хbkбЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџѕ№Gю’рG№@юр@>рB№EюoрEёйѕ>рB>RрG>џъЫСёйџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџУUЮэffЬ sƒ ˆ‰мЬnцннй™ЛЛgcnьЬнм™ŸЛЙ3>CLAS PODROZEPK €003Šхќ 1Copyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1ўџѓЭ‘ЭЭ>џъ$РњPъРЭpЭў>ъa>р&>ъР>џъ#РЭЭЊЭ1Э>ЭVЭuЭ”Э!ЭЭƒЭ> њ‚џЇ(њРOЭm Э' Ээ Эь Э/ Ээ Эь ЭЖ Эь Э Э Э€>ъЫС>xрE>@рAЏр>рџ>зр@ћУBхХ!€ 6# xБ јСсЩњGў8ў8ў8ў8ў8>> >>>ъƒџЩЭў ЭЯ Э#vњЫСЗ(љЏъЫСЭLЫ VЫw cЫoТЫgТ Ы_ 9ЫW -ЫO ЫG УMњР<ў >OЭm УBњР<ў >OЭN УBЭў УBЭ> Ь УBњ#Рў(ў(ў(%њ#Рў(&ў(0ў($0ЭУBЭ УB€Э7УB@Э7УBЭЊУB€ЭjУBЭ@УB@ЭjУBњ#Р=ўџ >OЭ УBњ#Р<ў >OЭ УB!>w# ћЩ!6# њ6џ#6# іЩ! e" њЩџџџџ!0„" њЩУџ!@Ѓ " њЩџџџџџ~B~B~B<$<$~BfZB~џџџџџЭЦ!ў>P"">є">wЩЭЦ!ў>""ЩЭƒЭ ЩхеХ!€х>ъLФT]њR‡O >Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ**** мсРхњLФ=ъLФ ПсСбсЩхеХ!П€х>ъLФT]њR‡O}‘o|˜g>Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ:::: мсРхњLФ=ъLФ КсСбсЩњРўШЭР ЭL Ээ ЭцЭњ=OЭь ЩњРў њРGЭ| 8 јЭњ`‘8њxСЩњРўШеХЭњGњРў Э ЭР ЭL Ээ Эь  у{ъРСбЩХњРў њРGЭњ=€GЭ|  њ Эњ‡GЭ|  њЭњGЭР ЭL Ээ Эь  №ЭњъРСЩЭУ!ъР>ъР>ъРЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭe !а%Р*GxЇ(*іvР*GxЇ(*іњРOњРG>Й >И >>!РЭ'wЭдЩЭУЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭЄ ћЭe њ Р=ъРЭњGЭ|  њЭ ЭдЩЭУЭЄ(Эe >ъРњРЁ(эЭ ЭдЩЭe >ъРњРЁЪњЭ ЭдЩЭУЭњGЭ|  њЭіЭe њРўТњРўЪп>ъР>ъРњРЁ(кЭ ЭдЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg#F+NxЁ<(+xБ њРoњРg#}ц #}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЏ<СбсЩхеХњРoњРgЭыњРoњРgў@ B}ў =ЭтT]њРoњРg}Л |К(6+}ц +}ъР|ъРЭы!@#F+NxЁ<(xБ(№ђџ}ъР|ъРЏ<СбсЩЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg~ъР#~ъР############~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР++~ъ Р+F+N+~+ng@а* xБ јСбсЩхеХњ$Рўџ(Э (Э (њ$Рў(%ЭЦ!@˜6ё>ъ$Рњ$Рў(ЭЦ!@˜6ѓ>ъ$РСбсЩхеХњ#Рўџ(!“€Ї(=љЭ yъ#Р!“€yЇ( јЭ СбсЩхеХyъРЭЖ Эь њ#РO>џъ#РЭ СбсЩхеХyъРў(*ў(/ў(4ў(8ў(<ў(@ў(Dў(Hў(Lў Ъь ў Ъє !PЭяУќ !`ЭяУќ !pЭя@!€Эя8!Эя0! Эя(!АЭя !РЭя!аЭя!рЭя!№ЭяСбсЩхХ€№@ц€( №Aц(є№Aц њ~/" шСсЩхеХ!J хеХ!%РхеХ!vРЧР*GxЇ(*іСбсЩ хеХњ РGњР<И8ЭЄ(Эe >>ъР7 ъР>ъРЇСбсЇЩхеХњТҘ њРўҘ њРў(њРў ЭіЭe њ Р>ъР7 =ъР>ъРЇСбсЩхеХњРG!аxЇ(^#єЧР*OyЇ(* іСбсЇЩхеХy!ў(!ў( !€’ўЪМ њRў df!њRў \!W!€њR‡_yЇ(=љЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]сР С ФСбсЩЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ФСбсЩЬСХхе №@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ЧСбсЩ> ъ>ъA!  yЇ( х>""Р" њсњN"њO">ъњРoњРgЭыЩ> ъ>ъA!  yЇ( *GњNИ 0*GњOИ (Р* њ>ъњРoњРgЭыЭe ЭњGЭ|  њЩ> ъ>ъA!    О # їѕњРoњРgЭыёЩхеХњWoњXgЭыњРo&T]))))))))@ЬС@* xБ іСбсЩхеХ!ЬС€6# xБ ј!ЧРV#zЇ(9~ў #~#_яў #ЭFл~ў€8#GN#~#OЭУСбсЩеХV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩхеХЭмV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩxў(7е`i`€њUOњVGў0 yц їє№T])))))@хi`ЭысбЩњUoњVgЭыyж Oi`))))) @ ЩхеХk&))}црoЬС СХЫ!Ы СХ{цЇ(Ы8Ы=іxЖw#wyЖw#wСбсЩ№џЫ‡рџЭЦ№@цр@Щ>‘р@Щ>фрGрHрIЩхеЭЦ!`˜Р>№" ќЭЦР" ќбсЩхе!@˜6ё# њ!р™ 6ђ# њ!˜>Э<Э>(!šЭ<Э Эю<(їбсЩХѕw#Ц  љ ёСЩХѕw#Ц љ ёСЩхХњ‚џЇ(,>џрO!˜`>" xБ ј€>" xБ ј`>" xБ ј>ўрOСсЩЭLХ> р№№№№/цЫ7G>р№№№№№№№№№№/цАGњ€џЈ ъџxъ€џ>0рњџСЩў(Џ>џъ‚џЩХ>џр$ˆ xБ ћ>р$СЩѕ№@ц€( №Aц(њ№Aц њёЩѕ№@ц€(№Dў‘ єёЩ‡‡‡Ц€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџ@iѓњAџц љ*тћ ђЩ‡‡‡Ц€ъjџkѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъjџk@ѓњAџц љ*тћ ђЩџя=я=|џя=џџя=я=џя=џџя=я=џя=џџя=я=рџя=џя=я=џя=я=я=я=<я=яя=я=џя=я=я=я=р<я=яя=я=џ<я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я=џ|џџя=<џхХ!ў(>""## љСсЩЭŠѕЭK!р™ ЭБ6ђ# їёц_!р™ЭБ6іЩхеХѕ!`zЭБ" їёѕцG> ќЭБъhъjёСбсЩџџџџЭТ!РРЭЭЏЭЏЭтЭЏЭЏЭЏЭЏЭЏ\Эљ8јxў и>ŸЩ!РЭ'њРw!РРЭРЭтРЭљЩњSoњTgЩњƒџў(ў(}ъ!цъAЩ|ъ1}ъ!Щњ‚џЇШЭMњ[GњYoњZgХ}ъQФ|ъRФх!OФ6АсЭqњQФoњRФg#С оЭM>ъOџЩѓ!џџ~ѕЏwъџ>0ъџ>ъMџёwћЩњDџў љЩЭыЭƒњ@џѕХ>ъOџˆњ@oњ@gЭd>ъOџˆ€Эd>ъOџ!˜њ@Oњ@GЭoЏъOџ!˜њ@Oњ@GЭo>€ъhџ@Џъiџ њ>ƒъ@џњDџў8љСЭLO ЗТ_№€ў( !OФ~=Ъ_wѓMФ>ъOџ!@*foљ>€!hџw!DџЏО §б.AЫN ќ.isrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrњDџўŽ С!MФ*foљћУрёъ@џЩѕ* xБ јёЩ>ѕ " њ ё= яЩњ@џ‡ањDџў’0љњDџў‘8љњ@џцъ@џЩѕХџЭLЗ ј їСёЩхЫ&#Ы#Ы#ЫсЩхеХхbkб–G#žАG#žАG#žѕАGёx<=СбсЩхе†w#Žw#Žw#ŽwбсЩхехbkб–#ž#ž#žбсЩехw#w#w#wсбЩх6#6#6#6сЩ~Цwа#~Юw#~Юw#~Юw++Щ~жw8РХG#~оwАG#~оwАG#~оwАС++Щх~#Ж#Ж#ЖсЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъСе]QнwwUw :(**2**ЈЈЈЈHt@EutTTTTœ ю*ъЊююЂЎЊю€€€ИЈИ ИЈ ЋЪЊЊЊ .Ђ.*.@2**2**2  э)щЉфЛ*:"К0Ј*(*р NJNˆю  ЎЊЎЈЎр€Žъ.(ю€ ЗЅЇЄ—wuUw@[RSRK      Р  ЪЊЊЮюŠŠъMˆнIЩ Щ@@]U]Q]€@бgUWTWр ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊювgUGDGьŠˆˆш ъЊЊЊър ш ш8(+83*+ИЈЈЈИt@Euu@@мD\Tм((+0+*+ИЈЈЈИ 0((3**3 (ЈАЈЈз@nBNJ.€€еwQwEwwuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";КЊЊКЂ н•••]pPPPpР••••œ З%%%— €€ЛŠКЊЛ€€ЛЊКЂК€ " """":@XTTTT€wuWq@YTUUUР@Р@РHPSкRRS€‚ЛЂКŠЙъЊЊъЊЊЊюЈю‚юйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъ2**2**2р ш ше .*.(.@t@Euu@@мT\Pм((+0+*+ИЈЈЈИ :**:***€€ИЈИ ИwTwAwtTTTu@@@в;ЈЛЂЛ€€€€€ wuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";ИЊЊКЂ@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@NJJJN юЊЊЊю@РUUUU]@@нE]Uн€@е@@wQWUWwuWq@YTUUUР@Р@РнUе]б@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@JJJJN юЊЊЊюwTwAwtTTTu@@@„ˆ‰‰‰щ—QWUWаPWбgQWUWю*ъЎш@’’’‹       иPPPШ/р р р—ШHHHJH bњS"@@?;?€€bњS"@@}%@ €€eїe!??~@|A@@>€€€€€€€ PpPP№?h  A№ћ€`™ƒ‘№тђB‚$є`Р@@FF@FF€ 4 (јќ`? 8ќ№Р0ˆќ ўјј€ў€€ џ  №@р@@@€€Р і€€ј€„ўўD((џ|DD|€№  Р  аА€€pPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTˆ€‹ŠŠŠъ .ЊЎЈЌ@lJHH(ьЊЊЊър р€Р`wQRTwwQRTw@ц,фЄтюЈЎЂю @р€€€р3RSRћˆ%Ѕ-Е%РюJNHHъЊЌЊър р р€ЋЊГЊ*КŠЛ*:€€€€€€(+*+ГЈГЊГ€€€€€€:*;":ЛЁ!ЁЙ€  ˆDDDЊЊЊUЅЂЂR pPTPT EЊЊЊХ€UUUUwD pPPPPd„jŠjL•••H @@@ €€š"šЂ›хЊЊЊх€@ PPT…Ѕ&ЅЅB$ $TTRр   рtDEuEEEлRвЩptPtBDAEEEuœD\T\rD@tt @Їw•g  ЎТЎЊЎjHъJJJJPдXTд€Р Р€јр рџџРџA]џР@@@@@@@@@@€? ?јш((((((((0р8 (D€я))O€}FF@Vf 4 (јќ`$C€@ @Р ёH„`€ˆќ ўјј€ў€€ /Bј€€@ иџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџџяџћџчџyџщџГџ‡џQџDџџџџ§џџпРрџUџPџџ"џ‚џ џQџџџpP PˆpќџUџ)џџˆџџ*Šоџ€ŠTsџRЅzџŠUkџ@ЊUaџ…JIџАџ ЊU џ‚ŠU 0јtўјќџўџ€€U€€@€Р р€џ) AџџEЁJџџ*Uћџ„ЈRџџ UЭџ‚USџЊUrџ€ЊUbџџџџџџџ`_ПЊUџџџџџџџџ0Ршф №ј§§ўџ€€џџџџџџџџџоЙF Hˆ0/Po`џ?џџџ@€ р@р0р№ќ ќќџџћэH”Y AŽ E€Њ}!Б:UяVџ%€Њџ@šџџџ (70@?џџџџџџџџџџџќ§ўџ**€W€@€` `€0Рш€Ђ|џЈяџ‰џџEџџUџџUџџџџџџцш  €џПUџџџџџџџUџџџџџџџџџџј №њј§ўўўџ€€Р@@€џџџ>Шџџџџџџ8'џ€X п‰B'BПEџ%Bџ)џ… џ*Uџ€џЂTџ(Qџ"UџЂUџЂU@?џірРРРР@€€ќјј„|<$8Rџ@?~*џ3-@?џцР€џƒ‡Žrўџ‡ ЯPЧЧуЧ РрРьЧŽ Žўўўўў8<9x?џјєрр` №јјќ|М>џЁџ`џ@џ€Р@€@РРрРјїџџ?0xМјќј‡pџ€ ќќќј<"  <pџќуууууссУ сA€€žŽžŸŸњћ—ћёёусёHqH9qqqррqррр РџџџџрР№рџ|@? ?ќќќ ,ў|ќў№ш ЅJJ•ЂUЊU ЊU@ЊU`  ј@ЂPЬД*€Њ`" рŠ € `ЈUЊT€ ? ? %B…т‘wч€€€€ H0ЊРср№љ8@№ їџ<ƒC УуЃр€€*€€П@?П?œ 8ЊUрј№№ рррpra t€РР"У€c,џўџBСЊ@? ПH‡Њ ајќќžЊЊЊ  @і(ž(Ж‚œ  p``Hp?$<8xёјса<000џџџџˆ‡№јЄ’€Ÿ€ŸŸŠ€pј№ј<љјёљ!Рp``pp``pљџљџџуgчcуgуcљѓјё№€ƒСџ€~dX ЧЦ ЧH‡‡ ? ќžјd`РРЊЊЊŠЂŠЂ(Њ@ЊPЊЊЊ? ЊРрРЊ)@Ј Y?L;B3P!P1@1D;%:Ё?˜М˜љ˜љ˜А 8D8’lЦЦўЦўСФТšd|>nїv–ќ‚1хЂfџ<M6cу`aI>7&=)111))Ёc§U‰TŒTŒTˆSн|јюмРрќb\ЮюдY?p&p P0 8D8>|>1ЮŸ|Иџџџџџў     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,Зbў _›ў _›ў _›ў _›G,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,Зbћ::>Ÿџ Ÿџ           о ;ПМ>џŸК Ÿ  Ÿ  Ÿ ;П  ;П ;П ў п^>џ Ÿ ] ~ ] ~ ] ~ ў п^ ў п^ ў п^9 Ÿџ›џ] ~ ~;џ  ;џ  ;џ  џ›  џ›  џ› >џќ >џл >џл >џл >џл >џќ >џќ 8 џќйПџ ~џй  џй  џй  џй  Пџ  Пџ \ŸпџŸ нџz нџz нџz нџz пџŸ пџŸ Н п> џН п>  žџŸ ^˜7  ^˜7  ^˜7  Н п>  Н п>  пz˜џпz˜џ5 $5$ ~ ~  ~ пz˜ пz˜ >џкџ>џкџ ~ Мп>  Мп>  Мп>  >џк >џк ^ џиџ^ џиџМп>  п™З 5  З 5  З 5  и 5  и МџџМџџ5  З5 ;п  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ нV џџнV џџмџW8~џž$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$žxџџžxџџ4$5 5$ џ5 5$4$й=5$4$й=5$4$žxџ4$žxџ4$= џйџ= џйџй=5$џй=5$4$~пж3$4$пж4$= џй3$4$џй4$^ џЕџ^ џЕџ4$пжџ4$пж3$мпW3$мпW3$^ џЕ3$^ џЕ3$:џџ:џџ< џ—S$ џ~3$ џ~3$ џ~3$:џ3$›T  ž= џџž= џџ џ~Д ~ џљ2$3$џљ2$3$џљ2$3$= џ2$žW“ пџW“ џџW“ џ3$џљ ž]џ2$›S$џ2$›S$џ2$џW“ 2$ џЗџ џЗџ џЗџ›S$џџ›S$џ2$< џ—2$< џ—2$ џЗ2$9јџ1$џ2$џ1$џ2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(лпUQ$ћ4п0$0(4п0(0(4п0(/(”п0(/(”п0(/(”п/(0(”п0(п•в 0(šџ/(0(џ/(0(џ/(кОT/(џT/(Кпt/(Кпt/(™їпP(Кџ/(ћ п•/(8џ< џпt/(џ!O(Кџ/(Кџ/(џђ •O(< tџ$yџї/(™џжo$™жџo$Xіп$ySп.(/(Sп.(џO(.(џO(.(КџO(пё ”.(N(кo(Кп.(кџЕ.(џN(.(џЕё$.(N(Её$.(}џ.(џo(N(W$ž.(кSџM(ћ !џN(џs$N(< ”џN(7ё њ-(6M(оM(7ДпM(ко!M(ЙпДn(ћ еџM(њRџM(кRџM(ћ еџn(™џsM(џ!Rs< џџM(к“џM(ЙџГM(˜R!пM(˜< џM(xОRM(6%џM(wЎ$пL(Г6№$L(д!M(L(д!M(L(д!M(L(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пK,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,њž\ K,5ž\ J,K,в%K,5оњJ,K,оњJ,K,оњK,50!џJ,K,0!џK,5џJ,5K,џJ,K,оњJ,5џJ,5џJ,5џJ,ИоВJ,/!э$ВJ,5P!џJ,5ю$џJ,5Вџk,VГоk,5ВџJ,5‘џJ,ИоВk,5ВоJ,5пѓ’5џI,џ%j,љџp!I,4оqI,ов%J,—о‘I,пБ‹(I,џѓ%j,5оиI,UВџI,З‘|I,4џЭ$I,4‘џI,Зо‘i,4БџI,4џџI,vо%I,UБџi,;БџI,4оэ$I,оN!БI,Зпi,З‘!џI,ЗоpI,4оБI,ЗO!оU[ џœI,4: џI,ОБџI,4Бпi,:p!џi,4вџI,4N!џH,4ь(H,!ь$H,4о!H,4БœH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,H,Ы(џH,H,Ы(џH,4o!џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,Љ4N!џG,Ы8h0џG,Ъ8Ы8џh0зfVџG,u^џЫ8h0u^oIпG,u^oIпG,Ъ8Ы8џG,3Vо{иfh,–^о{nEG,3VАMо{h0u^ољjG,u^о{NEЉ43VАMџG,3VАMџG,3VАMо{G,TZо{ы8‰4ЗbNEџ‰4о{бQ =h0зboIџG,3VџЗbh0Зbо{ђQG,Зbо{ђQG,о{бQ =h03Vо{зfˆ0ЗbNEоˆ0u^о{oEh0Зbо{бMh0TZоIG,–bбMџG,–bбMџG,u^о{oEG,3Vо{иfh,Жbо{-Ah0UZђQо{h,зfАMџG,3Vы8пh0oNEџG,oNEџG,UZђQо{G,u^Љ4џG,Ы8‰0h0G,Њ4Ы8h0G,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,Њ4Ы8h0G,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџ-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџz~р№џ№№!=џ  чяфџ€€Рџџ*еџџњџѕР€Р€џёјјрђ АјџTўўџќџЊџ€€€*еЊ*џџрЈџЊUЊЊџXј  @@€€ @p€€@ˆ P  @ЈPU !€ њЊUџЊќT€(@јЈPџЈ€€Ё­@YUЊЊUUU§UЊ ŠTtDveUЊ  ЏPPUЊ€rAB€ƒЮ  №РСƒРƒƒ€Р€€€€РР@УCУ@Њ‡ііРРРрр рррћєТŽ~Рррў№јчРее…uъъ _№№ _џџеџUUUUЊЊ ЊUUўССUџPP  ЈЈPPЈЈPP€ЊџџUЊЊUџџџЊџTПРќ\ МDќќјјџРРРџџЯќ???ќќ№№№№џџџќ№џ№РР Рџџ§џџџџўџџџџџўџџџ?Р???@?U?hџџџџџџџўпŸ№№јјџџјљ §џU€€@BЋЉ_Z*TўР+д]ЂЏ _G80црќџ№№Xё§§?Р€€€ъЪш?пўж` РсŒ€˜иllАА6і€Р€€џџџЊџ@џџџ џ@јјјЄјќјјјЯРРџџЯЯР??ќќ?№џџ№№џЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№@@gX_`kT@?@?@ќ|ррџџўўџџџџјљџџјјр PWџРР ўџрњ…ЌXР €@@Р?= @*џ џ€Aў;Фџjџ ?Щўщўёј єњ…рњкМœјќўўўzіџfџџџџ џ@Wџџј јј|ќќќќєќРџџЯЯРРџ?ќќ??ќџ№№џџЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№№?d?@?@?@?@?@?E?JџџџџџџџџџџјџџTTџџррР`рр€Р€ефРР?џаїъъ/ај? /.ыŠŒяџ€С>тѓŒџрў§т№ј†ўс§тўс€~ѕњ€рђ€€_ш ќ/§UџџЊџT*џWџќќќ€ќРќ€јќјќјџЯЯРРџџЯќ??ќќ№№џџ№ЬРЬР РРРРРРџџџџџџџџџџџџ№џџџџџ@@?@?@?@?@?@?@џџџўўџџџ№0Р?ФФџџџџррP№РШ№ј<Р€ !$цу?<~€џ€Ш?і џх;ўџ0ќ§ђўс§ъўСљ†§‚јўСц€vюьмшј0ШЈџ@џ ѕјџџџџјјќ|„ќјјјЯРРџџЯЯРџ?џ?џќџќџџџ?џ№џџџџџџџ№џ№џџџЯРЯРЯРЬРЬРЯРЯРЯРџ????џџџџ№№№№џџУУУУџџџ?@?@?@?@?@?@?@?@ўќўџ€№ЏјWЋќƒџ€Рџрр№€РррРррўўўЊў ` ‚0ѓ?Р‚ў?§§р №№€ў€Дјј‡/ап"џў1ўёШ7ў@Д~О~ў@Ољќђ‚€€џ€џџџџUЊЊUџЊџUјјјФјDќќј„ќРџџ??Р?џџџџџќџќџџџџџџџџџџџџџЯРЯРЯРЯРЯРџќќџџџџџ00џџџџџ№№Р?Р?Р??Р?@?@?@?@?@?@@?Рь“ў§џРџpўџ€џрУž~ N`•€}@М ^ќќ€‚џџџџџ…€€€Р@рр? @ш—ј№ЊU№ќќЊ@ѓ џРџџ€џяо-џ@ИЪ?ъы?`Шѕ_рДїGРРРРррррџЊџUЈP  U*€UјЌџPЈ@ЈTЊџ PЊT€@џPЈPPџЈќUЊџџџўўџџџЊUџџџЊTџ @  $џџџџИџќџ€џјџиџ№џиџј№ш@На/ ^Р> _а.@ @€€€№€€ўР?џџўњџ€TЈ  Uwˆ№€*UЋні-џџџџџџџџџџџџиАэ€џўџњџўџжџўIЖPPZ€€џ%ј000€уœ$8ьР№ (зPP№0OpOpџћ!оџџџџ}UЊDDр€JЊѕѕџџццїƒ€џџџџ ъџџџЊЊџџџЊЊџџџџаџ№џиџјџаћќџџа-а. _а/`Ÿ…ƒћФ€€@РррРРш€џ€џЈ@€џџ@№р№џ№џџ€џџјўь AAј8џ#џџџџџџџџџџџўџџџжџўўџўўјўїш€N40А0№€шDФ€РЁpiщ6Я1Шѓт0 Yљ2GxpЛxџp€O‚Р!ріџџџ ђLР?”h?”h€? УТџџ“lџџПџћџџџџџv‰џџџџпЯ0џџїџНџџџ€рџ@џŒє  ^PЎП@€ћў~ŸlРР€џСAьlјИŸ™џџўўНќџ„ј8дŒt мC pp8xppxxАxК<<0Ш0q11щт№ђєЛіј‚|?Р8иxx8x0(TўЕЫЧЧ,>>:~Ћю fџ3;;;;)§`™00@a0 0н9€Р~<Пе?%`˜јxћVї,ѕ у€?‘‘№_џЏR­€џџ€џџЈр€xРьи №0№ќƒAƒƒ€/о/_ЌќўPЧР/AСџpр№РїРпР‚ЧлчлуФ№ш“уa!Pјёљѓѓk‚|џџЧџџџџƒЧxАŸ–ŽŽ†Ž`ўЯџџ{їsБsБs1s1щj%<џџc ”œ€€<8јј№№РZА№щџ??>0Шиэp№эрдРМˆƒ>|<<<8p8ИАMˆра№јxИ8р№`Q ?џ№срРAрСрёq№РрРРРРп?п пџЮмјм€_ЇЋ€РРРˆˆ???П€  \џ ќјќћ< 8јќ№ш„ ˆ €Їя?Ÿ8|{tАќиј€Рра№№x0ј8№аПџA1?AУУЧЧУ??S#Sџћџџ‡€{€_€€ƒ‡Ž;Х їјјў‰†ј€x€ррŸtƒ„ƒррќўџђ`€   1/???мg,тќ№ј†pьp~p?< ?,з9%8€ˆ№рР @ Ррр рy@?.q0qpqрурУЧ‡†…јјќЮЮчЧяЯЧЯЧџРpР РррШРрРаHо  ?????№x8p8˜žŽшШќДp8?|/ ЛФџјјјy№јР ЩЖв­€џхСсягџ=X"ЦЦЧУУѓёѓ№№K 7w„ƒpџџѓ{_‰ш/УчРс€lьџџџџСџ‡ўџ№|ђ2@ƒ3??вн№ј№ј№ЊU•ъo_!8O9Fшˆ €Иџ_єЏйаЏШДа ?РїћФ{шVjФФ `0G8  , џч™Џ‘ВЎ(8ŠKAџњчфсBХТџCд›ћ<џx~Бп€џ ^р@ЈрP№ јўџœNl >Y8v@&>ЈV<<€ž€€wˆ'и3LFv‰lгd}У=Я0Т=Т=ыVХ;ХћА€0€œ€€ˆ€œˆ & MLŠ‹ШСШ aia…`я€`€РРЄРДРДРДРєР@С`B`а@€С"€`и@ŽР`рˆ      €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчщш(†! &І dы!ІШ$CЊЧ .‡ˆЇЧ‡Јˆˆ‡ЇˆЈ‡щЇˆш) щ * *ъ!Ы *ы!ь!‰ЫЊЉˆЈЉˆˆЉЇЈ‡ЇЈЈ‡ШЇ‡ш)щщ * *щ!Ы *ь! &ЊьЪЫЉЊЇ‡ЈЉЈ‡ЇЈЈ‡‡ЇЇ‡ѓЏ› &X nНь! * &ь%ЪьЫЪЉЩЊЪЈЉЈЪЇЧЈЇЈЇЈ  ŽН &z гоь!+. . *ЪьыЫЉЩЪdJЈџЇ2DBЇЇ2DB)6 бН &Y гМь!+2 . *ЪьыЫЩЪш!EB џЈ&.ц)€ЇD:Т)X бМ &нєь!+2 & .ЪьыЫ)Ъщ!џя=щ!ї^џщ!€ЇТщ!)Нв &7 єоь!+6L6 *ЪьыЫ)Ъ*Ъя=џ*Ъї^џЪ€ІтЇ)I*) &,.,&+"ь!-. &L6ЫЬыь)Ъ*'.я=џ*'.ї^яџ€ЇЈт*j+J*,*+"-*э!,.& &Ыэ!ьы)Щ'2Ъя=џ'2Ъї^яџ€ЇЧт*iKJ+"-*L",&&&-*/&Ыю!&ь)ЩE>F6я=џE>F6ї^яџ€ІЇсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&Ыэьы)ЩE>Ъя=џE>Ъї^яџ€Ц сџJ‰KjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")ЪeFщя=џeFщї^яџ€Ц тЧ j‰KkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)Ш'.щя=џ'.щї^яџ€Ц сџkЋŒŠm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)ЧшШя=џшШї^яџ€Ц сџlЋŒN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)Чшчя=џшчї^яџ€Ц сЦ lЌŒЬn"O"o"p*r2ДF“>ъP. r:)чщшя=џщшї^яџ€Ц ц сŒЬ­Ќp&‘&n"q*ДB“6ДJыQ2"“B)шъщя=џъщї^џщ€ц сщ‹ЪŒЋŒo"Ž‘"p&ДJдN’. “>P*ДJ) '" я=џ'" ї^џ €ц с ЋЪŒЌŒn*ДBеNВ: q2."“B)'" я=џ ї^џ€ц сЋъЌЪŽ­"ДBеJ’2 P.-“>)&" я=џ ї^я=џ€ц с ЋъЌЫ­"Ў‘"&’2Г>ДB O*-q6)F*я=џF*ї^я=џ€ сџЌыЫЬ­Ў‘"’2‘*В6 o*-‘6)E*e.я=џE*e.ї^я=џ€сџЫ Ьы­ЬЎ"p**‘.*o"M‘.)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ъыЌЫ­o""&)n"Lo&)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ыo&ЌЫ­Ž­"Џ)m"n"K)F"(џF"(ї^я=џ€сџЫ ы+Ќ­ЫЬm­Ž)m"Kn")'('я=џ('ї^я=џ€сџЫ +ыЋЫЌыmЌŒ)l"Ko")'G(џя=(я=ї^(€„2сы, LЋЌЪЫlЌŒl)l"JI)'G(''( 'aaТЪL ыЋЫ ыlЋŒЌ(k"JI'((''( & '  ' ыL mЋЪЫmkЋ‹Ћ)kJI'(( '(' &  '  'ъm,ЊЪЋŠЊ‹Ћ(jJI'((''((' & '' ''ъm ŽЊЪЋЪŠЊ‹Ћ(jJI(H!/2'H(/2(''& ЪM m#iЊЪ‰IŠiЊf(I‡b $ „EХІч&AЅ ц ЄХхц Х Љ,ыM#i‰iM#IiiM#ƒЇц)ƒI-ХЬ-Ѕ†ч$ІЄЦ 2'Ѕц ХЦ ‰-#ыN#I‰iN#HIIN#Ѕ‡(„()ц Ћ-ХFч$‡ЄЦP6H!ЅХЦ Ѕ ‰-#ЫN#H‰iI(HIHХˆ(%(„Eц (%ХІ.2I-Ѕ ЧЦІ ЅХЅ Ц Љ-#ыN#H‰hi(HI)Хg'%(ƒ!ЦФХG&Ц fЦ ц hЅХЅ Ц Š-#ыN#HhIi(HI)Є(Цƒ Ч Ѕ„b !ЅI%„fХ e ЅХ†‰ .#ЪHhiЪ)hHIЄЉ!(ƒ'%ХŠ)ЄЫ)ч э-ХI%ч j)ЅgЅ‰ьЪ-#FH‰!iH% k"Љ%!Ъ%i%(%Ь-i)/.c‹)Ц2„j%'% *CЅыф Š-#ыM#хчGi&M.Њ)ђ:хЪ-h!N2)%ь)‹)P6c Ы)Х/6„Š)ц.ЄfЅыЩЫ-#jЪ!ˆi .Љ)А2Цы)H%N6ЦЋ))) 2cI-ХЊ%CЦ ч,…dЅ І Ш,‰!n2-ь-Њ%h!ы)& .‰)6ХЊ1H%N6ЅЧ ЦЦb Ц Ѕ)C Ч…d!E … Іh-.2Ы)Ъ%‰!M6H!'&„'I)ЦbІ„ ш AЄb Ц!Ѕˆ d Ѕ… ‰!6 .2;h!'Ы-У 'фh%Ѓ цЦ'!c 'ЦŠ!„Š%!6dэ)P6† e … цш$ :J-А6„)%ЅхЪ)& .ХЋ)'.2ЄЋ)!*b Ы-Х„„Ћ%!..d… Ћ)!Іk- )Ъ%Ч  Э-Нц’:i-YЅэ-(%P6цЕ ю!оЄj-%э5B I%ЅЬ1CЅЅ Ѕk- )Э1„Еj1Оч е.э5Нчэ1I)P6ЦЕŒ!НB t Ц о"  „о!…dЦ„‹-!я9Ц“*­1о!ДНЭ)ЦДюНЦsЮНc ” JоdН * !…cЧ…k-ч$Э5Ч Ќ-НЦsŒ Нч жНЅR kНBs­Н „œ!…Ш(CІ‹-)06ч$“"Э5Нчжю оч ЕяоЄRŒ о‹Н" Ь)ХO2"Ї …ш(†Œ-)%0>Цs%Н%ЕяН„s kНЦrŒоc“j!НCЬ-ЅO2!Ч ш(…dJ-Ч ю5ІГ*‹1ош s о2чЕоŒ“оc1'!НŠ-Ѕd…Ч І Ш(dЭ1%q:c Ч( ЅЮ%J%“Ѕ0j!еc()Ц Š-…Е Я о"…dC…Ш( -Ї$C)%І Œ-BІш$„B (%ЅŠ-ƒЫ-ц O6Ѕш(ЦХ…ж Ѕо…ІCcЇ …ш(C*-І­1c J)Ц­1c()ЦŠ-ЅЫ-()ЦAЦЄ%…ЦІЅdІ†…І …щ(…k-ш$я5B H%Ќ-ц„(%ЦJ-c!Х()Aƒb adЦІ…dІ„……Ш(І -C )І­5cЬ-p:…%J)Іƒц!ЅЄЬ)'2cЦ …Ѕ"…dCC Ш(† -C%k-ЅcЫ)Ц’>Ѕ))ч J)„H%ч э)Ы%/2э1BЅd!t…ZdШ(І 1dkш$1d .ч r:…Е ЧНЅЬ)H)P"ь%НДP2AHb „!”…Н!щ(†L1C Нш$K!d)-Ч$Ћ-Ѕ• я Н„НЬ1Ц (%ь%оcjцяd1 Ўоd&­™7dSŒоЧ Е ЎоЅо­2ЅsЋ)оч( яоC sЦ о†• lо„ Г&о‹dS ЎоЧs оЅ• я оcsЦ оІ[Œо…RЮ …” ЎНЇ“М­ІЖ *%оІtЎоЧ ЕKН…2Ч Н…ї kоBs ОЮ" ЧоШ$S+%оЧ$з­-НЧНŒ!№ш$sЎНІЕ %о…• lНdt­ НЅ• НKщ(”Ю!НШ$tН№Іsожш жЎо…RЯН…Zя о…Ж­ НШ” ЯНЧ$зяоЧ t2НЇ з lœЧ  оd1ІоBЅЦd!dC І„Ћ-%.>cш(Ї …І Ш$dІ!ч k-…ш$%І C Ч …!!ЅCЦ B O>ІгRІ ь-Š-5Sd)%ІЌ5ІШ$Ї †Ч$І )dІ Ш$†cЧ Ѕ)!!ЅcЦ cPJш$„Ѕ0>)Wek5Ї /B"Ї † 1!ІШ(e" Ч ш$…!Цdш$" Ц„()C )Ц Ќ5…qFj1єZЇ$DШ(!Ї f+1!Ш$ -†B ІЧ db Ћ%ч 2!Ч …)"ч$dI)…/J -‘N!ІЋ)-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџРРNNЮ˜Jџ@МU§UUUџO…Ы,Ы,фџˆЋЂЂжџ˜@Hар0`Pџ џ(T)GEЉџ EŽп88.О‹џ€€р№‘“’•gхvˆЮ‘_й $8<|IMMЩЭЩЩ.ф6ф&€€€`` с с‚#c"cРР€@@РџUPŸџPР†BЋuџ{;яЯџ"$™œ<џ…€` `рys–8U  &Ыра8 рфМAР4СqcвPŸ†ЮKШK7gЯУЧ%Ф€€”6ѓ`№`@€џ) џDЊџˆџоV AЮ‡s^#ed x<`3‚ёz7ЎЄbФт‡O@€Рkˆ8 >ai’’ ’ЊірP`I–ZHPHSЉGА   $ЈlР8ра  <’J’JвqcџIRIRKШŽЦџx<џi ‰ЭЅФуЧџ6€6€”6ћ0@`Pр№рџЭlЦ(ь0 0pИpˆSrb€@ФjN"Юо `p(pH` H80 €А†ž8<Мf6iŸ”YТ“сfш•ћ§"—LС8((8 џА0Œ0 00$œˆџ€€€‹Ž‹ЮпРР€@‰FЯDDЭDЭя§0084И”АА…мšgѓ—`’xŠ•тŠпR3b+xВ]!y+?A?DХ|p№PР   p`АРрФO™` |0 А ȐYcBmšŒ@РšШЪJQ==U-@DР€€@ЯЯD‰ОІ єШ€Р‘^Ÿ`Р`])aУfл<4,0`<6Š ˜`рА@ЮЧРР xx  <Мœ†–хџJбЈGџ@lmTџD‰эџџР@@€ЄЖœў>4(џ(Р@€0h …§Н$У„И&Оx№`џџџџџРгм оЮ;V=DE*;U@рPрP€PP№Z.*~*****CeѕGb0ЂŠyџ„†•Ÿ_EIЧџ`mMq qџЦЮ Ь‹I…ч§џ€ˆˆОœџvoˆђ;лФŸ 9hh\hT}Ц"€че  цУ€€€€€qѓв–и’олљ€Р@`@`Р€€€žˆ‰‰п0M1L00§ЦЂцв‚ƒ‚ƒчЯ <666ЖПyћ’‡–‚ёŸе•Рп oА09i5\ЙаюWыфKІ$˜4™Зђ€EcjЛ‘™sуРРРРРРР,})AOA-8UЂmл4<(0(ЯUbUутv˜‘™CљcAР@уѓ€€ŠˆЯЦ`Сa›yЏell}€`Р € рР€€‰ Р€@ЯBЫ~Hъ\рPрp!@i™€›•!R+џ€рР а0џџџџ ƒ8\8@їц Ё`@€џ €RŽ ‰Юпџ*UџЊUЭ‰D€эџ(џ@ЈUџџ˜ˆаџ…*џџу€џ@ЊU€ŠŽˆФ ћЊU7I?T 0JtŠU0"qѓВ ъB‘*6ЂUЊ„џ* џ@H•€џP U џЂUџЅJ‚џЅJџџ UЊџџЉRџџRЅџHџЈUџР›SS@оž;;V;EEE(890‡7нВЭ[ДЇb€€€˜˜ik’žllў“™ˆЯ\l$ hоŸ`Рp 9PAqy}Ь яЫЫ,m‰Эщ"ЭЏ1€"”6bОP №иˆии€а№Р Р   TlX`dl@8   Њ€"Ђ6œм€рpР@€PpрЊEЊDЮuЛ Њ9VoY`}tЊЅf[ММЄМ Њ( Ж6„6ЄЊrтБ@qЊ€˜–™˜‰ Њ0pЊРР а0р Њ&&:ЊUgE(л˜[РЊРР` ЊQaiX)`iЊ€чЇJ­›Д›ДЊ€€€Њ@aѓђdВ„ЊЬиN@QЊH1i h)IЊ ХcтСbЊЊIЧЊ@ŽA8Њ „c€Р€@bтЂdˆО<ѓcŠxxопЁ|9T01 рЁ€у!"@6”у@ ` AЂ@Р †7Dѓ€@Р@‰F€€ЊЊYЊ‚т“AЊЊŒ@8Њ8XПЉ€JЊЮЛŽЧЊ9KCy3x=hЊbц"3"sїŠ<266їIЂhˆјр0рp   /0pI9јIје)ъo€ЋІ$УІ˜€€€М(c€#C"ѓљЊ@FТF‚ЦАЊPЊЫЭ‰Э‰§Њ€€€РЊp“РB‚RwтЊŠFBDBя_Њ8l8pt|@x)@Ј†–Yx)x!I‡9U8D)lBy€€€``РР€@ p uF"*"7Сђёл‘аIлћ€€ƒ‰˜ЮЧ`Р`x,l$Hl|   и˜Шˆˆ€Ђœ C!`!@A`A`ѓћ€€€€€РР Р`y,mnmўЭm… хg"Pт€М.*2.‚Ъ_ 7lI‡3y+5\=TNu@ р   @АŽ‹Lзб’$8<4MI…ЧХЦ)б)€€€€€@‚єжzŠQ@ `@Р08H8x   6Йebf•kи€@` )U)D`№р€p@Р10 0Lp0€Р€ё)кнJ€@€€@г2§IУ?б8)Ю€AС™CPЁ€€€€€€HXThЌЈœsЃ”у€РD(9T€@р№$нN"йР@€џWЬ“\l$H$оž€џ(0T9FE-8uўћй.62џр @€Н$Й$!==* аX PјЙQј€€     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,џG,G,џG,G,џG,G,џоbНIпоbНIпоbНIпоbНIпG,џG,џG,џG,џN§4пNŸw§4N]=ўfN]=ўf^V}AП{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?kп< ~Vs}AНEОbўf< ^V]=П{< ^VŸw9< ~VŸw5ОbŸw=9; ž^П{]=|$>RНEw]V9kоbНIп; ^Vп{A; ž^<9Пw; ?k]=п{;ž^п{ќ4ž^П{\=О^Ÿwџп{}Aœ(Nпœ(ž^п{ќ4\=п{ќ4NП{оbNП{оbNпœ(Nпœ(Nпœ(пœ(П{оbП{оb?o<9œEўf\=Пwпœ(пœ(пœ(пœ(œE[$: Nћ4џ}Z|Aп: ]VœEŸw: =V\=wZ$ž^|AŸw}Z<9s§M\=>k: }ZŸwœEZ$]V|AП{: ]VПw|A: =R\=ŸwОb5ŸwR>kћ4оbПwћ4^5s: }Z|EŸw оb;9П{: >o5п{: >k;=П{9 =V[=Ÿw9 }^[AŸw ПwмIК0 }ZŸwМI9 ]VœEŸs Нbsџ9$Н^П{œE9 }^^oџ }ZŸwМI }ZŸwМI }ZŸwМI RК,^s [=Rš( RRš( ќM;=>o ўf[=Пw  К,^s  К,^s  К,^s  К,^s  [=Пw  [=Пw  [=Пw  [=Пw мI§f9 §f8$~s §f8$~s ћMŸwњ4 RZ=s8$R{A>o {AЙ0R R>oњ4 \V›E^oX$|ZЛI~s8$R:=s8 ^џћM8$\ZћMП{8$^лIп{ |Z>o:= Rkљ4 ;R5k7$|Zп{љ4 |ZŸwšE >oљ4П{7$нb›EП{7$НbšEп{7$œ^ŸwZ=7$нbšEп{ \ZZ=п §fп{лI œ^~s99 ^oџ~s нbšEп{ нbšEп{ нbšEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$  šEп{  šEп{  šEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$ œ^ј4џ œ^ј4џ Мb~sп кM§f9 ™E—,кM [V™Ežw ™Eз4њQ ;VyAžw6 ;V™EП{5$[ZКIП{V$[Z~wyE6${^ЙI~s [Zп{yAU$;Vžw§f œ^]oyA5 {Zžw95$мb9џ5$=kї4п{U$мfX=П{5$М^9^s5${ZžwxAv(›^п{з4v({ZњMџ5$мb8=Оw5$мfЙIпU$›^њMП{T$kп{xAT${ZйMп{4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4${ZйMп{4$Ru(п{4$Ru(п{4$™ERж04$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw3$4$8=Оw4$™ERж04$™ERж03$4$Rж03$94$˜E3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$zZИIџ3$WAљM=S(џWAR3$=oИIџS(ќfИIџt(:VwA~sЕ0ZV˜Ežw3$ZVИIПwS$Л^О{љMS(ќfИIпS$Л^п{ИI3$Лbп{і83$›^k9t,zZиIžw3$Rk›^2$:V6=ќj3$]oV=џs(ЛbRџS(Л^П{јM2$мbvAп{2$z^џR2$žw—E92$мb]sџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{1$2$vAп{1$2$vAп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$5=–Eп{1$ќf—Eп1$џR91$џR91$–EГ09Q$yZјMџ1$vAR–E1$vEїMє41$9V–E]sQ$лfЗIџ’,8VзM~w’,zZЗIwQ(8VžwЗI1$К^žwзMQ(8Vє8]s1(Кb}wUA1$YZuE}w1$R=ћf1$Rє8kГ0КbwзM1$k=В0P(š^ЖIпQ(=oUAпq,š^žwvEQ(КbїQп{0(џ–EVP,š^зMџQ,КbП{ЖI0(€?€@€A€B€C€D€E€F€G€H€I€J€K€L€M€N€O€P€Q€R€S€T€U€V€W€X€Y€Z€[€\€]€^€_€`€a€b€c€d€e€f€g€h€i€j€k€l€m€n€o€p€q€r€s€t€u€v€w€x€y€z€{€|€}€~€€€€€‚€ƒ€„€…€†€‡€ˆ€‰€Š€‹€Œ€€Ž€€€‘€’€“€”€•€–€—€˜€™€š€›€œ€€ž€Ÿ€ €Ё Dzia€Ђo si€Ѓ to w czasach, kiedyatrament by€Ђ jeszcze zupe€Ђnie, ale to zupe€Ђnie bia€Ђy, natomiast kreda by€Ђa czarna. Tak, tak, moi drodzy, kreda by€Ђa jeszcze wtedy kompletnie czarna. €Єatwo sobie wyobrazi€Ѕ, ile z tego powodu wynika€Ђo k€Ђopot€w i nieporozumie€І. Pisa€Ђo si€Ѓ bia€Ђym atramentem na bia€Ђym papierze i czarn€Ї kred€Ї na czarnej tablicy. Tak, tak, moi drodzy, sami chyba rozumiecie, €Јe napisane w ten"spos€b litery by€Ђy ca€Ђkiem, aleto ca€Ђkiem niewidoczne. Gdy ucze€І pisa€Ђ wypracowanie, nauczyciel nigdy nie wiedzia€Ђ, czy kartki s€Ї zapisane, czy te€Ј nie zapisane. Uczniowie wypisywali przer€€Јne g€Ђupstwa na papierze lub na tablicy, ale nikt nie m€g€Ђ tego sprawdzi€Ѕ ani nawet zauwa€Јy€Ѕ. Listy pisane w ten spos€b by€Ђy zupe€Ђnie nieczytelne, tote€Ј ma€Ђo kto pisywa€Ђ je w tych czasach. Urz€Ѓdnicy w biurach zape€Ђniali pismem ogromne ksi€Ѓgi, ale na pr€€Јno ktokolwiek usi€Ђowa€Ђby #odnale€Љ€Ѕ w nich €Њlady liter lub cyfr. Po prostu by€Ђy niewidoczne. I gdyby nie to, €Јeistnieje w biurach z dawna zakorzeniony zwyczaj prowadzenia ksi€Їg, na pewno zaniechano by tej €Јmudnej i niepotrzebnej pracy. Ludzie podpisywali si€Ѓ na rozmaitych papierach i dokumentach, chocia€Ј doskonale wiedzieli, €Јe nikt, nie wy€Ђ€Їczaj€Їc ich samych, podpis€w tych nigdy nie odczyta i najwymy€Њlniejsze nawet zakr€Ѓtasy p€jd€Ї na marne. Ale poniewa€Ј od niepami€Ѓtnych czas€w podpisywanie si€Ѓ sprawia€Ђo ludziom ogromn€Ї przyjemno€Њ€Ѕ,nie zwa€Јali wi€Ѓc na to, €Јe bia€Ђy atrament jest niewidoczny na bia€Ђym papierze. Tak, tak, moi !drodzy, ci, co si€Ѓ podpisywali, nie przejmowali si€Ѓ zupe€Ђnie tym przykrym stanem rzeczy. Inie wiadomo, jak d€Ђugo trwa€Ђby on jeszcze, gdyby niepan Ambro€Јy Kleks. S€Ђawny ten m€Ѓdrzec, dziwak i podr€€Јnik, ucze€І wielkiego doktora Paj-Chi-Wo, za€Ђo€Јyciel s€Ђynnej Akademii, wyl€Їdowa€Ђ pewnego dnia ca€Ђkiem przypadkowo w jednym z port€w P€€Ђwyspu Bajka€Іskiego. !Po d€Ђugich w€Ѓdr€wkach dotar€Ђ pan Kleks do Bajdocji, rozleg€Ђego i bogatego kraju, le€Ј€Їcego na zachodnim wybrze€Јu p€€Ђwyspu. €Єagodny charakter i go€Њcinno€Њ€Ѕ Bajdot€w, ich zami€Ђowanie do bajek, dzielno€Њ€Ѕ m€Ѓ€Јczyzn i uroda bajdockich dziewcz€Їt zach€Ѓci€Ђy pana Kleksa do bli€Јszego zapoznania si€Ѓ z j€Ѓzykiem, €Јyciem i obyczajami tego ludu. Zamieszka€Ђ wi€Ѓc w stolicy pa€Іstwa, Klechdawie, po€Ђo€Јonej u podn€€Јa g€ry zwanej Bajkaczem. Wi€Ѓkszo€Њ€Ѕ mieszka€Іc€w Klechdawy zajmowa€Ђa si€Ѓ hodowl€Ї !kwiat€w, tote€Ј miasto ton€Ѓ€Ђo w zieleni i wygl€Їda€Ђo jak czarodziejski ogr€d. Parki, cieplarnie i klomby usiane by€Ђykwiatami nieznanych i niespotykanych odmian. Powietrze w Klechdawie, przesycone aromatem r€€Ј, lewkonii, ja€Њmin€w i rezedy, odurza€Ђo mieszka€Іc€w i tym zapewne t€Ђumaczy€Ѕ mo€Јna ichniezwyk€Ђe zami€Ђowanie do uk€Ђadania bajek. W alejach i parkach bajkopisarze odziani w barwne stroje i uwie€Іczeni kwiatami opowiadali bajki tak niezwyk€Ђe, €Јe nikt ze s€Ђuchaczy nie umia€Ђby €Јadnej z nich powt€rzy€Ѕ. Bajdoci m€wili j€Ѓzykiem bardzopodobnym do innych j€Ѓzyk€w, z t€Ї tylko r€€Јnic€Ї, €Јe nie !znali i nie u€Јywali samog€Ђoski "u". Tak, tak, moi drodzy, "litera "u" nie by€Ђa im zupe€Ђnie znana. Dlatego te€Ј "mur" po bajdocku posiada€Ђ brzmienie "mr", "ucho" po bajdocku by€Ђo "cho", "mucha" - "mcha", "kura" - "kra" itd. Pan Kleks bardzo szybko podchwyci€Ђ t€Ѓ szczeg€ln€Ї cech€Ѓ j€Ѓzyka !Bajdot€w i ju€Ј po kilku dniach w€Ђada€Ђ nim doskonale. Klechdawianie mieszkali w ma€Ђych, jednopi€Ѓtrowych domkach, obro€Њni€Ѓtych dooko€Ђa zieleni€Ї i kwiatami. Ich barwy i zapachy zwabia€Ђy #niezliczone ilo€Њci motyli, kt€re czyni€Ђy otaczaj€Їcy €Њwiat jeszcze barwniejszym. €Ћpiewy ptak€w rozbrzmiewa€Ђy tam od wczesnego €Њwitu do p€€Љnego zmierzchu przez ca€Ђy niemal rok, bowiem jesie€І i zima w Bajdocji trwa€Ђy bardzo kr€tko. Zaledwie jeden miesi€Їc, pi€Ѓ€Ѕ dni i dwie godziny. Raz na dwadzie€Њcia lat odbywa€Ђ si€Ѓ zjazd wszystkich bajkopisarzy bajdockich, "kt€rzy wybierali spo€Њr€d siebie Wielkiego Bajarza. By€Ђ nim jak si€Ѓ €Ђatwo domy€Њli€Ѕ autor !najpi€Ѓkniejszej bajki. Przybyli na zjazd rozbijali namioty w Dolinie Tulipan€w, kt€re pachn€Ї najsubtelniej i odurzaj€Ї mniej ni€Ј inne kwiaty. Wst€Ѓpowali oni kolejnona wie€Ј€Ѓ wzniesion€Ї w sercu doliny i wyg€Ђaszali po jednej ze swych bajek. Musieli m€wi€Ѕ bardzo dono€Њnie, tak aby wszyscy zebrani mogli ich s€Ђysze€Ѕ, tote€Ј przez ca€Ђy czas, dla wzmocnienia strun "g€Ђosowych, od€Јywiali si€Ѓ tylko miodem i sokiem morwowym. Wszyscy s€Ђuchali wsp€€Ђzawodnik€w z !nies€Ђabn€Їc€Ї uwag€Ї, gdy€Ј dla Bajdot€w nie istnia€Ђo nic pi€Ѓkniejszego i ciekawszego ni€Ј bajki. Tak, tak, moi drodzy, bajki by€Ђy dla nich czym€Њ najwa€Јniejszym. Poniewa€Ј Bajdocja mia€Ђa bardzo, bardzowielu bajkopisarzy, wi€Ѓc wyg€Ђaszanie bajek trwa€Ђo od rana do wieczora przez dwa, aczasem nawet przez trzy miesi€Їce. Ale zjazd taki odbywa€Ђ si€Ѓ raz na !dwadzie€Њcia lat, s€Ђuchacze byli wi€Ѓc niezwykle cierpliwi, nikt nie zak€Ђ€ca€Ђ spokoju, a nawet rzadko kto kichn€Ї€Ђ, chyba €Јe !ju€Ј w €Јaden spos€b nie m€g€Ђ si€Ѓ od tego powstrzyma€Ѕ. Ka€Јdy z obecnych dostawa€Ђ malutk€Ї ga€Ђk€Ѓ z ko€Њci s€Ђoniowej, kt€r€Ї wr€Ѓcza€Ђ autorowi najpi€Ѓkniejszej, jegozdaniem, bajki. Kto zebra€Ђ najwi€Ѓcej ga€Ђek z ko€Њci s€Ђoniowej, zosta€Ђ Wielkim Bajarzem. Wr€Ѓczano mu ogromne z€Ђote pi€ro, b€Ѓd€Їce oznak€Ї najwy€Јszej w€Ђadzy w Bajdocji, i wprowadzano go uroczy€Њcie przy d€Љwi€Ѓkach muzyki do marmurowego pa€Ђacu, wznosz€Їcego si€Ѓ na szczycie Bajkacza. Tam Wielki Bajarz zasiada€Ђ na misternie rze€Љbionym fotelu z wonnego sanda€Ђowego drzewa i od tej chwili stawa€Ђ si€Ѓ g€Ђow€Ї pa€Іstwa bajdockiego na przeci€Їg dwudziestu lat i sprawowa€Ђ rz€Їdy przy pomocy siedmiu innych znakomitych bajkopisarzy, zwanych Bajda€Ђami, czyli doradcami. Ca€Ђy nar€d czci€Ђ Wielkiego Bajarza i okazywa€Ђ mu bezwzgl€Ѓdne pos€Ђusze€Іstwo. Najznakomitsi ogrodnicy przysy€Ђali mu rzadkie odmiany kwiat€w i najwonniejszy mi€d ze swoich pasiek. Na pa€Ђacowych trawnikach m€Ђode tancerki bajdockie, na€Њladuj€Їcmotyle, odgrywa€Ђy barwne pantomimy; najlepsi muzycy, ukryci w cieniu drzew, na swoich instrumentach o jednejsrebrnej strunie, zwanych bajdolinami, na€Њladowali szum wiatru, szmer strumienia, "trzepot ptak€w, szelest li€Њci i brz€Ѓczenie pszcz€€Ђ. Ka€Јdy #stara€Ђ si€Ѓ, w miar€Ѓ swych si€Ђ, uprzyjemni€Ѕ, upi€Ѓkszy€Ѕ i ubarwi€Ѕ €Јycie Wielkiego Bajarza, aby pobudzi€Ѕ jego natchnienie. Ale bajki, to najwi€Ѓksze bogactwo ludu bajdockiego, gin€Ѓ€Ђy nie utrwalone, nie przekazane nie tylko innym narodom, ale nawet potomnym we w€Ђasnym kraju. Nikt bowiem nie m€g€Ђ ogarn€Ї€Ѕ pami€Ѓci€Ї wci€Ї€Ј nowych bajek,a nie znano sposobu utrwalania ich na papierze, !gdy€Ј atrament by€Ђ bia€Ђy. Tak, tak, moi drodzy, w tych czasach przecie€Ј nie znano jeszcze czarnego atramentu. Jeden z uczonych bajdockich !po wielu latach pracy obmy€Њli€Ђ spos€b wi€Їzania supe€Ђk€w, kt€re odpowiada€Ђy poszczeg€lnym literom i wyrazom. Bajkopisarze j€Ѓli tedy za pomoc€Ї tego niezmiernie skomplikowanego systemu przenosi€Ѕ swe utwory na zwoje sznurk€w, a odpowiednio wyszkolone dziewcz€Ѓta, przepuszczaj€Їc !supe€Ђki przez palce, umia€Ђy je odczytywa€Ѕ. Powsta€Ђy niebawem liczne biblioteki, gdzie na p€€Ђkach przechowywano k€Ђ€Ѓbki sznurk€w powi€Їzanych w !r€€Јnorodne, misternie spl€Їtanesupe€Ђki, podobnie jak dzi€Њ przechowuje si€Ѓ ksi€Ї€Јki. Tysi€Їce bajdockich bajek utrwalano w ten spos€b, doprowadzaj€Їc wi€Їzanie supe€Ђk€w do coraz wi€Ѓkszej doskona€Ђo€Њci. #Sta€Ђo si€Ѓ jednak nieszcz€Ѓ€Њcie, kt€rego nawet najm€Їdrzejsi ludzie w Bajdocji nie mogli przewidzie€Ѕ. Oto pewnego dnia, u schy€Ђku lata, pojawi€Ђ si€Ѓ nagle owad wielokrotnie mniejszy od komara, zwany "supe€Ђkowcem, kt€ry €Јywi€Ђ si€Ѓ tylko i wy€Ђ€Їcznie supe€Ђkami. Rozmna€Јa€Ђ si€Ѓ on z nadzwyczajn€Ї szybko€Њci€Ї. Ju€Јpo kilku godzinach chmary drobniutkich, prawie niewidzialnych szkodnik€w przenikn€Ѓ€Ђy do wszystkich bibliotek i zanim zdo€Ђano przedsi€Ѓwzi€Ї€Ѕ jakiekolwiek €Њrodki zaradcze, po€Јar€Ђy wszystkie supe€Ђki, skarb bajdockiego bajkopisarstwa. Gdy przera€Јony Wielki Bajarz przyby€Ђ wraz z Bajda€Ђami do biblioteki narodowej w Klechdawie, zasta€Ђ tam jedynie zwa€Ђy py€Ђu i stosy drobniutkich muszek, nap€Ѓcznia€Ђych z przejedzenia. Wielki Bajarz zasiad€Ђ w swoim $fotelu, zamy€Њli€Ђ si€Ѓ g€Ђ€Ѓboko i przez ca€Ђy tydzie€І nie zajmowa€Ђ si€Ѓ sprawami pa€Іstwa, a Bajda€Ђowie na !pr€€Јno usi€Ђowali przypomnie€Ѕ sobie bajki swego w€Ђadcy, po€Јarte przez supe€Ђkowce. Potem zawar€Ђy si€Ѓ wszystkie okna marmurowego pa€Ђacu i przez d€Ђugie miesi€Їce trwa€Ђa €Јa€Ђoba narodowa. Skoro jednak Bajdoci otrz€Їsn€Ѓli si€Ѓ ze swej straszliwej zgryzoty i wr€cili do codziennych zaj€Ѓ€Ѕ, uczeni zacz€Ѓli szuka€Ѕ innego sposobu utrwalania dzie€Ђ bajkopisarzy. Ale nowe pr€by r€wnie€Ј zawiod€Ђy. Nikt nie potrafi€Ђ wynale€Љ€Ѕ sposobu nadania bajkom €Јywota trwalszego ani€Јeli €Јywot motyli unosz€Їcych si€Ѓ nad kwietnikami Klechdawy. Dzia€Ђo si€Ѓ to za panowania Wielkiego Bajarza, kt€ry nazywa€Ђ si€Ѓ Apolinary Mrk, co po polsku nale€Јy czyta€Ѕ Apolinary Mruk. Zyska€Ђ on s€Ђaw€Ѓ najwi€Ѓkszego w dziejach Bajdocji bajkopisarzai lud czci€Ђ go bardziej ni€Ј wszystkich jego poprzednik€w."By€Ђ to t€Ђu€Њciutki jegomo€Њ€Ѕ w #wieku lat oko€Ђo pi€Ѓ€Ѕdziesi€Ѓciu,"na kr€tkich n€€Јkach, kt€re nie"si€Ѓga€Ђy do ziemi, gdy siada€Ђ naswoim urz€Ѓdowym fotelu z sanda€Ђowego drzewa. Odznacza€Ђ si€Ѓ niezwyk€Ђ€Ї !pogod€Ї i dobrotliwo€Њci€Ї. Twarzmia€Ђ okr€Їg€Ђ€Ї, bez zarostu, g€Ђow€Ѓ €Ђys€Ї, okolon€Ї wianuszkiem siwiej€Їcych w€Ђos€w, male€Іkie, €Њmiej€Їce si€Ѓ oczki i nos przypominaj€Їcyczerwon€Ї rzodkiewk€Ѓ, kt€ra pozosta€Ђa na talerzu tylko dlatego, €Јe by€Ђa ostatnia. Raz w tygodniu Wielki Bajarz ukazywa€Ђ si€Ѓ na balkonie marmurowego pa€Ђacu i opowiada€Ђ t€Ђumom zgromadzonym w ogrodach swoj€Ї najnowsz€Ї bajk€Ѓ. Ale bajki te by€Ђy zbyt czarodziejskie, aby ktokolwiekzdo€Ђa€Ђ je zapami€Ѓta€Ѕ. Tak, tak, moi drodzy, by€Ђy to bardzo dziwne i niezwyk€Ђe !bajki. Tote€Ј ludno€Њ€Ѕ Bajdocji nie mog€Ђa pogodzi€Ѕ si€Ѓ z faktem, €Јe gin€Ї one natychmiast po ich opowiedzeniu, niedost€Ѓpne dlamieszka€Іc€w innych miast i kraj€w. Wtedy to w€Ђa€Њnie w marmurowym pa€Ђacu na g€rze Bajkacz zjawi€Ђ si€Ѓ pewnego dnia nieznany cudzoziemiec i "o€Њwiadczy€Ђ, €Јe pragnie m€wi€Ѕ z Wielkim Bajarzem. Gdy wprowadzono go do sali, gdzie na fotelu z drzewa sanda€Ђowego zasiad€Ђ Wielki Bajarz Apolinary Mruk dyndaj€Їc w powietrzu kr€tkimi$n€€Јkami, przyby€Ђy sk€Ђoni€Ђ si€Ѓ przed majestatem talentu i rzek€Ђ: - Du€Јo podr€€Јowa€Ђem, du€Јo widzia€Ђem, a wiem jeszcze "wi€Ѓcej. S€Ђysza€Ђem nieraz bajki Waszej Bajkopisarskiej Mo€Њci ina r€wni z ludem bajdockim ubolewam, €Јe nie ma sposobu ich utrwalenia, aby natchnionatw€rczo€Њ€Ѕ Waszej "Bajkopisarskiej Mo€Њci sta€Ђa si€Ѓdost€Ѓpna mieszka€Іcom ca€Ђego €Њwiata. Je€Њli jednak wolno mi ofiarowa€Ѕ swoje us€Ђugi i Wasza Bajkopisarska Mo€Њ€Ѕ zechce z nich skorzysta€Ѕ, podejm€Ѓ si€Ѓ przed up€Ђywem roku dostarczy€Ѕ barwnika, kt€ry atrament uczyni czarnym. Wielki Bajarz otworzy€Ђ szerokooczy i usta, a nieznajomy ci€Їgn€Ї€Ђ dalej: - Znane mi s€Ї drogi prowadz€Їce do z€Ђ€€Ј bezcennych sk€Ђadnik€w czarnej i bia€Ђej barwy i najdalej za rok mog€Ѓ wr€ci€Ѕ do Bajdocji ob€Ђadowany nimi wilo€Њci, kt€ra ca€Ђkowicie zaspokoi potrzeby wszystkich bajkopisarzy tego kraju. Wielki Bajarz z nadmiaru wzruszenia poczerwienia€Ђ, a potem zblad€Ђ. Wreszcie opanowa€Ђ si€Ѓ i zapyta€Ђ: - Czego €Ј€Їdasz w zamian, znakomity cudzoziemcze? Ale cudzoziemiec u€Њmiechn€Ї€Ђ si€Ѓ pob€Ђa€Јliwie i rzek€Ђ z w€Ђa€Њciw€Ї mu godno€Њci€Ї: - Warto€Њciowe nagrody daje si€Ѓ robigroszom i obie€Јy€Њwiatom. My, uczeni, pragniemy tylko dobra ludzko€Њci. Niechaj mi Wasza Bajkopisarska Mo€Њ€Ѕ odda do dyspozycji jeden ze swoich okr€Ѓt€w, do€Њwiadczonego kapitana i trzydzie€Њci os€b za€Ђogi. To wszystko. Reszt€Ѓ prosz€Ѓ pozostawi€Ѕ mojej przemy€Њlno€Њci, wiedzy i do€Њwiadczeniu. Ufam, €Јe zdo€Ђam dotrzyma€Ѕ obietnicy. Wielki Bajarz raz jeszcze poczerwienia€Ђ i zblad€Ђ ze wzruszenia, zsun€Ї€Ђ si€Ѓ ze swego rze€Љbionego fotela, !obj€Ї€Ђ nieznajomego i zawo€Ђa€Ђ w uniesieniu: - Czarny atrament!... Prawdziwy czarny atrament!... Szlachetny cudzoziemcze, powiedz mi, jak si€Ѓ nazywasz,abym m€g€Ђ opowiedzie€Ѕ o tobie memu ludowi. Nieznajomy obci€Їgn€Ї€Ђ surdut, przyczesa€Ђ czupryn€Ѓ wszystkimi pi€Ѓcioma palcami, zlekka odchrz€Їkn€Ї€Ђ i rzek€Ђ: - Od tego powinienem by€Ђ zacz€Ї€Ѕ. Jestem Ambro€Јy Kleks,doktor filozofii, chemii i medycyny, ucze€І i asystent s€Ђynnego doktora Paj-Chi-Wo,profesor matematyki i astronomii na uniwersytecie w Salamance. Po tych s€Ђowach wyprostowa€Ђ "si€Ѓ i sta€Ђ z dumnie podniesion€Ї$g€Ђow€Ї, lew€Ї d€Ђoni€Ї g€Ђaszcz€Їc brod€Ѓ. - Dzi€Њ jeszcze wydam wszystkie niezb€Ѓdne poleceniai rozkazy, a jutro osobi€Њcie dopilnuj€Ѓ w porcie ich wykonania - rzek€Ђ Wielki Bajarz ze €Ђzami w oczach. Nazajutrz, o pierwszej po po€Ђudniu, z klechdawskiego !portu odbi€Ђ nowiutki, €Њwietnie wyposa€Јony tr€jmasztowiec "Apolinary Mrk". W porcie sta€Ђ Wielki Bajarz i trzykrotnym salutem z pi€Ѓtnastu mo€Љdzierzy €Јegna€Ђ pana Kleksa, wyruszaj€Їcego wosobliw€Ї i pe€Ђn€Ї przyg€d podr€€Ј. Tak, tak, moi drodzy, widzicie- ta czarna, ju€Ј ledwie dostrzegalna w oddali posta€Ѕ na szczycie koronnego masztuto pan Ambro€Јy Kleks. €yczymy znakomitemu !podr€€Јnikowi pomy€Њlnej wiei i spokojnego morza. €Ќ€­€Ў€Џ€А€Б€В€Г€Д€Е€Ж€З€И€Й€К€Л€М€Н€О€П€Р€С€Т€У€Ф€Х€Ц€Ч€Ш€Щ€Ъ€Ы€Ь€Э€Ю€Я€а€б€в€г€д€е€ж€з€и€й€к€л€м€н€о€п€р€с€т€у€ф€х€ц€ч€ш€щ€ъ€ы€ь€э€ю€я€№€ё€ђ€ѓ€є€ѕ€і€ї€ј€љ€њ€ћWiatr po€Ђudniowo-wschodni wydyma€Ђ €Јagle i okr€Ѓt #€Њlizgaj€Їc si€Ѓ po falach mkn€Ї€Ђ ku nieznanym l€Їdom, kt€re z bocianiego gniazda wypatrywa€Ђ pan Kleks. Mia€Ђ na nosie okulary w€Ђasnegowynalazku. Zamiast zwyk€Ђych cienkich szkie€Ђ tkwi€Ђy w nich szklane jaja, pokryte dooko€Ђa mn€stwem wkl€Ѓs€Ђych kuleczek.W €Њrodku ka€Јdego ze szklanych jaj, podobnie jak w plastrze miodu, pe€Ђno by€Ђo misternie szlifowanych "sze€Њcian€w i sto€Јk€w. Dzi€Ѓki tym okularom pan Kleks widzia€Ђ o wiele, wiele dalej ni€Ј przez najd€Ђu€Јsz€Ї lunet€Ѓ. Wymachuj€Їc energicznie r€Ѓkami, pan Kleks wskazywa€Ђ kierunek i co chwila wykrzykiwa€Ђ nazwy dostrze€Јonych na bezkresie przyl€Їdk€w, port€w i wysp. Tak, tak moi drodzy, by€Ђo to wprost zdumiewaj€Їce, jak niezwykle daleko widzia€Ђ pan Kleks przez swoje okulary. Mewy, przera€Јone jego zachowaniem i wygl€Їdem, trzyma€Ђy si€Ѓ w znacznej "odleg€Ђo€Њci od okr€Ѓtu. Za€Ђoga, chroni€Їc si€Ѓ przed s€Ђonecznymskwarem, sp€Ѓdza€Ђa dni pod pok€Ђadem. Wszyscy byli nieustannie g€Ђodni i pomstowali na kucharza. Nikt "sobie z nim nie m€g€Ђ poradzi€Ѕ. Jako rodowity Bajdota, kucharz Telesfor by€Ђ bajkopisarzem, a kiedy uk€Ђada€Ђ bajki, popada€Ђ w tak g€Ђ€Ѓbokie zamy€Њlenie, €Јe zapomina€Ђ o patelniach i rondlach. Je€Њli kt€ry z kuchcik€w, pragn€Їc ratowa€Ѕ przypalaj€Їce si€Ѓ potrawy, przerywa€Ђ mu natchnienie, Telesfor wpada€Ђ w okropny gniew i ca€Ђy obiad wyrzuca€Ђ do morza. Wkr€tce jednak uspokaja€Ђ si€Ѓ, przeprasza€Ђ kapitana za swoj€Ї porywczo€Њ€Ѕ!i bra€Ђ si€Ѓ do gotowania obiadu od pocz€Їtku. Niestety stale %dzia€Ђo si€Ѓ tak, €Јe posi€Ђki by€Ђy albo przypalone, albo te€Ј "s€Ђu€Јy€Ђy za €Јer morskim rybom idelfinom. Wszyscy jednak cierpliwie znosili dziwactwa GBBOOK42\book.gb.tmpє0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk € c@ ’ Ф cЃ V c n!# ci ‘,NDЬп3а c€Џ>нsTelesfora, gdy€Ј bajki jego zawiera€Ђy opisy tak wspania€Ђych uczt, €Јe nawet zwyk€Ђe suchary nabiera€Ђy smaku wybornej pieczeni. !Kapitan okr€Ѓtu tak€Јe uk€Ђada€Ђ bajki. Za temat s€Ђu€Јy€Ђy mu przewa€Јnie przygody €Јeglarzy i nigdy nie by€Ђo wiadomo, czy prowadzi okr€Ѓt do rzeczywistego celu podr€€Јy, czy te€Ј do wymy€Њlonych i nie istniej€Їcych l€Їd€w. Niekiedy $sam nie m€g€Ђ si€Ѓ ju€Ј po€Ђapa€Ѕ, gdzie ko€Іczy si€Ѓ bajka, a zaczyna rzeczywisto€Њ€Ѕ. Wtedyokr€Ѓt b€Ђ€Їka€Ђ si€Ѓ po bezgranicznych obszarach m€rz i nie m€g€Ђ trafi€Ѕ do miejsca przeznaczenia. Tylko sternik, stary wilk morski, nie by€Ђ bajkopisarzem is€Ђyn€Ї€Ђ niegdy€Њ jako niezr€wnany €Јeglarz. Odk€Їd jednak w walce z korsarzami postrada€Ђ wzrok, sterowa€Ђ okr€Ѓtem na chybi€Ђ trafi€Ђ. W tych warunkach pan Kleks musia€Ђ uwa€Јa€Ѕ zar€wno na kapitana, jak i na sternika, a w porze obiadowej wyr€Ѓcza€Ђ cz€Ѓsto kucharza, gdy€Ј zna€Ђ !si€Ѓ na kuchni nie gorzej ni€Ј na gwiazdach. Wkr€tce za€Ђoga nabra€Ђa do pana Kleksa tak wielkiego zaufania, €Јe marynarze spali albo grali w ko€Њci i tylko od czasu do czasu spogl€Їdali na bocianie gniazdo, €Јeby przekona€Ѕ si€Ѓ, czy pan Kleks czuwa. Z czasem nawet mewy oswoi€Ђy si€Ѓ z dziwaczn€Ї postaci€Ї pana Kleksa, siada€Ђy mu na ramionach, skuba€Ђy brod€Ѓ i skrzecz€Їc przedrze€Љnia€Ђy jego g€Ђos. W chwilach wolnych od zaj€Ѓ€Ѕ pan Kleks wprost z bocianiego gniazda €Ђapa€Ђ w siatk€Ѓ na motyle lataj€Їce ryby, kt€re potem sma€Јy€Ђ na kolacj€Ѓ dla ca€Ђej za€Ђogi. Dziewi€Ѓtnastego dnia podr€€Јy !kapitanowi popsu€Ђa si€Ѓ busola. Pan Kleks z jednej z kieszeni swej kamizelki wydoby€Ђ ogromny magnes, kt€rym natar€Ђ sobie brod€Ѓ. Odt€Їd wskazywa€Ђa ona kierunek i by€Ђa stale zwr€cona na p€€Ђnoc, aczkolwiek mewy szarpa€Ђy j€Ї zawzi€Ѓcie na wsch€d, zach€d i po€Ђudnie. Od czasu do czasu pan Kleks stawa€Ђ w swoim bocianim gnie€Љdzie na jednej nodze, rozpo€Њciera€Ђ ramiona jak skrzyd€Ђa i w tej pozycji !oddawa€Ђ si€Ѓ kr€tkiej drzemce, gdy€Ј nie uznawa€Ђ sypiania w nocy. Po kilkunastu minutach "budzi€Ђ si€Ѓ wypocz€Ѓty, wk€Ђada€Ђna nos okulary o jajowatych szk€Ђach i wo€Ђa€Ђ: - Kapitanie, zboczyli€Њmy z kursu o p€€Ђtora stopnia, musimy skr€Ѓci€Ѕ na p€€Ђnocny wsch€d, a potem trzyma€Ѕ si€Ѓ dok€Ђadnie kierunku mojej brody. - Co pan widzi? - wo€Ђa€Ђ w odpowiedzi kapitan zadzieraj€Їc brod€Ѓ do g€ry. - Widz€Ѓ Cie€Њnin€Ѓ Z€Ђych !Przeczu€Ѕ i Archipelag €Ћwi€ЃtegoPaschalisa. Na wyspie Rabarbar stoi latarnia morska, widz€Ѓ na niej latarnika, a na jego nosie cztery piegi... Ale dzieli nas !jeszcze odleg€Ђo€Њ€Ѕ sze€Њciuset czterdziestu mil morskich i w€Їtpi€Ѓ, aby€Њmy dotarli tam wcze€Њniej ni€Ј za trzy miesi€Їce. - A czy nie wida€Ѕ przypadkiemw pobli€Јu jakiego€Њ korsarskiego statku? - Owszem, wida€Ѕ, ale nic nam nie grozi. Statek ma poszarpane €Јagle i na pok€Ђadzie nie ma €Јywego ducha. Nast€Ѓpnie pan Kleks zdejmowa€Ђ z nosa cudowne "okulary i wo€Ђa€Ђ z ca€Ђych si€Ђ, aby przekrzycze€Ѕ mewy: - A co z obiadem? Tutaj kapitan przewa€Јnie za€Ђamywa€Ђ r€Ѓce, a potem, przyk€Ђadaj€Їc do ust d€Ђonie z€Ђo€Јone w tr€Їbk€Ѓ, wo€Ђa€Ђ: "- Telesfor przypali€Ђ... Jest nie do jedzenia. Nawet rekiny nie chcia€Ђy tego je€Њ€Ѕ. Sternik, przys€Ђuchuj€Їc si€Ѓ rozmowie, nastawia€Ђ wskazanyprzez pana Kleksa kierunek, gryz€Ђ suchary i zrz€Ѓdzi€Ђ: - Je€Њli nie wrzucimy Telesfora do morza, czeka nas €Њmier€Ѕ $g€Ђodowa... Przypali€Ђ ju€Ј dzisiaj dwadzie€Њcia funt€w baraniny, ca€Ђy zad ciel€Ѓcy i cztery "perliczki... A bajki i suchary to nie jest po€Јywienie dla przyzwoitego cz€Ђowieka. Tak up€Ђywa€Ђ tydzie€І za tygodniem. A€Ј nagle w dniu €Њwi€Ѓtego Pankracego wiatr usta€Ђ. W dniu €Њwi€Ѓtego Serwacego nast€Їpi€Ђa na morzuzupe€Ђna cisza i €Јaglowiec stan€Ї€Ђ nieruchomo w miejscu. A w dniu €Њwi€Ѓtego Bonifacego pan Kleks opu€Њci€Ђ bocianie gniazdo, ze€Њlizn€Ї€Ђ si€Ѓ po maszcie na pok€Ђad i oznajmi€Ђ: - Wpakowali€Њmy si€Ѓ w stref€Ѓ martwego wiatru. Mo€Јemy spokojnie spa€Ѕ a€Ј do ko€Іca maja. Po tych s€Ђowach stan€Ї€Ђ na jednej nodze i natychmiast zasn€Ї€Ђ. Kapitana i za€Ђog€Ѓ ogarn€Ѓ€Ђo przera€Јenie. Wiadomo, €Јe sfera martwego wiatru powstaje wskutek olbrzymich szczelin w dnie morskim. Szczeliny takie wsysaj€Ї znajduj€Їcy si€Ѓ nad nimi s€Ђup wody, od dna a€Ј do powierzchni, wraz ze wszystkim, co si€Ѓ na tej powierzchni znajduje. - Musimy co pr€Ѓdzej uciec z tego fatalnego miejsca, inaczej b€Ѓdziemy zgubieni - rzek€Ђ kapitan i wyda€Ђ rozkaz, aby spuszczono €Ђodzie ratownicze. Ale marynarze, ufni w m€Їdro€Њ€Ѕi wiedz€Ѓ pana Kleksa, wzi€Ѓli si€Ѓ za r€Ѓce i otoczyli go, €Њpiewaj€Їc ch€rem pie€Њ€І zaczynaj€Їc€Ї si€Ѓ od s€Ђ€w: "Ojciec Wirgiliusz kocha€Ђ dzieci swoje..." S€Ђo€Іce sta€Ђo si€Ѓ czerwone, niebo by€Ђo jakby w p€Ђomieniach. S€Ђoneczny poblaskk€Ђad€Ђ si€Ѓ purpur€Ї na skrzyd€Ђach mew, kt€re, przera€Јone w€Ђasnym widokiem,kr€Ї€Јy€Ђy ponad g€Ђow€Ї pana Kleksa i rozpaczliwie skrzecza€Ђy. Kapitan wykrzykiwa€Ђ wci€Ї€Ј nowe rozkazy, ale nikt ich nie wykonywa€Ђ. W ko€Іcu ochryp€Ђ, usiad€Ђ na zwoju lin okr€Ѓtowychi szklanym wzrokiem patrzy€Ђ na ta€Іcz€Їcych marynarzy. A pan Kleks stoj€Їc na jednej nodze, z rozcapierzonymi r€Ѓkami i z brod€Ї skierowan€Ї "na p€€Ђnoc, spa€Ђ najspokojniej. €Ћpiew przera€Јonych marynarzy!wzmaga€Ђ si€Ѓ z ka€Јd€Ї chwil€Ї, a€Ј przeobrazi€Ђ si€Ѓ w nieopisany ryk. Ale martwa cisza przenika€Ђa do szpiku ko€Њci i nie mo€Јna jej by€Ђo !niczym zag€Ђuszy€Ѕ, jak r€wnie€Јnie mo€Јna by€Ђo obudzi€Ѕ pana Kleksa. Poniewa€Ј ca€Ђa uwaga skupionaby€Ђa na osobie €Њpi€Їcego uczonego, nikt nie spostrzeg€Ђ,€Јe okr€Ѓt powoli zacz€Ї€Ђ zapada€Ѕ w g€Ђ€Їb. "Zgroza osi€Їgn€Ѓ€Ђa sw€j szczyt. Ale w tej w€Ђa€Њnie chwili pan Kleks ockn€Ї€Ђ si€Ѓ i widz€Їc nadci€Їgaj€Їc€Ї katastrof€Ѓ, zawo€Ђa€Ђ dono€Њnym g€Ђosem: - Wszyscy pod pok€Ђad! Zasun€Ї€Ѕ drzwi i uszczelni€Ѕ !otwory! €wawo! I nie ba€Ѕ si€Ѓ! Jestem z wami. Marynarze t€Ђocz€Їc si€Ѓ i popychaj€Їc zbiegli na d€€Ђ. Ostatni zszed€Ђ kapitan i "zatrzasn€Ї€Ђ za sob€Ї klap€Ѓ. Pan Kleks wydawa€Ђ zarz€Їdzenia, kt€re za€Ђoga wykonywa€Ђa z b€Ђyskawiczn€Ї szybko€Њci€Ї. Nawet kucharz zapomnia€Ђ o swoich bajkach i na r€wni z !innymi zabra€Ђ si€Ѓ do pracy. Nieby€Ђo s€Ђycha€Ѕ rozm€w ani sprzeczek. Marynarze ze zwinno€Њci€Ї kot€w przebiegali kajuty i zabezpieczali wn€Ѓtrzeokr€Ѓtu przed zalewem. Pan !Kleks, zaczepiony r€Ѓk€Ї o belk€Ѓ pu€Ђapu, ko€Ђysa€Ђ si€Ѓ nad ich g€Ђowami i pilnie baczy€Ђ, aby !rozkazy by€Ђy €Њci€Њle wykonane. Tylko kuchcik Pietrek, najm€Ђodszy ze wszystkich, nie!m€g€Ђ wytrzyma€Ѕ z ciekawo€Њci. Przylgn€Ї€Ђ twarz€Ї do szyby okienka okr€Ѓtowego i wpatrywa€Ђ si€Ѓ w przedziwne obrazy, kt€re jak w kalejdoskopie przesuwa€Ђy si€Ѓ przed jego oczami. Okr€Ѓt wraz ze s€Ђupem wody !wolno i €Ђagodnie zapada€Ђ si€Ѓ w!d€€Ђ i Pietrek mia€Ђ wra€Јenie, jak gdyby zje€Јd€Јa€Ђ wind€Ї. €Ћciany wodne tworzy€Ђy studni€Ѓ dooko€Ђa okr€Ѓtu. Niebo u wylotutej studni sta€Ђo si€Ѓ teraz czarne jak w nocy i migota€Ђo gwiazdami. Pietrek z najwy€Јszym zdumieniem obserwowa€Ђ niezrozumia€Ђe zjawisko: otw€r studni nie zamyka€Ђ si€Ѓ nad okr€Ѓtem, tak jakby €Њciany doko€Ђa by€Ђy nie z wody, lecz ze szk€Ђa. Zreszt€Ї nie tylko kuchcik Pietrek, ale w og€le nikt, z wyj€Їtkiem pana Kleksa,nie m€g€Ђ i nigdy nie b€Ѓdzie m€g€Ђ tego poj€Ї€Ѕ. Tymczasem okr€Ѓt zapada€Ђ si€Ѓ coraz g€Ђ€Ѓbiej, a przed okr€Їg€Ђym okienkiem przesuwa€Ђy si€Ѓ dziwy morskie, znane tylko uczonym badaczom i bajkopisarzom. Pocz€Їtkowo wida€Ѕ by€Ђo jedynie wodorosty, zwierzokrzewy i ryby rozmaitej barwy i kszta€Ђtu, ale!w miar€Ѓ zanurzania si€Ѓ okr€Ѓtu widoki stawa€Ђy si€Ѓ coraz bardziej niezwyk€Ђe. G€Ђ€Ѓbi€Ѓ w€d rozja€Њnia€Ђy zielonkawym €Њwiat€Ђem gwiazdymorskie, poszczepiane ze sob€Ї!w d€Ђugie, wiruj€Їce €Ђa€Іcuchy. Je€Јe i koniki morskie fosforyzowa€Ђy €Ј€€Ђto-niebieskim blaskiem. W tej migoc€Їcej po€Њwiacie !dzia€Ђy si€Ѓ rzeczy zapieraj€Їce dech. Wielkie skrzydlate ryby o dw€ch przednich bawolich !nogach toczy€Ђy zaci€Ѓt€Ї walk€Ѓ ze stadem dwug€Ђowych €Јar€Ђocznych tryton€w. Ryby-nosoro€Јce, ryby-pi€Ђy, ryby-torpedy raz po raz !rzuca€Ђy si€Ѓ w wir walcz€Їcych i zadawa€Ђy im €Њmiertelne ciosy. Od czasu do czasu przep€Ђywa€Ђy muszle, kt€rych jedyn€Ї zawarto€Њ€Ѕ stanowi€Ђo wielkie oko. Muszle otwiera€Ђy si€Ѓ, oko badawczo rozgl€Їda€Ђo !si€Ѓ doko€Ђa i szybko p€Ђyn€Ѓ€Ђo dalej. Wkr€tce obraz si€Ѓ zmieni€Ђ. Pojawi€Ђy si€Ѓ w€Ђochate €Ђby morskie, kt€re pan Kleks nazywa€Ђ karbandami. €Єby szczerzy€Ђy z€Ѓby, z€Ђo€Јone z samych k€Ђ€w, i wysuwa€Ђy niezmiernie d€Ђugie j€Ѓzory, zako€Іczone pi€Ѓcioma pazurami. Wy€Ђupiaste €Њlepia karband€w okolone by€Ђy !rz€Ѓsami z ko€Њcianych o€Њci, nosprzypomina€Ђ lwi ogon, a uszy porusza€Ђy si€Ѓ w wodzie szybkojak dwa wios€Ђa. P€Ђywaj€Їce krzewy i kwiaty przera€Јa€Ђy swoimi rozmiarami. "Kielichy lilii morskich by€Ђy tak ogromne, €Јe doros€Ђy cz€Ђowiek #m€g€Ђ pomie€Њci€Ѕ si€Ѓ w nich bez trudu. Ale na szcz€Ѓ€Њcie same !usuwa€Ђy si€Ѓ z drogi. W liliach mieszka€Ђy karliczki morskie o ma€Ђych dziewcz€Ѓcych twarzyczkach, osadzonych na zielonych p€Ѓkatych arbuzach. Te biedne istoty, na wp€€Ђ dziewcz€Ѓta, a na wp€€Ђ owoce,!przyro€Њni€Ѓte by€Ђy do wn€Ѓtrza lilii d€Ђugimi €Ђodygami, zwini€Ѓtymi na podobie€Іstwo spr€Ѓ€Јyn, co pozwala€Ђo im wy€Ђania€Ѕ si€Ѓ i oddala€Ѕ na niewielk€Ї odleg€Ђo€Њ€Ѕ. Z konar€w p€Ђywaj€Їcych drzewkoralowych zwiesza€Ђy si€Ѓ potwory podobne do kameleon€w i wyrzuca€Ђy z kolorowych pysk€w ogniste "pociski, kt€re rozrywa€Ђy si€Ѓ z !wielk€Ї si€Ђ€Ї, szerz€Їc doko€Ђa zniszczenie. Jeden z takich pocisk€w ugodzi€Ђ w pok€Ђad okr€Ѓtu, wzniecaj€Їc po€Јar, ale marynarze wsp€lnymi si€Ђami zdo€Ђali go szybko ugasi€Ѕ. Po sko€Іczonej pracy pan Kleksprzywo€Ђa€Ђ wszystkich do !okien, obja€Њnia€Ђ im niepoj€Ѓte zjawiska morskich g€Ђ€Ѓbin i wymienia€Ђ nazwy przesuwaj€Їcych si€Ѓ ro€Њlin, p€Ђaz€w, zwierz€Їt i potwor€w morskich. !- Patrzcie! - wo€Ђa€Ђ pan Kleks. - Te o€Њmiornice mog€Ђyby "zmia€Јd€Јy€Ѕ s€Ђonia jak much€Ѓ. Ate opancerzone kule nazywaj€Ї"si€Ѓ termidele. Wyl€Ѓgaj€Ї si€Ѓ z nich €Јar-ptaki. Co trzy miesi€Їce termidele wyp€Ђywaj€Ї na powierzchni€Ѓ morza i wypuszczaj€Ї za ka€Јdym razemnowe ptaki na €Њwiat. A tam, widzicie, to jest tak zwany amalikotekotendron. €ywi si€Ѓ w€Ђasnym ogonem, kt€ry mu nieustannie odrasta. Obecno€Њ€Ѕjego wskazuje na to, €Јe zbli€Јamy si€Ѓ do dna morskiego. A teraz - uwaga! Patrzcie... Te dziwaczne stwory to s€Ї atramentnice. Wydzielaj€Ї czarny barwnik, z kt€rego mo€Јna spreparowa€Ѕ czarny atrament. Domy€Њlacie si€Ѓ teraz, dlaczego was tu przywioz€Ђem? Zdob€Ѓdziemy czarny atrament i zawieziemy go do Bajdocji. Wszyscy z zaciekawieniem przygl€Їdali si€Ѓ atramentnicom,gdy naraz okr€Ѓt dotkn€Ї€Ђ dna morskiego i oczom #podr€€Јnik€w ukaza€Ђy si€Ѓ ulice zabudowane rz€Ѓdami bursztynowych kopu€Ђ. Dziwne te budowle, przypominaj€Їce ogromne kretowiska, nie !posiada€Ђy ani drzwi, ani okien. Jakby na um€wiony znak niezliczone kopulaste pokrywy zacz€Ѓ€Ђy powoli unosi€Ѕ si€Ѓ w g€r€Ѓ. Ale zanim jeszcze pan Kleks i jego towarzysze zdo€Ђalico€Њkolwiek dojrze€Ѕ, okr€Ѓt #zapad€Ђ si€Ѓ w szczelin€Ѓ ziej€Їc€Їw morskim dnie, szczelina !zasklepi€Ђa si€Ѓ nad nim, a masy w€d, utrzymuj€Їce si€Ѓ dot€Їd nieruchomo jak €Њciany studni, run€Ѓ€Ђy na to miejsce z og€Ђuszaj€Їcym €Ђoskotem i hukiem. We wn€Ѓtrzu okr€Ѓtu zapanowa€Ђa ciemno€Њ€Ѕ. Marynarzy ogarn€Ѓ€Ђa paniczna trwoga. Jedni wzywali pomocy,!inni z€Ђorzeczyli panu Kleksowi. Kucharz Telesfor przeklina€Ђ wszystkich kuchcik€w €Њwiata, gdy€Ј spod r€Ѓki zgin€Ѓ€Ђy mu zapa€Ђki. Powsta€Ђo og€lne zamieszanie i ludzie kot€Ђowali si€Ѓ po ciemku, jak raki w worku. Wreszcie rozleg€Ђ si€Ѓ tubalny g€Ђos pana Kleksa, kt€ry doskonale widzia€Ђ w ciemno€Њci i zna€Ђ si€Ѓ na wszelkich tajemniczych sprawach. !- Kochani przyjaciele! - wo€Ђa€Ђ !pan Kleks. - Uspok€jcie si€Ѓ, boprzypominacie mi stado ma€Ђp podczas po€Јaru lasu. S€Їdz€Ѓ jednak, €Јe nie jeste€Њmy ma€Ђpami, skoro umiecie tak !€Њwietnie kl€Ї€Ѕ i z€Ђorzeczy€Ѕ. Zauwa€Јyli€Њcie ju€Ј chyba, chocia€Јby po mojej czuprynie,€Јe nie mam g€Ђowy kapu€Њcianej"i €Јe jestem do€Њ€Ѕ m€Їdry na to, aby wybaczy€Ѕ wam niestosowne zachowanie. - Zamilczcie ju€Ј, do licha! - krzykn€Ї€Ђ gniewnie kapitan. Gdy za€Њ marynarze uciszyli si€Ѓwreszcie, pan Kleks ci€Їgn€Ї€Ђ dalej: - Za chwil€Ѓ wyjdziemy na pok€Ђad. Zobaczycie r€€Јne dziwne rzeczy. Niczego nie potrzebujecie si€Ѓ obawia€Ѕ, pami€Ѓtajcie tylko o jednym: stosujcie si€Ѓ do moich rozkaz€w i na€Њladujcie mnie we wszystkim. W ka€Јdym b€Їd€Љrazie ostrzegam was, aby€Њcie nie pili €Јadnych napoj€w, kt€rymi b€Ѓd€Ї was cz€Ѓstowali mieszka€Іcy tego nieznanego kraju. To jest najwa€Јniejsze! Czy€Њcie zrozumieli? - Zrozumieli€Њmy! - zawo€Ђali ch€rem marynarze. - No to chod€Љcie ze mn€Ї - rzek€Ђ pan Kleks i przeskakuj€Їcpo kilka stopni, wyszed€Ђ na pok€Ђad prowadz€Їc za sob€Ї kapitana i za€Ђog€Ѓ. Przed oczami ich rozpostar€Ђ si€Ѓ rozleg€Ђy widok, zbli€Јony raczej do bajki ni€Ј do rzeczywisto€Њci. €ќ€§€ў€џ      !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJK Okr€Ѓt sta€Ђ na olbrzymim placu,zalanym zielonkawym €Њwiat€Ђem.Po obu stronach niesko€Іczenied€Ђugim szeregiem sta€Ђy inne okr€Ѓty rozmaitego kszta€Ђtu i wielko€Њci, poczynaj€Їc od pot€Ѓ€Јnych galer wojennych, wyposa€Јonych w armaty i kartaczownice, a ko€Іcz€Їc na ma€Ђych rybackich €Ђodziach. Podpiera€Ђy je z bok€w bursztynowe belki i przypadkowy widz m€g€Ђ !odnie€Њ€Ѕ wra€Јenie, €Јe znajdujesi€Ѓ na wystawie albo na targu okr€Ѓt€w. W g€rze bardzo wysoko bieg€Ђ pu€Ђap wy€Ђo€Јony muszlami, pomi€Ѓdzy kt€rymi w r€wnych odst€Ѓpach widnia€Ђy okr€Їg€Ђe otwory, zamkni€Ѓte klapami z bursztynu. !Plac, kt€rego granice gin€Ѓ€Ђy wodleg€Ђym p€€Ђmroku, pokryty by€Ђ malachitowymi p€Ђytami, po€Њrodku za€Њ, w ogromnym basenie, weso€Ђo pluska€Ђy si€Ѓ atramentnice. Doko€Ђa okr€Ѓtu uwija€Ђy si€Ѓ postacie, kt€re nie przypomina€Ђy ani ludzi, ani zwierz€Їt, natomiast kszta€Ђtemswym zbli€Јone by€Ђy raczej do wielkich paj€Їk€w. Ich kuliste kad€Ђuby, wsparte na sze€Њciu r€Ѓkach zako€Іczonych ludzkimi d€Ђo€Іmi, porusza€Ђy si€Ѓ w szybkich pl€Їsach z niepospolit€Ї zr€Ѓczno€Њci€Ї. Z ka€Јdego kad€Ђuba wyrasta€Ђa ma€Ђa, wiruj€Їca g€Ђ€wka, zaopatrzona w jedno czujne, okr€Їg€Ђe oko. Po obu bokach #g€rnej cz€Ѓ€Њci kad€Ђuba widnia€Ђydwa otwory przypominaj€Їce usta. Jedne z tych ust wymawia€Ђy d€Љwi€Ѓk "a", drugie !za€Њ - "b". Przys€Ђuchuj€Їc si€Ѓ !pilnie, mo€Јna by€Ђo zauwa€Јy€Ѕ, €Јe rozmaite kombinacje tych dw€ch d€Љwi€Ѓk€w, wymawianych na przemian to jednymi, to drugimi ustami, stanowi€Ї mow€Ѓ dziwacznych podmorskich istot. Pan Kleks ju€Ј po kilku minutach nauczy€Ђ si€Ѓ rozr€€Јnia€Ѕ poszczeg€lne wyrazy, jak na przyk€Ђad: aa, ba, abab, baab, baabab, babaab, ababab, baba, abba i bbaa i tak dalej, a po up€Ђywie godziny m€g€Ђ swobodnie porozumiewa€Ѕ si€Ѓ z Abetami, tak bowiem, zgodnie z w€Ђa€Њciwo€Њciami ich mowy, nazywali si€Ѓ mieszka€Іcy tego kraju. Abeci z natury byli bardzo €Ђagodni i okazywali przybyszom najdalej posuni€Ѓt€Їuprzejmo€Њ€Ѕ. Z rozm€w z nimi !pan Kleks dowiedzia€Ђ si€Ѓ wielu ciekawych szczeg€€Ђ€w ich €Јycia. Niekt€rzy z nich, otaczani szczeg€ln€Ї czci€Ї przez pozosta€Ђych Abet€w, posiadali si€dm€Ї r€Ѓk€Ѓ, uzbrojon€Ї w stalowe szpony. Tym Abetom wolno by€Ђo raz nadzie€І przez bursztynowe klapywyruszy€Ѕ w morze na po€Ђ€w. "Umieli p€Ђywa€Ѕ szybciej ani€Јeli mieszka€Іcy g€Ђ€Ѓbin morskich, a"uzbrojona si€dma r€Ѓka s€Ђu€Јy€Ђazar€wno do ataku, jak do obrony. Z wypraw i polowa€І wracali ob€Ђadowani zdobycz€Ї, kt€r€Ї dzielono sprawiedliwie pomi€Ѓdzy wszystkich mieszka€Іc€w Abecji. Abeci €Јywili si€Ѓ rybami, meduzami, wszelkiego rodzaju skorupiakami, a jako nap€j s€Ђu€Јy€Ђo im czarne mleko atramentnic lub wywar z korali.Do gotowania u€Јywali bursztynowych maszynek oraz42\book.gb.tmpє0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€б c{Q  cоWД cA ! cЄ,NG]3 c€Ns>( Бbursztynowych piecyk€w, ogrzewanych pr€Їdem czerpanym z ryb elektrycznych. - A sk€Їd macie tu powietrze? - zapyta€Ђ pan Kleks oddychaj€Їc pe€Ђn€Ї piersi€Ї. - Kraj nasz - odrzek€Ђ jeden z Abet€w - €Ђ€Їczy si€Ѓ d€Ђugim kana€Ђem z Wysp€Ї Wynalazc€w.Stamt€Їd p€Ђynie do nas powietrze niezb€Ѓdne dla naszego istnienia. Mieszka€Іcy wyspy znaj€Ї drog€Ѓ i cz€Ѓsto przychodz€Ї do Abecji, ale €Јaden z nas nie odwa€Јy€Ђ si€Ѓ nigdy wyj€Њ€Ѕ na powierzchni€Ѓ "ziemi, gdy€Ј €Њwiat€Ђo s€Ђo€Іca i ksi€Ѓ€Јyca zabi€Ђoby nas natychmiast. Po kr€tkiej rozmowie Abeci, przeskakuj€Їc zwinnie z r€Ѓki "na r€Ѓk€Ѓ, zaprowadzili go€Њci do sali, gdzie roz€Ђo€Јone by€Ђy materacyki z trawy morskiej, a na bursztynowych stolikach sta€Ђy ozdobne naczynia z ko€Њci wielorybich, z muszli i malachitu. Abetki, przystrojone w korale iper€Ђy, w fartuszkach uplecionych z wodorost€w, wnios€Ђy tacki z potrawami oraz napoje w bursztynowych !dzbanach. Pos€Ђugiwa€Ђy si€Ѓ przytym tylko dwiema r€Ѓkami, a pozosta€Ђe cztery, kt€re s€Ђu€Јy€Ђy im do chodzenia, obci€Їgni€Ѓte by€Ђy ni to r€Ѓkawiczkami, ni to trzewiczkami ze sk€ry rekina. !Go€Њcie byli g€Ђodni i z apetytemzabrali si€Ѓ do jedzenia. Najbardziej smakowa€Ђy im pieczone meduzy w sosie z liliimorskich, duszone p€Ђetwy wieloryba i sa€Ђatka z o€Њmiornicy. Pami€Ѓtaj€Їc przestrog€Ѓ pana Kleksa, nikt nie tkn€Ї€Ђ proponowanych napoj€w, aczkolwiek wszystkich "dr€Ѓczy€Ђo pragnienie. I chocia€Ј wino koralowe n€Ѓci€Ђo swoj€Ї czerwieni€Ї, kapitan wys€Ђa€Ђ kuchcik€w na okr€Ѓt po wod€Ѓ i owoce. Marynarze prowadzili z Abetami o€Јywione rozmowy namigi, co - zw€Ђaszcza gospodarzom posiadaj€Їcym po trzydzie€Њci palc€w - przychodzi€Ђo z €Ђatwo€Њci€Ї. Niekiedy korzystano z pomocypana Kleksa jako t€Ђumacza. Okaza€Ђo si€Ѓ, €Јe to w€Ђa€Њnie in€Јynierowie abeccy, przy u€Јyciu skomplikowanych urz€Їdze€І technicznych i przy pomocy mieszka€Іc€w Wyspy Wynalazc€w, skonstruowali gigantyczn€Ї zapadni€Ѓ w dnie morskim, aby porywa€Ѕ przeje€Јd€Јaj€Їce okr€Ѓty. - Nie €Јywimy z€Ђych zamiar€w wzgl€Ѓdem ludzi - rzek€Ђ jeden zAbet€w u€Њmiechaj€Їc si€Ѓ obojgiem ust r€wnocze€Њnie - chodzi nam tylko o to, aby od €Јeglarzy uczy€Ѕ si€Ѓ wiedzy i !m€Їdro€Њci ludzkiej. Dzi€Ѓki nim nauczyli€Њmy si€Ѓ rzemios€Ђ, poznali€Њmy dzieje podwodnego €Њwiata, dowiedzieli€Њmy si€Ѓ o s€Ђo€Іcu i o gwiazdach, o okrutnych wojnach, kt€re ludzie prowadz€Ї mi€Ѓdzy sob€Ї, o dziwnych zwierz€Ѓtach i ro€Њlinach ziemskich. Najbardziej jednak wdzi€Ѓczni jeste€Њmy ludziom za to, €Јe nauczyli nas wydobywa€Ѕ ciep€Ђo z ryb elektrycznych. - A czy ludzie nigdy was nie skrzywdzili? - zapyta€Ђ pan Kleks. - Nie mieli powodu - odrzek€Ђ Abeta. - Wiedz€Ї doskonale, €Јetylko z nasz€Ї pomoc€Ї mog€Ї si€Ѓ st€Їd wydosta€Ѕ, my za€Њ nikogo nie chcemy wi€Ѓzi€Ѕ wbrew jego woli. Wniesiono nowe potrawy, ale !nikt ju€Ј nie m€g€Ђ ich je€Њ€Ѕ. Tylko kucharz Telesfor, znany z €Ђakomstwa, na€Ђo€Јy€Ђ sobie du€Ј€Ї porcj€Ѓ pieczeni z trytona, szpikowanej s€Ђonin€Ї je€Јa morskiego, i pa€Ђaszowa€Ђ j€Ї z apetytem. Potrawa by€Ђa ostra i budzi€Ђa pragnienie. Telesfor €Ђapczywie porwa€Ђ ze sto€Ђu muszl€Ѓ nape€Ђnion€Ї koralowym winem i wychyli€Ђ j€Ї duszkiem. Poczu€Ђ piek€Їcy smak w ustach i zanim zorientowa€Ђ si€Ѓ w pope€Ђnionym g€Ђupstwie, popad€Ђ w g€Ђ€Ѓboki sen. Abeci nie ukrywali swojej rado€Њci, ale pan Kleks posmutnia€Ђ i rzek€Ђ do towarzyszy podr€€Јy: - Stracili€Њmy Telesfora. Zostanie tu ju€Ј na zawsze. Istotnie, gdy po pewnym czasie podr€€Јnicy postanowili opu€Њci€Ѕ Abecj€Ѓ, Telesfor o€Њwiadczy€Ђ, €Јe pozostaje w tym kraju, gdy€Ј czuje si€Ѓ Abet€Ї i nie zni€s€Ђby odt€Їd widoku s€Ђo€Іca ani ksi€Ѓ€Јyca. Zreszt€Ї, od chwili gdy si€Ѓ przebudzi€Ђ, doskonale m€wi€Ђ po abecku i pl€Їsa€Ђ na czworakach z zadziwiaj€Їc€Ї zr€Ѓczno€Њci€Ї. Takie to by€Ђo dzia€Ђanie koralowego wina. Po obiedzie pan Kleks z nie tajon€Ї ciekawo€Њci€Ї zacz€Ї€Ђ wypytywa€Ѕ o atramentnice, !kt€re by€Ђy przecie€Ј g€Ђ€wnym celem tej podr€€Јy. Pragn€Ї€Ђ zbada€Ѕ barw€Ѓ i g€Ѓsto€Њ€Ѕ ich mleka, aby przekona€Ѕ si€Ѓ, czy posiada w€Ђa€Њciwo€Њci czarnego atramentu. Nasz uczony objawia€Ђ nies€Ђychane o€Јywienie. Bieg€Ђ doko€Ђa basenu i gwi€Јd€Ј€Їc na dwa g€Ђosy, wabi€Ђ atramentnice, kt€re szybko z #nim si€Ѓ oswoi€Ђy, lgn€Ѓ€Ђy do jegor€Їk zanurzonych w wodzie i !€Ђasi€Ђy si€Ѓ do niego jak koty. Wydawa€Ђy przy tym d€Љwi€Ѓki przypominaj€Їce skrzypienie szafy. Pan Kleks cieszy€Ђ si€Ѓ jak dziecko. Zdj€Ї€Ђ z g€Ђowy !kapelusz i raz po raz nape€Ђnia€Ђ"go czarn€Ї ciecz€Ї, lubuj€Їc si€Ѓ jej barw€Ї i po€Ђyskiem. Wreszcie z nape€Ђnionym kapeluszem uda€Ђ si€Ѓ na pok€Ђadokr€Ѓtu, a po chwili wr€ci€Ђ wymachuj€Їc z daleka arkuszem papieru, na kt€rym widnia€Ђy napisy, rysunki i kleksy. !Nie by€Ђo €Јadnej w€Їtpliwo€Њci. Mleko atramentnic znakomicie !nadawa€Ђo si€Ѓ do pisania. Tote€Јpan Kleks poleci€Ђ za€Ђodze opr€€Јni€Ѕ wszystkie beczki znajduj€Їce si€Ѓ na okr€Ѓcie i nape€Ђni€Ѕ je atramentowym mlekiem. Abeci z ciekawo€Њci€Ї "przygl€Їdali si€Ѓ niezrozumia€Ђym dla nich zabiegom pana Kleksa i u€Њmiechali si€Ѓ uprzejmie obojgiem ust. !- Patrzcie! - wo€Ђa€Ђ pan Kleks. - C€€Ј za g€Ѓsto€Њ€Ѕ! Z jednej szklanki p€Ђynu mo€Јna otrzyma€Ѕ sto flaszek doskona€Ђego atramentu. Wielki Bajarz b€Ѓdzie m€g€Ђ utrwali€Ѕ swoje pi€Ѓkne bajki. Ka€Јdy b€Ѓdzie m€g€Ђ pisa€Ѕ czarnym atramentem. Pozyskacie wdzi€Ѓczno€Њ€Ѕ ca€Ђego narodu. Niech €Јyj€Ї atramentnice! Bajdoci skakali z rado€Њci. Kapitan nie trac€Їc czasu zabra€Ђ si€Ѓ do pisania nowej bajki. Po nape€Ђnieniu dwunastubeczek atramentowym mlekiemmarynarze od€Њpiewali bajdocki hymn narodowy, zaczynaj€Їcy si€Ѓ do s€Ђ€w: "Chwalmy Wielkiego Bajarza, co nas bajkami obdarza". Tylko kucharz Telesfor siedzia€Ђna uboczu i m€wi€Ђ po abecku sam do siebie: - Zostan€Ѓ tu ju€Ј na zawsze. Chc€Ѓ by€Ѕ Abet€Ї do ko€Іca #€Јycia. B€Ѓd€Ѓ pi€Ђ koralowe wino i czarne mleko. B€Ѓd€Ѓ wymy€Њla€Ђ dla Abet€w nowe potrawy z gwiazd morskich i z "wodorost€w. Ot€€Ј to w€Ђa€Њnie. Tra-la-la! !Pan Kleks przygl€Їda€Ђ mu si€Ѓ z wyrazem g€Ђ€Ѓbokiego wsp€€Ђczucia. Zna€Ђ dzia€Ђanie koralowego wina, wiedzia€Ђ wi€Ѓc, €Јe dla Telesfora nie ma !ju€Ј ratunku. Istotnie, Telesfor na oczach wszystkich zacz€Ї€Ђ si€Ѓ kurczy€Ѕ i ku og€lnem zdumieniu pod wiecz€r przeistoczy€Ђ si€Ѓ w prawdziwego Abet€Ѓ. !- Stracili€Њmy kucharza - rzek€Ђ pan Kleks - ale za to zyskali€Њmy atrament. Mo€Јemy wraca€Ѕ do Bajdocji. Nast€Ѓpnie przem€wi€Ђ do Abet€w: - Kochani przyjaciele! Poznali€Њmy wasz€Ї "wspania€Ђomy€Њlno€Њ€Ѕ i jeste€Њmy przekonani, €Јe pozwolicie nam"wsi€Ї€Њ€Ѕ na okr€Ѓt i wr€ci€Ѕ do naszej ojczyzny. Dzi€Ѓkujemy wam za go€Њcinno€Њ€Ѕ i za cudowne atramentowe mleko. €egnamy was w imieniu w€Ђasnym oraz wszystkich moich towarzyszy podr€€Јy. Ababa, abaab, abbab! Ten ko€Іcowy okrzyk w j€Ѓzyku abeckim oznacza€Ђ: "Niech €Јyje Abecja!" - O waszym losie zadecyduje kr€lowa Aba - o€Њwiadczy€Ђ jeden z Abet€w. - Mamy rozkaz, aby was do niej przyprowadzi€Ѕ. Chod€Љcie. Trzeba uszanowa€Ѕ jej wol€Ѓ. Pan Kleks uwa€Јa€Ђ to za zb€Ѓdn€Ї strat€Ѓ czasu, ale dobre wychowanie, a zw€Ђaszcza dociekliwo€Њ€Ѕ badacza wzi€Ѓ€Ђy g€r€Ѓ nad po€Њpiechem. Udali si€Ѓ przeto za swym przewodnikiem. W€Ѓdr€wka przez kr€Ѓty korytarz trwa€Ђa ju€Ј dobr€Ї !godzin€Ѓ, gdy naraz ukaza€Ђ si€Ѓ "jego wylot i podr€€Јnicy stan€Ѓli!jak wryci, ol€Њnieni wspania€Ђym i nieoczekiwanym widokiem. Znale€Љli si€Ѓ bowiem nad jeziorem, kt€rego przeciwny brzeg gin€Ї€Ђ na odleg€Ђym horyzoncie. Woda w jeziorze by€Ђa przezroczysta jak szk€Ђo imia€Ђa barw€Ѓ lazuru. Na wybrze€Јu, doko€Ђa jeziora, w r€wnych odst€Ѓpach wznosi€Ђysi€Ѓ ciosane w bursztynie wysokie grobowce zmar€Ђych kr€l€w Abecji, a na ka€Јdym z !nich sta€Ђ €Јar-ptak ja€Њniej€Їc p€Ђomieniem swych pi€r a€Ј po kres widnokr€Ѓgu. U st€p grobowc€w, po€Њr€d kar€Ђowatych p€Їsowych krzew€w, z€Ђote i srebrne paj€Їki snu€Ђy pracowicie swoj€Їni€Ѕ, zamykaj€Їc dost€Ѓp do jeziora. Z dala od brzegu, na p€Ђywaj€Їcej wyspie, mieszka€Ђa kr€lowa Aba. Spoczywa€Ђa na wielkiej muszli, d€Љwiganej stale przez siedmiu siedmior€Ѓkich Abet€w. Na powitanie przyby€Ђych wyspa podp€Ђyn€Ѓ€Ђa do brzegu i "kr€lowa unios€Ђa si€Ѓ na muszli. Na jej widok nawet pan Kleks nie zdo€Ђa€Ђ powstrzyma€Ѕ okrzyku zdumienia. Zamiast spodziewanego stworu o sze€Њciu r€Ѓkach i jednym oku $€Јeglarze ujrzeli m€Ђod€Ї, pi€Ѓkn€Ї kobiet€Ѓ, kt€ra obdarzy€Ђa ich skinieniem d€Ђoni i wdzi€Ѓcznym u€Њmiechem. Abeci na znak czci!pok€Ђadli si€Ѓ na ziemi, Bajdoci pochylili g€Ђowy, a pan Kleks, nie trac€Їc przytomno€Њci umys€Ђu, wyg€Ђosi€Ђ w j€Ѓzyku abeckim okoliczno€Њciowe przem€wienie, wyra€Јaj€Їc w nim ho€Ђd i podziw dla pi€Ѓknej kr€lowej. W odpowiedzi na s€Ђowa pana Kleksa kr€lowa Aba, pos€Ђuguj€Їc si€Ѓ p€Ђynnie jego ojczyst€Ї mow€Ї, odrzek€Ђa: - Nie nale€Ј€Ѓ do dynastii wielkich kr€l€w Abecji. Obj€Ѓ€Ђam panowanie na pro€Њb€Ѓ tego ludu przed siedmiu laty. By€Ђam €Јon€Ї kr€la Palemona, w€Ђadcy weso€Ђej i s€Ђonecznej Palemonii. Pewnego dnia, podczas podr€€Јy okr€Ѓt nasz zapad€Ђ si€Ѓ podobnie jak wasz. Po wypiciu koralowego wina m€j ma€Ђ€Јonek oraz wszyscy nasi dworzanie przeobrazili si€Ѓw siedmior€Ѓkich Abet€w i musieli pozosta€Ѕ na zawsze w tym kraju. Ja jedna tylko nie pi€Ђam czarodziejskiego trunku i zachowa€Ђam ludzk€Ї posta€Ѕ. Poprzedni kr€l Abet€w, Baab-Ba, tak si€Ѓ tym !przerazi€Ђ, €Јe zamkn€Ї€Ђ si€Ѓ w przeznaczonym dla niego grobowcu, lud za€Њ obwo€Ђa€Ђ mnie kr€low€Ї. Przyj€Ѓ€Ђam ofiarowan€Ї mi godno€Њ€Ѕ, gdy€Ј nie chcia€Ђam opuszcza€Ѕ mego ma€Ђ€Јonka. Przybra€Ђam abeckie imi€Ѓ Aba i zamieszka€Ђam na kr€lewskiej wyspie w otoczeniu Palemo€Іczyk€w przemienionych w Abet€w. Pogodzi€Ђam si€Ѓ z moim losem i pokocha€Ђam moich "podw€Ђadnych. Je€Њli z€Ђo€Јycie miprzyrzeczenie, €Јe o naszych dziejach nie zawiadomicie kr€lestwa Palemonii, pozwol€Ѓ "wam opu€Њci€Ѕ Abecj€Ѓ i uda€Ѕ si€Ѓdo ojczystego kraju. - Przyrzekamy! - zawo€Ђa€Ђ uroczy€Њcie pan Kleks. - Przyrzekamy! - powt€rzyli zanim Bajdoci, a kapitan, nie mog€Їc opanowa€Ѕ wzruszenia, urzeczony urod€Ї kr€lowej, pobieg€Ђ w kierunku wyspy. Zapl€Їta€Ђ si€Ѓ jednak w paj€Ѓczynach i dopiero przy pomocy Abet€w wywik€Ђa€Ђ si€Ѓ zside€Ђ. "- Nikomu nie wolno zbli€Јa€Ѕ si€Ѓ do mnie. Takie jest abeckie prawo! - rzek€Ђa gro€Љnie kr€lowa Aba, po czym doda€Ђa: - A teraz moi stra€Јnicy odprowadz€Ї was do Wielorybiej Grani i przeka€Ј€Ї przewodnikom z Wyspy Wynalazc€w. !- A nasz okr€Ѓt?! - zawo€Ђa€Ђ panKleks. - Okr€Ѓt? - zdziwi€Ђa si€Ѓ kr€lowa. - Zostanie tutaj, gdy€Ј nie znamy jeszcze sposobu podniesienia go na powierzchni€Ѓ morza. Ale nie b€Ѓdziecie skrzywdzeni. Oto #gar€Њ€Ѕ pere€Ђ, kt€rych warto€Њ€Ѕ wielokrotnie przewy€Јsza poniesion€Ї przez was strat€Ѓ. M€wi€Їc to, rzuci€Ђa do n€g pana Kleksa woreczek z rybich€Ђusek, wypchany per€Ђami. Zanim jednak pan Kleks zd€Ї€Јy€Ђzbada€Ѕ jego zawarto€Њ€Ѕ i podzi€Ѓkowa€Ѕ kr€lowej Abie za hojno€Њ€Ѕ, pi€Ѓkna w€Ђadczyni Abecji rzek€Ђa rozkazuj€Їcym tonem: - Pos€Ђuchanie sko€Іczone! W tej chwili wszystkie !€Јar-ptaki zgas€Ђy r€wnocze€Њnie!i doko€Ђa zapanowa€Ђa ciemno€Њ€Ѕ.Tylko kr€lewska wyspa, odp€Ђywaj€Їca od brzegu, jarzy€Ђa si€Ѓ b€Ђ€Ѓkitnawym €Њwiat€Ђem. Abeci otoczyli podr€€Јnik€w i szerokim korytarzem, wy€Ђo€Јonym p€Ђytami z bursztynu, poprowadzili ich w kierunku Wielorybiej Grani. Dudnienie beczek z atramentowym p€Ђynem rozlega€Ђo si€Ѓ na wszystkie strony wielokrotnym echem, utrudniaj€Їc rozmow€Ѓ. Dlatego te€Ј zar€wno Bajdoci, jak i Abeci szli w milczeniu, zaj€Ѓci swoimi my€Њlami. Ale najbardziej zamy€Њlony by€Ђ pan Kleks. Szarpa€Ђ nerwowo brwi i raz po raz wykrzykiwa€Ђ abeckie wyrazy, pozbawione wszelkiego zwi€Їzku: - Abba-ababa-aba-bba! Abeci, nie chc€Їc przerywa€Ѕ jego zamy€Њlenia, dreptali w pewnym oddaleniu i szeptem !porozumiewali si€Ѓ mi€Ѓdzy sob€Ї.Kiedy po paru godzinach marszu u wylotu korytarza zamajaczy€Ђo czerwone €Њwiat€Ђo, jeden z Abet€w wybieg€Ђ na czo€Ђo pochodu, skinieniem d€Ђoni zatrzyma€Ђ Bajdot€w i rzek€Ђ: - Za tym murem ko€Іczy si€Ѓ nasze panowanie. Za chwil€Ѓ opu€Њcicie Abecj€Ѓ. W imieniu mego narodu €Јegnam was i €Јycz€Ѓ dalszych pomy€Њlnych i ciekawych przyg€d. Spotka€Ђo nas wielkie szcz€Ѓ€Њcie, €Јe mogli€Њmy go€Њci€Ѕ u siebie tak znakomitego uczonego, jak pan Ambro€Јy Kleks, kt€rego s€Ђawa dotar€Ђa nawet do nas. Dzi€Ѓki niemu dost€Їpili€Њcie zaszczytu ogl€Їdania wielkiej kr€lowej Aby. Nikt z cudzoziemc€w dot€Їd jej nie !widzia€Ђ. Wy pierwsi poznali€Њciejej tajemnic€Ѓ. Ale musicie wymaza€Ѕ j€Ї ze swej pami€Ѓci bo inaczej zmylicie drog€Ѓ i nigdy ju€Ј nie traficie do waszej ojczyzny. A teraz chod€Љcie za mn€Ї. !Po tych s€Ђowach Abeta zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do muru zamykaj€Їcego korytarz i wspieraj€Їc si€Ѓ na dw€ch r€Ѓkach, czterema pozosta€Ђymi przekr€Ѓci€Ђ r€wnocze€Њnie cztery bursztynowe tarcze, umieszczone w zasi€Ѓgu czerwonego €Њwiat€Ђa. LMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›!Mur drgn€Ї€Ђ i powoli rozsun€Ї€Ђ si€Ѓ na dwie strony. Abeci znikn€Ѓli niepostrze€Јenie w mrocznych czelu€Њciach korytarza. Za murem widnia€Ђ zawieszony nad pr€€Јni€Ї rozleg€Ђy pomost, skonstruowany z ko€Њci wieloryb€w, zwany Wielorybi€Ї Grani€Ї. Bajdoci niepewnie przekroczyli pr€g Abecji. Gdy ostatni z nich stan€Ї€Ђ na !pomo€Њcie, mur zatrzasn€Ї€Ђ si€Ѓ z €Ђoskotem i doko€Ђa zapanowa€Ђa zupe€Ђna ciemno€Њ€Ѕ.Ale r€wnocze€Њnie w g€rze "rozleg€Ђy si€Ѓ odg€Ђosy tr€Їbki i !zgrzyt obracaj€Їcych si€Ѓ k€€Ђ. Po tym nast€Їpi€Ђy d€Љwi€Ѓki sygna€Ђ€w, a po chwili ogromnakabina windy, przypominaj€Їca raczej obszerny salon, zatrzyma€Ђa si€Ѓ tu€Ј przy Wielorybiej Grani. Kabina by€Ђa #rz€Ѓsi€Њcie o€Њwietlona i wys€Ђana puszystymi dywanami. Wewn€Їtrz, pod €Њcianami, #sta€Ђy mi€Ѓkkie, g€Ђ€Ѓbokie fotele, a przed ka€Јdym z nich okr€Їg€Ђystolik pi€Ѓknie nakryty i zastawiony dymi€Їcymi potrawami. Nie zastanawiaj€Їc !si€Ѓ d€Ђugo, podr€€Јnicy weszli do windy, wtoczyli swoje !beczki i ciekawie rozejrzeli si€Ѓdooko€Ђa, w nadziei na spotkanie jakich€Њ €Јywych istot. W kabinie jednak nie by€Ђo nikogo pr€cz nich. Drzwi zamkn€Ѓ€Ђy si€Ѓ same, rozleg€Ђy si€Ѓ d€Љwi€Ѓki sygna€Ђ€w, zazgrzyta€Ђa niewidzialna maszyneria i winda lekko #pocz€Ѓ€Ђa unosi€Ѕ si€Ѓ w g€r€Ѓ. Z g€Ђo€Њniczk€w zawieszonych pod sufitem pop€Ђyn€Ѓ€Ђa przyjemna, cicha muzyka. Na €Њcianach windy wisia€Ђy w ramach obrazy, na kt€rych "wszystko o€Јy€Ђo i porusza€Ђo si€Ѓ jak w kinie. - Siadamy do obiadu - rzek€Ђ pan Kleks - a potem obejrzymyte cude€Іka. Nareszcie potrawygodne naszego podniebienia! Teraz mog€Ѓ wam wyzna€Ѕ, €Јe kuchnia abecka wcale mi nie smakowa€Ђa. Kapitanie, szkoda czasu na rozmy€Њlania. Czeka nas nowa przygoda. No, co tam? Wygl€Їdacie jak bociany nastraszone przez €Јab€Ѓ. !Pan Kleks pr€bowa€Ђ €Јartowa€Ѕ, ale kapitan uparcie milcza€Ђ. Wreszcie zasiad€Ђ przy jednym "ze sto€Ђ€w i pos€Ѓpnie zapatrzy€Ђ#si€Ѓ w talerz. Mia€Ђ wci€Ї€Ј przed oczami twarz kr€lowej Aby. Marynarze r€wnie€Ј byli markotni i zamy€Њleni, a niejeden z nich zazdro€Њci€Ђ w duchu Telesforowi. Obraz pi€Ѓknej kr€lowej uparcie prze€Њladowa€Ђ Bajdot€w. !Zdawa€Ђo si€Ѓ, €Јe s€Ї zupe€Ђnie oboj€Ѓtni na to, co si€Ѓ z nimi stanie. Kapitan mamrota€Ђ co€Њ pod nosem, uk€Ђada€Ђ bajk€Ѓ na cze€Њ€Ѕ w€Ђadczyni Abecji i w !roztargnieniu usi€Ђowa€Ђ wbi€Ѕ nawidelec pusty talerz. Tylko panKleks, €Њlepy sternik oraz kuchcik Pietrek zajadali z apetytem smakowite antrykoty i popijali s€Ђodkie ananasowe. wino. !- Jedzcie, przyjaciele! - wo€Ђa€Ђweso€Ђo pan Kleks. - Czeka nas !d€Ђuga podr€€Ј. Hej, kapitanie, wypijmy! Mnie ju€Ј niczego nie brak do szcz€Ѓ€Њcia, odk€Їd zdoby€Ђem atrament. Prawdziwyczarny atrament! A teraz jad€Ѓ na wysp€Ѓ Wynalazc€w, o kt€rej s€Ђysza€Ђem od dawna, ale my€Њla€Ђem, €Јe to tylko bajka. No, co? Dlaczego milczycie? Pietrek, wobec tegomo€Јe ty ze mn€Ї wypijesz? Za zdrowie kr€lowej Aby, kt€ra є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€O cЛЯ ( cїЧ cО Ÿ6ф]&И c€12 c}G<@рmieszka w muszli jak ostryga? Cha-cha! Sternik i Pietrek €Њmiali si€Ѓ razem z panem Kleksem i weso€Ђo€Њ€Ѕ ich po trochu zacz€Ѓ€Ђa udziela€Ѕ si€Ѓ marynarzom. Niekt€rzy wznie€Њliw g€r€Ѓ szklanki. - Za zdrowie kr€lowej ostrygi! #- drwi€Ђ dalej pan Kleks i €Њmia€Ђ si€Ѓ tak, €Јe brod€Ї zamiata€Ђ p€€Ђmiski. Pan Kleks wiedzia€Ђ, co robi. !Oto kapitan ockn€Ї€Ђ si€Ѓ ju€Ј z odr€Ѓtwienia, przetar€Ђ oczy i #rozejrza€Ђ si€Ѓ dooko€Ђa. Po chwiliprzy€Ђ€Їczy€Ђ si€Ѓ do reszty towarzystwa i wychyli€Ђ szklank€Ѓ z€Ђocistego trunku. !Uroki, kt€re rzuci€Ђa na ca€Ђ€Ї za€Ђog€Ѓ kr€lowa Aba, stopniowos€Ђab€Ђy, a po wypiciu kilku dzban€w wina rozwia€Ђy si€Ѓ zupe€Ђnie. Pan Kleks wsta€Ђ i zaintonowa€Ђ "weso€Ђ€Ї pie€Њ€І, co zdarza€Ђo mu !si€Ѓ niezmiernie rzadko. Pie€Њ€І by€Ђa w€Ђasnego uk€Ђadu. Marynarze ch€rem €Њpiewali refren: Kury wcze€Њnie wstaj€Ї, Plam-plam-plam. Znios€Ђa kura jajo, Plam-plam-plam. Szed€Ђ ulic€Ї g€Ђupi Marek, My€Њla€Ђ, €Јe to jest zegarek, A my pijmy, bo€Њmy m€Ђodzi, Nas ta sprawa nie obchodzi! Po obfitym posi€Ђku i od€Њpiewaniu kilku pie€Њni pan !Kleks przyst€Їpi€Ђ do ogl€Їdania ruchomych obraz€w. Pierwszy z nich przedstawia€Ђ pana Kleksa i jego towarzyszy wsiadaj€Їcych na statek w Bajdocji, a potem ich kolejne przygody w podr€€Јy. Marynarze wraz z kapitanem "otoczyli pana Kleksa i €Њledzili zpodziwem swoje w€Ђasne przygody. Na obrazie przesuwa€Ђy si€Ѓ stopniowo, w filmowym skr€cie, wszystkie wydarzenia dni ubieg€Ђych, €Јycie marynarzy na statku, potem ich pobyt w krainie Abet€w i spotkanie z kr€low€Ї Ab€Ї. Tylko €Јe kr€lowa Aba ukaza€Ђa si€Ѓ jako zgrzybia€Ђa staruszka, podobna do odpychaj€Їcych czarownic z bajek. - Oto jest prawdziwe oblicze kr€lowej Aby - rzek€Ђ pan Kleks- a to, co widzieli€Њcie w Abecji, by€Ђo zwyk€Ђym z€Ђudzeniem. W ten stan wprawi€Ђy was p€Ђetwy wieloryba, gdy€Ј zawieraj€Ї substancj€Ѓ, kt€ra wywo€Ђuje "urojenia. S€Їdz€Ѓ, €Јe niejeden z was przestanie marzy€Ѕ o powrocie do tego kraju. Na te s€Ђowa kapitan zaczerwieni€Ђ si€Ѓ po uszy, marynarze wybuchn€Ѓli €Њmiechem, zw€Ђaszcza €Јe w tejsamej chwili na obrazie, jako dalszy ci€Їg tego €Јywego filmu,ukaza€Ђa si€Ѓ czerwona twarz kapitana. Poniewa€Ј dzieje !pana Kleksa dobiega€Ђy w€Ђa€Њnie do momentu, w kt€rym "znajdowali si€Ѓ podr€€Јnicy, film urwa€Ђ si€Ѓ, a rozpocz€Ї€Ђ si€Ѓ pokaz innych wydarze€І, nie mniej dla Bajdot€w ciekawych.Ujrzeli teraz Wielkiego Bajarza, stoj€Їcego w porcie wKlechdawie i czekaj€Їcego na powr€t wyprawy atramentowej. Twarz mia€Ђ zatroskan€Ї, m€wi€Ђ co€Њ do otaczaj€Їcej go €Њwity i wskazywa€Ђ na horyzont. Wszyscy smutnie kiwali g€Ђowami, po czym Wielki Bajarz, podtrzymywany z dw€ch stron przez ministr€w, wr€ci€Ђ do pa€Ђacu. Na pozosta€Ђych obrazach dzia€Ђy si€Ѓ rozmaite inne historie w jakim€Њ nieznanym kraju. Pan Kleks obja€Њni€Ђ Bajdotom, €Јe jest to Wyspa Wynalazc€w, do kt€rej z b€Ђyskawiczn€Ї szybko€Њci€Ї zbli€Јa si€Ѓ niezwyk€Ђa winda. Nagle urwa€Ђ, podbieg€Ђ do okna !i odsun€Ї€Ђ kotar€Ѓ. Do wn€Ѓtrza kabiny wtargn€Ѓ€Ђo dzienne €Њwiat€Ђo, a po chwili winda wynurzy€Ђa si€Ѓ z mroku, jak poci€Їg z ciemnego tunelu. Gdytylko zr€wna€Ђa si€Ѓ z powierzchni€Ї ziemi, nie zatrzymuj€Їc si€Ѓ zmieni€Ђa kierunek i z zawrotn€Ї szybko€Њci€Ї, jak torpeda potoczy€Ђa si€Ѓ po niewidzialnych szynach. Wskutek niespodziewanego wstrz€Їsu kilku marynarzy przewr€ci€Ђo si€Ѓ, ale zaraz wstali i na nowo przylgn€Ѓli z ciekawo€Њci€Ї do okien pojazdu.Doko€Ђa rozpo€Њciera€Ђo si€Ѓ olbrzymie, nie ko€Іcz€Їce si€Ѓ miasto, ale straszliwy p€Ѓd uniemo€Јliwia€Ђ rozr€€Јnienie dom€w i ludzi. - Odejd€Љcie od okien, bo dostaniecie zawrotu g€Ђowy! - zawo€Ђa€Ђ pan Kleks. - Posuwamy"si€Ѓ z szybko€Њci€Ї czterystu mil #na godzin€Ѓ. Ca€Ђe szcz€Ѓ€Њcie, €Јenie ma po drodze zakr€Ѓt€w. Oszo€Ђomieni marynarze, za przyk€Ђadem pana Kleksa, usadowili si€Ѓ w fotelach. Trudno by€Ђo poj€Ї€Ѕ, €Јe przy tak olbrzymim p€Ѓdzie szyby w oknach nie dygota€Ђy i €Ђoskot nie zag€Ђusza€Ђ s€Ђ€w. - Spodziewam si€Ѓ, €Јe najdalej za dwie godziny b€Ѓdziemy u celu naszej podr€€Јy - rzek€Ђ !pan Kleks. - Du€Јo s€Ђysza€Ђem o Wyspie Wynalazc€w. Mieszkaj€Ї na niej istoty zupe€Ђnie podobne do nas, ale zamiast dw€ch n€g posiadaj€Ї tylko jedn€Ї, o bardzo wielkiej stopie. Swoj€Ї wysp€Ѓ nazywaj€ЇPatentoni€Ї od nazwiska najwi€Ѓkszego ich uczonego, Gaudentego Patenta. Od strony morza nikt nie ma do niej dost€Ѓpu, gdy€Ј strzeg€Ї zazdro€Њnie swych laboratori€wi fabryk. Jedyna droga do Patentonii prowadzi przez Abecj€Ѓ, dlatego tak ma€Ђo wie si€Ѓ o tym kraju. Na wyspie tej powstaj€Ї wszelkie wynalazki, znane ludzko€Њci. Patento€Іczycy zawiadamiaj€Ї o nich €Њwiat, wysy€Ђaj€Їc ruchome obrazy. Niestety, nie wszystkie obrazy docieraj€Ї donas, gdy€Ј nie posiadamy odpowiednich aparat€w odbiorczych. B€Ѓdziecie wi€Ѓc mogli zobaczy€Ѕ mn€stwo wynalazk€w, u nas zupe€Ђnie nie znanych. Pami€Ѓtajcie tylkoo jednym: Patento€Іczycy nie cierpi€Ї podgl€Їdania ich tajemnic i s€Ї ogromnie podejrzliwi. Nie wtykajcie nos€w, gdzie nie trzeba, bo mo€Јecie €Њci€Їgn€Ї€Ѕ na siebie !nieszcz€Ѓ€Њcie. Nie lekcewa€Јcie tej przestrogi. O wszystko macie prawo pyta€Ѕ, otrzymacie dok€Ђadne obja€Њnienia, a nawet plany i modele. €Єatwo b€Ѓdziecie mogli z nimi si€Ѓ porozumie€Ѕ, gdy€Ј w€Ђadaj€Ї tysi€Їcem j€Ѓzyk€w i narzeczy, nie wy€Ђ€Їczaj€Їc j€Ѓzyka bajdockiego. Patentonia to kraj bogaty i "ludzie €Јyj€Ї tam po sto lat, ale poza prac€Ї nic dla nich nie "istnieje, ani €Њpiew, ani ta€Іce, ani rozrywki, a sen jest nieznanym zjawiskiem. Po prostu po€Ђykaj€Ї specjalne pastylki, kt€re zast€Ѓpuj€Ї odpoczynek i usuwaj€Ї zm€Ѓczenie. Tyle mog€Ѓ wam na razie powiedzie€Ѕ o s€Ђynnej Wyspie Wynalazc€w, reszt€Ѓ zobaczycie na w€Ђasne oczy. Opowiadanie pana Kleksa zrobi€Ђo na Bajdotach ogromne wra€Јenie. Siedzieli przez d€Ђu€Јszy czas zamy€Њleni i nawet Pietrek nie zadawa€Ђ pyta€І, cho€Ѕ po€Јera€Ђa go ciekawo€Њ€Ѕ. Torpeda p€Ѓdzi€Ђa z niezmienn€Ї szybko€Њci€Ї. W miar€Ѓ jak zapada€Ђ mrok, w miastach, kt€re mija€Ђa, rozb€Ђyskiwa€Ђy !niezliczone €Њwiat€Ђa i zlewa€Ђy !si€Ѓ w jedno o€Њlepiaj€Їce pasmo.W g€Ђo€Њniku ucich€Ђa muzyka i rozleg€Ђy si€Ѓ s€Ђowa w j€Ѓzyku bajdockim: - Halo, halo! Arcymechanik Patentonii wita poddanych Wielkiego Bajarza Bajdocji. W stolicy naszego kraju poczyniono ju€Ј przygotowaniana przybycie s€Ђynnego uczonego, Ambro€Јego Kleksa. Uroczysto€Њci na jego cze€Њ€Ѕ odb€Ѓd€Ї si€Ѓ we wszystkich miastach. Halo, halo! Za godzin€Ѓ minut dwadzie€Њcia trzy Stalowa Strza€Ђa, kt€r€Ї podr€€Јujecie, wjedzie na peron si€dmy Dworca Magnesowego. Po zatrzymaniu si€Ѓ Stalowej Strza€Ђy nie opuszcza€Ѕ foteli... nie !opuszcza€Ѕ foteli... Halo, halo! Prosimy o naci€Њni€Ѓcie czerwonego guzika pod g€Ђo€Њnikiem. Kapitan pierwszy zerwa€Ђ si€Ѓ z fotela i nacisn€Ї€Ђ guzik, kt€rego poprzednio wcale nie dostrzeg€Ђ. Marynarze z ciekawo€Њci€Ї spogl€Їdali na g€Ђo€Њnik, spodziewaj€Їc si€Ѓ stamt€Їd nowej niespodzianki. Tymczasem okaza€Ђo si€Ѓ, €Јe ukryty mechanizm, wprowadzony w ruch przez naci€Њni€Ѓcie czerwonego guzika, zainstalowany by€Ђ w sto€Ђach. Boczne €Њcianki "wysun€Ѓ€Ђy si€Ѓ w g€r€Ѓ, a kiedy opu€Њci€Ђy si€Ѓ z powrotem, dawna zastawa znikn€Ѓ€Ђa, a najej miejsce zjawi€Ђy si€Ѓ nowe nakrycia, dzbanki z czekolad€Їi tace z ciastami. W tej samej chwili w g€Ђo€Њniku rozleg€Ђy si€Ѓ s€Ђowa: - Halo, halo! Prosimy na podwieczorek. - Znakomita my€Њl - zawo€Ђa€Ђ !pan Kleks i pierwszy zabra€Ђ si€Ѓ do jedzenia. Bajdoci poszli za jego przyk€Ђadem. Tymczasem za oknami zapad€Ђanoc, ale w czarnym niebie kr€Ї€Јy€Ђy samoloty-s€Ђo€Іca, #rz€Ѓsi€Њcie o€Њwietlaj€Їc ziemi€Ѓ. Widno by€Ђo jak w dzie€І, a "mimo to latarnie p€Ђon€Ѓ€Ђy nadal i spowija€Ђy torped€Ѓ w mg€Ђawic€Ѓ blasku. Po podwieczorku przez g€Ђo€Њniknadano ostatnie wiadomo€Њci z Bajdocji. Zdumieni marynarze us€Ђyszeli g€Ђosy swych €Јon i dzieci, dowiedzieli si€Ѓ, co dzieje si€Ѓ w ich domach. Najcz€Ѓ€Њciej pada€Ђo nazwisko pana Kleksa, jako kierownika wyprawy, gdy€Ј lud bajdocki niecierpliwi€Ђ si€Ѓ i czeka€Ђ z upragnieniem na obiecany atrament. - Dostan€Ї, dostan€Ї - mrukn€Ї€Ђpan Kleks. - Esencja atramentowa, kt€r€Ї wioz€Ѓ, wystarczy im na dziesi€Ѓ€Ѕ lat. Tymczasem up€Ђywa€Ђy minuty i kwadranse. Zbli€Јa€Ђ si€Ѓ kres podr€€Јy. Znowu odezwa€Ђ si€Ѓ g€Ђos: - Halo, halo! Nie opuszcza€Ѕ foteli! Po chwili torpeda zacz€Ѓ€Ђa zwalnia€Ѕ bieg, rozleg€Ђy si€Ѓ "d€Љwi€Ѓki sygna€Ђ€w, zawirowa€Ђy czerwone €Њwiat€Ђa i Stalowa Strza€Ђa, punktualnie co do sekundy, wyjecha€Ђa na peron si€dmy Dworca Magnesowego. Podr€€Јnicy, nie opuszczaj€Їc foteli, oczekiwali dalszych wydarze€І. Dworzec Magnesowy by€Ђa to ogromna hala, wy€Ђo€Јona metalowymi p€Ђytami i nakryta szklanym dachem. P€Ђyty przesuwa€Ђy si€Ѓ automatycznie i otwiera€Ђy raz po raz przej€Њcia, korytarze i tunele, w kt€re wje€Јd€Јa€Ђy lub z kt€rych wyje€Јd€Јa€Ђy najrozmaitsze pojazdy. Ruch na dworcu regulowa€Ђa skomplikowana sygnalizacja d€Љwi€Ѓkowo-€Њwietlna. Co chwila w r€€Јnych miejscach zapala€Ђy !si€Ѓ i gas€Ђy czerwone i zielone $€Њwiat€Ђa, przez g€Ђo€Њniki pada€Ђy nazwy miast i stacji kolejowych oraz wszelkiego rodzaju informacje. Wszystko to odbywa€Ђo si€Ѓ z niezwyk€Ђ€Ї precyzj€Ї, a przy tym bez udzia€Ђu jakichkolwiek widzialnych istot. Na srebrnym ekranie, zawieszonym na !jednej ze €Њcian, ukazywa€Ђy si€Ѓnadje€Јd€Јaj€Їce poci€Їgi, oznaczone cyframi i literami. R€wnocze€Њnie automatycznie przesuwa€Ђy si€Ѓ odpowiednie "p€Ђyty, zapala€Ђy si€Ѓ sygna€Ђy i poci€Їgi r€€Јnego kszta€Ђtu w€Њlizgiwa€Ђy si€Ѓ na mechanicznych p€Ђozach pod dach dworca. œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыZanim Bajdoci zd€Ї€Јyli przyjrze€Ѕ si€Ѓ dok€Ђadnie ruchowi na stacji i pasa€Јerom,"sufit i €Њciany Stalowej Strza€Ђy unios€Ђy si€Ѓ niespodziewanie w g€r€Ѓ, natomiast ca€Ђa dolna platforma, wraz z fotelami i pozosta€Ђ€Ї zawarto€Њci€Ї torpedy, ruszy€Ђa naprz€d. $Rozleg€Ђy si€Ѓ d€Љwi€Ѓki sygna€Ђ€w,#p€Ђyty rozsun€Ѓ€Ђy si€Ѓ otwieraj€Їc"szeroki tunel, kt€ry wch€Ђon€Ї€Ђ #podr€€Јnik€w. Ale ju€Ј po chwili platforma wynurzy€Ђa si€Ѓ na zewn€Їtrz dworca. Posuwa€Ђa si€Ѓ szybko po ulicy, kt€ra przedstawia€Ђa ciekawy widok. Wysoko nad jezdni€Ї, na stalowych wi€Їzaniach i €Ђukach, wznosi€Ђy si€Ѓ domy Patento€Іczyk€w, a na dole sun€Ѓ€Ђo automatycznie osiem ruchomych chodnik€w, ka€Јdy z inn€Ї szybko€Њci€Ї. Chodniki wewn€Ѓtrzne przeznaczone by€Ђy dla ruchu pieszego, zewn€Ѓtrzne, o wiele szersze, s€Ђu€Јy€Ђy dla pojazd€w. Platforma Bajdot€w posuwa€Ђa si€Ѓ prawym skrajem jezdni, za€Њ obok przesuwali si€Ѓ mieszka€Іcy tego zmechanizowanego miasta, a ka€Јdy z nich sta€Ђ na wielkiej stopie swojej jedynej nogi. Poniewa€Ј s€Їsiedni chodnik porusza€Ђ si€Ѓ z tak€Ї sam€Ї prawie szybko€Њci€Ї, co platforma Bajdot€w, mogli oni "ze swoich foteli przygl€Їda€Ѕ si€Ѓ tubylcom. !Patento€Іczycy wyr€€Јniali si€Ѓ nie tylko tym, €Јe posiadali jedn€Ї nog€Ѓ, ale nadto przewy€Јszali Bajdot€w wzrostem o trzy g€Ђowy. Mieli te€Ј nosy niezwykle d€Ђugie i bardzo ruchliwe, tak jak gdybyw€Ѓch stanowi€Ђ najwa€Јniejszy zmys€Ђ tych istot. M€Ѓ€Јczy€Љni byli zupe€Ђnie €Ђysi, kobietom za€Њ od po€Ђowy g€Ђowy wyrasta€Ђy rude w€Ђosy, zaplecione w trzy kr€tkie warkoczyki. Dzieci pod tym wzgl€Ѓdem niczym nie r€€Јni€Ђy si€Ѓ od doros€Ђych. Ubi€r Patento€Іczyk€w by€Ђ #prosty i jednolity. Sk€Ђada€Ђ si€Ѓ ze sk€rzanych kurtek, d€Ђugichwe€Ђnianych po€Іczoch i obszernych peleryn. Wielkie stopy obute by€Ђy w gumowe kamasze na podw€jnych spr€Ѓ€Јynowych podeszwach, dzi€Ѓki kt€rym mogli z lekko€Њci€Ї konik€w polnych !robi€Ѕ skoki na wysoko€Њ€Ѕ kilku metr€w i porusza€Ѕ si€Ѓ z szybko€Њci€Ї czterdziestu mil na godzin€Ѓ. Chodniki nigdy si€Ѓ nie zatrzymywa€Ђy. Patento€Іczycy jednym zwinnym skokiem wydostawali si€Ѓ na perony, ustawione w pewnych odst€Ѓpach wzd€Ђu€Ј jezdni. W tem sam spos€b wskakiwali z peron€w na chodniki. Z lewej strony jezdni bieg€Ђ najszybszy chodnik, kt€ry unosi€Ђ liczne pojazdy w kszta€Ђcie cygar, kul i sp€Ђaszczonych og€rk€w. !Pojazdy te nie posiada€Ђy k€€Ђ, tylko szerokie p€Ђozy, podobne do nart. Pojazdy kuliste by€Ђy to dwuosobowe €Њwidrowce, wykonane w ca€Ђo€Њci z cienkiego, lekkiego metalu o przezroczysto€Њci szk€Ђa. Nazwaich pochodzi€Ђa st€Їd, €Јe w €Њrodku pojazdu stercza€Ђ maszt w kszta€Ђcie €Њwidra, kt€ry za pomoc€Ї motoru atomowego !kr€Ѓci€Ђ si€Ѓ z szybko€Њci€Ї stu tysi€Ѓcy obrot€w na sekund€Ѓ. Dzi€Ѓki p€Ђaskim naci€Ѓciom "€Њwidra, zast€Ѓpuj€Їcego €Њmig€Ђo,#€Њwidrowce unosi€Ђy si€Ѓ w g€r€Ѓ, a przy odpowiednim manipulowaniu regulatorem mog€Ђy wisie€Ѕ nieruchomo w powietrzu lub te€Ј odbywa€Ѕ podr€€Јe tak jak samoloty. Chmary €Њwidrowc€w wiruj€Їcych w niebie wygl€Їda€Ђy!z do€Ђu jak ba€Іki mydlane. Inne pojazdy, przeznaczone do podr€€Јy wodno-l€Їdowych, !porusza€Ђy si€Ѓ za pomoc€Ї €Њrubyumieszczonej z przodu na samym dziobie. Mog€Ђy one porusza€Ѕ si€Ѓ po ka€Јdym terenie, gdy€Ј umocowane pod spodem p€Ђozy zast€Ѓpowa€Ђy szyny kolejowe. €Ћrubowce "rozwija€Ђy olbrzymi€Ї szybko€Њ€Ѕ, przeskakiwa€Ђy nier€wno€Њci terenu, zaledwie dotykaj€Їc p€Ђozami ziemi. "Bajdoci rozgl€Їdali si€Ѓ doko€Ђa zszeroko otwartymi ustami i razpo raz wydawali okrzyki zdumienia, a pan Kleks wypytywa€Ђ przesuwaj€Їcych si€Ѓ obok Patento€Іczyk€w o rozmaite szczeg€€Ђy, dotycz€Їce konstrukcji €Њwidrowc€w i €Њrubowc€w. Rozmowy toczy€Ђy si€Ѓ w j€Ѓzyku bajdockim, je€Њli za€Њ chodzi o j€Ѓzyk miejscowy, to prawie nigdzie nie by€Ђo go s€Ђycha€Ѕ, gdy€Ј Patento€Іczycy mi€Ѓdzy sob€Ї porozumiewali si€Ѓ w !spos€b zupe€Ђnie inny. Mieli na nosach okulary, kt€rych szk€Ђa podobne by€Ђy do ma€Ђych !ekran€w. Odbija€Ђy si€Ѓ na nich my€Њli Patento€Іczyk€w, przybieraj€Їc kszta€Ђt ruchomych obraz€w, i dlatego wymiana s€Ђ€w by€Ђa ca€Ђkiem zb€Ѓdna. Pan Kleks obieca€Ђ towarzyszom podr€€Јy, €Јe wystara si€Ѓ dla nich o takie okulary. !- Ale musicie pami€Ѓta€Ѕ - doda€Ђpan Kleks - €Јe Patento€Іczycy nie miewaj€Ї my€Њli, kt€re chcieliby ukry€Ѕ przed innymi. Obawiam si€Ѓ, €Јe niejeden z was b€Ѓdzie wola€Ђ wyrzec si€Ѓ cudownych okular€w ni€Ј "zdradzi€Ѕ si€Ѓ ze swoimi my€Њlami.Jeste€Њmy z innej gliny i nie wszystkie tutejsze wynalazki dadz€Ї si€Ѓ zastosowa€Ѕ do naszego €Јycia. Na ruchomych chodnikach pojawia€Ђy si€Ѓ coraz to nowe postacie patento€Іskich jednonogich wielkolud€w. Niekt€rzy z nich, dla przyspieszenia podr€€Јy, skakali na swoich spr€Ѓ€Јynowych podeszwach w kierunku ruchu i znikali na podobie€Іstwo pche€Ђ. Dzieci odbywa€Ђy drog€Ѓ siedz€Їc na sk€Ђadanych sto€Ђeczkach. €Ћwidrowce wznosi€Ђy si€Ѓ i l€Їdowa€Ђy dla nabrania paliwa zustawionych wzd€Ђu€Ј chodnika zbiornik€w. Platforma Bajdot€w posuwa€Ђa si€Ѓ naprz€d, bez przeszk€d mijaj€Їc dziwaczne, metalowe rusztowania. W€Ђa€Њciwego €Јyciamiejskiego nie mo€Јna by€Ђo dostrzec, gdy€Ј domy #mieszkalne i ulice mie€Њci€Ђy si€Ѓ bardzo wysoko. Wreszcie !nast€Їpi€Ђ kres jazdy. Platforma %unios€Ђa si€Ѓ w g€r€Ѓ. Porwa€Ђy j€Ї r€wnocze€Њnie cztery stalowe szpony i d€Љwign€Ѓ€Ђy na szczyt olbrzymiej budowli. Bajdoci #znale€Љli si€Ѓ u wej€Њcia na plac, na kt€rym zebra€Ђ si€Ѓ t€Ђum Patento€Іczyk€w, aby powita€Ѕ pana Kleksa. Plac wybrukowany by€Ђ p€Ђytkami z matowego szk€Ђa. Z takich samych p€Ђytek zbudowane by€Ђy wielopi€Ѓtrowe!domy, zw€Ѓ€Јaj€Їce si€Ѓ ku g€rzei zako€Іczone obrotowymi wie€Јami. Do wie€Ј umocowane by€Ђy wkl€Ѓs€Ђe tarcze, kt€re poch€Ђania€Ђy promienie s€Ђoneczne i wytwarza€Ђy !ciep€Ђo, niezb€Ѓdne nie tylko do ogrzewania mieszka€І, ale r€wnie€Ј do ogrzewania powietrza na zewn€Їtrz. Dzi€Ѓki mechanizmowi tarcz s€Ђonecznych oraz systemowi elektrycznych ch€Ђodnic Patento€Іczycy umieli utrzymywa€Ѕ temperatur€Ѓ swych miast na jednakowym poziomie o ka€Јdej porze roku. By€Ђo to wa€Јne chocia€Јby z tego wzgl€Ѓdu, €Јe Patento€Іczycy posiadali niezmiernie du€Јe nosy, wi€Ѓc €lowej Aby, kt€ra є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП€ф cўd ё ca Uo7Ф !Ф˜ c€ћ "\& c^ #љ0Ц cС $П;Ш"$ przy lada powiewie dostawali kataru i kichali tak g€Ђo€Њno, jakby grali na tr€Їbach. Plac przecina€Ђa szeroka ulica, kt€rej liczne odga€Ђ€Ѓzienia i przecznice widoczne by€Ђy z daleka. Ponad placem wisia€Ђy roje €Њwidrowc€w, przyczepionych do balkon€w dom€w jak baloniki. Mieszka€Іcy miasta wylegli na balkony, trzymaj€Їc przy ustach ma€Ђe kauczukowe g€Ђo€Њniki. Zebrani na placu Patento€Іczycy przystrojeni byli w uroczyste, spiczaste kaptury, zako€Іczone male€Іkimi antenami w kszta€Ђcie guzika. Jeden z nich,"wyr€€Јniaj€Їcy si€Ѓ szczeg€lnie du€Јym nosem, zbli€Јy€Ђ si€Ѓ w drobnych podskokach do Pana Kleksa, pochyli€Ђ si€Ѓ nisko i zwyczajem patento€Іskim poca€Ђowa€Ђ go w ucho. By€Ђa to oznaka wielkiej czci, na kt€r€Їpan Kleks odpowiedzia€Ђ w podobny spos€b, ale musia€Ђ przy tym podskoczy€Ѕ wysoko w g€r€Ѓ, gdy€Ј Patento€Іczyk przewy€Јsza€Ђ go wzrostem o dobre cztery g€Ђowy. Powitanie z pozosta€Ђymi Bajdotami by€Ђo mniej ceremonialne i ogranicza€Ђo si€Ѓ do wzajemnego poci€Їgania za uszy. Pietrkowi ogromnie podoba€Ђ si€Ѓ ten zwyczaj, gdy€Ј po raz pierwszy w €Јyciu m€g€Ђ targa€Ѕ za uszy innych, tak jakto z nim dotychczas robili marynarze, bynajmniej nie po to, aby mu pokaza€Ѕ szacunek. Po zako€Іczeniu powita€І, podczas kt€rych zgromadzony t€Ђum odegra€Ђ na nosach Marsza Wynalazc€w, !Patento€Іczyk przy€Ђo€Љy€Ђ do ustsiatk€Ѓ ze szklanego drutu, wielko€Њci kieszonkowego zegarka, i rozpocz€Ї€Ђ przem€wienie. Siatka ta stanowi€Ђa niezwyk€Ђy wynalazek. Przetwarza€Ђa ona mow€Ѓ patento€Іsk€Ї na ka€Јdy inny j€Ѓzyk, stosownie do nastawienia znajduj€Їcej si€Ѓ w€Њrodku wskaz€wki. W ten spos€b przem€wienie wyg€Ђoszone po patento€Іsku Bajdoci us€Ђyszeli w j€Ѓzyku bajdockim. - Dostojny go€Њciu! - powiedzia€Ђ m€wca zwracaj€Їc si€Ѓ do pana Kleksa. - Dzielni !podr€€Јnicy! Na wst€Ѓpie pragn€Ѓnadmieni€Ѕ, €Јe piastuj€Ѓ w Patentonii godno€Њ€Ѕ Arcymechanika, kt€ra u nas odpowiada godno€Њci Wielkiego Bajarza w waszym kraju. Przedtrzema laty, gdy Urz€Їd Patentowy stwierdzi€Ђ, €Јe dokona€Ђem najwi€Ѓkszej ilo€Њci wynalazk€w, przej€Ї€Ђem w€Ђadz€Ѓ z r€Їk mojego poprzednika, Patentoniusza XXVIII, i sprawuj€Ѓ rz€Їdy pod przybranym imieniem Patentonisza XXIX. Gdy kt€ry€Њ z moich ziomk€w prze€Њcignie mnie w ilo€Њci wynalazk€w, jemu przeka€Ј€Ѓ w€Ђadz€Ѓ jako memu nast€Ѓpcy. Takie prawo panuje w naszym kraju. Po tych s€Ђowach zebrani na placu Patento€Іczycy zawo€Ђali ch€rem: - Ella mella Patentoniusz adarella! - co mia€Ђo oznacza€Ѕ po patento€Іsku: "Niech €Јyje Patentoniusz XXIX!" M€wca za€Њ ci€Їgn€Ї€Ђ dalej: - Dumny jestem, €Јe mog€Ѓ powita€Ѕ w naszym kraju uczonego tej miary, co pan Ambro€Јy Kleks, kt€remu mam do zawdzi€Ѓczenia pomys€Ђy wielu naszych wynalazk€w. Pomys€Ђy te nie mog€Ђy by€Ѕ wprowadzone w €Јycie w ojczy€Љnie pana Kleksa wskutekbraku odpowiednich materia€Ђ€w i urz€Їdze€І technicznych, ale ich opisy i plany, €Њwiadcz€Їce o geniuszu tego uczonego, dotar€Ђy do nasi pozwoli€Ђy nam zrealizowa€Ѕ wiele donios€Ђych wynalazk€w ku po€Јytkowi naszego kraju. W tym miejscu Arcymechanik "sk€Ђoni€Ђ si€Ѓ nisko, jeszcze raz uca€Ђowa€Ђ pana Kleksa w ucho im€wi€Ђ dalej: !- Pozw€l, dostojny go€Њciu, €Јe wymieni€Ѓ tu wynalazki, kt€re tobie mamy do zawdzi€Ѓczenia. A wi€Ѓc na pierwszym miejscu - pompka powi€Ѓkszaj€Їca. Dzi€Ѓki niej mogli€Њmy powi€Ѓkszy€Ѕ naszwzrost naturalny o jedn€Ї trzeci€Ї. Wynalazek ten chcia€Ђbym tu zademonstrowa€Ѕ.M€wi€Їc to Patento€Іczyk wyj€Ї€Ђ z kieszeni peleryny pompk€Ѓ przypominaj€Їc€Ї "zwyk€Ђ€Ї oliwiark€Ѓ, przy€Ђo€Јy€Ђ jej koniec do ucha pana Kleksa!i kilkakrotnie nacisn€Ї€Ђ denko. W tej samej chwili pan Kleks zacz€Ї€Ђ rosn€Ї€Ѕ na oczach wszystkich i po up€Ђywie kilku sekund dor€wnywa€Ђ ju€Ј wzrostem Patento€Іczykom. By€Ђo to naprawd€Ѓ zdumiewaj€Їce. Bajdoci spogl€Їdali z zazdro€Њci€Ї na pana Kleksa, kt€ry sta€Ђ si€Ѓ niemal wielkoludem. Otoczyli zaraz Arcymechanika i nadstawiali natr€Ѓtnie uszy, domagaj€Їc si€Ѓ na migi tego samego zabiegu. Tylko €Њlepy sternik sta€Ђ na uboczu, bo nie bardzo wiedzia€Ђ o co chodzi. Arcymechanik zorientowa€Ђ si€Ѓ,€Јe sternik jest €Њlepy, i zr€Ѓcznym ruchem ponad g€Ђowami marynarzy w€Ђo€Јy€Ђ mu na nos binokle o pryzmatycznych, opalizuj€Їcych szk€Ђach. Trudno "opisa€Ѕ rado€Њ€Ѕ sternika, kt€ry nagle zacz€Ї€Ђ widzie€Ѕ i z najwy€Јszym podziwem "rozgl€Їda€Ђ si€Ѓ doko€Ђa. Jeszcze wi€Ѓksze zdumienie go ogarn€Ѓ€Ђo, gdy Patento€Іczyk przy€Ђo€Јy€Ђ mu do ucha pompk€Ѓ i dokona€Ђ operacji powi€Ѓkszaj€Їcej. Szcz€Ѓ€Њcie jego nie mia€Ђo wprost granic. Natomiast pozosta€Ђych Bajdot€w Arcymechanik €Ђagodnie, lecz stanowczo odsun€Ї€Ђ r€Ѓk€Ї, po czym znowu podni€s€Ђ siatk€Ѓ do ust i kontynuowa€Ђ przerwane przem€wienie: - Nast€Ѓpnym wynalazkiem opartym na pomy€Њle pana Kleksa jest kluczyk otwieraj€Їcy wszystkie zamki, dalej pude€Ђko do przechowywania p€Ђomyk€w €Њwiec, samograj€Їce mosty, automaty przeciwkatarowe i wiele, wiele innych. Nie mogli€Њmy tylko zmontowa€Ѕ wytw€rni pigu€Ђek na porost w€Ђos€w, gdy€Ј nie posiadamy odpowiednich witaminowych barwnik€w. Nasz przemys€Ђ chemiczny nie nad€Ї€Јa, niestety za rozwojem techniki, ta za€Њ nie posiada ju€Ј dla nas €Јadnych tajemnic. - Pigu€Ђki na porost w€Ђos€w? "Ale€Ј prosz€Ѓ bardzo! - zawo€Ђa€Ђ pan Kleks i wyci€Їgn€Ї€Ђ z kieszeni srebrne puzderko, z kt€rym nigdy si€Ѓ nie rozstawa€Ђ. - Prosz€Ѓ bardzo! Mam ich du€Јy zapas. M€wi€Їc to, otworzy€Ђ puzderkoi pocz€Ѓstowa€Ђ pigu€Ђkami najbli€Јej stoj€Їcych Patento€Іczyk€w. Po chwili puzderko by€Ђo puste. Tym za€Њ, kt€rzy zd€Ї€Јyli skorzysta€Ѕ z pocz€Ѓstunku pana Kleksa, od razu posypa€Ђy si€Ѓ spod kaptur€w bujne k€Ѓdziory. Nast€Ѓpnie kapela odegra€Ђa na nosach kantat€Ѓ skomponowan€Ї na cze€Њ€Ѕ pana Kleksa. Ale przem€wienie Patento€Іczyka nie by€Ђo jeszcze widocznie sko€Іczone, gdy€Ј da€Ђ znak, aby wszyscy "si€Ѓ uciszyli, po czym ci€Їgn€Ї€Ђ dalej: - W naszym kraju nie znajdziecie rozrywek ani zabaw, jako €Јe ca€Ђy czas po€Њwi€Ѓcamy pracy. Ujrzycie zato wiele ciekawych rzeczy, a niekt€re z nich b€Ѓdziecie nawet mogli zabra€Ѕ ze sob€Ї doojczystej Bajdocji. Jeste€Њcie naszymi go€Њ€Ѕmi, ale go€Њcina wasza nie mo€Јe trwa€Ѕ d€Ђu€Јej ni€Ј jedn€Ї dob€Ѓ, gdy€Ј nie wolno nam odrywa€Ѕ si€Ѓ od naszych warsztat€w. Takie jest prawo tego kraju. "Nie chc€Ї, aby ich podpatrywa€Ѕ" - pomy€Њla€Ђ Pietrek. Skoro tylko Arcymechanik sko€Іczy€Ђ przem€wienie; wszyscy jego podw€Ђadni przy€Ђo€Јyli siatki do ust i zawo€Ђali ch€rem: - Niech €Јyje Patentoniusz XXIX! Niech €Јyje Ambro€Јy Kleks! Po czym jeszcze raz odegrali na nosach powitaln€Ї kantat€Ѓ. Gdy ucich€Ђy ostatnie tony #pie€Њni, g€Ђos zabra€Ђ pan Kleks i w kr€tkich s€Ђowach podzi€Ѓkowa€Ђ za serdeczne !przyj€Ѓcie. M€wi€Ђ po bajdocku, ale Patento€Іczycy przy€Ђo€Јyli do uszu kauczukowe g€Ђo€Њniki, kt€re od razu t€Ђumaczy€Ђy przem€wienie na j€Ѓzyk patento€Іski. ьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚ ‚ ‚ ‚ ‚ ‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚‚ ‚!‚"‚#‚$‚%‚&‚'‚(‚)‚*‚+‚,‚-‚.‚/‚0‚1‚2‚3‚4‚5‚6‚7‚8‚9‚:‚;Po zako€Іczonej uroczysto€Њci Arcymechanik zaprosi€Ђ go€Њci do swego pa€Ђacu, gdzie ju€Ј przygotowane by€Ђy dla nich obszerne apartamenty. Pan Kleks przede wszystkim zatroszczy€Ђ si€Ѓ o beczki z esencj€Ї atramentow€Ї i poprosi€Ђ o przeniesienie ich do pa€Ђacu. - Dostojny go€Њciu - rzek€Ђ na to ze smutkiem w g€Ђosie Arcymechanik - wiem, jak "zmartwi ci€Ѓ wiadomo€Њ€Ѕ, kt€r€Ї us€Ђyszysz. Cokolwiek pochodzi z Abecji, umiera natychmiast pod dzia€Ђaniem €Њwiat€Ђa s€Ђonecznego. Tak samo mleko atramentowe traci sw€Ї barw€Ѓ i staje si€Ѓ bia€Ђe. Wiem o tym dobrze, gdy€Ј z Abecj€Ї utrzymujemy od dawna bliskie stosunki s€Їsiedzkie. Zreszt€Ї sam przekonasz si€Ѓ o prawdziemoich s€Ђ€w. Natychmiast jeden z Patento€Іczyk€w przytoczy€Ђ na rozkaz Arcymechanika dwiebeczki z atramentowym p€Ђynem, ustawi€Ђ je przed panem Kleksem i uderzeniem pot€Ѓ€Јnej pi€Ѓ€Њci rozbi€Ђ pokrywy. Z beczek wytrysn€Ї€Ђ bia€Ђy p€Ђyn. Pan Kleks nie dowierza€Ђ jeszcze swym oczom i zajrza€Ђ do wn€Ѓtrza. Tak! Nie mog€Ђo by€Ѕ !w€Їtpliwo€Њci: atrament straci€Ђ barw€Ѓ i przeistoczy€Ђ si€Ѓ w bezwarto€Њciowy p€Ђyn koloru mleka. Pan Kleks zanurzy€Ђ w !nim d€Ђo€І, a potem przygl€Їda€Ђ si€Ѓ w milczeniu bia€Ђym kroplom, kt€re kapa€Ђy z jego palc€w na szklany bruk. Nikt nie €Њmia€Ђ przerwa€Ѕ tego wymownego milczenia. W pewnej chwili oczy pana Kleksa spotka€Ђy si€Ѓ z oczami !Pietrka, pe€Ђnymi €Ђez. Pan Kleks"otrz€Їsn€Ї€Ђ si€Ѓ, gwizdn€Ї€Ђ jak kos i rzek€Ђ: !- Trudno. Chod€Љmy. Ale podr€€Ј nasza nie jest jeszcze sko€Іczona. Nie mo€Јemy wraca€Ѕ do Bajdocji z pustymi r€Ѓkami. Po tych s€Ђowach uj€Ї€Ђ pod rami€Ѓ Patentoniusza XXIX i ruszy€Ђ z nim w kierunku pa€Ђacu. Za nimi pod€Ї€Јali Bajdoci, Przyboczna Rada Mechaniczna oraz ca€Ђa €Њwita. Tak. Trzeba przyzna€Ѕ, €Јe pan !Kleks by€Ђ wielkim cz€Ђowiekiem. Bowiem wielcy ludzie nigdy nietrac€Ї nadziei. Wej€Њcie do pa€Ђacu prowadzi€Ђo przez wysok€Ї bram€Ѓ. Kilkana€Њcie wind sta€Ђo w pogotowiu, w oczekiwaniu go€Њci. Charakterystycznym szczeg€€Ђem budownictwa patento€Іskiego by€Ђ zupe€Ђny brak schod€w. Schody w og€le nie istnia€Ђy. Patento€Іczycy wskakiwali na #wy€Јsze pi€Ѓtra, posi€Ђkuj€Їc si€Ѓ spr€Ѓ€Јynowymi podeszwami, alepoza tym kto chcia€Ђ, m€g€Ђ korzysta€Ѕ z wind oraz szybuj€Їcych foteli, poruszaj€Їcych si€Ѓ we wszystkich kierunkach. Sala, do kt€rej wprowadzi€Ђ go€Њci Arcymechanik, by€Ђa bardzo przestronna i zupe€Ђnie pusta. Tylko kilka rz€Ѓd€w r€€Јnokolorowych guzik€w na srebrnej p€Ђycie wskazywa€Ђo naistnienie z€Ђo€Јonego mechanizmu. Istotnie, za naci€Њni€Ѓciem odpowiednich guzik€w, z pod€Ђogi z sufitu i ze €Њcian wy€Ђania€Ђy si€Ѓ przer€€Јne urz€Їdzenia i !sprz€Ѓty, zale€Јnie od potrzeby. Przede wszystkim za naci€Њni€Ѓciem guzik€w niebieskich, komnata przeobrazi€Ђa si€Ѓ w wykwintn€Ї $sal€Ѓ jadaln€Ї, kt€r€Ї zape€Ђni€Ђy sto€Ђy zastawione potrawami i dzbanami z ananasowym winem. Na znak dany przez Arcymechanika rozpocz€Ѓ€Ђa si€Ѓ uczta, trwaj€Їca reszt€Ѓ nocy a€Ј do rana. Do potraw domieszane by€Ђy nieznane przyprawy, kt€rych dzia€Ђanie polega€Ђo na usuwaniu znu€Јenia, tak €Јe Bajdoci, nie m€wi€Їc ju€Ј o panie Kleksie, nie czuli zm€Ѓczenia ani senno€Њci. Po uczcie Arcymechanik nacisn€Ї€Ђ czerwone guziki i natychmiast sala jadalna !przeistoczy€Ђa si€Ѓ w pracowni€Ѓ mechaniczn€Ї. Wype€Ђnia€Ђy j€Ї precyzyjne aparaty, instrumenty i narz€Ѓdzia, przy kt€rych Arcymechanik opracowywa€Ђ i doskonali€Ђ swe wynalazki. Arcymechanik ofiarowa€Ђ ka€Јdemu z go€Њci po metalowym pude€Ђeczku, kt€re by€Ђo r€wnocze€Њnie radioaparatem, zapalniczk€Ї, latark€Ї elektryczn€Ї, mucho€Ђapk€Ї i maszynk€Ї do strzy€Јenia. Bajdoci nie mogli wyj€Њ€Ѕ z podziwu na widok tego skomplikowanego i genialnie pomy€Њlanego instrumentu. Natomiast pan Kleks, kt€remu okazywano nieustaj€Їce oznakiczci, otrzyma€Ђ ponadto aparatdo odgadywania my€Њli, skrzynk€Ѓ zawieraj€Їc€Ї siedem sekret€w Patentonii i pi€Ѓtna€Њcie €Њwidrowc€w, maj€Їcych s€Ђu€Јy€Ѕ jemu i jego towarzyszom w dalszej podr€€Јy. W€Њr€d siedmiu sekret€w Patentonii znajdowa€Ђsi€Ѓ mi€Ѓdzy innymi spos€b odnalezienia tego kraju na mapie, model pompki powi€Ѓkszaj€Їcej, spis wynalazk€w Arcymechanika i jeszcze cztery, r€wnie bezcennej warto€Њci. Pan Kleks w gor€Їcych s€Ђowachpodzi€Ѓkowa€Ђ za hojne dary, ale nie omieszka€Ђ przy tym w !delikatny spos€b zauwa€Јy€Ѕ, €Јebrak w€Њr€d nich tak po€Ј€Їdanego czarnego atramentu. Arcymechanik zas€Ѓpi€Ђ si€Ѓ bardzo, porozumia€Ђ si€Ѓ z Przyboczn€Ї Rad€Ї Mechaniczn€Ї, po czym rzek€Ђ przytkn€Їwszy wskazuj€Їcy palec do swego d€Ђugiego nosa: - Atrament nigdy nie by€Ђ nam potrzebny, albowiem posiadamy zdolno€Њ€Ѕ zachowania raz na zawsze w "pami€Ѓci wszelkich s€Ђ€w, cyfr i !my€Њli. Pami€Ѓ€Ѕ nasza nigdy nie zawodzi, dlatego te€Ј nie robimy €Јadnych notatek, nic nie zapisujemy ani nie utrwalamy, cho€Ѕby to by€Ђy najbardziej z€Ђo€Јone wykresy lub formu€Ђy matematyczne. Ja,cho€Ѕ mam ju€Ј $dziewi€Ѓ€Ѕdziesi€Їt dziewi€Ѓ€Ѕ lat, pami€Ѓtam z najwi€Ѓksz€Ї dok€Ђadno€Њci€Ї ponad sto !tysi€Ѓcy liczb, kt€rych uczy€Ђem"si€Ѓ, gdy mia€Ђem lat dziewi€Ѓ€Ѕ. Nic wi€Ѓc dziwnego, €Јe nie wynale€Љli€Њmy atramentu i nigdygo nie wynajdziemy. Zreszt€Ї, jak ju€Ј zaznaczy€Ђem poprzednio, nie posiadamy siedmiu najwa€Јniejszych #barwnik€w. Dziwi€Ѓ si€Ѓ tylko, €Јetak wielki uczony, jak pan !Ambro€Јy Kleks, nie zdoby€Ђ si€Ѓ dot€Їd na dokonanie podobnie €Ђatwego wynalazku. Powtarzam: dziwi€Ѓ si€Ѓ - a dziwi€Ѕ si€Ѓ wolno ka€Јdemu. Pan Kleks pomin€Ї€Ђ milczeniem t€Ѓ uszczypliwo€Њ€Ѕ, gdy€Ј doskonale umia€Ђ nad sob€Ї !panowa€Ѕ, ale zaczerwieni€Ђ si€Ѓ po same uszy i przera€Љliwie nastroszy€Ђ brwi. Tymczasem Arcymechanik, jak gdyby nigdy nic, zaproponowa€Ђgo€Њciom przechadzk€Ѓ po ulicach miasta, podkre€Њlaj€Їc, €Јe wkr€tce ju€Ј, ku jego ogromnemu €Јalowi, b€Ѓd€Ї "musieli opu€Њci€Ѕ Patentoni€Ѓ. Po tych s€Ђowach uj€Ї€Ђ pana Kleksapod rami€Ѓ i podskakuj€Їc obok niego na swojej jedynej nodze, skierowa€Ђ si€Ѓ do !wyj€Њcia. Za nimi szli Bajdoci i €Њwita Arcymechanika. G€Ђ€wna ulica, zawieszona wysoko nad ruchom€Ї jezdni€Ї, przypomina€Ђa raczej szeroki most wybrukowany szklan€Ї kostk€Ї. Po obu stronach wznosi€Ђy si€Ѓ wysoko sto€Јkowate budowle, a z okienwygl€Їdali Patento€Іczycy, podobni jeden do drugiego jak bli€Љni€Ѓta. Wzd€Ђu€Ј ulicy sta€Ђy nieprzerwanym szeregiem automaty zast€Ѓpuj€Їce sklepy, restauracje i kawiarnie. Arcymechanik demonstrowa€Ђ jepo kolei, wprawiaj€Їc ich mechanizm w ruch przy pomocy stalowej iglicy. Iglica Arcymechanika posiada€Ђasto siedemdziesi€Їt siedem naci€Ѓ€Ѕ i pasowa€Ђa do wszystkich automat€w. Im kto ni€Јsze zajmowa€Ђ stanowisko wzespole wynalazc€w, tym "ni€Јszej kategorii mia€Ђ iglic€Ѓ. Wynalazcy najmniej zdolni i pracowici posiadali iglice o siedemnastu zaledwie naci€Ѓciach. Pozwala€Ђy one zaspokaja€Ѕ w automatach tylko najprostsze potrzeby. Arcymechanik demonstrowa€Ђ wszystkie automaty i rozdawa€Ђ swym go€Њciom owoce, s€Ђodycze, cz€Ѓ€Њci garderoby, przedmioty codziennego u€Јytku, drobne praktyczne wynalazki, a nawet ozdoby i klejnoty. Przy jednym z automat€w Patento€Іczycy zatrzymali si€Ѓ "nieco d€Ђu€Јej. Ka€Јdy wtyka€Ђ do !otworu sw€j d€Ђugi nos, by€Ђ to bowiem automat przeciwkatarowy, najcz€Ѓ€Њciej chyba u€Јywany w tym kraju, gdy€Ј jego mieszka€Іcy stale cierpieli na katar i kilka razy dziennie automatycznie dezynfekowali sobie nosy. - Kto ma du€Јy nos, ten ma du€Јy katar - zauwa€Јy€Ђ filozoficznie Arcymechanik. By€Ђy te€Ј automaty do mierzenia temperatury, do plombowania z€Ѓb€w, do cerowania skarpetek, do zaplatania warkoczy oraz do wykonywania mn€stwa innych niezb€Ѓdnych czynno€Њci. Bajdoci nie ukrywali podziwu dla wynalazczo€Њci Patento€Іczyk€w, ale w g€Ђ€Ѓbi duszy byli zdania, €Јe zast€Їpienie sklep€w przez automaty odbiera €Јyciu !znaczn€Ї cz€Ѓ€Њ€Ѕ uroku. O ile€Ј pi€Ѓkniej wygl€Їda€Ђy ulice Klechdawy, z rz€Ѓsi€Њcie o€Њwietlonymi wystawami sklepowymi, gdzie ka€Јdy m€g€Ђ nabywa€Ѕ przedmioty stosowniedo swego upodobania i gustu! Natomiast wyroby Patento€Іczyk€w, podobnie jakich stroje, wykonane by€Ђy wed€Ђug jednego wzoru, posiada€Ђy jednolity kszta€Ђt i barw€Ѓ, co sprawia€Ђo przygn€Ѓbiaj€Їce wra€Јenie. Prowadz€Їc tak swoich go€Њci ulic€Ї Automat€w, Arcymechanik zatrzyma€Ђ si€Ѓ w pewnej chwili i rzek€Ђ: - To, co ujrzycie teraz, niew€Їtpliwie b€Ѓdzie dla was przykre, ale trudno, prawa naszego kraju s€Ї surowe i dotycz€Ї w r€wnej mierze tubylc€w, jak i cudzoziemc€w.Po tych s€Ђowach Arcymechanikda€Ђ kilka wielkich sus€w i zatrzyma€Ђ si€Ѓ przed postaci€Ї stoj€Їc€Ї nieruchomo w szereguautomat€w. Bajdoci pod€Ї€Јyli za nim. Oczom ich ukaza€Ђa si€Ѓ posta€Ѕ Pietrka, kt€ry szklanymwzrokiem bezmy€Њlnie patrzy€Ђ przed siebie. R€Ѓce mia€Ђ skrzy€Јowane na piersiach, a nogi przymocowane do chodnika metalowymi klamrami.- Ch€Ђopiec ten - rzek€Ђ Arcymechanik - wbrew €lowej Aby, kt€ra є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП%ї cF &‡ ќ cЉ 'ƒЎ  (1Є c€ )е!К cx *, cл +Ђ7> ,Ѕ7јJ€A zakazowi podpatrzy€Ђ jeden z najnowszych moich wynalazk€w i pu€Њci€Ђ w ruch jego mechanizm, ujawniaj€Їc przedwcze€Њnie tajemnic€Ѓ. Zosta€Ђ za to ukarany. Przesta€Ђ by€Ѕ cz€Ђowiekiem, a sta€Ђ si€Ѓ automatem, automatem do lizania znaczk€w pocztowych. Mog€Ѓ go wam zademonstrowa€Ѕ.To m€wi€Їc Arcymechanik wetkn€Ї€Ђ swoj€Ї iglic€Ѓ do otworu umieszczonego pod lew€Ї pach€Ї Pietrka i przekr€Ѓci€Ђ trzykrotnie. Pietrek automatycznym ruchem otworzy€Ђ usta i wysun€Ї€Ђ j€Ѓzyk. Patento€Іczycy"jeden po drugim zbli€Јali si€Ѓ do automatu, przyk€Ђadali do wysuni€Ѓtego j€Ѓzyka znaczki pocztowe i nalepiali je na przygotowane zawczasu koperty. Po wyj€Ѓciu iglicy Pietrek schowa€Ђ j€Ѓzyk, zamkn€Ї€Ђ usta i nadal sta€Ђ nieruchomo, patrz€Їc przed siebie szklanym wzrokiem. Pan Kleks by€Ђ g€Ѓboko wstrz€Ї€Њni€Ѓty tym widokiem. Wiedzia€Ђ, €Јe dla Pietrka nie ma ju€Ј ratunku. D€Ђugo sta€Ђ w "milczeniu, a potem zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do nieszcz€Ѓsnego ch€Ђopca i z€Ђo€Јy€Ђ poca€Ђunek na jego czole, kt€re by€Ђo zimne jak metal. Odwr€ci€Ђ si€Ѓ wreszcie do Arcymechanika i rzek€Ђ dr€Ј€Їcym g€Ђosem: - Twarde jest prawo patento€Іskie, kt€re zmieni€Ђo tego dzielnego ch€Ђopca w automat. Ciekawo€Њ€Ѕ jego zosta€Ђa ukarana zbyt surowo. Skoro nie mo€Јemy odwr€ci€Ѕ tego, co si€Ѓ sta€Ђo, nie chcemyd€Ђu€Јej pozostawa€Ѕ w kraju, gdzie ludzie zamiast serc maj€Ї stalowe spr€Ѓ€Јyny. Wypu€Њ€Ѕcie nas st€Їd czym pr€Ѓdzej. Jest tonasze jedyne €Јyczenie. Bajdoci, do g€Ђ€Ѓbi oburzeni, !otoczyli pana Kleksa i r€wnie€Ј domagali si€Ѓ natychmiastowego opuszczenia tej pos€Ѓpnej wyspy. Tylko sternik sta€Ђ na uboczu i wo€Ђa€Ђ: !- A ja nie chc€Ѓ! Nie chc€Ѓ by€Ѕ €Њlepym do ko€Іca €Јycia. Tutaj przynajmniej widz€Ѓ. Pozw€lcie mi zosta€Ѕ! - Nie mamy nic przeciwko temu - oznajmi€Ђ Arcymechanik.- Rozumiemy, czym jest wzrokdla cz€Ђowieka. Opalizuj€Їce szk€Ђa szybko trac€Ї sw€Ї moc i cz€Ѓsto trzeba je zmienia€Ѕ. A zmieni€Ѕ je mo€Јna tylko w Patentonii. Pozw€lcie wi€Ѓc waszemu sternikowi, aby !zosta€Ђ u nas. B€Ѓdzie pracowa€Ђ !tak, jak my, i €Јy€Ђ tak, jak my.Bo u was nikt nie potrafi przywr€ci€Ѕ mu wzroku. Zapanowa€Ђo og€lne milczenie. !Pan Kleks usi€Ђowa€Ђ st€Ђumi€Ѕ w sobie niech€Ѓtne uczucia wzgl€Ѓdem Patento€Іczyk€w, kt€rych znienawidzi€Ђ za !bezduszno€Њ€Ѕ. Uwa€Јa€Ђ, €Јe nic nie stoi na przeszkodzie, aby Arcymechanik wyjawi€Ђ tajemnic€Ѓ opalizuj€Їcych szkie€Ђ. Ale ten wynios€Ђy i zimny w€Ђodarz Patentonii poczu€Ђ si€Ѓ dotkni€Ѓty w swoim poczuciu w€Ђadcy i nic nie mog€Ђo go przejedna€Ѕ. - Dobrze - powiedzia€Ђ pan Kleks - niechaj sternik zostanie. Wprawdzie, je€Њli o mnie idzie, wola€Ђbym by€Ѕ !€Њlepym w Bajdocji ni€Ј kr€lem wPatentonii, ale to ju€Ј sprawa czysto osobista. "Po tych s€Ђowach odwr€ci€Ђ si€Ѓ iruszy€Ђ z powrotem w kierunku "placu. Bajdoci pod€Ї€Јyli za nim. Ponad ich g€Ђowami w zwinnychskokach przemkn€Ѓli Patento€Іczycy. Zgromadzony "na placu t€Ђum przygl€Їda€Ђ si€Ѓ wuroczystym skupieniu pracy kilkunastu mechanik€w krz€Їtaj€Їcych si€Ѓ doko€Ђa l€Њni€Їcych, nowiutkich €Њwidrowc€w, gotowych do odlotu. Arcymechanik przywo€Ђa€Ђ !Bajdot€w i udzieli€Ђ im szeregu wyja€Њnie€І oraz wskaz€wek, jak obchodzi€Ѕ si€Ѓ z mechanizmem tych lataj€Їcych kul. Trzeba przyzna€Ѕ, €Јe by€Ђ to mechanizm niezmiernie prosty. Nawet dziecko mog€Ђo pos€Ђugiwa€Ѕ si€Ѓ nim z "€Ђatwo€Њci€Ї. Pan Kleks wsiad€Ђ dojednego ze €Њwidrowc€w i "odby€Ђ pr€bny lot, kt€ry wypad€Ђca€Ђkiem zadowalaj€Їco. Skoro przygotowania do odlotuby€Ђy ju€Ј zako€Іczone, Arcymechanik zwr€ci€Ђ si€Ѓ do pana Kleksa i rzek€Ђ: - Znajomo€Њ€Ѕ nasza pozostaniemi w pami€Ѓci na zawsze. Umiem €Ђatwo zapomina€Ѕ drobne nietakty moich go€Њci, ale nie zapomn€Ѓ nigdy chwil g€Ђ€Ѓbokiego wzruszenia, jakie budzi we mnie najkr€tsze nawet obcowanie z wielkim uczonym. Pomnik, kt€ry wzniesiemy na tym placu, upami€Ѓtni wasze niezwyk€Ђe odwiedziny, a plac otrzyma nazw€Ѓ placu Ambro€Јego Kleksa.Przy tych s€Ђowach Patentoniusz XXIX poci€Їgn€Ї€Ђ pana Kleksa za ucho, po czym m€wi€Ђ dalej: - Wszystkie €Њwidrowce s€Ї obficie zaopatrzone w €Јywno€Њ€Ѕ, nadto ka€Јdy z was otrzyma na drog€Ѓ okrycie, bo w g€rze jest bardzo zimno. Patrzcie, te peleryny s€Ї mego wynalazku. W ka€Јdym guziku mie€Њci si€Ѓ ma€Ђa bateryjka, z kt€rej przep€Ђywa przez p€Ђaszcz r€wnomierna fala ciep€Ђa. Temperatur€Ѓ mo€Јna regulowa€Ѕ przez w€Ђ€Їczenie jednego, dw€ch albo trzech guzik€w. A teraz nie pozostajemi nic innego, jak po€Јegna€Ѕ was i €Јyczy€Ѕ szcz€Ѓ€Њliwej podr€€Јy. Podczas gdy Patento€Іczycy rozdawali Bajdotom peleryny, pan Kleks wyg€Ђosi€Ђ kr€tkie po€Јegnalne przem€wienie i podzi€Ѓkowa€Ђ Arcymechanikowi za go€Њcinno€Њ€Ѕ. Sternik by€Ђ nies€Ђychanie wzruszony. Pobieg€Ђ do swoich !towarzyszy podr€€Јy i €Њciska€Ђ ich po kolei, g€Ђo€Њno szlochaj€Їc. - Wiem, €Јe ju€Ј nigdy nie us€Ђysz€Ѓ bajek Wielkiego !Bajarza! - wo€Ђa€Ђ z p€Ђaczem. - Wybaczcie mi, ale nikt z was nie wie, co to jest €Њlepota! !Mo€Јe tutaj jako€Њ si€Ѓ oswoj€Ѓ, $b€Ѓd€Ѓ si€Ѓ opiekowa€Ђ Pietrkiem... Wybaczcie, b€Їd€Љcie zdrowi! Pan Kleks ze €Ђzami w oczach $uca€Ђowa€Ђ sternika, sk€Ђoni€Ђ si€Ѓ jeszcze raz Arcymechanikowi i zgromadzonym Patento€Іczykom, po czym da€Ђ Bajdotom znak, aby wsiadali do €Њwidrowc€w. W ka€Јdym z nich usadowi€Ђo si€Ѓ po dw€ch Bajdot€w, a do ostatniego wsiad€Ђ sam tylko pan Kleks. Patento€Іczycy zaintonowali na nosach po€Јegnalnego marsza i po chwili pi€Ѓtna€Њcie $€Њwidrowc€w unios€Ђo si€Ѓ w g€r€Ѓ.W miar€Ѓ oddalania si€Ѓ od ziemi, zgromadzeni na placu ludzie stawali si€Ѓ coraz mniejsi, a po kilku minutach przypominali ju€Ј roje ruchliwych mr€wek. Niebawem te€Ј ca€Ђa Wyspa Wynalazc€w, zwana Patentoni€Ї, wygl€Їda€Ђa !z g€ry jak talerz p€Ђywaj€Їcy popowierzchni morza. ‚<‚=‚>‚?‚@‚A‚B‚C‚D‚E‚F‚G‚H‚I‚J‚K‚L‚M‚N‚O‚P‚Q‚R‚S‚T‚U‚V‚W‚X‚Y‚Z‚[‚\‚]‚^‚_‚`‚a‚b‚c‚d‚e‚f‚g‚h‚i‚j‚k‚l‚m‚n‚o‚p‚q‚r‚s‚t‚u‚v‚w‚x‚y‚z‚{‚|‚}‚~‚‚€‚‚‚‚ƒ‚„‚…‚†‚‡‚ˆ‚‰‚Š‚‹Pan Kleks nawet nie zauwa€Јy€Ђ,€Јe odzyska€Ђ znowu sw€j normalny wzrost. "Zdaje si€Ѓ, €Јe wynalazki tych bezdusznych durni€w s€Ї z€Ђudne i nierzeczywiste" - pomy€Њla€Ђ z niesmakiem. Gdy jednak w€Ђ€Їczy€Ђ ogrzewaj€Їce guziki p€Ђaszcza, poczu€Ђ we wszystkich cz€Ђonkach przyjemne ciep€Ђo. Nast€Ѓpnie wypr€bowa€Ђ aparat do zgadywanie my€Њli i na male€Іkim ekranie zobaczy€Ђ szereg bezbarwnych i jednostajnych obraz€w. By€Ђy to my€Њli marynarzy, kt€rzy widocznie oddawali si€Ѓ swoim codziennym marzeniom. Jedynie my€Њli kapitana raz po raz wraca€Ђy do Patentonii, kr€Ї€Јy€Ђy wok€€Ђ sternika, zatrzyma€Ђy si€Ѓ na Pietrku i wybucha€Ђy gniewnymi iskrami nad g€Ђow€Ї Arcymechanika. Pan Kleks w€Ђo€Јy€Ђ swoje dalekowzroczne okulary, rozpostar€Ђ samoczynn€Ї map€Ѓ -dar Patentoniusza XXIX i poszybowa€Ђ na p€€Ђnocno-zach€d. Pozosta€Ђe €Њwidrowce lecia€Ђy za nim na podobie€Іstwo klucza €Јurawi. Niebo by€Ђo czyste, ale przejmuj€Їcy ch€Ђ€d wdziera€Ђ si€Ѓ do kabin. Na szcz€Ѓ€Њcie wszystkie ogrzewaj€Їce guziki dzia€Ђa€Ђy sprawnie, tote€Ј Bajdotom zi€Ѓb€Ђy jedynie uszy inosy. Pan Kleks podni€s€Ђ do "g€ry sw€Ї roz€Ђo€Јyst€Ї brod€Ѓ i wtuli€Ђ w ni€Ї twarz jak w %ciep€Ђy szal. Rozgl€Їda€Ђ si€Ѓ pilniedoko€Ђa, podawa€Ђ przez mikrofon rozkazy i kr€tkie komunikaty o trasie lotu. - Lecimy na wysoko€Њci osiemnastu tysi€Ѓcy st€p... Na prawo rozci€Їga si€Ѓ Archipelag Wysp Gramatycznych. Stamt€Їd rozchodz€Ї si€Ѓ na ca€Ђy €Њwiat regu€Ђy i prawid€Ђa pisowni... Przed nami na wprost rozpo€Њciera si€Ѓ Morze "Kormora€Іskie... Zbli€Јamy si€Ѓ z szybko€Њci€Ї dwustu dwudziestumil na godzin€Ѓ do kraju Metalofag€w... Jest obecnie jedenasta czterdzie€Њci pi€Ѓ€Ѕ czasu €Њrodkowo-obiadowego... Wy€Ђ€Їczam si€Ѓ... !Bajdoci posilili si€Ѓ pastylkami od€Јywczymi, w kt€re €Њwidrowce by€Ђy obficie zaopatrzone. Pastylki zawiera€Ђy trzy smaki mi€Ѓsne, trzy jarzynowe i dwa owocowe, a nadto sk€Ђada€Ђy si€Ѓcz€Ѓ€Њciowo z wina ananasowego w proszku. Lot przez d€Ђu€Јszy czas odbywa€Ђ si€Ѓ pomy€Њlnie. Po bezchmurnym niebie rozp€Ђywa€Ђa si€Ѓ jasno€Њ€Ѕ s€Ђonecznego dnia, a w dole, poprzez krystalicznie czyste powietrze, widnia€Ђa powierzchnia morza, przypominaj€Їca zielon€Ї pomarszczon€Ї cerat€Ѓ na biurku. Nagle w odbiornikach rozleg€Ђ si€Ѓ wzburzony g€Ђos pana Kleksa: - Uwaga, uwaga! Od wschodu zbli€Јa si€Ѓ chmura... Ogromna chmura... Zakrywa ca€Ђy widnokr€Їg... Nie mog€Ѓ jeszcze powiedzie€Ѕ nic pewnego, ale #zdaje si€Ѓ, €Јe to tr€Їba morska...Zni€Јamy lot! Przygotowa€Ѕ pompki ratownicze! Nie ba€Ѕ si€Ѓ! Jestem z wami... Pan Kleks przetar€Ђ w€Їsami "okulary, wychyli€Ђ si€Ѓ z kabiny izawis€Ђ w powietrzu, trzymaj€Їcsi€Ѓ jedn€Ї r€Ѓk€Ї steru €Њwidrowca. Surdut jego wyd€Ї€Ђ si€Ѓ jak €Јagiel, a broda, rozwiewana i szarpana przez wiatr, przypomina€Ђa miot€Ђ€Ѓ czarownicy. Ka€Јdy inny na miejscu pana Kleksa zarz€Їdzi€Ђby zmian€Ѓ kierunku lotu, aby w ten spos€b unikn€Ї€Ѕ niebezpiecze€Іstwa. Powtarzam: ka€Јdy inny. Ale niepan Kleks. Ten niezwyk€Ђy cz€Ђowiek uwa€Јa€Ђ zboczenie z kursu za niegodne uczonego i lecia€Ђ prosto na spotkanie chmury. Teraz r€wnie€Ј Bajdoci dojrzeli na horyzoncie czarn€Ї $plam€Ѓ, do kt€rej zbli€Јali si€Ѓ z !ka€Јd€Ї sekund€Ї. Ogarn€Ѓ€Ђo ich przera€Јenie. Jeden ze €Њwidrowc€w oderwa€Ђ si€Ѓ nawet od pozosta€Ђych i zawr€ci€Ђ na po€Ђudniowy wsch€d. W g€Ђo€Њnikach rozleg€Ђ si€Ѓ spokojny, ale stanowczy g€Ђos pana Kleksa: - Wyr€wna€Ѕ szyk! Powtarzam: wyr€wna€Ѕ szyk!... Pan Kleks nigdy nie wpada€Ђ w gniew i nie przemawia€Ђ podniesionym tonem, a mimo to zmusza€Ђ do pos€Ђuchu. Tote€Ј!uciekinier po chwili wr€ci€Ђ na swoje miejsce i €Њwidrowce szybowa€Ђy dalej w wytyczonym kierunku, r€wno jak klucz €Јurawi. - Kapitanie - zawo€Ђa€Ђ pan Kleks - czy barometr spad€Ђ? - Nie spad€Ђ. - Czy si€Ђa wiatru uleg€Ђa jakiej€Њ zmianie? - Ani troch€Ѓ. - W porz€Їdku. Zgadza si€Ѓ. Chmura przed nami nie jest zatem tr€Їb€Ї morsk€Ї... To szara€Іcza... Wyg€Ђodnia€Ђa podzwrotnikowa szara€Іcza... #Musimy si€Ѓ przez ni€Ї przebi€Ѕ... Uwaga... daj€Ѓ pe€Ђny gaz! €Ћwidrowce rozwin€Ѓ€Ђy #najwi€Ѓksz€Ї mo€Јliw€Ї szybko€Њ€Ѕ ipo kilkunastu minutach wbi€Ђy si€Ѓ klinem w g€Ѓst€Ї mas€Ѓ €Јar€Ђocznych owad€w, kt€re wielko€Њci€Ї dor€wnywa€Ђy wr€blom. €Ћwidry samolot€w dziesi€Їtkowa€Ђy szara€Іcz€Ѓ i masakrowa€Ђy jej zbite szeregi.Kuliste kad€Ђuby €Њwidrowc€w %uderza€Ђy z mia€Јd€Ј€Їc€Ї si€Ђ€Ї, alenap€Ђywaj€Їce coraz nowe chmary szkodnik€w zalewa€Ђy przestworze jak fale potopu. Trzepotanie milion€w szklistych skrzyde€Ђ rozbrzmiewa€Ђo w powietrzu niczym wiosenna burza, przelewa€Ђo si€Ѓ nieustaj€Їcym grzmieniem i og€Ђusza€Ђo Bajdot€w. Pan Kleks, wywieszony na !zewn€Їtrz, jedn€Ї r€Ѓk€Ї trzyma€Ђsi€Ѓ ramy swego €Њwidrowca i wymierza€Ђ mordercze kopniaki najbardziej zacietrzewionym napastnikom, daj€Їc ca€Ђej za€Ђodze przyk€Ђad nieustraszonego m€Ѓstwa. Bajdoci nacierali w pojedynk€Ѓ,pikowali, wrzeszczeli jak op€Ѓtani i wprowadzali zamieszanie w€Њr€d szara€Іczy. Wpadli te€Ј na oryginalny pomys€Ђ. Zacz€Ѓli rozsypywa€Ѕ pe€Ђnymi gar€Њciami od€Јywcze pastylki. Wyg€Ђodnia€Ђe owady "rzuca€Ђy si€Ѓ na €Јer, bi€Ђy si€Ѓ mi€Ѓdzy sob€Ї do upad€Ђego o ka€Јdy okruch. Te, kt€re zdo€Ђa€Ђy po€Ђkn€Ї€Ѕ skondensowany pokarm, natychmiast p€Ѓcznia€Ђy i p€Ѓka€Ђy z trzaskiem jak baloniki. Po dw€ch godzinach zaciek€Ђej "walki promienie s€Ђo€Іca zacz€Ѓ€Ђysi€Ѓ z wolna przebija€Ѕ przez rzedn€Їce masy szara€Іczy. #Zn€w ukaza€Ђ si€Ѓ czysty b€Ђ€Ѓkit nieba i ju€Ј tylko op€€Љnione gromadki owad€w tu i €wdzie l€Њni€Ђy jak lotne ob€Ђoczki. "- Trzyma€Ѕ si€Ѓ kursu! - zawo€Ђa€Ђweso€Ђo pan Kleks. Ale nagle stwierdzi€Ђ brak dw€ch €Њwidrowc€w i r€wnocze€Њnie "da€Ђo si€Ѓ s€Ђysze€Ѕ w odbiorniku €Јa€Ђosne wo€Ђanie: - Halo! halo! Porwa€Ђa nas szara€Іcza... Nie mo€Јemy si€Ѓ #wyrwa€Ѕ! €Ћwidry zapl€Їta€Ђy si€Ѓ wskrzyd€Ђach owad€w... SOS!...SOS!... Pan Kleks przetar€Ђ okulary i ujrza€Ђ w oddali masy szara€Іczy opadaj€Їce z wolna na wysp€Ѓ, kt€ra wystawa€Ђa z morza. Dokona€Ђ b€Ђyskawicznego zwrotu w ty€Ђ iruszy€Ђ jak strza€Ђa na pomoc zagro€Јonym €Њwidrowcom. !Bajdoci karnie pod€Ї€Јali za nim. - Naciera€Ѕ od do€Ђu! - wo€Ђa€Ђ pan Kleks, a g€Ђos jego rozbrzmiewa€Ђ we wszystkich odbiornikach r€wnocze€Њnie. - Musimy stara€Ѕ si€Ѓ otoczy€Ѕ tych nieszcz€Ѓ€Њnik€w! Ale nie wolno l€Їdowa€Ѕ... Powtarzam: nie wolno l€Їdowa€Ѕ! Dzi€Ѓki szybkiej akcji ratunkowej panu Kleksowi uda€Ђo si€Ѓ uwolni€Ѕ jeden z porwanych €Њwidrowc€w. Drugi jednak, chocia€Ј mia€Ђ przetart€Ї drog€Ѓ odwrotu, z wolna obni€Јa€Ђ lot i da€Ђ si€Ѓ nie€Њ€Ѕ fali szara€Іczy. - Nie l€Їdowa€Ѕ! - wo€Ђa€Ђ rozpaczliwie pan Kleks. - Ostrzegam przed l€Їdowaniem! Ale €Њwidrowiec oddala€Ђ si€Ѓ coraz bardziej, a w odbiornikach rozlega€Ђy si€Ѓ ochryp€Ђe g€Ђosy jego dwuosobowej za€Ђogi: - Widzimy na wyspie wspania€Ђe miasto... Nadzwyczajne miasto... !Postanowili€Њmy tutaj zosta€Ѕ... Mamy ju€Ј do€Њ€Ѕ atramentowej wyprawy! Halo, halo... Szara€Іcza polecia€Ђa dalej... #Zni€Јamy si€Ѓ... Witaj€Ї nas t€Ђumy kolorowych postaci... L€Їdujemy!S€Ђyszycie nas? L€Їdujemy... Pan Kleks wyprostowa€Ђ ster i zawo€Ђa€Ђ dono€Њnie: - Wyr€wna€Ѕ szyk! Trzyma€Ѕ si€Ѓkursu! Gdy za€Ђogi €Њwidrowc€w sprawnie wykona€Ђy rozkaz, pan Kleks poda€Ђ komunikat informacyjny: - Uwaga, uwaga! Zostawili€Њmy za sob€Ї Wysp€Ѓ Metalofag€w. Mieszka€Іcy tej wyspy nie robi€Ї krzywdy ludziom, ale "€Јywi€Ї si€Ѓ metalem i po€Јarliby natychmiast metalowe cz€Ѓ€Њci naszych €Њwidrowc€w. Dlatego "te€Ј nie wr€ci€Ђa stamt€Їd €Јadnadotychczasowa wyprawa... !Stacili€Њmy dw€ch towarzyszy... #Ponios€Ђa ich ciekawo€Њ€Ѕ... Ceni€Ѓw ludziach ciekawo€Њ€Ѕ, gdy€Ј sprzyja ona poznawaniu €Јycia i €Њwiata... Ciekawo€Њ€Ѕ jednak musi by€Ѕ rozwa€Јna... Rozumiecie teraz, dlaczego niechcia€Ђem dopu€Њci€Ѕ do l€Їdowania... Waszym rodakom nie stanie si€Ѓ nic z€Ђego, ale nigdy ju€Ј nie wr€c€Ї do s€Ђonecznej Bajdocji... Uwaga, jest godzina siedemnasta dwadzie€Њcia pi€Ѓ€Ѕ czasu podwieczorkowego... Wy€Ђ€Їczy€Ѕ!guziki ogrzewaj€Їce... Zbli€Јamy !si€Ѓ do wybrze€Јy Parzybrocji... ‚Œ‚‚Ž‚‚‚‘‚’‚“‚”‚•‚–‚—‚˜‚™‚š‚›‚œ‚‚ž‚Ÿ‚ ‚Ё‚Ђ‚Ѓ‚Є‚Ѕ‚І‚Ї‚Ј‚Љ‚Њ‚Ћ‚Ќ‚­‚Ў‚Џ‚А‚Б‚‚ÂĂłƂǂȂɂʂ˂̂͂΂ςЂт҂ӂԂՂւЧ‚Ш‚Щ‚Ъ‚Ы‚Ь‚Э‚Ю‚Я‚а‚б‚в‚г‚д‚е‚ж‚з‚и‚й‚к‚лZapad€Ђa szybka podzwrotnikowa noc. Pan Klekspo raz ostatni spojrza€Ђ na map€Ѓ, sprawdzi€Ђ po€Ђo€Јenie !gwiazd i obliczy€Ђ w pami€Ѓci ichwzajemne odleg€Ђo€Њci. - 67.254.386.957.100.356 - powiedzia€Ђ p€€Ђg€Ђosem. - Zgadza si€Ѓ. Podzielmy to przez odleg€Ђo€Њ€Ѕ od ziemi. Otrzymamyliczb€Ѓ 21.375.162. Uwzgl€Ѓdniaj€Їc k€Їt nachylenia,wyci€Їgnijmy w€Ђa€Њciwy pierwiastek. Daje to 8724. Odejmijmy teraz ilo€Њ€Ѕ przebytych mil. Pozostaje 129. Zgadza si€Ѓ. Istotnie, w dole ukaza€Ђy si€Ѓ €Њwiat€Ђa, kt€re wygl€Їda€Ђy z oddali jak rozrzucone na znacznej przestrzeni ogniska. Pan Kleks przyczesa€Ђ palcami potargan€Ї brod€Ѓ, obci€Їgn€Ї€Ђ !surdut i przem€wi€Ђ uroczy€Њcie do mikrofonu: - Panowie... Dok€Ђadnie za siedem minut nast€Їpi l€Їdowanie... Po opuszczeniu €Њwidrowc€w prosz€Ѓ trzyma€Ѕ si€Ѓ mnie... Kapitanie, widz€Ѓ pa€Іskie my€Њli... Nie jestem starym durniem, za jakiego pan mnie uwa€Јa... Przeciwnie, jestem do€Њ€Ѕ m€Їdry na to, aby wybaczy€Ѕ panu ma€Ђoduszno€Њ€Ѕ niegodn€Ї Bajdoty... Honor przede wszystkim... Honor, panowie... Wy€Ђ€Їczam si€Ѓ... W odbiornikach rozleg€Ђy si€Ѓ trzaski, a nast€Ѓpnie urywane s€Ђowa kapitana, kt€rych nikt jednak nie s€Ђucha€Ђ, bo oto €Њwidrowiec pana Kleksa ruszy€Ђ pionowo do €Ђadowania. R€wnocze€Њnie zap€Ђon€Ѓ€Ђo trzyna€Њcie czerwonych sygna€Ђ€w ostrzegawczych i trzyna€Њcie €Њwidrowc€w w jednominutowych odst€Ѓpach dotkn€Ѓ€Ђo ziemi. Doko€Ђa zalega€Ђy ciemno€Њci, roz€Њwietlane jedynie b€Ђyskami dogasaj€Їcych ognisk. Podr€€Јnicy otoczyli pana Kleksa i przygl€Їdali si€Ѓ z niepokojem dziwacznym domostwom, przypominaj€Їcym dziuple. Na pr€€Јno jednak szukali wzrokiem jakichkolwiek€Јywych istot. Miasto wygl€Їda€Ђo jak wymar€Ђe. Pan Kleks stan€Ї€Ђ swoim zwyczajem na jednej nodze, !przy€Ђo€Јy€Ђ do ust obie d€Ђonie "zwini€Ѓte w tr€Їbk€Ѓ i odegra€Ђ naj Aby, kt€ra є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk-œ c‹ ., Ю cю /њ<Q06( c €W1^  c К2п*> c 35ќ) €49Œ= €Љnich marsza o€Ђowianych €Јo€Ђnierzy. Jakby na um€wiony znak, ze wszystkich dziupli zacz€Ѓli wyskakiwa€Ѕ wspaniale zbudowani brodaci m€Ѓ€Јczy€Љni,o nagich muskularnych torsach, przyodziani w !sp€dnice z kolorowego p€Ђ€tna. Wi€Ѓkszo€Њ€Ѕ z nich pobieg€Ђa roznieca€Ѕ dogasaj€Їce ogniska,natomiast siedmiu najdostojniejszych brodaczy !zbli€Јy€Ђo si€Ѓ do pana Kleksa i po kolei z€Ђo€Јyli mu g€Ђ€Ѓboki uk€Ђon. Nast€Ѓpnie ukl€Ѓkli na !ziemi i trzykrotnie zamietli j€Ї brodami. Pan Kleks uczyni€Ђ to samo, gdy€Ј on jeden spo€Њr€d wszystkich podr€€Јnik€w posiada€Ђ brod€Ѓ. Po tych wst€Ѓpnych oznakach czci Parzybrodzi ustawili si€Ѓ w!rz€Їd i jeden z nich przem€wi€Ђ wyrzucaj€Їc z siebie gard€Ђowe i nosowe d€Љwi€Ѓki, przypominaj€Їce gulgotanie indyka: - Gluw-gli-glut-gla-glim-gly-gli w-gla-glus. €aden z Bajdot€w nic z tego oczywi€Њcie nie rozumia€Ђ. Tymczasem pan Kleks p€Ђynnie odpowiedzia€Ђ po parzybrodzku: - Glin-gla-gluw-gliz-gla-gluj-gle-glim. Po czym doda€Ђ zwracaj€Їc si€Ѓ do Bajdot€w: - Dlaczego macie takie zdziwione miny? Czy€Јby to i pana dziwi€Ђo, kapitanie? Przecie€Ј ka€Јdy kiep zrozumie,€Јe j€Ѓzyk parzybrodzki jest nies€Ђychanie €Ђatwy. Trzeba mie€Ѕ tylko odrobin€Ѓ oleju w !g€Ђowie, kapitanie, aby m€c si€Ѓnim pos€Ђugiwa€Ѕ. Po prostu w !ka€Јdej sylabie uwzgl€Ѓdnia si€Ѓ tylko ostatni€Ї liter€Ѓ. !Gilr-glo-gluz-glu-glim-gli-gle-- glic-gli-gle? Parzybrodzi by€Ђ to nar€d raczej pierwotny. Mimo ogromnej si€Ђy fizycznej !odznaczali si€Ѓ €Ђagodno€Њci€Ї i niezwykle ujmuj€Їcym sposobem bycia. Domy swoje budowali z ciosanego drzewa, w kszta€Ђcie wie€Јyczek, do kt€rych prowadzi€Ђo jedno !okr€Їg€Ђe wej€Њcie, nad nim za€Њ widnia€Ђy dwa lub trzy otwory zast€Ѓpuj€Їce okna. Ulice przecina€Ђy si€Ѓ prostopadle, tworz€Їc regularn€Ї szachownic€Ѓ. Przed ka€Јdym domem na paleniskach z cegie€Ђsta€Ђy niskie gliniane kot€Ђy. Wszyscy Parzybrodzi mieli d€Ђugie brody w r€€Јnych kolorach. Tylko dostojnicy, kt€rzy witali naszych "podr€€Јnik€w, wyr€€Јniali si€Ѓ brodami o barwie kremowej, przy czym zarost ich przypomina€Ђ raczej zwoje makaronu ni€Ј normalne ow€Ђosienie. Podchodzili oni kolejno do pana Kleksa, przygl€Їdali si€Ѓ jego brodzie i ze znawstwem, jak handlarze sukna, gnietli j€Ї w palcach. Dostojnicy o makaronowym zaro€Њcie stanowili Wa€Јn€Ї Chochl€Ѓ, czyli rz€Їd Parzybrocji. Najstarszy spo€Њr€d nich, nosz€Їcy imi€Ѓ Glaz-glu-glip-gla, piastowa€Ђ godno€Њ€Ѕ Nadmakarona, co odpowiada€Ђo godno€Њci Wielkiego Bajarza w Bajdocji. Nadmakaron uj€Ї€Ђ pana Kleksa pod rami€Ѓ i zaprowadzi€Ђ podr€€Јnik€w do dziupli !rz€Їdowej. By€Ђa to wielka sala, gdzie po€Њrodku sta€Ђ ogromny !st€€Ђ, a pod €Њcianami wisia€Ђy liczne hamaki uplecione z kolorowych sznur€w. P€Ђon€Їce na ulicy ogniska rzuca€Ђy przezokna migotliwe €Њwiat€Ђo. Po chwili urodziwe Parzybrodki wnios€Ђy na tacach dymi€Їce talerze zupy z makaronem i zaprasza€Ђy go€Њci do jedzenia uprzejmym: $"glip-glor-glo-glis-gli-glim-gly"-. Pan Kleks oraz Bajdoci zasiedlido sto€Ђu i z wielkim apetytem spa€Ђaszowali po trzy talerze smakowitej zupy. Innych potraw nie znano w tym kraju.Po wieczerzy pan Kleks, kt€ry "zdo€Ђa€Ђ ju€Ј €Њwietnie opanowa€Ѕ miejscowy j€Ѓzyk, zawo€Ђa€Ђ po parzybrodzku: Szanowny Nadmakaronie i wy, cz€Ђonkowie Wa€Јnej Chochli! Cieszymy si€Ѓ niezmiernie, €Јe przybyli€Њmy do waszego kraju,"o kt€rym tak wiele s€Ђyszeli€Њmy.Dzi€Ѓkujemy za okazan€Ї nam go€Њcinno€Њ€Ѕ, kt€rej nie zamierzamy nadu€Јywa€Ѕ. Mam nadziej€Ѓ, €Јe aczkolwiek nie jeste€Њmy s€Їsiadami, stosunki s€Їsiedzkie pomi€Ѓdzy Bajdocj€Ї !i Parzybrocj€Ї u€Ђo€Ј€Ї si€Ѓ jak najpomy€Њlniej. Glow-gli-glow-gla-glut! Co w naszym j€Ѓzyku brzmi "Wiwat". - Wiwat! - zawo€Ђali ch€rem Bajdoci. Nadmakaron wsta€Ђ, pog€Ђadzi€Ђ si€Ѓ po brodzie i rzek€Ђ: - Jeste€Њmy wprawdzie ludem raczej pierwotnym, nie znamy zdobyczy nowoczesnej techniki, nie znamy sztucznego €Њwiat€Ђa, rur wodoci€Їgowych ani kanalizacji, s€Ђowem, tych wszystkich urz€Їdze€І, kt€rych $g€Ђ€wn€Ї w€Ђa€Њciwo€Њci€Ї jest to, €Јe nieustannie si€Ѓ psuj€Ї. Jednak€Јe mimo takiego zacofania wiemy wszystko, cowiedzie€Ѕ warto. S€Ђyszeli€Њmy te€Ј o tobie, czcigodny doktorze filozofii, chemii oraz medycyny. Imi€Ѓ s€Ђawnego uczonego Ambro€Јego Kleksa znane jest u nas tak samo, jak imi€Ѓ niezapomnianego za€Ђo€Јyciela Parzybrocji - Zupeusza Mruka, kt€ry by€Ђ pradziadkiem obecnego Wielkiego Bajarza Bajdocji. Przed wielu, wielu laty dzielny ten €Јeglarz wyl€Їdowa€Ђ tu z grup€Ї rozbitk€w, a my wszyscy jeste€Њmy ich potomkami. Zupeusz Mruk stworzy€Ђ nasz j€Ѓzyk, stworzy€Ђnasze budownictwo i zaszczepi€Ђ nam €Јyciodajne brody, o kt€rych dowiecie si€Ѓ jutro. A teraz udajcie si€Ѓ na spoczynek, bo niew€Їtpliwie jeste€Њcie strudzeni d€Ђugotrwa€Ђ€Ї podr€€Ј€Ї. !Glud-glo-glib-glur-gla-glin-glo- -glic. - Dobranoc - odpowiedzieli ch€rem Bajdoci, kt€rzy nauczyli si€Ѓ ju€Ј rozumie€Ѕ j€Ѓzyk Parzybrod€w. Gdy go€Њcinni gospodarze opu€Њcili sal€Ѓ, pan Kleks podrapa€Ђ si€Ѓ znacz€Їco w g€Ђow€Ѓ i stoj€Їc na jednej nodze powiedzia€Ђ: "- Podr€€Јe kszta€Ђc€Ї. Ale bajki kszta€Ђc€Ї w stopniu znacznie wi€Ѓkszym. Wszystko to, co m€wi€Ђ Nadmakaron, Wielki Bajarz wymy€Њli€Ђ o wiele wcze€Њniej, a doktor Paj-Chi-Wo opowiada€Ђ mi pi€Ѓ€Ѕdziesi€Їt lat temu. Chod€Љmy spa€Ѕ. Dobranoc, kapitanie. Dobranoc, marynarze. Po tych s€Ђowach zdj€Ї€Ђ surdut,wyci€Їgn€Ї€Ђ si€Ѓ na hamaku i zasn€Ї€Ђ, pomrukuj€Їc od czasu do czasu jak kot. Bajdoci poszli za jego przyk€Ђadem. ‚м‚н‚о‚п‚р‚с‚т‚у‚ф‚х‚ц‚ч‚ш‚щ‚ъ‚ы‚ь‚э‚ю‚я‚№‚ё‚ђ‚ѓ‚є‚ѕ‚і‚ї‚ј‚љ‚њ‚ћ‚ќ‚§‚ў‚џƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒ ƒ ƒ ƒ ƒ ƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒƒ ƒ!ƒ"ƒ#ƒ$ƒ%ƒ&ƒ'ƒ(ƒ)ƒ*ƒ+Nazajutrz wczesnym rankiem obudzi€Ђa pana Kleksa cicha muzyka. To jeden z bajdockichmarynarzy imieniem Ambo, wyci€Їgni€Ѓty w hamaku, gra€Ђ na swojej nieod€Ђ€Їcznej bajdolinie star€Ї marynarsk€Ї piosenk€Ѓ: Prowad€Љ, prowad€Љ, kapitanie, Okr€Ѓt szybki! Daj nam. daj nam na €Њniadanie Z€Ђote rybki. Pan Kleks stan€Ї€Ђ na €Њrodku #sali, w€Ђo€Јy€Ђ okulary i na dw€chpalcach wygwizda€Ђ pobudk€Ѓ. Po chwili Parzybrodki wnios€Ђy na tacach fili€Јanki z zup€Ї pomidorow€Ї i rogaliki z makaronu. Gdy podr€€Јnicy zjedli €Њniadanie i wyszli na ulic€Ѓ, miasto w €Њwietle dnia wyda€Ђo im si€Ѓ niepor€wnanie pi€Ѓkniejsze. Obok dom€w, kt€re wygl€Їda€Ђy jak wielkie !drewniane okr€Їglaki, krz€Їta€Ђy si€Ѓ Parzybrodki odziane w kolorowe spodnie tudzie€Ј kamizelki ze s€Ђomianej !plecionki. T€Ђumy dzieci bawi€Ђy si€Ѓ na placykach w "berka" !albo w "klasy". Ulice ton€Ѓ€Ђy w zieleni i w kwiatach, a barwnekolibry i papugi, oswojone jak kury, dzioba€Ђy ziarnka, kt€re im z okien dom€w rzuca€Ђy parzybrodzkie dziewcz€Ѓta. Najwi€Ѓksze jednak zainteresowanie pana Kleksa obudzi€Ђa praca m€Ѓ€Јczyzn. Siedzieli oni przed domami doko€Ђa kot€Ђ€w i parzyli we wrz€Їtku swoje brody. Kobiety podtrzymywa€Ђy ogie€І na paleniskach, a od czasu do czasu zanurza€Ђy w kot€Ђach drewniane chochle, miesza€Ђy wrz€Їtek i pr€bowa€Ђy jego smak. Nietrudno by€Ђo zauwa€Јy€Ѕ, €Јe ka€Јda z €Јyciodajnych br€d, w zale€Јno€Њci od barwy, zawiera€Ђa sk€Ђadniki o odr€Ѓbnym smaku. By€Ђy wi€Ѓc brody pomidorowe, burakowe, fasolowe, cebulowe, szczawiowe, a z ich po€Ђ€Їcze€І powsta€Ђy inne, nader urozmaicone zupy. Stanowi€Ђy one wy€Ђ€Їcznie po€Јywienie ludno€Њci Parzybrocji. Na tym jednak nie koniec. Ka€Јdy m€Ѓ€Јczyzna w miar€Ѓ potrzeby smarowa€Ђ sobie brod€Ѓ pomad€Ї,stanowi€Їc€Ї odpowiedni€Ї przypraw€Ѓ. W€Њr€d pomad pan Kleks rozpozna€Ђ pomad€Ѓ chrzanow€Ї, soln€Ї, pieprzow€Ї i majerankow€Ї, ale by€Ђy i takie,kt€rych wielki uczony nie potrafi€Ђ okre€Њli€Ѕ, chocia€Ј dobrze zna€Ђ si€Ѓ na kuchni. - Genialne! Fantastyczne! - wo€Ђa€Ђ raz po raz i biega€Ђ z €Ђy€Јk€Ї od kot€Ђa do kot€Ђa kosztuj€Їc wszystkich rodzaj€w zup. Podziw jego jednak przekroczy€Ђ wszelkie granice, gdy na ulicy ukazali si€Ѓ cz€Ђonkowie Wa€Јnej Chochli i w r€€Јnych kot€Ђach zanurzali po kolei swoje brody, dodaj€Їc w ten spos€b do zup odpowiednie porcje makaronu. Po dostatecznym wyparzeniu br€d ich w€Ђa€Њciciele powyci€Їgali je z kot€Ђ€w, a nast€Ѓpnie wytarli r€Ѓcznikami do sucha. Dziewcz€Ѓta przynios€Ђy talerze. Jedne nalewa€Ђy zup€Ѓ, inne !cz€Ѓstowa€Ђy go€Њci i rozdawa€Ђy posi€Ђek domownikom. Zjawi€Ђ si€Ѓ r€wnie€Ј Nadmakaron, kt€rego powitano z ogromn€Ї czci€Ї. Gaw€Ѓdz€Їc z panem Kleksem, ten najwy€Јszy!dostojnik Parzybrocji wyja€Њni€Ђ mu, €Јe brody makaronowe s€Ї nies€Ђychanie trudne do zaszczepienia i jedynie siedmiu szczeg€lnie zas€Ђu€Јonych Parzybrod€w !mo€Јe si€Ѓ nimi poszczyci€Ѕ, ale za to musz€Ї u€Јycza€Ѕ makaronu pozosta€Ђej ludno€Њci, zw€Ђaszcza do roso€Ђu i zupy pomidorowej. - Wybaczy Wasza Dostojno€Њ€Ѕ - rzek€Ђ pan Kleks z pewnym zak€Ђopotaniem w g€Ђosie - jestem wprawdzie profesorem chemii na uniwersytecie w Salamance, ale chcia€Ђbym zapyta€Ѕ, czy brody, raz wyparzone, nadaj€Ї si€Ѓ do dalszego u€Јytku? - Jak najbardziej - odpar€Ђ Nadmakaron z pob€Ђa€Јliwym u€Њmiechem. - Substancje zawarte w parzybrodzkich brodach nie wyczerpuj€Ї si€Ѓ nigdy, podobnie jak nie wyczerpuj€Ї si€Ѓ bezwarto€Њciowe sk€Ђadniki pa€Іskiej brody, chocia€Јby wyparzy€Ђ j€Ї pan nawet trzy razy dziennie. To chyba oczywiste?... Chcia€Ђbym nadto wyja€Њni€Ѕ - ci€Їgn€Ї€Ђ dalej Nadmakaron - €Јe Parzybrodzi o r€€Јnych kolorach br€d jednocz€Ї si€Ѓ w bractwa celem wymiany i €Ђ€Їczenia smak€w. Przy czym siedem bractw tworzy krewniactwo. My, posiadacze br€d makaronowych, obs€Ђugujemy wy€Ђ€Їcznie krewniactwa, gdy€Ј nie byliby€Њmy w stanie zaopatrywa€Ѕ ka€Јdego kot€Ђa z osobna. Bajdoci s€Ђuchali opowiadania Nadmakarona z ciekawo€Њci€Ї, ale bez zachwytu. #Pan Kleks, kt€ry wyj€Ї€Ђ w€Ђa€Њniez kieszeni aparat do odgadywania my€Њli, powiedzia€Ђz przek€Їsem do swoich towarzyszy: - Panowie, o ile mog€Ѓ "stwierdzi€Ѕ, my€Њlicie wy€Ђ€Їcznieo befsztykach i pieczeni wo€Ђowej. Przyjrzyjcie si€Ѓ jednak, jaka wspania€Ђa rasa ludzi wyros€Ђa na parzybrodzkich zupach. Mieszka€Іcy tego kraju nie uk€Ђadaj€Ї wprawdzie bajek, aleza to €Ђ€Їcz€Ї w sobie urod€Ѓ cia€Ђa z pogod€Ї ducha. Tak, tak, panowie, bezmi€Ѓsna kuchnia wydelikaca podniebienia i wp€Ђywa znakomicie na porost br€d. Po obiedzie cz€Ђonkowie Wa€Јnej Chochli pod wodz€Ї Nadmakarona poprowadzili go€Њci na zwiedzenie miasta. W muzeum pami€Їtek wisia€Ђ ogromny portret Zupeusza Mruka, uderzaj€Їco podobnego do Wielkiego Bajarza. Na postumentach sta€Ђy gliniane pos€Ї€Јki poprzednich Nadmakaron€w, a pod szklanym kloszem widnia€Ђo co€Њ, co przypomina€Ђo kawa€Ђek €Јelaza. Ze s€Ђ€w gospodarzy istotnie wynika€Ђo, €Јe by€Ђ to jedyny kawa€Ђek metalu, jaki ocala€Ђ w Parzybrocji. - Przed trzydziestu laty - powiedzia€Ђ ze smutkiem Nadmakaron - najecha€Ђy nasz kraj hordy Metalofag€w, kt€rzy zrabowali i po€Јarli wszystkie metalowe przedmioty, zgromadzone w wyniku wielu niebezpiecznych wypraw przez parzybrodzkich €Јeglarzy. Odt€Їd postanowili€Њmy obchodzi€Ѕ si€Ѓ bez metalu. U€Јywamy jedynie gliny, drzewa i szk€Ђa. W ten spos€b jeste€Њmy zabezpieczeni przed nowym najazdem dzikus€w z Metalofagii. Zwiedzanie miasta potwierdzi€Ђo s€Ђowa Nadmakarona. Zar€wno zak€Ђady tkackie, jak i warsztaty stolarskie zaopatrzone by€Ђy w maszyny iprzyrz€Їdy ze szlifowanego szk€Ђa, palonej gliny oraz hartowanego drzewa. Przed wieczorem Wa€Јna !Chochla wyda€Ђa na cze€Њ€Ѕ go€Њci!przyj€Ѓcie. Na d€Ђugich sto€Ђach pod palmami ustawiono dzbanyz nektarem kwiatowym o r€€Јnych woniach i smakach oraz frykasy z eukaliptusa, daktyli i orzech€w. Tymczasem Parzybrodzi #krz€Їtali si€Ѓ ju€Ј przy kot€Ђach, zaparzaj€Їc brody do wieczerzy. Nagle pan Kleks zamilk€Ђ, "zerwa€Ђ si€Ѓ z miejsca i zawo€Ђa€Ђwskazuj€Їc na brodacza z czarnym zarostem: - Jest. Madmakaron nie rozumiej€Їc, co znaczy okrzyk pana Kleksa odpowiedzia€Ђ spokojnie: - Pi€Ѓkna broda, nieprawda€Ј? Mamy tylko pi€Ѓ€Ѕ takich w naszym mie€Њcie. Gotujemy na nich czernin€Ѓ. Pan Kleks podbieg€Ђ do czarnego brodacza i gwa€Ђtownym ruchem zanurzy€Ђ jego brod€Ѓ w najbli€Јszym kotle. - Jest! - zawo€Ђa€Ђ z zachwytem. - Kapitanie, prosz€Ѓ spojrze€Ѕ! Przecie€Ј to najprawdziwszy atrament! Wyci€Їgn€Ї€Ђ z kieszeni pi€ro, zamoczy€Ђ je w czarnym p€Ђyniei szybko zacz€Ї€Ђ kre€Њli€Ѕ w notesie sw€j podpis, ozdobiony mn€stwem zamaszystych zawijas€w. - Patrzcie - wo€Ђa€Ђ do Bajdot€w - co za atrament! Genialny! Fantastyczny! Musimy dosta€Ѕ t€Ѓ brod€Ѓ za wszelk€Ї cen€Ѓ! Zabierzemy j€Ї do Bajdocji. B€Ѓdziemy mieli atrament! Niech €Јyje czarna broda! Nadmakaron dopiero teraz zrozumia€Ђ, o co chodzi. Uj€Ї€Ђ pana Kleksa pod rami€Ѓ i o€Њwiadczy€Ђ uroczy€Њcie: - Ja i m€j lud byliby€Њmy niezmiernie szcz€Ѓ€Њliwi, gdyby le€Јa€Ђo w naszej mocy zaspokoi€Ѕ €Јyczenie tak wielkiego cz€Ђowieka i uczonego. Byliby€Њmy dumni, gdyby€Њmy mogli potomkowi Zupeusza Mruka ofiarowa€Ѕ nie tylko jedn€Ї, ale sto €Јyciodajnych br€d. Niestety, brody nasze s€Ї €Њci€Њle zwi€Їzane z organizmem i po !obci€Ѓciu wi€Ѓdn€Ї jak trawa. Nie!mia€Ђby€Њ z nich po€Јytku, drogi przyjacielu. - Zmartwi€Ђe€Њ mnie, dostojny panie - rzek€Ђ cicho pan Kleks. - Bardzo mnie zmartwi€Ђe€Њ. Czypozwolisz wobec tego, aby jeden z twoich rodak€w #opu€Њci€Ђ wasz kraj i uda€Ђ si€Ѓ z nami do Bajdocji? Obsypiemy go kwiatami i bajkami, a on w zamian b€Ѓdzie nam zaparza€Ђ swoj€Ї pi€Ѓkn€Ї, czarn€Ї, atramentow€Ї brod€Ѓ... - O, nie! To niemo€Јliwe! - o€Њwiadczy€Ђ Nadmakaron. - Nasz organizm nie znosi €Јadnych pokarm€w poza parzybrodzkimi zupami. Gdyby !ten, o kt€rego chodzi, opu€Њci€Ђkraj, by€Ђby do ko€Іca €Јycia skazany na spo€Јywanie czerniny z w€Ђasnej brody. A to!jest przecie€Ј niemo€Јliwe, gdy€Јtylko odpowiednie mieszanki naszych zup zaspokajaj€Ї niezb€Ѓdne potrzeby organizmu.Nie m€wmy o tym wi€Ѓcej. Po czym, zwracaj€Їc si€Ѓ do Bajdot€w, powiedzia€Ђ uprzejmie: - Panowie, prosimy na wieczerz€Ѓ! Pan Kleks nie mia€Ђ apetytu. Trzyma€Ђ si€Ѓ na osobno€Њci, rozmy€Њla€Ђ stoj€Їc na jednej nodze, wreszcie rzek€Ђ do swoich towarzyszy: - Jutro, skoro €Њwit, ruszamy w dalsz€Ї drog€Ѓ. A teraz idziemy spa€Ѕ. Nad miastem zapad€Ђa noc. Dogasa€Ђy ogniska. Parzybrodzi nie u€Јywali €Њwiat€Ђa, a zast€Ѓpowa€Ђa je fosforowa przyprawa do zup, kt€ra pozwala€Ђa im widzie€Ѕ w ciemno€Њci. Pan Kleks i Bajdoci musieli po omacku dobrn€Ї€Ѕ do swoich hamak€w. ƒ,ƒ-ƒ.ƒ/ƒ0ƒ1ƒ2ƒ3ƒ4ƒ5ƒ6ƒ7ƒ8ƒ9ƒ:ƒ;ƒ<ƒ=ƒ>ƒ?ƒ@ƒAƒBƒCƒDƒEƒFƒGƒHƒIƒJƒKƒLƒMƒNƒOƒPƒQƒRƒSƒTƒUƒVƒWƒXƒYƒZƒ[ƒ\ƒ]ƒ^ƒ_ƒ`ƒaƒbƒcƒdƒeƒfƒgƒhƒiƒjƒkƒlƒmƒnƒoƒpƒqƒrƒsƒtƒuƒvƒwƒxƒyƒzƒ{O €Њwicie kapitan ustawi€Ђ marynarzy w dwuszereg i zameldowa€Ђ o tym panu Kleksowi. - Ma pan teraz bardzo €Ђadne my€Њli, kapitanie - zauwa€Јy€Ђ pan Kleks zagl€Їdaj€Їc do swego aparatu. Skoro podr€€Јnicy opu€Њcili #rz€Їdow€Ї dziupl€Ѓ, znale€Љli si€Ѓ od razu przed szpalerem dzieci, kt€re ka€Јdemu wr€Ѓczy€Ђy po bukiecie kwiat€w.Droga do pa€Ђacu, gdzie sta€Ђy €Њwidrowce, r€wnie€Ј us€Ђana by€Ђa kwiatami. Nadmakaron i Wa€Јna Chochla powitali go€Њci, zamiataj€Їc ziemi€Ѓ brodami. Jakie€Ј by€Ђo przera€Јenie pana !Kleksa, gdy okaza€Ђo si€Ѓ, €Јe ze€Њwidrowc€w zosta€Ђy tylko mizerne szcz€Їtki, kt€re tu i €wdzie poniewiera€Ђy si€Ѓ w #trawie. Mia€Ђo si€Ѓ wra€Јenie, €Јe przez plac przeszed€Ђ huragan, kt€ry zmia€Јd€Јy€Ђ kabiny, pogruchota€Ђ silniki i wszystko obr€ci€Ђ w perzyn€Ѓ. - Co to znaczy? - zawo€Ђa€Ђ pan Kleks prychaj€Їc z gniewu. !- Kto o€Њmieli€Ђ si€Ѓ zniszczy€Ѕ nasze samoloty? - Wybacz - wymamrota€Ђ Nadmakaron. - To nasze dzieci... Nie maj€Ї €Јadnych zabawek, a w €Њwidrowcach tyle by€Ђo r€€Јnych k€€Ђek, #k€€Ђeczek i spr€Ѓ€Јynek... Biedne dziatki nie mog€Ђy widocznie "oprze€Ѕ si€Ѓ pokusie i rozebra€Ђy wszystko na kawa€Ђki... Nie !powiniene€Њ gniewa€Ѕ si€Ѓ na nie za t€Ѓ niewinn€Ї psot€Ѓ. Nie przypuszcza€Ђy, €Јe €Њwidrowce b€Ѓd€Ї wam jeszcze potrzebne. Teraz maj€Ї mn€stwo drobiazg€w do zabawy... Sp€jrz, czy to nie wzruszaj€Їcy widok? Pan Kleks przypomnia€Ђ sobie, €Јe ju€Ј poprzedniego dnia zauwa€Јy€Ђ w r€Ѓkach dzieci t€ra є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk5€J c ц6Ъ  c I7к c Ќ8ё и c 9Щ+1 r:м0И c €Ѓ;”;$ r€wne metalowe przedmioty, co mu nasun€Ѓ€Ђo pewne w€Їtpliwo€Њci o naje€Љdzie Metalofag€w na Parzybrocj€Ѓ. Teraz ze zgroz€Ї spogl€Їda€Ђ na pogi€Ѓte t€Ђoki, na po€Ђamane tryby, na pokrzywione stery i przek€Ђadnie, na pokr€Ѓcone p€Ђaty aluminiowej blachy, z kt€rych dzieci na skwerach budowa€Ђy sobie domki. "- Jeste€Њmy zgubieni! - j€Ѓkn€Ї€Ђ kapitan. Bajdoci podnie€Њli rozpaczliwy lament. Marynarz Ambo rzuci€Ђ !si€Ѓ mi€Ѓdzy dzieci i ju€Ј mia€Ђ zacz€Ї€Ѕ je ok€Ђada€Ѕ swoj€Ї bajdolin€Ї, kiedy pan Kleks gwizdn€Ї€Ђ rozkazuj€Їco na palcach. - Prosz€Ѓ zachowa€Ѕ spok€j! - !rzek€Ђ dobitnie. - Trzyma€Ѕ si€Ѓ mnie! Wiem, co nale€Јy robi€Ѕ! W€Њr€d Bajdot€w zapanowa€Ђa cisza. Nadmakaron sta€Ђ z wyci€Їgni€Ѓt€Ї praw€Ї r€Ѓk€Ї, a palcami lewej przebiera€Ђ fr€Ѓdzle swojej makaronowej brody. "Pan Kleks zwr€ci€Ђ si€Ѓ do niego:- Spotka€Ђo nas wielkie "nieszcz€Ѓ€Њcie. Stracili€Њmy nasze€Њwidrowce. Nie gniewamy si€Ѓ !na dzieci, bo nie wiedzia€Ђy, €Јewyrz€Їdzaj€Ї nam niepowetowan€Ї szkod€Ѓ. Niemniej jednak musimy ruszy€Ѕw dalsz€Ї drog€Ѓ . Liczymy na wasz€Ї pomoc. Dajcie nam $statek albo jak€Ї€Њ du€Ј€Ї €Ђ€d€Љ, aby€Њmy mogli jeszcze dzisiaj st€Їd odp€Ђyn€Ї€Ѕ. Cz€Ђonkowie Wa€Јnej Chochli "pokiwali g€Ђowami i udali si€Ѓ na narad€Ѓ. Nadmakaron drapa€Ђ si€Ѓw nos i rozmy€Њla€Ђ. Po chwili przywo€Ђa€Ђ makaronowych "dostojnik€w i d€Ђugo p€€Ђg€Ђosemco€Њ im perswadowa€Ђ. Wreszcie zwr€ci€Ђ si€Ѓ do pana Kleksa: - Czcigodny panie, postanowili€Њmy, odda€Ѕ do waszej dyspozycji nasz najcenniejszy budynek, nasz€Ї rz€Їdow€Ї dziupl€Ѓ. Wprawdzie bardziej przypomina ona beczk€Ѓ ni€Ј okr€Ѓt, ale zbudowana jest solidnie i mo€Јna na niej pop€Ђyn€Ї€Ѕ nawetna koniec €Њwiata. Za godzin€Ѓ dostarczymy j€Ї na brzeg. Id€Љcie nad morze i czekajcie na nas. Pan Kleks ze €Ђzami w oczach u€Њcisn€Ї€Ђ Nadmakarona i opanowuj€Їc wzruszenie, powiedzia€Ђ: - Jeste€Њcie prawdziwie szlachetnym i wspania€Ђomy€Њlnym narodem. Cieszymy si€Ѓ, €Јe dostarczyli€Њmy waszym dzieciom rozrywki i zabawy. Niech im nasze €Њwidrowce p€jd€Ї na zdrowie! - Niech €Јyje pan Kleks! - zawo€Ђa€Ђ z uniesieniem Nadmakaron. A dzieci zacz€Ѓ€Ђy skandowa€Ѕ ch€rem: - Gluk-glil-gle-gluk-glis! - i t€Ђumnie odprowadzi€Ђy podr€€Јnik€w na sam brzeg morza. Niebawem w oddali rozleg€Ђo si€Ѓg€Ђuche dudnienie i na ukwieconym wzg€rzu ukaza€Ђa si€Ѓ olbrzymia beczka. Toczy€Ђo j€Ї czterdziestu czterech Parzybrod€w, a za nimi gromada dziewcz€Їt nios€Ђa na tacach talerze z zup€Ї szczawiow€Ї. Z zachowaniem najwi€Ѓkszej ostro€Јno€Њci beczk€Ѓ spuszczono na wod€Ѓ. Po zjedzeniu zupy kapitan wyda€Ђ komend€Ѓ: - Za€Ђoga na stanowiska! Wkr€tce zjawi€Ђ si€Ѓ Nadmakaron i Wa€Јna Chochla, a za nimi kilku tragarzy, kt€rzy przywie€Љli na taczkach zwoje lin wysmarowanych obficie €Јywic€Ї. Liny te ze szczytu beczki zarzucano do wody. Po chwili wynurzy€Ђo si€Ѓ stado rekin€w. #€ar€Ђocznie wpi€Ђy si€Ѓ z€Ѓbami w "liny. Po czym nie mog€Ђy si€Ѓ ju€Јod nich uwolni€Ѕ, bowiem g€Ѓsta €Јywica zlepi€Ђa im szcz€Ѓki na podobie€Іstwo ci€Їgutek. - To jest m€j wynalazek - o€Њwiadczy€Ђ z dum€Ї Nadmakaron. - Rekiny b€Ѓd€Ї was holowa€Ђy. A oto €Јerd€Љ, kt€ra zast€Їpi wam ster. Pan Kleks serdecznie po€Јegna€ЂParzybrod€w, wdrapa€Ђ si€Ѓ na !szczyt beczki i wysun€Ї€Ђ €Јerd€Љnaprz€d, pod same nosy, rekin€w. Gdy za€Ђoga mocno przytwierdzi€Ђa do beczki jedenkoniec €Јerdzi, wtedy do drugiego jej ko€Іca przywi€Їza€Ђsi€Ѓ marynarz Ambo sznurami, kt€re ko€Ђysa€Ђy go jak hu€Њtawka. Na widok tak smakowitego k€Їska rekiny szarpn€Ѓ€Ђy "poci€Їgaj€Їc liny i r€wnocze€Њnieprzywi€Їzan€Ї do nich beczk€Ѓ, Im szybciej goni€Ђy upragniony $€Јer, tym chy€Јej €Њlizga€Ђ si€Ѓ po falach niezwyk€Ђy statek. Za€Ђoga zesz€Ђa na dno beczki, a tylko pan Kleks sta€Ђ na !wierzchu i spogl€Їda€Ђ w stron€Ѓ l€Їdu. "Znowu ruszam w drog€Ѓ bez atramentu - my€Њla€Ђ ze smutkiem. - Ale nie trac€Ѓ nadziei. O, nie!" Tak, tak moi drodzy. Wielcy !ludzie nigdy nie trac€Ї nadziei. Rekiny gna€Ђy przed siebie jak op€Ѓtane, w€Њciekle bij€Їc ogonami o wod€Ѓ. Statek oddala€Ђ si€Ѓ coraz bardziej od brzeg€w Parzybrocji. Na wzg€rzu widnia€Ђa jeszcze przez pewien czas wysoka sylwetka Nadmakarona, ale niebawem i ona znikn€Ѓ€Ђa z oczu, a w€Їski skrawek ziemi zasnu€Ђa mg€Ђa. Przez pierwsze dwa dni €Јegluga odbywa€Ђa si€Ѓ nader sprawnie. Pogoda sprzyja€Ђa, a pomy€Њlna wieja popycha€Ђa naw€Ѓ zgodnie z przewidzianymkursem. Ambo ko€Ђysa€Ђ si€Ѓ na ko€Іcu €Јerdzi i podsyca€Ђ $€Јar€Ђoczno€Њ€Ѕ rekin€w, kt€re nie"szcz€Ѓdz€Їc wysi€Ђku pru€Ђy fale inios€Ђy statek z szybko€Њci€Ї dwunastu supe€Ђk€w na !godzin€Ѓ. Pan Kleks zag€Ђ€Ѓbia€Ђ si€Ѓ w samoczynn€Ї map€Ѓ, stoj€Їc na r€Ѓkach. Oblicza€Ђ !odleg€Ђo€Њci. R€wnocze€Њnie raz po raz wymachiwa€Ђ w g€rze nogami, wskazuj€Їc w ten spos€b w€Ђa€Њciwy kierunek €Јeglugi. Kapitan odpowiednio przesuwa€Ђ €Јerd€Љ w prawo lub w lewo i w ten spos€b sterowa€Ђ statkiem. Za€Ђoga mia€Ђa jednak bardzo kwa€Њne miny. Parzybrodzi zaopatrzyli bowiem statek w dwa zbiornikizupy szczawiowej i ten jednostajny posi€Ђek przyprawia€Ђ marynarzy o md€Ђo€Њci. Tote€Ј pan Kleks musia€Ђ co pewien czas odrywa€Ѕ si€Ѓ od mapy i podnosi€Ѕ Bajdot€w na duchu. - Co za zupa! - wo€Ђa€Ђ g€Ђaszcz€Їc si€Ѓ po brzuchu. - Pyszno€Њci! Nigdy nie jad€Ђem nic r€wnie smacznego. Trzeba by€Ѕ sko€Іczonym durniem, €Јebynie delektowa€Ѕ si€Ѓ tak wybornym smakiem. Bodajbym do ko€Іca €Јycia jada€Ђ tak€Ї zup€Ѓ! Po takich s€Ђowach oblizywa€Ђ si€Ѓ wysuwaj€Їc j€Ѓzyk niemal dopo€Ђowy brody, po czym pa€Ђaszowa€Ђ dla przyk€Ђadu czubaty talerz zupy. Tymczasem rekiny, pozbawione €Јeru, zacz€Ѓ€Ђy stopniowo s€Ђabn€Ї€Ѕ. Po dw€ch dniach mog€Ђy zdoby€Ѕ si€Ѓ ju€Ј tylko na pojedyncze zrywy. Resztkami si€Ђ wyskakiwa€Ђy nadpowierzchni€Ѓ wody w nadziei, €Јe zdo€Ђaj€Ї wreszcie pochwyci€Ѕ Amba. €ar€Ђocznie szczerzy€Ђy z€Ѓby, po czym z pluskiem opada€Ђy na fale. Trzeciego dnia o €Њwicie, kiedy pan Kleks drzema€Ђ jeszcze w hamaku, pogwizduj€Їc przez sen marsza krasnoludk€w, na dno statku zbieg€Ђ przera€Јony kapitan i zawo€Ђa€Ђ: - Wszyscy na stanowiska! Statek w niebezpiecze€Іstwie! Pan Kleks, nie przestaj€Їc mrucze€Ѕ i pogwizdywa€Ѕ, odbi€Ђ si€Ѓ nogami od hamaka i da€Ђ susa na pok€Ђad. Natychmiast otoczy€Ђa go wystraszona "za€Ђoga. D€Ї€Ђ straszliwy wicher. Broda pana Kleksa rozwiewa€Ђa si€Ѓ jak postrz€Ѓpiony €Јaglel. Oszala€Ђe z g€Ђodu rekiny dosta€Ђy kr€Ѓ€Ѕka i goni€Їc za w€Ђasnymi ogonami, wprawia€Ђy statek w ruch wirowy. W€Њr€d huku zawiei parzybrodzka beczka kr€Ѓci€Ђa si€Ѓ na wzburzonych falach jak karuzela. "Za€Ђog€Ѓ ogarn€Ѓ€Ђa panika. Jeden z marynarzy zdj€Ї€Ђ buty i rzuci€Ђ je w spienione nurty. Inni odrywali guziki od marynarskich bluz i ciskali je rekinom w oczy. Wzmog€Ђo to w€Њciek€Ђo€Њ€Ѕ wyg€Ђodnia€Ђych bestii do tego stopnia, €Јe wpar€Ђy si€Ѓ €Ђbami w lewy bok statku i usi€Ђowa€Ђy go wywr€ci€Ѕ. Sytuacja stawa€Ђa si€Ѓ rozpaczliwa. !Wtedy to w€Ђa€Њnie rozleg€Ђ si€Ѓ pot€Ѓ€Јny g€Ђos pana Kleksa: - Zachowa€Ѕ spok€j! Kto nie zastosuje si€Ѓ do moich rozkaz€w, zostanie wyrzuconyza burt€Ѓ! Jestem z wami i potrafi€Ѓ was ocali€Ѕ! Wszyscy na stanowiska! Marynarze natychmiast opanowali trwog€Ѓ. Nawet Amboprzesta€Ђ szcz€Ѓka€Ѕ z€Ѓbami. - Kapitanie! - grzmia€Ђ dalej g€Ђos pana Kleksa. - Zarz€Їdzamwylanie do morza ca€Ђego zapasu zupy szczawiowej! Niezw€Ђocznie na rozkaz kapitana o€Њmiu ros€Ђych Bajdot€w skoczy€Ђo w g€Ђ€Їb statku. Po chwili zupa z obu !zbiornik€w sp€Ђywa€Ђa z burt na wzburzon€Ї wod€Ѓ. Zg€Ѓstnia€Ђe fale opad€Ђy. Rekiny poczu€Ђy w pyskach smakowit€Ї straw€Ѓ i uspokoi€Ђy si€Ѓ. Po€Јywna zupa szczawiowa s€Їczy€Ђa si€Ѓ im przez zaci€Њni€Ѓte z€Ѓby do wyg€Ђodnia€Ђych €Јo€Ђ€Їdk€w. !Pan Kleks jedn€Ї r€Ѓk€Ї uchwyci€Ђ!si€Ѓ €Јerdzi i na wyd€Ѓtym przez wiatr surducie unosi€Ђ si€Ѓ nad wod€Ї jak balon, badaj€Їc sytuacj€Ѓ. Po powrocie na pok€Ђad rzek€Ђ do kapitana: - Na rekiny nie mo€Јemy ju€Ј d€Ђu€Јej liczy€Ѕ. Wszystkie zapad€Ђy na szcz€Ѓko€Њcisk, owrzodzenie €Јo€Ђ€Їdk€w, zanik nerek i puchlin€Ѓ wodn€Ї. Zajrza€Ђem im w oczy. Na dnie oka ka€Јda z nich ma wypisan€Їswoj€Ї chorob€Ѓ. D€Ђugo nie poci€Їgn€Ї. Gdy dostan€Ї drgawek, zatopi€Ї nam statek. Zupa nie przywr€ci im si€Ђ ani zdrowia. - Co robi€Ѕ w tej sytuacji? - zapyta€Ђ poblad€Ђy kapitan. !- Przeci€Ї€Ѕ liny - o€Њwiadczy€Ђ pan Kleks, obur€Їcz wy€Јymaj€Їczmoczon€Ї brod€Ѓ. Kapitan wyci€Їgn€Ї€Ђ z pochwy sw€j marynarski kordelas, wyostrzy€Ђ go o podeszw€Ѓ butai poprzecina€Ђ liny. Uwolnione bestie morskie wywr€ci€Ђy si€Ѓ brzuchami do g€ry i znikn€Ѓ€Ђy pod wod€Ї. Statek pozbawiony balastu, gnany wiatrem, podyrda€Ђ przezfale na podobie€Іstwo korka. Sztorm usta€Ђ. Zmordowani marynarze poczuli ostry g€Ђ€d. - C€€Ј, zupa szczawiowa nie smakowa€Ђa wam - powiedzia€Ђ z przek€Їsem pan Kleks. - Teraz przynajmniej nie b€Ѓdziecie grymasili. - Je€Њ€Ѕ! - zawo€Ђa€Ђ Ambo. - Je€Њ€Ѕ! - wrzasneli ch€rem Bajdoci. Pan Kleks si€Ѓgn€Ї€Ђ do przepastnych kieszeni swoich spodni i wyci€Їgn€Ї€Ђ z nich gar€Њ€Ѕ ocala€Ђych od€Јywczych pastylek, kt€re otrzyma€Ђ na drog€Ѓ od Patentoniusza XXIX. Kapitan ustali€Ђ racje dzienne !po €Ѕwier€Ѕ pastylki na ka€Јdego cz€Ђonka za€Ђogi. - Woda nam si€Ѓ ko€Іczy - !powiedzia€Ђ z trosk€Ї w g€Ђosie. - Nie wiem, czy przetrzymamydo ko€Іca tygodnia. "Ale pan Kleks tego nie s€Ђysza€Ђ. #Nie chcia€Ђ je€Њ€Ѕ ani pi€Ѕ, tylko "sta€Ђ na jednej nodze i my€Њla€Ђ. Podczas badania rekin€w z kieszeni surduta wypad€Ђy mu podarunki Wielkiego Wynalazcy. Dalekowzroczne okulary i maszynka do zgadywania my€Њli posz€Ђy na dno. Samoczynna mapa unosi€Ђa si€Ѓ w oddali na falach. Mo€Јna by€Ђo na niej dojrze€Ѕ jedynie kawa€Ђek Morza Kormora€Іskiegoi skrawek wyspy, kt€ra, do po€Ђowy obgryziona przez ryby, przypomina€Ђa raczej p€€Ђwysep.Ka€Јdy inny popad€Ђby w rozterk€Ѓ. Powtarzam - ka€Јdy inny. Ale nie pan Kleks. Ten wielki uczony sta€Ђ na jednej nodze i rozmy€Њla€Ђ. Broda jego odchyla€Ђa si€Ѓ tym razem na po€Ђudnie. Po pewnym czasie zawo€Ђa€Ђ marynarzy, kaza€Ђ im ustawi€Ѕ w pozycji pionowej €Јerd€Љ, do kt€rej poprzednio by€Ђ uwi€Їzany Ambo, i mocno trzyma€Ѕ w r€Ѓkach. Nast€Ѓpnie wdrapa€Ђ si€Ѓ na jej szczyt i trzymaj€Їc si€Ѓ jedn€Ї r€Ѓk€Ї, zawis€Ђ w powietrzu. Wiatr wyd€Ї€Ђ jego obszerny surdut, kieszenie i kamizelk€Ѓ jak !€Јagle. Po chwili statek mkn€Ї€Ђ w kierunku wskazanym przez brod€Ѓ pana Kleksa. Marynarze kurczowo utrzymywali €Јerd€Љ wpozycji pionowej, a kapitan zaintonowa€Ђ pomocniczy hymn Bajdocji: Kiedy si€Ђy swe podwajasz, Brzmi dono€Њniej has€Ђo to: Niech nam €Јyje Wielki Bajarz Sto lat, sto lat, sto lat, sto! Wszyscy ochoczo podchwycili #t€Ѓ wspania€Ђ€Ї pie€Њ€І na cze€Њ€Ѕ Wielkiego Bajarza, po czym zapad€Ђa cisza. Ka€Јdy z #Bajdot€w stara€Ђ si€Ѓ u€Ђo€Јy€Ѕ w !my€Њli swoj€Ї codzienn€Ї bajk€Ѓ. Kiedy zapad€Ђa noc, pan Kleks %zsun€Ї€Ђ si€Ѓ po €Јerdzi na d€€Ђ, a za€Ђoga uda€Ђa si€Ѓ na spoczynek. - Ja zostaj€Ѓ na wachcie - o€Њwiadczy€Ђ pan Kleks. - Umiemspa€Ѕ z otwartymi oczami, a "poza tym lubi€Ѓ przygl€Їda€Ѕ si€Ѓ ksi€Ѓ€Јycowi. M€j profesor z Salamanki nauczy€Ђ mnie pos€Ђugiwa€Ѕ si€Ѓ si€Ђ€Ї przyci€Їgania ksi€Ѓ€Јyca w €Јegludze dalekomorskiej. Niebawem w g€Ђ€Ѓbi statku rozleg€Ђo si€Ѓ chrapanie dwudziestu siedmiu marynarzy.Tylko kapitan opowiada€Ђ przezsen bajk€Ѓ o rekinie, kt€remu popsu€Ђ si€Ѓ z€Їb, wi€Ѓc zaplombowa€Ђ go sobie z€Ђot€Ї rybk€Ї. Pan Kleks czuwa€Ђ na pok€Ђadzie, zapatrzony w ksi€Ѓ€Јyc. Tu€Ј po p€€Ђnocy dostrzeg€Ђ na nim odbicie tr€jmasztowca, kt€rego €Јagle podobne by€Ђy do trzech ob€Ђok€w. Na podstawie pobie€Јnych oblicze€І pan Kleks ustali€Ђ kurs tr€jmasztowca, #jego odleg€Ђo€Њ€Ѕ oraz przeci€Ѓtn€Ї szybko€Њ€Ѕ. "O pi€Їtej pi€Ѓtna€Њcie zobaczymy go z prawej burty - pomy€Њla€Ђ. - O pi€Їtej "czterdzie€Њci pi€Ѓ€Ѕ b€Ѓdziemy go mieli na odleg€Ђo€Њ€Ѕ g€Ђosu. O !pi€Їtej trzeba zrobi€Ѕ pobudk€Ѓ."Pomy€Њlawszy tak, pan Kleks roz€Ђo€Јy€Ђ na pok€Ђadzie sw€j surdut i mrukn€Ї€Ђ do siebie: - Teraz Ambro€Јy spa€Ѕ si€Ѓ po€Ђo€Јy. Wielki uczony lubi€Ђ niekiedy naosobno€Њci m€wi€Ѕ do rymu. !Chmury przys€Ђoni€Ђy ksi€Ѓ€Јyc. Wnocnej ciszy s€Ђycha€Ѕ by€Ђo jedynie chrapanie Bajdot€w, !paplanin€Ѓ kapitana i plusk fal. Na powierzchni morza b€Ђyska€Ђygdzieniegdzie elektryczne #ryby. Pan Kleks rozci€Їgn€Ї€Ђ si€Ѓ na surducie i zasn€Ї€Ђ z otwartymi oczami. ƒ|ƒ}ƒ~ƒƒ€ƒƒ‚ƒƒƒ„ƒ…ƒ†ƒ‡ƒˆƒ‰ƒŠƒ‹ƒŒƒƒŽƒƒƒ‘ƒ’ƒ“ƒ”ƒ•ƒ–ƒ—ƒ˜ƒ™ƒšƒ›ƒœƒƒžƒŸƒ ƒЁƒЂƒЃƒЄƒЅƒІƒЇƒЈƒЉƒЊƒЋƒЌƒ­ƒЎƒЏƒАƒБƒВƒГƒДƒЕƒЖƒЗƒИƒЙƒКƒЛƒМƒНƒОƒПƒРƒСƒТƒУƒФƒХƒЦƒЧƒШƒЩƒЪƒЫPunktualnie o godzinie pi€Їtej czasu €Њniadaniowego poderwa€Ђmarynarzy donios€Ђy g€Ђos: - Pobudka! Wsta€Ѕ! Gdy za€Ђoga wyleg€Ђa na pok€Ђad,pan Kleks rozczesa€Ђ palcami brod€Ѓ i uroczy€Њcie oznajmi€Ђ: - Kapitanie! Marynarze! Bajdoci! Za chwil€Ѓ ujrzycie na widnokr€Ѓgu zbli€Јaj€Їcy si€Ѓ tr€jmasztowiec. Nie ustali€Ђem jeszcze, pod jak€Ї p€Ђynie bander€Ї. Znam wielu kapitan€w€Јeglugi dalekomorskiej. Tr€jmasztowiec najprawdopodobniej przyjmie nas na sw€j pok€Ђad i b€Ѓdziemyszcz€Ѓ€Њliwie kontynuowa€Ѕ nasz€Ї wypraw€Ѓ. Atrament przede wszystkim! Spocznij! Po tym przem€wieniu za€Ђoga dosta€Ђa swoj€Ї porcj€Ѓ od€Јywczych pastylek, popi€Ђa reszt€Ї wody i odda€Ђa si€Ѓ zwyk€Ђym zaj€Ѓciom. Morze by€Ђo!spokojne i g€Ђadkie jak jezioro. €Ћpiewaj€Їce ryby od czasu do czasu wysuwa€Ђy na powierzchni€Ѓ owalne pyszczki i wtedy rozlega€Ђy si€Ѓ ciche d€Љwi€Ѓki, przypominaj€Їce bzykanie komar€w lub tony pozytywki. Zgodnie z zapowiedzi€Ї pana Kleksa, po pewnym czasie na tle tarczy wschodz€Їcego s€Ђo€Іca ukaza€Ђy si€Ѓ trzy rozpi€Ѓte €Јagle, po€Ђyskuj€Їce biel€Ї i srebrem. Marynarze pobiegli na dzi€b statku i wrzeszczeli wniebog€Ђosy, wymachuj€Їc r€Ѓkami: !- O, hej! SOS! Cip, cip, cip! Na pomoc! Pan Kleks przerwa€Ђ te niepoczytalne okrzyki i zarz€Їdzi€Ђ zbi€rk€Ѓ. Kaza€Ђ marynarzom ustawi€Ѕ si€Ѓ w piramid€Ѓ, wdrapa€Ђ si€Ѓ na jej szczyt i w milczeniu zacz€Ї€Ђ wpatrywa€Ѕ si€Ѓ w dal. Wszyscy znamy doskonale wynalazczo€Њ€Ѕwielkiego uczonego. Tym razempan Kleks zrobi€Ђ zeza do €Њrodka i skrzy€Јowa€Ђ spojrzenia, dzi€Ѓki czemu "podwoi€Ђ si€Ђ€Ѓ wzroku. Po chwili Bajdoci us€Ђyszeli jego urywanes€Ђowa: - Widz€Ѓ... Na pok€Ђadzie "uwijaj€Ї si€Ѓ postacie w bieli... !Bandera... Nie mog€Ѓ dojrze€Ѕ... !Tak, tak! Teraz widz€Ѓ... Trupia !g€Ђ€wka. Musz€Ѓ przyjrze€Ѕ si€Ѓ dok€Ђadniej... Rzeczywi€Њcie... Trupia g€Ђ€wka... Rozumiem... Statek korsarski... Wezm€Ї nas do niewoli i b€Ѓd€Ї €Ј€Їdali $okupu... Nie trz€Ї€Њ€Ѕ si€Ѓ, do stu piorun€w! Nie ja pierwszy stan€Ѓ si€Ѓ je€Іcem korsarzy... Przed wiekami spotka€Ђo to samo Juliusza Cezara... Kt€ry tam si€Ѓ kiwa? Nie ba€Ѕ si€Ѓ! Ambro€Јy Kleks jest z wami... Co?... Nie wiecie, kto to by€Ђ Juliusz Ce... Zdania tego, niestety, pan Kleks nie zdo€Ђa€Ђ doko€Іczy€Ѕ. Marynarzy oblecia€Ђ nagle taki strach, €Јe piramida zachwia€Ђa !si€Ѓ, a nasz uczony run€Ї€Ђ przezburt€Ѓ do morza i znikn€Ї€Ђ w topieli. Niebawem jednak wyp€Ђyn€Ї€Ђ na powierzni€Ѓ, wypuszczaj€Їc z ust fontanny wody jak wieloryb. Obok niego zjawi€Ђy si€Ѓ nagle dwie ryby-pi€Ђy. - Przepi€Ђuj€Ї go! - wrzasn€Ї€Ђ rozpaczliwie bosman Terno. - Cz€Ђowiek za burt€Ї! - krzykn€Ї€Ђ kapitan stosownie doobowi€Їzuj€Їcych przepis€w. Ale zanim ktokolwiek zd€Ї€Јy€Ђ rzuci€Ѕ si€Ѓ na ratunek, pan Kleks ze zwinno€Њci€Ї wprawnego je€Љd€Љca wskoczy€Ђ na grzbiet jednej z ryb, "chwyci€Ђ j€Ї za p€Ђetwy i zmusi€Ђ do przebicia pi€Ђ€Ї drugiego napastnika. Nast€Ѓpnie podp€Ђyn€Ї€Ђ do statku, kaza€Ђ %spu€Њci€Ѕ €Јerd€Љ i wdrapa€Ђ si€Ѓ po niej na pok€Ђad. - Nie ma nic zdrowszego ni€Ј k€Їpiel morska - o€Њwiadczy€Ђ weso€Ђo. Tymczasem tr€jmasztowiec !zbli€Јy€Ђ si€Ѓ ju€Ј na tyle, €Јe !mo€Јna by€Ђo rozr€€Јni€Ѕ na nim poszczeg€lne postacie, odziane w bia€Ђe kitle. - Wygl€Їdaj€Ї jak lekarze albo sanitariusze - zauwa€Јy€Ђ kapitan. - Dostrzegam wyra€Љnie nazw€Ѓ statku! - zawo€Ђa€Ђ Ambo. !- Nie drzyj si€Ѓ, bo mi b€Ѓbenki w uszach pop€Ѓkaj€Ї - skarci€Ђ go pan Kleks. - Od dawna widz€Ѓ napis na kad€Ђubie. Statek nazywa si€Ѓ "Pigularia". Gdy tr€jmasztowiec podp€Ђyn€Ї€Ђ na odleg€Ђo€Њ€Ѕ g€Ђosu, kapitan є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП<€Њ c *=* Ј c >вГ c №?… ё c S@v+ c ЖA{6п/ BZ;6) €Hprzy pomocy ramion zasygnalizowa€Ђ: - Potrzebujemy pomocy. Czy jeste€Њcie statkiem korsarskim?!Z "Pigularii" cz€Ђowiek w bia€Ђymkitlu odpowiedzia€Ђ machaj€Їc dwiema chor€Їgiewkami: - Jeste€Њmy okr€Ѓtem flagowym najmi€Ђo€Њciwiej nam panuj€Їcego magistra PigularzaII udzielnego Prowizora Przyl€Їdka Aptekarskiego i Obojga Farmacji. Przyjmiemy was na pok€Ђad "Pigularii". Trzymajcie si€Ѓ nawietrznej strony. Zaczynamy manewrowa€Ѕ. Podp€Ђywamy! - Niech €Јyje Pigularz II! - zawo€Ђa€Ђ kapitan. - Niech €Јyje! - podchwycili Bajdoci. - Rozumiem - rzek€Ђ po namy€Њle pan Kleks. - Trupia g€Ђ€wka to znak u€Јywany przez aptekarzy do oznaczania lek€w truj€Їcych i niebezpiecznych. Z korsarzami #€Ђatwiej by€Ђoby si€Ѓ dogada€Ѕ. Aletrudno, nie mamy wyboru. "Pigularia", korzystaj€Їc z #€Ђagodnej bryzy, zbli€Јy€Ђa si€Ѓ do statku Bajdot€w i opar€Ђa si€Ѓ burt€Ї o burt€Ѓ. - Przesiadamy si€Ѓ - powiedzia€Ђpan Kleks, po czym pierwszy da€Ђ susa na pok€Ђad tr€jmasztowca. Za nim g€Ѓsiegoruszy€Ђa za€Ђoga beczki, a na ko€Іcu kapitan. Po chwili rz€Їdowa dziupla Parzybrod€w, pusta i €Јa€Ђosna, samotnie ko€Ђysa€Ђa si€Ѓ na falach. Na "Pigularii" naszych podr€€Јnik€w przyj€Ѓto nader uprzejmie. Obie za€Ђogi ustawi€Ђy si€Ѓ na pok€Ђadzie naprzeciwko siebie i obaj kapitanowie statk€w oddali sobie nale€Јne honory. Pan Kleks sta€Ђ z boku i bacznie przygl€Їda€Ђ si€Ѓ ceremonii. Wszyscy poddani Pigularza II odziani byli w czyste bia€Ђe kitle. Twarze ich zdobi€Ђy w€Їsiki i kr€tkie br€dki, przystrzy€Јone w kszta€Ђcie !klina. Bi€Ђ od nich ostry zapach zi€€Ђ leczniczych. Po zako€Іczeniu wst€Ѓpnej prezentacji na pok€Ђad wszed€Ђ paradnym krokiem Pierwszy Admira€Ђ Floty w pi€ropuszu na g€Ђowie i w kitlu ozdobionym "z€Ђotymi galonami. Sk€Ђoni€Ђ si€Ѓ przed panem Kleksem i rzek€Ђ po €Ђacinie: - Jestem Alojzy B€Їbel, wychowanek s€Ђynnej Akademii Ambro€Јego Kleksa. #Zagrzmia€Ђy tr€Їby, rozleg€Ђy si€Ѓ hymny Bajdocji oraz Obojga Farmacji, a tak€Јe prywatny hymn naszego uczonego. On sam sta€Ђ dumnie wyprostowany, z wypi€Ѓtym brzuchem. Gdy przebrzmia€Ђy ha€Ђa€Њliwe d€Љwi€Ѓki hymn€w, powiedzia€Ђ wzruszonym g€Ђosem: - Jam jest Ambro€Јy Kleks. Pierwszy Admira€Ђ Floty obj€Ї€Ђ go za szyj€Ѓ i serdecznie uca€Ђowa€Ђ w obydwa policzki. - Pami€Ѓtam ci€Ѓ - powiedzia€Ђ zu€Њmiechem rozrzewnienia pan Kleks. - Pewnego dnia za kar€Ѓ "odkr€Ѓci€Ђem ci g€Ђow€Ѓ, nogi orazr€Ѓce i zamkn€Ї€Ђem w walizce. Dawne to czasy, m€j drogi Alojzy. - Panowie - zawo€Ђa€Ђ Pierwszy Admira€Ђ Floty - zajmijcie si€Ѓ naszymi go€Њ€Ѕmi! Panie profesorze, prosz€Ѓ wy€Њwiadczy€Ѕ mi zaszczyt i zje€Њ€Ѕ ze mn€Ї obiad. Po tych s€Ђowach uj€Ї€Ђ pod rami€Ѓ pana Kleksa i poprowadzi€Ђ go do kajuty admiralskiej. Tam ka€Јdy z nich opowiedzia€Ђ swoje dzieje, jako€Јe nie widzieli si€Ѓ od lat trzydziestu. W toku rozmowy pan Kleks dowiedzia€Ђ si€Ѓ o za€Ђo€Јonym przed p€€Ђ wiekiem pa€Іstwie farmaceut€w, kt€re zaludniono aptekarzami z r€€Јnych kraj€w. Obecnie, pod ber€Ђem Pigularza II, opracowywane s€Ї wszelkie !najnowsze leki: pigu€Ђki, krople,ma€Њci i mikstury, w kt€re Przyl€Їdek Aptekarski zaopatruje apteki i drogerie ca€Ђego €Њwiata. - Ale my tu sobie gadu, gadu, a tymczasem obiad stygnie - rzek€Ђ wreszcie Pierwszy Admira€Ђ Floty. - Steward! Prosz€Ѓ podawa€Ѕ. Obiad, kt€rym uraczono pana #Kleksa, sk€Ђada€Ђ si€Ѓ z da€І naderosobliwych. Po zupie z dziurawca podano bitki z aloesu w sosie rumiankowym oraz sa€Ђat€Ѓ z kwiatu lipowego,a na deser racuszki z siemienia lnianego polane sokiem mi€Ѓtowym. Na zako€Іczenie obiadu wniesiono !nap€j ze skrzypu i sza€Ђwii. Po obiedzie Pierwszy Admira€Ђ Floty zapali€Ђ papierosa dla astmatyk€w, zaci€Їgn€Ї€Ђ si€Ѓ kilka razy i rzek€Ђ: - Wracamy w€Ђa€Њnie z podr€€Јy dooko€Ђa €Њwiata. Sprzedali€Њmy "nasze leki, a zakupili€Њmy zio€Ђa lecznicze, kt€re stanowi€Ї wy€Ђ€Їczne po€Јywienie naszej ludno€Њci. S€Ї zdrowe i bardzo smaczne. Nieprawda€Ј, panie profesorze? #- Hm... tak... owszem... - odpar€Ђ uprzejmie pan Kleks zapijaj€Їc cierpkim napojem gorycz pozosta€Ђ€Ї w ustach po obiedzie. Jak przysta€Ђo na cz€Ђowieka dobrze wychowanego, wyrazi€Ђ uznanie dla admiralskiej kuchni, ale jednocze€Њnie ze smutkiem pomy€Њla€Ђ o Bajdotach. Pogardzana przez nich zupa szczawiowa mog€Ђaby dzi€Њ uchodzi€Ѕ za przysmak i€Њcie kr€lewski. Mi€Ђ€Ї pogaw€Ѓdk€Ѓ starych znajomych przerwa€Ђ kapitan "Pigularii", melduj€Їc Pierwszemu Admira€Ђowi Floty, "€Јe wida€Ѕ ju€Ј brzegi Przyl€Їdka Aptekarskiego i Obojga Farmacji. - Wyjd€Љmy na pok€Ђad - zaproponowa€Ђ pan Kleks, albowiem dusi€Ђ go dym z papieros€w dla astmatyk€w. Istotnie, tr€jmasztowiec "szybko zbli€Јa€Ђ si€Ѓ do portu. Naod€Ђeg€Ђym wzg€rzu widnia€Ђo miasto. Szklane budowle po€Ђyskiwa€Ђy w promieniach zachodz€Їcego s€Ђo€Іca. Bajdoci nie ukrywali obrzydzenia i straszliwie wykrzywiali si€Ѓ na wspomnienie obiadu. Ca€Ђe szcz€Ѓ€Њcie, €Јe nikt z gospodarzy nie rozumia€Ђ ich j€Ѓzyka. Oficerowie, a tak€Јe marynarze "Pigularii" m€wili wy€Ђ€Їcznie po €Ђacinie. W pewnej chwili orkiestra zagra€Ђa tusz. Tr€jmasztowiec majestatycznie wp€Ђyn€Ї€Ђ do portu. Stolica pa€Іstwa zabudowana by€Ђa d€Ђugimi szklanymi pawilonami, kt€re na podobie€Іstwo gwiazdy zbiega€Ђy si€Ѓ przy centralnym placu. Sta€Ђ na nim pomnik Magistra Pigularza I, za€Ђo€Јyciela miasta i odkrywcy witamin. W pawilonach wytwarzano leki, natomiast izby mieszkalne znajdowa€Ђy si€Ѓ w podziemiach. Zreszt€Ї ludno€Њ€Ѕ Przyl€Їdka Aptekarskiego wynosi€Ђa zaledwie 5555 os€b, w tym 555 kobiet. Reszt€Ѓ stanowili "m€Ѓ€Јczy€Љni. Dzieci w og€le nie by€Ђo. Magister Pigularz II wynalaz€Ђ tabletki odm€Ђadzaj€Їce, dzi€Ѓki kt€rym "ludno€Њ€Ѕ utrzymywa€Ђa si€Ѓ stale i niezmiennie w tym samym wieku. Dlatego te€Ј zmiana pokole€І sta€Ђa si€Ѓ zb€Ѓdna, a dzieci - niepotrzebne. Ludno€Њci ani nie ubywa€Ђo, ani nie przybywa€Ђo. Okaza€Ђo si€Ѓ jednak, €Јe tabletki odm€Ђadzaj€Їce s€Ї €Њci€Њle strze€Јone, a sekret produkcji znany jest wy€Ђ€Їcznie w€Ђadcy tego kraju. - Czemu nie chcecie swym !wynalazkiem uszcz€Ѓ€Њliwi€Ѕ ludzina ca€Ђym €Њwiecie? - zapyta€Ђ pan Kleks jednego z dygnitarzy Obojga Farmacji. - To ca€Ђkiem proste - odrzek€Ђ zagadni€Ѓty. - Nie chcemy, abyr€wnie€Ј w innych krajach !dzieci sta€Ђy si€Ѓ niepotrzebne. €Ћwiat bez dzieci by€Ђby smutnyjak nasz przyl€Їdek. M€wi€Їc to, dygnitarz po€Ђ€Ї kitla otar€Ђ €Ђz€Ѓ i ci€Ѓ€Јko westchn€Ї€Ђ. Wr€€Ѕmy jednak do Pierwszego Admira€Ђa Floty. Po przybyciu do stolicy zaprowadzi€Ђ on niezw€Ђocznie pana Kleksa do pa€Ђacu Magistra Pigularza II. By€Ђ to w€Ђadca smutny i powa€Јny. Jego bia€Ђy kitel zdobi€Ђy haftowane z€Ђotem god€Ђa aptekarskie, a na g€Ђowie spoczywa€Ђ wieniec z li€Њci senesowych. W d€Ђoni, zamiast ber€Ђa, trzyma€Ђ wielki termometr do mierzenia temperatury. - Mi€Ђo mi powita€Ѕ tak s€Ђynnego uczonego - #przem€wi€Ђ Pigularz II. - Pozw€l,czcigodny go€Њciu, €Јe na dow€d szczeg€lnego "wyr€€Јnienia osobi€Њcie zmierz€Ѓ ci temperatur€Ѓ. M€wi€Їc to, wsun€Ї€Ђ panu Kleksowi termometr pod pach€Ѓ.!- Trzydzie€Њci siedem i jeden... Ochmistrzu, prosz€Ѓ pocz€Ѓstowa€Ѕ naszego go€Њcia aspiryn€Ї i da€Ѕ mu do popicia wywar z kwiatu dziewanny. Po wychyleniu tej zwyczajowej czary przyja€Љni Pigularz II w otoczeniu €Њwity uda€Ђ si€Ѓ z panem Kleksem na zwiedzanie miasta. Na pa€Ђacowym dziedzi€Іcu do€Ђ€Їczyli do nich pozostali bajdoccy go€Њcie. Gdy stan€Ѓli na centralnym placu, Udzielny Prowizor poinformowa€Ђ, €Јe plac ten nosinazw€Ѓ Obojga Farmacji, stosownie do podzia€Ђu lek€w na sta€Ђe i p€Ђynna. Nast€Ѓpnie wskaza€Ђ termometrem szklane pawilony i udzieli€Ђ dalszych wyja€Њnie€І: - W ka€Јdym pawilonie wytwarza si€Ѓ okre€Њlon€Ї kategori€Ѓ lek€w. W tym oto wyrabiamy krople, poczynaj€Їc od walerianowych, a ko€Іcz€Їc na kroplach do oczu. W nast€Ѓpnym produkujemy oleje - rycynowy, lniany, kamforowyi tym podobne. W nast€Ѓpnym -ma€Њci i smarowid€Ђa. Dalej - wywary z zi€€Ђ. W tym najwy€Јszym gmachu w kszta€Ђcie m€Ђyna przyrz€Їdzamyproszki w stanie sypkim. W nast€Ѓpnym pigu€Ђki, pastylki i tabletki. W tamtym za€Њ - cukierki €Њlazowe i eukaliptusowe od kaszlu. I tak dalej, i tak dalej. Wejd€Љmy jednak do €Њrodka. Oszklone drzwi pawilonu #rozwar€Ђy si€Ѓ na o€Њcie€Ј i ca€Ђy orszak znalaz€Ђ si€Ѓ w ogromnej !hali, gdzie kilkadziesi€Їt kobietzaj€Ѓtych by€Ђo rozlewaniem do buteleczek r€€Јnokolorowych specyfik€w, wywar€w i mikstur. Wszystkie te kobiety by€Ђy w jednakowym wieku, mia€Ђy na !sobie bia€Ђe kitle i wygl€Їda€Ђy tak samo jak m€Ѓ€Јczy€Љni. R€€Јni€Ђy si€Ѓ od nich jedynie tym, €Јe nie mia€Ђy zarostu. Podczas gdy go€Њcie zwiedzali pawilon i ogl€Їdali najnowsze urz€Їdzenia, m€Ђodsza s€Ђu€Јba farmaceutyczna roznosi€Ђa na tacach napoje zio€Ђowe. Bajdoci krzywili si€Ѓ nieprzyzwoicie. Tylko pan Kleksdla ratowania sytuacji wychyla€Ђ jedn€Ї szklank€Ѓ po drugiej i udawa€Ђ ukontentowanie. Nagle w oczach jego pojawi€Ђ si€Ѓ czerwony b€Ђysk, co wskazywa€Ђo na wielkie wzburzenie uczonego. Roztr€Їci€Ђ otaczaj€Їcych go Bajdot€w, podbieg€Ђ do jednej !z tac i porwa€Ђ stoj€Їc€Ї na niej szklank€Ѓ. - Mam... Mam to, czego "szuka€Ђem! - krzykn€Ї€Ђ g€Ђo€Њno. Szklanka wype€Ђniona by€Ђa po brzegi granatowoczarnym p€Ђynem. !- Atrament! - wo€Ђa€Ђ pan Kleks. - Prawdziwy atrament! Podajcie mi papier i pi€ro! - Niestety - rzek€Ђ Pierwszy Admira€Ђ Floty. - Jest to wywar z korzenia siedmior€€Јd€Јki. Wygl€Їda jak atrament, ale brak mu trwa€Ђo€Њci. Posiada "bowiem t€Ѓ w€Ђa€Њciwo€Њ€Ѕ, €Јe po "och€Ђodzeniu ulatnia si€Ѓ i znika.!M€wi€Їc to, wzi€Ї€Ђ szklank€Ѓ z r€Їk pana Kleksa i ca€Ђ€Ї jej zawarto€Њ€Ѕ wyla€Ђ na kamienn€Ї !posadzk€Ѓ. Gor€Їcy p€Ђyn rozla€Ђ "si€Ѓ czarn€Ї strug€Ї, ale ju€Ј po chwili uni€s€Ђ si€Ѓ w g€r€Ѓ w kszta€Ђcie granatowej mgie€Ђki, po czym znikn€Ї€Ђ nie pozostawiaj€Їc najmniejszego €Њladu. - Niech diabli porw€Ї wszystkie"siedmior€€Јd€Јki - j€Ѓkn€Ї€Ђ pan Kleks. - A wy, farmaceutycznem€Їdrale, czym piszecie? Mlekiem? Czy mo€Јe wod€Ї? Nikt nie spodziewa€Ђ si€Ѓ takiego wybuchu gniewu. Zreszt€Ї pan Kleks natychmiast si€Ѓ zreflektowa€Ђ, stan€Ї€Ђ na jednej nodze i w tej skromnej pozycji prosi€Ђ gospodarzy o przebaczenie. - Powiedz, Alojzy, m€j dawny uczniu, czym piszecie? - !zapyta€Ђ ju€Ј ca€Ђkiem spokojnie.- W og€le nie piszemy - !odpar€Ђ Pierwszy Admira€Ђ Floty. - Pisanie jest godne gryzipi€rk€w, lecz nie farmaceut€w. Po prostu ka€Јdy z nas w swoim dziale zna na "pami€Ѓ€Ѕ tysi€Їc dwie€Њcie recept.I to nam wystarcza. Pan Kleks b€Ђyskawicznie pomno€Јy€Ђ 5555 przez tysi€Їc dwie€Њcie. - Sze€Њ€Ѕ milion€w sze€Њ€Ѕset $sze€Њ€Ѕdziesi€Їt sze€Њ€Ѕ tysi€Ѓcy - o€Њwiadczy€Ђ z podziwem. - To rzeczywi€Њcie wystarczy. !- Ochmistrzu - rzek€Ђ Pigularz II- prosz€Ѓ pocz€Ѓstowa€Ѕ naszychgo€Њci chinin€Ї i da€Ѕ im do popicia nalewk€Ѓ na agawie. Podczas gdy roznoszono tace,!Pierwszy Admira€Ђ nachyli€Ђ si€Ѓ do ucha pana Kleksa i rzek€Ђ poufnie: - Czcigodny profesorze... Jeste€Њmy genialnymi farmaceutami, ale brak nam do€Њwiadczonych marynarzy. Chcia€Ђbym zwerbowa€Ѕ pi€Ѓciu Bajdot€w do mojej floty. Prosz€Ѓ mi w tym dopom€c. - Chyba zwariowa€Ђe€Њ, Alojzy -$€Јachn€Ї€Ђ si€Ѓ pan Kleks. - Sp€jrzna ich wykrzywione twarze i zapadni€Ѓte brzuchy... Pozdychaliby jak muchy na tych waszych zi€€Ђkach... Do takiego wiktu trzeba zaprawia€Ѕ si€Ѓ od dziecka. Wybij to sobie z g€Ђowy, Alojzy.I gniewnie prychaj€Їc wielki !uczony odwr€ci€Ђ si€Ѓ plecami doswego wychowanka na znak, €Јe nie zamierza wi€Ѓcej na ten temat rozmawia€Ѕ. Gdyby si€Ѓ "nie by€Ђ odwr€ci€Ђ, dostrzeg€Ђby na twarzy Pierwszego Admira€Ђawyraz takiej z€Ђo€Њliwo€Њci i szyderstwa, €Јe na pewno mia€Ђby si€Ѓ od tej chwili na baczno€Њci. Istotnie, trudno jest uwierzy€Ѕ w to, co sta€Ђo si€Ѓ potem. Pod wiecz€r pan Kleks !postanowi€Ђ opu€Њci€Ѕ Przyl€Їdek Aptekarski i wyruszy€Ѕ w dalsz€Ї drog€Ѓ. Ale wtedy okaza€Ђo si€Ѓ, €Јe pi€Ѓciu Bajdot€w znikn€Ѓ€Ђo jak kamfora. D€Ђugotrwa€Ђe poszukiwania nie da€Ђy rezultatu. - Prosz€Ѓ mnie zaprowadzi€Ѕ do Udzielnego Prowizora - za€Ј€Їda€Ђ wreszcie pan Kleks. - Udzielny Prowizor, Magister !Pigularz II, nie chce by€Ѕ nadal niepokojony przez cudzoziemc€w, kt€rzy nie potrafili oceni€Ѕ jego go€Њcinno€Њci - o€Њwiadczy€Ђ Pierwszy Admira€Ђ z szyderczym u€Њmiechem. - Co to wszystko znaczy? - !krzykn€Ї€Ђ gro€Љnie pan Kleks. - Prosz€Ѓ o natychmiastowe wyja€Њnienie. Zn€w zaczynasz swoje dawne sztuczki, Alojzy! - Tak, tak! Zaczynam! - !zawo€Ђa€Ђ zuchwale Alojzy B€Їbel.- Chce pan zobaczy€Ѕ swoich zaginionych Bajdot€w? Zaraz ich panu poka€Ј€Ѓ. Z tymi s€Ђowy poci€Їgn€Ї€Ђ pana Kleksa gwa€Ђtownie za po€Ђ€Ѓ surduta i t€Ђumi€Їc €Њmiech, zaprowadzi€Ђ do podziemnych !pomieszcze€І. Z g€Ђ€Ѓbi korytarzadobiega€Ђ p€Ђacz niemowl€Ѓcia. !Pierwszy Admira€Ђ Floty pchn€Ї€Ђ jedne z drzwi i oczom pana Kleksa przedstawi€Ђ si€Ѓ niezwyk€Ђy widok. Na szerokim €Ђ€€Јku le€Јa€Ђo pi€Ѓcioro niemowl€Їt w powijakach. Cztery ssa€Ђy smoczki, a pi€Їte wydziera€Ђo si€Ѓ wniebog€Ђosy. - Oto pa€Іscy Bajdoci - rzek€Ђ z szata€Іskim chichotem !Pierwszy Admira€Ђ. - B€Ѓd€Ї si€Ѓ zaprawiali od niemowl€Ѓctwa donaszego wiktu. Zgodnie z pa€Іskim €Јyczeniem, cha-cha-cha! Dostali dobr€Ї porcj€Ѓ odm€Ђadzaj€Їcych pastylek! Nie €Јa€Ђowa€Ђem im! Nie€Љle ich odm€Ђodzi€Ђem, co?! Cha-cha-cha!... Pan Kleks w os€Ђupieniu przygl€Їda€Ђ si€Ѓ niemowl€Ѓtom. Rozpozna€Ђ w nich swoich towarzyszy, gdy€Ј rysy twarzy zosta€Ђy nie zmienione. Ten p€Ђacz€Їcy to by€Ђ kapitan! Obokle€Јa€Ђ bosman Terno, dalej Ambo i jeszcze dwaj marynarze. - S€Ђuchaj, Alojzy - rzek€Ђ pan Kleks zduszonym g€Ђosem, od kt€rego mo€Јna by€Ђo dosta€Ѕ g€Ѓsiej sk€rki. - S€Ђuchaj, Alojzy, zawsze by€Ђe€Њ zaka€Ђ€Ї mojej Akademii. Teraz widz€Ѓ, &€Јe sta€Ђe€Њ si€Ѓ zaka€Ђ€Ї ludzko€Њci!Tym razem uda€Ђo ci si€Ѓ wystrychn€Ї€Ѕ mnie na dudka. !Ale ja wymy€Њl€Ѓ tak€Ї sztuczk€Ѓ,€Јe zostan€Ї z ciebie trociny! Rozumiesz?! Tro-ci-ny! Zapami€Ѓtaj to sobie, Alojzy B€Їbel! Po tych s€Ђowach pan Kleks $odwr€ci€Ђ si€Ѓ, opu€Њci€Ђ pok€j i ruszy€Ђ korytarzem w stron€Ѓ wyj€Њcia. Goni€Ђ go chichot Alojzego i urywane wykrzykniki: - Stara purchawka!... Nad€Ѓta ropucha, cha-cha-cha!... Nad miastem zapad€Ђa noc. Oszklone pawilony ja€Њnia€Ђy "€Њwiat€Ђami. Pan Kleks pobieg€Ђ naplac Obojga Farmacji, gdzie Bajdoci, zbici w gromad€Ѓ, "siedzieli na go€Ђej ziemi. Pr€cz nich na placu nie by€Ђo nikogo. - G€Ђowy do g€ry! - zawo€Ђa€Ђ pan Kleks. - Opuszczamy ten zwariowany kraj! Ruszamy w "g€Ђ€Їb l€Їdu! Przysz€Ђo€Њ€Ѕ przed nami! Stracili€Њmy wprawdzie pi€Ѓciu towarzyszy, ale jest nas jeszcze dwudziestu dw€ch. Za mn€Ї! Ten wielki cz€Ђowiek nigdy nie traci€Ђ nadziei. Wysun€Ї€Ђ do przodu swoj€Ї roz€Ђo€Јyst€Ї brod€Ѓ i pewnym krokiem pomaszerowa€Ђ w przepastne mroki nocy. Mia€Ђ bowiem taki dar, €Јe widzia€Ђ w ciemno€Њci. Za nim, po omacku, wlekli si€Ѓ wyg€Ђodniali i zn€Ѓkani marynarze. Posta€Ѕ pana Kleksa olbrzymia€Ђaw migotliwym €Њwietle gwiazd. Tak, moi drodzy. To by€Ђ cz€Ђowiek naprawd€Ѓ niezwyk€Ђy. ƒЬƒЭƒЮƒЯƒаƒбƒвƒгƒдƒеƒжƒзƒиƒйƒкƒлƒмƒнƒоƒпƒрƒсƒтƒуƒфƒхƒцƒчƒшƒщƒъƒыƒьƒэƒюƒяƒ№ƒёƒђƒѓƒєƒѕƒіƒїƒјƒљƒњƒћƒќƒ§ƒўƒџ„„„„„„„„„„ „ „ „ „ „„„„„„„„„„„„„„Kawalkada maszerowa€Ђa przez ca€Ђ€Ї noc. Celem rozweselenia Bajdot€w pan Kleks bez przerwy opowiada€Ђ im swoje prawdziwei zmy€Њlone przygody, wspomina€Ђ o historii z Alojzym,o doktorze Paj-Chi-Wo, a nawet o ksi€Ѓciu przemienionymw szpaka Mateusza. Wszystkiete opowie€Њci nie mog€Ђy jednak nape€Ђni€Ѕ pustych €Јo€Ђ€Їdk€w marynarzy. Z trudem posuwali si€Ѓ w g€Ђ€Їb l€Їdu. Gor€Їcy tropikalny wiatr wysusza€Ђ im wargi i pot€Ѓgowa€Ђ pragnienie. Pan Kleks nawet bez mapy orientowa€Ђ si€Ѓ w po€Ђo€Јeniu geograficznym. Polega€Ђ na przedziwnych w€Ђa€Њciwo€Њciach swojej brody, kt€ra nie tylko wskazywa€Ђa kierunek marszu, !ale nadto zapowiada€Ђa blisko€Њ€Ѕwody i jad€Ђa. - G€Ђowy do g€ry!-wykrzykiwa€Ђ raz po raz pan Kleks. - "Zbli€Јamy si€Ѓ do rzeki... Czuj€Ѓ zapach ananas€w i daktyli... Skrzy€Јowanym spojrzeniem widz€Ѓ nawet orzechy kokosowe... Przygotujcie si€Ѓ do, kapitan є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПCpп c qDO  c дEQІ c 7Fї щ c šGр+ Y §Ha5 \ €V €Њniadania! S€Ђowa pana Kleksa dodawa€Ђy Bajdotom si€Ђy i otuchy. Przyspieszali kroku i €Ђykali €Њlink€Ѓ na my€Њl o soczystych owocach. Przej€Њcie nocy w poranek nast€Їpi€Ђo szybko i niepostrze€Јenie. Przed oczami #podr€€Јnik€w rozpo€Њciera€Ђ si€Ѓ krajobraz pe€Ђen bujnej zieleni,kolorowych ptak€w i ogromnych motyli. W g€Їszczu zaro€Њli niezliczone owady szumia€Ђy i pobrz€Ѓkiwa€Ђy jak srebrne monety. Opodal pi€Ї€Ђ si€Ѓ w g€r€Ѓ bambusowy gaj. Niewyczerpana wynalazczo€Њ€Ѕ pana Kleksa podsun€Ѓ€Ђa mu szczeg€ln€Ї my€Њl. - Potrzebne mi s€Ї wasze "siekierki i no€Јe! - zawo€Ђa€Ђ do Bajdot€w. - Z tych bambus€w zrobimy sobie szybkobie€Јne szczud€Ђa! Marynarze z zapa€Ђem zabrali "si€Ѓ do roboty. Po up€Ђywie p€€Ђ godziny ka€Јdy z nich trzyma€Ђ w r€Ѓkach dwa wysokie bambusowe dr€Їgi. Z rzemiennych pas€w skonstruowano uchwyty do st€p, na podobie€Іstwo strzemion. - Ruszamy! - zakomenderowa€Ђ pan Kleks. - €Ћmia€Ђo! Nie ba€Ѕ !si€Ѓ! Wykorzystywa€Ѕ gi€Ѓtko€Њ€Ѕ bambusu! Spr€Ѓ€Јynowa€Ѕ! Spr€Ѓ€Јynowa€Ѕ! Istotnie wysokie szczud€Ђa dzi€Ѓki swej elastyczno€Њci "pozwala€Ђy odbija€Ѕ si€Ѓ od ziemi.Bajdoci posuwali si€Ѓ wi€Ѓc w podskokach, d€Ђugimi susami, ze zwinno€Њci€Ї konik€w polnych. Tylko pan Kleks pos€Ђugiwa€Ђ si€Ѓ jednym bambusem i wykonywa€Ђ gigantyczne skoki o tyczce, wyprzedzaj€Їc marynarzy. Wierzcie mi, moi drodzy, €Јe !lekko€Њ€Ѕ, z jak€Ї wielki uczony !wylatywa€Ђ w g€r€Ѓ i opada€Ђ na ziemi€Ѓ o p€€Ђ mili dalej, wzbudza€Ђa powszechny !podziw. Odnosi€Ђo si€Ѓ wra€Јenie,"€Јe pan Kleks przeobrazi€Ђ si€Ѓ w kangura, a niekt€rym Bajdotom wydawa€Ђo si€Ѓ nawet,€Јe rozwiane po€Ђy surduta zast€Ѓpuj€Ї mu skrzyd€Ђa. Podr€€Ј na szybkobie€Јnych szczud€Ђach odbywa€Ђa si€Ѓ z !tak€Ї szybko€Њci€Ї, €Јe pan Kleksco chwila wykrzykiwa€Ђ ze szczytu swojej tyczki: "- Przebyli€Њmy dziesi€Ѓ€Ѕ mil!... Hop!... Znowu przebyli€Њmy #dziesi€Ѓ€Ѕ mil!... Hop!... Jeszcze tylko sto mil i b€Ѓdziemy u celu... Lecimy dalej!... Spr€Ѓ€Јynowa€Ѕ!... Hop! Po godzinie w oddali ukaza€Ђy !si€Ѓ wreszcie palmy. Wyg€Ђodniali Bajdoci rzucili si€Ѓ chciwie na "zwisaj€Їce w€Њr€d ga€Ђ€Ѓzi owoce.€Єapczywie po€Јerali ananasy, rozbijali siekierkami orzechy kokosowe i duszkiem wypijali orze€Љwiaj€Їce mleko. - Szanujcie si€Ѓ! - wo€Ђa€Ђ pan Kleks. - Miarkujcie #€Јar€Ђoczno€Њ€Ѕ! Pochorujecie si€Ѓ z przejedzenia! Czy macie ochot€Ѓ wraca€Ѕ do pigularzy poolej rycynowy? Na wspomnienie Przyl€Їdka Aptekarskiego Bajdoci opanowali €Ђakomstwo, zeszli ze szczude€Ђ, pok€Ђadli si€Ѓ na $ziemi i g€Ђo€Њno sapi€Їc oddali si€Ѓtrawieniu. Dopiero wtedy pan Kleks przy pomocy tyczki zerwa€Ђ p€Ѓk daktyli i spo€Јy€Ђ skromne €Њniadanie, bowiem jada€Ђ na og€€Ђ niewiele. Najch€Ѓtniej €Јywi€Ђ si€Ѓ przez sen potrawami, kt€re mu si€Ѓ €Њni€Ђy. Po d€Ђu€Јszym wypoczynku podr€€Јnicy ruszyli ku rzece, wypatrzonej przed pana Kleksa%w odleg€Ђo€Њci pi€Ѓ€Ѕdziesi€Ѓciu mil na po€Ђudnie. - Widz€Ѓ j€Ї! - wo€Ђa€Ђ wielki uczony daj€Їc pot€Ѓ€Јne p€€Ђmilowe susy o tyczce. - B€Ѓdziemy mieli wspania€Ђ€Ї !k€Їpiel, o ile nie schrupi€Ї nas krokodyle. Bardzo ceni€Ѓ te poczciwe stworzenia. One wcale nie zdaj€Ї sobie sprawy, €Јe ludzie nie lubi€Ї, aby ich po€Јerano. Ja im to wyt€Ђumacz€Ѓ. Umiem przemawia€Ѕ do zwierz€Їt... Sko€Іczy€Ђem w Salamance Instytut J€Ѓzyk€w Zwierz€Ѓcych... Znam tak€Јe niekt€re narzecza ptak€w i owad€w... Doktor Paj-Chi-Wo umia€Ђ porozumiewa€Ѕ si€Ѓ nawetz rybami. Ale do tego trzeba mie€Ѕ trzecie ucho. Patrzcie. Oto jeste€Њmy na miejscu! Niebawem podr€€Јnicy znale€Љli si€Ѓ nad brzegiem niezmiernie szerokiej rzeki. Leniwe fale barwy piwa toczy€Ђy si€Ѓ wolno imajestatycznie, tworz€Їc gdzieniegdzie wiry pokryte pian€Ї. Od wody nios€Ђo orze€Љwiaj€Їcym ch€Ђodem. W przybrze€Јnym rozlewisku wygrzewa€Ђy si€Ѓ na s€Ђo€Іcu krokodyle. Pan Kleks zdj€Ї€Ђ trzewiki i skarpetki, podwin€Ї€Ђ do kolan nogawki spodni, po czym wszed€Ђ do wody. Krokodyle !poruszy€Ђy si€Ѓ niespokojnie. Pan Kleks odwa€Јnie posuwa€Ђ si€Ѓ w ich kierunku. Krokodyle rozwar€Ђy paszcze, a jeden z $nich g€Ђo€Њno k€Ђapn€Ї€Ђ i gro€Љnie zderzy€Ђ ogonem o wod€Ѓ. Pan Kleks nieustraszenie szed€Ђ "dalej. Wreszcie zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do krokodyli i wyg€Ђosi€Ђ do nich d€Ђugie przem€wienie, gestykuluj€Їc przy tym obydwiema r€Ѓkami. Bajdoci nie "s€Ђyszeli tego, co m€wi€Ђ wielki uczony. Zobaczyli jedynie, jak krokodyle, potulnie kiwaj€Їc #€Ђbami, cofn€Ѓ€Ђy si€Ѓ do ty€Ђu, a po chwili zanurzy€Ђy si€Ѓ w nurtach rzeki i odp€Ђyn€Ѓ€Ђy daleko od brzegu. Tak, tak, moi drodzy. Pan Kleks by€Ђ naprawd€Ѓ cz€Ђowiekiem niezwyk€Ђym. Kiedy wr€ci€Ђ do swoich towarzyszy, zdawa€Ђo si€Ѓ, €Јe ko€Іczy jeszcze rozmow€Ѓ z krokodylami, wypowiada€Ђ bowiem jakie€Њ niezrozumia€Ђe s€Ђowa, kt€re brzmia€Ђy mniej wi€Ѓcej tak: !- Kra-ba-ba kru... kru-kra-bu... bukru-kru kra... Trudno jednak uwierzy€Ѕ, aby !tak w€Ђa€Њnie brzmia€Ђ krokodyli j€Ѓzyk. Podr€€Јnicy szybko rozebrali si€Ѓ i wskoczyli do wody. Za€Јywali k€Їpieli, p€Ђywali, nurkowali i wrzeszczeli z rozkoszy jak banda dzikus€w. Pan Kleks pluska€Ђ si€Ѓ przy brzegu w koszuli i w d€Ђugich kalesonach. Mia€Ђ bowiem na ciele magiczny tatua€Ј, kt€ry otacza€Ђ wielk€Ї tajemnic€Ї. Mo€Јe by€Ђ tam s€Ђownik wyraz€w zwierz€Ѓcych? A mo€Јechi€Іskie formu€Ђki m€Їdro€Њci doktora Paj-Chi-Wo? Nikt nie potrafi€Ђby tego odgadn€Ї€Ѕ, tak#jak nikt nie zdo€Ђa€Ђby zg€Ђ€Ѓbi€Ѕ niezwyk€Ђego umys€Ђu pana Kleksa. !Po k€Їpieli podr€€Јnicy jeszcze raz si€Ѓ posilili, po czym na rozkaz wielkiego uczonego zabrali si€Ѓ do budowania tratwy. Powi€Їzali pasami bambusowe szczud€Ђa, pokryli je warstw€Ї palmowych li€Њci, doko€Ђa za€Њ umocowali p€Ђywaki z drzewa korkowego. "Pan Kleks przygl€Їda€Ђ si€Ѓ pracy Bajdot€w i z w€Ђa€Њciwym mu znawstwem kierowa€Ђ budow€Ї tratwy. Tak, tak, moi drodzy. Pomys€Ђowo€Њ€Ѕ pana Kleksa by€Ђanaprawd€Ѓ niewyczerpana. O godzinie pi€Їtej czasu podwieczorkowego wielki uczony zarz€Їdzi€Ђ zbi€rk€Ѓ i przem€wi€Ђ do Bajdot€w: - Nie tra€Ѕmy z oczu g€Ђ€wnegocelu naszej wyprawy. Bajdocjaczeka na atrament i musimy jej tego atramentu dostarczy€Ѕ! Niech nazywam si€ЃAlojzy B€Їbel, je€Њli nie dotrzymam obietnicy danej Wielkiemu Bajarzowi! Bosman Kwaterno! Wyst€Їp! Mianuj€Ѓ ci€Ѓkapitanem. Zarz€Їdzam zaokr€Ѓtowanie za€Ђogi! Spocznij! Wkr€tce tratwa odbi€Ђa od brzegu. Pan Kleks sta€Ђ na przodzie na jednej nodze i patrz€Їc w dal, rozczesywa€Ђ palcami swoj€Ї roz€Ђo€Јyst€Ї brod€Ѓ. Na ramieniu jego usiad€Ђa kolorowa papuga i dzioba€Ђa go w ucho. Ale pan Kleks nie zwraca€Ђ na to uwagi. "Oblicza€Ђ w my€Њlach odleg€Ђo€Њ€Ѕ do nieznanego kraju i niebawem ustali€Ђ, €Јe le€Јy on na prawym brzegu, za dwudziestym si€dmym zakr€Ѓtem rzeki. - Nie tra€Ѕmy nadziei - powiedzia€Ђ wreszcie p€€Ђg€Ђosem. - Niech nazywam %si€Ѓ Alojzy B€Їbel, je€Њli wr€c€Ѓ doBajdocji z pustymi r€Ѓkami. Kapitan Kwaterno dzielnie prowadzi€Ђ tratw€Ѓ. Przy sterze czuwa€Ђ do€Њwiadczony sternik Limpo. Nadzy do pasa marynarze po kilku dniach "opalili si€Ѓ na br€Їz. Jedynie pan Kleks nie sprzeniewierza€Ђ si€Ѓ swoim zwyczajom. Trwa€Ђ na posterunku w surducie i kamizelce, w sztywnym ko€Ђnierzyku, z fantazyjnie zawi€Їzanym krawacie. By€Ђ to cz€Ђowiek nie tylko wielkiego umys€Ђu, ale r€wnie€Ј niez€Ђomnych zasad. Po dw€ch tygodniach spokojnej €Јeglugi nast€Їpi€Ђ okres tropikalnych burz. Deszcz la€Ђ strumieniami, b€Ђyskawice rozdziera€Ђy czarnypu€Ђap chmur, a pioruny jak op€Ѓtane bi€Ђy w przybrze€Јne drzewa. Tu i €wdzie wybucha€Ђy po€Јary wywo€Ђuj€Їc pop€Ђoch w€Њr€d ptak€w. Hipopotamy i krokodyle kot€Ђowa€Ђy si€Ѓ w wodzie i nurkowa€Ђy po ka€Јdymuderzeniu pioruna. Zdawa€Ђo si€Ѓ, €Јe natura sprzysi€Ѓg€Ђa si€Ѓ przeciwko !podr€€Јnikom. Tratwa €Њlizga€Ђa #si€Ѓ z fali na fal€Ѓ, przybieraj€Їcchwilami pozycj€Ѓ niemal pionow€Ї, pogr€Ї€Јa€Ђa si€Ѓ w spienionym nurcie i wyp€Ђywa€Ђa zn€w na powierzchni€Ѓ. Za€Ђoga kurczowo trzyma€Ђa si€Ѓ sk€rzanych spoje€І, ratuj€Їc r€wnocze€Њnie marynarzy, kt€rych zmywa€Ђa wzburzona fala. Na prawym brzegu rzeki !p€Ђon€Ѓ€Ђy lasy. Lewego w og€le nie mo€Јna by€Ђo dosi€Ѓgn€Ї€Ѕ wzrokiem. Burze morskie mog€Ђy uchodzi€Ѕ za niewinn€Ї igraszk€Ѓ wobec tego rozszala€Ђego nurtu, pe€Ђnego wir€w, obalonych przed wiekami pni drzewnych, "oszala€Ђych zwierz€Їt i p€Ђaz€w. Nieustraszony pan Kleks, balansuj€Їc to na jednej nodze, to na drugiej nodze, sta€Ђ z rozwian€Ї brod€Ї na przodzie tratwy. - G€Ђowy do g€ry! - wo€Ђa€Ђ do le€Ј€Їcych na brzuchach Bajdot€w. - P€Ђyniemy zgodnie z planem! Zosta€Ђo nam tylko osiemna€Њcie zakr€Ѓt€w! !Zbli€Јamy si€Ѓ do celu! Nie ba€Ѕ si€Ѓ! Jestem z wami! Dla dodania otuchy marynarzom pan Kleks igra€Ђ z niebezpiecze€Іstwem. Od czasudo czasu wskakiwa€Ђ na grzbietprzep€Ђywaj€Їcego obok !hipopotama, klepa€Ђ go po €Ђbie iwykrzykiwa€Ђ dono€Њnie: - Hip-hip! Hi-po! Hi-po-po! Tam-tam! Wi€Њta! Po odp€Ђyni€Ѓciu na znaczn€Ї $odleg€Ђo€Њ€Ѕ pan Kleks odbija€Ђ si€Ѓod zadu hipopotama i dawa€Ђ susa z powrotem na tratw€Ѓ. Wykonywa€Ђ przy tym w powietrzu ruchy r€Ѓkami jak zawodowy p€Ђywak. Po ka€Јdej takiej przeja€Јd€Јce na hipopotamie wyci€Їga€Ђ z kieszeni kilka tuzin€w !lataj€Їcych ryb, kt€re z€Ђowi€Ђ po drodze, i rzuca€Ђ je zg€Ђodnia€Ђym marynarzom. Bajdoci tarli jedn€Ї ryb€Ѓ o drug€Ї tak d€Ђugo, a€Ј pod wp€Ђywem wytworzonego ciep€Ђatraci€Ђy smak surowizny. Po tym zabiegu patroszyli je i zjadali z wielkim apetytem. Pewnej nocy, gdy burza jeszcze szala€Ђa, pan Kleks o€Њwiadczy€Ђ: - Kapitanie, chcia€Ђbym !zdrzemn€Ї€Ѕ si€Ѓ godzink€Ѓ. Niechpan liczy do dziesi€Ѓciu tysi€Ѓcy, a potem prosz€Ѓ mnie obudzi€Ѕ. Po tych s€Ђowach przywi€Їza€Ђ si€Ѓ dla bezpiecze€Іstwa brod€Ї do kraw€Ѓdzi tratwy i zapad€Ђ wg€Ђ€Ѓboki sen. Jego chrapanie zag€Ђusza€Ђo huk grzmot€w. W chwili gdy kapitan doliczy€Ђ ju€Ј do siedmiu tysi€Ѓcy dwustu dwudziestu czterech, nast€Їpi€Ђo owo straszliwe wydarzenie, kt€re wielu kronikarzy zanotowa€Ђo jako najwi€Ѓksz€Ї katastrof€Ѓ tamtych czas€w. Ot€€Ј wyobra€Љcie sobie, €Јe nagle - kiedy ju€Ј wiatr nieco ucich€Ђ, a burza mia€Ђa si€Ѓ ku ko€Іcowi - jeden z ostatnich piorun€w uderzy€Ђ w tratw€Ѓ, przetoczy€Ђ si€Ѓ w poprzek i $odci€Ї€Ђ jak no€Јem t€Ѓ cz€Ѓ€Њ€Ѕ, nakt€rej spa€Ђ pan Kleks. By€Ђ to w€Їski skrawek, szeroko€Њci p€€Ђtora €Ђokcia. Oderwany od tratwy i porwanyprzez pr€Їd, pomkn€Ї€Ђ w zawrotnym p€Ѓdzie w d€€Ђ rzeki,unosz€Їc na sobie €Њpi€Їcego pana Kleksa. Kapitan Kwaterno usi€Ђowa€Ђ dogoni€Ѕ wp€Ђaw uciekaj€Їcy odcinek tratwy, ale krokodyle !zast€Їpi€Ђy mu drog€Ѓ. Bajdoci z trudem zdo€Ђali wyratowa€Ѕ kapitana z opresji. W dodatku !trafili na wir, kt€ry ko€Ђowa€Ђ ich tak d€Ђugo, €Јe ca€Ђkiem stracili z oczu pana Kleksa, aczkolwiek p€Ђon€Їcy las o€Њwietli€Ђ rzek€Ѓ. Oderwana tratewka p€Ђyn€Ѓ€Ђa coraz szybciej. Wielki uczony spa€Ђ chrapi€Їc i pogwizduj€Їc. Obudzi€Ђ si€Ѓ dopiero ko€Ђo po€Ђudnia, gdy burza ju€Ј ca€Ђkiem usta€Ђa. Leniwe fale znowu toczy€Ђy si€Ѓ spokojnie i majestatycznie. Poprzez rzedn€Їce chmury przeziera€Ђy promienie s€Ђo€Іca. Pan Kleks przeci€Їgn€Ї€Ђ si€Ѓ, rozsup€Ђa€Ђ brod€Ѓ, ziewn€Ї€Ђ i zawo€Ђa€Ђ weso€Ђo: - Kapitanie! Wypogodzi€Ђo si€Ѓ! G€Ђowa do g€ry! Ale ani kapitan, ani €Јaden z marynarzy nie podni€s€Ђ g€Ђowy do g€ry. Byli zbyt daleko, aby s€Ђysze€Ѕ g€Ђos uczonego. Przy dwudziestym pierwszym "zakr€Ѓcie rzeka si€Ѓ rozwidla€Ђa i tratwa Bajdot€w pop€Ђyn€Ѓ€Ђa w niew€Ђa€Њciwym kierunku, do zupe€Ђnie innego kraju, kt€regonikt jeszcze nie odkry€Ђ i dlatego do niedawna nie by€Ђo go na €Јadnej mapie €Њwiata. Dopiero po pi€Ѓtnastu latach pewien znakomity podr€€Јnik "odnalaz€Ђ rozbitk€w. €yli sobie w€Њr€d tubylc€w, w otoczeniu !€Јon i dzieci, hodowali dr€b, a kapitan Kwaterno obwo€Ђany zosta€Ђ kr€lem i panowa€Ђ jako Kwaternoster I. Ale to ju€Ј ca€Ђkiem inna historia, kt€r€Ї by€Ѕ mo€Јe napisz€Ѓ w przysz€Ђo€Њci albo nawet jeszcze p€€Љniej. Na razie jednak wr€€Ѕmy do pana Kleksa. Ot€€Ј w chwili, kiedy nasz !wielki uczony zawo€Ђa€Ђ: "G€Ђowa "do g€ry!", spostrzeg€Ђ, €Јe jest zupe€Ђnie sam. Wtedy szybko zrobi€Ђ zeza do €Њrodka, !skrzy€Јowa€Ђ spojrzenia i zdwoi€Ђ si€Ђ€Ѓ wzroku, co pozwoli€Ђo mu dojrze€Ѕ w odleg€Ђo€Њci pi€Ѓ€Ѕdziesi€Ѓciu mil tratw€Ѓ Bajdot€w. Ale by€Ђo ju€Ј za p€€Љno. Zamiast w praw€Ї !odnog€Ѓ rzeki tratwa pop€Ђyn€Ѓ€Ђaw lew€Ї i znikn€Ѓ€Ђa z pola widzenia. S€Ђawna i dzielna za€Ђoga bajdockiego statku "Apolinary !Mrk" od€Ђ€Їczy€Ђa si€Ѓ na zawsze od pana Kleksa, a zdradliwe fale unios€Ђy j€Ї w nieznane. Wielki uczony zosta€Ђ sam. On, !kt€ry umia€Ђ poskramia€Ѕ rekiny i krokodyle, kt€ry potrafi€Ђ okie€Ђzna€Ѕ hipopotama, sta€Ђ teraz na jednej nodze, z rozpostartymi r€Ѓkami i rozwian€Ї brod€Ї, rozmy€Њlaj€Їc nad losem towarzyszy wyprawy. #Po chwili zacz€Ї€Ђ g€Ђo€Њno m€wi€Ѕdo siebie, jako €Јe lubi€Ђ rozmawia€Ѕ z m€Їdrymi lud€Љmi: - No tak... Oczywi€Њcie... Wszystko mo€Јemy przewidzie€Ѕ, m€j Ambro€Јy... Bajdoci pop€Ђyn€Ѓli na po€Ђudniowy zach€d... Za jedena€Њcie dni dop€Ђyn€Ї do nieznanego kraju... Wiemy, €Јe ten kraj istnieje... Oznaczyli€Њmy go swego czasu na naszej mapie nazw€Ї !Alamakota... W porz€Їdku... Dalejwszystko wiadomo... G€Ђowa do g€ry, Ambro€Јy! Wyprawa trwa!... Po tych s€Ђowach, pe€Ђnych otuchy i nadziei, pan Kleks obliczy€Ђ przebyte zakr€Ѓty rzeki: - Zgadza si€Ѓ - powiedzia€Ђ obci€Їgaj€Їc surdut i poprawiaj€Їc krawat. - Za p€€Ђ godziny zawiniemy do portu. Po€Ђo€Јy€Ђ si€Ѓ na brzuchu i zacz€Ї€Ђ r€Ѓkami sterowa€Ѕ w kierunku brzegu. W oddali na wynios€Ђo€Њci widnia€Ђy jakie€Њ zabudowania. „„„„„ „!„"„#„$„%„&„'„(„)„*„+„,„-„.„/„0„1„2„3„4„5„6„7„8„9„:„;„<„=„>„?„@„A„B„C„D„E„F„G„H„I„J„K„L„M„N„O„P„Q„R„S„T„U„V„W„X„Y„Z„[„\„]„^„_„`„a„b„c„d„e„f„g„h„i„j„kKraj, w kt€rym wyl€Їdowa€Ђ nasz uczony, zamieszkiwa€Ђy istoty ludzkie, ale po raz !pierwszy zdarzy€Ђo si€Ѓ, €Јe pan Kleks kroczy€Ђ nie zauwa€Јony, nie budz€Їc zainteresowania !ani swoj€Ї niezwyk€Ђ€Ї postaci€Ї,ani osobliwym ubiorem. Mieszka€Іcy miasta chodzili parami i u€Њmiechali si€Ѓ filuternie. Mieli na sobie barwne chitony tak lekkie i po€Ђyskuj€Їce, €Јe cia€Ђa ich wydawa€Ђy si€Ѓ przejrzyste. R€wnie€Ј twarze tych dziwnychistot odznacza€Ђy si€Ѓ nieuchwytno€Њci€Ї rys€w i chwilami sprawia€Ђy wra€Јenie, jakby nie by€Ђo w ich nic opr€cz u€Њmiech€w. Domy sta€Ђy wzd€Ђu€Ј ulic, ale #sk€Ђada€Ђy si€Ѓ wy€Ђ€Їcznie z okien i balkon€w. Na balkonach ros€Ђo mn€stwo kolorowych kwiat€w. Pan Klekszerwa€Ђ jeden z nich, od razu jednak spostrzeg€Ђ, €Јe kwiat straci€Ђ barw€Ѓ i zapach, a nawet trudno by€Ђo wyczu€Ѕ go dotykiem palc€w. "U€Њmiechni€Ѓte istoty snu€Ђy si€Ѓ !po ulicach. Niekt€re pracowa€Ђy.Ale wykonywane przez nie czynno€Њci by€Ђy nieuchwytne dla oka. Wbija€Ђy niewidzialne gwo€Љdzie, pi€Ђowa€Ђy drzewo, chocia€Ј ani pi€Ђy, ani drzewa nie mo€Јna by€Ђo zauwa€Јy€Ѕ. W !pewnej chwili ulic€Ї przemkn€Ї€Ђ jaki€Њ m€Ѓ€Јczyzna w postawie je€Љd€Љca, rozleg€Ђ si€Ѓ nawet t€Ѓtent kopyt, ale ko€І by€Ђ zgo€Ђa niedostrzegalny. Pan Kleks przez d€Ђu€Јszy czas przygl€Їda€Ђ si€Ѓ ciekawie tym wszystkim zjawiskom. "Wreszcie straci€Ђ cierpliwo€Њ€Ѕ i zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do jednego z przechodni€w. - Prosz€Ѓ mi wyja€Њni€Ѕ, gdzie !w€Ђa€Њciwie jestem? Jak si€Ѓ ten kraj nazywa? Zagadni€Ѓty obdarzy€Ђ go filuternym u€Њmiechem i przez chwil€Ѓ porusza€Ђ ustami, jakby m€wi€Ђ, ale g€Ђos jego pozbawiony by€Ђ d€Љwi€Ѓku, a !zdania sk€Ђada€Ђy si€Ѓ ze s€Ђ€w bezkszta€Ђtnych jak oddech. Pan Kleks, kt€ry nigdy nie traci€Ђ przytomno€Њci umys€Ђu, szybkim ruchem wy€Ђuska€Ђ jeden w€Ђos ze swojej brody i owin€Ї€Ђ go doko€Ђa ucha. Niedos€Ђyszalne d€Љwi€Ѓki uderza€Ђy we w€Ђos jak w anten€Ѓ i wzmocnione w ten spos€b, dociera€Ђy do b€Ѓbenk€w pana Kleksa. Teraz rozmowa potoczy€Ђa si€Ѓ sk€Ђadnie, a opowiadanie przechodnia sta€Ђo si€Ѓ zrozumia€Ђe. - Czcigodny cudzoziemcze - !m€wi€Ђ z filuternym u€Њmiechem. - Kraj nasz nazywa si€Ѓ !Nibycja. Chyba zauwa€Јy€Ђe€Њ, €Јeu nas wszystko odbywa si€Ѓ na niby? Wywodzimy si€Ѓ z bajki, "kt€rej nikt dot€Їd nie napisa€Ђ. Dlatego te€Ј na niby s€Ї nasze ulice, domy i kwiaty. My r€wnie€Ј jeste€Њmy na niby. ie si€Ѓ do, kapitan є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBIP c ВJd 2 c K–р c xLv юV лџџW€Ђa€Њciwie jeszcze nie istniejemy. Dopiero w !przysz€Ђo€Њci jaki€Њ bajkopisarz nas wymy€Њli. Jeste€Њmy zawsze u€Њmiechni€Ѓci, poniewa€Ј nasze troski i zmartwienia s€Ї te€Ј tylko na niby. Nie znamy ani prawdziwych smutk€w, ani prawdziwych rado€Њci. Nie odczuwamy prawdziwego b€lu. Mo€Јna nas drapa€Ѕ, k€Ђu€Ѕ, szczypa€Ѕ, a my b€Ѓdziemy si€Ѓ !u€Њmiechali. Taka jest Nibycja i tacy s€Ї Nibyci. Wszystko tylko na niby. - Przepraszam - przerwa€Ђ pan Kleks, kt€remu ju€Ј od dawna dokucza€Ђ g€Ђ€d. - A w jaki spos€b si€Ѓ od€Јywiacie? - To bardzo proste - odpar€Ђ Nibyta i da€Ђ znak przechodz€Їcej w pobli€Јu kobiecie. Kobieta wesz€Ђa do jednego z dom€w i po chwili wr€ci€Ђa z p€€Ђmiskiem, na kt€rym dymi€Ђ apetycznie befsztyk ob€Ђo€Јony sma€Јonymi kartofelkami i jarzynk€Ї. - Befsztyk z pol€Ѓdwicy to !nasze ulubione danie - ci€Їgn€Ї€Ђ Nibyta. - Posil si€Ѓ, czcigodny cudzoziemcze. Pan Kleks ochoczo zabra€Ђ si€Ѓ do jedzenia, spa€Ђaszowa€Ђ wszystko, co by€Ђo na #p€€Ђmisku, ale w €Јo€Ђ€Їdku nadal odczuwa€Ђ pustk€Ѓ. Mia€Ђ wra€Јenie, €Јe po€Ђkn€Ї€Ђ powietrze i tylko w ustach pozosta€Ђ mu smak wybornej potrawy. Befsztyk na niby nie zawiera€Ђ w sobie nic pr€cz smaku. To jeszcze bardziej !podra€Јni€Ђo g€Ђ€d pana Kleksa, ale opanowa€Ђ si€Ѓ i udawa€Ђ najedzonego. Nagle w oddali dostrzeg€Ђ inn€Ї #kobiet€Ѓ, nios€Їc€Ї p€Ѓkat€Ї butl€Ѓczarnego p€Ђynu. - Co niesie ta kobieta? - zawo€Ђa€Ђ nie panuj€Їc nad wzruszeniem. - B€Ђagam ci€Ѓ powiedz, co ona niesie? - Ech, to po prostu atrament - odrzek€Ђ Nibyta. - Czy€Јby interesowa€Ђ ci€Ѓ atrament, czcigodny cudzoziemcze? Pan Kleks, jak wyrzucony z procy, da€Ђ susa ponad g€Ђowamiprzechodni€w, porwa€Ђ z r€Їk !kobiety butl€Ѓ i zanurzy€Ђ palec w czarnym p€Ђynie. Na placu niezosta€Ђ nawet €Њlad atramentu. Wtedy pan Kleks przechyli€Ђ $butl€Ѓ i pola€Ђ sobie d€Ђo€І czarn€Ї ciecz€Ї. R€Ѓka pozosta€Ђa czysta i sucha. - Do diab€Ђa z takim atramentem! - rykn€Ї€Ђ pan Kleks i grzmotn€Ї€Ђ butl€Ї o ziemi€Ѓ. Atrament rozprysn€Ї€Ђ si€Ѓ na wszystkie strony, ale !€Њlad€w nie by€Ђo ani na ziemi, ani na odzie€Јy przechodni€w. Nawet szk€Ђo z pot€Ђuczonej "butli ulotni€Ђo si€Ѓ i zgin€Ѓ€Ђo. Nibyta zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do pana Kleksa. - Zapomnia€Ђe€Њ, €Јe jeste€Њ w Nibycji - rzek€Ђ z filuternym u€Њmiechem. - Przecie€Ј atrament mamy tak€Јe na niby. Wielki uczony milcza€Ђ. Doko€Ђa parami snuli si€Ѓ przechodnie nie zwracaj€Їc na niego uwagi. Nawet nie dostrzegli wybuchu jego gniewu ani przykrego zaj€Њcia z atramentem. Wszyscy u€Њmiechali si€Ѓ filuternie, jakby chcieli powiedzie€Ѕ: "Przecie€Ј to wszystko jest tylko na niby". Gdy po pewnym czasie pan Kleks ockn€Ї€Ђ si€Ѓ z odr€Ѓtwienia, znajomy Nibyta ju€Ј odszed€Ђ, a raczej rozp€Ђyn€Ї€Ђ si€Ѓ w t€Ђumie. #Zreszt€Ї i t€Ђum rozp€Ђywa€Ђ si€Ѓ wniebieskiej mgle zmierzchu, a tylko tu i €wdzie widnia€Ђy jeszcze filuterne u€Њmiechy. Pan Kleks szybkim krokiem ruszy€Ђ przed siebie, pragn€Їc opu€Њci€Ѕ ten nie istniej€Їcy kraj. Skr€Ѓci€Ђ w prawo, ale !okaza€Ђo si€Ѓ, €Јe idzie w lewo. Gdy postanowi€Ђ i€Њ€Ѕ w lewo, okaza€Ђo si€Ѓ, €Јe skr€Ѓca w prawo. B€Ђ€Їdzi€Ђ po ulicach, #kt€re nie by€Ђy r€wnoleg€Ђe, ani poprzeczne. Kr€Ї€Јy€Ђ po placachzawieszonych w powietrzu jakmosty, wraca€Ђ raz po raz na to samo miejsce, z kt€rego rozpocz€Ї€Ђ w€Ѓdr€wk€Ѓ, ale znajome ulice przybiera€Ђy co chwila inny wygl€Їd. Broda pana Kleksa porusza€Ђa si€Ѓ niespokojnie, myl€Їc kierunek. W zapadaj€Їcym zmierzchu snu€Ђy si€Ѓ tu i €wdzie cienie niewidzialnych dla oka postaci. Lampy, zapalone w oknach, #po€Ђyskiwa€Ђy nie daj€Їc €Њwiat€Ђa.Pan Kleks coraz szybszym !krokiem przebiega€Ђ kr€Ѓte ulice,mija€Ђ tajemnicze przej€Њcia, przemyka€Ђ si€Ѓ pod arkadami nie istniej€Їcych dom€w i nie !m€g€Ђ znale€Љ€Ѕ wyj€Њcia z tego dziwnego miasta. Sapa€Ђ ze zm€Ѓczenia, ale nie traci€Ђ nadziei, €Јe w ko€Іcu uda mu si€Ѓ przedosta€Ѕ do jakiego€Њ rzeczywistego kraju. W pewnej chwili, kiedy sta€Ђ najednej nodze g€Ђ€Ѓboko zamy€Њlony, z pobliskiego zau€Ђka wybieg€Ђ pies, kt€ry w€Ђa€Њciwie nie by€Ђ psem, a tylko zarysem psiego kszta€Ђtu.Przypomina€Ђ tyle€Ј pudla, co !jamnika, a r€wnocze€Њnie m€g€Ђ uchodzi€Ѕ za szpica, chocia€Ј ogon mia€Ђ kr€tki jak foksterier. Pies podszed€Ђ do pana Kleksa, przez chwil€Ѓ obw€Їchiwa€Ђ go pilnie ze wszystkich stron, po czym przyja€Љnie merdaj€Їc !ogonem, zacz€Ї€Ђ ociera€Ѕ si€Ѓ o nogi. Nasz uczony przem€wi€Ђ kilka s€Ђ€w w psim j€Ѓzyku, a nawet szczekn€Ї€Ђ przymilnie, jak to czyni€Ї zazwyczaj kundle, gdy spotykaj€Ї kogo€Њ obcego. "Pies, kt€ry nie by€Ђ w€Ђa€Њciwie psem, odpowiedzia€Ђ dwukrotnym bezd€Љwi€Ѓcznym szczekni€Ѓciem. By€Ђo to ca€Ђkiem oczywiste, €Јezgodnie z psim charakterem nie mo€Јe oprze€Ѕ si€Ѓ przyjaznym dla cz€Ђowieka uczuciom. Podskakiwa€Ђ rado€Њnie, obiega€Ђ i wraca€Ђ, w€Ѓszy€Ђ, merda€Ђ ogonem i wszelkimi sposobami pragn€Ї€Ђ wyrazi€Ѕ swoje zadowolenie. Tem nibycki pies, istniej€Їcy tylko na niby, kry€Ђ w sobie widoczne miejsce na prawdziwe psie serce, bowiem €Ђasi€Ђ si€Ѓ do pana Kleksa, €Њwiadcz€Їc mu przywi€Їzanie i okazuj€Їc w€Ђa€Њciw€Ї psiej naturze wierno€Њ€Ѕ, kt€rej nie mia€Ђ komu okaza€Ѕ. Pana Kleks przykucn€Ї€Ђ i !pozwoli€Ђ liza€Ѕ si€Ѓ po twarzy, chocia€Ј li€Љni€Ѓcia te by€Ђy niewyczuwalne. G€Ђaska€Ђ psi €Ђeb, domy€Њlaj€Їc si€Ѓ jedynie !pod palcami mi€Ѓkkiej sier€Њci i wilgotnego nosa. Po wymianie wzajemnych serdeczno€Њci niby pies, kt€ry by€Ђ psem tylko na niby, da€Ђ panu Kleksowi do zrozumienia, €Јeby szed€Ђ za nim. Droga prowadzi€Ђa przez labirynt uliczek, to w jednym, to zn€ww przeciwnym kierunku, z g€ryi pod g€r€Ѓ, t€Ѓdy i ow€Ѓdy. Pan Kleks ufnie kroczy€Ђ za swoim przewodnikiem, a€Ј wreszcie znalaz€Ђ si€Ѓ w starym,zapuszczonym parku. Osobliwa ro€Њlinno€Њ€Ѕ i rzadkie gatunki drzew robi€Ђy jednak wra€Јenie ca€Ђkiem prawdziwych. Przedzieraj€Їc si€Ѓ przez g€Їszcze bujnego zielska, naszuczony z rado€Њci€Ї parzy€Ђ sobie r€Ѓce o pokrzywy i "upewnia€Ђ si€Ѓ w ten spos€b, €Јe !opu€Њci€Ђ ju€Ј granice Nibycji i wr€ci€Ђ znowu do rzeczywistego €Њwiata. R€wnocze€Њnie zauwa€Јy€Ђ, €Јe jego czworono€Јny przewodnik !znik€Ђ. Tylko w oddali s€Ђycha€Ѕ by€Ђo szum wiatru podobny do €Јa€Ђosnego psiego skomlenia. !- €egnaj, piesku - szepn€Ї€Ђ ze smutkiem pan Kleks, gdy€Ј przypomnia€Ђ sobie pudla, kt€rego straci€Ђ przed dwoma laty. Got€w by€Ђ nawet przypuszcza€Ѕ, €Јe to cie€І wiernego psa przybieg€Ђ z tamtego €Њwiata, aby wyprowadzi€Ѕ swego dawnego pana z Nibycji. W parku dwa gadaj€Їce szpaki prowadzi€Ђy ze sob€Ї rozmow€Ѓ, kt€ra zainteresowa€Ђa pana Kleksa. - Poznajesz tego brodacza? - spyta€Ђ jeden. - Poznaj€Ѓ - odpar€Ђ drugi. - Pami€Ѓtam, jak przed rokiem wsiada€Ђ na statek, €Јeby uda€Ѕ po atrament. - Tra-tra-trament! - zawo€Ђa€Ђasroka i polecia€Ђa w kierunku wysokiego muru, kt€rego wie€Јyczki rysowa€Ђy si€Ѓ w oddali. "Tam b€Ѓdzie wyj€Њcie" - pomy€Њla€Ђ pan Kleks i przyspieszy€Ђ kroku, zaczepiaj€Їc brod€Ї o krzaki berberysu i g€Ђogu. Istotnie, w murze, kt€ry &ci€Їgn€Ї€Ђ si€Ѓ na ca€Ђ€Ї szeroko€Њ€Ѕ parku, widnia€Ђy jedna przy drugiej niezliczone furtki okute €Јelaznymi listwami. Na ka€Јdej furtce umieszczona by€Ђa zmursza€Ђa tablica z napisem pokrytym liszajem rdzy. Pan Kleks, wyt€Ѓ€Јaj€Їc wzrok, przyst€Їpi€Ђ do odczytywania napis€w. Zawiera€Ђy one dobrzemu znane nazwy geograficzne.Niekt€re z nich wymawia€Ђ g€Ђo€Њno i dobitnie: Bajdocja Abecja Patentonia Wyspy Gramatyczne Kraj Metalofag€w Parzybrocja Przyl€Їdek Aptekarski "Wszystko to jest ju€Ј poza mn€Ї" - pomy€Њla€Ђ i szybko zacz€Ї€Ђ przeszukiwa€Ѕ przepastne kieszenie swoich spodni. - Mam! - zawo€Ђa€Ђ weso€Ђo, wyci€Їgaj€Їc z nich srebrny, uniwersalny kluczyk. Podbieg€Ђ do furtki z napisem "Bajdocja". Kluczyk pasowa€Ђ. Zardzewia€Ђy zamek zgrzytn€Ї€Ђ,zaskrzypia€Ђy zawiasy, posypa€Ђ"si€Ѓ mur i furtka ust€Їpi€Ђa. Pan #Kleks pchn€Ї€Ђ j€Ї z ca€Ђej si€Ђy. Oczom jego ukaza€Ђo si€Ѓ znajome miasto, a po€Њrodku wysoka g€ra Bajkacz. Pan Kleks odetchn€Ї€Ђ z ulg€Ї, zatrzasn€Ї€Ђ za sob€Ї furtk€Ѓ i ruszy€Ђ w kierunku marmurowych schod€w. Przeskakuj€Їc po kilka stopni, wbieg€Ђ na sam szczyt g€ry i stan€Ї€Ђ u bram pa€Ђacu Wielkiego Bajarza. Z tarasu rozpo€Њciera€Ђ si€Ѓ widok na ton€Їc€Ї w kwiatach Klechdaw€Ѓ.Z oddali dolatywa€Ђ ch€ralny €Њpiew bajdockich dziewcz€Їt i d€Љwi€Ѓki bajdolin. !Ale pan Kleks nie widzia€Ђ nic i nic nie s€Ђysza€Ђ. Wszed€Ђ do pa€Ђacu i min€Ї€Ђ dwadzie€Њcia siedem sal, w kt€rych zasiadaliBajdalowie tudzie€Ј inni dostojnicy pa€Іstwowi. Nikogo jednak nie dostrzega€Ђ ani nie odpowiada€Ђ na pozdrowienia. Jego twarz wyra€Јa€Ђa niezwyk€Ђe napi€Ѓcie, a w #m€zgu l€Ѓg€Ђy si€Ѓ czarne my€Њli, kt€re sp€Ђywa€Ђy do serca, przenika€Ђy do krwi, ogarnia€Ђy ca€Ђe jestestwo. W Sali Herbowej stan€Ї€Ђ nieruchomo, wysi€Ђkiem woli wstrzyma€Ђ oddech i zastosowa€Ђ s€Ђynn€Ї metod€Ѓ doktora Paj-Chi-Wo, zwan€Ї "Spiralnym kr€Ѓ€Ѕkiem p€Ѓpka". Dzi€Ѓki temu skomplikowanemu €Ѕwiczeniu doprowadzi€Ђ wn€Ѓtrzno€Њci do ca€Ђkowitej przemiany, a jednocze€Њnie przeobrazi€Ђ odpowiednio sw€j kszta€Ђt zewn€Ѓtrzny. Podobny zabieg wolno stosowa€Ѕ wy€Ђ€Їcznie w wypadkach skrajnej ostateczno€Њci. Tak, tak, moi drodzy! Ten wielki cz€Ђowiek zdolny by€Ђ do !wielkich po€Њwi€Ѓce€І, zw€Ђaszcza!je€Јeli w gr€Ѓ wchodzi€Ђ honor i poczucie obowi€Їzku. Tote€Ј kiedy pan Kleks wszed€Ђ wreszcie do ostatniej sali i na !przeciwleg€Ђej €Њcianie zobaczy€Ђ zwierciad€Ђo, zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do niego, stan€Ї€Ђ na jednej nodze i zacz€Ї€Ђ si€Ѓ przygl€Їda€Ѕ w€Ђasnemu odbiciu. Oto w lustrze odbija€Ђa si€Ѓ p€Ѓkata butla p€Ђynu, zamkni€Ѓtakryszta€Ђowym korkiem w !kszta€Ђcie g€Ђ€wki. G€Ђ€wka ta by€Ђa jak dwie krople wody podobna do g€Ђowy pana Kleksa.Przemkn€Ѓ€Ђa przez ni€Ї jedna tylko my€Њl: !"A wi€Ѓc spe€Ђni€Ђem obietnic€Ѓ! Nie b€Ѓd€Ѓ nazywa€Ђ si€Ѓ Alojzy B€Їbel!" Inne my€Њli okaza€Ђy si€Ѓ ju€Ј niepotrzebne, gdy€Ј w€Ђa€Њnie w tym momencie Wielki Bajarz si€Ѓgn€Ї€Ђ po butl€Ѓ, pi€ro w atramencie i z wielkim ukontentowaniem zacz€Ї€Ђ kaligrafowa€Ѕ na pi€Ѓknym czerpanym papierze tytu€Ђ swojej najnowszej bajki: Podr€€Јe pana... Nie doko€Іczy€Ђ jednak, gdy€Ј z pi€ra spad€Ђ ogromny czarny kleks i rozp€Ђyn€Ї€Ђ si€Ѓ po papierze. Trzeba by€Ђo si€Ѓgn€Ї€Ѕ po nast€Ѓpny arkusz i zacz€Ї€Ѕ pisa€Ѕ na nowo. „l„m„n„o„p„q„r„s„t„u„v„w„x„y„z„{„|„}„~„„€„„‚„ƒ„„„…„†„‡„ˆ„‰„Š„‹„Œ„„Ž„„„‘„’„“„”„•„–„—„˜„™„š„›„œ„„ž„Ÿ„ „Ё„Ђ„Ѓ„Є„Ѕ„І„Ї„Ј„Љ„Њ„Ћ„Ќ„­„Ў„Џ„А„Б„„ÄĄńƄDŽȄɄʄ˯pi€Ђy mu drog€Ѓ. Bajdoci z trudem zdo€Ђali wyratowa€Ѕ kapitana z opresji. W dodatku !trafili na wir, kt€ry ko€Ђowa€Ђ ich tak d€Ђugo, €Јe ca€Ђkiem stracili z oczu pana Kleksa, aczkolwiek p€Ђon€Їcy las o€Њwietli€Ђ rzek€Ѓ. Oderwana tratewka p€Ђyn€Ѓ€Ђa coraz szybciej. Wielki uczony spa€Ђ chrapi€Їc i pogwizduj€Їc. Obudzi€Ђ si€Ѓ dopiero ko€Ђo po€Ђudnia, gdy burza ju€Ј ca€Ђkiem usta€Ђa. Leniwe fale znowu toczy€Ђy si€Ѓ spokojnie i majestatycznie. Poprzez rzedn€Їce chmury przeziera€Ђy promienie s€Ђo€Іca. Pan Kleks przeci€Їgn€Ї€Ђ si€Ѓ, rozsup€Ђa€Ђ brod€Ѓ, ziewn€Ї€Ђ i zawo€Ђa€Ђ weso€Ђo: - Kapitanie! Wypogodzi€Ђo si€Ѓ! G€Ђowa do g€ry! Ale ani kapitan, ani €Јaden z marynarzy nie podni€s€Ђ g€Ђowy do g€ry. Byli zbyt daleko, aby s€Ђysze€Ѕ g€Ђos uczonego. Przy dwudziestym pierwszym "zakr€Ѓcie rzeka si€Ѓ rozwidla€Ђa i tratwa Bajdot€w pop€Ђyn€Ѓ€Ђa w niew€Ђa€Њciwym kierunku, do zupe€Ђnie innego kraju, kt€regonikt jeszcze nie odkry€Ђ i dlatego do niedawna nie by€Ђo go na €Јadnej mapie €Њwiata. Dopiero po pi€Ѓtnastu latach pewien znakomity podr€€Јnik "odnalaz€Ђ rozbitk€w. €yli sobie w€Њr€d tubylc€w, w otoczeniu !€Јon i dzieci, hodowali dr€b, a kapitan Kwaterno obwo€Ђany zosta€Ђ kr€lem i panowa€Ђ jako Kwaternoster I. Ale to ju€Ј ca€Ђkiem inna historia, kt€r€Ї by€Ѕ mo€Јe napisz€Ѓ w przysz€Ђo€Њci albo nawet jeszcze p€€Љniej. Na razie jednak wr€€Ѕmy do pana Kleksa. Ot€€Ј w chwili, kiedy nasz !wielki uczony zawo€Ђa€Ђ: "G€Ђowa "do g€ry!", spostrzeg€Ђ, €Јe jest zupe€Ђnie sam. Wtedy szybko zrobi€Ђ zeza do €Њrodka, !skrzy€Јowa€Ђ spojrzenia i zdwoi€Ђ si€Ђ€Ѓ wzroku, co pozwoli€Ђo mu dojrze€Ѕ w odleg€Ђo€Њci pi€Ѓ€Ѕdziesi€Ѓciu mil tratw€Ѓ Bajdot€w. Ale by€Ђo ju€Ј za p€€Љno. Zamiast w praw€Ї !odnog€Ѓ rzeki tratwa pop€Ђyn€Ѓ€Ђaw lew€Ї i znikn€Ѓ€Ђa z pola widzenia. S€Ђawna i dzielna za€Ђoga bajdockiego statku "Apolinary !Mrk" od€Ђ€Їczy€Ђa si€Ѓ na zawsze od pana Kleksa, a zdradliwe fale unios€Ђy j€Ї w nieznane. Wielki uczony zosta€Ђ sam. On, !kt€ry umia€Ђ poskramia€Ѕ rekiny i krokodyle, kt€ry potrafi€Ђ okie€Ђzna€Ѕ hipopotama, sta€Ђ teraz na jednej nodze, z rozpostartymi r€Ѓkami i rozwian€Ї brod€Ї, rozmy€Њlaj€Їc nad losem towarzyszy wyprawy. #Po chwili zacz€Ї€Ђ g€Ђo€Њno m€wi€Ѕdo siebie, jako €Јe lubi€Ђ rozmawia€Ѕ z m€Їdrymi lud€Љmi: - No tak... Oczywi€Њcie... Wszystko mo€Јemy przewidzie€Ѕ, m€j Ambro€Јy... Bajdoci pop€Ђyn€Ѓli na po€Ђudniowy zach€d... Za jedena€Њcie dni dop€Ђyn€Ї do nieznanego kraju... Wiemy, €Јe ten kraj istnieje... Oznaczyli€Њmy go swego czasu na naszej mapie nazw€Ї !Alamakota... W porz€Їdku... Dalejwszystko wiadomo... G€Ђowa do g€ry, Ambro€Јy! Wyprawa trwa!... Po tych s€Ђowach, pe€Ђnych otuchy i nadziei, pan Kleks obliczy€Ђ przebyte zakr€Ѓty rzeki: - Zgadza si€Ѓ - powiedzia€Ђ obci€Їgaj€Їc surdut i poprawiaj€Їc krawat. - Za p€€Ђ godziny zawiniemy do portu. Po€Ђo€Јy€Ђ si€Ѓ na brzuchu i zacz€Ї€Ђ r€Ѓkami sterowa€Ѕ w kierunku brzegu. W oddali na wynios€Ђo€Њci widnia€Ђy jakie€Њ zabudowania. „„„„„ „!„"„#„$„%„&„'„(„)„*„+„,„-„.„/„0„1„2„3„4„5„6„7„8„9„:„;„<„=„>„?„@„A„B„C„D„E„F„G„H„I„J„K„L„M„N„O„P„Q„R„S„T„U„V„W„X„Y„Z„[„\„]„^„_„`„a„b„c„d„e„f„g„h„i„j„kKraj, w kt€rym wyl€Їdowa€Ђ nasz uczony, zamieszkiwa€Ђy istoty ludzkie, ale po raz !pierwszy zdarzy€Ђo si€Ѓ, €Јe pan Kleks kroczy€Ђ nie zauwa€Јony, nie budz€Їc zainteresowania !ani swoj€Ї niezwyk€Ђ€Ї postaci€Ї,ani osobliwym ubiorem. Mieszka€Іcy miasta chodzili parami i u€Њmiechali si€Ѓ filuternie. Mieli na sobie barwne chitony tak lekkie i po€Ђyskuj€Їce, €Јe cia€Ђa ich wydawa€Ђy si€Ѓ przejrzyste. R€wnie€Ј twarze tych dziwnychistot odznacza€Ђy si€Ѓ nieuchwytno€Њci€Ї rys€w i chwilami sprawia€Ђy wra€Јenie, jakby nie by€Ђo w ich nic opr€cz u€Њmiech€w. Domy sta€Ђy wzd€Ђu€Ј ulic, ale #sk€Ђada€Ђy si€Ѓ wy€Ђ€Їcznie z okien i balkon€w. Na balkonach ros€Ђo mn€stwo kolorowych kwiat€w. Pan Klekszerwa€Ђ jeden z nich, od razu jednak spostrzeg€Ђ, €Јe kwiat straci€Ђ barw€Ѓ i zapach, a nawet trudno by€Ђo wyczu€Ѕ go dotykiem palc€w. "U€Њmiechni€Ѓte istoty snu€Ђy si€Ѓ !po ulicach. Niekt€re pracowa€Ђy.Ale wykonywane przez nie czynno€Њci by€Ђy nieuchwytne dla oka. Wbija€Ђy niewidzialne gwo€Љdzie, pi€Ђowa€Ђy drzewo, chocia€Ј ani pi€Ђy, ani drzewa nie mo€Јna by€Ђo zauwa€Јy€Ѕ. W !pewnej chwili ulic€Ї przemkn€Ї€Ђ jaki€Њ m€Ѓ€Јczyzna w postawie je€Љd€Љca, rozleg€Ђ si€Ѓ nawet t€Ѓtent kopyt, ale ko€І by€Ђ zgo€Ђa niedostrzegalny. Pan Kleks przez d€Ђu€Јszy czas przygl€Їda€Ђ si€Ѓ ciekawie tym wszystkim zjawiskom. "Wreszcie straci€Ђ cierpliwo€Њ€Ѕ i zbli€Јy€Ђ si€Ѓ do jednego z przechodni€w. - Prosz€Ѓ mi wyja€Њni€Ѕ, gdzie !w€Ђa€Њciwie jestem? Jak si€Ѓ ten kraj nazywa? Zagadni€Ѓty obdarzy€Ђ go filuternym u€Њmiechem i przez chwil€Ѓ porusza€Ђ ustami, jakby m€wi€Ђ, ale g€Ђos jego pozbawiony by€Ђ d€Љwi€Ѓku, a !zdania sk€Ђada€Ђy si€Ѓ ze s€Ђ€w bezkszta€Ђtnych jak oddech. Pan Kleks, kt€ry nigdy nie traci€Ђ przytomno€Њci umys€Ђu, szybkim ruchem wy€Ђuska€Ђ jeden w€Ђos ze swojej brody i owin€Ї€Ђ go doko€Ђa ucha. Niedos€Ђyszalne d€Љwi€Ѓki uderza€Ђy we w€Ђos jak w anten€Ѓ i wzmocnione w ten spos€b, dociera€Ђy do b€Ѓbenk€w pana Kleksa. Teraz rozmowa potoczy€Ђa si€Ѓ sk€Ђadnie, a opowiadanie przechodnia sta€Ђo si€Ѓ zrozumia€Ђe. - Czcigodny cudzoziemcze - !m€wi€Ђ z filuternym u€Њmiechem. - Kraj nasz nazywa si€Ѓ !Nibycja. Chyba zauwa€Јy€Ђe€Њ, €Јeu nas wszystko odbywa si€Ѓ na niby? Wywodzimy si€Ѓ z bajki, "kt€rej nikt dot€Їd nie napisa€Ђ. Dlatego te€Ј na niby s€Ї nasze ulice, domy i kwiaty. My r€wnie€Ј jeste€Њmy na niby. ie si€Ѓ do, kapitan є0гnЬ5Цr‡<(ШrХПЪ№ЂkP€TBƒ`ІkС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB@РЃk0Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПїAїП€€€€€€€   ((ќPPј   p€€@ р BЄЈP*J„pˆ|ˆˆˆv€€€@@€€€€€€@@€€@@@@@@€€ ј P ј Р@@€ј€€€@@@ pˆˆˆˆˆˆp `  pˆ @јpˆˆp(Hˆј№€€рр @№ˆˆˆpј @@pˆˆpˆˆˆppˆˆˆx €€€€@@Р@@€`€`№№€``€р @@@@ <BБ‰™ЉЉО@< PPPјˆˆ№ˆˆ№ˆˆˆ№8D€€€€D8рˆˆˆˆрј€€№€€€јј€€№€€€€8D€€Œ„D<„„„ќ„„„„€€€€€€€€`ˆ р ˆ€€€€€€€№DDDlЊЊ’’„ФЄЄ””Œ„8D‚‚‚‚D8№ˆˆˆ№€€€ 8D‚‚‚‚D8 №ˆˆˆ№ˆ„p€€@ рј „„„„„„„x‚DDD((( ˆ€ˆ€UUUU""„HH00HH„‚D(ј @@€јР€€€€€€€€Р€@@@ Р@@@@@@@@Р@ №€@pxˆˆx€€№ˆˆˆˆ№pˆ€€ˆpxˆˆˆˆxpˆј€ˆp0@р@@@@@p`€pˆp€€№ˆˆˆˆˆ@Р@@@@@ ` Р€€ Р ˆ€€€€€€€€ќ’’’’’№ˆˆˆˆˆpˆˆˆˆp№ˆˆˆˆ№€€xˆˆˆˆx Р€€€€p€@ р@@№@@@@0ˆˆˆˆˆxˆˆPPP ’’ЊЊЊDˆP PˆˆˆPPP Рј @ј @@@€@@@@ €€€€€€€€€€ @@@€@@@@ P №№№№№№№№ pˆˆˆˆp ј @@€ј ŒŒЬќ8€a€aсББ1ёё 9 €€€РРРрРАР˜РˆРŒР†РƒРР€Р|~gcg~cŸaŸc™|џƒџРр`8`pР`€Р€Уsџ3џ??ƒ00 0 ?˜?˜000?‡ууc?џУ#уУƒ0a0с0с0ЁГГГ6 66<€`€`€рАБ1№№ 8 €€€€€‡№"AУј „ „ „РРёџA A№р€ˆ€ˆ€ˆ€ˆ€ˆA"„„јˆ„ „ ‚УУ@D@@@@@A@A ‚@H@H€xHIAAёџј„‚‚‚„~  9ј((DDDј€€€№ „?„ „@Dрю‚PўP‚13ƒ€О| @рѓ€€€„€„„„п„ˆ   0№ˆˆ„ „1Р@@   „‡№„ЬЬDDDŽŸѓЧ.>№џџџџіЧƒјќЦ№ќ>†„џў№?џ№„РРРРрфџ€јџќјјјјР€€€Р№ўџџџџџ№џџџџџџџџ?џџџџџџџџџјјјјјјјјјјјјџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџјјјјјјјј№ј0p№№иќќ```p|ocР`рр№88pр рр``0џ€џ€ 8xxьјўќ№и˜8ќЬ  880`````0`0`8РРР€`p`1`````9`0`№р€Р Р € € €€€8Р0№рР€p`рРРРРРЧaУ      ˜ј№ьЬŒœўц@@@`Р@@@pˆј€ˆp@@P`Р@@x pˆ€€ˆp №ˆˆˆˆˆpxˆˆt ј @ј ј @ј p€@ р p€€@ р}џ|?ўР §џŒ ў€јў?ў8pрРР€РРР````р?№?0p0p0 8ёџСџ Ž‡ќ№8?ў?ўр8рР€ƒ€ƒ€ƒ‚С?сpqр9Р€№ќŽ‡ƒƒƒ> џ Р € 8p`Р€РРРР`` ЦƒЦУЦУьУlClcxa8a80800€91q€aсСџ?ƒƒ‡ўјМƒ†Ч€У€ќџŒŒŒ ў ј?€?Рpрppр<р Р``р№0008<№р8sџџџџРРр№с№ѓ№ћрћРќџчџџџџ‡џјџјјјрџ€ @<9qsџСќСРСРСќŽƒƒƒ‡Žќџ‡˜˜ƒ˜ќ0pј`јр€РРРРРрџ` `   Ч€8xxььЬŒœўц џ№џПџПќи˜ Р`А€с€aa‡ўјaјјӘј№@@>џЏўxџ€џџџџџџџПџПџПџџџџџџОќџРџџџљџљџџџсџ‡€рРР€Ррpр 0`Р€€РЧўчџ>ўр>?€1Р0р0p00000p0р?РР1Р1Р1Р1Р1Р1Р1Р1Р1Р1€РРр№И˜Œ†‡џ†џЦ€€€€‡џ‡ј€ 80`Р€€ќ`08чўуў?7€1р0p080Рaрa`apС?Сƒ™й€й€y€9€€€€€џ†џ†Р`p8ќƒƒ€р№000Уу8p`№ј`рррА?^|ўџ€РР€и†У†УŽЦЬЦЬЦиlXlplpl`x`8` ` РРР€€`p?ƒуу333РsруУ?ј№88pp`А00pј˜ чуA?oG‡№ЯрџўќўџЯ€‡Рр№јp Р€››ГГЃу€€ С a c37000 ` `ЬЮŽ  С с q 1  `€`€р Аƒ0ƒ0ƒ№‡јŒŒРРРРРРРРРРРРСџСџР@`` `р№00`0Р1€рјсјУ  8ƒ?уpcр1Р1Р1€0€0€p€`РрсР‡†ŒЭŒЭ˜й˜й˜QАqАусРР00  ˜ ˜ џ0џ0џџя№уР€qрpрџзззџппzп[џZџZџzџ[џр```рррррWWW~ўўџ[џ[џ{џ{џџ_џ_џ_ПџППџррџчџцџцџцџчџ§џ§џ§џџџџрррррррќќќўўўџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџњџњџўџћџћџџџџџзџзџзџџџпџпџпџџџџџџџџџџќќќќќќќќќќќќџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџќќќќќќќќќўЧС8x€xџџРРсё``€РРрџ№џ№ ?СрсРq€РРрўџ000p№№ССУЧўќРРРРРР€ь€ьЬŒœўцРРРРРРРРРРРР``cсс~`````с?с№И˜Œ†‡ƒ˜и€и€x€8€            €11111qaсСУџ~№И˜Œ†‡ƒ˜и€и€x€;€00000000008џ8џ0ии˜8ќЬ №№№ј№P№№ш>O~O~O€Р№џ___џ?џ?O?џ?џ?O?џ?џ?Oиˆˆˆˆˆˆˆˆ?џќLќќќјјјјјјј№№№@№№№00pаи˜˜|caƒ`Ч`Ц`Ю}€§€ŒС ac37РСССУУУff‡ќ‡ў††††ЧќЬЬЬ0Ьp ` р ?`Р`ррр №Аи0Ь0Юўў00000`РaРc€gnlxјќŒ   cŒ ~ g aЦ`ч`a јр00flll88 8 0ЧќЦЦЦFgќcќ`РРР РЬaЬŒ џУ  №ЧјУСРР Р Р00˜0и0x09ўўx|ngc€aр``€РРРР8СУ€ €СУУGffl,88РРЈшa€accc6666xxььЬŒœўцЧЦЬи№рр№иЬЮЧ<<vvцЦЮџѓ€РРР` 0ј№№рР€?с§‡№№џрџР00<јУјРЮЬ€€8@ ?ўџќџљџљўсёё?џўŸ§?њєџЩџО?шџєџєџњџџџ§џРџ€џ€џўў<??ўў8pрРР€?ћџїя?чџЧџУџƒџџџјџџџўџўџќџіџ§џОўџћџџџі€@@Р€8??ўўш№€ 0` јќ№ќќќ8pрР€€89№ќŽ‡СƒСССƒС‡сў <<€v€v€цЦЮџ@€Рр`0@``у`Уa€c€cgff?ў?ў8pрРР€€€РРРР РРрр8pјр~ррЧЧ€aјaМaqƒ11€ѓŽЮЬ†††fffууќ`№8?ў?ў|`````р0Р0РpРРќx€ Р0Р0р0А0   4 6 €рp СƒС‡СŽAœaИ``р АјўЧУС†|џƒž›˜0œ0Ž0†0ƒ1Б€ё€s€3f f ~ џ у ƒ ƒ ƒ 331јqрaa466fffТУ0У0ƒaАaрсрё№1И1œ1Ž‡00№ј  ˜ ˜ СŽСŒЧ ў ќ ЮУ‡СУРР™™˜˜ќјƒУуc3џџўј€рќ~>>>>.№рР†  ?€Р†РУрУ рр№а№р>>3;9s110џџџџўџџџџџџџџџџџџџ№§№џ№џxўpўpўpўpўpўpўpў`?џ?џџџџџџџџџџўўќќќј№рРР€ў~|<0x0џРџ№И  яјяќ`Р`Р№ј88>7€1рРРРРёё€РРрџ€џР€€  88pрРР€џУџУ00p0``р`РрРРРРЈЈaРРРРРРРРРРРРќќp`рРРРР Р`xp?рР0p0800 0 0 0 000x?№Р````р?№?0p0p0р8рРССуs?№И˜Œ†‡ƒ™й€й€y€9€€€€џ€ј€€€€€џ€џ€  РјрўpЧУСР8РpСрУјџ<ќ?рРУ€УЧЦ†РС№сМq1ƒ11€1€1€q€a€ ƒУ СŒa˜`и`x`pФ„@€@€РР„@Р€€€Р@@BТ  оЧ8С№РРРƒУУсџ`~с€С€ƒџ~р0Р`Р`€РР€`€€џџ‚„Р>€@рџџџџџџЯрџџџџџџџџџџџџџџџџџџР?РџРџРџРџРџРќРРџ€џ€џ€?џџџџџџџџџџџџџџџџџџџ€џ€џ€џ€џ€џ€џўР 0 РрР??100001??0?€РрaРc€cчЦ†РС№сМq1ƒ11€1€1€q€a€Р№8†ЦЦffgјgрќў80000џџ€€8€p€р€рРƒ€ƒƒ†У†УŽЦЬЦЬЦиl€€€00000Уџ~с€С€ƒџ~ц№Ц<Ц†0ј№џџXlplpl`x`8~c†`Ц`Ц`Цўџ љџљџ№№руРУ€€?№?ј0000?јР€aЦc‡Цaц`f`цaЦ‡~>ў8р00000ўў8pp0рqРсџџѓќ№№1№?№?00000?№№Р?љРџџџџџџџџџџџџёрџџџџџџџџџџ§Ÿѓ№џџџџџџџџџџџўќр>уСС€€€ССССССССССнн€€€€€€€€€€€€нннннннннннн€€€€€€€€€Чрч№ц8јўЧџРџ№ИР Р Р<€ р?№?ј0С€У€ЧœОООнуџџџ>і і і іі8ч№чрЦ†У€СРРРРРСРУ€џќоЧƒСЧРч  88pрРР€џУРР0Р0Р`Р`РрРРРРЈЈП|lьЬЬОўЦЬ x          ќ0001№?№?00000?№ЦЬи№рр№иЬЮЧУРРgџУџЬ №Р€№РР <<vvцЦСс p    8 pџїџї      ўџ>ў0pрР€8№ќŽ‡СƒСССƒ>џР€ƒƒƒ€ќ  9 p ` Р €џџ€Юџѓ рР ŒŒŒ        рўў9~€рРрсРyЈчсўaјaМaqƒ11€џ†ЧУўј€ŒРŒрŒp = џ€џ€00113`рР€џџ€р р<<v>џР€џџРРР|c€aР`сР?рppр8Рџ€џрР`РР <<v6<88<6331009qsџќРРУ€ѓ€3€€€€РРРРр``vцЦЮџѓ €ќџ†‡ƒўјРРРРЈЈЈЈРРР`a`c`уaУƒ~ocС`с`p`0€€80p€`сРџ€?РпРџСрРРРРРРР vцЦЮџѓ€€€јўџџџ?џџџџџџџ?џ€џРџрџрџрџў???џџџџџџџџџџџџџџџџџџџ<џџџџџџџџџџџџџџџџ€€€€Р№№x№рќџў<8pp`@€ќџ?џžџџрўџ<џ8џџџџџџџџџџќсЯссŸсŸсПсПРПРџРџ€?џџўўўўўќќј№р'€7€0Р0р0p0000 0ќ?ў?`1`0`0`0`0`1`?†Чcaƒa†рЦРЬ€l|ќƒŒ  №№€€€€€€€€€9€q€s€џР00АА№w7`?`0`0`0`0ў?ў?р<№80p0р0Р``@ 8№Р€С€Суs?џРќРРРРР€р€``јРРР0Р@Р€€  УФмўпЯ€ЧРУрС№РјР|Р~№88|№=ј><<<<<<<<<<<<<<<<<<<ќќxx||<|<|žž№xaЮC†C‡G‡‡џ‡€€€Стќ>pљ{3ф>œŒ„Р№ќ|>Œ№ 8<< |М<<<<|О<<<<љџƒ№~~ј?xžžœјˆp0Р`Р€рp88p?№€>x𹇈€№8№Рpp`Р0`@ЈЈ<<x№pё€юќppрР Р€ Р8p№рР€€<€€€8pрР0ррР€0=Р>ќ€0€Ч88оŸ†ј8x№р№џ€Р€€€xx|<у?ш0@€pрРƒ€œр