niej klucz. Po pewnym czasie, gdy znowu przesz€So par€ dni i nocy, starzec odezwa€S si€ do mnie: €XSynu m€Tj, chcia€Sbym ci przedstawi€Z pewien sw€Tj pomys€S i pragn€, aby€R na€U swoj€ zgod€ wyrazi€S. #€YSpyta€Sem: €XC€T€V to za zamys€S? €YOdpowiedzia€S: €XWiesz o tym, €Ve jestem ju€V starym cz€Sowiekiem i nie mam syna. Ale mam c€Trk€ m€Sod€, o bardzo pi€knych kszta€Stach i wielce maj€tn€, a tak€Ve bardzo urodziw€. Chcia€Sbym, aby€R j€ za €Von€ poj€€S i pozosta€S z ni€ w naszym kraju, ja za€R dam ci wszystko,co posiadam i czym moja d€So€U rozporz€dza. Jestem ju€V stary i ty po mnie zajmiesz moje !miejsce. €Y Milcza€Sem chwil€ i s€Sowem si€ nie odzywa€Sem, przeto on ci€gn€€S dalej: "€XUczy€U zado€R€Z mojej pro€Rbie. Tak b€dzie dobrze dla ciebie. &Zg€Td€W si€ i o€Ve€U z moj€ c€Tr€, a b€dziesz mi synem i wszystko, co posiadam i czym !moja d€So€U rozporz€dza, b€dzie twoje. Gdy zechcesz zaj€€Z si€kupiectwem lub do swojej ziemi wr€Tci€Z, nikt nie sprzeciwi si€ tobie, gdy€V b€dziesz bogaty i wszystko b€dzie zale€Va€So od ciebie. Czy€U wi€c, jak zechcesz, i !wybieraj. €Y I rzek€Sem mu: €XNa Allacha, stryju m€Tj i szejchu, sta€Se€R si€ dla mnie wprost ojcem. A ja prze€Vy€Sem wiele niebezpiecznych przyg€Td i "dzi€R ju€V nie mam si€Sy my€Rle€Z nad niczym i o niczym postanawia€Z. Ty umiesz rozkazywa€Z, wi€c tobie wyb€Trpozostawiam. €Y Wtedy starzec rozkaza€S swoims€Sugom, aby kadiego i €Rwiadk€Tw sprowadzili, a gdy !ich przywiedli, o€Veni€S mnie ze sw€ c€Tr€, po czym wielk€ biesiad€ urz€dzi€S i huczne gody nam wyprawi€S. Gdy potemwprowadzi€S mnie do swej c€Trki, zobaczy€Sem, €Ve jest niezr€Twnanie pi€kna, !wysmuk€Sa i kszta€Stna. Mia€Sa nasobie przer€T€Vne ozdoby i przybrania, drogocenne kamienie, z€Soto, naszyjniki i "klejnoty takie, €Ve warto€R€Z ich przewy€Vsza€Sa chyba sum€ !tysi€ca tysi€cy sztuk z€Sota i nikt nie by€Sby w stanie tego oszacowa€Z. A gdy po€S€czy€Sem si€ z ni€, oczarowa€Sa mnie i zapa€Sali€Rmy wzajemn€ $mi€So€Rci€. I tak sp€dzi€Sem przy niej pewien czas w najwy€Vszym szcz€€Rciu i zadowoleniu. Tymczasem jej ojciec zosta€S powo€Sany do Mi€Sosierdzia Allacha, przysposobili€Rmy go wi€c do poch€Twku i pogrzebali€Rmy, a "ja po€So€Vy€Sem sw€ r€k€ na tymwszystkim, co dawniej do niego nale€Va€So. S€Sudzy jego !zostali moimi s€Sugami i przeszlipod moj€ w€Sadz€ i rozkazywanie, a kupcy uczynili mnie swym naczelnikiem, przekazuj€c mi jego godno€R€Z, gdy€V by€S on w€Rr€Td nich najznaczniejszy i nikt bez jego wiedzy i pozwolenia niczego nie m€Tg€S poczyna€Z, jako €Ve by€S on ich szejchem. Tak wi€c zaj€€Sem miejsce mego zmar€Sego te€Rcia. I oto po"jakim€R czasie, gdy z€Vy€Sem si€ ju€V z mieszka€Ucami tego miasta, odkry€Sem, €Ve na pocz€tku ka€Vdego miesi€ca odmieniaj€ oni swoj€ posta€Z. Wyrasta€Sy im mianowicie skrzyd€Sa i na nich ludzie ci wzlatywali ku ob€Sokom, a w mie€Rcie nie pozostawa€S wtedy nikt, tylko kobiety i dzieci. Razu pewnego powiedzia€Sem sobie w duchu: €XGdy nadejdziepocz€tek miesi€ca, poprosz€ !kt€Trego€R z nich, aby zani€Ts€S mnie z sob€ tam, gdzie si€ oniudaj€. €YA skoro nasta€S pocz€tek nowego miesi€ca, sk€Tra ich si€ zmieni€Sa i przybrali inn€ posta€Z. Poszed€Sem w€Twczas do jednego z nich i powiedzia€Sem:€XNa Allacha, prosz€ ci€, zabierz mnie z sob€, abym m€Tg€S tam wszystko obejrze€Z, !a potem z tob€ wr€Tci€Z. €Y Leczon odrzek€S: €XNie, to "niemo€Vliwe €Y, ale ja nalega€Sem tak d€Sugo, a€V w ko€Ucu si€ zgodzi€S. Skoro doszli€Rmy do porozumienia, uwiesi€Sem si€ nanim, a on pofrun€€S ze mn€ w przestworza, podczas gdy niktz moich domownik€Tw, !przyjaci€T€S ani s€Sug o tym nie wiedzia€S. €aw cz€Sowiek za€R, unosz€c mnie na ramionach, lecia€S bez przerwy, a€V przyby€S ze mn€ do nieba. W€Twczas us€Sysza€Semw kopule sfer niebieskich pochwalne pienia anio€S€Tw i wielce tym zdumiony zawo€Sa€Sem: €XNiech b€dzie Allach s€Sawiony! Chwa€Sa Allachowi! €Y Zaledwie wypowiedzia€Sem te s€Sowa, gdy z nieba buchn€€S p€Somie€U i omal owych lataj€cych ludzi nie spali€S. Wtedy oni zni€Vyli szybko sw€Tj lot, a mnie rzucili na jak€€R wysok€ g€Tr€ i opanowani wielkim gniewem oddalili si€, zostawiaj€c mnie w€Sasnemu losowi. Pozosta€Sem na tej g€Trze samotny i pocz€€Sem sobie czyni€Z wyrzuty z powodu mego post€pku, i lamentowa€Sem: €XNie ma pot€gi !ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Gdy tylko z jednego nieszcz€€Rcia uda mi si€ uratowa€Z, zaraz w drugie jeszcze gorsze od tamtego wpadam! €Y I wci€€V na owej g€Trze siedzia€Sem, i nie wiedzia€Sem, w kt€Tr€ by si€ uda€Z stron€. Wtedy nadesz€So dwu m€Sodzie€Uc€Tw pi€knych niczym dwa ksi€€Vyce, a ka€Vdy z nich #w r€ku dzier€Vy€S lask€ ze z€Sotai opiera€S si€ na niej. Podszed€Sem do nich z pozdrowieniem, gdy oni oddali mi pozdrowienie, zapyta€Sem: €XNa Allacha, zaklinam was, powiedzcie, kim jeste€Rcie i co tutaj robicie? €Y Odrzekli: €XJeste€Rmy s€Sugami Allacha Najwy€Vszego, €YTo rzek€Sszy wr€czyli mi lask€ z czerwonego z€Sota, jedn€ z tych, kt€Tre mieli z sob€, i poszli dalej swoj€ drog€, a mnie pozostawili na miejscu. Wspieraj€c si€ na tej lasce, pocz€€Sem wi€c chodzi€Z po szczycie g€Try i rozmy€Rla€Sem nad przygod€ z tymi m€Sodzie€Ucami, gdy nagle spod "g€Try wype€Sz€Sa €Vmija z jakim€R cz€Sowiekiem w paszczy. Po€Skn€€Sa go ju€V prawie po "p€pek, a on krzycza€S i wo€Sa€S: €XKto mnie wybawi, tego Allach z ka€Vdego niebezpiecze€Ustwa wyratuje! €YPodbieg€Sem wtedy do €Vmii i uderzy€Sem j€ m€ z€Sot€ lask€ w €Seb, a ona wyplu€Sa tego cz€Sowieka z pyska. Podszed€S on w€Twczas do mnie i rzek€S: €XPoniewa€V z twoich r€k zyska€Sem uwolnienie od tej strasznej €Vmii, nigdy ci€ odt€d nie porzuc€. B€dziesz mym towarzyszem na tej g€Trze! €Y !Odpowiedzia€Sem: €XWitaj mi €Y, iposzli€Rmy dalej razem przez %ow€ g€Tr€. A€V oto nagle zbli€Vyli si€ do nas jacy€R ludzie. Gdy popatrzy€Sem na nich z bliska, rozpozna€Sem w€Rr€Td nich "cz€Sowieka, kt€Try ni€Ts€S mnie na swoich plecach i lecia€S ze mn€ pod niebiosa. Przyst€pi€Sem do niego z grzecznym usprawiedliwieniem i uprzejmiedo niego powiedzia€Sem: €XPrzyjacielu m€Tj, tak nie post€puje si€ ze swymi !przyjaci€T€Smi. €Y Cz€Sowiek €Tw odpowiedzia€S: €XTy€R to niebezpiecze€Ustwo na nas sprowadzi€S wys€Sawiaj€c Allacha na moim grzbiecie. €YRzek€Sem na to: €XWybacz mi, uczyni€Sem to bezwiednie i teraz ju€V wi€cej si€ nie odezw€ ani s€Sowem. €Y !Wtedy zgodzi€S si€ wzi€€Z mnie z sob€ z powrotem, ale warunek mi postawi€S, €Ve imienia Allacha nie wypowiem ani Go s€Sawi€Z na jego plecach nie b€d€. $I d€Wwign€€S mnie, i pofrun€€S ze mn€ tak samo jak za poprzednim razem, a potem domojego domu mnie zani€Ts€S. Moja €Vona mnie powita€Sa i pozdrowi€Sa, i uradowana moim #powrotem, m€Twi€Sa: €XStrze€V si€ w przysz€So€Rci owych ludzi, niewychod€W i nie zadawaj si€ z nimi, bo s€ to bracia szejtan€Tw i nie s€ w stanie wypowiedzie€Z imienia Allacha Najwy€Vszego. €Y Zapyta€Sem: "€XC€T€V wobec tego czyni€S w€Rr€Td nich tw€Tj ojciec? €YOdrzek€Sa: €XZaprawd€, ojciec m€Tj nie nale€Va€S do nich i nie post€powa€S tak jak oni. Teraz,!gdy m€Tj ojciec umar€S, my€Rl€, €Ve m€Tg€Sby€R sprzeda€Z wszystko, co posiadamy, a za cen€ tych rzeczy nakupi€Z towar€Tw i wtedy mogliby€Rmy pojecha€Z do twojego kraju i do twojej rodziny. Ja p€Tjd€ zatob€, gdy€V zaprawd€ nie mam po co w tym mie€Rcie pozostawa€Z, gdy ani matka "moja, ani m€Tj ojciec nie €Vyj€. €Y W€Twczas pocz€€Sem wyprzedawa€Z wszystko, co mia€S €Tw szejch, m€Tj te€R€Z, rzecz po rzeczy, a przy tym szuka€Sem kogo€R, kto by z tegomiasta jecha€S do Bagdadu, abyz nim razem wyruszy€Z w t€ drog€. Gdy to czyni€Sem, spotka€Sem w mie€Rcie gromadk€#ludzi, kt€Trzy chcieli si€ uda€Z w podr€T€V, ale nie mieli statku. Nakupili wi€c drzewa i zbudowali wielki statek, a ja uzgodni€Sem z nimi wysoko€R€Z !op€Saty za przejazd i ui€Rci€Sem !ca€S€ sum€. Potem moj€ €Von€ umie€Rci€Sem na statku, a nast€pnie za€Sadowa€Sem wszystko, co€Rmy posiadali, tylko nieruchomo€Rci i posiad€So€Rci ziemskie $pozostawili€Rmy i odp€Syn€li€Rmy. Ipodr€T€Vowali€Rmy bez przerwy po morzu z wyspy na wysp€ i z morza na morze, a wiatry by€Sy nam przychylne i podr€T€V si€ szcz€€Rci€Sa, tak €Ve bezpiecznie przybyli€Rmy do miasta Basry. Tym razem nie zatrzyma€Sem si€ tam wcale, tylko wynaj€€Sem inny statek i przenios€Sem na€U wszystko, co z sob€ mia€Sem, i zaraz ruszyli€Rmy do miasta Bagdadu. Uda€Sem si€ potem do mojej dzielnicy, wszed€Sem do mojego domu i przywita€Sem si€ z moj€rodzin€, z towarzyszami i przyjaci€T€Smi, a wszystkie towary, kt€Tre z sob€ przywioz€Sem, z€So€Vy€Sem w moich sk€Sadach. Domownicy obliczyli okres mojej nieobecno€Rci, to znaczy ten czas, gdym t€ moj€ si€Tdm€ "podr€T€V odbywa€S, i stwierdzili, €Ve trwa€So to dwadzie€Rcia siedem lat. Czyli tyle, €Ve oni ju€V stracili nadziej€, abym jeszcze kiedykolwiek mia€S powr€Tci€Z. Gdy wi€c do nich z powrotem przyby€Sem i opowiedzia€Sem im wszystko, co si€ ze mn€ dzia€So i co mi si€ przytrafi€So, wszyscy ogromnie si€ zadziwili moj€ histori€ i winszowali mi ocalenia. I rzeczywi€Rcie wtedy wobec Allacha Najwy€Vszego wyrzek€Sem si€ na zawsze wszystkich podr€T€Vy po l€dach i po morzach, ta si€Tdma podr€T€V kres moim wyprawom i nami€tno€Rci do podr€T€Vy po€So€Vy€Sa, a nawet ca€S€ #ochot€ do w€S€Tcz€gi straci€Sem. "I odt€d tylko s€Sawi€Sem Allacha Pochwalonego i dzi€kowa€Sem Najwy€Vszemu za to, €Ve do mojej rodziny, do mojego kraju i do mojej ojczyzny powr€Tci€Z mi pozwoli€S. Oto, Sindbadzie Tragarzu, opowiedzia€Sem ci o wszystkim,co mi si€ zdarzy€So i przytrafi€So, i przedstawi€Sem wszystkie moje przygody. I rzek€S Sindbad Tragarz do !Sindbada €\eglarza: €XNa Allacha,!daruj mi, je€Rli ocenia€Sem ci€ $niesprawiedliwie. €Y I odt€d €Vyli w przyja€Wni i serdecznej #za€Vy€So€Rci po€Rr€Td zadowolenia, $szcz€€Rcia i rado€Rci wielkiej, a€Vprzysz€Sa do nich ta, kt€Tra ka€Ve umilkn€€Z weselu i wszystkie zwi€zki rozdziela, zamki obraca w ruin€ i mogi€Sy buduje, ona, kt€Tra jest kielichem €Rmierci. Niechaj s€Sawiony b€dzie €\ywy,kt€Try nigdy nie umiera! A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€,jest jeszcze: Opowie€R€Z o Miedzianym Mie€Rcie W dawnych czasach, w minionych wiekach i latach €Vy€Sw Damaszku syryjskim pewien "w€Sadca, kalif, kt€Try zwa€S si€ Abd al-Malik ibn Merwan. Siedzia€S on pewnego dnia w otoczeniu mo€Vnych swego pa€Ustwa, w€Rr€Td kr€Tl€Tw i su€Stan€Tw. Rozmowa zesz€Sa na opowiadania o dawnych narodach i zebrani wspominali podania o panu naszym Sulejmanie, synu Dauda €[ !pok€Tj z nimi oboma €[i m€Twili otym wszystkim, co Allach Najwy€Vszy mu da€S: pot€g€ i !w€Sadz€ nad lud€Wmi, d€Vinnami, ptakami, dzikimi zwierz€tami oraz innymi stworzeniami. I "m€Twi€S kr€Tl: €XS€Syszeli€Rmy od tych, kt€Trzy przed nami €Vyli, !€Ve Allach Najwy€Vszy i S€Sawionynie da€S €Vadnemu innemu cz€Sowiekowi tego, co da€S panunaszemu Sulejmanowi, tak i€V osi€gn€€S on to, czego nikt inny nigdy nie osi€gn€€S. Uwi€zi€S on nawet w dzbanach d€Vinny, maridy i szejtany, a otwory dzban€Tw pozalewa€S stopionym o€Sowiem i odcisn€€S na nim sw€ piecz€€Z. €Y W€Twczas Talib ibn Sachl pocz€€S opowiada€Z: "Zdarzy€So si€ kiedy€R, €Ve pewienm€€V wsiad€S wraz z grup€ innych podr€T€Vnych na statek i!odp€Syn€li do kraju Hind. I nie "przestawali tak p€Syn€€Z, a€V otozerwa€S si€ przeciwny wiatr, kt€Try pogna€S ich ku jakiemu€R nieznanemu l€dowi Allacha !Najwy€Vszego €[a dzia€So si€ to !w€Rr€Td ciemno€Rci nocy. A kiedy wsta€S dzie€U, z jaskini owego l€du wyszli do podr€T€Vnych ludzie o czarnej sk€Trze i nagich cia€Sach. Sprawiali wra€Venie dzikich zwierz€t nie umiej€cych m€Twi€Z, gdy€V nie rozumieli nic z tego, co do nich m€Twiono. Mieli wszak€Ve kr€Tla, takiego samego jak oni, i on jeden w€Rr€Td nich zna€S j€zyk arabski. Skoro czarni ujrzeli statek i tych, kt€Trzy !na nim byli, ich kr€Tl wyszed€S wgronie swoich towarzyszy do podr€T€Vnych, pozdrowi€S ich i powita€S, po czym zapyta€S o "ich religi€. Gdy ju€V podr€T€Vni powiadomili kr€Tla o swoich sprawach, on rzek€S do nich: #€XNie obawiajcie si€. €YKiedy za€Rkapitan statku zapyta€S o religi€ owych czarnych, !okaza€So si€, €Ve ka€Vdy z nich wyznawa€S jedn€ wiar€ z tych,w€ pocieszy€Sem  w jej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBDpA c-2kEБ ƒ c-•kF4y c-јkG­"D c-[lHё,` c-ОlIQ7:I-!m kt€Tre istnia€Sy dawniej, przed islamem, zanim zosta€S pos€Sany pan nasz Muhammad €[niechaj go Allach b€Sogos€Sawi i da mu zbawienie. W€Twczas powiedzieli podr€T€Vni: €XNie pojmujemy tego, co m€Twisz, ani te€V nie wiemy niczego o takiej religii. €YRzek€S im w€Twczas kr€Tl czarnych: €XPrzedwami nie dotar€S do nas jeszcze €Vaden z syn€Tw Adama.$€YTo rzek€Sszy kr€Tl ugo€Rci€S ich, podaj€c im mi€so ptactwa, dzikich zwierz€t i ryb, gdy€V pr€Tcz tego ludzie ci nie znali innego po€Vywienia. Potem podr€T€Vni zeszli ze statku na l€d, aby obejrze€Z sobie miasto. I zobaczyli rybaka, kt€Try zapu€Rci€S w !morze sie€Z, aby na€Sowi€Z ryb. Agdy po pewnym czasie #wyci€gn€€S sie€Z, znajdowa€S si€w niej miedziany dzban, z otworem zalanym o€Sowiem i opatrzonym piecz€ci€ Sulejmana, syna Dauda €[ pok€Tjz nimi. Rybak wyj€€S dzban z sieci i rozbi€S go, a wtedy ulecia€S z niego niebieski dym, kt€Try wzbi€S si€ wysoko do "nieba, podr€T€Vni za€R us€Syszeli przera€Wliwy g€Sos m€Twi€cy: €XLito€Rci, lito€Rci, o proroku $Allacha! €YP€T€Wniej utworzy€Sa si€z owego dymu posta€Z o straszliwym wygl€dzie, kt€Trej widok nape€Snia€S patrz€cych groz€, a g€Sowa tej postaci "si€ga€Sa szczyt€Tw g€Tr. Wkr€Ttcejednak zjawa znik€Sa. Co do podr€T€Vnych, to czuli si€ oni tak, jakby im wydarto serca z piersi. Czarni natomiast w "og€Tle nie zwr€Tcili na to uwagi. Kapitan zwr€Tci€S si€ tedy do kr€Tla, pytaj€c o to zjawisko, a w odpowiedzi us€Sysza€S: €XWiedz, €Ve by€S to jeden z tych d€Vinn€Tw, na kt€Tre rozgniewa€S si€ Sulejman, syn Dauda. Uwi€zi€S on je w dzbanach, pozalewa€S otwory o€Sowiem i wrzuci€S dzbany do morza. I kiedy teraz jaki€R rybak zarzuca w morze sieci, to najcz€€Rciej wyci€ga te dzbany, a gdy je rozbija, wychodz€ z nich d€Vinny, kt€Tremy€Rl€, €Ve Sulejman jeszcze !€Vyje. Tote€V chc€c okaza€Z sw€skruch€, ka€Vdy taki d€Vinn wo€Sa: €]Lito€Rci, lito€Rci, o proroku Allacha! €^€Y S€Sowa te wprawi€Sy W€Sadc€ Wiernych Abd al-Malika ibn Merwana w zdumienie i powiedzia€S: €XChwa€Sa niech b€dzie Allachowi! Zaiste Sulejmanowi dana by€Sa wielka w€Sadza. ! €YA w€Rr€Td tych, kt€Trzy brali udzia€S w owym zgromadzeniu, obecny by€S tak€Ve an-Nabigha az-Zubjani. Powiedzia€S on: €XTo prawda, co nam Talib opowiedzia€S, a dowodem jego prawdom€Twno€Rci s€ s€Sowa staro€Vytnego m€drca: Oto Sulejman, kt€Tremu B€Tg takie przekaza€S s€Sowa: €]W€Sadaj i sprawy rozs€dzaj, bowiem masz moc namiestnika.Szanowa€Z masz pos€Susznego, co w€Sadz€ tw€ uszanowa€S, A do wi€zienia masz wtr€ci€Z tego, co ciebie unika. €^ Sulejman zamyka€S ich w dzbanach z miedzi i wrzuca€S do morza. €Y Spodoba€Sy si€ W€Sadcy Wiernych te s€Sowa i !rzek€S: €XNa Allacha, chcia€Sbym !ujrze€Z kt€Try€R z tych dzban€Tw.€YRzek€S mu na to Talib ibn !Sachl: €XMo€Vesz to osi€gn€€Z, W€Sadco Wiernych, nie opuszczaj€c swego kraju. Po€Rlij tylko kogo€R do twego brata Abd al-Aziza ibn Merwana, aby sprowadzi€S ci jez krainy Zachodu. Wystarczy bowiem, by tw€Tj brat napisa€S do Musy, aby ten wybra€S si€ z krainy Zachodu do owej g€Try, o kt€Trej wspomina€Sem, a dostarczy ci tyle dzban€Tw, ile za€V€dasz, gdy€V rubie€Ve jego prowincji przylegaj€ do tej g€Try. €Y I W€Sadca Wiernych uzna€S za s€Suszny jego pogl€d i rzek€S: "€XAbu Talibie, s€Suszno€R€Z masz wtym, co m€Twisz. Chc€ zatem, €Veby€R to ty by€S moim wys€Sannikiem do Musy ben Nusajr w tej sprawie. Otrzymasz bia€Sy sztandar i wszystko, czego za€V€dasz z maj€tku, zaszczyt€Tw i temu !podobnych, ja za€R b€d€ si€ w tym czasie opiekowa€S twoj€ !rodzin€. €Y Rzek€S na to Talib: €XBardzo ch€tnie, W€Sadco !Wiernych €Y, a kalif powiedzia€S:€XRuszaj tedy z b€Sogos€Sawie€Ustwem Allacha Najwy€Vszego i z Jego pomoc€.!€YI rozkaza€S, aby napisano list do jego brata Abd al- Aziza, namiestnika Egiptu, i drugi listdo Musy, jego namiestnika w krainie Zachodu, z rozkazem, by osobi€Rcie wyruszy€S na poszukiwanie Sulejmanowych dzban€Tw, pozostawiaj€c swego syna jako zast€pc€ do zarz€dzania krajem. W li€Rcie kalifa do Musy by€So te€V polecenie, by zabra€S ze sob€ przewodnik€Tw i nie szcz€dzi€S pieni€dzy, by wzi€€S z sob€ dostatecznie wielu ludzi i nie pr€Tbowa€S oci€ga€Z si€ lub szuka€Z wykr€t€Tw. Potem zapiecz€towa€S oba pisma, "wr€czy€S je Talibowi ibn Sachl i nakaza€S mu, by po€Rpiesza€S w drodze, unosz€c nad g€Sow€ "sztandary. P€T€Wniej kalif da€S mupieni€dze, je€Wd€Wc€Tw i pieszych, aby mu byli pomoc€ w drodze, a wreszcie wyznaczy€S na potrzeby jego rodziny znaczne sumy "pieni€dzy. I Abu Talib wyruszy€S w drog€, przemierza€S ze swymitowarzyszami ziemie Syrii, a€V wjechali do Egiptu. Tu pospieszy€S mu na spotkanieemir tego kraju i przyj€€S Taliba u siebie, okazuj€c mu przez ca€Sy czas najwy€Vszy "szacunek. P€T€Wniej da€S Talibowi przewodnika, by mu towarzyszy€S do G€Trnego Egiptu i by go zawi€Td€S do emira Musy ben Nusajr. A skoro!dosz€Sa do€U wie€R€Z o przybyciu Taliba, Musa wyszed€S mu naprzeciw, a gdy spotka€S go, !ucieszy€S si€ nim. Talib poda€S !mu pismo kalifa, a on wzi€€S je,przeczyta€S i zrozumiawszy !jego tre€R€Z, dotkn€€S nim swej #g€Sowy, po czym rzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny W€Sadcy "Wiernych. €YNast€pnie wy€So€Vy€S Talibowi sw€Tj pogl€d, i€V !nale€Va€Soby zebra€Z wielmo€V€Tw jego kraju. A gdy si€ oni stawili, Musa zasi€gn€€S ich rady w sprawie, kt€Tra zosta€Sa mu wyjawiona w pi€Rmie, oni za€R odrzekli: !€XJe€Rli potrzebujesz kogo€R, ktoby ci wskaza€S drog€ do owego miejsca, to trzeba, aby€R sprowadzi€S szejcha Abd as-Samada ibn Abd al-Kuddus as-Samudi. Jest to bowiem $m€€V €Rwiat€Sy, wiele podr€T€Vowa€Si zna wszelkie stepy, pustynie i morza, zna mieszka€Uc€Tw i osobliwo€Rci wszystkich ziem i kraj€Tw. Powiniene€R go tedy sprowadzi€Z, a on zawiedzie ci€, dok€d zechcesz. €Y Rozkaza€S wi€c Musa przyprowadzi€Z szejcha i !spe€Sniono jego polecenie. A by€Sto wielki starzec, os€Sabiony latami i prac€. Emir Musa "pozdrowi€S go i ozwa€S si€ do€U: €XSzejchu Abd as- Samad, oto pan nasz, W€Sadca Wiernych Abd al-Malik ibn Merwan nakaza€S nam to a to. Ale ja ma€So wiem o tym kraju, a powiedziano mi, €Ve ty znasz te ziemie i drogi tam wiod€ce. Czy chcia€Sby€R spe€Sni€Z €Vyczenie W€Sadcy Wiernych? €Y Rzek€S na to starzec: €XWiedz, emirze, i€V droga tam wiod€ca jest uci€€Vliwa i d€Suga, €Ve prowadzi przez rozleg€Se, bezludne ost€py, gdzie prawie #nie istniej€ przetarte szlaki. €Y Musa zapyta€S: €XIle czasu zajmie przebycie tej drogi? €Y Odpar€S starzec: €XDw€Tch lat i kilku miesi€cy potrzeba, by dosta€Z si€ tam, i tyle€V, by przyby€Z z powrotem. A na drodze tej pe€Sno czyha niebezpiecze€Ustw i strach€Tw, dziw€Tw i cud€Tw. Lecz ty walczysz z niewiernymi, a krajnasz s€siaduje z wrogami, tak€Ve w czasie twej nieobecno€Rcimogliby wyst€pi€Z przeciw nam !chrze€Rcijanie. Powiniene€R wi€cpozostawi€Z w twoim kr€Tlestwiekogo€R, kto by nim zamiast ciebie zarz€dza€S. €Y W€Twczas Musa powiedzia€S: €XDobrze €Y, i mianowa€S swym zast€pc€ swego syna Haruna, odebra€S od niego przysi€g€ wierno€Rci i nakaza€S wojsku, aby mu si€ nie sprzeciwia€So i by go s€Sucha€So we wszystkim, co im rozka€Ve. Wojsko za€R wys€Sucha€So s€S€Tw Musy i obieca€So pos€Susze€Ustwo jego synowi. A Harun by€S m€€Vem o wielkiej odwadze, by€S wielkoduszny, prawy, dzielny i wytrwa€Sy. I szejch Abd as-Samad !wyja€Rni€S Musie, €Ve do miejsca,z kt€Trego W€Sadca Wiernych czego€R potrzebuje, s€ cztery !miesi€ce drogi, a znajduje si€ ono na brzegu morza, i €Ve na ca€Sej wiod€cej tam drodze !le€V€ jedno przy drugim osiedla,w€Rr€Td nich za€R pe€Sno jest zieleni i €Wr€Tde€S wody. Na koniec szejch doda€S: €XDzi€ki twemu b€Sogos€Sawie€Ustwu, o namiestniku W€Sadcy Wiernych,Allach uczyni nam t€ podr€T€V €Satw€. €YRzek€S mu na to emir Musa: €XCzy wiesz, czy kt€Try€R !z kr€Tl€Tw wkroczy€S ju€V na t€ ziemi€ przed nami? €Y Odpar€S: €XTak, o namiestniku W€Sadcy Wiernych, ziemia ta nale€Va€Sa do kr€Tla Aleksandrii, Darana Rumijczyka. €Y Potem ruszyli w drog€ i w€drowali bez wytchnienia, a€V przybyli w pobli€Ve jakiego€R zamku. W€Twczas szejch powiedzia€S: €XWst€pmy do tego zamku, gdy€V jest on ostrze€Veniem dla tych, kt€Trzy pragn€ pouczenia. €YI ruszy€S naprz€Td emir Musa, a za nim szejch Abd as-Samad i €Rwita, sk€Sadaj€ca si€ z wybranych towarzyszy emira, i jechali tak, a€V przybyli do wr€Tt zamku i zobaczyli, €Ve s€ otwarte. A zamek €Tw posiada€S wysokie kolumny i stopnie wiod€ce od bramy w g€Tr€. W€Rr€Td stopni tych by€Sy dwa szczeg€Tlnie szerokie z kolorowego marmuru, kt€Tremu podobnego nikt nigdy nie widzia€S. Stropy wn€trz i €Rciany wyk€Sadane tu by€Sy z€Sotem, srebrem i innymi cennymi kruszcami, a nad wej€Rciem widnia€Sa tablica z napisem greckim. Szejch Abd as-Samad zapyta€S: €XCzy przeczyta€Z ten napis, o emirze? €Y Odpar€S emir: €XPodejd€W i przeczytaj go, i "niech ci Allach b€Sogos€Sawi. Nie uda€Saby nam si€ ta podr€T€V, gdyby nie twoje !b€Sogos€Sawie€Ustwo. €Y I szejch przeczyta€S napis, a by€Sy to takie wiersze: Oto widzisz ludy mnogie, co stworzywszy sobie Dobra, p€Sacz€ teraz po nich i ton€ w t€sknocie. Zamek, w kt€Trym si€ znajduj€ d€Tbr wszelakich krocie, "Jest w€Sasno€Rci€ pan€Tw, kt€Trzyspoczywaj€ w grobie. €_mier€Z zg€Sadzi€Sa ich do !szcz€tu niszczycielsk€ si€S€, A to, co nagromadzili, w prochsi€ obr€Tci€So. Rzek€Sby€R, domy i siedziby swe wznosili po to, By wypocz€€Z w nich i wr€Tci€Z tu, gdzie le€V€ oto. I zap€Saka€S emir Musa, a€V !prawie straci€S przytomno€R€Z, poczym powiedzia€S: €XNie ma bogapr€Tcz Allacha €\ywego, Wiekuistego, kt€Trego trwanie nie ma ko€Uca. €YTo rzek€Sszy Musa wszed€S do zamku i oszo€Somi€So go pi€kno jego budowy, i ogl€da€S obrazy i "pos€gi tam si€ znajduj€ce. A€V wtem zobaczy€S wypisane tak€Ve nad drug€ bram€ wiersze i powiedzia€S: €XPodejd€W tu, szejchu, i przeczytaj. €YPodszed€S tedy szejch i przeczyta€S wiersze, aby€Sy one takie: Ilu€V przebywa€So ludzi tu pod tymi kopu€Sami !Dawno temu €[ i odeszli, i €Rlad wszelki zgin€€S po nich. Popatrz tylko, cne €Vywoty innych tak€Ve czas roztrwoni€S Przypadkami swymi, kt€Tre wszystkim ludziom niesie w dani. Wszelkim dobrem si€ dzielili, kt€Tre zgromadzili sami. $I pozostawili rado€R€Z, i znikn€li gdzie€R w ustroni. "Jaki€V ich otacza€S zbytek, kt€T€Vucztowa€S tak jak oni? W grobie ju€V nie po€Vywaj€, ale s€ dzi€R pozywani. I zn€Tw gwa€Stownie zap€Saka€S emir Musa, i €Rwiat pociemnia€S mu przed oczyma. Potem rzek€S: €XZaiste, zostali€Rmy stworzeni !do wielkich spraw. €YI ogl€dali zamek, i przekonali si€, €Ve zosta€S on opuszczony przez swych mieszka€Uc€Tw i nie by€So w nim €Vadnego €Vywego stworzenia. Wszystkie dziedzi€Uce i pomieszczenia, kt€Tre ich otacza€Sy, by€Sy puste i zaniedbane. Po€Rrodku wznosi€Sa!si€ strzeli€Rcie ku niebu wysokakopu€Sa, a wok€T€S niej znajdowa€So si€ czterysta grob€Tw. Emir Musa podszed€S "bli€Vej do owych mogi€S i ujrza€S w€Rr€Td nich grobowiec zbudowany z marmuru, a na nim wyryte takie oto wiersze: Ilem razy si€ wstrzymywa€S, ilem razy w drodze pada€S, Ile€V istot ogl€da€Sem najpi€kniejszych i najg€Sadszych, Ile€V w €Vyciu si€ najad€Sem i napi€Sem jak si€ patrzy, Ilem si€ narozkazywa€S, ilem razy te€V zabrania€S, Ile twierdz jest niedost€pnych,kt€Tre w €Vyciu oblega€Sem, #By pl€drowa€Z je i grabi€Z, €Supy bior€c z nich wspania€Se, I pie€Rniarki wy€Rmienite uprowadza€Z bez wahania! Ale przez m€ nie€Rwiadomo€R€Z wczynach tych przebra€Sem miar€, By zachcianki zaspokaja€Z, goni€c za tym, co przeminie. Tedy bacz, m€Sodzie€Ucze, na si€, jedno €Vycie masz jedynie,Zanim €Rmier€Z nadejdzie, aby poi€Z ciebie swym pucharem. I przysypie ciebie ziemi€, pustka ci€ ogarnie g€Sucha !I pozbawie€U b€dziesz €Vycia, i wyzioniesz wreszcie ducha. I znowu zap€Saka€S emir Musa i ci, kt€Trzy z nim byli. Potem !emir zbli€Vy€S si€ do kopu€Sy i zobaczy€S, €Ve mia€Sa ona o€Rmioro drzwi z sanda€Sowego drzewa, a drzwi te by€Sy ozdobione z€Sotymi gwo€Wdziamii srebrnymi gwiazdami i wysadzane rozmaitymi drogimi kamieniami. Na pierwszych drzwiach wypisane by€Sy te oto wiersze: Wbrew mej woli porzuci€Sem to,com musia€S rzuci€Z. Los, co w€Sada €Rmiertelnymi, wyrok sw€Tj stanowi. A sprzyja€So €Rmiertelnemu szcz€€Rcie cz€Sowiekowi, Gdym jak lew drapie€Vny broni€S zakazanych chuci. Nic nie wstrzyma mnie i !wyrzec nie chc€ si€ ni k€ska, Gdy mam na€U oskom€, cho€Zbym zgin€€Z mia€S w p€Somieniach, Bo spotyka mnie zar€Twno zwyci€stwo, jak kl€ska Za zrz€dzeniem Boga mego i Pana stworzenia. Je€Rli €Rmier€Z mi jest pisana bliska, niedaleka, Pr€T€Vno chcia€Sbym j€ powstrzyma€Z, bowiem €Rmier€Z nie zwleka. Wojska, kt€Tre zgromadzi€Sem, zda€Syby si€ na nic, Nie pomogliby s€siedzi ni przyjaci€T€S wielu. Moje €Vycie, udr€czone pogoni€ bez granic, W cieniu €Rmierci przebiega€So wsmutkach i weselu. Nim nastanie ranek, los ten innych ludzi dotknie. Ju€V tragarza i grabarza przywiedli ci oto. W Dzie€U, gdy stawisz si€, napotkasz Allacha samotnie, Nios€c brzemi€ win i !grzech€Tw, co ci dusz€ gniot€. Bodaj €Rwiat ci€ swym urokiem nigdy nie omami€S. Bacz, jak obszed€S si€ z rodzin€ tw€ i s€siadami. Skoro emir Musa us€Sysza€S te wiersze, zap€Saka€S tak !gwa€Stownie, €Ve a€V zemdla€S. A kiedy si€ ockn€€S z omdlenia, wszed€S do kopu€Sy i ujrza€S grobowiec d€Sugi i straszliwie !wygl€daj€cy, a na nim tablic€ #z chi€Uskiego €Velaza. I zbli€Vy€S si€ do niej szejch Abd as-Samad, i odczyta€S wyryty !na niej taki oto napis: €XW imi€Allacha, kt€Try nie przemija i trwa poprzez wieki! W imi€ Allacha, kt€Try nie zrodzi€S z siebie nikogo i sam nie zosta€S zrodzony, kt€Tremu nikt nie jest r€Twny. W imi€ Allacha, Pana Pot€€Vnego i Wspania€Sego, w imi€ €\ywego, kt€Try nie umiera. €Y Gdy szejch Abd as-Samad !przeczyta€S to, co ju€V zosta€So wspomniane, zauwa€Vy€S, i€V na tablicy tej by€S jeszcze inny napis: €XO ty, kt€Try w to miejsce przyb€dziesz, niechaj s€Su€Vy ci za ostrze€Venie to, czego zaznasz spo€Rr€Td !zmienno€Rci losu i zdradliwo€Rci czasu. Nie daj si€ zwie€R€Z doczesnemu €Rwiatu z jego urokami, k€Samstwami, u€Sud€ i zwodniczym blaskiem. €_wiat jest bowiem pochlebc€ podst€pnym i zdradzieckim, wszystko, co si€ na nim znajduje, jest tylko dane do u€Vytku, a Dawca mo€Ve ka€Vdej chwili odebra€Z wszystko swemu d€Su€Vnikowi. €_wiat jest niczym majaki €Rpi€cego i senne marzenia €Rni€cego albo jak mira€Ve na pustyni, kt€Tre spragniony uwa€Va za wod€, a tymczasem szejtan przystraja €Tw €Rwiat !dla cz€Sowieka a€V do €Rmierci w fa€Sszywe b€Syskotki. Oto jakie s€ przymioty €Rwiata; nie ufaj !mu i nie sk€Saniaj si€ ku niemu,gdy€V oszuka on tego, kto na nim buduje i kto w swych sprawach zawierza mu. Nie daj!si€ schwyta€Z w jego sieci i nieczepiaj si€ jego po€Sy. Ja mia€Sem niegdy€R tysi€c gniadych rumak€Tw i pa€Sac. #Mia€Sem tysi€c €Von spo€Rr€Td c€Trkr€Tlewskich, dziewic o kr€g€Sych piersiach niczym ksi€€Vyce, i zosta€Sem obdarzony tysi€cem syn€Tw podobnych zuchwa€Sym lwom. Prze€Vy€Sem tysi€c lat ze spokojnym sercem i radosn€ my€Rl€. Zgromadzi€Sem skarby tak wielkie, jakich nie "posiada€S €Vaden kr€Tl na ziemi, iwyobra€Va€Sem sobie, €Ve moje szcz€€Rcie trwa€Z b€dzie bez ustanku. Lecz zanim si€ spostrzeg€Sem, przysz€Sa do nasta, kt€Tra k€Sadzie kres rozkoszom, rozdziela zwi€zki, pustoszy osiedla, burzy domostwa i zabiera starych, m€Sodych, dzieci, ojc€Tw i matki. Albowiem podczas gdy !czuli€Rmy si€ pewni i spokojni wtym zamku, spad€S na nas wyrok Pana €_wiat€Tw, Pana !Niebios i Ziem, i dosi€g€So nas wezwanie Prawdy Oczywistej. Tak tedy umiera€So ka€Vdego dnia dw€Tch spo€Rr€Td nas, a€V odesz€Sa w ten spos€Tb liczna gromada. A kiedy ujrza€Sem to zniszczenie, kt€Tre wtargn€€So do naszych siedzib i zadomowi€So si€ u nas, pogr€€Vaj€c nas w morzu €Rmierci, kaza€Sem przyprowadzi€Z pisarza i poleci€Sem mu, aby u€So€Vy€S te ej є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBJp c-jmK  c-ЭmL)G c-0nMp!к c-“nNJ, c-іnOй7ГD-Yowiersze zawieraj€ce ostrze€Venia i napomnienia, a potem kaza€Sem je wypisa€Z rylcem na wszystkich tych drzwiach, tablicach i grobowcach. Mia€Sem te€V !wojsko licz€ce tysi€c tysi€cy konnych, a byli to ludzie waleczni, z w€S€Tczniami, w zbrojach, z ostrymi mieczami imocnymi ramionami. Im to rozkazywa€Sem, aby przywdziewali d€Sugie kolczugi, przypasywali ostre miecze, chwytali mocne, gro€Wne !w€S€Tcznie i dosiadali ognistych koni. A kiedy dosi€gn€€S nas wyrok Pana €_wiat€Tw, Pana Niebios i Ziem, rzek€Sem: €]€\o€Snierze i wojownicy, czy potraficie powstrzyma€Z los, kt€Try nam zes€Sa€S Wszechpot€€Vny Kr€Tl? €^ Ale moje oddzia€Sy i dru€Vyny nie by€Sy w stanie uczyni€Z tego i tak€ otrzyma€Sem odpowied€W: €]Jak€Ve walczy€Z b€dziemy z Tym, kt€Tremu nie zabroni "wst€pu €Vaden stra€Vnik i kt€Try wchodzi do drzwi nie maj€cych od€Wwiernego? €^ Rzek€Sem im tedy: €]Przynie€Rciemi skarby! €^ A przechowywanote skarby w tysi€cu skarbc€Tw,#z kt€Trych ka€Vdy mie€Rci€S tysi€ckintar€Tw czerwonego z€Sota i tyle€V bia€Sego srebra, ponadto za€R r€T€Vne rodzaje pere€S i klejnot€Tw takich, jakich nie !posiada€S €Vaden kr€Tl na ziemi. Moi ludzie spe€Snili rozkaz, a kiedy zgromadzili przede mn€ wszystkie te skarby, zapyta€Sem ich: €]Czy jeste€Rciew stanie ocali€Z mnie przy pomocy tych skarb€Tw? Czy mo€Vecie kupi€Z mi za nie cho€Z jeden dzie€U €Vycia? €^ Ale oni nie mogli tego uczyni€Z. Poddalisi€ wi€c zrz€dzeniom losu i przeznaczenia, a i ja podporz€dkowa€Sem si€ woli Allacha i znosi€Sem m€Tj los i przeznaczenie, a€V zabra€S On moj€ dusz€ i z Jego woli u€So€Vono mnie w grobowcu. A "je€Rliby€R pragn€€S pozna€Z moje imi€, to jestem Kusz, syn Szaddada, wnuk Aada Starszego. Poza tym by€Sy na owej tablicy wypisane jeszczetakie oto wiersze: Skoro wspomnisz, gdy czas ju€Vmnie ze €Rwiata zmiecie, Min€ dni i zdarzenia w przesz€So€R€Z si€ przetocz€, Wiedz, €Ve jestem Ibn Szaddad,co w€Sada€S ochoczo !€_miertelnymi i ziemi€, ka€Vdym miejscem w, €Rwiecie. Lwie dru€Vyny mi by€Sy powolne bez miary I Syria od Egiptu a€V do ziem Adnanu. By€Sem w mocy poni€Va€Z jej kr€Tl€Tw i pan€Tw, #A ludzie si€ l€kali mej w€Sadzy ikary. Plemiona, wojownik€Tw widz€ wswoich r€kach, Widz€ kraj i lud jego, kt€Try si€ mnie l€ka. Gdy konia dosiada€Sem, tom widzia€S swe armie, Tysi€c tysi€cy je€Wd€Wc€Tw na r€czych rumakach. Ogromny zgromadzi€Sem maj€tek, by wspar€S mnie, Gdyby czas zechcia€S ze mnie uczyni€Z biedaka. I ca€Sym mym maj€tkiem pragn€€Sem zap€Saci€Z, By dusza ma niepr€dko opu€Rci€Sa cia€So. Lecz B€Tg chcia€S, bym go jeno s€Sucha€S dusz€ ca€S€. I otom sam dzi€R w grobie, z dala od mych braci! "Przysz€Sa do mnie €Rmier€Z, kt€Tra€Rmiertelnych pora€Va, I spo€Rr€Td mo€Vnych wszed€Sem do maluczkich grona. !I zdarzy€So si€ wszystko to, co si€ przydarza. Zak€Sadnikiem si€ sta€Sem, bom w wyst€pkach skona€S. Przeto ce€U sobie wielce zdrowie, co ci sprzyja, I drogi nieszcz€€R€Z wszelkich zaprawd€ omijaj. I rozp€Saka€S si€ emir Musa na widok tego ogromnego !cmentarza, tak €Ve a€V zemdla€S. A gdy potem zwiedzali wszystkie zak€tki zamku i ogl€dali jego komnaty i ogrody, ujrzeli wtem st€T€S marmurowy wsparty na czterech nogach, a na nim napis: €XPrzy tym stole biesiadowa€So tysi€c jednookich kr€Tl€Tw i tysi€c kr€Tl€Tw o zdrowych oczach, a "wszyscy oni opu€Rcili ju€V €Rwiat doczesny przenosz€c si€ do grob€Tw i mogi€S. €YEmir Musa zapisa€S sobie to wszystko, a potem opu€Rci€S zamek, nie zabrawszy stamt€d niczego poza owym sto€Sem. Ca€Sa gromada ruszy€Sa tedy dalej, a szejch Abd as-Samad prowadzi€S ich, wskazuj€c drog€, i szli przez ca€Sy ten dzie€U, a tak€Ve przez dzie€U !drugi i trzeci. Wreszcie dotarli do wysokiego wzg€Trza, a gdy mu si€ przyjrzeli z bliska, zobaczyli tam je€Wd€Wca, ca€Sego$z miedzi. Dzier€Vy€S on w€S€Tczni€ zako€Uczon€ szerokim, l€Rni€cym ostrzem, o€Rlepiaj€cym wzrok patrz€cych, a na ostrzu by€S napis: €XO ty, kt€Try do mnie przybywasz, je€Rli nie znasz drogi do Miedzianego Miasta, potrzyj d€So€U rycerza. W€Twczas rycerz pocznie si€ obraca€Z, a nast€pnie zn€Tw znieruchomieje. Wtedy obierz kierunek, kt€Try wyznaczy ci "jego wzrok, nie l€kaj si€ i nie "trap, tylko pod€€Vaj t€ drog€, a zaprowadzi ci€ ona do Miedzianego Miasta. €Y Kiedy emir Musa potar€S d€So€U miedzianego rycerza, €Tw pocz€€S obraca€Z si€ niczym o€Rlepiaj€ca b€Syskawica, a potem znieruchomia€S, patrz€c "w inn€ stron€ ni€V ta, w kt€Trejsi€ znajdowali ludzie Musy. Wobec tego zwr€Tcili si€ w tamtym kierunku i ruszyli przed siebie €[ a by€Sa to "w€Sa€Rciwa droga. I podr€T€Vowali tak dniem i noc€, i przemierzyli rozleg€Sy kraj. A pewnego dnia w czasie tej !podr€T€Vy ujrzeli nagle kolumn€ z czarnego kamienia, w kt€Treja€V po ramiona tkwi€Sa jaka€R ludzka posta€Z. Mia€Sa ona dwa olbrzymie skrzyd€Sa i czworo ramion €[ dwa z nich zako€Uczone d€So€Umi jak u cz€Sowieka, a dwa przypominaj€ce wygl€dem lwie€Sapy z pazurami. Na g€Sowie mia€Sa ta posta€Z w€Sosy niczym ko€Uskie ogony, mia€Sa te€V dwoje oczu niczym roz€Varzonew€gle, a do tego jeszcze trzecie na czole, niby oko !pantery, z kt€Trego sypa€Sy si€ iskry. Sama za€R posta€Z by€Sa czarna, prostowa€Sa i "wyci€ga€Sa si€ wysoko w g€Tr€, i wykrzykiwa€Sa: €XChwa€Sa Panu memu za to, €Ve mnie tak $ci€€Vko do€Rwiadczy€S i zes€Sa€S na mnie t€ bolesn€ kar€, kt€Tra trwa€Z b€dzie a€V do Dnia Zmartwychwstania! €YSkoro "w€drowcy ujrzeli t€ wo€Saj€c€ #posta€Z, opu€Rci€S ich rozs€dek i oniemieli ze zdziwienia, a gdy !z bliska zauwa€Vyli jej wygl€d, rzucili si€ do ucieczki. Emir Musa spyta€S szejcha Abd as-Samada: €XC€T€V to jest? €YTamten odpar€S: €XNie wiem, co to takiego. €Y Rzek€S tedy emir Musa: €XZbli€V si€ do niego i spytaj go o jego sprawy, a by€Z mo€Ve, wyja€Rni ci to wszystko. €YPowiedzia€S na to szejch Abd as-Samad: €XNiech Allach ma ci€, emirze, w swej opiece! Przecie€V my si€ go boimy! €YRzek€S emir: €XNie !l€kajcie si€, gdy€V kolumna, w kt€Trej on tkwi, trzyma go z dala od was i od wszystkich innych. €YPodszed€S zatem szejch Abd as-Samad i zapyta€S: €XEj ty, jak si€ nazywasz, co tu robisz i sk€d si€ tu wzi€€Se€R w tym po€So€Veniu? €Y A tamten odpowiedzia€S: €XWiedz, €Ve jestem ifritem spo€Rr€Td d€Vinn€Tw, a na imi€ mam Dahiszibn al-Amasz. Zosta€Sem tu uwi€ziony przez Najwy€Vsz€ Pot€g€ i przykuty przez Wszechmoc, a znosi€Z b€d€ m€ kar€, dopok€d Allach Wielki i Mocny zechc€. €YRzek€S emir Musa: €XSzejchu Abd as-Samadzie, zapytaj go, dlaczego zosta€S uwi€ziony w tej kolumnie? €YI szejch zada€S to pytanie, a ifrit zacz€€S m€Twi€Z: Opowie€R€Z moja jest dziwna, a oto ona: Jeden z syn€Tw Ibisa mia€S podobizn€ bo€Vka, wykonan€ z czerwonego krwawnika, a moim zadaniem !by€So pe€Sni€Z przy niej stra€V. Bo€Vka tego czci€S jeden spo€Rr€Td kr€Tl€Tw morza, posiadaj€cy wielk€ moc i pot€€Vn€ w€Sadz€ €[do jego rozkaz€Tw by€Sy tysi€ce !€Vo€Snierzy spo€Rr€Td d€Vinn€Tw, wyci€gaj€cych przed nim miecze i spiesz€cych na jego wezwanie w chwilach zagra€Vaj€cego niebezpiecze€Ustwa. Ja za€R by€Sem naczelnikiem owych d€Vinn€Tw, poddanych wspomnianemu kr€Tlowi, i mnie by€Sy one pos€Suszne, post€puj€c wed€Sug moich polece€U. Lecz wszyscy oni byli zbuntowani przeciw Sulejmanowi, synowi Dauda €[pok€Tj z nimi! A ja mia€Sem zwyczaj wchodzenia do brzucha owego bo€Vka, kiedy wydawa€Sem d€Vinnom €[ €Vo€Snierzom polecenia lub zakazy. A c€Trka owego kr€Tla darzy€Sa bo€Vka mi€So€Rci€ i cz€sto pada€Sa przed nim na "twarz, wiele si€ do€U modli€Sa i gorliwie go czci€Sa. By€Sa ona "najpi€kniejsza po€Rr€Td ludzi jej czas€Tw, posiada€Sa wspania€S€ urod€, pi€kno€R€Z, powab i !wdzi€k. I opisa€Sem j€ kiedy€R Sulejmanowi €[ pok€Tj z nim €[a on pos€Sa€S do jej ojca !pos€Sa€Uca, kt€Try przekaza€S mu te s€Sowa: €XOddaj mi twoj€ #c€Trk€ za €Von€, rozbij bo€Vka z krwawnika i wyznaj, €Ve nie maboga pr€Tcz Allacha i €Ve Sulejman jest Jego prorokiem. Gdy to uczynisz, dzieli€Z b€dziemy wsp€Tlnie i dobro, i #z€So. Je€Rli za€R nie przystaniesz na moj€ pro€Rb€, wyrusz€ przeciw tobie z wojskiem, kt€Tremu nie zdo€Sasz stawi€Z oporu, a wtedy przygotuj si€ na s€d przed Allachem i przywdziej d€Vilbab, stosowny na godzin€ €Rmierci. Zaprawd€ bowiem przyb€d€ do ciebie z wojskiem, kt€Tre wype€Sni !bezkresn€ r€Twnin€ i przeniesie$ci€ do przesz€So€Rci, kt€Trej ju€V nikt nie wskrzesi. €Y A kiedy wys€Sannik Sulejmana €[ "pok€Tj z nim €[przyby€S do kr€Tla,#€Tw sta€S si€ wynios€Sy i butny, aserce jego nape€Sni€Sy pycha i duma. I kr€Tl zapyta€S swoich wezyr€Tw: €XCo powiecie mi o Sulejmanie, synu Dauda? Przys€Sa€S on bowiem do mnie poselstwo €V€daj€c, abym mu odda€S m€ c€Trk€ za €Von€, a ponadto, abym rozbi€S mego bo€Vka z krwawnika, a przyj€€S jego religi€. €Y Odrzekli doradcy: €XKr€Tlu !pot€€Vny, czy€V Sulejman b€dzie!w stanie tak z tob€ post€pi€Z, kiedy przecie€V ty przebywasz po€Rrodku tego ogromnego morza? A je€Rliby nawet wyruszy€S z wojskiem na "ciebie, to nie b€dzie m€Tg€S nic przeciw tobie zdzia€Sa€Z, gdy€V po twojej stronie walczy€Z #b€d€ maridy spo€Rr€Td d€Vinn€Tw. A gdy do tego wezwiesz przeciw nim pomocy twego bo€Vka, kt€Tremu oddajesz !cze€R€Z, on wesprze ci€ i da ci zwyci€stwo. S€Suszn€ by€Soby tedy rzecz€ zasi€gn€€Z co do tego rady twego pana €[przy czym mieli tu na my€Rli bo€Vka zczerwonego krwawnika €[ i pos€Sucha€Z, jaka b€dzie jego odpowied€W. Je€Rli doradzi ci, aby€R z Sulejmanem walczy€S, to!z nim walcz, a je€Rli odradzi, to!nie walcz. €Y Kr€Tl wsta€S w tej samej chwili i minucie i poszed€S do swego bo€Vka, a z€So€Vywszy mu ofiarne dary i zabiwszy zwierz€ta ofiarne, pad€S na kolana i p€Sacz€c wypowiedzia€S takie oto wiersze: Wiem, o panie, €Ve wielka moc ci€ opromienia, Lecz Sulejman zapragn€€S twojego zniszczenia. Dopom€T€V mi w zwyci€stwie nad wrogiem, o panie, Rozkazuj €[ dla mnie prawem jest twe rozkazanie. #Ja za€R €[ opowiada€S dalej ifrit, tkwi€cy do ramion w kolumnie,zwracaj€c si€ do szejcha Abd as-Samada oraz do tych, kt€Trzy wok€T€S niego stali €[wszed€Sem do brzucha bo€Vka, czyni€c tak wskutek mego szale€Ustwa i braku rozumu i lekcewa€V€c sobie sprawy Sulejmana, po czym zacz€€Sem wyg€Sasza€Z takie oto wiersze: Co do mnie, €Vadnej przed nim nie czuj€ obawy, Bowiem dobrze pozna€Sem wszystkie €Rwiata sprawy. Gdyby wojny chcia€S ze mn€, niechaj j€ rozpocznie, !A podpe€Szn€ i dusz€ wydr€ mu niezw€Socznie! Skoro kr€Tl us€Sysza€S moj€ !odpowied€W, pokrzepi€So si€ jegoserce i postanowi€S wyruszy€Z na wojn€ i walczy€Z z Sulejmanem, prorokiem Allacha #€[ pok€Tj z nim. Przywo€Sa€S wi€c wys€Sannika Sulejmana, kaza€S wych€Sosta€Z go bole€Rnie r€Tzgami i da€S mu obel€Vyw€ odpowied€W. Potem odes€Sa€S go do Sulejmana wygra€Vaj€c mu i polecaj€c, aby przekaza€S takie poselstwo: €XDusza twoja podszepn€€Sa ci pr€T€Vne marzenia! Czy gro€Wby twoje s€udawaniem? Albo mo€Ve nie jeste€R w og€Tle w stanie do mnie przyby€Z? W takim razie ja przyb€d€ do ciebie. €Y Wys€Sannik powr€Tci€S do Sulejmana i powiadomi€S go o wszystkim, co go spotka€So i czego do€Rwiadczy€S. A kiedy prorok Allacha, Sulejman, wys€Sucha€S tego, zap€Son€€S straszliwym gniewem i powzi€€Snatychmiast postanowienie w tej sprawie. Uzbroi€S i przygotowa€S do walki swe "wojska spo€Rr€Td d€Vinn€Tw, ludzi,dzikich zwierz€t i ptak€Tw, i wszystkich poruszaj€cych si€ istot. Rozkaza€S te€V swemu wezyrowi ad-Dimirjatowi, kr€Tlowi d€Vinn€Tw, aby zebra€S zewsz€d swoje wojska marid€Tw i wezyr zgromadzi€S sze€R€Zset tysi€cy razy po tysi€c szejtan€Tw. Poza tym rozkaza€S Sulejman Asafowi benBarachija, aby i on zebra€S swe"wojska sk€Sadaj€ce si€ z ludzi, a liczba tych wojsk wynosi€Sa tysi€c tysi€cy lub wi€cej. Wszystkich wojownik€Tw wyposa€Vy€S Sulejman w or€€V i zbroje, po czym wraz z ca€S€ #armi€ ludzi i d€Vinn€Tw polecia€S na swym cudownym kobiercu, podczas gdy ptaki frun€€Sy !unosz€c si€ nad jego g€Sow€, adzikie zwierz€ta p€dzi€Sy po ziemi pod kobiercem. I lecia€S tak, a€V wyl€dowa€S na morskim brzegu, nale€V€cym do naszegokr€Tla, otoczy€S jego wysp€ i zape€Sni€S wojskiem wszystk€ ziemi€. Kiedy prorok Allacha, Sulejman €[pok€Tj z nim €[wyl€dowa€S ze swymi wojskami u brzeg€Tw wyspy naszego kr€Tla, wys€Sa€S do€U poselstwo i kaza€S mu powiedzie€Z: €XOto przyby€Sem do ciebie! Odwr€T€Z tedy gro€V€ce ci niebezpiecze€Ustwo,a je€Rli nie potrafisz tego uczyni€Z, poddaj si€ moim rozkazom i uznaj we mnie proroka. Zniszcz twego bo€Vka ioddawaj cze€R€Z Jedynemu Bogu, a ponadto uczy€U tw€ "c€Trk€ moj€ prawowit€ €Von€ i m€Tw wraz z ca€Sym twym ludem: €]Wyznaj€, €Ve nie ma boga pr€Tcz Allacha i wyznaj€, €Ve Sulejman jest prorokiem !Allacha. €^ Je€Rli to wypowiesz, zostanie ci zapewnione bezpiecze€Ustwo i pok€Tj. Lecz "je€Rli si€ sprzeciwisz, daremnie b€dziesz pr€Tbowa€S odeprze€Z na tej wyspie moje natarcie. Wiedz bowiem, €Ve Allach S€Sawiony i Mocny nakaza€S wiatrowi, aby mi by€S pos€Suszny. Tak wi€c mog€ za€V€da€Z od niego, aby mnie zani€Ts€S do ciebie na mym kobiercu, a wtedy uczyni€ ci€ ostrze€Veniem i odstraszaj€cymprzyk€Sadem dla innych. €Y !I przyby€S do naszego kr€Tla €Tw wys€Sannik, i przekaza€S mu poselstwo proroka Allacha, Sulejmana €[ pok€Tj z nim. I odpowiedzia€S mu kr€Tl: €XTo, czego ode mnie €V€da tw€Tj !pan, nigdy sta€Z si€ nie mo€Ve. Powiadom go tedy, €Ve wyjd€ do niego na pole walki. €Y W€Twczas wys€Sannik powr€Tci€S do Sulejmana i przekaza€S mu odpowied€W, a nasz kr€Tl rozes€Sa€S go€Uc€Tw do mieszka€Uc€Tw swego kraju i przywo€Sa€S do siebie wszystkie d€Vinny, kt€Tre mia€S do swoich !rozkaz€Tw €[ a by€So ich tysi€c #tysi€cy €[i przy€S€czy€S do nich jeszcze maridy i szejtany, zamieszkuj€ce wyspy m€Trz i wierzcho€Ski g€Tr. Potem !wyposa€Vy€S sw€ armi€ w or€€V €[otworzy€S zbrojownie i rozdzieli€S wszystko, co tam by€So, pomi€dzy swych wojownik€Tw. Co si€ za€R tyczy proroka Allacha, Sulejmana, to ustawi€S on swoje wojska w szeregach i nakaza€S dzikim "zwierz€tom, aby podzieli€Sy si€ i utworzy€Sy dwa skrzyd€Sa, po !prawej i lewej oddzia€S€Tw ludzi.Ptakom nakaza€S, aby !pozosta€Sy na wyspie, i poleci€S im, aby w czasie natarcia wy€Supywa€Sy przeciwnikom oczy swymi dziobami i aby ich bi€Sy skrzyd€Sami po twarzach. Adzikie zwierz€ta otrzyma€Sy rozkaz, aby rzuca€Sy si€ na konie wrog€Tw i rozszarpywa€Sy je. Zwierz€ta powiedzia€Sy: €XS€Syszymy i jeste€Rmy pos€Suszne Allachowi i tobie, proroku Allacha. €Y P€T€Wniej rozkaza€S Sulejman, prorok Allacha, by ustawiono mu tron z marmuru, wysadzanydrogimi kamieniami i wyk€Sadany p€Sytkami z czerwonego z€Sota, i poleci€S stan€€Z swemu wezyrowi Asafowi po swej prawicy, wezyrowi ad-Dimirjatowi za€R po lewicy. Podobnie ustawi€S !kr€Tl€Tw ludzi po prawej stronie,a kr€Tl€Tw d€Vinn€Tw po lewej, !dzikie zwierz€ta za€R, €Vmije i w€€Ve zaj€€Sy miejsce przed nim. W takim szyku ruszy€Sa ca€Sa ta rzesza do natarcia i walczyli z nami na rozleg€Sym polu przez dwa dni. Trzeciego dnia spad€So na nas nieszcz€€Rcie i wyrok Allacha Najwy€Vszego zosta€S na nas wykonany. Z pierwszym natarciem na Sulejmana ruszy€Sem ja ze swymi wojskami. I zawo€Sa€Sem do moich towarzyszy: €XPozosta€Ucie na waszych miejscach, a ja wyjd€ do nich sam i wyzw€ do walki !ad-Dimirjata! €Y A oto i on ju€V wyst€pi€S, podobny pot€€Vnej g€Trze, a otacza€Sy go p€Somienie i bucha€S z niego dym. Przyp€dzi€S do mnie i rzuci€S we mnie kilka pocisk€Tw "ognia, i jego ogie€U okaza€S si€ silniejszy od mego. Dimirjat wyda€S wi€c tak pot€€Vny !okrzyk, i€V wyda€So mi si€, €Ve niebo spad€So na mnie, a od jego g€Sosu zadr€Va€Sy g€Try. Potem wyda€S on swoim towarzyszom rozkaz i natarli na nas €Saw€, a my przypu€Rcili€Rmy atak do nich. Ludzie krzyczeli na ludzi, wybucha€Sy ognie i unosi€S si€ dym, a serca prawie p€ka€Sy. Wojna sta€Sa si€ powszechna. Ptaki walczy€Sy w powietrzu, j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBPp c-oQя M c-pR<З c-cpSѓ!5 c-ЦpT(-_ c-)qU‡8ђ=-Œq dzikie zwierz€ta na ziemi, a jawalczy€Sem z ad- Dimirjatem, a€V zm€czyli€Rmy si€ obydwaj, lecz ja by€Sem s€Sabszy. Wreszcie opu€Rcili mnie moi towarzysze i moi €Vo€Snierze i wszystkie moje oddzia€Sy rzuci€Sy si€ do ucieczki. W€Twczas prorok Allacha, !Sulejman, krzykn€€S; €XBierzcie tego tyrana, tego przekl€tego,pod€Sego i godnego pogardy! €Y Ale jeszcze walczyli ludzie przeciw ludziom, a d€Vinny przeciw d€Vinnom. W ko€Ucu jednak nasz kr€Tl zosta€S pokonany i stali€Rmy si€ wszyscy zdobycz€ Sulejmana. Jego armie zaatakowa€Sy bowiem nasze wojska, maj€c po prawej i lewej dzikie zwierz€ta, podczas gdy ptaki kr€€Vy€Sy ponad naszymi g€Sowami, wy€Supuj€c ludziom oczy ju€V to szponami, ju€V to dziobami, a skrzyd€Sami bij€c ludzi po twarzach. Dzikie zwierz€ta natomiast k€sa€Sy konie i rozszarpywa€Sy ludzi tak, i€V wreszcie wi€kszo€R€Z naszych wojownik€Tw le€Va€Sa naziemi, niczym pnie €Rci€tych palm. Co si€ za€R tyczy mnie, to wymkn€€Sem si€ z r€k ad- !Dimirjata, lecz on €Rciga€S mnie przez trzy miesi€ce, a€V mnie !dopad€S i uczyni€S ze mn€ to, co widzicie. Kiedy ju€V d€Vinn, uwi€ziony w kolumnie, opowiedzia€S ludziom emira Musy swoj€ histori€ od pocz€tku a€V do chwili uwi€zienia, zapytali go oni: €XGdzie jest droga wiod€ca do Miedzianego Miasta? €Y I wskaza€S im drog€, i okaza€So "si€, €Ve dzieli€So ich od miasta dwadzie€Rcia pi€€Z bram, lecz €Vadna nie by€Sa widoczna i nie mo€Vna by€So zauwa€Vy€Z nawet jej zarys€Tw, mury za€R wygl€da€Sy niczym lita ska€Sa lub €Velazo, kt€Tre odlano z jednej formy. Zsiedli tedy z koni je€Wd€Wcy, zsiad€S emir Musa, a tak€Ve szejch Abd as-Samad i wyt€€Vali wzrok, aby zobaczy€Z jak€€R bram€ lub chocia€V "znale€W€Z do niej drog€, ale nie uda€So im si€ to. Rzek€S w€Twczas emir Musa: €XTalibie, jakiego u€Vy€Z sposobu, aby wej€R€Z do tego miasta? Musimy przecie€V koniecznie znale€W€Z jak€€R bram€, by przez ni€ wej€R€Z! €YRzek€S na to Talib: €XNiech Allach obdarzy szcz€€Rciem emira! Niechby emir zarz€dzi€S tu post€Tj na dwa lub trzy dni, a wtedy z woli Allacha Najwy€Vszego znajdziemy spos€Tb, by dotrze€Zdo tego miasta i wej€R€Z do €Rrodka. €Y Wtedy emir Musa rozkaza€S jednemu ze swoich m€Sodych "s€Su€V€cych, aby na wielb€S€dzieobjecha€S miasto wok€T€S, !s€dz€c, €Ve mo€Ve natknie si€ na €Rlad bramy lub chocia€V znajdzie jaki€R ni€Vszy odcinek muru od tego, przy kt€Trym !rozbili ob€Tz. Dosiad€S tedy €Tw s€Su€V€cy swego wierzchowca i jecha€S dooko€Sa miasta przez dwa dni i dwie noce, k€Susuj€c szybko i nie odpoczywaj€c po drodze. A kiedy nasta€S dzie€U trzeci, dotar€S zn€Tw do swoich towarzyszy, oszo€Somiony wielko€Rci€ obwodu miasta i du€Vym jego wzniesieniem, i rzek€S: €XO emirze, najl€Vej dost€pne jest to miasto z tego miejsca, gdzie rozbili€Rmy nasz ob€Tz. €YW€Twczas zabra€S emir Musa ze sob€ Taliba ibn Sachl i szejcha Abd as-Samada$i zacz€li wspina€Z si€ na g€Tr€, po€So€Von€ naprzeciw miasta i przewy€Vszaj€c€ je. A kiedy ju€V stali na szczycie g€Try, ujrzeli miasto tak wielkie i wspania€Se, €Ve wspanialszego !nie widzia€Sy oczy. Pa€Sace by€Sy tam wysokie, kopu€Sy l€Rni€ce, domy jak gdyby pe€Sne ludzi, osza€Samiaj€ce ogrody, w kt €Trych p€Syn€€Sy strumienie i ros€Sy drzewa pe€Sne dojrza€Sychowoc€Tw. By€S to gr€Td o bramach niedost€pnych, lecz opuszczony i wymar€Sy, nie #rozlega€S si€ w nim €Vaden g€Sos inie by€So w nim €Vywego cz€Sowieka. Tylko sowy pohukiwa€Sy we wszystkich zak€tkach, a ptaki drapie€Vne !kr€€Vy€Sy nad dziedzi€Ucami, na drogach i ulicach za€R kraka€Sy !stada kruk€Tw, op€Sakuj€c ludzi,kt€Trzy tam kiedy€R €Vyli. I przystan€€S emir Musa, u€Valaj€c si€ nad brakiem jakichkolwiek ludzi w tym !mie€Rcie i nad tym, €Ve zosta€So ono opuszczone przez mieszka€Uc€Tw i wszystek lud. I rzek€S: €XChwa€Sa niech b€dzie Temu, kt€Try nie podlega zmienno€Rci czasu, kt€Try w swej Wszechmocy stworzy€S €Rwiat. €Y I gdy tak emir Musa s€Sawi€S Allacha Wielkiego i Mocnego, skierowa€S przypadkowo sw€Tj wzrok w inn€ stron€ i ujrza€S siedem tablic z bia€Sego marmuru ja€Rniej€cych w dali. Podszed€S tedy bli€Vej i zauwa€Vy€S, €Ve owe tablice pokryte s€ napisami. Rozkaza€S w€Twczas szejchowi Abd as-Samadowi, by te napisy "odczyta€S, a €Tw wysun€€S si€ do!przodu, obejrza€S je dok€Sadnie i odczyta€S. A jak si€ okaza€So, by€Sy to wskazania, pouczenia i ostrze€Venia dla ludzi obdarzonych roztropnym umys€Sem. Na pierwszej tablicy napisano pismem greckim: €XO synu cz€Sowieczy, dlaczego niemo€Vesz poj€€Z tego, co ci€ czeka? Wszystkie lata twego €Vycia kaza€Sy ci o tym zapomnie€Z. Czy€V nie wiesz, €Ve!tw€Tj kielich €Rmierci ju€V si€ wype€Sni€S i wkr€Ttce b€dziesz go musia€S wychyli€Z? Zastan€Tw si€ wi€c nad sob€, zanim twe cia€So zostanie z€So€Vone w grobie. Gdzie€V s€ ci, kt€Trzy niegdy€R tym krajem w€Sadali, kt€Trzy wydawali rozkazy wojskom i zagra€Vali s€Sugom !Allacha? Przysz€Sa do nich €[ na Allacha €[ ta, kt€Tra ka€Ve zamilkn€€Z weselu, rozdziela zwi€zki i czyni spustoszenie wludnych miejscach. Ona to zabra€Sa ich z obszernych pa€Sac€Tw i przenios€Sa ich do ciasnych grob€Tw. €Y A poni€Vej by€Sy na tej tablicy napisane takie oto wiersze: Gdzie przebywaj€ kr€Tlowie i gdzie s€ mieszka€Ucy ziemi? Ju€V opu€Rcili siedziby, domostwa swoje i s€Saw€. $I za to, co tu zdzia€Sali, s€ dzi€Rgrobowym zastawem, #I rozk€Sadowi podlegli, i s€ ju€V unicestwieni. A gdzie€V te wojska waleczne, co w ogie€U bitew si€ rwa€Sy? !Gdzie€V to, co z ziemi zbierali? Co z ich dobytku i chwa€Sy? Bo€Vy dosi€gn€€S ich wyrok i poszli w drog€ odleg€S€. Ani maj€tek ich zbawi€S, ani schronienie ustrzeg€So. !Emira Mus€ oszo€Somi€Sy napisy iwiersze, a po policzkach "potoczy€Sy mu si€ €Szy i rzek€S: €XNa Allacha, zaiste, wyrzeczenie si€ d€Tbr i uciech tego €Rwiata pozwala oczekiwa€Z najwy€Vszej nagrodyi jest ono najwy€Vsz€ "m€dro€Rci€! €YZaraz te€V kaza€S przynie€R€Z inkaust i papier i odpisa€S to, co by€So na pierwszej tablicy. Potem emir zbli€Vy€S si€ do tablicy drugiej i zobaczy€S wyryte na niej te s€Sowa: €XO synu cz€Sowieczy, jak€Ve !mog€Se€R si€ myli€Z co do spraw wieczno€Rci? Jak mog€Se€R zapomnie€Z, €Ve kres tw€Tj !nadej€R€Z mo€Ve w ka€Vdej chwili?#Czy€V nie wiedzia€Se€R, €Ve €Rwiat doczesny jest przybytkiem przemijania i nikt tu nie znajdzie wiecznego trwania? Aprzecie€V patrzysz tylko na €Rwiat doczesny i trzymasz si€ go kurczowo! Gdzie€V s€ #kr€Tlowie, kt€Trzy niegdy€R €Vyli wIraku i w€Sadali dalekimi !krajami? Gdzie€V s€ ci, kt€Trzy zaludniali Isfahan i krainy Chorasanu? Wezwa€S ich g€Sos zwiastuna €Rmierci, a oni odpowiedzieli na jego wezwanie. Skin€€S na nich zwiastun zag€Sady, a oni poszli za nim. I na nic im si€ wtedy nie zda€So to, co zbudowali i co#wznie€Rli, jak te€V nie ochroni€So ich to, co zdobyli i co "zgromadzili. €YA poni€Vej by€Sy natablicy napisane te oto wiersze: "Gdzie€V dzi€R s€ ci, co wznosili pi€kne pa€Sace na €Rwiecie? Podobnych im by€R nie znalaz€S na ca€Sej szerokiej ziemi. Zbierali wojska z obawy przed poni€Veniem, a przecie Z woli Allacha, za Jego zrz€dzeniem s€ poni€Veni. Gdzie€V s€ dzi€R Chosroesowie wraz z niewzruszon€ sw€ si€S€? Znikn€li zewsz€d bez €Rladu, jakby ich nigdy nie by€So. I zap€Saka€S emir Musa, po czym "rzek€S: €XNa Allacha, zostali€Rmy st worzeni dla wielkich spraw. €YPotem odpisa€S sobie to, co by€So wyryte na tej tablicy, i $zbli€Vy€S si€ do tablicy trzeciej, a na niej napisane by€So: €XO synu cz€Sowieczy, pogr€€Vony "jeste€R w mi€So€Rci tego €Rwiata, lecz nie przestrzegasz przykaza€U twego Pana. Ka€Vdego dnia up€Sywa jeden dzie€U twojego €Vycia, a ty jeste€R z tego zadowolony i cieszysz si€ tym w duszy twojej. A powiniene€R zbiera€Z zapasy na Dzie€U Rozrachunku i sposobi€Z si€ do zdania sprawy przed Panem s€Sug swych. €YA u !do€Su tablicy widnia€Sy takie oto wiersze: Gdzie€V s€ ci, co zaludniali przed latami ziemie ca€Se Sind i Hind, tak srodzy wielce, z mocy dumni, pe€Sni s€Sawy? Ci, co Zand€V€Tw i Etiop€Tw podbi€Z mogli na sw€ chwa€S€, W Nubii bunty wszelkie zgnietli €[ wyczyn to by€S wielce krwawy ?? Nie oczekuj, €Ve si€ dowiesz, co w ich grobach tu si€ mie€Rci, Bo nie spotkasz ludzi, co by "mogli przynie€R€Z od nich wie€Rci.Bowiem ich dosi€g€Sy losu nieszcz€snego z€Se wyroki, Nie ustrzegli si€, cho€Z zamek by€S warowny i wysoki. I emir Musa zap€Saka€S gwa€Stownie, po czym zbli€Vy€S "si€ do czwartej tablicy i ujrza€Su g€Try takie napisy: €XSynu cz€Sowieczy, jak€Ve d€Sugo ma citw€Tj Pan okazywa€Z jeszcze "cierpliwo€R€Z, gdy ty nurzasz si€codziennie w morzu !lekkomy€Rlno€Rci? Czy zosta€So cimo€Ve objawione, €Ve nie umrzesz? O synu cz€Sowieczy, nie daj si€ omami€Z zwodniczejgrze dni, nocy i godzin. Wiedz, €Ve €Rmier€Z czyha na ciebie i gotowa jest wskoczy€Zci na ramiona. Nie mija ani jeden dzie€U, aby €Rmier€Z nie !m€Twi€Sa ci dzie€U dobry rano, a dobry wiecz€Tr wieczorem. Strze€V si€ tedy zaskoczenia przez ni€ i b€d€W na ni€ przygotowany. Spotka ci€ to samo, co mnie: zaprzepa€Rcisz ca€Se twoje €Vycie i roztrwoniszwszystkie godziny rado€Rci. Pos€Suchaj zatem moich s€S€Tw i zaufaj Panu pan€Tw. €_wiat doczesny nie jest trwa€Sy, jeston podobny do paj€czej sieci. "€Y A u do€Su tablicy ujrza€S emir Musa napisane takie oto wiersze: Gdzie€V jest ten, co podwaliny k€Sad€S g€S€bokie pod pa€Sace, Po czym wznosi€S je, podj€wszy budowania wznios€S€ prac€? Gdzie€V mieszka€Ucy tych warowni, co je kiedy€R zaludniali? !Wszyscy odej€R€Z st€d musieli i przepadli gdzie€R w oddali. Stali si€ zastawem w grobach do dnia, gdy€V za spraw€ Pana Ka€Vda tajemnica b€dzie wielkiej pr€Tbie poddawana. Nic nie pozostanie, jeno Allach, S€dzia ponad S€dzie, Czci€ najwy€Vsz€ obdarzony jako by€S, tak te€V i b€dzie. "I zap€Saka€S emir Musa i zapisa€S sobie to wszystko. Potem !zszed€S z g€Try i ca€Sy doczesny €Rwiat stan€€S mu przed oczyma.A po powrocie do swych €Vo€Snierzy pozosta€S z nimi przez ten dzie€U w tym samym miejscu, obmy€Rlaj€c spos€Tb $wej€Rcia do miasta. I zwr€Tci€S si€ emir Musa o rad€ do Taliba ibn Sachl i innych swych zaufanych, kt€Trych mia€S przy !sobie: €XJaki€V istnieje spos€Tb wej€Rcia do tego miasta tak, aby€Rmy mogli popatrze€Z na jego cuda? A nie jest przecie€Vwykluczone, €Ve w nim !mogliby€Rmy znale€W€Z co€R, przez co zyskaliby€Rmy przychylno€R€Z W€Sadcy Wiernych! €YTalib ibn Sachl odrzek€S: €XNiech Allach obdarzy emira trwa€Sym szcz€€Rciem! Zrobimy drabin€ i wejdziemy !po niej na g€Tr€. W ten spos€Tb dotrzemy mo€Ve do bramy od !wewn€trz. €Y Rzek€S na to emir: !€XI mnie to przysz€So do g€Sowy. To jest najlepszy pomys€S. €Y Potem emir wezwa€S cie€Rli i kowali i rozkaza€S im, aby przygotowali drzewa i zrobili #drabin€ obit€ €Velazn€ blach€. !Rzemie€Rlnicy wykonali t€ prac€ze znawstwem, a sp€dzili nad tym pe€Sny miesi€c. Gdy nast€pnie ustawiono drabin€ pionowo i oparto j€ o mur, !si€ga€Sa ona dok€Sadnie do jego kraw€dzi, jak gdyby ju€V dawno sporz€dzono j€ w tym celu. Zadziwi€So to emira i powiedzia€S: €XNiechaj was Allach b€Sogos€Sawi! Mo€Vna by !by€So s€dzi€Z, €Ve zdj€li€Rcie miar€ z muru, tak doskona€Se jest wasze dzie€So! €YP€T€Wniej emir Musa zapyta€S swych ludzi:€XKt€Try z was wejdzie po tej drabinie na mur, a potem przejdzie po Jego kraw€dzi i dokona tego, €Ve dostanie si€ do miasta, aby zobaczy€Z, co tam si€ dzieje? Trzeba te€V, aby nam da€S zna€Z, w jaki spos€Tb otworzy€Z mo€Vna bram€.€Y Ozwa€S si€ na to jeden z zebranych: €XJa wejd€ na mur, !emirze, i zejd€ potem na d€T€S, aby wam bram€ otworzy€Z. €YRzek€S mu emir Musa: €XWchod€W i niech ci Allach b€Sogos€Sawi. €Y !I cz€Sowiek €Tw wspina€S si€ po drabinie, a€V stan€€S na jej szczycie. Wtedy wyprostowa€S si€, wbi€S wzrok w miasto, !klasn€€S w d€Sonie i krzykn€€S #tak g€So€Rno, jak tylko m€Tg€S: €XOpi€kno€Rci! €Y Potem skoczy€S z g€Try do miasta i zmieni€S si€ tam w bezkszta€Stn€ mas€. Emir Musa ujrzawszy to powiedzia€S: €XTak post€pi€S cz€Sowiek rozs€dny, !jak€Ve tedy post€pi€Sby g€Supi? Je€Rliby wszyscy nasi towarzysze uczynili tak samo, €Vaden z nich nie pozosta€Sby przy €Vyciu. A wtedy nie byliby€Rmy w stanie przeprowadzi€Z naszego zamiaru ani te€V wykona€Z polecenia W€Sadcy Wiernych. Gotujcie si€ do drogi. Nie chcemy mie€Z z tym miastem wi€cej nic wsp€Tlnego, €Y Lecz jeden z ludzi rzek€S: €XMo€Ve kt€Try€R inny b€dzie bardziej opanowany od tego pierwszego? €Y Wobec tego wspi€€S si€ na mur drugi m€€V, a potem trzeci, czwarty i pi€ty, i coraz to !inni wspinali si€ po drabinie namur, jeden za drugim, a€V zgin€€So dwunastu m€€V€Tw, gdy€V wszyscy post€powali tak samo jak €Tw pierwszy. Rzek€S w€Twczas szejch Abd as-Samad:€XTylko ja jeden mog€ wykona€Zto zadanie, gdy€V do€Rwiadczony nie post€puje tak jak niedo€Rwiadczony! €Y Na to odpowiedzia€S emir Musa: !€XNie czy€U tego! Zreszt€ ja nie pozwol€ ci wej€R€Z na ten mur, gdyby€R bowiem zgin€€S, ska€Vesz tym samym nas wszystkich na €Rmier€Z i nikt z nas nie pozostanie przy €Vyciu. Ty przecie€V jeste€R naszym przewodnikiem. €YOdpowiedzia€S na to szejch Abd as-Samad: "€XBy€Z mo€Ve dzie€So to spe€Snionezostanie z woli Allacha moimi r€koma. €Y Wszyscy wyrazili wi€c zgod€, !aby si€ szejch wspi€€S na mur. W€Twczas on wsta€S i dodaj€c sobie odwagi, rzek€S: €XW imi€ Allacha Lito€Rciwego i Mi€Sosiernego €Y, po czym j€€S wspina€Z si€ po drabinie, bezustannie wzywaj€c imieniaAllacha Najwy€Vszego i wypowiadaj€c ajaty poddania #si€ Opatrzno€Rci, a€V stan€€S na szczycie muru. Wtedy klasn€€S #w r€ce i patrzy€S jak os€Supia€Sy przed siebie. Lecz wszyscy "stoj€cy na dole zawo€Sali: €XNie czy€U tego! Nie skacz z muru! €Y, i dodali: €XZaprawd€, wszyscy jeste€Rmy stworzeniami Allacha i do Niego powr€Tcimy. A je€Rli szejch Abd as-Samad spadnie, to zginiemy wszyscy. %€YLecz on roze€Rmia€S si€ i €Rmia€S #si€ coraz g€So€Rniej, i siedzia€S d€Sug€ chwil€ na murze, wzywaj€c imienia Allacha Najwy€Vszego i wypowiadaj€c ajaty poddania si€ Opatrzno€Rci. Potem wsta€S z #ca€S€ stanowczo€Rci€ i zawo€Sa€S g€Sosem wielkim: €XO emirze, nieobawiajcie si€, gdy€V Allach Wielki i Mocny odwr€Tci€S ju€V ode mnie chytro€R€Z i podst€py szejtana wskutek b€Sogos€Sawie€Ustwa s€S€Tw: €]W imi€ Allacha Lito€Rciwego i #Mi€Sosiernego. €^€Y I zawo€Sa€S do niego emir Musa: €XCo tam ujrza€Se€R, szejchu? €Y Odpar€S: €XGdy wreszcie stan€€Sem na kraw€dzi muru, !ujrza€Sem dziesi€€Z dziewcz€t, !niczym ksi€€Vyce, kt€Tre dawa€Symi znaki r€kami, jak gdyby #m€Twi€Sy: €]Przyjd€W do nas! €^, i wyda€So mi si€, €Ve pode mn€ jest morze wody, i chcia€Sem $si€ rzuci€Z w d€T€S, jak to czynilimoi poprzednicy. Lecz wtedy ujrza€Sem ich martwych na ziemi i widok tenpowstrzyma€S mnie od mego zamiaru. Wypowiedzia€Sem te€V kilka ajat€Tw z Ksi€gi Allacha Najwy€Vszego, a On odwr€Tci€S ode mnie omamy szejtan€Tw i wszystkie przywidzenia pierzch€Sy. Tak dosz€So do tego,"€Ve nie skoczy€Sem w d€T€S, gdy€V Allach odp€dzi€S ode mnie z€Se czary i pokusy. A s€ to z pewno€Rci€ podst€pne czary mieszka€Uc€Tw tego miasta, wymy€Rlone po to, aby oddali€Z ode€U ka€Vdego, kto chcia€Sby tam wtargn€€Z i obejrze€Z je sobie. Dlatego te€V nasi towarzysze le€V€ tam teraz martwi. €Y To rzek€Sszy szejch Abd "as-Samad j€€S i€R€Z po murze, a€Vdoszed€S do dwu miedzianych baszt i zobaczy€S przed nimi dwie bramy ze z€Sota, nie maj€ce wszak€Ve zamk€Tw, a nic te€V nie wskazywa€So na to,by je mo€Vna by€So otworzy€Z. Szejch posta€S zatem chwil€, tak d€Sugo, jak tego chcia€S Allach, i wpatrywa€S si€ w bramy, a€V wreszcie zobaczy€S po€Rrodku jednej z nich wizerunek je€Wd€Wca z miedzi, #kt€Try mia€S wyci€gni€te rami€, jak gdyby nim co€R wskazywa€S. A na powierzchni d€Soni by€S jaki€R napis. I szejch Abd as-Samad przeczyta€S go, a otojaka by€Sa jego tre€R€Z: Dwana€Rcie razy potrzyj "gw€T€Wd€W, kt€Try znajduje si€ w zy€Sy w powietrzu, j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBVpŽ c-ЩqWў ј c-,rXіт c-rYи!9 c-ђrZ-‰ c-Us[š8ж=-Иsp€pku je€Wd€Wca, a wrota si€ $otworz€. €YSzejch j€€S si€ wi€c przygl€da€Z je€Wd€Wcowi i wnet !ujrza€S w jego p€pku gw€T€Wd€W, wielki, mocno tkwi€cy i porz€dnie wykonany. Potar€S godwana€Rcie razy i wrota natychmiast si€ otwar€Sy, wydaj€c odg€Sos niczym grzmot, a szejch Abd as-Samad wszed€S przez nie. A by€S on m€€Vem pe€Snym zalet, znaj€cym wszystkie j€zyki i "rodzaje pisma. I kroczy€S wci€€V przed siebie, a€V wszed€S w d€Sugi korytarz, a potem zszed€Spo stopniach do obszernej komnaty z pi€knymi €Sawami. Na nich siedzieli martwi ludzie,a nad ich g€Sowami wisia€Sy kosztowne tarcze, ostre miecze i napi€te €Suki ze strza€Sami, spoczywaj€cymi na ci€ciwach. Za bram€ miasta za€R by€Sa wielka €Velazna sztaba, du€Ve drewniane zasuwy, kunsztowne zamki i inne mocne zabezpieczenia. I powiedzia€S sobie w duchu szejch Abd as-Samad: €XMo€Ve klucze s€ u tych zmar€Sych ludzi. €YI przyjrza€S im si€ "uwa€Vnie, i ujrza€S po€Rr€Td nich !starca, kt€Try zdawa€S si€ by€Z najstarszy z nich wszystkich, a siedzia€S on na wysokiej "€Sawie po€Rr€Td innych zmar€Sych. Szejch Abd as-Samad m€Twi€S sobie dalej w duchu: €XNie zdziwi€Soby mnie to, gdyby si€ klucze znajdowa€Sy w€Sa€Rnie u tego starca. Prawdopodobnie jest to od€Wwierny bramy miasta, a tamci inni s€ jego podw€Sadnymi. €YTo m€Twi€c !zbli€Vy€S si€ do owego starca i uni€Ts€S jego szat€, a wtedy ujrza€S klucze zawieszone u jego pasa. A skoro szejch Abd as-Samad ujrza€S klucze, ucieszy€S si€ wielce i nieomal postrada€S rozum z rado€Rci. $Potem wzi€€S klucze, zbli€Vy€S si€z nimi do wr€Tt, otworzy€S zamki, odci€gn€€S zasuwy, zdj€€S €Velazn€ sztab€ i natychmiast otwar€Sy si€ wrotaz €Soskotem podobnym do grzmotu. By€Sy to bowiem wrotaogromne i takie by€Sy wszystkie ich urz€dzenia. Dumny poczu€S si€ w€Twczas szejch Abd as-Samad, a razemz nim radowali si€ i weselili wszyscy ludzie emira. Cieszy€S si€ te€V emir Musa, a to z ocalenia szejcha Abd as- Samada, jak r€Twnie€V z otwarcia bramy miasta. Wszyscy za€R razem dzi€kowaliszejchowi za to, co uczyni€S. !I zaraz te€V po€Rpieszy€So ca€Se wojsko, chc€c wej€R€Z przez bram€, ale emir Musa zawo€Sa€S do nich gromkim g€Sosem: €XLudzie, je€Rli wejdziemy tam wszyscy naraz, nie b€dziemy mogli mie€Z pewno€Rci, €Ve nas "nie spotka jakie€R nieszcz€€Rcie.Niechaj wi€c wejdzie po€Sowa, a po€Sowa niech pozostanie tutaj! €YPotem wszed€S emir Musa z po€Sow€ swych ludzi do miasta, a wszyscy byli dobrze uzbrojeni. A gdy ujrzeli za murami swoich martwych towarzyszy, pogrzebali ich zw€Soki. I ujrzeli tam te€V od€Wwiernych, s€Su€Vb€, szambelan€Tw i namiestnik€Tw le€V€cych na pos€Saniu z jedwabiu, a wszyscy oni byli martwi. Weszli te€V ludzie emira!na bazar i stwierdzili, €Ve jest bardzo wielki, z wysokimi budowlami, z kt€Trych €Vadna nie przewy€Vsza€Sa pozosta€Sych.Sklepy by€Sy pootwierane, a w nich wisia€Sy wagi, przedmioty z miedzi u€So€Vone by€Sy w stosy, a magazyny sta€Sy pe€Snewszelakich towar€Tw. Wida€Z te€V by€So martwych kupc€Tw, siedz€cych przy swoich sklepach. Sk€Tra na nich wysch€Sa, a ko€Rci ju€V spr€Tchnia€Sy i stali si€ ostrze€Veniem dla tych, kt€Trzy pozwalaj€ si€ ostrzec. Zobaczyli te€V ludzie emira cztery inne bazary, kt€Trych sklepy wype€Snione by€Sy wszelkim towarem, ale nie pozostawali tam, tylko od razuprzeszli na bazar tkanin, a tam ujrzeli jedwabie i brokaty,przetykane czerwonym z€Sotemi bia€Sym srebrem, w r€T€Vnych "kolorach. W€Sa€Rciciele za€R tych towar€Tw le€Veli martwi na sk€Trzanych matach i wygl€dali, jakby zaraz mieli przem€Twi€Z. Ludzie emira #opu€Rcili i ten bazar i udali si€ na bazar pe€Sen klejnot€Tw, pere€S i rubin€Tw, a stamt€d poszli na inny jeszcze bazar, gdzie mie€Rci€Sy si€ kantory wymiany pieni€dzy. I tu $w€Sa€Rciciele byli martwi i le€Veli !na pos€Saniu z r€T€Vnego rodzaju jedwabiu i z€Sotog€Sowiu, kantory ich za€R pe€Sne by€Sy z€Sota i srebra. Gdy i tych pozostawili ludzie emira, udali si€ na bazar handlarzy wonno€Rciami. Zastali ich sklepype€Sne r€T€Vnego rodzaju pachnide€S i korzeni: p€cherzy z pi€Vmem, ambry, drewna aloesu, naddu, kamfory i tym podobnych, wszyscy za€R kupcy byli martwi i nie by€So przy nich €Vadnego po€Vywienia.A kiedy wyszli z bazaru handlarzy wonno€Rciami, #znale€Wli si€ w pobli€Vu pa€Sacu, ozdobionego wszelkimi upi€kszeniami, wysokiego i mocno zbudowanego. Weszli wi€c do €Rrodka i zobaczyli porozwieszane tam sztandary,obna€Vone miecze, napi€te €Suki, tarcze wisz€ce na z€Sotych i srebrnych €Sa€Ucuchach oraz he€Smy poz€Sacane czerwonym z€Sotem. A w kru€Vgankach owego !pa€Sacu sta€Sy wsz€dzie €Sawy z ko€Rci s€Soniowej, wyk€Sadane l€Rni€cym z€Sotem i z€Sotog€Sowiem, na €Sawach za€R !siedzieli m€€Vowie, na kt€Trych wysch€Sa ju€V sk€Tra. Kto€R nierozumny uzna€Sby ich za "€Rpi€cych, ale oni ju€V umarli i wskutek braku €Vywno€Rci musieli zakosztowa€Z €Rmierci. Na ten widok emir Musa przystan€€S, s€Sawi€c Allacha Najwy€Vszego i wychwalaj€c Go, i patrzy€S na pi€kno owego pa€Sacu, na mocn€ jego budow€, cudowno€R€Z jego upi€ksze€U i doskona€So€R€Z rzemios€Sa. Wi€kszo€R€Z ozd€Tb by€Sa tu wykonana z zielonego lazurytu, a napisy, tworz€ce pas na €Rcianach wok€T€S, sk€Sada€Sy si€ na takie oto wiersze: Spojrzyj, m€€Vu, dooko€Sa, najpilniejsze daj baczenie Na przypadki twoje, zanim €Rmier€Z ci€ we€Wmie we w€Sadanie. Przysposobi€Z masz zapasy, by w nich znale€W€Z ocalenie, Bowiem wszyscy s€ €Rmiertelni,nikt przy €Vyciu nie zostanie. Sp€Tjrz na m€€V€Tw wielkich rod€Tw, co w€Sadali w swych zamczyskach I musieli lec pod ziemi€ za to wszystko, co zdzia€Sali. Na nic zda€Sy si€ budowle, zamek €Vycia nie ocali€S, "€_mierci si€ musieli podda€Z, gdyjej chwila by€Sa bliska. Cho€Z nadziej€ pok€Sadali w swoim losie niestrudzenie, Wnet do grob€Tw zeszli; na nic wszelkie zda€Sy si€ nadzieje. Z wy€Vyn mo€Vnow€Sadztwa swego zej€R€Z musieli w poni€Venie I zamieszka€Z w ciasnych grobach. Jak€Ve €Wle im si€ w nich dzieje! I g€Sos dobieg€S pogrzebanych, wo€Saj€cy na wsze strony: €XGdzie€V jest w€Sadza niegdysiejsza, gdzie s€ wie€Uce, gdzie s€ szaty, "Gdzie s€ lica os€Sonione, kt€Tre zdobi€S kwef bogaty, Gdzie zas€Sony na tych licach, gdzie fa€Sdziste s€ welony? €Y !Gr€Tb udzieli€S odpowiedzi i w tes€Sowa odpowiada: €XCo si€ tyczy ich policzk€Tw, do cna spe€Sz€Sy im rumie€Uce. Niegdy€R jedli a€V do syta, niegdy€R pili jak najwi€cej. A dzi€R trawa ich poros€Sa po tych ucztach i biesiadach. €Y I zap€Saka€S emir Musa tak, €Ve a€V upad€S zemdlony, po czym rozkaza€S zapisa€Z te wiersze, a nast€pnie wszed€S do pa€Sacu, atam ujrza€S ogromn€ sal€, po wszystkich czterech jej stronach za€R ujrza€S cztery wielkie, wysokie pomieszczenia, parami naprzeciw siebie po€So€Vone, obszerne, wyk€Sadane z€Sotem i srebrem, a tak€Ve pomalowane rozmaitymi kolorami. €_rodek sali zajmowa€Sa wielka fontanna z marmuru, a nad ni€ustawiony by€S baldachim z brokatu. W owych za€R czterech pomieszczeniach te€Vby€Sy fontanny, ka€Vda z marmurowym zbiornikiem na wod€, bogato zdobione, a woda ze zbiornika odp€Sywa€Sa przewodami ukrytymi pod pod€Sog€. Owe cztery odnogi €S€czy€Sy si€ potem w wielkim zbiorniku, wyk€Sadanym r€T€Vnokolorowym marmurem. Widz€c to emir Musa powiedzia€S do szejcha Abd as-Samada: €XWejd€Wmy do tych komnat. €YI weszli do pierwszej komnaty, i"zobaczyli, €Ve jest pe€Sna z€Sota i bia€Sego srebra, pere€S, klejnot€Tw, rubin€Tw i innych drogich kamieni, znale€Wli w niej tak€Ve skrzynie wype€Snione czerwonym, €V€T€Stym i bia€Sym brokatem. !Potem przenie€Rli si€ do drugiejkomnaty, a gdy otworzyli skarbiec, kt€Try si€ w niej #znajdowa€S, okaza€So si€, €Ve by€Son wype€Sniony broni€ i wojennym sprz€tem, jak poz€Sacane he€Smy, pancerze Dauda, indyjskie miecze, chattyjskie w€S€Tcznie, chorezmijskie maczugi i sporo innego or€€Va, potrzebnego do boju i potyczki. Potem przenie€Rli si€ do trzeciej komnaty i znale€Wli w niej skarbce, pozamykane na mocne zamki i zas€Soni€te bogato haftowanymi zas€Sonami. I otworzyli jeden ze!skarbc€Tw, i zobaczyli, €Ve jest !pe€Sen broni, zdobionej r€T€Vnegorodzaju z€Sotem, srebrem i drogimi kamieniami. Potem przenie€Rli si€ do czwartej komnaty i w niej r€Twnie€V znale€Wli skarbce. Otworzyli jeden z nich i zobaczyli, €Ve pe€Sen jest naczy€U do jedzeniai picia, wykonanych ze z€Sota i srebra r€T€Vnego gatunku. By€Sy tam misy kryszta€Sowe, czary wysadzane najszlachetniejszymi per€Sami, puchary z krwawnika i wiele innych. Stamt€d wzi€li sobie, co tylko im si€ spodoba€So, i $ka€Vdy z €Vo€Snierzy uni€Ts€S tyle, ile zdo€Sa€S. A kiedy postanowili opu€Rci€Z owe komnaty, ujrzeli w samym€Rrodku pa€Sacu drzwi z tekowego drzewa, wyk€Sadane ko€Rci€ s€Soniow€ i hebanem #oraz p€Sytkami l€Rni€cego z€Sota. Na drzwi te opuszczona by€Sa zas€Sona z jedwabiu, pokryta r€T€Vnego rodzaju haftem. Poza tym drzwi by€Sy opatrzone zamkami z bia€Sego srebra, kt€Tre mo€Vna by€So otworzy€Z jedynie przemy€Rlnym sposobem, nie za€R kluczem. I podszed€S szejch Abd as-Samaddo owych drzwi, i otworzy€S zamki, wykorzystuj€c swoj€ &wiedz€, €Rmia€So€R€Z i zr€czno€R€Z, !i ludzie weszl i do wy€So€Vonego marmurem korytarza. Na jego €Rcianach wisia€Sy po obu stronach zas€Sony, a na nich widnia€Sy wyhaftowane r€T€Vnegorodzaju dzikie zwierz€ta i ptaki, a wszystkie one mia€Sy tu€Sowie z czerwonego z€Sota i bia€Sego srebra, oczy za€R z "pere€S i rubin€Tw, tak €Ve ka€Vdy,kto je ujrza€S, popada€S w "oszo€Somienie. P€T€Wniej przeszli do zupe€Snie osobliwej komnaty.Widok jej wprawi€S emira Musa i szejcha Abd as-Samada w najwy€Vszy podziw, tak by€Sa wspania€Sa. Gdy weszli do #€Rrodka, stwierdzili, €Ve ca€Sa ta komnata zbudowana by€Sa z l€Rni€cego g€Sadkiego marmuru, wysadzonego drogimi kamieniami €[kto na ni€ patrzy€S, s€dzi€S, €Ve po posadzce p€Synie woda, a kto $po niej chcia€S chodzi€Z, €Rlizga€S si€. Rozkaza€S tedy emir Musa szejchowi Abd as-Samadowi !wy€Rcieli€Z posadzk€ czym€R, po czym by mogli przej€R€Z, a €Tw "spe€Sni€S polecenie i umo€Vliwi€S ludziom emira przej€Rcie przez posadzk€ komnaty. Potem weszli do wielkiego pawilonu, zbudowanego z poz€Sacanych kamieni, a tak pi€knego, €Ve wszyscy tam obecni przez ca€Se swe €Vycie nie ogl€dali niczego podobnego. €_rodek owego pawilonu przesklepiony by€S wielk€, !pot€€Vn€ kopu€S€ z alabastru, kt€Tra w obwodzie swym mia€Sa pe€Sno bogato zdobionych krat okiennych, utworzonych ze szmaragdowych pr€cik€Tw, jakich nie posiada€S €Vaden z !kr€Tl€Tw. W pawilonie znajdowa€S si€ baldachim z brokatu, rozpi€ty na s€Supkach z czerwonego z€Sota, a na baldachimie by€Sy ptaki o n€T€Vkach z zielonych szmaragd€Tw, pod ka€Vdym za€R ptakiem widnia€Sa siatka z po€Syskuj€cych pere€S. Baldachim €Tw ustawiono nad fontann€, przy kt€Trej znajdowa€So si€ €So€Ve, wysadzane per€Sami, drogimi kamieniami i rubinami, a na €So€Vu spoczywa€Sa dziewczyna, cudowna niczym promieniej€ces€So€Uce, a nikt z tych, co na ni€ patrzyli, nie widzia€S pi€kniejszej. Mia€Sa ona na sobie szat€ z czystych pere€S, a na g€Sowie koron€ z czerwonego z€Sota i przepask€ z drogich kamieni. Na szyi mia€Sa naszyjnik z klejnot€Tw, na piersi po€Syskiwa€Sy kosztowne ozdoby, a na czole widnia€Sy dwa diamenty, kt€Trych blask by€S tak jasny jak €Rwiat€So s€Soneczne. I wydawa€So si€, €Ve dziewczyna patrzy na przybysz€Tw, wodz€c spojrzeniem to w prawo, to w lewo. Skoro emir Musa ujrza€S t€ dziewczyn€, zdumia€Sa go niezmiernie jej uroda i !oszo€Somi€Sy go jej pi€kno€R€Z, czerwie€U policzk€Tw i czer€U !w€Sos€Tw, kt€Tre sprawia€Sy, €Ve patrz€cemu si€ zdawa€So, i€V dziewczyna jest €Vywa, a nie martwa. I przem€Twi€S do niej emir Musa: €XPok€Tj z tob€, dziewczyno. €YLecz Talib ibn Sachl rzek€S: €XOby Allach da€S tobie powodzenie. Wiedz, €Ve ta dziewczyna jest martwa i !duch j€ dawno opu€Rci€S. Jak€Ve wi€c mia€Saby ci odda€Z pozdrowienie? €YA potem Talib doda€S jeszcze: €XWiedz, emirze, i€V jest to posta€Z przemy€Rlnie utworzona. Po €Rmierci wyj€to jej oczy, a w oczodo€Sy wlano rt€€Z. Gdy nast€pnie w€So€Vono oczy z powrotem na ich miejsce, b€Syszcz€ odt€d jak €Vywe, a kiedy co€R poruszy rz€sami, patrz€cemu na dziewczyn€ mo€Ve si€ zdawa€Z, €Ve ona mruga oczami, cho€Z jest martwa. €YRzek€S na to emir Musa: €XChwa€Sa Temu, kt€Try podporz€dkowa€S swe s€Sugi €Rmierci. €Y "A co si€ tyczy €So€Va, na kt€Trymspoczywa€Sa owa dziewczyna, to mia€So ono stopnie, a na stopniach stali dwaj niewolnicy€[jeden bia€Sy, drugi czarny. !Jeden trzyma€S w r€ku €Velazn€ pa€Sk€, a drugi miecz, wysadzany drogimi kamieniami i o€Rlepiaj€cy wzrok. Przed !niewolnikami le€Va€Sa tablica ze !z€Sota, a na niej widnia€S napis #tej oto tre€Rci: €XW imi€ Allacha Lito€Rciwego i Mi€Sosiernego. Chwa€Sa Allachowi, Stw€Trcy ludzi! On jest Panem pan€Tw €Rwiata i Praprzyczyn€ wszystkiego. W imi€ Allacha Wiekuistego nie maj€cego pocz€tku i ko€Uca, z kt€Trego woli spe€Sniaj€ si€ wszystkie losy. O synu cz€Sowieczy, jak€Vejeste€R nierozs€dny, €Vywi€c nieustaj€c€ nadziej€. C€T€V !pozwoli€So tobie zapomnie€Z, €Ve czeka ci€ Dzie€U S€du? Czy nie!wiesz, €Ve €Rmier€Z ci€ wezwa€Z mo€Ve ka€Vdej chwili i €Ve ona ju€V czeka, i spieszy si€, by !zabra€Z twoj€ dusz€? B€d€W€Ve tedy got€Tw do odej€Rcia i zaopatrz si€ na tym €Rwiecie wzapasy, gdy€V opu€Rcisz go niebawem. Gdzie€V jest Adam, ojciec ludzko€Rci, gdzie Noe i wszyscy jego potomkowie? Gdzie s€ kr€Tlowie perscy i cesarze rumijscy, gdzie€V kr€Tlowie Hindu i Iraku? Gdzie s€ ksi€€V€ta, co tu sprawowali w€Sadz€ a€V po kra€Uce €Rwiata? Gdzie s€ Amalekici, gdzie tyrani, kt€Trzy"niegdy€R €Vyli? Musieli opu€Rci€Z swe siedziby, po€Vegna€Z nar€Td #i ojczyzn€. Gdzie€V s€ kr€Tlowie Pers€Tw i Arab€Tw? Wszyscy oni #pomarli i spr€Tchnia€Sy ich ko€Rci!Gdzie s€ wysocy dostojnicy? I oni ju€V umarli wszyscy. Gdzie s€ Karun i Haman, gdzie Szaddad ibn Aad, gdzie KanaanZu €b€S-Autad? Na Allacha, porwa€Sa ich ta, kt€Tra przecina nici €Vywota, ona zabra€Sa ich zdom€Tw. Czy oni przygotowali zapasy na Dzie€U Zmartwychwstania i czy !nastawili si€ na to, €Ve trzeba b€dzie zda€Z spraw€ przed Panem s€Sug swych? Je€Rli mnie nie znasz, to wyjawi€ ci moje imi€ i moje pochodzenie. Jestem Tarmuz, c€Trka kr€Tl€Tw Amalekit€Tw, tych, kt€Trzy w€Sadali sprawiedliwie swymi krajami. Mia€Sam w swym posiadaniu to, czego nie posiada€S nigdy €Vaden z kr€Tl€Tw. Ka€Vdy sp€Tr rozstrzyga€Sam zgodnie z prawem i sprawiedliwie rz€dzi€Sam poddanymi. Rozdziela€Sam dary i upominki, #d€Sugi czas p€dzi€Sam szcz€€Rliwei radosne €Vycie, mia€Sam zwyczaj wyzwalania mych niewolnic i niewolnik€Tw. Lecz nagle i niespodziewanie €Rmier€Zzapuka€Sa do mych drzwi i zago€Rci€Sa u mnie zag€Sada. A !sta€So si€ to tak: Przez siedem !lat z rz€du nie spad€Sa na nas znieba nawet kropla deszczu, ana ziemi nie pojawi€Sa si€ "€Vadna ro€Rlina. Zjedli€Rmy wi€c najpierw wszystkie zapasy €Vywno€Rci, jakie mieli€Rmy, a potem dobrali€Rmy si€ do naszego byd€Sa i jedli€Rmy tak d€Sugo, a€V nic nam ju€V nie pozosta€So. W€Twczas kaza€Sam przynie€R€Z wszystkie moje skarby i przemierzy€Z je miark€, powierzy€Sam je zaufanym ludziom, a oni wyruszyli z tym bogactwem do"obcych pa€Ustw. I przetrz€sn€li ka€Vd€ napotkan€ osad€ w poszukiwaniu €Rrodk€Tw €Vywno€Rci, ale niczego nie "znale€Wli. W€Twczas powr€Tcili do nas po d€Sugiej tu€Saczce na obczy€Wnie, a my wydobyli€Rmy nasze z€Soto i nasze skarby i zamkn€li€Rmy warowne bramy wca€Sym naszym mie€Rcie. I tak poddali€Rmy si€ wyrokowi Pana naszego i powierzyli€Rmy si€ naszemu W€Sadcy. Umarli€Rmy wszyscy i le€Vymy oto przed tob€ martwi, pozostawiwszy po sobie wszystko, co€Rmy zbudowali i co nagromadzili€Rmy. Takie by€Synasze losy, a po naszym "istnieniu pozosta€S jedynie €Rlad.€Y A u do€Su tablicy widnia€Sy takie oto wiersze: Niech nadzieja nie drwi z ciebie, o Adama dzieci€. e si€ w zy€Sy w powietrzu, j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB\pЏ c-ѕs]  c-Xt^8ž c-Лt_ж!г c-u`Љ,5 c.€uaо7–B.фuOd wszystkiego, co€R zgromadzi€S, los ci€ przegna przecie. Widz€, €Ve po€V€dasz €Rwiata, €Ve ci€ blaskiem mami. "Przemin€li, kt€Trzy wiedli €Vywotsw€Tj przed nami, #Bogacili si€, zd€€Vaj€c do celu przebojem, Lecz gdy nadszed€S cios, musieli odda€Z €Vycie swoje. Wiedli wojska im podleg€Se, oddzia€S za oddzia€Sem I odeszli, zostawiaj€c bogactwa niema€Se. I spocz€li w ciasnych grobach, i m€€V, i niewiasta, I za wszystkie swe uczynki dzi€R stanowi€ zastaw. S€ jak karawana je€Wd€Wc€Tw, codrog€ zn€kani Juki swe z€So€Vyli w domu, w kt€Trym nie ma dla nich Ni go€Rciny, ni noclegu. Gospodarz im wzbrania. Tedy znowu musz€ wi€za€Z juki bez zwlekania I obaw€ ich domostwo przejmowa€Z zaczyna, I niemi€Sy jest im odjazd, niemi€Sa go€Rcina. Gotuj dobro, kt€Tre snadnie uradowa€Z mo€Ve Dzie€U jutrzejszy, dobro zasi€ jest w boja€Wni bo€Vej. I zap€Saka€S emir Musa, gdy $poj€€S te s€Sowa. A napis g€Sosi€S dalej: €XNa Allacha, zaiste boja€W€U bo€Va jest najw€Sa€Rciwszym dzie€Sem i ze wszystkich najlepszym, jest ona mocn€ podpor€. €_mier€Z za€R jest czym€R niezbicie prawdziwym i pewn€ obietnic€. Oznacza ona powr€Tt i ostateczny cel, o synu cz€Sowieczy. Bierz tedy przyk€Sad z tych, kt€Trych przed tob€ z€So€Vono w ziemi. Dawno ju€V ruszyli oni drog€ natamten €Rwiat. Czy€V nie widzisz, jak siwizna wzywa "ci€ do grobu, a bia€So€R€Z twoichw€Sos€Tw op€Sakuje ci€, przeczuwaj€c tw€Tj bliski koniec? B€d€W wi€c czujny i b€d€W got€Tw do odej€Rcia i zdania rachunku! O synu !cz€Sowieczy, c€T€V to sprawi€So, €Ve twoje serce tak jest zatwardzia€Se, i co ci kaza€So zapomnie€Z o Panu? Gdzie€V s€ ludy, kt€Tre €Vy€Sy w dawnych czasach €[ ostrze€Venie dla wszystkich tych, co si€ ostrzec pozwalaj€? Gdzie€V s€ kr€Tlowie Chin, narodu pot€€Vnego i wielce czynnego? Gdzie jest Aad ibn Szaddad i to, co stworzy€S i zbudowa€S, gdzie jest Nemrod, kt€Try zbuntowa€S si€ ufny w sw€ moc? Gdzie jest Faraon, €Tw zatwardzia€Sy grzesznik, kt€Try #odwr€Tci€S si€ od wiary i trwa€S w niewierze? Wszystkich ich, jednego po !drugim, zwyci€€Vy€Sa €Rmier€Z i "nie osta€S si€ z nich ani ma€Sy, ani wielki, ani kobieta, ani m€€Vczyzna. Po€So€Vy€S im kres Ten, kt€Try przecina nici €Vywota i sprawia, €Ve noc ust€puje przed dniem. O ty, kt€Try przyby€Se€R w to miejsce i na nas tu patrzysz: nie daj si€ za€Rlepi€Z rzeczom tego €Rwiata, jego przemijaj€cym dobrom, gdy€V jest on zwodniczy i zdradliwy,jest przybytkiem zepsucia i k€Samstwa. B€Sogos€Sawiony jest s€Suga bo€Vy, kt€Try pomny na swoje grzechy kieruje si€ !boja€Wni€ bo€V€, a poprzez swe dobre uczynki zbiera sobie zapasy na €Tw Dzie€U, w kt€Trymwszyscy zmartwychwstan€. A kto przybywa do naszego miasta i wchodzi do€U z pomoc€ Allacha, niechaj we€Wmie z naszych skarb€Tw "tyle, ile zdo€Sa, ale niechaj nie dotyka niczego, co jest na moim ciele, gdy€V jest to os€Sona mojej nago€Rci i moje wyposa€Venie na ostatni€ drog€. Niechaj zatem pami€ta o gniewie Allacha i nie zabierze ze mnie niczego, aby sam sobie nie zgotowa€S zguby. Spisa€Sam to wszystko dla napomnienia i jako m€ !ostatni€ wol€. I na tym koniec.Prosz€ Allacha, aby ochroni€S was przed wszelkim z€Sem i nieszcz€€Rciem. €Y Gdy emir Musa poj€€S te s€Sowa, zap€Saka€S tak gwa€Stownie, €Ve $a€V zemdla€S. A kiedy si€ ockn€€S,!zapisa€S wszystko, co widzia€S, iprzyj€€S to wszystko jako dobr€ nauk€. Potem rzek€S do swoich towarzyszy: €XPrzynie€Rcie worki i nape€Snijcie je tym bogactwem €[ tymi naczyniami, kosztowno€Rciami i klejnotami. €Y W€Twczas Talib ibn Sachl zapyta€S emira Mus€: €XO emirze, czy pozostawimy t€ dziewczyn€ w tym wszystkim, co ma na sobie? S€ to przecie€V rzeczy, kt€Trym nie ma r€Twnych, i po raz drugi nieznajdzie si€ czego€R takiego. To jest najwspanialsze ze wszystkiego, co mo€Vesz st€d zabra€Z ze skarb€Tw, jest to te€V najpi€kniejszy dar, jaki pozwoli zyska€Z przychylno€R€Z W€Sadcy Wiernych. €YRzek€S na to emir Musa: €XCzy€V nie s€Sysza€Se€R, jakie polecenia spisa€Sa ta dziewczyna na tej tablicy? Jest to przecie€V jej ostatnia wola, a my nie nale€Vymy do zdrajc€Tw! €YW€Twczas wezyr Talib zapyta€S: €XCzy z powodu tych s€S€Tw pozostawimy te kosztowno€Rci i klejnoty? Wszak€Ve ona jest martwa! I c€T€V ona z tym wszystkim pocznie, kiedy to s€ ozdoby tego €Rwiata i podobaj€ si€ tylko €Vywym. A jej wystarczy w zupe€Sno€Rci bawe€Sniany ca€Sun za os€Son€. My mamy do tych skarb€Tw wi€ksze prawo ni€V ona. €Y $To m€Twi€c Talib zbli€Vy€S si€ do schod€Tw i wspi€€S si€ po stopniach, a€V wreszcie wszed€Spomi€dzy dwie kolumny. Gdy jednak stan€€S pomi€dzy wspomnianymi dwoma niewolnikami, jeden z nich uderzy€S go w plecy, a drugi zada€S mu cios mieczem, odcinaj€c mu g€Sow€, i Talib upad€S martwy. Rzek€S w€Twczas emir Musa: €XNiechaj Allach nie obdarzy ci€ pokojem! Doprawdy, tych skarb€Tw by€So !przecie€V do€R€Z, ale chciwo€R€Z €Rci€ga na ludzi zawsze tylko ha€Ub€. €YPotem rozkaza€S oddzia€Som wej€R€Z do miasta, a gdy to uczyni€Sy, poleci€S !za€Sadowa€Z juki z pieni€dzmi i innymi skarbami na wielb€S€dy, po opuszczeniu za€R mur€Tw miasta rozkaza€S zamkn€€Z bramy tak, jak by€Sy. I wyruszyli w drog€, id€c $wzd€Su€V brzegu, a€V znale€Wli si€ u podn€T€Va g€Try wysoko wznosz€cej si€ ponad morzem,a w g€Trze tej by€So wiele !jaski€U. Zamieszkiwa€S je jaki€R czarny lud, odziany w sk€Try, wsk€Trzanych burnusach na g€Sowach i u€Vywaj€cy niezrozumia€Sego j€zyka. A kiedy ludzie ci zobaczyli oddzia€Sy emira Musy, przestraszyli si€ i uciekli do swych jaski€U, tylko kobiety i dzieci zosta€Sy u wej€R€Z. Emir Musa spyta€S: €XSzejchu Abd as-Samadzie, co to za ludzie? €Y Szejch odpar€S: €XTo s€ ci, kt€Trych poszukuje W€Sadca Wiernych. €Y Zsiedli tedy z koni, rozbili "namioty i zdj€li z wielb€S€d€Tw ci€€Vary, a jeszcze nie sko€Uczyli tej roboty, gdy ju€V !kr€Tl czarnych zszed€S z g€Try i #zbli€Va€S si€ w€Sa€Rnie do obozu. Kr€Tl ten zna€S j€zyk arabski, stan€wszy przeto przed emirem Mus€ pozdrowi€S go, a €Tw odpowiedzia€S pozdrowieniem i okaza€S kr€Tlowiszacunek. W€Twczas kr€Tl czarnych zapyta€S emira Mus€: €XCzy jeste€Rcie lud€Wmi czy d€Vinnami? €YOdpar€S emir Musa: €XCo do nas, to jeste€Rmy lud€Wmi. Ale wy z pewno€Rci€ jeste€Rcie d€Vinnami, zwa€Vywszy, €Ve mieszkacie tak z dala od ca€Sego €Rwiata w tej samotnej g€Trze, maj€c w dodatku tak olbrzymie postacie. €YRzek€S na to kr€Tl czarnych: €XAle€V nie, my te€V jeste€Rmy ludzkimi istotami. Nale€Vymy do potomk€Tw Chama, syna Noego €[pok€Tj z nim! A morze to znane jest "jako al-Karkar. €YI zapyta€S emir Musa: €XSk€d posiadasz wiedz€,!je€Rli nie dotar€S do was €Vaden prorok, kt€Try by w takim krajujak wasz g€Sosi€Z m€Tg€S #Objawienie? €Y I kr€Tl odpar€S: €XOemirze, wiedz, €Ve z tego morza pojawia€Sa si€ nam $posta€Z, od kt€Trej bi€So €Rwiat€So wype€Sniaj€ce ca€S€ okolic€. Posta€Z ta wo€Sa€Sa g€Sosem, $kt€Try us€Sysze€Z m€Tg€S ka€Vdy €[i ten, co by€S blisko, i ten, co by€S daleko: €]O potomkowie !Chama, b€Tjcie si€ Tego, kt€Try widzi, a nie jest widziany i m€Twcie: €]Nie ma boga pr€Tcz Allacha, a Muhammad jest JegoProrokiem. Ja za€R jestem Abu al-Abbas al-Chidr. €^ Przedtem oddawali€Rmy cze€R€Z jedni drugim i dopiero on wezwa€S nas do oddawania czci Panu s€Sug swych. €Y "I dalej tak m€Twi€S kr€Tl czarnych do emira Musy: €XI nauczy€S nas al-Chidr s€S€Tw, kt€Tre wyg€Saszamy. €YEmir Musa #zapyta€S: €XJakie€V s€ te s€Sowa? €YOdpowiedzia€S kr€Tl czarnych: €X€]Nie ma boga pr€Tcz Allacha Jedynego, kt€Try nie ma towarzysza. Do Niego nale€Vy kr€Tlestwo i do Niego nale€Vy "chwa€Sa. On daje €Vycie i €Rmier€Zi On jest mocny we wszelkiej rzeczy. €^ Tymi s€Sowy zwracamy si€ do Allacha Wszechmocnego i S€Sawionego, gdy€V innych nie znamy. A w ka€Vd€ pi€tkow€ noc widzimy !€Rwiat€So ogarniaj€ce ziemi€ i s€Syszymy g€Sos m€Twi€cy: €]S€Sawiony i €_wi€ty jest Pan anio€S€Tw i dusz. Co Allach zechce, staje si€, a czego Allach nie chce, to nie dzieje si€. Wszelkie dobro pochodzi z#€Saski Allacha. I nie ma pot€gi nisi€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym. €^€Y I rzek€S emir Musa: €XJeste€Rmy !pos€Sami muzu€Sma€Uskiego kr€Tla Abd al-Malika ibn Merwana i przybyli€Rmy tu ze wzgl€du na miedziane dzbany, kt€Tre le€V€ na dnie waszego morza, a w nich, od czas€Tw Sulejmana, syna Dauda €[ pok€Tj z nimi oboma €[uwi€zione s€ szejtany.!Nasz kr€Tl poleci€S nam, aby€Rmy mu dostarczyli kilka takich dzban€Tw, gdy€V pragnie je #obejrze€Z i uradowa€Z si€ nimi. €YRzek€S na to kr€Tl czarnych: €XBardzo ch€tnie €Y, po czym ugo€Rci€S emira mi€sem ryb i rozkaza€S swym nurkom, by wydobyli z morza kilka Sulejmanowych dzban€Tw. I wydobyli dwana€Rcie dzban€Tw, a emir Musa, szejch Abd as-Samad i wszyscy ich ludzie !ucieszyli si€ nimi, gdy€V w ten "spos€Tb mogli spe€Sni€Z €Vyczenie W€Sadcy Wiernych. Potem emir Musa obdarowa€S kr€Tla czarnych licznymi darami i da€S mu wspania€Se podarunki, a kr€Tlczarnych ze swej strony podarowa€S emirowi Musie upominek w postaci osobliwychmorskich stworze€U o wygl€dzieistot ludzkich. Kr€Tl czarnych "powiedzia€S do emira: €XGo€Rci€Semwas przez te trzy dni mi€sem takich ryb. €YA emir Musa odpar€S: €XKoniecznie musimy zabra€Z ze sob€ troch€ tego, aby zobaczy€S to W€Sadca Wiernych. Z pewno€Rci€ b€dzie tym jeszcze bardziej zachwycony ni€V Sulejmanowymi dzbanami. €Y Po tych s€Sowach emir Musa wraz ze swymi lud€Wmi po€Vegna€S kr€Tla czarnych i !wyruszyli w drog€. I jechali tak"d€Sugo, a€V przybyli do Syrii. Tamnatychmiast udali si€ do W€Sadcy Wiernych Abd al-Malika ibn Merwana i emir Musa opowiedzia€S mu o wszystkim, co widzia€S, odczyta€S mu te€V wszystkie wiersze, opowiadania i wskaz€Twki, kt€Tre sobie odpisa€S. Powiadomi€S te€V w€Sadc€ o sprawie Taliba ibn Sachl, a W€Sadca Wiernych rzek€S na to: €XO, jak€Ve chcia€Sbym by€Z tam z wami, bym ujrze€Z m€Tg€S na w€Sasne oczy to, co wy widzieli€Rcie. €Y Potem wzi€€S dzbany i otwiera€S jeden po drugim, a szejtany wychodzi€Syz nich i wyra€Va€Sy skruch€ m€Twi€c: €XPrzebacz nam, o proroku Allacha! Nigdy wi€cej nie dopu€Rcimy si€ podobnego "czynu! €YAbd al-Malik za€R dziwi€S!si€ temu wielce. A co si€ tyczy c€Tr morza, kt€Tre podarowa€S im kr€Tl czarnych, to zrobiono dla nich drewnian€ sadzawk€, nape€Sniono j€ wod€ i tam wpuszczono owe stworzenia, ale one poumiera€Sy wskutek $wielkiego upa€Su. P€T€Wniej poleci€SW€Sadca Wiernych przynie€R€Z !skarby i rozdzieli€S je pomi€dzymuzu€Sman€Tw. W ko€Ucu rzek€S: €XNikomu nie udzieli€S Allach tego wszystkiego, czego udzieli€S Sulejmanowi, synowi Dauda €[ pok€Tj i b€Sogos€Sawie€Ustwo Allacha niechaj b€d€ z nimi! €Y P€T€Wniej emir Musa poprosi€S W€Sadc€ Wiernych o mianowanie jego syna zarz€dc€ prowincji na jego, Musy, miejsce. On sam bowiempragn€€S uda€Z si€ do Czcigodnej Jerozolimy, aby "tam s€Su€Vy€Z Allachowi. I W€SadcaWiernych mianowa€S zarz€dc€ prowincji syna Musy, €Tw za€R uda€S si€ do Czcigodnej Jerozolimy i tam te€V p€T€Wniej zmar€S. Oto koniec opowie€Rci o Miedzianym Mie€Rcie. Jest to wszystko, co do nas o nim dosz€So. Lecz Allach wie to najlepiej! A po€Rr€Td licznych innych opowie€Rci s€ jeszcze: Opowie€R€Z o D€Vaudarze, synu kupca Omara, i jego dw€Tch braciach Pewien kupiec imieniem Omar mia€S trzech syn€Tw. Najstarszy z nich zwa€S si€ Salim, najm€Sodszy D€Vaudar, a €Rredni Selim. I wychowywa€S ich, a€V stali si€ m€€Vczyznami. Ale ojciec kocha€S bardziej D€Vaudara od jego dw€Tch braci,!a skoro tamci poj€li, €Ve ojciecnajmocniej kocha D€Vaudara, ogarn€€Sa ich zazdro€R€Z i !znienawidzili brata. I zrozumia€Skupiec, €Ve jego dwaj synowie nienawidz€ swego !najm€Sodszego brata, a by€S ju€V stary, obawia€S si€ wi€c, €Ve skoro umrze, D€Vaudara spotkaj€ nieprzyjemno€Rci ze !strony starszych braci. Zwo€Sa€S tedy rodzin€, m€€V€Tw zajmuj€cych si€ podzia€Sem maj€tku z ramienia kadiego, atak€Ve uczonych, i rzek€S: €XPrzynie€Rcie mi tu moje pieni€dze i moje sukna! €Y I przynie€Rli mu to wszystko, a kupiec powiedzia€S: €XO ludzie, podzielcie te pieni€dze i tkaniny na cztery cz€€Rci zgodnie z postanowieniami prawa. €Y I uczynili wedle rozkazu, a on da€S ka€Vdemu synowi jedn€ cz€€R€Z, a czwart€ cz€€R€Z zatrzyma€S $sobie i rzek€S: €XTo by€S ca€Sy m€Tjmaj€tek. Rozdzieli€Sem go !mi€dzy nich i teraz nie b€dzie ju€V z ich strony €Vadnych roszcze€U, ani w stosunku do mnie, ani pomi€dzy nimi wzajemnie. Gdy wi€c umr€, nieb€dzie mi€dzy nimi spor€Tw, gdy€V jeszcze za €Vycia rozda€Sem im dziedzictwo. A to,co zatrzyma€Sem, b€dzie dla mojej €Vony, matki moich syn€Tw, aby si€ mog€Sa z tego utrzymywa€Z. €YGdy kupiec "podzieli€S sw€Tj maj€tek, umar€S nied€Sugo potem, a €Vaden ze starszych syn€Tw nie by€S zadowolony z tego, co mu #ojciec pozostawi€S. €\€dali wi€c od D€Vaudara, by odda€S im #swoj€ cz€€R€Z, m€Twi€c do niego:€XPrzyw€Saszczy€Se€R sobie maj€tek naszego ojca. €YPoszed€S wi€c D€Vaudar razem z nimi do kadiego, a gdy przybyli i muzu€Smanie, kt€Trzy byli obecni w czasie podzia€Su maj€tku, i dali €Rwiadectwo temu, co widzieli, kadi kaza€S im zaprzesta€Z spor€Tw. Ale zar€Twno D€Vaudar, jak i jego bracia stracili na rozpraw€ u kadiego znaczn€ cz€€R€Z maj€tku. Dali tedy starsi !bracia spok€Tj na jaki€R czas, a potem od nowa zacz€li "j€trzy€Z. I zn€Tw oddali spraw€ kadiemu do rozpatrzenia, i !znowu stracili cz€€R€Z maj€tku na jego rzecz. Mimo to bracia nie odst€powali od zamiaru wzbogacenia si€ z krzywd€ D€Vaudara i w€S€Tczyli go od tyrana do tyrana, trac€c przy !tym pieni€dze, a€V wydali ca€Sy maj€tek na owych wyzyskiwaczy i stali si€ biedakami. W€Twczas starsi bracia poszli !do matki, wydrwili j€ i zabrali !jej maj€tek, a potem j€ zbili iwyp€dzili. Posz€Sa tedy do swego syna D€Vaudara i rzek€Sa mu: €XTwoi bracia post€pili ze mn€ tak a tak i zabrali m€Tj maj€tek €Y, i zacz€€Sa ich przeklina€Z. Wtedy rzek€S D€Vaudar: €XMatko moja, nie przeklinaj ich, Allach bowiem i tak ukarze ka€Vdego z nich za jego uczynki. Sp€Tjrz matko "moja: i ja, i moi bracia stali€Rmysi€ ubodzy, gdy€V k€S€Ttnie poci€gaj€ za sob€ strat€ "maj€tku. A my k€S€Tcili€Rmy si€ wiele przed s€dziami i nie skorzystali€Rmy na tym nic, a tylko stracili€Rmy to wszystko, co zostawi€S nam nasz ojciec, €Rwiadkowie za€R wystawili nas swym €Rwiadectwem tylko na po€Rmiewisko. Czy€V zatem z twego powodu mam si€ znowu !z nimi spiera€Z i odda€Z spraw€ !kadiemu? To nie mo€Ve si€ sta€Z!Pozostaniesz teraz u mnie, a ja b€d€ si€ z tob€ dzieli€S chlebem, kt€Try do tej pory zjada€Sem sam. M€Tdl si€ za mnie, a Allach doda mi do megocodziennego chleba jeszcze co€R dla ciebie. O moich braci za€R nie troszcz si€, oni otrzymaj€ zap€Sat€ za swe post€pki od Allacha, a ty pociesz si€ s€Sowami tego, kto powiedzia€S: "Je€Rli dr€czy ci€ szaleniec, ty mu nie przeszkadzaj zgo€Sa, Jeno czekaj na Dzie€U S€du, kt€Try sprawc€ krzywd przywo€Sa. #Strze€V si€ gwa€Stu! Cho€Zby g€Traprzygniata€Sa, zasi€ na niej "Druga leg€Sa, wiedz, €Ve ci€€Var €Tw si€ d€Sugo nie ostanie. €Y I zacz€€S uspokaja€Z serce matki, a€V si€ pocieszy€Sa i pozosta€Sa u niego. A D€Vaudar wzi€€S sobie sie€Z i zacz€€S chodzi€Z nad rzek€ i nad stawy, i wsz€dzie tam, gdzie by€Sa woda. I chodz€c ka€Vdego dnia w inne miejsce, zacz€€S zarabia€Z €[jednego dnia dzi esi€€Z, drugiego dwadzie€Rcia, $trzeciego trzydzie€Rci €[i €So€Vy€S na swoj€ matk€, sam tak€Ve jedz€c i pij€c dobrze. A jego bracia nie wykonywali €Vadnego!rzemios€Sa, nie sprzedawali te€V !i nie kupowali, tak €Ve przysz€Sona nich to, co doskwiera i gn€bi, czyli n€dza, dotkliwe !do€Rwiadczenie. Stracili wi€c i "to, co zabrali matce, i stali si€nieszcz€snymi, nagimi €Vebrakami. Przychodzili tedy nieraz do !matki, korzyli si€ przed ni€ i "skar€Vyli si€ na g€S€Td, a serce matki jest lito€Rciwe. Karmi€Sa ich wi€c matka suchym chlebem, a je€Rli zosta€Sa jej € w zy€Sy w powietrzu, j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBbpл c.&vcK Э c.‰vd„ c.ьveœ#у c.Owf/Б c.Вwg0;[%.xjaka gotowana strawa z poprzedniego dnia, mawia€Sa donich: €XZjedzcie to szybko i odejd€Wcie, zanim przyjdzie wasz brat, gdy€V nie by€Soby mu mi€So spotka€Z was tutaj. Serce !jego mog€Soby si€ odwr€Tci€Z odemnie i przez was straci€Sabym #jego €Saski. €YJedli wi€c bracia wpo€Rpiechu i odchodzili. Pewnego dnia przyszli do matki, a ona postawi€Sa przed nimi gotowan€ straw€ i chleb. Ledwie jednak zacz€li je€R€Z, gdy oto wszed€S ich brat D€Vaudar i matka poczu€Sa si€ zmieszana i onie€Rmielona. W "obawie, €Ve si€ D€Vaudar na ni€ !rozgniewa, pochyli€Sa g€Sow€ ku ziemi i sta€Sa przed swoim synem zawstydzona. A on u€Rmiechn€€S si€ do nich przyja€Wnie i powiedzia€S: !€XWitajcie, bracia moi, c€T€V to !za b€Sogos€Sawiony dzie€U. Jak do"tego dosz€So, €Ve odwiedzili€Rcie mnie w tym b€Sogos€Sawionym dniu? €Y Bra€S ich w ramiona i !okazywa€S im serdeczn€ mi€So€R€Zm€Twi€c: €XNie spodziewa€Sem si€, €Ve przypomnicie sobie o mnie, i nie s€dzi€Sem, €Ve do mnie przyjdziecie, by odwiedzi€Z czy to mnie, czy "wasz€ matk€. €YI rzekli bracia: €XNa Allacha, bracie nasz, zaiste, st€sknili€Rmy si€ za tob€, ale powstrzymywa€S nas wstyd z powodu tego, co zasz€So mi€dzy nami. €\a€Sowali€Rmy tego bardzo, ale by€Sa to sprawka szejtana €[ oby Allach Najwy€Vszy go przekl€€S. Tylko ty i nasza matka jeste€Rcie dla nas przecie€V b€Sogos€Sawie€Ustwem. €YWtedy matka D€Vaudara powiedzia€Sa do niego: €XSynu m€Tj, niech Allach pozwoli ja€Rnie€Z twojej twarzy! Niech ci€ On wynagrodzi hojnie! Jeste€R najszlachetniejszy, synu m€Tj! €Y A on powiedzia€S: €XWitam was, pozosta€Ucie u mnie. Allach jest Wspania€Somy€Rlny, a z mojej strony spotka was tylko dobro.$€YI pojedna€S si€ z bra€Zmi, a oni !sp€dzili u niego noc, zjad€Sszy z nim kolacj€. Na drugi dzie€U wszyscy razem zjedli €Rniadanie, po czym D€Vaudar wzi€€S sw€ sie€Z i wszed€S do bramy Otwieraj€cego. Jego bracia r€Twnie€V wyszli i nie by€So ich do po€Sudnia, a kiedy wr€Tcili, matka da€Sa im obiad. Wieczorem przyszed€S D€Vaudar "i przyni€Ts€S mi€so i jarzyny. W !ten spos€Tb €Vyli przez miesi€c €[D€Vaudar €Sowi€S ryby i sprzedawa€S je, a uzyskane t€ drog€ pieni€dze wydawa€S na swoj€ matk€ i swych braci, !oni za€R jedli i zabawiali si€. Pewnego dnia zdarzy€So si€, €Ve"D€Vaudar wzi€€S sie€Z i poszed€S !nad rzek€. Tam sie€Z zarzuci€S, lecz wyci€gn€€S j€ pust€. Zarzuci€S wi€c sie€Z po raz drugi, lecz znowu wyci€gn€€S pust€. Rzek€S tedy do siebie: €XW tym miejscu nie ma ryb €Y, #i przeni€Ts€S si€ w inne miejsce i!tam zarzuci€S sie€Z, a ona zn€Tw wynurzy€Sa si€ pusta. Potem przeszed€S na jeszcze inne miejsce i przenosi€S si€ tak wci€€V od rana do wieczora i nie z€Sowi€S ani jednej ryby. W€Twczas powiedzia€S: €XCo za dziwy! Czy€Vby ryby znikn€€Sy z tej rzeki, czy te€V jest jaki€R inny tego pow€Td? €YZarzuci€S wi€c sie€Z na plecy i wraca€S stroskany i przygn€biony, martwi€c si€ o swych braci i matk€, gdy€V nie wiedzia€S, co im da na kolacj€. A kiedy $zbli€Vy€S si€ do piekarni, ujrza€S #ludzi t€Socz€cych si€ wok€T€S po chleb z pieni€dzmi w d€Soniach,podczas gdy piekarz nie zwraca€S na €Vadnego z nich !szczeg€Tlnej uwagi. Przystan€€S tedy D€Vaudar i westchn€€S, a piekarz odezwa€S si€ do€U: €XWitam ci€, D€Vaudarze, czy potrzebujesz chleba? €Y Ale gdy"D€Vaudar milcza€S, piekarz m€Twi€Sdalej: "€XJe€Rli nie masz pieni€dzy, we€Wchleba, ile potrzebujesz, a zap€Sacisz mi p€T€Wniej. !€YW€Twczas rzek€S do€U D€Vaudar: €XDaj mi chleba za dziesi€€Z #po€S€Twek. €YI piekarz powiedzia€S:€XBierz, a tu masz jeszcze !dziesi€€Z po€S€Twek na dodatek. We€W je, a jutro przyniesiesz mi za dwadzie€Rcia po€S€Twek ryb. €YRzek€S na to D€Vaudar: #€XBardzo ch€tnie €Y, wzi€€S chleb"i dziesi€€Z po€S€Twek, a kupiwszyza nie mi€sa, jarzyn, m€Twi€S sobie w duchu: €XJutro Pan m€Tj ul€Vy mojej biedzie. €Y I D€Vaudar poszed€S do swego domu, a matka ugotowa€Sa !straw€, zjad€S wi€c kolacj€ i poszed€S spa€Z. Nast€pnego dniawzi€€S sw€ sie€Z, a matka !rzek€Sa do€U: €XUsi€d€W i zjedz €Rniadanie €Y, ale on odpowiedzia€S: €XZjedz je z bra€Zmi sama, €Ypo czym poszed€S nad rzek€ i zarzuci€S tam sie€Z, raz, drugi i trzeci. #P€T€Wniej przenosi€S si€ z miejscana miejsce i nie przestawa€S tak czyni€Z a€V do zmierzchu, #ale nic nie z€Sowi€S w sw€ sie€Z. Z€So€Vy€S wi€c sie€Z i wraca€S przygn€biony €[a droga do jegodomu wiod€Sa obok piekarni. Gdy tylko D€Vaudar nadszed€S, piekarz dostrzeg€S go i podaj€c!mu chleb i pieni€dze, rzek€S do %niego: €XChod€W, we€W i id€W. Je€Rli nie masz dzi€R, to b€dziesz $mia€S jutro. €YD€Vaudar chcia€S si€przed nim usprawiedliwi€Z, ale piekarz powiedzia€S mu: €XOdejd€W, nie potrzeba usprawiedliwienia. Gdyby€R co€R z€Sowi€S, mia€Sby€R to z sob€. Kiedy ujrza€Sem ci€ z pustymi !r€koma, wiedzia€Sem, €Ve nic niezdoby€Se€R. A je€Rli i jutro niczego nie z€Sowisz, przyjd€W, "we€W chleb i nie wstyd€W si€, ja poczekam. €Y Trzeciego dnia chodzi€S D€Vaudar od stawu, do stawu, a€V do zmierzchu, ale nie z€Sowi€S nic. Poszed€S tedy do piekarza i wzi€€S od niego chleb i pieni€dze. I post€powa€S tak przez siedem dni. Wreszcie rozgniewa€S si€ i rzek€S do "siebie: €XDzisiaj p€Tjd€ nad StawKarun. €YA kiedy chcia€S %zarzuci€Z sw€ sie€Z, zbli€Vy€S si€ wtem do niego jaki€R Maghrebijczyk jad€cy na mule,odziany w kosztown€ szat€. !Na grzbiecie mu€Sa za€R le€Va€Sa haftowana torba podr€T€Vna, a r€Twnie€V wszystko inne, co by€So na mule, pokrywa€Sy hafty.Maghrebijczyk zsiad€S ze swego!wierzchowca i rzek€S: €XPok€Tj z tob€, D€Vaudarze, synu Omara. !€YD€Vaudar odrzek€S: €XI z tob€ !niech b€dzie pok€Tj, panie m€Tj,had€Vd€Vi. €YI Maghrebijczyk !m€Twi€S dalej: €XD€Vaudarze, mam do ciebie pro€Rb€. Je€Rli mnie wys€Suchasz, zdob€dziesz wielebogactw, staniesz si€ moim towarzyszem i b€dziesz prowadzi€S moje interesy. €Y Rzek€S na to D€Vaudar: €XPanie !m€Tj, had€Vd€Vi, powiedz, o co cichodzi, a ja b€d€ tobie pos€Suszny, nie b€d€ si€ sprzeciwia€S. €Y W€Twczas Maghrebijczyk powiedzia€S: €XWypowiedz s€SowaFatihy €Y, a gdy j€ razem wyrecytowali, Maghrebijczyk wyj€€S jedwabny sznur i rzek€S "do D€Vaudara: €XZwi€€V mi r€ce z ty€Su w€z€Sem bardzo silnym, a potem wrzu€Z mnie do stawu i poczekaj troch€. Je€Rli zobaczysz moje r€ce wystaj€ce nad powierzchni€, zanim ja sam si€ wynurz€, zarzu€Z na mnie sie€Z i szybko mnie wyci€gnij. Ale je€Rli ujrzysz moje nogi wystaj€ce zwody, wiedz, €Ve nie €Vyj€. Zostaw mnie wtedy, a we€W tylko mu€Sa i torb€ i id€W na bazar kupc€Tw. Tam znajdziesz €\yda imieniem Szumaja, daj mumu€Sa, a on da tobie sto denar€Tw. We€W je i odejd€W swoj€ drog€ zachowuj€c #tajemnic€. €YI D€Vaudar zwi€za€S go mocno, a Maghrebijczyk #m€Twi€S: €XZwi€€V mnie mocniej €Y,a nast€pnie doda€S: €XTeraz popchnij mnie, abym wpad€S do !stawu. €YI D€Vaudar popchn€€S goi wtr€ci€S do stawu, a Maghrebijczyk poszed€S na dno.D€Vaudar sta€S przez pewien czas, czekaj€c, a€V oto wynurzy€Sy si€ nogi Maghrebijczyka i D€Vaudar poj€€S, €Ve €Tw nie €Vyje. Wzi€€S tedy mu€Sa, topielca pozostawi€S w€Sasnemu losowi i uda€S si€ na bazar kupc€Tw, a tam zobaczy€S €\yda siedz€cegona krze€Rle przy drzwiach magazynu. A skoro €\yd spostrzeg€S mu€Sa, powiedzia€S: !€XA wi€c zgin€€S ten cz€Sowiek "€Y, nast€pnie za€R doda€S: €XNic innego nie sprowadzi€So na€U !zguby, jak tylko chciwo€R€Z. €YI wzi€wszy od D€Vaudara mu€Sa, da€S mu sto denar€Tw i poleci€S mu zachowa€Z tajemnic€, a D€Vaudar wzi€€S pieni€dze i odszed€S. A za otrzymane !pieni€dze kupi€S u piekarza tylechleba, ile potrzebowa€S, m€Twi€c do€U: €XWe€W tego denara. €Y Piekarz wzi€€S, odliczy€S to, co mu si€ nale€Va€So, i powiedzia€S do "D€Vaudara: €XZa reszt€ b€dziesz mia€S u mnie chleb jeszcze przez dwa dni. €YD€Vaudar uda€S si€ od piekarza do rze€Wnika. Da€S mu tak€Ve denara i wzi€wszy mi€so rzek€S: €XZostaw u siebie reszt€ z tegodenara na m€Tj rachunek. €YWreszcie kupi€S jarzyn i wr€Tci€S do domu, a tam zobaczy€S, jak bracia domagaj€si€ od matki czego€R do jedzenia. A ona m€Twi€Sa im: €XPoczekajcie, a€V przyjdzie wasz brat, bo ja nie mam nic. !€Y Gdy wi€c wszed€S, powiedzia€S"do nich: €XBierzcie i jedzcie €Y, a oni rzucili si€ na chleb jak dwa ghule. Potem da€S D€Vaudar matce "reszt€ pieni€dzy i powiedzia€S: €XWe€W to, matko moja. Kiedy przyjd€ moi bracia, daj im !troch€ pieni€dzy, niech kupi€ za nie co€R do jedzenia w czasie mojej nieobecno€Rci. &€YPotem po€So€Vy€S si€ i spa€S ca€S€noc. A kiedy nasta€S ranek, $wzi€€S sie€Z i uda€S si€ nad Staw !Karun. Gdy ju€V sta€S nad wod€ i!chcia€S zarzuci€Z sie€Z, ujrza€S wtem drugiego !Maghrebijczyka, kt€Try zbli€Va€S si€ jad€c na mule. By€S on jeszcze lepiej wyposa€Vony od tego, kt€Try uton€€S. Mia€S on torb€ podr€T€Vn€ i dwie szkatu€Ski, po jednej w ka€Vdej kieszeni torby. Zbli€Vywszy si€ do D€Vaudara, rzek€S do€U: €XPok€Tj z tob€, $D€Vaudarze €Y, a €Tw odpar€S: €XI z tob€ niechaj b€dzie pok€Tj, panie m€Tj, had€Vd€Vi. €Y I Maghrebijczyk zapyta€S: €XCzy przyby€S do ciebie wczoraj pewien Maghrebijczyk jad€cy na mule podobnym do mego? €Y D€Vaudar przestraszony wypar€S si€ m€Twi€c: €XNie widzia€Sem nikogo. €YPodejrzewa€S bowiem, €Ve przybysz zapyta go: €XDok€d poszed€S? €Y, a je€Rli D€Vaudar odpowie mu: €XUton€€S w stawie €Y, to tamten mo€Ve #powiedzie€Z: €XTo ty go utopi€Se€R.€Y Nie pozosta€So mu zatem nic !innego, jak tylko wyprze€Z si€. Ale Maghrebijczyk rzek€S: €XO !nieszcz€sny, to by€S m€Tj brat, !ten, kt€Try by€S tu przede mn€. "€Y D€Vaudar upiera€S si€ jednak: €XNic o tym nie wiem €Y, a Maghrebijczyk zapyta€S: €XCzy nie zwi€za€Se€R go i nie wrzuci€Se€R do stawu, a !przedtem on powiedzia€S: €]Je€Rli!wynurz€ si€ moje r€ce, zarzu€Zna mnie sie€Z i szybko mnie wyci€gnij, ale je€Rli wynurz€ si€ nogi, oznacza to, €Ve nie €Vyj€. We€W w€Twczas mu€Sa i zaprowad€W go do €\yda imieniem Szumaja, a on da ci sto denar€Tw? €^ I wynurzy€Sy si€ jego nogi, a ty wzi€€Se€R !mu€Sa i zawiod€Se€R go do €\yda, a on da€S ci sto denar€Tw. €Y !Rzek€S D€Vaudar: €XSkoro wiesz o tym, to po co mnie pytasz? €Y IMaghrebijczyk odpowiedzia€S: €X€\yczeniem moim jest, aby€R uczyni€S ze mn€ tak samo, jak uczyni€Se€R z moim bratem. €YPo czym wyci€gn€€S jedwabny sznur i powiedzia€S: €XZwi€€V mnie i wrzu€Z do wody, a je€Rli zdarzy si€ ze mn€ to, co zdarzy€So si€ z moim bratem, we€W mu€Sa, zaprowad€W go do €\yda i we€W od niego sto $denar€Tw. €YI rzek€S do€U D€Vaudar: €XPodejd€W! €YI podszed€S, a "D€Vaudar zwi€za€S go i popchn€€Smocno, Maghrebijczyk za€R wpad€S do wody i znikn€€S pod powierzchni€. D€Vaudar czeka€S przez jaki€R czas, a wreszcie ujrza€S wynurzaj€ce si€ nogi. W€Twczas powiedzia€S: €XOn te€V $zmar€S i poszed€S do piek€Sa. Je€RliAllach zechce, codziennie przybywa€Z b€d€ do mnie Maghrebijczycy, ja b€d€ ich zwi€zywa€S, a oni b€d€ umierali. Wystarczy mi sto denar€Tw za ka€Vdego zmar€Sego.€Y "Potem wzi€€S mu€Sa i odszed€S. A !skoro dostrzeg€S go €\yd, rzek€S $do€U: €XZmar€S i drugi. €Y I rzek€S mu D€Vaudar; €XNiech €Vyje twoja#g€Sowa! €YI €\yd Powiedzia€S: €XOto"nagroda dla chciwc€Tw. €YI wzi€€Sod D€Vaudara mu€Sa, i da€S mu "sto denar€Tw. D€Vaudar wzi€€S je i uda€S si€ do swojej matki, a gdy wr€czy€S jej pieni€dze, matka spyta€Sa go: €XSynu m€Tj, sk€d to masz? €YI opowiedzia€S jej wszystko, a ona rzek€Sa: €XNie chod€W ju€V wi€cej nad Staw Karun, obawiam si€, €Ve "mo€Ve spotka€Z ci€ co€R z€Sego z powodu tych Maghrebijczyk€Tw.!€YI rzek€S jej D€Vaudar: €XMatko moja, ja wrzucam ich do wodytylko na ich €V€danie. C€T€V zreszt€ mam robi€Z? To zaj€cieprzynosi mi codziennie sto denar€Tw, a poza tym wracam teraz wcze€Rniej do domu. Na Allacha, nie odst€pi€ od chodzenia nad Staw Karun, a€V dopiero gdy urwie si€ €Rlad Maghrebijczyk€Tw i gdy nie przyjdzie wi€cej €Vaden. €Y Trzeciego dnia poszed€S D€Vaudar w to samo miejsce, a !ledwie tam stan€€S, spostrzeg€S Maghrebijczyka jad€cego na "mule. I ten mia€S ze sob€ torb€ podr€T€Vn€, ale jego wyposa€Venie by€So jeszcze wspanialsze od tamtych poprzednich. A znalaz€Sszy si€ przy D€Vaudarze, rzek€S: €XPok€Tj z tob€, D€Vaudarze, synu Omara. €YI rzek€S sobie w duszy D€Vaudar: €XSk€d oni wszyscy mnie znaj€? €Y Zaraz te€V odda€S mu pozdrowienie, a Maghrebijczyk zapyta€S go: €XCzy przychodzili w to miejscejacy€R Maghrebijczycy? €Y Odrzek€S: €XDw€Tch. €YZapyta€S Maghrebijczyk : €XDok€d poszli?€YOdpar€S: €XZwi€za€Sem ich i wrzuci€Sem do tego stawu, a oni uton€li. Zaraz ty si€ do nich przy€S€czysz. "€YMaghrebijczyk roze€Rmia€S si€, po czym rzek€S: €XNieszcz€sny, ka€Vdy €Vywot !ma sw€Tj kres. €Y Potem zsiad€S zmu€Sa i m€Twi€S dalej: €XD€Vaudarze, uczy€U ze mn€ "tak, jak uczyni€Se€R z nimi €Y, i wyci€gn€€S jedwabny sznur. W€Twczas D€Vaudar rzek€S mu: !€XZ€S€T€V r€ce na plecach, abym je zwi€za€S, spiesz€ si€ bowiem, a czas szybko mija. €YI!Maghrebijczyk z€So€Vy€S r€ce na plecach, a D€Vaudar zwi€za€S muje, potem za€R popchn€€S go tak, €Ve wpad€S do stawu. D€Vaudar sta€S i czeka€S, gdy wtem wynurzy€Sy si€ r€ce Maghrebijczyka, a zaraz potem on sam, wo€Saj€c: "€XZarzu€Z sie€Z, nieszcz€sny! €Y #I D€Vaudar zarzuci€S na€U sie€Z, i !wyci€gn€€S go, a wtedy ujrza€S,€Ve Maghrebijczyk trzyma w d€Soniach dwie ryby, czerwone niczym koral, w ka€Vdej d€Soni jedn€. I Maghrebijczyk "powiedzia€S: €XOtw€Trz szkatu€Ski!€YGdy D€Vaudar spe€Sni€S polecenie, tamten w€So€Vy€S do ka€Vdej z nich jedn€ ryb€ i zamkn€€S szkatu€Ski. Potem "obj€€S D€Vaudara i uca€Sowa€S go wprawy i lewy policzek, po !czym rzek€S do€U: €XNiech Allach uwolni ci€ od wszelkich trosk. !Na Allacha, gdyby€R nie wy€Sowi€S mnie w sieci i nie wyci€gn€€S na brzeg, to nadal trzyma€Sbymte ryby, pogr€€Vony w wodzie, a€V wreszcie umar€Sbym i na zawsze bym tam pozosta€S. €YI #rzek€S do€U D€Vaudar: €XPanie m€Tj,had€Vd€Vi, zaklinam ci€ na Allacha, powiedz mi prawd€ o tamtych dw€Tch, kt€Trzy przedtem uton€li, wyja€Rnij mi wszystko o tych rybach i zdrad€W, co to za sprawa z tym€\ydem? €Y I Maghrebijczyk powiedzia€S D€Vaudarowi: €XWiedz, D€Vaudarze, i€V ci dwaj, kt€Trzy tu przedtem !uton€li, to moi bracia. Jeden z nich zwa€S si€ Abd as-Salam, a drugi Abd al- Ahad, moje imi€ za€R brzmi Abd as-Samad. A ten€\yd jest te€V naszym bratem, zwie si€ Abd ar-Rahim i w istocie jest muzu€Smaninem szko€Sy malikickiej. Ojciec nasznauczy€S nas poznawania tajemnic, odkrywania skarb€Tw i czynienia czar€Tw. A my €Zwiczyli€Rmy si€ w tym tak $d€Sugo, a€V zacz€€Sy nam s€Su€Vy€Z spo€Rr€Td d€Vinn€Tw maridy i !ifrity. By€So nas czterech braci,syn€Tw jednego ojca, kt€Try na imi€ mia€S Abd al-Wadud. Ojciecnasz pozostawi€S nam umieraj€c wiele rzeczy. Przyst€pili€Rmy wi€c do !podzia€Su skarb€Tw, pieni€dzy i talizman€Tw, a€V doszli€Rmy do ksi€g. Ale gdy zacz€li€Rmy je dzieli€Z pomi€dzy sob€, powsta€S mi€dzy nami sp€Tr o !ksi€g€ pod nazw€ €]Opowie€Rci staro€Vytnych €^, kt€Tra nie ma sobie r€Twnej i nie ma na ni€ ceny, a warto€Rci jej nie zr€Twnowa€V€ €Vadne klejnoty, gdy€V wymienione s€ w niej wszystkie skarby i zawarta jest w niej ca€Sa tajemna wiedza. Ojciec nasz cz€sto tej!ksi€gi u€Vywa€S, a my znali€Rmy $niewielk€ jej cz€€R€Z na pami€€Z.Dlatego te€V ka€Vdy z nas pragn€€S mie€Z j€ w swym posiadaniu, by zg€S€bi€Z wszystko, co tam jest napisane. A kiedy powsta€S !mi€dzy nami €Tw sp€Tr, by€S przytym obecny szejch naszego ojca, ten sam, kt€Try go niegdy€R wychowywa€S i nauczy€S magii i wr€T€Vbiarstwa. A zwa€S si€ on al-Kahin al-Abtan. I !rzek€S do nas: €]Przynie€Rcie mi #t€ ksi€g€! €^, a gdy podali€Rmy "mu j€, powiedzia€S: €XJeste€Rcie synami mojego syna i dlatego nie m€Tg€Sbym skrzywdzi€Z kt€Tregokolwiek z was. Niech wi€c ten, kto chce otrzyma€Z t€ ksi€g€, wyprawi si€, by zdoby€Z skarb asz-Szamardala, niech przyniesie mi okr€g niebieski, puzderko z "czernid€Sem, pier€Rcie€U i miecz. Pier€Rcieniowi bowiem podporz€dkowany jest marid j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBhp7 c.:xiЇ { c.xj"b c.yk„"Š c.cyl.E c.ЦymS9 5.)zimieniem ad-Raad al-Kasif i kto posiada ten pier€Rcie€U, !tego nie zwyci€€Vy €Vaden kr€Tl ani su€Stan. Nawet gdyby zechcia€S przy pomocy !pier€Rcienia zaw€Sadn€€Z ca€S€ ziemi€ jak d€Suga i szeroka, mo€Ve to uzyska€Z. A co si€ tyczy miecza, to kto go nosi, a dob€dzie go przeciw !jakiejkowiek armii i potrz€€Rnienim, wrogie wojsko rzuci si€ do ucieczki, a je€Rli powie jeszcze przy tym: €XWytnij ca€Se to wojsko! €Yz miecza posypi€ si€ gor€ce iskry i zadadz€ €Rmier€Z ca€Semu wojsku. Co do okr€gu niebieskiego, to kto go posi€dzie, a zechce obejrze€Z wszystkie kraje od Wschodu po Zach€Td, zobaczy je i dok€Sadnie obejrzy siedz€c spokojnie na miejscu. Gdy zapragnie popatrze€Z na jakikolwiek kraj, wystarczy, #by zwr€Tci€S okr€g w t€ stron€ ispojrza€S we€U. Zobaczy wtedy €Tw kraj i jego mieszka€Uc€Tw, jak gdyby wszystko to by€So tu€V przed nim. A je€Rli rozgniewa si€ na !jakie€R miasto i skieruje okr€g ku tarczy s€Sonecznej, mo€Ve spali€Z to miasto, gdy zechce. Co si€ tyczy puzderka z czernid€Sem, to kto poczerni sobie owym czernid€Sem oczy, ujrzy wszystkie skarby ziemi. Ale stawiam wam jeden warunek, ten mianowicie, €Ve kto nie zdob€dzie owego skarbu, nie b€dzie ju€V m€Tg€S zabiega€Z o ksi€g€. €^ Przyj€li€Rmy ten warunek, a szejch doda€S: €XWiedzcie, synowie moi, €Ve skarb asz-Szamardala jest pod w€Sadz€ syn€Tw Czerwonego "Kr€Tla, a ojciec wasz m€Twi€S mi, €Ve bezskutecznie usi€Sowa€S zdoby€Z ten skarb, gdy€V synowie Czerwonego Kr€Tla uciekli przed nim do pewnego stawu w ziemi egipskiej, zwanego Stawem Karun, i tam !si€ skryli. Ojciec wasz dotar€S za nimi wprawdzie a€V do Egiptu, ale nie m€Tg€S #zaw€Sadn€€Z nimi, gdy€V w€Sa€Rnie zanurzyli si€ w tym stawie, #kt€Try chroni zakl€cie. Powr€Tci€Stedy wasz ojciec przygn€biony, nie zdobywszy skarbu asz-Szamardala od syn€Tw Czerwonego Kr€Tla. €Y I szejch m€Twi€S dalej do czterech braci: €X€]Kiedy ojciecwasz nie zdo€Sa€S pokona€Z tamtych, przyszed€S si€ do mnie wy€Vali€Z. Zbada€Sem w€Twczas uk€Sad jego gwiazd i wyczyta€Sem z nich, €Ve skarb ten zdoby€Z mo€Vna b€dzie tylko przy pomocy pewnego m€Sodzie€Uca spo€Rr€Td syn€Tw Egiptu, imieniem D€Vaudar ibn Omar, gdy€V on tylko mo€Ve sta€Z si€ przyczyn€ uj€cia syn€Tw Czerwonego Kr€Tla. M€Sodzieniec ten ma by€Z rybakiem, a spotkanie z nim nast€pi nad Stawem Karun. Zdj€€Z czar ze stawu da si€ wtedy, kiedy D€Vaudar zwi€€Ve tego, komu b€dzie to pisane, iwtr€ci go do stawu, a on b€dzie tam walczy€S z synami Czerwonego Kr€Tla. Ten, komu b€dzie to pisane, schwyta ich,ten za€R, komu nie b€dzie to !pisane, zginie i wynurz€ si€ z wody jego nogi, a szcz€€Rliwiec, kt€Try ocaleje, wynurzy najpierw r€ce. Trzeba, by D€Vaudar zarzuci€S wtedy na niego sie€Z i wydoby€Sgo ze stawu. €^ Rzekli na to moi bracia: €]P€Tjdziemy tam, !cho€Zby€Rmy mieli zgin€€Z €^, a "ja doda€Sem: €]P€Tjd€ r€Twnie€V. €YA co si€ tyczy naszego bratawyst€puj€cego w przebraniu €\yda, to powiedzia€S on: €]Ja nie zamierzam tego czyni€Z. €^ I!um€Twili€Rmy si€ z nim, €Ve uda si€ do Egiptu jako €Vydowski kupiec, a gdy kt€Try€R z nas zginie w stawie, on odbierze "jego mu€Sa i torb€ podr€T€Vn€ odD€Vaudara i da mu sto denar€Tw.I kiedy przyby€S do ciebie pierwszy z nas, zabili go w stawie synowie Czerwonego Kr€Tla. I zabili te€V mojego drugiego brata, ale mnie pokona€Z nie zdo€Sali i schwyta€Sem ich. €Y I zapyta€S go D€Vaudar: €XA gdzie€V s€ ci, kt€Trych schwyta€Se€R? €Y, a na to Maghrebijczyk odrzek€S: €XCzy€V !nie widzia€Se€R, jak zamkn€€Sem ich w szkatu€Skach? €Y Rzek€S tedy D€Vaudar: €XTo przecie€V ryby. €YRzek€S Maghrebijczyk: "€XTo nie s€ ryby, to s€ ifrity wpostaci ryb. Ale wiedz, D€Vaudarze, i€V skarb zostanie zdobyty jedynie przy twojej pomocy. Czy spe€Snisz wi€c moj€ pro€Rb€ i udasz si€ ze mn€ do miast Fas i Maknas, aby€Rmy zdobyli €Tw skarb? Dam ci wtedy wszystko, czego za€V€dasz, i staniesz si€ w obliczu Allacha moim bratem, ap€T€Wniej powr€Tcisz do twej rodziny z radosnym sercem. €YI rzek€S D€Vaudar do Maghrebijczyka: €XPanie m€Tj, had€Vd€Vi, ja mam na utrzymaniu matk€ i dw€Tch !braci i musz€ troszczy€Z si€ o "nich. Je€Rli p€Tjd€ z tob€, kto b€dzie przynosi€S im chleb? €YRzek€S mu tedy Maghrebijczyk:"€XTo jest b€Sahy pow€Td, a je€Rli chodzi o spraw€ utrzymania rodziny, to dam ci tysi€c denar€Tw, a ty przeka€Vesz je twej matce na wydatki do czasu twego powrotu do rodzinnego kraju. Je€Rli p€Tjdziesz ze mn€, to powr€Tcisz przed up€Sywem czterech miesi€cy. €YKiedy D€Vaudar us€Sysza€S o tysi€cu !denar€Tw, powiedzia€S: €XDaj mi, o had€Vd€Vi, owe tysi€c denar€Tw, zostawi€ je u mojej matki i p€Tjd€ z tob€. €YI Maghrebijczyk wyj€€S tysi€c denar€Tw, i wr€czy€S je D€Vaudarowi, a on wzi€€S je i poszed€S do swojej matki. Powiadomi€S j€ o tym, co zasz€So mi€dzy nim a Maghrebijczykiem, po czym rzek€S: €XWe€W te pieni€dze i wydawaj je na siebie i na moich braci. Ja za€R pojad€ z tym cz€Sowiekiem do Maghrebu i b€d€ nieobecny przez czterymiesi€ce, a zdob€d€ wielki maj€tek. M€Tdl si€ wi€c za mnie, matko moja. €Y W€Twczas matka powiedzia€Sa do€U: €XSynu m€Tj, opuszczasz mnie, boj€ si€ o ciebie. €Y Rzek€S D€Vaudar: €XMatko moja, nie mo€Ve si€ sta€Z nic z€Sego temu, kogo Al lach strze€Ve. Maghrebijczyk jest dobrym cz€Sowiekiem €Y, i zacz€€S wychwala€Z przed matk€ jego zachowanie. Rzek€Sa mu tedy matka: €XOby Allach nape€Sni€S jego serce tkliwo€Rci€ dla !ciebie. Id€W z nim, synu m€Tj, a mo€Ve co€R od niego dostaniesz. €YPo€Vegna€S zatem D€Vaudar sw€matk€ i poszed€S. A skoro przyby€S do Maghrebijczyka Abd as-Samada, ten zapyta€S !go: €XCzy radzi€Se€R si€ twojej matki? €Y Odrzek€S: €XTak i pob€Sogos€Sawi€Sa mnie. €YW€Twczas Maghrebijczyk #powiedzia€S: €XSiadaj za mn€. €YI D€Vaudar usiad€S za nim na grzbiecie mu€Sa, i jechali od po€Sudnia a€V do zmierzchu. D€Vaudar zg€Sodnia€S, a nie widz€c, by Maghrebijczyk mia€Scokolwiek do jedzenia, zapyta€S go: €XPanie m€Tj, had€Vd€Vi, czy€Vby€R zapomnia€S zabra€Z dla nas co€R do zjedzenia w drodze? €YMaghrebijczyk spyta€S: €XCzy jeste€R g€Sodny? €Y D€Vaudar odpar€S: €XTak. €Y Zsiedli wi€c z grzbietu mu€Sa, po czym Maghrebijczyk powiedzia€S do D€Vaudara: €XZdejmij torb€ €Y, i D€Vaudar zdj€€S j€. Wtedy Maghrebijczykzapyta€S go: €XNa co masz !ochot€, bracie m€Tj? €YOdpar€S: €XNa cokolwiek, wszystko jedno co. €YRzek€S mu tedy Maghrebijczyk: €XZaklinam ci€ na Allacha, powiedz mi, na co masz ochot€? €YOdpowiedzia€S: €XNa chleb z serem. €Y W€Twczas Maghrebijczyk rzek€S: €XNieszcz€sny, chleb i ser nie s€ teraz odpowiednie dla ciebie. Za€V€daj wi€c czego€R wykwintnego. €YRzek€S mu D€Vaudar: €XW tej chwili wszystko jest dla mnie dobre. €YSpyta€S tedy Maghrebijczyk: €XCzy lubisz pieczone kurcz€ta? €YOdpar€S: !€XTak. €YSpyta€S: €XA czy lubisz ry€V z miodem? €YOdpowiedzia€S: €XTak. €Y Maghrebijczyk wci€€V pyta€S: €XA lubisz taki a taki rodzaj potrawy? €Y, i wymieni€S dwadzie€Rcia cztery gatunki. Wreszcie D€Vaudar rzek€S sobie w duchu: €XOn jest szalony! Sk€d€Ve przyniesie mi te wszystkie potrawy, kt€Tre wymieni€S, skoro nie ma ani kuchni, ani kucharza. Powiem !mu wi€c, €Ve to ju€V wystarczy! #€Y, i powiedzia€S g€So€Rno: €XJu€V do€R€Z, wzbudzasz we mnie tylko ochot€ na wszystkie te potrawy, a ja nie widz€ €Vadnej przed sob€. €Y Na to powiedzia€S Maghrebijczyk: €XWitaj mi, D€Vaudarze €Y, i si€gn€wszy r€k€ do torby, $wyj€€S €V niej z€Soty p€T€Smisek, ana nim dwa gor€ce, pieczone kurcz€ta. Nast€pnie drugi raz $w€So€Vy€S r€k€ do torby i wyj€€S !inny z€Soty p€T€Smisek, a na nim kebab. I nie przestawa€S wyjmowa€Z tak z torby wci€€V !nowych p€T€Smisk€Tw, a€V wyj€€S dwadzie€Rcia cztery potrawy, co do jednej wszystkie te, !kt€Tre wymieni€S D€Vaudar. A €Tw popad€S w oszo€Somienie i wreszcie Maghrebijczyk rzek€S do niego: €XJedz, biedaku. €Y D€Vaudar za€R spyta€S: €XPanie m€Tj, czy w€So€Vy€Se€R do tej torby kuchni€ i ludzi, kt€Trzy tam gotuj€? €Y !A Maghrebijczyk roze€Rmia€S si€ i rzek€S: €XTo jest zaczarowana torba, kt€Tra ma swego us€Su€Vnego d€Vinna. Gdyby€R co chwil€ €V€da€S nawet tysi€ca rodzaj€Tw potraw, s€Suga ten zdob€dzie je i natychmiast przyniesie. €YW€Twczas D€Vaudar powiedzia€S: €XDobra jest ta torba. €Y Po czym przyst€pili do $jedzenia i jedli, a€V si€ nasycili,a to, co zosta€So, wyrzucili i puste p€T€Smiski w€So€Vyli z powrotem do torby. W€Twczas Maghrebijczyk znowu w€So€Vy€S #do €Rrodka r€k€, wyj€€S imbryk i!napili si€, a wreszcie dokonali ablucji i odprawili przedwieczorne mod€Sy, po czym Maghrebijczyk w€So€Vy€S imbryk z powrotem do torby. !Na ko€Ucu w€So€Vy€S do torby obieszkatu€Ski i za€Sadowa€S to wszystko na swego mu€Sa, po czym sam go dosiad€Sszy, rzek€Sdo D€Vaudara: €XSiadaj, musimy jecha€Z dalej. €Y Potem zapyta€S: €XCzy wiesz, D€Vaudarze, ile ju€V przemierzyli€Rmy drogi od Egiptu a€V do tego miejsca? €Y !Odrzek€S D€Vaudar: €XNa Allacha, nie wiem. €Y Rzek€S mu tedy: €XPrzebyli€Rmy drog€ pe€Snego miesi€ca. €YD€Vaudar spyta€S: €XJak€Ve to mo€Vliwe? €YMaghrebijczyk odpar€S: €XWiedz, D€Vaudarze, i€V mu€S, kt€Try nas niesie na swym grzbiecie, jest jednym z rodu marid€Tw i w ci€gu doby przebywa odleg€So€R€Z jednego roku. Teraz jednak, ze wzgl€duna twoje bezpiecze€Ustwo, szed€S wolniejszym krokiem. €YJechali i podr€T€Vowali, !kieruj€c si€ w stron€ zachodu,a skoro zapad€S wiecz€Tr, Maghrebijczyk wyj€€S z torby kolacj€, a nazajutrz rano €Rniadanie. I czynili tak przez cztery dni €[ do p€T€Snocy jechali na mule, a potem zsiadali i zatrzymywali si€ na nocleg, rano za€R znowu ruszali w drog€. D€Vaudar za€R prosi€S Maghrebijczyka o wszystko, na co tylko mu przychodzi€Sa ochota, a €Tw wyjmowa€S to dla niego z torby. Pi€tego dnia przybyli do miast Fas i Maknas i weszli do grodu.A ka€Vdy spotkany cz€Sowiek "zbli€Va€S si€ do Maghrebijczyka, pozdrawia€S go i ca€Sowa€S jego r€ce. Trwa€So to przez ca€Sy czas, a€V przybyli wreszcie do pewnych drzwi i Maghrebijczyk zastuka€S w nie. Drzwi otwar€Sy si€ w€Twczas i ukaza€Sa si€ w nich dziewczynaniczym ksi€€Vyc. Maghrebijczykrzek€S do niej: €XRachmo, c€Trko moja, otw€Trz nam komnat€ na pi€trze €Y, a ona odrzek€Sa: €XWedle twego !rozkazu, tatku m€Tj. €YI wesz€Sa ko€Sysz€c biodrami, a wtedy opu€Rci€S D€Vaudara rozum i powiedzia€S sobie w duchu: !€XMusi to by€Z kr€Tlewska c€Tra. €YDziewczyna tymczasem otworzy€Sa komnat€ na pi€trze, a Maghrebijczyk zdj€€S torb€ z"mu€Sa i rzek€S do niego: €XOdejd€W%i niech ci€ Allach b€Sogos€Sawi. €YI"oto ziemia rozwar€Sa si€, i mu€S !zapad€S si€ w ni€, ziemia za€R wr€Tci€Sa do swego pierwotnego wygl€du, a D€Vaudar powiedzia€S: €XO Os€Saniaj€cy! Chwa€Sa Allachowi, kt€Try ochrania€S nas, kiedy siedzieli€Rmy na grzbiecie tego mu€Sa! €Y W€Twczas Maghrebijczyk rzek€S: €XNie dziwsi€, D€Vaudarze, wszak m€Twi€Sem ci, €Ve mu€S ten jest ifritem. A teraz chod€Wmy do komnaty na pi€trze. €Y A skoro weszli do owej komnaty, D€Vaudara oszo€Somi€Sy wielkie !ilo€Rci wspania€Sych kobierc€Tw, kosztowno€Rci i ozd€Tb z drogich kamieni i szlachetnych metali, kt€Tre tam zobaczy€S. A kiedy usiedli, Maghrebijczyk wyda€S rozkaz c€Trce m€Twi€c: €XRachmo, przynie€R nam takie a takie zawini€tko. €YI wsta€Sa, przynios€Sa zawini€tko i po€So€Vy€Sa je przed swoim ojcem, a on otworzy€S go i !wyj€€S z niego szat€ warto€Rci tysi€ca denar€Tw, tak m€Twi€c do D€Vaudara: €XWdziej j€, D€Vaudarze, i b€d€W pozdrowiony. €YD€Vaudar wdzia€S !szat€ i wygl€da€S teraz niczym kr€Tl z Zachodu, a Maghrebijczyk po€So€Vy€S przed sob€ torb€, a potem zanurza€S !w niej r€k€ i wydobywa€S z niejp€T€Smiski, a na nich r€T€Vne rodzaje potraw, a€V znalaz€So si€ ich na stole czterdzie€Rci gatunk€Tw. W€Twczas powiedzia€S: €XPanie m€Tj, podejd€W i jedz. Nie miej nam jednak za z€Se, je€Rli nie odgadli€Rmy, na jak€ potraw€ masz ochot€, ale powiedz namtylko, czego pragniesz, a my dostarczymy ci to bez €Vadnej zw€Soki. €YRzek€S mu na to D€Vaudar: €XNa Allacha, panie m€Tj, had€Vd€Vi, ja lubi€ wszystkie potrawy i €Vadna z nich nie jest mi niemi€Sa. Nie pytaj mnie zatem o nic i podajwszystko, cokolwiek przyjdzie"ci na my€Rl, mnie za€R ka€V tylko je€R€Z. €Y D€Vaudar przebywa€S u Maghrebijczyka przez dwadzie€Rcia dni, po czym ten przywdziewa€S go codziennie wnowe szaty, jedzenia za€R dostarcza€Sa im torba. Maghrebijczyk nie kupowa€S niczego €[ani mi€sa, ani chleba€[ ani te€V nie gotowa€S, a wszystko, czego potrzebowa€S,otrzymywa€S z torby, nawet r€T€Vne gatunki owoc€Tw. Wreszcie dwudziestego pierwszego dnia rzek€S: €XD€Vaudarze, chod€Wmy, ten dzie€U jest bowiem przewidziany na zdobycie skarbu asz- Szamardala. €YI D€Vaudar poszed€S z nim, i szli tak a€V do granic miasta, potem wyszli ze€U i dosiad€Sszy "mu€S€Tw, jechali do po€Sudnia, a€Vprzybyli do rzeki, w kt€Trej wartko p€Syn€€Sa woda. W€Twczas Abd as-Samad zsiad€Sze swego mu€Sa i rzek€S: €XZsi€d€W, D€Vaudarze €Y, a on spe€Sni€S polecenie. Potem Abd as-Samad zawo€Sa€S: €XHej tam! €Y, i da€S r€k€ znak dw€Tm "niewolnikom, ci za€R wzi€li mu€Sy i ka€Vdy z nich odszed€S swoj€ drog€. Przez jaki€R czas nie by€So ich wida€Z, po czym jedenz nich wr€Tci€S z namiotem i !rozbi€S go, a wtedy przyszed€S i drugi nios€c kobierzec i rozes€Sa€S go w namiocie, gdzie te€V porozk€Sada€S poduszki i zag€S€Twki. Potem jeden z niewolnik€Tw odszed€S i "przyni€Ts€S szkatu€Ski, w kt€Trych#by€Sy ryby, drugi za€R przyni€Ts€S torb€. Wtedy Maghrebijczyk skin€€S !na D€Vaudara i rzek€S: €XChod€W, D€Vaudarze €Y, a D€Vaudar podszed€S i usiad€S obok niego. Maghrebijczyk wyj€€S w€Twczas z torby p€T€Smiski z potrawami, a gdy zjedli obiad, wzi€€S szkatu€Ski i wypowiada€S nad nimi zakl€cia. Z ich wn€trza za€R pocz€€Sy dobywa€Z si€ g€Sosy: €XJeste€Rmy na twoje !us€Sugi, najwi€kszy wr€T€Vu tego€Rwiata. Ulituj si€ nad nami! €YG€Sosy wzywa€Sy pomocy, a Maghrebijczyk nadal wymawia€S"nad nimi zakl€cia, a€V szkatu€Skirozpad€Sy si€ na kawa€Ski, a "drzazgi posypa€Sy si€ woko€So. I ukaza€Sy si€ dwie m€skie postacie, sp€tane i m€Twi€ce: €XLito€Rci, najwi€kszy wr€T€Vu tego €Rwiata, c€T€V chcesz uczyni€Z z nami? €Y Odrzek€S: €XChc€ was spali€Z, chyba €Ve przyrzekniecie mi pomoc w zdobyciu skarbu asz-Szamardala. €YOdpowiedzieli: €XPrzyrzekamy ci zdoby€Z dla ciebie ten skarb,ale pod warunkiem, €Ve przyprowadzisz D€Vaudara-Rybaka. Skarb ten zdoby€Z mo€Vna bowiem tylko przy jego pomocy i nikt nie mo€Ve do niego dotrze€Z pr€Tcz D€Vaudara, syna Omara. €YRzek€S im Maghrebijczyk: €XTego, o kt€Trym wspomnieli€Rcie, ju€V przyprowadzi€Sem, jest tutaj, s€Syszy was i patrzy na was. Przyrzeknijcie mi zatem, €Ve zdob€dziecie skarb, a wtedy was wypuszcz€. €YI przyrzekli, €Ve skarb zdob€d€, a Maghrebijczyk wypu€Rci€S ich. "Potem przyni€Ts€S trzcin€ i kilkatabliczek z czerwonego krwawnika i po€So€Vy€S je na trzcinie. Przyni€Ts€S te€V kadzielnic€, !w€So€Vy€S w€gielki i dmuchn€€S jeden, jedyny raz, a w kadzielnicy zap€Son€€S ogie€U. !Wreszcie przyni€Ts€S kadzid€So i rzek€S: €XD€Vaudarze, ja b€d€ wypowiada€S zakl€cia, rzucaj€cw ogie€U kadzid€So. A gdy #zaczn€, nie b€d€ m€Tg€S z tob€ rozmawia€Z, bo zakl€cie !straci€Soby sw€ moc. Chc€ wi€cpouczy€Z ci€, jak masz post€powa€Z, aby€R osi€gn€€S %sw€Tj cel. €YI rzek€S do€U D€Vaudar: €XPoucz mnie. €YRzek€S tedy Maghrebijczyk: €XWiedz, €Ve gdywypowiem zakl€cia i wrzuc€ wogie€U kadzid€So, wyparuje z rzeki woda i uka€V€ ci si€ z€Sote wrota, wielko€Rci bramy miasta, z dwoma miedzianymi !pier€Rcieniami. Podejd€W do tych wr€Tt, zastukaj cicho i poczekaj chwil€, a potem zapukaj po raz drugi mocniej ni€V za pierwszym razem i znowu poczekaj chwil€, wreszcie zapukaj trzykrotnie raz po raz. W€Twczas us€Syszysz g€Sos pytaj€cego: €]Kto puka dowr€Tt skarbca, nie umiej€c zdj€€Z czar€Tw? €^ Odpowiedz na to: €]Jestem D€Vaudar-Rybak, syn Omara. €^ Wtedy otworz€ si€ orz€dkowany jest marid j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBnpf c.^zoж к c.СzpАw c.${q'#‘ c.‡{rИ.… c.ъ{s=:I/.M|przed tob€ wrota i wyjdzie jaka€R posta€Z z mieczem w !r€ku, i powie; €]Je€Rli jeste€R owym m€€Vem, to nadstaw $karku, abym €Rci€€S ci g€Sow€. €^ Spe€Snij to €V€danie bez obawy,gdy€V w chwili kiedy on podniesie r€k€ z mieczem, by €Rci€€Z tobie g€Sow€, padnie przed tob€, a po chwili zobaczysz go bez ducha. A ty nie poczujesz €Vadnego uderzenia i nic ci si€ nie stanie. Ale gdyby€R mu si€ sprzeciwi€S, zabije ci€. Gdy ju€V zniweczysz jego czar przez swoje pos€Susze€Ustwo, wejd€W i id€W przed siebie, a€V ujrzysz drugie wrota. Zastukajdo nich, a w€Twczas wyjedzie do ciebie rycerz na koniu, z "w€S€Tczni€ na ramieniu, i powie: !€]C€T€V przywiod€So ci€ do tego miejsca, do kt€Trego nie !wchodzi nikt spo€Rr€Td ludzi ani "spo€Rr€Td d€Vinn€Tw? €^ I zamierzy si€ w ciebie w€S€Tczni€, a ty wtedy ods€So€U mu sw€ pier€R. Gdy ciebie ugodzi, natychmiast spadnie z konia i zobaczysz jego cia€So bez ducha. Gdyby€R tego nie uczyni€S, zabi€Sby ci€ naprawd€. Zaraz potem podejd€W do trzecich wr€Tt, z kt€Trych wyjdzie do ciebie posta€Z ludzka, z €Sukiem i strza€S€ w r€ku, i mierzy€Z b€dzie do ciebie. W€Twczas ods€So€U twoj€ pier€R, a gdy tylko wyrzuci strza€S€, padnie przed tob€ bez ducha. Gdyby€R post€pi€S inaczej, zabi€Saby ci€... €Y I Maghrebijczyk tak m€Twi€S dalej: €XGdy podejdziesz do czwartych wr€Tt i zastukasz, aone otworz€ si€, wyjdzie z nich ku tobie lew ogromnej "postaci. B€dzie ci€ atakowa€S i otwiera€S paszcz€ na znak, €Ve "zamierza ci€ po€Vre€Z, ale ty nie"b€Tj si€ i nie uciekaj przed nim,tylko kiedy zbli€Vy si€ do ciebie, podaj mu r€k€, a on padnie natychmiast, nie wyrz€dziwszy ci niczego z€Sego. Potem id€W do pi€tych wr€Tt, z kt€Trych wyjdzie do ciebie czarny niewolnik i zapyta: €]Kim jeste€R? €^ Odpowiedz mu:€]Jestem D€Vaudar. €^ Wtedy on #tobie powie: €]Je€Rli nim jeste€R, to otw€Trz sz€Tste wrota. €^ W€Twczas podejd€W do tych wr€Tt i m€Tw: €]Iso, powiedz Musie, aby otworzy€S wrota €^, a gdy otworz€ si€, wejd€W. Zobaczysz za nimi dwa smoki, jednego po lewej, drugiego po prawej stronie. Oba one otwiera€Z b€d€ paszcze i z miejsca rzuc€ si€ na ciebie. Wyci€gnij do ka€Vdego z nich #jedn€ r€k€, a one wpij€ si€ w nie z€bami €[gdyby€R jednak tego nie uczyni€S, zagryz€Syby ci€ na €Rmier€Z. Nast€pnie podejd€W do si€Tdmych wr€Tt i zastukaj do nich. Wyjdzie wtedy do ciebie twoja matka irzeknie: €]Witaj, synu m€Tj, zbli€V si€, abym ci€ mog€Sa przywita€Z. €^ Ale ty powiedz jej: €]Trzymaj si€ z dala ode mnie i zdejmij z siebie szaty. €^ Na to ona powie: €]Synu m€Tj, jestem twoj€ matk€ i winien mi jeste€R wdzi€czno€R€Z przys€Suguj€c€ karmicielce, kt€Tra ci€ wychowa€Sa. Jak€Ve mo€Vesz €V€da€Z, bym si€ obna€Vy€Sa? €^ Powiedz jej wtedy: €]Je€Rli nie zdejmiesz z siebie szat, zabij€%ci€! €^ Zwr€T€Z si€ r€Twnocze€Rnie w prawo, a znajdziesz tam miecz zawieszony na murze. !Chwy€Z go, zamierz si€ na ni€ i!powiedz: €]€_ci€gaj szaty! €^ I zacznie ci si€ przymila€Z i !korzy€Z si€ przed tob€. Ale ty nie okazuj lito€Rci, lecz za ka€Vdym razem, gdy €Rci€gnie z $siebie jak€€R cz€€R€Z stroju, m€Tw%jej: €]€_ci€gaj reszt€! €^ I musisz"grozi€Z jej, €Ve j€ zabijesz, tak d€Sugo, a€V €Rci€gnie z siebie ca€Se odzienie i upadnie. Wtedywszystkie tajemnice b€d€ rozwi€zane, a wszystkie czaryzdj€te i ty b€dziesz ju€V bezpieczny. Wejd€W wtedy przez si€Tdme wrota do pomieszczenia, w kt€Trym znajdziesz skarb w postaci g€Tr!z€Sota. Ale nie zajmuj si€ nim. W tym pomieszczeniu bowiem znajdziesz wn€k€ ukryt€ za #zas€Son€. Odsu€U t€ zas€Son€, a zobaczysz wr€T€Va asz-Szamardala, le€V€cego na €So€Vu ze z€Sota. U jego !wezg€Sowia widnie€Z b€dzie co€R okr€g€Sego, l€Rni€cego niczym !ksi€€Vyc €[to okr€g niebieski. Wr€T€V b€dzie mia€S przypasany miecz, na palcu jego ujrzysz $pier€Rcie€U, na szyi za€R €Sa€Ucuch,a przy €Sa€Ucuchu puzderko z czernid€Sem. Przynie€R te czterycenne przedmioty, lecz strze€V "si€, aby€R nie zapomnia€S czego€Rz tego, o czym ci€ poucza€Sem,i nie post€p inaczej, bo !po€Va€Sujesz i znajdziesz si€ w wielkim niebezpiecze€Ustwie. €Y I Maghrebijczyk powt€Trzy€S D€Vaudarowi swe polecenia drugi, trzeci i czwarty raz, a€Vwreszcie D€Vaudar powiedzia€S: €XNauczy€Sem si€ wprawdzie tego wszystkiego na pami€€Z, ale kt€T€V b€dzie w stanie stawi€Z czo€So tym czarom i znie€R€Z ca€Sy ten strach? €Y Rzek€S mu wtedy Maghrebijczyk: €XNie obawiaj si€, D€Vaudarze, b€d€ to bowiem zjawy bez duszy €Y, i !zacz€€S go uspokaja€Z. D€Vaudar "powiedzia€S: €XPok€Sadam ufno€R€Z w Allachu! €Y, Maghrebijczyk !za€R rzuci€S kadzid€So na €Var i przez chwil€ wypowiada€S zakl€cia, a oto woda z rzeki %ju€V si€ ulotni€Sa i pokaza€So si€ dno wraz z wrotami skarbca. D€Vaudar zszed€S do wr€Tt, zastuka€S do nich i us€Sysza€S "g€Sos pytaj€cy: €XKt€T€V to puka do wr€Tt skarb€Tw nie umiej€c !zdj€€Z czar€Tw? €Y Rzek€S tedy: €XJestem D€Vaudar ibn Omar. !€YW€Twczas wrota otwar€Sy si€ i wysz€Sa ku niemu jaka€R posta€Z,kt€Tra wyci€gn€wszy miecz powiedzia€Sa: €XNadstaw karku. !€YI D€Vaudar wykona€S polecenie, a owa posta€Z wymierzy€Sa mu cios, nast€pnie za€R pad€Sa. Podobnie odby€So si€ wszystko przy drugich i dalszych wrotach, a€V D€Vaudar pokona€S czary wszystkich siedmiu wr€Tt, a wtedy wysz€Sa ku niemu jego matka i powiedzia€Sa: €XB€d€W pozdrowiony, synu m€Tj. €Y I zapyta€S: €XKim jeste€R? €Y Odrzek€Sa: €XJestem twoj€ matk€, a ty jeste€R mi winien wdzi€czno€R€Z za to, €Ve ci€ wykarmi€Sam i wychowa€Sam, i za to, €Ve nosi€Sam ci€ przez #dziewi€€Z miesi€cy, synu m€Tj. €YRzek€S do niej D€Vaudar: !€XZdejmuj szaty! €YPowiedzia€Sa: €XJeste€R moim synem, jak mo€Vesz €V€da€Z, bym si€ obna€Va€Sa? €YRzek€S do niej: €X€_ci€gaj szaty, bo inaczej zetn€ ci g€Sow€ tym oto mieczem €Y, i wyci€gn€wszy r€k€, chwyci€S miecz i #zamachn€€S si€ na ni€ m€Twi€c: €XJe€Rli nie €Rci€gniesz szat, zabij€ ci€. €Y €aw sp€Tr mi€dzy nimi trwa€S jaki€R czas, a€V wreszcie wskutek nalega€U i gr€T€Wb !D€Vaudara zjawa zdj€€Sa jak€€R "cz€€R€Z odzie€Vy. Rzek€S tedy do !niej: €X€_ci€gaj reszt€! €Y, i #d€Sugo spiera€S si€ z ni€, zanim #€Rci€gn€€Sa znowu co€R z siebie. A tym czasem ona m€Twi€Sa do niego: €YSynu m€Tj, wychowywa€Sam ci€, ale jak wida€Z, bez skutku. €YWreszcie nie mia€Sa na sobie nic pr€Tcz koszuli, a w€Twczas rzek€Sa: €XSynu m€Tj, czy€V serce twoje jest z kamienia, €Ve chcesz okry€Z mnie wstydem, ka€V€c obna€Vy€Z mi swe przyrodzenie? !Czy€V to nie grzech? €YI D€Vaudar"powiedzia€S: €XMasz s€Suszno€R€Z, nie €Rci€gaj koszuli. €YSkoro tylko wypowiedzia€S te s€Sowa, zjawa krzykn€€Sa: €XPope€Sni€S $b€S€d, bijcie go! €YI spad€Sy na€U ciosy, niczym krople deszczu. Zgromadzili si€ bowiem wok€T€S niego s€Sudzy skarbu i wymierzali mu razy, kt€Trych nie zapomnia€S przez ca€Se swoje €Vycie. Potem popychali go przed sob€, a€V wreszcie wyrzucili go przez wrota, a one zamkn€€Sy si€ i wszystko wr€Tci€So do poprzedniego stanu.Gdy s€Sudzy skarbu wyrzucili D€Vaudara za wrota, Maghrebijczyk Abd as-Samad natychmiast zabra€S go stamt€d, zanim wody rzeki pop€Syn€€Sy jak przedtem. Potemwypowiada€S nad D€Vaudarem #zakl€cia, a€V podni€Ts€S si€ on, odzyskawszy przytomno€R€Z. W€Twczas Maghrebijczyk #spyta€S go: €XC€T€V uczyni€Se€R, o nieszcz€sny? €Y Rzek€S mu D€Vaudar: €XZwyci€€Vy€Sem wszystkie przeszkody i dotar€Sem do mojej matki. I "d€Sugo trwa€S sp€Tr mi€dzy nami, zanim, bracie m€Tj, zacz€€Sa €Rci€ga€Z swe szaty i wreszcie pozosta€Sa tylko w koszuli, a wtedy rzek€Sa do mnie: €]Nie okrywaj mnie wstydem. €^ Zostawi€Sem na niej tedy t€ "koszul€, wsp€T€Sczuj€c jej, ale ona zaraz krzykn€€Sa: %€]Pope€Sni€S b€S€d, bijcie go wi€c! €^ I przybiegli do mnie ludzie, !nie wiem sk€d, i bili mnie, a€V bliski by€Sem €Rmierci, i popychali mnie, a potem nie wiem ju€V, co si€ ze mn€ dzia€So. €Y I Maghrebijczyk powiedzia€S do€U: €XCzy€V nie m€Twi€Sem ci, aby€R nie sprzeciwia€S mi si€? Sprowadzi€Se€R tylko nieszcz€€Rcie na mnie i na "siebie. Gdyby zjawa €Rci€gn€€Sa sw€ koszul€, byliby€Rmy !osi€gn€li to, czego pragniemy. Ale wobec tego pozostaniesz umnie przez ca€Sy rok do tego samego dnia. €YI zaraz zawezwa€S swych dw€Tch niewolnik€Tw, a oni zwin€li namiot i zabrali go. Potem nie by€So ich przez chwil€, a gdy wr€Tcili, prowadzili dwa mu€Sy. Maghrebijczyk i D€Vaudar dosiedli wierzchowc€Tw i powr€Tcili do miasta Fas. D€Vaudar przebywa€S u swego gospodarza, dobrze jedz€c i pij€c i codziennie przywdziewaj€c wspania€S€ szat€, a€V up€Syn€€S rok i nadszed€S wyznaczony dzie€U. W€Twczas rzek€S do€U Maghrebijczyk: €XOto nadszed€S oczekiwany dzie€U, chod€Wmy wi€c! €YD€Vaudar powiedzia€S: €XDobrze €Y, wi€c wyszli poza mury miasta i spotkali tam zn€Tw owych dw€Tch !niewolnik€Tw z mu€Sami. Dosiedli "mu€S€Tw i jechali, a€V przybyli dorzeki. Niewolnicy ustawili namiot i rozes€Sali w nim kobierce, a !Maghrebijczyk zastawi€S st€T€S i !zjedli obiad. Potem wyci€gn€€S trzcin€ i tabliczki jak za pierwszym razem, nast€pnie roznieci€S ogie€U i wydoby€S kadzid€So. W€Twczas rzek€S: €XD€Vaudarze, chc€ przypomnie€Z!ci polecenie. €Y Na to rzek€S mu #D€Vaudar: €XPanie m€Tj, had€Vd€Vi, gdybym nie pami€ta€S raz€Tw, nie pami€ta€Sbym pewnie i polecenia. €Y Spyta€S go tedy Maghrebijczyk: €XCzy pami€tasz je na pewno? €YOdpar€S: €XTak. €YRzek€S mu tedy Maghrebijczyk: €XStrze€V twej !duszy i nie my€Rl, €Ve ta kobietajest twoj€ matk€. Jest to tylko zjawa maj€ca posta€Z twej matki, a pragnie ona $zwie€R€Z ci€. I je€Rli za pierwszymrazem wyszed€Se€R stamt€d €Vywy, to gdy tym razem !pope€Snisz b€S€d, wyrzuc€ ci€ zabitego. €YI D€Vaudar !powiedzia€S: €XJe€Rli pope€Sni€ b€S€d, zas€Suguj€ na to, aby mnie spalili. €Y Maghrebijczyk wsypa€S wi€c kadzid€So do €Varu i wymawia€S zakl€cia. I wyparowa€Sa rzeka, a D€Vaudar podszed€S do wr€Tt, zastuka€S w nie i wrota si€ otworzy€Sy. Pokonawszy potem siedem czar€Tw, D€Vaudar przyby€S do zjawy swej matki. A ona rzek€Sa: €XWitaj, synu m€Tj. €YKrzykn€€S do niej: €XOdk€d to ja jestem twym synem, przekl€ta? Rozdziewaj si€! €Y I zacz€€Sa mu si€ "przymila€Z, €Rci€gaj€c przy tym !z siebie odzie€V po kawa€Sku, a€Vwreszcie zosta€Sa w samej koszuli. Wtedy rzek€S D€Vaudar: €X€_ci€gaj to, przekl€ta! €YI &€Rci€gn€€Sa koszul€, i sta€Sa si€ zjaw€ bez ducha. W€Twczas D€Vaudar wszed€S dalej i zobaczy€S z€Soto usypane w kopce, ale nie zwraca€S na nie "uwagi. Skierowa€S si€ do wn€ki i ujrza€S wr€T€Va asz-Szamardala, zobaczy€S te€V okr€g niebieski na jego wezg€Sowiu. Podszed€S "wi€c i odwi€za€S miecz, wzi€€S pier€Rcie€U, okr€g niebieski i puzderko z czernid€Sem i wyszed€S. A wtedy nagle da€Sy !si€ s€Sysze€Z d€Wwi€ki tr€b i #s€Sudzy zacz€li wo€Sa€Z: €XNiechaj!ci szcz€€Rcie przyniesie to, co zdoby€Se€R, D€Vaudarze! €YI nie umilk€Sy g€Sosy rog€Tw, a€V dopiero gdy wyszed€S ze skarbca i wr€Tci€S do Maghrebijczyka. €aw zaprzesta€S w tej chwili "wszelkich zakl€€Z i nie wrzuci€S ju€V ani odrobiny kadzid€Sa na #€Var. Wsta€S, obj€€S i pozdrowi€S D€Vaudara, kt€Try wr€czy€S mu cztery bezcenne przedmioty. Maghrebijczyk wzi€€S je i !krzykn€€S na niewolnik€Tw, a oni"zwin€li namiot i odnie€Rli go, a wr€Tcili potem z dwoma mu€Sami.D€Vaudar i Maghrebijczyk dosiedli mu€S€Tw i wjechali do miasta Fas. Wtedy Maghrebijczyk przyni€Ts€S torb€ i zacz€€S wydobywa€Z z niej naczynia i #r€T€Vne rodzaje potraw, a€V st€T€S przed nim zape€Sni€S si€, a on "rzek€S: €XBracie m€Tj, D€Vaudarze,#jedz! €YI D€Vaudar jad€S, a€V si€ nasyci€S, resztki za€R jedzenia Maghrebijczyka prze€So€Vy€S do innych naczy€U, a tamte w€So€Vy€S z powrotem do torby. Potem Abd as-Samad powiedzia€S: €XD€Vaudarze, opu€Rci€Se€R twoj€ rodzinn€ ziemi€ i tw€Tj kraj z naszego powodu. Spe€Sni€Se€R nasze €Vyczenie, teraz wi€c przys€Suguje ci prawo za€V€dania czego€R od nas. Powiedz zatem, czego pragniesz, Allach Najwy€Vszy bowiem da ci to za nasz€ przyczyn€. Wyra€W €Rmia€So swe €Vyczenie i nie wstyd€W si€, $zas€Su€Vy€Se€R sobie na nagrod€. €YRzek€S tedy D€Vaudar: €XPanie m€Tj, upraszam Allacha Najwy€Vszego, a potem ciebie, aby€R da€S mi t€ torb€. €YRozkaza€S tedy Maghrebijczyk, aby mu przyniesiono torb€, a gdy to si€ sta€So, powiedzia€S do D€Vaudara: €XWe€W j€ sobie, "s€Susznie ci si€ bowiem nale€Vy. Da€Sbym ci te€V wszystko inne, !czego tylko by€R sobie €Vyczy€S. Ale, biedaku, ta torba na nic !innego ci si€ nie przyda pr€Tcz !tego, €Ve dostarcza€Z ci b€dzie "jedzenia. A przecie€V trudzi€Se€R !si€ dla nas, a my obiecali€Rmy, €Ve ode€Rlemy ci€ do twego kraju z radosnym sercem. Ta torba zapewni ci tylko po€Vywienie, damy ci zatem jeszcze jedn€ torb€ pe€Sn€ z€Sota i klejnot€Tw. Gdy z tym wszystkim ode€Rlemy ci€ do twego kraju, staniesz si€ tam !kupcem. B€dziesz m€Tg€S odzia€Z siebie i swoj€ rodzin€ i nie "b€dziesz musia€S troszczy€Z si€ o wydatki. B€dziesz jad€S wraz !z twoj€ rodzin€ z tej torby. A oto jak nale€Vy z ni€ !post€powa€Z: trzeba w€So€Vy€Z do niej r€k€ i powiedzie€Z; €]Na w€Sadz€, jak€ maj€ nad tob€ pot€€Vne imiona, zaklinam ci€ s€Sugo tej torby, aby€R dostarczy€S mi taki a taki rodzaj potrawy €^, a on przyniesie to, czego za€V€dasz, cho€Zby€R nawet codziennie za€V€da€S tysi€ca potraw. €Y Potem Maghrebijczyk kaza€S stawi€Z si€ niewolnikowi z mu€Sem i nape€Sniwszy dla "D€Vaudara drug€ torb€ €[ jedn€ jej kiesze€U z€Sotem, a drug€ drogimi kamieniami i szlachetnymi metalami, rzek€S do€U: €XDosi€d€W tego mu€Sa, a niewolnik szed€S b€dzie przed !tob€, wskazuj€c ci drog€, a€V doprowadzi ci€ do drzwi twegodomu. Kiedy przyb€dziesz na miejsce, we€W obie torby, mu€Sa za€R daj niewolnikowi, a on z nim odejdzie. Tylko nie wyjawiaj nikomu twojej tajemnicy! A teraz polecamy $ci€ Allachowi. €YI powiedzia€S do€UD€Vaudar: €XNiech Allach pomno€Vy twoje dobra €Y, i za€Sadowawszy obie torby na grzbiet mu€Sa, dosiad€S go, a niewolnik post€powa€S przed nim. I mu€S ruszy€S za niewolnikiem, i szed€S za nim przez ca€Sy €Tw dzie€U i przez ca€S€ noc, a rankiem nast€pnego dnia wjecha€S przez Bram€ Zwyci€stwa. A tam zobaczy€S D€Vaudar sw€ !matk€ siedz€c€ i wo€Saj€c€: €XOfiaruj mi co€R, na mi€So€R€Z Allacha! €YNa ten widok poczu€S "si€, jakby go opu€Rci€Sy zmys€Sy,#zsiad€S z grzbietu mu€Sa i rzuci€S si€ ku matce, a ona zobaczywszy go, zap€Saka€Sa. D€Vaudar posadzi€S matk€ na grzbiecie mu€Sa, a sam szed€S obok, przy strzemieniu, a€V przybyli do domu. W€Twczas %pom€Tg€S jej zsi€€R€Z, zabra€S te€V obie torby, a mu€Sa pozostawi€S !niewolnikowi, ten za€R wzi€€S goi odszed€S do swego pana €[ niewolnik i mu€S byli bowiem szejtanami. Co si€ tyczy D€Vaudara, to ci€€Vko mu by€So na duszy wskutek tego, €Ve jego matka musia€Sa €Vebra€Z. Skoro wi€c weszli do domu, spyta€S: €XCzy braciom moim dobrze si€ wiedzie? €Y !Odpar€Sa: €XDobrze. €Y Zapyta€S: €XCzemu w takim razie €Vebrzesz na drodze? #€YOdrzek€Sa: €XZ g€Sodu, synu m€Tj.€YPowiedzia€S: €XZanim wyjecha€Sem, da€Sem ci sto denar€Tw jednego dnia i sto denar€Tw nazajutrz, a w dniu wyjazdu da€Sem ci tysi€c denar€Tw. €YW€Twczas matka rzek€Sa: €XSynu m€Tj, twoi bracia podeszli mnie i zabrali mi wszystkie te pieni€dze m€Twi€c: €]Chcemy za to kupi€Z #towary. €^ I wzi€li pieni€dze, a mnie wyp€dzili i zacz€€Sam €Vebra€Z na drodze, gdy€V $dr€czy€S mnie g€S€Td. €Y Rzek€S do niej D€Vaudar: €XNie trap si€, matko moja. Teraz ja wr€Tci€Sem i nie zaznasz ju€V nigdy wi€cejtrosk. Ta torba pe€Sna jest !z€Sota i klejnot€Tw, jestem wi€cbogato zaopatrzony. !€YPowiedzia€Sa do€U matka: €XSynum€Tj, jeste€R szcz€€Rliwcem, !niech Allach raduje si€ tob€ i przydaje ci swoich €Sask! Id€W tedy, m€Tj synu, i przynie€R namchleba. Przez ca€S€ noc dokucza€S mi g€S€Td, gdy€V nie jad€Sam kolacji. €Y #D€Vaudar roze€Rmia€S si€ i rzek€S do matki: €XB€d€W pozdrowiona, matko moja! Powiedz, co "mia€Saby€R ochot€ teraz zje€R€Z, a ja ci to dam w tej chwili. Niearid j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBtpl c.||uм o c.п|vKq c.B}wМ"\ c.Ѕ}x.и c.~y№9/.k~musz€ chodzi€Z po to na bazar,nie potrzebuj€ tak€Ve kucharza. €YRzek€Sa tedy matka:#€XSynu m€Tj, nie widz€, by€R mia€S co€R przy sobie. €YPowiedzia€S: €XMam w tej torbie wszystkie rodzaje potraw. €Y Rzek€Sa: €XSynu m€Tj, wszystko, cokolwiek mi dasz, nasyci mnie. €YPowiedzia€S: €XMasz s€Suszno€R€Z, gdy bowiem cz€Sowiek nie ma nic, zadowalasi€ najmniejsz€ rzecz€. Gdy natomiast wszystkiego ma pod!dostatkiem, pragnie zje€R€Z co€R dobrego. A ja mam wszystko. €\€daj wi€c tego, na co naprawd€ masz ochot€. €Y Rzek€Sa mu tedy: €XSynu m€Tj, !niech wi€c b€dzie ciep€Sy chlebi kawa€Sek sera. €Y Powiedzia€S: €XTo nie przystoi twemu stanowi, matko moja. €YW€Twczas powiedzia€Sa; €XTy wiesz, jaki jest m€Tj stan i co mu przystoi, nakarm mnie wi€cstosownie do tego. €YWtedy rzek€S D€Vaudar: €XOto co twemu stanowi, matko moja, przystoi:sma€Vone mi€so, pieczone kurcz€ta, ry€V z pieprzem, kie€Sbasa, dynia nadziewana, nadziewane jagni€, nadziewane €Veberka, kunafa zmigda€Sami, mi€Td pszczeli i cukier, katifa i baklawa. €Y I pomy€Rla€Sa matka D€Vaudara, "€Ve on si€ natrz€sa i kpi sobie #z niej, rzek€Sa wi€c do€U: €XAch, biada, co si€ tobie przydarzy€So? Czy ty €Rnisz, czyjeste€R szalony? €Y I rzek€S D€Vaudar €X, Po czym s€dzisz, !€Ve oszala€Sem? €YOdpowiedzia€Sa:€XPo tym, €Ve wymieniasz wszystkie rodzaje wykwintnych potraw. A kt€T€V sobie mo€Ve na nie pozwoli€Z i "kto potrafi je przyrz€dzi€Z? €YI !powiedzia€S jej: €XPrzysi€gam namoje €Vycie, €Ve musz€ nakarmi€Z ci€ tym wszystkim, co wymieni€Sem w tej chwili. €Y Rzek€Sa matka: €XNiczego tu nie$widz€. €Y Rzek€S tedy: €XPrzynie€R mi torb€. €Y I przynios€Sa j€ matka, ale pomacawszy, stwierdzi€Sa, €Ve jest pusta. Lecz poda€Sa torb€ synowi, a !on j€€S wk€Sada€Z sw€ r€k€ i wyci€ga€Z pe€Sne p€T€Smiski i czyni€S to tak d€Sugo, a€V wyci€gn€€S wszystko, co przedtem wymieni€S. Rzek€Sa mu wtedy matka: €XSynu"m€Tj, ta torba jest ma€Sa i by€Sa poza tym pusta. Nie by€So w !niej nic, a ty wyj€€Se€R z niej to wszystko. Gdzie€V wi€c by€Syte naczynia? €Y Powiedzia€S: €XWiedz, matko moja, €Ve torb€t€ da€S mi Maghrebijczyk, a jest ona zaczarowana i posiada swego s€Sug€. $I je€Rli cz€Sowiek pragnie jakiej€R potrawy, i wypowie nad ni€ czarodziejskie imiona, i rzeknie: !€]S€Sugo tej torby, przynie€R mi taki a taki rodzaj potrawy €^, "to on go przyniesie. €Y I spyta€Sa go matka: €XCzy mog€ w€So€Vy€Z r€k€ do torby i za€V€da€Z "czego€R od jej s€Sugi? €YOdrzek€S D€Vaudar: €XUczy€U to. €Y I matka zanurzy€Sa r€k€ w torbie "m€Twi€c: €XZaklinam ci€, s€Sugo tej torby, na w€Sadz€, jak€ maj€ nad tob€ pot€€Vne imiona, aby€R przyni€Ts€S mi nadziane €Veberka. €YI zobaczy€Sa, €Ve w torbie jest !p€T€Smisek. Chwyci€Sa go wi€c i wyci€gn€€Sa, a wtedy stwierdzi€Sa, €Ve by€Sy na nim znakomite nadziewane €Veberka. Potem za€V€da€Sa chleba i r€T€Vnych innych !potraw, na kt€Tre mia€Sa ochot€.#I rzek€S do niej D€Vaudar: €XKiedy sko€Uczysz je€R€Z, matko moja, prze€S€T€V resztki potraw do innych naczy€U, a opr€T€Vnione w€S€T€V z powrotem do torby, gdy€V inaczej czar nie dzia€Sa, a potem dobrze schowaj torb€.€Y I matka wynios€Sa torb€, i schowa€Sa j€ dobrze, a D€Vaudarrzek€S do niej: €XMatko moja, strze€V tajemnicy i zachowaj j€ dla siebie. A ilekro€Z b€dziesz czego€R potrzebowa€Sa, wyjmiesz to z torby. Rozdawaj te€V biednym i nie €Va€Suj mym braciom, zar€Twno w czasie mej !obecno€Rci, jak i nieobecno€Rci. #€YI zacz€€S je€R€Z razem z matk€,gdy wtem przyszli jego bracia,zas€Syszeli bowiem radosn€ wie€R€Z od jednego z mieszka€Uc€Tw tej dzielnicy. Powiedzia€S im €Tw cz€Sowiek: "€XBrat wasz wr€Tci€S. Przyjecha€S na mule, w szacie, kt€Tra nie ma sobie r€Twnej, a przed nim !szed€S niewolnik. €Y Rzekli tedy bracia: €XBodaj by€Rmy nie post€pili tak z nasz€ matk€! Przecie€V ona niew€tpliwie opowie mu o tym, co z ni€ zrobili€Rmy, i okryje nas przed nim wstydem. €YI rzek€S jeden z nich: €XMatka nasza ma bardzo czu€Se serce i je€Rli nawet powiedzia€Sa mu o tym, to on ma serce jeszcze czulsze ni€V ona. Gdy wi€c usprawiedliwimy si€ przed nim, przyjmie nasze usprawiedliwienie. Weszli zatem do domu, a D€Vaudar ujrzawszy ich, poderwa€S si€ na nogi i pozdrowi€S ich serdecznie, a potem rzek€S do nich: $€XSiadajcie i jedzcie. €YA €Ve byli ju€V s€Sabi z g€Sodu, nie przestawali je€R€Z, a€V si€ "nasycili. I rzek€S wtedy D€Vaudar:€XBracia moi, zabierzcie teraz resztki potraw i rozdzielcie je mi€dzy ubogich i potrzebuj€cych. €YRzekli mu: €XBracie nasz, zostaw to nam, zjemy na kolacj€. €Y Ale on powiedzia€S im: €XW porze kolacji dostaniecie jeszcze wi€cej. €Y Wynie€Rli tedy resztki potraw, "a ilekro€Z przechodzi€S ko€So nichkto€R ubogi, m€Twili do niego: €XBierz i jedz! €Y, a€V nie pozosta€So nic. W€Twczas zwr€Tcili naczynia, a D€Vaudar rzek€S do matki: €XW€S€T€V je do torby. €Y Wieczorem D€Vaudar wszed€S do komnaty i wydoby€S z torby posi€Sek sk€Sadaj€cy si€ z czterdziestu potraw. Potem #wr€Tci€S do matki i braci i rzek€S "matce: €XPrzynie€R kolacj€. €YGdyz kolei matka wesz€Sa do komnaty, zobaczy€Sa tam pe€Sne misy, nakry€Sa tedy do sto€Su i j€€Sa wnosi€Z dania jedno po drugim, a€V przynios€Sa ich czterdzie€Rci i przyst€pili do kolacji. A po kolacji D€Vaudar rzek€S: €XZabierzcie resztki i nakarmcie biednych i potrzebuj€cych. €YWzi€li tedy "resztki potraw i rozdzielili je. A"p€T€Wniej przyni€Ts€S im D€Vaudar !jeszcze €Sakocie i jedli, a tym, co pozosta€So, kaza€S D€Vaudar uraczy€Z s€siad€Tw. Nast€pnegodnia by€So to samo ze €Rniadaniem. I €Vyli w ten spos€Tb przez "dziesi€€Z dni. Potem Salim rzek€S!do Selima: €XJak to si€ dzieje, €Ve brat nasz wyprawia dla nas uczt€ rano, w po€Sudnie i o zachodzie s€So€Uca, a do tego raczy nas p€T€Wnym wieczorem !Jeszcze i s€Sodkim, resztki za€R rozdaje biednym. Tak "post€puj€ su€Stanowie! Sk€d€Ve tedy nasz brat doszed€S do takiego bogactwa? Czy nie #powinni€Rmy przyjrze€Z si€ bli€Vejsprawie tych r€T€Vnorakich potraw i tych s€Sodyczy, z kt€Trych resztki rozdaje nasz brat biednym i potrzebuj€cym?!Nigdy przecie€V nie widzieli€Rmy,aby co€R kupowa€S, nie "widzieli€Rmy, by rozpala€S ogie€U,a nie ma przecie€V ani kuchni, ani kucharza. €YI rzek€S drugi brat: €XNa Allacha, nic o tym nie wiem. Ale czy ty znasz kogo€R, kto powie nam prawd€ o tej sprawie? €Y Odrzek€S: €XNikt pr€Tcz naszej matki nic nam nie powie. €Y !Uknuli wi€c podst€p, poszli do matki pod nieobecno€R€Z D€Vaudara i rzekli: €XMatko, jeste€Rmy g€Sodni €Y, a ona powiedzia€Sa im: €XNie martwcie si€. €YI wesz€Sa do owej komnaty, za€V€da€Sa od s€Su€V€cego torby gor€cych potraw i poda€Sa je synom. A oni powiedzieli jej: €XMatko, ta potrawa jest gor€ca, a ty przecie€V nie gotowa€Sa€R ani nie rozdmuchiwa€Sa€R ognia. €Y Rzek€Sa im: €XPotrawy te pochodz€ z torby. €YZapytali $wi€c: €XA c€T€V to za torba? €Y, a matka odpowiedzia€Sa im: €XTorba ta jest zaczarowana, a#€V€dania stawia si€ jej s€Sudze. €YI opowiedzia€Sa im wszystko, ana koniec rzek€Sa: €XZachowajcie tajemnic€. €Y I zapewnili j€ synowie: €XZachowamy tajemnic€, matko, ale naucz nas, jak si€ "to robi. €YI pouczy€Sa ich, a oni #j€li wk€Sada€Z r€ce i wyci€ga€Z to, czego zapragn€li. A D€Vaudar nic o tym nie wiedzia€S. A skoro poznali w€Sa€Rciwo€Rci torby, rzek€S Salim do Selima: €XBracie m€Tj, dok€d b€dziemy !u D€Vaudara s€Sugami i jak d€Sugob€dziemy je€R€Z to, co nam z #€Saski da? Czy€V nie lepiej u€Vy€Z wobec niego podst€pu, zabra€Z#mu t€ torb€ i zaw€Sadn€€Z ni€? $€YI spyta€S Selim: €XJaki€V b€dzie !ten podst€p? €Y Rzek€S mu Salim:€XSprzedamy naszego brata kapitanowi Morza Sueskiego. €YI spyta€S Selim: €XA co trzeba namuczyni€Z, aby go sprzeda€Z? €YSalim odpar€S: €XP€Tjdziemy obydwaj do owego kapitana i zaprosimy go na uczt€ wraz z dwoma spo€Rr€Td jego ludzi. A typotem tylko przytakuj temu, co powiem D€Vaudarowi, pod koniec nocy za€R poka€V€ ci, co zrobi€. €Y Uzgodnili wi€c mi€dzy sob€, €Ve sprzedadz€ brata, i poszli do siedziby kapitana Morza Sueskiego. Kiedy tam przybyli bracia Salimi Selim, rzekli do kapitana: €XPanie, przybyli€Rmy do ciebie !ze spraw€, kt€Tra ci€ uraduje. "€YRzek€S im kapitan: €XDobrze €Y, a wtedy oni rzekli do€U: €XJeste€Rmy bra€Zmi i mamy jeszcze trzeciego brata, nicponia i nic dobrego. Kiedy umar€S nasz ojciec, pozostawi€S nam spory maj€tek. !Podzielili€Rmy ten maj€tek, ale on swoj€ cz€€R€Z dziedzictwa !roztrwoni€S, €Vyj€c w haniebnej rozpu€Rcie. A kiedy zubo€Va€S, !nastawa€S na nas i oskar€Va€S nasprzed niesprawiedliwymi s€dziami m€Twi€c: €]Wy€Rcie zabrali ca€Sy m€Tj maj€tek i maj€tek mego ojca. €^ I zacz€li€Rmy si€ wodzi€Z po !s€dach i traci€Z maj€tek. A on odczeka€S jaki€R czas, po czym !zaskar€Vy€S nas po raz drugi, a€Vuczyni€S z nas n€dzarzy. A i teraz nie chce nam da€Z spokoju. Obawiamy si€ go zatem i chcieliby€Rmy, aby€R go od nas kupi€S. €Y I spyta€S kapitan: €XCzy mo€Vecie go jako€R !podej€R€Z i przyprowadzi€Z tutaj,bym go wys€Sa€S szybko na morze? €Y Odrzekli: €XNie mo€Vemy go przyprowadzi€Z. Ale ty b€dziesznaszym go€Rciem i przyprowadzisz ze sob€ dw€Tchludzi, nie wi€cej jednak. A skoro brat nasz za€Rnie, damy sobie z nim rad€ w pi€ciu, chwycimy go i zatkamy mu usta. A ty zabierzesz go i pod os€Son€ nocy wyniesiesz z naszego domu, a potem czy€U znim, co zechcesz. €YRzek€S im kapitan: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. Czy sprzedacie go za czterdzie€Rci denar€Tw? €Y Odparli: €XTak. Przyjd€W po zapadni€ciu nocy do takiej a takiej dzielnicy, a tam jeden znas b€dzie was oczekiwa€S. €YRzek€S im kapitan: €XId€Wcie !wi€c €Y, a bracia udali si€ do D€Vaudara i poczekali. Po up€Sywie jakiego€R czasu podszed€S do niego Salim i poca€Sowa€S go w r€k€, a !D€Vaudar zapyta€S go: €XC€T€V ci to, m€Tj bracie? €Y Rzek€S mu tedy Salim: €XMam przyjaciela, "kt€Try go€Rci€S mnie wielokrotnie w swoim domu podczas twej nieobecno€Rci. I winien mu jestem tysi€c dobrodziejstw, gdy€V zawsze okazywa€S mi szacunek. Niech po€Rwiadczy !m€Tj brat. Spotka€Sem go dzisiaj i pozdrowi€Sem go, a on zaprasza€S mnie zn€Tw do siebie.Ale ja rzek€Sem: €]Nie mog€ opuszcza€Z mego brata €^, na to on powiedzia€S: €]Przyprowad€W go zatem ze sob€. €^ Odpar€Sem: €]On nie zgodzi si€ na to, ale mo€Ve by€R ty przyby€S do nas w go€Rcin€ wraz z twym i bra€Zmi?€^, a jego bracia siedzieli !w€Sa€Rnie obok niego. Zaprosi€Sem$ich wi€c s€dz€c, €Ve b€d€ si€ wzbrania€Z, ale oni tymczasem przyj€li moje zaproszenie i zar€Twno on, jak i jego bracia wyrazili zgod€. A on rzek€S jeszcze: €]Czekaj na mnie u wr€Tt zauiji, przyjd€ tam z moimi bra€Zmi. €^ I teraz boj€ si€, €Ve on przyjdzie !rzeczywi€Rcie, a nie €Rmiem ci€ prosi€Z. Czy ul€Vysz memu sercu i ugo€Rcisz ich dzisiejszego wieczoru? Nie zbywa ci wszak na niczym, bracie m€Tj. Gdyby ci to jednak nie dogadza€So, topozw€Tl mi, abym wprowadzi€S ich do domu s€siad€Tw. €Y #I rzek€S mu D€Vaudar: €XI po c€T€V mia€Sby€R ich wprowadza€Z do domu s€siad€Tw? Czy dom naszjest za ciasny albo czy nie mau nas niczego, co mogliby€Rmy im poda€Z na kolacj€? To wstyd, €Ve pytasz mnie o pozwolenie. Twoim obowi€zkiem jest za€V€da€Z dobrych potraw i s€Sodkich da€U tyle, €Veby mieli pod dostatkiem. A je€Rliby€R przyszed€S z tymi lud€Wmi pod moj€ nieobecno€R€Z, popro€R matk€, ona dostarczy ci "potraw, ile b€dzie trzeba. Id€W iprzyprowad€W ich, oby sprowadzili na nas !b€Sogos€Sawie€Ustwo. €Y W€Twczas Salim uca€Sowa€S r€k€ brata, wyszed€S z domu i usiad€S przy wrotach zauiji, gdzie czeka€S a€V do p€T€Wnego wieczoru. A oto"nagle zbli€Vyli si€ do niego ci, !na kt€Trych czeka€S. Zabra€S ich tedy ze sob€ i poszed€S z nimi do domu. A skoro zobaczy€S ich D€Vaudar, rzek€S do nich: €XWitajcie €Y, i wskaza€S im miejsca. I zawar€S z nimi przyja€W€U nie wiedz€c, co mu zich strony grozi. Potem !poprosi€S matk€, by przynios€Sa kolacj€, i matka zacz€€Sa wyjmowa€Z dania z torby, a on !m€Twi€S: €XPrzynie€R taki a taki !rodzaj potrawy €Y, a€V znalaz€So si€ przed nimi czterdzie€Rci #rozmaitych da€U. I jedli, a€V si€ "nasycili. Usuni€to potem st€T€S, a tymczasem ludzie morza my€Rleli, €Ve to przyj€cie zgotowa€S im Salim. A skoro $min€€Sa ju€V trzecia cz€€R€Z nocy,D€Vaudar poda€S im s€Sodkie dania. Salim us€Sugiwa€S im, a D€Vaudar i Selim siedzieli, a€V wreszcie poczuli si€ senni. #D€Vaudar wsta€S wi€c i uda€S si€ na spoczynek, a tamci uczynilito samo. Lecz gdy D€Vaudar !zasn€€S, w€Twczas tamci rzucili !si€ na€U i zanim si€ obudzi€S, ju€V zatkali mu usta. Potem #zwi€zali go i podnie€Rli, i wyszliz nim z jego domu pod os€Son€ nocy. Zanie€Rli go do Suezu z nogami zakutymi w kajdany. I musia€S tam pozosta€Z i w milczeniu spe€Snia€Z swe zadania, pracuj€c niczym jeniec lub niewolnik przez pe€Sny rok. Co za€R do jego braci, to gdy wsta€S ranek, przyszli oni do matki i rzekli jej: €XMatko, brat nasz D€Vaudar"nie wsta€S jeszcze. €YRzek€Sa im: !€XZbud€Wcie go zatem. €YSpytali: €XA gdzie on €Rpi? €YOdpar€Sa: €XPrzy go€Rciach. €Y Rzekli: €XMo€Ve wyszed€S z go€R€Zmi, kiedy€Rmy spali, matko. Brat nasz rozsmakowa€S si€ widocznie w w€dr€Twkach po dalekich krajach i w zdobywaniu skarb€Tw. S€Syszeli€Rmy, jak rozmawia€S z Maghrebijczykami, a oni m€Twili: €]We€Wmiemy ci€ ze sob€ i zdob€dziemy dla ciebie skarb. €^ Zapyta€Sa: €XCzy spotka€S si€ z Maghrebijczykami? €Y Odrzekli: "€XCzy€V nie byli naszymi go€R€Zmi?€YPowiedzia€Sa: €XMo€Ve by€Z zatem, €Ve poszed€S z nimi. Ale on €[ niech Allach prostuje jego€Rcie€Vki €[ ma szcz€€Rcie i niew€tpliwie przyniesie wiele #bogactw. €YI zap€Saka€Sa, roz€S€kaz D€Vaudarem przejmowa€Sa j€ bowiem l€kiem. Rzekli tedy do niej synowie: $€XPrzekl€ta, czy€Vby€R ca€S€ tw€ "mi€So€Rci€ darzy€Sa D€Vaudara? A my? Gdy jeste€Rmy z tob€, nie cieszysz si€, a gdy nas nie ma, nie martwisz si€ o nas, A czy nie jeste€Rmy twoimi synami tak samo jak D€Vaudar? €Y Rzek€Sa: €XJeste€Rcie moimi $dzie€Zmi, ale jeste€Rcie €Wli i nie !macie dla mnie lito€Rci. Od dnia,kiedy umar€S wasz ojciec, nie zazna€Sam od was dobra. D€Vaudar natomiast okaza€S mi wiele dobrego, pociesza€S mnie i szanowa€S. Nale€Vy mu si€ tedy, abym za nim p€Saka€Sa, jest bowiem dobry i dla mnie, i dla was. €Y Skoro us€Syszeli bracia te "s€Sowa, skrzyczeli matk€ i zbili,a potem wtargn€li do komnaty i szukali torby, a€V znale€Wli "obie. I wyj€li z jednej kieszeni klejnoty, a z drugiej z€Soto, i zabrali tak€Ve zaczarowan€ torb€. Potem rzekli do matki: €XTo jest maj€tek naszego "ojca. €YLecz ona odpar€Sa: €XNie, na Allacha, to jest maj€tek waszego brata D€Vaudara, on to przywi€Tz€S z kraju Maghrebijczyk€Tw. €Y "Powiedzieli: €XK€Samiesz, to jest maj€tek naszego ojca i my !nim rozporz€dzimy €Y, i pocz€li!dzieli€Z wszystko mi€dzy siebie.!Ale powsta€S mi€dzy nimi sp€Tr ozaczarowan€ torb€ i Salim $rzek€S: €XJa j€ wezm€ €Y, a Selim rzek€S: €XJa j€ wezm€ €Y, i spierali si€. Rzek€Sa w€Twczas matka: €XSynowie moi, zawarto€R€Z !torby, w kt€Trej by€Sy klejnoty i z€Soto, podzielili€Rcie mi€dzy siebie. Tej za€R nie da si€ podzieli€Z ani te€V nie mo€Vna wyr€Twna€Z jej warto€Rci "pieni€dzmi. Gdyby€Rcie rozci€li "j€ na dwie cz€€Rci, zniknie jej czarodziejska moc. Zostawcie j€ tedy u mnie, a ja b€d€ wyjmowa€Sa z niej dla was#to, co b€dziecie chcieli zje€R€Z, w ka€Vdej chwili. Sama zadowol€ si€ przy was jakimkolwiek k€sem i rada "b€d€, je€Rli przyodziejecie mnie!czym€R z waszej €Saski. A ka€Vdy z was zacznie prowadzi€Z jakie€R interesy z lud€Wmi. Jeste€Rcie wszak moimi synami,a ja jestem wasz€ matk€. €\yjmy€V tedy tak jak do tej pory, inaczej bowiem wie€R€Z o waszych z€Sych post€pkach doniesie si€ do waszego brata,!gdy €Tw wr€Tci. €YAle bracia nie !zwa€Vali na s€Sowa matki i dalej si€ spierali owej nocy. "I pos€Sysza€S ich pewien €Sucznik nale€V€cy do kr€Tlewskiej stra€Vy. By€S on w tym czasie go€Rciem w domu stoj€cym obok domu D€Vaudara, a by€Sy dam w tej chwili. Niearid j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBzpЋ c.š~{ k c.§~|†Л c.`}A#Q c.У~’.w c.&€ :w-.‰€tam w€Sa€Rnie otwarte okna. I €Sucznik wyjrza€S przez okno, i us€Sysza€S ca€S€ k€S€Ttni€ !€[wszystko, co m€Twili i jak nie mogli dokona€Z podzia€Su. Gdy #wi€c nasta€S ranek, uda€S si€ €Tw€Sucznik do kr€Tla, kt€Try nazywa€S si€ Szams ad-Daula i by€S w tym czasie w€Sadc€ Egiptu. Kiedy przyby€S do niego €Sucznik i powiadomi€S go o tym,co us€Sysza€S, kr€Tl kaza€S przyprowadzi€Z braci D€Vaudara. I przyprowadzili ich, a kr€Tl podda€S ich m€czarniom i przyznali si€ do swej winy. Zabra€S im tedy obie torby, a ich wtr€ci€S do wi€zienia. Matce D€Vaudara za€R wyznaczy€S dzienne dochody, kt€Tre wystarczy€Sy jej na utrzymanie. Takie by€Sy ich sprawy. Co si€ za€R tyczy spraw D€Vaudara, to pozostawa€S on przez pe€Sny rok na s€Su€Vbie w Suezie. A po roku znalaz€S si€ na statku i odbywa€S morsk€ $podr€T€V. Kt€Trego€R dnia podni€Ts€Ssi€ przeciwny wiatr i rzuci€S statek wraz z podr€T€Vnymi na &jak€€R ska€S€. Statek rozbi€S si€, a wszystko, co na nim by€So, "zaton€€So i z podr€T€Vnych tylko D€Vaudar dop€Syn€€S do l€du, "reszta zgin€€Sa. A kiedy dotar€S do l€du, w€drowa€S przed siebie, a€V przyby€S do bedui€Uskiej osady, a tam zapytano go o jego dzieje. I opowiedzia€S im D€Vaudar, €Ve by€S wio€Rlarzem na statku, i przedstawi€S im swoj€ przygod€. A by€S w tej osadzie pewien kupiec, nale€V€cy do mieszka€Uc€Tw D€Viddy, kt€Try wsp€T€Sczu€S mu i rzek€S do€U: €XCzy chcia€Sby€R wst€pi€Z do !mnie na s€Su€Vb€, Egipcjaninie? #A ja za to b€d€ ci€ odziewa€S i "zabior€ ci€ z sob€ do D€Viddy. €Y I zgodzi€S si€ D€Vaudar, i wyruszyli w drog€, podr€T€Vuj€c, a€V przybyli do D€Viddy. A przez ca€Sy czas kupiec by€S dla D€Vaudara bardzo €Saskawy. P€T€Wniej zapragn€€S €Tw kupiec odby€Z !pielgrzymk€ i zabra€S D€Vaudara z sob€ do Mekki. A gdy przybyli tam, D€Vaudar $wybra€S si€ dope€Sni€Z okr€€Venia €_wi€tego Miejsca. A w czasie okr€€Venia zobaczy€S nagle swego przyjaciela Maghrebijczyka Abd as-Samada, kt€Try tak€Ve okr€€Va€S €_wi€te Miejsce. Gdy D€Vaudar dostrzeg€S Maghrebijczyka, €Tw pozdrowi€S go i zapyta€S o jego losy. I zap€Saka€S D€Vaudar, po czym opowiedzia€S, co mu si€ przydarzy€So, i Maghrebijczyk zabra€S go z sob€ do swej siedziby. Tam przyj€€S go z szacunkiem, a potem przyodzia€S go w szat€, kt€Tra "nie mia€Sa sobie r€Twnej, i rzek€S mu: €XSko€Uczy€S si€ ju€V czas twej niedoli, D€Vaudarze. $€YP€T€Wniej wr€T€Vy€S mu z piasku i dowiedzia€S si€ tym sposobem, co przydarzy€So si€ braciom D€Vaudara, powiedzia€S do€U zatem: €XWiedz, D€Vaudarze, i€V braciom twoim przydarzy€So si€"to i to i €Ve siedz€ w wi€zieniu"kr€Tla Egiptu. Ale ty b€d€W moim mi€Sym go€Rciem do czasu, gdy wype€Snisz twe obowi€zki zwi€zane z pielgrzymk€, a b€dzie ci u mnie dobrze. €YRzek€S do€U D€Vaudar: €XPanie m€Tj, po€Vegnam tylko kupca, #kt€Try mnie naj€€S do s€Su€Vby, i #przyjd€ do ciebie. €YI spyta€S go Maghrebijczyk: €XCzy jeste€R muwinien pieni€dze? €Y Gdy $D€Vaudar odrzek€S: €XNie €Y, rzek€S tamten: €XId€W zatem, po€Vegnaj go i wr€T€Z zaraz, otrzymany chleb zobowi€zuje bowiem szlachetnych ludzi. €Y D€Vaudar poszed€S wi€c i po€Vegna€S kupca m€Twi€c: €XSpotka€Sem mego brata. #€YRzek€S mu na to kupiec: €XId€W i przyprowad€W go, a b€dzie naszym go€Rciem €Y, lecz D€Vaudar odpar€S: €XOn tego nie potrzebuje, nale€Vy do ludzi zamo€Vnych i ma wiele s€Sug. €Y Da€S mu tedy kupiec dwadzie€Rcia denar€Tw i rzek€S do€U: €XUwolnij mnie od #odpowiedzialno€Rci. €YI po€Vegna€S go D€Vaudar, i wyszed€S, a zobaczywszy ubogiego cz€Sowieka, da€S mu owe dwadzie€Rcia denar€Tw. Potem wr€Tci€S do Abd as-Samada Maghrebijczyka i by€S u niego w go€Rcinie, a€V wype€Snili wszystkie obowi€zki zwi€zanez pielgrzymk€. Wtedy Maghrebijczyk da€S D€Vaudarowi #pier€Rcie€U, kt€Try mia€S ze skarbu!asz-Szamardala, i rzek€S: €XWe€W ten pier€Rcie€U, spe€Snia€Z on b€dzie twe €Vyczenia, gdy€V posiada s€Sug€ imieniem ar-Raad al-Kasif. A ilekro€Z b€dziesz potrzebowa€S czego€R na tym €Rwiecie, wystarczy, #aby€R potar€S pier€Rcie€U, a pojawisi€ przed tob€ s€Suga i wszystko, co mu rozka€Vesz, uczyni dla ciebie. €Y #I potar€S pier€Rcie€U w obecno€Rci D€Vaudara, i zjawi€S si€ na to wezwanie s€Suga, i zawo€Sa€S: €XJestem do us€Sug, panie m€Tj, czego za€V€dasz, zostanie spe€Snione, czyby to by€So odbudowanie miasta le€V€cego w gruzach, czy zburzenie miasta b€d€cego w rozkwicie, zabicie kr€Tla lub rozgromienie wojska. €Y Rzek€S Maghrebijczyk:#€XRaadzie, ten oto m€€V sta€S si€twoim panem i od tej chwili jego pytaj o polecenia. €Y Potem odprawi€S go i rzek€S do D€Vaudara: €XTeraz ty potrzyj pier€Rcie€U, a zjawi si€ przed tob€ €Tw s€Suga. Rozka€V mu w€Twczas spe€Sni€Z jakie€R polecenie, a on nie sprzeciwi ci si€. A potem wracaj do twego kraju, ale strze€V pier€Rcienia, gdy€V przy jego pomocy pokonasz twoich wrog€Tw. A pomny b€d€W zawszewarto€Rci i mocy tego pier€Rcienia. €Y I rzek€S do€U D€Vaudar: €XPanie m€Tj, za twoimzezwoleniem udam si€ do megokraju. €YRzek€S Maghrebijczyk: €XPotrzyj pier€Rcie€U, a pojawi si€ przed tob€ s€Suga. Wtedy "usi€d€W mu na ramionach i je€Rli powiesz mu: €]Chc€ by€Z w moim kraju jeszcze dzisiaj €Y, nie sprzeciwi si€ twemu rozkazowi. €Y D€Vaudar po€Vegna€S zatem Abd !as-Samada, potar€S pier€Rcie€U i pojawi€S si€ przed nim s€Suga !ar-Raad al-Kasif, i rzek€S do€U: €XJestem na twoje us€Sugi, €V€daj, a wszystko b€dzie wykonane. €Y Rzek€S mu D€Vaudar: €XZanie€R mnie do Egiptu. Chc€ tam by€Z jeszcze dzisiaj. €Y Odpar€S s€Suga: "€XWedle rozkazu €Y, i uni€Ts€Sszy D€Vaudara, lecia€S z nim od po€Sudnia do p€T€Snocy. Potem opu€Rci€S si€ z nim na dziedziniec domu jego matki i znik€S. D€Vaudar wszed€S do domuswej matki i gdy go ona ujrza€Sa, podbieg€Sa ku niemu i zap€Saka€Sa, a powitawszy go, opowiedzia€Sa mu o tym, co spotka€So jego braci ze strony #kr€Tla, jak ich bi€S i jak zabra€S im zaczarowan€ torb€ i t€ drug€ ze z€Sotem i klejnotami. A kiedy D€Vaudar us€Sysza€S to, "ci€€Vko zrobi€So mu si€ na duszyz powodu braci i rzek€S do swej matki: €XNie smu€Z si€ tym, co "ci€ spotka€So, zaraz poka€V€ ci,co uczyni€, by sprowadzi€Z tu moich braci. €Y To rzek€Sszy potar€S D€Vaudar "pier€Rcie€U i pojawi€S si€ przed !nim s€Suga m€Twi€c: €XJestem na twoje us€Sugi, €V€daj, a wszystko b€dzie wykonane. €YRzek€S do€U D€Vaudar: €XRozkazuj€ ci, aby€R sprowadzi€S tu moich braci z %wi€zienia kr€Tla. €Y I zapad€S si€ !s€Suga pod ziemi€, i wyszed€S napowierzchni€ w samym €Rrodku "wi€zienia. A Salim i Selim byli wnajwi€kszej niedoli i udr€czeniu wskutek okrutnego!uwi€zienia. €\yczyli ju€V sobie €Rmierci i m€Twili jeden do drugiego: €XNa Allacha, bracie m€Tj, jak€Ve d€Sugo trwa ta nasza udr€ka! Jak d€Sugo jeszcze przebywa€Z b€dziemy w tym wi€zieniu? €_mier€Z by€Saby dla nas wytchnieniem. "€YA gdy tak w€Sa€Rnie si€ z nimi dzia€So, rozwar€Sa si€ nagle ziemia i stan€€S przed nimi ar-Raad al-Kasif i uni€Ts€Sszy obu, zapad€S si€ z nimi zaraz pod ziemi€, a oni omdleli z wielkiego strachu. Skoro za€R ockn€li si€, byli ju€V w swym domu i zobaczyli swego brata D€Vaudara, a obok niego matk€.I rzek€S do nich D€Vaudar: €XWitajcie, bracia moi. Ciesz€ si€ z waszego przybycia. €Y A oni opu€Rcili g€Sowy ku ziemi i "zacz€li p€Saka€Z. Rzek€S tedy do !nich: €XNie p€Saczcie, to szejtani chciwo€R€Z pchn€€Sy was do tego. Jak€Ve mogli€Rcie mnie !sprzeda€Z? Ale czerpi€ pociech€z do€Rwiadcze€U Jusufa. Z nim bowiem post€pili jego bracia znacznie gorzej, wrzucaj€c godo studni. €Y I D€Vaudar m€Twi€S tak do swych #braci: €XJak mogli€Rcie post€pi€Z ze mn€ w ten spos€Tb? Ale id€Wcie i nawr€T€Zcie si€ do Allacha, i pro€Rcie Go o przebaczenie, a przebaczy wam, poniewa€V jest Mi€Sosiernyi Wybaczaj€cy. A ja ju€V wam wybaczy€Sem, serdecznie was witam i nie b€Tjcie si€. €YI !uspokaja€S ich tak d€Sugo, a€V w serca ich wst€pi€Sa otucha. Potem zacz€€S opowiada€Z im o wszystkim, co wycierpia€S w Suezie i potem, i jak wreszcie spotka€S szejcha Abd as-Samada. I powiedzia€S im te€Vo pier€Rcieniu. A oni rzekli: €XBracie nasz, daruj nam tym razem nasze winy, a je€Rli wr€Tcimy przypadkiem do naszych post€pk€Tw, uczynisz z nami wed€Sug twojej woli. €Y "Rzek€S im: €XNie obawiajcie si€. Ale opowiedzcie mi, jak post€pi€S z wami kr€Tl. €YI powiedzieli: "€XBi€S nas, grozi€S nam i zabra€S nam obie torby. €Y Rzek€S w€Twczas D€Vaudar: €XI c€T€V on sobie my€Rli? €YI potar€S "pier€Rcie€U, i zjawi€S si€ przed nim s€Suga. A gdy go bracia #D€Vaudara ujrzeli, przerazili si€ my€Rl€c, €Ve ich m€Sodszy brat rozka€Ve mu, aby ich zabi€S. Podbiegli tedy do matki i prosili: €XMatko, jeste€Rmy na twojej €Sasce. Matko, wstaw si€ za nami! €Y Rzek€Sa im: €XSynowie moi, nie obawiajcie si€. €Y A D€Vaudar rzek€S do s€Sugi: #€XRozkazuj€ ci, aby€R przyni€Ts€S mi wszystko, co znajduje si€ w skarbcu kr€Tla spo€Rr€Td klejnot€Tw i innych kosztowno€Rci, nie pozostawiaj€c tam niczego. Przynie€R tak€Ve zaczarowan€ torb€, jak r€Twnie€V torb€ z klejnotami, gdy€V obie kr€Tl zabra€S moim braciom. €Y Rzek€S s€Suga: €XS€Sysz€ i jestem "pos€Suszny €Y, i uda€S si€ zaraz do skarbca, zabra€S wszystko, !co tam by€So, i przyni€Ts€S te€V obie torby wraz z ich "zawarto€Rci€. Potem po€So€Vy€S towszystko przed D€Vaudarem i powiedzia€S do€U: €XPanie m€Tj, nie pozostawi€Sem w skarbcu niczego. €YD€Vaudar rozkaza€S swej matce, aby schowa€Sa torb€ z klejnotami, zaczarowan€ torb€ po€So€Vy€S !przed sob€, a do s€Sugi rzek€S: €XRozkazuj€ ci, aby€R mi wybudowa€S tej nocy wysoki zamek. Ozd€Tb go poz€Sot€, urz€d€W go z przepychem, a zanim wzejdzie dzie€U, uko€Ucz "ca€S€ robot€. €YRzek€S mu na to s€Suga: €XNiechaj si€ stanie wed€Sug twej woli €Y, i zapad€S si€ pod ziemi€. A D€Vaudar wydoby€S w€Twczas z torby potrawy i jedli, a€V si€ nasycili i poszli spa€Z. "A co si€ tyczy s€Sugi, to zebra€Son swoich pomocnik€Tw i rozkaza€S zbudowa€Z zamek. Jedni z nich j€li zatem t€Suc kamienie, inni budowali, jeszcze inni bielili. Jedni malowali, a drudzy ustawiali !sprz€ty. I zanim wsta€S dzie€U, uko€Uczono budow€ i urz€dzanie zamku. W€Twczas s€Suga zjawi€S si€ przed "D€Vaudarem i rzek€S: €XPanie m€Tj,zamek zosta€S uko€Uczony i ca€Skowicie urz€dzony. Czy zechcia€Sby€R go obejrze€Z? €YI poszed€S D€Vaudar wraz z matk€!i bra€Zmi, i obejrzeli €Tw zamek,"kt€Try nie mia€S sobie r€Twnego i kt€Try osza€Samia€S pi€knem swego urz€dzenia. I D€Vaudar radowa€S si€ nim bardzo, a zamek sta€S w miejscu rozstajnych dr€Tg i nie kosztowa€S go nic. Rzek€S tedy do swej matki: €XCzy zamieszkasz w tym zamku? €Y Odrzek€Sa: €XZamieszkam, synu m€Tj €Y, i !b€Sogos€Sawi€Sa go, a on potar€S %pier€Rcie€U, i oto ju€V zjawi€S si€ przed nim s€Suga m€Twi€c: €XJestem na twoje us€Sugi. €YRzek€S mu tedy D€Vaudar: €XRozkazuj€ ci, aby€R sprowadzi€S mi czterdzie€Rci urodziwych bia€Sych niewolnic ityle€V czarnych, czterdziestu niewolnik€Tw i czterdziestu s€Su€V€cych. €Y #S€Suga odpar€S: €XNiech si€ stanie#wed€Sug twej woli €Y, i uda€S si€ z czterdziestoma swoimi pomocnikami do kraj€Tw Hind i Sind oraz do Persji, a gdy !tylko zobaczyli gdzie€R pi€kn€ dziewczyn€, uprowadzali j€ i tak samo czynili z m€Sodzie€Ucami. S€Suga pier€Rcienia wys€Sa€S jeszcze czterdziestu swoich pomocnik€Tw, by przywiedli mu urodziwe czarne dziewcz€ta, a innych czterdziestu przyprowadzi€So s€Su€V€cych. A wtedy wszyscy razem udali si€do domu D€Vaudara i wype€Snili €Tw dom ca€Skowicie. S€Suga przedstawi€S przybysz€Tw D€Vaudarowi, a oni spodobali musi€. Potem D€Vaudar poleci€S s€Sudze: €XPrzynie€R ka€Vdemu i ka€Vdej z ni ch najwspanialsz€ szat€. €YRzek€S mu s€Suga: €XJestem got€Tw €Y, wtedy powiedzia€S mu D€Vaudar: "€XPrzynie€R te€V pi€kn€ szat€, by przywdzia€Sa j€ moja matka, i drug€ dla mnie. €Y I s€Suga przyni€Ts€S wszystko, a D€Vaudar przyodzia€S niewolnice i wskazuj€c na sw€ matk€, rzek€S do nich: €XTo jest wasza "pani, ca€Sujcie j€ w r€k€, nie sprzeciwiajcie si€ jej i niech us€Suguj€ jej zar€Twno bia€Se, jak i czarne. €YNast€pnie przyodzia€S niewolnik€Tw, a oni !ca€Sowali go w r€k€, potem za€R odzia€S jeszcze swoich braci. I sta€S si€ D€Vaudar r€Twny kr€Tlowi, a bracia jego r€Twni wezyrom. A dom D€Vaudara by€S tak obszerny, €Ve jedn€ jego #cz€€R€Z odda€S D€Vaudar Salimowi ijego niewolnicom, a drug€ zaj€€S Selim ze swymi niewolnicami. Sam za€R D€Vaudar zamieszka€S z matk€ w zamku. Ika€Vdy z nich by€S u siebie niczym su€Stan. Oto jakie by€Sy ich sprawy. A co si€ tyczy spraw skarbnika!kr€Tlewskiego, to gdy €Tw chcia€S!wzi€€Z co€R ze skarbca, wszed€S tam, ale nie zobaczy€S nic, gdy€V skarbiec kr€Tlewski by€S, jak to kto€R powiedzia€S: !Ule s€ ulami pe€Snymi s€Sodyczy, Kiedy s€ w nich pszczo€Sy €[gdyich brak, s€ niczym. Krzykn€€S tedy skarbnik g€Sosemwielkim i upad€S zemdlony. A !kiedy ockn€€S si€, wybieg€S ze skarbca, pozostawiaj€c "wej€Rcie otwarte, i uda€S si€ do kr€Tla Szams ad-Dauli. I rzek€S do€U: €XW€Sadco Wiernych, chcemy ci oto powiedzie€Z, €Ve skarbiec "opustosza€S tej nocy. €Y I spyta€S$go kr€Tl: €XC€T€V uczyni€Se€R z moim maj€tkiem, kt€Try tam by€S? €Y !Odrzek€S skarbnik: €XNa Allacha, nie uczyni€Sem z nim nic i nie wiem, jaka jest przyczyna tego, €Ve skarbiec opustosza€S! Wczoraj by€Sem tam i widzia€Sem, €Ve jest pe€Sny, a dzisiaj wchodz€ i widz€ tylko pustk€. Nie ma w skarbcu niczego, cho€Z drzwi by€Sy zamkni€te, a zasuwy ca€Se, nietkni€te. Nie m€Tg€S zatem $wej€R€Z tam z€Sodziej. €Y I zapyta€S#go kr€Tl: €XCzy zgin€€Sy stamt€d te€V obie torby? €Y Odrzek€S skarbnik: €XTak. €YKr€Tla jak gdyby #opu€Rci€Sy zmys€Sy. Poderwa€S si€ na r€Twne nogi i rzek€S do skarbnika: €XProwad€W! €YSkarbnik poszed€S wi€c pierwszy, a kr€Tl post€powa€S za nim, a gdy przybyli do skarbca, kr€Tl nie znalaz€S w nim nic. Rozgoryczony, rzek€S wtedy: !€XKto ograbi€S m€Tj skarbiec nie obawiaj€c si€ mojej w€Sadzy? €Y, i rozgniewa€S si€ wielce. Potem wyszed€S ze skarbca i zwo€Sa€S posiedzenie dywanu. I przybyli dow€Tdcy wojsk, a ka€Vdy z nich przypuszcza€S, €Ve kr€Tl rozgniewany jest na niego.#I rzek€S do nich kr€Tl: €XWiedzcie, waleczni m€€Vowie, €Ve skarbiec m€Tj zosta€S ograbiony tej nocy,"a ja nie wiem, kto dopu€Rci€S si€tego czynu i zadrwi€S sobie ze mnie, nie czuj€c przede mn€ strachu. €YZapytali zgromadzeni: €XJak€Ve si€ to !sta€So? €Y Powiedzia€S im kr€Tl: €XSpytajcie skarbnika. €YI zapytali go, a on im powiedzia€S: €XWczoraj skarbiec !by€S pe€Sny, a dzisiaj wszed€Sem i zobaczy€Sem, €Ve jest pusty, adrzwi jego nie zosta€Sy ani przedziurawione, ani rozbite. €YI zadziwi€Sy wszystkich obecnych te s€Sowa, i nikt z nich nie by€S w stanie da€Z odpowiedzi z wyj€tkiem "€Sucznika, kt€Try ju€V wcze€Rniej !zrobi€S donos na Salima i Selima.!Wszed€S on w€Sa€Rnie do kr€Tla i rzek€S teraz: €XKr€Tlu czasu, przez ca€S€ noc przygl€da€Sem si€ budowniczym zaj€tym sw€ prac€, a kiedy nasta€S dzie€U, ujrza€Sem wyko€Uczony zamek, kt€Try nie ma sobie r€Twnego. Zapyta€Sem o niego i powiedziano mi, €Ve przyby€S D€Vaudar i kaza€S go zbudowa€Z oraz €Ve posiada wielu #niewolnik€Tw i s€Sug i przywi€Tz€S !wielki maj€tek. Powiadaj€ te€V,€Ve uwolni€S on swoich braci z wi€zienia i mieszka w swoim !domu niczym su€Stan. €Y I rzek€S #kr€Tl: €XZajrzyjcie do wi€zienia! €Y, i uczynili to, a nie zobaczywszy w nim ani Salima,#ani Selima, powr€Tcili do kr€Tla i powiedzieli mu o tym. A kr€Tl "rzek€S: €XWyda€So si€ wi€c, kto jest moim przeciwnikiem, ten bowiem, kto uwolni€S Salima i "Selima z wi€zienia, zabra€S te€V m€Tj maj€tek. €YZapyta€S tedy wezyr: €XKt€T€V to taki, panie $m€Tj? €YI kr€Tl odpar€S: €XIch brat D€Vaudar. On te€V zabra€S obie torby. Ale, wezyrze, po€Rlij do niego #emira z pi€€Zdziesi€ciu lud€Wmi, aby uj€li go wraz z bra€Zmi. Niech odbior€ mu ca€Sy jego maj€tek i niech przyprowadz€ ich do mnie, abym ich powiesi€S.!€Y I rozgniewany wielce, doda€S: !€XNu€Ve, szybko, po€Rlij do nich emira, niech przyprowadzi ich i. Niearid j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB€pœ c.Ж€ Ю c.‚кŸ c.|ƒy#˜ c.п„/Д c.B‚…Х:Н'.Ѕ‚do mnie. Musz€ ich zabi€Z. €Y !Rzek€S wezyr do kr€Tla: €XB€d€W cierpliwy, gdy€V cierpliwy jest Allach i nie spieszy si€ On z wyst€pieniem przeciwko swemu s€Sudze, gdy ten okazuje Mu niepos€Susze€Ustwo. A je€Rli D€Vaudar zdo€Sa€S zbudowa€Z zamek w jedn€ noc !€[ jak opowiadaj€ €[ to nikt na €Rwiecie nie da sobie z nim rady. Obawiam si€, €Ve emira spotka€Z mo€Ve nieszcz€€Rcie z r€ki D€Vaudara. Poczekaj tedy, a€V obmy€Rl€ plan i przyjrzymy si€, jak wygl€da prawda tej sprawy, a osi€gniesz to, co jest twoim €Vyczeniem, kr€Tlu czas€Tw. €Y Rzek€S w€Twczas kr€Tl: €XPrzedstaw mi tw€Tj plan, !wezyrze. €Y I wezyr powiedzia€S: "€XWy€Rlij do niego emira i zapro€Rgo do siebie, a ja zajm€ si€ nim w twoim imieniu, oka€V€ mu przyja€W€U, b€d€ wypytywa€S o jego losy, a potem zobaczymy.#Je€Rli oka€Ve si€ silny, u€Vyjemy wobec niego podst€pu, je€Rli #za€R oka€Ve si€ s€Saby, ujm€ go, a wtedy ty uczynisz z nim, cozechcesz. €XRzek€S mu kr€Tl: €XPo€Rlij tedy do niego z zaproszeniem. €Y I wezyr rozkaza€S emirowi imieniem Osman, by poszed€S do D€Vaudara, zaprosi€S go i #powiedzia€S: €XKr€Tl zaprasza ci€ !na uczt€. €Y A kr€Tl przykaza€S emirowi ponadto: €XNie przychod€W bez niego. €YEmir €Tw!za€R by€S g€Supi i zarozumia€Sy. Kiedy przyby€S do zamku D€Vaudara, zobaczy€S przed bram€ eunucha siedz€cego na krze€Rle. Lecz skoro emir Osman zbli€Vy€S si€ do€U, eunuch nie wsta€S na jego powitanie, jak gdyby nikt nie podszed€S, mimoi€V z emirem owym by€So !pi€€Zdziesi€ciu m€€V€Tw. Emir stan€€S wi€c przed eunuchem i "rzek€S do€U: €XS€Sugo, gdzie jest tw€Tj pan? €Y Odrzek€S mu eunuch: €XW zamku €Y, i emir zacz€€S z nim rozmawia€Z, lecz eunuch siedzia€S nadal rozparty.Rozgniewa€S si€ tedy emir Osman i krzykn€€S: €XNiegodziwy s€Sugo, czy€V nie wstyd ci, €Ve siedzisz przede mn€ rozparty jak jaki€R nicpo€U, gdy ja z tob€ rozmawiam? €Y Rzek€S mu w€Twczas s€Suga: !€XOdejd€W, a nie b€dzie €Vadnej rozmowy. €Y !Ledwie emir us€Sysza€S te s€Sowa,gdy opanowany gniewem wyci€gn€€S swoj€ bu€Saw€ i chcia€S ni€ uderzy€Z eunucha nie wiedz€c, €Ve to szejtan. A gdy ten zobaczy€S wyci€gni€t€ ku niemu bu€Saw€, podskoczy€S irzuci€S si€ na emira, a wydar€Sszy mu bu€Saw€, wymierzy€S mu cztery !uderzenia. Ale pi€€Zdziesi€ciu ludzi emira nie mog€So patrze€Z spokojnie, jak bij€ ich pana. Wyci€gn€li tedy miecze i chcieli zabi€Z eunucha, ale on rzek€S do nich: €XWyci€gacie miecze, psy? €Y, i ruszy€S przeciwko nim. A ka€Vdy, kogo uderzy€S bu€Saw€, pada€S pogruchotany i pogr€€Vony we "krwi. I rzucili si€ przed nim do odwrotu, i uciekali, a on ich &€Rciga€S i bi€S, a€V oddalili si€ od bramy zamku. W€Twczas "eunuch wr€Tci€S i zn€Tw usiad€S naswoim krze€Rle nie zwracaj€c na nikogo uwagi... Wie€R€Z niesie, €Ve emir i jego ludzie wracali spod zamku zwyci€€Veni i pobici, a gdy stan€li wreszcie przed kr€Tlem Szams ad-Daul€, opowiedzieli mu o tym, co im si€ przydarzy€So, i emir Osman rzek€S do kr€Tla: €XKiedy przyby€Sem pod bram€ zamku, okr€Tlu czas€Tw, zobaczy€Sem eunucha siedz€cego przy bramie na z€Sotym krze€Rle i pusz€cego si€. Skoro zobaczy€S, €Ve zbli€Vam si€ do "niego, nie wsta€S, tylko siedzia€Sjak przedtem, a nawet rozpar€Ssi€ wygodniej, lekcewa€V€c mnie, i nie powsta€S, aby okaza€Z mi szacunek. I zacz€€Sem rozmawia€Z z nim, a on odpowiada€S mi, ci€gle !rozparty w krze€Rle. Wzi€€S mnietedy gniew, wyci€gn€€Sem !bu€Saw€ i chcia€Sem go uderzy€Z,ale on odebra€S mi j€, pobi€S mnie i moich ludzi, powalaj€c ich na ziemi€, tak €Ve uciekali€Rmy przed nim nie mog€c mu sprosta€Z. €Y Kr€Tla ogarn€€S gniew i powiedzia€S: €XNiechaj uda si€ do niego stu m€€V€Tw. €YI pospieszyli do niego w setk€, i"zbli€Vyli si€ do€U. Wtedy s€Suga !skoczy€S ku nim z bu€Saw€ i nie "przestawa€S ich bi€Z, a€V uciekli przed nim wszyscy, a w€Twczason wr€Tci€S i usiad€S na swym krze€Rle. Gdy ca€Sa ta setka m€€V€Tw wr€Tci€Sa do kr€Tla i stan€€Sa przed nim, kr€Tl "pos€Sysza€S od nich takie s€Sowa: "€XO kr€Tlu czas€Tw, uciekli€Rmy ze strachu przed nim. €YRzek€S tedykr€Tl: €XNiech pojedzie dwustu !€Y, i pojechali, a eunuch i tych $rozgromi€S. Kiedy powr€Tcili, kr€Tl powiedzia€S do wezyra: €XZobowi€zuj€ ci€, wezyrze, "aby€R uda€S si€ tam z pi€ciuset m€€Vami i przyprowadzi€S mi szybko tego eunucha, jego pana D€Vaudara i braci tego€V. €YRzek€S mu wezyr: €XKr€Tlu czas€Tw, nie potrzebuj€ wojska, p€Tjd€ do niego sam %bez broni. €YRzek€S mu kr€Tl: €XId€W i uczy€U, co uznasz za stosowne. €Y I wezyr pozostawi€S bro€U, $przywdzia€S bia€S€ szat€, wzi€€S !r€T€Vaniec w r€k€ i szed€S sam bez towarzyszy, a€V przyby€S dozamku D€Vaudara. I zobaczy€S siedz€cego tam s€Sug€, a !wtedy zbli€Vy€S si€ do niego bez!€Vadnej broni i usiad€S grzecznieobok. Potem rzek€S: €XPok€Tj z "tob€. €YI s€Suga odrzek€S: €XI z tob€ niechaj b€dzie pok€Tj, €Rmiertelniku. Czego sobie €Vyczysz? €YA kiedy wezyr us€Sysza€S, jak tamten !powiedzia€S: €X€_miertelniku €Y, pozna€S, €Ve nale€Vy on do "d€Vinn€Tw, i zadr€Va€S ze strachu,!i zapyta€S go: €XPanie m€Tj, czy pan tw€Tj, D€Vaudar, jest tutaj?!€Y Odpar€S: €XTak, jest w zamku. €YRzek€S tedy wezyr: €XPanie m€Tj, id€W do niego i powiedz mu: €]Kr€Tl Szams ad-Daula zaprasza ci€, przygotowa€S bowiem dla ciebie biesiad€. Przesy€Sa tobie pozdrowienia i prosi, aby€R zaszczyci€S jego $siedzib€ i spo€Vy€S z nim posi€Sek. €^ Rzek€S mu s€Suga: €XPoczekaj tutaj, a ja zapytam go. €YI wezyr zosta€S, czekaj€c "pos€Susznie, a marid uda€S si€ dozamku i rzek€S D€Vaudarowi: €XWiedz, panie m€Tj, €Ve kr€Tl pos€Sa€S do ciebie emira z "pi€€Zdziesi€cioma lud€Wmi, a ja !pobi€Sem go i zwyci€€Vy€Sem jego ludzi. Nast€pnie przys€Sa€S on stu m€€V€Tw i tych r€Twnie€V pobi€Sem. Potem przys€Sa€S dwustu i zwyci€€Vy€Sem ich !tak€Ve. Wreszcie teraz przys€Sa€Sdo ciebie wezyra, zapraszaj€c ci€ do siebie, aby€R zechcia€S !spo€Vy€Z z nim posi€Sek. Co na to powiesz? €Y Rzek€S mu D€Vaudar: €XId€W i przyprowad€W mi tego wezyra. €YI wyszed€S eunuch z zamku, i powiedzia€S wezyrowi: €XWezyrze, m€Tj pan ci€ wzywa€Y, a wezyr odrzek€S na to: !€XJestem do us€Sug. €YPotem uda€S!si€ do D€Vaudara i ujrza€S, €Ve otoczony jest wi€kszym "przepychem ni€V kr€Tl, a siedzia€Son na kobiercu, na jaki kr€Tl nie m€Tg€Sby sobie pozwoli€Z. Widok ten oszo€Somi€S wezyra, zachwyci€So go pi€kno zamku, jego ozdoby i sprz€ty i poczu€Ssi€ w por€Twnaniu z D€Vaudarem€Vebrakiem. Pad€S tedy przed nim na twarz i uprasza€S dla€U b€Sogos€Sawie€Ustw, a D€Vaudar zapyta€S: €XJak€ masz do mnie spraw€, wezyrze? €Y I odrzek€S mu wezyr: €XPanie m€Tj, kr€Tl Szams ad-Daula, tw€Tj przyjaciel, przesy€Sa ci pozdrowienia i t€skni do tego,aby obejrze€Z twe oblicze. Przygotowa€S tedy dla ciebie uczt€. Czy przyjdziesz i zadowolisz jego serce? €YRzek€S mu D€Vaudar: €XSkoro jest moim przyjacielem, pozdr€Tw go zatem i powiedz mu, aby on przyszed€S do mnie. €YRzek€S mu wezyr: €XBardzo ch€tnie €Y, a $D€Vaudar wyj€€S sw€Tj pier€Rcie€U i"potar€S go. I zjawi€S si€ s€Suga pier€Rcienia, i D€Vaudar powiedzia€S do€U: €XPrzynie€R jedn€ z najwspanialszych szat.€YS€Suga przyni€Ts€S szat€, a D€Vaudar rzek€S: €XPrzywdziej j€, wezyrze €Y, i wezyr spe€Sni€S polecenie. PotemD€Vaudar powiedzia€S do niego: €XId€W i powiadom kr€Tla o tym, co ci powiedzia€Sem. €Y I wyszed€S wezyr odziany w ow€ szat€, a podobnej nigdy jeszcze na sobie nie mia€S. Gdy potem przyby€S do kr€Tla, powiadomi€S go o sprawach D€Vaudara, wychwala€S zamek i to, co w nim by€So, i powiedzia€S: €XD€Vaudar zaprasza!ci€ do siebie. €YW€Twczas kr€Tl %zawo€Sa€S: €XDo mnie €Vo€Snierze! €Y,i wszyscy poderwali si€ na $nogi, a kr€Tl doda€S: €XDosi€d€Wciewaszych koni, a mnie przyprowad€Wcie mojego rumaka. Wybieramy si€ do $D€Vaudara. €YI kr€Tl dosiad€S konia, i zabra€S swe wojska, i ruszyli ku zamkowi D€Vaudara. A co si€tyczy D€Vaudara, to rzek€S on do marida: €XMaridzie, sprowad€W nam pewn€ ilo€R€Z twoich !pomocnik€Tw spo€Rr€Td ifrit€Tw o ludzkiej postaci. Niech wygl€daj€ jak wojsko i niech si€ ustawi€ na dziedzi€Ucu, tak aby zobaczy€S ich kr€Tl. Chc€, €Veby nap€dzili mu !strachu i nape€Snili go trwog€, "aby serce kr€Tla zadr€Va€So i aby wiedzia€S, €Ve moja pot€ga przewy€Vsza jego pot€g€. €YI marid przyprowadzi€S dwustu swych podw€Sadnych, kt€Trzy przybrali posta€Z €Vo€Snierzy wspaniale uzbrojonych, a wszyscy byli silni i ro€Rli. A !kiedy przyby€S kr€Tl i zobaczy€S silnych i ros€Sych €Vo€Snierzy, zadr€Va€So jego serce. "I kr€Tl Szams ad-Daula uda€S si€ do zamku D€Vaudara i wszed€S do jego komnaty, a tam zobaczy€S go siedz€cego w€Rr€Tdtakiego przepychu, jakiego nie!widzi si€ u €Vadnego kr€Tla ani su€Stana. Pozdrowi€S go tedy i z€So€Vy€S mu uk€Son, a D€Vaudar nie powsta€S na jego powitanie ani nie zrobi€S mu miejsca przy !sobie, ani te€V nie powiedzia€S: #€XUsi€d€W €Y, tylko patrzy€S, jak #stoi, a€V kr€Tla zdj€€S strach. I &nie m€Tg€S ani usi€€R€Z, ani wyj€R€Z,#i m€Twi€S sobie w duchu: €XJe€Rlibysi€ mnie obawia€S, nie lekcewa€Vy€Sby sobie tak mojej osoby. A tak by€Z mo€Ve ukarze mnie za to, co uczyni€Sem z jego bra€Zmi. €Y Wreszcie D€Vaudar odezwa€S si€ tymi s€Sowy: €XKr€Tlu czas€Tw, nie przystoi takim jak ty zadawanie gwa€Stu poddanym i zabieranie ich maj€tk€Tw. €Y I #rzek€S mu kr€Tl: €XPanie m€Tj, nie !bierz mi tego za z€Se, chciwo€R€Z bowiem sk€Soni€Sa mnie do tego ispe€Sni€So si€ przez to zrz€dzenie losu. Ale gdyby nie by€So przewiny, nie by€Soby i przebaczenia. €YI zacz€€S si€ usprawiedliwia€Z przed D€Vaudarem z tego, co uczyni€S,i b€Saga€S go o przebaczenie i darowanie win. A w ko€Ucu w€Rr€Td tego usprawiedliwiania wypowiedzia€S taki oto wiersz: O potomku zacnych przodk€Tw,kt€Try masz przymiot€Tw wiele, Nie ga€U mnie, o panie, za to, czego€R dozna€S z mej przyczyny. Ja wybaczam tobie €Sacno €[ je€Rli jeste€R dr€czycielem, #Je€Rli ja ciemi€zc€ jestem €[ ty mi wybacz moje winy. I nie przestawa€S si€ korzy€Z przed D€Vaudarem, a€V ten rzek€Sdo€U €XNiech Allach ci wybaczy &€Y, i rozkaza€S mu usi€€R€Z, i kr€Tl usiad€S, a D€Vaudar przyodzia€S go w szat€ przebaczenia i rozkaza€S swym braciom, aby zastawili st€T€S, a potem kiedy zjedli, przyodzia€S we wspania€Se szaty ludzi kr€Tla i okaza€S im szacunek. P€T€Wniej !kr€Tl odprawi€S swych ludzi i sam"te€V opu€Rci€S dom D€Vaudara. I od tego czasu przychodzi€S kr€Tl dozamku D€Vaudara ka€Vdego dnia i odbywa€S narady tylko tam. I tak ros€Sa i umacnia€Sa si€ %przyja€W€U i mi€So€R€Z mi€dzy nimi, i trwali w tym stanie przez jaki€R czas. Ale potem kr€Tl b€d€c kiedy€R sam ze swym wezyrem rzek€S do niego: €XObawiam si€, wezyrze, €Ve D€Vaudar zabije mnie i zabierze moje kr€Tlestwo. €YWezyr powiedzia€S mu na to: !€XKr€Tlu czas€Tw, czy€V odebraniekr€Tlestwa nie jest spraw€ przeznaczenia losu? Nie b€Tj si€, gdy€V moc, jak€ ma D€Vaudar, wi€ksza jest od mocy"kr€Tla, a zagarni€cie kr€Tlestwa oznacza€Soby dla€U utrat€ #powa€Vania. Ale je€Rli boisz si€, !€Ve ci€ on zabije, to przecie€V masz c€Trk€. Wydaj j€ za D€Vaudara, a wtedy zacie€Rni€ #si€ wasze zwi€zki. €YI rzek€S na !to kr€Tl: €XWezyrze, ty b€dzieszpo€Rrednikiem mi€dzy mn€ a "nim. €YRzek€S mu wezyr: €XZapro€R go do siebie, a sp€dzimy wiecz€Tr na pogaw€dce w komnacie. Rozka€V przy tym !twej c€Trce, aby przybra€Sa si€ najwspanialszymi ozdobami i przesz€Sa ko€So otwartych drzwikomnaty. Kiedy D€Vaudar ujrzy !j€, zakocha si€ w niej. A skoropoznamy to po nim, wtedy ja !nachyl€ si€ ku niemu i zdradz€ mu, €Ve jest to twoja c€Trka. A tak b€d€ z nim prowadzi€S rozmow€, jak gdyby€R ty nic o tym nie wiedzia€S. Wreszcie on #poprosi ci€ o jej r€k€. A kiedy !oddasz mu c€Trk€ za €Von€, ty ion stanowi€Z b€dziecie jedno. !B€dziesz si€ czu€S bezpieczny, a je€Rli umrze przed tob€ , odziedziczysz po nim wiele. "€YPowiedzia€S na to kr€Tl: €XMasz s€Suszno€R€Z, wezyrze €Y, i przygotowawszy uczt€, zaprosi€S na ni€ D€Vaudara. D€Vaudar przyby€S do pa€Sacu !su€Stana i sp€dzili razem bardzoprzyjemnie czas a€V do "wieczora. A kr€Tl pos€Sa€S swojej !€Vonie wie€R€Z, aby przystroi€Sa c€Trk€ w najwspanialsze ozdoby i przesz€Sa z ni€ ko€So drzwi komnaty. €\ona uczyni€Sa !tak, jak powiedzia€S, i przesz€Sasi€ tamt€dy z dziewczyn€, "tak €Ve spostrzeg€S j€ D€Vaudar. A by€Sa ona urodziwa i pi€kna, nie maj€ca r€Twnej sobie. A skoro D€Vaudar zobaczy€S j€, !wyda€S okrzyk: €XAch! €Y, a wezyr#rzek€S do€U: €XDlaczego widz€ ci€zmienionego i cierpi€cego? €YRzek€S mu D€Vaudar: €XWezyrze,czyj€ c€Trk€ jest ta dziewczyna? €Y Rzek€S na to wezyr: €XTo jest c€Trka twego $przyjaciela, kr€Tla. Je€Rli ci si€ spodoba€Sa, to porozmawiam z nim, mo€Ve zechce odda€Z ci j€ !za €Von€. €YRzek€S mu D€Vaudar: €XPorozmawiaj z nim, wezyrze, a ja kln€ si€ na moje €Vycie, dam ci za to, co zechcesz, a ikr€Tlowi dam, czego za€V€da jako wykupu za ni€. Poza tym b€dziemy przyjaci€T€Smi i powinowatymi. €Y Rzek€S tedy wezyr: €XZ pewno€Rci€ osi€gniesz sw€Tj cel. €YPotem wezyr porozmawia€S szeptem z kr€Tlem i rzek€S do€U: €XKr€Tlu czas€Tw, tw€Tj przyjaciel D€Vaudar chce si€ spokrewni€Z ztob€ i za moim po€Rrednictwemprosi ci€, aby€R odda€S mu za %€Von€ twoj€ c€Trk€, pani€ Asij€.Nie odmawiaj mi zatem i przyjmij moje poselstwo, a on ofiarowuje tobie jako wykup za ni€ wszystko, czego za€V€dasz. €YW€Twczas kr€Tl rzek€S: €XWykup ju€V otrzyma€Sem, a c€Trka moja jest!jego niewolnic€, do jego us€Sug.!Ch€tnie mu j€ po€Rlubi€, a on oka€Ve mi €Saskawo€R€Z przyjmuj€c j€. €Y Ca€S€ t€ noc kr€Tl i D€Vaudar sp€dzili razem, rankiem za€R kr€Tl zwo€Sa€S posiedzenie dywanu, na kt€Tre zaprosi€S !wszystkich: wielkich i ma€Sych. Izjawi€S si€ tak€Ve szejch al-islam, a D€Vaudar w obecno€Rci wszystkich zgromadzonych prosi€S o r€k€ !dziewczyny. I kr€Tl powiedzia€S: €XWykup ju€V otrzyma€Sem. !€YSpisali zatem umow€ €Rlubn€, !a D€Vaudar pos€Sa€S po torb€, w #kt€Trej by€Sy klejnoty, i da€S j€ kr€Tlowi jako wykup za jego c€Trk€. I uderzono w b€bny, i zad€Wwi€cza€Sy flety, i wyprawiono obchody weselne, a D€Vaudar i kr€Tl stali si€ jednym. I prze€Vyli razem wiele dni. "A p€T€Wniej kr€Tl umar€S i wojska "za€V€da€Sy, aby w€Sadz€ obj€€S D€Vaudar. A cho€Z on si€ przed tym wzdraga€S, nalegali tak "d€Sugo, a€V wreszcie zgodzi€S si€ i obwo€Sali go su€Stanem. Wtedy rozkaza€S D€Vaudar zbudowa€Z meczet nad grobem kr€Tla Szams ad-Dauli i przeznaczy€S pieni€dze na jego utrzymanie. A znajdowa€S si€ €Tw meczet w Dzielnicy Rusznikarzy. Dom !D€Vaudara za€R znajdowa€S si€ w Dzielnicy Jemenit€Tw. A skoro zosta€S su€Stanem, postawi€S w swej dzielnicy wiele budowli i meczet€Tw, tak €Ve zosta€Sa nazwana jego imieniem i od tego czasu zw€ t€ dzielnic€ D€Vaudarija. Ale D€Vaudar by€S kr€Tlem przez kr€Ttki okres czasu. Swych braci mianowa€S wezyrami: Salima wezyrem prawej r€ki, a Selima wezyrem r€ki lewej. I €Vyli tak przez jeden rok, nie wi€cej. Potem Salim rzek€S do "Selima: €XBracie m€Tj, jak d€Sugo b€dziemy trwa€Z w tym stanie?Czy€V dope€Snimy naszego €Vywota jako s€Sudzy D€Vaudara?Nie nacieszymy si€ przecie€V !w€Sadz€ i szcz€€Rciem, dopok€d"D€Vaudar b€dzie €Vyw! €YI rzek€S !Selim: €XA jak to zrobimy, €Veby "go zabi€Z i zabra€Z mu pier€Rcie€Ui torb€? €Y A potem jeszcze !doda€S: €XTy jeste€R m€drzejszy ode mnie, wymy€Rl zatem jaki€R podst€p, tak by przy jego pomocy pozby€Z si€ D€Vaudara. €YRzek€S mu Salim: €XA je€Rli wymy€Rl€, jak go zabi€Z, czy zgodzisz si€, €Vebym ja by€S su€Stanem, a ty wezyrem prawej r€ki i bym ja wzi€€S #pier€Rcie€U, a ty torb€? €Y Selim odpar€S: €XZgodz€ si€ €Y, i postanowili dokona€Z zab€TjstwaD€Vaudara, gdy€V €V€dni byli w€Sadzy i uciech tego €Rwiata. Potem Salim i Selim uknuli podst€p i rzekli do D€Vaudara: €XBracie nasz, gor€co pragniemy, aby€R zaszczyci€S nas tw€ obecno€Rci€ w naszych domach. Odwied€W nas tedy i spo€Vyj co€R razem z nami. Sprawisz nam tym rado€R€Z."€YI zacz€li go namawia€Z m€Twi€cdo€U: €XUciesz nas i spo€Vyj z Niearid j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB†€Э c.Ь‚‡M л ./ƒˆ( ћc/€9ƒ‰#K ^/œƒŠn  c0€њƒ‹|+њ c0]„Œv6% N0Р„nami posi€Sek. €Y !I rzek€S D€Vaudar: €XDobrze. A w czyim domu odb€dzie si€ to przyj€cie? €YRzek€S Salim: €XNajpierw w moim domu, a !jako drugi b€dzie ci€ go€Rci€S m€Tj brat. €YRzek€S D€Vaudar: #€XDobrze €Y, i uda€S si€ z Salimemdo jego domu. A €Tw postawi€S przed bratem straw€, w kt€Trejby€Sa trucizna. A ledwie D€Vaudar zjad€S, cia€So jego "rozpad€So si€ i Salim skoczy€S ku!niemu, aby zdj€€Z mu pier€Rcie€U z palca, ale gdy mu si€ to nie udawa€So, odci€€S D€Vaudarowi !palec no€Vem. Zaraz te€V potar€S "pier€Rcie€U i pojawi€S si€ przed nim marid m€Twi€c: €XJestem do twoich us€Sug, €V€daj, czego chcesz. €Y Rzek€S mu Salim: €XChwy€Z mego brata i zabij go,a potem zabierz obu: otrutego i zabitego, i rzu€Z ich wojskom.€Y I marid chwyci€S Selima, i zabi€S go, po czym wzi€wszy jego i D€Vaudara, wyszed€S z nimi i rzuci€S ich przed nogi wy€Vszym dow€Tdcom wojskowym, kt€Trzy siedzieli w€Sa€Rnie przy stole na tarasie domu i jedli. !Skoro ujrzeli D€Vaudara i Selima zabitych, odj€li r€ce od jedzenia, zaw€Sadn€€S nimi strach i niepok€Tj i rzekli do #marida: €XKto dopu€Rci€S si€ tego czynu wobec kr€Tla i wezyra? €YI#rzek€S im marid: €XIch brat Salim. #€Y A oto i Salim zbli€Vy€S si€ do nich i rzek€S: €X€\o€Snierze, jedzcie i weselcie si€, ja zaw€Sadn€€Sem pier€Rcieniem mego brata D€Vaudara, a ten oto marid stoj€cy przed wami jest s€Sug€ pier€Rcienia. Rozkaza€Sem mu wi€c, aby zabi€S mego brata Selima, gdy€V "nie chcia€Sem, by spiera€S si€ ze mn€ o w€Sadz€. By€S on bowiem zdrajc€, a ja obawia€Sem si€, €Ve mo€Ve mi si€ sprzeniewierzy€Z. A teraz gdy D€Vaudar nie €Vyje, ja b€d€ su€Stanem maj€cym w€Sadz€ nadwami. Czy si€ zgadzacie? Bo $je€Rli nie, to potr€ pier€Rcie€U i jego s€Suga zabije was wszystkich, i wielkich, i ma€Sych. €Y I wojskowi rzekli !Salimowi: €XZgadzamy si€, aby€R by€S kr€Tlem i su€Stanem. €Y W€Twczas Salim rozkaza€S pogrzeba€Z swoich braci i zwo€Sa€S posiedzenie dywanu. Cz€€R€Z poddanych sz€Sa w orszaku pogrzebowym, cz€€R€Z za€R bieg€Sa przy Salimie w uroczystym pochodzie. A kiedyprzybyli do sali obrad, Salim zasiad€S na tronie, a nar€Td z€So€Vy€S mu ho€Sd nale€Vny kr€Tlowi. A potem Salim rzek€S: "€XChc€ spisa€Z €Rlubn€ umow€ z !€Von€ mego brata D€Vaudara. €YI powiedzieli mu: €XPoczekaj, a€V up€Synie przepisany okres wdowie€Ustwa. €Y Ale on odrzek€S: €XNi€ uznaj€ €Vadnego przepisowego okresu ani niczego podobnego i kln€ "si€ na moj€ g€Sow€, €Ve musz€ #si€ z ni€ po€S€czy€Z jeszcze tejnocy. €YSpisano zatem umow€ €Rlubn€ i pos€Sano wiadomo€R€Z €Vonie D€Vaudara, c€Trce kr€Tla Szams ad-Dauli. A ona rzek€Sa: €XPowiedzcie mu, niech wejdzie. €YA skoro przyszed€S doniej, okaza€Sa mu rado€R€Z i wita€Sa go serdecznie, a podawszy mu trucizn€ w wodzie, zg€Sadzi€Sa go. Potem #wzi€€Sa pier€Rcie€U i zniszczy€Sa go, aby nikt ju€V nim nie "w€Sada€S, i podar€Sa te€V torb€. Potem pos€Sa€Sa wiadomo€R€Z o tym do szejcha al-islam, a poddanym kaza€Sa powiedzie€Z: !€XWybierzcie sobie kr€Tla, kt€Tryb€dzie waszym w€Sadc€. €Y Oto jest wszystko, co dotar€Sodo nas z opowie€Rci o D€Vaudarze, od pocz€tku do ko€Uca i w ca€So€Rci. A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€,jest jeszcze: Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie i m€Sodej beduinceW€Sadca Wiernych Harun ar-Raszid szed€S sobie pewnegodnia w towarzystwie D€Vafara Barmakidy, gdy nagle spostrzeg€S kilka dziewcz€t czerpi€cych wod€. Podszed€S "wi€c ku nim, chc€c si€ napi€Z, a oto jedna z nich zwr€Tci€Sa si€ do innej i wypowiedzia€Sa takie oto wiersze: Powiadam: tw€Tj urok niechaj si€ odwr€Tci Od mojego €So€Va, gdy w nim sen zago€Rci, Abym odpoczywa€S, aby wygas€Swe mnie Ogie€U, kt€Try €Varem przepala mi ko€Rci. "Zachorza€Sem ci€€Vko i w bole€Rci€So€Vu Cierpienie mn€ w€Sadnie, wbija we mnie szpony. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. Czy nam wsp€Tlny €Vywot mo€Ve by€Z s€dzony? I zachwyci€Sy W€Sadc€ Wiernychuroda dziewczyny i jej pi€kne s€Sowa. I rzek€S do niej: €XSzlachetna dziewczyno, czy to by€Sy twoje w€Sasne wiersze,$czy te€V u€So€Vy€S je kto€R inny? €Y!Odrzek€Sa: €XTo moje wiersze. €Y Rzek€S kalif: €XJe€Rli s€ to naprawd€ twoje wiersze, to zachowaj tre€R€Z, zmieniaj€c rym. €Y Powiedzia€Sa wi€c: Powiadam: tw€Tj urok niechaj si€ odwr€Tci Od mojego €So€Va w pierwszej drzemki porze, Abym wypoczywa€S, aby wygas€Swe mnie Ogie€U, co w mym ciele nieustannie g€Trze. !Zachorza€Sem ci€€Vko i w €So€Vu udr€ki Jeno bole€R€Z wielka trzyma przy mnie wart€. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. Czy zbli€Venie z tob€ jest tychcierpie€U warte? "Rzek€S kalif: €XI ten wiersz jest zapo€Vyczony. €Y Powiedzia€Sa dziewczyna: €XAle€V to s€ moje #s€Sowa. €YRzek€S tedy: €XJe€Rli to by€Sy twoje s€Sowa, to zachowaj tre€R€Z, zmieniaj€c rym. €YI powiedzia€Sa: Powiadam: tw€Tj urok niechaj si€ odwr€Tci Od mojego €So€Va, kiedy si€ w nim k€Sad€, Abym wypoczywa€S, aby wygas€Swe mnie Ogie€U, kt€Try sercu gotuje zag€Sad€. Zachorza€Sem ci€€Vko w €So€Vu bezsenno€Rci, Cierpienia ustawne ku zgubie mnie wiod€. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. !Czy zbli€Venie z tob€ b€dzie mi nagrod€? "Rzek€S kalif: €XI ten wiersz jest zapo€Vyczony. €Y Powiedzia€Sa: €XAle€V to s€ moje s€Sowa. €Y $Rzek€S kalif: €XJe€Rli to s€ twoje s€Sowa, to zachowaj tre€R€Z, a zmie€U rym. €Y I powiedzia€Sa: Powiadam: tw€Tj urok niechaj si€ odwr€Tci Od mojego €So€Va, gdy si€ do snu k€Soni€, Abym wypoczywa€S, aby wygas€Swe mnie Ogie€U, co mi w piersi pod €Vebrami p€Sonie. Zachorza€Sem ci€€Vko na €So€Vu p€Sakania I cierpienie szarpie mnie swymi szponami. Oto jestem taki, jakiego znasz przecie. !Czy wi€c los zbli€Venie z tob€ jeszcze da mi? I zapyta€S w€Sadca Wiernych: €XWjakiej cz€€Rci obozowiska mieszkasz? €YOdpowiedzia€Sa: €XW namiocie ustawionym na samym €Rrodku, maj€cym najwy€Vsze s€Supy. €Y I poj€€S W€Sadca Wiernych, €Ve jest to c€Trka naczelnika plemienia, a ona zapyta€Sa go: €XA ty do jakich koniuch€Tw nale€Vysz? €Y Odrzek€S: €XDo tych, kt€Trych drzewo wznosi si€ najwy€Vej i najdojrzalsze wydaje owoce. €YDziewczyna uca€Sowa€Sa w€Twczas ziemi€ przed nim i !powiedzia€Sa: €XNiechaj ci Allachda pot€g€, W€Sadco Wiernych €Y, i uprasza€Sa dla€U b€Sogos€Sawie€Ustwa, po czym odesz€Sa wraz z tamtymi dziewcz€tami arabskimi. I rzek€S kalif do D€Vafara: €XMusz€ si€ z ni€ o€Veni€Z. €YD€Vafar uda€S si€ wobec tego do ojca dziewczyny i rzek€S mu:€XW€Sadca Wiernych pragnie %po€Rlubi€Z tw€ c€Trk€. €YOdrzek€S: €XBardzo jestem z tego rad. Zostanie ona podarowana jakos€Su€Vebna jego wysoko€Rci, naszemu panu i W€Sadcy Wiernych. €Y Potem wyposa€Vy€S "sw€ c€Trk€ i zaprowadzi€S j€ do%kalifa, a ten o€Veni€S si€ z ni€ i nawiedzi€S j€, i sta€Sa si€ najukocha€Usz€ jego €Von€. Ojcu jej za€R da€S rozmaite dary, kt€Tre zjedna€Sy mu powa€Vanie w€Rr€Td Arab€Tw. A gdy po pewnym czasie ojciec "przeni€Ts€S si€ do Mi€Sosierdzia Allacha Najwy€Vszego i kalif "otrzyma€S wie€R€Z o jego €Rmierci,!uda€S si€ smutny do swej €Vony. A kiedy zobaczy€Sa, €Ve pogr€€Vony jest w smutku, wsta€Sa i wesz€Sa do swej komnaty, a tam €Rci€gn€€Sa z siebie wszystkie kosztowne szaty, jakie mia€Sa na sobie, przywdzia€Sa €Va€Sobny str€Tj i op€Sakiwa€Sa ojca. I zapytano j€, jaka jest tego przyczyna, a ona rzek€Sa: €XUmar€S m€Tj !ojciec. €Y Poszli zatem do kalifai powiedzieli mu o tym. A on wsta€S, uda€S si€ do niej i zapyta€S: €XKto przyni€Ts€S ci t€ wiadomo€R€Z? €YOdpowiedzia€Sa: €XTwoja twarz, W€Sadco Wiernych. €Y #Zapyta€S: €XJak€Ve to? €YOdpar€Sa: €XOd czasu, kiedy przebywam z!tob€, nigdy nie widzia€Sam ci€ w takim stanie, tylko tym !w€Sa€Rnie razem. A przecie€V nie mia€Sam pr€Tcz mego ojca nikogo, o kogo bym si€ mog€Sa martwi€Z, gdy€V by€S on bardzo stary. Niech €Vyje twoja g€Sowa,o W€Sadco Wiernych. €Y I oczy "kalifa nape€Sni€Sy si€ €Szami, i !pociesza€S €Von€ w jej smutku. Aona przez pewien czas jeszcze trwa€Sa w €Va€Sobie po swoim ojcu, a potem odesz€Sa w €Rlad za nim €[niechaj im Allach da zbawienie! A po€Rr€Td rozmaitych opowiada€U jest jeszcze: Opowiadanie o zakochanych z plemienia Uzra S€Su€V€cy Masrur opowiada€S: W€Sadc€ Wiernych, Haruna ar-Raszida, dr€czy€Sa pewnej nocy przykra bezsenno€R€Z i !spyta€S mnie: €XMasrurze, kt€Try z poet€Tw jest przy drzwiach? €Y Wyszed€Sem do sieni i zasta€Semtam D€Vamila ibn Maamar z plemienia Uzra, rzek€Sem wi€c do€U: €XW€Sadca Wiernych ci€ #wzywa. €YA on odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny. €Y Potem wszed€Sem, prowadz€c go ze sob€, a gdy stan€€S przed Harunem ar-Raszidem i wyrzek€S s€Sowa pozdrowienia !nale€Vne kalifowi, €Tw odda€S mu pozdrowienie i kaza€S mu usi€€R€Z. Wreszcie rzek€S do "niego: €XD€Vamilu, czy m€Tg€Sby€R opowiedzie€Z nam o jakim€R niezwyk€Sym wydarzeniu? €Y D€Vamil odpar€S: €XTak, W€Sadco Wiernych. A o czym wola€Sby€R us€Sysze€Z: o czym€R, czego by€Sem naocznym €Rwiadkiem, czy te€V o czym€R, co znam ze s€Syszenia i co przechowuj€ w pami€ci? €Y Rzek€S kalif: €XOpowiedz mi o wydarzeniu, kt€Trego by€Se€R naocznym €Rwiadkiem. €YRzek€S D€Vamil: €XDobrze, W€Sadco Wiernych. Po€Rwi€€Z mi zatem !ca€S€ swoj€ uwag€ i u€Vycz mi !twego ucha. €YI wzi€€S ar-Raszidpoduszk€ z brokatu haftowanego z€Sotem, wypchan€ strusimi pi€Trami, i pod€So€Vy€S j€ sobie pod uda, !potem wspar€S si€ na €Sokciach i powiedzia€S: €XDalej, opowiadaj swoj€ histori€, D€Vamilu. €Y I opowiada€S: Wiedz, o W€Sadco Wiernych, €Ve kocha€Sem kiedy€Rpewn€ dziewczyn€. Ale ona wyw€drowa€Sa wraz ze swym szczepem, gdy€V zabrak€So im "paszy. Nie by€So ich do€R€Z d€Sugoi przez ca€Sy ten czas nie widzia€Sem mej dziewczyny. W€Twczas pocz€€Sa mnie dr€czy€Z wielka t€sknota i ci€gn€€So mnie do niej, a wreszcie dusza moja podszepn€€Sa mi, abym si€ do niej wybra€S. I kiedy pewnej nocy t€sknota nie dawa€Sa mi spokoju, wsta€Sem i postanowi€Sem pojecha€Z do niejna wielb€S€dzicy. Owin€€Sem tedy turban wok€T€S g€Sowy i wdzia€Sem stare szaty, przypasa€Sem miecz, przytroczy€Sem w€S€Tczni€ i na wielb€S€dzicy szybko przemierza€Sem drog€. I gdy jecha€Sem tak pewnej nocy €[a by€Sa to noc ciemna, czarna !jak smo€Sa €[ musia€Sem trudzi€Z si€, zje€Vd€Vaj€c w d€T€S ku dolinom i wje€Vd€Vaj€c po stokach w g€Tr€, a przy tym s€Sysza€Sem wci€€V ryki lw€Tw, wycie wilk€Tw i najr€T€Vniejsze g€Sosy dzikich zwierz€t, dochodz€ce do mnie ze wszystkich stron. Ogarn€€So mnie przera€Venie, serce bi€So jak szalone, a j€zyk nie przestawa€S wzywa€Z Allacha Najwy€Vszego. A€V wreszcie zmog€Sa mnie senno€R€Z i !wielb€S€dzica zboczy€Sa z drogi,#kt€Tr€ ja sobie obra€Sem. W€Rr€Td tego snu co€R mnie nagle uderzy€So w g€Sow€, tak €Ve obudzi€Sem si€ przera€Vony, a wtedy zobaczy€Sem rzek€ i g€stwin€ drzew, a na ga€S€ziach owych drzew ptaki €Zwierkaj€ce i €Rpiewaj€ce r€T€Vnymi g€Sosami rozmaite melodie. A poniewa€V ga€S€zie drzew by€Sy spl€tane ze sob€, zsiad€Sem z mej wielb€S€dzicy, uj€€Sem w d€So€U uzd€ i ostro€Vnie pr€Tbowa€Sem wydosta€Z si€ z tej g€stwiny, a€V wyszed€Sem na otwart€ przestrze€U. Poprawi€Sem wtedy siod€So na wielb€S€dzicy, po czym usadowi€Sem si€ na nim i jecha€Sem, nie wiedz€c, dok€d si€ mam skierowa€Z i do jakiegomiejsca zawiod€ mnie losy. A kiedy b€S€dzi€Sem wzrokiem po pustyni, dojrza€Sem nagle naprzeciw mnie jaki€R ogie€U w oddali. Pogna€Sem m€ wielb€S€dzic€ i pojecha€Sem kieruj€c si€ w stron€ owego #ognia, a€V znalaz€Sem si€ blisko. Wtedy popatrzy€Sem uwa€Vnie woko€So i zobaczy€Sem namiot, a przed nim wetkni€t€ w ziemi€ w€S€Tczni€, z powiewaj€c€ chor€giewk€. By€Sy tam te€V konie i swobodnie pas€ce si€ wielb€S€dy. I rzek€Sem sobie w duszy: €XZ tym namiotem wi€€Vesi€ z pewno€Rci€ jaka€R wyj€tkowa sprawa, nie widz€ bowiem na tej pustyni innego namiotu pr€Tcz tego. €YPodszed€Sem do namiotu i zawo€Sa€Sem: €XPok€Tj wam, mieszkaj€cy w tym namiocie! Niech €Saska i "b€Sogos€Sawie€Ustwo Allacha b€d€ z wami! €Y I wyszed€S do mnie z namiotu dziewi€tnastoletni m€Sodzieniec niczym wschodz€cy ksi€€Vyc w pe€Sni, w oczach jego malowa€Sa si€ odwaga i rzek€S: €XI z tob€ niechaj b€d€ pok€Tj, €Saska Allacha i Jego b€Sogos€Sawie€Ustwo, bracie Arabie. S€dz€, €Ve zgubi€Se€R drog€. €YOdpar€Sem: €XRzeczywi€Rcie, wska€V mi w€Sa€Rciw€ drog€, a Allach b€dzie tobie mi€So€Rciwy. €Y Powiedzia€S m€Sodzieniec: €XNasza okolica pe€Sna jest lw€Tw, a dzisiejsza noc jest bardzo ciemna i straszna, ponura i ch€Sodna. Obawiam si€,!€Ve m€Tg€Sby€R sta€Z si€ €Supem dzikich zwierz€t, zosta€U tedy u mnie i b€d€W moim go€Rciem, askoro nastanie ranek, wska€V€ ci drog€. €Y Zsiad€Sem wi€c z "mojej wielb€S€dzicy i sp€ta€Sem jej nog€ ko€Ucem rzemienia zwisaj€cego od uzdy, zdj€€Semwierzchnie szaty i sprawiwszy sobie w ten spos€Tb ulg€, usiad€Sem na chwil€. A tymczasem m€Sodzieniec $poszed€S po owc€ i zar€Vn€€S j€, a nast€pnie rozpali€S ogie€U i wreszcie wszed€S do namiotu, i wyni€Ts€S stamt€d wonne korzenie i dobr€ s€Tl. Potem odcina€S kawa€Ski mi€sa z owcy,piek€S je na ogniu i karmi€S mnie, ju€V to wzdychaj€c, ju€V to p€Sacz€c. Potem g€So€Rno $j€kn€€S i zap€Saka€S gwa€Stownie, a wreszcie wypowiedzia€S takie oto wiersze: !Nic nie pozosta€So wi€cej pr€Tczwestchnie€U bez celu I pr€Tcz oczu os€Supia€Sych, kt€Trych smutki strzeg€. W jego cz€Sonkach nie masz miejsca, cho€Zby najmniejszego, W kt€Trym by nie by€So chor€Tb is€Sabo€Rci wielu. Tylko €Szy mu z oczu p€Syn€, a jego wn€trzno€Rci !P€Son€ ogniem, on za€R milczy z nieruchom€ twarz€. P€Sacz€ nad nim dzi€R wrogowie,czyni€c to z lito€Rci. Biada temu, co lito€Rci€ wrog€Tw jest obdarzon. Poj€€Sem wtedy, W€Sadco Wiernych €[ ci€gn€€S dalej D€Vamil €[€Ve m€Sodzieniec jest "zakochany i szaleje z mi€So€Rci. Izastanawia€Sem si€, czy go o to zapyta€Z, ale po g€S€bokim namy€Rle poniecha€Sem tego, m€Twi€c sobie w duchu: €XJak€Vemog€ n€ka€Z go pytaniami, !korzystaj€c z jego go€Rciny? €Y Tak tedy o nic nie pytaj€c, "jad€Sem mi€so, a€V by€Sem syty. Akiedy sko€Uczyli€Rmy je€R€Z, m€Sodzieniec wsta€S, wszed€S do "namiotu i wyni€Ts€S czyst€ mis€ do mycia, pi€kny dzban i jedwabn€ chust€ o brzegach haftowanych czerwonym !z€Sotem. Pr€Tcz tego przyni€Ts€S jeszcze ma€Sy dzbanek z wod€ "r€T€Van€ zmieszan€ z pi€Vmem. I zadziwi€Sa mnie jego uprzejmo€R€Z i dworskie jego obyczaje, i rzek€Sem sobie w duchu: €XDo tej pory nic nie wiedzia€Sem o wystawnym "€Vyciu na pustyni. €Y I umyli€Rmy r€ce, i rozmawiali€Rmy przez jaki€R czas, a potem m€Sodzieniec wsta€S, wszed€S do !namiotu i rozwiesi€S zas€Son€ z czerwonego brokatu jako €Rcian€, dziel€c€ namiot na #dwie cz€€Rci, i rzek€S: €XWejd€W, !arabski emirze, i po€S€T€V si€, gdy€V jeste€R na pewno zm€czony po wszystkich trudach i niewygodach podr€T€Vy. €YWszed€Sem tedy i zobaczy€Sem pos€Sanie z !zielonego brokatu, €Rci€gn€€Semzatem moj€ odzie€V i tak wspaniale wypoczywa€Sem tej nocy, jak jeszcze nigdy w €Vyciu. I D€Vamil m€Twi€S dalej: Ale rozmy€Rla€Sem te€V o losie tego m€Sodzie€Uca. A gdy ju€V by€Sa g€S€boka noc i wszystkie oczy spa€Sy, pochwyci€Sem uchem cichy g€Sos, tak delikatny i mi€Sy, jakiego nigdy jeszcze nie s€Sysza€Sem. Unios€Sem tedy zas€Son€ rozwieszon€ mi€dzy nami i zobaczy€Sem oto dziewczyn€ o najpi€kniejszym obliczu, jakie kiedykolwiek widzia€Sem, zaj€t€ rozmow€ z m€Sodzie€Ucem. W€Twczas powiedzia€Sem sobie w duchu: !€XNa Allacha, c€T€V to za dziwy? Kim jest ta druga istota? Kiedywszed€Sem do tego namiotu, nie widzia€Sem nikogo pr€Tcz !tego m€Sodzie€Uca i z pewno€Rci€nikogo u niego nie by€So. €Y Potem znowu rzek€Sem sobie w duszy: €XBez w€tpienia jest to #jaka€R d€Vinnija. €Y Opu€Rci€Sem z powrotem zas€Son€, przykry€Semtwarz i zasn€€Sem. A kiedy nasta€S ranek, ubra€Sem si€ w swe szaty, dokona€Sem ablucji iodprawi€Sem obowi€zkow€ modlitw€, a potem rzek€Sem do m€Sodzie€Uca: €XCzy zechcesz wskaza€Z mi teraz drog€ i spe€Sni€Z w ten spos€Tb dobry j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€b c0…Žт R c0q…4P>0д…„к c1€†‘^( c1u†’d3ѕ c1膓Y>7 1;‡uczynek? €YPopatrzy€S na mnie ipowiedzia€S: €XPowoli, arabski emirze, prawo go€Rcinno€Rci trwa trzy dni, a ja nie jestem taki, co by ci€ pu€Rci€S przed up€Sywem tego czasu. €Y I D€Vamil prawi€S dalej: Pozosta€Sem wi€c u niego przeztrzy dni, a kiedy nadszed€S dzie€U czwarty, usiedli€Rmy, abyporozmawia€Z. Wtedy zapyta€Sem go, jak ma na imi€ isk€d pochodzi. A on odrzek€S: €XCo do mego pochodzenia, to wywodz€ si€ z plemienia Uzra, a co do mego imienia, to jestem taki ataki, syn takiego a takiego, a stryjem moim jest taki a taki. €Y I okaza€So si€, W€Sadco Wiernych, €Ve jest on moim stryjecznym bratem i pochodziz najszlachetniejszego domu plemienia Uzra. Rzek€Sem tedy: €XKuzynie m€Tj, c€T€V doprowadzi€So ci€ do tego, €Ve €Vyjesz samotnie na tej pustyni, gdzie ci€ teraz widz€? Dlaczego porzuci€Se€R bogactwa twoje i twoich !przodk€Tw? Jak mog€Se€R opu€Rci€Ztwoich niewolnik€Tw i niewolnice i zamkn€€Z si€ w tym odosobnionym miejscu? €Y Ikiedy, o W€Sadco Wiernych, us€Sysza€S on moje s€Sowa, oczy jego nape€Sni€Sy si€ €Szami i zap€Saka€S, po czym rzek€S: €XBracie m€Tj stryjeczny, kocha€Sem c€Trk€ mego stryja %gor€c€ mi€So€Rci€ i stara€Sem si€o jej r€k€, ale on odrzuci€S moj€ pro€Rb€ i po€Rlubi€S j€ innemu m€€Vowi z plemienia Uzra, a ten zabra€S j€ w ubieg€Sym roku do miejsca, z kt€Trego pochodzi€S. Kiedy ju€V by€Sa daleko ode mnie i oczy moje ju€V jej nie mog€Sy widzie€Z, gwa€Stowna t€sknota doprowadzi€Sa mnie do tego, €Veporzuci€Sem m€Tj dom, "rozsta€Sem si€ z moj€ rodzin€ itowarzyszami i zostawi€Sem ca€Sy m€Tj maj€tek. Zamieszka€Sem w tym namiocie,w odosobnieniu na tej pustyni,i przyzwyczai€Sem si€ do mej samotno€Rci. €YW€Twczas spyta€Sem: €XA gdzie s€ ich namioty? €Y Odpowiedzia€S: €XNiedaleko !st€d, na grzbiecie tej g€Try. Conoc, gdy oczy wszystkich zamknie sen, gdy wszystko wypoczywa, ona wykrada si€ potajemnie ze swego obozowiska, tak by nikt tego !nie zauwa€Vy€S, a ja koj€ moj€ !t€sknot€, rozmawiaj€c z ni€. A ona czyni to samo. Oto jak €Vyj€, maj€c ka€Vdej nocy !jedn€ ma€S€ chwil€ rado€Rci z "ni€, a€V wreszcie Allach spe€Sni to, co ma si€ sta€Z. Albo !osi€gn€ to, o czym marz€ €[na przek€Tr zawistnikom, albo te€V !Allach inny przeznaczy€S mi los. On jest najlepszym z s€dzi€Tw. €Y I D€Vamil opowiada€S dalej: A skoro, W€Sadco Wiernych, m€Sodzieniec wyjawi€S mi sw€ tajemnic€, pocz€€Sem martwi€Z si€ o jego los i czu€Sem si€ zak€Sopotany, gdy€V ogarn€€S !mnie niepok€Tj o jego cze€R€Z. A potem rzek€Sem do€U: €XCzy chcesz, bracie m€Tj stryjeczny,abym wskaza€S tobie pewien podst€p, kt€Try pom€Tg€Sbym ci przeprowadzi€Z? A dzi€ki niemu, je€Rli Allach zechce, wszystko powiedzie si€ najlepiej, doprowadzi ci€ on do w€Sa€Rciwej drogi, wiod€cej do powodzenia, tak €Ve Allach odwr€Tci od ciebie to, czego !si€ obawiasz. €Y I m€Sodzieniec rzek€S: €XM€Tw, bracie m€Tj stryjeczny. €Y Powiedzia€Sem muwi€c: €XKiedy odwiedzi ci€ twoja ukochana, posad€W j€ namoj€ wielb€S€dzic€, gdy€V biegnie ona bardzo szybko, ty dosi€d€W twego rumaka, a ja dosi€d€ jednej z twych wielb€S€dzic i b€dziemy galopowali przez ca€S€ noc, i zanim nastanie ranek, przemierzymy ju€V wiele step€Tw i pusty€U. Wtedy osi€gniesz cel swoich pragnie€U i zdob€dziesz ukochan€ twego serca. Ziemia "Allacha jest rozleg€Sa, a ja €[ na!Allacha €[ b€d€ ci€ wspiera€S przez ca€Se moje €Vycie moj€ dusz€, maj€tkiem i mieczem. €YI D€Vamil m€Twi€S dalej: Skoro "m€Sodzieniec us€Sysza€S te s€Sowa,rzek€S: €XPoczekaj, niech zasi€gn€ w tej sprawie rady mej ukochanej, ona jest bowiem m€dra, rozs€dna i umie przewidywa€Z zdarzenia. €YGdy wi€c zapad€Sa noc i %zbli€Vy€S si€ czas jej przyj€Rcia €[on j€ widywa€S o oznaczonej porze €[ sp€T€Wni€Sa si€ wbrew zwyczajowi. I widzia€Sem, jak m€Tj brat stryjeczny wyszed€S znamiotu i otwartymi ustami zacz€€S wdycha€Z wiatr, kt€Try wia€S od strony jej obozowiska,jak gdyby chcia€S pochwyci€Z jej zapach. A potem wypowiedzia€S taki wiersz: Przy€Rlij do mnie, wietrze, powiew, przyb€d€W, wietrze wschodni, Z tej krainy, w kt€Trej moja najmilsza przebywa. Wietrze, skoro mnie nawiedzasz, wie€R€Z mi przynie€R od niej, Kiedy jej powrotu chwila nastanie szcz€€Rliwa! Potem wr€Tci€S do namiotu i siedzia€S przez pewien czas #p€Sacz€c, nast€pnie za€R rzek€S: €XBracie m€Tj stryjeczny, moj€ ukochan€ musia€So spotka€Z co€Rz€Sego albo te€V co€R innego !przeszkodzi€So jej w przyj€Rciu. €YPotem doda€S: €XPozosta€U tutaj, a€V przynios€ ci #wiadomo€R€Z. €YTo rzek€Sszy wzi€€Smiecz i tarcz€ i nie by€So go przez pewn€ cz€€R€Z nocy. Gdy "wreszcie przyszed€S, ni€Ts€S co€R na r€kach i wo€Sa€S do mnie. Po€Rpieszy€Sem ku niemu, a on "rzek€S: €XBracie m€Tj, czy wiesz, jakie s€ wie€Rci? €YOdpar€Sem: "€XNie, na Allacha. €YPowiedzia€S: €XTej nocy zosta€Sa mi odebranamoja stryjeczna siostra. Kiedy zd€€Va€Sa do mnie, napotka€Sa !lwa po drodze i sta€Sa si€ jego €Supem, a lew nie pozostawi€S z niej nic pr€Tcz tego, co widzisz. €YI rzuci€S to, co trzyma€S w r€ku. By€Sy to resztki dziewczyny w postaci chrz€stek i ko€Rci. Potem "zap€Saka€S gwa€Stownie, wypu€Rci€S!z d€Soni €Suk, a wzi€€S worek i rzek€S do mnie: €XNie odchod€W $st€d, a€V wr€Tc€ do ciebie, je€RliAllach Najwy€Vszy zechce. €YI odszed€S, i nie by€So go przez jaki€R czas, a potem wr€Tci€S nios€c w r€ku g€Sow€ lwa. I zn€Tw zacz€€S p€Saka€Z, a pod wp€Sywem wzbieraj€cego €Valu po niej wypowiedzia€S takie oto wiersze: "O zdradziecki lwie, co€R zgin€€S przez siebie samego, !Mnie za€R €Valu przysporzy€Se€R, zes€Sa€Se€R €Va€Sob€. Po jej stracie w samotno€Rci dni roz€S€ki biegn€, Gdy€R na wieki wn€trze ziemi uczyni€S jej grobem. M€Twi€ losom, z kt€Trych winy serce w b€Tlu tonie: "Strze€V mnie B€Tg, by kto€R mia€S zaj€€Z puste miejsce po niej! Gdy sko€Uczy€S wiersz, doda€S: €XBracie m€Tj stryjeczny, zaklinam ci€ na Allacha, na wi€zy rodzinne i pokrewie€Ustwo nasze, aby€R wykona€S moj€ ostatni€ wol€. Wkr€Ttce ujrzysz mnie bowiem przed sob€ martwego i kiedy si€ to stanie, umyj mnie, a potem owi€U mnie i resztki ko€Rci mojej stryjecznej siostryw ten ca€Sun i pochowaj nas razem w jednym grobie. A na naszym grobie napisz te oto dwuwiersze: !Razem €Vyli€Rmy na ziemi, €Vycie nam €[ sprzyja€So, Mieli€Rmy dom i ojczyzn€, i dobra niema€So. Los rozdzieli€S nas, co serca nieszcz€€Rciami gn€bi "I dopiero nas po€S€czy€S ca€Sun wziemi g€S€bi. Potem zap€Saka€S gwa€Stownie, wszed€S do namiotu i przebywa€Stam czas jaki€R, a gdy wyszed€S, zacz€€S wzdycha€Z i krzycze€Z, a€V wydawszy ostatnie g€S€bokie westchnienie, rozsta€S si€ ze €Rwiatem. A kiedy to !zobaczy€Sem, zrobi€So mi si€ takci€€Vko na sercu i tak by€Sem zmartwiony, €Ve z trudem tylkoznios€Sem ten widok i nie przy€S€czy€Sem si€ do nich. Podszed€Sem wreszcie do niego,u€So€Vy€Sem go na marach i uczyni€Sem wszystko to, co mi !poleci€S, owin€€Sem ich w jeden ca€Sun i pochowa€Sem ich razem w jednej mogile. Zosta€Sem przyich grobie przez trzy dni, a potem odjecha€Sem, lecz przez dwa lata jeszcze bardzo cz€sto odwiedza€Sem ich gr€Tb. Taka oto by€Sa ich historia, W€Sadco Wiernych. Skoro ar-Raszid wys€Sucha€S opowiadania, spodoba€So mu "si€, obdarowa€S wi€c D€Vamila i nagrodzi€S go hojnie. A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€,jest jeszcze: Opowiadanie o beduinie i jego wiernej €Vonie Oto W€Sadca Wiernych Muawijasiedzia€S pewnego dnia w swej !sali przyj€€Z w Damaszku. A salata mia€Sa z wszystkich czterech stron otwarte okna, tak €Ve powiew wiatru mia€S zewsz€d swobodne doj€Rcie. I "gdy kalif tak siedzia€S, wyjrza€S w pewnej chwili przez jedno z okien. A by€S to dzie€U wielce upalny, bez najl€Vejszego powiewu, a w€Sa€Rnie by€So po€Sudnie i skwar dawa€S si€ szczeg€Tlnie we znaki. I wtem zobaczy€S Muawija cz€Sowieka, kt€Trego parzy€S piasek roz€Varzony, i dlatego utyka€S "on id€c boso. Kalif patrzy€S na€Uprzez chwil€, po czym rzek€S do swoich dworzan: €XCzy Allach S€Sawiony, Najwy€Vszy stworzy€S cz€Sowieka nieszcz€€Rliwszego od tego, kt€Try musi w€drowa€Z o takiej porze i o takiej godzinie? €Y Rzek€S na to jeden z dworzan: €XMo€Ve zd€€Va on do W€Sadcy Wiernych? €YRzek€S kalif: €XNa Allacha, je€Rli przyjdzie do %mnie, spe€Sni€ jego pro€Rb€. Je€Rliwyrz€dzono mu krzywd€, pomog€ mu. Hej, niewolniku, sta€U przy bramie i je€Rli ten Arab poprosi, by mu do mnie pozwolono wej€R€Z, nie bro€U mu tego, niech wejdzie! €Y Niewolnik uczyni€S wedle rozkazu kalifa, i gdy beduin podszed€S do€U, zapyta€S go niewolnik: €XCzego sobie €Vyczysz? €YOdrzek€S: €XChcia€Sbym si€ dosta€Z do W€Sadcy Wiernych. €YRzek€S mu tedy niewolnik: €XWejd€W €Y, a beduin wszed€S i pozdrowi€S kalifa. I Muawija zwr€Tci€S si€ do beduina: €XZ jakiego jeste€R plemienia, cz€Sowieku? €YOdpar€S: €XZ "plemienia Tamim. €Y Spyta€S kalif:€XA co sprowadza ci€ w taki czas? €YOdrzek€S: €XPrzychodz€ "do ciebie ze skarg€ i chc€ ci€ $prosi€Z o opiek€. €YSpyta€S kalif: €XPrzed kim? €Y Powiedzia€S beduin: €XPrzed Merwanem ibn al-Hakam, twoim namiestnikiem. €YI wypowiedzia€Stakie oto wiersze: Muawijo, panie szczodry, panie m€€Vny i €Saskawy, M€dry a wspania€Somy€Rlny, wielkoduszny oraz prawy, Skar€V€ si€ na tego, kt€Try €Rcie€Vk€ moj€ w€sk€ czyni, "Nie odbieraj mi nadziei, €Ve si€ sprawiedliwo€R€Z stanie I ciemi€zc€ nikczemnego ukarz, sprawiedliwy panie, Bowiem ci€€Vko mnie do€Rwiadczy€S niegodziwo€Rciami swymi. Suad uprowadzi€S, ze mnie za€R uczyni€S nieszcz€€Rnika, Uciemi€€Vy€S mnie, nieprawy, i rodzin€ zabra€S ca€S€. #I zamy€Rla€S mnie u€Rmierci€Z, lecz€Rmier€Z jeszcze mnie unika, Bo nie wype€Sni€Sem tego, co przyznane mi zosta€So. Skoro Muawija us€Sysza€S wiersz, kt€Try €Tw beduin wypowiedzia€S ziej€c ogniem, rzek€S do€U: €XWitaj, bracie Arabie, opowiedz twe dzieje i !przedstaw mi twoj€ spraw€. €YI rzek€S beduin: €XW€Sadco Wiernych, mia€Sem #€Von€, kocha€Sem j€ i by€Sem jej oddany, cieszy€Sa ona moje oko!i radowa€Sa dusz€. Mia€Sem te€V "stado wielb€S€d€Tw i dzi€ki nim dobrze mi si€ powodzi€So. Ale #przyszed€S rok, kt€Try przyni€Ts€S !ze sob€ pom€Tr na wielb€S€dy i konie, tak €Ve zosta€Sem pozbawiony ca€Sego mego maj€tku. Gdy wi€c tak si€ !sta€So, straci€Sem powa€Vanie, a ci, kt€Trzy dawniej pragn€li mego towarzystwa, teraz pocz€li mnie unika€Z, w obawie,bym si€ dla nich nie sta€S ci€€Varem. A skoro dowiedzia€S si€ ojciec mej €Vony o moim "z€Sym po€So€Veniu i o n€dzy, jakanam zagra€Va€Sa, zabra€S m€ €Von€ ode mnie, wyrzek€S si€ mnie i bez lito€Rci mnie przep€dzi€S. Uda€Sem si€ tedy do twego namiestnika Merwana ibn al-Hakam, oczekuj€c od niegopomocy. On kaza€S przyprowadzi€Z ojca mej €Vony i zapyta€S go o mnie, ale €Tw odrzek€S: €]Nie znam go wcale. €^ Zawo€Sa€Sem wtedy: €]Niech Allach b€Sogos€Sawi emira! Gdyby€V emir zechcia€S sprowadzi€Z moj€ €Von€ i zapyta€S j€ o to samo, co ojca,prawda wysz€Saby na jaw. €^ I "pos€Sa€S po ni€ Merwan, i kaza€S "j€ sprowadzi€Z. A kiedy stan€€Saprzed nim, bardzo mu si€ "spodoba€Sa, wi€c sta€S si€ moim przeciwnikiem, przeczy€S mi i okazawszy mi sw€Tj gniew, pos€Sa€S mnie do wi€zienia. Siedzia€Sem tam z uczuciem, jak gdybym spad€S z nieba albo jak gdyby mnie wiatr porwa€S wobce miejsce. Namiestnik za€R rzek€S do ojca mej €Vony: €]Czy zechcesz odda€Z mi j€ za €Von€!za tysi€c denar€Tw i dziesi€€Z tysi€cy dirhem€Tw, a ja postaram uwolni€Z j€ od tego beduina? €^ A ojca jej skusi€Sy "pieni€dze i zgodzi€S si€ na to. W€Twczas tw€Tj namiestnik rozkaza€S przyprowadzi€Z mnie ipatrz€c na mnie niczym w€Rciek€Sy lew, krzykn€€S: €]Beduinie, rozwied€W si€ z Suad! €^ Odpowiedzia€Sem: €]Nie rozwiod€ si€ z ni€. €^ Wtedy on odda€S mnie w r€ce swoich oprawc€Tw, a oni pocz€li zadawa€Z mi rozmaite m€ki. I nie widz€c innego wyj€Rcia, "musia€Sem rozwie€R€Z si€ z ni€, on za€R kaza€S zaprowadzi€Z mnie z powrotem od wi€zienia.I przebywa€Sem tam, a€V sko€Uczy€S si€ okres oczyszczenia i Merwan o€Veni€S si€ z moj€ €Von€, a mnie wypu€Rci€S. Oto przyby€Sem wi€c do ciebie, pok€Sadaj€c w tobie nadziej€, u ciebie szukaj€c opieki i do ciebie si€ uciekaj€c. €Y I wypowiedzia€S takie wiersze: W sercu moim ogie€U p€Sonie, Rozgorza€So€R€Z jest w p€Somieniach, W ciele pali si€ choroba, Lekarz pe€Sen jest zdumienia, W duszy mojej pe€Sno €Varu, A €Var iskry rozprzestrzenia, Oko moje €Szy przelewa Na kszta€St deszczu i strumienia. Tylko w Panu mym i ksi€ciu Jest zwyci€ska moc spe€Snienia.Potem ogarn€€So go wielkie wzburzenie, pocz€€S zgrzyta€Z z€bami, a wreszcie upad€S "zemdlony i zacz€€S si€ wi€Z jak zabita €Vmija. Kiedy Muawija us€Sysza€S jego opowiadanie i jego wiersz, rzek€S: €XIbn al-Hakam z€Sama€S przepisy religii, czyni€S !niesprawiedliwo€R€Z i u€Vywaj€c przemocy poj€€S za €Von€ muzu€Smank€. €Y I Muawija m€Twi€S dalej: €XBeduinie, opowiedzia€Se€R mi co€R nies€Sychanego. Podobnego opowiadania nigdy nie s€Sysza€Sem. €YPotem rozkaza€S, aby mu podano ka€Samarz i papier, i napisa€S do Merwana !ibn al-Hakam: €XDosz€So mnie, €Vedopu€Rci€Se€R si€ wobec twych poddanych wykrocze€U nie "zwa€Vaj€c na przepisy religii. A trzeba, aby ten, kto jest mymnamiestnikiem, €Rlepy by€S na swoje €V€dze i by z umiarem za€Vywa€S cielesnych rozkoszy. €Y Potem napisa€S jeszcze wiele #s€S€Tw, kt€Trych dla zwi€z€So€Rci nie przytocz€, a w€Rr€Td nich by€Sy te oto wiersze: Postawi€Sem ci€ przed spraw€, kt€Tra umys€S tw€Tj przerasta. Pro€R, by Allach ci wybaczy€S cudzo€So€Vne twoje czyny. Przyby€S do nas m€Sodzian, "p€Sacz€c, nieszcz€€Rliwy, cho€Z bez winy, %Skar€Vy€S si€, €Ve jest roz€S€czon i €Ve smutku czas mu nasta€S. Poprzysi€g€Sem Allachowi i przysi€gi nie narusz€, !Cho€Zbym mia€S odst€pi€Z wiary izagubi€Z moj€ dusz€, Je€Rli sprzeciw mi oka€Vesz w tym, co€Z by€So powiedziane, To uczyni€ z ciebie €Rcierwo, co dla or€S€Tw b€dzie straw€. Spok€Tj daj Suad i wypraw j€ z posagiem, aby €Vwawo Mog€Sa odej€R€Z z al-Kumajtem jako te€V z Nasr ibn Zibanem. Potem kalif z€So€Vy€S pismo i zapiecz€towa€S je, odciskaj€c sw€Tj sygnet, po czym kaza€S wezwa€Z al-Kumajta i Nasra ibnZiban, kt€Trych zwyk€S by€S posy€Sa€Z w wa€Vnych sprawach, gdy€V mia€S do nich zaufanie. A oni wzi€li pismo i wyruszyli w drog€, a gdy przybyli do Medyny, udali si€ do Merwana ibn al-Hakam, pozdrowili go i wr€czyli mu pismo, po czym przedstawili mu wszystko !dok€Sadnie. Merwan za€R zacz€€S czyta€Z i zap€Saka€S, a potem #wsta€S i uda€S si€ z wie€Rci€ do Suad. A nie mog€c si€ sprzeciwi€Z Muawiji, rozwi€Td€S si€ z Suad w obecno€Rci al-Kumajta i Nasra ibn Ziban, azaraz potem wyprawi€S ich w drog€ wraz z Suad i napisa€S jeszcze list do Muawiji, donosz€c mu: Nie €Rpiesz si€, o W€Sadco Wiernych, bo o ka€Vdej porze Spe€Sniam przykazania twoje wiernie i w pokorze. Nie si€ga€Sem ja po rzeczy wiernym zakazane, Czemu€V wi€c mnie obdarzono cudzo€S€T€Vcy mianem? "Rych€So s€So€Uce ci€ powita, co zpi€kno€Rci s€Synie. Nie masz r€Twnych mu w€Rr€Td ludzi ni w rajskiej dziedzinie. Merwan zapiecz€towa€S list i przekaza€S go pos€Sa€Ucom, a oniwyruszyli w drog€ i podr€T€Vowali, a€V przybyli do Muawiji. Dor€czyli mu pismo, a on przeczyta€S je i rzek€S: €XPi€knie napisa€S o !pos€Susze€Ustwie, ale przesadzi€Sw opisie niewiasty. €YTo "rzek€Sszy kaza€S sprowadzi€Z j€, a skoro na ni€ popatrzy€S, "ujrza€S tak€ pi€kno€R€Z, jakiej jeszcze nie widzia€S, ani pod wzgl€dem urody, ani postaci, ani wdzi€ku, ani powabu. Potem rozmawia€S z ni€ i !stwierdzi€S, €Ve m€Twi pi€knym, czystym j€zykiem, i rzek€S: €XPrzyprowad€Wcie do mnie beduina. €Y I przyprowadzili go, z€Samanego"ciosami losu, jakie na€U spad€Sy. A kalif powiedzia€S do€U: !€XBeduinie, czy nie wyrzek€Sby€R "si€ jej? Da€Sbym ci za ni€ trzy m€Sode dziewczyny niczym ksi€€Vyce i do ka€Vdej z nich dodam ci tysi€c denar€Tw, ponadto za€R ka€V€ co roku wyp€Saca€Z ci ze skarbca sta€Sy s€Tb dobry j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП”pц \1E‡•V C c2€Ё‡–™& c2ˆ—П Џ c2gˆ˜n+ c2Ъˆ™|6 M2-‰ doch€Td, kt€Try ci€ zadowoli i uczyni bogatym. €YSkoro beduin!us€Sysza€S s€Sowa Muawiji, wyda€S!g€S€bokie westchnienie i upad€S zemdlony, a Muawija pomy€Rla€S,€Ve umar€S. Ale wreszcie odzyska€S przytomno€R€Z, a wtedy Muawija spyta€S: €XJak !si€ czujesz? €Y Odrzek€S beduin:€XCi€€Vko mi na duszy i serce mnie boli. Przed tyra€Ustwem Ibn al-Hakama szuka€Sem u ciebie sprawiedliwo€Rci. A do !kog€T€V uciekn€ si€ przed twoimbezprawiem? €Y I wypowiedzia€S te oto wiersze: Niechaj Allach zechce zbawi€Z ci€ od ch€ci posiadania, Nie ka€V mi, bym w ogniu ziemi poszukiwa€Z mia€S opieki, Oddaj Suad temu, kt€Try w mrokach troski tkwi, daleki, Bowiem rankiem i wieczorem smutek wspomnie€U go poch€Sania. Zdejm okowy moje, zasi€ jej #mi nie sk€p, z€S€T€V j€ w darze. A je€Veli to uczynisz, niewdzi€czno€Rci nie oka€V€. Potem doda€S: €XNa Allacha, W€Sadco Wiernych, cho€Zby€R mi nawet ofiarowa€S wszystko to, co ci Allach da€S wraz z kalifatem, nie przyj€€Sbym tegobez Suad. €YI rzek€S Muawija: €XPrzyznajesz, €Ve rozwiod€Se€R si€ z ni€, i Merwan r€Twnie€V przyznaje, €Ve si€ z ni€ rozwi€Td€S, damy jej wi€c mo€Vno€R€Z wyboru. Je€Rli wybierze kogo€R innego ni€V ciebie, oddamy mu j€ za €Von€,je€Rli wybierze ciebie, to zwr€Tcimy j€ tobie. €YI beduin powiedzia€S: €XUczy€U tak. €Y I Muawija spyta€S: €XCo powiesz, o Suad, kto jest tobie milszy: W€Sadca Wiernychze swoim dostoje€Ustwem i pot€g€, ze swymi zamkami, w€Sadz€, bogactwem i tym wszystkim, co u niego widzisz,czy Merwan ibn al-Hakam z jego bezprawiem i przemoc€, czy te€V ten beduin z jego g€Sodem i ub€Tstwem? €Y A Suad w odpowiedzi wyrzek€Sa te oto dwuwiersze: Ten, cho€Zby mu g€S€Td doskwiera€S, cho€Zby €Vycie wi€Td€S tu€Sacze, Dro€Vszy mi jest ni€V ziomkowie moi wesp€T€S z s€siadami, !Ni€V korony pan wspania€Sy i ni€VMerwan, jego amil, I ni€V wszyscy wraz dirhem€Tw i denar€Tw posiadacze. !I jeszcze rzek€Sa: €XNa Allacha, W€Sadco Wiernych, nie jestem taka, abym opu€Rci€Z go mia€Sa zpowodu zmienno€Rci losu i $nietrwa€So€Rci szcz€€Rcia. €`€czy !nas bowiem mi€So€R€Z, kt€Tra nie przemija, i zwi€zek, kt€Try wiecznie trwa. Jedynie s€Suszne b€dzie, je€Rli wsp€Tlnie z nim "dzieli€Z b€d€ niedol€, tak jak #dzieli€Sam z nim szcz€€Rcie. €Y I zadziwi€Sy Muawij€ jej rozum, "jej mi€So€R€Z i oddanie, i kaza€S #wyp€Saci€Z jej dziesi€€Z tysi€cy dirhem€Tw, a potem odda€S j€ !beduinowi, €Tw za€R zabra€S sw€ €Von€ i odszed€S. A po€Rr€Td rozmaitych opowiada€U jest jeszcze: Opowie€R€Z o przygodach Alego az-Zajbak z Kairu Co si€ tyczy Alego az-Zajbak, to by€S on €Sotrzykiem w Kairze,za czas€Tw Salah ad-Dina al- !Misri, cz€Sowieka, kt€Try by€S w tym mie€Rcie naczelnikiem dywanu i mia€S do swych rozkaz€Tw czterdziestu ludzi. Podw€Sadni Salah ad-Dina al-Misri urz€dzali zasadzki na €Sotrzyka Alego w nadziei, €Ve wnie wpadnie, ale gdy go szukali, zawsze okazywa€So !si€, €Ve umkn€€S, tak jak umyka€Vywe srebro. I dla tej przyczyny przezwali go Ali az-Zajbak al-Misri. Pewnego "dnia siedzia€S €Tw €Sotrzyk Ali w swej siedzibie otoczony swymilud€Wmi €[a serce mia€S pe€Sne !smutku i pier€R €Rci€Rni€t€. I ujrza€S go stra€Vnik owej siedziby, gdy tak siedzia€S z zas€pion€ twarz€ i spyta€S: "€XCo ci jest mistrzu m€Tj? Je€Veli$masz pier€R €Rci€Rni€t€, przejd€W si€ po Kairze! Zaiste, opu€Rci ci€ smutek, gdy pochodzisz po bazarach. €Y Wsta€S tedy Ali az-Zajbak i wyszed€S na przechadzk€ po Kairze, ale jego troska i smutek powi€kszy€Sy si€ jeszcze. Przechodz€c ko€So "winiarni, pomy€Rla€S wi€c sobie: €XWst€p i napij si€. €Y Gdy wszed€S, ujrza€S w winiarni ludzi siedz€cych w siedmiu !rz€dach i rzek€S: €XGospodarzu, "chcia€Sbym by€Z sam! €YI posadzi€Sgo szynkarz w oddzielnym pokoiku, przyni€Ts€S mu wina, a "Ali pi€S, a€V do upicia. W€Twczas wyszed€S z winiarni i chodzi€S dalej po Kairze, i przechadza€S si€ tak, a€V doszed€S do ulicy zwanej Darb al-Achmar, a ludzie ze strachu przed nim usuwali si€ z drogi. $Nagle odwr€Tci€S si€ Ali i ujrza€S nosiwod€, kt€Try d€Wwiga€S w dzbanie wod€ do picia, wo€Saj€c po drodze: €XO Odp€Sacaj€cy! Najlepszym napojem jest z rodzynek wino!Najpewniejsza przyja€W€U jest zlub€ dziewczyn€! Na najwy€Vszym miejscu siadaj z #m€drca min€! €Y I zawo€Sa€S na€U Ali: €XChod€W, daj mi pi€Z! €Y, a nosiwoda popatrzy€S na niego i !poda€S mu dzban. Ali zajrza€S do "dzbana, potrz€sn€€S nim i wyla€S zawarto€R€Z na ziemi€. Nosiwoda spyta€S: €XDlaczego nie pijesz? !€Y, a Ali rzek€S znowu: €XDaj mi !pi€Z! €YI nape€Sni€S mu nosiwoda dzban, Ali za€R wzi€€S go, potrz€sn€€S i wyla€S wod€ na !ziemi€. To samo uczyni€S trzeci #raz, a€V nosiwoda rzek€S: €XJe€Velinie pijesz, odchodz€! €Y !Ali jednak powt€Trzy€S: €XDaj mi "pi€Z. €Y I raz jeszcze nape€Sni€S nosiwoda dzban, i poda€S mu, &Ali za€R wzi€€S go i napi€S si€, po czym da€S nosiwodzie denara. Lecz €Tw spojrza€S na Alego !pogardliwie, gdy€V uzna€S, €Ve to"ma€Sa zap€Sata, i rzek€S: €XNiech ci€ Allach wynagrodzi! Niech ci€ Allach wynagrodzi! Mali $ludzie nie s€ wielkimi lud€Wmi. €Y W€Twczas €Sotrzyk Ali chwyci€S nosiwod€ za szat€ i zamachn€€S si€ na€U cennym mieczem, takim, o jakim m€Twi€ te wiersze: Mieczem uderzaj przeciwnika iniech omija ciebie trwoga. !Niczego si€ nie l€kaj wi€cej, pr€Tcz gniewu Stw€Trcy, kary Boga. Stro€U od tych, kt€Trzy wstyd przynosz€, wszak widok ich odraz€ budzi, Lecz staraj si€ by€Z jak najbli€Vej szlachetnych i przyjaznych ludzi. "I krzycza€S do niego: €XTy stary! !Gadaj ze mn€ rozs€dnie. Je€Rli nawet tw€Tj buk€Sak by€S drogi, wart jest teraz najwy€Vej trzy dirhemy, a wody, kt€Tr€ wyla€Sem z dzbank€Tw na ziemi€, by€So nie wi€cej ni€V kwarta! €YNosiwoda przytakn€€S,"Ali za€R ci€gn€€S dalej: €XA ja da€Sem ci z€Sotego denara. Dlaczego wi€c mnie zniewa€Vasz? Czy€V widzia€Se€R kogo€R dzielniejszego ode mnie lub bardziej szczodrego? €YOdrzek€S nosiwoda: €XWidzia€Sem dzielniejszego od ciebie i bardziej szczodrego! Ajak d€Sugo kobiety rodz€, nie by€So na €Rwiecie bohatera, kt€Try nie by€Sby zarazem szczodry! €Y Spyta€S Ali: €XA !kog€T€V to widzia€Se€R, kto by€S dzielniejszy i bardziej szczodry ode mnie? €Y Rzek€S nosiwoda: €XWiedz, €Ve mia€Sem przedziwn€ przygod€: Ojciec m€Tj by€S szejchem nosiwod€Tw w Kairze, ale umar€S, a mnie zostawi€S pi€€Z wielb€S€d€Tw, mu€Sa, kram i dom. Ale biedak nigdy nie jest zadowolony; a gdy jest zadowolony €[umiera. !Pomy€Rla€Sem wi€c: €]P€Tjd€ do Hid€Vazu! €^ Wzi€€Sem sobie wielb€S€dy, chc€c utworzy€Z karawan€, i tak d€Sugo po€Vycza€Sem pieni€dze, a€V "zebra€Sem pi€€Zset denar€Tw. Ale wszystko to straci€Sem w czasie pielgrzymki. #Pomy€Rla€Sem: €]Je€Veli wr€Tc€ do Kairu, ludzie wtr€c€ mnie do wi€zienia za to, €Ve sprzeniewierzy€Sem ich $pieni€dze. €^ Przy€S€czy€Sem si€ wi€c do syryjskiej karawany !p€tniczej i dotar€Sem z ni€ do Aleppo, a z Aleppo uda€Sem si€ do Bagdadu. Tam spyta€Sem o szejcha bagdadzkich nosiwod€Tw i gdy mi wskazano drog€, poszed€Sem i wyrecytowa€Sem przed nim Fatih€. W€Twczas spyta€S mnie omoje sprawy, a ja opowiedzia€Sem mu wszystko, co mi si€ przydarzy€So. A on !otworzy€S mi kram i da€S buk€Sak,a tak€Ve inne potrzebne przedmioty. Aby zarobi€Z na !chleb, pocz€€Sem wi€c chodzi€Z wko€So po mie€Rcie. W pewnej chwili poda€Sem dzbanek jakiemu€R cz€Sowiekowi, zach€caj€c go do picia, ale onrzek€S: €]Nic jeszcze nie jad€Sem, abym mia€S popija€Z! Zaprosi€S mnie dzi€R pewien sk€piec i postawi€S przede mn€tylko dwa dzbany z wod€. Rzek€Sem przeto do niego: €XTy !prostaku! Czy da€Se€R mi co€R do jedzenia, co m€Tg€Sbym popija€Z?Id€W wi€c precz, nosiwodo, a gdy co€R zjem, wtedy podaj mi wod€. €^ Podszed€Sem zatem do drugiegocz€Sowieka, a on zawo€Sa€S: €]Niech ci€ Allach wesprze! €^ Tak wiod€So mi si€ a€V do "po€Sudnia €[nikt mi nic nie da€S. Rzek€Sem wi€c sobie w duchu: €]Obym nie by€S przyszed€S do Bagdadu! €^ Lecz nagle ujrza€Sem biegn€cych szybko ludzi i pod€€Vy€Sem za nimi. Wkr€Ttce te€V zobaczy€Sem wspania€Sy orszak, post€puj€cyparami. Wszyscy oni mieli na g€Sowach takije i chusty, odziani za€R byli w burnusy, okrycia z woj€Soku i pancerze ze stali. !Spyta€Sem wi€c kogo€R: €]Czyj toorszak? €^ Odrzek€S: €]To jest orszak naczelnika Achmada ad- Danaf. €^ Spyta€Sem: €]Jaki on sprawuje urz€d? €^ Odpowiedzia€S: €]Jest naczelnikiem dywanu i naczelnikiem w Bagdadzie. Do niego nale€Vy czuwanie nad porz€dkiem poza miastem. Dostaje od kalifa tysi€c denar€Tw co miesi€c, a ka€Vdy zjego podw€Sadnych otrzymuje sto denar€Tw miesi€cznie. A Hasan Szauman dostaje tysi€cdenar€Tw tak samo jak on. Teraz udaj€ si€ z dywanu do !swojej siedziby. €^ Nagle ujrza€Smnie Achmad ad-Danaf i zawo€Sa€S: €]Chod€W tu, daj mi pi€Z! €^ Nape€Sni€Sem przeto dzban i poda€Sem mu, a on "potrz€sn€€S nim i wyla€S wod€. Zrobi€S tak samo jeszcze raz, adopiero za trzecim razem wypi€S €Syk podobnie jak ty. Potem zapyta€S mnie: €]Nosiwodo, sk€d pochodzisz? !€YOdrzek€Sem: €]Z Kairu €^, a on zawo€Sa€S: €]Niech Allach zachowa Kair i jego mieszka€Uc€Tw! A z jakiej przyczyny przyby€Se€R do tego miasta? €^ Na to opowiedzia€Sem mu moj€ histori€ i da€Sem mu do zrozumienia, €Ve jestem "d€Su€Vnikiem, kt€Try uciek€S przedwierzycielami i n€dz€. Wtedy #zawo€Sa€S: €]Witaj nam! €^, i da€S mi pi€€Z denar€Tw, a do swych podw€Sadnych powiedzia€S: €]W #imi€ Allacha, dajcie mu co€R! €^ Ika€Vdy z nich da€S mi denara. Achmad za€R rzek€S jeszcze: €]Szejchu, przez ca€Sy czas twego pobytu w Bagdadzie b€dziesz dostawa€S od nas tyle samo, ilekro€Z nas napoisz! €^ Od tej pory cz€sto ich odwiedza€Sem i dzi€ki nim sp€Sywa€So na mnie b€Sogos€Sawie€Ustwo. Po jakim€R czasie obliczy€Sem to, co od nich zyska€Sem, i stwierdzi€Sem, €Ve by€So tego !tysi€c denar€Tw. Rzek€Sem wi€c do siebie: €]Najlepiej wr€Tci€Z teraz w rodzinne strony. €^ I poszed€Sem do domu Achmada, uca€Sowa€Sem jego r€ce, a on spyta€S: €]Czego sobie €Vyczysz?€^, odrzek€Sem: €]Chc€ wyjecha€Z €^, i wypowiedzia€Sem te oto wiersze: Gdziekolwiek cudzoziemiec przebywa, tam wsz€dzie Budow€ zamk€Tw w wietrze bywa jego praca. Co zbudowa€S, wichura w perzyn€ obraca. I oto cudzoziemiec do dom wraca€Z b€dzie. I powiedzia€Sem jeszcze: €]Wyrusza w€Sa€Rnie do Kairu karawana i chc€ powr€Tci€Z z ni€ do swoich €^, a on da€S mi mulic€ i sto denar€Tw, po czym !powiedzia€S: €] Chcia€Sbym poda€Zprzez ciebie pewn€ wiadomo€R€Z, szejchu! Czy znasz ludzi w Kairze? €^ Odrzek€Sem: €]Tak €^, a on #ci€gn€€S dalej: €]We€W wi€c ten list, oddaj go Alemu az-Zajbakal-Misri i powiedz Mu: Tw€Tj mistrz ci€ pozdrawia. Jest teraz w s€Su€Vbie u kalifa. €^ Wzi€€Sem od niego list i wyruszy€Sem w drog€, podr€T€Vuj€c tak d€Sugo, a€V dotar€Sem do Kairu. Gdy si€ zg€Sosili moi wierzyciele, odda€Sem im wszystko, co by€Sem im winien. Potem w dalszym ci€gu wykonywa€Sem zaw€Td nosiwody, ale listu nie mog€Sem dostarczy€Z, bo nie wiem, gdzie jest siedziba Alego az-Zajbak al-Misri. €Y "Zawo€Sa€S na to Ali: €XO szejchu, !ciesz si€ i porzu€Z strapienie! Ja jestem Ali az-Zajbak al-Misri, pierwszy z junak€Tw naczelnika Achmada ad-Danaf! $Daj list! €YI nosiwoda da€S mu list.A kiedy otworzy€S go Ali, przeczyta€S w nim takie wiersze: !Pisz€ ja do ciebie, o pi€kny, z nadziej€, Na kartce, co z wiatrem do ciebie poleci. Gdybym lata€Z umia€S, frun€€Sbym naprzeciw, Lecz podci€te skrzyd€Sa wznie€R€Z mnie nie umiej€. A poni€Vej: €XPozdrowienia od naczelnika Achmada ad-Danaf dla najstarszego z jego syn€Tw, Alego az-Zajbak al-Misri. Daj€ "ci zna€Z o tym, €Ve dobra€Sem si€do Salah ad-Dina al-Misri i #p€Sata€Sem mu r€T€Vne figle, a€V w ko€Ucu pogrzeba€Sem go za €Vywota. Jego ludzie s€Suchaj€ teraz mnie, a mi€dzy innymi Ali!Kitf al-D€Vamal. Piastuj€ teraz urz€d naczelnika Bagdadu w dywanie kalifa i powierzono minadz€Tr nad okolic€ miasta. Je€Veli jeste€R jeszcze pomny wi€zi, jaka nas €S€czy, przyb€d€W do mnie. Mo€Ve dokonasz w Bagdadzie jakiego€R wyczynu, kt€Try wprowadzi ci€ na s€Su€Vb€ kalifa, i wyznaczy ci on sta€Se pobory i utrzymanie, a ponadto ka€Ve zbudowa€Z dla ciebie siedzib€. Oto czego tobie €Vycz€ i €Rl€ tobie pozdrowienia. €Y A gdy przeczyta€S Ali ten list, uca€Sowa€S go i przy€So€Vy€S go sobie do g€Sowy, a nosiwodzie "da€S dziesi€€Z denar€Tw za dobr€nowin€. Potem uda€S si€ do swej siedziby, poszed€S do !swych ludzi i powt€Trzy€S im t€ nowin€, a potem doda€S: €XOpiekujcie si€ sob€ wzajemnie! €Y, zdj€€S szaty i wdzia€S maszlach i fez. Wzi€€S te€V skrzynk€ zawieraj€c€ w€S€Tczni€ z mocnego drzewa, d€Sugo€Rci dwudziestu czterech "€Sokci, kt€Tr€ sk€Sada€So si€ z cz€€Rci. I spyta€S Alego jego zast€pca: €XCzy chcesz wyrusza€Z w podr€T€V teraz, gdy skarbiec jest pusty? €Y Odrzek€S: €XGdy dotr€ do Damaszku, po€Rl€ wam tyle, abywam wystarczy€So. €YWyruszy€S !w drog€ i przy€S€czy€S si€ do karawany gotowej do drogi, w kt€Trej dostrzeg€S czterdziestu kupc€Tw i ich szachbandara. Wszyscy za€Sadowali ju€V swoje towary, a tylko juki szachbandara kupc€Tw le€Va€Sy na ziemi. Zobaczy€S te€V Ali przewodnika karawany, Syryjczyka, kt€Try m€Twi€S do poganiaczy mu€S€Tw: €XJeden z was musi mi pom€Tc! $€YLecz oni l€Vyli go i zniewa€Vali. #Ali pomy€Rla€S sobie: €XZ nikim nieb€dzie mi si€ lepiej podr€T€Vowa€So, jak z tym przewodnikiem! €XA Ali by€S pi€kny i nie mia€S zarostu. Zbli€Vy€S si€ wi€c do przewodnika, pozdrowi€S go, a €Tw przywita€S go serdecznie i spyta€S: €XCzego sobie €Vyczysz?€Y Rzek€S Ali: "€XStryju m€Tj, widz€, €Ve stoisz oto sam z jukami na czterdzie€Rci mu€S€Tw! Dlaczego "nie wzi€€Se€R z sob€ ludzi, aby ci pomogli? €YOdrzek€S: €XSynu, mia€Sem dwu wynaj€tych pomocnik€Tw. Ubra€Sem ich i w€So€Vy€Sem ka€Vdemu do kieszeni dwie€Rcie denar€Tw. Pomagali mi do al-Chanka, a potem uciekli. €Y Spyta€S Ali: €XDok€d si€ wybieracie? €Y Odrzek€S: €XDo #Aleppo €Y, a Ali powiedzia€S: €XJa tobie pomog€! €YZa€Sadowali !wi€c juki i wyruszyli w drog€, a wraz z nimi szachbandar kupc€Tw na swej mulicy. Co za€Rdo przewodnika syryjskiego, to upodoba€S on sobie Alego i zapa€Sa€S do niego mi€So€Rci€. Kiedy zapad€Sa noc, rozbili #ob€Tz, jedli i pili, a€V przysz€Sa pora snu. Ali po€So€Vy€S si€ w€Twczas na ziemi obok !przewodnika i udawa€S, €Ve €Rpi. A gdy przewodnik zasn€€S, le€V€c przy Alim, €Tw wsta€S i usiad€S u wej€Rcia do namiotu szachbandara kupc€Tw. Wkr€Ttce przewodnik odwr€Tci€S #si€ na bok i chcia€S wzi€€Z Alegow ramiona, ale nie znalaz€S go !przy sobie i pomy€Rla€S: €XMo€Ve um€Twi€S si€ z kim innym i !tamten wzi€€S go do siebie. Ale ja mam wi€ksze prawo do niego i w nast€pn€ noc zatrzymam go dla siebie. €Y #Ali za€R nadal siedzia€S u wej€Rciado namiotu szachbandara #kupc€Tw, a€V zbli€Vy€S si€ €Rwit. !Wtedy odszed€S i po€So€Vy€S si€ obok przewodnika. Gdy si€ €Tw obudzi€S i zobaczy€S go u swego"boku, pomy€Rla€S: €XJe€Veli spytamgo, gdzie by€S, zostawi mnie i p€Tjdzie sobie. €Y I tak go Ali %wci€€V zwodzi€S, a€V zbli€Vyli si€ do zaro€Rli, w kt€Trych znajdowa€Sa si€ pieczara, a w niej legowisko, gdzie mieszka€S gro€Wny lew. Ilekro€Z przechodzi€Sa tamt€dy jaka€R karawana, podr€T€Vuj€cy z ni€ rzucali ko€Rci, a na kogo pad€S los, tego oddawali lwu. Kiedy i tym razem odby€So si€ losowanie, los wskaza€S nie kogo innego, tylko w€Sa€Rnie szachbandara kupc€Tw. A ju€V lew stan€€S na ich drodze i wypatrywa€S, kogo te€V dostanie z karawany. Szachbandara ogarn€€S przeto wielki strach i zawo€Sa€S do przewodnika: €XNiechaj Allach "przeklnie twoje ko€Rci i podr€T€V z tob€! Jednak€Ve zobowi€zuj€ci€, aby€R po mojej €Rmierci odda€S moim dzieciom nale€V€ce !do mnie juki. €YNa to spyta€S ich€Sotrzyk Ali: €XO co si€ sprzeczacie? €Y A gdy mu wyt€Sumaczyli, zawo€Sa€S: €XCzemu€V uciekacie przed dzikim kotem? Podejmuj€ si€ zabi€Z go! €Y Pobieg€S wi€c przewodnik karawany do kupca i oznajmi€S "mu to. Rzek€S kupiec: €XJe€Veli gozabije, dam mu tysi€c s€Tb dobry j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBšpП c2z‰›/ Š c2н‰œЙ c2@Š8# c2ЃŠžе.л c2‹ŸА:и*2i‹!denar€Tw €Y, a inni powiedzieli: €XR€Twnie€V i my go wynagrodzimy! €Y Wtedy Ali wsta€S i zdj€€S maszlach, pod kt€Trym mia€S zbroj€ ze stali. Uj€€S miecz stalowy, przetar€S ostrze i samotnie wyst€pi€S przeciw lwu krzycz€c na€U. Lew skoczy€S na "niego, lecz Ali al-Misri ugodzi€S go mieczem pomi€dzy oczy i rozp€Sata€S go na dwoje, podczas gdy przewodnik karawany i kupcy patrzyli na !to. I rzek€S Ali do przewodnika: !€XNie b€Tj si€, m€Tj stryju! €Y Odrzek€S: €XSynu m€Tj, od tej chwili jestem twoim s€Sug€! €Y Szachbandar kupc€Tw za€R #wsta€S, obj€€S Alego, poca€Sowa€S go w czo€So i da€S mu tysi€c denar€Tw, a ka€Vdy z kupc€Tw da€S mu dwadzie€Rcia denar€Tw. "Ali za€R z€So€Vy€S wszystkie swojepieni€dze u szachbandara. Potem przespali noc, a rano #wstali i odjechali, kieruj€c si€ ku Bagdadowi. I przybyli po drodze do Legowiska Lw€Tw i Doliny Ps€Tw, a tam €Vy€S wraz ze swoim szczepem pewien beduin, zawalidroga i rozb€Tjnik. Ca€Sy €Tw szczep napad€S na przeje€Vd€Vaj€c€ karawan€ i ludzie rozpierzchli si€ przed napastnikami, a szachbandar kupc€Tw zawo€Sa€S: €XPrzepad€S m€Tj maj€tek! €Y Ale oto nadbieg€S Ali, odziany wsk€Trzany kaftan, ca€Sy obwieszony dzwoneczkami. Wyj€€S on swoj€ w€S€Tczni€ i "z€So€Vy€S wszystkie jej cz€€Rci, porwa€S jednego z wierzchowc€Tw beduina i dosiad€S go. Potem zawo€Sa€S do beduina: €XWyst€p tu ku mnie do walki na w€S€Tcznie! €Y I potrz€sn€€S dzwoneczkami, a ko€U beduina sp€Soszy€S si€ "s€Sysz€c ich d€Wwi€k. Wtedy Ali !uderzy€S we w€S€Tczni€ beduina iz€Sama€S j€, po czym zada€S beduinowi cios w szyj€ i "str€ci€S mu g€Sow€ z karku. Gdy zobaczyli to jego ludzie, skoczyli ku Alemu, lecz on run€€S na nich wo€Saj€c: €XAllach jest Wielki! €Y, i #odpiera€S ich, a€V si€ rzucili do ucieczki. Wtedy podni€Ts€S Ali g€Sow€ beduina w g€Tr€ na w€S€Tczni, a kupcy obdarowali go hojnie i podr€T€Vowali razem dalej, a€V dotarli do Bagdadu. W€Twczas poprosi€S Ali kupc€Tw ozwrot jego pieni€dzy i wydali mu je, on za€R powierzy€S je przewodnikowi z pro€Rb€: €XGdy wr€Tcisz do Kairu, spytaj o moj€ siedzib€ i oddaj te !pieni€dze jej stra€Vnikowi. €YI przenocowa€S razem z kupcami,a rano wszed€S do miasta, #kr€€Vy€S po nim i dowiadywa€S si€o siedzib€ Achmada ad-Danaf, !lecz nikt nie potrafi€S wskaza€Z mu drogi. Chodzi€S wi€c dalej, a€V przyszed€S do Sahat an-Nafad, gdzie zobaczy€S bawi€ce si€ dzieci, a w€Rr€Td nich by€S ch€Sopiec imieniem Achmad "al-Lakit. I rzek€S Ali do siebie: €XWiadomo€R€Z o nich otrzyma€Z mo€Vesz tylko od ich dzieci! €YRozejrza€S si€ i wzrok jego pad€S na sprzedawc€ s€Sodyczy, wi€c kupi€S u niego €Sakoci i zawo€Sa€S na ch€Sopc€Tw. Ale Achmad al-Lakit odegna€S inne "dzieci, po czym sam zbli€Vy€S si€i spyta€S Alego: €XCzego sobie €Vyczysz? €YOdrzek€S: €XMia€Sem "kiedy€R synka, kt€Try umar€S, ale "ujrza€Sem go we €Rnie, jak prosi€Smnie o s€Sodycze. Kupi€Sem je wi€c i chc€ da€Z troch€ !ka€Vdemu ch€Sopcu. €YTo m€Twi€c wr€czy€S Achmadowi al-Lakit nieco s€Sodyczy, a gdy €Tw obejrza€S dar, zobaczy€S, €Ve przylgn€€S do niego denar. Rzek€S wi€c Alemu: €XOdejd€W, ja si€ nie dopuszczam niczego pod€Sego! !Spytaj o mnie ludzi! €YRzek€S na to Ali: €XSynu m€Tj, tylko przebieg€Sy bierze zap€Sat€ i tylko przebieg€Sy zap€Sat€ daje. Chodzi€Sem oto po mie€Rcie, szukaj€c siedziby Achmada ad-Danaf, ale nikt nie potrafi€Smi jej pokaza€Z. Ten denar b€dzie nagrod€ dla ciebie, je€Veli zaprowadzisz mnie do siedziby Achmada ad-Danaf. €Y Odrzek€S ch€Sopiec: €XPobiegn€ przed tob€, a ty post€puj za mn€, a€V dojd€ do jego siedziby. Wtedy podnios€ kamyk i rzuc€nim w bram€, aby€R j€ w ten spos€Tb pozna€S. €YI pobieg€S "ch€Sopiec, Ali za€R pospieszy€S zanim a€V do miejsca, gdzie ch€Sopiec podni€Ts€S palcami stopy kamyk i rzuci€S nim w bram€ siedziby Achmada !ad-Danaf. I tak trafi€S tam Ali. Gdy ch€Sopiec wskaza€S siedzib€Achmada ad-Danaf, Ali z€Sapa€S go i chcia€S mu odebra€Z denara,"ale nie uda€So mu si€ to. Rzek€S wi€c do ch€Sopca: €XId€W, zas€Sugujesz na zap€Sat€, bo jeste€R bystry, rozumny i !odwa€Vny. Je€Veli Allach pozwoli, zostan€ naczelnikiem u kalifa, a wtedy uczyni€ ci€ jednym z moich junak€Tw. €YI ch€Sopiec uciek€S, Ali az-Zajbak al-Misri !za€R zbli€Vy€S si€ do wskazanej bramy i zapuka€S. W€Twczas zawo€Sa€S Achmad ad-Danaf: !€XStra€Vniku, otw€Trz bram€, to puka Ali az-Zajbak al-Misri. €YGdy brama stan€€Sa otworem, Ali wszed€S do Achmada ad-Danaf i pozdrowi€S go, ten za€R chwyci€S go w obj€cia i ca€Sa czterdziestka powita€Sa przybysza. Potem Achmad ad-Danaf odzia€S go w nowy str€Tj, m€Twi€c: €XGdy kalif mianowa€S mnie naczelnikiem, da€S moim ludziom stroje, a ja zachowa€Sem ten dla ciebie. €Y Posadzili go te€V na honorowym miejscu po€Rr€Td siebie, a wtedyprzyniesiono potrawy i jedli, przyniesiono wino, i pili, i podchmielali sobie a€V do rana. W€Twczas rzek€S Achmad ad-Danaf do Alego al-Misri: €XNie chod€W po Bagdadzie! Raczej posied€W tu w domu. €YSpyta€S: €XDlaczego? Czy€V przyby€Sem tu, by siedzie€Z w zamkni€ciu? Jestem tu raczej po to, by si€rozejrze€Z! €YOdrzek€S Achmad: €XSynu m€Tj, nie my€Rl, €Ve Bagdad jest taki jak Kair! Bagdad jest stolic€ kalifatu. Wielu w nim €Sotr€Tw, a €Sotrostwo pleni si€ tu jak chwasty na ziemi. €YPozosta€S wi€c Ali w domu przez trzy dni, a€V wreszcie rzek€S do niego Achmad ad-Danaf: €XChc€ przedstawi€Z ci€ kalifowi, aby #ci wyznaczy€S €Vo€Sd! €YAli jednak odpowiedzia€S: €XGdy nadejdzie stosowna pora. €YI pozostawi€S mu Achmad swobod€. A€V pewnego dnia, gdy Ali siedzia€S w domu smutny i z€Sy, rzek€S #sam do siebie: €XWsta€U i id€W si€!przej€R€Z po Bagdadzie, aby si€ !rozweseli€Z. €Y Wyszed€S wi€c i przechodzi€S z ulicy na ulic€, a€V ujrza€S po€Rrodku bazaru pewien kram. Wst€pi€S i zjad€S tam obiad, po czym wyszed€S, aby sobie umy€Z r€ce, gdy oto nadesz€So parami czterdziestu niewolnik€Tw ze stalowymi mieczami, w woj€Sokowej odzie€Vy, a za nimi, jako ostatnia, jecha€Sa na mulicy !chytra Dalila. Na g€Sowie mia€Sa he€Sm poz€Sacany ze stalow€ ga€Sk€ na szczycie, a odziana by€Sa w kolczug€ i mia€Sa ponadto wszystko, co do takiego stroju przynale€Vy. Dalila wraca€Sa w€Sa€Rnie z dywanu i jecha€Sa do swego zajazdu. Kiedy zobaczy€Sa Alego az-Zajbak al-Misri, przyjrza€Sa mu si€ uwa€Vnie i stwierdzi€Sa, €Ve jest podobny do Achmada ad-Danaf ze wzrostu i tuszy. A mia€S on na sobie abaj€ i burnus, nosi€S przypasany miecz ze stali i ca€Se wyposa€Venie do tego nale€V€ce. Bi€Sy od niego odwaga i dzielno€R€Z i €Rwiadczy€Sy za nim, nie przeciwko niemu. I pojecha€Sa Dalila do zajazdu, posz€Sa do swej c€Trki Zajnab, apotem przynios€Sa tablic€ do !wr€T€Venia z piasku. Gdy rzuci€Sa"piasek, dowiedzia€Sa si€, €Ve €Tw!obcy to Ali al-Misri i €Ve ma on szcz€€Rcie wi€ksze od szcz€€Rcia jej i jej c€Trki Zajnab. I spyta€Sa Zajnab: €XMatko moja, czego si€ dowiedzia€Sa€R, rzuciwszy !piasek na tablic€? €YOdrzek€Sa; €XZobaczy€S am dzi€R m€Sodego cz€Sowieka podobnego do Achmada ad-Danaf i €Vywi€ obaw€, €Ve on si€ dowie, i€V zabra€Sa€R szaty Achmada ad-Danaf i jego junak€Tw. Got€Tw przyj€R€Z do zajazdu i sp€Sata€Z nam jakiego figla, abypom€Rci€Z swego mistrza i jego !czterdziestu ludzi. My€Rl€, €Ve on mieszka w koszarach Achmada ad-Danaf. €YI rzek€Sa jej Zajnab: €XC€T€V to takiego? "Wydaje mi si€, €Ve liczysz si€ znim! €Y Potem przywdzia€Sa najwspanialsz€ szat€, jak€ mia€Sa i wysz€Sa na przechadzk€ po mie€Rcie. Widok jej porusza€Sserca ludzi, ona za€R obiecywa€Sa i wymawia€Sa si€, #s€Sucha€Sa i znika€Sa, i chodzi€Sa z bazaru na bazar, a€V w ko€Ucu ujrza€Sa Alego al-Misri, kt€Try "w€Sa€Rnie si€ zbli€Va€S do niej. Tr€ci€Sa go ramieniem, $odwr€Tci€Sa si€ i rzek€Sa: €XNiech !Allach da d€Sugie €Vycie ludziom uwa€Vnym! €Y #Rzek€S na to Ali: €XJak€Ve pi€kna jest twa posta€Z! Do kogo nale€Vysz? €Y Odrzek€Sa: €XDo m€Sodego wytwornisia, takiego !jak ty. €YSpyta€S: €XCzy jeste€R zam€€Vna, czy stanu wolnego? €YOdrzek€Sa: €XZam€€Vna €Y, a on spyta€S: €XSpotkamy si€ u mnie czy u ciebie? €Y Rzek€Sa: €XJestem c€Trk€ kupca i m€€V m€Tj te€V jest kupcem. Nigdy w €Vyciu niewychodzi€Sam z domu, dopiero dzi€R, a to dlatego, €Ve przygotowa€Sam posi€Sek i chcia€Sam go zje€R€Z, ale nie mia€Sam ochoty. A kiedy ujrza€Sam ciebie, mi€So€R€Z zapad€Sa w moje serce. Czy mo€Vesz rozproszy€Z smutek !mego serca i zje€R€Z co€R u mnie?€Y Odrzek€S: €XKto zosta€S zaproszony, ten nie odmawia. !€YI ruszy€Sa przed siebie Zajnab,!a on post€powa€S za ni€ z ulicyna ulic€. Po pewnym jednak czasie, id€c tak za ni€, $pomy€Rla€S sobie: €XC€T€V ty robisz?Jeste€R cudzoziemcem, a kto pope€Snia cudzo€S€Tstwo na obczy€Wnie, tego Allach odsy€Sa poha€Ubionego do domu. #Pozb€d€W si€ jej delikatnie. €YI "powiedzia€S g€So€Rno: €XWe€W tego denara i wyznacz inn€ por€. €YOdrzek€Sa: €XNa Imi€ !Najpot€€Vniejsze, nie mo€Ve by€Z!inaczej, tylko musisz i€R€Z terazze mn€ do domu, abym ci okaza€Sa moje szczere uczucie!€Y Szed€S wi€c za ni€, a€V dotar€Sa do wej€Rcia jakiego€R domu o wysokiej bramie !zamkni€tej na zasuw€. I rzek€Sa!do Alego: €XOtw€Trz t€ zasuw€! #€Y, a on spyta€S: €XA gdzie€V jest klucz od niej? €Y Odpar€Sa: €XZgin€€S. €Y A on powiedzia€S: €XKa€Vdy, kto otwiera zasuw€, nie maj€c "klucza, staje si€ przest€pc€ i do obowi€zk€Tw s€dziego nale€Vy ukara€Z go. A zreszt€ nie wiem, jak otworzy€Z j€ bez klucza. €Y W€Twczas Zajnab zdj€€Sa zas€Son€ z twarzy, a on spojrza€S na ni€ spojrzeniem, kt€Tre wyzwoli€So w nim tysi€c westchnie€U. Potem opu€Rci€Sa zas€Son€ na zasuw€, wypowiedzia€Sa nad ni€ imiona Matki Moj€Vesza i otworzy€Sa j€ bez klucza. "I wesz€Sa, a on wszed€S za ni€ i spostrzeg€S we wn€trzu miecze!i stalowe zbroje. Zajnab zdj€€Sa"zas€Son€ i usiad€Sa przy Alim, on$za€R pomy€Rla€S sobie: €XNiech si€ wype€Sni to, co przeznaczy€S ci %Allach €Y, i pochyli€S si€ ku niej, chc€c j€ poca€Sowa€Z w policzek. Ale ona przy€So€Vy€Sa r€k€ do policzka, m€Twi€c: €XDopiero noc daje zaspokojenie €Y, po czym przynios€Sa stolik z potrawami i"winem. Jedli wi€c oboje i pili, ap€T€Wniej Zajnab wsta€Sa, nape€Sni€Sa dzbanek wod€ ze !studni i pola€Sa Alemu r€ce, by m€Tg€S je umy€Z. A podczas tego zaj€cia Zajnab uderzy€Sa si€ nagle w piersi i zawo€Sa€Sa: €XZaiste, m€€V m€Tj mia€S pier€Rcie€U z rubinem, kt€Try "kto€R u nas zostawi€S za pi€€Zsetdenar€Tw. W€So€Vy€Sam go na palec, ale by€S za du€Vy, wi€c zmniejszy€Sam go, podlepiaj€c woskiem. Lecz kiedy spuszcza€Sam wiadro, wpad€S mi widocznie €Tw pier€Rcie€U do studni. Odwr€T€Z si€ wi€c w stron€ drzwi, abym mog€Sa si€ rozebra€Z i zej€R€Z do studni, $wyci€gn€€Z pier€Rcie€U. €Y Rzek€S !Ali: €XBy€Sby to dla mnie wstyd, gdyby€R ty wchodzi€Sa do studni, kiedy ja tu jestem! Nikt inny nie zejdzie, tylko ja!€Y Zdj€€S wi€c swoje szaty, przewi€za€S si€ sznurem, a Zajnab spu€Rci€Sa go do studni, !gdzie by€So du€Vo wody. I rzek€Saw pewnej chwili Zajnab: €XMam za kr€Ttki sznur, odwi€€V si€ !wi€c i skocz! €XAli us€Sucha€S, !skoczy€S do wody i zanurzy€S si€w niej na g€S€boko€R€Z kilku !s€€Vni, ale nie dosi€gn€€S do dna. Zajnab natomiast "na€So€Vy€Sa z powrotem zas€Son€, zabra€Sa jego szaty i pospieszy€Sa do swej matki. #Rzek€Sa jej: €XOto zdo€Sa€Sam ju€V rozebra€Z Alego al-Misri i wrzuci€Sam go do studni emira Hasana, do kt€Trego nale€Vy €Tw dom. Nie ma si€ co obawia€Z, aby $m€Tg€S stamt€d wyj€R€Z. €Y Co za€R do emira Hasana, do kt€Trego nale€Va€S €Tw dom, to by€S on w tym czasie nieobecny, gdy€V przebywa€S w dywanie. Kiedy "za€R wr€Tci€S, zobaczy€S sw€Tj domotwarty. Krzykn€€S wi€c do stajennego: €XDlaczego nie !zamkn€€Se€R zasuwy? €Y Odrzek€S stajenny: €XO panie m€Tj! $Zamkn€€Sem j€ w€Sasn€ r€k€! €Y Na to emir zawo€Sa€S: €XNa moj€ g€Sow€! Do mego domu wtargn€€S z€Sodziej! €Y Potem wszed€S i przeszuka€S dom, ale nie znalaz€S nikogo. W€Twczas rozkaza€S stajennemu: €XNape€Snij dzban, abym dokona€Z m€Tg€S ablucji! €YStajenny wzi€€S wiadro i zanurzy€S je w studni, a gdy je"wyci€ga€S, spostrzeg€S, €Ve jest ci€€Vkie. Zajrza€S do studni i zobaczy€S, €Ve co€R siedzi w wiadrze. Spu€Rci€S je z !powrotem, krzykn€€S i zawo€Sa€S:!€XO panie m€Tj! Ze studni wylaz€Sdo mnie ifrit! €Y "I rozkaza€S mu emir Hasan: €XId€W,sprowad€W czterech fakih€Tw, niech poczytaj€ nad nim Koran, a€V ucieknie. €YA kiedy przyszli fakihowie, rzek€S do nich emir: €XSi€d€Wcie wok€T€S studni i recytujcie Koran nad tym ifritem! €Y Potem przyszed€Sstajenny z jakim€R niewolnikiemi zn€Tw spu€Rcili do studni #wiadro. Ali al-Misri uczepi€S si€ go znowu, ale tym razem ukry€Ssi€ pod nim, czekaj€c, a€V b€dzie blisko obmurowania. Wtedy wyskoczy€S i usiad€S mi€dzy fakihami, ci za€R !pocz€li ok€Sada€Z si€ nawzajem (pi€€Rciami, wo€Saj€c: €XIfrit! Ifrit! €YLecz emir Hasan zauwa€Vy€S, €Ve to m€Sody cz€Sowiek, istota ziemska, i spyta€S go: €XCzy jeste€R z€Sodziejem? €Y Ali $zawo€Sa€S: €XNie! €Y, a emir pyta€S dalej: €XDlaczego zszed€Se€R do #studni? €Y Ali odrzek€S: €XSpa€Sem sobie, lecz w czasie snu uroni€Sem troch€ nasienia. Poszed€Sem wi€c nad Tygrys, chc€c si€ umy€Z, ale gdy si€ zanurzy€Sem, woda wci€gn€€Sa !mnie pod ziemi€ i pr€d ni€Ts€S mnie, a€V wyszed€Sem z tej oto studni. €YEmir jednak nalega€S: !€XM€Tw prawd€! €YI opowiedzia€S mu Ali wszystko, co mu si€ rzeczywi€Rcie przydarzy€So. Wtedy wypu€Rci€S go emir ze swego domu, odziawszy go w stare szaty. Wr€Tci€S wi€c Ali do siedziby Achmada ad-Danaf i opowiedzia€S mu o tym, co go spotka€So. I rzek€S Achmad: €XCzy€V nie m€Twi€Sem ci, €Ve w Bagdadzie s€ kobiety !oszukuj€ce m€€Vczyzn? €Y A Ali #Kitf al-D€Vamal doda€S: €XNa Imi€ Najpot€€Vniejsze, powiedz mi, jak to si€ mog€So sta€Z, aby ciebie, przyw€Tdc€ kairskich €Sotrzyk€Tw, pozbawi€Sa szat jaka€R dziewczyna? €YBy€So to #Alemu wielce niemi€Se i €Va€Sowa€S,€Ve tak uczyni€S. Achmad ad-Danaf za€R odzia€S go w nowy str€Tj. Potem spyta€S Hasan Szauman: €XCzy znasz t€dziewczyn€? €Y Odrzek€S Ali al-Misri: €XNie €Y, a Hasan powiedzia€S: €XTo by€Sa Zajnab, "c€Trka chytrej Dalili, od€Wwiernejw zaje€Wdzie kalifa. To i ty wpad€Se€R w jej sid€Sa, Ali? €Y Odrzek€S: €XTak €Y, a Hasan "powiedzia€S: €XO Ali, ona zabra€Saju€V przedtem szaty twego mistrza i wszystkich jego junak€Tw! €Y Rzek€S Ali: €XTo wstyd dla was! €Y I spyta€S #Hasan: €XC€T€V chcesz zrobi€Z? €Y, #a Ali odpowiedzia€S: €XChc€ si€ zni€ o€Veni€Z. €Y Na to rzek€S Hasan: €XTo trudna sprawa. Lepiej odwr€T€Z od niej swe "serce. €YAli spyta€S: €XJaki jest #spos€Tb na to, aby j€ po€Rlubi€Z, Szaumanie? €Y Odrzek€S: €XJestem$ci €Vyczliwy. Je€Veli b€dziesz pi€S"z mojej r€ki i zaci€gniesz si€ pod m€Tj znak, pomog€ ci osi€gn€€Z u niej to, czego pragniesz. €YRzek€S Ali: €XZgadzam si€! €Y, a Hasan "rozkaza€S: €XZdejmij wi€c szaty! !€Y I rozebra€S si€ Ali, a Hasan wzi€€S garnek i zagotowa€S w nim co€R podobnego do smo€Sy. Wysmarowa€S tym Alego, tak €Vesta€S si€ podobny do czarnego niewolnika. Posmarowa€S mu tak€Ve wargi i policzki, a oczy umalowa€S mu czerwon€ farb€. Odzia€S go potem w str€Tj !niewolnika, przyni€Ts€S mu tac€ z kebabem i winem i rzek€S wreszcie do niego; €XW owym zaje€Wdzie kucharzem jest niewolnik, a ty sta€Se€R si€ teraz podobny do niego. Zawsze kupuje on na targu mi€so i jarzyny. Podejd€W i przem€Tw do niego grzecznie, tak jak m€Twi€ niewolnicy. Pozdr€Tw go i powiedz mu: €]Dawno ju€V nie by€Sem z tob€ na piwie! €^ On tobie odpowie: €]Jestem zaj€ty! Mam na g€Sowie czterdziestu niewolnik€Tw, dla kt€Trych gotuj€ jedzenie na obiad i kolacj€. €\ywi€ tak€Ve psy, #sto€Suj€ Dalil€ i jej c€Trk€ €[ Zajnab. €^ Wtedy powiedz mu: €]Chod€W, zjemy kebabu i "napijemy si€ piwa. €^ Id€W z nim do koszar i upij go, a potem wybadaj, co gotuje, ile rodzaj€Tw potraw, spytaj o jedzenie dla ps€Tw, o klucz do kuchni i o klucz do piwnicy. Wtedy powie ci, bo pijany opowiada o wszystkim, co ukrywa w stanie trze€Wwym. Potem zadaj mu band€Vu i ry j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB pŒ c2“‹Ёќ Ћ c2і‹ЂЇ c2YŒЃD#Ѓ c2МŒЄч.м c2ЅУ:П)2‚"ubierz si€ w jego szaty, w€S€T€V te€V jego no€Ve za pas, we€W kosz na jarzyny i id€W na targ. Kup mi€sa i jarzyn, a potem !wejd€W do ich kuchni i spi€Varni i ugotuj potrawy, rozdziel je do misek, po czym zabierz je izanie€R Dalili i wszystkim w #zaje€Wdzie. Ale w€S€T€V band€Vu do jedzenia, aby u€Rpi€Z psy, $niewolnik€Tw, Dalil€ i jej c€Trk€ Zajnab. P€Tjd€W wreszcie do mieszkania Zajnab i przynie€R stamt€d wszystkie stroje. A !je€Veli chcesz naprawd€ o€Veni€Zsi€ z ni€, zabierz tak€Ve czterdzie€Rci go€S€bi pocztowych. €Y Wyszed€S wi€c Ali, spotka€S czarnego niewolnika, owego kucharza, pozdrowi€S go i powiedzia€S: €XDawno ju€V nie by€Sem z tob€ na piwie! €Y Odrzek€S: €XJestem zaj€ty gotowaniem dla niewolnik€Tw i #ps€Tw! €YI wzi€€S go Ali z sob€, "upoi€S go i wypyta€S, ile i jakie gotuje potrawy. !Powiedzia€S kucharz: €XCo dzie€U !gotuj€ pi€€Z potraw na obiad i pi€€Z potraw na kolacj€; a wczoraj za€V€dali ode mnie jeszcze sz€Tstej potrawy, a to zardy, i si€Tdmej, mianowicie gotowanych ziarenek granatu. $€Y I pyta€S dalej Ali: €XA jak jest ze sto€Sami, kt€Tre przygotowujesz? €YOdrzek€S: €XNajpierw zanosz€ st€T€S dla Zajnab, potem dla Dalili. Wreszcie daj€ je€R€Z niewolnikom, a na ko€Ucu karmi€ psy. Ka€Vdy z nich dostaje mi€sa tyle, €Ve jest !syty, a €Vaden nie zadowoli si€ &ilo€Rci€ mniejsz€ ni€V ratl. €YA los tak chcia€S, €Ve Ali zapomnia€S spyta€Z o klucze. Zdj€€S pijanemu kucharzowi szaty i sam je wdzia€S, wzi€€S jego kosz i poszed€S na targ, a tam kupi€S mi€so i jarzyny, po czymzawr€Tci€S ku zajazdowi i wszed€S do bramy. Ujrza€S tam Dalil€, siedz€c€ i przygl€daj€c€ si€ ka€Vdemu, kto wchodzi€S i wychodzi€S, ujrza€S te€V czterdziestu uzbrojonych niewolnik€Tw. I doda€S odwagi swemu sercu. Alekiedy Dalila go zobaczy€Sa, rozpozna€Sa go i zawo€Sa€Sa: €XZawracaj, naczelniku z€Sodziei! Czy chcesz mi #sp€Sata€Z figla w zaje€Wdzie? €YAlial-Misri, kt€Try przecie€V wygl€da€S ca€Skiem jak %niewolnik, zwr€Tci€S si€ do Dalili irzek€S: €XCo ty gadasz, pani !od€Wwierna? €Y Ona za€R spyta€Sa:!€XCo uczyni€Se€R z niewolnikiem, naszym kucharzem? Co mu "zrobi€Se€R? Czy zabi€Se€R go, czy odurzy€Se€R band€Vem? €Y Ali spyta€S: €XJaki niewolnik €[kucharz? Czy tu jest jeszcze jaki€R kucharz opr€Tcz mnie? €YZawo€Sa€Sa: €XK€Samiesz! Ty jeste€R Ali az-Zajbak al-Misri! €YI odpowiedzia€S jej Ali, pos€Suguj€c si€ j€zykiem niewolnik€Tw: €XOd€Wwierna! Czy Kairczycy s€ biali, czy czarni?Ja tu d€Su€Vej nie zostan€ na s€Su€Vbie! €YWtedy spytali niewolnicy: €XCo si€ z tob€ dzieje, bracie stryjeczny? €Y Na to rzek€Sa Dalila: €XOn nie jest waszym stryjecznym bratem. To Ali az-Zajbak "al-Misri. Zdaje si€, €Ve u€Rpi€S band€Vem waszego stryjecznego brata lub wr€cz "zabi€S go. €YAle oni rzekli: €XTo jest nasz brat Saadallach, #kucharz! €YZawo€Sa€Sa Dalila: €XTo nie jest on. To Ali z Kairu, #kt€Try uczerni€S sobie sk€Tr€! €Y Lecz Ali spyta€S: €XKto to jest Ali? Ja jestem Saadallach! €Y Rzek€Sa wreszcie Dalila: €XMam przecie€V ma€R€Z do sprawdzania!!€Y I przynios€Sa jak€€R ma€R€Z, !posmarowa€Sa ni€ r€k€ Alego i potar€Sa j€, ale czer€U nie zesz€Sa. W€Twczas niewolnicy $zawo€Sali: €XPu€R€Z go! Niech idzie i zrobi nam obiad! €YLecz ona !rzek€Sa: €XJe€Veli on jest waszymstryjecznym bratem, b€dzie !wiedzia€S, czego za€V€dali€Rcie od niego wczoraj wieczorem i b€dzie te€V wiedzia€S, ile rodzaj€Tw potraw gotuje ka€Vdego dnia. €YI zapytali go niewolnicy o rodzaje potraw i o to, czego od niego €V€dali poprzedniego dnia wieczorem. Odpowiedzia€S: €XSoczewica, ry€V, zupa, jachni i woda #r€T€Vana. A wczoraj za€V€dali€Rciejeszcze sz€Tstej potrawy: zardy, i si€Tdmej: ziaren granatu. A na kolacj€ by€So to samo. €YI zawo€Sali niewolnicy: €XDobrze powiedzia€S! €Y Dalila za€R rzek€Sa: !€XWejd€Wcie razem z nim: je€Veli zna kuchni€ i spi€Varni€, znaczy to, €Ve jest waszym stryjecznym bratem, je€Rli za€R ich nie zna, zabijcie go. €Y A €Tw prawdziwy kucharz chowa€S sobie kota; ilekro€Z wraca€S do domu, kot siedzia€S przy wej€Rciu do kuchni i gdy kucharz tam wchodzi€S, kot wskakiwa€S mu na rami€. Kiedy wi€c wszed€S Ali i kot ujrza€S go, wskoczy€S mu na rami€. Ali strz€sn€€S go, a kot pobieg€S "przed nim do kuchni. I domy€Rli€S si€ Ali, €Ve kot zatrzyma si€ w€Sa€Rnie przed drzwiami kuchni.!Wzi€€S wi€c klucze i zobaczy€S na jednym z nich resztki pi€Tr, !i tak pozna€S, €Ve jest to klucz od kuchni. Otworzy€S j€ i zostawi€S tam kosz z jarzyn€, po czym wyszed€S, a kot zn€Tw bieg€S przed nim i zaprowadzi€S qo do #drzwi spi€Varni. I domy€Rli€S si€ %Ali, €Ve to spi€Varnia, wzi€€S wi€cklucze i zobaczy€S na jednym €Rlady t€Suszczu; pozna€S tedy, "€Ve jest to klucz od spi€Varni, i otworzy€S j€. W€Twczas rzekli niewolnicy: !€XDalilo, gdyby to by€S obcy, niewiedzia€Sby, gdzie jest kuchniai gdzie jest spi€Varnia, nie "odr€T€Vni€Sby te€V kluczy do tych pomieszcze€U od innych kluczy.Zaiste, to jest nasz stryjeczny brat Saadallach! €Y Rzek€Sa: €XPomieszczenia rozpozna€S dzi€ki kotu, a klucze odr€T€Vni€S od innych dzi€ki €Rladom na nich. Ale to mu ze mn€ tak g€Sadko nie p€Tjdzie! €Y Ali za€R wszed€S zaraz potem do kuchni, ugotowa€S potrawy i zani€Ts€S je na stoliku do Zajnab, a wtedy zobaczy€S wszystkie skradzione ubrania wisz€ce w jej mieszkaniu. Potem zszed€S i zani€Ts€S "jedzenie Dalili, da€S te€V je€R€Z niewolnikom i nakarmi€S psy, a wieczorem zrobi€S to samo. A bram€ zajazdu otwierano i zamykano wraz ze s€So€Ucem: o wschodzi i o zachodzie. Wieczorem podni€Ts€S si€ wi€c Ali i og€Sosi€S w zaje€Wdzie: €XMieszka€Ucy! Oto ju€V !niewolnicy stan€li na stra€Vy i "spu€Rcili€Rmy psy. Ka€Vdy przeto, kto by teraz wyszed€S, do siebie mo€Ve tylko mo€Ve mie€Z €Val. €YAli op€T€Wni€S nieco wieczorny posi€Sek, a og€Sosiwszy powy€Vsze s€Sowa, doda€S psom do pokarmu trucizny i postawi€S przed nimi !miski. Gdy psy zjad€Sy, zdech€Sy.Potem odurzy€S Ali band€Vem !wszystkich niewolnik€Tw, Dalil€ !i jej c€Trk€ Zajnab, nast€pnie za€R wszed€S na g€Tr€ do mieszkania Zajnab, sk€d zabra€S wszystkie skradzione szaty, a tak€Ve go€S€bie pocztowe. Potem otworzy€S bram€ zajazdu, wyszed€S i !wr€Tci€S do koszar. Tam spotka€S go Hasan Szauman i spyta€S: €XCo zdzia€Sa€Se€R? €Y, i Ali opowiedzia€S mu wszystko, co by€So. Hasan pochwali€S go, po czym zdj€€S z niego ubranie, "nagotowa€S zi€T€S i umy€S go nimi,#tak €Ve Ali odzyska€S sw€ bia€S€ sk€Tr€. Wtedy poszed€S do niewolnika €[ kucharza, ubra€S go z powrotem w jego szaty i ocuci€S go z odurzenia band€Vem. Wsta€S tedy niewolnik, poszed€S do sprzedawcy jarzyn, kupi€S wszystko, czego potrzebowa€S, i wr€Tci€S do zajazdu. Tak si€ mia€Sy sprawy z Alim az-Zajbak al- Misri. A co do chytrej Dalili, to przyszed€S do niej pewien kupiec, nale€V€cy do mieszka€Uc€Tw zajazdu, kt€Try opu€Rci€S swe pomieszczenia, gdy tylko zab€Sysn€€S €Rwit, a wtedy ujrza€S bram€ zajazdu otwart€, niewolnik€Tw odurzonych, band€Vem a psy "martwe. Zszed€S wi€c do Dalili i znalaz€S i j€ odurzon€ !band€Vem. Na szyi mia€Sa jak€€R kartk€, a na g€Sowie g€bk€ z "odtrutk€ na band€V. Przy€So€Vy€S wi€c kupiec g€bk€ Dalili do !nosa, a ona ockn€€Sa si€ zaraz.A gdy przysz€Sa do siebie, spyta€Sa: €XGdzie jestem? €Y Odrzek€S kupiec: €XZszed€Sem w€Sa€Rnie i zobaczy€Sem, €Ve brama zajazdu jest otwarta. Ujrza€Sem te€V, €Ve le€Vysz odurzona band€Vem, niewolnicy tak samo, co za€R do ps€Tw, to zobaczy€Sem, €Ve s€ martwe. "€YWzi€€Sa wtedy Dalila kartk€ i ujrza€Sa na niej s€Sowa: €XSprawc€ tego czynu jest nie kto inny, tylko w€Sa€Rnie Ali al-Misri. €Y Potem da€Sa Dalila niewolnikom i swej c€Trce Zajnab pow€cha€Z odtrutk€ na band€V i powiedzia€Sa: €XCzy€V "wam nie m€Twi€Sam, €Ve to by€S Ali"al-Misri! €Y A zwracaj€c si€ do niewolnik€Tw, doda€Sa: €XZachowajcie t€ spraw€ w tajemnicy! €YDo c€Trki za€R !rzek€Sa: €XIle razy powtarza€Sam !ci, €Ve Ali nie poniecha zemsty! Teraz pope€Sni€S ten czyn w odwet za to, co ty z nim %uczyni€Sa€R. M€Tg€S by€S post€pi€Z ztob€ znacznie gorzej, ale !poprzesta€S na tym. Okaza€S si€ wspania€Somy€Rlny i chce, by zapanowa€Sa pomi€dzy nami $przyja€W€U. €Y Potem zdj€€Sa Dalila"m€skie przebranie i ubra€Sa si€ w szaty niewie€Rcie, zawi€za€Sasobie chust€ pokoju na szyi i uda€Sa si€ do koszar Achmada ad- Danaf. A gdy Ali przyszed€S do koszar wraz z ubraniami i go€S€biami pocztowymi, Szauman da€S zarz€dcy pieni€dze za !czterdzie€Rci innych go€S€bi, a #€Tw kupi€S go€S€bie i ugotowa€S jedla ludzi Achmada. A w€Sa€Rnie zastuka€Sa do drzwi Dalila i Achmad ad-Danaf rzek€S: €XTo "jest stukanie Dalili. Stra€Vniku, id€W i otw€Trz jej. €YStra€Vnik us€Sucha€S, otworzy€S drzwi i Dalila wesz€Sa, a Hasan Szauman rzek€S do niej: €XCo przywiod€So ci€ tutaj, z€Sowieszcza starucho? Post€pujesz tak samo jak tw€Tjbrat Zurajk, sprzedawca ryb. Jeste€Rcie istotnie dobran€ #par€! €Y Rzek€Sa: €XO naczelniku! Prawo jest przeciwko mnie, !oto wi€c masz moj€ szyj€. Ale powiedz, kt€Try to z was sp€Sata€S mi tego figla? €Y Odrzek€S Achmad ad-Danaf: €XTojest pierwszy z moich junak€Tw! €Y Rzek€Sa: €XWstaw si€ u niego, na !Allacha, aby mi odda€S go€S€bie pocztowe i tamte rzeczy. %Uczy€U mi t€ €Sask€! €YI zawo€Sa€S Hasan Szauman: €XNiech ci Allach za to odp€Saci, Ali, dlaczego ugotowa€Se€R te #go€S€bie ? €Y Odrzek€S Ali: €XNie "wiedzia€Sem, €Ve s€ to go€S€bie pocztowe! €YWtedy Achmad "rozkaza€S: €XZarz€dco, przynie€R $nam go€S€bie! €YZarz€dca spe€Sni€Srozkaz, a Dalila wzi€€Sa kawa€Sek go€S€bia, !pokosztowa€Sa i rzek€Sa: €XTo nie!jest mi€so go€S€bi pocztowych! Karmi€Sam je ga€Skami pi€Vma i #mi€so ich sta€So si€ niby pi€Vmo.€Y W€Twczas rzek€S Hasan Szauman: €XJe€Veli chcesz odzyska€Z swoje go€S€bie pocztowe, spe€Snij €Vyczenie $Alego al-Misri. €Y Spyta€Sa Dalila: €XA czego on chce? €Y Odrzek€S Hasan: €XAby€R go o€Veni€Sa ze !sw€ c€Trk€ Zajnab. €YOdpar€Sa: €XNie mam nad ni€ w€Sadzy, tylko wi€c za jej zgod€. €YI rzek€S Hasan do Alego al-Misri: €XOddaj jej go€S€bie. €Y Ali #uczyni€S to, a Dalila przyj€€Sa jei cieszy€Sa si€ nimi. Hasan Szauman za€R m€Twi€S dalej: €XMusisz nam da€Z odpowied€W, kt€Tra nas zadowoli! €YRzek€Sa: €XJe€Veli rzeczywi€Rcie pragnie #o€Veni€Z si€ z ni€, to sztuczka, kt€Tr€ wyczyni€S, nie jest jeszcze €Vadnym dowodem przebieg€So€Rci. Prawdziw€ przebieg€So€R€Z oka€Ve dopiero, gdy poprosi o r€k€ Zajnab jej wujka, naczelnika Zurajka. On jest jej opiekunem. To ten, !kt€Try wo€Sa: €]Ratl ryby za dwa grosze! €^, i kt€Try w swoim kramie zawiesi€S sakiewk€ zawieraj€c€ dwa tysi€ce z€Sotych denar€Tw. €YSkoro zebrani us€Syszeli jej s€Sowa, "wstali i zawo€Sali: €XC€T€V to za mowa, ty ladacznico? Czy chcesz, aby€Rmy utracili naszego brata Alego al-Misri? €YDalila opu€Rci€Sa ich, posz€Sa prosto do zajazdu i oznajmi€Sa $swej c€Trce: €XAli al-Misri prosi€S mnie o twoj€ r€k€. €Y I ucieszy€Sa si€ Zajnab, gdy€V pokocha€Sa go za pow€Rci€gliwo€R€Z, jak€ wobec niej okaza€S. Spyta€Sa wi€c !matk€, co si€ wydarzy€So, a ta powt€Trzy€Sa jej wszystko i doda€Sa: €XPostawi€Sam mu warunek, aby stara€S si€ o ciebie u twego wuja, i takim oto sposobem doprowadz€ go do zguby! €Y !Tymczasem Ali al-Misri zwr€Tci€S si€ do swych towarzyszy i spyta€S: €XCo to za sprawa z tym Zurajkiem i kto to jest? €Y Odrzekli: €XBy€S on przyw€Tdc€ junak€Tw z ziemi irackiej. Zdo€Sa€S niemal przewierci€Z !g€Tr€, zdoby€Z gwiazd€ z nieba !i skra€R€Z czernid€So z oka €[ w tych sprawach nie ma sobie r€Twnego. Teraz wszak€Ve ju€V si€ tym nie zajmuje i otworzy€Ssobie kram rybiarza, a na handlu rybami zarobi€S ju€V dwa !tysi€ce denar€Tw. Pieni€dze te w€So€Vy€S do sakiewki, przywi€za€S do niej jedwabny sznur, a do sznura przywi€za€S r€T€Vnego rodzaju dzwoneczki zmosi€dzu. Sznur €Tw drugim ko€Ucem przymocowany jest doko€Ska za drzwiami, wewn€trz kramu. Za ka€Vdym razem, kiedy Zurajk otwiera sw€Tj kram, wiesza przed nim sakiewk€ i wo€Sa: €]Gdzie jeste€Rcie, €Sotrzykowie z Egiptu, junacy z Iraku i wy mistrzowie z kraj€Tw perskich? Oto Zurajk, sprzedawca ryb, !zawiesi€S pe€Sn€ sakiewk€ przedswym kramem. Kto si€ uwa€Va za spryciarza, niech j€ podst€pem zabierze i zatrzyma. €^ Przychodz€ wi€c !rozmaici ludzie m€Sodzi i ludzie chciwi i usi€Suj€ skra€R€Z t€ !sakiewk€ €[ale nie mog€. Zurajkbowiem uk€Sada sobie pod nogami p€Sytki z o€Sowiu, sma€Vylub rozpala ogie€U. I je€Veli przychodzi jaki€R chciwiec, chc€c go napa€R€Z i skra€R€Z sakiewk€, on bierze jedn€ z !tych p€Sytek z o€Sowiu i rani go !albo nawet zabija. Je€Veli wi€c,!o Ali, chcia€Sby€R podj€€Z si€ tego zadania, by€Sby€R jako ten, kto bije si€ po twarzy z €Valu na pogrzebie, lecz nie wie, ktoumar€S. Nie mo€Vesz si€ z nim mierzy€Z, z jego strony grozi ciniebezpiecze€Ustwo! Nie musisz#si€ przecie€V €Veni€Z z Zajnab, a kto czego€R poniecha€S, mo€Ve €Vy€Z i bez tego. €Y !Lecz Ali zawo€Sa€S: €XLudzie, to by€Sby przecie€V wstyd! Musz€ ukra€R€Z t€ sakiewk€! Przynie€Rcie mi tylko szaty m€Sodej kobiety. €YDostarczyli mu wi€c €V€danych szat, a on "przebra€S si€, pomalowa€S d€Soniehenn€ i opu€Rci€S na twarz !zas€Son€. Potem zabi€S jagni€, #zebra€S jego krew i nape€Sni€S ni€jelito, kt€Tre przedtem #wyczy€Rci€S i zwi€za€S na ko€Ucu. Potem przymocowa€S sobie owojelito po wewn€trznej stronie uda, na to wdzia€S niewie€Rcie szarawary i pantofle. Zrobi€S !te€V sobie piersi z ptasich woli, kt€Tre wype€Sni€S mlekiem, a na brzuchu po€So€Vy€S sobie nieco bawe€Sny i obwi€za€S si€ najpierw p€S€Ttnem, a potem jeszcze mocnym suknem. Tak wi€c ka€Vdy, kto go ujrza€S, m€Twi€S: €XJakie€V to pi€kne biodra! €Y A €Ve w€Sa€Rnie !nadszed€S poganiacz os€S€Tw, da€S mu Ali denara i €Tw pozwoli€S muwsi€€R€Z na swego os€Sa i zawi€Tz€S go pod kram Zurajka, sprzedawcy ryb. Tam zobaczy€SAli wisz€c€ sakiewk€ i dostrzeg€S tak€Ve prze€Rwiecaj€ce przez ni€ z€Soto. #A Zurajk sma€Vy€S w€Sa€Rnie ryby. I!ozwa€S si€ Ali: €XO poganiaczu, c€T€V to za zapach? €Y Odrzek€S poganiacz: €XTo zapach ryb Zurajka. €Y Rzek€S na to Ali: "€XJestem ci€€Varn€ kobiet€. Ten zapach m€Tg€Sby mi zaszkodzi€Z! Przynie€R mi od niego kawa€Sek ryby! €Y Rzek€S wi€c poganiacz do Zurajka: €XJak mo€Vesz ju€V od rana rozsiewa€Z wonie, kt€Tre szkodz€ brzemiennym kobietom? Wioz€ €Von€ emira Hasana Szarr at-Tarik; musi tow€cha€Z, a jest ci€€Varna. Przygotuj jej kawa€Sek ryby, bo p€S€Td poruszy€S si€ w jej "€Sonie. O Os€Saniaj€cy, o Bo€Ve! !Odwr€T€Z od nas niepomy€Rlno€R€Z w tym dniu! €YWzi€€S tedy Zurajk kawa€Sek ryby i chcia€S !j€ upiec, ale wygas€S mu ogie€U,wi€c wszed€S do wn€trza, aby go zn€Tw roznieci€Z. Tymczasem!Ali al-Misri, siedz€c na o€Rle, nacisn€€S na wspomniane jelito,"tak €Ve p€k€So i spomi€dzy n€Tg Alego pop€Syn€€Sa krew. I zawo€Sa€S: €XO m€Tj bok! O moje "krzy€Ve! €Y Na to odwr€Tci€S si€ poganiacz i ujrza€S p€Syn€c€ krew. !Spyta€S wi€c: €XO pani moja, co ci jest? €YW€Twczas rzek€S mu przebrany za kobiet€ Ali: €XPoroni€Sam moje dzieci€tko! €YNa to wyjrza€S z kramu Zurajk, a gdy zobaczy€S krew, wystraszony, z powrotem uciek€S do kramu, poganiacz za€R krzykn€€S do niego: €XOby "ci€ Allach pokara€S, Zurajku. Ta m€Soda niewiasta poroni€Sa, a tysobie nie poradzisz z jej m€€Vem. Dlaczego tak wczesnym rankiem rozsiewasz takie zapachy? M€Twi€Sem ci, aby€R jej da€S kawa€Sek ryby, a !ty€R nie chcia€S! €YTo rzek€Sszy poganiacz chwyci€S os€Sa i ruszy€S swoj€ drog€. A kiedy Zurajk uciek€S do swego kramu,$Ali al-Misri wyci€gn€€S r€k€ po sakw€. Zaledwie jej jednak !dotkn€€S, zabrz€cza€So z€Soto, kt€Tre w niej by€So, i zad€Wwi€cza€Sy wszystkie dzwoneczki i pier€Rcienie. I !krzykn€€S Zurajk: €XOto wysz€So na jaw twoje oszustwo, "obwiesiu! Chcia€Se€R mi sp€Sata€Z figla w kobiecym przebraniu? !Masz, bierz, co ci si€ nale€Vy! !€Y, i rzuci€S w Alego p€Sytk€ z o€Sowiu, kt€Tra chybi€Sa i dosi€g€Sa kogo innego. Wtedy !oburzyli si€ na Zurajka ludzie i zawo€Sali: €XCzy jeste€R kupcem, czy €Vu i ry j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBІpѕ c2ЋЇe Е c2ŽЈа c2qŽЉъ# c2дŽЊ‡/ш c27Ћo;#2šmiotaczem? Je€Veli jeste€R kupcem, zdejmij t€ sakiewk€ inie wywieraj na ludziach twej !z€So€Rci! €Y Odrzek€S; €XW imi€ "Allacha, uczyni€, co ka€Vecie. €Y!Ali za€R powr€Tci€S do koszar. I spyta€S go Hasan Szauman: €XCzego dokona€Se€R? €Y, i opowiedzia€S mu Ali wszystko, co mu si€ przydarzy€So. Potem $zdj€€S szaty niewie€Rcie i rzek€S: €XO Szaumanie! Daj mi str€Tj stajennego. €Y I przyni€Ts€S mu !Hasan taki str€Tj, a Ali wzi€€S go i przebra€S si€, wzi€€S ze !sob€ mis€ i pi€€Z dirhem€Tw i tak uda€S si€ do Zurajka, handlarza ryb. Spyta€S go Zurajk: €XCzego sobie€Vyczysz, panie majstrze? €YGdymu pokaza€S Ali dirhemy na d€Soni, Zurajk chcia€S mu da€Z jakie€R ryby z le€V€cych na p€T€Smisku, ale on powiedzia€S: €XWezm€ tylko ryby €Rwie€Vo usma€Vone! €YPo€So€Vy€S przeto !Zurajk ryby na patelni i chcia€S je usma€Vy€Z, ale €Ve ogie€U wygas€S, wszed€S do wn€trza, aby go zn€Tw rozpali€Z. Wtedy "Ali al-Misri wyci€gn€€S r€k€, chc€c zabra€Z sakiewk€, lecz gdy tylko dotkn€€S jej brzegu, zad€Wwi€cza€Sy wszystkie wisiorki, pier€Rcienie i dzwoneczki. I zawo€Sa€S Zurajk: €XNie uda€S si€ ze mn€ tw€Tj !podst€p! Chocia€V przyszed€Se€R w przebraniu koniucha, pozna€Sem ci€ po sposobie, w jaki trzyma€Se€R w d€Soniach "pieni€dze i mis€. €YI rzuci€S w #Alego p€Sytk€ z o€Sowiu, lecz Ali "zrobi€S unik i p€Sytka upad€Sa nie gdzie indziej, tylko do patelni !pe€Snej sma€V€cego si€ mi€sa. $Patelnia st€Suk€Sa si€, a t€Suszcz wraz z mi€sem chlusn€€S na ramiona kadiego, kt€Try "w€Sa€Rnie tamt€dy przechodzi€S. Isp€Syn€€So mu to wszystko na "pier€R i w d€T€S, a€V do cz€€Rci !wstydliwych. Kadi wrzasn€€S: €XOmoje przyrodzenie! Co za nikczemno€R€Z, ty n€dzniku! Kto!mi to uczyni€S? €Y I powiedzieli mu ludzie: €XO panie nasz, to jaki€R ma€Sy ch€Sopiec rzuci€S kamieniem, a on przypadkiem wpad€S do patelni. Lecz Allach uchroni€S ci€ z pewno€Rci€ przed czym€R znacznie gorszym. €Y Ale gdy si€ potem obejrzeli, zobaczyli %o€Sowian€ p€Sytk€ i poj€li, €Ve to"Zurajk, handlarz ryb, j€ rzuci€S.I znowu ruszyli na niego, i rzekli: €XNa to Allach nie zezwala! Zdejmij t€ kies€, gdy€V tak b€dzie dla ciebie %lepiej! €Y Odrzek€S: €XJe€Rli Allach pozwoli, zdejm€ j€. €Y Co si€ za€R tyczy Alego al-Misri, to uda€S si€ on do koszar i poszed€S do swych towarzyszy. A oni spytali go: €XGdzie jest sakwa? €Y I opowiedzia€S im Ali wszystko, co mu si€ przydarzy€So, a oni rzekli: €XOs€Sabi€Se€R jego przebieg€So€R€Z ju€V o dwie !trzecie. €Y Ali zdj€€S w€Twczas !to, co mia€S na sobie, a wdzia€S str€Tj kupca. Potem wyszed€S i spotka€S zaklinacza w€€V€Tw, kt€Try mia€S przy sobie worek, aw nim w€€Ve, a mia€S tak€Ve tobo€Sek ze swymi przyborami. Rzek€S do niego Ali: €XZaklinaczu! Chc€, aby€R pokaza€S sw€ sztuk€ moim dzieciom. Dostaniesz za to "zap€Sat€. €YI zaprowadzi€S go do koszar, tam zada€S mu band€Vu, a potem przebra€S si€ w jego !str€Tj i poszed€S tak do Zurajka,sprzedawcy ryb. Stan€€S przed kramem i zagra€S na !piszcza€Sce, a Zurajk zawo€Sa€S: !€XNiechaj ci Allach zap€Saci! €Y Na to wyci€gn€€S Ali w€€Ve i rzuci€S je przed sob€ €[ na "ziemi€. Zurajk za€R, boj€c si€ w€€Vy, uciek€S do wn€trza kramu, a Ali zebra€S w€€Ve i schowa€S do worka, po czym wyci€gn€€S r€k€ po sakw€. Ledwie jednak dotkn€€S jej brzegu, zad€Wwi€cza€Sy pier€Rcienie, dzwoneczki i wisiorki, a Zurajk zawo€Sa€S: #€XNie zaprzesta€Se€R swoich figli! Przebra€Se€R si€ nawet za #zaklinacza w€€V€Tw! €YI rzuci€S w Alego o€Sowian€ p€Sytk€. A w€Sa€Rnie przechodzi€S tamt€dy jaki€R wojak, a za nim post€powa€S jego pacho€Sek. P€Sytka uderzy€Sa w g€Sow€ "pacho€Ska i €Tw upad€S jak d€Sugi, wojak za€R krzykn€€S: €XKto go #przewr€Tci€S? €Y, a ludzie rzekli: "€XTo kamie€U spad€S z dachu! €Y I poszed€S sobie €Tw wojak, a "ludzie rozejrzeli si€ i zobaczyli$o€Sowian€ p€Sytk€. Zwr€Tcili si€ wi€c zn€Tw przeciw Zurajkowi, #wo€Saj€c: €XZdejmij t€ sakiewk€!"€Y Odpowiedzia€S: €XJe€Rli Allach zechce, zdejm€ j€ jeszcze #dzi€R wiecz€Tr. €YI nie przestawa€S!Ali igra€Z z Zurajkiem, i tak otouczyni€S siedem pr€Tb, lecz sakiewki nie zdj€€S. Odda€S przeto zaklinaczowi jego szaty i przybory, ofiarowa€S mu te€V, zap€Sat€. P€T€Wniej uda€S si€ zn€Tw pod kram Zurajka i us€Sysza€S, jak €Tw tam m€Twi€S: €XJe€Veli zostawi€ sakiewk€ na noc w kramie, ten €Sotr przewierci €Rcian€ i zabierze sakiewk€. Zabior€ j€ przeto z sob€ do domu. €Y Zaraz potem Zurajk wyszed€S z kramu, zdj€€S sakiewk€ i !schowa€S j€ w zanadrze. I szed€S!za nim Ali, a€V znale€Wli si€ w pobli€Vu domu Zurajka. W€Twczas spostrzeg€S Zurajk, €Ve u s€siada odbywa si€ wesele, i rzek€S do siebie: €XP€Tjd€ najpierw do domu, oddam mojej €Vonie t€ sakiewk€ i wdziej€ str€Tj od€Rwi€tny, a potem udam si€ !na wesele. €Y I ruszy€S dalej, a Ali za nim. A Zurajk by€S o€Veniony z czarn€ niewolnic€, kt€Tr€ !wyzwoli€S wezyr D€Vafar, i mia€S z niej syna imieniem Abdallach.#I przyrzek€S kiedy€R €Vonie, €Ve dach€Sopca obrzeza€Z za pieni€dze z owej sakiewki, potem go o€Veni i zu€Vyje reszt€ tych pieni€dzy na uczt€ weseln€. A gdy wszed€S Zurajk do swej €Vony, mia€S "twarz ponur€. Spyta€Sa wi€c: €XZjakiej przyczyny jeste€R !przygn€biony? €YOdrzek€S: €XPan nasz do€Rwiadczy€S mnie dzi€R !€Sotrzykiem, kt€Try wyczyni€S mi siedem sztuczek, chc€c ukra€R€Z t€ sakiewk€, ale nie uda€So mu si€ jej wzi€€Z. !€YRzek€Sa: €XDaj, przechowam j€ na wesele naszego syna. €YI da€Sjej Zurajk sakiewk€. Tymczasem Ali al-Misri schowa€S si€ w jakiej€R kom€Trce, sk€d m€Tg€S widzie€Z i s€Sysze€Z !wszystko. I Zurajk zdj€€S to, co mia€S na sobie, i ubra€S si€ w szat€ od€Rwi€tn€, a do €Vony powiedzia€S: €XStrze€V tej sakiewki, Umm Abdallach, a ja id€ na wesele. €YAle €Vona poprosi€Sa go: €XPrze€Rpij si€ 'troch€! €YI po€So€Vy€S si€ Zurajk, i zasn€€S, a wtedy Ali wsta€S, podkrad€S si€ na palcach i wzi€€S sakiewk€, po czym pod€€Vy€S ku domowi weselnemui zosta€S tam, aby popatrze€Z na obrz€dy. Co za€R do Zurajka, to ujrza€S on we €Rnie, €Ve jaki€R ptak porwa€S mu sakiewk€. Obudzi€S $si€ wi€c przera€Vony i zawo€Sa€S: €XUmm Abdallach, wsta€U, zobacz, gdzie sakiewka! €Y "Wsta€Sa przeto i rozejrza€Sa si€ za ni€, ale jej nie znalaz€Sa. W€Twczas j€€Sa bi€Z si€ po twarzy, wo€Saj€c: €XO czarny tw€Tj los, Umm Abdallach! "Z€Sodziej zabra€S sakiewk€! €Y A "Zurajk rzek€S: €XNa Allacha, nikt inny jej nie wzi€€S, tylko #€Sotrzyk Ali. Nikt inny nie m€Tg€S skra€R€Z sakiewki, tylko on! Musz€ j€ odzyska€Z z powrotem! €YA €Vona doda€Sa: €XJe€Veli jej nie przyniesiesz, zamkn€ przed tob€ drzwi i zostaniesz przez noc na ulicy. €YPoszed€S wi€c Zurajk do domu weselnego i ujrza€S €Sotrzyka Alego, przygl€daj€cego si€ obrz€dom. Pomy€Rla€S: €XTo on ukrad€S sakiewk€. Ale on przecie€V mieszka w koszarach Achmada ad-Danaf! €YI pospieszy€S do koszar, by wyprzedzi€Z Alego. Wdrapa€S si€ na dach, po czym zszed€S na d€T€S i ujrza€S, €Ve !wszyscy €Rpi€. A oto i Ali ju€V nadszed€S i zastuka€S do bramy, Zurajk za€R zapyta€S: €XKto stoi przed bram€? €Y, i us€Sysza€S w odpowiedzi: €XAli #al-Misri. €Y Spyta€S Zurajk: €XCzy przynios€Se€R sakiewk€? €Y I pomy€Rla€S Ali, €Ve to Hasan Szauman, odrzek€S wi€c: €XPrzynios€Sem. Otw€Trz bram€! !€YZurajk rzek€S: €XNie mog€ jej otworzy€Z, zanim nie ujrz€ sakwy. Stan€€S bowiem zak€Sad pomi€dzy mn€ a twoim mistrzem. €Y Rzek€S na to Ali: €XWystaw r€k€! €YI wystawi€S Zurajk r€k€ przez boczny otw€Tr drzwiowy, a Ali da€S mu sakw€. Zurajk porwa€S j€ i "wyszed€S t€ sam€ drog€, kt€Tr€ tu wszed€S, po czym wr€Tci€S na wesele. Ali za€R sta€S przed bram€, ale gdy nikt mu nie otwiera€S, zastuka€S niecierpliwie, a wtedy jego towarzysze obudzili si€ i $orzekli: €XTo stuka Ali al-Misri! €YI otworzy€S mu stra€Vnik, i spyta€S: €XCzy przynios€Se€R sakiewk€? €Y Zawo€Sa€S Ali: €XDosy€Z €Vart€Tw, Szaumanie! Czy€V ci jej nie da€Sem przez boczny otw€Tr drzwiowy, kiedymi powiedzia€Se€R: €]Zaiste, "przysi€g€Sem, €Ve ci nie otworz€bramy, dop€Tki nie poka€Vesz sakiewki! €^€Y Hasan Szauman $zawo€Sa€S: €XNa Allacha! J€ jej nie!wzi€€Sem! Jedynie Zurajk m€Tg€S #j€ wzi€€Z od ciebie. €YZawo€Sa€S na to Ali: €XMusz€ j€ wi€c przynie€R€Z z powrotem! €Y !I wyszed€S Ali al-Misri, udaj€c si€ na wesele. Tam us€Sysza€S, jak b€Sazen w€Sa€Rnie m€Twi€S: €XProsz€ o datek, o Abu Abdallach, i niech nagroda za to stanie si€ udzia€Sem twego syna! €Y Rzek€S do siebie Ali: €XMam "szcz€€Rcie! €Y, i pospieszy€S do domu Zurajka. Wdrapa€S si€ na dach domu i zszed€S do mieszkania, gdzie ujrza€S #€Rpi€c€ €Von€ Zurajka. Odurzy€S "j€ przeto band€Vem i ubra€S si€ !w jej str€Tj, a synka wzi€€S na !r€ce. I tak chodzi€S po domu, i !szuka€S, a€V spostrzeg€S kosz ze €Rwi€tecznym pieczywem przechowywany do tej pory wskutek sk€pstwa Zurajka. Wkr€Ttce te€V przyszed€S pod sw€Tj dom Zurajk i zastuka€S do drzwi. Odpowiedzia€S mu €Sotrzyk Ali, kt€Try spyta€S, "na€Rladuj€c g€Sos kobiety: €XKto tam stoi pod bram€? €YOdrzek€S Zurajk: €XAbu Abdallach €Y, Ali za€R powiedzia€S: "€XPrzysi€g€Sam, €Ve nie otworz€ !ci bramy, je€Rli nie przyniesiesz sakiewki! €Y !Odrzek€S Zurajk: €XPrzynios€Sem! €Y Na to Ali: €XPodaj mi j€, a wtedy otworz€ bram€ €Y, i #rzek€S Zurajk: €XSpu€R€Z mi kosz i %wyci€gnij j€ sobie! €Y I spu€Rci€S mu kosz, a Zurajk w€So€Vy€S do niego sakiewk€. W€Twczas !schowa€S j€ sobie €Sotrzyk Ali, odurzy€S band€Vem ch€Sopca, a kobiet€ ocuci€S. I wyszed€S t€ sam€ drog€, kt€Tr€ wszed€S, po czym pospieszy€S do koszar. Wszed€S pomi€dzy swoich towarzyszy i pokaza€S im sakiewk€ oraz ch€Sopca, kt€Trego te€V zabra€S ze sob€. Pochwalili go wi€c wszyscy, a on rozda€S im ciasto, kt€Tre zaraz zjedli. Potem rzek€S: €XSzaumanie, ten ch€Sopiec jest synem Zurajka, ukryj go u siebie! €YZabra€S wi€c Szauman dziecko i ukry€S je, a potem !przyni€Ts€S jagni€, zabi€S je i odda€S zarz€dcy. Ten jagni€ "upiek€S w ca€So€Rci i zawin€€S w ca€Sun, upodabniaj€c je do nieboszczyka. Zurajk za€R nadal sta€S pod drzwiami, a w ko€Ucu zastuka€S gwa€Stownie, a€V jego €Vona spyta€Sa: €XCzy przynios€Se€R sakiewk€? €YOdrzek€S: €XCzy€V nie wci€gn€€Sa€R jej w koszyku, $kt€Try mi spu€Rci€Sa€R? €YOdrzek€Sa:€XNie spuszcza€Sam ci €Vadnego koszyka, nie widzia€Sam !sakiewki i nie wzi€€Sam jej! €Y W€Twczas zawo€Sa€S Zurajk: €XNa !Allacha, €Sotrzyk Ali przyszed€S tu przede mn€ i zn€Tw skrad€S sakiewk€! €Y Potem przeszuka€S dom i stwierdzi€S, €Ve brakuje ciasta i €Ve synek zosta€S porwany. Krzykn€€S wi€c: €XO biada! Dziecko! €YA jego €Vona bi€Sa si€ w piersi i wo€Sa€Sa: €XIdziemy oboje do wezyra! Niktinny nie m€Tg€S zabi€Z mego !syna, tylko ten €Sotrzyk, kt€Try p€Sata€S tobie figle. Wszystko przez ciebie! €Y Zurajk za€R powiedzia€S: €XJa go z€Sapi€! €YPotem wyszed€S, zawi€zawszysobie chust€ pojednania na szyi, i uda€S si€ do koszar Achmada ad- Danaf. Zastuka€S do bramy i gdy otworzy€S mu stra€Vnik, Zurajk wszed€S pomi€dzy ludzi, a Szauman spyta€S go; €XZ czym przychodzisz? €YOdrzek€S: !€XPrzyszed€Sem prosi€Z, aby€Rcie wstawili si€ za mn€ u Alego al-Misri. Niech mi odda mego syna, a ja mu daruj€ t€ sakiewk€ z€Sota. €YNa to zawo€Sa€S Hasan Szauman: !€XNiech ci Allach za to zap€Saci,!Ali, dlaczego nie powiedzia€Se€R nam, €Ve to jego syn? €Y I spyta€S Zurajk: €XCo si€ z nim sta€So? €Y Odrzek€S Szauman: €XKarmili€Rmy go rodzynkami, a #on ud€Sawi€S si€ i umar€S. Tam otole€Vy. €YZawo€Sa€S w€Twczas Zurajk: €XO biada! Moje dziecko!Co ja powiem jego matce? €Y "Potem wsta€S, rozwin€€S ca€Sun i "ujrza€S, €Ve to pieczone jagni€. #Zawo€Sa€S wi€c: €XIgrasz ze mn€, Ali! €Y Wtedy zwr€Tcili Zurajkowi syna, a Achmad ad-Danaf powiedzia€S: €XTy zawiesi€Se€R !sakiewk€, aby ukrad€S j€ kto€R sprytny, i obieca€Se€R, €Ve gdy we€Wmie j€ spryciarz, sakiewka stanie si€ jego w€Sasno€Rci€. $Oto sta€Sa si€ wi€c w€Sasno€Rci€ !Alego al-Misri. €YZurajk rzek€S: "€XDaj€ mu j€ €Y, a Ali az-Zajbak!al-Misri powiedzia€S: €XPrzyjmij j€ jako wykup za Zajnab, c€Trk€ twojej siostry. €Y I odpowiedzia€S Zurajk: €XPrzyjmuj€ j€! €Y, a obecni przy tym zawo€Sali: €XProsimy ci€ o r€k€ Zajnab dla Alego al-Misri! €Y Zurajk wszak€Ve powiedzia€S: €XNie mam nad ni€ takiej w€Sadzy. Mo€Ve si€ to !sta€Z tylko za jej zgod€ €Y, po czym zabra€S swego syna i ow€sakiewk€. Spyta€S wi€c Szauman: €XCzy przyjmujesz nasze starania? €Y Odrzek€S: €XPrzyjm€ je od tego, kto "b€dzie m€Tg€S da€Z za ni€ wykup. €Y Spyta€S: €XA jaki ma by€Z za ni€ wykup? €Y Odpowiedzia€S: €XZajnab przysi€g€Sa, €Ve zaw€Sadnie jej €Sonem ten tylko,kto przyniesie jej szat€ Kamar, c€Trki €\yda Azry, jej diadem, pas i z€Sote pantofelki. €Y Zawo€Sa€S Ali: €XJe€Veli nie przynios€ jej dzi€R wieczorem tych szat, nie b€d€ mia€S $prawa stara€Z si€ o ni€! €YRzek€S Szauman: €XO Ali, zemrzesz raczej, ni€V sp€Satasz jej "takiego figla! €YAli spyta€S: €XA dlaczego? €YI odpowiedzieli mu towarzysze: €XBo €\yd Azra jest czarownikiem podst€pnym i zdradzieckim, a za s€Sugi ma d€Vinny. Ma te€V poza miastem zamek, kt€Trego €Rciany s€ z cegie€S z€Sotych i srebrnych na przemian u€So€Vonych. Zamek ten widoczny jest dla ludzkichoczu, jak d€Sugo przebywa w nim Azra, a gdy on stamt€d wychodzi, zamek staje si€ niewidoczny. Zosta€S on obdarzony c€Trk€ imieniem "Kamar i dla niej to przyni€Ts€S z pewnego skarbca wspomnian€ szat€. K€Sadzie j€ na z€Sotym talerzu, otwiera okna zamku i "wo€Sa: €]Gdzie€V s€ spryciarze z Egiptu, €Sotrzykowie z Iraku i mistrzowie z Persji? Kto zdo€Sa ukra€R€Z t€ szat€, do tego $b€dzie nale€Va€Sa! €^ I usi€Sowali go przechytrzy€Z wszyscy chytrzy m€Sodzi ludzie, ale nie mogli jej zdoby€Z, on za€R zamieni€S ich swymi czarami w ma€Spy i os€Sy. €Y Ali mimo to "rzek€S: €XMusz€ j€ zdoby€Z, aby wyst€pi€Sa w niej Zajnab, c€Trka chytrej Dalili! €Y !Potem uda€S si€ Ali al-Misri do kramu owego €\yda i "stwierdzi€S, €Ve jest opryskliwy i!nieprzyst€pny. Mia€S on u siebie#wagi i ci€€Varki, z€Soto i srebro,a tak€Ve skrzynie, i zobaczy€S Ali u niego r€Twnie€V mu€Sa. Wkr€Ttce €\yd wsta€S, zamkn€€S kram, z€Soto i srebro schowa€S do dwu work€Tw, a te w€So€Vy€S do juk€Tw i przytroczy€S je do siod€Sa owego mu€Sa. Wreszcie sam wsiad€S na niego i jecha€S "tak d€Sugo, a€V wydosta€S si€ za miasto. I szed€S za nim Ali al-Misri, a €\yd nie zauwa€Vy€S "go. Potem €\yd Azra wyj€€S jaki€Rproszek z woreczka ukrytego na piersi, wym€Twi€S nad nim zakl€cia i sypn€€S nim w "powietrze. I oto ujrza€S €Sotrzyk Ali zamek, kt€Tremu nie by€So r€Twnego. Tymczasem mu€S wrazz €\ydem wspi€€S si€ po schodach €[ mu€S ten by€S bowiem d€Vinnem, kt€Trego €\yd uczyni€S swoim s€Sug€. Potem "Azra zdj€€S z mu€Sa juki, a mu€S oddali€S si€ i znikn€€S. Co za€R do €\yda, to usiad€S on w swoim zamku, gdy tymczasem Ali patrzy€S, co te€V on zrobi. &I przyni€Ts€S €\yd z€Sot€ pa€Seczk€.Zawiesi€S na niej talerz ze !z€Sota na z€Sotych €Sa€Ucuszkach "i po€So€Vy€S na talerzu szat€, a Ali widzia€S to wszystko, gdy€V sta€S za drzwiami. I zawo€Sa€S €\yd: €XGdzie s€ spryciarze z Egiptu,€Sotrzykowie z Iraku i mistrzowie z Persji? Kto ukradnie t€ szat€ dzi€ki swemu sprytowi, do tego b€dzie nale€Va€Sa! €YPotem wym€Twi€S zakl€cia i stan€€S przed nim st€T€S z potrawami, #gdy za€R posili€S si€, st€T€S sam $si€ oddali€S. Nast€pnie wym€Twi€S Azra nowe zakl€cia i stan€€S !przed nim st€T€S z winem. I Azra pi€S, a Ali pomy€Rla€S: €XTylko wtedy zdo€Sasz ukra€R€Z t€ szat€, kiedy on pije. €YI podszed€S do Azry od ty€Su, unosz€c w r€ce stalowy miecz.$Ale €\yd odwr€Tci€S si€ i wym€Twi€Snad r€k€ Alego zakl€cie: €XPowstrzymaj miecz €Y, i r€ka Alego zatrzyma€Sa si€ z mieczem w powietrzu. Wyci€gn€€S wtedy Ali lew€ r€k€, ale i ona zawis€Sa w powietrzu. Podobnie sta€So si€ z jego praw€ nog€ i w ten spos€Tb sta€S ju€V tylko na jednej nodze; Potem jednak !€\yd zdj€€S z niego czary i Ali al-Misri by€S zn€Tw taki jak przedtem. e€R kupcem, czy €Vu i ry j є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBЌpн c2Н­M в c2 Ўм c2ƒЏћ#7 c2цА20ч c2I‘Б Р c5%Ѕыў. c5ˆЅь,#Ќ c5ыЅэи.Ÿ c5NІюw: )5БІogromne g€Sazy i €Syka je niby "s€So€U, kt€Try ca€Symi dniami nie jad€S. Poch€Sania€S on ka€Vdy nowy k€s, zanim zdo€Sa€S prze€Skn€€Z poprzedni, przy czym wzrok mia€S przez ca€Sy czas utkwiony w tym, co le€Va€So przed nim, jak gdyby "by€S ghulem, i sapa€S jak g€Sodny baw€T€S nad sieczk€ i bobem. Lecz wtem nadszed€S jeden z !€Veglarzy i rzek€S do balwierza: €XMistrzu, kapitan kaza€S tobie powiedzie€Z, by€R zabra€S swego towarzysza i przyszed€S z nim #na wieczerz€. €YAbu Sir zwr€Tci€S si€ wi€c jeszcze raz do Abu Kira: €XCzy p€Tjdziesz z nami? €YAbu Kir wszak€Ve odpowiedzia€S: €XNie jestem w stanie utrzyma€Z si€ na nogach.€Y Balwierz poszed€S przeto sam i ujrza€S kapitana siedz€cego zasto€Sem, na kt€Trym sta€So ze dwadzie€Rcia albo wi€cej najrozmaitszych potraw, a kapitan ze swymi wsp€T€Sbiesiadnikami czeka€S na balwierza i jego towarzysza, nie tkn€wszy jeszcze jad€Sa. A gdy go ujrza€S samego, zapyta€S: €XGdzie€V jest tw€Tj towarzysz? €YAbu Sir odpowiedzia€S: €XO panie m€Tj, on zaniem€Tg€S od ko€Sysania na morzu i cierpi na zawroty g€Sowy. €YKapitan rzek€Sna to: €XNic mu nie b€dzie, rych€So mu ta niemoc minie, a ty zbli€V si€ i wieczerzaj z nami, bo tylko na ciebie czeka€Sem. €Y To rzek€Sszy wzi€€S jedn€ z !misek od pieczeni i na€So€Vy€S doniej ze wszystkich potraw po trosze, tak €Ve wystarczy€Soby !tego dla dziesi€ciu ludzi, a gdy balwierz posili€S si€, kapitan tak rzek€S do niego: €XWe€W t€ misk€ ze sob€ dla swego towarzysza. €Y I wzi€€S to Abu "Sir, a kiedy wr€Tci€S do Abu Kira,ujrza€S, €Ve €[ mia€Vd€Vy on z€bami resztki jedzenia, kt€Tremia€S przed sob€ i niczym wielb€S€d w po€Rpiechu k€s k€sem dogania. Abu Sir !powiedzia€S do niego: €XCzy€V ci nie m€Twi€Sem, by€R tego nie zjada€S? Patrz, jak wielka jest !dobro€Z kapitana. Sp€Tjrz, co ci !przys€Sa€S, gdy mu rzek€Sem, €Ve cierpisz na morsk€ chorob€. €YAbu Kir zawo€Sa€S wtedy: €XDawaj to! €YAbu Sir poda€S mu misk€, a on porwa€S j€ z t€ sam€ chciwo€Rci€, z jak€ rzuci€S si€ na tamto jedzenie, niczym pies szczerz€cy z€by albo lew rozszarpuj€cy zwierzyn€ lub jak s€p spadaj€cy na go€S€bia czy wreszcie jak cz€Sowiek bliski !g€Sodowej €Rmierci, kt€Try nagle znalaz€S co€R, co go pokrzepi€Z "mo€Ve. I pocz€€S Abu Kir je€R€Z, wi€c Abu Sir pozostawi€S go i sam powr€Tci€S do kapitana na kaw€. A gdy zn€Tw przyszed€S !do Abu Kira, ujrza€S, €Ve zjad€S on wszystko, co by€So w misce,i puste naczynie odrzuci€S na bok. Podni€Ts€S tedy misk€, odda€S jednemu ze s€Sug kapitana, a sam wr€Tci€S do Abu Kira i spa€S przy nim do samegorana. A nazajutrz, gdy wsta€S "dzie€U, Abu Sir zn€Tw przyst€pi€Sdo golenia, a cokolwiek !otrzyma€S, przynosi€S Abu Kirowi.$€aw za€R jad€S i pi€S nie ruszaj€c si€ z miejsca i wstawa€S tylko za potrzeb€, a co wiecz€Tr Abu!Sir przynosi€S mu jeszcze pe€Sn€misk€ od kapitana. !I tak min€€So dwadzie€Rcia dni, a€V galeona zarzuci€Sa kotwic€ w porcie pewnego miasta. W€Twczas obaj zeszli na l€d i udali si€ do miasta, by wynaj€€Z sobie izb€, po czym stan€li w zaje€Wdzie. Abu Sir "urz€dzi€S izb€, kupi€S wszystko,czego im by€So trzeba, !przyni€Ts€S mi€siwa i ugotowa€S je, Abu Kir za€R, od chwili gdy weszli do swej izby w zaje€Wdzie, spa€S i przerywa€S sen tylko wtedy, kiedy Abu Sir go budzi€S i stawia€S przed nim st€T€S zastawiony jedzeniem. !W€Twczas podnosi€S si€, zajada€S"i m€Twi€S: €XNie z€So€R€Z si€ na mnie, cierpi€ jeszcze na zawroty g€Sowy €Y, po czym znowu zapada€S w sen. I tak min€€So czterdzie€Rci dni. Balwierz codziennie bra€S swojenarz€dzia, wychodzi€S na !miasto i zarabia€S sw€ prac€, apo powrocie zastawa€S Abu Kira pogr€€Vonego we €Rnie. Budzi€S !go wtedy i Abu Kir zabiera€S si€do jedzenia, zajada€S chciwie jak kto€R, kto nigdy syty nie by€S ani zaspokojony i z powrotem zasypia€S. I tak €Vy€S przez nast€pne czterdzie€Rci dni, ci cz€sto Abu Sir go %zach€ca€S: €XSi€d€W i rozwesel si€troch€ albo wyjd€W pochodzi€Z po mie€Rcie, bo zaprawd€, warto je obejrze€Z, jest tak pi€kne, €Ve trudno je z innymi por€Twnywa€Z. €YLecz farbiarz Abu Kir niezmiennie $odpowiada€S: €XNie z€So€R€Z si€ na mnie, ale doprawdy, cierpi€ nazawroty g€Sowy. €YBalwierzowi Abu Sirowi by€So przeto nijako zasmuca€Z serce swego towarzysza i nie pozwoli€S sobie nigdy powiedzie€Z do€U z€Sego s€Sowa. Wszelako czterdziestego pierwszego dnia balwierz zaniem€Tg€S i nie by€S w stanie wyj€R€Z rano. Naj€€S tedy od€Wwiernego zajazdu, by przy nich obu rozmaite pos€Sugi !spe€Snia€S. I za€Satwia€S im €Tw od€Wwierny wszystko, czego potrzebowali, przynosi€S jedzenie i napoje, Abu Kir za€R #nadal tylko jad€S i spa€S. I bra€S balwierz owego od€Wwiernego z zajazdu do pos€Sug jeszcze przez cztery dni, lecz potem niemoc jego si€ wzmog€Sa i ze #s€Sabo€Rci straci€S przytomno€R€Z. Wtedy zacz€€S Abu Kirowi "doskwiera€Z g€S€Td. Wsta€S wi€c, "przetrz€sn€€S ubranie Abu Sira iznalaz€Sszy w nim sporo #pieni€dzy, wzi€€S je i wyszed€S, zamykaj€c za sob€ na zasuw€"drzwi izby, w kt€Trej le€Va€S Abu Sir. Wyszed€S nie zauwa€Vony przez nikogo, gdy€V od€Wwierny zajazdu by€S w€Sa€Rnie wtedy na bazarze i nie widzia€S, jak Abu !Kir odchodzi€S. Abu Kir poszed€S prosto na bazar, odzia€S si€ w kosztowne szaty i j€€S si€ po "mie€Rcie przechadza€Z. I ujrza€S, €Ve by€S to gr€Td, do kt€Trego €Vadnego miasta nie mo€Vna by€So por€Twna€Z. Tylko stroje mieszka€Uc€Tw by€Sy wy€S€cznie bia€Se i niebieskie i €Vadnych innych barw si€ w nim nie spotyka€So. A gdy Abu Kir zaszed€S do miejscowego farbiarza, zobaczy€S, €Ve i w jego sklepie wszystko by€So niebieskie. !Wyj€€S tedy chust€ i rzek€S do "niego: €XMistrzu, we€W t€ chust€!i ufarbuj mi j€, a zap€Sac€ ci za to. €YOdrzek€S farbiarz: €XUfarbowanie tego b€dzie kosztowa€So dwadzie€Rcia dirhem€Tw. €YNa to Abu Kir powiedzia€S: €XW naszym kraju rzecz tak€ mo€Vna ufarbowa€Z za dwa dirhemy €Y, na co miejscowy farbiarz odrzek€S: €XId€W wi€c i farbuj sobie t€ chust€ we w€Sasnym kraju, gdy€V je€Rli o mnie chodzi, nie wykonam ci tego taniej ni€V zadwadzie€Rcia dirhem€Tw i nic z tej ceny nie opuszcz€. €YZapyta€S Abu Kir: €XAna jaki kolor mo€Vesz mi j€ ufarbowa€Z?€Y !Odrzek€S farbiarz: €XNie inaczej jak na niebiesko. €YAbu Kir powiedzia€S: €XA ja chcia€Sbym, by€R mi j€ na czerwono "ufarbowa€S. €Y Odrzek€S farbiarz: €XNie znam czerwonej farby. €YRzek€S wi€c Abu Kir: €XTo na zielono. €YFarbiarz odpowiedzia€S: €XNie potrafi€ barwi€Z na zielono. €YAbu Kir prosi€S: €XNa €V€T€Sto wi€c. €YFarbiarz odpowiedzia€S: €XNie #potrafi€ barwi€Z na €V€T€Sto. €YI tak wyliczy€S mu Abu Kir po kolei wszystkie kolory, jeden za drugim, a€V wreszcie farbiarz wyja€Rni€S mu: €XW naszym kraju jest nas mistrz€Tw farbiarzy czterdziestu i liczba ta ani niewzrasta nigdy, ani nie maleje. Gdy kt€Try€R z nas zemrze, przyuczamy do zawodu jego syna. Lecz niejeden umiera bezpotomnie i liczba farbiarzy mog€Saby si€ w ten spos€Tb #zmniejszy€Z. Je€Rli wi€c kt€Try€R ma dw€Tch syn€Tw, uczymy jednego z nich, a gdy pierwszy syn zemrze, uczymy jego brata. Taki oto €Rci€Rle okre€Rlony porz€dek panuje w naszym rzemio€Rle. Nie umiemy wszak€Ve farbowa€Z inaczej ni€V na niebiesko. €\adnego innego koloru nie znamy. €Y Wtedy farbiarz Abu Kir zwr€Tci€S si€ do tamtego: €XWiedz, €Ve i ja jestem farbiarzem, a potrafi€ farbowa€Z na wszystkie kolory. Chcia€Sbym przeto, by€R mnie na p€Satn€ s€Su€Vb€ do siebie przyj€€S. Naucz€ ci€ farbowania na wszystkie barwy i w ten !spos€Tb wyniesiesz si€ nad ca€Sycech farbiarzy. €YAle tamten odrzek€S: €XNigdy si€ nie zgodzimy, by cudzoziemiec wykonywa€S tu nasze rzemios€So. €Y Zapyta€S Abu Kir: €XA gdybym swoj€ w€Sasn€ farbiarni€ otworzy€S? €Y "Farbiarz odpar€S: €XNigdy ci si€ to nie uda. €YUs€Syszawszy to !Abu Kir odszed€S i uda€S si€ do drugiego farbiarza, lecz ten odrzek€S mu to samo co pierwszy. I pocz€€S tak od farbiarza do farbiarza chodzi€Z, a€V obszed€S wszystkich czterdziestu, lecz €Vaden z nich ani na mistrza, ani nawet na pomocnika go nie przyj€€S. W€Twczas poszed€S do starszego cechu i powiedzia€S mu o tym, ale i on mu rzek€S: €XZaiste, nie zgodzimy si€ nigdy, by cudzoziemiec wykonywa€S tu nasze rzemios€So.€Y Abu Kir rozz€Soszczony wielce poszed€S wtedy poskar€Vy€Z si€ !kr€Tlowi tego miasta i rzek€S do niego: €XO kr€Tlu czasu, jestem cudzoziemcem, z zawodu farbiarzem, a z tutejszymi farbiarzami zdarzy€Sy mi si€ takie a takie sprawy. Ja za€R umiem barwi€Z na czerwono w r€T€Vnych odcieniach, na przyk€Sad w r€T€Vanym lub w kolorze owoc€Tw jujuby, lub na zielono w przer€T€Vnych odmianach zieleni, od trawiastej, pistacjowej czy oliwkowej do papuziej, potrafi€ barwi€Z r€Twnie€V na czarno w r€T€Vnym nasileniu tego koloru, na przyk€Sad na kolor w€gla lub antymonu, i na €V€T€Sto w przer€T€Vnych odcieniach €V€T€Stego, jak pomara€Uczowy czy cytrynowy.!€YI wymieni€S kr€Tlowi wszystkie barwy, po czym jeszcze doda€S:€XO kr€Tlu czasu, €Vaden z farbiarzy, kt€Trzy s€ w twoim mie€Rcie, nie potrafi farbowa€Z na jeden nawet kolor z tych, okt€Trych ci wspomnia€Sem. Barwi€ tylko na niebiesko, a mimo to nie zgodzili si€ przyj€€Z mnie do swego grona, ani jako mistrza, ani nawet jako pomocnika. €YKr€Tl mu na to!odpowiedzia€S: €XPrawd€ jest to,"co rzek€Se€R. Lecz ja ci otworz€ !farbiarni€ i dam ci kapita€S na jej za€So€Venie. Co za€R do farbiarzy, to nie frasuj si€ z ich przyczyny, ka€Vdego bowiem, kto zechce ci stawia€Z przeszkody, ka€V€ powiesi€Z na drzwiach jego sklepu. €YI kr€Tl wezwa€S natychmiast budowniczych do siebie, i rzek€S do nich: €XObejdziecie z tym oto mistrzem miasto, a gdy upodoba on sobie jakie€R miejsce, przep€d€Wcie stamt€d w€Sa€Rciciela nie bacz€c, czy jest to sklep czy zajazd, czy cokolwiek innego i w tym miejscu postawcie dla tego oto cz€Sowieka farbiarni€. Zbudujcie j€ tak, jak on zechce, i uczy€Ucie dla niego wszystko, czego za€V€da i w niczym mu si€ nie sprzeciwiajcie. €YTo rzek€Sszy kr€Tl podarowa€S Abu Kirowi pi€kny ubi€Tr i wr€czy€S mu tysi€c denar€Tw ze s€Sowami: €XWe€W to, by€R mia€S na swoje potrzeby, p€Tki nie sko€Ucz€ budowy. €YI da€S mu jeszcze dwumameluk€Tw do us€Sug i konia z rz€dem, zdobionym z€Sotem i srebrem. Abu Kir zaraz wdzia€S na siebie otrzymane szaty i dosiad€S rumaka, wygl€daj€c teraz jak emir jakowy€R. Kr€Tl kaza€S jeszcze urz€dzi€Z dla niego dom i wys€Sa€Z go kobiercami, a s€Sudzy spe€Snili rozkaz w€Sadcy i Abu Kir zamieszka€S w swym domu. A nazajutrz dosiad€S konia i wyruszy€S na miasto, jad€c za budowniczymi, kt€Trzy go poprzedzali. I rozgl€da€S si€ ca€Sy czas woko€So, a€V jakie€R miejsce przypad€So mu do smaku. Rzek€S tedy: €XTo miejscemi odpowiada. €YI s€Sudzy wnet "wyrzucili stamt€d w€Sa€Rciciela, "i zawiedli go przed kr€Tla, kt€Try zap€Saci€S mu za jego dom tyle, "€Ve go wi€cej ni€V zadowoli€S. I rozpocz€to budow€, a Abu Kir m€Twi€S budowniczym: €XBudujcietak i tak. €YI postawili mu "farbiarni€, kt€Tra r€Twnej sobie nie mia€Sa. Potem Abu Kir !poszed€S do kr€Tla i powiadomi€S go, €Ve farbiarnia jest gotowa i€Ve potrzeba mu tylko pieni€dzy na €Rrodki farbiarskie, aby m€Tg€S #rozpocz€€Z prac€. Kr€Tl rzek€S muna to: €XBierz te oto cztery tysi€ce denar€Tw. Niech si€ stan€ zacz€tkiem w twych interesach. Chcia€Sbym nied€Sugoujrze€Z wyniki twych "umiej€tno€Rci. €YWzi€€S tedy AbuKir pieni€dze i uda€S si€ na bazar, gdzie ujrza€S mn€Tstwo €Rrodk€Tw farbiarskich prawie zadarmo, kupi€S wi€c wszystko, co mog€So mu by€Z do farbowania przydatne. Wtedy $kr€Tl przys€Sa€S mu pi€€Zset sztuk tkanin, Abu Kir za€R zmiesza€S farby i ufarbowa€S tkaniny na kolory najprzer€T€Vniejsze, po czym rozpostar€S je przed drzwiami farbiarni. Wszyscy przechodnie widzie€Z w€Twczas mogli rzeczy zadziwiaj€ce, jakich przez "ca€Se swoje €Vycie nie ogl€dali. T€Socz€c si€ tedy u progu !farbiarni, patrzyli i zapytywali:€XMistrzu, jak zw€ si€ te kolory? €Y, a on odpowiada€S: "€XTo jest czerwony, to €V€T€Sty, ato zielony €Y, i wylicza€S im nazwy kolor€Tw. Wkr€Ttce ludziezacz€li mu przynosi€Z tkaniny m€Twi€c do niego: €XUfarbuj nam je tak jak to czy tamto i !€V€daj za to, ile chcesz. €YGdy !za€R Abu Kir sko€Uczy€S farbowa€Ztkaniny kr€Tla, wzi€€S je i poni€Ts€S do sali posiedze€U dywanu, a kr€Tl ujrzawszy, jak on je ufarbowa€S, rad by€S wielce i sowicie go wynagrodzi€S. Potem ca€Se wojsko zacz€€So przynosi€Z do niego tkaniny prosz€c: Ufarbujnam je tak a tak €Y, i Abu Kir farbowa€S im je wed€Sug €Vyczenia, a oni dawali mu za #to z€Soto i srebro. I wie€R€Z o nimwnet szeroko si€ roznios€Sa, farbiarni€ jego nazywano su€Sta€Usk€ farbiarnia i bogactwo pcha€So si€ do niego wszystkimi drzwiami, €Vaden za€R z innych farbiarzy nie €Rmia€S nic przeciwko niemu powiedzie€Z. Przychodzili wi€c tylko do niego, po r€kach go ca€Sowali i przepraszali za to, co mu niegdy€R wyrz€dzili, i ofiaruj€c mu swoje us€Sugi powiadali: €XPrzyjmij nas do s€Su€Vby u siebie. €Y Lecz on €Vadnego z nich nie przyj€€S, mia€S bowiem dosy€Z niewolnik€Tw i niewolnic i "zebra€S ju€V wielki maj€tek. Tyleby€So spraw Abu Kira. Co si€ za€R tyczy Abu Sira, to by€S on chory i le€Va€S bez przytomno€Rci ju€V trzy dni od chwili, gdy Abu Kir, zabrawszy "mu jego pieni€dze, oddali€S si€ zostawiaj€c Abu Sira samego w zamkni€tej izbie. Od€Wwiernego zajazdu zastanowi€Sy zamkni€te drzwi, "gdy€V nie zauwa€Vy€S, by kt€Try€R z tych dwu, co w niej "mieszkali, wyszed€S lub wr€Tci€S. Skoro a€V do zachodu €Vadnej wiadomo€Rci o nich nie mia€S, rzek€S sobie w duszy swojej: €XCzy€Vby wyjechali, nie "ui€Rciwszy nale€Vno€Rci za izb€, czy mo€Ve umarli obaj? Co si€ z nimi sta€So? €Y, i podszed€S do #drzwi ich izby, i ujrza€S, €Ve s€ zamkni€te, ale wtem ze €Rrodka dobieg€Sy go j€ki balwierza. I dostrzeg€S te€V klucz w zamku, otworzy€S wi€c drzwi i wszed€S do €Rrodka, a tam ujrza€S j€cz€cego balwierza. Rzek€S mu"przeto: €XOby ci€ z€So omija€So! Gdzie jest tw€Tj towarzysz? €Y Odrzek€S Abu Sir: €XNa Allacha, dopiero dzi€R wr€Tci€Sem po chorobie do przytomno€Rci i !zacz€€Sem wo€Sa€Z, lecz nikt mi nie odpowiada€S. Zaklinam ci€ wi€c na Allacha, bracie m€Tj, si€gnij teraz pod moj€ poduszk€ i wydob€d€W stamt€d sakiewk€, wyjmij z niej pi€€Z !po€S€Twek srebra i kup mi co€R dojedzenia, bo bardzo jestem g€Sodny. €YSi€gn€€S wi€c od€Wwierny pod poduszk€ i wyci€gn€€S sakiewk€, ale !zobaczy€S, €Ve jest pusta, rzek€Sprzeto do balwierza: €XDoprawdy, twoja kieska pustkami €Rwieci i nic w niej nie ma. €YW€Twczas Abu Sir odgad€S, €Ve Abu Kir zabra€S wszystko, co tam by€So, i uciek€S; zapyta€S tedy od€Wwiernego zajazdu: €XCzy niewidzia€Se€R mojego towarzysza? €Y Od€Wwierny odpar€S: €XOd trzech !dni go nie spotka€Sem. My€Rla€Sem nawet, €Ve wyjechali€Rcie obaj, "i ty, i on. €YBalwierz na to si€ !ozwa€S: €XNie, nie wyjechali€Rmy, tylko on na moje miedziaki si€ $z€Sakomi€S, zabra€S mi je i uciek€S,"gdy ujrza€S, €Ve jestem chory. €Y !To rzek€Sszy pocz€€S p€Saka€Z i biada€S, co widz€c od€Wwierny !zajazdu rzek€S: €XNie trap si€, jeszcze go Allach za czyn jegoukarze. €YPo czym odszed€S, !zgotowa€S zup€, nape€Sni€S ni€ talerz i poda€S Abu Sirowi. I !troszczy€S si€ o niego ca€Se dwa miesi€ce, i z w€Sasnej sakiewki za niego p€Saci€S, a€V wreszcie poty wyst€pi€Sy na balwierza i Allach uzdrowi€S go z niemocy. Wkr€Ttce potem Abu Sir %podni€Ts€S si€ z €So€Va i rzek€S do od€Wwiernego zajazdu: €XJe€Rli Allach Najwy€Vszy pozwoli, kiedy€R ci odp€Sac€ za dobro, kt€Tre€R mi wy€Rwiadczy€S, wszelako nikt nie nagrodzi ci€ tak, jak Allach w dobroci swojej. €YOd€Wwierny zajazdu !odrzek€S: €XChwa€Sa Allachowi za twoje uzdrowienie! Zaprawd€, !odda€Sem ci t€ us€Sug€ jedynie w nadziei, €Ve dane mi b€dzie oblicze Allacha Dobrotliwego ogl€da€Z. €Y I wyszed€S balwierz z zajazdu, ipocz€€S w€drowa€Z po !bazarach, a€V los zawi€Td€S go w to miejsce, gdzie by€Sa farbiarnia Abu Kira. Ujrzawszy kolorowe tkaniny rozpostarte tam bez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBяpБ c5кІ№! ь c5=Їё Д c5 ЇђС#ъ c5ЈѓЋ/s c5fЈє;^%5ЩЈ!u drzwi farbiarni, i zbity t€Sum !ludzi przygl€daj€cych si€ im, Abu Sir zaczepi€S jednego z nich i spyta€S: €XCo tu jest takiego i czemu $a€V tyle ludzi si€ tu zebra€So? €Y Zapytany odpar€S: €XTo jest su€Sta€Uska farbiarnia, kt€Tr€ za€So€Vy€S pewien cudzoziemiec. Ma on na imi€ Abu Kir, a my zbieramy si€ tutaj, kiedy co€R nowego ufarbuje, gdy€V lubimy podgl€da€Z jego farbiarsk€ sztuk€. Nie ma bowiem w naszym kraju farbiarzy, kt€Trzyby na takie jak on kolory farbowa€Z umieli, a mimo to dawniej mi€dzy nim a tutejszymi farbiarzami zasz€Sy takie a takie wypadki. €YI !opowiedzia€S, co si€ Abu Kirowi przydarzy€So z farbiarzami, o !tym, jak poskar€Vy€S si€ na nichsu€Stanowi i jak ten mu pomoc sw€ okaza€S, farbiarni€ dla niego zbudowa€S i da€S mu tyle atyle. Gdy €Tw cz€Sowiek opowiedzia€S o tym wszystkim Abu Sirowi, ucieszy€S si€ on i rzek€S sobie w duszy: €XChwa€Sa Allachowi, kt€Try w szczodrobliwo€Rci swojej !sprawi€S, €Ve Abu Kir sta€S si€ takim mistrzem! Zaiste, mo€Vna usprawiedliwi€Z tego cz€Sowieka za to, €Ve odwr€Tci€S si€ od ciebie i z nadmiaru zaj€cia o tobie zapomnia€S! Ale €Ve ty by€Se€R dla€U przyjacielem i wspania€Somy€Rlnie z nim post€powa€Se€R, gdy pracy nie mia€S, przeto na pewno, skoro tylko ci€ ujrzy, uraduje si€ twoim widokiem i oka€Ve ci sw€!wielkoduszno€R€Z tak, jak ty j€ dawniej okazywa€Se€R. €Y Zaraz te€V podszed€S do drzwi farbiarni i ujrza€S Abu Kira siedz€cego na podwy€Vszeniu na wygodnej €Sawie, ustawioneju wej€Rcia. Odziany by€S w jeden ze stroj€Tw, jakie podarowa€S mu kr€Tl, a przed nim sta€So czterech czarnych niewolnik€Tw i czterech bia€Sychmameluk€Tw wystrojonych w kosztowne ubiory. I ujrza€S Abu Sir pr€Tcz tego dziesi€ciu czarnych niewolnik€Tw, kt€Trzy pracowali, gdy€V Abu Kir kupi€S ich i przyuczy€S do wykonywania rzemios€Sa po to, by sam m€Tg€S, niczym wielki #wezyr albo jaki€R kr€Tl pot€€Vny, siedzie€Z na poduszkach i nic $w€Sasn€ r€k€ nie robi€c, m€Twi€Z!do swoich ludzi: €XR€Tbcie tak a !tak. €Y I Abu Sir stan€€S przed nim s€dz€c, €Ve si€ Abu Kir ucieszy, gdy go ujrzy, €Ve powita go z szacunkiem i przyjmie z sercem. Lecz gdy !oczy ich si€ spotka€Sy, Abu Kir !krzykn€€S: €XTy €Sajdaku! Ile€V razy ci m€Twi€Sem, by€R nie stawa€S przed drzwiami mego warsztatu? Czy chcesz znies€Sawi€Z mnie przed tymi lud€Wmi, ty z€Sodzieju? Chwytajcie go! €Y I dopadli Abu Sira niewolnicy, i pochwycili go, Abu Kir za€R wsta€S i uj€wszy kij rozkaza€S: €XPowalcie go na ziemi€. €Y I powalili Abu Sira, po czym Abu Kir wymierzy€S mu sto raz€Tw nagrzbiet, a potem, gdy go na "plecy przewr€Tcili, do€So€Vy€S mu nast€pne sto na brzuch i rzek€Sna koniec: €XTy €Sajdaku, ty €Sotrze, je€Rli jeszcze raz, po dzisiejszej nauczce ujrz€, €Ve stoisz pod drzwiami mojej farbiarni, to natychmiast "oddam ci€ w r€ce kr€Tla, kt€Try przeka€Ve ci€ walemu z $poleceniem, by €Rci€€S ci g€Sow€. Precz st€d i oby Allach odm€Twi€S ci swoich !b€Sogos€Sawie€Ustw! €YI odszed€S Abu Sir z sercem z€Samanym z powodu poni€Vaj€cych ci€g€Tw i!pod€So€Rci, jaka go spotka€Sa. A ci, co byli €Rwiadkami tego wydarzenia, pytali farbiarza Abu Kira: €XCo uczyni€S ten cz€Sowiek? €Y Abu Kir odrzek€S: €XJest to z€Sodziej, kt€Try !tkaniny ludziom kradnie. Ile€V torazy okrad€S mnie ju€V, a ja m€Twi€Sem mimo to w duszy swojej: €]Niech mu Allach wybaczy, bo biedny z niego cz€Sowiek €^, i nie chc€c, by by€S znies€Sawiony, zwraca€Sem ludziom warto€R€Z tkaniny, jego za€R po dobroci ostrzega€Sem. On jednak nie zaprzesta€S swego z€Sego post€powania. Je€Rli wi€c jeszcze raz tu przyjdzie, do kr€Tla go odprowadz€, aby go zabi€Z kaza€S i w ten spos€Tb uwolni€S !ludzi od jego niegodziwo€Rci. €Y Kiedy ludzie tego wys€Suchali, $pocz€li l€Vy€Z Abu Sira, cho€Z ju€Vodszed€S. Takie by€Sy sprawy Abu Kira. Co si€ za€R tyczy Abu Sira, to "wr€Tci€S on do zajazdu i siedzia€Stam, rozmy€Rlaj€c nad krzywd€, kt€Tr€ mu Abu Kir #wyrz€dzi€S. I siedzia€S tak do tejpory, a€V go przesta€Sy pali€Z otrzymane razy. A potem wyszed€S i w€drowa€S przez bazary miasta, i przysz€So mu do g€Sowy, aby uda€Z si€ do #€Sa€Wni. Zwr€Tci€S si€ wi€c t€So jednego z mieszka€Uc€Tw i zapyta€S: €XKt€Tr€dy wiedzie "droga do €Sa€Wni? €YAle cz€Sowiek €Tw odpowiedzia€S mu na to pytaniem: €XA co to jest €Sa€Wnia? €Y Abu Sir wyja€Rni€S "wi€c: €X€`a€Wnia jest miejscem, w kt€Trym si€ ludzie obmywaj€ i oczyszczaj€ z brudu, jaki osiad€S na nich. Jest to jedno znajlepszych dobrodziejstw tego €Rwiata. €YPrzechodzie€U "rzek€S na to do Abu Sira: €XId€W w takim razie do morza. €YAbu Sir odpar€S: #€XAle ja mia€Sbym ochot€ p€Tj€R€Z !do €Sa€Wni. €YWtedy cz€Sowiek ten powiedzia€S: €XMy tu nie wiemy, !co to jest €Sa€Wnia, i wszyscy u nas k€pi€ si€ w morzu. Nawet "kr€Tl, gdy chce za€Vy€Z k€pieli, udaje si€ do morza. €YSkoro Abu#Sir poj€€S, €Ve w ca€Sym mie€Rcie "nie ma ani jednej €Sa€Wni i €Vadenz jego mieszka€Uc€Tw nawet nies€Sysza€S, do czego by co€R "takiego s€Su€Vy€Z mog€So, poszed€Sdo kr€Tlewskiego dywanu. Gdy stan€€S przed kr€Tlem, ziemi€ przed nim uca€Sowa€S, wzni€Ts€S mod€Sy za jego pomy€Rlno€R€Z i rzek€S: €XJestem cz€Sowiekiem z obcych kraj€Tw, z zawodu €Saziebnym. Oto przyby€Sem do twojego miasta i zapragn€€Sem uda€Z si€ do €Sa€Wni, lecz ani jednej w nim nie znalaz€Sem. Jak€Ve to miasto tak pi€kne i bogate mo€Ve nie mie€Z €Sa€Wni? Wszak€Ve w €Sa€Wni najwi€kszychrozkoszy tego €Rwiata si€ $doznaje! €Y Kr€Tl zapyta€S: €XC€T€V to jest €Sa€Wnia? €Y Abu Sir opowiedzia€S mu przeto, jak wygl€da €Sa€Wnia, a gdy "sko€Uczy€S j€ opisywa€Z, doda€S: €XTwoje miasto p€Tty nie b€dziemiastem doskona€Sym, p€Tki €Sa€Wnia w nim nie stanie! €Y $I rzek€S kr€Tl: €XB€d€W pozdrowionyza t€ €Rwietn€ my€Rl! €Y, i !darowa€S mu za to str€Tj, kt€Try nie mia€S sobie r€Twnego, rumaka i dwu czarnych niewolnik€Tw, a do tego doda€S mu jeszcze cztery niewolnice idwu mameluk€Tw, a tak€Ve dom #kaza€S dla€U urz€dzi€Z i obdarzy€Sgo wzgl€dami jeszcze wi€kszymi ni€Wli farbiarza. I wys€Sa€S z nim budowniczych #m€Twi€c: €XPostawcie mu €Sa€Wni€ w miejscu, kt€Tre sam sobie !wybierze. €Y Wzi€€S tedy Abu Sirbudowniczych z sob€ i prowadzi€S ich przez €Rrodek miasta, a€V zobaczy€S jakie€R miejsce, kt€Tre spodoba€So mu si€. Wskaza€S je budowniczym, a oni pocz€li na nim budowa€Z. "Abu Sir kierowa€S ich prac€, a€V wkr€Ttce postawili mu €Sa€Wni€ niezr€Twnan€. W€Twczas kaza€S j€ wymalowa€Z i pokryli mury tak cudownymi malowid€Sami, €Ve radowali si€ wszyscy, co je ogl€dali. Wreszcie poszed€S AbuSir do kr€Tla i powiadomiwszy "go, €Ve €Sa€Wnia jest sko€Uczona, rzek€S: €XNiczego jej ju€V nie "brak pr€Tcz urz€dzenia. €YI da€S mu kr€Tl dziesi€€Z tysi€cy "denar€Tw, kt€Tre Abu Sir przyj€€Si zu€Vy€S na znakomite wyposa€Venie swej €Sa€Wni, rozwieszaj€c na koniec na sznurach r€czniki. $I ka€Vdy, kto drzwi €Sa€Wni mija€S, "oczy w ni€ wlepia€S i m€ci€So mu!si€ w g€Sowie od malowide€S, co j€ ozdabia€Sy, ci€Vba ludzka ros€Sa przy tej budowli, gdy€V nikt nigdy w swoim €Vyciu takiej nie widzia€S. A patrz€c na ni€ ludzie pytali: €XCo to takiego? €Y Abu Sir odpowiada€S im w€Twczas: !€XTo jest €Sa€Wnia €Y, i wszyscy dziwowali si€ wielce. A gdy !jeszcze wody nagrza€S, €Sa€Wni€ uruchomi€S i w basenie fontann€ postawi€S, to wszyscy, co w tym mie€Rcie mieszkali, byli ni€ zachwyceni. Potem Abu Sir poprosi€S kr€Tla, by mu darowa€S dziesi€ciu mameluk€Tw, takich, co nie !doszli jeszcze do lat m€skich. Ida€S mu kr€Tl dziesi€ciu mameluk€Tw pi€knych jak "ksi€€Vyce, Abu Sir za€R masowa€S im cia€Sa, pouczaj€c: €XTak samo czy€Ucie naszym go€Rciom.€YWreszcie zapali€S wonne kadzid€So i herolda na miasto wys€Sa€S, aby g€Sosi€S: €XO stworzenia Allacha, przybywajcie do €Sa€Wni, zwanej$€Sa€Wni€ su€Sta€Usk€! €Y I ludzie €Rpieszyli do Abu Sira, on za€R swym mamelukom, poleci€S, by im obmywali cia€Sa. Potem !ludzie zanurzali si€ w kadzi, a wyszed€Sszy z niej siadali na podwy€Vszeniu i tam niewolnicy masowali im cia€Sa tak, jak ich Abu Sir nauczy€S. I tak przez trzy dni przychodzili ludzie do owej €Sa€Wni, i za€Vywszy w niej k€pieli opuszczali j€ bez €Vadnej zap€Saty. A€V czwartego "dnia sam kr€Tl zapragn€€S si€ do$€Sa€Wni uda€Z. Dosiad€S wi€c konia i wraz ze sw€ €Rwit€ przyby€S na miejsce. Wszed€S do wn€trza!i rozdzia€S si€ ze swych szat, awtedy Abu Sir sam pocz€€S go "naciera€Z i tak to czyni€S, €Ve z !kr€Tlewskiego cia€Sa zszed€S brudpodobny do knot€Tw z lampy. I pokazywa€S Abu Sir kr€Tlowi ten !brud, a kr€Tl si€ cieszy€S. Gdy potem klepn€€S d€Soni€ w swe cia€So, rozleg€S si€ odg€Sos w€Sa€Rciwy g€Sadko€Rci i czysto€Rci. A po obmyciu kr€Tlewskiego cia€Sa Abu Sir domiesza€S wody r€T€Vanej do wody w basenie i kr€Tl zanurzy€Ssi€ w niej. Potem wyszed€S z od€Rwie€Vonym cia€Sem i poczu€S !rze€Rko€R€Z, jakiej jeszcze nigdy"w €Vyciu nie zazna€S. Abu Sir za€Rposadzi€S go jeszcze na podwy€Vszeniu, gdzie niewolnicy go masowali, a kadzielnice rozsiewa€Sy wo€U aloesu i naddu. Kr€Tl zapyta€S wtedy: €XMistrzu, to wi€c jest #€Sa€Wnia? €YAbu Sir odpowiedzia€S: $€XTak €Y, a kr€Tl wykrzykn€€S: €XNa m€ g€Sow€, zaiste, moje miasto#dopiero teraz, dzi€ki tej €Sa€Wni,sta€So si€ miastem prawdziwym!€Y Potem kr€Tl zapyta€S: €XJak€ zap€Sat€ pobierasz od ka€Vdego "za swe us€Sugi? €YAbu Sir odpar€S:%€XB€d€ bra€S tyle, ile rozka€Vesz. !€YWtedy kr€Tl kaza€S mu pobiera€Zpo tysi€c denar€Tw, m€Twi€c: €XOd ka€Vdego, kto przyjdzie tudo k€pieli, we€Wmiesz tysi€c "denar€Tw. €Y Ale Abu Sir odrzek€S na to: €XWybacz, o kr€Tlu czasu, i zwa€V, €Ve nie wszyscy ludzie s€ jednacy €[ s€ bogaci i s€ !biedni. I je€Rli b€d€ bra€S od ka€Vdego tysi€c denar€Tw, €Sa€Wnia moja gotowa €Rwieci€Z pustkami, bo biednych nie sta€Z przecie na zap€Sacenie !tego tysi€ca. €YZapyta€S kr€Tl: !€XJak€€V wi€c chcesz zap€Sat€ "ustanowi€Z? €Y I Abu Sir odpar€S: €XZdam si€ na ludzk€ !szczodrobliwo€R€Z i ka€Vdy da mi,!p€Sac€c tyle, na ile b€dzie go sta€Z, b€d€ wi€c bra€S od ka€Vdego wedle jego stanu. W ten spos€Tb wszyscy do mojej €Sa€Wni b€d€ chodzili, bogacz zap€Saci mi wed€Sug swojego stanu i biedak zap€Saci tyle, naile mu pozwoli jego kiesze€U. Gdy tak ustalimy, moja €Sa€Wnia !b€dzie si€ rozwija€Sa i wielki ruch w niej b€dzie panowa€S, co si€ za€R tyczy sumy tysi€cadenar€Tw, to zaiste, jest to datek godny kr€Tla i na pewno nikt inny poza tob€ nie $m€Tg€Sby sobie na€U pozwoli€Z. €Y I przytakn€li Abu Sirowi !wielmo€Ve, co z kr€Tlem przyszli, i rzekli: €XTo prawda, o kr€Tlu czasu. Czy€Vby€R mniema€S, €Ve wszyscy ludzie r€Twni s€ tobie,%o kr€Tlu s€Sawny?! €Y Kr€Tl odrzek€S:!€XZaiste, prawd€ m€Twicie, lecz cz€Sowiek ten jest biednym cudzoziemcem i powinni€Rmy mu nasz€ wspania€Somy€Rlno€R€Z okaza€Z. Wszak€Ve to on w naszym mie€Rcie postawi€S t€ #€Sa€Wni€ wspania€S€, jakiej oczy nasze nigdy jeszcze nie ogl€da€Sy. Zaprawd€, miastu naszemu bez niej wiele brakowa€So, teraz za€R, gdy "istnieje €Sa€Wnia, miasto zyska€Sowielce na znaczeniu. I gdyby€Rmy za to chcieli okaza€Ztemu cz€Sowiekowi sw€ szczodrobliwo€R€Z, €Vadna zap€Sata nie by€Saby zbyt wysoka. €Y I rzekli: €XSkoro ty chcesz by€Z wzgl€dem niego szczodry, wynagrod€W go swymipieni€dzmi. Lecz niech !wspania€Somy€Rlno€R€Z kr€Tlewska wobec biednych w tym si€ przejawi, €Ve zostanie ustanowiona niska op€Sata za korzystanie z €Sa€Wni. Wtedy twoi poddani b€d€ ci€ #b€Sogos€Sawili. Co si€ za€R tyczy tysi€ca denar€Tw, to nawet nas, mo€Vnych swojego pa€Ustwa, nie sta€Z by€Soby na tak€ zap€Sat€, jak€Ve wi€c mog€Syby sobie pozwoli€Z na ni€!rzesze biednych?! €YKr€Tl rzek€S na to: €XO mo€Vni mojego kr€Tlestwa, zgadzam si€ z wami, ale dzi€R niechaj ka€Vdy zwas zap€Saci mu sto denar€Tw i niech mu do tego jeszcze doda mameluka, niewolnic€ i "czarnego niewolnika. €Y I rzekli: €XDobrze, damy mu dzi€R to, o czym wspomnia€Se€R. Lecz potemju€V ka€Vdy, kto przyjdzie do "€Sa€Wni, zap€Saci tyle, ile sam w swojej duszy zap€Saci€Z postanowi. €YKr€Tl rzek€S: !€XNiechaj tak b€dzie. €YI zaraz da€S ka€Vdy z nich Abu Sirowi sto denar€Tw, niewolnic€, mameluka i czarnego niewolnika. A €Ve liczba mo€Vnych, kt€Trzy owego dnia "si€ z kr€Tlem k€pali, wynosi€Sa czterysta dusz, przeto suma tego, co Abu Sirowi dali, r€Twna€Sa si€ czterdziestu tysi€com denar€Tw. Ponadto otrzyma€S czterystu mameluk€Twi czterystu czarnych niewolnik€Tw, a tak€Ve czterysta niewolnic. By€S to zaprawd€ niema€Sy podarunek, a ponadto kr€Tl da€S Abu Sirowi jeszcze dziesi€€Z tysi€cy denar€Tw, dziesi€ciu mameluk€Tw i dziesi€ciu czarnych niewolnik€Tw, a do tego dziesi€€Z niewolnic. W€Twczas Abu Sir podszed€S do kr€Tla, ziemi€ przed nim %uca€Sowa€S i rzek€S: €XDzi€ki ci, o kr€Tlu szcz€€Rliwy, wydaj€cy wyroki sprawiedliwe. Lecz gdzie zdo€Sam pomie€Rci€Z tych mameluk€Tw, czarnych niewolnik€Tw i wszystkie te niewolnice?! €Y Kr€Tl odrzek€S: €XKaza€Sem ci ich da€Z moim poddanym po to, by€R posiad€S wielkie bogactwo. By€Z mo€Ve, kiedy€R wspomnisz sobie sw€Tj kraj i bliskich, zat€sknisz do nich i zapragniesz st€d odjecha€Z. Wtedy b€dziesz m€Tg€S sobie zabra€Z owe bogactwa z naszego kraju, aby ci dalej w twej ojczy€Wnie s€Su€Vy€Sy. €YNa to Abu Sir powiedzia€S: €XO kr€Tlu czasu! Oby Allach !przysporzy€S tobie pot€gi! Lecz,zaprawd€, posiadanie tak wielu mameluk€Tw, niewolnik€Tw i niewolnic odpowiada jedynie kr€Tlewskiej godno€Rci. Gdyby€R przeto rozkaza€S da€Z mi w zamian za nich pieni€dze, o wiele lepsze by€Soby to dla mnieni€Wli owe zast€py, kt€Tre trzeba karmi€Z, poi€Z i odziewa€Z. A na to nie wystarczy€Soby mi nawet to wszystko z€Soto, jakie dzi€R otrzyma€Sem! €Y $I roze€Rmia€S si€ kr€Tl, i rzek€S: !€XNa Allacha, prawd€ rzek€Se€R, zaiste bowiem, ludzie ci stanowi€ pot€€Vn€ armi€, ty za€R nie masz €Rrodk€Tw na ich utrzymanie. Czy mo€Ve zatem zechcia€Sby€R mi ich sprzeda€Z, ka€Vdego za sto denar€Tw? €YOdpowiedzia€S Abu Sir: €XSprzedam ci ich za te %pieni€dze. €YI kr€Tl zaraz pos€Sa€S po skarbnika, aby przyni€Ts€S pieni€dze, a gdy mu je "dostarczy€S, kr€Tl wyp€Saci€S Abu "Sirowi ca€S€ nale€Vno€R€Z. Potem "kr€Tl zwr€Tci€S tych niewolnik€Tw ich w€Sa€Rcicielom m€Twi€c: €XNiech ka€Vdy z was rozpozna swego czarnego niewolnika, sw€ niewolnic€ i swego mameluka i niech ich sobie bierze, bo oto czyni€ wam z nich podarunek. €Y Wszyscy us€Suchali rozkazu kr€Tla i ka€Vdy zabra€S swoj€ !w€Sasno€R€Z. Abu Sir za€R ozwa€S #si€ do kr€Tla: €XOby Allach dusz€ twoj€ spokojem nape€Sni€S, tak jak ty nape€Sni€Se€R moj€, uwalniaj€c mnie od tych ghul€Tw, kt€Trych chyba jeden #tylko Allach nasyci€Z by zdo€Sa€S! "€YI roze€Rmia€S si€ kr€Tl z jego $s€S€Tw, i przyzna€S mu s€Suszno€R€Z,po czym wraz ze swymi "wielmo€Vami opu€Rci€S €Sa€Wni€ i wr€Tci€S do swego pa€Sacu. "Abu Sir za€R ca€S€ noc sp€dzi€S !na liczeniu z€Sota, nape€Snianiu nim kies i piecz€towaniu ich. Aprzy tej pracy pomaga€So mu dwudziestu czarnych niewolnik€Tw, dwudziestu bia€Sych i cztery niewolnice, stanowi€cy jego s€Su€Vb€. P€T€Wniej kiedy ju€V za€Rwita€S #ranek, Abu Sir otworzy€S €Sa€Wni€ !i herolda pos€Sa€S do miasta, by tam obwieszcza€S wo€Saj€c: €XKa€Vdy, kto przyb€dzie do #€Sa€Wni i za€Vyje w niej k€pieli, !zap€Saci tyle, na ile sta€Z jego kiesze€U i ile mu jego $szczodro€R€Z ka€Ve. €YI usiad€S Abu Sir przy skrzynce na pieni€dze, a ka€Vdy, kto wst€powa€S do €Sa€Wni, #przechodzi€S ko€So niego i p€Saci€S tyle, ile m€Tg€S. Tym sposobem, nim wiecz€Tr nasta€S, skrzynka, dzi€ki dobroci Allacha !Najwy€Vszego, wype€Sni€Sa si€ pobrzegi. Wkr€Ttce potem i kr€Tlowa zapragn€€Sa z owej €Sa€Wni skorzysta€Z, a skoro wie€R€Z o tym dosz€Sa do Abu !Sira, podzieli€S on przez wzgl€dna kr€Tlow€ czas otwarcia #€Sa€Wni na dwie cz€€Rci. Por€ od €Rwitu do popo€Sudnia przeznaczy€S dla m€€Vczyzn, a od po€Sudnia do zachodu s€So€Ucadla niewiast. I gdy kr€Tlowa przysz€Sa, przy skrzynce na pieni€dze z polecenia Abu Sira sta€Sa jedna z niewolnic, cztery inne za€R tak do pos€Sug arte tam bez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBѕpW c5юЈіЧ с c5QЉїЈT c5ДЉјќ"Й c5ЊљЕ.V c5zЊњ :{.5нЊ€Saziebnych wy€Zwiczy€S, €Ve sta€Sy si€ z nich niezwykle zr€czne €Saziebne i kr€Tlowa, zachwycona i zadowolona z nich wielce, w€So€Vy€Sa do skrzynki tysi€c denar€Tw. "S€Sawa Abu Sira nios€Sa si€ terazpo ca€Sym mie€Rcie, a on w swojej €Sa€Wni jednakowo uprzejmie przyjmowa€S bogatego jak i biednego i maj€tek nap€Sywa€S do€U wszystkimi drzwiami. Pozna€S te€V ludzi ze €Rwity kr€Tlewskiej i pozyska€S ich sobie jako towarzyszy i $przyjaci€T€S. Kr€Tl te€V odwiedza€S #€Sa€Wni€ co tydzie€U i za ka€Vdym !razem p€Saci€S tysi€c denar€Tw, pozosta€Se za€R dni tygodnia by€Sy przeznaczone dla mo€Vnych i biedniejszych. Abu Sir wszystkich zawsze mile przyjmowa€S i powa€Va€S jednakowo. A€V pewnego dnia "zdarzy€So si€, €Ve przyszed€S do €Sa€Wni Abu Sira kapitan kr€Tlewski. W€Twczas Abu Sir sam zdj€€S szaty, wszed€S z nimdo €Rrodka, potem cia€So mu wymasowa€S i by€S dla niego niezwykle uprzejmy. Gdy kapitan wyszed€S z k€pieli, AbuSir cz€stowa€S go sorbetami i !kaw€ i przysi€g€S, €Ve €Vadnej zap€Saty od kapitana nie "przyjmie, gdy €Tw sposobi€S si€, aby mu j€ wr€czy€Z. Kapitan !by€S przeto pe€Sen wdzi€czno€Rci!za €Vyczliwo€R€Z i szczodro€R€Z, jakich zazna€S od Abu Sira, i nie wiedzia€S, czym by mu za jego wspania€Somy€Rlno€R€Z !odp€Saci€Z. Tyle by€So spraw Abu Sira. Co si€ za€R tyczy Abu Kira, to s€Sysza€S on bezustannie, jak wszyscy wspominali o €Sa€Wni i wci€€V kto€R m€Twi€S do niego: "€XZaiste, €Sa€Wnia jest rozkosz€ "tego €Rwiata, musisz i ty, je€Rli Allach zezwoli, p€Tj€R€Z tam z nami jutro i odwiedzi€Z t€ &€Sa€Wni€ wspania€S€. €YI rzek€S Abu Kir w duszy swojej: €XNie ma rady, trzeba mi si€ za innymi $uda€Z i obejrze€Z t€ €Sa€Wni€, co !tak ludzkie umys€Sy zaprz€ta. €YTo rzek€Sszy wdzia€S najwspanialsze szaty, jakie posiada€S, dosiad€S mu€Sa i wzi€wszy ze sob€ czterech czarnych niewolnik€Tw i czterech mameluk€Tw, kt€Trzy post€powali przed nim i za nim, uda€S si€ do €Sa€Wni. Gdy przyby€S na miejsce, zsiad€S z mu€Sa przed bram€, a wszed€Sszy przez drzwi, poczu€Swo€U aloesu i naddu, ujrza€S ludzi wchodz€cych i wychodz€cych i €Sawy pe€Sne zar€Twno dostojnych, jak i prostych ludzi. Wst€pi€S do przedsionka i wtedy dostrzeg€S "go Abu Sir, kt€Try zerwa€S si€ i uradowany podbieg€S do niego. Abu Kir za€R tak si€ do niego ozwa€S: €XCzy€V tak post€puj€ przyzwoici ludzie? To ja farbiarni€ sobie tu otworzy€Sem, sta€Sem si€ mistrzem w tym mie€Rcie, jestem znany kr€Tlowi, €Vyj€ otoczony szcz€€Rciem i powa€Vaniem, a ty nie przyszed€Se€R do mnie, nie dowiadywa€Se€R si€ o mnie ani nikogo nie zapyta€Se€R: €]Gdzie jest m€Tj towarzysz? €^ A ja ciebie szuka€Sem i wsz€dzie swych niewolnik€Tw i !mameluk€Tw rozsy€Sa€Sem, by si€ o ciebie rozpytywali po zajazdach i r€T€Vnych innych miejscach. Lecz oni nie #natrafili nigdzie na tw€Tj €Rlad i znik€d mi wie€Rci o tobie nie przynie€Rli €Y. !Abu Sir zawo€Sa€S na to: €XCzy€V nie przyszed€Sem do ciebie, a ty, czy€R nie wyzwa€S mnie od !z€Sodziei, nie wych€Sosta€Se€R i nie znies€Sawi€Se€R mnie przed lud€Wmi?! €YAbu Kir uda€S zasmuconego i spyta€S: €XCo ty !m€Twisz? Czy€V to mo€Vliwe, by€R !to ty by€S tym, kt€Trego zbi€Sem? €YAbu Sir odpar€S: €XTak, to ja by€Sem. €YAbu Kir pocz€€S mu w€Twczas przysi€ga€Z tysi€ckrotnie, €Ve go wtedy nie$pozna€S. I m€Twi€S: €XMusia€S wi€c by€Z kto€R do ciebie podobny, kto co dzie€U do mnie przychodzi€S i krad€S tkaniny, nale€V€ce do rozmaitych ludzi. Widocznie my€Rla€Sem wtedy, "gdy€R przyszed€S, €Ve to on. €YTo rzek€Sszy j€€S rozpacza€Z i uderzaj€c d€Soni€ w d€So€U #wo€Sa€S: €XNie ma pot€gi ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! Skrzywdzi€Sem ci€, to prawda. Lecz czemu€V nie da€Se€Rmi si€ zaraz pozna€Z i nie powiedzia€Se€R: €]Jestem ten a ten? €^ Sam wi€c sobie jeste€R winien, skoro nie ujawni€Se€R, kim jeste€R, a ja wtedy mia€Sem !g€Sow€ zaj€t€ tyloma sprawami!€Y "Abu Sir rzek€S mu: €XAllach ci to przebaczy, m€Tj przyjacielu. Tak mi widocznie by€So pisane w niebie. Tylko Allach ma moc nad wszelk€ rzecz€. A teraz !wejd€W do mojej €Sa€Wni, zdejmij szaty, wyk€p si€ i niech ci€ !to ju€V wi€cej nie trapi. €YAbu Kir za€R prosi€S jeszcze: €XWybacz mi, bracie m€Tj, to, co si€ sta€So. €YI Abu Sir odpowiedzia€S mu: €XAllach ci€ rozgrzeszy i wybaczy ci t€ win€. Zaiste bowiem, wypadek ten by€S mi s€dzony w wieczno€Rci. €YAbu Kir zapyta€S !wtedy: €XA jak doszed€Se€R do tejwysokiej godno€Rci? €Y Odpowiedzia€S Abu Sir: €XTen, kto obdarzy€S ciebie €Sask€, obdarzy€S i mnie. Poszed€Sem do kr€Tla, przedstawi€Sem mu zalety€Sa€Wni, a on kaza€S mi j€ wybudowa€Z. €YAbu Kir rzek€S: €XTak samo jak ty znasz kr€Tla, i ja go znam, i je€Rli Allach Najwy€Vszy zezwoli, nak€Soni€ kr€Tla, aby przez wzgl€d na mnie kocha€S i szanowa€S ci€ jeszcze bardziej ni€V do tej pory. On nie wie, €Ve jeste€R moim przyjacielem, przeto mu o tym powiem i polec€ mu ciebie. €YAle Abu Sir odrzek€S: €XNie trzeba mi polece€U, gdy "istnieje Ten, co serca mi€So€Rci€$nape€Snia. Kr€Tl i ca€Sy jego dw€Tr mnie mi€Suj€ i niejeden raz tymi owym mnie obdarowa€S. €YI tu opowiedzia€S Abu Kirowi o wszystkim, po czym doda€S: €XZdejm z siebie odzienie za t€!skrzynk€ i wst€p do €Sa€Wni, a ja p€Tjd€ z tob€, by ci€ wymasowa€Z. €Y Zdj€€S tedy Abu Kir wszystko, co mia€S na sobie, i wszed€S do €Sa€Wni, do !€Rrodka, Abu Sir za€R poszed€S z nim, masowa€S go, mydli€S i !obs€Sugiwa€S Abu Kira przez ca€Sy"czas, a€V do wyj€Rcia z k€pieli, po czym pom€Tg€S mu wdzia€Z szaty, a w ko€Ucu przyni€Ts€S mu obiad i sorbety. I wszyscy si€ dziwowali widz€c, jak wielkie mu okazuje wzgl€dy. Potem, gdy Abu Kir chcia€S mu $zap€Saci€Z, przysi€g€S, €Ve nic od !niego nie przyjmie, i zawo€Sa€S: !€XWstyd€W si€ tak post€powa€Z! Wszak jeste€R moim przyjacielem i nie ma mi€dzy nami r€T€Vnicy! €Y W€Twczas Abu Kir rzek€S do Abu Sira: €XPrzyjacielu m€Tj, na Allacha, twoja €Sa€Wnia jest, zaiste wspania€Sa, wszelako jednej rzeczy w niej brakuje. €Y Zapyta€S Abu Sir: €XCzego w niej brak? €Y I Abu Kir odpowiedzia€S: €X€_rodka, sk€Sadaj€cego si€ z mieszaninyniegaszonego wapna i arszeniku, kt€Try w€Sosy z €Satwo€Rci€ usuwa. Przygotuj "taki €Rrodek i gdy kr€Tl do ciebiezn€Tw przyb€dzie, podaj mu ten €Rrodek i poka€V mu, jak pod jego wp€Sywem znika "ow€Sosienie, a kr€Tl pokocha ci€ za to jeszcze gor€cej i jeszcze wi€kszym ci€ szacunkiem otoczy. €YAbu Sir powiedzia€S na to: €XMasz s€Suszno€R€Z. Zaraz wi€c, za Allacha Najwy€Vszego przyzwoleniem, przyrz€dz€ ow€ mieszanin€. €Y Wtedy Abu Kir wyszed€S, dosiad€S swego mu€Sa i prosto z %€Sa€Wni uda€S si€ do kr€Tla. Wszed€S"do niego i rzek€S: €XChcia€Sbym ci#da€Z dobr€ rad€, o kr€Tlu czasu! "€YKr€Tl spyta€S: €XJaka€V jest ta twoja dobra rada? €Y !Odpowiedzia€S Abu Kir: €XDosz€Sa mnie wie€R€Z, €Ve€R €Sa€Wni€ "wybudowa€S. €YKr€Tl potwierdzi€S: €XTak jest, przyszed€S do mnie pewien cudzoziemiec i kaza€Sem dla niego wybudowa€Z €Sa€Wni€, tak jak dla ciebie farbiarni€ wybudowa€Z kaza€Sem. Jest to €Sa€Wnia wspania€Sa i sta€Sa si€ prawdziw€ ozdob€ mojego miasta. €YTu pocz€€S prawi€Z o przymiotach owej €Sa€Wni. Abu Kir zapyta€S: €XCzy by€Se€R $ju€V w niej? €YKr€Tl odrzek€S: €XTak#€Y, i Abu Kir zawo€Sa€S: €XChwa€Sa "wi€c Allachowi, kt€Try ustrzeg€S ci€ przed pod€So€Rci€ tego niegodziwca i wroga wiary, "kt€Try jest tam €Saziebnikiem! €Y !Kr€Tl zapyta€S: €XCzemu?! Co ty onim m€Twisz? €Y Odpowiedzia€S farbiarz: #€XWiedz, o kr€Tlu czasu, €Ve je€Rlikiedy€R jeszcze do niego !p€Tjdziesz, zginiesz. €Y Spyta€S kr€Tl: €XDlaczego? €YI Abu Kir powiedzia€S: €XZaprawd€, €Saziebnik ten jest wrogiem twoim i wrogiem naszej wiary €Rwi€tej, a sk€Soni€S ci€ do budowy tej €Sa€Wni po to jedynie, aby ci w niej truciznyzada€Z. Ju€V co€R takiego dla ciebie przyrz€dzi€S i gdy do niego przyb€dziesz, poda ci to i powie: €]To jest taki €Rrodek, €Ve ka€Vdy, kto si€ nim we wstydliwym miejscu posmaruje,€Satwo si€ stamt€d w€Sos€Tw pozb€dzie. €^ Wszelako to, co ci €Saziebnik poda, nie b€dzie €Rrodkiem tego rodzaju, tylko gro€Wn€ trucizn€, co jad €Rmiertelny w sobie zawiera. A za pomoc€ mieszaniny owej nikczemnik ten chce ci€ zg€Sadzi€Z, gdy€V su€Stan "chrze€Rcija€Uski mu obieca€S, €Ve gdy to uczyni, on mu w zamian za to uwolni €Von€ i dzieci, kt€Tre u tego chrze€Rcija€Uskiego su€Stana w !niewoli pozostaj€. I ja kiedy€R by€Sem razem z nim w niewoli utego su€Stana, lecz otworzy€Semfarbiarni€ i barwi€Sem tak pi€knie na r€T€Vne kolory, €Ve zjedna€Sem sobie serce tego "kr€Tla. Dlatego rzek€S on kiedy€R do mnie: €]M€Tw, czego pragniesz! €^ I poprosi€Sem wtedy, by mnie z niewoli !wypu€Rci€S. Wyzwoli€S mnie tedy, a ja przyby€Sem do twojego miasta. Kiedym za€R spostrzeg€S tego cz€Sowieka w €Sa€Wni, "zapyta€Sem: €]Jak to si€ sta€So, €Ve jeste€R wolny? A €Vona twojai dzieci? €^ On odrzek€S: €]Przebywa€Sem wci€€V w niewoliwraz z €Von€ i dziatkami, gdy $kiedy€R kr€Tl chrze€Rcijan zwo€Sa€S sw€Tj dywan na obrady, ja by€Sem tak€Ve obecny i stoj€c "po€Rr€Td ludzi, przys€Suchiwa€Sem "si€, jak obradowali i o r€T€Vnychkr€Tlach m€Twili. Na koniec wspomnieli imi€ kr€Tla tego "miasta i su€Stan chrze€Rcija€Uski westchn€€S: €XAch, nic na €Rwiecie tak mnie nie trapi jak istnienie kr€Tla takiego a takiego miasta. Gdyby ktokolwiek wynalaz€S mi spos€Tbjak go u€Rmierci€Z, da€Sbym mu wszystko, czego tylko by zapragn€€S. €Y Wtedy podszed€Sem do niego i !zapyta€Sem: €XCzy je€Rli znajd€ !spos€Tb i u€Rmierc€ go, uwolniszz niewoli mnie, moj€ €Von€ i !dzieci? €Y Odpowiedzia€S: €XTak, "uwolni€ ci€ i zrobi€ wszystko, czego zapragniesz. €Y Gdy wi€czawar€Sem z nim umow€, su€Stan €Tw przys€Sa€S mnie na galeonie do tego miasta, a ja uda€Sem 'si€ do kr€Tla, kt€Try mi t€ €Sa€Wni€wybudowa€S. Dzi€R wi€c pozostaje mi ju€V tylko zabi€Z go, wr€Tci€Z do kr€Tla chrze€Rcijan, uwolni€Z €Von€ i dzieci i za€V€da€Z nagrody. €^ Spyta€Sem: €]A jaki podst€p !wymy€Rli€Se€R, aby temu kr€Tlowi #€Vycie odebra€Z? €^ I odrzek€S mi: €]Mam na to spos€Tb prosty, najprostszy, jaki istnieje na €Rwiecie. On przychodzi przecie€V do mojej €Sa€Wni. Przygotuj€ wi€c dla€U pewien !€Rrodek zawieraj€cy trucizn€ i gdy przyjdzie do mnie, powiem: €XWe€W ten lek i posmaruj si€ nim we wstydliwym miejscu, a wnet si€ w€Sos€Tw stamt€d pozb€dziesz. On we€Wmie t€ ma€R€Z, natrze si€ ni€ i jad wnika€S we€U b€dzie dniem i noc€, a€V do serca dojdzie, !powoduj€c €Rmier€Z. Taki b€dziekoniec. €^ Gdym te jego s€Sowa "pos€Sysza€S, zatrwo€Vy€Sem si€ o #ciebie, kr€Tlu i pami€taj€c, €Ve jeste€R moim dobroczy€Uc€, przychodz€, by ci€ o tym powiadomi€Z. €Y Kr€Tl wys€Sucha€S, co mu rzek€S Abu Kir, i zap€Son€€S gwa€Stownym gniewem. Potem powiedzia€S do farbiarza: €XZachowaj to w tajemnicy. €Y Postanowi€S zaraz uda€Z si€ do €Sa€Wni, by podejrzenie swoje w pewno€R€Z zmieni€Z. Gdy wszed€S do €Sa€Wni, Abu Sir wedle zwyczaju zdj€€S z siebie szaty,"obs€Sugiwa€S kr€Tla i masowa€S go,!a potem rzek€S: €XO kr€Tlu czasu, sporz€dzi€Sem dla ciebie pewien€Rrodek, by€R si€ w€Sos€Tw z dolnej cz€€Rci cia€Sa pozby€S. "€YKr€Tl rozkaza€S: €XPrzynie€R mi €Tw €Rrodek. €YA kiedy Abu Sir przyni€Ts€S i postawi€S przed w€Sadc€ smarowid€So, €Tw za€R poczu€S jego brzydk€ wo€U, nabra€S pewno€Rci, €Ve to trucizna i, rozsierdzony, na €Rwit€ zakrzykn€€S: €XChwytajcie go! €Y I stra€V przyboczna pojma€Sa Abu Sira, a kr€Tl wyszed€S z €Sa€Wni przepe€Sniony gniewem, lecz nikt nie wiedzia€S, co by€So przyczyn€ tego gniewu, bo nicnikomu nie powiedzia€S ani niktzagniewanego nie mia€S odwagi o nic pyta€Z. Kr€Tl za€R przyodzia€S swe "kr€Tlewskie szaty i uda€S si€ do komnaty dywanu, gdzie postawiono przed nim Abu Sira ze zwi€zanymi r€kami. Kr€Tl wezwa€S wtedy swego kapitana, a gdy ten przyszed€S,wyda€S mu rozkaz: €XWe€W tego €Sajdaka, wepchnij go do worka!i w€S€T€V tam tak€Ve dwa kintary niegaszonego wapna, po czym worek dobrze zawi€€V, wsad€W go do €Sodzi i podp€Sy€U z nim pod m€Tj zamek, a gdy ujrzysz mnie siedz€cego w oknie, zapytaj: €]Czy mam go utopi€Z?€^ Kapitan odrzek€S: €XS€Sysz€ i !jestem pos€Suszny. €YZabra€S Abu Sira kr€Tlowi sprzed oczu i powi€Tz€S go na pewn€ wysp€, kt€Tra znajdowa€Sa si€ naprzeciwko kr€Tlewskiego zamku. Tam rzek€S do Abu Sira: €XEj, ty, wszak€Ve to do ciebie zaszed€Sem kiedy€R do €Sa€Wni i ty€R mnie w niej z wielkimi honorami podejmowa€S, sam mnie obs€Sugiwa€Se€R i dzi€ki tobie tam wiele rozkoszy zazna€Sem. Potem przysi€g€Se€R mi jeszcze,€Ve €Vadnej zap€Saty ode mnie nie przyjmiesz i ja ci€ wtedy wielce polubi€Sem! Powiedz mi przeto, co ci si€ z kr€Tlem naszym przydarzy€So? Czy€R pope€Sni€S jak€€R zbrodni€ przeciw niemu? Czym€Ve€R go rozgniewa€S a€V tak, €Ve kaza€S mi zgotowa€Z tobie tak€ straszn€ €Rmier€Z?! €YAbu Sir odrzek€S: €XNa Allacha, zaprawd€, nic mu z€Sego nie zrobi€Sem i nie wiem nawet, jakiego przest€pstwa m€Tg€Sbym#si€ dopu€Rci€Z, aby na tak€ kar€zas€Su€Vy€Z. €Y Kapitan odrzek€S: €XZaiste, cieszy€Se€R si€ u kr€Tla takim powa€Vaniem, jakiego nikt przed tob€ nie zazna€S. Ka€Vdy za€R komu si€ dobrze wiedzie, nara€Vony jest na zawi€R€Z ludzk€. Mo€Ve wi€c kto€R zazdrosny o to powodzenie oczernia€S ci€ przed kr€Tlem, m€Twi€c mu o tobie co€R, co go takim gniewem przeciw tobie nape€Sni€So. B€d€W jednak !spokojny i nie obawiaj si€, €Ve spotka ci€ z mej strony co€R z€Sego. Przez pami€€Z na to "wyr€T€Vnienie, kt€Tre mi kiedy€R w€Sa€Wni okaza€Se€R, cho€Z si€ przedtem nie znali€Rmy, od $€Rmierci ci€ ocal€. Lecz gdy ci€ oswobodz€, musisz u mnie, na tej wyspie, jeszcze jaki€R czas zabawi€Z; wypuszcz€ ci€ st€d dopiero wtedy, gdy galeona z tego miasta wyrusza€Z b€dzie w stron€ twojego kraju i na niej ci€ wyprawi€ w twe rodzinne strony. €Y "Abu Sir uca€Sowa€S d€So€U kapitanai dzi€kowa€S mu za jego "dobro€Z, kapitan za€R przyni€Ts€S wapno, wsypa€S je do worka, doda€S do tego jeszcze wielki kamie€U rozmiar€Tw cz€Sowieka i rzek€S: €XPowierzam t€ spraw€ Allachowi. €YA potem da€S Abu Sirowi sie€Z i powiedzia€S do niego: !€XZarzu€Z sie€Z w morze i staraj si€ co€R z€Sowi€Z, gdy€V moj€ powinno€Rci€ jest dostarcza€Z co dzie€U ryby do kr€Tlewskiej kuchni, a dzi€R zaniedba€Sem po€Sowu z powodu !nieszcz€€Rcia, kt€Tre na ciebie spad€So. Boj€ si€ teraz, €Ve przyjd€ podkuchenni, za€V€daj€ ryb i niczego nie otrzymaj€. Gdyby wi€c tobie uda€So si€ zamiast mnie co€R z€Sowi€Z, mieliby swoje ryby, ja m€Tg€Sbym tymczasem p€Tj€R€Z ku zamkowi i wykona€Z m€Tj #podst€p udaj€c, €Ve ci€ topi€. €YAbu Sir odrzek€S: $€XJa b€d€ €Sowi€S, ty za€R id€W i niech ci€ Allach strze€Ve! €Y Kapitan wrzuci€S wi€c worek do€Sodzi, odbi€S od brzegu i "p€Syn€€S, a€V przyby€S pod zamek kr€Tlewski. Tam ujrza€S kr€Tla siedz€cego w oknie i zapyta€S: €XO kr€Tlu czasu, czy mam go !wrzuci€Z? €YKr€Tl odpowiedzia€S: $€XWrzu€Z go €Y, skin€€S r€k€ i w #tej samej chwili co€R b€Sysn€€So iwpad€So w morze. A to, co pogr€€Vy€So si€ w morskich falach, by€So kr€Tlewskim pier€Rcieniem, posiadaj€cym czarodziejsk€ moc tak€, €Ve "gdy kr€Tl zgniewa€S si€ na kogo€Ri chcia€S mu €Rmier€Z zada€Z, wskazywa€S na€U tylko praw€ d€Soni€, na kt€Trej nosi€S €Tw pier€Rcie€U, i w€Twczas z pier€Rcienia wylatywa€Sa b€Syskawica, i godzi€Sa w tego, na kogo kr€Tl sw€ d€Soni€ wskaza€S, a cz€Sowiekowi temu zaraz g€Sowa z karku spada€Sa. "R€Twnie€V pier€Rcie€U to czyni€S, €Ve wojsko by€So kr€Tlowi pos€Suszne i tym sposobem pokonywa€Z m€Tg€S najpot€€Vniejszych swoich przeciwnik€Tw. Skoro tedy pier€Rcie€U spad€S #kr€Tlowi z palca, zatai€S to i nie $rzek€S: €XM€Tj pier€Rcie€U wpad€S domorza €Yz obawy, by wojsko nie powsta€So przeciwko niemu !i by go nie zabili. Zamilcza€S o tym, co si€ sta€So. Tyle by€So spraw kr€Tla. Co si€ za€R tyczy Abu Sira, to skoro kapitan odszed€S od "niego, zarzuci€S sie€Z, a gdy j€ wyci€gn€€S, znalaz€S w niej !pe€Sno ryb. I zarzuci€S sie€Z po raz wt€Try i znowu wype€Sniona by€Sa rybami. Wtedy pocz€€S raz bez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBћp c5 Ћќq Ћ c5nЋ§v c5бЋў’#‚ c54Ќџ/Љ ]5—ЌН8Ч=6€єЌpo raz j€ zarzuca€Z i za ka€Vdym razem wyci€ga€S w niej mn€Tstwo ryb, a€V wnet uros€Sa znich przed nim wielka g€Tra. Rzek€S w€Twczas do siebie: €XNa Allacha, dawno ryby nie jad€Sem €Y, po czym wybra€S sobie jedn€%wielk€ i t€Sust€ sztuk€ i rzek€S: €XGdy kapitan wr€Tci, poprosz€ go, by mi t€ ryb€ na obiad usma€Vy€S. €Y To rzek€Sszy $zar€Vn€€S j€ no€Vem, kt€Try mia€S przy sobie, lecz ostrze no€Va zawadzi€So o co€R w skrzelach i wtedy Abu Sir ujrza€S tam pier€Rcie€U kr€Tlewski. Ryba po€Skn€€Sa go bowiem, a potem przeznaczenie skierowa€So j€ do owej wyspy i wpad€Sa tam w sie€Z. Wzi€€S tedy Abu Sir €Tw pier€Rcie€U i na ma€Sy palec go sobie w€So€Vy€S, nie€Rwiadom szczeg€Tlnej mocy, kt€Tra w nimby€Sa zakl€ta. Wtem przysz€So po ryby dwu pomocnik€Tw "kucharza kr€Tlewskiego. Zbli€Vyli #si€ do Abu Sira i zapytali; €XEj, cz€Sowieku, dok€d poszed€S "kapitan? €YAbu Sir odpar€S: €XNie %wiem €Y, i skin€€S praw€ r€k€. I oto, w tej samej chwili gdy skin€€S ku nim m€Twi€c: €XNie wiem €Y, obu kuchcikom g€Sowy z kark€Tw pospada€Sy. Abu Sir zdumia€S si€ i powiedzia€S: €XCo to mo€Ve znaczy€Z? Kt€T€V to ich obu zabi€S? €Y, i €Val mu si€ ich #zrobi€So i pocz€€S rozmy€Rla€Z nadtym wydarzeniem, a wtedy "nadszed€S kapitan i ujrza€S ca€S€ g€Tr€ ryb, tych dwu zabitych i pier€Rcie€U na palcu Abu Sira. !Zawo€Sa€S przeto: €XBracie m€Tj, nie ruszaj d€Soni€, na kt€Trej masz €Tw pier€Rcie€U, bo je€Rli poruszysz ni€, zabijesz mnie! €YAbu Sir zdumia€S si€, gdy us€Sysza€S s€Sowa: €XNie ruszaj d€Soni€, na kt€Trej masz €Tw pier€Rcie€U, bo je€Rli ni€ poruszysz, zabijesz mnie. €Y Kapitan za€R podszed€S do niegoi zapyta€S: €XKto tych dwu kuchcik€Tw zabi€S? €YAbu Sir !odpowiedzia€S: €XNa Allacha, nie wiem, bracie m€Tj. €YKapitan !rzek€S na to: €XPrawd€ m€Twisz, ale powiedz mi jeszcze, sk€d si€ ten pier€Rcie€U wzi€€S u ciebie? €Y Odrzek€S Abu Sir: €XZnalaz€Sem go w skrzelach tej ryby. €YKapitan powiedzia€S: €XPrawd€ m€Twisz, bo zaiste, sam widzia€Sem, jak ciskaj€c b€Syskawic€ z okna kr€Tlewskiego zamku wpad€S do morza. A sta€So si€ to wtedy, kiedy kr€Tl, my€Rl€c, €Ve ty jeste€R zawi€zany w worku, #skin€€S w jego stron€ d€Soni€ i zawo€Sa€S do mnie: "€]Wrzu€Z go! €^ Gdy wi€c skin€€S d€Soni€, ja cisn€€Sem worek w morze, kr€Tlowi za€R przy tym "ruchu pier€Rcie€U zsun€€S si€ z palca i wpad€S do wody, a tam $go po€Skn€€Sa ryba, kt€Tr€ Allach #do ciebie skierowa€S, i z€Sowi€Se€R!j€, bo takie wida€Z by€So twoje przeznaczenie. A czy wiesz, co za szczeg€Tln€ moc €Tw pier€Rcie€U posiada? €Y Abu Sir odpowiedzia€S: €XNie, o €Vadnej szczeg€Tlnej jego mocy nie "wiem. €YI rzek€S kapitan: €XWiedz zatem, €Ve wojsko jest naszemu kr€Tlowi pos€Suszne tylko ze strachu przed tym pier€Rcieniem, gdy€V jest on zaczarowany. Gdy bowiem kr€Tl zagniewa si€ na kogo€R i zg€Sadzi€Z go zapragnie, wystarczy, by skin€€S tylko na niego d€Soni€ i w tej samej chwili g€Sowa tego cz€Sowieka spada z karku, jako €Ve z pier€Rcienia tego wylatuje b€Syskawica, godz€c w tego, "na kogo kr€Tl si€ zawzi€€S, i w jednej chwili go k€Sadzie trupem. €Y Gdy Abu Sir pos€Sysza€S te s€Sowa, rzek€S wielce rad do kapitana: €XWr€T€Z ze mn€ z powrotem do miasta. €YI kapitan"odpar€S: €XWr€Tc€ tam z tob€, bo teraz ju€V nie potrzebuj€ si€ ba€Z o ciebie i wiem, €Ve kr€Tl ci€ nie skrzywdzi. Gdyby€R bowiem tylko skin€€S d€Soni€, €Vycz€c mu €Rmierci, g€Sowa spad€Saby mu z karku tobie pod nogi. Nawet gdyby€R zapragn€€S zabi€Z kr€Tla razem z ca€Sym jego wojskiem, m€Tg€Sby€R to bezprzeszk€Td uczyni€Z. €YTo rzek€Sszy kapitan powi€Td€S Abu Sira do €Sodzi i wraz z nim pop€Syn€€S do miasta. Gdy tam przybyli, Abu Sir wszed€S na zamek kr€Tlewski, pod€€Vy€S do dywanu i ujrza€S siedz€cego !tam kr€Tla, przed nim za€R sta€Soca€Se wojsko. Kr€Tl by€S bardzo zafrasowany z powodu utraty pier€Rcienia, lecz nikomu ze swojej armii !nie m€Tg€S wyjawi€Z tego, €Ve go postrada€S. A ujrzawszy Abu #Sira krzykn€€S: €XCzy€Vby ci€ do morza nie wrzucono?! Jak to "uczyni€Se€R, €Ve€R si€ wydosta€S stamt€d? €YAbu Sir !odpowiedzia€S: €XO kr€Tlu czasu, gdy€R rozkaza€S, aby mnie do morza wrzucono, kapitan tw€Tj mnie zabra€S, pojecha€S ze mn€ na pewn€ wysp€ i zapyta€S mnie, jaka by€Sa przyczyna tego, €Ve spad€S na mnie tw€Tj gniew. &M€Twi€S: €]C€T€Ve€R uczyni€S kr€Tlowi, €Ve ci€ u€Rmierci€Z kaza€S? €^ Odpowiedzia€Sem: €]Na Allacha, nie wiem, co mog€Sem mu z€Segowyrz€dzi€Z. €^ Kapitan zn€Tw !rzek€S do mnie: €]Zaiste, wielkimpowa€Vaniem cieszy€Se€R si€ u "naszego kr€Tla. Mo€Ve wi€c kto€R "pozazdro€Rci€S ci tego i oczerni€S!ci€ przed kr€Tlem, rzucaj€c na "ciebie jakie€R podejrzenie, kr€Tl !za€R uwierzy€S w to i rozgniewa€S"si€ na ciebie. Ale ja by€Sem raz u ciebie w €Sa€Wni i ty€R mi okaza€S wielkie powa€Vanie, teraz przeto odwzajemni€ ci "si€ za to wyr€T€Vnienie, z jakim si€ u ciebie w €Sa€Wni spotka€Sem, zachowam ci€ przy"€Vyciu i ode€Rl€ ci€ do twojego "kraju. €^ To rzek€Sszy umie€Rci€S w €Sodzi worek z wielkim kamieniem i zamiast mnie wrzuci€S go do morza na znak, kt€Try€R ty mu da€S d€Soni€. Wtedy za€R ten pier€Rcie€U "zsun€€S ci si€ z palca i wpad€S do morza, a tam po€Skn€€Sa go ryba. Ja za€R w tym czasie zaj€ty by€Sem na wyspie po€Sowem i ow€ ryb€ w€Rr€Td wielu innych na brzeg wydoby€Sem. Chcia€Sem j€ sobie usma€Vy€Z, zar€Vn€€Sem j€ tedy i otworzy€Sem jej brzuch. I odkry€Sem wtedy w €Rrodku €Tw pier€Rcie€U, wyj€€Sem go i za€So€Vy€Sem sobie na palec. Wkr€Ttce potem przysz€So dwu pomocnik€Tw twego kucharza po ryby, a ja nie znaj€c "w€Sa€Rciwo€Rci tego pier€Rcienia, !skin€€Sem ku nim d€Soni€ i tym !skinieniem str€ci€Sem im g€Sowy.Gdy nadszed€S kapitan i zobaczy€S na moim palcu pier€Rcie€U, pozna€S go i opowiedzia€S mi o jego czarodziejskiej mocy. Odnosz€ci go wi€c, przez pami€€Z na €Saskawo€R€Z i dobrodziejstwa, "kt€Trych mi nie szcz€dzi€Se€R, boo tym nigdy nie zapomn€! Oto #tw€Tj pier€Rcie€U, we€W go! Je€Rli za€R uczyni€Sem co€R, czym na #€Rmier€Z sobie zas€Su€Vy€Sem, zabijmnie, tylko powiedz mi przedtem, jak€ zbrodni€ pope€Sni€Sem, a wolny b€dziesz od winy za przelanie mojej krwi. €YTo m€Twi€c zsun€€S pier€Rcie€U z palca i poda€S kr€Tlowi. Gdy kr€Tl ujrza€S, co Abu Sir czyni w swej #wspania€Somy€Rlno€Rci, przyj€€S od niego pier€Rcie€U, w€So€Vy€S go sobie na palec i zaraz nowe €Vycie we€U wst€pi€So. Wsta€S tedy i obj€wszy Abu Sira, powiedzia€S: €XO cz€Sowieku, zaprawd€, jeste€R najszlachetniejszym spo€Rr€Td szlachetnych, nie ga€U mnie przeto i wybacz mi to, co ci€ z mej strony spotka€So. Gdyby ktokolwiek inny posiad€S m€Tj pier€Rcie€U, nie odda€Sby mi go !za nic! €YAbu Sir odpowiedzia€S: !€XO kr€Tlu czasu, je€Rli chcesz, bym tobie przebaczy€S, powiedz mi, jakie przest€pstwo pope€Sni€Sem i za co rozgniewa€Se€R si€ na mnie #tak, €Ve a€V mnie zabi€Z kaza€Se€R.!€Y Kr€Tl odrzek€S: €XNa Allacha, pewien jestem teraz, €Ve€R niewinny, a znaj€c tw€Tj czyn szlachetny, wiem, €Ve nie by€Sby€R w stanie €Vadnej zbrodni pope€Sni€Z. To tylko "farbiarz tak a tak ci€ oczerni€S.!€YI powt€Trzy€S, co naopowiada€S !o nim farbiarz. Abu Sir odrzek€S wtedy: €XNa Allacha, o kr€Tlu czasu, zaprawd€ nie znam !€Vadnego su€Stana chrze€Rcijan i nigdy w €Vyciu w €Vadnym chrze€Rcija€Uskim kraju nie !by€Sem. Nigdy te€V nie przysz€So mi nawet do g€Sowy, by ci€ zabija€Z! A ten farbiarz by€S niegdy€R moim przyjacielem i by€S mym s€siadem w Aleksandrii. €cle nam si€ tam obu powodzi€So i nie maj€c z czego €Vy€Z, wyw€drowali€Rmy stamt€d razem. Wypowiedzieli€Rmy obaj Fatih€ !i zawarli€Rmy uk€Sad, €Ve ten kto!znajdzie prac€, €Vywi€Z b€dzie tego, co bez pracy zostanie. Apotem tak a tak mi si€ z nim wydarzy€So. €Y To rzek€Sszy Abu Sir opowiedzia€S kr€Tlowi wszystko, co zasz€So pomi€dzy nim a farbiarzem Abu Kirem. O tym, !jak €Tw okrad€S go z pieni€dzy ichorego zostawi€S w zaje€Wdzie,o od€Wwiernym zajazdu, co w€Sasne pieni€dze na niego, "chorego, €So€Vy€S i jak go Allach ze s€Sabo€Rci wyleczy€S, o tym, jak wreszcie wsta€S po chorobie i wedle zwyczaju na miasto ze swoimi narz€dziami poszed€S. Opowiedzia€S, jak po drodze zobaczy€S farbiarni€, a przed ni€ t€Sum ludzi i gdy spojrza€S w drzwi farbiarni, dostrzeg€S w €Rrodku Abu Kira siedz€cego na €Sawie. Wszed€S wi€c, aby go pozdrowi€Z, lecz €Tw zamiast go powita€Z, ci€gi mu tylko sprawi€S, !niegodziwo€Rci€ sw€ nakarmi€S, !nazwa€S €Y z€Sodziejem i sk€Tr€ bardzo bole€Rnie mu z€Soi€S. I oznajmi€S Abu Sir kr€Tlowi o wszystkim, co mu si€ przydarzy€So od pocz€tku do "ko€Uca, po czym rzek€S: €XO kr€Tluczasu, wiedz r€Twnie€V, €Ve to farbiarz mi doradzi€S: €]Sporz€d€W tak€ a tak€ "mieszanin€ €Rrodk€Tw i podaj j€ !kr€Tlowi, bo €Sa€Wnia twoja jest zaprawd€ we wszystkim doskona€Sa, lecz brak jej tego jednego. €^ I wiedz, o kr€Tlu czasu, €Ve €Rrodek ten jest nieszkodliwy, gdy€V my w naszym kraju wszyscy go przyrz€dzamy i stosujemy, i jest on naprawd€ w €Sa€Wni niezb€dny. Ja o nim tylko zapomnia€Sem i dopiero !farbiarz, kt€Trego przyj€€Sem z szacunkiem i obs€Su€Vy€Sem starannie, przypomnia€S mi o !nim m€Twi€c wtedy: €]Sporz€d€W "€Tw €Rrodek. €^ A teraz, o kr€Tlu czasu, zechciej sprawdzi€Z to wszystko. Ka€V przyprowadzi€Z od€Wwiernego zajazdu, po€Rlij te€V po r€kodzielnik€Tw z farbiarni Abu Kira i zapytaj icho wszystko, co ci tu opowiedzia€Sem. €Y !I pos€Sa€S kr€Tl po od€Wwiernego zajazdu i po robotnik€Tw z farbiarni, a gdy si€ ju€V wszyscy przed nim stawili, wypytywa€S ich, a oni mu potwierdzili wszystko, co opowiada€S Abu Sir o swych !prze€Vyciach. Wtedy kr€Tl kaza€S przyprowadzi€Z farbiarza i krzykn€€S: €XDawa€Z go tu bosego, z odkryt€ g€Sow€ i skr€powanymi r€kami! €YA farbiarz tymczasem siedzia€S !sobie w domu i my€Rl€ o €Rmierci#Abu Sira si€ radowa€S. I ani si€ obejrza€S, jak wpad€Sa do niego !stra€V kr€Tlewska i na jego kark posypa€Sy si€ razy. Stra€Vnicy zwi€zali go potem i zawlekli przed kr€Tla. W€Twczas Abu Kir ujrza€S Abu Sira siedz€cego przy boku kr€Tla, ujrza€S te€V od€Wwiernego zajazdu i r€kodzielnik€Tw z farbiarni stoj€cych przed nim. Od€Wwierny zajazdu zapyta€S go:€XCzy to nie jest tw€Tj towarzysz, kt€Tremu skrad€Se€R !pieni€dze i chorego zostawi€Se€Ru mnie w izbie, a potem tak a tak z nim post€pi€Se€R? €YI r€kodzielnicy z farbiarni zapytali Abu Kira: €XCzy€V nie jest to ten sam, kt€Trego€R nam wtedy schwyta€Zi wych€Sosta€Z kaza€S? €YWtedy kr€Tlowi jasno objawi€Sa si€ "nikczemno€R€Z Abu Kira i poj€€S, "€Ve farbiarz zas€Su€Vy€S sobie na "jeszcze sro€Vsze m€ki ni€Wli te, jakie bywaj€ zadawane przez "Munkara i Nakira. I rzek€S kr€Tl: €XZabierzcie go i oprowadzajciepo mie€Rcie, a potem wrzu€Zcie go do morza w zawi€zanym worku. €YAbu Sir odezwa€S si€ wtedy: €XO kr€Tlu czasu, przyjm wstawiennictwo moje w jego sprawie, gdy€V ja mu wybaczy€Sem wszystko. €YAle "kr€Tl odrzek€S: €XCho€Zby€R ty mu swoje krzywdy darowa€S, my mu nie darujemy swoich. €YPotem krzykn€€S do stra€Vy: €XBierzcie go! €Y I wzi€li Abu Kira, i oprowadzili go po mie€Rcie, a potem wsadzili go do worka z wapnem niegaszonym i wrzucili do morza. Poni€Ts€S wi€c €Rmier€Z przez utopienie i spalenie zarazem. %P€T€Wniej kr€Tl zwr€Tci€S si€ do Abu Sira: €XAbu Sirze, pro€R mnie o wszystko, czego tylko zapragniesz, a spe€Sni€ ka€Vde twoje €Vyczenie €Y. Abu Sir poprosi€S wi€c: €XChcia€Sbym, aby€R mnie odes€Sa€S do mojego kraju, bo nie pragn€ ju€V d€Su€Vej tu pozostawa€Z. €YW€Twczas kr€Tl darowa€S mu wiele do tego, co ju€V Abu Sir posiada€S z pieni€dzy, bogactwi rozmaitych dar€Tw, potem da€Smu jeszcze galeon€ pe€Sn€ maj€tku wraz z za€Sog€, !sk€Sadaj€c€ si€ z mameluk€Tw, kt€Trych mu tak€Ve podarowa€S. Przedtem jeszcze chcia€S kr€Tl mianowa€Z Abu Sira swym wezyrem, lecz on si€ nie !zgodzi€S i po€Vegna€S kr€Tla, po czym odp€Syn€€S na galeonie. A wszystko, co na niej by€So, zar€Twno bogactwo, jak i mamelucy, stanowi€So w€Sasno€R€Z!Abu Sira. I nie ustawa€S Abu Sir "w podr€T€Vy, p€Tki nie przybi€S dobrzeg€Tw Aleksandrii i tam, w porcie, zarzuci€S kotwic€. A gdy wyszli na l€d, jeden z mameluk€Tw spostrzeg€S na brzegu jaki€R worek i powiedzia€S do Abu Sira: €XO panie m€Tj, tu€V nad morzem "przy brzegu le€Vy jaki€R wielki i ci€€Vki worek z zawi€zanym otworem, nie wiem przeto, co "w nim jest. €YI Abu Sir podszed€S, i rozwi€za€S €Tw worek, a wtedyzobaczy€S wewn€trz zw€Soki Abu Kira, kt€Trego morze przynios€So do Aleksandrii. I wyci€gn€€S go, i pochowa€S w pobli€Vu Aleksandrii, wybudowa€Smu grobowiec i ustanowi€S przynim dobroczynny zapis. Nad wej€Rciem za€R do grobowca "kaza€S umie€Rci€Z taki oto napis: Cz€Sowieka winno si€ poznawa€Zpo czynach jego w dniach €Vywota; Czyny szlachetne s€, gdy z cz€Seka owego dobra jest istota. !Strze€V si€ potwarz€ walczy€Z zwrogiem, czasem si€ zdarzy€Z mo€Ve bowiem, €\e gdy obelg€ rzucisz, wr€Tg !tw€Tj r€Twn€ obelg€ ci odpowie.Nikczemnych s€S€Tw nie wypowiadaj, strze€V si€ ich w ka€Vdej €Vycia chwili, Czy mia€Sby€R wyrzec je z powag€, czy rzuci€Sby€R dla krotochwili. !Pies dobrze czyni, je€Rli jeno o powinno€Rciach swych pami€ta,Lew zasi€ przez sw€Tj nierozs€dek w podst€pne si€ dostaje p€ta. W odm€tach morza martwe cia€Sa na wierzch wynosz€ si€ jedynie. Lecz rozsypane per€Sy morze na piasku kryje w swej g€S€binie. Nigdy nie zwyk€Sy wszak nastawa€Z mizerne wr€Tble na soko€Sa, Jeno g€Supota je do tego i nierozwaga sk€Soni€Z zdo€Sa. €_r€Td kart powietrznych przeznaczenia s€Sowa spisano te na niebie, €\e ten, kto dobro ludziom €Rwiadczy, dobro w nagrod€ ma dla siebie. Nie bierzcie cukru z kolokwinty, gdy€V sam€ gorycz z niej zbierzecie, Smak bowiem ka€Vdej w €Rwiecierzeczy z niej samej si€ wywodzi przecie. P€T€Wniej €Vy€S jeszcze Abu Sir d€Sugi czas, a gdy Allach powo€Sa€S go do siebie, ludzie pogrzebali go w pobli€Vu grobu Abu Kira, kt€Try by€S niegdy€R jego towarzyszem. Ku pami€ci ich obu miejsce to nazwano €XAbu Kir i Abu Sir €Y, dzi€R jednak znane ono ju€V tylko pod nazw€ €XAbu Kir €Y. Oto co dosz€So do nas o przypadkach tych dw€Tch ludzi. S€Sawiony niech b€dzie Ten, kt€Try €Vyje wiecznie i sw€ wol€ to sprawia, €Ve po nocy niezmiennie nast€puje dzie€U! A po€Rr€Td tego, co opowiadaj€,jest jeszcze: Opowie€R€Z o szewcu Maarufie $Prawi€, o kr€Tlu szcz€€Rliwy, €Ve w Kairze, mie€Rcie przez Allachastrze€Vonym, €Vy€S by€S pewien "szewc, kt€Try stare buty €Sata€S. Mia€S on na imi€ Maaruf, €Vona za€R jego nazywa€Sa si€ Fatima,a przezywano j€ al-Urra. Przezwano j€ tak nie dla innych wzgl€d€Tw, jeno dlatego, €Ve by€Sa wszeteczna, z€So€Rliwa, bezwstydna i swarliwa wielce. Zawojowa€Sa ona ca€Skiem swojego m€€Va i co dzie€U l€Vy€Sa go, i tysi€c razy przeklina€Sa, a on zatrwo€Vony by€S jej #nikczemno€Rci€ i l€ka€S si€ jej #z€So€Rci i pod€So€Rci, by€S bowiem cz€Sowiekiem rozumnym i dba€Sym o cze€R€Z swoj€, cho€Z ubogiego stanu. Gdy du€Vo zarobi€S, oddawa€S jej sw€Tj zarobek ca€Sy, a gdy zdarzy€So !si€, €Ve zarobi€S ma€So, to tej samej nocy pastwi€Sa si€ nad nim, zdrowie mu psu€Sa i noc jego czyni€Sa czarniejsz€ od jej sumienia. By€Sa ona jak ta, o kt€Trej poeta m€Twi€S: "Ile€V nocy przep€dzi€Sem z moj€ €Von€, Udr€czony w mej €So€Vnicy. O, dlaczeg€T€V nie przynios€Sem by€S trucizny, By €Rmier€Z zada€Z wszetecznicy!#I po€Rr€Td utrapie€U wielu, jakich temu cz€Sowiekowi €Vona jego #przysparza€Sa, by€So te€V i to, €Vekiedy€R od niego za€V€da€Sa: "€XMaarufie, chc€, aby€R mi dzi€R wiecz€Tr kunaf€ z miodem "pszczelim przyni€Ts€S! €YOdrzek€S jej: €XAllach Najwy€Vszy mi w tym dopomo€Ve i przynios€ ci j€ wieczorem, cho€Z, na Allacha, ani dirhema dzi€R nie mam, lecz Pan nasz na pewno przyjdzie mi z pomoc€. €Y !€\ona odkrzykn€€Sa na to: €XNie chc€ s€Sysze€Z takich s€S€Tw! Przyjdzie z pomoc€ czy nie przyjdzie, nie wa€V mi si€ bez kunafy z miodem pszczelim na oczy pokazywa€Z. Je€Rli bowiem wr€Tcisz bez niej, noc twoj€ uczyni€ podobn€ do losu, jaki az bez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBpл c61­K   c6”­ын c6ї­Ш#Р c6ZЎˆ/’ c6НЎ;n'6 Џ"ci przypad€S, gdy poj€€Se€R mnie za €Von€ i w moje r€ce $wpad€Se€R! €YOdrzek€S: €XAllach jest€Saskawy €Y, i wyszed€S biedny cz€Sek, a troska malowa€Sa si€ na jego twarzy. I odm€Twi€S mod€Sy poranne, i otworzywszy!sw€Tj kramik, prosi€S: €XB€Sagam Ci€, o Panie, aby€R mi da€S mo€Vliwo€R€Z zdobycia tej kunafyi aby€R ustrzeg€S mnie !dzisiejszej nocy przed z€So€Rci€tej ladacznicy! €Y !I przesiedzia€S w sklepie a€V do #po€Sudnia, ale nie trafi€So mu si€!€Vadne zaj€cie. Wzm€Tg€S si€ w nim strach przed €Von€, "powsta€S wi€c i zamkn€€S sklep, nie wiedz€c, co pocz€€Z, aby kunaf€ zdoby€Z, jako €Ve i na chleb nawet nie mia€S. I kiedy przechodzi€S ko€So sklepu sprzedawcy kunafy, przystan€€S przed nim zatroskany, a oczy jego nape€Sni€Sy si€ €Szami. Sprzedawca kunafy zauwa€Vy€S go i zapyta€S: €XEj, mistrzu Maarufie, co si€ sta€So, €Ve p€Saczesz? Powiedz mi, co ci !si€ przydarzy€So? €YOpowiedzia€S"mu wi€c szewc ca€S€ histori€ i na koniec doda€S: €XZaiste, ta j€dza, moja €Vona, €V€da, abymjej przyni€Ts€S kunaf€, a ja siedzia€Sem w sklepie, a€V po€Sudnie min€€So i nawet na !chleb nie zarobi€Sem, boj€ si€ jej przeto. €YPrzekupie€U $roze€Rmia€S si€ w€Twczas i rzek€S: "€XNie b€Tj si€! Ile ratli kunafy potrzebujesz? €YMaaruf odpar€S: €XPi€€Z ratli €Y, przekupie€U odwa€Vy€S mu t€ ilo€R€Z, ale "wyja€Rni€S: €XMam mas€So, lecz niemam pszczelego miodu. Mam tylko mi€Td z trzciny cukrowej,kt€Try, zaprawd€, lepszy jest ni€Wli pszczeli. Czy b€dzie ci "szkodzi€So, je€Rli kunafa b€dzie z trzcinowym miodem? €YWstydby€So Maarufowi grymasi€Z wobec tego, €Ve przekupie€U by€S tak cierpliwy i nie €V€da€S od razu zap€Saty, rzek€S wi€c; €XNiech b€dzie z miodem trzcinowym. €YI kupiec zapiek€S mu kunaf€ z mas€Sem, i pola€S trzcinowym miodem, i !przyrz€dzi€S j€ tak doskonale, €Ve mo€Vna by ni€ by€So samego !kr€Tla obdarowa€Z. A przekupie€U jeszcze spyta€S: €XCzy nie potrzebujesz pr€Tcz tego chleba albo sera? €Y Maaruf odpowiedzia€S: €XTak €Y, sprzedawca kunafy da€S mu wi€c jeszcze chleba za czterypo€S€Twki dirhema i sera za jedn€ po€S€Twk€, kunafy za€R !by€So za dziesi€€Z po€S€Twek. I rzek€S przekupie€U: €XWiedz, o Maarufie, €Ve winien mi jeste€R "pi€tna€Rcie po€S€Twek dirhema. A teraz id€W do swojej €Vony i !niechaj ci si€ dobrze wiedzie. I przyjmij jeszcze t€ po€S€Twk€ na €Sa€Wni€. Oddasz mi to wszystko za dzie€U, za dwa lubtrzy dni, ale nie czy€U tego, "p€Tki Allach nie da ci zarobi€Z natw€Tj chleb powszedni: Poczekam, a€V b€dziesz mia€S !pieni€dzy wi€cej ni€V tego, co musisz wyda€Z na utrzymanie: a"€Von€ swoj€ si€ r€Twnie€V ju€V wi€cej nie zadr€czaj. €Y Wzi€€S tedy Maaruf kunaf€, chleb i ser, po czym oddali€S !si€, b€Sogos€Sawi€c sprzedawcy i m€Twi€c z g€S€bi serca ukojonego: €XB€d€W pochwalony,!Bo€Ve m€Tj, za szczodrobliwo€R€Z swoj€! €Y A kiedy przyszed€S do swej €Vony, ona zapyta€Sa: €XCzy przynios€Se€R kunaf€? €Y Szewc Maaruf odpar€S: €XTak €Y, i !po€So€Vy€S kunaf€ przed €Von€. Popatrzy€Sa na ni€ i spostrzeg€Sszy, €Ve jest przyrz€dzona z miodem trzcinowym, zawo€Sa€Sa: €XCzy€V nie przykazywa€Sam ci, €Ve ma by€Z z miodem pszczelim?! ! Post€pi€Se€R na przek€Tr temu, !co chcia€Sam, i przynios€Se€R mi kunaf€ z miodem trzcinowym! €Y Szewc Maaruf #usprawiedliwia€S si€: €XWzi€€Sem tak€ dlatego, €Ve kupiec !obieca€S poczeka€Z na zap€Sat€. #€Y Ale €Vona krzykn€€Sa: €XNa nic twoje s€Sowa! Nie b€d€ innej kunafy jad€Sa, tylko z miodem pszczelim! €YI rozz€Soszczona, chwyci€Sa kunaf€ i cisn€wszy "j€ m€€Vowi w twarz, krzykn€€Sa:!€XRusz si€, ty str€czycielu, i zaraz mi inn€ przynie€R! €Y I wymierzy€Sa mu cios pi€€Rci€ tak mocny, €Ve jeden z€b mu #wybi€Sa, a krew sp€Syn€€Sa a€V na piersi. Rozz€Soszczony tym, szewc Maaruf raz jeden lekko !uderzy€S j€ w g€Sow€. W€Twczas #z€Sapa€Sa go za brod€ i pocz€€Sa mu j€ szarpa€Z. Zawo€Sa€S: €XMuzu€Smanie! €Y, i wpadli s€siedzi, brod€ szewca z gar€Rci €Vony uwolnili i j€li !napomina€Z kobiet€ i wymy€Rla€Z jej, a potem powiedzieli: €XWszyscy ch€tnie by€Rmy zjedlikunaf€ z miodem trzcinowym! Czemu zn€casz si€ tak nad tym biedakiem?! Wstydzi€Saby€R si€! €Y I tak j€ €Sagodzili, a€V zgoda mi€dzy nimi nasta€Sa, wszelako !gdy odeszli, przysi€g€Sa, €Ve z kunafy owej nie tknie ani k€sa, szewc Maaruf wi€c, !kt€Tremu g€S€Td dobrze si€ ju€V da€S we znaki, powiedzia€S do "siebie: €XSkoro przysi€g€Sa, €Ve nie b€dzie jad€Sa, ja zjem t€ kunaf€. €XI przyst€pi€S do jedzenia, a ledwo ona to !zobaczy€Sa, zawo€Sa€Sa: €XNiechajAllach sprawi, aby to jedzenie przemieni€So si€ w trucizn€, !kt€Tra jadem swoim cia€So z€Vera! €Y Odpowiedzia€S: €XC€T€V to za !takie gadanie! €Y, i spo€Vywaj€cdalej z u€Rmiechem, m€Twi€S: $€XPrzysi€g€Sa€R, €Ve nie b€dziesz !tego jad€Sa, wi€c nie jedz, leczAllach jest szczodrobliwy i gdytylko zechce, zezwoli, abym cijutro wiecz€Tr kunafy z miodempszczelim przyni€Ts€S, a wtedy zjesz j€ sama. €YI chcia€S j€ udobrucha€Z, ale ona przeklina€Sa go i nie przestawa€Sa go l€Vy€Z i z€Sorzeczy€Z mu a€V do samego rana, a skoro €Rwit nasta€S, zakasa€Sa r€kawy zamierzaj€c go zbi€Z. Poprosi€S: €XDaj mi troch€ czasu, a przynios€ ci inn€ kunaf€. €Y To rzek€Sszy uda€S si€ do meczetu, odprawi€S w nim mod€Sy i poszed€S do swojego sklepu. Otworzy€S go i jeszcze si€ w nim dobrze nie rozsiad€S, gdy nagle dwaj pos€Sa€Ucy od kadiego przed nim stan€li i powiedzieli: €XZbieraj si€ i chod€W na rozpraw€ z kadim, gdy€V twoja €Vona, kt€Tra tak a tak wygl€da, skarg€ na ciebie "do niego zanios€Sa. €YPozna€S j€ Maaruf z tego opisu i rzek€S: €XNiechaj j€ Allach Najwy€Vszy !skar€V€! €Y, po czym podni€Ts€S si€ i poszed€S za nimi. Kiedy przyszed€S do kadiego, ujrza€S swoj€ €Von€ z obwi€zanym ramieniem i zas€Son€ zbroczon€krwi€. "Sta€Sa tam p€Sacz€c i ocieraj€c #€Szy. Kadi zapyta€S: €XCz€Sowieku, czy Allacha Najwy€Vszego si€ $nie boisz?! Jak€Ve€R m€Tg€S tak t€ kobiet€ skatowa€Z, r€k€ jej z€Sama€Z i z€b wybi€Z; jak€Ve mo€Vna tak post€powa€Z? €Y "Szewc odrzek€S: €XJe€Rli istotnie "zbi€Sem j€ tak, €Ve a€V jej z€b wyt€Suk€Sem, wydaj wyrok na mnie wedle woli swojej. W rzeczywisto€Rci jednak by€So tak a tak i s€siedzi mi€dzy nami zgod€ zaprowadzili. €Y Tu opowiedzia€S kadiemu histori€ ca€S€ od pocz€tku do ko€Uca. Na to kadi, kt€Try by€S dobrym cz€Sowiekiem, wyj€€S €Zwier€Z denara i podaj€c mu go rzek€S: €XWe€W to, cz€Sowieku i kup jej za to kunafy z miodem pszczelim, a pogodzicie si€ !oboje. €YMaaruf poprosi€S: €XDaj jej €Tw pieni€dz €Y, i Fatima !wzi€€Sa €Zwier€Z denara, a kadi "pogodzi€S ich z sob€ i zwr€Tci€S si€ do nich: €XKobieto, b€d€W pos€Suszna m€€Vowi swojemu, a ty, cz€Sowieku, b€d€W !wyrozumia€Sy i €Sagodny dla niej.€YI wyszli pogodzeni przez kadiego. !€\ona posz€Sa w swoj€ stron€, am€€V w swoj€, wr€Tci€S do swojego sklepu i zasiad€S w nim, a€V tu pos€Sa€Ucy od kadiego pojawili si€ przed nim znowu z €V€daniem: €XZap€Sa€Z nam nale€Vno€R€Z nasz€! "€YOdrzek€S: €XZaprawd€, kadi nic ode mnie nie wzi€€S, a nawet !przeciwnie, sam mi da€S €Zwier€Z denara. €YAle oni powiedzieli: €XNic nas nie obchodzi, czy !kadi ci co€R da€S, czy te€V co€R #wzi€€S od ciebie, a je€Rli sam niezechcesz nam da€Z zap€Saty, #si€S€ j€ od ciebie we€Wmiemy. €Y Potem zawlekli go na bazar, a tam szewc musia€S sprzeda€Z swe narz€dzia i dopiero gdy da€S pos€Sa€Ucom kadiego p€T€S #denara, odst€pili ode€U. I opar€S Maaruf g€Sow€ na d€Soni, i siedzia€S zasmucony, bo nie mia€S ju€V narz€dzi swojej !pracy. I gdy tak siedzia€S, nagledwu ludzi o odpychaj€cym !wygl€dzie stan€€So przed nim i ozwali si€ do niego: €XWstawaj,cz€Sowieku, i spiesz na rozpraw€ do kadiego, bo €Vona twoja skarg€ przeciw tobie $wnios€Sa. €Y Zdziwi€S si€ Maaruf i !zawo€Sa€S: €XWszak€Ve dopiero co pomi€dzy nami zgod€ przywr€Tci€S! €Y Odrzekli mu: €XMy od innego kadiego jeste€Rmy, bo zaprawd€ €Vona twoja skarg€ na ciebie teraz "do naszego kadiego z€So€Vy€Sa. €Y I poszed€S za nimi, prosz€c Allacha, aby j€ pokara€S, a skoro j€ ujrza€S, zapyta€S: "€XCzy€Vby€Rmy si€ nie pogodzili, dobra kobieto? €YOdpowiedzia€Sa: €XNie mo€Ve by€Z zgody pomi€dzy nami! €YSzewc Maaruf podszed€S wi€c do kadiego i opowiedzia€S mu "ca€S€ histori€, po czym rzek€S: €XZaprawd€, kadi taki a taki !pojedna€S nas przed godzin€. €XI!kadi krzykn€€S na Fatim€: €XTy ladacznico! Skoro zgoda pomi€dzy wami zosta€Sa przywr€Tcona, czemu do mnie ze skarg€ przychodzisz? €YOdrzek€Sa: €XAlbowiem on mnie bi€S jeszcze potem. €YI kadi do "obojga si€ ozwa€S: €XPog€Td€Wcie "si€. Ty nie bij jej wi€cej, ona !za€R niechaj ci si€ wi€cej nie sprzeciwia! €Y Pogodzili si€ zatem, a kadi powiedzia€S do Maarufa: €XTeraz!pos€Sa€Ucom zap€Sa€Z. €Y Da€S im #przeto ich nale€Vno€R€Z i wr€Tci€S do swojego sklepu. Otworzy€S go i usiad€S wewn€trz jak pijany od nadmiaru %nieszcz€€R€Z, kt€Tre go dosi€g€Sy. "I gdy tak siedzia€S, nagle jaki€R cz€Sowiek podbieg€S do niego i !zawo€Sa€S: €XMaarufie, wstawaj i ukryj si€ gdzie€R, bo €Vona twoja skarg€ na ciebie a€V do Wysokiej Porty zanios€Sa i Abu Tabak ju€V na ciebie dybie! !€YPorwa€S si€ tedy Maaruf, sklepsw€Tj zaryglowa€S i uciek€S w stron€ Bramy Zwyci€stwa. A pozosta€So mu przy duszy zaledwie pi€€Z dirhem€Tw z tego, co otrzyma€S za sprzedane kopyta i narz€dzia, kupi€S wi€c chleba za cztery "po€S€Twki, a za jedn€ po€S€Twk€ !odrobin€ sera i z tym si€ przez!ow€ bram€ wymkn€€S. A dzia€So si€ to w zimie w czasie przedwieczornych mod€S€Tw. Gdytylko wszed€S pomi€dzy wysypiska €Rmieci, lun€€S na niego deszcz, jak z otwartychbuk€Sak€Tw na wod€, i szaty !przemok€Sy na nim, schroni€S si€ przeto do meczetu al-Adilija. I ujrza€S tam ruiny, a w nich komor€ pust€, w kt€Trej drzwi brakowa€So. I wszed€S tam, aby si€ przed deszczem schowa€Z. Ubranie mia€S przemoczone od deszczu, spod powiek sp€Sywa€Sy mu €Szy i zrozpaczonypo€So€Veniem swoim, m€Twi€S: €XGdzie€V mam uciec przed t€ wszetecznic€?! B€Sagam Ci€, o Panie, racz mi zes€Sa€Z kogo€R, kto zaprowadzi€Sby mnie do tak odleg€Sej krainy, aby €Vona moja!drogi do niej nie znalaz€Sa! €YI gdy tak siedzia€S szlochaj€c, "nagle €Rciana si€ rozst€pi€Sa i wysz€Sa z niej posta€Z wysoka, kt€Trej widok przyprawi€S szewca Maarufa o dr€Venie na ca€Sym ciele. Posta€Z ta odezwa€Sa si€ do niego: €XCz€Sowieku, czego potrzebujesz, €Ve mnie w nocy niepokoisz? Mieszkam tutaj od dwustu lat, alem nie widzia€S dotej pory nikogo, kto by tu !zaszed€S i post€powa€S tak, jak ty post€pujesz. Wyjaw mi tedy, co ci si€ sta€So, i powiedz, czego pragniesz, a !ja €Vyczenie twoje spe€Sni€, bo,zaprawd€, lito€R€Z nad tob€ serce moje ogarn€€Sa. €Y Szewc zapyta€S w€Twczas: €XKto€R ty taki, kim jeste€R? €YPosta€Z odpar€Sa: €XJestem mieszka€Ucemtego oto miejsca. €YWtedy Maaruf wyzna€S wszystko, co "mu si€ z €Von€ przytrafi€So, na co tamten zapyta€S: €XCzy chcesz, abym zawi€Td€S ci€ do kraju, do kt€Trego by €Vona twoja nie trafi€Sa? €Y Szewc Maaruf odrzek€S: €XTak €Y, i !posta€Z zawo€Sa€Sa: €XWsiadaj na m€Tj grzbiet! €Y I wsiad€S, a istota owa unios€Sa go z ziemi, wzbi€Sa si€ w powietrze i lecia€Sa z nim od zako€Uczenia wieczornych mod€S€Tw a€V do pojawienia si€ porannej zorzy,po czym osiad€Sa z nim na szczycie wysokiej g€Try i powiedzia€Sa: €XZejd€W z tej g€Try, cz€Sowieku, a gdy ujrzyszprzed sob€ bramy miasta, wejd€W i wiedz, €Ve twoja €Vona ci€ tam nie odnajdzie ani "€Vadn€ drog€ tam nie trafi. €YTo"rzek€Sszy opu€Rci€S go i oddali€S si€, a Maaruf pozosta€S zdumiony i zaskoczony w g€S€biduszy i tak dotrwa€S a€V do wschodu s€So€Uca. Potem !powiedzia€S do siebie: €XWstan€ i zejd€ z tej g€Try, bo zaprawd€, z siedzenia na niej nic mi nie przyjdzie. €Y $I zszed€S do st€Tp g€Try, i ujrza€S przed sob€ miasto okolone wynios€Symi murami, z pa€Sacami, co pn€ si€ wysoko, ze zdobionymi domami, kt€Tre ciesz€ oko. I min€€S bram€ miejsk€, i ujrza€S miasto, kt€Trego wygl€d smutne serce rozwesela. A kiedy wszed€S na bazar, mieszka€Ucy tego miastaj€li mu si€ przypatrywa€Z i !spogl€dali na niego, zbieraj€c $si€ wok€T€S niego i dziwuj€c si€ jego ubraniu, bo by€So ono zgo€Sa inne od tego, w jakie oni byli odziani. A€V wreszcie jeden z mieszka€Uc€Tw owego miasta zapyta€S: €XEj, cz€Sowieku, czy jeste€R cudzoziemcem? €Y Maaruf odpowiedzia€S: €XTak €Y, a nieznajomy dalej pyta€S; €XZ jakiego kraju? €Y Odrzek€S: €XZ Kairu Szcz€€Rliwego. €Y€aw cz€Sowiek spyta€S: €XJak dawno go opu€Rci€Se€R? €Y, i Maaruf odpowiedzia€S: €XWczoraj po po€Sudniu. #€YCz€Sowiek €Tw roze€Rmia€S si€ nato i zawo€Sa€S: €XLudzie, chod€Wcie si€ przyjrze€Z temu cz€Sowiekowi i pos€Suchajcie, co!on wygaduje! €Y Spytali: €XC€T€V takiego m€Twi? €Y, i mieszkaniec#miasta wyja€Rni€S: €XTwierdzi, €Ve !pochodzi z Kairu i €Ve opu€Rci€S go wczoraj po po€Sudniu! €YI wszyscy wybuchn€li €Rmiechem,i otoczyli Maarufa m€Twi€c: !€XCzy jeste€R szalony, €Ve takie rzeczy prawisz?! Jak€Ve mo€Vesztwierdzi€Z, €Ve€R wczoraj po !po€Sudniu opu€Rci€S Kair i dzi€R "rano si€ tutaj znalaz€Se€R, skorow istocie Kair od naszego miasta o ca€Sy rok drogi jest oddalony?! €Y Ale Maaruf im odpowiedzia€S: €XTo wy chyba szaleni jeste€Rcie, bo je€Rli o mnie !idzie, zaprawd€ nie sk€Sama€Sem.Oto chleb kairski, kt€Try jest "jeszcze €Rwie€Vy. €YI pokaza€S im sw€Tj chleb, a oni zacz€li go ogl€da€Z i obmacywa€Z i dziwowali si€, bo, zaiste, nie by€S €Tw chleb podobny do tego, kt€Try oni w swoim kraju jadali.I ci€Vba ludzka ros€Sa wok€T€S szewca Maarufa, i jeden do drugiego powiada€S: €XOto kairski chleb, przyjrzyjcie mu si€! €Y, i powsta€S rwetes w mie€Rcie ca€Sym. Jedni wierzyli przybyszowi, inni mu k€Samstwo zarzucali, a jeszcze inni sobie z niego podkpiwali. Wtem podjecha€S do nich na mulicy kupiec pewien, za kt€Trym bieg€So dwu niewolnik€Tw. Przecisn€€S si€ przez t€Sum i zawo€Sa€S: €XLudzie, czy€V wam nie wstyd takie zbiegowisko przy tym cudzoziemcu czyni€Z,"€Rmia€Z si€ i podkpiwa€Z sobie z niego? Odst€pcie od niego! €YI nie przesta€S krzycze€Z na nich,dop€Tki ich od szewca nie odp€dzi€S, a nikt z ca€Sego t€Sumu nie €Rmia€S mu si€ sprzeciwi€Z. Potem kupiec €Tw zwr€Tci€S si€ do Maarufa: €XP€Tjd€W, bracie "m€Tj, i b€d€W pewny, €Ve wi€cej nie doznasz przykro€Rci od tych ludzi, kt€Trzy, zaprawd€, !wstydu nie maj€! €Y To m€Twi€c zabra€S Maarufa ze sob€ i !jecha€S razem z nim, a€V dotarli do wielkiego, bogato zdobionego domu. Tam posadzi€S szewca Maarufa na miejscu godnym kr€Tla i rozkaza€S niewolnikowi, aby #otworzy€S skrzyni€. I wyci€gn€€Sz niej €Tw niewolnik str€Tj wspania€Sy, niczym dla kupca tysi€cami, i gospodarz go€Rcia swego w ten str€Tj przyodzia€S. A €Ve Maaruf posiada€S znakomity wygl€d, przeto w szatach tych sta€S si€ podobnydo szachbandara kupc€Tw. Gospodarz za€V€da€S potem zastawionego sto€Su i przyniesiono im st€T€S, na. kt€Trym znajdowa€Sy si€ wszelkie potrawy wyszukane spo€Rr€Td najrozmaitszych !gatunk€Tw. Zjedli tedy i wypili, po czym kupiec spyta€S: €XBracie m€Tj, jakie jest twoje imi€? €Y Szewc odrzek€S: €XNazywam si€ Maaruf. Trudni€Sem si€ szewstwem i "stare buty €Sata€Sem. €YPyta€S go dalej gospodarz: €XZ jakiego jeste€R miasta? €Y Odpowiedzia€S: €XZ Kairu. €YSpyta€S gospodarz: €XZ jakiej dzielnicy? €YNa to Maaruf pytaniem odpowiedzia€S: #€XCzy€Vby€R zna€S Kair? €Y I kupiecodrzek€S: €XTak, z pochodzenia jestem kairczykiem. €Y Wtedy Maaruf powiedzia€S: €XMieszka€Sem przy ulicy zwanejDarb al-Achmar. €YI kupiec spyta€S: €XKogo znasz z tej ulicy? €Y Szewc odpar€S: €XZnam tego i tamtego €Y, i wymieni€S mu wiele os€Tb. Kupiec spyta€S: €XA czy nie znasz szejcha Achmada, sprzedawcy lek€Tw? €YOdpowiedzia€S: €XBy€S moim !s€siadem zza €Rciany. €YSpyta€S kupiec: €XDobrze si€ on miewa? €Y !Odpowiedzia€S: €XTak. €YSpyta€S: "€XIlu ma syn€Tw? €Y Odpowiedzia€S:€XTrzech: Mustaf€, Muhammada!i Alego. €Y Spyta€S: €XCo Allach zrobi€S z jego syn€Tw? €Y Odpowiedzia€S: €XCo do Mustafy,ez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBpz c6GЏъ К c6ЊЏ Є= c6 А с"„ c6pА e.Ÿ c6гА :v.66Бto ma si€ on dobrze, jest uczonym i mudarrisem. Co do Muhammada, to jest on sprzedawc€ lek€Tw. Otworzy€S sobie sklep tu€V obok sklepu ojca, a uprzednio jeszcze si€ "o€Veni€S i €Vona powi€Sa mu syna, kt€Try nazywa si€ Hasan. €Y !Kupiec przerwa€S: €XNiechaj ci€ !Allach uszcz€€Rliwi za te dobre nowiny! €Y, po czym Maaruf $m€Twi€S dalej: €XCo si€ za€R tyczy Alego, to zaiste, by€S on mym towarzyszem, gdy byli€Rmy mali.Bawili€Rmy si€ zawsze razem i cz€sto wa€S€sali€Rmy si€ poprzebierani za dzieci chrze€Rcijan, wchodzili€Rmy do ko€Rcio€Sa i kradli€Rmy chrze€Rcija€Uskie ksi€gi, sprzedawali€Rmy je, a potem zauzyskane pieni€dze kupowali€Rmy sobie co€R do "jedzenia. A€V raz zdarzy€So si€, €Ve chrze€Rcijanie nas wypatrzyli i na gor€cym uczynku, ze skradzion€ $ksi€g€, nas z€Sapali, poskar€Vyli na nas naszym rodzicom i !zagrozili jego ojcu: €]Skarg€ naciebie przed kr€Tla wniesiemy, je€Rli nie zabronisz twojemu synowi szkod€ nam wyrz€dza€Z!!€^ Ojciec Alego u€Sagodzi€S ich, a syna za to mocno zbi€S, Ali !za€R uciek€S zaraz potem, €Rladu po sobie nie zostawiaj€c. Od tego czasu go nie ma i s€Such po nim od dwudziestu lat zagin€€S. €YW€Twczas kupiec zawo€Sa€S: €XJa jestem Ali, syn szejcha Achmada, sprzedawcy lek€Tw, a ty, Maarufie, jeste€R moim przyjacielem! €Y I pozdrowili si€ nawzajem, a kiedy jeden drugiego sko€Uczy€Swita€Z, kupiec zapyta€S: €XPowiedz, Maarufie, co ciebie a€V tutaj z Kairu przywiod€So? €YSzewc opowiedzia€S mu tedy oswojej €Vonie Fatimie, zwanej al-Urra, i o tym, jak z nim post€pi€Sa, na koniec za€R doda€S: "€XKiedy wi€c udr€ki, kt€Trych mi"nie szcz€dzi€Sa, sta€Sy si€ dla mnie nie do zniesienia, uciek€Sem od niej w stron€ Bramy Zwyci€stwa i tam mnie ulewny deszcz z€Sapa€S, przeto w ruinach meczetu al-Adilija si€ schowa€Sem i tam p€Sacz€c przycupn€€Sem. I oto stan€€S tam nagle przede mn€ mieszkaniec owego miejsca, #pewien ifrit spo€Rr€Td d€Vinn€Tw, io przyczyn€ mojego p€Saczu zapyta€S. Opowiedzia€Sem mu wtedy o swojej niedoli, a on wzi€€S mnie na sw€Tj grzbiet i !lecia€S ze mn€ przez noc ca€S€ pomi€dzy niebem a ziemi€, po czym postawi€S mnie na szczycie g€Try i o istnieniu tego oto miasta mi powiedzia€S.Potem zszed€Sem z g€Try, wst€pi€Sem do miasta, a kiedy ludzie pocz€li mnie wypytywa€Z, rzek€Sem im, €Ve !wczoraj opu€Rci€Sem Kair, ale onimi nie uwierzyli. Wreszcie !nadszed€Se€R ty i ludzi, co mnie otaczali, przep€dzi€Se€R i przywiod€Se€R mnie do twego domu. Oto dlaczego porzuci€SemKair. A dlaczego ty tutaj przyby€Se€R? €Y Odpowiedzia€S mu kupiec Ali: €XBy€Sem lekkomy€Rlny, gdy mia€Sem lat siedem, a od tego w€Sa€Rnie wieku w€drowa€Sem z kraju do kraju i z miasta do miasta, a€V zaszed€Sem do tego !grodu, kt€Try zwie si€ Ichtijan al-Chutan. Zauwa€Vy€Sem, €Ve mieszka€Ucy s€ tu lud€Wmi szlachetnymi i lito€Rciwymi, ujrza€Sem te€V, €Ve maj€ zaufanie do ubogich i sprzedaj€ im na kredyt, i €Ve wiar€ daj€ wszystkiemu, co im!si€ tylko powie. Rzek€Sem wi€c do nich: €]Jestem kupcem, a przyby€Sem tu wcze€Rniej ni€V moje towary i chcia€Sbym teraz!znale€W€Z jakie€R miejsce, gdzie "m€Tg€Sbym swoje tobo€Sy z€So€Vy€Z, gdy nadejd€. €YUwierzyli mi na s€Sowo, opr€T€Vnili dla mnie pewien sk€Sad, ja za€R rzek€Sem im wtedy: €]Czy jest w€Rr€Td was kto€R taki, kto by mi po€Vyczy€S tysi€c denar€Tw do czasu nadej€Rcia moich towar€Tw? Zaraz potem zwr€Tc€po€Vyczk€, ale teraz, p€Tki jeszcze nie mam tu swego dobytku, potrzebuj€ troch€ pieni€dzy, aby za€Satwi€Z pewnesprawy. €^ I dali mi to, czego chcia€Sem, poszed€Sem wi€c na bazar i skoro ujrza€Sem tam przer€T€Vne towary, nakupi€Sem ich, a na drugi dzie€U sprzeda€Sem je, zarabiaj€c na nich pi€€Zdziesi€t denar€Tw. Zaraz przeto dokupi€Sem innychtowar€Tw, a potem nawi€za€Semprzyjazne stosunki z lud€Wmi i post€powa€Sem z nimi uk€Sadnie,tak €Ve mnie wnet polubili. I kupowa€Sem, i sprzedawa€Sem, a!ilo€R€Z pieni€dzy stale mi si€ mno€Vy€Sa, wiedz bowiem, bracie m€Tj, €Ve przys€Sowie uczy: €]€_wiat oszustwem stoi i podst€pem, a w kraju, w !kt€Trym ci€ nikt nie zna, czy€U,co zechcesz. €^ Je€Rli wi€c komukolwiek, kto ci€ tu zapyta, powiesz: €]Moim zawodem jest szewstwo €^, €]Biedny jestem €^, €]Uciek€Sem od €Vony swojej €^ albo: €]Wczoraj opu€Rci€Sem Kair €^ !€[nie uwierz€ ci, a p€Tki w tym mie€Rcie zostaniesz, b€dziesz przedmiotem kpin. Je€Rli za€R powiesz; €]Przyni€Ts€S mnie tu #ifrit €^ €[ uciekn€ przed tob€ i "ka€Vdy b€dzie od ciebie stroni€S m€Twi€c: €]Ten cz€Sowiek jest wmocy szejtana, kto si€ do niego zbli€Vy, tego spotka nieszcz€€Rcie. €^ A taka gadanina znies€Sawi€Saby, ciebie, a i mnie by na z€Se wysz€Sa, gdy€V ludzie tu wiedz€, €Ve i ja z Kairu pochodz€. €Y Maaruf zapyta€S: €XC€T€V wi€c mam czyni€Z? €XAli odrzek€S: €XNaucz€ ci€, co powiniene€R "czyni€Z, i je€Rli Allach zezwoli, dam ci jutro tysi€c denar€Tw, "mulic€, kt€Trej b€dziesz m€Tg€S !dosi€€R€Z, i niewolnika, kt€Try b€dzie bieg€S przed tob€ i wska€Ve ci drog€ do bramy bazaru. I wjedziesz na bazar, apo€Rr€Td kupc€Tw ujrzysz mnie, gdy€V b€d€ mi€dzy nimi siedzia€S. Gdy ci€ zobacz€, !wstan€, pozdrowi€ ci€ i, jakbyznaj€c twoje dostoje€Ustwo, uca€Suj€ tw€ d€So€U. A potem, kiedy ci€ o jakikolwiek rodzaj tkaniny zapytam m€Twi€c: "€]Czy€R przywi€Tz€S z sob€ cho€Z troch€ tkanin w takim a takimrodzaju? €Y, ty odpowiadaj: €]Mn€Tstwo! €^ A kiedy mnie zapytaj€ o ciebie, b€d€ ci€ !wys€Sawia€S i zrobi€ z ciebie w ich oczach wielkiego cz€Sowieka, po czym powiem: €]Przygotujcie dla€U sk€Sad na towary i sklep €^, i przedstawi€ im ciebie jako cz€Sowieka bogatego i szczodrobliwego. Kiedy za€R przyjdzie do ciebie €Vebrak, daj mu, co tylko b€dziesz m€Tg€S, aby si€ potwierdzi€Sa !prawdziwo€R€Z s€S€Tw moich i aby mogli uwierzy€Z w twoj€ #wielko€R€Z i hojno€R€Z, i aby ci€ za to polubili. A potem jeszcze!zaprosz€ ci€ do siebie i przez wzgl€d na ciebie zaprosz€ wszystkich kupc€Tw, a spotkanie to urz€dz€ po to, aby€Rcie si€ wzajemnie poznali,by€Rcie potem razem sprzedawali i kupowali, by€Rcie !dalej ju€V mi€dzy sob€ brali i dawali. Tym sposobem, zanim minie troch€ czasu, zdob€dziesz maj€tek. €YI gdy ranek za€Rwita€S, Ali wr€czy€S Maarufowi tysi€c denar€Tw, przyodzia€S go w str€Tj godny, posadzi€S go na mulic€ i przydaj€c mu jeszcze obiecanego niewolnika, powiedzia€S: €XAllach ci€ od d€Sugu za to wszystko zwalnia,albowiem jeste€R przyjacielem moim, przeto ci si€ nale€Vy wspania€Somy€Rlno€R€Z moja. Porzu€Z wi€c troski, zapomnij o!ca€Sej historii ze sw€ €Von€ i wi€cej nikomu o niej nie opowiadaj. €Y Maaruf odrzek€S: €XNiechaj Allach dobrem ci za to wszystko zap€Saci! €Y, i dosiad€Sszy mulicy ruszy€S w drog€, a niewolnik bieg€S za nim, a€V doprowadzi€S go do bramy bazaru. Tam wszyscy !kupcy ju€V siedzieli i pomi€dzy "nimi siedzia€S kupiec Ali. A skoro!ujrza€S Maarufa, wsta€S, rzuci€S si€ ku niemu i zawo€Sa€S: €XB€Sogos€Sawiony to dzie€U, o kupcze Maarufie, panie !dobroci i dobroczynno€Rci! €Y, i na oczach kupc€Tw jego r€k€ "ca€Suj€c powiedzia€S: €XO bracia,oto kupiec Maaruf was swym przybyciem zaszczyci€S, "pozdr€Twcie go! €Y To m€Twi€c Alida€S im znak, by okazali Maarufowi wielkie uszanowanie, i tym sposobem Maaruf ur€Ts€S w ich oczach. Gdy ju€V wszyscy pozdrowili Maarufa, Ali dopom€Tg€S mu $zej€R€Z z mulicy, i przywita€S si€ z nim, a potem odchodzi€S na bok to z jednym, to z drugim kupcem i swego przyjaciela przed nimi wychwala€S. Oni pytali: €XCzy jest on kupcem? €Y, a on odpowiada€S: €XTak, jest jednym z najwi€kszych kupc€Tw. Maj€tniejszego ni€V on nie znajdziesz €Satwo, albowiem bogactwo jego, jego ojca i dziadk€Tw s€Synie w€Rr€Td kairskich kupc€Tw, co wi€cej, ma on wsp€Tlnik€Tw w krajach Hind i Sind, a tak€Ve w !Jemenie, a wspania€Somy€Rlno€R€Z jego jest niebywa€Sa. Uznajcie zatem jego wysok€ godno€R€Z, wys€Sawiajcie jego dostoje€Ustwo i s€Su€Vcie mu. I wiedzcie, €Ve przyby€S on do waszego miasta nie dla spraw handlowych, tylko dlatego, €Ve zachcia€So mu si€ zwiedzi€Z obce kraje, gdy€V dla zarobk€Twi zysk€Tw nie potrzebuje on wyje€Vd€Va€Z ze swojej ojczyzny, maj€tek jego bowiem jest taki, €Ve nawet #ogie€U nie zdo€Sa€Sby go strawi€Z. "Ja sam nale€V€ do s€Sug jego. €Y I nie przestawa€S wychwala€Z tak Maarufa, a€V kupcy zacz€listawia€Z go ponad w€Sasnych naczelnik€Tw, i jeden przed drugim jego przymioty #wys€Sawiali. A potem t€Soczyli si€wok€T€S niego, €Rniadanie i sorbety mu podawali i nawet szachbandar kupc€Tw przyszed€Sdo niego z pozdrowieniem. Wtedy Ali w obecno€Rci tych wszystkich kupc€Tw pocz€€S go wypytywa€Z: €XPanie m€Tj, czy przypadkiem nie przywioz€Se€R ze sob€ troch€ takiej a takiej tkaniny?€Y I Maaruf odpowiada€S: €XMn€Tstwo. €YA tego dnia Ali pokaza€S mu rozmaite rodzaje cennych tkanin i nauczy€S go, !jak si€ nazywaj€ po€Rr€Td nich !drogie i tanie. I zapyta€S pewienkupiec: €XPanie m€Tj, czy przywioz€Se€R "ze sob€ €V€T€Ste sukno? €Y Maaruf!odpowiedzia€S: €XMn€Tstwo! €Y, a kupiec pyta€S dalej: €XA czerwone jak krew gazeli? €YMaaruf odrzek€S znowu: !€XMn€Tstwo! €Y, i o cokolwiek go zapytano, odpowiada€S jednako:"€XMn€Tstwo! €Y, a€V w ko€Ucu si€ kto€R odezwa€S: €XKupcze Ali, czy ziomek tw€Tj, !gdyby zechcia€S, m€Tg€Sby tysi€c cennych €Sadunk€Tw przywie€W€Z? !€Y I Ali odpar€S: €XWzi€€Sby je tylko z jednego ze swoich rozlicznych sk€Sad€Tw i prawie !nic by mu z niego nie uby€So. €Y Tymczasem gdy tak siedzieli, !€Vebrak pocz€€S w€Rr€Td kupc€Tw kr€€Vy€Z. Niekt€Trzy dawali mu p€T€S dirhema, inni miedziaka muofiarowali, a najwi€cej by€So takich, co mu nic nie dali. Wreszcie €Vebrak podszed€S do Maarufa, a ten gar€R€Z z€Sota #wydoby€S i wr€czy€S mu j€ ca€S€.€\ebrak podzi€kowa€S mu i b€Sogos€Sawi€S, a kupcy si€ "dziwowali i m€Twili: €XZaprawd€, by€S to kr€Tlewski datek €Y, i: €XZaiste, skoro on €Vebrakowi z€Soto bez odliczania daje, !musi nale€Ve€Z do pan€Tw, kt€Trzyniezmierzone bogactwa posiadaj€. Wszak gdyby ich nie mia€S, nie dawa€Sby #€Vebrakowi pe€Snej gar€Rci z€Sota! €YPo pewnym czasie podesz€Sa jeszcze do Maarufa uboga kobieta, a on znowu wydoby€S i$da€S jej gar€R€Z z€Sota. I odesz€Sa od niego, b€Sogos€Sawi€c mu, rozpowiedzia€Sa o nim n€dzarzom, tak €Ve jeden po drugim stawali przed nim, a on"ka€Vdemu z€Soto gar€Rci€ dawa€S, p€Tki nie wyda€S tysi€ca "denar€Tw. Wtedy d€Soni€ o d€So€U uderzy€S i powiedzia€S: €XZaprawd€, Allach jest nasz€ ostoj€, On najskuteczniej ochrania! €YSzachbandar kupc€Tw spyta€S w€Twczas: €XCo ci jest, kupcze Maarufie? "€Y Odrzek€S: €XWygl€da na to, €Venajwi€cej w tym mie€Rcie jest n€dzarzy i ubogich. Gdybym wiedzia€S, €Ve tylu ich tu si€ znajduje, by€Sbym w sakwie przy siodle wi€cej pieni€dzy przywi€Tz€S i da€Sbym je wszystkim tym biedakom jako ja€Smu€Vn€. Poczynam si€ teraz obawia€Z, €Ve m€Tj pobyt na obczy€Wnie przeci€gnie si€, a tymczasem !nic z€Sota mi ju€V nie zosta€So. Nie le€Vy za€R w mojej naturze odmawia€Z €Vebrakowi, bo c€T€V mu powiem, kiedy do mnie podejdzie? €Y Odparli mu: €XPowiesz: €]Niech ci€ Allach wspomo€Ve. €^€Y Odrzek€S Maaruf: €XNie jest to moim zwyczajem i ju€V sama my€Rl o tym nape€Snia mnie trosk€. Chcia€Sbym mie€Z jeszcze tysi€c denar€Tw, abymz nich m€Tg€S ja€Smu€Vn€ rozdawa€Z do czasu, gdy przyb€d€ tu moje juki. €Y Szachbandar kupc€Tw zawo€Sa€S: €XNic prostszego! €Y, i jednego ze swoich podw€Sadnych pos€Sa€Spo tysi€c denar€Tw, po czym da€S je Maarufowi, €Tw za€R ka€Vdego biedaka, kt€Try do niego podszed€S, obdarowywa€S sowicie, a€V wreszcie rozleg€So si€ wezwanie na po€Sudniow€ modlitw€. Wtedy wszyscy pospieszyli do g€S€Twnego meczetu i mod€Sy po€Sudniowe odprawiali, a Maaruf tymczasem rozsypa€S !ca€S€ reszt€, co pozosta€Sa mu z tysi€ca denar€Tw, na g€Sowy modl€cych si€. !Ludzie odwr€Tcili si€ ku niemu, !pocz€li mu b€Sogos€Sawi€Z, kupcy za€R byli zdumieni jego wielk€ #hojno€Rci€ i szczodrobliwo€Rci€. Potem Maaruf poprosi€S innego kupca i po€Vyczy€S od niego tysi€c denar€Tw, i znowu je !rozda€S. Kupiec Ali widzia€S, co jego przyjaciel czyni, ale nie m€Tg€S nic na to powiedzie€Z, a Maaruf bez przerwy robi€S to samo, a€V rozleg€So si€ wezwanie na mod€Sy wieczorne.I znowu wszed€S Maaruf do meczetu, a tam odprawi€S "mod€Sy i reszt€ pieni€dzy ludzi obsypa€S. W ten spos€Tb do chwili zamkni€cia bram bazaru #po€Vyczy€S pi€€Z tysi€cy denar€Twi rozdzieli€S je mi€dzy biedak€Tw, m€Twi€c ka€Vdemu, od kogo bra€S pieni€dze: €XGdy tylko moja karawana nadjedzie, oddam ci wszystko.Je€Rli zechcesz z€Sota, dam ci #z€Soto, a gdyby€R tkanin €V€da€S, dam ci tkaniny, zaprawd€ bowiem wszystkiego mam mn€Tstwo. €Y Wieczorem kupiec Ali zaprosi€S go do siebie, a wraz z nim zaprosi€S wszystkich kupc€Tw i Maaruf a usadowi€S na honorowym miejscu po€Rrodku, a €Tw o niczym innym nie rozprawia€S, tylko o tkaninach iklejnotach, gdy za€R ktokolwiek!mu o czym€R napomkn€€S, m€Twi€S:€XMam i tego mn€Tstwo. €YNast€pnego dnia znowu si€ na bazar uda€S, bra€S od kupc€Twpieni€dze i biedakom je rozdawa€S, i czyni€S tak przez dwadzie€Rcia dni. W ten spos€Tbpo€Vyczy€S od ludzi sze€R€Zdziesi€t tysi€cy denar€Tw, a tymczasem nie nadchodzi€Sy ani jego towary, ani €Vadna zaraza. Wreszcie ludzie o swoje pieni€dze awantur€ wszcz€li i m€Twili: €XTowary kupca Maarufa nie nadchodz€. Jak€Ve d€Sugo b€dzie on jeszcze od ludzi bra€S pieni€dze po to, aby je biednym rozdawa€Z?! €YI rzek€S jeden z nich; €XS€dz€, €Ve powinni€Rmy pom€Twi€Z o tym z jego krajanem, kupcem Alim. €YIposzli do niego, i powiedzieli mu: €XKupcze Ali, towar€Tw kupca Maarufa jak nie by€So, tak i nie ma! €Y Ali odrzek€S; €XB€d€Wcie cierpliwi, na pewno nied€Sugo nadejd€. €Y Potem na osobno€Rci Ali powiedzia€S do Maarufa: €XCo tywyprawiasz, Maarufie?! Co ci !radzi€Sem: €]Upiecz chleb €^ czy:€]Spal go €^? Zaiste, kupcy wrzaw€ o swoje pieni€dze ju€V wszcz€li i powiadaj€ mi, €Ve maj€ u ciebie sze€R€Zdziesi€t tysi€cy denar€Tw, kt€Tre wzi€€Se€R od nich i pomi€dzy "biednych rozdzieli€Se€R. Sk€d€Ve we€Wmiesz pieni€dze, by tym ludziom d€Sugi pooddawa€Z, ty, kt€Try ani nie sprzedajesz, ani nie kupujesz? €YOdrzek€S mu na "to Maaruf: €XNic to! C€T€V to jestsze€R€Zdziesi€t tysi€cy denar€Tw? Wszak€Ve gdy moje towary nadejd€, oddam im wszystko. Gdy zechc€ tkanin €[ dostan€ tkaniny, gdy ich niezechc€ €[otrzymaj€ z€Soto i srebro. €YKupiec Ali zawo€Sa€S: €XAllach jest Wielki! Czy ty !masz w og€Tle jakie€R towary?! €Y!Odrzek€S: €XMam ich mn€Tstwo. €Y !Ali krzykn€€S: €XNiech Allach i tajemni m€€Vowie wspomog€ nas przeciw tobie i twej przewrotno€Rci! Czy nauczy€Sem !ci€ tych s€S€Tw po to, aby€R je mnie powtarza€S?! Poczekaj €[ju€V ja ludziom otworz€ oczy na ciebie! €YAle Maaruf powiedzia€S: €XId€W, nie gadaj tyle! Czy€V ja jestem biedakiem?! Naprawd€, w tobo€Sach moich jest mn€Tstwo rzeczy i gdy tylko nadejd€, "b€d€ mogli sobie nale€Vno€R€Z w dw€Tjnas€Tb odebra€Z. Ja przecie€V niczego od nich nie potrzebuj€! €YWtedy kupiec Ali $si€ rozsierdzi€S i zawo€Sa€S: €XTy gburze, ju€V ja ci poka€V€, co to znaczy tak mnie bezwstydnie oszuka€Z! €YMaaruf odrzek€S: €XCzy€U, co jeste€R w stanie uczyni€Z. Oni i tak poczeka€Z musz€, a€V nadejd€ moje towary. A wtedy odbior€ to, co im si€ nale€Vy, albo nawet wi€cej. €Y Ali odszed€S w€Twczas, a oddalaj€c si€ m€Twi€S sobie w duszy: €XSkoro go przedtem chwali€Sem, nie mog€ go teraz gani€Z, bo wyjd€ na k€Samc€ i sprawdzi€Soby si€ na mnie !przys€Sowie, kt€Tre m€Twi: €]Kto najpierw chwali, a potem gani, ten po dwakro€Z k€Samie. €^€Y I !ca€Skiem nie wiedzia€S, co dalej !czyni€Z. I przyszli do€U kupcy z zapytaniem: €XO kupcze Ali, czy rozmawia€Se€R z nim? €YOdpowiedzia€S: €XO ludzie! Ja !sam si€ boj€, gdy€V i ja mam u niego tysi€c denar€Tw, przeto nie mog€ z nim o pieni€dzach m€Twi€Z. Nie pytali€Rcie mnie o rad€, kiedy zawierzali€Rcie mu pieni€dze swoje, teraz tedy nie macie si€ co przede mn€ Co do Mustafy,ez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB pc c6dБг ' c6ЧБњЛ c6*ВЕ"л c6В.  c6№В0:W/6SГ!€Vali€Z. Sami si€ upominajcie u niego, a je€Rli wam nie odda, skarg€ na niego przed kr€Tla miasta zanie€Rcie i powiedzcie mu: €]Jest oszustem, oszuka€S nas €^, a kr€Tl na pewno wam !poradzi na to. €YPoszli wi€c do kr€Tla i opowiedziawszy mu o tym, co zasz€So, rzekli: €XO kr€Tlu czasu, zaprawd€, nie wiemy zupe€Snie, co mamy w tej sprawie pocz€€Z z owym kupcem, kt€Trego hojno€R€Z jest tak wielka. On tak a tak post€puje, a wszystko, co we€Wmie, mi€dzy n€dzarzy pe€Snymi gar€Rciami rozdziela. Gdyby nic nie mia€S, nie pozwala€Sby sobie chyba z€Sota pe€Snymi gar€Rciami rozdawa€Z, gdyby za€R by€S mo€Vnym panem,nadej€Rcie towar€Tw powinno byo jego prawdom€Twno€Rci €Rwiadczy€Z. Wszelako nie widzieli€Rmy, by mia€S jakiekolwiek juki, a tymczasem zapewnia nas stale, €Ve je posiada, tylko je !w drodze wyprzedzi€S, i ilekro€Z napomkniemy przy nim o jakiejkolwiek tkaninie, powiada: €]Mam tego mn€Tstwo. #€^ A sporo ju€V czasu up€Syn€€So, lecz o jukach jego jako€R nie "s€Sycha€Z i dzi€R winien nam ju€V jest sze€R€Zdziesi€t tysi€cy denar€Tw, kt€Tre pomi€dzy biedak€Tw porozdawa€S, oni za€R b€Sogos€Sawi€ mu i "szczodrobliwo€R€Z jego chwal€. €YA kr€Tl ten by€S niezwykle chciwy na bogactwa, bardziej ni€V Aszab. Skoro wi€c "pos€Sysza€S o szczodrobliwo€Rci i wspania€Somy€Rlno€Rci Maarufa, "ogarn€€Sa go chciwo€R€Z i rzek€S do swojego wezyra: €XGdyby ten kupiec nie mia€S wielkiego maj€tku, z pewno€Rci€ nie by€Sby a€V tak hojny, przeto niew€tpliwie juki jego nadejd€, a w€Twczas kupcy przyjd€ do niego i on ich !pieni€dzmi obsypie. A przecie€V ja mam wi€ksze prawo do jegobogactw ani€Veli wszyscy kupcy. #Chcia€Sbym wi€c zbli€Vy€Z si€ do tego kupca, a kiedy sobie pozyskam jego przyja€W€U, sam zagarn€ to, co on posiada w tobo€Sach, gdy przyb€d€, nim si€ do tego dobior€ kupcy. A !potem go z moj€ c€Trk€ o€Veni€ i w ten spos€Tb ju€V ca€Se jego bogactwo do mojego maj€tku dodam. €Y Ale wezyr odrzek€S: €XO kr€Tlu czasu, ja mam go za oszusta jedynie, oszust za€R snadnie dom chciwca zniszczy€Z mo€Ve. $€YA kr€Tl odrzek€S mu na to: €XJu€V ja go, o wezyrze, na pr€Tb€ wystawi€ i poznam, czy jest oszustem, czy cz€Sowiekiem prawdom€Twnym, dowiem si€ r€Twnie€V, czy jest bogaczem, czy te€V nie. €YWezyr spyta€S: "€XJakiej pr€Tbie go poddasz? €Y, ikr€Tl odpowiedzia€S: €XMam ja pewien klejnot. Ot€T€V po€Rl€ po tego Maarufa, sprowadz€ go do siebie, a gdy zasi€dzie u mnie, przyjm€ go z szacunkiem, godnie i poka€V€#mu €Tw klejnot. Je€Rli si€ na nim pozna i b€dzie wiedzia€S, jaka jest jego cena, b€dzie to oznacza€So, €Ve jest bogatym, maj€tnym panem. A je€Rli nie pozna si€ na nim, b€dzie to dow€Td na to, i€V jest oszustemi szalbierzem, a ja ka€V€ go wtedy straci€Z najstraszliwszym jakim€R sposobem. €Y To rzek€Sszy kr€Tl pos€Sa€S po Maarufa i do siebie go sprowadzi€S. Maaruf przyszed€S ipozdrowi€S kr€Tla, kr€Tl odwzajemni€S mu pozdrowienie isadzaj€c go u boku swojego, zapyta€S: €XCzy to ty jeste€R kupcem Maarufem? €YOdpowiedzia€S Maaruf: €XTak. €Y Kr€Tl m€Twi€S wi€c dalej: €XByli tu u mnie kupcy, kt€Trzy !utrzymuj€, €Ve winien im jeste€R#sze€R€Zdziesi€t tysi€cy denar€Tw.!Czy m€Twi€ prawd€? €Y Odrzek€S "Maaruf: €XTak. €Y Kr€Tl zapyta€S: €XCzemu w takim razie nie oddajesz im ich pieni€dzy? €YOdrzek€S Maaruf: €XMusz€ poczeka€Z, a€V moje tobo€Sy nadejd€, a wtedy oddam im wszystko w dw€Tjnas€Tb. Je€Rli b€d€ chcieli z€Sota, dam im #z€Soto, je€Rli srebra za€V€daj€, dam im srebro, a je€Rli w towarach zechc€ zwrotu nale€Vno€Rci, dam im towary. I ten, kt€Tremu jestem winien tysi€c denar€Tw, dwa tysi€ce ode mnie otrzyma w nagrod€ za to, €Ve swym tysi€cem !poratowa€S mnie i os€Soni€S moje !dobre imi€ w€Rr€Td biedak€Tw, bozaprawd€ mam ja bogactw mn€Tstwo. €Y $I rzek€S kr€Tl do niego: €XWe€W to, kupcze, sprawd€W, co to za "kamie€U i jak€ warto€R€Z posiada.€Y I poda€S mu drogocenny kamie€U wielko€Rci orzecha !laskowego, kt€Try kupi€S by€S za !cen€ tysi€ca denar€Tw i kt€Try ceni€S sobie bardzo wysoko, gdy€V nie posiada€S drugiego podobnego. Maaruf wzi€€S kamie€U do r€ki i €Rcisn€wszy kciukiem i palcem wskazuj€cym, skruszy€S go, by€Sto bowiem klejnot delikatny i nie znosz€cy nacisku. Kr€Tl #zawo€Sa€S: €XDlaczego skruszy€Se€R ten drogi kamie€U? €Y Maaruf %roze€Rmia€S si€ na to i rzek€S: €XO kr€Tlu czasu, przecie€V to nie by€S klejnot €Vaden, jeno kawa€Sek minera€Su wart zaledwie tysi€c denar€Tw. Jak€Ve mog€Se€R cho€Zby nazywa€Zgo drogim kamieniem?! Zaprawd€, cena drogiego kamienia wynosi siedemdziesi€t tysi€cy denar€Tw, a to mo€Vna nazwa€Z tylko kawa€Skiem minera€Su! Szlachetny kamie€U, kt€Try nie ma wielko€Rci orzecha w€Soskiego, €Vadnej warto€Rci w moich oczach nie przedstawia i w og€Tle na niego nie zwracam uwagi, jak€Ve wi€c ty, kt€Try jeste€R kr€Tlem, mo€Vesz uwa€Va€Z za klejnot co€R, co jest jeno kawa€Skiem minera€Su warto€Rci tysi€ca denar€Tw?! Usprawiedliwia ci€ tylko to, €Ve wszyscy jeste€Rciebiedakami i nie ma u was !bezcennych skarb€Tw. €Y I rzek€S do niego kr€Tl: €XKupcze, czy posiadasz takie drogie kamienie, o jakich wspomnia€Se€R? €YOdrzek€S Maaruf: "€XMn€Tstwo! €YI opanowa€Sa kr€Tla "chciwo€R€Z, i zapyta€S: €XCzy daszmi prawdziwe drogie kamienie?€YOdrzek€S: €XGdy moje rzeczy nadejd€, dam ci ich mn€Tstwo idam ci mn€Tstwo wszystkiego, czego tylko zapragniesz, bo wszystkiego mam w br€Td. I damci to za darmo. €Y Kr€Tl ucieszy€S si€ wtedy i powiedzia€S kupcom: €XOdejd€Wcie swoimi drogami i poczekajcie, a€V nadejd€ jego tobo€Sy, a potem przyjd€Wcie domnie odbiera€Z to, co si€ wam nale€Vy. €YI odeszli kupcy. Oto co by€So z Maarufem i z kupcami. Co si€ za€R tyczy kr€Tla, to zwr€Tci€S si€ on do wezyra i !rzek€S mu tak: €XB€d€W uprzejmy dla kupca Maarufa i porozmawiaj z nim o tym i owym, a wreszcie napomknij mu, €Ve mam c€Trk€. "Spraw, aby si€ z ni€ o€Veni€S i by€Rmy si€ stali przez to posiadaczami jego bogactw. €Y Wezyr odrzek€S: €XO kr€Tlu czasu, zaprawd€ post€powanietego cz€Sowieka nie podoba mi si€, uwa€Vam go za k€Samc€ i oszusta, porzu€Z wi€c my€Rl o tym, o czym rzek€Se€R, aby€R swej c€Trki nie straci€S za !darmo. €YA wezyr prosi€S niegdy€Rkr€Tla o r€k€ jego c€Trki, #pragn€c si€ z ni€ o€Veni€Z, ale nie dosz€So do tego, bo !kr€Tlewna nie chcia€Sa przysta€Z $na to. I rzek€S do niego kr€Tl: €XTyprzeniewierco! Nie €Vyczysz mi tego dobra, bo sam si€ o ni€ !dawniej stara€Se€R, tylko ona nie"zgodzi€Sa si€ ciebie po€Rlubi€Z, teraz przeto chcia€Sby€R drog€ jej do innego ma€S€Ve€Ustwa zagrodzi€Z, aby moja c€Trka niezam€€Vn€ pozosta€Sa tak !d€Sugo, a€V ty nie we€Wmiesz jej !za €Von€. A teraz pos€Suchaj, copowiem: Nie masz w tej sprawie ju€V nic do gadania! A co do kupca, to jak€Ve mo€Ve on by€Z oszustem lub k€Samc€, !skoro odgad€S cen€, za jak€ €Tw!kamie€U kupi€Sem, i skruszy€S go,!poniewa€V mu si€ nie spodoba€S. Ma on mn€Tstwo prawdziwych drogich kamieni, a gdy po€Rlubi !moj€ c€Trk€ i ujrzy, jak bardzojest urodziwa, postrada rozumi rozmi€Suje si€ w niej, i obsypie j€ drogocennymi klejnotami i skarbami. Czy€Vby€R"chcia€S moj€ c€Tr€ i mnie takichbogactw pozbawi€Z?! €Y Wezyr !milcza€S, boj€c si€ kr€Tlewski gniew €Rci€gn€€Z na siebie, rzek€S sobie tylko w duszy: €XSzczuj byd€So psami! €Y Potem, okazuj€c uprzejmo€R€Z Maarufowi, odezwa€S si€ do !niego: €XZaiste, jego wysoko€R€Z kr€Tl pokocha€S ci€, a €Ve ma c€Tr€ niezwykle pi€kn€ i urodziw€, chcia€Sby ci j€ za €Von€ odda€Z. C€T€V ty na to powiesz? €Y Maaruf odrzek€S: €XRad jestem temu, ale kr€Tl musi poczeka€Z, a€V nadejd€ moje tobo€Sy, bo wykup za kr€Tlewskie c€Try jest bardzo wielki i stan kr€Tlewny godnegodaru wymaga, ja za€R nie mam w tej chwili pieni€dzy. Wszelako gdy kr€Tl poczeka do nadej€Rcia karawany z moimi rzeczami, b€d€ mia€S bogactwanieprzeliczone i w €Rlubnym darze z€So€V€ wtedy pi€€Z tysi€cy kies. Chcia€Sbym ponadto mie€Z w€Twczas jeszcze tysi€c kies, kt€Tre m€Tg€Sbym w noc za€Rlubin rozda€Z pomi€dzy biednych i ubogich, a tysi€c kies !chcia€Sbym rozdzieli€Z pomi€dzy tych, co b€d€ szli w weselnymorszaku, i tysi€c innych kies jeszcze potrzebuj€, aby wyprawi€Z uczt€ dla wojska i wszystkich innych. Musz€ te€V mie€Z sto drogocennych kamieni, kt€Tre podaruj€ kr€Tlewnie rankiem, nazajutrz po weselnej nocy, i sto innychdrogich kamieni, aby je rozda€Zniewolnicom i rzeza€Ucom €[ ka€Vdy otrzyma jeden taki kamie€U, gdy€V chc€ oblubienicyw ten spos€Tb cze€R€Z okaza€Z. Chc€ te€V przyodzia€Z tysi€c nagich n€dzarzy i mie€Z na ja€Smu€Vn€ dla wszystkich potrzebuj€cych. A wszystko tojest niemo€Vliwe przed nadej€Rciem tu moich juk€Tw, a €Ve posiadam krocie, przeto wszystkie te wydatki nie b€d€mia€Sy dla mnie znaczenia. €Y Wezyr odszed€S us€Syszawszy toi uda€S si€ do kr€Tla, aby go powiadomi€Z o tym, co Maaruf %powiedzia€S. I rzek€S kr€Tl: €XI jak mo€Vesz m€Twi€Z, €Ve cz€Sowiek ten jest k€Samc€ i oszustem, skoro ma takie zamiary?! €Y Ale !wezyr odpar€S: €XA jednak wci€€Vmam go za takiego! €Y I $rozsierdzi€S si€ kr€Tl, skrzycza€S wezyra i zagrozi€S: €XNa moj€ !g€Sow€! Je€Rli nie przestaniesz "tak gada€Z, zabij€ ci€! A teraz wracaj do niego i przyprowad€Wgo tu do mnie, abym sam si€ znim m€Tg€S ugodzi€Z. €Y Poszed€S wi€c wezyr do Maarufa i rzek€S mu: €XChod€W pom€Twi€Z z kr€Tlem! €YMaaruf "odpowiedzia€S: €XS€Sysz€ i jestem!pos€Suszny €Y, po czym do kr€Tla %si€ uda€S. I rzek€S mu kr€Tl: €XNie wymawiaj si€ przede mn€ tak jak przed wezyrem, bo, zaiste, skarbiec m€Tj jest pe€Sen. We€W sobie tylko klucze od niego i wydawaj ze€U, na co potrzebujesz i ile zapragniesz. Odziewaj biednych i czy€U tak,jak tylko uznasz za stosowne. !Nie trap si€ r€Twnie€V z powodu mej c€Trki czy jej niewolnic. Gdy tylko przyb€dzie twoja karawana, oka€Vesz swej €Vonie szczodrobliwo€R€Z wedle uznania.Poczekamy cierpliwie na wykup do czasu, a€V twoje rzeczy nadejd€, gdy€V nie ma i"nie b€dzie r€T€Vnicy mi€dzy mn€a tob€. €Y To powiedziawszy kr€Tl kaza€S szejchowi al-islam "spisa€Z €Rlubn€ umow€, gdy wi€cszejch al-islam przyby€S, %spe€Sni€S polecenie kr€Tla i spisa€S "€Rlubn€ umow€ pomi€dzy c€Trk€ kr€Tlewsk€ a kupcem Maarufem.Kr€Tl da€S wtedy znak, aby rozpocz€to weselne obchody €[przystrojono wi€c miasto, uderzano w b€bny, zastawionosto€Sy przer€T€Vnym jad€Sem i pojawili si€ kuglarze. Kupiec Maaruf zasiad€S na tronie w saliposiedze€U, a przed nim popisywali si€ kuglarze, magicy, mistrzowie w ta€Ucach i ludzie biegli w sztukach przer€T€Vnych i b€Saze€Ustwach, byli i muzykanci, a Maaruf tylko rozkazywa€S skarbnikowi "m€Twi€c: €XDawaj z€Soto i srebro!"€Y, i skarbnik mu z€Soto i srebro przynosi€S, a Maaruf kr€€Vy€S w€Rr€Td go€Rci, grajk€Tw i tancerzy i gar€Rciami bogactwo"rozdawa€S, obdziela€S ja€Smu€Vn€ biedak€Tw i n€dzarzy i nagich !przyodziewa€S. A €Ve wesele by€Sohuczne, przeto skarbnik prawie nie m€Tg€S nad€€Vy€Z z przynoszeniem pieni€dzy ze skarbca. Serce wezyra o ma€So "nie p€k€So ze z€So€Rci, lecz nic powiedzie€Z nie €Rmia€S, tylko kupiec Ali, zdumiony tym trwonieniem d€Tbr wszelakich, kupca Maarufa napomina€S: !€XAllach i m€€Vowie tajemni oby !ci€ do opami€tania przywiedli! "Czy nie do€R€Z ci, €Ve€R maj€tek kupc€Tw roztrwoni€S, €Ve jeszczeteraz pieni€dze kr€Tlewskie rozrzucasz?! €Y Ale kupiec Maaruf tylko mu odpowiada€S: €XNic ci do tego! Kiedy moja karawana nadejdzie, wszystko oddam "kr€Tlowi w dw€Tjnas€Tb. €YI dalej trwoni€S pieni€dze nie swoje, wduszy sobie m€Twi€c: €XPrzekl€ta zaraza! Ale stanie si€, co ma si€ sta€Z, nie ma bowiem ucieczki przed przeznaczeniem! €Y Gody weselne trwa€Sy przez dniczterdzie€Rci, a dnia czterdziestego pierwszego orszak weselny ruszy€S po oblubienic€ i pod jej pa€Sac przybyli wszyscy emirowie i wojownicy. A skoro j€ przywiedli do Maarufa, €Tw zacz€€S znowu z€Soto sypa€Z na g€Sowy zebranych. Panna m€Soda mia€Sa wi€c wspania€Sy weselny poch€Td, a pan m€Sody rozrzuca€Spieni€dze w ilo€Rciach ogromnych. Dopiero kiedy wprowadzono go do kr€Tlewny i siad€S na wysokim €So€Vu, kiedy opuszczono zas€Sony, zamkni€to drzwi i wszyscy wyszli pozostawiaj€c go samego z oblubienic€, uderzy€S d€Soni€ o d€So€U i siedzia€S pogr€€Vony w smutku, co jaki€R czas d€Soni€ o d€So€U bij€c. !Wreszcie rzek€S: €XNie ma pot€gi!ni si€Sy poza Allachem Wielkim i Mocnym! €Y Kr€Tlewna zapyta€Sa: "€XPanie m€Tj, niechaj ci€ Allach !zachowa! Co si€ sta€So, €Ve tak posmutnia€Se€R? €Y Odrzek€S: €XJak€Ve nie mam by€Z zasmucony, kiedy ojciec tw€Tj wp€dzi€S mnie w k€Sopot taki i post€pi€S ze mn€ tak, jakbym zielone ziarno pra€Vy€S? €Y Zapyta€Sa znowu: €XCo ci wyrz€dzi€S m€Tj ojciec? Powiedzmi! €Y Odrzek€S tedy: €XWprowadzi€S mnie do ciebie, zanim przyby€Sa moja karawana, a ja tak bardzo €[chcia€Sem co najmniej sto drogich kamieni pomi€dzy twoje niewolnice rozdzieli€Z, ka€Vdej darowa€Z jeden kamie€U,aby si€ z niego cieszy€Sa i m€Twi€Sa: €]Zaiste, m€Tj pan podarowa€S miten klejnot owej nocy, kiedy &si€ z moj€ pani€ po€S€czy€S. €^ I marzy€Sem, aby tak by€So ze wzgl€du na wielk€ godno€R€Z twoj€ i chc€c przysporzy€Z ci blasku. Zaprawd€ bowiem, sta€Zmnie na rozdawanie klejnot€Tw do woli, gdy€V mam ich mn€Tstwo. €Y #I odrzek€Sa mu: €XNie troskaj si€ tym i z b€Sahego powodu nie trap duszy swojej. Co do mnie,to poczekam, a€V karawana twoja przyb€dzie, przeto si€ nie zadr€czaj z mojej przyczyny, a co do moich niewolnic, to nie k€Sopocz si€ "nimi. Wsta€U lepiej, rozdziej si€z szat i rozkoszy ze mn€ zaznaj ju€V teraz, nie zwlekaj€c. A gdy twoje juki nadejd€, dostaniemy klejnoty wszelkie i inne rzeczy drogocenne. €YI zdj€€S Maaruf szaty swoje, i siad€Sszy na !pos€Saniu, zapragn€€S pieszczot !i mi€Sosne igraszki rozpocz€€S. Po€So€Vy€S jej sw€ d€So€U na udach, a ona mu siad€Sa na kolanach i usta swoje w jego usta zanurzy€Sa. I nasta€Sa mi€dzy nimi owa godzina, w kt€Trej ka€Vdy cz€Sowiek o swoimojcu i matce zapomina. On j€ w ramiona wzi€€S, przygarn€€S !do siebie i tul€c w obj€ciach, #przyciska€S do piersi i, ssa€S jej !wargi tak, a€V z jej ust pocz€€Smi€Td sp€Sywa€Z. Potem sw€ r€k€ wsun€€S pod jej lewe rami€, a wtedy cia€So jego i jej rozp€Somieni€So si€ !po€V€daniem. Potem poklepa€S j€d€Soni€ pomi€dzy kr€g€Symi, pe€Snymi piersiami, a€V dreszcz poczu€Sa mi€dzy oboma udami, !przeto si€ jej nogami otoczy€S i$spr€Tbowa€S, jak si€ obie cz€€Rci jednoczy. Zakrzykn€€S: €XOjcze obu zas€Son! €Y, i podsypa€S !prochu, lont zapali€S, nastawi€S kompas, da€S ognia i zburzy€S twierdz€ ca€S€ ze wszystkich czterech rog€Tw jednocze€Rnie, i rzecz uwie€Uczona zosta€Sa tym, o co nikt nie ma prawa pyta€Z, kr€Tlewna zasi€ krzykn€€Sa, czego si€ nie da unikn€€Z, gdy€V kupiec Maaruf dziewictwa j€ pozbawi€S. I "nasta€Sa noc, jakich si€ wi€cej w €Vyciu nie liczy, jako €Ve zawiera w sobie tak€ moc rozkosznych zjednocze€U, u€Rcisk€Tw, mi€Sosnego igrania, poca€Sunk€Tw i najrozmaitszych pieszczot kochanka ci€gn€cych si€ a€V do samego ranka. A p€T€Wniej Maaruf wyszed€S od swej €Vony i wst€pi€S do €Sa€Wni, po czym wdzia€S na siebie str€Tj kr€Tlewski i uda€S si€ do kr€Tlewskiego dywanu. Wszyscy, kt€Trzy tam byli, powstali przed nim i powitali go ze czci€ i powa€Vaniem, €Vyczyli mu szcz€€Rcia i #b€Sogos€Sawili mu, on za€R usiad€S "u boku kr€Tla i zapyta€S: €XGdzie !jest skarbnik? €YOdrzekli: €XOto stoi przed tob€. €YWtedy Maaruf rozkaza€S mu: €XPrzynie€Rszaty honorowe i odziej w nie wszystkich wezyr€Tw, emir€Tw i wysokich dostojnik€Tw! €Y Skarbnik zaraz przyni€Ts€S wszystko, czego Maaruf €V€da€S, a on siedzia€S i obdarowywa€S ka€Vdego, kto do niego przyszed€S, i dawa€S ka€Vdemu tyle, ile wypada€So, zale€Vnie od zajmowanego przeze€U stanowiska. I w ten spos€Tb Maaruf dwadzie€Rcia dni przep€dzi€S, a juki ani €Vadne !inne jego rzeczy ci€gle si€ nie pojawia€Sy. A€V wreszcie skarbnik, wprowadzony przez Maarufa wtarapaty srogie, przyszed€S do ,ez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBpЯ c6‚Г?  c6хГWх c6HД<#q c6ЋД­.и c6Е…9џ46qЕ#kr€Tla w chwili, kiedy zi€€Z jego by€S nieobecny, a przy kr€Tlu nikt inny jeno wezyr si€ znajdowa€S. Uca€Sowawszy ziemi€ przed w€Sadc€, skarbnik powiedzia€S: €XO kr€Tlu czasu, chc€ ci€ powiadomi€Z o pewnej sprawie, #kt€Trej nie mog€ tai€Z d€Su€Vej z obawy przed twoj€ nagan€. Wiedz tedy, €Ve skarbiec nasz jest ju€V prawie pusty i pieni€dzy zosta€So w nim jeszcze tylko odrobin€, tak €Veza dni dziesi€€Z przyjdzie go nam zawrze€Z, poniewa€V b€dzie ju€V ca€Skiem pusty. €YI rzek€S kr€Tl: €XZaiste, o wezyrze, nadej€Rcie rzeczy mojego #zi€cia si€ przed€Su€Va i €Vadnej wie€Rci o nich nie ma. €YWezyr !za€Rmia€S si€ na to i rzek€S do kr€Tla: €XNiechaj ci Allach !sprzyja, o kr€Tlu czasu! By€Se€R zbyt €Satwowierny i zawierzy€Se€R k€Samcy i oszustowi, kt€Try €[ na twoj€ "g€Sow€! €[ w rzeczywisto€Rci nie posiada €Vadnych juk€Tw, a i zaraza €Vadna nie przychodzi, !kt€Tra by nas od niego uwolni€Sa.!Przecie€V on ci€ oszukiwa€S bez ustanku, a€V bogactwa twoje roztrwoni€S i posiad€S c€Trk€ twoj€, €Vadnego wykupu nie daj€c. A ty? Jak d€Sugo jeszcze#pob€Sa€Vliwo€R€Z k€Samcy b€dziesz okazywa€S?! €Y "I kr€Tl zapyta€S: €XO wezyrze, co mamy robi€Z, aby si€ prawdy o nim dowiedzie€Z? €YOdrzek€S: !€XO kr€Tlu czasu, nikt nie jest wstanie przejrze€Z tajemnicy m€€Vczyzny tak, jak jego €Vona. Wezwij wi€c c€Trk€ swoj€, aby za zas€Son€ przysz€Sa, a wtedy dowiemy si€ prawdy o nim. Nak€Soni€ j€ bowiem, aby go sprytnie wypyta€Sa o wszystko i potem nas powiadomi€Sa, jak $si€ rzeczy maj€. €Y Kr€Tl rzek€S: €XDoskonale, wszelako €[na m€ &g€Sow€! €[ je€Rli oka€Ve si€, €Ve w istocie jest on k€Samc€ i szalbierzem, najstraszniejsz€ €Rmier€Z mu zadam! €YTo powiedziawszy kr€Tl razem z wezyrem uda€S si€ do mieszkalnej komnaty i pos€Sa€S $po c€Trk€. I przysz€Sa za zas€Son€€[ a dzia€So si€ to pod nieobecno€R€Z jej m€€Va €[ stan€€Sa za ni€ i zapyt a€Sa: €XCzego pragniesz, m€Tj ojcze? €YOdrzek€S: €XPom€Tw z wezyrem. €YZapyta€Sa tedy: €XCzego pragniesz, wezyrze? €YOdrzek€S: €XWiedz, o pani moja, €Ve m€€V tw€Tj maj€tek twojego ojca !roztrwoni€S, co wi€cej, poj€€S ci€ za €Von€ wykupu €Vadnego nie z€So€Vywszy, i cho€Z nieustannie karmi nas obietnicami, obietnic swoich nie dotrzymuje, a o nadej€Rciu jego juk€Tw jak nie s€Sycha€Z, tak nie s€Sycha€Z. Kr€Ttko m€Twi€c, chcieliby€Rmy, aby€R nam opowiedzia€Sa o nim. "€YOdrzek€Sa: €XZaiste, obfite s€ jego s€Sowa i cho€Z zawsze, przychodz€c do mnie, obiecuje mi klejnoty, skarby i cenne tkaniny, przecie€V nic z tego do tej pory nie $ogl€da€Sam. €Y I rzek€S wezyr: €XO pani, zechciej tej nocy z nim porozmawia€Z i starannie s€S€Tw !dobieraj€c, ozwij si€ do niego:€]Pom€Tw ze mn€ szczerze i nieobawiaj si€ mnie, bo, zaprawd€, skoro si€ m€€Vem "moim sta€Se€R, nie b€d€ ci nigdywrogiem, i powiedz mi o wszystkim ca€S€ prawd€, a ja "obmy€Rl€ plan, kt€Try ci spok€Tj zapewni. €^ Potem jeszcze tak i owak z nim rozmawiaj i #okazuj€c mu mi€So€R€Z, sk€So€U go,aby si€ ze wszystkiego zwierzy€S, po czym nam o ca€Sejsprawie powiedz. €Y Odrzek€Sa: €XOjcze m€Tj, ju€V ja znajd€ spos€Tb, aby si€ od niego wszystkiego dowiedzie€Z €Y, i odesz€Sa. Po wieczerzy, jak zwykle, wszed€S do niej m€€V jej, Maaruf. Wsta€Sa na jego #powitanie, uj€€Sa go pod r€k€ i !pocz€€Sa przymila€Z si€ do€U w spos€Tb najbardziej uwodzicielski €[ a jak€Ve !wspaniale umiej€ si€ przymila€Zkobiety, gdy im od m€€Vczyzny czego€R trzeba i gdy co€R chc€ przeprowadzi€Z! Czarowa€Sa go #wi€c i pie€Rci€Sa, u€Vywaj€c przy tym s€S€Tw s€Sodszych nad mi€Td tak d€Sugo, a€V mu rozum "skrad€Sa. A kiedy ujrza€Sa, €Ve gowystarczaj€co ku sobie !sk€Soni€Sa i €Ve go czarem swoim ca€Skiem omota€Sa, rzek€Sa do niego: €XO ukochany m€Tj, rado€Rci moich oczu, serca mojego owocu, oby Allach przenigdy nie odebra€S mi ciebie i oby los nam nigdy rozstania nie przyni€Ts€S, zaprawd€ bowiem mi€So€R€Z do ciebie zamieszka€Sa w moim "sercu i ogie€U po€V€dania cia€So moje wiecznie pali! Nigdy przeciw tobie nie zgrzesz€, !ale chcia€Sabym, aby€R i ty by€S w stosunku do mnie ca€Skiem szczery, bo, zaiste, k€Samliwe podst€py po€Vytku nie przynosz€ i nie mo€Vna nimi stale zwodzi€Z. Powiedz, jak d€Sugo jeszcze b€dziesz oszukiwa€S i ok€Samywa€S mego ojca?! Powiedz, boj€ si€ bowiem, €Ve prawda wyjdzie najaw, zanim jaki€R podst€p zdo€Samy wymy€Rle€Z, a wtedy on#ci€ uwi€zi€Z ka€Ve. Lepiej wi€c opowiedz mi o wszystkim szczerze, a nie spotka ci€ nic pr€Tcz tego, co ci ulg€ mo€Ve sprawi€Z. Gdy mi prawd€ ca€S€ wyjawisz, b€dziesz m€Tg€S by€Z spokojny, €Ve €Vadna krzywda ci€ nie spotka. Ile€V razy b€dziesz mi jeszcze powtarza€S, €Ve jeste€R kupcem bogatym i €Ve posiadasz niezliczone juki, skoro czas "d€Sugi ju€V min€€S, a ty wci€€V tylko m€Twisz: €]Moje towary, moje towary. €^ Tymczasem o tych twoich zapowiedzianych tobo€Sach €Vadnej wie€Rci nie ma, za to natwoim obliczu coraz widoczniejsza troska z tego !powodu si€ maluje. Je€Rli wi€c s€Sowa twoje o tym wszystkim nie by€Sy prawd€, opowiedz mi teraz o tym szczer€ prawd€, a!ja obmy€Rl€ jaki€R spos€Tb, aby ci€ z tarapat€Tw twoich ratowa€Z, je€Rli taka jest wola Allacha. €Y !I rzek€S do niej Maaruf: €XO panimoja, opowiem ci wszystko szczerze, a potem czy€U, co zechcesz. €YI €Vona mu "powiedzia€Sa: €XM€Tw wi€c, tylko zaklinam ci€, powiedz prawd€, bo, zaiste, prawda jest €Sodzi€ocalenia, k€Samstwa za€R si€ wystrzegaj, bo, zaiste, ono ha€Ub€ okrywa tego, kto "k€Samie. Ile€V s€Suszno€Rci mia€S ten, co m€Twi€S: Niechaj b€dzie z tob€ prawda,ty miej nad ni€ piecz€, Cho€Zby spali€Z mia€Sa ciebie ogniem niebezpiecze€Ustw. Zyskaj mir Allacha, bowiem g€Supcem jest najcz€€Rciej Ten, co pana gniewem darzy, "za€R poddanych €[ szcz€€Rciem. €YRzek€S tedy: €XO pani moja, wiedz, €Ve nie jestem wcale kupcem i nie posiadam €Vadnych towar€Tw ani niczego innego, a w mym rodzinnym kraju by€Sem szewcem i mia€Sem€Von€ imieniem Fatima, zwan€ !al-Urra. I za jej spraw€ to a tomi si€ przydarzy€So. €YI opowiedzia€S jej ca€S€ swoj€ !histori€ od pocz€tku do ko€Uca. Skoro kr€Tlewna wys€Sucha€Sa tej opowie€Rci, roze€Rmia€Sa si€ i #rzek€Sa: €XZaiste, bieg€Sy jeste€R !w k€Samstwie i szalbierstwie! €Y Odrzek€S: €XO pani moja, niechaj!Allach Najwy€Vszy jak najd€Su€Vejci€ przy €Vyciu zachowa dl a naprawiani a b€S€d€Tw i !rozpraszania trosk! €YI rzek€Sa: €XWiedz, €Ve oszuka€Se€R mojego ojca i zwi€Td€Sszy go tysi€cem przechwa€Sek, doprowadzi€Se€R go do tego, €Ve przez chciwo€R€Z!swoj€ odda€S ci mnie za €Von€. Potem roztrwoni€Se€R maj€tek mego ojca, mimo €Ve wezyr podejrzewa€S ci€ o !nieuczciwo€R€Z i ile razy z moim ojcem rozmawia€S o tobie, m€Twi€S: €]Zaiste, jest on k€Samc€ i oszustem €^, lecz ojciec m€Tj nie dawa€S jego s€Sowom wiary, poniewa€V €Tw wezyr sam si€ kiedy€R o moj€ r€k€ stara€S, ale ja si€ sprzeciwi€Sam temu, nie chc€c,aby on by€S moim ma€S€Vonkiem, a ja jego €Von€. Wszelako czas ju€V d€Sugi teraz !min€€S i ojciec m€Tj, przej€ty niepokojem, rzek€S do mnie: €]Zmu€R Maarufa, aby ci si€ do wszystkiego przyzna€S €^, przeto ci€ sk€Soni€Sam do wyzna€U i na jaw wysz€Sa tajemnica twoja. Ojciec m€Tj postanowi€S ukara€Z ci€ za to, ja jednak, skoro ju€V m€€Vem moim si€ sta€Se€R, nie stan€ przeciwko tobie. Gdybym mu powiedzia€Sa, jak si€ sprawy maj€, utwierdzi€Sby si€ w "przekonaniu, €Ve€R jest k€Samc€ ioszustem, co c€Try kr€Tlewskie wyprowadza w pole i trwoni pieni€dze kr€Tl€Tw. Wina twoja nigdy nie znalaz€Saby u niego przebaczenia i z pewno€Rci€ kaza€Sby ci€ zabi€Z, a w€Rr€Td ludzi rozesz€Saby si€ wnet %wie€R€Z, €Ve ja po€Rlubi€Sam k€Samc€!i szalbierza. Mnie ha€Ub€ by to !okry€So, ciebie za€R ojciec m€Tj kaza€Sby straci€Z, a potem jeszcze by€Z mo€Ve innemu odda€Sby mnie za €Von€, na co nie przystan€ nigdy, cho€Zbym nawet zgin€€Z mia€Sa. Wstawaj wi€c, za mameluka si€ przebierz, we€W z moich #pieni€dzy pi€€Zdziesi€t tysi€cydenar€Tw i dosiad€Sszy rumaka uciekaj do jakiego€R kraju, gdzie w€Sadza mojego ojca nie si€ga, a tam zosta€U kupcem, po czym napisz do mnie €[ leczpismo swoje przez pos€Sa€Uca przy€Rlij mi po kryjomu €[abym wiedzia€Sa, w jakiej si€ znajdujesz krainie. B€d€ ci wtedy posy€Sa€Sa wszystko, co mi wpadnie w r€k€, przez co maj€tek tw€Tj si€ pomno€Vy. A !kiedy ojciec m€Tj zemrze, po€Rl€po ciebie i wr€Tcisz do mnie w dostoje€Ustwie i powa€Vaniu, "je€Rli za€R wcze€Rniej ty albo ja do Mi€Sosierdzia Allacha powo€Sani zostaniemy, to z€S€czy nas zmartwychwstanie.Tak b€dzie najlepiej i pok€d nam zdrowie b€dzie sprzyja€Z, i#p€Tki €Vy€Z b€d€, nie przestan€ pisa€Z do ciebie i stale b€d€ pieni€dze ci posy€Sa€Sa. Wstawaj wi€c i uciekaj, nim dzie€U za€Rwita po mroku, zanimow€Sadnie tob€ niepok€Tj i !zag€Sada ci€ osaczy wok€T€S. €Y Maaruf odrzek€S: €XO pani moja, zawierz€ twojej dobroci, wszelako przedtem, prosz€ ci€, aby€R pozwoli€Sa jeszcze raz zazna€Z mi z tob€ mi€Sosnejrozkoszy. €Y Odrzek€Sa: €XZ !przyjemno€Rci€! €YObcowa€S wi€cz ni€, potem obmy€S si€ i dopiero wtedy wdzia€S na siebiestr€Tj mameluka, a koniuszym kaza€S, by mu osiod€Sali konia spo€Rr€Td najszlachetniejszych rumak€Tw, a kiedy mu wierzchowca podprowadzili po€Vegna€S kr€Tlewn€ i zanim nasta€S koniec nocy, opu€Rci€S miasto. A ka€Vdy, kto go !widzia€S po drodze, jak jecha€S, my€Rla€S sobie, €Ve to jeden z mameluk€Tw su€Sta€Uskich, kt€Trego w podr€T€V z jakim€R poruczeniem wys€Sano. Tymczasem kiedy €Rwit nasta€S, ojciec kr€Tlewny z wezyrem weszli do komnaty i kr€Tl sw€ c€Tr€ zawezwa€S. Przyby€Sa tedy za zas€Son€, a ojciec j€ zapyta€S: €XCo powiesz, c€Trko moja? €Y Odrzek€Sa: €XOto co powiem: Oby Allach uczyni€S twarz twego wezyra czarn€, chcia€S on bowiem moj€ twarz !oczerni€Z przed moim m€€Vem. €Y !Kr€Tl spyta€S: €XJak€Ve to? €Y I !kr€Tlewna powiedzia€Sa: €XZaiste,ma€S€Vonek m€Tj przyszed€S do mnie wczoraj, lecz zanim zdo€Sa€Sam mu napomkn€€Z o wiadomej sprawie, nagle rzezaniec Farad€V stan€€S przede mn€ z listem w r€ku i !rzek€S: €]Dziesi€ciu mameluk€Tw pod pa€Sacowym oknem stoi; wr€czyli mi ten list i rzekli: Uca€Suj od nas r€ce naszego pana, kupca Maarufa, i przeka€V mu owo pismo. Nale€Vymy do grupy mameluk€Twstrzeg€cych jego karawany i kiedy do uszu naszych dosz€So,€Ve za€Rlubi€S on c€Trk€ kr€Tlewsk€, przybywamy do niego, aby mu rzec, co nam si€ w drodze przydarzy€So. €^ Wzi€€Sam wi€c list i przeczyta€Sam w nim te s€Sowa: €]Od pi€ciuset mameluk€Tw do jego wysoko€Rci, naszego pana,kupca Maarufa, co nast€puje: Powiadamiamy ci€, €Ve gdy nas opu€Rci€Se€R, napadli na nas beduini i zaatakowali nas. By€So ich dwa tysi€ce je€Wd€Wc€Tw, a nas €[ pi€ciuset mameluk€Tw. I rozgorza€S pomi€dzy nami a owymi beduinami zaci€ty b€Tj, kt€Try trwa€S nieprzerwanie przez dni trzydzie€Rci, oni przeszkodzili nam w drodze i to sta€So si€ przyczyn€ op€T€Wnienia naszego przybycia. Zrabowali nam dwie€Rcie €Sadunk€Tw tkanin i zabili spo€Rr€Td nas pi€€Zdziesi€ciu mameluk€Tw. €^ Maaruf wys€Sucha€S tej wiadomo€Rci i rzek€S: €]Niechaj ich Allach pokarze! Jak€Ve mogli z beduinami si€ potyka€Z z powodu dwustu €Sadunk€Tw towaru?! C€T€V to za ilo€R€Z dwie€Rcie €Sadunk€Tw?! Nie powinni byli swego przybycia op€T€Wnia€Z z tak b€Sahego powodu! Przecie€V warto€R€Z tychdwustu €Sadunk€Tw siedmiu tysi€cy denar€Tw nawet nie przekracza! Trzeba mi si€ koniecznie teraz tam uda€Z, aby ich ponagli€Z, a to, co beduini zabrali, nie uszczupli wcale moich zasob€Tw i jest dlamnie bez znaczenia. Uznam, #€Ve da€Sem to jako ja€Smu€Vn€. €^ To rzek€Sszy odszed€S ode mnie u€Rmiechni€ty i nie troskaj€c !si€ wcale ani o to, co uby€So z jego maj€tku, ani o strat€ mameluk€Tw, kt€Trzy polegli. Gdyodszed€S, wyjrza€Sam przez pa€Sacowe okno za nim i widzia€Sam owych dziesi€ciu mameluk€Tw, kt€Trzy z listem doniego przybyli. Byli pi€kni jak ksi€€Vyce, a ka€Vdy z nich strojny by€S w szaty warte tysi€c denar€Tw. Anie ma w€Rr€Td mameluk€Tw mojego ojca ani jednego, "kt€Try by m€Tg€S si€ por€Twnywa€Zz tamtymi. I odjecha€S Maaruf ze swymi mamelukami, co do niego z listem przybyli, gdy€V chcia€S sam przywozu swych towar€Tw dopilnowa€Z, przeto chwa€Sa niechaj b€dzie "Allachowi za to, i€V nie dozwoli€S mi wyrzec czego€R z tych s€S€Tw,jakie mi do niego skierowa€Z rozkaza€Se€R, zaiste bowiem, ma€S€Vonek m€Tj m€Tg€Sby tylko zacz€€Z szydzi€Z ze mnie i z !ciebie i m€Tg€Sby odt€d na mnie pogardliwym okiem spogl€da€Z albo nawet znienawidzi€Z za to.A wszystko to sta€Soby si€ z winy twojego wezyra, kt€Try naopowiada€S ci o moim m€€Vu rzeczy ca€Skiem niestosownych.€Y $I rzek€S na to kr€Tl: €XC€Trko moja,zaiste, nieprzeliczone s€ bogactwa twojego m€€Va, a on nie dba o nie i od kiedy przyby€S do naszego kraju, nic jeno ja€Smu€Vn€ biednym "rozdaje. Lecz teraz, je€Rli Allachzezwoli, wnet ju€V przyb€dzie do nas razem ze swymi towarami i wtedy i my wiele maj€tku od niego otrzymamy. "€YTo rzek€Sszy kr€Tl c€Trce swojejczu€So€R€Z okaza€S, a wezyra swojego zgani€S. Oto jak c€Trka podst€pem zwiod€Sa kr€Tla, swojego ojca. I tyle by€So spraw!kr€Tla. Co si€ za€R tyczy kupca Maarufa, to dosiad€S on rumakai jecha€S bezradny przez pustyni€, nie wiedz€c ca€Skiem, do jakiego kraju si€ uda€Z, rozpacza€S zn€kany b€Tlem rozstania, a nami€tno€Rci€ dotkliw€ i mi€Sosnymi cierpieniami dotkni€ty, pocz€€S m€Twi€Z wierszami: Zdradziecki los mnie oddali€S odtwej postaci drogiej I serce boli w cierpieniu, i serce po€Vera ogie€U, Gdy nad rozstaniem z "najmilsz€ €Szy z €Tcz sp€Sywaj€ gor€ce. Oto roz€S€ki jest pora. Czy wr€Tcisz zn€Tw po roz€S€ce? Wiedz, ksi€€Vycowi w pe€Sni podobna jest twa uroda, Tom ja, mi€Suj€c ci€, serce swoje na sztuki podar€S. Niechaj ju€V nawet na chwil€ nie spotkam mej ukochanej, Niechaj po chwilach szcz€snych cierpienia b€d€ midane! Nigdy mi€Sowa€Z Dunji nie zaprzestanie Maaruf, "A cho€Zby mi€So€R€Z umar€Sa, niech€Vycie nie sk€pi jej dar€Tw! !Tyle ma blasku, €Ve jeno s€So€Ucepor€Twnam do niej, Kiedy jest blisko, serce mi€So€Rci€ i dobrem p€Sonie. Ach! Czy nas losy po€S€cz€, marzeniom mym czyni€c zado€R€Z? !I czy si€ spotka€Z pozwol€, by znowu wr€Tci€Z nam rado€R€Z? Czyli najmilszy nasz pa€Sac powita znowu nasz zwi€zek I czy dosi€gn€ zn€Tw do niej, najwynio€Rlejszej z ga€S€zek? !O ty, co jeste€R jak pe€Snia albopromienne s€So€Uce, Niechaj oblicze twoje b€dzie przez wiek ja€Rniej€ce! "Ciesz€ si€ z mojej mi€So€Rci, z jej cierpie€U i upokorze€U, !Albowiem szcz€€Rcie w mi€So€Rci €[ w nieszcz€€Rciu miewa sw€Tj korze€U. A kiedy sko€Uczy€S swe wiersze,zap€Saka€S gorzko, gdy€V nie widzia€S z tego wszystkiego €Vadnego wyj€Rcia i €Rmier€Z by wybra€Z wola€S ni€Wli €Vy€Z tak !dalej. I pod€€Va€S przed siebie jak pijany od wielkiego niepokoju, i jecha€S tak a€V do "po€Sudnia, a€V wreszcie zbli€Vy€S si€ do jakiej€R ma€Sej osady. Ujrza€S tam jakiego€R cz€Sowieka, kt€Try ora€S dwoma wo€Sami, a €Ve Maarufowi g€S€Td ju€V zacz€€S doskwiera€Z, podjecha€S do niego i powiedzia€S: €XPok€Tj niech b€dzie z wami! €YOracz odda€S mu pozdrowienie i rzek€S: €XWitaj, panie m€Tj! Czy nale€Vysz do mameluk€Tw su€Stana? €Y !Odpowiedzia€S Maaruf: €XTak. €YI !oracz rzek€S: €XPozosta€U u mnie w go€Rcinie! €YI pozna€S Maaruf wspania€Somy€Rlno€R€Z oracza, i rzek€S do niego: €XBracie m€Tj, nie wi dz€ u ciebie nic, czym m€Tg€Sby€R mnie nakarmi€Z, do czeg€T€V wi€c mnie zapraszasz? €YOracz odrzek€S: €XPanie m€Tj, dobro znale€W€Z mo€Vna wsz€dzie, zsi€d€W tylko z konia, a ja si€ do pobliskiej wioski udam i przynios€ dla ciebie obiad i obrok dla twojego konia. €YNa to rzek€S Maaruf: €XSkoro osada jest blisko, sam r€Twnie szybko jak !ty mog€ si€ uda€Z do niej i tamna bazarze kupi€ to, czego mi"potrzeba, i po€Vywi€ si€. €YAle oracz odrzek€S: €XO panie m€Tj, zaprawd€ miejscowo€R€Z ta jest bardzo ma€S€ wiosk€ i wcale w niej bazaru nie ma. I nie sprzedaj€ tam niczego ani nie do ,ez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBp} c6ЅЕэ  c6Жz” c6kЖ#– c6ЮЖЄ.— c61З;:<-6”Зkupuj€. Na Allacha, uczy€U mi "t€ €Sask€, zosta€U u mnie, a ja szybko p€Tjd€ do owej osady i nie mieszkaj€c wr€Tc€ tu do ciebie. €Y Zeskoczy€S tedy Maaruf z konia, a oracz zostawi€S go i odszed€S do wioski, aby mu jad€So stamt€d przynie€R€Z. Maaruf siedzia€S czekaj€c, po czym w duszy sobie powiedzia€S: €XOto oderwa€Sem tego biedaka od jego pracy, wstan€ wi€c i b€d€ ora€S zamiast niego, p€Tki nie nadejdzie, aby mu wynagrodzi€Z to, €Ve mu w jego zaj€ciu przeszkodzi€Sem. €Y I %uj€€S p€Sug, i pop€dzi€S wo€Sy lecz!ledwo troch€ poora€S, gdy p€Sug zawadzi€S o co€R i zwierz€ta stan€€Sy w miejscu. Pr€Tbowa€S !pop€dzi€Z je dalej, ale one nie !mog€Sy ruszy€Z. Spojrza€S przeto na p€Sug i zauwa€Vy€S, €Ve zaczepi€S si€ on o z€Soty pier€Rcie€U. W€Twczas Maaruf #rozgarn€€S ziemi€ i ujrza€S, €Ve €Tw pier€Rcie€U przytwierdzony by€S na €Rrodku marmurowej p€Syty wielko€Rci dolnego !m€Sy€Uskiego kamienia. Natrudzi€Ssi€ niema€So, a€V p€Syt€ z miejsca ruszy€S, a wtedy pod ni€ ukaza€S mu si€ otw€Tr ze !schodami. Zszed€S po nich w d€T€S i znalaz€S si€ w pomieszczeniu podobnym do €Sa€Wni z czteremaliwanami. Pierwszy liwan od ziemi do stropu wype€Sniony by€S z€Sotem, drugi szmaragdami, per€Sami i koralami, trzeci €[ szafirami, badachsza€Uskimi rubinami i turkusami, a czwarty liwan pe€Sny by€S diament€Tw i innych kamieni drogocennych spo€Rr€Td !najprzer€T€Vniejszych klejnot€Tw.!Po€Rrodku za€R sta€Sa skrzynia z prze€Wroczystego kryszta€Su, pe€Sna drogich kamieni jedynych w swoim rodzaju, z !kt€Trych ka€Vdy mia€S wielko€R€Z w€Soskiego orzecha. A na wieku!skrzyni le€Va€So z€Sote puzderko niewielkie jak cytryna. Ujrzawszy to wszystko Maarufby€S zdziwiony i uradowany wielce i zapytywa€S si€ w duchu: €XCo te€V mo€Ve to puzderko zawiera€Z? €YOtworzy€Sje i we wn€trzu spostrzeg€S z€Soty sygnet z wypisanymi na nim imionami i zakl€ciami, kt€Tre wygl€da€Sy niczym mr€Twcze €Rlady. Mimochodem potar€S €Tw sygnet #i nagle jaki€R g€Sos si€ odezwa€S %do niego: €XS€Su€V€, s€Su€V€ ci, o "panie m€Tj! €\€daj, a b€dzie ci dane! Czy chcesz jaki€R kraj zaludni€Z, czy mo€Ve miasto "spustoszy€Z, kr€Tla zabi€Z, rzek€zasypa€Z czy jeszcze mo€Ve co€Rinnego? Cokolwiek zechcesz, stanie si€ za pozwoleniem Kr€Tla Wszechmocy, Stworzyciela dnia i nocy. €Y Maaruf zapyta€S: €XO stworzenieBo€Ve, kim i czym jeste€R? "€YOdrzek€S: €XJestem s€Sug€ tego pier€Rcienia i wype€Sniam wszystko, czego €V€da ten, kto go posiada. Spe€Sniam wszystko, czego pragnie, i niemog€ wym€Twi€Z si€ nigdy od tego, co mi ka€Ve. Jestem su€Stanem d€Vinn€Tw, a moje wojska to siedemdziesi€t dwa szczepy, ka€Vdy za€R szczep liczy siedemdziesi€t dwa tysi€ce demon€Tw. Ka€Vdy z owych tysi€cy w€Sada tysi€cem marid€Tw, ka€Vdy marid tysi€c aun€Tw posiada, ka€Vdy aun zasi€ ma tysi€c szejtan€Tw na swoje rozkazy, a szejtan ka€Vdy tysi€cem d€Vinn€Tw rz€dzi i wszyscy razem mnie s€ winni pos€Susze€Ustwo, nie mog€ mi "si€ sprzeciwi€Z. Ja za€R czarami jestem do tego pier€Rcienia przywi€zany i nie mam prawa "opiera€Z si€ €V€daniom tego, co go posiada, skoro wi€c go posiad€Se€R, twoim s€Sug€ si€ sta€Sem. €\€daj tedy, czego pragniesz, a wys€Sucham twych!s€S€Tw i oka€V€ pos€Susze€Ustwo twoim rozkazom, gdziekolwiek i kiedykolwiek b€dziesz mnie potrzebowa€S. Potrzyj tylko pier€Rcie€U, a wtedy ujrzysz mnie zaraz przy sobie. Strze€V si€ jeno potrze€Z go dwa razy pod rz€d, bo w€Twczas mnie spalisz ogniem tajemnych imion, wyrytych na owym pier€Rcieniu, stracisz mnie i !potem b€dziesz tego €Va€Sowa€S. Tak wi€c pozna€Se€R mnie, i to ju€V wszystko! €YGdy s€Suga pier€Rcienia powiadomi€S Maarufa, na czym jego moc polega, €Tw go zapyta€S jeszcze:€XJakie jest twoje imi€? €Y Odrzek€S: €XImi€ moje jest Abu €bs- Saadat. €YMaaruf pyta€S dalej: €XO Abu as-Saadat, co toza miejsce, w kt€Trym przebywasz? Kto zaczarowa€S ci€ i zamkn€€S w tym puzderku? €YOdrzek€S: €XPanie m€Tj, to jest skarbiec, zwany skarbcem Szaddada ibn Aad, tego, co Iram, Miasto Kolumn wybudowa€S. By€S to gr€Td, kt€Tremu r€Twnego nie stworzono na ziemi, ja za€R za €Vycia Szaddada by€Sem jego %s€Sug€, a pier€Rcie€U ten nale€Va€S do niego. Potem on sam go do tego skarbca z€So€Vy€S i oto teraz tobie przypad€S w udziale.€YI spyta€S go Maaruf: €XCzy m€Tg€Sby€R wynie€R€Z na powierzchni€ ziemi to, co si€ w tym skarbcu znajduje? €Y Odrzek€S: €XNie ma nic €Satwiejszego! €YPrzeto Maaruf rozkaza€S: €XWynie€R tedy wszystko, co w nim jest, nic nie zostawiaj€c! "€YI Abu as-Saadat skin€€S r€k€ "ku ziemi, a gdy si€ rozst€pi€Sa "przed nim, zszed€S w jej g€S€b i !znikn€€S na kr€Ttk€ chwil€. A zaraz potem zacz€li stamt€d wychodzi€Z m€Sodzi urodziwi ch€Sopcy o twarzach niezwykle pi€knych, a ka€Vdy z nich !d€Wwiga€S kosz ze z€Sota z€Sotem wype€Sniony. Opr€T€Vnili je, po czym w g€S€b ziemi po nast€pne si€ udali i bez przerwy przenosili z€Soto i drogocenne kamienie, a€V wreszcie po godzinie rzekli: €XNic ju€V w skarbcu nie zosta€So. €Y W€Twczas pojawi€S si€ Abu as-Saadat i powiedzia€S do Maarufa: €XSp€Tjrz, panie m€Tj, oto wynie€Rli€Rmy wszystko, co si€ w skarbcu znajdowa€So. €YI zapyta€S Maaruf: €XCo to za $pi€kni ch€Sopcy? €Y Odrzek€S: €XS€to moi synowie. Do pracy takiej jak ta nie op€Saca€So mi si€ aun€Tw zwo€Sywa€Z, przeto synowie moi spe€Snili to, czego €V€da€Se€R, i czuli si€ zaszczyceni tym, €Ve mog€ ci s€Su€Vy€Z. A teraz m€Tw, czego !jeszcze €V€dasz? €Y Rzek€S do€U "Maaruf: €XCzy m€Tg€Sby€R mi mu€Sy i skrzynie sprowadzi€Z i owe bogactwa wszystkie do tych skrzy€U za€Sadowa€Z, by potemi nimi mu€Sy objuczy€Z? €Y Odrzek€S: €XNie ma nic !€Satwiejszego! €Y I zakrzykn€€S !wielkim g€Sosem, i stan€li przednim jego synowie w liczbie o€Rmiuset. Abu as-Saadat powiedzia€S do nich: €XNiechaj jedni z was przemieni€ si€ w !mu€Sy, inni za€R niechaj posta€Z pi€knych mameluk€Tw na siebie przybior€, aby najmarniejszy z was by€S taki, €Veby nie mo€Vna by€So znale€W€Z u €Vadnego #spo€Rr€Td kr€Tl€Tw pi€kniejszego. Inni za€R niechaj si€ stan€ poganiaczami mu€S€Tw, a jeszcze inni niechaj si€ w s€Su€Vb€ zamieni€! €Y I wnet uczynili tak, jak im ojciec rozkaza€S. W€Twczas Abu as-Saadat przywo€Sa€S aun€Tw, akiedy si€ przed nim stawili, rozkaza€S, by niekt€Trzy z nich przeobrazili si€ w konie ze z€Sotymi siod€Sami, wysadzanymidrogimi kamieniami. Kiedy !Maaruf to ujrza€S, zapyta€S: €XA gdzie s€ skrzynie? €Y Skoro je przed nim postawili, rozkaza€S: €XNape€Snijcie je z€Sotem i drogimi kamieniami, uwa€Vaj€c tylko, aby ka€Vdy rodzaj kosztowno€Rci by€S osobno !umieszczony. €Y I uczynili tak, itrzysta mu€S€Tw skrzyniami wnet objuczyli. Wtedy Maaruf rzek€S: €XO Abu as-Saadat, czy mo€Vesz mi dostarczy€Z jeszczekosztownych tkanin? €YSpyta€S: €XCzy chcesz mie€Z tkaniny egipskie, syryjskie, perskie, indyjskie czy rumijskie? €Y Odrzek€S: €XDaj na sto mu€S€Tw po sto €Sadunk€Tw, zawieraj€cych tkaniny ze wszystkich krain. €YNa to Abu as-Saadat poprosi€S: €XPanie m€Tj, daj mi troch€ czasu, abym aunom m€Tg€S to polecenie przekaza€Z €[ka€Vdemuszczepowi rozka€V€, by do $innej krainy si€ uda€S i spo€Rr€Td jej tkanin sto €Sadunk€Tw dostarczy€S. Aunowie posta€Z mu€S€Tw na siebie przyjm€ i wkr€Ttce ob€Sadowani towarem #powr€Tc€. €YMaaruf spyta€S: €XIle ci na to wszystko czasu trzeba? €Y Odrzek€S: !€XTyle, ile trwa ciemno€R€Z nocy tylko. Nim wzejdzie dzie€U, b€dziesz mia€S ju€V wszystko, czego pragniesz. €YI rzek€S Maaruf: €XDaj€ ci wi€c tyle czasu. €YI rozkaza€S, aby mu tymczasem namiot postawiono.Gdy rozkaz zosta€S spe€Sniony, Maaruf zasiad€S w namiocie, poczym zastawiony st€T€S mu przyniesiono. Abu as-Saadat za€R rzek€S: €XO panie m€Tj, odpoczywaj w namiocie, a moisynowie, stoj€c przy tobie, "b€d€ ci€ strzegli, przeto si€ niczego nie obawiaj. A ja udamsi€ tymczasem do moich !aun€Tw i roze€Rl€ ich, aby twoje€Vyczenie spe€Snili. €Y To rzek€Sszy Abu as-Saadat uda€S si€ w drog€ swoj€, a Maaruf pozosta€S w namiocie, siedz€c przy zastawionym stole, przednim za€R stali synowie Abu as-Saadata, tworz€c €Rwit€ mameluk€Tw i s€Su€Vb€. I gdy tak Maaruf siedzia€S, powr€Tci€S wtem oracz, nios€c przed sob€ du€Ve drewniane naczynie soczewicy i torb€ #pe€Sn€ j€czmienia. Nagle ujrza€S otwarty namiot i mameluk€Tw stoj€cych przed Maarufem z r€kami skrzy€Vowanymi na "piersiach i pomy€Rla€S sobie, €Ve to su€Stan przyjecha€S i w tym miejscu ob€Tz rozbi€S. Stan€€S oniemia€Sy i rzek€S w duszy swojej: €X€\ebym by€S cho€Z dwie kury zar€Vn€€S i upiek€S je na wo€Sowym t€Suszczu dla su€Stana!$€YI ju€V chcia€S zawr€Tci€Z, aby te dwie kury zar€Vn€€Z na pocz€stunek dla su€Stana, ale Maaruf go spostrzeg€S, zawo€Sa€Sna€U i rzek€S do swoich mameluk€Tw: €XPrzyprowad€Wcie !go tutaj! €Y Przywiedli go tedy iz drewnianym naczyniem soczewicy postawili go przed obliczem Maarufa. €aw zapyta€S:€XCo tam niesiesz? €Y I oracz odrzek€S: €XObiad dla ciebie i obrok dla twojego konia. Nie ga€U mnie za to, zaiste bowiem nie my€Rla€Sem, €Ve sam su€Stan tutaj obozem stanie. Gdybym by€S o tym wiedzia€S, zar€Vn€€Sbym dla niego dwie kury i pocz€stowa€Sbym go tymsmacznym daniem. €Y Maaruf rzek€S: €XSu€Stan nie przyjecha€S tutaj, lecz ja jestem jego zi€ciem. Pogniewa€Sem si€ na su€Stana, przeto on tych mameluk€Tw do mnie przys€Sa€S, by mnie !u€Sagodzili, teraz wi€c pragn€ ju€V do miasta wr€Tci€Z. Tymczasem jednak, skoro przygotowa€Se€R dla mnie ten posi€Sek go€Rcinny nie znaj€c mnie wcale, przyjm€ ch€tnie tw€Tj pocz€stunek i cho€Z jest to tylko soczewica, nic innego!je€R€Z nie b€d€ poza tym, czym mnie przyj€€Z chcia€Se€R. €Y I rozkaza€S, aby sw€ mis€ drewnian€ postawi€S na €Rrodku sto€Su, i jad€S z niej do syta, oracz za€R brzuch sw€Tj wyszukanymi smako€Sykami nape€Sni€S. Maaruf umy€S potem d€Sonie i mamelukom je€R€Z "pozwoli€S. Zasiedli wi€c do tego,co pozosta€So na stole i po€Vywiali si€, a kiedy sko€Uczyli, Maaruf nasypa€S w mis€ z€Sota i rzek€S oraczowi: €XZanie€R to do swego mieszkania i odwied€W mnie w mie€Rcie, a przyjm€ ci€ tam godnie. €YWtedy oracz wzi€€S naczynie pe€Sne z€Sota, pogna€S wo€Sy i wr€Tci€S do swego domu, !czuj€c si€ tak, jakby sam by€S zi€ciem kr€Tla. Maaruf za€R "sp€dzi€S t€ noc w szcz€€Rciu i weselu. Przyprowadzono mu dziewcz€ta spo€Rr€Td str€T€Vek ukrytych skarb€Tw, a one gra€Symu na instrumentach i ta€Uczy€Sy przed nim tak, €Ve prze€Vy€S noc, jakiej nie prze€Vywaj€ €Rmiertelnicy. Kiedy za€R poranek za€Rwita€S, ani si€ spostrzeg€S, a chmura py€Su jaka€R pokaza€Sa si€, a potem opad€Sa, ods€Saniaj€c mu€Sy objuczone €Sadunkami. By€So to siedemset mu€S€Tw, ob€Sadowanych tkaninami, a "wok€T€S nich uwijali si€ m€Sodzi poganiacze, €Sadownicy i s€Su€Vba z pochodniami, sam Abuas-Saadat za€R jecha€S na grzbiecie mu€Sa jako przyw€Tdcakarawany, a przed nim szed€S mu€S z lektyk€ ozdobion€ w czterech rogach ga€Skami z czerwonego, po€Syskliwego !z€Sota, ca€S€ wysadzon€ drogimikamieniami. Gdy Abu as-Saadat#zbli€Vy€S si€ do namiotu, zsiad€S ze swojego mu€Sa, ziemi€ przed!Maarufem uca€Sowa€S i rzek€S: €XOpanie m€Tj, oto wszystko, czego€R potrzebowa€S, spe€Sniono#dok€Sadnie tak, jak za€V€da€Se€R, a oto lektyka, w kt€Trej znajdziesz szaty kosztowne, jakich nie ma nawet w€Rr€Td ubior€Tw kr€Tla. Odziej si€ w nie, wsi€d€W do lektyki i rozkazuj nam dalej wedle swojej woli. €YMaaruf odrzek€S: €XO Abu as-Saadat, chcia€Sbym "napisa€Z jeszcze list, i pragn€, !aby€R si€ z nim uda€S do miasta Chitan al-Chutan i zani€Ts€S go do mego te€Rcia, tamtejszego kr€Tla. Wszelako nie wchod€W do niego inaczej, jak tylko pod ludzk€ postaci€. €Y Odrzek€S: #€XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny! €Y W€Twczas Maaruf sporz€dzi€S pismo i opiecz€towa€S, Abu as-Saadat za€R wzi€€S je i pojecha€S z nim do kr€Tla. Gdy wszed€S do kr€Tlewskiej "komnaty, kr€Tl w€Sa€Rnie m€Twi€S: €XO m€Tj wezyrze, zaiste, serceme niepokoi si€ o mojego $zi€cia i boj€ si€, €Ve go beduiniu€Rmiercili. Ach! Gdybym by€S wiedzia€S, dok€d odjecha€S, po€Rpieszy€Sbym z moim wojskiem za nim! Ach, czemu€V mnie o niczym przed swoim odjazdem nie powiadomi€S?! €Y I rzek€S do€U wezyr: €XNiechaj Allach Najwy€Vszy !chroni ci€ od nieostro€Vno€Rci, w kt€Tr€ popad€Se€R! Na tw€ g€Sow€! Cz€Sowiek ten poj€€S przecie€V, €Ve go podejrzewamy, przeto umkn€€S #boj€c si€ €Rmieszno€Rci, nie jeston bowiem niczym innym, jenok€Samc€ i oszustem. €YW tej chwili stan€€S przed kr€Tlem pos€Saniec i ziemi€ przed nim uca€Sowa€S, po czym €Vyczy€S mu !d€Sugiego €Vywota, szcz€€Rcia i powa€Vania. Kr€Tl go zapyta€S: €XKim jeste€R i czego sobie €Vyczysz? €Y Odrzek€S: €XJestem pos€Sa€Ucem i od twojego zi€ciaprzybywam. On sam nadjedzie tu wkr€Ttce ze swoj€ karawan€, mnie za€R naprz€Td wys€Sa€S, abym ci jego list #poda€S. Oto list. €YKr€Tl odebra€S pismo i ujrza€S w nim napisane te s€Sowa: €XNajlepsze pozdrowienia dla te€Rcia naszego, kr€Tla s€Sawnego! Zaiste, nadje€Vd€Vam ju€V z karawan€, przeto wyjd€W z wojskiem na moje spotkanie. €YI$rzek€S kr€Tl: €XOby Allach uczyni€S twarz twoj€ czarn€, o wezyrze! Ile€V to razy kalumnie na mojego zi€cia rzuca€Se€R, zdrajc€ i oszusta z niego czyni€c, a on tymczasem nadci€ga z karawan€! To ty niczym innym, jeno zdrajc€ jeste€R! €Y I wezyr, zawstydzony"i zmieszany, spu€Rci€S g€Sow€ do #ziemi, i rzek€S: €XO kr€Tlu czasu, !nie by€Sbym s€S€Tw owych m€Twi€S, gdyby nie to, €Ve€Rmy tak d€Sugobezskutecznie owej karawany jego wygl€dali i ba€Sem si€ straty pieni€dzy, kt€Tre tw€Tj &zi€€Z wyda€S. €YLecz kr€Tl zawo€Sa€S: €XTy zdrajco! C€T€V znacz€ dla mnie moje pieni€dze wobec tego mn€Tstwa, kt€Tre da mi w zamian m€Tj zi€€Z, gdy nadjedzie jego karawana. €Y !To rzek€Sszy kr€Tl rozkaza€S, by przystrojono miasto, po czym uda€S si€ do swojej c€Trki i #rzek€S jej: €XPrzynosz€ ci dobr€ #nowin€! Tw€Tj m€€V nadje€Vd€Va i wkr€Ttce tu b€dzie ze swoj€ karawan€! Powiadomi€S mnie o tym w swym li€Rcie, przeto na jego spotkanie id€! €Y I zdumia€Sa si€ kr€Tlewna t€ odmian€, i rzek€Sa w duszy swojej: €XZaiste, to bardzo dziwna sprawa! Czy€Vby sobie €Vartowa€S ze mnie dla zabawy, !czy te€V chcia€S mnie na pr€Tb€ wystawi€Z, m€Twi€c mi o sobie, €Ve jest biedakiem?! Wszelako chwa€Sa Allachowi za to, €Vem wniczym m€€Vowi swojemu nie uchybi€Sa! €YTyle by€So spraw Maarufa. Co si€ za€R tyczy Alego, kairskiego kupca, to skoro on ujrza€S, jak miasto przyozdabiaj€, zapyta€S o przyczyn€ tego. Odpowiedziano mu: €XNadci€ga karawana kupca $Maarufa, zi€cia kr€Tla. €YI rzek€S !sobie w duchu Ali: €XAllach jest Wielki! C€T€V to za nowa niegodziwo€R€Z? Wszak€Ve Maaruf przyby€S do mnie jako biedak ukrywaj€cy si€ przed swoj€ €Von€, sk€d€Ve wi€c m€Tg€Sby teraz jecha€Z z karawan€?! Mo€Ve kr€Tlewna z obawy przed ha€Ub€ jakiego€R podst€pu u€Vy€Sa, aby go ratowa€Z, bo€Z przecie dla kr€Tl€Tw nie ma rzeczy niemo€Vliwych. Oby wi€c Allach Najwy€Vszy ustrzeg€S go i nie dopu€Rci€S do sromoty. €YA wszyscy inni kupcy cieszyli si€ i weselili w nadziei, €Ve swoje pieni€dze odzyskaj€. Tymczasem kr€Tl wojsko zebra€S i na spotkanie swego zi€cia wyjecha€S, Abu as-Saadat za€R powr€Tci€S ju€V do Maarufa i powiadomi€S go, €Ve wype€Sni€S swoje zadanie. Maaruf rzek€S: "€X€`adujcie! €YI pocz€li juki na mu€Sy €Sadowa€Z, a Maaruf przystroi€S si€ w swoje szaty kosztowne, wsiad€S do lektyki iwygl€da€S tysi€c razy wspanialej i dostojniej ni€Wli $sam kr€Tl. I ujecha€S zaledwie p€T€Sdrogi, gdy z przeciwnej strony zbli€Vy€S si€ do niego kr€Tl z wojskiem swoim i ujrza€S Maarufa odzianego w str€Tj kosztowny, siedz€cego w !lektyce. I rzuci€S si€ kr€Tl ku !niemu, i pozdrowi€S go, €Vycz€c mu d€Sugiego €Vywota i gratuluj€c powrotu w pokoju. Pozdrowili go tak€Ve wszyscy !wielmo€Ve kr€Tlestwa i pewne si€dla wszystkich sta€So, €Ve Maaruf m€Twi€S prawd€ i €Ve k€Samstwa w jego opowiadaniu nie by€So. I wjecha€S do miasta w orszaku takim, €Ve nawet lwu by si€ zego ani nie do ,ez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBpv c6СЗ ц X c6$И!>< c6‡И"z"„ c6ъИ#ў-… c6MЙ$ƒ7їM6АЙ!€V€T€S€Z z zazdro€Rci wyla€Sa. I spieszyli do niego kupcy wszyscy, i ziemi€ przed nim ca€Sowali, a kupiec Ali do !Maarufa powiedzia€S: €XStan€€So !wi€c na twoim i poszcz€€Rci€So ci si€ w ko€Ucu, ty €Sotrze !podw€Tjny. Ale zas€Su€Vy€Se€R na to, oby wi€c Allach Najwy€Vszy pomno€Vy€S dla ciebie dobrodziejstwa swoje! €Y Za€Rmia€S si€ na to Maaruf, po czym wszed€S do pa€Sacu, a tamzasiad€S na tronie i rzek€S: €XSkrzynie ze z€Sotem wnie€Rcie do skarbca te€Rcia mojego, a €Sadunki tkanin tutaj wno€Rcie! #€YI wnosili skrzyni€ za skrzyni€ i €Sadunek za €Sadunkiem, i pocz€li je otwiera€Z, i wyjmowali, co w nich by€So, a€V siedemset €Sadunk€Tw przed Maarufem otworzyli. A on wybra€S najlepsze z tkanin i rozkaza€S: €XZanie€Rcie je kr€Tlewnie, aby je pomi€dzy swoje niewolnice rozdzieli€Sa. We€Wcie r€Twnie€V t€ skrzyni€ !klejnot€Tw i zanie€Rcie do niej, aby nimi niewolnice i rzeza€Uc€Tw obdarowa€Sa. €Y A potem kupcom, u kt€Trych mia€S!d€Sugi, pocz€€S tkaniny dawa€Z, wyr€Twnuj€c to, co od nich po€Vyczy€S, i ka€Vdemu, komu by€S tysi€c denar€Tw winien, dawa€S tkanin wartych dwa albo i wi€cej tysi€cy, po czym!zacz€€S dary mi€dzy biedak€Tw in€dzarzy rzuca€Z, a kr€Tl patrzy€S na to w€Sasnymi oczyma i nie m€Tg€S mu si€ sprzeciwi€Z. A Maaruf nie przestawa€S darowywa€Z, i rozdawa€S wszystko tak d€Sugo, a€V siedemset €Sadunk€Tw !rozdzieli€S, a potem jeszcze si€"ku wojsku zwr€Tci€S i pocz€€S im dawa€Z szlachetne kamienie, szmaragdy, rubiny per€Sy, korale i inne klejnoty, a nie wr€cza€S im tego inaczej jak tylko pe€Sn€ gar€Rci€, bez €Vadnej rachuby. W ko€Ucu kr€Tl odezwa€S si€ do niego: €XSynu m€Tj, dosy€Z owegodawania, ju€V niewiele bowiem zosta€So z ca€Sej twojej karawany! €Y Ale Maaruf odrzek€S: €XMam przecie€V mn€Tstwo bogactw! €YI oczywista by€Sa prawda jego s€S€Tw, i nikt ju€V wi€cej mu zarzuci€Z k€Samstwa nie m€Tg€S, !wi€c dalej nie baczy€S, ile komuczego daje, pewien, €Ve s€Suga jego pier€Rcienia przyniesie mu wszystko, czego tylko za€V€da."I przyszed€S do kr€Tla skarbnik, i"rzek€S: €XO kr€Tlu czasu, zaiste, "skarbiec tw€Tj jest ju€V pe€Sny i reszty z tego, co przywieziono, w nim ju€V zmie€Rci€Z nie mo€Vemy. Gdzie w takim razie z€So€Vy€Z mamy nadmiar z€Sota i drogocennych kamieni? €Y I kr€Tl wskaza€S skarbnikowi inne pomieszczenie. A kiedy €Vona !Maarufa ujrza€Sa, co si€ dzieje,rado€R€Z w niej wzros€Sa i zdumiona m€Twi€Sa w duszy swojej: €XAch, chcia€Sabym wiedzie€Z, sk€d on wzi€€S to ca€Se bogactwo? €Y I kupcy wszyscy radowali si€ z tego, co dostali, i mod€Sy za niego wznosili, a kupiec Ali zdumiony powtarza€S: €XPatrzaj! Jak€Ve€V si€ naoszukiwa€Z i nak€Sama€Z musia€S, aby te wszystkie skarby posi€€R€Z, zaiste bowiem, gdyby od c€Trki kr€Tla pochodzi€Sy, nie m€Tg€Sby ich wszystkich mi€dzy biednych !rozdziela€Z. Ach, jak€Ve pi€kne s€ s€Sowa tego, kto rzek€S: Gdy kr€Tlowie rozdaj€ bogactwa, Ty nie pr€Tbuj docieka€Z przyczyn. Allach daje te€V wedle swej woli, B€d€W uk€Sadny i nie trap si€ niczym. €Y !I tyle by€So jego spraw. Co si€ za€R tyczy kr€Tla, to zaiste, dziwowa€S si€ on najwy€Vszym zdziwieniem temu, na co patrzy€S, i nie m€Tg€S si€ nadziwi€Z post€pkom Maarufa, jego wspania€Somy€Rlno€Rci i szczodro€Rci w rozdawaniu pieni€dzy. Po tym wszystkim Maaruf poszed€S do swojej €Vony. Wysz€Sa mu na spotkanie radosna, u€Rmiechni€ta i "uszcz€€Rliwiona i ca€Suj€c jego #d€So€U zapyta€Sa: €XCzy€Vby€R si€ bawi€S moim kosztem, czy te€V mnie na pr€Tb€ wystawia€Se€R, !kiedy m€Twi€Se€R: €]Biedny jestem i uciek€Sem przed moj€ €Von€? !€^ Ale chwa€Sa Allachowi, €Vem ci!w niczym nie uchybi€Sa! Ty€R m€Tjukochany i nikogo innego dro€Vszego ponad ciebie dla mnie nie ma, czyli€R bogaty, czy ubogi. Chcia€Sabym tylko wiedzie€Z, co zamierza€Se€R osi€gn€€Z wtedy, kiedy mi te dziwne rzeczy opowiada€S e€R? €Y Odrzek€S: €XChcia€Sem wystawi€Z ci€ na pr€Tb€ i chcia€Sem sprawdzi€Z, czy twoja mi€So€R€Z do mnie jest szczera, czy te€V polega tylko na po€V€daniu bogactw i d€Tbr tego €Rwiata. A teraz ju€V pewien jestem, €Ve !twoja mi€So€R€Z jest prawdziwa i szczera, przeto witaj mi! !Pozna€Sem warto€R€Z twoj€! €YTo rzek€Sszy przeszed€S do innej !komnaty i potar€S pier€Rcie€U. I zjawi€S si€ przed nim Abu as-Saadat, i rzek€S do niego: €XJestem do us€Sug, €V€daj, czego pragniesz. €YI Maaruf powiedzia€S: €XChc€, aby€R mi przyni€Ts€S kosztowne szaty dla !mojej ma€S€Vonki i chc€ opr€Tcz tego klejnot€Tw bezcennych, !w€Rr€Td kt€Trych niechaj b€dzie naszyjnik z czterdziestu drogich kamieni nie maj€cych r€Twnych sobie! €YOdpowiedzia€S Abu as-Saadat: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, i zaraz przyni€Ts€S to, co mu Maaruf rozkaza€S. Wtedy on wzi€€S szaty i klejnoty i zwolniwszy $s€Sug€, wr€Tci€S do swojej €Vony i sk€Sadaj€c przed ni€ swoje dary, powiedzia€S: €XWe€W to i przywdziej na siebie na powitanie! €Y "Spojrza€Sa na €Tw dar i z rado€Rci omal zmys€S€Tw nie postrada€Sa. Po€Rr€Td kosztowno€Rci zauwa€Vy€Sa dwie bransolety na nogi wysadzane drogimi kamieniami cudownej roboty i naramienniki, i kolczyki, i pas €[ a ceny tego wszystkiego !przeliczy€Z na €Vadne pieni€dze $by si€ nie da€So. I ubra€Sa si€ w owe szaty i w klejnoty owe, i !rzek€Sa do Maarufa: €XPanie m€Tj,chcia€Sabym ten str€Tj zachowa€Z na dni €Rwi€teczne i nadzwyczajne uroczysto€Rci. "€YAle on odrzek€S: €XNo€R go na codzie€U, zaprawd€ bowiem mam jeszcze mn€Tstwo innych dla ciebie. €Y A kiedy ustrojon€ €Von€ Maarufa ujrza€Sy niewolnice, !wszystkie si€ cieszy€Sy i r€ce pocz€€Sy mu ca€Sowa€Z, przeto $opu€Rci€S je, i znalaz€Sszy si€ na osobno€Rci, potar€S znowu sw€Tj sygnet. S€Suga pier€Rcienia stan€€S przed nim, a Maaruf "rzek€S: €XPrzynie€R mi jeszcze stostroj€Tw z wszystkimi przynale€Vnymi ozdobami. €YOdrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny, €Y i zaraz mu stroje poda€S, a w ka€Vdym z nich by€Syzawini€te przynale€Vne mu ozdoby. Wzi€€S je Maaruf i niewolnice przywo€Sa€S, a kiedy przysz€Sy do niego, ka€Vdej taki"str€Tj darowa€S. Przywdzia€Sy je ista€Sy si€ jak hurysy z raju, kr€Tlewna za€R ja€Rnia€Sa pomi€dzy nimi jak ksi€€Vyc mi€dzy gwiazdami. A potem jedna z niewolnic powiadomi€Sa o tym kr€Tla, przeto przyszed€S do c€Trki i zdumia€S si€ jej widokiem jak te€V i wygl€dem niewolnic, i przej€€So go najwy€Vsze zdumienie. I odszed€S, a wezwawszy do siebie wezyra, powiedzia€S do niego: €XWezyrze, dzieje si€ tak a tak. I c€T€V o tym !powiesz? €Y Odrzek€S: €XO kr€Tlu !czasu, jest to rzecz, kt€Tra si€w€Rr€Td kupc€Tw nie zdarza, kupiec bowiem latami u siebie kawa€Sek tkaniny trzyma i bez zysku go nigdy nie sprzedaje. !Sk€d€Ve by si€ u kupc€Tw mog€Sa"wzi€€Z wspania€Somy€Rlno€R€Z a€V taka jak u Maarufa?! Sk€d "m€Tg€Sby zdoby€Z tyle pieni€dzy iklejnoty takie, jakie on posiada?! Wszak€Ve takich nie !maj€ nawet kr€Tlowie, a je€Rli, to bardzo niewiele, sk€d wi€c u jednego z kupc€Tw by€Syby ich ca€Se skrzynie?! Rzecz takamusi mie€Z jak€€R niezwyk€S€ przyczyn€! Pos€Suchaj mnie, a odkryj€ przed tob€, jak naprawd€ wygl€da ta ca€Sa dziwna sprawa. €Y #Kr€Tl odrzek€S: €XPos€Sucham ci€, wezyrze. €YI wezyr rzek€S: €XSpotkaj si€ z Maarufem i !udaj€c za€Vy€So€R€Z, porozmawiajz nim przyja€Wnie, a potem mu powiedz: €]Zi€ciu m€Tj, chcia€Sbym, aby€Rmy razem, tylko ja i ty, i wezyr, i nikt wi€cej, przeszli si€ nieco po ogrodzie, aby rozrywki za€Vy€Z. €^ Potem, gdy ju€V wyjdziemy do ogrodu, ka€Vemy w nim st€T€S zastawi€Z winem i w€Twczas #nam€Twi€ go, aby pocz€€S pi€Z, i upoj€ go. Kiedy napije si€ winka, straci €Rwiadomo€R€Z i przytomne rozeznanie, a my wtedy go wypytamy o wszystko i niechybnie nam swoj€ tajemnic€ zdradzi, winobowiem sekrety odkrywa, jak nie bez s€Suszno€Rci zauwa€Vy€S ten, co m€Twi€S: #Skoro€Rmy j€ upoili i podpe€Sz€Sa ku tej stronie, Gdzie si€ kry€Sa tajemnica, !w€Twczas: €]Dosy€Z! €^, rzek€Sem do niej !Przel€kniony, €Ve jej €Rwiat€So mo€Ve mnie porazi€Z b€Syskiem I wsp€T€Sbiesiadnicy zgadn€ moje tajemnice wszystkie. I kiedy nam wyzna prawd€, dowiemy si€ o nim wszystkiego, i uczynimy z nimwtedy, co nam si€ b€dzie podoba€So, tak jak uznamy, €Ve trzeba. Zaiste bowiem, to, co on teraz wyczynia, budzi obawy, €Ve got€Tw wnet po !w€Sadz€ zechcie€Z si€gn€€Z, a przedtem wojsko na swoj€ stron€ przeci€gnie, co przysz€Soby mu €Satwo przy jego wspania€Somy€Rlno€Rci i dzi€ki szczodremu wydawaniu pieni€dzy. I w€Twczas twoje miejsce zajmie, i wydrze z twoich r€k panowanie. €Y I !rzek€S do niego kr€Tl: €XPrawd€ "rzeczesz €Y, i ca€S€ noc strawili zastanawiaj€c si€ nad spraw€ ow€. !A kiedy wsta€S ranek, uda€S si€ kr€Tl do swojej komnaty, lecz zaledwie zasiad€S na tronie, przybiegli nagle do niego s€Sudzy i koniuszowie pe€Sni niepokoju. Kr€Tl zapyta€S: €XCo #wam si€ sta€So? €Y, a oni rzekli: €XO kr€Tlu czasu, koniuchowie zgrzeb€Sami konie oczy€Rcili wieczorem i obrok dali mu€Som, kt€Tre przynios€Sy ci€€Vary, a gdy przyszli€Rmy do stajni rano,ujrzeli€Rmy, €Ve i mamelucy, konie, i mu€Sy, wszystko zosta€So skradzione. Przeszukali€Rmy stajnie, ale nieznale€Wli€Rmy ani konia, ani mu€Sa, a gdy€Rmy poszli do komnaty, gdzie mamelucy byli umieszczeni, nie znale€Wli€Rmy tam r€Twnie€V nikogo i nie wiemy, jak umkn€€Z zdo€Sali. €YKr€Tl zdumia€S si€, my€Rla€S bowiem, €Ve aunowie byli rzeczywi€Rcie ko€Umi, mu€Sami i mamelukami i nie m€Tg€S przypu€Rci€Z, €Ve byli to aunowie, s€Sudzy talizmanu. I rzek€S do swojej s€Su€Vby: €XO "przekl€ci, jak€Ve mogli€Rcie nie zauwa€Vy€Z ucieczki tysi€ca zwierz€t, pi€ciuset mameluk€Tw i tylu a tylu innych s€Sug?! €Y Odparli: €XNie wiemy "naprawd€, jak to si€ sta€So, €Ve#uciekli. €Y Wtedy kr€Tl rozkaza€S: €XOdejd€Wcie teraz precz, a skoro pan wasz wyjdzie z haremu, zdajcie mu spraw€ z tego! €Y Odeszli wi€c sprzed oblicza #kr€Tla i siedli bezradni. I gdy taksiedzieli, wyszed€S Maaruf z haremu, kiedy za€R zobaczy€S, jacy s€ zatroskani, spyta€S: #€XCo si€ sta€So? €Y, i rzekli mu, co si€ przytrafi€So. Na to on powiedzia€S: €XC€T€V oni byli warci, €Ve tak si€ o nich trapicie?! Id€Wcie do swoich "zaj€€Z! €YTo rzek€Sszy usiad€S z u€Rmiechem, ani zagniewany, ani zasmucony t€ ca€S€ "przygod€. Kr€Tl za€R spojrza€S w twarz wezyrowi i rzek€S do niego: €XC€T€V to za cz€Sowiek, dla kt€Trego maj€tek znaczenia€Vadnego nie ma?! Co€R si€ za tym kry€Z musi! €Y I zamieniwszy jeszcze par€ s€S€Tw z wezyrem, "ozwa€S si€ do Maarufa: €XZi€ciu m€Tj, chcia€Sbym, aby€Rmy we #tr€Tjk€ €[ ja, ty i wezyr €[udali si€ na przechadzk€ do ogrodu. Co ty na to? €Y Maaruf odrzek€S:!€XCh€tnie €Y, i wyszli razem, i udali si€ do ogrodu, w kt€Trym wszystkie owocowe drzewa parami sta€Sy, ich ga€S€zie wysoko si€ga€Sy, ptaki €Rpiewa€Sy i strumienie s€Sodko !szemra€Sy. I zaszli do pawilonu, kt€Trego widok ju€V troski rozprasza€S, i tam siedli rozmawiaj€c, a wezyr pocz€€S jak z r€kawa sypa€Z rozmaitymihistoriami, €Rmiesznymi powiastkami i uciesznymi gadkami, a Maaruf s€Sucha€S tych gaw€d, a€V nadesz€Sa pora obiadowa. W€Twczas przyniesiono st€T€S jad€Sem zastawiony i dzban winem nape€Sniony, zjedli wi€c i d€Sonie obmyli, po czym wezyr nape€Sni€S kielich i poda€S go %kr€Tlowi. Kr€Tl wychyli€S kielich, a wtedy wezyr nala€S drugi raz i poda€S go Maarufowi ze s€Sowami: €XWe€W kielich tego napoju, przed kt€Trym nawet m€drzec z zachwytem chyli "g€Sow€ swoj€! €YMaaruf zapyta€S:€XCo to jest, wezyrze? €Y Odrzek€S: €XTo siwow€Sosa dziewica, stara panna, co cnot€ zachwyca, s€Sodka dla serc obietnica, co€R, o czym poeta rzecze: Depcz€ stopy niewiernych winne soki g€ste, By na g€Sowach Arab€Tw wywar€Sy sw€ zemst€. Ksi€€Vyc mrok€Tw, syn pogan tym winem napoi I do grzechu nak€Soni ci€ spojrzeniem swoim. A ile€V prawdy jest w s€Sowach tego, kto tak m€Twi€S: Wino i ten, co je niesie w pucharach pe€Snych po brzegi, Kiedy si€ zbli€Va z napojem do ucztuj€cych go€Rci, S€ jako s€So€Uce wczesne o zdobnym obliczu, ta€Ucz€ce Wraz z gwiazdozbiorem Bli€Wni€t oraz ksi€€Vycem ciemno€Rci; Jest ono tak delikatne, €Ve jego istota tak prawie Przenika ciebie, jak dusza cia€So przenika i ko€Rci. A jak€Ve pi€kne s€ s€Sowa pewnego poety: Ksi€€Vyc w pe€Sni noc ca€S€ sp€dzi€S na moim €Sonie, Gdy s€So€Uce na niebie puchar€Twkr€€Vy€So r€Twnie wspania€Se. Sp€dzi€Sem noc, patrz€c w ogie€U, kt€Try nam w dzbanach p€Sonie, Przed kt€Trym kl€kali magowie, kt€Tremu ja si€ k€Sania€Sem. I s€Sowa innego: Wchodzi we wszystkie cz€Sowiecze ko€Rci Jak zdrowie €[ w cia€So pe€Sne s€Sabo€Rci. I s€Sowa innego: Zmarli wino t€Socz€cy, rzecz tonies€Sychana, Bo€Z przecie wod€ €Vycia zostawili dla nas. A jeszcze pi€kniejsze s€ s€Sowa Abu Nuwasa: Przesta€U mnie gani€Z, albowiemzaiste, sen ma sw€Tj powab. Ale mnie ulecz t€ rzecz€, w kt€Trej si€ s€Sabo€R€Z chowa, Napojem barwy z€Socistej, kt€Try jest smutk€Tw odej€Rciem.I gdyby dotkn€€S kamienia, kamie€U zap€Son€€Sby szcz€€Rciem. Gdy w ciemn€ noc si€ pojawi we dzbanach na twoich sto€Sach, €_wiat€So€Rci€ jego dom ca€Sy rozjarza si€ dooko€Sa. Gdy kr€€Vy po€Rr€Td m€Sodzie€Uc€Tw, losy swe maj€ za nic I jeno z tym si€ spotkaj€, czego zapragn€ sami €[ Z winem, niesionym w d€Soni dziewczyny w m€skim ubiorze,"Kt€Tr€ mi€So€Rnik ch€Sopc€Tw swymsercem obdarzy€Z mo€Ve. Przeto m€Tw temu, co zowie m€dro€R€Z €Vywota ozdob€: !Jedn€€R rzecz pozna€S, lecz innes€ utajone przed tob€. Lecz najpi€kniejsze ze wszystkich s€ s€Sowa Ibn al-Mutazza; Deszcz poi Mezopotami€, obfit€ w cienie i drzewa, I deszcz na klasztor Dajr Abdun strumienie wody swej zlewa. Jak cz€sto mnie tam budzili, bym wina napi€S si€ wcze€Rnie, O pierwszym brzasku, gdy ptaki s€ pogr€€Vone we €Rnie. G€Sos mnich€Tw budzi€S mnie wtedy, modlitwa ich zawodz€ca, Kt€Tr€ w swych czarnych kapturach €Rpiewali o wschodzie s€So€Uca. Ile€V to razy mnich jeden, co czerni€ oczu zachwyca€S, Przymyka€S wdzi€czne powieki na swych smolistych €Wrenicach, W habicie o barwie nocy do mnie przybywa€S w go€Rci, A l€ku pe€Sen by€S jego po€Rpieszny krok i czujno€Rci. W pokorze lica chyli€Sem ku niemu jako podn€T€Vek #I szat€ €Rlad os€Sania€Sem, id€c wraz z tym, co mnie urzek€S. #Ksi€€Vyca sierp €Rwieci€S jasno, ajego blaski sine "Mog€Sy nas €Satwo zdradzi€Z. By€S jak paznokcia obrzynek. !I sta€So si€, co si€ sta€So, o czym nie wspomn€ ci, ale #B€d€W dobrej my€Rli i wie€Rci nie €V€daj ode mnie wcale! "Wszelako s€Suszno€R€Z mia€S i ten, co m€Twi€S: Jestem spo€Rr€Td najmo€Vniejszych €Rmiertelnik€Tw, Wielkie szcz€€Rcie nape€Sni€So mnie rado€Rci€. Mam ja w dzbanie szczere z€Soto roztopione, Kielichami je odmierzam moim go€Rciom. I r€Twnie pi€kne s€ s€Sowa innego: Na Allacha, nie znajd€ ja innej alchemii, Wszystko, co prawi€ o niej, jest k€Samstwem jedynie, Lecz jeden kirat wina €[ kantarsmutku zmieni W sam€ rado€R€Z, moc bowiem zawarta jest w winie. I s€Sowa innego poety: Kielich i wino czerwone maj€ ogromn€ s€Saw€, Praw wina niszczy€Z nie wolno, to w€Sa€Rnie jest jego prawem. Gdy umr€, wy mnie pogrzebcieu winnej st€Tp latoro€Rli, A€Veby korzeniem swoim po €Rmierci poi€Sa me ko€Rci. Lecz nie chowajcie mnie, prosz€, na tych bezwodnych pustyniach, "Gdy€V l€kam si€, €Ve ju€V nigdy nie zaznam po €Rmierci wina! €Y I wezyr nieustannie Maarufa "do picia nak€Sania€S, i prawi€S muo wina wspania€Sej naturze, !kt€Trego smak s€Sodki go urzek€S,i m€Twi€S o winie wiersze pi€knej tre€Rci i ucieszne !opowie€Rci, a€V go zach€ci€S do "picia z puchara i ju€V si€ tylko dalej o to stara€S. I nalewa€S nieprzerwanie, a Maaruf pi€S, !weseli€S si€ i radowa€S, a€V mu $si€ zam€ci€So w g€Sowie i straci€Sca€Skiem rozeznanie, i rozr€T€Vni€Z nie by€S w stanie "niegodziwo€Rci od s€Suszno€Rci. A gdy wezyr spostrzeg€S, €Ve Maaruf upi€S si€ na nic i €Ve "stan upojenia jego si€gn€€S ju€Vostatecznych granic, rzek€S do niego: €XO kupcze Maarufie, zaprawd€, ciekaw jestem, sk€d wzi€€Se€R te klejnoty o ani nie do ,ez y i є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB%pК c6§Й&* ‘ c6`К'Л… c6УК(@#В c6&Л)ђ.Є c6‰Л*–:ј+6ьЛwszystkie, zaiste bowiem, r€Twnych im nie znajdziesz nawet u kr€Tl€Tw perskich. W €Vyciu swoim nie widzieli€Rmy jeszcze kupca, kt€Try by takie jak ty bogactwa posiada€S, ani nie spotkali€Rmy nigdy nikogo nad ciebie wspania€Somy€Rlniejszego. Twoje post€powanie jest kr€Tlewskie, a nie kupieckie, przeto zaklinam ci€ na Allacha, opowiedz mi co€R wi€cej o sobie, bym pozna€S tw€ godno€R€Z i stanowisko. €YI "rzek€Sszy to tak pocz€€S wok€T€S Maarufa zabiega€Z i tak podszed€S go, spojonego, €Ve Maaruf wyzna€S: €XAnim ja !kupiec, ani syn kr€Tlewski €Y€[i opowiedzia€S ca€S€ swoj€ !histori€ od pocz€tku do ko€Uca.Wezyr poprosi€S w€Twczas. €XNa Allacha, panie m€Tj, zaklinam "ci€, poka€V nam €Tw pier€Rcie€U, aby€Rmy mogli zobaczy€Z, jak jest zrobiony. €YI Maaruf "upojony zdj€€S sygnet, i rzek€S: €XMasz, obejrzyj go sobie. "€YWzi€€S tedy wezyr pier€Rcie€U, obr€Tci€S go na wszystkie stronyi zapyta€S wreszcie: €XCzy !gdybym go potar€S, zjawi€Sby si€przede mn€ jego s€Suga? €Y Odrzek€S Maaruf: €XTak, potrzyj go, a zjawi si€ przed tob€ s€Suga i b€dziesz m€Tg€S sam go zobaczy€Z. €Y I !potar€S wezyr pier€Rcie€U, i oto "us€Syszeli g€Sos, kt€Try m€Twi€S: "€XS€Su€V€ m€Tj panie, €V€daj, a b€dzie ci dane! Czy zburzy€Z mam jakie€R miasto, czy mo€Ve nowe jakie€R zbudowa€Z, czy kr€Tla jakiego€R zg€Sadzi€Z! Zaprawd€, co zechcesz, "spe€Sni€ zaraz bez sprzeciwu. €YIwezyr wskaza€S na Maarufa i rzek€S do s€Sugi pier€Rcienia: €XWe€W i wynie€R st€d tego €Sotra, i rzu€Z go na pustynn€ jak€€R ziemi€, najdziksz€ ze wszystkich ziem, tam gdzie nie znajdzie ni jad€Sa, ni napoju. Niechaj zginie z g€Sodu,pragnienia i smutku i niechaj !si€ ju€V wi€cej o nim nikt nie dowie! €YI porwa€S s€Suga Maarufa, i polecia€S z nim mi€dzy niebem a ziemi€. A skoro Maaruf to zauwa€Vy€S, pewny by€S swej zag€Sady w !tej€Ve godzinie, uwierzy€S te€V, €Ve z€Sy los go nie minie, i zap€Saka€S, i spyta€S: €XO Abu as-Saadat, dok€d pod€€Vasz zemn€?! €YOdrzek€S: €XLec€ porzuci€Z ci€ na Pustynnej #€dwierci €_wiata, g€Supcze! Kt€T€V posiadaj€c talizman taki daje go ludziom do ogl€dania?! Sam zas€Su€Vy€Se€R sobie na to, i zaiste, gdybym nie ba€S si€ gniewu Allacha, rzuci€Sbym ci€ z wysoko€Rci tysi€ca s€€Vni i nie dolecia€Sby€R nawet do ziemi, gdy€V po drodze wichry !by ci€ na kawa€Ski poszarpa€Sy. €YMaaruf milcza€S przeto i wi€cej si€ nie odezwa€S s€Sowem, a€V d€Vinn Abu as-Saadat przyby€S z nim nad Pustynn€ €dwier€Z €_wiata i porzuci€S go tam, a sam zawr€Tci€S pozostawiaj€c Maarufa samego na dzikiej ziemi. Tyle by€So spraw Maarufa.Co si€ za€R tyczy wezyra, to gdy posiad€S on sygnet, rzek€S !do kr€Tla: €XNo i c€T€V? Czy nie "m€Twi€Sem ci, €Ve jest on k€Samc€i oszustem, a ty mi nie !wierzy€Se€R?! €Y Kr€Tl odrzek€S: $€XMia€Se€R s€Suszno€R€Z, wezyrze, i niechaj Allach nagrodzi ci€ za to zdrowiem! A teraz daj mi €Twsygnet, abym go sobie m€Tg€S !obejrze€Z. €YAle wezyr popatrzy€Sna niego ze z€So€Rci€ i splun€wszy mu w twarz, powiedzia€S: €XO g€Supcze bezrozumny! Po c€T€V mia€Sbym cigo dawa€Z? Czy po to, aby twoim s€Sug€ pozosta€Z teraz, gdy sta€Sem si€ twoim panem?! I tobie tak€Ve nie my€Rl€ €Vycia !darowa€Z! €YTo rzek€Sszy potar€S pier€Rcie€U, a gdy stawi€S si€ przed nim s€Suga Abu as-Saadat, ozwa€S si€ do niego:€XWe€W tego gbura i rzu€Z go w to samo miejsce, gdzie !rzuci€Se€R jego zi€cia-oszusta! !€YWzi€€S go tedy i odlecia€S. I "zapyta€S kr€Tl s€Sug€ talizmanu: €XO stworzenie bo€Ve, czym€Ve ci zawini€Sem?! €Y Odrzek€S: €XNie wiem, lecz pan m€Tj mi tak rozkaza€S, a ja sprzeciwia€Z si€ nie mog€ temu, kto posiada pier€Rcie€U z talizmanem. €Y I lecia€S a€V do miejsca, w kt€Trym by€S ju€V Maaruf, i tam go rzuci€S, pozostawi€S samego i zaraz &zawr€Tci€S. I pos€Sysza€S kr€Tl p€SaczMaarufa, podszed€S wi€c do niego i opowiedzia€S mu wszystko, co si€ sta€So, po czym siedzieli ju€V razem, rozpaczaj€c nad tym, co ich "spotka€So. Nie mieli te€V €Vadnej nadziei, by znale€W€Z mogli jakie€R jad€So czy te€V nap€Tj. Tyle by€So ich spraw. Co si€ za€R tyczy wezyra, to gdy tylko pozby€S si€ Maarufa i"kr€Tla, opu€Rci€S ogr€Td, a potem ca€Se wojsko do siebie wezwa€S,zwo€Sa€S posiedzenie dywanu i powiadomi€S wszystkich, jak z !Maarufem i kr€Tlem post€pi€S, poczym moc pier€Rcienia im wyjawi€S, na koniec za€R rzek€S #do nich: €XJe€Rli mnie su€Stanem i w€Sadc€ waszym nie wybierzecie, rozka€V€ s€Sudze talizmanu, aby was wszystkich zabra€S i na Pustynnej €dwierci €_wiata porzuci€S, gdzie niechybnie pomrzecie z g€Sodu ipragnienia. €YOdrzekli na to: €XNie czy€U nam krzywdy, bo, zaiste, jeste€Rmy radzi, €Ve !sta€Se€R si€ naszym su€Stanem i twoim rozkazom sprzeciwia€Z si€ nie my€Rlimy. €Y I tak przymuszeni uznali jego panowanie nad sob€. On za to obdarowa€S ich honorowymi szatami i od Abu as-Saadata $j€€S €V€da€Z przer€T€Vnych rzeczy,czego tylko zapragn€€S, a on wszystkiego mu dostarcza€S zaraz. I zasiad€S wezyr na tronie, i ca€Se wojsko by€So mu pos€Suszne. "A potem pos€Sa€S do c€Trki kr€Tla takie oto s€Sowa: €XB€d€W gotowa, tej nocy bowiem !przyb€d€ do ciebie, gdy€V ci€ po€V€dam. €YPocz€€Sa tedy p€Saka€Z i rozpaczaj€c nad losem swego ojca i m€€Va, pos€Sa€Sa do wezyra kogo€R z tymi s€Sowy: €XZechciej si€ wstrzyma€Z, a€V minie okres mojego wdowie€Ustwa, a wtedyumow€ €Rlubn€ pomi€dzy nami ka€Vesz spisa€Z i posi€dziesz mnie w spos€Tb prawem dozwolony. €YAle wezyr poleci€S zanie€R€Z jej te s€Sowa: €XNie chc€ zna€Z €Vadnego okresu wdowie€Ustwa ani €Vadnego innego powodu do zw€Soki nie widz€. Na nic mi €Rlubna umowai nie ma dla mnie r€T€Vnic pomi€dzy tym, co prawo dozwala, a tym, co si€ bezprawiem zowie! Dzi€R w nocy%ju€V musz€ ci€ posi€€R€Z! €YPrzeto#pos€Sa€Sa do€U m€Twi€c: €XWitaj miwi€c i niechaj b€dzie, jak chcesz. €YWszelako to, co rzek€Sa, by€So podst€pem jedynie. Wezyr za€R, otrzymawszy t€ odpowied€W od $kr€Tlewskiej c€Trki, ucieszy€S si€ i serce mu ze szcz€€Rcia !pocz€€So w piersiach ko€Sata€Z, szala€S bowiem z mi€So€Rci do niej. Rozkaza€S wi€c, by wszystkim jad€So podano, i ozwa€S si€: €XJedzcie potrawy owe, gdy€V jest to moja uczta godowa, jako €Ve tej nocy $posi€€R€Z kr€Tlewn€ zamierzam. €YIrzek€S szejch al-islam: €XNie !godzi ci si€ wchodzi€Z do niej, nim okres wdowie€Ustwa nie minie i zanim nie spiszesz z ni€ umowy €Rlubnej! €YOdrzek€S !wezyr: €XNie chc€ nic wiedzie€Z o okresie wdowie€Ustwa ani !€Vadnej innej zw€Soki nie b€d€ uznawa€S, ty za€R nie gadaj zbyt wiele! €Y Zamilk€S wi€c szejch al-islam boj€c si€ niegodziwo€Rci wezyra, rzek€S tylko do €Vo€Snierzy: €XZaiste, jest to poganin nie posiadaj€cy zasad ani wiary! €YA skoro zapad€S wiecz€Tr, wezyrwszed€S do komnaty kr€Tlewskiej"c€Trki. Ujrza€S j€ wystrojon€ w najwspanialsze szaty z tych, kt€Tre posiada€Sa, i najpi€kniejsze ozdoby. Gdy go spostrzeg€Sa, z u€Rmiechem wysz€Sa mu na spotkanie i powiedzia€Sa: €XB€Sogos€Sawiona to noc! Wszelako gdyby€R by€S "u€Rmierci€S mojego ojca i m€€Va, by€Soby jeszcze lepiej. €Y Odpowiedzia€S: €XWnet zabij€ ich obu! €Y Wtedy poprosi€Sa go,"aby usiad€S, i pocz€€Sa go bawi€Z i mi€So€R€Z mu okazywa€Z, a gdy si€ tak do niego zaleca€Sa i u€Rmiechem swoim go oczarowa€Sa, rozum mu si€ zm€ci€S i rozs€dek od niego odbieg€S. A ona dalej si€ do niego przymila€Sa, jedynie po to, aby pier€Rcie€U zdoby€Z i rado€R€Z jego w rozpacz przemieni€Z przy pomocy !zamys€Su, kt€Try si€ zrodzi€S w jej g€Sowie zdobnej lokami. I uczyni€Sa z nim tak, jak kto€R, kto m€Twi€S wierszami: Osi€gn€€Sam podst€pem jeno, Czego mieczem cz€Sek zdoby€Z niemocen. !I wr€Tci€Sam ze swoj€ zdobycz€ S€Sodkich p€Sod€Tw, z soczystym owocem. A gdy on ujrza€S jej wdzi€k i czarowne u€Rmiechy, "nami€tno€R€Z nim zaw€Sadn€€Sa i $zapragn€€S j€ posi€€R€Z. Ale gdy "tylko zbli€Vy€S si€ do niej, ona #odsun€€Sa si€ od niego, pocz€€Sa"p€Saka€Z i powiedzia€Sa: €XO paniem€Tj, czy nie widzisz tego cz€Sowieka, kt€Try spogl€da na nas? Na Allacha, zaklinam ci€, zas€So€U mnie przed jego spojrzeniem! Niech nie patrzy na nas w chwili naszego po€S€czenia! €YWezyr "rozgniewa€S si€ wtedy i spyta€S: €XGdzie jest ten cz€Sowiek?! €Y Odrzek€Sa: €XTutaj, w kamieniu pier€Rcienia! Oto wystawi€S g€Sow€ i spogl€da na nas! €YWezyr zrozumia€S, €Ve chodzi jej o s€Sug€ pier€Rcienia, &roze€Rmia€S si€ i rzek€S: €XNie b€Tj si€! To przecie€V tylko s€Suga talizmanu, kt€Try winien mi pos€Susze€Ustwo! €YAle ona powiedzia€Sa: €XJa si€ boj€ ifrit€Tw! Zdejm i odrzu€Z ten !sygnet daleko ode mnie! €YZdj€€Sgo przeto, po€So€Vy€S na poduszce, po czym si€ do niej zbli€Vy€S, a ona go wtedy w "brzuch kopn€€Sa, tak €Ve si€ na !wznak przewr€Tci€S i le€Va€S bez przytomno€Rci. W€Twczas kr€Tlewska c€Trka skrzykn€€Sa !swe s€Su€Vebne, a skoro zbieg€Sy !si€ do niej spiesznie, rzek€Sa: €XPojmajcie go! €Y, i czterdzie€Rci niewolnic go pochwyci€So, ona za€R r€Twnocze€Rnie pier€Rcie€U z "poduszki podj€€Sa i potar€Sa go. I oto Abu as-Saadat zaraz si€ pojawi€S przed ni€, i rzek€S: €XS€Su€V€ ci, o pani moja! €Y Rozkaza€Sa: €XWe€W tego poganina i wrzu€Z w ci€€Vkich kajdanach do wi€zienia! €Y Zabra€S go tedy i zamkn€€S w wi€zieniu srogim, po czym %wr€Tci€S do niej i rzek€S: €XJu€V go uwi€zi€Sem. €Y Na to ona zapyta€Sa: €XDok€d zanios€Se€R mojego ojca i m€€Va? €Y Odrzek€S: €XPorzuci€Sem ich na Pustynnej €dwierci €_wiata. !€YOzwa€Sa si€: €XRozkazuj€ ci, aby€R ich przyni€Ts€S stamt€d natychmiast! €Y Abu as-Saadat odrzek€S: €XS€Sysz€ i jestem pos€Suszny €Y, i odlecia€S, pofrun€€S i unosi€Z si€ w przestworzach nie przestawa€S,a€V przyby€S do Pustynnej $€dwierci €_wiata i opu€Rci€S si€ kutamtym dw€Tm. Ujrza€S ich siedz€cych w tym samym jeszcze miejscu, €Skaj€cych i skar€V€cych si€ jeden do "drugiego. I rzek€S do nich: €XNie !l€kajcie si€, oto wam ocalenie "przynosz€! €Y I opowiedzia€S im otym, co si€ sta€So z wezyrem, dodaj€c na zako€Uczenie: "€XUwi€zi€Sem go w€Sasnor€cznie, okazuj€c tym pos€Susze€Ustwo kr€Tlewnie, teraz za€R na jej rozkaz was z powrotem zabieram! €Y Uradowali si€ pos€Syszawszy wie€R€Z ow€, a "s€Suga pier€Rcienia uni€Ts€S ich, pofrun€€S z nimi i przed up€Sywem godziny do #kr€Tlewskiej c€Try ich przywi€Td€S. Kr€Tlewna wsta€Sa na ich widok, pozdrowi€Sa swego ojca i m€€Va,a potem im spocz€€Z kaza€Sa i !st€T€S pe€Sen jad€Sa i s€Sodyczy przed nimi postawi€Sa. I tak sp€dzili reszt€ nocy. Nazajutrz za€R kr€Tlewna swojego ojca we wspania€Se szaty przyodzia€Sa i r€Twnie€V ma€S€Vonka swojego w przepyszny str€Tj oblek€Sa, i powiedzia€Sa: €XOjcze m€Tj, zasi€d€W na tronie i b€d€W kr€Tlem tak jak dawniej, wszelako zi€cia swojego wezyrem uczy€U i niechaj on teraz stoi po twojej prawicy. Powiadom wojsko o tym, co si€ sta€So, a potem ka€V wezyra"z wi€zienia przywie€R€Z i rozka€V!go zabi€Z i spali€Z po €Rmierci. Zaprawd€ bowiem, jest on poganinem, kt€Try chcia€S gwa€Stmi zada€Z, by mnie posi€€R€Z nierz€dnie, umowy €Rlubnej ze mn€ nie zawieraj€c i nie b€d€c moim m€€Vem. Sam to powiedzia€S, i€V jest poganinem,!i chlubi€S si€ tym, i€V €Vadnej wiary nie uznaje. Dba€So€Rci€ wi€c teraz zi€cia swojego otocz jako tego, kt€Trego wezyrem swojej prawicy uczynisz! €YKr€Tl odrzek€S: €XWys€Sucha€Sem ci€, c€Trko !moja, i b€d€ tobie pos€Suszny, zwr€T€Z tylko €Tw sygnet albo mnie, albo m€€Vowi twemu! €Y Ale kr€Tlewna odpowiedzia€Sa: €XZaprawd€, w€Sa€Rciwe miejsce tego pi er€Rcienia nie jest u ciebie ani u niego i lepiej b€dzie, gdy w moim posiadaniupozostanie, gdy€V ja strzec go b€d€ lepiej ni€Wli wy obaj. M€Twcie mi tylko, gdy czego€R b€dziecie chcieli od niego, a ja wasze €V€dania s€Sudze sygnetu przeka€V€ i nie spotka was ju€V nic z€Sego, p€Tki si€ zdrowiem cieszy€Z b€d€, a kiedy zemr€, to ju€V wasza rzecz , co uczynicie z "pier€Rcieniem. €YI rzek€S ojciec: €XRozumny to zamys€S, c€Trko moja! €Y Potem zabra€S ze sob€ "swojego zi€cia i uda€S si€ z nimdo dywanu. Tymczasem wojskoca€Se noc w wielkiej trosce prze€Vy€So, smuc€c si€ krzywd€, jak€ wezyr wyrz€dzi€S ich kr€Tlowi i jego zi€ciowi, a tak€Ve tym, co z kr€Tlewsk€ c€Tr€ uczyni€S €[ !my€Rleli bowiem, €Ve zmusi€S j€ do nierz€du i posiad€S nie b€d€c jej m€€Vem. Przej€ci wi€c rozpacz€, i€V €Rwi€te prawo islamu zha€Ubione !zosta€So przez tego, kt€Try si€ poganinem okaza€S, zgromadzilisi€ wszyscy w dywanie i ostrym s€Sowem szejcha al-islam gani€c, m€Twili: €XCzemu€R nie powstrzyma€S go, !kiedy szed€S do kr€Tlewny, by j€"nierz€dem splami€Z?! €Y Odrzek€S:!€XO ludzie, zaiste, €Tw cz€Sowiekjest poganinem, ale gdy taki sygnet ma w swoim posiadaniu, ani ja, ani wy nic swoim sprzeciwem sprawi€Z nie jeste€Rmy w stanie! Allach Najwy€Vszy zap€Saci mu za czyny jego, wy za€R milczcie, !aby was nie zabi€S! €Y I oto gdy wojsko w dywanie zebrane tymi s€Sowy mi€dzy sob€ rozprawia€So, nagle stan€€S przed nimi kr€Tl i jego zi€€Z Maaruf. Skoro ich €Vo€Snierze "ujrzeli, uradowali si€, na r€Twnenogi si€ poderwali, by ich powita€Z, po czym ziemi€ przednimi wszyscy uca€Sowali. Kr€Tl spocz€€S na kr€Tlewskim swym tronie i opowiedzia€S im ca€S€ histori€, wnet wi€c odbieg€So "od nich ca€Se strapienie. I kaza€Skr€Tl przystroi€Z miasto, i !wezyra przywie€R€Z z wi€zienia. A gdy wezyr ko€So €Vo€Snierzy przechodzi€S, przeklinali go, wymy€Rlali mu i z€Sorzeczyli, p€Tki nie dotar€S do kr€Tla. A skoro przed nim stan€€S, kr€Tl kaza€S mu najstraszniejszy "rodzaj €Rmierci zada€Z. Zabili go tedy i spalili, i poszed€S do piekie€S na m€ki najgorsze, o czym celnie m€Twi€ wiersze: !Niechaj nie zazna lito€Rci gr€Tb,w kt€Trym go pogrzebano. Anieli Munkar i Nakir niech dr€czy€Z go nie przestan€! I uczyni€S kr€Tl Maarufa wezyremswej prawicy, i od tej pory los#im szcz€€Rcia nie sk€pi€S ani im "rado€Rci niczym nie m€ci€S, i tak min€€So pi€€Z lat. W sz€Tstym roku za€R umar€S kr€Tl i c€Trka kr€Tlewska w miejsce ojca su€Stanem uczyni€Sa ma€S€Vonka swojego, pier€Rcienia mu jednak dalej nie powierza€Sa. W tym te€V czasie brzemienn€ si€"ode€U sta€Sa, i powi€Sa ch€Sopca, kt€Try by€S niezwykle urodziwy, a sw€ pi€kno€Rci€ podziw !budzi€S. I bez przerwy by€S przezni a€Uki strze€Vony, i w ich !obj€ciach troskliwie tulony, a€Vdoszed€S do wieku lat pi€ciu. W€Twczas matka jego zaniemog€Sa €Rmiertelnie i przywo€Sawszy Maarufa do siebie, powiedzia€Sa mu: €XJestem chora. €YOdrzek€S: !€XAllach ci€ ocali, o ukochanie serca mego! €YAle odrzek€Sa: €XChyba zemr€. Twego syna niemusz€ pieczy twojej poleca€Z, $prosz€ ci€ tylko usilnie: strze€V !tego pier€Rcienia, martwi€ si€ bowiem o ciebie i o tego ch€Sopca! €Y Odrzek€S Maaruf: €XNic z€Sego si€ nie stanie temu, kogo Allach strze€Ve! €YWtedy zdj€€Sa sygnet z palca i wr€czy€Sa go Maarufowi, nazajutrz za€R odesz€Sa do Mi€Sosierdzia Allacha Najwy€Vszego, a jej m€€V !pozosta€S w€Sadc€ i nadal rz€dy sprawowa€S. Wszelako pewnego dnia zdarzy€So si€, €Ve zamacha€S chustk€ na znak zako€Uczenia obrad dywanu i €Vo€Snierze %opu€Rcili sal€ obrad, oddalili si€ i odeszli do swoich dom€Tw, on za€R uda€S si€ do swojej komnaty i ca€Sy dzie€U tam "siedzia€S, p€Tki noc nie nadesz€Saze swymi ciemno€Rciami. A wtedy jak zwykle odwiedzili gotowarzysze biesiad, ludzie najdostojniejsi, i do p€T€Snocy czas na pogaw€dkach i innychrozrywkach u niego sp€dzili. !Potem poprosili, aby im odej€R€Z pozwoli€S, a gdy wyrazi€S na to zgod€, odeszli od niego do swoich dom€Tw. Wtedy wesz€Sa do jego komnaty niewolnica, kt€Trej powinno€Rci€ by€So przygotowanie mu pos€Sania na $noc. Rozes€Sa€Sa mu €So€Ve, zdj€€Saz Maarufa odzienie i szaty jego posk€Sada€Sa, a kiedy spocz€€S, nogi mu masowa€Sa, dop€Tki w sen nie zapad€S. Wtedy wysz€Sa od niego i sama%si€ w swoim €S€T€Vku po€So€Vy€Sa, i !zasn€€Sa. Tyle by€So jej spraw. Co si€ za€R tyczy kr€Tla Maarufa, to we €Rnie spoczywaj€c, poczu€S on nagle,€Ve co€R ko€So niego le€Vy na pos€Saniu. Obudzi€S si€ przera€Vony i zawo€Sa€S: €XUciekam si€ do Allacha przed є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB+€ž c6М, И c6zМ-ж c6нМ.ш"n c6@Н/V. c6ЃН0u9п$6О1T=E7€*Оszejtanem przekl€tym! €YA gdy otworzy€S oczy, ujrza€S obok siebie kobiet€ ohydnie wygl€daj€c€. Zapyta€S: €XKim $jeste€R? €Y Odrzek€Sa: €XNie l€kaj "si€! Jestem €Von€ twoj€ Fatim€zwan€ al-Urra. €YMaaruf zajrza€S jej w twarz i pozna€S j€ po wstr€tnym wygl€dzie i d€Sugich, wystaj€cych k€Sach. Zapyta€S: €XSk€d do mnie przybywasz i kto ci€ do tego kraju przywi€Td€S? €Y Odpowiedzia€Sa pytaniem: €XA w jakim ty si€ znajdujesz kraju? "€YOdrzek€S: €XW mie€Rcie Ichtijan al-Chutan. A ty kiedy opu€Rci€Sa€R. Kair? "€YOdpowiedzia€Sa: €XPrzed chwil€."€YNa to on: €XJak to by€Z mo€Ve?! €YOdrzek€Sa: €XWiedz, €Ve gdym !si€ pok€S€Tci€Sa z tob€ wtedy, kiedy szejtan mnie podjudza€S, abym ci€ skrzywdzi€Sa i przed s€dem oskar€Vy€Sa, szuka€Sam ci€, ale nie mog€Sam ci€ znale€W€Z. I dowiadywali si€ o !ciebie s€dziowie, ale i oni nie mogli zdoby€Z wie€Rci o tobie. Wreszcie po dwu dniach !ogarn€€S mnie €Val i pozna€Sam, €Ve by€Sam winna, ale m€Tj €Val by€S ju€V daremny, przez czas pewien siedzia€Sam wi€c i rozpacza€Sam nad roz€S€k€ z tob€. A skoro zu€Vy€Sam wszystko, co posiada€Sam, zdana by€Sam ju€V tylko na "ja€Smu€Vn€ i pocz€€Sam €Vebra€Z zar€Twno u godnych zazdro€Rci, jak u godnych politowania, i zbiera€Sam datki r€T€Vne. Od !kiedy mnie opu€Rci€Se€R, jad€Sam tylko dzi€ki poni€Vaj€cej €Vebraninie i €Vy€Sam w n€dzy, "od kt€Trej si€ zwykle ginie. I conoc we €Szach ton€€Sam, p€Sacz€c nad rozstaniem z tob€ i nad tym, com przesz€Sa po twoim znikni€ciu, nad poni€Veniem i wzgard€, nad nieszcz€€Rciem owym i moj€ dol€ tward€. €Y I pocz€€Sa mu opowiada€Z wszystko, co si€ jej przygodzi€So, a on na ni€ patrzy€S z ogromnym zdumieniem. Na koniec rzek€Sa: €XA€V wreszcie wczoraj, gdy "ca€Sy dzie€U €Vebrz€c chodzi€Sam,!ale nikt mi ju€V nic nie chcia€S da€Z €[do kogokolwiek podesz€Sam prosz€c o kawa€Sek "chleba, ka€Vdy l€Vy€S mnie tylko inic mi nie dawa€S €[po zapadni€ciu nocy posz€Sam spa€Z wieczerzy nie jedz€c, przeto pali€S mnie g€S€Td i utrapienia, kt€Trych tyle do€Rwiadczy€Sam. I kiedy tak p€Sacz€c siedzia€Sam, nagle stan€€Sa przede mn€ posta€Z !jakowa€R i zapyta€Sa: €]Kobieto, czemu p€Saczesz? €^ Odrzek€Sam: €]Zaprawd€, mia€Sam m€€Va, kt€Try dba€S o mnie i spe€Snia€S wszystkie moje€Vyczenia, ale straci€Sam go i !nie wiem, gdzie si€ uda€S, a po znikni€ciu jego samych #cierpie€U doznaj€. €^ I zapyta€Sa mnie posta€Z owa: €]Jak si€ nazywa€S tw€Tj m€€V? €^ !Odpowiedzia€Sam: €]Mia€S na imi€Maaruf. €^ I posta€Z na to rzek€Sa do mnie: €]Znam go i !wiedz, €Ve m€€V tw€Tj jest terazsu€Stanem w pewnym mie€Rcie, aje€Rli tylko zechcesz spotka€Z si€ z nim, dokonam tego. €^ Zawo€Sa€Sam: "€]Ulituj si€ nade mn€ i zanie€R mnie do niego! €YI stw€Tr €Tw uni€Ts€S mnie i lec€c mi€dzy niebem a ziemi€ frun€€S, a€V !przyni€Ts€S mnie do tego pa€Sacu i rzek€S: €]Wejd€W do tej komnaty, a ujrzysz tam m€€Va !swojego €Rpi€cego na €So€Vu. €^ Wesz€Sam wi€c i znalaz€Sam ciebie tutaj po€Rr€Td tych wszystkich wspania€So€Rci i "my€Rl€ sobie, €Ve ju€V mnie teraznie opu€Rcisz, jako €Ve by€Sam przecie€V €Vycia twojego towarzyszk€. Przeto chwa€Sa Allachowi, kt€Try dzi€R mnie z tob€ zn€Tw po€S€czy€S! €Y !I rzek€S do niej Maaruf: €XCzy to#ja ci€ opu€Rci€Sem, czy ty by€Sa€Rt€, kt€Tra mnie odtr€ci€Sa?! Wszak€Ve€R od kadiego do kadiego chodzi€Sa ze skargami na mnie, a€V wreszcie uwie€Uczy€Sa€R poczynania swojeskarg€ wniesion€ a€V przed Wysok€ Port€ i Abu Tabaka z twierdzy na mnie sprowadzi€Sa€R!Wbrew w€Sasnej woli przeto !przed nim umkn€€Sem! €Y I j€€S opowiada€Z jej o tym wszystkim, co mu si€ przydarzy€So, zanim zosta€S "su€Stanem, i powiedzia€S jej, €Ve %si€ by€S o€Veni€S z c€Trk€ kr€Tla, kt€Tra zmar€Sa, pozostawiaj€c mu po sobie siedmioletniego syna. Fatima wys€Suchawszy #tego rzek€Sa: €XTo, co si€ sta€So,by€So nam przez Allacha Najwy€Vszego pisane i ju€V to wszystko odpokutowa€Sam, teraz za€R ca€S€ nadziej€ w wielkoduszno€Rci twojej pok€Sadam i wierz€, €Ve mnie odsiebie nie wygnasz, jeno jako "ja€Smu€Vn€ chleb powszedni je€R€Zu siebie mi pozwolisz. €Y #I z tak€ pokor€ go prosi€Sa, a€V Maarufowi serce zmi€k€So, $ulitowa€S si€ nad ni€ i rzek€S do niej: #€XOdwr€T€Z si€ ze skruch€ od z€Sai pozosta€U przy mnie, a nie "spotka ci€ nic opr€Tcz rado€Rci, wszelako gdy tylko zrobisz co€R!z€Sego, ka€V€ ci€ zabi€Z i nie b€d€ si€ ju€V wi€cej nikogo obawia€S, przeto niech ci do g€Sowy nie przychodzi, €Ve mog€Saby€R mnie znowu skar€Vy€Z przed Wysok€ Port€ i €Ve z twierdzy m€Tg€Sby wyj€R€Z po mnie Abu Tabak. Od kiedy bowiem jestem su€Stanem, ludzie mnie si€ boj€, ja za€R nie boj€ si€ nikogo, jeno Allacha Najwy€Vszego. Mam poza tym pier€Rcie€U, kt€Try mi !s€Su€Vy i kiedy go potr€, staje przede mn€ s€Suga, kt€Try zwie si€ Abu as-Saadat, i czegokolwiek od niego za€V€dam, przynosi mi zaraz. "Je€Rli wi€c chcesz powr€Tci€Z do twojego kraju, dam ci wszystkiego tyle, €Ve starczy ci na ca€Se €Vycie i szybko $ode€Rl€ ci€ w twoje strony. Je€Rlinatomiast wolisz u mnie pozosta€Z, rozka€V€ jeden z "pa€Sac€Tw opr€T€Vni€Z dla ciebie, wy€Rciel€ go jedwabiami, dwadzie€Rcia niewolnic dam ci !na us€Sugi, za€V€dam dla ciebie jad€Sa i szat wspania€Sych i b€dziesz sobie €Vy€Sa otoczona najwi€kszym zbytkiem, niczymkr€Tlowa, a€V do twojej albo mojej €Rmierci. Co powiesz na to? €XOdrzek€Sa: €XChcia€Sabym "zosta€Z u ciebie €Y, i uca€Sowa€Sa#jego d€So€U, i ze skruch€ si€ od z€Sa od€Vegna€Sa. Maaruf przeznaczy€S wi€c dla niej osobny pa€Sac, niewolnice jej !da€S i rzeza€Uc€Tw wielu i by€Sa niczym prawdziwa kr€Tlowa. Ch€Sopiec, syn Maarufa, odwiedza€S j€ i ojca swego, lecz Fatima go znienawidzi€Sa, gdy€V nie by€S jej synem. Skoro wi€c ch€Sopiec ujrza€S jej oko rozjarzone z€So€Rci€ i !nienawi€Rci€, uciek€S od niej i $r€Twnie€V pocz€€S j€ nienawidzi€Z.Tymczasem Maaruf oddawa€S si€ mi€Sostkom z pi€knymi niewolnicami i zapomnia€S o swojej €Vonie Fatimie zwanej al-Urra, by€Sa bowiem staruch€, w€Sosy mia€Sa siwe i cz€Sonki obrzydliwe, by€Sa niby !ma€Spa wylenia€Sa, brzydsza ni€V €Vmija c€tkowana, nie m€Twi€c "ju€V o tym, €Ve kiedy€R by€Sa dla niego niedobra ponad wszelk€ #miar€, a przys€Sowie m€Twi: €XZ€Sokorzenie uczucia mo€Ve podci€€Z snadnie i nienawi€R€Z zasiewa w sercu ludzkim na dnie €Y, o czym zgrabnie kto€R wierszami m€Twi€S nawet: Staraj si€ ustrzec serce przed wszelk€ niezgod€, Bowiem krzywdy od szcz€€Rcia zawsze ci€ odwiod€. &Je€Rli serca sw€ mi€So€R€Z sk€S€Tc€ bez nadziei, #S€ jak szk€So: gdy si€ st€Sucze, nic go ju€V nie sklei. Nie przyj€€S jej bowiem do siebie Maaruf dla jej chwalebnych przymiot€Tw, jeno"zlitowa€S si€ nad ni€, by swoim dobrym uczynkiem Allacha Najwy€Vszego uradowa€Z... Tu zaskoczy€S Szeherezad€ poranek i przerwa€Sa dozwolon€jej opowie€R€Z. I ozwa€Sa si€ Dunjazada do swej siostry !Szeherezady: €XJak€Ve pi€kne s€ twe opowie€Rci €[ wi€cej w nichwdzi€ku, ni€Wli spojrzenie czarowne pomie€Rci! Jak pi€kna jest ta ksi€ga cudowna historiiprzedziwnych! €Y I rzek€Sa Szeherezada: €XCzym€Ve jest to wobec tego, co wam w nast€pn€ noc opowiem, je€Rli #€Vy€Z b€d€ i kr€Tl mnie zachowa! €Y I skoro poranek za€Rwita€S oczom, zal€Rni€S swym blaskiem i#€Rwieci€Z pocz€€S, wsta€S kr€Tl z radosnym sercem w oczekiwaniu ko€Uca opowie€Rci irzek€S w duszy swojej; €XNa "Allacha, nie zabij€ jej, dop€Tki ko€Uca opowiadania nie us€Sysz€! €YI uda€S si€ do komnaty, w kt€Trej rz€dy swoje sprawowa€S, i jak zwyklewszed€S tam r€Twnie€V wezyr z ca€Sunem pod pach€. I kr€Tl w dywanie ca€Sy dzie€U !przep€dzi€S, i ca€Sy czas w nim "ludzi s€dzi€S, po czym powr€Tci€Sdo haremu i wedle swego zwyczaju wszed€S do swojej €Vony Szeherezady, c€Trki wezyra. A skoro nasta€Sa noc tysi€czna pierwsza, kt€Tra ostatni€ jest !noc€ w tej ksi€dze, kr€Tl za€R !uda€S si€ do haremu i wszed€S doswojej €Vony Szeherezady, c€Trki wezyra, powiedzia€Sa do niej siostra Dunjazada: €XDoko€Ucz nam opowie€R€Z o "Maarufie. €YOdrzek€Sa: €XZ wielk€$przyjemno€Rci€, je€Rli mi kr€Tl na opowiadanie zezwoli. €YI rzek€S do niej kr€Tl: €XZezwalam ci, "aby€R dalej opowiada€Sa, t€skni€bowiem do tego, by pozna€Z zako€Uczenie opowie€Rci. €Y I Szeherezada podj€€Sa: Wie€R€Z niesie, o kr€Tlu szcz€€Rliwy, €Ve Maaruf nie !zwa€Va€S na wi€zy ma€S€Ve€Uskie "€S€cz€ce go z €Von€ Fatim€, a troszczy€S si€ o ni€ tylko !dlatego, €Ve liczy€S na nagrod€ Allacha Najwy€Vszego. Gdy za€R ona spostrzeg€Sa, €Ve !jemu nie zale€Vy, by si€ z ni€ #po€S€czy€Z, bo wci€€V innymi si€zajmowa€S, znienawidzi€Sa go i #da€Sa si€ ponie€R€Z zazdro€Rci, a szejtan jej podszeptywa€S, aby!wzi€€Sa Maarufowi pier€Rcie€U i €Vycie mu odebra€Sa, a potem sama, na jego miejscu, "kr€Tlow€ si€ sta€Sa. Pewnej nocywysz€Sa wi€c ze swoich komnati uda€Sa si€ do pa€Sacu, w kt€Trym mieszka€S jej m€€V !Maaruf. I sta€So si€ za spraw€ przeznaczenia i losem przepisanego zrz€dzenia, €Ve Maaruf spa€S w€Twczas z "na€So€Vnic€ pi€kn€, zgrabn€ i nader powabn€ w kszta€Stach. A €Ve by€S bogobojny niezwykle,zdejmowa€S z palca sw€Tj sygnet na czas, kiedy z jak€€R !na€So€Vnic€ spa€Z zamierza€S, a czyni€S tak przez szacunek dla szlachetnych imion, kt€Tre by€Sy!na nim wypisane. I nie wk€Sada€S go na powr€Tt wcze€Rniej, a€V poobowi€zkowej ablucji. A €Vona Maarufa Fatima zwana "al-Urra nie wcze€Rniej opu€Rci€Sa sw€ komnat€, ni€V kiedy si€ dowiedzia€Sa, €Ve kr€Tl maj€c zamiar sp€dzenia mi€Sosnej nocy z jak€€R na€So€Vnic€, zawsze zdejmuje sygnet z palca i k€Sadzie go na poduszce, i z powrotem nak€Sada go dopiero, gdy si€ oczy€Rci. A niezmienny jego zwyczaj by€S taki, €Ve gdy zazna€S ju€V mi€Sosnych rozkoszy, rozkazywa€S na€So€Vnicy, by odesz€Sa do swejkomnaty, sam za€R do €Sa€Wni "wchodzi€S, l€kaj€c si€ jednak osygnet, drzwi od komnaty za sob€ na zasuw€ zamyka€S, a gdy wraca€S z k€pieli, bra€S pier€Rcie€U i na powr€Tt go na sw€Tj palec nak€Sada€S, po czym dopiero drzwi odmyka€S. Od tej "chwili ka€Vdy, kto chcia€S wej€R€Zdo komnaty, m€Tg€S to ju€V czyni€Z bez przeszk€Td. Fatima si€ o tym wszystkim dowiedzia€Sa i wysz€Sa ze swegopa€Sacu noc€, aby wej€R€Z na komnaty kr€Tla, gdy b€dzie we €Rnie pogr€€Vony, chc€c mu wtedy skra€R€Z sygnet niepostrze€Venie. Lecz gdy Fatima ze swojego pa€Sacu wychodzi€Sa, syn kr€Tla do ustronnego miejsca za potrzeb€ bez €Rwiat€Sa si€ udawa€S i przykucn€wszy w ciemno€Rci nad otworem marmurowej p€Syty, drzwi od owego miejsca otwarte zostawi€S. Skoro wi€c Fatima wysz€Sa ze swych komnat, ujrza€S j€ syn kr€Tlewski, jak w stron€ komnat ojcowskich swoje kroki skierowa€Sa, i rzek€S do siebie: €XCiekaw jestem, po co ta j€dza wysz€Sa ze swego pa€Sacu i w€Rr€Td nocnych ciemno€Rci do pa€Sacu mojego ojca zd€€Va? Musi w tym by€Z !jaka€R przyczyna! €YTo rzek€Sszy uda€S si€ jej €Rladem niepostrze€Vony. A mia€S przy sobie kr€Ttki miecz z damasce€Uskiej stali i zawsze, gdy wchodzi€S do dywanu swego ojca, nosi€S go u pasa, gdy€V tak bardzo miecz €Tw by€S mu drogi. Ojciec, widz€c go z mieczem €Rmia€S si€ zawsze i mawia€S do niego: €X€_wietnie! Zaiste, wspania€Sy jest tw€Tj miecz, synu m€Tj, wszelako nie p€Tjdziesz z nim na wojn€ i nigdy nie zetniesz nim €Vadnej g€Sowy! €YA syn mu na to odpowiada€S: €XZ pewno€Rci€ zetn€ nim g€Sow€ temu, kto #zas€Su€Vy na €Rci€cie! €Y I kr€Tl €Rmia€S si€ z jego s€S€Tw. Gdy wi€c teraz ruszy€S za €Von€ swego ojca, wyci€gn€€S miecz z pochwy i post€powa€S za Fatim€, a€V wesz€Sa ona do pa€Sacu kr€Tla. Tam stan€€S u drzwi komnaty i przypatruj€c si€ Fatimie ujrza€S, €Ve szuka czego€R gor€czkowo i m€Twi do $siebie: €XGdzie€V on po€So€Vy€S ten &pier€Rcie€U? €Y I poj€€S kr€Tlewicz, €Ve sygnetu poszukuje. Czeka€S tedy cierpliwie do chwili, gdy go znalaz€Sa. A€V wreszcie #zawo€Sa€Sa: €XOto on! €Y, chwyci€Sa%pier€Rcie€U i ju€V odej€R€Z chcia€Sa €[a kr€Tlewicz przez ca€Sy czas #sta€S za drzwiami. I przest€pi€Sa pr€Tg, ogl€daj€c sygnet i obracaj€c go w palcach, lecz kiedy go potrze€Z w ko€Ucu %mia€Sa, syn kr€Tla uni€Ts€S r€k€ z mieczem i ci€€S j€ po szyi. Fatima wyda€Sa jeden okrzyk i upad€Sa zabita. W€Twczas przebudzi€S si€ Maaruf i ujrza€S €Von€ sw€ !le€V€c€ na pod€Sodze i zalan€ krwi€, a przy niej zobaczy€S syna swego z obna€Vonym mieczem w d€Soni. Krzykn€€S wi€c do€U: €XC€T€V to znaczy, "synu m€Tj?! €Y Odrzek€S: €XOjcze, ile€V razy m€Twi€Se€R do mnie: €]Wspania€Sy jest tw€Tj miecz, wszelako na wojn€ z nim nie p€Tjdziesz i €Vadnej g€Sowy nim nie zetniesz. €^ A ja odpowiada€Sem: €]Z pewno€Rci€ zetn€ nim g€Sow€ temu, kto #sobie zas€Su€Vy na €Rci€cie. €^ I oto €Rci€€Sem za ciebie mym mieczem g€Sow€, kt€Tra na €Rci€cie zas€Su€Vy€Sa! €Y I opowiedzia€S kr€Tlowi, jak to wszystko by€So. Wtedy Maaruf pocz€€S szuka€Z pier€Rcienia, lecz nigdzie go nie m€Tg€S #znale€W€Z. Przyst€pi€S tedy kr€Tl do cia€Sa Fatimy i obszukiwa€S #je, a€V odnalaz€S pier€Rcie€U w jej"zaci€Rni€tej d€Soni. Odebra€S go jej i rzek€S do swojego syna: €XJeste€R moim prawym synem bez w€tpienia i bezsprzeczniei niechaj Allach darzy ci€ pokojem na tym i na tamtym €Rwiecie, jak ty€R mnie pokojem obdarzy€S, uwalniaj€c od tej niecnej kobiety! Nie d€€Vy€Sa ona do niczego innego, jeno do unicestwienia swego, o czym s€Susznie rzek€S ten, co m€Twi€S: €\ycie sprzyja poczynaniom i spe€Snia pragnienia, Kiedy Allach sw€ pomoc€ obdarzy cz€Sowieka. Ale je€Rli Allach oczy od niego odwr€Tci, Wtedy cz€Sowiek na pomy€Rlno€R€Znadaremnie czeka. €Y Potem zakrzykn€€S kr€Tl Maaruf na kogo€R ze swojej €Rwity, a oni przybyli do€U po€Rpiesznie. Wtedy powiadomi€S ich o tym, co uczyni€Sa jego €Vona Fatima,zwana al-Urra, i rozkaza€S, abyzabrali jej cia€So i z€So€Vyli gdzie€R, gdzie mog€Soby przele€Ve€Z do rana. I uczynili tak, jak im nakaza€S. Rano powierzy€S j€ ludziom ze $s€Su€Vby, a oni umyli j€, owin€li w ca€Sun, wynie€Rli w pogrzebowym orszaku i pochowali j€. Tak tedy jej przybycie z Kairu nie by€So niczym innym, jak tylko drog€ do grobu, o czym s€Susznie rzek€S ten, kto m€Twi€S: Idziemy t€ drog€, kt€Tra nam przeznaczona zosta€Sa, Komu los da€S j€, ten po niej pos€Susznie kroczy. Ten, komu €Rmier€Z jest pisana tu, nie gdzie indziej Nie w innej ziemi, lecz jeno tuzamknie oczy. A jeszcze pi€kniejsze s€ s€Sowa innego poety: Ruszaj€c do obcych krain, jeszcze wcale nie wiedzia€Sem, Co mi osi€gn€€Z si€ uda, co b€dzie moim udzia€Sem: Czy dobro, kt€Trego pragn€, bowiem jest rzecz€ bezcenn€,Czy mo€Ve z€So, co tak przecie "pragnie po€S€czy€Z si€ ze mn€? "P€T€Wniej Maaruf pos€Sa€S kogo€R, wzywaj€c do siebie oracza, "kt€Try kiedy€R go ugo€Rci€S, gdy z miasta przed kr€Tlem umkn€€S, a"kiedy oracz si€ zjawi€S, uczyni€Sgo swoim doradc€ i wezyrem prawicy. A potem dowiedzia€S si€, €Ve oracz ma c€Trk€ zadziwiaj€co pi€kn€ i urodziw€, o szlachetnym usposobieniu, posiadaj€c€ wielkie zalety i wspania€Se obyczaje. O€Veni€S si€ z ni€ !przeto i nied€Sugo potem o€Veni€Sr€Twnie€V syna swego. I €Vyli najrozkoszniej przez d€Sugie lata, losy ich by€Sy nie zm€cone niczym, mieli w €Vyciu!wiele s€Sodyczy, a€V przysz€Sa donich ta, co gani zbytek wesela i wszystkie zwi€zki rozdziela, pustoszy ludne domostwa, syn€Tw za€R i c€Trki wiedzie do sieroctwa. Niech pochwalony b€dzie €\ywy, kt€Try nigdy nie umiera iw kt€Trego r€ku s€ klucze kr€Tlestwa ziemi i niebios! Zamkni€cie opowie€Rci o kr€Tlu !Szachrijarze i jego bracie kr€TluSzachzamanie, i o Szeherezadzie. W ci€gu ca€Sego tego czasu Szeherezada powi€Sa kr€Tlowi trzech ch€Sopc€Tw. A gdy sko€Uczy€Sa ostatni€ sw€ opowie€R€Z, powsta€Sa i ziemi€ przed kr€Tlem uca€Sowawszy, ozwa€Sa si€: €XO kr€Tlu czasu, !cz€Sowieku, kt€Try€R jedyny jest w stuleciu naszym i wieku, zaprawd€, jestem niewolnic€ !twoj€. Oto przemin€€So tysi€c nocy i jedna, jak opowiadam ci z dawnych czas€Tw opowie€Rci i nauk staro€Vytnychwyk€Sadam tre€Rci. Czy wolno mizatem przed twym obliczem rzed є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП2€М c7@О3< 67ЃО4rв c8€ЙО5D c8П6L"* c8П7v, c8тП8‚6 Z8EРwyrazi€Z pragnienie, by mi dozwolono mie€Z pewne gor€ce €Vyczenie? €Y I rzek€S do niej #kr€Tl: €XPro€R, a b€dzie ci dane, Szeherezado! €YPrzywo€Sa€Sa tedypiastunki i rzeza€Uc€Tw i "poleci€Sa: €XPrzynie€Rcie mi moje dzieci! €Y Sprowadzili wi€c do niej czym pr€dzej trzech ch€Sopc€Tw €[ jeden z nich !szed€S, drugi raczkowa€S, trzeci za€R by€S dzieci€ciem przy piersi. I skoro dzieci jej przynie€Rli, Szeherezada z€So€Vy€Sa je przed kr€Tlem, uca€Sowa€Sa przed nim ziemi€ i ozwa€Sa si€: €XO kr€Tlu czasu, oto dzieci twoje! Prosz€ ci€, by€R mnie wybawi€S od €Rmierci "przez lito€R€Z nad tymi dzie€Zmi, zaprawd€ bowiem, je€Rli mnie zabi€Z ka€Vesz, pozostan€ one bez matki, a ty nie znajdzieszniewiasty, kt€Tra by je wychowa€Sa lepiej ode mnie. €Y "Kr€Tl zap€Saka€S w€Twczas, dzieci swoje do piersi przycisn€€S i rzek€S: €XO Szeherezado, na Allacha, zaiste, jam ci€ ju€V u€Saskawi€S, zanim dzieci przysz€Sy na €Rwiat, widzia€Sem bowiem, €Ve jeste€R prawa, pobo€Vna, szlachetna i cnotliwa. Niechaj Allach b€Sogos€Sawi tobie, twojemu ojcu i matce, korzeniowi twemu i ga€S€zi twojej! Allach niech b€dzie mi €Rwiadkiem, €Vem u€Saskawi€S ci€ ju€V od wszystkiego, co by ci krzywd€$wyrz€dzi€Z mia€So! €YI uca€Sowa€Sa mu d€Sonie i stopy, i radowa€Sa !si€ wielk€ rado€Rci€, a potem "rzek€Sa: €XNiechaj Allach d€Sugie €Vycie ci ofiaruje, niech podniesie godno€R€Z twoj€ i dostoje€Ustwo! €YWeso€So€R€Z wype€Sni€Sa w€Twczas pa€Sac $kr€Tlewski i rado€R€Z rozesz€Sa si€te€V po mie€Rcie, a noc owa by€Sa taka, €Ve w €Vyciu ziemskim nie ma podobnych, jej kolor za€R by€S ja€Rniejszy ni€Wli jasne oblicze dnia. "Rankiem kr€Tl wsta€S w rado€Rci i blask szcz€€Rcia w sercu jego go€Rci€S, i zawezwa€S wszystkie wojska, a kiedy stawi€Sy si€ przed nim, obdarowa€S wezyra, ojca Szeherezady, wspania€S€ ikosztown€ szat€ honorow€ "m€Twi€c do niego: €XNiechaj ci€ "Allach os€Sania za to, €Ve€R da€S mi za €Von€ c€Trk€ twoj€ #szlachetn€, kt€Tra sprawi€Sa, i€V zaniecha€Sem u€Rmiercania c€Tr mojego ludu. Przekona€Sem si€, €Ve jest szlachetna, prawa, czysta i cnotliwa, Allach za€R trojgiem !dzieci p€Sci m€skiej mnie przez ni€ obdarzy€S. Chwa€Sa wi€c niech b€dzie Allachowi za ten dar wspania€Sy! €Y I obdarowa€S te€V szatami honorowymi innych swych wezyr€Tw, emir€Tw i mo€Vnych !kr€Tlestwa i poleci€S, by miasto przystrojone by€So przez dni trzydzie€Rci. I nikt spo€Rr€Td mieszka€Uc€Tw miasta nie mia€S prawa wydawa€Z swoich pieni€dzy, gdy€V wszystkie zakupy i wydatki czynione by€Sy z zasob€Tw kr€Tlewskiego skarbca. I ustrojono miasto takwspania€Symi ozdobami, jak nigdy dawniej nie bywa€So, bitow b€bny, grano na fletach i przygrywali rozmaici "grajkowie, a kr€Tl obdzieli€S ich sowicie darami i upominkami, !rozdawa€S ja€Smu€Vn€ n€dzarzom,a w szczodrobliwo€Rci swojej nie pomin€€S €Vadnego z poddanych i mieszka€Uc€Tw swojego kr€Tlestwa. I trwa€S wraz z pa€Ustwem swoim w !szcz€€Rciu i rado€Rciach, weselu!i przyjemno€Rciach, a€V przysz€Sado nich ta, co gani zbytek wesela i wszystkie zwi€zki rozdziela. Niech b€Sogos€Sawiony b€dzie Ten, kt€Trego bieg czas€Tw zniszczy€Z nie jest w stanie, Ten, co €Vadnej nie ulega przemianie, kt€Trego przypadekjeden od innych przypadk€Tw nie odwiedzie z €Vadnej przyczyny, kt€Try w doskona€So€Rci swojej jest jedyny! B€Sogos€Sawie€Ustwo i pok€Tj nad Zwiastunem Jego obecno€Rci, nad wybranym z ca€Sej ludzko€Rci, panem naszymMuhammadem, panem ludzi, przez kt€Trego zanosimy mod€Sy!do Allacha o koniec szcz€€Rliwy! S€Sownik Obja€Rniono w nim wyst€puj€cew wyborze trudniejsze wyrazy orientalne, g€S€Twnie arabskie, oraz mniej znane nazwy geograficzne, wa€Vniejsze postacie historyczne i niekt€Tre znacz€ce imiona w€Sasne. Dla u€Satwienia korzystania ze s€Sownika opuszczono w nim arabski rodzajnik okre€Rlony al -(wyst€puj€cy r€Twnie€V w formie asz -, ad -, ar -, at -),kt€Try niekiedy poprzedza danywyraz. Aad €[legendarny lud olbrzym€Twwygubiony w zamierzch€Sych czasach przez Allacha za niepos€Susze€Ustwo. Abbasydzi €[ dynastia kalif€Tw; panowali od 750 do 1258 r. Ablucja €[rytualne oczyszczenie. Nale€Vy do muzu€Sma€Uskich powinno€Rci religijnych. Obowi€zuje przed czynno€Rciami o charakterze religijnym, jak np. modlitwa, i po dokonaniu czynno€Rci uwa€Vanych za nieczyste. Abu Isa €[ syn Haruna ar--Raszida, zob. te€V Harun ar-Raszid. Abu Kir €[ miejscowo€R€Z w !Egipcie, kilkana€Rcie kilometr€Twna wsch€Td od Aleksandrii. Abu Nuwas €[ jeden z najwi€kszych poet€Tw #arabskich; €Vy€S na prze€Somie VIIIi IX w. Abu Tabak €[przezwisko nadawane w Egipcie siepaczowi, kt€Try na rozkaz w€Sadz (zw€Saszcza w czasie okupacji tureckiej) dokonywa€S aresztowa€U itp. Adnan €[ legendarny protoplasta plemion p€T€Snocnoarabskich. Ajjub €[ arabska forma biblijnego imienia Hiob. Akka (niekiedy Akkon)€[ miasto portowe na wybrze€Vu Palestyny. W czasie Wypraw Krzy€Vowych jeden z g€S€Twnych port€Tw. Ali ibn Hiszam €[ dostojnik w czasach kalifa al--Mamuna. !Alif €[ pierwsza litera alfabetu arabskiego w kszta€Scie wyd€Su€Vonej pa€Seczki. Ze !wzgl€du na jej kszta€St cz€sto por€Twnywano do niej smuk€S€ posta€Z dziewczyny lub m€Sodzie€Uca. Aloes €[€Vywica drzew aloesowych przywo€Vona z kraj€Tw po€Sudniowej Azji. U€Vywano jej jako kadzid€Sa. Amalekici €[ staro€Vytny, p€T€Slegendarny lud wojownik€Tw,znany r€Twnie€V z Biblii. Ambra €[cz€sty i zarazem bardzo kosztowny sk€Sadnik pachnide€S orientalnych, w stanie pierwotnym b€d€cy wydzielin€ pewnego gatunku wieloryb€Tw. Amin (zwykle al-Amin)€[ syn Haruna ar--Raszida. Kalif w latach 809 €[813. Amr ibn Madikarib az-Zabidi !€[poeta dzia€Saj€cy w Arabii na pograniczu dwu epok €[ poga€Uskiej i muzu€Sma€Uskiej. Zmar€S w r. 643. Anbar €[ staro€Vytne miasto nad Eufratem. Anis al-D€Valis €[ po arabsku znaczy powiernica biesiadnika.Anuszirwan €[ przydomek sasanidzkiego kr€Tla Chosroesa I. Panowa€S w latach 531 €[579. "Arif €[ starszy ucze€U pe€Sni€cy funkcj€ pomocnika nauczyciela. Askalon €[ miasto na wybrze€Vu Palestyny. Znaczny port w czasie Wypraw Krzy€Vowych. Aszab €[ przys€Sowiowa posta€Z sk€pca. "Aun €[dos€S. pomocnik, stra€Vnik. Nazwy u€Vywano na oznaczeniejednego z rodzaj€Tw d€Vinn€Tw. Zob. te€V d€Vinn. Badr Basim €[ u€Rmiechni€ty ksi€€Vyc. Baklawa €[popularny na Wschodzie rodzaj ciasta, przypominaj€cy ciasto !francuskie. Przyrz€dza si€ je zmigda€Sami, pistacj€ i miodem lub syropem. !Balch €[wa€Vne w staro€Vytno€Rci i €Rredniowieczu miasto w "p€T€Snocnej cz€€Rci dzisiejszego Afganistanu. Ban €[rodzaj egipskiej wierzby. W poezji cz€sto por€Twnywanosmuk€S€ posta€Z dziewczyny lubm€Sodzie€Uca do jej wiotkich ga€S€zek. Band€V €[ cz€sto wyst€puj€cy w Ksi€dze tysi€ca i jednej nocy €Rrodek usypiaj€cy. By€Sa to zapewne mieszanina haszyszu z opium. Barmakidzi €[ r€Td ira€Uskiego pochodzenia, odgrywaj€cy wa€Vn€ rol€ w centralnej administracji pa€Ustwa wczesnych Abbasyd€Tw. Ich wszechw€Sadz€ ocali€S kalif Harun ar- Raszid. Brama Zwyci€stwa €[ jedna z p€T€Snocnych bram Kairu. Burnus €[ szeroki i d€Sugi p€Saszcz, zwykle we€Sniany, u€Vywany zw€Saszcza przez koczownik€Tw Afryki P€T€Snocnej."Chand€Var €[ kind€Va€S orientalny,mocno zakrzywiony n€T€V, noszony w bardzo ozdobnej pochwie zatkni€tej za pasem na brzuchu. Chanka (al-Chanka)€[ miasteczko na p€T€Snocny wsch€Td od Kairu. Chattyjska w€S€Tcznia €[wyrabiano je z indyjskiego bambusu na wybrze€Vu Chatt w"Bahrejnie. Przeno€Rnie: w€S€Tczniawysokiej klasy. Cieni widowisko €[ inaczej teatr cieni. C€Trka stryja €[ zgodnie ze zwyczajowym prawem patriarchalnego rodu arabskiego by€Sa pierwsz€ kandydatk€ na €Von€ swojego kuzyna. Ma€S€Ve€Ustwa tego typuby€Sy bardzo cz€ste. Czciciele ognia €[ mazdai€Rci, wyznawcy Zaratustry. Danijal €[ Daniel. Biblijny ten prorok uznany by€S te€V przez islam. Darab (cz€€Rciej Dara)€[od Dariusza. Persowie niekiedy nazywali tak Aleksandra Wielkiego. Darbal-Ahmar €[ ulica Czerwona.Jedna z g€S€Twnych ulic €Rredniowiecznego Kairu. Daud €[ Dawid. Dauda Pancerz €[ zob. Pancerz Dauda. Denar (lub dinar)€[ z€Sota moneta wagi ok. 4, 25 g. Dirhem €[ srebrna moneta warto€Rci ok. 1/12 dinara. Dywan €[zesp€T€S wysokich dostojnik€Tw i doradc€Tw w€Sadcy, tak€Ve centralny urz€d, kancelaria, sala posiedze€U. D€Vafar €[ W Ksi€dze najcz€€Rciej chodzi o D€Vafara Barmakid€, wezyra i przyjaciela Haruna ar-Raszida,straconego przeze€U w r. 803. Zob. te€V Barmakidzi. D€Vamil €[ znany poeta z plemienia Uzra. €\y€S w VII w. Zob. te€V Uzra. D€Varir ibn Atija €[ jeden z najs€Sawniejszych poet€Tw epoki Omajjad€Tw; zmar€S w r. 732. Zob. te€V Omajjadowie. D€Vazira €[wyspa. Tak nazywanojedn€ z wysp na Nilu ko€So Kairu, a tak€Ve prowincj€ G€Trnej Mezopotamii. D€Vilbab €[ bardzo suta szata noszona jako wierzchnie okrycie. D€Vinn €[ demon. Nadprzyrodzona istota wed€Sugmuzu€Sma€Uskiej demonologii nieb€d€ca ani diab€Sem, ani "anio€Sem. D€Vinny jak ludzie by€Sy€Rmiertelne, mog€Sy by€Z €Ve€Uskiego lub m€skiego rodzaju, wyznawa€Z islam lub nie. By€Sy pot€€Vniejsze od ludzi, lecz nie dor€Twnywa€Sy im rozumem. D€Vubba (lub d€Vuba)€[ rodzaj szerokiego p€Saszcza, zwykle zwe€Sny. D€Vulannar €[ kwiat granatu. Emir €[ dow€Tdca wojskowy, ksi€€V€. Farad€Vija €[ d€Sugi p€Saszcz z r€kawami, zwykle z kosztownej tkaniny. Fars €[ staro€Vytne Parsis, prowincja w po€Sudniowej Persji. Fas (Fez)€[ miasto w Maroku. Fatiha €[ otwieraj€ca. Pierwsza"sura (rozdzia€S)Koranu. Zob. te€V Koran. Fels €[ miedziana moneta, warto€Rci ok. 1/48 dirhema. Zob.r€Twnie€V dirhem. Gagat €[ czarny bursztyn albo rodzaj szlachetnego w€gla, !€Satwy do obr€Tbki i polerowania.Ghul, Ghula €[ rodzaj z€Sych demon€Tw €Vywi€cych si€ ludzkim mi€sem. Habasz €[ Etiopia, Etiopczycy. #Had€Vd€V (Had€Vi)€[ pielgrzym. Ci, kt€Trzy odbyli pielgrzymk€ do Mekki, u€Vywali tego okre€Rleniaprzed nazwiskiem jako zaszczytnego przydomka. Hakim €[ lekarz, uczony. Hakim (al-Hakim)€[ kalif z dynastii Fatymid€Tw; panowa€S w Egipcie i krajach przyleg€Sych w latach 996-1021. Halfa €[rodzaj pustynnej trawy.U€Vywano jej do wyplatania r€T€Vnego rodzaju przedmiot€Tw, zw€Saszcza mat i koszy. Hamid at-Tawil €[ wysoki dow€Tdca wojskowy w czasach kalifa al--Mamuna. Harun ar-Raszid €[kalif abbasydzki. Panowa€S w latach 786-809. By€S jedn€ z najpopularniejszych postaci w dziejach Arab€Tw. "Harut €[ jeden z anio€S€Tw, kt€Trew Babilonie nauczy€Sy ludzi czar€Tw. Haszysz €[ znany €Rrodek osza€Samiaj€cy otrzymywany z konopi indyjskich. Hind €[Indie. Hurysy €[ wiecznie m€Sode, o nieprzemijaj€cej urodzie dziewice, kt€Tre b€d€ zbawionym muzu€Smanom uprzyjemnia€Z €Vycie w raju. Ibn Surajd€V Ubajdallah €[€Rpiewak i muzyk mekka€Uski !dzia€Saj€cy na prze€Somie VII i VIII w. Ibrahim ibn al-Chawwas €[ znany asceta z IX w. Ifrit (Afrit)€[ rodzaj d€Vinna. !Zwykle by€S to demon z€So€Rliwy, nieprzyjazny ludziom. Imam €[ prze€So€Vony gminy religijnej, kt€Try przewodniczy wsp€Tlnej modlitwie. W szerszym znaczeniu tak€Ve panuj€cy, zw€Saszcza kalif. Iram €[ staro€Vytne miasto legend staroarabskich zniszczone przez Allacha za pych€ jego budowniczego Szaddada syna Aada. Izar €[wierzchnia szata zakrywaj€ca ca€S€ posta€Z, noszona przez kobiety. Jachni €[ potrawa z mi€sa duszonego z jarzynami i przyprawami. Jujuby owoc€Tw kolor €[ czerwono--br€zowy. Jusuf €[J€Tzef. Cz€ste wzmiankiw Ksi€dze odnosz€ si€ zazwyczaj do biblijnego J€Tzefa syna Jakuba. $Kaaba €[g€S€Twna €Rwi€to€R€Z islamuw Mekce i cel corocznych pielgrzymek wyznawc€Tw islamu. Jest to budowla w kszta€Scie prostopad€So€Rcianu, okryta, co roku zmienian€, czarn€ zas€Son€. W kierunku Kaaby zwracaj€ si€ w czasie modlitwy muzu€Smanie z ca€Sego"€Rwiata i w jej kierunku s€ te€V zorientowane wszystkie meczety. "Kadi €[ s€dzia. Pe€Sni on tak€Ve funkcj€ urz€dnika stanu cywilnego. #Kaf €[g€Tra, a €Rci€Rlej €Sa€Ucuch g€Trski, kt€Try wed€Sug €Rredniowiecznych wschodnich wierze€U stanowi€S kraniec €Rwiata. Zamieszkiwa€Sy go d€Vinny. Kahina €[ pierwotnie natchniona wieszczka, potem €[ potocznie €[ wr€T€Vka, czarownica. Kalif €[ z arab. chalifa €[zast€pca. Nazwa panuj€cych w pierwotnych pa€Ustwach arabskich. Byli oni jednocze€Rnie zwierzchnikami religijnymi. W p€T€Wniejszym €Rredniowieczu tytu€Su tego u€Vywali r€Twnie€V inni muzu€Smanie, nie Arabowie. Karun €[cz€Sowiek legendarnie bogaty, rodzaj arabskiego krezusa. Identyfikuje si€ go z biblijnym Korahem. Karuna Staw €[ nie istniej€ce ju€V jeziorko w Kairze. Kausar (Kausaryjska krynica)€[ jedna z rzek muzu€Sma€Uskiego raju. Kebab €[ popularna na Wschodzie potrawa z mi€sa baraniego, rodzaj szasz€Syku. Kintar €[ jednostka wagi r€Twna100 funtom, ca 45 kg. Kirat €[ karat. Kisra €[zniekszta€Scone imi€ Chosru (Chosroes)jednego z najwi€kszych w€Sadc€Tw sasanidzkich. Sta€So si€ synonimem perskiego panuj€cego. Koran €[€Rwi€ta ksi€ga islamu objawiona prorokowi Muhammadowi. Jest to najstarszy zbi€Tr przepis€Tw prawnych i religijnych, legend,przypowie€Rci itd. stanowi€cy podstaw€ religii islamu. Kufa €[ miasto w Iraku. Jedno zg€S€Twnych centr€Tw wczesnego islamu. Kunafa €[ popularna, zw€Saszczaw Egipcie, s€Sodka potrawa, sk€Sada si€ z ciasta przyrz€dzanego w postaci nitek, zapieczonego i przyprawionego t€Suszczem i syropem lub miodem. Kurrat al-Ajn €[ uciecha dla oka. Kusz €[ legendarny protoplasta lud€Tw chamickich. Kutajt €[ kotek. Lab €[ skr€Tt wyrazu asturlab !€[astrolabium, u€Vyty jako imi€ w€Sasne. Liwan €[rodzaj sklepionej komnaty w kszta€Scie otwartej na dziedziniec alkowy, cz€sto bardzo znacznych rozmiar€Tw Mabad €[jeden z najs€Sawniejszych €Rpiewak€Tw, muzyk€Tw i kompozytor€Tw epoki Omajjad€Tw. Madinat As-Sin €[ po arabsku znaczy Chi€Uskie Miasto. Mahrad€Van €[nazwa kraju utworzona od tytu€Su indyjskiego w€Sadcy €[Maharad€Vy. Zapewne oznacza€Sa indonezyjskie pa€Ustwo €_riwid€Vaja. "Malik An-Nasir €[Kr€Tl Zwyci€ski.Cz€sty przydomek w€Sadc€Tw "muzu€Sma€Uskich. M. in. nosi€S go s€Sawny w czasie wojen z Krzy€Vowcami su€Stan Egiptu i Syrii Saladyn. Malluta €[ lu€Wna, zwykle jedwabna szata noszona przezosoby wysokiego stanu. Mameluk €[bia€Sy niewolnik. Od tego s€Sowa utworzono nazw€ !2 linii su€Stan€Tw panuj€cych w Egipcie w latach 1250 €[1517. Mamun (al-Mamun)€[ syn Harunaar Raszida. Kalif w latach 813 €[833. Maridy €[rodzaj bardzo pot€€Vnych d€Vinn€Tw. Merwan ibn al-Hakam €[ kalif z domu Omajjad€Tw. Panowa€S w latach 683 €[685. Masrur €[ znaczy zadowolony. By€S to wysoki dygnitarz pe€Sni€cy funkcj€ szefa eunuch€Tw na dworze Haruna ar-Raszida. W Ksi€dze wyst€puje zwykle jako przyboczny stra€Vnik i kat tegokalifa. Maszlach €[ d€Sugi p€Saszcz bez r€kaw€Tw, zwykle z wielb€S€dziej we€Sny. Meknes €[ jedno z g€S€Twnych miast Maroka. W XVII €[XVIII w. stolica pa€Ustwa. Mihrab €[ niewielka nisza w tylnej €Rcianie meczetu pokazuj€ca kierunek Kaaby, zwykle bardzo bogato dekorowana. Mim €[ jedna z liter alfabetu arabskiego w kszta€Scie ma€Sego k€T€Seczka. Miskal €[ jednostka wagi ca 4, 25 g. W dinarze by€S 1 miskal z€Sota, st€d cz€sto denary nazywano miskalami. Zob. te€V denar. Miszk €[ jeden z mniej znanychrodzaj€Tw kaligraficznego pisma arabskiego. Mudarris €[ nauczyciel; !najcz€€Rciej w €Rredniej szkole religijnej. Muezzin €[funkcjonariusz w meczecie, do kt€Trego obowi€zk€Tw nale€Vy zwo€Sywanie wiernych na modlitw€, co czyni€S zwykle z wysoko€Rci minaretu. Muluchija €[ ro€Rlina uprawiana w Egipcie, z kt€Trej li€Rci i "€Sodyg przyrz€dza si€ ulubion€ w tym kraju potraw€. Munkar i Nakir €[dwaj anio€Sowie, do kt€Trych obowi€zk€Tw nale€Vy zadawaniegrzesznikom m€k w grobach. Musa ibn Nusajr €[ s€Sawny namiestnik prowincji p€T€Snocno-wschodniej Afryki (Maghrebu). On to ostatecznie zdoby€S te ziemie dla Arab€Tw, jego te€V wojska podbi€Sy w latach 711 €[712 Hiszpani€. Nabigha (an-Nabigha)az-Zubjani €[ m rzed є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП9PХ c8ŸР: f-8С;{*c9€/С<ЅD9’Сџџs€Sawny przedmuzu€Sma€Uski poeta arabski. Nadd €[gatunek kadzid€Sa z€So€Vony z aloesu, ambry i pi€Vma. !Nimrud €[legendarny za€So€Vyciel Babilonu i budowniczy wie€Vy "Babel. Znany jest tak€Ve z Biblii.Nowy €[ po arabsku D€Vadid €[ zdawkowa moneta miedziana, wybijana w Egipcie od XV w. Nuh €[ Noe. Nun €[ litera alfabetu arabskiego w kszta€Scie bardzowygi€tego €Suku. Obrzezanie €[ powszechny zwyczaj w krajach muzu€Sma€Uskich. Po€S€czone by€So z uroczystymi obchodami,przyj€ciami itp. Omajjadowie €[ pierwsza dynastia kalif€Tw. Panowali na wschodzie w latach 661 €[750, w Hiszpanii za€R od pocz€tku XI w. Pancerz Dauda €[ przeno€Rnie: pancerz doskona€Sy. Daud €[biblijny Dawid €[posiad€S sztuk€ wyrobu stalowych pancerzy od samego Allacha. Pi€Vmo €[cz€sty sk€Sadnik orientalnych pachnide€S. Jest towydzielina samicy €Rrodkowo azjatyckiego jelenia pi€Vmowego. Ramadan €[ miesi€c muzu€Sma€Uskiego postu. Ratl €[ jednostka wagi r€Twna mniej wi€cej 1 funtowi. Rihani €[ jedna z odmian pisma arabskiego. Rika €[ odmiana pisma arabskiego. Run €[ Bizancjum, Bizanty€Uczycy. Said (As-Said)al-Aala €[ po€Sudniowy g€Trny Egipt. Salsabil €[ €Wr€Td€So w muzu€Sma€Uskim raju. Samharyjska w€S€Tcznia €[ prawdopodobnie z kraju Samhar w Arabii €[ znaczy w€S€Tcznia przedniego gatunku. Sarid €[ staroarabska potrawa zchleba rozmoczonego w rosole.Sasanidzi €[dynastia panuj€ca w Iranie przed zdobyciem tego kraju przez Arab€Tw (226 €[661).Sawik €[ rodzaj pszennego lub j€czmiennego ciasta z daktylami i miodem. Sind €[ tak Arabowie nazywali zdobyt€ przez siebie krain€ nad dolnym Indusem. Sorbet €[ ka€Vdy bezalkoholowy nap€Tj. Przyrz€dzano je o najrozmaitszych smakach, s€Sodzono cukrem lub miodem. Sulejman €[ Salomon. Sulus €[ rodzaj arabskiego pisma. Su€Stan €[ po arabsku sultan €[ w€Sadca. Szahbandar €[ starszy cechu kupc€Tw. Szakirija €[ zniekszta€Scona nazwa indyjskiej kasty wojownik€Tw, tj. Kszatri€Tw. Szejch al-islam €[pierwotnie zaszczytny tytu€S, w p€T€Wniejszych czasach, zw€Saszcza w Turcji, urz€d naczelnego teologa i znawcy prawa religijnego. Szejtan €[ szatan. €_wi€ta wojna €[ wojna z niewiernymi nale€Va€Sa do obowi€zk€Tw religijnych ka€Vdego m€€Vczyzny wyznaj€cego islam. Tabarija €[ miasto w Palestynie, staro€Vytna Tyberiada. Tajji €[jedno z wa€Vniejszych bedui€Uskich plemion arabskich. G€S€Twne swoje koczowisko mia€So ono na pograniczu Arabii i Iraku. Urra (al-Urra)€[ j€dza, sekutnica. "Utbi (al-Utbi)€[ filolog i poeta zIX w. Uzra €[ niezbyt znaczne plemi€arabskie. Uzryci znani byli z romantycznego usposobienia i g€S€bokich uczu€Z, st€d uzryjska mi€So€R€Z sta€Sa si€ synonimem wielkiej, !niespe€Snionej mi€So€Rci, nieraz ko€Ucz€cej si€ €Rmierci€ z !t€sknoty. Plemi€ wyda€So kilku s€Sawnych poet€Tw, kt€Trzy opiewali taki rodzaj mi€So€Rci. !Wali €[ w Ksi€dze najcz€€Rciej w znaczeniu komendanta stra€Vy miejskiej. Wezyr €[ najwy€Vszy rang€ urz€dnik, rodzaj pierwszego ministra. W€Sadca Wiernych €[ oficjalny tytu€S kalif€Tw. Wysoka Porta €[ najwy€Vsza w€Sadza turecka. W Kairze oznacza€Sa urz€d paszy, czyli tureckiego gubernatora. Zajbak €[ rt€€Z, €Vywe srebro. Zakkum €[ straszliwe drzewo rosn€ce w piekle, rodz€ce g€Sowy potwor€Tw zamiast owoc€Tw. Zand€Vowie €[ Murzyni. Zarda €[ s€Sodka potrawa z ry€Vuprzyprawiona szafranem. Zarzur €[ muzyk z czas€Tw Haruna ar--Raszida. Zauija €[ niewielkie hospicjum dla ubogich usytuowane w naro€Vniku jakiego€R wi€kszego kompleksu. #Zu €b€S-Autad €[ jedno z okre€Rle€U faraona. Zumurrud €[ szmaragd. Spis rzeczy !Opowie€R€Z o kr€Tlu Szachrijarze i jego bracie kr€Tlu Szachzamanie Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o rybaku i d€Vinnie Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o tragarzu i dziewcz€tach Prze€S. Anna Kmietowicz Opowie€R€Z o dwu wezyrach i o Anis al-D€Valis Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowiadanie o lisie, wilku i cz€Sowieku Prze€S. Anna Kmietowicz Opowiadanie o myszy i €Sasicy Prze€S. Anna Kmietowicz Opowiadanie o pawiu i wr€Tblu Prze€S. Anna Kmietowicz Opowiadanie o sprz€taczu rze€Wni i ma€S€Vonce pewnego dostojnika Prze€S. Krystyna Skar€Vy€Uska-Boche€Uska Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie, Persie Alim i o tym, co si€ wi€€Ve ze spraw€ sakwy i Kurda Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o Alim Szar i niewolnicy Zumurrud Prze€S. Krystyna Skar€Vy€Uska-Boche€Uska Opowie€R€Z o niewolnicach r€T€Vnych kolor€Tw Prze€S. Krystyna Skar€Vy€Uska-Boche€Uska Opowiadanie o biedaku i jego szlachetnym przyjacielu Prze€S. Anna Kmietowicz Opowiadanie o Wardanie-rze€Wniku Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowie€R€Z o hebanowym koniu Prze€S. Anna Kmietowicz O Harunie ar-Raszidzie i Zubejdzie w k€pieli Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak O z€Sodzieju i g€Supcu Prze€S. Andrzej Czapkiewicz O Anuszirwanie i kobiecie Prze€S. Andrzej Czapkiewicz O kobiecie i k€Samliwych starcach Prze€S. Andrzej Czapkiewicz O trojgu nieszcz€€Rliwie zakochanych Prze€S. Andrzej Czapkiewicz O mi€So€Rci Abu Isy do Kurrat al-Ajn Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o Anuszirwanie Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o kowalu i cnotliwej dziewczynie Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o bogobojnym Izraelicie i chmurze Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o !chrze€Rcija€Uskiej ksi€€Vniczce nawr€Tconej na islam Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o sprawiedliwo€RciAllacha Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowie€R€Z o Sindbadzie €\eglarzu Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o Miedzianym Mie€Rcie Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowie€R€Z o D€Vaudarze, synu kupca Omara i jego dw€Tch braciach Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o Harunie ar-Raszidzie i m€Sodej beduincePrze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o zakochanych z plemienia Uzra Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowiadanie o beduinie i jego wiernej €Vonie Prze€S. Andrzej Czapkiewicz Opowie€R€Z o przygodach Alego az-Zajbak z Kairu Prze€S. Anna Kmietowicz Opowie€R€Z o za€Rlubinach Badr Basima, syna kr€Tla Szachrimana, z c€Trk€ kr€Tla Samandala Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o mieszka€Ucu G€Trnego Egiptu i jego €Vonie Frankijce Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o Abu Kirze i Abu Sirze Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Opowie€R€Z o szewcu Maarufie Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak Zamkni€cie opowie€Rci o kr€Tlu !Szachrijarze i jego bracie kr€TluSzachzamanie, o Szecherezadzie Prze€S. W€Sadys€Saw Kubiak S€Sownik Oprac. W€Sadys€Saw Kubiak €e€f€g€h€i€j€k€l€m€n€o€p€q€r€s€t€u€v€w€x€y€z€{€|€}€~€€€€€‚€ƒ€„€…€†€‡€ˆ€‰€Š€‹€Œ€€Ž€€€‘€’€“€”€•€–€—€˜€™€š€›€œ€€ž€Ÿ€ €Ё€Ђ€Ѓ€Є€Ѕ€І€Ї€Ј€Љ€Њ€Ћ€Ќ€­€Ў€Џ€А€Б€В€Г€Д. Band€V €[ cz€sto wyst€puj€cy w Ksi€dze tysi€ca i jednej nocy €Rrodek usypiaj€cy. By€Sa to zapewne mieszanina haszyszu z opium. Barmakidzi €[ r€Td ira€Uskiego pochodzenia, odgrywaj€cy wa€Vn€ rol€ w centralnej administracji pa€Ustwa wczesnych Abbasyd€Tw. Ich wszechw€Sadz€ ocali€S kalif Harun ar- Raszid. Brama Zwyci€stwa €[ jedna z p€T€Snocnych bram Kairu. Burnus €[ szeroki i d€Sugi p€Saszcz, zwykle we€Sniany, u€Vywany zw€Saszcza przez koczownik€Tw Afryki P€T€Snocnej."Chand€Var €[ kind€Va€S orientalny,mocno zakrzywiony n€T€V, noszony w bardzo ozdobnej pochwie zatkni€tej za pasem na brzuchu. Chanka (al-Chanka)€[ miasteczko na p€T€Snocny wsch€Td od Kairu. Chattyjska w€S€Tcznia €[wyrabiano je z indyjskiego bambusu na wybrze€Vu Chatt w"Bahrejnie. Przeno€Rnie: w€S€Tczniawysokiej klasy. Cieni widowisko €[ inaczej teatr cieni. C€Trka stryja €[ zgodnie ze zwyczajowym prawem patriarchalnego rodu arabskiego by€Sa pierwsz€ kandydatk€ na €Von€ swojego kuzyna. Ma€S€Ve€Ustwa tego typuby€Sy bardzo cz€ste. Czciciele ognia €[ mazdai€Rci, wyznawcy Zaratustry. Danijal €[ Daniel. Biblijny ten prorok uznany by€S te€V przez islam. Darab (cz€€Rciej Dara)€[od Dariusza. Persowie niekiedy nazywali tak Aleksandra Wielkiego. Darbal-Ahmar €[ ulica Czerwona.Jedna z g€S€Twnych ulic €Rredniowiecznego Kairu. Daud €[ Dawid. Dauda Pancerz €[ zob. Pancerz Dauda. Denar (lub dinar)€[ z€Sota moneta wagi ok. 4, 25 g. Dirhem €[ srebrna moneta warto€Rci ok. 1/12 dinara. Dywan €[zesp€T€S wysokich dostojnik€Tw i doradc€Tw w€Sadcy, tak€Ve centralny urz€d, kancelaria, sala posiedze€U. D€Vafar €[ W Ksi€dze najcz€€Rciej chodzi o D€Vafara Barmakid€, wezyra i przyjaciela Haruna ar-Raszida,straconego przeze€U w r. 803. Zob. te€V Barmakidzi. D€Vamil €[ znany poeta z plemienia Uzra. €\y€S w VII w. Zob. te€V Uzra. D€Varir ibn Atija €[ jeden z najs€Sawniejszych poet€Tw epoki Omajjad€Tw; zmar€S w r. 732. Zob. te€V Omajjadowie. D€Vazira €[wyspa. Tak nazywanojedn€ z wysp na Nilu ko€So Kairu, a tak€Ve prowincj€ G€Trnej Mezopotamii. D€Vilbab €[ bardzo suta szata noszona jako wierzchnie okrycie. D€Vinn €[ demon. Nadprzyrodzona istota wed€Sugmuzu€Sma€Uskiej demonologii nieb€d€ca ani diab€Sem, ani "anio€Sem. D€Vinny jak ludzie by€Sy€Rmiertelne, mog€Sy by€Z €Ve€Uskiego lub m€skiego rodzaju, wyznawa€Z islam lub nie. By€Sy pot€€Vniejsze od ludzi, lecz nie dor€Twnywa€Sy im rozumem. D€Vubba (lub d€Vuba)€[ rodzaj szerokiego p€Saszcza, zwykle zwe€Sny. D€Vulannar €[ kwiat granatu. Emir €[ dow€Tdca wojskowy, ksi€€V€. Farad€Vija €[ d€Sugi p€Saszcz z r€kawami, zwykle z kosztownej tkaniny. Fars €[ staro€Vytne Parsis, prowincja w po€Sudniowej Persji. Fas (Fez)€[ miasto w Maroku. Fatiha €[ otwieraj€ca. Pierwsza"sura (rozdzia€S)Koranu. Zob. te€V Koran. Fels €[ miedziana moneta, warto€Rci ok. 1/48 dirhema. Zob.r€Twnie€V dirhem. Gagat €[ czarny bursztyn albo rodzaj szlachetnego w€gla, !€Satwy do obr€Tbki i polerowania.Ghul, Ghula €[ rodzaj z€Sych demon€Tw €Vywi€cych si€ ludzkim mi€sem. Habasz €[ Etiopia, Etiopczycy. #Had€Vd€V (Had€Vi)€[ pielgrzym. Ci, kt€Trzy odbyli pielgrzymk€ do Mekki, u€Vywali tego okre€Rleniaprzed nazwiskiem jako zaszczytnego przydomka. Hakim €[ lekarz, uczony. Hakim (al-Hakim)€[ kalif z dynastii Fatymid€Tw; panowa€S w Egipcie i krajach przyleg€Sych w latach 996-1021. Halfa €[rodzaj pustynnej trawy.U€Vywano jej do wyplatania r€T€Vnego rodzaju przedmiot€Tw, zw€Saszcza mat i koszy. Hamid at-Tawil €[ wysoki dow€Tdca wojskowy w czasach kalifa al--Mamuna. Harun ar-Raszid €[kalif abbasydzki. Panowa€S w latach 786-809. By€S jedn€ z najpopularniejszych postaci w dziejach Arab€Tw. "Harut €[ jeden z anio€S€Tw, kt€Trew Babilonie nauczy€Sy ludzi czar€Tw. Haszysz €[ znany €Rrodek osza€Samiaj€cy otrzymywany z konopi indyjskich. Hind €[Indie. Hurysy €[ wiecznie m€Sode, o nieprzemijaj€cej urodzie dziewice, kt€Tre b€d€ zbawionym muzu€Smanom uprzyjemnia€Z €Vycie w raju. Ibn Surajd€V Ubajdallah €[€Rpiewak i muzyk mekka€Uski !dzia€Saj€cy na prze€Somie VII i VIII w. Ibrahim ibn al-Chawwas €[ znany asceta z IX w. Ifrit (Afrit)€[ rodzaj d€Vinna. !Zwykle by€S to demon z€So€Rliwy, nieprzyjazny ludziom. Imam €[ prze€So€Vony gminy religijnej, kt€Try przewodniczy wsp€Tlnej modlitwie. W szerszym znaczeniu tak€Ve panuj€cy, zw€Saszcza kalif. Iram €[ staro€Vytne miasto legend staroarabskich zniszczone przez Allacha za pych€ jego budowniczego Szaddada syna Aada. Izar €[wierzchnia szata zakrywaj€ca ca€S€ posta€Z, noszona przez kobiety. Jachni €[ potrawa z mi€sa duszonego z jarzynami i przyprawami. Jujuby owoc€Tw kolor €[ czerwono--br€zowy. Jusuf €[J€Tzef. Cz€ste wzmiankiw Ksi€dze odnosz€ si€ zazwyczaj do biblijnego J€Tzefa syna Jakuba. $Kaaba €[g€S€Twna €Rwi€to€R€Z islamuw Mekce i cel corocznych pielgrzymek wyznawc€Tw islamu. Jest to budowla w kszta€Scie prostopad€So€Rcianu, okryta, co roku zmienian€, czarn€ zas€Son€. W kierunku Kaaby zwracaj€ si€ w czasie modlitwy muzu€Smanie z ca€Sego"€Rwiata i w jej kierunku s€ te€V zorientowane wszystkie meczety. "Kadi €[ s€dzia. Pe€Sni on tak€Ve funkcj€ urz€dnika stanu cywilnego. #Kaf €[g€Tra, a €Rci€Rlej €Sa€Ucuch g€Trski, kt€Try wed€Sug €Rredniowiecznych wschodnich wierze€U stanowi€S kraniec €Rwiata. Zamieszkiwa€Sy go d€Vinny. Kahina €[ pierwotnie natchniona wieszczka, potem €[ potocznie €[ wr€T€Vka, czarownica. Kalif €[ z arab. chalifa €[zast€pca. Nazwa panuj€cych w pierwotnych pa€Ustwach arabskich. Byli oni jednocze€Rnie zwierzchnikami religijnymi. W p€T€Wniejszym €Rredniowieczu tytu€Su tego u€Vywali r€Twnie€V inni muzu€Smanie, nie Arabowie. Karun €[cz€Sowiek legendarnie bogaty, rodzaj arabskiego krezusa. Identyfikuje si€ go z biblijnym Korahem. Karuna Staw €[ nie istniej€ce ju€V jeziorko w Kairze. Kausar (Kausaryjska krynica)€[ jedna z rzek muzu€Sma€Uskiego raju. Kebab €[ popularna na Wschodzie potrawa z mi€sa baraniego, rodzaj szasz€Syku. Kintar €[ jednostka wagi r€Twna100 funtom, ca 45 kg. Kirat €[ karat. Kisra €[zniekszta€Scone imi€ Chosru (Chosroes)jednego z najwi€kszych w€Sadc€Tw sasanidzkich. Sta€So si€ synonimem perskiego panuj€cego. Koran €[€Rwi€ta ksi€ga islamu objawiona prorokowi Muhammadowi. Jest to najstarszy zbi€Tr przepis€Tw prawnych i religijnych, legend,przypowie€Rci itd. stanowi€cy podstaw€ religii islamu. Kufa €[ miasto w Iraku. Jedno zg€S€Twnych centr€Tw wczesnego islamu. Kunafa €[ popularna, zw€Saszczaw Egipcie, s€Sodka potrawa, sk€Sada si€ z ciasta przyrz€dzanego w postaci nitek, zapieczonego i przyprawionego t€Suszczem i syropem lub miodem. Kurrat al-Ajn €[ uciecha dla oka. Kusz €[ legendarny protoplasta lud€Tw chamickich. Kutajt €[ kotek. Lab €[ skr€Tt wyrazu asturlab !€[astrolabium, u€Vyty jako imi€ w€Sasne. Liwan €[rodzaj sklepionej komnaty w kszta€Scie otwartej na dziedziniec alkowy, cz€sto bardzo znacznych rozmiar€Tw Mabad €[jeden z najs€Sawniejszych €Rpiewak€Tw, muzyk€Tw i kompozytor€Tw epoki Omajjad€Tw. Madinat As-Sin €[ po arabsku znaczy Chi€Uskie Miasto. Mahrad€Van €[nazwa kraju utworzona od tytu€Su indyjskiego w€Sadcy €[Maharad€Vy. Zapewne oznacza€Sa indonezyjskie pa€Ustwo €_riwid€Vaja. "Malik An-Nasir €[Kr€Tl Zwyci€ski.Cz€sty przydomek w€Sadc€Tw "muzu€Sma€Uskich. M. in. nosi€S go s€Sawny w czasie wojen z Krzy€Vowcami su€Stan Egiptu i Syrii Saladyn. Malluta €[ lu€Wna, zwykle jedwabna szata noszona przezosoby wysokiego stanu. Mameluk €[bia€Sy niewolnik. Od tego s€Sowa utworzono nazw€ !2 linii su€Stan€Tw panuj€cych w Egipcie w latach 1250 €[1517. Mamun (al-Mamun)€[ syn Harunaar Raszida. Kalif w latach 813 €[833. Maridy €[rodzaj bardzo pot€€Vnych d€Vinn€Tw. Merwan ibn al-Hakam €[ kalif z domu Omajjad€Tw. Panowa€S w latach 683 €[685. Masrur €[ znaczy zadowolony. By€S to wysoki dygnitarz pe€Sni€cy funkcj€ szefa eunuch€Tw na dworze Haruna ar-Raszida. W Ksi€dze wyst€puje zwykle jako przyboczny stra€Vnik i kat tegokalifa. Maszlach €[ d€Sugi p€Saszcz bez r€kaw€Tw, zwykle z wielb€S€dziej we€Sny. Meknes €[ jedno z g€S€Twnych miast Maroka. W XVII €[XVIII w. stolica pa€Ustwa. Mihrab €[ niewielka nisza w tylnej €Rcianie meczetu pokazuj€ca kierunek Kaaby, zwykle bardzo bogato dekorowana. Mim €[ jedna z liter alfabetu arabskiego w kszta€Scie ma€Sego k€T€Seczka. Miskal €[ jednostka wagi ca 4, 25 g. W dinarze by€S 1 miskal z€Sota, st€d cz€sto denary nazywano miskalami. Zob. te€V denar. Miszk €[ jeden z mniej znanychrodzaj€Tw kaligraficznego pisma arabskiego. Mudarris €[ nauczyciel; !najcz€€Rciej w €Rredniej szkole religijnej. Muezzin €[funkcjonariusz w meczecie, do kt€Trego obowi€zk€Tw nale€Vy zwo€Sywanie wiernych na modlitw€, co czyni€S zwykle z wysoko€Rci minaretu. Muluchija €[ ro€Rlina uprawiana w Egipcie, z kt€Trej li€Rci i "€Sodyg przyrz€dza si€ ulubion€ w tym kraju potraw€. Munkar i Nakir €[dwaj anio€Sowie, do kt€Trych obowi€zk€Tw nale€Vy zadawaniegrzesznikom m€k w grobach. Musa ibn Nusajr €[ s€Sawny namiestnik prowincji p€T€Snocno-wschodniej Afryki (Maghrebu). On to ostatecznie zdoby€S te ziemie dla Arab€Tw, jego te€V wojska podbi€Sy w latach 711 €[712 Hiszpani€. Nabigha (an-Nabigha)az-Zubjani €[ m rzed є0гnЬ5Цr‡F(ШrХПЪ№ЂkP€Djƒр=xС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB@РЃk0Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПїAїП€€€€€€€   ((ќPPј   p€€@ р BЄЈP*J„pˆ|ˆˆˆv€€€@@€€€€€€@@€€@@@@@@€€ ј P ј Р@@€ј€€€@@@ pˆˆˆˆˆˆp `  pˆ @јpˆˆp(Hˆј№€€рр @№ˆˆˆpј @@pˆˆpˆˆˆppˆˆˆx €€€€@@Р@@€`€`№№€``€р @@@@ <BБ‰™ЉЉО@< PPPјˆˆ№ˆˆ№ˆˆˆ№8D€€€€D8рˆˆˆˆрј€€№€€€јј€€№€€€€8D€€Œ„D<„„„ќ„„„„€€€€€€€€`ˆ р ˆ€€€€€€€№DDDlЊЊ’’„ФЄЄ””Œ„8D‚‚‚‚D8№ˆˆˆ№€€€ 8D‚‚‚‚D8 №ˆˆˆ№ˆ„p€€@ рј „„„„„„„x‚DDD((( ˆ€ˆ€UUUU""„HH00HH„‚D(ј @@€јР€€€€€€€€Р€@@@ Р@@@@@@@@Р@ №€@pxˆˆx€€№ˆˆˆˆ№pˆ€€ˆpxˆˆˆˆxpˆј€ˆp0@р@@@@@p`€pˆp€€№ˆˆˆˆˆ@Р@@@@@ ` Р€€ Р ˆ€€€€€€€€ќ’’’’’№ˆˆˆˆˆpˆˆˆˆp№ˆˆˆˆ№€€xˆˆˆˆx Р€€€€p€@ р@@№@@@@0ˆˆˆˆˆxˆˆPPP ’’ЊЊЊDˆP PˆˆˆPPP Рј @ј @@@€@@@@ €€€€€€€€€€ @@@€@@@@ P №№№№№№№№pˆј€ˆppxˆˆtћAABќ` €`_Шџx$$$џ џ  0hLјўFYlDBBѓ@0€_@` p0|ќcј$ $†$r$ $ $љџ0а0 ?џ  №ФрЂƒё‚ ŽŸ€€Р?~ќј№ррРРРРРС€@Рј№рџ I HHHHпїBТAA2@”ˆ№ўСј€GјС С A С a  €€@ј8hHа €€@РРрр№јќ~?р€ўјHHHHџHHHHџќ€р1 ‘ Q a!Яћ"@~ A0Суј00H(!У"@~ A0Суј№@@@@@@@џ$$$$$$$џ†ˆ˜ш˜€Ÿџ„„‚‚‚‚‚‚‚‚‚ёШ@Є “ ‰ „ ‚`ќџp( ( ( )р.`) (јhˆ€€ƒ’ ’Р~РА0Р@@@@@@@@@@@№$(№†џ‚„„…Ÿў@€ƒ€Р (`H!џ’kјј~ў№@@Oе№5@ P я§сџујрH@&AA ССA@Р?РаААШ D D D D L˜XАћ8hHаH( ўќP8H &@€ €@?РР?р p€@ р@@@`Р@@@ pˆˆˆˆp №ˆˆˆˆˆ ј @ј ј @јииHииH pˆ€€ˆpј ј @@€ј$HH$H$$H p€€@ р@@P`Р@@x8D‚‚‚D8РР@€ ј @@€ј8D€€€D8јРРР0Р@Р€€  УФмўпЯ€ЧРУрС№РјР|Р~№88|№=ј><<<<<<<<<<<<<<<<<<<ќќxx||<|<|žž№xaЮC†C‡G‡‡џ‡€€€Стќ>pљ{3ф>œŒ„Р№ќ|>Œ№ 8<< |М<<<<|О<<<<љџƒ№~~ј?xžžœјˆp0Р`Р€рp88p?№€>x𹇈€№8№Рpp`Р0`@ЈЈ<<x№pё€юќppрР Р€ Р8p№рР€€<€€€8pрР0ррР€0=Р>ќ€0€Ч88оŸ†ј8x№р№џ€Р€€€xx|<у?ш0@€pрРƒ€œр