хbkбЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџѕ№Gю’рG№@юр@>рB№EюoрEёйѕ>рB>RрG>џъЫСёйџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџУUЮэffЬ sƒ ˆ‰мЬnцннй™ЛЛgcnьЬнм™ŸЛЙ3>CLAS SKLEPY €003Hr ўCopyright (C)2000-2001 Pat Crowe. This Book Reader was distributed solely for the reading of classic books which are out of copyright. Program extends to address 3fffh. No responsibilty can be accepted for any breach of copyright nor for any other matter involved with material above this address. This material will have been added by a user of this program and not the author of this program. Please address any enquiries concerning breach of copyright or any other concerns, to that third party. 1ўџѓЭ‘ЭЭ>џъ$РњPъРЭpЭў>ъa>р&>ъР>џъ#РЭЭЊЭ1Э>ЭVЭuЭ”Э!ЭЭƒЭ> њ‚џЇ(њРOЭm Э' Ээ Эь Э/ Ээ Эь ЭЖ Эь Э Э Э€>ъЫС>xрE>@рAЏр>рџ>зр@ћУBхХ!€ 6# xБ јСсЩњGў8ў8ў8ў8ў8>> >>>ъƒџЩЭў ЭЯ Э#vњЫСЗ(љЏъЫСЭLЫ VЫw cЫoТЫgТ Ы_ 9ЫW -ЫO ЫG УMњР<ў >OЭm УBњР<ў >OЭN УBЭў УBЭ> Ь УBњ#Рў(ў(ў(%њ#Рў(&ў(0ў($0ЭУBЭ УB€Э7УB@Э7УBЭЊУB€ЭjУBЭ@УB@ЭjУBњ#Р=ўџ >OЭ УBњ#Р<ў >OЭ УB!>w# ћЩ!6# њ6џ#6# іЩ! e" њЩџџџџ!0„" њЩУџ!@Ѓ " њЩџџџџџ~B~B~B<$<$~BfZB~џџџџџЭЦ!ў>P"">є">wЩЭЦ!ў>""ЩЭƒЭ ЩхеХ!€х>ъLФT]њR‡O >Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ**** мсРхњLФ=ъLФ ПсСбсЩхеХ!П€х>ъLФT]њR‡O}‘o|˜g>Р‘G№@ц€( №Aц(є№Aц њ:::: мсРхњLФ=ъLФ КсСбсЩњРўШЭР ЭL Ээ ЭцЭњ=OЭь ЩњРў њРGЭ| 8 јЭњ`‘8њxСЩњРўШеХЭњGњРў Э ЭР ЭL Ээ Эь  у{ъРСбЩХњРў њРGЭњ=€GЭ|  њ Эњ‡GЭ|  њЭњGЭР ЭL Ээ Эь  №ЭњъРСЩЭУ!ъР>ъР>ъРЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭe !а%Р*GxЇ(*іvР*GxЇ(*іњРOњРG>Й >И >>!РЭ'wЭдЩЭУЭт}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЭЄ ћЭe њ Р=ъРЭњGЭ|  њЭ ЭдЩЭУЭЄ(Эe >ъРњРЁ(эЭ ЭдЩЭe >ъРњРЁЪњЭ ЭдЩЭУЭњGЭ|  њЭіЭe њРўТњРўЪп>ъР>ъРњРЁ(кЭ ЭдЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg#F+NxЁ<(+xБ њРoњРg#}ц #}ъР|ъРЭы!@}ъР|ъРЏ<СбсЩхеХњРoњРgЭыњРoњРgў@ B}ў =ЭтT]њРoњРg}Л |К(6+}ц +}ъР|ъРЭы!@#F+NxЁ<(xБ(№ђџ}ъР|ъРЏ<СбсЩЩхеХњРoњРgЭыњРoњРg~ъР#~ъР############~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР+~ъР++~ъ Р+F+N+~+ng@а* xБ јСбсЩхеХњ$Рўџ(Э (Э (њ$Рў(%ЭЦ!@˜6ё>ъ$Рњ$Рў(ЭЦ!@˜6ѓ>ъ$РСбсЩхеХњ#Рўџ(!“€Ї(=љЭ yъ#Р!“€yЇ( јЭ СбсЩхеХyъРЭЖ Эь њ#РO>џъ#РЭ СбсЩхеХyъРў(*ў(/ў(4ў(8ў(<ў(@ў(Dў(Hў(Lў Ъь ў Ъє !PЭяУќ !`ЭяУќ !pЭя@!€Эя8!Эя0! Эя(!АЭя !РЭя!аЭя!рЭя!№ЭяСбсЩхХ€№@ц€( №Aц(є№Aц њ~/" шСсЩхеХ!J хеХ!%РхеХ!vРЧР*GxЇ(*іСбсЩ хеХњ РGњР<И8ЭЄ(Эe >>ъР7 ъР>ъРЇСбсЇЩхеХњТҘ њРўҘ њРў(њРў ЭіЭe њ Р>ъР7 =ъР>ъРЇСбсЩхеХњРG!аxЇ(^#єЧР*OyЇ(* іСбсЇЩхеХy!ў(!ў( !€’ўЪМ њRў df!њRў \!W!€њR‡_yЇ(=љЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]сР С ФСбсЩЬСХхењR‡G№@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ФСбсЩЬСХхе №@ц€( №Aц(є№Aц њ"""" мс T]с С ЧСбсЩ> ъ>ъA!  yЇ( х>""Р" њсњN"њO">ъњРoњРgЭыЩ> ъ>ъA!  yЇ( *GњNИ 0*GњOИ (Р* њ>ъњРoњРgЭыЭe ЭњGЭ|  њЩ> ъ>ъA!    О # їѕњРoњРgЭыёЩхеХњWoњXgЭыњРo&T]))))))))@ЬС@* xБ іСбсЩхеХ!ЬС€6# xБ ј!ЧРV#zЇ(9~ў #~#_яў #ЭFл~ў€8#GN#~#OЭУСбсЩеХV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩхеХЭмV#zў 8)еF#Э4беzжW{Ц_F#Э4 њQЙб сzƒ_Сб_сЩF##Э4 њQЙ ѓzƒ_Сб_сЩxў(7е`i`€њUOњVGў0 yц їє№T])))))@хi`ЭысбЩњUoњVgЭыyж Oi`))))) @ ЩхеХk&))}црoЬС СХЫ!Ы СХ{цЇ(Ы8Ы=іxЖw#wyЖw#wСбсЩ№џЫ‡рџЭЦ№@цр@Щ>‘р@Щ>фрGрHрIЩхеЭЦ!`˜Р>№" ќЭЦР" ќбсЩхе!@˜6ё# њ!р™ 6ђ# њ!˜>Э<Э>(!šЭ<Э Эю<(їбсЩХѕw#Ц  љ ёСЩХѕw#Ц љ ёСЩхХњ‚џЇ(,>џрO!˜`>" xБ ј€>" xБ ј`>" xБ ј>ўрOСсЩЭLХ> р№№№№/цЫ7G>р№№№№№№№№№№/цАGњ€џЈ ъџxъ€џ>0рњџСЩў(Џ>џъ‚џЩХ>џр$ˆ xБ ћ>р$СЩѕ№@ц€( №Aц(њ№Aц њёЩѕ№@ц€(№Dў‘ єёЩ‡‡‡Ц€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџiѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъhџ@iѓњAџц љ*тћ ђЩ‡‡‡Ц€ъjџkѓњAџц љ*тћ ђЩ>€ъjџk@ѓњAџц љ*тћ ђЩџя=я=|џя=џџя=я=џя=џџя=я=џя=џџя=я=рџя=џя=я=џя=я=я=я=<я=яя=я=џя=я=я=я=р<я=яя=я=џ<я=яя=я=р<я=я<я=я=я<я=џ|џџя=<џхХ!ў(>""## љСсЩЭŠѕЭK!р™ ЭБ6ђ# їёц_!р™ЭБ6іЩхеХѕ!`zЭБ" їёѕцG> ќЭБъhъjёСбсЩџџџџЭТ!РРЭЭЏЭЏЭтЭЏЭЏЭЏЭЏЭЏ\Эљ8јxў и>ŸЩ!РЭ'њРw!РРЭРЭтРЭљЩњSoњTgЩњƒџў(ў(}ъ!цъAЩ|ъ1}ъ!Щњ‚џЇШЭMњ[GњYoњZgХ}ъQФ|ъRФх!OФ6АсЭqњQФoњRФg#С оЭM>ъOџЩѓ!џџ~ѕЏwъџ>0ъџ>ъMџёwћЩњDџў љЩЭыЭƒњ@џѕХ>ъOџˆњ@oњ@gЭd>ъOџˆ€Эd>ъOџ!˜њ@Oњ@GЭoЏъOџ!˜њ@Oњ@GЭo>€ъhџ@Џъiџ њ>ƒъ@џњDџў8љСЭLO ЗТ_№€ў( !OФ~=Ъ_wѓMФ>ъOџ!@*foљ>€!hџw!DџЏО §б.AЫN ќ.isrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrбsrњDџўŽ С!MФ*foљћУрёъ@џЩѕ* xБ јёЩ>ѕ " њ ё= яЩњ@џ‡ањDџў’0љњDџў‘8љњ@џцъ@џЩѕХџЭLЗ ј їСёЩхЫ&#Ы#Ы#ЫсЩхеХхbkб–G#žАG#žАG#žѕАGёx<=СбсЩхе†w#Žw#Žw#ŽwбсЩхехbkб–#ž#ž#žбсЩехw#w#w#wсбЩх6#6#6#6сЩ~Цwа#~Юw#~Юw#~Юw++Щ~жw8РХG#~оwАG#~оwАG#~оwАС++Щх~#Ж#Ж#ЖсЩџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъСе]QнwwUw :(**2**ЈЈЈЈHt@EutTTTTœ ю*ъЊююЂЎЊю€€€ИЈИ ИЈ ЋЪЊЊЊ .Ђ.*.@2**2**2  э)щЉфЛ*:"К0Ј*(*р NJNˆю  ЎЊЎЈЎр€Žъ.(ю€ ЗЅЇЄ—wuUw@[RSRK      Р  ЪЊЊЮюŠŠъMˆнIЩ Щ@@]U]Q]€@бgUWTWр ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊювgUGDGьŠˆˆш ъЊЊЊър ш ш8(+83*+ИЈЈЈИt@Euu@@мD\Tм((+0+*+ИЈЈЈИ 0((3**3 (ЈАЈЈз@nBNJ.€€еwQwEwwuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";КЊЊКЂ н•••]pPPPpР••••œ З%%%— €€ЛŠКЊЛ€€ЛЊКЂК€ " """":@XTTTT€wuWq@YTUUUР@Р@РHPSкRRS€‚ЛЂКŠЙъЊЊъЊЊЊюЈю‚юйбвRRRЩ@@D@EEEEuмT\P\р ЎтŽŠŽюЊЎш.ршˆˆŽŠŠъю*ъЊюР  ЮЊЊЮ ъЌЊъ2**2**2р ш ше .*.(.@t@Euu@@мT\Pм((+0+*+ИЈЈЈИ :**:***€€ИЈИ ИwTwAwtTTTu@@@в;ЈЛЂЛ€€€€€ wuWq@YTUUUР@Р@Р8 # #";ИЊЊКЂ@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@NJJJN юЊЊЊю@РUUUU]@@нE]Uн€@е@@wQWUWwuWq@YTUUUР@Р@РнUе]б@jJJJ.€€ИЈЈЈИр@JJJJN юЊЊЊюwTwAwtTTTu@@@„ˆ‰‰‰щ—QWUWаPWбgQWUWю*ъЎш@’’’‹       иPPPШ/р р р—ШHHHJH bњS"@@?;?€€bњS"@@}%@ €€eїe!??~@|A@@>€€€€€€€ PpPP№?h  A№ћ€`™ƒ‘№тђB‚$є`Р@@FF@FF€ 4 (јќ`? 8ќ№Р0ˆќ ўјј€ў€€ џ  №@р@@@€€Р і€€ј€„ўўD((џ|DD|€№  Р  аА€€pPVuDDDw'DwUUUU) `PTPTˆ€‹ŠŠŠъ .ЊЎЈЌ@lJHH(ьЊЊЊър р€Р`wQRTwwQRTw@ц,фЄтюЈЎЂю @р€€€р3RSRћˆ%Ѕ-Е%РюJNHHъЊЌЊър р р€ЋЊГЊ*КŠЛ*:€€€€€€(+*+ГЈГЊГ€€€€€€:*;":ЛЁ!ЁЙ€  ˆDDDЊЊЊUЅЂЂR pPTPT EЊЊЊХ€UUUUwD pPPPPd„jŠjL•••H @@@ €€š"šЂ›хЊЊЊх€@ PPT…Ѕ&ЅЅB$ $TTRр   рtDEuEEEлRвЩptPtBDAEEEuœD\T\rD@tt @Їw•g  ЎТЎЊЎjHъJJJJPдXTд€Р Р€јр рџџРџA]џР@@@@@@@@@@€? ?јш((((((((0р8 (D€я))O€}FF@Vf 4 (јќ`$C€@ @Р ёH„`€ˆќ ўјј€ў€€ /Bј€€@ иџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџџяџћџчџyџщџГџ‡џQџDџџџџ§џџпРрџUџPџџ"џ‚џ џQџџџpP PˆpќџUџ)џџˆџџ*Šоџ€ŠTsџRЅzџŠUkџ@ЊUaџ…JIџАџ ЊU џ‚ŠU 0јtўјќџўџ€€U€€@€Р р€џ) AџџEЁJџџ*Uћџ„ЈRџџ UЭџ‚USџЊUrџ€ЊUbџџџџџџџ`_ПЊUџџџџџџџџ0Ршф №ј§§ўџ€€џџџџџџџџџоЙF Hˆ0/Po`џ?џџџ@€ р@р0р№ќ ќќџџћэH”Y AŽ E€Њ}!Б:UяVџ%€Њџ@šџџџ (70@?џџџџџџџџџџџќ§ўџ**€W€@€` `€0Рш€Ђ|џЈяџ‰џџEџџUџџUџџџџџџцш  €џПUџџџџџџџUџџџџџџџџџџј №њј§ўўўџ€€Р@@€џџџ>Шџџџџџџ8'џ€X п‰B'BПEџ%Bџ)џ… џ*Uџ€џЂTџ(Qџ"UџЂUџЂU@?џірРРРР@€€ќјј„|<$8Rџ@?~*џ3-@?џцР€џƒ‡Žrўџ‡ ЯPЧЧуЧ РрРьЧŽ Žўўўўў8<9x?џјєрр` №јјќ|М>џЁџ`џ@џ€Р@€@РРрРјїџџ?0xМјќј‡pџ€ ќќќј<"  <pџќуууууссУ сA€€žŽžŸŸњћ—ћёёусёHqH9qqqррqррр РџџџџрР№рџ|@? ?ќќќ ,ў|ќў№ш ЅJJ•ЂUЊU ЊU@ЊU`  ј@ЂPЬД*€Њ`" рŠ € `ЈUЊT€ ? ? %B…т‘wч€€€€ H0ЊРср№љ8@№ їџ<ƒC УуЃр€€*€€П@?П?œ 8ЊUрј№№ рррpra t€РР"У€c,џўџBСЊ@? ПH‡Њ ајќќžЊЊЊ  @і(ž(Ж‚œ  p``Hp?$<8xёјса<000џџџџˆ‡№јЄ’€Ÿ€ŸŸŠ€pј№ј<љјёљ!Рp``pp``pљџљџџуgчcуgуcљѓјё№€ƒСџ€~dX ЧЦ ЧH‡‡ ? ќžјd`РРЊЊЊŠЂŠЂ(Њ@ЊPЊЊЊ? ЊРрРЊ)@Ј Y?L;B3P!P1@1D;%:Ё?˜М˜љ˜љ˜А 8D8’lЦЦўЦўСФТšd|>nїv–ќ‚1хЂfџ<M6cу`aI>7&=)111))Ёc§U‰TŒTŒTˆSн|јюмРрќb\ЮюдY?p&p P0 8D8>|>1ЮŸ|Иџџџџџў     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbG,G,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbџЗbџЗbџЗbџЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,ЗbG,Зbў _›ў _›ў _›ў _›G,ЗbG,ЗbG,ЗbG,ЗbŸœŸœŸœŸœG,ЗbG,ЗbG,Зbћ::>Ÿџ Ÿџ           о ;ПМ>џŸК Ÿ  Ÿ  Ÿ ;П  ;П ;П ў п^>џ Ÿ ] ~ ] ~ ] ~ ў п^ ў п^ ў п^9 Ÿџ›џ] ~ ~;џ  ;џ  ;џ  џ›  џ›  џ› >џќ >џл >џл >џл >џл >џќ >џќ 8 џќйПџ ~џй  џй  џй  џй  Пџ  Пџ \ŸпџŸ нџz нџz нџz нџz пџŸ пџŸ Н п> џН п>  žџŸ ^˜7  ^˜7  ^˜7  Н п>  Н п>  пz˜џпz˜џ5 $5$ ~ ~  ~ пz˜ пz˜ >џкџ>џкџ ~ Мп>  Мп>  Мп>  >џк >џк ^ џиџ^ џиџМп>  п™З 5  З 5  З 5  и 5  и МџџМџџ5  З5 ;п  5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ 5 $5$ нV џџнV џџмџW8~џž$u 4$5$$4$5 5$ 4$5$$4$5$5$$5$žxџџžxџџ4$5 5$ џ5 5$4$й=5$4$й=5$4$žxџ4$žxџ4$= џйџ= џйџй=5$џй=5$4$~пж3$4$пж4$= џй3$4$џй4$^ џЕџ^ џЕџ4$пжџ4$пж3$мпW3$мпW3$^ џЕ3$^ џЕ3$:џџ:џџ< џ—S$ џ~3$ џ~3$ џ~3$:џ3$›T  ž= џџž= џџ џ~Д ~ џљ2$3$џљ2$3$џљ2$3$= џ2$žW“ пџW“ џџW“ џ3$џљ ž]џ2$›S$џ2$›S$џ2$џW“ 2$ џЗџ џЗџ џЗџ›S$џџ›S$џ2$< џ—2$< џ—2$ џЗ2$9јџ1$џ2$џ1$џ2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$0(1(1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ1$2$2$џ0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$1$0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0$0(0(1(0(лпUQ$ћ4п0$0(4п0(0(4п0(/(”п0(/(”п0(/(”п/(0(”п0(п•в 0(šџ/(0(џ/(0(џ/(кОT/(џT/(Кпt/(Кпt/(™їпP(Кџ/(ћ п•/(8џ< џпt/(џ!O(Кџ/(Кџ/(џђ •O(< tџ$yџї/(™џжo$™жџo$Xіп$ySп.(/(Sп.(џO(.(џO(.(КџO(пё ”.(N(кo(Кп.(кџЕ.(џN(.(џЕё$.(N(Её$.(}џ.(џo(N(W$ž.(кSџM(ћ !џN(џs$N(< ”џN(7ё њ-(6M(оM(7ДпM(ко!M(ЙпДn(ћ еџM(њRџM(кRџM(ћ еџn(™џsM(џ!Rs< џџM(к“џM(ЙџГM(˜R!пM(˜< џM(xОRM(6%џM(wЎ$пL(Г6№$L(д!M(L(д!M(L(д!M(L(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(wЎ$пL(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,!M(L(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пL(L,Ў$пK,L(L,M(K(L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K(L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L,K,L(K,L,K,L(K,L,K,њž\ K,5ž\ J,K,в%K,5оњJ,K,оњJ,K,оњK,50!џJ,K,0!џK,5џJ,5K,џJ,K,оњJ,5џJ,5џJ,5џJ,ИоВJ,/!э$ВJ,5P!џJ,5ю$џJ,5Вџk,VГоk,5ВџJ,5‘џJ,ИоВk,5ВоJ,5пѓ’5џI,џ%j,љџp!I,4оqI,ов%J,—о‘I,пБ‹(I,џѓ%j,5оиI,UВџI,З‘|I,4џЭ$I,4‘џI,Зо‘i,4БџI,4џџI,vо%I,UБџi,;БџI,4оэ$I,оN!БI,Зпi,З‘!џI,ЗоpI,4оБI,ЗO!оU[ џœI,4: џI,ОБџI,4Бпi,:p!џi,4вџI,4N!џH,4ь(H,!ь$H,4о!H,4БœH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,H,Ы(џH,H,Ы(џH,4o!џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4Ы(џH,4N!џH,4N!џH,4N!џH,4N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,Ы(џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,H,N!џG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,ЗbАMџG,H,N!џG,Љ4N!џG,Ы8h0џG,Ъ8Ы8џh0зfVџG,u^џЫ8h0u^oIпG,u^oIпG,Ъ8Ы8џG,3Vо{иfh,–^о{nEG,3VАMо{h0u^ољjG,u^о{NEЉ43VАMџG,3VАMџG,3VАMо{G,TZо{ы8‰4ЗbNEџ‰4о{бQ =h0зboIџG,3VџЗbh0Зbо{ђQG,Зbо{ђQG,о{бQ =h03Vо{зfˆ0ЗbNEоˆ0u^о{oEh0Зbо{бMh0TZоIG,–bбMџG,–bбMџG,u^о{oEG,3Vо{иfh,Жbо{-Ah0UZђQо{h,зfАMџG,3Vы8пh0oNEџG,oNEџG,UZђQо{G,u^Љ4џG,Ы8‰0h0G,Њ4Ы8h0G,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,Њ4Ы8h0G,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,3VџЗbG,oNEџG,oNEџG,oNEџG,oNEџ-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџz~р№џ№№!=џ  чяфџ€€Рџџ*еџџњџѕР€Р€џёјјрђ АјџTўўџќџЊџ€€€*еЊ*џџрЈџЊUЊЊџXј  @@€€ @p€€@ˆ P  @ЈPU !€ њЊUџЊќT€(@јЈPџЈ€€Ё­@YUЊЊUUU§UЊ ŠTtDveUЊ  ЏPPUЊ€rAB€ƒЮ  №РСƒРƒƒ€Р€€€€РР@УCУ@Њ‡ііРРРрр рррћєТŽ~Рррў№јчРее…uъъ _№№ _џџеџUUUUЊЊ ЊUUўССUџPP  ЈЈPPЈЈPP€ЊџџUЊЊUџџџЊџTПРќ\ МDќќјјџРРРџџЯќ???ќќ№№№№џџџќ№џ№РР Рџџ§џџџџўџџџџџўџџџ?Р???@?U?hџџџџџџџўпŸ№№јјџџјљ §џU€€@BЋЉ_Z*TўР+д]ЂЏ _G80црќџ№№Xё§§?Р€€€ъЪш?пўж` РсŒ€˜иllАА6і€Р€€џџџЊџ@џџџ џ@јјјЄјќјјјЯРРџџЯЯР??ќќ?№џџ№№џЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№@@gX_`kT@?@?@ќ|ррџџўўџџџџјљџџјјр PWџРР ўџрњ…ЌXР €@@Р?= @*џ џ€Aў;Фџjџ ?Щўщўёј єњ…рњкМœјќўўўzіџfџџџџ џ@Wџџј јј|ќќќќєќРџџЯЯРРџ?ќќ??ќџ№№џџЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРЬРџџџџџџџџџџџџџџџџ№№№№№№№№?d?@?@?@?@?@?E?JџџџџџџџџџџјџџTTџџррР`рр€Р€ефРР?џаїъъ/ај? /.ыŠŒяџ€С>тѓŒџрў§т№ј†ўс§тўс€~ѕњ€рђ€€_ш ќ/§UџџЊџT*џWџќќќ€ќРќ€јќјќјџЯЯРРџџЯќ??ќќ№№џџ№ЬРЬР РРРРРРџџџџџџџџџџџџ№џџџџџ@@?@?@?@?@?@?@џџџўўџџџ№0Р?ФФџџџџррP№РШ№ј<Р€ !$цу?<~€џ€Ш?і џх;ўџ0ќ§ђўс§ъўСљ†§‚јўСц€vюьмшј0ШЈџ@џ ѕјџџџџјјќ|„ќјјјЯРРџџЯЯРџ?џ?џќџќџџџ?џ№џџџџџџџ№џ№џџџЯРЯРЯРЬРЬРЯРЯРЯРџ????џџџџ№№№№џџУУУУџџџ?@?@?@?@?@?@?@?@ўќўџ€№ЏјWЋќƒџ€Рџрр№€РррРррўўўЊў ` ‚0ѓ?Р‚ў?§§р №№€ў€Дјј‡/ап"џў1ўёШ7ў@Д~О~ў@Ољќђ‚€€џ€џџџџUЊЊUџЊџUјјјФјDќќј„ќРџџ??Р?џџџџџќџќџџџџџџџџџџџџџЯРЯРЯРЯРЯРџќќџџџџџ00џџџџџ№№Р?Р?Р??Р?@?@?@?@?@?@@?Рь“ў§џРџpўџ€џрУž~ N`•€}@М ^ќќ€‚џџџџџ…€€€Р@рр? @ш—ј№ЊU№ќќЊ@ѓ џРџџ€џяо-џ@ИЪ?ъы?`Шѕ_рДїGРРРРррррџЊџUЈP  U*€UјЌџPЈ@ЈTЊџ PЊT€@џPЈPPџЈќUЊџџџўўџџџЊUџџџЊTџ @  $џџџџИџќџ€џјџиџ№џиџј№ш@На/ ^Р> _а.@ @€€€№€€ўР?џџўњџ€TЈ  Uwˆ№€*UЋні-џџџџџџџџџџџџиАэ€џўџњџўџжџўIЖPPZ€€џ%ј000€уœ$8ьР№ (зPP№0OpOpџћ!оџџџџ}UЊDDр€JЊѕѕџџццїƒ€џџџџ ъџџџЊЊџџџЊЊџџџџаџ№џиџјџаћќџџа-а. _а/`Ÿ…ƒћФ€€@РррРРш€џ€џЈ@€џџ@№р№џ№џџ€џџјўь AAј8џ#џџџџџџџџџџџўџџџжџўўџўўјўїш€N40А0№€шDФ€РЁpiщ6Я1Шѓт0 Yљ2GxpЛxџp€O‚Р!ріџџџ ђLР?”h?”h€? УТџџ“lџџПџћџџџџџv‰џџџџпЯ0џџїџНџџџ€рџ@џŒє  ^PЎП@€ћў~ŸlРР€џСAьlјИŸ™џџўўНќџ„ј8дŒt мC pp8xppxxАxК<<0Ш0q11щт№ђєЛіј‚|?Р8иxx8x0(TўЕЫЧЧ,>>:~Ћю fџ3;;;;)§`™00@a0 0н9€Р~<Пе?%`˜јxћVї,ѕ у€?‘‘№_џЏR­€џџ€џџЈр€xРьи №0№ќƒAƒƒ€/о/_ЌќўPЧР/AСџpр№РїРпР‚ЧлчлуФ№ш“уa!Pјёљѓѓk‚|џџЧџџџџƒЧxАŸ–ŽŽ†Ž`ўЯџџ{їsБsБs1s1щj%<џџc ”œ€€<8јј№№РZА№щџ??>0Шиэp№эрдРМˆƒ>|<<<8p8ИАMˆра№јxИ8р№`Q ?џ№срРAрСрёq№РрРРРРп?п пџЮмјм€_ЇЋ€РРРˆˆ???П€  \џ ќјќћ< 8јќ№ш„ ˆ €Їя?Ÿ8|{tАќиј€Рра№№x0ј8№аПџA1?AУУЧЧУ??S#Sџћџџ‡€{€_€€ƒ‡Ž;Х їјјў‰†ј€x€ррŸtƒ„ƒррќўџђ`€   1/???мg,тќ№ј†pьp~p?< ?,з9%8€ˆ№рР @ Ррр рy@?.q0qpqрурУЧ‡†…јјќЮЮчЧяЯЧЯЧџРpР РррШРрРаHо  ?????№x8p8˜žŽшШќДp8?|/ ЛФџјјјy№јР ЩЖв­€џхСсягџ=X"ЦЦЧУУѓёѓ№№K 7w„ƒpџџѓ{_‰ш/УчРс€lьџџџџСџ‡ўџ№|ђ2@ƒ3??вн№ј№ј№ЊU•ъo_!8O9Fшˆ €Иџ_єЏйаЏШДа ?РїћФ{шVjФФ `0G8  , џч™Џ‘ВЎ(8ŠKAџњчфсBХТџCд›ћ<џx~Бп€џ ^р@ЈрP№ јўџœNl >Y8v@&>ЈV<<€ž€€wˆ'и3LFv‰lгd}У=Я0Т=Т=ыVХ;ХћА€0€œ€€ˆ€œˆ & MLŠ‹ШСШ aia…`я€`€РРЄРДРДРДРєР@С`B`а@€С"€`и@ŽР`рˆ      €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчщш(†! &І dы!ІШ$CЊЧ .‡ˆЇЧ‡Јˆˆ‡ЇˆЈ‡щЇˆш) щ * *ъ!Ы *ы!ь!‰ЫЊЉˆЈЉˆˆЉЇЈ‡ЇЈЈ‡ШЇ‡ш)щщ * *щ!Ы *ь! &ЊьЪЫЉЊЇ‡ЈЉЈ‡ЇЈЈ‡‡ЇЇ‡ѓЏ› &X nНь! * &ь%ЪьЫЪЉЩЊЪЈЉЈЪЇЧЈЇЈЇЈ  ŽН &z гоь!+. . *ЪьыЫЉЩЪdJЈџЇ2DBЇЇ2DB)6 бН &Y гМь!+2 . *ЪьыЫЩЪш!EB џЈ&.ц)€ЇD:Т)X бМ &нєь!+2 & .ЪьыЫ)Ъщ!џя=щ!ї^џщ!€ЇТщ!)Нв &7 єоь!+6L6 *ЪьыЫ)Ъ*Ъя=џ*Ъї^џЪ€ІтЇ)I*) &,.,&+"ь!-. &L6ЫЬыь)Ъ*'.я=џ*'.ї^яџ€ЇЈт*j+J*,*+"-*э!,.& &Ыэ!ьы)Щ'2Ъя=џ'2Ъї^яџ€ЇЧт*iKJ+"-*L",&&&-*/&Ыю!&ь)ЩE>F6я=џE>F6ї^яџ€ІЇсIKiJ,&-*L"M& &0&.&&Ыэьы)ЩE>Ъя=џE>Ъї^яџ€Ц сџJ‰KjL".*M&N*.&O&0&Q&ыэь ")ЪeFщя=џeFщї^яџ€Ц тЧ j‰KkL"N&M"P&/*0*P*O&ъ"/*ы)Ш'.щя=џ'.щї^яџ€Ц сџkЋŒŠm"P&N"Q&N&P.q6O*щ"ь/*)ЧшШя=џшШї^яџ€Ц сџlЋŒN"P"m"p&O&Q2r6P*щ P.ь)Чшчя=џшчї^яџ€Ц сЦ lЌŒЬn"O"o"p*r2ДF“>ъP. r:)чщшя=џщшї^яџ€Ц ц сŒЬ­Ќp&‘&n"q*ДB“6ДJыQ2"“B)шъщя=џъщї^џщ€ц сщ‹ЪŒЋŒo"Ž‘"p&ДJдN’. “>P*ДJ) '" я=џ'" ї^џ €ц с ЋЪŒЌŒn*ДBеNВ: q2."“B)'" я=џ ї^џ€ц сЋъЌЪŽ­"ДBеJ’2 P.-“>)&" я=џ ї^я=џ€ц с ЋъЌЫ­"Ў‘"&’2Г>ДB O*-q6)F*я=џF*ї^я=џ€ сџЌыЫЬ­Ў‘"’2‘*В6 o*-‘6)E*e.я=џE*e.ї^я=џ€сџЫ Ьы­ЬЎ"p**‘.*o"M‘.)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ъыЌЫ­o""&)n"Lo&)F")я=џF")ї^я=џ€сџЫ ыo&ЌЫ­Ž­"Џ)m"n"K)F"(џF"(ї^я=џ€сџЫ ы+Ќ­ЫЬm­Ž)m"Kn")'('я=џ('ї^я=џ€сџЫ +ыЋЫЌыmЌŒ)l"Ko")'G(џя=(я=ї^(€„2сы, LЋЌЪЫlЌŒl)l"JI)'G(''( 'aaТЪL ыЋЫ ыlЋŒЌ(k"JI'((''( & '  ' ыL mЋЪЫmkЋ‹Ћ)kJI'(( '(' &  '  'ъm,ЊЪЋŠЊ‹Ћ(jJI'((''((' & '' ''ъm ŽЊЪЋЪŠЊ‹Ћ(jJI(H!/2'H(/2(''& ЪM m#iЊЪ‰IŠiЊf(I‡b $ „EХІч&AЅ ц ЄХхц Х Љ,ыM#i‰iM#IiiM#ƒЇц)ƒI-ХЬ-Ѕ†ч$ІЄЦ 2'Ѕц ХЦ ‰-#ыN#I‰iN#HIIN#Ѕ‡(„()ц Ћ-ХFч$‡ЄЦP6H!ЅХЦ Ѕ ‰-#ЫN#H‰iI(HIHХˆ(%(„Eц (%ХІ.2I-Ѕ ЧЦІ ЅХЅ Ц Љ-#ыN#H‰hi(HI)Хg'%(ƒ!ЦФХG&Ц fЦ ц hЅХЅ Ц Š-#ыN#HhIi(HI)Є(Цƒ Ч Ѕ„b !ЅI%„fХ e ЅХ†‰ .#ЪHhiЪ)hHIЄЉ!(ƒ'%ХŠ)ЄЫ)ч э-ХI%ч j)ЅgЅ‰ьЪ-#FH‰!iH% k"Љ%!Ъ%i%(%Ь-i)/.c‹)Ц2„j%'% *CЅыф Š-#ыM#хчGi&M.Њ)ђ:хЪ-h!N2)%ь)‹)P6c Ы)Х/6„Š)ц.ЄfЅыЩЫ-#jЪ!ˆi .Љ)А2Цы)H%N6ЦЋ))) 2cI-ХЊ%CЦ ч,…dЅ І Ш,‰!n2-ь-Њ%h!ы)& .‰)6ХЊ1H%N6ЅЧ ЦЦb Ц Ѕ)C Ч…d!E … Іh-.2Ы)Ъ%‰!M6H!'&„'I)ЦbІ„ ш AЄb Ц!Ѕˆ d Ѕ… ‰!6 .2;h!'Ы-У 'фh%Ѓ цЦ'!c 'ЦŠ!„Š%!6dэ)P6† e … цш$ :J-А6„)%ЅхЪ)& .ХЋ)'.2ЄЋ)!*b Ы-Х„„Ћ%!..d… Ћ)!Іk- )Ъ%Ч  Э-Нц’:i-YЅэ-(%P6цЕ ю!оЄj-%э5B I%ЅЬ1CЅЅ Ѕk- )Э1„Еj1Оч е.э5Нчэ1I)P6ЦЕŒ!НB t Ц о"  „о!…dЦ„‹-!я9Ц“*­1о!ДНЭ)ЦДюНЦsЮНc ” JоdН * !…cЧ…k-ч$Э5Ч Ќ-НЦsŒ Нч жНЅR kНBs­Н „œ!…Ш(CІ‹-)06ч$“"Э5Нчжю оч ЕяоЄRŒ о‹Н" Ь)ХO2"Ї …ш(†Œ-)%0>Цs%Н%ЕяН„s kНЦrŒоc“j!НCЬ-ЅO2!Ч ш(…dJ-Ч ю5ІГ*‹1ош s о2чЕоŒ“оc1'!НŠ-Ѕd…Ч І Ш(dЭ1%q:c Ч( ЅЮ%J%“Ѕ0j!еc()Ц Š-…Е Я о"…dC…Ш( -Ї$C)%І Œ-BІш$„B (%ЅŠ-ƒЫ-ц O6Ѕш(ЦХ…ж Ѕо…ІCcЇ …ш(C*-І­1c J)Ц­1c()ЦŠ-ЅЫ-()ЦAЦЄ%…ЦІЅdІ†…І …щ(…k-ш$я5B H%Ќ-ц„(%ЦJ-c!Х()Aƒb adЦІ…dІ„……Ш(І -C )І­5cЬ-p:…%J)Іƒц!ЅЄЬ)'2cЦ …Ѕ"…dCC Ш(† -C%k-ЅcЫ)Ц’>Ѕ))ч J)„H%ч э)Ы%/2э1BЅd!t…ZdШ(І 1dkш$1d .ч r:…Е ЧНЅЬ)H)P"ь%НДP2AHb „!”…Н!щ(†L1C Нш$K!d)-Ч$Ћ-Ѕ• я Н„НЬ1Ц (%ь%оcjцяd1 Ўоd&­™7dSŒоЧ Е ЎоЅо­2ЅsЋ)оч( яоC sЦ о†• lо„ Г&о‹dS ЎоЧs оЅ• я оcsЦ оІ[Œо…RЮ …” ЎНЇ“М­ІЖ *%оІtЎоЧ ЕKН…2Ч Н…ї kоBs ОЮ" ЧоШ$S+%оЧ$з­-НЧНŒ!№ш$sЎНІЕ %о…• lНdt­ НЅ• НKщ(”Ю!НШ$tН№Іsожш жЎо…RЯН…Zя о…Ж­ НШ” ЯНЧ$зяоЧ t2НЇ з lœЧ  оd1ІоBЅЦd!dC І„Ћ-%.>cш(Ї …І Ш$dІ!ч k-…ш$%І C Ч …!!ЅCЦ B O>ІгRІ ь-Š-5Sd)%ІЌ5ІШ$Ї †Ч$І )dІ Ш$†cЧ Ѕ)!!ЅcЦ cPJш$„Ѕ0>)Wek5Ї /B"Ї † 1!ІШ(e" Ч ш$…!Цdш$" Ц„()C )Ц Ќ5…qFj1єZЇ$DШ(!Ї f+1!Ш$ -†B ІЧ db Ћ%ч 2!Ч …)"ч$dI)…/J -‘N!ІЋ)-џџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџџ@ˆV№WXYџџРРNNЮ˜Jџ@МU§UUUџO…Ы,Ы,фџˆЋЂЂжџ˜@Hар0`Pџ џ(T)GEЉџ EŽп88.О‹џ€€р№‘“’•gхvˆЮ‘_й $8<|IMMЩЭЩЩ.ф6ф&€€€`` с с‚#c"cРР€@@РџUPŸџPР†BЋuџ{;яЯџ"$™œ<џ…€` `рys–8U  &Ыра8 рфМAР4СqcвPŸ†ЮKШK7gЯУЧ%Ф€€”6ѓ`№`@€џ) џDЊџˆџоV AЮ‡s^#ed x<`3‚ёz7ЎЄbФт‡O@€Рkˆ8 >ai’’ ’ЊірP`I–ZHPHSЉGА   $ЈlР8ра  <’J’JвqcџIRIRKШŽЦџx<џi ‰ЭЅФуЧџ6€6€”6ћ0@`Pр№рџЭlЦ(ь0 0pИpˆSrb€@ФjN"Юо `p(pH` H80 €А†ž8<Мf6iŸ”YТ“сfш•ћ§"—LС8((8 џА0Œ0 00$œˆџ€€€‹Ž‹ЮпРР€@‰FЯDDЭDЭя§0084И”АА…мšgѓ—`’xŠ•тŠпR3b+xВ]!y+?A?DХ|p№PР   p`АРрФO™` |0 А ȐYcBmšŒ@РšШЪJQ==U-@DР€€@ЯЯD‰ОІ єШ€Р‘^Ÿ`Р`])aУfл<4,0`<6Š ˜`рА@ЮЧРР xx  <Мœ†–хџJбЈGџ@lmTџD‰эџџР@@€ЄЖœў>4(џ(Р@€0h …§Н$У„И&Оx№`џџџџџРгм оЮ;V=DE*;U@рPрP€PP№Z.*~*****CeѕGb0ЂŠyџ„†•Ÿ_EIЧџ`mMq qџЦЮ Ь‹I…ч§џ€ˆˆОœџvoˆђ;лФŸ 9hh\hT}Ц"€че  цУ€€€€€qѓв–и’олљ€Р@`@`Р€€€žˆ‰‰п0M1L00§ЦЂцв‚ƒ‚ƒчЯ <666ЖПyћ’‡–‚ёŸе•Рп oА09i5\ЙаюWыфKІ$˜4™Зђ€EcjЛ‘™sуРРРРРРР,})AOA-8UЂmл4<(0(ЯUbUутv˜‘™CљcAР@уѓ€€ŠˆЯЦ`Сa›yЏell}€`Р € рР€€‰ Р€@ЯBЫ~Hъ\рPрp!@i™€›•!R+џ€рР а0џџџџ ƒ8\8@їц Ё`@€џ €RŽ ‰Юпџ*UџЊUЭ‰D€эџ(џ@ЈUџџ˜ˆаџ…*џџу€џ@ЊU€ŠŽˆФ ћЊU7I?T 0JtŠU0"qѓВ ъB‘*6ЂUЊ„џ* џ@H•€џP U џЂUџЅJ‚џЅJџџ UЊџџЉRџџRЅџHџЈUџР›SS@оž;;V;EEE(890‡7нВЭ[ДЇb€€€˜˜ik’žllў“™ˆЯ\l$ hоŸ`Рp 9PAqy}Ь яЫЫ,m‰Эщ"ЭЏ1€"”6bОP №иˆии€а№Р Р   TlX`dl@8   Њ€"Ђ6œм€рpР@€PpрЊEЊDЮuЛ Њ9VoY`}tЊЅf[ММЄМ Њ( Ж6„6ЄЊrтБ@qЊ€˜–™˜‰ Њ0pЊРР а0р Њ&&:ЊUgE(л˜[РЊРР` ЊQaiX)`iЊ€чЇJ­›Д›ДЊ€€€Њ@aѓђdВ„ЊЬиN@QЊH1i h)IЊ ХcтСbЊЊIЧЊ@ŽA8Њ „c€Р€@bтЂdˆО<ѓcŠxxопЁ|9T01 рЁ€у!"@6”у@ ` AЂ@Р †7Dѓ€@Р@‰F€€ЊЊYЊ‚т“AЊЊŒ@8Њ8XПЉ€JЊЮЛŽЧЊ9KCy3x=hЊbц"3"sїŠ<266їIЂhˆјр0рp   /0pI9јIје)ъo€ЋІ$УІ˜€€€М(c€#C"ѓљЊ@FТF‚ЦАЊPЊЫЭ‰Э‰§Њ€€€РЊp“РB‚RwтЊŠFBDBя_Њ8l8pt|@x)@Ј†–Yx)x!I‡9U8D)lBy€€€``РР€@ p uF"*"7Сђёл‘аIлћ€€ƒ‰˜ЮЧ`Р`x,l$Hl|   и˜Шˆˆ€Ђœ C!`!@A`A`ѓћ€€€€€РР Р`y,mnmўЭm… хg"Pт€М.*2.‚Ъ_ 7lI‡3y+5\=TNu@ р   @АŽ‹Lзб’$8<4MI…ЧХЦ)б)€€€€€@‚єжzŠQ@ `@Р08H8x   6Йebf•kи€@` )U)D`№р€p@Р10 0Lp0€Р€ё)кнJ€@€€@г2§IУ?б8)Ю€AС™CPЁ€€€€€€HXThЌЈœsЃ”у€РD(9T€@р№$нN"йР@€џWЬ“\l$H$оž€џ(0T9FE-8uўћй.62џр @€Н$Й$!==* аX PјЙQј€€     €‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчшщъыьэюя№ёђѓєѕіїјљњћќ§ўџ  !"#$%&'()*+,-./0123456789:;<=>?@ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ[\]^_`abcdefghijklmnopqrstuvwxyz{|}~€‚ƒ„…†‡ˆ‰Š‹ŒŽ‘’“”•–—˜™š›œžŸ ЁЂЃЄЅІЇЈЉЊЋЌ­ЎЏАБВГДЕЖЗИЙКЛМНОПРСТУФХЦЧШЩЪЫЬЭЮЯабвгдежзийклмнопрстуфхцчG,џG,G,џG,G,џG,G,џоbНIпоbНIпоbНIпоbНIпG,џG,џG,џG,џN§4пNŸw§4N]=ўfN]=ўf^V}AП{>R}Ak>R]=sN]=k|$^V}As\ >R?kп< ~Vs}AНEОbўf< ^V]=П{< ^VŸw9< ~VŸw5ОbŸw=9; ž^П{]=|$>RНEw]V9kоbНIп; ^Vп{A; ž^<9Пw; ?k]=п{;ž^п{ќ4ž^П{\=О^Ÿwџп{}Aœ(Nпœ(ž^п{ќ4\=п{ќ4NП{оbNП{оbNпœ(Nпœ(Nпœ(пœ(П{оbП{оb?o<9œEўf\=Пwпœ(пœ(пœ(пœ(œE[$: Nћ4џ}Z|Aп: ]VœEŸw: =V\=wZ$ž^|AŸw}Z<9s§M\=>k: }ZŸwœEZ$]V|AП{: ]VПw|A: =R\=ŸwОb5ŸwR>kћ4оbПwћ4^5s: }Z|EŸw оb;9П{: >o5п{: >k;=П{9 =V[=Ÿw9 }^[AŸw ПwмIК0 }ZŸwМI9 ]VœEŸs Нbsџ9$Н^П{œE9 }^^oџ }ZŸwМI }ZŸwМI }ZŸwМI RК,^s [=Rš( RRš( ќM;=>o ўf[=Пw  К,^s  К,^s  К,^s  К,^s  [=Пw  [=Пw  [=Пw  [=Пw мI§f9 §f8$~s §f8$~s ћMŸwњ4 RZ=s8$R{A>o {AЙ0R R>oњ4 \V›E^oX$|ZЛI~s8$R:=s8 ^џћM8$\ZћMП{8$^лIп{ |Z>o:= Rkљ4 ;R5k7$|Zп{љ4 |ZŸwšE >oљ4П{7$нb›EП{7$НbšEп{7$œ^ŸwZ=7$нbšEп{ \ZZ=п §fп{лI œ^~s99 ^oџ~s нbšEп{ нbšEп{ нbšEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$  šEп{  šEп{  šEп{  šEп{  $5$  $5$  $5$  $5$ œ^ј4џ œ^ј4џ Мb~sп кM§f9 ™E—,кM [V™Ežw ™Eз4њQ ;VyAžw6 ;V™EП{5$[ZКIП{V$[Z~wyE6${^ЙI~s [Zп{yAU$;Vžw§f œ^]oyA5 {Zžw95$мb9џ5$=kї4п{U$мfX=П{5$М^9^s5${ZžwxAv(›^п{з4v({ZњMџ5$мb8=Оw5$мfЙIпU$›^њMП{T$kп{xAT${ZйMп{4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw4${ZйMп{4$Ru(п{4$Ru(п{4$™ERж04$мb8=Оw4$мb8=Оw4$мb8=Оw3$4$8=Оw4$™ERж04$™ERж03$4$Rж03$94$˜E3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$ќf”,~s3$zZИIџ3$WAљM=S(џWAR3$=oИIџS(ќfИIџt(:VwA~sЕ0ZV˜Ežw3$ZVИIПwS$Л^О{љMS(ќfИIпS$Л^п{ИI3$Лbп{і83$›^k9t,zZиIžw3$Rk›^2$:V6=ќj3$]oV=џs(ЛbRџS(Л^П{јM2$мbvAп{2$z^џR2$žw—E92$мb]sџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$мbvAп{2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$ZZјMџ2$мbvAп{2$мbvAп{1$2$vAп{1$2$vAп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$2$ЖIп{1$5=–Eп{1$ќf—Eп1$џR91$џR91$–EГ09Q$yZјMџ1$vAR–E1$vEїMє41$9V–E]sQ$лfЗIџ’,8VзM~w’,zZЗIwQ(8VžwЗI1$К^žwзMQ(8Vє8]s1(Кb}wUA1$YZuE}w1$R=ћf1$Rє8kГ0КbwзM1$k=В0P(š^ЖIпQ(=oUAпq,š^žwvEQ(КbїQп{0(џ–EVP,š^зMџQ,КbП{ЖI0(€?€@€A€B€C€D€E€F€G€H€I€J€K€L€M€N€O Sierpie€P 1 !W lipcu ojciec m€Qj wyje€Rd€Ra€S do w€Qd i zostawia€S mnie z matk€T i starszym bratem na pastw€U bia€Sych od €Raru i oszo€Samiaj€Tcych dni letnich. Wertowali€Vmy, odurzeni €Vwiat€Sem, w tej wielkiej ksi€Udze wakacji, kt€Qrej wszystkie karty pa€Saty od blasku i mia€Sy na dnie s€Sodki do omdlenia mi€T€Rsz z€Sotych gruszek. Adela wraca€Sa w €Vwietliste poranki, jak Pomona z ognia dnia roz€Ragwionego, wysypuj€Tc z koszyka barwn€T "urod€U s€So€Pca l€Vni€Tce, pe€Sne wody pod przejrzyst€T sk€Qrk€T czere€Vnie, tajemnicze, czarne wi€Vnie, kt€Qrych wo€P przekracza€Sa to, co ziszcza€So si€U w smaku; morele, w kt€Qrych mi€T€Rszu z€Sotym by€S rdze€P d€Sugich popo€Sudni; a obok tej czystej poezji owoc€Qw wy€Sadowywa€Sa $nabrzmia€Se si€S€T i po€Rywno€Vci€T "p€Saty mi€Usa z klawiatur€T €Reberciel€Ucych, wodorosty jarzyn, niby zabite g€Sowonogi i meduzy surowy materia€S obiadu o smaku jeszcze nie uformowanym i ja€Sowym, wegetatywne i telluryczne ingrediencje obiadu o zapachudzikim i polnym. Przez ciemne mieszkanie na pierwszym pi€Utrze kamienicy wrynku przechodzi€So co dzie€P na wskro€V ca€Se wielkie lato: cisza drgaj€Tcych s€Soj€Qw powietrznych, kwadraty blasku€Vni€Tce €Rarliwy sw€Qj sen na pod€Sodze; melodia katarynki, dobyta z najg€S€Ubszej z€Sotej €Ry€Sy dnia; dwa, trzy takty refrenu, granego gdzie€V na fortepianie, wci€T€R na nowo, !mdlej€Tce w s€So€Pcu na bia€Sych trotuarach, zagubione w ogniu!dnia g€S€Ubokiego. Po sprz€TtaniuAdela zapuszcza€Sa cie€P na pokoje, zasuwaj€Tc p€S€Qcienne story. Wtedy barwy schodzi€Sy o oktaw€U g€S€Ubiej, pok€Qj nape€Snia€S si€U cieniem, jakby pogr€T€Rony w €Vwiat€So g€S€Ubi morskiej, jeszcze m€Utniej odbity w zielonych zwierciad€Sach, a ca€Sy upa€S dnia oddycha€S na storach, lekko faluj€Tcych od marze€P po€Sudniowej godziny. W sobotnie popo€Sudnia wychodzi€Sem z matk€T na spacer. Z p€Q€Smroku sieni wst€Upowa€So si€U od razu w s€Soneczn€T k€Tpiel dnia. Przechodnie, brodz€Tc w z€Socie, mieli oczy zmru€Rone od€Raru, jakby zalepione miodem, a podci€Tgni€Uta g€Qrna warga %ods€Sania€Sa im dzi€Ts€Sa i z€Uby. I wszyscy brodz€Tcy w tym dniu z€Socistym mieli €Qw grymas skwaru, jak gdyby s€So€Pce na€So€Ry€So swym wyznawcom #jedn€T i t€U sam€T mask€U - z€Sot€Tmask€U bractwa s€Sonecznego; i wszyscy, kt€Qrzy szli dzi€V !ulicami, spotykali si€U, mijali, starcy i m€Sodzi, dzieci i kobiety, pozdrawiali si€U w przej€Vciu t€T mask€T, namalowan€T grub€T, z€Sot€T farb€T na twarzy, szczerzyli dosiebie ten grymas bakchiczny - barbarzy€Psk€T mask€U kultu poga€Pskiego. Rynek by€S pusty i €R€Q€Sty od €Raru, wymieciony z kurzu gor€Tcymi wiatrami, jak biblijnapustynia. Cierniste akacje, wyros€Se z pustki €R€Q€Stego placu, kipia€Sy nad nim jasnym listowiem, bukietami szlachetnie ucz€Sonkowanych filigran€Qw zielonych, jak drzewa na starych gobelinach. Zdawa€So si€U, €Re te drzewa afektuj€T wicher, wzburzaj€Tc teatralnie swe korony, a€Reby w patetycznych przegi€Uciach ukaza€W wytworno€V€W wachlarzy listnych o srebrzystym podbrzuszu, jak futra szlachetnych lisic. Stare domy,polerowane wiatrami wielu dni,zabawia€Sy si€U refleksami wielkiej atmosfery, echami, wspomnieniami barw, rozproszonymi w g€S€Ubi kolorowej pogody. Zdawa€So si€U, €Re ca€Se generacje dni letnich (jak cierpliwi sztukatorzy, !obijaj€Tcy stare fasady z ple€Vni tynku) obt€Sukiwa€Sy k€Samliw€T glazur€U, wydobywaj€Tc z dnia na dzie€P wyra€Xniej prawdziwe oblicze dom€Qw, fizjonomi€U losu!i €Rycia, kt€Qre formowa€So je odwewn€Ttrz. Teraz okna, o€Vlepione blaskiem pustego placu, spa€Sy; balkony wyznawa€Sy niebu sw€T pustk€U; otwarte sienie pachnia€Sy ch€Sodem i winem. Kupka obdartus€Qw, ocala€Sa w k€Tcie rynku przed p€Somienn€T miot€S€T upa€Su, oblega€Sa kawa€Sek muru, do€Vwiadczaj€Tc go wci€T€R na nowo rzutami guzik€Qw i monet, jak gdyby z horoskopu tych metalowych !kr€T€Rk€Qw odczyta€W mo€Rna by€Soprawdziw€T tajemnic€U muru, porysowanego hieroglifami rys "i p€Ukni€U€W. Zreszt€T rynek by€S pusty. Oczekiwa€So si€U, €Re przed t€U sie€P sklepion€T z beczkami winiarza podjedzie w cieniu chwiej€Tcych si€U akacyj osio€Sek Samarytanina, prowadzony za uzd€U, a dw€Qch pacho€Sk€Qw zwlecze troskliwie chorego m€U€Ra z rozpalonego siod€Sa, a€Reby go po ch€Sodnych schodach wnie€V€W ostro€Rnie na pachn€Tce szabasem pi€Utro. Tak w€Udrowali€Vmy z matk€T przez dwie s€Soneczne strony rynku, wodz€Tc nasze za€Samane cienie po wszystkichdomach, jak po klawiszach. Kwadraty bruku mija€Sy powoli pod naszymi mi€Ukkimi i p€Saskimi krokami - jedne !blador€Q€Rowe jak sk€Qra ludzka, inne z€Sote i sine, wszystkie p€Saskie, ciep€Se, aksamitne na s€So€Pcu, jak jakie€V twarze s€Soneczne, zadeptane stopamia€R do niepoznaki, do b€Sogiej nico€Vci. A€R wreszcie na rogu ulicy Stryjskiej weszli€Vmy w cie€P apteki. Wielka bania z sokiem malinowym w szerokim oknie aptecznym symbolizowa€Sa !ch€S€Qd balsam€Qw, kt€Qrym ka€Rde"cierpienie mog€So si€U tam ukoi€W.I po paru jeszcze domach ulica nie mog€Sa ju€R utrzyma€W nadal decorum miasta, jak ch€Sop, kt€Qry wracaj€Tc do wsi rodzimej, rozdziewa si€U po drodze z miejskiej swej elegancji, zamieniaj€Tc si€U powoli, w miar€U zbli€Rania do wsi, w obdartusa wiejskiego. Przedmiejskie domki ton€U€Sy wraz z oknami, zapadni€Ute w bujnym i zagmatwanym kwitnieniu ma€Sych ogr€Qdk€Qw. Zapomniane przez wielki dzie€P,pleni€Sy si€U bujnie i cicho wszelkie ziela, kwiaty i chwasty, rade z tej pauzy, kt€Qr€T prze€Vni€W mog€Sy za marginesem czasu, na rubie€Rach niesko€Pczonego dnia. Ogromny s€Sonecznik, wyd€Xwigni€Uty na pot€U€Rnej €Sodydze i chory na #elephantiasis, czeka€S w €R€Q€Stej €Ra€Sobie ostatnich, smutnych dni €Rywota, uginaj€Tc si€U pod przerostem potwornej korpulencji. Ale naiwne przedmiejskie dzwonki i perkalikowe, niewybredne kwiatuszki sta€Sy bezradne w swych nakrochmalonych, r€Q€Rowych i bia€Sych koszulkach, bez zrozumienia dla wielkiej tragedii s€Sonecznika. 2 Spl€Ttany g€Tszcz traw, chwast€Qw, zielska i bodiak€Qw buzuje w ogniu popo€Sudnia. Huczy rojowiskiem much popo€Sudniowa drzemka ogrodu.Z€Sote €Vciemisko krzyczy w !s€So€Pcu, jak ruda szara€Pcza; w rz€Usistym deszczu ognia wrzeszcz€T €Vwierszcze; str€Tki nasion eksploduj€T cicho, jak koniki polne. A ku parkanowi ko€Ruch traw podnosi si€U wypuk€Sym garbem-pag€Qrem, jak gdyby "ogr€Qd obr€Qci€S si€U we €Vnie na drug€T stron€U i grube jego, ch€Sopskie bary oddychaj€T cisz€T ziemi. Na tych barach ogrodu niechlujna, babska !bujno€V€W sierpnia wyolbrzymia€Saw g€Suche zapadliska ogromnych €Sopuch€Qw, rozpanoszy€Sa si€U p€Satami w€Sochatych blach listnych, wybuja€Symi ozorami mi€Usistej zieleni. Tam te wy€Supiaste !pa€Suby €Sopuch€Qw wyba€Suszy€Sy si€U jak babska szeroko rozsiad€Se, na wp€Q€S po€Rarte przez w€Sasne oszala€Se sp€Qdnice. Tam te wy€Supiaste !pa€Suby €Sopuch€Qw wyba€Suszy€Sy si€U jak babska szeroko rozsiad€Se, na wp€Q€S po€Rarte przez w€Sasne oszala€Se sp€Qdnice. Tam sprzedawa€S ogr€Qd za darmo najta€Psze krupy dzikiego bzu, €Vmierdz€Tc€T myd€Sem, grub€T kasz€U babek, dzik€T okowit€U mi€Uty i wszelk€T najgorsz€T tandet€U sierpniow€T. Ale po drugiej stronie parkanu, za tym matecznikiem lata, w kt€Qrym rozros€Sa si€U g€Supota zidiocia€Sych chwast€Qw, by€So €Vmietnisko zaros€Se dziko bodiakiem. Nikt nie wiedzia€S, €Re tam w€Sa€Vnie odprawia€S sierpie€P tego lata swoj€T !wielk€T poga€Psk€T orgi€U. Na tym€Vmietnisku, oparte o parkan i !zaro€Vni€Ute dzikim bzem, sta€So !€S€Q€Rko skretynia€Sej dziewczynyT€Sui. Tak nazywali€Vmy j€T wszyscy. Na kupie €Vmieci i odpadk€Qw, starych garnk€Qw, pantofli, rumowiska i gruzu sta€So zielono pomalowane €S€Q€Rko, podparte zamiast brakuj€Tcej nogi dwiema starymi ceg€Sami. Powietrze nad tym rumowiskiem, zdzicza€Se od €Raru, ci€Ute b€Syskawicami l€Vni€Tcych much ko€Pskich, rozw€Vcieczonych s€So€Pcem, trzeszcza€So jak od nie widzianych grzechotek, podniecaj€Tc do sza€Su. T€Suja siedzi przykucni€Uta %w€Vr€Qd €R€Q€Stej po€Vcieli i szmat. Wielka jej g€Sowa je€Ry si€U wiechciem czarnych w€Sos€Qw. Twarz jej jest kurczliwa jak miech harmonii. Co chwila grymas p€Saczu sk€Sada t€U harmoni€U w tysi€Tc poprzecznych fa€Sd, a zdziwienie rozci€Tga j€T z powrotem, wyg€Sadza fa€Sdy, ods€Sania szparki drobnych oczu i wilgotne dzi€Ts€Sa z "€R€Q€Stymi z€Ubami pod ryjowat€T, "mi€Usist€T warg€T. Mijaj€T godzinype€Sne €Raru i nudy, podczas kt€Qrych T€Suja gaworzy "p€Q€Sg€Sosem, drzemie, zrz€Udzi z cicha i chrz€Tka. Muchy obsiadaj€T nieruchom€T g€Ustym rojem. Ale z nag€Sa ta ca€Sa kupa brudnych ga€Sgan€Qw, szmat i strz€Up€Qw zaczyna porusza€W si€U, jakby o€Rywiona chrobotem l€Ugn€Tcych si€U w niej szczur€Qw. Muchy budz€T si€U sp€Soszone i podnosz€T wielkim, hucz€Tcym rojem, pe€Snym w€Vciek€Sego bzykania, b€Sysk€Qw i migota€P. I podczas gdy ga€Sgany zsypuj€T si€U na ziemi€U i rozbiegaj€T po €Vmietnisku jak sp€Soszone szczury, wygrzebuje si€U z nich, odwija z wolna j€Tdro, wy€Suszcza si€U rdze€P €Vmietniska: na wp€Q€S naga i ciemna kretynka d€Xwiga si€U powoli i staje, podobna do bo€Rka poga€Pskiego, na kr€Qtkich dziecinnych n€Q€Rkach,a z nap€Ucznia€Sej nap€Sywem "z€So€Vci szyi, z poczerwienia€Sej,ciemniej€Tcej od gniewu twarzy, na kt€Qrej jak malowid€Sa barbarzy€Pskie wykwitaj€T arabeski !nabrzmia€Sych €Ry€S, wyrywa si€U wrzask zwierz€Ucy, wrzask chrapliwy, dobyty ze wszystkich bronchij i "piszcza€Sek tej p€Q€Szwierz€Ucej- p€Q€Sboskiej piersi. Bodiaki, spalone s€So€Pcem, krzycz€T, !€Sopuchy puchn€T i pyszni€T si€U bezwstydnym mi€Usem, chwasty#€Vlini€T si€U b€Syszcz€Tcym jadem, a kretynka, ochryp€Sa od krzyku, w konwulsji dzikiej uderza mi€Usistym €Sonem z w€Vciek€S€T zapalczywo€Vci€T w pie€P bzu dzikiego, kt€Qry skrzypi cicho pod natarczywo€Vci€T tej rozpustnejchuci, zaklinany ca€Sym tym n€Udzarskim ch€Qrem do wynaturzonej, poga€Pskiej p€Sodno€Vci. Matka T€Sui wynajmuje si€U gospodyniom do szorowania "pod€S€Qg. Jest to ma€Sa, €R€Q€Sta jak szafran kobieta i szafranem zaprawia te€R #pod€Sogi, jod€Sowe sto€Sy, €Sawy i szlabany, kt€Qre w izbach ubogich ludzi zmywa. Raz zaprowadzi€Sa mnie Adela do domu tej starej Mary€Vki. By€Sa wczesna poranna godzina, weszli€Vmy do ma€Sej izby niebiesko bielonej, z ubit€T polep€T glinian€T na pod€Sodze, na kt€Qrej le€Ra€So wczesne !s€So€Pce, jaskrawo€R€Q€Ste w tej ciszy porannej, odmierzanej przera€Xliwym szcz€Ukiem ch€Sopskiego zegara na €Vcianie.W skrzyni na s€Somie le€Ra€Sa g€Supia Mary€Vka, blada jak op€Satek i cicha jak !r€Ukawiczka, z kt€Qrej wysun€U€Sa#si€U d€So€P. I jakby korzystaj€Tc z"jej snu, gada€Sa cisza, €R€Q€Sta, jaskrawa, z€Sa cisza, monologowa€Sa, k€S€Qci€Sa si€U, wygadywa€Sa g€So€Vno i ordynarnie sw€Qj maniacki monolog. Czas Mary€Vki - czas wi€Uziony w jej duszy, wyst€Tpi€S z niej straszliwie rzeczywisty i szed€S!samopas przez izb€U, ha€Sa€Vliwy,hucz€Tcy, piekielny, rosn€Tcy wjaskrawym milczeniu poranka zg€So€Vnego m€Syna-zegara, jak !z€Sa m€Tka, sypka m€Tka, g€Supia m€Tka wariat€Qw. 3 W jednym z tych domk€Qw, otoczonym sztachetami br€Tzowej barwy, ton€Tcym w bujnej zieleni ogr€Qdka, mieszka€Sa ciotka Agata. Wchodz€Tc do niej, mijali€Vmy wogrodzie kolorowe szklane kule, tkwi€Tce na tyczkach, !r€Q€Rowe, zielone i fioletowe, w kt€Qrych zakl€Ute by€Sy ca€Se €Vwietlane i jasne €Vwiaty, jak !te idealne i szcz€U€Vliwe obrazy zamkni€Ute w niedo€Vcig€Sej doskona€So€Vci baniek mydlanych. W p€Q€Sciemnej sieni ze starymi oleodrukami, po€Rartymi przez $ple€V€P i o€Vlep€Symi od staro€Vci, odnajdowali€Vmy znany nam zapach. W tej zaufanej starej woni mie€Vci€So si€U w dziwnie prostej syntezie €Rycie tych ludzi, alembik rasy, gatunek krwi i sekret ich losu, zawartyniedostrzegalnie w codziennymmijaniu ich w€Sasnego, odr€Ubnego czasu. Stare, m€Tdredrzwi, kt€Qrych ciemne westchnienia wpuszcza€Sy i wypuszcza€Sy tych ludzi, milcz€Tcy €Vwiadkowie wchodzenia i wychodzenia matki, c€Qrek i syn€Qw - !otworzy€Sy si€U bezg€So€Vnie jak odrzwia szafy i weszli€Vmy w ich €Rycie. Siedzieli jakby w cieniu swego losu i nie bronili si€U w pierwszych niezr€Ucznychgestach wydali nam swoj€T tajemnic€U. Czy€R nie byli€Vmy krwi€T i losem spokrewnieni z nimi? Pok€Qj by€S ciemny i aksamitny od granatowych obi€W ze z€Sotym deseniem, lecz echo dnia p€Somiennego drga€So i tutaj jeszcze mosi€Tdzem na ramach obraz€Qw, na klamkach i listwach z€Sotych, cho€W przepuszczone przez g€Ust€T ziele€P ogrodu. Spod €Vciany podnios€Sa si€U ciotka Agata, wielka i bujna, o mi€Usie okr€Tg€Sym i bia€Sym, centkowanym rud€T rdz€T pieg€Qw. Przysiedli€Vmy si€U do nich, jakby na brzeg ich losu, zawstydzeni troch€U t€T bezbronno€Vci€T, z jak€T wydali si€U nam bez zastrze€Re€P, i pili€Vmy wod€U z sokiem r€Q€Ranym, nap€Qj przedziwny, wkt€Qrym znalaz€Sem jakby "najg€S€Ubsz€T esencj€U tej upalnejsoboty. Ciotka narzeka€Sa. By€S to zasadniczy ton jej rozm€Qw, g€Sos tego mi€Usa bia€Sego i p€Sodnego, bujaj€Tcego ju€R jakby poza granicami osoby, zaledwie lu€Xnie utrzymywanej w skupieniu, w wi€Uzach formy indywidualnej, i nawet w tym skupieniu ju€R zwielokrotnionej,gotowej rozpa€V€W si€U, rozga€S€Uzi€W, rozsypa€W w rodzin€U. By€Sa to p€Sodno€V€W niemal samor€Qdcza, kobieco€V€W pozbawiona hamulc€Qw i chorobliwie wybuja€Sa. Zdawa€So si€U, €Re sam aromat m€Usko€Vci, zapach dymu tytoniowego, dowcip !kawalerski m€Qg€S da€W impuls tejzaognionej kobieco€Vci do rozpustnego dziewor€Qdztwa. I w€Sa€Vciwie wszystkie jej skargi$na m€U€Ra, na s€Su€Rb€U, jej troski o dzieci by€Sy tylko kapryszeniem i d€Tsaniem si€U nie zaspokojonej p€Sodno€Vci, dalszym ci€Tgiem tej opryskliwej, gniewnej i p€Saczliwej kokieterii, kt€Qr€T nadaremnie do€Vwiadcza€Sa m€U€Ra. Wuj Marek, ma€Sy, zgarbiony, o twarzy !wyja€Sowionej z p€Sci, siedzia€S w swym szarym bankructwie, pogodzony z losem, w cieniu bezgranicznej pogardy, w kt€Qrym zdawa€S si€U wypoczywa€W. W jego szarych oczach tli€S si€U daleki €Rar ogrodu, rozpi€Uty w oknie. Czasem pr€Qbowa€S s€Sabym ruchem robi€W jakie€V zastrze€Renia, stawia€W op€Qr, ale fala samowystarczalnej kobieco€Vci odrzuca€Sa na bok ten gest bez znaczenia, przechodzi€Sa triumfalnie mimo niego, zalewa€Sa szerokim swymstrumieniem s€Sabe podrygi m€Usko€Vci. By€So co€V tragicznego w tej p€Sodno€Vci niechlujnej i nieumiarkowanej, by€Sa n€Udza kreatury walcz€Tcej na granicy!nico€Vci i €Vmierci, by€S jaki€V heroizm kobieco€Vci triumfuj€Tcej urodzajno€Vci€T nawet nad kalectwem natury, nad insuficjencj€T m€U€Rczyzny. Ale potomstwo ukazywa€So racj€U tej paniki macierzy€Pskiej, tego sza€Su rodzenia, kt€Qry wyczerpywa€S si€U w p€Sodach nieudanych, w efemerycznej generacji fantom€Qw bez krwi i twarzy. Wesz€Sa €Yucja, €Vrednia, z g€Sow€T nazbyt rozkwit€S€T i dojrza€S€T na dzieci€Ucym i pulchnym ciele o mi€Usie bia€Sym!i delikatnym. Poda€Sa mi r€Tczk€Ulalkowat€T, jakby dopiero p€Tczkuj€Tc€T, i zakwit€Sa od razu ca€S€T twarz€T, jak piwoniaprzelewaj€Tca si€U pe€Sni€T r€Q€Row€T. Nieszcz€U€Vliwa z powodu swych rumie€Pc€Qw, kt€Qre bezwstydnie m€Qwi€Sy o sekretach menstruacji, "przymyka€Sa oczy i p€Soni€Sa si€U jeszcze bardziej pod dotkni€Uciem najoboj€Utniejszego pytania, gdy€R ka€Rde zawiera€So tajn€T aluzj€U do jej nadwra€Rliwego panie€Pstwa. Emil, najstarszy z kuzyn€Qw, z jasnoblond w€Tsem, z twarz€T, z kt€Qrej €Rycie zmy€So jakby wszelki wyraz, spacerowa€S tami z powrotem po pokoju, z r€Ukami w kieszeniach fa€Sdzistych spodni. Jego str€Qj elegancki i drogocenny nosi€S pi€Utno egzotycznych kraj€Qw, z !kt€Qrych powr€Qci€S. Jego twarz, "zwi€Ud€Sa i zm€Utnia€Sa, zdawa€Sa !si€U z dnia na dzie€P zapomina€W o sobie, stawa€W si€U bia€S€T !pust€T €Vcian€T z blad€T sieci€T !€Ry€Sek, w kt€Qrych jak linie na zatartej mapie pl€Tta€Sy si€U gasn€Tce wspomnienia tego OK42\book.gb.tmpє0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПdE? є* c€„ 8 cч V0 cJ †(ˆ c­ 3Е cУ=в s•>ћ €}burzliwego i zmarnowanego €Rycia. By€S mistrzem sztuk karcianych, pali€S d€Sugie, szlachetne fajki i pachnia€S dziwnie zapachem dalekich kraj€Qw. Z wzrokiem w€Udruj€Tcym po dawnych wspomnieniach opowiada€S dziwne anegdoty, kt€Qre w pewnym punkcie urywa€Sy si€U nagle, rozprz€Uga€Sy i rozwiewa€Sy w nico€V€W. Wodzi€Sem za nim t€Usknym wzrokiem, pragn€Tc, by zwr€Qci€Sna mnie uwag€U i wybawi€S mnie z udr€Uki nud€Qw. I w samej rzeczy zdawa€So mi si€U, €Re mrugn€T€S na mnie oczyma, wychodz€Tc do drugiego pokoju. Pod€Ry€Sem za nim. Siedzia€S nisko na ma€Sej kozetce, z kolanami krzy€Ruj€Tcymi si€U niemal na wysoko€Vci g€Sowy, €Sysej jak kula bilardowa. Zdawa€So si€U, €Re to ubranie samo le€Ry, faldziste, zmi€Ute, przerzucone przez fotel. Twarzjego by€Sa jak tchnienie twarzysmuga, kt€Qr€T nieznany przechodzie€P zostawi€S w powietrzu. Trzyma€S w bladych, emaliowanych b€S€Ukitnie !d€Soniach portfel, w kt€Qrym co€V ogl€Tda€S. !Z mg€Sy twarzy wy€Soni€So si€U z trudem wypuk€Se bielmo bladegooka, wabi€Tc mnie figlarnym mruganiem. Czu€Sem do€P !nieprzepart€T sympati€U. Wzi€T€S mnie mi€Udzy kolana i tasuj€Tc przed mymi oczyma wprawnymi d€So€Pmi fotografie, pokazywa€S wizerunki nagich kobiet i ch€Sopc€Qw w dziwnych pozycjach. Sta€Sem oparty o niego bokiem i patrzy€Sem na te delikatne cia€Sa ludzkie dalekimi, niewidz€Tcymi oczyma, gdy fluid niejasnego wzburzenia, kt€Qrym nagle zm€Utnia€So powietrze, doszed€S do mnie i zbieg€S mi€U dreszczem niepokoju, fal€T nag€Sego zrozumienia. Ale tymczasem ta mgie€Ska u€Vmiechu, kt€Qra si€U zarysowa€Sa pod mi€Ukkim i pi€Uknym jego w€Tsem, zawi€Tzek po€R€Tdania, kt€Qry napi€T€S si€U na jego skroniach !pulsuj€Tc€T €Ry€S€T, nat€U€Renie trzymaj€Tce przez chwil€U jego rysy w skupieniu - upad€Sy z powrotem w nico€V€W i twarz odesz€Sa w nieobecno€V€W, zapomnia€Sa o sobie, rozwia€Sa si€U. NAWIEDZENIE 1 Ju€R w€Qwczas miasto nasze popada€So coraz bardziej w chroniczn€T szaro€V€W zmierzchu,porasta€So na kraw€Udziach liszajem cienia, puszyst€T "ple€Vni€T i mchem koloru €Relaza. Ledwo rozpowity z brunatnychdym€Qw i mgie€S poranka !przechyla€S si€U dzie€P od razu wniskie bursztynowe popo€Sudnie, stawa€S si€U przez chwil€U przezroczysty i z€Soty jak ciemne piwo, a€Reby potemzej€V€W pod wielokrotnie rozcz€Sonkowane, fantastycznesklepienia kolorowych i rozleg€Sych nocy. Mieszkali€Vmy w rynku, w jednym z tych ciemnych dom€Qw o pustych i €Vlepych fasadach, kt€Qre tak trudno odsiebie odr€Q€Rni€W. Daje to pow€Qd do ci€Tg€Sych omy€Sek. Gdy€R wszed€Sszy raz wniew€Sa€Vciw€T sie€P na niew€Sa€Vciwe schody, dostawa€So si€U zazwyczaj w prawdziwy labirynt obcych mieszka€P, gank€Qw, niespodzianych wyj€V€W na obce podw€Qrza i zapomina€So si€U o pocz€Ttkowym celu wyprawy, a€Reby po wielu dniach, wracaj€Tc z manowc€Qw dziwnych i spl€Ttanych przyg€Qd, o jakim€V szarym €Vwicie przypomnie€W sobie w€Vr€Qd wyrzut€Qw sumienia dom rodzinny. !Pe€Sne wielkich szaf g€S€Ubokich kanap, bladych luster i tandetnych palm sztucznych mieszkanie nasze coraz bardziej popada€So w stan zaniedbania wskutek opiesza€So€Vci matki, przesiaduj€Tcej w sklepie, i niedbalstwa smuk€Sonogiej Adeli, kt€Qra nie nadzorowana przez nikogo, sp€Udza€Sa dnie przed lustrami na rozwlek€Sej toalecie, zostawiaj€Tc wsz€Udzie €Vlady w postaci wyczesanych w€Sos€Qw, grzebieni, porzuconych pantofelk€Qw i gorset€Qw. Mieszkanie to nie posiada€So okre€Vlonej liczby pokoj€Qw, !gdy€R nie pami€Utano. ile z nich wynaj€Ute by€So obcym lokatorom. Nieraz otwierano przypadkiem kt€Qry€V z tych izbzapomnianych i znajdowano j€Tpust€T: lokator dawno si€U wyprowadzi€S, a w nie tkni€Utych od miesi€Ucy szufladach dokonywano niespodzianych odkry€W. W dolnych pokojach mieszkali subiekci i nieraz w nocy budzi€Sy nas ich j€Uki, wydawane pod wp€Sywem zmorysennej. W zimie by€Sa jeszcze na dworze g€Sucha noc, gdy ojciec schodzi€S do tych zimnych i ciemnych pokoj€Qw, p€Sosz€Tc przed sob€T €Vwiec€T stada cieni, ulatuj€Tcych bokami po pod€Sodze i #€Vcianach; szed€S budzi€W; ci€U€Rkochrapi€Tcych z twardego jak kamie€P snu. W €Vwietle pozostawionej przeze€P €Vwiecy wywijali si€U leniwie z brudnej po€Vcieli, wystawiali, siadaj€Tc na "€S€Q€Rkach, bose i brzydkie nogi iz skarpetk€T w r€Uce oddawali si€U jeszcze przez chwil€U rozkoszy ziewania - ziewania przeci€Tgni€Utego a€R do lubie€Rno€Vci, do bolesnego skurczu podniebienia, jak przyt€Ugich wymiotach. W k€Ttach siedzia€Sy nieruchomo wielkie karakony, wyogromnione w€Sasnym cieniem, kt€Qrym obarcza€Sa ka€Rdego p€Son€Tca €Vwieca i $kt€Qry nie od€S€Tcza€S si€U od nich i w€Qwczas, gdy kt€Qry€V z tych p€Saskich, bezg€Sowych kad€Sub€Qw z nag€Sa zaczyna€S biec niesamowitym, paj€Uczym biegiem. W tym czasie ojciec m€Qj zacz€T€S zapada€W na zdrowiu. Bywa€So ju€R w pierwszych tygodniach tej wczesnej zimy,%€Re sp€Udza€S dnie ca€Se w €S€Q€Rku, otoczony flaszkami, pigu€Skami i ksi€Ugami handlowymi, kt€Qre mu przynoszono z kontuaru. Gorzki zapach choroby osiada€Sna dnie pokoju, kt€Qrego tapety g€Ustwia€Sy ciemniejszymsplotem arabesek. Wieczorami, gdy matka przychodzi€Sa ze sklepu, bywa€S podniecony i sk€Sonny do sprzeczek, zarzuca€S jej niedok€Sadno€Vci w prowadzeniu rachunk€Qw, dostawa€S wypiek€Qw i zapala€S si€U do !niepoczytalno€Vci. Pami€Utam, i€Rraz, obudziwszy si€U ze snu p€Q€Xno w nocy, ujrza€Sem go, jak w koszuli i boso biega€S tami z powrotem po sk€Qrzanej kanapie, dokumentuj€Tc w ten spos€Qb sw€T irytacj€U przed bezradn€T matk€T. W inne dni bywa€S spokojny i skupiony i pogr€T€Ra€S si€U zupe€Snie w swych ksi€Ugach, zab€S€Tkany g€S€Uboko w !labiryntach zawi€Sych oblicze€P. Widz€U go w €Vwietle kopc€Tcej lampy , przykucni€Utego w€Vr€Qd poduszek, pod wielkim !rze€Xbionym nadg€Sowiem €S€Q€Rka,z ogromnym cieniem od g€Sowy na €Vcianie, kiwaj€Tcego si€U w bezg€So€Vnej medytacji. Chwilami wynurza€S g€Sow€U z tych rachunk€Qw, jakby dla zaczerpni€Ucia tchu, otwiera€S usta, mlaska€S z niesmakiem j€Uzykiem, kt€Qry by€S suchy i gorzki, i rozgl€Tda€S si€U bezradnie, jakby czego€V szukaj€Tc. W€Qwczas bywa€So, €Re zbiega€S po cichu z €S€Q€Rka w k€Tt !pokoju, pod €Vcian€U, na kt€Qrej !wisia€S zaufany instrument. By€S to rodzaj klepsydry wodnej albo wielkiej fioli szklanej, podzielonej na uncje i nape€Snionej ciemnym fluidem. !M€Qj ojciec €S€Tczy€S si€U z tym instrumentem d€Sug€T kiszk€T gumow€T, jakby kr€Ut€T, bolesn€T p€Upowin€T, i tak po€S€Tczony z €Ra€Sosnym przyrz€Tdem nieruchomia€S w skupieniu, a oczy jego ciemnia€Sy, za€V na twarz przyblad€S€T wyst€Upowa€S wyraz cierpienia czy jakiej€V wyst€Upnej rozkoszy. Potem zn€Qw przychodzi€Sy dni cichej skupionej pracy, przeplatanej samotnymi monologami. Gdy tak siedzia€S w"€Vwietle lampy sto€Sowej , w€Vr€Qdpoduszek wielkiego €So€Ra, a "pok€Qj ogromnia€S g€Qr€T w cieniu umbry, kt€Qry go €S€Tczy€S z wielkim €Rywio€Sem nocy miejskiej za oknem - czu€S, niepatrz€Tc, €Re przestrze€P !obrasta go pulsuj€Tc€T g€Ustwin€T!tapet, pe€Sn€T szept€Qw, syk€Qw iseplenie€P. S€Sysza€S, nie patrz€Tc, t€U zmow€U pe€Sn€T porozumiewawczych mrugni€U€W perskich oczu, rozwijaj€Tcych !si€U w€Vr€Qd kwiat€Qw ma€S€Rowin usznych, kt€Qre s€Sucha€Sy, i ciemnych ust, kt€Qre si€U u€Vmiecha€Sy. W€Qwczas pogr€T€Ra€S si€U pozornie jeszcze bardziej w #prac€U, liczy€S i sumowa€S, boj€Tc !si€U zdradzi€W ten gniew, kt€Qry w nim wzbiera€S, i walcz€Tc z pokus€T, €Reby z nag€Sym krzykiem nie rzuci€W si€U na !o€Vlep za siebie i nie pochwyci€Wpe€Snych gar€Vci tych k€Udzierzawych arabesek, tych p€Uk€Qw oczu i uszu, kt€Qre noc #wyroi€Sa ze siebie i kt€Qre ros€Sy i zwielokrotnia€Sy si€U, wymajaczaj€Tc coraz nowe p€Udy i odnogi z macierzystego p€Upka ciemno€Vci. I uspokaja€S si€U dopiero, gdy z odp€Sywem nocy tapety wi€Ud€Sy, zwija€Sy !si€U, gubi€Sy li€Vcie i kwiaty i przerzedza€Sy si€U jesiennie, przepuszczaj€Tc dalekie €Vwitanie. Wtedy w€Vr€Qd €Vwiergotu tapetowych ptak€Qw, w €R€Q€Stymzimowym €Vwicie zasypia€S na par€U godzin g€Ustym, czarnym snem. Od dni, od tygodni, gdy !zdawa€S si€U by€W pogr€T€Ronym w zawi€Sych konto-korrentach - my€Vl jego zapuszcza€Sa si€U tajnie w labirynty w€Sasnych wn€Utrzno€Vci. Wstrzymywa€S oddech i nas€Suchiwa€S. I gdy wzrok jego wraca€S zbiela€Sy i m€Utny z tamtych g€S€Ubin, uspokaja€S go u€Vmiechem. Nie wierzy€S jeszcze i odrzuca€S jakabsurd te roszczenia, te propozycje, kt€Qre na€P napiera€Sy. Za dnia by€Sy to jakby rozumowania i perswazje, d€Sugie, monotonne rozwa€Rania!prowadzone p€Q€Sg€Sosem i pe€Sne humorystycznych interludi€Qw, filuternych przekomarza€P. Ale noc€T podnosi€Sy si€U te g€Sosy nami€Utniej. €Z€Tdanie wraca€So coraz wyra€Xniej i donio€Vlej i s€Syszeli€Vmy, jak rozmawia€S z Bogiem, prosz€Tc si€U jak gdybyi wzbraniaj€Tc przed czym€V, conatarczywie €R€Tda€So i domaga€So si€U. A€R pewnej nocy podni€Qs€S si€U !ten g€Sos gro€Xnie i nieodparcie,€R€Tdaj€Tc, aby mu da€S €Vwiadectwo usty i wn€Utrzno€Vciami swymi. I us€Syszeli€Vmy, jak duch we€P wst€Tpi€S, jak podnosi si€U z €S€Q€Rka, d€Sugi i rosn€Tcy gniewem proroczym, d€Sawi€Tc "si€U ha€Sa€Vliwymi s€Sowy, kt€Qre wyrzuca€S jak mitralieza. "S€Syszeli€Vmy €Somot walki i j€Uk ojca, j€Uk tytana ze z€Samanym biodrem, kt€Qry jeszcze ur€Tga. Nie widzia€Sem nigdy prorok€Qw Starego Testamentu, ale na widok tego m€U€Ra, kt€Qrego gniew bo€Ry obali€S, rozkraczonego szeroko na ogromnym porcelanowym urynale, zakrytego wichrem ramion, chmur€T rozpaczliwych !€Sama€Pc€Qw, nad kt€Qrymi wy€Rej !jeszcze unosi€S si€U g€Sos jego, obcy i twardy zrozumia€Sem !gniew bo€Ry €Vwi€Utych m€U€R€Qw. By€S to dialog gro€Xny jak mowa piorun€Qw. €Yama€Pce r€Tk jego rozrywa€Sy niebo na sztuki, a wszczelinach ukazywa€Sa si€U twarz Jehowy, wzd€Uta gniewem i pluj€Tca przekle€Pstwa. Nie patrz€Tc widzia€Sem go, gro€Xnego Demiurga, jak le€R€Tc na ciemno€Vciach jak na Synaju, wspar€Sszy pot€U€Rne d€Sonie na karniszu firanek, przyk€Sada€S ogromn€T twarz do g€Qrnych szyb okna, na kt€Qrych p€Saszczy€S si€U potwornie mi€Usisty nos jego. S€Sysza€Sem jego g€Sos w przerwach proroczej tyrady mego ojca, s€Sysza€Sem te pot€U€Rne warkni€Ucia wzd€Utych warg, od kt€Qrych szyby brz€Ucza€Sy, mieszaj€Tce si€U z wybuchami zakl€U€W, lament€Qw, gr€Q€Xb mego ojca. Czasami g€Sosy przycicha€Sy i z€Ryma€Sy si€U z cicha jak gaworzenie wiatru w nocnym kominie, to znowu wybucha€Sy wielkim zgie€Skliwym ha€Sasem, burz€T zmieszanych szloch€Qw i przekle€Pstw. Z nag€Sa otworzy€So si€U okno ciemnym ziewni€Uciem i p€Sachta "ciemno€Vci wion€U€Sa przez pok€Qj. W €Vwietle b€Syskawicy ujrza€Semojca mego w rozwianej bieli€Xnie, jak ze straszliwym przekle€Pstwem wylewa€S pot€U€Rnym chlustem w okno zawarto€V€W nocnika w noc szumi€Tc€T jak muszla. 2 M€Qj ojciec powoli zanika€S, wi€Td€S w oczach. Przykucni€Uty pod wielkimi poduszkami, dziko nastroszonyk€Upami siwych w€Sos€Qw, !rozmawia€S z sob€T p€Q€Sg€Sosem, pogr€T€Rony ca€Sy w jakie€V zawi€Se wewn€Utrzne afery. Zdawa€W si€U mog€So, €Re osobowo€V€W jego rozpad€Sa si€U na wiele pok€S€Qconych i $rozbie€Rnych ja€Xni, gdy€R k€S€Qci€Ssi€U ze sob€T g€So€Vno, pertraktowa€S usilnie i nami€Utnie, przekonywa€S i prosi€S, to znowu zdawa€S si€U przewodniczy€W zgromadzeniu wielu interesant€Qw, kt€Qrych usi€Sowa€S z ca€Sym nak€Sadem €Rarliwo€Vci i swady pogodzi€W. Ale za ka€Rdym razem te ha€Sa€Vliwe zebrania, pe€Sne gor€Tcych temperament€Qw, !rozpryskiwa€Sy si€U przy ko€Pcu, w€Vr€Qd kl€Ttw, z€Sorzecze€P i obelg. Potem przyszed€S okres jakiego€V uciszenia, ukojenia wewn€Utrznego, b€Sogiej pogodyducha. Znowu wielkie folianty "roz€So€Rone by€Sy na €S€Q€Rku, na stole, na pod€Sodze i jaki€V benedykty€Pski spok€Qj pracy zalega€S w €Vwietle lampy nad !bia€S€T po€Vciel€T €S€Q€Rka, nad pochylon€T siw€T g€Sow€T mego ojca. Ale gdy matka p€Q€Xnym wieczorem wraca€Sa ze sklepu, ojciec o€Rywia€S si€U, przywo€Sywa€S j€T do siebie i z dum€T pokazywa€S jej €Vwietne, kolorowe odbijanki, kt€Qrymi skrz€Utnie wylepi€S stronice ksi€Ugi g€S€Qwnej. Zauwa€Ryli€Vmy w€Qwczas wszyscy, €Re ojciec zacz€T€S z dnia na dzie€P male€W jak orzech, kt€Qry zsycha si€U wewn€Ttrz €Supiny. Zanikowi temu nie towarzyszy€Sbynajmniej upadek si€S. Przeciwnie, stan jego zdrowia,"humor, ruchliwo€V€W zdawa€Sy si€U poprawia€W. %Cz€Usto €Vmia€S si€U teraz g€So€Vno iszczebiotliwie, zanosi€S si€U wprost od €Vmiechu, albo te€R puka€S w €S€Q€Rko i opowiada€S sobie "prosz€U" w r€Q€Rnych tonacjach, ca€Symi godzinami. od czasu do czasu z€Sazi€S z $€S€Q€Rka, wspina€S si€U na szaf€U i przykucni€Uty pod sufitem porz€Tdkowa€S co€V w starych gratach, pe€Snych rdzy i kurzu. Niekiedy ustawia€S sobie dwa krzes€Sa naprzeciw siebie i wspieraj€Tc si€U r€Ukami o por€Ucze, buja€S si€U nogami wstecz i naprz€Qd, szukaj€Tc rozpromienionymi oczyma w naszych twarzach wyraz€Qw podziwu i zach€Uty. Z Bogiem, zdaje si€U, pogodzi€S si€U zupe€Snie. Niekiedy w nocy ukazywa€Sa si€U twarz brodatego Demiurga w oknie sypialni, oblana ciemn€T !purpur€T bengalskiego €Vwiat€Sa, i patrzy€Sa przez chwil€U dobrotliwie na u€Vpionego g€S€Uboko, kt€Qrego €Vpiewne chrapanie zdawa€So si€U w€Udrowa€W daleko po nieznanych obszarach €Vwiat€Qw sennych. Podczas d€Sugich, p€Q€Sciemnych popo€Sudni tej p€Q€Xnej zimy ojciec m€Qj zapada€S od czasu do czasu na ca€Se godziny w g€Usto zastawione gratami zakamarki, szukaj€Tc czego€V zawzi€Ucie. I nieraz bywa€So podczas obiadu, gdy zasiadali€Vmy wszyscy do sto€Su, brak€So ojca.W€Qwczas matka musia€Sa d€Sugowo€Sa€W "Jakubie!" i stuka€W #€Sy€Rk€T w st€Q€S, zanim wylaz€S z jakiej€V szafy, oblepiony szmatami paj€Uczyny i kurzu, zwzrokiem nieprzytomnym i pogr€T€Ronym w zawi€Sych, a jemu tylko wiadomych sprawach, kt€Qre go zaprz€Tta€Sy. Czasem wdrapywa€S si€U na karnisz i przybiera€S nieruchom€T poz€U symetryczniedo wielkiego wypchanego !s€Upa, kt€Qry po drugiej stronie okna zawieszony by€S na €Vcianie. W tej nieruchomej, przykucni€Utej pozie, z wzrokiem zamglonym i z min€T chytrze u€Vmiechni€Ut€T trwa€S godzinami, a€Reby z nag€Sa przyczyim€V wej€Vciu zatrzepota€W !r€Ukoma jak skrzyd€Sami i zapia€W jak kogut. Przestali€Vmy zwraca€W uwag€U na te dziwactwa, w kt€Qre si€U z dnia na dzie€P g€S€Ubiej wpl€Ttywa€S. Wyzbyty jakby zupe€Snie cielesnych potrzeb, nie przyjmuj€Tc tygodniami !pokarmu, pogr€T€Ra€S si€U z dniemka€Rdym g€S€Ubiej w zawi€Se i dziwaczne afery, dla kt€Qrych nie mieli€Vmy zrozumienia. Niedosi€Ug€Sy dla naszych !perswazji i pr€Q€Vb, odpowiada€S urywkami swego wewn€Utrznego monologu, kt€Qrego przebiegu nic z zewn€Ttrz zm€Tci€W nie mog€So. Wiecznie zaaferowany, chorobliwie o€Rywiony, z wypiekami na suchych policzkach nie zauwa€Ra€S nas i przeocza€S. Przywykli€Vmy do jego nieszkodliwej obecno€Vci, do jego cichego gaworzenia, do tego dziecinnego, w sobie zatopionego €Vwiergotu, kt€Qrego trele przebiega€Sy niejako na marginesie naszegoczasu. Wtedy ju€R znika€S niekiedy na wiele dni, podziewa€S si€U gdzie€V w zapad€Sych zakamarkach mieszkania i nie mo€Rna go by€So znale€X€W. Stopniowo te znikni€Ucia przesta€Sy sprawia€W na nas wra€Renie, przywykli€Vmy do nich i kiedy po wielu dniach #zn€Qw si€U pojawia€S, o par€U cali mniejszy i chudszy, nie zatrzymywa€So to na d€Su€Rej naszej uwagi. Przestali€Vmy po prostu bra€W go w rachub€U, takbardzo oddali€S si€U od wszystkiego, co ludzkie i co rzeczywiste. W€Uze€S po w€U€Xle "odlu€Xnia€S si€U od nas, punkt po "punkcie gubi€S zwi€Tzki €S€Tcz€Tcego ze wsp€Qlnot€T ludzk€T. To, co jeszcze z niego !pozosta€So, to troch€U cielesnej pow€Soki i ta gar€V€W bezsensownych dziwactw mog€Sy znikn€T€W pewnego dnia, tak samo nie zauwa€Rone jak szara kupka €Vmieci, gromadz€Tca si€U w k€Tcie, "kt€Qr€T Adela co dzie€P wynosi€Sa na €Vmietnik. PTAKI Nadesz€Sy €R€Q€Ste, pe€Sne nudy dni zimowe. Zrudzia€S€T ziemi€U pokrywa€S dziurawy, przetarty,za kr€Qtki obrus €Vniegu. Na wiele dach€Qw nie starczy€So go i sta€Sy czarne lub rdzawe, gontowe strzechy i arki kryj€Tce w sobie zakopcone enia tego OK42\book.gb.tmpє0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk€3 cˆГ ­ cы`м cNћ юW?B€љrozgospodarowywa€Sy si€U w niejz rekwizytami swego fachu. Na ich ramionach wniesiona wchodzi€Sa do pokoju milcz€Tca,nieruchoma pani, dama z k€Sak€Qw i p€S€Qtna, z czarn€T drewnian€T ga€Sk€T zamiast g€Sowy. Ale ustawiona w k€Tcie, mi€Udzy drzwiami a piecem, ta cicha dama stawa€Sa si€U pani€T sytuacji. Ze swego k€Tta, stoj€Tc nieruchomo, nadzorowa€Sa w milczeniu prac€Udziewcz€Tt. Pe€Sna krytycyzmu inie€Saski przyjmowa€Sa ich starania i umizgi, z jakimi przykl€Uka€Sy przed ni€T, przymierzaj€Tc fragmenty sukni, znaczone bia€S€T fastryg€T. Obs€Sugiwa€Sy z "uwag€T i cierpliwo€Vci€T milcz€Tcy!idol, kt€Qrego nic zadowoli€W niemog€So. Ten moloch by€S nieub€Saganym, jak tylko kobiece molochy by€W potrafi€T,"i odsy€Sa€S je wci€T€R na nowo do pracy, a one, wrzecionowate ismuk€Se, podobne do szpuli drewnianych, z kt€Qrych odwija€Sy si€U nici, i tak ruchliwe jak one, manipulowa€Syzgrabnymi ruchami nad t€T kup€T jedwabiu i sukna, wcina€Sy si€U szcz€Ukaj€Tcymi no€Rycami w jej kolorow€T mas€U, furkota€Sy maszyn€T, depc€Tc peda€S lakierkow€T, !tani€T n€Q€Rk€T, a dooko€Sa nich ros€Sa kupa odpadk€Qw, r€Q€Rnokolorowych strz€Up€Qw i szmatek, jak wyplute €Suski i plewy dooko€Sa dw€Qch wybrednych i marnotrawnych papug. Krzywe szcz€Uki no€Ryc otwiera€Sy si€U ze skrzypieniem,jak dzioby tych kolorowych ptak€Qw. Dziewcz€Uta depta€Sy nieuwa€Rnie po barwnych obrzynkach, brodz€Tc nie€Vwiadomie niby w €Vmietniku mo€Rliwego jakiego€V karnawa€Su, w rupieciarni jakiej€V wielkiej nieurzeczywistnionej maskarady. Otrzepywa€Sy si€U zeszmatek z nerwowym €Vmiechem, €Saskota€Sy oczyma zwierciad€Sa. Ich dusze, szybkieczarodziejstwo ich r€Tk by€So nie w nudnych sukniach, kt€Qrezostawa€Sy na stole, ale w tychsetkach odstrzygni€U€W, w tych wi€Qrach lekkomy€Vlnych i p€Sochych, kt€Qrymi zasypa€W mog€Sy ca€Se miasto, jak kolorow€T fantastyczn€T #€Vnie€Ryc€T. Nagle by€So im gor€Tcoi otwiera€Sy okno, a€Reby w niecierpliwo€Vci swej samotni, w g€Sodzie obcych twarzy, przynajmniej bezimienn€T twarz zobaczy€W, do okna przyci€Vni€Ut€T. Wachlowa€Sy rozpalone swe policzki przed wzbieraj€Tc€T firankami noc€T zimow€T ods€Sania€Sy p€Son€Tce dekolty, pe€Sne nienawi€Vci do siebie i rywalizacji, gotowe stan€T€W do walki o tego pierrota, kt€Qrego by ciemny powiew nocy przywia€S na okno.Ach! jak ma€So wymaga€Sy one od rzeczywisto€Vci. mia€Sy wszystko w sobie, mia€Sy nadmiar wszystkiego w sobie. Ach! by€Sby im wystarczy€S pierrot wypchany trocinami, jedno-dwa s€Sowa, na kt€Qre od dawna czeka€Sy, by m€Qc wpa€V€Ww sw€T rol€U dawno przygotowan€T, z dawna "t€Socz€Tc€T si€U na usta, pe€Sn€T s€Sodkiej i strasznej goryczy, ponosz€Tc€T dziko, jak stroniceromansu po€Sykane noc€T wraz ze €Szami ronionymi na wypieki lic. Podczas jednej ze swych w€Udr€Qwek wieczornych po mieszkaniu, przedsi€Ubranych pod nieobecno€V€W Adeli, "natkn€T€S si€U m€Qj ojciec na ten cichy seans wieczorny. Przez chwil€U sta€S w ciemnych drzwiach przyleg€Sego pokoju, z lamp€T w r€Uku, oczarowany scen€T pe€Sn€T gor€Tczki i wypiek€Qw, t€T idyll€T z pudru, kolorowej bibu€Ski i atropiny, kt€Qrej jako t€So pe€Sne znaczenia pod€So€Rona by€Sa noczimowa, oddychaj€Tca w€Vr€Qd wzd€Utych firanek okna. $Nak€Sadaj€Tc okulary, zbli€Ry€S si€Uw paru krokach i obszed€S dooko€Sa dziewcz€Uta, o€Vwiecaj€Tc je podniesion€T w r€Uku lamp€T. Przeci€Tg z otwartych drzwi podni€Qs€S firanki u okna, !panienki dawa€Sy si€U ogl€Tda€W, kr€Uc€Tc si€U w biodrach, pol€Vniewaj€Tc emali€T oczu, lakiem skrzypi€Tcych pantofelk€Qw, sprz€Tczkami podwi€Tzek pod wzd€Ut€T od !wiatru sukienk€T; szmatki j€U€Sy umyka€W po pod€Sodze, jak szczury, ku uchylonym drzwiom ciemnego pokoju, a ojciec m€Qj przygl€Tda€S si€U uwa€Rnie prychaj€Tcym !os€Qbkom, szepc€Tc p€Q€Sg€Sosem: Genus avium... je€Vli si€U nie "myl€U, scansores albo pistacci... w najwy€Rszym stopniu godne uwagi. Przypadkowe to spotkanie sta€So si€U pocz€Ttkiem ca€Sej serii seans€Qw, podczas kt€Qrych ojciec m€Qj zdo€Sa€S rych€So oczarowa€W obie panienki urokiem swej przedziwnej osobisto€Vci. Odp€Sacaj€Tc si€U za pe€Sn€T galanterii i dowcipu "konwersacj€U, kt€Qr€T zape€Snia€S im pustk€U wieczor€Qw dziewcz€Uta pozwala€Sy zapalonemu badaczowi studiowa€W struktur€U swych szczup€Sych i tandetnych cia€Sek. Dzia€So si€U to w toku konwersacji, z powag€T i wytworno€Vci€T, kt€Qra najryzykowniejszym punktom tych bada€P odbiera€Sa dwuznaczny ich poz€Qr. Odsuwaj€Tc po€Pczoszk€U z kolana Pauliny i studiuj€Tc rozmi€Sowanymi oczyma zwi€Uz€S€T i szlachetn€T konstrukcj€U przegubu, ojciec #m€Qj m€Qwi€S: Jak€Re pe€Sna uroku ijak szcz€U€Vliwa jest forma bytu, kt€Qr€T panie obra€Sy. Jak€Re pi€Ukna i prosta jest teza, kt€Qr€T dano wam swym €Ryciem ujawni€W. Lecz za to z jakim mistrzostwem, z jak€T !finezj€T wywi€Tzuj€T si€U panie ztego zadania. Gdybym odrzucaj€Tc respekt przed "Stw€Qrc€T, chcia€S si€U zabawi€W w krytyk€U stworzenia, wo€Sa€Sbym:mniej tre€Vci, wi€Ucej formy! Ach, jakby ul€Ry€S €Vwiatu ten ubytek tre€Vci. Wi€Ucej skromno€Vci w zamierzeniach, wi€Ucej wstrzemi€U€Xliwo€Vci w pretensjach panowie demiurdzy a €Vwiat by€Sby doskonalszy! - wo€Sa€S m€Qj ojciec akurat w momencie, gdy d€So€P jego wy€Suskiwa€Sa "bia€S€T €Sydk€U Pauliny z uwi€Uzi po€Pczoszki. W tej chwili Adela stan€U€Sa w otwartych drzwiachjadalni, nios€Tc tac€U z podwieczorkiem. By€So to pierwsze spotkanie dwu tych wrogich pot€Ug od czasu wielkiej rozprawy . My wszyscy, kt€Qrzy asystowali€Vmyprzy tym spotkaniu, prze€Ryli€Vmy chwil€U wielkiej trwogi. By€So nam nad wyraz przykro by€W €Vwiadkami nowego upokorzenia i tak ju€R ci€U€Rko do€Vwiadczonego m€U€Ra. M€Qj ojciec powsta€S z kl€Uczek bardzo zmieszany, fal€T po fali zabarwia€Sa si€U jego twarz coraz ciemniej nap€Sywem !wstydu. Ale Adela znalaz€Sa si€U niespodzianie na wysoko€Vci sytuacji. Podesz€Sa z u€Vmiechem do ojca i da€Sa mu prztyczka w nos. Na to has€So Polda i Paulina klasn€U€Sy !rado€Vnie w d€Sonie, zatupota€Sy !n€Q€Rkami i uwiesiwszy si€U z obustron u ramion ojca, #obta€Pczy€Sy z nim st€Q€S dooko€Sa.W ten spos€Qb, dzi€Uki dobremu sercu dziewcz€Tt, rozwia€S si€U zarodek przykrego konfliktu wog€Qlnej weso€So€Vci. Oto jest pocz€Ttek wielce ciekawych i dziwnych prelekcji, kt€Qre m€Qj ojciec, natchniony urokiem tego ma€Sego i niewinnego audytorium, odbywa€S w nast€Upnych tygodniach owej wczesnej zimy. Jest godne uwagi, jak w zetkni€Uciu z niezwyk€Sym tym cz€Sowiekiem rzeczy wszystkie cofa€Sy si€U niejako do korzeniaswego bytu, odbudowywa€Sy swe zjawisko a€R do metafizycznego j€Tdra, wraca€Sy niejako do pierwotnejidei, a€Reby w tym punkcie sprzeniewierzy€W si€U jej i przechyli€W w te w€Ttpliwe, ryzykowne i dwuznaczne regiony, kt€Qre nazwiemy tu kr€Qtko regionami wielkiej herezji. Nasz herezjarcha szed€S w€Vr€Qd rzeczy jak magnetyzer, zara€Raj€Tc je i uwodz€Tc swym niebezpiecznym czarem. Czy mam nazwa€W i Paulin€U jego !ofiar€T? Sta€Sa si€U ona w owych dniach jego uczennic€T, adeptk€T jego teoryj, modelem jego eksperyment€Qw . !Tutaj postaram si€U wy€So€Ry€W z nale€Ryt€T ostro€Rno€Vci€T, i unikaj€Tc zgorszenia, t€U nader kacersk€T doktryn€U, kt€Qra op€Uta€Sa w€Qwczas na d€Sugie miesi€Tce mego ojca i opanowa€Sa wszystkie jego poczynania. TRKTAT O MANEKINACH ALBO WT€\RNA KSI€]GA RODZAJU Demiurgos - m€Qwi€S m€Qj ojciec - nie posiad€S monopolu na tworzenie - tworzenie jest przywilejem wszystkich duch€Qw. Materii dana jest niesko€Pczona p€Sodno€V€W, niewyczerpana moc €Ryciowa i zarazem uwodna si€Sa pokusy, kt€Qra nas n€Uci do formowania. $W g€S€Ubi materii kszta€Stuj€T si€U niewyra€Xne u€Vmiechy, zawi€Tzuj€T si€U napi€Ucia, zg€Uszczaj€T si€U pr€Qby !kszta€St€Qw. Ca€Sa materia faluje od niesko€Pczonych mo€Rliwo€Vci,kt€Qre przez ni€T przechodz€T md€Symi dreszczami. Czekaj€Tc na o€Rywcze tchnienie ducha, przelewa si€U ona w sobie bez !ko€Pca, kusi tysi€Tcem s€Sodkich #okr€Tglizn i mi€Ukko€Vci, kt€Qre z siebie w €Vlepych rojeniach wymajacza. Pozbawiona w€Sasnej inicjatywy, lubie€Rnie podatna, po kobiecemu plastyczna, uleg€Sa wobec wszystkich impuls€Qw - stanowi ona teren wyj€Uty spod prawa, otwarty dla wszelkiego rodzaju szarlatanerii i dyletantyzm€Qw, domen€U wszelkich nadu€Ry€W i w€Ttpliwych manipulacji demiurgicznych. Materia jest najbierniejsz€T i najbezbronniejsz€T istot€T w kosmosie. Ka€Rdy mo€Re j€T ugniata€W, formowa€W, ka€Rdemu jest pos€Suszna. Wszystkie organizacje materii s€T nietrwa€Se i lu€Xne, €Satwe do uwstecznienia i rozwi€Tzania. Nie ma €Radnego z€Sa w redukcji€Rycia do form innych i nowych.Zab€Qjstwo nie jest grzechem. Jest ono nieraz koniecznym gwa€Stem wobec opornych i skostnia€Sych form bytu, kt€Qre przesta€Sy by€W zajmuj€Tce. W interesie ciekawego i wa€Rnegoeksperymentu mo€Re ono nawetstanowi€W zas€Sug€U. Tu jest punkt wyj€Vcia dla nowej apologii sadyzmu. M€Qj ojciec by€S niewyczerpany w gloryfikacji tego przedziwnego elementu, jakim by€Sa materia. Nie ma materii martwej - naucza€S - martwotajest jedynie pozorem, za kt€Qrym ukrywaj€T si€U nieznane formy €Rycia. Skala tych form jest niesko€Pczona, a odcienie i niuanse niewyczerpane. Demiurgos by€S w posiadaniu wa€Rnych i ciekawych recept !tw€Qrczych. Dzi€Uki nim stworzy€Son mnogo€V€W rodzaj€Qw, odnawiaj€Tcych si€U w€Sasn€T si€S€T. Nie wiadomo, czy receptyte kiedykolwiek zostan€T zrekonstruowane. Ale jest to niepotrzebne, gdy€R je€Vliby nawet te klasyczne metody kreacji okaza€Sy si€U raz na zawsze niedost€Upne, pozostaj€T pewne metody illegalne, ca€Sy bezmiar metod heretyckich i wyst€Upnych. W miar€U jak ojciec od tych og€Qlnych zasad kosmogonii zbli€Ra€S si€U do terenu swych cia€Vniejszych zainteresowa€P, g€Sos jego zni€Ra€S si€U do wnikliwego szeptu, wyk€Sad !stawa€S si€U coraz trudniejszy i zawilszy, a wyniki, do kt€Qrych!dochodzi€S, gubi€Sy si€U w coraz bardziej w€Ttpliwych i ryzykownych regionach. Gestykulacja jego nabiera€Sa ezoterycznej solenno€Vci. Przymyka€S jedno oko, przyk€Sada€S dwa palce do czo€Sa, chytro€V€W jego spojrzenia stawa€Sa si€U wprost niesamowita. "Wwierca€S si€U t€T chytro€Vci€T w swe interlokutorki, gwa€Sci€S cynizmem tego spojrzenia najwstydliwsze, najintymniejsze w nich rezerwy i dosi€Uga€S wymykaj€Tce si€U w najg€S€Ubszym zakamarku, przypiera€S do €Vciany i €Saskota€S, drapa€S ironicznym #palcem, p€Qki nie do€Saskota€S si€U b€Sysku zrozumienia i €Vmiechu, €Vmiechu przyznania i porozumienia si€U, kt€Qrym w "ko€Pcu musia€So si€U kapitulowa€W.Dziewcz€Uta siedzia€Sy nieruchomo, lampa kopci€Sa, sukno pod ig€S€T maszyny dawnosi€U zsun€U€So, a maszyna stukota€Sa pusto, st€Ubnuj€Tc czarne, bezgwiezdne sukno, odwijaj€Tce si€U z postawu nocyzimowej za oknem. - Zbyt d€Sugo €Ryli€Vmy pod terrorem niedo€Vcig€Sej !doskona€So€Vci Demiurga - m€Qwi€Sm€Qj ojciec - zbyt d€Sugo doskona€So€V€W jego tworu parali€Rowa€Sa nasz€T w€Sasn€T tw€Qrczo€V€W. Nie chcemy z mm konkurowa€W. Nie mamy ambicji mu dor€Qwna€W. Chcemy by€W tw€Qrcami we w€Sasnej, ni€Rszej sferze, pragniemy dla siebie tw€Qrczo€Vci, pragniemy rozkoszy tw€Qrczej, pragniemy jednym s€Sowem demiurgii. - Niewiem, w czyim imieniu proklamowa€S m€Qj ojciec te postulaty, jaka zbiorowo€V€W, jaka korporacja, sekta czy zakon, nadawa€Sa sw€T solidarno€Vci€T patos jego s€Sowom. Co do nas, to byli€Vmy dalecy od wszelkich zakus€Qw demiurgicznych. Lecz ojciec m€Qj rozwin€T€S tymczasem program tej wt€Qrejdemiurgii, obraz tej drugiej generacji stworze€P, kt€Qra stan€T€W mia€Sa w otwartej opozycji do panuj€Tcej epoki. Nie zale€Ry nam - m€Qwi€S on - na tworach o d€Sugim oddechu, na istotach na dalek€T met€U. Nasze kreatury nie b€Ud€T bohaterami romans€Qw w wielu "tomach. Ich role b€Ud€T kr€Qtkie, lapidarne, ich charaktery - bez dalszych plan€Qw. Cz€Usto dla jednego gestu, dla jednegos€Sowa podejmiemy si€U trudu powo€Sania ich do €Rycia na t€U jedn€T chwil€U. Przyznajemy otwarcie: nie b€Udziemy k€Sadli nacisku na trwa€So€V€W ani solidno€V€W wykonania, twory nasze b€Ud€T jak gdyby prowizoryczne, na jeden raz #zrobione. Je€Vli b€Ud€T to ludzie, to damy im na przyk€Sad tylko jedn€T stron€U twarzy, jedn€T r€Uk€U, jedn€T nog€U, t€U mianowicie, kt€Qra im b€Udzie w ich roli potrzebna. By€Soby !pedanteri€T troszczy€W si€U o ichdrug€T, nie wchodz€Tc€T w gr€U nog€U. Z ty€Su mog€T by€W po prostu zaszyte p€S€Qtnem lub pobielone. Nasz€T ambicj€U pok€Sada€W b€Udziemy w tej dumnej dewizie: dla ka€Rdego gestu inny aktor. Do obs€Sugi ka€Rdego s€Sowa, ka€Rdego czynu powo€Samy do €Rycia innego cz€Sowieka. Taki jest nasz smak, to b€Udzie €Vwiat wed€Sug naszego gustu. Demiurgos kocha€S si€U w wytrawnych, doskona€Sych i skomplikowanych materia€Sach, my dajemy pierwsze€Pstwo tandecie. Po prostu porywa nas, zachwyca tanio€V€W, "lichota, tandetno€V€W materia€Su. Czy rozumiecie pyta€S m€Qj ojciec - g€S€Uboki sens tej s€Sabo€Vci, tej pasji do pstrej bibu€Ski, do papier mache, do lakowej farby, do k€Sak€Qw i trociny? To jest - m€Qwi€S z bolesnym u€Vmiechem nasza "mi€So€V€W do materii jako takiej, do jej puszysto€Vci i porowato€Vci, do jej jedynej, mistycznej konsystencji. Demiurgos, ten wielki mistrz i !artysta, czyni j€T niewidzialn€T,ka€Re jej znikn€T€W pod gr€T €Rycia. My, przeciwnie, kochamy jej zgrzyt, jej oporno€V€W, jej pa€Subiast€T niezgrabno€V€W. Lubimy pod ka€Rdym gestem, pod ka€Rdym ruchem widzie€W jej oci€U€Ra€Sy wysi€Sek, jej bezw€Sad, jej s€Sodk€T nied€Xwiedziowato€V€W. Dziewcz€Uta siedzia€Sy nieruchomo z szklanymi oczyma. Twarze ich by€Sy wyci€Tgni€Ute i zg€Supia€Se zas€Suchaniem, policzki podmalowane wypiekami, trudno by€So w tej chwili oceni€W, czy nale€R€T do pierwszej, czy do drugiej generacji stworzenia. - S€Sowem konkludowa€S m€Qj ojciec - chcemy stworzy€W po raz wt€Qry cz€Sowieka, na obrazi podobie€Pstwo manekinu. Tu musimy dla wierno€Vci sprawozdawczej opisa€W pewien drobny i b€Sahy incydent, kt€Qryzaszed€S w tym punkcie prelekcji i do kt€Qrego nie przywi€Tzujemy €Radnej wagi. Incydent ten, ca€Skowicie niezrozumia€Sy i bezsensowny w tym danym szeregu zdarze€P,da si€U chyba wyt€Sumaczy€W jako pewnego rodzaju automatyzm szcz€Ttkowy, bez !antecedens€Qw i bez ci€Tg€So€Vci,jako pewnego rodzaju z€So€Vliwo€V€W obiektu, przeniesiona w dziedzin€U psychiczn€T. Radzimy czytelnikowi zignorowa€W go z "r€Qwn€T lekkomy€Vlno€Vci€T, jak myto czynimy. Oto jego przebieg:W chwili gdy m€Qj ojciec wymawia€S s€Sowo "manekin", Adela spojrza€Sa na zegarek na bransoletce, po czym porozumia€Sa si€U spojrzeniem z "Pold€T. Teraz wysun€U€Sa si€U wraz z krzes€Sem o pi€Ud€X naprz€Qd, podnios€Sa brzeg sukni, wystawi€Sa powoli stop€U, opi€Ut€T w czarny jedwab, i wypr€U€Ry€Sa j€T jak pyszczek w€U€Ra. Tak siedzia€Sa przez ca€Sy czas tej sceny, ca€Skiem sztywno, zwielkimi, trzepocz€Tcymi oczyma, pog€S€Ubionymi lazurem !atropiny, z Pold€T i Paulin€T po obu bokach. Wszystkie trzy patrzy€Sy rozszerzonymi oczami"na ojca. M€Qj ojciec chrz€Tkn€T€S,&zamilk€S, pochyli€S si€U i sta€S si€U nagle bardzo czerwony. W jednej chwili lineatura jego twarzy, dopiero co tak rozwichrzona i pe€Sna wibracji, !zamkn€U€Sa si€U na spokornia€Sychrysach. On - herezjarcha natchniony, ledwo wypuszczony z wichru #uniesienia - z€So€Ry€S si€U nagle w"sobie, zapad€S i zwin€T€S. A mo€Rewymieniono go na innego. Ten inny siedzia€S sztywny, bardzo czerwony, ze spuszczonymi oczyma. Panna Polda podesz€Sa #i pochyli€Sa si€U nad nim. Klepi€Tcgo lekko po plecach, m€Qwi€Sa tonem €Sagodnej zach€Uty: Jakub b€Udzie rozs€Tdny, Jakub pos€Sucha, Jakub nie b€Udzie uparty. No, prosz€U... Jakub, Jakub... !Wypi€Uty pantofelek Adeli dr€Ra€S!lekko i b€Syszcza€S jak j€Uzyczek$w€U€Ra. M€Qj ojciec podni€Qs€S si€U powoli ze spuszczonymi oczyma, post€Tpi€S krok naprz€Qd, jak automat, i osun€T€S si€U na kolana. Lampa sycza€Sa w ciszy, w g€Ustwinie tapet bieg€Sy tam i z powrotemwymowne spojrzenia, lecia€Sy szepty jadowitych j€Uzyk€Qw gzygzaki my€Vli... TRAKTAT O MANEKINACH CI€^G DALSZY Nast€Upnego wieczora ojciec ta do szycia, .tmpє0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€ЃkC c§ г %` !фЅ c€… "‰‰ cш #%ы cK $§/ Ў %2Г c€Т &Й<у% podj€T€S z odnowion€T swad€T ciemny i zawi€Sy sw€Qj temat. Lineatura jego zmarszczek rozwija€Sa si€U i zawija€Sa z wyrafinowan€T chytro€Vci€T. W ka€Rdej spirali ukryty by€S pocisk ironii. Ale czasami inspiracja rozszerza€Sa kr€Ugi jego zmarszczek, kt€Qre ros€Sy jak€T€V ogromn€T wiruj€Tc€T groz€T, uchodz€Tc w milcz€Tcychwolutach w g€S€Tb nocy zimowej. - Figury panopticum, moje panie - zacz€T€S on - kalwaryjskie parodie manekin€Qw, ale nawet w tej !postaci strze€Rcie si€U lekko je traktowa€W. Materia nie zna €Rart€Qw. Jest ona zawsze pe€Sna tragicznej powagi. Kto o€Vmiela #si€U my€Vle€W, €Re mo€Rna igra€W z materi€T, €Re kszta€Stowa€W j€T !mo€Rna dla €Rartu, €Re €Rart nie wrasta w ni€T, nie w€Rera si€U natychmiast jak los, jak przeznaczenie? Czy przeczuwacie b€Ql, cierpienie g€Suche, nie wyzwolone, zakutew materi€U cierpienie tej pa€Suby, kt€Qra nie wie, czemu ni€T jest, czemu musi trwa€W w tej gwa€Stem narzuconej formie, b€Ud€Tcej parodi€T? Czy pojmujecie pot€Ug€U wyrazu, formy, pozoru, tyra€Psk€T !samowol€U, z jak€T rzuca si€U on na bezbronn€T k€Sod€U i opanowuje, jak w€Sasna, tyra€Pska, panosz€Tca si€U dusza? Nadajecie jakiej€V g€Sowie z !k€Sak€Qw i p€S€Qtna wyraz gniewu i pozostawiacie j€T z tym gniewem, z t€T konwulsj€T, z tym napi€Uciem raz na zawsze, #zamkni€Ut€T ze €Vlep€T z€So€Vci€T, dla kt€Qrej nie ma odp€Sywu. "T€Sum €Vmieje si€U z tej parodii. P€Saczcie, moje panie, nad losem w€Sasnym, widz€Tc n€Udz€U materii wi€Uzionej, gn€Ubionej materii, kt€Qra nie wie, kim jest i po co jest, dok€Td prowadzi ten gest, kt€Qry jej raz na zawsze nadano. t€Sum €Vmieje si€U. Czy rozumiecie straszny sadyzm, upajaj€Tce, demiurgiczne okrucie€Pstwo tego €Vmiechu? Bo przecie€R p€Saka€W nam, moje panie, trzeba nad losem w€Sasnym na widok tej n€Udzy materii, gwa€Sconej materii, na kt€Qrej dopuszczono si€U strasznego bezprawia. St€Td p€Synie, moje panie, straszny smutek wszystkich b€Saze€Pskich golem€Qw, wszystkich pa€Sub, zadumanych tragicznie nad €Vmiesznym swym grymasem. Oto jest anarchista Luccheni, morderca cesarzowej El€Rbiety,oto Draga, demoniczna i !nieszcz€U€Vliwa kr€Qlowa Serbii, oto genialny m€Sodzieniec, nadzieja i duma rodu, kt€Qrego zgubi€S nieszcz€Usny na€S€Qg onanii. O, ironio tych nazw, tych pozor€Qw. Czy jest w tej pa€Subie !naprawd€U co€V z kr€Qlowej Dragi,jej sobowt€Qr, najdalszy bodaj cie€P jej istoty? To podobie€Pstwo, ten poz€Qr, ta nazwa uspokaja nas i nie pozwala nam pyta€W, kim jest dla siebie samego ten tw€Qr nieszcz€U€Vliwy. A jednak to musi by€W kto€V, moje panie, kto€V anonimowy, kto€V gro€Xny, kto€V nieszcz€U€Vliwy, kto€V, co nie s€Sysza€S nigdy w swym g€Suchym€Ryciu o kr€Qlowej Dradze... Czy s€Syszeli€Vcie po nocach straszne wycie tych pa€Sub woskowych, zamkni€Utych w budach jarmarcznych, €Ra€Sosny ch€Qr tych kad€Sub€Qw z drzewa i!porcelany, wal€Tcych pi€U€Vciami w €Vciany swych wi€Uzie€P? W twarzy mego ojca, rozwichrzonej groz€T spraw, kt€Qre wywo€Sa€S z ciemno€Vci, utworzy€S si€U wir zmarszczek, "lej rosn€Tcy w g€S€Tb, na kt€Qregodnie gorza€So gro€Xne oko prorocze. Broda jego zje€Ry€Sa !si€U dziwnie, wiechcie i p€Udzle w€Sos€Qw, strzelaj€Tce z brodawek, z pieprz€Qw, z dziurek od nosa, nastroszy€Sy si€U na swych korzonkach. Tak sta€S dr€Utwy, z gorej€Tcymi oczyma, dr€R€Tc od wewn€Utrznego wzburzenia, jak automat, kt€Qry zaci€T€S si€U i zatrzyma€S na martwym punkcie. Adela wsta€Sa z krzes€Sa i poprosi€Sa nas o przymkni€Ucie oczu na to, co si€U za chwil€U stanie. Potem podesz€Sa do ojca i z r€Ukoma na biodrach, przybieraj€Tc poz€Qr podkre€Vlonej stanowczo€Vci, za€R€Tda€Sa bardzo dobitnie... - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - -- - - - - - - - Panienki siedzia€Sy sztywno, zespuszczonymi oczyma, w dziwnej dr€Utwo€Vci... TRAKTAT O MANEKINACH DOKO€_CZENIE Kt€Qrego€V z nast€Upnych wieczor€Qw ojciec m€Qj w te s€Sowa ci€Tgn€T€S dalej sw€T prelekcj€U : - Nie o tych nieporozumieniach uciele€Vnionych, nie o tych smutnych parodiach, moje panie, owocach prostackiej i wulgarnej niepow€Vci€Tgliwo€Vci chcia€Sem m€Qwi€W zapowiadaj€Tc m€T rzecz o manekinach. Mia€Sem na my€Vli co€V innego. Tu ojciec m€Qj zacz€T€S budowa€Wprzed naszymi oczyma obraz tej wymarzonej przez niego "generatio aequivoca", jakiego€V pokolenia istot na wp€Q€S tylko organicznych, jakiej€V pseudowegetacji i pseudofauny, rezultat€Qw fantastycznej fermentacji materii. By€Sy to twory podobne z pozoru do istot €Rywych, do kr€Ugowc€Qw, skorupiak€Qw, cz€Sonkonog€Qw, lecz poz€Qr ten "myli€S. By€Sy to w istocie istoty amorfne, bez wewn€Utrznej struktury, p€Sody imitatywnej tendencji materii, kt€Qra obdarzona pami€Uci€T, powtarzaz przyzwyczajenia raz przyj€Ute kszta€Sty. Skala morfologii, kt€Qrej podlega materia, jest w og€Qle ograniczona i pewien zas€Qb form powtarza si€U wci€T€R na r€Q€Rnych kondygnacjach bytu. Istoty te ruchliwe, wra€Rliwe nabod€Xce, a jednak dalekie od prawdziwego €Rycia - mo€Rna by€So otrzyma€W zawieszaj€Tc pewne skomplikowane koloidy w roztworach soli kuchennej. Koloidy te po kilku dniach formowa€Sy si€U, organizowa€Sy wpewne zag€Uszczenia substancji przypominaj€Tcej ni€Rsze formy fauny. U istot tak powsta€Sych mo€Rna by€So stwierdzi€W proces oddychania, przemian€U materii, ale analiza chemiczna nie wykazywa€Sa w nich nawet "€Vladu po€S€Tcze€P bia€Skowych aniw og€Qle zwi€Tzk€Qw w€Ugla. Wszelako prymitywne te formyby€Sy niczym w por€Qwnaniu z bogactwem kszta€St€Qw i wspania€So€Vci pseudofauny i flory, kt€Qra pojawia si€U niekiedy w pewnych €Vci€Vle okre€Vlonych €Vrodowiskach. €[rodowiskami tymi s€T stare mieszkania, przesycone emanacjami wielu €Rywot€Qw i zdarze€P zu€Ryte atmosfery, bogate w specyficzne ingrediencje marze€P ludzkich -rumowiska, obfituj€Tce w humus wspomnie€P, t€Usknot, ja€Sowej nudy. Na takiej glebie owa pseudowegetacja kie€Skowa€Sa szybko i powierzchownie, paso€Rytowa€Saobficie i efemerycznie, p€Udzi€Sa kr€Qtkotrwa€Se generacje, kt€Qre rozkwita€Sy raptownie i €Vwietnie, a€Reby wnet zgasn€T€W i zwi€Udn€T€W. Tapety musz€T by€W w takich mieszkaniach ju€R bardzo zu€Ryte i znudzone nieustann€T w€Udr€Qwk€T po wszystkich kadencjach rytm€Qw; nic dziwnego, €Re schodz€T na manowce dalekich, ryzykownych roje€P. Rdze€P mebli, ich substancja musi ju€R by€W rozlu€Xniona, zdegenerowana i podleg€Sa wyst€Upnym pokusom: wtedy natej chorej, zm€Uczonej i zdzicza€Sej glebie wykwita, jakpi€Ukna wysypka, nalot fantastyczny, kolorowa, bujaj€Tca ple€V€P. - Wiedz€T panie - m€Qwi€S ojciecm€Qj - €Re w starych mieszkaniach bywaj€T pokoje, o kt€Qrych si€U zapomina. Nie odwiedzane miesi€Tcami, wi€Udn€T w opuszczeniu mi€Udzy starymi murami i zdarza si€U, €Re zasklepiaj€T si€U w sobie, zarastaj€T ceg€S€T i, raz na zawsze stracone dla naszej "pami€Uci, powoli trac€T te€R sw€T egzystencj€U. Drzwi, prowadz€Tce do nich z jakiego€Vpodestu tylnych schod€Qw, mog€T by€W tak d€Sugo przeoczane przez domownik€Qw, a€R wrastaj€T, wchodz€T w €Vcian€U, kt€Qra zaciera ich €Vlad w fantastycznym rysunku p€Ukni€U€W i rys. - Wszed€Sem raz - m€Qwi€S ojciec m€Qj - wczesnym rankiem na schy€Sku zimy, po wielu miesi€Tcach nieobecno€Vci,do takiego na wp€Q€S zapomnianego traktu i zdumiony by€Sem wygl€Tdem tych pokoj€Qw. Z wszystkich szpar w pod€Sodze, z wszystkich gzyms€Qw i framug wystrzela€Sy cienkie p€Udy i nape€Snia€Sy szare powietrze migotliw€T koronk€T filigranowego listowia,a€Rurow€T g€Ustwin€T jakiej€V cieplarni, pe€Snej szept€Qw, l€Vnie€P, ko€Sysa€P, jakiej€V fa€Sszywej i b€Sogiej wiosny. Dooko€Sa €S€Q€Rka, pod wieloramienn€T lamp€T, wzd€Su€R szaf chwia€Sy si€U k€Upy delikatnych drzew, rozpryskiwa€Sy w g€Qrze w €Vwietliste korony, w fontanny koronkowego listowia, bij€Tce a€R pod malowane niebo sufitu rozpylonym chlorofilem. W przyspieszonym procesie kwitnienia kie€Skowa€Sy w tym listowiu ogromne, bia€Se i r€Q€Rowe kwiaty, p€Tczkowa€Sy woczach, buja€Sy od €Vrodka r€Q€Rowym mi€T€Rszem i przelewa€Sy si€U przez brzegi, #gubi€Tc p€Satki i rozpadaj€Tc si€U w pr€Udkim przekwitaniu. - By€Sem szcz€U€Vliwy ~ m€Qwi€S m€Qj ojciec z tego niespodzianego rozkwitu, kt€Qry nape€Sni€S powietrze migotliwym szelestem, €Sagodnym szumem, przesypuj€Tcym si€U jak kolorowe confetti przez cienkie r€Qzgi ga€S€Tzek. Widzia€Sem, jak z drgania powietrza, z fermentacji zbyt bogatej aury wydziela si€U i materializuje to pospieszne kwitnienie, przelewanie si€U i rozpadanie fantastycznych oleandr€Qw , kt€Qre nape€Sni€Sy #pok€Qj rzadk€T, leniw€T €Vnie€Ryc€Twielkich, r€Q€Rowych ki€Vci kwietnych. !- Nim zapad€S wiecz€Qr ko€Pczy€S "ojciec nie by€So ju€R €Vladu tego €Vwietnego rozkwitu. Ca€Sa z€Sudna ta fatamorgana by€Sa tylko mistyfikacj€T, wypadkiemdziwnej symulacji materii, kt€Qra podszywa si€U pod poz€Qr €Rycia. Ojciec m€Qj by€S dnia tego dziwnie o€Rywiony, spojrzenia jego, chytre, ironiczne spojrzenia, tryska€Sy werw€T i humorem. Potem, nagle powa€Rniej€Tc, zn€Qw rozpatrywa€S niesko€Pczon€T skal€U form i odcieni, jakie przybiera€Sa wielokszta€Stna materia. Fascynowa€Sy go formy graniczne, w€Ttpliwe i problematyczne, jak ektoplazma somnambulik€Qw, pseudomateria, emanacja kataleptyczna m€Qzgu, kt€Qra wpewnych wypadkach "rozrasta€Sa si€U z ust u€Vpionego $na ca€Sy st€Q€S, nape€Snia€Sa ca€Sy pok€Qj, jako bujaj€Tca, rzadka tkanka, astralne ciasto, na pograniczu cia€Sa i ducha. Kto wie m€Qwi€S ile jest cierpi€Tcych, okaleczonych, fragmentarycznych postaci €Rycia, jak sztucznie sklecone,gwo€Xdziami na gwa€St zbite €Rycie szaf i sto€S€Qw, ukrzy€Rowanego drzewa, cichych m€Uczennik€Qw okrutnejpomys€Sowo€Vci ludzkiej. Straszliwe transplantacje obcych i nienawidz€Tcych si€U ras drzewa, skucie ich w jedn€T nieszcz€U€Vliw€T osobowo€V€W. !Ile starej, m€Tdrej m€Uki jest w bejcowanych s€Sojach, €Ry€Sach ifladrach naszych starych, zaufanych szaf. Kto rozpozna w nich stare, zheblowane, wypolerowane do niepoznaki rysy, u€Vmiechy, spojrzenia! Twarz mego ojca, gdy to $m€Qwi€S, rozesz€Sa si€U zamy€Vlon€T lineatur€T zmarszczek, sta€Sa "si€U podobna do s€Uk€Qw i s€Soj€Qwstarej deski, z kt€Qrej zheblowano wszystkie wspomnienia. Przez chwil€U !my€Vleli€Vmy, €Re ojciec popadniew stan dr€Utwoty, kt€Qry nawiedza€S go czasem, ale #ockn€T€S si€U nagle, opami€Uta€S i tak ci€Tgn€T€S dalej: - Dawne, mistyczne - lemiona balsamowa€Sy swych umar€Sych. W €Vciany ich mieszka€P by€Sy wprawione, wmurowane cia€Sa, twarze; w salonie sta€S ojciec -wypchany, wygarbowana €Rona-nieboszczka by€Sa dywanem pod sto€Sem. Zna€Sem pewnego kapitana, kt€Qry mia€S w swej kajucie lamp€U-meluzyn€U, zrobion€T przez malajskich balsamist€Qw zjego zamordowanej kochanki. Na g€Sowie mia€Sa ogromne rogi jelenie. W ciszy kajuty g€Sowa ta, rozpi€Uta mi€Udzy ga€S€Uziami rog€Qw u stropu, powoli otwiera€Sa rz€Usy oczu; na rozchylonych ustach l€Vni€Sa b€Sonka €Vliny, p€Ukaj€Tca od cichego szeptu. G€Sowonogi, €R€Q€Swie i ogromne kraby, zawieszone na belkach sufitu jako kandelabry i paj€Tki, przebiera€Sy w tej ciszy bez ko€Pca nogami, sz€Sy i sz€Sy na miejscu... Twarz mojego ojca przybra€Sa naraz wyraz troski i smutku, gdy my€Vli jego na drogach nie wiedzie€W jakich asocjacji przesz€Sy do nowych przyk€Sad€Qw: - Czy mam przemilcze€W m€Qwi€S przyciszonym g€Sosem - €Re bratm€Qj na skutek d€Sugiej i nieuleczalnej choroby zamieni€Ssi€U stopniowo w zw€Qj kiszek gumowych, €Re biedna moja kuzynka dniem i noc€T nosi€Sa go w poduszkach, nuc€Tc nieszcz€U€Vliwemu stworzeniu niesko€Pczone ko€Sysanki nocy zimowych? Czy mo€Re by€W co€V smutniejszego ni€R cz€Sowiek zamieniony w kiszk€U hegarow€T? Co za rozczarowanie dla rodzic€Qw, co za dezorientacja dla ich uczu€W, co za rozwianie wszystkich nadziei, wi€Tzanychz obiecuj€Tcym m€Sodzie€Pcem! A jednak wierna mi€So€V€W biednej kuzynki towarzyszy€Sa mu i w tej przemianie. #- Ach! nie mog€U ju€R d€Su€Rej, nie#mog€U tego s€Sucha€W! - j€Ukn€U€Sa Polda przechylaj€Tc si€U na krze€Vle. Ucisz go, Adelo... Dziewcz€Uta wsta€Sy, Adela podesz€Sa do ojca i wyci€Tgni€Utym palcem uczyni€Saruch zaznaczaj€Tcy €Saskotanie.!ojciec stropi€S si€U, zamilk€S i zacz€T€S, pe€Sen przera€Renia, cofa€W si€U ty€Sem przed kiwaj€Tcym si€U palcem Adeli. Ta"sz€Sa za nim ci€Tgle, gro€R€Tc mu jadowicie palcem, i wypiera€Sa go krok za krokiem z pokoju. !Paulina ziewn€U€Sa przeci€Tgaj€Tcsi€U. Obie z Pold€T, wsparte o siebie ramionami, spojrza€Sy sobie w oczy z u€Vmiechem. NEMROD Ca€Sy sierpie€P owego roku przebawi€Sem si€U z ma€Sym, kapitalnym pieskiem, kt€Qry pewnego dnia znalaz€S si€U na pod€Sodze naszej kuchni, niedo€S€U€Rny i piszcz€Tcy, pachn€Tcy jeszcze mlekiem i niemowl€Uctwem, z nie uformowanym, okr€Tg€Sawym, dr€R€Tcym €Sebkiem, z €Sapkami jak u kreta rozkraczonymi na boki i z najdelikatniejsz€T, mi€Uciutk€T sier€Vci€T. Od pierwszego wejrzenia zdoby€Sa sobie ta kruszynka €Rycia ca€Sy zachwyt, ca€Sy entuzjazm ch€Sopi€Ucej duszy. Zjakiego nieba spad€S tak niespodzianie ten ulubieniec bog€Qw, milszy sercu od najpi€Ukniejszych zabawek? €Ze te€R stare, zgo€Sa nieinteresuj€Tce pomywaczki wpadaj€T niekiedy na tak €Vwietne pomys€Sy i przynosz€T zprzedmie€Vcia - o ca€Skiem wczesnej, transcendentalnej porannej godzinie - takiego oto pieska do naszej kuchni! !Ach! by€So si€U jeszcze niestety nieobecnym, nieurodzonym z ciemnego €Sona snu, a ju€R to !szcz€U€Vcie zi€Vci€So si€U, ju€R czeka€So na nas, niedo€S€U€Rnie le€R€Tce na ch€Sodnej pod€Sodze kuchni, nie docenione przez Adel€U i domownik€Qw. Dlaczego nie obudzono mnie wcze€Vniej! Talerzyk mleka na pod€Sodze €Vwiadczy€S o macierzy€Pskich impulsach Adeli, €Vwiadczy€S niestety tak€Re i o chwilach przesz€So€Vci, dla mnie na zawsze straconej, o rozkoszach przybranego macierzy€Pstwa, w kt€Qrych nie bra€Sem udzia€Su. !Ale przede mn€T le€Ra€Sa jeszcze #ca€Sa przysz€So€V€W. Jaki€R bezmiardo€Vwiadcze€P, eksperyment€Qw, odkry€W otwiera€S si€U teraz! Sekret €Rycia, jego najistotniejsza tajemnica sprowadzona do tej prostszej,por€Uczniejszej i zabawkowej formy ods€Sania€Sa si€U tu nienasyconej ciekawo€Vci. By€So to nad wyraz interesuj€Tce, mie€W na w€Sasno€V€W tak€T odrobink€U €Rycia, tak€T cz€Tsteczk€U wieczystej tajemnicy, w postaci tak zabawnej i nowej, budz€Tcej niesko€Pczon€T ciekawo€V€W i respekt sekretny sw€T obco€Vci€T, niespodzian€T transpozycj€T tego samego w€Ttku €Rycia, kt€Qry i w nas by€S, na form€U od naszej odmienn€T, zwierz€Uc€T. Zwierz€Uta! cel nienasyconej ciekawo€Vci, egzemplifikacje zagadki €Rycia, jakby stworzone po to, by cz€Sowiekowi pokaza€W cz€Sowieka, rozk€Sadaj€Tc jego bogactwo i komplikacj€U na tysi€Tc kalejdoskopowych mo€Rliwo€Vci, ka€Rd€T doprowadzon€T do jakiego€V paradoksalnego kra€Pca, do jakiej€V wybuja€So€Vci pe€Snej charakteru. Nie obci€T€Rone splotem egzotycznych interes€Qw, m€Tc€Tcych stosunki mi€Udzyludzkie, otwiera€So si€U serce pe€Sne sympatii dla obcych emanacji wiecznego €Rycia, pe€Sne mi€Sosnej wsp€Q€Spracuj€Tcej ciekawo€Vci, kt€Qra by€Sa zamaskowanym g€Sosem samopoznania. !Piesek by€S aksamitny, ciep€Sy i pulsuj€Tcy ma€Sym, pospiesznymsercem. Mia€S dwa mi€Ukkie p€Satki uszu, niebieskawe, m€Utne oczka, r€Q€Rowy pyszczek, do kt€Qrego mo€Rna by€So w€So€Ry€W palec bez €Radnego niebezpiecze€Pstwa, €Sapki delikatne i niewinne, z wzruszaj€Tc€T, r€Q€Row€T brodaweczk€T z ty€Su, nad !stopami przednich n€Qg. W€Sazi€S nimi do miski z mlekiem, €Rar€Soczny i niecierpliwy , ch€Sepc€Tcy nap€Qj r€Q€Rowym j€Uzyczkiem, a€Reby po nasyceniu si€U podnie€V€W $€Ra€So€Vnie ma€S€T mordk€U z kropl€T mleka na brodzie i wycofa€W si€U#niedo€S€U€Rnie z k€Tpieli mlecznej.Ch€Qd jego by€S niezgrabnym toczeniem si€U, bokiem na ukosw niezdecydowanym kierunku, po linii troch€U pijanej i chwiejnej. Dominant€T jego nastroju by€Sa jaka€V nieokre€Vlona i zasadnicza $€Ra€So€V€W, sieroctwo i bezradno€V€W - niezdolno€V€W do zape€Snienia do szycia, .tmpє0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk'€ c> (‡ nHЁ )ѕЫ c €щ *Р! c L +с()1 Џ , .ќ c €р -9= C czym€V pustki €Rycia pomi€Udzy sensacjami posi€Sk€Qw. Objawia€So si€U to bezplanowo€Vci€T i niekonsekwencj€T ruch€Qw, irracjonalnymi napadami nostalgii z €Ra€Sosnym skomleniem i niemo€Rno€Vci€T znalezienia sobie miejsca. Nawet jeszcze w g€S€Ubi snu, w !kt€Qrym potrzeb€U oparcia si€U i przytulenia zaspokaja€W musia€S u€Rywaj€Tc do tego w€Sasnej swej osoby, zwini€Utej w !k€S€Ubek dr€R€Tcy - towarzyszy€Somu poczucie osamotnienia i bezdomno€Vci. Ach, €Zycie - m€Sode i w€Tt€Se €Rycie, wypuszczone z zaufanej ciemno€Vci, z przytulnego ciep€Sa €Sona macierzystego w "wielki i obcy, €Vwietlany €Vwiat, jak€Re kurczy si€U ono i cofa, jak wzdraga si€U zaakceptowa€Wt€U imprez€U, kt€Qr€T mu proponuj€T pe€Sne awersji i zniech€Ucenia! Lecz z wolna ma€Sy Nemrod (otrzyma€S by€S to dumne i wojownicze imi€U) zaczyna smakowa€W w €Ryciu. Wy€S€Tczne opanowanie obrazem macierzystej prajedni ust€Upujeurokowi wielo€Vci. €[wiat zaczyna na€P nastawia€W pu€Sapki: nieznany a czaruj€Tcy smak, r€Q€Rnych pokarm€Qw, czworobok porannego s€So€Pca na pod€Sodze, na kt€Qrym tak "dobrze jest po€So€Ry€W si€U, ruchyw€Sasnych cz€Sonk€Qw, w€Sasne €Sapki, ogonek, figlarnie wyzywaj€Tcy do zabawy z samym sob€T, pieszczoty r€Uki ludzkiej, pod kt€Qrymi z wolna dojrzewa pewna swawolno€V€W, #weso€So€V€W rozpieraj€Tca cia€So i rodz€Tca potrzeb€U zgo€Sa nowych, gwa€Stownych i ryzykownych ruch€Qw - wszystko to przekupuje, przekonywa i zach€Uca do przyj€Ucia, do pogodzenia si€U zeksperymentem €Rycia. I jeszcze jedno. Nemrod zaczyna rozumie€W, €Re to, co mu si€U tu podsuwa, mimo pozor€Qw nowo€Vci jest w gruncie rzeczy czym€V, co ju€R by€So - by€So wiele razy - niesko€Pczenie wiele razy. Jegocia€So poznaje sytuacje, wra€Renia i przedmioty. W gruncie rzeczy to wszystko nie dziwi go zbytnio. W obliczuka€Rdej nowej sytuacji daje nura w swoj€T pami€U€W, w $g€S€Ubok€T pami€U€W cia€Sa, i szuka omackiem, i gor€Tczkowo - i bywa, €Re znajduje w sobie odpowiedni€T reakcj€U ju€R gotow€T: m€Tdro€V€W pokole€P, z€So€Ron€T w jego plazmie, w jego nerwach. Znajduje jakie€V czyny, decyzje, o kt€Qrych samnie wiedzia€S, €Re ju€R w nim !dojrza€Sy, €Re czeka€Sy na to, by wyskoczy€W. Sceneria jego m€Sodego €Rycia, kuchnia z wonnymi cebrami, ze €Vcierkami o skomplikowaneji intryguj€Tcej woni, z !k€Sapaniem pantofli Adeli, z jej ha€Sa€Vliwym krz€Ttaniem si€U - nie straszy go wi€Ucej. !Przywyk€S uwa€Ra€W j€T za swoj€T domen€U, zadomowi€S si€U w niej i pocz€T€S rozwija€W w stosunku do niej niejasne poczucie przynale€Rno€Vci, ojczyzny. Chyba €Re niespodzianie spada€Sna€P kataklizm w postaci szorowania pod€Sogi obalenie praw natury, chlusty ciep€Sego €Sugu, podmywaj€Tce wszystkie meble, i gro€Xny szurgot szczotek Adeli. Ale niebezpiecze€Pstwo mija, szczotka uspokojona i nieruchoma le€Ry cicho w k€Tcie, schn€Tca pod€Soga pachnie mi€So mokrym drzewem.Nemrod, przywr€Qcony znowu do swych normalnych praw i doswobody na terenie w€Sasnym, czuje €Ryw€T ochot€U chwyta€W z€Ubami stary koc na pod€Sodze i targa€W nim z ca€Sej si€Sy na prawo i lewo. !Pacyfikacja €Rywio€S€Qw nape€Sniago niewymown€T rado€Vci€T. Wtem staje jak wryty. przed nim, o jakie trzy kroki pieskie,posuwa si€U czarna maszkara, potw€Qr sun€Tcy szybko na pr€Ucikach wielu pogmatwanych!n€Qg. Do g€S€Ubi wstrz€T€Vni€Uty Nemrod posuwa wzrokiem za sko€Vnym kursern b€Syszcz€Tcego owada, €Vledz€Tc w napi€Uciu tenp€Saski, bezg€Sowy i €Vlepy kad€Sub, niesiony niesamowit€T ruchliwo€Vci€T paj€Uczych n€Qg. Co€V w nim na ten widok wzbiera, co€V dojrzewa, p€Ucznieje, czego sam jeszcze nie rozumie, niby jaki€V gniew albo strach, lecz raczej przyjemny i po€S€Tczony z dreszczem si€Sy, samopoczucia,agresywno€Vci. I nagle opada na przednie €Sapkii wyrzuca z siebie g€Sos, jeszcze jemu samemu nie znany, obcy, ca€Skiem niepodobny do zwyk€Sego kwilenia. Wyrzuca go z siebie raz, i jeszcze raz, i jeszcze, cienkim dyszkantem, kt€Qry si€Uco chwila wykoleja. Ale nadaremnie apostrofuje owada w tym nowym, z nag€Sego natchnienia zrodzonym j€Uzyku. W kategoriach umys€Su karakoniego nie ma miejsca nat€U tyrad€U i owad odbywa dalejsw€T sko€Vn€T tur€U ku k€Ttowi pokoju, w€Vr€Qd ruch€Qw u€Vwi€Uconych odwiecznym karakonim rytua€Sem. Wszelako uczucia nienawi€Vci nie maj€T jeszcze trwa€So€Vci i mocy w duszy pieska. Nowo obudzona rado€V€W €Rycia przeistacza ka€Rde uczucie w weso€So€V€W. Nemrod szczeka jeszcze, lecz sens tego szczekania zmieni€S si€U "niepostrze€Renie, sta€So si€U ono swoj€T w€Sasn€T parodi€T - pragn€Tc w gruncie rzeczy wys€Sowi€W niewymown€T udatno€V€W tej €Vwietnej imprezy€Rycia, pe€Snej pikanterii, niespodzianych dreszczyk€Qw i point. PAN W k€Tcie mi€Udzy tylnymi €Vcianami szop i przybud€Qwek by€S zau€Sek podw€Qrza, najdalsza, ostatnia odnoga, zamkni€Uta mi€Udzy komor€U, wychodek i tyln€T €Vcian€U kurnika - g€Sucha zatoka, poza!kt€Qr€T nie by€So ju€R wyj€Vcia. By€S to najdalszy przyl€Tdek, Gibraltar tego podw€Qrza, bij€Tcy rozpaczliwie g€Sow€T w €Vlepy parkan z poziomych desek, zamykaj€Tc€T i ostateczn€T €Vcian€U tego €Vwiata. Spod jego omszonych dyli wycieka€Sa stru€Rka czarnej, €Vmierdz€Tcej wody, €Ry€Sa gnij€Tcego, t€Sustego b€Sota, nigdy nie wysychaj€Tca jedyna droga, kt€Qra poprzez granice parkanu wyprowadza€Sa w €Vwiat. Ale rozpacz smrodliwego"zau€Ska tak d€Sugo bi€Sa g€Sow€T w$t€U zapor€U, a€R rozlu€Xni€Sa jedn€Tz poziomych, pot€U€Rnych desek. My, ch€Sopcy, dokonali€Vmy reszty i wywa€Ryli,wysun€Uli ci€U€Rk€T omsza€S€T desk€U z osady. Tak zrobili€Vmy wy€Som, otworzyli€Vmy okno na s€So€Pce. Stan€Twszy nog€T na desce, rzuconej jak most przez ka€Su€R€U, m€Qg€S wi€Uzie€P podw€Qrza w poziomej pozycji !przecisn€T€W si€U przez szpar€U, kt€Qra wypuszcza€Sa go w nowy,przewiewny i rozleg€Sy €Vwiat. By€S tam wielki, zdzicza€Sy, stary ogr€Qd. Wysokie grusze, #roz€So€Ryste jab€Sonie ros€Sy tu z rzadka pot€U€Rnymi grupami, obsypane srebrnym szelestem, kipi€Tc€T siatk€T bia€Sawych po€Sysk€Qw. Bujna, zmieszana, nie koszona trawa pokrywa€Sa puszystym ko€Ruchem falisty teren. By€Sy tam zwyk€Se, trawiaste €Xd€Xb€Sa €S€Tkowe z pierzastymi kitami k€Sos€Qw; !by€Sy delikatne filigrany dzikichpietruszek i marchwi; pomarszczone i szorstkie listkibluszczyk€Qw i €Vlepych pokrzyw, pachn€Tce mi€Ut€T; €Sykowate, b€Syszcz€Tce babki, nakrapiane rdz€T, wystrzelaj€Tce ki€V€Wmi grubej, czerwonej kaszy. Wszystko to, spl€Ttane i puszyste, przepojone by€So €Sagodnym powietrzem, podbite b€S€Ukitnymwiatrem i napuszczone niebem."Gdy si€U le€Ra€So w trawie, by€So #si€U przykrytym ca€S€T b€S€Ukitn€T geografi€T ob€Sok€Qw i p€Syn€Tcych kontynent€Qw, "oddycha€So si€U ca€S€T rozleg€S€T map€T niebios. Od tego obcowania z powietrzem li€Vcie "i p€Udy pokry€Sy si€U delikatnymi w€Soskami, mi€Ukkim nalotem puchu, szorstk€T szczecin€T haczk€Qw, jak gdyby dla chwytania i zatrzymywania przep€Syw€Qw tlenu. Ten nalot delikatny i bia€Sawy spokrewnia€S li€Vcie z atmosfer€T, dawa€S im srebrzysty, szary po€Sysk fal powietrznych, cienistych zaduma€P mi€Udzy dwoma b€Syskami s€So€Pca. A jedna z tych ro€Vlin, €R€Q€Sta i pe€Sna mlecznego soku w bladych €Sodygach, nad€Uta powietrzem,p€Udzi€Sa ze swych pustych p€Ud€Qw ju€R samo powietrze, sam puch w kszta€Scie pierzastych kul mleczowych rozsypywanych przez powiew iwsi€Tkaj€Tcych bezg€So€Vnie w b€S€Ukitn€T cisz€U. Ogr€Qd by€S rozleg€Sy i rozga€S€Uziony kilku odnogami i "mia€S r€Q€Rne strefy i klimaty. W jednej stronie by€S otwarty, pe€Sen mleka niebios i powietrza, i tam pod€Vciela€S niebu co najmi€Uksz€T, najdelikatniejsz€T, najpuszystsz€T ziele€P. Ale w miar€U jak opada€S w g€S€Tb "d€Sugiej odnogi i zanurza€S si€U wcie€P mi€Udzy tyln€T €Vcian€U opuszczonej fabryki wody sodowej, wyra€Xnie pochmurnia€S, stawa€S si€U opryskliwy i niedba€Sy, zapuszcza€S si€U dziko i niechlujnie, sro€Ry€S si€U pokrzywami, zje€Ra€S bodiakami,parszywia€S chwastem wszelkim, a€R w samym ko€Pcu mi€Udzy €Vcianami, w szerokiej prostok€Ttnej zatoce traci€S "wszelk€T miar€U i wpada€S w sza€S. Tam to nie by€S ju€R sad, tylko paroksyzm szale€Pstwa, wybuchw€Vciek€So€Vci, cyniczny bezwstyd i rozpusta. Tam, rozbestwione, daj€Tc upust swej pasji, panoszy€Sy si€U puste. Zdzicza€Se kapusty €Sopuch€Qw - ogromne wied€Xmy,rozdziewaj€Tce si€U w bia€Sy dzie€P ze swych szerokich !sp€Qdnic, zrzucaj€Tc je z siebie,!sp€Qdnica za sp€Qdnic€T, a€R ich wzd€Ute, szelestne, dziurawe €Sachmany oszala€Symi p€Satami "grzeba€Sy pod sob€T k€S€Qtliwe to !plemi€U b€Ukarcie. A €Rar€Soczne sp€Qdnice puch€Sy i rozpycha€Sy si€U, pi€Utrzy€Sy si€U jedne na drugich, rozpiera€Sy i nakrywa€Sy wzajem, rosn€Tc razem wzd€Ut€T mas€T blach listnych, a€R pod niski okap stodo€Sy. Tam to by€So, gdziem go ujrza€S jedyny raz w €Ryciu, o nieprzytomnej od €Raru godzinie po€Sudnia. By€Sa to chwila, kiedy czas, oszala€Sy i dziki, wy€Samuje si€U z kieratu zdarze€P i jak zbieg€Sy !w€S€Qcz€Uga p€Udzi z krzykiem na prze€Saj przez pola. Wtedy lato, pozbawione kontroli, ro€Vnie bez miary i rachuby na ca€Sej przestrzeni, ro€Vnie z dzikim impetem na wszystkich punktach, w dw€Qjnas€Qb, w tr€Qjnas€Qb, w inny jaki€V, wyrodny czas, w !nieznan€T dymensj€U, w ob€S€Ud. otej godzinie opanowywa€S mnie sza€S €Sowienia motyli, pasja €Vcigania tych migoc€Tcych plamek, tych b€S€Udnych, !bia€Sych p€Satk€Qw, trz€Us€Tcych si€U w rozognionym powietrzu niedo€S€U€Rnym gzygzakiem. I zdarzy€So si€U w€Qwczas, €Re kt€Qra€V z tych jaskrawych plamek rozpad€Sa si€U w locie nadwie, potem na trzy i ten drgaj€Tcy, o€Vlepiaj€Tco bia€Sy tr€Qjpunkt wi€Qd€S mnie, jak b€S€Udny ognik, przez sza€S bodiak€Qw, pal€Tcych si€U w s€So€Pcu. Dopiero na granicy €Sopuch€Qw !zatrzyma€Sem si€U, nie €Vmiej€Tc si€U pogr€T€Ry€W w to g€Suche zapadlisko. Wtedy nagle ujrza€Sem go. Zanurzony po pachy w €Sopuchach, kuca€S przede mn€T. Widzia€Sem jego grube bary w brudnej koszuli i niechlujny strz€Up surduta. Przyczajony jak do skoku, siedzia€S tak z barami jakby wielkim ci€U€Rarem zgarbionymi. Cia€So jego dysza€So z nat€U€Renia, a z miedzianej, b€Syszcz€Tcej w s€So€Pcu twarzy la€S si€U pot. Nieruchomy, !zdawa€S si€U ci€U€Rko pracowa€W, mocowa€W si€U bez ruchu z jakim€V ogromnym brzemieniem. Sta€Sem, przygwo€Rd€Rony jego wzrokiem, kt€Qry mnie uj€T€S jakby w kleszcze. By€Sa to twarz w€S€Qcz€Ugi lub pijaka. Wieche€W brudnych k€Sak€Qw wichrzy€S si€U nad czo€Sem wysokim i wypuk€Sym jak bu€Sa kamienna, utoczona "przez rzek€U. Ale czo€So to by€So skr€Ucone w g€S€Ubokie bruzdy. Nie wiadomo, czy b€Ql, czy pal€Tcy €Rar s€So€Pca, czy "nadludzkie nat€U€Renie wkr€Uci€So !si€U tak w t€U twarz i napi€U€So rysy do p€Ukni€Ucia. Czarne oczywbi€Sy si€U we mnie z nat€U€Reniem najwy€Rszej rozpaczy czy b€Qlu. Te oczy patrzy€Sy na mnie i nie patrzy€Sy, widzia€Sy mnie i nie widzia€Sy wcale. By€Sy to p€Ukaj€Tce ga€Ski, wyt€U€Rone najwy€Rszym uniesieniem b€Qlu albo dzik€T rozkosz€T natchnienia. I nagle z tych rys€Qw, naci€Tgni€Utych do p€Ukni€Ucia, wyboczy€S si€U jaki€V straszny, za€Samany cierpieniem grymas i"ten grymas r€Qs€S, bra€S w siebie tamten ob€S€Ud i natchnienie, p€Ucznia€S nim, wybacza€S si€U "coraz bardziej, a€R wy€Sama€S si€Urycz€Tcym, charcz€Tcym kaszlem €Vmiechu. Do g€S€Ubi wstrz€T€Vni€Uty, widzia€Sem, jak hucz€Tc €Vmiechem z pot€U€Rnych piersi, "d€Xwign€T€S si€U powoli z kucek i zgarbiony jak goryl, z r€Ukoma w opadaj€Tcych €Sachmanach spodni, ucieka€S, cz€Sapi€Tc przez €Sopoc€Tce blachy €Sopuch€Qw, wielkimi skokami Pan bez fletu, cofaj€Tcy si€U w pop€Sochu do swych ojczystychkniei. PAN KAROL Po po€Sudniu w sobot€U m€Qj wuj,Karol, wdowiec s€Somiany, wybiera€S si€U pieszo do letniska, oddalonego o godzin€Udrogi od miasta, do €Rony i dzieci, kt€Qre tam na wywczasach bawi€Sy. Od czasu wyjazdu €Rony mieszkanie by€Sonie sprz€Ttane, €S€Q€Rko nie za€Vcielane nigdy. Pan Karol przychodzi€S do mieszkania p€Q€Xn€T noc€T, sponiewierany, spustoszony przez nocne pohulanki, przez kt€Qre go wlok€Sy te dni upalne i puste. Zmi€Uta, ch€Sodna, dziko rozrzucona po€Vciel by€Sa dla€P w€Qwczas jak€T€V b€Sog€T przystani€T, wysp€T zbawcz€T, do kt€Qrej przypada€S ostatkiem si€S jak rozbitek, miotany wieledni i nocy przez wzburzone morze. Omackiem, w ciemno€Vci zapada€S si€U gdzie€V mi€Udzy bia€Sawe chmury, pasma i !zwa€Sy ch€Sodnego pierza i spa€S tak w niewiadomym kierunku, !na wspak, g€Sow€T na d€Q€S, wbityciemieniem w puszysty mi€T€Rsz po€Vcieli, jak gdyby chcia€S we €Vnie przewierci€W, przew€Udrowa€W na wskro€V te rosn€Tce noc€T, pot€U€Rne masywy pierzyn. #Walczy€S we €Vnie z t€T po€Vciel€T,jak p€Sywak z wod€T, ugniata€S j€T i miesi€S cia€Sem, jak ogromn€T dzie€R€U ciasta, w &kt€Qr€T si€U zapada€S, i budzi€S si€U o szarym €Vwicie zdyszany, oblany potem, wyrzucony na brzeg tego stosu po€Vcieli, kt€Qrego zm€Qc nie m€Qg€S w ci€U€Rkich zapasach nocnych. Tak na wp€Q€S wyrzucony z toni snu, wisia€S przez chwil€U nieprzytomny na kraw€Udzi nocy, chwytaj€Tc piersiami powietrze, a po€Vciel ros€Sa doko€Sa niego, puch€Sa i nakisa€Sa - i zarasta€Sa go znowu zwa€Sem ci€U€Rkiego, bia€Sawego ciasta. Spa€S tak do p€Q€Xnego przedpo€Sudnia, podczas gdy poduszki uk€Sada€Sy si€U w %wielk€T, bia€S€T, p€Sask€T r€Qwnin€U,po kt€Qrej w€Udrowa€S uspokojony sen jego. Tymi bia€Symi go€Vci€Pcami powraca€S powoli do siebie, do dnia, do jawy i wreszcie otwiera€S oczy,jak €Vpi€Tcy pasa€Rer, gdy poci€Tg zatrzymuje si€U na stacji. W pokoju panowa€S odsta€Sy p€Q€Smrok z osadem wielu dni samotno€Vci i ciszy. Tylko okno kipia€So od rannego rojowiska !much i story p€Son€U€Sy jaskrawo.Pan Karol wyziewa€S ze swego "cia€Sa, z g€S€Ubi jam cielesnych, resztki dnia wczorajszego. To ziewanie chwyta€So go tak konwulsyjnie, jak gdyby chcia€So go odwr€Qci€W na nice. Tak wyrzuca€S z siebie ten piasek, te ci€U€Rary nie strawione restancje dnia wczorajszego. Ul€Rywszy sobie w ten spos€Qb, iswobodniejszy, wci€Tga€S do notesu wydatki, kalkulowa€S, #oblicza€S i marzy€S. Potem le€Ra€S d€Sugo nieruchomy, z szklanymioczyma, kt€Qre by€Sy koloru wody, wypuk€Se i wilgotne. W wodnistym p€Q€Smroku pokoju, rozja€Vnionym refleksem dnia upalnego za storami, oczy jego jak male€Pkie lusterka odbija€Sy wszystkie b€Syszcz€Tce!przedmioty: bia€Se plamy s€So€Pcaw szparach okna, z€Soty prostok€Tt stor, i powtarza€Sy, jak kropla wody, ca€Sy pok€Qj z cisz€T dywan€Qw i pustych krzese€S. Tymczasem dzie€P za storami hucza€S coraz p€Somienniej bzykaniem much oszala€Sych ods€So€Pca. Okno nie mog€So !pomie€Vci€W tego bia€Sego po€Rarui story omdlewa€Sy od jasnych falowa€P. !Wtedy wywleka€S si€U z po€Vcieli i siedzia€S jeszcze jaki€V czas na €S€Q€Rku, st€Ukaj€Tc bezwiednie. Jego trzydziestokilkoletnie cia€So zaczyna€So sk€Sania€W si€U do korpulencji. W tym organizmie,nabrzmiewaj€Tcym t€Suszczem, zn€Ukanym od nadu€Ry€W p€Sciowych, ale wci€T€R wzbieraj€Tcym bujnymi sokami,zdawa€S si€U teraz z wolna dojrzewa€W w tej ciszy jego przysz€Sy los. Gdy tak siedzia€S w bezmy€Vlnym, wegetatywnym os€Supieniu, ca€Sy zamieniony w kr€T€Renie, w respiracj€U, w g€S€Ubokie pulsowanie sok€Qw, ros€Sa w g€S€Ubi jego cia€Sa, spoconego i pokrytego w€Sosemw rozlicznych miejscach, jaka€Vniewiadoma, nie sformu€Sowanaprzysz€So€V€W, niby potworna naro€Vl, wyrastaj€Tca fantastycznie w nieznan€T dymensj€U. Nie przera€Ra€S si€U jej, gdy€R czu€S ju€R swoj€T to€Rsamo€V€W z tym niewiadomyma ogromnym, kt€Qre mia€So nadej€V€W, i r€Qs€S razem z nim bez sprzeciwu, w dziwnej zgodzie, zdr€Utwia€Sy spokojn€T groz€T, odpoznaj€Tc przysz€Segosiebie w tych kolosalnych wykwitach, w tych fantastycznych spi€Utrzeniach,kt€Qre przed jego wzrokiem wewn€Utrznym dojrzewa€Sy. Jedno jego oko lekko wtedy zbacza€So na zewn€Ttrz, jak gdyby odchodzi€So w inny wymiar. Potem z tych bezmy€Vlnych otumanie€P, z tych zatraconych dali powraca€S zn€Qw do siebie i do chwili; widzia€S swe stopy na dywanie,t€Suste i delikatne jak u kobiety, i powoli wyjmowa€S z€Sote spinki z mankiet€Qw dziennej koszuli. Potem szed€S , .tmpє0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП.€ѓ7 € /sп c €З 0R c 1]ў c }2[' c р3s22 c C4Ѕ=ї Іdo kuchni i znajdowa€S tam w cienistym k€Tcie wiaderko z wod€T, kr€T€Rek cichego, czujnego zwierciad€Sa, kt€Qre na€P tam czeka€So jedyna €Rywa i wiedz€Tca istota w tym pustym mieszkaniu. Nalewa€S domiednicy wody i kosztowa€S !sk€Qr€T jej m€Sodej i odsta€Sej, s€Sodkawej mokro€Vci. #D€Sugo i starannie robi€S toalet€U,"nie spiesz€Tc si€U i w€S€Tczaj€Tc pauzy mi€Udzy poszczeg€Qlne manipulacje. To mieszkanie, puste i zapuszczone, nie uznawa€So "go, te meble i €Vciany €Vledzi€Sy za nim z milcz€Tc€T krytyk€T. Czu€S si€U, wchodz€Tc w ich cisz€U, jak intruz w tym podwodnym, zatopionym !kr€Qlestwie, w kt€Qrym p€Syn€T€S inny, odr€Ubny czas. Otwieraj€Tc w€Sasne szuflady, mia€S uczucie z€Sodzieja i chodzi€S mimo woli na palcach, #boj€Tc si€U obudzi€W ha€Sa€Vliwe i nadmierne echo, czekaj€Tce dra€Rliwie na najl€Rejsz€T przyczyn€U, by wybuchn€T€W. A gdy wreszcie, id€Tc cicho od szafy do szafy, znajdowa€S kawa€Sek po kawa€Sku wszystkopotrzebne i ko€Pczy€S toalet€U w€Vr€Qd tych mebli, kt€Qre tolerowa€Sy go w milczeniu, z nieobecn€T min€T, i wreszcie by€S got€Qw, to stoj€Tc na odej€Vciu z kapeluszem w r€Uku, czu€S si€U za€Renowany, €Re i w ostatniej chwili nie m€Qg€S znale€X€W s€Sowa, kt€Qre by rozwi€Tza€So to wrogie milczenie, i odchodzi€S ku drzwiom zrezygnowany, z wolna, ze spuszczon€T g€Sow€T gdy w przeciwn€T stron€U oddala€S si€U tymczasem bez !po€Vpiechu w g€S€Tb zwierciad€Sa kto€V odwr€Qcony na zawsze plecami przez pust€T amfilad€U pokoj€Qw, kt€Qre nie istnia€Sy. SKLEPY CYNAMONOWE W okresie najkr€Qtszych. sennych dni zimowych, uj€Utych z obu stron, od poranku i od wieczora, w futrzane kraw€Udzie zmierzch€Qw, gdy miasto %rozga€S€Uzia€So si€U coraz g€S€Ubiej w labirynty zimowych nocy, z trudem przywo€Sywane przez !kr€Qtki €Vwit do opami€Utania, do powrotu - ojciec m€Qj by€S ju€R zatracony, zaprzedany, zaprzysi€U€Rony tamtej sferze. Twarz jego i g€Sowa zarasta€Sy w€Qwczas bujnie i dziko siwym w€Sosem, stercz€Tcym nieregularnie wiechciami, szczecinami, d€Sugimi p€Udzlami,strzelaj€Tcymi z brodawek, z brwi, z dziurek od nosa co nadawa€So jego fizjonomii wygl€Td starego, nastroszonegolisa. W€Uch jego i s€Such zaostrza€S "si€U niepomiernie i zna€W by€So po!grze jego milcz€Tcej i napi€Utej twarzy, €Re za po€Vrednictwem tych zmys€S€Qw pozostaje on w ci€Tg€Sym kontakcie z niewidzialnym €Vwiatem ciemnych zakamark€Qw, dziur mysich, zmursza€Sych przestrzeni pustych pod pod€Sog€T i kana€S€Qw kominowych. Wszystkie chroboty, trzaski nocne, tajne, skrzypi€Tce €Rycie pod€Sogi mia€Sy w nim nieomylnego i czujnego dostrzegacza, szpiega i wsp€Q€Sspiskowca. Absorbowa€So go to w tym stopniu, €Re !pogr€T€Ra€S si€U zupe€Snie w tej niedost€Upnej dla nas sferze, z kt€Qrej nie pr€Qbowa€S zdawa€W nam sprawy. Nieraz musia€S strzepywa€W palcami i €Vmia€W si€U cicho do siebie samego, gdy te wybryki !niewidzialnej sfery stawa€Sy si€Uzbyt absurdalne; porozumiewa€Ssi€U w€Qwczas spojrzeniem z naszym kotem, kt€Qry r€Qwnie€R wtajemniczony w ten €Vwiat, !podnosi€S sw€T cyniczn€T, zimn€T,porysowan€T pr€Ugami twarz, "mru€R€Tc z nud€Qw i oboj€Utno€Vci sko€Vne szparki oczu. Zdarza€So si€U podczas obiadu, €Re w€Vr€Qd jedzenia odk€Sada€S "nagle n€Q€R i widelec i z serwet€T zawi€Tzan€T pod szyj€T podnosi€Ssi€U kocim ruchem, skrada€S na brzu€Vcach palc€Qw do drzwi s€Tsiedniego, pustego pokoju i z najwi€Uksz€T ostro€Rno€Vci€T zagl€Tda€S przez dziurk€U od klucza. Potem wraca€S do sto€Su,jakby zawstydzony, z zak€Sopotanym u€Vmiechem, "w€Vr€Qd mrukni€U€W i niewyra€Xnychmamrota€P, odnosz€Tcych si€U dowewn€Utrznego monologu, w kt€Qrym by€S pogr€T€Rony. A€Reby mu sprawi€W pewn€T dystrakcj€U i oderwa€W go od chorobliwych docieka€P, wyci€Tga€Sa go matka na wieczorne spacery, na kt€Qre !szed€S, milcz€Tc, bez oporu, ale i bez przekonania, roztargniony i nieobecny duchem. Raz nawet poszli€Vmy do teatru. Znale€Xli€Vmy si€U znowu w tej wielkiej, €Xle o€Vwietlonej i brudnej sali, pe€Snej sennego gwaru ludzkiego i bez€Sadnego !zam€Utu. Ale gdy przebrn€Uli€Vmy !przez ci€Rb€U ludzk€T, wynurzy€Sasi€U przed nami olbrzymia bladoniebieska kurtyna, jak niebo jakiego€V innego firmamentu. Wielkie, malowanemaski r€Q€Rowe, z wyd€Utymi policzkami, nurza€Sy si€U w ogromnym p€S€Qciennym przestworzu. To sztuczne "niebo szerzy€So si€U i p€Syn€U€So wzd€Su€R i w poprzek, wzbieraj€Tc ogromnym tchem patosu i wielkich gest€Qw, atmosfer€T tego €Vwiata sztucznego i pe€Snego blasku, kt€Qry budowa€S si€U tam, na dudni€Tcych rusztowaniach sceny. Dreszcz p€Syn€Tcy przez wielkie oblicze tego nieba, oddech ogromnego p€S€Qtna, od "kt€Qrego ros€Sy i o€Rywa€Sy maski,zdradza€S iluzoryczno€V€W tego firmamentu, sprawia€S to drganie rzeczywisto€Vci, kt€Qre w chwilach metafizycznych odczuwamy jako migotanie tajemnicy. Maski trzepota€Sy czerwonymi powiekami, kolorowe wargi szepta€Sy co€V bezg€So€Vnie i wiedzia€Sem, €Re przyjdzie chwila, kiedy napi€Ucie tajemnicy dojdzie do zenitu i wtedy wezbrane niebo kurtyny"p€Uknie naprawd€U, uniesie si€U i uka€Re rzeczy nies€Sychane i ol€Vniewaj€Tce. Lecz nie by€So mi dane doczeka€W tej chwili, albowiem tymczasem ojciec zacz€T€S zdradza€W pewne oznaki zaniepokojenia, chwyta€S si€U za kieszenie i wreszcie o€Vwiadczy€S, €Re zapomnia€S portfelu z pieni€Udzmi i wa€Rnymi dokumentami. Po kr€Qtkiej naradzie z matk€T, w kt€Qrej uczciwo€V€W Adeli zosta€Sa poddana po€Vpiesznej, rycza€Stowej ocenie, zaproponowano mi, €Rebym wyruszy€S do domu na poszukiwanie portfelu. Zdaniemmatki do rozpocz€Ucia widowiska by€So jeszcze wiele czasu i przy mojej zwinno€Vci mog€Sem na czas powr€Qci€W. Wyszed€Sem w noc zimow€T, kolorow€T od iluminacji nieba. By€Sa to jedna z tych jasnych nocy, w kt€Qrych firmament gwiezdny jest tak rozleg€Sy i rozga€S€Uziony, jakby rozpad€S !si€U, roz€Sama€S i podzieli€S na labirynt odr€Ubnych niebios, wystarczaj€Tcych do obdzielenia ca€Sego miesi€Tca nocy zimowych i do nakrycia swymi srebrnymi i malowanymi kloszami wszystkich ich nocnych zjawisk, przyg€Qd, awantur i karnawa€S€Qw. Jest lekkomy€Vlno€Vci€T nie do darowania wysy€Sa€W w tak€T nocm€Sodego ch€Sopca z misj€T !wa€Rn€T i piln€T, albowiem w jej $p€Q€S€Vwietle zwielokrotniaj€T si€U,pl€Tcz€T i wymieniaj€T jedne z !drugimi ulice. Otwieraj€T si€U w g€S€Ubi miasta, €Reby tak rzec, ulice podw€Qjne, ulice sobowt€Qry, ulice k€Samliwe i zwodne. Oczarowana i zmylonawyobra€Xnia wytwarza z€Sudne plany miasta, rzekomo dawno znane i wiadome, w kt€Qrych teulice maj€T swe miejsce i nazw€U, a noc w niewyczerpanej swej p€Sodno€Vcinie ma nic lepszego do roboty,jak dostarcza€W wci€T€R nowych i urojonych konfiguracji. Te kuszenia nocy zimowych zaczynaj€T si€U zazwyczaj niewinnie od ch€Utki skr€Qcenia sobie drogi, u€Rycia niezwyk€Sego lub pr€Udszego przej€Vcia. Powstaj€T pon€Utne kombinacje przeci€Ucia zawi€Sej w€Udr€Qwki jak€T€V nie wypr€Qbowan€T przecznic€T. Ale tym razem zacz€U€So si€U inaczej. Uszed€Sszy par€U krok€Qw, spostrzeg€Sem, €Re jestem bez !p€Saszcza. Chcia€Sem zawr€Qci€W, !lecz po chwili wyda€So mi si€U toniepotrzebn€T strat€T czasu, gdy€R noc nie by€Sa wcale zimna, przeciwnie po€Ry€Skowana strugami dziwnego ciep€Sa, tchnieniami "jakiej€V fa€Sszywej wiosny. €[nieg!skurczy€S si€U w baranki bia€Se, w niewinne i s€Sodkie runo, kt€Qre pachnia€So fio€Skami. W takie same baranki rozpu€Vci€So si€U niebo, w kt€Qrym ksi€U€Ryc #dwoi€S si€U i troi€S, demonstruj€Tcw tym zwielokrotnieniu wszystkie swe fazy i pozycje. Niebo obna€Ra€So tego dnia wewn€Utrzn€T sw€T konstrukcj€U w wielu jakby anatomicznych preparatach, pokazuj€Tcych spirale i s€Soje €Vwiat€Sa, przekroje seledynowych bry€S nocy, plazm€U przestworzy, tkank€U roje€P nocnych. W tak€T noc niepodobna i€V€W Podwalem ani €Radn€T inn€T z ciemnych ulic, kt€Qre s€T odwrotn€T stron€T, niejako podszewk€T czterech linij rynku, i nie przypomnie€W sobie, €Re o tej p€Q€Xnej porze bywaj€T czasem jeszcze otwarte niekt€Qre z owych osobliwych a tyle n€Uc€Tcych sklep€Qw, o kt€Qrych zapomina si€U w dnie zwyczajne. Nazywam je sklepami cynamonowymi dla ciemnych boazeryj tej barwy , kt€Qrymi s€T wy€So€Rone. Te prawdziwie szlachetne handle, w p€Q€Xn€T noc otwarte, by€Sy zawsze przedmiotem moich gor€Tcych marze€P. S€Sabo o€Vwietlone, ciemne i uroczyste ich wn€Utrza pachnia€Sy g€S€Ubokim zapachem farb, laku, kadzid€Sa, aromatemdalekich kraj€Qw i rzadkich materia€S€Qw. Mog€Se€V tam znale€X€W ognie bengalskie, szkatu€Ski czarodziejskie, marki kraj€Qw dawno zaginionych, chi€Pskie odbijanki, indygo, kalafonium z malabaru, jaja owad€Qw egzotycznych, papug, tukan€Qw, €Rywe salamandry i bazyliszki, korze€P Mandragory,norymberskie mechanizmy, homunculusy w doniczkach, mikroskopy i lunety, a nade wszystko rzadkie i osobliwe !ksi€T€Rki, stare folianty pe€Sne przedziwnych rycin i oszo€Samiaj€Tcych historyj. Pami€Utam tych starych i pe€Snych godno€Vci kupc€Qw, "kt€Qrzy obs€Sugiwali klient€Qw ze spuszczonymi oczyma, w dyskretnym milczeniu, i pe€Sni byli m€Tdro€Vci i wyrozumienia !dla ich najtajniejszych €Zycze€P.Ale nade wszystko by€Sa tam !jedna ksi€Ugarnia, w kt€Qrej raz ogl€Tda€Sem rzadkie i zakazane druki, publikacje tajnych klub€Qw, zdejmuj€Tc zas€Son€U z tajemnic dr€Ucz€Tcych i upojnych. Tak rzadko zdarza€Sa si€U sposobno€V€W odwiedzania tych sklep€Qw - i w dodatku z ma€S€T,lecz wystarczaj€Tc€T sum€T pieni€Udzy w kieszeni. Nie !mo€Rna by€So pomin€T€W tej okazjimimo wa€Rno€Vci misji powierzonej naszej gorliwo€Vci. Trzeba si€U by€So zapu€Vci€W wed€Sug mego obliczenia w boczn€T uliczk€U, min€T€W dwie albo trzy przecznice, a€Reby osi€Tgn€T€W ulic€U nocnych sklep€Qw. To oddala€So mnie od !celu, ale mo€Rna by€So nadrobi€W !sp€Q€Xnienie, wracaj€Tc drog€T na €Zupy Solne. Uskrzydlony pragnieniem zwiedzenia sklep€Qw cynamonowych, skr€Uci€Sem w wiadom€T mi ulic€U i lecia€Sem wi€Ucej, ani€Reli szed€Sem, bacz€Tc, by nie zmyli€W drogi. Tak min€T€Sem ju€R trzeci€T czy czwart€T przecznic€U, a upragnionej ulicy wci€T€R nie by€So. W dodatku nawet konfiguracjaulic nie odpowiada€Sa oczekiwanemu obrazowi. Sklep€Qw ani €Vladu. Szed€Sem ulic€T, kt€Qrej domy nie mia€Sy nigdzie bramy wchodowej, tylko okna szczelnie zamkni€Ute, €Vlepe odblaskiem ksi€U€Ryca. Po drugiej stronie tych dom€Qw musi prowadzi€W w€Sa€Vciwa ulica, od kt€Qrej te domy s€T dost€Upne my€Vla€Sem sobie. Z niepokojem przyspiesza€Sem kroku, rezygnuj€Tc w duchu z my€Vli zwiedzenia sklep€Qw. Byle tylko wydosta€W si€U st€Td pr€Udko w znane okolice miasta. #Zbli€Ra€Sem si€U do wylotu, pe€Sen niepokoju, gdzie te€R ona mnie wyprowadzi. Wyszed€Sem na szeroki, rzadko zabudowany go€Vciniec, bardzo d€Sugi i prosty. Owia€S mnie od razu oddech szerokiej przestrzeni. Sta€Sy tam przy ulicy albo w g€S€Ubi ogrod€Qw malownicze wille, ozdobne budynki bogaczy. W przerwach mi€Udzy nimi widnia€Sy parki i mury sad€Qw. Obraz przypomina€S z "daleka ulic€U Lesznia€Psk€T w jej dolnych i rzadko zwiedzanych !okolicach. €[wiat€So ksi€U€Ryca, rozpuszczone w tysi€Tcznych barankach, w €Suskach srebrnych na niebie, by€So blade i tak jasne jak w dzie€P - tylko parki i ogrody czernia€Sy w tym srebrnym krajobrazie. Przyjrzawszy si€U bacznie jednemu z budynk€Qw, doszed€Sem do przekonania, €Re mam przed sob€T tyln€T i nigdy nie widzian€T stron€U gmachu gimnazjalnego. W€Sa€Vnie dochodzi€Sem do bramy, kt€Qra ku memu zdziwieniu by€Sa otwarta, sie€P o€Vwietlona. Wszed€Sem i znalaz€Sem si€U na czerwonym chodniku !korytarza. Mia€Sem nadziej€U, €Rezdo€Sam nie spostrze€Rony !przekra€V€W si€U przez budynek i wyj€V€W przedni€T bram€T, skracaj€Tc sobie znakomicie drog€U. Przypomnia€Sem sobie, €Re o tej "p€Q€Xnej godzinie musi si€U w saliprofesora Arendta odbywa€W jedna z lekcyj nadobowi€Tzkowych, prowadzona w p€Q€Xn€T noc, na !kt€Qre zbierali€Vmy si€U zimow€T por€T, p€Son€Tc szlachetnym zapa€Sem do €Wwicze€P rysunkowych, jakim natchn€T€S nas ten znakomity nauczyciel. Ma€Sa gromadka pilnych gubi€Sa si€U prawie w wielkiej ciemnej sali, na kt€Qrej €Vcianach #ogromnia€Sy i €Sama€Sy si€U cienie naszych g€S€Qw, rzucane od dw€Qch ma€Sych €Vwieczek p€Son€Tcych w szyjkach butelek.Prawd€U m€Qwi€Tc, niewiele€Vmy podczas tych godzin rysowali iprofesor nie stawia€S zbyt €Vcis€Sych wymaga€P. Niekt€Qrzy przynosili sobie z domu poduszki i uk€Sadali si€U na €Sawkach do powierzchownej drzemki. I tylko najpilniejsi rysowali pod sam€T €Vwiec€T, w z€Sotym kr€Ugu jej blasku. Czekali€Vmy zazwyczaj d€Sugo na przyj€Vcie profesora, nudz€Tc si€U w€Vr€Qd sennych rozm€Qw. Wreszcie otwiera€Sy si€U drzwi jego pokoju i wchodzi€S ma€Sy, z pi€Ukn€T brod€T, pe€Sen ezoterycznych u€Vmiech€Qw, dyskretnych przemilcze€P i aromatu tajemnicy. Szybko zaciska€S za sob€T drzwi gabinetu, przez kt€Qre w momencie otworzenia t€Soczy€Sa si€U za jego g€Sow€T ci€Rba gipsowych cieni, fragment€Qw klasycznych, bolesnych Niobid, Danaid i Tantalid€Qw, ca€Sy smutny i !ja€Sowy Olimp, wi€Udn€Tcy od lat w tym muzeum gips€Qw. Zmierzch tego pokoju m€Utnia€S "i za dnia i przelewa€S si€U sennieod gipsowych marze€P, pustychspojrze€P, bledn€Tcych owali i zamy€Vle€P odchodz€Tcych w nico€V€W. Lubili€Vmy nieraz pods€Suchiwa€W pod drzwiami - ciszy , pe€Snej westchnie€P i szept€Qw tego kruszej€Tcego w paj€Uczynach rumowiska, tego !rozk€Sadaj€Tcego si€U w nudzie i monotonii zmierzchu bog€Qw. Profesor przechadza€S si€U dostojnie, pe€Sen namaszczenia, wzd€Su€R pustych€Sawek, w€Vr€Qd kt€Qrych rozrzuceni ma€Symi grupkami, rysowali€Vmy co€V w szarym odblasku nocy zimowej. By€So zacisznie i sennie. Gdzieniegdzie koledzy moi !uk€Sadali si€U do snu. €[wieczki powoli dogasa€Sy w butelkach. Profesor pogr€T€Ra€S si€U w g€S€Ubok€T witryn€U, pe€Sn€T starych folia€S€Qw, staromodnych ilustracyj, sztych€Qw i druk€Qw. Pokazywa€S nam w€Vr€Qd ezoterycznych gest€Qw stare litografie wieczornych pejza€Ry, g€Ustwiny nocne, aleje zimowych park€Qw, czerniej€Tce na bia€Sych drogach ksi€U€Rycowych. W€Vr€Qd sennych rozm€Qw up€Sywa€S niespostrze€Renie czas"i bieg€S nier€Qwnomiernie, robi€Tcniejako w€Uz€Sy w up€Sywie "godzin, po€Sykaj€Tc k€Udy€V ca€Se puste interwa€Sy trwania. Niespostrze€Renie, bez przej€Vcia, odnajdywali€Vmy nasz€T czered€U ju€R w drodze powrotnej na bia€Sej od €Vniegu €Vcie€Rce szpaleru, flankowanej czarn€T, such€T g€Ustwin€T !krzak€Qw. Szli€Vmy wzd€Su€R tego w€Sochatego brzegu ciemno€Vci, ocieraj€Tc si€U o nied€Xwiedzie futro krzak€Qw, trzaskaj€Tcych pod naszymi nogami w jasn€T noc bezksi€U€Rycow€T, w mleczny, fa€Sszywy dzie€P, daleko po p€Q€Snocy. !Rozpr€Qszona biel tego €Vwiat€Sa,m€R€Tca ze €Vniegu, z bladego powietrza, z mlecznych przestworzy, by€Sa jak szary papier sztychu, na kt€Qrym #g€S€Ubok€T czerni€T pl€Tta€Sy si€U kreski i szrafirunki g€Ustych zaro€Vli. Noc powtarza€Sa teraz g€S€Uboko po p€Q€Snocy te serie nokturn€Qw, sztych€Qw nocnychprofesora Arendta, kontynuowa€Sa jego fantazje. W tej czarnej g€Ustwinie parku, we w€Sochatej sier€Vci zaro€Vli, w masie kruchego chrustu by€Sy miejscami nisze, gniazda najg€S€Ubszej puszystejczarno€Vci, pe€Sne pl€Ttaniny, sekretnych gest€Qw, bez€Sadnej rozmowy na migi. By€So w tych gniazdach zacisznie i ciep€So. Siadali€Vmy tam na letnim mi€Ukkim €Vniegu w naszych w€Sochatych p€Saszczach, zajadaj€Tc orzechy, kt€Qrych pe€Sna by€Sa leszczynowa ta g€Ustwina w ow€T wiosenn€T "zim€U. Przez zaro€Vla przewija€Sy "si€U bezg€So€Vnie kuny, €Sasice i ichneumony, futrzane, w€Usz€Tce zwierz€Ttka, €Vmierdz€Tce ko€Ruchem, wyd€Su€Rone, na niskich €Sapkach. Podejrzewali€Vmy, €Re by€Sy mi€Udzy nimi okazy gabinetu szkolnego, kt€Qre cho€W wypatroszone i €Sysiej€Tce, uczuwa€Sy w t€U bia€S€T noc w swym pustym wn€Utrzu g€Sos starego !instynktu, g€Sos rui, i wraca€Sy do matecznika na kr€Qtki, z€Sudny €Rywot. Ale powoli fosforescencja wiosennego €Vniegu m€Utnia€Sa i gas€Sa i nadchodzi€Sa czarna i g€Usta o€Wma przed €Vwitem. Niekt€Qrzy z nas zasypiali w ciep€Sym €Vniegu, inni domacywali si€U w g€Ustwinie bram swych dom€Qw, wchodzili є0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП5€з c И6W Q c 7Ј= c ~8х!ъ с9Я"T c €ь:#-ќ c O;8m@ Вomackiem do ciemnych wn€Utrzy, w sen rodzic€Qw i braci, w dalszy ci€Tg g€S€Ubokiego chrapania, kt€Qre doganiali na swych sp€Q€Xnionych drogach. Te nocne seanse pe€Sne by€Sy dla mnie tajemnego uroku, nie mog€Sem i teraz pomin€T€W !sposobno€Vci, by nie zagl€Tdn€T€Wna moment do sali rysunkowej, postanawiaj€Tc, €Re nie pozwol€U!si€U tam zatrzyma€W d€Su€Rej nad #kr€Qtk€T chwilk€U. Ale wst€Upuj€Tc po tylnych, cedrowych schodach, pe€Snych d€Xwi€Ucznego rezonansu, pozna€Sem, €Re znajduj€U si€U w obcej, nigdy nie widzianej stronie gmachu. Najl€Rejszy szmer nie przerywa€Stu solennej ciszy. Korytarze by€Sy w tym skrzydle obszerniejsze, wys€Sane pluszowym dywanem i pe€Sne wytworno€Vci. Ma€Se, ciemno "p€Son€Tce lampy €Vwieci€Sy na ich zagi€Uciach. Min€Twszy jedno !takie kolano, znalaz€Sem si€U na korytarzu jeszcze wi€Ukszym, strojnym w przepych pa€Sacowy. Jedna jego €Vciana otwiera€Sa si€U szerokimi, szklanymi arkadami do wn€Utrza mieszkania. Zaczyna€Sa si€U tu przed oczyma d€Suga amfilada !pokoj€Qw, biegn€Tcych w g€S€Tb i urz€Tdzonych z ol€Vniewaj€Tc€T "wspania€So€Vci€T. Szpalerem obi€W jedwabnych, luster z€Soconych,kosztownych mebli i kryszta€Sowych paj€Tk€Qw bieg€S wzrok w puszysty mi€T€Rsz tychzbytkownych wn€Utrzy, pe€Snych kolorowego wirowania i migotliwych arabesek, pl€Tcz€Tcych si€U girland i p€Tczkuj€Tcych kwiat€Qw. G€S€Uboka cisza tych pustych salon€Qw pe€Sna by€Sa tylko tajnych spojrze€P, kt€Qre oddawa€Sy sobie zwierciad€Sa, i pop€Sochu arabesek, biegn€Tcych wysoko fryzami "wzd€Su€R €Vcian i gubi€Tcych si€U w sztukateriach bia€Sych sufit€Qw. Z podziwem i czci€T sta€Sem przed tym przepychem, !domy€Vla€Sem si€U, €Re nocna mojaeskapada zaprowadzi€Sa mnie niespodzianie w skrzyd€So dyrektora, przed jego prywatne mieszkanie. Sta€Sem przygwo€Rd€Rony ciekawo€Vci€T, zbij€Tcym sercem, got€Qw do ucieczki za najl€Rejszym szmerem. Jak€Re m€Qg€Sbym, przy€Sapany, usprawiedliwi€W to moje nocne szpiegowanie, moje zuchwa€Se w€Vcibstwo? W kt€Qrym€V z g€S€Ubokich pluszowych foteli mog€Sa, nie dostrze€Rona i cicha, siedzie€W !c€Qreczka dyrektora i podnie€V€W nagle na mnie oczy znad ksi€T€Rki czarne, sybili€Pskie, spokojne oczy, kt€Qrych spojrzenia nikt z nas wytrzyma€W nie umia€S. Ale cofn€T€W si€U w po€Sowie drogi, nie dokonawszy powzi€Utego planu, poczyta€Sbym by€S sobie za tch€Qrzostwo. Zreszt€T g€S€Uboka cisza panowa€Sa dooko€Sa w pe€Snych przepychu wn€Utrzach, o€Vwietlonych przy€Wmionym €Vwiat€Sem nieokre€Vlonej pory. Przez arkady korytarza widzia€Sem na drugim ko€Pcu wielkiego salonu du€Re, oszklone drzwi, prowadz€Tce na taras. By€So tak cicho woko€So, €Re nabra€Sem odwagi. Nie wydawa€So mi si€U to po€S€Tczone ze zbyt wielkim ryzykiem, zej€V€W z paru stopni,prowadz€Tcych do poziomu sali,w kilku susach przebiegn€T€W wielki, kosztowny dywan i znale€X€W si€U na tarasie, z kt€Qrego bez trudu dosta€W si€U mog€Sem na dobrze mi znan€T ulic€U. Uczyni€Sem tak. Zeszed€Sszy na parkiety salonu, pod wielkie palmy, wystrzelaj€Tce tam z wazon€Qw a€R do arabesek sufitu, spostrzeg€Sem, €Re #znajduj€U si€U ju€R w€Sa€Vciwie na gruncie neutralnym, gdy€R salonnie mia€S wcale przedniej €Vciany. By€S on rodzajem "wielkiej loggii, €S€Tcz€Tcej si€U przy pomocy paru stopni z placem miejskim. By€Sa to niejako odnoga tego placu i niekt€Qre meble sta€Sy ju€R na bruku. Zbieg€Sem z kilku kamiennych schod€Qw i znalaz€Sem si€U zn€Qw na ulicy. Konstelacje sta€Sy ju€R stromo na g€Sowie, wszystkie gwiazdy przekr€Uci€Sy si€U na drug€T stron€U, ale ksi€U€Ryc, zagrzebany w pierzyny "ob€Soczk€Qw, kt€Qre roz€Vwietla€S !sw€T niewidzialn€T obecno€Vci€T, zdawa€S si€U mie€W przed sob€T jeszcze niesko€Pczon€T drog€U i,zatopiony w swych zawi€Sych procederach niebieskich, nie my€Vla€S o €Vwicie. Na ulicy czernia€So kilka doro€Rek, rozjechanych i rozklekotanych jak kalekie, drzemi€Tce kraby czy karakony.Wo€Xnica nachyli€S si€U z wysokiego koz€Sa. Mia€S twarz drobn€T, czerwon€T i dobroduszn€T. Pojedziemy, paniczu? zapyta€S. Pow€Qz zadygota€S we wszystkich stawach i przegubach swego wielocz€Sonkowego cia€Sa i ruszy€S na lekkich obr€Uczach. Ale kto w tak€T noc powierza si€U kaprysom nieobliczalnego doro€Rkarza? W€Vr€Qd klekotu szprych, w€Vr€Qd dudnienia pud€Sa i budy nie mog€Sem porozumie€W si€U z nim co do celu drogi. Kiwa€S na wszystko #niedbale i pob€Sa€Rliwie g€Sow€T i pod€Vpiewywa€S sobie, jad€Tc drog€T okr€U€Rn€T przez miasto. Przed jakim€V szynkiem sta€Sa grupa doro€Rkarzy, kiwaj€Tc na€Pprzyja€Xnie r€Ukami. !Odpowiedzia€S im co€V rado€Vnie, po czym nie zatrzymuj€Tc pojazdu, rzuci€S mi lejce na "kolana, spu€Vci€S si€U z koz€Sa i przy€S€Tczy€S do gromady !koleg€Qw. Ko€P, stary m€Tdry ko€Pdoro€Rkarski, ogl€Tdn€T€S si€U pobie€Rnie i pojecha€S dalej jednostajnym, doro€Rkarskim k€Susem. W€Sa€Vciwie ko€P ten budzi€S zaufanie wydawa€S si€U m€Tdrzejszy od wo€Xnicy. Ale powozi€W nie umia€Sem - trzeba si€U by€So zda€W na jego wol€U. Wjechali€Vmy na podmiejsk€T ulic€U uj€Ut€T z obu stron w ogrody. Ogrody te przechodzi€Sy z wolna, w miar€U posuwania si€U, w parki wielkodrzewne, a te w lasy. Nie zapomn€U nigdy tej jazdy "€Vwietlistej w najja€Vniejsz€T noczimow€T. Kolorowa mapa niebioswyogromnia€Sa w kopu€S€U niezmienn€T, na kt€Qrej spi€Utrzy€Sy si€U fantastyczne l€Tdy, oceany i morza, porysowane liniami wir€Qw i pr€Td€Qw gwiezdnych, €Vwietlistymi liniami geografii "niebieskiej. Powietrze sta€So si€Ulekkie do oddychania i €Vwietlane jak gaza srebrna. Pachnia€So fio€Skami. Spod !we€Snianego jak bia€Se karaku€Sy €Vniegu wychyla€Sy si€U anemony dr€R€Tce, z iskr€T €Vwiat€Sa ksi€U€Rycowego w delikatnym !kielichu. Las ca€Sy zdawa€S si€U iluminowa€W tysi€Tcznymi €Vwiat€Sami, gwiazdami, kt€Qre rz€Usi€Vcie roni€S grudniowy firmament. Powietrze dysza€So jak€T€V tajn€T wiosn€T, niewypowiedzian€T czysto€Vci€T "€Vniegu i fio€Sk€Qw. Wjechali€Vmy w teren pag€Qrkowaty. Linie wzg€Qrzy, w€Sochatych nagimi r€Qzgami drzew, podnosi€Sy si€U jak b€Sogie westchnienia w niebo. Ujrza€Sem na tych szcz€U€Vliwych zboczach ca€Se grupy w€Udrowc€Qw, zbieraj€Tcych w€Vr€Qd mchu i krzak€Qw opad€Se i mokre od €Vniegu gwiazdy. Droga sta€Sa si€U stroma, ko€P po€Vlizgiwa€S si€U i z trudem ci€Tgn€T€S pojazd, graj€Tcy wszystkimi przegubami. By€Sem szcz€U€Vliwy. Pier€V moja !wch€Sania€Sa t€U b€Sog€T wiosn€U !powietrza, €Vwie€Ro€V€W gwiazd i €Vniegu. Przed piersi€T konia !zbiera€S si€U wa€S bia€Sej piany €Vnie€Rnej, coraz wy€Rszy i wy€Rszy. Z trudem przekopywa€S$si€U ko€P przez czyst€T i €Vwie€R€T jego mas€U. Wreszcie usta€S. Wyszed€Sem z doro€Rki. Dysza€S ci€U€Rko ze zwieszon€T g€Sow€T. "Przytuli€Sem jego €Seb do piersi, w jego wielkich czarnych oczach l€Vni€Sy €Szy. Wtedy ujrza€Sem na jego brzuchu "okr€Tg€S€T czarn€T ran€U. Dlaczegomi nie powiedzia€Se€V? ~ "szepn€T€Sem ze €Szami. Drogi m€Qj,$to dla ciebie - rzek€S i sta€S si€U bardzo ma€Sy, jak konik z drzewa. Opu€Vci€Sem go. Czu€Sem #si€U dziwnie lekki i szcz€U€Vliwy. Zastanawia€Sem si€U, czy czeka€W na ma€S€T kolejk€U #lokaln€T, kt€Qra tu zaje€Rd€Ra€Sa, czy te€R pieszo wr€Qci€W do miasta. Zacz€T€Sem schodzi€W !strom€T serpentyn€T w€Vr€Qd lasu,pocz€Ttkowo id€Tc krokiem lekkim, elastycznym, potem, nabieraj€Tc rozp€Udu, przeszed€Sem w posuwisty #szcz€U€Vliwy bieg, kt€Qry zmieni€S si€U wnet w jazd€U jak na nartach. Mog€Sem do woli !regulowa€W szybko€V€W, kierowa€W jazd€T przy pomocy lekkich zwrot€Qw cia€Sa. W pobli€Ru miasta zahamowa€Sem ten bieg tryumfalny, zmieniaj€Tc go na przyzwoity krok spacerowy. Ksi€U€Ryc sta€S jeszcze ci€Tgle wysoko. Transformacje nieba, metamorfozy jego wielokrotnych sklepie€P w corazto kunsztowniejsze konfiguracje nie mia€Sy ko€Pca. Jak srebrne astrolabium otwiera€So niebo w t€U noc czarodziejsk€T mechanizm wn€Utrza i ukazywa€So w niesko€Pczonych ewolucjach z€Socist€T matematyk€U swych k€Q€S i tryb€Qw. Na rynku spotka€Sem ludzi za€Rywaj€Tcych przechadzki. Wszyscy, oczarowani widowiskiem tej nocy , mieli twarze wzniesione i srebrne odmagii nieba. Troska o portfel opu€Vci€Sa mnie zupe€Snie. Ojciec, pogr€T€Rony w swych dziwactwach, zapewne zapomnia€S ju€R, o zgubie, o matk€U nie dba€Sem. W tak€T noc, jedyn€T w roku, !przychodz€T szcz€U€Vliwe my€Vli, natchnienia, wieszcze tkni€Ucia!palca bo€Rego. Pe€Sen pomys€S€Qw i inspiracji, chcia€Sem skierowa€W si€U do domu, gdy zaszli mi drog€U koledzy z ksi€T€Rkami pod pach€T. Zbyt wcze€Vnie wyszli do szko€Sy, obudzeni jasno€Vci€T tej nocy, $kt€Qra nie chcia€Sa si€U sko€Pczy€W.Poszli€Vmy gromad€T na spacer stromo spadaj€Tc€T ulic€T, z kt€Qrej wia€S powiew fio€Sk€Qw, niepewni, czy to jeszcze magia nocy srebrzy€Sa si€U na €Vniegu, czy te€R €Vwit ju€R wstawa€S... ULICA KROKODYLI M€Qj ojciec przechowywa€S w dolnej szufladzie swego g€S€Ubokiego biurka star€T i pi€Ukn€T map€U naszego miasta. By€S to ca€Sy wolumen in folio pergaminowych kart, kt€Qre pierwotnie spojone skrawkami p€S€Qtna, tworzy€Sy ogromn€T map€U €Vcienn€T w kszta€Scie panoramy z ptasiej perspektywy. Zawieszona na €Vcianie, zajmowa€Sa niemal przestrze€P ca€Sego pokoju i otwiera€Sa daleki widok na ca€S€T dolin€U "Ty€Vmienicy, wij€Tcej si€U falisto bladoz€Sot€T wst€Ug€T, na ca€Se pojezierze szeroko rozlanych moczar€Qw i staw€Qw, na pofa€Sdowane przedg€Qrza, ci€Tgn€Tce si€U ku po€Sudniowi, naprz€Qd z rzadka, potem coraz t€Sumniejszymi pasmami, szachownic€T okr€Tg€Sawych wzg€Qrzy, coraz mniejszych i coraz bledszych, w miar€U jak odchodzi€Sy ku z€Sotawej i dymnej mgle horyzontu. z tej zwi€Ud€Sej dali peryferii wynurza€So si€U miasto i ros€So ku przodowi, naprz€Qd jeszcze w nie zr€Q€Rnicowanych kompleksach, w zwartych blokach i masach dom€Qw, poprzecinanych g€S€Ubokimi parowami ulic, by bli€Rej jeszcze wyodr€Ubni€W si€U w pojedyncze kamienice, sztychowane z ostr€T wyrazisto€Vci€T widok€Qw ogl€Tdanych przez lunet€U. Na tych bli€Rszych planach wydoby€S sztycharz ca€Sy zawik€Sany i wieloraki zgie€Sk ulic i zau€Sk€Qw, ostr€T wyrazisto€V€W gzyms€Qw, architraw€Qw, archiwolt i pilastr€Qw, €Vwiec€Tcych w p€Q€Xnym i ciemnym z€Socie pochmurnego popo€Sudnia, kt€Qre pogr€T€Ra wszystkie za€Somy i framugi w g€S€Ubokiej sepii cienia. Bry€Sy i pryzmy tego cienia wcina€Sy si€U, jak plastry ciemnego miodu, w w€Twozy !ulic, zatapia€Sy w swej ciep€Sej,soczystej masie tu ca€S€T po€Sow€U ulicy, tam wy€Som mi€Udzy domami, dramatyzowa€Sy i orkiestrowa€Syponur€T romantyk€T cieni t€U wielorak€T polifoni€U architektoniczn€T. Na tym planie, wykonanym w stylu barokowych prospekt€Qw, okolica Ulicy Krokodylej #€Vwieci€Sa pust€T biel€T, jak€T na kartach geograficznych zwyk€So si€U oznacza€W okolice podbiegunowe, krainy niezbadane i niepewnej egzystencji. Tylko linie kilku ulic wrysowane tam by€Sy czarnymi kreskami i opatrzonenazwami w prostym, nieozdobnym pi€Vmie, w odr€Q€Rnieniu od szlachetnej antykwy innych napis€Qw. Widocznie kartograf wzbrania€S!si€U uzna€W przynale€Rno€V€W tej dzielnicy do zespo€Su miasta i zastrze€Renie swe wyrazi€S w tym odr€Ubnym i postponuj€Tcym wykonaniu. Aby zrozumie€W t€U rezerw€U, musimy ju€R teraz zwr€Qci€W uwag€U na dwuznaczny i w€Ttpliwy charakter tej dzielnicy, tak bardzo odbiegaj€Tcy od zasadniczego tonu ca€Sego miasta. By€S to dystrykt przemys€Sowo-handlowy z podkre€Vlonym jaskrawo charakterem trze€Xwej u€Rytkowo€Vci. Duch czasu, mechanizm ekonomiki, nie oszcz€Udzi€S i naszego miasta i zapu€Vci€S korzenie na skrawku !jego peryferii, gdzie rozwin€T€S "si€U w paso€Rytnicz€T dzielnic€U. Kiedy w starym mie€Vcie panowa€S wci€T€R jeszcze nocny,pok€Ttny handel, pe€Sen solennej ceremonialno€Vci, w tej nowej dzielnicy rozwin€U€Sy si€U od razu nowoczesne, trze€Xwe formy komercjalizmu. Pseudoamerykanizm, zaszczepiony na starym, zmursza€Sym gruncie miasta, "wystrzeli€S tu bujn€T, lecz pust€Ti bezbarwn€T wegetacj€T tandetnej, lichej "pretensjonalno€Vci. Widzia€So si€Utam tanie, marnie budowane kamienice o karykaturalnych fasadach, oblepione monstrualnymi sztukateriami z pop€Ukanego gipsu. Stare, krzywe domki podmiejskie otrzyma€Sy szybko sklecone !portale, kt€Qre dopiero bli€Rsze przyjrzenie demaskowa€So jako n€Udzne imitacje wielkomiejskich urz€Tdze€P. Wadliwe, m€Utne i brudne szyby, €Sami€Tce w falistych refleksach ciemne odbicie ulicy, nie heblowane drzewo portali, szara atmosfera ja€Sowych tych wn€Utrzy, osiadaj€Tcych paj€Uczyn€T i k€Sakami kurzu na wysokich p€Q€Skach i wzd€Su€R odartych i krusz€Tcych si€U €Vcian, wyciska€Sy tu, na sklepach, pi€Utno dzikiego Klondike. Tak !ci€Tgn€U€Sy si€U jeden za drugim magazyny krawc€Qw, konfekcje, sk€Sady porcelany, drogerie, zak€Sady fryzjerskie. Szare ich, wielkie szyby wystawowe nosi€Sy uko€Vnie lub w p€Q€Skolu biegn€Tce napisy ze z€Soconych plastycznych liter: CONFISERIE, MANUCURE, KING OF ENGLAND. Rdzenni mieszka€Pcy miasta trzymali si€U z dala od tej okolicy, zamieszkiwanej przez szumowiny, przez gmin, przez kreatury bez charakteru, bez "g€Usto€Vci, przez istn€T lichot€U !moraln€T, t€U tandetn€T odmian€U cz€Sowieka, kt€Qra rodzi si€U w takich efemerycznych €Vrodowiskach. Ale w dniach upadku, w godzinach niskiej pokusy zdarza€So si€U, €Re ten lub €Qw z mieszka€Pc€Qw miasta zab€S€Tkiwa€S si€U na wp€Q€S przypadkiem w t€U w€Ttpliw€T dzielnic€U. Najlepsi nie byli czasem wolni od pokusy dobrowolnej degradacji, zniwelowania granic i !hierarchii, p€Sawienia si€U w tymp€Sytkim b€Socie wsp€Qlnoty, €Satwej intymno€Vci, brudnego zmieszania. Dzielnica ta by€Sa eldoradem takich dezerter€Qw moralnych, takich zbieg€Qw spod sztandaru godno€Vci w€Sasnej. Wszystko zdawa€So si€Utam podejrzane i dwuznaczne,wszystko zaprasza€So sekretnym mrugni€Uciem, cynicznie artyku€Sowanym gestem, wyra€Xnie przymru€Ronym perskim okiem do nieczystych nadziei, wszystko wyzwala€So z p€Ut nisk€T natur€U. Ma€So kto, nie uprzedzony, !spostrzega€S dziwn€T osobliwo€V€Wtej dzielnicy: brak barw, jak gdyby w tym tandetnym, w po€Vpiechu wyros€Sym mie€Vcie !nie mo€Rna by€So sobie pozwoli€W na luksus kolor€Qw. Wszystko tam by€So szare jak na jednobarwnych fotografiach, jak w ilustrowanych prospektach. Podobie€Pstwo to wychodzi€So poza zwyk€S€T metafor€U, gdy€R chwilami, w€Udruj€Tc po tej cz€U€Vci miasta, mia€So si€U w istocie wra€Renie, €Re wertuje si€U w jakim€V prospekcie, w nudnych rubrykach komercjalnych og€Sosze€P, w€Vr€Qd kt€Qrych "zagnie€Xdzi€Sy si€U paso€Rytniczo podejrzane anonse, dra€Rliwe !notatki, w€Ttpliwe ilustracje; i w€Udr€Qwki te by€Sy r€Qwnie ja€Sowe i bez rezultatu jak ekscytacje fantazji, p€Udzonejprzez szpalty i kolumny pornograficznych druk€Qw. Wchodzi€So si€U do jakiego€V krawca, €Reby zam€Qwi€W ubranie- ubranie o taniej elegancji, tak charakterystycznej dla tejdzielnicy. Lokal by€S wielki i pusty, bardzo wysoki i bezbarwny. Ogromne wielopi€Utrowe p€Q€Ski wznosz€T si€U jedne nad drugimi w nie !okre€Vlon€T wysoko€V€W tej hali. Kondygnacje pustych p€Q€Sek wyprowadzaj€T wzrok w g€Qr€U !a€R pod sufit, kt€Qry mo€Re by€W niebem lichym, bezbarwnym, odrapanym niebem tej dzielnicy Natomiast dalsze magazyny, kt€Qre wida€W przez otwarte drzwi, pe€Sne s€T a€R pod sufit pude€S i karton€Qw, pi€Utrz€Tcych si€U ogromn€T kartotek€T, kt€Qra rozpada si€U w g€Qrze, pod zagmatwanym niebem strychu w kubatur€U pustki, w ja€Sowy budulec nico€Vci. Przez wielkie szare okna, kratkowane wielokrotniejak arkusze papieru kancelaryjnego, nie wchodzi €Vwiat€So, gdy€R przestrze€P !sklepu ju€R nape€Sniona jest, jakwod€T, indyferentn€T szar€T po€Vwiat€T, kt€Qra nie rzuca cienia i nie akcentuje niczego. Wnet nawija si€U jaki€V smuk€Sy m€Sodzieniec, zadziwiaj€Tco !us€Su€Rny, gi€Utki i nieodporny, a€Reby dogodzi€W naszym !€Ryczeniom i zala€W nas tani€T i €Satw€T wymow€T subiekta. Ale gdy, gadaj€Tc, rozwija ogromnepostawy sukna, przymierza, !fa€Sduje i drapuje nieko€Pcz€Tc€Tsi€U strug€U materia€Su, przep€Sywaj€Tc€T przez jego r€Uce, formuj€Tc z jego fal iluzoryczne surduty i spodnie, ca€Sa ta manipulacja wydaje si€Um€Qw, wchodzili є0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїП<pЪ c ђ=:  c U>J! c И?k! c @m,ž Y ~A 6j U €зczym€V nieistotnym, pozorem, komedi€T, ironicznie zarzucon€Tzas€Son€T na prawdziwy sens sprawy. Panienki sklepowe, smuk€Se i czarne, ka€Rda z jak€T€V skaz€T pi€Ukno€Vci (charakterystyczn€T dla tej dzielnicy wybrakowanych artyku€S€Qw), wchodz€T i wychodz€T, staj€T w drzwiach magazyn€Qw, sonduj€Tc oczyma, czy rzecz wiadoma (powierzona do€Vwiadczonym r€Ukom subiekta) dojrzewa do punktu,w€Sa€Vciwego. !Subiekt przymila si€U i kryguje ichwilami robi wra€Renie transwestyty Chcia€Soby si€U gouj€T€W pod mi€Ukko zarysowan€T brod€U lub uszczypn€T€W w upudrowany blady policzek, gdy z porozumiewawczym p€Q€Sspojrzeniem dyskretnie zwraca uwag€U na mark€U ochronn€T towaru, mark€U o przejrzystej symbolice. Z wolna sprawa wyboru ubraniaschodzi na plan dalszy. Ten mi€Ukki do efeminacji i zepsutym€Sodzieniec, pe€Sen zrozumienia, dla najintymniejszych porusze€P klienta, przesuwa teraz przed jego oczyma osobliwe marki ochronne, ca€S€T bibliotek€U znak€Qw ochronnych, gabinet kolekcjonerski wyrafinowanego zbieracza. Pokazywa€So si€U w€Qwczas, €Re magazyn konfekcji by€S tylko fasad€T, za kt€Qr€T kry€Sa si€U antykwarnia, zbi€Qr wysoce dwuznacznych wydawnictw i druk€Qw prywatnych. Us€Su€Rny subiekt otwiera dalsze!sk€Sady, wype€Snione a€R po sufitksi€T€Rkami, rycinami, fotografiami. Te winiety, te ryciny przechodz€T stokrotnie naj€Vmielsze nasze marzenia. Takich kulminacyj zepsucia, takich wymy€Vlno€Vci wyuzdania nie przeczuwali€Vmy nigdy. Panienki sklepowe przesuwaj€T si€U coraz cz€U€Vciej pomi€Udzy szeregami ksi€T€Rek, szare i papierowe, ale pe€Sne pigmentuw zepsutych twarzach, ciemnego pigmentu brunetek o"l€Vni€Tcej i t€Sustej czarno€Vci, kt€Qra zaczajona w oczach, z nag€Sa wybiega€Sa z nich zygzakiem l€Vni€Tcego karakoniego biegu. Ale i w spalonych rumie€Pcach, w pikantnych stygmatach pieprzyk€Qw, we wstydliwych znamionach ciemnego puszku !zdradza€Sa si€U rasa zapiek€Sej, czarnej krwi. Ten barwik o nazbyt intensywnej mocy, ta mokka g€Usta i aromatyczna !zdawa€Sa si€U plami€W ksi€T€Rki, kt€Qre bra€Sy one do oliwkowej !d€Soni, ich dotkni€Ucia zdawa€Sy !si€U je farbowa€W i zostawia€W w powietrzu ciemny deszcz pieg€Qw, smug€U tabaki, jak purchawka o podniecaj€Tcej, animalnej woni. Tymczasem powszechna rozwi€Tz€So€V€W zrzuca€Sa coraz bardziej hamulce pozor€Qw. Subiekt, wyczerpawszy sw€T natarczyw€T aktywno€V€W, przechodzi€S powoli do kobiecej!bierno€Vci. Le€Ry teraz na jednejz wielu kanap, porozstawianych w€Vr€Qd rejon€Qw ksi€T€Rek, w jedwabnejpid€Ramie, ods€Saniaj€Tcej kobiecy dekolt. Panienki demonstruj€T, jedna przed drug€T, figury i pozycje rycin ok€Sadkowych, inne zasypiaj€T ju€R na prowizorycznych pos€Saniach. Nacisk na klienta rozlu€Xnia€S si€U. Wypuszczano go z kr€Ugu natarczywego zainteresowania, pozostawiano sobie samemu. Subiektki, zaj€Ute rozmow€T, nie zwraca€Sy na€P wi€Ucej uwagi. Odwr€Qcone do niego ty€Sem lub bokiem, przystawa€Syw aroganckim kontrapo€Vcie, przest€Upowa€Sy z nogi na nog€U,graj€Tc kokieteryjnym obuwiem, przepuszcza€Sy z !g€Qry na d€Q€S po smuk€Sym ciele w€U€Row€T gr€U cz€Sonk€Qw, atakuj€Tc ni€T spoza swej niedba€Sej nieodpowiedzialno€Vcipodnieconego widza, kt€Qrego ignorowa€Sy. Tak cofano si€U, wsuwano w g€S€Tb z wyrachowaniem, otwieraj€Tc woln€T przestrze€P dla aktywno€Vci go€Vcia. Skorzystajmy z tego momentu nieuwagi, a€Reby wymkn€T€W si€U nieprzewidzianym konsekwencjom tej niewinnej "wizyty i wydosta€W si€U na ulic€U.Nikt nas nie zatrzymuje. Przezkorytarze ksi€T€Rek, pomi€Udzy d€Sugimi rega€Sami czasopism i druk€Qw wydostajemy si€U ze sklepu i oto jeste€Vmy w tym miejscu Ulicy Krokodylej, gdziez wyniesionego jej punktu wida€W niemal ca€S€T d€Sugo€V€W tego szerokiego traktu a€R do dalekich, nie wyko€Pczonych zabudowa€P dworca kolejowego.Jest to szary dzie€P, jak zawsze w tej okolicy, i ca€Sa sceneria wydaje si€U chwilami fotografi€T z ilustrowanej gazety, tak szare, tak p€Saskies€T domy, ludzie i pojazdy. Ta rzeczywisto€V€W jest cienka jak papier i wszystkimi szparami zdradza sw€T imitatywno€V€W. Chwilami ma si€U wra€Renie, €Re tylko na ma€Sym skrawku przed nami uk€Sada si€U wszystko przyk€Sadnie w ten pointowany obraz bulwaru wielkomiejskiego, gdy tymczasem ju€R na bokach !rozwi€Tzuje si€U i rozprz€Uga ta zaimprowizowana maskarada i,niezdolna wytrwa€W w swej roli,rozpada si€U za nami w gips i paku€Sy, w rupieciarni€U jakiego€V ogromnego pustego teatru. Napi€Ucie pozy, sztuczna powaga maski, ironiczny patos dr€Ry na tym nask€Qrku. Ale dalecy jeste€Vmy od ch€Uci demaskowania widowiska. Wbrew lepszej wiedzy czujemy si€U wci€Tgni€Uciw tandetny czar dzielnicy. Zreszt€T nie brak w obrazie miasta i pewnych cech autoparodii. Rz€Udy ma€Sych, parterowych domk€Qw podmiejskich zmieniaj€T si€U z wielopi€Utrowymi kamienicami, kt€Qre zbudowane jak z kartonu, s€T konglomeratem szyld€Qw, €Vlepych okien biurowych, szklistoszarych wystaw, reklam i numer€Qw. Poddomami p€Synie rzeka t€Sumu. Ulica jest szeroka jak bulwar wielkomiejski, ale jezdnia, jak place wiejskie, zrobiona jest zubitej gliny, pe€Sna wyboj€Qw, ka€Su€Ry i trawy. Ruch uliczny !dzielnicy s€Su€Ry do por€Qwna€P wtym mie€Vcie, mieszka€Pcy m€Qwi€T o nim z dum€T i porozumiewawczym b€Syskiem w oku. Szary, bezosobisty ten t€Sum jest nader przej€Uty sw€T rol€T i pe€Sen gorliwo€Vci w demonstrowaniu wielkomiejskiego pozoru. Wszelako, mimo zaaferowania i interesowno€Vci, ma si€U wra€Renie b€S€Udnej, monotonnej, bezcelowej w€Udr€Qwki, jakiego€Vsennego korowodu marionetek.Atmosfera dziwnej b€Saho€Vci przenika t€U ca€S€T sceneri€U, t€Sum p€Synie monotonnie i, rzecz dziwna widzi si€U go zawsze jakby niewyra€Xnie, figury przep€Sywaj€T w spl€Ttanym, €Sagodnym zgie€Sku, nie dochodz€Tc do zupe€Snej wyrazisto€Vci. Czasem tylko wy€Sawiamy z tego gwaru wielug€S€Qw jakie€V ciemne, €Rywe spojrzenie, jaki€V czarny melonik nasuni€Uty g€S€Uboko na g€Sow€U, jakie€V p€Q€S twarzy rozdarte u€Vmiechem, z ustami,#kt€Qre w€Sa€Vnie co€V powiedzia€Sy,!jak€T€V nog€U wysuni€Ut€T w kroku!i tak ju€R zastyg€S€T na zawsze. Osobliwo€Vci€T dzielnicy s€T doro€Rki bez wo€Xnic€Qw, biegn€Tce samopas po ulicach. Nie jakoby nie by€So tu doro€Rkarzy, ale wmieszani w !t€Sum i zaj€Uci tysi€Tcem spraw, "nie troszcz€T si€U o swe doro€Rki.W tej dzielnicy pozoru i pustego gestu nie przywi€Tzuje!si€U zbytniej wagi do €Vcis€Sego celu jazdy i pasa€Rerowie powierzaj€T si€U tym b€S€Udnym pojazdom z lekkomy€Vlno€Vci€T, kt€Qra cechuje tu wszystko. Nieraz mo€Rna ich widzie€W na niebezpiecznych zakr€Utach, wychylonych daleko z po€Samanej budy, jak z lejcami w d€Soniach przeprowadzaj€T z nat€U€Reniem trudny manewr wymijania. Mamy w tej dzielnicy tak€Re tramwaje. Ambicja rajc€Qw !miejskich €Vwi€Uci tu najwy€Rszy sw€Qj triumf Ale po€Ra€Sowania godny jest widok tych woz€Qw,zrobionych z papier mache, o €Vcianach powyginanych i zmi€Utych od wieloletniego u€Rytku. Cz€Usto brak im zupe€Snie przedniej €Vciany tak,€Re widzie€W mo€Rna w przeje€Xdzie pasa€Rer€Qw, siedz€Tcych sztywnie i zachowuj€Tcych si€U z wielk€T godno€Vci€T. Tramwaje te popychane s€T przez tragarzy miejskich. Najdziwniejsz€T atolirzecz€T jest komunikacja kolejowa na Ulicy Krokodylej. Czasami, w nieregularnych porach dnia, gdzie€V ku ko€Pcowi tygodnia mo€Rna zauwa€Ry€W t€Sum ludzi czekaj€Tcych na zakr€Ucie ulicy na poci€Tg. Nie jest si€U nigdy pewnym, czy przyjedzie i gdzie stanie, i zdarza si€U cz€Usto, €Re ludzie ustawiaj€T si€U w dw€Qch r€Q€Rnych punktach, nie mog€Tc uzgodni€Wswych pogl€Td€Qw na miejsce przystanku. Czekaj€T d€Sugo i stoj€T czarnym milcz€Tcym t€Sumem wzd€Su€R ledwo zarysowanych €Vlad€Qw toru, z twarzami w profilu, jak szeregbladych masek z papieru, wyci€Utych w fantastyczn€T lini€U zapatrzenia. I wreszcie niespodzianie zaje€Rd€Ra, ju€R wjecha€S z bocznej uliczki, sk€Td go oczekiwano, niski jak w€T€R, miniaturowy, z ma€S€T, sapi€Tc€T, kr€Up€T lokomotyw€T. Wjecha€S w ten czarny szpaler i ulica staje si€U ciemna od tego ci€Tgu woz€Qw, siej€Tcych py€S w€Uglowy. Ciemne sapanie parowozu i powiew dziwnej powagi, pe€Snej smutku, t€Sumiony po€Vpiech i zdenerwowanie zamieniaj€T !ulic€U na chwil€U w hal€U dworca kolejowego w szybko zapadaj€Tcym zmierzchu zimowym. Plag€T naszego miasta jest a€Riota€R bilet€Qw kolejowych i przekupstwo. W ostatniej chwili, gdy poci€Tg"ju€R stoi na stacji, tocz€T si€U wnerwowym po€Vpiechu pertraktacje z przekupnymi urz€Udnikami linii €Relaznej. Zanim te negocjacje si€U ko€Pcz€T, poci€Tg rusza, odprowadzany przez wolno sun€Tcy, rozczarowany t€Sum, kt€Qry odprowadza go daleko, !a€Reby si€U wreszcie rozproszy€W.!Ulica, zacie€Vniona na chwil€U dotego zaimprowizowanego dworca, pe€Snego zmierzchu i tchnienia dalekich dr€Qg - rozwidnia si€U znowu, rozszerza i przepuszcza zn€Qw swym korytem beztroski monotonny t€Sum spacerowicz€Qw, kt€Qry w€Udrujew€Vr€Qd gwaru rozm€Qw wzd€Su€R wystaw sklepowych, tych brudnych, szarych czworobok€Qw, pe€Snych tandetnych towar€Qw, wielkich woskowych manekin€Qw i lalek fryzjerskich. Wyzywaj€Tco ubrane, w d€Sugich koronkowych sukniachprzechodz€T prostytutki. Mog€T to by€W zreszt€T €Rony fryzjer€Qw lub kapelmistrz€Qw kawiarnianych. Id€T drapie€Rnym,posuwistym krokiem i maj€T w niedobrych, zepsutych twarzach nieznaczn€T skaz€U, kt€Qra je przekre€Vla; zezuj€T czarnym, krzywym zezem lub maj€T usta rozdarte, lub brak im koniuszka nosa. Mieszka€Pcy miasta dumni s€T z tego odoru zepsucia, kt€Qrym tchnie Ulica Krokodyli. Nie mamy potrzeby niczego sobie !odmawia€W - my€Vl€T z dum€T sta€Wnas i na prawdziw€T wielkomiejsk€T rozpust€U. Twierdz€T oni, €Re ka€Rda kobieta w tej dzielnicy jest kokot€T. W istocie wystarczy "zwr€Qci€W uwag€U na kt€Qr€T€V - a natychmiast spotyka si€U to uporczywe, lepkie spojrzenie, kt€Qre nas zmra€Ra rozkoszn€T pewno€Vci€T. Nawet dziewcz€Uta szkolne nosz€T tu w pewien charakterystyczny spos€Qb kokardy, stawiaj€T swoist€T !manier€T smuk€Se nogi i maj€T t€Unieczyst€T skaz€U w spojrzeniu,w kt€Qrej le€Ry preformowane przysz€Se zepsucie. A jednak - a jednak czy mamyzdradzi€W ostatni€T tajemnic€U tej dzielnicy, troskliwie ukrywany sekret Ulicy Krokodyli? Kilkakrotnie w trakcie naszegosprawozdania stawiali€Vmy pewne znaki ostrzegawcze, dawali€Vmy w delikatny spos€Qb wyraz naszym zastrze€Reniom. Uwa€Rny czytelnik nie b€Udzie nie przygotowany na ten ostateczny obr€Qt sprawy. M€Qwili€Vmy o imitatywnym, iluzorycznym charakterze tej dzielnicy, ale s€Sowa te maj€T zbyt ostateczne i stanowcze znaczenie, by okre€Vli€W po€Sowiczny i niezdecydowany charakter jej rzeczywisto€Vci. J€Uzyk nasz nie posiada okre€Vle€P, kt€Qre by dozowa€Sy niejako stopie€P realno€Vci, definiowa€Sy jej gi€Utko€V€W. Powiedzmy bez ogr€Qdek: "fatalno€Vci€T tej dzielnicy jest, €Re nic w niej nie dochodzi do skutku, nic nie dobiega do swego definitivum, wszystkie ruchy rozpocz€Ute zawisaj€T w powietrzu, wszystkie gesty wyczerpuj€T si€U przedwcze€Vniei nie mog€T przekroczy€W pewnego martwego punktu. "Mogli€Vmy ju€R zauwa€Ry€W wielk€T bujno€V€W i rozrzutno€V€W - w intencjach, w projektach i antycypacjach, kt€Qra cechuje #t€U dzielnic€U. Ca€Sa ona nie jest niczym innym jak fermentacj€Tpragnie€P, przedwcze€Vnie !wybuja€S€T i dlatego bezsiln€T i pust€T. W atmosferze nadmiernej €Satwo€Vci kie€Skuje tutaj ka€Rda najl€Rejsza zachcianka, przelotne napi€Uciepuchnie i ro€Vnie w pust€T, !wyd€Ut€T naro€Vl, wystrzela szarai lekka wegetacja puszystych chwast€Qw, bezbarwnych w€Sochatych mak€Qw, zrobiona zniewa€Rkiej tkanki majaku i haszyszu. Nad ca€S€T dzielnic€T unosi si€U leniwy i rozwi€Tz€Sy fluid grzechu i domy, sklepy, ludzie wydaj€T si€U niekiedy dreszczem na jej gor€Tczkuj€Tcym ciele, g€Usi€T sk€Qrk€T na jej febrycznych marzeniach. Nigdzie, jak tu, nie czujemy si€U tak zagro€Reni !mo€Rliwo€Vciami, wstrz€T€Vni€Uci $blisko€Vci€T spe€Snienia, pobladli ibezw€Sadni rozkosznym struchleniem ziszczenia. Lecz na tym si€U te€R ko€Pczy. Przekroczywszy pewien punkt napi€Ucia, przyp€Syw zatrzymuje!si€U i cofa, atmosfera ga€Vnie i "przekwita, mo€Rliwo€Vci wi€Udn€T irozpadaj€T si€U w nico€V€W, oszala€Se szare maki ekscytacjirozsypuj€T si€U w popi€Q€S. B€Udziemy wiecznie €Ra€Sowali, €Re€Vmy wtedy wyszli na chwil€U z magazynu konfekcji podejrzanej konduity. Nigdy nie trafimy ju€R do€P z powrotem. B€Udziemy b€S€Tdzili "od szyldu do szyldu i mylili si€U setki razy. Zwiedzimy dziesi€Ttki magazyn€Qw, trafimydo ca€Skiem podobnych, b€Udziemy w€Udrowali przez szpalery ksi€T€Rek, wertowali czasopisma i druki, konferowali d€Sugo i zawile z panienkami o nadmiernym pigmencie i ska€Ronej "pi€Ukno€Vci, kt€Qre nie potrafi€T zrozumie€W naszych €Rycze€P. B€Udziemy si€U wik€Sali w nieporozumieniach, a€R ca€Sa nasza gor€Tczka i podniecenie ulotni si€U w niepotrzebnym wysi€Sku, w straconej na pr€Q€Rno gonitwie. Nasze nadzieje by€Sy nieporozumieniem, dwuznaczny wygl€Td lokalu i s€Su€Rby pozorem, konfekcja by€Sa prawdziw€T konfekcj€T, a subiekt nie mia€S €Radnych ukrytych intencyj. €[wiat kobiecy Ulicy Krokodylej odznacza si€U ca€Skiem miernym zepsuciem, zag€Suszonym grubymi warstwami przes€Td€Qw moralnych i banalnej pospolito€Vci. W tym mie€Vcie taniego materia€Su ludzkiego brak tak€Re wybuja€So€Vci instynktu, brak niezwyk€Sych i ciemnych nami€Utno€Vci. Ulica Krokodyli by€Sa koncesj€T naszego miasta na rzecz nowoczesno€Vci i zepsucia wielkomiejskiego. Widocznie nie sta€W nas by€So na nic innego jak na papierow€T imitacj€U, jak na fotomonta€R z€So€Rony z wycink€Qw zle€Ra€Sych, zesz€Sorocznych gazet. KARAKONY By€So to w okresie szarych dni, kt€Qre nast€Tpi€Sy po €Vwietnej kolorowo€Vci genialnej epoki mego ojca. By€Sy to d€Sugie tygodnie depresji, ci€U€Rkie !tygodnie bez niedziel i €Vwi€Tt, przy zamkni€Utym niebie i w zubo€Ra€Sym krajobrazie. Ojca ju€R w€Qwczas nie by€So. G€Qrne pokoje wysprz€Ttano i wynaj€Uto pewnej telefonistce. Z ca€Sego ptasiego gospodarstwa pozosta€S nam jedyny egzemplarz, wypchany kondor, stoj€Tcy na p€Q€Sce w salonie. W ch€Sodnym p€Q€Smroku zamkni€Utych firanek sta€S on tam, jak za €Rycia, na jednej nodze, w pozie buddyjskiego m€Udrca, a gorzka jego, wysch€Sa twarz ascety skamienia€Sa w wyraz ostatecznej oboj€Utno€Vci i abnegacji. Oczy wypad€Sy, a przez wyp€Sakane, €Szawe orbity sypa€Sy si€U trociny. Tylko rogowate egipskie naro€Vle na nagim pot€U€Rnym dziobie i na €Sysej szyi, naro€Vle i gruz€Sy sp€Sowia€Sob€S€Ukitnej barwy nadawa€Sy tej starczej g€Sowie co€V dostojnie hieratycznego. Pierzasty habit jego by€S ju€R wwielu miejscach prze€Rarty przez mole i gubi€S mi€Ukkie, szare pierze, kt€Qre Adela raz w tygodniu wymiata€Sa wraz z bezimiennym kurzem pokoju Wwy€Sysia€Sych miejscach wida€W by€So workowe, grube p€S€Qtno, zkt€Qrego wy€Sazi€Sy k€Saki konopne. Mia€Sem ukryty, €Ral domatki za €Satwo€V€W, z jak€T przesz€Sa do porz€Tdku dziennego nad strat€T ojca. Nigdy go nie kocha€Sa my€Vla€Sema poniewa€R ojciec nie by€S zakorzeniony w sercu €Radnej kobiety, przeto nie m€Qg€S te€R wr€Q€V€W w €Radn€T realno€V€W i unosi€S si€U wiecznie na "peryferii €Rycia, w p€Q€Srealnych regionach, na kraw€Udziach rzeczywisto€Vci. Nawet na uczciw€T obywatelsk€T €Vmier€W !nie zas€Su€Ry€S sobie my€Vla€Sem wszystko u niego musia€So by€W dziwaczne i w€Ttpliwe. Postanowi€Sem w stosownej chwili zaskoczy€W matk€U otwart€T rozmow€T. Owego dnia"(by€S ci€U€Rki dzie€P zimowy i od "rana ju€R sypa€S si€U mi€Ukki puchzmierzchu) matka mia€Sa migren€U i le€Ra€Sa na sofie samotnie w salonie. W tym rzadko odwiedzanym, paradnym pokoju panowa€S od czasu znikni€Ucia ojca wzorowyporz€Tdek, piel€Ugnowany woskiem i szczotkami przez Adel€U. Meble przykryte by€Sy pokrowcami; wszystkie sprz€Utypodda€Sy si€U €Relaznej dyscyplinie, jak€T Adela roztoczy€Sa nad tym pokojem. Tylko p€Uk pi€Qr pawich, stoj€Tcych w wazie na komodzie, nie da€S si€U utrzyma€W w ryzach. By€S to element swawolny, niebezpieczny, o nieuchwytnejje si€Um€Qw, wchodzili є0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBB€Q c ,Cб L c D ђE— c€ўFЖ"L caG. cФH9e8'rewolucyjno€Vci, jak rozhukana klasa gimnazjastek, pe€Sna dewocji w oczy, a rozpustnej swawoli poza oczyma. !€[widrowa€Sy te oczy dzie€P ca€Sy i wierci€Sy dziury w €Vcianach, mruga€Sy, t€Soczy€Sy si€U, trzepoc€Tc rz€Usami, z palcem przy ustach, jedne przez drugie, pe€Sne chichotu i psoty."Nape€Snia€Sy pok€Qj €Vwiergotem i szeptem, rozsypywa€Sy si€U, jakmotyle, dooko€Sa wieloramiennej lampy, uderza€Syt€Sumem barwnym w matowe, starcze zwierciad€Sa odwyk€Se od ruchu i weso€So€Vci, zagl€Tda€Sy przez dziurki od kluczy. Nawet w obecno€Vci matki, le€R€Tcej z zawi€Tzan€T "g€Sow€T na sofie, nie mog€Sy si€U powstrzyma€W, robi€Sy perskie oczko, dawa€Sy sobie znaki, m€Qwi€Sy niemym, kolorowym alfabetem, pe€Snym sekretnych znacze€P. Irytowa€So mnie to szydercze porozumienie, ta migotliwa zmowa poza mymi plecami, z kolanami przyci€Vni€Utymi do sofy matki, badaj€Tc dwoma palcami, jakbyw zamy€Vleniu, delikatn€T !materi€U jej szlafroka, rzek€Sem niby mimochodem: - Chcia€Sem ci€U ju€R od dawna zapyta€W: prawda, €Re to jest on? - I chocia€R nie wskaza€Sem nawet spojrzeniem na kondora, matka odgad€Sa od razu, zmiesza€Sa si€U bardzo i "spu€Vci€Sa oczy. Da€Sem umy€Vlnie up€Syn€T€W chwili, €Reby wykosztowa€W jej zmieszanie, po czym z ca€Sym spokojem, opanowuj€Tc wzbieraj€Tcy gniew, spyta€Sem: Jaki sens maj€T w takim razie te wszystkie plotki i k€Samstwa, kt€Qre rozsiewasz o ojcu? Lecz jej rysy , kt€Qre w pierwszej chwili rozpad€Sy si€U by€Sy w panice, zacz€U€Sy si€U znowu porz€Tdkowa€W. Jakie k€Samstwa? spyta€Sa mrugaj€Tc oczyma, kt€Qre by€Sy puste, nalane ciemnym b€S€Ukitem, bez bia€Ska. Znam je od Adeli rzek€Sem ale wiem, €Re pochodz€T od ciebie; chc€U wiedzie€W prawd€U. "Usta jej dr€Ra€Sy lekko, €Xrenice,unikaj€Tc mego wzroku, pow€Udrowa€Sy w k€Tt oka. !Nie k€Sama€Sam - rzek€Sa, a usta jej nap€Ucznia€Sy i sta€Sy si€U ma€Se zarazem. Uczu€Sem, €Re mnie kokietuje jak kobieta m€U€Rczyzn€U. - Z tymi karakonami to prawda sam przecie€R pami€Utasz... !Zmiesza€Sem si€U. Pami€Uta€Sem w !istocie t€U inwazj€U karakon€Qw, ten zalew czarnego rojowiska,kt€Qre nape€Snia€So ciemno€V€W nocn€T, paj€Ucz€T bieganin€T. Wszystkie szpary pe€Sne by€Sy drgaj€Tcych w€Ts€Qw, ka€Rda szczelina mog€Sa wystrzeli€W z nag€Sa karakonem, z ka€Rdego p€Ukni€Ucia pod€Sogi mog€Sa zl€Ugn€T€W si€U ta czarna b€Syskawica, lec€Tca oszala€Sym zygzakiem po pod€Sodze. Ach, ten dziki ob€S€Ud pop€Sochu, pisany b€Syszcz€Tc€T, czarn€T !lini€T na tablicy pod€Sogi. Ach, te krzyki grozy ojca, skacz€Tcego z krzes€Sa na krzes€So z dzirytem w r€Uku. Nie przyjmuj€Tc jad€Sa ani napoju, zwypiekami gor€Tczki na twarzy, z konwulsj€T wstr€Utu wryt€T dooko€Sa ust, ojciec m€Qj"zdzicza€S zupe€Snie. Jasne by€So, €Re tego napi€Ucia nienawi€Vci €Raden organizm d€Sugo wytrzyma€W nie mo€Re. Straszliwa odraza zamieni€Sa jego twarz w st€U€Ra€S€T mask€U tragiczn€T, w kt€Qrej tylko €Xrenice, ukryte za doln€T powiek€T, le€Ra€Sy na czatach, napi€Ute jak ci€Uciwy, w wiecznej podejrzliwo€Vci. Z dzikim wrzaskiem zrywa€S si€U nagle z siedzenia, lecia€S na o€Vlep w k€Tt pokoju i ju€R podnosi€S dziryt, na kt€Qrym utkwiony ogromny karakon przebiera€S rozpaczliwie gmatwanin€T swych n€Qg. Adela przychodzi€Sa w€Qwczas blademuze zgrozy z pomoc€T i odbiera€Sa lanc€U wraz z utkwionym trofeum, a€Reby j€T utopi€W w cebrzyku. Ju€R w€Qwczas jednak nie umia€Sbym by€S powiedzie€W, czy obrazy tezaszczepi€Sy mi opowiadania Adeli, czy te€R sam by€Sem ich €Vwiadkiem. Ojciec m€Qj nie posiada€S ju€R wtedy tej si€Sy odpornej, kt€Qra zdrowych ludzibroni od fascynacji wstr€Utu. Zamiast odgraniczy€W si€U od !straszliwej si€Sy atrakcyjnej tejfascynacji, ojciec m€Qj, wydany na lup sza€Su, wpl€Ttywa€S si€U w ni€T coraz bardziej. Smutne skutki nie da€Sy d€Sugo na siebie czeka€W. Wnet pojawi€Sy si€U pierwsze podejrzane znaki, kt€Qre nape€Sni€Sy nas przera€Reniem i smutkiem. Zachowanie ojca #zmieni€So si€U. Sza€S jego, euforiajego podniecenia przygas€Sa. Wruchach i mimice j€U€Sy si€U zdradza€W znaki z€Sego sumienia.!Zacz€T€S nas unika€W, kry€S si€U dzie€P ca€Sy po k€Ttach, w szafach, pod pierzyn€T. Widzia€Sem go nieraz, jak w zamy€Vleniu ogl€Tda€S w€Sasne r€Uce, bada€S konsystencj€U sk€Qry, paznokci, na kt€Qrych wyst€Upowa€W zacz€U€Sy czarne plamy, jak €Suski karakona. W dzie€P opiera€S si€U jeszcze ostatkami si€S, walczy€S, ale w nocy fascynacja uderza€Sa na€P pot€U€Rnymi atakami. Widzia€Sem go p€Q€Xn€T noc€T, w €Vwietle €Vwiecy stoj€Tcej na pod€Sodze. "M€Qj ojciec le€Ra€S na ziemi nagi,popstrzony czarnymi plamami totemu, pokre€Vlony liniami €Reber, fantastycznym rysunkiem prze€Vwiecaj€Tcej na zewn€Ttrz anatomii, le€Ra€S na czworakach, op€Utany fascynacj€T awersji, kt€Qra go wci€Tga€Sa w g€S€Tb swych zawi€Sych dr€Qg. M€Qj ojciec porusza€S si€U wielocz€Sonkowym,skomplikowanym ruchem dziwnego rytua€Su, w kt€Qrym ze zgroz€T pozna€Sem imitacj€U ceremonia€Su karakoniego. Od tego czasu wyrzekli€Vmy si€Uojca. Podobie€Pstwo do karakona wyst€Upowa€So z dniem ka€Rdym wyra€Xniej m€Qj ojciec zamienia€S si€U w karakona. !Zacz€Uli€Vmy si€U przyzwyczaja€W do tego. Widywali€Vmy go corazrzadziej, ca€Symi tygodniami znika€S gdzie€V na swych karakonich drogach $przestali€Vmy go odr€Q€Rnia€W, zla€Ssi€U w zupe€Sno€Vci z tym czarnym niesamowitym plemieniem. Kto m€Qg€S powiedzie€W, czy €Ry€S gdzie€V jeszcze w jakiej€V szparze pod€Sogi, czy przebiega€S nocami pokoje, zapl€Ttany w afery karakonie, czy te€R by€S mo€Re mi€Udzy tymi martwymi owadami, kt€Qre Adela co rana znajdowa€Sa brzuchem do g€Qry le€R€Tce i naje€Rone nogami i kt€Qre ze wstr€Utem bra€Sa na €Vmietniczk€U i wyrzuca€Sa? - A jednak - powiedzia€Sem zdetonowany - jestem pewny,€Re ten kondor to on. Matka spojrza€Sa na mnie spod rz€Us: - Nie dr€Ucz mnie, drogi !m€Qwi€Sam ci ju€R przecie€R, €Re ojciec podr€Q€Ruje jako komiwoja€Rer po kraju - przecie€R wiesz, €Re czasem w nocy przyje€Rd€Ra do domu, a€Reby przed €Vwitem jeszcze dalej odjecha€W. WICHURA Tej d€Sugiej i pustej zimy obrodzi€Sa ciemno€V€W w naszym mie€Vcie ogromnym, stokrotnymurodzajem. Zbyt d€Sugo snad€X nie sprz€Ttano na strychach i w rupieciarniach, st€Saczano garnki na garnkach i flaszki naflaszkach, pozwalano narasta€Wbez ko€Pca pustym bateriom butelek. Tam, w tych spalonych, wielobelkowych lasach strych€Qw i dach€Qw ciemno€V€W !zacz€U€Sa si€U wyradza€W i dziko !fermentowa€W. Tam zacz€U€Sy si€U te czarne sejmy garnk€Qw, te wiecowania gadatliwe i puste, te be€Skotliwe flaszkowania, bulgoty butli i baniek. A€R pewnej nocy wezbra€Sy pod gontowymi przestworami falangi garnk€Qw i flaszek i !pop€Syn€U€Sy wielkim st€Soczonym ludem na miasto. Strychy, wystrychni€Ute ze strych€Qw, rozprzestrzenia€Sy si€U jedne z drugich i wystrzela€Sy czarnymi szpalerami, a przez przestronne ich echa przebiega€Sy kawalkady tram€Qwi belek, lansady drewnianych koz€S€Qw, kl€Ukaj€Tcych na jod€Sowe kolana, a€Reby wypad€Sszy na wolno€V€W, nape€Sni€W przestwory nocy galopem krokwi i zgie€Skiem p€Satwi i bant€Qw. Wtedy to wyla€Sy si€U te czarnerzeki, w€Udr€Qwki beczek i konwi, i p€Syn€U€Sy przez noce. Czarne ich, po€Syskliwe, gwarnezbiegowiska oblega€Sy miasto. Nocami mrowi€S si€U ten ciemny zgie€Sk naczy€P i napiera€S jak armie rozgadanych ryb, niepowstrzymany najazd pyskuj€Tcych skopc€Qw i bredz€Tcych cebr€Qw. !Dudni€Tc dnami, pi€Utrzy€Sy si€U wiadra, beczki i konwie, dynda€Sy si€U gliniane st€Tgwie zdun€Qw, stare kapeluchy i cylindry dandys€Qw gramoli€Sy si€U jedne na drugie, rosn€Tc w niebo kolumnami, kt€Qre si€U rozpada€Sy. I wszystkie ko€Sata€Sy niezgrabnie ko€Skami drewnianych j€Uzyk€Qw, me€S€Sy nieudolnie w drewnianych g€Ubach be€Skot kl€Ttw i obelg, blu€Xni€Tc b€Sotem na ca€Sej "przestrzeni nocy. A€R doblu€Xni€Sysi€U, dokl€U€Sy swego. Przywo€Sane rechotem naczy€P, rozplotkowanym od brzegu do brzegu, nadesz€Sy wreszcie karawany, nadci€Tgn€U€Sy pot€U€Rne tabory wichru i stan€U€Sy nad noc€T. Ogromne obozowisko, czarny ruchomy amfiteatr zst€Upowa€W zacz€T€S w!pot€U€Rnych kr€Ugach ku miastu. Iwybuch€Sa ciemno€V€W ogromn€T wzburzon€T wichur€T i szala€Sa przez trzy dni i trzy noce... !- Nie p€Qjdziesz dzi€V do szko€Syrzek€Sa rano matka - jest straszna wichura na dworze. Wpokoju unosi€S si€U delikatny welon dymu, pachn€Tcy €Rywic€T. Piec wy€S i gwizda€S, jak gdyby uwi€Tzana w nim by€Sa ca€Sa sfora ps€Qw czy demon€Qw. Wielki bohomaz, wymalowany na jego p€Ukatym brzuchu, wykrzywia€S si€U kolorowym grymasem i fantastycznia€S wzd€Utymi policzkami. Pobieg€Sem boso do okna. Niebowydmuchane by€So wzd€Su€R i wszerz wiatrami. Srebrzystobia€Se i przestronne, porysowane by€So w linie si€S, nat€U€Rone do p€Ukni€Ucia, w srogie bruzdy, jakby zastyg€Se "€Ry€Sy cyny i o€Sowiu. Podzielone na pola energetyczne i dr€R€Tce"od napi€U€W, pe€Sne by€So utajonejdynamiki. Rysowa€Sy si€U w nim diagramy wichury, kt€Qra sama niewidoczna i nieuchwytna, €Sadowa€Sa krajobraz pot€Ug€T. "Nie widzia€So si€U jej. Poznawa€Sosi€U j€T po domach, po dachach,!w kt€Qre wje€Rd€Ra€Sa jej furia. Jeden po drugim strychy zdawa€Sy si€U rosn€T€W i wybucha€W szale€Pstwem, gdy wst€Upowa€Sa w nie jej si€Sa. Ogo€Saca€Sa place, zostawia€Sa za sob€T na ulicach bia€S€T pustk€U, zamiata€Sa ca€Se po€Sacie rynku do czysta. Ledwie tu i €Qwdzie gi€T€S si€U pod ni€T i trzepota€S, uczepionyw€Ug€Sa domu, samotny cz€Sowiek. Ca€Sy plac rynkowy #zdawa€S si€U wybrzusza€W i l€Vni€W pust€T €Sysin€T pod jej pot€U€Rnymi przelotami. Na niebie wydmucha€S wiatr zimne i martwe kolory, !grynszpanowe, €R€Q€Ste i liliowe smugi, dalekie sklepienia i arkady swego labiryntu. Dachy sta€Sy pod tymi niebami czarne !i krzywe, pe€Sne niecierpliwo€Vcii oczekiwania. Te, w kt€Qre wst€Tpi€S wicher, wstawa€Sy w natchnieniu, przerasta€Sy s€Tsiednie domy i prorokowa€Sy pod rozwichrzonym niebem. Potem opada€Sy i gas€Sy nie mog€Tc d€Su€Rej zatrzyma€W !pot€U€Rnego tchu, kt€Qry lecia€S dalej i nape€Snia€S ca€Sy przestw€Qr zgie€Skiem i przera€Reniem. I zn€Qw inne domy wstawa€Sy z krzykiem, w paroksyzmie jasnowidzenia, i zwiastowa€Sy. Ogromne buki ko€So ko€Vcio€Sa sta€Sy z wzniesionymi r€Ukami, jak €Vwiadkowie wstrz€Tsaj€Tcych objawie€P, i krzycza€Sy, krzycza€Sy. Dalej, za dachami rynku, widzia€Sem dalekie mury ogniowe, nagie €Vciany szczytowe przedmie€Vcia. !Wspina€Sy si€U jeden nad drugi i ros€Sy, zesztywnia€Se z #przera€Renia i os€Supia€Se. Daleki,zimny, czerwony odblask !zabarwia€S je p€Q€Xnymi kolorami. Nie jedli€Vmy tego dnia obiadu, bo ogie€P w kuchni wraca€S k€S€Ubami dymu do izby. W pokojach by€So zimno i pachnia€So wiatrem. Oko€So drugiej po po€Sudniu wybuch€S na przedmie€Vciu po€Rar i rozszerza€S si€U gwa€Stownie. Matka z Adel€T zacz€U€Sy pakowa€W po€Vciel, futra i kosztowno€Vci. Nadesz€Sa noc. Wicher wzm€Qg€S si€U na sile i gwa€Stowno€Vci, %rozr€Qs€S si€U niepomiernie i obj€T€S!ca€Sy przestw€Qr. Ju€R teraz nie nawiedza€S dom€Qw i dach€Qw, ale wybudowa€S nad miastem wielopi€Utrowy, wielokrotny przestw€Qr, czarny labirynt, rosn€Tcy w niesko€Pczonych kondygnacjach. Z tego labiryntu wystrzela€S ca€Symi galeriami pokoj€Qw, wyprowadza€S piorunem skrzyd€Sa i trakty, toczy€S z hukiem d€Sugie amfilady, a potem dawa€S si€U zapada€W tym wyimaginowanym pi€Utrom, sklepieniom i kazamatom i wzbija€S si€U jeszcze wy€Rej, kszta€Stuj€Tc sam bezforemny bezmiar swym natchnieniem. !Pok€Qj dr€Ra€S z lekka, obrazy na€Vcianach brz€Ucza€Sy. Szyby "l€Vni€Sy si€U t€Sustym odblaskiem !lampy. Firanki na oknie wisia€Sy wzd€Ute i pe€Sne tchnienia tej burzliwej nocy. Przypomnieli€Vmy sobie, €Re ojcaod rana nie widziano. Wczesnym rankiem, #domy€Vlali€Vmy si€U, musia€S uda€W si€U do sklepu, gdzie go zaskoczy€Sa wichura, odcinaj€Tc mu powr€Qt. - Ca€Sy dzie€P nic nie jad€S - biada€Sa matka. Starszy subiekt!Teodor podj€T€S si€U wyprawi€W w noc i wichur€U, €Reby zanie€V€W mu posi€Sek. Brat m€Qj przy€S€Tczy€S si€U do wyprawy. Okutani w wielkie !nied€Xwiedzie futra, obci€T€Ryli kieszenie €Relazkami i mo€Xdzierzami, balastem, kt€Qrymia€S zapobiec porwaniu ich przez wichur€U. Ostro€Rnie otworzono drzwi prowadz€Tce w noc. Zaledwie subiekt i brat m€Qj z wzd€Utymi p€Saszczami wkroczyli jedn€T nog€T w ciemno€V€W, noc ich po€Skn€U€Sa zaraz na progu domu.Wicher zmy€S momentalnie €Vlad ich wyj€Vcia. Nie wida€W by€So przez okno nawet latarki, kt€Qr€T ze sob€T zabrali. Poch€Son€Twszy ich, wicher na chwil€U przycich€S. Adela z matk€T pr€Qbowa€Sy na nowo rozpali€W ogie€P pod kuchni€T. Zapa€Ski gas€Sy, przez drzwiczkidmucha€So popio€Sem i sadz€T. Stali€Vmy pod drzwiami i nas€Suchiwali. W lamentach wichru dawa€Sy si€U s€Sysze€W wszelkie g€Sosy, perswazje, nawo€Sywania i gaw€Udy. !Zdawa€So si€U nam, €Re s€Syszymy wo€Sanie o pomoc ojca zab€S€Tkanego w wichurze, to znowu, €Re brat z Teodorem gwarz€T beztrosko pod drzwiami. Wra€Renie by€So tak €Sudz€Tce, €Re Adela otworzy€Sa drzwi i w samej rzeczy ujrza€SaTeodora i brata mego, wynurzaj€Tcych si€U z trudem z wichury , w kt€Qrej tkwili po pachy. Weszli zdyszani do sieni, zaciskaj€Tc z wysi€Skiem drzwi za sob€T. Przez chwil€U musieli wesprze€W si€U o odrzwia, tak silnie szturmowa€S wicher do bramy. Wreszcie zasun€Uli rygieli wiatr pogna€S dalej. Opowiadali bez€Sadnie o nocy, !o wichurze. Ich futra, nasi€Tk€S wiatrem, pachnia€Sy teraz powietrzem. Trzepotali powiekami w €Vwietle; ich oczy,pe€Sne jeszcze nocy, broczy€Sy ciemno€Vci€T za ka€Rdym uderzeniem powiek. Nie mogli #doj€V€W do sklepu, zgubili drog€U iledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice by€Sy jak przestawione. Matka podejrzewa€Sa, €Re k€Samali. W istocie ca€Sa ta scena sprawia€Sa wra€Renie, jakby przez ten kwadrans staliw ciemno€Vci pod oknem, nie oddalaj€Tc si€U wcale. A mo€Re !naprawd€U nie by€So ju€R miasta irynku, a wicher i noc otacza€Synasz dom tylko ciemnymi kulisami, pe€Snymi wycia, #€Vwistu i j€Uk€Qw. Mo€Re nie by€So wcale tych ogromnych i €Ra€Sosnych przestrzeni, kt€Qre nam wicher sugerowa€S, mo€Re nie by€So wcale tych op€Sakanych labirynt€Qw, tych wielookiennych trakt€Qw i korytarzy, na kt€Qrych gra€S wicher, jak na d€Sugich czarnych fletach. Coraz bardziej umacnia€So si€U w nas przekonanie, €Re ca€Sa ta burza by€Sa tylko donkiszoteri€T nocn€T, imituj€Tc€T na w€Tskiej przestrzeni kulis tragiczne bezmiary, kosmiczn€T bezdomno€V€W i sieroctwo wichury. !Coraz cz€U€Vciej otwiera€Sy si€U teraz drzwi sieni i wpuszcza€Syokutanego w opo€Pcze i szale go€Vcia. Zziajany s€Tsiad lub znajomy wywija€S si€U powoli z chustek, p€Saszczy i wyrzuca€S z siebie zdyszanym g€Sosem opowiadania, urywane bez€Sadne s€Sowa, kt€Qre fantastycznie powi€Uksza€Sy, k€Samliwie przesadza€Sy bezmiar nocy. Siedzieli€Vmy wszyscy w jasno o€Vwietlonej kuchni. Za ogniskiem kuchennym i czarnym, szerokim okapem komina prowadzi€So par€U stopnido drzwi strychu. Na tych schodkach siedzia€S starszy subiekt Teodor i nas€Suchiwa€S, jak strych gra€S od wichru. S€Sysza€S, jak w pauzach wichury miechy €Reberstrychowych sk€Sada€Sy si€U w "fa€Sdy i dach wiotcza€S i zwisa€S jak ogromne p€Suca, z kt€Qrych uciek€S oddech, to znowu nabiera€S tchu, nastawia€S si€U palisadami krokwi, r€Qs€S jak sklepienia gotyckie, rozprzestrzenia€S si€U lasem belek, pe€Snym stokrotnego echa, i hucza€S jak pud€So ogromnych bas€Qw. Ale potem zapominali€Vmy o wichurze, Adela t€Suk€Sa cynamon w d€Xwi€Ucznym mo€Xdzierzu. Ciotka Perazja przysz€Sa w odwiedziny. Drobna, ruchliwa i !pe€Sna zabiegliwo€Vci, z koronk€Tczarnego szala na g€Sowie, zacz€U€Sa krz€Tta€W si€U po kuchni, pomagaj€Tc Adeli. Adelaoskuba€Sa koguta. Ciotka Perazja zapali€Sa pod okapem komina gar€V€W papier€Qw i szerokie p€Saty p€Somienia wzlatywa€Sy z nich w czarn€T czelu€V€W. Adela, trzymaj€Tc koguta za szyj€U, unios€Sa go !nad p€Somie€P, a€Reby opali€W na nim reszt€U pierza. Kogut zatrzepota€S nagle w ogniu #skrzyd€Sami, zapia€S i sp€Son€T€S. Wtedy ciotka Perazja zacz€U€Sa'si€U k€S€Qci€W, kl€T€W i z€Sorzeczy€W. jje si€Um€Qw, wchodzili є0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПIpщI_JYЭ c€ЈK&ћ c L! cnMА) cбNЖ4Ч ]4Trz€Us€Tc si€U ze z€So€Vci, wygra€Ra€Sa r€Ukami Adeli i matce. Nie rozumia€Sem, o co jej chodzi, a ona zacietrzewia€Sa si€U coraz !bardziej w gniewie i sta€Sa si€U jednym p€Ukiem gestykulacji i #z€Sorzecze€P. Zdawa€So si€U, €Re w paroksyzmie z€So€Vci !rozgestykuluje si€U na cz€U€Vci, €Re rozpadnie si€U, podzieli, rozbiegnie w sto paj€Tk€Qw, rozga€S€Uzi si€U po pod€Sodze czarnym, migotliwym p€Ukiem oszala€Sych karakonich bieg€Qw. Zamiast tego zacz€U€Sa !raptownie male€W, kurczy€W si€U, wci€T€R roztrz€Usiona i rozsypuj€Tca si€U przekle€Pstwami. Z nag€Sa podrepta€Sa, zgarbiona i ma€Sa, w k€Tt kuchni, gdzie le€Ra€Sy drwa na opa€S i, kln€Tc i kaszl€Tc, zacz€U€Sa gor€Tczkowo !przebiera€W w€Vr€Qd d€Xwi€Ucznychdrewien, a€R znalaz€Sa dwie cienkie, €R€Q€Ste drzazgi. Pochwyci€Sa je lataj€Tcymi ze wzburzenia r€Ukami, przymierzy€Sa do n€Qg, po czym wspi€U€Sa si€U na nie, jak na szczud€Sa, i zacz€U€Sa na tych €R€Q€Stych kulach chodzi€W, stukoc€Tc po deskach, biega€W tam i z powrotem wzd€Su€R sko€Vnej linii pod€Sogi, coraz szybciej i szybciej, potem wbieg€Sa na €Sawk€U jod€Sow€T, ku€Vtykaj€Tc na dudni€Tcych deskach, a stamt€Td na p€Q€Sk€U z talerzami, d€Xwi€Uczn€T, !drewnian€T p€Q€Sk€U obiegaj€Tc€T "€Vciany kuchni, i bieg€Sa po niej,kolan kuj€Tc na szczud€Sowych kulach, by wreszcie gdzie€V w k€Tcie, malej€Tc coraz bardziej,sczernie€W, zwin€T€W si€U jak "zwi€Ud€Sy, spalony papier, zetli€W"si€U w p€Satek popio€Su, skruszy€Ww proch i w nico€V€W. Stali€Vmy wszyscy bezradni wobec tej szalej€Tcej furii z€So€Vci, kt€Qra sama siebie trawi€Sa i po€Rera€Sa. Z ubolewaniem patrzyli€Vmy na smutny przebieg tego paroksyzmu i z pewn€T ulg€T !wr€Qcili€Vmy do naszych zaj€U€W, gdy €Ra€Sosny ten proces dobieg€S swego naturalnego ko€Pca. Adela zadzwoni€Sa znowu mo€Xdzierzem, t€Suk€Tc cynamon, matka ci€Tgn€U€Sa dalej przerwan€T rozmow€U, a subiekt Teodor, nas€Suchuj€Tc proroctw strychowych, stroi€S €Vmieszne grymasy, podnosi€S wysoko brwi i €Vmia€S si€U do siebie. NOC WIELKIEGO SEZONU Ka€Rdy wie, €Re w szeregu zwyk€Sych, normalnych lat rodziniekiedy zdziwacza€Sy czas ze swego €Sona lata inne, lata osobliwe, lata wyrodne, kt€Qrym!jak sz€Qsty, ma€Sy palec u r€Uki wyrasta k€Udy€V trzynasty, fa€Sszywy miesi€Tc. M€Qwimy fa€Sszywy, gdy€R rzadko dochodzi on do pe€Snego rozwoju. Jak dzieci p€Q€Xno sp€Sodzone, pozostaje on w tyle ze wzrostem, miesi€Tc garbusek, odro€Vl w po€Sowie, uwi€Ud€Sa i raczej domy€Vlna ni€R rzeczywista. Winna jest temu starcza !niepow€Vci€Tgliwo€V€W lata, jego "rozpustna i p€Q€Xna €Rywotno€V€W. Bywa czasem, €Re sierpie€P minie, a stary gruby pie€P lata rodzi z przyzwyczajenia jeszcze dalej, p€Udzi ze swego pr€Qchna te dni-dziczki, dni-chwasty, ja€Sowe i idiotyczne, dorzuca na dok€Sadk€U, za darmo, dni-kaczany, puste i niejadalne dni bia€Se, zdziwionei niepotrzebne. Wyrastaj€T one, nieregularne i nier€Qwne, nie wykszta€Scone i zro€Vni€Ute z sob€T, jak palce potworkowatej r€Uki, "p€Tczkuj€Tce i zwini€Ute w fig€U. Inni por€Qwnywaj€T te dni do apokryf€Qw, wsuni€Utych potajemnie mi€Udzy rozdzia€Sy wielkiej ksi€Ugi roku, do palimpsest€Qw, skrycie w€S€Tczonych pomi€Udzy jej stronice, albo do tych bia€Sych nie zadrukowanych kartek, na kt€Qrych oczy, naczytane do syta i pe€Sne tre€Vci, broczy€W mog€T obrazami i gubi€W kolory na tych pustych stronicach, coraz bladziej i bladziej, a€Reby wypocz€T€W na ich nico€Vci, zanim wci€Tgni€Ute zostan€T w labirynty nowych przyg€Qd i rozdzia€S€Qw. Ach, ten stary, po€R€Q€Sk€Sy romans roku, ta wielka, rozpadaj€Tca si€U ksi€Uga kalendarza! Le€Ry ona sobie zapomniana gdzie€V w archiwach czasu, a tre€V€W jej !ro€Vnie dalej mi€Udzy ok€Sadkami,p€Ucznieje bez ustanku od gadulstwa miesi€Ucy, od szybkiego samor€Qdztwa blagi, "od bajania i marze€P, kt€Qre si€U !w niej mno€R€T. Ach, i spisuj€Tc te nasze opowiadania, szereguj€Tc te historie o moim ojcu na zu€Rytym marginesie !jej tekstu, czy nie oddaj€U si€U tajnej nadziei, €Re wrosn€T one kiedy€V niepostrze€Renie mi€Udzyz€R€Q€Sk€Se kartki tej najwspanialszej, rozsypuj€Tcej "si€U ksi€Ugi, €Re wejd€T w wielki szelest jej stronic, kt€Qry je poch€Sonie? To, o czym tu m€Qwi€W b€Udziemy, dzia€So si€U tedy w owym trzynastym, nadliczbowym i niejako fa€Sszywym miesi€Tcu tego roku, na tych kilkunastu pustych kartkach wielkiej kroniki kalendarza. Ranki by€Sy pod€Qwczas dziwnie cierpkie i orze€Xwiaj€Tce. Po uspokojonym i ch€Sodniejszym tempie czasu, po nowym ca€Skiem zapachu powietrza, po odmiennej konsystencji €Vwiat€Sa pozna€W by€So, €Re #wesz€So si€U w inn€T seri€U dni, w now€T okolic€U Bo€Rego Roku. G€Sos dr€Ra€S pod tymi nowymi niebami d€Xwi€Ucznie i €Vwie€Ro jak w nowym jeszcze i pustymmieszkaniu, pe€Snym zapachu lakieru, farb, rzeczy zacz€Utych i nie wypr€Qbowanych. Z dziwnym wzruszeniem pr€Qbowa€So si€U nowego echa, napoczyna€So si€Uje z ciekawo€Vci€T, jak w ch€Sodny i trze€Xwy poranek babk€U do kawy w przeddzie€P podr€Q€Ry. Ojciec m€Qj siedzia€S znowu w tylnym kontuarze sklepu, w ma€Sej, sklepionej izbie, pokratkowanej jak ul w wielokom€Qrkowe registratury i €Suszcz€Tcej si€U bez ko€Pca warstwami papieru, list€Qw i faktur. Z szelestu arkuszy, z niesko€Pczonego kartkowania papier€Qw wyrasta€Sa kratkowana i pusta egzystencja tego pokoju, z nieustannego przek€Sadania plik€Qw odnawia€Sa si€U w powietrzu z niezliczonych nag€S€Qwk€Qw firmowych apoteoza w formie miasta fabrycznego, widzianego z lotu ptaka, naje€Ronego dymi€Tcymi kominami, otoczonego rz€Udami medali i uj€Utego w wywijasy i zakr€Uty pompatycznych et i Comp. Tam siedzia€S ojciec, jak w ptaszarni, na wysokim sto€Sku, a go€S€Ubniki registratur !szele€Vci€Sy plikami papier€Qw i wszystkie gniazda i dziup€Sa pe€Sne by€Sy €Vwiergotu cyfr. G€S€Tb wielkiego sklepu ciemnia€Sa i wzbogaca€Sa si€U z dnia na dzie€P zapasami sukna,szewiot€Qw, aksamit€Qw i kort€Qw. W ciemnych p€Q€Skach, tych spichrzach i lamusach ch€Sodnej, pil€Vniowej barwno€Vci, procentowa€Sa stokrotnie ciemna, odsta€Sa "kolorowo€V€W rzeczy, mno€Ry€S si€U$i syci€S pot€U€Rny kapita€S jesieni.#Tam r€Qs€S i ciemnia€S ten kapita€S i rozsiada€S si€U coraz szerzej na p€Q€Skach, jak na galeriach jakiego€V wielkiego teatru, uzupe€Sniaj€Tc si€U jeszcze i pomna€Raj€Tc ka€Rdego rana nowymi €Sadunkami towaru, kt€Qry w skrzyniach i pakach wraz z rannym ch€Sodem wnosilina nied€Xwiedzich barach st€Ukaj€Tcy, brodaci tragarze w!oparach €Vwie€Ro€Vci jesiennej i w€Qdki. Subiekci wy€Sadowywali te nowe zapasy syc€Tcych b€Sawatnych kolor€Qw i wype€Sniali nimi, kitowali starannie wszystkie szpary i luki wysokich szaf. By€S to rejestr olbrzymi wszelakich kolor€Qw jesieni, u€So€Rony warstwami, usortowany odcieniami, id€Tcy w d€Q€S i w g€Qr€U, jak po d€Xwi€Ucznych schodach, po gamach wszystkich oktaw barwnych. #Zaczyna€S si€U u do€Su i pr€Qbowa€S!j€Ukliwie i nie€Vmia€So altowych spe€Sz€So€Vci i p€Q€Ston€Qw, przechodzi€S potem do "sp€Sowia€Sych popio€S€Qw dali, do gobelinowych b€S€Ukit€Qw i rosn€Tc ku g€Qrze coraz szerszymi akordami, dochodzi€Sdo ciemnych granat€Qw, do indyga las€Qw dalekich i do pluszu park€Qw szumi€Tcych, a€Reby potem poprzez wszystkie ochry, sangwiny, rudo€Vci i sepie wej€V€W w szelestny cie€P wi€Udn€Tcych ogrod€Qw i doj€V€W do ciemnego zapachu grzyb€Qw, do tchnienia pr€Qchna w g€S€Ubiach nocy jesiennej i do g€Suchego akompaniamentu najciemniejszych bas€Qw. !Ojciec m€Qj szed€S wzd€Su€R tych arsena€S€Qw sukiennej jesieni i uspokaja€S i ucisza€S te masy, ich wzbieraj€Tc€T moc, !spokojn€T pot€Ug€U Pory. Chcia€S jak najd€Su€Rej utrzyma€W w ca€So€Vci te rezerwy zamagazynowanej barwno€Vci. !Ba€S si€U €Sama€W, wymienia€W na got€Qwk€U ten fundusz €Relazny #jesieni. Ale wiedzia€S, czu€S, €Re przyjdzie czas i wicher jesienny, pustosz€Tcy i ciep€Sy wicher, powieje nad tymi szafami i wtedy puszcz€T one inic nie zdo€Sa powstrzyma€W ichwylewu, tych strumieni kolorowo€Vci, kt€Qrymi wybuchn€T na miasto ca€Se. Przychodzi€Sa pora Wielkiego Sezonu. O€Rywia€Sy si€U ulice o sz€Qstej godzinie po po€Sudniu miasto zakwita€So gor€Tczk€T, domy dostawa€Sy wypiek€Qw, a ludzie w€Udrowali o€Rywieni jakim€V wewn€Utrznym ogniem, naszminkowani i ubarwieni jaskrawo, z oczyma b€Syszcz€Tcymi jak€T€V &od€Vwi€Utn€T, pi€Ukn€T i z€S€T febr€T.Na bocznych uliczkach, w cichych zau€Skach, uchodz€Tcych ju€R w wieczorn€T dzielnic€U, miasto by€So puste. Tylko dzieci bawi€Sy si€U na placykach pod balkonami, #bawi€Sy si€U bez tchu, ha€Sa€Vliwiei niedorzecznie. Przyk€Sada€Sy ma€Se p€Ucherzyki do ust, a€Reby wydmucha€W je i naindyczy€W si€Unagle jaskrawo w wielkie, gulgoc€Tce, rozpluskane naro€Vle albo wykoguci€W si€U w g€Supi€T koguci€T mask€U, czerwon€T i piej€Tc€T, w kolorowe jesienne maszkary fantastyczne i absurdalne. !Zdawa€So si€U, €Re tak nad€Ute i piej€Tce wznios€T si€U w powietrze d€Sugimi kolorowymi €Sa€Pcuchami i jak jesienne klucze ptak€Qw przeci€Tga€W b€Ud€T nad miastem - !fantastyczne flotylle z bibu€Ski i pogody jesiennej. Albo wozi€Sy!si€U w€Vr€Qd krzyk€Qw na ma€Sych zgie€Skliwych w€Qzkach, graj€Tcych kolorowym turkotem"k€Q€Sek, szprych i dyszli. W€Qzki zje€Rd€Ra€Sy na€Sadowane ich "krzykiem i stacza€Sy si€U w d€Q€S ulicy a€R do nisko rozlanej, €R€Q€Stej rzeczki wieczornej, gdzie rozpada€Sy si€U na gruz "kr€T€Rk€Qw, ko€Sk€Qw i patyczk€Qw.I podczas gdy zabawy dzieci stawa€Sy si€U coraz bardziej !ha€Sa€Vliwe i spl€Ttane, wypieki miasta ciemnia€Sy i zakwita€Sy purpur€T, nagle €Vwiat ca€Sy #zaczyna€S wi€Udn€T€W i czernie€W i szybko wydziela€S si€U ze€P majaczliwy zmierzch, kt€Qrym !zara€Ra€Sy si€U wszystkie rzeczy. Zdradliwie i jadowicie szerzy€Sasi€U ta zaraza zmierzchu woko€So, sz€Sa od rzeczy do rzeczy, a czego dotkn€U€Sa, to wnet butwia€So, czernia€So, rozpada€So si€U w pr€Qchno. Ludzie uciekali przed zmierzchem w cichym !pop€Sochu i naraz dosi€Uga€S ich ten tr€Td, i wysypywa€S si€U ciemn€T wysypk€T na czole, i !tracili twarze, kt€Qre odpada€Sy wielkimi, bezkszta€Stnymi plamami, i szli dalej, ju€R bez rys€Qw, bez oczu, gubi€Tc po drodze mask€U po masce, tak €Re zmierzch roi€S si€U od tych larw porzuconych, sypi€Tcych si€U za ich ucieczk€T. Potem zaczyna€So wszystko zarasta€W czarn€T, pr€Qchniej€Tc€T kora, €Suszcz€Tc€T si€U wielkimi p€Satami, chorymi strupami ciemno€Vci. A gdy w dole "wszystko rozprz€Ug€So si€U i sz€Sowniwecz w tej cichej zamieszce, w panice pr€Udkiegorozk€Sadu, w g€Qrze utrzymywa€S$si€U i r€Qs€S coraz wy€Rej milcz€Tcyalarm zorzy, drgaj€Tcy €Vwiergotem miliona cichych dzwonk€Qw, wzbieraj€Tcych wzlotem miliona niewidzialnychskowronk€Qw lec€Tcych razem wjedn€T wielk€T, srebrn€T niesko€Pczono€V€W. Potem by€Sa ju€R nagle noc - wielka noc, rosn€Tca jeszcze podmuchami !wiatru, kt€Qre j€T rozszerza€Sy. W jej wielokrotnym labiryncie wy€Supane by€Sy gniazda jasne: sklepy - wielkie, kolorowe latarnie, pe€Sne spi€Utrzonego towaru i zgie€Sku kupuj€Tcych. Przez jasne szyby tych latami $mo€Rna by€So €Vledzi€W zgie€Skliwy ipe€Sen dziwacznego ceremonia€Su obrz€Ud zakup€Qw jesiennych. Ta wielka, fa€Sdzista noc jesienna, rosn€Tca cieniami, rozszerzona wiatrami, kry€Sa w swych ciemnych fa€Sdach jasnekieszenie, woreczki z kolorowym drobiazgiem, z pstrym towarem czekoladek, keks€Qw, kolonialnej pstrokacizny. Te budki i kramiki, sklecone z pude€Sek pocukrach, wytapetowane jaskrawo reklamami czekolad, pe€Sne myde€Sek, weso€Sej tandety, z€Soconych b€Sahostek,cynfolii, tr€Tbek, andrut€Qw i kolorowych mi€Ut€Qwek, by€Sy stacjami lekkomy€Vlno€Vci, grzechotkami beztroski, rozsianymi na wiszarach ogromnej, labiryntowej, roz€Sopotanej wiatrami nocy. "Wielkie i ciemne t€Sumy p€Syn€U€Syw ciemno€Vci, w ha€Sa€Vliwym zmieszaniu, w szurgocie tysi€Ucy n€Qg, w gwarze tysi€Ucy ust rojna, spl€Ttana w€Udr€Qwka, ci€Tgn€Tca arteriami jesiennego !miasta. Tak p€Syn€U€Sa ta rzeka, pe€Sna gwaru, ciemnych spojrze€P, chytrych €Sypni€U€W, pokawa€Skowana rozmow€T, posiekana gaw€Ud€T, wielka miazga plotek, €Vmiech€Qw i zgie€Sku. Zdawa€So si€U, €Re to ruszy€Sy t€Sumami jesienne, suche mak€Qwki sypi€Tce makiem - g€Sowy-grzechotki, ludzie-ko€Satki. M€Qj ojciec chodzi€S zdenerwowany i kolorowy od wypiek€Qw, z b€Syszcz€Tcymi oczyma, w jasno o€Vwietlonym sklepie, i nas€Suchiwa€S. Przez szyby wystawy i portaludochodzi€S tu z daleka szum miasta, st€Sumiony gwar p€Syn€Tcej ci€Rby. Nad cisz€T sklepu p€Son€U€Sa jasno lampa naftowa, zwisaj€Tca z wielkiego sklepienia, i wypiera€Sa najmniejszy €Vlad cienia z wszystkich szpar i zakamark€Qw. Pusta, wielka pod€Soga trzaska€Sa w ciszy i #liczy€Sa w tym €Vwietle wzd€Su€R i wszerz swe b€Syszcz€Tce kwadraty, szachownic€U wielkich tafli, kt€Qre rozmawia€Sy ze sob€T w ciszy trzaskami, odpowiada€Sy sobie to tu, to tam g€So€Vnym "p€Ukni€Uciem. Za to sukna le€Ra€Syciche, bez g€Sosu, w swej pil€Vniowej puszysto€Vci i podawa€Sy sobie wzd€Su€R €Vcian spojrzenia za plecami ojca, wymienia€Sy od szafy do szafy ciche znaki porozumiewawcze. Ojciec nas€Suchiwa€S. Jego ucho zdawa€So si€U w tej ciszy #nocnej wyd€Su€Ra€W i rozga€S€Uzia€Wpoza okno: fantastyczny koralowiec, czerwony polip faluj€Tcy w m€Utach nocy. %Nas€Suchiwa€S i s€Sysza€S. S€Sysza€S z rosn€Tcym niepokojem daleki przyp€Syw t€Sum€Qw, kt€Qre !nadci€Tga€Sy. Rozgl€Tda€S si€U z przera€Reniem po pustym !sklepie. Szuka€S subiekt€Qw. Ale ci ciemni i rudzi anio€Sowie !dok€Td€V odlecieli. Pozosta€S on sam tylko, w trwodze przed t€Sumami, kt€Qre wnet mia€Sy #zala€W cisz€U sklepu pl€Tdruj€Tc€T !ha€Sa€Vliw€T rzesz€T i rozebra€W mi€Udzy siebie, rozlicytowa€W #ca€S€T t€U bogat€T jesie€P, od lat zbieran€T w wielkim zacisznym spichlerzu. Gdzie byli subiekci? Gdzie by€Syte urodziwe cheruby, maj€Tce broni€W ciemnych, sukiennych sza€Pc€Qw? Ojciec podejrzewa€S "bolesn€T my€Vl€T, €Re oto grzesz€T!gdzie€V w g€S€Ubi domu z c€Qrami ludzi. Stoj€Tc nieruchomy i pe€Sen troski, z b€Syszcz€Tcymi oczyma w jasnej ciszy sklepu, czu€S wewn€Utrznym s€Suchem, "co dzia€So si€U w g€S€Ubi domu, w tylnych komorach wielkiej kolorowej tej latami. Dom !otwiera€S si€U przed nim, izba zaizb€T, komora za komor€T, jak dom z kart, i widzia€S gonitw€U subiekt€Qw za Adel€T przez wszystkie puste i jasno o€Vwietlone pokoje, schodami !na d€Q€S, schodami do g€Qry, a€R wymkn€U€Sa si€U im i wpad€Sa do jasnej kuchni, gdzie zabarykadowa€Sa si€U kuchennym kredensem. Tam sta€Sa zdyszana, b€Syszcz€Tca i rozbawiona, trzepoc€Tca z u€Vmiechem wielkimi rz€Usami. Subiekci chichotali, przykucni€Uci pode drzwiami. Okno kuchni otwarteby€So na wielk€T, czarn€T noc, pe€Sn€T roje€P i spl€Ttania. Czarne, uchylone szyby p€Son€U€Sy refleksem dalekiej "iluminacji. B€Syszcz€Tce garnki i butle sta€Sy nieruchomo doko€Sa %i l€Vni€Sy w ciszy t€Sust€T polew€T. Adela wychyla€Sa ostro€Rnie przez okno sw€T kolorow€T, uszminkowan€T twarz z trzepocz€Tcymi oczyma. Szuka€Sa subiekt€Qw na ciemnympodw€Qrzu, pewna ich zasadzki.I oto ujrza€Sa ich, jak !w€Udrowali ostro€Rnie, g€Usiego, po w€Tskim gzymsie podokiennym wzd€Su€R €Vciany pi€Utra, czerwonej odblaskiem dalekiej iluminacji, i skradali !si€U do okna. Ojciec krzykn€T€S zgniewu i rozpaczy, ale w tej chwili gwar g€Sos€Qw sta€S si€U ca€Skiem bliski i nagle jasne okna sklepu zaludni€Sy si€U bliskimi twarzami, wykrzywionymi €Vmiechem, rozgadanymi twarzami, kt€Qre !p€Saszczy€Sy nosy na l€Vni€Tcych szybach. Ojciec sta€S si€U purpurowy ze wzburzenia i wskoczy€S na lad€U.I kiedy t€Sum szturmem zdobywa€S t€U twierdz€U i "wkracza€S ha€Sa€Vliw€T ci€Rb€T do sklepu, ojciec m€Qj jednym #skokiem wspi€T€S si€U na p€Q€Ski z suknem i, uwis€Sy wysoko nad t€Sumem, d€T€S z ca€Sej si€Sy w "wielki puzon z rogu i tr€Tbi€S na alarm. Ale sklepienie nie "nape€Sni€So si€U szumem anio€S€Qw,€Vpiesz€Tcych na pomoc, a zamiast tego ka€Rdemu j€Ukowi tr€Tby odpowiada€S wielki, roze€Vmiany ch€Qr t€Sumu. - Jakubie, handlowa€W! Jakubie, sprzedawa€W! wo€Sali wszyscy, a wo€Sanie to, wci€T€R powtarzane, rytmizowa€So si€U w ch€Qrze i przechodzi€So powoliw melodi€U refrenu, €Vpiewan€T €Qw, wchodzili є0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПBOP, c‘P| Ф cєQ@г cWR!}DКџџprzez wszystkie gard€Sa. Wtedym€Qj ojciec da€S za wygran€T, zeskoczy€S z wysokiego gzymsui ruszy€S z krzykiem ku barykadom sukna. Wyolbrzymiony gniewem, z !g€Sow€T sp€Ucznia€S€T w pi€U€V€W purpurow€T, wbieg€S, jak walcz€Tcy prorok, na sza€Pce sukienne i j€T€S przeciwko nim szale€W. Wpiera€S si€U ca€Sym !cia€Sem w pot€U€Rne bale we€Sny iwywa€Ra€S je z osady, podsuwa€Ssi€U pod ogromne postawy sukna i unosi€S je na lad€U z !g€Suchym €Somotem. Bale lecia€Sy rozwijaj€Tc si€U z €Sopotem w powietrzu w ogromne chor€Tgwie, p€Q€Ski wybucha€Sy zewsz€Td wybuchami draperii, wodospadami sukna, jak pod uderzeniem Moj€Reszowej laski. Tak wylewa€Sy si€U zapasy szaf,wymiotowa€Sy gwa€Stownie, p€Syn€U€Sy szerokimi rzekami. Wyp€Sywa€Sa barwna tre€V€W "p€Q€Sek, ros€Sa, mno€Ry€Sa si€U i zalewa€Sa wszystkie lady i sto€Sy. €[ciany sklepu znik€Sy pod pot€U€Rnymi formacjami tej sukiennej kosmogonii, pod tymi pasmami g€Qrskimi, !pi€Utrz€Tcymi si€U w pot€U€Rnych masywach. Otwiera€Sy si€U szerokie doliny w€Vr€Qd zboczy g€Qrskich i w€Vr€Qd szerokiego patosu wy€Ryn grzmia€Sy linie kontynent€Qw. Przestrze€P sklepu rozszerzy€Sa si€U w panoram€U jesiennego "krajobrazu, pe€Sn€T jezior i dali,a na tle tej scenerii ojciec !w€Udrowa€S w€Vr€Qd fa€Sd i dolin fantastycznego Kanaanu, w€Udrowa€S wielkimi krokami, z r€Ukoma rozkrzy€Rowanymi proroczo w chmurach, i kszta€Stowa€S kraj uderzeniami natchnienia. A u do€Su, u st€Qp tego Synaju, wyros€Sego z gniewu ojca, "gestykulowa€S lud, z€Sorzeczy€S i czci€S Baala, i handlowa€S. !Nabierali pe€Sne r€Uce mi€Ukkich !fa€Sd, drapowali si€U w kolorowe sukna, owijali si€U w zaimprowizowane domina i p€Saszcze i gadali bez€Sadnie a obficie. M€Qj ojciec wyrasta€S nagle nad tymi grupami kupcz€Tcych, wyd€Su€Rony gniewem, i gromi€S zwysoka ba€Swochwalc€Qw pot€U€Rnym s€Sowem. Potem, ponoszony rozpacz€T, wspina€S si€U na wysokie galerie szaf, bieg€S ob€S€Udnie po bantach p€Q€Sek, po dudni€Tcych deskachogo€Soconych rusztowa€P, €Vcigany przez obrazy bezwstydnej rozpusty, kt€Qr€T przeczuwa€S za plecami w g€S€Ubi"domu. Subiekci dosi€Ugli w€Sa€Vnie€Relaznego balkonu na wysoko€Vci okna i wczepieni w balustrad€U, pochwycili wp€Q€S Adel€U i wyci€Tgn€Uli j€T przez okno, trzepoc€Tc€T oczyma i wlok€Tc€T za sob€T smuk€Se nogi w jedwabnych po€Pczochach. Gdy ojciec m€Qj, przera€Rony ohyd€T grzechu, wrasta€S gniewem swych gest€Qw w groz€U krajobrazu, w dole beztroski lud Baala oddawa€S si€U wyuzdanej weso€So€Vci. Jaka€V parodystyczna pasja, jaka€V zaraza €Vmiechu opanowa€Sa t€U gawied€X. Jak€Re mo€Rna by€So €R€Tda€W powagi od nich, od tego ludu ko€Satek i dziadk€Qw do orzech€Qw! Jak !mo€Rna by€So €R€Tda€W zrozumieniadla wielkich trosk ojca od tychm€Synk€Qw, miel€Tcych bezustannie kolorow€T miazg€U s€S€Qw. G€Susi na gromy proroczego gniewu, przykucali ci handlarze w jedwabnych bekieszach ma€Symi kupkami dooko€Sa sfa€Sdowanych g€Qr materii, roztrz€Tsaj€Tc gadatliwie w€Vr€Qd €Vmiechu zalety towaru. Ta czarna gie€Sda roznosi€Sa na swych pr€Udkich j€Uzykach szlachetn€T substancj€U krajobrazu, rozdrabnia€Sa j€T siekanin€T gadania i po€Syka€Sa niemal. Gdzie indziej sta€Sy grupy €Zyd€Qw w kolorowych cha€Satach, w wielkich futrzanych ko€Spakach przed wysokimi wodospadami jasnychmaterii. Byli to m€U€Rowie Wielkiego Zgromadzenia, dostojni i pe€Sni namaszczenia panowie, !g€Sadz€Tcy d€Sugie, piel€Ugnowanebrody i prowadz€Tcy wstrzemi€U€Xliwe i dyplomatyczne rozmowy Ale i w tej ceremonialnej konwersacji, w spojrzeniach, kt€Qre wymieniali, by€S b€Sysk u€Vmiechni€Utej ironii. W€Vr€Qd tych grup przewija€S si€U pospolity lud, bezpostaciowy t€Sum, gawied€X bez twarzy i !indywidualno€Vci. Wype€Snia€S on niejako luki w krajobrazie, wy€Vciela€S t€So dzwonkami i grzechotkami bezmy€Vlnego gadania. By€S to element b€Saze€Pski, rozta€Pczony t€Sum "poliszynel€Qw i arlekin€Qw, kt€Qrysam bez powa€Rnych intencyj handlowych doprowadza€S do absurdu gdzieniegdzie nawi€Tzuj€Tce si€U transakcje swymi b€Saze€Pskimi figlami. Stopniowo jednak, znudzony b€Saznowaniem, weso€Sy ten ludek rozprasza€S si€U w dalszych okolicach krajobrazu !i tam powoli gubi€S si€U w€Vr€Qd skalnych za€Som€Qw i dolin. Prawdopodobnie jeden po !drugim zapada€Sy si€U te weso€Skigdzie€V w szczeliny i fa€Sdy terenu, jak dzieci zm€Uczone zabaw€T po k€Ttach i zakamarkach mieszkania w noc balow€T. Tymczasem ojcowie miasta, m€U€Rowie Wielkiego Synchedrionu, przechadzali si€Uw grupach pe€Snych powagi i godno€Vci i prowadzili ciche, g€S€Ubokie dysputy. Rozszed€Sszy si€U po ca€Sym, owym wielkim g€Qrzystym kraju,w€Udrowali po dw€Qch, po trzech na dalekich i kr€Utych drogach. Ma€Se i ciemne ich sylwety !zaludnia€Sy ca€S€T t€U pustynn€T wy€Ryn€U, nad kt€Qr€T zwis€So ci€U€Rkie i ciemne niebo, sfa€Sdowane i chmurne, poorane w d€Sugie r€Qwnoleg€Se bruzdy, w srebrne i bia€Se skiby, ukazuj€Tce w g€S€Ubi coraz dalsze pok€Sady swego uwarstwienia. €[wiat€So lampy stwarza€So sztuczny dzie€P w owej krain nie dzie€P dziwny, dzie€P bez €Vwitu i wieczoru. Ojciec m€Qj uspokaja€S si€U "powoli. Gniew jego uk€Sada€S si€U i zastyga€S w pok€Sadach i warstwach krajobrazu. Siedzia€Steraz na galeriach wysokich p€Q€Sek i patrzy€S w jesienniej€Tcy, rozleg€Sy kraj. Widzia€S, jak na dalekich jeziorach odbywa€S si€U po€S€Qw ryb. W male€Pkich €Supinkach €S€Qdek siedzia€So po dw€Qch rybak€Qw, zapuszczaj€Tc sieci w wod€U. Na brzegach ch€Sopcy d€Xwigali na g€Sowach kosze, pe€Sne trzepoc€Tcego si€U, srebrnego po€Sowu. W€Qwczas to dostrzeg€S, jak grupy w€Udrowc€Qw w oddali zadziera€Sy g€Sowy ku niebu, wskazuj€Tc co€V wzniesionymi r€Ukami. #I wnet zaroi€So si€U niebo jak€T€V !kolorow€T wysypk€T, osypa€So si€Ufaluj€Tcymi plamami, kt€Qre ros€Sy, dojrzewa€Sy i wnet nape€Sni€Sy przestworze dziwnym ludem ptak€Qw, kr€T€R€Tcych i ko€Suj€Tcych w wielkich, krzy€Ruj€Tcych si€U "spiralach. Ca€Se niebo wype€Sni€Sosi€U ich wznios€Sym lotem, €Sopotem skrzyde€S, majestatycznymi liniami cichych buja€P. Niekt€Qre z nichjak ogromne bociany p€Syn€U€Sy nieruchomo na spokojnie rozpostartych skrzyd€Sach, inne, podobne do kolorowych pi€Qropusz€Qw, do barbarzy€Pskich trofe€Qw, trzepota€Sy ci€U€Rko i niezgrabnie, a€Reby utrzyma€W "si€U na falach ciep€Sej aury; innewreszcie, nieudolne konglomeraty skrzyde€S, pot€U€Rnych n€Qg i oskubanych szyj, przypomina€Sy €Xle wypchane s€Upy i kondory, z !kt€Qrych wysypuj€T si€U trociny. By€Sy mi€Udzy nimi ptaki dwug€Sowe, ptaki wieloskrzyd€Se, by€Sy te€R i kaleki, kulej€Tce w powietrzu jednoskrzyd€Sym, niedo€S€U€Rnym lotem, niebo sta€So si€U podobnedo starego fresku, pe€Snego dziwol€Tg€Qw i fantastycznych zwierz€Tt, kt€Qre kr€T€Ry€Sy, !wymija€Sy si€U i zn€Qw wraca€Sy wkolorowych elipsach. M€Qj ojciec podni€Qs€S si€U na bantach, oblany nag€Sym blaskiem, wyci€Tgn€T€S r€Uce, przyzywaj€Tc ptaki starym zakl€Uciem. Pozna€S je, pe€Sen wzruszenia. By€So to dalekie, zapomniane potomstwo tej ptasiej generacji, kt€Qr€T ongi Adela rozp€Udzi€Sa na wszystkie strony nieba. Wraca€So teraz, zwyrodnia€Se i wybuja€Se, to sztuczne potomstwo, to zdegenerowane plemi€U ptasie, zmarnia€Se wewn€Utrznie. Wystrzelone g€Supio wzrostem, wyogromnione niedorzecznie, by€So wewn€Ttrz puste i bez €Rycia. Ca€Sa €Rywotno€V€W tych ptak€Qw przesz€Sa w upierzenie,wybuja€Sa w fantastyczno€V€W. By€So to jakby muzeum wycofanych rodzaj€Qw, rupieciarnia Raju ptasiego. Niekt€Qre lata€Sy na wznak, mia€Sy ci€U€Rkie, niezgrabne dzioby, podobne do k€S€Qdek i zamk€Qw, obci€T€Rone kolorowymi naro€Vlami, i by€Sy €Vlepe. Jak€Re wzruszy€S ojca ten powr€Qt niespodziany, jak€Re zdumiewa€S si€U nad instynktem ptasim, nad tym przywi€Tzaniem do Mistrza, kt€Qre wygnany €Qw r€Qd piastowa€S jak legend€U w duszy, a€Reby wreszcie po wielu generacjach, w ostatnimdniu przed wyga€Vni€Uciem plemienia poci€Tgn€T€W z powrotem w pradawn€T ojczyzn€U. Ale te papierowe, €Vlepe ptaki !nie mog€Sy ju€R pozna€W ojca. Na darmo wo€Sa€S na nie dawnym zakl€Uciem, zapomnian€T mow€T !ptasi€T, nie s€Sysza€Sy go i nie widzia€Sy. Nagle zagwizda€Sy kamienie w !powietrzu. To weso€Ski, g€Supie i#bezmy€Vlne plemi€U, j€U€Sy celowa€Wpociskami w fantastyczne niebo ptasie. Na darmo ojciec ostrzega€S, na darmo grozi€S zaklinaj€Tcymi gestami, nie dos€Syszano go, nie dostrze€Rono. I ptaki spada€Sy. Ugodzone pociskiem, $obwisa€Sy ci€U€Rko i wi€Ud€Sy ju€R wpowietrzu. Nim dolecia€Sy do ziemi, by€Sy ju€R bezforemn€T kup€T pierza. W mgnieniu oka pokry€Sa si€U wy€Ryna t€T dziwn€T, fantastyczn€T padlin€T. Zanim ojciec dobieg€S do miejsca rzezi, ca€Sy ten €Vwietny r€Qd ptasi ju€R le€Ra€S martwy, rozci€Tgni€Uty na ska€Sach. Teraz dopiero, z bliska, m€Qg€S ojciec obserwowa€W ca€S€T lichot€U tej zubo€Ra€Sej #generacji, ca€S€T €Vmieszno€V€W jejtandetnej anatomii. By€Sy to ogromne wiechcie pi€Qr,wypchane byle jak starym €Vcierwem. U wielu nie mo€Rna by€So wyr€Q€Rni€W g€Sowy, gdy€R "pa€Skowata ta cz€U€V€W cia€Sa nie nosi€Sa €Radnych znamion duszy.Niekt€Qre pokryte by€Sy $kud€Sat€T, zlepion€T sier€Vci€T, jak$€Rubry, i €Vmierdzia€Sy wstr€Utnie. Inne przypomina€Sy garbate, "€Syse, zdech€Se wielb€S€Tdy. Inne wreszcie by€Sy najwidoczniej z pewnego rodzaju papieru, puste w €Vrodku, a €Vwietnie kolorowe na zewn€Ttrz. Niekt€Qre okazywa€Sy si€U z bliska niczym innym jak wielkimi pawimi ogonami, kolorowymi wachlarzami, w kt€Qre niepoj€Utym sposobem tchni€Uto jaki€V poz€Qr €Rycia. Widzia€Sem smutny powr€Qt mego ojca. Sztuczny dzie€P zabarwia€S si€U ju€R powoli kolorami zwyczajnego poranka.W spustosza€Sym sklepie najwy€Rsze p€Q€Ski syci€Sy si€U barwami rannego nieba. W€Vr€Qd fragment€Qw zgas€Sego pejza€Ru,w€Vr€Qd zburzonych kulis nocnejscenerii ojciec widzia€S wstaj€Tcych ze snu subiekt€Qw. Podnosili si€U spomi€Udzy bali sukna i ziewali do s€So€Pca. W kuchni, na pi€Utrze, Adela, ciep€Sa od snu i ze zmierzwionymi w€Sosami, me€S€Sa kaw€U na m€Synku, przyciskaj€Tc!go do bia€Sej piersi, od kt€Qrej ziarna nabiera€Sy blasku i #gor€Tca. Kot my€S si€U w s€So€Pcu. KONIEC €`€a€b€c€d€e€f€g€h€i€j€k€l€m€n€o€p€q€r€s€t€u€v€w€x€y€z€{€|€}€~€€€€€‚€ƒ€„€…€†€‡€ˆ€‰€Š€‹€Œ€€Ž€€€‘€’€“€”€•€–€—€˜€™€š€›€œ€€ž€Ÿ€ €Ё€Ђ€Ѓ€Є€Ѕ€І€Ї€Ј€Љ€Њ€Ћ€Ќ€­€Ў€Џhniej€Tc€T kora, €Suszcz€Tc€T si€U wielkimi p€Satami, chorymi strupami ciemno€Vci. A gdy w dole "wszystko rozprz€Ug€So si€U i sz€Sowniwecz w tej cichej zamieszce, w panice pr€Udkiegorozk€Sadu, w g€Qrze utrzymywa€S$si€U i r€Qs€S coraz wy€Rej milcz€Tcyalarm zorzy, drgaj€Tcy €Vwiergotem miliona cichych dzwonk€Qw, wzbieraj€Tcych wzlotem miliona niewidzialnychskowronk€Qw lec€Tcych razem wjedn€T wielk€T, srebrn€T niesko€Pczono€V€W. Potem by€Sa ju€R nagle noc - wielka noc, rosn€Tca jeszcze podmuchami !wiatru, kt€Qre j€T rozszerza€Sy. W jej wielokrotnym labiryncie wy€Supane by€Sy gniazda jasne: sklepy - wielkie, kolorowe latarnie, pe€Sne spi€Utrzonego towaru i zgie€Sku kupuj€Tcych. Przez jasne szyby tych latami $mo€Rna by€So €Vledzi€W zgie€Skliwy ipe€Sen dziwacznego ceremonia€Su obrz€Ud zakup€Qw jesiennych. Ta wielka, fa€Sdzista noc jesienna, rosn€Tca cieniami, rozszerzona wiatrami, kry€Sa w swych ciemnych fa€Sdach jasnekieszenie, woreczki z kolorowym drobiazgiem, z pstrym towarem czekoladek, keks€Qw, kolonialnej pstrokacizny. Te budki i kramiki, sklecone z pude€Sek pocukrach, wytapetowane jaskrawo reklamami czekolad, pe€Sne myde€Sek, weso€Sej tandety, z€Soconych b€Sahostek,cynfolii, tr€Tbek, andrut€Qw i kolorowych mi€Ut€Qwek, by€Sy stacjami lekkomy€Vlno€Vci, grzechotkami beztroski, rozsianymi na wiszarach ogromnej, labiryntowej, roz€Sopotanej wiatrami nocy. "Wielkie i ciemne t€Sumy p€Syn€U€Syw ciemno€Vci, w ha€Sa€Vliwym zmieszaniu, w szurgocie tysi€Ucy n€Qg, w gwarze tysi€Ucy ust rojna, spl€Ttana w€Udr€Qwka, ci€Tgn€Tca arteriami jesiennego !miasta. Tak p€Syn€U€Sa ta rzeka, pe€Sna gwaru, ciemnych spojrze€P, chytrych €Sypni€U€W, pokawa€Skowana rozmow€T, posiekana gaw€Ud€T, wielka miazga plotek, €Vmiech€Qw i zgie€Sku. Zdawa€So si€U, €Re to ruszy€Sy t€Sumami jesienne, suche mak€Qwki sypi€Tce makiem - g€Sowy-grzechotki, ludzie-ko€Satki. M€Qj ojciec chodzi€S zdenerwowany i kolorowy od wypiek€Qw, z b€Syszcz€Tcymi oczyma, w jasno o€Vwietlonym sklepie, i nas€Suchiwa€S. Przez szyby wystawy i portaludochodzi€S tu z daleka szum miasta, st€Sumiony gwar p€Syn€Tcej ci€Rby. Nad cisz€T sklepu p€Son€U€Sa jasno lampa naftowa, zwisaj€Tca z wielkiego sklepienia, i wypiera€Sa najmniejszy €Vlad cienia z wszystkich szpar i zakamark€Qw. Pusta, wielka pod€Soga trzaska€Sa w ciszy i #liczy€Sa w tym €Vwietle wzd€Su€R i wszerz swe b€Syszcz€Tce kwadraty, szachownic€U wielkich tafli, kt€Qre rozmawia€Sy ze sob€T w ciszy trzaskami, odpowiada€Sy sobie to tu, to tam g€So€Vnym "p€Ukni€Uciem. Za to sukna le€Ra€Syciche, bez g€Sosu, w swej pil€Vniowej puszysto€Vci i podawa€Sy sobie wzd€Su€R €Vcian spojrzenia za plecami ojca, wymienia€Sy od szafy do szafy ciche znaki porozumiewawcze. Ojciec nas€Suchiwa€S. Jego ucho zdawa€So si€U w tej ciszy #nocnej wyd€Su€Ra€W i rozga€S€Uzia€Wpoza okno: fantastyczny koralowiec, czerwony polip faluj€Tcy w m€Utach nocy. %Nas€Suchiwa€S i s€Sysza€S. S€Sysza€S z rosn€Tcym niepokojem daleki przyp€Syw t€Sum€Qw, kt€Qre !nadci€Tga€Sy. Rozgl€Tda€S si€U z przera€Reniem po pustym !sklepie. Szuka€S subiekt€Qw. Ale ci ciemni i rudzi anio€Sowie !dok€Td€V odlecieli. Pozosta€S on sam tylko, w trwodze przed t€Sumami, kt€Qre wnet mia€Sy #zala€W cisz€U sklepu pl€Tdruj€Tc€T !ha€Sa€Vliw€T rzesz€T i rozebra€W mi€Udzy siebie, rozlicytowa€W #ca€S€T t€U bogat€T jesie€P, od lat zbieran€T w wielkim zacisznym spichlerzu. Gdzie byli subiekci? Gdzie by€Syte urodziwe cheruby, maj€Tce broni€W ciemnych, sukiennych sza€Pc€Qw? Ojciec podejrzewa€S "bolesn€T my€Vl€T, €Re oto grzesz€T!gdzie€V w g€S€Ubi domu z c€Qrami ludzi. Stoj€Tc nieruchomy i pe€Sen troski, z b€Syszcz€Tcymi oczyma w jasnej ciszy sklepu, czu€S wewn€Utrznym s€Suchem, "co dzia€So si€U w g€S€Ubi domu, w tylnych komorach wielkiej kolorowej tej latami. Dom !otwiera€S si€U przed nim, izba zaizb€T, komora za komor€T, jak dom z kart, i widzia€S gonitw€U subiekt€Qw za Adel€T przez wszystkie puste i jasno o€Vwietlone pokoje, schodami !na d€Q€S, schodami do g€Qry, a€R wymkn€U€Sa si€U im i wpad€Sa do jasnej kuchni, gdzie zabarykadowa€Sa si€U kuchennym kredensem. Tam sta€Sa zdyszana, b€Syszcz€Tca i rozbawiona, trzepoc€Tca z u€Vmiechem wielkimi rz€Usami. Subiekci chichotali, przykucni€Uci pode drzwiami. Okno kuchni otwarteby€So na wielk€T, czarn€T noc, pe€Sn€T roje€P i spl€Ttania. Czarne, uchylone szyby p€Son€U€Sy refleksem dalekiej "iluminacji. B€Syszcz€Tce garnki i butle sta€Sy nieruchomo doko€Sa %i l€Vni€Sy w ciszy t€Sust€T polew€T. Adela wychyla€Sa ostro€Rnie przez okno sw€T kolorow€T, uszminkowan€T twarz z trzepocz€Tcymi oczyma. Szuka€Sa subiekt€Qw na ciemnympodw€Qrzu, pewna ich zasadzki.I oto ujrza€Sa ich, jak !w€Udrowali ostro€Rnie, g€Usiego, po w€Tskim gzymsie podokiennym wzd€Su€R €Vciany pi€Utra, czerwonej odblaskiem dalekiej iluminacji, i skradali !si€U do okna. Ojciec krzykn€T€S zgniewu i rozpaczy, ale w tej chwili gwar g€Sos€Qw sta€S si€U ca€Skiem bliski i nagle jasne okna sklepu zaludni€Sy si€U bliskimi twarzami, wykrzywionymi €Vmiechem, rozgadanymi twarzami, kt€Qre !p€Saszczy€Sy nosy na l€Vni€Tcych szybach. Ojciec sta€S si€U purpurowy ze wzburzenia i wskoczy€S na lad€U.I kiedy t€Sum szturmem zdobywa€S t€U twierdz€U i "wkracza€S ha€Sa€Vliw€T ci€Rb€T do sklepu, ojciec m€Qj jednym #skokiem wspi€T€S si€U na p€Q€Ski z suknem i, uwis€Sy wysoko nad t€Sumem, d€T€S z ca€Sej si€Sy w "wielki puzon z rogu i tr€Tbi€S na alarm. Ale sklepienie nie "nape€Sni€So si€U szumem anio€S€Qw,€Vpiesz€Tcych na pomoc, a zamiast tego ka€Rdemu j€Ukowi tr€Tby odpowiada€S wielki, roze€Vmiany ch€Qr t€Sumu. - Jakubie, handlowa€W! Jakubie, sprzedawa€W! wo€Sali wszyscy, a wo€Sanie to, wci€T€R powtarzane, rytmizowa€So si€U w ch€Qrze i przechodzi€So powoliw melodi€U refrenu, €Vpiewan€T €Qw, wchodzili є0г Ь5ЦrЧШrХПЪ№ЂkP€иЌƒ†EС№ЂkЁїП&ГїП€Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПтїПgХїПB@РЃk0Ѓk{ЗїПїAїП”ќП–ЗїПїAїП€€€€€€€   ((ќPPј   p€€@ р BЄЈP*J„pˆ|ˆˆˆv€€€@@€€€€€€@@€€@@@@@@€€ ј P ј Р@@€ј€€€@@@ pˆˆˆˆˆˆp `  pˆ @јpˆˆp(Hˆј№€€рр @№ˆˆˆpј @@pˆˆpˆˆˆppˆˆˆx €€€€@@Р@@€`€`№№€``€р @@@@ <BБ‰™ЉЉО@< PPPјˆˆ№ˆˆ№ˆˆˆ№8D€€€€D8рˆˆˆˆрј€€№€€€јј€€№€€€€8D€€Œ„D<„„„ќ„„„„€€€€€€€€`ˆ р ˆ€€€€€€€№DDDlЊЊ’’„ФЄЄ””Œ„8D‚‚‚‚D8№ˆˆˆ№€€€ 8D‚‚‚‚D8 №ˆˆˆ№ˆ„p€€@ рј „„„„„„„x‚DDD((( ˆ€ˆ€UUUU""„HH00HH„‚D(ј @@€јР€€€€€€€€Р€@@@ Р@@@@@@@@Р@ №€@pxˆˆx€€№ˆˆˆˆ№pˆ€€ˆpxˆˆˆˆxpˆј€ˆp0@р@@@@@p`€pˆp€€№ˆˆˆˆˆ@Р@@@@@ ` Р€€ Р ˆ€€€€€€€€ќ’’’’’№ˆˆˆˆˆpˆˆˆˆp№ˆˆˆˆ№€€xˆˆˆˆx Р€€€€p€@ р@@№@@@@0ˆˆˆˆˆxˆˆPPP ’’ЊЊЊDˆP PˆˆˆPPP Рј @ј @@@€@@@@ €€€€€€€€€€ @@@€@@@@ P №№№№№№№№Р№ 8јўЧ088рј>Рѓѓ3УУУ˜˜˜џ€џ€    pрј  8№РУцццЧўќЮУƒССРР<6331000Ž0ќ0ј080p†`Ц`Ц`f`6p8     8pрР€ €Рў80ААА˜‡ўќ3џ№3sуƒУУУУУУУУƒСЧРўР|˜˜˜˜˜˜чч 0p`Р€џ€џ€?p``p?сƒq‡1ŽœИИСјсм1ŽЦ†ёё````сс``џџŒЦ€Ч€У€СРџ€џ€€œ˜№№``Ррp?1‡1ƒqƒс€†Чќчќ```ёё€€€€€`````ќў‡ 8 Ž‡80ррРР`pxxlffca˜a˜66 6 c c c џŒџŒррсcƒgƒf‚fЦfЦfDf~џУ‡Чцfffffƒ‡ŒСœa˜a˜1˜˜˜ј0ќ0˜œŒŒŒ†6 6 6 2cccСА№№````рр``‡ўќ€РРРРР`й`y`y`;`€Ь€Ь€Ьlllglc(a8`8`цЦУ†џ~ œŒ‡ƒ†ќјСАСАСА€р€р```№№ №ˆˆˆˆˆ pˆˆˆˆp ј @ј@@@`Р@@@pxˆˆtpˆј€ˆp p€@ р pˆ€€ˆp ј @ј@@P`Р@@x ј @@€ј p€€@ р8D‚‚‚D8ј€€№€€€ј  PPPјˆˆ  „ФЄЄ””Œ„јРРР0Р@Р€€  УФмўпЯ€ЧРУрС№РјР|Р~№88|№=ј><<<<<<<<<<<<<<<<<<<ќќxx||<|<|žž№xaЮC†C‡G‡‡џ‡€€€Стќ>pљ{3ф>œŒ„Р№ќ|>Œ№ 8<< |М<<<<|О<<<<љџƒ№~~ј?xžžœјˆp0Р`Р€рp88p?№€>x𹇈€№8№Рpp`Р0`@ЈЈ<<x№pё€юќppрР Р€ Р8p№рР€€<€€€8pрР0ррР€0=Р>ќ€0€Ч88оŸ†ј8x№р№џ€Р€€€xx|<у?ш0@€pрРƒ€œр